Civ Pen Admin Tetor Perf 1643

PËRMBAJTJA
Çështje Civile
Nr. i vendimit Data PALËT Faqe
401 (00-2015-3322) 401.10.2015 Manjola Stringa kundër Ali Kaza në mungesë,

Lirie Kaza në mungesë, Jonida Kaza në mungesë
12
402 (00-2015-3323) 01.10.2015 Majlinda Reufi (Roçi) në mungesë kundër Nevruz
Roçi
në mungesë, Qefsere Roçi në mungesë, Bledar Roçi
në mungesë, Brikena Roçi në mungesë, Ardian Çobo,
Ilir Çobo............................................................................19
403 (00-2015-3324) 01.10.2015 Sotir Jani në mungesë kundër Vasil Jani në mungesë,
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Sarandë në mungesë..........................................................24
404 (00-2015-3325) 01.10.2015 Shpëtim Palloshi kundër Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë në mungesë,
Bashkia Elbasan në mungesë, Symyr Palloshi (Demiri),
Shyqeri Arapi, Albert Palloshi, Arif Stambollxhiu,
Ilir Demiri në mungesë, Enkelejda Demiri (Pici)
në mungesë.......................................................................31
405 (00-2015-3328) 01.10.2015 Gëzim Gjyli, në mungesë, Nexhmije Gjyli në mungesë,
Lirije Gjyli në mungesë, Dhurata Lusha në mungesë,
Zyhra Gjyli në mungesë kundër Firma Ndërtimore
“2AF Company” sh.p.k. Durrës në mungesë....................39
406 (00-2015-3377) 07.10.2015 Todi Bërboti kundër Josif Bërboti....................................44
407 (00-2015-3428) 07.10.2015 Agron Kulicaj kundër Taulant Balla.................................52
408 (00-2015-3430) 07.10.2015 Laureta Malo kundër
Shoqëria “Lengo Dhiamandi” sh.p.k................................60
409 (00-2015-3431) 07.10.2015 Avokatura e Shtetit kundër Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, Zyra Vendore e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, Pjerin Rita,
Leziana Rita, Gjergj Rita, Jorika Rita...............................66
410 (00-2015-3433) 07.10.2015 Fatime Karafilaj (Brahimi) në mungesë,
Qazim Brahimi në mungesë, Shuajp Brahimi
në mungesë, Myzafere Kavaja (Brahimi) në mungesë,
Sheuqet Brahimi në mungesë, Shpresa Brahimi
në mungesë, Entela Grizhja (Brahimi) në mungesë,
Fatjon Brahimi në mungesë, Fatime Brahimi
në mungesë, Driolë Çuroviç (Brahimi) në mungesë,
Armanda Tafili (Brahimi) në mungesë, Ervin Brahimi
në mungesë, Vjollca Dizdari (Puka) në mungesë,
Esmeralda Krasniqi (Puka) në mungesë, Ergys Puka
në mungesë kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Shkodër, Bashkia Shkodër
në mungesë, S.A.M.T. Shkodër në mungesë....................72
411 (00-2015-3433) 07.10.2015 Vasil Zguro në mungesë kundër Bashkia Korçë
në mungesë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Korçë në mungesë........................................78
1
412 (00-2015-3435) 07.10.2015 Shoqëria “Skënderi G” sh.p.k në mungesë
Jolanda Miloti në mungesë kundër Operatori i Sistemit
të Shpërndarjes (O.S.Sh), Drejtoria e Zonës Shkodër
në mungesë, O.S.SH. Filiali Lezhë në mungesë...............85
413 (00-2015-3436) 07.10.2015 Gliqeri Prifti në mungesë kundër Arjan Demçe
në mungesë.......................................................................93
414 (00-2015-3443) 07.10.2015 Stavri Semanjaku kundër Zyra Rajonale e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Qarku Fier në mungesë,
Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë..............................................................................103
415 (00-2015-3439) 07.10.2015 Mevla Zeqo, Elvana Hema, Myfarete Shllaku kundër
Pranvera Shllaku, Elida Kanani (Kepucka), Zyra e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier...................110
416 (00-2015-3440) 07.10.2015 Dava Hoxha kundër Shoqëria “Pacani” sh.p.k...............120
417 (00-2015-3441) 07.10.2015 Besnik Elezi kundër Zyra e Përmbarimit Krujë,
Banka Kombëtare Tregtare.............................................128
418 (00-2015-3442) 07.10.2015 Silvana Lamaj kundër Zamira Papa, Viktor Papa
133
419 (00-2015-3413) 08.10.2015 Irma Baliu në mungesë kundër Guri Merko
në mungesë, Zyra e Përmbarimit Korçë në mungesë
139
420 (00-2015-3414) 08.10.2015 Irma Eqimi Jatru kundër Petrika Eqimi Jatru,
Gavril (Gabriel) Eqimi Jatru...........................................146
421 (00-2015-3486) 14.10.2015 Gjyljana Frroku kundër Kastriot Zefi.............................154
422 (00-2015-3487) 14.10.2015 Fatos Angoni kundër Komuna Aliko..............................159
423 (00-2015-3488) 14.10.2015 Fëllanza Sallaku, Dallëndyshe Sallaku Ilmi Sallaku,
Qazim Beqiri kundër Komuna Paskuqan Tiranë,
Mustafa Masha, Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë.......................................166
424 (00-2015-3489) 14.10.2015 Rexhep Bakalli kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Tiranë.........................................172
425 (00-2015-3490) 14.10.2015 Konstandin Kostrista kundër Llazar Puqja,
Selman Sakja, Mustafa Mehmeti, Sinan Shala,
Pullum Leçini, Edmond Sinani.......................................178
426 (00-2015-3491) 14.10.2015 Theodhori Zhupali, Vasillo Zhupali kundër
Spiro Nikollo në mungesë, Zyra Vendore e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Tiranë në mungesë...............184
427 (00-2015-3492) 14.10.2015 Vida Gjika, Marie Kica në mungesë kundër
Margarita Zarka në mungesë, Liljana Bocova
në mungesë, Natasha Tashi në mungesë,
Vjollca Baballeku në mungesë, Kaliopi Golemi
në mungesë.....................................................................190
428 (00-2015-3493) 14.10.2015 Xhelal Stermasi në mungesë kundër Julian Batku
në mungesë, Suela Batku në mungesë, Fire Batku
në mungesë.....................................................................197
429 (00-2015-3501) 14.10.2015 Kërkues: Kasëm Kasëmi.................................................204
430 (00-2015-3502) 14.10.2015 Lumturi Kume (Buli) në mungesë kundër
“RIGEL” sh.p.k në mungesë...........................................211
2
431 (00-2015-3503) 14.10.2015 Kujtim Kapollari në mungesë kundër Fitim Veizaj
në mungesë.....................................................................218
432 (00-2015-3504) 14.10.2015 Shoqëria “Special Gaz 1” sh.a. në mungesë kundër

Beqir Çela në mungesë, Marjanthi Çela në mungesë,
Zyra e Përmbarimit Fier në mungesë..............................223
433 (00-2015-3505) 14.10.2015 Prokuroria e Rrethit Vlorë në mungesë kundër
Pasqualina Di Gregorio, Zyra e Gjendjes Civile,
Komuna Vllahinë në mungesë........................................227
434 (00-2015-3522) 14.10.2015 Riza Orhani, Elvira Orhani kundër Shoqëria e
Sigurimeve “Atlantik” sh.a.............................................234
435 (00-2015-418) 15.10.2015 Tasho Gjoçi në mungesë, Ilia Gjoçi në mungesë,
Dhimitrulla Jeni në mungesë, Eleni Kuri në mungesë
kundër Dhimitër Gjoçi, Komuna Mesopotam
në mungesë.....................................................................239
436 (00-2015-3419) 15.10.2015 Tajar Lika në mungesë kundër Luan Likani
në mungesë, Shoqëria “Fatjola” sh.p.k në mungesë
245
437 (00-2015-3421) 15.10.2015 Thëllënxa Keçi në mungesë kundër
ÇEZ Shpërndarje sh.a. në mungesë................................252
438 (00-2015-3420) 15.10.2015 Elmaz Luzi në mungesë kundër ÇEZ Shpërndarje sh.a.,
Berat në mungesë............................................................261
439 (00-2015-3422) 15.10.2015 Rajmond Hajdini në mungesë kundër Albpetrol sh.a.
Patos në mungesë............................................................270
440 (00-2015-3544) 21.10.2015 Kërkues: Hebib Mema kundër Drejtoria Rajonale e
441 (00-2015-3562) 21.10.2015 Gëzim Sinemati, Irma Sinemati kundër
Shoqëria “Raiffeisen Bank” sh.a.....................................284
442 (00-2015-3564) 21.10.2015 Ndue Noka në mungesë kundër Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave (AKKP) Tiranë.......................294
443 (00-2015-3565) 21.10.2015 Vjollca Kajrani kundër Ylli Sanxhaku............................301
444 (00-2015-3566) 21.10.2015 Qefsere Boja, Dëshira Boja, Klodian Boja,
Florenc Boja, Hajrie Boja, Fatmir Boja, Pranvera Boja,
Nurije Boja, Arben Boja kundër Agjencia e Kthimit
Kompensimit të Pronave Tiranë, Usluga Sh.p.k,
Haxhi Risvani, Drita Çela, Semiha Risvani,
Alma Mushi, Manjola Rizo, Lumturi Risvani,
Arjan Risvani, Deniza Bengu, Gerti Boshnjaku,
Jonida Boshnjaku............................................................307
445 (00-2015-3621) 22.10.2015 Asqeri Isufaj në mungesë kundër
Shoqëria Albpetrol sh.a Patos në mungesë.....................316
446 (00-2015-3624) 22.10.2015 Shtjefën Pjetrani kundër O.S.SH. Drejtoria e Zonës
Shkodër në mungesë.......................................................321
447 (00-2015-3623) 22.10.2015 Flamur Përpunja në mungesë kundër
Shoqëria “ERRE.GI-Albania” sh.p.k. në mungesë,
Shoqëria “Eurovini” sh.p.k. në mungesë........................327
448 (00-2015-3656) 28.10.2015 Enver Dule kundër Skënder Dule, Hervehe Dule,
Klaedi Dule, Margarita Keri (Dule), Xhafer Dule,
Fatime Bibe (Dule), Trashëgim Dule, Këshilli i Qarkut
3
Vlorë (Z.A.M.T Sarandë), Zyra e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Sarandë....................................336
449 (00-2015-3657) 28.10.2015 Bekim Shahi kundër Byroja Shqiptare e Sigurimeve
341
450 (00-2015-3662) 28.10.2015 Drita Bajraktari kundër Sherife Gjeci, Riza Vogli,
Orjeta Vogli, Shpresa Vogli, Edlira Vogli,
Servete Vogli Afërdita Vogli, Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, Zyra Vendore e Regjistrimit
348
451 (00-2015-3663) 28.10.2015 Ministria e Drejtësisë kundër Agjencia e Kthimit dhe
Kompesimit të Pronave Tiranë, Ismail Nelaj,
Fortuz Nelaj,
Trashëgimtarët e Fetanete Murataj: Jonana Manxuraj
(Murataj), Fatbardha Kuqi (Murataj), Violeta Kallojeri
(Murataj), Maksim Murataj, Arif Murataj,
Adrian Muarataj, Arben Murataj, Xhevdet Nelaj,
Lumturie Nelaj, Eva Nelaj, Ender Nelaj, Arben Nelaj,
Fiorentina Nelaj, Lumturi Nelaj, Marjeta Nelaj,
Sirmade Beqo, Rasim Nelaj, Agron Mehmeti,
Seit Mehmeti, Pëllumb Mehmeti, Ëngjëllushe Grucka
(Mehmeti), Skënder Mehmeti, Teuta Mehmeti..............357
452 (00-2015-3659) 28.10.2015 Bujar Xhepo kundër Merita Xhepo në mungesë,
Mariglen Xhepo në mungesë, Luljeta Gorosella
në mungesë, Alketa Xhixho në mungesë,
Lumturi Xhepo në mungesë............................................372
453 (00-2015-3164) 28.10.2015 Kërkuese: Natasha Rombola kundër Thoma Kumaraku
376
454 (00-2015-3660) 28.10.2015 Jetnor (Aleks) Mançellari kundër Pandeli Llukmani,
Julian Ahmetaj................................................................383
455 (00-2015-3661) 28.10.2015 Vasil Kristidhi kundër BKT sh.a. dega Gjirokastër.
BKT sh.a Tiranë. Faik Skëndaj, Nebahet Skëndaj,
në mungesë.....................................................................392
456 (00-2015-3720) 29.10.2015 Haxhi Duka në mungesë kundër Bardhyl Miftari
në mungesë, Ramazan Miftari........................................403
457 (00-2015-3653) 29.10.2015 Stavraq Stratobërdha në mungesë, Fillareta Spiru
në mungesë, Josif Stratobërdha në mungesë,
Rinulla Stratobërdha në mungesë, Vilma Kolevica
në mungesë kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Korçë në mungesë,
Gjergji Peleshi në mungesë.............................................408
458 (00-2015-3654) 29.10.2015 Flutura Skënderi, Viollza Basha, Mimoza Kapshtica,
Burbuqe Koka,
Trashëgimtarët testamentarë të Fatime Jucja (Xhepa):
Besnik Jucja, Shqype Erebara, Kujtim Jucja,
Fatmir Jucja, Olta Jucja, Orion Jucja kundër
Nisrete Jegeni, në mungesë, Xhevrije Kazazi
në mungesë.....................................................................416
459 (00-2015-3655) 29.10.2015 Ferdinand Nano në mungesë kundër Zyra e
4
Përmbarimit Krujë në mungesë, Shoqëria “Vasili”
shpk
në mungesë, Banka Kombëtare Tregtare Tiranë
424
Çështje Penale
12 12.10.2015 Kërkuese (e dëmtuar akuzuese): Ejona Isufi

Kundër: Genc Pollo, Luçiano Boçi.................................434
17/3 08.10.2015 Kërkues: Personi nën hetim Mark Frroku.......................440
17/4 12.10.2015 Kërkues: Personi nën hetim Mark Frroku.......................450
29/1 08.10.2015 Kërkues: Prokuroria e Përgjithshme
I pandehur: Anton Agustin Leka.....................................461
33/1 08.10.2015 Kërkues: Armando Prenga
Kundër: Prokuroria e Përgjithshme................................470
155 (00-2015-2467) 07.10.2015 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lushnjë
I pandehur: Ylli Trimi.....................................................477
156 (00-2015-2465) 07.10.2015 Kërkuese: Shpresa Ismailaj.............................................486
157 (00-2015-2463) 07.10.2015 Të pandehur: Naim Hotaj, Kristian Gjyrgji, Ajet Hoti,
Sajmir Hoti......................................................................489
158 (00-2015-2466) 07.10.2015 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kukës
I pandehur: Skënder Haziraj...........................................504
159 (00-2015-2464) 07.10.2015 I pandehur: Pandeli Ciko në mungesë............................510
160 (00-2015-2556) 14.10.2015 I pandehur: Dorjan Bajraktari në mungesë.....................516
161 (00-2015-2554) 14.10.2015 I pandehur: Petrit Ndreu.................................................522
162 (00-2015-2555) 14.10.2015 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnje
I pandehur: Artur Dushi..................................................528
Gjyqësor Dibër
Të pandehur: Arsen (Afrim) Kaza,
Gledi (Asqeri) Kaza........................................................538
164 (00-2015-2552) 14.10.2015 Të pandehur: Loris Sinani...............................................549
165 (00-2015-2687) 21.10.2015 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Petref Asllani...............................................553
166 (00-2015-2684) 21.10.2015 I pandehur: Arben Seferi.................................................558
167 (00-2015-2683) 21.10.2015 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës
I pandehur: Ardian Balliu...............................................562
168 (00-2015-2685) 21.10.2015 Kërkues: Kreshnik Bajram Çerçizaj...............................568
169 (00-2015-2686) 21.10.2015 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tropojë
I pandehur: Mirjan Marku...............................................574
170 (00-2015-2688) 21.10.2015 I pandehur: Dhimitër Buzi..............................................580
Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Adrian Mzhika.............................................587
Gjyqësor Durrës
I pandehur: Përparim Turrja...........................................594
173 (00-2015-2689) 21.10.2015 Të pandehur: Gerald Dalti, Samed Ferizi.......................598
174 (00-2015-2702) 28.10.2015 I pandehur: Denis Shala në mungesë..............................607
5
175 (00-2015-2701) 28.10.2015 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier
I pandehur: Armando Mita..............................................612
176 (00-2015-2697) 28.10.2015 I pandehur: Saliman Barçi..............................................622
177 (00-2015-2700) 28.10.2015 Të pandehur: Myrteza Poshi, Luan Troka,
Xhevahir Basha, Limoz Aliaj, Altin Demiri...................627
Gjyqësor Durrës
Të pandehur: Agron Allamani, Mikelano Karaj.............637
179 (00-2015-2696) 28.10.2015 Kërkues: Viktor Ymeri ..................................................643
180 (00-2015-2695) 28.10.2015 I pandehur: Gani Dishani................................................650
181 (00-2015-2699) 28.10.2015 Të pandehur: Moisi Çunaj, Ramadan Braho,
Personi juridik Komunitete sh.p.k..................................653
190/1 (00-2015-1973) 07.10.2015 Kërkues: Llukan Doçe....................................................673
6
Çështje Administrative
517 (00-2015-3980) 01.10.2015 Shoqëria Lala 07 sh.p.k. kundër Dega e Doganës
Elbasan, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave...............676
518 (00-2015-4580) 01.10.2015 Shoqëria “Bomira” sh.p.k. kundër Dega e Doganës
Berat................................................................................683
519 (00-2015-3607) 01.10.2015 Përparim Dusha kundër Drejtoria Rajonale e
519/1 (00-2015-4522)01.10.2015 Kiço Grazhdani kundër DRSSH Korçë..........................699
520 (00-2015-3508) 01.10.2015 Ilir Profka kundër Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimit
Kombëtar të Punësimit, pranë Ministrisë së Punës dhe
Çështjeve Sociale e Shanseve të Barabarta.....................707
521 (00-2015-3698) 01.10.2015 Hysenj Kondi kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë.............................................................712
522 (00-2015-3608) 01.10.2015 Shoqëria “Velipoja Ekspres” Shpk kundër Drejtoria
Rajonale e Tatimeve Shkodër, Drejtoria e Përgjithshme
e Tatimeve (Drejtoria e Apelimit Tatimor) Tiranë
720
523 (00-2015-3316) 06.10.2015 Genc Hysa kundër Ministria e Financave, Dega e
Thesarit Tiranë................................................................729
524 (00-2015-4614) 06.10.2015 Shoqëria “Trefast” shpk Tiranë kundër Bashkia Durrës
735
525 (00-2015-3317) 06.10.2015 Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë
pranë Prefektit të Qarkut Elbasan kundër
Ramazan Zdrava.............................................................740
526 (00-2015-3318) 06.10.2015 Zoi Meço kundër Zyra Regjistrimit Pasurive të
Paluajtshme Vlorë...........................................................747
527 (00-2015-3319) 10.10.2015 Komisioni Vendor i Verifikimit të Titujve të Pronësisë
të Qarkut Lezhë kundër Valerjan Miraj..........................758
528 (00-2015-3320) 06.10.2015 Shoqëria “Adi” Sha kundër Ministria e Ekonomisë,
Tregtisë dhe Energjitikës................................................765
529 (00-2015-3321) 06.10.2015 Shoqëria “Interalb Distribution” Shpk në mungesë
kundër Komisioni i Prokurimeve Publike.......................775
530 (00-2015-3333) 08.10.2015 Pëllumb Saliaj; Harilla Kushi; Mersin Balili kundër
Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier;
Bibika Kokalari...............................................................784
531 (00-2015-4435) 08.10.2015 Foni Olldashi kundër Bashkia Tiranë, Këshilli
Bashkiak Tiranë, Enti Kombëtar i Banesave-Dega
Tiranë..............................................................................798
532 (00-2015-4421) 08.10.2015 Shoqëria “Global Petrolium Albania” sh.a kundër
Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, Njësia e
Tatimpaguesve të Mëdhenj, Drejtoria Rajonale
Tatimore Tiranë..............................................................807
533 (00-2015-4247) 08.10.2015 Shoqëria Bomira sh.p.k. kundër Dega e Doganës Berat
812
534 (00-2015-4616) 08.10.2015 Shoqëria “Avduli” sh.p.k kundër Drejtoria e Policisë së
Qarkut Vlorë...................................................................819
535 (00-2015-4399) 08.10.2015 Besim Asllani kundër Drejtoria Rajonale Sigurimeve
Shoqërore Durrës............................................................825
536 (00-2015-3899) 08.10.2015 Refaela Palushi kundër Zyra Arsimore Pukë..................833
7
537 (00-2015-4398) 08.10.2015 Petro Topuzi kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, Instituti i Sigurimeve Shoqërore
839
538 (00-2015-4395) 0810.2015 Arshi Krasniqi kundër Ministria e Financave Tiranë,

Dega e Thesarit Vlorë.....................................................846
539 (00-2015-4397) 08.10.2015 Laureta Tozaj kundër Komuna Qendër Vlorë................851
540 (00-2015-3896) 08.10.2015 Sulejman Elezi kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Agjensisë së Trajtimit të Kredive pranë Ministrisë së
Financave........................................................................857
541 (00-2015-3399) 13.10.2015 hamdi shullani kundër Drejtoria Rajonale e Tatimeve
Shkodër...........................................................................864
542 (00-2015-3400) 13.10.2015 Bashkimi i Përkohshëm i Shoqërive “Dyne” Sh.p.k,
“Viki” Sh.p.k dhe “Beta” Sh.p.k në mungesë kundër
Ministria e Ekonomisë Tregtisë dhe Energjitikës
(sot Ministria e Ekonomisë dhe Industrisë)....................872
543 (00-2015-3401) 13.10.2015 Lemçe Hasa kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Elbasan..........................................................881
544 (00-2015-3403) 13.10.2015 Pavli Prifti kundër Ministria e Brendshme, Policia e
Qarkut Korçë...................................................................887
545 (00-2015-3402) 13.10.2015 Shoqëria “Progresi” sh.p.k Korçë kundër Drejtoria
Rajonale Tatimore Korçë................................................896
546 (00-2015-3609) 15.10.2015 Genci Ibrahimaj kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit Tiranë.................................................905
547 (00-2015-3610) 15.10.2015 Kadri Mustafaj kundër Bashkia Bajram Curri, Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tropojë, Rustem Gjoni, Sali Kuçana, Besnik Buçpapaj,
Meritan Mulaj, Mehmet Kuçana, Kadri Hajdarmataj,
Osman Lushaj, Mehmet Neziri, Behie Osmani..............911
548 (00-2015-3500) 20.10.2015 Fatmir Brari në mungesë kundër Këshilli i Ministrave,
Ministria e Transportit Tiranë, Autoriteti Rrugor
Shqiptar...........................................................................918
549 (00-2015-3499) 20.10.2015 Arjola Gabrani kundër Qendra Spitalore Universitare
“Nënë Tereza” Tiranë.....................................................924
550 (00-2015-4647) 20.10.2015 Shoqëria “Kamarakis - Bajrami & CO” sh.p.k kundër
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, Drejtoria
Rajonale Tatimore e Tatim Paguesve të Mëdhenj
931
551 (00-2015-3498) 20.10.2015 Bademe Bilali kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Shkodër....................................939
552 (00-2015-3497) 20.10.2015 Esmeralda Thomai kundër Zyra Vendore e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Vlorë....................................944
553 (00-2015-3496) 20.10.2015 Azbi Ismaili kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë........................................950
554 (00-2015-3494) 20.10.2015 Thoma Lloci kundër Zyra Qendrore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme (ZQRPP) Tiranë, Zyra Vendore
e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme (ZVRPP)
Sarandë............................................................................954
555 (00-2015-3495) 20.10.2015 Nuredin Xhelili kundër Autoriteti i Mbikëqyrjes
Financiare........................................................................964
8
556 (00-2015-4431) 27.10.2015 Kalem Kaja në mungesë kundër Komuna Mbrostar,
Qarku Fier në mungesë...................................................972
557 (00-2015-4424) 27.10.2015 Violeta Hasani në mungesë kundër Njësia Bashkiake
Nr.4 Tiranë në mungesë..................................................978
558 (00-2015-3676) 27.10.2015 Petrit Deliu kundër Dega e Thesarit të Rrethit Berat
985
559 (00-2015-3677) 27.10.2015 Prefekti i Qarkut Fier kundër Arshin Gishti...................990
560 (00-2015-4492) 29.10.2015 Stavri Tagani, Alqi Loli kundër Agjencia e Prokurimit
Publik, Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Durrës
1001
561 (00-2015-4490) 29.10.2015 Votim Bracellari kundër Inspektorati Ndërtimor
Urbanistik Kombëtar.....................................................1004
562 (00-2015-4492) 29.10.2015 Televizioni Privat Kabllor ‘TV AVN’ Fier kundër
Këshilli Kombëtar i Radio Televizionit........................1008
563 (00-2015-4567) 29.10.2015 Shoqëria “Theos” sh.p.k kundër Inspektorati Shtetëror i
Punës Tiranë pranë Ministrisë së Punës, Çështjeve
Sociale dhe Shanseve të Barabarta; Drejtoria Rajonale
e Inspektoriatit Shtetëror të Punës Tiranë.....................1015
564 (00-2015-4526) 29.10.2015 Shoqëria “Proqual” sh.a kundër Agjencia e Prokurimit
Publik Tiranë.................................................................1023
Moskompetenca Civile
00-2015-3348 08.10.2015 Njazi Aliko, Fatime Aliko, Hamza Aliko,

Bexhet Aliko, Ismail Aliko, Haris Aliko, Lirim Aliko,
Ruzhdi Aliko, Anil Aliko kundër Emro Basha,
Maliq Basha, ZVRPP Gjirokastër,
ALUIZNI Gjirokastër...................................................1033
00-2015-3349 01.10.2015 Shoqëria “La voglia” shpk kundër Drejtoria Rajonale
Tatimore Tiranë, Drejtoria Apelimit Tatimor Tiranë
1037
00-2015-3969 15.10.2015 Hamdi Lamallari kundër Zyra e Gjendjes Civile
Komuna Kala e Dodës..................................................1046
00-2015-3978 08.10.2015 Agim Selishta, Artan Shehu, Lavdrim Selami,
Dylber Beça, Arben Sefullaj, Bardhyl Mazari,
Rasim Muça, Vera Buci, Aqif Shehu, Hamit Manreka
kundër Bashkia Peshkopi..............................................1051
00-2015-4092 01.10.2015 Rifat Gjoni kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë; Agjencia Lokale e Sigurimeve
Shoqërore Kavajë..........................................................1060
00-2015-4094 01.10.2015 Nina Lala; Kristo Lala kundër Ministria e Bujqësisë,
Zhvillimit Rural dhe Administrimit të Ujërave
1064
00-2015-4201 15.10.2015 Nika Fila (Marangoni) kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Durrës.......................................1068
00-2015-4203 15.10.2015 Age Marku kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Shkodër........................................................1075
00-2015-4207 15.10.2015 Razije Kaloshi kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Elbasan........................................................1083
00-2015-4209 15.10.2015 Astrit Ferko kundër Enea Ferko, Leonard Koçi,
9
Natasha Dhana, Mustafa Ferko, Komisioni i
Verifikimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefekturës
Fier................................................................................1091
00-2015-4251 29.10.2015 Athina Fejzo (Mërtiri) kundër Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë..............1099
00-2015-4252 29.10.2015 Xhevair Gjeçi kundër Komisioni Vendor i Vlerësimit
të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Berat
(K.V.V.T.P)..................................................................1104
00-2015-4253 29.10.2015 Karafile Hoxhallari kundër Drejtoria Rajonale e

Sigurimeve Shoqërore Tiranë.......................................1110
00-2015-4278 29.10.2015 Rrushe (Rrushdije) Domi kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Kukës.......................................1116
00-2015-4436 29.10.2015 Shoqëria "Kurum Internacional" sh.a kundër Dega e
Doganës Elbasan, Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave, Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Durrës
1121
00-2015-4541 29.10.2015 Leonard Xhelili kundër Shoqëria e Trajtimit të
Studentëve sh.a. Vlorë..................................................1129
00-2015-4553 08.10.2015 Milo Mëhilli kundër Komisioni Vendor i Tokës
Bashkia Himarë.............................................................1133
10
ÇËSHTJE CIVILE
11
Nr. 11115-01944-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2015 -3322 i Vendimit (401)
VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :
Majlinda Andrea Kryesuese

Aleksandër Muskaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare
në datën 01.10.2015 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë :
PADITËS: MANJOLA STRINGA, përfaqësuar nga

av. Dhimitraq Prifti
TË PADITUR: ALI KAZA (në mungesë)
LIRIE KAZA (në mungesë)
JONIDA KAZA (në mungesë)
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të lirojnë dhe dorëzojnë apartamentin e banimit
të ndodhur në Pallatin nr.7, kati i parë i banimit, Rr: “Vaso Pasha”,
regjistruar në ZRVPP Tiranë në regjistrin hipotekor nr.580, datë 07.07.2010,
Zona Kadastrale 8270.
Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile.
Ligji nr.7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave shtetërore”.
Neni 296 i Kodit Civil.
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.6823, datë 22.09.2010 ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj. Shpenzimet gjyqësore
në ngarkim të palës paditëse…”
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.455, datë 05.03.2012 ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.6823, dt. 22.09.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.”
Kundër vendimit nr.455 datë 05.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka

paraqitur rekurs pala paditëse Manjola Stringa, nëpërmjet të cilit kërkon: “Ndryshimin
e vendimit nr.455, datë 05.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.6823, dt.
22.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e kërkesëpadisë”.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; përfaqësuesin e palës paditëse
Manjola Stringa, av. Dhimitraq Prifti, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.6823, datë
22.09.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, të vendimit nr.455, datë 05.03.2012 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pushimin e gjykimit të çështjes; dhe si shqyrtoi në tërësi
çështjen, në mungesë të palës së paditur,
12
VЁREN
Se, vendimi nr.6823 datë 22.09.2010 i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe
vendimi nr.455, datë 05.03.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë janë rrjedhojë e zbatimit të
gabuar të ligjit material civil dhe si rrjedhojë do të ndryshohen.
A. RRETHANAT E FAKTIT
1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes gjyqësore i rezultojnë të pranuara
nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon :
2. Paditësja është pronare e një apartamenti me sipërfaqe 87 m2, në katin e parë të pallatit
nr.7, të ndodhur në Rr. “Vaso Pasha” Tiranë. Kjo pronë figuron e regjistruar në ZVRPP
Tiranë në Zonën Kadastrale 8270, nr.Regjistri Hipotekor 580, datë 07.07.2000. Ky fakt
rezulton i provuar nga vërtetimi i pronësisë lëshuar në datë 22.01.2009. Pronësia mbi
këtë send është fituar në bazë të ligjit nr.7514, datë 30.09.1991 “Për pafajësinë,
amnistinë dhe rehabilitimin e ish të dënuarve dhe të përndjekurve politike” si dhe
Udhëzimit nr.16, datë 08.08.1992 të ish-Ministrisë se Financave dhe Ekonomisë “Për
kthimin ose kompensimin e pasurive të konfiskuara ish të dënuarve dhe të përndjekurve
politike që kanë fituar pafajësinë”.
3. Të paditurit janë vënë në posedim të pronës objekt gjykimi në bazë të akteve
administrative sikundër janë: Vendimi nr.3, datë 29.01.1991 i ish-Komitetit Ekzekutiv në
bazë të të cilit u është dhënë leja e banimit për në qytetin e Tiranës si dhe Autorizimit
nr.86, datë 24.09.1991 të ish Komitetit Ekzekutiv Pluralist me anë të të cilit është dhënë
për banim banesa objekt gjykimi. Më pas, nëpërmjet një veprimi juridik sikundër është
kontrata datë 01.10.1991 me ish Ndërmarrjen Komunale Banesa është bërë kalimi në
administrim i banesës objekt gjykimi ish banesë shtetërore.
4. Rezulton e provuar se të paditurit kanë fituar statusin e të pastrehut në përputhje të plotë
me kriteret që përcakton VKM nr.49, datë 29.01.1993, pasi kanë banuar në banesa
shtetërore ish pronë private, kanë pasur lejen e banimit në qytet dhe se aktualisht
vazhdojnë të kenë statusin e të pastrehut, gjë e cila faktohet nga shkresa nr.9615, datë
03.08.1995; shkresa nr.5/2 Prot, date 23.10.2009 si dhe shkresa nr.A 20222, datë
23.12.2009 të Bashkisë Tiranë, administruar në këtë proces.
5. Provohet gjithashtu në këtë gjykim se i padituri Ali Kaza si kryefamiljar është interesuar
herët për të siguruar strehim, duke aplikuar për marrje kredi bankare pranë ish Bankës së
Kursimeve; por nuk i është dhënë kredi bankare duke qenë se nuk kishte garancitë e
nevojshme financiare për t’a shlyer atë, fakt ky i cili konfirmohet nga shkresa nr.9615,
date 03.08.1995, lëshuar nga Bashkia Tiranë.
6. I padituri Ali Kaza dhe bashkëshortja është vërtetuar se nuk kanë prona të paluajtshme, i
padituri është në marrëdhënie punësimi me shoqërinë “Birra Tirana” sh.a. me një pagë
mujore neto 46 284 lekë dhe në këtë cilësi bashkë me bashkëshorten e tij zotëron edhe
0.01% të aksioneve të kësaj shoqërie me vlerën 150.000 lekë.
7. Po ashtu, rezulton se sipas shkresës së EKB-së nr.663 prot., datë 01.03.2012 drejtuar
BKT-së është përcjellë emri i të paditurit Ali Kaza për përfitimin e një kredie të
subvencionuar nga shteti në vlerën 4 374 720 lekë për një periudhë prej 30 vjetësh.
8. Pala e paditur paditëse ka pretenduar se Banka pavarësisht kësaj nuk e ekzekuton këtë
kredi pasi nuk ka garanci shlyerjeje.
9. Pala paditëse, duke pretenduar se të paditurit posedojnë pa asnjë tagër pronën e saj, i
është drejtuar me padi rivendikimi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
13
B. PROCEDURAT GJYQËSORE.
10. Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.6823 datë 22.09.2010 ka

vendosur: “Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj. Shpenzimet gjyqësore
në ngarkim të palës paditëse…”
11. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.455, datë 05.03.2012 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.6823, dt. 22.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.”
12. Kundër vendimit nr.455 datë 05.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs pala paditëse Manjola Stringa, nëpërmjet të cilit kërkon: “Ndryshimin e
vendimit nr.455, datë 05.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.6823, dt.
22.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e kërkesëpadisë”. Në
shkaqet e rekursit veçohen:
 Vendimet e dy gjykatave bazohen në vendimet e Gjykatës Kushtetuese, nr.11 datë
04.04.2007 dhe vendimi nr.26 dt. 02.11.2005, ndërkohë që deri më sot vendimet e
kësaj Gjykate, madje pjesa arsyetuese e tyre nuk janë baraz me ligjin në fuqi.
 Në rastin konkret gjykata ka deklaruar se pronari i ligjshëm i sendit nuk ka çfarë tì
bëjë poseduesit të paligjshëm në keqbesim, duke zbatuar gabim ligjin përkatës.
Gjykatat kanë bërë një vlerësim të gabuar të provave duke konkluduar se të paditurit
gëzojnë statusin e të pastrehut. Nocioni i të pastrehëve ka vite që ka ndryshuar.
Ndërkohë që vendimi nr.11 datë 04.04.2007 i Gjykatës Kushtetuese ka shfuqizuar
nenin 9 të ligjit “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” duke rekomanduar nevojën
për kryerjen e plotësimeve në ligj, deri më sot asnjë plotësim i tillë nuk është kryer.
Ligji i sipërcituar është i vetmi në fuqi dhe vetëm këtij ligji mund tì referohet gjykata
për zgjidhjen e kësaj cështjeje.
 Që prej viti 1992 është vendosur kthimi efektiv i kësaj banese familjes Shijaku dhe
është bërë dorëzimi efektiv i kësaj prone nga ish Ndërmarrja Komunale Banesa me
procesverbal, por të paditurit vazhdojnë posedimin e paligjshëm edhe pse shteti ka
ndërprerë kontratat e qerasë me ta.
 Gjykata ka shkelur nenet 28 dhe 29 të K.Pr.Civile pasi nuk është shprehur fare për
kërkimet e paditëses. Prona e paditëses ka rrjedhur nga ligji nr.7514 dt. 30.09.1991
“Për pafajësinë, amnistinë dhe rehabilitimin e ish të dënuarve dhe të përndjekurve
politikë” dhe nuk mund të pengohet posedimi me dispozita që kanë të bëjnë me
pronarët që kanë rifituar pronësinë me anë të legjislacionit për kthimin dhe
kompensimin e pronës. Gjykata ka krijuar një situatë juridike sipas interpretimeve të
saj duke ndryshuar rrjedhën e pretendimeve dhe duke u bërë pjesë aktive e procesit
gjyqësor.
 I padituri është përfitues i kredisë me interes 0% dhe bankës i është kërkuar fillimi i
procedurave të kreditimit. Për këtë qëllim duke qenë përpara këtij fakti kërkuam në
Apel riceljen e hetimit gjyqësor ku provuam se të paditurit i është akorduar kredia dhe
ndaj që nga ky moment mbaron detyrimi i shtetit për të pastrehun dhe ai duhet të
dorëzojë apartamentin.
13. Kundër rekursit të paraqitur nga pala paditëse ka paraqitur kundër-rekurs i
padituri Ali Kaza me anë të të cilit kërkon mospranimin e rekursit të palës
paditëse. Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Rekursi nuk përmban asnjë shkak ligjor nga ato që parashikon ligji procedural e
konkretisht neni 472 i K.Pr.Civile për goditjen e vendimeve.
 Pretendimi se pala e paditur e posedon sendin pa ndonjë titull dhe se është posedues
në keqbesim, është i pavërtetë dhe i pabazuar në prova. Titulli i posedimit ka buruar
nga ligji dhe është akorduar nëpërmjet Vendimit nr.3, date 29.01.1991, të ish
14
Komitetit Ekzekutiv në bazë të të cilit u është dhënë leja e banimit për në qytetin e
Tiranes si dhe Autorizimit nr.86, datë 24.09.1991 të ish Komitetit Ekzekutiv Pluralist
me anë të të cilit është dhënë për banim banesa objekt gjykimi. Më pas, nëpërmjet
kontratës datë 01.10.1991 me ish Ndërmarrjen Komunale Banesa është bërë kalimi në
administrim i banesës objekt gjykimi. Kalimi i posedimit ndaj të paditurve në datën
24.09.1991 është bërë para hyrjes në fuqi të ligjit nr.7514 datë 30.09.1991 prej të cilit
kanë buruar të drejtat e pronësisë së paditëses.
 Është i pavërtetë dhe abuziv pretendimi i palës paditëse në rekursin e saj se gjykatat
kishin dalë tej objektit të kërkimit. Përkundrazi gjykatat i janë përmbajtur plotësisht
këtij objekti dhe kanë konkluduar me të drejtë se të paditurit gëzojnë statusin e të
pastrehut dhe ende nuk janë akomoduar me kredi për banesë. Pavarësisht se i padituri
ka tentuar vazhdimisht të plotësojë dhe ka plotësuar dokumentacionin që të përfitojë
kredi, edhe në vitin 2012 i është refuzuar kredia për shkak të mospasjes së garancive
të nevojshme financiare të përballimit të saj. Edhe sot të paditurit vazhdojnë të
gëzojnë statusin e të pastrehut dhe nuk janë akomoduar me kredi.
 Gjykata Kushtetuese me dy vendimet e saj nr.11 datë 04.04.2007 dhe nr.26 dt.
02.11.2005, ka shfuqizuar nenin 9 të ligjit nr.9235 datë 29.07.2004 e konkretisht
mënyrën si do të siguronin qeramarrësit strehim, afatin përfundimtar të strehimit që
ishte viti 2008 dhe dorëzimin e banesës ish pronarit, pavarësisht nëse ishte siguruar
apo jo strehim pas vitit 2008. Gjykata Kushtetuese në këto vendime në mënyrë të
rëndësishme ka konsideruar si antikushtetues e diskriminues ofrimin e një trajtimi më
pak favorizues për këtë kategori sociale të qiramarrësve të pastrehë që banojnë në
banesat e ish pronarëve. Ky qëndrim është konsoliduar dhe me trajtimin që i bën
Gjykata e Lartë së njëjtës çështje, si p.sh. vendimi nr.938 datë 20.04.2010 me palë
paditëse Edlir Vokopola dhe palë të paditur familjen Nushi. Në këtë vendim Gjykata e
Lartë bazohet në interpretimin e duhur kushtetues dhe thekson se i takon ligjvënësit të
bëjë rregullimet përkatëse në ligj.
C. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR.
14. Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.6823 datë 22.09.2010 ndër të
tjera arsyeton se : “...omissis… Gjykata si çmoi në tërësi rrethanat e çështjes si më
sipër dhe analizoi pretendimet e palëve, arrin në përfundimin se padia e ngritur është e
pabazuar në prova e në ligj dhe si e tillë duhet rrëzuar. Kjo gjykatë arrin në këtë
përfundim duke argumentuar si më poshtë vijon: Pikësëpari, vlen të theksohet se në këtë
gjykim palët ndërgjyqëse nuk patën debat lidhur me pronësinë e sendit objekt gjykimi si
dhe me faktin se të paditurit aktualisht janë posedues të këtij sendi. Po ashtu, rezulton e
provuar se të paditurit vazhdojnë të përdorin sendin për strehim “jo për fajin apo
meritën e tyre” por për shkaqe të pavarura që kanë të bëjnë me ndryshimet juridike
shoqërore të ndodhura në Shqipëri pas ndryshimit të sistemit të shoqërisë. Pikërisht
është kjo arsyeja që të paditurit vazhdojnë posedimin e sendit pavarësisht se pronësia
prej vitesh i ka kaluar paditëses. Pra, në gjykim rezulton e provuar se të paditurit
ndodhen në një marrëdhënie juridike të ligjshme me sendin objekt gjykimi dhe se ata
edhe aktualisht vazhdojnë të gëzojnë statusin e “personit të pastrehë”; çka do të thotë se
nuk ka rënë shkaku sikundër pretendon pala paditëse (shih për këtë pretendimet me
shkrim të paditëses). Një fakt i tillë konfirmohet dhe nga dokumentacioni shkresor,
administruar në këtë proces. Po ashtu, referuar legjislacionit që vepron në këtë fushë si
dhe praktikës tashmë të konsoliduar të Gjykatës Kushtetuese (vendimi nr.26, datë
02.11.2005 si dhe vendimi nr.11, datë 04.04.2007 ) ndërhyrja në një rast të tillë do të
sillte cënime të parimit të sigurisë juridike si pjesë përbërëse të Shtetit të së Drejtës,
15
garantuar në nenet 15, 17 dhe 18 të Kushtetutës si dhe qëndrim diskriminues të
pajustifikuar me një interes publik të ligjshëm pa ju garantuar përfundimisht e drejta e
strehimit personit (siç janë të paditurit) në banesën pronë e paditëses (kjo, banesë
shtetërore - ish pronë private)…”.
15. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.455, datë 05.03.2012 ndër të tjera arsyeton
se: “Për Kolegjin Civil të Gjykatës së Apelit, pas çeljes së hetimit gjyqësor, shtrohet për
zgjidhje problemi juridik, nëse e ka zgjidhur konfliktin fakti që palëve të paditura nga
Enti Kombëtar i Banesave me shkresën nr.514/1 prot., datë 01.03.2012 i është shënuar
emri për të përfituar kredi, akorduar për një afat 30 vjeçar me interes 0% në shumën 4
374 720 lekë, kur pala paditëse pretendon se banka pavarësisht kësaj nuk e ekzekuton
këtë kredi pasi nuk ka garanci shlyerjeje. Nga Kolegji Civil i kësaj gjykate çmohet se në
interpretim të vendimit nr.26 datë 02.11.2005 si dhe vendimi nr.11, datë 04.04.2007 të
Gjykatës Kushtetuese, kur faktikisht palëve të paditura nuk u është garantuar ekzekutimi
i kredisë së akorduar dhe nëpërmjet akteve nënligjore nuk është zgjidhur ky problem,
përsëri ndodhemi në të njëjtën situatë të përcaktuar nga gjykata e shkallës së parë, ndaj
palët e paditura duhet të vazhdojnë të qëndrojnë në posedim të sendit të paluajtshëm
deri në vënien në efiçiencë të kësaj kredie...”.
D. NË LIDHJE ME REKURSIN E USHTRUAR.
16. Rekursi i paraqitur nga paditësja Manjola Stringa përmban shkaqe nga ato të
parashikuara nga neni 472 i Kodit të Procedurës Civile që, cenojnë vendimin nr.455,
datë 05.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimin nr.6823 datë 22.09.2010 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.455, datë 05.03.2012 i Gjykatës
së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.6823, datë 22.09.2010 i Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë, janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit material civil, nenit 296 të Kodit Civil
dhe për këtë shkak duhet të ndryshohen duke u vendosur pranimi i padisë.
18. Pala paditëse Manjola Stringa, i është drejtuar gjykatës duke kërkuar, detyrimin e të
paditurve, Ali Kaza, Lirie Kaza, Jonida Kaza, të lirojnë dhe dorëzojnë apartamentin me
sipërfaqe 87 m2, në katin e parë të pallatit nr.7, të ndodhur në Rr. “Vaso Pasha” Tiranë.
Kjo pronë figuron e regjistruar në ZVRPP Tiranë në Zonën Kadastrale 8270, nr.Regjistri
Hipotekor 580, datë 07.07.2000 në emër të paditëses. Ky fakt rezulton i provuar nga
vërtetimi i pronësisë lëshuar në datë 22.01.2009.
19. Në nenin 296 të Kodit Civil përcaktohet se: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të
kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo
bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë
bashkëpronarëve.”.
20. Në rrethanat e çështjes konkrete jemi përpara një padie rivendikimi. Padia e
rivendikimit, është padia e mbrojtjes së pronësisë, është padia pronarit jo posedues
kundër poseduesit jo pronar.
21. Në vendimin unifikues nr.5, datë 31.05.2011 Kolegjet e Bashkuara kanë arsyetuar se:
“Në thelb, padia e rivendikimit është padia e pronarit jo posedues ndaj poseduesit jo
pronar. Kjo padi ka për qëllim: a) njohjen e së drejtës së pronësisë të paditësit mbi
sendin e rivendikuar dhe b) detyrimin e të paditurit t’i kthejë paditësit sendin e
rivendikuar.”.
22. Nga shqyrtimi në gjykatat e fakti ka rezultuar e provuar pronësia e paditëses, mbi sendin
të cilin kërkon të rivendikojë. Pronësia mbi këtë send është fituar në bazë të ligjit
nr.7514, datë 30.09.1991 “Për pafajësinë, amnistinë dhe rehabilitimin e ish të dënuarve
dhe të përndjekurve politike” si dhe Udhëzimit nr.16, datë 08.08.1992 të ish-Ministrisë
16
se Financave dhe Ekonomisë “Për kthimin ose kompensimin e pasurive të konfiskuara
ish të dënuarve dhe të përndjekurve politike që kanë fituar pafajësinë”.
23. Përsa i përket posedimit të të paditurve Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se, të
paditurit janë vënë në posedim të pronës objekt gjykimi në bazë të akteve administrative
sikundër janë: Vendimi nr.3, datë 29.01.1991 i ish-Komitetit Ekzekutiv në bazë të të cilit
u është dhënë leja e banimit për në qytetin e Tiranës si dhe Autorizimit nr.86, datë
24.09.1991 të ish Komitetit Ekzekutiv Pluralist me anë të të cilit është dhënë për banim
banesa objekt gjykimi. Më pas, nëpërmjet një veprimi juridik sikundër është kontrata
datë 01.10.1991 me ish-Ndërmarrjen Komunale Banesa është bërë kalimi në administrim
i banesës objekt gjykimi ish-banesë shtetërore.
24. Rezulton e provuar se, të paditurit kanë fituar statusin e të pastrehut në përputhje me
kriteret që përcakton VKM nr.49, datë 29.01.1993, pasi kanë banuar në banesa shtetërore
ish-pronë private, kanë pasur lejen e banimit në qytet dhe kanë poseduar pronën në
cilësinë e personave të pastrehë.
25. Po ashtu rezulton se, sipas shkresës së EKB-së nr.663 prot. datë 01.03.2012 drejtuar
BKT-së është përcjellë emri i të paditurit Ali Kaza për përfitimin e një kredie të
subvencionuar nga shteti në vlerën 4 374 720 lekë për një periudhë prej 30 vjetësh.
26. Çështja objekt shqyrtimi përbën një mosmarrëveshje në të cilën ballafaqohen interesat e
qiramarrësve në banesat e ish-pronarëve për strehim dhe interesat e pronarëve për të
gëzuar të qetë pronën e tyre.
27. Me qëllim arritjen e një zgjidhje të drejtë në lidhje me çështjen objekt shqyrtimi ky
Kolegj, vlerëson të mbajë në konsideratë, rrethanat e faktit të pranuara gjatë shqyrtimit të
çështjes në Gjykatën e Apelit Tiranë, nga të cilat ka rezultuar se, të paditurve, iu është
dërguar nga Enti Kombëtar i Banesave në Bankën Kombëtare Tregtar, për kreditim, në
kushtet deri 30 vjet, me afat 0 (zero)% interes vjetor sipas programit social të trajtimit
me kredi të lehtësuar nga shteti, në zbatim të udhëzimit, udhëzimit nr.6257, datë
2.9.2008 “Mbi përcaktimin e masës së subvencionit për familjet që përfitojnë kredi të
lehtësuara nga shteti”, të Ministrit të Financave dhe Ministrit të Punëve Publike dhe
Transportit.
28. Me shkresën nr.514/1 prot., datë 01.03.2012 ka rezultuar se, të paditurve qëramarrës në
banesë ish-pronë private iu është shënuar nga Enti Kombëtar i Banesave emri për të
përfituar kredi, akorduar për një afat 30 vjeçar me interes 0% në shumën 4.374.720 lekë.
29. Sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në kushtet kur është vërtetuar
ofrimi i kredisë (përfundimi i procedurave të EKB-së për ofrimin e kredisë ndaj të
paditurve), të paditurit, shndërrohen në posedues të paligjshëm, në lidhje me posedimin
e apartamentit objekt gjykimi në pronësi të paditëses Manjola Stringa, pasi atyre iu është
ofruar zgjidhja e problemit të strehimit përmes përfitimi të kredisë së subvencionuar nga
shteti. Në ndryshim nga sa është arsyetuar nga Gjykata e Apelit Tiranë, ky Kolegj çmon
se, vënia në efiçencë e kredisë, nuk mund të cenojë interesat e pronarëve për të gëzuar të
qetë pronën e tyre.
30. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, teksa nevoja e strehimit të qiramarrësve
banues në banesat ish-pronë e subjekteve të shpronësuar, është një nevojë e mprehtë
sociale, detyrimi për strehim i tyre është një detyrim i cili rëndon mbi autoritetet
përgjegjëse shtetëror, dhe nuk duhet të cenojë të drejtën legjitime të pronarëve për të
gëzuar të qetë dhe pa asnjë kufizim pronën e tyre.
31. Vendimet e Gjykatës Kushtetuese nr.11, datë 04.04.2007 dhe nr.26, datë 02.11.2005,
ndërkohë që vërtet mbrojnë qiramarrësit e strehuar në banesat e ish-pronarëve dhe
synojnë mosdiskriminimin e tyre si kategori sociale, nuk kanë për qëllim të mohojnë të
drejtën e ish-pronarëve dhe nga ana tjetër të diskriminojnë pikërisht këtë kategori ish-
pronarësh në të drejtën e tyre të pronësisë dhe kërkimit të saj me padi rivendikimi.
17
32. Gjithashtu duhet mbajtur në konsideratë qëndrimi i mbajtur nga Gjykata Kushtetuese në
vijim, Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.1, datë 06.02.2013 ka vlerësuar se: “Në
kuadrin e përpjekjeve për të përmbushur objektivat sociale, është e drejtë legjitime e
vetë shtetit të rregullojë sistemin e mbrojtjes sociale, duke hartuar dhe zbatuar politikat
dhe strategjitë sociale. Në këtë kuptim, ligjvënësi duhet të çmojë vetë, sipas përparësive
që ai ka vendosur për zhvillimin ekonomik e shoqëror, se cilat janë format më të
përshtatshme për balancimin e interesave duke bërë edhe diferencimet e arsyeshme, pa
cenuar parimet dhe normat kushtetuese (shih vendimin nr.9, datë 26.02.2007 të Gjykatës
Kushtetuese). Në çdo rast, këto rregullime duhet të përputhen me parimet, vlerat dhe
standardet kushtetuese dhe me detyrimet që burojnë nga Karta Sociale Evropiane, që
janë barazia, drejtësia sociale, respekti për të drejtat e njeriut dhe ndalimi i
diskriminimit, parime që gjenden të mishëruara edhe në Kushtetutë. Gjykata konstaton
se mbrojtja sociale e qiramarrësve, banues në banesat ish-pronë e subjekteve të
shpronësuara, ka evoluar në përputhje me dinamikën e ndryshimeve të shoqërisë, si
rezultat i përmbushjes së objektivave sociale të shtetit dhe, po ashtu, si rrjedhojë e
kontrollit kushtetues të ligjeve që pasqyronin politika dhe strategji sociale konkrete, që
rregullonin nevoja dhe pritshmëri të realiteteve sociale të cilat ndryshojnë nga realiteti i
sotëm social. Në këtë kuptim, Gjykata vlerëson se konteksti në të cilin është trajtuar më
parë e drejta për strehim e qiramarrësve, banues në banesat ish-pronë e subjekteve të
shpronësuara, është i ndryshëm nga konteksti i rastit objekt shqyrtimi, ku e drejta për
strehim ballafaqohet me të drejtën legjitime të pronarëve për të gëzuar të qetë dhe pa
asnjë kufizim pronën e tyre.”.
33. Sa më sipër arrihet në përfundimin se, vendimet e gjykatave të faktit, janë marrë në
zbatim të gabuar të ligjit material civil, përkatësisht të nenin 296 të Kodit Civil, pasi
duhet të kishin vendosur pranimin e padisë dhe dorëzimin e sendit, përderisa është
provuar, e drejta e pronësisë së paditëses Manjola Strina mbi pronën objekt gjykimi,
gjithashtu është vërtetuar ofrimi i kredisë (përfundimi i procedurave të EKB-së për
ofrimin e kredisë ndaj të paditurve), çka bën që të paditurit të jenë në cilësinë e
poseduesve të paligjshëm.
34. Sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.455, datë
05.03.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.6823, datë 22.09.2010 i Gjykatës
së Shkallës së Parë Tiranë, janë marrë në zbatim të gabuar të të ligjit material civil dhe si
rrjedhojë duhet të ndryshohen duke u vendosur pranimi i padisë dhe detyrimi i të
paditurve të lirojnë dhe dorëzojnë apartamentin e banimit të ndodhur në Pallatin nr.7,
kati i parë i banimit, Rr: “Vaso Pasha”, regjistruar në ZRVPP Tiranë në regjistrin
hipotekor nr.580,datë 07.07.2010, Zona Kadastrale 8270.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485, shkronja “d ” të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.455, datë 05.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.6823, datë 22.09.2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe pranimin e padisë
së paditëses Manjola Stringa.
Tiranë, më 01.10. 2015
18
Nr. 00-2015-3323 i Vendimit (402)
VENDIM

në datën 01.10.2015 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë:
PADITËS: MAJLINDA REUFI (ROÇI) (në mungesë)

TË PADITUR: NEVRUZ ROÇI (në mungesë)
QEFSERE ROÇI (në mungesë)
BLEDAR ROÇI (në mungesë)
BRIKENA ROÇI (në mungesë)
ARDIAN ÇOBO, përfaqësuar nga
av. Hanëme Bakia
ILIR ÇOBO, përfaqësuar nga av. Hanëme Bakia
OBJEKTI:
Pavlefshmëri absolute e aktit noterial kontratë shitblerje
për shitjen e pasurisë së paluajtshme
me nr.5417 Rep., nr.1556 /2 Kol, datë 27.10.2009.
Baza Ligjore: Nenet 153, 154, 154/a,156 të Kodit të Procedurës Civile
dhe 677, 678, 719 të Kodit Civil”.
Gjykata e Shkallës së Parë Përmet me vendimin nr.06, datë 16.01.2012 ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë së paditëses Majlinda Reufi (Roçi).
Shpalljen absolutisht të pavlefshme të kontratës së shitjes nr.5147 rep.,
nr.1556/2 kol., datë 27.10.2009 të Noterisë Përmet të lidhur midis të paditurve.
- Ky vendim dërgohet për regjistrim në ZVRPP Përmet, pasi të ketë marrë
formë të prerë.
- Shpenzimet gjyqësore, vihen në ngarkim të palës së paditur, np përpjesëtim
të barabartë midis tyre.”.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.187, datë 12.04.2012 ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.06 datë 16.01.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Përmet.”.
Kundër vendimeve të mësipërme, ka paraqitur rekurs personat e tretë Ardian Çobo

dhe Ilir Çobo duke kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.187, datë 12.04.2012 të Gjykatës së
Apelit Gjirokastër dhe të vendimit nr.06, datë 16.01.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Përmet, dhe pushimin e gjykimit të çështjes”.
19
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; përfaqësuesen e të paditurve
Ardian Çobo dhe Ilir Çobo, av.Hanëme Bakia, e cila kërkoi: “Ndryshimin e vendimit nr.06,
datë 16.01.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Përmet si dhe të vendimit nr.187, datë
12.04.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe rrëzimin e padisë, në mungesë të palëve të
tjera pjesëmarrëse, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se, vendimi nr.06, datë 16.01.2012 i Gjykatës së Shkallës së Parë Përmet dhe vendimi
nr.187, datë 12.04.2012 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër janë rrjedhojë e zbatimit të gabuar të
material e procedural civil e si rrjedhojë do të prishen dhe çështja do të pushohet.
1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes gjyqësore i rezultojnë të

pranuara nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon :
2. Nga provat e administruara në gjykatat e faktit rezulton e provuar se familja bujqësore e
kryefamiljar të paditurin Nevruz Roçi sipas aktit të marrjes së tokës në pronësi me
nr.5548,datë 13.10.1996, ka përfituar tokë bujqësore në sipërfaqen prej 4310 m 2, nga
fondi i tokës së Ish Ndërmarrjes Bujqësore Qilarisht, Përmet, pronë të cilën e kanë
regjistruar në ZRPP Përmet.
3. Për pasurinë objekt gjykimi paditësja Majlinda Roçi me vendimin e formës së prerë nr.6,
datë 18.01.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet është njohur bashkëpronare në
pasurinë prej 4310 m2, nga fondi i tokës së Ish Ndërmarrjes Bujqësore Qilarisht, Përmet
në raportet 1/8 pjesë të pandarë trashëgimtarëve të Muahrrem Roci një nga të cilat është
dhe paditësja.
4. Me kontratën e shitjes nr.5147 rep., nr.1556/2 kol., datë 27.10.2009 të paditurit Nevruz,
Qfsere, Bledar dhe Brikena Roçi i kanë shitur të paditurve Ardian Çobo dhe Ilir Çobo,
një sipërfaqe prej 2209 m2 nga sipërfaqja sa sipër prej 4310 m2.
5. Paditësja ka kërkuar konstatimin absolutisht të pavlefshëm të veprimit juridik kontratës
së shitjes nr.5147 rep., nr.1556/2 kol., datë 27.10.2009 me pretendimin se kjo kontratë
është bërë në shkelje të ligjit, pasi pasuria në bashkëpronësi nuk rezulton të jetë pjesëtuar
ndërmjet bashkëpronarëve dhe nuk është respektuar e drejta e parablerjes.
B. PROCEDURAT GJYQËSORE
6. Gjykata e Shkallës së Parë Përmet, me vendimin nr.06, datë 16.01.2012 ka

vendosur:
“-Pranimin e kërkesë padisë së paditëses Majlinda Reufi (Roçi).
- Shpalljen absolutisht të pavlefshme të kontratës së shitjes nr.5147 rep., nr.1556/2 kol.,
datë 27.10.2009 të Noterisë Përmet të lidhur midis të paditurve.
- Ky vendim dërgohet për regjistrim në ZVRPP Përmet, pasi të ketë marrë formë të prerë.
- Shpenzimet gjyqësore, vihen në ngarkim të palës së paditur, në përpjesëtim të barabartë
midis tyre”.
7. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.187, datë 12.04.2012 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.06 datë 16.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Përmet”.
8. Kundër vendimeve të mësipërme, ka paraqitur rekurs të paditurit Ardian Çobo
dhe Ilir Çobo duke kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.187, datë 12.04.2012 të Gjykatës
20
së Apelit Gjirokastër dhe të vendimit nr.06, datë 16.01.2012 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Përmet, dhe pushimin e gjykimit të çështjes”. Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Vendimet e të dy gjykatave bien në kundërshtim me vendimin unifikues nr.5 datë
20.01.2009 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë si dhe vendimin e
mëparshëm nr.13/2006 në të cilin kanë pranuar se kur gjykata konstaton se një veprim
juridik është absolutisht i pavlefshëm ajo nuk jep vendim për deklarimin e tij të
pavlefshëm, por kufizohet vetëm në vërtetimin e vlefshmërisë dhe duke u nisur nga
kjo zgjidh konfliktin e palëve ndërgjyqëse rreth marrëdhënies juridike përkatëse.
 Në kushtet kur gjykatës nuk i është kërkuar zgjidhja e ndonjë konflikti me objekt,
shkak ligjor dhe bazë juridike, elementë thelbësor të një padie, ajo duhej të vendoste
rrëzimin e padisë pasi padia mbetet pa objekt.
 Jo pa shkak paditësja nuk ka kërkuar kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme pasi
ne të paditurit sipas vendimit të formës së prerë nr.6, datë 18.01.2000 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Përmet kemi blerë pasuri trashëgimore dhe në të tilla rrethana nuk
jemi të detyruar të kthejmë sendin e fituar me kundërshpërblim.
C. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR
9. Gjykata e Shkallës së Parë Përmet, me vendimin nr.06, datë 16.01.2012, ndër të

tjera arsyeton se: “...(omissis)... të paditurit Reçi, edhe pse kanë qenë në dijeni për
vendimin e formës së prerë nr.6, datë 18.01.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet
me të cilën paditësja është njohur bashkëpronare në pasurinë prej 4310 m 2, ata kanë
qenë në keqbesim dhe në mashtrim të ligjit derisa e kanë mbajtur të fshehtë
bashkëpronësinë në redaktimin e kontratës së shitjes objekt gjykimi. Veprimi juridik
kontrata e shitjes nr.5147 rep., nr.1556/2 kol., datë 27.10.2009 është në kundërshtim me
nenet 200, 204 të Kodit Civil...(...)”.
10. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.187, datë 12.04.2012 ndër të tjera
arsyeton se: “...(omissis)... Të paditurit në ankim pretendojnë se padia është pa objekt
duke interpretuar në mënyrë të gabuar përcaktimet e vendimeve të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë. Kështu në vendimin unifikues nr.13/2006 arsyetohet se:
Në mbështetje të argumentave që u dhamë më sipër , Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës
së Lartë, arritën në përfundimin se për të konsideruar një veprim juridik absolutisht të
pavlefshëm nuk është e nevojshme paraqitja e një kërkese të posaçme qoftë kjo padi apo
kundërpadi, pasi kjo lloj pavlefshmërie konstatohet pavarësisht nga paraqitja në gjykatë
e kërkesës. Pavlefshmëria abslute mund të parashtrohet nga çdo palë ndërgjyqëse që ka
interes. Forma e parashtrimit mund të jetë edhe prapësimi, kjo për faktin se veprimi
juridik absolutisht i pavlefshëm nuk mund të bëhet e vlefshëm me asnjë veprim të
mëpasshëm. Në interpretim të drejtë të këtij përcaktimi, ajo që thuhet është se gjykata ka
detyrimin të konstatojë një veprim juridik s absolutisht të pavlefshëm pavarësisht formës
së kërkimit të palëve, madje edhe kryesisht. Paditësja ka zgjedhur formën procedurale të
kërkimit, ajo i është drejtuar gjykatës me padi të cilën me të drejtë Gjykata e faktit e ka
pranuar sa kohë ka konstatuar se veprimi juridik është lidhur në kundërshtim me ligjin.
Sa më sipër vendimi objekt ankimi i Gjykatës së Shkallës së Parë çmohet i drejtë dhe si i
tillë duhet të lihet në fuqi…(...)”.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.187, datë 12.04.2012 i Gjykatës
së Apelit Gjirokastër, dhe vendimi nr.06, datë 16.01.2012 i Gjykatës së Shkallës së Parë
21
Përmet, janë marrë në respektim të gabuar të ligjit procedural civil dhe për këtë shkak
duhet të prishen dhe çështja të pushohet.
12. Nga rrethanat e faktit ka rezultuar se, paditësja Majlinda Reufi (Roçi) i është drejtuar
Gjykatës së Shkallës së Parë Përmet duke kërkuar, pavlefshmëri absolute të aktit noterial
kontratë shitblerje, për shitjen e pasurisë së paluajtshme me nr.5417 Rep., nr.1556/2
Kol., datë 27.10.2009 me palë shitëse të paditurit Nevruz Roçi, Qefsere Roçi, Bledar
Roçi, Brikena Roçi dhe palë blerëse Ardian Çobo, Ilir Çobo. Paditësja ka pretenduar se,
kjo kontratë është bërë në shkelje të ligjit, pasi pasuria në bashkëpronësi nuk rezulton të
jetë pjesëtuar ndërmjet bashkëpronarëve dhe nuk është respektuar e drejta e parablerjes.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se, në harmoni edhe me qëndrimin unifikues të
Gjykatës së Lartë, kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një veprimi
juridik nuk mund të bëhet si kërkim i mëvetësuar, ai gjithnjë duhet të bëhet gjatë
gjykimit në themel të një çështje nga gjykata, ose të paktën si kërkim që shoqëron
zgjidhjen e pasojave të ardhura nga ekzekutimi i tij. Pasojat e ardhura nga ekzekutimi
(përmbushja) e një veprimi juridik absolutisht të pavlefshëm zgjidhen vetëm mbi
kërkesën e palëve ndërgjyqëse dhe në rastin kur gjykata kryesisht konstaton
pavlefshmërinë e veprimit juridik ajo zgjidh vetëm ato pasoja që janë objekt kërkimi të
padisë apo të kundërpadisë, pa u shprehur për pasojat për të cilat nuk ka kërkesë
konkrete nga palët. Kjo nuk pengon po këto palë apo persona të tretë të mund të
kërkojnë në një tjetër gjykim zgjidhjen e pasojave të lëna në heshtje nga gjykimi ku
veprimi juridik është konstatuar absolutisht i pavlefshëm.”1
14. Duke patur parasysh përfundimet e mësipërme të këtij vendimi, Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë e vlerëson të gabuar qëndrimin e mbajtur nga të dyja gjykatat e faktit, të cilat
kanë marrë në shqyrtim dhe kanë zgjidhur një çështje që ka për objekt vetëm konstatimin
e pavlefshmërisë së veprimit juridik, pa pasur kërkim nga ana e palës për zgjidhjen e
pasojave të ardhura nga kryerja e veprimit juridik.
15. Ashtu sikurse kanë konkluduar edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, nuk
mund të paraqitet si padi më vete konstatimi i pavlefshmërisë absolute së një veprimi
juridik, sikurse ka vepruar pala paditëse, nëse ky kërkim nuk shoqëron gjykimin e një
çështje në themel dhe/ose nuk shoqërohet me zgjidhjen e pasojave.
16. Për rastin konkret, ndryshe nga sa kanë arsyetuar gjykatat e faktit, nga ana e Kolegjit
Civil të Gjykatës së Lartë çmohet se, jemi para rastit kur padia nuk mund të ngrihet dhe
për rrjedhojë vendimet e gjykatave të faktit duhet të prishen dhe të pushohet gjykimi i
çështjes.
17. Gjykatat e faktit, duke mos përcaktuar dhe mos identifikuar mungesën e shkakut të
padisë, të konfliktit dhe mungesën e interesit për ngritjen e padisë, kanë gabuar në
dhënien e vendimeve objekt rekursi.
18. Nga përmbajtja e dispozitave të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me anën formalo-
juridike të formulimit të kërkesë padisë, si dhe ato të ligjit material ku pala paditëse e
mbështet kërkimin, del qartë se padia në kuptimin material nuk plotëson kushtet ligjore
për t’u marrë në shqyrtim. Padisë së palës paditëse, i mungon shkaku i cili është i lidhur
pazgjidhshmërisht me objektin, ç’ka passjell mungesën e interesit në ngritjen e kësaj
padie.
19. Evidentohet se, si në kërkesë padi edhe gjatë gjykimit, nga ana e paditësit është kërkuar
vetëm që veprimi juridik, kontrata e shitblerjes e lidhur mes të paditurve, të konstatohet
absolutisht e pavlefshme.
20. Për sa më sipër lidhur me zgjidhjen e çështjes konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, vendimi nr.187, datë 12.04.2012 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
vendimi nr.06, datë 16.01.2012 i Gjykatës së Shkallës së Parë Përmet nuk gjejnë
1
Vendim Unifikues nr.5, datë 30.10.2012 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
22
mbështetje në ligj dhe si të tillë duhet të prishen dhe meqenëse ndodhemi përpara një
padie që nuk mund të ngrihet, do të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, shkronja “e” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.187, datë 12.04.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, të
vendimit nr.06, datë 16.01.2012, të Gjykatës së Shkallës së Parë Përmet dhe pushimin e
gjykimit të çështjes.
Tiranë, më 01.10.2015
23
Nr. 11243 – 02126- 00-2012 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2015 – 3324 i Vendimit (403)
VENDIM

në datën 01.10.2015 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë:
PADITËS: SOTIR JANI (në mungesë).

I PADITUR: VASIL JANI (në mungesë).
ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME SARANDË
(në mungesë).
OBJEKTI:
Goditje për falsitet të deklaratës noteriale nr.535 repertori,
nr.131 koleksioni, datë 20.03.1999, për heqje dorë nga pronësia.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të regjistrimit hipotekor
në librin numër 3, faqe numër 8, numër 18 indeksi, datë 26.07.199
në favor të Së paditurës Janulla Jani (Aishe Lala).
Detyrimin e ZVRPP, Sarandë të kryejë regjistrimin e pasurisë
edhe në emër të paditësit, sipas vendimit numër 587, datë 30.10.1998,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Baza Ligjore: Kodi i Procedurës Civile nenet 32,153,154, 270, 277.
Kodi Civil nenet 92,106. Ligji “Për Noterinë”.
Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë me vendimin nr.23-201101118 (693) datë

27.05.2011 ka vendosur:
“Pranimin e pjesërisht të kërkesë padisë nr.21321-01774-23-2010 Regjistri
Themeltar, datë 14.01.2009 regjistrimi, të paditësit Sotir Jani. Anulimin e
deklaratës noterial numër 535 repertori, numër 131 koleksioni, datë
20.03.1999 “Për heqjen dorë nga pronësia” të lidhur nga paditësi Sotir Jani
(Sokol Lala) dhe të paditurit Vasil Jani (Krenar Lala), në zyrën e noterisë
Sarandë dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme. Fshirjen nga regjistri
hipotekor i pasurisë së regjistruar në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë në librin numër 3, faqe 8, numër 18 indeksi, datë
26.07.1999 në favor të të paditurës Janulla Jani (Aishe Lala). Rrëzimin e
kërkesë padisë për kërkimin “Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme; Sarandë, që të kryejë regjistrimin e
kësaj pasurie në emër të paditësit sipas dëshmisë së trashëgimisë nr 587, datë
30.10.1998 “
24
“Lënien në fuqi të vendimit nr.1118 (693) datë 27.05.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë për sa i përket rrëzimit të kërkesë padisë për
kërkimin “Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Sarandë që të kryejë
regjistrimin e kësaj pasurie në emër të paditësit sipas dëshmisë së trashëgimisë
nr.587 date 30.10.1998. Ndryshimin e këtij vendimi për pjesën e pranuar dhe
rrëzimin e saj”.
Kundër vendimit nr.247, datë 15.05.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka

paraqitur rekurs pala paditëse Sotir Jani i cili kërkon: “Ndryshimin e vendimit nr.247 datë
15.05.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.23-2011-
1118(693) datë 27.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; si shqyrtoi në tërësi çështjen, në
mungesë të palëve pjesëmarrëse,
VЁREN
Se, vendimi nr.247, datë 15.05.2012 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit material e atij procedural civil e si rrjedhojë do të prishet dhe
çështja do të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
I. RRETHANAT E FAKTIT
1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes gjyqësore i

rezultojnë të pranuara nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon :
2. Pala paditëse Sotir Jani dhe i padituri Vasil Jani janë fëmijë të të
paditurës Janulla Janit. Ndërgjyqësit sipas vërtetimeve të lëshuar Komuna Lukove, Zyra e
Gjendjes Civile me vendim administrativ të pushtetit lokal kanë ndryshuar emrin dhe
mbiemrin e tyre, pas kryerjes së veprimit juridik, deklaratës noteriale numër 535
repertori, numër 31 koleksioni, datë 20.03.1999.
3. Nga dëshmia e trashëgimisë ligjore të lëshuar nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Sarandë me vendimin numër 587, datë 30.10.1998, rezulton që ndërgjyqësit
janë trashëgimtar ligjor të trashëgimlënësit Trashgim Lala.
4. Për rrjedhojë trashëgimlënësi ka patur një shtëpi banimi në Fshatin
Borsh e Rrethit Sarandë, e cila duke qenë pasuri trashëgimore e trashëgimlënësit dhe
bazuar në Kodi Civil në nenin 361, ndërgjyqësit janë bashkëpronarë në pjesë të barabarta
1/3 pjesë secili.
5. Kjo pasuri është regjistruar në Zyrën Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Sarandë vetëm në emër të të paditurës Janulla Jani (Aishe Lala),
kjo bazuar në vërtetimin hipotekor të lëshuar nga e paditura ZVRPP, Sarandë 16.04.2002.
Kjo banesë ka si ambiente banimi një dhomë, një kuzhinë, korridor dhe verandë dhe është
e regjistruar në regjistrin hipotekor numër 3, faqe 8, numër 18 indeksi.
6. Sipas praktikës së regjistrimit të kësaj pasurisë, shkak për regjistrimin
e saj vetëm në emër të të paditurës Janulla Jani, është bërë në bazë të deklaratës noteriale
numër 535 repertori, numër 131 koleksioni, datë 20.03.1999 “Për heqje dorë nga
pronësia”.
7. Ky akt noterial ka këtë përmbajtje: “Në të nënshkruarit Sokol dhe
Krenar Lala të bijtë e trashëgimit dhe Aishes, datëlindjes 1967 dhe 1971, banues në
Borsh, me vullnetin tonë të lirë deklarojmë se: Mbi bazën e vendimit të Gjykatës së
25
Rrethit Gjyqësor Sarandë numër 587 vendimi, datë 30.10.1998, ne jemi njohur si
trashëgimtar ligjorë të radhës së parë të trashëgimlënësit Trashgim Lala, mbi një të
tretën pjesë të pasurisë së tij. Me këtë deklarim ne heqim dorë nga pjesa jonë e
trashëgimisë duke ia kaluar atë nënës tonë të quajtur Aishe Lala. Pra mbas nënshkrimit
të kësaj deklarate ne nuk do të kërkojmë më pjesë tek babai jonë, veçanërisht për banesën
që ndodhet në fshatin Borsh. Këtë deklarim e bëjmë dhe për efekt hipotekimi të pronës në
emër të nënës tonë”.
8. Në bazë të këtij akti noterial ZVRPP, Sarandë ka bërë regjistrimin e
pasurisë, pjesë e trashëgimit të trashëgimlënësit Trashgim Lala, në pronësi të të paditurës
Janulla Jani (Aishe Lala).
9. Me t’u vënë në dijeni të këtij fakti paditësi Sotir Jani ka investuar
gjykatën duke mohuar faktin që ai të ketë hequr dorë nga pasuria trashëgimore. Sipas
paditësit kjo deklaratë noteriale është e falsifikuar dhe për këtë arsye ai e goditi për
falsitet.
II. PROCEDURAT GJYQËSORE.
10. Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë me vendimin nr.23-201101118

(693) datë 27.05.2011 ka vendosur:
“Pranimin e pjesërisht të kërkesë padisë nr.21321-01774-23-2010 Regjistri Themeltar,
datë 14.01.2009 regjistrimi, të paditësit Sotir Jani.Anulimin e deklaratës noterial numër
535 repertori, numër 131 koleksioni, datë 20.03.1999 “Për heqjen dorë nga pronësia” të
lidhur nga paditësi Sotir Jani (Sokol Lala) dhe të paditurit Vasil Jani (Krenar Lala), në
zyrën e noterisë Sarandë dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.Fshirjen nga
regjistri hipotekor i pasurisë së regjistruar në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë në librin numër 3, faqe 8, numër 18 indeksi, datë 26.07.1999 në
favor të të paditurës Janulla Jani (Aishe Lala).Rrëzimin e kërkesë padisë për kërkimin
“Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme;
Sarandë, që të kryejë regjistrimin e kësaj pasurie në emër të paditësit sipas dëshmisë së
trashëgimisë nr 587, datë 30. 10.1998 “
11. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.247, datë 15.05.2012
ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.1118 (693) datë 27.05.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë për sa i përket rrëzimit të kërkesë padisë për kërkimin “Detyrimin e
palës së paditur ZVRPP Sarandë që të kryejë regjistrimin e kësaj pasurie në emër të
paditësit sipas dëshmisë së trashëgimisë nr.587 date 30.10.1998. Ndryshimin e këtij
vendimi për pjesën e pranuar dhe rrëzimin e saj”.
12. Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs pala paditëse Sotir Jani
duke kërkuar: “Ndryshimin e vendimit nr.247 datë 15.05.2012 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.23-2011- 1118 (693) datë 27.05.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë”. Në shkaqet e rekursit të paraqitur nga pala
veçohen:
 Arsyetim i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është i gabuar pasi konkluzioni i eksperteve A.
Shehu, Sh. Koçia nuk është kategorik ndërsa konkluzioni i ekspertit Partizan Ballaci është
kategorik se nuk është nënshkrimi i paditësit Sotir Jani (Sokol Lala).
 Gjithashtu Gjykata e Apelit Gjirokastër nuk vlerësoi dhe nuk mori parasysh faktin
se paditësi Sotir Jani nuk ka qenë në Shqipëri kur është hartuar deklarata noteriale
nr.535 Rep, nr.131 kol, datë 20.03.1999, e dokumentuar kjo me pasaportën ku janë
pasqyruar hyrje-daljet e tij në shtetin Grek si dhe në vërtetimin e lëshuar nga
Instituti i Sigurimeve Shoqërore të shtetit Grek ku pasqyrohen ditët e punës.
26
 Në reference të nenit 92 të Kodit Civil duhet të goditet për falsitet deklarata noteriale për
heqjen dorë nga pronësia. Në kushtet kur deklarata noteriale nr.535 rep, nr.131 kol, datë
20.03.1999 për heqje dorë nga pronësia nuk është nënshkruar nga paditësi Sotir Jani
atëherë edhe për regjistrimin në regjistrin hipotekor nr.3 faqe 8, nr.18 indeksi, datë
26.07.1999 në zbatim të ligjit nr.7843 datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme” duhet të konstatohet pavlefshmëria absolute e tij dhe njëkohësisht të bëhet
fshirja e këtij regjistrimi.
III. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR.
13. Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë me vendimin nr.23-

201101118(693) datë 27.05.2011, ndër të tjera arsyeton se: “...(omissis).... “...Në
Kodin e Procedurës Civile në nenin 270 parashikohet: “Çdo shkrese mund të goditet për
falsitet. Shkresat private mund të goditen për falsitet edhe kur nga krahasimi me të tjera
vërtetohet se janë origjinale”. …
Në kohën e përpilimit të kësaj deklarate sipas paditësit ai nuk jetonte në Shqipëri, por në
shtetin Grek dhe atë ditë ai pretendojë se ka qenë atje në punë për të cilën është paguar.
Në bazë të këtyre pretendime pala paditëse ishte detyruar të vinte në lëvizje gjykatën. …
aktin e ekspertimit i cili ka datën 29.04.2011, dhe në përfundim ka arritur në këtë
konkluzion: “Nënshkrimi objekt ekspertimi hedhur në emër të Sokol Lalës (kthyer me pas
në Sotir Jani, në dokumentin ‘'Deklaratë noteriale” … nuk është hedhur nga Sokol Lala,
por një person tjetër”….
Së pari: Deklarata noteriale “Për heqjen dorë nga pronësia” është veprim juridik i
njëanshëm… Në rastin konkret pala paditëse Sotir Jani, në deklaratën e heqjes dorë, nuk
ka marrë pjesë, pra nuk ka ushtruar lirinë tij për të shfaqur vullnetin konkret për heqjen
dorë nga pronësia. …Në rastin konkret elementët e veprimit juridik nuk ekzistojnë.
Së dyti: nisur nga ky arsyetim gjykata arrin në përfundimin që deklarata për heqjen dorë
nga pronësia është një veprim juridik absolutisht i pavlefshëm.
Së treti: Pasojat e ardhur nga kjo deklaratë është veprimi i kryer nga ZVRPP, Sarandë të
cilës pasi i është paraqitur nga pala e paditur Vasil Jani dhe Janulla Lala, deklarata
noteriale për “Heqjen dorë nga pronësia”, datë 20.03.1999, ka hequr emrin e paditësit
Sotir Jani, si bashkëpronarë në pasurinë e fituar me trashëgim nga trashëgimlënësi
Trashgim Lala, kjo referuar vendimit te Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë numër
587, datë 30.10.1998.
Së katërti: Gjykata rrëzojë pretendimin e palës paditëse për sa i përket kërkimit:
“Detyrimin e ZVRPP,Sarandë të kryejë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme edhe në
emër të paditësit.… Disponimin mbi këtë pasuri si bashkëpronare me dy të paditurit ai e
ka pasur dhe një cilësi të tillë vazhdon ta ruajë.
Pala paditëse pasi vendimi të marrë formë të prerë, duhet të aplikojë në ZVRPP, Sarandë
për t’u regjistruar si bashkëpronar. Këtë interes paditësi e përmbush duke ndjekur
rrugën administrative. Ky kërkim në këtë faze nuk është në juridiksionin gjyqësor, por atë
administrativ...(...)”.
14. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin civil nr.247 datë
15.05.2012, ndër të tjera arsyeton se: “...(omissis)... Gjykata e Apelit, duke vlerësuar sa
është parashtruar në ankimin e paraqitur nga pala e paditur , çmoi se është e nevojshme
kryerja e një ri ekspertimi grafik nënshkrimi duke caktuar grup ekspertesh nga Instituti i
Policisë Shkencore. Në përfundim rezultoi se grupi i eksperteve kriminalistë me aktin
nr.1680 dt. 22.02.2012 ka arritur në konkluzionin se: “ Nënshkrimi (firma) në emër të
Sokol Lala i ndodhur në dokumentin Deklarate noteriale për heqjen dore nga pronësia
27
nr.535/131 datë 20.03.1999”, që na është vënë në dispozicion në origjinal, mund të jetë
shkruar nga Sokol Lala (Sotir Jani), krahasuar me modelet e vëna në dispozicion”.
Mbi sa sipër Gjykata e Apelit duke vlerësuar përfundimin e eksperteve në të njëjtën kohë
konstaton se pretendimi i paditësit për falsitet mbetet i paprovuar, pra padia për ketë
pjesë duhet të rrëzohet si e pabazuar në prova e në ligj. Gjithashtu çmohet se, edhe mbi
këto përfundime të ekspertimit të nënshkrimit të Sokol Lala ose paditësit Sotir Jani, me të
drejtë gjykata ka rrëzuar kërkesë padinë në lidhje me detyrimin e ZVRPP që të kryeje
regjistrimin e pasurisë në emër të paditësit sipas dëshmisë së trashëgimisë nr.587 dt.
30.10.1998, sepse nuk rezulton e provuar që ta ketë një të drejtë të tillë.
Mbi rrethanat e rezultuara në ketë gjykim, mbas përsëritjes se pjesshme te hetimit
gjyqësor për një zhvillim të rregullt të procesit gjyqësor, Gjykata e Apelit çmon se pala
paditëse në lidhje me objektin e mosmarrëveshjes e kërkimet e pretenduara nuk mundi t’i
provojë sepse rezultoi që paditësi mund t’a këtë nënshkruar vetë deklaratën objekt
kontestimi për falsitet, pra se paditësi nuk mundi të provojë faktet mbi të cilat bazoi
pretendimet e tij...(...)”.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTË
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga
pala paditëse përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës
Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.247, datë 15.05.2012, të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që nga ana e palës paditëse me
të drejtë parashtrohen shkaqe që lidhen me lejimin e shkeljeve të rënda procedurale në
gjykim, sikurse janë ato me mos zhvillimin e një hetimi të plotë gjyqësor.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, hetimi i plotë dhe i
gjithanshëm i çështjes në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile) është parim themeltar
i gjykimit civil dhe përbën një detyrim për gjykatat në të gjitha shkallët e gjykimit.
Gjykatat e shkallës së parë dhe ato të apelit janë gjykata të faktit dhe të ligjit, në ndryshim
nga Gjykata e Lartë, e cila është gjykatë ligji. Duke qenë të tilla, në gjykimin në shkallë të
parë dhe në apel nuk ka asnjë pengesë, madje është detyrim, që gjykata të lejojë palët të
paraqesin kërkimet e prapësimet, provat ku i mbështetin ato dhe të arrijnë në përfundimet
përkatëse për zgjidhjen e çështjes, duke çmuar e vlerësuar provat sipas ligjit që është i
zbatueshëm për gjykatën.
18. Në ndryshim nga dy gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë ka për objekt
vetëm zbatimin e ligjit material e procedural nga ana e tyre, por pa patur të drejtën të
zhvillojë hetimin gjyqësor në drejtim të marrjes së provave, apo vlerësimit e çmimit të
atyre që janë vënë në bisedim nga gjykatat më të ulëta.
19. Gjykata e Lartë nuk mund të përsërisë vetë tërësisht a pjesërisht
hetimin gjyqësor, për shkakun e thjeshtë se, duke qenë vetëm gjykatë ligji, nuk i lejohet të
marrë prova të reja apo të lejojë palët të debatojnë mbi provat, duke hetuar e çmuar
ndryshe provat e debatuara në gjykimin në apel e shkallë të parë (vendimi nr.160, datë
06.04.2010 i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë).
20. Duke e parë në tërësinë e vet gjykimin e çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren
se, vendimi Gjykatës së Apelit Gjirokastër, është rrjedhojë e një hetimi të pamjaftueshëm.
21. Nga rrethanat e çështjes konkrete rezulton se, paditësi i është drejtuar gjykatës duke
kërkuar, goditjen për falsitet të deklaratës noteriale nr.535 Rep., nr.131 Kol., datë
20.03.1999 për “Heqje Dorë nga Pronësia”.
28
22. Paditësi ka pretenduar se, deklarata noteriale është e falsifikuar, pasi nuk është e vërtetë
që ka lëshuar një deklaratë të tillë, nuk është nënshkrimi i tij në deklaratën për heqjen
dorë, për më tepër në kohën e përpilimit ka qenë i larguar jashtë shtetit.
23. Deklarata për “Heqje Dorë nga Pronësia”, hyn në kategorinë e atyre akteve, që duhet të
kryhen me akt noterial përndryshe heqja dorë është e pavlefshme.
24. Goditja për fallsitet e një akti zyrtar apo e një shkrese të thjeshtë në gjykimin civil mund
të bëhet me anë të ngritjes së këtij kërkimi si objekt kryesor padie (edhe në gjykim më
vehte) ose në rrugë incidentale në cilëndo gjendje të shqyrtimit të një padie me shkak
ligjor dhe objekt tjetër, e ku paraqitet një dokument nga ndonjëra palë ndërgjyqëse që
pretendohet si i fallsifikuar materialisht ose intelektualisht.
25. Goditja për falsitet mund të bëhet si objekt kryesor i padisë, kur është rasti sipas të cilit
padia ngrihet për të provuar pavërtetësinë e një akti publik, siç është akti noterial.
26. Gjatë gjykimit në gjykatën e shkallës së parë, me qëllim për të provuar nëse deklarata e
heqjes dorë është nënshkruar apo jo nga paditësi, është kryer akti i i ekspertimit.
27. Nga akti i ekspertimit grafik nr.5, datë 29.04.2011, eksperti ka arritur në këtë konkluzion:
“Nënshkrimi objekt ekspertimi hedhur në emër të Sokol Lalës (kthyer më pas në Sotir
Jani), në dokumentin “Deklaratë noteriale”, nr.535 Rep., nr.131 Kol., datë 20.03.1999,
nuk është hedhur nga Sokol Lala, por një person tjetër. ”.
28. Gjatë gjykimit në Gjykatën e Apelit është riçelur pjesërisht hetimi gjyqësor dhe është
kryer riekspertimi grafik. Nga akti i ekspertimit nr.1680, datë 22.02.2012 rezulton se:
“Nënshkrimi (firma) në emër të Sokol Lala i ndodhur në dokumentin “deklaratë noteriale
për heqjen dorë nga pronësia nr.535/131 datë 20.03.1999”, që na është vënë në
dispozicion në original, mund të jetë shkruar nga Sokol Lala (Sotir Jani), krahasuar me
modelet e vëna në dispozicion.”.
29. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se, në kushtet kur gjatë gjykimit në fakt, janë
administruar dy akte ekspertimi përfundimi i njërit prej të cilëve është kategorik që,
deklarata e heqjes dorë nuk është nënshkruar nga paditësi, ndërsa nga akti i ekspertimit
tjetër ekspertët përcaktojnë mundësinë që kjo deklaratë të jetë nënshkruar nga paditësi,
Gjykata e Apelit, nuk duhej të ishte ndalur në konkluzionin e këtij të fundit, duhet që të
kishte riçelur tërësisht hetimin gjyqësor.
30. Paditësi ka pretenduar se, ai nuk ka qenë në Shqipëri në momentin e hartimit të deklaratës
dhe për të mbështetur pretendimet e tij, ka paraqitur në cilësinë e provës hyrje-daljet e tij
në shtetin Grek si dhe në vërtetimin e lëshuar nga Instituti i Sigurimeve Shoqërore të
shtetit Grek ku pasqyrohen ditët e punës. Në këto kushte Gjykata kishte detyrimin të
verifikonte rrethanat e faktit, në lidhje me praninë apo jo të paditësit përpara noterit në
çastin e hartimit të deklaratës noteriale.
31. Gjykata e Apelit, në gjykimin dhe vendimin saj është mjaftuar vetëm me konkluzionin e
ekspertëve, i cili gjithsesi nuk është kategorik, dhe nuk është shprehur se pse akti i
ekspertimit të ekspertit të parë i cili paraqeste një përfundim kategorik nuk është i bazuar,
në këto kushte gjykata ka ometuar fakte dhe rrethana të tjera të domosdoshme për t’u
verifikuar, të cilat do ta orientonin drejt një zgjidhje ligjore të konfliktit.
32. Goditja për falsitet ka si synim që të provohet se paditësi nuk ka pasur asnjëherë
ndërmend të heqë dorë nga pronësia.
33. Pavarësisht se paditësi ka kërkuar deklarimin e pavërtetësisë, falsitetit të aktit të heqjes
dorë nga pronësia, ky Kolegj vlerëson se kërkimi kryesor i paditësit ka të bëjë me
rregullimin e situatës juridike të së drejtës së tij subjektive të pretenduar të cenuar. Pra,
interesi i paditësit në këtë gjykim është drejtuar tek pasojat e pavlefshmërisë të kontratës
deklaratës së heqjes dorë nga pronësia dhe jo tek goditja për falsitetin e deklaratës në
vetvete. Edhe goditja për falsitetin deklaratës së paditësit bëhet në kuadër të realizimit të
këtij interesi të paditësit.
29
34. Deklarata noteriale nr.535 Rep., nr.131 Kol, datë 20.03.1999 “Për heqje dorë nga
pronësia” ka këtë përmbajtje: “Ne të nënshkruarit Sokol dhe Krenar Lala të bijtë e
trashëgimit dhe Aishes, datëlindjes 1967 dhe 1971, banues në Borsh, me vullnetin tonë të
lirë deklarojmë se: Mbi bazën e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë numër
587 vendimi, datë 30.10.1998, ne jemi njohur si trashëgimtar ligjorë të radhës së parë të
trashëgimlënësit Trashgim Lala, mbi një të tretën pjesë të pasurisë së tij. Me këtë
deklarim ne heqim dorë nga pjesa jonë e trashëgimisë duke ia kaluar atë nënës tonë të
quajtur Aishe Lala. Pra mbas nënshkrimit të kësaj deklarate ne nuk do të kërkojmë më
pjesë tek babai jonë, veçanërisht për banesën që ndodhet në fshatin Borsh. Këtë deklarim
e bëjmë dhe për efekt hipotekimi të pronës në emër të nënës tonë”.
35. Nga sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se me qëllim
kryerjen e një hetimi të plotë në lidhje me faktin nëse prej paditësit është nënshkruar apo
jo deklarata si dhe verifikimit të përputhjes së përmbajtjes së këtij akti me parashikimet e
Kodit Civil, vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër do të prishet dhe çështja do të
kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
36. Në rigjykim nëse gjykata arrin në konkluzionin se deklarata është e vërtetë dhe nuk është
falsifikuar duhet të marrë në shqyrtim, për të zgjidhur drejtë çështjen, nëse në rastin
konkret vullneti real i palëve ka qenë për të hequr dorë nga pronësia apo nga trashëgimia.
37. Në rekursin e palës paditëse ngrihen edhe pretendime që lidhen zgjidhjen në themel të
çështjes, për të cilat, në rigjykim, duhet të shprehet në mënyrë ezauruese gjykata e apelit,
duke çmuar ajo vetë mbi nevojën dhe shkallën e përsëritjes së hetimit gjyqësor në
funksion të dhënies përgjigje pretendimeve të palëve.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, shkronja “c” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.247, datë 15.05.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 01.10.2015
30
Nr. 00-2015-3325 i Vendimit (404)
VENDIM
Ardian Dvorani Kryesues

PADITËS : SHPËTIM PALLOSHI, përfaqësuar nga

av. Unitet Dedja
I PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË
(në mungesë).
PALË E TRETË: BASHKIA ELBASAN, (në mungesë)
SYMYR PALLOSHI (DEMIRI), përfaqësuar
nga av. Spiro Kasa
SHYQERI ARAPI, përfaqësuar nga
av. Spiro Kasa
ALBERT PALLOSHI, përfaqësuar nga
av. Spiro Kasa
ARIF STAMBOLLXHIU, përfaqësuar nga
av. Spiro Kasa
ILIR DEMIRI, (në mungesë).
ENKELEJDA DEMIRI (PICI) (në mungesë).
OBJEKTI:
Ndryshimin e aktit administrativ, vendimit të anës së paditur
nr.75, datë 30.05.2006 i K.K.K.P të Qarkut Elbasan
i lënë në fuqi me vendimin e 200, datë 09.08.2006 Të Komisionit Shtetëror
të K.K.Pronave Tiranë vetëm përsa i përket pjesës së objektit të këtij kërkimi.
Baza Ligjore: Neni 42 i Kushtetutës,
Neni 118 e vijues, 137/3 i K.Pr.Administrative.
Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan me vendimin nr.1362, datë 20.05. 2008 ka

vendosur:
“Pranimin edhe të kësaj pjese të kërkesë-padisë. Ndryshimin e vendimit nr.75,
datë 30.05.2006 të marrë nga K.V.K.K.P të Qarkut Elbasan i lënë në fuqi me
vendimin nr.200, datë 09.08.2006 të K.Sh.K.Pronës, në këtë mënyrë:
a) Prona me një sipërfaqe prej 13/616 m2 e identifikuar si “Sporti i vjetër” i
kthehet ish-pronarëve (trashëgimtarëve të ndjerit Ahmet Palloshi), duke u
ruajtur destinacioni i saj.
31
b) Ndërsa sipërfaqja tjetër që mbetet e pronës së përcaktuar në vendimin civil
nr.516, datë 12.03.2007 do të kompensohet ish pronareve trashëgimtarëve të të
ndjerit Ahmet Palloshi.”.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-1106(561), datë 21.09.2011 ka

vendosur:
“Ndryshimin e Vendimit Civil nr.1362, datë 20/05/2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan, si më poshtë: Rrëzimin e kërkesë-padisë, si të pabazuar në
prova e ligj.”.
Kundër vendimit nr.1106 (561), datë 21.09.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës ka

paraqitur rekurs pala paditëse Shpëtim Palloshi, duke kërkuar: “Prishjen e vendimit
nr.1106 (5610), datë 21.09.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.1362, datë 20.05.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; pasi dëgjoi përfaqësuesin e palës
paditëse av. Unitet Dedja; përfaqësuesin e personave të tretë (Symyr Palloshi (Demiri),
Shyqeri Arapi, Albert Palloshi) av.Spiro Kasa të cilët kërkuan: “Prishjen e vendimit nr.1106
(5610), datë 21.09.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1362,
datë 20.05.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan”; në mungesë të palëve të tjera
pjesëmarrëse, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
rezultojnë të pranuara nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon :
2. Pala e paditur A.K.K.P Tiranë me vendimin nr.75, datë 30/05/2006 ka
vendosur: Në bazë të nenit 6 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe
Kompensimin e Pronës” ti njohë Ahmet Palloshi, Hamit Palloshi, Alemshah Palloshi,
Nazmije Arapi, e Fatime Palloshi (trashëgimtareve Refik Palloshi, Shefikat Garunja,
Demir Palloshi, Liri Labinoti, Emine Palloshi, Agim Palloshi, Hamdi Palloshi, Shpëtim
Palloshi, Shyqyri Arapi, Symir Demiri, Albert Palloshi, Ruzhdi Palloshi, Arif
Stambollxhiu, Ermira Stambollxhiu, Musa Stambollxhiu, e Gentian Stambollxhiu) të
drejtën e pronësisë për sipërfaqen e tokës prej 15.360 m 2 truall (zënë me terren sportiv)
sipas plan-vendosjes bashkangjitur.
3. Rezulton se në pikën e dytë të kёtij vendimi të njëjtëve trashëgimtare u
është njohur e drejta e kompensimit të pronës, në bazë të ligjit nr.9235, datë 29/07/2004
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës”.
4. Del që për të dy pikat e objektit të padisë kjo gjykatë është shprehur
me vendim përfundimtar (Nr. 516, datë 20.03.2007) ndërsa përsa i takon pikës që kishte
të bënte me kërkesën për kthimin fizik të kësaj prone, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan
ka shpallur moskompetencën e vet dhe konform ligjit nr.9583, datë 17/07/2004 “Për
kthimin dhe kompensimin e pronës” ka dërguar aktet për kompetencë të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
5. Provohet se kjo çështje është bërë konflikt kompetence dhe është
dërguar për gjykim në Gjykatën e Lartë, e cila me vendimin e saj nr.393, datë 05/04/2007
ka vendosur, prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan që kishte
shpallur moskompetencën, duke e caktuar si gjykatë kompetente për gjykimin e kësaj
çështje e cila duhet shprehur dhe për këtë pikë, që i takon pjesës për kthimin fizik të
32
pronës, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan ka vazhduar gjykimin e çështjes dhe për këtë
pikë të objektit të padisë.
5. Duke qenë se për këtë pjesë të objektit kishin interes Bashkia Elbasan me të drejtë ,me
vendim të ndërmjetëm, në bazë të nenit 192 të K.Pr.Civile, gjykata e ka thirrur si person
të tretë këtë institucion.
6. Nga shqyrtimi i çështjes në Gjykatën e Apelit Durrës, bazuar në nenin 199 të K.Pr.Civile
ka vendosur të bëjë kalimin procedurale të palës së paditur, nga Z. R. K. K Elbasan në
A.K.K.P Tiranë.
7. Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan me vendimin nr.1362, datë 20.05. 2008 ka

vendosur: “Pranimin edhe të kësaj pjese të kërkesë-padisë. Ndryshimin e vendimit
nr.75, datë 30.05.2006 të marrë nga K.V.K.K.P të Qarkut Elbasan i lënë në fuqi me
vendimin nr.200, datë 09.08.2006 të K.Sh.K.Pronës, në këtë mënyrë:
a) Prona me një sipërfaqe prej 13/616 m2 e identifikuar si “Sporti i vjetër” i kthehet ish-
pronarëve (trashëgimtarëve të ndjerit Ahmet Palloshi), duke u ruajtur destinacioni i
saj.
b) Ndërsa sipërfaqja tjetër që mbetet e pronës së përcaktuar në vendimin civil nr.516,
datë 12.03.2007 do të kompensohet ish pronareve trashëgimtarëve të të ndjerit Ahmet
Palloshi.”.
8. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-1106(561),datë 21.09.2011 ka
vendosur: “Ndryshimin e Vendimit Civil nr.1362, datë 20.05.2008 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan, si më poshtë: Rrëzimin e kërkesë-padisë, si të pabazuar në
prova e ligj.”.
9. Kundër Vendimit nr.10-2011-1106 (561), datë 21.09.2011, të Gjykatës së Apelit
Durrës, ka ushtruar rekurs pala paditëse Shpëtim Palloshi, duke kërkuar: “Prishjen
e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan”. Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Nga Gjykata e Apelit Durrës është lejuar shkelje e rëndë procedurale, kjo në bazë të
nenit 472/c K.Pr.Civile e cila ka ndikuar në dhënien e vendimit dhe konkretisht, nuk u
pranua kërkesa e paraqitur pranë kësaj Gjykate, nga përfaqësuesi i paditësit rekursi
Shpëtim Palloshi me objekt pezullim i gjykimit të kësaj çështje administrative-civile,
pasi çështja nuk mund të zgjidhet apo shqyrtohet para se të zgjidhet çështja tjetër
civile me nr.1, datë 04.01.2011 vendimi dhe nr.1147/ 103 (11111-00506-13) të
Regj.themel dhe Nr/13-2011-3 të sistemit datë 18.02.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan, e cila përben dosjen bazë të çështjes themelit dhe ka të beje me
zgjidhjen e konfliktit të pronësisë midis palëve dhe A.K.K.Pronave Tiranë dhe që
është për shqyrtim pranë Gjykatës së Apelit Durrës.
 Me pa të drejtë Gjykata e Apelit Durrës në pjesën përshkruese dhe arsyetuse të
vendimit nr.10-2011-1106 (561), datë 21/09/2011 të marrë nga ana e saj, nuk e ka
cilësuar dhe interpretuar kërkesën paraprake të paraqitur nga ana jonë në seancën
gjyqësore të datës 20.10.2011, për pezullimin e gjykimit të kësaj çështjeje civile, gjë
që për mendimin tonë në mënyrë të qëllimshme është anashkaluar nga Gjykata pa
asnjë motiv dhe vendim të ndërmjetem të saj.
 Nga Gjykata e Apelit Durrës nuk është respektur dhe është zbatuar keq ligji nr.9235,
datë 29.07.2006 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave” i ndryshuar me ligjin
nr.9684, datë 06.02.2007 “Për disa ndryshime e shtesa në ligjin nr.9235, datë
29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave” duke ndikuar në dhënien e një
33
vendimi jo të drejtë dhe anti kushtetues kjo në vështrim të nenit 42/1 të Kushtetutës
R.Sh-së, si dhe nenit 472/a të K.Pr.Civile.
 Kundërshtimi jonë në lidhje me këtë vendim të dhënë nga Gjykata e Apelit Durrës, ka
të bëjë me investime e kryera nga Bashkia e Qytetit Elbasan në terrenin sportiv, ose
sporti i vjetër Elbasan, por shumën prej 2.059.146 lekë, cilësojmë faktin se vlera e
truallit të trashëgimtarëve të ish-pronarëve të Ahmet Palloshit, të këtij terreni sportiv
është mbi 300.000.000 lekë të reja të vlerës së objektit, në një kohë kur në ligj
theksohet se vlera e investimit në këto terrene sportive duhet që të kalojë vlerën e
50% të vlerës së pronës së truallit, kur në fakt ato zënë ose 0.68% të vlerës së
investuar nga Bashkia e Qytetit Elbasan.
10. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-1106(561),datë 21.09.2011 ka

arsyetuar: “Me vendimin e saj, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan nuk ka patur
parasysh V.K.M nr.416, datë 11.07. 2007 “Për miratimin e listës përfundimtare të
pronave të paluajtshme publike shtetërore që i transferohen në pronësi ose në përdorim
Bashkisë Elbasan”, ku ndërmjet të tjerave është miratuar edhe kalimi në pronësi të
Bashkisë i pasurive të pretenduara nga paditësi, konkretisht pasuritë me nr.266, 268 dhe
269 të përcaktuara në këtë vendim.
Provohet se si të tilla ato janë regjistruar edhe në Z.R.P.P Elbasan, gjë që vërtetohet
edhe nga vërtetimet e pronësisë të lëshuara nga Z.R.P.P ku këto pasuri figurojnë në
pronësi të Bashkisë Elbasan, konkretisht pasuria nr.12/84 dhe 12/57 në zonën kadastrale
8522. Provohet qartë se këto prona të pretenduara janë në pronësi të Bashkisë Elbasan.
Gjykata e faktit nuk ka patur në vëmendje se këto prona janë të regjistruara në Regjistrat
Kontabël të Bashkisë (terrena sportiv), në të cilat rezulton se janë bërë investime të
mëdha me fondet e Bashkisë Elbasan. Në rastin në gjykim prona mbi të cilën ka
disponuar padrejtësisht gjykata nuk është thjesht një truall i lirë, por është një mjedis
sportiv me investime, siç janë fushat e futbollit apo sporteve të tjera. Janë të pabazuara
pretendimet e paditësit se këto ambiente nuk përdoren nga Bashkia për funksionin që ato
kanë. Provohet se përveç investimeve që janë bërë në vite për mirëmbajtjen e këtyre
ambienteve, në vitin 2006 investimet që janë bërë konsistojnë në ngritjen e fushave të
futbollit, kjo e provuar nga kontrata datës 16.11.2006 që Bashkia Elbasan ka lidhur me
sipërmarrësin si dhe situacionet përkatëse që vërtetojnë kryerjen e punimeve nga
sipërmarrësi, në vlerën 2.059.146 lekë. Po ashtu në gjykim provohet qartë se në vitin
2010 janë bërë edhe investime të tjera sipas projekteve të financuara nga Fondi Shqiptar
i Zhvillimit.
Gjykata e faktit në vendimin e saj ka kaluar pa përmendur të gjitha këto investime, por në
mënyrë të gabuar e trajton këtë prone si një truall të thjeshtë. Ndryshe nga sa arsyeton
gjykata e faktit në vendimin e saj, del qartë se deri tani nuk ka patur asnjë vullnet të
shprehur nga bashkia për tjetërsimin e këtyre pronave. Gjithashtu pretendimet e paditësit
se për një gjë të tillë janë shprehur dakort edhe klubet sportive, si ai i futbollit dhe të
lojrave me dorë, janë të pabazuara ligjërisht sepse, se pari këto shkresa janë të vitit
1994, para miratimit të ligjit 9235, datë 29.07.2004 dhe së dyti hartuesit e këtyre
shkresave nuk kanë patur dhe nuk kanë kompetencë për të vendosur për pronat publike të
Bashkisë Elbasan. Sipas ligjit nr.8652, datë 31.07.2000 “Për organizimin dhe
funksionimin e qeverisjes vendore” në nenin 8 përcaktohet se : “... E drejta e pronësisë
ushtrohet nga këshilli përkatës, i cili nuk mund t’ia delegojë ushtrimin e kësaj të drejte
askujt tjetër”. Del që e njëjta dispozitë ka funksionuar edhe para daljes së ligjit nr.8652,
datë 31/07/2000, ku në ligjin nr.7652 “Për organizimin dhe funksionimin e pushtetit
34
lokal” përcaktohej përsëri si e drejtë e këshillave lokale, administrimin ndërmjet të
tjerave dhe të ambienteve sportive lokale. Gjykata nuk ka patur në vëmendje vendimin e
Këshillit Bashkiak, të Bashkisë Elbasan nr.21, datë 26/03/2004 ku disponon mbi këto
ambiente duke përcaktuar edhe mënyrën e organizimit dhe funksionimit të këtyre
ambienteve. Po ashtu edhe në planin rregullator i cili del që është në proces, këto
ambiente nuk parashikohen të ndryshojnë destinacionin e tyre, por do të qëndrojnë si
ambiente sportive publike për realizimin e aktiviteteve sportive si funksion i vetë
bashkisë. Çmojmë se është i gabuar arsyetimi i gjykatës së faktit Elbasan se bashkia, në
gjykim nuk ka paraqitur prova që të vërtetojë përdorimin e këtyre ambienteve ku nga
aktet e provat e shqyrtuara si dhe ato të administruara nga gjykata e apelit pas
përsëritjes së pjesshme të hetimit gjyqësor del qartë se këto ambiente sportive përdoren
dhe disponohen nga Bashkia Elbasan. Vlerësojmë se vendimi i gjykatës së faktit në
arsyetimin e saj është nisur vetëm nga thëniet e paditësit duke i marrë ato të mirëqena
duke mos kërkuar apo marrë asnjë provë prej tij për të provuar ato ç’ka ai ka
pretenduar.
…Pra, siç u arsyetua me lart prona e pretenduar nga paditësi është ambient sportiv në
pronësi të bashkisë për realizimin e funksioneve të saj në fushën e sportit, funksion ky i
përcaktuar në ligjin nr.8652, datë 31/07/2000, neni 10/II/b si dhe kjo pronë nuk
përfshihet në veprimin e ligjit për kthimin dhe kompensimin e pronave.
Për të gjitha sa u arsyetua me sipër, çmojmë bazuar në nenin 466/b të K.Pr.Civile duhet
vendosur ndryshimi i vendimit dhe rrëzimi i kërkesë padisë.”.
IV. NË LIDHJE ME REKURSIN E USHTRUAR
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që,
motivojnë cenimin e vendimit nr.10-2011-1106 (561), datë 21.09.2011 të Gjykatës së
Apelit Durrës dhe Vendimit nr.1362, datë 20.05. 2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Elbasan.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që, nga ana e gjykatave të faktit janë lejuar
shkelje të rënda të rregullave procedurale në gjykim, sikurse janë ato me moszbatimin në
mënyrën e drejtë të dispozitave që lidhen me kompetencën, si dhe me papajtueshmërinë
e gjyqtarit në lidhje me shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi.
13. Nga rrethanat e çështjes rezulton se, paditësi Shpëtim Palloshi i është drejtuar gjykatës
me padi duke kërkuar, me objekt: Ndryshimin e aktit administrative, vendim nr.75, datë
30.05.2006 i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Qarkut Elbasan
(Zyra Rajonale e K.K.Pronave Elbasan), i lënë në fuqi me vendimin nr.200, datë 20.09.
2006 të Komitetit Shtetëror të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë. Të njihet e
drejta e pronësisë vetëm për trashëgimtarët e Ahmet Palloshit, si subjekt i shpronësuar në
kuptim të ligjit, përkatësisht: Sabrie Palloshit, Refik Palloshit, Shefikat Garunja, Demir
Palloshi, Liri Labinoti, Emine Palloshi, Agim Palloshi, Hamdi Palloshi, Shpëtim
Palloshi. Të saktësohet sipërfaqja e truallit objekt njohje. Të kthehet fizikisht sipërfaqja e
truallit objekt njohje duke respektuar detyrimin për ruajtjen e destinacionit të përdorimit
si ambient sportive për klubin shumë-sportësh Elbasani, si dhe të na kompensohet në
përputhje me rregullat e përcaktuara në ligj sipërfaqja tjetër e cila është e zënë, në
kuptim të ligjit për kthimin dhe kompensimin e pronave.
14. Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan me vendimin nr.1747/76 Rregj Themeltar, datë
02.02.2007 ka vendosur: “Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan për gjykimin e kërkimit të paraqitur nga paditësi Shpëtim Palloshi në pikën e
tretë të objektit të padisë së paraqitur prej tij ku kundërshtohet vendimi i K.SH.K.K
35
Pronave përsa i përket kompensimit dhe kërkohet kthimi fizik i pronës, duke u
respektuar detyrimi për ruajtjen e destinacionit të përdorimit si ambient sportive për
klubin shumësportësh Elbasani. Një ekstrakt i akteve të fashikullit ti dërgohet Gjykatës
së Rrethit Tiranë.”.
15. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë paditësi më datë 06.02.2007 paditësi
Shpëtim Palloshi.
16. Gjykata e Lartë me vendimin nr.612 datë 05.04.2007 ka vendosur: “Prishjen e vendimit
nr.s’ka, datë 02.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe caktimin e kësaj
gjykate si gjykatë kompetente për shqyrtimin e çështjes në tërësi.”.
17. Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan me vendimin nr.1362, datë 20.05.2008 ka vendosur:
“Pranimin edhe të kësaj pjese të kërkesë-padisë. Ndryshimin e vendimit nr.75 datë
30/05/2006 të marrë nga K.V.K.K.P të Qarkut Elbasan i lënë në fuqi me vendimin
nr.200, datë 09/08/2006 të K.Sh.K.Pronës, në këtë mënyrë:
a) Prona me një sipërfaqe prej 13/616 m2 e identifikuar si “Sporti i vjetër” i kthehet ish-
pronarëve (trashëgimtarëve të të ndjerit Ahmet Palloshi), duke u ruajtur destinacioni i
saj,
b) Ndërsa sipërfaqja tjetër që mbetet e pronës së përcaktuar në vendimin civil nr.516
datë 12/03/2007 do të kompensohet ish-pronarëve trashëgimtarëve të të ndjerit Ahmet
Palloshi.”.
18. Pas prishjes së vendimit nr.s’ka, datë 02.02.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan
i njëjti trup gjykues ka vazhduar gjykimin e çështjes.
19. Në vendimin nr.1362, datë 20.05. 2008 Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan argumenton
ndër të tjera se: “...Për dy pika të objektit të padisë kjo gjykatë është shprehur me
vendim përfundimtar me nr.516, datë 20.03.2007 ndërsa përsa i përket pikës që kishte
të bënte me kërkesën për kthimin fizik të kësaj prone Gjykata e Shkallës së Parë
Elbasan, për këtë pikë të objektit të padisë shpalli moskompetencën e vet dhe konform
ligjit nr.9583, datë 17.07.2006 nenit 18 pika 2 e tij “Për disa shtesa dhe ndryshime në
ligjin nr.9235 datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës” ia dërgoi
aktet për kompetencë gjykatës së shkallës së parë Tiranë. Kjo çështje është bërë konflikt
kompetence dhe është dërguar për gjykim në Gjykatën e Lartë e cila me vendimin
nr.393, datë 05.04.2007 vendosi prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan që kishte shpallur moskompetencën duke caktuar si gjykatë kompetente për
gjykimin e kësaj çështje gjykatën Elbasan, e cila duhet të shprehet dhe për këtë pikë pra
përsa i përket kërkesës për kthimin fizik të pronës...”.
20. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.1362, datë 20.05. 2008 i
Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan është marrë, në zbatim të gabuar të neneve 61, 62,
72, të Kodit të Procedurës Civile. Në nenin 61 të Kodit të Procedurës Civile përcaktohet
se : “Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht
ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”. Neni 62 i Kodit të Procedurës Civile parashikon të drejtën e ankimit të
veçantë palës kundër vendimit të gjykatës që ka deklaruar mungesën e kompetencës. Në
nenin 62 të Kodit të Procedurës Civile përcaktohet se: “Kundër vendimit të gjykatës që
ka shpallur moskompetencën për gjykimin e mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të
saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të bëhet ankim i veçantë nga palët dhe
nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në gjykimin e mosmarrëveshjes,
në Gjykatën e Lartë.”.
21. Nga rrethanat e dosjes rezulton se, Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan ka konstatuar
mungesën e kompetencës së saj në lidhje me kërkimin e tretë të padisë dhe ka vendosur
moskompetencën e saj duke i dërguar, aktet Gjykatës së Tiranës, ky vendim është
ankimuar prej palës paditëse.
36
22. Gjykata e Lartë është shprehur se Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan ishte kompetente
për të tre kërkimet e objektit të padisë dhe ka urdhëruar shqyrtimin në tërësi të çështjes.
23. Disponimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan në vendimin nr.1362, datë 20.05.2008
ka vendosur: “Pranimin edhe të kësaj pjese të kërkesë-padisë...”, është një disponim, i
cili përbën shkelje të rëndë të rregullave procedurale.
24. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykimi për të cilin pala kishte investuar
Gjykatën e Shkallës së Parë Elbasan nuk përfshihet në kategorinë e gjykimeve për të
cilin legjislatori ka parashikuara ndarjen në dy faza të veçanta, çka mund të justifikojë
objektivisht vazhdimin e gjykimit prej të njëjtit trupit gjykues.
25. Veç kësaj në kushtet kur i njëjti trup gjykues i Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan ishte
shprehur njëherë me vendim në lidhje me themelin e çështjes (nëpërmjet vendimit
nr.516, datë 20.03.2007, në referim të përcaktimeve të nenit 72/4 të Kodit të Procedurës
Civile, kjo gjykatë nuk përmbush kushtet për të qënë “gjykatë e caktuar me ligj” për
vazhdimin e procesit gjyqësor.
26. Në nenin 72 të Kodit të Procedurës Civile përcaktohet se: “Gjyqtari është i detyruar të
heqë dorë nga gjykimi i një çështje konkrete kur: “... 4. ka dhënë këshilla ose ka shfaqur
mendim për çështjen në gjykim apo ka marrë pjesë në gjykimin e çështjes në një shkallë
tjetër të procesit, është pyetur si dëshmitar, si ekspert ose si përfaqësues i njërës apo
tjetrës palë...”. Parimi i paanshmërisë është një prej elementëve thelbësor të një procesi
të rregullt gjyqësor pasqyrohet në nenin 42 të Kushtetutës dhe gjithashtu në nenin 28
Kodit të Procedurës Civile. Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut është shprehur se:
“...Gjykata pohoi se ka rëndësi themelore, që në një shoqëri demokratike gjykata të
përcjellë besim tek qytetarët (shih Padovani v. Italy, vendimi i dt. 26 shkurt 1993, Seria
A nr.257-B p.20). Neni 6 kërkon, që një gjykatë brenda juridiksionit të saj të jetë e
paanshme. Paanshmëri do të thotë mungesë paragjykimi, apo anësie dhe ekzistenca e
saj mund të provohet në mënyra të ndryshme. Kështu, Gjykata ka evidentuar dallimin
midis kriterit subjektiv, i cili në thelb kërkon të provuarit e faktit, që bindja personale
apo interesi i një gjyqtari kanë ndikuar në vendimin e gjykatës, dhe kriterit objektiv, i
cili kërkon të provuarit nëse ai apo ajo ofruan garanci të mjaftueshme për të përjashtuar
çdo dyshim të arsyeshëm (shih Piersack v. Belgium, vendimi i datës 1 tetor 1982, Seria
A nr.53, § 30 dhe Kyprianou v. Cyprus [GC], nr.73797/01, § 118-119...”.1
27. Gjykata Kushtetuese është shprehur se: Parimi i paanshmërisë ka në vetvete elementin e
vet subjektiv, i cili lidhet ngushtë me bindjen e brendshme që krijon gjyqtari për
zgjidhjen e çështjes në gjykim, si dhe elementin objektiv me të cilin kuptohet dhënia e
garancive të nevojshme për gjykim të paanshëm nga vetë gjykata, përmes mënjanimit
prej saj të çdo dyshimi të përligjur në këtë drejtim. Ndër të tjera, gjykata duhet të jetë e
kujdesshme dhe të marrë parasysh veçanërisht problemin e përbërjes së trupit gjykues,
në mënyrë që të mënjanohen nga gjykimi i çështjes gjyqtarët që nuk kanë garancitë e
kërkuara për paanshmëri në kuptimin objektiv. (Shih Vendim Nr 4. dt 25.02.2009).
28. Gjithashtu Gjykata Kushtetuese është shprehur se: “Thjesht dhe vetëm pjesëmarrja e një
apo më shumë gjyqtarëve në një procedim të mëparshëm, pavarësisht nga ndikimi i
prezencës dhe i mendimit të tyre në të gjithë trupin gjykues, është një arsye e
mjaftueshme dhe njëkohësisht një garanci më pak për kërkuesin, tek i cili është krijuar
dyshimi i bazuar, se gjykata nuk ka qenë e paanshme në shqyrtimin e kësaj çështjeje”.
(Shih vendim nr.48, datë 30.07.1999, të Gjykatës Kushtetuese).
1
Vendim i GJEDNJ-së “Çështja Driza Kundër Shqipërisë”, Ankimi nr.33771/02, datë 13 Nëntor 2007.
37
29. Shkelja e dispozitave të sipërcituara në lidhje me pajtueshmërinë e gjyqtarit për
shqyrtimin e çështjes në gjykim bën vetvetiu të cenueshëm vendimin përfundimtar të
gjykatës, duke u përfshirë në rastet e shkeljeve të rënda procedurale të parashikuara nga
neni 467 shkronja “b” të Kodit të Procedurës Civile është një shkelje e cila passjell
nulitetin tërësor vendimit.
30. Për arsyet e parashtruara më sipër Kolegji Civil vlerëson se të dy vendimet gjyqësore të
dhëna nga gjykatat më të ulta duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në
gjykatën e shkallës së parë me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, shkronja (ç) të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.561, datë 21.09.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës, të vendimit
nr.1362, datë 20.05.2008, të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë Elbasan me tjetër trup gjykues.
Tiranë më 01.10.2015
38
Nr. 00-2015-3328 i Vendimit (405)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Mirela Fana Anëtar
në datën 01.10.2015, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore publike, çështjen civile

nr.11217-02738-00-2015 Regj. Themeltar, që i përket palëve :
PADITËS: 1. GËZIM GJYLI, (në mungesë).

2. NEXHMIJE GJYLI, (në mungesë).
3. LIRIJE GJYLI, (në mungesë).
4. DHURATA LUSHA, (në mungesë).
5. ZYHRA GJYLI, (në mungesë).
E PADITUR: FIRMA NDËRTIMORE “2AF COMPANY”
SH.P.K. DURRËS, (në mungesë).
OBJEKTI:
Përmbushjen e detyrimeve të lindura nga kontrata për sipërmarrje ndërtimore
nr.3764/1106 datë 13.10.2009, lidhur me kalimin në pronësi
të bashkëpronarëve të truallit prej 150m2, të:
a) Dy apartamente banimi me strukturë 2+1, me sipërfaqe sipas projektit
që do të miratohet nga KRRT-ja Bashksië Durrës.
b) Një apartament banimi me strukturë 1+1 sipas projektit që do të miratohet,
c) një dyqan me sipërfaqe prej 40 m2.
Baza Ligjore: Neni 199-208, 419, 420, 422, 455, 850 e në vijim të Kodit Civil,
neni 32 e në vijim Kodi i Procedurave Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.72 datë 15.06.2015 ka

vendosur:
“Mospranimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes civile
objekt mosmarrëveshje nr.Regj (21283-00363) 894, me datë regjistrimi
4.2.2015 jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kundër vendimit mund të bëhet ankim i veçantë brenda 5 ditëve nga e
nesërmja e shpalljes në Gjykatën e Lartë Tiranë...”
Kundër vendimit nr.72 datë 15.06.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës

ka ushtruar ankim të veçantë pala e paditur shoqëria “2AF Company” sh.p.k., nëpërmjet të
cilit kërkon nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për këto shkaqe:
- Kontrata e sipërmarrjes është hartuar nga noteri publik, i cili ushtron një funksion
publik. Në këto kushte kjo kontratë është një kontratë administrative publike dhe
gjykata kompetente është Gjykata Administrative e shkallës së parë Durrës.
39
- Çështja nuk i përket juridiksionit gjyqësor, por atij administrativ, pasi paditësi në këtë
rast duhet të sqarojë çështjen administrativisht pranë kësaj gjykate se çfarë
përgjegjësie ka e paditura në këtë proces dhe më pas të kërkojë gjyqësisht të drejta
pasurore.
Kundër ankimit të palës së paditur, ka paraqitur kundër-ankim pala paditëse me

anë të të cilit kërkon mospranimin e ankimit të paraqitur nga pala e paditur dhe lënien në fuqi
të vendimit të ndërmjetëm nr.72 datë 15.06.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe
vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë, për këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës është i drejtë, pasi kërkimi për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor është i pabazuar në ligj. Pala paditëse ka kërkuar përmbushjen e
detyrimeve që rrjedhin nga kontrata e sipërmarrjes dhe e drejta e detyrimeve
përfshihet në juridiksionin gjyqësor dhe jo atë administrativ.
- Referuar neneve 3 dhe 151 të K.Pr.Administrative, qartësohet fakti se noteri nuk është
organ administrativ dhe aktet e dala apo të përpiluara prej tij nuk mund të
konsiderohen akte administrative. Përkufizimi i dhënë në nenin 151 të
K.Pr.Administrative për kontratat administrative publike, nuk përfshin kontratat apo
aktet noteriale të cilat përpilohen nga noteri.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, në mungesë të palëve ndërgjyqëse, si
diskutoi e analizoi çështjen në tërësi
VËREN
Rrethanat e Faktit
1. Paditësit janë banorë të qytetit të Durrësit.
2. Rezulton e provuar se ata kanë patur në bashkëpronësi një sipërfaqe trualli prej 150
m2 në qytetin e Durrësit, pasuri e identifikuar me nr.pasurie 2/770, zona kadastrale
8513.
3. Paditësit në vitin 2009 kanë lidhur një kontratë sipërmarrjeje me palën e paditur,
shoqërinë ndërtimore “2AF Company” sh.p.k. Durrës, e konkretisht kontratën nr.3764
rep., nr.1106 kol., datë 13.10.2009, e nënshkruar nga palët tek noteri. Në bazë të kësaj
kontrate në përfundim të ndërtimit të godinës së banimit, pala sipërmarrëse do të
realizonte kontratën e shkëmbimit me palën paditëse duke i tjetërsuar kësaj të fundit
objektet përkatëse.
4. Po ashtu, në këtë kontratë palët kanë parashikuar edhe lidhjen e një Kontrate Aneks
pas miratimit të lejes së ndërtimit, ku do të specifikoheshin në mënyrë nominative
kati, pozicioni dhe sipërfaqja e apartamenteve dhe dyqanit (lokalit) mbi bazën e
projektit të miratuar nga KRRT.
5. Në kushtet kur edhe pse objekti ka përfunduar, pala e paditur nuk ka mundësuar
lidhjen e aneks kontratës, pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës me kërkesëpadinë me objekt të cituar në pjesën hyrëse.
6. Në seancën e datës 15.06.2015 nga ana e palës së paditur u kërkua nxjerrja e kësaj
çështjeje jashtë juridiksionit gjyqësor, pasi sipas kësaj pale kjo çështje i përket
juridiksionit administrativ, në kushtet kur kontrata është hartuar nga noteri publik dhe
duke qenë se ky i fundit ushtron funksion publik, gjykatë kompetente është Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Durrës. Pavarësisht konfondimit në këtë kërkesë të
palës së paditur mes koncepteve të juridiksionit dhe kompetencës lëndore, dhe
pavarësisht relevancës së argumentave të përdorura në këtë kërkesë, ajo është
paraqitur në formën e një kërkimi për nxjerrje çështjeje jashtë juridiksionit gjyqësor.
40
7. Në këto kushte, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.72, datë
15.06.2015 ka vendosur: “Mos pranimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen
e çështjes civile objekt mosmarrëveshje me nr.Regj (21283-00363) 894 me datë
regjistrimi 04.02.2015 jashtë juridiksionit gjyqësor. Kundër vendimit mund të bëhet
ankim i veçantë brenda 5 ditëve nga e nesërmja e shpalljes në Gjykatën e Lartë
Tiranë...”
8. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar: “...Pretendimi i palës së paditur se,
çështja objekt shqyrtimi duhet nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor pasi ajo është në
juridiksionin administrativ, nuk qëndron, nuk mbështetet në ligj pasi; palët
ndërgjyqësa vërtet kanë lidhur një kontratë sipërmarrje ndërtimi duke shprehur
vullnetin e tyre tek noteri, por kjo kontratë pavarësisht se është nënshkruar tek noteri
në funksionin e tij publik, nuk mund të konsiderohet ajo kontratë si akt administrativ,
pasi ajo përmban në vetvete një marrëdhënie juridike civile të pastër ndërmjet
ndërgjyqësave dhe si e tillë çdo mosmarrëveshje ndërmjet tyre në lidhje me
përmbushjen reciproke të detyrimeve janë në juridiksionin gjyqësor dhe jo atë
administrativ...”
9. Kundër vendimit nr.72, datë 15.06.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës ka
ushtruar ankim të veçantë pala e paditur shoqëria “2AF Company” sh.p.k., nëpërmjet
të cilit kërkon nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për shkaqet e
parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
10. Kundër ankimit të palës së paditur, ka paraqitur kundër-ankim pala paditëse me anë të
të cilit kërkon mospranimin e ankimit të paraqitur nga pala e paditur, lënien në fuqi të
vendimit të ndërmjetëm nr.72 datë 15.06.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës
dhe vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë, për shkaqet e parashtruara në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
11. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

11.1 Neni 36 “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet
civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e
në ligje të veçanta.
Juridiksioni gjyqësor civil ushtrohet sipas dispozitave të këtij Kodi
dhe ligjeve të tjera.
Asnjë institucion tjetër nuk ka të drejtë të pranojë për shqyrtim një
mosmarrëveshje civile që është duke u gjykuar nga gjykata.
Është e pavlefshme çdo marrëveshje që lidhet në kundërshtim me
këtë dispozitë.”
11.2 Neni 59 “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht,
merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në
juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ.
Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim
i veçantë në Gjykatën e Lartë.”
12. Dispozitat e ligjit nr.7829, datë 1.6.1994 “Për Noterinë”, të ndryshuar, në të cilat është
parashikuar:
12.1 Neni 1 “Noteria në Republikën e Shqipërisë kryen veprimtari
juridike në shërbim të personave fizikë e juridikë, nëpërmjet
redaktimit të akteve dhe kryerjes së veprimeve noteriale, në pajtim
me Kushtetutën e legjislacionin në fuqi...”
41
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
13. Se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është dhënë në zbatim të duhur të
ligjit procedural dhe për këtë shkak ai duhet të lihet në fuqi.
14. Me vendimin nr.72, datë 15.06.2015, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka vendosur
mospranimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes civile objekt
mosmarrëveshje me nr.Regj (21283-00363) 894 me datë regjistrimi 04.02.2015,
jashtë juridiksionit gjyqësor. Në qendër të argumentimit të asaj gjykate, ka qenë fakti
se kërkesa e palës së paditur, për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor ka
qenë tërësisht e pambështetur në ligj, sa kohë që kontrata e sipërmarrjes objekt
gjykimi nuk përbën një akt administrativ, pasi ajo përmban në vetvete një
marrëdhënie juridike civile të pastër ndërmjet ndërgjyqësave dhe si e tillë çdo
mosmarrëveshje ndërmjet tyre në lidhje me përmbushjen reciproke të detyrimeve,
është në juridiksionin gjyqësor dhe jo atë administrativ.
15. Kolegji Civil, i investuar nëpërmjet ankimit të veçantë të palës së paditur ndaj
vendimit të mospranimit të kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor, çmon se ky konkluzion i arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës,
është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural.
16. Konkretisht, neni 36 i K.Pr.Civile parashikon se në juridiksionin e gjykatave hyjnë të
gjitha mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë
Kod e në ligje të veçanta. Juridiksioni gjyqësor civil ushtrohet sipas dispozitave të
këtij Kodi dhe ligjeve të tjera specifike dhe asnjë institucion tjetër nuk ka të drejtë të
pranojë për shqyrtim një mosmarrëveshje civile që është duke u gjykuar nga gjykata.
Në interpretim të dispozitës së sipërcituar dhe në vështrim të mosmarrëveshjes
konkrete mbi përmbushjen e detyrimit kontraktor të kontratës së sipërmarrjes së
lidhur ndërmjet palëve ndërgjyqëse, Kolegji Civil çmon se, ndryshe nga sa pretendon
pala që ka paraqitur ankimin e veçantë, zgjidhja e kësaj mosmarrëveshjeje i përket
juridiksionit gjyqësor. Lidhja e kontratës së sipërmarrjes pranë noterit nuk mund të
passjellë nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor me argumentimin se duhet
ezauruar paraprakisht juridiksioni administrativ. Në ushtrimin e funksionit të tij,
noteri u mundëson palëve lidhjen e kontratave në formën e kërkuar nga ligji, por,
ndryshe nga sa pretendon pala e paditur, ai nuk përbën në vetvete një organ
administrativ publik.
16.1 Në interpretim të nenit 2/6 të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, me “organ publik” do të kuptohet çdo organ i pushtetit qendror, i
cili kryen funksione administrative, çdo organ i enteve publike, në masën që ato
kryejnë funksione administrative, çdo organ i pushtetit vendor që kryen funksione
administrative, çdo organ i Forcave të Armatosura, çdo strukturë tjetër, punonjësit e
së cilës gëzojnë statusin e ushtarakut, për aq kohë sa këto kryejnë funksione
administrative, si dhe çdo person fizik ose juridik, të cilit i është dhënë me ligj, akt
nënligjor ose çdo lloj forme tjetër, të parashikuar nga legjislacioni në fuqi, e drejta e
ushtrimit të funksioneve publike. Sikurse evidentohet nga dispozita e mësipërme,
noteri nuk mund të konsiderohet “organ publik”, pasi funksioni i tij nuk përfshihet në
asnjë prej kategorive të sipërpërmendura, si dhe pretendimi për ekzistencën e një
juridiksioni administrativ që ushtrohet pikërisht nga ana e noterit, të nevojshëm për
tù ezauruar përpara se palët tì drejtohen gjykatës, përbën një argument sa alogjik,
aq edhe të pabazuar ligjërisht.
42
16.2 Po ashtu, duke u mbështetur dhe në nenin 1 të ligjit nr.7829, datë 1.6.1994 “Për
Noterinë”, të ndryshuar, në të cilin thuhet se: “Noteria në Republikën e Shqipërisë
kryen veprimtari juridike në shërbim të personave fizikë e juridikë, nëpërmjet
redaktimit të akteve dhe kryerjes së veprimeve noteriale, në pajtim me Kushtetutën e
legjislacionin në fuqi”, evidentohet fakti se noteri nuk përbën organ administrativ
publik, mbi bazën e të cilit të mbështetet argumenti i palës që ka paraqitur ankimin e
veçantë.
17. Veç sa më sipër, ky Kolegj çmon gjithashtu se pala e paditur, si në kërkesën e saj
parashtruar përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, po ashtu edhe në
pretendimet e ngritura në ankimin e veçantë, jo vetëm që konfondon konceptet e
juridiksionit dhe kompetencës lëndore, por paraqet argumente të cilat nuk mbartin
rëndësi për identifikimin nëse çështja konkrete i përket juridiksionit gjyqësor.
17.1 Në vlerësim të pretendimit të ngritur në ankimin e veçantë të palës së paditur,
Kolegji Civil thekson se, ndryshe nga sa pretendohet prej saj, nënshkrimi i një
kontrate sipërmarrjeje ndërmjet dy palëve private përpara noterit, nuk e shndërron
mosmarrëveshjen në lidhje me përmbushjen e detyrimeve të rrjedhura nga kjo
kontratë, në një mosmarrëveshje të natyrës administrative. Referuar neneve 3 dhe 151
të K.Pr.Administrative, si dhe ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, noteri nuk është organ administrativ dhe aktet e dala apo të
përpiluara prej tij nuk mund të konsiderohen akte administrative. Sipas përkufizimit
që ligji specifik u jep akteve administrative individuale, e konkretisht sipas nenit 2/2
të ligjit nr.49/2012, me “akt administrativ individual”, do të kuptohet çdo vullnet i
shprehur nga organi publik, në ushtrim të funksionit të tij publik, ndaj një ose disa
subjekteve individualisht të përcaktuara të së drejtës, që krijon, ndryshon ose shuan
një marrëdhënie juridike konkrete. Në kushtet kur, sikurse u argumentua më lart,
noteri nuk është një organ publik dhe aktet e nënshkruara prej tij nuk mund të
konsiderohen si vullnet i shprehur nga organi publik në formën e akteve
administrative individuale, Kolegji Civil vlerëson të drejtë argumentimin e Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës, se pretendimet e palës së paditur janë të pabazuara
ligjërisht.
18. Në këto kushte, sa kohë që pala paditëse ka kërkuar përmbushjen e detyrimeve që
rrjedhin nga kontrata e sipërmarrjes dhe kjo mosmarrëveshje përbën një rast tipik të
një konflikti ndërmjet palëve private në fushën e së drejtës së detyrimeve, zgjidhja e
kësaj mosmarrëveshjeje i përket tërësisht juridiksionit gjyqësor.
19. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.72,
datë 15.06.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, është dhënë në zbatim të
drejtë të ligjit procedural, ndaj për këtë shkak, ai duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të neneve 59 dhe 485/a të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.72, datë 15.06.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës.
Tiranë, më 01.10.2015
43
Nr. 00-2015-3377 i Vendimit (406)
VENDIM

Admir Thanza Anëtar
Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 07.10.2015, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS I K/PADITUR: TODI BËRBOTI

I PADITUR K/PADITËS: JOSIF BËRBOTI
PERSONA TË TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT
TË PASURIVE TË PALUAJTSHME
LUSHNJË
ZYRA E KADASTRËS BASHKIA
DIVJAKË
AVOKATURA E SHTETIT VLORË
OBJEKTI I PADISË:
Kthim sendi (tokë arrë), shpërblim dëmi në shumën 1 600 000 lekë.
Baza Ligjore e Padisë: Nenet 296, 298 të Kodit Civil.
OBJEKTI I KUNDËRPADISË:
Njohje pronar për 730 m2 tokë arrë e ndodhur në parcelën 695/5
në Divjakë për të paditurin kundërpaditës Josif Bërboti.
Deklarimin pjesërisht të pavlefshëm të certifikatës së pronësisë datë 15.03.2006
për 730 m2 tokë arrë, duke urdhëruar personin e tretë
Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lushnjë të çregjistrojë
për 730 m2 tokë arë me nr.Pasurie 695/5 për paditësin e kundërpaditur Todi Bërboti
e regjistrimin e kësaj pasurie 730 m2 arrë në pronësinë
e të paditurit kundërpaditës Josif Bërboti.
Baza Ligjore e Kundërpadisë: Neni 160 i Kodit të Procedurës Civile,
nenet 175/3 e 4, 92 gërma “a”, 111 dhe 193 gërma “h” të Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.808, datë 21.10.2009, ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë së paraqitur nga paditësi i kundërpaditur Todi
Bërboti.
Rrëzimin e kundërpadisë së paraqitur nga i padituri kundërpaditës Josif
Bërboti.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palëve në mënyrë të barabartë.”
44
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.488 datë 17.05.2011 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.808, datë 21.10.2009, të Gjykatës së shkallës së
parë Lushnjë”
Kundër vendimit nr.488, datë 17.05.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë ka

paraqitur rekurs pala paditëse e kundërpaditur Todi Bërboti, nëpërmjet të cilit kërkon
“Ndryshimin e vendimit nr.488, datë 17.05.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.808, datë 21.10.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë dhe duke e gjykuar çështjen
në fakt detyrimin e të paditurit tì kthejë paditësit sipërfaqen që e posedon në mënyrë të
paligjshme prej 730 m2 sipas kufijve dhe vendndodhjes së përcaktuar në aktin e ekspertimit
të kryer gjatë gjykimit, si dhe detyrimin e ZRPP Lushnjë të bëjë ndryshimet përkatëse në
regjistrin e pasurive të paluajtshme”, për këto shkaqe:
- Regjimi juridik i tokës mbetet tokë arrë dhe fakti që është përfshirë më vonë brenda
vijës së verdhë nuk përjashton të drejtën e Komisionit të ndarjes së Tokës të disponojë
mbi këtë tokë, e cila është gjendur brenda vijës kufizuese administrative të njësisë dhe
nuk ka qenë e ndarë më parë nëpërmjet ligjit nr.7501.
- Në bazë të ligjit nr.8312, datë 26.03.1998, neni 2, njihet e drejta e Komisionit të
Tokës së Fshatit që të shpërndajë toka bujqësore të pandara të cilat në datë 01.08.1991
kanë patur regjim juridik tokë bujqësore dhe që nuk e kanë ndryshuar zërin kadastral
deri në datën e hyrjes në fuqi të ligjit. Parcela me numër 695/5 si në vitin 1998 dhe në
vitin 2003 ka patur zërin kadastral tokë bujqësore. Ky fakt e bën kompetent
Komisionin e Ndarjes së Tokës së Bashkisë Divjakë për marrjen e vendimit nr.10,
datë 04.09.2003.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea, konstatoi mungesën e palëve
ndërgjyqëse dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e Ҫështjes
1. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi i kundërpaditur Todi Bërboti dhe i
padituri kundërpaditës Josif Bërboti janë vëllezër dhe banojnë në Divjakë të Lushnjës.
2. Familjes së paditësit të kundërpaditur Todi Mina Bërboti, i është dhënë në pronësi
nga Komisioni i Tokës Divjakë me Aktin e Marrjes së Tokës në Pronësi nr.25552, datë
06.07.1992, ndër të tjera dhe pasuria me nr.695/5 me sipërfaqe 500 m² tokë arë, pa u
përcaktuar kufitarët.
3. Familjes së të paditurit kundërpaditës Josif Bërboti i është dhënë në pronësi nga
Komisioni i Tokës Divjakë me Aktin e Marrjes së Tokës në Pronësi nr.25551, datë
06.07.1992, ndër të tjera dhe pasuria me nr.695/6 me sipërfaqe 500 m² tokë arrë, pa u
përcaktuar kufitarët.
4. Paditësi i kundërpaditur Todi Bërboti në vitin 1998 ka ngritur një kërkesë padi
kundër të paditurit kundërpaditës Josif Bërboti me objekt: “Pushim cënimi në pronësi”.
4.1. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.71, datë 03.02.1998 ka
vendosur rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Todi Bërboti, me argumentimin se titulli i
pronësisë është i pasaktë dhe nuk mund të përcaktohen kufitarët.
5. Gjatë azhurnimit të tokës nga njësia e menaxhimit pranë Z.V.R.P.P-së Lushnjë,
paditësit të kundërpaditur Todi Bërboti, i është regjistruar pranë Z.V.R.P.P-së Lushnjë në
Zonën Kadastrale 1492, volumi 17, faqe 217 e ndodhur në Divjakë, pasuria me nr.695/5 me
sipërfaqe 1230 m² e llojit arë.
45
5.1. Ndërkohë që sipas Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi paditësi i kundërpaditur
ka pasur 500 m² tokë arë pa u përcaktuar kufitarët. Pra pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Lushnjë paditësit të kundërpaditur i është regjistruar 730 m² tokë arë
më tepër se sa i është dhënë me Aktin e Marrjes së Tokës në Pronësi.
6. Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lushnjë e ka bllokuar këtë
pasuri të paluajtshme e cila është në emër të paditësit të kundërpaditur me argumentimin se ai
ka të regjistruar 730 m² tokë arë mbi A.M.T.P.
7. Pasuria me nr.695/5, me planin rregullues për qytetin Divjakë, i cili është miratuar
me vendimin nr.1, datë 23.03.1999 të K.Rr.T-së së Rrethit Lushnjë është përfshirë brenda
vijës së verdhë pra është tokë truall.
8. Me vendimin nr.10, datë 04.09.2003, Komisioni i Tokës pranë Bashkisë
Divjakë, ka vendosur:
“1. Të çbllokohet pasuria me nr.695/5 në zonën arë truall të qytetit Divjakë me
sipërfaqe 1230 m², duke e bërë z. Todi Mina Bërboti pronar të saj.
2. Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lushnjë të bëjë veprimet përkatëse.”
9. Në datën 09.10.2003 Bashkia Divjakë i ka dërguar Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Lushnjë, një kopje të vendimit nr.10, datë 04.09.2003, të Komisionit
të Tokës duke kërkuar çbllokimin e pasurisë nr.695/5.
10. Mbi bazën e këtij vendimi Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Lushnjë i ka lëshuar paditësit të kundërpaditur Todi Mina Bërboti, Çertifikatë për vërtetim
pronësie në datën 15.03.2006 për pasurinë me nr.695/5 me sipërfaqe 1230 m² tokë arë.
11. Me vendimin nr.3, datë 25.09.2003, Këshilli i Rregullimit të Territorit i Bashkisë
Divjakë ka miratuar në favor të të paditurit kundërpaditës Josif Bërboti destinacionin e
sheshit të ndërtimit për ndërtimin e objektit shtëpi banimi 2 kat dhe lokal, me sipërfaqe shesh
ndërtimi 500 m² dhe sipërfaqe ndërtimi 91 m², numri i kateve mbi tokë dy, në pasurinë
nr.695/5.
11.1. Po me të njëjtin vendim nr.3, datë 25.09.2003 Këshilli i Rregullimit të Territorit
i Bashkisë Divjakë ka miratuar dhe lejen e ndërtimit për të paditurin kundërpaditës Josif
Bërboti, për ndërtimin e objektit shtëpi banimi 2 kat dhe lokal në pasurinë nr.695/5.
12. I padituri kundërpaditës Josif Bërboti nuk e ka bërë ndërtimin e ri sipas njollës së
sheshit të ndërtimit, por e ka spostuar ndërtimin për në brendësi të pasurisë me nr.695/5.
13. Në këto kushte paditësi i kundërpaditur Todi Bërboti i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë me kërkesë padi ku kërkon që i vëllai i tij i padituri kundërpaditës
Josif Bërboti tì lirojë dhe dorëzojë 1230 m² tokë arë, si dhe ta dëmshpërblejë për përdorimin
e sendit tokë arë në shumën 1.600.000 lekë.
14. Ndërsa i padituri kundërpaditës Josif Bërboti kërkon që vëllai i tij Todi Bërboti ta
njoh atë pronar, në bazë të nenit 175 të Kodit Civil për 730 m² tokë arë. Gjithashtu kërkon
deklarimin pjesërisht të pavlefshëm të certifikatës për vërtetim pronësie, duke urdhëruar
Z.V.R.P.P Lushnjë që të çregjistrojë 730 m² tokë arë që janë në emër të paditësit të
kundërpaditur e tì regjistrojë në emrin e të paditurit kundërpaditës.
15. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me
vendimin nr.808, datë 21.10.2009 ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë së paraqitur nga paditësi i kundërpaditur Todi Bërboti.
Rrëzimin e kundërpadisë së paraqitur nga i padituri kundërpaditës Josif Bërboti.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palëve në mënyrë të barabartë.”
15.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “... Në rastin
konkret nga shkresa kthim përgjigje nr.771 Prot., datë 25.09.2009 e Bashkisë Divjakë si dhe
nga këqyrja që ju bë planit rregullues të qytetit të Divjakës, i miratuar me vendimin nr.1,
datë 23.03.1999 të K.Rr.T-së së Rrethit Lushnjë, rezulton se pasuria me nr.695/5 është e
përfshirë brenda vijës së verdhë pra është tokë truall, në momentin që ka disponuar
46
komisioni i tokës me vendim. Pra regjimi juridik i pasurisë me nr.695/5 ka qenë truall dhe jo
tokë bujqësore. Në këto rrethana gjykata vlerëson se kjo tokë nuk mund të ndahej në bazë të
ligjit për tokën ... Duke qenë se komisioni i tokës i Bashkisë Divjakë ka kapërcyer
kompetencat e tij, pasi ai ka vepruar në kundërshtim me ligjin nr.7501, datë 19.07.1991 “Për
Tokën”, duke disponuar mbi një tokë truall, gjykata konkludon se akti administrativ vendimi
nr.10, datë 04.09.2003 është absolutisht i pavlefshëm.
... Sipas nenit 296 të Kodit Civil i sipërcituar rezulton se padia për kërkimin e sendit
ngrihet vetëm nga pronari. Përderisa akti administrativ absolutisht i pavlefshëm nuk
prodhon asnjë pasojë, gjykata konstaton se paditësi nuk legjitimohet (ai nuk është pronar i
sendit) që të kërkojë kthimin e sendit tokë arë me sipërfaqe 1230 m², me nr.pasurie 695/5 ...
Gjykata konstaton se dhe sipërfaqja që i është dhënë familjes së paditësit të kundërpaditur
me A.M.T.P në pasurinë me nr.695/5 në Divjakë nuk mund të përcaktohet dot vendndodhja,
pasi kjo pasuri është plotësuar në akt, jo në numër rendor dhe nuk ka kufitarë. Përcaktimi i
kufitarëve është i nevojshëm me qëllim që të përcaktohet vendndodhja e sipërfaqes prej 500
m² tokë e cila i është dhënë me këtë akt. Përsa kohë që nuk përcaktohet dot vendndodhja e
sendit, gjykata nuk mund të konkludojë nëse ja ka zënë tokën apo jo i padituri
kundërpaditës ...
I padituri kundërpaditës ka ndërtuar mbi pasurinë me nr.695/5 një objekt 2 katësh
mbi bazën e lejes së ndërtimit nr.3, datë 25.09.2003, duke e spostuar ndërtimin në thellësi të
pasurisë me nr.695/5, pa respektuar njollën e ndërtimit.
... Sipas ekspertëve rezulton se pavarësisht se leja e ndërtimit është dhënë për
pasurinë nr.714/5+6, kjo leje sipas hartës treguese të regjistrimit, ndodhet në pasurinë me
nr.695/5+6. Është i njëjti i truall mbi të cilin është bazuar leja e ndërtimit. Nga ky fakt i
konstatuar në seancë gjyqësore rezulton se komisioni i tokës Bashkia Divjakë dhe K.Rr.T-ja
pranë Bashkisë Divjakë kanë disponuar mbi të njëjtën pasuri brenda muajit Shtator 2003 dhe
si tokë bujqësore duke ja dhënë në pronësi familjes së paditësit të kundërpaditur Todi Bërboti
dhe si tokë truall duke dhënë leje ndërtimi për të paditurin kundërpaditës Josif Bërboti.
... Padia për fitimin e pronësisë me bashkim e përzierje sipas nenit 175 të Kodit Civil
ngrihet kundër pronarit. Në rastin konkret në gjykim rezultoi se paditësi i kundërpaditur nuk
është pronar i sendit objekt konflikti i pasurisë së paluajtshme me sipërfaqe 1230 m² . Në
këto kushte gjykata konkludon se kjo kundërpadi nuk mund të ngrihet kundër paditësit të
kundërpaditur Todi Bërboti, pra mungon legjitimiteti pasiv në ngritjen e kësaj kundërpadie ...
Po kështu gjykata konstaton se dhe sikur të ishte respektuar njolla e ndërtimit përsëri leja e
ndërtimit nr.03, datë 25.09.2003 e dhënë në favor të të paditurit kundërpaditës Josif Bërboti
është absolutisht e pavlefshme, pasi është nxjerrë nga K.Rr.T-ja e Bashkisë Divjakë në
kapërcim të kompetencave ligjore që i janë dhënë. Në bazë të ligjit nr.8405, datë 17.09.1998
“Për Urbanistikën”, leja për ndërtimin e një objekti i jepet pronarit të truallit, apo në tokë
shtetërore kundrejt rregullave të parashikuara në këtë ligj. Në rastin konkret i padituri
kundërpaditës nuk ka qenë pronar i truallit, që të pajiset nga personi i tretë K.Rr.T pranë
Bashkisë Divjakë me leje ndërtimi për të ndërtuar objektin 2 katësh mbi këtë truall si dhe as
nuk e ka blerë këtë truall, kështu që i padituri kundërpaditës ka qenë në keqbesim. Ai e ka
ditur që toka në të cilën është bërë ndërtimi nuk ka qenë e tij...”
16. Mbi ankim të palës paditëse të kundërpaditur, Gjykata e Apelit Vlorë me
“Lënien në fuqi të vendimit nr.808, datë 21.10.2009 të Gjykatës së shkallës së parë
Lushnjë.”
16.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata e apelit ka arsyetuar (ndër të tjera) se:
“...gati 4 vjet përpara se Komisioni i Ndarjes së Tokës pranë Bashkisë Divjakë tì jepte
paditësit pronësinë edhe për diferencën prej 730 m2 duke e trajtuar si tokë arrë, kjo tokë
kishte ndryshuar destinacionin nga tokë arrë, në tokë truall. Në të tilla rrethana nuk mund të
47
trajtohej prej Komisionit të Ndarjes së Tokës pranë Bashkisë Divjakë, pasi vjen në
kundërshtim me pikën 4 të VKM nr.255 datë 2.8.1991 që nuk u njeh të drejtën komisioneve të
ndarjes së tokës që të japin në pronësi tokë truall, e cila ndodhet brenda vijës së verdhë ... me
të drejtë gjykata e shkallës së parë e ka konstatuar si absolutisht të pavlefshëm vendimin
nr.10, datë 4.9.2003 të këtij komisioni për pjesën prej 730 m2 ... në të tilla rrethana, kur
paditësi nuk është pronar i pjesës së truallit që kërkon të rivendikojë, duke mos gëzuar
legjitimitetin aktiv, me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka vendosur rrëzimin e padisë ...”
17. Kundër vendimit nr.488, datë 17.05.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë ka paraqitur
rekurs pala paditëse e kundërpaditur Todi Bërboti, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse
të këtij vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm
18. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

18.1. Neni 14: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin”.
18.2. Neni 16§1: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.
Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
18.3. Neni 29: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose
nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të
çështjes”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i paraqitur nga paditëse e
kundërpaditur Todi Bërboti, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.488, datë 17.05.2011, të Gjykatës së
Apelit Vlorë dhe të vendimit nr.808, datë 21.10.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë.
20. Në shqyrtim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, pretendimeve e
prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe të shkaqeve të rekursit,
Kolegji Civil arrin në përfundimin se vendimet e mësipërme të gjykatave janë rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
21. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
22. Në rastin në shqyrtim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykatat nuk
kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm sipas kërkesave të nenit 14 të Kodit të Procedurës
Civile, duke mos sqaruar një sërë rrethanash që lidhen me zgjidhjen e drejtë dhe
përfundimtare të mosmarrëveshjes.
48
23. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se detyrimi kryesor i gjykatave
sipas nenit 16 të K.Pr.Civile është pikërisht zgjidhja e mosmarrëveshjes në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera që janë në fuqi, si dhe cilësimi i saktë i fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët. Ky është detyrimi i gjykatës që buron nga vetë roli i saj (iura novit curia),
që në rastin në shqyrtim nuk është realizuar.
24. Nga vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë rezulton se kjo gjykatë ka
rrëzuar padinë me arsyetimin se: (i) Paditësi nuk legjitimohet të kërkojë kthimin e sendit tokë
arë me sipërfaqe 1230 m², me nr.pasurie 695/5, pasi akti administrativ me të cilin ai ka
përfituar këtë pronë, vendimi nr.10, datë 04.09.2003 është absolutisht i pavlefshëm, sepse
Komisioni i Tokës ka disponuar mbi një tokë truall. Me vendimin nr.1, datë 23.03.1999 të
K.Rr.T-së së Rrethit Lushnjë, pasuria me nr.695/5 është e përfshirë brenda vijës së verdhë,
pra regjimi juridik i pasurisë me nr.695/5 ka qenë truall dhe jo tokë bujqësore. (ii) Sipërfaqja
që i është dhënë familjes së paditësit të kundërpaditur me A.M.T.P në pasurinë me nr.695/5
nuk mund të përcaktohet dot vendndodhja, pasi nuk ka kufitarë dhe përsa kohë që nuk
përcaktohet dot vendndodhja e sendit, gjykata nuk mund të konkludojë nëse ja ka zënë tokën
apo jo i padituri kundërpaditës.
24.1. Kjo gjykatë ka rrëzuar edhe kundërpadinë me arsyetimin se: (i) Komisioni i
tokës Bashkia Divjakë dhe K.Rr.T-ja pranë Bashkisë Divjakë kanë disponuar mbi të njëjtën
pasuri brenda muajit Shtator 2003, si tokë bujqësore ja kanë dhënë në pronësi familjes së
paditësit të kundërpaditur Todi Bërboti dhe si tokë truall kanë dhënë leje ndërtimi për të
paditurin kundërpaditës Josif Bërboti. (ii) Padia për fitimin e pronësisë me bashkim e
përzierje, sipas nenit 175 të Kodit Civil ngrihet kundër pronarit, dhe në rastin konkret paditësi
i kundërpaditur Todi Bërboti nuk është pronar i sendit, pra i mungon legjitimiteti pasiv në
ngritjen e kësaj kundërpadie. (iii) Edhe sikur të ishte respektuar njolla e ndërtimit përsëri leja
e ndërtimit nr.03, datë 25.09.2003 e dhënë në favor të të paditurit kundërpaditës Josif Bërboti
është absolutisht e pavlefshme, pasi është nxjerrë nga K.Rr.T-ja e Bashkisë Divjakë në
kapërcim të kompetencave ligjore, pasi nuk ja ka dhënë lejen pronarit të truallit.
25. Kolegji Civil, çmon se vendimi i gjykatës së shkallës së parë është marrë në
mungesë të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, pa respektuar nenin 14 të Kodit të
Procedurës Civile, pasi ajo nuk ka sqaruar plotësisht rrethanat ligjore që lidhen me gjykimin e
çështjes e që kanë të bëjnë regjimin juridik të tokës objekt gjykimi (sipërfaqes 1230 m 2), për
të cilin nuk nevojitet vetëm konstatimi nëse është brenda vijës së verdhë apo jo, por ndër të
tjera edhe hetimi i gjendjes përkatëse kadastrale.
26. Për një hetim të plotë të kësaj çështje, gjykata duhej t'i referohej fakteve të
paraqitura nga palët (parimi i disponimit maksimal), por njëkohësisht të analizonte të gjitha
aktet ligjore të kohës për të dhënë një vendim të bazuar (parimi i hetimit).
27. Gjykata e shkallës së parë e ka lidhur disponimin në kapërcim të kompetencave të
Komisionit të tokës1 me përfshirjen e tokës objekt gjykimi brenda vijës së verdhë të qytetit,
por pa analizuar tërësinë e kushteve ligjore dhe faktike për një cilësim të tillë. Sipas
përgjigjes së Bashkisë Divjakë nr.415/1 prot., datë 04.05.2009 dhe nr.771 prot., datë
25.09.2009, pasuria me sipërfaqe 1230 m2, në datën 04.09.2003 rezulton brenda vijës së
verdhë, por zëri kadastral i saj ka qenë dhe është i llojit “arë”2.
1
Gjykata ka arsyetuar se vendimi nr.10, datë 04.09.2003 është absolutisht i pavlefshëm sepse Komisioni i Tokës ka
disponuar mbi një tokë truall.
2
Shih fq.80, 84 të dosjes gjyqësore.
49
27.1. Fakti që një tokë objekt konflikti ndodhet brenda vijës së verdhë nuk e bën atë
apriori truall. Vija e verdhë nuk është kriter juridik, por kriter teknik për të përcaktuar kufirin
e ndërtimeve në një zonë të caktuar. 3Gjykata nuk ka marrë në analizë aktet juridike të kohës,
nëse ky konkluzion përkon me përcaktimet ligjore, sipas ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për
tokën”, ligjit nr.8312, datë 26.03.1998, “Për tokat bujqësore të pandara”, ligjit nr.8053, datë
21.12.1995 “Për shitblerjen e trojeve”, apo akte të tjera ligjore që pasqyrojnë përkufizimet për
tokën, qoftë për tokën bujqësore apo atë truall, si dhe konkurrimin e tyre me njëri-tjetrin.
Vetëm pas një hetimi të plotë të të gjitha provave të paraqitura lidhur me vendndodhjen,
origjinën dhe regjimin juridik të pronës, analize të akteve ligjore të zbatueshme, si dhe në
vlerësim të veprimtarisë së Komisionit të ndarjes së tokës, gjykata mund të nxirrte një
konkluzion të bazuar për rastin konkret.
28. Edhe gjykata e apelit, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të ndreqte
mangësitë e gjykimit në shkallë të parë, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës të
parë, duke mos evidentuar mangësitë e hetimit dhe sqarimit plotësisht të rrethanave që
shërbejnë për zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi. Për më tepër, në përfundim
gjykatat me vendimmarrjen e tyre nuk kanë zgjidhur mosmarrëveshjen dhe konfliktin real
mes palëve.
29. Në përfundim të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi
nr.488, datë 17.05.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.808, datë 21.10.2009 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, duhet të prishen dhe çështja të kthehet për rigjykim në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me tjetër trup gjykues.
29.1. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata, duke mbajtur parasysh
konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të përsërisë hetimin
gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me argumente: i) regjimin juridik të
sipërfaqes objekt gjykimi, për të përcaktuar kompetencën apo jo të Komisionit të ndarjes së
tokës; (ii) të verifikojë procedurën, rregullsinë dhe vlefshmërinë e disponimit të Komisionit të
ndarjes së tokës për sipërfaqen 1230 m2 në emër të palës paditëse (duke qenë se ka rritur
sipërfaqen që kjo palë ka patur me aktin e marrjes së tokës në pronësi) (iii) të hetojë, brenda
mundësive dhe rregullave procedurale, për përcaktimin/identifikimin e sipërfaqeve dhe
pozicionimin e tyre sipas akteve të marrjes së tokës në pronësi për të dy palët dhe sipas
vendimit nr.10, datë 04.09.2003 të Komisionit të ndarjes së tokës, dhe të hetojë këto sipërfaqe
kanë mbivendosje, duke ftuar palët të paraqesin gjithë provat e domosdoshme e që kanë
lidhje me gjykimin. Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarimin e plotë të
situatës juridike dhe gjendjes së faktit, pa paragjykuar zgjidhjen përfundimtare të çështjes,
gjykata, bazuar në nenin 224/a të Kodit të Procedurës Civile, mund të urdhërojë kryerjen e
një akti ekspertimi për konstatimin dhe sqarimin e fakteve të mësipërme për të cilat kërkohen
njohuri të posaçme. Në vijim të sa më sipër, të vlerësojë dhe japë përgjigje ezauruese gjithë
pretendimeve të palëve lidhur me kërkimet në padi dhe kundërpadi.
29.2. Në rigjykim, gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre,
që në përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm për të provuar faktet
mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë (neni 8 i Kodit të Procedurës
Civile), pasi, në zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes, palët kanë si të drejta, edhe
detyrime që rrjedhin prej këtij procesi (neni 3 i Kodit të Procedurës Civile).
29.3. Gjykata duhet të mbajë në konsideratë se ka si detyrë garantimin e zhvillimit të
një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14), cilësimin e saktë i
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen si dhe zgjidhjen e saj në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16).
3
Shih vendimin nr.166, datë 30.04.2009 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
50
29.4. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e rrethit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.488, datë 17.05.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.808, datë 21.10.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.10.2015
51
Nr. 00-2015-3428 i Vendimit (407)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: AGRON KULICAJ

I PADITUR: TAULANT BALLA
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin
për demin jo pasuror (moral) të shkaktuar.
Detyrimin e të paditurit të publikojë përgënjeshtrimin
për deklaratat e tij kundër paditësit.
Baza Ligjore: Nenet 154 e vijues i Kodit të Procedurës Civile,
nenet 608, 609,617, 625 e vijues të Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendim nr.8455, datë 28.10.2011, ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesë-padisë. Detyrimin e të paditurit Taulant Balla të
dëmshpërblejë paditësin Agron Kuliçaj, për dëmin jo pasuror (moral) që i ka
shkaktuar, në shumën 700.000 (shtatëqind mijë) lekë.
Detyrimin e të paditurit Taulant Balla të publikojë përgënjeshtrimin për
deklaratën e tij të datës 16.03.2011, kundër paditësit Agron Kuliçaj.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit.”
Gjykata e Apelit Tiranë me vendim nr.903, datë 17.04.2012 ka vendosur:

“Prishjen e vendimit nr.8455, datë 28.10.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në atë Gjykatë me tjetër trup
Gjykues.”
Kundër vendimit nr.903, datë 17.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë ka

paraqitur rekurs pala paditëse Agron Kuliçaj, me anë të të cilit kërkon prishjen e vendimit
nr.903, datë 17.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.8455,
datë 28.10.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në shkelje të ligjit procedural. Në asnjë nga
pretendimet e paraqitura në ankimin e bërë në Gjykatën e apelit nga ana të paditurit
për shkelje të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile nuk paraqiten rrethana se ku
dhe përse ai mendon se procesi civil nuk ishte i rregullt.
- Gjykata e apelit ka gabuar në vendimin e saj kur shprehet se rezulton nga aktet e
dosjes se për çështjen në objekt gjykimi Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë që në
52
fillim të procesit në bazë të nenit 154 të Kodit të Procedurës Civile nuk ka konstatuar
se padia është me të meta, pasi padia ka të gjitha ekstremitetet e kërkuara nga nenit
154. Në aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi ka marrë dijeni për
seancat gjyqësore dhe pse i ka neglizhuar qëllimisht.
- Njoftimet për të paditurin janë bërë në përputhje të plotë me nenet 130 dhe 131 të
Kodit të Procedurës Civile.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea, dëgjoi përfaqësuesin e palës paditëse
Agron Kuliçaj, av. Mirash Martini, që kërkoi prishjen e vendimit nr.903, datë 17.04.2012 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.8455, datë 28.10.2011 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë; konstatoi mungesën e palës së paditur; dhe pasi e bisedoi çështjen
në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e Çështjes
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se, i padituri Taulant Balla, në selinë e
Partisë Socialiste në Tiranë, datën 16.03.2011, para shumë mediave vizive e të shkruara, ka
pohuar fakte të pavërteta për paditësin duke i shkaktuar atij një dëm në nderin dhe autoritetin
e tij.
2. Konkretisht paditësi ka deklaruar në konferencë për shtyp se: “Në kontrabandën e
naftës “Vergine” të kthyer në një krim shtetëror rezultojnë të përfshirë shumë zyrtare, ish-
drejtues të ARMO-s shtetërore, drejtues lokale të policisë e deri në drejtues të lartë të
policisë së shtetit siç është rasti i ish bodigardit të Saliut, Agron Kuliçaj ....
E si ka mundësi që një shtet i terë mos ti ketë renë në gjurmë një krimi me përmasa të
tilla?
Shpjegimi është i thjeshtë: ai quhet Agron Kuliçaj, me profesion Badigard i Saliut, i
mbajtur në punë nga Lulëzim Basha si Zëvendës Drejtor i Përgjithshëm i Policisë, për të
fshehur pisllëqet e Saliut. Asgjë më mirë se ky fakt nuk tregon se çfarë regjimi mafioz ka
ngritur Saliu. E ka fajin Saliu që Zëvendës Drejtori i Përgjithshëm i Policisë, i atij
institucioni që ka detyrimin të luftojë kontrabandën, është njëherë një kontrabandist për
llogari të kryeministrit dhe të familjes të kryeministrit”.
3. Për sa më sipër, paditësi Agron Kuliçaj duke pretenduar se, deklarimet e bëra nga i
padituri ka përhapur botërisht, madje në të gjitha mediat vizive dhe të shkruara në vendin
tonë, janë të pavërteta dhe i kanë dëmtuar imazhin e tij, i është drejtuar gjykatës së rrethit
gjyqësor me kërkesë padinë objekt gjykimi, duke kërkuar shpërblimin e dëmit jo pasuror
moral.
4. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendim
nr.8455, datë 28.10.2011 ka vendosur:
“Pranimin e kërkesë-padisë. Detyrimin e të paditurit Taulant Balla të dëmshpërblejë
paditësin Agron Kuliçaj, për dëmin jo pasuror (moral) që i ka shkaktuar, në shumën
700.000 (shtatëqind mijë) lekë.
Detyrimin e të paditurit Taulant Balla të publikojë përgënjeshtrimin për deklaratën e
tij të datës 16.03.2011, kundër paditësit Agron Kuliçaj.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit.”
4.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arsyeton (ndër të tjera) se: “... U provua gjatë
gjykimit se, i padituri Taulant Balla, në mënyrë të paligjshme i ka shkaktuar paditësit Agron
Kuliçaj një dëm në personin e tij. Kështu, nga i padituri, është deklaruar se paditësi Agron
Kuliçaj ka qenë i përfshirë në kontrabandën e naftës “Vergine”, ndërkohë që ky pretendim i
të paditurit bie poshtë me provën e paraqitur nga paditësi Agron Kuliçaj, shkresa nga
53
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë me nr.1016-11/1 prot, datë 24.06.2011 nga ku rezulton
se: “Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka regjistruar çështjen penale me nr.4155 datë
03.10.2010 për veprat penale të “Kontrabandës me mallra që paguhen akcizë”;
“Mashtrimit” me pasoja të rënda; “Pastrimit të produkteve të veprës penale”; “Shpërdorim
të detyrës”, në ngarkim të dyshuarve Hajri Elezaj, Iliaz Fisheku etj., si dhe shoqërisë
“Euroil” sh.a.
Nga veprimet hetimore të kryera, nuk ka rezultuar dhe nuk ka dalë e nevojshme që
shtetasi Agron Kuliçaj të përfshihet në këto hetime në ndonjë cilësi/pozicion të caktuar
procedurial (i pandehur, person nën hetim apo deklarues)”. Pra rezulton se, paditësi nuk
është hetuar si një person që ka qene i përfshirë në veprën penale të kontrabandës të
pretenduar, për të cilën flet në deklaratën e tij, i padituri Taulant Balla. Deklaratat e të
paditurit Taulant Balla, ndaj paditësit Agron Kuliçaj, gjykata çmon se, janë të pavërteta dhe
i kanë shkaktuar paditësit një dëm të konsiderueshëm jopasuror, nisur nga fakti se, paditësi
është drejtues i lartë policie, me detyrë Zv/drejtor i Përgjithshëm i Policisë, Kundër Krimit të
Organizuar dhe Krimeve të rënda. Fakt ky që provohet me vërtetimin nr.3508 prot, datë
20.06.2011 të lëshuar nga Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit ... Gjatë këtij gjykimi,
paditësi provoi ekzistencën e të katër elementeve të mësipërm, pasi thëniet e të paditurit në
konferencën për shtyp, janë thënie të pavërteta, të cilat kanë cenuar nderin dhe personalitetin
e paditësit, nisur edhe nga pozita shoqërore e tij dhe detyra që ai kryen ... Në lidhje me
masën e shpërblimit, gjykata nuk e gjen të drejtë shumën 1.000.000 (një milion) lekë, të
kërkuar nga paditësi por çmon se, i padituri duhet që ta shpërblejë paditësin në shumën
700.000 (shtatëqind mijë) lekë, nisur kjo nga shkalla e dëmit në cenimin e nderit dhe
dinjitetit të paditësit, si dhe pozitën shoqërore dhe administrative që ai kryen....”
5. Mbi ankim të palës së paditur Taulant Balla, Gjykata e Apelit Tiranë me vendim
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.”
5.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata e apelit arsyeton (ndër të tjera) se: “... Në
dispozitat e K.Pr.Civile, janë parashikuar rregulla të posaçme që kanë të bëjnë me elementet
e padisë dhe paraqitjen e saj në gjykatë, njoftimin e padisë dhe veprimet përgatitore,
njoftimet e akteve, të datës dhe orës së gjykimit, duke u konfirmuar marrja dijeni rregullisht
nga pala në gjykim.
Rezulton nga aktet e dosjes, se për çështjen objekt gjykimi, gjykata e rrethit që në
fillim të procesit gjyqësor në bazë të nenit 154 të K.Pr.Civile nuk ka konstatuar se padia e
paditësit ka qenë me të meta, dhe nuk i ka dhënë afat për të ndrequr ato e për pasojë që në
fazën e veprimeve përgatitore e në vazhdim zhvillimi i gjykimit të çështjes është bërë me
shkelje të tilla që kanë bërë që të mos konfirmohet marrja dijeni rregullisht e të paditurit
Taulant Balla për procesin që po zhvillohet kundër tij.
Nuk rezulton e konfirmuar me asnjë akt ne dosjen gjyqësore që siç kërkon neni 158 i
K.Pr.Civile, të paditurit t’i jetë njoftuar padia dhe aktet provuese sipas rregullave të
parashikuara nga nenet 130 dhe 131 të këtij kodi. Rezulton që në kërkesëpadi paditësi nuk ka
përcaktuar vendbanimin ose vendqëndrimin e të paditurit sipas kërkesave të nenit 154 të
K.Pr.Civile dhe as gjatë procesit gjyqësor në mënyrë që njoftimi i të paditurit të bëhej sipas
dispozitave të K.Pr.Civile nenit 128 e vijues të tij. Në kërkesë padi është përcaktuar si adresë
banimi për të paditurin Rruga “Kuvendi i Shqipërisë”. Sipas akteve të dosjes rezulton, se
seanca përgatitore për çështjen është planifikuar të zhvillohet me datë 03.05.2011, ora 14 oo,
sipas letërthirrjes njoftimi për të paditurin Taulant Balla është dërguar në adresën Tiranë
Kuvendi i Shqipërisë. Nuk rezulton që njoftimi për të paditurin të jetë bërë sipas kërkimeve të
nenit 130 të K.Pr.Civile, por as sipas nenit 131 paragrafi i parë dhe i dytë i K. Pr.Civile, në
vendbanimin ose vendqëndrimin e tij apo njoftimi ti jetë dorëzuar një personi të familjes duke
54
mos përcaktuar shkakun se pse njoftimi nuk mund t’i behej paditësit personalisht ose sipas
dispozitave të mësipërme. Rezulton se gjykata e rrethit pa verifikuar pamundësinë për
njoftimin sipas këtyre dispozitave, njoftimi për ditën dhe orën e gjykimit paditësit i është
dërguar në adresën Tiranë Kuvendi i Shqipërisë, (i padituri është deputet i Kuvendit të
Shqipërisë), rezulton se letërthirrja për marrjen dijeni për ditën dhe orën e gjykimit (faqe
192 dosjes) nuk është nënshkruar nga i padituri Taulant Balla, por është nënshkruar nga
shtetasja Burbuqe Rrapaj, gjykata e rrethit ka konsideruar se i padituri ka marrë dijeni
rregullisht për ditën dhe orën e gjykimit ka zhvilluar seancën përgatitore në mungesë të të
paditurit pa konfirmuar sipas nenit 131 të K.Pr.Civile. Seanca gjyqësore nga gjykata e
rrethit është caktuar për t’u zhvilluar me datë 09.06.2012 ora 10 oo dhe është shtyre për me
datë 05.07.2011, për të njoftuar të paditurin, rezulton se për këtë seance gjyqësore njoftimi
për të paditurin është dërguar në adresën Tirane Kuvendi i Shqipërisë, letërthirrja (faqe 194
dosjes) për marrjen dijeni nuk është nënshkruar nga i padituri Taulant Balla, por është
nënshkruar nga shtetasja Valbona Ukcama, Gjykata e Rrethit ka konsideruar se i padituri ka
marrë dijeni rregullisht për këtë seance, ka zhvilluar seancën gjyqësore në mungese të të
paditurit pa konfirmuar sipas nenit 131 të K.Pr.Civile, se personi që ka marrë njoftimin ka
marrë përsipër detyrimin që kopjen tjetër t’ja dorëzojë personit të thirrur, në kopjen që mban
nëpunësi i gjykatës dhe që është në dosjen gjyqësore nuk është bërë shënimi për
marrëdhënien e këtij personi me personin që i drejtohet
njoftimi. Edhe për seancat e tjera gjyqësore deri në përfundim të gjykimit, gjykimi i
çështjes është zhvilluar në mungesë të të paditurit duke konsideruar se ka marrë dijeni
rregullisht për ditën dhe orën e gjykimit, ndërkohë që në asnjë nga letërthirrjet për këto
seanca gjyqësore nuk rezulton që të ketë nënshkruar marrjen dijen i padituri, por persona të
ndryshëm pa u përcaktuar lidhja e këtyre personave me personin që i drejtohet njoftimi dhe
marrja përsipër detyrimin që kopjen tjetër t’ja dorëzojë personit të thirrur....
Ndodhur çështja në këto rrethana Gjykata e Apelit Tiranë, konsideron të drejtë
pretendimin e të paditurit se gjykimi i çështjes është zhvilluar në mungese të tij pa patur
dijeni rregullisht për ditën dhe orën e gjykimit, dhe pa ju dhënë mundësi atij ose
përfaqësuesve të tij për të parashtruar pretendimet e tyre rreth kërkimeve të paditësit Agron
Kuliçaj ...”
6. Kundër vendimit nr.903, datë 17.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs pala paditëse Agron Kuliçaj me anë të të cilit kërkon prishjen e vendimit nr.903, datë
17.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.8455, datë
28.10.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për shkaqet e pasqyruar anë pjesën

7.1. Neni 1281: “Thirrja në gjykatë bëhet me letërthirrje e cila si rregull njoftohet
me anë të nëpunësit gjyqësor.”
1
Me nenin 10 të ligjit nr.122/2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, datë 29.3.1996 "Kodi i Procedurës
Civile i Republikës së Shqipërisë", të ndryshuar”, ky nen ka ndryshuar si më poshtë:
“Neni 128
Njoftimi i akteve
Njoftimi i akteve bëhet sipas mënyrave të parashikuara në këtë kre. Gjyqtari ose kryetari i trupit gjykues të çështjes kujdeset
dhe kontrollon procesin e njoftimit, që kryhet nga nëpunësit e administratës gjyqësore të caktuar për rezlizimin e tij.”
55
7.2. Neni 1301: “Njoftimi, kur nuk parashikohet ndryshe, bëhet nëpërmjet
dorëzimit nga nëpunësi gjyqësor të kopjes së aktit që duhet t’i njoftohet
personit që përcaktohet si marrës, kudo që gjendet brenda territorit të
juridiksionit të gjykatës, ku është në marrëdhënie pune nëpunësi gjyqësor.
Në qoftë se personi refuzon marrjen në dorëzim, nëpunësi gjyqësor bën
shënimin përkatës në letërthirrje dhe kur është e mundur e vërteton me
nënshkrimin e një dëshmitari të pranishëm. "
7.3. Neni 1312: “Kur nuk është i mundur njoftimi sipas dispozitës së mësipërme,
njoftimi bëhet në vendbanimin apo vendqëndrimin e marrësit ose në zyrën apo
vendin ku ushtron veprimtarinë tregtare, industriale ose të artizanatit.
Në qoftë se marrësi nuk gjendet në një nga këto vende, njoftimi i dorëzohet një
personi të familjes që ka mbushur moshën gjashtëmbëdhjetë vjeç, dhe kur nuk
ndodhet ndonjë prej tyre, njoftimi mund të bëhet edhe nëpërmjet fqinjëve, që
pranojnë t’ia dorëzojnë atë personit të thirrur, zyrës ose qendrës së punës së
tij, përveç kur i thirruri është i mitur, nën gjashtëmbëdhjetë vjeç ose është i
pazoti për të vepruar.
Kur nuk është e mundur të bëhet njoftimi, sipas paragrafit të mësipërm, kopja
e njoftimit i dorëzohet portierit të ndërtesës së banimit, të zyrës apo të qendrës
së punës.
Në të gjitha këto raste, personi që merr njoftimin, duhet të nënshkruajë
origjinalin ose kopjen e saj, duke marrë përsipër detyrimin që kopjen tjetër
t’ia dorëzojë personit të thirrur. Gjithashtu bëhet shënimi në kopjen që mban
nëpunësi i gjykatës edhe për marrëdhëniet e këtij personi me personin që i
drejtohet njoftimi.”
7.4. Neni 467, pika ‘c’: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së
parë dhe e dërgon çështjen për rigjykim kur:
a) ....
ç) çështja është gjykuar në mungesë të pjesëmarrësve në proces, pa pasur
dijeni për ditën e gjykimit; ....”
1
"Neni 130
Rregullat e njoftimit shkresor të akteve
Njoftimi shkresor bëhet nëpërmjet dorëzimit nga nëpunësi gjyqësor ose shërbimi postar i letërthirrjes ose akteve të tjera që
duhet t'i njoftohen personit të thirrur, kudo ku ai gjendet.
Në rastin e personave që ndodhen në shërbim në ushtri, njoftimi u bëhet me anë të komandës së repartit nga i cili varen.
Në rastin e personave juridikë publikë njoftimi bëhet në qendrën e tij dhe i dorëzohet titullarit ose personave të ngarkuar për
pranimin e akteve.
Në rastin e personave juridikë privatë njoftimi bëhet në qendrën e tij dhe i dorëzohet përfaqësuesit ose personit të ngarkuar
për të marrë aktet dhe, në mungesë të tyre, një personi tjetër që punon në këtë qendër të personit juridik.
Në rastet kur njoftimi shkresor bëhet nëpërmjet shërbimit postar, nëpunësi gjyqësor shënon mbi origjinalin dhe mbi kopjen e
njoftimit edhe zyrën e postës, me anë të së cilës i është dërguar akti marrësit, me dërgesë të porositur. Dëftesa e marrjes në
dorëzim duhet t'i bashkohet origjinalit të aktit dhe përfshihet në dosjen gjyqësore.
Në qoftë se personi i thirrur refuzon marrjen e njoftimit, nëpunësi gjyqësor ose punonjësi i shërbimit postar bën shënimin
përkatës në aktin objekt njoftimi dhe, kur është e mundur, e vërteton me nënshkrimin e një dëshmitari të pranishëm. Në këtë
rast, njoftimi duhet konsideruar i përfunduar."
2
“a) Në paragrafin e parë fjala "e marrësit" zëvendësohet me fjalët "e personit të thirrur".
b) Në paragrafin e dytë fjala "marrësi" zëvendësohet me fjalët "personi i thirrur" dhe fjalët "i thirruri është i mitur"
zëvendësohen me fjalët "marrësi është i mitur".
c) Fjalia e fundit e paragrafit të katërt ndryshohet si më poshtë:
"Gjithashtu bëhet shënimi në kopjen që mban nëpunësi i gjykatës edhe për marrëdhëniet e këtij personi e personin e thirrur,
veprimet dhe kërkimet e bëra nga nëpunësi gjyqësor për dorëzimin e aktit personit të thirrur, si dhe vendin dhe kohën e
dorëzimit.".
56
8. Në fillim të seancës gjyqësore në Gjykatë të Lartë, Kolegji Civil konstatoi
paraqitjen e një kërkese me shkrim të palës së paditur Taulant Balla (regjistruar me nr.T-412
Prot, datë 0710.2015) ku kërkohet shtyrja e seancës në një datë tjetër, me argumentin se: “...
ndonëse dua të jem pjesëmarrës e kam të pamundur prezencën në seancë gjyqësore të
dt.07.10.2015 ora 0915 për shkak se në këtë datë dhe orë për shkak të angazhimeve politike
ndodhem në qytetin e Korçës ...”.
8.1. Kolegji Civil, pas shqyrtimit të kërkesës paraprake, vendosi mospranimin kësaj
kërkese, pasi çmon se nuk është përpara një shkaku të ligjshëm për shtyrjen e gjykimit,
referuar kjo nenit 175 të Kodit të Procedurës Civile, ku përcaktohet shprehimisht se: “Pasi
deklarohet çelja e seancës gjyqësore, gjykata verifikon paraqitjen e palëve dhe heton shkaqet
kur njëra ose të dyja ato nuk janë paraqitur në seancë. Në rast se mosparaqitja ka ndodhur
për shkak sëmundjeje ose për ndonjë shkak tjetër të ligjshëm, gjykata shtyn gjykimin për një
ditë tjetër.”. Për më tepër, ligji procedural civil parashikon se përfaqësimi në shqyrtimin
gjyqësor në Gjykatën e Lartë realizohet me anë të përfaqësuesve ligjorë/avokatëve (neni 483 i
Kodit të Procedurës Civile) dhe jo nga vetë palët, të cilët nuk mund të flasin edhe nëse janë të
pranishëm në seancë.
9. Lidhur me rekursin e paraqitur nga pala paditëse Agron Kuliçaj, Kolegji Civil
vlerëson se ai përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës
Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.903, datë 17.04.2012, të Gjykatës së Apelit
Tiranë, përsa i përket pretendimeve për zgjidhje të gabuar nga ana procedurale të çështjes nga
Gjykata e Apelit.
10. Kolegji Civil, në shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore e të administruara gjatë
gjykimeve, pretendimeve të palëve, vendimeve të gjykatave dhe shkaqeve të rekursit,
vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka prishur vendimin nr.8455, datë
28.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe ka kthyer çështjen për rigjykim në po
këtë gjykatë, është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit procedural civil. Për këtë shkak
vendimi nr.903, datë 17.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim, po pranë kësaj gjykate.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se vendimi nr.903, datë 17.04.2012 të
Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë duke mos zbatuar drejtë parashikimet e nenit 467 të
Kodit të Procedurës Civile, dispozitë në të cilën është bazuar kjo gjykatë për kthimin e
çështjes për rigjykim.
11.1. Sipas kësaj dispozite, germa “ç”, gjykata e apelit e kthen çështjen për rigjykim
në shkallë të parë atëherë kur “çështja është gjykuar në mungesë të pjesëmarrësve në proces,
pa pasur dijeni për ditën e gjykimit”. Gjykata e Apelit Tiranë ka arsyetuar se në rastin në
shqyrtim pala e paditur nuk ka marrë njoftim të rregullt për ditën dhe orën e gjykimit referuar
nenit 130 e 131 të Kodit të Procedurës Civile dhe si pasojë gjykimi është zhvilluar në
mungesë të tij, duke mos u zbatuar parimi procedural i kontradiktorialitetit.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se ky vendim i Gjykatës së Apelit Tiranë
nuk është i bazuar dhe është marrë në vlerësim jo të drejtë të akteve procedurale. Konkretisht,
në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, rezulton se pala paditëse në momentin e ngritjes së
padisë, në bazë të detyrimit të tij ligjor sipas neneve 154 dhe 154/a të Kodit të Procedurës
Civile, ka paraqitur të plotë gjeneralitetet dhe adresën e palës së paditur ndaj të cilës ka
pretenduar të drejta subjektive civile. Njoftimet (letërthirrjet) për seancat gjyqësore janë
plotësuar dhe i janë kundërdrejtuar palës së paditur, në përputhje me nenet 129, 130 e 131 të
Kodit të Procedurës Civile. Sipas tyre, akti duhet t’i dorëzohet personalisht personit të thirrur
dhe nëse kjo nuk është e mundur, atëherë ajo i dorëzohet personave që bashkëjetojnë me të
ose në vendin e punës.
57
13. Kolegji Civil vëren se vërtetë adresa e vendosur në kërkesëpadi dhe ajo ku janë
dorëzuar letërthirrjet nga nëpunësi gjyqësor është Kuvendi i Shqipërisë, vendi i punës së
palës së paditur, por referuar nenit 130 të Kodit të Procedurës Civile, njoftimi i personit që
thirret realizohet “kudo që gjendet” dhe sipas nenit 131 të Kodit të Procedurës Civile
“njoftimi bëhet në vendbanimin apo vendqëndrimin e marrësit ose në zyrën ... dhe ju lihet
punonjësve të zyrës ... “ (paragrafët 2 e 3 të nenit 131). Fletëthirrjet për çdo seancë gjyqësore,
që i janë drejtuar palës së paditur, mbajnë “emrin, mbiemër, firmë” të disa personave të
ndryshëm, por shoqëruar në çdo rast me shënimin “Protokolli”, e në disa raste me shënimin
“Kuvendi”1, që konfirmon faktin se janë firmosur nga punonjës të Kuvendit.
13.1. Nisur nga fakti i njohur botërisht se pala e paditur është person publik, deputet i
Kuvendit të Shqipërisë, njoftimi në vendin e punës përmbush kriteret ligjore, referuar kjo
edhe faktit se sipas dispozitave procedurale, vendi i punës (zyra) ose vendbanimi janë
alternativa të njëra-tjetrës. Njoftimi i palës së paditur në vendin e punës, në rastin në gjykim
në Kuvendin e Shqipërisë, një institucion shtetëror i rëndësie të veçantë, është më i thjeshtë
dhe më i garantuar, edhe nëse është marrë nga punonjësit e Kuvendit (nisur nga detyra
funksionale dhe përgjegjësia administrative e punonjësve të caktuar me marrjen e
protokollit).
14. Nga ana tjetër, nga aktet e dosjes gjyqësore konfirmohet se pala e paditur ka marrë
dijeni për zhvillimin e gjykimit. Konkretisht, Kolegji Civil vëren se në seancën e datës
24.10.20112 në gjykatën e shkallës së parë, është paraqitur një kërkesë e av.Arjan Salati që vë
në dijeni gjykatën për pamundësinë objektive të paraqitjes së tij në këtë seancë si përfaqësues
i palës së paditur, por që nuk është pranuar pasi ky avokat nuk ka paraqitur prokurë nga pala
e paditur apo ta bashkëlidhte atë me kërkesën. Gjithashtu, rezulton se pala e paditur ka
paraqitur ankim për vendimin e gjykatës së shkallës së parë në datë 11.11.2011, pra brenda
afatit 15 ditor nga dita e shpalljes së vendimit (megjithëse ka qenë në mungesë) dhe ankimi i
dërguar me postë në gjykatë nga vetë pala e paditur mban si adresë të kësaj pale po Kuvendin
e Shqipërisë.
15. Për sa më sipër, ky Kolegj çmon se këto fakte janë të mjaftueshme për të
konkluduar se pala e paditur ka marrë dijeni për procesin, njoftimet i janë bërë sipas
parashikimeve ligjore dhe gjykimi në mungesë të kësaj pale nuk ka ardhur si pasojë e
veprimeve apo mosveprime të gjykatës.
16. Kolegji Civil çmon të theksojë se duhet mbajtur në konsideratë se, vërtet në
interpretim të parimeve juridike dhe frymës së legjislacionit procedural (ratio legis) njoftimi i
palëve në procesin civil është garanci për një proces të rregullt ligjor, por nga ana tjetër nuk
mund të lejohet të përdoret thjesht si një mjet për të prishur apo zvarritur procesin gjyqësor.
16.1. Referuar Gjykatës Kushtetuese, administrimi i mirë i drejtësisë fillon me
garancinë që një individ të ketë akses në gjykatë për t’i siguruar atij të gjitha aspektet e një
forme gjyqësore të shqyrtimit të çështjes. 3 Neni 42 i Kushtetutës dhe neni 6 i K.E.D.NJ-së
sanksionojnë në vetvete jo vetëm të drejtën e individit për t’iu drejtuar gjykatës, por edhe
detyrimin e shtetit që t’ia garantojë atij këtë akses.4 Megjithatë e drejta e aksesit në gjykatë
nuk është absolute dhe Gjykata Kushtetuese, në jurisprudencën e saj, ka pranuar edhe se jo
çdo shkelje e rregullave procedurale e bën procesin të parregullt në kuptimin kushtetues.5
1
Shih dosjen gjyqësore fq. 192-199.
2
Shih dosjen gjyqësore fq.189; 206-207.
3
Vendimet nr.14, datë 3.6.2009; nr.7, datë 11.03.2008 të Gjykatës Kushtetuese.
4
Vendim nr.17, datë 19.06.2009 i Gjykatës Kushtetuese.
5
Vendim moskalimi nr.115, datë 16.07.2015 i Gjykatës Kushtetuese.
58
17. Në rastin në shqyrtim, në vlerësimin e Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, gjykata
e shkallës së parë ka përmbushur detyrimet e saj ligjore për të njoftuar palën e paditur për
gjykimin e çështjes, kjo palë ka marrë dijeni për gjykimin, e në këto kushte nuk është rasti
për kthimin për rigjykim të çështjes në shkallë të parë, sikurse ka vendosur gjykata e apelit.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje se gjykata e apelit duke qenë
gjykatë që gjykon si mbi faktin edhe mbi ligjin, në zbatim edhe të nenit 465 të Kodit të
Procedurës Civile, ka të drejtë dhe detyrim ligjor që, nëse konstaton mangësi të gjykimit të
shkallës së parë dhe të vendimit të kësaj gjykate që mund të kenë cenuar barazinë e palëve
apo kontradiktorialitetin, të shqyrtojë çështjen në themel për sa parashtrohet në ankim dhe
nëse është e nevojshme, qoftë dhe kryesisht të përsërisë tërësisht apo pjesërisht hetimin
gjyqësor, duke ezauruar gjithë pretendimet e palëve.
19. Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me qëllim realizimin e një
procesi të rregullt dhe brenda një afati të arsyeshëm kohor, vlerëson se vendimi nr.903, datë
17.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për
rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
20. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Tiranë, në vlerësim të natyrës juridike të
mosmarrëveshjes dhe në mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile,
duhet të mbajë në konsideratë se duhet të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni
14 i Kodit të Procedurës Civile), të ezaurojë pretendimet e palëve, si dhe të zgjidhë
mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, duke bërë një
cilësim të saktë të fakteve e veprimeve (neni 16 i Kodit të Procedurës Civile).
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.903, datë 17.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë , me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.10.2015
59
Nr. 00-2015-3430 i Vendimit (408)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: LAURETA MALO

E PADITUR: SHOQËRIA “LENGO DHIAMANDI” SH.P.K.
PERSON I TRETË: GJERGJI DHIAMANDI
OBJEKTI:
Njohje bashkëpronësie ndërmjet paditëses dhe palës së paditur,
mbi automjetet me targë AA 484 AB dhe GJ 9426 A,
në raportet ¼ pala paditëse dhe ¾ pala e paditur.
Baza Ligjore: Neni 199 e vijues i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.831, datë 30.09.2011, ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë së paditëses Laureta Malo si të pabazuar në ligj.
Shpenzimet gjyqësore palës paditëse.”
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.97, datë 22.02.2012, ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.831, datë 30.09.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.”
Kundër vendimit nr.97, datë 22.02.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka

paraqitur rekurs pala paditëse Laureta Malo, nëpërmjet të cilit kërkon: Ndryshimin e
vendimit nr.97, datë 22.02.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimit nr.831, datë
30.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe pranimin e kërkesëpadisë, për
këto shkaqe:
- Paditësja nuk ka pretenduar të shndërrohet në ortake të shoqërisë dhe as që
marrëdhënia juridike në fjalë është e natyrës tregtare, përkundrazi ka kërkuar njohjen
e bashkëpronësisë mbi mjetet të cilat janë blerë gjatë martesës janë tjetërsuar pa
pëlqimin e palës paditëse. Kjo marrëdhënie është tërësisht juridiko-civile në natyrë,
dhe zgjidhet nga dispozitat e Kodit Civil në harmoni me dispozitat e Kodit të
Familjes.Gjykata e Apelit ka konstatuar drejt natyrën e marrëdhënies juridike në fjalë,
duke konsideruar të drejtë pretendimin tonë, ndërkohë që citimi që gjykata e rrethit i
bën Vendimit Unifikues nr.9, datë 09.03.2006, do të bënte sens vetëm nëse baza
ligjore e vendosur nuk do të përkonte me objektin e padisë.
60
- Veç kësaj gjykata e zgjidh mosmarrëveshjen dhe identifikon shkakun e padisë duke
shqyrtuar padinë në tërësinë e saj dhe duke bërë lidhjen e fakteve me cenimin e së
drejtës së pretenduar, edhe pse në rastin konkret është bërë identifikimi i saktë i
shkakut, objektit dhe bazës ligjore të padisë. Për këto shkaqe arsyetimet e gjykatave
janë të gabuara dhe në kundërshtim me ligjin.
- Po ashtu, citimi i nenit 166 të Kodit Civil si shkak për fitimin me mirëbesim të sendit
nga pala paditëse kërkon fitimin e sendit kundrejt shpërblimit dhe në rastin konkret,
heqja dorë e kryer nga personi i tretë nuk është një veprim juridik kundrejt shpërblimit
për kalimin e pronësisë së sendit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea, konstatoi mungesën e palëve
ndërgjyqëse dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e Ҫështjes
1. Paditësja dhe personi i tretë Gjergji Dhiamandi kanë qenë bashkëshortë që prej
30.07.1998 dhe me vendimin nr.219, datë 14.02.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër kanë bërë zgjidhjen e martesës (vendim i cili është lënë në fuqi me vendimin
nr.177, datë 02.04.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër).
2. Paditësja pretendon se gjatë kohës kur ata kanë qenë të martuar personi i tretë
Gjergji Dhiamandi ka blerë dy automjete autobusë me targë AA 484 AB dhe GJ 9426 A, të
cilat figurojnë të regjistruara në emrin e palës së paditur “Lengo Dhiamandi” sh.p.k.
3. Këto automjete janë blerë fillimisht nga shtetasi Gjergji Dhiamandi dhe Leonard
Lengo dhe më pas i kanë kaluar në pronësi palës së paditur, pasi personi i tretë Gjergji
Dhiamandi ka hequr dorë nga bashkëpronësia mbi këto mjete me anë të deklaratës noteriale
me nr.3458 rep dhe nr.1831 Kol, datë 26.11.2007 duke ia kaluar pronësinë shtetasit Leonard
Lengo. Më pas kjo pronë ka kaluar në favor të shoqërisë “Lengo Dhiamandi” sh.p.k.
4. Ndërkohë pavarësisht emrit të shoqërisë, ortak i vetëm i kësaj shoqërie ka qenë dhe
është shtetasi Leonard Lengo, ndërsa personi i tretë ka qenë administrator i shoqërisë.
5. Paditësja pretendoi se në kohën e blerjes së automjeteve me personin e tretë kanë
qenë bashkëshortë dhe se pretendimi mbi to i lind nga martesa. Për sa më sipër, paditësja
kërkon njohjen e bashkëpronësisë mbi ¼ pjesë të automjeteve që ka sot pala e paditur dhe me
këto pretendime i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me kërkesëpadinë
objekt gjykimi.
6. Gjatë gjykimit, i padituri në formën e prapësimit, pretendoi se padia është e
pabazuar në ligj dhe prova dhe duhet të rrezohet, pasi mungon baza ligjore për objektin e
padisë. Nuk mund të jetë palë e paditur në këtë gjykim shoqëria “Lengo Dhiamandi” sh.p.k.,
pasi konflikti është vetëm midis dy ish bashkëshortëve. Pala paditëse nuk është ortak në këtë
subjekt për të kërkuar njohjen e bashkëpronësisë. Personi i tretë nuk ka asnjë lidhje me palën
e paditur dhe ka qene veç administrator.
7. Po ashtu gjatë gjykimit, personi i tretë Gjergji Dhimandi pretendoi se Shoqëria
“Lengo Dhiamandi” sh.p.k. është krijuar nga Leonard Lengo dhe ai ka qenë administrator i
kësaj shoqërie. Ai ka shpenzuar për blerjen e mjeteve rreth 6 - 7 mije euro të cilat sipas tij i
ka marrë borxh dhe këto lekë duke qenë se ia kishte borxh shoqërisë ia la asaj në formën e
heqjes dorë nga dy mjetet. Të gjitha këto kanë ndodhur para divorcit të tij me paditësen dhe
sipas tij shtatë muaj para divorcit është bërë shlyerja e detyrimeve të tij me shoqërinë.
8. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me
vendimin nr.831, datë 30.09.2011, ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë së paditëses Laureta Malo si të pabazuar në ligj.
61
Shpenzimet gjyqësore palës paditëse.”
8.1. Gjykata ka arsyetuar se: “...Padia e paditëses duhet rrëzuar për faktin se nuk ka
të përcaktuar saktë bazën e saj ligjore.
Dispozita ligjore që ka përcaktuar paditësja neni 199 i K.Civil. Nga interpretimi
literal dhe logjik i kësaj dispozite, Gjykata çmon se nuk përbën shkakun ligjor të kërkimit për
padinë e paditëses.
Neni 199 i K.Civil përcakton; “ ka bashkëpronësi kur një ose disa sende dhe të drejta
të tjera reale u përkasin bashkarisht dy ose me shumë personave.
Pjesët e bashkëpronarëve janë të barabarta gjersa nuk vërtetohet e kundërta ...”.
Në nenin 103 të K.Familjes përcaktohet: “Pjesëtimi i pasurisë në bashkësinë ligjore
bëhet duke u nisur nga barazia e aktivit dhe pasivit të saj.
Pasi të jenë zbritur nga bashkësia detyrimet që ajo ka ndaj bashkëshortëve ose të
tretëve, pasuria që mbetet ndahet në pjesë të barabarta midis bashkëshortëve ...”.
Për këto arsye gjykata çmon se paditësja nuk ka bërë një përcaktim të saktë të objektit
dhe të bazës ligjore mbi të cilën kërkon të mbështesë pretendimet e saj. Ajo pretendoi se
kërkojnë njohjen e bashkëpronësisë në një shoqëri tregtare për një pasuri të rrjedhur nga
martesa me personin e tretë pa përcaktuar bazën ligjore për shoqëritë tregtare, por edhe
dispozitat e Kodit të Familjes, nenin 103, pasi pretendimi është për pasuri që është blerë në
kohën që palët kanë qenë bashkëshort. Gjykata, vërtet në zbatim të nenit 16 të Kodit të
Procedurës Civile, bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen në gjykim, por gjithsesi përcaktimi i bazës juridike të padisë bëhet nga vetë
pala paditëse që me paraqitjen e padisë dhe është në disponimin e plotë të tij t’a ndryshojë
atë deri në përfundim të hetimit gjyqësor, duke i bërë kërkesë gjykatës në një formë të
përshtatshme procedurale, gjë të cilën paditësi nuk e ka bërë. Gjykata orientoi palën
paditëse gjatë seancave për rregullimin e bazës ligjore të padisë.
Një qëndrim i tillë është mbajtur edhe nga Gjykata e Lartë me vendimin unifikues
nr.9, datë 09.03.2006, sipas të cilit:
Në respekt të parimit të ruajtjes së paanësisë në gjykim, gjykata, e cila ka konkluduar
në një cilësim juridik të fakteve të çështjes, të ndryshëm nga cilësimi që u ka bërë atyre
kërkuesi nëpërmjet referencës në dispozitën përkatëse të ligjit, nuk ka të drejtë të imponohet
duke ndërhyrë dhe ndryshuar bazën juridike të padisë të përcaktuar nga paditësi. Në
gjykimin civil gjykata nuk mund të këtë rol aktiv...
Për sa më sipër padia e paditëses në aspektin procedural është e pambështetur në
ligj, ndaj dhe gjykata nuk mund të shqyrtoje themelin e padisë ...”
9. Mbi ankimin e palës paditëse Laureta Malo, Gjykata e Apelit Gjirokastër, me
vendimin nr.97, datë 22.02.2012, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.831, datë 30.09.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër.”
9.1. Gjykata e Apelit ka arsyetuar se: “... Marrëdhënia juridike objekt shqyrtimi nuk
përbën marrëdhënie tregtare të rregulluar nga ligji 9901/2008 ... Në rastin konkret kemi të
bëjmë me marrëdhënie juridiko civile të rregulluar shprehimisht nga dispozitat e Kodit të
Familjes dhe ato të Kodit Civil. Është provuar se pasuria është blerë nga personi i tretë gjatë
bashkëjetesës bashkëshortore e në kuptim të neneve 74, 76 të K. Familjes përbën pasuri në
bashkëpronësi. Me veprimin juridik të ndërmarrë, deklaratën për heqje dorë nga pronësia,
personi i tretë Gjergji Diamanti ka tejkaluar të drejtat e tij për administrimin e pasurisë.
Sipas nenit 90 paragrafi i fundit i K.Familjes ‘Kryerja e veprimeve që kapërcejnë
administrimin e zakonshëm u takon bashkërisht të dy bashkëshortëve’. Në rastin konkret
paditëses me marrjen dijeni për veprimin, i lindte e drejta të kërkonte anulimin e tij sipas
përcaktimit të nenit 94 të K.Familjes i cili përcakton se ‘Nëse njëri nga bashkëshortët
tejkalon të drejtat e tij mbi pasurinë në bashkësi, mund të kërkohet nga bashkëshorti tjetër
62
anulimi i veprimit, nëse më vonë ai nuk ka dhënë pëlqimin për këtë veprim’. Në lexim dhe
interpretim të nenit 166 të K.Civil i titulluar Fitimi me mirëbesim i sendeve të luajtshme
personi që fiton me mirëbesim një send të luajtshëm sikundër është rasti i të paditurit
shoqëria “Lengo Dhiamandi” sh.p.k. bëhet pronar i sendit edhe sikur disponuesi të mos jetë
pronar i tij. Përjashtim nga ky rregull bën vetëm rasti kur sendi është i vjedhur.
Sa më sipër, Gjykata e Apelit gjen të pabazuar në ligj e prova padinë e paditëses
Laureta Malo. Së pari paditësja duhet të kërkonte brenda afatit ligjor cituar në nenin 94 të
K.Familjes anulimin e veprimit kryer nga personi i tretë dhe së dyti, pala e paditur në zbatim
të nenit 166 të K.Civil, ka fituar pronësinë e sendeve të luajtshme me mirëbesim, e si e tillë
bëhet pronare e tyre dhe pse tjetërsuesi Gjergji Dhiamandi nuk kishte të drejtën e plotë të
disponimit të pasurisë ...”
10. Kundër vendimit nr.97, datë 22.02.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka
paraqitur rekurs pala paditëse Laureta Malo, nëpërmjet të cilit kërkon ndryshimin e
vendimeve dhe pranimin e kërkesëpadisë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
11. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit të Familjes, në të cilat është
parashikuar:
11.1. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
11.2. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët”.
11.3. Neni 90 i K.Familjes: “Secili bashkëshort ka të drejtën e administrimit të
zakonshëm të pasurisë në bashkësi.
Secili bashkëshort është përfaqësues ligjor edhe i bashkëshortit tjetër përpara
organeve administrative dhe gjyqësore për çështje që kanë të bëjnë me
administrimin e zakonshëm të pasurisë në bashkësi.
Kryerja e veprimeve që kapërcejnë administrimin e zakonshëm u takon
bashkërisht të dy bashkëshortëve.”
11.4. Neni 94 i K.Familjes: “Nëse njëri nga bashkëshortët tejkalon të drejtat e tij
mbi pasurinë në bashkësi, mund të kërkohet nga bashkëshorti tjetër anulimi i
veprimit, nëse më vonë ai nuk ka dhënë pëlqimin për këtë veprim.
Kjo padi mund të ngrihet brenda 1 viti nga data e marrjes dijeni për veprimin
dhe, në çdo rast, jo më vonë se 1 vit nga mbarimi i bashkësisë.”
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nisur nga shqyrtimi i akteve procedurale që
ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e
prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs
dhe parashtrimeve në seancë gjyqësore arrin në përfundimin se vendimi nr.97, datë
22.02.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër është i drejtë dhe duhet të lihet në fuqi.
63
13. Në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen vetëm rastet rigorozisht
të përcaktuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale. Në rastin në
shqyrtim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së fakteve dhe provave,
evidenton se pretendimet e parashtruara si shkaqe për ndryshimin e vendimit nr.97, datë
22.02.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër nuk gjejnë mbështetje në ligj.
14. Kolegji Civil vëren se një pjesë e shkaqeve të rekursit i referohen arsyetimit të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke pretenduar mos konceptim të drejtë të
marrëveshjes në konflikt. Nga arsyetimi i vendimit nr.831, datë 30.09.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër del se është rrëzuar padia e palës paditëse për faktin se nuk ka të
përcaktuar saktë bazën ligjore, duke e lidhur mungesën e kësaj të fundit me përcaktimin e
gabuar të marrëdhënies juridike. Ndërkohë që përcaktimi i saktë i mosmarrëveshjes është
bërë nga gjykata e apelit.
15. Nga arsyetimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, që ka marrë çështjen në shqyrtim
mbi ankimin e palës paditëse, del qartë se vendimi i shkallës së parë është lënë në fuqi me një
arsyetim të ndryshëm, duke marrë në analizë pretendimet e palës paditëse dhe argumentuar
në mënyrë të plotë në vendimmarrjen e saj.
16. Kjo gjykatë ka marrë në analizë shkakun ligjor të padisë objekt gjykimi, pra të
drejtën që pretendohet se i është cenuar palës paditëse, që e ka motivuar atë t’i drejtohet
gjykatës, që në rastin konkret është pretendimi i saj i njohjes bashkëpronare në ¼ pjesë të
sendeve objekt gjykimi (dy autobusë) për shkak se është pasuri e vënë gjatë martesës së saj
me personin e tretë.
17. Kolegj Civil vlerëson se në respektim të parimit iura novit curia, Gjykata e Apelit
ka zbuluar shkakun ligjor të padisë së paditëses (causa petendi) dhe ka zgjidhur
mosmarrëveshjen, sipas formimit dhe bindjes së saj të brendshme, të bazuar në kriteret që
parashikon Kodi i Procedurës Civile dhe ligjet e veçanta. Ajo ka një cilësim të saktë të faktit
dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, në përputhje me nenin 16 të Kodit të
Procedurës Civile.
18. Me vendimin unifikues nr.3/2012, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë
konsoliduar qëndrimin se është gjykata ajo që: “… zbulon shkakun e padisë së paditësit duke
e analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara
nga paditësi në pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë gabimisht
dispozitat ligjore, porse nga leximi i kërkesëpadisë del e qartë e drejta që ai kërkon të
mbrojë. Në këtë rast gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga
shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej
paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar...”
19. Në këto kushte, gjykata e apelit me të drejtë ka arsyetuar se në rastin në shqyrtim
marrëdhënia juridiko civile nuk përbën një marrëdhënie tregtare, ajo rregullohet shprehimisht
nga dispozitat e Kodit të Familjes dhe ato të Kodit Civil, sikurse pretendon edhe pala
paditëse.
19.1. Por nga ana tjetër, gjykata arsyeton me të drejtë se: “...Është provuar se pasuria
është blerë nga personi i tretë gjatë bashkëjetesës bashkëshortore e në kuptim të neneve 74,
76 të K. Familjes përbën pasuri në bashkëpronësi. Me veprimin juridik të ndërmarrë,
deklaratën për heqje dorë nga pronësia, personi i tretë Gjergji Diamanti ka tejkaluar të
drejtat e tij për administrimin e pasurisë. Sipas nenit 90 paragrafi i fundit i K.Familjes
‘Kryerja e veprimeve që kapërcejnë administrimin e zakonshëm u takon bashkërisht të dy
bashkëshortëve’. Në rastin konkret paditëses me marrjen dijeni për veprimin, i lindte e drejta
të kërkonte anulimin e tij sipas përcaktimit të nenit 94 të K.Familjes i cili përcakton se ‘Nëse
njëri nga bashkëshortët tejkalon të drejtat e tij mbi pasurinë në bashkësi, mund të kërkohet
64
nga bashkëshorti tjetër anulimi i veprimit, nëse më vonë ai nuk ka dhënë pëlqimin për këtë
veprim’.
19.2. Kolegji Civil çmon se në zbatim të nenit 94 të Kodit të Familjes, është pala
paditëse që me pretendimin e tejkalimit të të drejtave mbi pasurinë e përbashkët nga ana e
ish-bashkëshortit të saj, duhet të kërkonte anulimin e veprimit, brenda 1 viti nga data e
marrjes dijeni për veprimin dhe, në çdo rast, jo më vonë se 1 vit nga mbarimi i bashkësisë,
gjë që rezulton se nuk është bërë nga pala paditëse. Kalimi i autobusëve në pronësi të
shtetasit Leonard Lengo është bërë në datë 26.11.2007, martesa ka përfunduar në vitin 2008,
me vendimin nr.219 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, ndërsa padia është ngritur
në 23.05.2011
20. Në përfundim të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, vendimi
nr.97, datë 22.02.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër është në përputhje me kërkesat e
nenit 126 të Kodit të Procedurës Civile, është i drejtë, me përfundime të qarta të nxjerra nga
provat e administruara në gjykim dhe që përkojnë me analizën e rrethanave të çështjes dhe
mënyrën e zgjidhjes së saj, ndaj duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.97, datë 22.02.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Tiranë, më 07.10.2015
65
Nr. 00-2015-3431 i Vendimit (409)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: AVOKATURA E SHTETIT

E PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE
PERSON I TRETË: 1. ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË
2. PJERIN RITA
3. LEZIANA RITA
4. GJERGJ RITA
5. JORIKA RITA
OBJEKTI:
Shfuqizimi i Vendimit nr.38, datë 21.01.2010,
të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave.
Pezullimi i zbatimit të vendimit të mësipërm.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 324 e vijues, 329 të Kodit të Procedurës Civile;
Nenet 115, shkronja “b” e vijues të Kodit të Procedurave Administrative;
Nenet 8/3 e 18 të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës” (i ndryshuar);
VKM nr.200, datë 19.02.2009 “Për përcaktimin e kushteve dhe procedurën
e tjetërsimit të oborreve në përdorim, për llogari të fondit të kompensimit financiar”;
Ligji nr.7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave shtetërore”;
Ligji nr.10018, datë 13.11.2008 “Për Avokaturën e Shtetit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.5288, datë 17.06.2011, ka

vendosur:
“Pranimin e padisë së palës paditëse Avokatura e Shtetit.
Anulimin e vendimit nr.38, datë 21.01.2010 të Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.”
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.760, datë 03.04.2012, ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.5288, datë 17.06.2011, të Gjykatës së Rrethit
66
paraqitur rekurs pala e paditur Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë, nëpërmjet të cilit kërkon: “Prishjen e vendimit nr.760, datë 03.04.2012, të Gjykatës
së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.5288, datë 17.06.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë”, për këto shkaqe:
- Vendimi i Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë është i drejtë,
përmbush gjithë elementët proceduralë dhe materialë të një akti administrativ dhe
është dhënë pas kryerjes së një hetimi të plotë e të gjithanshëm.
- Vendimet e gjykatave janë marrë pa marrë parasysh provat e administruara.
Konkretisht është gabuar për sa i përket sipërfaqes për tjetërsim, pasi nuk është
llogaritur sipërfaqen e cila me ndërtimet e reja që mund të bëhen duhet të jetë
trotuar në shërbim të rrugës ekzistuese. Me zbritjen e sipërfaqes së trotuarit
sipërfaqja që duhet të tjetërsohet është sipërfaqja prej 105 m2.
- Sipërfaqja e oborrit në përdorim të personave të tretë ka qenë në funksion të
ndërtesës dhe në posedim të qetë të pronarit të ndërtimit qysh në vitin 1952.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea, dëgjoi Avokatin e Shtetit Abaz Deda
që kërkoi, lënien në fuqi të vendimit nr.760, datë 03.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë;
konstatoi mungesën e palëve të tjera ndërgjyqëse dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes
1. Personat e tretë janë pronarë të një apartamenti me sipërfaqe 100 m2 në Rr. “Marko
Bocari” (ish Rruga “Sami Frashëri”), të privatizuar nga N.K.Banesave Tiranë në datën
10.09.1993.
2. Pala e paditur Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, mbi bazën e
kërkesës së personit të tretë Gjergji Ritës për tjetërsimin e një oborri në përdorim, me
“Pranimin e pjesshëm të kërkesës. Tjetërsimin e sipërfaqes prej 105 m2 të ndodhur
në Rrugën “Marko Bocari”, Tiranë dhe kalimin e në pronësi me kundërshpërblim të saj në
favor të subjekteve Kol Kacel Rita, Lezina Rita, Gjergji Rita dhe Jorika Rita.
Këtij vendimi i bashkëlidhet planvendosja sipas shenjave konvencionale përkatëse”.
3. Arsyetimi në këtë vendim është se dokumentacioni ligjor i paraqitur nga subjekti
Gjergji Rita është i plotë dhe konform VKM nr.200, datë 19.02.2009, duke u plotësuar
kushtet për tjetërsimin e oborrit në përdorim për sipërfaqen e kërkuar nga subjekti.
4. Ky vendim i është komunikuar palës paditëse me shkresën nr.5511/5, datë
25.01.2010, e cila është marrë nga pala paditëse me datë 29.01.2010.
5. Pala paditëse ka pretenduar se vendimi objekt gjykimi është i paligjshëm dhe cenon
interesat e shtetit; nuk provohet se sipërfaqja e truallit të tjetërsuar ka qenë oborr në përdorim
të Gjergj Ritës; dokumentacioni i paraqitur nga kërkuesit nuk është i plotë; pala e paditur nuk
ka verifikuar nëse prona e tjetërsuar është pronë e Bashkisë; nga harta treguese e regjistrimit
rezulton se prona është vendosur pranë rrugës kryesore “Marko Boçari” dhe prona që ka
kërkuar të tjetërsohet është pjesë funksionale e rrugës, trotuar. Po ashtu kjo palë ka theksuar
se sipas shkresës nr.6757 prot. datë 09.09.2009 të Administratorit të Përgjithshëm të Bashkisë
i cili në përgjigjen që i kthen Drejtorit të Zyrës Rajonale të KKKP Tiranë ndër të tjera
thekson: “... Pranë zonës është miratuar studimi me vendim të KRRT nr.514, datë 21.12.2005
i cili përcakton profilin e Rrugës “Sami Frashëri”......Të mos procedohet me kthimin fizik të
pronës”, përbën shkak për kundërshtimin e këtij vendimi të palës së paditur.
67
6. Me këto pretendime pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
7. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin
nr.5288, datë 17.06.2011, ka vendosur:
“Pranimin e padisë së palës paditëse Avokatura e Shtetit.
Anulimin e vendimit nr.38, datë 21.01.2010, të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.”
7.1. Gjykata ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “… Nga përmbajtja e kontratave të
privatizimit të apartamentit rezultoi se personat e tretë kanë privatizuar që në vitin 1993
truallin nën objektin “apartament”. Pra në rastin konkret nuk jemi para kushteve të nenit 8
të Ligjit nr.9235.
Gjithashtu nga materialet që ndodhen në dosjen e AKKPr dhe që u administruan në
seancë gjyqësore rezulton se pala e paditur nuk ka verifikuar nëse trualli që i ka tjetërsuar
personave të tretë ka lidhje funksionale me apartamentin.
Nga përmbajtja e certifikatës për vërtetim pronësie rezulton se në emër të personave
të tretë rezulton se prona që ata posedojnë është apartament. Nga kuptimi i kësaj fjale del e
qarte se trualli që ata kanë kërkuar dhe pretenduar që t’u tjetërsohet nuk ka lidhje
funksionale me ambientet e tyre në pronësi pasi në të kundërt ai do të cilësohej “Banesë”.
Gjithashtu nga materialet e dosjes së sipërpërmendur nuk rezulton që inspektorët e
palës së paditur të kenë bërë verifikimin në terren të truallit që pretendohet që të tjetërsohet.
Nga përmbajtja e shkresës së Administratorit të Bashkisë Tiranë rezulton se trualli i
pretenduar është trotuar dhe është planifikuar si pjesë përbërëse e rrugës “Sami Frashëri”
me një vendim të KRRT së Bashkisë Tiranë. Ky subjekt ka këshilluar që të mos bëhet kthimi
fizik i këtij trualli.
Gjithashtu edhe nga analiza dhe këqyrja empirike e planimetrisë së truallit që është
tjetërsuar del e qarte se ky truall nuk ka qenë kurrë pjesë funksionale e apartamentit pronë e
personave të tretë por trotuar apo sipërfaqe e gjelbëruar në shërbim të komunitetit.
Në këto rrethana gjykata çmon se vendimi objekt gjykimi është marrë në kundërshtim
me kërkesat e Ligjit nr.9235, të ndryshuar dhe me vendimin nr.200, dt 19.02.2009 të Këshillit
të Ministrave. Për rrjedhojë në kuptim të nenit 331 të K.Pr.Civile gjykata e anulon këtë
vendim si të pavlefshëm …”
8. Mbi ankim të palës së paditur dhe personave të tretë, Gjykata e Apelit Tiranë me
“ - Lënien në fuqi të vendimit nr.5288, datë 17.06.2011 të Gjykatës së Rrethit
8.1. Gjykata e Apelit ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “… Kështu nga korrespondenca
me ZVRPP Tiranë dhe Bashkinë Tiranë, rezulton se ende nuk ka përfunduar regjistrimi
fillestar për zonën kadastrale, ku ndodhet pasuria që është tjetërsuar. Bashkia Tiranë me
shkresën nr.6757 prot., datë 09.09.2009 ka bërë me dije se procesi i verifikimit dhe
inventarizimit të pronave të saj është në vijim dhe nuk ka përfunduar. Veç kësaj për zonën ku
ndodhet pasuria është miratuar edhe studimi lidhur me profilin e Rrugës “Sami Frashëri”.
Për këto shkaqe Bashkia Tiranë ka kërkuar që ky truall të mos tjetërsohet…”
9. Kundër vendimit nr.760, datë 03.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs pala e paditur Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, nëpërmjet të
cilit kërkon: “Prishjen e vendimit nr.760, datë 03.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.5288, datë 17.06.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”, për shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
68
10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, “Për
kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar, VKM nr.200, datë 19.02.2009, “Për
përcaktimin e kushteve dhe procedurën e tjetërsimit të oborreve në përdorim, për llogari të
fondit të kompensimit financiar”, në të cilat është parashikuar:
10.3. Neni 7 i ligjit nr.9235/2004: “1. Nuk kthehen pronat e paluajtshme, që i
shërbejnë një interesi publik dhe ato që:
a) shërbejnë për realizimin e detyrimeve të shtetit shqiptar, që rrjedhin nga
traktatet dhe konventat, në të cilat shteti ynë është palë;
b) janë të zëna sipas akteve ligjore, paraqitur në shtojcën 1 të ligjit.”
10.4. Pika II.Kushtet për tjetërsim të VKM nr.200/19.02.2009: “1. Oborret në
përdorim tjetërsohen, sipas këtij vendimi, nëse:
a) Brenda tyre ose në lidhje funksionale me to gjendet ndërtim:
i) i regjistruar në regjistrat e ZRPP-së, në pronësi të kërkuesit;
ii) i ngritur para datës 10.8.1991.
b) janë në pronësi të shtetit, ndonëse të paregjistruara si të tilla, por të pa
transferuara në inventarin e pronave të organeve të qeverisjes vendore, në
përputhje me ligjin nr.8744, datë 22.2.2001, “Për transferimin e pronave të
paluajtshme publike të shtetit në njësitë e qeverisjes vendore”, të ndryshuar.”
III.Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
11. Se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës
Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.760, datë 03.04.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen
në dosjen gjyqësore, pjesës arsyetuese të vendimeve gjyqësore, si dhe pretendimeve në
rekurs, arrin në përfundimin se vendimi nr.760, datë 03.04.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë
është marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe duhet të lihet në fuqi.
të përcaktuara në nenin 472, të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale.
14. Duke pasur parasysh sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se në
çështjen në shqyrtim nga ana e gjykatave janë respektuar kërkesat e ligjit material dhe
procedural civil. Në analizë të përmbajtjes së vendimeve të dy gjykatave më të ulëta, si dhe
nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore, ky Kolegj vlerëson se gjykatat, në përputhje me
kërkesat e normave procedurale, kanë kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në
përputhje me ligjin (neni 14 i Kodit të Procedurës Civile) dhe kanë zgjidhur
mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej saj (neni 16 i Kodit të Procedurës Civile).
69
15. Kolegji Civil çmon se të dyja gjykatat e faktit, në analizë të natyrës së
mosmarrëveshjes, referuar objektit dhe shkakut të padisë, pasi kanë marrë në shqyrtim dhe ka
venë në diskutim pretendimet e palëve dhe provat e parashtruara prej tyre, kanë arritur në
përfundimin se vendimi i Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave nr.38, datë
21.01.2010 është i pavlefshëm, pasi nuk ka respektuar kërkesat e ligjit nr.9235, datë
29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar, dhe VKM nr.200, datë
19.02.2009 “Për përcaktimin e kushteve dhe procedurën e tjetërsimit të oborreve në
përdorim, për llogari të fondit të kompensimit financiar”.
15.1. Gjykatat kanë bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për
rastin konkret shërbejnë për tjetërsimin me kundërshpërblim të “oborrit në përdorim” duke
arsyetuar se : “... Nga përmbajtja e kontratave të privatizimit të apartamentit rezultoi se
personat e tretë kanë privatizuar që në vitin 1993 truallin nën objektin ‘apartament’. Pra në
rastin konkret nuk jemi para kushteve të nenit 8 të Ligjit nr 9235. ...
Gjithashtu edhe nga analiza dhe këqyrja empirike e planimetrisë së truallit që është
tjetërsuar del e qarte se ky truall nuk ka qenë kurrë pjesë funksionale e apartamentit pronë e
personave të tretë por trotuar apo sipërfaqe e gjelbëruar në shërbim të komunitetit.
Në këto rrethana gjykata çmon se vendimi objekt gjykimi është marrë në kundërshtim
me kërkesat e Ligjit nr.9235, të ndryshuar dhe me vendimin nr.200, dt.19.02.2009, të
Këshillit të Ministrave. ...”
16. Ky Kolegj vlerëson se arsyetimi dhe konkluzionet e nxjerra nga gjykatat e faktit
janë të drejta dhe të mbështetura në ligj. Gjykatat kanë pranuar se personat e tretë kanë
privatizuar një apartament banimi prej 100 m2 dhe truallin nën të, në bazë të ligjit nr.7652,
datë 23.12.1992, “Për privatizimin e banesave shtetërore”, pronësia e të cilit i përket të gjithë
pronarëve të ndërtesës. Ndërkohë që kanë kërkuar tjetërsimin e oborrit me kundërshpërblim
me pretendimin se është oborr funksional.
17. Kolegji Civil çmon se gjykatat kanë bërë një cilësim të drejtë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, në përputhje me nenin 16 të Kodit të Procedurës
Civile, dhe kanë marrë në vlerësim e analizë kriteret ligjore për tjetërsimin e oborreve në
përdorim, sikundër parashikohen në dispozitat e ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 dhe VKM
nr.200, datë 19.02.2009, duke konkluduar në bazë të analizës së provave se këto kritere nuk
plotësohen.
18. VKM-ja e mësipërme ka përcaktuar se pronat e transferuara organeve të
qeverisjes vendore nuk mund të jenë objekt tjetërsimi. Ndërkohë që gjykatat kanë pranuar të
provuar se ende nuk ka përfunduar regjistrimi fillestar për zonën kadastrale të kësaj pasurie
dhe se Bashkia Tiranë (shkresa nr.6757 prot., datë 09.09.2009) ka bërë me dije se procesi i
verifikimit dhe inventarizimit të saj është në vijim dhe nuk ka përfunduar, si dhe se, sipas
planit të ri rregullues, zona rezervohet deri në miratimin e planeve të veprimit dhe nuk duhet
të procedohet me kthimin fizik të pronës. Në vlerësim të sa më sipër gjykatat kanë
konkluduar me të drejtë se vendimi i Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave nuk
ka respektuar kriteret e VKM nr.200, datë 19.02.2009, (II. Kushtet për tjetërsim, pika 1/b)
dhe se tjetërsimi në këtë rast bie ndesh me interesin publik (ligjin nr.9235, datë 29.07.2004,
neni 7).
19. Në këto kushte, Kolegji Civil çmon se vendimet e gjykatave janë marrë në
përputhje me nenin 126 të Kodit të Procedurës Civile, me përfundime të qarta të nxjerra nga
provat e administruara në gjykim dhe që përkojnë me analizën e rrethanave të çështjes dhe
mënyrën e zgjidhjes së saj.
70
20. Po ashtu, Kolegji Civil çmon të rikujtoj se pretendimet në rekurs lidhur me
vlerësimin provave nuk janë në kompetencë të Gjykatës së Lartë. Sipas nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, ky Kolegj ka në kompetencë të shqyrtojë problemet që kanë të bëjnë me
mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, por pa bërë një
rivlerësim të provave në të kundërt me atë që kanë bërë gjykatat e hallkave më të ulëta. (Shih
vendimin nr.17, datë 30.04.2007 të Gjykatës Kushtetuese). Një kontroll i tillë konsiston në
analizën e plotë të fakteve dhe të rrethanave, të cilat janë pranuar më parë si të vërteta nga
gjykata e faktit dhe e apelit dhe pa i ndryshuar ato. Gjatë shqyrtimit të çështjeve, Gjykata e
Lartë nuk merr prova, por shqyrton dhe analizon çështjen në drejtim të kontrollit të
ligjshmërisë dhe të bazueshmërisë së vendimeve të ankimuara.
21. Në përfundim të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, vendimi
nr.760, datë 03.04.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë është i drejtë dhe i bazuar ndaj duhet të
lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.760, datë 03.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 07.10.2015
71
Nr. 00-2015-3433 i Vendimit (410)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 07.10.2015, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.31001-

00832-00-2012, që u përket palëve:
PADITËSA: FATIME KARAFILAJ (BRAHIMI),

në mungesë
QAZIM BRAHIMI, në mungesë
SHUAJP BRAHIMI, në mungesë
MYZAFERE KAVAJA (BRAHIMI),
në mungesë
SHEUQET BRAHIMI, në mungesë
SHPRESA BRAHIMI, në mungesë
ENTELA GRIZHJA (BRAHIMI), në mungesë
FATJON BRAHIMI, në mungesë
FATIME BRAHIMI, në mungesë
DRIOLË ÇUROVIÇ (BRAHIMI), në mungesë
ARMANDA TAFILI (BRAHIMI), në mungesë
ERVIN BRAHIMI, në mungesë
VJOLLCA DIZDARI (PUKA), në mungesë
ESMERALDA KRASNIQI (PUKA),
në mungesë
ERGYS PUKA, në mungesë
TË PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME SHKODËR
BASHKIA SHKODËR, në mungesë
S.A.M.T. SHKODËR, në mungesë
PERSONA TE TRETË: GËZIM BALA, në mungesë
FEJZI LICI, në mungesë
NAZMI KODRALIU, në mungesë
ZENEL SHTYPJA, në mungesë
HASIJE GEGA, në mungesë
GËZIM SHEMA, në mungesë
OBJEKTI:
Kundërshtim i aktit administrativ (kthim përgjigje)
nr.prot 260 datë 22.01.2010 të Z.V.R.P.P.Shkodër.
Njohjen e të drejtës së pronësisë mbi një sipërfaqe 760 m2
në emër të trashëgimtarëve të Xhafer Sulejman Kraja.
Përcaktimin e kufitarëve të pasurisë, të vendndodhjes
72
së kufitarëve të pronës, me sipërfaqe 760m2, të ndodhur në Shkodër,
në Lagjen “Dudas”, duke e shoqëruar me hartat treguese të pronës.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Shkodër të bëjë regjistrimin
e kësaj prone në emër të trashëgimtarëve të Xhafer Sulejman Brahimi.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 42, 154, 324 dhe 325 të K.Pr.Civile.
Ligji nr.7843, datë 13.07.1994, (i ndryshuar) “
Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”,
neni 157 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.2221, datë 20.09.2010, ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesëpadisë.
Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Shkodër, të regjistrojë në favor të trashëgimtarëve të Xhafer
Sulejman Brahimi, të drejtën e pronësisë, mbi një sipërfaqe trualli prej 495 m 2,
e ndodhur në Shkodër, Lagja: “Ahmet Haxhia”, Rr: “Zyhdi Rrepishti”, Zona
Kadastrale 8591, e cila skicohet me pikat 1,2,3,4, sipas skicës nr.5 të aktit të
ekspertit që i bashkëngjitet këtij vendimi.”
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.32, datë 02.02.2012, ka vendosur:

Gjyqësor Shkodër”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala e paditur Zyra Vendore e

Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, e cila kërkon ndryshimin e vendimeve të
gjykatave të faktit dhe rrëzimin e kërkesë padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Pas refuzimit nga ana e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme
Shkodër, paditësit duhet tì drejtoheshin Kryeregjistruesit dhe më pas të investonin
gjykatën sipas rregullave të përgjithshme, për të fituar këtë pronësi kundrejt personit
që e ka disponuar më parë këtë pasuri.
 Gjykata në vendimin e saj nuk e ka përcaktuar origjinën e pronësisë dhe nuk e ka
vërtetuar mënyrën e fitimit të pronësisë të njëpasnjëshme, e cila është detyrim për
ZVRPP-në.
 Në bazë të ligjit 7843, datë 13.07.1994, zyrat e regjistrimit të pasurive të paluajtshme,
kanë si detyrë regjistrimin e titujve të pronësisë dhe të drejtave reale për pasuritë e
paluajtshme në bazë të dokumenteve ligjore që vërtetojnë pronësinë mbi pasurinë e
paluajtshme, si dhe përgatitja, mbajtja dhe administrimi i regjistrave të pasurive të
paluajtshme, hartave treguese të regjistrimit si dhe dokumentacionit të vërtetojnë të
drejtën e pronësisë dhe të drejtat e tjera reale mbi pasuritë e paluajtshme. Zyrat e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme nuk mund të kalojnë përtej këtij caku. Fakti se
Zyra e regjistrimit e refuzon regjistrimin nuk do të thotë se paditësit e kanë humbur
pronësinë, por duhet tì drejtohet institucioneve të tjera për të vërtetuar pronësinë e
pretenduar.
 Në regjistrin hipotekor nr.318 datë 22.02.1993, është regjistruar banesa mbi bazën e
vendimit nr.s’ka, datë 20.02.1993, me objekt vërtetim fakti. Ky vendim nuk është
sjellë as nga paditësja dhe as nuk gjendet në arkivën e gjykatës.
73
 Dokumentet kadastrale nuk janë akte pronësie të cilët regjistrohen dhe as në gjykim
nuk mund të përdoren për të provuar të drejtën e pronësisë për regjistrim, pasi
pronarët janë zhveshur nga pronësia me ligjet e kohës. Dokumentet kadastrale kanë
vlerë ligjore vetëm për tìu drejtuar Agjensisë së Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, pasi të kenë kryer më parë përcaktimin e sipërfaqes dhe të hartës në gjykatë.
 Objekti për të cilin është shprehur ZVRPP Shkodër, ka qenë vetëm për pjesën e
pasurisë me sipër faqe trualli prej 176 m2 dhe 118 m2 ndërtim, ndërkohë që gjykata ka
tejkaluar kufijtë e shqyrtimit administrativ.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË,

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palëve ndërgjyqëse dhe
si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes:
1. Paditësit janë trashëgimtarë të të ndjerit Xhafer Sulejman (Kraja) Brahimi, në bazë të
vendimit nr.1025, datë 21.04.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
2. Sipas Vërtetimit të datës 07.08.2002 nga seksioni i Kadastrës së Qarkut Shkodër në librin
e pronësisë të vitit 1962, në nr.rendor të Qytetit Shkodër, në lagjen “Dudas”, i ndjeri Xhaf
Man Kraja kishte të regjistruar në emër të tij një sipërfaqe toke prej 760 m 2, lloji
“pemishte”.
3. Me vendimin nr.568, datë 03.03.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, është
vërtetuar se Xhaf Man Kraja është i njëjti person me Xhafer Sulejman Brahimi. Sipas
vendimit nr.1025, datë 21.04.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, paditësit
janë trashëgimtarët e Xhafer Sulejman (Kraja) Brahimi.
4. Të ndjerit Xhaf Man Kraja në vitin 1967 i është shpronësuar një sipërfaqe prej 200 m 2
(nga sipërfaqja prej 760 m2 pemishte që ai kishte në pronësi).
5. Mbi sipërfaqen prej 760m2, trashëgimtarët e Xhafer Sulejman (Kraja) Brahimi kanë
ndërtuar nga një shtëpi banimi. Paditësja Shpresa Brahimi ka kërkuar regjistrimin e
pasurisë së saj ndërtesë, të regjistruar (në regjistrimin e vjetër hipotekor) me radhor
pronësie nr.318, datë 22.02.1993. Ky vërtetim hipotekor bën fjalë për regjistrimin e një
banese dy dhoma e kuzhinë, me kufitarë të përcaktuar, por pa sipërfaqe. Ky regjistrim
është kryer mbi bazën e një vendimi gjyqësor vërtetim fakti, i cili nuk gjendet dhe as pala
paditëse nuk e vë në dispozicion.
6. Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, me shkresën “Kthim përgjigje”
nr.260 prot, datë 22.01.2010 ka refuzuar regjistrimin e pasurisë në sistemin e ri, me
arsyetimin se mungon akti i fitimit të pronësisë, në bazë të të cilit ZVRPP Shkodër të
mund të regjistrojë pasurinë me nr.7/553, me sipërfaqe 176,7 m 2 truall, nga të cilat 118,
4m2 janë ndërtesë.
7. Në këto kushte paditësat i janë drejtuar gjykatës me padinë me objekt si në pjesën hyrëse
të këtij vendimi.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.2221, datë 20.09.2010, ka
vendosur:
 “Pranimin e kërkesëpadisë.
 Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Shkodër, të regjistrojë në favor të trashëgimtarëve të Xhafer Sulejman Brahimi, të
drejtën e pronësisë, mbi një sipërfaqe trualli prej 495 m2, e ndodhur në Shkodër, Lagja:
“Ahmet Haxhia”, Rr.“Zyhdi Rrepishti”, Zona Kadastrale 8591, e cila skicohet me
pikat 1,2,3,4, sipas skicës nr.5 të aktit të ekspertit që i bashkëngjitet këtij vendimi.”
74
Duke arsyetuar: “... omissis... Nga akti i ekspertimit është individualizuar sipërfaqja prej
760m2 dhe sipërfaqja e shpronësuar paditësve. Individualizimi i saj është kryer, duke iu
referuar hartave kadastrale dhe urbanistike të vitit 1962-1981 si dhe gjendjes aktuale të
pronës. Aktualisht nga trashëgimtarët Brahimi, prej sipërfaqes 760 m2 posedohet një
sipërfaqe trualli prej 495m2 e ndodhur në Shkodër, e skicuar në pikat 1,2,3,4, sipas skicës
nr.5 të aktit të ekspertimit. Pjesa tjetër e sipërfaqes prej 760 m 2 është shpronësuar në
vitin 1967.
Lidhur me sipërfaqen e truallit prej 495 m2, e drejta e pronësisë e paditësve vërtetohet
nga vërtetimi datë 07.08.2002 i SAMT pranë Këshillit të Qarkut Shkodër, lëshuar mbi
bazën e librave të pronësisë të Qytetit Shkodër, të vitit 1962, nga të cilët rezulton se Xhaf
Man Kraja ka në pronësi një sipërfaqe prej 760 m2 pemishte.
Nga kjo sipërfaqe një pjesë është shpronësuar, duke u mbetur në pronësi vetëm sipërfaqja
prej 495 m2. Prona e paditësve është e individualizuar, duke iu referuar hartave
kadastrale dhe urbanistike të vitit 1962-1981 si dhe gjendjes aktuale të pronës. Kufiri i
kësaj prone ka mbetur i palëvizur, fakt që pohohet edhe nga kufitarët e pronës objekt
gjykimi (personat e tretë). Po ashtu është individualizuar edhe pjesa e shpronësuar në
vitin 1967..(...).”
9. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.32, datë 02.02.2012, ka vendosur:
 Lënien në fuqi të vendimit nr.2221 datë 20.09.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër.
Duke arsyetuar në të njëjtën mënyrë si gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër.
10. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka ushtruar rekurs pala e paditur Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, e cila kërkon ndryshimin
e vendimeve të gjykatave të faktit dhe rrëzimin e kërkesë padisë, me shkaqet e pasqyruara
në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm:

dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund
të propozojnë palët”.
11.2. Neni 28 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të shprehet për të gjitha kërkesat që
parashtrohen në padi, pa i kaluar kufijtë e saj, duke
realizuar një gjykim të drejtë, të pavarur dhe të
paanshëm brenda një afati të arsyeshëm”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
12. Pala që ka regjistruar ankimin e paditura Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të

Paluajtshme Shkodër legjitimohet ratione personae t’i drejtohen Gjykatës së Lartë
lidhur me sa më sipër.
13. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohet ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palës tjetër ndërgjyqëse.
14. Në lidhje me thelbin (legjitimimi ratione materiae), Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se rekursi i paraqitur nga e paditura Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme Shkodër, nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të
75
Kodit të Procedurës Civile, të cilat nuk motivojnë cenimin e vendimit nr.32, datë
02.02.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, vendimeve të gjykatave të faktit, si
dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin se vendimi nr.32, datë
02.02.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër, është rrjedhojë e respektimit të ligjit dhe për
këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
16. Gjykata e Lartë si gjykatë ligji nuk i hyn analizës së provave gjë që duhet ta bëjnë dy
gjykatat e tjera, por nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të
parashtruara në rekurs, evidenton shkeljet që kanë lejuar gjykatat e faktit, qoftë të
normave procedurale dhe atyre materiale, duke kërkuar respektimin e tyre.
17. Kolegji fillimisht çmon të analizojë natyrën e këtij gjykimi. Duke ju referuar objektit të
gjykimit konstatohet se kemi disa kërkime si të natyrës administrative -Kundërshtim i
aktit administrativ (kthim përgjigje) nr.prot 260, datë 22.01.2010, të Z.V.R.P.P. Shkodër,
ashtu dhe të natyrës civile -Njohjen e të drejtës së pronësisë; Përcaktimin e kufitarëve të
pasurisë, të vendndodhjes së kufitarëve të pronës; Detyrimin e palës së paditur ZVRPP
Shkodër të bëjë regjistrimin e kësaj prone në emër të trashëgimtarëve të Xhafer Sulejman
Brahimi.
18. Në këto kushte, në zbatim të qëndrimit unifikues në vendimin nr.3 viti 2014 të Kolegjeve
të Bashkuara të Gjykatës së Lartë që përcakton se: “Çështjet të cilat në objektin e tyre
kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative, kërkime të cilat janë paraqitur
përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë
paraqitur”. Kolegji vlerëson se ka kompetencën lëndore në shqyrtimin e kësaj çështjeje.
19. Lidhur me vendim-marrjet e gjykatave të faktit, Kolegji Civil çmon se vendimi i Gjykatës
së Apelit Shkodër, i cili ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
është i drejtë dhe i mbështetur në dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes
konkrete dhe në argumente të nxjerra nga provat, të cilat janë marrë, administruar e
vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit të Procedurës Civile.
20. Gjykata e apelit ka zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke garantuar zhvillimin e një
hetimi të plotë e të gjithanshëm të mosmarrëveshjes objekt gjykimi, si dhe iu ka dhënë
përgjigje të gjitha kërkimeve dhe pretendimeve të palëve të ngritura në gjykim dhe në
ankim.
21. Gjykata e apelit në bazë të nenit 126 të K.Pr.Civile, ka bërë një analizë tërësore dhe
objektive të provave i ka çmuar ato, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar
nga shqyrtimi në tërësinë e rrethanave të çështjes, duke zgjidhur mosmarrëveshjen
konkrete në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi, duke respektuar nenin 16 i
K.Pr.Civile.
22. Gjykatat e faktit kanë analizuar dhe vlerësuar provat e paraqitura nga palët, kanë arritur
në përfundimin se pala paditëse ka kërkuar regjistrimin e pasurisë së saj ndërtesë, të
regjistruar (në regjistrimin e vjetër hipotekor) me radhor pronësie nr.318, datë
22.02.1993. Ky vërtetim hipotekor bën fjalë për regjistrimin e një banese dy dhoma e
kuzhinë, me kufitarë të përcaktuar, por pa sipërfaqe. Ky regjistrim është kryer mbi bazën
e një vendimi gjyqësor vërtetim fakti pronësie, i cili nuk gjendet dhe as pala paditëse nuk
e vë në dispozicion.
23. Referuar Kodit Civil të vitit 1998, vërtetimi gjyqësor i faktit të pronësisë nuk kishte
asnjë pengesë ligjore për t’u regjistruar në regjistrat e pasurive të paluajtshme. Për këtë
arsye është realizuar dhe regjistrimi i vendimit gjyqësor vërtetim fakti pronësie, në
regjistrimin e vjetër hipotekor me radhor pronësie nr.318, datë 22.02.1993.
24. Në këtë gjykim pala paditëse pas refuzimit të bërë nga pala e paditur i është drejtuar
gjykatës, duke kërkuar detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të
76
Pasurive të Paluajtshme Shkodër, të regjistrojë në favor të trashëgimtarëve të Xhafer
Sulejman Brahimi, sipërfaqen e truallit të ndodhur brenda kufijve të pronës sipas
regjistrimit të bërë në vitin 1993.
25. Gjykatat e faktit në analizë të provave të paraqitura dhe të aktit të ekspertimit të kryer
kanë arritur në konkluzionin se nga trashëgimtarët Brahimi, prej sipërfaqes 760 m 2
posedojnë një sipërfaqe trualli prej 495m2 e ndodhur në Shkodër, e skicuar në pikat
1,2,3,4, sipas skicës nr.5 të aktit të ekspertimit. Nga kjo sipërfaqe një pjesë është
shpronësuar, duke u mbetur në pronësi vetëm sipërfaqja prej 495 m2. Prona e paditësve
është e individualizuar, duke iu referuar hartave kadastrale dhe urbanistike të vitit 1962-
1981 si dhe gjendjes aktuale të pronës. Kufiri i kësaj prone ka mbetur i palëvizur
26. Në këto rrethana, referuar regjistrimit të mëparshëm të pronës dhe faktit të përcaktimit të
sipërfaqes brenda kufitarëve të pronës, pa përfshirë sipërfaqen e shpronësuar, Kolegji
vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është i drejtë dhe i bazuar në provat e
administruara në gjykim.
27. Lidhur me pretendimin e ngritur në rekurs se gjykata ka tejkaluar kufijtë e shqyrtimit
administrativ, Kolegji vlerëson se gjykatat e faktit në analizë të kërkimeve të bëra në
objektin e kërkesëpadisë kanë pranuar atë lidhur me vendosjen e detyrimit të Z.V.R.P.P
Shkodër për të regjistruar sipërfaqen e truallit brenda kufitarëve të pronës. Në vlerësim të
shkakut të kërkesëpadisë gjykatat kanë zgjidhur mosmarrëveshjen, duke ju referuar të
drejtës që pala paditëse pretendon se i është cenuar.
28. Ky qëndrim i mbajtur nga gjykatat më të ulëta, vlerësohet i drejtë dhe në zbatim të
Vendimit Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara nr.3 viti 2012 që thotë: .. gjykata e zbulon
shkakun e padisë së paditësit, duke e analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u
kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të saj. Mund të
ndodhë që paditësi të referojë gabimisht dispozitat ligjore, por se nga leximi i
kërkesëpadisë del e qartë e drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast gjykata duhet të
zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë,
duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të
drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar.
29. Sa sipër u konstatua, nga analiza në tërësi e pretendimeve të ngritura në rekurs nga pala e
paditur, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se edhe pretendimet e tjera të ngritura
lidhur me shkelje ligjore nga gjykatat e faktit nuk qëndrojnë, ato janë të pabazuara dhe
nuk cenojnë vendimin nr.32, datë 02.02.2012, tё Gjykatës së Apelit Shkodër.
30. Për sa më lart u argumentua, Kolegji Civil arrin në përfundimin se vendimi nr.32, datë
02.02.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.32, datë 02.02.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 07.10.2015
77
Nr. 00-2015-3434 i Vendimit (411)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: VASIL ZGURO, në mungesë.

TË PADITUR: BASHKIA KORÇË, në mungesë.
PASURIVE TË PALUAJTSHME KORÇË,
në mungesë.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur Bashkia Korçë të njohë paditësin
pronar mbi një sipërfaqe toke truall prej 63 m2 me nr.pasurie 3/499
e ndodhur në qytetin e Korçës.
Detyrimin e palës së paditur
Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë
të bëjë korrigjimin e sipërfaqes së pasurisë me nr.3/499,
regjistruar në regjistrin volumi 7,faqe 209, plus 52 m2.
Baza Ligjore: Neni 154 e vijues i K.Pr.Civile.
Ligji nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar
si dhe aktet nënligjore.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.2153 datë 30.09.2011, ka

vendosur:
“Pranimin e padisë dhe shtesës së objektit të saj, të paditësit Vasil Zguro, palë
e paditur Bashkia Korçë, ZVRPP Korçë duke u detyruar Bashkia Korçë ti
njohë paditësit Vasil Zguro pronësinë e një sipërfaqe trualli prej 63 m2 me
kufij V- rrugë, J- shesh pallati, L- Prona të pronarit. P-pallati nr.6.
Detyrimin e ZVRPP Korçë të bëjë korrigjimin e regjistrimit fillestar të
pasurisë sipas paraqitjes grafike të regjistrimit të kontratës së shitblerjes me
kufij V-rrugë (3/402), J-shesh pallati (3/401), L-pallati nr.5 (3/409), P- pallati
nr.6 (3/401 dhe 3/402) për sipërfaqen 320 m2.
Akti i ekspertit Pandi Treska është pjesë e këtij vendimi.
Shpenzimet gjyqësore të taksës mbi aktet në shumën 60.000 lekë (parapaguar
nga paditësi) ju ngarkohen të paditurve në ½ pjesë secili.”
78
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.198, datë 19.03.2012, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.2153, datë 30.09.2011, i Gjykatës të Rrethit
Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit nr.198, datë 19.03.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë si dhe

vendimit nr.2153 datë 30.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë ka
parashtruar rekurs pala e paditur Bashkia Korçë, e cila kërkon prishjen e vendimeve të
gjykatave të faktit për pikat 1 dhe 3, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Paditësi Vasil Zguro në momentin e nënshkrimit të kontratës së shitblerjes ka qenë në
dijeni se në sipërfaqen prej 320 m2 që ai po blinte, 63 m2 përbëheshin nga një rrugë
publike. Rrjedhimisht paditësi në këtë sipërfaqe nuk mund të ushtrojë tagrat e pronarit
pasi cenohet një interes publik më i gjerë si ai i vetë paditësit.
- Fakti që Vasil Zguro e ka ditur ekzistencën e rrugës në sipërfaqen e blerë prej tij është
provuar para gjykatës dhe me kërkesën e datës 30.03.2003 në të cilën paditësi pranon
ekzistencën e rrugës dhe kërkon ndërtimin në këtë truall duke paraqitur opsionet si:
spostimin e rrugës, ndërtimin në dy anët e rrugës duke i lidhur objektet me urë lidhëse
dhe në e paditura ka dhënë lejen e ndërtimit sipas opsionit të parë.
- Në aplikim të lejes së ndërtimit, paditësi ka paraqitur aktin e pronësisë Vërtetim nga
dokumentet hipotekore nga i cili rezulton se paditësi është pronar i sipërfaqes prej 320
m2, në pasurinë me nr.3/499 dhe harta treguese që e shoqëron aktin tregon se në mes
të pronës kalon rruga.
- Referuar vendimit të KRRT nr.96/15 datë 11.07.2003 “Për miratimin e destinacionit
të sheshit të ndërtimit dhe kondicioneve urbane të tij” rezulton se kjo leje është
miratuar në një sipërfaqe sheshi prej 320 m2, ç’ka do të thotë se Bashkia Korçë e njeh
paditësin pronar dhe të sipërfaqes prej 63 m2 (rrugë) duke aplikuar dhe kondicionet
urbane njësoj sikur e gjithë sipërfaqja të ishte truall.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza, në mungesë të palëve ndërgjyqëse dhe
pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e Faktit.
1. Sipas akteve të administruara në gjykatat e faktit rezulton se me kontratën e shitblerjes
nr.581 rep., 135 kol., datë 11.03.2003, paditësi Vasil Zguro ka blerë nga shtetasit
Vasilika Filo, etj, një truall me sipërfaqe 320 m2, të ndodhur në Korçë me kufij:
V-rrugë, J-sheshi e pallateve, L-Pallati nr.5, P-pallati nr.6, identifikuar si pasuria me
nr.3/499, Z.K 8561, duke u pajisur paditësi, në datën 18.03.2003 nga i padituri Zyra e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë me aktin “Vërtetim nga Dokumenti
Hipotekor”.
2. Mbi kërkesën e paditësit, K.Rr.T Bashkia Korçë me vendimin nr.96/15, datë 11.07.2003
ka miratuar destinacionin e sheshit të ndërtimit për objektin banesë me dyqan në
sipërfaqen prej 320 m2 dhe sipërfaqe ndërtimi 180 m2, duke e pajisur paditësin me lejen
e ndërtimit me vendimin nr.97/15, datë 11.07.2003. Pas përfundimit të ndërtimit dhe
plotësimit të dokumentacionit tekniko-ligjor është bërë dhe regjistrimi i objektit.
3. Paditësi Vasil Zguro ka pretenduar se në kohën e regjistrimit fillestar të Z.K 8561,
pozicioni gjeografik i pasurive të tij truall dhe ndërtesë, i pasqyruar në hartën
kadastrale, nuk përkon me pozicionin gjeografik faktik të këtyre pasurive në raport
me pronat përreth dhe po kështu dhe vetë pozicioni i ndërtesës me truallin.
79
4. Mbi kërkesën e tij ZRPP Korçë ka korrigjuar hartën treguese të regjistrimit lidhur me
ndërtesën, ndërsa për sipërfaqen e truallit nga 320 m2, është pasqyruar korrigjimi
vetëm për sipërfaqen prej 257 m2, pasi diferenca prej 63 m2 ka rezultuar të jetë zënë
me rrugë kalimi (referuar kartelës së pasurisë së paluajtshme të datës 24.02.2010 si
dhe hartës treguese të regjistrimit). Në të tilla rrethana ZRPP Korçë ka orientuar
paditësin ti drejtohet gjykatës për zgjidhjen e konfliktit.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2011-3873 (2153), datë
Pranimin e padisë dhe shtesës së objektit të saj, të paditësit Vasil Zguro, palë e
paditur Bashkia Korçë, ZVRPP Korçë duke u detyruar Bashkia Korçë ti njohë
paditësit Vasil Zguro pronësinë e një sipërfaqe trualli prej 63 m2 me kufij V- rrugë, J-
shesh pallati, L- Prona të pronarit. P-pallati nr.6.
Detyrimin e ZVRPP Korçë të bëjë korrigjimin e regjistrimit fillestar të pasurisë sipas
paraqitjes grafike të regjistrimit të kontratës së shitblerjes me kufij V-rrugë (3/402),
J-shesh pallati (3/401), L-pallati nr.5 (3/409), P- pallati nr.6 (3/401 dhe 3/402) për
sipërfaqen 320 m2.
Akti i ekspertit Pandi Treska është pjesë e këtij vendimi.
Shpenzimet gjyqësore të taksës mbi aktet në shumën 60.000 lekë (parapaguar nga
paditësi) ju ngarkohen të paditurve në ½ pjesë secili.
6. Ajo gjykatë ka arsyetuar se: “...omissis... Në rastin konkret nga tërësia e hetimit
gjyqësor nuk del që paditësi të ketë dhënë pëlqimin, megjithëse gjykata çmon se kjo
dispozitë nga mënyra e formulimit te saj parashikon rastet kur ka marrëveshje mes 2
a me shumë kufitareve apo bashkëpronareve të cilët bien dakord për korrigjimin.
Neni 48 pika d), parashikon korrigjimin kur pas një plani rilevimi del se një përmase
ose një sipërfaqe e treguar në kartele është e pasaktë e në këtë rast rregjistruesi
njofton me parë të gjithë personat e shënuar ne regjistër, të cilët janë të interesuar
ose që preken nga ky korrigjim i propozuar.
Gjykata çmon se ne rastin konkret nuk ndodhemi para pasaktësisë së sipërfaqes së
pronës së paditësit prej 320 m2 apo ndonjë përmase te saj, pasi gjate gjykimit nuk u
provua që pronësia e paditësit për truallin prej 320 m2 të jetë cenuar për ndonjërin
nga rastet që parashikohet me ligj, pra as me vendim gjyqësor as me ndonjë akt të
organit tjetër kompetent apo në çdo mënyre që passjell humbje të pjesshme të drejtës
së pronësisë. Ne kushtet kur nuk ka ndryshuar e drejta e pronësisë, nuk kanë
ndryshuar as përmasat e pronës.
Neni 17 i ligjit “Për regjistrimin e pasurive te paluajtshme i njeh të drejtën
regjistruesit që të kërkojë të bëhet një studim, rilevim për çdo pasuri të paluajtshme
për qëllim të këtij ligji dhe pasi të ketë njoftuar personat e interesuar mund të
korrigjojë hartën treguese të regjistrimit sipas rilevimit. Ai mund të korrigjoje çdo
gabim teknik në hartën treguese nëse nuk cenohen interesat e ndonjë personi.
Në rastin konkret janë cenuar drejtpërdrejtë interesat pasurore të paditësit, pasi
prona e tij është pakësuar me 63 m2 dhe përfaqësuesi i zyrës së regjistrimit nuk dha
ndonjë të dhëne për mënyrën se si është trajtuar më tej kjo diferencë. Për më tepër
pretendimet e përfaqësuesit nuk janë në konformitet me dokumentacionin e dalë nga
vetë zyra e regjistrimit, pasi u pretendua se vendimi gjyqësor ka kufizuar pronën nga
320 m2 ne 257 m2 ndërkohe që vendimi gjyqësor ka kthyer pronën 320 m2 dhe
kufizimi i saj është bërë jo mbi bazën e këtij vendimi dhe as me miratim të pronarit.
Ne rastin konkret nuk ndodhemi para rastit kur ka mospërputhje të sipërfaqes së
pronës sipas dokumenteve ligjore me gjendjen e faktit që rezulton nga këto dokumente
ligjore, pasi skica që shoqëronte vendimin gjyqësor ka pasur të konturuar sipërfaqen
320 m2.
80
Në këtë aspekt çmohet se nga pala e paditur, duke pasqyruar sipërfaqen e pronës jo
sipas dokumenteve të ligjshme të pronësisë, janë cenuar interesat e pronarit, prandaj
me të drejte pretendohet prej tij që regjistrimi të bëhet sipas dokumenteve të
pronësisë. Nga ana tjetër pavarësisht faktit se diferenca e pronës sot përfaqëson
pjesërisht rrugë dhe pjesërisht trotuar, vetë Bashkia Korçë në momentin e pajisjes se
paditësit me leje për shesh ndërtimi dhe leje ndërtimi, ka mare për bazë sipërfaqen
320 m2, sipas dokumentit të pronësisë dhe te gjitha dokumentet e hartuara nga
Bashkia referojnë në këtë sipërfaqe pra nuk rezulton qe me ndonjë akt të veçantë të
jetë cenuar sipërfaqja. Ne momentin e dhënies së lejes, paditësi ka pranuar të
ndërtoje me kushtet urbanistike të vendosura nga Bashkia për mos zënien me ndërtim
të një pjese te pronës në anën perëndimore që sipas Bashkisë përfaqësonte rrugë, por
prona e paditësit ka mbetur e pandryshuar 320 m2. Në referencë të sa më sipër ka
vend që të rivendosen të drejtat e cënuara të paditësit dhe të detyrohet Bashkia Korçë
ta njohë pronësinë për sipërfaqen 63 m2 dhe zyra e regjistrimit të bëjë pasqyrimin
sipas dokumentit të pronësisë për sipërfaqen e truallit prej 320 m2.(...).”
7. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.198, datë 19.03.2012, ka vendosur:
Korçë.
8. Kjo gjykatë arsyeton njëlloj si gjykata e shkallës së parë.
9. Kundër vendimeve të mësipërme ka ushtruar rekurs, Bashkia Korçë, e cila kërkon
ndryshimin e pikës 1 dhe 3 të vendimit nr.41-2011-3873 (2153), datë 30.09.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe të Gjykatës së Apelit Korçë, duke parashtruar
shkaqet e cituara në pjesën hyrëse të vendimit.
II. Ligji i zbatueshëm.

10.1.Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një
hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me
ligjin”.
10.2.Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim
të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund
të propozojnë palët”.
10.3.Neni 20 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të zbatohet
parimi i kontradiktorialitetit.
Ajo e mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet,
shpjegimet, dokumentet e provat e tjera të treguara ose
të sjella nga palët, kur këto të fundit kanë qenë në
gjendje të debatojnë sipas parimit të
kontradiktorialitetit.”
11. Dispozitat e Kodit Civil në të cilat është parashikuar;
11.1.Neni 296 i K.Civil: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar
sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të
drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e
përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë
bashkëpronarëve”.
81
12. Ligji nr.7843, datë 13.07.1994, “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme” në të
cilin është parashikuar:
12.1. Neni 17 i ligjit: “Regjistruesi mund të kërkojë që të bëhet një
studim/rilevim për çdo pasuri të paluajtshme për
qëllime të këtij ligji dhe pasi të ketë njoftuar personat e
interesuar, mund të korrigjojë hartën treguese të
regjistrimit si rezultat i studimit/rilevimit të
lartpërmendur.
Ai mund të korrigjojë çdo gabim teknik në hartën
treguese nëse nuk cenohen interesat e ndonjë personi.
Në çdo kohë regjistruesi mund të udhëzojë përgatitjen e
një harte të re treguese të regjistrimit ose të një pjese të
saj dhe në hartë mund të mos shënohet ndonjë hollësi
që regjistruesi e konsideron të vjetruar.”.
12.2. Neni 48 i ligjit: “Regjistruesi korrigjon gabimet materiale nё
certifikatё, kartelёn e pasurisё sё paluajtshme dhe
hartёn treguese tё regjistrimit nё rastet e mёposhtme:
a) në rastin e gabimeve ose mungesave që nuk prekin
materialisht interesat e një pronari;
b) kur personi paraqet vendimin e gjykatës që vërteton
një fakt pronësie me anën e parashkrimit fitues;
c) në çdo rast dhe në çdo kohë me pëlqimin e të gjithë
personave të interesuar;
d) kur, pas një rilevimi, del se një përmasë ose një
sipërfaqe e treguar në kartelë ose në Hartën Treguese
të Pasurive është e pasaktë. Në këtë rast, regjistruesi
njofton më parë të gjithë personat e shënuar në
regjistër, të cilët janë të interesuar ose që preken nga
ky korrigjim i propozuar.....
Kryeregjistruesi mund ta rishikojë vendimin e
regjistruesit për korrigjimin e kartelës.”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
13. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht e paditura Bashkia Korçë legjitimohet

ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga e paditura Bashkia Korçë përmban shkaqe nga
ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.198, datë 19.03.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë si dhe të vendimi
nr.41-2011-3873 (2153), datë 30.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve procedurale që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs arrin në
përfundimin se vendimet e gjykatave të faktit janë është rrjedhojë e mosrespektimit të
ligjit dhe për këtë shkak duhet të ndryshohen, duke vendosur nga ky Kolegj rrëzimin e
padisë.
82
17. Kolegji konstaton se gjykata e shkallës së parë ka pranuar padinë, duke detyruar të
paditurin Bashkia Korçë të njohë të drejtën e pronësisë së paditësit Vasil Zguro në
sipërfaqen e truallit prej prej 63 m2, si dhe detyrimin e ZRPP Korçë të bëjë
korrigjimin e hartes treguese të kësaj pasurie, duke përfshirë dhe këtë sipërfaqe,
referuar regjistrimit fillestar të pasurisë. Ky qëndrim i gjykatës së shkallës së parë në
zgjidhjen e konfliktit ndërmjet palëve është gjendur i drejtë dhe nga gjykata e apelit e
cila ka lënë në fuqi vendimin me të njëjtin arsyetim.
18. Kolegji konstaton se, gjykatat e faktit lidhur në këtë vendim nuk kanë evidentuar
drejtë ekzistencën e mosmarrëveshjes ndërmjet palëve ndërgjyqëse, pasi referuar
akteve të administruara në gjykim si dhe pretendimit të paditurit Bashkia Korçë, nuk
rezulton që paditësit ti jetë mohuar nga pala e paditur, e drejta e tij e pronësisë për
sipërfqen prej 63 m2.
19. Në këtë konkluzion Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arriti pasi analizoi shkaqet e
rekursit të të paditurit Bashkia Korçë, si dhe faktin se K.Rr.T, Bashkia Korçë ka miratuar
sheshin e ndërtimit për të paditurin për sipërfaqen prej 320 m 2 në të cilën përfshihet dhe
sipërfaqja prej 63 m2.
20. Në këto kushte nga ana e të paditurit Bashkia Korçë për asnjë moment dhe në asnjë
rrethanë nuk rezulton që palës paditëse ti jetë mohuar e drejta e pronësisë e pretenduar
në kërkesëpadi. Në momentin e dhënies së lejes së ndërtimit nga K.Rr.T Bashkia Korçë,
paditësi ka paraqitur dokumentin e pronësisë “Vërtetim dokumenti hipotekor” nga i cili
ka rezultuar se paditësi është pronar i pasurisë me nr.3/499, me sipërfaqe 320 m 2 në të
cilën sipas hartës treguese që shoqëron aktin provohet ekzistenca e një rruge kalimi për
interes publik. I padituri Bashkia Korçë ka njohur dhe pranuar sipërfaqen prej 320 m2 që
në momentin e aplikimit prej tij për marrjen e lejes së ndërtimit.
21. Në këto rrethana, Kolegji në përputhje dhe me nenin 31 të Kodit të Procedurës Civile
vlerëson se padia është e drejta e personit që bën pretendimin për t’u dëgjuar, mbi
themelin e këtij pretendimi, ndërsa sipas nenit 32 të këtij kodi padia mund të ngrihet
për të kërkuar rivendosjen e një të drejte, ose interesi të ligjshëm që është shkelur dhe
që në çështjen objekt gjykimi nuk rezulton që kjo e drejta e pretenduar ti jetë cenuar
apo shkelur nga i padituri Bashkia Korçë.
22. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në vendimmarrjen e tij ka theksuar se e drejta e
ngritjes së padisë lidhet me vërtetimin e ekzistencës së një interesi të ligjshëm të palës
që e ngre atë padi, interes që ka të bëjë me njohjen ose rivendosjen e një të drejte që i
mohohet ose shkelet nga një pale tjetër e tretë, gjë të cilën paditësi mund ta realizojë e
mbrojë nëpërmjet investimit, “ndërhyrjes” së gjykatës.
23. Që të justifikohet ligjërisht, kërkimi për njohjen ose rivendosjen e një të drejte të
shkelur ose të mohuar, duhet të bëhet vetëm prej atij që i përket, sipas ligjit, e drejta e
mohuar ose e shkelur prej një të treti (legjitimimi aktiv) dhe vetëm kundër atij që me
faktin ose me veprën e tij mohon ose shkel të drejtën e kërkuesit (legjitimimin pasiv),
duke e justifikuar me këtë fakt ose veprim ndërhyrjen e gjykatës për të ndalur ose për
të zhdukur dëmin e rrjedhur nga veprimi i të tretit (legitimatio ad causam) .
Përcaktimi i legjitimitetit duhet të bëhet mbi bazën e të drejtës materiale dhe mungesa
e legjitimitetit e bën pretendimin e paditësit të pathemeltë dhe për pasojë të
papranueshëm për gjykatën.
24. Kolegji vlerëson gjithashtu se legjitimiteti konsiston jo vetëm në përcaktimin e
personit të cilit i përket interesi për të ngritur padinë, por dhe në përcaktimin e
personit kundrejt të cilit padia duhet të ngrihet në aspektin ligjor. Duke qenë se e
drejta për të ngritur padi ushtrohet kundër një pale tjetër, ky duhet të jetë në mënyrë të
saktë personi (fizik ose juridik), ndaj të cilit kjo padi duhet të ngrihet dhe ndaj të cilit
83
vendimi gjyqësor do të shtrijë efektet e tij. Legjitimiteti pasiv nuk është gjë tjetër
veçse një aspekt i legjitimitetit për të vepruar, i cili i përket vetëm të paditurit.
25. Gjithashtu Kolegji konstaton se në kohën e kryerjes së veprimit juridik me kontratën e
shitblerjes nr.581 rep., 135 kol., datë 11.03.2003, me të cilën paditësi Vasil Zguro ka
blerë nga shtetasit Vasilika Filo, etj., një truall me sipërfaqe 320 m2, të ndodhur në Korçë
me kufij: V-rrugë, J-sheshi e pallateve, L-Pallati nr.5, P-pallati nr.6, identifikuar si
pasuria me nr.3/499, Z.K 8561, duke u pajisur paditësi, në datën 18.03.2003 nga i
padituri Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë me aktin “Vërtetim nga
Dokumenti Hipotekor”, ka ekzistuar zënia e një pjese të saj për rrugë kalimi referuar dhe
hartës treguese të regjistrimit të pronës.
26. Fakti i ekzistencës së rrugë kalimit në pronën e të paditurit provohet dhe me kërkesën e
datës 30.03.2003 drejtuar K.Rr.T Bashkia Korçë duke i kërkuar këtij organi miratimin e
ndërtimit të objektit nëpërmjet tre mundësive: spostimin e rrugës me shpenzimet e tij;
ndërtimin në të dy anët e rrugës, duke lënë rrugën ekzistuese dhe lidhur objektet me urë
lidhëse ose ndërtimin në dy anët e rrugës konform legjislacionit në fuqi. Më pas vetë
paditësi ka pranuar të ndërtoje me kushtet urbanistike të vendosura nga Bashkia për
mos zënien me ndërtim të një pjese te pronës në anën perëndimore që përfaqësonte
rrugë.
27. Ky Kolegj, duke konstatuar se paditësi ka pranuar ekzistencën e rrugë kalimit në pronën
e tij, vlerëson se edhe kërkimi tjetër në objektin e kërkesëpadisë për detyrimin e të
paditurit ZRPP Korçë të bëjë korrigjimin e shënimeve lidhur me sipërfaqen e pasurisë
me nr.3/499, regjistruar në regjistrin volumi 7, faqe 209, për 52m2 , është i pabazuar.
28. Në rrethanat sa sipër ky Kolegj arrin në përfundimin se vendimet e gjykatave të faktit
të marra në kundërshtim me ligjin duhet të ndryshohen dhe të vendoset rrëzimi i
padisë për shkaqet e lartpërmendura.
PËR KËTO ARSYE:

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/d të K.Pr.Civile.
V E N D O S I:
Ndryshimin e vendimit nr.2153, datë 30.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
dhe të vendimit nr.198, datë 19.03.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe rrëzimin e kërkesë
padisë të paditësit Vasil Zguro.
Tiranë, më 07.10.2015
84
Nr. 00-2015-3435 i Vendimit (412)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA “SKËNDERI G” SH.P.K,

në mungesë
JOLANDA MILOTI, në mungesë
I PADITUR: OPERATORI I SISTEMIT TË
SHPËRNDARJES (O.S.SH), DREJTORIA
E ZONËS SHKODËR, në mungesë
O.S.SH. FILIALI LEZHË, në mungesë
OBJEKTI:
Pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv në emër të Sh.p.k. Skënderi “G”,
anulimin e secilës faturë shitje për muajin Dhjetor 2009,
në shumën 660.000 lekë dhe për Shkurt 2010 në shumën 44.520 lekë,
shumat e përgjithshme 704.520 lekë.
Pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv në emër të Jolanda Miloti,
anulimin e secilës faturë shitje për muajin Dhjetor 2009,
në shumën 780.000 lekë dhe për Shkurt 2010 në shumën 44.520 lekë,
shumat e përgjithshme 824.520 lekë.
Sigurimin e padisë.
Baza Ligjore: Neni 32, 202/e, 609 i Kodit të Procedurës Civile
Ligji nr.9072, datë 22.05.2003, “Për sektorin e energjisë elektrike”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.706, datë 16.07.2010, ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë-padisë si të pabazuar në prova dhe ligje;
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.

“Ndryshimin e vendimit nr.706, dt.16.07.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë në këtë mënyrë:
Pranimin e kërkesë padisë.
Pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv fatura shitje të energjisë elektrike për muajt
Dhjetor 2009, Shkurt2010 lëshuar nga pala e paditur në emër të paditësve
sh.p.k. “Skënderi G” dhe Jolanda Miloti”.
85
Kundër vendimit nr.294, datë 29.06.2011, të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka
paraqitur rekurs pala e paditur Shoqëria ÇEZ Shpërndarje (ish Operatori i Sistemit të
Shpërndarjes), i cili kërkon prishjen e vendimit nr.294, datë 29.06.2011, të Gjykatës së
Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.706, datë 16.07.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Provuam se ky abonent duke iu referuar faturimit të detajuar të nxjerrë nga billing
sistemi rezulton që të jetë i pajisur me matës të energjisë elektrike.
- Nga kontrolli ka rezultuar se në objektin e këtij abonenti nuk ekziston matësi i
energjisë elektrike.
- Në vend është mbajtur proces-verbali nr.1100867, datë 17.12.2009, në të cilin është
përshkruar gjendja në fakt. Në bazë të regjistrimit të pajisjeve elektrike të ndodhura në
objekt (deklaratë e fuqisë së instaluar datë 17.12.2009) dhe në gjendje pune është
përllogaritur fuqia e instaluar, e cila rezulton të jetë 32.55 kw. Në bazë të kësaj fuqie
të instaluar (referuar kodit të matjes së energjisë elektrike) është përllogaritur dëmi
ekonomik, i cili i është vendosur abonentit Skënder Gega në faturën e radhës së
energjisë elektrike.
- Ne provuam me prova shkresore, se ky abonent duke iu referuar faturimit të detajuar
të nxjerrë nga billing sistemi rezulton të jetë i pajisur me matës të energjisë elektrike.
- Nga kontrolli ka rezultuar se në objektin e këtij abonenti nuk ekziston matësi i
energjisë elektrike. Për të faktuar kontrollin punonjësit e OSSH-së në vend kanë
mbajtur proces-verbalin nr.1100866, datë 17.12.20009, në të cilin është përshkruar
gjendja në fakt.
- Këto punonjës në bazë të regjistrimit të pajisjeve elektrike të ndodhura në objekt
(deklaratë e fuqisë së instaluar date 17.12.2009) dhe në gjendje pune kanë
përllogaritur fuqinë e instaluar, e cila rezulton të jetë 38.05 kw. Në bazë të kësaj fuqie
të instaluar është përllogaritur dëmi ekonomik, i cili i është vendosur abonenti Jolanda
Miloti në faturën e radhës së energjisë elektrike. Fuqia e instaluar është përllogaritur,
duke marre një mesatare (në bazë të kodit të matjes së energjisë elektrike) prej 6 orë
pune për çdo pajisje elektrike, në 24 orë.
- Paditësi “Skënderi G” Sh.p.k në kërkesë-padinë e tij i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lezhë duke kërkuar pavlefshmërinë e faturave të energjisë elektrike
të Skënder Gega. Gjatë gjykimit paditësi nuk arriti të provojë lidhjen me abonentin
Skënder Gega dhe as të pajiset me prokurë nga ky i fundit. Duke bërë që paditësi të
mos legjitimohet në ngritjen e padisë. Gjykata e Apelit Shkodër ka pranuar kërkesë-
padinë në shkelje të nenit 176 të K.Pr.Civile.
- Pala e paditur gjatë gjykimit në Gjykatën e Apelit Shkodër ka ngritur pretendime të
reja në lidhje procedurën e ndjekur nga ana jonë për vendosjen e dëmit ekonomik,
pretendime të cilat nuk janë ngritur nga pala paditëse në Gjykatën e Rrethi Gjyqësor
Lezhë dhe nuk janë ngritur as në Apelin kundërshtues, të paraqitur përpara Gjykatës
së Apelit. Duke bërë që këto pretendime, kërkesa që nuk janë propozuar rishtaz të
bien në dekadencë. Gjykata e Apelit Shkodër ka pranuar kërkesë-padinë në shkelje të
nenit 459 të K.Pr.Civile.
- Gjykata e Apelit Shkodër ka pranuar kërkesë-padinë në shkelje të nenit 185 të
K.Pr.Civile, ndryshimi i shkakut ligjor mund të bëhet vetëm gjatë hetimit gjyqësor
dhe jo në Gjykatën e Apelit.
- Pala paditëse asnjëherë nuk arriti të provojë pretendimin e saj se nuk kishte qene e
pajisur asnjëherë me matës të elegjisë elektrike.
86
- Gjykata e Apelit ka vepruar në kundërshtim të hapur me ligjin, aktet nënligjore dhe
logjikën duke shfuqizuar komplet 4 fatura të energjisë elektrike për dy subjekte pika
karburanti, secila me bar-kafe në një kohë kur vetë pala e paditur pranon se për këto
dy muaj që kundërshton ka konsumuar energji elektrike.
- Gjykata e Apelit Shkodër, duke iu referuar në kundërshtim me ligjin vendimit nr.90,
datë 15.11.2010 anulon përveç 2 faturave me termin dëm ekonomik, edhe 2 fatura
aforfe. Në një kohë kur vendimi i mësipërm i ERE nuk shprehet për energjinë e
faturuar aforfe.

VËREN
I. Rrethanat e çështjes.
1. Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësit ushtrojnë aktivitet
tregtimin e karburanteve në pikat e shitjes në autostradën Milot - Lezhë, subjekte këto
të regjistruara në Q.K.R. Paditësit kanë lidhur me palën e paditur kontratat e
furnizimit me energji elektrike si subjekte tregtare respektivisht me numër 24596-
24599.
2. Pala e paditur ka ngritur grupin e punës për të zbatuar detyrat e përcaktuara në
vendimin e ERE nr.18, datë 29.05.2005, duke kryer verifikime dhe kontrolle në terren
të matësve dhe të rrjetit. Nga kontrolli i ushtruar ne subjektet që administrohen nga
paditësit ka rezultuar se mungonte matësi i energjisë elektrike dhe për këtë fakt është
mbajtur procesverbal me nr.1100867, datë 17.12.2009.
3. Për këtë fakt, Drejtoria e Njësisë Lezhë për muajin Dhjetor 2009 paditësit “Skënderi
G” i ka faturuar si dëm ekonomik një sasi energjie prej 5000 kw dhe për muajin
pasardhës 260 kw, ndërsa paditëses Jolanda Miloti i ka faturuar si dëm ekonomik një
sasi energjie prej 5000 kw dhe për muajin Shkurt 2010, 3000 kw.
4. Ky dëm ekonomik është pasqyruar në faturat e energjisë elektrike, për të cilat
paditësit kanë kërkuar pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv. Fatura e shitjes për muajt
Dhjetor 2009 Shkurt 2010 për paditësin “Skënderi G” është në shumën 704,520 lekë,
ndërsa fatura e shitjes për muajt Dhjetor 2009 Shkurt 2010 për paditësen Jolanda
Miloti është në shumën 824,520 lekë.
5. Paditësit nuk kanë qenë dakord me pagimin e këtyre faturave të energjisë elektrike,
me pretendimin se në momentin e faturimit ato nuk kane pasur matës dhe faturimi i
tyre është bërë aforfe. Kontrolli i matësve është bërë pa praninë e tyre, nuk ju është
dhënë një kopje e procesverbalit tip të datës 24.11.2009 dhe nuk është thirrur asnjë
person për të qenë prezent gjatë konstatimit të bërë nga grupi i kontrollit. Sipas
paditësve, faturimi në lidhje me dëmin ka qenë abuziv.
6. Pala e paditur gjatë gjykimit ka pretenduar se përllogaritja e dëmit është bërë duke u
bazuar në kodin e matjes dhe në vendimet e ERE-s dhe në bazë të fuqisë të instaluar
nëpër objekte, matësit në objektet përkatës janë montuar pas lidhjes së kontratave në
muajin Qershor 2009, paditësit nuk kanë pasur asnjë vërejtje deri në momentin e
kontrollit dhe një kopje e procesverbalit ju është lënë paditësve.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.706, datë 16.07.2010, ka
vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë-padisë si të pabazuar në prova dhe ligje;
87
8. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se: “....
(omissis)...Paditësit nuk provohet që të jenë ankuar ndonjëherë për mungesë matësish
të energjisë elektrike dhe faturim të energjisë elektrike në këto objekte në mënyrë
aforfe. Sipas përfaqësuesve të kësaj strukture të O.S.SH në këto subjekte paditës nuk
janë gjetur të instaluar matësit i energjisë elektrike, në lidhje me këtë fakt është
mbajtur një procesverbal “TIP”, ku evidentohet mungesat e matësve. Konkluzioni i
evidentuar nga ky grupi i kontrollit të OSSH Drejtoria e Njësisë Lezhë në muajin
Dhjetor 2009 dhe Janar 2010 e deri në kohën e rimontimit të matësve, paditëseve
përveç faturimit të energjisë elektrike mujore i është faturuar edhe një dëm ekonomik.
Ky dëm ekonomik nga punonjësit e OSSH është materializuar në faturën e energjisë
elektrike për muajit respektive të sipërtreguar. Duke analizuar në lidhje me aktin
Procesverbal rezulton se ky akt është, mbajtur në përputhje me ligjin. Me vendimin
me nr.41, datë 31.08.2005 pika 7.1.4 dhe 7.4.1 për miratimin e kontratës tip të
furnizimit me energji elektrike për klientët jo familjare që përshkruajnë ruajtjen e
matësit të energjisë elektrike dhe procesverbalet tip të plotësuar nga punonjësit e
palës së paditur datë 17.12.2009 tek rubrika Abonenti (shënime) nuk ka të realizuar
ndonjë shënim, se në prani të kujt personi është realizuar kontrolli dhe se çfarë
vërejtje kishte në këtë rast apo gjatë komunikimit dhe nëse këta persona refuzuan.
Shpjegimet dëshmitareve që kanë qenë dhe me cilësinë e specialisteve kontrollues,
ishin të qarta në lidhje me faktin e prezencës së një pjesëtare të palës paditëse gjatë
kontrolli të matëseve si dhe një lidhje me komunikimin e procesverbalit të këtij
kontrolli, pasi punonjësit e palës së paditur kishin qenë disa herë nëpër këto objekte
dhe ju kishin lënë punonjësve që administrojnë detyra që në datë të caktuar do të
realizohej kontroll nga ku organizëm në zbatim të ligjit. Paditësit me cilësinë subjektit
të kontrolluar i është komunikuar një kopje e procesverbalit “TIP” të datës
17.12.2009, siç parashikon udhëzuesi i këtij procesverbali, në zbatim të ligjit nr.8485,
datë 12.05.1999, “Kodi i Procedurave Administrative”, neni 60 mënyra e njoftimit....
(...)...Paditësit referuar sa më sipër ka qenë të detyruar që të ruajnë matësin e
energjisë elektrike në atë vend ku është montuar, si dhe të dërgonin përfaqësuesit e
tyre gjatë kontrollit të merrnin procesverbalin përkatës, duke përshkruar vërejtje po
të kishin, megjithëse në rastin konkret nuk kishte matës dhe nuk kanë pasur çfarë të
kundërshtonin por me dashje nuk ka vepruar siç parashikojnë aktet e përmendura më
lart. Në lidhje me dëmin e shkaktuar pala e paditur ka përcaktuar qartë dhe saktë se
cilat janë kriteret që ka përdorur në caktimin e shumës si dëm ekonomik. Provohet
sipas raportit të detajuar të nxjerrë nga pala e paditur nga sistemi i faturimit, se ka
paguar rregullisht deri në muajin Dhjetor 2009 dhe nuk janë ankuar asnjëherë për
faturimin e energjisë elektrike amorfe. Në Ligjet me nr.7868, datë 12.10.1994, neni 3
dhe ligji nr.7619, datë 10.12.1992, në neni 6 përcaktohen masat për kundërvajtësit si
dhe kriteret për zhdëmtimin e nga kundërvajtësi të dëmit të shkaktuar...(...)...Në rastin
në gjykim provohet se paditësit, kanë vepruar në mënyrë të paligjshme dhe me faj
ndaj palës së paditur, duke i shkaktuar një dëm palës së paditur pasi kanë lejuar
heqjen matësit Kësisoj aktet, tituj ekzekutiv të nxjerrë nga pala e paditur janë në
formën e përcaktuar nga ligja, pasi janë zbatuar aktet ligjore dhe nënligjore që
rregullojnë procedurën e nxjerrjes së këtij lloj akti administrativ.....(...)....Mbi këtë
bazë padia e paditësve për objektet që kërkohen përpara Gjykatës është e pabazuar
në prova dhe në ligje dhe si e tillë duhet rrëzuar, paditësit nuk provuan se detyrimi
nuk ekziston në atë shumë, ndërkohë që pala e paditur, provoi përpara Gjykatës se
titujt ekzekutiv janë krijuar në përputhje me frymën e legjislacionit dhe paditësit kanë
hequr matësin ose kanë pranuar që të faturohen amorfe, duke i shkaktuar dëm palës
paditur. Në kushtet e kontratës për furnizimin me energji elektrike është parashikuar
88
lidhje e menjëhershme e matësit të energjisë, në këtë kontekst paditësit nuk janë
ankuar asnjëherë se nuk kanë pasur të instaluar matës, ndërkohë që faturimet sipas
sistemit të faturimit, japin informacion për faturim të këtyre subjekteve sipas leximit
me matës energjie...(...)”
“Ndryshimin e vendimit nr.706, dt. 16.07.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë
në këtë mënyrë:
Pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv fatura shitje të energjisë elektrike për muajt
Dhjetor 2009, Shkurt 2010 lëshuar nga pala e paditur në emër të paditësve sh.p.k.
“Skënderi G” dhe Jolanda Miloti.”
10. Në marrjen e këtij vendimi gjykata e apelit arsyeton (ndër të tjera) se:“...
(omissis)...Rezulton se paditësit ushtrojnë aktivitet privat, tregtim. karburantesh dhe
në muajin Qershor 2009 kanë lidhur kontratat për furnizimin me energji elektrike për
objektet ku ushtrojnë këtë veprimtari. Referuar faturave të energjisë elektrike për
muajt Tetor, Nëntor, Dhjetor 2009, Shkurt 2010 faturimi i këtij subjekti privat është
bërë aforfe. Gjithashtu për subjektin që administrohet nga paditësja Jolanda Miloti
faturimi për muajt Shtator, Tetor, Nëntor, Dhjetor 2009 dhe Shkurt 2010 është bërë
aforfe. Sipas deklarimit të paditësve, matësit në dy subjektet përkatëse janë vendosur
në fund të muajit Shkurt të vitit 2010, ndërsa me datën 18 Mars të vitit 2010, paditësit
janë njohur me dëmin ekonomik dhe shumat e faturuara në faturat e energjisë
elektrike për muajt Dhjetor 2009 dhe Shkurt 2010. Në nenin 51 të ligjit 9072, datë
22.05.2003 “Për sektorin e energjisë elektrike” përcaktohet, se energjia elektrike e
përdorur nga klienti matet dhe faturohet nga furnizuesi sipas regjistrimeve të
aparateve matës. Instalimi, mirëmbajtja dhe verifikimi i saktësisë së matësit bëhet
nga furnizuesi me shpenzimet e veta. Paditësi nuk rezulton të kenë ndërhyrë në
aparatin matës, apo ta kenë hequr atë, pasi me aktet e administruara në gjykim, nuk
provohet që në këto objekte, të ketë patur më parë të instaluar matës...(...)”
11. Kundër vendimeve të mësipërme ka ushtruar rekurs, i paditur CEZ Shpërndarje
Sh.a (aktualisht OSHEE), i cila kërkon ndryshimin e pikës 1 dhe 3 të vendimit nr.41-
2011-3873 (2153), datë 30.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe të
Gjykatës së Apelit Korçë, duke parashtruar shkaqet e cituara në pjesën hyrëse të
vendimit.

12.1.Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të
një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje
me ligjin”.
12.2.Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë
të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që
mund të propozojnë palët”.
12.3.Neni 20 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të zbatohet
89
Ajo e mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet,
shpjegimet, dokumentet e provat e tjera të treguara
ose të sjella nga palët, kur këto të fundit kanë qenë në
gjendje të debatojnë sipas parimit të
kontradiktorialitetit.”
13. Ligji nr.9072, datë 22.05.2003, “Për sektorin e energjisë elektrike”, i ndryshuar.
13.1. Neni 52 pika 2 “Klientët pa matës 1. Furnizuesi është i detyruar të
sigurojë aparat matës për çdo klient të lidhur me
rrjetin. 2. Për klientët, që në momentin e hyrjes në
fuqi të këtij ligji, nuk janë të pajisur me aparat matës,
për një periudhë tranzitore, furnizuesi i propozon për
miratim ERE-së një përdorim të përllogaritur aforfe
për këtë kategori klientësh, duke marrë parasysh
kriteret e vendosura nga ERE-ja. Klienti, që nuk ka
aparat matës, paguan në përputhje me këtë
përllogaritje. 3. ERE-ja në licensën e shpërndarjes
ose furnizimit me energji elektrike, qe i jep
operatoreve, përcakton afatin e kohëzgjatjes së
periudhës tranzitore, sipas pikës 2 të këtij neni. ”.
14. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht i padituri CEZ Shpërndarje sh.a

(aktualisht OSHEE) legjitimohet ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë
lidhur sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga i padituri CEZ Shpërndarje sh.a përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë
cenimin e vendimit nr.294, datë 29.06.2011, të Gjykatës së Apelit Shkodër .
përfundimin se vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit
procedural (neni 14 i K.Pr.Civile) dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja ti
dërgohet për shqyrtim asaj gjykate.
18. Kolegji konston se gjykata e shkallës së parë ka rrëzuar padinë me arsyetimin se
padia e paditësve për objektet që kërkohen përpara Gjykatës është e pabazuar në
prova dhe në ligje dhe si e tillë duhet rrëzuar, paditësit nuk provuan se detyrimi nuk
ekziston në atë shumë, ndërkohë që pala e paditur, provoi përpara Gjykatës se titujt
ekzekutiv janë krijuar në përputhje me frymën e legjislacionit dhe paditësit kanë
hequr matësin ose kanë pranuar që të faturohen aforfe, duke i shkaktuar dëm palës
paditur. Në kushtet e kontratës për furnizimin me energji elektrike është parashikuar
lidhje e menjëhershme e matësit të energjisë, në këtë kontekst paditësit nuk janë
ankuar asnjëherë se nuk kanë pasur të instaluar matës, ndërkohë që faturimet sipas
sistemit të faturimit, japin informacion për faturim të këtyre subjekteve sipas leximit
me matës energjie.
19. Në të kundërt gjykata e apelit në rivlerësim të të njëjtave prova ka arritur në
përfundimin e kundërt, duke vendosur pranimin e padisë për pavlefshmërinë e titullit
90
ekzekutiv fatura shitje të energjisë elektrike për muajt Dhjetor 2009, Shkurt 2010
lëshuar nga pala e paditur në emër të paditësve sh.p.k. “Skënderi G” dhe Jolanda
Miloti me arsyetimin se energjia elektrike e përdorur nga klienti matet dhe faturohet
nga furnizuesi sipas regjistrimeve të aparateve matës. Instalimi, mirëmbajtja dhe
verifikimi i saktësisë së matësit bëhet nga furnizuesi me shpenzimet e veta. Paditësit
nuk rezulton të kenë ndërhyrë në aparatin matës, apo ta kenë hequr atë, pasi me aktet
e administruara në gjykim, nuk provohet që në këto objekte, të ketë pasur më parë të
instaluar matës.
20. Kolegji konstaton se ky përfundim i gjykatës së apelit është pjesërisht rrjedhojë e një
hetimi jo të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin të çështjes objekt
gjykimi.
21. Në këtë konkluzion Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arriti pasi analizoi shkaqet e
rekursit të të paditurit CEZ Shpërndarje sh.a.
22. Kështu në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, Kolegji konstaton se në pozitën
procedurale të paditësit është paraqitur Shoqëria “Skënderi G” Sh.p.k dhe Jolanda
Miloti, ndërkohë që kontrata për furnizimin për energji elektrike janë lidhur në emër
të Skënder Gega dhe Jolanda Miloti, e cila është ortake dhe administratore e shoqërisë
“Europetrol” Sh.p.k. Në këtë proces gjyqësor nuk provohet ekzistenca e
bashkëndërgjyqësisë, si dhe në të njëjtën kohë, nuk vërtetohet lidhja ndërmjet Skënder
Gega dhe Shoqërisë “Skënderi G” Sh.p.k.
23. Në analizë të arsyetimit të vendimit nr.294, datë 29.06.2011, të Gjykatës së Apelit
Shkodër, Kolegji konstaton se kjo gjykatë, ka konstatuar plotësisht pavlefshmërinë e
titujve ekzekutivë duke mos marrë në konsideratë edhe faktin se paditësit gjatë kësaj
periudhe kohore kanë konsumuar energji elektrike.
24. Nga ana tjetër Kolegji e vlerëson të drejtë dhe në përputhje me ligjin përfundimin e
arritur nga kjo gjykatë vetëm sa i takon pavlefshmërisë së titullit për dëmin ekonomik
pasi ERE me vendimin nr.90, datë 15.11.2010, të gjitha faturimet e kryera nga ana e
CEZ Shpërndarje Sh.a. ndaj klientëve familjarë dhe jofamiljarë, me emërtimin “Dëm
Ekonomik” apo “Energji e Pamatur” pas hyrjes në fuqi të Ligjit nr.9997, datë
22.09.2008, i ka konsideruar të paligjshme.
25. Në të tilla rrethana çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim në gjykatën e apelit, e cila
për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim të të drejtave të palëve
dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, “... ka për detyrë që të
zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi
të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një
“cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen”, ta zgjidhë
atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16), duke
vlerësuar në veçanti faktin e konsumit real të energjisë elektrike nga paditësit për
periudhën e pretenduar.
26. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive,
lidhur me zgjidhjen e çështjes.
27. Si përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.294, datë
29.06.2011, i Gjykatës së Apelit Shkodër është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit
procedural dhe material, dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet
për asaj gjykate me tjetër trup gjykues.
91
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.294, datë 29.06.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe kthimin
e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.10.2015
92
Nr. 00-2015-3436 i Vendimit (413)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS I K/PADITUR: GLIQERI PRIFTI, në mungesë

I PADITUR K/PADITËS: ARJAN DEMÇE, në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin e të paditurit k/paditës që të zgjidhë kontratën e qirasë
me paditësen e k/paditur si dhe detyrimin e tij të paguajë
dritat e papaguarA në shumën 450.000 lekë të reja,
shumën 720.000 lekë të reja që rrjedh nga kontrata e qirasë
dhe shumën prej 13.391 lekë që buron nga uji i papaguar.
Baza Ligjore e Padisë: Neni 801 e vijues i K.Pr.Civile.
OBJEKTI I KUNDËRPADISË:
Detyrimin e palës paditëse të kundër paditur të më njohë
shpenzimet e rikonstruksionit të dyqanit të dhëna me qira
në funksion të ushtrimit të aktivitetit tregtar në shumën 3.000.000 lekë.
Baza Ligjore e Kundërpadisë: Nenet 32/a, 55,160 te K.Pr.Civile
dhe nenet 816, 817 të K. Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.110, datë 16.01.2012, ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
Deklarimin e anulluar të kontratës së qirasë me nr.929 rep. 540/1 kol, datë
20.04.2010 lidhur ndërmjet Gliqeri Prifti dhe Arjan Demçe për shkak të
mospërmbushjes së detyrimeve kontraktuale prej qiramarrësit.
Detyrimin e të paditurit kundërpaditës Arjan Demçe të paguajë detyrimin e
papërmbushur që rrjedh nga kontrata e qirasë të lidhur ndërmjet palëve
përkatësisht energji elektrike e papaguar në shumën 450.000 lekë.
Detyrimin e të paditurit kundërpaditës Arjan Demçe të paguajë detyrimin e
papërmbushur që rrjedh nga kontrata e qirasë të lidhur ndërmjet palëve fatura
uji të papaguara në shumën 13.391 leke.
Rrëzimin e kërkimit për pagimin e qirasë së sendit deri në përfundim të
gjykimit, si të pabazuar në prova dhe në ligj.
93
Detyrimin e paditëses të kundërpaditur Gliqeria Prifti t’i kthejë të paditurit
kundërpaditës Arjan Demçe shumën e investimeve të pashkëputura nga ky
dyqan në pronësi të saj, në shumën 3 milion lekë.
Kompensimin ndërmjet kërkimit të padisë të pranuar dhe atij të kundërpadisë
të pranuar, duke u detyruar si përfundim paditësja e kundërpaditur Gliqeri
Prifti t'i kthejë të paditurit kundërpaditës Arjan Demçe shumën prej 2.536.610
lekë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen në mënyrë përpjestimore të dyja palëve në
raport me pjesën e kërkimit të tyre të pranuar nga gjykata dhe konkretisht
shpenzimet e kundërpadisë në shumën 90.000 lekë i ngarkohen paditëses së
kundërpaditur Gliqeri Prifti, shpenzimet e padisë në shumën e 11.416 lekë (2/3
e tyre do të ngelen siç janë bërë) ti ngarkohen të paditurit/kundërpaditës Arjan
Demçe.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.381 datë 29.05.2012, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.110, datë 16.01.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimeve të mësipërme ka paraqitur ankim pala paditëse e

kundërpaditur Gliqeri Prifti, e cila kërkon, ndryshueshmërinë e Gjykatës së Shkallës së
Parë Korçë dhe atë të Apelit, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimet e gjykatave janë në keq zbatim të ligjit procedural dhe atij material, dhe për
rrjedhojë të padrejta;
 I padituri kundër paditës rezultoi se nuk ka përmbushur detyrimin thelbësor të tij që
është pagimi i qirasë së sendit objekt qiraje;
 Gjatë gjykimit rezultoi e provuar se ai ka qenë posedues me keqbesim i sendit objekt
qiraje;
 Lidhur me shpenzimet e sendit së pari sikurse gjykata ka pranuar nuk janë bërë prej të
paditurit por prej Mimoza Kamës, dhe duhet që unë si qiradhënëse të kisha dhënë
pëlqimin për to, sipas nenit 816 të K.Civil;
 Marrëdhënien në lidhje me marrjen e shpenzimeve përsëri i padituri e ka me shtetasen
Mimoza Kame.
 Kam një kontratë noteriale e mbajtur prej meje dhe shtetases Mimoza Kame në
përfundim të marrëdhënies sonë të detyrimit, se nuk ka pasur ndonjë detyrim të
pashlyer midis palëve, dhe palët do të ktheheshin në gjendje të mëparshme;
 Nuk kam qenë pjesë e marrëveshjes së të paditurit kundër paditëse Arjan me shtetasen
Mimoza Kame;
 Gjykata duhet të kishte mbajtur parasysh edhe kamat vonesat e detyrimeve të
papaguara për ujin dhe energjinë elektrike;
 Rezultoi me vonë, se vendimi i apelit është dhënë në shkelje të rënda procedurale pasi
një prej gjyqtarëve Sotiraq Lubonja ka lidhje familjare me të paditurin;

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palëve ndërgjyqëse,
dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
94
VËREN
1. Pala paditëse e kundrapaditur Gliqeri Prifti është banuese e qytetit të Korçës
dhe njëkohësisht është pronare e një njësie tregtare, dyqan me sipërfaqe 92.40 m 2,
ndodhur në qytetin e Korçës.
2. Për pasurinë sa sipër paditësja ka lidhur kontratë qiraje me shtetasen Mimoza
Kame referuar aktit noterial me nr.2301 rep., nr.1314/2 kol., datë 27.06.2006 në
përmbajtjet të të cilit rezulton se objekti është dhënë me qira me afat 10 vjet duke filluar
nga data 01.07.2006 dhe në vlerën 20.000 lekë në muaj.
3. Në datë 04.10.2008 ndërmjet Gliqeri Prifti dhe Mimoza Kame nënshkruhej një
akt noterial, anullim kontratë qiraje nr.3712 rep., nr.1839/2 kol. në të cilën të dyja palët
deklarojnë se e anullojnë kontratën e qirase.
4. Në datë 06.10.2008 paditësja e k/paditur Gliqeri Prifti lidh një kontratë të re
qiraje nr.9714 rep., nr.1841 kol, datë 06.10.2008, me qiramarrësin të paditurin
kundrapaditës Arjan Demçe, në te cilën përcaktohet se Gliqeri Prifti i jep me qira shtetasit
Arjan Demçe, një dyqan me sipërfaqe 92.40 m 2 në pronësi të saj, për një afat kohor prej 8
vjetësh me një qira mujore prej 80.000 lekë, shumë e cila do të paguhet çdo muaj pranë
“Tirana Bank” në favor të qiradhënëses Gliqeri Prifti. Palët kontraktuese kanë renë dakort
për destinacionin e përdorimit të sendit, i cili nuk do të ndryshojë pa një miratim të
shprehur të qiradhënësit.
5. Në të njëjtën datë, ndërmjet shtetasit Arjan Demçe dhe ish-qiramarrëses
aktuale Mimoza Kame është nënshkruar një akt shlyerje detyrimi nr.3713 Rep., nr.1840
Kol., datë 06.10.2008, ku palët kanë deklaruar se Mimoza Kame i shet pajisjet e lokalit të
marrë me qira nga Gliqeri Prifti në vlerën 3 milion lekë, duke u shlyer një pjesë e saj prej
1.800.000 lekë në dorë dhe diferenca do të paguhej çdo muaj prej qiramarrësit të ri Arjan
Demçes nga 50.000 lekë deri në shlyerjen e plotë të detyrimit.
6. Qiradhënësja Gliqeri Prifti dhe qiramarrësi Arjan Demçe mbas kontratës së
parë të bërë ndërmjet tyre, përpilojnë një kontratë të re qiraje me nr.2850 Rep., nr.2051/2
Kol., datë 10.09.2009 për të njëjtin dyqan me një afat kohor prej 7 vjetësh, me qira
mujore prej 80.000 lekë, kurse në datë 20.04.2010 ata lidhin kontratën e tretë të qirasë
ndërmjet tyre me nr.929 rep., nr.546/1 kol., datë 20.04.2010, ku palët shprehen se
anulojnë kontratën e mëparshme, e kjo kontratë behet për një afat kohor prej 6 vjetësh me
një vlerë qiraje prej 80.000 lekë, duke përcaktuar si destinacion dyqani “baste sportive
dhe lojra fati” si dhe detyrimin e qiramarrësit të paguajë shpenzimet për dritë, ujë dhe
telefon.
7. Mbas lidhjes së kësaj kontratë dhe posedimit të sendit nga qiramarrësi,
ndërmjet palëve kanë filluar mosmarrëveshjet, të cilat e kanë çuar qiradhënësen ti
drejtohet gjykatës me padinë objekt gjykimi, duke kërkuar zgjidhjen e kontratës së qirasë
me të paditurin Arjan Demçe dhe detyrimin e tij për të paguar vlerën e papaguar për
konsumin e energjisë elektrike dhe të ujit të pijshëm dhe vlerën e qirasë deri në momentin
e zgjidhjes së kontratës, kërkim ky i bazuar në nenin 801 të K.Civil.
8. Gjatë gjykimit në shkallë të parë i padituri Arjan Demçe ka paraqitur një
kundërpadi me objekt: “Detyrimin e palës paditëse të kundërpaditur të më njohë
shpenzimet e rikonstruksionit të dyqanit të dhëna me qira në funksion të ushtrimit të
aktivitetit tregtar në shumën 3.000.0000 lekë”, bazuar në nenet 32/a, 55, 160 të
K.Pr.Civile dhe nenet 816, 817 të K. Civil.
9. Kjo kërkesë pasi i është bërë e njohur paditëses, në mbështetje të nenit 55 dhe
160 të K.Pr.Civile, është pranuar nga gjykata dhe bashkuar me padinë me vendim të
95
ndërmjetëm, si kërkime kanë lidhje me njeri-tjetrin, pasi i referoheshin të njëjtit objekt
gjykimi dhe ka mundësi kompensimi ndërmjet palëve.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.110, datë 16.01.2012, ka

vendosur:
 “Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
 Deklarimin e anulluar të kontratës së qirasë me nr.929 rep. 540/1 kol, datë 20.04.2010
lidhur ndërmjet Gliqeri Prifti dhe Arjan Demçe për shkak të mospërmbushjes së
detyrimeve kontraktuale prej qiramarrësit.
 Detyrimin e të paditurit kundërpaditës Arjan Demçe të paguajë detyrimin e
papërmbushur që rrjedh nga kontrata e qirasë të lidhur ndërmjet palëve përkatësisht
energji elektrike e papaguar në shumën 450.000 lekë.
 Detyrimin e të paditurit kundërpaditës Arjan Demçe të paguajë detyrimin e
papërmbushur që rrjedh nga kontrata e qirasë të lidhur ndërmjet palëve fatura uji të
papaguara në shumën 13.391 leke.
 Rrëzimin e kërkimit për pagimin e qirasë së sendit deri në përfundim të gjykimit, si të
pabazuar në prova dhe në ligj.
 Detyrimin e paditëses të kundërpaditur Gliqeria Prifti t’i kthejë të paditurit
kundërpaditës Arjan Demçe shumën e investimeve të pashkëputura nga ky dyqan në
pronësi të saj, në shumën 3 milion lekë.
 Kompensimin ndërmjet kërkimit të padisë të pranuar dhe atij të kundërpadisë të
pranuar, duke u detyruar si përfundim paditësja e kundërpaditur Gliqeri Prifti t'i kthejë
të paditurit kundërpaditës Arjan Demçe shumën prej 2.536.610 lekë.
 Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen në mënyrë përpjestimore të dyja palëve në raport me
pjesën e kërkimit të tyre të pranuar nga gjykata dhe konkretisht shpenzimet e
kundërpadisë në shumën 90.000 lekë i ngarkohen paditëses së kundërpaditur Gliqeri
Prifti, shpenzimet e padisë në shumën e 11.416 lekë (2/3 e tyre do të ngelen siç janë
bërë) ti ngarkohen të paditurit/kundërpaditës Arjan Demçe”.
11. Duke arsyetuar: “... omissis......Referuar kontratës së qirasë të datës
20.04.2010, palët përcaktojnë se: Lëshohet me qira një dyqan i ndodhur në qytetin e
Korçës me sipërfaqe 92.40 m2 me një afat 6 vjeçar nga data e lidhjes së kësaj kontrate
dhe kundrejt qirasë mujore prej 80.000 lekësh.
Gjithashtu në këtë kontratë është parashikuar në pjesën e detyrimeve të qiramarrësit se
ai nuk ka të drejtë të lëshoje sendin me nën qira, ka detyrimin të mirëmbajë dyqanin e
marrë me qira dhe përgjigjet për çdo dëmtim të bërë nga ana e tij si dhe do të detyrohet
të paguajë detyrimet në shtet për ujin, dritat telefonin. ... në pjesën V ku parashikohen
sanksionet palët me vullnet të përbashkët kanë nënshkruar faktin se: Nëse qiraja mujore
nuk paguhet në afatin e caktuar në ketë kontratë kontrata quhet e anulluar. ...omissis...
me pohimet e vetë të paditurit, i cili pranon se nuk ka shlyer detyrimin e ujit dhe të
dritave mbi ketë dyqan të marrë me qira megjithëse në kontratën e qirasë është
parashikuar si detyrim i shprehur në kontratë ku qiramarrësi detyrohet të paguajë përveç
qirasë dhe detyrimet në shtet për ujin, dritat dhe telefonin. ...Pra në lidhje me këtë
pretendim gjykata çmon se kjo pikë e kërkesë padisë duhet të pranohet si e bazuar në
prova dhe ligj ...
Në lidhje me vlerën e qirasë së papaguar ...omissis...referuar këtij rregullimi të
sanksionuar ndërmjet të dyja palëve rezulton se kontrata e qirasë i ka ndërprerë efektet
saj juridike që në momentin e mos pagimit të këstit të parë të qirasë nga ana e të paditurit
kundërpaditës Arjan Demçe që është muaji prill i vitit 2010. Referuar këtyre provave
gjykata arrin në përfundimin së pretendimi i paditëses Gliqeri Prifti se i padituri duhet të
paguajë të gjithë qiranë nga data e mospagimit të saj dhe deri në ditën e përfundimit të
96
gjykimit, pasi ai realisht e ka poseduar sendin nuk qëndron....omissis...në këto kushte
gjykata çmon se padia duhet të pranohet pjesërisht vetëm mbi pretendimin e pagimit të
detyrimeve kontraktuale drita dhe ujë i papaguar ndërsa përsa i përket zgjidhjes së saj
gjykata çmon se ky kërkim nuk qëndron, pasi realisht kontrata është anuluar dhe nuk
ekziston, dhe kërkimi për pagimin e qirasë duhet rrëzuar si i pabazuar në prova dhe ligj.
Lidhur me kundërpadinë e të paditurit/kundërpaditës, e cila mbështetet në nenin 168 të
K.Civil gjykata çmon se ajo është bazuar në ligj dhe si e tillë duhet pranuar kjo për këto
arsye: Thelbi i kërkimit të kundërpadisë është detyrimi i qiradhënësit të kthejë investimet
e kryera në sendin në pronësi të tij, investime të kryera nga ana e qiramarrësit. Referuar
doktrinës juridike dhe praktikës gjyqësore rezulton se shpërblimi i përmirësimeve nga
qiradhënësi qëndron tek kthimi i shpenzimeve të kryera, e cila ka kuptimin e një
shpërblimi për përmirësimin e kryer. Qiradhënësi është debitor i rimbursimit për
shpenzimet e përmirësimit të sendit, debia e tij qëndron në vlerë pasurie dhe nuk është
shprehur në vlerë monetare, sepse llogaritet rritje e vlerës së sendit në momentin e
kthimit të sendit nga qiramarrësi. Shpërblimi i përmirësimeve behet vetëm si shkak i
rritjes së vlerës së një sendi dhe vetëm atë që ka të bëje me rritjen e vlerës së pronës së
qiradhënësit në momentin e dorëzimit të sendit. Së pari rezulton gjatë gjykimit se sendi në
pronësi të qiradhënëses paditëses së kundërpaditur Gliqeri Prifti është përmirësuar me
anën e investimeve të kryera në të, duke ja rritur vlerën në mënyrë të ndjeshme, ashti siç
edhe rezulton nga akti noterial i hartuar nga ana e qiramarrëses së parë Mimoza Kame
ky dyqan nga një magazinë është kthyer në një dyqan me parametra bashkëkohore ku
përmendën këtu: shtrimi i dyshemesë, rivendosje të krejt dritareve nga një dritare e vogël
që ishte kthimi në një lokal me dritare të mëdha që përfshijnë gjithë sipërfaqen e dyqanit
duke e kthyer në xhamllëk. Po kështu atje janë sistemuar plotësisht sistemi i ujërave që
përmbledh gjithë ujërat e pallatit. Gjithashtu lokali ishte njëkatësh është kthyer në dy
kate. Janë bërë investime në gjithë ambientin me tavane të varura me gipse dhe veshje
komplet Sistemi elektrik është bërë komplet i ri sistem trefazësh. Është bërë një banjë
brenda ambientit, e cila nuk ishte duke ju kryer dhe sistemet hidraulike të gjithë
ambientit, gjithashtu është bere dhe veshja e lokalit fasada me mermer dhe duralumin .....
gjykata çmon se vërtet që në aktin noterial me objekt anulim kontrate mes Gliqeri Priftit
dhe Mimoza Kame palët shprehen se nuk kanë asnjë detyrim mes tyre, por në fakt
detyrimin në lidhje me investimin e kryer kjo qiramarrëse e vjetër ja kaloi qiramarrësit të
ri, i cili do të paguajë në vazhdimësi këto investime dhe do t’i shfrytëzonte ato. Nga ana
tjetër në të njëjtën datë me anulimin e kontratës është mbajtura akti noterial mes Mimoza
Kamës dhe Arjan Demçes në të cilën kjo shtetase përmend vlerën e investimeve dhe ja
ngarkon këtë detyrim Arjan Demçes, i cili një pjesë të tyre i ka paguar në dorë dhe pjesën
tjetër ka marrë përsipër ta paguajë çdo muaj.
Nga ana tjetër gjykata çmon se pretendimi i paditëses së kundërpaditur se kjo shumë
ishte për pajisjet e lokalit dhe jo për investime bie duke marrë parasysh pikërisht
deklaratën e shtetases Mimoza Kame, e cila është shprehur se kjo vlerë ishte investimi në
këtë dyqan, duke i cituar (edhe të pranuara nga paditësja) dhe jo pajisjet sipas saj
pajisjet kapnin një vlerë shume të madhe, ndërsa investimi vetëm vlerën prej 3 milion
lekë. Kjo shtetase deklaron se këto investime janë kryer nga ana e saj me dijeni e plotë të
pronares Gliqeri Prifti, e cila i ka miratuar ato, duke pasur parasysh se ka qenë vetë
qiradhënësja që në mënyrë të shprehur i ka dhënë asaj të drejtën të bëjë përmirësime dhe
investime në dyqan, të cilat ajo do t’i njihte, pra këto investime janë bërë me miratimin
dhe dijeninë e plotë të saj....omissis...Në rastin konkret gjykata çmon se është i
pakundërshtueshëm fakti se mbi këtë send janë bërë përmirësime rrënjësore, te cilat ia
kanë rritur vlerën në mënyrë thelbësore këtij dyqani të lëshuar me qira, fakt i pranuar
nga ana e paditëses. Gjithashtu është plotësisht e provuar se këto investime dhe
97
përmirësime nuk mund të shkëputen nga sendi, pasi janë të pandashme dhe janë
investime që nuk i përgjigjen karakterit të mirëmbajtjes së përditshme që mund ti
ngarkohen qiramarrësit, pra referuar ligjit këto investime duhet të ishin kryer nga
qiradhënësi. Duke qenë se ato nuk janë kryer prej tij dhe qiradhënësi ka patur dijeni të
plotë mbi kryerjen e tyre sendi në pronësi të tij i është rritur vlera nga ky investim është
pikërisht qiradhënësi, të cilit duhet ti ngarkohen këto investime...”..(...).”
12. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.381, datë 29.05.2012, ka vendosur:
 “Lënien në fuqi të vendimit nr.110, datë 16.01.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë”.
Duke arsyetuar “... omissis... Meqenëse i padituri k/paditës nuk ka paguar këstin e
qirasë, i cili do të paguhej në datën 5 të çdo muaji, kontrata e qirasë quhet e anulluar, që
i korrespondon muajit Prill të vitit 2010. I padituri duke mos paguar detyrimet ka
dorëzuar sendin, ç’ka e tregon edhe lidhja e kontratës së re të qirasë ndërmjet Gliqeri
Prifti dhe Aleksandra Dishos në datë 16.10.2010, e cila është lidhur me afat një vjeçar
dhe përfundon në datë 16 Korrik 2012. Gjykata e shkallës së parë në analizë të këtyre
fakteve me të drejtë ka vendosur rrëzimin e padisë përsa i përket detyrimit të të paditurit
për të paguar qiranë e sendit deri në ditën e përfundimit të gjykimit, pasi që në
mospagimin e një kësti qiraje sendi ka kaluar në posedim të pronares dhe ajo e ka
lëshuar me qira tek një qiramarrëse tjetër dhe në kohën e lidhjes së kontratës se re të
qirasë, sendi ka qenë në posedim të paditëses Gliqeri Prifti.
Gjithashtu nga shpjegimet e palëve ndërgjyqës ka rezultuar e provuar se në ambientin e
lëshuar me qira, të përfituar nga paditësja për shkak të privatizimit të lokaleve të tregtisë
prej punonjësve që kanë qenë të punësuar në to, janë bërë investime thelbësore.
Investimet që janë bërë nga qiramarrësja Mimoza Kame me miratimin e qiradhënëses
Gliqeri Prifti qëndrojnë si përsa i përket pjesës së jashtëm të lokalit ashtu edhe në pjesën
e brendshme, investime këto që janë lidhur në mënyrë të pa zgjidhshme me këtë lokal e që
kanë ndryshuar në mënyrë cilësore atë. Qiradhënësja Gliqeri Prifti mbetet debitorë e
shpenzimeve të përmirësimit të sendit, pasi këto shpenzime kanë rritur vlerën e sendit e
në momentin e dorëzimit të sendit i kanë kaluar bashkë me sendin qiradhënëses. Në lidhje
me këto investime, paditësja Gliqeri Prifti ka pranuar si të bëra, por ato janë bërë prej
qiramarrëses Mimoza Kamë e jo prej të paditurit. I padituri k/paditës pranon faktin që
këto investime janë bërë prej Mimoza Kamës me dijeninë e paditëses, por në kohën e
lidhjes së kontratës së qirasë ndërmjet tij dhe paditëses, meqenëse ajo nuk ka qenë në
gjendje të shlyeje Mimoza Kamën për shumën 3 milion lekë, ato janë marrë përsipër prej
tij, duke paguar një pjesë të vlerës në dorë, kurse për pjesën tjetër ka marrë përsipër t’i
paguajë muaj për muaj. Një fakt i tillë është pranuar edhe prej Mimoza Kamës, e cila ka
sqaruar se investimet janë kryer prej saj me dijeninë e qiradhënëses Gliqeri Prifti, janë
marrë përsipër të shlyhen prej Arjan Demçes, ç’ka e vërteton edhe akt marrëveshja e
përpiluar ndërmjet tyre dhe se ajo atij nuk i ka shitur pajisje pasi secili ka ushtruar
aktivitet të ndryshëm nga njëri-tjetri, e pajisjet e lëvizshme të njërit nuk i shërbenin
tjetrit...omissis...Gjykata e Apelit, pasi dëgjoi pretendimet e palëve në proces vendosi të
bëjë një këqyrje të sendit objekt gjykimi...... Gjatë këqyrjes së objektit u konstatua se në
lokal ishin bërë punime që kishin ndryshuar në mënyrë të dukshme vlerën e sendit, të
cilat nuk mund të hiqeshin pa e dëmtuar atë. Këto investime nuk i përgjigjeshin karakterit
të mirëmbajtjes së sendit e për rrjedhim ato do t’i ngarkohen qiradhënësit. I padituri
k/paditës pretendoi se ai vazhdimisht gjatë kohës që ka patur ambientin me qira ka kryer
punime për mirëmbajtjen e përditshme të lokalit, por ato nuk janë përfshirë në shumën që
paditësja ka patur detyrim ndaj Mimoza Kamës, shumë kjo që është paguar prej tij me
pëlqimin e palëve pjesëmarrëse në këtë lloj marrëdhënie. Nga sa parashtruam me lart,
rezulton se pretendimet e paditëses se kundërpaditur në kërkesën ankimore janë të
98
pabazuara në prova e në ligje e nuk ka vend të pranohen. Gjatë gjykimit në Apel
paditësja ju qëndroi pretendimeve të bëra në ankim e nuk paraqiti ndonjë rrethanë të
paparaqitur në gjykimin në shkallë të parë, analiza e të cilave do të diktonte ndryshimin e
vendimit.(...).”
13. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, ka ushtruar rekurs pala paditëse
e kundërpaditur Gliqeri Prifti, e cila kërkon ndryshimin e vendimeve të gjykatave të
faktit, me shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm:

të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen
me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin
që mund të propozojnë palët”.
14.2. Neni 28 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të shprehet për të gjitha kërkesat që
15. Dispozitat e Kodit Civil në të cilat është parashikuar:
15.1. Neni 499 i K.Civil: “Kreditori mund t'ia kalojë kredinë e vet një
personi tjetër edhe pa miratimin e debitorit, me
kusht që kredia të mos ketë karakter të ngushtë
personal dhe kalimi të mos jetë ndalur nga ligji.
(...)”.
15.2. Neni 501 i K.Civil: “Kalimi i kredisë duhet të bëhet me shkresë,
ndryshe nuk është i vlefshëm”.
15.3. Neni 801 i K.Civil: “Qiraja është kontrata me të cilën njëra palë
(qiradhënësi) detyrohet t'i japë palës tjetër
(qiramarrësit) një send të caktuar, në gëzim të
përkohshëm kundrejt një shpërblimi të caktuar”.
15.4. Neni 817 i K.Civil: “Qiramarrësi që ka bërë shtesa në sendin e marrë
me qira, ka të drejtë t'i heqë ato në mbarim të
qirasë, kur kjo mund të kryhet pa dëmtuar sendin,
përveç kur pronari pranon t'i mbajë vetë shtesat.
Në këtë rast ky duhet t'i paguajë qiramarrësit një
kompensim të barabartë me shumën më të vogël
midis shpenzimeve dhe vleftës të shtesave në kohën
e ridorëzimit.
Në qoftë se shtesat nuk mund të ndahen pa dëmtuar
sendin dhe përbëjnë një përmirësim të tij, zbatohen
rregullat e parashikuara nga neni 810”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
16. Pala që ka regjistruar ankimin, paditësja e kundërpaditur Gliqeri Prifti, legjitimohet

ratione personae t’i drejtohen Gjykatës së Lartë lidhur me sa më sipër.
99
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësja e kundërpaditur Gliqeri Prifti, nuk
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, të
cilat nuk motivojnë cenimin e vendimit nr.381 datë 29.05.2012, të Gjykatës së Apelit
Korçë.
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, vendimeve të gjykatave të faktit, si
dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin se vendimi nr.381, datë
29.05.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë, është rrjedhojë e respektimit të ligjit dhe për
këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
gjykatat e tjera, por nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të
parashtruara në rekurs, evidenton shkeljet që kanë lejuar gjykatat e faktit, qoftë të
21. Ky Kolegj vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka lënë në fuqi vendimin e
gjykatës së shkallës së parë është mbështetur në dispozitat ligjore të zbatueshme për
gjykimin e çështjes konkrete dhe në argumente të nxjerra nga provat, të cilat janë marrë,
administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit të Procedurës Civile.
22. Kolegji Civil vlerëson se pretendimet e ngritura në rekursin e palës së paditur nuk
qëndrojnë, sepse kryesisht ato lidhen me vlerësimin e provave dhe Gjykata e Lartë si
gjykatë ligji nuk i hyn analizës së provave gjë që duhet ta bëjnë dy gjykatat shkallëve më
të ulëta.
23. Kolegji në analizë të shkaqeve të ngritura në rekurs çmon se lidhur me pretendimin se i
padituri kundrapaditës ka qenë posedues me keqbesim i sendit objekt qiraje, Kolegji e
vlerëson këtë pretendim si të pabazuar. Në të kundërt sipas disa kontratave të lidhura mes
palës qiradhënëse dhe asaj qiramarrëse, (të përmendura në rrethanat e çështjes, me e
fundit e datës 20.04.2010) rezulton se pala e paditur kundrapaditëse ka qenë në cilësinë e
poseduesit të ligjshëm të sendit objekt gjykimi.
Më pas për shkak të mosmarrëveshjeve të lindura në vijim është iniciuar ky proces
gjyqësor në përfundim të të cilit nga dy shkallët e para të gjykimit është vendosur zgjidhja
e kësaj kontrate qiraje. Gjithashtu është vendosur edhe detyrimi i palës qiramarrëse të
paguaj detyrimet e prapambetura për pagim fatura energjie dhe uji.
24. Lidhur me pretendimin për shpenzimet e sendit pasi sikurse gjykata ka pranuar nuk janë
bërë prej të paditurit, por prej Mimoza Kamës, dhe duhet që unë si qiradhënëse të kisha
dhënë pëlqimin për to, sipas nenit 816 të K.Civil, Kolegji çmon se ky pretendim është
bërë pjesë e hetimit gjyqësor nga gjykatat e faktit, të cilat i kanë dhënë përgjigje.
Konkretisht këto gjykata kanë argumentuar se “në lidhje me këto investime, paditësja
Gliqeri Prifti ka pranuar si të bëra, por ato janë bërë prej qiramarrëses Mimoza Kamë e
jo prej të paditurit.... Investimet që janë bërë nga qiramarrësja Mimoza Kame me
miratimin e qiradhënëses Gliqeri Prifti”.
25. Gjithashtu, nga ana e gjykatës së apelit është bërë këqyrje e sendit objekt gjykimi, nga e
cila ka rezultuar se në lokal ishin bërë punime që kishin ndryshuar në mënyrë të dukshme
vlerën e sendit, të cilat nuk mund të hiqeshin pa e dëmtuar atë. Këto investime nuk i
përgjigjeshin karakterit të mirëmbajtjes së sendit e për rrjedhim ato do t’i ngarkohen
qiradhënësit.
26. Me gjithë analizën e bërë më sipër referuar vendim-marrjeve të gjykatave të faktit,
Kolegji Civil çmon të theksoje se këto pretendime kanë lidhje me vlerësim provash.
27. Në këto kushte, Kolegji Civil vlerëson të theksojë edhe njëherë se Gjykata e Lartë është
gjykatë që vlerëson vetëm zbatimin e ligjit nga gjykatat më të ulëta në zgjidhjen e
100
çështjes. Ajo nuk është gjykatë fakti dhe nuk mund të hyjë e kryejë vlerësim e çmim të
provave. Por, ligjvënësi e ngarkon Gjykatën e Lartë me detyrimin që të verifikojë nëse
gjykatat e faktit kanë mundësuar për palët dhe kanë arritur të realizojnë vetë një hetim
gjyqësor të plotë e të gjithanshëm sipas ligjit, nëse i kanë mundësuar palëve të paraqesin
prova në mbështetje të kërkimeve e prapësimeve të tyre dhe nëse është realizuar debati
gjyqësor lidhur me to, nëse gjykatat kanë analizuar e çmuar në vendimet e tyre mbi
provat që lidhen me thelbin e konfliktit në gjykim. Prandaj, Kolegji konstaton se këto
pretendime nuk përbëjnë objekt shqyrtimi nga Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji.
28. Gjithashtu lidhur me pretendimin tjetër të paditëses Gliqeri Prifti se nuk kam qenë pjesë e
marrëveshjes së të paditurit kundër paditëse Arjan me shtetasen Mimoza Kame; dhe se
marrëdhënien në lidhje me marrjen e shpenzimeve përsëri i padituri e ka me shtetasen
Mimoza Kame, Kolegji Civil e analizon këtë pretendim referuar parashikimeve të nenit
499 të K.Civil.
29. Neni i mësipërm parashikon se, “Kreditori mund t'ia kalojë kredinë e vet një personi
tjetër edhe pa miratimin e debitorit, me kusht që kredia të mos ketë karakter të ngushtë
personal dhe kalimi të mos jetë ndalur nga ligji”.
30. Në rastin në gjykim ka rezultuar e provuar se shtetësja Mimoza Kame me dijeninë dhe
pëlqimin e qiradhënëses me shpenzimet e saj ka bërë përmirësime rrënjësore, te cilat ia
kanë rritur vlerën në mënyrë thelbësore dyqanit të lëshuar me qira. Ky fakt është i
pranuar nga ana e paditëses. Në këto rrethana edhe ky pretendim i ngritur nga pala
paditëse është i pambështetur në prova dhe në ligj. Kalimi i të drejtës së kredisë nga
shtetësja Mimoza Kame tek pala e paditur kundrapaditëse Arjan Demçe, vlerësohet nga
Kolegji si kalim i bërë konform dizpozitave ligjore përkatëse.
31. Kolegji thekson se cedimi i të drejtës së kredisë është marrëveshja që bëhet ndërmjet
kreditorit dhe një pale tjetër , në bazë të të cilës kreditori të drejtën e kredisë së tij ndaj
debitorit ja kalon palës tjetër e cila zëvendëson kreditorin duke patur ai të drejtën e
kërkimit të përmbushjes së detyrimit nga debitori.
32. Gjithashtu, Kolegji vlerëson se me të drejtë gjykatat e faktit kanë arritur në përfundimin
se këto investime dhe përmirësime nuk mund të shkëputen nga sendi pasi janë të
pandashme dhe janë investime që nuk i përgjigjen karakterit të mirëmbajtjes së
përditshme që mund ti ngarkohen qiramarrësit .
33. Në rrethanat kur këto investime nuk janë kryer prej qiradhënësit i cili ka patur dijeni mbi
kryerjen e tyre dhe sendit në pronësi të tij i është rritur vlera nga ky investim dhe referuar
nenit 817 të K.Civil janë të paheqshme, atëherë më të drejtë është vendosur që ato t’i
ngarkohen qiradhënësit, në pronësi të të cilit është sendi.
34. Referuar rastit në gjykim, shtetësja Mimoza Kame kishte të drejtën të kërkonte nga
qiradhënësja Gliqeri Prifti, kthimin e vlerës së investimit të kryer në njësinë tregtare
dyqan pas zgjidhjes së kontratës mes tyre. Kjo shtetase ka lidhur një marrëveshje me
palën Arjan Demçe me nr.3713 Rep., nr.1840 Kol., datë 06.10.2008, ku ajo i shet
pajisjet e lokalit të marrë me qira nga Gliqeri Prifti në vlerën 3 milion lekë, duke u
shlyer kjo shumë nga të cilat 1.800.000 lekë në dorë dhe diferenca do të paguhej çdo
muaj prej Arjan Demçes nga 50.000 lekë deri në shlyerjen e vlerës përfundimtare të
sendit të shitjes. Pra, në këto kushte e drejta e kredisë për kërkimin e vlerës së investimit
i ka kaluar palës Arjan Demçe.
35. Kolegji e vlerëson të drejtë gjithashtu dhe interpretimin e bërë nga gjykatat e faktit lidhur
me termin e vendosur në këtë marrëveshje vlerën e pajisjeve të lokalit. Gjykatat kanë
argumentuar se vlera 3 milion lekë nuk përfaqëson ndonjë vlerë të pajisjeve të lokalit,
por vlerën e investimit të kryer nga qiramarrësja e parë Mimoza Kame.
36. Lidhur me pretendimin se vendimi i apelit është dhënë në shkelje të rënda procedurale
pasi një prej gjyqtarëve S.L. ka lidhje familjare me të paditurin, Kolegji çmon se është i
101
paargumentuar, pasi nuk u soll asnjë provë që të provohet ndonjë lidhje familjare e
gjyqtarit me palën ndërgjyqëse. Gjithashtu nuk rezulton që ky pretendim të jetë ngritur
në gjykimin në apel në seancën e datës 24.07.2012 pas shpalljes së trupit gjykues, seancë
në të cilën si paditësja ashtu dhe përfaqësuesi i saj kanë shprehur dakordësinë për
përbërjen e gjykatës.
37. Përsa i përket shkaqeve të tjera të ngritura në rekurs, Kolegji Civil çmon se janë jashtë
objektit të gjykimit të Gjykatës së Lartë. Ato lidhen thjesht me çmimin e provës sipas
ligjit e bindjes juridike nga ana e gjykatës së shkallës së parë dhe asaj të apelit,
pretendime që, në zbatim të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, nuk përbëjnë objekt
shqyrtimi nga Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji.
38. Përfundimisht, sa më sipër Kolegji Civil arrin në konkluzionin se vendimi i Gjykatës së
Apelit Korçë, i cili ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, është
i drejtë e për pasojë duhet të lihet në fuqi
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.381, datë 29.05.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë.
Tiranë, më 07.10.2015
102
Nr. 00-2015-3443 i Vendimit (414)
VENDIM
Majlinda Andrea Kryesues

Artan Broci Anëtar

PADITËS: STAVRI SEMANJAKU, prezent

por i papërfaqësuar me avokat,
TË PADITUR: ZYRA RAJONALE E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE QARKU
FIER, në mungesë,
AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË,
ME PJESËMARRJEN E AVOKATURËS
SË SHTETIT, ZYRA VENDORE VLORË,
në mungesë,
OBJEKTI:
Kundërshtimi i vendimit nr.186, datë 20.11.2008,
të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Qarku Fier,
lënë në fuqi me vendimin nr.560, datë 15.05.2008,
të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronës Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 18/2 i ligjit nr.9684, datë 06.02.2007,
“Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.9235, datë 29.07.2004,
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.35, datë 14.01.2010, ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë së palës paditëse Stavri Semanjaku, ndaj palës së paditur
Zyra Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Fier dhe
Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë për kundërshtimin e
vendimit nr.186, datë 20.11.2008, të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, Qarku Fier, lënë në fuqi me vendimin nr.560, datë
15.05.2008, të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronës Tiranë si padi
e pabazuar në ligj.
Shpenzimet gjyqësore palës paditëse”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.265, datë 03.03.2011, ka vendosur:

Gjyqësor Fier”.
103
Kundër vendimit nr.265, datë 03.03.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë brenda
afatit ligjor, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile ka ushtruar rekurs pala paditëse
Stavri Semanjaku, i cili bazuar në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës Civile ka kërkuar
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë për këto shkaqe:
- Unë e kam ngritur padinë në një kohë që vendimi i pushimit të çështjes nuk ishte
shqyrtuar nga gjykata e apelit dhe për pasojë nuk mund të shtrohej para gjykatës se
padia është ngritur brenda apo jashtë afatit. Kjo gjë mund të kërkohej nëqoftëse padia
nuk do të ishte ngritur sipas tyre brenda një muaji nga dhënia e vendimit nr.274, datë
27.10.2009, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
- Sipas neneve 131 dhe 134 të Kodit Civil gjykatat nuk kanë arsyetuar për ndërprerjen e
afatit të parashkrimit të cilat janë në favor të paditësit.
- I njëjti trup gjykues që ka marrë vendimin nr.274, datë 27.10.2009, në Gjykatën e
Apelit Vlorë ka dhënë dhe vendimin nr.265, datë 03.03.2011, që përbën shkelje të
ligjit bazuar në nenet 72 dhe 73 të Kodit të Procedurës Civile.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të paditurve; si dhe pasi
diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i akteve në dosje rezulton e provuar se paditësi Stavri Semanjaku, i
është drejtuar ZRKKP Fier me kërkesë pasi, si subjekt i shpronësuar ka kërkuar ti
njihet e drejta e pronësisë pasuria e paluajtshme tokë bujqësore me sipërfaqe 107800 e
ndodhur në fshatin Kafaraj, Komuna Frakull e Madhe e Rrethit Fier, Z.K 2022.
2. Me vendimin nr.186, datë 20.11.2007, të ZRKKP Qarku Fier, paditësit nuk i është
njohur pronësia e pretenduar sa sipër për shkak të mungesës së dokumentacionit të
nevojshëm ligjor. Mbi ankimin e paditësit AKKP Tiranë me vendimin nr.560, datë
15.05.2008, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.186, datë 20.11.2007, të
ZRKKP Qarku Fier.
3. Pas ezaurimit të rrugës administrative paditësi i është drejtuar gjykatës së shkallës së
parë me padinë sa sipër.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.35, datë 14.01.2010, ka vendosur:
Rrëzimin e padisë së palës paditëse Stavri Semanjaku, ndaj palës së paditur Zyra
Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Fier dhe Agjencia e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Tiranë për kundërshtimin e vendimit nr.186, datë
20.11.2008, të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Qarku Fier,
lënë në fuqi me vendimin nr.560, datë 15.05.2008, të Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronës Tiranë si padi e pabazuar në ligj.
5. Gjykata ka arsyetuar përgjithësisht se kjo padi nuk mund ti nënshtrohet kontrollit
gjyqësor, lidhur me ligjshmërinë apo jo të vendimeve që kërkohen të goditen dhe
padia duhet rrëzuar, për shkak të kalimit të afatit ligjor 30-ditor të ankimit të këtyre
vendimeve në gjykatë me arsyetimin e mëposhtëm:”...omissis... Fillimisht kjo çështje
është paraqitur për gjykim datë 12.06.2008 brenda afatit ligjor 30-ditor. Kjo gjykatë
me vendimin nr.1840, datë 13.11.2008, ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes
për mosparaqitje të paditësit., vendim i cili ka marrë formë të prerë pa u ankimuar
nga palët. Paditësi Stavri Semanjaku e ka ngritur përsëri të njëjtën padi, e cila është
regjistruar në gjykatë me datë 25.11.2008 por që me vendimin nr.451, datë
18.03.2009, është vendosur pushimi i gjykimit të çështjes për shkak të heqjes dore nga
104
paditësi. Mbi ankimin e paditësit Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.274, datë
27.10.2009, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.451, datë 18.03.2009, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier. Pas këtij vendimi paditësi ka ngritur përsëri të
njëjtën padi (për të tretën herë) padi e cila është regjistruar në gjykatë me datë
09.06.2009. Sipas pikës 3 të diapozitivit të vendimit nr.560, datë 15.05.2008, të A.K.P
Tiranë është cituar se kundër këtij vendimi lejohet ankim brenda 30 ditëve nga dita e
njoftimit të vendimit. Ky afat është parashikuar në paragrafin 3 të nenit 18 të ligjit
nr.9684, datë 06.02.2007, “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.9235, datë
29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”. Si afat i prerë i pazbatuar nga
paditësi rezulton se padia është ngritur jashtë afatit 30 ditor.(...).”
6. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.265, datë 03.03.2011, me të njëjtin arsyetim
ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.35, datë 14.01.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier”.
7. Kundër vendimit nr.265, datë 03.03.2011, të Gjykatës se Apelit Vlorë si dhe vendimit
nr.35, datë 14.01.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier brenda afatit ligjor, ne
mbështetje te nenit 472 te K.Pr.Civile ka ushtruar rekurs pala paditëse Stavri
Semanjaku, i cili bazuar në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës Civile ka kërkuar
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë, dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë me shkaqet e
lartpërmendura.
8. Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë:

8.1. Neni 11 që parashikon:
“1. Sistemi ekonomik i Republikës së Shqipërisë bazohet në pronën private
e publike, si dhe në ekonominë e tregut dhe në lirinë e veprimtarisë
ekonomike.
2. Prona private dhe publike mbrohen njëlloj me ligj.
3. Kufizime të lirisë së veprimtarisë ekonomike mund të vendosen vetëm
me ligj dhe vetëm për arsye të rëndësishme publike”.
“1. E drejta e pronës private është e garantuar.
2. Prona fitohet me dhurim, me trashëgimi, me blerje dhe me çdo mënyrë
tjetër klasike të parashikuar në Kodin Civil.
3. Ligji mund të parashikojë shpronësime ose kufizime në ushtrimin e së
drejtës së pronës vetëm për interesa publikë.
4. Shpronësimet ose ato kufizime të së drejtës së pronës që barazohen me
shpronësimin, lejohen vetëm përkundrejt një shpërblimi të drejtë.
5. Për mosmarrëveshjet lidhur me masën e shpërblimit mund të bëhet
ankim në gjykatë.
“1. Kuvendi, brenda dy deri tre vjetëve nga hyrja në fuqi e kësaj
Kushtetute, nxjerr ligje për rregullimin e drejtë të çështjeve të ndryshme
që lidhen me shpronësimet dhe konfiskimet e kryera para miratimit të
kësaj Kushtetute, duke u udhëhequr nga kriteret e nenit 41”.
2. Ligjet dhe aktet e tjera normative të miratuara para datës së hyrjes në
fuqi të kësaj Kushtetute dhe që kanë të bëjnë me shpronësimet dhe
konfiskimet, do të zbatohen kur nuk vijnë në kundërshtim me të”.
105
9.1. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces
të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë
dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
9.2. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
9.3. Neni 20 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të
zbatohet parimi i kontradiktorialitetit.
Ajo e mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet, shpjegimet, dokumentet e
provat e tjera të treguara ose të sjella nga palët, kur këto të fundit kanë
qenë në gjendje të debatojnë sipas parimit të kontradiktorialitetit.”
10. Dispozitat e ligjit ligjit nr.9235/2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i
ndryshuar.
10.1. Neni 18 i ligjit: “Kundër vendimit të AKKP-së subjekti i shpronësuar
ose Avokati i Shtetit ka të drejtë të bëjë ankim, brenda 30 ditëve nga
njoftimi i këtij vendimi, pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor,Tiranë, sipas
rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”.
11. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht paditësi Stavri Semanjaku legjitimohet

vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësi Stavri Semanjaku përmban shkaqe nga
vendimit nr.265, datë 03.03.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë si dhe vendimit nr.35,
datë 14.01.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
përfundimin se vendimi nr.265, datë 03.03.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë si dhe
vendimit nr.35, datë 14.01.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier janë rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishen dhe çështja të dërgohet
për rishqyrtim gjykatës së shkallës së parë Fier, me tjetër trup gjykues.
15. Për rastin në shqyrtim evidentohet se gjykata e shkallës së parë referuar objektit dhe
shkakut të padisë, ka arritur në përfundimin e rrëzimit të saj me arsyetimin se, padia
është ngritur jashtë afatit 30 ditor parashikuar në paragrafin 3 të nenit 18 të ligjit
29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”.
16. Gjykata e apelit e cila ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e paditësit Stavri
Semanjaku, duke lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë me të njëjtin
arsyetim.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë Gjykata vlerëson se norma ligjore neni 18 i ligjit
106
29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, rregullon çështjen e aksesit në
gjykatë dhe afatin ligjor për të kundërshtuar vendimet e AKKP-së.
18. Kolegji konstaton se gjykata e shkallës së parë, pasi ka bërë një hetim të plotë dhe të
gjithanshëm për të drejtën e pretenduar nga paditësi lidhur me pronën e
trashëgimlënësit ishpronar Vasil Semanjaku ka vendosur rrëzimin e padisë në
përfundim të gjykimit (pas rreth 7 muajve pas regjistrimit të padisë), me pretendimin
se padia është ngritur jashtë afatit 30 ditor. Afati i parashkrimit i së drejtës së padisë
nëse do të vlerësohej si e tillë është një afat prekluziv që duhej të merrej në
konsideratë nga gjykata kryesisht dhe jo bazuar në kërkesën e palës së paditur në
bisedimet përfundimtare.
19. Lidhur me rastin në gjykim, Kolegji Civil i referohet edhe jurisprudencës së Gjykatës
Kushtetuese të RSh dhe konkretisht në vendimit nr.27, datë 27.07.2009. Në këtë
vendim, Gjykata Kushtetuese, arsyeton lidhur me të drejtën e pretenduar të pronësisë
së ishpronarve dhe rolit të organit administrativ për njohjen, kthimin dhe
kompensimin e pronës se:”...omissis...“Njohja, kthimi dhe kompensimi i pronës bëhet
nëpërmjet një organi administrativ mbi kërkesën që ish-pronari i drejton organeve
përkatëse të administratës publike. Sipas nenit 27/a të Ligjit nr.7698, datë
15.04.1993, “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve”, nëse individi
kërkues nuk është dakord me vendimin e Komisionit, ai ka të drejtë ta kundërshtojë
këtë vendim drejtpërdrejt në gjykatë. Vendimet e organeve të administratës kanë të
drejtë t’i kundërshtojë në gjykatë, përveç kërkuesve, edhe çdo person tjetër që
pretendon për vete të drejta pronësie........Gjatë gjykimit të iniciuar prej subjekteve të
mësipërme, përveç të tjerave, hetohet dhe vërtetohet dhe fakti nëse këtyre subjekteve u
është cënuar apo jo e drejta e pronësisë dhe, çdo vendim gjykate që do të anulonte
pjesërisht ose plotësisht vendimet e organit përkatës së administratës, duhet të
konfirmojë njëkohësisht edhe të drejtën e tyre të pronësisë. Prandaj, Gjykata
Kushtetuese çmon se kur shqyrtohet një mosmarrëveshje e iniciuar nga të tilla
subjekte, gjykata ka juridiksion dhe kompetencë jo vetëm që të anulojë pjesërisht ose
plotësisht vendimet e organit administrativ, por njëkohësisht edhe të njohë e të kthejë
pjesërisht ose plotësisht pronën në favor të tyre.(...).”
20. Kuadri ligjor i posaçëm dhe konkretisht ligji nr.9235/2004, “Për kthimin dhe
kompensimin e pronës” i ndryshuar, ka parashikuar procedurën e ankimit ndaj
vendimeve të këtij institucioni. Kështu në nenin 18 të ligjit nr.9235/2004 ”Për
kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar, rregullohet e drejta e ankimit dhe
konkretisht: “Kundër vendimit të AKKP-së subjekti i shpronësuar ose Avokati i
Shtetit ka të drejtë të bëjë ankim, brenda 30 ditëve nga njoftimi i këtij vendimi, pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të
Republikës së Shqipërisë”.
21. Është pikërisht neni 18 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe
kompensimin e pronës” i cili është bërë objekt shqyrtimi në Gjykatën Kushtetuese për
papajtueshmëri me Kushtetutën, i ngritur si një gjykim incidental nga Gjykata e
Apelit Tiranë.
22. Me vendimin e saj nr.5, datë 05.02.2015, Gjykata Kushtetuese vendos rrëzimin e
kërkesës. Gjykata Kushtetuese në këtë vendim argumenton ndër të tjera se:
“...Gjykata vëren se ndërsa norma ligjore e kundërshtuar rregullon çështjen e aksesit
në gjykatë dhe afatin ligjor për të kundërshtuar vendimet e AKKP-së.(...)
... Gjykata vlerëson, gjithashtu, se gjykata që zgjidh çështjen ka të gjithë hapësirën e
nevojshme që t’u referohet normave ligjore në fuqi për zgjidhjen e çështjes, më
konkretisht dispozitave përkatëse të Kodit të Procedurës Civile.
107
... Në bazë të nenit 145 të Kushtetutës, gjyqtarët i nënshtrohen Kushtetutës dhe
ligjeve, duke respektuar hierarkinë e burimeve të së drejtës. Bazuar në nenin 116 të
Kushtetutës, marrëdhëniet midis normave juridike bazohen në raportin e
mbi/nënvendosjes së tyre. Rendi juridik nuk është një radhitje e barasvlershme
normash, por një sistem hierarkik, i cili përbëhet nga nivele të ndryshme vlefshmërie
dhe në secilin prej këtyre niveleve qëndron një normë ose grup normash, duke
përftuar kështu edhe fuqinë e caktuar juridike. Kjo piramidë aktesh normative ka në
majë të saj Kushtetutën, e cila shërben si burim për aktet e tjera juridike (shih
vendimin nr.3, datë 20.02.2006, të Gjykatës Kushtetuese). Respektimi i hierarkisë së
akteve normative është një detyrim që rrjedh nga parimi i shtetit të së drejtës dhe i
koherencës në sistemin ligjor (shih vendimin nr.2, datë 03.02.2010, të Gjykatës
Kushtetuese
23. Në referencë të argumenteve të mësipërme, Kolegji Civil çmon se gjykatat kishin tërë
hapësirën e nevojshme që t’u referohet normave ligjore në fuqi për zgjidhjen e
çështjes, duke respektuar hierarkinë e burimeve të së drejtës, specifikisht edhe
dispozitave përkatëse të Kodit të Procedurës Civile lidhur me të drejtën e ushtrimit të
padisë.
24. Ushtrimi i të drejtës së palës paditëse me padi kundër vendimit nr.186, datë
20.11.2008, të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Qarku Fier,
lënë në fuqi me vendimin nr.560, datë 15.05.2008, të Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronës Tiranë, vlerësohet nga ky Kolegj si një e drejtë që në themel
ka të bëjë me kthimin e pronës tek pronari i vërtetë, duke rregulluar kështu në masën e
mundshme, situatën e paligjshmërisë. Periudha e gjatë të kësaj paligjshmërie, duhet të
merret në konsideratë nga gjykatat, duke mos u kushtëzuar formalisht me afatin e
parashikuar nga neni 18 i ligjit “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, për sa kohë
që shteti nëpërmjet organeve të tij ka marrë përsipër rregullimin për aq sa është e
mundur të së drejtës së pronës.
25. Në kuadrin e mbrojtjes kushtetuese të së drejtës së pronës, kjo paraqitet e lidhur
ngushtë me kthimin dhe kompensimin e pronave. Gjë që del edhe nga kuptimi i
neneve 41 e 181 i Kushtetutës. Konkretisht, neni 181 i Kushtetutës jep përcaktimin
dhe kuptimin e rregullimit të drejtë të çështjeve që lidhen me pronën private dhe
rivendosjes të së drejtës të saj, të shkelur në vite.
26. Në përfundim të analizës së mësipërme, Kolegji Civil vlerëson se gjykatat gjatë
shqyrtimit të mosmarrëveshjeve ndërmjet palëve, mosmarrëveshje këto që kanë lidhje
me të drejtën themelore të pronës, duhet të mbajë parasysh interpretimin e drejtë të
dispozitave proceduriale civile, si dhe atyre të legjislacionit të posaçëm për njohjen
dhe kthimin e pronave ish pronarëve, në përputhje me parimet themelore kushtetuese
të sigurisë juridike, shtetit të së drejtës dhe ndarjes së pushteteve. Në këto kushte
gjykatat ishin të detyruara të shqyrtonin çështjen objekt gjykimi dhe ti jepnin asaj një
zgjidhje përfundimtare.
27. Sa sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.265, datë
03.03.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë si dhe vendimit nr.35, datë 14.01.2010, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier janë rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe për
këtë shkak duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Fier, me tjetër trup gjykues e cila duhet të zgjidhë në themel të
drejtën e pretenduar nga pala paditëse.
108
PËR KËTO ARSYE:
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/ç të Kodit të Procedurës Civile,
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.265, datë 03.03.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.35, datë 14.01.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe kthimin e çështjes për
rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.10.2015
109
Nr. 00-2015-3439 i Vendimit (415)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: MEVLA ZEQO,

ELVANA HEMA,
MYFARETE SHLLAKU.
TË PADITUR: PRANVERA SHLLAKU,
ELIDA KANANI (KEPUCKA),
ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME FIER.
OBJEKTI:
Konstatim si akt absolutisht i pavlefshëm i kontratës së dhurimit
nr.2159 dhe nr.674, kol, datë 22.12.1994
dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.
Fshirjen nga ZRPP e pasurisë nr.2/310 truall me sipërfaqe 2154 m2,
ndërtesë 57 m2 e ndodhur në ZK 8532 lagja Sheq i Madh Fier,
volumi 15 faqe 212.
Baza Ligjore: Neni 92 pika a i K.Civil,
neni 163, 193/h i K.Civil, neni 46/1,67 pika “ë”, e ligjit “Për noterinë”
nr.7829 datë 01.06.1994 i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1277, datë 01.07.2010, ka

vendosur:
“Pranimin e padisë së paditëseve: Mevla Zeqo; Elvana Hema ; Myfarete
Shllaku , kundër të paditurave : Elida Kanani (Kepucka), Pranvera Shllaku dhe
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier, si të bazuar në
ligj dhe prova shkresore.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së dhurimi nr.2159
repertori dhe nr.674 koleksioni, dt. 22.12.1994 të Zyrës së Noterisë Fier.
Kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme duke u njohur paditëset: Mevla
Zeqo; Elvana Hema; Myfarete Shllaku dhe të paditurat: Elida Kanani
(Kepucka), Pranvera Shllaku, bashkëpronare në pjesë të barabarta mbi
pasurinë trashëgimore, sendet e paluajtshme: banesë me sipërfaqe ndërtimore
prej 57 m2 dhe sipërfaqe trualli prej 2.154 m2, me nr.pasurie 2/310 , Zona
Kadastrale nr.8532 , lagja "Sheq i Madh”, Fier.
Fshirjen nga regjistri i pasurive të paluajtshme i Zyrës Vendore të Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Fier të pasurisë së paluajtshme: banese me
110
sipërfaqe ndërtimore prej 57 m2 dhe sipërfaqe trualli prej 2.154 m2, me
nr.pasurie 2/310, Zona Kadastrale nr.8532, lagja "Sheq i Madh”, Fier, në favor
të të paditurës Elida Kanani (Kepucka).
Një kopje e këtij vendimi kur të marrë formë të prerë të regjistrohet në
regjistrin e pasurive të paluajtshme të Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Fier.
Pushimin e gjykimit të padisë së paditëses Pranvera Shllaku, kundër të
paditurave: Elida Kanani (Kepucka) dhe Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Fier, më objekt: Konstatimin si akt absolutisht të pavlefshëm të
kontratës së dhurimit nr.2159 repertori dhe nr.674 koleksioni, dt.22.12.1994
dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme si dhe fshirjen nga Z.R.P.P e
pasurisë nr.2/310, truall me sipërfaqe 2154 m2, ndërtese 57 m2, e ndodhur ne
ZK 8532 ,lagja “Sheq i Madh” Fier, volumi 15 faqe 212, për shkak të
mosparaqitjes së saj pa shkaqe të arsyeshme në seancën gjyqësore të dt.
05.05.2010, ora 11.00”.
Gjykata e Apelit Vlore, me vendimin nr.597, datë 08.06.2011, ka vendosur:

Fier dhe pushimin e gjykimit”.
Kundër vendimit të gjykatës se Apelit në mbështetje të Nenit 472 të K.Pr.Civile,

ka ushtruar rekurs Melva Zeqo, Elvana Hema, Myfarete Shllaku e K/Rekurs Edlira
Kanani (Kepucka), duke parashtruar keto shkaqe:
 Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në kundërshtim me provat dhe ligjin.
 Gjykata e apelit duhet të trajtonte me kujdes në vendimin e saj atë që ka ngritur edhe
pala paditëse në kërkimet e saj duke evidentuar pavlefshmërinë absolute të kësaj
kontrate dhurimi, fakti që akti noterial, kontrata e dhurimit është bërë në kundërshtim
me nenin 726 të K.Civil.
 U vërtetua dhe pranuar nga gjykata në gjykim se kontrata e dhurimit është bërë në
datën 22.12.1994, ndërsa vendimi nr 199 i K.K.K.Pronave është marrë në datën
26.10.1995.
 Me marrjen e vendimit të të K.K.K.Pronave dhe duke marrë titullin pronare kanë të
gjitha tagrat dhe mundet të disponojë mbi pasurinë e tyre të njohur dhe kthyer me
V.K.K.Pronave ish pronarëve.
 Akti noterial kontratë dhurimi datë 22.12.1994 është përpiluar para se të dilte
vendimi nr.199 datë 26.10.1995 pothuaj një vit me pare, kur dhuruesi Sherif Kepuska,
 Nuk kishte të drejta të dispononte mbi sendin, nuk ishte pronare i tij, kishte aplikuar
në K.K.K.Pronave dhe sigurisht priste vendimin e tij.
 Koha kur është bërë kontrata e dhurimit bën fjalë jo për një pasuri reale, por që i
përkiste së ardhmes.
 Duke qënë që akti noterial kontratë dhurimi është bërë për një pasuri që i ndjeri
Sherif Këpuska do të fitonte në të ardhmen, ky akt është i pavlefshëm. Neni 726 K.C,
thotë “Dhurimi nuk mund të përmbaje veçse pasurine e tashme të dhuruesit.
Nëqoftëse përfshin pasurinë e ardhshme, dhurimi është i pavlefshëm përsa i takon
kësaj.
 Kontrata e dhurimit në këtë rast në vështrim të nenit 92/a të K.C, është veprim juridk
absolutisht i pavlefshëm sepse vjen në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të
ligjit dhe si e tillë nuk mund të krijojë asnjë pasojë juridike.
 Gjykata në hetimin gjyqësor duhet të shprehet dhe të vendosë mbi sa kërkojmë palët.
111
 Kërkojmë prishjen e vendimit të gjykatë së apelit dhe lënien ne fuqi të vendimit të
gjykatës së rrethit.
Pala e Paditur Edlira Kanani (Kepucka) ka paraqitur Kundër Rekurs pranë

Gjykatës së Lartë;
 Vendimi i gjykatës së apelit është i drejtë dhe i bazuar në ligj.
 Rekursi i paraqitur nga ana e palës paditëse nuk përmban asnjë nga kushtet e
parashikuara nga neni 472 i K.Pr.C, e në këto kushte duhet të vendoset mosshqyrtimi
i tij.
 Gjykata e apelit me të drejtë ka arritur në përfundim se gjykata e rrethit ka
interpretuar gabim ligjin material dhe atë procedural, ajo ka disponuar në
kundërshtim me c’ka i është kërkuar në objektin e padisë, duke e zgjidhur çështjen
jashtë objektit të saj.
 Pala paditëse sipas të gjitha akteve që u administruan nuk kishte asnjë të drejtë
pronësie mbi pasurinë që ishte trajtuar në kontratën e dhurimit, as në kohën e
kryerjes së veprimit juridik dhe as më pas.
 Pala paditëse përcakton se shkak determinant për konstatimin absolutisht të
pavlefshëm të kontratës së dhurimit mungesën e emrit, mbiemrit dhe nënshkrimit në
këtë kontratë.
 Në fakt në kopjen që disponohet nga noterja ekziston emri i plotë i dhuruesit, pronarit
të pasurisë, ashtu edhe në kopjen që disponon ZVRPP Fier është shënuar emri i
dhuruesit.
 Pretendimi i palës paditëse ngritur në gjykatën e rrethit se dhuruesi ende nuk ishte
bërë pronat me vendimin e K.K.K.Pronave, kur ka realizuar kontratën e dhurimit
është rrëzuar nga kjo gjykatë, e pala paditëse nuk bëri apel por u pajtuar në vendimin
e gjykatës.
 Në këto kushte kërkimi i saj ka rënë në dekadence, ishte gjykata e apelit që mbi bazën
e ankimit të palës paditëse të mund të bënte ose këtë ndryshim në arsyetimin e
vendimit. Kërkojmë lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.597, datë 08.06.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë jo në
zbatim të ligjit e si tillë duhet të prishet e çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë
gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES
Rezultoi se palët ndërgjyqës (personat fizike) janë trashëgimtare ligjore të radhës së

parë të trashëgimlënësit Sherif Këpucka. Trashëgimlënësi në gjallërinë e tij ka redaktuar aktin
noterial kontratë dhurimi nr.2159 repertori dhe nr.674 koleksioni, te dt. 22.12.1994 pranë
Zyrës së Noterisë Fier.
Nëpërmjet kontratës së dhurimi nr.2159 rep. dhe nr.674 kol., dt. 22.12.1994 të Zyrës
se Noterisë Fier trashëgimlënësi Sherif Kepucka duke evidentuar se ka në pronësinë e tij një
shtëpi banimi të ndodhur në “Sheq të Madh”, Fier, të përbëre nga ambientet: një dhomë, një
kuzhine, një korridor, një banjë, një verandë dhe një pus dhe pastrehë, të ndërtuar mbi
themele guri e mure tulle, mbuluar me çati me solete, me kufizime përkatëse; Veri: Banesa e
112
Fari Kepuckes, Jugu: Jonuz Kepucka, Lindje: Rruge automobilistike; Perëndimi: Me lumin e
Gjanicës, të shtrirë mbi një sipërfaqe 2.500 m2 truall, me gjatësi 100 metra dhe gjerësi 25
metra.
Ketë banesë shtetasi Sherif Kepucka ja ka dhuruar vajzës së tij se tij Elida Kepuska,
me cilësinë e pranueses së dhurimit. Në këtë veprim juridik të bërë në prani të noterit ka
dhënë pëlqimin e saj edhe bashkëshortja e dhuruesit, shtetësjia Afitab Kepuska. Pronësia e
dhuruesit mbështetej në Notën e transkriptimit nr.476 regj, dt. 26.03.1993 të Hipotekës Fier si
dhe me vendimin e Gjykatës Fier nr 742, dt. 09.06.1993, plotësuar me vendimin e Gjykatës
se Rrethit Gjyqësor Fier nr.15 , dt. 08.07.1993 për truallin.
Më pas trashëgimlënësit Sherif Këpuca me vendimin nr.199, dt. 26.10.1995, të
Komisionit të Kthimit Kompensimit të Pronave Ish-Pronarëve të Bashkisë Fier në përputhje
me ligjin 7698, dt. 15.04.1993, neni 19 dhe V.K.M nr.301, dt. 14.06.1993 pika 2/a, i është
kthyer në natyrë sipas pikës 2 të diapozitivit të këtij vendimi administrative: “Një sipërfaqe
trualli prej 2154 m2 të ndodhur në lagjen “Sheq i Madh”, Fier, me kufizime përkatëse: fakt u
provua në gjykim provën shkresore nr.357/1 protokolli, dt. 18.02.2010 të lëshuar prej Zyrës
Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier.
Pala paditesh pretendoi ne gjykim se, Kontrata e dhurimit nr.2159 dhe nr.674 kol
dt.22.12.1994 e Zyrës së Noterisë Fier ku ishte disponuar pasuria e paluajtshme e
sipërpërmendur në favor të së paditurës Elida Kanani (Këpuca) ishte një veprim absolutisht i
pavlefshëm dhe në kundërshtim me ligjin dhe duhej të konsiderohej nul, pasi në datën
22.12.1994 kur ishte realizuar kontrata e dhurimit, babai i tyre, i ndjeri Sherif Këpuca, nuk
kishte qenë pronar i sipërfaqes se truallit prej 2.500 m 2, pasi në bazë të ligjit në atë kohë
paraqitej si pronar shteti sipas kushtetutës se vitit 1974.
Ai ishte bërë pronar i kësaj pasurie rreth një vit më vonë nga përpilimi i kontratës se
dhurimit nëpërmjet vendimit administrativ nr.199 dt. 26.10.1995 të Kthim Kompensimit të
Pronave Ish-Pronareve të Bashkisë Fier, kështu që përderisa në momentin e bërjes së
kontratës së dhurimit nuk kishte pronar i pasurisë truall me sipërfaqe prej 2.500 m2, ai nuk
mund ta tjetërsonte atë në persona të tjerë në kuptim të nenit 762 të .Civil.
Kontrata e dhurimit nr.2159 dhe nr.674 kol, dt. 22.12.1994 e Zyrës së Noterisë Fier
ishte bërë në kundërshtim me nenin 46/l të ligjit nr.7829, dt. 01.06.1994 ‘’Për Noterinë " për
shkak se ajo nuk ishte nënshkruar me emër dhe mbiemër të plotë nga ana e dhuruesit Sherif
Kepucka. Duke qenë një veprim juridik absolutisht i pavlefshëm ai nuk sillte asnjë pasojë
juridike dhe duhej të konsiderohej nul që nga momenti i bërjes se tij .
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.1277, datë 01.07.2010, ka
vendosur: “Pranimin e padisë së paditëseve: Mevla Zeqo; Elvana Hema ; Myfarete Shllaku,
kundër të paditurave: Elida Kanani (Kepucka), Pranvera Shllaku dhe Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier, si të bazuar në ligj dhe prova shkresore.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së dhurimi nr.2159 repertori dhe nr.674
koleksioni, dt.22.12.1994 të Zyrës së Noterisë Fier.
Kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme duke u njohur paditëset: Mevla Zeqo;
Elvana Hema; Myfarete Shllaku dhe të paditurat: Elida Kanani (Kepucka), Pranvera
Shllaku, bashkëpronare në pjesë të barabarta mbi pasurinë trashëgimore, sendet e
paluajtshme: banesë me sipërfaqe ndërtimore prej 57 m2 dhe sipërfaqe trualli prej 2.154 m2,
me nr.pasurie 2/310, Zona Kadastrale nr.8532, lagja "Sheq i Madh”, Fier. Fshijen nga
regjistri i pasurive të paluajtshme i Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Fier të pasurisë së paluajtshme: banese me sipërfaqe ndërtimore prej 57 m2 dhe sipërfaqe
trualli prej 2.154 m2, me nr.pasurie 2/310, Zona Kadastrale nr.8532, lagja "Sheq i Madh”,
Fier, në favor të të paditurës Elida Kanani (Kepucka).
Një kopje e këtij vendimi kur të marrë formë të prerë të regjistrohet në regjistrin e
pasurive të paluajtshme të Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier.
113
Pushimin e gjykimit të padisë së paditëses Pranvera Shllaku, kundër të paditurave:
Elida Kanani (Kepucka) dhe Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier, më objekt:
Konstatimin si akt absolutisht të pavlefshëm të kontratës së dhurimit nr.2159 repertori dhe
nr.674 koleksioni, dt.22.12.1994 dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme si dhe
fshirjen nga Z.R.P.P e pasurisë nr.2/310, truall me sipërfaqe 2154 m2, ndërtese 57 m2, e
ndodhur ne ZK 8532, lagja “Sheq i Madh” Fier, volumi 15 faqe 212, për shkak të
mosparaqitjes së saj pa shkaqe të arsyeshme në seancën gjyqësore të dt. 05.05.2010, ora
11.00”.
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “ ...Rezultoi në gjykim se palët ndërgjyqëse
(personat fizike) janë trashëgimtare ligjorë të radhës së parë të trashëgimlënësit Sherif
Kepucka, atit të tyre që ka ndërruar jetë me dt,28.09.1998.
Ky fakt u provua në gjykim me provën shkresore vendim gjyqësor civil nr.1446,
dt.10.05.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. E ema e tyre, Afitab Kepucka , ka
ndërruar jetë me 28.04.2004 dhe e ka disponuar pasurinë e saj me testament, fakt ky i
provuar me vendimin gjyqësor nr.5134, dt.19.09.2005, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Paditëset 1.Mevla Zeqo; 2. Elvana Hema, 3.Myfarete Shllaku, si trashëgimtare
ligjorë të radhës se parë trashëgimlënësit Sherif Kepucka, atit të tyre, kërkojnë të realizohen
të drejtat e tyre pasurore që u janë mohuar padrejtësisht në baze të një veprimi juridik të
absolutisht pavlefshëm siç është kontrata e dhurimit nr.2159 rep dhe nr.674 kol, dt.
22.12.1994, të Zyrës së Noterisë Fier ku është disponuar pasuria e paluajtshme e
sipërpërmendur në favor të të paditurës Elida Kanani (Kepucka) në ketë gjykim.
Përderisa ekziston interesi i ligjshëm dhe pasuror i paditëseve ato legjitimohen në
ngritjen e kësaj padie dhe ketë qëndrim gjykata e mbështet edhe në frymën e vendimit
unifikues te Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë Tiranë nr.23, dt.01.04.2002 që
analizon kontratën e dhurimit në raport me marrëdhëniet trashëgimore.
Në këtë kuadër gjykata rrëzon edhe prapësimin e palës së paditur për moslegjitimim
të palës paditëse në ngritjen e kësaj padie.
b) Ekziston fakti juridik që trashëgimlënësi Sherif Kepucka nuk ka nënshkruar në
mënyrë të plotë emrin dhe mbiemrin e tij në fund të përmbajtjes së aktit noterial, kontratë e
dhurimit nr.2159 dhe nr.674 kol, dt. 22.12.1994 të Zyrës së Noterisë Fier.
... mosvënia e emrit dhe mbiemrit të plotë të trashëgimlënësit Sherif Kepucka në fund
të aktit noterial, bie në kundërshtim me nenin 46/1 të ligjit nr.7829, datë 01.06.1994 “Për
Noterinë” ku thuhet shprehimisht se: "Aktet nënshkruhen rregullisht nga palët dhe
pjesëmarrësit në akt në prani të noterit, duke shkruar emrin dhe mbiemrin e plotë".
Nga këqyrja e aktit kontratë dhurimi, rezulton se trashëgimlënësi Sherif Kepucka nuk
ka nënshkruar plotësisht emrin mbiemrin e tij, por ka vendosur një firmë, veprim i cili nuk
është në përputhje me nenin 46/1 të ligjit nr.7829, dt. 01.06.1994, “Për Noterinë”.
Ky veprim juridik formal që është neglizhuar prej tij dhe noterit në bërjen e aktit dhe
pas sjell automatikisht pavlefshmërinë absolute të tij, pasi bie ndesh me përmbajtjen e ligjit
nr.7829, 01.06.1994 “Për Noterinë”, neni 67, germa ë .Sipas ligjit nr.7829 , dt. 01.06.1994,
“Për Noterinë” , neni 67 , germa ë, i titulluar "Pavlefshmëria e akteve dhe e veprimeve
noteriale dhe regjistrave të noterisë”, thuhet se :Janë të pavlefshme aktet dhe veprimet
juridike, kur :...ë) akti noterial që është hartuar pa u respektuar rregullat e parashikuara nga
nenet 43.46 te këtij ligji .
Sipas Kreut II te Titulluar "Mënyra e redaktimit të akteve”, neni 46, paragrafi i parë,
thuhet se " aktet nënshkruhen rregullisht nga palët dhe pjesëmarrësit në akt në prani të
noterit, duke shkruar emrin dhe mbiemrin e plotë.
Sipas përmbajtjes të këtij neni gjykata arrin në konkluzionin se legjislatori ka dashur
me këtë nen që palët jo vetëm të kryejnë një veprim juridik në përputhje me ligjin, por ai i ka
114
kushtuar rëndësi edhe pikëpamjes formale të rregullsisë së nënshkrimit (emër dhe mbiemër i
plotë dhe në, mënyrë të qartë) në akte noteriale të tilla siç janë edhe kontrata noteriale e
dhurimit të pasurisë së paluajtshme.
Kjo hollësi e vlerësuar si e rëndësishme për gjykatën në bërjen e aktit është
neglizhuar si prej trashëgimlënësit Sherif Kepucka, bashkëshortes së tij Afitab Kepucka,
pranueses së dhurimit Elida Kepucka ashtu edhe prej nëpunësit publik ,noterit.
Mosrespektimi i këtij formaliteti ligjor passjelle një veprim juridik me cen dhe
absolutisht te pavlefshëm në kuptim te ligjit nr.7829, 01.06.1994, “Për Noterinë”, Kreut II, i
Titulluar "Mënyra e redaktimit të akteve”, neni 46, paragrafi i parë dhe nenit 92, pika “a" të
Kodit i Civil.
Në lidhje me pretendimin tjetër të palës paditëse se nuk mund të tjetërsohej sipërfaqja
e truallit prej 2.514 m2 pasi trashëgimlënësi, Sherif Kepucka, në momentin e bërjes së
kontratës së dhurimit nuk paraqitej si pronare, nuk qëndron për këtë gjykatë. Është e vërtetë
që në momentin e bërjes se kontratës se dhurimit në favor të palës së paditur Elida Kanani,
trashëgimlënësi Sherif Kepucka nuk i ishte kthyer fizikisht sipërfaqja e truallit prej 2.514 m2.
Në vështrim të vendimit unifikues të Gjykatës së Lartë Tiranë nr.23 , dt.01.04.2002,
por edhe nga praktika gjyqësore vendimi administrativ i kthimit në natyrë të truallit nuk
është një mënyrë e fitimit të pronësisë, pasi ai nuk krijon një situate të re (nuk ka efekt
konstitutiv), por ka ristabilizon ligjshmërinë dhe drejtësinë në lidhje me pronën e shtetëzuar
nga regjimi komunist.
Në këtë kontekst e drejta e kompensimit në natyrë duke qenë një e drejte reale e
vendosur me ligj, mund të disponohet me anë dhurimi prej titullarit të saj edhe ne rastin kur
nuk ka dalë akoma vendimi administrativ i komisionit të pronave që i kthen pronën ish-
pronarit. b/1. Gjykata duhet të zgjidhe edhe pasojën e ardhur nga veprimi absolutisht i
pavlefshëm në kuptim të nenit 106 te K.Civil duke patur parasysh edhe faktin që palët kanë
qenë në mirëbesim.
Duke qenë së prindërit e palëve ndërgjyqës kanë ndërruar jetë, atëherë sendet e
paluajtshme: banesë me sipërfaqe ndërtimore prej 57 m2 dhe sipërfaqja e truallit prej 2.154
m2 duhet të njihen në pronësinë e trashëgimtareve ligjore të radhës së parë të tyre,
konkretisht paditëseve: 1.Mevla Zeqo; 2.Elvana Hema, 3.Myfarete Shllaku dhe të paditurave
në këtë gjykim: Elida Kanani (Kepucka) dhe Pranvera Shllaku.
b/2. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin e tyre unifikues nr.5,
dt.20.01.2009, çmojnë se nuk ka padi për “konstatim të pavlefshmërisë absolute", për
rrjedhojë ato konkludojnë se nuk mund të ngrihet një padi e tillë dhe as nuk mund të flitet për
parashkrim të një padie që nuk ekziston. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në këtë
vendim sipas edhe një qëndrimi unifikues të mëparshëm, kanë arritur përfundimisht në
konkluzionin se: “pavlefshmëria absolute konstatohet nga gjykata edhe kryesisht, duke
zgjidhur pasojat në padinë që po gjykon”. Në rastin konkret, padia e ngritur nga paditëset ka
për qëllim për njohjen e bashkëpronësisë trashëgimore që pretendohet se është mohuar me
një veprim juridik absolutisht të pavlefshëm të trashëgimlënësit Sherif Kepucka gjatë
gjallërisë së tij. Për këtë qëllim pala paditëse ka operuar edhe me kërkimin tjetër në padi dhe
konkretisht me atë të fshirjes nga Z.R.P.P të pasurisë me nr.2/310, truall me sipërfaqe 2.154
m2, ndërtese 57 m2 , të ndodhur ne ZK nr.8532 lagja "Sheq i Madh”, Fier, volumi 15 faqe
212, në favor të të paditurës Elida Kepucka, pasi kësaj të fundit i ka ardhur kjo pasuri si
rezultat i një veprim juridik absolutisht të pavlefshëm të trashëgimlënësit Sherif Këpucka në
bërjen e kontratës së dhurimit nr.2159 dhe nr.674 kol dt. 22.12.1994 e Zyrës së Notërisë
Fier.
c) Gjithashtu gjykata duhet te urdhëroje Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive
Paluajtshme Fier të beje fshirjen e regjistrimit të pasurisë së paluajtshme truall me sipërfaqe
115
2154 m2 dhe ndërtese 57 m2, me nr.2/310, të ndodhur ne ZK nr.8532 , lagja "Sheq i Madh”,
Fier, volumi 15, faqe 212 , në favor të të paditurës Elida Kepucka .
Gjithashtu ajo çmon se në kuptim të nenit 193 germa dh te K.Civil duhet të urdhëroje
Zyrën Vendore e Regjistrimit të Pasurive Paluajtshme Fier që pasurinë e mësipërme t’a
regjistroje në emër të paditëseve l.Mevla Zeqo ; 2. Elvana Hema, S.Myfarete Shllaku dhe të
paditurave: Elida Shllaku dhe Pranvera Shllaku.
Prapësimet e të paditurës se gjykata nuk është kompetente për të urdhëruar fshirjet
dhe se nuk ishte kjo forma ligjore e duhur për urdhërimin e fshirjeve, bien poshtë nga
përmbajtja e Vendimit nr.17, datë 23.04.2010 të Gjykatës Kushtetuese të Republikës së
Shqipërisë , i cili ka vendosur si me poshtë: a)Shfuqizimin si të papajtueshëm me Kushtetutën
të paragrafit të dytë dhe të tretë të nenit 10 dhe të paragrafit të dytë të nenit 39/a të Ligjit
nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, të shtuar me Ligjin
nr.9701, datë 02.07.2007 “Për disa shtesa e ndryshime në Ligjin nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”; b) Shfuqizimin si të papajtueshëm me
Kushtetutën të Udhëzimit të Këshillit të Ministrave nr.4, datë 21.11.2007, “Për miratimin e
procedurës së fshirjes së regjistrimeve të kryera në kundërshtim me ligjin dhe të atyre, që
krijojnë mbivendosje, në zyrën e regjistrimit të pasurive të paluajtshme.
Shfuqizimi i neneve përkatëse në ligj dhe në aktin nënligjor nuk i jep me akses ligjor
as regjistruesit të bëjë pezullimin e regjistrimit mbi pasurinë e paluajtshme dhe as krye
regjistruesit të bëjë fshirjen e regjistrimit nga ardhja e kërkesës në mënyre të arsyetuar prej
regjistruesit dhe kjo gjykatë e interpretimit të ligjit konkludon se fshirjet e regjistrimeve të
pasurive të paluajtshme duhet t’i nënshtrohen një procesi të rregullt gjyqësor dhe jo
njëanshmërisë administrative.
Në këtë kuadër edhe ky kërkim i paditëseve gjendet i bazuar dhe përfundimisht kjo
gjykatë e gjen të bazuar këtë padi në ligj dhe pranon atë. ...”
“Prishjen e vendimit nr.597, datë 08.06.2011, të Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier dhe
pushimin e gjykimit”.
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “....gjykata e rrethit ka gabuar në përmbajtjen e
dispozitivit, pasi ndërkohe që kërkohet kthimi i palëve në gjendjen e mëparshme, ajo ka
disponuar me detyrimin e palëve të njihen bashkëpronar në pjesë të barabarta mbi pasurinë
trashëgimore. Gjykata ka zgjidhur pasojat juridike që nuk janë kërkuar prej palëve. Gjykata
ka gabuar dhe përsa i përket konstatimit të pavlefshmërisë absolute të kontratës së dhurimit,
Gjykata e apelit pasi përsëriti pjesërisht hetimin gjyqësor, konstatoi se kontrata e dhurimit të
kryer prej dhuruesit Sherif Kepucka, rezulton nënshkrimi i plotë i dhuruesit dhe përsa kohë
nuk pretendohet falsiteti i tij prej asnjë prej palëve ndërgjyqëse, kontrata e dhurimit të jetë
nënshkruar rregullisht duke shfaqur vullnetin e plotë të dhuruesit. Përsa kohë shfaqja e
vullnetit të dhuruesit është e pa vesuar dhe kontrata nuk është falsifikuar, gjykata e apelit
çmon se ajo është e vlefshme dhe në përputhje me nenin 46/1 të ligjit “ për Noterinë’ me
ndryshimet e tij...”.
Kundër vendimit të gjykatës se Apelit në mbështetje të Nenit 472 të K.Pr.Civile, ka
ushtruar rekurs Melva Zeqo, Elvana Hema, Myfarete Shllaku e K/Rekurs Edlira Kanani
(Kepucka), si dhe ka paraqitur kundër rekurs Pala e Paditur Edlira Kanani (Kepucka).
II. LIGJI I ZBATUESHËM
Neni 92 pika a i K.Civil, neni 163, 193/h i K.Civil,

Neni 46/1,67 pika “ë”, e ligjit “Për noterinë” nr.7829 datë 01.06.1994 i ndryshuar.
116
III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga palët paditëse përbëjnë shkaqe

ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e
vendimit nr.597 datë 08.06.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore e të
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë,e kundra
padisë, pretendimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e
apelit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj vendimi i kësaj gjykate
duhet të prishet e çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup
gjykues.
Gjykata e Apelit Vlorë ka shqyrtuar shkaqet e ankimit duke çmuar nevojën e
përsëritjes së hetimit gjyqësor. Gjykata ka vërejtur që, ...Me padinë objekt gjykimi palët kanë
synuar njohjen e bashkëpronësisë qëllim i cili nuk mund të realizohet me padinë e ngritur
prej tyre dhe as pasojat në rast pavlefshmërie...gjykata e rrethit ka gabuar në përmbajtjen e
dispozitivit, pasi ndërkohe që kërkohet kthimi i palëve në gjendjen e mëparshme, ajo ka
disponuar me detyrimin e palëve të njihen bashkëpronar në pjesë të barabarta mbi pasurinë
trashëgimore. Gjykata ka zgjidhur pasojat juridike që nuk janë kërkuar prej palëve. Në
përfundim gjykata e apelit ka vendosur Prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë paraqitur rekurs palët paditëse, duke
parashtruar pretendime të cilat kanë të bëjnë me themelin e zgjidhjes së çështjes objekt
gjykimi. Sipas rekursit, rezulton se palët paditëse kanë pretenduar në shkak rekursi se nuk
ndodhemi në rastet e pushimit të gjykimit .
Gjykata e Lartë në praktikën e saj gjyqësore ka parashtruar në mënyrë të konsoliduar
kuptimin dhe interpretimin që duhet të bëhet lidhur me dispozitën e nenit 468 të K.Pr.Civile,
veçanërisht lidhur me “padinë që nuk mund të ngrihet”.
Kështu, në interpretim të dispozitës së nenit 468 të K.Pr.Civile, duhet të mbahet
parasysh se padia nuk mund të ngrihet në rastet e mungesës të parakushteve procedurale, si
ekzistenca e gjyqvarësisë (neni 58 i K.Pr.Civile); mungesa e zotësisë së palëve (nenet 33 dhe
91 të K.Pr.Civile); dhe në raste të mungesës së kushteve themelore të padisë, të tilla si
mungesa e legjitimitetit formal dhe interesit për të ngritur padi (neni 184 i K.Pr.Civile), si dhe
kur e drejta e pretenduar të mbrohet nëpërmjet vendimit të gjykatës nuk është parashikuar në
një normë të së drejtës. Parakushtet procedurale janë kushte për krijimin e marrëdhënies
procedurale; mungesa e tyre nuk pengon inicimin e procesit, por përbën pengesë për
shqyrtimin e themelit të çështjes. Në këtë kuptim arrihet në konkluzionin se mungesa e
legjitimitetit procedural (formal) pas sjell pushimin e gjykimit të padisë, ndërsa mungesa e
legjitimitetit substancial pas sjell rrëzimin e saj, pasi legjitimiteti formal gjen rregullim në
normat procedurale ndërkohë që pasja e legjitimitetit aktiv apo pasiv është një çështje që
zgjidhet nga normat materiale. Pra legjitimimi procedural është kusht për vazhdimin e
gjykimit, ndërsa legjitimimi aktiv dhe pasiv i takon shqyrtimit gjyqësor të themelit të
çështjes, për të cilin gjykata shprehet në vendimin përfundimtar.
Neni 31 i K.Pr.Civile, i cili përfaqëson interesin e ligjshëm, përcakton edhe pozitën e
palëve në proces. Kështu, personi që, duke pretenduar se e drejta subjektive i takon atij, i
drejtohet gjykatës për të kërkuar njohjen ose rivendosjen e kësaj të drejte të shkelur nga një
person tjetër që e thërret në gjykim rregullisht, quhet paditës dhe gëzon legjitimimitetin aktiv.
Ndërsa, personi të cilit i drejtohet kërkimi, duke pretenduar se është ky person që ka shkelur,
cënuar apo mohuar të drejtën e paditësit, quhet i paditur dhe ka legjitimimitet pasiv.
117
Kolegji Civil evidenton se, nga pikëpamja teorike, nëse gjatë gjykimit nuk vërtetohet
e drejta subjektive e shkelur apo mohuar paditësit, dhe kjo nga ana e të paditurit, atëhere do të
ndodheshim përpara mungesës së legjitimimit aktiv dhe pasiv, i cili nuk do t’i humbiste palës
të drejtën për të ngritur padi, por do të çonte në rrëzimin e saj si të pabazuar.
Në këtë kuptim, duke iu përmbajtur qëndrimeve të saj të mëparshme, Kolegji Civil
vlerëson të evidentojë edhe një herë se pranimi apo rrëzimi i padisë ka vend kur ngritja e
padisë e ka një bazë juridike, një shkak ligjor, bazuar në të drejtën objektive, për t’iu
parashtruar gjykatës për zgjidhje, pra është një padi që mund të ngrihet dhe i përket
juridiksionit gjyqësor, por ajo që kërkohet me padi, në përfundim të gjykimit, nuk arrin të
provohet. Po kështu edhe nëse ajo që është e kërkueshme ligjërisht në rrugë gjyqësore, mbi
provat e paraqitura, vërtetohet se nuk gjen mbështetje në ligj.
Në thelb, ngritja e padisë, hartimi dhe paraqitja e kërkesëpadisë, janë mjeti procedural
me të cilin paditësi vë në lëvizje gjykatën, kur pretendon se ka një të drejtë subjektive, për të
njohur a mbrojtur, e cila gjen mbështetje në të drejtën pozitive, si nga pikëpamja materiale
ashtu edhe nga ajo procedurale (për t’iu drejtuar gjykatës). Nëse ajo që, konkretisht, paditësi
pretendon se i është cenuar apo që duhet t’i njihet, parashikohet nga e drejta pozitive në
aspektin material, e akoma më tej, nëse e drejta pozitive i njeh paditësit të drejtën që këtë të
kërkojë ta realizojë nëpërmjet gjykatës, atëhere gjykata ka detyrimin të vijojë me shqyrtimin
dhe zgjidhjen e çështjes për të verifikuar nëse ajo kërkohet konkretisht me padi (në objekt)
është e mbështetur edhe në prova e në ligj.
Akoma më tej, vetë Kodi i Procedurës Civile, duke respektuar parimet më të larta të
drejtësisë kushtetuese dhe civile, në nenin 1 të tij, shprehimisht urdhëron gjykatat ta zgjidhin
çështjen edhe në të atilla rrethana ligjore. E drejta pozitive bashkëkohore vlerësohet se
ekziston edhe kur ajo që pretendohet të njihet a të mbrohet me anë të gjykatës, ndonëse mund
të mos jetë parashikuar nga një normë konkrete e ligjit, përbën një vlerë e të drejtë të njohur
e të mbrojtur nga Kushtetuta, parimet, fryma dhe dispozitat e saj (vendimi i Kolegjit Civil
nr.277, datë 29.05.2012).
Nga ana tjetër nga interpretimi i nenit 468 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata
vendos pushimin e çështjes... kur, ndonëse ajo që ngrihet në padi ka mbështetje në të drejtën
pozitive materiale, nga ana e së drejtës pozitive procedurale parashikohet shprehimisht
detyrimi që, ai kërkim, nuk mund t’i parashtrohet (drejtpërdrejt) gjykatës, por një organi që
bën pjesë në juridiksionin administrativ apo një organi tjetër të ngarkuar posaçërisht për atë
qëllim nga ligji (vendimi i Kolegjit Civil nr.262, datë 22.05.2012 dhe me nr.277, datë
29.05.2012).
Kolegji Civil vlerëson se paditëset pretendimet e tyre i mbështetin në nenin 92 të
Kodit Civil, duke pretenduar pavlefshmërinë e veprimit juridik, kontratë dhurimi dhe
njëkohësisht i është kërkuar gjykatës zgjidhja e pasojave duke u kthyer palët në gjendjen e
mëparshme. Duke qenë se padia ka si kërkim pavlefshmërinë e një veprimi juridik, kontratë
dhurimi dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme, Kolegji Civil vlerëson se këto lloj
kërkimesh i përkasin gjithmonë juridiksionit gjyqësor dhe mund të ngrihen para gjykatës me
anë të padisë.
Në zbatim të parimit iura novit curia, sipas të cilit Gjykata mund të vlerësojë vetë
nëse pretendimet e ngritura nga paditësi bien në fushën e veprimit të një dispozite të caktuar,
që nuk është parashtruar para saj, dhe se ajo nuk e konsideron veten të detyruar nga cilësimi
që i është bërë fakteve të çështjes.
E drejta e aksesit në një organ gjyqësor duhet të jetë një e drejtë që lidhet me themelin
dhe jo një e drejtë e pastër formale. Aksesi në gjykatë duhet të jetë substantiv dhe jo thjesht
formal. Mohimi i të drejtës për t’iu drejtuar gjykatës dhe për të marrë një përgjigje
118
përfundimtare prej saj për pretendimet e ngritura, përbën cenim të së drejtës themelore për
një proces të rregullt ligjor.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në rastin konkret palët paditëse nuk kanë
marrë një përgjigje përfundimtare nga Gjykata e Apelit, në lidhje me pretendimet e tyre, qoftë
edhe rrëzimin e padisë, pra duke mos u zgjidhur në themel konfliktit gjyqësor ndërmjet
palëve.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë lë detyrë në rigjykimin e çështjes Gjykatës së Apelit,
që në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në mbështetje
të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, duke mbajtur parasysh konkluzionet e
mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor
nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me argumente pretendimet e palëve të
parashtruara në ankimin e tyre.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se detyrë kryesore e gjykatës së apelit është,
shqyrtimi i çështjes për të gjitha kërkimet e palëve dhe në mënyrë ezauruese, në përputhje me
një proces të rregullt ligjor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 pika “c”të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.597 datë 08.06.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.10.2015
119
Nr. 00-2015-3440 i Vendimit (416)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: DAVA HOXHA.

E PADITUR: SHOQËRIA “PACANI” SH.P.K.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur, Shoqërinë “Pacani” Sh.p.k,
të përmbushë detyrimet kontraktore që rrjedhin nga kontrata
“Për ndërtim apartamenti”, nr.8761/3965, datë 26.12.2008, për:
a) dorëzimin paditëses të apartamentit nr.9, kati parë banimi
me sipërfaqe totale 91.3 m2 në objektin 3 kate shërbime + 6kt banim+1 kat bodrum
në Ishull Lezhë, Rrethi Lezhë, në objektin në ndërtim sipas lejes së ndërtimit
nr.19, datë 14.05.2009, (në gjendjen që është);
b) pagimin paditëses vlerën 0.05 % në muaj prej 1 janar 2010 e në vijim,
mbi shumën prej 31.955 euro (ose 3.936.856 lekë),
që paditësja ka paguar për llogari të të paditurit;
Detyrimin e palës së paditur, Shoqërinë “Pacani” Sh.p.k,
të përmbushë detyrimet kontraktore, që rrjedhin nga kontrata
“Për ndërtim njësie”, nr.8760/3964, datë 26.12.2008, për:
a) dorëzimin paditëses të Njësisë me nr.10, në katin përdhes
të shërbimeve me sipërfaqe totale 30.5 m2 në objektin
3 kate shërbime+6kt banim+1 kat Bodrum në Ishull Lezhë, të Rrethit Lezhë,
në objektin në ndërtim, sipas lejes ndërtimit nr.19, datë 14.05.2009, (në gjendjen që është);
b) pagimin paditëses vlerën 0.05 % në muaj prej 1 janar 2010 e në vijim
mbi shumën prej 31.500 euro (ose 3.880.800 lekë)
që paditësja ka paguar për llogari të të paditurit.
Shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga mos përmbushja e detyrimeve kontraktore
prej palës së paditur Shoqërisë “Pacani” Sh.p.k. në shumën:
a) llogaritur në qiranë mujore prej 25.000 lekë për një apartament banimi
2+1 e pjesë funksionale nga 1 janar 2010 e në vijim dhe
b) fitimin e munguar në vlerën e 1000 euro për çdo muaj për Njësinë,
nga 1 janar 2010 e në vijim.
Baza Ligjore: Neni 32, 154 i Kodit të Procedurës Civile
Neni 419-422, 640, 850 e vijues te Kodit Civil
Kontrata “Për ndërtim apartamenti” dhe “Për ndërtim njësie”, datë 26.12.2008.
120
vendosur:
“Pranimin pjesërisht të padisë.
Detyrimin e palës së paditur shoqëria “Pacani” SHPK të përmbushë detyrimet
kontraktore që rrjedhin nga kontrata “Për ndërtim apartamenti” datë
26.12.2008 dhe kontrata “Për ndërtim njësie” datë 26.12.2008 deri më datë
31.12.2012.
Detyrimin e palës së paditur shoqëria “Pacani” SHPK t’i paguajë si detyrim
kontraktor paditëses shumën 111.515,99 lekë dhe shumën 3.908,83 lekë në
muaj deri sa të përmbushë detyrimin kontraktor.
Detyrimin e palës së paditur shoqëria “Pacani” SHPK t’i paguajë paditëses si
fitim të munguar për objektin njësi për periudhën 01.01.2010 -31.03.2012
shumën 997.781 lekë dhe pas kësaj periudhe shumën 35.000 lekë në muaj
derisa të përmbushë detyrimin kontraktor.
Detyrimin e palës së paditur shoqëria “Pacani” SHPK t’i paguajë paditëses si
fitim të munguar për objektin apartament banimi për periudhën 01.01.2010
-31.03.2012 shumën 665.684 lekë dhe pas kësaj periudhe shumën 23.000 lekë
në muaj derisa të përmbushë detyrimin kontraktor”.

“Prishjen e vendimit nr.477, datë 28.05.2012, të gjykatës së rrethit gjyqësor
Lezhë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë të shkallës së parë
me tjetër trup gjykues”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2014-296, datë 26.02.2014,

ka vendosur:
“Mospranimin e rekursit të paraqitur nga paditësja Dava Hoxha kundër
vendimit nr.427, datë 25.07.2013, të Gjykatës së Apelit Shkodër”.

vendosur:
“Pranimin pjesërisht të padisë së paditëses Dava Hoxha;
Detyrimin e palës së paditur, Shoqërinë “Pacani” Shpk, të përmbushë
detyrimet kontraktore që rrjedhin nga kontrata nr.8761/ 3965, datë 26.12.2008
“Për ndërtim apartamenti”, dhe kontrata nr.8760/3964, datë 26.12.2008, “Për
ndërtim njësi shërbimi” dhe dorëzimin e tyre.
Detyrimin e palës së paditur, Shoqërinë “Pacani” Sh.p.k të paguaj në favor të
paditëses shumën prej 2.293.996 (dy milion e dyqind e nëntëdhjetë e tremijë e
nëntëqind e nëntëdhjetë e gjashtë) lekë, për periudhën 1 janar 2010 deri në
gusht 2014 dhe pas kësaj periudhe të paguaj shumën prej 39.088.3 (tridhjetë e
nëntëmijë e tetëdhjetë pikë tre) lekë për çdo muaj vonesë në dorëzimin e
objekteve “apartament banimi” dhe “njësi shërbimi”.
Detyrimin e palës së paditur, Shoqërinë “Pacani” Sh.p.k të paguaj paditësen
për fitimin e munguar për objektin “njësi shërbimi”, për periudhën 1 janar
2010 deri në gusht 2014, shumën prej 1.960.000 (një milion e nëntëqind e
gjashtëdhjetëmijë) lekë dhe pas kësaj periudhe të paguajë shumën prej 35.00
(tridhjetë e pesëmijë) lekë për çdo muaj vonesë deri sa të përmbushë detyrimin
kontraktor.
Detyrimin e palës së paditur, Shoqërinë “Pacani” Sh.p.k të paguaj paditësen
për fitimin e munguar për objektin “njësi shërbimi”, për periudhën 1 janar
121
2010 deri në gusht 2014, shumën prej 1.288.000 (një milion e dyqind e
tetëdhjetë e tetëmijë) lekë dhe pas kësaj periudhe të paguajë shumën prej
23.00 (njëzet e tre) lekë për çdo muaj vonesë deri sa të përmbushë detyrimin
kontraktor.
Detyrimin e palës së paditur, Shoqëria “Pacani” Sh.p.k të paguaj interesat
sipas përfundimit të ekspertes prej 4.8 për qind në vit mbi bazën e shumave të
mësipërme.
Shpenzimet gjyqësore për avokatin dhe për ekspertet e caktuar kryesisht, në
ngarkim të palës së paditur.
Pushimin e gjykimit për pjesën tjetër”.

Gjyqësor Lezhë për sa është disponuar në pikat 1; 2; 7 e 8 të dispozitivit të
vendimit.
Ndryshimin e këtij vendimi për pjesën tjetër të tij në këtë mënyrë: “Detyrimin
e palës së paditur “Pacani”sh.p.k për të paguar në favor të paditëses Dava
Hoxha shumën 3,908.83 (tre mijë e nëntëqind e tetë presje tetëdhjetë e tre)
lekë në muaj për periudhën 1 janar 2010 e deri në momentin e përmbushjes së
detyrimeve kontraktore (dorëzimit të apartamentit të banimit dhe njësisë
tregtare) nga pala e paditur, plus interesat bankare prej 4,8% (katër presje tetë
përqind) në vit”.
Kundër vendimit nr.66, datë 02.02.2015, të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka

paraqitur rekurs pala paditëse Dava Hoxha, e cila kërkon prishjen vendimit nr.66, datë
02.02.2015, të Gjykatës së Apelit Shkodër për pjesën që ka ndryshuar vendimin nr.474, datë
17.09.2014, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, si dhe lënien në fuqi të vendimit nr.474,
datë 17.09.2014, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, për pjesën që nuk është ndryshuar,
duke parashtruar ndër të tjera se:
 Sipas nenit 465 K.Pr.Civile dhe praktikes gjyqësore të konsoliduar të Gjykatës së
Lartë, Gjykata e Apelit Shkodër ka pasur detyrimin ligjor të shqyrtonte çështjen si
gjykate fakti e ligji. Kësisoj, deduksioni i Gjykatës se: ''Nuk kishte vend për
përsëritjen e pjesshme të hetimit gjyqësor për riparimin e tyre", është jo vetëm në
kundërshtim me kërkesat e ligjit, por realisht Gjykata ka vënë në dyshim objektivitetin
në gjykim, duke cenuar kështu parimin esencial të paanësisë.
 Deduksioni i gjykatës se: “Në rast vonese të dorëzimit të apartamentit dhe njësisë
tregtare nga pala e paditur sipërmarrëse ajo do të ndëshkohet me pagimin e një
shume lekësh të barabartë me 0.05 % të shumës së paguar nga paditësja prej
7.817.656 lekësh. Penaliteti i parashikuar nga palët kontraktore përbën shpërblimin e
dëmit për paditësen porositëse”, nuk bazohet në ligj.
 Sipas ligjit dhe kontratës pala e paditur “Shoqëria “Pacani” Sh.p.k ka pasur
detyrimin ligjor që të informonte rekursuesen për mos zbatimin në kohë të detyrimeve
kontraktore, të shpjegonte arsyet e vonesës, etj. Vetëm mos respektimin e kritereve të
caktuara në nenin 853 K.Civil, është me pasojë. Sipërmarrësi përgjigjet për dëmin që
pëson porositësi, po qe se nuk e paralajmëron atë për sa me sipër.
 Në rastin konkret nuk bëhet fjalë vetëm për penalitete, por për shpërblimin e dëmit të
shkaktuar nga mos paralajmërimi në kohën e duhur porositësen. Ky është një detyrim
ligjor, që gjykata e Apelit Shkodër, jo pa qëllim i shmanget duke cenuar parimin
esencial atë të paanësisë në gjykimin e çështjes duke favorizuar padrejtësisht
122
Shoqërinë “Pacani” Sh.p.k në disavantazh të rekursueses e bashkëshortit të saj që
janë të dy invalid.
 Kërkimet e rekursueses janë në përputhje me dispozitat ligjore të Kreut
“Sipërmarrja”, nenet 853 dhe 861 të Kodit Civil, por dhe me dispozitat e
parashikuara në Kreu II që lidhen me efektet e mosekzekutimit të detyrimeve.
 Qëndrimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është haptazi në kundërshtim me kriteret
ligjore, duke e justifikuar me shprehjen e vullnetit të palëve në kontratat e
sipërmarrjes se dëmi i shkaktuar paditëses është parashikuar në penalitetin 0.05 %
 Paditësja edhe pa kërkuar zgjidhjen e kontratës, ka të drejtë të kërkojë përmbushjen e
detyrimeve dhe shpërblimin e dëmit të pësuar, sipas neneve 853 e 861 të K.Civil në
lidhje me nenin 476 e vijues të K.Civil.
 Vendimi i Gjykatës është në kundërshtim me vendimin Unifikues nr.932, datë
22.06.2000 të Kolegjeve të Bashkuara dhe nenit 686/2 në lidhje me nenin 111 të
Kodit Civil.
 Si në vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara ashtu dhe në dispozitën ligjore
neni 686/2 K.Civil, bëhet fjalë për pavlefshmëri të kushteve të përgjithshme që sjellin
një humbje ose dëmtim të shpërpjesëtuar të interesave të palës kontraktore,
posaçërisht kur ato ndryshojnë në mënyrë thelbësore nga parimet e barazisë e të
paanësisë të shprehura në dispozitat e Kodit Civil që rregullojnë marrëdhëniet
kontraktuale.

VËREN
Se vendimi nr.66, datë 02.02.2015, të Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë jo në
zbatim të ligjit e si tillë duhet të prishet dhe duhet të lihet në fuqi vendimi nr.474 datë
17.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore rezulton se midis palëve ndërgjyqëse janë
realizuar dy veprime juridike dhe konkretisht Kontrata e sipërmarrjes “Për ndërtim
apartamenti", me nr.8261 rep nr.3965, datë 26.12.2008, si dhe kontrata e sipërmarrjes
Kontrate “Për ndërtim Njësisë”, nr.8260 rep nr.3964, datë 26.12.2008.
Afati i ndërtimit dhe dorëzimit të objektit nga sipërmarrësi tek porositësi është caktuar
18 muaj nga momenti i fillimit të punimeve. Ky afat ka filluar me datë 14.05.2008 dhe
përfundon me datën 31.12.2009.
Çmimi i shitjes së këtij apartamenti është 500 Euro/m2 në total 45.650 (dyzet e
pesëmijë e gjashtëqind e pesëdhjete) Euro. Kësti i parë prej 31.955 Euro janë likuiduar
paraprakisht. Diferenca do të likuidohet me dorëzimin e objektit me certifikatën e pronësisë
të Z.V.R.P.P Lezhë dhe me çelësa në dorë. Paditësja ka likuiduar çmimin e përcaktuar në
kontratë, në datën 26.12.2008, për llogari të Shoqërisë “Pacani” Shpk, dhe konkretisht për
apartamentin e banimit shumën 3.936.856 lekë
Çmimi i shitjes së kësaj Njësie është 1475 Euro/m2 në total 45.650 (dyzet e pesëmijë)
Euro. Kësti i parë prej 31.500 Euro janë likuiduar paraprakisht. Diferenca do të likuidohet me
dorëzimin e objektit me certifikatën e pronësisë të Z.V.R.P.P Lezhë dhe me çelësa në dorë.
Paditësja ka likuiduar çmimin e përcaktuar në kontratë, në datën 26.12.2008, për llogari të
Shoqërisë “Pacani” Shpk, për apartamentin e banimit shumën 3.880.800 (tre milion e tetëqind
e tetëdhjetëmijë e tetëqind) lekë.
123
Palët kanë parashikuar dhe kushtin penal nga mos përmbushja e detyrimeve
kontraktore për secilën palë, për apartamentin e banimi dhe për njësinë dhe konkretisht: (a)
në rast se porositësi heq dorë nga porosia, sipërmarrësit i lind e drejta dhe detyrimi që ti
ndalojë porositësit 20 % të shumës së paguar dhe në momentin që këtë apartament do të
prenotojë një person tjetër ose ta shesë, detyrohet tì kthejë porositësit shumën e paguar
minus 20 % ; b) në rast se sipërmarrësi nuk përfundon në afatin e caktuar objektin e porositur
detyrohet të paguaje në favor të porositësit 0.05 % në muaj për vlerën që porositësi ka paguar
si dhe i vë në dispozicion Njësinë edhe pse nuk ka paguar këstin e fundit.
Paditësja Dava Hoxha ka pretenduar vazhdimisht se nga ana e palës së paditur nuk i
janë dorëzuar në afatin e caktuar në kontrata përkatëse dhe për rrjedhojë i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.474, datë 17.09.2014, ka vendosur
pranimin pjesërisht të padisë së paditëses Dava Hoxha, sipas diapozitivit të sipërcituar. Në
marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:
“....(omissis)....Provohet plotësisht se pala e paditur nuk ka përmbushur detyrimet
kontraktore ato të kontratës së sipërmarrjes, në afat, datë 31.12.2009, me vonesa 4 vjet e 8
muaj, dhe për vonesat nuk i ka dhënë asnjë përgjigje paditëses, në kundërshtim me kërkesat e
caktuara në nenin 853 K.Civil. Ekzistojnë kushtet që pala e paditur, si debitore, duhet të
përgjigjet dhe të shpërblejë paditësen për mosdorëzimin në afat të objekteve, gjë për të cilën
detyrohet të paguaj, sipas kontratës, në favor të paditëses 0.05 për qind në muaj për vlerën
që paditësja ka paguar. Gjithashtu, ekzistojnë kushtet që pala e paditur të paguaj paditësen
për fitimin e munguar, në respektim e zbatim në ligjit në tërësi e në veçanti të dispozitave
ligjore nenet 450, 476 e 853 Kodit Civil, për mospërmbushje të detyrimeve nga janar vitit
2010 e në vijim si dhe kamat vonesat përkatëse, përcaktuar nga ekspertja e caktuar nga
Gjykata. Kësisoj, bazuar në shumat e likuiduara nga paditësja për të paditurin, për të dy
kontratat që është respektivisht (31.955 euro) ose 3.936.856 lekë dhe (31.500 euro)
3.880.800 lekë, sanksionit prej 0.005 në muaj që i padituri duhet ti paguajë paditëses duhet
të jenë: (a) për shumën 3.936.856 lekë + 3.880.800 lekë x 0.005 për qind = 39,088.3 lekë në
muaj, për periudhën janari 2010 e deri në gusht 2014, gjithsej 56 muaj, llogaritet shuma
gjithsej prej 2.293.996 lekë dhe në vijim 39. 088 lekë për çdo muaj vonese. (b) Për dëmin e
shkaktuar, fitimin e munguar për banesën, kubature 2+1, e barabartë me 23.000 lekë, për
periudhën janar 2010 deri në gusht 2014, gjithsej 56 muaj arrin në shumën 1.288.000 lekë
dhe në vijim për çdo muaj vonesë 23.000 lekë;(c) Për dëmin e shkaktuar nga fitimi i munguar
për njësinë e shërbimit e barabartë me 35. 000 lekë në muaj, për periudhën janar 2010 e deri
në gusht 2014, gjithsej 56 muaj është në shumën 1.960.000 lekë dhe pas kësaj 35.000 lekë në
muaj.; ç) Gjithashtu, i kërkojnë gjykatës dhe interesat për çdo vit në masën 4.8, mbi shumat e
sipërcituara 2.293. 996 lekë dhe në vijim 39.088 lekë për çdo muaj vonesë, plus 1.288.000
lekë dhe në vijim për çdo muaj vonesë 23.000 lekë, plus 1.960.000 lekë dhe pas kësaj 35.000
lekë për çdo muaj vonesë. Për diferencat e tjerë të kërkuara nga paditësja, në fund të
gjykimit kërkoj pushimin e gjykimit...(...)”
Ky vendim është bërë objekt ankimi në gjykatë të apelit. Gjykata e Apelit Shkodër,
me vendimin nr.66, datë 02.02.2015, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.474, datë
17.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë për sa është disponuar në pikat 1; 2; 7 e 8
të dispozitivit të vendimit. Ndryshimin e këtij vendimi për pjesën tjetër të tij në këtë mënyrë:
“Detyrimin e palës së paditur “Pacani”sh.p.k për të paguar në favor të paditëses Dava
Hoxha shumën 3,908.83 (tre mijë e nëntëqind e tetë presje tetëdhjetë e tre) lekë në muaj për
periudhën 1 janar 2010 e deri në momentin e përmbushjes së detyrimeve kontraktore
(dorëzimit të apartamentit të banimit dhe njësisë tregtare) nga pala e paditur, plus interesat
bankare prej 4,8% (katër presje tetë përqind) në vit”.
124
Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:
“...(omissis)... Gjykata ka vlerësuar se dëmshpërblimi i paditëses, për shkak të
mospërmbushjes së detyrimit kontraktor nga pala e paditur duhet të jetë i barabartë me
qiranë që do të përfitonte paditësja nëse objektet e kontraktuara do t’i ishin dorëzuar asaj në
afat dhe do i kishte lëshuar me qira. Për përcaktimin e qirasë gjykata ka caktuar eksperten e
cila nuk ka llogaritur se paditësja duhej ti kishte paguar palës së paditur edhe 27.195 (njëzet
e shtatë mijë e njëqind e nëntëdhjetë e pesë) euro, për të përmbushur detyrimin e saj
kontraktor, që është pagimi i çmimit. Gjykata i ka marrë të mirëqena shifrat e ofruara nga
ekspertja, duke vendosur detyrimin e palës së paditur në shifra të padrejta. Pavarësisht nga
gabimet dhe parregullsitë e lartpërmendura, trupi gjykues i gjykatës së Apelit Shkodër, çmoi
se nuk kishte vend për përsëritjen e pjesshme të hetimit gjyqësor për riparimin e tyre, pasi ka
bindjen se pala e paditur sipërmarrëse duhet të penalizohet për mospërmbushjen e
detyrimeve kontraktore në përputhje me penalitetet e parashikuara nga palët në kontratat e
datës 26.12.2014.
Paditësja Dava Hoxha ka kërkuar ekzekutimin në natyrë të detyrimit dhe shpërblimin
e dëmit të shkaktuar nga vonesa e ekzekutimit të detyrimit që ka pasur pala e paditur për të
dorëzuar objektet në datën 01.01.2010. Mënyra e shpërblimit të dëmit të shkaktuar nga
vonesa e dorëzimit të njësisë tregtare dhe apartamentit është përcaktuar nga palët në
kontratat e datës 26.12.2008, kur kanë rënë dakord që: “Në rast se sipërmarrësi nuk
përfundon në afatin e caktuar objektin e porositur, detyrohet të paguajë në favor të
porositësit 0.05% në muaj për vlerën që porositësi ka paguar.”
Nuk qëndron pretendimi i paditëses për vendosjen e kushteve diskriminuese ndaj saj.
Penaliteti prej 0.05% i vendosur ndaj sipërmarrësit nuk është i paligjshëm, sikurse nuk është
i paligjshëm penaliteti i vendosur ndaj paditëses porositës, që në rast se ajo do të hiqte dorë
nga porosia, sipërmarrësit i lindte e drejta t’i ndalonte porositëses 20% të shumës së paguar.
Këto terma të kontratës kanë qenë të qarta për palët ndërgjyqëse dhe janë pranuar me
vullnet të lirë nga palët. Nëse paditësja Dava Hoxha do të kishte kërkuar me kërkesëpadi
zgjidhjen e kontratës dhe shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga mosekzekutimi i detyrimit
(sikurse fillimisht ka qenë objekti i padisë) atëherë dëmi i shkaktuar do të ishte i barabartë
me interesat bankare të shumës së lekëve të parapaguar prej saj...(...).”
Kundër vendimit nr.66, datë 02.02.2015, të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka paraqitur
rekurs pala paditëse Dava Hoxha e cila kërkon prishjen vendimit nr.66, datë 02.02.2015, të
Gjykatës së Apelit Shkodër për pjesën që ka ndryshuar vendimin nr.474, datë 17.09.2014 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, si dhe lënien në fuqi të vendimit nr.474, datë 17.09.2014
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, për pjesën që nuk është ndryshuar.
Neni 41 i Kushtetutës, i cili shprehet se “1. E drejta e pronës private është e

garantuar.
5. Për mosmarrëveshjet lidhur me masën e shpërblimit mund të bëhet ankim
në gjykatë.”;
125
Neni 42 i Kushtetutës, i cili shprehet se “1. Liria, prona dhe të drejtat e njohura me
Kushtetutë dhe me ligj nuk mund të cenohen pa një proces të rregullt ligjor.
2. Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetues dhe
ligjorë, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe
publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me
ligj.”;
Neni 32, 154 i Kodit të Procedurës Civile
Neni 419-422, 640, 850 e vijues te Kodit Civil
Kontrata “Për ndërtim apartamenti” dhe “Për ndërtim njësie”, datë 26.12.2008.
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga palët paditëse përbëjnë shkaqe

vendimit nr.66, datë 02.02.2015, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit
të vendimi nr.477, datë 28.05.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve
të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të
prishet dhe duhet të lihet në fuqi vendimi nr.477, datë 28.05.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se nga ana e Gjykatës së Apelit Shkodër nuk
është zbatuar drejt ligji material dhe procedural.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Sipërmarrja është kontrata më të cilën
njëra palë sipërmarrësi detyrohet, që me mjetet e saj dhe duke marrë përsipër rrezikun, të
kryejë një vepër (punë) ose të bëjë një shërbim apo zbatim të pavarur të punimeve, ndërsa
pala tjetër detyrohet t‘a pranojë atë kundrejt çmimit të caktuar në kontratë (Neni 850 i
K.C).
Sa më sipër kemi të bëjmë me detyrime kryesore (marrëdhënie detyrimi) reciproke të
palëve kontraktore, subjektet e kësaj kontrate janë porositësi ose investitori dhe sipërmarrësi.
Sipërmarrësi (debitori) detyrohet për prodhimin e veprës dhe dorëzimin e saj dhe porositësi
ose investitori (kreditori) për pranimin e saj dhe pagimin e çmimit të kontraktuar.
Gjykata e Apelit gabimisht e ka ndryshuar vendimin e gjykatës së rrethit, duke i
mohuar të drejtën paditëse për të përfituar shpërblimin e dëmit i cili rrjedh nga
mospërmbushja e kontratave në lidhje me dorëzimin me vonesë të sendeve objekt kontrate si
edhe fitimin e munguar, nga përdorimi i apartamentit apo njësisë së shërbimit.
Neni 476 i Kodit Civil parashikon se :”Çdo mangësi në ekzekutimin e detyrimeve e
detyron debitorin të shpërblejë dëmin që ka pësuar kreditori, ...
Në këtë rast kreditori ka të drejtë të kërkojë a)ekzekutimin në natyrë të detyrimit
veçanërisht dorëzimin e sendit ose kryerjen e punimeve, si dhe shpërblimin e dëmit të
shkaktuar nga vonesa e ekzekutimit; ose b)...”
Në nenin 486 të Kodit Civil parashikohet se :” Dëmi që duhet të shpërblehet nga
debitori për mosekzekutimin e detyrimit përbëhet nga të gjitha humbjet e pësuara nga
pakësimi i pasurisë, si dhe fitimi që mund të nxirrej në kushtet e zakonshme të tregut (fitimi i
munguar). Bëjnë pjesë në shpërblimin për riparimin e dëmit edhe shpenzimet e arsyeshme e
të nevojshme për të parandaluar ose për të pakësuar dëmin, që kanë lidhje me rrethanat mbi
të cilat bazohet përgjegjësia e palës, shpenzimet e arsyeshme e të nevojshme për të
126
përcaktuar dëmin dhe përgjegjësinë, si dhe ato që janë nevojitur për të gjetur një zgjidhje
jashtë gjyqësore të përmbushjes së detyrimit.”
Në këto rrethana, shkaqet e rekursit qëndrojnë dhe si të tilla duhet të pranohen.
Gjykata e apelit ka zbatuar gabim ligjin, prandaj vendimi i saj duhet të prishet dhe të lihet në
fuqi vendimi i gjykatës së rrethit.
Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në përputhje me nenin 485/b të
K.Pr.Civile duhet të vendos prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në
fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485 pika “b” të K.Pr.C.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.66, datë 02.02.2015, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.474, datë 17.09.2014, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
Tiranë, më 07.10.2015
127
Nr. 00-2015-3441 i Vendimit (417)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: BESNIK ELEZI

TË PADITUR: ZYRA E PËRMBARIMIT KRUJË,
BANKA KOMBËTARE TREGTARE.
OBJEKTI:
Kundërshtimin e veprimeve përmbarimore sa i takon vendimit
për shpalljen e ankimit nr.1 për shitjen e kolateralit të lënë në ZVRPP Krujë,
pasuritë nr.33/3, nr.32, nr.133 dhe nr.243 në pronësi të debitorit Besnik Elezi
për mungesë njoftimit të vlerësimit të pasurisë vënë në shitje për shlyerjen e kredisë
në shumën 16.853.640 lekë njoftuar me shkresën nr.394/H, datë 14.06.2011
të Zyrës Përmbarimore Krujë.
Pezullimin e shitjes së pasurisë së (kreditorit) paditësit Besnik Elezi
vënë ankand të pasurisë nr.33/3, nr.32, nr.133 dhe nr.243 z.k. 2385 Larushk
dhe z.k. 1912 Hali të vënë në hipotekë prej paditësit (debitorit) Besnik Elezi
deri në rivlerësimin e pasurisë, të vënë në hipotekë si garanci për shlyerjen e kredisë
së akorduar nga pala e paditur B.K.T. SHA Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 609, 610, 615 të K.Pr.Civile.
Neni 92/a i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.455, datë 28.09.2011, ka

vendosur:
“Pranimin e padisë së paditësit Besnik Elezi. Kundërshtimin e veprimeve
përmbarimore, sa i takon vendimit për shpalljen e ankandit nr.1 për shitjen e
koleteralit të lënë në Z.V.R.P.P Krujë, pasuritë nr.33/3, nr.32, nr.133 dhe
nr.243 në pronësi të debitorit Besnik Elezi për mungesë të njoftimit të
vlerësimit të pasurisë vënë në shitje, për shlyrjen e kredisë në shumën
16.853.640 lekë njoftuar me shkresen nr.394/H, datë 14.06.2011 të Zyrës
Përmbarimore Krujë. Pezullimin e shitjes së pasurisë së (kreditorit) paditësit
Besnik Elezi vënë ankand të pasurisë nr.33/3, nr.32, nr.133 dhe nr.243 Z.K.
nr.2385 Larushk dhe Z.K. nr.1912 Halil të vënë në hipotekë prej paditësit
(debitorit) Besnik Elezi deri në rivlerësimin e pasurisë, të vënë në hipotekë si
garanci për shlyerjen e kredisë së akorduar nga pala e paditur BKT SHA,
Tiranë”.
128
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1169, datë 15.05.2012, ka vendosur:
“Mospranimin e ankimit”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, “Banka

Kombëtare Tregtare” SH.A, më datë 12.06.2012, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e gjykimit të
çështjes, për këto shkaqe:
 Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me nenin 443§1 të K.Pr.Civile, si
dhe me disponimin që ka bërë gjykata e shkallës së parë, e cila është shprehur në
dispozitiv se kundër vendimit të saj “...mund të bëhet ankim brenda 15 ditëve...”
 Nga ana jonë është zbatuar afati i përcaktuar në nenin 443§1 të K.Pr.Civile dhe në
dispozitivin e vendimit përfundimtar të gjykatës.
 Në këto kushte, kur afati ligjor i ankimit për rastin është 15 ditor dhe kur ne e kemi
paraqitur ankimin brenda këtij afati, nuk mund të konsiderohet se ankimi jonë është
paraqitur tej afatit ligjor, sikurse në zbatim të gabuar të ligjit arsyeton gjykata e
apelit.
 Theksojmë se për rastin kemi ankimuar një vendim përfundimtar, ndaj të cilit afati i
ankimit është 15 ditor. Ankimi i veçantë ushtrohet për vendimet e ndërmjetme dhe jo
përfundimtare, sigurisht edhe kur afati parashikohet shprehimisht nga ligji.
 Neni 610 i K.Pr.Civle duhet interpretuar në harmoni me dispozitat e tjera të këtij
Kodi. Për rastin është zhvilluar një gjykim themeli, me palë kundërshtare. Ankimi i
veçantë ushtrohet vetëm kundër vendimit të gjykatës që ka pranuar ose jo kërkesën
për pezullimin e ekzekutimit të veprimeve përmbarimore dhe jo ndaj vendimit
përfundimtar, që ka shqyrtuar çështjen bazuar në nenin 610 të K.Pr.Civile.
 Ky qëndrim gjen mbështetje edhe në praktikën gjyqësore të Gjykatës së Lartë
(vendimi nr.00-2009-1185 (289), datë 01.10.2009 i Kolegjit Civil të Gjykatës së
Lartë).
 Gjithashtu, edhe vendimi i gjykatës së shkallës së parë është rrjedhojë e mungesës së
një hetimi të plotë. Gjykata nuk ka analizuar natyrën e marrëdhënies kontraktuale
midis palëve, paditës i paditur.
 Ndryshe nga sa pranohet nga kjo gjykatë, zyra përmbarimore i ka komunikuar
paditësit vlerën e sendit të lënë si garanci kundrejt kredisë.
 Paditësi kundërshton vendimin nr.394/h prot., datë 14.06.2011, i cili nuk ka lidhje me
vlerën e sendit, pasi ky i fundit është një veprim tjetër i kryer para shpalljes së
ankandit dhe afati për të kundërshtuar atë ka kaluar.
 Ankandi i dytë, datë 27.09.2011, ka mbaruar dhe gjykata ka pezulluar atë pas
mbylljes së tij, duke shkelur kështu haptas ligjin.
 Debitori nëpërmjet kësaj padie po shfrytëzon sistemin gjyqësor me pretendime që nuk
qëndrojnë.

VËREN
Se vendimi nr.1169, datë 15.05.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë jo në
129
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se midis paditësit të këtij gjykimi Besnik
Elezi dhe palës së paditur “BKT” SHA, Dega Laprakë është lidhur kontrata e kredisë bankare
nr.1958/961, datë 22.11.2007. Për sigurimin e kredisë së marrë kredimarrësi Besnik Elezi, me
kontratën e hipotekës nr.1959/962, datë 22.11.2007, ka vënë në hipotekë 4 pasuri të
paluajtshme.
Për shkak se nga ana e kredimarrësit nuk janë respektuar detyrimet e marra përsipër
nga kontrata e huasë, të cilat kanë arritur në shumën e 16.853.640 lekë, mbi kërkesën e palës
së paditur të këtij gjykimi, BKT-së, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin 266, datë
21.12.2010, ka lëshuar urdhrin e ekzekutimit.
Mbi kërkesën e palës së paditur, BKT-së, është vënë në lëvizje Zyra Përmbarimore
Krujë, e cila ka filluar procedurat e ekzekutimit të detyrueshëm. Në zhvillim të këtyre
procedurave, pas vlerësimit të sendeve të vënë në hipotekë në favor të kredimarrësit nga
paditësi Besnik Elezi, kjo zyrë ka vijuar me procedurat e shitjes në ankand të pasurive të vëna
në hipotekë si mjete për sigurimin e ekzekutimit të detyrimit kontraktor, huasë.
Paditësi, Besnik Elezi, me pretendimin se nga ana e Zyrës Përmbarimore nuk është
njoftuar për akt vlerësimin që iu është bërë pasurive të tij për t’i dhënë mundësinë për
kundërshtimin e vlerës së caktuar nga eksperti vlerësues, dhe se këto veprime të përmbaruesit
janë në kundërshtim me ligjin, me padi ka kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në pjesët
hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.455, datë 28.09.2011, ka
vendosur: “Pranimin e padisë së paditësit Besnik Elezi. Kundërshtimin e veprimeve
përmbarimore, sa i takon vendimit për shpalljen e ankandit nr.1 për shitjen e koleteralit të
lënë në Z.V.R.P.P Krujë, pasuritë nr.33/3, nr.32, nr.133 dhe nr.243 në pronësi të debitorit
Besnik Elezi për mungesë të njoftimit të vlerësimit të pasurisë vënë në shitje, për shlyrjen e
kredisë në shumën 16.853.640 lekë njoftuar me shkresen nr.394/H, datë 14.06.2011 të Zyrës
Përmbarimore Krujë. Pezullimin e shitjes së pasurisë së (kreditorit) paditësit Besnik Elezi
vënë ankand të pasurisë nr.33/3, nr.32, nr.133 dhe nr.243 Z.K. nr.2385 Larushk dhe Z.K.
nr.1912 Halil të vënë në hipotekë prej paditësit (debitorit) Besnik Elezi deri në rivlerësimin e
pasurisë, të vënë në hipotekë si garanci për shlyrjen e kredisë së akorduar nga pala e paditur
BKT SHA, Tiranë“.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1169, datë 15.05.2012, ka
vendosur:“Mospranimin e ankimit”.
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “Gjykata e apelit, pasi citon nenet 443, 444,
450/a dhe 611 të Kodit të procedurës civile, arsyeton: “...afati i ankimit në Gjykatën e Apelit
kundër vendimeve për kundërshtim të veprimeve përmbarimore është 5 ditë. Pra në rastin
konkret padia e ngritur nga paditësi Besnik Elezi ka si bazë ligjore nenet 609, 610, 615 të
K.Pr.Civile si dhe nenin 92/a të K.Civil dhe afati i ankimit kundër këtij vendimi është 5 ditë”;
- “Nga ana tjetër, sipas kërkesave të nenit 444 të K.Pr.Civile, afatet e caktuar në nenin 443
të K.Pr.Civile janë të prerë dhe fillojnë nga dita e nesërme e shpalljes së vendimit
përfundimtar, ose nga dita e njoftimit të vendimit kur pala ka qenë në mungesë”; - “Sikundër
del nga aktet në dosje, përfaqësuese e palës së paditur Banka Kombëtare Tregtare Sha
Tiranë ka qenë prezent ditën e shpalljes së vendimit-28.09.2011. Siç shihet, ankimi i palës së
paditur është depozituar tej afatit ligjor prej 5 ditëve”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, “Banka
Kombëtare Tregtare” SHA, më datë 12.06.2012, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e gjykimit të
çështjes
130
Në bazë të nenit 609 i Kodit të Procedurës Civile parashikohet se:

“Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të ekzekutimit që të
deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në
një masë më të vogël ose është shuar më pas.
Kur titulli ekzekutiv është një vendim gjyqësor ose vendim arbitrazhi, debitori mund
të kundërshtojë ekzekutimin e titullit vetëm për fakte të ngjara pas dhënies së këtyre
vendimeve.
Në këto raste, gjykata mund të vendosë pezullimin e vendimit me ose pa garanci. Kur
titulli ekzekutiv është një akt për dhënien e kredive bankare ose akt për dhënien e kredive nga
institucionet financiare jobankare, gjykata mund të vendosë pezullimin e ekzekutimit, vetëm
me garanci dhe për një periudhë jo më shumë se 3 muaj, përveç rasteve kur gjykata, brenda
këtij afati, vendos me vendim përfundimtar pranimin e padisë. Me kalimin e afatit 3-mujor,
ose kur gjykata, brenda këtij afati, vendos refuzimin e padisë ose pushimin e gjykimit të saj,
masa për pezullimin e ekzekutimit të vendimit konsiderohet e rënë nga fuqia.
Gjykata shqyrton kërkesat, sipas këtij neni, brenda 5 ditëve. Kundër vendimit të
gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë.
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala e paditur përbëjnë shkaqe

vendimit nr.1169 datë 15.05.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
gjykues.
Kolegji Civil e vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga gjykata e
apelit. Nga analiza në tërësi e dispozitave procedurale (nenet 145-152, 442-448) të cilat
përcaktojnë mjetet e ankimit, rregullojnë afatet procedurale dhe mënyrën e llogaritjes së tyre,
Kolegji Civil arrin në konkluzionin se, ankimi i veçantë ushtrohet kundër vendimeve të
ndërmjetme të gjykatës së shkallës së parë vetëm në ato raste kur ai është parashikuar
shprehimisht. Ndërsa për rastet e tjera si mjet ankimi për goditjen e vendimeve të gjykatës së
shkallës së parë ushtrohet ankimi, afati i të cilit është 15 ditor, pra zbatohet rregullimi i
përgjithshëm.
Kodi i Procedurës Civile parashikon shprehimisht dhe rregullon mjetet e ankimit
kundër vendimeve gjyqësore. Secili prej tyre, ka funksione, karakteristika dhe disiplinim të
veçantë ligjor. Sipas nenit 442 të këtij Kodi “mjetet për t’u ankuar ndaj vendimeve të
gjykatave janë: Ankimi në gjykatën e apelit, rekursi në Gjykatën e Lartë, kërkesa për
rishikim”.
Në nenin 443 të KPC janë përcaktuar kufijtë kohorë brenda të cilit duhet të ushtrohen
këto mjete kundërshtimi. Sipas paragrafit të parë të kësaj dispozite “Afati i ankimit në
gjykatën e apelit, kundër vendimeve përfundimtare të gjykatës së shkallës së parë, është 15
ditë” dhe sipas paragrafit të fundit “Afati i ankimeve të veçanta është 5 ditë”.
131
Pra, ankimi si mjet juridik i zakonshëm i goditjes së vendimeve të gjykatës së shkallës
së parë, bazuar në afatin brenda të cilit duhet të ushtrohet, dallohet në ankimin që duhet të
bëhet brenda afatit 15 ditor e që shërben si mjet për të kundërshtuar vendimet përfundimtare
dhe në ankimin e veçantë, që duhet ushtruar brenda afatit 5 ditor, i cili ushtrohet kundër
vendimeve të ndërmjetme dhe atyre jo përfundimtare.
Në interpretim në tërësi të dispozitës, nenit 609 të KPC, gjykata, që shqyrton padinë
për goditjen e titullit ekzekutiv, në fund të gjykimit zgjidh çështjen në themel dhe shprehet
me vendim përfundimtar.
Gjatë zhvillimit të procesit gjyqësor, krahas vendimeve të tjera të ndërmjetëm që
jepen “me qëllim që t’i përgjigjet kërkesave dhe të sigurohet zhvillimi i gjykimit në pajtim me
dispozitat e këtij Kodi”, gjykata mund të marrë vendim të ndërmjetëm ndaj kërkesave të
palëve lidhur me pezullimin ose jo të ekzekutimit të detyrueshëm, ndaj të cilit “mund të
bëhet ankim i veçantë”.
Ankimi i veçantë mund të ushtrohet kundër vendimit të pezullimit që mund të marrë
gjykata, parashikuar në paragrafin e fundit të nenit 609 të K.Pr.Civile, dhe jo kundër vendimit
përfundimtar që zgjidh në themel çështjen.
Për sa më sipër dhe në kushtet kur gjykata e apelit nuk ka shqyrtuar çështjen në
themel, Kolegji Civil vlerëson se, ankimi i paditësit kundër vendimit të gjykatës së shkallës
së parë është ushtruar brenda afatit ligjor dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet
të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 pika “c” të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1169, datë 15.05.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.10.2015
132
Nr. 00-2015-3442 i Vendimit (418)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: SILVANA LAMAJ

TË PADITUR: ZAMIRA PAPA
VIKTOR PAPA
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurve për përmbushje detyrimi kontraktor.
Baza Ligjore: Nenet 32/a i K.Pr.Civile,
Nenet 419, 422, 446, 450, 454, 455, 601, 602 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane, me vendimin nr.6328 datë 15.07.2011, ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë. Detyrimin e palës së paditur t'i paguaj paditëses
shumën prej 14500 (katërmbëdhjetëmijë e pesëqind) Euro.”

“Lënien në fuqi të vendimit nr.6328 datë 15.07.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, me plotësimin që të detyrohen të paditurit Viktor Papa e
Zamira Papa ti paguajë paditëses Silvana Lamaj kamatën ligjore mbi këtë
shumë (14.500 Euro) duke filluar nga data 24.09.2010 deri në ekzekutimin e
vendimit.”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka bërë rekurs të paditurit Viktor dhe

Zamira Papa, të cilët kërkojnë nga Gjykata e Lartë: “Prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e
padisë.”, duke parashtruar këto shkaqe:
 Neni 601 K.C ... del konkluzioni, kontrata e kaparit ka një karakter të përkohshëm, e
presupozon të jetë lidhur ose do të lidhet një kontratë tjetër për të cilën është dhënë
ky kapar, si mjet detyrimi për të realizuar kontratën e shitblerjes. Në rastin tonë jemi
para një kontrate të pa lidhur shitblerje apartamenti ..., për të cilin palët
kontraktuese të kësaj kontrate nuk kanë caktuar një çmim shitje.
 Në rastin konkret gjendemi vetëm para një kontrate Kapari në Fq.1 të saj (paragrafi i
fundit) thuhet “do t'ia shesin Znj.Silvana Lamaj kundrejt një shume për të cilën palët
janë në negociata.” Kjo tregon se palët nuk kanë përcaktuar çmimin e shitjes të
apartamentit. Pa u përcaktuar çmimi i shitjes, nuk lidhet kontrata e shitblerjes të
apartamentit. Ky kusht (Përcaktimi i vlerës së apartamentit) që është i përbashkët për
palët në kontratën e kaparit nuk është realizuar në afatit dy mujor deri me 11.06.
133
2009, pra kontrata e Kaparit nuk ka arritur qëllimin për të cilin është lidhur. Palët
nuk kanë negociuar, nuk ka çmim të objektit, nuk ka si të lidhet kontrata.
 Pala e paditur në këtë kontrate kapari (fq.2) ka detyrim të freskojë dokumentet e
pronësisë, të cilat paditësja Silvana i ka parë, ka parë dhe apartamentin që do blinte
për të realizuar kontratën e Shitblerjes, veprimet noteriale te shitblerjes që kryhen
nga noteri bazohen në dokumente të plota, brenda 72 orëve nga data e dokumentit, të
freskuar, veprim që do bëhej kur palët të binin në ujdi për vlerën e apartamentit.
 Në nenin 681 të K.C ... kur interpretohet një kontratë, duhet të sqarohet, cili ka qenë
qëllimi i vërtetë dhe i përbashkët i palëve, pa u ndalur në kuptimin letrar të fjalëve, si
dhe vlerësuar sjelljen e tyre në tërësi, para e pas përfundimit të kontratës.
 Në nenin 682 të K.C ... Kushtet e kontratës interpretohen njëri nëpërmjet tjetrit, duke
i dhënë secilit kuptimin që del nga tërësia e aktit. Kontrata duhet të interpretohet në
mirëbesim nga palët.
 Gjykatat e injorojnë kushtin për plotësimin e detyrimeve kontraktuale brenda dy
muajve, duke e vendosur padrejtësisht palën e paditur Viktor dhe Zamira Papa, në
pozitë pritje pafundësisht në kohë e lidhur me këtë kontrate kapari jashtë afatit të
caktuar në kontratë ose ti dorëzonte apartamentin palës paditese vetëm me 10.000
Eurot që kishte paguar si kapar.
 Pala paditëse (Silvana Lamaj) nuk solli asnjë provë që të vertetonte se ajo ka qenë e
gatshme të blinte apartamentin (kishte të hollat për këtë shitblerje) dhe as e ka
njoftuar palën që është gati për të blerë apartamentin brënda afatit 2 mujor të
përcaktuar nga kontrata e kaparit, por deri me 05.03.2010, datë kjo 11 muaj nga
data e lidhjes të kontratës së kaparit duke lënë palën e paditur në pritje të
negociatave për çmimin e apartamentit, duke mbajtur apartamentin të lirë, të
gatshëm për t ja shitur paditëses Silvana Lame. Kjo vërtetohet me; a) Me kontratën e
shitjes të apartamentit një të treti datë 5.3 2010. b) Me 4 copë vërtetime të lëshuara
nga Njësia Bashkiake nr.10 Tiranë. c) Me dëshmitaren Diana Xhelo, banore e
pallatit që vërteton se apartamenti ka qenë i pa banuar prej muajit Mars 2009 deri
me 5 Mars 2010. d) Dëshmitari Ilir Muci në muajin Korrik 2009 ka kërkuar të blejë
këtë apartament. e) Dëshmitari Nevzat Kurti në Gusht 2009 ka kërkuar të blejë këtë
apartament.
 Pala e paditur duke parë se negociata për çmimin e apartamentit nuk u realizuan,
dhe se pala paditëse (Silvana Lamaj) nuk kishte interes të blinte apartamentin; mbas
11 muaj të lidhjes të kontratës (jo sa afati 2 mujor i kontratës së kaparit) ka mbajtur
nga kapar demin që i është shkaktuar nga mbajtja e apartamentit për 11 muaj pa
qiraxhi dhe pa e përdorur vete i ka kthyer pjesën tjetër të kaparit.
 Vendimi i Gjykatës së Apelit pa kërkesën e palës paditëse detyron palën e paditur të
paguaj kamatat e arrira të detyrimit kontraktual.
 Në arsyetimin e vendimit bëhet fjalë për ngjarje që nuk janë provuar në gjykimin e
çështjes përkundrazi janë hedhur poshtë nga provat e administruar në gjykim.

VËREN
Se vendimi nr.496 datë 08.03.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim
të ligjit e si tillë duhet të lihet në fuqi.
134
Në Mars te vitit 2009, me propozim të të paditurit për shitje të banesës së tij është
diskutuar për banesën, kushtet dhe çmimin dhe është arritur në përfundimin që të paditurit do
të lironin banesën dhe paraprakisht do ta vinin në dispozicion të paditëses në një kohë të
shkurtër.
Për këtë shkak palët me dt. 11.04.2009 kanë lidhur para noterit një kontratë kapari
sipas të cilës:“...Viktor dhe Zamir Papa janë bashkëpronar të një apartamenti ..., me
sipërfaqe 120/m2 e regjistruar pranë ZRPP ... Tirane me nr.686 ... Këtë pronë pronaret do
t'ia shesin Znj.Silvna Lamaj kundrejt një shume për të cilën palët janë ende në negociata deri
në sigurimin akteve të freskuara pranë ZRPP ... Tirane. Zj. Silvana Lamaj i dorëzon sot
bashkëshorteve Viktor dhe Zamira Papa ... shumën prej 10.000 (dhjetëmijë) euro. ... kapar si
garanci për ekzekutimin e kontratës për kalimin e pronësisë së apartamentit në dobi të
Znj.Silvana Lamaj. Kjo shumë do të konsiderohet kapar dhe do t’i nënshtrohet sanksioneve të
ligjit në rast mosrespektimi të kushteve të kontratës. ... kontrata për kalimin e pronësisë së
tokës të bëhet pas përfundimit të marrjes së dokumenteve të rifreskuara pranë ZRPP ... por jo
me vone se dy muaj nga dita e nënshkrimit të kësaj kontrate. Në rast se kontrata e kalimit të
pronësisë nuk do të realizohet brenda këtij afati për faj të kapar dhëneses, ajo humbet
kaparin e dhënë. Në rast se kontrata e kalimit të pronësisë nuk do të realizohet brenda këtij
afati për faj të kapar marrësve, këta janë të detyruar t’i kthejnë kapar dhënëses dyfishin e
kaparit të dhënë.”
Pavarësisht lidhjes së kontratës, nga ana e paditur, paditësja u njoftua se dorëzimi i
banesës nuk mund të bëhej për momentin, por në një kohë të mëvonshme. Paditësja priti
sipas bisedës së bërë deri me 30.06.2009, kohë që paditësja duhet të dorëzonte banesën por u
mori njoftim se kontrata e shitjes nuk do bëhej.
Paditësja ka kërkuar kthimin e shumës së dhënë dhe duke qenë se të paditurit kishin
shpenzuar shumën për probleme shëndetësore u ra dakord që kjo shumë do kthehej mbas
shitjes së apartamentit, tashme një personi tjetër. Në dt. 19.05.2010 paditësja mori dijeni se
në llogarinë bankare ishte dërguar shuma 762 000 leke. Ndodhur në këto kushte pala paditëse
i është drejtuar gjykatës me padi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane, me vendimin nr.6328, datë 15.07.2011, ka
vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë. Detyrimin e palës së paditur t'i paguaj paditëses
shumën prej 14500 (katërmbëdhjetëmijë e pesëqind) Euro.”
Kjo gjykatë ka arsyetuar ndër të tjera se: “…, e provuar se më datë 19.05.2010 i janë
paguar në favor të paditëses (në llogarinë e bashkëshortit të saj) shuma prej 762.600 lekë që
sipas kursit të ditës së monedhës Euro me lekë përfaqësojnë shumën prej 5500 €....
Referuar kontratës si më sipër palët duhet që brenda një afati dy mujor te lidhnin
kontratën përfundimtare ... ky detyrim i kontratës nuk është përmbushur. ... gjykata cmon se
përcaktimi i çmimit të shitjes nuk përben një kusht detyrues zgjidhës kontraktor për kontratën
e kaparit. Kontrata e kaparit është një mjet për sigurimin dhe garantimin e lidhjes se
kontratës së shitjes. Dhe si e tillë ajo vetëm vërteton lidhjen e kontratës së shitjes dhe jo
domosdoshmërish përcaktimin e çmimit të shitjes...çmimi përfundimtar do të përcaktohej
mbasi të siguroheshin dokumentacioni i freskët i pronësisë “kundrejt një shume për të cilën
palët janë ende në negociata deri në sigurimin akteve të freskuara pranë ZRPP Hipoteka
Tirane.”. pra nuk qëndron pretendimi i palës së paditur se ky detyrim i palës se paditur për
të paraqitur brenda afatit dy mujor dokumentacionin e pronësisë është i varur nga negocimi i
çmimit apo nga detyrimi i palës paditëse për të caktuar çmimin. Nuk jemi para një detyrimi
të ndërsjelle. Vetë palët kanë rënë dakord se çmimi do të përcaktohet mbas sigurimit nga të
135
paditurit të dokumentacionit ligjor të pronësisë. ... faji për mos realizimin e kontratës
kalimit të pronësisë nuk është i paditëses por i të paditurve.
Pala e paditur i kërkoi gjykatës qe merrte dhe të shqyrtonte si prova thëniet e
dëshmitarëve të cilët u pranuan nga gjykata, por shpjegimet e tyre nuk rezultuan që të kishin
lidhje me fajësinë e paditëses për mos lidhjen e kontratës së shitblerjes. Fakti që të paditurit
kanë kthyer një pjesë të kaparit duke pretenduar se pjesa tjetër përbën dem që paditësja i ka
shkaktuar duke mos lidhur kontratën e shitblerjes, në vetvete përben një njohje të detyrimit
qe rrjedh nga mos përmbushja e detyrimeve të kontratës së kaparit.
Në këto kushte gjykata referuar nenit 602 të K. Civil sipas të cilit kur kontrata nuk
ekzekutohet për faj të palës që ka marre kaparin, kjo palë është e detyruar të kthejë dyfishin e
tij, çmon se kërkimi i paditëses është i drejtë por detyrimit prej dyfish të shumës së kaparit i
duhet zbritur pagesa e bërë ... një detyrim prej 14.500 (katërmbëdhjetë mijë e pesëqind) Euro
...”
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.496, datë 08.03.2012 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.6328 datë 15.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, me plotësimin që të detyrohen të paditurit Viktor Papa e Zamira Papa ti paguajë
paditëses Silvana Lamaj kamatën ligjore mbi këtë shumë (14.500 Euro) duke filluar nga data
24.09.2010 deri në ekzekutimin e vendimit.”
Kjo gjykatë ndër të tjera ka arsyetuar se “...nga ana e gjykatës është emetuar në lidhje
me shpërblimin e dëmit....Në detyrimin monetare shpërblimi i dëmit (kamata ligjore) nuk
hetohet në mënyrë të veçantë, kreditori nuk është i detyruar të provojë shkaktimin e dëmit,
(neni 450 i K.Civil). Ky përjashtim për detyrimet monetare është për faktin se kamata është
një fryt natyror i sendit dhe është pjesë përbërëse e tij. Duke u ndodhur përpara një emetimi
dhe jo një kërkimi, ky këshill e plotëson vetë vendimin.”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka bërë rekurs të paditurit Viktor dhe Zamira
Papa, të cilët kërkojnë nga Gjykata e Lartë: “Prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e padisë.”
Nenet 450, 601, 602 të K.Civil,
III.KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala e paditur nuk përbëjnë

shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e
vendimit nr.496 datë 08.03.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë.
Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit është
rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të lihet në fuqi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se marrëdhënia juridike e detyrimit, objekt e këtij
konflikti është kapari si një veprim juridik që shërben si mjet për përmbushjen e detyrimeve.
Sipas Kodit Civil me kapar do të kuptojmë shumën në të holla që njëra nga palët i jep tjetrës
për llogari të shumës që do t’i paguhet në bazë të kontratës, me qëllim që të vërtetojë lidhjen
e kontratës dhe të sigurojë ekzekutimin e saj. Pra në vijim të këtij interpretimi, kontrata e
kaparin është një kontratë e mëvetësishme e cila nuk është kurrsesi kontratë aksesore e një
kontrate shitje. Për këtë arsye nuk qëndron pretendimi i ngritur në rekurs për pavlefshmërinë
e saj, për shkak të mos parashikimit të çmimit të shitjes së sendit.
136
Kolegji Civili i Gjykatës së Lartë vlerëson se çmimi është një kusht i rëndësishëm i
kontratës së shitjes dhe jo kusht i domosdoshëm i kontratës së kaparit.
Në lidhje me efektet juridike të kontratës së kaparit, Kodi Civil parashikon edhe rastet
kur kontrata nuk ekzekutohet nga faji i njërës palë. Nga interpretimi i kësaj dispozite rezulton
se me faj mund të jetë pala që ka dhënë kaparin apo pala që ka marrë kaparin dhe pasojat për
secilën palë janë parashikuar po në këtë dispozitë, (neni 602 i K. Civil-Kur kontratat nuk
ekzekutohet nga faji i palës që ka dhënë kaparin, kjo palë e humbet kaparin dhe kur kontrata
nuk ekzekutohet nga faji i palës që ka marrë kaparin, kjo palë është e detyruar që të kthejë
dyfishin e kaparit).
Po kështu në paragrafin e dytë të nenit 602 të K.Civil parashikohet se:” Pala që ka faj
për mosekzekutimin e kontratës është e detyruar t’i shpërblejë palës tjetër edhe dëmin, duke
llogaritur në shpërblimin e këtij dëmi dhe shumën e kaparit, përveç kur në kontratë është
parashikuar ndryshe.”
Pala paditëse ka pretenduar në padinë objekt shqyrtimi gjyqësor se pala e paditur e
cila ka marrë kaparin nuk ka përmbushur detyrimin e saj me faj dhe për këtë arsye ka kërkuar
dyfishin e shumës së dhënë kapar në përputhje me nenin e mësipërm. Ndërkohë që në
gjykatën e apelit pala e paditur ka pretenduar se nuk ka vepruar me faj dhe se ka qenë faji i
kapar dhënësit për mos lidhjen e kontratës së shitjes, pretendime të cilat nuk janë marrë
parasysh nga ana e kësaj gjykate.
Ky Kolegj vlerëson të drejtë vendimin e gjykatës së apelit Tiranë. Pretendimet e
paraqitura në rekurs kanë të bëjnë me analizën dhe vlerësimin e provave, proces ky që është
objekt i shqyrtimit nga gjykatat e faktit dhe jo i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
Në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen vetëm rastet rigorozisht të
përcaktuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale apo shkelje
procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
Në shqyrtim të tërësisë së gjykimit të kësaj çështje, të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve e
prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, si dhe
parashtrimeve në seancë gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi
dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të
kërkesave të ligjit material dhe atij procedural.
Ky Kolegj evidenton se gjykata e apelit ka zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke
garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë e të gjithanshëm të mosmarrëveshjes objekt
gjykimi, si dhe iu ka dhënë përgjigje të gjitha kërkimeve dhe pretendimeve të palëve të
ngritura në gjykim dhe në ankim.
Gjykata e apelit ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i
K.Pr.Civile); i ka çmuar ato, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi
në tërësinë e rrethanave të çështjes duke zgjidhur mosmarrëveshjen konkrete në përputhje me
dispozitat ligjore në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile). Gjykata e apelit ka analizuar provat e
paraqitura nga paditësja të administruara në gjykimin në shkallë të pare.
Sipas gërmës “a” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, kërkohet që nga ana e
gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë zbatuar keq ligji. Në rekursin e paraqitur
nga ana e palës paditëse nuk argumentohet një gjë e tillë. Pretendimi se gjykata e apelit ka
interpretuar në mënyrë të gabuar vlefshmërinë e kontratës së kaparit, nuk rezulton të gjejë
mbështetje ligjore, në raport me të drejtën e pretenduar dhe gjendjen e faktit të vërtetuar gjatë
gjykimit.
Sipas Kodit Civil me kapar do të kuptojmë shumën në të holla që njëra nga palët i jep
tjetrës për llogari të shumës që do t’i paguhet në bazë të kontratës, me qëllim që të vërtetojë
lidhjen e kontratës dhe të sigurojë ekzekutimin e saj. Pra në vijim të këtij interpretimi,
137
kontrata e kaparin është një kontratë e mëvetësishme e cila nuk është kurrsesi kontratë
aksesore e një kontrate shitje. Për këtë arsye nuk qëndron pretendimi i ngritur në rekurs për
pavlefshmërinë e saj, për shkak të mos parashikimit të çmimit të shitjes së sendit.
Rezulton se këto fakte e rrethana janë vënë në diskutim gjatë gjykimit dhe janë
vlerësuar nga gjykata e apelit në tërësinë e provave të administruara.
Sipas gërmës “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile kërkohet që nga ana e
gjykatës së shkallës së parë dhe ajo e apelit të ketë shkelje të rënda të normave procedurale
(neni 467 i K.Pr.Civile). Në rastin konkret nuk ngrihen në rekurs dhe nuk rezulton që, si
gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, të kenë shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe
kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë
nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve, që të mos jetë
formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë ose të jenë të pavlefshme aktet procedurale që
kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.496, datë
08.03.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Tiranë, më 07.10.2015
138
Nr. 00-2015-3413 i Vendimit (419)
VENDIM
Aleksandër Muskaj Kryesues

Artan Broci Anëtar
PADITËS: IRMA BALIU (në mungesë)

I PADITUR: GURI MERKO (në mungesë)
ZYRA E PËRMBARIMIT KORÇË
(në mungesë)
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e veprimeve juridike në lidhje me procedurën
e shitjes në ankand dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.
Baza Ligjore: Neni 564 e vijues i K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.41-2012-109(80), datë

“Pranimin e padisë me palë paditëse Irma Baliu; të paditur Guri Merko dhe
Zyra Përmbarimore Korçë; me objekt Pavlefshmëri e veprimeve juridike në
lidhje me procedurën e shitjes së sendit në ankand dhe kthimin e palëve në
gjendjen e mëparshme.
- Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të procedurave të shitjes në ankand të
sendit të paluajtshëm: Pasurisë me nr.8/52 +1-3, me vendndodhje në zonën
kadastrale nr.1954, Ersekë, me sipërfaqe 53 m2, lloji i pasurisë –apartament
banimi, duke u rikthyer palët në gjendjen e mëparshme, e konkretisht sendi
kthehet në pronësi të palës paditëse Irma Baliu duke u detyruar i padituri Guri
Merko të lirojë dhe dorëzojë sendin në favor të saj. Pala e paditur Irma Baliu i
detyrohet të paditurit Guri Merko shumën prej 630.000 lekë si vlerë të ½ së
apartamentit të banimit në bashkëpronësi të palëve, që është lënë në pronësi të
shtetases Irma Baliu, me vendimin nr.41-2011-1312 (1041), datë 07.05.2011.
Palës së paditur t’i kthehet nga Zyra e Përmbarimit Korcë shuma e lekëve prej
382.400 (treqind e tetëdhjetë e dy mijë e katërqind) lekë që ky shtetas ka
derdhur pranë Credins Bank për llogari të Zyrës së Përmbarimit Korçë si një
pjesë të çmimit të blerjes së sendit në ankand.
- Shpenzimet gjyqësore në vlerën 12.000 lekë të parapaguara nga pala paditëse
Irma Baliu i ngarkohen solidarisht në pjesë të barabarta të paditurve.”.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.331, datë 15.05.2012 ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit nr.80 datë 12.01.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Korçë si më poshtë:
139
Rrëzimin e padisë së paditëses Irma Baliu si të pabazuar në prova e në ligj.”.
Kundër vendimit vendimin nr.331, datë 15.05.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë

ka paraqitur rekurs pala paditëse Irma Baliu e cila kërkon: “Ndryshimin e vendimit
nr.331, datë 15.05.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.41-
2012-109(80), datë 12.01.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë.”

VЁREN
nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon:
2. Me vendimin nr.1041, datë 26.04.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë është
vendosur: “Detyrimi i të paditurës Irma Baliu ti paguajë paditësit Guri Merko shumën
630.000 lekë si kompensim në të holla për ½ pjesë të banesës bashkëshortore lënë të
paditurës Irma Baliu.”
3. Pas lëshimit të urdhrit të ekzekutimit për vendimin nr.1041, datë 26.04.2011 të Gjykatës
së Shkallës së Parë Korçë, me kërkesën e kreditorit Guri Merko, Zyra e Përmbarimit
Korçë ka filluar procedurat për ekzekutimin e detyrueshëm të titullit ekzekutiv.
4. Në vijueshmërinë e veprimeve përmbarimore për të bërë të mundur ekzekutimin e
detyrimit, përmbaruesi gjyqësor me datë 28.06.2011 ka nxjerrë urdhrin për vendosjen e
sekuestros konservative mbi pasurinë e paluajtshme të debitores Irma Baliu apartament
me nr.pasurie 8/52+1-3 me sipërfaqe 53 m 2 që ka qenë objekt pjesëtimi ndërmjet ish-
bashkëshortëve, duke njoftuar me ftuesin gjyqësor debitoren dhe që në aktin e njoftimit
është vënë shënimi “refuzuar”.
5. Më datën 20.07.2011 përmbaruesi gjyqësor ka përsëritur njoftimin për debitoren Irma
Baliu, njoftim i cili është nënshkruar nga debitoja por pa u shënuar data e komunikimit.
6. Në datën 22.08.2011, Zyra e Përmbarimit Korçë nëpërmjet shkresës për caktimin e
vlerës së sendit të paluajtshëm me anë të së cilës i kërkohet palëve që brenda datë
29.08.2011 të paraqesin marrëveshjen nëse arrihet për vlerën e sendit të paluajtshëm.
Shkresa i është njoftuar debitores me shërbimin postar, por që është refuzuar prej saj,
duke nënshkruar dhe një dëshmitar krahas nëpunësit të postës.
7. Duke mos u arritur marrëveshja ndërmjet palëve deri në datën 29.08.2011, përmbaruesi
gjyqësor në vazhdim të procedurave të ekzekutimit të vendimit në datën 01.09.2011 ka
marrë vendimin për caktimin e ekspertit për vlerësimin e pasurive të paluajtshme dhe ka
caktuar si të tillë ekspertin Renato Cunioti, vendim i cili është dërguar debitores, por si
në rastet sa sipër është vënë shënimi “refuzon” akt i cili është nënshkruar nga nëpunësi i
postës dhe një person tjetër i paidentifikuar.
8. Pas përgatitjes së raportit të vlerësimit nga eksperti, në datën 22.09.2011 një kopje e tij i
është dërguar debitores dhe që është nënshkruar prej saj marrja e aktit.
9. Në datën 29.09.2011 përmbaruesi gjyqësor ka marrë vendimin për shpalljen e ankandit
të parë për shitjen e sendit të paluajtshëm ankand i cili fillonte në datën 29.09.2011 dhe
përfundonte me datë 17.10.2011 me një çmim fillestar 80% të vlerës së sendit si dhe
krijimin e komisionit të ankandit. Ky akt krahas institucioneve të përcaktuar në
K.Pr.Civile i është dërguar dhe debitores e cila ka nënshkruar aktin e marrjes së tij me
datë 30.09.2011, por që sipas gjykatës së shkallës së parë nuk provohet se çfarë akti në
përmbajtje i është njoftuar debitores.
140
10. Në datën 17.10.2011 është mbajtur procesverbali “për zhvillimin e ankandit për shitje
sendesh të paluajtshme” i cili në orën 16.00 ka deklaruar të hapur ankandin dhe duke u
paraqitur vetëm një ofertues kreditori Guri Merko e ka shpallur fitues atë. Në akt
mungon ora e përfundimit të ankandit.
11. Në datën 20.10.2011, përmbaruesi gjyqësor ka nxjerrë vendimin “Për kalimin në pronësi
të sendit të paluajtshëm kreditorit” i cili ka derdhur diferencën në favor të debitores Irma
Baliu në shumën 382400 lekë. Ky vendim është dërguar debitores, por si në rastet sa
sipër është vënë shënimi “refuzon” akt i cili është nënshkruar nga nëpunësi i postës dhe
një person tjetër i paidentifikuar dhe më pas në datën 25.10.2011 në vazhdim të
procedurave të ekzekutimit të vendimit është lëshuar certifikata e pronësisë për
kreditorin Guri Merko.
12. Në datën 28.10.2011 debitorja Irma Bali është njoftuar për kërkesën e përmbaruesit
gjyqësor për vënien në posedim të kreditorit për sendin me mbështetjen e organeve të
rendit në datën 11.11.2011 ora 12.00, duke e paralajmëruar se ka detyrimin të gjendet në
banesë në të kundërtën veprimet do të bëhen në mungesë të saj.
13. Në datën 14.11.2011 është mbajtur procesverbali i veprimeve përmbarimore gjatë
ekzekutimit nënshkruar nga paditësja Irma Baliu dhe përmbaruesi gjyqësor duke e
njoftuar se në datën 18.11.2011, ora 12.00 do të bëhej vendosja në posedim e sendit
kreditorit. Në këtë datë pala kreditore i ka lënë paditëses një javë kohë ti lirojë banesën
në të kundërtën sendi do të vihej në posedim të kreditorit forcërisht.
14. Në datën 01.12.2011 sipas procesverbalit të përmbaruesit gjyqësor kreditori është vënë
në posedim të sendit dhe përmbaruesi gjyqësor në përfundim të procedurave të
ekzekutimit të vendimit ka vendosur mbylljen e procedurave të ekzekutimit.
15. Para vendosjes së sendit në posedim të kreditorit paditësja Irma Baliu ka paraqitur në
gjykatë padinë me palët ndërgjyqëse, objektin dhe bazën ligjore të përcaktuar në pjesën
hyrëse të relacionit.
II. PROCEDURA GJYQËSORE.
16. Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.41-2012-109(80), datë 12.01.2012

ka vendosur: “- Pranimin e padisë me palë paditëse Irma Baliu; të paditur Guri Merko
dhe Zyra Përmbarimore Korçë; me objekt Pavlefshmëri e veprimeve juridike në lidhje
me procedurën e shitjes së sendit në ankand dhe kthimin e palëve në gjendjen e
mëparshme.
- Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të procedurave të shitjes në ankand të sendit të
paluajtshëm: Pasurisë me nr.8/52 +1-3, me vendndodhje në zonën kadastrale nr.1954,
Ersekë, me sipërfaqe 53 m2, lloji i pasurisë –apartament banimi, duke u rikthyer palët në
gjendjen e mëparshme, e konkretisht sendi kthehet në pronësi të palës paditëse Irma
Baliu duke u detyruar i padituri Guri Merko të lirojë dhe dorëzojë sendin në favor të saj.
Pala e paditur Irma Baliu i detyrohet të paditurit Guri Merko shumën prej 630.000 lekë
si vlerë të ½ së apartamentit të banimit në bashkëpronësi të palëve, që është lënë në
pronësi të shtetases Irma Baliu, me vendimin nr.41-2011-1312 (1041), datë 07.05.2011.
Palës së paditur t’i kthehet nga Zyra e Përmbarimit Korçë shuma e lekëve prej 382.400
(treqind e tetëdhjetë e dy mijë e katërqind) lekë që ky shtetas ka derdhur pranë Credins
Bank për llogari të Zyrës së Përmbarimit Korçë si një pjesë të çmimit të blerjes së sendit
në ankand.
- Shpenzimet gjyqësore në vlerën 12.000 lekë të parapaguara nga pala paditëse Irma
Baliu i ngarkohen solidarisht në pjesë të barabarta të paditurve.”.
17. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.331, datë 15.05.2012 ka vendosur:
141
“Ndryshimin e vendimit nr.80 datë 12.01.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë si
më poshtë:
Rrëzimin e padisë së paditëses Irma Baliu si të pabazuar në prova e në ligj.”.
18. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, më datë 07.06.2012 ka ushtruar
rekurs pala paditëse Irma Baliu: Ndryshimin e vendimit nr.331, datë 15.05.2012 të
Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.të Gjykatës së Shkallës së
Parë Korçë. Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Pala paditëse megjithëse është njoftuar me shkresën nr.1092-011, datë 03.06.2011
i komunikuar palës paditëse më datë 13.06.2011 për ekzekutimin vullnetar të
detyrimit ka njoftuar palën e paditur se nuk është në mundësi të ekzekutimit të tij
për shkak të pamundësive financiare duke kërkuar që ekzekutimi të bëhej me
këste deri sa të sigurohej marrja e një kredie bankare.
 Pala paditëse asnjëherë nuk është vënë në dijeni të procedurës përmbarimore të
ndjekur nga pala e paditur Zyra e Përmbarimit me përmbaruesin gjyqësor Gjergji
Jano.
 Nga mënyra siç ka vepruar përmbaruesi gjyqësor ka ndryshuar vendimin nr.1041,
datë 26.04.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë, ku paditëses i lihej banesa
së bashku me fëmijët dhe pala e paditur mund ta ekzekutonte vendimin në çdo
mënyrë tjetër përjashto sekuestrimin e këtij sendi dhe nxjerrjen në ankand.
 Nga pala e paditur në ekzekutimin e këtij vendimi nuk janë parashikuar afatet e
njoftimit në zbatim të nenit 130 e vijues të Kodit të Procedurës Civile, gjithashtu
pala e paditur nuk ka njoftuar palën paditëse Irma Baliu për procedurat e kryera në
zbatim të nenit 560 të këtij Kodi.
 Gjithashtu përmbaruesi gjyqësor nuk ka respektuar kërkesat e nenit 552 të
K.Pr.Civile në lidhje me caktimin e çmimit të pronës dhe pa u njoftuar paditësja
është caktuar eksperti dhe është bërë vlerësimi i sendit.
 Pala e paditur nuk ka respektuar dispozitat e nenit 554 për shitjen e lirë të sendit
dhe më pas të organizonte shitjen në ankand të tij.
 Përmbaruesi gjyqësor nuk ka respektuar kërkesat e nenit 568 të K.Pr.Civile në
lidhje me kohën e fillimit dhe mbarimit të ankandit, kështu sipas akteve është
provuar se ankandi ka filluar në orën 16.00 dhe nuk ka orën e përfundimit të tij.
 Po kështu nga i padituri Guri Merko i cili është shpallur fitues i ankandit nuk është
derdhur e gjithë shuma e sendit prej 106.5000 lekë, por vetëm 323.000 lekë në
kundërshtim me kërkesat e nenit 574 të K.Pr.Civile.
III. ARSYETIMI I GJYKATAVE.
19. Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.41-2012-109(80), datë 12.01.2012

ndër të tjera ka arsyetuar se: “…omissis… Veprimi në të cilin përmbaruesi gjyqësor
me datë 28.06.2011 ka nxjerrë urdhrin për vendosjen e sekuestros konservative mbi
pasurinë e paluajtshme të debitores Irma Baliu apartament me nr.pasurie 8/52+1-3 me
sipërfaqe 53 m2 që ka qenë objekt pjesëtimi ndërmjet ish-bashkëshortëve, duke njoftuar
me ftuesin gjyqësor debitoren dhe që në aktin e njoftimit është vënë shënimi “refuzuar”
dhe referuar dispozitës së nenit 122 të Kodit të Procedurës Civile, njoftimi është i
pavlefshëm pasi nuk është nënshkruar nga të paktën një dëshmitar dhe në të tilla
rrethana përmbaruesi gjyqësor duhej të përsëriste njoftimin; në të njëjtën situatë gjykata
ka konsideruar të pavlefshme dhe veprimet e përmbaruesit gjyqësor të datës 01.09.2011
për caktimin e ekspertit të vlerësimit të sendit të paluajtshëm, vendimin e datës
29.09.2011 “Për shpalljen e sendit për shitje në ankandit i cili nuk provohet se është
afishuar lajmërimi në Bashkinë Ersekë dhe që në tërësi proceduar e shitjes së sendit në
142
ankand nuk është bërë konform nenit 568 të Kodit të Procedurës Civile; në shitjen e
sendit në ankandin e parë kreditori sipas gjykatës nuk mund të merrte cilësinë e
ofertuesit të vetëm etj...(…) .”.
20. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.331, datë 15.05.2012 ndër të tjera ka
arsyetuar se: “... (omissis) ... Rezulton që edhe pse padia është ngritur tërësisht jashtë
afatit ligjor të parashikuar nga neni 564/2 të K.Pr.Civile (marrja dijeni datë 22.09.2011,
ndërsa padia është paraqitur në gjykatë me datë 18.11.2011) dhe ky shkak është
pretenduar gjatë gjithë procesit nga zyra e përmbarimit, përsëri gjykata ka marrë
përsipër të marrë në vlerësim procedura të tilla me shumë së dy muaj nga kryerja e tyre,
duke vepruar kështu në kundërshtim me nenet 112, 115/2 dhe 125 të Kodit Civil. Në këtë
rast jemi në kushtet e parashkrimit të padisë dhe paditëses i ka humbur çdo e drejtë për
t’u drejtuar në gjykatë...Nëse paditësja Irma Baliu do të kundërshtonte vendimin për
shitjen e sendit në ankand, si një nga veprimet e përmbaruesit gjatë procedurave të
ankandit, ky kundërshtim duhet të bëhej brenda 5 ditëve nga marrja dijeni sipas nenit
567 në lidhje me nenin 610 të K.Pr.Civile. Paditësja ka marrë dijeni rregullisht për këtë
veprim përmbarimor, nuk e ka kundërshtuar atë, ky pretendim është ngritur gjatë
gjykimit dhe është marrë në vlerësim nga gjykata tërësisht jashtë afatit ligjor të
parashikuar në nenin 610 të K.Pr.Civile (marrja dijeni datë 30.09.2011 ndërsa padia
është paraqitur në gjykatë me datë 18.11.2011...Rezulton se në ankand është paraqitur
vetëm kreditori Guri Merko, i cili ka ofruar vlerën e sendit sipas asaj të përcaktuar nga
eksperti dhe Zyra e Përmbarimit. Kreditori sipas dispozitave të cituara më sipër, nuk
hyn në rrethin e personave që janë përjashtuar nga ankandi të parashikuar në nenin
572/1 të K.Pr.Civile dhe në rrethin e personave që parashikohen në nenin 709 të Kodit
Civil”.

dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve të palës paditëse të
paraqitura në rekurs, si dhe pjesës arsyetuese të vendimeve gjyqësore, arrin në
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse nuk përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që, bëjnë të cenueshëm
Vendimin nr.331, datë 15.05.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë.
22. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se, në marrjen e vendimit nr.331, datë 15.05.2012
të Gjykatës së Apelit Korçë, janë respektuar dispozitat e ligjit material dhe procedural
civil, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, si dhe duke e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
23. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se, nga ana e përmbaruesit gjyqësor, pas kërkesës
së kreditorit (të paditurit Guri Merko) dhe lëshimit të urdhrit të ekzekutimit përkatës nga
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë ka nisur procedura për vënien në ekzekutim të titullit
ekzekutiv, vendimit nr.1041, datë 26.04.2011 i Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë
(vendim i cili ka marrë formë të prerë më datë 07.05.2011). Në këtë vendim është
përcaktuar ndër të tjera, detyrimi i të paditurës Irma Baliu t’i paguajë paditësit Guri
Merko shumën 630.000 lekë si kompensim në të holla, për ½ pjesë të banesës
bashkëshortore lënë të paditurës Irma Baliu.
24. Pala paditëse ka parashtruar në rekurs se, nga mënyra siç ka vepruar përmbaruesi
gjyqësor ka ndryshuar vendimin nr.1041, datë 26.04.2011, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Korçë, ku paditëses i lihej banesa së bashku me fëmijët dhe pala e paditur mund ta
143
ekzekutonte vendimin në çdo mënyrë tjetër, përjashto sekuestrimin e këtij sendi dhe
nxjerrjen në ankand.
25. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të pambështetur pretendimin e palës
paditëse, se përmbaruesi ka ndryshuar vendimin e gjykatës dhe se, nuk mund të bëhej
ekzekutimi mbi banesën e cila i ishte lënë paditëses si rrjedhojë e vendimit të gjykatës.
26. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, objekti i ekzekutimit mund të jetë vetëm
pasuria e debitorit. Objekt ekzekutimi mund të jetë, si pasuria e ndodhur në disponimin e
drejtpërdrejtë të debitorit ashtu dhe pasuria që persona të tretë i detyrohen atij.
Legjislatori ka parashikuar në mënyrë eksplicite në nenin 529 të Kodit të Procedurës
Civile1 se, cilat janë sendet e debitorit që nuk mund t’i nënshtrohen sekuestrimit.
27. Të gjithë veprimet e përmbaruesit janë kryer me qëllim që të mund të vendoset në
ekzekutim pagimi i shumës prej 630.000 lekë që, debitoja Irma Baliu i detyrohej
kreditorit Guri Merko në ekzekutim të vendimit të formës së prerë nr.1041, datë
26.04.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë.
28. Gjykata vëren se, në rrethanat e rastit konkret, nga ana e përmbaruesit gjyqësor është
bërë ekzekutimi mbi pasurinë e debitores dhe nuk rezulton ndonjë shkak që të mund të
përjashtohet sendi nga ekzekutimi i detyrueshëm. Ky send nuk përfshihet në radhën e
sendeve ndaj të cilëve nuk mund të vendoset sekuestro, sipas nenit 529 të K.Pr.Civile.
29. Pala paditëse ka pretenduar se asnjëherë nuk është vënë në dijeni të procedurës
përmbarimore të ndjekur nga pala e paditur Zyra e Përmbarimit me përmbaruesin
gjyqësor Gjergji Jano. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e çmon këtë kërkim të
pambështetur në provat dhe faktet e dosjes gjyqësore.
30. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, me të drejtë Gjykata e Apelit pasi ka marrë
në analizë veprimet e përmbaruesit gjyqësor në vijueshmëri ka arritur në përfundimin se,
paditëses i është parashkruar e drejta e kundërshtimin të tyre për shkak të kalimit të afatit
5 ditor. Ashtu sikurse ka rezultuar nga rrethanat e faktit të provuara gjatë gjykimit në
fakt, paditësja Irma Baliu ka marrë dijeni për Vendim “Për shpalljen për shitje të sendit
në ankandin” të datës 29.09.2011 në datë 30.09.2011 dhe siç me të drejtë ka arsyetuar
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.331, datë 15.05.2012 se :“...(omissis)... Nëse
paditësja Irma Baliu do të kundërshtonte vendimin për shitjen e sendit në ankand, si një
nga veprimet e përmbaruesit gjatë procedurave të ankandit, ky kundërshtim duhet të
bëhej brenda 5 ditëve nga marrja dijeni sipas nenit 567 në lidhje me nenin 610 të K. Pr.
Civile. Paditësja ka marrë dijeni rregullisht për këtë veprim përmbarimor, nuk e ka
1
Neni 529 i Kodit të Procedurës Civile
Sendet mbi të cilat nuk mund të vihet sekuestroja
(Shtuar pika 8 me ligjin nr.10 052, datë 29.12.2008, neni 25)
Përjashtohen nga sekuestrimi i pasurisë së debitorit:
1. sendet e përdorimit personal të debitorit dhe të familjes së tij si: veshjet, shtresat, mbulesat, mobiljet për aq sa ato janë të
nevojshme për jetesën e tyre;
2. ushqimet dhe lëndët djegëse që i nevojiten debitorit dhe familjes së tij për tre muaj;
3. dekoratat dhe sende kujtimi, letra, shkresa të familjes dhe librat profesionalë;
4. librat, veglat muzikore, mjetet e artit që nevojiten për veprimtarinë shkencore dhe artistike të debitorit dhe të
familjes së tij;
5. deri 3 dynymë tokë, 2 kafshë për punimin e tokës, 1 lopë, 6 dele ose 6 dhi, fara për mbjelljen e ardhshme, si dhe
ushqimi i këtyre kafshëve për 3 muaj për personat që jetojnë me punë bujqësore ose blegtorale;
6. ndihma që u jepet nënave me shumë fëmijë ose të vetme, pensionet e pleqërisë, të invaliditetit ose familjarë ose
bursa e studimit përveç kur detyrimi është për ushqim. Në këtë rast nuk mund të sekuestrohet më shumë se 1/2 e
shumës së pensionit ose të bursës;
7. frutat natyrore një muaj para se ato të piqen.
8. Sendet e nevojshme të punës për sigurimin e jetesës.
144
kundërshtuar atë, ky pretendim është ngritur gjatë gjykimit dhe është marrë në vlerësim
nga gjykata tërësisht jashtë afatit ligjor të parashikuar në nenin 610 të K. Pr. Civile
marrja dijeni datë 30.09.2011 ndërsa padia është paraqitur në gjykatë me datë
18.11.2011... (...).”
31. Gjithashtu Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e çmon të mbështetur në ligj, arsyetimin e
Gjykatës së Apelit se, paditësja Irma Baliu ka marrë dijeni rregullisht për vendimin e
zyrës së përmbarimit “Për kalimin në pronësi të sendit të paluajtshëm” më datë
20.10.2011 sipas dëftesës postare, ku ndodhet shënimi “refuzon” i shoqëruar me
nënshkrimin e punonjësit të postës dhe një dëshmitari të pranishëm ky njoftim është
konform rregullave të parashikuara në nenin 130 të K.Pr.Civile.
32. Në lidhje me argumentimin e Gjykatës së Shkallës së Parë se ankandi është i
pavlefshëm, meqenëse sendi në ankandin e parë është blerë nga një person që nuk ka të
drejtë të marrë pjesë në ankand, ky Kolegj e vlerëson këtë argumentim të pambështetur
në nenin 572 të Kodit të Procedurës Civile.
33. Në nenin 572 të Kodit Civil përcaktohet se: “Debitori, përfaqësuesi i tij ligjor,
përmbaruesi gjyqësor si edhe personat e tjerë që tregohen në nenin 709 të Kodit Civil,
nuk kanë të drejtë të marrin pjesë në ankand.
Kur sendi blihet nga një person që nuk ka të drejtë të marrë pjesë në ankand, shitja është
e pavlefshme. Në këtë rast, shuma e lënë si garanci nga blerësi kalon në dobi të shtetit
dhe sendi me kërkesë të secilit kreditor mund të shitet përsëri në ankand, duke vepruar
sipas rregullave të caktuara në këtë kapitull”. Në nenin 709 të Kodit Civil parashikohen
ndalime të veçanta të blerjes duke përcaktuar se: “Nuk mund të blejnë drejtpërdrejt, me
anë të një tjetri, ose në ankand: a) personat që administrojnë ose ruajnë sende të huaja
në bazë të ligjit ose të emërimit nga shteti, sendet që administrojnë ose ruajnë; b)
personat zyrtarë që janë të ngarkuar të bëjnë shitje me ekzekutim të detyrueshëm, sendet
që këta shesin; c) gjyqtarët, prokurorët, përmbaruesit, noterët dhe avokatët, sendet për të
cilat ka grindje përpara gjykatës në të cilën bëjnë pjesë ose ushtrojnë funksionet e tyre,
përveç kur këta janë bashkëpronarë mbi ato”.
34. Në rrethanat e rastit objekt gjykimi, nuk ndodhemi në kushtet e përcaktuara nga këto
dispozita. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, ashtu sikurse me të drejtë ka
arsyetuar Gjykata e Apelit Korçë, kreditori nuk përfshihet në kategorinë e personave,
blerja e sendit prej të cilit passjell pavlefshmërinë e shitjes.
35. Gjithashtu në kushtet kur, pala paditëse ka kërkuar pavlefshmërinë e procedurave të
ndjekura në lidhje me shitjen e sendit në ankand Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, përsa kohë kërkimi i palës paditëse lidhej me pavlefshmërinë e shitjes në
ankand të pasurisë së paluajtshme me të drejtë Gjykata e Apelit, ka vendosur rrëzimin e
padisë qoftë edhe vetëm për shkakun se nuk jemi në rastet e përcaktuara nga neni 572 i
Kodit të Procedurës Civile.
36. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.331, datë
15.05.2012 i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit
procedural civil dhe si rrjedhojë do të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, shkronja (a) të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.331, datë 15.05.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë.
Tiranë, më 08.10.2015
145
146
Nr. 00-2015-3414 i Vendimit (420)
VENDIM

në datën 08.10.2015, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile nr.11111-02671-

00-2012 Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: IRMA EQIMI JATRU përfaqësuar në gjykim

nga av. B Rusi dhe L. Ndoja
TË PADITUR: 1. PETRIKA EQIMI JATRU, përfaqësuar në
gjykim nga av. R. Syziu.
2. GAVRIL (GABRIEL) EQIMI JATRU,
përfaqësuar në gjykim nga av. R. Syziu.
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të më njohin si trashëgimtare ligjore
si dhe të më dorëzojnë 1/5 pjesë të pasurisë trashëgimore ekzistuese
apo të asaj që mund të vijë në të ardhmen nga AKKP, si trashëgimtare e drejtpërdrejtë
apo me përfaqësim e trashëgimlënësit Sofokli Eqimi Jatru.
Pavlefshmërinë absolute të testamentit noterial nr.37, datë 05.05.1995,
çelur më datë 22.02.2000, lëshuar nga i ndjeri Sofokli Eqimi Jatru
përpara noterit Agron Azisllari.
Marrjen e masës provizore të sigurimit të pasurisë trashëgimore,
duke inventarizuar dhe bllokuar çdo tjetërsim të saj.
Regjistrimin e padisë pranë AKKP Rajonale Korçë dhe Durrës,
ngarkimin e shpenzimeve gjyqësore të paditurve.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32/1, 154 e vijues, 202/a e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 318, 343, 349, 350, 351, 352, 373 e 403 të K.Civil.

vendosur:
“Rrëzimin e padisë që i përket: paditëse: Irma Eqimi Jatru; të paditur: Gavril
(Gabriel) Eqimi-Jatru dhe Petrika (Petri) Eqimi Jatru: objekti: Detyrimi i të
paditurve të më njohin si trashëgimtare ligjor, si dhe të më dorëzojnë 1/5 e
pasurisë trashëgimore ekzistuese apo të asaj që mund të vijë në të ardhmen
nëpërmjet AKKP, si trashëgimtare e drejtpërdrejtë apo me përfaqësim e
trashëgimlënësit Sofokli Eqimi-Jatru (babai). Pavlefshmërinë absolute të
testamentit noterial nr.37, datë 05.05.1995 çelur më 22.02.2000, lëshuar nga i
ndjeri babai im Sofokli Eqimi-Jatru, përpara noterit A.Azisllari etj.
Shpenzimet gjyqësore në masën 60.000 (gjashtëdhjetë mijë) lekë si shpërblim
për përfaqësuesin e palës së paditur, i ngarkohen palës paditëse Irma Eqimi
147
Jatru, ndërsa taksa mbi aktet në masën 12.000 lekë e parapaguar nga pala
paditëse Irma Eqimi Jatru, i mbetet asaj ashtu siç është parapaguar...”
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.481, datë 27.06.2012 ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.375, datë 08.02.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.
Shpenzimet gjyqësore për mbrojtjen me Av.Olsi Monosopi në vlerën 45.000
lekë i ngarkohen palës paditëse.”
Kundër vendimit nr.481, datë 27.06.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë, ka ushtruar

rekurs paditësja Irma Eqimi Jatru, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit nr.481, datë
27.06.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit nr.375, datë 08.02.2012, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së
parë, për këto shkaqe:
- Padia nuk duhej rrëzuar vetëm për shkakun që nuk është formuar drejt ndërgjyqësia,
por duhej prishur vendimi dhe çështja të kthehej për me detyra për rishqyrtim nga
gjykata e apelit.
- Duke u rrëzuar padia për shkak të mosformimit të rregullt të ndërgjyqësish ekziston
mundësia që në rast të ngritjes së saj me ndërgjyqësi të rregulluar mund të ndodhemi
për para cenimit të parimit të “gjësë së gjykuar”.
- Vendimi në shkallë të parë është marrë nga gjyqtari i vetëm kur vlera e padisë është
mbi 20 milion, çka e bën procesin e parregullt, sipas nenit 6/1 të GJEDNJ-së.
- Vendimi është i cenueshëm dhe vetë procesi i parregullt, pasi gjykatat edhe pse kanë
njohur cilësinë si trashëgimtarë të paditëses, kanë rrëzuar me vendim të ndërmjetëm
kërkesën për inventarizimin e pasurisë trashëgimore, si dhe kërkesën për marrjen e
masës për sigurimin e padisë, referuar objektit të padisë në keq zbatim të ligjit
material nenit 343 të K.Civil.
- Gjykatat edhe pse nuk janë shprehur për themelin e gjykimit për shkak të
mosformimit të rregullt të ndërgjyqësisë, gjykojnë dhe rrëzojnë kërkesat e mësipërme
për inventarizimin e pasurisë, duke e bërë procesin e parregullt dhe në shkelje të
parimit të paanësisë dhe barazisë së armëve në një proces gjyqësor.
- Gjykata e apelit për mosformim të rregullt të ndërgjyqësish duhej të prishte vendimin
e shkallës së parë duke e kthyer çështjen për rishqyrtim dhe jo të shprehej për
themelin e çështjes lidhur me pavlefshmërinë e testamentit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, përfaqësuesit e palës paditëse av. B.
Rusi dhe av. L. Ndoja, të cilët kërkuan prishjen e vendimeve të gjykatave të faktit dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e rrethit gjyqësor me tjetër trup gjykues,
përfaqësuesin e palës së paditur av. R.Syziu, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Apelit Korçë, si diskutoi e analizoi çështjen në tërësi
VËREN
Rrethanat e Faktit
1. Palët ndërgjyqëse janë në marrëdhënie të posaçme ndërmjet tyre, përkatësisht motra dhe
vëllezër, trashëgimtarë të radhës së parë të trashëgimlënësit Sofokli Eqimi Jatru (babai i
tyre).
2. Shtetasi Sofokli Eqimi Jatru ka vdekur në datë 03.11.1999. Në të gjallë të tij,
trashëgimlënësi Sofokli Eqimi Jatru ka disponuar pasurinë e tij pas vdekjes, nëpërmjet
testamentit noterial nr.37 rep., datë 5.05.1995, të kryer para noterit Agron Azisllari.
148
3. Në tekstin e testamentit parashikohet, ndër të tjera, si më poshtë: “…Testatori Sofokli
Heqimi deklaroi se pasurinë e tij të luajtshme dhe të paluajtshme si dhe çdo depozitë e
disponon në favor të djemve të tij Gavril (Gabriel) Heqimi dhe Petrika (Petri) Heqimi
dhe kjo pas vdekjes. Testatori Sofokli Heqimi theksoi se gjithë pasurinë e tij të luajtshme
dhe të paluajtshme që ka momentalisht si dhe çdo depozitë; ashtu dhe pasuria që do të
rezultojë në momentin e vdekjes, apo dhe pas vdekjes, qoftë kjo e luajtshme, e
paluajtshme apo depozitë, brenda dhe jashtë shtetit dhe çdo lloj burimi që vjen pas
vdekjes, e disponon në favor të dy djemve të tij Gavril (Gabriel) Heqimi dhe Petrika
(Petri) Heqimi. Testatori Sofokli Heqimi deklaroi se mbas vdekjes, në favor të
trashëgimtarëve të tjerë Nekie Heqimi, Tomi Heqimi dhe Irma Heqimi disponon për
secilin 10.000 (dhjetë mijë) lekë...”.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.273, datë 22.02.2000, ka lëshuar
dëshminë e trashëgimisë testamentare për të ndjerin Sofokli Heqimi (i cili në vitin 1996,
me vendimin nr.32, ka ndryshuar mbiemrin nga Heqimi në Eqimi Jatru), duke njohur si
trashëgimtarë testamentarë të tij Gavril dhe Petrika Eqimi Jatru, që trashëgojnë të gjithë
pasurinë e tij të luajtshme dhe të paluajtshme, çdo depozitë, çdo pasuri që do të rezultojë
në momentin e vdekjes ose pas vdekjes dhe çdo lloj pasurie që vjen nga çdo burim brenda
dhe jashtë vendit, si dhe ka njohur si trashëgimtarë testamentarë Nekie, Tomi dhe Irma
Eqimi Jatru që trashëgojnë secili nga 10.000 lekë nga pasuria e trashëgimlënësit. Vendimi
i mësipërm mbi lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë testamentare ka marrë formë të
prerë.
5. Paditësja Irma Eqimi Jatru ka pretenduar se testatori, i ndjeri Sofokli Eqimi Jatru, ka
vuajtur për një kohë të gjate e deri në vdekje nga sëmundjet e karakterit psikiko- depresiv,
ç`ka ka determinuar një mënyrë jetese ku sjelljet konvergonin kryesisht në veprime të
kufizuara. Pala paditëse ka pretenduar konkretisht se testamenti është i pavlefshëm, për
shkak të pazotësisë për të disponuar të de cuiusit. Sipas kësaj pale, trashëgimlënësi në
kuptim të nenit 373 të K.Civil ishte i pazotë për të vepruar, pazotësi që nuk lidhej me
zotësinë ligjore (moshën), por me aftësinë për të kuptuar dhe vepruar. I ndjeri ka qenë i
sëmurë mendor në gradën që i kufizoheshin veprimet, të cilat shkonin tej administrimit të
zakonshëm të pasurisë, siç është e drejta për të disponuar nëpërmjet testamentit që
përfshihet në administrimin e jashtëzakonshëm. Sipas palës paditëse bëhet fjalë për një
normë urdhëruese të ligjit, që ka të bëjë me pazotësinë e personave madhorë, të cilëve pa
iu hequr zotësia për të vepruar me vendim gjyqësor, “nuk janë në gjendje për të kuptuar
rëndësinë e veprimeve të tyre”, ndaj sipas kësaj pale, në bazë të nenit 403 të K.Civil,
testamenti i bërë në gjendjen mendore të mësipërme të testamentlënësit, është absolutisht
i pavlefshëm. Po ashtu, sipas kësaj pale, të metat e formës së testamentit, përforcojnë
pretendimin për pavlefshmërinë absolute të tij, pasi neni 81 i K.Civil dhe neni 46 i ligjit
nr.7829, datë 01.06.1994 “Për noterinë” kërkojnë që aktet të nënshkruhen rregullisht nga
palët dhe nga pjesëmarrësit në akt në prani të noterit, duke nënshkruar emrin dhe
mbiemrin e plotë. Sipas palës paditëse, në lidhje me testamentin noterial objekt gjykimi,
ky rregull nuk është respektuar nga noteri, pasi testatori ka vënë vetëm një siglim dhe jo
emër, mbiemër të plotë, argument tjetër ky që, sipas palës paditëse e bën testamentin të
pavlefshëm. Me pretendimet e mësipërme, pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë me kërkesë padinë objekt gjykimi.
6. Gjatë gjykimit, pala e paditur duke prapësuar ka parashtruar faktin se, nuk jemi përpara
një testamenti të pavlefshëm pasi testatori ka qenë në moshë madhore në momentin e
hartimit të testamentit dhe në atë kohë nuk ka patur asnjë lloj vendimi gjyqësor të formës
së prerë, në lidhje me heqjen e zotësisë së tij për të vepruar. Po ashtu, kjo palë ka
prapësuar se, pavarësisht pretendimit të palës paditëse mbi problemet mendore të
testamentlënësit, ky i fundit ka mbajtur pozicion drejtues në një shoqëri tregtare e cila
149
qarkullonte shuma të mëdha financiare, duke lidhur kontrata të ndryshme me partnerë të
ndryshëm strategjikë. Për rrjedhojë, sipas palës së paditur, nuk mund të pretendohet se
testatori nuk ka qenë në dijeni të fakteve apo veprimeve që ai kryente. Gjithashtu, gjatë
gjykimit kjo palë ka prapësuar se padia për pavlefshmërinë e testamentit është paraqitur
jashtë afatit tre vjeçar të parashikuar në nenin 411 të K.Civil. Në këto kushte, pala e
paditur ka kërkuar rrëzimin tërësor të kërkesëpadisë sit ë pambështetur në prova dhe në
ligj.
7. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin
nr.375, datë 08.02.2012, ka vendosur rrëzimin e padisë.
8. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar se: “...Me të drejtë pala paditëse ka
goditur titullin e pronësisë së palës së paditur, pasi ajo nuk mund të njihet si
bashkëtrashëgimtare (duke u rregulluar dhe pasojat) nëse nuk ekziston një shkak për të
konstatuar apo deklaruar pavlefshmërinë e titullit të pronësisë, që në rastin e të paditurve
është testamenti noterial nr.37, datë 05.05.1995 i lënë nga testatori Sofokli Eqimi Jatru,
por përfitues të testamentit (trashëgimtarë testamentarë) nuk rezulton të jenë vetëm të
paditurit Gavril (Gabriel) Eqimi Jatru dhe Petrika (Petri) Eqimi Jatru, por përveç
paditëses, trashëgimtarë testamentarë janë edhe shtetasit Tomi Eqimi Jatru dhe Nekie
(Nako) Eqimi Jatru, pavarësisht vlerës së pasurisë trashëgimore që ata kanë përfituar, që
është vetëm 10.000 lekë secili...Gjykata nuk mund të shprehet në themel mbi vlefshmërinë
apo pavlefshmërinë e testamentit noterial nr.37 rep., datë 05.05.1995 të hartuar nga
testatori Sofokli Eqimi Jatru dhe të rregullojë pasojat e pavlefshmërisë relative apo
nulitetit duke u hequr të drejta përfituesve të testamentit, trashëgimtarët testamentarë
edhe përse këta shtetas nuk kanë cilësinë e palës së paditur në këtë gjykim. Nëse një
person nuk ka cilësinë e palës së paditur në gjykim, duke mos pasur në këtë mënyrë të
drejtë të parashtrojë pretendime, prapësime, kërkesë për prova dhe çdo mjet tjetër
procedural në mbrojtje të interesave të tij, nuk mund të ngarkohet me detyrime dhe nuk
mund t’i cenohen të drejta...Pra edhe pse gjykata mund të konstatojë pavlefshmërinë
absolute të një akti, ajo nuk mund të thërrasë kryesisht (pa shprehjen e vullnetit dhe pa
kërkesën e palës paditëse) ndonjë person dhe t’i japë cilësinë e palës së paditur, pasi do
të shkelte parimin dhe të drejtën e secilës nga palët ndërgjyqëse për të pasur një proces
të paanshëm, si pjesë e së drejtës për një proces të rregullt ligjor. Për këtë arsye gjykata
nuk merr në shqyrtim në themel pretendimin se testatori Sofokli Eqimi Jatru nuk ka pasur
zotësi për të disponuar me testament...”
9. Mbi ankim të palës paditëse, Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.481, datë
27.06.2012 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.375, datë 08.02.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë.
10. Gjykata e Apelit ka arsyetuar se: “...me të drejtë gjykata ka konkluduar se ndërgjyqësia
nuk është e rregullt pasi në gjykim duhet të thirren të gjithë trashëgimtarët testamentarë
që kanë përfituar nga ky testament, por thirrja me cilësinë e të paditurit në një proces
gjyqësor civil, është vetëm disponibilitet i paditësit,…kërkimet e padisë duhet të shtrihen
edhe ndaj këtyre personave që nuk janë thirrur në gjykim por, ligji procedural civil këtë
detyrim e ka ngarkuar vetëm për palën që inicion procesin gjyqësor, ndërsa gjykata nuk
ka rol aktiv dhe nuk mund të ndërhyjë procedurialisht në rregullimin e ndërgjyqësisë…
Është pikërisht ndërgjyqësia jo e plotë e palës së paditur që e ka detyruar gjykatën të mos
zgjerojë hetimin e mëtejshëm të çështjes në të dy aspektet e mësipërme, pra qoftë për të
hetuar gjendjen mendore të testatorit dhe aftësinë e tij për të disponuar me testament apo
dhe hetimin për shkak të formës së testamentit lidhur me nënshkrimin e tij…Në këtë
aspekt Gjykata e Apelit nuk sheh ndonjë kontradiktë në arsyetimin e gjykatës, po kështu
nuk e sheh të cenuar interesin e paditëses pasi shkaqet ligjore për të cilat ajo ka kërkuar
pavlefshmërinë e testamentit nuk janë bërë objekt i arsyetimit dhe disponimit
150
përfundimtar të gjykatës, dhe po për këto arsye, nuk mund të jenë as objekt i shqyrtimit
në Gjykatën e Apelit…”
11. Kundër vendimit nr.481, datë 27.06.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë, ka ushtruar rekurs
paditësja Irma Eqimi Jatru e cila ka kërkuar prishjen e vendimit nr.481, datë 27.06.2012
të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit nr.375, datë 08.02.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së
parë, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

12.1 Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën
një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur
me përcaktimin që mund të propozojnë palët.”
12.2 Neni 32§a i K.Pr.Civile: “Padia mund të ngrihet: a) për të kërkuar rivendosjen e një
të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur...”
13. Dispozitat e Kodit Civil, në të cilat është parashikuar:

13.1 Neni 349 “Trashëgimtari mund të kërkojë me padi nga kushdo që posedon tërësisht
ose pjesërisht pasurinë trashëgimore, njohjen e tij si trashëgimtar dhe dorëzimin e
pasurisë trashëgimore dhe të pasurisë së fituar me anë të saj, sipas rregullave mbi
posedimin me mirëbesim dhe me keqbesim.”
13.2 Neni 350 “Padia për kërkimin e trashëgimit mund të ngrihet edhe kundër personit
që mban pasurinë trashëgimore në bazë të një dëshmie trashëgimi, qoftë dhe kur ky është
shteti. Personi që ka fituar me mirëbesim ndonjë send të pasurisë trashëgimore nga një
trashëgimtar i tillë, nuk është i detyruar të kthejë sendin edhe sikur të jetë fituar me
kundërshpërblim.
Poseduesi me mirëbesim që ka tjetërsuar po në mirëbesim sende nga pasuria
trashëgimore, është vetëm i detyruar që t’i kthejë trashëgimtarit paditës çmimin e sendit
të shoqëruar me faturën përkatëse. Kur këto të fundit nuk janë shlyer, këtij i kalon e
drejta për të kërkuar shlyerjen e tyre.”
Neni 351 “Padia për kërkimin e trashëgimit nuk parashkruhet, përveç efekteve të
parashkrimit fitues për sende të veçuara.”
14. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin
472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë cenimin e vendimit nr.481, datë
27.06.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit nr.375, datë 08.02.2012, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, që ka vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.481, datë 27.06.2012 i Gjykatës së
Apelit Korçë dhe vendimi nr.375, datë 08.02.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
janë rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit procedural, e për këtë shkak ato duhet të prishen
dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë.
16. Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, ka vendosur rrëzimin e
padisë, me argumentimin se, edhe pse gjykata mund të konstatojë pavlefshmërinë
absolute të testamentit, sikurse është kërkuar në kërkesëpadi dhe të kryejë rregullimin e
pasojave të kësaj pavlefshmërie, ajo nuk mund të thërrasë kryesisht subjekte të caktuara
në cilësinë e palës së paditur, pa shprehjen e vullnetit dhe pa kërkesën e palës paditëse.
151
Në kushtet kur pala paditëse nuk ka ndërtuar drejt ndërgjyqësinë, duke thirrur në cilësinë
e palës së paditur të gjithë trashëgimtarët testamentarë të të ndjerit Sofokli Eqimi Jatru,
atëherë në vlerësimin e gjykatës së rrethit gjyqësor, ndërtimi i drejtë i ndërgjyqësisë nuk
mund të kryhet kryesisht nga gjykata, ndaj dhe padia e paditëses Irma Eqimi Jatru, duhet
rrëzuar.
17. Gjykata e Apelit Korçë, e investuar mbi ankimin e palës paditëse, ka vendosur lënien në
fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, duke u mjaftuar me të njëjtin argumentim
sikurse dhe gjykata e shkallës së parë. Në vlerësimin e gjykatës së apelit, ndërtimi i duhur
i ndërgjyqësisë është në disponibilitet të palës që inicion një proces gjyqësor, ndaj dhe në
kushtet kur kërkimi i paditëses nuk është shtrirë ndaj gjithë trashëgimtarëve testamentarë
të të ndjerit Sofokli Eqimi Jatru, gjykata nuk mund të shprehet mbi themelin e çështjes,
por do të mjaftohet me rrëzimin e kërkesëpadisë.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimet e gjykatave të faktit, të bazuara në
argumentimin e mësipërm, janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural në lidhje
me ndërtimin e duhur të ndërgjyqësisë në çështjen objekt gjykimi.
18.1 Fillimisht, Kolegji Civil vlerëson se përcaktimi i saktë i marrëdhënies juridike për
shkak të së cilës ka lindur konflikti midis palëve, duke iu referuar për këtë qëllim
dispozitave përkatëse materiale, është momenti kryesor determinant për krijimin e drejtë
të ndërgjyqësisë, si dhe për përcaktimin e legjitimimit të palës paditëse dhe palës së
paditur në çështjen objekt gjykimi (Vendimi Unifikues nr.74/2002 i Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
18.2 Për sa rezulton nga kërkesë padia e paraqitur, pala paditëse në gjykim ka parashtruar
si kërkim kryesor në kërkesëpadinë e saj, detyrimin e të paditurve Petrika dhe Gavril
(Gabriel) Eqimi Jatru, të njohin paditësen si trashëgimtare ligjore të të ndjerit Sofokli
Eqimi Jatru si dhe t’i dorëzojnë asaj pjesën përkatëse trashëgimore në 1/5 pjesë takuese të
pasurisë trashëgimore ekzistuese apo të ardhshme, nëpërmjet konstatimit të
pavlefshmërisë absolute të testamentit noterial nr.37, datë 05.05.1995.
18.3 Në analizë të objektit të sipërcituar, është evident fakti se shkaku i padisë është i
lidhur pazgjidhshmërisht me të drejtën e trashëgimtarit për të kërkuar me padi nga kushdo
që posedon tërësisht ose pjesërisht pasurinë trashëgimore, qoftë edhe nëpërmjet një
dëshmie trashëgimie, njohjen e tij si trashëgimtar dhe dorëzimin e pasurisë trashëgimore,
në kuptim të neneve 349 e 350 të K.Civil.
18.4 Kolegji Civil vlerëson se një padi e tillë, e cila synon të realizojë të drejtën e paditëses
për njohjen trashëgimtare dhe dorëzimin e pjesës takuese të pasurisë trashëgimore,
nëpërmjet konstatimit të pavlefshmërisë absolute të testamentit, në respektim të normave
procedurale civile mbi ndërtimin e drejtë të ndërgjyqësisë, duhet të kundërdrejtohet ndaj
të gjithë përfituesve të testamentit, pra ndaj të gjithë trashëgimtarëve testamentarë, të cilët
do të preken potencialisht nga pavlefshmëria absolute e pretenduar e këtij testamenti.
Ashtu sikurse ka rezultuar e provuar nga ana e dy gjykatave të faktit, në çështjen objekt
gjykimi, trashëgimtarë testamentarë të të ndjerit Sofokli Eqimi Jatru nuk rezultojnë të
jenë vetëm të paditurit Gavril (Gabriel) Eqimi Jatru dhe Petrika (Petri) Eqimi Jatru, por
përveç paditëses, trashëgimtarë testamentarë të tij, janë edhe shtetasit Tomi Eqimi Jatru
dhe Nekie (Nako) Eqimi Jatru, pavarësisht vlerës së pasurisë trashëgimore që ka përfituar
secili prej tyre.
18.5 Në këto kushte, Kolegji Civil evidenton se nga ana e gjykatave të faktit janë lejuar
shkelje të normave procedurale, e konkretisht të dispozitave të cilat kanë të bëjnë me
krijimin e drejtë të ndërgjyqësisë së këtij procesi gjyqësor dhe identifikimit të duhur të
pozitës procedurale të palëve. Ky Kolegj vëren se nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë, nuk janë përmbushur detyrimet që burojnë nga ligji procedural për përgatitjen e
çështjes për gjykim dhe për kujdesin e qëndrimet që vetë gjykata duhet të mbajë, për sa i
152
përket realizimit të një gjykimi të rregullt, përfshirë këtu edhe ndërtimin e drejtë të
ndërgjyqësisë.
18.6 .Kolegji Civil çmon se, edhe pse krijimi i ndërgjyqësisë është në disponibilitet të palës
që investon gjykatën me padi, çka nënkupton se kjo e fundit mund të thërrasë si palë apo
pjesëmarrës në proces ata që do të çmojë vetë, gjykata ka detyrimin për të gjetur mjetet
ligjore të parashikuara në K.Pr.Civile për të zgjidhur drejt mosmarrëveshjen dhe për të
bërë të mundur që vendimi i saj, t’i kundërdrejtohet palës mbi të cilën duhet të bien
pasojat e gjykimit dhe jo personave të tjerë të cilët mund të jenë thirrur në gjykim, por që
janë vënë në një pozitë procedurale të gabuar.
18.7 .Mosformimi i drejtë i ndërgjyqësisë, sikurse dhe rasti objekt gjykimi, përbën në
vetvete një shkelje të dispozitave procedurale civile, që ve thelbësisht në dyshim vetë
garantimin e parimit të kontradiktorialitetit dhe barazisë së armëve në gjykim, sipas të
cilave secilës palë ndërgjyqëse duhet t’i jepet një mundësi e arsyeshme për të paraqitur
pretendimet e veta, në kuadër të respektimit të së drejtës së saj për një proces të rregullt
ligjor (Vendimet nr.34, datë 25.07.2011 dhe nr.16, datë 19.04.2013 të Gjykatës
Kushtetuese).
19. Veç sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se, të njëjtin qëndrim për çështjen objekt gjykimi
ka mbajtur dhe Gjykata e Apelit Korçë, e cila në lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë, përsëri ka zhvilluar gjykimin me të njëjtat palë ndërgjyqëse dhe
të njëjtën pozitë procedurale të tyre. Gjykata e Apelit Korçë, ndonëse i ka patur të gjitha
mundësitë ligjore të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe në bazë të nenit
467/d të K.Pr.Civile të vendoste prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim
në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor, nuk ka mbajtur në konsideratë dhe nuk ka evidentuar
elementët thelbësorë proceduralë të kërkesëpadisë objekt shqyrtimi, në lidhje me
ndërtimin e duhur të ndërgjyqësisë.
20. Në këto rrethana, Kolegji Civil çmon se mosrespektimi nga ana e gjykatave të faktit i
dispozitave procedurale mbi ndërtimin e drejtë të ndërgjyqësisë në çështjen objekt
gjykimi, përbën shkelje procedurale të asaj natyre që përligj prishjen e vendimeve
gjyqësore dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e rrethit gjyqësor.
20.1 Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se, në rishqyrtim, gjykata e
rrethit gjyqësor, në zbatim të konkluzioneve të mësipërme të këtij vendimi, në vlerësim
tërësor të objektit dhe shkakut të kërkesëpadisë tù ofrojë palëve të gjitha mjetet
procedurale ligjore në dispozicionin e tyre për ndërtimin e duhur të ndërgjyqësisë.
20.2 Po ashtu, gjykata e rrethit gjyqësor, me qëllim zgjidhjen e drejtë të mosmarrëveshjes
objekt gjykimi, në zbatim të parimit të kontradiktorialitetit, të marrë në shqyrtim
pretendimet e palëve ndërgjyqëse dhe të procedojë me shqyrtimin në themel të
kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej palëve se kanë ngjarë
dhe të drejtave apo interesave që palët pretendojnë se u janë cenuar.
20.3 Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rishqyrtimit, do ta lejojnë gjykatën e rrethit gjyqësor, që në përputhje me kërkesat e
ligjit procedural e atij material, garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile), cilësimit të saktë të fakteve
dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile), të mund të arrijë në përfundime të drejta
dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e konfliktit ndërmjet palëve ndërgjyqëse.
21. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil çmon se vendimi nr.481, datë 27.06.2012, i Gjykatës
së Apelit Korçë dhe vendimi nr.375, datë 08.02.2012, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë, janë marrë në shkelje të rëndë të dispozitave procedurale (neni 467/ d i
K.Pr.Civile), e për këtë shkak ato duhet të prishen dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë, me tjetër trup gjykues.
153
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/ç të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.481, datë 27.06.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit
nr.375 datë 08.02.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e çështjes në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë për rishqyrtim, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 08.10.2015
154
Nr. 00-2015-3486 i Vendimit (421)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: GJYLJANA FRROKU

I PADITUR: KASTRIOT ZEFI
OBJEKTI:
Kallzimi i një punimi të ri në pronën e paditësit me nr.3/41,
Zona Kadastrale nr.1987, Volumi 16 faqe 145,
Ishull-Shëngjin dhe shëmbjen e murit rrethues 20 m linear
me përmasa 40x20 com ndërtuar në pronën e paditëses nga i padituri.
Baza Ligjore: Neni 32 dhe neni 154 i Kodit të Procedurës Civile
Neni 30 i Kodit Civil

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë së paditëses Gjyljana Frroku.
Detyrimin e palës së paditur Kastriot Zefi të shëmbë murin rrethues me
përmasa 24 metër linear dhe 50×23 cm, i ndërtuar nga i padituri në pronën e
paditëses sipas certifikatës për vërtetim pronësie, Pasuria nr.3/41, ZK 1987,
Volumi 16, faqe 145, lëshuar nga Z.R.P.P Lezhë datë 16.03.2010.

Ndryshimin e vendimit nr.713, datë 19.07.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë dhe rrëzimin e padisë.
Kundër vendimit nr.407, datë 03.11.2011, të Gjykatës së Apelit Shkodër, në bazë

të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile ka paraqitur rekurs pala paditëse Gjyljana
Frroku, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.407, datë 03.11.2011, të Gjykatës së Apelit
Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.713, datë 19.07.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Gjykata e Apelit Shkodër ka vepruar në kundërshtim me nenin 472 germa “a”, të
Kodit të Procedurës Civile duke zbatuar keq ligjin material.
- Arsyetimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është absolutisht i padrejtë kur orienton se
padia duhej bazuar në nenin 296 dhe jo në nenin 303, të Kodit Civil.
- Objekti i padisë është një e drejtë ligjore e palës që vë në lëvizje gjykatën dhe zgjidhja
e saj është e përcaktuar qartë në përmbajtje të nenit 303, të Kodit Civil ku gjatë
hetimit gjyqësor janë vërtetuar të gjitha pretendimet.
155
- Gjykata ka detyrë të shprehet në përputhje me nenin 5 dhe 6, të Kodit të Procedurës
Civile dhe gjykata ka vepruar në kundërshtim me nenin 131, të Kushtetutës.
- Arsyetimi i gjykatës është kontradiktor dhe i paarsyetuar.
- Gjykata ka vepruar në kundërshtim me ligjin organik të Urbanistikës dhe ligjin
nr.8402, datë 10.09.2008 “Për kontrollin dhe disiplinimin e punëve të ndërtimit”, duke
marrë në mbrojtje një ndërtim të paligjshëm.
- Gjykata e Apelit Shkodër ka vepruar në kundërshtim me nenin 465/2, të Kodit të
Procedurës Civile.
- Gjykata e Apelit Shkodër megjithëse nuk kundërshtoi asnjë provë vendosi rrëzimin e
padisë.
- Unë si paditëse kam vërtetuar me prova se jam pronare e ligjshme e pronës ku është
ndërtuar nga i padituri.
- Vërtetova që është një punim i ri i cili jo vetëm më shkakton dëm, por më pengon
edhe hyrjen në pronën time.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës paditëse
Gjyljana Frroku, av. Ravik Gurra, e cila kërkoi prishjen e vendimit nr.407, datë 03.11.2011, të
Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.713, datë 19.07.2010, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë; konstatoi mungesën e palës së paditur Kastriot Zefi; si
dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Gjyljana
Frroku është banore e qytetit të Lezhës, si dhe pretendon se është pronare e pasurisë të llojit
truall me me nr.3/41, Zona Kadastrale nr.1987, Volumi 16 faqe 145, Ishull-Shëngjin.
2. Pala paditëse pretendon se i padituri Kastriot Zefi në mënyrë të kundërligjshme dhe
pa leje të organeve përkatëse ka nisur të realizojë një ndërtim në pronën e paditëses duke
prerë pemët dhe duke ndërtuar një mur rrethues me qëllim vazhdimin ndërtimeve. Në këto
kushte pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë me kërkesëpadinë
objekt gjykimi.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.713, datë 19.07.2010, ka
vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë së paditëses Gjyljana Frroku. Detyrimin e palës së
paditur Kastriot Zefi të shëmbë murin rrethues me përmasa 24 metër linear dhe 50×23 cm, i
ndërtuar nga i padituri në pronën e paditëses sipas certifikatës për vërtetim pronësie, Pasuria
nr.3/41, ZK 1987, Volumi 16, faqe 145, lëshuar nga Z.R.P.P Lezhë datë 16.03.2010.”
3.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se: “....
(omissis)...Gjykata çmon se në këtë proces gjyqësor janë plotësuar të gjitha kushtet ligjore që
paditësja të kërkojë kallëzimin e një punimi të ri si një cenim i pronësisë. Ky cenim pronësie,
ndryshe nga të gjitha mënyrat e tjera kërkon verifikimin e disa elementëve juridik që ndodhin
për një afat kohor të caktuar. Gjykata çmon se në këtë proces gjyqësor janë plotësuar të
gjitha kushtet ligjore që paditësja të kërkojë kallëzimin e një punimi të ri dhe të kërkojë
shembjen e tij. Nga provat e paraqitura nga paditësja, deklarimet dhe provat e të paditurit,
gjykata krijon bindjen se i padituri ka ndërtuar në pronën e paditëses një mur rrethues me
përmasa 24 metër linear dhe 50×23 cm duke cenuar një sipërfaqe prone prej 5.52 metër
katrorë...(...)...Duke qenë se paditësja është pronare e ligjshme e kësaj pasurie të
paluajtshme në përputhje të plotë me dispozitat përkatëse të Kodit Civil dhe se i padituri
Kastriot Zefi ka kryer punime të paligjshme në pronën e paditëses, gjykata në mbështetje të
nenit 303, të Kodit Civil detyron të paditurin Kastriot Zefi të shembë murin rrethues me
156
përmasa 24 metër linear dhe 50×23 dhe të mos cenojë në të ardhmen pronën e paditëses
Gjyljana Frroku....(...)”
“Ndryshimin e vendimit nr.713, datë 19.07.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe
rrëzimin e padisë.”
4.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se: “...
(omissis)...Paditësja për të mbrojtur të drejtën e saj si pronare është bazuar në mënyrë të
gabuar në nenin 303, të Kodit Civil, i cili bën fjalë për kallëzimin e një punimi të ri dhe i një
dëmi të mundshëm. Që të jemi në zbatim të këtij neni duhet që: Së pari:Personi të jetë
pronar, posedues ose që gëzon një të drejtë tjetër reale. Së dyti: Punimi i ri, i filluar prej të
tjerëve duhet të jetë kryer në tokën e tyre ose të tjetërkujt. Së treti: Nga ky punim i ri ato të
kenë arsye të shqetësohen se mund t’i vijë dëm sendit në pronësi ose në posedim. Së katërti:
Ato mund t’i drejtohen gjykatës, nëse punimi nuk ka përfunduar ose nuk ka kaluar një vit nga
fillimi i tij. Në interpretim të kësaj dispozite, kusht themelor që të ndodhemi para rastit të
zbatimit të nenit 303 të Kodit Civil duhet që punimi i ri të kryhet në pronën e të tjerëve dhe jo
në pronën e pronarit apo poseduesit. Në rastin objekt shqyrtimi, punimet po kryhen në
sipërfaqen e cila është në pronësi të paditëses. Në këto rrethana, për të mbrojtur të drejtat e
saj, si pronare ndaj veprimeve të paligjshme të personave të tjerë, paditësja duhet të bazohet
në nenin 296 të Kodit Civil, padia për kërkimin e sendit (padia e rivendikimit)...(...)”
5. Kundër vendimit nr.407, datë 03.11.2011, të Gjykatës së Apelit Shkodër, në bazë të
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile ka paraqitur rekurs pala paditëse Gjyljana Frroku, e
cila kërkon prishjen e vendimit nr.407, datë 03.11.2011, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.713, datë 19.07.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
6. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe të Kodit Civil, në të cilat është

parashikuar:
6.1 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të
plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin.”
6.2 Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
propozojnë palët.”
6.3 Neni 303/1 i Kodit Civil: “Pronari, personi që gëzon një të drejtë tjetër reale
ose poseduesi, të cilët kanë arsye të shqetësohen se nga një punim i ri i filluar
prej të tjerëve në tokën e tyre ose të tjetërkujt, mund t’i vijë dëm sendit në
pronësi ose në posedimin e tij, mund t’i drejtohet gjykatës me kusht që ky
punim të mos ketë përfunduar ose të mos ketë kaluar një vit nga fillimi i tij.”

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve të kërkuesit të
paraqitura në rekurs, si dhe pjesës arsyetuese të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se
në marrjen e vendimit nr.407, datë 03.11.2011, të Gjykatës së Apelit Shkodër, nuk janë
respektuar dispozitat e ligjit material dhe procedural civil për këtë arsye, vendimi i kësaj
gjykate duhet të prishet, ndërsa vendimi nr.713, datë 19.07.2010, i Gjykatës së Rrethit
157
Gjyqësor Lezhë është i drejtë dhe i mbështetur në prova dhe në ligj, për këtë arsye duhet të
lihet në fuqi.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se qartësimi i natyrës së
mosmarrëveshjes është shumë i rëndësishëm jo vetëm për zgjidhjen e drejtë të çështjes, por
njëkohësisht dhe për krijimin e drejtë të ndërgjyqësisë dhe zgjidhjen e drejtë të saj. Referuar
dispozitave procedurale civile, parashtrimi i kërkimeve dhe pretendimeve është në
disponibilitetin e palës iniciuese të procesit (paditësit), por njëkohësisht është detyrë e
gjykatës që të zbulojë shkakun e padisë së paditësit duke e analizuar padinë në tërësinë e saj
dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të saj.
8.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, Gjykata e Apeli Shkodër nuk e ka
zgjidhur çështjen konform shkakut ligjor (causa petendi) që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i
kërkesëpadisë, duke mos bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë
ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar (qëndrim ky i mbajtur
në vendimin unifikues nr.3/2012 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
8.2. Për rastin konkret Gjykata e Apelit Shkodër, gabon kur mohon ekzistencën e
interesit të paditësit për ngritjen e padisë. Ky Kolegj vëren se padia për kallëzimin e një
punimi të ri dhe të një dëmi të mundshëm (operis novi nuntiatio) ka natyrë parandaluese dhe
siguruese, sepse synon parandalimin apo shmangien e një dëmi a një cenimi të mundshëm që
mund të rrjedhë nga një send apo punim i ri, i kryer në tokën e kallëzuesit apo të tjetërkujt,
ndaj sendit që përbën objektin e së drejtës reale ose të posedimit.
8.3. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në rastin konkret, meqenëse kemi të
bëjmë me ndërtimin e një sendi në pronën e tij, paditësi ka legjitimim aktiv, pasi pretendon
për një të drejtë të shkelur lidhur me fillimin e një punimi të ri duke qenë titullar dhe mbartës
i një të drejte reale, asaj të pronësisë. Prandaj, arsyeja ligjore e kërkimit të padisë është e
parashikuar nga ligji.
8.4. Veprimi në mënyrë parandaluese dhe të shpejtë, në raport me ardhjen e dëmit apo
me shkeljen e së drejtës reale a posedimit, është elementi karakterizues i kësaj padie, dhe
barra e provës sa i përket të provuarës së të drejtës reale, apo posedimit të vëna në rrezik nga
punimi i ri apo prova titullaritetit të së drejtës reale nuk janë të nevojshme për gjykimin në
themel të padisë.
9. Për sa i përket vendimit nr.713, datë 19.07.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lezhë, Kolegji Civil vlerëson se ky vendim është i drejtë dhe i mbështetur në ligj dhe në
prova.
9.1. Kolegji Civil çmon të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose
një grup faktesh që domosdoshmërisht para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen
(në formën e parashikuar nga Kodi i Procedurës Civile) dhe që përfundon me dhënien e një
vendimi i cili duhet t’u përgjigjet dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret.
9.2. Në analizë të pjesës arsyetuese të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër, si dhe në tërësi gjykimin e çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se në
përputhje me kërkesat e nenit 126 të Kodit të Procedurës Civile, ky vendim është i drejtë dhe
me perfundime të qarta të nxjerra provat e administruara në këtë gjykim, si dhe nga realizimi
i akteve të ekspertimit, të cilat përkojnë me analizën e rrethanave të çështjes dhe mënyrën e
zgjidhjes së saj.
9.3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër në vendimin përfundimtar ka argumentuar
nëpërmjet përfundimeve të cilat janë nxjerrë nga prova, të cilat ajo i ka lejuar, administruar e
vlerësuar si të tilla, konform dispozitave përkatëse të Kodit të Procedurës Civile. Në analizë
të përmbajtjes së aktit të ekspertimit të realizuara pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër, rezulton se nëpërmjet tij janë nxjerrë përfundime të qarta, mbi fakte të rëndësishme
të cilat kanë të bëjnë me këtë mosmarrëveshje.
158
9.4. Në të njëjtën kohë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ka evidentuar elementë të
rëndësishme të këtij lloj gjykimi si: (i) sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me
gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, me
natyrën juridike të saj; (ii) posedimin e paditëses Gjyljana Frroku mbi sendin; (iii)
ekzistencën e një vepre apo punimi të ri; (iv) punimi nuk duhet të ketë përfunduar apo të ketë
kaluar një vit nga fillimi; (v) ekzistenca e dëmit që mund ti shkaktohet pronës.
9.5. Duke pasur parasysh përfundimet e mësipërme të këtij vendimi, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, në përputhje me kërkesat e
normave procedurale, ka kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje
me ligjin, në çështjen objekt gjykimi (neni 14 i K.Pr.Civile); i ka dhënë përgjigje një sërë
pretendimeve të palëve, ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i
K.Pr.Civile), dhe si rezultat e ka zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj” (neni 16 i
K.Pr.Civile).
9.6. Për sa më sipër, Kolegji Civil arrin në konkluzionin se vendimi nr.407, datë
03.11.2011, i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet të prishet dhe duhet të lihet në fuqi vendimi
nr.713, datë 19.07.2010, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/b të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.407, datë 03.11.2011, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.713, datë 19.07.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
Tiranë, më 14.10.2015
159
Nr. 00-2015-3487 i Vendimit (422)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: FATOS ANGONI

I PADITUR: KOMUNA ALIKO
OBJEKTI:
Lirim dhe dorëzim të pronave bashkëpronarëve të trashëgimtarëve
të familjeve “Angoni” e “Muço” të cilat mbahen dhe shfrytëzohen padrejtësisht
nga pala e paditur, për shkak të vendndodhjes së tyre në juridiksionin tokësor.
Baza Ligjore: Neni 153 dhe 154 i Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin 1186, datë 17.10.2011, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Fatos Angoni.
Detyrimin e palës së paditur Komuna Aliko t’i lirojë dhe dorëzojë
trashëgimtarëve të familjes “Angoni” dhe “Muço” si dhe bashkëpronarëve të
tjerë sipërfaqet e kullotës të kthyera me vendimin 4291/11, datë 29.06.2009, të
A.K.K.Pronave Tiranë, pasuri të pasqyruara në vërtetimet e Z.V.R.P.P
Sarandë me datë 03.06.2010 dhe datë 21.06.2011 bashkëngjitur hartat treguese
përkatëse.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin 577, datë 27.12.2011, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil 23-2011- 2104 (1186), datë 17.10.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Kundër vendimit 577, datë 27.12.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në bazë

të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Komuna
Aliko, e cila kërkon prishjen e vendimit 577, datë 27.12.2011, të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër dhe të vendimit 1186, datë 17.10.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë,
duke vendosur kthimin e çështjes për rishqyrtim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë,
duke parashtruar ndër të tjera se:
- Gjykimi është bërë në mungesë, kemi kërkuar shtyrjen e seancës gjyqësore pasi
kishim mbledhje të Këshillit të Komunës për miratimin e buxhetit të vitit pasardhës.
- Kemi paraqitur kundërpadi dhe nuk kemi informacion mbi ecurinë e saj. Në
kundërpadi kërkojmë që të goditet vendimi i A.K.K.P për arsye se ky vendim është
dhënë hapur në kundërshtim me ligjin duke e shkelur haptas atë.
160
- Kjo sipërfaqe siç rezulton edhe nga dokumentet e vjetra të vitit 1936, familjet kanë
qenë vetëm qiramarrës dhe asnjëherë nuk kanë pasur në pronësi të tyre sipërfaqe siç
përmendet në vendimin 429/11, datë 29.06.2009. Të gjitha kullotat në kohën e
Mbretërisë kanë qenë vetëm të kësaj mbretërie dhe merreshin me qira sipas
komunave, përcaktuara në sasinë e krerëve për çdo kullotë.
- Vendimi A.K.K.P Tiranë në favor të familjes “Angoni” ka përfshirë edhe toka që janë
ndarë me Ligjin 7501, datë 31.07.1991 “Për Tokën”.
- Ky vendim është marrë pa marrë miratimin dhe mendimin e Zyrës së Administrimit
dhe Mbrojtjes së Tokës së Komunës Aliko, dhe të Kryetarit të saj.
- Mbi këtë pronë kemi bërë investime shumë të mëdha, për mirëmbajtjen e saj.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; konstatoi mungesën e palëve
ndërgjyqëse; si dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se me vendimin 4291/14,
datë 29.06.2009, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, ka vendosur: “T’i njihet e
drejta e pronësisë subjekteve të shpronësuara, familja Angoni për sipërfaqen 250.75 ha
kullotë pyll e ndarë në dy parcela: Për kullotën “Kokall” me sipërfaqe 142 ha dhe për
kullotën “Kucur” me sipërfaqe 138 ha”
2. Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave me vendimin 4291/11, datë
29.06.2009, ka vendosur: “T’i kthejë ish pronarit Saliko Muço sipas aktit të trashëgimisë në
kullotën e quajtur “Kokall” dhe “Kocurra” sipërfaqen 29.25 ha, nga e cila 17.75 ha në
kullotën “Kokall” dhe 11.5 ha në kullotën “Kucurro”.
3. Në datën 31.08.2009 nga ana e Drejtorisë së Shërbimit Pyjor Sarandë është mbajtur
një procesverbal për dorëzimin e pronësisë, sipas të cilit Komisioni i Drejtorisë së Shërbimit
Pyjor Sarandë në zbatim të vendimit të Agjencisë së kthimit dhe Kompensimit të Pronave i
ka dorëzuar pronarëve ligjorë të familjeve “Angoni” dhe “Muço” pasurinë kullotë me
sipërfaqe 40 ha dhe pasurinë e llojit pyll me sipërfaqe 45 ha. Kjo pasuri është regjistruar
pranë Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë.
4. Në datën 06.08.2010, përfaqësuesi i familjes “Angoni” ka kërkuar nga ana e
Komunës Aliko shënimin në Regjistrin Kadastral të Komunës të pasurive të sipërcituara, si
pasuri private dhe ndalimin e dhënies me qira nga kjo Komunë të këtyre pasurive. Gjithashtu
në këtë shkresë paditësi ka kërkuar dorëzimin nga pala e paditur dorëzimin kullotave që kanë
qenë në administrim të kësaj komune.
5. Paditësi pretendo se nga ana e Komunës Aliko nuk ka marrë asnjë përgjigje për
këtë arsye i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë më kërkesëpadinë objekt
gjykimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin 1186, datë 17.10.2011, ka
vendosur: “Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Fatos Angoni. Detyrimin e palës së paditur
Komuna Aliko t’i lirojë dhe dorëzojë trashëgimtarëve të familjes “Angoni” dhe “Muço” si
dhe bashkëpronarëve të tjerë sipërfaqet e kullotës të kthyera me vendimin 4291/11, datë
29.06.2009, të A.K.K.Pronave Tiranë, pasuri të pasqyruara në vërtetimet e Z.V.R.P.P Sarandë
me datë 03.06.2010 dhe datë 21.06.2011 bashkëngjitur hartat treguese përkatëse.”
6.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “....Padia e Fatos Angoni gjen mbështetje në prova e ligj. Në
nenin 296 K.Civil sipas të cilit: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e
tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e
161
përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve...(...)...Sipërfaqja e pronës
pyll dhe kullotë njohur dhe kthyer me vendim A.K.K.P, është e regjistruar në emër të familjes
trashëgimore “Angoni”, paditësi Fatos Angoni duke qenë njëri nga bashkëpronarët dhe
përfaqësues legjitimohet që ta ngrejë padinë e rivendikimit, parashikuar nga neni 296 i
K.Civil...(...)...Është provuar se Komuna Aliko e ka humbur të drejtën e administrimit të
kullotave dhe nuk ka asnjë shkak juridik. Pala e paditur Komuna Aliko edhe pse ka rënë në
dijeni se në zbatim të ligjit 9235/2005 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave” familja
Angoni dhe Muço janë njohur pronare mbi pyje dhe kullota të ndodhura brenda territorit të
kësaj komune, përsëri refuzon që tìa dorëzojë këtë pronë pronarëve. Në kushte të tilla,
mosdorëzimi i pronës dhe mbajtja e saj tashmë pa asnjë lloj titulli ligjor, prej të paditurit, me
të drejtë e ka çuar gjykatën e shkallë së parë në përfundimin se jemi përpara kërkesave të
nenit 296 të K.Civil...(...)”
7. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin 577, datë 27.12.2011, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil 23-2011- 2104 (1186), datë 17.10.2011, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë.”
7.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Gjirokastër arriti duke arsyetuar
(ndër të tjera) se: “....Në lidhje me padinë e rivendikimi, paditësi legjitimohet në kërkimin e
tij, pasi ai është pronar i sendit. Komuna Aliko është mbajtës i kundërligjshëm i pronave të
njohura dhe të kthyera me vendim të A.K.K.Pronave...(...)...Në ankim, Komuna Aliko e cila
parashtron të njëjtat shkaqe që ka pretenduar edhe gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe për
të cilat kjo gjykatë ka dhënë përgjigje të arsyetuar drejt. E pabazuar vlerësohet nga Apeli
pretendimi se familja Angoni nuk ka qenë asnjëherë pronare e sipërfaqeve të pretenduara me
vendim të A.K.K.P, familja “Angoni” dhe “Muco” janë njohur pronarë për pronat e
pretenduara dhe i janë kthyer në natyrë pyje dhe kullota. Komuna Aliko pretendon se
paditësi nuk ka qenë ndonjëherë pronarë e nuk është dakord m e vendimet e komisionit por
nuk rezulton që ti ketë kundërshtuar këto vendime sipas ligjit...(...)...Pala e paditur, ka
paraqitur kundërpadi me objekt kundërshtimin e vendimit 4291/1l, datë 29.06.2009, e cila me
të drejtë nuk u pranua nga gjykata e shkallës së parë. Gjykata e Apelit vlerëson se në rastin
konkret ndodhemi para një padie të re pasi palët në kundërpadi nuk janë po ato të
përcaktuara në padi në të kundërt ndodhemi para një padie të re. Në rastin në shqyrtim,
Komuna Aliko ka paditur paditësin Fatos Angoni edhe A.K.K.P Tiranë, kjo e fundit, palë e
cila nuk rezulton të jetë në padi. Si rrjedhojë ndodhemi para një padie të re, me të drejtë
shkalla e parë nuk ka pranuar ta gjykojë kundërpadinë bashkë me padinë kryesore, padinë e
rivendikimit...(...)”
8. Kundër vendimit 577, datë 27.12.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në bazë të
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Komuna Aliko, e
cila kërkon prishjen e vendimit 577, datë 27.12.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të
vendimit 1186, datë 17.10.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke vendosur
kthimin e çështjes për rishqyrtim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.

9.1 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces
të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të
plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
9.2 Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në
përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të
162
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
9.3 Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e
paraqitura nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
çështjes”.
9.4 Neni 160§1 i K.Pr.Civile: “I padituri ka të drejtë të paraqesë
kundërpadi kur kërkimi i kundërpadisë ka lidhje me atë të padisë ose
kur midis tyre mund të bëhet kompensimi.”
9.5 Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë
gjykimit, dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet
në të cilat mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet
vendimi”.

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve si dhe të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit 577,
datë 27.12.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të vendimit 1186, datë 17.10.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë nuk janë respektuar dispozitat e ligjit procedural civil.
11. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
një grup faktesh, që domosdoshmërisht para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen
dhe që përfundon me dhënien e një vendimi, i cili duhet t’u përgjigjet dispozitave ligjore të
zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt, sikundër është rasti në shqyrtim, vendimi nuk
është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
12. Kolegji vlerëson se kjo mosmarrëveshje, ka një natyrë civile, e cila në thelb synon
kërkimin e sendit nga pronari i cili ka humbur posedimin, ndaj poseduesit jo pronar (neni 296
i Kodit Civil). Për t’u legjitimuar paditësi në ngritjen e padisë për lirimin dhe dorëzimin e
sendit (padia e rivendikimit), duhet të plotësohen dy kushte: (i) paditësi duhet të jetë pronar i
sendit, për të cilin kërkon kthimin, dhe (ii) i padituri, kundër të cilit drejtohet padia duhet të
jetë posedues i paligjshëm i sendit ose mbajtës i tij.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se gjatë gjykimit nga ana e
gjykatave të faktit, nuk ka rezultuar të shtrohen për diskutim si dhe tì nënshtrohen debatit
gjyqësor (analizë ligjore e mbështetur në prova) çështjet të rëndësishme ligjore lidhur me
ballafaqimin e titujve të pronësisë, si dhe me plotësimin e kërkesave të nenit 296, të Kodit
Civil.
13.1. Në çështjen objekt gjykimi, ka rezultuar nga provat që janë administruar në
dosjen gjyqësore dhe që i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor, se të dy palët si
paditësi ashtu dhe i padituri kanë paraqitur para gjykatës pretendime me të cilat ata
mundohen të vërtetojnë qenien pronar, apo posedimin mbi pasurinë përkatëse. Madje në
gjykim, pala e paditur, ka paraqitur kundërpadi me objekt kundërshtimin e vendimit 4291/1l,
datë 29.06.2009, e cila nuk është pranuar nga gjykata e shkallës së parë, pasi palët në
kundërpadi nuk janë po ato të përcaktuara në padi dhe për rrjedhojë ndodhemi para një padie
të re.
13.2. Ky Kolegj çmon se bazuar në nenet 160 dhe 161, të K.Pr.Civile, fakti që një
kundërpadi cilëson në pozitën e të paditurve, veç paditësit në një gjykim edhe persona të tjerë
163
jashtë procesit gjyqësor, nuk përbën në vetvete shkak për mospranimin e kundërpadisë për
shqyrtim.
13.3. Në analizë të nenit 160 të K.Pr.Civile, çdo i paditur në një proces gjyqësor civil
ka të drejtë të paraqesë kundërpadi, kur kërkimi i saj ka lidhje me atë të padisë, ose kur midis
tyre mund të bëhet kompensimi. Kundërpadia mund të paraqitet derisa nuk ka përfunduar
hetimi gjyqësor dhe i nënshtrohet të gjitha rregullave të caktuara për ngritjen e padisë. Ky
referim i fundit i dispozitës së sipërcituar, nënkupton që të gjitha rregullat procedurale të
aplikueshme për ngritjen e padisë, do të zbatohen mutatis mutandis edhe për kundërpadinë.
13.4. Në këtë mënyrë, rregullat procedurale mbi bashkëndërgjyqësinë në rastin e
ngritjes së një padie, të parashikuara në nenin 161 të K.Pr.Civile, janë të zbatueshme edhe në
rastin e ngritjes së një kundërpadie, e cila në vetvete, është thjesht padia e të paditurit, që i
kundërdrejtohet të paktën njërit prej paditësve në të njëjtin gjykim dhe me anë të së cilës
kërkohet një përfitim i ndryshëm nga thjesht rrëzimi i padisë. Në këto kushte, një kundërpadi,
ashtu sikurse dhe një padi, në bazë të nenit 161 të K.Pr.Civile mbi bashkëndërgjyqësinë,
mund të ngrihet nga i padituri apo të paditurit kundërpaditës në proces, kundër një ose shumë
paditësve të kundërpaditur. Ngritja e kundërpadisë kushtëzohet me kundërdrejtimin e saj
kundër të paktën njërit prej paditësve, por kjo nuk nënkupton pamundësinë e kundërpaditësit
që, veç paditësit në gjykim, të thërrasë në cilësinë e të paditurve në kundërpadi edhe persona
të tjerë.
13.5. Në lidhje me këta të fundit, Kolegji Civil vlerëson se, në interpretim të duhur të
nenit 161, të K.Pr.Civile, tashmë në lidhje me kundërpadinë, është e mjaftueshme që të
plotësohet njëri prej kushteve të këtij neni në lidhje me thirrjen e të paditurve në kundërpadi,
e konkretisht, që ata të rezultojnë se kanë të drejta ose detyrime të përbashkëta mbi objektin e
kundërpadisë, këto të drejta apo detyrime nga pikëpamja e faktit apo ligjit kanë të njëjtën
bazë, apo kundërpaditësi vëren se kërkimi i tij shtrihet edhe ndaj një personi tjetër, të cilin ka
mundësinë ta thërrasë në cilësinë e të paditurit në kundërpadi.
13.6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë kur ka refuzuar marrjen e kundërpadisë në
shqyrtim, i ka cenuar në këtë mënyrë palës së paditur të drejtën të paraqesë pretendimet e saj
përpara gjykatës, si pjesë integrale e së drejtës së aksesit në gjykatë, duke shfrytëzuar të
gjitha mjetet procedurale, që janë në disponibilitetin e kësaj pale dhe që i garantohen nga ligji
procedural në fuqi.
14. Në këtë kuadër, Kolegji Civil, çmon se nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë nuk është kryer një hetim i plotë dhe i gjithanshëm me qëllim zgjidhjen e drejtë të të
gjitha pretendimeve të palëve ndërgjyqëse. Ky Kolegj vlerëson se hetimi gjyqësor i kryer në
shkallë të parë, nuk mund të konsiderohet i plotë, në kushtet kur ajo gjykatë, për shkak të
mospranimit për shqyrtim të kundërpadisë së palës së paditur, nuk i ka ofruar kësaj pale
mundësinë e paraqitjes së provave që mbështesin kërkimet e saj për kundërshtimin e vendimit
4291/1l, datë 29.06.2009, si dhe nuk ia ka nënshtruar këto prova debatit gjyqësor (probatio
diabolica).
14.1. Në të njëjtën kohë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë në mbështetje të nenit
223 dhe 224, të Kodit të Procedurës Civile, duhet të urdhëronte marrjen e provave te të tretët,
me qëllim realizimin e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm. Gjykata duhet të kishte
administruar në gjykim praktikën e plotë dokumentare të vendimit 4291/1l, datë 29.06.2009,
të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave.
15. Të njëjtin qëndrim ka mbajtur dhe Gjykata e Apelit Gjirokastër, e cila ka arsyetuar
në mënyrë të njëjtë me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë, si dhe ka lënë në fuqi vendimin
e kësaj gjykate. Gjykata e Apelit Gjirokastër, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të
konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe t’i ndreqte ato, nuk ka mbajtur në
konsideratë, si dhe nuk kanë evidentuar elementë të rëndësishme të këtij lloj gjykimi lidhur
me sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes.
164
16. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së lartë vlerëson se në mbështetje të nenit
472, të Kodit të Procedurës Civile, ky kolegj ka në kompetencë të shqyrtojë problemet që
kanë të bëjnë me mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, por pa
bërë një rivlerësim të provave në të kundërt me atë që kanë bërë gjykatat e hallkave më të
ulëta.[1]
17. Trajtimi dhe aplikimi i drejtë i ligjit në zgjidhjen e një mosmarrëveshjeje
gjyqësore është kompetencë e Gjykatës së Lartë (ajo mund ta bëjë dhe vetë direkt aplikimin e
drejtë të ligjit), por për sa kohë ky trajtim ligjor duhet të bëhet në harmoni me provat dhe
aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore, vlerësohet nga ky Kolegj domosdoshmëria e një hetimi
të plotë nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
18. Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi 577,
datë 27.12.2011, i Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimi 1186, datë 17.10.2011, i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
18.1. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, për t’iu dhënë zgjidhje
problemeve të mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që
rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me
ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, ta zgjidhë atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi
(neni 16).
18.2. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat
bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
18.3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë për të garantuar një proces të rregullt ligjor,
në mbështetje të nenit 486 të Kodit të Procedurës Civile, duke mbajtur parasysh konkluzionet
e mësipërme të këtij vendimi duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të
verifikojë e të identifikojë pretendimet e palëve. Po kështu, në rishqyrtimin e çështjes Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Sarandë duhet të sqarojë të gjitha rrethanat që lidhen me gjykimin e
çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, me natyrën
juridike të saj si dhe palët ndërgjyqëse.
18.4. Në rastin në shqyrtim, përcaktimi saktësisht i vlerës së padisë, përbën një çështje
të provuari gjatë gjykimit në fakt të çështjes dhe, si i tillë, nuk mund të rivlerësohet ndryshe
nga Gjykata e Lartë. Për këtë arsye, kryerja e një analize apo vlerësimi të ri nga ana e
Gjykatës së Lartë do ta deformonte procesin e gjykimit pranë Gjykatës së Lartë dhe do ta
shndërronte atë në një proces gjykimi të zakonshëm. Kolegji Civil vlerëson se Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Sarandë në rigjykim në varësi të fakteve të provuara në gjykim, natyrës së
mosmarrëveshjes, si dhe analizës në lidhje me natyrën e organit shtetëror, duhet të
konkludojë mbi pjesëmarrjen ose jo të Avokaturës së Shtetit në këtë proces gjyqësor.
dalin gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë që, në përputhje me
kërkesat e ligjit procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe
objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

1
[] Shih vendimin 17, datë 30.04.2007 të Gjykatës Kushtetuese.
165
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit 577, datë 27.12.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të
vendimit 1186, datë 17.10.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 14.10.2015
166
Nr. 00-2015-3488 i Vendimit (423)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: FËLLANZA SALLAKU,

DALLËNDYSHE SALLAKU,
ILMI SALLAKU, QAZIM BEQIRI
I PADITUR: KOMUNA PASKUQAN TIRANË
MUSTAFA MASHA
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË
PERSON I TRETË: BAJRAM SALLKU
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të na njohin pronarë
sipas akteve të marrjes së tokës në pronësi.
Pavlefshmërinë e të gjitha akteve të nxjerra nga Komuna
dhe të regjistruara në regjistrat e Z.V.R.P.P Tiranë,
për pajisjen me tokë, në emër të Mustafa Masha.
Fshirjen nga regjistrat e Z.V.R.P.P të kësaj prone në emër të tij
dhe detyrimin e Z.V.R.P.P Tiranë, për regjistrimin e saj
në emër të paditësve sipas aktit të marrjes së tokës në pronësi.
Baza Ligjore: Neni 32,153 e vijues i Kodit të Procedurës Civile
Neni 192, 193 e vijues i Kodit Civil
Ligji nr.7438, datë 13.7.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i ndryshuar.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësve si të pa bazuar në ligj e në prova.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë (paditësve).
Kundër vendimit lejohet ankim brenda 15 ditëve në Gjykatën e Apelit Tiranë,
për palët e paditura Komuna Paskuqan dhe Z.V.R.P.P Tiranë ky afat fillon nga
dita e komunikimit të vendimit.

Gjyqësor Tiranë.
167
Kundër vendimit nr.330, datë 21.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë
të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala paditëse Fëllanza
Sallaku, Dallëndyshe Sallaku, Ilmi Sallaku, Qazim Beqiri, e cila kërkon prishjen e
vendimit nr.330, datë 21.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.2229, datë
24.03.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Ne paditësit jemi bërë pronarë sipas Akteve të Marrjes së Tokës në pronësi
përkatësisht, Bajram Sollaku me aktin e datës 25.07.1996 dhe Qazim Beqiri me aktin
nr.276, datë 02.08.1993.
- Gjatë gjykimit u provua se në mënyrë të paarsyeshme në zhvishemi nga e drejta e
pronësisë megjithëse në Kushtetutë konsiderohet e shenjtë dhe e paprekshme, pra e
patjetërsueshme e me vullnet të lirë mund të disponohet mbi të.
- Këto akte janë paraqitur për regjistrim në Z.V.R.P.P Tiranë dhe janë kryer veprimet e
nevojshme. Më vonë kur aplikojmë për të marrë aktet e pronësisë konstatojmë se
pronën tonë Komuna Paskuqan në bashkëpunim me Z.V.R.P.P Tiranë e kane
tjetërsuar duke e fshirë nga emri jonë dhe duke e regjistruar në emër të të paditurit
Mustafa Masha.
- Nga kryetari i komunës dhe kryeplaku i fshatit në emër të Komisionit të Ndarjes së
Tokës jo vetëm që nuk është i vërtetë por thellësisht mashtrues, nuk është vendim por
thjesht një deklaratë dhe mjafton ky fakt që ky akt administrativ të konstatohet
absolutisht i pavlefshëm.
- Gjithashtu dua të theksoj se komisioni i ndarjes së pronës ka ekzistuar për aq kohë sa
ka pasur tokë për tu ndarë. Ai nuk është komision permanent, por edhe sikur të jetë ai
nuk ka të drejte ti heqë pronën askujt dhe në rastet kur ndodh një diçka e tillë ata kanë
qenë të detyruar që këtë shqetësim tìa paraqisnin Komisionit të Ndarjes së Tokës
pranë Këshillit të Qarkut.

VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësit Fëllanza
Sallaku, Dallëndyshe Sallaku dhe Ilmi Sallaku janë respektivisht ish bashkëshortja dhe
fëmijët e personit të tretë në këtë gjykim, Bajram Sallaku.
2. Sipas Vendimit nr.1719, datë 30.03.2005, të Gjykatës së Shkallës së parë Tiranë,
paditësja Fëllanza dhe personi i tretë Bajram Sallaku, kanë zgjidhur martesën.
3. Në pretendimet e tyre paditësit Fëllanza Sallaku, Dallëndyshe Sallaku dhe Ilmi
Sallaku, kanë parashtruar se me aktin e marrjes së tokës në pronësi nr.s’ka, datë 25.07.1996
në emër të Bajram Sallakut, janë pronarë të ligjshëm të sipërfaqes së tokës bujqësore prej
2100 m2 të ndodhur fshatin Babrru, Tiranë.
4. Gjithashtu, paditësi tjetër Qazim Beqiri, ka pretenduar se me Aktin e Marrjes së
Tokës në Pronësi nr.276, datë 02.08.1993, është pronar i ligjshëm i sipërfaqes prej 2080 m2
në fshatin Babrru, Tiranë.
5. Paditësit pretendojnë se kur kanë kërkuar pranë zyrës së Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme, dokumente e pronësisë, i është bërë e ditur se toka e pretenduar figuron në
pronësi të palës së paditur Mustafa Masha me nr.311/17, volumi 13, faqe 38, e llojit arë me
sipërfaqe 4300 m2, sipas certifikatës për vërtetim pronësie të lëshuar në datën 21.2.2001.
168
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2229, datë 24.03.2011, ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësve si të pa bazuar në ligj e në prova.”
6.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “....Pala paditëse nuk legjitimohet në ngritjen e kësaj padie Nga
kjo palë nuk u paraqit asnjë akt zyrtar që të provonte pretendimin e ngritur për fitimin e
titullit të pronësisë mbi sipërfaqen e pretenduar prej saj. Pala paditëse Fëllanza Sallaku,
Dallandyshe Sallaku dhe Ilmi Sallaku i ka mbështetur pretendimet e tyre në fitimin e titullit të
pronësisë në aktin e marrjes së tokës në pronësi nr.S’ka, datë 25.07.1996, të lëshuar nga
Komisioni e Ndarjes së Tokës i fshatit Babrru, në emër të Bajram Sallakut si familje
bujqësore. Sikurse u provua gjatë gjykimit Bajram Sallaku nuk është pajisur asnjëherë me
aktin e marrjes së tokës në pronësi, për sipërfaqen që pretendon pala paditëse Fëllanza
Sallaku, pasi ai nuk ka konsumuar të gjithë procedurën administrative për marrjen e tokës në
pronësi. Kjo procedurë është përcaktuar në ligjin nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”,
nenin 10 të saj dhe V.K.M nr.230, data 22.7.1991. Pra akti i marrjes së tokës në pronësi
nr.Ska, datë 25.07.1996 i paraqitur nga pala paditëse Sallaku është i pa vlefshëm. Ky akt nuk
është konfirmuar nga Komisioni i ndarjes së tokës në Rreth dhe nuk është regjistruar në
kadastër, kërkesa këto të ligjit për tokën...(...)...Pala paditëse nuk paraqiti gjatë gjykimit
asnjë provë, për të provuar se veprimet e Komunës janë në kundërshtim me ligjin dhe në
mashtrim të tij. Ajo nuk disponon një akt të mirëfilltë të fitimit të pronësisë për pasurinë
objekt gjykimi. Ndërsa i padituri për aktin e tij të pronësisë ka ndjekur rrugën ligjore të
fitimit të titullit të pronësisë..(...)”
7. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.330, datë 21.02.2012, ka vendosur:
Tiranë.”
7.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Tiranë arriti duke arsyetuar (ndër të
tjera) se: “....Sipas shkresës datë 08.04.2010 të Z.V.R.P.P Tiranë, dokumentacioni bazë
përbehet nga vërtetimi datë 11.12.2000 i Komunës Paskuqan, që saktëson se sipërfaqja prej
4300 m2 në pronësi të Mustafa Masha, nuk ka mbivendosje, vendimet nr.10, datë 27.01.2001
dhe nr.6 datë 27.01.2001 respektivisht të Komisionit të Tokës së fshatit dhe Komisionit të
Tokës së Komunës Paskuqan, të cilët saktësojnë se Mustafa Masha ka pronësi të rregullt që
duhet regjistruar sipas gent-planit. Një kopje e këtij vendimi i dërgohet Z.R.P.P Tiranë.
Bashkëlidhur me këto është akti i marrjes së tokës në pronësi në emër të familjes së Mustafa
Mashës me nr.108, datë 16.05.1996, e cila rezulton e konfirmuar dhe e regjistruar në
seksionin e kadastrës së Rrethit Tiranë. Nga sa shihet, në kundërshtim me sa pretendon pala
paditëse në ankimin e saj, gjykimi i mosmarrëveshjes nuk vërtetoi se në aktet e Komunës apo
të Zyrës së Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme, vërehen veprime që vijnë ndesh me
ligjin...(...)”
8. Kundër vendimit nr.330, datë 21.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala paditëse Fëllanza Sallaku,
Dallëndyshe Sallaku, Ilmi Sallaku, Qazim Beqiri, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.330,
datë 21.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.2229, datë 24.03.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë Gjykatës së

9.1 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
169
9.2 Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
9.3 Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura
nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore. Gjykata çmon
provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar
nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit,
dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat
mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.

palëve si dhe të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr.330,
datë 21.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë nuk janë respektuar dispozitat e ligjit
procedural dhe material civil, për këtë arsye vendimi kësaj gjykate duhet të prishet dhe
çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve procedurale që ndodhen
përfundimin se vendimet e gjykatave të faktit janë rrjedhojë e një hetimi jo të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i Kodit të Procedurës Civile). Gjatë gjykimit nuk
ka rezultuar të shtrohen për diskutim si dhe tì nënshtrohen debatit gjyqësor (analizë ligjore e
mbështetur në prova) çështjet të rëndësishme ligjore lidhur me këtë natyrë mosmarrëveshje.
12. Në analizë të akteve të akteve të dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse
pretendon se është pronare e një pasurie e llojit “arë” me sipërfaqe 2100 m2, ndërsa pala e
paditur është pronare e një pasurie e llojit “arë” me sipërfaqe 6300 m2. Në të njëjtën kohë,
pala e paditur sipas të dhënave të certifikatës së pronësisë ka të regjistruar pranë Zyrës së
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë një sipërfaqe tokë bujqësore e llojit “arë” në
masën 4300 m2. Kjo certifikatë nuk është e shoqëruar me kartelën përkatëse të pasurisë, si
dhe dokumentacionin hartografik.
13. Kolegji Civil e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet dispozitave ligjore të
është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj sipas kërkesave të nenit 310, të Kodit të
Procedurës Civile.
13.1. Kolegji Civil vlerëson se në rastin konkret, gjykata e faktit janë mjaftuar vetëm
me arritjen e përfundimeve të përgjithshme se pala paditëse nuk është pronare e pasurisë
objekt gjykimi për shkak të mos respektimit të procedurës së nxjerrjes së akteve të marrjes së
tokës në pronësi, si dhe pala e paditur e ka të regjistruar pasurinë dhe kjo pasuri nuk krijon
mbivendosje me ndonjë pasuri tjetër.
13.2. Nga ana e gjykatave nuk janë trajtuar çështje apo sqaruar fakte në lidhje me: (i)
identifikimin e saktë të pasurisë objekt gjykimi; (ii) përkatësisë së pronësisë dhe konkretisht,
170
cila është pasuria konkrete e palëve ndërgjyqëse; (iii) pozicionimin e saj; (iv) konfigurimin
apo përcaktimin e kufijve; (v) gjendja juridike dhe faktike e pasurisë objekt gjykimi.
14. Në të njëjtën kohë, Kolegji Civil vlerëson jo të drejtë argumentimin e gjykatave të
faktit se akti i marrjes së tokës në pronësi i datës 25.07.1996 i paraqitur nga pala paditëse
është i pavlefshëm, pasi ky akt nuk është konfirmuar nga Komisioni i Ndarjes së Tokës në
Rreth dhe nuk është regjistruar në Kadastër.
14.1. Kolegji Civil vlerëson se një gjykatë nuk mund të shprehet, qoftë edhe përgjatë
arsyetimit të saj mbi pavlefshmërinë e një titulli pronësie, në mungesë tërësore të paraqitjes
para saj të mjetit procedural që kërkon pikërisht këtë pavlefshmëri. Në këtë pikë, Kolegji
Civil, vlerëson të theksojë se, ndryshe nga rasti i konstatimit të pavlefshmërisë absolute të
veprimit juridik, i cili, në zbatim të Vendimit Unifikues nr.05, datë 30.10.2012 të Kolegjeve
të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, mund të kryhet edhe kryesisht nga gjykata, konstatimi i
pavlefshmërisë absolute të një vendimi (titulli pronësie), mund të bëhet vetëm me kërkesë të
palëve, e në rastin konkret vetëm nëpërmjet ngritjes së një kundërpadie me këtë efekt nga ana
e palës së paditur apo me anë të paraqitjes së një padie të posaçme nga kjo palë për këtë
qëllim.
14.2. Në çështjen objekt gjykimi, shprehja e gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
përgjatë argumentimit të saj mbi pavlefshmërinë absolute të pjesshme të Aktit të Marrjes së
Tokës në Pronësi të dhënë në favor të personit të tretë Bajram Sallaku, nga i cili pretendohet
se rrjedh e drejta e pronësisë së palës paditëse, duke rregulluar pasojat përkatëse, në mungesë
të një kërkimi të ngritur proceduralisht konform ligjit në këtë gjykim, sikurse do të ishte edhe
paraqitja e një kundërpadie nga pala e paditur, vjen në kundërshtim me parimin e konsoliduar
procedural që konsiston në përputhjen ndërmjet kërkesës së bërë nga palët dhe asaj që gjykata
duhet të vendosë (nenet 6 dhe 28 të K.Pr.Civile).
15. Të njëjtin qëndrim ka mbajtur dhe Gjykata e Apelit Tiranë, e cila ka arsyetuar në
mënyrë të njëjtë me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe ka lënë në fuqi vendimin e
kësaj gjykate. Gjykata e Apelit Tiranë, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të
me sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes
16. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër
trup gjykues.
16.1. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493, të Kodit të Procedurës Civile, Gjykata e Apelit Tiranë,
duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht,
duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me
argumente ligjore sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me: (i) identifikimin e
saktë të pasurisë objekt gjykimi; (ii) përkatësisë së pronësisë dhe konkretisht, cila është
pasuria konkrete e palëve ndërgjyqëse; (iii) pozicionimin e saj; (iv) konfigurimin apo
përcaktimin e kufijve; (v) gjendja juridike dhe faktike e pasurisë objekt gjykimi; (vi) plan-
vendosjen e pronave të palëve ndërgjyqëse sipas titujve të pronësisë (AMPT); (vii) plan-
vendosjen e pronave të palëve ndërgjyqëse sipas dokumentacionit të regjistrimit pranë
Z.R.P.P-së; (viii) përputhshmërinë e regjistrimit të pronave të palëve ndërgjyqëse me aktet e
marrjes së tokës në pronësi.
16.2. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Tiranë, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
171
(neni 16).
16.3. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjet konkrete është e
nevojshme në zbatim të nenit 224/a të K.Pr.Civile kryerja e një akt ekspertimi, për zgjidhjen e
problemeve teknike që lidhen me pretendimet e ngritura nga palët lidhur me evidentimin e
sipërfaqet konkrete, si dhe vendndodhjes e kufizimet saj.
16.5. Në rigjykimin e çështjes Gjykata e Apelit Tiranë duhet të sqarojë të gjitha
rrethanat që lidhen me ligjin e zbatueshëm dhe që kanë rëndësi për zgjidhjen e drejtë të
çështjes. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Apelit Tiranë që, në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 14.10. 2015
172
Nr. 00-2015-3489 i Vendimit (424)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: REXHEP BAKALLI

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE TIRANË
OBJEKTI:
Vërtetimi i marrëdhënies së punës për periudhën 01.01.1996
deri 01.01.1998 në ish Ndërmarrjen e Serave Mëzes, Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 31,32 të Kodit të Procedurës Civile
Neni 84, 86/3, 91/2 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993
“Për sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”

vendosur:
Pranimin e kërkesës.
Vërtetimin e faktit juridik të marrëdhënies së punës të kërkuesit Rexhep
Kasem Bakalli në ish Ndërmarrjen e Serave Mëzes -Tiranë për periudhën
01.01.1996 deri 01.01.1998.
Shpenzimet gjyqësore procedurale i ngarkohen kërkuesit.
Kundër këtij vendimi mund të behet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda
15 ditëve afat që fillon nga e nesërmja e shpalljes.


të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.458, datë
06.03.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.2957, datë 15.04.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë, duke
parashtruar ndër të tjera se:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1606, datë 15.12.2009, ka shpallur
fajtor Z. Rexhep Bakalli për veprën penale të mashtrimit.
- Sipas kërkesës së paditësit është bërë verifikimi pranë arkivit të D.R.S.SH Tiranë nga
i cili rezultojnë periudhat e punës sipas librezës së punës për vitet 1960-1991. Për
173
periudhën e punës në Ndërmarrjen e Serave Mëzes, rezulton të jetë paguar për vitin
1994. Kështu del i verifikuar dhe viti 1995, ndërsa dy vitet e tjera 1996 dhe 1997 nuk
ka listë-pagesa dhe nuk mund të bëhet verifikimi.
- Edhe pas dëshmisë së dëshmitarëve D.R.S.SH Tiranë nuk krijon bindjen për
periudhën e punës, pasi verifikimi i dëshmitarëve është i pamundur duke qenë se këta
të fundit nuk përfitojnë pension pranë D.R.S.SH Tiranë.

VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Rexhep Bakalli
ka paraqitur kërkesë për të përfituar pension të reduktuar para mbushjes së moshës për
pension pleqërie dhe për këtë i është drejtuar Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore
Tiranë.
2. Pala e paditur, pasi ka shqyrtuar dokumentacionin e paraqitur ka konkluduar se
kërkuesi nuk plotëson kushtet për përfitimin e pensionit të parakohshëm pasi, në bazë të të
dhënave të librezës dhe verifikimeve, nuk plotësohet kushti i nevojshëm prej 35 vite punë që
tì lindë kjo e drejtë. Në këtë mënyrë, pala e paditur i është drejtuar me shkresë të gjithë
qendrave të punës ku ka punuar paditësi sipas librezës së punës, dhe nga verifikimet kanë
rezultuar të dhëna deri në vitin 1995. Konkretisht, sipas vërtetimit datë 03.09.2009 D.R.S.SH
Tiranë ka konfirmuar periudhën e punës në Ndërmarrjen e Serave Mëzës për vitet 1994 dhe
1995.
3. Sipas librezës së tij të punës, paditësi Rexhep Bakalli rezulton të ketë punuar në
këtë Ndërmarrje nga data 01.03.1993 deri më datë 15.02.1998, moment në të cilin në librezën
e punës është shënuar se “del në asistencë për shkak të privatizimit”.
4. Fillimisht paditësi ka kërkuar vërtetimin e marrëdhënies në punë për gjithë
periudhën e punës në Ndërmarrjen e Serave, por në bazë të akt verifikimit që ka kryer kjo
palë, përfaqësuesja e saj në gjykim ka deklaruar se në dokumentacionin që ndodhet pranë
D.R.S.SH Tiranë është verifikuar dhe rezulton se për periudhën 1994 dhe për 1995 të dhënat
e pasqyruara në librezën e punës janë të sakta.
5. Pas kësaj periudhe nuk ekzistojnë borderotë apo listë-pagesat për këtë ndërmarrje
pranë D.R.S.SH Tiranë. Meqenëse gjatë gjykimit u sqarua se për vitin 1994 dhe 1995 ka
dokumentacion në D.R.S.SH Tiranë, paditësi ka paraqitur kërkesë për pakësimin e objektit të
padisë duke kërkuar vërtetimin e marrëdhënies së punës në ish ndërmarrjen e Serave Tiranë,
vetëm për periudhën 01.01.1996 deri 01.01.1998.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2957, datë 15.04.2011, ka
vendosur: “Pranimin e kërkesës. Vërtetimin e faktit juridik të marrëdhënies së punës të
kërkuesit Rexhep Kasem Bakalli në ish Ndërmarrjen e Serave Mëzes-Tiranë për periudhën
01.01.1996 deri 01.01.1998.”
arsyetuar (ndër të tjera) se: “....(1). Libreza e punës së paditësit plotësuar për herë të parë në
NB Gjergj Dimitrov me numër 254 datë 20 maj 1972. Në përmbajtjen e saj libreza është pa
fshirje dhe korrigjime, vulat janë të qarta dhe të lexueshme, dhe për këto cilësi është njohur
pranuar dhe administruar me të drejtë nga pala paditur. Përmbajtja e rubrikave të librezës
së punës është verifikuar nga pala paditëse dhe të dhënat e saj janë konstatuar në rregull.
Për periudhën që paditësi pretendon se ka punuar në Ndërmarrjen e Serave Mëzes, rezulton
se ka filluar punë në këtë ndërmarrje më 1 mars 1993 si magazinier dhe është larguar nga
174
kjo ndërmarrje dhe ka dalë në asistencë më datë 15 shkurt 1998, për shkak të privatizimit të
saj. (2.) Akt-verifikimi datë 03.09.2009 të D.R.S.SH Tiranë, nga ku rezulton se për paditësin
janë të verifikuar shënimet e librezës dhe ka të dhëna të sakta pranë D.R.S.SH Tiranë për
vitet e punës pranë Ndërmarrjes së Serave për periudhën vitin 1994 dhe 1995. Pas kësaj
periudhe sipas palës së paditur nuk gjenden të dhëna të D.R.S.SH Tiranë. (3). Deklarimet e
dëshmitarit Agim Tabaku, ish drejtori i Ndërmarrjes së Serave Tiranë, i cili deklaroi para
gjykatës dhe nën betim se: “Bashkë me Rexhepin ka punuar në Nd. Serrave që nga viti 1993.
Ai shpjegon se Paditësi ka kryer detyrën e magazinierit deri nga tremujori i parë i vitit 1998,
kohë në të cilin dëshmitari deklaron se ka kaluar nga Drejtor në Likuidator të ndërmarrjes.
Ai shpjegoi se deri në qershor 1998, ndërmarrja ka plotësuar bordero dhe listë pagesash.
Sipas tij në vitin 1997, ndërmarrja u sulmua dhe borderotë, dhe arkivi dhe dokumentacioni i
mbetur pa u dëmtuar i janë dorëzuar në Arkivin e Qarkut Tiranë. (4.) Deklarimet e
dëshmitares Flora Alika e cila e pyetur nga gjykata deklaroi se ka punuar fillimisht si
ekonomiste në ndërmarrjen e serave dhe më pas si financiere. Ajo deklaroi nën betim se
paditësi Rexhep Bakalli ka filluar punë në këtë ndërmarrje në vitin 1993, ndërsa vetë ka qenë
në punë në Nd Serave që nga viti 1979. Ajo shpjegoi se për shkak se Ndërmarrja doli në
likuidim, është larguar nga puna në fund të marsit 1998, ndërsa sipas saj paditësi Rexhep
Bakalli është larguar rreth një muaj. Në deklarimet e saj para gjykatës, dëshmitarja sqaroi
se Nd. Serave ka zhvilluar aktivitet rreth 8-9 muaj pasi ajo ka ndërprerë marrëdhënien e
punës. Sipas kësaj dëshmitareje zyrat e ndërmarrjes janë sulmuar në vitin 1997 dhe pas këtij
momenti gjithë dokumentacioni është dorëzuar në Arshivën e Shtetit...(...)”
7. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.458, datë 06.03.2012, ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.2957, datë 15.04.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.”
tjera) se: “...Gjykata e Apelit Tiranë, për sa më lart konkludon se nga ana e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë janë analizuar në mënyrë të hollësishme rrethanat e faktit e
përcaktuar drejt dispozitat ligjore për zgjidhjen e mosmarrëveshjes të lindur midis palëve.
Pretendimet e palës së paditur të ngritura në kërkesën ankimore nuk u morën parasysh pasi
janë të njëjta me ato të ngritura në gjykatën e shkallës së parë dhe që kjo e fundit ka
argumentuar drejt rrëzimin e tyre. Përfundimisht vendimi nr.2957, datë 15.04.2011, i
Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë është rezultat e një gjykimi të drejtë e të bazuar në ligj e
prova, prandaj ai duhet të lihet në fuqi...(...)”
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale
e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.458, datë 06.03.2012,
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.2957, datë 15.04.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë.
9 . Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

175
9.5 Neni 467/e i K.Pr.Civile: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës
së parë dhe e dërgon çështjen për rigjykim kur:...e) kur mungojnë ose janë të
pavlefshme padia, procesverbali gjyqësor, ankimi, si dhe çdo dokument tjetër
që ka ndikuar në dhënien e vendimit.”

datë 06.03.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.2957, datë 15.04.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk janë respektuar dispozitat e ligjit procedural civil.
11. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
12. Kolegji Civil vlerëson se në mbështetje të nenit 118, të Kodit të Procedurës Civile
për seancën gjyqësore dhe për çdo veprim gjyqësor të kryer jashtë seancës duhet të mbahen
procesverbale. Në procesverbal duhet të shënohet nëse personat që janë thirrur në seancën
gjyqësore janë paraqitur dhe cilët jo. Gjithashtu, në procesverbal duhet të shënohen
përmbledhja e saktë e kërkimeve, e kundërshtimeve të palëve dhe të personave të tretë, e
thënieve të dëshmitarëve dhe të ekspertëve.
12.1. Në analizë të akteve të dosjes gjyqësore (për më tepër referoju faqes 51 të
dosjes gjyqësore) rezulton se në dosjen gjyqësore mungon përmbajtja e procesverbalit të
seancës gjyqësore të datës 07.04.2011 (faqe 14 e procesverbalit) dhe konkretisht deklarimit e
dëshmitarit Agim Tabaku.
12.2. Në këtë kuadër, ky Kolegj vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në
kundërshtim me kërkesat e normave procedurale civile (neni 231 e vijues i K.Pr.Civile), nuk
ka evidentuar faktet dhe provat mbi të cilat palët mbështesin pretendimet e tyre, si dhe
marrjen dhe evidentimin e tyre konform nenit 11, 12, 118, 213, të Kodit të Procedurës Civile.
13. Në të njëjtën kohë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, pa sqaruar plotësisht
rrethanat që lidhen me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të
padisë, lidhur me kërkimet e parashtruara në të, të cilat kërkojnë përgjigje edhe nga
pretendimet e prapësimet e palës së paditur, gabon kur zgjidh çështjen në gjendjen në të cilën
ndodhet hetimi gjyqësor.
13.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve procedurale që ndodhen
në dosjen gjyqësore arrin në përfundimin se vendimet e gjykatave të faktit janë rrjedhojë e
një hetimi jo të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i Kodit të
Procedurës Civile).
176
13.2. Gjatë gjykimit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, nuk ka rezultuar të
shtrohen për diskutim si dhe tì nënshtrohen debatit gjyqësor (analizë ligjore e mbështetur në
prova) çështjet të rëndësishme ligjore lidhur me këtë natyrë mosmarrëveshje.
13.3. Në analizë të prapësimeve të palës së paditur pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, ankimit pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, si dhe rekursit të paraqitur pranë Gjykatës së
Lartë, rezulton se kjo palë ka pretenduar në mënyrë të vazhdueshme se paditësi Rexhep
Bakalli është deklaruar fajtor me vendimin nr.1606, datë 15.12.2009, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për kryerjen e veprës penale te mashtrimit parashikuar nga neni 143,
paragrafi 1, i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 360.000 (treqind e gjashtëdhjetë mijë) lekë
gjobë.
13.4. Kolegji Civil duke mbajtur në konsideratë efektet e vendimit penal për gjykimin
civil (neni 70 i K.Pr.Penale), vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në mbështetje të
nenit 224, të Kodit të Procedurës Civile, duhet të urdhëronte marrjen e provave te të tretët,
me qëllim realizimin e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm.
14. Të njëjtin qëndrim ka mbajtur dhe Gjykata e Apelit Tiranë, e cila ka arsyetuar në
mënyrë të njëjtë me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe ka lënë në fuqi vendimin e
kësaj gjykate. Gjykata e Apelit Tiranë, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të
ulëta.[1]
15.1. Trajtimi dhe aplikimi i drejtë i ligjit në zgjidhjen e një mosmarrëveshjeje
të plotë nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
16. Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.458, datë 06.03.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.2957, datë 15.04.2011, i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
16.1. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, për t’iu dhënë zgjidhje
(neni 16).
16.3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë për të garantuar një proces të rregullt ligjor,
1
[] Shih vendimin nr.17, datë 30.04.2007 të Gjykatës Kushtetuese.
177
e Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të sqarojë të gjitha rrethanat që lidhen me gjykimin e çështjes
e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, me natyrën juridike të
saj si dhe palët ndërgjyqëse.
dalin gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë që, në përputhje me
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.458, datë 06.03.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.2957, datë 15.04.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 14.10.2015
178
Nr. 00-2015-3490 i Vendimit (425)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: KONSTANDIN KOSTRISTA

I PADITUR: LLAZAR PUQJA, SELMAN SAKJA,
MUSTAFA MEHMETI, SINAN SHALA,
PULLUM LEÇINI, EDMOND SINANI
OBJEKTI:
Lirimin dhe dorëzimin e sipërfaqes së tokës truall prej 854 m2
që është ndarë në 4 parcela, të paditurit i mbajnë me forcë
në kundërshtim me ligjin,
si dhe prishjen e ndërtimeve pa leje,
si dhe shkaktimin e dëmit nga data 25.10.2007
dhe në vazhdim, si dhe fitimin e munguar
Baza Ligjore: Neni 32/a i Kodit të Procedurës Civile
Neni 296, 640 e vijues i Kodit Civil
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.94, datë 29.01.2010, ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Kostandin Kostrisa kundër të
paditurve Llazar Puqja, Selman Sakja, Mustafa Mehmeti, Sinan Shala, Pullum
Leçini, Edmond Sinani.
Detyrimin e të paditurve Llazar Puqja të lirojë e dorëzojë një sipërfaqe toke
truall prej 168 m2 (SL4) Zona Kadastrale 8551, nr.pasurie 13/78.
Mustafa Mehmeti të lirojë e dorëzojë një sipërfaqe toke prej 118,2 m 2 tokë
truall (SL4) Zona Kadastrale 8551, nr.pasurie 13/78 dhe (SL3) Zona
Kadastrale 8551, nr.pasurie 13/79.
Selman Sakja të lirojë e dorëzojë një sipërfaqe toke prej 82 m 2 tokë truall
(SL4) Zona Kadastrale 8551, nr.pasurie 13/78.
Edmond Sinani të lirojë e dorëzojë një sipërfaqe toke prej 100+125 m 2 tokë
truall (SL3) Zona Kadastrale 8551, nr.pasurie 13/79 dhe (SL2) Zona
Kadastrale 8551, nr.pasurie 13/80.
Sinan Shala të lirojë e dorëzojë një sipërfaqe toke prej 151,6 m 2 tokë truall
Pullum Leçini të lirojë e dorëzojë një sipërfaqe toke prej 40,4 m 2 tokë truall
179
Rrëzimin e padisë për pjesën e shpërblimit të dëmit të shkaktuar dhe fitimit të
munguar si të pambështetur në prova
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurve.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.276, datë 28.03.2012, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.94, datë 29.01.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë.
Kundër vendimit nr.276, datë 28.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës, në bazë

të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Llazar
Puqja, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.276, datë 28.03.2012, të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe të vendimit nr.94, datë 29.01.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, duke
vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Vendimet e gjykatave janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit.
- I padituri Llazar Puqja ka plotësuar formularin e legalizimit për një ndërtim 48 m2,
nga e cila 26.1 m2 është ndërtuar në tokën e paditësve, që me datë 07.11.2006, para
datës 26.07.2007, por gjykata nuk e mori parasysh këtë fakt.
- Në zbatim të Ligjit nr.9482, datë 03.04.2006, i padituri Llazar Puqja është pajisur më
Leje Legalizimi nr.2684, datë 31.03.2010, në mbështetje të së cilës ka lidhur
kontratën noteriale nr.Rep 5634, nr.1402 Kol., datë 01.10.2010 të kalimit të pronësisë
të parcelës ndërtimore me sipërfaqe 235 m2 (nga e cila 48 m2 ndërtesë njëkatëshe).
- Me V.K.M nr.900, datë 01.10.2010 për paditësin Kostandin Kostrista dhe të tjerë
është vendosur kompensimi në vlerë monetare për sipërfaqen e zënë nga i padituri
Llazar Puqja.
- Në zbatim të Lejes së Legalizimit, Z.V.R.P.P. Kavajë ka regjistruar pronën 235 m2
truall dhe 48 m2 ndërtesë, në pronësi të Llazar Puqja.

VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse është
bashkëpronarë mbi disa sipërfaqe trualli të ndodhur në qytetin e Kavajës. Kjo pasuri është
përfituar së bashku me bashkëpronarët e tjerë në kuadër të kthimit dhe kompensimit të
pronave. Paditësi dhe bashkëpronarët e tjerë e kanë regjistruar këtë pronë në favorin e tyre.
2. Pala paditëse pretendon se pasurinë objekt gjykimi nuk e ka poseduar dhe gëzuar
qetësisht për shkak se të paditurit i kanë penguar në mënyrë të vazhdueshme me pretendimin
se kanë vite që e posedojnë duke zaptuar territorin e ish repartit ushtarak, Brigada Kavajë,
mbi të cilën kanë ndërtuar edhe objekte të ndryshme pa lejen e organeve kompetente. Në këto
kushte paditësi është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë më padinë me objektin e
mësipërm.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.94, datë 29.01.2010, ka
vendosur: “Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Kostandin Kostrisa kundër të paditurve
Llazar Puqja, Selman Sakja, Mustafa Mehmeti, Sinan Shala, Pullum Leçini, Edmond Sinani.”
3.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “....Paditësit kanë regjistruar pronën objekt gjykimi në Z.V.R.P.P
Kavajë. Të paditurit janë posedues të paligjshëm të kësaj prone. Vendimi i A.K.K.P Tiranë i
ka kthyer paditësit dhe bashkëpronarëve të tjerë sipërfaqe të copëzuara të ish pronës së tyre
180
duke shmangur ndërtimet pa leje të bëra deri atëherë në atë pronë, duke kthyer vetëm
sipërfaqe të lira të cilat janë regjistruar në Z.V.R.P.P.Kavajë. Të paditurit nuk provuan para
gjykatës, (pavarësisht pretendimit se ndërtimet e tyre janë në proces legalizimi), se ndërtimet
e tyre janë bërë para datës 22.06.2007, datë të cilën mban vendimi nr.122 i A.K.K.K.P Qarku
Tiranë. Edhe sikur të paditurit të kishin ndërtimet e tyre në proces legalizimi, meqenëse
asnjëri prej tyre nuk ka përfunduar legalizimin pronari nuk mund të kompensohet për
truallin e zënë nga ata, sepse nuk janë caktuar sipërfaqet e zëna prej tyre...(...)”
4. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.276, datë 28.03.2012, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.94, datë 29.01.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kavajë.”
4.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Durrës arriti duke arsyetuar në të
njëjtën mënyrë si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë.
5. Kundër vendimit nr.276, datë 28.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës, në bazë të
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Llazar Puqja, e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.276, datë 28.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të
vendimit nr.94, datë 29.01.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, duke vendosur
rrëzimin e kërkesëpadisë.


datë 28.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.94, datë 29.01.2010, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë nuk janë respektuar dispozitat e ligjit material dhe
procedural civil.
8. Ky kolegj vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, pa sqaruar plotësisht
rrethanat që lidhen me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të
padisë së rivendikimit, gabon kur zgjidh çështjen në gjendjen në të cilën ndodhet hetimi
gjyqësor.
181
8.1. Kjo gjykatë, në kundërshtim me kërkesat e normave procedurale civile, nuk ka
përcaktuar natyrën juridike të shkakut të lindjes së mosmarrëveshjes në gjykim; nuk ka
evidentuar faktet dhe provat që kanë lidhje me çështjen në gjykim e që janë të domosdoshme
për zgjidhjen e drejtë të saj, si dhe marrjen e tyre konform nenit 213, të Kodit të Procedurës
Civile në lidhje me nenin 12 të po këtij Kodi; nuk ka kryer një hetim të plotë e të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile, që ka qenë në fuqi në kohën e
gjykimit të kësaj çështje).
9. Në analizë të pretendimeve të palëve ndërgjyqëse, provave të administruara në
gjykim, si dhe pjesës arsyetuese të vendimeve gjyqësore, konstatohet se në rastin konkret
jemi përpara një mosmarrëveshje me natyre civile, e cila ka për qëllim kërkimin e sendit nga
pronari, i cili ka humbur posedimin ndaj poseduesit jo pronar (padia e rivendikimit). Për t’u
legjitimuar paditësi në ngritjen e padisë për lirimin dhe dorëzimin e sendit, duhet të
plotësohen dy kushte: (i) paditësi duhet të jetë pronar i sendit, për të cilin kërkon kthimin, dhe
(ii) i padituri, kundër të cilit drejtohet padia duhet të jetë posedues i paligjshëm i sendit ose
mbajtës i tij.[1]
9.1. Gjatë gjykimit të kësaj padie duhet të vërtetohet domosdoshmërisht legjitimiteti
aktiv i paditësit dhe ai pasiv i të paditurit; nëse ky i fundit është ose jo posedues i paligjshëm,
pasi pozita e të paditurit në këtë padi është e ndërvarur dhe e kushtëzuar nga rregullimet e
bëra edhe nga ligji “Për legalizimin, urbanizimin dhe integrimin e ndërtimeve pa leje”, i
ndryshuar.
10. Kolegji Civil vëren se procesi i legalizimit, urbanizimit dhe integrimit të
ndërtimeve pa leje, i cili realizohet në mbështetje të ligjit nr.9482, datë 03.04.2006 “Për
legalizimin, urbanizimin dhe integrimin e ndërtimeve pa leje” synon sjelljen në një gjendje
ligjshmërie të ndërtimeve të kryera në kundërshtim me planet urbanizuese, pa lejen ose në
tejkalim të lejes së dhënë prej organeve të qeverisjes vendore.
10.1. Në këtë vështrim juridik ky ligj është një kufizim që i është bërë të drejtës së
pronësisë, kufizim i cili shtrihet edhe mbi mjetet juridike të mbrojtjes së pronësisë. Cilido
qoftë subjekti pronar i parcelës ndërtimore, shteti apo persona privatë, nëse plotësohen
kushtet ligjore për legalizimin e objektit konkret (rast pas rasti), atij nuk do t’i kthehet trualli,
por do të kompensohet.
10.2. Përsa i përket kompensimit, ligji për legalizimet, me ndryshimet e bëra rregullon
mënyrën e kriteret për shpërblimin e pronarëve privatë të cilëve iu është zënë prona nga
ndërtimi pa leje objekt legalizimi, si dhe vendos rregulla për masën e kompensimit, që do t’i
jepet pronarit të ligjshëm (nenet 15/1, 17/1, 18-22). Ky qëndrim gjen mbështetje dhe në
jurisprudencën e Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë,[2] ku është pranuar se në
rastin e legalizimeve “...pronarët e ligjshëm të trojeve gjenden para një shpronësimi de
facto...” dhe se “...ata mund të ankohen në gjykatë vetëm lidhur me masën e shpërblimit”.
11. Ky kolegj, për rastin konkret, rithekson se gjykatat e faktit, a’priori, pa marrë në
analizë faktet dhe rrethanat konkrete që kanë të bëjnë me plotësimin ose jo të kushteve të
përcaktuara në nenet 2, 7, 15, 17-22 të ligjit të mësipërm, ka arritur në konkluzion se i
padituri është posedues i paligjshëm i truallit dhe se duhet t’i lirojë e dorëzojë atë paditësit.
Janë këta faktorë ligjorë që gjykatat e faktit duhet t’i kishin në konsideratë për të përcaktuar
të drejtat e palëve ndërgjyqëse në raport me ligjin dhe gjendjen e faktit, që i’u kundërvihej
këtyre të drejtave.
11.1. Në analizë të provave të paraqitur në këtë proces gjyqësor rezulton se me
Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.167, datë 19.02.2009 është vendosur kalimi në pronësi
1
[] Në nenin 296 të Kodit Civil parashikohet shprehimisht se: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij
nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t'u
dorëzohet gjithë bashkëpronarëve”.
2
[] Vendimi nr.35, datë 10.10.2007 i Gjykatës Kushtetuese.
182
të sipërfaqes ndërtimore tek i padituri Llazar Puqja. Ko pasuri është regjistruar në emër të
palës së paditur pranë Z.V.R.P.P Kavajë. Në të njëjtën kohë pala e paditur Llazar Puqja ka
prapësuar se me Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.900, datë 06.12.2011 “Për shpërblimin
e pronarëve për sipërfaqet takuese të pasurive të paluajtshme, pronë private, që preken nga
ndërtimet informale”, dalë në zbatim të nenit 15, të Ligjit 9482, datë 03.04.2006, është
përcaktuar vlera në lekë e shpërblimit për gjithë sipërfaqen e zënë nga ana e të paditurit Lazar
Puqja, në pronën e paditësit Kostandin Kostarista.
12. Në këtë kontekst, ky kolegj vlerëson se vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kavajë i mungon argumentueshmëria, që do të thotë se vendimi nuk përputhet plotësisht me
të dhënat objektive të çështjes dhe për rrjedhojë është dhe i pambështetur në ligj. Gjykata në
vendimin e saj, nuk ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (126), po kështu nuk
ka respektuar kërkesat e pikës 1 dhe 2 të nenit 310/II të Kodit të Procedurës Civile.
13. Të njëjtin qëndrim ka mbajtur dhe Gjykata e Apelit Durrës, e cila ka arsyetuar në
mënyrë të njëjtë me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë, si dhe ka lënë në fuqi vendimin e
kësaj gjykate. Gjykata e Apelit Durrës, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të
13.1. Kështu, sikurse gjykata e shkallës së parë edhe gjykata e apelit, a priori, pa
verifikuar faktin nëse i padituri është ose jo përfitues nga ligji nr.9482, datë 16.02.2006 “Për
legalizimin, urbanizimin dhe integrimin e ndërtimeve pa leje”, i ndryshuar dhe nëse objekti i
ndërtuar prej tij pa leje ndërtimi përfshihet ose jo në kriteret ligjore që përcaktohen në këtë
ligj, si dhe pa analizuar gjendjen konkrete të faktit me normat ligjore që rregullojnë këtë
situatë, ka arritur në konkluzionin se i padituri Llazar Puqja është posedues i paligjshëm e për
rrjedhojë duhet t’i lirojë e dorëzojë sendin, truallin objekt rivendikimi.
ulëta.[1]
14.1. Trajtimi dhe aplikimi i drejtë i ligjit në zgjidhjen e një mosmarrëveshjeje
të plotë nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë për sa i përket pretendimeve të
paraqitura nga ana e palës së paditur Llazar Puqja.
15. Në të njëjtën kohë, për sa i përket të paditurit Selman Sakja, Mustafa Mehmeti,
Sinan Shala, Pullum Leçini, Edmond Sinani, rezulton se këta të paditur nuk kanë paraqitur
rekurs pranë Gjykatës së Lartë. Kolegji Civil vlerëson se kërkimet dhe pretendimet e
parashtruara dhe të pa marra parasysh në vendimet e gjykatave të faktit që të rishqyrtohen
nga Gjykata e Lartë, duhet që pala t’i përsërit ato në rekurs duke i bërë pjesë të tij, në të
kundërtën ato konsiderohen se kanë rënë në dekadencë, ose konsiderohet që pala ka hequr
dorë prej tyre, parim ky i sanksionuar në nenin 459, të Kodit të Procedurës Civile. Ky kolegj,
në respektim të parimit tantum devolutum, quantum appelatum, nuk mund të marrë në
diskutim çështjet e paditësve, të cilët nuk kanë paraqitur rekurs pranë Gjykatës së Lartë.
15.1. Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.276, datë 28.03.2012, i Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimi nr.94, datë 29.01.2010, i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për
rishqyrtim në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë me tjetër trup gjykues për padinë ndaj të
1
[] Shih vendimin nr.17, datë 30.04.2007 të Gjykatës Kushtetuese.
183
paditurit Llazar Puqja, ndërsa për sa i përket vendimit nr.276, datë 28.03.2012, të Gjykatës së
Apelit Durrës për të paditurin Selman Sakja, Mustafa Mehmeti, Sinan Shala, Pullum Leçini,
Edmond Sinani, duhet të lihet në fuqi.
16. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, për t’iu dhënë zgjidhje
(neni 16).
16.2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës për të garantuar një proces të rregullt ligjor,
e Rrethit Gjyqësor Durrës duhet të sqarojë të gjitha rrethanat që lidhen me gjykimin e
çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, me natyrën
juridike të saj si dhe palët ndërgjyqëse.
dalin gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës që, në përputhje me
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a, ç të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.276, datë 28.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të
vendimit nr.94, datë 29.01.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë me tjetër trup gjykues për
padinë ndaj të paditurit Llazar Puqja.
Lënien në fuqi të vendimit nr.276, datë 28.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës për
të paditurin Selman Sakja, Mustafa Mehmeti, Sinan Shala, Pullum Leçini, Edmond Sinani.
Tiranë, më 14.10.2015
184
Nr. 00-2015-3491 i Vendimit (426)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: THEODHORI ZHUPALI,

VASILLO ZHUPALI, (të përfaqësuar në gjykim
nga av. M.Progonati
TË PADITUR: SPIRO NIKOLLO, në mungesë,
PASURIVE TË PALUAJTSHME, TIRANË,
në mungesë,
OBJEKTI:
Deklarimin e pavlefshmërisë relative të kontratës së shitjes
me nr.207 rep., 1762 kol., datë 21.04.2010 s
i dhe fshirjen nga regjistri hipotekor të pasurisë së mësipërme
të përfituar nga kjo kontratë nga i padituri Spiro Nikollo.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153, 154 të K.Pr.Civile.
Nenet 92, 93, 94/c, 95, 99, 100, 107, 584 të Kodit Civil.
Neni 35 i Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994,
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2011-2795 (1514), datë

15.12.2011, ka vendosur:
“Pranimin e kërkesëpadisë me numër 21262-01450-23-2011 Regjistri
Themeltar, datë 08.09.2011, regjistrimi të paditësave Theodhori Zhupali dhe
Vasillo Zhupali.
Deklarimin e pavlefshmërisë relative të veprimit juridik, kontratës së shitjes
me nr.207 rep., 1762 kol., datë 21.04.2010, të lidhur ndërmjet paditësave
Theodhori Zhupali dhe Vasillo Zhupali dhe të paditurit Spiro Nikollo dhe
kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme si dhe fshirjen e kësaj pasurie nga
regjistri hipotekor.
Shpenzimet gjyqësore lihen në ngarkim të paditurit”.

“Ndryshimin e vendimit nr.23-2011-2795 (1514), datë 15.12.2011, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe rrëzimin e kërkesë padisë të paditësave
Thedhori Zhupali dhe Vasillo Zhupali”.
185
Kundër vendimit nr.110, datë 06.03.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në
mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile kanë ushtruar rekurs pala paditëse Theodhori
Zhupali dhe Vasillo Zhupali, duke kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë për këto arsye:
- Vendimi i bërë nga Gjykata e Apelit Sarandë në kundërshtim me nenin 310 të Kodit
të Procedurës Civile nuk u ka dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të palëve në
mënyrë shteruese, në kundërshtim dhe me vendimin nr.7, datë 09.03.2009 të Gjykatës
Kushtetuese e cila ka pranuar se: gjyqtari duhet të shpjegojë arsyet e vendimeve të tij,
duke ju referuar fakteve për të cilat është zhvilluar procesi, ligjeve të zbatueshme dhe
kërkesave të palëve.
- Gjykata e apelit bazuar në pretendimin e të paditurit se në gjykimin në shkallë të parë
të zhvilluar në mungesë të tij nuk ka patur mundësi bazuar në nenin 3 të Kodit të
Procedurës Civile të prapësonte dhe kundërshtonte bazueshmërinë në ligj të
pretendimeve të paditësit, duhej që edhe pa kërkesën e palës të çelte hetimin gjyqësor
për ti dhënë mundësi palës të paraqiste prova dhe diskutuar mbi themelin e çështjes
dhe bazueshmërinë në ligj të pretendimeve të palës paditëse.
- Gjykata e apelit nuk ka zbatuar dispozitat e nenit 14 dhe 16 të Kodit të Procedurës
Civile lidhur me një hetim të gjithanshëm dhe në përputhje me ligjin për çështjen në
gjykim.
- I njëjti trup gjykues ka dhënë dhe vendimin nr.72, datë 14.02.2012, që për pronën
objekt gjykimi ka njohur bashkëpronare Vasiliqi Nikollo ish bashkëshorte e djalit të
paditësave dhe me këtë vendim njeh si pronar të vetëm të paditurin. Shtrohet pyetja si
do të bëhet ekzekutim i këtyre vendimeve.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza, përfaqësuesen e paditëseve Vasillo
Zhupali dhe Theodhori Zhupali, av. M.Progonati, e cila përfundimisht kërkoi: Prishjen e
vendimit nr.110, datë 06.03.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të
Vendimit nr.23-2011-2795 (1514), datë 15.11.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë; në
mungesë të palëve ndërgjyqëse dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Sipas Çertifikatës për Vërtetim Pronësie të lëshuar nga ZRPP Sarandë me datë 12.10.2004
rezulton e provuar së në emër të paditësve Theodhori Zhupali dhe Vasillo Zhupali, është
regjistruar pasuria me nr.11/63+2-6, apartament me sipërfaqe 65 m2, me adresë: Lagjja
nr.1, Rruga “V.Pandi”, Z.K 8641 me kufizimet përkatëse.
2. Ndërmjet palëve ndërgjyqëse, të cilët janë në marrëdhënie të posaçme ndërmjet tyre (i
padituri është dhëndër i paditësve) për apartamentin sa sipër është lidhur kontrata e shitjes
me nr.207 rep., 162 kol., datë 21.04.2010. Në përmbajtje të kësaj kontrate rezulton se
objekti është shitur nga paditësit në vlerën 1.100.000 lekë dhe me regjistrimin më pas të
kontratës në ZRPP Sarandë, shitësit zhvisheshin nga pronësia mbi këtë banesë.
3. Paditësat kanë pretenduar në gjykim se shitja është bërë në rrethanat kur nga bashkëshortja
e djalit të tyre për banesën objekt gjykimi është pretenduar bashkëpronësia, banesë e cila
pas zgjidhjen se konflikteve familjare banesa do t’u kthehej atyre nga blerësi.
4. Gjithashtu referuar akteve të administruara në gjykim si: vërtetimi mjekësor i lëshuar nga
Qendra Kuruese XERANIS, Greqi si dhe Spitali “Petro Nako” Sarandë të datës
30.09.2011 është pretenduar se paditësja Vasillo Zhupali në kohën e redaktimit të kësaj
kontrate dhe më parë nuk ka qenë e ndërgjegjshme për rëndësinë e veprimit të kryer për
186
shkak të një gjendje depresioni të shoqëruar me çrregullime të kujtesës. Gjithashtu
paditësit kanë pretenduar se i padituri nuk është vënë asnjëherë në posedim të sendit.
5. Nga ana tjetër i padituri ka pretenduar se kontrata nuk është lidhur formalisht, pasi ai ka
paguar vlerën e sendit të përcaktuar në kontratë duke regjistruar më pas në ZRPP Sarandë
objektin në pronësi të tij, për të cilën palët paditëse kanë qenë në dijeni dhe se paditësit
jetojnë në banesë me pëlqimin e tij.
6. Në këtë situatë faktike dhe ligjore, paditësit Theodhori Zhupali dhe Vasillo Zhupali, duke
pretenduar se shitja e objektit është bërë në kundërshtim me nenin 94/c të Kodit Civil i
janë drejtuar gjykatës së shkallës së parë me padinë sa sipër.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2011-2795 (1514), datë
Pranimin e kërkesëpadisë me numër 21262-01450-23-2011 Regjistri Themeltar, datë
08.09.2011, regjistrimi të paditësave Theodhori Zhupali dhe Vasillo Zhupali.
Deklarimin e pavlefshmërisë relative të veprimit juridik, kontratës së shitjes me nr.207
rep., 1762 kol., datë 21.04.2010, të lidhur ndërmjet paditësave Theodhori Zhupali dhe
Vasillo Zhupali dhe të paditurit Spiro Nikollo dhe kthimin e palëve në gjendjen e
mëparshme si dhe fshirjen e kësaj pasurie nga regjistri hipotekor.
7.1. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se:”...omissis... Në
rastin konkret e paditura Vasillo Zhupali edhe pse nuk i ishte hequr zotësia për të
vepruar nuk ka qenë e ndërgjegjshme për veprimin që po kryente...Gjithashtu edhe
bashkëshorti i saj paditësi Theodhori Zhupali edhe pse ka qenë i ndërgjegjshëm për
veprimin që po kryente, kontratën e shitjes e kanë kryer sa për sy e faqe me dhëndrin e
tyre, të paditurin Spiro Nikollo.....nga provat e paraqitura nga pala paditëse në cilësinë e
provës shkresore është edhe një vërtetim mjekësor i lëshuar nga Qendra Kuruese e
XERANIS, Strukturë Psiqike me qendër në Greqi e cila shkruan: “Vërtetohet se
znj.Vasillo Zhupali u kontrollua (Vizitua) sot dhe vuan nga sindromi anik me elementë
(shenja) depresioni....Pacientja vizitohet që prej vitit 2008 për arsye të problemeve të saj
gnostike dhe kurohet me terapinë përkatëse farmaceutike. Spitali “Petro Nako” Sarandë,
Kabineti i Neuro-Psikiatrisë, me vërtetimin mjekësor të datës 30.09.2011, tregon se
paditësja Vasillo Zhupali që prej vitit 2008 paraqitet me probleme të Demencës si dhe të
depresionit, aktualisht ajo paraqitet me çrregullime të kujtesës dhe të ankthit(...).
8. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.110, datë 06.03.2012, ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.23-2011-2795 (1514), datë 15.12.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë dhe rrëzimin e kërkesë padisë të paditësave Thedhori Zhupali dhe
Vasillo Zhupali.
8.1. Gjykata e apelit ka arsyetuar se :”...omissis... :”...omissis...Gjykata e Apelit çmon se
ndryshe nga sa ka arsyetuar gjykata, nga ana e paditësave nuk është bërë e mundur që të
provojnë pretendimin e tyre se, në kohën e kryerjes së veprimit juridik të shitjes së
apartamentit, paditësja Vasillo Zhupali nuk ka qenë e ndërgjegjshme për rëndësinë e
veprimit të saj. Konkluzionet e gjykatës se, paditësja Vasillo Zhupali në dt.21.04.2010 ka
patur çrregullime të kujtesës e nuk ka qenë e ndërgjegjshme për nënshkrimin e kontratës
nuk mbështetet në provat e marra në gjykim. Vërtetimet e paraqitura nga palët për vizitat
ambulatore të paditëses nuk duhet të ishin vlerësuar nga gjykata edhe për faktin se ajo e
ka nënshkruar kontratën në prani edhe të paditësit Theodhori Zhupali, i cili nuk ka
pretenduar për çrregullime shëndetësore, nisur dhe nga fakti se ai është bashkëshorti i
saj. Veç sa më sipër Gjykata e Apelit edhe gjatë shqyrtimit gjyqësor në këtë shkallë
gjykimi krijoi bindje se ky veprim juridik nuk është kryer në shenjë mirëbesimi me qëllim
që mbas konflikteve familjare kjo banesë t’u kthehej përsëri paditësave me dokumente.
Lidhur me këtë pretendim paditësat nuk paraqitën asnjë provë.
187
9. Kundër vendimit nr.110, datë 06.03.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër kanë ushtruar
rekurs paditësit Theodhori Zhupali, etj., të cilët kërkojnë prishjen e vendimit të kësaj
gjykate dhe lënien në fuqi të vendimit nr.23-2011-2795 (1514), datë 15.12.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, me shkaqet e lartpërmendura.
II.Ligji i zbatueshëm.

10.2. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej
saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
10.3. Neni 20 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të zbatohet
parimi i kontradiktoritetit.
Ajo e mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet, shpjegimet, dokumentet e provat e
tjera të treguara ose të sjella nga palët, kur këto të fundit kanë qenë në gjendje të
debatojnë sipas parimit të kontradiktoritetit.”
11. Dispozitat e Kodi Civil në të cilat është parashikuar:
11.1. Neni 92 i K.Civil: “Veprimet juridike të pavlefshme. Veprimet juridike të pa
vlefshme nuk krijojnë asnjë pasojë juridike. Të tilla janë ato që:
ç) bëhen në marrëveshje të palëve pa patur për qëllim që të sjellin pasoja juridike
(fiktive ose të stimuluara);”
11.2. Neni 94 i K.Civil: “Veprimet juridike që shpallen të pavlefshme. Të
anullueshme quhen veprimet juridike, të cilat janë të vlefshme gjersa gjykata me
kërkesën e të interesuarit i shpall të pavlefshme. Të tilla janë veprimet juridike të
kryera nga:....
c) personat, të cilët në kohën e kryerjes së veprimit juridik nuk ishin të
ndërgjegjshëm për rëndësinë e veprimeve të tyre, megjithëse në atë kohë nuk u ishte
hequr zotësia për të vepruar;”
12. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht paditësit Theodhori Zhupali etj.,

legjitimohen ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësit Theodhori Zhupali, etj., përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin
e vendimit nr.110, datë 06.03.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve procedurale që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs arrin në përfundimin
se vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë
shkak duhet të prishet, duke lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
16. Kolegji konstaton se gjykata e shkallës së parë ka pranuar padinë me arsyetimin se, në
rastin konkret e paditura Vasillo Zhupali edhe pse nuk i ishte hequr zotësia për të
188
vepruar nuk ka qenë e ndërgjegjshme për veprimin që po kryente...Gjithashtu edhe
bashkëshorti i saj paditësi Theodhori Zhupali edhe pse ka qenë i ndërgjegjshëm për
veprimin që po kryente, kontratën e shitjes e kanë kryer sa për sy e faqe me dhëndrin e
tyre, të paditurin Spiro Nikollo.
17. Në të kundërt gjykata e apelit në rivlerësim të të njëjtave prova ka arritur në përfundimin
e kundërt, duke vendosur ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe
rrëzimin e padisë me arsyetimin se, konkluzionet e gjykatës se, paditësja Vasillo Zhupali
në dt.21.04.2010 ka patur çrregullime të kujtesës e nuk ka qenë e ndërgjegjshme për
nënshkrimin e kontratës nuk mbështetet në provat e marra në gjykim. Vërtetimet e
paraqitura nga palët për vizitat ambulatore të paditëses nuk duhet të ishin vlerësuar nga
gjykata edhe për faktin se ajo e ka nënshkruar kontratën në prani edhe të paditësit
Theodhori Zhupali, i cili nuk ka pretenduar për çrregullime shëndetësore, nisur dhe nga
fakti se ai është bashkëshorti i saj. Veç sa më sipër Gjykata e Apelit edhe gjatë shqyrtimit
gjyqësor në këtë shkallë gjykimi krijoi bindje se ky veprim juridik nuk është kryer në
shenjë mirëbesimi me qëllim që mbas konflikteve familjare kjo banesë t’u kthehej përsëri
paditësave me dokumente. Lidhur me këtë pretendim paditësat nuk paraqitën asnjë provë.
18. Kolegji konstaton se ky përfundim i gjykatës së apelit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar
të ligjit material nenit 94/c të Kodit Civil lidhur me anullueshmërinë e veprimit juridik të
kontratës së shitblerjes, për shkak se në kohën e kryerjes së veprimit juridik, paditësja
Vasillo Zhupali nuk ka qenë e ndërgjegjshëm për rëndësinë e veprimit të saj.
19. Kolegji konstaton, se gjykata e apelit ka arritur në konkluzionin sa sipër, jo në interpretim
të fakteve të administruara nga gjykata e shkallës së parë lidhur me shkallën e
përgjegjshmërisë së paditëses Vasillo Zhupali, në përputhje me ligjin nenin 94/c, por
vetëm në vlerësim të faktit se kontrata e shitblerjes është nënshkruar prej saj në prani dhe
të paditësit Theodhori Zhupali, bashkëshorti i saj, i cili nuk rezulton të ketë pretenduar për
ç’rregullime mendore të paditëses.
20. Në të kundërt, Kolegji, vlerëson të drejtë përfundimin e arritur nga gjykata e shkallës së
parë lidhur me shkaqet e pavlefshmërisë së kontratës në përputhje me nenin 94/c të Kodit
Civil. Ajo gjykatë ka vlerësuar në përputhje me provat dhe ligjin shkallën e ndërgjegjes
për rëndësinë e veprimit juridik të kryer nga paditësja Vasillo Zhupali, bazuar në
diagnozën e përcaktaur në aktin e lëshuar nga organet kompetente si klinika Xerani Greqi
me datë 25.08.2011; 11.01.2011, në përmbajtje të të cilës provohet se pacientja Vasillo
Zhupali vuan nga sindromi anik me shenja depresioni nga viti 2008, si dhe ka patur
dëmtime të memories, apo të Spitalit “Petro Nako” Sarandë sipas të cilës paditësja ka
patur ç’rregullime të kujtesës.
21. Nga ana tjetër ky Kolegj, përfundimin e arritur nga gjykata e apelit se nuk provohet që
veprimi juridik i kryer ndërmjet palëve ndërgjyqëse për banesën objekt gjykimi është bërë
për sy e faqe për shkak të një konflikti familjar, e konsideron të marrë në zbatim të gabuar
të ligjit procedural (nenit 16 të Kodit të Procedurës Civile) si rrjedhojë e një hetimi jo të
plotë dhe të gjithanshëm të çështjes referuar provave të administruara nga ajo gjykatë.
22. Kështu Kolegji konstaton se në gjykatën e apelit është administruar vendimi i gjykatës së
shkallës së parë Sarandë që i përket çështjes civile me palë ndërgjyqëse: paditëses i
kundërpaditur Vasiliqi Nikolla; të paditur kundërpaditës Theodhori Zhupali, Vasillo
Zhupali etj.; person i tretë Enti Kombëtar i Banesave, Dega Sarandëme; me objekt:
detyrimin e palës së paditur të njohë si bashkëpronare dhe të regjistrojë palën paditëse
në apartamentin me nr.7, pallati 24, kati i dytë , lagja nr.2 Sarandë.
23. Në përmbajtje të këtij vendimi, në të kundërt me sa ka arsyetuar gjyktata e apelit, Kolegji
konstaton ekzistencën e konfliktit të pronësisë ndërmjet familjarëve Zhupali, paditëses
Vasiliqi Zhupali (ish bashkëshorte e djalit të të paditurve Theodhori Zhupali dhe Vasillo
Zhupali) dhe të paditurve Theodhori Zhupali e Vasillo Zhupali. Ky Kolegj vlerëson të
189
drejtë për sa ka arsyetuar gjykata e shkallës së parë se shitja e kësaj banesë për shkak të
pretendimit të të tretëve, është bërë për sy faqe pa patur qëllim palët të sjellin pasoja
juridike. (neni 92/ç i K.Civil)
24. Si përfundim, Kolegji bazuar në nenin 485/b të Kodit të Procedurës Civile, çmon se
vendimi nr.110, datë 06.03.2012, i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të prishet si
vendim i marrë në kundërshtim me ligjin, duke lënë në fuqi vendimin nr.23-2011-2795
(1514), datë 15.12.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/b të K.Pr.Civile.
VENDOSI
lënien në fuqi të vendimit nr.23-2011-2795 (1514), datë 15.12.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë.
Tiranë, më 14.10.2015
190
Nr. 00-2015-3492 i Vendimit (427)
VENDIM
Majlinda Andrea Kryesues

Artan Broci Anëtar

PADITËS: VIDA GJIKA, MARIE KICA, në mungesë.

TË PADITUR: MARGARITA ZARKA, në mungesë.
LILJANA BOCOVA, në mungesë.
NATASHA TASHI, në mungesë.
VJOLLCA BABALLEKU, në mungesë.
KALIOPI GOLEMI, në mungesë.
PERSON I TRETË: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME FIER, në mungesë.
OBJEKTI:
Detyrim për njohje pronarë të sipërfaqes së truallit prej 1614 m2
në Lagjen “8 Shkurti” në Fier.
Baza Ligjore: Neni 296 i Kodit Civil
dhe nenet 31 e 32 te K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkalles se Pare Fier, me vendimin nr.1133, date 16.09.2005, ka

vendosur:
“Pranimin e padisë së paditësve Vida Gjika, Mare Kica, kundër të paditurve
Margarita Zarka, Liljana Bocova, Natasha Tashi, Vjollca Baballeku, Kaliopi
Golemi, me person të tretë Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Fier, me objekt detyrim për njohje pronar për sipërfaqen 1614 m2 truall, të
ndodhur në lagjen “8 Shkurti” Fier, si padi e bazuar ne ligj.
Detyrimin e të paditurve Margarita Zarka, Liljana Bocova, Natasha Tashi,
Vjollca Baballeku, Kaliopi Golemi të njohin si pronarë të vetëm paditëset
Vida Gjika, Marie Kica, mbi sipërfaqen prej 884 m2 truall të kompensuar me
obligacione shtetërore, me kufizimet përkatëse.
Detyrimin e të paditurve Margarita Zarka, Liljana Bocova, Natasha Tashi,
Vjollca Baballeku, Kaliopi Golemi, të njohin si pronarë të vetëm paditëset
Vida Gjika, Marie Kica, mbi siperfaqen 730 m2 truall të kthyer fizikisht me
kufizimet përkatese.
Urdhërohet personi i trete ZRPP Fier te beje çregjistrimin në vërtetimin
hipotekor nr.515, date 19.05.1999 të sipërfaqes truall 730 m2 në pronësi
aktuale të të paditurve Margarita Zarka, Liljana Bocova, Natasha Tashi,
Vjollca Baballeku, Kaliopi Golemi, me kufizimet përkatëse”.
191
“Prishjen e vendimit nr.1133, datë 16.09.2005, të Gjykatës së shkallës së parë
Fier dhe pushimin e çështjes”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2008-1116 (434), datë

“Prishjen e vendimit nr.354, datë 14.06.2006, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim Gjykatës se Apelit Vlorë, me tjetër trup
gjykues, me palë paditëse Vida Gjika, etj. dhe te paditur Margarita Zarka, etj”.

“Ndryshimin e vendimit nr.1133, datë 16.09.2005, të Gjykatës së shkallës së
parë Fier, në këtë mënyrë:
Rrëzimin e padisë”.
Kundër vendimit te gjykatës se apelit, ne baze te nenit 472 te K.Pr.Civile, ka bërë

rekurs pala paditëse Vida Gjika dhe Marije Kica, të cilat kanë kërkuar prishjen e vendimit
të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë për këto
shkaqe:
- Gjykata e Apelit Vlorë në rigjykim nuk ka zbatuar detyrat e lëna nga Gjykata e Lartë
në vendimin e saj, si detyrim ligjor i parashikuar në nenin 486 të K.Pr.Civile, lidhur
me marrjen e mendimit të ekspertëve “për të sqaruar pretendimin e palëve
ndërgjyqëse, për të përcaktuar sipërfaqen e mbivendosur.”
- Pala paditëse ka ndjekur të gjithë rrugën ligjore, për pjesën e patrajtuar nga Komisioni
Vendor i kthimit të pronave, dosje e cila është mbartur pa vendim deri më sot, por që
nuk do të thotë se nuk do të merret një vendim pasi pas pushimit së ekzistuar të
Komisionit Vendor është detyrim ligjor i Agjencisë të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave ti trajtojë kërkesat e pashqyrtuara.
- Në këtë çështje nuk diskutohet fakti i qenies pronar i palës paditëse, por fakti tjetër se
vendimi i përfitimit të palës së paditur ka mbi mbulim me një pjesë të pronës së palës
paditëse e njohur me një vendim gjyqësor të formës së prerë të trajtuar nga komisioni
i kthimit dhe kompensimit të pronës në sipërfaqen prej1614 m2.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palëve ndërgjyqëse dhe
si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Sipas akteve të administruara në gjykatat e faktit rezulton e provuar se, trashëgimlënësit
Kilo Sota, të paditësve Vida Gjika e tj., i është njohur pronësia mbi një sipërfaqe trualli
prej 713 m2 me vendimin nr.172, datë 14.10.1996, të K.K.K.Pronave të Rrethit Fier dhe
bazuar në nenin 22 të ligjit 7698/1993 e drejta e parablerjes së themeleve të ndodhura në
lagjen “8 Shkurti” në këtë sipërfaqe.
2. Në marrjen e vendimit nr.172, datë 14.10.1996, K.K.K.Pronave të Rrethit Fier është
bazuar në vendimin nr.169, datë 20.11.1990, të ish Kom. Ekz. të K.P të qytetit Fier sipas
të cilit, trashëgimlënësit Kilo Sota i është shpronësuar banesa si dhe sipërfaqja e mbjellë
me dru frutorë për ndërtimin e një çerdhe për fëmijë në lagjen “8 Shkurti”.
3. Bazuar në aktin e shpronësimit sa sipër, pala paditëse në vitin 2000 i është drejtuar
gjykatës së shkallës së parë, për njohjen e sipërfaqes së truallit prej 9000 m 2 dhe mbi
192
kërkesë padinë e tyre, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.1320, datë
14.12.2000, ka vendosur njohjen e kësaj pronësie me të njëjtat kufizime që rezultojnë për
sipërfaqen e truallit prej 713 m2.
4. Mbi bazën e akteve: vendimit të shpronësimit nr.169, datë 20.11.1990, të ish Kom. Ekz. të
K.P të qytetit Fier si dhe vendimit nr.1320, datë 14.12.2000, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, trashëgimtarët e ish pronarit Kilo Sota në datën 02.02.2001 i janë drejtuar
përsëri K.K.K.Pronave, Qarku Fier për të disponuar ai komision për sipërfaqen e truallit
për 9000 m2.
5. Me vendimin nr.5, datë 28.02.2006, Komisioni i Vendor i Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, Qarku Fier ka vendosur: Subjektit të shpronësuar Kilo Sota (trashëgimlënësve
ligjor të radhës së parë të tij Marie Kica e Vita Sota nuk përfitojnë nga zbatimi i ligjit
9235, datë 29.07.2004, kjo në bazë të nenit 18, pika “dh” të ligjit 9235, datë 29.07.2004.
6. Mbi ankimin e paditësve, Komiteti Shtetëror i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave me
vendimin nr.162, datë 13.07.2006 ka vendosur, lënien në fuqi të vendimit nr.5, datë
28.02.2006, të Komisionit Vendor të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Qarku Fier.
Ky vendim nuk rezulton të jetë goditur në rrugë gjyqësore nga paditësit.
7. Nga ana tjetër trashëgimlënësit Kozma Sota të paditurve Margarita Zarka etj., me
vendimin nr.497, datë 29.12.1998, të K.K.K.Pronave Fier i është njohur pronësia për
sipërfaqen e truallit prej 1740 m2 me vendndodhje në lagjen “8 Shkurti” me kufizimet
përkatëse duke u kompensuar trashëgimtarët e tij.
8. Ky vendim është kundërshtuar gjyqësisht nga të paditurit dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Fier, me vendimin nr.548, datë 19.04.1999, ka vendosur ndryshimin e pikës 2 të
K.K.K.Pronave, nr.497, datë 29.12.1998, duke i kthyer trashëgimtarëve të ish pronarit
Kozma Sota (të paditurve në këtë gjykim) sipërfaqen e lirë prej 810 m2 me kufizimet
përkatëse si dhe kompensimit për sipërfaqen prej 930 m2.
9. Pala paditëse me pretendimin se një pjesë e sipërfaqes prej 9000 m2 të njohur
trashëgimlënësit të tyre Kilo Sota me vendimin nr.1320, datë 14.12.2000, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier (vërtetimi i faktit të pronësisë), padrejtësisht është trajtuar nga
K.K.K.Pronave si pronë e ishpronarit Kozma Sota dhe kthyer në natyrë një pjesë e saj me
vendimin nr.548, datë 19.04.1999, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier ka kërkuar
fillimisht detyrimin e të paditurve t’i njohin pronar për sipërfaqen prej 9000 m2 dhe me
pakësimin më pas të objektit të padisë detyrimin për njohjen pronar vetëm për sipërfaqen
1614 m2.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1133, date 16.09.2005, ka vendosur:
“Pranimin e padisë së paditësve Vida Gjika, Mare Kica, kundër të paditurve Margarita
Zarka, Liljana Bocova, Natasha Tashi, Vjollca Baballëku, Kaliopi Golemi, me person të
tretë Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier, me objekt detyrim për njohje
pronar për sipërfaqen 1614 m2 truall, të ndodhur në lagjen “8 Shkurti” Fier, si padi e
bazuar në ligj.
Detyrimin e të paditurve Margarita Zarka, Liljana Bocova, Natasha Tashi, Vjollca
Baballeku, Kaliopi Golemi të njohin si pronarë të vetëm paditëset Vida Gjika, Marie
Kica, mbi sipërfaqen prej 884 m2 truall të kompensuar me obligacione shtetërore, me
kufizimet përkatëse.
Detyrimin e te paditurve Margarita Zarka, Liljana Bocova, Natasha Tashi, Vjollca
Baballëku, Kaliopi Golemi, të njohin si pronarë të vetëm paditëset Vida Gjika, Marie
Kica, mbi sipërfaqen 730 m2 truall te kthyer fizikisht me kufizimet përkatëse.
Urdhërohet personi i trete ZRPP Fier të bëjë çregjistrimin në vërtetimin hipotekor
nr.515, datë 19.05.1999 të sipërfaqes truall 730 m2 në pronësi aktuale të të paditurve
Margarita Zarka, Liljana Bocova, Natasha Tashi, Vjollca Baballeku, Kaliopi Golemi, me
kufizimet përkatëse”.
193
11. Në marrje e këtij vendimi gjykata shkallës së parë ka arsyetuar: “...omissis ...ekziston
fakti i mbivendosjes i sipërfaqes së truallit prej 1614 m2 truall mes palëve ndërgjyqëse,
nga e cila 734 m2 truall i është kthyer padrejtësisht të paditurave. Ky fakt u provua në
gjykim me aktin e ekspertimit të datës 12.09.2005 të ekspertes Luiza Bala. Sipërfaqja e
mbivendosur ekziston për 1614 m2 truall me kufizimet përkatëse...omissis...duhet
konstatuar pavlefshmëria e aktit administrativ, vendimin nr.497, datë 29.12.1998, të
K.K.K.Pronave Fier, ndryshuar me vendimin nr.542, datë 19.04.1999, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier për njohjen e të paditurave pronare për sipërfaqen 1614 m2 truall,
nga të cilat 734 m2 truall të kthyera fizikisht. Gjykata duke u mbështetur në provën
shkresore:Vendim nr.169, datë 20.11.1990, pika 10 e tij, të ish Komitetit Ekzekutiv i K.P
të Rrethit Fier, konstaton se ish-pronarit Kilo Sota i është shpronësuar një sipërfaqe
9000 m2 truall, banese dhe pemë frutore, për ndërtimin e një objekti social siç ishte
çerdhja e lagjes “8 Shkurti”. Kjo provë e cila është akt me fuqi të plotë provuese sipas
nenit 253 të K.Pr.Civile tregon se ish-pronari Kilo Sota është shpronësuar nga shteti i
asaj kohe dhe për të njëjtën pronë nuk kishte si të dilnin dy vendime administrative
shpronësimi.(...).”
12. Gjykata e Apelit Vlorë (pas kthimit të çështjes për rishqyrtim nga Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë), me vendimin nr.71, datë 15.07.2011, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.1133, datë 16.09.2005, të Gjykatës së shkallës së parë Fier,
në këtë mënyrë: Rrëzimin e padisë”.
13. Në marrjen e këtij vendimi gjykata e apelit ka arsyetuar: “...omissis...pala paditëse ka
pretenduar se është pronare e sipërfaqes së truallit prej 9000 m2, ku përfshihet dhe
sipërfaqja mbi të cilën i është njohur e drejta e parablerjes prej 713 m2, por nuk ka
provuar faktin që sipërfaqja e truallit prej 713 m2 për të cilën i është njohur e drejta e
parablerjes përfshihet në sipërfaqen e truallit prej 9000 m2, as nga akti i
ekspertimit....Nga përmbajtja e aktit të ekspertimit, edhe sipas përshkrimit të pronave dhe
relacionit mes tyre rezulton se nga ana e ekspertes, është verifikuar gjendja në vend dhe
nga përshkrimet në dokumentet e njohjes së pronësisë, në terren janë gjetur themelet e
një objekti të filluar dhe pjesa tjetër është shesh i lirë, në të cilin ka pjesë të rrethuar nga
të paditurit. Në vendimin nr.497, datë 29.12.1998, që K.K.K.Pronave i ka njohur
pronësinë të paditurve për sipërfaqen e truallit prej 1740 m2 përmendet fakti se në këtë
truall ndodhen ½ e themeleve të hedhura për çerdhen dhe në jug kufizohet me themelet e
Kilo Sotës, trashëgimlënësit të palës paditëse, kufizim ky që figuron edhe në vendimin
nr.172, datë 14.10.1996, të K.K.K.Pronave për palën paditëse, ku në veri kufizohet me
Kozma Sotën. Nga aktet në dosje ka rezultuar e provuar se në lidhje me vendimin nr.712,
datë 14.10.1996, të K.K.K.Pronave, pala paditëse nuk ka ushtruar në bazë të nenit 16,
pika 2 e ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, në rrugë administrative të drejtën për verifikimin
e vendimit të marrë nga komisioni në bazë të ligjit 7698, datë 15.04.1993, pasi në vitin
1996 K.K.K.Pronave në bazë të ligjit 7698, datë 01.04.1993 nuk i ka kthyer në natyrë
sipërfaqen e njohur në pronësi subjektit të shpronësuar Kilo Sota. Për më tepër në
kushtet kur pala paditëse pretendon me kërkesë padinë objekt gjykimi se sipërfaqja prej
713 m2 përfshihet në sipërfaqen e truallit prej 9000 m2, ajo detyrimisht duhet të
ushtronte ankimin administrativ në Agjencinë e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë kundër vendimit nr.5, datë 28.02.2006, të ish komisionit Vendor të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Qarku Fier, që ka rrëzuar kërkesën e saj për njohjen dhe
kthimin në natyrë të kësaj sipërfaqeje. Në referim edhe të praktikës tashmë të unifikuar të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, nëpërmjet disa vendimeve (nr.4, datë
25.03.2005 dhe nr.2, datë 21.02.2011), pala paditëse, duke qenë subjekt i shpronësuar,
nuk mund të kundërshtonte gjyqësisht këtë vendim të K.K.K Pronave, pa ezururar rrugën
administrative dhe pa kundërshtuar vendimin e K.K.K.Pronave të palës së paditur. Sa më
194
sipër, në kushtet kur pretendimi i palës paditëse për pronësinë mbi sipërfaqen e truallit
prej 9000 m2 dhe kthimin në natyrë të saj, ku sipas palës paditëse përfshihet dhe
sipërfaqja prej 713 m2, është rrëzuar nga organi administrativ kompetent për njohjen
dhe kthimin e pronave dhe nuk është kundërshtuar siç u theksuar më lart, atëherë palës
paditësve i mungon interesi i ligjshëm në ngritjen e padisë.(...).”
14. Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs paditësit Vida Gjika, etj., me
të cilin kërkojnë prishjen e vendimit nr.71, datë 15.07.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1133, datë 16.09.2005, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier me shkaqet e lartpërmendura.

15.1 Neni 6 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet
mbi gjithçka kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”
15.3 Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
15.4 Neni 20 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të zbatohet
provat e tjera të treguara ose të sjella nga palët, kur këto të fundit kanë qenë
në gjendje të debatojnë sipas parimit të kontradiktorialitetit.”
16. Dispozitat e Kodit Civil në të cilat është parashikuar;
16.1.1. Neni 296 i K.Civil: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin
e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar
për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë
17. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht paditësja Vida Gjika, etj., legjitimohet
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësja Vida Gjika etj., nuk përmban shkaqe nga
vendimit nr.71, datë 15.07.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë me të cilin është ndryshuar
vendimi nr.1133, datë 16.09.2005, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
se vendimi nr.71, datë 15.07.2011, i Gjykatës së Apelit Vlorë si rrjedhojë e zbatimit të
drejtë të ligjit duhet lënë në fuqi.
195
21. Për rastin në shqyrtim evidentohet se gjykata e shkallës së parë referuar objektit dhe
shkakut të padisë, ka arritur në përfundimin e pranimit të saj me arsyetimin se, ekziston
fakti i mbivendosjes të sipërfaqes së truallit prej 1614 m2 truall mes palëve ndërgjyqëse,
nga e cila 734 m2 truall i është kthyer padrejtësisht të paditurave. Ky fakt u provua në
gjykim me aktin e ekspertimit të datës 12.09.2005 të ekspertes Luiza Bala. Sipërfaqja e
mbivendosur ekziston për 1614 m2 truall me kufizimet përkatëse...omissis...duhet
konstatuar pavlefshmëria e aktit administrativ, vendimin nr.497, datë 29.12.1998 të
K.K.K.Pronave Fier, ndryshuar me vendimin nr.542, datë 19.04.1999, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier për njohjen e të paditurave pronare për sipërfaqen 1614 m2 truall,
nga të cilat 734 m2 truall të kthyera fizikisht.
22. Ky Kolegj e konsideron të gabuar përfundimin e arritur nga gjykata e shkallës së parë
lidhur me pavlefshmërinë e vendimit të K.K.K.Pronave të Fier me të cilin është njohur
pronësia e trashëgimlënësit të paditurve për sipërfaqen e truallit prej 1614 m2, një pjesë e
së cilës i është kthyer e lirë me vendim gjykate, për sa kohë që ky kërkim nuk është pjesë
e objektit të padisë në gjykim si dhe pa hetuar dhe vlerësuar aktet e pronësisë të
pretenduara nga paditësit që i legjitimojnë ata në ngritjen e padisë.
23. Gjykata e apelit e cila ka marrë çështjen në rishqyrtim mbi vendimin nr.00-2008-1116
(434), datë 25.11.2008, të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë në rivlerësim të akteve të
administruara në gjykim në shkallë të parë ka arritur në përfundimin e kundërt, duke
vendosur rrëzimin e padisë.
24. Kolegji konstaton se gjykata e apelit e cila ka rrëzuar padinë e paditësit Vida Gjika e tj.,
ka arsyetuar se në kushtet kur pretendimi i palës paditëse për pronësinë mbi sipërfaqen e
truallit prej 9000 m2 dhe kthimin në natyrë të saj, ku sipas palës paditëse përfshihet dhe
sipërfaqja prej 713 m2, është rrëzuar nga organi administrativ kompetent për njohjen
dhe kthimin e pronave dhe nuk është kundërshtuar siç u theksuar më lart, atëherë palës
paditësve i mungon interesi i ligjshëm në ngritjen e padisë..
25. Ky Kolegj vlerëson se një ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi gjyqësor
janë ligjshmëria dhe argumentimi i tij; elemente ligjore këto që janë marrë në konsideratë
nga gjykata e apelit si rezultat i një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm dhe në përputhje
me ligjin, të çështjes në gjykim.
26. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se, procesi gjyqësor civil ka për qëllim
zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti
ose një grup faktesh, që domosdoshmërisht para se të vlerësohen nga gjykata, duhet të
vërtetohen. Gjykimi përfundon me dhënien e një vendimi, i cili duhet t’u përgjigjet
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret dhe gjendjes së faktit që përbëjnë ose
jo cenim të së drejtave të pretenduara nga palët. Në të kundërt, vendimi nuk është i
argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
27. Referuar rrethanave të çështjes konkrete Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të
drejtë përfundimin e arritur nga gjykata e apelit për rrëzimin e padisë
28. Kolegji arrin në këtë përfundim pasi konstaton se me të drejtë gjykata nuk ka legjitimuar
aktivisht paditëset Vida Gjika etj., për sa kohë ata nuk kanë vërtetuar të drejtën e
pronësisë mbi sipërfaqen e pretenduar të mbajtur padrejtësisht nga të paditurit.
29. Kështu paditëset i janë drejtuar gjykatës, duke mos pasur një vendim të organit kompetent
shtetëror për njohjen, kthimin apo kompensimin e sipërfaqes prej 9000 m 2, të
trashëgimlënësit ish-pronar Kilo Sota vendim i cili do ti legjitimonte aktivisht në gjykatë
referuar objektit të padisë. Paditëset si trashëgimtarë të ishpronarit Kilo Sota i janë
drejtuar si K.K.K.Pronave Fier dhe më pas A.K.P. Tiranë të cilët kanë vendosur se
subjektit të shpronësuar Kilo Sota (trashëgimlënësve ligjor të radhës së parë të tij Marie
Kica e Vita Sota nuk përfitojnë nga zbatimi i ligjit 9235, datë 29.07.2004, kjo në bazë të
nenit 18, pika “dh” të ligjit 9235, datë 29.07.2004.
196
30. Nga ana tjetër lidhur me legjitimimin pasiv, Kolegji vlerëson se trashëgimlënësit Kozma
Sota të paditurve Margarita Zarka etj., me vendimin nr.497, datë 29.12.1998, të
K.K.K.Pronave Fier i është njohur pronësia për sipërfaqen e truallit prej 1740 m2 me
vendndodhje në lagjen “8 Shkurti” me kufizimet përkatëse, duke u kompensuar
trashëgimtarët e tij për këtë sipërfaqe. Ky vendim është kundërshtuar gjyqësisht nga të
paditurit dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.548, datë 19.04.1999, ka
vendosur ndryshimin e pikës 2 të K.K.K.Pronave, nr.497, datë 29.12.1998, duke i kthyer
trashëgimtarëve të ish pronarit Kozma Sota (të paditurve në këtë gjykim) sipërfaqen e lirë
prej 810 m2 me kufizimet përkatëse si dhe kompensimit për sipërfaqen prej 930 m2.
31. Nuk rezulton që paditësit të kenë kundërshtuar gjyqësisht vendimin e K.K.K.Pronave në
favor të paditurve. Lidhur me këtë situatë faktike dhe ligjore, Kolegji vlerëson të drejtë
përfundimin e arritur nga gjykata e apelit se në kushtet kur pretendimi i palës paditëse
për pronësinë mbi sipërfaqen e truallit prej 9000 m2 dhe kthimin në natyrë të saj, ku
sipas palës paditëse përfshihet dhe sipërfaqja prej 713 m2, është rrëzuar nga organi
administrativ kompetent për njohjen dhe kthimin e pronave dhe nuk është kundërshtuar
siç u theksuar më lart, atëherë palës paditësve i mungon interesi i ligjshëm në ngritjen e
padisë.
32. Kolegji vlerëson se paditësit do të legjitimoheshin aktivisht në ngritjen e padisë vetëm për
sipërfaqen prej 713 m2 për të cilën në bazë të nenit 21 të ligjit 7698/1993 “Për Kthimin
dhe Kompensimin e Pronave Ish-Pronarëve me vendimin nr.172, datë 14.10.1996,
K.K.K.Pronave të Rrethit Fier, kanë pasur të drejtën e parablerjes së themeleve të
ndodhura në lagjen “18 Shkurti” dhe nëse kjo e drejtë i cenohej nga të tretët.
33. Përfundimisht, sa më lart argumentuar, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se
vendimi nr.71, datë 15.07.2011, i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të lihet në fuqi si
vendim i marrë në zbatim të drejtë të ligjit.
PËR KËTO ARSYE:

Civile.
V E N D O S I:
Lënien në fuqi të vendimit nr.71, datë 15.07.2011, i Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 14.10.2015
197
Nr. 00-2015-3493 i Vendimit (428)
VENDIM


PADITËS: XHELAL STERMASI, në mungesë,

TË PADITUR: JULIAN BATKU, në mungesë,
SUELA BATKU, në mungesë,
FIRE BATKU, në mungesë,
OBJEKTI:
Lirimi dhe dorëzimi i sendit, apartament 121 m2
që ndodhet në Rrugën: “Thanas Ziko”
dhe që mbahet padrejtësisht nga të paditurit.
Pagimi i qirasë duke filluar nga dt.16.11.2009
deri në momentin e lirimit të apartamentit të mësipërm.
Baza Ligjore: Neni 31, 32, 153, 154 të K.Pr.Civile.
Neni 296 i K.Civil. Ligji nr.9235 dt.29.07.2004
“Për kthimin dhe kompensimin e pronave” i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4956, datë 09.06.2011, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë.
Detyrimin e të paditurve Julian Batku, Suela Batku, Fire Batku të lirojnë dhe
dorëzojnë paditësit dhe bashkëpronarëve të tjerë objektin, apartament me
sipërfaqe 121 m2, e ndodhur në Rrugën: “Thanas Ziko” e regjistruar në ZRPP
Tiranë, Zona Kadastrale 8370. nr.Pasurie 7/279+2-5, Volumi 10, Faqe 199.
Detyrimin e të paditurve Julian Batku, Suela Batku, Fire Batku t’i paguajnë
paditësit si vlerë qiraje nga data 16.11.2009 deri në datë 05.05.2011 shumën
prej 507. 276 (pesëqind e shtatë mijë e dyqind e shtatëdhjetë e gjashtë) lekë
dhe nga data 05.05.2011 deri në ditën e ekzekutimit të vendimit qiranë mujore
në shumën 28, 822. 5 (njezet e tetë mijë e tetëqind e njëzet e dy pikë pesë)
lekë.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të paditurve solidarisht.

Ndryshimin e vendimit nr.4956, datë 09.06.2011, të Gjykates së Shkallës së
Parë Tiranë, në këtë mënyrë:
Rrëzimin e padisë të paditësit Xhelal Stermasi për lirimin e banesës.
198
Detyrimin e të paditurve Julian Batku, Suela Batku e Fire Batku t’i paguajnë
paditësit qiranë e banesës që nga 16.11.2009 e në vazhdim, sipas çmimit të
përcaktuar në ligj.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka bërë rekurs paditësi Xhelal Stermasi,

i cili kërkon bazuar në nenin 485/b të Kodit të Procedurës Civile, prishjen e vendimit nr.151,
datë 25.01.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqit të Vendimit nr.4956, datë
09.06.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e Apelit në shtrembërim të fakteve dhe provave të administruara arrin në
konkluzionin se kjo familje ka patur me qira apartamentin objekt gjykimi që para vitit
1950. Në dosje nuk provohet me asnjë provë shkresore një fakt i tillë.
- Në dosjen përkatëse ndodhet autorizimi ku shënohej edhe përbërja familjare e
personit që merrte autorizimin. Në autorizimin në emër të Qamuran Batku ajo
shënohet si e vetme dhe si e tillë rezulton dhe nga certifikata e gjendjes familjare.
- Gjykata e Apelit duhet të arrinte në përfundimin se që nga momenti, që pala e paditur
nuk aplikon për të marrë kredi me kushte lehtësuese, atëherë për këto fillon keqbesimi
i posedimit të banesës.
- Gjykata e Apelit merr parasysh dhe vendos vetëm në bazë të shpjegimeve të palës së
paditur. Në interpretimin që bën në lidhje me posedimin me keqbesim të banesës
është krejtësisht e njëanshme, kur përmend faktin se nuk është bërë asnjëherë padi me
përpara.
- Me prova shkresore, dhe konkluzione të ekspertes, u arrit të provohej posedimi i
kundraligjshëm me qëndrimin e të paditurve në banesën e paditësit.
- Ne lidhje me pagesën e qirasë Gjykata e Apelit në kundërshtim me ligjin, konkludon
se duhet paguar sipas ligjit pa iu referuar se cilit ligj.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palëve ndërgjyqëse, si
dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësi, Xhelal Stërmasi ka në bashkëpronësi me vëllezërit Saimir, Adnand dhe Fatri
Stermasi e tjerë, pasurinë e paluajtshme, apartament me sipërfaqe 121 m2 të ndodhur në
Rrugen: “Thanas Ziko” e regjistruar në ZRPP Tirane me nr.7/279+2-5 Pasurie, Volumi
10, Faqe 199, Zona Kadastrale 8370.
2. Cilësinë e bashkëpronarit mbi këtë pasuri paditësi dhe bashkëpronarët e tjerë e kanë
marrë si rezultat i të qenit trashëgimtar ligjor të gjyshit të tyre nga nëna e ndjera Ikbale
Stërmasi (Kazazi), të ndjerit Abdulla Kazazi. Ky fakt vërtetohet nga vendimi nr.6496,
dt.26.12.1997, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tirane (për lëshimin e dëshmisë së
trashëgimisë për të ndjerin Abdulla Kazazi) dhe vendimi nr.7014, dt.18.10.2007, i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë (për lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë për të
ndjerën Ikbale Stermasi (Kazazi).
3. Trashëgimlënësve Abdulla Kazazi dhe Fehmi Kazazi me Vendimin nr.488,
dt.26.05.1994, të KKK Pronave Tiranë u është njohur dhe kthyer prona e përbërë nga një
godinë e ndërtuar mbi një truall me sipërfaqe 1893. 52 m 2, që ndodhet në rrugën “Thanas
Ziko” nr.152 Tiranë. Mbi bazën e këtij vendimi trashëgimtarët ligjorë të të ndjerëve kanë
bërë regjistrimin përkatës të kësaj godinë në ZRPP, duke specifikuar bashkëpronësitë
respektive për secilin apartament të kësaj godine referuar gent-planit bashkangjitur
çertifikatës për vërtetimin e pronësisë.
199
4. Ndërkohë provohet se në emër të shtetases Qamuran Batkut, në bazë të Vendimit nr.48,
dt.25.05.1986, të Komitetit Ekzekutiv i Këshillit Popullor të Lagjes nr.3 është lëshuar në
dt.23.01.1989 një autorizim (ndërrim kontrate) për strehimin e kësaj të fundit në
apartamentin e ndodhur në Rrugën “Thanas Ziko”, Pall: 2, Ap. 8 e përbërë nga 2 (dy)
dhoma, 1 (një) kuzhinë, (përbërja e saj familjare ka qenë e vetme) banesë në të cilën ka
banuar deri në dt.15.11.2009, datë në të cilën ka ndërruar jetë.
5. Të paditurit gjini e afërt me njeri-tjetrin përkatësisht Fire Batku është e ëma e Julianit dhe
Suela është bashkëshortja e tij, të cilët jetojnë së bashku në apartamentin objekt konflikti
gjyqësor kanë pretenduar se këtë apartament e posedojnë me cilësinë e qiramarrësve për
shkak të pasjes së statusit të të pastrehut, kur de jure apartamentin me cilësinë e
qiramarrësit e ka pasur vetëm e ndjera Qamuran, motra e babait të të paditurit Julian
Batku, i ndjeri Skënder Batku.
6. Pas vdekjes së shtetases Qamuran Batku pronarët legjitim të kësaj pasurie, ardhur në
dijeni të faktit se këtë apartament e posedonin të paditurit në mënyrë te kundërligjshme,
kanë kërkuar prej tyre lirimin e banesës nisur nga fakti i mospasjes së asnjë tagri mbi këtë
pasuri, pasi posedimi i mëtejshëm pa titull cenonte interesat pasurore të pronarëve për ta
gëzuar atë qetësisht.
7. Të paditurit kanë pretenduar se kontrata e qirasë së banesës e lidhur vetëm në emër
Qamuran Batkut, e cila ka patur statusin e të pastrehut, referuar lidhjes gjinore dhe të
qënit faktikisht në një familje të vetme pavarësisht gjendjes civile, mbështetur në
konceptin e gjerë të kuptimit të familjes (Neni 281 i K. Civil të vitit 1981 i cili ka qenë në
fuqi në kohën e lidhjes së kontratës), pretendon se ky status vlen dhe për ta dhe si të tillë
posedimin e kësaj banese e kanë mbi bazën e një kontrate të ligjshme që ka vazhduar
efektet e saj edhe pas vdekjes së qiramarrëses formale, Qamuran Batku.
8. Fitimi i posedimit sipas palës së paditur fillimisht ka qenë nga ligji dhe me pas në bazë të
kontratës së qirasë së banesës për shkak të statusit të të pastrehut. Duke pretenduar
posedimin e ligjshëm të banesës mbi bazën e statusit të pastrehut ata kanë kërkuar
rrëzimin e kërkesë padisë për lirimin dhe dorëzimin e banesës , ndërsa për vlerën e qerase
që duhet paguar kanë pretenduar atë të përcaktuar në këtë kontratë në masën 150 lekë në
muaj, vlerë kjo që nuk është kërkuar nga pala paditëse asnjëherë nga momenti i
ndryshimit të qiradhënësit.
9. Në rrethanat faktike dhe ligjore sa sipër paditësi si një nga bashkëpronarët e sendit i është
drejtuar gjykatës së shkallës së parë me padinë objekt gjykimi.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4956, datë 09.06.2011, ka
vendosur: “Pranimin e kërkesë-padisë.
Detyrimin e të paditurve Julian Batku, Suela Batku, Fire Batku të lirojnë dhe dorëzojnë
paditësit dhe bashkëpronarëve të tjerë objektin, apartament me sipërfaqe 121 m2, e
ndodhur në Rrugën “Thanas Ziko” e regjistruar në ZRPP Tiranë, Zona Kadastrale 8370.
nr.Pasurie 7/279+2-5, Volumi 10, Faqe 199.
Detyrimin e të paditurve Julian Batku, Suela Batku, Fire Batku t’i paguajnë paditësit si
vlerë qiraje nga data 16.11.2009 deri në datë 05.05.2011 shumën prej 507.276 (pesëqind
e shtatë mijë e dyqind e shtatëdhjetë e gjashtë) lekë dhe nga data 05.05.2011 deri në
ditën e ekzekutimit të vendimit qiranë mujore në shumën 28.822,5 (njëzet e tetë mijë e
tetëqind e njëzet e dy pikë pesë) lekë.”
11. Ajo gjykatë ka arsyetuar:”...omissis... pretendimi se të paditurit nuk mund të lirojnë
këtë banesë për sa kohë që ata kanë këtë status dhe nuk u është gjetur strehim tjetër
referuar edhe qëndrimit të mbajtur nga Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.11,
dt.04.04.2007, nuk qëndron si i tillë për sa kohë që u provua gjyqësisht se të paditurit nuk
e gëzojnë ligjërisht këtë status dhe nuk mund të kërkojnë mbrojtjen nga garancitë ligjore
që ofron ky status. Edhe nëse do të pranohej fakti tjetër se të paditurit gëzojnë statusin e
200
të pastrehut kuadri ligjor për të garantuar të drejtat e tyre për tu strehuar u ka dhënë
mundësinë këtyre subjekteve që të mund të pajisen me kredi me kushte lehtësuese për
strehim, të drejtë të cilën të paditurit nuk e kanë ushtruar asnjëherë, referuar edhe
shkresës nr.3011/1 Prot., dt.05.05.2011, të Entit Kombëtar të Banesave, duke
“shpërdoruar” të drejtën e tyre në dëm të interesave primare të pronarëve të vërtetë mbi
këtë pasuri. Në këtë mënyrë, provohet se pala e paditur e posedon me keqbesim këtë
pasuri të paditësit.(...).”
12. Gjykata e Apelit Tirane, me vendimin nr.151, datë 25.01.2012, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.4956, datë 09.06.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë
në këtë mënyrë:
Rrëzimin e padisë të paditësit Xhelal Stërmasi për lirimin e banesës.
Detyrimin e të paditurve Julian Batku, Suela Batku e Fire Batku t’i paguajnë paditësit
qiranë e banesës që nga data 16.11.2009 e në vazhdim, sipas çmimit të përcaktuar në
ligj.
13. Gjykata e apelit ka arsyetuar: “...omissis... Të paditurit nuk e kanë ndërprerë ndonjëherë
banimin në këtë banesë, e paditura Fire, që kur është martuar me Skënder Batkun, kurse i
padituri Julian që kur ka lindur. Në këtë kuptim, ata nuk janë posedues me keqbesim, por
si qiramarrës në një kontratë qiraje të rregulluar sipas K.Civil të vitit 1981, rregullime
juridike që do të ndryshohen sipas dispozitave të mëvonshme, duke i trajtuar të paditurit
si të pastrehë dhe t’u jepet banesë ose kredi lehtësuese që dhe ata të përfitojnë banesë.
Nuk del që nga ana e organeve, këta të paditur, të jenë trajtuar me banesë ose kredi dhe
ta kenë refuzuar me qëllim që të mos kishin të drejtë të mbroheshin dhe të mbanin
banesën e paditësit. Nga sa më sipër, vendimi i gjykatës për pjesën që detyron te paditurit
të lirojnë banesën duhet të ndryshohet dhe të rrëzohet padia, mbasi të paditurit nuk janë
posedues me keqbesim, por vazhdues të një kontrate qiraje. Për sa i përket kërkesës për
pagimin e qirasë nga paditësi, gjykata ka gabuar që ka detyruar të paditurit të paguajnë
qiranë në kushtet e liberalizuara, duke i trajtuar ata si posedues të paligjshëm. Ata janë
në kushtet e qerase dhe do t’i nënshtrohen kërkesave të ligjit qe ka rregulluar qiranë e
personave që janë të pasistemuar dhe që banojnë në banesat e ish pronarëve. Te
paditurit do të paguajnë qiranë sipas ligjit, që nga data 16.11.2009 datë që ka përcaktuar
vetë paditësi në padinë e tij. Nga sa më sipër vendimi i gjykatës duhet të ndryshohet dhe
të pranohet pjesërisht padia, duke u detyruar të paditurit të paguajnë qiranë sipas
tarifave ligjore të miratuara për personat që mbajnë banesat e ish pronarëve.(...).
14. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka bërë rekurs paditësi Xhelal Stermasi, me
shkaqet lartpërmendura.

15.1. Neni 14 i K.Pr.Civile:
“Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë
dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
15.2. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
201
“Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të zbatohet parimi i
kontradiktorialitetit.
Ajo mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet, shpjegimet,
dokumentet e provat e tjera të treguara ose të sjella nga palët,
kur këto të fundit kanë qenë në gjendje të debatojnë sipas
parimit të kontradiktorialitetit”.
15.4. Neni 126 i K.Pr.Civile :
“Vendimi përfundimtar duhet të përmbajnë bazën ligjore mbi
të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e
provave dhe mënyra e zgjidhjes së saj”.
16. Dispozitat e K.Civil që parashikojnë se:

16.1. Neni 296 i K.Civil:
“Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij
nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe cdo
bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u
dorëzohet gjithë bashkëpronarëve ”.
16.2. Akti normativ nr.03, datë 01.08.2012, “Për lirimin e banesave
pronarëve të ligjshëm nga qytetarët e pastrehë, banues në
banesat ish-pronë e subjekteve të shpronësuara”:
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se :
17. Pala që ka regjistruar rekursin, paditësi Xhelal Stermasi legjitimohet ratione personae t’i
drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësi Xhelal Stërmasi përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit
nr.151, datë 25.01.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë me të cilin është ndryshuar vendimi
nr.4956, datë 09.06.2011, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
20. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes
gjyqësore, pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar
ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në
realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson se
arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e apelit është rrjedhojë e mosrespektimit
dhe zbatimit jo të drejtë të dispozitave ligjore materiale dhe procedurale në çështjen
objekt gjykimi.
22. Ky Kolegj konstaton se gjykata e shkallës së parë në vendimin e saj nr.4956, datë
09.06.2011, ka arritur në përfundimin e drejtë lidhur me posedimin e banesës objekt
gjykimi nga të paditurit me arsyetimin se: “pretendimi se të paditurit nuk mund të lirojnë
këtë banesë për sa kohë që ata kanë këtë status dhe nuk u është gjetur strehim tjetër
202
referuar edhe qëndrimit të mbajtur nga Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.11,
dt.04.04.2007, nuk qëndron si i tillë për sa kohë që u provua gjyqësisht se të paditurit nuk
e gëzojnë ligjërisht këtë status dhe nuk mund të kërkojnë mbrojtjen nga garancitë ligjore
që ofron ky status. Edhe nëse do të pranohej fakti tjetër se të paditurit gëzojnë statusin e
të pastrehut kuadri ligjor për të garantuar të drejtat e tyre për tu strehuar u ka dhënë
mundësinë këtyre subjekteve që të mund të pajisen me kredi me kushte lehtësuese për
strehim, të drejtë të cilën të paditurit nuk e kanë ushtruar asnjëherë, referuar edhe
shkresës nr.3011/1 Prot. dt.05.05.2011 të Entit Kombëtar të Banesave, duke
“shpërdoruar” të drejtën e tyre në dëm të interesave primare të pronarëve të vërtetë mbi
këtë pasuri. Në këtë mënyrë, provohet se pala e paditur e posedon me keqbesim këtë
pasuri të paditësit.”
23. Kolegji konstaton gjithashtu se ajo gjykatë, pasi ka analizuar dhe vlerësuar provat në
gjykim ka arritur në përfundimin e drejtë se të paditurit Batku duke mos pasur statusin e
të pastrehit nuk mund të gëzojnë mbrojtje ligjore në zbatim të ligjit nr.9232, datë
13.05.2004. Nga ana tjetër i drejtë është dhe përfundimi i asaj gjykate se të paditurit si
posedues të paligjshëm të banesës së ishpronarit nuk mund të përfitojnë sipas ligjit sa
sipër dhe ligjit 9235, datë 29.07.2004, lidhur me vlerën e qirasë që mund dhe duhet të
paguanin poseduesit e ligjshëm të saj.
24. Ky Kolegj nga ana e tij vlerëson se të paditurit Batku duhet të konsiderohen si posedues
me keqbesim në banesën objekt konflikti edhe për këtë faktin e mos pagimit të qirasë nga
përdorimi i sendit nga data 16.11.2009 e në vazhdim, për shkak të mospërmbushjes së
detyrimit të qiramarrësit. (duke qenë se të paditurit e kanë pretenduar këtë të drejtë)
25. Gjykata e apelit e cila ka gjykuar çështjen mbi ankimin të paditurve Batku ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.4956, datë 09.06.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë
në këtë mënyrë: Rrëzimin e padisë të paditësit Xhelal Stërmasi për lirimin e banesës.
Detyrimin e të paditurve Julian Batku, Suela Batku e Fire Batku t’i paguajnë paditësit
qiranë e banesës që nga data 16.11.2009 e në vazhdim, sipas çmimit të përcaktuar në
ligj” me arsyetimin se: “për pjesën që detyron të paditurit të lirojnë banesën duhet të
ndryshohet dhe të rrëzohet padia, mbasi të paditurit nuk janë posedues me keqbesim, por
vazhdues të një kontratë qiraje. Për sa i përket kërkesës për pagimin e qirasë nga
paditësi, gjykata ka gabuar që ka detyruar të paditurit të paguajnë qiranë në kushtet e
liberalizuara, duke i trajtuar ata si posedues të paligjshëm. Ata janë në kushtet e qirasë
dhe do t’i nënshtrohen kërkesave të ligjit që ka rregulluar qiranë e personave që janë të
pasistemuar dhe që banojnë në banesat e ish pronarëve. Të paditurit do të paguajnë
qiranë sipas ligjit, që nga data 16.11.2009, datë që ka përcaktuar vetë paditësi në padinë
e tij.”
26. Kolegji vlerëson se gjykata e apelit ka marrë në analizë dhe ka rivlerësuar provat e
paraqitura nga palët në tërësinë e tyre, duke mos bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në shqyrtim, duke e zgjidhur çështjen jo në
përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete.
27. Kështu gjykata e apelit i ka konsideruar të paditurit si posedues të ligjshëm të banesës
objekt gjykimi me arsyetimin se ata janë vazhdues të një kontrate qiraje, por pa
argumentuar ligjërisht se si mund të fitohet një e drejtë e tillë kur qiramarrës për banesën
ka qenë vetëm e ndjera Qamuran Batkut, në bazë të vendimit nr.48, dt.25.05.1986, të ish
Komitetit Ekzekutiv i Këshillit Popullor të Lagjes nr.3, Tiranë. Ajo gjykatë nuk ka
argumentuar në përputhje me nenin 305 të Kodit Civil që posedimi të jetë i ligjshëm,
duhet të vijë nga pronari, në bazë të një veprimi juridik, në bazë të ligjit ose të një akti
administrativ.
28. Për sa më lart arsyetoi Kolegji arrin në përfundimin se vendimi i gjykatës së apelit është i
cenueshëm për shkak se është marrë jo në përputhje me ligjin.
203
29. Nga ana tjetër Kolegji Civile i Gjykatës së Lartë vlerëson, se në momentin e shqyrtimit të
çështjes në këtë gjykatë është në fuqi Akti Normativ nr.03, datë 01.08.2012 “Për lirimin e
banesave pronarëve të ligjshëm nga qytetarët e pastrehë, banues në banesat ish-pronë e
subjekteve të shpronësuara”:
30. Ky akt normativ parashikon lirimin e banesave të pronarëve të ligjshëm nga qiramarrësit,
banues në banesat ish-pronë e subjekteve të shpronësuara, detyrim i cili duhet të
përmbushet brenda datës 1 nëntor 2012 kundrejt kreditimit të tyre me një kredi me afat
deri 30 vjet, me interes vjetor 0 (zero) %, sipas programit social të trajtimit me kredi të
lehtësuara nga shteti. Autoriteti shtetëror i ngarkuar për realizimin e këtij urdhërimi është
Enti Kombëtar i Banesave, i cili duhet të dorëzojë në Bankën Kombëtare Tregtare, deri
më datën 5 shtator 2012, listën e qytetarëve të pastrehë, banues në banesat ish-pronë e
subjekteve të shpronësuara, që kanë aplikuar ose jo në Entin Kombëtar të Banesave
31. Akti normativ parashikon, gjithashtu, se, nëse lirimi dhe dorëzimi i banesës nuk ndodh
brenda afatit të mësipërm (datës 1 nëntor 2012), EKB-ja, pasi ka marrë njoftimin
respektiv nga pronari i pronës, brenda 2 (dy) ditëve pune nga marrja e njoftimit
konfirmon, me shkrim, se qytetari/ët i/e pastrehë është/janë në listën e botuar për trajtim
me kredi sipas kushteve të mësipërme. Ky konfirmim, në kuptim të këtij akti normativ,
përbën titull ekzekutiv sipas nenit 510, shkronja “e”, të Kodit të Procedurës Civile (KPC)
dhe Enti Kombëtar i Banesave, brenda 1 (një) ditë pune, regjistron kërkesën për lëshimin
e urdhrit të ekzekutimit, në gjykatën ku ndodhet pasuria e paluajtshme, në favor të
kreditorit. Pronari i pronës, ose një përfaqësues i ngarkuar prej tij, ka të drejtë t’i drejtohet
shërbimit përmbarimor gjyqësor, pas lëshimit të urdhrit të ekzekutimit nga gjykata, që të
bëjë lirimin e banesës.
32. E drejta e pretenduar nga paditësi për lirimin dhe dorëzimin e sendit për më tepër
realizohet me zbatimin e këtij akti normativ dhe se pozita e të paditurve si poseduesit
jopronarë mbi sendin objekt rivendikimi nuk është e ndërvarur më as me statusin e të
pastrehut dhe sikur të paditurit ta kishin atë status.
33. Në tërësi lidhur me zgjidhjen në themel të çështjes, Kolegji vlerëson se konkluzionet e
arritura në vendimin e gjykatës së shkallës së parë janë të drejta, të argumentuar ligjërisht
dhe bazuara në prova në të kundërt me sa ka vendosur gjykata e apelit vendimi i së cilës
është i cenueshëm.
34. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se shkaqet e
ngritura në rekursin e palës paditëse qëndrojnë, vendimi nr.151, datë 25.01.2012, i
Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë nr.4956, datë 09.06.2011.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 shkronja “b” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.151, datë 25.01.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.4956, datë 09.06.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 14.10.2015
204
Nr. 00-2015-3501 i Vendimit (429)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

KËRKUES: KASËM KASËMI, i përfaqësuar në gjykim nga

av.Alma Çami,
PERSONA TË TRETË: 1. AGIM SULO ÇAUSHI, në mungesë,
2. ELPIDHA MIHAL SHARRA, në mungesë,
3. THANAS MIHAL SHARRA, në mungesë,
4. ELENI MIHAL SHARRA, në mungesë,
5. VASILIKA MIHAL SHARRA, në mungesë,
6. GJERGJI Mihal SHARRA, në mungesë,
7. KOSTANDIN Mihal SHARRA, në mungesë,
8. KIÇO MITRO, në mungesë,
9. GLIGOR KOÇI, në mungesë,
10. ALEKO MIÇI (GAZMEND REXHEPI), në
mungesë,
11. FATMIR SALI, në mungesë,
12. AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE, në mungesë.
OBJEKTI:
Ndreqja e gabimeve, pasaktësisë së dukshme
në vendimin civil nr.25, datë 17.01.2000, t
ë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Baza Ligjore: eni 312 i Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2011-925, datë 04.05.2011,

ka vendosur :
“Rrëzimin e kërkesës me nr.21313-00028-23-2010/01 Regjistri Themeltar,
datë 08.01.2010, regjistrimi, të kërkuesit Kasëm Kasëmi”.

“Ndryshimin e vendimit nr.23-2011-925, datë 04.05.2011, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë si vijon:
Pranimin e kërkesës së kërkuesit Kasëm Kasëmi për ndreqjen e gabimit në
gjithë përmbajtjen e vendimit nr.25, datë 17.01.2000, të Gjykatës së Rrethit
205
Gjyqësor Sarandë duke vendosur në vend të emrit Gazmend Rexhepi emrin e
kërkuesit (ose paditësit) Kasëm Kasëmi”.
Kundër vendimit nr.267, datë 21.05.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, ka

paraqitur rekurs pala e tretë Aleko Miçi (Gazmend Rexhepi), që kërkon ndryshimin e
këtij vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke
parashtruar ndër të tjera:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i pambështetur në ligj, absurd dhe i
pambështetur në provat e administruara në gjykim.
- Vendimi është marrë në kundërshtim me ligjin, pasi nuk është marrë në
konsideratë dhe është keqinterpretuar neni 312 të K.Pr.Civile. Është shkelur ky nen
pasi pala kërkuese nuk është palë në vendimin nr.25, datë 17.01.2000 dhe në këto
kushte nuk ka legjitimitetin për të paraqitur një kërkesë të tillë, e cila nuk mund të
ngrihej. Nëse kjo palë ka pretendime pasurore me personin e tretë Aleko Miçi ajo
mund t’i mbronte me padi tjetër.
- Duke parë ecurinë e gjykimeve, lidhur me vendimin nr.25, datë 17.01.2000,
në të gjitha shkallët si palë paditëse ka marrë pjesë Gazmend Rexhepi. Në se pala
kërkuese Kasëm Kasëmi kishte pretendime për këtë gjykim duhet të kishte
kundërshtuar në rrugë ligjore dhe në se do të kishte shkelje procedurale ato do të
ishin konstatuar nga gjykatat më të larta.
- Pala kërkuese ka pajisur me prokurë avokatin Z.Petrit Aliaj i cili, sipas
procesverbali të seancës datë 14.01.2000 të administruar si provë, ka kërkuar
zëvendësimin procedural të tij, pra të Kasëm Kasëmi me Gazmend Rexhepi, pasi
ishte ky i fundit që jetonte në banesën objekt konflikti. Kjo kërkesë e avokatit është
bërë me pëlqimin e tij, mbasi edhe në këtë gjykim Kasëm Kasëmit i mungonte
legjitimiteti për të paraqitur padi, mbasi banonte në banesë tjetër që nuk kishte lidhje
me atë gjykim.
- Gjykata e apelit nuk ka marrë në konsideratë asnjë nga provat e paraqitura
nga personi tretë Aleko Miçi, që vërtetojnë se në vazhdimësi pa asnjë ditë ndërprerje
në banesën objekt konflikti banon ai me familjen e tij, i cili është pronar i ligjshëm i
banesës.
- Referuar nenit 312 të K.Pr.Civile nuk ka asnjë gjykatë dhe asnjë dispozitë
ligjore që të ndryshojë vendimin nr.25, datë 17.01.2000, në atë vendim nuk ka asnjë
gabim në llogari dhe asnjë pasaktësi të dukshme, pasi gjykatat kanë vepruar me
bindje të plotë dhe personi që tërheq të drejta është Aleko Miçi.
- Gjykata e Apelit ka lejuar shkelje procedurale sipas nenit 467 të
K.Pr.Civile, pasi çështja është gjykuar në mungesë të palëve të tjera të treta, pa patur
dijeni rregullisht për gjykimin. Këto palë duhet të ishin thirrur dhe pyetur nga gjykata
dhe kjo ka ndikuar negativisht në dhënien e vendimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; përfaqësuesen e kërkuesit Kasëm
Kasëmi, av.Alma Çami, e cila përfundimisht kërkoi, lënien në fuqi të vendimit nr.267, datë
21.05.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë; në mungesë të palëve ndërgjyqëse, si dhe pasi
diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se me datën 16.02.2006 kërkuesi
Kasëm Kasëmi i është drejtuar Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë me kërkesë, me
206
objekt: “Ndreqje gabimeve, pasaktësinë e dukshme ne vendimin nr.25, date 17.01.2000 te
Gjykatës se Shkallës së Parë Sarandë.”. Kjo pasaktësi e dukshme sipas kërkuesit është se
në këtë vendim në pjesën hyrëse në vend të emrit të tij si paditës është vendosur
gabimisht emri i Gazmend Rexhepit, i cili ka rezultuar si paditës së bashku me 5 persona
të tjerë në gjykim.
2. Me vendimin nr.25, datë 17.01.2000, të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë (për të cilin
kërkohet ndreqja e pasaktësisë) është vendosur pranimi i padisë se paditësve Agim
Caushi, Mihal Sharra, Kiço Mitro, Myrteza Saliu, Gazmend Rexhepi e Gligor Koçi,
duke anulluar tërësisht vendimin nr.165, datë 13.12.1995, të K.K.K.Pronave të Bashkisë
Sarandë.
Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin civil nr.410,
datë 11.07.2000. Pas kthimit për rigjykim në apel për të dytën herë nga Gjykata e Lartë
përfundimisht me vendimin nr.112, datë 04.04.2005, është lënë në fuqi vendimi nr.25,
datë 17.01.2000, të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë.
3. Lidhur me kërkimin e kërkuesit për ndreqjen e pasaktësisë fillimisht, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.464, datë 19.05.2006, ka vendosur: Rrëzimin e
kërkesës se kërkuesit Kasëm Kasëmi me objekt ndreqjen e gabimit në vendimin civil
nr.25, datë 17.01.2000, të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë, si të pabazuar në prova
dhe në ligj.
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.464, datë 19.05.2006, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Sarandë.
5. Gjykata e Lartë, me vendimin nr.1180, datë 17.11.2009, ka vendosur: Prishjen e
vendimit nr.293, datë 26.09.2006, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të vendimit
nr.464, datë 19.05.2006, të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë dhe dërgimin e çështjes
për rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë Sarandë, por me tjetër trup gjykues, me
arsyetimin se janë shkelur rëndë rregullat procedurale, që kanë të bëjnë me formimin e
rregullt të ndërgjyqësisë dhe pjesëmarrjen e palëve në gjykimin e çështjes. Në atë gjykim,
me cilësinë e paditësit ka qenë shtetasi Myrteza Sali, i cili kishte ndërruar jetë dhe nuk
ishte bërë kalimi procedural.
6. Në rigjykim Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë në zbatim dhe të detyrave të lëna nga
Gjykata e Lartë, pasi bëri kalimin procedural dhe thirrur në vend të Myrteza Sali
trashëgimtarin e vetëm djalin Fatmir Sali, dhe po ashtu në vend të KKKP Qarku Vlorë
thirri AKKP, me vendimin nr.23-2011-925, datë 04.05.2011, ka vendosur: Rrëzimin e
kërkesës me nr.21313-00028-23-2010/01 Regjistri Themeltar, datë 08.01.2010,
regjistrimi, të kërkuesit Kasëm Kasëmi.
7. Në marrjen e këtij vendimi gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar (ndër të tjera) se:
“...Gjykata ...në kushtet kur kërkohej ndreqja e gabimit material në vendimin nr.25, datë
17.01.2000, të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë, administroi nga dosja civile që i
përket këtij vendimi disa akte procedurale si:
1. Kërkesë padinë ....datë 02.11.1999, ku si paditësa dilnin këto palë: Agim Caushi,
Mihal Sharra, Kiço Mitro, Myrteza Saliu, Kasëm Kasëmi, Gligor Koçi.
2. prokurën e posaçme ... ku paditësat ... kishin autorizuar av. Petrit Aliaj, që në emër
dhe për llogari të tyre të paraqitej pranë Gjykatës së Rrethit Sarandë për t’i përfaqësuar
në gjykimin e çështjes ...
3. procesverbal gjyqësor datë 14.01.2000, nga i cili rezultoi se në këtë seancë gjyqësore,
përfaqësuesi me prokurë i paditësave av. Petrit Aliaj në kërkesa paraprake, ka kërkuar që
të bëhej zëvendësimi procedural, në emër të Kasëm Kasëmit të vendosej Gazmend
Rexhepi ... Gjykata, edhe pse nga përfaqësuesi i palës paditëse është bërë një kërkesë e
tillë...nuk ka marrë asnjë vendim përfundimtar për pranimin apo rrëzimin e kësaj kërkese
207
dhe ka vazhduar gjykimin, të cilin e ka përfunduar pas një seance duke marrë vendim
përfundimtar me pranimin e padisë së paditësave Agim Caushi, Mihal Sharra, Kiço
Mitro, Myrteza Saliu, Gazmend Rexhepi, Gligor Koçi., duke konsideruar në këtë mënyrë,
të kryer zëvendësimin procedural të paditësit Kasëm Kasëmit me paditësin Gazmend
Rexhepi ...Në rastin konkret, rezulton se gjykata nuk ka respektuar asnjë nga kërkesat e
nenit 184 të Kodit të Procedurës Civile, pasi ajo nuk ka marrë një vendim të ndërmjetëm
për pranimin e kërkesës për zëvendësimin procedural...dhe nuk ka marrë as pëlqimin e
palëve ...
Gjykata çmon se një kërkim i tillë i kërkuesit është krejtësisht i gabuar, është një kërkim
që nuk mund të qëndrojë në kuptim të nenit 312 të Kodit të Procedurës Civile, pasi
gabimi material, i cili gjen rregullim në këtë nen, nënkupton një gabim njerëzor në
shkrim, në llogari, aspo ndonjë pasaktësi të dukshme të vendimit ....
Ndërkohë që në rastin konkret, gjykata e ka zëvendësuar paditësin Kasëm Kasëmit me
paditësin Gazmend Rexhepi (Aleko Mici), jo si rrjedhojë e një gabimi me shkrim, por me
bindje të plotë, si rrjedhojë e faktit se e ka marrë të mirëqenë se kishte kryer
zëvendësimin procedural të tij, sipas kërkesës së avokatit të paditësit ...një veprim i tillë
është kryer me bindje të plotë nga gjykata edhe pse ajo në fakt ka vepruar në shkelje të
rëndë të ligjit procedural, nenit 184 të Kodit të Procedurës Civile, por që një shkelje e
tillë nuk mund të rregullohet me kërkesën për ndreqje të gabimit material, pasi një fakt i
tillë, mund të ishte objekt shqyrtimi nga gjykata më të larta... kur kanë shqyrtuar ankimin
dhe rekursin....
Përsa kohë që gjykatat më të larta, nuk e kanë konstatuar këtë shkelje procedurale, nuk
mundet që rregullimi i saj të bëhet me ndreqje të gabimit material, pasi këto janë dy
konspekte krejtësisht të ndryshme dhe kjo gjykatë nuk ka kompetencë që në këtë gjykim të
rregullojë shkeljet procedurale të kryera në një gjykim të mëparshëm.”
8. Mbi ankimin e kërkuesit Kasëm Kasëmi, Gjykata e Apelit Gjirokastër, me
vendimin nr.267, datë 21.05.2012, ka vendosur: Ndryshimin e vendimit nr.23-2011-925,
datë 04.05.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë si vijon:
Pranimin e kërkesës së kërkuesit Kasëm Kasëmi për ndreqjen e gabimit në gjithë
përmbajtjen e vendimit nr.25 datë 17.01.2000, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë,
duke vendosur në vend të emrit Gazmend Rexhepi emrin e kërkuesit (ose paditësit) Kasëm
Kasëmi.”
9. Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arsyetuar (ndër të tjera) se: Ka rezultuar
se si në këtë seancë të dt.14.01.2000 ashtu edhe ...të dt.17.01.2000 ku është dhënë
vendimi i gjykatës nuk rezulton të jetë bërë ndonjë veprim procedural në lidhje me emrin
e Gazmend Rexhepit ...
Gjykata e Apelit çmon, si dhe krijon bindje, se jemi para një gabimi të bërë në kohën kur
është shkruar vendimi gjyqësor ...Ka rezultuar se kundër vendimin nr.25, datë
17.01.2000, ka ushtruar ankim vetëm pala e tretë Bajrim Pasholli, pra nuk kanë ushtrua
ankim paditësat ... dhe në këto gjykime në shkallë të dytë dhe në Gjykatën e Lartë ka qenë
paditës edhe Kasëm Kasëmi sikurse rezulton nga vendimet ...kërkesa me objekt ndreqja e
gabimeve...fillimisht është shqyrtuar nga i njëjti gjyqtar ... Arsyetimi i këtij vendimi, pra i
vendimit ... rezulton se është shumë i pasaktë e pabazuar në provat e aktet e çështjes ...
po të ishte bërë zëvendësimi procedural i kërkuesit sepse ndodhen në dosje procesverbali
i dt.01.03.1999 i Entit të Banesave, një gjë e tillë duhej të ishte pasqyruar ose shkruar në
aktet e gjykimit si dhe në përmbajtjen e vendimit gjyqësor. ...kërkesa e paraqitur është në
përputhje me nenin 312 të K.Pr.Civile. ... nuk ka rezultuar asnjë rrethanë, e cila hedh
dritë se gjykata “me bindje të plotë” ka kryer zëvendësimin procedural në seancë
gjyqësore. Po të kishte vepruar më bindje të plotë, nga ana e gjykatës do të ishte
materializuar edhe në shkrimin e vendimin nr.25 ... prandaj çmohet se nuk ndodhemi
208
para ndonjë shkelje të ligjit procedural, por para një pasaktësie të dukshme gjatë
shkrimit të vendimit ...”
10. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka bërë rekurs personi i tretë Aleko
Miçi (Gazmend Rexhepi), me shkaqet lartpërmendura.

“Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
11.2. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë
palët”.
“Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të zbatohet parimi i
kontradiktorialitetit.
Ajo mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet, shpjegimet, dokumentet e
provat e tjera të treguara ose të sjella nga palët, kur këto të fundit
kanë qenë në gjendje të debatojnë sipas parimit të
kontradiktorialitetit”.
“Vendimi përfundimtar duhet të përmbajnë bazën ligjore mbi të cilën
bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyra e
zgjidhjes së saj”.
“Pas shpalljes së vendimit gjykata nuk mund ta anulojë ose ta
ndryshojë atë. Ajo, me kërkesën e palëve ose kryesisht, mund të ndreqë
në çdo kohe vetëm gabimet e bëra në shkrim ose në llogari ose ndonjë
pasaktësi të dukshme të vendimit.
Gjykata, pasi thërret palët, në seancë, e shqyrton kërkesën sipas
rregullave të këtij Kodi, jep vendim, i cili i bashkohet vendimit të
ndrequr.
Kundër vendimit të dhënë për rastet e parashikuara në paragrafin e
dytë të këtij neni, mund të bëhet ankim i veçantë në gjykatën e apelit.”
12. Pala që ka regjistruar rekursin, personi i tretë Aleko Miçi (Gazmend Rexhepi)
legjitimohet ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palëve të tjera ndërgjyqëse.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga personi i tretë Aleko Miçi (Gazmend Rexhepi)
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që
motivojnë cenimin e vendimit nr.267, datë 21.05.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër
209
me të cilin është ndryshuar vendimi nr.23-2011-925, datë 04.05.2011, i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë.
15. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes
gjyqësore, pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar
ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në
realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson se
arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e apelit është rrjedhojë e mosrespektimit
dhe zbatimit jo të drejtë të dispozitave ligjore procedurale (neni 312 i K.Pr.Civile) në
çështjen objekt gjykimi.
17. Ky Kolegj konstaton se gjykata e shkallës së parë në vendimin e saj nr.4956, datë
09.06.2011, ka arritur në përfundimin e drejtë (referuar objektit të kërkesës së kërkuesit),
duke vendosur rrëzimin e saj me arsyetimin se një kërkim i tillë i kërkuesit është
krejtësisht i gabuar, është një kërkim që nuk mund të qëndrojë në kuptim të nenit 312 të
Kodit të Procedurës Civile, pasi gabimi material, i cili gjen rregullim në këtë nen,
nënkupton një gabim njerëzor në shkrim, në llogari, apo ndonjë pasaktësi të dukshme të
vendimit.
18. Sipas kësaj gjykate në rastin konkret, në gjykimin e çështjes në themel gjykata ka
zëvendësuar paditësin Kasëm Kasëmit me paditësin Gazmend Rexhepi (Aleko Miçi), jo si
rrjedhojë e një gabimi me shkrim, por me bindje të plotë, si rrjedhojë e faktit se ka marrë
të mirëqenë zëvendësimin procedural të tyre, sipas kërkesës së avokatit të paditësit në
seancën gjyqësore të datës 14.01.2000.
19. Kolegji vlerëson se gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar drejtë kur pranon në pjesën
arsyetuese të vendimit se zëvendësimi procedural është kryer me bindje të plotë nga
gjykata edhe pse në zbatim jo të drejtë të nenit 184 të Kodit të Procedurës Civile, shkelje
e cila nuk mund të riparohet me kërkesën për ndreqje të gabimit material, por vetëm mbi
ankimin apo rekursin e shkeljes së konstatuar ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së
parë.
20. Në të kundërt, vendimi i gjykatës së apelit e cila ka gjykuar çështjen mbi ankimin e
kërkuesit Kasëm Kasëmi në rivlerësim të së njëjtave prova, duke vendosur pranimin e
kërkesës me arsyetimin se: jemi para një gabimi të bërë në kohën kur është shkruar
vendimi gjyqësor dhe se nuk ka rezultuar asnjë rrethanë e cila hedh dritë se gjykata “me
bindje të plotë” ka kryer zëvendësimin procedural në seancë gjyqësore dhe se nuk
ndodhemi para ndonjë shkelje të ligjit procedural, por para një pasaktësie të dukshme
gjatë shkrimit të vendimit.
21. Kolegji vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është marrë në interpretim të gabuar të
nenit 312 të Kodit të Procedurës Civile.
22. Në interpretim të nenit 312 të K.Pr.Civile, Kolegji Civil thekson se, ky nen u kushtëzohet
vetëm mungesave që kanë të bëjnë me gabimet e bëra në shkrim ose llogari, si dhe
pasaktësi të dukshme të vendimit. Të kësaj natyre mund të jenë dhe gabimet në lidhje me
formën e vendimit, si dhe mospërputhjes midis kopjes dhe origjinalit të tij (vendimit).
23. Kolegji vlerëson se këto mungesa, të cilat përbëjnë bazë për korrigjimin e vendimit nuk
janë si rezultat i formulimit të gabuar të vullnetit të gjykatës në kohën e dhënies së
vendimit, por vetëm rezultat i gabimeve të bëra në hartimin me shkrim të vendimit. Me
anë të korrigjimit të vendimit nuk mund të ndryshohet vullneti i gjykatës i formuar me
rastin e dhënies së vendimit dhe që konkretizohet me shpalljen e tij, dhe me veprimin e
210
korrigjimit nuk mund të ndryshohet përmbajtja e dispozitivit të vendimit që është
rrjedhojë e zgjidhjes të drejtës së pretenduar apo prapësimeve vetëm të palëve
pjesëmarrëse në gjykim. Ndreqja e gabimeve në shkrim ose në llogari ose ndreqja e
pasaktësive të dukshme të vendimit mund të bëhet vetëm në ato raste kur gabimet e
konstatuara nuk përbëjnë shkak për prishjen e tij.
24. Duke ju kthyer çështjes në gjykim, Kolegji vlerëson (ashtu si gjykata e shkallës së parë)
se mospërfshirja si palë ndërgjyqëse e kërkuesit Kasëm Kasëmi në gjykimin në themel
të çështjes me nr.25 vendimi, datë 17.01.2000, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë,
nuk është rezultat i gabimit në shkrim të këtij vendimi, por i zëvendësimit procedural të
kërkuesit me ndërgjyqësin Gazmend REXHEPI, referuar kërkesës së bërë në seancë
gjyqësore nga avokati i kërkuesit.
25. Kolegji konstaton gjithashtu se mbi ankimin e gjyqhumbësit në gjykatën e apelit për
vendimin nr.25, datë 17.01.2000, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë si palë
ndërgjyqëse ka qenë paditësi Gazment Rexhepi i përfaqësuar me prokurë nga avokati i tij
dhe jo kërkuesi, ndërsa në vendimin nr.112, datë 04.04.2005, të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër (vendimi i formës së prerë) si palë ndërgjyqëse në cilësinë e paditësit
figurojnë si kërkuesi Kasëm Kasëmi ashtu dhe Gazment Rexhepi.
26. Për sa sipër Kolegji çmon se e drejta e pretenduar nga kërkuesi në këtë gjykim është
fomalizuar me vendimin nr.112, datë 04.04.2005, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër si
vendim i formës së prerë.
27. Kolegji vlerëson se përfshirja apo mospërfshirja e kërkuesit në vendimin nr.25, datë
17.01.2000, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë si palë ndërgjyqëse, e cila në themel
ka ndryshuar vendimin nr.165, datë 13.12.1995, të K.K.K.Pronave Sarandë, duke mos i
njohur ish-pronarit të drejtën e pronësisë në disa objekte të privatizuara nga paditësit në
atë gjykim nuk ka zgjidhur në vetvete të drejtën e pretenduar nga kërkuesi Kasëm Kasëm
kundër Gazment Rexhepit për një nga objektet e dhëna ishpronarit në të cilin vetëm njëri
nga palët ndërgjyqëse ka pasur cilësinë e qiradhënësit për tu legjitimuar në atë gjykim.
28. Në situatën sa sipër Kolegji vlerëson se korrigjimi i pasaktësisë së vendimit të pretenduar
nga kërkuesi nuk zgjidh në themel të drejtën e pronësisë për objektin e pretenduar prej tij
dhe që mbahet nga shtetasi Gazment Rexhepi. Të drejtën e pretenduar kërkuesi mund ta
realizojë me padi themeli në një gjykim kontencioz me palë ndërgjyqëse kundër subjektit
që ja ka mohuar këtë të drejtë.
29. Në tërësi lidhur me zgjidhjen në themel të çështjes, Kolegji vlerëson se konkluzionet e
arritura në vendimin e gjykatës së shkallës së parë janë të drejta, të argumentuar ligjërisht
dhe të bazuara në prova në të kundërt me sa ka vendosur gjykata e apelit vendimi i së
cilës është i cenueshëm.
30. Përfundimisht, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se shkaqet e
ngritura në rekursin e palës së tretë Aleko MIÇI (Gazmend REXHEPI) qëndrojnë, dhe
se vendimi nr.267, datë 21.05.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të prishet dhe
të lihet në fuqi vendimi nr.23-2011-925, datë 04.05.2011, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 shkronja “b” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
lënien në fuqi të vendimit nr.23-2011-925, datë 04.05.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarande.
211
Tiranë, më 14.10.2015
Nr. 00-2015-3502 i Vendimit (430)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

02348-00-2012 që u përket palëve:
PADITËS: LUMTURI KUME (BULI), në mungesë,

TË PADITUR: “RIGEL” Sh.P.K në mungesë,
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të më kthejë shumën 130.000 euro,
1.280 lekë së bashku me ½ e fitimit së bashku me interesat bankare
të këtyre shumave deri në ekzekutimin e vendimit.
Sigurimin e padisë.
Baza Ligjore: Nenet 31 dhe 202 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 445 e vijues të Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.13-2011-1802 (856), datë

Pranimin e pjesshëm të padisë.
Detyrimin e të paditurit “Rigel” sh.p.k të paguajë në favor të paditëses
Lumturi Kume (Buli) shumën 135 726,94 euro dhe 1 528 809,94 lekë si dhe
interesat bankare të këtyre shumave duke filluar nga dita e sotme deri në ditën
që detyrimi do të përmbushet vullnetarisht ose do të ekzekutohet nga shërbimi
përmbarimor.
Ligjërimin e sigurimit të padisë.
Shpenzimet gjyqësore në masën 97,69% i ngarkohen të paditurit.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2012-535 (279), datë 30.03.2012, ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.13-2011-1802 (856), datë 14.04.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan me ndryshimin e vetëm për sa i përket
shumave që detyrohet pala e paditur “Rigel” sh.p.k ti paguajë paditëses
Lumturi Kume (Buli), nga 136 726, 94 euro detyrohet në shumën 134 162
euro dhe nga 1 528 809, 94 lekë detyrohet në 1 499 691 lekë.
212
Kundër vendimit te gjykatës së apelit, ne baze te nenit 472 te K.Pr.Civile, ka bërë
rekurs pala e paditur Shoqëria “Rigel” sh.p.k, duke kërkuar prishjen e të dy vendimeve
dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë Elbasan për këto shkaqe:
- Gjykata e Apelit Durrës ka shkelur rëndë ligjin procedural pasi ka shqyrtuar çështjen
duke mos e shpallur atë në afishimet pranë Gjykatës së Apelit dhe as në Gjykatën e
shkallës së parë Elbasan. Jam interesuar dhe kam lexuar gati çdo javë afishimet pranë
dy gjykatave dhe nuk e kam parë të afishuar datën e gjykimit për çështjen. Me rendin
normal që ndjek Gjykata e Apelit Durrës çështja duhej të gjykohej pas një viti në vitin
2013 dhe jo në mars 2012.
- Gjykata e apelit ka gabuar në vlerësimin që i kanë bërë marrëdhënies juridike në mes
të palëve ndërgjyqëse, pasi kemi qenë në një marrëveshje bashkëpunimi të thjeshtë
financiar midis personit juridik dhe fizik dhe jo para një kontrate huaje siç arsyetojnë
gjykatat.
- Në zbatim të nenit 1086 të K.Civil, gjykatat duhej të përcaktonin pjesët që u takojnë
anëtarëve në fitim dhe në humbjet e kësaj lloji shoqërie.
- Gjykatat duhej të kryenin një akt ekspertimi kontabël që të nxirrte mallin gjendje
shpenzimet e blerjes, transportit, doganimit, fitimet dhe humbjet e tjerë dhe mbi këtë
pazë të përcaktoheshin të drejtat dhe detyrimet e palëve.
- Gjykatat duhej të merrte dhe prova të lira pyetjen e dëshmitarëve të kërkuar nga ana
ime për të provuar se shkaktare e mosfunksionimit të aktivitetit kanë enë veprimet e
palës paditëse.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza, në mungesë të palëve tjera
ndërgjyqëse dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e dosjes gjyqësore te administruara në gjykimet e zhvilluara në gjykatat e faktit,
ka rezultuar e provuara se e paditura “Rigel” sh.p.k është shoqëri tregtare me seli në
qytetin e Elbasanit, me administrator të saj Kastriot Selimaj dhe objekt të veprimtarisë
tregtimi me shumicë dhe pakicë i artikujve të ndryshëm.
2. Rreth muajit maj 2008 shoqëria ka marrë ekskluzivitetin e tregtimit në Shqipëri të
artikujve kozmetikë me origjinë polake “Evelin Kozmetik”, dhe për shkak të mungesës së
burimeve financiare ka kërkuar bashkëpunim financiar me shtetas të ndryshëm, ndër ta
dhe paditësen Lumturi, e cila ka patur njohje me bashkëshortët Selimaj.
3. Kështu palët ndërgjyqëse kanë lidhur me 19.05.2008 akt-marrëveshjen, duke legalizuar
nënshkrimin tek noteri, në përmbajtje të së cilës provohet fakti se paditësja ka investuar
shumën prej 50.000 euro për të bashkëpunuar me të paditurin për shitjen e produkteve
“Evelin Kozmetik”, duke fituar paditësja ½ të ardhurave neto nga shitja.
4. Në vazhdim të bashkëpunimit ndërmjet palëve ndërgjyqëse, në muajin korrik 2008
paditësja ka paguar dhe shumën prej 32.110 euro siç rezulton nga mandat arkëtimi i
lëshuar nga sekretarja e shoqërisë, bashkëshorte e administratorit Kastritot Selimaj.
Gjithashtu sipas konfermave bankare paditësja ka bërë pagesa tek “Pro Credit Bank” për
llogarit të “RIGEL” sh.p.k për blerje malli në shumën 1.280.000 lekë me datë 10.10.2008;
shumën 16.799,20 euro në datën 13.11.2008 si dhe shumën 28.540 euro me date
14.11.2008.
5. Në vijueshmëri sipas bilancit të vitit 2008, shoqëria ka rezultuar me një fitim prej
25.000.000 dhe pasi janë zbritur shpenzimet paditësja ka përfituar shumën prej 800.000
213
lekë. Provohet gjithashtu se pala e paditur në shtator 2009 dhe shtator 2010 i ka kaluar
palës paditëse shumën prej 8.000 euro.
6. Për shkak të konflikteve që kanë lindur ndërmjet palëve ndërgjyqëse paditësja Lumturi
Kume ka bërë kallëzim penal ndaj bashkëshortëve Kastriot Selimaj dhe Veronika Selimaj
për veprën penale të mashtrimit parashikuar nga neni 143 i Kodit Penal. Prokuroria e
Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke e konsideruar konfliktin ndërmjet palëve me natyre civile
me datë 06.07.2010, ka vendosur pushimin e procedimit penal, vendim ndaj të cilit nuk
është ushtruar ankim prej palëve. Në përmbajtje të vendimit të pushimit të çështjes
shtetasi Kastriot Selimaj ka njohur të gjitha detyrimet e pretenduara nga kallëzuesja, por
që nuk mund t’ia kthente asaj për shkak të shumave të mëdha, duke i kërkuar të bënin një
marrëveshje për likuidimin e detyrimit me këste, por që nuk është pranuar prej saj si dhe
as të merrte mallin që kishin në magazinë.
7. Në situatën sa sipër paditësja i është drejtuar gjykatës me padinë me objektin, shkakun
dhe ndërgjyqësinë e përcaktuar në pjesën hyrëse vendimit.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.13-2011-1802 (856), datë
Detyrimin e të paditurit “Rigel” sh.p.k të paguajë në favor të paditëses Lumturi Kume
(Buli) shumën 135 726,94 euro dhe 1 528 809,94 lekë si dhe interesat bankare të këtyre
shumave, duke filluar nga dita e sotme deri në ditën që detyrimi do të përmbushet
vullnetarisht ose do të ekzekutohet nga shërbimi përmbarimor.
Ligjërimin e sigurimit të padisë.
Shpenzimet gjyqësore në masën 97,69% i ngarkohen të paditurit.
8.1. Gjykata e shkallës së parë, pasi ka analizuar çështjen ka konkluduar se pala
e paditur duhet t’i kthejë palës paditëse shumën e paguar prej saj (zbritur
shumën 8000 euro të paguar) si dhe interesat bankare deri në momentin e
ekzekutimit të vendimit me arsyetimin se: pala e paditur nëpërmjet
marrëveshjes i ka marrë palës paditëse vlera monetare për nevoja të aktivitetit
të shoqërisë “Rigel” në shumat 127 000 euro dhe 1 280 000 lekë; pala e
paditur nuk do të bënte gjë tjetër veçse do ti përdorte për nevojat e biznesit të
saj paratë e paditëse kundrejt dhënies së një shume fitimi të caktuar;
marrëveshja datë 19.05.2008 midis palëve nuk mund të konsiderohet si një
kontratë e një shoqërie të thjeshtë, pasi paditësja nuk e ka cilësinë e tregtarit,
por marrëveshja është një kontratë huaje pa afat me interes të ndryshueshëm;
paditësja ka përmbushur detyrimet e veta, duke paguar shumat e parave të
kërkuara nga pala e paditur, ndërsa e paditura nuk ka përmbushur detyrimet e
veta; mospërmbushja e detyrimeve nga pala e paditur pas sjell të drejtën e
paditëses të kërkojë shpërblimin e dëmit që në referim të nenit 486 të K.Civil
përbëhet nga humbjet e pësuara nga pakësimi i pasurisë (shumat e dhëna nga
paditësja e të pakthyera) si dhe fitimi i munguar (në formën e interesit të
shumës nëse do të depozitohej në një bankë).
9. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2012-535 (279), datë 30.03.2012, ka
vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.13-2011-1802 (856), datë 14.04.2011, të gjykatës së
rrethit Gjyqësor Elbasan me ndryshimin e vetëm për sa përket shumave që detyrohet pala
e paditur “Rigel” sh.p.k t’i paguajë paditëses Lumturi Kume (Buli), nga 136 726, 94 euro
detyrohet në shumën 134 162 euro dhe nga 1 528 809, 94 lekë detyrohet në 1 499 691
lekë.
9.1. Gjykata e Apelit Durrës ka ndryshuar vendimin e gjykatës se shkalles se pare
vetëm për interesat me arsyetimin se: “Në gjykimin në Apel, për llogaritjen e
214
fitimit të munguar (në formën e interesit të shumës nëse do të depozitohej në
bankë) gjykata përsëriti pjesërisht shqyrtimin gjyqësor, duke tërhequr
mendimin e një eksperti kontabël të autorizuar ...Nga akt ekspertimi i
administruar si provë në gjykim, rezulton se shumat që detyrohet pala e
paditur t’i kthejë paditëses janë 134 162 euro dhe 1 499 601 lekë (përfshirë
këtu shumat bazë të pakthyera si dhe interesat e shumave nga data e pagesës
deri në momentin e shpalljes së vendimit në gjykatën e shkallës së parë.”
Lidhur me interpretimin e gabuar të marrëveshjes së arritur të cilën i padituri e
ka pretenduar si marrëveshje ortakërie gjykata e apelit ka arsyetuar: “Në
marrëveshjen datë 19.05.2008 nuk janë të përcaktuara as pasuria e ortakërisë
as kuotat e ortakëve, prandaj kjo marrëveshje nuk mund të interpretohet as si
ortakëri a shoqëri e thjeshtë, për më tepër që nuk janë regjistruar në regjistrin
tregtar siç parashikohet në nenin 22 të ligjit “Për qendrën kombëtare të
regjistrimit.”
10. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri shoqëria “RIGEL”
sh.p.k me të cilin kërkon prishjen e vendimit nr.279, datë 30.03.2012, të Gjykatës së
Apelit Durrës, të vendimit nr.856, datë 14.04.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan si dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë me shkaqet
e lartpërmendura.

11.1. Neni 6 i K.Pr. Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të
shprehet mbi gjithçka kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”
11.2. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces
të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
11.3. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje
11.4. Neni 20 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të
zbatohet parimi i kontradiktorialitetit.
provat e tjera të treguara ose të sjella nga palët, kur këto të fundit kanë qenë
në gjendje të debatojnë sipas parimit të kontradiktorialitetit.”
12.1. Neni 1050 i K. Civil: “Me kontratën e huasë njëra palë (huadhënësi) i
jep në pronësi palës tjetër (huamarrësit) një shumë të hollash ose sende që
përcaktohen në numër, me peshë ose me masë dhe huamarrësi detyrohet t’i
kthejë huadhënësit aq të holla, ose aq sende të atij lloji dhe të asaj cilësie,
brenda afatit të caktuar në kontratë ose, kur nuk është caktuar afat, me
kërkesën e huadhënësit.”
12.2. Neni 1074 i K. Civil: “Shoqëria është një kontratë me të cilën dy apo
më shumë persona merren vesh për të ushtruar një aktivitet ekonomik, me
qëllim që të ndajnë fitimet që rrjedhin prej tij. Personi anëtar i shoqërisë
duhet të vërë në dispozicion të këtij aktiviteti para, sende apo shërbime.”
215
12.3. Neni 1075 i K. Civil: “Në shoqërinë e thjeshtë kontrata nuk është objekt
i ndonjë forme të veçantë, përveç kur kërkohet nga natyra e sendeve të
bashkuara.
Shoqëria është e thjeshtë, kur nuk paraqet cilësitë dalluese të shoqërisë
tregtare të rregulluara në Kodin Tregtar.”
12.4. Neni 1076 i K. Civil: “Anëtari është i detyruar të paguajë kontributet e
caktuara në kontratën e shoqërisë. Prezumohet se anëtarët janë të detyruar të
kontribuojnë, në pjesë të barabarta midis tyre, sa është e nevojshme për
arritjen e qëllimit të shoqërisë, përveç kur në kontratë është parashikuar
ndryshe.”
13. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht i padituri shoqëria “RIGEL” sh.p.k

legjitimohet ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga i padituri shoqëria “RIGEL” sh.p.k përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin
e vendimit nr.279, datë 30.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës me të cilin është lënë në
fuqi vendimi nr.856, datë 14.04.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
se vendimi nr.279, datë 30.03.2012 i Gjykatës së Apelit Durrës është rrjedhojë e zbatimit
të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim pranë asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
17. Referuar rrethanave të çështjes, Kolegji Civil vlerëson të gabuar konkluzionin e arritur
nga gjykatat e faktit se “marrëveshja datë 19.05.2008 midis palëve nuk mund të
konsiderohet si një kontratë e një shoqërie të thjeshtë, pasi paditësja nuk e ka cilësinë e
tregtarit, por marrëveshja është një kontratë huaje pa afat me interes të ndryshueshëm”.
18. Sipas përmbajtjes se akt-marrëveshjes së datës 19.05.2008 të lidhur mes palëve
ndërgjyqëse rezulton se paditësja ka investuar fillimisht shumën prej 50.000 euro për të
bashkëpunuar me të paditurin për shitjen e produkteve “Evelin Kozmetik”, duke fituar ½
të ardhurave neto nga shitja e tyre. Më pas paditësja ka paguar dhe shuma të tjera (32.110
euro, 1.280.000 lekë; shumën 16.799,20 euro dhe shumën 28.540 euro).
19. Gjithashtu ka rezultuar në gjykim se pala paditëse nga fitimi i realizuar ka përfituar nga
pala e paditur “Rigel” sh.p.k shumën prej 800.000 lekë. Po kështu pala e paditur i ka
kaluar palës paditëse edhe shumën prej 8.000 euro.
20. Në vijim të analizës së fakteve të mësipërme, Kolegji arrin në përfundimin se
marrëdhënia e lidhur mes palëve ndërgjyqëse është marrëdhënia e një shoqërie të thjeshtë
dhe jo një marrëdhënie huaje
21. Kolegji çmon të theksojë se shoqëria e thjeshtë është një formë e veçantë e personave
juridikë privat fitimprurës. Shoqëria e thjeshtë nuk rregullohet nga ligji “Për Shoqëritë
Tregtare”, por vetëm nga Kodi Civil, si kontratë më vete (nenet 1074-1112).
22. Në nenin nenit 1074 të K.Civil parashikohet se:“Shoqëria është një kontratë me të cilën
dy apo më shumë persona merren vesh për të ushtruar një aktivitet ekonomik, me qëllim
që të ndajnë fitimet që rrjedhin prej tij. Anëtari i shoqërisë duhet të vërë në dispozicion të
këtij aktiviteti para, sende apo shërbime”.
216
23. Kolegji, në interpretim të kësaj dispozitë ligjore, vlerëson të gabuar konkluzionin e arritur
nga gjykatat e faktit se marrëveshja datë 19.05.2008 midis palëve nuk mund të
konsiderohet si një kontratë e një shoqërie të thjeshtë, pasi paditësja nuk e ka cilësinë e
tregtarit.
24. Gjykatat gabojnë duke e konsideruar shoqërinë e thjeshtë një lloj shoqërie tregtare.
Shoqëria e thjeshtë në interpretim të neneve 1074-1112 të K.Civil nuk i ka veçoritë
dalluese të shoqërisë tregtare, të rregulluara nga ligji “Për Shoqëritë Tregtare”: Ajo
dallon nga ato për shkak të veçorive të saj:
24.1. Shoqëria e thjeshtë nuk regjistrohet në regjistrin tregtar dhe as në ndonjë
regjistër tjetër, përveçse në regjistrat tatimore;
24.2. Shoqëria e thjeshtë nuk ka statut, rregullore, apo ndonjë akt që vërteton
krijimin e saj.
24.3. Shoqëria e thjeshtë trajtohet nga e drejta e detyrimeve, krahas kontratave
të tjera.
24.4. Shoqëria e thjeshtë nuk kërkon ndonjë formë e veçantë për lidhjen e saj,
me përjashtim kur sendet e bashkuara në shoqërinë e thjeshtë janë të
paluajtshme. Në këtë rast kontrata detyrimisht duhet të lidhet me akt noterial
dhe të regjistrohet.
25. Në këto rrethana, Kolegji çmon se vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e një hetimi
të pamjaftueshëm dhe i një vlerësimi jo të plotë të provave të administruara në gjykim.
26. Kolegji Civil thekson se hetimi i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes, në përputhje me ligjin
i parashikuar nga neni 14 i K.Pr.Civile, është parim themeltar i gjykimit civil dhe përbën
një detyrim për gjykatat në të gjitha shkallët e gjykimit. Në ndryshim nga dy gjykatat më
të ulta, Gjykata e Lartë ka për objekt vetëm zbatimin e ligjit material e proçedurial nga
ana e tyre, por pa patur të drejtën të zhvillojë hetimin gjyqësor në drejtim të marrjes së
provave, apo vlerësimit e çmimit të atyre që janë vënë në bisedim nga gjykatat më të ulta.
27. Gjykata e apelit, në rigjykim, në respektim të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që
rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve
që lidhen me mosmarrëveshjen ta zgjidhë atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi (neni 16).
28. Në rigjykim për një zgjidhje të drejtë të konfliktit ajo gjykatë duhet:
-të hetojë dhe konkludojë lidhur me cilësimin e saktë ligjor të marrëdhënies juridike të
lidhur mes palëve referuar provave të administruara;
-të hetojë natyrën e marrëveshjes datë 19.05.2008 të lidhur mes palëve;
-të hetojë lidhur si me bilancin e shoqërisë ashtu edhe të dhënat e tjera nga organet
tatimore.
-të zgjidhë konfliktin duke përcaktuar detyrimet e ndërsjellta ndërmjet palëve
ndërgjyqëse.
29. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin gjatë
rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit procedural e
atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e
çështjes.
vendimi nr.279, datë 30.03.2012, i Gjykatës së Apelit Durrës duhet prishur dhe çështja t’i
dërgohet për rishqyrtim asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE
217
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.279, datë 30.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 14.10.2015
218
Nr. 00-2015-3503 i Vendimit (431)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: KUJTIM KAPOLLARI, në mungesë,

I PADITUR: FITIM VEIZAJ, në mungesë,
OBJEKTI:
Pushimi i cenimit në pronësi, duke u detyruar i padituri Fitim Veizaj
të heqë kioskat e vëna përpara derës së lokalit të quajtur
Bar-Restorant “Shpella-Semak”, e cila është në pronësinë time
dhe mospërsëritjen në të ardhmen të këtij veprimi.
Baza Ligjore: Neni 32 e vijues të K.Pr.Civile,
neni 302 e vijues i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1789, datë 04.10.2011, ka

vendosur:
“Pranimin e padisë së paditësit Kujtim Kapollari. Pushimin e cenimit në
pronësi duke u detyruar i padituri Fitim Veizaj të heqë kioskat e vëna përpara
derës së lokalit të quajtur Bar-Restorant “Shpella-Semak”, e cila është në
pronësinë e paditësit dhe mospërsëritjen në të ardhmen të këtij veprimi.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur”.

“Prishjen e vendimit nr.1789, datë 04.10.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Vlorë dhe pushimin e çështjes”.
Kundër vendimit nr.730, datë 03.07.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë brenda

afatit ligjor, në mbështetje të nenit 472 te K.Pr.Civile ka ushtruar rekurs pala paditëse
Kujtim Kapollari me datë 07.08.2012, duke kërkuar bazuar në nenin 485 shkronja “b” e
K.Pr.Civile, prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë për këto shkaqe:
- Paditësi Kujtim Kapollari është pronar i ligjshëm i pronës së quajtur Bar-Restorant
“Shpella” sipas vërtetimit nga dokumentet hipotekore me nr.963, datë 01.03.1993 të
lëshuar nga ZRPP Vlorë me datë 27.12.2010 dhe jo Shoqëria “Shyze” sh.p.k siç ka
pranuar gjykata e apelit në vendimin e saj.
- Nuk e dimë se si do të vendoste gjykata nëse padia do të ngrihej në emër të Shoqërisë
dhe akti i pronësisë do të figuronte në emër të paditësit.
219
VËREN
1. Sipas vërtetimit nga dokumentet hipotekore të lëshuar nga ZRPP Vlorë me datë
30.01.2008 rezulton e provuar së në emër të paditësit Kujtim Kapollari, në regjistrin
hipotekor me nr.963, datë 01.03.1993 është regjistruar objekti Bar-Bufe “Tunel-Shpella”
(Shpella-Semak), i përbërë nga 16 ambiente, me sipërfaqe ndërtimore 400 m2 në adresën
Uji i Ftohtë Vlorë, Zona Kadastrale 8602 me këto kufizime: V-shkallët e kampit; J-
shkallët e kampit; L-shkëmb dhe P-rruga automobilistike.
2. Me kontratat e qirasë të datës 01.12.2000 dhe 01.01.2002, objekti sa sipër i është dhënë
me qira të paditurit Fitim Veizaj, i cili e ka mbajtur atë deri në vitin 2008. Në përmbajtje
të kontratës se qirasë së lidhur ndërmjet palëve përcaktohet se objekti i dhënë me qira ka
këto ambiente: Godinë dykatëshe, me specifikimet përkatëse ku kati i parë shërben si
kuzhinë etj., si dhe ambient shërbimi hapur (lulishte), me banak druri, shatërvan e
kufizuar pjesërisht me kangjella hekuri e pjesërisht me mur dekorativ, një portë hyrje, si
dhe ambient i mbrapsëm me specifikimet përkatëse.
3. Sipas paditësit Kujtim Kapollari, i padituri Fitim Veizaj në pjesën hyrëse të lokalit, gjatë
periudhës së ushtrimit të aktivitetit tregtar në ambientet e marra me qira ka ndërtuar një
kioskë pa leje ndërtimi, e cila nuk është hequr prej tij në përfundim të kontratës së qirasë.
4. Në situatën faktike sa sipër paditësi Kujtim Kapollari, duke pretenduar se ndërtimi i bërë
nga i padituri Fitim Veizaj, (si ndërtim pa leje) në sipërfaqen funksionale të objektit Bar-
Restorant “Shpella-Semak” cenon jo vetëm objektin në pronësi të tij por dhe pengon
ushtrimin e aktivitetit tregtar i është drejtuar gjykatës së shkallës së parë me padinë sa
sipër.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.1789, datë 04.10.2011, ka vendosur:
“Pranimin e padisë së paditësit Kujtim Kapollari. Pushimin e cenimit në pronësi duke u
detyruar i padituri Fitim Veizaj të heqë kioskat e vëna përpara derës së lokalit të quajtur
Bar-Restorant “Shpella-Semak”, e cila është në pronësinë e paditësit dhe mospërsëritjen
në të ardhmen të këtij veprimi”.
6. Në marrjen e këtij vendimi Gjykata ka arsyetuar se:”...omissis...Me provat e paraqitura
në këtë proces vërtetohet në mënyrë të dukshme se paditësi Kujtim Kapollari është cenuar
në pronësinë e tij, nga ndërtimet e paligjshme të bëra nga ana e të paditurit Fitim Veizaj.
Pasoja e ardhur mosfunksionimi prej tre vjetësh i Bar-Restorant “Shpella” në pronësi të
paditësit ka si shkak ndërtimin, zaptimin e truallit dhe ushtrimin e aktivitetit në mënyrë të
paligjshme nga ana e të paditurit Fitim Veizaj. Për këtë arsye ai duhet të detyrohet të
heqë nga oborri të gjitha punimet e bëra.(...).”
7. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.730, datë 03.07.2012, ka vendosur: Prishjen e
vendimit nr.1789, datë 04.10.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë dhe pushimin e
çështjes.
8. Gjykata e apelit ka arsyetuar se: “...omissis...Gjykata e Apelit konstaton se padia e
paditësit, nuk duhej të ngrihej prej administratorit të shoqërisë, pasi ai nuk gëzon
legjitimimin aktiv, por prej vetë “Shyze” sh.p.k si person juridik privat. Shkaku i
pretenduar në ankim prej të paditurit se është Shoqëria ajo që është pronare e Bar
Restorant “Shpella-Semak”, gjendet i mbështetur në ligj dhe për rrjedhojë, në zbatim të
nenit 32 të K.Pr.Civile, interesin për ngritjen e padisë civile e ka personi juridik.(...).”
9. Kundër vendimit nr.730, datë 03.07.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs
paditësi Kujtim Kapollari, i cili kërkon prishjen e vendimit të kësaj gjykate dhe lënien
220
në fuqi të vendimit nr.1789, datë 04.10.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me
shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të vendimit.

10.2. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej
saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
10.3. Neni 20 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të zbatohet
parimi i kontradiktoritetit.
Ajo e mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet, shpjegimet, dokumentet e provat e
tjera të treguara ose të sjella nga palët, kur këto të fundit kanë qenë në gjendje të
debatojnë sipas parimit të kontradiktoritetit.”
11. Dispozitat e Kodi Civil në të cilat është parashikuar:
11.1. Neni 302 i K.Pr.Civile: “Pronari ka të drejtë të kërkojë nga cilido që e cenon
në pronësinë e tij, por pa u zhveshur nga posedimi, të pushojë cenimin dhe të mos
përsërisë këtë në të ardhmen, dhe, kur është rasti të shpërblejë dëmet që mund t’i
ketë shkaktuar.”
12. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht paditësi Kujtim Kapollari legjitimohet

vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësi Kujtim Kapollari përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.730, datë 03.07.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë .
përfundimin se vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit
procedural dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për shqyrtim asaj
gjykate.
16. Kolegji konstaton se gjykata e shkallës së parë ka pranuar padinë me arsyetimin se,
vërtetohet në mënyrë të dukshme se paditësi Kujtim Kapollari është cenuar në pronësinë
e tij, nga ndërtimet e paligjshme të bëra nga ana e të paditurit Fitim Veizaj. Pasoja e
ardhur mosfunksionimi prej tre vjetësh i Bar-Restorant “Shpella” në pronësi të paditësit
ka si shkak ndërtimin, zaptimin e truallit dhe ushtrimin e aktivitetit në mënyrë të
paligjshme nga ana e të paditurit Fitim Veizaj.
17. Në të kundërt gjykata e apelit në rivlerësim të të njëjtave prova ka arritur në përfundimin
e kundërt duke vendosur prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin
e gjykimit të çështjes me arsyetimin se padia e paditësit, nuk duhej të ngrihej prej
administratorit të shoqërisë, pasi ai nuk gëzon legjitimimin aktiv, por prej vetë “Shyze”
221
sh.p.k si person juridik privat. Shkaku i pretenduar në ankim prej të paditurit se është
Shoqëria ajo që është pronare e Bar Restorant Shpella-Semak, gjendet i mbështetur në
ligj dhe për rrjedhojë, në zbatim të nenit 32 të K.Pr.Civile, interesin për ngritjen e
padisë civile e ka personi juridik. Në vazhdim gjykata e apelit ka arsyetuar se sa më
sipër çmohet prishja e vendimit dhe pushimi i gjykimit të çështjes, pasi ndodhemi para
një padie që nuk mund të ngrihet prej paditësit Kujtim Kapollari.
18. Kolegji konstaton se ky përfundim i gjykatës së apelit është rrjedhojë e zbatimit të
gabuar të ligjit procedural civil lidhur me vlerësimin e situatës juridike kur nuk mund të
ngrihet një padi sipas nenit 468 të K.Pr.Civile me pasojë pushimin e gjykimit.
19. Kolegji vlerëson se gjykata e apelit, nga njëra anë, ndonëse nga pikëpamja formale
procedurale argumenton lidhur me disponimet për pushimin e gjykimit të çështjes, nga
ana tjetër, gabon kur arsyeton se jemi përpara një padie që nuk mund të ngrihet nga
paditësi.
20. Gjykata e Lartë në praktikën e saj gjyqësore ka parashtruar në mënyrë të konsoliduar
kuptimin dhe interpretimin që duhet të bëhet lidhur me dispozitën e nenit 468 të
K.Pr.Civile, veçanërisht lidhur me “padinë që nuk mund të ngrihet”.
21. Kështu, në interpretim të dispozitës së nenit 468 të K.Pr.Civile, duhet të mbahet parasysh
se padia nuk mund të ngrihet në rastet e mungesës të parakushteve procedurale, si
ekzistenca e gjyqvarësisë (neni 58 i K.Pr.Civile); mungesa e zotësisë së palëve (nenet 33
dhe 91 të K.Pr.Civile); dhe në raste të mungesës së kushteve themelore të padisë, të tilla
si mungesa e legjitimitetit formal dhe interesit për të ngritur padi (neni 184 i
K.Pr.Civile), si dhe kur e drejta e pretenduar të mbrohet nëpërmjet vendimit të gjykatës
nuk është parashikuar në një normë të së drejtës. Parakushtet procedurale janë kushte për
krijimin e marrëdhënies procedurale; mungesa e tyre nuk pengon inicimin e procesit, por
përbën pengesë për shqyrtimin e themelit të çështjes. Mungesa e legjitimitetit procedural
(formal) pas sjell pushimin e gjykimit të padisë, ndërsa mungesa e legjitimitetit
substancial pas sjell rrëzimin e saj.
22. Interesi për të ngritur një padi është një element i së drejtës së padisë. Ai dallon nga
interesi material për mbrojtjen e të cilit shërben padia. Kjo për arsye sepse janë të
dallueshme dy të drejta, ajo materiale dhe ajo procedurale, që ushtrohet për mbrojtjen e
së parës. Interesi për të ngritur padi është një interes procedural, dytësor dhe instrumental
në lidhje me interesin material dhe ka për objekt vendimin që i kërkohet gjykatës të japë
si mjet për arritjen e përmbushjes së interesit material, i cili është cenuar apo shkelur nga
sjellja e palës tjetër ose nga gjendja faktike objektive ekzistuese. Pra, interesi për të
ngritur padi lind nga domosdoshmëria për të mbrojtur interesin material dhe për këtë
arsye, në esencë, presupozon njohjen e cenimit të një interesi që mund të përmbushet
duke kërkuar mbrojtjen në gjykatë. (vendimi i Kolegjit Civil nr.264, datë 18.04.2013)
23. Kolegji Civil evidenton se, nga pikëpamja teorike, nëse gjatë gjykimit nuk vërtetohet
pronësia e paditësit mbi sendin objekt gjykimi dhe as që nga ana e të paditurit mohohet
pronësia e paditësit mbi atë send, atëherë do të ndodheshim përpara mungesës së
legjitimimit real, i cili nuk do t’i humbiste palës të drejtën për të ngritur padi, por nuk do
të çonte në rrëzimin e saj si të pabazuar. Legjitimimi real (legitimatio ad causam)
nënkupton marrëdhënien subjektive mes paditësit dhe të paditurit ndaj së drejtës
subjektive për mbrojtjen e së cilës është vënë në lëvizje procesi gjyqësor. Pala
ndërgjyqëse gëzon legjitimim real nëse gjatë gjykimit vërteton se e drejta subjektive që
rrjedh nga marrëdhënia juridiko-civile me të cilën lidhet konflikti, i takon asaj dhe palës
tjetër. Pra, është e drejta materiale ajo që përcakton legjitimimin real të palëve
ndërgjyqëse në gjykim dhe në këtë kuptim vetë thelbi i gjykimit është përcaktimi se cilës
palë i takon realisht e drejta subjektive.
222
24. Interesi në gjykim përcakton edhe pozitën procedurale të palëve në proces. Kështu,
personi që, duke pretenduar se e drejta subjektive i takon atij, i drejtohet gjykatës për të
kërkuar njohjen ose rivendosjen e kësaj të drejte të shkelur nga një person tjetër që e
thërret në gjykim, quhet paditës (legjitimimi aktiv). Ndërsa, personi të cilit i drejtohet
kërkimi, duke pretenduar se është ky person që ka shkelur, cenuar apo mohuar të drejtën
e paditësit, quhet i paditur (legjitimimi pasiv). Legjitimimi aktiv konsiderohet ndryshe si
legjitimimi për të kërkuar, ndërsa legjitimimi pasiv, si legjitimi për të kundërshtuar.
Legjitimimi procedural është kusht për vazhdimin e gjykimit, ndërsa legjitimimi real i
takon shqyrtimit gjyqësor të themelit të çështjes, për të cilin gjykata shprehet në
vendimin përfundimtar.
25. Në thelb, ngritja e padisë, hartimi dhe paraqitja e kërkesëpadisë, janë mjeti procedural
me të cilin paditësi vë në lëvizje gjykatën, kur pretendon se ka një të drejtë subjektive,
për të njohur a mbrojtur, e cila gjen mbështetje në të drejtën pozitive, si nga pikëpamja
materiale ashtu edhe nga ajo procedurale (për t’iu drejtuar gjykatës). Nëse ajo që,
konkretisht, paditësi pretendon se i është cenuar apo që duhet t’i njihet, parashikohet nga
e drejta pozitive në aspektin material, e akoma më tej, nëse e drejta pozitive i njeh
paditësit të drejtën që këtë të kërkojë ta realizojë nëpërmjet gjykatës, atëherë gjykata ka
detyrimin të vijojë me shqyrtimin dhe zgjidhjen e çështjes për të verifikuar nëse ajo
kërkohet konkretisht me padi (në objekt) është e mbështetur edhe në prova e në ligj.
26. Duke ju kthyer çështjes në gjykim, duke qenë se padia ka si kërkim detyrimin për
pushimin e cenimit në pronësi, Kolegji Civil vlerëson se ky lloj kërkimi i përket
gjithmonë juridiksionit gjyqësor dhe mund të realizohet para gjykatës me anë të padisë.
27. Si përfundim, bazuar në interpretimin dhe zbatimin e drejtë të ligjit sikurse parashtrohet
më sipër në këtë vendim, Kolegji vlerëson se vendimi nr.730, datë 03.07.2012, i
Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të prishet dhe çështja ti dërgohet për rishqyrtim asaj
gjykate me tjetër trup gjykues.
28. Në rigjykim në Gjykatën e Apelit Vlorë, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
mësipërme, në respektim së të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin
(neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen ta zgjidhë atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi (neni 16).
29. Kështu gjykata e apelit duhet të vlerësojë të drejtën e pretenduar nga paditësi në
përputhje me aktin e pronësisë, vërtetim nga dokumentet hipotekore nr.963, datë
01.03.1993, sipas të cilit në emër vetëm të tij është regjistruar objekti Bar-Bufe “Tunel-
Shpella” (Shpella-Semak)1, i përbërë nga 16 ambiente, me sipërfaqe ndërtimore 400 m2
në adresën Uji i Ftohtë Vlorë, Zona Kadastrale 8602 dhe kufizimet përkatëse, si dhe
sjelljen e të paditurit në përputhje me këtë të drejtë.
30. Sa sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.730, datë 03.07.2012, i
Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural dhe
material dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në
Gjykatën e Apelit Vlorë, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE:
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile.
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.730, datë 03.07.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 14.10.2015
223
Nr. 00-2015-3504 i Vendimit (432)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA “SPECIAL GAZ 1” SH.A,

në mungesë.
I PADITUR: BEQIR ÇELA, në mungesë.
MARJANTHI ÇELA, në mungesë.
ZYRA E PËRMBARIMIT FIER, në mungesë.
OBJEKTI:
Deklarimi i pavlefshmërisë së titullit ekzekutiv,
kontratë huadhënie me nr.458 rep nr.182 kol.
për të cilën është lëshuar urdhri i ekzekutimit
me vendim nr.84 datë 18.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Kundërshtim i veprimeve përmbarimore.
Pezullimin e ekzekutimit të vendimit.
Baza Ligjore: Nenet 609 dhe 610 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Fier, me vendimin nr.ska, datë 23.03.2011, ka

vendosur:
“Pezullimin e vendimit nr.84 datë 18.02.2011 me të cilin është lëshuar urdhëri
i ekzekutimit për aktin noterial nr.458 për, nr.182 kol, datë 23.01.2009, të
Zyrës së Notërisë”.
Gjykata e Apelit Vlore, me vendimin nr.143, datë 21.07.2011, ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka, datë 23.03.2011, të Gjykatës së Shkallës
së Parë Fier”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlore, ka ushtruar rekurs pala e paditur

Beqir Çela, Marjanthi Çela, te cilët kërkojnë ndryshimin e vendimit e Gjykatës e Rrethit
Gjyqësor Fier, dhe te vendimit te Gjykatës se Apelit Vlorë, duke parashtruar këto shkaqe:
 Kontratat dhe pagesat e sjella prej palës paditëse në këtë gjykim bëjnë fjalë për blerje
toke dhe nuk kanë lidhje me çështjen objekt gjykimi,pasi kjo palë mund të ketë hyrë
disa herë në marrëdhënie kontraktuale me palën e paditur por kjo nuk nënkupton se ka
shlyer një pjesë të detyrimit.
224
 Konkretisht bazuar edhe në vendimin unifikues nr.13, datë 24.03.2004, i Gjykatës së
Lartë se: Kur dihet se që të lëshohet urdhri i ekzekutimit , është e nevojshme që
vendimi gjyqësor,i cili përbën titull ekzekutiv ,të përmbajë një vendim
përfundimtar,të plotë, saktësisht të përcaktuar dhe ta pa kushtëzuar të detyrimit të
debitorit ndaj kreditorit, ose kreditorëve ( kur ata janë më shumë se një ,sikurse në
çështjen objekt gjykimi).”
 Pra vendimi nr.84, datë 18.02.2011, i Gjykatës së Shkallës së Parë Fier është i drejtë,
kur e ka cilësuar kontratë titull ekzekutiv ,pasi detyrimi i debitorit është i përcaktuar
saktësisht, nuk ka qenë apo është i kushtëzuar nga asnjë detyrim tjetër i debitorit ndaj
kreditorit.
 Në këtë rast bazuar edhe tek Vendimi Unifikues nr.980, datë 29.09.2000, të Gjykatës
së Lartë shprehet se:“Akti noterial si titull ekzekutiv ,duhet të përmbajë në vetvete një
veprim juridik me detyrim të një anshëm dhe abstrakt për pagimin e një shume të
caktuar më para. Gjithashtu detyrimi i kërkueshëm që përmbahet në të, nuk mund të
konstatohet për mos ekzistencë të tij në kohën e hartimit e të nënshkrimit të aktit ,dhe
as lind nevoja të provohet. Ai prezumohet i vërtetë. Akti për pagimin e një shume në
para, i hartuar në formën e një deklarate noteriale duke qenë titull ekzekutiv, mund të
goditet vetëm për falsitet ose të kundërshtohet vetëm për shkaqet e parashikuara në
nenin 609 të K.Pr.C.

VËREN
Pala paditëse shoqëria “Special Gaz 1” sh. a, është person juridik i së drejtës shqiptare
regjistruar më datë 02.06.2003 me objekt të veprimtarisë auto servis mjetesh të markave të
ndryshme, tregtim me shumicë e pakicë të pjesëve të këmbimit etj me NIPT K33002409 K.
Pala paditëse shoqëria “Special Gaz 1” sha në cilësinë e huamarrësit, ka lidhur
kontratën noteriale të huasë në nr.458 rep, nr.182 kol, datë 23.11.2009, me të paditurin Beqir
Çela, me cilësinë e huadhënësit, sipas të cilës ky i fundit i ka dhënë hua paditësit një shumë
prej 30.000.000 lekësh me kohëzgjatje 2 vjet.
Pala paditëse shoqëria “Special Gaz 1” sh.a brenda afatit nuk e ka përmbushur
detyrimin e në këto kushte i padituri Beqir Çela ka kërkuar pranë Gjykatës së Shkallës së
Parë Fier lëshimin e urdhrit të ekzekutimit. Me vendimin nr.84, datë 18.02.2011, të Gjykatës
së Shkallës së Parë Fier është lëshuar urdhri i ekzekutimit për aktin noterial nr.458, rep,
nr.182 kol, datë 23.01.2009 të Zyrës së Noterisë Fier. Për sa më sipër, pala paditëse Beqir
Çela i është drejtuar zyrës së përmbarimit për vënien në ekzekutim të titullit ekzekutiv
lëshuar me vendimi nr.84, datë 18.02.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier.
Pala paditëse shoqëria “Special Gaz 1” sh. a, pas marrjes së njoftimit nr.682, datë
22.02.2011, nga Zyra e Përmbarimit për ekzekutimin vullnetar të urdhrit të ekzekutimit ka
kërkuar me padinë objekt gjykimi deklarimin e pavlefshëm të titullit ekzekutiv sipas nenit
510 të K.Pr.Civile. Pala paditëse shoqëria “Special Gaz”sha ka pretenduar se titulli ekzekutiv
nuk ekziston, pasi kontrata e huasë nr.458, nr.182 kol, datë 23.11.2009, nuk mund të
barazohet me aktet noteriale me detyrime të përcaktuar të cilat në zbatim të nenit 510 të
K.Pr.Civile janë tituj ekzekutiv.
Ndodhur para këtij fakti, në seancën gjyqësore të datës 23.03.2011, nga pala paditëse
është kërkuar pezullimi i vendimit nr.84, datë 18.02.2011, me të cilin është lëshuar urdhri i
ekzekutimit për aktin noterial nr.458 rep., nr.182 kol., datë 23.01.2009, të Zyrës së Noterisë
Fier.
225
Gjykata e Shkallës së Parë Fier, me vendimin nr.s’ka, datë 23.03.2011, ka
vendosur: “Pezullimin e vendimit nr.84, datë 18.02.2011, me të cilin është lëshuar urdhri i
ekzekutimit për aktin noterial nr.458 rep, nr.182 kol, datë 23.01.2009, të Zyrës së Noterisë”.
“Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka, datë 23.03.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Fier”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlore, ka ushtruar rekurs pala e paditur
Beqir Çela, Marjanthi Çela, te cilët kërkojnë ndryshimin e vendimit e Gjykatës e Rrethit
Gjyqësor Fier, dhe të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Nga ana tjetër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Fier me vendimin nr.896, datë 31.05.2011, e ka zgjidhur çështjen në themel dhe
ka vendosur:” Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë, pasi e ka gjykuar çështjen në themel.
Deklarimin e pavlefshëm të titullit ekzekutiv kontratës huadhënies nr.458, datë 23.01.2009,
për të cilën është lëshuar urdhri i ekzekutimit me vendimin nr.84, datë 18.02.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, duke e konsideruar titullin ekzekutiv të paqenë. Anulimin e
veprimeve përmbarimore të kryera nga Zyra e Përmbarimit Fier në zbatim të këtij vendimi.
Ligjërimin e masës së pezullimit të veprimeve përmbarimore. Rrëzimin e kërkesë padisë për
të paditurën Marjanthi Cela”.
Mbi ankim të palës së paditur Beqir Çela Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.209,
datë 01.12.2011, ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.896, datë 31.05.2011, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier dhe rrëzimin e padisë.
Kundër vendimit nr.209, datë 01.12.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar
rekurs pala paditëse Shoqëria “ Special Gaz 1” sh. a. me anë të të cilit kërkon prishjen e
vendimit nr.209, datë 01.12.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.896, datë 31.05.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë me vendimin nr.77, datë 12.02.2015, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.209,
datë 01.12.2011, i Gjykatës së Apelit Vlorë”.
Kolegji Civil vlerëson se në këto kushte, kur është gjykuar çështja e themelit, gjykimi
i kërkesës për “Pezullimin e vendimit nr.84, datë 18.02.2011, me të cilin është lëshuar urdhri
i ekzekutimit për aktin noterial nr.458 rep, nr.182 kol, datë 23.01.2009, të Zyrës së
Noterisë”, duhet të pushohet pranë kësaj gjykate.
Sipas nenit 203 të K.Pr.C: “Sigurimi i padisë lejohet për të gjitha llojet e padive dhe
në çdo fazë të gjykimit, derisa vendimi të ketë marrë formë të prerë….”,si dhe nenit 211 të
KPrC: “……Kur vendoset refuzimi i padisë ose pushimi i gjykimit të saj gjykata vendos
heqjen e sigurimit të padisë, e cila zbatohet kur vendimi të marrë formë të prerë…...
Sa më sipër, vendimi për pranimin e kërkesës për sigurimin e padisë, si një vendim i
ndërmjetëm i marrë nga gjykata gjatë gjykimit të çështjes, ka lidhje me vendimin
përfundimtar të dhënë prej saj. Pasi nëse do të pranohej padia, gjykata do të ligjëronte
sigurimin e padisë dhe nëse do të rrëzohej padia, masa e sigurisë do të binte.
Në këto kushte, me marrjen formë të prerë të vendimit të themelit nr.896, datë
31.05.2011, të gjykatës së shkallës së parë Fier, prishur me vendimit nr.209, datë 01.12.2011,
të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka rënë edhe masa e sigurisë së padisë dhe duke qenë se kërkesa
ka mbetur pa objekt, nuk mund te vazhdojë gjykimi i kësaj çështjeje.
226
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485 pika “e” tё K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.143, datë 21.07.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.s’ka, datë 23.03.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe pushimin e
gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 14.10.2015
227
Nr. 00-2015-3505 i Vendimit (433)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 14.10.2015, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.1243-00073-

00-2012, që u përket palëve:
PADITËS: PROKURORIA E RRETHIT VLORË,

(në mungesë)
E PADITUR: PASQUALINA DI GREGORIO, përfaqësuar
në gjykim nga Av. Artur Asllani dhe
Av. Ervin Bano.
PERSONA TË TRETË: ZYRA E GJENDJES CIVILE, KOMUNA
VLLAHINË, (në mungesë)
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e martesës së lidhur me aktin nr.39, datë 14.07.1998,
midis të ndjerit Arben Aliaj dhe të paditurës Pasqualina Di Gregorio.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 153 të K.Pr.Civile,
neni 21 i ligjit nr.6599, datë 29.06.1982,
neni 1 i Dekretit nr.4189, datë 05.12.1996,
"Mbi martesën e shtetasve shqiptarë me të huaj.”

vendosur:
“Pranimin e padisë të paditësit prokuroria pranë Gjykatës së rrethit Gjyqësor
Vlorë.
Deklarimin e pavlefshëm të martesës të lidhur në datë 14.07.1998 midis z.
Arben Aliaj dhe zj. Pasqualina di gregorio.
Akti i martesës me nr.39, datë 14.07.1998 i mbajtur nga Zyra e Gjendjes
Civile pranë Komunës Vllahinë deklarohet i falsifikuar.
Urdhërohet sekretaria gjyqësore që një kopje të këtij vendimi t’i dërgohet
prokurorisë pranë Gjykatës së rrethit Gjyqësor Vlorë si dhe zyrës civile të
rrethit Vlorë, zyrës së Gjendjes Civile pranë Komunës Vllahinë për të kryer
fshirjen regjistër të martesave”.

“Lënien në fuqi të vendimit nr.277, datë 09.02.2010, të Gjykatës së Shkallës
së Parë Vlorë”.
228
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur,
Pasqualina di Gregorio, më datë 08.02.2012, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të
gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë, për
këto shkaqe:
 Gjykatat kanë analizuar dhe zbatuar në mënyrë të gabuar ligjin, provat dhe faktet,
rrethana këto që i kanë çuar në vendime të gabuar dhe jo në përputhje me ligjin.
 Prokuroria ka kërkuar pavlefshmërinë e martesës me shkakun se nuk është marrë
miratimi nga organi kompetent shtetëror, sipas Dekretit nr.4189/1966 “Mbi martesën
e shtetasve shqiptar me të huaj”.
 Gjatë gjykimit ky pretendim rezultoi i pavërtetuar dhe gjykatat nuk deklaruan
pavlefshmërinë e martesës për këtë shkak, por për shkaqe të tjera, të cilat në kuptim
të dispozitave të zbatueshme për rastin konkret (Kodi i Familjes vitit 1982 dhe
Dekreti nr.4189/1966), nuk përbëjnë shkaqe për pavlefshmërinë e martesës.
 Pikërisht, pranimi i padisë për rrethana, që në kuptim të ligjit, nuk përbëjnë shkak
pavlefshmërie për martesën time me të ndjerin Arben Aliaj, i bëjnë vendimet e
gjykatave të pambështetur në ligj dhe në provat e administruara gjatë gjykimit.
 Si rrethana pavlefshmërie, të cilat interpretohen dhe arsyetohen nga gjykatat në
kundërshtim me ligjin, janë konsideruar fiktivitetit dhe mungesa e karakterit publik të
lidhjes së martesës.
 Nga njëra anë, vetë gjykatat pranojnë se “është e vërtetë se në asnjë nga këto
dispozita (Kodi i Familjes të vitit 1982) nuk parashikohet si shkak pavlefshmërie
mosrespektimi i formës dhe karakterit publik i martesës”, por nga ana tjetër, po për
këto arsye deklarojnë pavlefshmërinë e martesës.
 Sipas neneve 12, 18 dhe 19 të Kodit të Familjes të vitit 1982, pasi anëtari i ish
këshillit popullor ka verifikuar identitetin e bashkëshortëve të ardhshëm dhe pasi
sigurohet se nuk ka asnjë pengesë ligjore për lidhjen e martesës dhe ju ka shpjeguar
të drejtat dhe detyrat që do të kenë bashkëshortët e ardhshëm, lidhja e martesës kalon
në dy faza.
 Faza e parë ka të bëjë me deklarimin, marrjen e pëlqimit të bashkëshortëve të
ardhshëm, duke i deklaruar ata të lidhur në martesë si burrë e grua. Për rastin
rezulton se ne (unë dhe i ndjeri Arben Aliaj) kemi bërë deklarimet tona dhe kemi
dhënë pëlqimin me vullnet të lirë për t’u lidhur me martesë.
 Ndërsa, faza e dytë ka të bëjë me hartimin e aktit të martesës nga organi shtetëror
dhe nënshkrimi i tij nga bashkëshortët e ardhshëm dhe personat e tjerë të kërkuar nga
neni 18 i K.Familjes, si provë dokumentare të realizimit të martesës. Respektimi i
formës së lidhjes së martesës është i lidhur jo me vërtetësinë e fakteve të pasqyruara
në këtë akt solemn, por me provën e fakteve të pasqyruar në këtë akt.
 Edhe për këto rrethana, ka rezultuar se akti i martesës është nënshkruar nga ne
bashkëshortët e ardhshëm dhe punonjësit e organit shtetëror kompetent, por është
vënë në diskutim nënshkrimi i dy dëshmitarëve, që sipas aktit të ekspertimit grafik
nënshkrimet e tyre nuk janë origjinale.
 Në kuptim të dispozitave të përmendura më sipër, vlefshmëria e martesës edhe pse
mund të provohet me aktin e martesës, mund të shpallet e pavlefshme nëse bie në
kundërshtim me kriteret e përcaktuar nga ligji (objektive dhe subjektive), ndërsa, për
rastin e mungesës së dokumentit, aktit të martesës, martesa nuk mund të shpallet e
pavlefshme.
 Parregullsitë e aktit të martesës mund të sjellin vetëm pasoja administrative për
punonjësin që ka hartuar aktin, por nuk ndikojnë në vlefshmërinë ose jo të martesës.
229
 Edhe në rastin e një akti martese false, siç pretendojnë gjykatat, vlefshmëria e lidhjes
së martesës nuk mund të vihet në dyshim, përsa kohë falsitetet nuk kanë të bëjnë me
pëlqimin (vullnetin) e shprehur nga bashkëshortët e ardhshëm dhe me organin
shtetëror kompetent që ka dhënë këtë pëlqim (neni 21 i K.Familjes vitit 1982).
 Për rastin konkret, akti i martesës është mbajtur në zyrën e Gjendjes Civile Komuna
Vllahinë dhe është nënshkruar rregullisht nga ne bashkëshortët e ardhshëm dhe nga
përfaqësuesi i organit shtetëror kompetent, përsa kohë nënshkrimi i tij nuk rezultoi i
falsifikuar. Janë të mjaftueshme këto rrethana fakti dhe ligji që nuk cenojnë
vlefshmërinë e martesës.
 I pambështetur në ligj dhe në prova është argumenti tjetër, ai i fiktivitetit, që përdor
gjykata si shkak pavlefshmërie. Nuk përbëjnë arsye ligjore dhe fiktivitet diferenca e
madhe në moshë e bashkëshortëve, dijenia ose jo e familjarëve dhe/ose deklarimi i
bashkëshortëve si beqarë në Itali.
 Për më tepër gjykata nuk argumenton se pse diferenca e moshës duhet të
konsiderohet “e madhe” apo kur një diferencë në moshë midis dy bashkëshortëve
është normale.
 Përsa i përket padijenisë së familjarëve të të ndjerit Aliaj dhe deklarimit të
bashkëshortëve si beqarë, gjykatat janë mjaftuar në hamendësime dhe jo me
argumente të nxjerra nga provat e administruara gjatë gjykimit.

VËREN
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se shtetasi Arben Aliaj, i datëlindjes
25.02.1977, shtetas shqiptar me banim në fshatin Peshkëpi, Komuna Vllahinë, Qarku Vlorë
ka lidhur martesë me të paditurën e këtij gjykimi, Pasqualina di Gregorio, shtetase italiane,
banuese në Teramo, Itali. Martesa është celebruar pranë zyrës së Gjendjes Civile Komuna
Vllahinë, për të cilën është mbajtur akti i martesës nr.39, datë 14.07.1998.
Martesa ka patur efekte ligjore deri më datën 05.07.2006, pasi pas kësaj date ajo ka
përfunduar për shkak të vdekjes të Arben Aliaj gjatë një aksidenti në punë në Itali ku punonte
përkohësisht si emigrant ekonomik.
Familjarët e të ndjerit Arben Aliaj, mbas vdekjes së tij kanë interesuar për të drejtat
pasurore që rrjedhin nga trashëgimia ligjore, si dhe kanë paraqitur kërkesën për të përfituar
shumën e sigurimit. Kërkesa e tyre është refuzuar për shkak se ata nuk mund të ishin
përfitues ligjor, mbasi ky përfitim i ka kaluar bashkëshortes së tij.
Mbi ankesën e paraqitur para Prokurorisë familjarët kanë kundërshtuar vlefshmërinë e
martesës.
Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me pretendimin se lidhja e
martesës midis të ndjerit Arben Aliaj dhe të paditurës Pasqualina di Gregorio është bërë pa
miratimin e organit shtetëror të autorizuar sipas dekretit nr.4189, datë 05.12.1966, “Mbi
martesat e shtetasve shqiptarë me të huajt”, me padi ka kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar
në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
Gjatë gjykimit është kryer akt ekspertimi grafik nga i cili ka rezultuar se nënshkrimet
e dëshmitarëve që kanë nënshkruar aktin martesor nuk janë origjinale dhe mbi këtë fakt
prokuroria ka parashtruar si rrethanë tjetër të pavlefshmërisë së martesës edhe fiktivitetit si
dhe mungesën e karakterit publik të lidhjes së martesës, për shkak të falsitetit të aktit
martesor, mbasi dy dëshmitarët e shënuar si të pranishëm në aktin e martesës nuk kanë
firmosur.
230
Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur ka parashtruar se për lidhjen e martesës është
dhënë pëlqimi nga organi kompetent shtetëror sipas ligjit të kohës; lidhur me aktin e
ekspertimit grafik, përsa i’u nënshkrimeve të dy dëshmitarëve, ky akt nuk ka vlerë, pasi ai
nuk ka të bëjë me objektin e të provuarit që, në rastin konkret nuk është regjistri i lidhjes së
martesës, por është vetëm vërtetimi i organit kompetent shtetëror që ka dhënë pëlqimin për
lidhjen e kësaj martese; fakti nëse ka patur ose jo dëshmitarë të pranishëm, nëse ata kanë
nënshkruar në lidhjen e martesës, nëse nënshkrimet janë ose jo të tyre nuk përbën shkak
pavlefshmërie martese.
vendosur: “Pranimin e padisë të paditësit prokuroria pranë Gjykatës së rrethit Gjyqësor
Vlorë. Deklarimin e pavlefshëm të martesës të lidhur në datë 14.07.1998 midis z. Arben Aliaj
dhe zj. Pasqualina di Gregorio.
Akti i martesës me nr.39, datë 14.07.1998, i mbajtur nga Zyra e Gjendjes Civile
pranë Komunës Vllahinë deklarohet i falsifikuar.
Urdhërohet sekretaria gjyqësore që një kopje të këtij vendimi t’i dërgohet prokurorisë
pranë Gjykatës së rrethit Gjyqësor Vlorë si dhe zyrës civile të rrethit Vlorë, zyrës së Gjendjes
Civile pranë Komunës Vllahinë për të kryer fshirjen regjistër të martesave”.
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “...martesa është lidhur në kundërshtim me
dispozitat që rregullojnë në formë dhe në përmbajtje martesën ç’ka e bën atë të pavlefshme
dhe si e tillë nuk sjell asnjë pasojë”; - “Martesa rezulton të jetë fiktive mbasi palët nuk kanë
demonstruar me veprimet e mëtejshme, që qëllimi i vërtetë i tyre të ketë qenë krijimi i
familjes së përbashkët”, fiktiviteti konstatohet edhe “...nga diferenca e madhe e moshës...”
(20 vjet) midis dy personave, si dhe “...nga kryerja e veprimeve juridike që palët kanë kryer
mbas lidhjes së martesës në Itali ku që të dy e kanë deklaruar vetën beqar”; - “Martesa
duhet të deklarohet e pavlefshme edhe për shkakun tjetër se është shkelur karakteri i saj
publik e cila parashikohet në nenin 16 të Kodit të Familjes. Në nenin 18 dhe 19 të ligjit
nr.6599 datë 29.06.1982 “Për miratimin e Kodit të Familjes” parashikohet prania dhe e dy
dëshmitarëve të cilët së bashku me nëpunësin e njësisë vendore dhe nëpunësin e gjendjes
civile vërtetojnë vullnetin e lirë të bashkëshortëve për të lidhur martesë”; - “Të pyetur me
cilësinë e dëshmitarëve në lidhje me praninë e tyre gjatë lidhjes së martesës dëshmitarët nuk
u shprehën të sigurt nëse kanë qënë të pranishëm dhe se nënshkrimet i përkisnin atyre apo jo
për shkak të kohës së gjatë që ka kaluar”, ndërkohë që nga akt ekspertimi grafik “...provohet
se nuk është nënshkruar nga dëshmitarët Lizeta Gjokaj dhe Albano Hoxhaj, ndërkohë që për
nënshkrimi i përfaqësuesit të pushtetit vendor Abedin Borakaj nuk është dhënë një
konkluzion definitiv nëse është ose jo nënshkrimi i tij”; - ndërsa pretendimi tjetër, ai i
mosmarrjes “...së pëlqimit nga autoriteti shtetëror..., ky pretendim nuk u provua”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.485, datë 17.05.2011, ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.277, datë 09.02.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë”.
Gjykata e apelit ndër të tjera ka arsyetuar se: “...Është e vërtetë se në asnjë nga këto
dispozitë (të Kodit të familjes vitit 1982) nuk parashikohet si shkak pavlefshmërie
mosrespektimi i formës dhe karakterit publik të martesës. Duke qenë një veprim që passjell
pasoja të rëndësishme për bashkëshortët, përcaktimi i karakterit publik të lidhjes së martesës
nuk është thjesht një akt ceremonial, por garanci për pasqyrimin e vullnetit të vërtetë të
bashkëshortëve të ardhshëm për të lidhur martesën dhe për të marrë përsipër të drejtat dhe
detyrimet e rrjedhura nga ky akt. Në këtë kuptim, ndryshe nga sa pretendohet në ankimin e të
paditurës, konstatimi i mosrespektimit të karakterit publik dhe formës së lidhjes së martesës,
në thelb cenon garancinë për vërtetësinë e vullnetit të bashkëshortëve të ardhshëm për të
lidhur martesën. Aq më tepër kur, rezulton e provuar se prania e dëshmitarëve të pasqyruar
në akt si të pranishëm gjatë lidhjes së martesës rezulton e pavërtetë. Në këtë kuptim,
mosrespektimi i formës së lidhjes së martesës gjykata e ka trajtuar si rast që passjell
231
pavlefshmërinë e saj, pikërisht për shkak të falsitetit të aktit që pasqyron këtë veprim juridik
kaq të rëndësishëm dhe për rrjedhojë edhe të mungesës së garancisë mbi vërtetësinë e
vullneteve të bashkëshortëve të shprehura në këtë akt”; - kjo analizë është “...trajtuar në
mënyrë të pandarë edhe me disa rrethana fakti të cilat me të drejtë janë interpretuar, së
paku, si shprehje e fiktivitetit të vullnetit të bashkëshortëve për të lidhur martesë të vërtetë”,
të tilla si diferenca e madhe në moshë, padijenia e plotë e familjarëve, qëndrimi i tyre “...në
disa veprime juridike të kryera në shtetin italian, pas lidhjes së martesës,...” që e kanë
konsideruar vetën beqarë, “...duke vënë në dyshim kështu edhe vërtetësinë e pasqyrimit të
vullneteve të tyre edhe në aktin e martesës”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Pasqualina
di Gregorio, më datë 08.02.2012, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së
apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë.
II. LEGJISLACIONI I APLIKUAR.
Nenet 31, 32, 153 të K.Pr.Civile,

Neni 21 i ligjit nr.6599, datë 29.06.1982, neni 1 i Dekretit nr.4189, datë 05.12.1996, i
martesës se shtetasve shqiptar me të huaj.”
III.KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala e paditur përbëjnë shkaqe

vendimeve te gjykatave te faktit dhe duke vendosur ndryshimin e tyre e rrëzimin e padisë.
faktit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj vendimi i këtyre gjykatave
duhet të ndryshohet dhe padia duhet të rrëzohet
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në mosmarrëveshjen konkrete jemi para një
padie për pavlefshmëri martese dhe nga ana e gjykatës së rrethit Vlorë, me kërkesë të
Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është vendosur pavlefshmëria e martesës
për shkak të mosrespektimi i formës së lidhjes së martesës gjykata e ka trajtuar si rast që pas
sjell pavlefshmërinë e saj, pikërisht për shkak të falsitetit të aktit që pasqyron këtë veprim
juridik kaq të rëndësishëm dhe për rrjedhojë edhe të mungesës së garancisë mbi vërtetësinë e
vullneteve të bashkëshortëve të shprehura në këtë akt .
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të japë konsiderata në lidhje me konceptin e
Pavlefshmërisë së Martesës.
Kodet e Civile (1982) në të cilin janë përfshirë edhe dispozitat mbi martesën, si edhe
Kodi i Familjes i vitit 2003 nuk kanë përcaktuar një klasifikim në lidhje me pavlefshmërinë e
martesës, por ka qenë doktrina e cila ka trajtuar në nivel teorik pavlefshmërinë e martesës në dy
aspekte të saj, në pavlefshmëri absolute dhe relative. Klasifikimi i këtyre rasteve si më sipër,
bëhet duke marrë për bazë elementë si: çfarë është cenuar; cili mund të reagojë; cilët janë
kufijtë e reagimit dhe cilat janë pasojat në njërin rast ose tjetrin.
Nga sa më sipër rezulton edhe një ndarje tjetër e konceptit të martesës, si “akt” dhe si
“marrëdhënie”, që janë shprehje të raportit që ekziston midis publikes dhe privates në fushën e
të drejtës familjare, në kuptimin që sa është publike dhe sa është private një martesë. Nëse
martesa si akt në vetvete mbart vese, akti ka lindur mbi një akt të vesuar apo të metë, ajo
transferohet në një marrëdhënie juridike të vlefshme. Kjo ndodh në të gjitha rastet kur
232
marrëdhënia juridike martesore, gjatë realizimit të saj “ndreq të metën ose vesin që mbart akti i
martesës. Në këtë kuptim pavlefshmëria origjinale e aktit të martesës, tashmë e ndrequr si pasojë
e krijimit të marrëdhënies apo raportit martesor të ndrequr, nuk ligjëson asnjë kundërshtim ose
goditje të martesës për pavlefshmëri, por mund të rezultojë me mbarimin e martesës nëpërmjet
zgjidhjes së saj.
Në rastin e përcaktimit të faktit se çfarë është cenuar nga martesa, do ti referohemi
intensitetit të cenimit të interesit publik dhe cenimit të interesit privat të individëve që e kanë
lidhur martesën. Kjo është edhe arsyeja që nëse ekziston vullnetit i bashkëshortëve dhe dëshira e
tyre e përbashkët ata mund ta shndërojnë një martesë relativisht të pavlefshme në një martesë të
vlefshme, sepse janë ata që janë parashikuar nga ligji për të vlerësuar sa e dobishme ka qenë kjo
marrëdhënie dhe efektivitetin e aktit të martesës. Të riparueshme me kërkesë të bashkëshortëve
nga gjykata janë të gjitha ato rastet kur martesa është lidhur në mungesë të pëlqimit të lirë të
bashkëshortëve ose të ekzistencës së lidhjeve ligjore midis palëve, ose martesës nën moshën 18
vjeç.
Përkundrazi në rast se jemi para lidhjes së një martese me gjithë kushtet ndaluese, ose
pengesave ligjore sikundër janë; mosha e mitur, sëmundja psikike, martesave e mëparshme,
marrëdhëniet e farefisnisë ose të krushqisë ose të adoptimit, intensiteti dhe cenimi i interesit
publik apo shtetëror është i tillë sa mund të legjitimojë këdo që ka një interes legjitim dhe aktual
për t’iu drejtuar gjykatës me një padi për pavlefshmëri absolute të martesës, në ndryshim nga një
martesë relativisht e pavlefshme që mund të kundërshtohet vetëm nga ana e të dy
bashkëshortëve.
Në lidhje me pasojat e një martese absolutisht të pavlefshme është jo ekzistuese, sepse
nuk ka ekzistuar kurrë dhe në fakt si e tillë nuk kërkon asnjë formalitet për ti dhënë fund,
pavarësisht kësaj një vendim deklarues i gjykatës është shumë herë i nevojshëm për të saktësuar
situatën ligjore të palëve. Një martesë absolutisht e pavlefshme karakterizohet nga mos prodhimi
i pasojave ndërsa në një martesë relativisht e pavlefshme i prodhon efektet e saj, ndonëse në
mënyrë të pasigurt e i paqëndrueshëm, që zgjat deri sa subjektet ose subjekti interesi i të cilit
është cenuar gjatë aktit të martesës nuk e konsideron me vend tu drejtohet autoriteteve
gjyqësore dhe të parashtrojë motivin e pavlefshmërisë relative të martesës. Martesa absolutisht e
pavlefshme është nul ab initio e cila nuk ka ekzistuar asnjëherë dhe “bashkëshortët” do të
konsiderohen si “bashkëjetues” me njëri tjetrin. Në lidhje me një martesë relativisht të
pavlefshme ajo do të konsiderohet e vlefshme derisa një vendim gjykate së juridiksionit
kompetent për shpalljen e e saj të pavlefshme.
Duke ju rikthyer objektit të mosmarrëveshjes konkret, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se në lidhje me pretendimet e ngritura nga ana e Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, në lidhje me mosrespektimi i formës së lidhjes së martesës, dyshimit në lidhje
me vërtetësinë e firmave të dëshmitarëve para përfaqësuesit të zyrës së gjendjes Civile, në
Komunën Vllahinë, ato nuk qëndrojnë pasi qoftë edhe mungesa e nënshkrimeve të
dëshmitarëve në një akt martese nuk e bën të pavlefshme martesën si marrëdhënie juridike të
posaçme dhe që gëzon mbrojtje të posaçme nga ana e legjislatorit.
Mungesa e nënshkrimeve të dëshmitarëve, apo sikurse është në rastin tonë mos
verifikimi i vërtetësisë së tyre për shkak edhe të kalimit të afateve të gjata kohore, nuk është
renditur nga legjislatori në rastet e pavlefshmërisë absolute të martesës, për të passjellë edhe
nulitetin e saj më pas.
Duke mos qenë në kushtet e një martese absolutisht të pavlefshme, prokuroria pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nuk ka asnjë interes të ligjshëm dhe aktual për të mbrojtur
nëpërmjet ngritjes së një padie me objekt si më sipër, dhe në këtë mënyrë kjo palë nuk gëzon
legjitimitet aktiv në lidhje me padinë për pavlefshmëri martese, dhe për këtë arsye padia e
paraqitur prej kësaj pale duhet të rrëzohet si e pa mbështetur në ligj.
233
Në lidhje me pretendimet pasurore që mund të kenë trashëgimtarët e të ndjerit Arben
Aliaj, ato mund të zgjidhen me anë të normave që rregullojnë trashëgiminë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 pika “d” të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.485, datë 17.05.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
nendimit nr.277, datë 09.02.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe rrëzimin e kërkesë
padisë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.
Tiranë, më 14.10.2015
234
Nr. 00-2015-3522 i Vendimit (434)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

02704-2012, që u përket palëve:
PADITËSA: RIZA ORHANI, ELVIRA ORHANI.

E PADITUR: SHOQËRIA E SIGURIMEVE “ATLANTIK”
SH.A.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të paguajë diferencën e shpërblimit
të dëmit pasuror dhe jo pasuror si dhe kamatë-vonesat
në lidhje me vdekjen në një aksident të shtetases Lilian Seiti (Orhani).
Baza Ligjore: Nenet 419 e vijues, 476 e vijues, 608 e vijues,
625,640 e në vijim të K.Civil.
Dekreti nr.295, datë 15.09.1992, “Për sigurimin e detyrueshëm
të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësin ndaj palëve të treta”,
Vendimi Unifikues i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës Lartë
nr.12, datë 14.09.2007.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.1798, datë 15.07.2011, ka

vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria e sigurimeve “Atlantik” sha të paguajë
në favor të paditësit Riza Orhani diferencën e dëmshpërblimit pasuror dhe jo
pasuror në shumën 4.199.749 lekë për vdekjen aksidentale të të ndjerës Liljana
Seiti (Orhani).
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria e sigurimeve “Atlantik” sh.a të paguajë
në favor të paditësit Elvira Orhani diferencën e dëmshpërblimit pasuror dhe jo
pasuror në shumën 4.199.749 lekë për vdekjen aksidentale të të ndjerës Liljana
Seiti (Orhani).
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria e sigurimeve “Atlantik” sha për të
paguar në favor të paditësave kamat-vonesat (pas tërheqjes së këstit të parë
dhe të dytë) në shumën 1.566.184 lekë.
Shpenzimet gjyqësore në shumën 521.285 lekë në ngarkim të palës së paditur
shoqëria e sigurimeve “Atlantik” sha.”
235
“Ndryshimin e vendimit nr.1798, datë 15.07.2011, të Gjykatës së shkallës së
parë Korçë si më poshtë:
Rrëzimin e padisë së paditësave Riza Orhani dhe Elvira Orhani kundër palës
së paditur shoqëria e sigurimeve “Atlantik” me objekt shpërblim dëmi, si të
pambështetur në prova dhe ligj.”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, nr.283, datë 13.04.2012, në

mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala
paditëse Riza dhe Elvira Orhani, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi me
ndryshime në lidhje me masën e dëmshpërblimit të vendimit të gjykatës së shkallës së parë,
për këto shkaqe:
- Gjykata e shkallës së parë dha një vendim të drejtë e të bazuar në ligj në lidhje me
pranimin e padisë, porse në kundërshtim me sa parashikohet në Vendimit Unifikues
nr.12/2007 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë gaboi në përcaktimin e
koefiçientit të dëmit.
- Gjykata e Apelit ka gabuar duke pranuar pretendimin e palës së paditur se kemi të
bëjmë me një dëm kontraktor. Ky qëndrim bie ndesh me arsyetimin e Vendimin
Unifikues nr.1/2008 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
- Nuk qëndron arsyetimi i gjykatës së apelit për parashkrimin e padisë në një afat 2
vjeçar sa kohë nuk jemi përpara një marrëdhënie kontraktuale. Pagesat e një pjese të
detyrimit nga pala e paditur kanë sjelle si pasojë ndërprerjen e afatit të parashkrimit.
Afati ka filluar të ecë më datë 10.06.2008.
- Nuk qëndron argumentimi se marrja e një vlere dëmshpërblimi përbën heqje dorë nga
kërkime të mëtejshme për dëm pasuror dhe jopasuror. Në thelb kjo deklaratë përbën
një kufizim të mundësive që ligji i ka njohur paditësave për të patur të drejta.
Deklarata në kuptim të nenit 610 të K.Civil është e pavlefshme.
- Argumentimi i përdorur nga gjykata e apelit bie ndesh dhe me qëndrimin e Kolegjit
Civil të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.25, datë 21.01.2010.
- Vlerësimi i dëmit dhe kamat vonesat do të duhet të ishin përcaktuar sipas variantit 3 të
akt ekspertimit, bazuar në Vendimin Unifikues nr.12/2007, të Kolegjeve të Bashkuara
të Gjykatës së Lartë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe diskutoi çështjen në tërësi
VËREN
“...Në datë 28.08.2007 në afërsi të fshatit Bulgarec në rrugën automobilistike Korçë-
Pogradec mjeti me targa KO 6074 A drejtuar nga ana e shtetasit Klodian Telhai për shkak të
shpejtësisë mbi normat e lejuara ka devijuar nga rruga dhe është rrezuar në kanalin anësor
pranë firmës “Larti” sh.p.k. duke u përplasur me një trung peme. Për pasojë ka mbetur e
vdekur pasagjerja Liliana Seiti (Orhani). Meqenëse drejtuesi i mjetit ka vdekur, procedimi
penal është pushuar nga ana e Prokurorisë së Rrethit Korçë. Pas vdekjes së shtetases Liliana
Seiti (Orhani) është kryer dhe ceremonia mortore e saj.
Me vendimin nr.124, datë 21.01.2008, të Gjykatës të Rrethit Gjyqësor Korçë është
çelur dëshmia e trashëgimisë ligjore për trashëgimlënësen Liliana Seiti, duke njohur si
trashëgimtar ligjor të radhës së parë bashkëshortin e saj Jorgo Seiti i cili trashëgon 2/4 pjesë
të pandara të pasurisë të trashëgimlënëses, si dhe trashëgimtarë ligjor të radhës së dytë
prindërit e saj, Riza Orhan dhe Elvira Orhan që trashëgojnë nga 1/4 pjesë të pandarë të
pasurisë të trashëgimlënëses. Paditësat në datë 27.11.2007 i janë drejtuar me kërkesë palës së
236
paditur Shoqëria e Sigurimeve” Atlantik” për shpërblimin e dëmit. Me marrjen e kërkesës kjo
shoqëri pasi ka shqyrtuar dokumentacionin ju ka ofruar paditësave dëmshpërblimin prej
900.000 lekë, i cili është tërhequr prej paditësve nëpërmjet të përfaqësuarit me prokurë të
posaçme nga Av. Albano Leka me dy këste të ndara në masën 450.000 lekë respektivisht në
datë 18.03.2008 dhe në datë 10.06.2008, sipas konfermave bankare të administruara gjatë
seancave gjyqësore.
Prej përfaqësuesit me prokurë të posaçme Av. Albano Leka dhe paditësit Riza Orhan
është nënshkruar deklarata noteriale me nr.1048 rep. dhe 75 kol. e datë 27.02.2008 ku
rezulton se: “deklarojmë se jemi rimbursuar plotësisht nga shoqëria “Atlantik” Sh.a Tiranë
dhe nuk ka asnjë pretendim pasuror ose jo pasuror tani dhe në të ardhmen në drejtim të kësaj
shoqërie, pasi ajo i ka përmbushur në mënyrë të kënaqshme detyrimet që rrjedhin nga polica
e sigurimit”.
Në datë 25.10.2011 paditësat Riza Orhan dhe Elvira Orhan kanë paraqitur kërkesë
padinë në gjykatë me objekt:
Detyrimin e palës së paditur të paguajë diferencën e dëmshpërblimit të dëmit pasuror
dhe jo pasuror (biologjik, moral dhe ekzistencial) si dhe kamat-vonesat në lidhje me vdekjen
në një aksident të shtetases Liliana Seiti (Orhani)...
Përfaqësuesi i palës së paditur gjatë seancave gjyqësore si dhe në konkluzionet
përfundimtare ka prapësuar se:
Paditësat Riza Orhani dhe Elvira Orhani me padinë në gjykim pasi kanë ezauruar
rrugën administrative nëpërmjet kërkesës për dëmshpërblim drejtuar të paditurit i cili në
përputhje me legjislacionin në fuqi ka përllogaritur masën e dëmshpërblimit dhe i ka ofruar
paditësave shumën 900.000 lekë si dëmshpërblim për aksidentin e datë 28.08.2007 ku ka
humbur jetën vajza e paditësave Liliana Seiti (Orhani).
Paditësat e kanë tërhequr dëmshpërblimin përkatës duke nënshkruar edhe një
deklaratë të njëanshme noteriale ku shprehen dakord me shumën e dëmshpërblimit të
akorduar nga shoqëria “Atlantik” Sh.a dhe se nuk kanë më pretendime për dëmshpërblim.
Paditësat pas këtij momenti nuk kanë qenë dakord me shumën e dëmshpërblimit
dhënë nga i padituri Shoqëria e Sigurimeve “Atlantik”, prandaj i janë drejtuar gjykatës me
padinë në gjykim, me të cilën kërkojnë detyrimin e palës së paditur të paguajë diferencën e
dëmit pasuror dhe jopasuror në vlerën 12.042.863 lekë.
Paditësat duke vepruar në këtë mënyrë kanë cënuar parimin e sigurisë juridike sepse
paraqitja e padive dhe pranimi eventual i tyre pas dhënies së shumës së detyrimit do ti vinte
kompanitë e sigurimit përballë riskut që për të njëtin rast sigurimi, të paguanin disa herë.
Në rastin konkret pala e paditur jo vetëm ka njohur detyrimin por edhe e ka
ekzekutuar atë duke e shuar në mënyrë përfundimtare. Me përmbushjen e detyrimit, fakt që
rezulton edhe nga deklarimi i vetë paditësave, rezulton se detyrimi është shuar me
ekzekutimin e tij ne përputhje me afatet e percaktuara nga ligji dhe duke treguar kujdesin e
duhur dhe saktësi në përmbushjen e detyrimit kontraktual konform Nenit 455 të K.Civil.
Akti i ekspertit i paraqitur në gjykim ka pasaktësi dhe gabime të rënda përsa i përket
mënyrës së llogaritjes sipas variantit të parë, duke përfshirë figura dëmi të cilat nuk janë
parashikuar në rregulloren nr.622/1, datë 15.012.1992, të Ministrisë së Financave.
Në lidhje me variantin e tretë të përllogaritjes në bazë të vendimit unifikues nr.12, të
Gjykatës së Lartë, ky variant lë shumë hapësirë për vlerësim në mënyrë jo korrekte të
dëmshpërblimit duke penalizuar në mënyrë të padrejtë shoqërinë e Sigurimeve “Atlantik”
Sh.a.
Përsa i përket llogaritjes së kamat vonesave përllogaritja është bërë jo në përputhje me
ligjin pasi i padituri nuk ka vonuar dhënien e dëmshpërblimit dhe i ka dhënë mundësi
paditësit të tërheqë shumat përkatëse. Përfundimisht përfaqësuesi i palës së paditur kërkoi
rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.”
237
vendosur:
“-Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
- Detyrimin e palës së paditur Shoqëria e sigurimeve “Atlantik” sha të paguaje në
favor të paditësit Riza Orhani diferencën e dëmshpërblimit pasuror dhe jo pasuror në
shumën 4.199.749 lekë për vdekjen aksidentale të të ndjerës Liljana Seiti (Orhani).
- Detyrimin e palës së paditur Shoqëria e sigurimeve “Atlantik” sha të paguajë në
favor të paditësit Elvira Orhani diferencën e dëmshpërblimit pasuror dhe jo pasuror në
shumën 4.199.749 lekë për vdekjen aksidentale të të ndjerës Liljana Seiti (Orhani).
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria e sigurimeve “Atlantik” sha për të paguar në
favor të paditësave kamat-vonesat (pas tërheqjes së këstit të parë dhe të dytë) në shumën
1.566.184 lekë.
-Shpenzimet gjyqësore në shumën 521.285 lekë në ngarkim të palës së paditur
shoqëria e sigurimeve “Atlantik” sha.”
“- Ndryshimin e vendimit nr.1798, datë 15.07.2011 të Gjykatës së shkallës së parë
Korçë si më poshtë:
- Rrëzimin e padisë së paditësave Riza Orhani dhe Elvira Orhani kundër palës së
paditur shoqëria e sigurimeve “Atlantik” me objekt shpërblim dëmi, si të pambështetur në
prova dhe ligj.”
Kundër këtij vendimi, kanë ushtruar rekurs paditësit Riza Orhani, Elvira Orhani, të
cilët kanë parashtruar shkaqet e lartpërmendura.
LIGJI I ZBATUESHËM
Dekreti Presidentit të Republikës nr.295, datë 15.09.1992, “Për sigurimin e

detyrueshëm mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”
ndryshuar me ligjin nr.7641, datë 01.12,1992 dhe ligjin nr.8279, datë 18.01.2001, neni 7, pika
10 e Ligjit nr.9267, datë 29.07.2004, “Për veprimtarinë e sigurimeve, risigurimeve dhe
ndërmjetësimit në sigurime dhe risigurime”.
Kolegji Civil vlerëson se, duhet se duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes në
Gjykatën e Lartë, pasi pala paditëse Riza Orhani, Elvira Orhani, kanë hequr dorë nga rekursi
në përputhje të plotë me nenin 490 të K.Pr.Civile.
Në nenin 490 të K.Pr.Civile përcaktohet se:
“Pala mund të heqë dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi në seancë
gjyqësore. Heqja dorë bëhet me shkrim, e nënshkruar nga vetë pala apo avokati i saj, i
pajisur me prokurë për këtë qëllim.
Akti i heqjes dorë u njoftohet palëve që janë paraqitur ose u komunikohet avokatëve
të palëve.
Kur hiqet dorë nga rekursi dhe në gjykim kanë marrë pjesë të gjitha palët ose
përfaqësuesit e tyre, nuk ka vend për shpallje të veçantë të vendimit të pushimit të gjykimit.”
Në dosjen gjyqësore ndodhet kërkesa e palës paditëse Riza Orhani dhe Elvira Orhani,
e cila është paraqitur në Gjykatën e Lartë me nr.R-82 prot. datë 13.10.2015, ku ndër të tjera
thuhet se paditësat heqin dorë nga rekursi që kanë bërë ndaj vendimit nr.283, datë 13.04.2012
të Gjykatës së Apelit Korçë, pasi konfliktin me palën e paditur Shoqërinë “Atlantik” sh.a. e
kanë zgjidhur me marrëveshje në lidhje me dëmshpërblimin e kërkuar nga ana e tyre.
238
Kërkesa për heqje dorë nga rekursi është nënshkruar me vullnet të lirë nga paditësit
Riza Orhani, Elvira Orhani. Pala paditëse ka nënshkruar gjithashtu me palën e paditur një
“Marrëveshje për dhënie dhe pranim të vlerës së dëmshpërblimit” në prani të Noteres
Belinda Çelaj i Dhomës së Noterisë Tiranë, me nr.1569 rep. dhe 222/3 kol. datë 08.10.2015.
Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ndodhemi përpara
kërkesave të nenit 490 të K.Pr.Civile, prandaj gjykimi i çështjes duhet të pushohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 490/3 të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Pushimin e gjykimit në Gjykatën e Lartë për shkak të heqjes dorë nga gjykimi.
Tiranë, më 14.10.2015
239
Nr. 00-2015 - 3418 i Vendimit (435)
VENDIM

PADITËS: TASHO GJOÇI, (në mungesë)

ILIA GJOÇI (në mungesë)
DHIMITRULLA JENI (në mungesë)
ELENI KURI (në mungesë)
I PADITUR: DHIMITËR GJOÇI përfaqësuar në gjykim nga
av. Lulëzim Koka.
PERSON I TRETË: KOMUNA MESOPOTAM (në mungesë)
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të njohë paditësit bashkëpronarë
mbi banesën dhe truallin 300 m2, me nr.81/23 pasurie,
të ndodhur në fshatin Ardhasovë në pjesët respektive për secilin
7/24 paditësja Tasho Gjoçi, 1/24 Ilia Gjoçi, 1/24 Eleni Kuri,
1/24 Dhimitrulla Jani, 1/24 Frosina Anagnosti, 7/24 Dhimitrulla Jeni,
1/24 Frosina Anagnosti, 7/24 Dhimitri Gjoçi, 6/24 Marjana Gjoçi.
Detyrimin e të paditurit të lejojë paditësit të përdorin
sendin e përbashkët banesën për banim.
Baza Ligjore: Nenet 199, 200-b, 222 e vijues dhe 349 të Kodit Civil,
VKM nr.432 i vitit 1995, neni 32, 153, e 154 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë me vendimin nr.635, datë 16.05.2011 ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë-padisë nr.Regj.Themeltar 21246-01703/132-23-2010,
datë regjistrimi 21.09.2010 të paditësave Tasho Gjoçi, Ilia Gjoçi, Eleni Kuri,
Dhimitrulla Jeni.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse në pjesë të barabarta.”.

“Ndryshimin e vendimit nr.1017 (635), datë 16.05.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë si më poshtë:
Detyrimin e të paditurit Dhimitër Gjoçi të njohë paditësat bashkëpronarë në
pasurinë me nr.81/23 truall 300 m.2 dhe banesë me sipërfaqe 54 m.2 në fshatin
Ardhasovë të Komunës Mesopotam në pjesë si më poshtë:
-Paditësja Tasho Gjoçi ne ¼ + 1/24 pjesë.
-Paditësi Ilia Gjoçi në 1/24 pjesë.
240
-Paditësja Eleni Kuri në 1/24 pjesë.
-Paditësja Dhimitrulla Jeni në 1/24 pjesë.
Prishjen e vendimit për pjesën tjetër të objektit të padisë dhe pushimin e
gjykimit.”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka ushtruar rekurs pala e

paditur, Dhimitër Gjoçi, duke kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.279 datë 29.05.2012 të
Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.635, datë 16.05.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; përfaqësuesin e palës së paditur i
cili kërkoi prishjen e vendimit nr.279 datë 29.05.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.635, datë 16.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë,
në mungesë të palës paditëse; si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se, vendimi nr.279 datë 29.05.2012 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është rrjedhojë e
zbatimit jo të drejtë të ligjit material e procedural civil e si i tillë do të prishet dhe çështja do
të kthehet për rishqyrtim në po këtë gjykatë me tjetër trup gjykues.
nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon:
2. Palët ndërgjyqëse janë anëtarë të së njëjtës familje ku paditësja Tasho Gjoçi është nëna e
tre paditësave të tjerë dhe e të paditurit. I padituri banon në fshatin e lindjes, ndërsa nga të
paditurit nuk banon asnjë në fshatin e lindjes ku Tasho, Ilia dhe Dhimitrulla banojnë në
Sarandë, ndërsa Eleni në fshatin Metoq.
3. Paditësja Tasho Gjoçi së bashku me bashkëshortin e saj Foto Gjoçi, në vitin 1951-1952
kanë ndërtuar në fshatin Ardhasovë një banesë një katëshe me sipërfaqe ndërtimore 54
m2. Trashëgimlënësi ka banuar familjarisht në këtë banesë deri në ditën e vdekjes së tij
më 16.07.1995 ndërsa paditësja ka banuar rregullisht deri në vitin 2006.
4. Konflikti i lindur midis palëve është në lidhje me banesën ku jeton i padituri e cili e ka
regjistruar në emrin e vet. Nga të paditurit pretendohet se banesa është pronë e babait të
tyre dhe për këtë kanë kërkuar të njihen bashkëpronarë si trashëgimtarë.
5. Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë me vendimin nr.635, datë 16.05.2011 ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë-padisë nr.Regj.Themeltar 21246-01703/132-23-2010, datë
regjistrimi 21.09.2010 të paditësave Tasho Gjoçi, Ilia Gjoçi, Eleni Kuri, Dhimitrulla
Jeni.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse në pjesë të barabarta...”.
6. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.279, datë 29.05.2012, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.1017 (635), datë 16.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë si më poshtë:
241
Detyrimin e të paditurit Dhimitër Gjoçi të njohë paditësat bashkëpronarë në pasurinë me
nr.81/23 truall 300 m.2 dhe banesë me sipërfaqe 54 m.2 në fshatin Ardhasovë të
Komunës Mesopotam në pjesë si më poshtë:
-Paditësja Tasho Gjoçi ne ¼ + 1/24 pjesë.
-Paditësi Ilia Gjoçi në 1/24 pjesë.
-Paditësja Eleni Kuri në 1/24 pjesë.
-Paditësja Dhimitrulla Jeni në 1/24 pjesë.
Prishjen e vendimit për pjesën tjetër të objektit të padisë dhe pushimin e gjykimit.”.
7. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka ushtruar rekurs pala e
paditur, Dhimitër Gjoçi, duke kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.279 datë 29.05.2012
të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.635, datë 16.05.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë”. Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Vendimi i Gjykatës së Apelit është allogjik dhe nuk ka marrë parasysh asnjë provë të
paraqitur nga ana e jonë, por për çudi ka shtrembëruar faktet e paraqitura duke u
influencuar thjeshtë nga ankimi i paraqitur nga pala paditëse.
 Dhe po të pranojmë se kemi të bëjmë me shtëpinë e vjetër që është e regjistruar në
vitin 1947 në kadastër kjo ka qënë e regjistruar ne emrin e Mitro Kristo Gjoçi që është
babai i Foto Gjoçit, pra është gjyshi im i cili ka patur tre fëmijë Katëro Gjoçi,
Polikseni Gjoçi dhe Foto Gjoçi. Në kuptimin ligjor po të jetë se kjo shtëpi ekzistonte
në formën e saj të ndërtuar në vitin 1930, atëherë iu lind e drejta të tre fëmijëve të
Mitro Gjoçit që të njihen bashkëpronarë dhe jo vetëm fëmijëve dhe gruas së Foto
Gjoçit. Pra ata duhet të njiheshin bashkëpronarë mbi 1/3 pjesë. Në një kohë që
bashkëpronësia është njohur sikur të ishte shtëpia e Foto Gjoçit.
 Pretendohet se shtëpia është ndërtuar në vitin 1950 gjë që pranohet dhe nga Gjykata e
Apelit në një kohë që shtëpia është e regjistruar në emrin e Mitros, pra jo në emrin e
Fotos.
 Gjykata ka gabuar duke theksuar se pasuria objekt gjykimi duhet të trajtohet sipas
dispozitave ligjore mbi bashkëpronësinë midis anëtarëve të familjes bujqësore, ndërsa
është fakt se Foto Gjoçi së bashku me familjen e tij që ka viti 1983 ka qenë banorë i
qytetit të Delvinës.
 Në kuptimin ligjor të gjithë paditësat duke qenë të larguar nga fshati nuk kanë
përfituar nga ligji nr.7501, datë 19.07.1991 në një kohë që banorë në fshat kam qenë
unë, pra nuk kemi të bëjmë me familje bujqësore.
 Gjykata ka arsyetuar se familja e Foto Gjoçit nga viti 1991 deri në vitet 1995 ka jetuar
në fshat të cilin nuk e dimë se nga e ka nxjerrë sepse aktet në dosje flasin të
kundërtën.
 Si banorë i fshatit jam trajtuar me tokë bujqësore dhe konform VKM-së më është
dhënë dhe një truall 300 m2 në funksion të shtëpisë.
 Kjo shtëpi ishte e pabanueshme duke qënë ndërtim i vitit 1930 dhe për këtë arsye në
vitin 2000 e kam prishur dhe në vend të saj kam bërë një ndërtim të ri me sipërfaqe 90
m2 gjë të cilën e saktëson dhe eksperti dhe se vetëm për sipërfaqen 54 m 2 janë
përdorur materiale të shtëpisë së vjetër.
III. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR
8. Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë me vendimin nr.635, datë 16.05.2011 ndër të

tjera ka arsyetuar se: “... (omissis)... Pala paditëse nuk arriti të provojë as edhe
pronësinë mbi shtëpinë e vjetër, ku pas shumë vitesh gërmadhë është ndërtuar nga i
padituri banesa e tij e cila përdoret për strehim. Ky fakt tregon se paditësat nuk kanë
asnjë të drejtë pasurore të fituar prej tyre personalisht apo të fituar me trashëgim pasi
242
nuk arritën të provojnë origjinën e pronës. Gjykata edhe për dokumentat të marruara në
librin e pronësisë të viti 1947 tek ZAMT, Delvinë datë 22.08.2009 ku rezulton se
trashëgimlënësi Foto Gjoçi , nuk rezulton të jetë regjistruar shtëpia që pretenduan
paditësat...”.
9. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.279, datë 29.05.2012 ndër të tjera ka
arsyetuar se : “... (omissis) … Mbi aktet e çështjes objekt gjykimi e mbi provat e marra
pasuria objekt gjykimi duhet të trajtohet sipas dispozitave mbi bashkëpronësinë midis
anëtarëve të familjes bujqësore,pra sipas neneve 222 e vijues të Kodit Civil. Sipas akteve
të ndodhura në dosje ka rezultuar se familja e Foto Gjoçi në vitet 1991 dhe 1995 kur ka
jetuar ai përbëhej nga 4 persona , pra Foto, Tasho, Dhimitri dhe Marjana, bashkëshortja
e këtij të fundit. Bazuar në kërkesat e nenit 22 të K.Civil rezulton se kjo pasuri e kësaj
familje u përket në tërësi anëtarëve të saj, pra në bashkëpronësi ose duke patur secili nga
¼ pjesë...
Në rrethanat e rezultuara, nisur nga fakti se padia është ngritur vetëm nga 4 paditësat
Tasho, Ilia, Eleni Dhimitrulla Gjykata e Apelit çmon se detyrohet i padituri t[i njohë
bashkëpronarë në këtë pasuri sipas pjesëve takuese. Duke llogaritur pjesën e secilit
paditës çmohet se paditëses Tasho Gjoçi i takon ¼ pjesë si anëtare e familjes bujqësore...
(...).”.
IV. NË LIDHJE ME REKURSIN E USHTRUAR.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që,
motivojnë cenimin e vendimit nr.279, datë 29.05.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që, nga ana e palës së paditur me të drejtë
parashtrohen shkaqe që lidhen me lejimin e shkeljeve të rënda procedurale në gjykim,
sikurse janë ato me mos zhvillimin e një hetimi të plotë gjyqësor.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson që hetimi i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes në
përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile) është parim themeltar i gjykimit civil dhe
përbën një detyrim për gjykatat në të gjitha shkallët e gjykimit. Gjykatat e shkallës së parë
dhe ato të Apelit janë gjykata të faktit dhe të ligjit, në ndryshim nga Gjykata e Lartë, e
cila është gjykatë ligji. Duke qënë të tilla, në gjykimin në shkallë të parë dhe në apel nuk
ka asnjë pengesë, madje është detyrim, që gjykata të lejojë palët të paraqesin kërkimet e
prapësimet, provat ku i mbështetin ato dhe të arrijnë në përfundimet përkatëse për
zgjidhjen e çështjes, duke çmuar e vlerësuar provat sipas ligjit që është i zbatueshëm për
gjykatën.
3. Në ndryshim nga dy gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë ka për objekt vetëm zbatimin e
ligjit material e procedurial nga ana e tyre, por pa patur të drejtën të zhvillojë hetimin
gjyqësor në drejtim të marrjes së provave, apo vlerësimit e çmimit të atyre që janë vënë
në bisedim nga gjykatat më të ulëta.
4. Gjykata e Lartë nuk mund të përsërisë vetë tërësisht a pjesërisht hetimin gjyqësor, për
shkakun e thjeshtë se, duke qënë vetëm gjykatë ligji, nuk i lejohet të marrë prova të reja
apo të lejojë palët të debatojnë mbi provat, duke hetuar e çmuar ndryshe provat e
debatuara në gjykimin në apel e shkallë të parë (vendimi nr.160, datë 06.04.2010 i
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë).
11. Duke e parë në tërësinë e vet gjykimin e çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren
se, vendimi Gjykatës së Apelit Gjirokastër, është rrjedhojë e një hetimi të pamjaftueshëm.
12. Nga rrethanat e faktit rezulton se, paditësit kanë kërkuar detyrimin e palës së paditur të
njohë paditësit bashkëpronarë mbi banesën dhe truallin 300 m2, me nr.81/23 pasurie, të
ndodhur në fshatin Ardhasovë.
243
13. Ky Kolegj çmon se, në rrethanat e çështjes konkrete kemi të bëjmë me një padi me
karakter njohës, për të provuar ekzistencës e marrëdhënies juridike të bashkëpronësisë
mes palëve ndërgjyqëse. Kjo padi ngrihet kundër atij që është pronar nga ata që kërkojnë
të njihen bashkëpronar.
14. Nëpërmjet padisë për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënie juridike ose
një të drejte, synohet të realizohet marrja/nxjerrja e një vendimi gjyqësor nëpërmjet të
cilit i padituri të njohë të drejtën subjektive të paditësit (p.sh. pronësinë mbi një send, të
drejtën e qenies së tij trashëgimtar–padia e kërkimit të trashëgimit, etj.), apo ekzistencën e
një marrëdhënie juridike (pronësie, kontraktore apo jashtëkontraktore, etj.), e cila mbart
për palët e gjykimit të drejta dhe detyrime civile. Në këtë këndvështrim juridik, padia e
bazuar në këtë dispozitë është padi themeli dhe jo për të vërtetuar apo konstatuar
pavlefshmërinë e një veprimi juridik, që nuk prodhon efekte juridike.
15. Kjo padi nuk ka të bëjë me veprimin juridik si akt shkresor për të cilin, nëse ka
pretendime për vërtetësinë apo pavërtetësinë, gjen zbatim padia e bazuar në nenin 32/c të
Kodit të Procedurës Civile. Në thelb, me anë të padisë së parashikuar në germën “b” të
nenit 32 të Kodit të Procedurës Civile synohet vërtetimi i qenies ose mosqenies së një
marrëdhënie juridike ose një të drejte ku veprimi juridik përdoret si mjet provues, si fakt
krijues, shues, apo ndryshues i marrëdhënies juridike që bëhet objekt i shqyrtimit
gjyqësor.1
16. Në këto kushte detyrë e gjykatave ishte të hetonin mbi legjitimimin e palës paditëse, mbi
titullin e pronësisë së palës paditëse.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, nga gjykatat e faktit nuk është hetuar
origjina e pasurisë si për truallin ashtu edhe për banesën, nuk është hetuar nëse në
rrethanat e rastit konkret kemi të bëjmë me një pasuri e cila e ka origjinën si një pasuri
trashëgimore, apo një pasuri të cilën i padituri e ka ngritur vetë si dhe nëse trualli është
oborr funksional i ndërtesës.
18. Nga ana e gjykatave nuk është hetuar mbi regjimin juridik të pronës, nëse është tokë
bujqësore apo truall. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se nëpërmjet ligjit
nr.7501, datë 19.07.1991 nuk është ndarë tokë truall, por tokë bujqësore. Nga gjykimi,
sikurse pranojnë faktin gjykatat më të ulta, ka rezultuar se sipërfaqja objekt
mosmarrëveshje ka regjimin e truallit.
19. Po kështu nuk është provuar se në cilat prova është bazuar Gjykata e Apelit Gjirokastër
për të përcaktuar se paditësja Tasho Gjoçi dhe i ndjeri Foto Gjoçi kanë jetuar si anëtarë të
familjes së Dhimitër Gjoçi.
20. Gjithashtu në lidhje me banesën Gjykata e Apelit Gjirokastër nuk ka bërë asnjë analizë të
provave të administruara në dosje dhe nuk ka analizuar se kush e ka ndërtuar banesën dhe
e kujt ka qenë ajo banesë.
21. Nga sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, me qëllim
kryerjen e një hetimi të plotë në lidhje me legjitimimin e palëve, regjimin juridik të
pronës, origjinën e pronës si dhe titullin e pronësisë së paditësit, vendimi nr.279, datë
29.05.2012, i Gjykatës së Apelit Gjirokastër do të prishet dhe çështja do të kthehet për
rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
1
Vendim Unifikues nr.5, datë 30.10.2012 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë
244
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 485, shkronja “c” të
Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.279, datë 29.05.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po këtë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 15.10.2015
245
Nr. 11111-02461-00-2012 i Regj.Themeltar
Nr.00-2015 – 3419 i Vendimit (436)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :

në datën 15.10.2015 asistuar nga sekretare gjyqësore Fabiola Mullai shqyrtoi në seancë
gjyqësore çështjen civile me palë:
PADITËS: TAJAR LIKA (në mungesë)

TË PADITUR: LUAN LIKANI (në mungesë)
SHOQËRIA “FATJOLA” SH.P.K (në mungesë)
PERSON I TRETE: ZYRA E PËRMBARIMIT FIER (në mungesë)
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të më njohë pronar mbi një dyqan
me sipërfaqe prej 55 m2 të ndodhur në objektin 11 katësh
në Lagjen “Apollonia” Fier, Zona kadastrale 8534.
Baza Ligjore: Nenet 31-153-612-615/ç e vijues të K.Pr.Civile
dhe nenin 149 e vijues të K.Civil.
Gjykata e Shkallës së Parë Fier me vendimin nr.960 (62-2011-1723) datë

“Pranimin e padisë së paditësit Tajar Lika si të bazuar në prova dhe në ligj.
Detyrimin e palës së paditur Luan Likani dhe Fatjola sh.p.k. Fier të njohë
pronar paditësin Tajar Lika të ambientit lokal (dyqan) me sipërfaqe 55 m 2 të
ndodhur në katin e dytë të dyqaneve, me orientim Jug Lindje, në krahë të
majtë të hyrjes së shkallëve të objektit 1 kat bodrum + 2 kate lokal shërbimi +
9 kate banese të ndërtuar pala e paditur Fatjola shpk Fier në Lagjen
“Apollonia” Fier”.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.480, datë 14.05.2012, ka vendosur:

“Prishjen e vendimit nr.960 (62-2011-1723), datë 09.06.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier dhe pushimin e gjykimit të çështjes.”.
Kundër këtij vendimi, në datë 04.06.2012 ka paraqitur rekurs paditësi Tajar

Lika me anën e të cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit civil nr.1787, datë 10.11.2009 të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe pranimin e padisë duke lënë në fuqi vendimin nr.960 (62-2011-
1723) datë 09.06.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier”.

mungesë të palëve pjesëmarrëse;
246
VЁREN
Se, vendimi nr.480, datë 14.05.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit procedural civil e si i tillë do të prishet dhe çështja do të dërgohet
për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes gjyqësore i rezultojnë të

pranuara nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon:
2. Gjatë shqyrtimit gjyqësor në Shkallë të Parë ka rezultuar e provuar se pala e
paditur Shoqëria “Fatjola” sh.p.k. është një shoqëri ndërtimi, e cila me përkatësisht me
vendimet nr.4, datë 28.04.2006 dhe nr.5 datë 30.06.2006 të Këshillit të Rregullimit të
Territorit Bashkia Fier, i është miratuar leja dhe sheshi i ndërtimit për ndërtimin e një
objekti “1 kat bodrum + 2 kate lokal shërbimi + 9 kate banese” të ndodhur në Fier, Lagjia
“Apollonia”, Rruga Brigada XI Sulmuese”, me sipërfaqe ndërtimore 600 m2.
3. Në këtë sipërfaqe ndërtimi, i padituri Luan Likani ka në pronësi 19 m linear si
dhe një apartament të privatizuar në bazë të kontratës datë 28.07.1994 me sipërfaqe 42
m2. Me këtë cilësi, si pronar i truallit ku do të realizohet ndërtimi, më datë 10.05.2006 i
padituri dhe shoqëria e ndërtimit “Fatjola” sh.p.k., kanë lidhur një akt-marrëveshje me
nr.1177 Rep. nr.338 kol, me objekt ndërtimin me mjetet dhe investimet e ndërtuesit të një
pallati ndërtimi, i cili do të realizohet pjesërisht në truallin e palës së paditur Luan Likani.
Në këmbim të vënies në dispozicion të truallit në favor të sipërmarrësit (shoqërisë
ndërtuese), i padituri sipas akt-marrëveshjes ka të drejtën e përfitimit të pronësisë mbi
disa objekte të pallatit, ndërmjet të tjerave “një lokal dyqan me sipërfaqe 75m 2 në katin e
dytë të lokaleve me gjatësi 11 m linear nga ana lindore e objektit me gjerësi 7 m linear”
siç përcaktohet në pikën 2 të aktmarrëveshjes.
4. Nga tërësia e akteve, rezulton se, po në katin e dytë të dyqaneve të këtij
objekti (ndërtimit mbi tokë) edhe paditësi Tajar Lika, në bazë të aktmarrëveshjes datë
05.06.2006, vërtetuar te noteri me nr.1446 rep. nr.414 kol., ka porositur me palën e
paditur sipërmarrëse një dyqan, përshkruar në nenin 1 të marrëveshjes “Dyqani ndodhet
në katin e dytë të dyqaneve, me orientim jug-lindje (në krah të majtë të hyrjes së
shkallëve) dhe përbëhet nga një ambjent me sipërfaqe 55 m2.”.
5. Objekti “1 kat bodrum + 2 kate lokal shërbimi + 9 kate banese” është
përfunduar dhe nga ana e Drejtorisë së Urbanistikës së Bashkisë Fier është lëshuar me
datë 19.12.2007 leja për shfrytëzimin e objektit sipas sheshit dhe lejes së ndërtimit të
miratuar prej saj, pas verifikimit në vend dhe në mbështetje të akt kontrollit dhe akt
kolaudimit, akte të administruara në gjykim.
6. I padituri Luan Likani, duke u mbështetur në akt-marrëveshjen e lidhur me
shoqërinë “Fatjola” sh.p.k. si dhe duke pretenduar mosrespektimin e kësaj marrëveshjeje
nga pala e paditur, më datë 01.07.2009, ka paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier,
një kërkesë-padi kundër të paditurit Shoqëria “Fatjola” sh.p.k., me objekt “detyrimin e
palës së paditur “Fatjola” sh.p.k. Fier të përmbushë detyrimin e saj kontraktor që buron
nga akt-marrëveshja datë 10.05.2006 për dorëzimin në posedim dhe kalimin në pronësi të
objekteve Lokal dyqan me sipërfaqe 27 m në katin e parë dhe lokal dyqan në katin e dytë
me gjatësi 11 m linear nga ana lindore dhe gjerësi 7 m linear. Pasi ka shqyrtuar çështjen,
me vendimin nr.1787, datë 10.11.2009, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier e ka pranuar
padinë e paditësit Luan Likani, duke detyruar palën e paditur “Fatjola” Sh.p.k. të dorëzojë
sipas akt-marrëveshjes, ndër të tjera “sipërfaqen prej 75 m2” në katin e dytë të dyqanit, me
gjatësi 11 m linear nga ana lindore dhe gjerësi 7 m linear të objektit 1 kat bodrum + 2 kate
lokal shërbimi + 9 kate banesë ndërtuar sipas lejes së ndërtimit dhëne me vendimin e
247
K.RR.T. nr.5, datë 30.06.2006 ndodhur në zonën kadastrale 8534 në lagjen “Apollonia
Fier, sipas planvendosjes nr.3 të aktit të ekspertimit. Vendimi i mësipërm ka marrë formë
të prerë me vendimin nr.905, datë 28.10.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë, e cila ka
vendosur lënien në fuqi të tij dhe për zbatimin e këtij vendimi është lëshuar urdhri i
ekzekutimit me vendimin nr.62-2011-175 (729) datë 02.12.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier.
7. Në vijim të procesit të ekzekutimit të vendimit nga Zyra e Përmbarimit Fier,
sipas procesverbalit të veprimeve përmbarimore të datës 10.01.2011, është paraqitur
pretendimi i paditësit Tajar Lika, për kundërshtimin e zbatimit të urdhrit të ekzekutimit,
me arsyetimin se është pronar i sipërfaqes prej 55 m2 të cilën e ka blerë nga debitori
Fatjola sh.p.k.
8. Në kushte të tilla, paditësi Tajar Lika, duke pretenduar se është pronar i sendit
mbi të cilin po kryhet ekzekutimi, i është drejtuar Gjykatës së Shkallës së Parë Fier me
padi kundër kreditorit dhe debitorit, përkatësisht Luan Likani dhe “Fatjola” sh.p.k, në
bazë të neneve 612, 615/ç të Kodit të Procedurës Civile, duke kërkuar detyrimin e të
paditurve ta njohin pronar dyqan me sipërfaqe 55 m2, duke pezulluar edhe ekzekutimin
titullit ekzekutiv, vendimit gjyqësor të formës së prerë.
9. Gjykata e Shkallës së Parë Fier me vendimin nr.960 (62-2011-1723) datë 09.06.2011,

ka vendosur: “Pranimin e padisë së paditësit Tajar Lika si të bazuar në prova dhe në
ligj.
Detyrimin e palës së paditur Luan Likani dhe Fatjola sh.p.k. Fier të njohë pronar
paditësin Tajar Lika të ambientit lokal (dyqan) me sipërfaqe 55 m2 të ndodhur në katin e
dytë të dyqaneve, me orientim Jug Lindje, në krahë të majtë të hyrjes së shkallëve të
objektit 1 kat bodrum + 2 kate lokal shërbimi + 9 kate banese të ndërtuar pala e paditur
Fatjola sh.p.k Fier në Lagjen “Apollonia” Fier.”.
10. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.480, datë 14.05.2012, ka vendosur: “Prishjen
e vendimit nr.960 (62-2011-1723), datë 09.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
dhe pushimin e gjykimit të çështjes.”.
11. Kundër këtij vendimi në datë 04.06. 2012 ka paraqitur rekurs paditësi Tajar Lika
duke kërkuar:“Prishjen e Vendimit Civil nr.1787, datë 10.11.2009 të Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe pranimin e padisë duke lënë në fuqi lënien në fuqi vendimin nr.960 (62-2011-
1723), datë 09.06.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.”. Në shkaqet e rekursit
veçohen:
12. Gjykata e Apelit Vlorë në vendimin e saj ka gabuar pasi nuk është bazuar në provat e
marra e administruara në seancë gjyqësore të cilat tregonin më së miri se paditësi është
pronar legjitim i sipërfaqes prej 55 m2 pasi në seancë gjyqësore u provua se:
13. Paditësi i ka tagrat e pronarit dhe i takon të sillet si i tillë pas nënshkrimit të akt
marrëveshjes së datës 05.06.2006 dhe marrjes në dorëzim fizikisht të lokalit që kishte
porositur dhe paguar lekët. Mos regjistrimi i pasurisë pranë ZRPP Fier nuk mund ta
pengojë palën paditëse Tajar Lika në mbrojtjen e të drejtave të tij të cenuar nga pale e
paditur të drejta që brenda procesit të ekzekutimit të detyrueshëm mund të kanalizohen
vetëm brenda parashikimeve të nenit 612 të K.Pr.Civile (kundërshtimi i të tretit).
Aktmarrëveshja e datës 05.06.2006 juridikisht përmbush të gjithë kërkesat e një kontrate
të parashikuar si të tillë nga neni 659-660-663 të Kodit Civil, pra marrëdhënia juridike e
përcaktuar më sipër është marrëdhënie kontraktore.
14. Kjo marrëdhënie përmbush të gjithë kërkesat e një kontrate sipërmarrje, të parashikuar në
nenin 850 e vijues të K.Civil.
248
15. Sipas parashikimit ligjor porositësi bëhet pronar me marrjen në dorëzim të veprës së
mbaruar, kontrata e sipërmarrjes i ka prodhuar efektet e dëshiruara dhe kërkuara nga
palët, është ndërtuar vepra dhe nëpërmjet aktit të dorëzimit datë 02.02.2008 i është
dorëzuar palës paditëse. Kodi Civil nuk kërkon asnjë kusht tjetër nga pala paditëse.
16. Gjykata e Apelit Vlorë ka gabuar në vlefshmërinë e provave e të pretendimeve e
prapësimeve të palës paditur e sidomos vendimit gjyqësor nr.1787, datë 10.11.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, pasi në atë vendim ne nuk kemi qenë palë dhe nuk
është detyrues për ne.
17. Në këto kushte edhe pretendimi i palës së paditur Luan Likani për të marrë në dorëzim atë
sipërfaqe ndërtimi në atë pallat që ai pretendon nuk është për ne.
18. Fakti që prona e paditësit dyqani ka vendosje Jug-Lindje sipas akt-marrëveshjes së datës
05.06.2006 lidhur midis paditësit dhe palës së paditur Fatjola shpk dhe prona e Luan
Likanit ka vendosje vetëm lindje bazuar në akt marrëveshjen e datës 10.05.2006 të lidhur
midis tij dhe shoqërisë Fatjola shpk bën që këto dy sipërfaqe ndërtimore të mos kenë
mospërputhje në fakt dhe gjithashtu provon se pala e paditur shoqëria Fatjola shpk Fier
pasi ka patur të lirë sipërfaqen e ndërtimit me orientim Jug-Lindje ka lidhur
aktmarrëveshje me paditësin.
19. Gjykata e Apelit ka gabuar edhe në vlefshmërinë e akteve që përcaktojnë vendndodhjen e
pronave të palëve në konflikt dhe vlefshmërinë e aktit të ekspertimit dhe konkluzioneve të
tij.
20. Në përgjigjet e aktit të ekspertimit vendndodhja e faktike (terren fakt) e objektit (dyqan)
është ajo që paraqitet dhe në planimetri dhe në akt marrëveshje datë 05.06.2006.
21. Vendndodhja e lokalit dyqan me sipërfaqe 75 m2 në katin e dytë të lokaleve me gjatësi
11m linear nga ana lindore e objektit dhe gjerësi 7 m linear që përcakton në
aktmarrëveshjen e datës 10.05.2006 nuk është e mundur të përcaktohet, pasi në asnjë rast
nuk mund të përcaktohet dot vendndodhja e çfarëdo pasurie kur është dhënë vetëm një
vijë orientimi.
22. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.480, datë 14.05.2012, ka

argumentuar se: “…(omissis) Gjykata e Apelit Vlorë, duke i konstatuar të bazuara
pretendimet e ngritura në ankimin e të paditurit, çmon se vendimi i ankimuar i gjykatës
është marrë në zbatim të gabuar të normave materiale dhe procedurale civile, si i tillë do
të prishet dhe gjykimi i çështjes do të pushohet, si një padi që nuk mund të ngrihet. …
Paditësi i ka mbështetur të drejtat e tyre të pretenduara në nenin 612 të Kodit të
Procedurës Civile… Në referim të dispozitës së sipërcituar dhe përmbajtjes së kërkesë-
padisë dhe shpjegimeve të paditësit, rezulton se paditësi nuk legjitimohet në ngritjen e
kësaj padie, e cila në rastin konkret nuk është një padi që mund të ngrihet prej tij.
Dispozita e sipërcituar kërkon domosdoshmërisht që, personi, i cili në fazën e ekzekutimit
të një titulli ekzekutiv, kundërshton veprimet përmbarimore dhe kërkon përjashtimin e
sendit nga sekuestrimi apo shitja, të jetë pronar i sendit mbi të cilin kryhet ekzekutimi. Në
rastin konkret, siç me të drejtë pretendohet në ankimin e palës së paditurit,
aktmarrëveshja e datës 05.06.2006, nuk i jep paditësit të drejta pronësie, për aq kohe sa
nuk mund të realizohet kontrata e shitjes definitive të objektit.
…Përsa i përket pretendimeve në lidhje me vendndodhjen e objekteve të palës paditëse
dhe asaj të paditur, në gjykim është administruar akti i ekspertimit teknik të pronës. …
Ndryshe nga sa arsyeton gjykata, vendndodhja e objektit dyqan të të paditurit Luan
Likani është përcaktuar me vendim të formës së prerë, e pasqyruar edhe në dispozitivin e
këtij vendimi, i cili ka fuqi detyruese për palën e paditur “Fatjola” sh.p.k., palë në këtë
249
gjykim, duke sjellë pavlefshmërinë e aktmarrëveshjes së lidhur ndërmjet saj dhe palës
paditëse Tajar Lika, pasi prej të paditurës “Fatjola” sh.p.k., është disponuar dy herë mbi
të njëjtën pronë.
Në kushte të tilla, Gjykata e Apelit konkludon se në rastin konkret nuk mund të ngrihet
padia e kërkimit sendit nga personi i tretë, sipas nenit 612 të Kodit të Procedurës Civile.
Përcaktimet e kësaj dispozite, siç u argumentua me lart, kërkojnë domosdoshmërisht
vërtetimin e pronësisë së paditësit, pra qenien e tij pronar…Nga sa më sipër paditësi
nuk mund të vijë me padinë e kërkimit të sendit nga personi i tretë, pasi kjo padi nuk
mund të ngrihet. Paditësi duhet të përdorë të gjitha mjetet procedurale për të realizuar të
drejtat e tij në lidhje me palën e paditur “Fatjola sh.p.k” për detyrimet që rrjedhin si
pasojë e një aktmarrëveshje të pavlefshme, të lidhur për një objekt të disponuar më parë
në favor të të paditurit Luan Likani…(…).”.
23. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala
paditëse përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës
Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.247, datë 15.05.2012 të Gjykatës së Apelit
Vlorë.
24. Vendimi nr.247, datë 15.05.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit procedural civil në lidhje me kuptimin e padisë që nuk mund të
ngrihet.
25. Nga rrethanat e çështjes të parashtruara më hollësisht në pjesën hyrëse të këtij
vendimi rezulton se, me vendimin nr.1787, datë 10.11.2009 Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Fier ka pranuar padinë e paditësit Luan Likani, duke detyruar palën e paditur “Fatjola”
sh.p.k., të dorëzojë sipas akt-marrëveshjes, ndër të tjera “sipërfaqen prej 75 m 2”, në katin
e dytë të dyqanit, me gjatësi 11 m linear, nga ana lindore dhe gjerësi 7 m linear të objektit
1 kat bodrum + 2 kate lokal shërbimi + 9 kate. Vendimi i mësipërm ka marrë formë të
prerë me vendimin nr.905, datë 28.10.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë, e cila ka
vendosur lënien në fuqi të tij dhe për zbatimin e këtij vendimi është lëshuar urdhëri i
ekzekutimit, me vendimin nr.62-2011-175 (729) datë 02.12.2010 të Gjykatës së Shkallës
së Parë Fier.
26. Në vijim të procesit të ekzekutimit të vendimit, nga Zyra e Përmbarimit Fier,
sipas procesverbalit të veprimeve përmbarimore të datës 10.01.2011, është paraqitur
pretendimi i paditësit Tajar Lika, për kundërshtimin e zbatimit të urdhrit të ekzekutimit,
me arsyetimin se, është pronar i sipërfaqes prej 55 m 2, të cilën e ka blerë nga debitori
Fatjola sh.p.k. Në bazë të aktmarrëveshjes datë 05.06.2006, vërtetuar te noteri me nr.1446
Rep. nr.414 Kol., ka porositur me palën e paditur sipërmarrëse një dyqan, përshkruar në
nenin 1 të marrëveshjes “Dyqani ndodhet në katin e dytë të dyqaneve, me orientim jug-
lindje (në krah të majtë të hyrjes së shkallëve) dhe përbëhet nga një ambient me sipërfaqe
55 m2.” dhe e ka marrë në dorëzim këtë objekt që prej vitit 2008.
27. Pala paditëse Tajar Lika duke pretenduar se, është pronar i sendit mbi të cilin
po kryhet ekzekutimi, i është drejtuar Gjykatës së Shkallës së Parë Fier me padi, kundër
kreditorit dhe debitorit, përkatësisht Luan Likani dhe “Fatjola” sh.p.k, në bazë të neneve
612, 615/ç të Kodit të Procedurës Civile, duke kërkuar detyrimin e të paditurve ta njohin
pronar në dyqanin me sipërfaqe 55 m2, duke pezulluar edhe ekzekutimin titullit ekzekutiv,
vendimit gjyqësor të formës së prerë.
28. Gjykata e Apelit Vlorë në zbatim të gabuar të nenit 468 të K.Pr.Civile ka
vendosur prishjen e vendimit nr.960 (62-2011-1723), datë 09.06.2011 të Gjykatës së
250
Shkallës së Parë Fier dhe pushimin e gjykimit të çështjes, si një padi që nuk mund të
ngrihet.
29. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, nga Gjykata e Apelit në mënyrë
të gabuar është çmuar që në rrethanat e rastit konkret ndodhemi në kushtet e një padie që
nuk mund të ngrihet. Neni 468 i Kodit të Procedurës Civile i referohet rasteve kur padia
nuk mund të ngrihet në kuptimin procedural sepse ajo nuk plotëson kushtet për të patur
mundësi gjykata për tù shprehur për themelin e çështjes, që do të thotë për ta pranuar apo
për ta rrëzuar padinë.
30. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në mënyrë konstante është shprehur shprehur
se : “Në vështrim të nenit 468 të Kodit të Procedurës Civile padia nuk mund të ngrihet
në rastet e mungesës të parakushteve procedurale, si ekzistenca e gjyqvarësisë (neni 58 i
K.Pr.Civile); mungesa e zotësisë së palëve (nenet 33 dhe 91 të K.Pr.Civile); dhe në raste
të mungesës së kushteve themelore të padisë, të tilla si mungesa e legjitimitetit formal
dhe interesit për të ngritur padi (neni 184 i K.Pr.Civile), si dhe kur e drejta e pretenduar
të mbrohet nëpërmjet vendimit të gjykatës nuk është parashikuar në një normë të së
drejtës. Parakushtet procedurale janë kushte për krijimin e marrëdhënies procedurale;
mungesa e tyre nuk pengon inicimin e procesit, por përbën pengesë për shqyrtimin e
themelit të çështjes. Mungesa e legjitimitetit procedural (formal) pas sjell pushimin e
gjykimit të padisë, ndërsa mungesa e legjitimitetit substancial pas sjell rrëzimin e saj1”.
31. Nga arsyetimi i Gjykatës së Apelit shihet se, kjo e fundit e ka pushuar
çështjen duke argumentuar se paditësi nuk legjitimohet në ngritjen e padisë për
kërkimin e sendit nga personi i tretë, të parashikuar nga neni 612 i K.Pr.Civile.
32. Në nenin 612 të Kodit të Procedurës Civile përcaktohet se: “Çdo person i tretë
që pretendon se është pronar i sendit mbi të cilin bëhet ekzekutimi, mund të ngrejë padi
për të ushtruar të drejtën e tij dhe kur është rasti për të përjashtuar sendin nga
sekuestrimi dhe shitja.
Padia ngrihet kundër kreditorit dhe debitorit në gjykatën e vendit të ekzekutimit të
vendimit. Në këto raste, gjykata mund të vendosë si masë të përkohshme pezullimin e
ekzekutimit me ose pa garanci.”
33. Padia bazuar në neni 612 të K.Pr.C është një prej rasteve specifike të
kundërshtimit të veprimeve të përmbaruesit dhe konkretisht, kundërshtimi i veprimeve të
këtij të fundit prej personave të tretë. Në thelb kjo është një padi rivendikimi (rei
vindicatio), megjithëse e një lloji të veçantë. Kjo padi ngrihet kundër debitorit dhe
kreditorit dhe në gjykimin e kësaj padie, sqarimi i titullit të pronësisë ka vlerë thelbësore.
Personi i tretë që kundërshton ekzekutimin, që të legjitimohet në këtë lloj padie, duhet të
provojë se është pronar mbi sendin me anë të fitimit me titull origjinar apo të prejardhur.
Për të provuar se është pronar, paditësi nuk duhet të mjaftohet duke treguar se si e ka
fituar titullin, por duhet të vërtetojë që edhe personi që ia kaloi atë kishte titull pronësie të
vlefshëm. Pra në thelb, gjykata në shqyrtimin e kësaj lloj padie investohet në shqyrtimin e
vlefshmërisë së titujve të pronësisë, që kanë palët ndërgjyqëse me pretendime pronësie
mbi sendin, konkludon për përjashtimin e sendit nga ekzekutimi, ajo (gjykata) de jure i
njeh dhe konfirmon titullin e pronësisë palës paditëse, titull i cili duke iu kundërvënë
titullit të pronësisë së palës të paditur e detyron palën e paditur që në fund të njohë
pronësinë e paditësit mbi sendin. 2
34. Nga sa më sipër rezulton se, në këtë padi legjitimohet aktivisht, personi i tretë, i cili
nuk është palë në procesin e formësimit të titullit ekzekutiv dhe që pretendon se
është pronar i ligjshëm mbi sendin e luajtshëm ose të paluajtshëm mbi të cilin do të
bëhet ekzekutimi. Kjo do të thotë që, paditësi të provojë para gjykatës, në mënyrë të
1
Shih Vendim nr.264, datë 18.04.2013 dhe Vendim nr.4, datë 16.01.2014 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
2
Vendimi nr.366, datë 30 Shtator 2010 i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
251
padyshimtë, se ai është pronari i ligjshëm i sendit apo i pjesës së sendit që ai kërkon
t’i kthehet gjyqësisht. Nga pikëpamja e ligjit material, paditësi duhet të provojë
para gjykatës një fakt juridik si pasojë e së cilit është krijuar marrëdhënia juridike
e pronësisë. E thënë ndryshe, paditësi duhet të provojë para gjykatës se pronësia e
tij rrjedh nga një mënyrë e rregullt dhe e ligjshme e fitimit të pronësisë.
35. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në kushtet kur nga ana e paditësit Tajar Lika
është pretenduar e drejta e pronësisë mbi sendin, bazuar në akt-marrëveshjen e lidhur mes
tij dhe shoqërisë “Fatjola” sh.p.k, nga ana e Gjykatës duhet të ishte marrë një vendim mbi
themelin e këtij pretendimi.
36. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë thekson se, do të jemi në kushtet e padisë që nuk
mund të ngrihet në ato raste kur paditësit i mungon legjitimiteti formal për ngritjen
e padisë. Mungesa e legjitimitetit procedural (formal) passjell pushimin e gjykimit të
padisë, ndërsa mungesa e legjitimitetit substancial pas sjell rrëzimin e saj.
37. Legjitimimi procedural është kusht për vazhdimin e gjykimit, ndërsa legjitimimi
substancial i takon shqyrtimit gjyqësor të themelit të çështjes, për të cilin gjykata
shprehet në vendimin përfundimtar.
38. Sa më sipër, duke vlerësuar se, padia nuk ka të meta procedurale dhe procesi objekt
gjykimi nuk ka asnjë pengesë procedurale si ato që shkaktojnë pamundësinë e të
proceduarit apo mundësinë e një procesi të vlefshëm, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, Gjykata e Apelit Vlorë duhej të ishte shprehur mbi themelin e padisë, duke
disponuar me pranimin ose rrëzimin e saj.
39. Gjithashtu duhet pasur në konsideratë se, Vendimi nr.1787, datë 10.11.2009 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier, lënë në fuqi me Vendimin nr.905 datë 28.10.2010 të Gjykatës së
Apelit Vlorë, është një vendim i cili nuk mund të ketë vlerën e gjësë së gjykuar për
paditësin Tajar Lika i cili nuk kanë qenë palë në këtë gjykim. Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë është shprehur se: “Në kuptimin objektiv, gjëja e gjykuar qëndron në lidhje me të
njëjtin objekt të padisë dhe të njëjtin shkak ligjor (causa petendi) të saj. Në kuptimin
subjektiv gjëja e gjykuar qëndron në lidhje me faktin që ajo që është vënë në bisedim
(kërkimet, pretendimet, prapësimet), sipas parimit të kontradiktorialitetit dhe që është
vendosur në gjykim me anë të urdhërimeve të vendimit, është e detyrueshme vetëm
ndërmjet palëve ndërgjyqëse në gjykim, trashëgimtarët e tyre dhe personat që tërheqin të
drejta nga palët. Pra, ndonëse vendimi duhet të njihet dhe respektohet nga të gjithë,
efektet e tij të detyrueshmërisë nuk mund të shtrihen tek të tretët që nuk janë palë
ndërgjyqëse”. 1
40. Në rigjykimin e çështjes gjykata në interpretim të drejtë të nenit 612 të K.Pr.Civile, duhet
të bëjë një hetim tërësor të çështjes duke marrë në shqyrtim vlefshmërinë e titujve të
pronësisë të palëve mbi sendin objekt gjykimi, vendndodhjen fizike të tij, si dhe t’iu japë
përgjigje pretendimeve të tjera të palës paditëse që lidhen me zgjidhjen në themel të
çështjes, për të cilat, duhet të shprehet në mënyrë ezauruese, duke çmuar gjykata mbi
nevojën dhe shkallën e përsëritjes së hetimit gjyqësor në funksion të zgjidhjes së drejtë të
çështjes.
PЁR KЁTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.480, datë 14.05.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
1
Vendimi nr.430, dt. 23.02.2010 i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
252
Tiranë, më 15.10.2015
253
Nr.11241-00228-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2015-3421 i Vendimit (437)
VENDIM

në datën 15.10.2015, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile nr.11241-00228-

PADITËS: THËLLËNXA KEÇI, (në mungesë).

I PADITUR : ÇEZ SHPËRNDARJE SH.A., (në mungesë).
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur për dëmshpërblim
dhe shpërblim me 23.5 paga mujore dhe 32.300 lekë pagë.
Baza Ligjore: Nenet 144, 145, 147, 153, 155/3 të Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9260 datë 06.12.2010 ka

vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të kërkesë- padisë.
Detyrimin e të paditurit “ÇEZ” shpërndarje, sh.a që t’i paguajë paditëses
Thëllënxa Keçi shpërblimin për vjetërsi në punë me 9 muaj e shtatë ditë pagë.
Rrëzimin e kërkesë- padisë për pjesën tjetër të kërkimit.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen në proporcion me pranimin dhe rrëzimin e
kësaj padie“.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2574 datë 25.11.2011 ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit civil nr.9260, datë 06.12.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë:
Pranimin e kërkesëpadisë.
Detyrimin e të paditurit ÇEZ Shpërndarje sh.a. Tiranë t'i paguajë paditëses
Thëllënxa Keçi, 12 paga mujore si dëmshpërblim për zgjidhjen e
menjëhershme të njëanshme e të pajustifikueshme të kontratës së punës të
lidhur me paditësen si punëmarrëse.
Thëllënxa Keçi, 3 muaj pagë të afatit të pazbatuar të njoftimit për zgjidhje të
kontratës së punës me paditësen si punëmarrëse.
Thëllënxa Keçi, 2 muaj pagë për mozbatim të procedurës ligjore për zgjidhjen
e menjëhershme të kontratës së punës me paditësen si punëmarrëse.
Thëllënxa Keçi, 6 paga e gjysëm si shpërblim për vjetërsi në punë.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të paditurit.”.
254
ushtruar rekurs pala paditur ÇEZ Shpërndarje sh.a, me anë të të cilit kërkon ndryshimin e të
dy vendimeve të gjykatave të faktit duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë, për këto shkaqe:
- Largimi nga puna i Zj.Thëllënxa Keçi i referohet pushimit kolektiv dhe është i bazuar
në ligj, konkretisht në nenin 143 dhe 148 të Kodit të Punës, i cili i përket pushimit
kolektiv nga puna dhe neneve të Kontratës Kolektive, duke zgjidhur kontratën e punës
së punëmarrëses Thëllënxa Keçi në kuadër të ristrukturimit të shoqërisë.
- Në referim të kësaj dispozite, për të patur pushim kolektiv, përfundimi i marrëdhënies
së punës nga punëdhënësi, duhet të rrjedhë nga arsye që nuk kanë të bëjnë me
punëmarrësin. Në këtë kontekst OSSH, në cilësinë e punëdhënësit gjendet në këto
kushte, pasi përfundimin e marrëdhënies së punës për një numër punëmarrësish, do ta
bëjë për arsye të ristrukturimit dhe organizimit të shoqërisë, kjo e pasqyruar dhe në
përmbajtjen e shkresës nr.518 prot., datë 28.01.2010 si dhe Vendimit të Këshillit
Mbikqyrës.
- Njëkohësisht, po në referim të përmbajtjes së shkresës nr.518 prot., datë 28.01.2010,
përcaktohet dhe afati kohor (periudha) në të cilën do të shtrihet pushimi kolektiv
Shkurt-Qershor 2010, i cili plotëson dhe kushtin e dytë, periudhën 90 ditore që
përcakton pika 1 e nenit 148 të Kodit të Punës.
- Po kështu plotësohet dhe kushti i tretë, numri i punonjësve që do të pushohen të cilëve
do t’ju përfundojë marrëdhënia e punës me pushimin kolektiv. Ky numër është i
negociuar me sindikatat e punëmarrësve,
- Realizimi i takimit i materializuar në një dokument, i nënshkruar nga palët e
përcaktuara nga dispozitat ligjore të Kodit të Punës (punëdhënës/ punëmarrës) është
kryer nga ana jonë. Përfundimi i këtij procesi është edhe fillimi i procedurës të
pushimit kolektiv nga ana e punëdhënësit OSSH, kjo e konfirmuar me anë të shkresës
nr.518/2 prot. datë 08.02.2010.
- Në trajtim të shkresës nr.418 datë 09.04.2010, e cila njofton paditësin mbi
përfundimin e marrëdhënies së punës respektivisht në datën 15.04.2010, vërehet se
punëdhënësi (i padituri) në po në këtë shkresë i pasqyron paditësit detyrimet të cilat i
padituri do t’i paguajë në përfundim të marrëdhënies së punës konkretisht, 3 muaj
pagë e cila korrespondon me afatet e njoftimit konform dispozitës 148 dhe 143 të
Kodit të Punës (duke patur parasysh kohëzgjatjen e marrëdhënieve të punës midis
palëve), si dhe pagën për pushimet e pakryera konform nenit 154/4 të po këtij Kodi.
Nga sa analizuam më sipër, Gjykata me pa të drejtë ka konkluduar në detyrimin tonë
si palë e paditur për të dëmshpërblyer paditësen për vjetërsinë në punë. Pra nga ana e
Gjykatave shpërblimi për vjetërsinë është pranuar në kundërshtim me ligjin.
- Gjykata e Apelit, ka gabuar në trajtimin e çështjes si zgjidhje e marrëdhënies së punës
në kohe të papërshtatshme pasi në momentin e njoftimit për përfundimin e
marrëdhënies së punës me anë të shkresës nr.418 prot., datë 09.04.2010, pala paditëse
ka qenë me raport mjekësor.
- Gjatë gjykimit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë nga ana e palës sonë u arrit të
provohej se pala paditëse nuk na kishte vënë në dijeni faktin e qenies me raport
mjekësor dhe kjo vërtetohej me anë të listë prezencës së muajit Prill 2011 ku në datat
14, 15 Prill 2011 paditësi ka qenë në punë dhe është paguar nga punëdhënësi (i
padituri) me orë të plota pune.
- Njëkohësisht gjatë gjykimit në Gjykatën e Rrethit Tiranë nga pala jonë e paditur u
provua se ky raport ishte depozituar pranë punëdhënësit në datën 16.04.2011 sipas
protokollit të palës së paditur jashtë afateve që është përcaktuar në kontratën
individuale të lidhur midis paditësit dhe të paditurit të datës 26.11.2009.
255
- Sipas pikës 8,2 të Kontratës Individuale përcaktohet se ”Në qoftë se punëmarrësi do të
jetë i pamundur për një periudhë më gjatë se një ditë pune, kjo duhet t’i njoftohet
OSSH (ÇEZ Shpërndarje sh.a) sa më shpejt të jetë e mundur, por në asnjë rast jo më
vonë se ora 10.00 e paradites së ditës pasardhëse....."
- Përfundimisht kërkojmë ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e kërkesë padisë së
paditësit.

diskutoi e analizoi çështjen në tërësi;
VËREN
I . Rrethanat e Faktit
1. Paditësja Thëllënxa Keçi ka qenë e punësuar pranë palës së paditur që prej datës
02.10.1991, sikurse është vërtetuar nga libreza e punës në emër të paditëses me nr.405
Rregj. Themeltar.
2. Rezulton se kjo marrëdhënie pune ka vazhduar si një marrëdhënie pune pa afat të
caktuar dhe gjatë kohës së punësimit paditësja ka mbajtur pozicione të ndryshme
funksionale. Kjo marrëdhënie është normuar me rregulla të reja në bazë të Kontratës
Kolektive të Punës së datës 26.11.2009 pasi ka ndryshuar dhe organizimi i palës së
paditur.
3. Po ashtu, marrëdhënia e punës është riformalizuar më së fundmi me një kontratë
individuale pune mes palëve, kontratë e datës 26.11.2009 e cila sipas nenit 1.1 të saj
është vazhdim i kontratës së mëparshme të punës datë 02.10.1991.
4. Me shkresën nr.418 prot., datë 09.04.2010 me titullin “Mbi përfundimin e
marrëdhënies së punës” të drejtorit të burimeve njerëzore të palës së paditur, rezulton
se është njoftuar paditësja për përfundimin e marrëdhënies së punës me anë të
pushimit kolektiv nga puna, ndërprerje e cila do të kryhej me datë 15.04.2010. Me
këtë shkresë paditëses i është njohur e drejta e përfitimit të 3 muajve pagë për efekt të
afatit të njoftimit dhe e drejta për pushimet e pamarra.
5. Sipas palës së paditur ky largim nga puna është bërë në kuadër të pushimit kolektiv
nga puna të kryer sipas nenit 148 i K.Punës. Konkretisht, me anë të shkresës nr.518
prot., datë 28.01.2010 të ish OSSH sh.a. është njoftuar Federata e Sindikatës së
Punonjësve të Industrisë së Shqipërisë dhe Sindikata e Pavarur e Punonjësve të
Elektroenergjitikës së Shqipërisë, si dhe Ministria e Punëve, Çështjeve Sociale dhe
Shanseve të Barabarta për shkurtimin e numrit të punonjësve së palës së paditur me
rreth 750 vetë.
6. Rezulton gjithashtu se nga ana e palës së paditur është mbajtur edhe një takim, ku
është kryer diskutimi dhe këshillimi me grupet e interesit për pushimin kolektiv nga
puna dhe është respektuar procedura e parashikuar nga neni 148 i K.Punës, duke u
bërë edhe njoftimi për fillimin e procedurës në Ministrinë e Punës, Çështjeve Sociale
dhe Shanseve të Barabarta brenda afateve ligjore.
7. Paditësja Thëllënxa Keçi ka pretenduar se pushimi i saj nga puna është bërë në kohë
të papërshtatshme pasi paditësja ka qenë me raport shëndetësor në momentin e
njoftimit të zgjidhjes së marrëdhënies së punës. Për të provuar këtë, paditësja ka
paraqitur tetë raporte shëndetësore të cilat fillonin në datat 14.04.2010 me nr.Prot. 837
datë 16.04.2010 e në vazhdim. Për këtë arsye paditësja ka pretenduar se zgjidhja e
marrëdhënies së punës është kryer në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar,
duke iu drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadinë objekt
gjykimi.
256
8. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin
nr.9260, datë 06.12.2010, ka vendosur pranimin e pjesshëm të kërkesë- padisë,
detyrimin e të paditurit “ÇEZ” shpërndarje, sh.a që t’i paguajë paditëses Thëllënxa
Keçi shpërblimin për vjetërsi në punë me 9 muaj e shtatë ditë page, rrëzimin e
kërkesë- padisë për pjesën tjetër të kërkimit.
9. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar: “...Gjykata administroi si provë
edhe listë prezencën e vendit të punës së paditëses për muajin Prill 2010 dhe nga e
cila rezultoi se paditësja ka qenë në punë më datë 15.04.2010 kur i janë ndërprerë
marrëdhëniet e punës. Madje vendimi për ndërprerjen e marrëdhënies së punës i
dërguar paditëses është i një date të mëhershme siç u sqarua më lart i datës
09.04.2010...Gjykata i gjen krejtësisht të pabazuara pretendimet e paditëses se
zgjidhja e kontratës së punës është bërë në kohë të papërshtatshme. Rezulton se në
datat kur paditësja është njoftuar për zgjidhjen e kontratës së punës për shkak të
pushimit kolektiv ajo ka qenë në punë dhe raportet shëndetësore mbajnë data të
mëvonshme e në vazhdim. Në këto kushte gjykata vetëm analizon nëse i janë dhënë
paditëses të gjitha shpërblimet që i takojnë për shkak të pushimit kolektiv nga puna.
Nga pala e paditur u arrit të provohej se është respektuar procedura e pushimit
kolektiv nga puna dhe që paditësja është shpërblyer edhe për afatin e njoftimit.
Gjykata konstatoi se paditëses nuk i është dhënë shpërblimi për vjetërsi që i takon në
bazë të nenit 145 të K.Punës. Lidhur me këtë kërkim të paditëses gjykata e gjen të
bazuar në ligj dhe në prova. Duke pasur parasysh se paditësja ka punuar pranë palës
së paditur nga 02.10.1991 deri 15.04.2010 kështu që i takon të shpërblehet me pagën
e 9 muaj e 7 ditë page...”
10. Mbi ankim të të dyja palëve ndërgjyqëse, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin
nr.2574 datë 25.11.2011 ka vendosur ndryshimin e vendimit civil nr.9260, datë
06.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pranimin e kërkesëpadisë,
detyrimin e të paditurit ÇEZ Shpërndarje sh.a. Tiranë t'i paguajë paditëses Thëllënxa
Keçi, 12 paga mujore si dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme të njëanshme e
të pajustifikueshme të kontratës së punës të lidhur me paditësen si punëmarrëse, 3
muaj pagë të afatit të pazbatuar të njoftimit për zgjidhje të kontratës së punës, 2 muaj
pagë për moszbatim të procedurës ligjore për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës
së punës si dhe 6 paga e gjysëm si shpërblim për vjetërsi në punë.
11. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, Gjykata e Apelit ka
arsyetuar se: “...Gjykata e Apelit Tiranë, ndryshe nga çka ka konstatuar gjykata e
faktit, konstaton se, pretendimi i paditëses se ka qenë sëmurë gjatë kohës që ndaj saj
është vendosur zgjidhja e menjëhershme dhe pa shkaqe të arsyeshme e kontratës së
punës provohet me raportin mjekoligjor të administruar në proces, pavarësisht se për
këtë gjë paditësja nuk ka njoftuar punëdhënësin duke i dërguar kopjen e raportit.
Gjykata çmon se mosvënia ne dijeni e të paditurit me kopjen e raportit mjekoligjor
nuk mund të konsiderohet shkelje me faj të rëndë të disiplinës në punë që të bëjë të
arsyeshme apo të justifikuar vendimin e punëdhënësit të paditur për të zgjidhur në
mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës me paditësen e për
me tepër të justifikojë mosrespektimin e procedurave ligjore të përcaktuara në nenin
144 e vijues të Kodit të Punës për zgjidhjen në mënyrë të menjëhershme të kontratës
së punës. Përsa më sipër Gjykata e Apelit çmon të ndryshojë vendimin e gjykatës së
faktit duke detyruar të paditurin të paguajë në favor të paditëses dëmshpërblim
maksimal në masën e 12 pagave mujore për sa më sipër, detyrimin e të paditurit t'i
paguajë paditëses pagën për afatin e njoftimit, pagën si shpërblim për shkelje të
procedurës të zgjidhjes së menjëhershme të kontratës së punës, si dhe aq muaj
shpërblim për vjetërsi në punë sa në kompleksivitet me sa sipër plotëson 23.5 paga
257
mujore që është totali i dëmshpërblimit dhe shpërblimit të kërkuar në objektin e
padisë, total ky i respektuar nga gjykata, pasi nuk mund t'i japë paditëses më shumë
se çka kërkuar në objektin e padisë, duke patur parasysh që paga e paditëses ka qenë
32.300 lekë në muaj...”
12. Kundër vendimit nr.2574, datë 25.11.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar
rekurs pala e paditur ÇEZ Shpërndarje sh.a, me anë të të cilit kërkon ndryshimin e të
dy vendimeve të gjykatave të faktit duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë, për
shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
13. Dispozitat e Kodit të Punës, në të cilat është parashikuar:

13.1 Neni 145: “(1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur kontrata
është zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë zgjatur jo më
pak se tre vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi, nëse
është pushuar me efekt të menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme…”
13.2 Neni 148: “1. Vlerësohet pushim kolektiv nga puna përfundimi i
marrëdhënieve të punës nga punëdhënësi për arsye që nuk kanë të bëjnë me
punëmarrësin, kur numri i pushimeve nga puna, brenda 90 ditëve, është të
paktën 10 për ndërmarrjet me deri në 100 punonjës; 15 për ndërmarrjet me
mbi 100 deri në 200 punonjës; 20 për ndërmarrjet me mbi 200 deri në 300
punonjës dhe 30 për ndërmarrjet me mbi 300 punonjës. 2. Kur punëdhënësi
parashikon të bëjë pushime kolektive nga puna, ai duhet të njoftojë me shkrim
organizatën e punëmarrësve, e njohur si përfaqësuese e punëmarrësve. Në
mungesë të saj, punëdhënësi njofton punëmarrësit e tij nëpërmjet afishimit në
mënyrë të dukshme, në vendin e punës. Njoftimi duhet të përmbajë veçanërisht
arsyet e pushimit nga puna, numrin e punëmarrësve që do të pushohen,
numrin e punëmarrësve të punësuar normalisht, si dhe kohën gjatë së cilës
është parashikuar të kryhen këto pushime. Punëdhënësi i dorëzon Ministrisë
së Punës dhe të Çështjeve Sociale një kopje të këtij njoftimi. 3. Punëdhënësi
bën këshillime me organizatën e punëmarrësve, e njohur si përfaqësuese e
punëmarrësve, me qëllim që të arrihet një marrëveshje. Në mungesë të saj,
punëdhënësi u jep mundësi punëmarrësve të marrin pjesë në këshillime. Ato
bëhen për marrjen e masave për të shmangur ose pakësuar pushimet kolektive
nga puna dhe për të zbutur pasojat e tyre. Këshillimet bëhen brenda 20 ditëve,
duke filluar nga data e njoftimit, e parashikuar në pikën 2 të këtij neni, përveç
kur punëdhënësi pranon një kohëzgjatje më të madhe. 4. Punëdhënësi njofton
me shkrim Ministrinë e Punës dhe të Çështjeve Sociale për përfundimin e
këshillimeve. Ai i dërgon një kopje të këtij njoftimi palës së interesuar. Nëse
palët nuk kanë rënë dakord, Ministria e Punës dhe e Çështjeve Sociale i
ndihmon ato të arrijnë një marrëveshje, brenda 20 ditëve, duke filluar nga
data e njoftimit, e parashikuar në këtë pikë, përveç kur punëdhënësi pranon
një kohëzgjatje më të madhe. Ministria e Punës dhe e Çështjeve Sociale nuk
mund t’i ndalojë pushimet kolektive. 5. Pas përfundimit të afatit njëzetditor, të
parashikuar në pikën 4 të këtij neni, punëdhënësi njofton punëmarrësit që do
të pushohen për zgjidhjen e kontratës, duke respektuar afatet e njoftimit të
parashikuara në nenin 143. 6. Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e
pushimit kolektiv nga puna, të parashikuar në pikat 1, 2, 3 dhe 4 të këtij neni,
detyrohet t’i japë punëmarrësit një dëmshpërblim deri në gjashtë muaj page,
dëmshpërblim i cili i shtohet pagës gjatë afatit të njoftimit ose dëmshpërblimit
258
që merret në rast mosrespektimi të këtij afati, të parashikuar në nenin 143. 7.
Punëdhënësi duhet t’u japë përparësi në rimarrjen në punë punëmarrësve të
pushuar nga puna për arsye që nuk kanë të bëjnë me punëmarrësit, nëse ai
punëson punëmarrës me kualifikim të krahasueshëm...”
13.3 Neni 153 “(1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin
menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. (2) Vlerësohen si shkaqe të
justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të
mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e
marrëdhënieve të punës. (3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të
justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës. Konsiderohen shkaqe
të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të
rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të
lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të
punëdhënësit.”
14. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur ÇEZ Shpërndarje sh.a., përmban shkaqe nga
ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë cenimin
e vendimit nr.2574 datë 25.11.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka vendosur
ndryshimin e vendimit nr.9260, datë 06.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke vendosur pranimin e kërkesëpadisë në tërësinë e saj.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.2574 datë 25.11.2011 i
Gjykatës së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material, ndaj
dhe vendimi duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi nr.9260, datë 06.12.2010 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, i cili është dhënë në kushtet e kryerjes së një
hetimi të plotë dhe të gjithanshëm dhe në zbatim të duhur të ligjit material e
procedural.
16. Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka konkluduar se
zgjidhja e marrëdhënies së punës nga ana e palës së paditur është kryer në kushtet e
një pushimi kolektiv nga puna, duke u respektuar procedura e caktuar në nenin 148 të
K.Punës. Pavarësisht këtij konkluzioni, ajo gjykatë me të drejtë ka vendosur detyrimin
e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin me pagën e 9 muajve dhe 7 ditëve, si
shpërblim për vjetërsi në punë, duke argumentuar se pushimi kolektiv nga puna nuk
përjashton punëdhënësin nga detyrimi i pagimit të shpërblimit për vjetërsi në punë, në
kuptim të neneve 148 dhe 145 të K.Punës.
17. Në dallim nga ky qëndrim, Gjykata e Apelit Tiranë, ka vendosur ndryshimin e
vendimit të Gjykatës së rrethit Gjyqësor, duke vendosur pranimin e kërkesëpadisë në
tërësinë e saj. Në qendër të argumentimit të asaj gjykate, ka qenë fakti se sa kohë që
ka rezultuar se pala paditëse ka qenë me raport mjekësor për paaftësi të përkohshme
në punë në periudhën e kryerjes së njoftimit për zgjidhjen e marrëdhënies së punës,
atëherë, pavarësisht respektimit nga ana e punëdhënësit të procedurës së pushimit
kolektiv nga puna, zgjidhja do të konsiderohet si një zgjidhje e menjëhershme e
pajustifikuar e marrëdhënies së punës.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se një konkluzion i tillë në të cilin është
arritur nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë është jo i drejtë dhe në zbatim të gabuar të
ligjit material, e konkretisht nenit 148 të K.Punës, mbi procedurat e pushimit kolektiv
nga puna.
19. Sikurse ka rezultuar e provuar nga hetimi i kryer në shkallë të parë, pala e paditur ka
provuar se zgjidhja e marrëdhënies së punës është kryer në kuadër të pushimit
259
kolektiv nga puna, për shkak të ristrukturimit, përfundim ky i cili mbetet i
pakontestuar edhe gjatë gjykimit në gjykatën e apelit. Ndodhur në të tilla kushte,
Gjykata e Apelit Tiranë, nuk mund të konfondojë pretendimin e paditëses me
zgjidhjen e kontratës së punës në kohë të papërshtatshme në kuptim të nenit 147 të
K.Punës me kryerjen e pushimit kolektiv nga puna në kuptim të nenit 148 të K.Punës.
20. Sa kohë që sikurse ka rezultuar e provuar, është respektuar plotësisht procedura e
pushimit kolektiv nga puna, procedurë kjo e cila ka nisur kohë më parë se sa
finalizimi i saj me njoftimin përfundimtar të paditëses, si dhe në kushtet kur është
vërtetuar se ky njoftim është kryer gjatë kohës që paditësja ka qenë efektivisht në
punë dhe jo gjatë periudhës së mbuluar nga raporti mjekësor, vendimi i gjykatës së
apelit për trajtimin e zgjidhjes së kontratës së punës si një zgjidhje e menjëhershme e
pajustifikuar, mbetet i paargumentuar.
21. Thënë kjo, Kolegji Civil vlerëson se, ndryshe nga pretendimi i palës rekursuese, sa i
takon pranimit të kërkimit për shpërblimin për vjetërsi në punë, vendimi i gjykatës së
rrethit gjyqësor është një vendim i dhënë në kushtet e kryerjes së një hetimi të plotë
dhe të gjithanshëm dhe në zbatim të duhur të ligjit material e procedural.
22. Ndryshe nga sa pretendon pala e paditur në rekursin e saj, sa i takon së drejtës për të
përfituar shpërblim për vjetërsi në punë edhe në rastet e pushimit kolektiv nga puna,
Kolegji Civil çmon të theksojë se, në analizë të kritereve të specifikuara në nenin 145
të Kodit të Punës dhe sikurse ka rezultuar e provuar nga hetimi i kryer nga dy gjykatat
e faktit, në çështjen objekt gjykimi janë plotësuar dy kushtet e nevojshme për
akordimin e shpërblimit për vjetërsi në punë të palës paditëse.
22.1 Kështu, kushti i parë i nevojshëm për tù plotësuar, në mënyrë që një
punëmarrës të përfitojë shpërblimin për vjetërsi në punë, është zgjatja e marrëdhënies
së punës pranë punëdhënësit jo më pak se tre vjet. Në rastin objekt gjykimi, sikurse
është provuar nga dy gjykatat e faktit, marrëdhënia e punës e paditëses me palën e
paditur ka zgjatur mbi 18 vjet vjet, duke u plotësuar në këtë mënyrë kushti i parë i
kërkuar nga neni 145 i Kodit të Punës.
22.2 Po ashtu, Kolegji Civil vlerëson të theksojë se është plotësuar edhe kushti
tjetër i specifikuar në nenin 145 të Kodit të Punës për përfitimin e shpërblimit për
vjetërsi në punë, që konsiston në të mos qënurit përpara rastit të zgjidhjes së
marrëdhënies së punës me efekt të menjëhershëm për shkaqe të arsyeshme.
22.3 Në rastin objekt gjykimi, sikurse me të drejtë ka arsyetuar Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, fakti që arsyeja e zgjidhjes së marrëdhënies së punës ka qenë
ristrukturimi i shoqërisë, i cili ka shkaktuar edhe pushimin kolektiv nga puna të
paditësit sipas nenit 148 të Kodit të Punës, nuk sjell trajtimin e kësaj zgjidhjeje si të
ishte një zgjidhje për shkak të justifikuar në kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës. Në
një kohë që ristrukturimi, i kryer për efekt të nevojave financiare apo operacionale të
punëdhënësit, përbën shkak të justifikuar në kuptimin literal të fjalës, sa kohë që në
mënyrë të kuptueshme dikton vendimmarrjen e punëdhënësit, qoftë edhe në formën e
pamundësisë efektive të tij për të mbajtur në punë punëmarrësit, në kuptimin ligjor të
fjalës, ai nuk përbën shkak të justifikuar apo të arsyeshëm të zgjidhjes së
marrëdhënies së punës.
22.4 Kuptimi ligjor i shkakut të justifikuar gjendet dhe interpretohet vetëm në bazë
të nenit 153 të Kodit të Punës, e konkretisht, në analizë të paragrafëve 2 dhe 3 të këtij
neni, do të përbëjë shkak të justifikuar të zgjidhjes së marrëdhënies së punës shkelja e
detyrimeve kontraktore nga ana e punëmarrësit me faj të rëndë, apo shkelja e këtyre
detyrimeve me faj të lehtë në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me
shkrim të punëdhënësit, të cilat nuk lejojnë, në bazë të parimit të mirëbesimit,
vazhdimin e marrëdhënies së punës ndërmjet palëve. Ristrukturimi si shkak i
260
zgjidhjes së marrëdhënies së punës, qoftë edhe në rastet kur ai dikton pushimin
kolektiv nga puna, nuk plotëson kushtet kumulative të shkakut të justifikuar për
zgjidhjen e marrëdhënies së punës sipas nenit 153 të Kodit të Punës, pasi mungon
elementi i parë i nevojshëm, që është shkelja e detyrimeve kontraktuale nga ana e
punëmarrësit. Për rrjedhojë, ristrukturimi, duke mos përbërë në vetvete shkak të
justifikuar të zgjidhjes së kontratës së punës, nuk përjashton përgjegjësinë e
punëdhënësit për pagimin e shpërblimit për vjetërsi në punë, të garantuar nga neni
145 i Kodit të Punës.
22.5 Ky Kolegj çmon të theksojë gjithashtu se, ristrukturimi si faktor diktues i
pushimit kolektiv nga puna në kuptim të nenit 148 të Kodit të Punës, nuk ka dhe nuk
duhet të ketë një trajtim ligjor të ndryshëm, sa i takon shpërblimit për vjetërsi në
punë, nga ristrukturimi që dikton largimin nga puna të një punëmarrësi të vetëm. Ky
konkluzion rrjedh nga fakti që, edhe pse nevojat ristrukturuese të punëdhënësit kanë
qenë të përmasave të tilla që kanë sjellë pushimin kolektiv nga puna të një numri më
të madh punëmarrësish, sërish, analiza e shkakut të justifikuar për efekt të përfitimit
të shpërblimit për vjetërsi, nuk varet nga faktorë të tillë, si arsyeja e ristrukturimit,
numri i punëmarrësve të pushuar nga puna, apo fakti që masa është ndërmarrë në
formë kolektive. Përkundrazi, natyra kolektive e zgjidhjes së marrëdhënies së punës,
ndërkohë që paraqet rëndësi sa i takon procedurës specifike që duhet të ndiqet dhe
dëmshpërblimit të veçantë për mosrespektim të kësaj procedure sipas nenit 148 të
Kodit të Punës, nuk ndikon në konsiderimin e shkakut të zgjidhjes së kontratës së
punës si shkak të justifikuar, për efekt të përfitimit ose jo të shpërblimit për vjetërsi
në punë. Pushimi kolektiv nga puna për arsye ristrukturimi, evidenton faktin që
zgjidhja e marrëdhënies së punës është kryer për shkaqe tërësisht të lidhura me
punëdhënësin, në mungesë të shkeljes së detyrimeve kontraktuale nga ana e
punëmarrësve, ç`ka në vetvete bën që të mos plotësohet as kushti i parë kumulativ i
shkakut të justifikuar të parashikuar në nenin 153 të Kodit të Punës.
22.6 Në mbështetje të analizës së mësipërme, ky Kolegj vlerëson të theksojë
gjithashtu se, ndryshe nga pretendimi i ngritur në rekurs, ka qenë pikërisht qëllimi i
ligjvënësit që të garantojë të drejtën për shpërblim për vjetërsi në punë të
punëmarrësve, në të gjitha rastet kur zgjidhja e kontratës së punës nuk është kryer në
mënyrë të menjëhershme të justifikuar, pavarësisht nëse bëhet fjalë për zgjidhje
individuale apo pushim kolektiv nga puna. Në rast se qëllimi i legjislatorit do të kish
qenë përjashtimi nga ky përfitim i kategorive të punëmarrësve të cilët janë pushuar
kolektivisht nga puna, atëherë, një parashikim i tillë do të ish kryer në mënyrë
eksplicite. Përkundrazi, në interpretim të duhur të dispozitave të legjislacionit të
punës, ligjvënësi në nenin 148 të Kodit të Punës, ka parashikuar në mënyrë të
mëvetshme dëmshpërblimin deri në 6 muaj pagë për mosrespektim të procedurës së
pushimit kolektiv nga puna, duke lënë të pandryshuar përfitimin e shpërblimit për
vjetërsi në punë. Mos cenimi i së drejtës së punëmarrësve për shpërblimin për vjetërsi
në punë në rast të pushimit kolektiv nga puna, bazohet në argumentin që për nga vetë
natyra e tij, ky shpërblim nuk varet nga fakti nëse zgjidhja e marrëdhënies së punës
ka qenë individuale apo kolektive, por buron nga kohëzgjatja e marrëdhënies së
punës së çdo punëmarrësi jo më pak se tre vjet, dhe është i përfitueshëm në çdo rast,
sa kohë që zgjidhja e marrëdhënies së punës nuk është kryer në mënyrë të
menjëhershme për shkaqe të justifikuara.
23. Në kushtet e mësipërme, kur ka rezultuar e provuar nga ana e gjykatave të faktit, se
paditësja Thëllënxa Keçi ka punuar mbi 18 vjet pranë palës së paditur, atëherë në zbatim
të nenit 145/2 të K.Punës, dhe sikurse më të drejtë është argumentuar nga Gjykata e
261
Rrethit Gjyqësor Tiranë, paditëses i takon paga e një 15 ditëshi për çdo vit pune të plotë
në formën e shpërblimit për vjetërsi në punë.
24. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.2574,
datë 25.11.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të
ligjit material, ndaj për këtë shkak ai duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi
nr.9260, datë 06.12.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si një vendim i dhënë
në kushtet e kryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm dhe në zbatim të duhur
të ligjit material e procedural.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/b të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2574 datë 25.11.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.9260, datë 06.12.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 15.10.2015
262
Nr.11241-01804-00-2012 Regj.Themeltar
Nr. 00-2015- 3420 i Vendimit (438)
VENDIM

në datën 15.10.2015, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11241-01804-

PADITËS: ELMAZ LUZI, (në mungesë).

I PADITUR: ÇEZ SHPËRNDARJE SH.A., BERAT,
(në mungesë).
OBJEKTI:
Kthim në vendin e punës së mëparshme.
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin me dy muaj pagë
për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin me një vit pagë
për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të marrëdhënieve të punës.
Detyrimin e të paditurit të shpërblejë paditësin me shpërblimin për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Nenet 32 të K.Pr.Civile
dhe Nenet 143, 144, 145, 148, 152, 154/4, 155 dhe 203 të Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.826, datë 11.07.2011, ka

vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit Elmaz Luzi.
Detyrimin e të paditurit ÇEZ Shpërndarje sh.a. t’i paguajë paditësit 8 (tetë)
muaj pagë, shpërblim për vjetërsi punë. Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër”.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.360 datë 11.04.2012, ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.826, datë 11.07.2011 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Berat për pjesën që ka rrëzuar padinë e paditësit Elmaz Luzi.
Ndryshimin e vendimit të mësipërm për pjesën tjetër në këtë mënyrë:
Rrëzimin e padisë.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit”.
Kundër vendimit nr.360 datë 11.04.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar

rekurs, pala paditëse e cila kërkon, prishjen e vendimit të Gjykatës Apelit Vlorë dhe lënien
në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, për këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlore është rezultat i zbatimit të keq të neneve 143/4,
145, 148/5 e 152 të K.Punës dhe i shkeljeve procedurale që kanë ndikuar në dhënien e
vendimit.
263
- Rezulton se ana e paditur nuk ka respektuar afatin e njoftimit të parashikuar në nenin
143 të K.Punës e për rrjedhojë zgjidhja e kontratës trajtohet si zgjidhje me efekt të
menjëhershëm.
- Parapagimi nga ana e punëdhënësit e pagesave që i përkasin periudhës së afatit të
njoftimit sipas ligjit, nuk përbën, më vehte, një sjellje që respekton e ezauron
procedurën e afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës, aq më tepër në
gamën e të drejtave dhe detyrimeve reciproke të palëve kontraktore.
- Gjatë afatit të njoftimit, kontrata e punës është në fuqi, me gjithë faktin që njëra palë
ka bërë të ditur zgjidhjen e saj dhe ajo përfundon me përfundimin e afatit të njoftimit
- Sipas nenit 143, pika 4, zgjidhja e kontratës pa respektuar afatin e njoftimit trajtohet si
zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.
- Bazuar në nenin 155/3 të K.Punës, në rastet e zgjidhjes së menjëhershme e të
pajustifikuar të kontratës së punës, punëdhënësi detyrohet t’i paguajë punëmarrësit një
shpërblim deri në një vit pagë.
- Pala e paditur në bazë të neneve 145 e 152 te K.Punës duhet të detyrohet t’i paguajë
paditësit shpërblimin për vjetërsi në punë masën 8 muaj pagë.
- Gjykata e Apelit Vlorë e rrëzoi padinë e paditësit me arsyetimin se punëmarrësi e
humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi, pasi është pushuar me efekt të
menjëhershëm për shkaqe të arsyeshme, dhe për këtë pjesë vendimi i gjykatës së
rrethit gjyqësor Berat është i cenueshëm. Arsyetimi i gjykatës se Apelit Vlorë është
rrjedhojë e zbatimit të keq të neneve 145, 152 e 153 të K.Punës.
- Në rastin konkret nuk jemi para zgjidhjes së kontratës në mënyrë të menjëhershme për
shkaqe të justifikuara,
- Paragrafi i parë i nenit 145 të K. Punës ka sanksionuar se punëdhënësi është i detyruar
t’i japë punëmarrësit shpërblim për vjetërsi në të gjitha rastet e zgjidhjes së kontratës
së punës, përveç kur kjo bëhet me efekt të menjëhershëm dhe për shkaqe të
arsyeshme.
- Qëllimi i Kodit të Punës është që të mbrojë interesat e punëmarrësit dhe ky shpërblim
për vjetërsi në punë është një formë vlerësimi material për gjithë kontributin që
punëmarrësi ka dhënë ndaj punëdhënësit.
- Ky qëndrim i këtij trupi gjykues është shfaqje e mendimit dhe ishte arsye serioze
njëanshmërie dhe gjykata duhet ta kishte pranuar kërkesën për përjashtimin e trupit
gjykues. Në këtë rast është shkelur parimi i paanësisë në gjykim.

diskutoi e analizoi çështjen në tërësi
VËREN
I. Rrethanat e Faktit
1. Paditësi Elmaz Luzi ka qenë punëmarrës pranë palës së paditur që prej
datës 02.04.1994, sikurse është vërtetuar me librezën e punës së palës paditëse nr.104
Regj. Themeltar. Paditësi ka kryer detyrën e shoferit që nga data e mësipërme deri në
datën 30.09.2010.
2. Pala e paditur nëpërmjet shkresës nr.6034 prot. e datës 29.09.2010,
komunikuar palës paditëse e ka njoftuar atë për vendimin e palës së paditur për të
ndërprerë marrëdhëniet e punës në datën 30.09.2010, në përmbajtje të kësaj shkrese është
përcaktuar gjithashtu se paditësi përfiton pagën e tre muajve punë për efekt të afatit të
njoftimit, si dhe motivacioni i zgjidhjes është ristrukturimi i cili ka shkaktuar pushimin
kolektiv nga puna.
264
3. Në lidhje me pocedurën e pushimit kolektiv nga puna në kuadër të
risktrukturimit, pala e paditur, ka nxjerrë njoftimin fillestar me shkresën nr.5076 dt.
14.07.2010, shkresë në të cilën janë përcaktuar, subjektet së cilës i drejtohet shkresa, që
janë organizatat sindikale palë në kontratën kolektive të punës me të paditurin, kontratë
kjo e datës 26.11.2009, si dhe Ministrisë së Punës Çështjeve Sociale dhe Shanseve të
Barabarta. Po ashtu, në përmbajtje të këtij njoftimi janë paraqitur arsyet e pushimit
kolektiv, si dhe numri i punonjësve që do të pushohen, koha kur është parashikuar të
realizohen këto pushime, të dhëna mbi kohën vendin dhe datën e takimit të grupeve të
interesit, qëllimi i takimit me këto organizata sindikale dhe pjesëmarrësit në takim.
4. Më pas, në bazë të njoftimit të mësipërm është bërë i mundur realizimi
i këtij takimi ku ka përfunduar diskutimi dhe këshillimi me grupet e interesit për pushimin
kolektiv nga puna, në të cilin janë parashikuar sërish numri i punëmarrësve që do të
ndërprisnin marrëdhëniet e punës si dhe koha kur do të realizohej ky proces. Në këto
takime është rënë dakord që përzgjedhja e personave të bëhej në marrëveshje të
punëdhënësit me organizatat sindikale, pjesëmarrëse këto në Kontratën Kolektive të
Punës, të cituar më sipër.
5. Pas përfundimit të këtij procesi konsultues, ka filluar procesi i pushimit
kolektiv nga puna fillim i cili është bërë me shkresën nr.5076/1 dt. 17.08.2010. nëpërmjet
kësaj shkrese sipas nenit 148/4 të K.Punës, janë njoftuar Ministria e Punës, Çështjeve
Sociale dhe Shanseve të Barabarta si dhe sindikatat për përfundimin e bisedimeve dhe
rezultatet e arrira në to. Pas kësaj, në datën 30.09.2010 paditësit i është njoftuar
përfundimi i marrëdhënies së punës me palën e paditur, për shkak të pushimit kolektiv
nga puna.
6. Paditësi, duke pretenduar se zgjidhja e marrëdhënies së tij të punës
është kryer në mënyrë të menjëhershme të pajustifikuar, i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Berat, me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
7. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat,
me vendimin nr.826, datë 11.07.2011, ka vendosur pranimin e pjesshëm të padisë së
paditësit Elmaz Luzi, detyrimin e të paditurit ÇEZ Shpërndarje sh.a. t’i paguajë paditësit
8 (tetë) muaj pagë, shpërblim për vjetërsi punë, rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
8. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar: “...gjykata çmon se
në rastin konkret paditësi Elmaz Luzi është pjesë e pushimit kolektiv nga puna e zbatuar
kjo nga i padituri në përputhje me nenin 148 të K.Punës. ... i padituri në përputhje me
nenin 148/1 të këtij kodi ka bërë, për arsye të pavarura nga punëmarrësi, por [për]..
nevoja ristrukturimi dhe organizimi, pushime kolektive nga puna. ... pretendimi i paditësit
për dëmshpërblim me një vit page, për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të
kontratës së punës ... dhe dëmshpërblimi për mosrespektim të procedurave të largimit
nga puna në bazë të neneve 155 dhe 144 është pretendim i pa bazuar në ligj dhe në prova
dhe si i tillë ai duhet të rrëzohet.
Në lidhje me kërkimin e paditësit për shpërblimin për vjetërsi pune gjykata çmon se një
shpërblim i tillë për paditësin është tërësisht i bazuar në ligj dhe duhet të pranohet për
gjashtëmbëdhjetë vjet vjetërsi pune të kryera pranë të paditurit.
...Nga përmbajtja e paragrafit të parë të nenit 145 rezulton qartë se shpërblimi për
vjetërsi pune nuk është parë nga ligjvënësi si dhuratë që punëdhënësi i bën ose nuk i bën
punëmarrësit, (në varësi të vullnetit të tij ose të gjendjes së tij financiare) në kohen e
ndërprerjes së marrëdhënieve të punës prej tij, për kohën që ai i ka shërbyer me punën e
tij, por është parashikuar si detyrim i këtij të fundit. Përdorimi i termit "përfiton” e
tregon qartë këtë. Po kështu dispozita paraqet kushtet në të cilat punëmarrësi e përfiton
këtë shpërblim si dhe kushtin kur ai nuk e përfiton atë. Siç edhe tregohet nga përmbajtja
e saj ligjvënësi ka parashikuar se ky shpërblim përfitohet kur njëherësh plotësohen dy
265
kushte, së pari kontrata duhet të jete zgjidhur nga punëdhënësi dhe së dyti marrëdhëniet
e punës duhet të kenë zgjatur me shumë së tre vjet. Ka vetëm një rast kur punëmarrësi e
humbet këtë të drejtë. Si të tillë ligjvënësi ka parashikuar rastin kur ai është pushuar me
efekt të menjëhershëm për shkaqe të arsyeshme. Në lidhje me këtë gjykata çmon se rasti
në fjalë është ai i parashikuar nga n. 153 i K.Punës pasi kjo është dispozita e cila
parashikon zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së punës dhe njëherësh parashikon
edhe se kjo zgjidhje bëhet për shkaqe të justifikuara. Këtu ligjvënësi mund të ketë pasur
parasysh edhe zgjidhjen e menjëhershme të marrëdhënieve të punës, për shkaqe që varen
nga i punësuari siç është rasti i plotësimit të kushteve për të përfituar pensionin e
pleqërisë.
Në rastin e parashikuar nga n. 148 i K. Punës, ligjvënësi ka parashikuar se marrëdhëniet
e punës përfundohen nga punëdhënësi për arsye që nuk kanë të bëjnë me punëmarrësin,
duke përcaktuar më parë numrin dhe kohën kur mund të realizohet ky pushim. Nga
shikimi i veçuar i kësaj dispozite duket sikur punëdhënësi i [ka] ndërprerë marrëdhëniet
e punës për shkaqe të arsyeshme, pasi nuk ka gjendje financiare, për nevoja ristrukturimi
ose riorganizimi ose për arsye të tjera që sjellin domosdoshmërisht pakësimin e fuqisë
punëtore për arsye të përmirësimeve teknologjike, dhe që në fakt kështu është, por këto
marrëdhënie pune nuk ndërpriten me efekt të menjëhershëm, që të konsiderohej si rast
përjashtimor për përfitimin për vjetërsi në punë, që ka parashikuar n. 145/1 i K. Punës.
Po kështu gjykata çmon se edhe në vetë nenin 148 të K.Punës, ligjvënësi nuk ka
përjashtuar shprehimisht që punëmarrësit që pushohen kolektivisht nga puna nuk e
përfitojnë shpërblimin për vjetërsi punë dhe kjo dispozitë është e përfshirë në kreun e 14
të Kodit, në të cilën është e përfshirë edhe dispozita që bën fjalë për përfitimin për
vjetërsi pune.
Në lidhje me pretendimin e të paditurit se ligjvënësi në nenin 148 të Kodit të Punës nuk e
ka parashikuar dëmshpërblimin për vjetërsi pune dhe kjo dispozitë nga përmbajtja e saj
është shteruese, gjykata çmon se ky interpretim është i gabuar dhe nuk është në përputhje
me frymën e ligjit për arsyet e mëposhtme:
Së pari: Ligjvënësi nuk ka arsye të parashikojë brenda të njëjtit titulli në ligj të njëjtin
sanksion, pra ai përveç se në nenin 145 të këtij titulli në asnjë dispozitë tjetër ku
parashikon dëmshpërblime për punëmarrësin nga punëdhënësi nuk ka parashikuar se
këto dëmshpërblime i shtohen shpërblimit për vjetërsi pune.
Së dyti: Gjykata nuk është e mendimit se neni 148 në pikën 6 të tij ka karakter shterues,
kjo për faktin se në të bëhet fjalë për përfitimet për punëmarrësin që vijnë si
dëmshpërblime dhe jo si shpërblime... Kështu në nenin 144/4 i Kodit të Punës, pasi
parashikon sanksionin dy mujor që i duhet të paguajë punëdhënësi për shkelje të kësaj
dispozite thekson se kjo i shtohet dëmshpërblimeve të tjera të mundshme. ... Po kështu në
nenin 146 /3 të këtij kodi është parashikuar se dëmshpërblimi i përfituar për shkelje të
kësaj dispozite i shtohet pagës qe punëmarrësi do të merrte gjatë afatit të njoftimit. Duket
sikur përjashtohet në rastin e këtij neni dëmshpërblimi për mosrespektim të n. 144 dhe
shpërblimi i parashikuar nga neni 145 i këtij kodi. Po kështu në nenin 155 / 3 të Kodit të
Punës parashikohet së në rast së punëdhënësi shkel këtë dispozitë gjykata vendos
detyrimin e tij të dëmshpërblejë punëmarrësin me një pagë jo me shumë se paga e një
viti. Së treti: Pretendimi i ngritur se ligjvënësi ka patur vullnetin për ta hartuar nenin
148/6 si dispozitë me karakter shterues, pasi pushimet kolektive nga puna bëhen në
shumicën e rasteve për pamundësi financiare të punëdhënësit gjë e cila do të sillte
dëmtim të rëndë të interesave të tij, gjykata çmon se një pretendim i tillë është i pa
argumentuar dhe i pa bazuar në ligj. Në nenin 148 ligjvënësi ka parashtruar dhe
rregulluar me ligj ndërprerjen e marrëdhënieve të punës duke e titulluar “Pushimet
kolektive nga puna” dhe kjo jo për rastin e pamundësisë financiare, por për arsye që nuk
266
kanë të bëjnë me punëmarrësin. Siç edhe u theksua më sipër arsyeja financiare mund të
jetë një nga rastet, por një gjë e tille mund të aplikohet edhe në rastet e bumeve
ekonomike kur shoqëria vendos në aplikim teknologji të re, pajisje dhe makineri që në
mënyrë të detyruar pakësojnë kërkesën për fuqi punëtore...Në lidhje me masën e këtij
shpërblimi të parashikuar nga paragrafi i dytë i nenit 145, ku theksohet se ky shpërblim
është të paktën sa paga e një pesëmbëdhjetë ditëshi për çdo vit të plotë, gjykata çmon që
në rastin konkret të urdhërojë shpërblimin e paditësit për gjashtëmbëdhjetë vjet të plota
që ai ka realizuar pranë të paditurit, duke e shpërblyer atë me minimumin e mundshëm të
parashikuar në ligj, pra për çdo vit me 15 (pesëmbëdhjetë) ditë pagë, e barabartë kjo me
8 (tetë) paga mujore...”
9. Mbi ankim të palës së paditur, Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin
nr.360 datë 11.04.2012 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit Nr 826, datë 11.07.2011 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Berat për pjesën që ka rrëzuar padinë e paditësit Elmaz Luzi
dhe ndryshimin e vendimit të mësipërm për pjesën tjetër duke vendosur rrëzimin e padisë.
10. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, Gjykata e Apelit ka arsyetuar se:
“...Gjykata e shkallës së parë është kontradiktore kur e trajton zgjidhjen e kontratës së
punës si zgjidhje kolektive dhe i njeh të drejtën paditësit për vjetërsi në punë, ndërkohë që
në një zgjidhje kolektive punëmarrësi nuk përfiton vjetërsi në punë ( neni 148/6 i
K.Punës), pretendim i drejtë i ngritur në ankim prej ankuesit.... Gjykata e Apelit Vlorë,
pasi verifikoi procedurat e ndjekura nga pala e paditur për pushimin kolektiv, arrin në
përfundimin se në rastin e pushimit të paditësit janë respektuar të gjitha procedurat e
parashikuara nga neni 148 i K.Punës. Nisur nga ky fakt paditësi nuk mund të përfitojë
asnjë shpërblim, përfshi këtu edhe dëmshpërblimin për vjetërsi në punë. Gjykata e Apelit
çmon se pushimi kolektiv nga puna përbën një rast tepër të veçantë dhe një situate të re
juridike, që ka gjetur rregullimin e vet në nenin 148 të K.Punës. Kjo mënyrë e
përfundimit të marrëdhënieve të punës nuk ka asnjëherë si shkak veprimet e
punëmarrësit, por në përgjithësi ajo vjen për shkak të pakësimit të aktivitetit të
ndërmarrjes.... Gjykata e Apelit çmon se renditja e detyrimeve të punëdhënësit në nenin
148 të K.Punës është shteruese dhe përfundimtare edhe për faktin e thjeshtë se kur ka
dashur të dalë jashtë kontureve të tij, ky nen në paragrafët 5 dhe 6 të tij, ka bërë
referencë të qartë në një nen tjetër, sikurse është neni 143 i po këtij Kodi.....”
11. Kundër vendimit nr.360 datë 11.04.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka
ushtruar rekurs pala paditëse Elmaz Luzi, me anë të të cilit kërkon prishjen e vendimit të
Gjykatës Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

267
punëdhënësit.”
13. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Elmaz Luzi, përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë cenimin e vendimit
nr.360 datë 11.04.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka vendosur ndryshimin e
vendimit Nr 826, datë 11.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.360 datë 11.04.2012 i
Gjykatës së Apelit Vlorë, në pjesën në të cilën ka ndryshuar vendimin e shkallës së parë,
268
është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material, ndaj dhe vendimi duhet të prishet,
duke u lënë në fuqi vendimi Nr 826, datë 11.07.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat, i cili është dhënë në kushtet e kryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm dhe
në zbatim të duhur të ligjit material e procedural.
15. Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, ka konkluduar
se zgjidhja e marrëdhënies së punës nga ana e palës së paditur është kryer në kushtet e një
pushimi kolektiv nga puna, duke respektuar procedurën e caktuar në nenin 148 të
K.Punës. Pavarësisht këtij konkluzioni, ajo gjykatë ka vendosur detyrimin e të paditurit të
dëmshpërblejë paditësin me 8 muaj pagë si shpërblim për vjetërsi në punë, duke
argumentuar se pushimi kolektiv nga puna nuk përjashton punëdhënësin nga detyrimi i
pagimit të shpërblimit për vjetërsi në punë, në kuptim të neneve 148 dhe 145 të K.Punës.
16. Në dallim nga ky qëndrim, Gjykata e Apelit Vlorë, ka vendosur lënien në fuqi
të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor për pjesën e rrëzuar të padisë dhe ndryshimin e
atij vendimi për pjesën tjetër, duke rrëzuar padinë në tërësinë e saj. Në qendër të
argumentimit të asaj gjykate, ka qenë fakti se vërtetimi i kryerjes së pushimit kolektiv nga
puna në kuptim të nenit 148 të K.Punës, përjashton detyrimin për pagimin e shpërblimit
për vjetërsi në punë nga ana e punëdhënësit, pasi situata ekonomike e palës së paditur ka
përbërë një motiv që justifikon objektivisht dhe ligjërisht zgjidhjen e marrëdhënies së
punës me palën paditëse.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se një konkluzion i tillë në të cilin
është arritur nga ana e Gjykatës së Apelit Vlorë është jo i drejtë dhe në zbatim të gabuar
të ligjit material, e konkretisht neneve 145 dhe 148 të K.Punës, të analizuar në harmoni
me njëri-tjetrin.
18. Në lidhje me këtë pikë, Kolegji Civil çmon të theksojë se, në analizë të
kritereve të specifikuara në nenin 145 të Kodit të Punës dhe sikurse ka rezultuar e provuar
nga hetimi i kryer nga dy gjykatat e faktit, në çështjen objekt gjykimi janë plotësuar dy
kushtet e nevojshme për akordimin e shpërblimit për vjetërsi në punë të palës paditëse.
Kështu, kushti i parë i nevojshëm për tù plotësuar, në mënyrë që një punëmarrës të
përfitojë shpërblimin për vjetërsi në punë, është zgjatja e marrëdhënies së punës pranë
punëdhënësit jo më pak se tre vjet. Në rastin objekt gjykimi, sikurse është provuar nga dy
gjykatat e faktit, marrëdhënia e punës e paditëses me palën e paditur ka zgjatur për 16
vjet, duke u plotësuar në këtë mënyrë kushti i parë i kërkuar nga neni 145 i Kodit të
Punës.
18.1 Po ashtu, Kolegji Civil vlerëson të theksojë se është plotësuar edhe kushti
tjetër i specifikuar në nenin 145 të Kodit të Punës për përfitimin e shpërblimit për
vjetërsi në punë, që konsiston në të mosqenurit përpara rastit të zgjidhjes së
marrëdhënies së punës me efekt të menjëhershëm për shkaqe të arsyeshme.
18.2 Në rastin objekt gjykimi, ndryshe nga arsyetimi i Gjykatës së Apelit Vlorë,
fakti që arsyeja e zgjidhjes së marrëdhënies së punës ka qenë ristrukturimi i
shoqërisë, i cili ka shkaktuar edhe pushimin kolektiv nga puna të paditësit sipas nenit
148 të Kodit të Punës, nuk sjell trajtimin e kësaj zgjidhjeje si të ishte një zgjidhje për
shkak të justifikuar në kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës. Në një kohë që
ristrukturimi, i kryer për efekt të nevojave financiare apo operacionale të
punëdhënësit, përbën shkak të justifikuar në kuptimin literal të fjalës, sa kohë që në
mënyrë të kuptueshme dikton vendimmarrjen e punëdhënësit, qoftë edhe në formën e
pamundësisë efektive të tij për të mbajtur në punë punëmarrësit, në kuptimin ligjor të
fjalës, ai nuk përbën shkak të justifikuar apo të arsyeshëm të zgjidhjes së
marrëdhënies së punës.
18.3 Kuptimi ligjor i shkakut të justifikuar gjendet dhe interpretohet vetëm në bazë
të nenit 153 të Kodit të Punës, e konkretisht, në analizë të paragrafëve 2 dhe 3 të këtij
269
neni, do të përbëjë shkak të justifikuar të zgjidhjes së marrëdhënies së punës shkelja e
detyrimeve kontraktore nga ana e punëmarrësit me faj të rëndë, apo shkelja e këtyre
detyrimeve me faj të lehtë në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me
shkrim të punëdhënësit, të cilat nuk lejojnë, në bazë të parimit të mirëbesimit,
18.4 Ky Kolegj çmon të theksojë gjithashtu se, ristrukturimi si faktor diktues i
pushimit kolektiv nga puna në kuptim të nenit 148 të Kodit të Punës, nuk ka dhe nuk
duhet të ketë një trajtim ligjor të ndryshëm, sa i takon shpërblimit për vjetërsi në
punë, nga ristrukturimi që dikton largimin nga puna të një punëmarrësi të vetëm. Ky
punëmarrësve, ç`ka në vetvete bën që të mos plotësohet as kushti i parë kumulativ i
18.5 Në mbështetje të analizës së mësipërme, ky Kolegj vlerëson të theksojë
gjithashtu se, ndryshe nga arsyetimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, ka qenë pikërisht
qëllimi i ligjvënësit që të garantojë të drejtën për shpërblim për vjetërsi në punë të
punëmarrësve, në të gjitha rastet kur zgjidhja e kontratës së punës nuk është kryer në
mënyrë të menjëhershme të justifikuar, pavarësisht nëse bëhet fjalë për zgjidhje
individuale apo pushim kolektiv nga puna. Në rast se qëllimi i legjislatorit do të kish
qenë përjashtimi nga ky përfitim i kategorive të punëmarrësve të cilët janë pushuar
kolektivisht nga puna, atëherë, një parashikim i tillë do të ish kryer në mënyrë
eksplicite. Përkundrazi, në interpretim të duhur të dispozitave të legjislacionit të
punës, ligjvënësi në nenin 148 të Kodit të Punës, ka parashikuar në mënyrë të
mëvetshme dëmshpërblimin deri në 6 muaj pagë për mosrespektim të procedurës së
pushimit kolektiv nga puna, duke lënë të pandryshuar përfitimin e shpërblimit për
vjetërsi në punë. Mos cenimi i së drejtës së punëmarrësve për shpërblimin për vjetërsi
në punë në rast të pushimit kolektiv nga puna, bazohet në argumentin që për nga vetë
natyra e tij, ky shpërblim nuk varet nga fakti nëse zgjidhja e marrëdhënies së punës
ka qenë individuale apo kolektive, por buron nga kohëzgjatja e marrëdhënies së
punës së çdo punëmarrësi jo më pak se tre vjet, dhe është i përfitueshëm në çdo rast,
270
sa kohë që zgjidhja e marrëdhënies së punës nuk është kryer në mënyrë të
menjëhershme për shkaqe të justifikuara.
19. Në kushtet e mësipërme, kur ka rezultuar e provuar nga ana e gjykatave të faktit,
se paditësi Elmaz Luzi ka punuar për 16 vjet pranë palës së paditur, atëherë në zbatim të
nenit 145/2 të K.Punës, dhe sikurse më të drejtë është argumentuar nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor, paditësit i takon paga e një 15 ditëshi për çdo vit pune të plotë në formën e
shpërblimit për vjetërsi në punë, gjithsej 8 (tetë) paga mujore.
20. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi
nr.360 datë 11.04.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të
ligjit material, ndaj për këtë shkak ai duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi nr.826,
datë 11.07.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, si një vendim i dhënë në kushtet e
kryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm dhe në zbatim të duhur të ligjit material
e procedural.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/b të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.360, datë 11.04.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.826, datë 11.07.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
271
Nr.11241-02566-00-2012 Rregj. Themeltar
Nr. 00-2015 - 3422 i Vendimit (439)
VENDIM


PADITËS: RAJMOND HAJDINI, (në mungesë).

I PADITUR: ALBPETROL SH.A., PATOS, (në mungesë).
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur për t’i paguar paditësit:
pagën e 6 muajve për mosrespektim të procedurave të pushimit kolektiv,
pagën e dy muajve për mosrespektim të afatit të njoftimit
dhe 13 paga mujore për vjetërsinë në punë.
Baza Ligjore: Nenet 141, 143, 145, 148, 153, 155 të Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1618 (916), datë 02.06.2011, ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë së paditësit Rajmon Hajdini.”

“Lënien në fuqi të vendimit nr.916 datë 02.6.2011 të Gjykatës së shkallës së
parë Fier”.
Kundër vendimit nr.408, datë 24.04.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë ka

ushtruar rekurs pala paditëse Rajmond Hajdini, me anë të të cilit kërkon pranimin e
rekursit, ndryshimin e vendimit nr.408 datë 24.04.2012 të Gjykatës Apelit Vlorë dhe
vendimit nr.916, datë 02.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe pranimin e kërkesë
padisë, për këto shkaqe:
- Mënyra e zgjidhjes së kontratës së punës ka qenë pushim kolektiv sipas pikës 1 të
nenit 148 të K.Punës.
- Punëmarrësi ka të drejtën e kërkimit të shpërblimit për vjetërsinë pasi plotëson të dy
kriteret e vendosur në piken e parë të nenit 145: kriteri i parë, kontrata është zgjidhur
nga punëdhënësi dhe ka ardhur si pasojë e ristrukturimit, ndaj do të konsiderohet si
një zgjidhje e kontratës së punës nga ana e punëdhënësit; kriteri i dytë, marrëdhëniet e
punës kanë zgjatur jo më pak se tre vjet.
- Pushimi kolektiv nga puna është i ndryshëm nga procedura e pushimit individual,
mosrespektimi i të cilës e detyron punëdhënësin të paguajë një dëmshpërblim
punëmarrësit deri në 6 paga, por kurrsesi ky nen nuk përjashton të drejtën e
punëmarrësit për të kërkuar shpërblimin e vjetërsisë ashtu si në trajtimin e nenit 144 të
272
K.Punës mbi procedurën e ndjekur nga punëdhënësi për zgjidhjen e kontratës nga
punëdhënësi, e ndjekur jo në rastin e pushimit kolektiv.
- Ligjvënësi e trajton neni 145 të K.P si një shpërblim të veçantë dhe jo si një
dëmshpërblim i cili përfitohet për meritë të punëmarrësit vetëm kur plotësohen dy
kriteret.
- Ky shpërblim është një e drejtë e punëmarrësit i cili pavarësisht shkakut të zgjidhjes
së kontratës së punës e përfiton atë vetëm në përputhje me përmbushjen e kritereve.
Mënyra se si e ka interpretuar ligjin gjykata ka qenë e gabuar duke mbajtur një
qëndrim të njëanshëm dhe mbrojtur vetëm të drejtat e punëdhënësit duke arsyetuar se
punëdhënësi nuk është në gjendje ekonomike për të paguar punëmarrësit, por gjykata
nuk merr parasysh dhe kushtet ekonomike të punëmarrësve të cilët janë kryefamiljarë
dhe nuk kanë mundësi të tjera punësimi pasi kanë kontribuar një jetë të tërë pranë
këtij punëdhënësi, dhe ky trajtim nuk është as logjik dhe as ligjor.
- Kur ligji e njeh këtë të drejtë gjykata duhet ta njohë gjithashtu dhe të mbajë një
qëndrim të pavarur.
- Gjykata e Apelit nuk ka mbajtur një qëndrim të drejtë dhe të bazuar në analizimin e
provave.
- Vendosja e afatit 30 ditor si afat njoftimi për zgjidhjen e kontratës në kontratën
kolektive, ka shkelje të të drejtave të punëmarrësve. Ndodhur në këto kushte
pavlefshmërie, të gjitha veprimet e kryera prej z.Gafur Toro si përfaqësues i
palegjitimuar i Sindikatës janë të pavlefshme dhe pasi me veprimet e saj Sindikatat
kanë prekur interesat e punëmarrësve duke pranuar kushte të pafavorshme për
punëmarrësit dhe si e tillë, afat i njoftimit (30 ditor) të vendosur në kontratën e punës
është e pavlefshme dhe si afat njoftimi do të zbatohet kriteret e vendosura nga neni
143 i K. Punës afati tre mujor.
- Meqënëse është respektuar afati i njoftimit një mujor palës së paditur i takonte
detyrimi për të paguar dëmshpërblimin për 2 muaj pagë, për mosrespektim të afatit të
njoftimit.

VËREN
I. Rrethanat e Faktit
1. Paditësi Rajmond Hajdini ka qenë punëmarrës pranë palës së paditur që prej datës
17.11.1983. Paditësi ka kryer detyrën e operatorit të prodhimit pranë QPN Marinzë. Kjo
marrëdhënie pune nuk ka qenë e formalizuar në formë shkresore me një kontratë
individuale pune, por ka qenë e mbuluar më së fundmi nga Kontrata Kolektive e Punës e
datës 19.03.2009 (e lidhur deri më 19.03.2011).
2. Pala e paditur ka njoftuar fillimisht paditësin me shkresën nr.119 datë 09.07.2010 për
zgjidhjen e marrëdhënies së punës në përfundim të afatit të njoftimit 30 ditor të
parashikuar në Kontratën Kolektive të punës, për efekt të kryerjes së pushimit kolektiv
nga puna në kuadër të ristrukturimit. Po ashtu, pala paditëse është njoftuar edhe me
shkresën nr.331 prot., datë 30.07.2010 të Drejtorit të Q.P.N. Marinëz për ndërprerjen e
marrëdhënies së punës në datën 01.08.2010. Sikurse u citua më sipër, motivacioni i
zgjidhjes së marrëdhënies së punës ka qenë ristrukturimi i palës së paditur që ka diktuar
edhe kryerjen e pushimit kolektiv nga puna
3. Nga aktet e administruara në gjykimet e faktit, ka rezultuar e provuar se zgjidhja e
marrëdhënieve te punës me paditësin është bere për shkak të ristrukturimit të shoqërisë
273
ALBPETROL sh.a. Ky ristrukturim ka ardhur si pasojë e zbatimit të VKM nr.275 datë
26.4.2010 “Për ristrukturimin e shoqërive tregtare me kapital shtetëror Albpetrol sha,
Patos, Uzina Mekanike e Naftës Kuçovë sh.p.k. dhe Uzina Mekanike Patos sh.p.k”.
Ristrukturimi i shoqërisë ka ndodhur për shkak të zbatimit të Marrëveshjeve të
Hidrokarbureve me kompanitë konçesionare, që lidhen drejtpërdrejtë me dorëzimin e
puseve dhe vendburimeve të naftës. Dorëzimi i vendburimeve të naftës ka sjellë
reduktimin e aktivitetit të shoqërisë me pasoja të drejtpërdrejta në treguesit ekonomiko -
financiare të saj. Kjo ka sjellë si domosdoshmëri reduktimin e numrit të punonjësve, për
shkak të pamundësisë së përballimit të shpenzimeve për pagat e tyre. Shoqëria
“Albpetrol” sh.a. Patos ka patur para ristrukturimit 4467 punonjës dhe pas këtij procesi ky
numër do të reduktohej në 3173 punonjës, duke u zgjidhur kontrata e punës për 1294
punonjës.
4. Në këtë kuadër, për të zbutur pasojat sociale të atyre punonjësve të shoqërisë që do të
dilnin pa punë, Këshilli i Ministrave në Vendimin nr.275, datë 26.4.2010, ka parashikuar
se të gjithë punonjësit e këtyre shoqërive që dalin të papunë si pasojë e ristrukturimit dhe
që kanë qenë të punësuar në këto shoqëri për një periudhë mbi një vjeçare pa ndërprerje,
përfitojnë pagesën për një periudhë një vjeçare, duke iu referuar pagës bruto mesatare
mujore individuale të vitit të fundit të punës.
5. Po ashtu, ka rezultuar e provuar se në kuadër të pushimit kolektiv nga puna, pala e paditur
ka respektuar procedurën e parashikuar në nenin 148 të K.Punës. Konkretisht, me
shkresën nr.1663/1 mod., datë 13.05.2010 pala e paditur ka njoftuar me shkrim për
kryerjen e bisedimeve grupin e organizatave sindikale të punëmarrësve. Ky njoftim i
është dërguar njëkohësisht edhe Ministrisë së Punës, Çështjeve Sociale dhe Shanseve të
Barabarta, provuar kjo me shkresën nr.1754/1 mod.1. Midis punëdhënësit dhe
përfaqësuesve të organizatës sindikale të punëmarrësve është mbajtur procesverbali i
datës 14.05.2010 në lidhje me arsyet e pushimit nga puna si dhe numrin e punëmarrësve
që do të pushoheshin. Mes këtyre palëve është mbajtur edhe procesverbali nr.1963 prot.
datë 25.05.2010 me të njëjtën temë diskutimi.
6. Pas përfundimit të afatit 20 ditor të negocimeve të udhëhequra nga Ministria e Punës,
Çështjeve Sociale dhe Shanseve të Barabarta, pala e paditur ka njoftuar paditësin për
zgjidhjen e marrëdhënies së tij të punës, me shkresën nr.119 prot., datë 09.07.2010,
zgjidhje kjo e cila do të materializohej në përfundim të afatit 30 ditor të njoftimit të
parashikuar me marrëveshje në Kontratën Kolektive të Punës.
7. Paditësi Rajmond Hajdini ka pretenduar se, pavarësisht se pala e paditur ka kryer realisht
një pushim kolektiv nga puna, kjo palë nuk ka respektuar procedurën përkatëse të
parashikuar në nenin 148 të K.Punës dhe afatin e njoftimit, si dhe nuk ka paguar
shpërblimin e paditësit për vjetërsi në punë. Me këto pretendime, paditësi i është drejtuar
Gjykatës së rrethit Gjyqësor Fier me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
8. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1618
(916), datë 02.06.2011, ka vendosur rrëzimin e padisë së paditësit Rajmon Hajdini.
9. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar: “...Së pari, në analizë të provave të
paraqitura nga të dy palët dhe dispozitave të kodit të punës që përcaktojnë mënyrat e
përfundimit të marrëdhënieve të punës, gjykata konkludon se mbarimi i këtyre
marrëdhënieve midis palëve ndërgjyqësa nga pala e paditur është pjesë e një pushimi
kolektiv, e parashikuar në mënyrë përfundimi të marrëdhënieve të punës në nenin 148/1
të kodit të punës. Sipas kësaj dispozite, vlerësohet pushim kolektiv nga puna përfundimi i
marrëdhënive të punës nga punëdhënësi për arsye që nuk kanë të bëjnë me punëmarrësin,
kur numri i pushime brenda 90 ditëve , është të paktën 30 për ndërmarrjet me mbi 300
punonjës. Bazuar në V.K.M nr.275, datë 26.4.2010 “Për Ristrukturimin e Shoqërive
Tregtare Kapital Shtetëror "ALBPETROL" Sh.a, Patos, "Uzina Mekanike e Naftës,
274
Kuçove" sh dhe Uzina Mekanika Patos sh.p.k”, Këshilli Mbikëqyrës i palës së paditur ka
miratuar strukturën e re të kësaj shoqërie, ku numri i punonjësve nga 4467 është
reduktuar në 3173 ... për shkak të ristrukturimit të vetë palës së paditur....gjykata çmon
se pala e paditur ka respektuar procedurën e pushimit kolektiv të punës ...Ministria e
Punës negocion me punëdhënësin kushtet e pushimit kolektiv. Roli i Ministrisë është i
limituar në atë të negociatorit dhe nuk mund të imponojë në mënyrë unilaterale vullnetin
e saj. Negocimet e udhëhequra nga Ministria e Punës zgjasin 20 ditë nga data e njoftimit
te dyte dhe ky afat është plotësuar. Pas përfundimit të afatit njëzet ditor, pala e paditur ka
njoftuar paditësin për zgjidhjen e kontratës së punës, duke respektuar afatet e njoftimit të
parashikuara në nenin 143. Me shkresën nr.19 prot, të datës 09.07.2010, të palës së
paditur është njoftuar paditësi se zgjidhja e kontratës së punës do të kryhet pas mbarimit
të afatit 30 ditore të këtij njoftimi. Sipas nenit 143 të Kodit të Punës: ...Në nenin 24 të
kontratës kolektive të punës është parashikuar se: Palët nënshkruese të kontratës, bazuar
në neni 143, pika 2 e Kodit të Punës, bien dakord që afatet e njoftimit për zgjidhjen e
kontratës kolektive të punës do të jetë dy jave për punëmarrësit që kanë deri në 6 muaj
punë dhe një muaj për punëmarrësit që kanë mbi 6 muaj punë. Nga kjo rezulton se afatet
e njoftimit të parashikuara nga neni 143 i Kodit të Punës, janë ndryshuar në kontratën
kolektive të punës, si rrjedhojë afati i njoftimit një mujor është respektuar nga
punëdhënësi, fakt i cili provohet nga shkresa nr.119 prot., të datës 09.07.2010. Në kushtet
kur Gjykata konkludon se pala e paditur si punëdhënës, ka respektuar procedurën dhe
afatin e njoftimit të zgjidhjes së kontratës së punës me paditësin, si pjesë e pushimit
kolektiv, paditësi nuk ka të drejtë të kërkojë pagën e 6 muajve për mosrespektim të
procedurave të pushimit kolektiv dhe pagën e tre muajve për mosrespektim të afatit të
njoftimit. Këto të drejta, sipas nenit 148/6 të kodit të punës, përfitohen vetëm në rastet kur
nuk respektohen këto afate dhe kjo procedurë ...paditësi ka 26 vjet në marrëdhënie pune
me palën e paditur nëse plotësoheshin kushtet e tjera ligjore që parashikon neni 145/1 i
kodit të punës, ai i përfitonte shpërblimin për vjetërsi në punë të barabartë 13 paga
mujore. Ndërkohe referimi i paditësit në nenin 145 të kodit të punës në kushtet kur
mbarimi i marrëdhënieve të tij të punës me palën e paditur është pjesë e një pushimi
kolektiv...të drejtat e punëmarrësit, pra të paditësit në një pushim kolektiv janë të
renditura në mënyrë përfundimtare në nenin 148/6 të kodit të punës dhe kjo e drejtë nuk
përfshihet në këtë dispozitë...neni 145/3 e përjashton përfitimin kësaj të drejte kur kemi të
bëjmë me pushim kolektiv edhe kjo dispozite rendit në mënyrë përfundimtare se në cilat
raste përfitohet kjo e drejtë ... Një pushim kolektiv nga punëdhënësi nuk ndodh në një
situate normale të punës së tij dhe për më tepër ai nuk mund të ketë të njëjtat detyrime si
në rastin kur i jep fund marrëdhënieve të punës me një punëmarrës, me rastin kur i jep
fund marrëdhënieve të punës me të paktën 3 punëmarrës brenda muajit, siç do të ishte në
rastin e palës së paditur. Duke pasur parasysh këto kushte, ligji e detyron punëdhënësin
vetëm me dy detyrime, janë respektimi i procedurës dhe i afatit të njoftimit, të cilat siç u
arsyetua më lart pala e paditur i ka respektuar...”
10. Mbi ankim të palës paditëse, Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.408, datë
24.04.2012, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.916, datë 02.6.2011, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier.
11. Në lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, Gjykata e Apelit ka arsyetuar
se: “...Gjykata e Apelit, e gjen të drejtë përfundimin e arritur nga gjykata e shkallës së
parë, që, duke iu referuar numrit të punonjësve të larguar, si dhe përmbajtjes së nenit
148/1 të K.Punës, ka konkluduar se zgjidhja e kontratës së punës me paditësin është pjesë
e një pushimi kolektiv nga puna... me rëndësi në zgjidhjen e çështjes është fakti se, nga
tërësia e provave të shqyrtuara, rezulton që, për këtë pushim kolektiv nga puna, pala e
paditur ka zbatuar kërkesat e nenit 148 të Kodit të Punës që lidhen me procedurat që
275
duhet të ndiqen në rastet e pushimit kolektiv nga puna... Gjykata e Apelit çmon se në
rastet e pushimit kolektiv punëmarrësit nuk përfitojnë dëmshpërblim për vjetërsi në punë.
Ligjvënësi, duke e konsideruar pushimin kolektiv nga puna si një rast të veçantë të
përfundimit të marrëdhënieve të punës, e ka rregulluar me një dispozite të veçantë,
sikurse është neni 148 i Kodit te Punës, në të cilin ka renditur në mënyrë përfundimtare
detyrimet e punëdhënësit (që janë njëkohësisht të drejta për punëmarrësin) dhe aty nuk
është parashikuar detyrimi i pagimit të shpërblimit për vjetërsi në punë dhe nuk është
bërë ndonjë referencë në ndonjë dispozitë tjetër. Renditja e detyrimeve të punëdhënësit në
nenin 148 të Kodit te Punës është shteruese dhe përfundimtare edhe për faktin e thjeshtë
se kur ka dashur të dalë jashtë kontureve të tij, ky nen në paragrafët 5 dhe 6 të tij, ka bërë
referencë të qartë në një nen tjetër, sikurse është neni 143 i po këtij Kodi. Në këtë rast
punëdhënësi detyrohet që, jo vetëm të respektojë afatin e njoftimit sipas vjetërsisë së
gjithsecilit në punë, por edhe të paguajë dëmshpërblimin si rezultat i mosrespektimit të
tij. Rregullat e parashikuara në dispozitat e tjera të këtij Kodi për zgjidhjen e kontratës së
punës nuk mund të aplikohen edhe në rastin e pushimit kolektiv nga puna, pasi për këtë të
fundit, vlejnë vetëm rregullat e parashikuara në nenin 148 të po këtij Kodi...”
12. Kundër vendimit nr.408 datë 24.04.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs
pala paditëse Rajmond Hajdini, me anë të të cilit kërkon pranimin e rekursit, ndryshimin e
vendimit nr.408 datë 24.04.2012 të Gjykatës Apelit Vlorë dhe vendimit nr.916, datë
02.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe pranimin e kërkesë padisë, për
LIGJI I ZBATUESHËM

276
punëdhënësit.”
14. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Rajmond Hajdini, përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë cenimin e vendimit
nr.408 datë 24.04.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.916, datë 02.06.2011
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, i cili ka vendosur rrëzimin tërësor të kërkesëpadisë.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.408 datë 24.04.2012 i Gjykatës së
Apelit Vlorë dhe vendimi nr.916, datë 02.06.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier,
janë rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material, sa i takon disponimit të tyre me
rrëzimin e kërkimit të paditësit për shpërblimin për vjetërsi në punë, ndaj dhe ato duhet të
ndryshohen, duke u vendosur pranimi i pjesshëm i padisë për këtë kërkim.
16. Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, ka konkluduar se zgjidhja e
marrëdhënies së punës nga ana e palës së paditur, është kryer në kushtet e një pushimi
kolektiv nga puna, duke respektuar procedurën e caktuar në nenin 148 të K.Punës dhe
afatin një mujor të njoftimit të parashikuar me marrëveshje në Kontratën Kolektive të
punës. Në vijim të kësaj analize, gjykata e rrethit ka argumentuar se kryerja e pushimit
kolektiv nga puna, në kuptim të nenit 148 të Kodit të Punës, përjashton detyrimin e
punëdhënësit për të paguar shpërblimin për vjetërsi në punë, pasi ky nen nuk përmban një
parashikim të shprehur për të garantuar këtë të drejtë të punëmarrësve.
17. Në të njëjtën linjë argumentimi, Gjykata e Apelit Vlorë, ka vendosur lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor duke arsyetuar se vërtetimi i kryerjes së pushimit
kolektiv nga puna, në kuptim të nenit 148 të K.Punës, përjashton detyrimin për pagimin e
277
shpërblimit për vjetërsi në punë nga ana e punëdhënësit, pasi situata ekonomike e palës së
paditur ka përbërë në vetvete një motiv që justifikon objektivisht dhe ligjërisht zgjidhjen e
marrëdhënies së punës me palën paditëse.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson fillimisht se, kërkimet e paditësit në rekursin e
tij mbi dëmshpërblimin për mosrespektim të procedurës së pushimit kolektiv nga puna
dhe mosrespektim të afatit të njoftimit, përbëjnë në thelb një pretendim për rivlerësim të
provave në të kundërtën me ç`kanë konstatuar dy gjykatat e faktit, pas kryerjes së një hetimi
të plotë dhe të gjithanshëm, rivlerësim ky i cili nuk është në natyrën e gjykimit në Gjykatë të
Lartë. Sa kohë që gjykatat e faktit, në zbatim të ligjit material e procedural, kanë konkluduar
se pala e paditur ka respektuar, si procedurën e specifikuar në nenin 148 të K.Punës, po
ashtu edhe afatin një mujor të njoftimit të parashikuar me marrëveshje në Kontratën
Kolektive të Punës, këto dy kërkime të paditësit nuk gjejnë mbështetje ligjore.
19. Ndërkohë, ky Kolegj vlerëson se konkluzioni tjetër i arritur nga gjykatat e faktit në lidhje
me rrëzimin e kërkimit të paditësit Rajmond Hajdini për shpërblimin për vjetërsi në punë,
është jo i drejtë dhe në zbatim të gabuar të ligjit material, e konkretisht neneve 145 dhe
148 të K.Punës, të analizuar në harmoni me njëri-tjetrin.
20. Në lidhje me këtë pikë, Kolegji Civil çmon të theksojë se, në analizë të kritereve të
specifikuara në nenin 145 të Kodit të Punës dhe ashtu sikurse ka rezultuar e provuar nga
hetimi i kryer nga dy gjykatat e faktit, në çështjen objekt gjykimi janë plotësuar dy
kushtet e nevojshme për akordimin e shpërblimit për vjetërsi në punë të palës paditëse.
Kështu, kushti i parë i nevojshëm për tù plotësuar, në mënyrë që një punëmarrës të
përfitojë shpërblimin për vjetërsi në punë, është zgjatja e marrëdhënies së punës pranë
punëdhënësit jo më pak se tre vjet. Në rastin objekt gjykimi, sikurse është provuar nga dy
gjykatat e faktit, marrëdhënia e punës e paditësit me palën e paditur ka zgjatur për mbi 26
vjet, duke u plotësuar në këtë mënyrë kushti i parë i kërkuar nga neni 145 i Kodit të
Punës.
20.1. Po ashtu, Kolegji Civil vlerëson të theksojë se është plotësuar edhe kushti tjetër i
specifikuar në nenin 145 të Kodit të Punës për përfitimin e shpërblimit për vjetërsi
në punë, që konsiston në të mos qenurit përpara rastit të zgjidhjes së marrëdhënies
së punës me efekt të menjëhershëm për shkaqe të arsyeshme.
20.2. Në rastin objekt gjykimi, ndryshe nga arsyetimi i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, fakti që arsyeja e zgjidhjes së marrëdhënies së
punës ka qenë ristrukturimi i shoqërisë, i cili ka shkaktuar edhe pushimin kolektiv
nga puna të paditësit sipas nenit 148 të Kodit të Punës, nuk sjell trajtimin e kësaj
zgjidhjeje si të ishte një zgjidhje për shkak të justifikuar në kuptim të nenit 153 të
Kodit të Punës. Në një kohë që ristrukturimi, i kryer për efekt të nevojave financiare
apo operacionale të punëdhënësit, përbën shkak të justifikuar në kuptimin literal të
fjalës, sa kohë që në mënyrë të kuptueshme dikton vendimmarrjen e punëdhënësit,
qoftë edhe në formën e pamundësisë efektive të tij për të mbajtur në punë
punëmarrësit, në kuptimin ligjor të fjalës, ai nuk përbën shkak të justifikuar apo të
arsyeshëm të zgjidhjes së marrëdhënies së punës.
20.3. Kuptimi ligjor i shkakut të justifikuar gjendet dhe interpretohet vetëm në bazë të
nenit 153 të Kodit të Punës, e konkretisht, në analizë të paragrafëve 2 dhe 3 të këtij
neni, do të përbëjë shkak të justifikuar të zgjidhjes së marrëdhënies së punës shkelja
e detyrimeve kontraktore nga ana e punëmarrësit me faj të rëndë, apo shkelja e
këtyre detyrimeve me faj të lehtë në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin
me shkrim të punëdhënësit, të cilat nuk lejojnë, në bazë të parimit të mirëbesimit,
278
20.4. Ky Kolegj çmon të theksojë gjithashtu se, ristrukturimi si faktor diktues i pushimit
kolektiv nga puna në kuptim të nenit 148 të Kodit të Punës, nuk ka dhe nuk duhet të
ketë një trajtim ligjor të ndryshëm, sa i takon shpërblimit për vjetërsi në punë, nga
ristrukturimi që dikton largimin nga puna të një punëmarrësi të vetëm. Ky
punëmarrësve, çka në vetvete bën që të mos plotësohet as kushti i parë kumulativ i
20.5. Në mbështetje të analizës së mësipërme, ky Kolegj vlerëson të theksojë gjithashtu
se, ndryshe nga arsyetimi i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, ka qenë pikërisht qëllimi i ligjvënësit që të garantojë të drejtën për
shpërblim për vjetërsi në punë të punëmarrësve, në të gjitha rastet kur zgjidhja e
kontratës së punës nuk është kryer në mënyrë të menjëhershme të justifikuar,
pavarësisht nëse bëhet fjalë për zgjidhje individuale apo pushim kolektiv nga puna.
Në rast se qëllimi i legjislatorit do të kishte qenë përjashtimi nga ky përfitim i
kategorive të punëmarrësve të cilët janë pushuar kolektivisht nga puna, atëherë, një
parashikim i tillë do të ish kryer në mënyrë eksplicite. Përkundrazi, në interpretim të
duhur të dispozitave të legjislacionit të punës, ligjvënësi në nenin 148 të Kodit të
Punës, ka parashikuar në mënyrë të mëvetshme dëmshpërblimin deri në 6 muaj pagë
për mosrespektim të procedurës së pushimit kolektiv nga puna, duke lënë të
pandryshuar përfitimin e shpërblimit për vjetërsi në punë. Mos cenimi i së drejtës së
punëmarrësve për shpërblimin për vjetërsi në punë në rast të pushimit kolektiv nga
puna, bazohet në argumentin që për nga vetë natyra e tij, ky shpërblim nuk varet nga
fakti nëse zgjidhja e marrëdhënies së punës ka qenë individuale apo kolektive, por
buron nga kohëzgjatja e marrëdhënies së punës së çdo punëmarrësi jo më pak se tre
vjet, dhe është i përfitueshëm në çdo rast, sa kohë që zgjidhja e marrëdhënies së
punës nuk është kryer në mënyrë të menjëhershme për shkaqe të justifikuara.
21. Në kushtet e mësipërme, kur ka rezultuar plotësisht e provuar nga ana e gjykatave të faktit,
se paditësi Rajmond Hajdini ka punuar për mbi 26 vjet pranë palës së paditur, atëherë në
zbatim të nenit 145/2 të K.Punës, paditësit i takon paga e një 15 ditëshi për çdo vit pune të
plotë në formën e shpërblimit për vjetërsi në punë, gjithsej 13 (trembëdhjetë) paga mujore.
22. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.408 datë
24.04.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.916, datë 02.06.2011 i Gjykatës së
279
Rrethit Gjyqësor Fier, janë rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material për pjesën ku
kanë vendosur rrëzimin e kërkimit për shpërblimin për vjetërsi në punë, ndaj për këtë
shkak ato duhet të ndryshohen, duke u vendosur pranimi i pjesshëm i padisë, detyrimi i të
paditurit tì paguajë paditësit shpërblimin për vjetërsi në punë prej 13 pagash mujore dhe
rrëzimi i padisë për pjesën tjetër të saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/d të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.408 datë 24.04.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.916 datë 02.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier në këtë mënyrë:
Detyrimi i të paditurit Shoqëria “Albpetrol” sh.a. Patos që tì paguajë paditësit
Rajmond Hajdini shpërblim për vjetërsi në punë prej 13 pagash mujore.
Rrëzim për pjesën tjetër.
Tiranë, më 15.10.2015
280
Nr. 00-2015-3544 i Vendimit (440)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
KËRKUES: HEBIB MEMA

PERSON I TRETË: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE TIRANË
OBJEKTI:
Vërtetimin e faktit juridik të qenit në marrëdhënie pune
pranë Ndërmarrjes Rruga Ura Tiranë për vitet 1959 deri me 1962.
Baza Ligjore: Neni 388 i K.Pr.Civile,
Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore”.

vendosur:
“Pranimin e kërkesës së kërkuesit Hebib Mema.
Vërtetimin e faktit juridik të qenies së kërkuesit Hebib Mema në marrëdhënie
pune pranë ish-ndërmarrjes Rruga-Ura, Tiranë për vitet 1959-1962, pa
ndërprerje si punëtor.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.”


ushtruar rekurs personi i tretë Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, me
datë 27.03.2012, brenda afatit 30 ditor nga dhënia vendimit të gjykatës së apelit me
16.03.2012, duke kërkuar bazuar në nenin 485/d të K.Pr.Civile, ndryshimin e vendimit të
gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e kërkesës, për
këto shkaqe:
- Sipas verifikimit të bërë regjistrave të ndërmarrjes Rruga Ura, rezultoi se për
periudhën 1959-1962 paditësi Hebib Mema nuk është i regjistruar pranë regjistrave të
kësaj ndërmarrje. Pas këtij verifikimi përfitimi i palës kërkuese është pezulluar dhe
më vonë është mbyllur, pasi përfituesi nuk plotëson kushtet për të përfituar pension
pleqërie.
281
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea, në mungesë të palëve ndërgjyqëse
dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi gjyqësor rezulton se kërkuesi Hebib Mema, nëpërmjet kërkesës
drejtuar gjykatës, ka kërkuar të njohë gjyqësish kohëzgjatjen e marrëdhënieve të punës, për sa
i përket viteve të punës në ish-ndërmarrjen Rruga-Ura Tiranë, për periudhën 1959-1962.
2. Kërkuesi pretendon se, në momentin që i ka lindur e drejta për pension pleqërie, i
është drejtuar palës së tretë me kërkesë të shoqëruar me librezën e punës që ai dispononte
dhe, prej kësaj të fundit, fillimisht i është njohur kjo e drejtë me Vendimin nr.304, datë
30.5.1999, ndërsa më pas, nëpërmjet një përgjigje negative, pala e tretë i ka bërë me dije
pezullimin e së drejtës së përfitimit të pensionit të pleqërisë, me arsyetimin se, nga
verifikimet e bëra prej Auditit, ka rezultuar që në dokumentacionin përkatës, në regjistrat e
ish-ndërmarrjes Asfalt-Rruga Tiranë, Hebib Mema nuk figuron i regjistruar.
3. Në kushtet kur pala e tretë nuk disponon regjistra të tjerë të ish-ndërmarrjes Rruga-
Ura Tiranë për verifikime të mëtejshme, ka orientuar kërkuesin për vërtetimin gjyqësisht të
viteve të vjetërsisë në punë pranë kësaj ndërmarrje.
4. Në përfundim të procesit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin
“- Pranimin e kërkesës së kërkuesit Hebib Mema.
- Vërtetimin e faktit juridik të qenies së kërkuesit Hebib Mema në marrëdhënie
pune pranë ish-ndërmarrjes Rruga-Ura, Tiranë për vitet 1959-1962, pa
ndërprerje si punëtor.
- Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.”
4.1. Në marrjen e këtij vendimi Gjykata ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “... Në kushtet
e nenit 388 të Kodit të Procedurës Civile, kërkuesi legjitimohet të vërtetojë gjyqësisht faktin
juridik të qenies në marrëdhënie pune për periudhën e pretenduar, pasi nga ky fakt atij i lind
e drejta e mësipërme e njohur me ligj.
Nga shqyrtimi gjyqësor, verifikimet e palës së tretë në lidhje me dokumentacionin e
ish-ndërmarrjes Rruga-Ura Tiranë dhe Asfalt-Rruga Tiranë, dy ndërmarrje këto të cilat kanë
qenë me personalitet të veçantë nga njëra-tjetra, u arrit të provohej që të dhënat e
pasqyruara në librezën e punës së kërkuesit të jenë të vërteta sa i përket viteve të qenies së
kërkuesit në marrëdhënie pune pranë ndërmarrjes Rruga-Ura Tiranë për periudhën 1959
deri në 1962. Si fillim prove shkresore për vërtetimin gjyqësisht të faktit të pretenduar,
shërben akt verifikimi i DRSSH Elbasan, sipas të cilit, për periudhën e pretenduar nga
kërkuesi, në Arkivën e këtij institucioni nuk disponohet dokumentacion dhe as bordero. Nga
ana e kërkuesit, u paraqitën në cilësinë e provës, dëshmitarë të cilët kanë punuar
njëkohësisht me të pranë Ndërmarrjes Rruga-Ura Tiranë për të vërtetuar pretendimin e tij.
Me cilësinë e dëshmitarit u pyeten shtetasit Bilal Halilaj, ish-Drejtor kantieri, Abdi Hysenaj,
ish-brigadier dhe Gani Tanushi, shok dhe njëkohësisht ka punuar në të njëjtën periudhë me
kërkuesin në kantierin e Thekër-Martaneshit. Nga deklarimet e tyre dhe nga verifikimi i të
dhënave të librezave respektive të pensionit dhe të punës, rezulton që ata të kenë punuar në
ndërmarrjen Rruga-Ura, për periudhën e pretenduar nga kërkuesi. Gjithashtu, dëshmitarët
deklaruan se kërkuesi Hebib Mema ka punuar në këtë ndërmarrje, në kantieret e ndryshme të
saj, sipas organizimeve respektive, si punëtor që nga viti 1959 deri në vitin 1962.
Nga tërësia e shqyrtimit edhe të provave të tjera të marra në gjykim, gjykata krijon
bindjen se pretendimi i kërkuesit për kohëzgjatjen e marrëdhënieve të punës si punëtor pranë
kësaj ndërmarrje, është i vërtetë.
282
Në përfundim të gjykimit, mbështetur në tërësinë e rrethanave, provave shkresore dhe
ato me dëshmitarë, gjykata arrin në konkluzionin se periudha e cila figuron e pasqyruar në
librezën e punës së kërkuesit, pasqyron realitetin dhe e gjithë periudha e punës nga viti 1959
deri në vitin 1962, duhet t’i njihet atij si vjetërsi në punë në Ndërmarrjen Rruga-Ura Tiranë.
Në këto rrethana, gjykata çmon se kërkesa e kërkuesit Hebib Mema, është e
mbështetur në ligj e në prova, sipas arsyetimit të mësipërm, dhe për këtë shkak, ajo duhet të
pranohet....”
5. Mbi bazën e ankimit të personit të tretë, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin
5.1. Gjykata e Apelit Tiranë ka arsyetuar në të njëjtën mënyrë si gjykata e rrethit.
6. Kundër vendimit nr.581, datë 16.03.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar
rekurs personi i tretë Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, për shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

7.1. Neni 14: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin”.
7.2 Neni 16§1: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.
7.3. Neni 29§1: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose
nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.”
7.4. Neni 309: “Vendimi mbështetet vetëm në të dhëna që ndodhen në aktet dhe që
janë shqyrtuar në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat e marra gjatë gjykimit të çështjes, sipas bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në
tërësinë e tyre.”
7.5. Neni 388§1: “Kur nga një fakt varet lindja, ndryshimi ose shuarja e të
drejtave personale apo pasurore të një personi dhe akti që vërteton atë është
zhdukur, ka humbur dhe nuk mund të bëhet përsëri ose nuk mund të merret me
ndonjë rrugë tjetër, personi i interesuar ka të drejtë të kërkojë që fakti të
vërtetohet me vendim të gjykatës së shkallës së parë.”
7.6. Neni 389: “Në kërkesën për vërtetimin e fakteve duhet të tregohen: a) qëllimi
për të cilin kërkuesi paraqet kërkesën për vërtetimin e faktit të caktuar; b)
shkaqet për të cilat nuk mund të merret akti ose për të cilat nuk është mundur
që akti të bëhet përsëri; c) provat me të cilat do të provohet si shkaku, për të
cilin nuk është e mundur të merret akti ose ky akt nuk mund të bëhet përsëri,
ashtu edhe fakti që kërkohet të vërtetohet”.

palëve ndërgjyqëse, si dhe pjesës arsyetuese të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se
283
në marrjen e vendimit nr.581, datë 16.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë nuk janë
respektuar dispozitat e ligjit procedural civil.
9. Kolegji Civil vlerëson se nga ana e gjykatave të faktit nuk është bërë një analizë e
plotë e mbështetur në prova në përputhje me kërkesat e legjislacionit procedural civil, një
hetimi i plotë dhe të gjithanshëm (neni 14 i K.Pr.Civile) dhe cilësim i saktë i fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen duke e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
10. Për sa rezulton nga kërkesa e paraqitur në këtë proces gjyqësor, konstatohet se
kërkuesi nëpërmjet këtij gjykimi ka kërkuar vërtetimin e faktit juridik të qenies në
marrëdhënie pune në ish-ndërmarrjen Rruga-Ura Tiranë, për periudhën 1959-1962, duke i
mbështetur pretendimet e tij në nenin 388, të Kodit të Procedurës Civile.
11. Në analizë të nenit 388§1 të Kodit të Procedurës Civile, rezulton se nëpërmjet
vërtetimit të faktit “juridik” në rrugë gjyqësore, krijohet gjyqësisht një akt shkresor apo
dokument i cili nëse ka ekzistuar ka përfaqësuar një fakt, nga i cili varej lindja, ndryshimi ose
shuarja e të drejtave personale apo pasurore. Që prova që krijohet gjyqësisht, është e
domosdoshme që të plotësohen këto kushte: (i) akti të jetë zhdukur; (ii) akti ka humbur dhe
nuk mund të bëhet përsëri; (iii) akti nuk mund të merret me ndonjë rrugë tjetër.
11.1. Duke qenë se nga kjo provë varet drejtpërsëdrejti lindja, ndryshimi ose shuarja e
të drejtave personale apo pasurore, (pra është një provë e rëndësishme), ligjvënësi ka
parashikuar në nenin 389 të Kodit të Procedurës Civile, që në kërkesën për vërtetimin e faktit
juridik është e domosdoshme të pasqyrohet: (i) qëllimi për të cilin kërkuesi paraqet kërkesën
për vërtetimin gjyqësor të faktit; (ii) shkaqet pse nuk mund të merret akti në rrugë tjetër ose
pse ky akt nuk mund të bëhet përsëri; (iii) si dhe prova me të cilën do të provohet përse nuk
është e mundur që të merret akti /ose që ky akt të bëhet përsëri, si dhe të tregohet fakti që
kërkohet të vërtetohet.
12. Gjykata e faktit në arsyetimin ka pranuar se periudha e cila figuron e pasqyruar në
librezën e punës së kërkuesit, pasqyron realitetin dhe e gjithë periudha e punës nga viti 1959
deri në vitin 1962, duhet t’i njihet atij si vjetërsi në punë në Ndërmarrje Rruga-Ura Tiranë.
Nga aktet e administruara në gjykim nuk rezulton që një përfundim i tillë të jetë mbështetur
në prova. Libreza e punës e kërkuesit nuk përfshin periudhën e cila kërkon të vërtetohet
gjyqësisht (fq.10-12 e dosjes gjyqësore).
13. Të njëjtin qëndrim ka mbajtur dhe Gjykata e Apelit Tiranë, e cila ka arsyetuar se:
“S’fundi periudha e punës për vitet 1959-1962, që gjen pasqyrim në librezën e punës nr.113,
dt.11.12.1972, është një akt zyrtar me fuqi të plotë provuese dhe sipas neni 253 të
K.Pr.Civile, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, rreth këtij dokumenti në
qoftë se ka pretendime për pasaktësi duhet ta godasë atë në rrugë gjyqësore, vetëm po qe se
ai është i falsifikuar, ndryshe është e detyruar që ta zbatoi atë.”
14. Kolegji Civil sjell në vëmendje se dokumenti “librezë pune” lëshuar në emrin e
kërkuesit përbën akt zyrtar me fuqi të plotë provuese për sa i përket të dhënave të pasqyruara
në një dokument të tillë (neni 253 i K.Pr.Civile), si dhe është njëri nga dokumentet bazë që
vërteton vjetërsinë në punë të punonjësve, sipas kërkesave të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993,
“Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar. Nëse ai do të përmbante
të dhënat për periudhën nga viti 1959 deri ne vitin 1962 nuk do të ishte e nevojshme vërtetimi
gjyqësor i faktit.
15. Kolegji vlerëson se Gjykata e Apelit, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë
ligjore të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe t’i ndreqte ato, ka arsyetuar në
të njëjtën mënyrë, duke mos e mbështetur vendimin e saj në provat e paraqitura nga palët dhe
që janë shqyrtuar në seancë gjyqësore (neni 29, 309 i Kodit të Procedurës Civile), duke e bërë
këtë vendim të paarsyetuar.
284
16. Për sa më sipër, me qëllim sqarimit plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me
gjykimin e kësaj çështje dhe natyrën juridike të saj, si dhe realizimin e një procesi të rregullt
dhe brenda një afati të arsyeshëm kohor, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi nr.581, datë 16.03.2012, të duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim
pranë Gjykatës së Apelit Tiranë me tjetër trup gjykues.
16.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në gjykatën e apelit, duke qenë shkallë
e dytë gjykimi që gjykon si mbi faktin edhe mbi ligjin, nuk ka asnjë pengesë, madje ka
detyrimin që të ftojë dhe lejojë palët të paraqesin kërkimet e prapësimet e tyre, provat ku i
mbështetin pretendimet e tyre, të debatojnë lidhur me to dhe mbi ligjin e zbatueshëm.
Gjykata, vetëm në vlerësim të provave, të administruara dhe shqyrtuara në seancë gjyqësore,
në bazë të bindjes së saj të brendshme dhe të formuar nga shqyrtimi i të gjithë rrethanave të
çështjes në tërësi e në përputhje me ligjin, mund të arrijë në një përfundim të drejtë për
16.2. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Tiranë, në vlerësim të natyrës juridike të
mosmarrëveshjes dhe në mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile,
duhet të mbajë në konsideratë se duhet të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
14 i Kodit të Procedurës Civile), si dhe të zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve e
veprimeve (neni 16 i Kodit të Procedurës Civile).
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë , me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 21.10.2015
285
Nr. 00-2015-3562 i Vendimit (441)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: GËZIM SINEMATI

IRMA SINEMATI
I PADITUR: SHOQËRIA “RAIFFEISEN BANK” SH.A.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur “Raiffeisen Bank” sh.a.
Të shpërblejë dëmin e shkaktuar paditësave Gëzim Sinemati dhe Irma Sinemati
në vlerën 90 000 (nëntëdhjetë mijë) Euro
dhe 621 000 (gjashtëqind e njëzet e një mijë) lekë.
Baza Ligjore: Neni 476, 480, 608, 609, 640 e vijues i Kodit Civil,
neni 153 e vijues i K.Pr.Civile.

vendosur:
“Pranimin e kërkesë-padisë.
Detyrimin e palës së paditur “Raiffeisen Bank” sh.a. të shpërblejë dëmin e
shkaktuar paditësave Gëzim Sinemati dhe Irma Sinemati në vlerën 90 000
(nëntëdhjetë mijë) Euro dhe 621 000 (gjashtëqind e njëzet e një mijë) lekë.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.

Kundër vendimit nr.2136, datë 19.09.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, është

ushtruar rekurs nga pala e paditur Shoqëria “Raiffeisen Bank” sh.a., e cila kërkon
ndryshimin e vendimeve të mësipërme dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Vendimet e gjykatave janë marrë në kundërshtim dhe në zbatim të gabuar të ligjit.
- Duhet theksuar se pala e paditur nuk ndodhet përpara përgjegjësisë civile të
shkaktuar nga dëmi kontraktor apo jashtëkontrakor.
- Shuma e qirave që do të realizonte pala paditëse, nuk është as dëm real dhe as
fitim i munguar. Kjo palë në çastin e paraqitjes së padisë vazhdon të realizojë të
ardhura prej këtij ndërtimi.
286
- Palës së paditur i mungon faji në dëmin e pretenduar nga paditësit, sepse duke
mos patur asnjë dijeni për kontratën e re të lidhur nga paditësat, banka nuk mund të
marrë përsipër detyrime të rrjedhura prej saj. Edhe nëse pala e paditur do të ishte në
vonesë në përmbushjen e detyrimit, ka qenë vetë paditësi me cilësinë e kreditorit që
ka shtuar masën e dëmit e nuk ka treguar kujdes për pakësimin e tij.
- Pala e paditur pretendon se nuk ndodhet para vonesës së debitorit.
- Banka e ka përmbushur në kohë dhe rregullisht detyrimin kontraktual për
dorëzimin e sendit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea, dëgjoi përfaqësuesin e palës së
paditur av. Kujtim Mara, i cili kërkoi ndryshimin e të dy vendimeve dhe rrëzimin padisë; dëgjoi
përfaqësuesin e palës paditëse, av. Gentian Muca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimeve; dhe
VËREN
1. Paditësit së bashku me palën e paditur, në datë 02.03.2007 kanë lidhur një kontratë
qiraje, ku pala paditëse në cilësinë e qiradhënësit i ka dhënë me qira palës së paditur në
cilësinë e qiramarrësit, një ambient me sipërfaqe prej 104 m2, të ndodhur në Rr. "Sami
Frashëri", P.19, Sh.2, Ap. 4 Tiranë. Kjo kontrate qiraje ishte lidhur për një afat kohor pesë
vjeçar.
2. Në datë 08.11.2010, pala e paditur nëpërmjet shkresës nr.8093 Prot, datë
08.11.2010, njofton palën paditëse se në datë 05.12.2010 do të zgjidhë në mënyrë të
njëanshme kontratën e qirasë, në respektim të nenit 5.2 të saj.
3. Pala paditëse, duke qenë se nëpërmjet të ardhurës së qirasë, siguronte shlyerjen e
një kredie bankare, filloi menjëherë përpjekjet për gjetjen e subjekteve të interesuara për
marrjen me qira të këtij ambienti, pas datës 05.12.2010.
4. Për këtë qellim, kjo palë ka bërë shpallje publike në gazetën “Çelësi” të datës 13
nëntor 2010 dhe 17 nëntor 2010, ku ofronte ambientin me qira, me një datë dorëzimi
09.12.2010 (katër ditë pas afatit të caktuar nga banka për dorëzim).
5. Si rezultat i botimit të njoftimit për dhënien me qira të ambientit në këtë gazetë të
specializuar për shitje, qira, etj, pala paditëse, ka arritur të lidhë një kontratë qiraje, nr.2472
Rep, nr.655 Kol, datë 23 nëntor 2010, me subjektin qiramarrës “Shoqatën Kombëtare të
Ekspertëve Kontabël”.
5.1. Për nënshkrimin e kësaj kontrate qiraje me Shoqatën Kombëtare të Ekspertëve
Kontabël, pala paditëse ka kryer disa takime paraprake deri në momentin e nënshkrimit të
kontratës. Të tilla janë takimi i datës 13.11.2010 midis Gëzim Sinemati dhe Shoqatës
Kombëtare të Ekspertëve Kontabël; shkresa – përgjigje e datës 15.11.2010 e Shoqatës
Kombëtare të Ekspertëve Kontabël drejtuar Gëzim Sinematit; shkresa nr.1473 Rep, datë
19.11.2010 e Z.Gëzim Sinemati drejtuar Shoqatës të Ekspertëve Kontabël, etj.
5.2. Me datë 23 Nëntor 2010, pala paditëse nënshkroi kontratën e qirasë me Shoqatën
e Ekspertëve Kontabël për një afat 5 vjeçar, me një çmim qiraje prej 1.500 Euro në muaj. Në
bazë të Kontratës së Qirasë nr.2472 Rep, nr.655 Kol, datë 23 Nëntor 2010, qiradhënësi (pala
paditëse) detyrohej tì dorëzonte qiramarrësit ambientin e përcaktuar në kontratë, në datën
09.12.2010.
6. Ka rezultuar se shoqëria "Raiffeisen Bank" sh.a ka vazhduar të posedonte
ambientin e marrë me qira, edhe pse kishte përcaktuar datën 5 Dhjetor 2010 për lirimin dhe
dorëzimin e tij tek paditësit.
287
7. Mosdorëzimi i ambientit në afatin e përcaktuar, i ka dhënë të drejtë palës
qiramarrëse, Shoqatës Kombëtare të Ekspertëve Kontabël, me datë 15 Dhjetor 2010, të
deklarojë zgjidhjen e njëanshme të kontratës së qirasë nr.2472 Rep, nr.655 Kol, datë 23
Nëntor 2010, për faj të qiradhënësit (palës paditëse), duke i shkaktuar këtyre të fundit një
dëm të konsiderueshëm ekonomik. Sipas paditësve, mosdorëzimi i ambientit tek qiramarrësit
e ri Shoqata Kombëtare e Ekspertëve Kontabël, nuk ka ardhur si pasojë e veprimeve me faj të
palës paditëse, por për shkak të mosrespektimit të afatit të dorëzimit nga vetë pala e paditur
në këtë gjykim.
8. Pala paditëse deklaroi se ka marrë të gjitha masat që të eliminonte çdo dëm të
mundshëm për secilën palë. Nga zgjidhja e njëanshme e kontratës së qirasë me Shoqatën
Kombëtare të Ekspertëve Kontabël, palës paditëse i është shkaktuar një dëm në formën e
fitimit të munguar, në shumën 90.000 Euro, ose 12.510.000 lekë, shumë e cila përfaqëson të
paktën shumën totale të qirave mujore të parashikuara në kontratën e qirasë nr.2472 Rep,
nr.655 Kol, datë 23 nëntor 2010. Kurse dëmi i dytë i shkaktuar, është pagimi i penalitetit të
përcaktuar në kontratën e qirasë nr.2472 Rep, nr.655 Kol, datë 23 Nëntor 2010 në vlerën
4500 Euro. Ky dëm sipas paditësave është përcaktuar me vendim gjyqësor të formës së prerë
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, vendim i cili është administruar si provë në gjykim.
vendosur:
“- Pranimin e kërkesë-padisë.
- Detyrimin e palës së paditur “Raiffeisen Bank” sh.a. të shpërblejë dëmin e
shkaktuar paditësave Gëzim Sinemati dhe Irma Sinemati në vlerën 90 000
(nëntëdhjetë mijë) Euro dhe 621 000 (gjashtëqind e njëzetë e një mijë) lekë.
- Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.
9.1. Kjo gjykatë ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “... Duke qenë se ishte detyrim i të
paditurit të përmbushte kontratën e qirasë në përputhje të plotë me parashikimet që kishte
marrë përsipër, dhe ky i paditur është në vonesë që prej datës 06.12.2010, gjykata çmon se
që nga kjo datë, shoqëria “Raiffeisen Bank” sh.a. duhet t’i paguajë paditësve dëmin e
shkaktuar nga vonesa. Referuar provave shkresore të administruara në gjykim, provohet se
palës paditëse i është shkaktuar një dëm pasuror. Dëmi në rastin konkret, është si në formën
e dëmit real, ashtu edhe në formën e fitimit të munguar (ose e drejtë e shpresës ose e
kredisë), pra ai përfitim monetar që do të kishte përfituar pala paditëse nëse ambienti do të
ishte dorëzuar brenda datës 05.12.2010 nga ana e palës së paditur. Mosdorëzimi i ambientit
nga i padituri në afatin e përcaktuar prej tij në dt. 05.12.2010, ka çuar paditësat në
pamundësinë pa fajin e tyre që të dorëzojnë tek subjekti i ri qiramarrës me datë 09.12.2010
këtë ambient, në zbatim të Kontratës së Qirasë të lidhur me datë 23.12.2010.
Pala e paditur ndodhet në mospërmbushje të detyrimit kontraktor, pasi nuk ka
ekzekutuar detyrimin e marr përsipër në mënyrën dhe në kohën e përcaktuar prej vetë kësaj
pale. Ky fakt, ose kjo rrethanë juridike e konsideron mospërmbushjen një fakt objektiv. Ky
fakt objektiv i mospërmbushjes së detyrimit nga i padituri në këtë gjykim, prodhon si pasojë
përgjegjësinë e palës së paditur. Sipas nenit 476 të Kodit Civil, pala e paditur duhet të
shpërblejë dëmin që ka shkaktuar mospërmbushja e detyrimit të saj. Vetëm nëse pala e
paditur do të provonte gjatë hetimit gjyqësor se 1) përmbushja e detyrimit është bërë e
pamundur për shkaqe objektive jashtë vullnetit të saj dhe se kjo pamundësi për të
përmbushur këtë detyrim (pra dorëzimin e ambientit në afatin e caktuar) ka ardhur nga
shkaqe të pavarura prej vullnetit të të paditurit, mund të ndodheshim përpara shkarkimit nga
përgjegjësia civile e shkaktimit të dëmit.
Gjykata vëren se dëmi në formën e fitimit të munguar, është totali i të ardhurave prej
kontratës së qirasë nr.2472 Rep, nr.655 Kol, dt 23 Nëntor 2010, dëm i cili referuar qirasë
mujore dhe kohëzgjatjes së kësaj kontrate, është në masën 90.000 Euro. Dëmi i dytë i
288
shkaktuar paditësave është pagimi i penalitetit të përcaktuar në kontratën e qirasë nr.2472
Rep, nr.655 Kol, dt 23 Nëntor 2010 në vlerën 4500 Euro. Kjo vlerë dëmi ka ardhur si rezultat
i zgjidhjes së kontratës së sipërcituar nga shoqata e ekspertëve për shkaqe të pavarura nga
vullneti i paditësave.
Dëmi që duhet t’i shpërblehet paditësit, duhet të jetë real dhe t’i përgjigjet vlerës së
plotë të humbjeve që ai ka pësuar si rezultat i ngjarjes së ndodhur dhe fitimit që ai do të
kishte realizuar, në rast se i padituri do të kishte ekzekutuar detyrimin brenda afatit të
përcaktuar. Në kushtet kur rezultoi e provuar se dëmi efektiv i shkaktuar paditësave është në
shumën 621 000 lekë (diferencë mes shumës së caktuar me vendim gjyqësor dhe shumës së
tre muajve qera të kërkuara në pikën e parë të padisë), dhe fitimi që nuk është realizuar dot
prej tyre është në masën 90 000 euro, gjykata çmon se vlera e plotë e dëmit pasuror të
shkaktuar paditësave, është dëmi real dhe fitimi i munguar në dy vlerat e sipërcituara.
Për sa më sipër, gjykata çmon se pretendimi i palës paditëse është i drejtë e i bazuar
e si i tillë duhet të pranohet, duke u detyruar pala e paditur “Raiffeisen Bank“ sh.a. të
shpërblejë dëmin e shkaktuar paditësave Gëzim Sinemati dhe Irma Sinemati në vlerën 90 000
(nëntëdhjetë mijë) Euro dhe 621 000 (gjashtëqind e njëzet e një mijë) lekë.
“- Lënien në fuqi të vendimit nr.8548, datë 31.10.2011 të Gjykatës së Rrethit
10.1. Kjo gjykatë ka arsyetuar në mënyrë të përmbledhur në të njëjtën mënyrë si
gjykata e shkallës së parë.
11. Kundër vendimit nr.2136, datë 19.09.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, është
ushtruar rekurs nga pala e paditur Shoqëria “Raiffeisen Bank” sh.a, e cila kërkon ndryshimin
e vendimeve të mësipërme dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
12. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit Civil, në të cilat është
parashikuar:
12.3. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura
nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
çështjes.”
12.4. Neni 476 i K.Civil: “Çdo mangësi në ekzekutimin e detyrimeve e detyron
debitorin të shpërblejë dëmin që ka pësuar kreditori, përveç kur ai provon se
mospërmbushja nuk ka ndodhur për fajin e tij.
Në këtë rast kreditori ka të drejtë:
a) të kërkojë ekzekutimin në natyrë të detyrimit, veçanërisht dorëzimin e sendit
ose kryerjen e punimeve, si dhe shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga vonesa e
ekzekutimit; ose
b) shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga mosekzekutimi i detyrimit.”
289
12.5. Neni 486 i K.Civil: “Dëmi që duhet të shpërblehet nga debitori për
mosekzekutimin e detyrimit përbëhet nga të gjitha humbjet e pësuara nga
pakësimi i pasurisë, si dhe fitimi që mund të nxirrej në kushtet e zakonshme të
tregut (fitimi i munguar). Bëjnë pjesë në shpërblimin për riparimin e dëmit
edhe shpenzimet e arsyeshme e të nevojshme për të parandaluar ose për të
pakësuar dëmin, që kanë lidhje me rrethanat mbi të cilat bazohet përgjegjësia
e palës, shpenzimet e arsyeshme e të nevojshme për të përcaktuar dëmin dhe
përgjegjësinë, si dhe ato që janë nevojitur për të gjetur një zgjidhje jashtë
gjyqësore të përmbushjes së detyrimit.”

palëve ndërgjyqëse, si dhe pjesës arsyetuese të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se
rekursi i palës së paditur nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit
të Procedurës Civile që bëjnë të cenueshëm vendimin nr.2136, datë 19. 09.2012 të Gjykatës
së Apelit Tiranë.
të përcaktuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale.
14.1. Kolegji çmon të theksojë se kontrolli rishikues i Gjykatës së Lartë nuk mund të
zëvendësojë të drejtat kushtetuese e ligjore të gjykatave të faktit (gjykatës së shkallës së parë
dhe apelit) dhe aq më tepër të vlerësojë bindjen e brendshme të këtyre gjykatave për çështje
konkrete.
15. Duke pasur parasysh sa më sipër, ky Kolegj vlerëson se në çështjen në shqyrtim
nga ana e gjykatave janë respektuar kërkesat e ligjit material dhe procedural civil, është
zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë e të
gjithanshëm të mosmarrëveshjes objekt gjykimi dhe janë analizuar dhe dhënë përgjigje
pretendimeve të palëve të ngritura në gjykim.
15.1. Gjykatat kanë dhënë një vendim të arsyetuar, me përfundime të qarta të nxjerra
nga provat e administruara në gjykim, duke i çmuar ato, në bazë të bindjes së brendshme, të
formuar nga shqyrtimi në tërësinë e rrethanave të çështjes (neni 29 i Kodit të Procedurës
Civile).
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duke analizuar llojin e mosmarrëveshjes objekt
shqyrtimi, si dhe natyrën juridike të saj, konstaton se konflikti që është paraqitur përpara
gjykatës ka lindur nga një marrëdhënie kontraktore, një kontratë qiraje e zgjidhur sipas
parashikimeve të saj, por ku dorëzimi i sendit të marrë me qira nuk është bërë në kohën e
përcaktuar. Ndaj me anë të kërkesë padisë, pala paditëse ka kërkuar nga pala e paditur të
shpërblejë dëmin e shkaktuar për shkak të mosdorëzimit në afatin e përcaktuar të ambientit të
marrë me qira palës paditëse.
17. Për sa rezulton nga provat që janë administruar në dosjen gjyqësore dhe që i janë
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor nga gjykatat, vetë pala e paditur “Raiffeisen Bank” ka
zgjidhur kontratën e qirasë që kishte me palën paditëse përpara afatit përfundimtar të saj,
duke përcaktuar si datë të dorëzimit të ambienteve datën 05.12.2010. Gjithashtu, ka rezultuar
e provuar se pala e paditur nuk ka përmbushur në kohë dhe rregullisht këtë detyrim të marrë
përsipër nga ajo vetë për dorëzimin në afat të ambientit të marrë me qira, dorëzimi faktik
është kryer në datë 01.02.2011, ndërsa procesverbali i dorëzimit është nënshkruar nga palët
në datë 01.04.2011. Ndërkohë që pala e paditur me qëllim vazhdimin e dhënies së
ambienteve me qira ka nënshkruar një kontratë tjetër qiraje me datë 23.11.2010, me Shoqatën
290
Kombëtarë të Ekspertëve Kontabël, kontratë e prishur për shkak të mosdorëzimit të
ambientit.
18. Kolegji Civil vëren se gjykatat kanë marrë në analizë të hollësishme të gjithë
pretendimet e palëve lidhur me çastin e dorëzimit të ambientit të marrë me qira dhe arsyet e
tejkalimit të këtij afati, duke arritur në konkluzionin (analizë e bazuar në prova) se pala e
paditur kishte detyrimin të provonte shkakun specifik që ka bërë të pamundur përmbushjen e
detyrimit në afatin e caktuar nga ajo vetë. Pala e paditur nuk ka sjellë asnjë argument të
qenësishëm për mospërmbushjen në afat të këtij detyrimi apo një shkak të tillë që mund ta
shkarkonte nga përgjegjësia për mospërmbushjen në kohë, duke qenë në shkelje të neneve
455, 463, 464, 479 të Kodit Civil.
18.1. Nga gjykata e rrethit rezulton se është marrë në shqyrtim edhe pretendimi i palës
së paditur se asaj i mungon faji në dëmin e pretenduar nga pala paditëse, sepse nuk ka patur
dijeni për kontratën e re të lidhur nga pala paditëse. Sipas arsyetimit të gjykatës, pala e
paditur nuk ka treguar kujdes maksimal në përputhje dhe me parimin e mirëbesimit, pasi nuk
ka ndërmarrë asnjë veprim për lirimin e ambienteve në datën 05.12.2010, të përcaktuar nga
ajo vetë datë, dhe as nuk ishte në gjendje të deklaronte e provonte se cilat do të ishin masa
maksimale që mund të ndërmerrte për dorëzimin në afat nëse do të dinte specifikisht 1 për
kushtet dhe afatet e kontratë së re të qirasë që kishte lidhur pala paditëse. Megjithëse kërkesa
për të prishur kontratën e qirasë përpara afatit dhe përcaktimi i datës 05.12.2010 si datë
dorëzimi të ambientit ka ardhur nga vetë pala e paditur, ka rezultuar se kjo palë nuk ka
ndërmarrë asnjë veprim konkret për lirimin e ambienteve në datën përcaktuar [- në datë
10.12.2010, pala e paditur vazhdonte të ushtronte aktivitet bankar në mënyrë të rregullt; -
vetëm në datë 17.12.2010, duke i kthyer përgjigje kërkesës të datës 13.12.2010 së palës
paditëse për lirimin e objektit, i ka kërkuar kësaj të fundit lejimin e përdorimit të ambienteve
edhe për disa javë; - punimet për kthimin e ambienteve në gjendjen e mëparshme kanë
përfunduar në datë 31.01.2011 dhe dorëzimi faktik është kryer në datë 01.02.2011
(procesverbali i dorëzimit është nënshkruar në datë 01.04.2011)].
18.2. Nga vijim të sa më sipër, gjykata ka konkluduar se pala e paditur ka qenë në
2
vonesë pa ndonjë shkak të ligjshëm, në përmbushjen e detyrimit të marrë përsipër prej saj, e
në këto kushte ndodhet përpara përgjegjësisë civile për të dëmshpërblyer dëmin e shkaktuar
palës paditëse, referuar edhe nenit 476 të Kodit Civil.
19. Gjykata ka arsyetuar drejtë edhe lidhur me dëmin e shkaktuar: “ ... Referuar
provave shkresore të administruara në gjykim, provohet se palës paditëse i është shkaktuar
një dëm pasuror. Dëmi në rastin konkret, është si në formën e dëmit real, ashtu edhe në
formën e fitimit të munguar (ose e drejtë e shpresës ose e kredisë), pra ai përfitim monetar që
do të kishte përfituar pala paditëse nëse ambienti do të ishte dorëzuar brenda datës
05.12.2010 nga ana e palës së paditur. Mosdorëzimi i ambientit nga i padituri në afatin e
përcaktuar prej tij në dt. 05.12.2010, ka çuar paditësat në pamundësinë pa fajin e tyre që të
dorëzojnë tek subjekti i ri qiramarrës me datë 09.12.2010 këtë ambient, në zbatim të
Kontratës së Qirasë të lidhur me datë 23.12.2010...”.
19.1. Referuar nenit 486 të Kodit Civil, në rastin e mosekzekutimin e detyrimit, dëmi
që duhet të shpërblehet nga debitori përbëhet nga të gjitha humbjet e pësuara nga pakësimi i
pasurisë, si dhe fitimi që mund të nxirrej në kushtet e zakonshme të tregut (fitimi i munguar).
19.2. Gjykata me të drejtë ka arsyetuar se dëmi që duhet t’i shpërblehet paditësit,
duhet të jetë real dhe t’i përgjigjet vlerës së plotë të humbjeve që ai ka pësuar si rezultat i
ngjarjes së ndodhur dhe fitimit që ai do të kishte realizuar, në rast se i padituri do të kishte
1
Me shkresën e datës 13.12.2010, pala paditëse i ka rikujtuar palës së paditur se kishte kaluar afati i përcaktuar nga ajo vetë
për dorëzimin e ambienteve dhe i ka kërkuar lirimin e tyre, duke i cituar shprehimisht përpjekjet e saj për gjetjen e
subjekteve të tjerë qirramarrës.
2
Që prej datës 06.12.2010.
291
ekzekutuar detyrimin brenda afatit të përcaktuar. Ka rezultuar e provuar se dëmi efektiv i
shkaktuar palës paditëse është në shumën 621 000 lekë, penaliteti i përcaktuar në kontratën e
qirasë nr.2472 Rep, nr.655 Kol, datë 23.11.2010 (vlerë dëmi e ardhur si rezultat i zgjidhjes së
kontratës së sipërcituar nga Shoqata e Ekspertëve për shkaqe të pavarura nga vullneti i palës
paditëse). Ndërsa dëmi në formën e fitimit të munguar, është totali i të ardhurave prej
kontratës së qirasë nr.2472 Rep, nr.655 Kol, datë 23.11.2010, dëm, i cili referuar qirasë
mujore dhe kohëzgjatjes së kësaj kontrate, është në masën 90.000 Euro.
20. Duke pasur parasysh sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se
gjykatat, në përputhje me kërkesat e normave procedurale, kanë kryer një hetim gjyqësor të
plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin, në çështjen objekt gjykimi (neni 14 i
K.Pr.Civile), kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile),
dhe si rezultat e kanë zgjidhur mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore të
zbatueshme (neni 16 i K.Pr.Civile).
21. Në këto kushte, Kolegji Civil arrin në konkluzionin se vendimi nr.2136, datë 19.
09.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka lënë në fuqi vendimin nr.8548, datë 31.10.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është i drejtë dhe duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 21.10.2015
292
MENDIM PAKICE
1. Unë, gjyqtari në pakicë Admir Thanza, lidhur me çështjen nr.11118-03495-00-2012 i
Regj. Themeltar, kam mendimin se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Shoqëria
“Raiffeisen Bank” Sh.a. përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të
Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin vendimit nr.2136, datë 19.09.2012
Gjykatës së Apelit Tiranë që ka lënë në fuqi vendimin nr.8548, datë 31.10.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
2. Vendimi i shumicës që ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.2136, datë
19.09.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, vlerësoj se është në marrë në zbatim të
gabuar të ligjit.
3. Referuar materialeve të çështjes rezulton se pala paditëse me datë 02.03.2007 ka
lidhur një kontratë qiraje me palën e paditur, ku pala paditëse në cilësinë e
qiradhënësit i ka dhënë me qira palës së paditur në cilësinë e qiramarrësit, një ambient
me sipërfaqe prej 104 m2, të ndodhur në Rr. "Sami Frashëri", P.19, Sh.2, Ap. 4
Tiranë. Kjo kontrate qiraje ishte lidhur për një afat kohor pesë vjeçar.
4. Në datë 08.11.2010, pala e paditur nëpërmjet shkresës nr.8093 Prot, datë 08.11.2010,
njofton palën paditëse se në datë 05.12.2010 do të zgjidhë në mënyrë të njëanshme
kontratën e qirasë, duke e njoftuar atë në respektim të nenit 5.2 të kontratës.
5. Si rezultat i përpjekjeve, pala paditëse, lidhë një kontratë qiraje, nr.2472 Rep, nr.655
Kol, datë 23 nëntor 2010, me subjektin qiramarrës “Shoqatën Kombëtare të
Ekspertëve Kontabël” për një afat 5 vjeçar, me një çmim qiraje prej 1.500 Euro në
muaj. Në bazë të Kontratës së Qirasë nr.2472 Rep, nr.655 Kol, datë 23 Nëntor 2010,
qiradhënësi (pala paditëse) detyrohej tì dorëzonte qiramarrësit ambientin e përcaktuar
në kontratë, në datën 09.12.2010.
6. Ka rezultuar se shoqëria "Raiffeisen Bank" sh.a ka vazhduar të posedonte ambientin e
marrë me qira, edhe pse kishte përcaktuar datën 5 Dhjetor 2010 për lirimin dhe
dorëzimin e tij tek paditësit.
7. Mosdorëzimi i ambientit në afatin e përcaktuar, i ka dhënë të drejtë palës qiramarrëse,
Shoqatës Kombëtare të Ekspertëve Kontabël, me datë 15 dhjetor 2010, të deklarojë
zgjidhjen e njëanshme të kontratës së qirasë nr.2472 Rep, nr.655 Kol, datë 23 Nëntor
2010, për faj të qiradhënësit (palës paditëse), duke i shkaktuar këtyre të fundit një dëm
të konsiderueshëm ekonomik. Sipas paditësve, mosdorëzimi i ambientit tek
qiramarrësit e ri Shoqata Kombëtare e Ekspertëve Kontabël, nuk ka ardhur si pasojë e
veprimeve me faj të palës paditëse, por për shkak të mosrespektimit të afatit të
dorëzimit nga vetë pala e paditur në këtë gjykim.
8. Pala paditëse deklaroi se ka marrë të gjitha masat që të eliminonte çdo dëm të
mundshëm për secilën palë. Nga zgjidhja e njëanshme e kontratës së qirasë me
Shoqatën Kombëtare të Ekspertëve Kontabël, palës paditëse i është shkaktuar një dëm
në formën e fitimit të munguar, në shumën 90.000 Euro, ose 12.510.000 lekë, shumë e
cila përfaqëson të paktën shumën totale të qirave mujore të parashikuara në kontratën
e qirasë nr.2472 Rep, nr.655 Kol, datë 23 nëntor 2010. Kurse dëmi i dytë i shkaktuar,
është pagimi i penalitetit të përcaktuar në kontratën e qirasë nr.2472 Rep, nr.655 Kol,
datë 23 Nëntor 2010 në vlerën 4500 Euro. Ky dëm sipas paditësave është përcaktuar
me vendim gjyqësor të formës së prerë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
vendim i cili është administruar si provë në gjykim.
vendosur:
“ - Pranimin e kërkesë-padisë.
Detyrimin e palës së paditur “Raiffeisen Bank” sh.a. të shpërblejë dëmin e shkaktuar
paditësave Gëzim Sinemati dhe Irma Sinemati në vlerën 90 000 (nëntëdhjetë mijë)
293
Euro dhe 621 000 (gjashtëqind e njëzet e një mijë) lekë.
“ Lënien në fuqi të vendimit nr.8548, datë 31.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.”
11. Kundër vendimit nr.2136, datë 19.09.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, është ushtruar
rekurs nga pala e paditur Shoqëria “Raiffeisen Bank” sh.a, e cila kërkon ndryshimin e
vendimeve të mësipërme dhe rrëzimin e padisë.
12. Shumica në vendimin e saj ka vlerësuar se rekursi i palës së paditur nuk përmban
shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që bëjnë të
cenueshëm vendimin nr.2136, datë 19. 09.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
13. Referuar rrethanave të çështjes, si pakicë kam mendimin se vendimet e të dy
gjykatave të faktit janë marrë në shkelje të ligjit procedural, prandaj të dy këto
vendime duhet të prishen dhe çështja duhet të dërgohet për rigjykim në Gjykatën e
Apelit Tiranë me një tjetër trup gjykues.
14. Vlerësoj se përfundimet e arritura nga gjykata e apelit janë rezultat i një hetimi jo të
plotë e të gjithanshëm.
15. Shumica në vendimin e saj ka argumentuar se gjykatat kanë marrë në analizë të
hollësishme të gjithë pretendimet e palëve lidhur me çastin e dorëzimit të ambientit të
marrë me qira dhe arsyet e tejkalimit të këtij afati, duke arritur në konkluzionin
(analizë e bazuar në prova) se pala e paditur kishte detyrimin të provonte shkakun
specifik që ka bërë të pamundur përmbushjen e detyrimit në afatin e caktuar nga ajo
vetë. Pala e paditur nuk ka sjellë asnjë argument të qenësishëm për mospërmbushjen
në afat të këtij detyrimi apo një shkak të tillë që mund ta shkarkonte nga përgjegjësia
për mospërmbushjen në kohë, duke qenë në shkelje të neneve 455, 463, 464, 479 të
Kodit Civil.
... Gjykata me të drejtë ka arsyetuar se dëmi që duhet t’i shpërblehet paditësit, duhet
të jetë real dhe t’i përgjigjet vlerës së plotë të humbjeve që ai ka pësuar si rezultat i
ngjarjes së ndodhur dhe fitimit që ai do të kishte realizuar, në rast se i padituri do të
kishte ekzekutuar detyrimin brenda afatit të përcaktuar.(...)
16. Si pakicë duke ju referuar fakteve të rezultuara në gjykim vlerësoj se nga ana e
gjykatave të faktit nuk është kryer një hetim i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes, në
përputhje (neni 14 i K.Pr.Civile). Hetim i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes është
parim themelor i gjykimit civil dhe përbën një detyrim për gjykatat në të gjitha
shkallët e gjykimit. Në këtë kuptim në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes është
e nevojshme kryerja e hetimit të plotë qoftë duke përsëritur hetimin gjyqësor, duke
lejuar për shqyrtim edhe prova të paraqitura rishtazi dhe në përputhjen me nenin 126
të K.Pr.Civile, gjykata duhet të bëjë një analizë tërësore dhe objektive të provave. Ajo
duhet të çmojë provat e marra në shqyrtim, sipas bindjes së brendshme, të formuar
nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre.
17. Gjykata e apelit ka arritur konkluzione pa hetuar tërësisht natyrën e mosmarrëveshjes
dhe pa evidentuar tërësisht veprimet apo mosveprimet e palëve në konflikt.
18. Konkretisht :
18.1. Nuk është hetuar në gjykim nëse pala e paditur është vënë në dijeni të faktit të
lidhjes së një kontrate të re dhe të detyrimit të palës qiradhënëse t’i dorëzojë
objektin qiramarrësit të ri në datën 09.12.2010.
18.2. Gjithashtu gjykata e apelit nuk kanë marrë fare në shqyrtim faktin se objekti
ka vazhduar të mbahet nga pala e paditur edhe për një periudhë tjetër prej afro
4 muajsh dhe për këtë periudhë pala paditëse pa provuar ndonjë kundërshtim
të saj ka marrë vlerën e qirasë për këto muaj.
294
18.3. Gjykatat lidhur me sa sipër duhej të kishin hetuar nëse me heshtjen e saj pala
paditëse ka pranuar përtëritjen e kontratës së qirasë referuar përcaktimeve të
nenit 821 të K.Civil që thotë se: “Qiraja përtërihet në qoftë se, pasi të ketë
mbaruar afati i saj, qiramarrësit i lihet në përdorim sendi i dhënë me qira pa
kundërshtimin e qiradhënësit.(..).
19. Si pakicë, vlerësoj se referuar asaj që ka rezultuar në gjykim, nuk del e provuar
elementi i fajësisë së palës së paditur si një ndër elementët e domosdoshëm lidhur me
shpërblimin e dëmit. Padijeni e kësaj pale për kontratën e re të qirasë të lidhur,
mosnjoftimi nga pala e paditur për këtë fakt, vënia në dijeni e palës qiradhënëse që
pala e paditur dëshiron ta mbajë objektin edhe pak kohë në përdorim dhe heshtja e
palës paditëse për këtë kërkesë, provojnë se nuk rezulton që veprimet e palës së
paditur të jenë të kryera me faj në çdo formë të tij.
20. Po kështu lidhur me vlerën e dëmit si pakicë kam mendimin se ajo nuk i përgjigjet
dëmit real të pretenduar nga pala paditëse. Gjykata duhet të kishin hetuar edhe
veprimit e palës së paditur (kreditore) nëse ajo me veprimet e saj ka treguar kujdesin e
duhur për pakësimin e dëmit (neni 493 i K.Civil)
21. Përfundimisht, si pakicë çmoj se vendimi nr.2136, datë 19.09.2012, të Gjykatës së
Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit material e procedural dhe
rrjedhojë e një hetimi të plotë e të gjithanshëm dhe për këtë shkak duhej të prishej dhe
çështja të kthehej për rigjykim asaj gjykate me tjetër trup gjykues.
Admir Thanza
295
Nr. 00-2015-3564 i Vendimit (442)
VENDIM
Majlinda Andrea KryesuesE

Artan Broci Anëtar

PADITËS: NDUE NOKA, në mungesë

E PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE (AKKP)
TIRANË, përfaqësuar nga Avokati i Shtetit
Z.Abaz Deda
OBJEKTI:
Anullimin tërësisht të aktit administrativ:
Vendimin ZRKKKPR Qarku Lezhë, nr.209, datë 10.11.2008
DHe nr.31, datë 12.01.2011, i AKKPR “Për njohjen e të drejtës së pronësisë,
kthimit dhe kompensimin e pronës” për sipërfaqen89 313 m2
dhe njohjen, kthimin/kompensimin e saj.
Vendimin ZRKKKPR, Qarku Lezhë nr.219, datë 18.12.2008
dhe nr.370, datë 1.12.2010 , të AKKPR “Për njohjen e të drejtës së pronësisë,
kthimit dhe kompensimin e pronës” për sipërfaqen 77 185 m2.
Detyrimin e palës së paditur për të nxjerrë akte administrative
në përputhje me ligjin “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”
e aktet ligjore në zbatim të tij, njohjen, kthimin/kompensimin e pronave respektive.
Baza Ligjore: Neni 32, 153 e vijues dhe 324 e vijues K.Pr.Civile.
Ligji nr.9235, datë 29.07.2004
“Për kthimin dhe kompensimine pronës”, i ndryshuar.
Vendimi nr.255, datë 13.04.2010. K.Pr.Administrative neni 80
e vijues, 93, 99, 100, 116, 117, 135 e vijues.
Neni 41 e 42 të Kushtetutës së Shqipërisë.

vendosur:
“Pranimin e padisë së paditësit Ndue Noka.
Anullimin e vendimit të ZRKKKPR Qarku Lezhë, nr.209, datë 10.11.2008
dhe vendimit nr.31, datë 12.01.2011, të AKKPR “Për njohjen e të drejtës së
pronësisë, kthimit dhe kompensimin e pronës” për sipërfaqen 89 313 m2.
Anullimin e Vendimit të ZRKKKPR Qarku Lezhë nr.219, datë 18.12.2008 dhe
vendimit nr.370, datë 1.12.2010 të AKKPR“Për njohjen e të drejtës së
pronësisë, kthimit dhe kompensimin e pronës” për sipërfaqen 77 185 m2.
296
AKKPR duke patur parasysh dokumentacionin e paraqitur nga paditësi në
ZRKKKPR Qarku Lezhë të përcaktojë të drejtën e kthimit dhe kompensimit të
pronës së trashëgimlënësve të paditësit të lindur nga shpronësimi i bërë si
rezultat i kolektivizimit të bujqësisë dhe kthimit me ligj të tokës në pronë
shtetërore.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur”.

Gjyqësor Tiranë”.
Kundër Vendimit nr.1912, datë 13.07.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka

paraqitur rekurs Avokatura e Shtetit, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.1912, datë
13.07.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, të vendimit nr.7177, datë 22.09.2011, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar ndër të tjera:
- Objekti i kërkimit nuk është i plotë dhe i saktë. Paditësi nuk ka vendosur të
drejtën mbi të cilën bazohet padia.
- Gjykata duhet të verifikojë nëse paditësi e ka ushtruar të drejtën e ngritjes së
padisë përkatësisht pas 30 ditësh nga data e njoftimit të vendimit nga ana e organit
administrativ, sepse kjo mund të sjellë parashkrimin e padisë në kuptimin material të
saj.
- Paditësi nuk ka depozituar pranë Zyrës Rajonale Lezhë asnjë provë shkresore
në cilësinë e dokumentacionit ligjor mbi origjinën e pronës, ku të provojë titullin e
pronësisë, burimin e origjinës së pronës, si dhe faktin se ai ka qenë pronar me titull
pra reformës agrare të vitit 1946.
- Barra e provës gjatë hetimit administrativ binte mbi palën kërkuese dhe jo mbi
organin proçedues, i cili nuk ka shkelur asnjë dispozitë ligjore procedurale dhe
materiale. Padi`tësi nuk ka përcaktuar bazën ligjore, dhe provat, faktet mbi të cilat
mbështet pretendimin që AKKP duhet të rishqyrtojë kërkesën e tij.
- Rikthimi për shqyrtim në organin administrativ është krejtësisht i pabazuar në
ligj kur paditësi ka paraqitur dokumentacionin dhe nuk ka dokumenta të reja shtesë
për të provuar pronësinë dhe si e tillë vendimmarrja nuk ka për të ndryshuar dhe
përbën gjë të gjykuar. AKKP është shprehur njëherë dhe është ezauruar juridiksioni
administrativ.
- Akti administrativ është i vlefshëm pasi është nxjerrë nga organi kompetent,
nuk është nxjerrë në kapërcim të kompetencave të tij dhe nuk nxjerrë në kundërshtim
me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji. Akti nuk është as relativisht i
pavlefshëm, pasi nuk është në kundërshtim me ligjin, në kuptim të nenit 118 të
K.Pr.Civile.
- Hetimi administrativ është i plotë dhenë zbatim të ligjit nr.9235, datë
29.07.2004.
- Subjekti i pretenduar si i shpronësuar nuk ka paraqitur aktin e pronësisë në
momentin e shpronësimit të kësaj sipërfaqe toke të pretenduar. Ai nuk ka paraqitur
dokumentacionin ligjor dhe hartografik konform ligjit material dhe procedural.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; përfaqësuesin e palës së paditur
Agjensia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Avokatin e Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit nr.1912, datë 13.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të vendimit
297
nr.7177, datë 22.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e padisë; dhe si
bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi është një ndër trashëgimtarët ligjore
të trashëgimlënësve Pashk e Pjetër Nokaj, fakt i cili rezulton sipas dëshmisë së
trashëgimisë me nr.4110 regj. e nr.782 kol., të datës 29.08.1994.
2. Paditësi pretendon se të sipërpërmendurit kanë pasur në pronësi pasuri të paluajtëshme,
tokë bujqësore, para reformës agrare të vitit 1946, dhe në zbatim të Ligjit nr.108, datë
29.08.1945, “Për reformën agrare”, janë shpronësuar e marrë nga shteti i asaj kohe në
mënyrë të padrejtë.
3. Paditësi i është drejtuar me kërkesë Z.R.K.K.K.Pronave Qarku Lezhë për njohjen e së
drejtës së pronësisë si subjekt i shpronësuar pa të drejtë nga shteti, për sipërfaqen 89 313
m2 dhe 77 185 m2. Z.R.K.K.K.Pronave Qarku Lezhë, është shprehur me vendime të
veçanta, me Vendimin nr.209, datë 10.11.2008, për sipërfaqen 89 313 m2 dhe me
Vendimin nr.219, datë 18.12.2008, për sipërfaqen 77 185 m 2, dhe ka rrëzuar kërkesën për
njohjen e së drejtës së pronësisë.
4. Pas kësaj paditësi ka ankimuar vendimet e mësipërme pranë palës së paditur A.K.K.P
Tiranë, e cila ka vendosur me vendimin nr.31, datë 12.01.2011, lënien në fuqi të vendimit
nr.209, datë 10.11.2008 dhe me vendimin nr.370, datë 01.12.2010, lënien në fuqi të
vendimit nr.219, datë 18.12.2008. Si shkak i rrëzimit të kërkesës nga A.K.K.P është
përmendur dokumentacioni tekniko – ligjor i paplotë dhe i paqartë dhe se kërkuesi nuk ka
qenë aktiv për t’i përmbushur ato në raport me kërkesat e ligjit.
5. Duke mos qenë dakord me vendimet e mësipërme paditësi i është drejtuar në datë
11.03.2011 gjykatës me padinë me objekt si më sipër.
vendosur:
 “Pranimin e padisë së paditësit Ndue Noka.
 Anullimin e vendimit të ZRKKKPr Qarku Lezhë, nr.209, datë 10.11.2008 dhe
vendimit nr.31, datë 12.01.2011, të AKKPr “Për njohjen e të drejtës së pronësisë,
 Anullimin e Vendimit të ZRKKKPr Qarku Lezhë nr.219, datë 18.12.2008 dhe
vendimit nr.370, datë 1.12.2010, të AKKPr “Për njohjen e të drejtës së pronësisë,
 AKKPr duke patur parasysh dokumentacionin e paraqitur nga paditësi në ZRKKKPr
Qarku Lezhë të përcaktojë të drejtën e kthimit dhe kompensimit të pronës së
trashëgimlënësve të paditësit të lindur nga shpronësimi i bërë si rezultat i
kolektivizimit të bujqësisë dhe kthimit me ligj të tokës në pronë shtetërore.
 Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur”.
Duke arsyetuar: “... omissis... pala e paditur nga njëra anë arsyeton se dokumentacioni
është në përputhje me Ligjin dhe nga ana tjetër thotë se nuk plotëson kushtet e caktuara
në ligj, çka e bën aktin objekt padie të anullueshëm....Gjithashtu, gjykata thekson se sipas
nenit 81/1 të K.Pr.Administrative, pala e paditur ka detyrimin ligjor të kërkoj nga
paditësi sqarimin e fakteve, të parregullsive e mospërputhjeve të të dhënave. ...Gjykata
çmon që të nënvizojë se si në bazë të Vendimit nr.747, datë 09.11.2006, ashtu edhe sipas
Vendimit KM nr.255, datë 13.04.2010 ... nëse kërkesa e subjektit të shpronësuar, ka
mangësi në dokumentacionin tekniko-ligjor, që bën të pamundur vlerësimin e akteve,
pala e paditur njofton subjektin, duke i sqaruar e kërkuar plotësimin e
298
dokumentacionit.... Në këto rrethana gjykata çmon se është në interes të çështjes që aktet
objekt padie të anullohen nga kjo gjykatë dhe njëherazi t’i kthehen ato për rishqyrtim
palës së paditur, e cila të nxjerr një akt të vetëm, ...Vendimet e Z.R.K.K.P Qarku Lezhë
dhe ato të AKKPronave Tiranë, janë marrë si rezultat i një hetimi jo të plotë të së drejtës
së pronësisë së paditësit për pronën e pretenduar. Për rrjedhojë këto vendime duhet të
anullohen..(...).”
 “Lënien në fuqi të vendimit nr.7177, datë 22.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë”.
Kjo gjykatë ka arritur në këtë përfundim duke arsyetuar në të njëjtën mënyrë si gjykata
e shkallës së parë.
8. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur nëpërmjet
Avokaturës së Shtetit, pjesëmarrëse në këtë gjykim, me shkaqet e pasqyruara në pjesën

9.1. Neni 6 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon
mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi gjithçka që
kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”.
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të
një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje
me ligjin.”
9.2.Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim
të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që
mund të propozojnë palët”.
9.3.Neni 28 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të shprehet për të gjitha kërkesat që
9.4. Neni 45§1 i K.Pr.Civile: “Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme,
për pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për
posedimin ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen
sendet ose pjesa më e madhe e tyre.”
10. Dispozitat e Ligji nr.9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e Pronës”, në të cilat
është parashikuar:
10.1. Neni 1 : “Ky ligj ka për objekt: a) rregullimin e drejtë, sipas
kritereve të nenit 41 të Kushtetutës, të çështjeve të së
drejtës së pronësisë që kanë lindur nga shpronësimet,
shtetëzimet ose konfiskimet; b) kthimin dhe, aty ku
sipas këtij ligji kthimi i pronës është i pamundur,
kompensimin e saj; c) procedurat për realizimin e
kthimit dhe kompensimit të pronave, si gjithë organet
administrative të ngarkuara për realizimin e tyre.”
299
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
11. Pala që ka regjistruar ankimin, Avokatura e Shtetit legjitimohen ratione personae t’i
drejtohen Gjykatës së Lartë lidhur me sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga Avokatura e Shtetit, përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, të cilat motivojnë cenimin e
14. Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji, nuk i hyn analizës së provave, gjë që duhet ta bëjnë dy
gjykatat e tjera, por ajo vetëm evidenton shkeljet që kanë lejuar gjykatat qoftë të normave
proceduriale dhe atyre materiale, duke kërkuar respektimin e tyre.
15. Gjykatat e faktit në vendimet e tyre kanë vendosur të anullojnë vendimet e Z.R.K.K.P.
Qarku Lezhë dhe të A.K.K.P. Tiranë dhe ta dërgojnë çështjen tek A.K.K.P. Tiranë, e cila
sipas dokumentacionit të paraqitur nga paditësi në Z.R.K.K.P Qarku Lezhë duhet të
përcaktojë të drejtën e kthimit dhe kompensimit të pronës.
16. Këto gjykata kanë arsyetuar se në zbatim të nenit 81/1 të K.Pr.Administrative, pala e
paditur ka detyrimin ligjor të kërkoj nga paditësi sqarimin e fakteve, të parregullsive e
mospërputhjes të të dhënave lidhur me kërkesat drejtuar të paditurit. Gjithashtu në zbatim
të VKM nr.747, datë 09.11.2006 si dhe VKM nr.255, datë 13.04.2010, pala e paditur nëse
vlerëson se kërkesa e subjektit të shpronësuar, ka mangësi në dokumentacionin tekniko-
ligjor, që bën të pamundur vlerësimin e akteve, duhet të njoftojë subjektin, duke i sqaruar
e kërkuar plotësimin e dokumentacionit.
Në këto kushte, referuar analizës së mësipërme, gjykatat e faktit kanë anulluar aktet
objekt padie dhe njëherazi kanë vendosur t’i kthehen ato për rishqyrtim palës së paditur, e
cila të nxjerr një akt të vetëm.
17. Kolegji Civil vlerëson se gjykatat e faktit, i kishin të gjitha mundësitë ligjore
(proceduriale) që të gjykonin çështjen në themel dhe të mos i kthente aktet për rishqyrtim
pranë organit administrativ, që në këtë rast është pala e paditur ( A.K.K.Pronave Tiranë).
18. Gjykatat e faktit kanë vepruar në kundërshtim me praktikën unifikuese të Gjykatës së
Lartë.
18.1. Konkretisht në Vendimin Unifikues nr.7/2005, Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë arrijnë në përfundimin unifikues se: “.... të gjitha çështjet, të cilat
kanë të bëjnë me kundërshtimin e vendimeve të Komisioneve të Kthimit e
Kompensimit të Pronave ish Pronarëve, që janë marrë në zbatim të Ligjit nr.7698,
datë 15.04.1993 dhe që janë kundërshtuar në gjykatë përpara hyrjes në fuqi të
Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 "Për kthimin dhe kompensimin e pronës", janë në
juridiksionin gjyqësor dhe jo në atë administrativ”.
18.2. Ndërsa në Vendimin Unifikues nr.2/2011, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë japin sentencën unifikuese se: “... subjektet e shpronësuara kanë detyrimin që
t’i drejtohen organit administrativ, pra A.K.K.P.-së, vetëm në dy situata.
Së pari, në rastin kur subjektet e shpronësuara paraqesin për herë të parë kërkesë
për njohjen dhe kthimin e pronës në cilësinë e ish pronarit.
Së dyti, në rastin e ankimit ndaj vendimit të dhënë në emër të tyre e mbi kërkesën e
tyre nga (ish) Zyra Rajonale e A.K.K.K.P.-së, pra pas hyrjes në fuqi të Ligjit nr.9235,
datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” (i ndryshuar).
Gjithsesi, edhe në këto dy raste, çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, pra
detyrimi për t’iu drejtuar rrugës përkatëse administrative të kërkesës dhe ankimit
nuk ekziston, nëse nga subjekti i shpronësuar pretendohet që, për të njëjtën pronë,
300
ish K.K.K.P.-të apo A.K.K.P.-ja, kanë disponuar më parë për njohjen e kthimin e
pronës një subjekti tjetër të shpronësuar”.
18.3. Po kështu, në Vendimin Unifikues i Kolegjeve të Bashkuar të Gjykatës së

Lartë nr.04, datë 10.12.2013, është përcaktuar, se: “... omissis... në gjykimet me
objekt kundërshtim të vendimit të K.K.K.Pronave apo A.K.K.Pronave kemi të bëjmë
me të drejta subjektive, edhe pse enti shtetëror publik K.K.K.P. (sot A.K.K.Pronave)
shpreh vullnetin e tij nëpërmjet vendimeve të marra pas kërkesës së bërë nga
subjektet përkatëse. Vendimet e tyre nuk trajtohen dhe nuk goditen në gjykatë si
akte të mirëfillta administrative. Subjekti kërkues në një gjykim të zakonshëm
kundërshton vendimin e K.K.K.Pronave apo A.K.K.Pronave dhe kërkon të drejtën e
pronës, duke paraqitur prova në mbështetje të së drejtë së tij të pronësisë. Në këto
gjykime, gjykata zhvillon një gjykim themeli lidhur me titullin e pronësisë, duke
ndryshuar apo shfuqizuar vendimin e K.K.K.Pronave apo A.K.K.Pronave, si dhe
duke zgjidhur në themel këtë konflikt që është një konflikt pronësie, pra i natyrës
civile. Për këtë arsye legjislatori e kishte pajisur procesin e kthimit dhe
kompensimit të pronave me garanci në mënyrë që të drejtat e shtetasve të kishin një
mbrojtje maksimale në gjykatë...”.
19. Kolegji Civil çmon se duke u nisur nga lloji i konfliktit, gjykatat e faktit në vendimet e
dhëna, duke e kthyer çështjen për rishqyrtim në A.K.K. Pronave Tiranë, kanë cenuar
parimin e një proçesi të rregullt ligjor, efektiv, dhe të gjykimit të çështjes brenda një
afati të arsyeshëm, në cenim të nenin 28 të K.Pr.Civile, si dhe nenet 6 dhe 13 të KEDNJ.
20. Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e shkallës
së parë, duhet të shqyrtojë çështjen ne themel mbi bazën e pretendimeve apo
prapësimeve të palëve në gjykim dhe në respektim të ligjit precedural dhe material të
zbatueshëm për çështjen konkrete.
21. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në Vendimin Unifikues nr.04, datë
10.12.2013, kanë unifikuar praktikën gjyqësore për rastet lidhur me konfliktet e
kompetencës territoriale në çështjet me objekt kundërshtim të vendimit të
K.K.K.Pronave apo të A.K.K.Pronave. Në këtë vendim është vendosur, se: “... omissis...
Në këto gjykime Kolegji Civil, në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e
këtyre çështjeve në varësi të natyrës së këtij gjykimi, objektit dhe shkakut ligjor të
padisë, ... duhet të zbatohen parashikimet e nenit 45 të Kodit të Procedurës Civile lidhur
me kompetencën tokësore: “Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme, për
pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit ku
ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre….” (Përmenden disa nga vendimet:
nr.429, datë 06.10.2011; nr.314, datë 14.06.2012; nr.397, datë 20.09.2012; nr.2179,
datë 03.10.2013). (...).”
22. Kolegji konstaton gjithashtu se në çështjen në gjykim prona objekt konflikti gjyqësor
ndodhet në rrethin e Kurbinit dhe në zbatim të përcaktimeve të nenit 45, paragrafi 1, të
K.Pr.Civile, si dhe vendimit unfikues të sipër cituar, vlerëson se gjykata e cila ka
kompetencën tokësore për gjykimin e kësaj çështjeje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Kurbin.
23. Në rigjykim Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, në respektim të së drejtave të palëve
dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të
zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të
plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14), duke bërë një cilësim të saktë
të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, ta zgjidhë atë “në përputhje
301
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16) dhe të zgjidhë përfundimisht
çështjen.
24. Për sa sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arrin në përfundimin se vendimi nr.1912,
datë 13.07.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.7177, datë
22.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është rrjedhojë e mos respektimit
dhe mos zbatimit të drejtë të dispozitave ligjore proceduriale dhe për këtë shkak duhet të
prishen, dhe çështja do dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kurbin,
e cila ka kompetencë tokësore për gjykimin e kësaj çështjeje.
PËR KËTO ARSYE:

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/ç dhe 45 parag.I -rë të Kodit
të Procedurës Civile,
V E N D O S I:
Prishjen e vendimi nr.1912, datë 13.07.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.7177, datë 22.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 21.10.2015
302
Nr. 00-2015-3565 i Vendimit (443)
VENDIM
Majlinda Andrea KryesuesE

Artan Broci Anëtar

PADITËS: VJOLLCA KAJRANI.

I PADITUR: YLLI SANXHAKU.
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të lirojë dhe dorëzojë paditëses
një sipërfaqe prej 11 m2 nga të cilat 4.8 m2 sipërfaqe ndërtimore
dhe 6.2 m2 sipërfaqe truall të zënë në mënyrë të kundërligjshme.
Baza Ligjore: Neni 296 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.933 (1338), datë

“Pranimin e pjesshëm padisë duke u detyruar i padituri Ylli Sanxhaku t’i lirojë
dhe dorëzojë paditëses Vjollca Kajran pjesën prej 4.6 m2 nga objekti prej 24
m2, shtesë dyqani ndodhur në lagjen “Skënder Libohova”, Lushnjë, pjesa me
vizime blu në skicën 2 të akti të ekspertimit. Rrëzimin e padisë në pjesën
tjetër.”

“Lënien në fuqi të vendimit nr.933(1338), datë 16.11.2009, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë.”
Kundër vendimeve ka paraqitur rekurs i padituri Ylli Sanxhaku, që kërkon

ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke pretenduar se:
- Vendimet e gjykatave janë rezultat i interpretimit të gabuar të ligjit dhe
provave të administruara gjatë gjykimit.
- Sipërfaqja e objektit prej 4.6 m2 nuk është ndërtuar prej paditëses. Kjo
sipërfaqe ka pasur vetratë, e cila është zëvendësuar me mur dhe ndërtimin e saj mund
ta bënte vetëm pronari i padituri Ylli Sanxhaku.
- Gjykatat pranojnë se ndërtimi i paditëses rrjedh prej lejes së ndërtimit të
lëshuar në 1996, nëse do të ishte kështu përse i duhej paditësit leja për shesh ndërtimi
dhe leje ndërtimi edhe në viti 2005, për të njëjtin ndërtim?
- Në emër të paditëses, K.R.T e Rrethit Lushnjë ka miratuar Lejen e ndërtimit
me numër vendimi nr.14, dt. 26.07.2005 dhe leje për shesh ndërtimi nr.13, dt.
15.06.2005, për ndërtimin e një shtese lokali Lagjja “Skënder Libohova”, me
303
sipërfaqe shesh ndërtimi 60m2 dhe sipërfaqe ndërtimore 36 m2, dokumente që kanë
shërbyer për regjistrimin e kësaj pasurie në Regjistrat Hipotekor.
- Fakti që me kërkesë të paditëses, vetëm në 2005 K.R.T. ka miratuar lejen për
shesh ndërtimi dhe lejen e ndërtimit, tregon se: a) në vitin 1996 ajo nuk ka ndërtuar
me leje shtesën e dyqanit prej 24 m2 që pretendon; b) fakti që ne 2005 i është
miratuar shtesa e objektit me sipërfaqe 36 m2, ndërkohë që ndërtimi i pretenduar prej
saj është vetëm 24 m2, tregon se kjo leje nuk i përket vendndodhjes së ndërtimit të
pretenduar, as sipërfaqes se tij dhe përjashton në këtë mënyrë zëvendësimin e vetratës
së objektit të të paditurit dhe bashkimin e shtesës së dyqanin me dyqanin e të paditurit
në vitin 1996, bashkim që sipas ligjit për urbanistikën nuk mund të bëhej pa pëlqimin
me shkrim të pronarit të dyqanit (të paditurit).
- Pra ndryshe nga sa parashtrojnë gjykatat, paditësja nuk e ka fituar pronësinë
mbi shtesën prej 4.6 m2 me një nga mënyrat e ligjshme të fitimit të pronësisë dhe
vërtetimi i pronësisë i paraqitur prej saj për sipërfaqen e objektit nuk përfaqëson titull
pronësie dhe mungesa e titullit të ligjshëm të pronësisë, nuk e legjitimon paditësen të
kërkojë pasurinë nga askush.

VËREN
Se vendimi nr.978, datë 23.11.2011, i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë jo në
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se palët ndërgjygjëse janë banorë të qytetit
të Lushnjës dhe njëherazi komshinj në pronat e tyre. Paditësja Vjollca Kajrani është pronare e
pasurive të ndodhura në qytetin e Lushnjës, konkretisht: i) e pasurisë me nr.9/128-N4 e llojit
truall+ndërtesë me sipërfaqe 23.7 m2, njësi ushqimore, pasuri e përfituar nëpërmjet
privatizimit; dhe ii) e pasurisë me nr.9/129 e llojit truall+ndërtesë me sipërfaqe 60 m2 nga të
cila 24 m2 ndërtesë dhe pjesa tjetër truall. Ndërsa i padituri Ylli Sanxhaku është pronar i
pasurisë me nr.128-N14 e llojit ndërtesë, pronë e cila është kufitare me pasuritë e paditëses.
Paditësja pretendon se një pjesë prej 11 m2 e pasurisë me nr.9/129 e llojit
truall+ndërtesë me sipërfaqe 60 m2 nga të cilat 24 m2 ndërtesë dhe pjesa tjetër truall, mbahen
me pa të drejtë nga i padituri Ylli Sanxhaku.
Duke mos e zgjidhur dot çështjen me mirëkuptim, paditësja i është drejtuar gjykatës
duke kërkuar rivendikimin e sendit të saj nga i padituri, me pretendimin se ky i fundit e mban
pa të drejtë një sipërfaqe prej 11 m2 nga kjo pasuri, një pjesë e të cilës ndërtesë dhe pjesa
tjetër truall.
Kjo çështje është shqyrtuar fillimisht nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë që me
vendimin nr.222, datë 07.03.2006, ka vendosur “Pranimin e padisë”. Mbi ankimin e të
paditurit, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.690, datë 20.11.2006 ka prishur vendimin e
gjykatës së rrethit dhe ka kthyer çështjen për rigjykim për shkak të shkeljeve procedurale
(mos njoftim i të paditurit në mungesë për ndryshimin e shkakut ligjor të padisë), ndërsa
Gjykata e Lartë ka vendosur mospranimin e rekursit, të ushtruar kundrejt vendimit të gjykatës
së apelit.
304
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.933 (1338), datë 16.11.2009,
ka vendosur: “Pranimin e pjesshëm padisë duke u detyruar i padituri Ylli Sanxhaku t’i lirojë
dhe dorëzojë paditëses Vjollca Kajran pjesën prej 4.6 m2 nga objekti prej 24 m2, shtesë
dyqani ndodhur në lagjen “Skënder Libohova”, Lushnjë, pjesa me vizime blu në skicën 2 të
akti të ekspertimit. Rrëzimin e padisë në pjesën tjetër.”
Kjo gjykatë ndër të tjera ka arsyetuar se: “...Në këtë lloj gjykimi sqarimi i titullit t
pronësisë ka vlerë thelbësore. Prova e titullit të pronësisë është shumë e rëndësishme në një
proces me kërkim lirimin dhe dorëzimin e sendit. Në këto kushte gjykata duhet të bëjë një
hetim thelbësor mbi ekzistencën, vlefshmërinë dhe relevancën e titullit të paditësit mbi
sendin. (vendim unifikues i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.1, datë
06.01.2009). ... Në rastin objekt gjykimi ndodhemi përpara situatës, kur gjykata në mënyrë
incidentale në këtë gjykim konstaton pavlefshmërinë e titullit të pronësisë së paditëses mbi
truallin, qëndrim ky që është mbajtur edhe nga Gjykata e Lartë...Gjykata konstaton se
kontratat e shitjes së truallit prej 24 m2 dhe 36 m2, lidhur respektivisht ne dt..15.10.1995 dhe
në datë 21.10.1997, mes shitësit seksioni i financës Këshilli i Rrethit Lushnjë dhe blerësit –
Vjollca Kajran, janë veprime juridike absolutisht të pavlefshme, pasi ato janë të prekura nga
dy shkaqe të pavlefshmërisë absolute, në kuptim të nenit 92/a të kodit Civile. Konkretisht
fakti që këto troje janë shitur nga organe të cilat nuk kanë patur të drejtën e shitjes së truallit
pronë shtetërore dhe së dyti këto kontrata nuk janë bërë në formën e kërkuar nga ligji. ...
Derisa nuk është respektuar kjo formë shkresore, pavarësisht se veprimi juridik është
regjistruar në Z.V.R.P.P., do të thotë që e drejta e pronësisë mbi truallin prej 60 m2, nuk ka
kaluar nga shteti tek paditësja, ... Në këtë kuptim kërkimi i paditëses për rivendikimin e
pjesës së truallit me sipërfaqe 6.9 m2 gjendet i pambështetur në prova dhe në ligj dhe si i
tillë do të rrëzohet.
Sa i përket pretendimit të paditëses për të rivendikuar pjesën prej 4.6 m2 që mbahet
pa të drejtë nga i padituri ndërmjet ndërtimit të një muri, gjykata këtë kërkim e gjen të
bazuar në prova dhe në ligj...Paditësja ka ndërtuar këtë shtesë dyqani prej 24 m2, pjesë e
objektit fillestar në pronësi të saj dhe duke qenë kjo shtesë, pjesë funksionale e objektit
ekzistues, për shkak të të qenurit të paditëses pronare mbi sendin ekzistues, ajo do të jetë
pronare dhe e shtesës së dyqanit, si pjesë përbërëse e objektit ekzistues (nenit 146 i K.Civil).
Një tjetër argument në favor ... është fakti që ajo ka ndërtuar këtë shtesë dyqani në përputhje
me lejen e ndërtimit e cila është lëshuar nga organi kompetent i kohës ...Gjykata nuk
konstatoi dhe nuk i rezultoi e provuar në gjykim që kjo leje ndërtimi të ketë ndonjë shkak
pavlefshmëria absolute....Për k`to arsye në bazë të nenit 296 të K.Civil paditësja ka të drejtë
të kërkojë nga i padituri t’i lirojë 4.6 m2 nda ndërtesa, shtesë dyqani të cilën ai e mban pa
titull...”
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.978, datë 23.11.2011, ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.933(1338), datë 16.11.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.”
Kundër vendimeve ka paraqitur rekurs i padituri Ylli Sanxhaku, që kërkon
ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë.
Neni 41 i Kushtetutës, i cili shprehet se “1. E drejta e pronës private është e

garantuar.
305
5. Për mosmarrëveshjet lidhur me masën e shpërblimit mund të bëhet ankim
në gjykatë.”;
Neni 42 i Kushtetutës, i cili shprehet se “1. Liria, prona dhe të drejtat e njohura me
Kushtetutë dhe me ligj nuk mund të cenohen pa një proces të rregullt ligjor.
2. Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij
kushtetues dhe ligjorë, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e
një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e
pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj.”;
Neni 1 i Protokollit nr.1 i Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut, i cili
shprehet se “Çdo person fizik apo juridik ka të drejtën e gëzimit paqësor të pronës së tij.
Asnjë person nuk do të privohet nga prona e tij me përjashtimin e interesave të publikut dhe
kur u nënshtrohet kushteve të parashikuara nga ligji dhe nga parimet e përgjithshme të së
drejtës ndërkombëtare. Dispozitat pararendëse, sidoqoftë, nuk do të cenojnë në asnjë mënyrë
të drejtën e një shteti për të zbatuar këto ligje në mënyrën që e gjykon të nevojshme për të
kontrolluar përdorimin e pronës në përputhje me interesin e përgjithshëm apo për të
siguruar pagimin e taksave ose të ndonjë kontributi apo detyrimi tjetër”;
Neni 163 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Pronësia fitohet nëpërmjet mënyrave të
caktuara në këtë Kod dhe mënyrave të tjera të caktuara me ligj të veçantë.”;
Neni 296 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të
kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar
për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve.”;
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala përbëjnë shkaqe ligjore

në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e vendimit
nr.978 datë 23.11.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë.
gjykues.
Objekti kryesor i këtij gjykimi, tek i cili rëndojnë të gjithë pretendimet dhe prapësimet
e ndërgjyqësve, është në tërësi marrëdhënia juridiko-civile e pronësisë dhe konkretisht e
drejta e pronësisë dhe të drejtat që rrjedhin prej saj. Kodi Civil ka përcaktuar qartë mbrojtjen
juridike që gëzon dhe mjetet ligjore për të realizuar një të drejtë të tillë në rast se gëzimi i
qetë i kësaj të drejte cenohet, nëpërmjet institutit të “rei vendicatio”, padia e kërkimit të
sendit e parashikuar nga neni 296 i tij. Gjatë një gjykimi të kësaj natyre, është detyrim i
gjykatës që të analizojë elementët karakteristikë të saj, ekzistencën e sendit, titullin e
pronësisë të pretenduar nga paditësi dhe rrethanën e faktit, posedimin e sendit nga ana e të
paditurit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të japë konsideratat e përgjithshme në
lidhje me kushtet thelbësore dhe esenciale që karakterizojnë padinë e rivendikimit.
Së pari, sendi duhet të jetë i rivendikueshëm, pra individualisht i përcaktuar e jo i
përcaktuar gjenerikisht. Detyrimi i paditëses është të identifikojë dhe individualizojë qartë
306
dhe saktë sendin që kërkon të rivendikohet në mënyrë që gjithë veprimtaria e gjykatës të jetë
e sigurt, në dhënien e një vendimi lehtësisht të zbatueshëm.
Së dyti, duhet që paditësi të ketë legjitimitet aktiv. Kjo do të thotë që, paditësi ka
detyrimin për të provuar para gjykatës, në mënyrë të padyshimtë, se është pronar i ligjshëm i
sendit apo e pjesës së sendit që kërkon t’i kthehet gjyqësish. Nga pikëpamja e ligjit material,
paditësi duhet të provojë para gjykatës një fakt juridik si pasojë e së cilit është krijuar
marrëdhënia juridike e pronësisë. Neni 163 i Kodit Civil, parashikon në mënyrë
përgjithësuese se kush mund të jenë këto fakte juridike, që sjellin një pasojë të tillë,
nëpërmjet mënyrave të parashikuara në këtë Kod dhe mënyrave të tjera të parashikuara me
ligj të veçantë. Nga pikëpamja e ligjit procedural (neni 12 dhe 213 të Kodit të Procedurës
Civile), paditësi këtë fakt juridik duhet ta provojë me një nga provat e lejueshme që Kodi i
Procedurës Civile parashikon.
Së treti duhet që pala e paditur të ketë legjitimitet pasiv. Kjo do të thotë që, paditësi
duhet të provojë para gjykatës, në mënyrë të padyshimtë, se 1) është pikërisht i padituri që e
posedon sendin apo pjesë të tij jashtë vullnetit të paditësit, 2) pa asnjë titull që ta bëjë
posedimin e pavlefshëm. Nga pikëpamja e ligjit material, paditësi pra pronari jo posedues,
duhet të provojë se nuk ka asnjë fakt juridik apo akt vullneti të dalë prej tij, që të ketë bërë
posedues të ligjshëm të paditurin (poseduesin jo pronar), me qëllim për ta kualifikuar atë si
posedues i paligjshëm sipas kuptimit të nenit 305 të Kodit Civil. Nga pikëpamja e ligjit
procedural (neni 12 dhe 213 të Kodit të Procedurës Civile), paditësi duhet ta provojë këtë fakt
me mjetet provuese të lejueshme që Kodi i Procedurës Civile parashikon.
I gjithë hetimi gjyqësor i lartpërmendur, i jep jetë nenit 31 të Kodit të Procedurës
Civile që shprehet se “Padia është e drejta e personit që bën pretendimin, për t’u dëgjuar,
mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo”. ...Nga
ana tjetër, “Pala kundërshtare ka të drejtë të diskutojë dhe të ngrejë prapësime mbi themelin
dhe bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi.”, çka do të thotë se i padituri ka të drejtë të
paraqesë pretendime lidhur me legjitimitetin aktiv ashtu edhe me legjitimitetin pasiv, në
mënyrë që nga debati kontradiktor të dalë e vërteta mbi marrëdhënien objekt gjykimi dhe mbi
bazën e kësaj të vërtete gjykata ta shpallë të bazuar në ligj apo jo padinë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka lënë në
fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, për shkak se ai vendim është dhënë në
bazë të një hetimit jo të plotë dhe të gjithanshëm sipas nenit 14 të K.Pr.Civile. Të dyja
gjykatat vendimin e tyre e kanë dhënë duke arritur në konkluzionin se ndërtimi i bërë prej
palës paditëse rrjedh prej lejes së ndërtimit të vitit 1996, ndërkohë që kanë administruar në
gjykim edhe lejë për shesh ndërtimi dhe leje ndërtimi, dhe pala e paditur ka prapësuar se
është për të njëjtin ndërtim. Gjykatat e shkallës së parë, por edhe Gjykata e Apelit e cila sipas
ligjit është gjykatë ligji dhe fakti, nuk kanë hetuar në lidhje me këtë provë të administruar në
gjykim.
Hetimi gjyqësor është parim themeltar i gjykimit civil dhe përbën një detyrim për
gjykatat në të gjitha shkallët e gjykimit. Mungesa e një hetimi të plotë nga ana e gjykatës e
bën vendimin të dyshueshëm, të pa bazuar në provat e pretenduara nga palët, e për pasojë
kemi një vendim të padrejtë dhe një proces të parregullt ligjor.
Në ndryshim nga gjykatat e faktit dhe të apelit, Gjykata e Lartë ka për objekt të
veprimtarisë së saj vetëm zbatimin e ligjit material e procedural nga ana e tyre, por pa patur të
drejtën të zhvillojë hetim gjyqësor në drejtim të marrjes së provave apo vlerësimit e çmimit të
atyre provave apo fakteve që janë vënë në bisedim nga gjykatat më të ulëta.
307
Në këtë situatë ligjore, kur kjo gjykatë arrin në përfundimin se hetimi gjyqësor nuk
është i plotë dhe i gjithanshëm ka të drejtën vetëm të prishë vendimin e gjykatës më të ulët
dhe të kthejë çështjen për rishqyrtim, duke i caktuar edhe detyrat përkatëse.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen konkrete nuk është sqaruar
edhe fakti se nëse pala paditëse është pajisur me leje ndërtimi për ndërtimin e objektit të
mosmarrëveshjes, koha në të cilin ka dalë leja e ndërtimit, dhe nëse lejat e ndërtimit (së
bashku me shesh ndërtimi) të vitit 1996 dhe 2005 janë ose jo për të njëjtin objekt ndërtimi.
Sqarimi i këtyre fakteve do të ndihmojë gjykatën për të përcaktuar nëse pala paditëse e ka
fituar pronësinë mbi shtesën prej 4.6 m2 me një nga mënyrat e ligjshme të fitimit të pronësisë
ose jo, duke përcaktuar edhe legjitimitetin aktiv të paditëses në padinë e rivendikimit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.978, datë 23.011.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 21.10.2015
308
Nr. 00-2015-3566 i Vendimit (444)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS TË K/PADITUR: QEFSERE BOJA, DËSHIRA BOJA,

KLODIAN BOJA,
FLORENC BOJA, HAJRIE BOJA,
FATMIR BOJA, PRANVERA BOJA,
NURIJE BOJA, ARBEN BOJA.
E PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT, KOMPENSIMIT
TË PRONAVE TIRANË,
USLUGA SH.P.K
TË PADITUR K/PADITËS: HAXHI RISVANI, DRITA ÇELA,
SEMIHA RISVANI, ALMA MUSHI,
MANJOLA RIZO, LUMTURI RISVANI,
ARJAN RISVANI, DENIZA BENGU,
GERTI BOSHNJAKU,
JONIDA BOSHNJAKU.
OBJEKT I PADISË:
Anulimi pjesërisht i vendimit nr.714, datë 20.09.1996, i K.K.K.P.Rajoni nr.3 Tiranë.
Anulimi i vendimit nr.397, datë 31.07.2006, i K.V.K.K.P.Qarku Tiranë.
Anulimi i vendimit nr.183, datë 30.07.2007, i A.K.K.P.Tiranë.
Fshirjen në ZVRPP Tiranë të regjistrimeve të kryera në favor të palës së paditur
familjes Petrela (Rizvani) si rrjedhojë e vendimit nr.714, datë 20.09.1996,
nr.397, datë 31.07.2006, të Komisioni Shtetëror të kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Qarku Tiranë dhe nr.183, datë 30.07.2007 IAKKP, Zyra Rajonale Qarku Tiranë.
Ndryshimin e pikës1 të vendimit nr.124, datë 06.01.2000, të KKKP Bashkia Tiranë
duke u kthyer përveç sipërfaqes së kthyer prej 5000 m2 edhe sipërfaqet e kthyera
palës e paditur familjes Petrela (Rizvani) me vendimet nr.714, datë 20.09.1996,
nr.397, datë 31.07.2006 dhe nr.183, datë 30.07.2007 dhe konkretisht kthimin e sipërfaqes;
Një truall me sip. 4900 m2 brenda ndërmarrjes se Fidanishtes së Luleve
regjistruar në ZVRPP Tiranë Me nr.7/159 pasurie me sip. 600 m2
dhe nr.7/160 me sipërfaqe 4300 m2 ZK. 8330.
b. Një truall me sipërfaqe 1850 m2 regjistruar ne ZVRPP Tiranë
me nr.7/158 pasurie ZK 833.
c. Një truall me sipërfaqe 4093 m2 regjistruar në ZVRPP Tiranë
me nr.7/458 pasurie me sip. 2823 m2 dhe 7/459 me sip. 1215.66 m2 ZK. 8330.
Fshirjen e regjistrimeve te pasurive të regjistruara në emër të palës së paditur
309
Rizvani Cela, Boshnjaku si rezultat i shkëmbimit të truallit
me shoqërinë “Usluga” shpk dhe detyrimin e të paditurit shoqëria “Usluga” shpk
të na njohë pronarë dhe të na dorëzojë pjesën takuese në ndërtimin e kryer
ose ekuivalentin e tyre në para të vlerësuar sipas përcaktimeve vjetore të K.M.
për sipërfaqet ndërtimore në këtë zonë në momentin e ekzekutimit e konkretisht:
1.Pasuritë e regjistruara në ZVRPP Tiranë ZK. 8330 në emër të Lumturi Risvani,
Arjan Risvani dhe Denisa Rizvani të identifikuara me nr.7/168+3-NI3;
7/168+3-N.20;71168+3-Nl,7/168-G 16,7/168- G34;7/168 G86,7/168-G87,
71168 -G88;7/168 - 093.
2. Pasuritë e regjistruara në ZVRPP Tiranë ZK. 8330 në emër të Haxhi Risvani
të identifikuara me nr.7/168+1-18,7/168+1-17,7/168+1-26,7/168+1-23,7/168+3-N5,
71l68-I4;71168+3-NI7;7/168-0 14;7/168- G27;7/168-G28;7/168 -G64,7/ 168-G65;
7/168 - G66;71168-G67.
3. Pasuritë e regjistruara ne ZVRPP Tiranë ZK.8330 në emër të Semiha Risvani
dhe Alma Risvani të identifikuara me nr.7/168+1-5;7/168+1-63;7/168+1-62;
7/168-Nl0,7/168+3-N16;7/168+3-N3;71168-G3;7/168-G25,
71168-G5,7/168-G82,7/168-G70,7/168-G69,7/168-G68.
4. Pasuritë e regjistruara ne ZVRPP Tiranë ZK. 8330 në emër të Drita Cela
të identifikuara me nr: 71168-G9; 71l68-G 10,7/168-G 11,7/168- G l5, 7/168-G 71,
7/168-G72,71168-G73,71168-G 122,7/168+1-15,7/168+2-29,7/168+2-33,
7/168+3-N4,71168+ 3-N6, 7/168+ 3-NI4,7/168+ 3-NI5, 7/168+ 3-N6.
5. Pasuritë e regjistruara ne ZVRPP Tiranë ZK. 8330 në emër të Gerti Boshnjaku
dhe Jonida Boshnjaku të identifikuara me nr: 7/168- GI2,7/168-GI9,7/168-G21, 7/168-
G22,7/168-G75,7 /168-G76,7 /168-G81 ,7/168-NI6,7 1168+ 1-41;7/168-1-42;7/168+ 1-59.
Detyrimi i palës së paditur Haxhi Risvani të na paguajë vlerën prej 21.545.000 të pasurive të
shitura të tretëve me nr.7/168+ 1-26ZK8330 dhe nr.7/168+ 1-23 ZK.8330.
Baza Ligjore: Ligji nr.7698. dt.15.04.1993, "Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave" .
OBJEKT I KUNDËRPADISË:
Anulimi i vendimit nr.124, datë 06.01.2000, i KKKP Tiranë
në emër të ish pronarit Muharrem Xhaf Boja (trashëgimtarëve të tij)
Anulimi i vendimeve nr.17, datë 30.03.2001 dhe nr.1111, datë 19.08.2013,
të ish KKP Tiranë të cilat janë marrë nga AKKP
në bazë të vendimit nr.124, datë 06.01.2000.
Baza Ligjore e Kundërpadisë: Neni 160 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5 regjistri, datë 30.06.20015,

ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës së palës së paditur kundërpaditëse 1.Haxhi Risvani,
2.Drita Cela, 3.Semiha Risvani, 4.Alma Mushi, 5.Manjola Rizo, 6.Lumturi
Risvani, 7.Arjan Risvani, 8.Deniza Bengu, 9.Gerti Boshnjaku për nxjerrjen
jashtë juridiksionit gjyqësor të kërkimit të fshirjes nga ZVRPP Tiranë e
pasurive të palëve të paditura kundër paditëse të fituara në bazë të vendimeve
nr.714, datë 20.09.1996, të KKK Pronave Rajoni 3Tiranë, nr.397, datë
31.07.2006, të KKKP Qarku Tiranë, nr.183, datë 30.07.2007, të AKKP Zyra
Rajonale Qarku Tiranë për çështjen civile nr.5 regjistri themeltar.”
310
Kundër vendimit ka ushtruar ankim pala e paditur, e cila parashtron këto shkaqe:
- Pavarësisht se, pala paditëse e kundër paditur nuk e formulon objektin e padisë
në detyrimin e ZVRPP-Tiranë për fshirjen e këtyre regjistrime dhe nuk krijon në
rregull ndërgjyqësinë, duke thirrur si të paditur në gjykim ZVRPP-Tiranë, në thelb,
nën këndvështrimin e dispozitave të Ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative” neni 2 paragrafi '5'; neni 7 parag.'b', të dispozitave të
K.Pr.Administrative, nenet 18 dhe 137; dhe të dispozitave Procedurale Civile, neni 90
paragrafi ‘1’ , kemi të bëjmë me një pretendim që i kundrejtohet organit të
administratës publike.
- Sipas nenit 2 paragrafi 5 të Ligjit nr.49/2012 “Mosveprim i administratës është
çdo mungesë veprimi nga ana e organit të administratës publike për të ushtruar
veprimtarinë administrative, sipas funksionit publik, që krijon pasoja juridike mbi të
drejta subjektive apo interesa të ligjshëm”.
- Duke mbajtur parasysh edhe dispozitat e Kodit të Procedurave Administrative,
nenet 18 dhe 137 të tij, rregullisht do të duhej që paditësi t i drejtohej së pari
juridiksionit administrate, pra ZVRPP-Tiranë me kërkesën për fshirje të regjistrimeve,
të ezauronte rrugën e ankimimit në organin epror ZQRPP-Tiranë, në rastin kur
ZVRPP-Tiranë nuk vepronte dhe më pas, ti drejtohej juridiksionit gjyqësor, për
kompetencë, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
- Kërkimi për fshirje të regjistrimeve të pasurive të përfituara nga pala e
paditur/kundërpaditëse është një kërkim i tipit administrativ, që duhet ti kundrejtohet
fillimisht organit të administratës publike, konkretisht ZVRPP-Tiranë, e cila realisht
realizon veprimin e fshirjes nga regjistri i pasurive të paluajtshme si një veprim
administrativ në kuptim të nenit 2 parag. '7' të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Administrative”. Ky kërkim i tipit administrativ, përpara se ti drejtohet juridiksionit
gjyqësor të gjykatës administrative do të duhet t i drejtohet juridiksionit administrativ.
- Në kundërshtim me nenin 59 të K.Pr.Civile, Gjykata Civile e Rrethit Tiranë që
po gjykon çështjen në konflikt, e cila kishte detyrimin që edhe kryesisht ( sipas
detyrës zyrtare) të shqyrtonte në seancën e datës 27.05.2015 nëse kërkimet e
paraqitura në shtesën e objektit, të padisë bëjnë pjesë në juridiksionin administrativ
apo atë gjyqësor, me pranimin për shqyrtim të tipit administrativ në seancën e datës
27.05.2015 me veprime konkludente ka konsideruar përfshirjen brenda juridiksionit
gjyqësor të këtyre kërkimeve.
- Në thelb, fshirja nga regjistri i pasurive të paluajtshme i një regjistrimi mbi
bazën e një titulli pronësie apo mbi bazën e një kontrate shkëmbimi ( sikurse në rastin
tonë regjistrimi i ambienteve ndërtimore në emër të pronarëve të truallit ( palës së
paditur/ kundërpaditëse në këtë gjykim) përbën veprim administrativ sipas nenit 2
parag. 7 të Ligjit nr.49/2012 “ Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative” dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative’, dispozitë që
parashikon se :
- “Veprim administrativ është akti administrativ, kontrata administrative dhe
veprimi tjetër administrativ.
- Në paragrafin “8” të së njëjtës dispozitë jepet kuptimi i termit “veprim tjetër
administrativ Ky paragraf parashikon se. “Veprim tjetër administrativ është çdo formë
e njëanshme e veprimtarisë së organit publik, në kryerjen e funksionit publik, që nuk
plotëson kushtet për të qenë akt administrativ apo kontratë dhe që krijon pasoja
juridike mbi të drejtat subjektive apo interesat e ligjshëm.
311
- Në interpretim të dispozitave mbi juridiksionin dhe kompetencën e gjykatës
Civile që përmban K.Pr.Civile (nenet 36-58), në interpretim të dispozitave mbi
juridiksionin dhe kompetencën e gjykatave administrative që përmban Ligji
nr.49/2012 “ Për Organizimin dhe Funksionimin i Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” ( nenet 7-13) si dhe duke parasysh
nenet 18 dhe 137 të K.Pr.Administrative, është e kuptueshme se, një subjekt i
drejtohet gjykatës, pra juridiksionit gjyqësor me një kërkim, vetëm pasi lind
mosmarrëveshja.
- Për kërkimin e tipit administrativ të paraqitur nga pala paditëse/e
kundërpaditur, në këtë gjykim, i cili do të duhet ti kundrejtohet ZVRPP-Tiranë duke
hequr të drejta edhe pala e paditur/kundërpaditëse, e cila gjithashtu do të duhet të këtë
cilësinë e personit të tretë ndërhyrës dytësor në këtë kërkim, nuk ka lindur
mosmarrëveshja, përsa kohë që pala paditëse/e kundërpaditur nuk i është drejtuar
ZVRPP-Tiranë me ndonjë kërkesë për fshirje të regjistrimeve të kryera në favor të
palës së paditur/kundërpaditëse.
- Veprimi apo mosveprimi i ZVRPP-Tiranë për fshirje regjistrimi që kërkon
pala paditëse/e kundërpaditur bëhet objekt kontrolli nga juridiksioni gjyqësor, dhe
pikërisht nga gjykata kompetente, vetëm atëherë kur lind mosmarrëveshja për shkak
të veprimit apo mosveprimit të ZVRPP-Tiranë.
- Prishjen e Vendimit të Ndërmjetëm të datës 30.06.2015 të Gjykatës Civile të
Rrethit Gjyqësor Tiranë, për shkak se, ka vendosur të shqyrtojë kërkime të tipit
administrativ, të cilat nuk i përkasin juridiksionit gjyqësor, (pasi nuk është ezauruar
juridiksioni administrativ) dhe as nuk janë në kompetencën lëndore të kësaj gjykate,
por në kompetencën lëndore e funksionale të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë.

VËREN
I. Rrethanat e faktit
Nga shqyrtimi i dosjes gjyqësore ka rezultuar se pala paditëse i është drejtuar
fillimisht Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për vërtetimin gjyqësor të faktit të pronësisë,
duke ju njohur shtetasit Muharrem Xhaf Boja, pronësinë mbi një sipërfaqe prej 37,6 dynym
tokë, me vendimin nr.2907, datë 15.07.1998
Ky proces civil është zhvilluar në mungesë të palës kundërshtare, trashëgimtarëve
ligjorë të Bedrie Petrelës, të cilëve, përpara këtij procesi në vitin 1996 u ishte njohur me
vendim të KKKP ish Pronarëve Tiranë, e drejta e pronësie mbi një pjesë të konsiderueshme të
sipërfaqes që po pretendohej në pronësi nga trashëgimtarët e shtetasit Muharrem Boja (ati i
kërkuesit Kujtim Boja në procesin gjyqësor për vërtetim fakti).
K.K.K.Pronave ish-Pronarëve Tiranë, sot AKKP Tiranë, me vendimin nr.124, datë
06.01.2000, i ka njohur Muharrem Xhaf Bojës të drejtën e pronësisë mbi sipërfaqen e tokës
prej 8003,6 m2 brenda kufijve të pronës prej 37,6 dy dhe kthimin, fillimisht të sipërfaqes prej
5000 m2. Më pas, kjo vendimmarrje ka vazhduar nga ana e KK.KP- Ish Pronarëve Tiranë apo
AKKP Tiranë, duke marrë vendime të tjera në referencë të vendimit nr.124, datë 06.01.2000,
ato me nr.17, datë 30.03.2001 dhe nr.1.111 datë 19.08.2013, sipas të cilave pala paditëse
trashëgimtare e Muharrem Xhaf Boja ka përfituar si të kthyera apo të kompensuar sipërfaqe
të tjera toke (shih vendimet e KKKP të Pronarëve Tiranë apo AKKP-Tiranë).
312
Duke qenë se palët paditëse kanë pretendime pronësie në lidhje me mbivendosjen e
krijuar si rezultat i dy vendimeve të AKKPronave, i janë drejtuar gjykatës me padi me objekt
si më sipër.
Gjatë gjykimit, gjykata ka pranuar edhe një kundërpadi të të paditurve duke u gjykuar
bashkërisht në këtë proces.
Gjykata e rrethit gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5 regjistri, datë 30.06.20015, ka
vendosur:“Rrëzimin e kërkesës së palës së paditur kundërpaditëse 1.Haxhi Risvani, 2.Drita
Cela, 3.Semiha Risvani, 4.AlmaMushi, 5.Manjola Rizo, 6.Lumturi Risvani, 7.Arjan Risvani,
8.Deniza Bengu, 9. Gerti Boshnjaku për nxjerjen jashtë juridiksionit gjyqësor të kërkimit të
fshirjes nga ZVRPP Tiranë e pasurive të palëve të paditura kundërpaditëse të fituara në bazë
të vendimeve nr.714, datë 20.09.1996, të KKK Pronave Rajoni 3Tiranë, nr.397, datë
31.07.2006, të KKKP Qarku Tiranë, nr.183, datë 30.07.2007, të AKKP Zyra Rajonale Qarku
Tiranë për çështjen civile nr.5 regjistri themeltar.”
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “Me arsyetimin se, Gjykata pasi u njoh me
pretendimin e përfaqësueses së palës paditur kundërpaditëse, në lidhje me nxjerrjen jashtë
juridiksionit gjyqësor të kërkimit për fshirjen e regjistrimeve të kryera nga ZVRPP Tiranë
për pronat në pronësi të palëve të paditura kundërpaditëse, arsyeton se ky pretendim i palës
së paditur kundërpaditëse nuk është i bazuar në ligj dhe as në Vendimin Uniftkues nr.3, datë
28.04.2014, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, siç pretendon, pala e paditur
kundërpaditëse, sepse veprimi i fshirjes nga ZVRPP Tiranë, sipas kërkimit në objektin e
shtuar të padisë së paditësit të kundërpaditur, nuk është veprim administrate por thjesht një
rezultat i zgjidhjes së pasojave të çështjes me natyrë civile, ky konkluzion i gjykatës për këtë
situatë juridike, gjen zgjidhje edhe në Vendimin Unifikues nr.4, datë 10.12.2013, të Kolegjeve
të Bashkuara të Gjykatës i cili përcakton se:
A- Kur në objektin e gjykimit ka disa kërkime të natyrës civile dhe administrative dhe
këto kërkime konstatohen nga gjykata se janë një bashkim i thjeshtë i tyre, atëherë referuar
nenit 61 dhe 159 të K.Pr.Civile dhe 13 dhe 23 të Ligjit 49/2012, gjykata duhet të veçojë
objektet që nuk janë në kompetencën e saj lëndore duke ja kaluar ato gjykatës kompetente.
B. Kur në objektin e gjykimit ka disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative
dhe këto kërkime konstatohet nga gjykata se janë një bashkim i ndërvarur mes tyre, atëherë
referuar nenit 55 të K.Pr.Civile dhe nenit 24 të Ligjit 49/2012 dhe zbatimit të parimit “lex
specialis derogat gjenerali”, gjykata kompetente është si më poshtë:
• kur në objektin e gjykimit pala paditëse, ndër të tjera, ka për objekt kundërshtimin e
nje akti administrativ dhe nga pasojat e aktit prodhohen pasoja civile, në çdo rast
kompetente është gjykata administrative.
• kur një ndër objektet e gjykimit është një kërkim me natyrë civile, por që është i
lidhur ngushtë me aktin administrativ dhe pasojat e këtij akti kanë ardhur nga vullneti
shtetëror, atëherë përsëri gjykatë kompetente është gjykata administrative.
• kur objektet e tjera të padisë jo të natyrës së mosmarrëveshjes administrative janë të
ndërvarur nga pasojat e aktit administrativ edhe në këtë rast kjo të çon tek kompetenca e
gjykatës administrative .
• C. Kur nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë mosmarrëveshja objekt gjykimi
rezulton të jetë e natyrës civile dhe si rezultat i zgjidhjes së pasojave të çështjes me natyrë
civile mund të urdhërohet kryerja e disa veprimeve administrative, si p.sh. urdhërimi i
Z.V.R.P.P.-së për të kryer fshirjen apo regjistrimin e një prone të caktuar, atëhere shqyrtimi i
këtyre çështjeve do të jetë në kompetencë të gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjet civile.
Nisur nga sa më sipër gjykata arrin në konkluzionin e bazuar në ligj se kërkesa e
palës së paditur kundërpaditëse për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të kërkimit të
fshirjes nga ZVRPP Tiranë e pasurive të palëve të paditura kundërpaditëse është e pa bazuar
në ligj duhet rrëzuar...”
313
Kundër vendimit ka ushtruar ankim pala e paditur e cila parashtron këto shkaqe
Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të

interesave të tij kushtetues dhe ligjorë, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të
drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e
pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”.
Neni 116 i Kushtetutës: “1. Aktet normative që kanë fuqi në të gjithë territorin e
Republikës së Shqipërisë janë: a) Kushtetuta; b) marrëveshjet ndërkombëtare të ratifikuara;
c) ligjet; ç) aktet normative të Këshillit të Ministrave.
2. Aktet që nxirren nga organet e pushtetit vendor kanë fuqi vetëm brenda
juridiksionit territorial që ushtrojnë këto organe.
3. Aktet normative të ministrave dhe të organeve drejtuese të institucioneve të tjera
qendrore kanë fuqi në të gjithë territorin e Republikës së Shqipërisë brenda sferës së
juridiksionit të tyre”.
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
Neni 59 i K.Pr.Civile: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe
kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo
atë administrativ. Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i
veçantë në Gjykatën e Lartë.”
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në

dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve të palës ankuese, si dhe
pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr.5
Regj.Them datë 30.06.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë respektuar dispozitat
e ligjit procedural civil duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, si dhe duke e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes, dhe të ketë bërë një identifikim të
elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e një
parakushti të rëndësishëm procedural siç është ai i verifikimit të juridiksionit të kësaj gjykate.
Në këtë kuptim doktrinat shkencore të së drejtës procedurale civile 1 dhe penale
europiane kanë krijuar institutin perpetuatio iuridictionis, për të konceptuar dhe regjuar
juridikisht çështjet primare dhe fillestare se si konstituohet gjyqtari natyral dhe se si ruhet
1
Ky koncept, i elaboruar nga çdo doktrinar i kohës, qartësinë më të madhe e ka gjetur nga klasiku i së drejtës procedurale
civile Giussepe Chiovenda, “Principii di diritto processuale civile”, Napoli, 1912, faqe 389, në të cilin shprehet se “çdo
mosmarrëveshje, e konsideruar në mënyrë abstrakte, do të thotë përpara se të lindë efektivisht ose në momentin që lind, i
përket një gjyqtari të caktuar. Ky është gjyqtari natyral nga i cili ndërgjyqësi nuk mund të shmanget.”
314
permanenca dhe vazhdimësia e pandërprerë e kësaj figure gjyqësore garanci për mbrojtjen e
të drejtave dhe lirive themelore të çdo subjekti të së drejtës, konkretisht çështjes së
juridiksionit dhe kompetencës së gjyqtarit natyral1, çështje të cilat nga ana tjetër janë edhe
prezumimet procedurale kryesore dhe absolute të vlefshmërisë së procesit gjyqësor.
Në nenin 59, të Kodit të Procedurës Civile parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në
çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton,
bën pjesë në juridiksionin gjyqësor...(...) ” Në analizë të dispozitës së mësipërme konstatohet
se çdo lloj gjykate dhe në çdo shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë
dhe të vendosë në lidhje me juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës
për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e
parimit të një procesi të rregullt ligjor. Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë ka zbatuar drejtë dispozitat procedurale lidhur me juridiksionin gjyqësor të gjykatës
shqiptare duke zhvilluar një proces të rregullt ligjor në mbështetje të nenit 42/1 të Kushtetutës
dhe nenit 6/1 të K.E.D.NJ.
Bazuar në Vendimin Unifikues nr.4, datë 10.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë rezulton konkretisht se: “Kolegjet e Bashkuara, referuar vendimeve të
mësipërme unifikuese, vlerësojnë se gjykimet me objekt kundërshtim të vendimit të
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronës apo të Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave nuk janë gjykime që përfshihen në rrethin e atyre çështjeve që i përkasin fushës
administrative, por mosmarrëveshje të natyrës civile, në të cilat subjekti pretendues kërkon
të drejtën e pronës mbi një send të paluajtshëm, duke paraqitur për këtë qëllim prova në
mbështetje të kësaj të drejte, kjo çështje i përket juridiksionit gjyqësor.”Në këtë
këndvështrim nuk është e domosdoshme ezaurimi i ankimit administrativ, karakteristikë
kjo e cila e bën të dallueshme gjykimin administrativ nga gjykimi civil.
Gjithashtu Kolegji Civil mban në vëmendje edhe Vendimin Unifikues nr.24, datë
13.3.2002, ku Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë analizuar dhe interpretuar
natyrën dhe qëllimin e ligjit “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve” si dhe
nocioni kthim i prone të përdorur si në titullin e ligjit (rubrica legis fit lex), ashtu edhe në
përmbajtjen e tij. Në këtë vendim Kolegjet e Bashkuara janë shprehur se: “...Ligjvënësi me
këto akte të rëndësishme normative ka njohur padrejtësinë, shkeljen e të drejtave të pronësisë
ish pronarëve dhe ka vendosur të rinjohë të drejtën e pronësisë së tyre duke ju kthyer pronat
e shtetëzuara, të shpronësuara, të konfiskuara apo të marra pa të drejtë në forma të tjera,
dhe në pamundësi, duke i kompensuar ato. Këto ligje, duke konsideruar të padrejtë atë që
kish ndodhur më parë, parashikuan kthimin e të drejtave të pronarëve mbi pronën, kur objekt
i saj ishin sende të paluajtshme.
......Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë i konsiderojnë këto akte ligjore që u
drejtohen ish pronarëve apo trashëgimtarëve të tyre, jo si mënyrë të re të fitimit të pronësisë
në favor të tyre, por si mjete që mbrojnë dhe garantojnë të drejtën e pronësisë dhe e bëjnë
efektive atë duke e bazuar edhe në argumente analogjie.
Si në titullin e ligjit (rubrica legis fit lex), ashtu edhe në përmbajtjen e tyre, përdoret
nocioni kthim i pronës. Me fjalë të tjera, kthimi i pronave ish pronarëve ose trashëgimtarëve
të tyre është thelbi dhe qëllimi i këtyre ligjeve (anima legis dhe ratio legis).
Nocionin kthim i pronës ose, me saktë, kthim i sendit objekt i së drejtës së pronësisë,
Kodi Civil e përmend në rastin e padisë për kërkimin e sendit (actio rivendicatio), neni 296 e
vijues i tij. Në rastin kur pranohet padia e rivendikimit, poseduesi jopronar duhet t’i kthejë
sendin paditësit në favor të të cilit është njohur e drejta e pronësisë.
Praktika gjyqësore, ashtu edhe literatura juridike, në këto raste nuk kanë vënë kurrë
në dyshim ekzistencën e së drejtës së pronësisë të pronarit joposedues mbi sendin objekt të
1
Shiko Ignatio Pagani, Dottore di Ricerca in Diritto Costituzionale – Avvocato, në shkrimin “Perpetuatio iurisdictionis e
declaratoria d’incostituzionalità ”.
315
padisë së rivendikimit. Pronari joposedues nuk ka humbur për asnjë moment titullin e së
drejtës së pronësisë, por vetëm posedimin e sendit. Pikërisht kjo është arsyeja pse ligji e
kthen atë në situatën e mëparshme duke i njohur të drejtën e kthimit edhe të frutave të sendit
(restitutio in integrum), dhe kur kjo nuk është e mundur, pranon vetëm kthimin e sendit
(restitutio in parte).
Për sa më sipër vendimet KKKPronave ose vendimet e AKKPronave nuk trajtohen
dhe nuk goditen në gjykatë si akte të mirëfillta administrative, dhe që të jetë e detyrueshme
ankimi në rrugë administrative. Subjekti kërkues, (i cili është cenuar në të drejtën e tij), në
një gjykim të zakonshëm kërkon të drejtën e pronës duke paraqitur prova në mbështetje të së
drejtë së tij të pronësisë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në këtë lloj gjykimi, i cili lidhet me të
drejta subjektive dhe synon njohjen e të drejtës së pronës mbi sende të caktuara, mund të
bëhet vetëm nga gjykatat e zakonshme civile në përputhje me dispozitat e K.Civil dhe të
K.Pr.Civile. Gjykata zhvillon një gjykim themeli lidhur me titullin e pronësisë duke
ndryshuar apo shfuqizuar vendimin e K.K.K.Pronave apo A.K.K.Pronave, i cili ndërmjet të
tjetave disponon edhe mbi të drejtën reale të parashikuar me ligj, atë të kompensimit
financiar, dhe duke zgjidhur në themel këtë konflikt që në esencë është një konflikt pronësie,
pra i natyrës civile. Nga pikëpamja e ligjit procedural (neni 12 dhe 213 të Kodit të
Procedurës Civile), paditësi duhet ta provojë këtë fakt me mjetet provuese të lejueshme që
Kodi i Procedurës Civile parashikon.
I gjithë hetimi gjyqësor i lartë përmendur, i jep jetë nenit 31 të Kodit të Procedurës
Civile që shprehet se “Padia është e drejta e personit që bën pretendimin, për t’u dëgjuar,
mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo. ...” Nga
ana tjetër, “Pala kundërshtare ka të drejtë të diskutojë dhe të ngrejë prapësime mbi themelin
dhe bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi.”, çka do të thotë se i padituri ka të drejtë të
paraqesë pretendime lidhur me legjitimitetin aktiv ashtu edhe me legjitimitetin pasiv, në
mënyrë që nga debati kontradiktor të dalë e vërteta mbi marrëdhënien objekt gjykimi dhe mbi
bazën e kësaj të vërtete gjykata ta shpallë të bazuar në ligj apo jo padinë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në
vendimmarrjen e saj ka mbajtur parasysh edhe Vendimin Unifikues nr.4, datë 10.12.2013, në
të cilin është arsyetuar se :”...nga cilësimi i saktë i fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen objekt gjykimi do të rezultojë se kërkimet e shtruara për zgjidhje, si dhe
shkaku ligjor i kërkesë padisë së paraqitur për shqyrtim janë të natyrës civile, atëherë
kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeje do të jetë gjykata civile, pavarësisht
përcaktimit që mund të jetë propozuar nga ana e palëve ndërgjyqëse.
Në përfundim të analizës së mësipërme, Kolegjet e Bashkuara arrijnë në konkluzionin
se kur nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë mosmarrëveshja objekt gjykimi rezulton të jetë e
natyrës civile dhe si rezultat i zgjidhjes së pasojave të çështjes me natyrë civile mund të
urdhërohet kryerja e disa veprimeve administrative, si p.sh. urdhërimi i Z.V.R.P.P. -së për të
kryer fshirjen apo regjistrimin e një prone të caktuar, atëherë shqyrtimi i këtyre çështjeve do
të jetë në kompetencë të gjykatës civile.
Në funksion të unifikimit të praktikës gjyqësore, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë lidhur me pyetjen e parë arrijnë në interpretimin unifikues se: ....
C. Kur nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë mosmarrëveshja objekt gjykimi
rezulton të jetë e natyrës civile dhe si rezultat i zgjidhjes së pasojave të çështjes
me natyrë civile mund të urdhërohet kryera e disa veprimeve administrative, si
p.sh. urdhërimi i Z.V.R.P.P.-së për kryer fshirjen apo regjistrimin e një prone të
caktuar ,atëherë shqyrtimi i këtyre çështjeve do të jetë në kompetencë të gjykatës
që shqyrton mosmarrëveshjet civile.”
316
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se sa më sipër është arsyetuar, është në
përputhje edhe me Vendimin nr.27, datë 27.07.2009, Gjykata Kushtetuese, e cila është
shprehur se: “Sipas nenit 27/a të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, “Për kthimin dhe
kompensimin e pronave ish-pronarëve”, nëse individi kërkues nuk është dakord me vendimin
e Komisionit, ai ka të drejtë ta kundërshtojë këtë vendim drejtpërdrejt në gjykatë. Vendimet e
organeve të administratës ka të drejtë t’i kundërshtojë në gjykatë, përveç kërkuesve, edhe çdo
person tjetër që pretendon për vete të drejta pronësie........Gjatë gjykimit të iniciuar prej
subjekteve të mësipërme, përveç të tjerave, hetohet dhe vërtetohet dhe fakti nëse këtyre
subjekteve u është cenuar apo jo e drejta e pronësisë dhe, çdo vendim gjykate që do të
anulonte pjesërisht ose plotësisht vendimet e organit përkatës së administratës, duhet të
konfirmojë njëkohësisht edhe të drejtën e tyre të pronësisë”.
Për këto arsye shkaqet e ankimit të veçantë të ngritura nga pala e paditur nuk
qëndrojnë dhe juridiksion për gjykimin e kësaj çështje ka Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i mbështetur në ligj dhe për këtë arsye duhet të
lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59 dhe 485 të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.5 Regj. Them, datë 30.06.2015, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë
Tiranë, më 21.10.2015
317
Nr. 00-2015 - 3621 i Vendimit (445)
VENDIM

PADITËS: ASQERI ISUFAJ (në mungesë)

I PADITUR: SHOQËRIA ALBPETROL SH.A PATOS (në
mungesë)
OBJEKTI:
Dëmshpërblim për vjetërsi në punë dhe për mosrespektim të procedurës
dhe afatit të njoftimit të zgjidhjes së kontratës së punës.
Baza Ligjore: Nenet 145, 148 dhe 152 të Kodit të Punës.
Gjykata e Shkallës së Parë Fier me vendimin nr.175, datë 02.02.2011, ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë së paditësit Asqeri Isufaj, kundër palës së paditur Shoqëria
Albpetrol sh.a. Patos, si të pabazuar në ligj e prova shkresore...”.

“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.175, datë 02.02.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier”.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs paditësi Asqeri Isufaj, duke kërkuar prishjen
e vendimit nr.291, datë 21.03.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.175, datë
02.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier duke vendosur pranimin e padisë.

VЁREN
Se vendimi nr.291, datë 21.03.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit material e procedural civil e si rrjedhojë do të prishet.
nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon :
318
2. Paditësi Asqeri Isufaj ka qenë punëmarrës i palës së paditur Albpetrol sh.a. Patos, me
profesionin “elektricist” në repartin elektrik-telefonik Patos, për periudhën kohore prej
datës 28.08.1964 deri më datë 29.11.1996. Me shkresën nr.275 Prot, datë 26.04.2010 i
është komunikuar vendimi për zgjidhjen e kontratës së punës.
3. Sipas pretendimeve të paditësit Asqeri Isufaj zgjidhja e kontratës së punës është bërë e
menjëhershme dhe e pajustifikuar, nuk është respektuar procedura e pushimit kolektiv,
prandaj dhe ana e paditur duhet të detyrohet ti paguajë paditësit,sipas nenit 148/6,143 dhe
145 të K.Punës, dëmshpërblimin me 6 paga mujore, si dhe shpërblimin për 46 vjet punë si
dhe shpërblimin me tre paga mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit.
4. Pala e paditur pretendon se në bazë të VKM nr.275, datë 26.4.2010 Këshilli Mbikqyrës i
shoqërisë "Albetrol” sh.a. ka miratuar strukturën e re të kësaj shoqërie ku numri i
punonjësve nga 4467 është reduktuar në 3173, çka do të thotë se kemi të bëjmë me një
pushim kolektiv të punës, kriteret e së cilës janë zbatuar e për rrjedhojë kërkesë padia e
paditësit duhet të rrëzohet.
5. Gjykata e Shkallës së Parë Fier me vendimin nr.175, datë 02.02.2011, ka vendosur:

“Rrëzimin e padisë së paditësit Asqeri Isufaj, kundër palës së paditur Shoqëria Albpetrol
sh.a. Patos, si të pabazuar në ligj e prova shkresore...”.
6. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.291, datë 21.03.2012, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.175, datë 02.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier”.
7. Kundër vendimit nr.291, datë 21.03.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka paraqitur
rekurs paditësi Asqeri Isufaj i cili kërkon: “Prishjen e vendimit nr.291, datë
21.03.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.175, datë 02.02.2011 të Gjykatës
së Shkallës së Parë Fier dhe pranimin e padisë”. Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Nuk jam dakord me të dy vendimet pasi janë rrjedhojë e zbatimit keq të ligjit
material për arsye se :
 Unë jam përfshirë në listën u datës 25.08.2010. Vendimi i largimit tim nga puna
është bërë në datën 31.08.2010, pra pas 6 ditësh. Edhe sikur të ndodhemi para
pushimit kolektiv nga puna, minimalisht pala e paditur duhet të respektonte afatin e
njoftimit parashikuar nga neni 143 i K.Punës. Në këto kushte të dy gjykatat kanë
shkelur si nenin 143 dhe nenin 148/5 i K.Punës. Për këtë shkak pala e paditur
detyrohet të më dëmshpërblejë me 3 paga mujore.
 Pala e paditur nuk ka respektuar edhe nenet 148/2,148/3,148/4 dhe konform nenit
148/6, kërkoj 6-muaj dëmshpërblim, i cili i shtohet pagës gjatë mosrespektimit të
afatit të parashikuar nga neni 143 i K.Punës.
 Pranë palës së paditur unë kam rreth 47-vite punë dhe meqenëse kontrata është
zgjidhur në mënyrë të njëanshme, pa pëlqimin tim, të dy gjykatat kanë shkelur nenin
145 të K.Punës dhe për pasojë konform nenit 145 dhe 152 të K.Punës kërkoj të
dëmshpërblehem me 23 paga mujore.
 Gjithsej kërkoj të dëmshpërblehem me 32-paga mujore.
8. Gjykata e Shkallës së Parë Fier me vendimin nr.175, datë 02.02.2011, ndër të tjera
arsyeton se: “...(omissis)... Në bazë të VKM nr.275, datë 26.4.2010 Këshilli Mbikqyrës i
shoqërisë "Albetrol” sh.a ka miratuar strukturën e re të kësaj shoqërie ku numri i
punonjësve nga 4467 është reduktuar në 3173, çka do të thotë se kemi të bëjmë me një
319
pushim kolektiv të punës. Në rastin e pushimit kolektiv nuk zbatohet procedura e
përcaktuar në nenin 144 e vijues të K.Punës, por procedura e përcaktuar në nenin 148/2
dhe 5 të K.Punës.
Pala e paditur i ka përmbushur kërkesat ligjore të përcaktuara si më sipër, por edhe ato
të përcaktuara edhe në VKM nr.275 datë 26.04.2010, ku ana e paditur merr përsipër
trajtimin me asistencë një vjeçare këtyre punonjësve që janë subjekte të pushimit kolektiv.
Pretendimet e paditësit lidhur me mosrespektim të afatit të njoftimit, nuk janë të bazuara
ndaj dhe nuk do të merren parasysh, pasi në rastin konkret ndodhemi para një pushimi
kolektiv nga puna dhe procedura e zgjidhjes së marrëdhënies së punës është e veçantë.
Mosrespektimi i kësaj “procedure të veçantë” ka për pasojë sanksionet e përcaktuara në
nenin 148 të Kodit të Punës, që është ... dëmshpërblimi deri në gjashtë muaj pagë dhe që
i shtohet pagës gjatë afatit të njoftimit ose dëmshpërblimit që merret në rast
mosrespektimi të këtij afati, të parashikuar në nenin 143 dhe kjo e drejtë nuk përfshihet
në këtë dispozitë. Sipas nenit 145/3 të K.Punës, përjashtohet përfitimi i kësaj të drejte në
rastin e pushimeve kolektive.
Në rastin e një pushimi kolektiv nga puna, siç është dhe rasti i paditësit Asqeri Isufaj, i
vetmi shpërblim që jepet është ai i përcaktuar në nenin 148 të Kodit të Punës, dispozitë e
cila nuk të referon në dispozitat e tjera të K.Punës që i njohin punëmarrësit edhe
shpërblimet e tjera.
Nga përmbajtja e kësaj dispozite, del se punëmarrësi mjaftohet me dëmshpërblimin
(shterues) që ka të bëjë me gjashtë muaj pagë, dëmshpërblim i cili i shtohet pagës gjatë
afatit të njoftimit ose dëmshpërblimit që merret në rast mosrespektimi të këtij afati, të
parashikuar në nenin 143 të K.Punës...(...)”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.291, datë 21.03.2012, ndër të tjera arsyeton
se: “… (omissis) Pra nga sa më sipër u parashtrua del se afatet e njoftimit të
parashikuara nga neni 143 të K.Punës, janë ndryshuar në kontratën kolektive të punës
dhe janë respektuar nga ana e paditur.
Edhe përsa i përket pretendimit të ankuesit se gjykata duhet të kishte pranuar
shpërblimin e tij për vjetërisnë në punë, gjykata e apelit çmon se nuk është i drejtë dhe i
bazuar.
Në rastin konkret ndodhemi përpara një pushimi kolektiv nga puna dhe procedura e
zgjidhjes së marrëdhënies së punës është e veçantë. Mosrespektimi i kësaj procedure të
veçantë ka për pasojë sanksionet e përcaktuara nga neni 148 të Kodit të Punës, që është
… dëmshpërblimi deri në gjashtë muaj dhe që i shtohet pagës gjatë afatit të njoftimit ose
dëmshpërblimit që merret në rast mosrespektimi të këtij afati, të parashikuar në nenin
143 dhe kjo e drejtë nuk përfshihet në këtë dispozitë. Edhe sipas nenit 145/3 të K.Punës,
përjashtohet përfitimi i kësaj të drejte në rastin e pushimeve kolektive…(…). ”
9. Kolegji Civil vëren se të dyja gjykatat, në bazë të një analize të plotë të provave dhe një
cilësimi të drejtë të fakteve, kanë pranuar që zgjidhja e marrëdhënies së punës me
paditësin, është bërë në kuadër të një “pushimi kolektiv nga puna”, konform nenit 148 të
K.Punës dhe pala e paditur ka respektuar procedurën ligjore për pushimin kolektiv nga
puna.
10. Gjykata e Lartë, në funksionin e saj rishikues, vlerëson nëse gjykatat e faktit kanë lejuar
ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose jo, duke
u shprehur për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit, por nuk
bën një rivlerësim të provave.
320
11. Në këtë kuadër, bazuar mbi konkluzionin e arritur nga vetë gjykatat e faktit se, ndërprerja
e marrëdhënies së punës së paditësi ka ardhur si rezultat i një pushimi kolektiv, për arsye
të ristrukturimit të shoqërisë punëdhënëse, Kolegji Civil çmon se, arsyetimi i gjykatave që
pikërisht për shkak të pushimit kolektiv punëmarrësi nuk përfiton shpërblimin për vjetërsi
në punë, është rrjedhojë e interpretimit të gabuar të dispozitave të Kodit të Punës, e
konkretisht neneve 138/3, 145 e 148, 152.
12. Ky kolegj çmon se, në interpretim të harmonishëm të parimeve të përgjithshme të Kodit
të Punës me dispozitat që parashikojnë përfundimin e marrëdhënieve të punës (Kreu XIV
I po këtij Kodi), e veçanërisht, në interpretim të drejtë të neneve 145 e 148, punëmarrësi
të cilit i zgjidhet kontrata e punës në kuadrin e pushimit kolektiv nga puna, përfiton
shpërblim për vjetërsi në punë (kur plotësohen kërkesat e nenit 145 të K.Punës).
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se, fryma e legjislacionit të
punës (ratio legis) e vë theksin tek parandalimet e largimeve nga puna, duke sanksionuar
kriteret ligjore për mbrojtjen ekonomike të punëmarrësve. Në këtë kuadër, edhe neni 148
i Kodit të Punës, me kushtet dhe kriteret që vendos, përbën një garanci plotësuese për
punëmarrësit për t’u mbrojtur nga pushimet kolektive nga puna.
14. Pushimi kolektiv nga puna është një formë e përfundimit të marrëdhënies së punës, që
kryhet nga ana e punëdhënësit në mënyrë të njëanshme dhe jo për shkaqe që kanë të bëjnë
me punëmarrësin. Ai përfaqëson një rast të veçantë të ndërprerjes së marrëdhënies së
punës.
15. Procedura e caktuar në nenin 148 të Kodit të Punës është e detyrueshme për
punëdhënësin, i cili ngarkohet me dëmshpërblimet përkatëse në rast moszbatimi të saj,
sipas pikës 6 të po këtij neni. Këto dëmshpërblime janë sanksione civile ndaj
punëdhënësit, pasi kanë të bëjnë me kompensimin e dëmit të shkaktuar punëmarrësit nga
ndërprerja e marrëdhënies së punës, pa respektuar kriteret e përcaktuara në Kodin e
Punës.
16. Ndërkohë që shpërblimi për vjetërsi në punë është një institut juridik i ndryshëm në
emërtim dhe në përmbajtje nga dëmshpërblimi si përgjegjësi civile, përfshi
dëmshpërblimin që rrjedh nga marrëdhëniet e punës, i cili ka të bëjë me kompensimin e
dëmit të shkaktuar punëmarrësit nga ndërprerja e marrëdhënies së punës pa respektuar
kriteret ligjore, përcaktuar në dispozitat e Kodit të Punës. Shpërblimi për vjetërsi nuk
jepet vetëm në rastet përjashtuese të parashikuara në nenin 145 të Kodit të Punës.
17. Kjo edhe për faktin se, shpërblimi për vjetërsi në punë nuk është sanksion ndaj
punëdhënësit, por është një formë vlerësimi material për punëmarrësin, një përfitim që
duhet t’i paguhet punëmarrësit për kontributin që ka dhënë për punëdhënësin, kontribut i
cili konsiston në ndihmën në forma të ndryshme, duke kryer një punë të dobishme në
favor të punëdhënësit, me vënien nga ana e punëmarrësit të aftësive të tij profesionale,
mendore e fizike në shërbim të punëdhënësit.
18. Në këtë kuptim, është e natyrshme që punëmarrësi të përfitojë ose jo shpërblimin për
vjetërsi në punë në varësi të plotësimit të kushteve të specifikuara në nenin 145/1 të Kodit
të Punës. Në të njëjtën logjikë shkon edhe neni 152 i po këtij Kodi.
19. Kolegji gjen të gabuar interpretimin që bën gjykata e faktit pikës 3 të nenit 145 të Kodit të
Punës. Sikundër u theksua më sipër, në interpretimin harmonik të parimeve të Kodit të
Punës dhe neneve 145 e 148, shpërblimi për vjetërsi në punë (si një përftim për
punëmarrësin) i shtohet dëmshpërblimeve të tjera (nëse janë të zbatueshme), dhe nuk
kushtëzohet nga mënyra e zgjidhjes së marrëdhënies së punës, me përjashtim të rastit kur
punëmarrësi largohet nga puna në mënyrë të menjëhershme dhe të justifikuar apo kur ai
vetë, me vullnetin e tij i jep fund marrëdhënies së punës.
20. Pra, në çdo rast kur marrëdhënia e punës përfundon për arsye që kanë të bëjnë me
punëdhënësin dhe ekzistojnë kushtet e nenit 145 të Kodit të Punës, punëmarrësi përfiton
321
shpërblimin për vjetërsi në punë (shiko vendime të ngjashme të Gjykatës së Lartë si:
nr.1208(233), datë 18.03.2014; nr.1163(130), datë 10.04.2014; nr.2289 (444), datë
10.07.2014; nr.2928(460), date 11.09.2014).
21. Edhe në rastin konkret, zgjidhja e kontratës së punës është ndërprerje kolektive e
kontratës së punës për shkak të ristrukturimit të shoqërisë, shkak i cili, pavarësisht se
konsiderohet i arsyeshëm nga këndvështrimi i palës së paditur, nuk ka lidhje me sjelljen e
punëmarrësit gjatë marrëdhënies së punës, pra nuk është për faj të tij.
22. Në përfundim të sa më sipër, Kolegji Civil, vlerëson se pala e paditur duhet të shpërblejë
paditësin për vjetërsi në punë, pasi në këtë rast plotësohen kushtet e nenit 145 të Kodit të
Punës: (i) marrëdhënia e punës midis punëmarrësit dhe punëdhënësit ka zgjatur për më
tepër se tre vjet; (ii) zgjidhja e marrëdhënies së punës është bërë në mënyrë të njëanshme
nga punëdhënësi dhe (iii) jo me efekt të menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme.
23. Në vijim të analizës së mësipërme, ky Kolegj vlerëson gjithashtu se, ndryshe nga
argumentimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, ka qenë pikërisht qëllimi i ligjvënësit që të
garantojë të drejtën për shpërblim për vjetërsi në punë të punëmarrësve, në të gjitha rastet
kur zgjidhja e kontratës së punës nuk është kryer në mënyrë të menjëhershme të
justifikuar, pavarësisht nëse bëhet fjalë për zgjidhje individuale apo pushim kolektiv nga
puna. Në rast se qëllimi i legjislatorit do të kishte qenë përjashtimi nga ky përfitim i
kategorive të punëmarrësve të cilët janë pushuar kolektivisht nga puna, atëherë, një
parashikim i tillë përjashtues do të ish kryer në mënyrë eksplicite në nenin 148 të Kodit të
Punës. Përkundrazi, mungesa e një parashikimi të tillë, ka për qëllim garantimin e së
drejtës së punëmarrësve për shpërblimin për vjetërsi në punë në rast të pushimit kolektiv
nga puna, duke u bazuar në argumentin se, për nga vetë natyra e tij, ky shpërblim nuk
varet nga fakti nëse zgjidhja e marrëdhënies së punës ka qenë individuale apo kolektive,
por buron nga kohëzgjatja e marrëdhënies së punës së çdo punëmarrësi jo më pak se tre
vjet, dhe është i përfitueshëm në çdo rast, sa kohë që zgjidhja e marrëdhënies së punës
nuk është kryer në mënyrë të menjëhershme për shkaqe të justifikuara.
24. Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se Gjykata e Apelit Vlorë, në
rigjykim, pas identifikimit të saktë të rrethanës faktike të vjetërsisë në punë të paditësit
pranë palës së paditur, në interpretim të duhur të neneve 145 e 148 të Kodit të Punës, tì
japë zgjidhje të drejtë pretendimeve të palëve ndërgjyqëse në proces.
25. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.291, datë
21.03.2012, i Gjykatës së Apelit Vlorë, duhet të prishet dhe çështja të kthehet për
rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, shkronja “c” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 22.10.2015
322
Nr. 00-2015-3624 i Vendimit (446)
VENDIM

Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana AnëtarE

PADITËS: SHTJEFËN PJETRANI, përfaqësuar në gjykim

nga av. A. Pjetrani.
E PADITUR: O.S.SH. DREJTORIA E ZONËS SHKODËR,
(në mungesë).
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e titullit ekzekutiv,
fatura të konsumit të energjisë elektrike.
Baza Ligjore: Neni 32, 609 e vijues të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1976 datë 21.07.2010 ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë.
Konstatimin e pavlefshmërisë së titujve ekzekutivë, fatura të konsumit të
energjisë elektrike të periudhës qershor 2006 deri mars 2009.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.418 datë 15.10.2012 ka vendosur:

“Prishjen e vendimit nr.1976 datë 21.07.2010 të Gjykatës së Rrethit i Gjyqësor
Shkodër dhe pushimin e gjykimit të çështjes.”
Kundër vendimit nr.418 datë 15.10.2012 të Gjykatës së Apelit ka ushtruar rekurs

paditësi Shtjefën Pjetrani, me anë të të cilit kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit
dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, për këto shkaqe:
- Fakti se matësi i marangozit Tef Pjetrani (Shtjefën) shënon nr.1995 kvv është
konfirmuar në gjykim edhe nga dëshmitarët dhe njëkohësisht punonjësit e O.S.SH. të
cilët deklaruan se faturat aforfe janë vënë për arsye se kemi konstatuar se abonenti
nuk kishte harxhuar energji ose kishte harxhuar shumë pak.
- Nga relacioni i sjellë nga i padituri në gjykim provohet se abonentit i janë
faturuar vazhdimisht fatura aforfe edhe pse ai kishte vendosur matësin e energjisë
elektrike.
- Kjo ka bërë që të ketë një mospërputhje të vlerave të harxhuara në fakt dhe
vlerës së faturuar nga O.S.SH.
323
- Verifikimi i matësit nga eksperti i caktuar nga gjykata provoi se abonenti ka
pasur matës dhe Gjykata e Apelit ka gabuar në arsyetimin e saj kur nuk merr në
konsideratë se përmbledhja e Faturës të Energjisë Elektrike nuk përbën titull
ekzekutiv, ndërkohë që çdo faturë më vehte e ka këtë status.
- Nga ana tjetër vendimi i gjykatës Apelit është i palogjikshëm kur çmon se
Gjykata e Rrethit duhej të zbriste pjesët e paguara sipas matësit nga shuma e faturave
të vëna aforfe nga O.S.Sh. ndërkohë që Gjykimi në gjykatën e Rrethit ka provuar se
faturimi aforfe nuk i përgjigjet Matësit dhe të gjitha faturat në veçanti kanë
mospërputhje me vlerat mujore të shënuar nga matësi.
- Në të tilla kushte, kërkojmë prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien
në fuqi të vendimit të shkallës së parë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, si dëgjoi përfaqësuesin e palës
paditëse, av. A. Pjetrani, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në
fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, në mungesë të palës së paditur, si diskutoi e
analizoi çështjen në tërësi;
VËREN
Rrethanat e Faktit
1. Paditësi Shtjefën Pjetrani ushtron një aktivitet privat, e konkretisht zotëron një repart
marangozash në komunën Dajç të rrethit Shkodër. Që prej vitit 2006, pala paditëse ka
lidhur me palën e paditur një kontratë për furnizimin me energji elektrike si abonent
jo familjar me nr.B57138, kabina Balaj, Rrushkull, Komuna Dajç.
2. Paditësi ka pretenduar se që në vitin 2006 kur është lidhur kontrata e furnizimit me
energji elektrike me palën e paditur, ai është pajisur me matësin e energjisë elektrike.
Ndërkohë sipas paditësit, pala e paditur, pavarësisht ekzistencës së matësit që prej
vitit 2006 e në vijim, i ka faturuar paditësit aforfe shumën prej 39.915 lekë të
barabarta me 3991.5 kvv fuqi, në një kohë kur matësi ka treguar se është konsumuar
vetëm 1995 kvv energji elektrike.
3. Konkretisht, për muajt shkurt, prill, maj, qershor të vitit 2008 dhe muajt mars,
qershor, tetor 2009 paditësi ka pretenduar se është faturuar aforfe. Ndërkohë, për
periudhën dhjetor 2008, janar, shkurt, prill, maj, korrik, gusht, shtator, nëntor dhe
dhjetor 2009, paditësi është faturuar 0 lekë.
4. Ka rezultuar e provuar gjithashtu se që nga data 15.04.2009, nga ana e palës së paditur
është bërë ndërprerja e energjisë elektrike për paditësin në repartin ku ai ushtron
aktivitetin e tij privat.
5. Paditësi ka pretenduar se faturat në të cilat është vendosur energjia e konsumuar në
formën aforfe, janë tituj ekzekutivë të pavlefshëm në kuptim të nenit 609 të
K.Pr.Civile dhe më këtë pretendim, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
6. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin
nr.1976 datë 21.07.2010 ka vendosur pranimin e kërkesë padisë, konstatimin e
pavlefshmërisë së titujve ekzekutivë, fatura të konsumit të energjisë elektrike të
periudhës qershor 2006 deri mars 2009.
7. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar: “...Nga ana e palës së paditur, gjatë
gjykimit, u pretendua se matësi i paditësit nuk ka qenë i rregullt dhe për këtë shkak
është faturuar aforfe. Nga ana e gjykatës, me qëllim ekspertimin e gjendjes teknike të
matësit, u caktua një ekspert, inxhinier elektrik, ing. Ismet Zaja dhe sipas aktit
324
rezultoi se gjendja teknike e tij është e mirë dhe deri në momentin e shkëputjes nga
rrjeti ka punuar [dhe] matur mirë...Pra pretendimi i palës së paditur, se matësi nuk
ka qenë në gjendje të mirë teknike, nuk provohet me asnjë provë, prandaj nuk
qëndron. Gjithashtu bazuar në nenin 51 të sipërcituar, ka qenë detyrimi i OSSH, që të
verifikojë saktësinë e matësit dhe nëse ai ka qenë me defekt duhet ta riparonte me
shpenzimet e veta. Faturimi i energjisë elektrike me faturë aforfe, për një periudhë të
gjatë kohe, të pajustifikuar, është e pabazuar në ligj...”
8. Mbi ankim të palës së paditur, Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.418, datë
15.10.2012 ka vendosur prishjen e vendimit nr.1976, datë 21.07.2010, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
9. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Shkodër, ka arsyetuar se: “...Ligji
përcakton se fatura e energjisë elektrike, është titull ekzekutiv, çka do të thotë se
vetëm fatura e konsumit të energjisë elektrike është titull ekzekutiv ndërsa gjobat, nuk
janë pjesë e faturës së energjisë elektrike. Gjoba është akt i nxjerrë në bazë të ligjit,
për shkak se organi që e ka nxjerrë aktin ka konstatuar një shkelje administrative, e
cila është e ndëshkueshme administrativisht. Nga ana tjetër paditësi duhet të kërkonte
pavlefshmërinë e faturës së energjisë elektrike duke përcaktuar numrin e faturës ose
përmbledhësen e faturave, pasi ana e paditur nuk ka hartuar një faturë përmbledhëse,
në mënyrë që kjo të përbëjë titull ekzekutiv. Në kushtet kur nga paditësi nuk është
evidentuar në mënyrë të detajuar titulli ekzekutiv, fatura e konsumit të energjisë
elektrike, në kushtet kur paditësi nuk ka arritur të argumentojë se pse titulli është i
pavlefshëm, për faktin se nuk ekziston, apo ekziston në një masë më të vogël, Gjykata
e apelit vlerëson se gjykimi i kësaj çështje nuk mund të vazhdojë...për sa i përket
pretendimit se në objektin e padisë nuk përcaktohet asnjë detajim për tù analizuar
moment kur ka filluar cenimi, gjykata e apelit vlerëson se ky pretendim është i drejtë,
pasi është masa e titullit ajo që e bën të qartë objektin e padisë dhe vlerën e titullit,
ndaj vendimi në gjendjen që janë aktet, duhet prishur në kushtet kur kjo masë nuk
është e përcaktuar dhe në kushtet kur nuk ka një përcaktim të detajuar të çdo fature
dhe të tërësisë së tyre, për këto arsye gjykimi nuk mund të vazhdojë...”
10. Kundër vendimit nr.418 datë 15.10.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka ushtruar
rekurs paditësi Shtjefën Pjetrani, me anë të të cilit kërkon prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, për
LIGJI I ZBATUESHËM
11. Dispozitat e K.Pr.Civile në të cilat është parashikuar:
11.1 Neni 468 “Gjykata e apelit kur konstaton se çështja nuk hyn në juridiksionin
gjyqësor, si edhe kur padia nuk mund të ngrihej ose gjykimi nuk mund të vazhdonte,
prish vendimin dhe vendos vetë pushimin e gjykimit të çështjes.”
11.2 Neni 609/ 1/ 2 “Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të
ekzekutimit që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk
ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas.
Kur titulli ekzekutiv është një vendim gjyqësor ose vendim arbitrazhi, debitori mund
të kundërshtojë ekzekutimin e titullit vetëm për fakte të ngjara pas dhënies së këtyre
vendimeve...”
12. Dispozitat e ligjit nr.9072, datë 22.05.2003, “Për sektorin e energjisë elektrike” në të
cilin është parashikuar:
325
12. 1 Neni 52, pika 2: “Klientët pa matës 1. Furnizuesi është i detyruar të sigurojë
aparat matës për çdo klient të lidhur me rrjetin. 2. Për klientët, që në momentin e
hyrjes në fuqi të këtij ligji, nuk janë të pajisur me aparat matës, për një periudhë
tranzitore, furnizuesi i propozon për miratim ERE-së një përdorim të përllogaritur
aforfe për këtë kategori klientësh, duke marrë parasysh kriteret e vendosura nga
ERE-ja. Klienti, që nuk ka aparat matës, paguan në përputhje me këtë përllogaritje.
3. Periudha tranzitore e përcaktuar në pikën 2 të këtij neni është deri në datën 31
Dhjetor 2004 ”.
13. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Shtjefën Pjetrani, përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë cenimin e
vendimit nr.418, datë 15.10.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër, i cili ka vendosur
prishjen e vendimit nr.1976 datë 21.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.418 datë 15.10.2012 i Gjykatës
së Apelit Shkodër, është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit procedural, e për këtë
shkak ai duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë.
15. Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ka konkluduar se,
padia e paditësit Shtjefën Pjetrani duhej pranuar duke u deklaruar të pavlefshme
faturat e energjisë elektrike për pjesën e energjisë së faturuar në formën aforfe nga ana
e palës së paditur. Në qendër të argumentimit të asaj gjykate, ka qenë fakti se në bazë
të vlerësimit të ekspertit, pretendimi i palës së paditur, se matësi nuk ka qenë në
gjendje të mirë teknike, nuk ka rezultuar i provuar, ndaj dhe në bazë të nenit 51 të
ligjit nr.9072, datë 22.05.2003, “Për sektorin e energjisë elektrike”, ka qenë detyrimi
i OSSH, që të verifikojë saktësinë e matësit dhe nëse ai ka qenë me defekt, duhet ta
riparonte atë me shpenzimet e veta. Në të tilla kushte, Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka
konkluduar se faturimi i energjisë elektrike me faturë aforfe, për një periudhë të gjatë
kohe, të pajustifikuar, është i pabazuar në ligj.
16. Gjykata e Apelit Shkodër, në vlerësim të pretendimeve të ngritura në ankimin e palës
së paditur, ka vendosur prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe
pushimin e gjykimit të çështjes. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit ka
argumentuar se paditësi në kërkesëpadinë e tij duhet të kërkonte pavlefshmërinë e
faturës së energjisë elektrike, duke përcaktuar numrin e faturës ose përmbledhësen e
faturave, pasi në vlerësimin e asaj gjykate, pala e paditur nuk ka hartuar një faturë
përmbledhëse, në mënyrë që kjo të përbënte titull ekzekutiv. Në kushtet kur nga
paditësi nuk është evidentuar në mënyrë të detajuar titulli ekzekutiv, fatura e konsumit
të energjisë elektrike, si dhe në kushtet kur paditësi nuk ka arritur të argumentojë se
pse titulli është i pavlefshëm, për faktin se nuk ekziston, apo ekziston në një masë më
të vogël, Gjykata e Apelit ka konkluduar se gjykimi i kësaj çështjeje nuk mund të
vazhdonte më tej, e për pasojë ka vendosur pushimin e gjykimit.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit, i bazuar në
argumentimin e mësipërm, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural, e
konkretisht të nenit 468 të K.Pr.Civile mbi pushimin e gjykimit.
18. Në analizë të përmbajtjes së dispozitës ligjore të sipërcituar, Kolegji Civil vlerëson se
rastet taksative në të cilat një gjykatë apeli është e detyruar të disponojë mbi prishjen
e vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor dhe pushimin e gjykimit të një çështjeje,
janë rastet kur ajo gjykatë konstaton se çështja nuk hyn në juridiksionin gjyqësor, apo
rastet kur padia nuk mund të ngrihej apo gjykimi nuk mund të vazhdojë. Në këtë
326
kuptim, ky Kolegj vlerëson jo të drejtë argumentimin e Gjykatës së Apelit Shkodër,
sipas të cilit mungesa e identifikimit nga paditësi në mënyrë të detajuar në
kërkesëpadi, apo përgjatë gjykimit, e faturave konkrete të energjisë elektrike për të
cilat paditësi ka kërkuar pavlefshmërinë, si dhe mungesa e argumenteve mbështetëse
nga ana e palës paditëse mbi shkakun e pretenduar të pavlefshmërisë, justifikojnë
pushimin e gjykimit të çështjes. Kolegji Civil vlerëson se, në një kohë që të metat e
kërkesëpadisë passjellin kthimin e saj së bashku me aktet shoqëruese nga gjykata e
rrethit gjyqësor për plotësim të metash, apo pamjaftueshmëria e provave dhe
argumenteve mbështetëse të një kërkesëpadie, përbëjnë shkak për disponimin me
rrëzimin e padisë, proceduralisht këta faktorë nuk mund të diktojnë pushimin e
gjykimit të çështjes.
19. Veç sa më sipër, Kolegji Civil çmon të theksojë se, vendimit të Gjykatës së Apelit
Shkodër, i mungon argumentueshmëria edhe në lidhje me konkluzionin e arritur prej
saj, sipas të cilit pala paditëse nuk ka mundur të identifikojë saktësisht titullin apo
titujt ekzekutivë për të cilët kërkon pavlefshmërinë, në kushtet kur po ajo gjykatë ka
patur të gjitha mundësitë procedurale për riçeljen e hetimit gjyqësor, me qëllim
plotësimin e mangësive të hetimit të pretenduara se janë kryer gjatë gjykimit në
shkallë të parë. Konkretisht, sikurse ka rezultuar nga procesverbali i gjykimit të
çështjes objekt rekursi në Gjykatën e Apelit Shkodër, në përgjigje të pyetjes së ngritur
nga kjo gjykatë ndaj paditësit, mbi identifikimin konkret të tiullit ekzekutiv objekt
kërkesëpadie, gjykata është vënë në dijeni të faktit se, pavarësisht kërkimit ndaj palës
së paditur gjatë gjykimit në gjykatën e rrethit gjyqësor, për të paraqitur
dokumentacionin e nevojshëm, kjo palë nuk ka mundur të paraqesë provat e kërkuara,
me argumentimin se ka mangësi të dokumentimit të punës së saj. Në lidhje me këtë
pikë, Kolegji Civil vlerëson se, Gjykata e Apelit Shkodër, nuk mund të mjaftohej në
argumentimin e saj me faktin se në rrethana të tilla ka qenë i pamundur identifikimi
nga ana e paditësit i titullit ekzekutiv objekt i kërkimit për pavlefshmëri, në një kohë
kur, sikurse u argumentua edhe më sipër, po ajo gjykatë mund të shfrytëzonte të gjitha
mjetet procedurale të nevojshme për të plotësuar hetimin gjyqësor me qëllim
zgjidhjen e drejtë të mosmarrëveshjes.
20. Në analizë të gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se, në
rishqyrtim, Gjykata e Apelit Shkodër, në kuadër të garantimit të zhvillimit të një
hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin, të përsërisë pjesërisht
hetimin gjyqësor, me qëllim identifikimin e saktë të titujve ekzekutivë objekt të
kërkimit për pavlefshmëri dhe më pas, në varësi të konkluzioneve të arritura nga ky
hetim dhe në respektim të ligjit material të aplikueshëm, të disponojë mbi
bazueshmërinë faktike dhe ligjore të kërkimit të palës paditëse, duke e zgjidhur drejt
në themel mosmarrëveshjen objekt gjykimi.
gjatë rishqyrtimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material, garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile), cilësimit të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile), të mund të arrijë në
përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e konfliktit ndërmjet palëve
ndërgjyqëse.
22. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.418, datë
15.10.2012, i Gjykatës së Apelit Shkodër, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit
procedural, e për këtë shkak ai duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim
në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
327
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/c të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.418, datë 15.10.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
dërgimin e çështjes në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues, për rishqyrtim.
Tiranë, më 22.10.2015.
328
Nr. 90100-00017-00-2013 Rregj. Themeltar
Nr. 00-2015 - 3623 i Vendimit (447)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: FLAMUR PËRPUNJA (në mungesë).

TË PADITUR: 1. SHOQËRIA “ERRE.GI–ALBANIA” SH.P.K.,
(në mungesë).
2. SHOQËRIA ‘EUROVINI’ SH.P.K.,
(në mungesë).
OBJEKTI I PADISË:
1. Zgjidhja e Kontratës nr.3863 Rep. nr.542 Kol, datë 04.06.2008
të noteres Ruko Sako, kthimi i palëve në gjendjen e mëparshme.
Detyrimi i palës së paditur të zbatojë aneks kontratën nr.8273 Rep., datë 16.09.2005.
2. Marrja e masës së sigurimit të padisë, duke vendosur bllokimin,
mos tjetërsimin dhe të mos i vërë në përdorim të personave të tretë
ambientet e përshkruara në këtë objekt padie.
Baza Ligjore: Neni 153, 202/a, 206/b të K.Pr.Civile;
Nenet 659, 662, 690, 698, 702 të K.Civil;
Kontrata nr.3869 Rep. nr.542 Kol, datë 04.06.2008;
Aneks Kontrata nr.8273 Rep, datë 16.09.2005.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.688, datë 07.02.2011 ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesë – padisë.
Zgjidhjen e kontratës nr.3863 rep, nr.542 kol., datë 04.06.2008 të lidhur
ndërmjet paditësit Flamur Përpunja dhe Shoqërisë “Erre – Gi Albania” shpk.
Detyrimin e të paditurit Shoqëria ““Erre – Gi Albania” shpk që të përmbushë
ndaj paditësit Flamur Përpunja detyrimet kontraktore të përcaktuara në aneks
kontratën nr.8273 rep dt.16.06.2005.
Rrëzimin e kërkesëpadisë për të paditurin shoqëria “Eurovini” shpk për
mungesë të legjitimitetit pasiv.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të paditurit Shoqëria “ Erre – Gi Albania”
shpk”.

“Ndryshimin e vendimit nr.688, datë 07.02.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
329
Zgjidhjen e kontratës nr.3863 rep, nr.542 kol, datë 04.06.2008, të lidhur
ndërmjet paditësit Flamur Përpunja dhe Shoqërisë "ERRE.GI-Albania" sh.p.k.
Detyrimin e palëve të paditura Shoqërisë "ERRE.GI-Albania" sh.p.k dhe
Shoqërisë "Eurovini' sh.p.k të përmbushin ndaj paditësit Flamur Përpunja
detyrimet kontraktore të përcaktuara në Aneks-Kontratën nr.8273, datë
16.09.2005, e tì dorëzojë të përfunduara ambjentet e specifikuara sipas aktit të
ekspertimit, pjesë e këtij vendimi...”
Kundër vendimit nr.1324, datë 30.05.2012 ka paraqitur rekurs e paditura

shoqëria “Eurovini” Shpk, me anë të të cilit kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për këto
shkaqe:
- Shoqëria “Eurovin” shpk nuk mund të ngarkohet solidarisht pasi nuk ka asnjë shkak
ligjor ose ekonomik për të përmbushur një detyrim ndaj paditësit në bazë të kontratës
datë 04.06.2008.
- Shoqëria “Eurovini” shpk, nuk mund të jetë as dorëzanës për sigurimin e shlyerjes së
detyrimit monetar të shoqërisë tjetër të paditur në këtë proces, “Erre.Gi – Albania”
shpk.
- Gjykata e apelit nuk ka interpretuar drejt institutin e përfaqësimit sipas nenit 54 e 65
te Kodit Civil. Z. Bujar Hasaj por edhe shoqëria “Eurovini” sh.p.k. (nëse do të
hamendësonim se ky person juridik gëzon cilësinë e përfaqësuesit të shoqërisë tjetër
të paditur në këtë proces sipas prokurës), nuk mund të përgjigjen solidarisht për
detyrime që kanë bazë veprime juridike, që janë kryer nga i përfaqësuari në një kohë
më përpara se sa redaktimi i aktit të përfaqësimit (prokurës).

VËREN
Rrethanat e Faktit
1. Paditësi Flamur Përpunja ka lidhur me të paditurin “ERRE.GI – Albania”
SH.P.K fillimisht në vitin 2003 kontratën nr.3368 Rep. nr.1005 Kol, datë 04.08.2003,
në bazë të të cilës paditësi ka vënë në dispozicion të të paditurit truallin e shtëpisë së
tij prej 152 m2 dhe ndërtimin e ndodhur brenda tij me sipërfaqe 132.75 m2, të
ndodhur në Tiranë, Rruga e Dibrës, nr.344, pasuria nr.5/7, ZK 8370 për ndërtimin e
një pallati shumë katësh.
2. Më pas në vitin 2005 ndërmjet po të njëjtave palë është lidhur aneks kontrata e
sipërmarrjes nr.8273 Rep., datë 16.09.2005. Kjo aneks kontratë sipërmarrje është
lidhur në zbatim të kontratës nr.3368 Rep. nr.1005 Kol, datë 04.08.2003 dhe në të
janë përcaktuar ambientet që do të kalojnë në pronësi të paditësit Flamur Përpunja si
shkëmbim për truallin që i ka vënë të paditurës në dispozicion për ndërtimin, duke
fiksuar apartamentet, dyqanet, garazhet si dhe sipërfaqet konkrete dhe pozicionet e
tyre.
3. Konkretisht paditësi Flamur Përpunja pas ndërtimit të pallatit do të merrte:
Një apartament banimi me nr.8 në katin e katërt, me sipërfaqe banimi 79.5 m2, me
pamje ballore nga rruga e ‘Dibrës’ (duke përfshirë në këtë sipërfaqe ambientet e
përbashkëta).
330
Një apartament banimi me nr.2, në katin e katërt, me sipërfaqe banimi 68. m2, me
pamje ballore nga rruga ‘Riza Cerova’ (duke përfshirë në këtë sipërfaqe ambientet e
përbashkëta).
Një apartament banimi me nr.2, në katin e tretë, me sipërfaqe banimi 68.5 m2, me
pamje ballore nga rruga “Riza Cerova” (duke përfshirë në këtë sipërfaqe ambientet e
përbashkëta)
Një dyqan me sipërfaqe 48 m2, në katin përdhe, me lartësi 4.5 metra linearë me ballë
nga rruga e “Dibrës” (në këtë sipërfaqe nuk janë përfshirë ambientet e përbashkëta).
Një dyqan me sipërfaqe 46 m2, në katin e parë me ballë nga rruga e “Dibrës” (në këtë
sipërfaqe nuk janë përfshirë ambientet e përbashkëta). Të dy dyqanet janë me
vendndodhje mbi truallin ekzistues dhe do të shtrihen në aksin 11 – 12 në të dy katet.
Dy parkime automjetesh me sipërfaqe secili prej 15 m2 me dimensione 3 X 5 (në të
cilat nuk janë të përfshira ambientet e përbashkëta).
4. Më pas, aneks kontrata nr.8273 Rep., datë 16.09.2005 është ndryshuar me
kontratën nr.3863 Rep. 542 Kol, datë 04.06.2008 të lidhur ndërmjet paditësit Flamur
Përpunja dhe të paditurit Shoqëria “ERRE.GI – Albania” Sh.P.K., e cila në këtë
kontratë është përfaqësuar nga shtetasi Bujar Hasaj. Ky i fundit është edhe
administrator i të paditurës tjetër, shoqërisë “Eurovini” SH.P.K.
5. Po ashtu, tagri i përfaqësimit i është dhënë shtetasit Bujar Hasaj me prokurën e
përgjithshme nr.3173 rep nr.461 kol datë 24.03.2006 ku cilësohet si e përfaqësuar
shoqëria “Erre.Gi – Albania” sh.p.k. dhe përfaqësues z. Bujar Hasaj.
6. Veç sa më sipër, në kontratën nr.3863 Rep. 542 Kol, datë 04.06.2008, edhe
pse palët në kontratë janë cituar Flamur Përpunja dhe ERREGI –Albania sh.p.k., në
fund të saj, kontrata është firmosur nga Flamur Përpunja dhe Përfaqësuesi i Shoqërisë
“Eurovini sh.p.k.”, shtetasi Bujar Hasaj.
7. Në këtë kontratë është rënë dakord që paditësi të merrte sipërfaqet takuese si
më poshtë:
Një apartament banimi me nr.8, në katin e pestë, me sipërfaqe banimi 79.5 m2, me
pamje ballore nga rruga e “Dibrës”(duke përfshirë në këtë sipërfaqe ambientet e
përbashkëta).
Një apartament banimi me nr.2, në katin e tretë, me sipërfaqe banimi 68.5 m2, me
pamje ballore nga rruga “Riza Cerova” (duke përfshirë në këtë sipërfaqe ambientet e
përbashkëta)
Një dyqan me sipërfaqe 35 m2, në katin përdhe, me lartësi 4.5 metra linear me ballë
nga rruga e ‘Dibrës’ (në këtë sipërfaqe nuk janë përfshirë ambientet e përbashkëta).
Dyqani është me vendndodhje mbi truallin ekzistues dhe do të shtrihet në aksin 11 –
12.
8. Po ashtu në këtë kontratë është parashikuar se pronari i truallit, paditësi
Flamur Përpunja heq dorë nga Apartamenti nr.2, në katin e katërt, nga dyqani me
sipërfaqe 46 m2, kati i dytë dhe nga dy parkimet, sepse për këtë pjesë do të
dëmshpërblehet nga Shoqëria në shumën prej 150 000 Euro, shumë e cila është
vlerësuar si e barabartë me pjesën e ndërtimit të lënë pa marrë.
9. Në kontratë parashikohet se përfaqësuesi me prokurë i shoqërisë, z. Bujar
Hasaj, administrator i shoqërisë “Eurovini” SH.P.K., do ta likuidojë shumën e
mësipërme në këtë mënyrë: deri në datën 30 qershor 2008, do të likuidojë shumën 80
000 Euro, ndërsa pjesën tjetër prej 70 000 Euro do ta likuidojë deri në 30 shtator
2008.
10. Sipas vullnetit të shprehur në këtë kontratë me përpilimin e saj, mbeten pa fuqi
të gjitha aktet e tjera të lidhura më parë ndërmjet palëve.
331
11. Në kontratën nr.3863 Rep. 542 Kol, datë 04.06.2008 është përcaktuar
gjithashtu se në rast se nga ana e shoqërisë nuk do të likuidohet shuma e mësipërme
sipas afateve të përcaktuara nga palët, atëherë kjo kontratë është e pavlefshme dhe
pronari Flamur Përpunja do të marrë pjesën e ndërtimit të përcaktuar në kontratën e
sipërmarrjes (aneks kontratën) nr.8273 Rep. datë 16.09.2005 të noteres Violeta
Sulkaj.
12. Paditësi Flamur Përpunja ka pretenduar se në bazë të kontratës nr.3863 Rep.
542 Kol, datë 04.06.2008, atij i është likuiduar kësti i parë prej 80 000 Eurosh, kurse
kësti i dytë prej 70 000 Eurosh nuk i është likuiduar. Në këto kushte ai i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
13. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me
vendimin nr.688, datë 07.02.2011 ka vendosur pranimin e kërkesë – padisë, zgjidhjen
e kontratës nr.3863 rep, nr.542 kol datë 04.06.2008 të lidhur ndërmjet paditësit
Flamur Përpunja dhe Shoqërisë “Erre – Gi Albania” shpk., detyrimin e të paditurit
Shoqëria “Erre – Gi Albania” shpk që të përmbushë ndaj paditësit Flamur Përpunja
detyrimet kontraktore të përcaktuara në aneks kontratën nr.8273 rep dt.16.09.2005,
rrëzimin e kërkesëpadisë për të paditurin shoqëria “Eurovini” shpk për mungesë të
legjitimitetit pasiv.
14. Gjykata ka arsyetuar se: “…Në këto kushte gjykata çmon se kushti i
përcaktuar në kontratën nr.3863 Rep. 542 Kol, datë 04.06.2008 për likuidimin e
shumës prej 150 000 Euro nuk është përmbushur. Kështu që kontrata nr.3863 Rep.
542 Kol, datë 04.06.2008, lidhur ndërmjet palëve duhet të zgjidhet, në vështrim të
nenit 698 të K.Civil, për shkak të mospërmbushjes nga pala e paditur Shoqëria
“ERRE.GI – Albania” Sh.P.K., duke u detyruar pala e paditur Shoqëria “ERRE.GI
Albania” Sh.P.K. që të zbatojë aneks kontratën nr.8273 Rep. datë
16.09.2005...Gjykata çmon se në lidhjen e kontratës nr.3863 Rep. 542 Kol, datë
04.06.2008 administratori i Shoqëria “Eurovini” Sh.P.K. Bujar Hasaj ka qenë
përfaqësues i shoqërisë “ERRE.GI – Albania” Sh.P.K. Ky tagër përfaqësimi i është
dhënë atij me prokurën e përgjithshme nr.3173 Rep. 461 Kol, datë 24.03.2006. Fakti
që Bujar Hasaj, administrator i Shoqërisë “Eurovini” Sh.P.K. ka qenë përfaqësues i
të paditurit Shoqëria “ERRE.GI – Albania” Sh.P.K. pasqyrohet shprehimisht edhe në
kontratën nr.3863 Rep. 542 Kol, datë 04.06.2008. Në këto kushte të paditurit shoqëria
“Eurovini SH.P.K. i mungon legjitimiteti pasiv, sepse kjo shoqëri nuk ka qenë as
subjekt i kësaj kontrate dhe as përfaqësues i palëve...”
15. Mbi ankim të palës paditëse, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1324,
datë 30.05.2012 ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.688, datë 07.02.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, zgjidhjen e kontratës nr.3863 rep, nr.542 kol,
dt.04.06.2008, të lidhur ndërmjet paditësit Flamur Përpunja dhe Shoqërisë "ERRE.GI-
Albania" sh.p.k., detyrimin e palëve të paditura Shoqërisë "ERRE.GI-Albania" sh.p.k
dhe Shoqërisë “Eurovini” sh.p.k të përmbushin ndaj paditësit Flamur Përpunja
detyrimet kontraktore të përcaktuara në Aneks-Kontratën nr.8273, datë 16.09.2005, e
tì dorëzojë të përfunduara ambientet e specifikuara sipas aktit të ekspertimit, pjesë e
këtij vendimi.
16. Gjykata e Apelit ka arsyetuar se: “…Gjykata e Apelit çmon të gabuar
përfundimin e arritur nga gjykata e faktit lidhur me mos detyrimin solidarisht të palës
së paditur Shoqërise “Eurovini” sh.p.k si dhe shoqërisë “RRE.GI – Albania” sh.p.k.
në zbatimin e detyrimeve të parashtruara në kontratën nr.3863 rep, nr.542 kol, datë
04.06.2008 si dhe aneks kontratën nr.8373 Rep. datë 16.09.2005. Në interpretim të
kontratës nr.3863 Rep dhe nr.542 kol, datë 05.06.2008, të lidhur midis palëve,
paditësit Flamur Përpunja dhe Shoqërisë “ERRE.GI – Albania” sh.p.k. e cila
332
përfaqësohej nga administratori i Shoqërisë “Eurovini” sh.p.k Bujar Hasaj, është
shprehur në mënyrë të qartë se Shoqëria ‘Eurovini’ sh.p.k. merr përsipër shlyerjen e
këtij detyrimi ndaj palës paditëse dhe në rast se nga ana e kësaj shoqërie (Eurovini
sh.p.k) nuk do të likuidohej shuma e përcaktuar sipas afateve , atëherë kjo kontratë
është e pavlefshme dhe pala paditëse do të merrte pjesën e ndërtimit të përcaktuar në
aneks kontratën nr.8273 rep, datë 16.09.2005. Nisur nga sa rezulton, gjykata e apelit
çmon se, në rastin konkret është provuar në gjykim se në lidhjen e kontratës nr.3863
Rep. nr.542 Kol, datë 04.06.2008 administratori i Shoqëria “Eurovini” sh.p.k. Bujar
Hasaj ka qenë përfaqësues për Shoqërinë “ERRE.GI – Albania” sh.p.k, tagër kjo, e
pasqyruar shprehimisht në prokurën e përgjithshme nr.3173 Rep. nr.461 Kol, datë
24.03.2006 si dhe e shprehur në mënyrë të qartë dhe në kontratën nr.3863 Rep.
nr.542 Kol, datë 04.06.2008. Në kushtet e mësipërme, nga përmbajtja e këtyre akteve
dhe sipas kontratave të sipërmarrjes del qartë se shoqëria “Eurovini” sh.p.k do të
kryente çdo veprim të nevojshëm në interesat e Shoqërisë “ERRE.GI – Albania”
sh.p.k. dhe çdo veprim i kryer me vullnetin e tij të lirë dhe të plotë. Për sa arsyetuam
sa më sipër, administratori i Shoqërisë “Eurovini” sh.p.k ka vepruar si përfaqësues i
shoqërisë, duke marrë përsipër të drejta dhe detyrime, dhe në emër të shoqërisë
ERRE.GI – Albania’ sh.p.k...”
17. Kundër vendimit nr.1324, datë 30.05.2012 ka paraqitur rekurs e paditura
shoqëria “Eurovini” sh.p.k., me anë të të cilit kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës
së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

18.1 Neni 698 “Në kontrata me detyrime të ndërsjella, kur njëra nga palët kontraktuese
nuk përmbush detyrimet e veta, pala tjetër kontraktuese, sipas rastit, mund të kërkojë
përmbushjen e detyrimit, ose zgjidhjen e kontratës, përveç shpërblimit të dëmit.”
18.2 Neni 702 “Palët mund të parashikojnë në kontratë që ajo të zgjidhet kur një detyrim
i caktuar nuk përmbushet sipas kushteve të parashikuara. Në këtë rast kontrata zgjidhet
kur pala e interesuar i deklaron palës tjetër se do të përdorë kushtin e zgjidhjes së
kontratës.”
19. Dispozitat e Ligjit nr.9901 datë 14.04.2008 “Për Tregtarët dhe Shoqëritë
Tregtare”, (përpara ndryshimeve të pësuara me ligjin nr.129/2014), në të cilat është
parashikuar:
19.1 Neni 12 “1. Shoqëritë tregtare përfaqësohen sipas rregullave të përcaktuara nga ky
ligj dhe dispozitave të statutit. Përfaqësimi ligjor i shoqërisë është i vlefshëm për çdo
veprim gjyqësor apo jashtëgjyqësor. 2. Përfaqësuesit ligjorë zbatojnë të gjitha
kufizimet e tagrave të përfaqësimit, të përcaktuara në statut apo të miratuara nga
organet përkatëse të shoqërisë. Me përjashtim të rastit kur shoqëria provon se i treti
ka pasur dijeni për kufizimin, apo në bazë të rrethanave të qarta nuk mund të mos
kishte pasur dijeni për të, kufizimi i kompetencave nuk mund t’i kundrejtohet palëve
të treta, edhe nëse këto kufizime janë bërë publike në mënyrë të ndryshme nga ato të
parashikuara nga ligji nr.9723, datë 03.05.2007 “Për Qendrën Kombëtare të
Regjistrimit”. Publikimi i kufizimit nëpërmjet publikimit të vendimeve të organit
përkatës të shoqërisë apo statutit nuk përbën provë të mjaftueshme për dijeninë e të
tretëve, nëse ky kufizim është bërë publik në mënyrë të ndryshme nga ato të
parashikuara nga ligji për Qendrën Kombëtare të Regjistrimit. 3. Veprimet e kryera
nga përfaqësuesit ligjorë të shoqërisë janë të detyrueshme për shoqërinë edhe nëse
333
këto tejkalojnë objektin e saj, me përjashtim të rastit kur këto veprime shkojnë përtej
tagrave të përfaqësimit që u jep ligji apo lejon t’u jepen përfaqësuesve. Këto veprime
nuk janë detyruese për shoqërinë nëse shoqëria provon se i treti ka pasur dijeni se
akti tejkalon objektin e saj, apo në bazë të rrethanave të qarta nuk mund të mos
kishte pasur dijeni për të. Publikimi nëpërmjet ndryshimit të statutit nuk përbën
provë të mjaftueshme për dijeninë e të tretëve, nëse ky ndryshim është bërë publik në
mënyrë të ndryshme nga ato të parashikuara nga ligji për Qendrën Kombëtare të
Regjistrimit. 4. Çdo parregullsi në emërimin e përfaqësuesit ligjor nuk përjashton
apo kufizon përgjegjësinë e shoqërisë ndaj palëve të treta, përveç rastit kur shoqëria
provon se i treti ka pasur dijeni për parregullsinë, apo në bazë të rrethanave të qarta
nuk mund të mos kishte pasur dijeni për të.”
19.2 Neni 95/3 “3. Administratorët kanë të drejtë e detyrohen të: a) kryejnë të gjitha
veprimet e administrimit të veprimtarisë tregtare të shoqërisë, duke zbatuar
politikat tregtare, të vendosura nga asambleja e përgjithshme; b) përfaqësojnë
shoqërinë tregtare; c) kujdesen për mbajtjen e saktë e të rregullt të dokumenteve
dhe të librave kontabël të shoqërisë; ç) përgatisin dhe nënshkruajnë bilancin vjetor,
bilancin e konsoliduar dhe raportin e ecurisë së veprimtarisë dhe, së bashku me
propozimet për shpërndarjen e fitimeve, i paraqesin këto dokumente përpara
asamblesë së përgjithshme për miratim; d) krijojnë një sistem paralajmërimi në
kohën e duhur për rrethanat, që kërcënojnë mbarëvajtjen e veprimtarisë dhe
ekzistencën e shoqërisë; dh) kryejnë regjistrimet dhe dërgojnë të dhënat e
detyrueshme të shoqërisë, siç parashikohet në ligjin për Qendrën Kombëtare të
Regjistrimit; e) raportojnë përpara asamblesë së përgjithshme në lidhje me
zbatimin e politikave tregtare dhe me realizimin e veprimeve të posaçme me rëndësi
të veçantë për veprimtarinë e shoqërisë tregtare; ë) kryejnë detyra të tjera të
përcaktuara në ligj dhe në statut…”
19.3 Neni 96 “1. Kufizimet e tagrave të përfaqësimit të administratorëve i kundrejtohen
palëve të treta, në përputhje me dispozitat e nenit 12 të këtij ligji.
2. Administratorët, që përfaqësojnë bashkërisht shoqërinë tregtare, mund të
autorizojnë disa prej tyre për kryerjen e disa veprimeve të caktuara apo për
kryerjen e disa kategorive të caktuara veprimesh.
Njoftimet e drejtuara secilit prej administratorëve janë të vlefshme e detyruese për
shoqërinë.
3. Tagrat e përfaqësimit të administratorëve dhe çdo ndryshim i tyre njoftohen për
regjistrim pranë Qendrës Kombëtare të Regjistrimit.”
20. Se rekursi i paraqitur nga e paditura shoqëria “Eurovini” sh.p.k., përmban

shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që
motivojnë cenimin e vendimit nr.1324, datë 30.05.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, i
cili ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.688, datë 07.02.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke detyruar solidarisht të paditurit të përmbushin detyrimet
kontraktore ndaj paditësit Flamur Përpunja.
21. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.1324, datë 30.05.2012, i
Gjykatës së Apelit Tiranë, është dhënë në kushtet e moskryerjes së një hetimi të plotë
dhe të gjithanshëm dhe në zbatim të gabuar të ligjit material, e për këtë shkak ai duhet
të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë.
22. Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka konkluduar
se, padia e paditësit Flamur Përpunja duhej pranuar duke u urdhëruar zgjidhja e
334
kontratës nr.3863 rep, nr.542 kol datë 04.06.2008 e lidhur ndërmjet paditësit Flamur
Përpunja dhe shoqërisë “Erre.Gi - Albania” sh.p.k, si dhe duke u detyruar kjo e fundit
që të përmbushë ndaj paditësit Flamur Përpunja detyrimet kontraktore të përcaktuara
në aneks kontratën nr.8273 rep dt.16.09.2005. Ndërkohë ajo gjykatë ka vendosur
rrëzimin e kërkesëpadisë për të paditurin shoqëria “Eurovini” sh.p.k. për mungesë të
legjitimitetit pasiv. Në qendër të argumentimit të asaj gjykate për pjesën e pranuar të
padisë ka qenë fakti se, në vështrim të nenit 698 të K.Civil, është plotësuar kushti
zgjidhës i kontratës së vitit 2008 të lidhur ndërmjet paditësit dhe të paditurit shoqërisë
“Erre.Gi-Albania” sh.p.k., sipas të cilit nëse nuk do të likuidohet plotësisht dhe në
afatet e përcaktuara, shuma e kontraktuar nga palët, atëherë kjo kontratë humbet
fuqinë e saj dhe paditësi Flamur Përpunja do të marrë pjesën e ndërtimit të përcaktuar
në kontratën e sipërmarrjes (aneks kontratën) nr.8273 Rep. datë 16.09.2005 të noteres
Violeta Sulkaj. Ndërkohë, sa i takon pjesës së rrëzuar të padisë, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor ka argumentuar se e paditura shoqëria “Eurovini” sh.p.k., nuk ka qenë as
palë në kontratat e lidhura dhe as përfaqësuese e të paditurës tjetër, sa kohë që
administratori i saj Bujar Hasa ka nënshkruar kontratën e vitit 2008 në cilësinë e
përfaqësuesit ligjor të shoqërisë “Erre.Gi-Albania” sh.p.k. dhe jo në cilësinë e
përfaqësuesit të shoqërisë “Eurovini” sh.p.k. Në të tilla kushte, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor ka vendosur rrëzimin e padisë për të paditurën shoqëria “Eurovini” sh.p.k.
për mungesë të legjitimitetit pasiv të saj.
23. Gjykata e Apelit Tiranë, në vlerësim të pretendimeve të ngritura në ankim nga
pala paditëse, ka vendosur ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor,
duke detyruar të dy të paditurit, si shoqërinë "ERRE.GI-Albania" sh.p.k., po ashtu
edhe shoqërinë "Eurovini” sh.p.k., të përmbushin ndaj paditësit Flamur Përpunja
detyrimet kontraktore të përcaktuara në Aneks-Kontratën nr.8273, datë 16.09.2005, e
tì dorëzojnë të përfunduara ambientet e specifikuara sipas aktit të ekspertimit. Në
argumentimin e qëndrimit të saj, ajo gjykatë ka konkluduar se nga përmbajtja e
kontratës së vitit 2008 dhe nga nënshkrimet në fund të saj, ku përfaqësuesi i shoqërisë
“Erre.Gi-Albania” sh.p.k., është gjithashtu edhe administrator i shoqërisë “Eurovini”
sh.p.k., ka qenë i qartë fakti se shoqëria “Eurovini” sh.p.k do të kryente çdo veprim të
nevojshëm në interesat e shoqërisë “Erre.Gi – Albania” sh.p.k., duke qenë palë në
kontratë. Në vlerësimin e asaj gjykate, në kushtet kur administratori i shoqërisë
“Eurovini’ sh.p.k., shtetasi Bujar Hasa ka vepruar si përfaqësues i shoqërisë, duke
marrë përsipër të drejta dhe detyrime edhe në emër të shoqërisë tjetër “Erre.Gi –
Albania” sh.p.k., palët e paditura duhet të detyrohen solidarisht për përmbushjen e
detyrimeve kontraktore të kontratës së sipërmarrjes ndaj paditësit Flamur Përpunja.
24. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit, i bazuar
në argumentimin e mësipërm, është marrë në kushtet e moskryerjes së një hetimi të
plotë dhe të gjithëanshëm dhe në zbatim të gabuar të ligjit material, e konkretisht
nenit 698 e vijues të Kodit Civil, mbi përmbushjen e detyrimeve kontraktore, si dhe
nenet 12, 95 dhe 96 të ligjit nr.9901 datë 14.04.2008 “Për Tregtarët dhe Shoqëritë
Tregtare” mbi përfaqësimin ligjor dhe tagrat e administrimit të administratorit të një
shoqërie me përgjegjësi të kufizuar.
25. Fillimisht, Kolegji Civil vlerëson se, në analizë të pretendimit të palës
rekursuese, shoqërisë “Eurovini” sh.p.k., për mungesë të legjitimimit pasiv të kësaj
pale, Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm me
qëllim identifikimin nëse kjo shoqëri ka qenë palë në kontratën nr.3863 rep, nr.542
kol datë 04.06.2008, apo nëse palë në këtë kontratë ka qenë vetëm e paditura tjetër,
shoqëria “Erre.Gi-Albania” sh.p.k.. Sikurse është analizuar nga dy gjykatat e faktit,
kontrata e vitit 2008 parashikon në të, një kusht zgjidhës në rast mospërmbushjeje të
335
plotë dhe në afatet e përcaktuara nga palët të detyrimit monetar prej 150 000 Eurosh
në favor të palës paditëse, duke përcaktuar se në rast të plotësimit të këtij kushti
zgjidhës, do të mbetet në fuqi aneks kontrata e lidhur ndërmjet paditësit dhe shoqërisë
“Erre.Gi-Albania” sh.p.k. e vitit 2005. Po ashtu, sikurse është evidentuar nga hetimi i
kryer nga dy gjykatat e faktit, në kontratën e vitit 2008, shtetasi Bujar Hasa i cili ka
qenë edhe administrator i shoqërisë “Eurovini” sh.p.k., ka vepruar në të njëjtën kohë
edhe si përfaqësues ligjor i shoqërisë tjetër të paditur në këtë gjykim, “Erre.Gi-
Albania” sh.p.k., nëpërmjet prokurës së përgjithshme të dhënë për këtë qëllim nr.3173
rep nr.461 kol datë 24.03.2006. Në të tilla rrethana, Kolegji Civil vlerëson se Gjykata
e Apelit Tiranë, nuk ka arritur të identifikojë nëse, nga analiza në tërësi e dispozitave
kontraktore, e paditura shoqëria “Eurovini” sh.p.k. ka qenë palë në kontratën nr.3863
rep, nr.542 kol datë 04.06.2008, duke marrë përsipër të drejta dhe detyrime
përkundrejt paditësit Flamur Përpunja, apo nëse shtetasi Bujar Hasa, i cili ka qenë
njëkohësisht edhe administrator i kësaj shoqërie, ka vepruar në emër dhe për llogari të
shoqërisë tjetër “Erre.Gi-Albania” sh.p.k. për të cilën ka patur tagra përfaqësimi të
dhëna me prokurë. Vetëm nëpërmjet kryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm
me qëllim identifikimin e qartë të kësaj rrethane faktike, do të mundej Gjykata e
Apelit Tiranë të konkludonte mbi cilësimin e të paditurës, shoqërisë “Eurovini”
sh.p.k., si palë në kontratën e vitit 2008 për efekt të legjitimimit pasiv të saj në
gjykim.
26. Veç sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se moskryerja si më sipër e një hetimi
të plotë dhe të gjithanshëm nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ndikuar edhe në
zbatimin e gabuar të ligjit material, e konkretisht të nenit 698 e vijues të Kodit Civil,
mbi përmbushjen e detyrimeve kontraktore, në harmoni me nenet 12, 95 dhe 96 të
ligjit nr.9901, datë 14.04.2008, “Për Tregtarët dhe Shoqëritë Tregtare”, mbi
përfaqësimin ligjor dhe tagrat e administrimit të administratorit të një shoqërie me
përgjegjësi të kufizuar.
27. Në lidhje me këtë pikë, Kolegji Civil vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë nuk
ka kryer një diferencim ndërmjet përfaqësimit ligjor të një shoqërie tregtare, të kryer
nga ana e administratorit të saj dhe veprimin e këtij të fundit në emër dhe për llogari
të tij apo të një subjekti tjetër, për të cilin mban tagra specifike përfaqësimi, të
ndryshëm nga shoqëria në të cilën ushtron funksionin e administratorit.
28. Në parim, në interpretim sintetik të neneve 12, 95 dhe 96 të ligjit tregtar, një
shoqëri me përgjegjësi të kufizuar përfaqësohet nga administratori i saj, sipas tagrave
të parashikuara në statut, apo nga një person i tretë, i autorizuar posaçërisht për të
kryer përfaqësimin e shoqërisë nëpërmjet një prokure. Po ashtu, ligji tregtar detyron
shoqërinë ndaj të tretëve, në rastet e veprimeve të kryera nga administratori apo
përfaqësuesi ligjor në emër dhe për llogari të shoqërisë brenda tagrave të përfaqësimit
(intra vires), apo përjashtimisht, edhe për veprimet tej tagrave të përfaqësimit (ultra
vires), kur ato janë kryer me të tretë të cilët kanë qenë në kushtet e mirëbesimit.
29. Për sa më sipër, Kolegji Civil thekson se, në një kohë që ligji tregtar ngarkon
shoqërinë me detyrime në rastet kur administratori apo përfaqësuesi i saj ligjor,
vepron në emër dhe për llogari të shoqërisë, është lehtësisht i evidentueshëm fakti që
po ky ligj, nuk detyron shoqërinë tregtare ndaj të tretëve, në ato raste kur identifikohet
qartësisht se administratori ka vepruar në emër dhe për llogari të tij, apo të një
subjekti të tretë, dhe jo në kapacitetin e përfaqësuesit të subjektit juridik shoqëri
tregtare.
30. Në vijim të kësaj analize, thjesht cilësimi në çështjen objekt gjykimi i shtetasit
Bujar Hasa, si administrator i shoqërisë “Eurovini” sh.p.k., nuk e shndërron
automatikisht këtë të fundit në palë kontraktore, veçanërisht në kushtet kur, nga ana e
336
Gjykatës së Apelit nuk është identifikuar nëse veprimi i këtij shtetasi është kryer edhe
në kapacitetin e administratorit të kësaj shoqërie duke vepruar në emër dhe për llogari
të saj, apo vetëm në cilësinë e përfaqësuesit me prokurë të shoqërisë tjetër palë të
paditur në gjykim, “Erre.Gi-Albania” sh.p.k.
31. Për më tepër, Kolegji Civil vlerëson se, sa kohë që ka rezultuar e provuar se
plotësimi i kushtit zgjidhës së kontratës nr.3863 rep, nr.542 kol., datë 04.06.2008,
passjell automatikisht detyrimin për të vepruar konform aneks kontratës nr.8273 Rep.
datë 16.09.2005, në të cilën e paditura “Eurovini” sh.p.k. nuk ka qenë palë, atëherë
identifikimi nëse kjo shoqëri ka vepruar nëpërmjet administratorit të saj për të qenë
palë në kontratën e vitit 2008, është thelbësor edhe për efekt të saktësimit nëse kjo
shoqëri ka marrë përsipër detyrime të paralindura ndërmjet palëve të tjera në gjykim.
32. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se, në
çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Tiranë, nuk ka arritur të hetojë në lidhje me
legjitimimin pasiv të të paditurit shoqëria “Eurovini” sh.p.k., mangësi kjo e cila,
sikurse u argumentua më sipër, ka passjellë edhe zbatimin e gabuar të ligjit material të
aplikueshëm.
33. Në këto kushte, në rishqyrtim, Gjykata e Apelit Tiranë, në interpretim
harmonik e tërësor të dispozitave të kontratës nr.3863 rep, nr.542 kol datë 04.06.2008,
të përsërisë pjesërisht hetimin gjyqësor, me qëllim identifikimin nëse shtetasi Bujar
Hasa, administrator i shoqërisë “Eurovini” sh.p.k., ka vepruar në emër dhe për llogari
të kësaj shoqërie, duke e shndërruar atë në palë kontraktore, apo nëse ky veprim është
kryer vetëm në cilësinë e përfaqësuesit ligjor të të paditurës shoqëria “Erre.Gi-
Albania” sh.p.k.. Vetëm nëpërmjet identifikimit të saktë të kësaj rrethane faktike, do
të mundet më pas Gjykata e Apelit Tiranë, të konkludojë mbi detyrimin solidarisht
edhe të të paditurës shoqëria “Eurovini” sh.p.k., për përmbushjen e detyrimeve
kontraktore të kontratës së sipërmarrjes në favor të paditësit Flamur Përpunja.
34. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rishqyrtimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e
ligjit procedural e atij material, garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
ndërgjyqëse.
35. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.1324,
datë 30.05.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e moskryerjes së një
hetimi të plotë dhe të gjithanshëm dhe e zbatimit të gabuar të ligjit material, e për këtë
shkak ai duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me
tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
kthimin e çështjes për rishqyrtim, në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë më 22.10.2015.
337
Nr. 00-2015-3656 i Vendimit (448)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: ENVER DULE

I PADITUR: SKËNDER DULE, HERVEHE DULE,
KLAEDI DULE, MARGARITA KERI
(DULE), XHAFER DULE, FATIME BIBE
(DULE), TRASHËGIM DULE,
KËSHILLI I QARKUT VLORË (Z.A.M.T
SARANDË),
ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME SARANDË.
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e pjesshme e aktit të marrjes së tokës në pronësi
për sa i përket ngastrës “Tek shtëpia” për sipërfaqen 2000 m2
për të paditurin Skënder Dule dhe të aktit të marrjes së tokës në pronësi,
për sa i përket ngastrës “Tek shtëpia” për sipërfaqen 2300 m2
në emër të Mitat Dule aktualisht trashëgimtarët e tij, fshirjen nga regjistri hipotekor,
duke qenë se janë dhënë në kundërshtim të hapur me ligjin,
lirimin dhe dorëzimin e këtyre sipërfaqeve në bashkëpronësi.
Baza Ligjore: Neni 153, 154, 324, 325 i Kodit të Procedurës Civile
Neni 92/a, 296, 584 i Kodit Civil
Neni 115 e vijues i Kodit të Procedurave Administrative
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2011-142/90, datë

Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë së paditësit Enver Dule.
Deklarimin e pavlefshmërisë së pjesshme, të aktit të marrjes së tokës në
pronësi të shtetasit Skënder Dule, me nr.370, pa datë, në sipërfaqen e truallit
prej 1525 m2, tek parcela “Shtëpia” truall, ky i individualizuar në skicën
shoqëruese të aktit të ekspertimit dhe atij të plotësuar të punuar nga eksperti z.
Ruhan Balani dhe fshirjen e këtij regjistrimi në Zyrën e Regjistrimit të
Pasurisë së Paluajtshme Sarandë për këtë sipërfaqe trualli.
Deklarimin e pavlefshmërisë së pjesshme, të aktit të marrjes së tokës në
pronësi të shtetasit Mitat Dule, në parcelën tek “Shtëpia”, në sipërfaqen 1925
m2, truall ky i individualizuar në skicën shoqëruese të aktit të ekspertimit dhe
atij të plotësuar të punuar nga eksperti z. Ruhan Balani dhe fshirjen e këtij
338
regjistrimi në Zyrën e Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Sarandë, për
këtë sipërfaqe trualli.
Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Enver Dule, për pjesën tjetër të kërkimit
ligjor të tij.
Shpenzimet gjyqësore, i ngarkohen në raport 1(një) pjesë palës paditëse dhe 3
(tre) pjesë solidarisht, palëve të paditura, në raport 1/9 pjesë secili.

Ndryshimin e vendimit nr.23-2011-142/90, datë 24.01.2011, të Gjykatës së
Kundër vendimit nr.308, datë 30.06.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në

bazë të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala paditëse Enver
Dule, e cila bazuar në nenin 485/b të Kodit të Procedurës Civile ka kërkuar prishjen e
vendimit nr.308, datë 30.06.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.23-2011-142/90, datë 24.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke
- Gjykata e apelit pavarësisht provave të administruara në gjykim ashtu si në
shkallë të parë ka ndryshuar vendimin me argumentet që sipas nesh janë në
kundërshtim me ligjin.
- Sipas gjykatës së apelit në çështjen në gjykim pavarësisht se tokat (trojet) janë
brenda vijës së verdhë dhe janë të lira ato nuk mund tì kthehen ish pronarëve por këto
toka mund të trajtohen nga ligji për tokën duke u dhënë në pronësi me akt të marrjes
së tokës në pronësi siç ka ndodhur në rastin konkret.
- Gjykata e apelit ka konfonduar të drejtat e përfituara nga palët ndërgjyqëse në
zbatim të ligjit nr.7501/1991 dhe nr.7698/1993 kur ne si palë ndërgjyqëse ju drejtuam
K.K.K.Pronave, e cila duke e konsideruar truallin e lirë vendosi kthimin e saj.

VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se palët ndërgjyqëse në
këtë gjykim janë në marrëdhënie të posaçme ndërmjet tyre dhe konkretisht paditësi me të
paditurin Skënder Dule janë vëllezër dhe të paditurit e tjerë janë nusja e vëllait të tij Methat
dhe nipërit dhe mbesat e tij.
2. Me vendimin nr.43, datë 09.06.1995, të ish Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, të ish Këshillit të Rrethit Sarandë, i është njohur ish pronësia e
Vesel Dules, mbi një sipërfaqe trualli prej 4672 m2 dhe është kompensuar për sipërfaqen prej
600 m2, si dhe u është kthyer trashëgimtarëve ligjorë të radhës së parë të ish pronarit,
sipërfaqja prej 4072 m2, sipërfaqe e lirë sot e tjetërsuar në truall.
3.1. padituri Skënder Dule, me Aktin e Marrjes së Tokës në Pronësi nr.370, pa datë, të
lëshuar nga Komisioni i Ndarjes së Tokës Konispol, është trajtuar me tokë, sipas Ligjit
nr.7501/1991 me një sipërfaqe toke prej 15.080 m2, e ndarë dhe parcelizuar me ngastra.
4. Referuar aktit te marrjes së tokës në pronësi pa numër dhe datë, të lëshuar nga
Bashkia Konispol, rezulton se Mitat Vesel Dule është trajtuar me tokë bujqësore në Konispol
339
dhe ka marrë 19.240 m2 tokë bujqësore, të specifikuara në ngastra dhe parcela me kufijtë
përkatëse.
5. Pala paditëse duke pretenduar se ish komisioni i ndarjes së tokës së fshatit
Konispol, në kohën e ndarjes së tokës bujqësore, ka vepruar në kundërshtim me ligjin, në
kohën e ndarjes së tokës bujqësore për shtetasit Mitat Dule dhe Skënder Dule në dhënien e
tokës, pasi në fakt komisioni i tokës ka ndarë truall dhe jo tokë bujqësore, i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.23-2011-142/90, datë
24.01.2011, ka vendosur: “Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë së paditësit Enver Dule.”
6.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “....Rezulton se në fakt kjo sipërfaqe tokë bujqësore, që i ka dhënë
komisioni Skënder Dules dhe Mitat Dules, ka qenë truall dhe padrejtësisht komisioni e ka
ndarë atë, si tokë bujqësore kur në fakt, një pjesë është tokë bujqësore dhe pjesa tjetër është
truall. Kështu del, se në fakt pjesa që ka mbivendosje prone, paditësi me Skënder Dulen, në
sipërfaqen 1525 m2 dhe me Metat Dulen, në sipërfaqen 1925 m2 duhet të fshihet nga
regjistrimi hipotekor. Kështu në fakt komisioni i ndarjes së tokës së Fshatit Konispol ka
vepruar dhe ka ndarë tokë, një sipërfaqe trualli dhe që e kanë marrë po përsëri paditësi dhe
të paditurit, si pronë ish-pronarit Vesel Dule...(...)”
“Ndryshimin e vendimit nr.23-2011-142/90, datë 24.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë.”
7.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Gjirokastër arriti duke arsyetuar
(ndër të tjera) se: “....Gjykata në vendim pranon se sipërfaqja e tokës objekt konflikti ndodhet
brenda vijës së verdhë, por një fakt i tillë nuk ballafaqohet me provat e administruara prej
saj. Sa arsyetuam më lart pretendimet e bëra në ankim nga pala e paditur gjenden të bazuara
dhe rrëzojnë pretendimet e paditësit...(...)”
8. Kundër vendimit nr.308, datë 30.06.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në
bazë të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala paditëse Enver Dule,
e cila bazuar në nenin 485/b të Kodit të Procedurës Civile ka kërkuar prishjen e vendimit
nr.308, datë 30.06.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.23-2011-142/90, datë 24.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
9 . Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

340

datë 30.06.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër nuk janë respektuar dispozitat e ligjit
procedural civil, për këtë arsye vendimi kësaj gjykate duhet të prishet dhe çështja duhet të
dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
11. Kolegji Civil e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj sipas kërkesave të nenit 310, të Kodit të
Procedurës Civile.
12. Kolegji Civil konstaton se Vendimi nr.308, datë 30.06.2011, të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër cënon një nga elementët më të rëndësishëm të një procesi të rregullt ligjor siç
është ai i arsyetimit të vendimit gjyqësor. Arsyetimi i vendimeve është element thelbësor i një
vendimi të drejtë. Vendimi gjyqësor në çdo rast duhet të jetë logjik, i rregullt në formë dhe i
qartë në përmbajtje. Argumentet e pjesës arsyetuese duhet të jenë të bazuara dhe të lidhura
logjikisht, duke respektuar rregullat e mendimit të drejtë. Këto argumente duhet të jenë,
gjithashtu, të mjaftueshme për të mbështetur dhe pranuar pjesën urdhëruese.
12.1. Në analizë të pjesë urdhëruese të vendimit nr.308, datë 30.06.2011, të Gjykatës
së Apelit Gjirokastër, konstatohet se kjo gjykatë ka vendosur vetëm ndryshimin e vendimit
nr.23-2011-142/90, datë 24.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke mos
saktësuar se si ka ndryshuar. Në rastin konkret, vendimi gjyqësor ka mangësi të dukshme e të
rënda të atilla, që janë thelbësore për t’i dhënë atij fuqi ekzekutive (zbatuese) dhe efektin e
gjësë së gjykuar, sikurse është paqartësia e dispozitivit (asaj që është vendosur).
13. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Apelit Gjirokastër duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me
13.1. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Gjirokastër, në respektim të së drejtave të palëve
dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një
proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve
dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, ta zgjidhë atë në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16).
341
13.3. Në rigjykimin e çështjes Gjykata e Apelit Gjirokastër duhet të sqarojë të gjitha
rrethanat që lidhen me ligjin e zbatueshëm dhe që kanë rëndësi për zgjidhjen e drejtë të
çështjes. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Apelit Gjirokastër që, në përputhje me kërkesat e
ligjit procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur
me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 28.10.2015
342
Nr. 00-2015-3657 i Vendimit (449)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: BEKIM SHAHI

I PADITUR: BYROJA SHQIPTARE E SIGURIMEVE
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur, për të shpërblyer dëmin pasuror
dhe jopasuror në lidhje me aksidentin automobilistik të datës 05.09.2007
në masën 8.454.216 lekë si dhe interesat e indeksimin në masën 1.146.821 lekë
nga data 12.03.2009 deri në datën 10.03.2011 me një vlerë ditore
prej 1575 lekë/ditë nga data 10.03.2011, deri në ekzekutimin e këtij vendimi.
Baza Ligjore: Neni 153 e vijues i Kodit të Procedurës Civile;
Neni 608, 625, 640 e vijues i Kodit Civil;
Dekreti nr.295, datë 15.09.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm
të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”
ndryshuar me Ligjin nr.7641, datë 01.12.1992 dhe Ligjin nr.8279, datë 18.0.2001;
Ligji nr.9267, datë 29.07.2004 “Për veprimtarinë e sigurimeve, risigurimeve
dhe ndërmjetësimit në sigurime e risigurime”;
Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore”;
Rregullore nr.622/1, datë 15.12.1992 “Për zbatimin e sigurimit të detyrueshëm
të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj palëve të treta”;
Vendimi unifikues nr.12, datë 14.09.2007 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë.
Detyrimin e palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimeve të shpërblejë
paditësin Bekim Shahi për dëmin pasuror dhe jopasuror të shkaktuar si pasojë
e aksidentit automobilistik të datës 05.09.2007 në vlerën 8.454.216 (tetë
milion e katërqind e pesëdhjetë e katër mijë e dyqind e gjashtëmbëdhjetë) lekë
si dhe interesat e indeksimin në masën 1.146.821 (një milion e njëqind e
dyzetë e gjashtë mijë e tetëqind e njëzetë e një) lekë nga data 12.03.2009 deri
në datën 10.03.2011 me një vlerë ditore prej 1573 lekë/ditë nga data
10.03.2010, deri në ekzekutimin e këtij vendimi.
343
Lënie në fuqi të vendimit civil nr.2120, datë 21.03.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Byroja
Shqiptare e Sigurimeve, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.131, datë 24.01.2012, të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.2120, datë 21.03.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Padia është ngritur jashtë afateve ligjore, pra është parashkruar e drejta e
padisë. Këtë pretendim e mbështesim në parashikimet e nenit 115/ç dhe nenit 112 të
Kodit Civil.
- Në rastin konkret, afati i parashkrimit ka filluar të ecë për palën paditëse më
datë 5.09.2007 (që është data e aksidentit) dhe ka përfunduar më datë 05.09.2009.
- Kërkesë padia mban datën 31.03.2010, pra është ngritur 3 vjet nga data e
aksidentit, pra jashtë afatit ligjor që parashikon neni 115/ç i K. Civil dhe si e tillë
është shuar dhe nuk mund të realizohet neni 112 i Kodit Civil.
- Gjykata i referohet në vendim nenit 33 të Dekretit nr.295, datë 15.09.1992
“Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj
palëve të treta”. Kjo referencë ligjore është e gabuar, pasi mjeti me targa regjistrimi të
huaj nuk rezulton i pasiguruar, rrjedhimisht nuk plotësohen kushtet e nenit 33.
- Në rastin tonë, mjeti shkaktar dëmi është i siguruar me karton jeshil policë
sigurimi ndërkombëtare që mbulon dëmet e shkaktuara në territorin e Republikës së
Shqipërisë.
- Kërkesë padia nuk qëndron nga ana ligjore, pasi pala paditëse është
dëmshpërblyer për rastin objekt gjykimi. Këtë ne e provojmë me çekun nr.00225817,
datë 02.06.2009. Pala paditëse ka rënë dakord me shumën e dëmshpërblimit të
akorduar nga Byroja duke nënshkruar një deklaratë që mban datën 02.06.2009.
- Ky rast sigurimi është trajtuar nga Byroja në përputhje me ligjin.
- Bazuar në legjislacionin në fuqi dhe në provat shkresore të paraqitura nga pala
paditëse vlera e dëmit që i është paguar palës paditëse rezulton në shumën 318.768
lek. Përllogaritja e dëmit është kryer në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi duke u
bazuar në Udhëzimin Metodik të Trajtimit të Dëmeve materiale dhe shëndetësore të
miratuar nga Ministri i Financave, nr.24, datë 15.11.2007.
- Eksperti në vlerësimin e dëmit është treguar i njëanshëm dhe aspak objektiv,
madje ka kapërcyer dhe kompetencat që i takojnë. Eksperti ka dalë jashtë detyrës që i
ka dhënë gjykata, duke dhënë vlerësime për gjendjen shëndetësore të paditësit,
vlerësimi cili jepet nga K.M.C.A.P, si autoritet i vetëm kompetent për përcaktimin e
koefiçientit të paaftësisë për punë.
- Eksperti në kundërshtim me provat që ndodhen në dosjen gjyqësore e ka
vlerësuar paditësin në masën 100% të paaftë për punë, duke e trajtuar rastin konkret si
me paaftësi të përhershme, ndërkohë që me Vendim të K.M.C.A.P nuk është
përcaktuar në përqindje masa e paaftësisë në punë për paditësin.
- Po t’i referohemi vendimit të K.M.C.A.P, paditësit i është dhënë paaftësi e
përhershme e pjesshme që nënkupton paaftësi të plotë, por për një periudhë të caktuar
kohore 1 vjeçare.
- Eksperti te baza ligjore ka përmendur në akt dhe nuk ka zbatuar udhëzimin e
trajtimit të dëmeve të shkaktuara nga përdorimi i mjeteve motorike që është i
detyrueshëm për t’u zbatuar nga eksperti, parashikuar kjo nga Kreu VI “Dispozita te
Fundit”, pika 3, të Udhëzimit nr.24, datë 5.11.2007, të Ministrit të Financave.
344
- Në përllogaritjen e dëmit pasuror, eksperti në kundërshtim me provat që
ndodhen në dosje e ka konsideruar paditësin të papunë, ndërkohë që sipas provave që
ndodhen në dosje ai rezulton të ketë qenë student.
- Për sa i përket dëmit pasuror, eksperti në llogaritjen e të ardhurave të paditësit
i është referuar pensionit minimal të publikuar nga I.N.S.T.A.T. Kjo referencë e
ekspertit është e gabuar dhe aspak e mbështetur në ligj dhe aktet nënligjore që
rregullojnë fushën e sigurimit të detyrueshëm, pasi organi kompetent që përcakton
ligjërisht pagën minimale dhe pensionin minimal është Këshilli i Ministrave dhe jo
I.N.S.T.A.T.
- Në rastin objekt gjykimi, nga vendimet e K.M.C.A.P që pala paditëse ka
paraqitur pranë gjykatës nuk vërtetohet se paditësi Bekim Shahi ka nevojë për
përkujdesje sipas nenit 38, të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet
Shoqërore në R..SH”
- Duke marrë parasysh se në rastin konkret ndodheshim përpara një rasti të
ndërlikuar, ka pasur një korrespondencë të zgjatur me organet që lidheshin me
problemin, përfshirë këtu edhe verifikimet përkatëse me shoqërinë (Greke) të
sigurimeve që ka lëshuar kartonin jeshil jemi përpara një rasti që këto vonesa janë të
justifikuara (neni 481i Kodit Civil). Për këtë arsye, i kërkojmë gjykatës që të mos
marrë parasysh llogaritjen e interesave.

VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se në datën 05.09.2007,
rreth orës 17.00, në rrugën automobilistike Fushë-Krujë-Thumanë në vendin e quajtur
karburant “Kastrati”, ka ndodhur një aksident i rëndë automobilistik. Mjeti tip “Volsvagen”
me targë YME 7449 drejtuar nga shtetasi Ylli Hoxha, ka goditur mjetin tip “Benz” me targë
TR 8122 që drejtohej nga shtetasi Ylli Ziza, mjet në të cilin udhëtonte edhe paditësi Bekim
Shahi. Nga ky aksident ka pësuar dëmtime të rënda shëndetësore pala paditëse në këtë gjykim
Bekim Shahi.
2. Nga vendimi gjyqësor penal nr.10, datë 15.02.2008, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Krujë, rezultoi e provuar se shtetasi Ylli Hoxha drejtues i mjetit tip “Volsvagen” me targë
YME 744, është deklaruar fajtor për kryerjen e veprës penale të “Shkeljes së rregullave të
qarkullimit rrugor” dhe është dënuar me një vit burgim. Ky vendim është lënë në fuqi nga
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.448, datë 16.07.2008.
3. Referuar praktikës së aksidentit, mjeti shkaktues i tij rezulton i siguruar me karton
jeshil grek e për pasojë, bazuar në nenin 33, të Dekretit 295, datë 15.10.1992 “Për sigurimin e
detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj palëve të treta”,
paditësi i është drejtuar gjyqësisht të paditurit Byroja Shqiptare e Sigurimit (B.SH.S) për
dëmshpërblim për dëmin shëndetësor të shkaktuar.
vendosur: “Pranimin e kërkesë-padisë. Detyrimin e palës së paditur Byroja Shqiptare e
Sigurimeve të shpërblejë paditësin Bekim Shahi për dëmin pasuror dhe jopasuror të shkaktuar
si pasojë e aksidentit automobilistik të datës 05.09.2007 në vlerën 8.454.216 (tetë milion e
katërqind e pesëdhjetë e katër mijë e dyqind e gjashtëmbëdhjetë) lekë si dhe interesat e
indeksimin në masën 1.146.821 (një milion e njëqind e dyzetë e gjashtë mijë e tetëqind e
345
njëzetë e një) lekë nga data 12.03.2009 deri në datën 10.03.2011 me një vlerë ditore prej 1573
lekë/ditë nga data 10.03.2010, deri në ekzekutimin e këtij vendimi.”
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...Sipas kritereve të nenit 27, të Rregullores së Ministrit të
Financave, dëmshpërblimi është llogaritur në një koeficient të përcaktuar e të njëjtë për të
gjitha rastet e dëmit të shkaktuar. Gjykata arrin në përfundimin se kjo dispozitë nuk imponon
një vlerë të fiksuar të dëmshpërblimit, përderisa parashikon se: “E ardhura që duhet të
merret parasysh për llogaritjen e dëmshpërblimit, sidoqoftë, nuk mund të jetë më e ulët se
trefishi i shumës vjetore të pensionit më të ulët ...”. Në këtë kuptim, gjykata ka detyrimin t’i
përmbahet vetëm kufirit minimal të treguar nga norma, duke çmuar, sipas rrethanave të
çështjes, caktimin ose jo një vlere më të lartë të ardhurash sesa shuma vjetore e mësipërme.
Nëse kërkon një dëmshpërblim më të lartë, është paditësi që ka barrën e provës të vërtetojë
një pretendim të tillë (onus probandi incumbit actori). Në bazë të vërtetimit të sjellë nga
Fakulteti i Bujqësisë dhe Mjedisit datë 09.04.2010 administruar në gjykim me cilësinë e
provës, rezulton se i dëmtuari paditës Bekim Shahi është student në Fakultetin e Bujqësisë
dhe Mjedisit, Departamenti i Agro-Mjedisit dhe Ekologjisë me kohë të plotë. Referuar nenit
27, të Rregullores nr.622/1 datë 15.12.1992 të Ministrit të Financave, dëmshpërblimi për
këtë kategori personash të dëmtuar nuk mund të jetë më i ulët se trefishi i shumës vjetore të
pensionit më të ulët sipas legjislacionit shqiptar mbi sigurimet shoqërore. Sipas ekspertit,
referuar të dhënave të I.N.S.T.A.T, pensioni minimal në vitin 2007 ka qenë 8240 lekë dhe mbi
këtë shumë është kryer edhe llogaritja e dëmshpërblimit pasuror. Një fakt i tillë hedh poshtë
pretendimet e palës së paditur se llogaritja e bërë në aktin e ekspertimit të hartuar, nuk
mbështetet në të dhëna të sakta e ligjore por vetëm në deklarimet e palës paditëse në këtë
gjykim...(...)”
5. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.131, datë 24.01.2012, ka vendosur: “Lënie
në fuqi të vendimit civil nr.2120, datë 21.03.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
tjera) se: “....Sipas vendimit nr.367, datë 21.03.2008 të K.M.C.A.P Peshkopi, paditësi është
përcaktuar 100 % i paaftë për punë nga data 21.03.2008 deri në 21.03.2009, kurse me
vendimin nr.242, të po këtij institucioni, kjo paaftësi e plotë për punë është deklaruar edhe
për periudhën 21.03.2010 deri në 21.03.2011 me diagnozë: “Politraumë femuri bilateral dhe
ka nevojë për përkujdesje të vazhdueshme...(..)... Kolegji gjyqësor i gjykatës së apelit
vlerëson se pretendimi i të paditurit se nuk ka asnjë dokumentacion shkresor që të vërtetojë
se paditësi ka nevojë për përkujdesje të vazhdueshme, është i pambështetur në ligj e në
prova. Sipas faqes 5 të aktit të ekspertimit, janë vendimet e K.M.C.A.P Peshkopi dhe
diagnoza e përcaktuar në to si dhe paaftësia 100 % për punë që shoqërohen me pamundësi
për të kryer nevojat personale dhe shërbimet e tjera ndaj vetes për palën paditëse në këtë
gjykim fakte që çojnë ekspertin në këtë përfundim se: Nga të gjitha provat, e administruara
në këtë gjykim është provuar se paditësi ka nevojë të vazhdueshme për asistencën e një
personi pa ndërprerje...(...)...Eksperti ka llogaritur si shpenzim për përkujdesje, pagën
minimale të një punonjësi sanitar të pakualifikuar në vlerën 17.000 lekë/muaj e për sa më
sipër, vlera totale e shpenzimeve për përkujdesje është në masën 3.830.508 lekë (shiko faqen
5 të aktit të ekspertimit). Pala e paditur e kundërshtoi këtë llogaritje por nuk paraqiti në
gjykim asnjë provë shkresore që të hidhte poshtë argumentimin e bërë nga eksperti lidhur me
pagën e këtij punonjësi të pakualifikuar që i nevojitet paditësit për nevojat e tij...(...)...Afati i
parashkrimit të kësaj padie është një afat tre vjeçar, i cili edhe nëse do të llogaritej që nga
data e paraqitjes së kërkesës së paditësit pranë shoqërisë “Sigma” sh.a e cila ka referuar
rastin pranë palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimeve datë 12.12.2008, përsëri nuk
është plotësuar, pasi padia e paraqitur në gjykatë mban datën 31.03.2010, dhe në këto
346
kushte, pretendimi i të paditurit është i pambështetur në ligj e në prova e si i tillë nuk duhet
pranuar...(...)”
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Byroja Shqiptare e
Sigurimeve, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.131, datë 24.01.2012, të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.2120, datë 21.03.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë.

7.3 Neni 472 i K.Pr.Civile: “Vendimet e shpallura nga gjykata e apelit dhe ato të
gjykatës së shkallës së parë, në rastet që përcaktohen nga ky Kod, mund të
ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë vetëm kur: a) nuk është respektuar
ose është zbatuar keq ligji; b) ka shkelje të rënda të normave procedurale
(neni 467 i këtij Kodi); c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien
e vendimit.”

në dosjen gjyqësore dhe të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve të kërkuesit të
rekursi i paraqitur nga pala e paditur Byroja Shqiptare e Sigurimeve, nuk përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472, të Kodit të Procedurës Civile që bëjnë të cenueshëm
vendimin nr.131, datë 24.01.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
9.1. Sipas germës “a” të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, kërkohet që nga ana
e gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë zbatuar keq ligji. Në rekursin e
paraqitur nga ana e palës së paditur nuk argumentohet një gjë e tillë.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ndryshe nga sa pretendohet në rekurs vlerëson se
kontratat e sigurimit përfshihet në kategorinë e kontratave në dobi të të tretit, por që i
nënshtrohen rregullimit specifik të Dekretit nr.295, datë 15.09.1992 “Për sigurimin e
detyrueshme të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”.
Objekti i saj është mbulimi i dëmit jashtëkontrator të shkaktuar nga drejtuesit e automjeteve
motorike. Shpërblimi i dëmit të shkaktuar sipas këtij ligji nuk lidhet më kontratën e sigurimit
të lidhur nga mbajtësi i mjetit motorik, pra nuk është një përgjegjësi që rrjedh nga kontrata e
sigurimit. Kjo është një përgjegjësi jashtëkontraktore që rrjedh nga shkaktimi i dëmit prej
drejtuesit të një mjeti në dëm të një të treti. Fakti i qenies i siguruar të mjetit që ka shkaktuar
347
dëmin lind veçse detyrimin që dëmin e shkaktuar prej tij ta paguaje jo vetë mbajtësi i mjetit,
por siguruesi i autorizuar cenuar (qëndrim ky i mbajtur në vendimin nr.1/2008 i Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
10.1. Në këto kushte, Kolegji vlerëson se kjo mosmarrëveshje, ka një natyrë juridiko-
civile, e cila në thelb synon shpërblimin e dëmit pasuror jokontraktor të rrjedhur nga
aksidenti i datës 05.09.2007 në rrugën automobilistike Fushë-Krujë -Thumanë, ku janë
aksidentuar dy automjete dhe mjeti shkaktar i aksidentit ka qenë i siguruar me karton jeshil
dhe për këtë arsye në këtë gjykim, në mbështetje të neni 33 të Dekretit nr.295, datë
15.09.1992 “Për sigurimin e detyrueshme të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë
ndaj personave të tretë”, tërheq legjitimim pasiv dhe Byroja Shqiptare e Sigurimeve.
10.2. Kolegji Civil vlerëson se sqarimi i natyrës juridike të mosmarrëveshjes është i
nevojshëm për zgjidhjen e të gjitha pretendimeve të ngritura nga palët ndërgjyqëse në këtë
gjykim. Gjykata e Apelit Tiranë ka arritur në një përfundim të drejtë në lidhje me ditën se kur
ka filluar e drejta e ngritjes së padisë, duke konsideruar se edhe nëse do të llogaritej që nga
data e paraqitjes së kërkesës së paditësit pranë shoqërisë “Sigma” sh.a, e cila ka referuar
rastin pranë palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimeve datë 12.12.2008, padia
konsiderohet se është paraqitur brenda afatit tre vjeçar të parashikuar në ligji, (neni 115/dh i
Kodit Civil).
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson gjithashtu jo të drejtë, pretendimin tjetër
të ngritur në rekurs nga pala e paditur Byroja Shqiptare e Sigurimit, mbi zbatimin e gabuar të
Vendimit Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, për caktimin e vlerës së dëmit jashtëkontraktor,
në një kohë kur kish hyrë në fuqi Udhëzimi nr.24, datë 15.11.2007, i Ministrit të Financave
“Mbi trajtimin e dëmeve të mbuluara nga kontrata e sigurimit të detyrueshëm të mbajtësve të
mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj palëve të treta”.
11.1. Sikurse ka rezultuar e provuar nga gjykatat e faktit, aksidenti që përbën edhe
rastin e sigurimit në çështjen objekt gjykimi, ka ndodhur në datën 05.09.2007, kohë kjo e cila
daton para dhënies së interpretimit njësues të Vendimit Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, dhe
gjithashtu para hyrjes në fuqi të Udhëzimit nr.24 datë 15.11.2007 të Ministrit të Financave.
11.2. Kolegji Civil çmon të theksojë se një Vendim Unifikues, edhe pse nuk mund të
ketë cilësinë e një normimi de novo, përbën një interpretim të duhur të ligjit ekzistues dhe
është i detyrueshëm për zbatim për të gjitha çështjet që janë ende në gjykim, çka prezumon
ekzistencën e efektit prapaveprues të tij për këtë kategori çështjesh. Në kontrast me sa më
sipër, Kolegji Civil thekson se i njëjti konkluzion nuk mund të arrihet për efektet e një akti
normativ, sikurse dhe Udhëzimi i sipërcituar i Ministrit të Financave, i cili ka hyrë në fuqi pas
rastit të aksidentit dhe i cili, në dispozitat tranzitore të tij, nuk parashikon zbatimin e tij me
efekt prapaveprues.
12. Për sa i përket pretendimit lidhur me përqindjen e paaftësisë të paditësit Bekim
Shahi, që sipas palës së paditur nuk është në masën 100%. Kolegji Civil vlerëson se ky
pretendim ka të bëjë me çështje fakti. Përcaktimi i masës së paaftësisë në përqindje është një
problem që i përket një fushe jashtë asaj të drejtësisë dhe lidhet me shumë faktorë të gjendjes
shëndetësore dhe psikologjike që, për rastin, ekspertët e thirrur nga gjykata e kanë vlerësuar
atë në masën 100 %.
12.1. Gjithashtu, rezulton se akti i ekspertimit i është nënshtruar debatit gjyqësor gjatë
të cilit palët kanë dhënë opinionin e tyre dhe konkluzionet e tij, gjykatat i kanë analizuar e
vlerësuar në tërësinë e rrethanave të çështjes.
13. Pretendimet në rekurs lidhur me llogaritjen e të ardhurave të paditësit, si dhe
nevojës për përkujdesje të paditësit, kanë të bëjnë me fakte e rrethana që i përkasin procesit të
provuarit, që është në ekskluzivitetin e gjykatave të faktit. Nga aktet procedurale rezulton se
këto fakte e rrethana i janë nënshtruar debatit gjyqësor dhe janë analizuar e vlerësuar nga
348
gjykata e apelit e cila ka dhënë arsyet ligjore se përse ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së
shkallës së parë.
13.1. Provat nuk mund të jenë objekt vlerësimi nga Gjykata e Lartë. Mund të përbëjnë
shkak ligjor për cenimin e vendimeve të gjykatave të faktit, atëherë kur evidentohen
pretendime ndaj një procesi gjyqësor për rrugët dhe mënyrat e marrjes së provave, pasqyrimit
të tyre, por jo për mënyrën e vlerësimit.
13.2. Kontrolli rishikues i Gjykatës së Lartë nuk mund të zëvendësojë të drejtat
kushtetuese e ligjore të gjykatave të faktit (gjykatës së shkallës së parë dhe apelit), dhe aq më
tepër të vlerësojë bindjen e brendshme të këtyre gjykatave për çështje konkrete, sikurse
kërkohet në rastin në shqyrtim nga pala e paditur.
14. Në argument si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin
konkret, nuk rezulton që gjykata e apelit: (i) të mos kenë respektuar ose zbatuar keq ligjin
(neni 472/a i K.Pr.Civile); (ii) të ketë shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën,
që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jenë nënshkruar nga
anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve pa u njoftuar ato rregullisht, që
të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të jetë cenuar parimi i paanësisë, të mungojnë ose
të jenë të pavlefshme aktet procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit. Në këtë
vlerësim Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka parasysh dhe ndryshimet e bëra në Kodin e
Procedurës Civile me ligjin nr.122/2013, datë 18.04.2013.[1]
15. Gjithashtu, në shqyrtim të përmbajtjes së akteve procedurale nuk konstatohen
shkelje të normave procedurale që të kenë ndikuar në dhënien e vendimit e që, sipas germës
“c” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile e cila ka qenë në fuqi në kohën e zhvillimit të
gjykimit në gjykatat e faktit, përbënin shkak ligjor për cenimin e vendimit të goditur me
rekurs.[2]
16. Për sa më sipër, Kolegji Civil arrin në konkluzionin se vendimi nr.131, datë
24.01.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë është i drejtë dhe duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 28.10.2015
1
[] Me ligjin nr.122/2013, datë 18.04.2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i Procedurës
Civile i Republikës së Shqipërisë”, në nenin 467 paragrafi i parë janë bërë këto ndryshime: shkronja “b) përbërja e trupit
gjykues nuk ka qenë e rregullt apo vendimi nuk është nënshkruar nga anëtarët e tij, ose është cenuar parimi i paanësisë” ;
shkronja “ë) lind nevoja për marrjen e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e vështirë në shkallë të dytë, ose gjykata
nuk është shprehur për të gjitha kërkesat e parashtruara nga palët në padi dhe që përbëjnë objektin e mosmarrëveshjes
midis palëve ndërgjyqëse”.
2
[] Me nenin 35 të ligjit nr.122/2013, datë 18.04.2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i
Procedurës Civile i Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar” është shfuqizuar shkronja “c” e paragrafit të parë të nenit 472 të
Kodit të Procedurës Civile, sipas së cilës vendimet gjyqësore mund të ankimoheshin me rekurs në Gjykatën e Lartë edhe
“për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit”.
349
Nr. 00-2015-3662 i Vendimit (450)
VENDIM

Andi Çeliku Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Artan Broci Anëtar
PADITËS: DRITA BAJRAKTARI

I PADITUR: SHERIFE GJECI, RIZA VOGLI,
ORJETA VOGLI, SHPRESA VOGLI,
EDLIRA VOGLI, SERVETE VOGLI
AFËRDITA VOGLI.
AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANA-1
PERSON I TRETË: SHOQËRIA “KAMBERI” (në administrim)
OBJEKTI:
Anulimi i pjesshëm i Vendimit nr.84, datë 06.06.1995,
pika 1/b, të K.K.K.Pronave Tiranë për sipërfaqen SL2 për 230 m2.
Konstatimin e pavlefshmërisë së Kontratës së Shitjes, datë 20.11.1996
për 230 m2 truall të lidhur midis të paditurve Riza Vogli e Idajet Vogli me Sherife Gjeci.
Detyrimin e Z.V.R.P.P.-së Tiranë për të më pajisur me dokument pronësie
të markatos nr.9 me sipërfaqe gjithsej 750 m2 nga të cilat sipërfaqe ndërtimore 452 m2
dhe sipërfaqe oborri funksional prej 298 m2 blerë me Kontratën e Shitblerjes
me nr.2075/499, datë 13.06.2001, nga Firma “Kamberi” nën administrim”.
Baza Ligjore: Neni 32/a e vijues dhe neni 324/2, i Kodit të Procedurës Civile.
Neni 92/a i Kodit Civil.
Neni 27/a i Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993,
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”, i ndryshuar.
Ligji nr.7843, datë 13.07.1994,
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.

vendosur:
Pranimin e padisë.
Anulimin e pjesshëm të vendimit nr.84, datë 06.06.1995, pika 1/b, të
K.K.K.Pronave, për sipërfaqen SL2 për 230 m2, si dhe të pasojave juridike të
ardhura nga ky vendim sikurse është lidhja e Kontratës së Shitjes datë
350
20.11.1996 për 230 m2 truall të lidhur midis të paditurve Riza Vogli dhe Idajet
Vogli me Sherife Gjeci dhe regjistrimit hipotekor përkatës të bërë në bazë të
kësaj kontrate.
Detyrimin e të paditurit Z.V.R.P.P. Tirana-1 për të bërë ndryshimet përkatëse
në regjistrat e saj për këtë pronë në favor të paditëses Drita Bajraktari si dhe
për të pajisur atë me certifikatën e pronësisë të pasurisë së paluajtshme
(Markato nr.9), me sipërfaqe 750 m2 (nga e cila 452 m2 është sipërfaqe
ndërtimore, ndërsa 298 m2 është pjesa funksionale e saj) pronë kjo që është
fituar nga pala paditëse mbi bazën e Kontratës së Shitblerjes nr.2075 Rep, 499
Kol datë 13.06.2001 nga firma "Kamberi” në Administrim.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të paditurve .

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.6294, datë 13.07.2009, të Gjykatës së

të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Sherife
Gjeci, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.764, datë 27.04.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe të vendimit nr.6294, datë 13.07.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
vendosur kthimin e çështjes për rishqyrtim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka zbatuar gabim ligjin, pasi paditësja është
blerëse e paligjshme dhe për këtë arsye nuk legjitimohet për ngritjen e kësaj kërkesë
padie.
- Pala paditëse nuk mund tì drejtohet gjykatës me kërkesë padi e cila ka për
objekt anulimin e vendimit të Komisionit të Pronave të ish Pronarëve, të Familjes
Vogli, pasi të drejtën për të kundërshtuar e ka vetëm ish pronari, kur ka mbetur i
pakënaqur nga vendimi, ose çdo ish pronar tjetër që vërteton pronësinë e tij përpara
shpronësimit kur ka mbivendosje me pronën e pretenduar.
- Gjykata ka zbatuar gabim ligjin, pasi sikur pala paditëse të kishte blerë të
gjithë sipërfaqen 750 m2 dhe të legjitimohej të ankohej kundër V.K.K.P ish Pronarëve
të Familjes Vogli, sipas ligjit nr.9235/2004, subjekti pretendues nuk mund tì
drejtohet drejtpërsëdrejti gjykatës, por sipas këtij ligji ai duhet tì drejtohet Agjencisë
së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave.
- Pala paditëse pretendon se ka blerë përveç sipërfaqes 452 m2, sipërfaqe
ndërtimore sipas V.K.M nr.229, datë 12.05.2001 dhe sipërfaqen 298 m2, si sipërfaqe
trualli. Ne si palë e paditur posedojmë vetëm 230 m2 të regjistruara në Z.V.R.P.P,
ndërkohë që gjykata detyron Z.V.R.P.P, të regjistrojë dhe 68 m2 shtesë.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk ka bërë një hetim të plotë dhe të
gjithanshëm, si kundër kërkohet nga ligji, duke mos thirrur një ekspert topograf, për të
caktuar me saktësi, pronën e pretenduar, vendndodhjen e saj, gjendje juridike të saj,
duke shkelur nenin 224 të K.Pr.Civile.
- Gjykata ka lejuar në këtë gjykim shkelje të rënda procedurale duke vënë në
themel të arsyetimit të saj për të pranuar padinë e palës paditëse, një provë të marrë në
kundërshtim me normat procedurale. Ky është akti i ekspertimit daktilografik i datës
05.09.2007, sipas të cilit i ndjeri Hidajet Vogli ka falsifikuar vendimin e gjykatës me
nr.1035/1994.
351
- Pikërisht ky akt ekspertimi i administruar, si provë dhe i vënë në themel të
arsyetimit vjen në kundërshtim me nenin 224, 225, 226, 227, 228 të K.Pr.Civile, pasi
gjykata nuk na ka njohur me të, si dhe nuk na e ka vënë në dispozicion për të shprehur
kundërshtimet tona.
- Gjykata ka lejuar shkelje të normave procedurale, në lidhje me njoftimin e
palëve të paditura në kundërshtim me parashikimet e nenit 130,131,132 të
K.Pr.Civile. Sipas procesverbalit të seancës të datës 23.06.2009, gjykata ka filluar
gjykimin dhe pasi është bërë paraqitja e palëve gjykata ka marrë vendimin për
gjykimin në mungesë të të paditurve Riza, Orjeta, Shpresa, Edlira, Servete dhe
Afërdita Vogli me arsyetimin se ata kanë dijeni me fletëthirrje dhe për këtë arsye
gjykimi i tyre duhet të zhvillohet në mungesë. Në analizë të fletëthirrjeve, rezulton se
të gjitha fletëthirrjet nuk janë të komunikuara sipas kërkesave të nenit 131 të
K.Pr.Civile. Këto fletëthirrje i janë dorëzuar Afërdita Voglit që është njëra nga të
paditurit, por nuk kanë fare shënimin e saj me dorën e saj si dhe nuk kanë dhe
marrëdhënien e këtij personi me personin që i njoftohet ankimi.
- Gjykata ka zhvilluar këtë gjykim në mungesë të palëve të paditura, në
kundërshtim me normat procedurale duke mos i njoftuar për seancat gjyqësore të cilat
janë zhvilluar, si dhe është mjaftuar vetëm marrjen e vendimit të konstatimit të
mungesës së tyre për të gjitha seancat.
- Gjykata e Apelit në gjykimin e saj ka zbatuar gabim ligjin duke mos i dhënë
përgjigje asnjërit prej shkaqeve tona të ankimit duke lënë në fuqi vendimin e shkallës
së parë duke lejuar këto shkelje të normave procedurale duke mos njoftuar palët e
paditura rregullisht, pas shpalljes me anë të listës duke lejuar gjykimin në mungesë të
tyre, duke mos pasur informacion në lidhje me këtë gjykim.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës së paditur
Sherife Gjeci, av. Ilir Selenica, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.764, datë 27.04.2011, të
Gjyqësor Tiranë, duke vendosur kthimin e çështjes për rishqyrtim pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë; përfaqësuesin e palës paditëse Drita Bajraktari, av. Ardian Leka, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.764, datë 27.04.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë;
konstatoi mungesën e palës së paditur Riza Vogli, Orjeta Vogli, Shpresa Vogli, Edlira Vogli,
Servete Vogli Afërdita Vogli, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tirana-1, si dhe personit të tretë Shoqëria
“Kamberi” (në administrim); si dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se në datën 11.09.1996,
mes Sherife Gjeci dhe Kujtim Duros në cilësinë e shitëseve dhe Ferdinand Kamberi në
cilësinë e blerësit (ky në emër dhe për llogari të ish Firmës “Kamberi” ) është lidhur
Kontrata e Shitblerjes me nr.9363 Rep., 2568 Kol.
1.1. Objekti i kësaj kontrate ka qenë shitja e pasurisë së paluajtshme përfaqësuar prej
një lokali të ndodhur në Tiranë në Rrugën “Ferit Xhajko” pranë Uzinës Dinamo me sipërfaqe
prej 298 m2 dhe kufizimet përkatëse. Sipas kësaj kontrate çmimi i shitjes ka qenë në vlerën
18.000.000 ( tetëmbëdhjetë milion) lekë, shumë kjo e cila rezulton të jetë e likuiduar në
momentin e lidhjes së kontratës. Rezulton se, në këtë kontratë citohet se pasuria objekt shitje
përfshinte gjithë sipërfaqen e rrethuar me kangjella.
352
1.2. Kjo kontratë shitblerje, e cila rezulton se është shoqëruar me gent-planin përkatës,
është regjistruar më pas në Z.V.R.P.P. me nr.6405, ZK. 8340, datë 11.09.1996. Rezulton se
në rubrikën e komenteve të regjistruesit pasqyrohet se: “…Sipërfaqja e përgjithshme e kësaj
pasurie është 750 m2 nga të cilat sipërfaqe funksionale 298 m2 dhe sipërfaqe trualli 442
m2.”
2. Ndërkohë, rezulton se pasi Firma “Kamberi” është klasifikuar si shoqëri piramidale
mashtruese, e gjithë pasuria e luajtshme dhe e paluajtshme që i përkiste kësaj shoqërie u vu
në administrim shtetëror. Në kuadër të inventarizimit dhe administrimit të aseteve të
shoqërive piramidale (përfshirë këtu dhe ish firma “Kamberi”), në rastin konkret nga ana e
Këshillit të Ministrave është nxjerrë vendimi nr.299, datë 12.05.2001 “Për regjistrimin për
shitje të sipërfaqeve të trojeve dhe objekteve në pronësi të Shoqërive Huamarrëse në
administrim”.
3. Në zbatim të vendimit të Këshillit të Ministrave është bërë dhe saktësimi i
sipërfaqes së objektit dhe sipërfaqes së truallit në pronësi të ish Firmës “Kamberi” ku
përcaktohet se pasuria e mësipërme dhe konkretisht ajo me nr.773, ndodhur në ZK. 6405,
është me sipërfaqe të përgjithshme 750 m2, me adresë një lokal që ndodhet në Tiranë në
Rrugën “Ferit Xhajko” pranë Uzinës “Dinamo” nga e cila 452 m2, është sipërfaqe ndërtimore
nën objekt dhe 298 m2 është sheshi funksional. Këto të dhëna rezultojnë nga dokumenti
certifikatë pronësie lëshuar, me datë 13.06.2001 nga Z.V.R.P.P. Tirana-1.
4. Pasi është saktësuar regjimi juridik i kësaj prone, nga ana e personit të tretë në këtë
gjykim administratorët e Shoqërisë “Kamberi” në administrim, është nxjerrë në shitje
nëpërmjet ankandit kjo pasuri e paluajtshme e sipërcituar, e cila me Kontratën e Shitblerjes
nr.2075 Rep., 499 Kol, datë 13.06.2001, ka kaluar në favor të blerëses Drita Bajraktari (me
cilësinë e paditëses në këtë gjykim). Më pas është bërë regjistrimi i kësaj prone në Z.V.R.P.P
Tirana 1, për të cilin paditësja Drita Bajraktari është pajisur dhe me vërtetim pronësie për këtë
pronë. Në këtë dokument rezulton të përcaktohet se sipërfaqja e përgjithshme e kësaj prone
është 750 m2 me adresë lokal dhe truall, të ndodhur në Tiranë, Rruga “Ferit Xhajko” pranë
Uzinës Dinamo me sipërfaqe ndërtimore 452 m2 dhe sipërfaqe oborri 298 m2 që shërben si
shesh funksional i këtij objekti. Po ashtu, në këtë dokument është përcaktuar se prona është e
lirë dhe mbi të nuk ka barrë.
5. Paditësja ka kërkuar të pajiset me certifikatë të re pronësie dhe për këtë i është
drejtuar palës së paditur Z.V.R.P.P Tiranë -1, duke bërë dhe aplikimin pranë saj. Nga ana e
kësaj të fundit është refuzuar lëshimi i një certifikate të re me pretendimin se prona ka
mbivendosje për 230 m2 sipërfaqe trualli (sheshi funksional) me pronën objekt i Kontratës së
Shitblerjes nr.1799 Rep, 7313 Kol, datë 20.11.1996 të realizuar midis Sherife Gjeci në
cilësinë e blerëses dhe Riza Vogli e Idajet Vogli në cilësinë e shitësve (të paditur në këtë
gjykim). Në këto kushte pala paditëse Drita Bajrakatri i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
vendosur: “Pranimin e padisë. Anulimin e pjesshëm të vendimit nr.84, datë 06.06.1995, pika
1/b, të K.K.K.Pronave, për sipërfaqen SL2 për 230 m2, si dhe të pasojave juridike të ardhura
nga ky vendim sikurse është lidhja e Kontratës së Shitjes datë 20.11.1996 për 230 m2 truall të
lidhur midis të paditurve Riza Vogli dhe Idajet Vogli me Sherife Gjeci dhe regjistrimit
hipotekor përkatës të bërë në bazë të kësaj kontrate..(...)”
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...Së pari: Nga gjykimi u vërtetua se vendimi i K. K. K. Pronave
nr.84, datë 06.06.1995 i cili i ka njohur pronësinë Riza Voglit dhe Idajet Vogli (të paditur në
këtë gjykim) është rrjedhojë e falsifikimit të dokumentacionit të paraqitur dhe si i tillë ky
vendim është i paligjshëm dhe për këtë shkak duhet të anulohet, për pjesën prej 230 m2 që ka
krijuar mbivendosje. Në këtë aspekt, gjithë veprimet që kanë ardhur nga ky akt i paligjshëm
353
janë të pavlefshme duke përfshirë këtu dhe Kontratën e Shitblerjes me nr.1799 Rep., 7313
Kol, datë 20.11.1996, në bazë të të cilit e paditura tjetër në këtë gjykim Sherife Gjeci
pretendon se ka fituar titullin nga të paditurit e tjerë në këtë gjykim Riza Vogli dhe Idajet
Vogli. Në vijim të këtij konkluzioni është dhe parimi së askush nuk mund ti kalojë tjetrit një të
drejtë që ai vetë se ka. Së dyti: Në kundërshtim me sa argumenton dhe pretendon e paditura
Sherife Gjeci (nëpërmjet përfaqësuesit të saj), personi i tretë Shoqëria “Kamberi” në
Administrim, pas daljeve të akteve ligjore e nënligjore siç është dhe V.K.M nr.299, datë
12.05.2001, statusin juridik të pasurisë objekt shitje në rastin konkret (njëherësh objekt
konflikti në këtë gjykim) e ka të përcaktuar qartë dhe që është pikërisht, sipërfaqja e pronës
prej 750 m2 me adresë Lokal dhe truall të ndodhur në Tiranë, në Rrugën “Ferit Xhajko”,
pranë Uzinës Dinamo. Po ashtu, mënyra e fitimit të pronës nga ana e personit të tretë Firma
Kamberi në Administrim është e ligjshme pasi është fituar nëpërmjet një veprimi juridik siç
është kontrata e shitblerjes nr.9363 Rep., 2568 Kol, datë 11.09.1996. Në këto rrethana, në
kushtet kur origjina e pronës ka ardhur nga pronari i ligjshëm, është e qartë se mënyra e
fitimit të pronës së paditëses Drita Bajraktari është e ligjshme. Së treti: Në vijim të
argumenteve si më sipër pala paditëse në kundërshtim me sa argumenton e paditura Sherife
Gjeci legjitimohet të kërkojë anulimin e vendimit të K.K.K. Pronave, pasi sikundër rezultoi
ajo tashmë ka interesa të ligjshme mbi pronën objekt disponimi nga ana K.K.Pronave dhe
njëherësh objekt konflikti në këtë gjykim...(...)”
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.6294, datë 13.07.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.”
tjera) se: “...Gjykata pasi është njohur me pretendimet e palëve dhe provat e paraqitura, ka
arritur në përfundimin se padia e ngritur është e bazuar në ligj e në prova e si e tillë duhet
pranuar në të gjitha kërkimet e saj...(...)...Gjykata e Apelit Tiranë e gjen vendimin e gjykatës
së shkallës së parë të drejtë dhe të bazuar në ligj dhe në prova dhe si të tillë çmon dhe krijon
bindjen e brendshme juridike se ky vendim duhet të lihet në fuqi...(...)”
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Sherife Gjeci, e
cila kërkon prishjen e vendimit nr.764, datë 27.04.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.6294, datë 13.07.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur
kthimin e çështjes për rishqyrtim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

9.3 Neni 472 i K.Pr.Civile: “Vendimet e shpallura nga gjykata e apelit dhe ato të
gjykatës së shkallës së parë, në rastet që përcaktohen nga ky Kod, mund të
ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë vetëm kur: a) nuk është respektuar
ose është zbatuar keq ligji; b) ka shkelje të rënda të normave procedurale
354
(neni 467 i këtij Kodi); c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien
e vendimit.”

në dosjen gjyqësore dhe të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve të kërkuesit të
rekursi i paraqitur nga pala e paditur Sherife Gjeci, nuk përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472, të Kodit të Procedurës Civile që bëjnë të cenueshëm vendimin
nr.764, datë 27.04.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
11.1. Sipas germës “a” të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, kërkohet që nga
ana e gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë zbatuar keq ligji. Në rekursin e
paraqitur nga ana e palës së paditur nuk argumentohet një gjë e tillë.
12. Pretendimi se gjykata e apelit ka zbatuar ligjin procedural pasi pala paditëse nuk
legjitimohet në paraqitjen e kërkesëpadisë nuk rezulton të gjejë mbështetje në ligj dhe në
raport me të drejtën e pretenduar dhe gjendjen e faktit të vërtetuar gjatë gjykimit.
12.1. Pala paditëse Drita Bajraktari, nëpërmjet këtij gjykimi i është drejtuar Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke kërkuar anulimin e anulimin e pjesshëm të Vendimit nr.84,
datë 06.06.1995, pika 1/b, të K.K.K.Pronave Tiranë për sipërfaqen SL2 për 230 m2, të dhënë
në favor të ish-pronarit Riza Vogli dhe Idajet Vogli.
12.2. Në themel të pretendimeve, si dhe shkakut ligjor të kërkesëpadisë, pala paditëse
ka pretenduar se vendimi nr.84, datë 06.06.1995, i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Tiranë është një akt i i falsifikuar, si dhe sipërfaqja e pasurisë llojit truall e njohur
dhe kthyer me këtë vendim në pikën 1/b, për sipërfaqen SL2 prej 360 m2, mbivendoset me
pasurinë e palës paditëse për një sipërfaqe totale prej 230 m2.
12.3. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, vlerëson
se në gjykimet me objekt kundërshtim të vendimeve të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, kur kërkimi bëhet nga një person i tretë, që pretendon të ketë
përfituar pronësinë mbi bazën e një ligji të posaçëm, paditësi legjitimohet vetëm në qoftë se
subjekti kundërshtues (paditësi) provon se është ai pronari i pasurisë (sendit) në fjalë [1].
12.4. Padia në shqyrtim ka për shkak të drejtën e pronësisë së pretenduar nga ana e
paditëses Drita Bajraktari mbi truallin prej 230 m2, i cili i është i kthyer në natyrë me
vendimin nr.84, datë 06.06.1995, të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë palës së paditur Riza Vogli dhe Idajet Vogli. Nëpërmjet këtij kërkimi pala paditëse
kërkon të realizojë në rrugë gjyqësore të drejtën e pronësisë, të cilën e ka fituar nëpërmjet
Kontratës së Shitblerjes nr.2075 Rep., 499 Kol, datë 13.06.2001, duke u çliruar kjo pronë nga
çdo mbivendosje me pronën e të paditurve, me pretendimin se kjo e drejtë i mohohet nga të
paditurit, të cilët nga ana e tyre, pretendojnë edhe ata pronësinë mbi këtë sipërfaqe.
12.5. Në këtë vështrim konflikti midis palëve, që duhet të marrë zgjidhje nga gjykimi,
është konflikt lidhur me pronësinë mbi sendin. Për pasojë është ky kërkimi themelor i padisë,
ndërsa goditja e vendimit të ish-Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, si dhe
pavlefshmëria e veprimeve juridike të cilat janë realizuar me qëllim tjetërsimin e kësaj
1
[] Shih vendimin unifikues nr.24/2002; vendimin unifikues nr.25/2003; vendimin unifikues nr.4/2005; vendimin unifikues
nr.7/2005; vendimin unifikues nr.2/2009; vendimin unifikues nr.2/2011; vendimin unifikues nr.4/2013, të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
355
pasurie janë kërkime dytësore dhe vetëm në funksion të së parës, për aq sa vetëm të qenit
pronar legjitimon paditësen Drita Bajraktari për goditjen e këtij vendimi.
13. Për sa rezulton nga provat që janë administruar në dosjen gjyqësore dhe që i janë
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor nga gjykatat në rastin konkret palët ndërgjyqëse
pretendojnë të drejtën e pronësisë mbi bazën e dy titujve të pronësisë, të cilat disiplinohen
nga dy legjislacioneve të ndryshme.
13.1. Pala paditëse pretendon se është pronare e pasurisë objekt gjykimi, e cila e ka
prejardhjen nga privatizimi i së drejtës shtetërore dhe më pas nëpërmjet tjetërsimit të pasurisë
së paluajtshme është bërë pronarë me një titull të prejardhur si Kontrata e Shitblerjes nr.2075
Rep., 499 Kol, datë 13.06.2001, ndërsa pala e paditur, nga drejta e pronësisë së ish-pronarëve
të mëparshëm dhe konkretisht Vendimit nr.84, datë 06.06.1995, pika 1/b, të K.K.K.Pronave
Tiranë.
13.2 Në të njëjtën kohë, ka rezultuar e provuar nëpërmjet aktit të ekspertimit
daktilografik, se vendimi nr.84, datë 06.06.1995, pika 1/b, të K.K.K.Pronave Tiranë, ka dalë
në mbështeje të vendimit gjyqësor nr.1035, datë 28.02.1994, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, i cili ka rezultuar i falsifikuar. Në këtë kuadër, gjykata me të drejtë ka vendosur
anulimin e pjesshëm të vendimit nr.84, datë 06.06.1995, të K.K.K.Pronave, për sipërfaqen
230 m2, si dhe të pasojave juridike të ardhura nga ky vendim, sikurse është lidhja e Kontratës
së Shitjes datë 20.11.1996 për 230 m2 truall të lidhur midis të paditurve Riza Vogli dhe Idajet
Vogli me Sherife Gjeci.
13.3. Kolegji Civil vlerëson se në rastin në gjykim, çështja bën pjesë në juridiksionin
gjyqësor, pra detyrimi për t’iu drejtuar rrugës përkatëse administrative të kërkesës dhe
ankimit nuk ekziston, për të njëjtën pronë, ish K.K.K.P.-të apo A.K.K.P.-ja, kanë disponuar
më parë për njohjen e kthimin e pronës një subjekti tjetër të shpronësuar. Pala paditëse ka
arritur të provojë të drejtën e saj të pronësisë mbi pasurinë objekt gjykimi dhe për rrjedhojë,
të gëzojë dhe të drejtën tì drejtohet gjykatës për të rivendosjen e saj (legitimatio ad causam
activa)[1].
14. Kolegji Civil në analizë të pretendimeve të paraqitura në rekurs, mbi
administrimin si provë të aktit të ekspertimit daktilografik, vlerëson se është vendi për të
pasur parasysh ligjin e zbatueshëm për zgjidhjen e çështjes dhe posaçërisht në lidhje me
kuptimin e provës dhe të ekspertimit. Kështu, sipas nenit 11 të Kodit të Procedurës Civile:
“Provat janë të dhëna që merren në formën e parashikuar nga ky Kod dhe që vërtetojnë ose
rrezojnë pretendimet ose prapësimet e pjesëmarrësve në proces”. Ndërsa në nenin 213 e
vijues të këtij Kodi janë parashikuar rregulla të hollësishme mbi llojet dhe mënyrën e marrjes
e të pranimit të provës në gjykimin civil.
14.1. Në interpretim të këtyre dispozitave, asnjë provë nuk ka vlerë të paracaktuar,
sikurse edhe as që mund të përjashtohet a priori nga debati gjyqësor e arsyetimi i vendimit të
gjykatës. Po kështu, asnjë provë nuk mund të konsiderohet “e njëanshme”, sepse prova
përmban të dhëna në lidhje me ekzistencën ose jo të një fakti. Faktet dhe të dhënat, në
vetvete, nuk mund të jenë të njëanshme. Lidhur me to mund të debatohet thjesht nëse
ekzistojnë ose jo, ashtu sikurse pretendohet nga palët.
14.2. Gjithashtu, në gjykimin civil debatohet edhe nëse provat duhet të lejohet t’i
nënshtrohen procesit të të provuarit në kuptimin që janë ose jo të domosdoshme e të lidhura
me çështjen e gjykimit (neni 213). Në këtë kuptim, gjykata kujdeset në aspektin procedural,
në varësi të llojit të provës, edhe për marrjen e tyre në formën e kërkuar nga ligji, pra që të
1
[] Çdo subjekt që pretendon se i është cenuar një e drejtë ose një interes i ligjshëm, nëpërmjet padisë, objektit dhe shkakut të
saj, si dhe gjatë procesit gjyqësor civil, duhet të identifikojë: (i) marrëdhënien juridike nga i burojnë të drejtat apo interesat e
ligjshme të shkelura; (ii) personin që e ka cenuar në të drejtën apo interesin legjitim; (iii) faktin që përbën cenimin e të
drejtës ose interesit të ligjshëm, veprimet ose mosveprimet e të paditurit të cilat i kanë mohuar/cenuar të drejtën ose interesin
e ligjshëm; (iv) të drejtën që synon të realizojë, e cila duhet të jetë konkrete dhe të ketë lindur para ngritjes së kërkesë padisë.
356
respektohen procedurat lidhur me formën dhe mënyrën e paraqitjes, të administrimit e
debatimit rreth provës.
14.3. Në kuptim të neneve 224/a e vijues, të Kodit të Procedurës Civile, ndonëse në
aspektin thjesht formal të procedimit civil, mund të mos kualifikohet si akt ekspertimi për
shkak se “eksperti” nuk është caktuar nga gjykata sipas normave procedurale, përsëri, “akti i
ekspertimit privat” i përpiluar nga një person i licencuar rregullisht dhe paraqitur në gjykim
nga një palë ndërgjyqëse, përbën një provë shkresore që mund të lidhet me zgjidhjen e
çështjes. Kjo sepse, në aspektin thjesht teknik, ai është një dokument i përgatitur nga një
ekspert kompetent i fushës përkatëse të shkencës, i cili jep mendim tekniko-shkencor për
konstatimin dhe sqarimin e fakteve që mund të kenë lidhje me mosmarrëveshjen në gjykim.
Personi që ka përgatitur opinionin nuk është palë në gjykim, prandaj edhe mendimi shkencor
i dhënë prej tij nuk mund të prezumohet e cilësohet vetvetiu si akt dhe qëndrim “i
njëanshëm” i palës që ka porositur atë opinion.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se edhe pretendimi i tjetër i paraqitur
nga pala e paditur se akti i ekspertimit i administruar, si provë nuk i është vënë në dispozicion
palës së paditur, nuk gjen mbështetje në ligj dhe në aktet e dosjes gjyqësore.
15.1. Në referim të procesverbalit të seancës gjyqësore rezulton se në seancën
gjyqësore të datës 23.06.2009, si dhe datës 30.06.2009 (për më tepër referoju faqes 316 dhe
324 të dosjes gjyqësore), akti i ekspertimi daktilografik është paraqitur nga pale paditëse si
provë shkresore dhe është administruar nga gjykata në përputhje me parashikimet e nenit 11
dhe 2013 e vijues të Kodit të Procedurës Civile. Në këto se seanca pala e paditur ka qenë
prezent nëpërmjet përfaqësuesit të saj ligjor.
15.2. Gjithashtu rezulton se pala e paditur në kuadër të ushtrimit të ankimit ndaj
vendimit nr.6294, datë 13.07.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pranë Gjykatës së
Apelit Tiranë, ka paraqitur si pretendime edhe shkaqe në lidhje me përmbajtjen e këtij akti
ekspertimi.
15.3. Gjykata e Apelit Tiranë në respektim të kompetencës së saj funksionale (gjykatë
e shkallës së dytë), si dhe natyrës së gjykimit (gjykatë fakti), ka trajtuar të gjitha pretendimet
e paraqitura në ankim, ndërmjet të cilave ishte edhe pretendimi mbi mos pasjen dijeni në
lidhje me përmbajtjen e këtij akti ekspertimi.
16. Ky Kolegj vlerëson gjithashtu se edhe pretendimi tjetër i paraqitur ne rekurs për
gjykimin në mungesë të të paditurve Riza, Orjeta, Shpresa, Edlira, Servete dhe Afërdita Vogli
nuk është i bazuar në ligjin procedural civil, pasi askush nuk mund të përfaqësojë në një
gjykim civil të drejtat e të tjerëve (neni 3 i K.Pr.Civile)
16.1 Në analizë të akteve të dosjes gjyqësore rezulton se këta të paditur nuk kanë
paraqitur rekurs pranë Gjykatës së Lartë. Kolegji Civil vlerëson se kërkimet dhe pretendimet
e parashtruara dhe të pa marra parasysh në vendimet e gjykatave të faktit që të rishqyrtohen
nga Gjykata e Lartë, duhet që pala t’i përsërit ato në rekurs duke i bërë pjesë të tij, në të
kundërtën ato konsiderohen se kanë rënë në dekadencë, ose konsiderohet që pala ka hequr
dorë prej tyre, parim ky i sanksionuar në nenin 459, të Kodit të Procedurës Civile. Ky Kolegj,
në respektim të parimit tantum devolutum, quantum appelatum, nuk mund të marrë në
diskutim çështjet e paditësve, të cilët nuk kanë paraqitur rekurs pranë Gjykatës së Lartë.
17. Pretendimet në rekurs lidhur me masën e sipërfaqes së truallit, oborrit funksional
të, pozicionimi i kësaj pasurie në raport me ato që aktualisht posedojnë të paditurit, cilat janë
pasuritë dhe sipërfaqet konkrete të përfituara nga vendimi i Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, apo nëpërmjet procedurave të tjetërsimit të pronës shtetërore, kanë
të bëjnë me fakte e rrethana që i përkasin procesit të provuarit, që është në ekluzivitetin e
gjykatave të faktit. Nga aktet procedurale rezulton se këto fakte e rrethana i janë nënshtruar
debatit gjyqësor dhe janë analizuar e vlerësuar nga gjykata e apelit e cila ka dhënë arsyet
ligjore se përse ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
357
17.1 Provat nuk mund të jenë objekt vlerësimi nga Gjykata e Lartë. Mund të përbëjnë
shkak ligjor për cenimin e vendimeve të gjykatave të faktit, atëherë kur evidentohen
pretendime ndaj një procesi gjyqësor për rrugët dhe mënyrat e marrjes së provave, pasqyrimit
të tyre, por jo për mënyrën e vlerësimit.
17.2. Kontrolli rishikues i Gjykatës së Lartë nuk mund të zëvendësojë të drejtat
kushtetuese e ligjore të gjykatave të faktit (gjykatës së shkallës së parë dhe apelit), dhe aq më
tepër të vlerësojë bindjen e brendshme të këtyre gjykatave për çështje konkrete, sikurse
kërkohet në rastin në shqyrtim nga pala e paditur.
18. Në argument si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin
konkret, nuk rezulton që gjykata e apelit: (i) të mos kenë respektuar ose zbatuar keq ligjin
(neni 472/a i K.Pr.Civile); (ii) të ketë shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën,
që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jenë nënshkruar nga
anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve pa u njoftuar ato rregullisht, që
të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të jetë cenuar parimi i paanësisë, të mungojnë ose
të jenë të pavlefshme aktet procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit. Në këtë
vlerësim Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka parasysh dhe ndryshimet e bëra në Kodin e
Procedurës Civile me ligjin nr.122/2013, datë 18.04.2013.[1]
18.1. Gjithashtu, në shqyrtim të përmbajtjes së akteve procedurale nuk konstatohen
shkelje të normave procedurale që të kenë ndikuar në dhënien e vendimit e që, sipas germës
“c” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile e cila ka qenë në fuqi në kohën e zhvillimit të
gjykimit në gjykatat e faktit, përbënin shkak ligjor për cenimin e vendimit të goditur me
rekurs.[2]
19. Për sa më sipër, Kolegji Civil arrin në konkluzionin se vendimi nr.764, datë
27.04.2011, i Gjykatës së Apelit Tiranë është i drejtë dhe duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 28.10. 2015
1
[] Me ligjin nr.122/2013, datë 18.04.2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i Procedurës
Civile i Republikës së Shqipërisë”, në nenin 467 paragrafi i parë janë bërë këto ndryshime: shkronja “b) përbërja e trupit
gjykues nuk ka qenë e rregullt apo vendimi nuk është nënshkruar nga anëtarët e tij, ose është cenuar parimi i paanësisë” ;
shkronja “ë) lind nevoja për marrjen e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e vështirë në shkallë të dytë, ose gjykata
nuk është shprehur për të gjitha kërkesat e parashtruara nga palët në padi dhe që përbëjnë objektin e mosmarrëveshjes
midis palëve ndërgjyqëse”.
2
[] Me nenin 35 të ligjit nr.122/2013, datë 18.04.2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i
Procedurës Civile i Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar” është shfuqizuar shkronja “c” e paragrafit të parë të nenit 472 të
Kodit të Procedurës Civile, sipas së cilës vendimet gjyqësore mund të ankimoheshin me rekurs në Gjykatën e Lartë edhe
“për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit”.
358
Nr. 00-2015-3663 i Vendimit (451)
VENDIM

Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Broci Anëtar
PADITËS: MINISTRIA E DREJTËSISË

I PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE KOMPESIMIT
TË PRONAVE TIRANË.
ISMAIL NELAJ, FORTUZ NELAJ,
TRASHËGIMTARËT E FETANETE
MURATAJ, JONANA MANXURAJ
(MURATAJ), FATBARDHA KUQI
(MURATAJ), VIOLETA KALLOJERI
(MURATAJ), MAKSIM MURATAJ,
ARIF MURATAJ, ADRIAN MUARATAJ,
ARBEN MURATAJ, XHEVDET NELAJ,
LUMTURIE NELAJ, EVA NELAJ,
ENDER NELAJ, ARBEN NELAJ,
FIORENTINA NELAJ, LUMTURI NELAJ,
MARJETA NELAJ, SIRMADE BEQO,
RASIM NELAJ, AGRON MEHMETI,
SEIT MEHMETI, PËLLUMB MEHMETI,
ËNGJËLLUSHE GRUCKA (MEHMETI),
SKËNDER MEHMETI, TEUTA MEHMETI.
OBJEKTI:
Anulimi i vendimit nr.19, datë 30.03.2001,
për pikat 1/a dhe 1/b të K.K.K.Pronave Tiranë.
Baza Ligjore:Neni 31 i Kodit të Procedurës Civile
Ligji nr.7698, datë 15.04.1993,
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ish Pronarëve”.

vendosur:
Pranimin e padisë së ngritur prej palës paditëse Ministria e Drejtësisë si të
bazuar në ligj dhe në prova.
Anulimin pjesërisht të vendimit nr.19, datë 30.03.2001, të K.K.K.Pronave ish
pronarëve për pjesët 1/a dhe 1/b të tij për sa i përket sipërfaqes së truallit prej
359
16.900 m2, e cila i është njohur dhe kthyer ish-pronarit Qazim Nelaj
(trashëgimtarëve të tij), me kufizimet përkatëse, duke u kompensuar ish-
pronari Qazim Nelaj (trashëgimtarët e tij) në një nga mënyrat që përcakton
neni 16 i ligjit nr.7698, datë 15.04.1993.

Tiranë, duke saktësuar kufizimet e sipërfaqes 16.900 m2.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.854, datë 08.05.2003, ka

vendosur:
Mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala e paditur.
Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.37, datë 22.12.2003, ka vendosur:

Shfuqizimin si të papajtueshëm me Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë të
vendimeve nr.760, datë 27.02.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë;
nr.672, datë 05.06.2002, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe nr.854, datë
08.05.2003, të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
Dërgimin e çështjes për shqyrtim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

vendosur:
Anulimin e vendimit nr.19, datë 30.03.2001, të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave ish Pronarëve pranë Bashkisë Tiranë për pikat 1/a
dhe 1/b të tij.
Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë dhënë me vendimin e ndërmjetëm
datë 18.04.2006.

Ndryshimin e vendimit civil nr.9527, datë 28.12.2007, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e padisë të palës paditëse Ministrisë së
Drejtësisë si të pabazuar në ligj dhe në prova.
Heqjen e masës së sigurimit të padisë të vendosur me vendim të ndërmjetëm të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë datë 18.04.2006.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.881, datë 14.07.2010, ka

vendosur:
Mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala paditëse Ministria e Drejtësisë,
kundër vendimit nr.847, datë 24.06.2009, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.42, datë 29.09.2011, ka vendosur:

Shfuqizimin e vendimit nr.847, datë 24.06.2009, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Shfuqizimin e vendimit nr.00-201-881, datë 14.07.2010, të Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë.
Dërgimin e çështjes për shqyrtim Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë.
360
të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Fortuz
Nelaj dhe Ismail Nelaj, të cilët kërkojne ndryshimin e vendimit nr.2900, datë 10.12.2012, të
Tiranë, duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Të dyja gjykatat kanë shkelur haptazi parimin procedural civil, për një gjykim
të drejtë dhe të pa anshëm, kjo e parashikuar nga neni 28 i K.Pr.Civile.
- Gjykatat në dhënien e vendimeve të tyre kanë zbatuar keq si ligjin procedural
civil, ashtu edhe ligjin material civil dhe konkretisht nuk janë bazuar në dhënien e
vendimeve të tyre në provat e paraqitura gjatë seancave të gjykimit në shkallë të parë
dhe në shkallë të dytë.
- Vendimi i Gjykatës së Apelit është një vendim i njëanshëm e subjektiv, ai
është marrë në kundërshtim me ligjin si dhe jashtë kuadrit të provave që ndodhen në
dosje, duke u mbështetur vetëm në provat në emër të Rasim Nelaj gjatë riçeljes të
hetimit gjyqësor të çështjes, që nuk kanë lidhje me çështjen objekt gjykimi.
- Nga materialet dhe provat e çështjes, rezulton se Gjykata e Apelit Tiranë, ka
interpretuar dhe ka zbatuar gabim ligjin, si dhe nuk ka vlerësuar drejtë provat që
ndodhen në dosjen gjyqësore, prandaj dhe ky vendim i sipërcituar duhet të ndryshohet
dhe padia e ngritur nga Ministria e Drejtësisë duhet të rrëzohet dhe të vendoset
pushimi i gjykimit të çështjes për mungesë të legjitimitetit aktiv të palës paditëse.
- Palës paditëse Ministrisë së Drejtësisë i mungon legjitimimi aktiv në ngritjen e
padisë objekt gjykimi, pasi nuk ka asnjë interes të ligjshëm në kërkimet e objektit të
padisë.
- Në vendimin e Gjykatës Kushtetuese me nr.42, datë 29.09.2011, kemi dy
mendime të saj të kundërta (qëndrimi i shumicës dhe i pakicës), që janë prishur
thjeshtë me pretendimin se nuk është njoftuar Avokatura e Shtetit, që është një
absurditet juridik në praktikën gjyqësore të Gjykatës Kushtetuese që nga krijimi i saj.
- Avokatura e Shtetit nuk mund të ushtrojë përfaqësimin, në rastin konkret në
gjykim, pasi pala paditëse që është Ministria e Drejtësisë, nuk mund të ngrejë padi
kundër organeve të saj që ka në vartësi, pasi ka ndalim ligjor, sipas pikës 2, të nenit 16
të Ligjit nr.9235, datë 08.06.2004, i ndryshuar. Në V.K.M nr.566, datë 23.06.2000, që
bën fjalë: “Për Organizimin dhe Funksionimin e Agjencisë të Pronave.”
- Po ashtu në referim të nenit 1 dhe 2, të Ligjit nr.10018, datë 13.11.2008 “Për
Avokaturën e Shtetit”, parashikohet se: “Avokatura e shtetit është person juridik
publik, në varësi të Ministrisë së Drejtësisë”. Nisur nga ky raport varësie i parashikuar
në ligj, Ministria e Drejtësisë është organ epror i këtyre dy institucioneve dhe në të
tilla rrethana nuk mund të ngrejë padi ndaj organeve vartëse.
- I kemi kërkuar gjykatës së apelit, që provat e paraqitura nga Avokati i Shtetit
të mos merreshin në konsideratë, pasi ato nuk kanë asnjë vlerë provuese për çështjen
objekt gjykimi, pasi çështja objekt konflikti që ka më shumë se dhjetë (10) vjet, është
e ngritur dhe zhvilluar në bazën e provave autentike që janë në dosjen gjyqësore ku në
origjinë të tyre qëndron Vendimi nr.8, datë 31.12.1949, nëpërmjet së cilës është
shpronësuar trashëgimlënësi Qazim Sadik Nelaj, vendim i cili ndodhet në dosje.
- Në origjinë të kësaj prone, të familjes “Nelaj”, qëndron edhe vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me nr.3241, datë 04.07.1997 që ka vendosur
anulimin e vendimit nr.652, datë 06.06.1996, të K.K.K.Pronave Tiranë, si dhe
detyrimin e këtij organi kompetent, për njohjen dhe kthimin e pronës në konflikt,
sipas formave të përcaktuara, në ligjin nr.7698, datë 15.04.1993.
361
- Zgjidhja e çështjes objekt gjykimi është thjeshtë ligjore sepse determinohet
nga kuptimi dhe interpretimi, që ne i japim akteve ligjore mbi të cilët është vendosur e
përcaktuar regjimi juridik i këtij trualli për qëllime publike apo jo.
- Sipas V.K.M. nr.71, datë 02.02.1996, që bën fjalë “Për miratimin e zonës që
kufizohet me Rrugën e Kavajës, Rr. “Irfan Tomini”, Rruga “Muhamet Gjonllesha”
dhe në rrugën e re gjatë Lanës, kthehet në zonë banimi dhe objektet industriale që
ndodhen në këtë zonë “Hiqen nga platforma e privatizimit” dhe të përshtaten në
përputhje me studimin urbanistik të zonës.
- Sipas V.K.M nr.71, datë 02.02.1996, vërtetohet e kundërta se objektet
industriale që ndodhen në këtë zonë thuhet: “Hiqen nga platforma e privatizimit dhe
kalojnë në likuiditet, përfshirë edhe Fonderia Ish Uzinës Mekanike” dhe kështu ka
ndodhur që në vitin 1996.
- Arsyetimi i Gjykatës, bie ndesh edhe me Vendimin nr.37, datë 01.02.1998, të
K.RR.T.R.SH-së, me të cilën, miratohet sheshi dhe Leja Ndërtimit për ish objektin
“Gjykata e Tiranës”, me sipërfaqe 16.900 m2, në territorin e ish-Uzinës Mekanike dhe
ish Fonderisë, në Kryqëzimin e Rrugës “Irfan Tomini” dhe Rrugës së Kavajës, është
një provë tjetër me rëndësi për procesin, që hedh poshtë dhe rrëzon çdo pretendim të
palës paditëse, që ky truall ka qenë i lirë.
- Ky është një truall i lirë, dhe ka qenë i tillë që në momentin e kthimit fizik, çka
del nga interpretimi i akteve të sipërcituara. Pra, sipërfaqja prej 18.300 m2 truall me të
drejtë është konsideruar nga K.K.K.Pronave me Vendimin nr.19, datë 30.03.2001, si
truall i lirë dhe me të drejtë i është kthyer pronarëve buron nga Udhëzimi nr.3, datë
21.06.1993, të K.M., për zbatimin e ligjit “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave
ish Pronarëve”.
- Del qartë se Leja për Sheshin e Ndërtimit të “Gjykatës së Tiranës”, në truallin
“Nelaj” është marrë më 01.12.1998 dhe është marrë si shesh i lirë për ndërtimin e
objektit të “Gjykatës së Tiranës”, pavarësisht se ky objekt nuk u ndërtua asnjëherë dhe
me datën 30.03.2001 nuk kishte filluar punimet për ndërtimin e objektit, të gjykatës
dhe nuk kishte më asnjë interes publik.
- Arsyetimet e gjykatave se trualli është i zënë, se do të ndërtohet objekti i
gjykatës nga Ministria e Drejtësisë nuk qëndron. Interesi i ligjshëm i Ministrisë së
Drejtësisë ka rënë për rastin në shqyrtim, konfirmohet edhe me qëndrimin e
përfaqësueses ligjore të të paditurit Rasim Nelaj, në seancën e datës 21.11.2012, e cila
u prononcua qartë, që ishte për pranimin e padisë të ngritur nga Ministria e Drejtësisë
dhe ishte për anulimin e Vendimit nr.19, datë 30.03.2001 të K.K.K. Pronave dhënë në
favor të të paditurve “Nelaj”, ku përfshihet si i paditur edhe Rasim Nelaj.
- Gjykata e Apelit pranon se K.K.K.Pronave ish Pronarëve, të Rajonit nr.2
Tiranë ka dhënë një Vendim tjetër me nr.197/2 datë 10.08.1997 në favor të pronarit
Rasim Nelaj, duke i njohur atij 83.000 m2 dhe duke i kthyer truall të lirë, sipas pikës l
“a” 10.000 m2 dhe sipas pikës l “b” 8300 m2 dhe ky vendim i sipërcituar, që nuk
është i vërtetë, është vlerësuar nga Gjykata e Apelit si i drejtë.
- Ky vendim i sipërcituar, që ndodhet në fashikullin e provave të paraqitura nga
Avokatura e Shtetit dhe që ndodhet në dosjen gjyqësore është një vendim fiktiv dhe i
falsifikuar nga ana e shtetasit Rasim Nelaj, për të cilat falsifikime është dënuar
penalisht dhe Gjykata e Apelit e ka anashkaluar atë.
- Ndërsa sipas vendimit nr.197/2, datë 10.08.1997 të dhënë nga një komision
tjetër siç është ish K.K.K.Pronave Rajonit nr.2 Tiranë me ish Kryetar Lulzim Çollaku,
vendim me dy faqe të zbardhura, çuditërisht pasqyrohen të njëjtat të dhëna të
pronësisë së truallit prej 83.000 m2 që janë të pasqyruara edhe në vendimin nr.19,
datë 30.03.2001 të dhënë nga K.K.K.P. Bashkisë Tiranë, dhënë në zbatim të Vendimit
362
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.3241, datë 04.07.1997, është vlerësuar nga
Gjykata e Apelit Tiranë, si një vendim vërtetim fakti pronësie, kur kemi të bëjmë me
një Vendim Gjyqësor me palë kundërshtare, ku është zgjidhur në themel çështja, me
vendimin e sipërcituar dhe si vendim i pa ankimuar nga K.K.K.P. Tiranë.
- Të paditurit “Nelaj” në respektim të nenit 41, të Kushtetutës të Republikës së
Shqipërisë, si dhe nenit 1, të Protokollit nr.l që është pjesë integrale e Konventës
Evropiane “Për Mbrojtjen e të Drejtave dhe Lirive Themelore të Njeriut”, kanë fituar
siguri juridike për pronën e fituar dhe nuk mund të cenohen në asnjë mënyrë përveç se
në kushtet e këtyre dispozitave kushtetuese dhe ligjore, në të cilat theksohet: “E drejta
e Pronës private është e garantuar”.
- Pra, të paditurit “Nelaj” kanë titull pronësie të regjistruar për pronën në
konflikt sipas vendimit Civil të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.3241, datë
04.07.1997 që ka anuluar vendimin nr.652, datë 06.06.1996 të K.K.K Pronave, si dhe
vendimin nr.19, datë 30.03.2001 të K.K.K Pronave pranë Bashkisë Tiranë. I pabazuar
është qëndrimi i gjykatave në lidhje me interpretimin që u bëjnë akteve të mëparshme,
që kanë ndryshuar më vonë, si Ligji nr.9235/2004, duke qenë se këto akte të
administratës shtetërore dhe të pushtetit vendor janë nxjerrë në kundërshtim flagrant
me nenin 41, të Kushtetutës, nenin 1 të Protokollit nr.1 të “Konventës Evropiane të të
Drejtave dhe Lirive Themelore të Njeriut”, si dhe Ligjin nr.7698, datë 15.04.1993, ato
nuk prodhojnë pasoja juridike dhe sipas neneve 115/a, 116/b/c e 117/a të
K.Pr.Administrative.
- Zgjidhja ligjore e këtij konflikti bazohet vetëm në Ligjin nr.7698, datë
15.074.1993, dhe jo në ndryshimet që i janë bërë më pas këtij ligji me ligjet nr.9235,
datë 29.07.2004 dhe nr.9583, datë 17.07.2006, pasi në kohën që është depozituar
kërkesë padia e palës paditëse nr.3296, datë 12.06.2001, të pranuar nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë me nr.1297, datë 13.06.2001 ka qenë në fuqi vetëm ligji
organik i sipërcituar nr.7698, datë 15.04.1993, i pandryshuar.
- Qëndrimet e Gjykatës së Apelit janë të gabuara, pasi vijnë në kundërshtim me
praktikën gjyqësore të Gjykatës së Lartë, të mbajtur në Vendimet Unifikuese të
Kolegjeve te Bashkuara nr.85, datë 29.06.2001, nr.46, datë 06.02.2002, nr.25, datë
28.03.2003, nr.4, datë 24.03.2005, nr.5, datë 30.03.2005 dhe nr.7, datë 24.03.2005;
- Në çështjen objekt gjykimi, të paditurit “Nelaj” kanë bërë prapësime
thelbësore duke pretenduar përparësinë e Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, në raport
me vendimmarrjet e pushtetit ekzekutiv, si dhe të autoriteteve publike nga të cilët
kërkohet zbatimi i ligjit.
- Pra, siguria juridike, të drejtat e fituara, pritshmëria legjitime dhe besimi i të
paditurve tek shteti, të cilat bazohen tek parimi i shtetit dhe të drejtës, përbëjnë
mbështetje të fuqishme në funksion të antikushtetutshmërisë së këtyre akteve që
referon gjykata e Apelit dhe ka vendosur në themel të vendimit e padrejtësisht ka
pranuar padinë e palës paditëse, të Ministrisë së Drejtësisë.
- Me qëndrimin e mbajtur nga Gjykatat nuk dihet fati i pronësisë se 18.300 m2,
pasi të paditurit janë njohur pronar sipas pikës 1, të vendimit nr.19, datë 30.03.2001
dhe për këtë pjesë, ky vendim nuk është shfuqizuar pasi nuk ka qenë objekt shqyrtimi
gjyqësor dhe nuk është pjesë e objektit të padisë.
- Pra, përfundimisht nga sa parashtruam më sipër kërkojmë ndryshimin e
vendimeve dhe rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit.
363
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës së paditur
Fortuz Nelaj dhe Ismail Nelaj, av. Bashkim Merkaj, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit
nr.2900, datë 10.12.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.9527, datë
28.12.2007, të Gjykatës së Rrethit Tiranë, duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë; Avokatin
e Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.2900, datë 10.12.2012, të
Gjykatës së Apelit Tiranë; konstatoi mungesën e palës paditëse Ministria e Drejtësisë, si dhe
palës së paditur Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe Ismail Nelaj, Fortuz
Nelaj, trashëgimtarët e Fetanete Murataj, Jonana Manxuraj (Murataj), Fatbardha Kuqi (Murataj),
Violeta Kallojeri (Murataj), Maksim Murataj, Arif Murataj, Adrian Muarataj, Arben Murataj,
Xhevdet Nelaj, Lumturie Nelaj, Eva Nelaj, Ender Nelaj, Arben Nelaj, Fiorentina Nelaj, Lumturi
Nelaj, Marjeta Nelaj, Sirmade Beqo, Rasim Nelaj, Agron Mehmeti, Seit Mehmeti, Pëllumb
Mehmeti, Engjëllushe Grucka (Mehmeti), Skënder Mehmeti, Teuta Mehmeti; si dhe pasi e
VËREN
1. Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave pranë Bashkisë Tiranë me
vendimin nr.652, datë 06.08.1996, ka vendosur të mos miratojë kërkesën e Rasim Nelaj për
kthimin e pronësisë për një truall prej 3000 m2 të ndodhur në Rr.“Kavajës” me kufizimet
përkatëse, si dhe të një sipërfaqe toke prej 80.000 m2 pranë Uzinës Enver.
2. Gjykata e Rrethit Tiranë me vendimin nr.3241, datë 04.07.1997, ka vendosur
anulimin e vendimit nr.652, datë 06.06.1996, të K.K.K.P.Tiranë, si dhe detyrimin e këtij
Komisioni për njohjen dhe kthimin e pronës sipas formave të përcaktuara në ligjin nr.7698,
datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave Ish pronarëve”, për sipërfaqen
3000 m2 dhe 80.000 m2, sipas kufizimeve përkatëse.
3. Me Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.71, datë 02.02.1996, “Për studimin
urbanistik pjesor të zonës midis Rrugës së Kavajës, rrugës së re gjatë Lanës, Rrugës “Irfan
Tomini” dhe Rrugës “Muhamet Gjollesha” Tiranë.”, është vendosur se objektet industriale që
ndodhen në këtë zonë të hiqen nga platforma e privatizimit dhe të përshtaten në përputhje me
studimin urbanistik të zonës (zonë banimi), si dhe në ndërmarrjet industriale objektet e të
cilave deri në datën e këtij vendimi janë privatizuar, sipërfaqet jashtë objekteve të hiqen nga
kapitali i ndërmarrjeve dhe të përfshihen në sipërfaqen e zonës së banimit.
3.1. Më shkresën nr.7762, Prot. datë 21.10.1998, të Kryetarit të Bashkisë Tiranë
drejtuar Kryeministrit të Republikës së Shqipërisë dhe Ministrit të Punëve Publike dhe
Transportit “Mbi studimin urbanistik në zonën e Uzinës-Mekanike dhe N.P.V. në anë të
rrugës së Kavajës” rezulton se Ministria e Drejtësisë ka paraqitur kërkesën për ndërtimin në
këtë zonë të Gjykatës së Re të Tiranës së bashku me anekset e saj në truall shtetëror.
4. Me vendimin nr.37, datë 01.12.1998, të Këshillit të Rregullimit të Territorit të
Republikës së Shqipërisë është miratuar sheshi dhe leje ndërtimi për objektin “Gjykata e
Tiranës” me sipërfaqe 16.900 m2 në territorin e ish fonderisë së Uzinës Mekanike, në
kryqëzimin e Rrugës “Irfan Tomini” dhe Rrugës së Kavajës, sipas projektit bashkëlidhur. Për
ndjekjen e këtij vendimi është ngarkuar Bashkia e Tiranës dhe Ministria e Drejtësisë.
5. Me vendimin nr.378, datë 12.08.1999, të Këshillit të Ministrave “Për kalimin e të
drejtës së përfaqësuesit të pronarit për disa objekte pronë publike, Organeve të Qeverisjes
Vendore” është vendosur që Organeve të Qeverisjes Vendore, t’u kalohet e drejta e
përfaqësuesit të pronarit për pronën shtetërore, për objektet sipas listës bashkëlidhur këtij
vendimi. Destinacioni i këtyre objekteve do të ndryshojë në drejtime me interes publik, si dhe
për strehim. Në listën bashkëlidhur këtij vendimi, në numrin rendor 40 është objekti-Fonderia
364
e Uzinës Mekanike Tiranë (zonë e zhvillimit) dhe në numër rendor 53 është objekti Uzina
Mekanike Tiranë (zona e zhvillimit urban).
5.1. Me vendimin nr.225, datë 05.05.2000, të Këshillit të Ministrave “Për likuidimin
në rrugë administrative të ndërmarrjes “Fonderia e Uzinës Mekanike”, Tiranë, dhe
përballimin e pagesës së punonjësve që mbeten pa punë nga likuidimi i saj” është vendosur
që organi i pushtetit vendor, që ka të drejtën e përfaqësuesit të pronarit për pronën shtetërore,
të përfundojë procedurat administrative, për likuidimin, në rrugë administrative, të
ndërmarrjes "Fonderia e uzinës mekanike", Tiranë.
6. Me vendimin nr.175, datë 31.08.2000, të Këshillit Bashkiak Tiranë, është vendosur
miratimi i kalimit kapital të makinerive të Fonderisë së Uzinës Mekanike në Uzinën e Pjesëve
të Ndërrimit për Autotraktorë.
6.1. Këshilli Bashkiak Tiranë me vendimin nr.7, datë 26.01.2001, ka vendosur: në
pikën 1/a - Nxjerrjen jashtë përdorimit të 37 makinerive të ndërmarrjes Fonderia e Uzinës
Mekanike (F.U.M.), me vlerë 2.117.395 lekë; në pikën 1/b - Përdorimin si skrap të 37
makinerive të ndërmarrjes me vlerë të mbetur 704.318 lekë dhe kalimin kapital të tij,
Ministrisë së Drejtësisë; në pikën 3 - Kalimin kapital të objektit ndërtimor dhe inventarit
ekonomik me vlerë totale 6.603.606 lekë, në gjendjen që është të Ndërmarrjes (F.U.M.),
Ministrisë së Drejtësisë.
6.2. Sipas Urdhrit të Kryetarit të Bashkisë së Tiranës nr.154, datë 20.02.2001, është
urdhëruar kalimi kapital Ministrisë së Drejtësisë të 37 copë makinerive të tjera të nxjerra
jashtë përdorimit me vendimin nr.7, datë 26.01.2001, të Këshillit Bashkiak, kalimin kapital
Ministrisë së Drejtësisë të objektit ndërtimor në gjendjen që është të Fonderisë së Uzinës
Mekanike, si dhe kalimin kapital të tre objekteve ndërtimore në gjendjen që janë, që ndodhen
në territorin e Uzinës mekanike Tiranë.
7. Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-pronarëve të Bashkisë
Tiranë, me vendimin nr.19, datë 30.03.2001, ka vendosur në pikën 1 të tij të njohë ish-pronar
Qazim Nelaj (trashëgimtarët e tij ligjorë) sipas akt trashëgimisë nr.462, datë 13.02.1996, për
pronën e përberë nga një truall me sipërfaqe S=83000 m2, të ndodhur në Uzinën Mekanike
dhe N.SH.R.A.K.
7.1. Sipas këtij vendimi: Në pikën 1/a - për një sipërfaqe trualli prej S1 = 10000 m2,
pjesërisht e lirë dhe pjesërisht me objekte të kaluara në likuiditet në bazë të nenit 19, të Ligjit
7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ish pronarëve”, i kthehet
pronarit pronësia mbi këtë truall. Në pikën 1/b - për një sipërfaqe trualli prej S = 8300 m2,
pjesërisht e lirë dhe pjesërisht me objekte të kaluara në likuiditet në bazë të nenit 5, të Ligjit
7698, datë 15.04.1993, i kthehet pronarit pronësia mbi këtë truall.
8. Në datën 09.04.2001 në mbështetje të vendimit të Këshillit Bashkiak nr.7, datë
26.01.2001, është mbajtur Akt-Dorëzimi në prezencë të likuidatores së Fonderisë së Uzinës
Mekanike (F.U.M) Tiranë dhe përfaqësuesit të Ministrisë së Drejtësisë.
9. Në këtë kuadër, Ministria e Drejtësisë, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë më kërkesëpadinë objekt gjykimi duke kërkuar anulimin e Vendimit nr.19, datë
30.03.2001, të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë për pikën 1/a dhe
1/b të tij.
vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë. Anulimin e vendimit nr.19, datë 30.03.2001, të
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve pranë Bashkisë Tiranë për
pikat 1/a dhe 1/b të tij.”
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...Gjykata çmon se vendimi nr.19, datë 30.03.2001, të K.K.K.P
Tiranë dhënë në favor të trashëgimtarëve të të ndjerit Qazim Nelaj për pikën 1/a dhe 1/b të
tij është marrë në kundërshtim me nenin 4 të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, “Për Kthimin
365
dhe Kompensimin e Pronave Ish pronarëve”...(..)..Trualli i cili u është kthyer i lirë
trashëgimtarëve të ish pronarit Qazim Nelaj, si në momentin e daljes së këtij ligji edhe sot
nuk ka ekzistuar në formën e trojeve të pa zëna për shkak se mbi këtë truall rreth viteve 1950
është ndërtuar nga shteti Fonderia e Uzinës Mekanike Tiranë, e cila ka vazhduar aktivitetin e
saj deri në daljen e V.K.M-së nr.225, datë 05.05.2000, “Për likuidimin në rrugë
administrative të Ndërmarrjes Fonderia e Uzinës Mekanike dhe përballimin e pagesës së
punonjësve që mbeten pa punë nga likuidimi i saj”...(...)...Në referim të të gjitha provave të
lartpërmendura, të V.K.M-së nr.378, datë 12.08.1999 dhe në bazë të studimit urbanistik të
zonës del qartë se, trualli i disponuar me vendim të K.K.Pronave Tiranë objekt gjykimi për
pikën 1/a dhe 1/b, është truall publik i zënë dhe destinacioni i objekteve të ndërtuara mbi to
është në drejtim me interes publik. Gjykata çmon se Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave ish Pronarëve në kundërshtim me nenin 4, të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për
Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ish pronareve” i ka kthyer ish pronarit Qazim Nelaj
(trashëgimtarëve të tij) një sipërfaqe trualli, e cila sipas të gjitha akteve që kemi cituar më
lart nuk paraqitet në formën e truallit të lirë dhe ndërtesës së pandryshuar...(...)”
“Lënien në fuqi të vendimit nr.9527, datë 28.12.2007, të Gjykatës së Rrethit Tiranë.”
11.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Tiranë arriti duke arsyetuar (ndër
të tjera) se: “...Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve në
kundërshtim me nenin 4, të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e
Pronave ish pronarëve i ka kthyer ish pronarit Qazim Nelaj (trashëgimtarëve të tij) një
sipërfaqe trualli, e cila sipas të gjitha akteve nuk paraqitet në formën e truallit të lirë dhe
ndërtesës së pandryshuar...(...)...Gjykata e Shkallës së Parë me të drejtë në bazë të nenit 4, të
ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ish Pronarëve”
vlerëson për pranimin e padisë së palës paditëse Ministria e Drejtësisë, për anulimin e
vendimit nr.19, datë 30.03.2001, të K.K.Pronave pranë Bashkisë Tiranë për pikën 1/a dhe
1/b të tij...(...)”
12. Kundër vendimit nr.2900, datë 10.12.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë
të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Fortuz Nelaj dhe
Ismail Nelaj, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.2900, datë 10.12.2012, të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.9527, datë 28.12.2007, të Gjykatës së Rrethit Tiranë, duke
vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë.
13. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit Civil në të cilat është
parashikuar:
13.3. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura
366
13.5 Neni 163 i Kodit Civil: “Pronësia fitohet nëpërmjet mënyrave të caktuara në
këtë Kod dhe mënyrave të tjera të caktuara me ligj të veçantë”
14. Dispozitat e Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e
Pronës ish Pronarëve”
14.1 Neni 1: “Ky ligj u njeh ish-pronarëve apo trashëgimtarëve të tyre të drejtën e
pronësisë për pronat e shtetëzuara, të shpronësuara, apo të konfiskuara sipas
akteve ligjore, nënligjore e vendimeve të gjykatës të dala pas datës 29 Nëntor
1944 ose të marra pa të drejtë nga shteti me çdo mënyrë tjetër, si dhe
përcakton mënyrat dhe masat për kthimin po kompensimin e tyre”
14.2. Neni 2: “Për efekt të këtij ligji me pronë kuptohet pasuria e paluajtshme në
formën e tokës truall, ndërtesave dhe çdo gjë tjetër që është bashkuar në
mënyrë të qëndrueshme me to, si godina banimi, fabrika, punishte, dyqane,
magazina e çdo ngrehinë tjetër.”
14.3. Neni 4: “U njihet e drejta e pronësisë dhe u kthehen ish-pronarëve apo
trashëgimtarëve të tyre të gjitha pronat që në momentin e daljes së këtij ligji
ekzistojnë në formën e trojeve të pazëna apo ndërtesave të pandryshuara, me
përjashtim të rasteve kur përcaktohet ndryshe në këtë ligj”.
15. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Fortuz Nelaj dhe Ismail Nelaj, përmban
shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që
motivojnë cenimin e vendimit nr.2900, datë 10.12.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.9527, datë 28.12.2007, të Gjykatës së Rrethit Tiranë.
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit dhe rekursit, arrin në përfundimin se vendimi
Gjykatës së Rrethit Tiranë është marrë në mosrespektim të ligjit dhe për këtë arsye duhen
ndryshuar dhe rrëzuar padia, si e pabazuar në ligj.
17. Kolegji Civil vlerëson se gjykatat e faktit nuk kanë interpretuar drejt, dispozitat e
ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, për
sa i përket regjimit juridik të pasurisë objekt gjykimi, si dhe analizimit të faktit, nëse trualli ka
qenë truall i lirë, i cili mund tì kthehej fizikisht ish subjektit të shpronësuar, apo ky truall do
të konsiderohet një truall i zënë (ekzistencën e interesit publik).
18. Gjithashtu, nga ana e gjykatave të faktit nuk është arsyetuar drejtë nga pikëpamja
ligjore në lidhje me subjektet e së drejtës së pronësisë; përmbajtjen e titujve të pronësisë të
palëve në proces; mënyrën e fitimit të pronësisë të palës paditëse dhe të paditur mbi objektet,
apo dhe truallin mbi të cilat ato ngrihen; si dhe përkatësinë e titullit të pronësisë së paditësit
mbi sendin objekt gjykimi në momentin e paraqitjes së kërkesë padisë, apo zhvillimit të
procesit gjyqësor.
19. Në rastin në gjykim, në kuadër të një interpretimi të drejtë dhe më qëllim
saktësimin e natyrës së mosmarrëveshjes, Kolegji Civil vlerëson se kemi të bëjmë me tre
subjekte të veçanta të së drejtës së pronësisë dhe konkretisht shtetin, i cili ka një interes në
mbrojtjen e pasurisë së tij; palën paditëse Ministria e Drejtësisë, si dhe persona privatë,
367
trashëgimtarët e ish pronarit Qazim Nelaj, të cilët pretendojnë se janë pronarë të një sipërfaqe
trualli me sipërfaqe prej 18.300 m2, e cila i është njohur dhe kthyer me vendimin nr.19, datë
30.03.2001, të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë.
19.1. Gjykatat në kuadër të aplikimit të drejtë të dispozitave të ligjit nr.7698, datë
15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, Udhëzimit nr.3, datë
21.06.1993 “Për zbatimin e ligjit “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, si
dhe natyrës së mosmarrëveshjes, duhet të analizonin situatën juridike të krijuar deri në atë
kohë mes ish pronarëve dhe shtetit, si dhe çdo gjendje faktike të pronës, në momentin e
dhënies së vendimit nr.19, datë 30.03.2001, të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Tiranë. Në varësi të këtij momenti, gjykata duhet të zgjidhte edhe pasojat juridike
midis palëve (ish pronarëve dhe shtetit, ose ish pronarëve dhe të tretëve).
19.2. Kolegji Civil vlerëson se nga ana e gjykatave të faktit është bërë vetëm një
interpretim fragmentar dhe i shkëputur i nenit 4, të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për
kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, duke shmangur interpretimin sistematik
të dispozitave të këtij ligji në përputhje me përmbajtjen e tyre, qëllimin, si dhe objektin e tij.
19.3. Ligji nr.7698, datë 15.04.1993, “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish
pronarëve”, përmbante parashikime konkrete të cilat kanë të bëjnë me themelin e çështjeve
materiale për njohjen e së drejtës së pronësisë subjekteve të shpronësuara, kthimin dhe, aty ku
sipas këtij ligji kthimi i pronës është i pamundur, kompensimi i saj.
Ky ligj përshkohet nga parimi sipas të cilit shteti merr përsipër (detyron vetveten) t'u
kthejë ish-pronarëve, dmth., t'i ripronësojë ata me ato prona që faktikisht dhe juridikisht është
e mundur të kthehen, mbasi ekzistojnë efektivisht dhe janë në fondin e pronësisë shtetërore,
ose mbahen pa arsye të përligjura nga të tjerët.
19.4 Ligji nr.7698/1993, si dhe aktet e dala për zbatim të tij, kanë bërë një rregullim
specifik duke përcaktuar kategoritë e trojeve që do të konsideroheshin të zëna apo të lira.
Konkretisht, në pikën 1, shkronja “c”, të Udhëzimit nr.3, datë 21.06.1993 “Për zbatimin e
ligjit “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, parashikohej shprehimisht se:
“Në rastin kur është dhënë leja për ndërtimin e një objekti me fonde shtetërore për qëllime
publike dhe gjatë fazës së ndërtimit i është ndërruar destinacioni i këtij objekti për qëllime
ekonomike, trualli quhet i pa zënë dhe i kthehet ish pronarit”.
19.5. Në vijim të këtij parashikimi ligjor, Kolegji Civil çmon se çdo ndërhyrje ndaj të
drejtës së pronës që të jetë e justifikuar, është e domosdoshme që të ekzistojë edhe një
marrëdhënie përpjesëtimore midis mjeteve të përdorura dhe synimit që kërkohet të realizohet.
[1] Çdo ndërhyrje mund të justifikohet vetëm nëse është në interesin publik, ose të
përgjithshëm. Për arsye të ekzistencës së interesit publik, mund të kufizohet hapësira e
disponimit të pronës private (kompensimi i saj dhe jo kthimi).
20. Në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, të cilat janë shqyrtuar dhe vlerësuar nga
dy gjykatat, ka rezultuar se Këshilli i Rregullimit të Territorit të Republikës së Shqipërisë me
vendimin nr.37, datë 01.12.1998, ka miratuar për llogari të Ministrisë së Drejtësisë shesh dhe
leje ndërtimi për objektin “Gjykata e Tiranës” me sipërfaqe 16.900 m2 në territorin e ish
fonderisë së Uzinës Mekanike. Në të njëjtën kohë, organet shtetërore si Këshilli i Ministrave
dhe Bashkia Tiranë me qëllim që të lirohet sheshi i ndërtimit sipas vendimit nr.37, datë
01.12.1998, të Këshillit të Rregullimit të Territorit të Republikës së Shqipërisë, ka realizuar
një sërë procedurash, si dhe ka hartuar një sërë aktesh ligjore për likuidimin në rrugë
administrative të ndërmarrjes “Fonderia e Uzinës Mekanike”, Tiranë.
20.1. Gjithashtu evidentohet se, në kuadër të zbatimit të dispozitave të ligjit nr.7698,
datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, Komisioni i
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, pranë Bashkisë Tiranë, si organ i autorizuar nga ligji
për të vlerësuar rast pas rasti ekzistencën e “interesit publik” që përligj kufizimin e të drejtës
1
[] Shih vendimin nr.30, datë 01.12.2005, të Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë.
368
së pronës, ashtu edhe të masave që duhen marrë për të ndrequr situatën, nëpërmjet
kompensimit të drejtë të pronës, me vendimin nr.19, datë 30.03.2001, ka vendosur tì njohë
ish-pronarit Qazim Nelaj (trashëgimtarëve të tij ligjorë) pronësinë mbi një truall me sipërfaqe
83.000 m2, si dhe kthimin në natyrë të tij për shkak se është pjesërisht i lirë dhe pjesërisht me
objekte të kaluara në likuiditet.
20.2. Ky Kolegj vlerëson se autoritetet publike, në momentin që vendosën me akt
normativ dhe konkretisht me vendimin nr.37, datë 01.12.1998, të Këshillit të Rregullimit të
Territorit të Republikës së Shqipërisë, të miratojnë truallin objekt gjykimi si shesh ndërtimi, e
kanë konsideruar në aspektin juridik si truall të lirë. Evidentohet qartë se fillimisht organet
shtetërore kanë marrë të gjitha masat për të liruar truallin për realizimin e një objekti me
qëllime publike, si dhe në një periudhë më të vonshme kohore, kanë kryer një sërë veprimesh
administrative, të cilat nëpërmjet vendimmarrjeve të tyre kanë çuar në ndryshimin e
destinacionit të ndërtimit. Këto organe kanë hartuar aktet përkatëse ligjore për lirimin faktik
të sheshit të ndërtimit, por ndërtimi për nevoja publike i parashikuar nuk është realizuar.
20.3. Në këtë kuadër, Bashkia Tiranë si organi përgjegjës për administrimin e
territoreve të cilat ndodhen nën juridiksionin e saj, si dhe me cilësinë e përfaqësuesit të
pronarit për pronën shtetërore, nëpërmjet një strukture të posaçme si Komisioni i Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave[1] duke qenë se ndërtimi i parashikuar nuk është realizuar, me të
drejtë ka disponuar mbi truallin objekt gjykimi duke e konsideruar si të lirë dhe kthyer ish-
pronarit Qazim Nelaj (trashëgimtarëve të tij ligjorë).
21. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se veprimet juridike për
tjetërsimin e pronës shtetërore duhet të kryhen jo vetëm në përputhje me parashikimet e së
drejtës civile, por edhe në zbatim të kuadrit ligjor specifik i cili rregullonte pikërisht
tjetërsimin e pronës shtetërore [2].
21.1. Ekzistenca e procedurave të shumta dhe të ndërlidhura duke shtruar në thelb të
njëjtën çështje ligjore në mënyra të ndryshme nuk mund të konsiderohet në përputhje me
shtetin e së drejtës. Organet shtetërore duke dhënë një sërë vendimesh kontradiktore në disa
drejtime sipas legjislacionit specifik të ndryshëm kanë demonstruar mangësi, fakt për të cilin
ato janë përgjegjëse [3]. Për më tepër, mënyra në të cilën autoritetet shtetërore kanë proceduar
nuk ka qenë aspak në përputhje me detyrimin e tyre për të trajtuar situatën e palës së paditur,
trashëgimtarëve të ish subjektit të shpronësuar Qazim Nelaj në mënyrën më të qartë dhe
koherente të mundshme ligjore dhe me qëndrueshmëri të plotë.[4]
21.2. Mos koordinimi i veprimeve të organeve shtetërore (shtetit) dhe mos marrja e
informacionit që këto organe duhet të marrin konform ligjit, kurrsesi nuk mund të cenojë të
drejtën e pronësisë së ish pronarëve, e drejtë kjo e njohur dhe e mbrojtur me ligj. Për më tepër
i gjithë kuadri ligjor i kthimit e kompensimit të pronave ish-pronarëve dhe ai i tjetërsimit të
pronës shtetërore, kur ky proces ndërthuret me të drejtat e ish-pronarëve, gjithmonë u jep
përparësi interesave të këtyre të fundit.[5]
22. Kolegji Civil, në të njëjtën kohë vëren se nga ana e gjykatave të faktit, jo vetëm që
nuk janë analizuar drejtë dispozitat e ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe
1
[] Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave është organi i autorizuar nga ligji për të vlerësuar rast pas rasti
ekzistencën e “interesit publik” që përligj kufizimin e të drejtës së pronës, ashtu edhe të masave që duhen marrë për të
ndrequr situatën, nëpërmjet kompensimit të drejtë të pronës.
2
[] Ligji nr.7512, datë 10.8.1991 “Për sanksionimin dhe mbrojtjen e pronës private, të nismës së lirë, të veprimtarive private
të pavarura dhe privatizimit”; Ligji nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”; Ligji
nr.7926, datë 20.4.1995 “Për transformimin e ndërmarrjeve shtetërore në shoqëri tregtare”; Ligji nr.8405, datë 17.9.1998
“Për urbanistikën”
3
[] Shih mutatis mutandis, Gjonbocari dhe të Tjerë k. Shqipërisë, nr.10508/02, §§ 66-67, 23 Tetor 2007; Marini k.
Shqipërisë, nr.3738/02, § 145; Driza k. Shqipërisë, nr.33771/02, § 69.
4
[] Shih Beyeler k. Italisë [GC], nr.33202/96, § 120; Shih “Mullahi dhe të tjerë kundër Shqipërisë” (Ankimi nr.9074/07).
5
[] Qëndrim ky i mbajtur në vendimin unifikues nr.85/2002 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
369
Kompensimin e Pronave ish-Pronarëve”, si dhe akteve nënligjore të dala në bazë dhe në
zbatim të tij, por njëkohësisht këto gjykata nuk kanë zhvilluar edhe një analizë të drejtë për sa
i përket interesit të ligjshëm dhe të drejtpërdrejtë të palës paditëse Ministria e Drejtësisë.
23. Kolegji Civil çmon se kur një person vinte në lëvizje me kërkesë K.K.K.P. kjo
kërkesë ishte e barazvlefshme si të ishte bërë para gjykatës dhe vendimi i K.K.K.P. ishte në
gjendje që të krijonte te individi të njëjtën pritshmëri që krijon një vendim gjyqësor, i cili i
njeh individit pronësinë mbi një send.[1] Mosmarrëveshja lidhur me këtë të drejtë, e cila për
nga natyra është një e drejtë civile, është një mosmarrëveshjeje ndërmjet shtetit dhe ish
subjektit të shpronësuar, për të përcaktuar të drejtën e tij të pronësisë.[ 2] Kërkesa për njohjen
e pronësisë lidhej drejtpërsëdrejti me rivendikimin e titullit të pronësisë, në kuptim të nenit
296, të Kodit Civil, i cili në frymën e ligjeve përkatëse për kthimin dhe kompensimin e
pronës konstatohej si i përvetësuar padrejtësisht nga shteti.
24. Në gjykimet me objekt kundërshtim të vendimeve të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, kur kërkimi bëhet nga një person i tretë, që pretendon të ketë
përfituar pronësinë mbi bazën e një ligji të posaçëm, paditësi legjitimohet vetëm në qoftë se
subjekti kundërshtues (paditësi) provon se është ai pronari i pasurisë (sendit) në fjalë [3].
25. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pavarësisht nga formulimi që i është
bërë objektit të padisë, kërkimi i palës paditëse Ministria e Drejtësisë për anulimin e vendimit
nr.19, datë 30.03.2001, të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, shkaku
i padisë është i lidhur pazgjidhshmërisht me të drejta pronësie të pretenduara. Padia në
shqyrtim ka për shkak të drejtën e pronësisë së pretenduar nga ana e palës paditëse.
Nëpërmjet këtij kërkimi pala paditëse kërkon të realizojë në rrugë gjyqësore të drejtën e
pronësisë.
26. Gjatë gjykimit të iniciuar prej subjekteve të mësipërme, përveç të tjerave, hetohet
dhe vërtetohet dhe fakti nëse këtyre subjekteve u është cenuar, apo jo e drejta e pronësisë dhe,
çdo vendim gjykate që do të anulonte pjesërisht, ose plotësisht vendimet e Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, duhet të konfirmojë njëkohësisht edhe të drejtën e
pronësisë së palëve ndërgjyqëse.[4] Në këto gjykime, gjykata zhvillon një gjykim themeli
lidhur me titullin e pronësisë duke ndryshuar apo shfuqizuar vendimin e K.K.K.Pronave, si
dhe duke zgjidhur në themel këtë konflikt që është një konflikt pronësie. Në këto gjykime të
mundshme nuk mund të përjashtohet parimi fortissima evidence, apo nervus probanti.[5]
27. Në rastin në shqyrtim, gjykatat e faktit kanë vendosur anulimin e vendimit nr.19,
datë 30.03.2001, të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve pranë
Bashkisë Tiranë për pikat 1/a dhe 1/b, duke e konsideruar se ka zgjidhur përfundimisht
mosmarrëveshjen ndërmjet palëve ndërgjyqëse (ballafaqimi i titujve të pronësisë), por duke
mos mbajtur në konsideratë një fakt të rëndësishëm se, pala paditëse nuk ka arritur të provojë
të drejtën e saj të pronësisë mbi pasurinë objekt gjykimi dhe për rrjedhojë, të gëzojë dhe të
drejtën tì drejtohet gjykatës për të rivendosjen e saj (legitimatio ad causam activa) [6].
1
[] Shih “Viasu kundër Rumanisë” dhe “Ramadhi, apo Hamzaraj, kundër Shqipërisë”.
2
[] Shih “Ramadhi dhe të tjerë kundër Shqipërisë”, paragrafi §36 dhe §77.
3
[] Shih vendimin unifikues nr.24/2002; vendimin unifikues nr.25/2003; vendimin unifikues nr.4/2005; vendimin unifikues
nr.7/2005; vendimin unifikues nr.2/2009; vendimin unifikues nr.2/2011; vendimin unifikues nr.4/2013, të Kolegjeve të
4
[] Shih Vendimin nr.27, datë 27.07.2009, i Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë.
5
[] Prova më e fortë apo argumenti, prova më bindëse, vendimtare, kryesore.
6
[] Çdo subjekt që pretendon se i është cenuar një e drejtë ose një interes i ligjshëm, nëpërmjet padisë, objektit dhe shkakut të
saj, si dhe gjatë procesit gjyqësor civil, duhet të identifikojë: (i) marrëdhënien juridike nga i burojnë të drejtat apo interesat e
ligjshme të shkelura; (ii) personin që e ka cenuar në të drejtën apo interesin legjitim; (iii) faktin që përbën cenimin e të
drejtës ose interesit të ligjshëm, veprimet ose mosveprimet e të paditurit të cilat i kanë mohuar/cenuar të drejtën ose interesin
e ligjshëm; (iv) të drejtën që synon të realizojë, e cila duhet të jetë konkrete dhe të ketë lindur para ngritjes së kërkesë padisë.
370
28. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në lidhje me aspektin formal proçedurial të
vlefshmërisë së padisë vlerëson të theksojë se padia që të jetë e vlefshme duhet të plotësojë
dy kushte themelore: (a) interesi i ligjshëm për të ngritur padi; dhe (b) legjitimiteti për të
vepruar. Në rast se ekzistojnë këto dy kushte mund të konsiderohet që padia ekziston në
kuptimin që për gjykatën del domosdoshmëria për të marrë vendim mbi themelin e saj, pra
për ta pranuar ose rrëzuar atë. Interesi për të ngritur padi parashikohet qartë në nenin 32 të
K.Pr.Civile. Në këtë kuadër, është e domosdoshme të verifikohen nga gjykata që në fillim të
proçesit gjyqësor. Mos ekzistenca e njërit prej këtyre kushteve themelore të përmënduar më
sipër sjell si pasojë që padia të mos ekzistojë, dhe gjykata të marrë vendim për rrëzimin e saj.
29. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duke marrë shkas nga arsyetimi i gjykatave të
faktit, vlerëson se në rastin konkret, çështja juridike e cila duhet të shtrohet për diskutim është
nëse Ministria e Drejtësisë, në cilësinë e palës paditëse kërkon të rivendosë një interes të
ligjshëm dhe të drejtpërdrejtë, i cili buron nga qenia pronare e pasurisë objekt gjykimi, (si
organi përgjegjës për administrimin e pronës shtetërore), apo si përfituese e lejes së sheshit
dhe ndërtimit të dhënë me vendimin nr.37, datë 01.12.1998, të Këshillit të Rregullimit të
Territorit të Republikës së Shqipërisë.
29.1. Kolegji Civil vlerëson se me ndryshimin e sistemit politik, ekonomik dhe
shoqëror, si dhe më një sërë aktesh të tjera të ligjore me karakter normativ filloi procesi i
"vetëshpronësimit" të shtetit në favor të pronësimit të individëve.[ 1] Krijimi i marrëdhënieve
të reja juridike bëri që subjekte të së drejtës së pronësisë të jenë si shteti, ashtu edhe personat
juridikë dhe fizikë, si dhe të gjitha llojet e pronësisë të gëzonin mbrojtje ligjore të barabartë.
29.2. Shteti nuk u shpronësua menjëherë nga pasuritë të cilat në atë kohë figuronin
"de jure" në pronësi të tij. Përkundrazi ai vazhdon të veprojë me cilësinë e tij si pronar
(nëpërmjet institucioneve shtetërore, të cilat kanë objekt të veprimtarisë së tyre fusha të
ndryshme) dhe, si i tillë, ai përcakton vetë pronat shtetërore, të cilat mund tì kthehen ish
pronarëve në kuadër të legjislacionit për kthimin dhe kompensimin e pronës; të privatizohen
në kuadër të privatizimit të së drejtës shtetërore; tì shërbejnë shtetit me qëllim realizimin e
funksioneve të tij, apo tì shërbejnë funksioneve publike. Në varësi të këtij fakti, përcaktohet
edhe regjimi juridik i pasurisë së paluajtshme shtetërore dhe përgjegjësitë për administrimin
e tyre (përfaqësuesin e pronarit shtet).
30. Pronat e paluajtshme të shtetit regjistrohen me pronar Republikën e Shqipërisë,
duke shënuar në zërin përkatës të Regjistrit të Pasurive të Paluajtshme organin përgjegjës
ligjërisht për administrimin e pronës, pikërisht organin shtetëror që ushtron shkallën me të
lartë të kontrollit mbi pronën, pra organin përkatës të pushtetit qendror ose vendor, që është
përgjegjës për fushën e veprimtarisë publike në shërbim të të cilit është e destinuar ajo pronë
e paluajtshme shtetërore.
31. Për sa ka rezultuar nga provat që janë administruar në dosjen gjyqësore dhe që i
janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor nga gjykatat, me Vendimin e Këshillit të
Ministrave nr.71, datë 02.02.1996 “Për studimin urbanistik pjesor të zonës midis Rrugës së
Kavajës, rrugës së re gjatë Lanës, Rrugës “Irfan Tomini” dhe Rrugës “Muhamet Gjollesha”
Tiranë”, është vendosur se objektet industriale që ndodhen në këtë zonë të hiqen nga
platforma e privatizimit, si dhe në ndërmarrjet industriale objektet e të cilave deri në datën e
këtij vendimi janë privatizuar, sipërfaqet jashtë objekteve të hiqen nga kapitali i ndërmarrjeve
dhe të përfshihen në sipërfaqen e zonës së banimit.
31.1. Shteti si pronar i pasurisë objekt gjykimi në përputhje me planin e përgjithshëm
rregullues ka vendosur ndërhyrje rregulluese në kuadër të ndërtimit të një zone banimi dhe
për këtë qëllim, ka vendosur përshtatjen e pasurisë në përputhje me studimin urbanistik të
zonës. Kjo përshtatje konsiston në heqjen nga kapitali i ndërmarrjeve, të cilat janë privatizuar
1
[] Shih vendimin nr.4, datë 08.04.1994, të Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë.
371
të truallit nën objekt dhe sipërfaqja funksionale, si dhe në të njëjtën kohë sipërfaqja tjetër e
truallit të hiqet nga platforma e privatizimit.
31.2. Në të njëjtën kohë, ka rezultuar se shteti, si zotërues i vetëm i kapitalit të
shoqërive dhe që ushtron të drejtën e pronarit për sa i përket transformimit të ndërmarrjeve
shtetërore në shoqëri tregtare, si dhe për privatizimin e tyre, ka vendosur që tì kalojë të
drejtën e përfaqësuesit të pronarit për pronën shtetërore për objektet Fonderia e Uzinës
Mekanike Tiranë dhe Uzina Mekanike Tiranë, organit të pushtetit vendor, Bashkisë Tiranë
[1].
31.3. Në zbatim të këtij vendimi, Bashkia Tiranë, si organi shtetëror i cili do të
realizojë, ushtrojë apo mbrojë në emër të Republikës së Shqipërisë tagrat dhe të drejtat e
pronarit në raport me personat e tretë, si dhe organi përgjegjës për administrimin e territoreve
të cilat ndodhen nën juridiksionin e saj ka marrë të gjitha masat për të liruar truallin objekt
gjykimi për ndërtimin e një objekti publik si Gjykata e Tiranës. [2]
31.4. Në analizë të këtyre akteve ka rezultuar se objekt i proceseve të transferimit,
likuidimit, si dhe nxjerrjes jashtë përdorimit, janë vetëm makineritë dhe objektet ndërtimore,
por jo trualli objekt gjykimi. Ky fakt përforcohet edhe më tepër edhe nga një sërë aktesh të
tjera të cilat janë hartuar në kuadër të ndjekjes së procedurave për likuidimin në rrugë
administrative të ndërmarrjes “Fonderia e Uzinës Mekanike”, Tiranë [3], si dhe kalimin
kapital Ministrisë së Drejtësisë të objektit ndërtimor në gjendjen që është Fonderia e Uzinës
Mekanike, si dhe tre objekteve ndërtimore, që ndodhen në territorin e Uzinës Mekanike
Tiranë.[4]
31.5. Objekt i këtij transferimi kapital kanë qenë vetëm mjetet kryesore dhe të xhiros
dhe jo sipërfaqja e truallit që ka zënë njësia tregtare. Ky truall ka mbetur nën administrimin e
Bashkisë Tiranë, tagër të cilin e ka ftuar nëpërmjet vendimit të Këshillit të Ministrave dhe më
pas e ka disponuar duke e konsideruar si të lirë dhe kthyer ish-pronarit Qazim Nelaj. Në këtë
kuadër, Kolegji Civil vlerëson se, në rastin në shqyrtim, pala paditëse Ministria e Drejtësisë
nuk mund të pretendojë të drejta pronësie mbi truallin objekt gjykimi.
32. Gjithashtu ky Kolegj, vlerëson se pala paditëse Ministria e Drejtësisë nuk gëzon
një interes të ligjshëm dhe të drejtpërdrejtë edhe si përfituese e lejes së sheshit dhe ndërtimit
të dhënë me vendimin nr.37, datë 01.12.1998, të Këshillit të Rregullimit të Territorit të
Republikës së Shqipërisë.
32.1. Kolegji Civil vlerëson se nocioni “pasuri” ka kuptim të pavarur, cili sigurisht
nuk është i kufizuar me pronësinë e mallrave fizike. Të drejta dhe interesa të tjera që përbëjnë
asete mund të konsiderohen, gjithashtu si “e drejta mbi pronën”, pra si “pasuri”. Në rastin e
aseteve jo fizike, duhet të vlerësohen lloji i interesit në raport me të drejta financiare, të cilat
mund të kenë një vlerë ekonomike.[5] Çështja që duhet të shqyrtohet në secilin rast është
nëse rrethanat e çështjes, të konsideruara si një e tërë, i japin palës paditëse të drejtën e
interesit të ligjshëm për të paraqitur kërkesë padi.[6]
1
[] Vendimi nr.378, datë 12.08.1999, të Këshillit të Ministrave “Për kalimin e të drejtës së përfaqësuesit të pronarit për disa
objekte pronë publike, Organeve të Qeverisjes Vendore”
2
[] Sikurse është parashtruar ut supra në paragrafin 20 të këtij vendimi.
3
[] Vendimi nr.225, datë 05.05.2000, të Këshillit të Ministrave “Për likuidimin në rrugë administrative të ndërmarrjes
“Fonderia e Uzinës Mekanike”, Tiranë, dhe përballimin e pagesës së punonjësve që mbeten pa punë nga likuidimi i saj”
4
[] Vendimi i Këshillit Bashkiak Tiranë nr.175, datë 31.08.2000; Vendimi i Këshillit Bashkiak Tiranë nr.7, datë 26.01.2001;
Urdhri i Kryetarit të Bashkisë së Tiranës nr.154, datë 20.02.2001.
5
[] Shih mutatis mutandis Paeffgen GMBH k. Gjermanisë (dec.), nr.25379/04, 21688/05, 21722/05 dhe 21770/05, 18 Shtator
2007, në të cilin e drejta për të përdorur apo vendosur fusha interneti përbënte pronë; Pine Valley Developments Ltd dhe të
Tjerë k. Irlandës, 29 Nëntor 1991, Seria A nr.222, ku dhënia e licencës vepruese tregtare nga autoritetet përbënte pronë; dhe
Tre Traktörer AB k. Suedisë, 7 Korrik 1989, Seria A nr.159, në të cilën licencat për të shërbyer pije alkoolike përbënin
pronë.
372
32.2. Në rastin në shqyrtim Kolegji Civil vëren se leja e sheshit dhe ndërtimit dhënë
me vendimin nr.37/1998, të Këshillit të Rregullimit të Territorit të Republikës së Shqipërisë
nuk mund të krijojë një interes të mirë-përcaktuar të pronësisë, pasi shkaku juridik (vendimi
nr.37, datë 01.12.1998, të Këshillit të Rregullimit të Territorit të Republikës së Shqipërisë) ka
rënë nga fuqia, si dhe ndërtimi i parashikuar nuk ka filluar të zbatohet.
32.3. Referuar legjislacionit të posaçëm dhe konkretisht nenit 52, të Ligjit nr.8405,
datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, parashikohet se leja e ndërtimit është një akt
administrativ me afat vlefshmërie. Afati i vlefshmërisë së lejes të ndërtimit përcaktohet në
vendimin e marrë nga K.RR.T.R.SH. Leja e ndërtimit i jepet kërkuesit të saj sipas formularit
përkatës (formularit 4), si dhe për objekte të rëndësishme që ndërtohen në qendra të qyteteve,
studimet urbanistike të të cilave janë miratuar në K.RR.T.R.SH, leja e ndërtimit miratohet po
nga K.RR.T.R.SH dhe formulari i lejes plotësohet nga sekretaria teknike e K.RR.T-së së
rrethit a qytetit përkatës që në rastin konkret është K.RR.T e Bashkisë Tiranë.[1]
32.4. Kolegji Civil duke mbajtur në konsideratë rrethanat e çështjes dhe duke
shqyrtuar çështjen në tërësi nga pikëpamja e respektimit të ligjit nga ana e gjykatave të faktit,
vlerëson se pavarësisht se akti administrativ nuk përmban afat vlefshmërie sipas
parashikimeve ligjore, në rastin konkret jemi përpara shkaqeve të humbjes së aktualitetit të
aktit administrativ dhe pushimit faktik të fuqisë juridike të tij, pasi ndërtimi nuk është
realizuar, si dhe vendimmarrja e autoriteteve publike ka çuar në ndryshimin e destinacionit të
këtij ndërtimi.
33. Kolegji Civil vlerëson se bindja për ekzistencën e të drejtës së pronësisë, e cila për
një kohë të gjatë nuk është shfrytëzuar në mënyrë të efektshme nuk përbën pasuri. Mbrojtja
juridike i takon asaj pale që ka të drejtë dhe jo atij që pretendon një të drejtë që nuk ekziston.
Pikërisht për këtë qëllim, pala, të cilës i është cenuar një e drejtë, i drejtohet gjykatës me padi.
Pala paditëse ka të drejtë që në çdo moment që do të ketë një interes të ligjshëm dhe çmon se
ky interes i është i cenuar, t’i drejtohet gjykatës për të kërkuar mbrojtjen e të drejtave dhe
interesave të cenuara si dhe rivendosjen e tyre. Vetëm kur pala paditëse të ketë interes të
ligjshëm për të ngritur padi mund të kërkojë anulimin e Vendimit nr.19, datë 30.03.2001, të
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë për pikën 1/a dhe 1/b të tij, të
dhënë në favor të ish-pronarit Qazim Nelaj (trashëgimtarët e tij ligjorë).
34. Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
Gjykatës së Rrethit Tiranë, duhet të ndryshohet, duke u vendosur rrëzimi i kërkesëpadisë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/d të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.2900, datë 10.12.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimi nr.9527, datë 28.12.2007, i Gjykatës së Rrethit Tiranë, duke vendosur rrëzimin e
kërkesëpadisë së palës paditëse Ministria e Drejtësisë.
Tiranë, më 28.10. 2015
6
[] Shih “Mullahi dhe të tjerë kundër Shqipërisë” (Ankimi nr.9074/07); Beyeler [GC], § 100; Bronioëski k. Polonisë [GC],
nr.31443/96, § 129; Anheuser-Busch Inc. k. Portugalisë [GC], nr.73049/01, § 63.
1
[] Neni 53, i Ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”.
373
Nr. 00-2015-3659 i Vendimit (452)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: BUJAR XHEPO, i përfaqësuar në gjykim nga

av.Elton Gondo
TË PADITUR: MERITA XHEPO, në mungesë,
MARIGLEN XHEPO, në mungesë,
LULJETA GOROSELLA, në mungesë,
ALKETA XHIXHO, në mungesë,
LUMTURI XHEPO, në mungesë,
OBJEKTI:
Kërkohet lirimi dhe dorëzimi i sendit tokë arë me sip.931m2
ndodhur në fshatin Sovjan Korçë, me nr.pasurie 1732/32 ZK 3496
në pronësi të paditësit.
Baza Ligjore: Nenet 31/a, 154 i K.Pr.Civile,
neni 296 i Kodit Civil.

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë-padisë”.

Gjyqësor Korçë”.
Kundër vendimeve të mësipërme, ne baze te nenit 472 te K.Pr.Civile, ka bërë

rekurs paditësi Bujar Xhepo, duke kërkuar ndryshimin e vendimit nr.2678, datë
15.11.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë si dhe të vendimit nr.234, datë
29.03.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe pranimin e padisë duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat i kanë mohuar paditësit të drejtën për të ngritur padinë e kërkimit të
sendit si pronar.
- I gabuar është arsyetimi i gjykatës për sa i përket fillimit të afatit të
parashkrimit. Gjykata anashkalon nenin 117 te K.Civil ku përcaktohet se afati i
parashkrimit fillon nga dita kur subjektit i ka lindur e drejta e padisë.
- Afati i paraqitjes se kërkesë padisë me ka lindur në vitin 2008 sepse këtë vit
jam bërë pronar.
374
- Gjykata e ka mbështetur vendimin në një akt ekspertizë të rremë, pasi për të
përcaktuar moshën e një peme detyrimisht duhej të priste trungun e një peme.
- Ky vendim i gjykatës me ka hequr të drejtën për tìu drejtuar gjykatës me
kërkesë padi për servitut kalimi.
- Gjykata ka bere përllogaritjen e shpenzimeve gjyqësore duke u shprehur si
taksa gjyqësore ndërkohë që taksa gjyqësore është në masën 12.000 lekë.
- Gjykata nuk duhej të shprehej mbi këtë çështje për sa kohë për të nuk është
shprehur ALUIZNI mbi kërkesën e Muhamet Xhepos për privatizim banesë.
- Gjykata e apelit nuk duhet te zhvillonte gjykimin vetëm në praninë e avokatit
Hysni Xhelollari pasi unë nuk i kisha dhënë tagrin e përfaqësimit në mungesën time.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza, përfaqësuesin e paditësit Bujar Xhepo,
av Elton Gongo i cili përfundimisht kërkoi, ndryshimin e vendimit nr.2678, datë 15.11.2011,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë si dhe të vendimit nr.234, datë 29.03.2012, të Gjykatës
së Apelit Korçë dhe pranimin e padisë, në mungesë të palëve tjera ndërgjyqëse dhe si bisedoi
çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e dosjes gjyqësore të administruara në gjykimet e zhvilluara në gjykatat e faktit,
ka rezultuar e provuara se palët ndërgjyqëse janë në marrëdhënie të posaçme ndërmjet
tyre, kështu paditësi Bujar Xhepo është vëlla i trashëgimlënësit Muhamet Xhepo i të
paditurve Merita Xhepo etj., të përcaktuar si të tillë me vendimin gjyqësor nr.1608, datë
27.05.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
2. Paditësi në zbatim të ligjit 7501/1991 “Për tokën”, sipas aktit të marrjes së tokës në
pronësi me nr.18587, datë 15.02.1995, ka përfituar tokë bujqësore të ndodhur në disa
ngastra bujqësore. Ndërmjet tyre përfshihet dhe pasuria me nr.1712/32, zona kadastrale
3496, me adresë të pasurisë Sovjan-Korçë, me sipërfaqe 1863 m2 dhe kufizimet
përkatëse, referuar Çertifikatës për Vërtetim Pronësie të lëshuar nga ZRPP Korçë me datë
16.05.2008.
3. Nga ana tjetër dhe trashëgimlënësi i të paditurve Muhamet Xhepo në zbatim të ligjit
7501/1991 “Për tokën”, sipas aktit të marrjes së tokës në pronësi me nr.18588, datë
15.02.1995, ka përfituar tokë bujqësore të ndodhur në disa ngastra bujqësore. Ndërmjet
tyre përfshihet dhe pasuria me nr.1712/19, zona kadastrale 3496, me adresë të pasurisë
Sovjan-Korçë, me sipërfaqe 1960 m2 dhe kufizimet përkatëse, referuar Çertifikatës për
Vërtetim Pronësie të lëshuar nga ZRPP Korçë me datë 09.06.2009.
4. Paditësi duke pretenduar se në pasurinë me nr.1712/32 me sipërfaqe 1863 m2, një pjesë e
saj prej 931 m2 mbahet padrejtësisht nga e paditurit Merita Xhepo mbi të cilën është një
banesë pa leje ndërtimi, duke bërë të papërdorshme dhe pjesën tjetër pronës për shkak të
moslënies rrugë kalimi i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
5. Paditësi në gjykim ka pretenduar fillimisht se me trashëgimlënësin e të paditurve vëllain e
tij Muhamet Xhepo në të gjallë të tij me një marrëveshje gojore kanë këmbyer pothuaj
nga ½ e pronave respektove (kufitare me njëra tjetrën në orientimin veri-jug) të
regjistruara në çertifikatat për vërtetim pronësie sa sipër në të cilën paditësit duhej ti lihej
dhe rruga e kalimit prej 4 m, dhe më pas ka ndryshuar qëndrim, duke pretenduar
përfundimisht se prona mbahej e zaptuar vetëm prej të paditurve Merita dhe Maringlen,
pasi të paditurit e tjerë ishin larguar me martesë nga familja e trashëgimlënësit Muhamet
Xhepo.
375
6. Situatën sa sipër e kanë pranuar dhe të paditurit të cilët kanë pretenduar se palët
ndërgjyqëse “de facto” mbajnë sipërfaqet e këmbyera mbi të cilën ata kanë ndërtuar një
banesë në proces legalizimi dhe mbjellë dru frutore. Fakti i pretenduar nga të paditurit
rezulton e provuar dhe nga shkresa me nr.240 prot., datë 10.03.2011 të ALUIZNI-t Qarku
Korçë, sipas të cilit janë administruar aktet e legalizimit të banesës që me datë 15.11.2006
me plotësimin e formularit të deklarimit nga i ndjeri Muhamet Xhepo, procedurë e cila
ndodhet e pezulluar për shkak të këtij gjykimi.
7. Sipas aktit të ekspertimit të administruar në gjykim rezulton se të paditurit posedojnë një
sipërfaqe toke prej 904,8 m2 në pasurinë e paditësit me nr.pasurie 1712/32, mbi të cilin
kanë ndërtuar banesën në procedurë legalizimi dhe kanë mbjellë dru frutorë rreth vitit
1999, ndërsa paditësi posedon 1000,6 m2 në pasurinë e të paditurve me nr.pasurie
1712/19.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.2678 (41-2011-4986), datë
“Rrëzimin e kërkesëpadisë”.
9. Gjykata e shkallës së parë pasi ka analizuar çështjen ka konkluduar se rezulton i
provuar fakti se ndërmjet palëve ndërgjyqëse ka pasur një marrëveshje gojore për
këmbimin e pjesshëm të pronave dhe mbi këtë bazë të paditurit janë posedues me
mirëbesim pavarësisht se ky fakt nuk është i rëndësishëm në padinë e rivendikimit. Për sa
i përket parashkrimit të padisë së rivendikimit të pretenduar nga përfaqësuesi i të
paditurve, gjykata ka vlerësuar se kjo padi është e parashkrueshme, pasi duke qenë se
për këtë padi nuk është parashikuar ndonjë afat i posaçëm në nenin 115, atëherë vlen
afati 10 vjeçar i parashikuar në nenin 114 të Kodit Civil, duke filluar ky afat nga dita e
zhveshjes nga posedimi në prill të vitit 1999.
10. Mbi ankimin e paditësit Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.234, datë 29.03.2012,
ka vendosur:
11. Gjykata e apelit në marrjen e vendimit ka arsyetuar ndërmjet të tjerash, pavarësisht se në
nenin 115 të Kodit Civil nuk është parashikuar ndonjë afat i veçantë parashkrimi për
padinë e kërkimit të sendit, me të drejtë gjykata i është referuar nenit 114 të K.Civil, duke
referuar në afatin 10 vjeçar të parashkrimit të padisë së kërkimit të sendit. Në rastin në
gjykim me të drejtë gjykata ka konkluduar se ka kaluar afati 10 vjeçar gjatë të cilit, edhe
pse paditësi ka ardhur në dijeni qysh në vitin 1995 të momentit të zhveshjes nga pronësia
dhe të personit që e ka cenuar atë në tagrin e kësaj të drejte, nuk ka ushtruar asnjë të
drejtë nga ato që parashikon ligji për të rivendosur në vend të drejtën vend e cenuar,
rrjedhimisht me kalimin e këtij afati ai nuk mund të realizojë më rivendosjen e së drejtës
nëpërmjet gjykatës.
12. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Bujar Xhepo, duke
kërkuar ndryshimin e vendimit nr.2678, datë 15.11.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë si dhe të vendimit nr.234, datë 29.03.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë, pranimin e
padisë me shkaqet e lartpërmendura.

13.1 Neni 6 i K.Pr. Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të
shprehet mbi gjithçka kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”
376
13.2 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces
të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
13.3 Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje
14.1 Neni 296 i K. Civil: ”Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar
sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo
bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë
15. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht paditësi Bujar Xhepo legjitimohet

vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësi Bujar Xhepo përmban shkaqe nga ato të
vendimit nr.2678, datë 15.11.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë si dhe të
vendimit nr.234, datë 29.03.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë.
përfundimin se vendimi nr.2678, datë 15.11.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë si dhe vendimi nr.234, datë 29.03.2012, i Gjykatës së Apelit Korçë janë
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishen dhe çështja
të dërgohet për rishqyrtim pranë gjykatës së shkallës së parë, me tjetër trup gjykues.
gjykatat e tjera, por nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve
të parashtruara në rekurs, evidenton shkeljet që kanë lejuar gjykatat e faktit, qoftë të
20. Ky Kolegj vlerëson se vendimi i gjykatës se apelit, i cili ka lënë në fuqi vendimin e
gjykatës së shkallës së parë është i pambështetur në dispozitat ligjore të zbatueshme
lidhur me përfundimin e arritur nga kjo gjykatë se në rastin në gjykim me të drejtë
gjykata ka konkluduar se ka kaluar afati 10 vjeçar gjatë të cilit, edhe pse paditësi ka
ardhur në dijeni qysh në vitin 1995 të momentit të zhveshjes nga pronësia dhe të
personit që e ka cenuar atë në tagrin e kësaj të drejte, nuk ka ushtruar asnjë të drejtë
nga ato që parashikon ligji për të rivendosur në vend të drejtën vend e cenuar,
rrjedhimisht me kalimin e këtij afati ai nuk mund të realizojë më rivendosjen e së
drejtës nëpërmjet gjykatës.
21. Në konkluzionin sa sipër ky Kolegj i referohet Vendimit Unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.5, datë 31.05.2011, të cilët: “...arrijnë në
përfundimin njehsues se: Padia e kërkimit të sendit, parashikuar nga neni 296 i
Kodit Civil, nga natyra e saj është një padi e pa parashkrueshme.
377
22. Gjithashtu në këtë vendim Kolegjet e Bashkuara kanë arritur dhe në përfundimet
se:”...omissis... Parashkrimi fitues (me titull ose pa titull) është një nga mënyrat e
fitimit të pronësisë, parashikuar në nenet 168 dhe 169 të Kodit Civil. Nëse janë
plotësuar kushtet e përcaktuara në këto dispozita, padia e rivendikimit rrëzohet, jo
për shkak të parashkrimit shues, por pasi kjo mënyrë fitimi pronësie përbën
shkakun ligjor që pronari i mëparshëm i sendit humbet të drejtën e tij të pronësisë
mbi sendin...dhe se “...omissis...nuk është parashkrimi i së drejtës së padisë shkaku
i rrëzimit të padisë, por është fakti se paditësi ka humbur të drejtën e tij të pronësisë
për shkak se i padituri ka fituar të drejtën e pronësisë mbi sendin me parashkrim
fitues.(...).”
23. Referuar vendimit unifikues sa sipër, ky Kolegj vlerëson se gjykatat e faktit kanë
zbatuar në mënyrë të gabuar ligjin material civil (nenin 114 të Kodit Civil) lidhur me
parashkrimin e padisë së rivendikimit (neni 296i Kodit Civil) dhe në të tilla rrethana
çmon se çështja duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë Korçë.
24. Ajo gjykatë për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim së të
drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për
detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të
një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë
një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen ta
zgjidhë atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16).
25. Në rigjykim për një zgjidhje të drejtë të konfliktit ajo gjykatë duhet të hetojë dhe
konkludojë në mbështetje dhe të vendimit unifikues sa sipër:
së pari, lidhur me vlefshmërinë e veprimit juridik kontratës së shkëmbimit të
pretenduar nga palët ndërgjyqëse në kushtet e marrëdhënieve të posaçme ndërmjet
tyre, pasi gjykata e shkallës së parë ka arritur në përfundimin se marrëveshja gojore e
këmbimit të pronave është veprim juridik absolutisht i pavlefshëm dhe nuk sjell
pasoja juridike pa arsyetuar për shkakun e pavlefshmërisë;
së dyti, në varësi të ekzistencës së veprimit juridik të hetojë faktin nëse paditësi e ka
humbur të drejtën e tij të pronësisë për shkak se i padituri e ka fituar pronësinë mbi
sendin me parashkrim fitues.
gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e shkallës së parë, që në përputhje me kërkesat
e ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe
objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.
vendimi nr.234, datë 29.03.2012, i Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimi nr.2678,
datë 15.11.2011, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë duhen prishur dhe çështja t’i
dërgohet për rishqyrtim gjykatës së shkallës së parë, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.234, datë 29.03.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të
vendimit nr.2678, datë 15.11.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 28.10.2015
378
Nr. 00-2015-3664 i Vendimit (453)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

3044-00-2015 që u përket palëve:
KËRKUES: NATASHA ROMBOLA, e përfaqësuar në

gjykim nga avokat Kristaq Kutra,
PERSON I TRETË: THOMA KUMARAKU, i përfaqësuar në
gjykim nga avokate Alma Çami,
OBJEKTI I PADISË:
Kërkohet sqarimi dhe interpretimi i vendimit
nr.1238, datë 10.11.1998 të Gjykatës së Kasacionit, Kolegjit Civil
dhe pasojat që rrjedhin nga vendimet nr.893, datë 04.07.1996 të po kësaj gjykate,
si dhe vendimet nr.4 datë 1.6.1999 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër
dhe vendimit nr.650 datë 23.12.1999 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Baza Ligjore: Neni 2, 6, 28, 32/a, b, 314 dhe 492/2 të Kodit të Procedurës Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Kasacionit, me vendimin nr.1238, datë 10.11.1998, ka

vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.2912, datë 15.12.1997, të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe të vendimit nr.1329, datë 29.10.1996, të Gjykatës së Rrethit Sarandë”.
Për vendimin e mësipërm paditësja në atë gjykim ka kërkuar sqarimin e interpretimin

e vendimit nr.1238, datë 10.11.1998, të Gjykatës së Kasacionit, duke pretenduar se:
- Me vendimin nr.1238, datë 10.11.1998, të Gjykatës së Kasacionit a është
ndryshuar apo vendosur rishikimi i vendimit nr.893, datë 04.07.1996, i Gjykatës së
Kasacionit.
- Me vendimin nr.1238, datë 10.11.1998, të Gjykatës së Kasacionit a është
vendosur kthimi për rigjykim pranë gjykatës së apelit apo gjykatës së shkallës së parë
dhe cilat kanë qenë detyrat që do të zbatonte ajo gjykatë në rigjykimin e çështjes?
- A mund të kërkohej rishikimi i vendimit nr.124, datë 04.07.1993, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe nr.239, datë 15.07.1993, i Gjykatës së Apelit
Gjirokastër kur ato janë prishur dhe ndryshuar me vendimin nr.nr.893, datë
04.07.1996, të Gjykatës së Kasacionit?
- A mund të rishikonte në përputhje me ligjin e kohës Gjykata e Apelit një
vendim të formës së prerë të dhënë nga Gjykata e Kasacionit, dhe nëse po, a janë
respektuar rregullat procedurale lidhur me rishikimin dhe zbatimin e detyrave të
dhëna nga një gjykatë me e lartë ose e barabartë me hierarkinë e gjykatave?
379
- A mundet Gjykatat e Apelit Gjirokastër që me vendimet nr.4, datë 01.06.1999
si dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.650 datë 23.12.1999 të
vendosin në kundërshtim me disponimet e dhëna nga Gjykata e Kasacionit me
vendimin nr.893, datë 04.07.1996.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; përfaqësuesin e kërkueses Natasha
Rombola, av. Kristaq Kutra, i cili përfundimisht kërkoi, pranimin e kërkesës për sqarimin dhe
interpretimin e vendimit nr.1238, datë 10.11.1998, të Kolegjit Civil të Gjykatës së Kasacionit
përfaqësuesin e personit të tretë Thoma Kumaraku, avokaten Alma Çami e cila përfundimisht
kërkoi, mospranimin e kërkesës për interpretimin e vendimit nr.1238, datë 10.11.1998, të
Kolegjit Civil të Gjykatës së Kasacionit, si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Referuar akteve të kërkesës së kërkueses Natasha Rombola rezulton se ajo dhe
personi i tretë kanë qenë bashkëshortë dhe me vendimin e zgjidhjes së martesës
nr.352, datë 27.12.1989, sipërfaqja e banimit prej një dhome e një kuzhine i është lënë
në përdorim kërkueses, duke mbajtur personi i tretë në përdorim të përkohshëm
kuzhinën deri sa organi kompetent ta sistemojë në një tjetër vend.
2. Banesa sa sipër rezulton të ketë qenë objekt i disa gjykimeve ndërmjet palës kërkuese
dhe personit të tretë.
3. Kështu, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.124, datë 02.06.1993 në
çështjen civile që i përket palëve ndërgjyqëse: paditës Natasha Serjani, i paditur
Thoma Kumaraku; Ndërmarrja Komunale Banesa; Bashkia Sarandë dhe objekt:
deklarimin e pavlefshëm të kontratës së qiradhënies, datë 12.11.1992 dhe anullimin e
urdhërit administrativ, datë 06.11.1992 ka vendosur, rrëzimin e kërkesë padisë së
paditëses Natasha Serjani kundër të paditurit Thoma Kumaraku si të pabazuar.
4. Mbi ankimin e paditëses Natasha Serjani çështja është gjykuar në Gjykatën e Apelit
Gjirokastër, e cila me vendimin nr.239, datë 15.07.1993, ka vendosur, lënien në fuqi
të vendimin nr.124, datë 2.6.1993, të Gjykatës së Rrethit Sarandë lidhur me
deklarimin e pavlefshmërisë së kontratës së qirasë lirim dhe dorëzim banese.
Pushimin e gjykimit të çështjes lidhur me kundërshtimin e urdhrit administrativ.
5. Mbi rekursin e paditëses Natasha Serjani, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me
vendimin nr.1414, datë 04.11.1993, ka vendosur pushimin e gjykimit në këtë gjykatë.
6. Me kërkesën për mbrojtje ligjshmërie të Kryetarit të Gjykatës së Kasacionit, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.893, datë 04.07.1996, ka vendosur, prishjen
e vendimit nr.124, datë 02.06.1993, të Gjykatës së Rrethit Sarandë dhe nr.239, datë
15.07.1993, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe duke e gjykuar çështjen në fakt,
anullimin e urdhrit administrativ datë 06.11.1993 të Bashkisë Gjirokastër.
Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të kontratës së qirasë nr.126, datë 12.11.1992,
në emër të paditurit Thoma Kumaraku për apartamentin nr.2+1 si dhe kontratës së
privatizimit të kësaj banese në emër të të paditurit. Lirimin dhe dorëzimin e
menjëhershëm të 1 dhome nga i padituri për Margarita Serjani. Paditëses Natasha
Serjani i lind e drejta e privatizimit në banesën 1+1 që ka pasur me qira sipas
kontratës datë 27.12.1987. I padituri Thoma Kumaraku qëndron në këtë banesë, 1+1
deri në afatin e caktuar nga K.Ministrave.
7. Në një datë të pacaktuar paditësi Thoma Kumaraku me padi kundër të paditurës
Natasha Serjani (Rombola) ka kërkuar rishikimin e vendimit civil nr.124, datë
380
04.07.1993, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, ndryshuar me vendimin nr.893,
datë 04.07.1996, të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.1329, datë 01.11.1996, ka
vendosur, prishjen pjesërisht të vendimit nr.124, datë 04.07.1993, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë, ndryshuar me vendimin nr.893, datë 04.07.1996, të
Gjykatës së Kasacionit, Anullimin e pjesshëm të urdhërit administrativ datë
06.11.1992 të Bashkisë Sarandë përsa i përket zgjidhjes së kontratës të të paditurës
Natasha Serjani. Anullimin e pjesshëm të kontratës së privatizimit të apartamentit 2+1
në favor të paditësit përsa i përket dy dhomave të këtij apartamenti. Të drejtën e të
paditurit Natasha të privatizojë në emër e për llogari të saj dy dhomat e apartamentit
2+1 të ndodhur në lagjen nr.4 Sarandë dhe në emër e për llogari të Margaritës një
dhomë në pallatin nr.18, lagjja nr.3 Sarandë, kati i parë.
9. Mbi ankimin e të paditurës Natasha Serjani, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin
nr.2912, datë 15.12.1997, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.1239, datë
01.11.1996, të Gjykatës së Rrethit Sarandë.
10. Mbi rekursin e të paditurës Natasha Serjani, Gjykata e Kasacionit Tiranë me vendimin
nr.1238, datë 10.11.1998 (vendim për të cilin kërkohet interpretimi dhe sqarimi) ka
vendosur, prishjen e vendimit nr.2912, datë 15.12.1997, të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe të vendimit nr.1329, datë 29.10.1996, të Gjykatës së Rrethit Sarandë
11. Pas dhënies së vendimit sa sipër Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.4, datë
01.06.1999, ka vendosur, pranimin e kërkesë padisë së paditësit Thoma Kumaraku
ngritur kundër të paditurës Natasha Serjani me objekt: rishikimin e vendimit nr.124,
datë 04.07.1993, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, ndryshuar me vendimin
nr.893, datë 04.07.1996, të Gjykatës së Kasacionit, duke lënë në fuqi vendimin e
Këshillit të Bashkisë Sarandë datë 06.11.1992.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë në çështjen civile me palë ndërgjyqëse: Paditës
Thoma Kumaraku, e paditur Natasha Serjani, Margarita Serjani, Enti Kombëtar i
Banesave dhe Bashkia e Qytetit Sarandë, me objekt: deklarimin e pavlefshëm të
kontratës së shitblerjes nr.2062 rep., datë 30.08.1996 dhe kontratës së shitblerjes
nr.2061 rep., datë 30.08.1996. Fshirjen e regjistrimit hipotekor të kontratave të
mësipërme me vendimin nr.650, datë 23.12.1999, ka vendosur: Pranimin e padisë së
paditësit Thoma Kumaraku. Deklarimin e pavlefshëm të kontratës së shitblerjes
nr.2062 rep., datë 30.08.1996 dhe kontratës së shitblerjes nr.2061 rep., datë
30.08.1996, duke urdhëruar njëkohësisht fshirjen e regjistrimit hipotekor të
kontratave të mësipërme. Ky vendim ka marrë formë të prerë me shpallje me datë
23.01.2000.
13. Në rrethanat faktike të vendimmarrjeve sa sipër kërkuesja Natasha Rombola ka
kërkuar sqarimin dhe interpretimin e vendimit nr.1238, datë 10.11.1998, të
Kolegjit Civil të Gjykatës së Kasacionit, me shkaqet lartpërmendura.

14.1.Neni 314 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka të drejtë të japë sqarime ose të bëjë
interpretimin e vendimit që ajo ka dhënë kur ky
është i errët dhe e kërkojë palët.
Kërkesa për sqarimin dhe interpretimin e
vendimit mund të paraqitet në çdo kohë, gjersa
vendimi nuk është ekzekutuar.
381
Kundër vendimeve të mësipërme mund të bëhet
ankim i veçantë sipas rregullave të
përgjithshme.”
15. Pala që ka regjistruar kërkesën për sqarimin dhe interpretimin e vendimit nr.1238,
datë 10.11.1998, të Kolegjit Civil të Gjykatës së Kasacionit, kërkuesja Natasha
Rombola legjitimohet ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më
sipër.
16. Kërkesa e paraqitur rezulton se i është njoftuar personit të tretë Thoma Kumaraku,
pjesëmarrës në gjykim.
vlerëson se kërkesa e paraqitur nga kërkuesja Natasha Rombola nuk është në
parashikimet e bëra nga neni 314 i Kodit të Procedurës Civile për interpretimin dhe
sqarimin e vendimit nr.1238, datë 10.11.1998, të Kolegjit Civil të Gjykatës së
Kasacionit.
18. Sipas këtij Kolegji, neni 314 të K.Pr.Civile, parashikon se interpretimi dhe sqarimi i
vendimit bëhet nga gjykata, kur ky i fundit është i errët dhe kërkohet nga palët. Në
interpretim të kësaj dispozite, një vendim i dhënë nga gjykata është i erret kur në të
(veçanërisht në pjesën urdhëruese) janë përdorur shprehje të paqarta, me dykuptimte,
që nuk zbërthejnë mirë qëllimin e gjykatës në momentin e dhënies së vendimit ose që
mund të lënë shteg për interpretime të ndryshme në fazën e ekzekutimit. Për të bërë
sqarimin dhe interpretimin e vendimit është e domosdoshme të zbatohen jo vetëm
rregullat dhe interpretimet juridike, por edhe ato logjike.
19. Për të garantuar që interpretimi dhe sqarimi i një vendimi gjyqësor të bëhet në
përputhje të plotë me qëllimin dhe bindjen e brendshme të gjykatës në momentin e
shpalljes se vendimit është e domosdoshme të zbatohen në mënyrë kumulative disa
kushte që përcakton neni 314 i K.Pr.Civile:
- së pari, kërkesa për sqarim dhe interpretim i një vendimi gjyqësor të shqyrtohet nga
gjykata që ka dhënë vendimin përfundimtar (mundësisht nga po ai trup gjykues);
- së dyti, kërkesa të bëhet nga palët ndërgjyqëse dhe në prani të tyre;
- së treti, kërkesa mund të paraqitet në çdo kohë mjafton që ky vendim të mos jetë i
ekzekutuar.
20. Lidhur me kërkesën objekt gjykimi, Kolegji konstaton se ka kompetencë për sqarimin
dhe interpretimin e vendimit gjyqësor nr.1238, datë 10.11.1998, të Kolegjit Civil të
Gjykatës së Kasacionit, por me përbërje të ndryshuar të trupit gjykues, gjyqtarët që
aktualisht ushtrojnë funksionin pranë kësaj gjykate.
21. Ka rezultuar se me vendimin nr.1329, datë 29.10.1996, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë është vendosur, prishja pjesërisht e vendimit nr.124, datë
02.05.1993, të asaj gjykate, ndryshuar me vendimin nr.893, datë 04.07.1996, të
Gjykatës së Kasacionit. Anullimin e pjesshëm të urdhërit administrativ 06.11.1992
për sa i përket zgjidhjes së kontratës së të paditurës Natasha Serjani. Anullimin e
pjesshëm të kontratës së qirasë datë 12.11.1992 dhe kontratës së privatizimit të
apartamentit 2+1 në Sarandë dhe në emër për llogari të Margaritës një dhomë në 8,
18,1,3 Sarandë, kati i parë.
22. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2912, datë 05.12.1997, ka vendosur, lënien
në fuqi të vendimit nr.1239, datë 29.10.1996, të Gjykatës së Rrethit Sarandë.
382
23. Kolegji Civil i Gjykatës së Kasacionit me vendimin nr.1238, datë 10.11.1998, ka
vendosur prishjen e vendimit nr.2912, datë 15.12.1997, të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe të vendimit nr.1329, datë 29.10.1996, të Gjykatës së Rrethit Sarandë.
Në pjesën përshkruese dhe arsyetuese të vendimit ajo gjykatë ka pranuar se nga
provat e grumbulluara në dosjen gjyqësore ekziston një kontradiktë e pasheshuar nga
gjykatat nëse motra e të paditurit Margarita Serjani, ka qenë apo e shtruar në
spitalin psikiatrik në Elbasan apo ka qenë me raport të përkohshëm në Sarandë,
Vlorë etj. Po kështu duhet saktësuar pretendimi i bërë nga paditësi në seancë
gjyqësore pranë Gjykatës së Kasacionit se Margarita ka vdekur. Një moment kyç që
duhet sqaruar dhe që është pretenduar është fakti, se sipas kërkesave të nenit 494/a të
K.Pr.Civile, provat e reja apo rrethanat e paraqitura nga palët gjatë shqyrtimit të
parë. Për sqarimin e këtij momenti thelbësor për çështjen në fjalë mund dhe duhet të
zgjerohet hetimi gjyqësor.
24. Pas kthimit të çështjes për rigjykim Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.4,
datë 01.06.1999 ka vendosur, pranimin e kërkesë padisë së paditësit Thoma
Kumaraku ngritur kundër të paditurës Natasha Serjani me objekt: rishikimin e
vendimit nr.124, datë 04.07.1993, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, ndryshuar
me vendimin nr.893, datë 04.07.1996, të Gjykatës së Kasacionit, duke lënë në fuqi
vendimin e Këshillit të Bashkisë Sarandë datë 06.11.1992.
25. Bazuar dhe në vendimin sa sipër Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë në çështjen
civile me palë ndërgjyqëse: Paditës Thoma Kumaraku, e paditur Natasha Serjani,
Margarita Serjani, Enti Kombëtar i Banesave dhe Bashkia e Qytetit Sarandë, me
objekt: deklarimin e pavlefshëm të kontratës së shitblerjes nr.2062 rep., datë
30.08.1996 dhe kontratës së shitblerjes nr.2061 rep.,datë 30.08.1996. Fshirjen e
regjistrimit hipotekor të kontratave të mësipërme, me vendimin nr.650, datë
23.12.1999, ka vendosur: Pranimin e padisë së paditësit Thoma Kumaraku.
Deklarimin e pavlefshëm të kontratës së shitblerjes nr.2062 rep., datë 30.08.1996 dhe
kontratës së shitblerjes nr.2061 rep., datë 30.08.1996, duke urdhëruar njëkohësisht
fshirjen e regjistrimit hipotekor të kontratave të mësipërme. Ky vendim ka marrë
formë të prerë me shpallje me datë 23.01.2000.
26. Për sa sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se kërkohet të sqarohet dhe
interpretohet vendimi nr.1238, datë 10.11.1998, i dhënë nga Kolegji Civil i Gjykatës
së Kasacionit me të cilin është vendosur prishja e vendimit nr.2912, datë 15.12.1997,
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.1329, datë 29.10.1996, të Gjykatës së
Rrethit Sarandë.
27. Pavarësisht se në dispozitivin e vendimit ai Kolegji nuk është shprehur për kthimin e
çështjes për rigjykim në gjykatën e apelit, në pjesën përshkruese dhe arsyetuese të
vendimit ka pranuar se vendimet e gjykatave janë rrjedhojë e zbatimit të gabuar të
ligjit dhe për pasojë çështja duhet të dërgohet për rigjykim në Gjykatën e Apelit
Gjirokastër.
28. Referuar kërkesës për interpretimin dhe sqarimin e këtij vendimi, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë konstaton se ajo kërkesë është bërë për një vendim, i cili tashmë i
ka prodhuar pasojat juridike për shkak se mbi bazën e atij vendimi çështja është
rishqyrtuar në Gjykatën e Apelit Gjirokastër, duke disponuar ajo gjykatë me vendimin
nr.4, datë 01.06.1999. Në të tilla rrethana kërkesa për sqarimin dhe interpretimin e
vendimit konsiderohet së është e pabazuar në ligj.
383
29. Lidhur me kërkesën për interpretimin dhe sqarimin e vendimeve nr.04, datë
01.06.1999, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër si dhe të vendimit nr.650, datë
23.12.1999, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë (pasojat që rrjedhin nga këto
vendime) si vendime të dhëna më pas, Kolegji konstaton mungesën e kompetencës
lëndore, pasi kërkuesja duhej ti drejtohej gjykatave që kanë dhënë vendimet sa sipër.
30. Përfundimisht, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se kërkesa e
bërë nga kërkuesja Natasha Rombola për sqarimin dhe interpretimin e vendimit
nr.1238, datë 10.11.1998, të Kolegjit Civil të Gjykatës së Kasacionit duhet rrëzuar si e
pabazuar në ligjin procedural nenin 314 të Kodit të Procedurës Civile.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 314 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Rrëzimin e kërkesës për sqarimin dhe interpretim të vendimit nr.1238, datë
10.11.1998, të Gjykatës së Kasacionit, të bërë nga kërkuesja Natasha Rombola.
Tiranë, më 28.10.2015
384
Nr. 00-2015-3660 i Vendimit (454)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS I K/PADITËS: JETNOR (ALEKS) MANÇELLARI.

I PADITUR K/PADITËS: PANDELI LLUKMANI.
I PADITUR: JULIAN AHMETAJ.
OBJEKT I PADISË:
Detyrimin e të paditurve të paguajnë detyrimin kontraktor
të parashikuar nga kontrata e huasë datë 05.12.2008,
me nr.1127 rep. nr.986/1 kol. lidhur përpara noteres Blerina Kodra
dhe konkretisht shumat prej :
1) 460.000 (katërqintegjashtëdhjetë mijë) lekë.
2) 3.000.000 (tremilion ) lekë.
3) 3.500.000 (tremilion e pesëqint mijë) lekë.
Detyrimin për të paguar interesat e munguara për shumat e mësipërme
sipas kursit aktual të bankave.
Vënien e sekuestros konservative mbi pronën apartament banimi
më numër pasurie 1/244 ndodhur në Zonën Kadastrale 8581,
në emër të të paditurit Pandeli Llukmani.
Baza Ligjore e Padisë: Nenet 420,445,450 e vijues e 1050 e vijues të K.Civil,
nenet 202, 203, 206 e vijues.
OBJEKT I K/PADISË:
Detyrimi i paditësit të kundrapaditur të përmbushë detyrimin kontraktor
që rrjedh nga kontrata noteriale e huasë nr.1127 rep.
dhe nr.986/1 kol, datë 05.12.2008, e lidhur përpara noteres Blerina Kodra
për kalimin në pronësinë time të Frantosë (makinerisë së bluarjes së inerteve)
si dhe dorëzimin e dokumentacionit të zhdoganimit të saj.
Baza Ligjore e K/Padisë: Nenet 32/a dhe 160 të K.Pr.Civile,
nenet 419, 420, 422, 659, 662, 690, 693 të Kodit Civil,
Kontrata noteriale e huasë nr.1127 rep. nr.986/1 kol, datë 05.12.2008,
e noteres Blerina Kodra.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendim nr.1355-880, datë 26.11.2010,

ka vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë. Detyrimin e te paditurit
kundrapaditës Pandeli Llukmani dhe te paditurit Julian Mahmutaj ti shlyejnë
385
detyrimin prej 6 960 000 (gjashte milion e nëntëqind e gjashtëdhjetë mije)
lekë, rrjedhur nga kontrata e huase nr.1127 rep, nr.986/1 kol, date 05.12.2008,
ndaj paditësit te kundrapaditur Jetnor (Aleks) Mancellari.- Rrëzimin e kërkesë
padisë për kërkimin e paditësit te kundrapaditur Jetnor (Aleks) Mancellari për
detyrimin e të paditurit kundrapaditës Pandeli Llukmani dhe te paditurit Julian
Mahmutaj për pagimin e interesave te munguara, si te pabazuar.- Rrezimin e
kundër padisë se ngritur nga i padituri kundrapadites Pandeli Llukmani me
objekt: Detyrimi i paditësit të kundra-paditur, të përmbushë detyrimin
kontraktor, qe rrjedh nga kontrata noteriale e huasë nr.1127 Rep, dhe nr.986/1
Kol, date 5.12.2008 e lidhur përpara noteres Blerina Kodra, për kalimin në
pronësinë time të Frantose (makinerisë se bluarjes se inerteve), si dhe
dorëzimin e dokumentacionit te zhdoganimit te saj.- Shpenzimet gjyqësore i
ngarkohen te paditurit kundrapaditës Pandeli Llukmani dhe te paditurit Julian
Mahmutaj”
Gjykata e Apelit Korçë, me vendim nr.327, datë 13.09.2011, ka vendosur:

Gjyqësor Pogradec”
Kundër vendimit nr.327, datë 13.09.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë ka

paraqitur rekurs pala e paditur/kundrapaditëse Pandeli Llukmani, me anë të të cilit
kërkon ndryshimin e vendimit nr.(1355)-880, datë 26.11.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec dhe të vendimi nr.327, datë 13.09.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë duke
vendosur pranimin e kundër-padisë dhe rrëzimin e padisë për këto arsye:
 Gjykatat gabojnë në marrjen e vendimit për rrëzimin e kundërpadisë duke barazuar
dorëzimin e dokumentit të zhdoganimit të makinerisë Frantosë me kalimin e pronësisë
dejuro të saj nga paditësi Jetnor Mancellari tek ne të paditurit Pandeli Llukmani dhe
Julian Mahmutaj. As Kodi Civil dhe as ligje të tjera të posaçme nuk e parashikojnë
kalimin e pronësisë në këtë formë.
 Dorëzimi i dokumentit të zhdoganimit nuk është formë e kalimit të pronësisë, për këtë
kërkohet një veprim juridik tjetër për kalimin e pronësisë (kontratë shitje) ose të
paktën me faturë tatimore shitje, gjë e cila nuk ka ndodhur në rastin tonë.
 De fakto makineria e Frantone është në përdorim në guroren tonë por ligjërisht ne
nuk jemi bërë ende pronarë të ligjshëm të saj e për rrjedhojë detyrimi nga
paditësi/kundërpaditur Jetnor Mancellari për kalimin e pronësisë të Frantonsë që
rrjedhë nga kontrata nr 1127 Rep, dhe nr.986/1 Kol, date 5.12.2008 nuk është
përmbushur ende sot, e për rrjedhojë detyrimi ynë për pagimin në favor të tij të
shumë prej 6960000 lekë akoma nuk është bërë i kërkueshëm nga
paditësi/kundrapaditur Jetnor Mançellari, ndërkohë që kërkimi ynë për kalimin e
pronësisë është bërë i kërkueshëm që në datë 04.12.2008.
 Kontradiktore është gjykata në vendimin objekt ankimi kur shprehet se: “padia e
paditësit të k/paditur Jetnor Mançellari duhet rrëzuar për detyrimin e të paditurit
kundrapaditës Pandeli Llukmani e të paditurit Julian Mahmutaj për pagimin e
interesave të munguara në shumën prej 459.324 lekë si e pambështetur në ligj mbasi
sipas nenit 492 të K.Civil kur detyrimet janë në para dhe kur debitori ësht ënë vonesë
debitori nuk paguan kamatë (interes)”. Kjo është alogjike, pasi ndërkohë që shprehet
se paditësi i k/paditur e ka përmbushur detyrimin e tij që rrjedh nga kontrata nr 1127
Rep, dhe nr.986/1 Kol, date 5.12.2008 nga ana tjetër e rrëzon duke pranuar faktin se
po paditësi i k/paditur është në vonesë në përmbushjen e detyrimit të tij.
386
 Detyrimi që ne i kemi paditësi të k/paditur Jetnor Mancellari akoma nuk është bërë i
kërkueshëm e për pasojë ai nuk legjitimohet në kërkimin objekt kërkesë padie,
ndërkohë që nga provat e paraqitura dhe të administruara gjatë gjykimit u provua
plotësisht se ne e kemi përmbushur detyrimin tonë për pagimin e shumës prej
1.700.000 lekë.

VËREN
Se vendimi nr.327, datë 13.09.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë është marrë jo në
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se: Paditësi i kundrapaditur Jetnor

Mançellari, i padituri kundrapaditës Pandeli Llukmani dhe i padituri Julian Mahmutaj kanë
nënshkruara para noteres kontratën e huasë nr.1127 rep nr.986/1 datë 5.12.2008 me anë të të
cilës kanë rënë dakord që i padituri kudrapaditës Pandeli Llukmani dhe i padituri Julian
Mahmutaj t’i paguajnë paditësit të kundrapaditur Jetnor Mancellari shumën e marrë borxh
nga një marrëveshje e mëparshme bashkëinvestimi në afatet si më poshtë:
-Brenda datës 5.12.2008 do ti japain z. J. Mancellari shuma 1.700.000 lekë dhe në
datën 30.12.2008 do ti jepet nga shuma prej 460.000 leke:
-Më datë 29.11.2009 do të shlyhej shuma 3.000.000lekë
-Më datë 30.11.2009 do të shlyhej shuma 3.500.000 lekë.
Gjithashtu, në bazë të kontratës së huasë nr.1127 rep nr.986/1, datë 5.12.2008
paditësi/kundrapaditur Jetnor Macellari duhet të kalojë në pronësi të të
paditurit/kundrapaditës Pandeli Llukmani dhe të paditurit Julian Mahmutaj dy objekte të
privatizuara nga AKP-ja dhe të regjistruara në Hipotekë me nr.714/1 dhe 714/2, si dhe do të
kalojë dokumentet e zhdoganimit të Frantos (makineri bluarje inertesh) duke bërë kalimin e
pronësisë.
Paditësi Jetnor Macellari me pretendimin se nga të paditurit Pandeli Llukmani dhe
Julian Mahmuataj nuk është bërë përmbushja e detyrimeve kontraktuale i është drejtuar
gjykatës me kërkesë padinë objekt gjykimi.
Gjatë gjykimit, i Padituri Pandeli Llukmani ka paraqitur kundrapadi me anë të të cilës
kërkon përmbushjen e detyrimit që rrjedh nga kontrata e huasë nr.1127 rep nr.986/1 datë
5.12.2008 për kalimin e dokumentave të zhdoganimit dhe pronësinë e mankinerisë Frantos
nga pala paditëse Jetnor Mancellari.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendim nr.1355-880, datë 26.11.2010, ka
vendosur; “Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë. Detyrimin e të paditurit kundrapaditës
Pandeli Llukmani dhe të paditurit Julian Mahmutaj t’i shlyejnë detyrimin prej 6.960.000
(gjashtë milion e nëntëqind e gjashtëdhjetë mije) lekë, rrjedhur nga kontrata e huasë nr.1127
rep, nr.986/1 kol, datë 05.12.2008, ndaj paditësit të kundrapaditur Jetnor (Aleks)
Mancellari.- Rrëzimin e kërkesë padisë për kërkimin e paditësit të kundrapaditur Jetnor
(Aleks) Mancellari për detyrimin e të paditurit kundrapaditës Pandeli Llukmani dhe të
paditurit Julian Mahmutaj për pagimin e interesave te munguara, si të pabazuar.
387
- Rrëzimin e kundër padisë se ngritur nga i padituri kundrapaditës Pandeli Llukmani
me objekt: Detyrimi i paditësit te kundra-paditur, të përmbushë detyrimin kontraktor, që
rrjedh nga kontrata noteriale e huasë nr.1127 Rep, dhe nr.986/1 Kol, datë 5.12.2008 e lidhur
përpara noteres Blerina Kodra, për kalimin në pronësinë time të Frantose (makinerisë së
bluarjes se inerteve), si dhe dorëzimin e dokumentacionit të zhdoganimit te saj.- Shpenzimet
gjyqësore i ngarkohen te paditurit kundrapaditës Pandeli Llukmani dhe të paditurit Julian
Mahmutaj”
Gjykata arsyeton se “...nga ana e paditësit/të kundrapaditur Jetnor (Aleks)
Mancellari është plotësuar një nga kushtet e kontratës së huasë nr.1127 Rep, dhe nr.986/1
Kol, date 5.12.2008 ajo e dorëzimit të dokumenteve të zhdoganimit të Frantose.. e për
rrjedhojë duhet pranuar pjesërisht kërkesë padia e tij... Padia.. duhet të rrëzohet për
detyrimin e të paditurit/kundrapaditës Pandeli Llukmani e të paditurit Julian Mahmutaj për
pagimin e interesave të munguara në shumën prej 459.324 lekë si e pambështetur në li gj
mbasi sipas nenit 492 të K.Civil kur detyrimet janë në para dhe kur kreditori është në vonesë,
debitori nuk paguan kamatë(interes)... Meqenëse paditës/kundrapaditur Jetnor (Aleks)
Mancellari më datë 8.11.2010 plotësoi kushtin e sipërcituar, gjykata arrin në përfundimin se
kundrapadia... mbetet pa objekt dhe si e tillë duhet të rrëzohet...”
Gjykata e Apelit Korcë, me vendim nr.327, datë 13.09.2011, ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.880, datë 26.11.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec”.
Gjykata arsyeton se “...në kundërshtim me sa pretendohet në ankim rezulton se
paditësi Jetnor Mancellari ka bërë kalimin e pjesës takuese të tij të paluajtshme në favor të të
paditurve Pandeli Llukmani dhe Julian Mahmutaj, çka rezulton nga kartela e pasurisë së
paluajtshme duke u plotësuar një nga kushtet e kontratës, po kështu me paraqitjen e
kontratës doganore nr.R-376 datë 14.01.2005 paditësi Jetnor Mancellari ka vërtetuar
zhdoganimin e Frantose dhe dorëzimin e këtyre dokumenteve tek të paditurit duke plotësuar
në këtë mënyrë një nga pikat e tjera të marrëveshjes... Dhe përsa i takon shkakut të
parashtruar në kërkesën ankimore nga paditësi Jetnor Manacellari për interpretim të gabuar
nga gjykata të nenit 492 të K.Civil gjykata e apelit e gjen të pabazuar...”
Kundër vendimit nr.327, datë 13.09.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë ka paraqitur
rekurs pala e paditur/kundrapaditëse Pandeli Llukmani me anë të të cilit kërkon ndryshimin
e vendimit nr.(1355)-880, datë 26.11.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe të
vendimit nr.327, datë 13.09.2011 të Gjykatës së Apelit Korçë duke vendosur pranimin e
kundrapadisë dhe rrëzimin e padisë.
Nenet 420,445,450 419, 420, 422, 659,662,690,693 e vijues e 1050 e vijues;

Nenet 32/a dhe 160, 202, 203, 206 të K.Pr.Civile,
Kontrata noteriale e huasë nr.1127 rep. nr.986/1 kol, datë 05.12.2008 e noteres
Blerina Kodra.
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga palët përbëjnë shkaqe ligjore

në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e vendimit
nr.327, datë 13.09.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë
388
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të
prishet e çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Sipas parimeve dhe normave të ligjit tonë procedural civil, gjykata e apelit vihet në
lëvizje mbi ankimin e palëve ndërgjyqëse. Megjithatë, pavarësisht nëse është ngritur në
ankim, është detyrim thelbësor i asaj gjykate që, edhe kryesisht, nëse konstaton e vlerëson se
gjendet përpara njërit prej rasteve të parashikuara shprehimisht në nenin 467 të K.Pr.Civile, të
vendosë prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për
rigjykim.
Nëse zbatimi i gabuar i ligjit material apo edhe atij procedurial nga gjykata e shkallës
së parë nuk lidhet me një nga rastet e parashikuara shprehimisht në këtë dispozitë, gjykata e
apelit ka detyrimin që të zgjidhë vetë çështjen e të vendosë sipas shkronjave “a”, “b” dhe “c”
të nenit 466 të K.Pr.Civile. Në këto raste, nëse për t’i dhënë përgjigje shkaqeve të ngritura në
ankim dhe për zgjidhjen e çështjes, gjykata e apelit çmon se është e nevojshme kryerja e një
hetimi gjyqësor të plotë e të gjithanshëm, ajo gjykatë ka të drejtën e detyrimin të përsërisë
tërësisht apo pjesërisht hetimin gjyqësor sipas nenit 465 të K.Pr.Civile (vendimi nr.160, datë
06.04.2010, i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë).
Në çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Korcë ka arsyetuar se në kundërshtim
me sa pretendohet në ankim rezulton se paditësi Jetnor Mancellari ka bërë kalimin e pjesës
takuese të tij të paluajtshme në favor të të paditurve Pandeli Llukmani dhe Julian Mahmutaj,
cka rezulton nga kartela e pasurisë së paluajtshme duke u plotësuar një nga kushtet e
kontratës, po kështu me paraqitjen e kontratës doganore nr.R-376 datë 14.01.2005 paditësi
Jetnor Mancellari ka vërtetuar zhdoganimin e Frantose dhe dorëzimin e këtyre dokumenteve
tek të paditurit duke plotësuar në këtë mënyrë një nga pikat e tjera të marrëveshjes... Dhe
përsa i takon shkakut të parashtruar në kërkesën ankimore nga paditësi Jetnor Manacellari
për interpretim të gabuar nga gjykata të nenit 492 të K.Civil gjykata e apelit e gjen të
pabazuar...”
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se hetimi i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes
në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile) është parim themeltar i gjykimit civil dhe
përbën një detyrim për gjykatat në të gjitha shkallët e gjykimit. Gjykatat e shkallës së parë
dhe ato të apelit janë gjykata të faktit dhe të ligjit, në ndryshim nga Gjykata e Lartë, e cila
është gjykatë ligji. Duke qënë të tilla, në gjykimin në shkallë të parë dhe në apel nuk ka asnjë
pengesë, madje është detyrim, që gjykata të lejojë palët të paraqesin kërkimet e prapësimet,
provat ku i mbështetin ato dhe të arrijnë në përfundimet përkatëse për zgjidhjen e çështjes,
duke çmuar e vlerësuar provat sipas ligjit që është i zbatueshëm për gjykatën.
Në ndryshim nga dy gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë ka për objekt vetëm
zbatimin e ligjit material e procedurial nga ana e tyre, por pa patur të drejtën të zhvillojë
hetimin gjyqësor në drejtim të marrjes së provave, apo vlerësimit e çmimit të atyre që janë
vënë në bisedim nga gjykatat më të ulëta.
Megjithatë, rastin kur hetimi gjyqësor nuk ka qënë i plotë dhe i gjithanshëm, gjë që në
thelb përbën një shkelje proceduriale, ligjvënësi nuk e ka parashikuar si një nga shkaqet që,
sipas nenit 467 të K.Pr.Civile, i jep të drejtën gjykatës së apelit të kthejë çështjen për
rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë. Gjykata e apelit, njësoj si ajo e shkallës së parë,
është gjykatë fakti e ligji, prandaj mund të përsërisë, pra edhe të “plotësojë” vetë hetimin
gjyqësor të mangët të gjykatës së shkallës së parë, pa qënë e kufizuar në hetim në drejtim të
zbatimit të ligjit dhe të vlerësimit e çmuarjes së provave, me përjashtim të rrethanës sipas
shkronjës “ë” të nenit 467 të K.Pr.Civile (vendimi nr.160, datë 06.04.2010 i Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë).
Në çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Korcë nuk ka hetuar në lidhje me
deklaratën noteriale me nr.2593 rep, nr.1092 kol datë 05.12.2006 nga ku rezulton se “...u
konkludua se marrëveshja e realizoi qëllimin e saj, ndërtimin e gurores. Aktualisht kërkohet
389
të rregullohet juridikisht marrëdhënia midis ortakëve duke krijuar një shoqëri të re, të
zgjidhen detyrimet me të tretët dhe për vënien në eficencë të gurores për të ardhmen...”, po
kështu kjo gjykatë nuk ka hetuar edhe në lidhje me Vendimin e Asamblesë së ortakëve të
Shoqërisë Fisniku sh.p.k, nr.2752 rep, nr.1206 kol datë 31.12.2006, si edhe Vendimin e
Asamblesë së ortakëve të Shoqërisë Fisniku sh.p.k, nr.2753 rep, nr.1207kol datë 31.12.2006
ku është vendosur : “...Të bëhet nga ekspertet kontabël e mekanik të licensuar e njohur nga
gjykata, të vërtetimit të faktit të kapitalit të bashkëinvestuar nga palët, për ngritjen e vënien
në punë të impjantit të inerteve “Gurore”....”. Rezulton nga Lista e inventarit të Makinerive
të impiantit të Inerteve Gurore, se gurorja në fjalë është pronë e shoqërisë “Fisniku”, sh.p.k
Të gjitha këto prova shkresore nuk janë hetuar në mënyrë të plotë dhe të gjithanshme nga ana
e gjykatës së Apelit e cila kishte detyrimin që në rast se hetimi ka qenë i paplotë ajoduhet të
ricelte hetimin gjyqësor.
Ndërkohë që kryerja e veprimeve të tilla, që do të plotësonin hetimin gjyqësor tashmë
të zhvilluar nga gjykata e shkallës së parë, janë veprime të cilat përfshihen në të drejtën e
njëkohësisht detyrimin e gjykatës së apelit për përsëritje të pjesshme të hetimit gjyqësor (neni
465 i K.Pr.Civile). Veprime të tilla hetimore, sikurse janë pranuar edhe gjërësisht nga
praktika gjyqësore, si rregull, mund e duhet të realizohen nga gjykata e apelit, kur janë të
nevojshme për zgjidhjen e çështjes, në respekt të nenit 14 të K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së lartë vlerëson se në rast se Gurorja ka qenë objekti dhe
qëllimi i një shoqërie të thejshtë ndërmjet palëve ndërgjyqëse apo është kaluar në pronësi të
shoqërisë Fisniku shpk.
Në dallim nga gjykata e apelit, Gjykata e Lartë, edhe nëse arrin në përfundimin se
hetimi gjyqësor nuk është i plotë dhe i gjithanshëm, ka të drejtën vetëm të prishë vendimin e
gjykatës më të ulët dhe të kthejë çështjen për rishqyrtim duke i caktuar edhe detyrat
përkatëse. Gjykata e Lartë nuk mund të përsërisë vetë tërësisht a pjesërisht hetimin gjyqësor,
për shkakun e thjeshtë se, duke qënë vetëm gjykatë ligji, nuk i lejohet të marrë prova të reja
apo të lejojë palët të debatojnë mbi provat, duke hetuar e çmuar ndryshe provat e debatuara
në gjykimin në apel e shkallë të parë (vendimi nr.160, datë 06.04.2010 i Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë).
Në rekursin e palës së paditur ngrihen edhe pretendime që lidhen zgjidhjen në themel
të çështjes, për të cilat, në rigjykim, duhet të shprehet në mënyrë ezauruese gjykata e apelit,
duke çmuar ajo vetë mbi nevojën dhe shkallën e përsëritjes së hetimit gjyqësor në funksion të
dhënies përgjigje mbi shkaqet që ngrihen në ankimin e palës paditëse.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “c” të nenit 485 të Kodit
të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.327, datë 13.09.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 28.10.2015
390
MENDIM PAKICE
1. Unë, gjyqtari në pakicë Admir Thanza, lidhur me çështjen civile nr.11227-00754-00-
2012 i Regj. Themeltar, kam mendimin se rekursi i paraqitur nga pala e
paditur/kundrapaditëse Pandeli Llukmani, nuk përmban shkaqe nga ato të
vendimin nr.327, datë 13.09.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë që ka lënë në fuqi
vendimin nr.(1355)-880, datë 26.11.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec.
2. Vendimi i shumicës që ka vendosur prishjen e vendimit nr.327, datë 13.09.2011, të
Gjykatës së Apelit Korçë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me
tjetër trup gjykues, vlerësoj se është në marrë në zbatim të gabuar të ligjit.
3. Referuar materialeve të çështjes rezulton se paditësi i kundrapaditur Jetnor
Mançellari, i padituri kundrapaditës Pandeli Llukmani dhe i padituri Julian Mahmutaj
kanë nënshkruara para noteres kontratën e huasë nr.1127 rep nr.986/1 datë 5.12.2008
me anë të të cilës kanë rënë dakord që i padituri kundrapaditës Pandeli Llukmani dhe i
padituri Julian Mahmutaj t’i paguajnë paditësit të kundrapaditur Jetnor Mancellari
shumën e marrë borxh nga një marrëveshje e mëparshme bashkë investimi në afatet si
më poshtë:
-Brenda datës 5.12.2008 do t’i japin z. J. Mancellari shuma 1.700.000 lekë dhe në
datën 30.12.2008 do t’i jepet nga shuma prej 460.000 leke:
4. Gjithashtu, në bazë të kontratës së huasë nr.1127 rep nr.986/1, datë 5.12.2008
paditësi/kundrapaditur Jetnor Mancellari duhet të kalojë në pronësi të të
paditurit/kundrapaditës Pandeli Llukmani dhe të paditurit Julian Mahmutaj dy objekte
të privatizuara nga AKP-ja dhe të regjistruara në Hipotekë me nr.714/1 dhe 714/2, si
dhe do të kalojë dokumentet e zhdoganimit të Frantos (makineri bluarje inertesh) duke
bërë kalimin e pronësisë.
5. Paditësi Jetnor Mancellari me pretendimin se nga të paditurit Pandeli Llukmani dhe
Julian Mahmuataj nuk është bërë përmbushja e detyrimeve kontraktuale i është
drejtuar gjykatës me kërkesë padinë objekt gjykimi.
6. Gjatë gjykimit, i padituri Pandeli Llukmani ka paraqitur kundërpadi me anë të të cilës
kërkon përmbushjen e detyrimit që rrjedh nga kontrata e huasë nr.1127 rep nr.986/1
datë 5.12.2008 për kalimin e dokumentave të zhdoganimit dhe pronësinë e makinerisë
Frantos nga pala paditëse Jetnor Mancellari.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendim nr.1355-880, datë 26.11.2010,
ka vendosur: “Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.- Detyrimin e te paditurit
kundrapaditës Pandeli Llukmani dhe te paditurit Julian Mahmutaj t’i shlyejnë
detyrimin prej 6 960 000 (gjashte milion e nëntëqind e gjashtëdhjetë mije) lekë,
rrjedhur nga kontrata e huase nr.1127 rep, nr.986/1 kol, date 05.12.2008, ndaj
paditësit te kundrapaditur Jetnor (Aleks) Mancellari.- Rrëzimin e kërkesë padisë për
kërkimin e paditësit te kundrapaditur Jetnor (Aleks) Mancellari për detyrimin e të
paditurit kundrapaditës Pandeli Llukmani dhe te paditurit Julian Mahmutaj për
pagimin e interesave te munguara, si te pabazuar.- Rrezimin e kundër padisë se
ngritur nga i padituri kundrapaditës Pandeli Llukmani me objekt: Detyrimi i paditësit
të kundra-paditur, të përmbushë detyrimin kontraktor, qe rrjedh nga kontrata
noteriale e huasë nr.1127 Rep, dhe nr.986/1 Kol, date 5.12.2008 e lidhur përpara
noteres Blerina Kodra, për kalimin në pronësinë time të Frantose (makinerisë se
391
bluarjes se inerteve), si dhe dorëzimin e dokumentacionit te zhdoganimit te saj.-
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen te paditurit kundrapaditës Pandeli Llukmani dhe te
paditurit Julian Mahmutaj”
8. Gjykata e Apelit Korçë, me vendim nr.327, datë 13.09.2011, ka vendosur:
Pogradec”
9. Kundër vendimit nr.327, datë 13.09.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë ka
paraqitur rekurs pala e paditur/kundrapaditëse Pandeli Llukmani, me anë të të
cilit kërkon ndryshimin e vendimit nr.(1355)-880, datë 26.11.2010, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe të vendimi nr.327, datë 13.09.2011, të Gjykatës së
Apelit Korçë duke vendosur pranimin e kundër-padisë dhe rrëzimin e padisë, me
shkaqet e paraqitura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
10. Shumica në vendimin e saj ka vlerësuar se në rekursi i paraqitur nga pala e
paditur/kundrapaditëse Pandeli Llukmani përmban shkaqe ligjore në kuptim të
Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e vendimi nr.327,
datë 13.09.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë.
11. Nga ana e shumicës është konkluduar se vendimi i gjykatës së apelit është rezultat i
një hetimi të pamjaftueshëm, prandaj çështja duhet të kthehet për rigjykim. Shumica
arsyeton se : “...omissis... Gjykata e Apelit Korcë nuk ka hetuar në lidhje me
deklaratën noteriale me nr.2593 rep, nr.1092 kol datë 05.12.2006 nga ku rezulton se
“...u konkludua se marrëveshja e realizoi qëllimin e saj, ndërtimin e gurores.
Aktualisht kërkohet të rregullohet juridikisht marrëdhënia midis ortakëve duke
krijuar një shoqëri të re, të zgjidhen detyrimet me të tretët dhe për vënien në eficencë
të gurores për të ardhmen...”, po kështu kjo gjykatë nuk ka hetuar edhe në lidhje me
Vendimin e Asamblesë së ortakëve të Shoqërisë Fisniku sh.p.k, nr.2752 rep, nr.1206
kol datë 31.12.2006, si edhe Vendimin e Asamblesë së ortakëve të Shoqërisë Fisniku
sh.p.k, nr.2753 rep, nr.1207kol datë 31.12.2006 ku është vendosur : “...Të bëhet nga
ekspertet kontabël e mekanik të licensuar e njohur nga gjykata, të vërtetimit të faktit
të kapitalit të bashkëinvestuar nga palët, për ngritjen e vënien në punë të impjantit të
inerteve “Gurore”....”. Rezulton nga Lista e inventarit të Makinerive të impiantit të
Inerteve Gurore, se gurorja në fjalë është pronë e shoqërisë “Fisniku”, sh.p.k Të
gjitha këto prova shkresore nuk janë hetuar në mënyrë të plotë dhe të gjithanshme
nga ana e gjykatës së Apelit e cila kishte detyrimin që në rast se hetimi ka qenë i
paplotë ajoduhet të ricelte hetimin gjyqësor.(...)”.
12. Si pakicë duke ju referuar shkaqeve të ankimit kam mendimin se kanë të bëjnë me
vlerësimin e provave dhe çmoj se janë jashtë objektit të gjykimit të Gjykatës së Lartë.
13. Gjithashtu duke ju referuar hetimit gjyqësor të zhvilluar nga gjykata e faktit kam
mendimin se ai është i plotë dhe i gjithanshëm dhe si i tillë rrjedhimisht ka çuar
gjykatat në dhënien e një vendimi të drejtë ligjërisht dhe të bazuar në prova.
14. Në vija të përgjithshme gjykatat lidhur me pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë dhe
rrëzimin e kundrapadisë kanë arsyetuar se nga ana e palës paditëse Jetnor Mancellari
është bërë kalimi i pjesës takuese të tij të paluajtshme në favor të palës së paditur
Pandeli Llukmani dhe Julian Ahmetaj.Ky fakt rezulton i provuar nga kartela e
pasurisë së paluajtshme. Në këto kushte është plotësuar njëri nga kushtet e kontratës.
Gjithashtu me paraqitjen e kontratës doganore nr.R-376 datë 14.01.2005 paditësi
Jetnor Mancellari ka vërtetuar zhdoganimin e Frantose dhe dorëzimin e këtyre
dokumenteve tek të paditurit duke plotësuar në këtë mënyrë një nga pikën tjetër të
marrëveshjes së lidhur ndërmjet tyre.
392
15. Si pakicë konstatoj se kontrata nr.1127 rep, nr.986/1 kol, date 05.12.2008 është
emërtuar nga palët si një kontratë huaje, por që kushtëzohet nga një marrëveshje e
mëparshme bashkëinvestimi.
16. Referuar kushteve të kontratës së huasë që ajo të zbatohet duhet që
paditësi/kundrapaditur Jetnor Macellari duhet të kalojë në pronësi të të
paditurit/kundrapaditës Pandeli Llukmani dhe të paditurit Julian Mahmutaj dy objekte
të privatizuara nga AKP-ja dhe të regjistruara në Hipotekë me nr.714/1 dhe 714/2, si
dhe do të kalojë dokumentet e zhdoganimit të Frantos (makineri bluarje inertesh) duke
bërë kalimin e pronësisë.
17. Siç shihet nga sa u trajtua më lart, kjo kontratë kushtëzohet nga një kontratë e
mëparshme shitje, ku pala paditëse/kundrapaditur Jetnor Macellari është në cilësinë e
palës shitëse dhe ajo e paditur/kundrapaditëse në cilësinë e palës blerëse.
18. Kam mendimin si pakicë se lidhur me detyrimet e palës shitëse lidhur me pasuri të
luajtshme, kjo e fundit është plotësisht në kushtet e plotësimit të detyrimeve të saj
ligjore që rrjedhin nga kontrata e shitjes dhe të përcaktuara nga vetë palët ne kontratë.
19. Konkretisht sipas nenit 710 dhe 713 të K.Civil parashikohet se:
Neni 710- Detyrime të shitësit në shitjen e pasurisë së luajtshme.
“Detyrimet kryesore të shitësit janë:
1) t'i dorëzojë sendin blerësit;
2) kur fitimi i pronësisë mbi sendin, ose i të drejtave reale mbi të, nuk është pasojë e
menjëhershme e kontratës, duhet të dorëzojë të gjitha dokumentet përkatëse për
fitimin e pronësisë së tyre, sipas kushteve të parashikuara nga kontrata apo nga ligji;.
(...)”,
Neni 713- “Kur shitësi detyrohet të lëshojë dokumentet lidhur me sendet, ato lëshohen
në kohën, në vendin dhe në formën e parashikuar nënkontratë.(...)”.
20. Nga sa ka rezultuar në gjykim, nga ana e palës paditëse/kundrapaditur Jetnor
Macellari është bërë kalimi i dokumentave të zhdoganimit të Frantos (makineri
bluarje inertesh) dhe është dorëzuar fizikisht ajo. Po kështu duke ju referuar kartelës
së pasurisë së paluajtshme bërë kalimi i pjesëve takuese në favor të palës së paditur
Pandeli Llukmani dhe Julian Ahmetaj. Të dy këto kushte janë të përcaktuara në
kontratën e huasë dhe plotësimi i tyre sjell detyrimin e palës së paditur Pandeli
Llukmani dhe Julian Ahmetaj për pagimin e shumave sipës vlerave dhe afateve të
përcaktuara nga palët në kontratë.
21. Në këto rrethana si pakicë kam mendimin se nga gjykata e apelit është kryer një hetim
i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes, në përputhje me ligjin i parashikuar nga neni 14 i
K.Pr.Civile. Si rezultat i kësaj është përcaktuar drejt marrëdhënia juridike mes palëve
ndërgjyqëse dhe është zgjidhur drejt çështja në gjykim
22. Përfundimisht, si pakicë çmoj se me vendim nr.327, datë 13.09.2011, i Gjykatës së
Apelit Korçë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural dhe rrjedhojë e një
hetimi të plotë e të gjithanshëm dhe për këtë shkak ky vendim duhet të lihet në fuqi.
Admir Thanza
393
Nr. 00-2015-3661 i Vendimit (455)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

02393-00-2012,që u përket palëve:
PADITËS: VASIL KRISTIDHI.

E PADITUR: BKT SH.A, DEGA GJIROKASTËR.
BKT SH.A TIRANË.
FAIK SKËNDAJ, NEBAHET SKËNDAJ,
(në mungesë).
PERSONA TË TRETË: HOLTA SKËNDAJ, PIRO KRISTIDHI,
ATHINA KRISTIDHI, ANA
KRISTIDHI, (në mungesë).
OBJEKTI:
Deklarim i pavlefshëm i titullit ekzekutiv,
Kontratës së Kredisë Bankare me nr.4768 Rep.,
dhe nr.1394 Kol, datë 29.11.2007,
e lidhur midis BKT sh.a, dega Gjirokastër dhe klientit Ervin Skëndaj.
Pezullimin e veprimeve përmbarimore për vijimin e procedimit të detyrueshëm
të Urdhrit të Ekzekutimit nr.17, date 22.11.2010,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me shkresën
nr.657/457 Regjistri, datë 27.04.2011 “Paralajmërim për ekzekutim vullnetar”.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, dhe nenet 609, 610, 611, 615/a të K.Pr.Civile,
nenet 94,1031,1032, të K.Civil, nenet 1 pika 1/2, neni 2 pika 2/1
dhe pika 2/4 e kontratës së kredisë bankare
me nr.4768 rep dhe nr.1394 kol datë 29.11.2007.

vendosur:
“Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë.
Deklarimin e pavlefshmërisë së pjesshme të titullit ekzekutiv Kontratës së
Kredisë Bankre, nr.4768 rep, 1394 kol, datë 29.11.2007 duke deklaruar të
pavlefshme vetëm kontratën e Hipotekës me nr.4769 rep. nr.1395 datë
29.11.2007.
Ligjërim të masës për pezullim të veprimeve përmbarimore,
Shpenzimet gjyqësore në masën e pranuar të padisë i ngarkohen të
paditurve...”
394
“Ndryshimin e vendimit nr.294, datë 26.03.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër si më poshtë:
“Rrëzimin e kërkesë padisë.”
Kundër vendimit nr.303, datë 06.06.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka

paraqitur rekurs pala paditëse Vasil Kristidhi, nëpërmjet të cilit kërkon: Prishjen e
vendimit nr.303 datë 06.06.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, për këto shkaqe:
 Urdhri i Ekzekutimit nr.17, dt.21.01.2010, i Gjykatës së Rrethit Gjirokastër për
vënien ne Ekzekutim të detyrueshëm të Titullit Ekzekutiv me dorëzani dhe garanci
hipotekore është absolutisht i pavlefshëm edhe për arsyen se detyrimi nuk ekziston
apo ekziston në një pjesë me të vogël.
 Mbështetur në vendimin nr.52, datë 14/07/2004, të Këshillit Mbikëqyrës së Bankës së
Shqipërisë i ndryshuar “Rregullore për administrim të rrezikut të kredisë “ Që një
kontratë bankare të çohet për nxjerrjen të Urdhrit të Ekzekutimit, këstet e papaguar
sipas planit të amortizimit të detyrimit të kredisë duhet të jenë të kontabilizuar në
rubrikën 2.1 të manualit të kontabilitetit të bankës, me titull Kredi dhe paradhënie të
pa kthyera në afat për klientin...të dala me vendim të Këshillit Drejtues të BKT -së
nga fondi rezervë për të mbuluar humbjet e sipërcituara. Po ashtu, sipas nenit 5
"Klasifikimi i kredive “ të vendimit nr.52 datë 14/07/2004 të Këshillit Mbikëqyrës të
Bankës së Shqipërisë kredia duhet të ketë zbritur në kategori nr = 4 "Kredi të
Dyshimta” për shkak të numrit të kësteve të papaguara. Në rastin konkret pagesat e
kryera ishin më tepër se sa këstet e planifikuara.
 Në të njëjtën kohë, duhet të jetë ristrukturuar dy herë kredia dhe me gjithë pagesën në
përputhje me kushtet e reja, nuk ka kaluar me tepër se 550 ditë nga dita e fundit e
ristrukturimit të dytë. Në këto kushte Banka Kombëtare Tregtare sha Tiranë me
kërkesën për Lëshimin e Urdhrit të Ekzekutimit me nr 6254 dt 29.12.2009 pranë
Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër ka tejkaluar kompetencat e saj.
 Gjykata e Apelit Gjirokastër nuk ka respektuar parimin e kontradiktorialitetit, pasi
nuk ka marrë parasysh kundër-ankimin tim ndaj ankimit të ushtruar nga i padituri.
Kjo Gjykata ka marrë në analizë rrethana dhe fakte të cilat nuk janë pretenduar nga
të paditurit as gjatë gjykimit, as në ankimin e kryer nga BKT. Kjo përbën shkelje të
nenit 28 dhe 29 të K.Pr.Civile si dhe nenit 6 të po këtij Kodi.
 Gjykata e Apelit veprimet e kryera në ZVRPP mbi këtë pasuri, i quan edhe të pa
sakta, edhe të ditura nga ana e paditësit, por harron një çast të vetëm, konkretisht që
kur nënshkruheshin kontratat, nëse pronësia mbi apartamentin 29/61+1-2/3 vol2 fq
208 zona 8541 tek Kodra e Shtufit është vetëm e Vasil Piro Kristidhit, pse do të
duheshin për të nënshkruar si “Hipotekues” Piro Dhimitër Kristidhi, Athina Vasil
Kristidhi, ku në të vërtetë nuk janë bashkëpronarë me Vasil Kristidhin. Arsyeja nuk
është analizuar nëse ka qenë për të garantuar Bankën se janë “pronarë“ të pasurisë
së paluajtshme, apo do të përfitonin tjetër gjë me anën e marrëveshjes se nënshkruar
përpara noterit vullnetarisht.
 Gjykata e Apelit nuk u ndal te arsyetonte se hipoteka e Vasil Kristidhit do të
garantonte edhe një kredi tjetër, atë me nr.3354 dt 15/11/2007 për të cilën nuk e dimë
se është marrë apo jo dhe kush e ka marrë prej palës tjetër të paditur nga familja e
Faik Skëndaj
 Hetimi gjyqësor i hipotekimit të pasurisë së Vasil Kristidhit ka pasaktësi në lidhje me
pronarin e sendit të lënë në Hipotekë si dhe kontrata e hipotekimit nuk është
regjistruar. Gjykata e Apelit edhe ajo e Shkallës së Parë nuk u ndalën në hetimin e
mënyrës se hartimit të kontratës së kredisë dhe përse nuk u përpilua kjo kontratë
395
kredie nga Banka Kombëtare Tregtare por u lejua të hartohej nga noterja Firdes
Shuli në Zyre Noteriale.
 Gjykata e Apelit është munduar tù referohet dispozitave të dorëzanisë duke e
ngatërruar hipotekën me dorëzaninë. Paditësi si Dorëzanës nuk është person çfarëdo,
por pronar i sendit të lënë ne Hipotekë me kontratë hipotekimi.
 Gjykata e Apelit dhe ajo e Shkallës së Parë nuk u shprehen me vendim për statusin në
Regjistrin e Kredive në Bankën e Shqipërisë të kredimarrësit Ervin Faik Skëndaj,
sikurse nuk u shprehën as për paditësin Vasil Piro Kristidhi si dhe dorëzanësit e tjerë.
 Gjykata ka vepruar në kundërshtim me nenin 6 të Kodit të Procedurës Civile duke
mos u shprehur për gjithçka që është kërkuar për zgjidhjen e mosmarrëveshjes.
Gjykata e shkallës së parë veproi në kundërshtim me nenin 18 të Kodit të Procedurës
Civile duke e anashkaluar kontradiktorialitetin në shqyrtim gjyqësor dhe duke mos
dëgjuar edhe arsyetimet e Bankës së Shqipërisë , Departamenti i Mbikëqyrjes;
 Trupi gjykues i Gjykatës së Apelit gjykoi njëkohësisht këtë mosmarrëveshje edhe si
çështje penale në ngarkim të Faik Skendaj dhe Holta Skendaj duke lënë në fuqi
vendimin e shkallës së parë, atë të deklarimit fajtor me vendimin nr.94,
dt.16/06/2012. Në kuptim të nenit 70 të Kodit Procedurës Penale kjo provë e
detyronte Gjykatën e Apelit për shqyrtimin e pasojave civile të veprës penale.
 Po ashtu, Gjykata e Apelit nuk e konsideroi drejt faktin që Banka Kombëtarë Tregtare
si përfituese e Siguracionit të jetës së kredimarrësit të kërkonte dhe të hetonte mbi
vlerën e përfituar apo jo nga transaksioni i kryer prej shoqërisë së sigurimit të jetës
në Bankën Kombëtarë Tregtare sh.a.
 Akti noterial i shitblerjes së pasurisë është regjistruar në seksionin e të kartelës së
pasurisë së paluajtshme që është seksioni i hipotekave të blerjes së pasurisë me
kontrata shitje. Ndërkohë kontrata e kredisë kishte për objekt blerjen e një shtëpie me
anë të një kontrate porosie. Objekti në rastin konkret është një send i ardhshëm dhe
mungesa e apartamentit për të cilin është marrë kredia (apartament me sipërfaqe
121.8 m2) ka sjellë pavlefshmërinë e kontratës së kredisë.
 Përpara se të merret vendimin Gjykata e Apelit Gjirokastër nuk kërkoi shpjegime dhe
nuk shpreh rreth Urdhrit të K/Regjistruesit të ZQRPP Tirane për ZVRPP Gjirokastër
me nr 685/4 protokolli i dt 23 shkurt 20012. Gjykata e Apelit nuk u ndal përpara se të
shprehej me vendim në analizimin e kontratës së porosisë e cila sipas ligjit të
“Barrëve Siguruese“ është kontrate e shitjes me rezerve dhe në Titull Ekzekutiv.
 Përgjegjësi i Zyrës Përmbarimorë Gjirokastër nuk shpjegoi se mbi bazën e cilës
kërkesë vendosi për ekzekutim kur kishin kaluar afatet kohore sipas ligjit për
funksionimin e Zyrës Përmbarimorë.

VËREN
Se vendimi nr.303 datë 06.06.2012 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është marrë jo në
Midis të paditurit BKT sh.a. Dega Gjirokastër në cilësinë e kredidhënësit dhe të

ndjerit Ervin Skëndaj në cilësinë e kredimarrësit në datë 29.11.2007 është lidhur Kontrata e
Kredisë Bankare me nr.4768 rep., nr.1294 kol, datë 29.11.2007. Kredia në shumën 6.000.000
396
është marre për blerjen e një apartamenti me sipërfaqe 212.8 metër katror i cili sipas
Kontratës së Porosisë nr.8441 rep., nr.3488 kol, datë 13.11.2007 do t’i dorëzohej shtetasit
Ervin Skëndaj pas pagimit me këste në fund të muajit tetor 2008.
Kontrata e kredisë përcakton detyrimin e kredimarrësit për ta përdorur kredinë për
qëllimin e sipërpërmendur, ne të kundërt në rast se banka zbulon se është përdorur për qellim
tjetër ajo kishte të drejtë të kërkonte kthimin e kredisë dhe të interesave te akumuluara.
Sipas kontratës kredimarrësi dhe dorëzanësit kane siguruar kontratën me garanci,
përfaqësuar nga Hipotekimi i Pasurisë së Paluajtshme: - Apartamenti me sipërfaqe 55 metër
katror i ndodhur në ZK 8541, me nr.pasurie 2/120 +1-4, vol. 2, fq. 154, me adresë në lagjen “
18 Shtatori” Gjirokastër, në pronësi të Faik Skëndaj, Nebahet Skëndaj, Holta Skëndaj, Zalik
Skëndaj. Apartamenti me sipërfaqe 109.8 metër katror e ndodhur në ZK 8541, nr.pasurie
29/61 l-2/3,vol 6,faqe 208, me adresë lagje “ Kodra e Shtufit” në pronësi të Piro Kristidhi,
Athina Kristidhi, Vasil Kristidhi, Ana Kristidhi.
Për këtë qëllim midis palëve ndërgjyqëse është lidhur kontrata e hipotekimit me
nr.4769 rep. e nr.l395 kol, datë 29.11.2007. Kontrata e hipotekës me marrëveshje të palëve
është përfshire në kontratën që përcakton detyrimin kryesor. Duke qenë se është pjese e
marrëveshjes ajo është hartuar në formë noteriale.
Për shkak të mospagimit të rregullt të kësteve nga ana e kredimarrësit Ervin Skendaj
banka i është drejtuar gjykatës me kërkesë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit. Me
vendimin nr.17, datë 22.01.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër është vendosur
lëshimi i Urdhrit të Ekzekutimit. Në vijim banka ka ndjekur procedurën për ekzekutimin e
këtij urdhri. Zyra Përmbarimore Gjirokastër me shkresën nr.657/457 regj. datë 27.04.2011 ka
njoftuar debitorin Ervin Skëndaj dhe dorëzanësit Vasil Kristidhi etj, të ekzekutojnë vendimin
duke paguar në favor të kreditorit shumën prej 3.949.012.86 leke, shume e cila nëse nuk do të
paguhej brenda afateve ligjore do te kushtëzonte ekzekutimin e detyrueshëm prej
përmbarimit.
Në datë 18.11.2010 ka ndërruar jetë kredimarrësi Ervin Skëndaj, i cili ka kryer
vetëvrasje (provuar ky fakt me provat shkresore të paraqitura në gjykim). Vlen të përmendet
gjithashtu se kredimarrësi, i ndjeri Ervin Skëndaj ka bërë sigurimin e jetës. Sipas kontratës
bankare kredimarrësi ka pranuar që çdo kompensim, që rrjedh nga kontrata e sigurimit t’i
kaloje bankës dhe kredimarrësi ka qenë i siguruar në momentin e vdekjes.
Ka rezultuar nga hetimi gjyqësor i zhvilluar nga të dy gjykatat se shtetasja Zalik
Skendaj, pavarësisht se ishte përfshirë si një prej dorëzanësve në kontratën me bankën të vitit
2007, rezulton se kish vdekur në datën 22.08.1995. Në këto kushte, kredidhënësi (Banka)
nëpërmjet deklaratës noteriale 489/2009 ka hequr dorë nga hipoteka e pasurisë së shtetases
Zalik Skendaj.
Nga Banka është kërkuar ekzekutimi i detyrimit prej paditësit Vasil Kristidhi dhe
garantuesve të tjerë. Në rrethanat e sipërcituara paditësi Vasil Kristidhi i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
vendosur:“Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë.
Deklarimin e pavlefshmërisë së pjesshme të titullit ekzekutiv Kontratës së Kredisë
Bankare, nr.4768 rep, 1394 kol, datë 29.11.2007, duke deklaruar të pavlefshme vetëm
kontratën e Hipotekës me nr.4769 rep. nr.1395 datë 29.11.2007.
Ligjërim të masës për pezullim të veprimeve përmbarimore,
Shpenzimet gjyqësore në masën e pranuar të padisë i ngarkohen të paditurve...”
Gjykata ka arsyetuar ndër të tjera se: “...nga dokumentacioni i paraqitur prej ZRPP
Gjirokastër dhe paditësi në gjykim, pronësinë mbi këtë pasuri paditësi e ka fituar me anë të
kontratës së privatizimit lidhur midis tij dhe Entit të Banesave Gjirokastër.
397
Nuk rezulton që kalimi i pronësisë tek personat e tretë Piro, Athina dhe Ana Kristidhi
të jetë bërë mbi bazën e një kontrate apo ndonjë vendimi gjykate. Nga ZRPP Gjirokastër nuk
disponohet asnjë dokument i tillë mbi bazën e të cilit kjo e fundit të ketë kryer regjistrimin
sikurse neni 193 i kodit Civil përcakton.
Pra, personat e tretë janë bërë bashkëpronarë të pasurisë 29/61 +1-2/3 vol. 6 fq 208
dhe janë regjistruar si të tillë pa asnjë akt të ligjshëm.
...në rastin në shqyrtim kontrata e hipotekës ...nuk është regjistruar në ZRPP
Gjirokastër sikurse neni 570 i Kodit Civil në mënyrë eksplicite përcakton.
Nga sa më sipër arrihet në përfundimin se, mosrespektimi i formalitetit të regjistrimit
të hipotekës në regjistrat e pasurive të paluajtshme passjell pavlefshmërinë e saj e për
rrjedhojë kreditori (banka) nuk mund të pretendojë ekzistencën e hipotekës si mjet për të
siguruar përmbushjen e detyrimeve nga ana e paditësit. Pra, krahas formës noteriale
kërkohet edhe regjistrimi në regjistër. Kjo është veçoria kryesore që dallon hipotekën nga
mjetet e tjera të përmbushjes së detyrimit.
Pronarët e pasurisë së vënë në hipotekë janë përcaktuar pa akt të ligjshëm. Provohet
se pronar ka qenë vetëm paditësi me privatizim, por jo prindërit dhe motra e tij, persona të
tretë në këtë gjykim. Edhe pse palët janë quajtur dorëzanës ata janë hipotekues. Kontrata e
hipotekës është e pavlefshme, në qoftë se në përmbajtjen e kontratës ku ajo është parashikuar
konstatohen pasaktësi lidhur me pronarët e sendit të lënë në hipotekë.
Pra, gjykata konkludon se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm pjesërisht, duke
deklaruar të pavlefshme vetëm kontratën e hipotekës me nr.4769 rep, nr.1395 kol,
dt.29.11.2007, pavlefshmëri e kushtëzuar nga mos regjistrimi i saj në regjistrin e pasurive të
paluajtshme dhe pasaktësi në lidhje me pronarët e sendit të lënë në hipotekë...”
“Ndryshimin e vendimit nr.294, datë 26.03.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër
si më poshtë: “Rrëzimin e kërkesë padisë.”
Gjykata e Apelit ka arsyetuar ndër të tjera se: “...Është e vërtetë se pronar i vetëm i
privatizimit të pasurisë 29/61+1-2/3, ka qene paditësi Vasil Kristidhi, por është edhe kaq e
vërtetë se paditësi, ka rënë në dijeni dhe ka pranuar, që kjo pasuri para se të lidhej kontrata
e kredisë ka qenë e regjistruar në bashkëpronësi edhe me personat e tretë. Jo vetëm kaq, por
ai para noteres ka nënshkruar se bashku me personat e tretë se bëhen dorëzanes për
pasurinë 29/61-1-2/3 pronë e tyre e hipotekuar.
Më datë 25.09.2007 paditësi dhe personat e tretë me kërkesën e tyre janë pajisur me
certifikatë pronësie, ku figurojnë bashkëpronarë në apartamentin e banimit nr.29/61-1-2/3
me sipërfaqe 109.8 metër katror.
Paditësi dhe bashkëpronarët e tjerë në momentin e lidhjes së kontratës se kredisë nuk
kanë ngritur asnjë pretendim. Paditësi ka pranuar me vullnetin e tij këtë gjendje regjistrimi.
Nëse ai ka pretendime për pronësinë, i ka të gjitha mundësitë që të ndjekë rrugën ligjore për
realizimin e asaj të drejte që ai mendon se i është shkelur.
Megjithatë, edhe sikur të pranojmë për një çast se pronësia është pronë e vetme e
paditësit, kontrata e kredisë nr.4769 rep. dhe nr.l395kol , datë 29.11.2007, nuk mund të
deklarohet e pavlefshme. Kjo për faktin se paditësi me vullnetin e tij ka pranuar të bëhet
dorëzanës për vënien e kësaj pasurie në hipotekë.
Me vërtetimin hipotekor lëshuar nga ZVRPP Gjirokastër, datë 30.11.2007, provohet
se pasuria nr.29/61+1-2/3 vol. 2, faqe 208 lagja “18 Shtatori” është vënë në hipoteke ne
interes të BKT - Dega Gjirokastër.
Paditësi në kohën që është vënë në dijeni për këtë fakt duhet të kundërshtonte këtë
regjistrim të gabuar me padi, por një gjë e tillë nuk është pasur parasysh nga Gjykata e
faktit.
398
Qe hipoteka të jetë e pavlefshme duhet të plotësohen kërkesat e nenit 572 te K.Civil.
Në rastin në shqyrtim nuk konstatohet asnjë pasaktësi për personin e kreditorit, të debitorit,
pasi edhe sikur të pranojmë se debitori i vetëm për pasurinë në emër të paditësit, kjo nuk
përben cen në kuptim të ligjit, pasi kontratën e ka nënshkruar vete paditësi. Neni 9/3 i
Kontratës së Hipotekimit i përmendur me sipër rrëzon arsyetimin e gjykatës së faktit në lidhje
me mos regjistrimin e kontratës 4769 Rep dhe nr.1395 kol, date 25.11.2007.
Siç arsyetuam edhe me lart kontrata e kredisë është hipotekuar (certifikata datë
30.11.2007) për pasojë quhet e hipotekuar edhe kontrata e hipotekimit pasi në bazë të nenit
9/3 të Kontratës së Kredisë, Kontrata e hipotekimit, është pjesë e kontratës së kredisë.
Sa sipër argumentet e përdorura nga Gjykata e Faktit për deklarimin e pavlefshëm të
kontratës nr.4769 rep, nr.1395 kol, datë 29.11.2007, janë të pabazuara në ligj dhe në
prova...”
Kundër vendimit nr.303 datë 06.06.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka
paraqitur rekurs pala paditëse Vasil Kristidhi, nëpërmjet të cilit kërkon”Prishjen e vendimit
nr.303 datë 06.06.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër”.
Ligji i zbatueshëm
9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe të Kodit Civil, në të cilat është

parashikuar:
9.1. Neni 10 i K.Pr.Civile: “Provat janë të dhënat që merren në formën e
parashikuar nga ky Kod dhe që vërtetojnë ose rrëzojnë pretendimet ose
prapësimet e pjesëmarrësve në proces”.
9.2. Neni 16/1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
9.3. Neni 17 i K.Pr.Civile: “Gjykata fton palët që të japin shpjegime nga
pikëpamja e së drejtës që ajo e çmon të nevojshme për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes.
9.4. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin
fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen
në “Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore
mbi të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe
mënyrën e zgjidhjes të saj”.
9.5. Neni 213 i K.Pr.Civile: “Në zbatim të nenit 12 të këtij Kodi, gjykata me
vendim lejon palët të provojnë faktet mbi të cilat i bazojnë kërkimet dhe
pretendimet e tyre, duke paraqitur në gjykatë vetëm ato prova që janë të
domosdoshme e që kanë lidhje me çështjen e gjykimit”.
9.6. Neni 309§1 i K.Pr.Civile: “Vendimi mbështetet vetëm në të dhënat që ndodhen
në aktet dhe që janë shqyrtuar në seancë gjyqësore”.
9.7. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të
9.8. Neni 521 i K.Pr.Civile: “Urdhri i ekzekutimit kundër debitorit mund të vihet
në ekzekutim edhe kundër personit të tretë, që për sigurimin e detyrimit ka
ngarkuar me barrë sipas ligjit një send të tij, kur kreditori kërkon ekzekutimin
mbi këtë send.
399
9.9. Neni 509 i K.Civil: “Dorëzania, pengu dhe hipoteka e kredisë fillestare
shuhen përveç kur palët janë marrë vesh shprehimisht që ato të ruhen edhe
për kredinë e re”.
9.10. Neni 532 i K. Civil:“Pengu dhe hipoteka mund të vihen vetëm për një detyrim
efektiv.
Pengu dhe hipoteka mund të vihen si për një detyrim të pronarit të sendit të
lënë peng ose hipotekë, ashtu dhe për një detyrim të një personi tjetër”.
9.11. Neni 533 (1) i K.Civil: “Pengu ose hipoteka mund të garantojë një kredi
ekzistuese ose një kredi të ardhshme. Kredia për të cilën jepet garancia duhet
të jetë e përcaktuar qartë”.
9.12. Neni 537 i K.Civil: “Pengu dhe hipoteka janë të papjesëtueshme edhe sikur
detyrimi të jetë i pjesëtueshëm”.
9.13. Neni 562 i K.Civil: “Hipoteka vihet në bazë të kontratës ose të ligjit dhe me
regjistrimin e saj. Kontrata duhet të bëhet me akt noterial”.
9.14. Neni 562 i K.Civil: “Hipoteka është e pavlefshme, kur në kontratën e
hipotekës, ose në aktin bazë për vënien e hipotekës, apo në kërkesën për
vënien e saj, në bazë të ligjit, ka pasaktësi për personin e kreditorit, të
debitorit, të pronarit të sendit të lënë në hipotekë, për vetë sendin ose për
shumën e kredisë të siguruar me hipotekë”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala paditëse përbëjnë shkaqe

vendimit nr.303 datë 06.06.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet e
çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Gjykata e Apelit, pa sqaruar plotësisht një sërë rrethanash që lidhen me gjykimin e
çështjes, me natyrën juridike të shkakut të lindjes së mosmarrëveshjes e që kanë të bëjnë me
elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, të cilat kërkojnë përgjigje edhe nga
pretendimet e palëve, ka gabuar duke e zgjidhur çështjen në gjendjen në të cilën ndodhet
hetimi gjyqësor.
Së pari: Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se një nga shkaqet e pretenduara në
rekurs nga pala paditëse ka qenë edhe se Gjykata e Apelit Gjirokastër nuk ka respektuar
parimin e kontradiktorialitetit, pasi nuk ka marrë parasysh kundër-ankimin ndaj ankimit të
ushtruar nga i padituri. Kjo Gjykata ka marrë në analizë rrethana dhe fakte të cilat nuk janë
pretenduar nga të paditurit as gjatë gjykimit, as në ankimin e kryer nga BKT. Kjo përbën
shkelje të nenit 28 dhe 29 të K.Pr.Civile si dhe nenit 6 të po këtij Kodi.
Kolegji i Gjykatës së Lartë vëren se Gjykata e Apelit ndër të tjera ka arsyetuar se” Sa
më sipër argumentet e përdorura nga Gjykata e Faktit për deklarimin e pavlefshëm të
kontratës nr.4769 rep., nr.1395., datë 29.11.2007, janë të pabazuara në ligj dhe në prova.
Paditësi ka qenë dakord me arsyetimin dhe konkluzionet për rrjedhojë nuk ka bërë ankim
ndaj vendimit, prandaj gjykata e Apelit nuk do të ndalet në kundër apelimin e bërë prej tij...”
Në lidhje me sa më sipër ndodhur në këto kushte Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se nga Gjykata e Apelit Gjirokastër është cenuar parimi i kontradiktorialitetit, pari i
barazisë së armëve dhe e drejta e aksesit në gjykatë, pra për të marrë përgjigje përfundimtare
400
në lidhje me pretendimet e ngritura nga paditësi në kundër ankim si dhe standardi i arsyetimit
të vendimit gjyqësor. Këto parime të rëndësishme të procesit të rregullt ligjor gjejnë
mishërimin në një sërë dispozitash të K.Pr.Civile.
Neni 456 i K.Pr.Civile parashikon se:”Pala që nuk ka bërë ankim apo pala kundër të
cilës është bërë ankim, mund të kundërshtojë atë me kundër ankim brenda 5 ditëve nga dita
që ka marrë njoftim për ankimin e palës tjetër. Ankimi kundërshtues duhet t’u njoftohet
palëve të tjera në gjykim, sipas rregullave për njoftimin e ankimit.”
Po kështu neni 18 i K.Pr.Civile parashikon se: “Asnjë palë nuk mund të gjykohet pa u
dëgjuar ose pa u thirrur në gjykim” dhe neni 19 i K.Pr.Civile përcakton se:” Palët duhet t’i
bëjnë të njohur njëra tjetrës në ko0hën e duhur mjetet dhe faktet mbi të cilat mbështesin
pretendimet e tyre, provat që do të paraqesin dhe dispozitat ligjore që do t’u referohen, në
mënyrë që të bëhet e mundur për secilën palë mbrojtja e interesave të tyre në gjykim”.
Interpretimi i dispozitave të mësipërme nuk është gjë tjetër veçse përsëritja edhe një herë e
parimeve të sipërcituara të procesit të rregullt ligjor dhe sintetizohet në nenin 23 të
K.Pr.Civile i cili shpreh se: “Palët janë të lira të ndërtojnë mbrojtjen e interesave të tyre në
gjykim, nëpërmjet përfaqësimit ose çdo ndihmë tjetër juridike, në përputhje me dispozitat në
fuqi”.
Bazuar në dispozitat e mësipërme, Gjykata e Apelit Gjirokastër në vendimmarrjen e
saj duhet të ishte kujdesur që të merrte në konsideratë të gjitha pretendimet e paraqitura në
kundër ankim, i cili është një mjet juridik që i nënshtrohet të gjitha rregullave që i
nënshtrohet edhe ankimi. Në mënyrën që ka zhvilluar procesin gjyqësor rezultoi se gjykata e
apelit nuk i ka marrë në konsideratë asnjë prej pretendimeve të paditësit në kundër ankim me
pretendimin se kjo palë nuk ka bërë ankim ndaj vendimit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se parimi i barazisë së armëve nënkupton
se çdokush që është palë në një proces duhet të paraqesë çështjen e vet dhe asnjë palë nuk
mund të gëzojë ndonjë avantazh që mund të cenojë ekuilibrin ndërmjet palëve. Duke folur
për respektimin e kërkesave të barazisë së armëve si aspekt i procesit civil, ky Kolegj
shprehet shprehet se në konfliktin në të cilin ndërthuren interesat e kundërta private, secilës
palë duhet t’i sigurohen mundësitë përkatëse për të paraqitur çështjen e saj, dhe të mos
krijohet asnjë situatë e cila e vendos njërën palë në kushte më pak të favorshme se sa palën
tjetër. Nga ana tjetër parimi i kontradiktorialitetit është një pjesë e qenësishme e çdo
funksioni gjyqësor, e cila ka të bëjë edhe me faktin se gjyqtari duhet të paraqesë të arsyetuar
pikëpamjen e vet në lidhje me zgjidhjen e konfliktit që i është parashtruar nga palët,
nëpërmjet arsyetimit të vendimit, në pranimin apo rrëzimin e pretendimeve apo prapësimeve.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë rithekson se e drejta për një proces të rregullt ligjor,
që i garantohet individit nga nenet 42 dhe 142/1 të Kushtetutës si dhe neni 6 i Konventës
Europiane për të Drejtat e Njeriut (KEDNJ), përfshin edhe të drejtën për të pasur një vendim
gjyqësor të arsyetuar. Funksioni i një vendimi të arsyetuar është t’u tregojë palëve që ato
janë dëgjuar, si dhe u jep mundësinë atyre ta kundërshtojnë atë. Përveç kësaj, duke dhënë një
vendim të arsyetuar, mund të realizohet vëzhgimi publik i administrimit të drejtësisë (shih
vendimet nr.55, datë 18.12.2012; nr.8, datë 28.02.2012; nr.8, datë 16.03.2011 dhe nr.25,
datë 10.06.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
Gjykata Kushtetuese, kërkesën për të pasur një vendim gjyqësor të arsyetuar, e ka
vlerësuar rast pas rasti, në varësi të rrethanave konkrete të çështjes, duke analizuar nëse
vendimet gjyqësore të kundërshtuara e kanë përmbushur në mënyrë të mjaftueshme detyrimin
për arsyetimin e vendimeve të tyre (shih vendimin nr.55, datë 18.12.2012, të Gjykatës
Kushtetuese).
Sipas jurisprudencës së konsoliduar të Gjykatës Kushtetuese, dhe Gjykatës Europiane
të të Drejtave të Njeriut (GJEDNJ), është theksuar detyrimin që ka gjykata (vendase) për të
arsyetuar vendimet e saj, për çdo pretendim të palës ndërgjyqëse.
401
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se sipas parimeve dhe normave të ligjit tonë
procedural civil, gjykata e apelit vihet në lëvizje mbi ankimin e palëve ndërgjyqëse.
Nga ana tjetër, pavarësisht nëse është ngritur në ankim, është detyrim thelbësor i asaj
gjykate që, edhe kryesisht, nëse konstaton e vlerëson se gjendet përpara njërit prej rasteve të
parashikuara shprehimisht në nenin 467 të K.Pr.Civile, të vendosë prishjen e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim.
Së dyti: Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Larë, në vendimin nr.6, datë 10.01.2012,
shprehen se: “Kushtet e vlefshmërisë së titullit ekzekutiv janë siguria, përcaktueshmëria dhe
kërkueshmëria. Kushti i sigurisë nënkupton që e drejta duhet të rezultojë në ekstremet e saj
objektive dhe subjektive nga titulli ekzekutiv. Kushti i përcaktueshmërisë është vlerësimi në
para (në të holla), i sendit ose i të drejtës objekt ekzekutimi. Kushti i kërkueshmërisë ka të
bëjë me faktin se kërkimi i ekzekutimit të detyrueshëm mund të kërkohet menjëherë, pa u
lidhur me një afat të papërfunduar, apo me një kusht pezullues që nuk ka ndodhur.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga ana e gjykatës së apelit është bërë
një identifikim i pasaktë i debitorit në një marrëdhënie detyrimi sikundër është kredia
bankare. Rezulton se kontrata e Kredisë Bankarë nr.4768, nr.1394 kol, datë 29.11.2007 është
lidhur ndërmjet palës së paditur Banka Kombëtare Tregtare sh.a në cilësinë e kredidhënësit
(kreditor) dhe të ndjerit Ervin Skëndaj në cilësinë e kredidhënësit (debitor). Kësaj
marrëdhënie legjislatori i ka dhënë një pozitë të privilegjuar duke e konsideruar titull
ekzekutiv sipas nenit 510 të K.Pr.Civile i cili parashikon se:” Ekzekutimi i detyrueshëm mund
të bëhet vetëm në bazë të një titulli ekzekuto. Janë tituj ekzekutiv: a)... d) aktet noteriale që
përmbajnë detyrim në të holla, si dhe aktet për dhënien e kredive bankare..”.
Pavarësisht pozitës së posaçme që gëzon marrëdhënia e kredisë bankare, si çdo
detyrim tjetër, ajo mund të sigurohet edhe me mjete të tjera që garantojnë ekzekutimin e
detyrimeve në favor të kreditorit, sipas neneve 530 e vijues të Kodit Civil, përfshirë
hipotekën (e drejtë reale) apo dorëzaninë, të cilat janë marrëdhënie të veçanta dhe të
mëvetshme dhe që u nënshtrohen rregullave të parashikuara nga ana e Kodi Civil.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson të theksojë se pala paditëse ka pasur
cilësinë e dorëzanësit, marrëdhënie kjo e mëvetshme, pavarësisht se e formësuar në të njëjtin
akt kontratë kredie.
Mëvetësia e marrëdhënies së dorëzanisë rezulton nga neni 585 i Kodit Civil ku jepet
përmbajtja e Dorëzanisë, dispozitë në të cilën parashikohet se: “Dorëzania është një veprim
juridik me të cilin një person (dorëzanësi) detyrohet t’i sigurojë kreditorit ekzekutimin e
detyrimit të një personi të tretë (debitorit kryesor). Dorëzania është e vlefshme edhe kur
debitori nuk ka dijeni për atë’. Nga interpretimi i dispozitës rezulton se dorëzania është një
veprim juridik i lidhur ndërmjet dorëzanësit dhe kreditorit e cila ka formën kushtet dhe
efektet për të realizuar qëllimin e saj. Po kështu ndonëse dorëzania është një marrëdhënie
detyrimi garantuese/mbështetëse që i vihet në dispozicion kreditorit për të realizuar të drejtën
e tij, sipas ligjit ajo shuhet në qoftë se kreditori nuk e ka ngritur padi kundër dorëzanësit
brenda 6 muajve nga dita e mbarimit të afatit të ekzekutimit të detyrimit... . Pra vetë
legjislatori ka parashikuar mënyrën e realizimit të së drejtës së kredisë së kreditorit ndaj
dorëzanësit, subjekt i ndryshëm nga debitori, e cila është nëpërmjet ngritjes së padisë në
gjykatë dhe provimit të së drejtës së tij subjektive të kredisë të parealizuar nga debitori
kryesor, për të cilin është krijuar dorëzania, brenda një afati prekluziv, mosrespektimi i të
cilit ka si pasojë shuarjen e së drejtës së kreditorit për të realizuar të drejtën e tij
nëpërmjet pasurisë së dorëzanësit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, sqaroj se shuarja e të drejtës e parashikuar në nenin
e mësipërm, lidhet vetëm me dorëzanësin dhe kreditori është i legjitimuar që kredinë e tij ta
realizojë në pasurinë e debitorit kryesor, që sikurse pranuam më sipër janë subjekte të
ndryshëm.
402
Kolegji i Gjykatës së Lartë vlerëson se palët, (të quajtura kreditor dhe debitor), gjatë
procesit të ekzekutimit të një titulli ekzekutiv janë subjektet e marrëdhënies juridike
procedurale që lind gjatë këtij procesi, të cilat jo gjithmonë janë të pandryshueshme. I
rëndësishëm është mosndryshimi i identitetit të tyre juridik. Në procesin e ekzekutimit mund
të ketë edhe raste suksedimi në të drejta, si në rastet e riorganizimit apo mbarimit të
personave juridikë ose në rast transferimi të të drejtave mbi pasurinë objekt ekzekutimi me
trashëgimi ose me kontratë, këto të drejta kalojnë nga kreditori ose debitori në persona të
tjerë. Suksesorët në të drejtat e personave juridikë ose fizikë, ashtu sikurse mund të fillojnë
procesin e ekzekutimit të vendimit gjyqësor të dhënë në favor të personit prej të cilit ata
tërheqin të drejtat ose të ndërhyjnë në një proces të filluar, duke zënë vendin e kreditorit, po
ashtu mund të zënë dhe vendin e debitorit të dalë nga procesi apo të bëhen palë e të
përfshihen si subjekte së bashku me kreditorin apo debitorin fillestar.
Në kuptim të drejtë të ligjit, padia për goditjen e titullit ekzekutiv (neni 609) ngrihet
nga debitori dhe ka për objekt të godasë, të kundërshtojë, vetë të drejtën (titullin ekzekutiv) e
kreditorit që synon të procedojë me ekzekutimin e detyrueshëm të titullit ekzekutiv kundrejt
paditësit. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se është legjitime kontestimi i të drejtës
së kreditorit (titull ekzekutiv), njësoj si kontestimi që mund t’i bëhej në fazën e deklarimit
dhe njohjes së kësaj të drejte, me pretendimin se nuk ka ekzistuar si e tillë që në “ origjinë“
një marrëdhënie kredie bankare që gëzon cilësinë e titullit ekzekutiv ndërmjet paditësit
Vasil Kristidhi dhe palës së paditurit Banka Kombëtare Tregtare sh.a., që do të legjitimonte
palën e paditur për tiu drejtuar paditësit nëpërmjet ekzekutimit të detyrueshëm nisur me
Vendimin Gjyqësor Urdhër Ekzekutimi nr.17, datë 22.11.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër.
Së treti: Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga ana tjetër paditësi Vasil së
bashku me personat e tretë në këtë gjykim kanë lidhur me palën e paditur një kontratë
hipotekimi me nr.4769 rep, nr.1305 kol, datë 29.11.2007, objekt i së cilës kanë qenë dy pasuri
të paluajtshme , Apartamenti me sipërfaqe 55 metër katror i ndodhur në ZK 8541, me
nr.pasurie 2/120 +1-4, vol. 2, fq. 154, me adresë në lagjen “ 18 Shtatori” Gjirokastër, në
pronësi të Faik Skëndaj, Nebahet Skëndaj, Holta Skëndaj, Zalik Skëndaj. Apartamenti me
sipërfaqe 109.8 metër katror e ndodhur në ZK 8541, nr.pasurie 29/61 l-2/3,vol 6,faqe 208,
me adresë lagje “ Kodra e Shtufit” në pronësi të Piro Kristidhi, Athina Kristidhi, Vasil
Kristidhi, Ana Kristidhi, e cila garantonte kthimin e kredisë së marrë nga kredimarrësi Ervin
Skëndaj.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të japë konsiderata të përgjithshme në lidhje
me hipotekën të cilat ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë të mosmarrëveshjes ndërmjet palëve.
Sipas nenit 560 të K.Civil hipoteka është një e drejtë reale që vihet mbi pasurinë e debitorit
ose të një të treti në dobi të kreditorit, për të siguruar përmbushjen e një detyrimi. Në nenin
583 të Kodit Civil janë parashikuar rastet e shuarjes së hipotekës, ndërmjet të cilave edhe
shuarjen e detyrimit dhe në nenin 584 të Kodit Civil janë parashikuar rastet e fshirjes së saj,
një nga të cilët është edhe me pëlqimin e kreditorit të dhënë me akt noterial.
Ka rezultuar se nga ana e gjykatës së apelit nuk është bërë një hetim i plotë dhe i
gjithanshëm, pasi pavarësisht se ka administruar në dosje një shkresë me nr.534 datë
18.03.2009 të ZRPP Gjirokastër me lëndë Fshirje Hipoteke, nga ku rezulton se huamarrësi
ka shlyer tërësisht huanë (kredinë), dhe është dakord që pasuria e vënë në hipotekë në nr.
(vol) 2 F0154 datë 30.11.2007, zk 8541 të fshihet nga hipoteka duke u regjistruar në nr.–
datë 18.03.2009 “.
Nga ana e kësaj gjykate nuk është hetuar në lidhje me deklaratën noteriale nr.489 rep,
nr.14212 kol, datë 19.02.2009 të noteres Irena Laha, duke e administruar në gjykim dhe duke
e analizuar në këndvështrim të neneve 583 dhe 584 të Kodit Civil ku kanë parashikuar të
drejtën e shuarjes dhe fshirjes së hipotekës dhe nenit 537 të Kodit Civil i cili parashikon
403
shprehimisht se”Pengu dhe hipoteka janë të papjesëtueshme edhe sikur detyrimi të jetë i
pjesëtueshëm”.
Gjykata duhet të hetojë në lidhje me vullnetin e shprehur të palëve në lidhje me
ndryshimin e kontratës së hipotekimit nr.4769 rep, nr.1305 kol, datë 29.11.2007, duke e
kufizuar qëllimin e saj për të përmbushur detyrimin, vetëm në lidhje me pasurinë e
paluajtshme të paditësit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se kontrata e hipotekës, sikundër çdo lloj
tjetër kontrate mund të ndryshohet vetëm me vullnetin e palëve, dhe jo në mënyrë të
njëanshme nga ana e një pale, në një rast të tillë kjo kontratë e re nuk mund t’i kundrejtohet
palës e cila nuk e ka shprehur vullnetin për krijimin e një marrëdhënie të re detyrimi, qëllimi i
të cilës ka qenë garantimi i kredisë bankare lidhur midis të ndjerit Ervin Skëndaj dhe të
paditurit.
Gjykata e apelit, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi,
qoftë edhe kryesisht, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë
vullnetin e palëve të shprehur në kontratë duke riçelur për këtë qëllim hetimin dhe duke ftuar
palët që të paraqesin apo qoftë edhe kryesisht sipas nenit 223 të K.Pr.Civile provat shkresore
në lidhje çmuarjen e provës shkresë me nr.534 datë 18.03.2009 të ZRPP Gjirokastër me lëndë
Fshirje Hipoteke.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
Për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim të të drejtave të palëve
dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, gjykata“... ka për detyrë që të
zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë
dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin” (neni 14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me
ligjin, të paraqesin aktet shkresore që vërtetojnë legjitimimin e tyre, të provojnë faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
Në rigjykim, gjykata e apelit duhet të çmojë provat në respektim të kritereve materiale
e procedurale që përmbajnë dispozitat ligjore e që lidhen me mosmarrëveshjen në gjykim,
sipas bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes
në tërësinë e tyre.
Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do ta lejojë gjykatën e apelit që, në përputhje me kërkesat e ligjit, të arrijë në
përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 28.10.2015
404
Nr. 11115 – 02553- 00-2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2015 - 3720 i Vendimit (456)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: HAXHI DUKA (në mungesë).

I PADITUR: BARDHYL MIFTARI (në mungesë)
RAMAZAN MIFTARI përfaqësuar nga
av. Roland Islami
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të më kthejnë sendin tokë arë
në sipërfaqen prej 13.802 m2 dhe pemëtore në sipërfaqen prej 1.411 m2
që ndodhet në fshatin Çerenec i Poshtëm, Komuna Gjoricë
sipas hartave treguese të regjistrimit me nr.59, 60/1, 60/4, 171/1, 171/6,
172/2, 173/1, 173/5, 180/3 datë 26.09.2000.
Detyrimin e të paditurve që së bashku me sendin të më kthejnë të ardhurat
që kanë nxjerrë prej tij nga posedimi i tyre i paligjshëm në shumën 1.105.080 lekë.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 36, 41, 42, 106, 153, 161 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 149, 151, 296, 298 e vijues të Kodit Civil.
Gjykata e Shkallës së Parë Dibër me vendimin nr.21, datë 18.01.2011, ka

vendosur:
“Pushimin e gjykimit të çështjes me nr.483/15 akti, që është ngritur nga
paditësi Haxhi Duka për shkakun se nuk u paraqit”.

“Prishjen e vendimit nr.21, datë 18.01.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Dibër dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për të vazhduar gjykimin”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2014-1790, datë 08.07.2014

ka vendosur:
“Mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala e paditur Ramazan Miftari,
kundër vendimit nr.351, datë 08.09.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë”.
Gjykata e Shkallës së Parë Dibër me vendimin nr.344/21 Regj. Themeltar, datë

“Refuzimin e kërkesës.”.
405
Kundër vendimit nr.344/21 Regj Themeltar datë 24.06.2015 të Gjykatës së Shkallës
së Parë Dibër ka paraqitur ankim të veçantë i padituri Ramazan Miftari përfaqësuar nga av.
Roland Islami duke kërkuar: “Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; në praninë e palës së paditur
Ramazan Miftari përfaqësuar nga av. Roland Islami, në mungesë të palëve të tjera
pjesëmarrëse, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se, vendimi vendimit nr.344/21 Regj. Themeltar datë 24.06.2015 i Gjykatës së
Shkallës së Parë Dibër është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural civil e si
rrjedhojë do të lihet në fuqi.
1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes

gjyqësore i rezultojnë të pranuara nga gjykata e faktit rrethanat si vijon :
2. Nga rrethanat e faktit rezulton se paditësi i është drejtuar
gjykatës, duke pretenduar se është pronar i një pasurive tokë arë në sipërfaqen prej
13.802 m2 dhe pemtore në sipërfaqen 1.411 m 2 , të regjistruara në ZVRPP Bulqizë në
emrin e tij.
3. Paditësi pretendon se të paditurit duke mos pasur asnjë të drejtë
pronësie mbi sendin objekt gjykimi posedojnë në mënyrë të paligjshme pronat e tij.
4. Pala e paditur ka pretenduar se paditësi nuk është pronar. Në
seancën e datës 24.06.2015 përfaqësuesi i palës së paditur Ramazan Miftari ka
kërkuar nxjerrjen e çështjes administrative jashtë juridiksionit gjyqësor, me shkakun
se pala paditëse nuk ka paraqitur ankim administrativ.
5. Gjykata e Shkallës së Parë Dibër me vendimin nr.21, datë

18.01.2011 ka vendosur: “Pushimin e gjykimit të çështjes me nr.483/15 akti, që
është ngritur nga paditësi Haxhi Duka për shkakun se nuk u paraqit.”.
6. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.351, datë
08.09.2011 ka vendosur: “Prishjen e vendimit nr.21, datë 18.01.2011 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Dibër dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për të vazhduar
gjykimin”.
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2014-
1790, datë 08.07.2014 ka vendosur: “Mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala
e paditur Ramazan Miftari, kundër vendimit nr.351, datë 08.09.2011 të Gjykatës së
Apelit Tiranë.”.
8. Çështja ka rifilluar pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Dibër
dhe në seancat e datës 17.06.2015 dhe 24.06.2015 përfaqësuesi i palës së paditur
Ramazan Miftari ka kërkuar nxjerrjen e çështjes administrative jashtë juridiksionit
gjyqësor, me shkakun se pala paditëse nuk ka paraqitur ankim administrativ.
9. Gjykata e Shkallës së Parë Dibër me vendimin nr.344/21
Regj. Themeltar, datë 24.06.2015 ka vendosur: “Refuzimin e kërkesës.”.
406
10. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur ankim të veçantë Ramazan
Miftari duke kërkuar “Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”. Në
shkaqet e ankimit të veçantë të paraqitur nga pala veçohen:
 I kërkuam gjykatës se kjo çështje është në juridiksion të Komunës Gjoricë paditësi
nuk është ankuar më parë në organet e pushtetit lokale, këshill komune siç kërkon
ligji material.
 Pranimi në juridiksionin gjyqësor është i pabazuar në ligj e prova.
 Vendimi është i paargumentuar dhe si i tillë i pavlefshëm.
 Gjykata nuk ka orientuar drejt mosmarrëveshjen nëse jemi para rivendikimit të
sendit apo dorëzimit të sendit për shkak të ligjit.
 Paditësi nuk ka fituar akoma një nga tagrat e pronësisë që është posedimi i sendit
dhe vënia në posedim është në rrugë administrative në komisionin e tokës e më
pas në Gjykatën Administrative Tiranë.
 Sa më sipër paditësi duhet të drejtohet më parë në rrugë administrative
komisioneve të tokës për të marrë tokën bujqësore në dorëzim, në mënyrë që ai të
kompletojë të drejtën e pronësisë.
11. Gjykata e Shkallës së Parë Dibër me vendimin nr.344/21 Regj.

Themeltar, datë 24.06.2015 ka ndër të tjera arsyeton se: “... (omissis)... në analizë
të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën” rezulton se nuk është parashikuar
mundësia e ankimit administrative në rastet e kërkimit të sendit nga poseduesi i
paligjshëm siç është edhe çështja objekt gjykimi. Në këto kushte gjykata çmon se, pala
paditëse nuk ka pasur detyrimin ligjor për të paraqitur ankim në rrugë
administrative…(...)”.
IV. KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTË
12. Shkaqet e parashtruara në ankim pasi u analizuan nga Kolegji Civil i

Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të pabazuara në ligj dhe si të tilla, nuk do të
pranohen.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, Gjykata e Shkallës së
Parë Dibër, ka interpretuar e zbatuar drejtë ligjin material dhe procedural civil e për
rrjedhojë përfundimi i arritur prej saj është i drejtë, ankimi i veçantë i paraqitur nga i
padituri Ramazan Miftari, është haptazi i pabazuar në ligjin procedural dhe material
civil.
14. Nga rrethanat e faktit rezulton se, paditësi i është drejtuar gjykatës,
duke pretenduar që është pronar i pasurive tokë arë në sipërfaqen prej 13.802 m 2 dhe
pemtore në sipërfaqen 1.411 m2, të regjistruara në ZVRPP Bulqizë në emrin e tij.
Paditësi pretendon gjithashtu se, të paditurit duke mos pasur asnjë të drejtë pronësie
mbi sendin objekt gjykimi posedojnë në mënyrë të paligjshme pronat e tij dhe i është
drejtuar gjykatës duke kërkuar, detyrimin e të paditurve për të kthyer sendin si dhe
pagimin e shpërblimit për përdorimin e sendit.
15. Në seancën gjyqësore të datës 24.06.2015 i padituri Ramazan Miftari
ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, me shkakun se, pala
paditëse nuk ka ezauruar ankimin administrativ. Gjykata e Shkallës së Parë Dibër me
vendimin nr.344/21(11115-00453-33-14) ka vendosur: “Refuzimin e kërkesës…”.
16. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë i padituri Ramazan
Miftari, duke parashtruar që meqënëse bëhet fjalë për lirimin dhe dorëzimin e një
407
prone bujqësore paditësi duhet të drejtohej përpara Komunës Gjoricë dhe Këshillit,
sipas ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën” dhe nuk ka rezultuar që paditësi t’i
jetë drejtuar organit administrativ.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, një nga elementët kryesor të një procesi
të rregullt ligjor është edhe gjykimi nga një “gjykatë e caktuar me ligj”. Këto rregulla
detyrohen edhe më tej në dispozitat përkatëse të Kodit të Procedurës Civile. Në nenin
36 të K.Pr.Civile përcaktohet se: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të veçanta. Juridiksioni gjyqësor civil ushtrohet sipas dispozitave të këtij Kodi
dhe ligjeve të tjera. Asnjë institucion tjetër nuk ka të drejtë të pranojë për shqyrtim
një mosmarrëveshje civile që është duke u gjykuar nga gjykata…”.
3. Në nenin 59 të Kodit të Procedurës Civile përcaktohet se: “Gjykata në çdo fazë dhe
shkallë të gjykimit qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton,
bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrativ.
Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në
Gjykatën e Lartë. ”.
4. Ky Kolegj, çmon se, Gjykata e Shkallës së Parë Dibër ka përcaktuar drejtë natyrën
juridike të mosmarrëveshjes, si dhe ka bërë një identifikim të elementeve dhe/ose
kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e një parakushti të
rëndësishëm procedural, siç është ai i verifikimit të juridiksionit të kësaj gjykate.
5. Në rrethanat e çështjes konkrete referuar objektit dhe shkakut ligjor të padisë,
pretendimeve dhe prapësimeve të palëve rezulton që kemi të bëjmë me një
marrëdhënie juridike civile, në kuadër të marrëdhënive të pronësisë. Pala paditëse i
është drejtuar gjykatës duke pretenduar lirimin dhe dorëzimin e sendit, bazuar në
nenin 296 të K.Civil. Pra kemi të bëjmë me një padi me objekt kërkim sendi (padia e
rivendikimit), ku titulli i pronësisë së paditësit kundërshtohet nga ana e palës së
paditur.
6. Pala e paditur ka pretenduar që, duke qenë se bëhet fjalë për lirimin dhe dorëzimin e
një prone bujqësore paditësi duhet të drejtohej përpara Komunës Gjoricë dhe Këshillit
sipas ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën” dhe nuk ka rezultuar që paditësi ti
jetë drejtuar organit administrativ. Ky pretendim konsiderohet haptazi i pambështetur
në ligjin material dhe procedural civil. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në harmoni
me qëndrimin unifikues vlerëson të theksojë se: “…Çështja mund të nxirret jashtë
juridiksionit gjyqësor vetëm kur ligji në mënyrë eksplicite ka përcaktuar se subjekti
pretendues, përpara se t’i drejtohet gjykatës, duhet të shterojë juridiksionin
administrativ. Në këto raste mosndjekja e juridiksionit administrativ do të pengonte
marrjen në shqyrtim të çështjes nga ana e gjykatës. (Shih vendimin unifikues
nr.1/2010 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë).”.
7. Kolegji Civil vlerëson se, pretendimi i paraqitur në ankimin e veçantë se kjo çështje
në bazë të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991, “Për tokën”, është në juridiksion të
Komunës Gjoricë, pasi organet e pushtetit lokal, brenda juridiksionit të tyre, ndalojnë
çdo zënie dhe përdorim të tokës në kundërshtim me këtë ligj dhe aktet e tjera
nënligjore në zbatim të këtij ligji, nuk është i mbështetur në prova dhe në ligj.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, neni 21 i ligjit nr.7501, datë 19.07.1991
“Për tokën” të cilit i referohet pala e paditur, disiplinon mënyrën e veprimit të
organeve të administratës shtetërore në rast se konstatojnë që, prona në territorin e
tyre është e zënë në mënyrë të padrejtë, duke parashikuar edhe vendosjen e gjobave
përkatëse. Sidoqoftë nuk parashikon detyrimin për t’iu drejtuar këtyre organeve
përpara se subjekti që pretendon cënimin e së drejtës së pronësisë, t’i drejtohet
gjykatës. Për më tepër, në nenin 22 të po atij ligji parashikohet e drejta e subjektit që
408
pretendon se i është zënë toka, për t’iu drejtuar gjykatës, në këtë nen përcaktohet se:
“Kur toka merret, zihet ose dëmtohet nga një person i tretë, pronari ose përdoruesi ka
të drejtë t’i drejtohet gjykatës.”.
9. Gjithashtu edhe përsa i përket referimit që bën paditësi në nenin 7 të ligjit ligjit
nr.9948, datë 07.07.2008, “Për shqyrtimin, e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve
të pronësisë mbi tokën bujqësore” për subjektet që mund të cenohen nga vendimet e
Komisioneve Vendore të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë mbi tokën bujqësore nuk
qëndron. Nuk ka ndonjë dispozitë që të parashikojë në mënyrë të detyrueshme, pa
ekuivoke, rrugën administrative të ankimit ndaj këtyre vendimeve, si dhe modalitetet
e ankimit.
10. Sipas nenit 10, të ligjit nr.9948/2008, Komisioni vendor (K.V.) nuk ka kompetencë të
anulojë pjesërisht, ose tërësisht aktet e marrjes së tokës në pronësi pa iu drejtuar
gjykatës, por ai ka funksion verifikues. Pra sikundër rezulton edhe nga përmbajtja e
dispozitës së mësipërme K.V.-ja, pavarësisht nga mënyra se si vihet në lëvizje (mbi
kërkese, ankim, informacion apo kryesisht), ka kompetencë të bëjë verifikimin e
situatës dhe kur arrin në konkluzion që ligji nr.7501, datë 19.7.1991 “Për tokën”, si
dhe legjislacioni tjetër që ka rregulluar kalimin në pronësi private të tokës bujqësore
të ish N.B.-ve, tokës pyjore, livadheve e kullotave, është zbatuar gabim, ka të drejtë t’i
drejtohet gjykatës për të kërkuar anulimin e tij, qoftë të pjesshëm apo dhe të plotë.
11. Sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e konsideron të bazuar në ligj arsyetimin
e Gjykatës së Shkallës së Parë Dibër se: “... në analizë të ligjit nr.7501, datë
19.07.1991 “Për tokën” rezulton se nuk është parashikuar mundësia e ankimit
administrative në rastet e kërkimit të sendit nga poseduesi i paligjshëm siç është edhe
çështja objekt gjykimi. Në këto kushte gjykata çmon se, pala paditëse nuk ka pasur
detyrimin ligjor për të paraqitur ankim në rrugë administrative”.
12. Në këto kushte, shqyrtimi i mosmarrëveshjes objekt gjykimi është brenda juridiksionit
gjyqësor dhe si rrjedhojë Vendimi nr.344/21 Regj.Themeltar datë 24.06.2015 i
Gjykatës së Shkallës së Parë Dibër i cili ka vendosur: “Refuzimin e kërkesës ...” , për
nxjerrjen e jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes, është i drejtë dhe do të lihet në
fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.344/21 Regj.Themeltar, datë 24.06.2015 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Dibër.
Tiranë, më 29.10.2015
409
Nr. 00-2015 – 3653 i Vendimit (457)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: STAVRAQ STRATOBËRDHA, (në mungesë).

FILLARETA SPIRU, (në mungesë).
JOSIF STRATOBËRDHA, (në mungesë).
RINULLA STRATOBËRDHA, (në mungesë).
VILMA KOLEVICA, (në mungesë).
I PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME KORÇË,
(në mungesë).
GJERGJI PELESHI, (në mungesë).
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit ZVRPP Korçë të kryejë çregjistrimin
në emër të Gjergji Peleshit në pasurinë me nr.2/919
ndodhur në ZK 8652 në adresë: Rr.“Dhori Madhi” e llojit truall
me sip. 170 m2 nga kjo ndërtesë 67 m2, korrigjim i çertifikatës për vërtetim pronësie
me datë lëshimi 18.05.2005, hartës treguese të regjistrimit të kësaj pasurie
për sipërfaqen 45.28 m2.
Detyrimin e të paditurit ZVRPP Korçë të bëjë korrigjimin e kartelës së pasurisë
me nr.2/840 në pjesën e përshkrimit të veçantë për përcaktimin
(dokument në fakt 47.36 m2) me adresë Rr. “Dhori Madhi” e llojit truall
ndodhur në Korçë, ZK 8652, vol. 327 fq. 184
përsa i takon sipërfaqes nga 47.36 m2 në 92.64 m2.
Pavlefshmëri regjistrimi të pasurisë me nr.2/919 sipas formularit 24/b.
Saktësim sipërfaqe sigurim padie
Kthimin e sipërfaqes së truallit prej 140 m2 dh jo 92.6 m2
përfshirë në pasurinë nr.2/919 ZK 8562 pasuri që aktualisht figuron
në emër të Gjergji Peleshi duke u zbatuar vendimi
nr.799 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Baza Ligjore: Nenet 32 i K.Pr.Civile, neni 202 /a i K.Pr.Civile ,
neni 192 i K.Civil, nenet 17, 18, 24, 38 dhe 48 të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
i ndryshuar me ligjin nr.8090 viti 1996 i ndryshuar me ligjin nr.9407 datë 19.05.2005
dhe ligjin nr.9701, datë 02.04.2007 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”.
410
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë me vendimin nr.41-2011-1236 (741), datë
“Pranimin e pjesshëm të padisë të paditësve Stavraq Stratoberdha, Fillareta
Spiru, Josif Stratobërdha, Rinulla Stratoberdha, Vilma Kolevica.
Detyrimin e të paditurit Gjergji Peleshi, kthejë (lirojë) sipërfaqen prej 61.4 m 2,
të okupuar prej tij, paditësave, ndodhur në Korçë, me adresë rruga: “Dhori
Madhi”, me nr.Pas.2|918, e konturuar me vijë blu në hartën me nr.7 dhe
konturuar me ngjyrë të kuqe, në hartën me nr.8, të përpiluar nga eksperti, me
këto kufizime, V-Pas me nr.461, L- më pas 2\217, (Dhimitër Llogori), nga
Jugu me Rr:“Dhori Madhi”, P- me pas me nr.2|919 (Gjergji Peleshi).-
Detyrimin e palës së paditur Z.R.P.Paluajtshme Korçë, të çregjistrojë nga
regjistrat përkatës, sipërfaqen prej 44,64 m2 në emër të paditësve dhe
detyrimin e saj për regjistrimin e sipërfaqes prej 61,4 m 2, që i përket pasurisë
me nr.2|918 në emër të paditësave, me këto kufizime, v-pas më nr 2|461, L-me
pas. nr2\454 (Dhimitër Llogori), J- me Rrugën : Dhori Madhi” dhe P- me pas
me nr.2|919, (Gjergji Peleshi).-Rrëzimin e pjesës tjetër të padisë, që lidhet me
kërkimin e sipërfaqes prej 78 m2, nga paditësat (pjesë përbërëse e pasurisë të
disponuar nga i padituri Gjergji Peleshi, pjesë integrale e sipërfaqes së
përgjithshme 170 m2, nr.Pas.2|919, (pas vendimit nr.796, datë 14.14.1996, të
Gj.Rr.Gj.Korçë, lënë në fuqi me V.nr 4675 datë 20.09.1996, që ka anulluar
pjesërisht, Vendimin nr.663, datë 24.02.1995, të K.K.K.P, ish Pronarëve,
Bashkia Korçë), kërkimin për sigurimin e padisë dhe saktësim kufiri, si të
pabazuar në prova dhe në ligj. -Plan-vendosjet, hartat dhe skicat, e përpiluara
nga eksperti në raportin e ekspertimit, janë pjesë integrale e këtij vendimi...”.

Kundër vendimit nr.504, datë 09.07.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë ka

paraqitur rekurs pala paditëse Stravaq Stratoberdha, duke kërkuar: “Prishjen e
vendimit nr.504, datë 09.07.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit nr.741, datë
15.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim.”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; në mungesë të palëve
pjesëmarrëse; si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se, vendimi nr.504, datë 09.07.2012 i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë e zbatimit
jo të drejtë të ligjit material e procedural civil e si i tillë do të prishet dhe çështja do të kthehet
për rishqyrtim në po këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

rezultojnë të pranuara nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon:
2. Paditësat Stravaq Stratoberdha etj. janë trashëgimtarë ligjor të ish-
pronarëve Ilo Stratoberdha e Gliqiri Naum.
411
3. Me Vendimin nr.663, datë 24.02.1995 të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, u është kthyer një sipërfaqe prone, truall i lirë, me sipërfaqe
prej 140 m2, po në rrugën “Dhori Madhi’ me kufij: V-Petraq Trebicka e Stefi Bellovoda,
J-Rruga “Dhori Madhi”, L-Dhimitër Llogori, P- Gjergji Peleshi.
4. Mbi padi të të paditurit Gjergji Peleshi, me cilësinë e paditësit me
objekt kundërshtim e vendimit nr.663, datë 24.02.1995 të K.K.K.P. Bashkia Korçë,
kundër Stavri Stratoberdhës, me cilësinë e të paditurve, me vendimin nr.796, datë
14.03.1996 Gjykata e Shkallës së Parë Korçë ka vendosur: “Anullimin e pjesshëm të
vendimit nr.663 datë 24.02.1995 të Komisionit të Pronave ish-pronarëve Bashkia Korçë
për pikën“B”të këtij vendimi, duke u cënuar sip. prej 140 m2 të kthyer në natyrë nga
Komisioni për një rrip trualli me gjerësi 1,8 m2, në krahun lindor të shtëpisë që i përket
paditësit Gjergji Peleshi, duke u kompensuar ish pronarëve me një nga mënyrat që njeh
ligji.”.
5. Pas ankimit të ushtruar nga i padituri Stavri Stratoberdha, Gjykata e
Apelit Tiranë, me vendimin nr.4674, datë 20.09.1996, ka vendosur lënien në fuqi të
vendimit nr.1796, datë 14.03.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
6. Paditësat Stavraq Stratoberdha etj. me pretendimin se kur kanë
aplikuar për marrjen e certifikatës së pronësisë kanë ardhur në dijeni se kanë të regjistruar
vetëm 47.36 m2, e pas ezaurimit të ankimit administrativ i janë drejtuar Gjykatës së
Shkallës së Parë Korçë me kërkesë padinë objekt gjykimi.
7. Për më tepër paditësat gjatë gjykimit kanë pretenduar se i padituri
Gjergji Peleshi u ka zaptuar pronën, pa tagër, në mënyrë abuzive dhe me pa të drejtë,
duke mos i lejuar si pronarë autoktone të sendit objekt gjykimi, në posedimin dhe gëzimin
e qetë të pronës kanë kërkuar detyrimin e këtij të fundit për ti njohur pronar dhe kthimin e
sipërfaqes prej 140m2.
8. Sipas përfaqësuesit të paditësave, banesa e paditësit ka qenë 54 m2 dhe
sipërfaqja funksionale prej 1,8 m2 nga kjo banesë duhet llogaritur vetëm në pjesën e
banesës dhe llogaritja duhet bërë në bazë të planimetrisë së banesës së tij si e vetmja
provë prej 54m2. I padituri Gjergji Peleshi ka kryer ndërtime pa leje më vonë me qëllim
përfitimin në mënyrë të kundraligjshme të pronës së paditësave.
9. I padituri Gjergji Peleshi duke prapësuar ka parashtruar faktin se me
vendimin gjyqësor të formës së prerë është analizuar dhe origjina e pronësisë dhe se në
aktin e ekspertimit rezulton se, shtëpia e tij është shtëpi e vjetër e cila në bazë të ligjit të
vitit 1978 ka një sipërfaqe funksionale prej 170 m2. Në këtë sipërfaqe përfshihet dhe rripi
me gjerësi 1,8 m në pjesën lindore. Për më tepër, i padituri Gjergji Peleshi ka parashtruar
se nuk është i vërtetë pretendimi i paditësit, se i padituri ka ngritur një shtëpi të re, pasi që
nga momenti dhënies së vendimit, e deri më sot nuk është kryer asnjë ndërtim tjetër, pra,
gjendja paraqitet njësoj si në vitin 1996, kur është kryer ekspertimi.
10. Pala e paditur, përsa i përket mënyrës së regjistrimit të pasurisë së tij,
ka parashtruar se e ka regjistruar në Z.V.R.P.P. Korçë, duke u mbështetur në Vendimin e
Komisionit, me nr.663, datë 24.02.1996, ndryshuar me vendimin nr.796, datë 14.03.1996
të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë, lënë në fuqi me vendimin nr.4657, datë
14.03.1996. Sipas të paditurit, në Z.V.R.P.P. Korçë, kjo pasuri në emër të Gjergj Peleshit
identifikohet me nr.Pas. 2\919 Z.K 8562 V 227F 186 dhe ka sipërfaqe 170 m 2 truall nga e
cila 67 m2 ndërtesa.
11. Paditësi nuk legjitimohet në kërkimin e padisë për regjistrimin dhe
çregjistrimin e pasurisë së paluajtshme, sipas ligjit nr.7843 date 13.07.1994, i ndryshuar
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, pasi ky ligj njeh për regjistrim tituj të
pronësisë të njohura në K.Civil.
412
12. Pala e paditur ka titull pronësie të vlefshme për pasurinë me nr.2\219
në gjendjen siç është regjistruar në Z.V.R.P.P Korçë, ndërsa pala paditëse, nuk provoi se
ky titull pronësie i palës e paditur ka rënë ose është ndryshuar, në mënyrë që të kërkojë
çregjistrimin e një prone nga regjistrat e pronësisë të Z.R.P.P.
13. Pala paditëse nuk rezulton të këtë një titull pronësie të vlefshëm, apo
vendim gjyqësor, i cili të ketë ndryshuar titullin e palës së paditur, atëherë ai bazuar në
nenin 192 dhe 193 të K.Civil, duhet ta regjistrojë atë në Z.V.R.P.P dhe nëse kjo e fundit
nuk e kryen këtë regjistrim, ai mund t’i drejtohej Zyrës Qendrore dhe me pas gjykatës me
kërkesë padi për regjistrimin e titullit të tij, apo dhe vendimit të gjykatës.
14. Përsa i përket pasurisë me nr.2|240, kjo kërkesë është pa objekt pasi
pasuria me nr.2\840 nuk figuron e regjistruar, pasi kartela e pasurisë për këtë pasuri është
mbyllur.
15. Lidhur me kërkimin për kthimin e sipërfaqes truall 140 m2 dhe jo 92.64
2
m , përfshirë në pasurinë 2|919 ZK. 85962 ky kërkim i përket një padie rivendikimi
bazuar në nenin 296 të K.Civil, në bazën ligjore të kërkesë padisë nuk ekziston pra, nuk
gjen mbështetje ligjore.
16. Gjykata e Shkallës së Parë Korçë me vendimin nr.41-2011-1236

(741), datë 15.03.2012 ka vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të padisë të paditësve Stavraq Stratoberdha, Fillareta Spiru, Josif
Stratobërdha, Rinulla Stratoberdha, Vilma Kolevica.
Detyrimin e të paditurit Gjergji Peleshi, kthejë (lirojë) sipërfaqen prej 61.4 m 2, të
okupuar prej tij, paditësave, ndodhur në Korçë, me adresë rruga: “Dhori Madhi”, me
nr.Pas.2|918, e konturuar me vijë blu në hartën me nr.7 dhe konturuar me ngjyrë të kuqe,
në hartën me nr.8, të përpiluar nga eksperti, me këto kufizime, V-Pas me nr.461, L- më
pas 2\217, (Dhimitër Llogori), nga Jugu me Rr :“Dhori Madhi”, P- me pas me nr.2|
919(Gjergji Peleshi).-Detyrimin e palës së paditur Z.R.P.Paluajtshme Korçë, të
çregjistrojë nga regjistrat përkatës, sipërfaqen prej 44,64 m2 në emër të paditësve dhe
detyrimin e saj për regjistrimin e sipërfaqes prej 61,4 m 2, që i përket pasurisë me nr.2|
918 në emër të paditësave, me këto kufizime, v-pas më nr 2|461, L-me pas. nr.2\454
(Dhimitër Llogori),J- me Rrugën : Dhori Madhi” dhe P- me pas me nr.2|919, (Gjergji
Peleshi).-Rrëzimin e pjesës tjetër të padisë, që lidhet me kërkimin e sipërfaqes prej 78 m 2,
nga paditësat (pjesë përbërëse e pasurisë të disponuar nga i padituri Gjergji Peleshi,
pjesë integrale e sipërfaqes së përgjithshme 170 m 2, nr.Pas.2|919, (pas vendimit nr.796,
datë 14.14.1996, të Gj.Rr.Gj.Korçë, lënë në fuqi me V.nr.4675 datë 20.09.1996, që ka
anulluar pjesërisht, Vendimin nr.663, datë 24.02.1995, të K.K.K.P, ish Pronarëve,
Bashkia Korçë), kërkimin për sigurimin e padisë dhe saktësim kufiri, si të pabazuar në
prova dhe në ligj.-Plan-vendosjet, hartat dhe skicat, e përpiluara nga eksperti në
raportin e ekspertimit, janë pjesë integrale e këtij vendimi...”.
17. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.504, datë 09.07.2012 ka
vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.741, datë 15.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë”.
18. Kundër vendimit nr.504, datë 09.07.2012 të Gjykatës së Apelit
Korçë ka paraqitur rekurs pala paditëse Stravaq Stratoberdha, duke kërkuar:
“Prishjen e vendimit nr.504, datë 09.07.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit
nr.741, datë 15.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e çështjes
për rigjykim.”. Në shkaqet e rekursit veçohen:
413
 Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje të rëndë të normave procedurale pasi
gjykatat kanë qenë përpara kushteve për të pushuar gjykimin pasi me shtimin që iu
bë objektit të kërkesë padisë ndodhemi përpara një padie të re ku ndryshon si
objekti dhe shkaku ligjor.
 Gjykatat në mënyrë të gabuar arrin në përfundim se për sipërfaqen prej 78.6 m 2 që
mbahet nga pala paditur ndodhemi përpara “gjësë së gjykuar” pasi dispozitivi i
vendimit nr.796, datë 14.03.1996 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nuk është i
qartë dhe gjykatat duhet të kishin hetuar sesa është sipërfaqja prej 1.8 metrash në
gjerësi lindore.
 Gjykatat nuk kanë marrë në shqyrtim orgjinë e pronës së të dy palëve, ku paditësi
rezulton pronar i 140m2, si dhe ndërtimet e realizuar nga pala e paditur në vitin
1990.
 Dispozitivi i vendimit gjyqësor duhet të jetë i mundur për tu ekzekutuar drejtësisht
nga palët ndërgjyqëse dhe organet e tjera shtetërore që i drejtohet ai vendim siç dhe
është ZRPP nuk realizohet.
 Gjykata e rrethit gjyqësor bie në të njëjtin gabim si ZRPP Korçë duke plotësuar
dhe interpretuar dispozitivin e vendimit nr.796, datë 14.03.1996 të po kësaj gjykate
duke mos pasur pjesë të objektit të gjykimit diçka të tillë.
 Sigurisht për një hetim të plotë dhe të gjithanshëm gjykata do të ishte e detyruar të
hetonte se sa është sipërfaqja prej 1.8 metrash që paditësi detyrohet ti lirojë të
paditurit por një gjë e tillë duhet të kishte ndodhur vetëm duke orientuar palët të
kërkonin pezullimin e gjykimit dhe të kishin zgjidhur këtë situatë në një gjykim të
pavarur.
 Në përfundim të hetimit gjyqësor në këto dy shkallë të gjykimit nga të cilat duhet
të prevalonte një gjykim i drejtë rezulton se i padituri që ishte pronar i një shtëpie
banimi sot ka shtëpi banimi 60m2 në 170m2, ndërsa paditësi që i është kthyer 140
m2 nga KKKP Bashkia Korçë ndërkohë faktikisht nuk është posedues i asnjë m2.
19. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.504, datë 09.07.2012 ndër

të tjera ka arsyetuar se: “... (omissis) … Pretendimet e ngritura në kërkesën ankimore
nga paditësit sipas të cilave: Me prova shkresore dhe me ekspertë kemi provuar se i
padituri Gjergji Peleshi ka zaptur pronën tonë, pa tagër pronësie, në mënyrë abuzive dhe
pa të drejte, duke mos na lejuar ne pronarët autoktonë të sendit objekt gjykimi të
posedojmë dhe gëzojmë në mënyrë të qetë pronën tonë”, qëndron vetëm pjesërisht, vetëm
për sipërfaqen prej 61.4 m2 që përben pjesën e mbetur nga sipërfaqja prej 140 m2. Pjesa
tjetër prej 78.6 m2 që mbivendoset me pronën e të paditurit Gjergji i është dhënë këtij të
fundit me vendimin nr.796 datë 14.4.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë si
sipërfaqe funksionale (rripi prej 1.8 metër në krahun lindor të pronës së të paditurit). Pra
për këtë sipërfaqe prej 61.4 m2 konstatohet se i padituri e mban pa asnjë lloj tagri dhe me
të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka urdhëruar lirimin dhe dorëzimin e saj në
favor të paditësave. Për pjesën që mbivendoset dhe që përben sipërfaqen funksionale dhe
konkretisht një rip prej 1.8 m gjerësi në krahun lindor të pronës së të paditurit, me
sipërfaqe 78.6 m2, Gjykata e Apelit vlerëson se me të drejtë ajo është konsideruar si “gjë
e gjykuar” nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë dhe për këtë shkak nuk ja ka pranuar
padinë paditësave Stavraq Stratoberdha etj. Konstatohet se vendimi nr.796 datë
14.3.1996 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, lënë në fuqi me vendimin nr.4675, datë
20.09.1996 të Gjykatës së Apelit Tiranë është i formës së prerë. Sipas nenit 451/a të
K.Pr.Civile: “Vendimi që ka marrë formë të prerë është i detyrueshëm për palët, për
414
trashëgimtarët e tyre, për personat që heqin të drejta nga palët, për gjykatën që ka dhënë
vendimin dhe për të gjithë gjykatat dhe institucionet e tjera”. Referuar kësaj dispozite
nuk mund të bëhet objekt shqyrtimi nga kjo gjykatë, ajo ç’ka fituar i padituri Gjergji
Peleshi me vendimin e sipërcituar. Të pabazuar e gjen Gjykata e Apelit dhe pretendimin
e paditësave se: “Të paditurit Gjergji Peleshi i njihet si sipërfaqe funksionale një sip.1.8
m gjerësi në anën lindore të banesës, pra jo në të gjithë gjerësinë e pronës, por vetëm në
anën lindore të banesës”, mbasi nga dosja me nr.vendimi 796 datë 14.3.1996 që është
administruar në këtë gjykim si nga vendimi i gjykatës dhe nga akti i ekspertimit të
ekspertit Mihallaq Furxhi, provohet se bëhet fjalë për të gjithë gjatësinë e pronës në
pjesën lindore dhe jo vetëm për gjatësinë e banesës, fakt që e dëshmoi dhe eksperti Hysni
Bahiti që është thirrur në këtë gjykim, si në shkallë të parë dhe në apel ... (...).”.
20. Rekursi i paraqitur nga pala paditëse përmban shkaqe ligjore që

motivojnë cenimin e vendimit nr.504, datë 09.07.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë.
21. Në shqyrtim të tërësisë së gjykimit të kësaj çështje, të akteve që
ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit,
shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, nga
gjykata e apelit nuk janë respektuar dispozitat e nenit 14 të Kodit të Procedurës Civile.
22. Nga gjykatat e faktit nuk është kryer një hetimi i plotë lidhur me
natyrën e mosmarrëveshjes objekt gjykimi.
23. Në rekurs pala paditëse ndër të tjera ka parashtruar se: “Gjatë hetimit
gjyqësor është paraqitur shtesë objekti e padisë e shoqëruar me bazë ligjore përkatëse
dhe gjykata ka vazhduar gjykimin, ndërkohë që duhej proceduar me pushim të gjykimit.”.
24. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se, paditësit i janë drejtuar
gjykatës duke kërkuar: “Detyrimin e të paditurit ZVRPP Korçë të kryejë çregjistrimin në
emër të Gjergji Peleshit në pasurinë me nr.2/919 ndodhur në ZK 8652 në adresë: Rr.
“Dhori Madhi” e llojit truall me sip.170 m2 nga kjo ndërtesë 67 m2, korrigjim i
certifikatës për vërtetim pronësie me datë lëshimi 18.05.2005, hartës treguese të
regjistrimit të kësaj pasurie për sipërfaqen 45.28 m2. Detyrimin e të paditurit ZVRPP
Korçë të bëjë korrigjimin e kartelës së pasurisë me nr.2/840 në pjesën e përshkrimit të
veçantë për përcaktimin (dokument në fakt 47.36 m2) me adresë Rr.“Dhori Madhi” e
llojit truall ndodhur në Korçë, ZK 8652, vol.327 fq.184 përsa i takon sipërfaqes nga
47.36 m2 në 92.64 m2. Pavlefshmëri regjistrimi të pasurisë me nr.2/919 sipas formularit
24/b. Saktësim sipërfaqe sigurim padie.”.
25. Gjatë gjykimit në Gjykatën e Shkallës së Parë Korçë, në seancën e
datës 16. 09. 2011 nga ana e paditësit është paraqitur një kërkesë me shkrim për shtimin e
objektit të padisë duke kërkuar: “Kthimin e sipërfaqes së truallit prej 140 m 2 dhe jo 92.6
m2 përfshirë në pasurinë nr.2/919 ZK 8562 pasuri që aktualisht figuron në emër të
Gjergji Peleshi duke u zbatuar vendimi nr.799 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë”. Me
paraqitjen e shtesës së objektit të padisë, duke qenë se gjyqtarja e cila ka qenë duke
shqyrtuar çështjen ka qenë pjesë e trupit gjykues që ka dhënë vendimin nr.796, datë
14.03.1996 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë, prej saj është hequr dorë nga shqyrtimi
i çështjes dhe ka rifilluar shqyrtimi i gjykimit me tjetër trup gjykues.
26. Trupi i ri gjykues, ndonëse nuk ka marrë një vendim të ndërmjetëm në
lidhje me pranimin apo jo të shtesës së objektit të padisë, ka vazhduar gjykimin duke u
shprehur në lidhje me themelin kërkimit për: “Kthimin e sipërfaqes së truallit prej 140 m 2
415
dhe jo 92.6 m2 përfshirë në pasurinë nr.2/919 ZK 8562 pasuri që aktualisht figuron në
emër të Gjergji Peleshi…”.
27. Gjithashtu, nga gjykatat e faktit nuk i është dhënë plotësisht përgjigje
kërkimeve fillestare të paditësit në objektin e padisë, në lidhje me çregjistrimin e pronës
në emër të të paditurit dhe detyrimin për regjistrimin e sipërfaqes 92.64 m 2 në emër të
palës paditëse. Këto të meta procedurale nuk janë riparuar as gjatë shqyrtimit të çështjes
në Gjykatën e Apelit Korçë.
28. Në nenin 185 të Kodit të Procedurës Civile përcaktohet se: “Paditësi
gjatë hetimit gjyqësor ka të drejtë të ndryshojë shkakun ligjor të padisë. Ai pa ndryshuar
shkakun e saj, mund të shtojë, të pakësojë ose të ndryshojë objektin e padisë”. Nga
interpretimi i dispozitës, paditësi nuk mund t’i ndryshojë të dy elementët e padisë, sepse
në një rast të tillë do të ishim përpara një padie të re.
29. Paditësi në objektin e padisë së tij mund të parashtrojë disa kërkime që
në fillim të procesit gjyqësor me paraqitjen e kërkesëpadisë, por parashtrimi i shumë
kërkimeve mund të bëhet dhe gjatë gjykimit.
30. Kur bëhet gjatë gjykimit do të jemi para situatës juridike të parashikuar
në nenin 185 të K. Pr. Civile, ku paditësi kërkon të shtojë objektin e padisë. Në këtë rast,
gjykata do të vendosë me vendim të ndërmjetëm nëse do të shtohet objekti i padisë, por
ky shtim objekti duhet të bëhet në përputhje me nenin 5 të K.Pr.Civile që parashikon se
“Objekti i mosmarrëveshjes mund të ndryshojë sipas kërkesave që lindin gjatë procesit,
kur këto të fundit kanë lidhje të mjaftueshme me pretendimet e fillimit”.
31. Gjykata përpara se të marrë vendimin për pranimin apo jo, të shtimit të
objektit të padisë duhet të shqyrtojë nëse, me pranimin e shtesës së objektit të padisë
ndryshon në thelb edhe shkaku ligjor i padisë, duke passjell një padi të re në proces. Nga
gjykatat e faktit nuk është mbajtur në konsideratë që, në rastin objekt shqyrtimi shtimi i
objektit të padisë, duke kërkuar kthimin e sipërfaqes prej 140 m2 passjell në proces një
padi të re, pasi kemi të bëjmë me një marrëdhënie juridike të ndryshme nga ajo objekt
gjykimi, dhe në këtë mënyrë kemi një objekt dhe një shkak të ri ligjor, ç’ka ka bërë që të
jemi në kushtet e pamundësisë së shtimit si të objektit ashtu edhe të ndryshimit të shkakut
ligjor të padisë.
32. Lirimi dhe dorëzimi i sendit është një padi reale e ndryshme nga fshirja
e regjistrimit që është një padi detyrimi. Padia në momentin e paraqitjes të saj ka tjetër
shkak ligjor në raport me atë të lirimit dhe dorëzimit të sendit, shkaku ligjor i paraqitjes të
padisë në momentin e parë të saj është marrëdhënia juridike që ka të bëjë me
mirëregjistrimin e titujve të pronësisë nga ZRPP-ja dhe në këtë mënyrë është një
marrëdhënie juridike detyrimi. Ndërsa shkaku i dytë ligjor në rastin e shtimit të objektit të
padisë për lirimin dhe dorëzimin e sendit është marrëdhënia juridike reale në bazë të së
cilës, pronari i një pasurie të paluajtshme, i cili kërkon kthimin e sendit nga personi i tretë
që e mban pa të drejtë. Në analizë të sa më sipër, referuar çështjes objekt shqyrtimi, padia
i kundërdrejtohet Zyrës së Regjistrimit te Pasurive të Paluajtshme. Me ligjin nr.7843/1994
“Për Regjistrimin e Pasurive te Paluajtshme”, i ndryshuar, është rregulluar organizimi
dhe funksionimi i Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme duke e përcaktuar atë
si organ përgjegjës për regjistrimin e titujve të pronësisë dhe të të drejtave të tjera reale
për pasuritë e paluajtshme në bazë të dokumenteve ligjore, që vërtetojnë pronësinë mbi
pasurinë e paluajtshme, si dhe për përgatitjen, mbajtjen dhe administrimin e regjistrave të
pasurive të paluajtshme, hartave treguese të regjistrimit dhe dokumentacionit, që
vërtetojnë të drejtën e pronësisë dhe të drejtat e tjera reale mbi pasurinë e paluajtshme.
33. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, hetimi i plotë dhe i
gjithanshëm i çështjes në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile) është parim themeltar
i gjykimit civil dhe përbën një detyrim për gjykatat në të gjitha shkallët e gjykimit.
416
Gjykatat e shkallës së parë dhe ato të apelit janë gjykata të faktit dhe të ligjit, në ndryshim
nga Gjykata e Lartë, e cila është gjykatë ligji.
34. Nga sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin
se, me qëllim kryerjen e një hetimi të plotë në lidhje me natyrën juridike të çështjes objekt
gjykimi vendimi nr.504, datë 09.07.2012 i Gjykatës së Apelit Korçë do të prishet dhe
çështja do të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
35. Në rekursin e palës së paditur ngrihen edhe pretendime që lidhen
zgjidhjen në themel të çështjes, për të cilat, në rigjykim, duhet të shprehet në mënyrë
ezauruese gjykata e apelit, duke çmuar ajo vetë mbi nevojën dhe shkallën e përsëritjes së
hetimit gjyqësor në funksion të dhënies përgjigje mbi shkaqet që ngrihen në ankimin e
palës paditëse.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.504, datë 09.07.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po këtë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 29.10.2015
417
Nr. 00-2015 - 3654 i Vendimit (458)
VENDIM

në datën 29.10.2015, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore, çështjen civile nr.11242-00642-

PADITËSA: FLUTURA SKËNDERI, përfaqësuar në gjykim

nga av. Zhuljen Ristani.
VIOLLZA BASHA, përfaqësuar në gjykim nga
av. Zhuljen Ristani.
MIMOZA KAPSHTICA, përfaqësuar në gjykim
BURBUQE KOKA, përfaqësuar në gjykim nga
av. Zhuljen Ristani
TRASHËGIMTARËT TESTAMENTARË TË
FATIME JUCJA (XHEPA):
BESNIK JUCJA, përfaqësuar në gjykim nga av.
Zhuljen Ristani.
SHQYPE EREBARA, përfaqësuar në gjykim
KUJTIM JUCJA, përfaqësuar në gjykim nga
av. Zhuljen Ristani.
FATMIR JUCJA, përfaqësuar në gjykim nga
av. Zhuljen Ristani
OLTA JUCJA, përfaqësuar në gjykim nga
av. Zhuljen Ristani
ORION JUCJA, përfaqësuar në gjykim
nga av. Zhuljen Ristani
TË PADITUR: NISRETE JEGENI, (në mungesë).
XHEVRIJE Kazazi, (në mungesë).
OBJEKTI:
Vërtetimin e faktit juridik se shtetasi Ymer Sejfulla Kazazi
ka vdekur në datën 31.12.1922.
Vërtetimin e faktit juridik se shtetasja Fatime Kazazi
ka vdekur në datën 31.12.1922.
Vërtetimin e faktit juridik se shtetasit Ymer Kazazi dhe Fatime Kazazi
kanë patur një martesë të vetme dhe kanë patur si fëmijë të vetëm të tyre
shtetasit Sejfulla Kazazi, Mereme Kazazi dhe Abdulla/(h) Kazazi.
418
Vërtetimin e faktit juridik se shtetasja Mereme Kazazi
ka ndërruar mbiemrin nga Kazazi në Xhepa
për shkak të martesës me shtetasin Adem Xhepa.
Baza Ligjore: Nenet 32/b/c, 388 dhe 392 te Kodit të Procedurës Civile.

vendosur:
“Pranimin e padisë.
Vërtetimin e faktit juridik se shtetasi Ymer Sejfulla Kazazi ka vdekur në datën
31.12.1922.
Vërtetimin e faktit juridik se shtetësja Fatime Kazazi ka vdekur në datën
31.12.1922.
Vërtetimin e faktit juridik se shtetasit Ymer Kazazi dhe Fatime Kazazi kane
patur një martesë të vetme dhe kanë patur si fëmijë të vetëm të tyre shtetasit
Sejfulla Kazazi, Mereme Kazazi dhe Abdulla/ (h) Kazazi.
Vërtetimin e faktit juridik se shtetasja Mereme Kazazi ka ndërruar mbiemrin
nga Kazazi në Xhepa për shkak të martesës me shtetasin Adem Xhepa.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur...”

Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.”
Kundër vendimit nr.2711, datë 16.11.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka

ushtruar rekurs pala paditëse me anën e të cilit ka kërkuar:
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në këtë
gjykatë me tjetër trup gjykues, duke parashtruar shkaqet si më poshtë vijon:
- Gjykata e Apelit ka zbatuar gabim ligjin.
- - Nuk jemi përpara një mosmarrëveshjeje administrative por përpara një
konflikti të pastër civil për vërtetimin e faktit juridik dhe nuk mund të jetë palë
Bashkia Tiranë në këtë proces, pasi nuk ka asnjë interes të ligjshëm.
- Paditësat nuk kanë asnjë pretendim ndaj Bashkisë Tiranë dhe kjo palë nuk
mund të ketë legjitimitet pasiv në këtë gjykim; ata me anë të këtij procesi kërkojnë të
prodhojnë akte të cilat nuk mund të merren me asnjë rrugë tjetër dhe për këtë arsye
paditësat kërkojnë që këtë akt ta prodhojnë në bazë të nenit 388 të K.Pr.Civile.
- Padia e paraqitur plotëson kërkesat e nenit 32 të K.Pr.Civile dhe Gjykata e
Apelit duhej të kishte gjykuar çështjen, pasi nuk ishim në rastet e prishjes së vendimit
të gjykatës së faktit dhe kthimit të çështjes për rigjykim.
- Në rastin konkret kërkohen të vërtetohen fakte për persona që nuk figurojnë
fare të regjistruar në regjistrat e gjendjes civile të kohës.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, si dëgjoi përfaqësuesin e palës
paditëse, av. Zhuljen Ristanin, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues, në mungesë
të palës së paditur, si diskutoi e analizoi çështjen në tërësi;
419
VËREN
Rrethanat e Faktit
1. Paditësat pretendojnë se janë trashëgimtarë ligjorë të shtetases Mereme Xhepa
(Kazazi), e cila nga ana e vet është e bija e Ymer dhe Fatime Kazazit.
2. Në regjistrat e Zyrës së Gjendjes Civile të Bashkisë Tiranë nuk ka të dhëna personale
dhe familjare për shtetasit Ymer Kazazi dhe Fatime Kazazi, sepse regjistrat e
Gjendjes Civile që disponon Bashkia Tiranë nuk kanë të dhëna përpara vitit 1923, fakt
që vërtetohet me çertifikatën negative të lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile Bashkia
Tiranë.
3. Të qenit gjallë e shtetasve Ymer Kazazi dhe Fatime Kazazi rezulton nga disa
dokumenta shkresore, sikundër është çertifikata familjare e kryefamiljarit Sejfulla
Kazazi, nxjerrë nga regjistri i Gjendjes Civile (viti 1923 - 1930), ku rezulton se atësia
dhe amësia e tij dhe e shtetasit Abdulla Kazazi është Ymer dhe Fatime Kazazi.
4. Ndërkohë, në dokumentacionin e nxjerrë nga Arkiva Qendrore e Shtetit, rezulton se
në vitin 1910, shtetasi Ymer Sejfulla Kazazi ka patur në pronësi të tij një shtëpi me
bahçe në Tiranë, fakt ky i cili sipas paditësave provon qenien gjallë të tij në vitin
1910.
5. Në lidhje me përbërjen familjare të këtyre shtetasve (në datën 31.12.1922), gjatë
gjykimit u provua se Ymer dhe Fatime Kazazi nuk rezulton të kenë lidhur martesa të
tjera dhe fëmijët e tyre janë vetëm shtetasit Sejfulla Kazazi (i vitlindjes 1876),
Abdulla/(h) Kazazi (i vitlindjes 1888) dhe Mereme Kazazi.
6. Po ashtu, sipas dokumentacionit shkresor të nxjerrë nga Arkiva e Zyrës së
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, datë 05.11.2009 rezulton se në
regjistrin hipotekor nr.503, viti 1920, është transkriptuar një “DISHMI (Ilmihaber)”,
në të cilën thuhet se, “çunat dhe gocat” e Ymer Kazazit, Sefa (Sejfullai), Abdullai
dhe Meremja, kanë blerë një tokë në Hallias, dëshmi kjo e cila mban datën
13.01.1920.
7. Paditësat pretendojnë se në certifikatën e kryefamiljarit Sejfulla Kazazi nuk
përmendet motra e tij Mereme Kazazi, e cila është njëkohësisht edhe trashëgimlënësja
e paditësave. Sipas paditësave, rezulton nga të dhënat e regjistrit civil të Gjendjes
Civile të vitit 1923-1930, se Mereme Kazazi është e bija e Ymer dhe Fatime Kazazi
dhe është e martuar me Adem Xhepën. Po ashtu paditësit pretendojnë se martesa me
Adem Xhepën ka ndodhur përpara vitit 1923 dhe për këtë arsye nuk gjen pasqyrim në
regjistrat e Gjendjes Civile të familjes Kazazi.
8. Ndërkohë, duke qenë se në emër të Ymer Kazazit figurojnë disa prona dhe
dokumentacioni shkresor i nevojshëm për lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë ligjore
mungon, paditësat pretendojnë se është e nevojshme që të bëhet plotësimi i tij,
nëpërmjet vërtetimit gjyqësor të faktit juridik dhe për këtë shkak i janë drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
9. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin
nr.215, datë 20.01.2012 ka vendosur pranimin e padisë, vërtetimin e faktit juridik se
shtetasi Ymer Sejfulla Kazazi ka vdekur në datën 31.12.1922, vërtetimin e faktit
juridik se shtetësja Fatime Kazazi ka vdekur në datën 31.12.1922, vërtetimin e faktit
juridik se shtetasit Ymer Kazazi dhe Fatime Kazazi kane patur një martesë të vetme
dhe kanë patur si fëmijë të vetëm të tyre shtetasit Sejfulla Kazazi, Mereme Kazazi dhe
Abdulla/(h) Kazazi, vërtetimin e faktit juridik se shtetasja Mereme Kazazi ka ndërruar
mbiemrin nga Kazazi në Xhepa për shkak të martesës me shtetasin Adem Xhepa.
10. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar se: “... kërkimet e paditësave janë të
bazuara në nenin 388 të K.Pr.Civile… Ekzistenca në jetë e shtetasve Ymer Kazazi dhe
Fatime Kazazi rezulton nga disa dokumenta shkresore, sikundër është çertifikata
420
familjare e kryefamiljarit Sejfulla Kazazi, nxjerrë nga regjistri i Gjendjes Civile (viti
1923 - 1930), ku rezulton se atësia dhe amësia e tij dhe e shtetasit Abdulla Kazazi
është Ymer dhe Fatime Kazazi. Ndërkohë, në dokumentacionin e nxjerrë nga Arkiva
Qendrore e Shtetit, rezulton se në vitin 1910, shtetasi Ymer Sejfulla Kazazi ka patur
në pronësi një shtëpi me baçe në Tiranë; pra, provohet ekzistenca e tij në jetë në vitin
1910. Në kushtet e mësipërme, provohet para Gjykatës ekzistenca në jetë e këtyre
shtetasve; dhe duke qenë se nuk dihet data e saktë e vdekjes së tyre (por thjesht
provohet fakti që kanë vdekur para vitit 1923, vit kur është bërë regjistrimi zyrtar i
popullsisë dhe dokumentimi në regjistrat zyrtarë) ekzistenca e tyre duhet të
prezumohet deri në vitin 1922 (sepse siç u theksua dhe më lart në regjistrat e
Gjendjes Civile të vitit 1923, për këta shtetas nuk ka patur të dhëna), duke u
verifikuar fakti juridik i vdekjes së tyre dhe duke u caktuar si datë e vdekjes së tyre
data e fundit e këtij viti; pra, data 31.12.1922…Në lidhje me përbërjen familjare të
këtyre shtetasve (në datën 31.12.1922), gjatë gjykimit u provua se Ymer dhe Fatime
Kazazi nuk rezulton të kenë lidhur martesa të tjera dhe fëmijët e tyre janë vetëm
shtetasit Sejfulla Kazazi (i vitlindjes 1876), Abdulla/(h) Kazazi (i vitlindjes 1888) dhe
Mereme Kazazi; fakt ky që u provua në gjykim me dokumentacionin shkresor të
nxjerrë nga Arkiva e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, datë
05.11.2009; ku rezulton se në regjistrin hipotekor nr.503, viti 1920, është
transkriptuar një “DISHMI (Ilmihaber)”, në të cilën thuhet se, çunat dhe gocat e
Ymer Kazazit, Sefa (Sejfullai), Abdullai dhe Meremja, kanë blerë një tokë në Hallias,
dhe mban datën 13.01.1920. Në kushtet e mësipërme, paditësat legjitimohen dhe në
kërkimin për vërtetimin e faktit juridik se shtetasi Ymer Kazazi dhe Fatime Kazazi
kanë patur një martesë të vetme dhe kanë patur si fëmijë të vetëm të tyre shtetasit
Sejfulla Kazazi, Mereme Kazazi dhe Abdulla/(h) Kazazi….. në gjykim u provua se në
çertifikatën familjare të kryefamiljarit Sejfulla Kazazi nuk përmendet motra e tij
Mereme Kazazi. Para kësaj Gjykate, u provua fakti se kjo shtetase është martuar me
shtetasin Adem Xhepa përpara vitit 1923 dhe për këtë arsye nuk gjen pasqyrim në
regjistrat e Gjendjes Civile të familjes Kazazi. Nga të dhënat e regjistrit civil të
Gjendjes Civile të vitit 1923-1930, u paraqit para Gjykatës një çertifikatë personale e
e shtetases Mereme Kazazi, ku rezulton se është e bija e Ymer dhe Fatime Kazazi dhe
është e martuar me Adem Xhepën. Gjithashtu, ky fakt u provua dhe me dëshminë e
shtetasit Beqir Xhepa, i cili dëshmoi se e ka njohur shumë mirë shtetasen Mereme
Xhepa për shkak të lidhjeve gjinore që ka patur me bashkëshortin e saj Adem Xhepa.
Në dëshminë e tij, ky shtetas deklaroi se Mereme Xhepa është vajza e Ymer dhe
Fatime Kazazit. Informacioni që sjell ky dëshmitar arsyeton kjo Gjykatë është i
besueshëm, pasi ky dëshmitar është i datëlindjes 1928, dhe mosha e tij mundëson
njohjen personale dhe dijeninë e fakteve të hershme. Nga ana e këtij dëshmitari,
gjithashtu u dëshmuan dhe fakte të tjera shumë specifike. Kështu, ai tregoi të dhëna
se ku ndodhet banesa e familjes Kazazi, që sipas tij ishte ne rrugën e Veriut (sot
Rruga “Bardhok Dibra”), mbrapa Kinema “Nacional”, më vonë e quajtur Kinema
“17 Nëntori”; si dhe deklaroi se ka qenë shumë herë në shtëpinë e tyre. Me shumë
detaje specifike ishte dhe deklarimi i tij, që ka dijeni të plotë, se fëmijët e Ymer dhe
Fatime Kazazi, kanë qënë Sejfulla Kazazi, Abdulla/(h) Kazazi dhe Mereme Kazazi;
nga të cilët ai ka njohur vetëm Abdullain dhe Meremen, ndërsa Sejfullain nuk e ka
njohur; gjë që vjen në harmoni me momentin e vdekjes së Sejfullait, që sipas
certificates së vdekjes, të administruar si provë shkresore në këtë gjykim, rezulton se
ka vdekur në vitin 1929 dhe dëshmitari që është i vitlindjes 1928 nuk ka patur
mundësi reale t’a njihte. Në kushtet si më sipër, paditësat legjitimohen dhe në
421
kërkimin e vërtetimit të faktit që shtetësja Mereme Xhepa (Kazazi) ka ndërruar
mbiemër nga Kazazi në Xhepa për shkak të martesës me shtetasin Adem Kazazi...”
11. Mbi ankim të palës së paditur, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2711, datë
16.11.2012, ka vendosur prishjen e vendimit nr.215, datë 20.01.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me
12. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar se: “...vendimi është marrë në shkelje
të rregullave procedurale. Kështu rezulton se nga ana e palës paditëse nuk është
krijuar në rregull ndërgjyqësia dhe konkretisht rezulton se nuk është thirrur me
cilësinë e palës [së] paditur në proces Zyra e Gjendjes Civile pranë Bashkisë së
Tiranës duke qenë në shkelje të kërkesave të nenit 467/d të K.Pr.Civile. Gjykata e
Apelit nisur dhe nga pretendimet e palës [së] paditur të ngritur në ankim çmon se
çështja duhet të trajtohet dhe në kuptim të kërkesave të nenit 52 e vijues të ligjit
nr.10129 dt.11.05.2009 “Për Gjendjen Civile” në lidhje me shpalljen apo deklarimin
e vdekur të Ymer dhe Fatime Kazazi. Gjykata e Apelit çmon se në rastin konkret
çështja duhet të trajtohet dhe në respektim të kërkesave të nenit 15 e vijues të K.Civil
që ka të bëjë me vdekjen e një personi dhe konkretisht të Ymer dhe Fatime Kazazi...
Gjykata e Apelit çmon se nga ana e Gjykatës së Tiranës është realizuar shpallja si e
vdekur e dy personave të cilët rezultojnë që nuk figurojnë as si të lindur dhe as të
vdekur në regjistrat e gjendjes civile të Bashkisë së Tiranës apo në regjistra të tjerë të
gjendjes civile. Nisur nga ky fakt nga ana e Gjykatës së Tiranës nuk janë respektuar
kërkesat e nenit 375 e vijues të K.Pr.Civile e cila ka të bëjë me mënyrën e paraqitjes
së kërkesës apo kërkesë padisë dhe sipas kërkesave të nenit 377 të K.Pr.Civile gjykata
brenda 10 ditëve nga paraqitja e kërkesës apo padisë i dërgohet një kopje e saj pranë
bashkisë ku ka patur banimin e tij të fundit duke vendosur shpalljen në një vend të
dukshëm. Po kështu kërkesa e mësipërme duhet të botohet në Fletoren Zyrtare si dhe
të paktën në një gazetë lokale. Po kështu sipas kësaj dispozite shqyrtimi i çështjes nga
gjykata nuk mund të bëhet pa kaluar gjashtë muaj nga shpallja e kërkesës ose botimit
të saj në Fletoren Zyrtare...”
13. Kundër vendimit nr.2711, datë 16.11.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar
rekurs pala paditëse, me anën e të cilit kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

14.1 Neni 32 b) c) “b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje
juridike ose një të drejte; c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një
dokumenti me pasoja juridike për paditësin. “
14.2 Neni 388/1 “Kur nga një fakt varet lindja, ndryshimi ose shuarja e të drejtave
personale apo pasurore të një personi dhe akti që vërteton atë është zhdukur, ka
humbur dhe nuk mund të bëhet përsëri ose nuk mund të merret me ndonjë rrugë
tjetër, personi i interesuar ka të drejtë të kërkojë që fakti të vërtetohet me vendim të
gjykatës së shkallës së parë...”
15. Në fillim të seancës gjyqësore të datës 29.10.2015, mbi pyetjen e gjykatës nëse palët
ndërgjyqëse kanë kërkesa paraprake, përfaqësuesi i palës paditëse, parashtroi se ka
422
ndërruar jetë paditësja Fatime Jucja dhe në bazë të vendimit nr.6494 datë 10.06.2013
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, trashëgimtarë testamentarë të së ndjerës, janë
përkatësisht Besnik Jucja, Shqype Erebara, Kujtim Jucja, Fatmir Jucja, Olta Jucja dhe
Orion Jucja. Në të tilla kushte, përfaqësuesi i palës paditëse kërkoi kalimin procedural
për të ndjerën Fatime Jucja tek trashëgimtarët e saj testamentarë.
16. Kolegji Civil, pas shqyrtimit të kërkesës paraprake, mbështetur në paragrafin e parë të
nenit 199 të K.Pr.Civile, ku përcaktohet shprehimisht se: “Kur njëra nga palët vdes,
çështja vazhdon nga ose kundër trashëgimtarëve të saj”, vendosi të kryejë kalimin
procedural për të ndjerën Fatime Jucja, e cila në këtë gjykim zëvendësohet nga
trashëgimtarët e saj testamentarë Besnik Jucja, Shqype Erebara, Kujtim Jucja, Fatmir
Jucja, Olta Jucja dhe Orion Jucja.
17. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga pala paditëse, Kolegji Civil vlerëson se ai
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile,
që motivojnë cenimin e vendimit nr.2711, datë 16.11.2012, të Gjykatës së Apelit
Tiranë, i cili ka vendosur prishjen e vendimit nr.215, datë 20.01.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.2711, datë 16.11.2012, i
Gjykatës së Apelit Tiranë, është dhënë në zbatimit të gabuar të ligjit procedural, ndaj
për këtë shkak ai duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë
gjykatë.
19. Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka konkluduar se,
padia është e mbështetur në ligj dhe në prova. Në qendër të argumentimit të asaj
gjykate, ka qenë fakti se, sipas vlerësimit të saj, në interpretim të nenit 388 të
K.Pr.Civile paditësit legjitimohen në kërkimet e tyre për vërtetimin e fakteve juridike,
në kushtet kur nga këto fakte, varet lindja, ndryshimi ose shuarja e të drejtave
personale apo pasurore të tyre dhe aktet provuese të këtyre fakteve juridike nuk
ekzistojnë dhe nuk mund të bëhen përsëri, apo të merren në ndonjë rrugë tjetër.
20. Ndryshe nga qëndrimi i mësipërm, Gjykata e Apelit Tiranë, në vlerësim të
pretendimeve të ngritura në ankim nga pala e paditur, ka vendosur prishjen e vendimit
të gjykatës së rrethit gjyqësor dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë
gjykatë. Në vlerësimin e gjykatës së apelit, në çështjen objekt gjykimi nuk është
krijuar në rregull ndërgjyqësia dhe konkretisht, nuk rezulton të jetë thirrur me cilësinë
e palës së paditur në proces, Zyra e Gjendjes Civile pranë Bashkisë së Tiranës. Po
ashtu, sipas asaj gjykate, nga ana e gjykatës së rrethit gjyqësor nuk janë respektuar
dispozitat e ligjit nr.10129 datë 11.05.2009 “Për Gjendjen Civile” në lidhje me
shpalljen apo deklarimin të vdekur të shtetasve Ymer dhe Fatime Kazazi, si dhe nuk
është trajtuar çështja në kuadër të kërkesave të nenit 15 e vijues të K.Civil mbi
vdekjen e një personi. Gjykata e Apelit në vendimin e saj ka konkluduar se nga ana e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, është kryer efektivisht shpallja si të vdekur e dy
personave, të cilët nuk kanë figuruar as të lindur dhe as të vdekur në regjistrat e
gjendjes civile të Bashkisë së Tiranës, apo në regjistra të tjerë të gjendjes civile.
21. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, i
bazuar në argumentimin e mësipërm, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural, e konkretisht të nenit 388 paragrafi i parë i K.Pr.Civile mbi vërtetimin
gjyqësisht të fakteve juridike.
22. Fillimisht, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, duke u nisur nga shqyrtimi në
tërësi i kërkesëpadisë dhe baza e ligjore e specifikuar në të, paditësat kërkimet e tyre i
kanë mbështetur në nenin 388 të K.Pr.Civile, sipas të cilit një person i interesuar,
gëzon të drejtën e vërtetimit gjyqësisht të një fakti juridik, kur prej tij varet lindja,
423
ndryshimi ose shuarja e të drejtave personale ose pasurore të tij dhe akti që vërteton
atë është zhdukur, ka humbur dhe nuk mund të bëhet përsëri, ose nuk mund të merret
me ndonjë rrugë tjetër.
23. Në analizë të kësaj dispozite, rezulton se çdo palë e interesuar ka mundësi të krijojë
gjyqësisht një akt shkresor apo një dokument, i cili nëse ka ekzistuar, ka përfaqësuar
ose ka paraqitur një fakt, nga i cili varej lindja, ndryshimi dhe shuarja e të drejtave
personale apo pasurore për këtë palë. Vërtetimi gjyqësor i faktit juridik jep dhe
formon provën e ekzistencës së këtij fakti.
24. Kushte të domosdoshme për të vërtetuar gjyqësisht faktin juridik të pretenduar, janë
ekzistenca e interesit të ligjshëm të personit që inicion procesin gjyqësor të vërtetimit
të faktit, mungesa e aktit apo akteve provuese të faktit juridik, si dhe pamundësia e
rikrijimit apo marrjes në rrugë të tjera të këtyre akteve.
25. Në vlerësim të sa më sipër, Kolegji Civil çmon se Gjykata e Apelit Tiranë, nuk ka
arritur të diferencojë ndërmjet kërkimit të palës paditëse për vërtetimin gjyqësisht të
vdekjes së shtetasve Ymer dhe Fatime Kazazi dhe shpalljes apo deklarimit të vdekur
të këtyre shtetasve. Ky Kolegj vlerëson se, nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë,
thelbi i kërkimit të paditësave nuk i referohet shpalljes si të zhdukur dhe më pas të
vdekur të shtetasve Ymer e Fatime Kazazi, në kuptim të neneve 15-22 të K.Civil, por
pikërisht faktit që dokumentat e plota provuese të vdekjes së tyre, sikurse janë të
dhënat e regjistrave të gjendjes civile, nuk disponohen nga ana e Zyrës së Gjendjes
Civile pranë Bashkisë së Tiranës për të gjithë periudhën përpara vitit 1923.
26. Në vijim të kësaj analize, Kolegji Civil çmon jo të drejtë edhe përfundimin tjetër të
arritur nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë, mbi detyrimin e palës paditëse për të
thirrur në gjykim në cilësinë e palës së paditur edhe Zyrën e Gjendjes Civile pranë
Bashkisë së Tiranës. Në lidhje me këtë pikë, Kolegji Civil çmon të ndalet në
analizimin e ndërtimit të ndërgjyqësisë në proceset civile me objekt vërtetimin
gjyqësor të fakteve juridike.
26.1 Në parim, nëpërmjet kërkimit për vërtetimin e faktit juridik, qëllimi i palës që
inicion procesin është marrja e një vendimi vërtetimi ose deklarimi, i cili nuk krijon
marrëdhënie të reja juridike dhe as ndryshon marrëdhëniet ekzistuese, për sa kohë që
kjo marrëdhënie ekziston pavarësisht nga vendimi gjyqësor. Kjo është edhe arsyeja
se përse kryesisht, vërtetimi i fakteve juridike, nga ana procedurale, paraqet një
gjykim gracioz, pa palë kundërshtare dhe përbën një vendim deklarativ, i cili ka fuqi
thjesht provuese për kërkuesin dhe personat e tretë të thirrur në gjykim.
26.2 Pavarësisht sa më sipër, vërtetimi i fakteve juridike mund të bëhet edhe në një
gjykim kontencioz, me palë kundërshtare, sikurse dhe rasti objekt gjykimi, por në
këto raste kërkimi i palës paditëse merr formën e padisë së njohjes.
26.3 Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil çmon se në çështjen objekt gjykimi,
është lehtësisht e evidentueshme se kërkimet e paditësave përbëjnë një
mosmarrëveshje civile për vërtetimin e faktit juridik, me palë kundërshtare, ku në
këtë cilësi janë thirrur pikërisht trashëgimtarët e tjerë të të ndjerëve Ymer dhe Fatime
Kazazi, pasi janë pikërisht ata që tërheqin interesa të ligjshëm nga ky proces
gjyqësor.
27. Thënë kjo, sa i takon arsyetimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, mbi detyrimin për të
thirrur në cilësinë e palës së paditur edhe Bashkinë e Tiranës, Kolegji Civil vlerëson
se kjo e fundit është thjesht subjekti i ngarkuar me ligj për regjistrimin në regjistrat
përkatës të gjendjes civile të akteve të krijuara me vendim gjyqësor të formës së prerë
për vërtetimin e faktit juridik, me qëllim që këtyre fakteve t’u jepet më pas publiciteti,
por ky subjekt nuk ka as interes të ligjshëm në këtë proces gjyqësor dhe as nuk gëzon
legjitimitet pasiv për tù thirrur në cilësinë e palës së paditur.
424
28. Në analizë të gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, në
rishqyrtim, Gjykata e Apelit Tiranë, në vlerësim tërësor të kërkesëpadisë, si dhe në
zbatim të duhur të nenit 388 të K.Pr.Civile mbi vërtetimin e fakteve juridike dhe
dispozitave të tjera ligjore të aplikueshme, të shqyrtojë çështjen në themel, me qëllim
zgjidhjen e drejtë e përfundimtare të mosmarrëveshjes objekt gjykimi.
gjatë rishqyrtimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material, garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
ndërgjyqëse.
30. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.2711, datë
16.11.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit
procedural, ndaj për këtë shkak ai duhet të prishet dhe çështja të kthehet për
rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2711, datë 16.11.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 29.10.2015
425
Nr. 00-2015 - 3655 i Vendimit (459)
VENDIM

në datën 29.10.2015, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore publike, çështjen civile

nr.11243-00652-00-2013 Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: FERDINAND NANO, (në mungesë).

TË PADITUR: ZYRA E PËRMBARIMIT KRUJË,
(në mungesë).
SHOQËRIA VASILI SHPK, (në mungesë).
BANKA KOMBËTARE TREGTARE
TIRANË, përfaqësuar në gjykim nga
juristët Veronika Prifti dhe Erion Begaj.
PERSONA TË TRETË: LULJETA NANO, (në mungesë).
JORGO MËRKURI, (në mungesë).
Z.R.P.P. KRUJË, (në mungesë).
OBJEKTI:
Kundërshtim i veprimeve të Zyrës Përmbarimore Krujë,
me Përmbarues Gjyqësor Pal Zogu.
Kundërshtimi i vendosjes së masës sekuestros të vënë mbi pasurinë
me pronësi të paditësit Ferdinand Nano e ndodhur në Thumanë Krujë.
Kundërshtimin dhe anullimin e ankandit të parë dhe të dytë
për shitjen e pasurisë me nr.231/18, zona kadastrale 2182
për sipërfaqen e tokës 6176m2, në pronësi të paditësit Ferdinand Nano
e ndodhur në Thumanë-Krujë.
Kundërshtimin dhe anullimin e urdhrit me nr.361/H, datë 09.11.2010
të Zyrës Përmbarimore Krujë, për kalimin e pronësisë së pasurisë së paluajtshme
231/18, zona kadastrale 2182, për sipërfaqen e tokës prej 6176 m2,
në pronësi të paditësit Ferdinand Nano e ndodhur në Thumanë Krujë,
në favor të Bankës Kombëtare Tregtare.
Pezullimin e ekzekutimit të urdhërit të ekzekutimit
me nr.324, dt. 01.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
deri në përfundimin e gjykimit të çështjes, objekt gjykimi.
Baza Ligjore: Neni 31, 32, 156, 516, 517, 518, 519, 527, 546 dhe vijues të K.Pr.Civile
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë me vendimin nr.252, datë 23.05.2011 ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Ferdinand Nano. Kundërshtim i
veprimeve përmbarimore të Zyrës Përmbarimore Krujë, me përmbarues
426
gjyqësor Pal Zogu. Kundërshtimi i vendosjes së masës së sekuestros të vënë
mbi pasurinë me pronësi të paditësit Ferdinand Nano e ndodhur në Thumanë
Krujë.
Kundërshtimin dhe anullimin e ankandit të parë dhe të dytë për shitjen e
pasurisë me nr 231/18, zona kadastrale 2182 për sipërfaqen e tokës 6176 m2,
në pronësi të paditësit Ferdinand Nano e ndodhur në Thumanë-Krujë.
Kundërshtimin dhe anullimin e urdhrit me nr.361/H, datë 09.11.2010, të Zyrës
Përmbarimore Krujë, për kalimin e pronësisë së pasurisë së paluajtshme nr
231 118, zona kadastrale 2182, për sipërfaqen e tokës prej 6176 m2, në
pronësi të paditësit Ferdinand Nano e ndodhur në Thumanë Krujë, në favor të
Bankës Kombëtare Tregtare.
Pezullimin e ekzekutimit të urdhrit të ekzekutimit me nr 324, dt 01.03.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë deri në përfundimin e gjykimit të çështjes
objekt gjykimi.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë...”
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.3014 datë 21.12.2012 ka vendosur:

Gjyqësor Krujë.”

paraqitur rekurs e paditura Banka Kombëtare Tregtare, nëpërmjet të cilit kërkon:
Prishjen e vendimit nr.3014 datë 21.12.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe

vendimit nr.252, datë 23.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë, për këto shkaqe:
- Njoftimet janë kryer konform Kodit të Procedurës Civile. Lajmërimi për ekzekutim
vullnetar i është lajmëruar paditësit në burgun e Vaqarrit, sikurse janë njoftuar dhe
veprimet e tjera të përmbaruesit. Në njoftimin për vënien e sekuestros, paditësi ka
refuzuar firmën e tij.
- Gjykata ka marrë parasysh si datë fillimi të përllogaritjes së afatit të ngritjes së padisë,
datën kur avokati ka firmosur marrjen dijeni të njoftimit për shpalljen e ankandit të
dytë, e konkretisht datën 13.09.2010. Ndryshe nga sa kanë arsyetuar gjykatat, data e
saktë për llogaritjen e këtij afati është data kur paditësit i është komunikuar
personalisht shpallja e ankandit, e konkretisht data 10.09.2010.
- Qëllimi i padisë së paditësit është të disponojë në favor të tij një lloj padie njohjeje, ku
të vërtetojë pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, si dëgjoi përfaqësuesen e të paditurit
Banka Kombëtare Tregtare, juristen V. Prifti e cila kërkoi prishjen e vendimeve të gjykatave
të faktit dhe rrëzimin e plotë të kërkesëpadisë, në mungesë të palëve të tjera ndërgjyqëse, si
VËREN
Rrethanat e Faktit
1. Mes palëve të paditura shoqëria “Vasili” shpk dhe Banka Kombëtare Tregtare
sha Tiranë, janë lidhur kontrata e kredisë me nr.2846. Rep dhe nr.499 kol, datë
03.09.2005 dhe më pas kontrata e kredisë me nr.299 kol dhe nr.3157 rep, datë
427
08.12.2005 me objekt lëvrimin nga ana e bankës së mësipërme respektivisht të
shumave 7.500.000 lekë dhe 6.000.000 lekë në favor të kredimarrësit shoqëria
“Vasili” shpk.
2. Qëllimi i këtyre kredive ka qenë financimi i të paditurës shoqërisë “Vasili”
sh.p.k. në investim për blerje inventari për efekt të ushtrimit të aktivitetit të saj
tregtar.
3. Në kontratat e mësipërme është cilësuar në formën e kolateralit për efekt të
sigurimit të kredive të marra, pasuria me nr 231/18, me sipërfaqe 6176 m2 tokë
arë, e ndodhur në Thumanë-Krujë.
4. Kjo pronë rezulton që ka qenë e regjistruar në pronësi të paditësit Ferdinand
Nano, sipas certifikatës për vërtetim pronësie datë 18.08.2008 të ZRPP Krujë.
5. Paditësi Ferdinand Nano së bashku me bashkëshorten e tij, personin e tretë
Luljeta Nano kanë qenë gjithashtu dorëzanës, për të garantuar kredinë e
mësipërme. Ka rezultuar gjithashtu se kjo pronë, e konkretisht pasuria me
nr.231/18 me sipërfaqe 6176 m2 është hipotekuar në favor të bankës dhe
shoqërisë “Vasili” sh.p.k. me kontratën e hipotekimit nr.2874 Rep dhe nr.500 kol,
datë 03.09.2005.
6. Po ashtu sipas kontratës nr.3158 rep nr.300 kol datë 08 .12.2005, është rënë
dakort që kjo pronë të vazhdojë të qëndrojë e hipotekuar për efekt të shlyerjes së
kredive të marra nga e paditura shoqëria “Vasili” sh.p.k.
7. Përveç palëve të mësipërme, ka rezultuar se në cilësinë e dorëzanësit, me
qëllim garantimin e kredive të marra nga ana e shoqërisë “Vasili” sh.p.k. është
vendosur edhe shtetasi Jorgo Mërkuri, person i tretë në gjykim, duke hipotekuar
në favor të bankës pasurinë me nr 5/497, e llojit truall me sipërfaqe 164 m2 të
ndodhur në zonën kadastrale nr.8360 Tiranë.
8. Sikurse dhe në rastin e pronës tjetër të hipotekuar në favor të të paditurës
Bankës Kombëtare Tregtare, është rënë dakord nëpërmjet kontratës nr.3158 rep
nr.300 kol, datë 08.12.2005, që edhe kjo pronë të vazhdojë të qëndrojë e
hipotekuar për efekt të shlyerjes së kredive të marra nga e paditura, shoqëria
“Vasili” sh.p.k.
9. Nisur nga fakti se e paditura shoqëria “Vasili” sh.p.k. nuk ka përmbushur
detyrimin ndaj bankës për shlyerjen e kredive të marra prej saj, pala e paditur
Zyra e Përmbarimit Krujë ka vënë në ekzekutim urdhrin e ekzekutimit nr.324
datë 09.03.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë të lëshuar për kontratën e
kredisë nr.2846 Rep, nr.499 kol, datë 3.09.2005 dhe kontratën e kredisë me nr.299
kol dhe nr.3157 Rep, datë 08.12.2005 lidhur mes Bankës Kombëtare Tregtare sh.a.
Tiranë dhe shoqërisë “Vasili” sh.p.k.
10. Nga ana e Zyrës së Përmbarimit Krujë kanë filluar procedurat përmbarimore,
edhe ndaj dorëzanësit, paditësit në këtë gjykim Ferdinand Nano. Me marrjen
dijeni për ndryshimin e adresës efektive të paditësit në kushtet kur ai gjendej
duke vuajtur dënim me burgim në Institucionin e Ekzekutimit të Vendimeve
Penale Vaqarr, njoftimet e veprimeve përmbarimore për të, duke filluar nga
lajmërimi për ekzekutim vullnetar e duke vijuar me veprimet e tjera përmbarimore janë
kryer në adresën e tij të re, e konkretisht në IEVP Vaqarr.
11. Sikurse ka rezultuar nga materialet e dosjes gjyqësore, në lidhje me njoftimin për
ekzekutim vullnetar, ky njoftim është kryer edhe në adresën e re të paditësit, ku në
shkresën nr.6271 prot., datë 30.12.2009 të dërguar nga kreditori për marrjen e
informacionit në lidhje me njoftimin e debitorit Ferdinand Nano nga ana e përmbaruesit
gjyqësor, është vendosur shënimi i punonjësit të institucionit të IEVP Vaqarr, së bashku
me firmën e këtij të fundit, ku citohet se paditësi refuzon të firmosë njoftimin e dërguar.
428
Konkretisht në lidhje me lajmërimin për ekzekutim vullnetar është konfirmuar gjithashtu
me shkresën nr.2137/1 prot., datë 09.02.2010 nga IEVP Vaqarr se është marrë njoftim
nga paditësi Ferdinand Nano, edhe pse prej tij është refuzuar firmosja e njoftimit.
12. Po ashtu, ka rezultuar nga materialet e dosjes gjyqësore se në lidhje me caktimin e
ekspertit për vlerësimin e pasurisë së paluajtshme është marrë njoftim nga paditësi, sipas
nënshkrimit të specialistit të institucionit të IEVP Vaqarr më datë 21.05.2010, për
vlerësimin e pasurisë së paluajtshme të kryer nga eksperti është marrë njoftim më datë
04.06.2010 dhe për shpalljen e ankandit të parë, është marrë njoftim më datë 18.06.2010.
13. Ndërkohë ka rezultuar gjithashtu nga materialet e dosjes gjyqësore se
lajmërimi i vendimit nr.361/H prot datë 08.09.2010 i përmbaruesit gjyqësor për
shpalljen e ankandit të dytë për shitjen e sendit, është dërguar në adresën efektive
të paditësit pranë IEVP Vaqar, ku është cituar se ky lajmërim është komunikuar
më datë 10.09.2010. Veç kësaj, i njëjti lajmërim është firmosur si i marrë nga
përfaqësuesi ligjor i palës paditëse, av. Bashkim Merkaj, më datë 13.09.2010.
14. Pas shpalljes së ankandit të dytë paditësi Ferdinand Nano, ka pretenduar
moslajmërimin e tij dhe personit të tretë Luljeta Nano për gjithë procedurat e
ekzekutimit nga ana e përmbaruesit gjyqësor konform dispozitave të K.Pr.Civile.
15. Me pretendimin e mësipërm, si dhe duke kontestuar vlerën e sendit të caktuar
në ankandin e dytë, në datën 17.09.2010 paditësi i është drejtuar nëpërmjet
përfaqësuesit të tij ligjor, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë me kërkesëpadinë
objekt gjykimi.
16. Gjatë gjykimit, nga ana e zyrës përmbarimore është kryer tjetërsimi i pronës objekt
konflikti në favor të kredidhënësit Banka Kombëtare Tregtare sh.a. Tiranë, sikurse ka
rezultuar nga urdhëri i kësaj zyre “Për kalimin e pronësisë së pasurisë së paluajtshme”
datë 09.11.2010 dhe paditësi ka bërë pjesë të kërkimit të tij edhe kundërshtimin e këtij
tjetërsimi.
17. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë me vendimin
nr.252 datë 23.05.2011 ka vendosur pranimin e kërkesë padisë së paditësit Ferdinand
Nano, kundërshtimin e veprimeve përmbarimore të Zyrës Përmbarimore Krujë, me
përmbarues gjyqësor Pal Zogu, kundërshtimin e vendosjes së masës së sekuestros të vënë
mbi pasurinë me pronësi të paditësit Ferdinand Nano e ndodhur në Thumanë Krujë,
kundërshtimin dhe anullimin e ankandit të parë dhe të dytë për shitjen e pasurisë me nr
231/18, zona kadastrale 2182 për sipërfaqen e tokës 6176 m2, në pronësi të paditësit
Ferdinand Nano e ndodhur në Thumanë-Krujë, kundërshtimin dhe anullimin e urdhërit
me nr 361/H dt. 09.11.2010 të Zyrës Përmbarimore Krujë, për kalimin e pronësisë së
pasurisë së paluajtshme nr 231 118, zona kadastrale 2182, për sipërfaqen e tokës prej
6176 m2, në pronësi të paditësit Ferdinand Nano e ndodhur në Thumanë Krujë, në favor
të Bankës Kombëtare Tregtare, pezullimin e ekzekutimit të urdhërit të ekzekutimit me nr
324, dt 01.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë deri në përfundimin e gjykimit
të çështjes objekt gjykimi.
18. Gjykata ka arsyetuar se: “…Shoqëria Vasili sh.p.k është debitore ndaj Bankës
Kombëtare tregtare dhe Zyra e Përmbarimit Krujë duhet ta njoftonte rregullisht këtë palë
mbi të cilën bien detyrimet financiare të palikujduara. Gjithashtu ka rezultuar se
Ferdinand Nano sot i burgosur rezulton të mos ketë marrë dijeni, si në këtë adresë që
është sot, ashtu edhe në adresën e tij në Tiranë, si vetë ai ashtu edhe bashkëshortja
Luljeta Nano, e cila është bashkëpronare në pasurinë që është bërë objekt gjykimi
nëpërmjet ankandeve…Gjithashtu nuk janë respektuar kërkesat e nenit 552 K.Pr.Civile
në lidhje me thirrjen e ekspertit dhe vlerën e sendit të sekuestruar që është pasuria me nr
231/18…Raporti i vlerësimit i dt.17.08.2005 në momentin që është realizuar kontrata e
kredisë bankare dhe është pranuar edhe nga Banka Kombëtare Tregtare Tiranë për
429
sipërfaqen 6176 m2 sipas ekspertes Frida Sherko është e barabartë me vlerën 22.851200
lekë ose 3700 lekë për m2. Ndërsa sipas vlerësimit të bërë nga Zyra e Përmbarimit Krujë
nëpërmjet ekspertit Shaban Alushi të kryer në mungesë të paditësit dhe bashkëshortes së
tij Luljeta Nano rezulton se vlera e pasurisë për sip. 6176 m2 më dt 28.05.32011, është
caktuar 13.000.000 (trembëdhjetë milionë) lekë, pra pas pesë vjetësh çmimi të jetë më i
ulët. Përsa i përket pretendimit të palëve të paditura që padia është ngritur jashtë afatit
ligjor 5 (pesë) ditor nuk qëndron, pasi nga kërkesë padia e ngritur nga paditësi
Ferdinand Nano është paraqitur në Gjykatë brenda afatit 5 ditor, parashikuar nga neni
610 K.Pr.Civile paragrafi i parë, fakt i provuar gjatë seancës gjyqësore pasi mbas
dokumentave të ardhura nga shërbimi postar me datë 12.11.2010 paditësi ka marrë
dijeni nëpërmjet përfaqësuesit të tij ligjor nga Avokati i tij Bashkim Merkaj. Më datë
17.09.2010 brenda pesë ditëve nëpërmjet përfaqësuesit të tij Av.Bashkim Merkaj ka
paraqitur kërkesë-padinë në rrugë postare...”
19. Mbi ankim të të paditurës Banka Kombëtare Tregtare, Gjykata e Apelit Tiranë me
vendimin nr.3014 datë 21.12.2012 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.252, datë
23.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.
20. Gjykata e Apelit ka arsyetuar se: “...Gjykata e Apelit çmon se nga shqyrtimi i akteve,
procesverbaleve, komunikimeve dhe fletëthirrjeve rezulton se nga ana e palës së paditur
këto veprime të Zyrës Përmbarimore…nuk janë komunikuar paditësit Ferdinand Nano
dhe P/Tretë Luljeta Nano si bashkëpronarë të kësaj pronësie. Kështu Zyra e Përmbarimit
Krujë me shkresën nr.361/h Prot dt.10.02.2010 ka bërë lajmërimin e ekzekutimit
vullnetar, për zbatimin e urdhër ekzekutimit nr.324, dt 01.03.2007 të lëshuar nga Gjykata
e Rethit Gjyqësor Tiranë në baze të nenit 517, 518 K.Pr.Civile. Mirëpo nga shqyrtimi i
dokumentacionit të ndodhur në dosje nuk ka asnjë procedurë apo dokumentacion për
lajmërim për ekzekutim vullnetar apo për lajmërim për ekzekutimin e detyrueshëm
konform kërkesave të neneve 517, 518, 519 K.Pr.Civile që Zyra e Përmbarimit Krujë të
ketë lajmëruar palët debitore Shoqëria “Vasili” shpk. Një fakt i tillë konfirmohet qartë
me shkresën me nr.361/h prot dt 10.02.2010 për lajmërim për ekzekutim vullnetar apo me
shkresën tjetër për ekzekutim të detyrueshëm... pala e paditur Ferdinand Nano në kohën e
realizimit të njoftimeve dhe fazës së ekzekutimit ka qenë i burgosur dhe nga aktet e
administruara në dosje rezulton të mos ketë marrë dijeni si në burg ku vuante dënimin
ashtu dhe në adresën e tij në Tiranë, ashtu dhe bashkëshortja Luljeta Nano, e cila është
bashkëpronare në pasurinë që është bërë objekt gjykimi nëpërmjet ankandeve.
Nga shqyrtimi i shkresave dhe konkretisht i shkresës me nr.361/h Prot., dt.10.02.2010
drejtuar palëve ndërgjygjësa Luljeta Nano e cila është bashkëpronare prej 6176 m2, së
bashku me bashkëshortin Ferdinand Nano, nuk figuron të jetë vënë në dijeni personalisht
kjo palë për sa kohë që këto njoftime [i] janë kthyer Zyrës së Përmbarimit Krujë të
pakonfimuara. …Gjykata e Apelit çmon se nga ana e palës së paditur në fazën e
ekzekutimit janë konstatuar dhe shkelje të tjera dhe konkretisht nuk janë respektuar
kërkesat e nenit 552 K.Pr.Civile në lidhje me thirrjen e ekspertit dhe vlerën e sendit të
sekuestruar që është pasuria me nr 231/18. Rezulton se raporti i vlerësimit i
dt.17.08.2005 në momentin që është realizuar kontrata e kredisë bankare dhe është
pranuar edhe nga Banka Kombëtare Tregtare Tiranë për sipërfaqen 6176 m2 sipas
ekspertes Frida Sherko është e barabartë me vlerën 22.851200 lekë ose 3700 lekë për
m2. Ndërsa sipas vlerësimit të bërë nga Zyra e Përmbarimit Krujë të kryer në mungesë të
paditësit dhe bashkëshortes së tij Luljeta Nano rezulton se vlera e pasurisë për sip. 6176
m2 më dt 28.05.2011, është caktuar 13.000.000 (trembëdhjetë milionë) lekë, pra pas pesë
vjetësh nga momenti i vlerësimit të parë në vend që vlera e tokës të rritej rezulton se
çmimi të ketë dalë më i ulët se ç’është në realitet. Gjykata e Apelit çmon të drejtë
konkluzionin e arritur nga ana e Gjykatës së Krujës përsa i përket pretendimit të palëve
430
të paditura që padia është ngritur jashtë afatit ligjor 5 ditor nuk qëndron, pasi nga
shqyrtimi i provave rezulton se padia e ngritur nga paditësi Ferdinand Nano është
paraqitur në Gjykatë brenda afatit 5 ditor, parashikuar nga neni 610, K.Pr.Civile
paragrafi i parë, fakt i provuar gjatë seancës gjyqësore pasi sipas dokumentave të
ardhura nga shërbimi postar më datë 12.11.2010 paditësi ka marrë dijeni nëpërmjet
përfaqësuesit të tij ligjor nga Avokati i tij Bashkim Merkaj më datë 17.09.2010 brenda
pesë ditëve nëpërmjet përfaqësuesit të tij Av.Bashkim Merkaj ka paraqitur kërkesë-padinë
në rrugë postare...”
21. Kundër vendimit nr.3014 datë 21.12.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs e paditura Banka Kombëtare Tregtare, nëpërmjet të cilit kërkon prishjen e
vendimit nr.3014 datë 21.12.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.252, datë
23.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë, për
LIGJI I ZBATUESHËM
22. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civil në të cilat është parashikuar:

22.1 Neni 610/ 1 “Kundër veprimeve të përmbaruesit gjyqësor dhe kundër refuzimit të tij
për të kryer një veprim, palët mund të bëjnë ankim në gjykatën që ekzekuton
vendimin brenda 5 ditëve nga dita e kryerjes së veprimit apo refuzimit, kur palët
kanë qenë të pranishme në kryerjen e veprimit ose kanë qenë thirrur edhe në raste
të tjera nga dita që i është njoftuar ose ka marrë dijeni për veprimin ose
refuzimin…”
1. Se rekursi i paraqitur nga e paditura Banka Kombëtare Tregtare sh.a. përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë
cenimin e vendimit nr.3014 datë 21.12.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.252, datë 23.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, i cili ka vendosur
pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Ferdinand Nano, kundërshtimin e te gjitha
veprimeve përmbarimore të kryera nga Zyra e Përmbarimit Krujë dhe pezullimin e
ekzekutimit të urdhrit të ekzekutimit me nr.324, datë 01.03.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.3014 datë 21.12.2012 i Gjykatës
së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.252, datë 23.05.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Krujë janë dhënë në kushtet e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, e për këtë shkak ato
duhet të ndryshohen duke u vendosur rrëzimi i kërkesëpadisë.
3. Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë ka konkluduar se, padia e
paditësit Ferdinand Nano duhej pranuar duke u kundërshtuar gjithë veprimet
përmbarimore të kryera nga Zyra e Përmbarimit Krujë dhe duke u pezulluar ekzekutimi
deri në përfundim të gjykimit të çështjes. Në qendër të argumentimit të asaj gjykate, ka
qenë fakti se paditësi Ferdinand Nano rezulton të mos ketë marrë dijeni konform
K.Pr.Civile, si në adresën efektive të tij pranë IEVP Vaqarr ku ka qenë duke vuajtur
dënimin, ashtu edhe në adresën e tij të përhershme në Tiranë. Po ashtu gjykata e rrethit
gjyqësor ka argumentuar se edhe personi i tretë Luljeta Nano, bashkëshortja e paditësit e
cila në vlerësimin e asaj gjykate, është bashkëpronare në pasurinë objekt gjykimi, nuk ka
marrë dijeni për veprimet përmbarimore të kryera nëpërmjet ankandeve. Veç sa më
sipër, gjykata ka argumentuar se vlera e pasurisë sipas përcaktimit të ekspertit gjatë
procedurës përmbarimore nuk ka korresponduar me vlerën e caktuar nga eksperti në
431
momentin e nënshkrimit të kontratave të kredisë. Ndërkohë në lidhje me pretendimin e
palës së paditur për parashkrimin e padisë, për shkak të kalimit të afatit 5 ditor, gjykata
ka argumentuar se padia është paraqitur në gjykatë brenda këtij afati të parashikuar nga
neni 610/1 i K.Pr.Civile, në kushtet kur paditësi ka marrë dijeni për procedurat e kryera
nëpërmjet përfaqësuesit të tij ligjor më datë 12.11.2010 dhe në datën 17.11.2010 ka
paraqitur padinë objekt gjykimi.
4. Gjykata e Apelit Tiranë, pavarësisht pretendimeve të ngritura në ankim nga e paditura
Banka Kombëtare Tregtare sh.a., ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor, duke u mjaftuar me të njëjtin argumentim si në lidhje me njoftimin e
paditësit dhe personit të tretë, po ashtu edhe në lidhje me përllogaritjen e afatit të ngritjes
së padisë për kundërshtim të veprimeve përmbarimore, si dhe me vlerën e sendit të
caktuar nga eksperti gjatë procedurës së ekzekutimit të titullit ekzekutiv.
5. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, si vendimi i gjykatës së apelit, po ashtu edhe
vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor, bazuar në argumentimin e mësipërm, janë marrë
në kushtet e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, e konkretisht nenit 610 paragrafi i
parë i Kodit të Procedurës Civile mbi të drejtën dhe afatin për kundërshtimin gjyqësisht
të veprimeve të përmbaruesit gjyqësor.
6. Fillimisht, Kolegji Civil vlerëson se, në analizë të pretendimit të palës rekursuese mbi
njoftimet e kryera ndaj palës paditëse konform dispozitave procedurale civile, të dyja
gjykatat e faktit, edhe pse kanë administruar dokumentat të cilat vërtetojnë kryerjen e
njoftimit për ekzekutim vullnetar, e më pas të njoftimeve mbi veprimet e ekzekutimit të
detyrueshëm në adresën e re të paditësit, e konkretisht në Institucionin e Ekzekutimit të
Vendimeve Penale (IEVP) Vaqarr, kanë konkluduar se lajmërimet e veprimeve
përmbarimore nuk janë kryer në adresën aktuale të paditësit e për pasojë ky i fundit nuk
ka marrë dijeni për veprimet përmbarimore. Kolegji Civil vlerëson se, sa kohë që të dyja
gjykatat e faktit, pas kryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, kanë administruar
dokumenta të cilat pasqyrojnë konfirmimin zyrtar të punonjësve të IEVP Vaqarr se
lajmërimet janë kryer pikërisht në këtë adresë ku ka qenë duke vuajtur dënimin me
burgim paditësi, pavarësisht se ky i fundit ka refuzuar firmosjen e tyre, atëherë këto
gjykata nuk mund të konkludonin për cenim të së drejtës së paditësit për një proces të
rregullt, për shkak të mungesës së njoftimit të tij. Në një kohë që vlerësimi i rrethanave
faktike dhe provave të nevojshme për të vërtetuar një pretendim, mbetet në
ekskluzivitetin e gjykatave të faktit, Kolegji Civil vlerëson se refuzimi i gjykatave të
faktit për tìu akorduar këtyre dokumentave fuqinë përkatëse provuese, në një kohë që po
ato gjykata kanë administruar këto shkresa, cenon në thelb vetë argumentueshmërinë e
vendimit gjyqësor.
7. Në vijim të analizës së mësipërme, Kolegji Civil vlerëson se respektimi i dispozitave
procedurale civile në lidhje me kryerjen e njoftimeve të paditësit në adresën e tij të re,
është i rëndësishëm edhe për efekt të konkludimit në lidhje me momentin e marrjes
dijeni të paditësit mbi veprimet përmbarimore të kryera mbi sendin në pronësi të tij, për
efekt të identifikimit nëse padia e tij është paraqitur brenda afatit të përcaktuar nga neni
610/1 i K.Pr.Civile apo nëse kjo padi ka qenë e parashkruar, sikurse është pretenduar nga
e paditura Banka Kombëtare Tregtare përgjatë gjykimit të kësaj çështjeje.
8. Në lidhje me këtë pikë, Kolegji Civil vlerëson se në analizë të nenit 610 të K.Pr.Civile,
paragrafi i parë, çdo palë mbi pasurinë e së cilës kryhen veprime të përmbaruesit
gjyqësor, gëzon të drejtën e kundërshtimit gjyqësisht të këtij veprimi, në gjykatën që
ekzekuton vendimin brenda 5 ditëve nga dita e kryerjes së veprimit, kur palët kanë qenë
të pranishme në kryerjen e tij, kanë qenë të thirrur për të qenë të pranishëm, apo në raste
të tjera, nga dita që iu është njoftuar veprimi ose kanë marrë dijeni për të.
432
30.1 Në çështjen objekt gjykimi, sikurse ka rezultuar e provuar, si njoftimi për ekzekutimin
vullnetar, po ashtu edhe njoftimet e tjera për vënien e sekuestros dhe zhvillimin e
ankandit të parë janë kryer në adresën e re të paditësit pranë IEVP Vaqarr, të firmosura
nga specialistët e edukimit të këtij institucioni, edhe për rastin e refuzimit të firmosjes
nga ana e vetë paditësit. Konkretisht, njoftimet për të gjitha veprimet përmbarimore të
kryera janë realizuar konform K.Pr.Civile në adresën e re të paditësit, përkatësisht për
lajmërimin për ekzekutim vullnetar sikurse konfirmohet me shkresën nr.2137/1 prot datë
09.02.2010 nga IEVP Vaqarr, është marrë njoftim nga paditësi edhe pse prej tij është
refuzuar firmosja, për caktimin e ekspertit për vlerësimin e pasurisë së paluajtshme është
marrë njoftim sipas nënshkrimit të specialistit të institucionit të IEVP më datë
21.05.2010, për vlerësimin e ekspertit është marrë njoftim më datë 04.06.2010 dhe për
ankandin e parë, më datë 18.06.2010.
30.2 Ndërkohë paditësi ka zgjedhur të kundërshtojë të gjitha veprimet përmbarimore me një
padi të vetme të depozituar në datë 17.09.2010, pas lajmërimit për shpalljen e ankandit
të dytë për shitjen e sendit të datës 08.09.2010, duke pretenduar se nuk ishte njoftuar
rregullisht për asnjërin prej veprimeve përmbarimore të deriatëhershme. Në lidhje me sa
më sipër, sa kohë që sikurse u argumentua më lart, ka rezultuar e provuar në gjykimet e
faktit se njoftimet e të gjitha veprimeve përmbarimore të kryera deri në shpalljen e
ankandit të dytë, janë kryer konform ligjit procedural në afatet e sipërcituara, ky Kolegj
vlerëson se, sikurse me të drejtë është pretenduar përgjatë gjithë gjykimit nga e paditura
BKT sh.a. Tiranë, kundërshtimi i këtyre veprimeve nëpërmjet padisë së paraqitur në
datë 17.09.2010 është tej afatit ligjor pesë ditor të parashikuar nga neni 610/1 i
K.Pr.Civile, e për pasojë padia për këto kërkime është parashkruar.
9. Ndërkohë, sa i takon kundërshtimit të veprimit të përmbaruesit në lidhje me shpalljen e
ankandit të dytë për shitjen e sendit në pronësi të paditësit, ka rezultuar e provuar se
njoftimi për këtë ankand nga ana e paditësit, është marrë në datën 10.09.2010 sipas
letërporosisë së firmosur nga punonjësi i IEVP Vaqarr, ndërkohë që përfaqësuesi i tij
ligjor ka marrë njoftim për këtë veprim përmbarimor në datën 13.09.2010 dhe padia
është paraqitur nëpërmjet këtij përfaqësuesi në datën 17.09.2010.
31.1 Në lidhje me këtë pikë, Kolegji Civil vlerëson se, ndryshe nga sa argumentojnë dy
gjykatat e faktit dhe në vlerësim të pretendimit të ngritur nga pala rekursuese përgjatë
gjithë gjykimit, padia për kundërshtimin e këtij veprimi përmbarimor është paraqitur tej
afatit 5 ditor të parashikuar nga neni 610/1 i K.Pr.Civile, sa kohë që ka rezultuar e
provuar se paditësi ka marrë dijeni pikërisht në datën 10.09.2010 dhe marrja më vonë
dijeni nga ana e përfaqësuesit të tij ligjor për këtë veprim, nuk zëvendëson njoftimin e
vetë paditësit për efekt të nisjes së afatit të parashkrimit. Në të tilla kushte, Kolegji Civil
konkludon se paraqitja e kërkesëpadisë për kundërshtimin e këtij veprimi përmbarimor
të shpalljes së ankandit të dytë është kryer gjithashtu tej limitit 5 ditor, ndaj edhe për
këtë kërkim padia është parashkruar.
10. Së fundmi, sa i takon veprimit të fundit përmbarimor të tjetërsimit të sendit në favor të
të paditurës Banka Kombëtare Tregtare sh.a., veprim ky i cili është kryer dhe është bërë
gjithashtu objekt kundërshtimi gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të parë, Kolegji
Civil vlerëson se ka qenë pikërisht anullimi nga dy gjykatat e faktit i të gjitha veprimeve
përmbarimore të cilat i kanë paraprirë tjetërsimit përfundimtar të sendit në favor të të
paditurës Banka Kombëtare Tregtare sh.a., që ka përbërë në vetvete edhe shkakun e
anullimit të këtij tjetërsimi. Në të tilla kushte, sa kohë që sikurse u arsyetua më lart, ka
rënë vetë shkaku i kundërshtimit të këtij veprimi përmbarimor, Kolegji Civil vlerëson se
nuk ka më arsye ligjore për cenimin e veprimit përfundimtar të tjetërsimit të sendit në
favor të të paditurës Banka Kombëtare Tregtare sh.a..
433
11. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.3014 datë
21.12.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.252, datë 23.05.2011, i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Krujë, janë dhënë në kushtet e zbatimit të gabuar të ligjit
procedural, e për këtë shkak ato duhet të ndryshohen duke u vendosur rrëzimi i
kërkesëpadisë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/d të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.3014 datë 21.12.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.252, datë 23.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe rrëzimin e
kërkesë padisë së paditësit Ferdinand Nano.
Shpenzimet gjyqësore i takojnë paditësit.
434
ÇËSHTJE PENALE
435
Nr. 12 Regj.Themeltar
Nr. 12 Vendimi
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:
Shkëlzen Selimi Kryesues

Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 12.10.2015, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore me dyer të

hapura çështjen penale të juridiksionit fillestar nr.10, datë regjistrimi 12.03.2015, që i përket:
KËRKUES (e dëmtuar akuzuese): EJONA ISUFI, e bija e Bashkimit, e

dtl.02.04.1981, banuese në Tiranë,
përfaqësuar sipas Prokurës së
Posaçme nr.5873 rep, nr.1013/3 kol,
datë 26.09.2015 nga avokat Alban
Bengasi
KUNDËR: GENC POLLO, i biri i Stefanaqit i
datëlindjes 1963, banues në Tiranë,
përfaqësuar sipas prokurës nr.48 rep
dhe nr.23 kol, datë 28.04.2015 nga
av. Spiro Dodbiba dhe Av.Eda
Grimçi
LUÇIANO BOÇI, i biri i Dhimitrit, i
datëlindjes 1963, banues në Tiranë,
përfaqësuar sipas prokurës nr.47 rep
dhe nr.22 kol, datë 28.04.2015 nga
av. Spiro Dodbiba dhe Av. Ivi Kaso
Me pjesëmarrjen e Prokurorisë së
Përgjithshme, përfaqësuar nga
Prokurori Sokol Stojani.
A K U Z U A R:
Për kryerje të veprës penale të “Shpifjes” të kryer botërisht,
parashikuar nga neni 120/2 të Kodit Penal.
Baza Ligjore: Nenet 59 pika 1 dhe 75/b të Kodit të Procedurës Penale.
Neni 120/2 i Kodit Penal.
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi verifikoi paraqitjen e palëve në proces, në mungesë të të dëmtuarës akuzuese
Ejona Isufaj dhe në mungesë të përfaqësuesit të saj, av.Alban Bengasi; në mungesë të të
akuzuarit Genc Pollo, përfaqësuar nga av.Spiro Dodbiba; në mungesë të të akuzuarit Luçiano
Boçi, përfaqësuar nga av.Spiro Dodbiba; në prani të përfaqësuesit të Prokurorisë së
Përgjithshme, Sokol Stojani.
436
VËREN
Se çështja penale me të dëmtuar akuzues Ejona Isufaj, kundër të akuzuarve Genc
Pollo dhe Luçiano Boçi me objekt: “Shpifje e kryer botërisht”, duhet të pushohet.
1. Shtetësja Ejona Isufaj, në cilësinë e të dëmtuarës akuzuese ka paraqitur pranë

Gjykatës së Lartë, konform N.59/1 të Kodit të Procedurës Penale 1, kërkesën për
gjykimin e të akuzuarve Genc Pollo dhe Luçiano Boçi.
2. Ejona Isufaj, është Drejtore e Drejtorisë së Inspektimit të Ligjshmërisë pranë
Inspektoratit Shtetëror të Arsimit. Në këtë pozicion është emëruar në datën 27 Janar
2014. E dëmtura ka parashtruar se ka kryer studimet universitare pranë Universitetit të
Sienës në degën Shkenca Politike dhe zotëron diplomë të ekuivalentuar nga organet
kompetente të shtetit shqiptar të nivelit DIND.
3. E dëmtuara akuzuese ka pretenduar se të akuzuarit Genc Pollo dhe Luciano Boci,
duke bërë deklarimeve shpifëse dhe fyese ndaj saj, thënie të gënjeshtërta, kanë cenuar
rëndë nderin, imazhin dhe integritetin moral dhe profesional, e në këto kushte kanë
konsumuar veprën penale të parashikuar nga neni 120 i Kodit Penal.
4. Ndër të tjera e dëmtuara akuzuese ka parashtruar se në datën 9 Gusht 2014, shtetasi
Edmond Vlashaj në faqen personale të tij Facebook ka bërë një sërë deklarimesh
publike të pavërteta e krejtësisht të gënjeshtërta, të drejtuara direkt për të cenuar rëndë
reputacionin e saj, të krijuar me anë të një pune të gjatë ndër vite. Sipas të dëmtuarës,
shtetasi Edmond Vlashaj ka deklaruar personalisht në publik se ka përdorur një
diplomë fallco të studimeve të doktoraturës. Të njëjtin deklarim kanë bërë shtetasit
Aldorin Braho (administrator i shkollës së lartë “Vitrina”) dhe Pirro Cipo (rektor i
shkollës së lartë “Vitrina”) në deklaratën e publikuar në datën 9 Gusht 2014 dhe i
është dërguar disa misioneve diplomatike të huaja si dhe mas medias.
5. E dëmtuara akuzuese Ejona Isufaj, pretendon se këto thënie të gënjeshtërta dhe fakte
të pavërteta që janë deklaruar nga shtetasit e mësipërm janë huazuar dhe përdorur
publikisht në mjetet e masmedias edhe nga shtetasit Genc Pollo dhe Luçiano Boçi, të
cilët kanë deklaruar të njëjtat fakte të pavërteta në deklaratat respektive për shtyp të
datave 10 Gusht 2014 dhe 12 Gusht 2014.
6. Në kërkesën e saj për gjykim, shtetësja Ejona Isufaj argumenton se: “Diploma e
doktoraturës të cilës shtetasit Vlashaj, Cipo, Braho, Pollo dhe Boci i referohen si e
falsifikuar, nuk përbën një dokument të tillë pasi nuk plotësohen kushtet e
parashikuara nga neni 187 i K.Penal. Jam regjistruar në vitin 2005 si studente e
programit të doktoraturës Konrad Adenauer, aktivitet që ushtrohej në atë kohë prej
institutit të huaj "IRERIE" me përfaqësues ligjor Bronu Hamard për zhvillimin e
programeve mësimore “on-line” për degët “Master” dhe “Doktorature” në fushën e
Marrëdhënieve Ndërkombëtare. Kam ndjekur studimet e doktoraturës për një
periudhe tre vjeçare. Në përfundim të këtyre studimeve kam marrë diplomën
përkatëse të studimeve të doktoraturës për shkenca politike, lëshuar nga institucioni
IRERIE. Kjo diplomë përmban ekstremitetet e një dokumenti të rregullt të nënshkruar
rregullisht nga përfaqësuesi ligjor i institucionit, shtetasi francez Bruno Hamard dhe
mban vulën përkatëse të institucionit. Nuk rezulton asnjë vendim gjyqësor apo akt i
organeve kompetente që kjo diplomë është dokument i falsifikuar dhe se çfarë
1
I dëmtuari akuzues
Ai që është dëmtuar nga veprat penale të parashikuara nga nenet 90, 91, 92, 112 paragrafi i parë, 119,119/b, 120, 121, 122,
125,127, 148, 149 dhe 254 të Kodit Penal ka të drejtë të paraqesë kërkesë në gjykatë dhe të marrë pjesë në gjykim si palë për
të vërtetuar akuzën dhe për të kërkuar shpërblimin e dëmit.
437
veprimesh kam kryer unë apo dikush tjetër që kjo diplomë të konsiderohet si
dokument i falsifikuar. Aktiviteti i Institutit IRERIE është ushtruar në Tiranë pranë
Fakultetit të Historisë dhe Filologjisë. Unë kam kryer të gjitha veprimet përkatëse për
studimet e kryera në ciklin mësimor doktoraturë në shkenca politike, on line, pas i
tillë ishte sistemi dhe programi i këtij cikli studimesh. Personalisht nuk më është vënë
në dispozicion vendimi penal nr.100, datë 31.01.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, me anë të të cilit shtetasi Bruno Hamard përfaqësues ligjor i IRERIE është
deklaruar fajtor për veprën penale të “Mashtrimit më shumë se një herë”. Për këto
fakte jam vënë në dijeni nga deklarimet e shtetasit Vlashaj gjatë shpifjeve dhe
fyerjeve që ai ka kryer botërisht ndaj meje nëpërmjet faqes së tij personale në rrjetin
social facebook si dhe deklaratave të kryera nga shtetasit e tjerë që akuzoj më anë të
kësaj kërkese siç parashtrohet më sipër”.
7. E dëmtuara akuzuese Ejona Isufaj, duke pretenduar se: “Fakti i paligjshëm bëhet edhe
më i rëndë pasi thëniet e pavërteta të shtetasve që akuzoj janë botuar në shtyp, janë
transmetuar në median vizive duke e bërë edhe më të rëndë efektin e këtyre shpifjeve
të bëra me të vetmin qëllim uljen e reputacionit tim dhe cënimin e imazhit tim
personal dhe të detyrës që unë ushtroj. Thëniet e pavërteta të kryera nga shtetasit
Vlashaj, Braho, Cipo, Pollo dhe Boci përbëjnë përhapje të dhënash të rreme që kanë
për qellim cenimin e dinjitetit dhe integritetit tim personal dhe profesional dhe të
institucionit ku unë ushtroj detyrën time, duke konsumuar elementët e veprës penale
të “Shpifjes” të kryer botërisht, parashikuar nga neni 120/2 të Kodit Penal.
8. Në këto kushte pranë Gjykatës së Lartë është regjistruar çështja nr.12 regj. themeltar,
datë 12.03.2015, me kërkues të dëmtuarën akuzuese Ejona Isufaj me të akuzuar Genc
Pollo dhe Luçiano Boçi për kryerje të veprës penale të “Shpifjes”, parashikuar nga
neni 120/2 të Kodit Penal.
II. PROCEDURA GJYQËSORE
9. Duke qenë se të akuzuarit Genc Pollo dhe Luçiano Boçi janë deputetë të Kuvendit të
Shqipërisë, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, referuar nenit 141/1 të Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë dhe nenit 75/b, pika 2 të Kodit të Procedurës Penale,
konstatoi se kjo çështje bën pjesë në çështjet penale për të cilat Gjykata e Lartë ka
juridiksion fillestar për gjykimin e saj.
10. Ky vlerësim gjen mbështetje në: i) Nenin 141 të Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë ku përcaktohet se “Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues.
Ajo ka juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës,
Kryetarit dhe anëtarëve të Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës
së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”; dhe ii) nenin 75/b, pika 2 të Kodit
të Procedurës Penale në të cilin është parashikuar se “Gjykata e Lartë gjykon në
shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë të përcaktuar me short,
veprat penale të kryera nga Presidenti i Republikës, Kryetari dhe anëtarët e Këshillit
të Ministrave, deputetët, gjyqtarët e Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarët e Gjykatës
Kushtetuese, kur këta janë në këto funksione në kohën e gjykimit”.
11. Në zbatim të nenit 338 të Kodit të Procedurës Penale, Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë, në seancat e posaçme të datave 28.04.2015 (seancë e shtyrë për t’u njohur me
aktet mbrojtësi i të akuzuarve), 08.06.2015(seancë e shtyrë për mosformim trupi
gjykues) dhe 23.06.2015 ftoi palët për zgjidhjen e çështjes me pajtim. E dëmtuara
akuzuese Ejona Isufaj, u shpreh kundër zgjidhjes me pajtim dhe deklaroi se: “...nuk
438
mund ta tërheqë akuzën, vetëm në rast se të akuzuarit kërkojnë falje përpara kësaj
gjykate, do të jem dakord me pajtimin”.
12. Në seancën gjyqësore të datës 28.09.2015, në mungesë të vullnetshme të palëve, e
dëmtuara akuzuese Ejona Isufaj, përfaqësohej nga mbrojtësi i saj, avokat Alban
Bengasi, sipas prokurës së posaçme nr.5873 rep, nr.1013/3 kol, datë 26.09.2015. Në
këtë seancë u deklarua i hapur shqyrtimi gjyqësor dhe nga palët në gjykim u paraqiten
dhe u shqyrtuan provat ku mbështetën pretendimet e tyre. Me kërkesën e
përfaqësuesit të të dëmtuarës shqyrtimi gjyqësor u ndërpre dhe gjykimi u shty me
qëllim që nga ana e saj të paraqitet qëndrimi përfundimtar dhe kërkimi në lidhje me
akuzën private.
13. Kolegji Penal mbasi e gjeti të bazuar në nenin 379 të K.Pr.Penale 1 në dakortësi me
palët ndërgjyqëse shtyu gjykimin në datë 12.10.2015 ora 12.00.
14. Në datën dhe orën e caktuar gjykata rifilloi gjykimin e ndërprerë ku gjatë verifikimit
të prezencës së palëve u konstatua se si e dëmtuara akuzuese, ashtu edhe përfaqësuesi
i saj nuk janë paraqitur. Nga av.Alban Bengasi është paraqitur pranë sekretarisë së
Gjykatës së Lartë kërkesa nr.A-268 Prot, datë 123.10.2015, me objekt: “Shtyrje e
seancës gjyqësore”, me argumentin se: “ndodhej në një proces tjetër penal, në
gjykatën e rrethit gjyqësor Tiranë, me të pandehur E.Z, akuzuar për veprën penale të
parashikuar nga N.137/2 i K.Penal”.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e paraqitura nga
përfaqësuesi i të dëmtuarës akuzuese për shtyrjen e gjykimit nuk janë të
mbështetura në ligj duke e vlerësuar qëndrimin e saj si zvarritje të qëllimshme të
procesit dhe në mënyrë indirekte heqje dore nga akuza, prandaj në këto kushte
në bazë të nenit 59/3 të K.Pr.Penale2 duhet të vendoset pushimi i gjykimit.
16. Këtë qëndrim Kolegji e mbështet në argumentet e mëposhtme:
a) Sipas Prokurës së posaçme nr.5873 rep, nr.1013/3 kol, datë 26.09.2015,
av.A.Bengasi, në cilësinë e përfaqësuesit të të dëmtuarës akuzuese Ejona Isufaj ka
“...të drejtë dhe kompetencë të plotë që në mungesën time të më përfaqësojë dhe
mbrojë para Gjykatës së Lartë...”;b) Njoftimi për vendin dhe kohën e zhvillimit të
seancës gjyqësore pasardhëse ndaj këtij mbrojtësi të së dëmtuarës akuzuese është
kryer rregullisht nga gjykata në seancën paraardhëse ( në datë 28.09.2015).
17. Ndërsa njoftimi i mëvonshëm nga mbrojtësi për pamundësinë e paraqitjes në seancë
gjyqësore për shkak të nevojës së pjesëmarrjes në një gjykim që zhvillohej në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, sipas Kolegjit Penal, nuk justifikon mungesën e
avokatit në seancën gjyqësore ku palët ishin ftuar për dhënë konkluzionet
përfundimtare.
18. Detyrimi kushtetues dhe ligjor i mbrojtësit është që të sigurojë pjesëmarrjen e tij në
veprimet procedurale dhe në seanca gjyqësore, si dhe të kryejë efektivisht dhe me
profesionalizëm veprimet, kërkesat, ankesat, etj., në interes të së mbrojturit prej tij.
Mbrojtësi ka edhe detyrimin kushtetues që të marrë të gjitha masat që varen nga
vullneti dhe kontrolli i tij për të mos munguar në kryerjen e veprimeve dhe në seanca
gjyqësore për mbrojtjen e interesave të klientit të tij. Mungesa e tyre është e
justifikuar vetëm nëse ka pengesa apo gjendet në pamundësi për të realizuar mbrojtjen
1
Menjëhershmëria e marrjes së vendimit
1. Vendimi merret menjëherë pas mbylljes së shqyrtimit gjyqësor.
2. Marrja e vendimit nuk mund të shtyhet përveçse në rast pamundësie absolute. Shtyrja vendoset nga kryetari me urdhër të
motivuar.
2
I dëmtuari akuzues
Nëse i dëmtuari akuzues ose mbrojtësi i caktuar prej tij nuk paraqitet në seancë pa shkaqe të arsyeshme, gjykata vendos
pushimin e gjykimit.
439
e klientit të tij, për shkaqe të pavarura prej tij, të tilla që e bëjnë objektivisht të
pamundur të përmbushë detyrën e mbrojtësit, sikurse janë rastet e gjendjeve të
jashtëzakonshme dhe fatkeqësive natyrore, ngjarje aksidentale mbi personin e tij apo
familjarë të tij, raste fatkeqësie në rrethin më të afërt familjar, gjendja shëndetësore
personale e tillë që pamundëson kryerjen e detyrës apo gjendja shëndetësore e rëndë e
familjarëve të tij nëse evidentohet domosdoshmëria e pranisë së tij tek i sëmuri.
19. Nuk përbën justifikim të pranueshëm ligjërisht pretendimi i mospjesëmarrjes në
kryerjen e veprimit procedural apo në seancë gjyqësore, kur avokati njofton se
ndodhet në kryerjen e një veprimi procedural për një klient tjetër në një çështje tjetër,
ose në një gjykim tjetër, ndodhet jashtë qendrës së autoritetit procedues apo jashtë
shtetit për motive profesionale apo çlodhëse e zbavitëse, etj. Për më tepër në çdo rast
dhe për çdo seancë përfshi dhe seancën e fundit kur e dëmtuara akuzuese nuk u
paraqit, nga ana e Kolegjit palëve ju kërkua dakortësi për zhvillimin e seancave
gjyqësore në kushtet kur për shkaqe procedurale shqyrtimi gjyqësor nuk ishte i
mundur të mbyllej në një seancë të vetme.
20. Nëse, nga njëra anë, është e drejta e të gjykuarit të ketë mbrojtës, nëse është detyrim i
gjykatës të sigurohet që i gjykuari ka mbrojtës të caktuar prej tij e nëse nuk ka a
mungon t’ia sigurojë një tjetër kryesisht dhe se mbrojtësit e ushtrojnë profesionalisht
dhe efektivisht detyrën e tyre, nga ana tjetër, është detyrimi ligjor i mbrojtësve të
marrin masa për të siguruar pjesëmarrjen në hetim apo gjykim dhe, nëse e kanë të
pamundur, jo vetëm të njoftojnë gjykatën por edhe të mbrojturin prej tij për pengesën
e pamundësinë për të ushtruar mbrojtjen, në përputhje edhe me Kodin Etik të
Avokatit.
21. Në këtë kontekst, nuk ka logjikë juridike për të justifikuar mungesën e mbrojtësit me
arsyetimin se gjendet në një proces tjetër. Përfshirja e avokatit në mbrojtjen e
klientëve në procedime të ndryshme dhe ngarkesa e tij me punë janë zgjedhja e tij,
sikurse është edhe vijimi i realizimit të mbrojtjes apo heqja dorë nga mbrojtja.
Pranimi i ushtrimit të detyrës dhe heqja dorë prej saj nga mbrojtësi janë akte të
vullnetit të tij dhe plotësisht të kontrollueshme prej tij. Si të tilla është detyrimi i
avokatit të marrë masa organizative për të bashkëpunuar me kolegë të tjerë, apo për të
mbajtur aq ngarkesë pune sa mund të garantojë klientët dhe autoritetet gjyqësore se
është në gjendje të përmbushë detyrën. Nuk janë gjykatat ato që duhet të zgjidhin
problemet e ngarkesës me punë të avokatëve, sikurse nuk është çështje e avokatëve të
zgjidhin problematikën e ngarkesës së punës së gjykatës. (qëndrim i Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.7, datë 14.10.2011).
22. Po kështu, secili procedim, çdo gjykim ka të njëjtën standard dhe të njëjtën rëndësi
për dhënien e drejtësisë dhe procesin e rregullt ligjor. Secila gjykatë ka detyrimin t’i
përmbahet këtyre standardeve. Nuk është avokati ai që “zgjedh” se cila gjykatë duhet
të vijojë me praninë e tij dhe cila të shtyjë gjykimin, as edhe përcakton ai se cili prej
gjykimeve është më i rëndësishëm se tjetri.
23. Në bazë të ligjit nr.9109 datë 17.03.2003 “Për profesionin e avokatit në Republikën e
Shqipërisë”, i ndryshuar, në etikën e çdo avokati mbrojtës përveç angazhimit
kontraktor privat që rrjedh ndaj klientit mbas pranimit të detyrës për t’i ofruar
mbrojtje me korrektesë juridike para gjykatës dhe të përgjigjes për pasojat që vjen nga
përmbushja e saj, mbrojtësi ka edhe detyrimin duke ushtruar funksion publik me
qëllim që qytetarëve t’i jepet si shërbim zgjidhja e konfliktit nga drejtësia e të mos
bëhet pengesë me sjellje apo veprime që pengojnë dhënien apo vonesën e këtij
shërbimi. Këtu Kolegji referon në mosmbajtjen parasysh nga ana e avokatit mbrojtës
të hierarkisë gjyqësore, natyrën e gjykimit, investimin në burime njerëzore dhe
materiale të cilat nuk lejojnë cedimin nga standardi i gjykimi të shpejtë dhe efektiv.
440
24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë duke marrë në konsideratë, mënyrën e funksionimit
dhe organizimit të Gjykatës së Lartë, fazën aktuale të procesit, dijeninë e mbrojtësit
për datën dhe orën e gjykimit, si dhe pasojat e mosparaqitjes së palëve e gjen haptazi
të pabazuar kërkesën e mbrojtësit të të dëmtuarës akuzuese Ejona Isufaj,
Av.A.Bengasi, per shtyrjen e gjykimit duke vendosur pushimin e gjykimit.
III. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
25. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se bazuar në nenin 59/3 të Kodit të
Procedurës Penale, i cili parashikon se: “Nëse i dëmtuari akuzues ose mbrojtësi i
caktuar prej tij nuk paraqitet në seancë pa shkaqe të arsyeshme, gjykata vendos
pushimin e gjykimit”, si dhe duke e konsideruar kërkesën e mbrojtësit të të dëmtuarës
akuzuese, av.A.Bengasi pa shkak të arsyeshëm, çështja në ngarkim të të akuzuarve
Genc Pollo dhe Luçiano Boçi, të akuzuar për veprën penale të “Shpifjes”, parashikuar
nga neni 120/2 të Kodit Penal, duhet të pushohet për shkak të mosparaqitjes të të
dëmtuarit akuzues, shtetases Ejona Isufaj, apo përfaqësuesit të saj me prokurë të
posaçme Av. A.Bengasi.
26. Mbështetur për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se e ka të
pamundurën vazhdimin e mëtejshëm të gjykimit të kësaj çështjeje, për të shqyrtuar në
themel pretendimet e kërkueses Ejona Isufaj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59/3 të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes penale me të dëmtuar akuzues Ejona Isufaj kundër të
akuzuarve Genc Pollo dhe Luçiano Boçi, me objekt “Shpifje e kryer botërisht”, parashikuar
nga neni 120/2 i Kodit Penal.
Tiranë, më 12.10.2015
441
Nr. 17/3 i Regj. Themeltar
Nr. 17/3 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:
Artan Broci Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Në datën 08.10.2015, shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë :
KËRKUES: PERSONI NËN HETIM MARK FRROKU,

i biri Prengës dhe Lezes, lindur në Pukë,
datëlindja 06.10.1972, banues në Rr. "Leonard
Frroku" nr.54 Tiranë, i mbrojtur në gjyq nga
av. Dhimitër Myslia dhe Sajmir Visha.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të
“Vrasjes me paramendim e kryer në bashkëpunim”,
parashikuar nga nenet 78/1 dhe 25 të Kodit Penal.
OBJEKTI:
Kundërshtimin e vendimit të datës 25.09.2015 mbi zgjatjen
e afatit të procedimit penal nr.2 të vitit 2015 ndaj ankuesit,
urdhërimin nga ana e Kolegjit Penal për ndërprerjen e mëtejshme të hetimeve
në lidhje me veprën penale të vrasjes me paramendim
parashikuar nga neni 78/1 e 25 të K.P. të ndodhur në shtetin Belg.
ME PJESËMARRJEN E: PROKURORIA E PËRGJITHSHME E

REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË,
përfaqësuar në gjykim nga prokurore
Rovena Gashi.
Baza Ligjore: Nenet 325/1/2/3 të Kodit të Procedurës Penale.
KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi personin nën hetim dhe mbrojtësin e tij të cilët kërkuan:
Në bazë të nenit 325 pika 3 të K.Pr.Penale i kërkojmë kolegjit penal të vendosë
pranimin e kërkesës duke urdhëruar ndërprerjen e afatit të hetimeve të procedimit penal
nr.02 të vitit 2015 në lidhje me ankuesin Mark Frroku për veprën penale të parashikuar nga
neni 78/1 e 25 të Kodit Penal.
442
Prokurorët Pranë Gjykatës së Lartë, Rovena Gashi dhe Madrid Kullolli të cilët
kërkuan:
Mospranimin e kërkesës lidhur me kundërshtimin e vendimit të prokurorisë për
“Zgjatjen e afatit të hetimeve” dhe ndërprerjen e hetimeve të mëtejshme; Mospranimin e
kerkesës për kundërshtimin e vendimit nr.17 të K.PGJ; Mospranimin e kërkesës për dhënien
e informacionit personit nën hetim; Mospranimin e kërkesës për ndryshimin e masës së
sigurimit dhe lënien në fuqi të masës së sigurimit “Arrest në burg”, parashikuar nga neni
238 i K.Penal ndaj të arrestuarit Mark Frroku;
VЁREN
Se kërkesa e Personit nën hetim Mark Frroku për Kundërshtimin e vendimit të datës
25.09.2015 mbi zgjatjen e afatit të procedimit penal nr.2 të vitit 2015 ndaj ankuesit,
urdhërimin nga ana e Kolegjit Penal për ndërprerjen e mëtejshme të hetimeve në lidhje me
veprën penale të vrasjes me paramendim parashikuar nga neni 78/1 e 25 të K.P të ndodhur
në shtetin Belg, është e pabazuar në ligj dhe në prova dhe si e tillë duhet të rrëzohet.
I. PROCEDURA
Se më datë 28.03.2015 Prokuroria e Përgjithshme, ka regjistruar procedimin penal

nr.2, datë 28.03.2015, në ngarkim të shtetasve: a) Mark FRROKU, i biri i Prengës dhe i
Lezes, lindur më 06.10.1972, në Pukë dhe banues në Tiranë; b)Arjan BYTYCI alias Kristian
MORINA (MARINAJ) alias Hile JOKA alias Hile MORINA, lindur në Pukë më datë
02.02.1977 alias Ilir MORINA i lindur në Drenicë, Kosovë, më datë 2 Shkurt 1977, për
veprën penale të “Vrasjes me paramendim e kryer në bashkëpunim”, parashikuar nga nenet
78/1 dhe 25 të Kodit Penal.Procedimi penal nr.2, i mësipërm, është regjistruar mbi bazën e
materialeve të ardhura nga Zyra Qendrore Kombëtare Interpol Tirana me shkresën nr.2851/1
KL Prot.BM/FKB 1433/15, datë 27.03.2015 dhe Ministria e Drejtësisë me shkresën nr.266/2,
datë 28.03.2015.
Zyra Qendrore Kombëtare Interpol Tirana me shkresën nr.2851/1 KL Prot.BM/FKB
1433/15, datë 27.03.2015 ka komunikuar se shtetasi shqiptar Mark FRROKU, lindur më
06.10.1972, në Këcirë – Pukë alias Besnik Morina, është shpallur në kërkim ndërkombëtar
nga autoritetet belge të drejtësisë, mbi bazën e Urdhrit të Arrestit Ndërkombëtar me nr.B1/07
OPC, lëshuar më datë 03.12.2014, të Prokurorisë pranë Gjykatës së Apelit të Brukselit,
Belgjikë, për veprën penale të “Vrasjes si pasojë e plagëve të marra” parashikuar nga nenet
66 dhe 394 të Kodit Penal Belg, vepër për të cilën parashikohet një dënim maksimal me
burgim të përjetshëm. Sipas Z. Q. K Interpol Tirana, Shtetasi Mark Frroku është identifikuar
si: Mark Frroku, i biri i Prengës dhe Lezes, lindur më 06.10.1972, në Këcirë, Pukë dhe
banues aktualisht në adresën: Rruga “Bedri Karapici”, nr.390-1/6, Tiranë, me funksion
Deputet i Kuvendit të Republikës së Shqipërisë. Shkresës së Zyrës Qendrore Kombëtare të
Interpol Tiranës i është bashkëlidhur dokumentacioni i mëposhtëm: Kopje e Urdhrit të
Arrestit Ndërkombëtar (kartela Red Notice) me nr.control No: A-109/1-2015, lëshuar nga
Interpol Bruksel, më datë 08.01.2015; Kopje e rezultateve të nxjerra nga kontrolli në
sistemin e-ASF2 të Interpolit; Fotokopje e pasaportës me nr.BI9965569, lëshuar në emër të
Mark Frrokut (të dhënat e nxjerra nga Sistemi i Administrimit Total të Informacionit -TIMS).
Ministria e Drejtësisë me shkresën nr.266/2 datë 28.03.2015 ka përcjellë shkresën
nr.2851/1 KL Prot.BM/FKB 1433/15, datë 27.03.2015 të Zyrës Qendrore Kombëtare Interpol
Tirana mbi shpalljen në kërkim ndërkombëtar të shtetasit shqiptar Mark FFROKU
(FRROKU) alias Besnik MORINA. Gjithashtu Ministria e Drejtësisë ka komunikuar se duke
marrë në konsideratë urdhrin e arrestit ndërkombëtar, bazuar në nenin 38 të Ligjit nr.10 193,
443
datë 03.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale”,
mbetet në pritje të veprimeve për të komunikuar më tej me Autoritetet Belge.
Prokuroria e Përgjithshme, duke vlerësuar argumentet e parashtruara nga Autoritetet
Belge të drejtësisë, të përcjella nëpërmjet Z.Q.K. Interpol-Tirana dhe Ministrisë së Drejtësisë,
mbështetur në nenin 6 të Kodit Penal, nenin 287 të Kodit të Procedurës Penale, si dhe pikës 7
të nenit 38, të Ligjit nr.10 193, datë 3.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me
autoritetet e huaja në çështjet penale”, ka urdhëruar regjistrimin e procedimit penal në
regjistrin e njoftimit të veprave penale të Prokurorisë së Përgjithshme, për veprën penale
“Vrasje me paramendim” kryer në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 78/1 dhe 25 të Kodit
Penal.
Në vijim organi i Prokurorisë së Përgjithshme ka komunikuar drejtpërdrejt me
Autoritetet Belge të drejtësisë të cilat kanë dërguar Akt-Akuzën në ngarkim të shtetasit Mark
Frroku. Këto autoritete kanë dhënë miratimin për përdorimin e këtij akti nga autoritetet
shqiptare.
Me qëllim për t’i hapur rrugë një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm të këtij rasti,
Organi i Prokurorisë, bazuar në nenet 73/2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, dhe
nenit 288 të Kodit të Procedurës Penale, ka kërkuar nga Kuvendi Autorizimin për arrestimin
ose heqjen e lirisë së shtetasit Mark Frroku, Deputet i Kuvendit të Republikës së Shqipërisë.
Me Vendimin nr.42, datë 02.04.2015, Kuvendi i Republikës së Shqipërisë ka miratuar
kërkesën e Prokurorisë për dhënien e autorizimit për arrestimin ose heqjen e lirisë të
Deputetit të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, Mark Frroku.
Bashkimi i procedimeve bazuar në nenin 79 pika b të K.Pr.Penale.
Sipas kërkesës për gjykim, organi procedues, Prokuroria e Përgjithshme i ka paraqitur
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë vleftësimin e ligjshëm të ndalimit dhe caktimin e masës së
sigurimit “Arrest në burg” për të hetuarin Mark Frroku.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.17, datë 03.04.2015, ka vendosur:
“Vleftësimin e ligjshëm të ndalimit të shtetasit Mark Preng Frroku. Caktimin e masës së
sigurimit personal “Arrestit në burg”, parashikuar nga neni 238 I K.Pr.Penale për shtetasin
Mark Preng Frroku, i dyshuar për veprën penale të parashikuar nga nenet 78/1 dhe 25 të
K.Penal. Urdhërohet policia gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.17/1, datë 11.06.2015, ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës për zëvendësimin e masës së sigurimit të kërkuesit Mark Frroku”
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.17/2, datë 21.08.2015, ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës për zëvendësimin e masës së sigurimit të kërkuesit Mark Frroku”.
II. RRETHANAT E FAKTIT
Në datë 05.03.1999, viktima Aleksandër KURTI, lindur më 03.01.1975, u qëllua me

thikë për vdekje nga 4 autorë, ndërmjet të cilëve shtetasi Besnik VUKA, në hyrje të stacionit
“Midi” në Saint - Gilles, Bruksel. Autor i kësaj ngjarje besohet të jetë shtetasi Mark
FRROKU, i njohur ndryshe si Besnik MORINA, i njohur ndryshe si FRROKU Dritan, i njohur
si Piro SFRANI (SOFRANI). Sipas disa dëshmitarëve, shtetasi Besnik VUKA ishte autori i
goditjeve me thikë. Viktima kishte rënë në dashuri me një prostitutë, me emrin “L.S”. Kjo
vrasje e paramenduar shtrihet brenda fushës së vrasjes mafioze e organizuar nga qarqet e
tutorëve. Shtetasja L.S. kishte lënë takim me viktimën në ditën e ngjarjes (fakteve).
Aleksandër KURTI kishte menduar se do të takonte prostitutën por ai ra në grackë, e cila
rezultoi fatale për të. MARINAJ Kristian, i njohur si Arjan BYTYCI, si dhe Lek Bib DJAFA
ishin bashkëpunëtorë të VUKA Besnik. Dëshmitarët kishin përmendur numrin e autorëve.
Ata u arratisën jashtë vendit, disa ditë pas ngjarjes.
444
Prokurori i Përgjithshëm i Brukselit e akuzon shtetasin Mark Frroku, për kryerjen e
veprës penale të “Vrasjes me paramendim”. Me vendim të datës 15 janar 2010 në mungesë,
ndaj të akuzuarve Besnik MORINA, Besnik VUKA, Arjan BYTYCI dhe Bib Lek DJAFA,
Gjykata e Krimeve të Rënda të Rrethit të Brukselit, ka dënuar secilin prej tyre me nga 10 vjet
heqje lirie.
Duke qenë se, nga personat e dënuar është ankimuar vendimi i dënimit, Gjykata e
Kasacionit me vendimin e datës 24 Mars 2010, ka kthyer çështjen për rigjykim Gjykatës për
Krime të Rënda të Provincës Brabant-Wallon, Belgjikë. Avokati i të akuzuarit Besnik
Morina, i identifikuar si Mark Frroku, ka kërkuar shtyrjen e seancës gjyqësore së datës 31
Janar 2014, për në datën 23 Shkurt 2015.
Nga veprimet hetimore të Prokurorisë së Përgjithshme të Brukselit ka rezultuar se:
Nga këqyrja e vendit të ngjarjes, më datë 5 Mars 1999, rreth orës 17:45, Policia e Saint-
Gilles, ka zbuluar në një rrugë në hyrje të Stacionit “Gare du Midi”, nr.47A të Avenue
Fonsny, Bruksel, trupin e një djali të ri në agoni.
Nga këqyrja rezultoi se, hunda e tij ishte e mbuluar me gjak, kishte hematoma të
rënda tek sytë, plagë në dorë dhe gjoksin e gjakosur me tre gjurmë goditjeje me thikë.
Viktima, në bazë të dokumenteve të identifikimit që ju gjetën, është identifikuar si Azem
SHKRELI, lindur në Jugosllavi, më 8 Shtator 1980.
Policia ka konstatuar dhe marrë poshtë një kamioni, një thikë të madhe mishi, me një
dorezë prej druri, tehu i të cilës ishte njollosur me gjak. Veprimet e para hetimore kanë
treguar se bëhej fjalë për larje hesapesh ndërmjet personash të përfshirë në rrjetin e
prostitucionit shqiptar.
Nga deklarimi i shtetasit Nickolas Kurti, vëllai i viktimës, i cili është pyetur nga
hetuesit më 7 dhjetor 2000, ka rezultuar se vëllai tjetër i tij, i quajtur George, e ka informuar
për “mbledhjen e baballarëve”, të mbajtur në Shqipëri, më 28 Mars 1999. Zakoni shqiptar
parashikon në rastet e gjakmarrjes se, baballarët e përgjegjësve të këtij krimi paraqiten para
familjes së viktimës dhe japin informacionin mbi identitetin e autorëve. Gjatë kësaj
mbledhjeje, baballarët e përgjegjësve japin shpjegime mbi rrethanat e vrasjes dhe e pranojnë
ose jo përgjegjësinë e tyre. Kjo mbledhje duhet t’i bëjë të mundur familjes së viktimës, të
mund të ushtrojë më pas të drejtën e gjakmarrjes. Në «mbledhjen e baballarëve» të zhvilluar
në një fshat të Shkodrës, nga ku viktima është me origjinë, kanë qenë prezentë:babai i
viktimës; vëllai i viktimës, George KURTI; Preng FRROKU, babai i Mark FRROKU
(Besnik MORINA); Bibe DJAFA, babai i Lek Bib JAFA (Lek Bib DJAFA); Fran Ded
JOKA, babai i Hile JOKA (Arjan BYTYCI) .
Babai i autorit të katërt, Nikoll VUKOL nuk është paraqitur në mbledhje pasi, djali i
tij Alex VUKA (Besnik VUKA) nuk e vlerëson veten përgjegjës për vdekjen e viktimës,
duke pretenduar se viktima kishte vdekur para se ai të ndërhynte. Megjithë mungesën e babait
të Alex VUKA (Besnik VUKA), borxhi i gjakut është vënë dhe secila prej katër familjeve
duhet që këtej e tutje «të paguante një jetë» që të vendosej sërish paqja.
Sipas këtij zakoni, një dënim i rëndë në Belgjikë është i barabartë me një jetë.
Mbledhja konfirmoi se, arsyeja e vrasjes së Aleksandër KURTI ka qenë larja e hesapeve në
lidhje me shtetasen “L. A”.
Sipas Nickolas KURTI, vëllai i tij Aleksandër, kishte disa probleme me një farë Ben,
(Arben FRROKU), më të madhin e tre vëllezërve FRROKU, tutor i prostitutave me emrat
“L”, “M” dhe “Z”. Nickolas KURTI, ka deklaruar se Arben FRROKU ishte porositës i
vrasjes së shtetasit Aleksandër KURTI, e kryer nga vëllai i tij “Mark” alias Besnik MORINA.
Lek Bib DJAFA (Xhafa) i ka deklaruar shumë shqiptarëve se, ka marrë shumën 10.000
dollarë amerikanë për ekzekutimin e shtetasit Aleksandër KURTI. Nga shpjegimet e shtetasit
Nickolas KURTI, rezulton se ditën e ngjarjes, ka patur një debat midis viktimës dhe tre
djemve të baballarëve, në Gare du Midi në Bruksel. Një person i katërt ka ndërhyrë, toni
445
është rritur dhe personi ka nxjerrë thikën. Motivi i vrasjes së tij: raporti midis viktimës dhe
shtetases “L” po bëhej më shumë se profesional dhe mund të vinte në rrezik organizatën e
shfrytëzimit të qenieve njerëzore shqiptare nga Italia, Brukseli deri në Londër.
Në shtator dhe tetor 2000, Nickolas KURTI deklaron në polici se kunati i tij është
lidhur me Markun (Besnik MORINA) dhe shtetasin Hilë JOKA për të vrarë shtetasin
Aleksandër Kurti. Prindërit e KURTI-t jetojnë në Amerikë me djalin e tyre Nickolas. Vëllai i
tij Georges është larguar nga Shqipëria për një destinacion të panjohur në Evropë. Ai është i
kërkuar nga banda e të katërve.
Marku, me vëllezërit e tij Nardi dhe Arben, ka qenë përgjegjës për tre prostituta, që
banojnë bashkë. Sipas dëshmitarit anonim ata quhen FRROKU. Viktima me origjinë nga
Shkodra (Shqipëri) është hequr si polic i Interpolit dhe se në Shqipëri e njeh familjen e
shtetases “L”.
Nga frika se mos familja e saj mësonte mbi punën që ajo bënte në Belgjikë, shtetasja
“L” i telefonon tutorit të saj Nardi (FRROKU alias Shkurt LASKU) i cili ndodhej në atë kohë
në Shqipëri. Ai e këshillon të njoftojë të vëllain Dritan (Besnik MORINA). Dritani e fton t’i
ngrejë një kurth viktimës në Gare du Midi. Shtetasja L. kontakton me telefon me Aleksandër
KURTI dhe e siguron se ajo do të ishte vetëm me të në takim. Në orën dhe vendin e caktuar,
nuk është “L” e cila pret viktimën, por katër persona të cilët kanë për qëllim ta vrasin.
Gjithashtu, në ngarkim të personit nën hetim Mark Frroku është regjistruar procedimi
penal nr.3, datë 01.04.2015, për veprat penale, 1. “Pastrim i produkteve të veprës penale ose
veprimtarisë kriminale”, parashikuar nga neni 287 i K.Penal dhe 2. “Refuzimi për
deklarimin, Mosdeklarimi,Fshehja ose deklarimi i rremë i pasurive të personave të zgjedhur
dhe nëpunësve publikë”, parashikuar nga neni 257/a/2” i K.Penal.
Ky procedim është regjistrua mbi kërkesën e Inspektoriatit të Lartë të Deklarimit dhe
Kontrollit të Pasurive dhe Konfliktit të Interesave e cila ka dërguar “Kërkesën për fillimin e
ndjekjes penale” ndaj shtetasit Mark Frroku, me funksion Deputet i Kuvendit të Shqipërisë,
për veprën penale të “Refuzimit për deklarimin, mosdeklarimi, fshehja ose deklarimi i rremë i
pasurive të personave të zgjedhur dhe nëpunësve publikë ose i çdo personi tjetër që ka
detyrimin ligjor për deklarim”, parashikuar nga neni 257/a/2 i K.Penal. Në kërkesë janë
parashtruar dyshimet për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 257/a/2 i K.Penal
nga ana e shtetasit Mark Frroku, pasi në “Deklaratën e interesave private ”Para Fillimit të
Detyrës” në vitin 2013, subjekti deklarues ka deklaruar pasuri në shuma të konsiderueshme
për të cilat ka refuzuar burimin e krijimit të tyre.
Nisur nga fakti se, subjekti ka refuzuar burimin e deklarimit të pasurive, krijohen
dyshime të arsyeshme se subjekti deklarues ka fshehur pasuri të tjera të padeklaruara.
Gjithashtu në deklaratën periodike/vjetore të vitit 2014, subjekti ka deklaruar pasuri në vlera
të konsiderueshme të cilave sërish nuk i ka deklaruar burimin e krijimit të tyre. Në këto
kushte, për shtetasin Mark Frroku krijohen dyshime të arsyeshme se, ka konsumuar elementë
të veprës penale të “Refuzimi për deklarimin, mosdeklarimi, fshehja ose deklarimi i rremë i
detyrimin ligjor për deklarim” parashikuar nga neni 257/a/2 i K.Penal.
Në datë 01.04.2015 është vendosur bashkimi i të dy procedimeve të mësipërme duke
u numërtuar procedimi penal nr.2, viti 2015, nisur nga fakti se të dy procedimet penale bëjnë
fjalë për të njëjtin person, i cili ka kryer disa vepra penale që lidhen midis tyre.
Në datën 28.06.2015 nga ana e Prokurorëve kërkuesit/ankues iu komunikua pa
praninë e mbrojtësve vendimi i zgjatjes së afatit të procedimit, por që nuk u ankimua nga
mbrojtja për shkak të mospasjes dijeni dhe kalimit të afatit 10 ditor, kërkesë kjo e parashikuar
nga neni 325/1 i K.Pr.P.
446
Në datën 28.09.2015 nga ana e Prokurorëve kërkuesit/ankues iu komunikua vendimi i
zgjatjes së afatit të procedimit penal i datës 25 Shtator të vitit 2015, vendim në të cilin
kërkohet zgjatja e afatit të hetimeve të procedimit penal nr.2 të vitit 2015 deri në datën 28
Shtator-28 Dhjetor 2015 (edhe me tre muaj).
Prokuroria e Përgjithshme në vendimin e saj të datës 25.09.2015, ka arsyetuar ndër të
tjera se: “...Meqenëse veprimet hetimore nuk kanë përfunduar brenda, afatit hetimor tremujor
të parashikuar në nenin 323 të K.Pr.Penale dhe nisur nga fakti se është e domosdoshme
kryerja e një numri veprimesh hetimore në funksion të procedimit penal, nevojitet zgjatja e
afatit të hetimeve paraprake, për të kryer veprimet hetimore ...nisur dhe nga fakti se çështja
është komplekse për shkak të numrit të madh të veprimeve hetimore numrit të personave të
dyshuar, fakti që njëri nga personat e dyshuar i është fshehur hetimit, numrit të veprave
penale të dyshuara të kryera etj, nevojitet afat hetimor, nisur nga fakti se një numër
veprimesh hetimore, kërkojnë disponibilitetin e personave të dyshuar dhe mbrojtësit e tyre,
mosparaqitja para autoriteteve, të procedimit penal, fshehja e fakteve dhe provave, etj
nevojitet afat hetimor shtesë;
Nisur nga fakti se për veprën penale të parashikuar nga neni 287 i K.Pr.Penal është
një numër i madh aktesh dhe provash për t’u administruar sikur dokumentacioni në një sërë
zyrash të administratës dhe balancës midis pasurive të ligjshme dhe atyre të pajustifikuara,
kryerjen e vlerësimeve pasurore dhe atyre kontabël, etj., nevojitet afat hetimor shtesë, si dhe
çdo veprim tjetër hetimor i nevojshëm kërkon afat hetimor shtesë...”.
a) PRETENDIMET E PALËVE.
 Jemi përpara një vepre penale që ka ndodhur në datën 05.03.1999 në Bruksel të
shtetit Belg dhe që të gjitha provat janë mbledhur nga prokuroria e krimeve të rënda
Belge ku më pas janë dorëzuar së bashku me kërkesën për gjykim në Gjykatën e
shkallës së parë në Belgjikë, pra një çështje që është hetuar dhe ka përfunduar
hetimi;
 Nuk ka logjik juridike apo njerëzore se materiali është voluminoz;
 Të gjitha detyrat që i le vetvetes Prokuroria e Përgjithshme që s’i paska realizuar në
këto 6 muaj apo veprime hetimore, janë të gjitha të administruara nga ana e
Prokurorisë Belge.
 Provat apo veprime hetimore në Kodin e Procedurës Penale të RSH parashikohen
nga neni 149 deri në nenin 226 të K.Pr.P. ku përfshihen edhe veprime hetimore të
papërsëritshme, të cilat janë marrë nga Prokuroria e shtetit Belg dhe nuk mundet për
shkaqe objektive dhe subjektive të përsëritën më.
 Jemi në një procedim penal ku ankuesi i është privuar liria pasi ndodhet me masë
sigurimi Arrest në burg me vendimin nr.17 datë 03.04.2015;
 Theksojmë se nga ana e autoriteteve të shtetit Belg, nuk ka asnjë vendim për
transferimin e procedimit penal ndaj deputetit Mark Frroku, i cili është marrë në
Belgjik në cilësinë e të pandehurit në lidhje me veprat penale të parashikuar nga
nenet 66 dhe 394 të Kodit Penal, Belg, vepër penale kjo që parashikohet nga neni
78/1 dhe 25 të K.P. Shqiptar.
 Aktualisht çështja penale pranohet nga të gjitha palët ndërgjygjëse, është në gjykim
në Gjykatën e Shkallës së Parë të Krimeve të Renda Brabant-Eallon në Bruksel-
Belgjik dhe fillimi i ndjekjes penale ndaj deputetit Mark Frroku në Shqipëri është
bërë nga materialet e ardhura nga Zyra Qendrore e Interpol Tirana në shkresën me
nr.285/1 KL prot BM/FKB 1433/15 dhe Ministria e Drejtësisë me shkresën nr.266/2
datë 28.03.2015;
 mungesa e vendimit të transferimit të procedimit penal kundër deputetit Mark Frroku
nga shteti kërkues që është Belgjika në drejtim të shtetit Shqiptar në lidhje me veprën
447
penale të parashikuar nga neni 78/1 e 25 të K.P. të ndodhur në datën 05.03.1999 në
Belgjik, bën që hetimi të ndërpritet duke u urdhëruar nga ana e Kolegjit penal në
cilësinë e gjyqtarit të hetimeve paraprake që hetimet në lidhje me veprën penale të
vrasjes me paramendim të parashikuar nga neni 78/1 c 25 lë K.P. nuk mund të
vazhdojnë më, pasi vjen në kundërshtim flagrant me marrëveshjen ndërkombëtare të
ratifikuar me ligjin Nr 8497 datë 10.06.1999 “Për Ratifikimin e Konventës së
Këshillit të Evropës “ Për Transferimin e Procedimeve në Çështjet Penale ”.
 Neni 6 i Konventës Evropiane Mbi Transferimin e Procedimeve në Çështjet Penale
shprehet se...Kur një person është i dyshuar për kryerjen e një vepre penale sipas
ligjit të një shteti kontraktues, ky shtet mund ti kërkoj një shteti tjetër kontraktues që
të fillojë procedimet në rastet dhe sipas kushteve të parashikuara në këtë konventë.
 Neni 10 i Konventës shprehet se Shteti i kërkuar nuk do të filloje veprimet në baze të
kërkesës .. a) në qoftë se kërkesa nuk është në përputhje me dispozitat e nenit 6
paragrafi i 1 dhe nenit 7 paragrafi 1.
 Neni 16 i Konventës shprehet se ..paragrafi i 1 - Shteti i kërkuar do të komunikojë
menjëherë vendimin mbi kërkesën për procedim nga ana e shtetit kërkues dhe
paragrafi i 2- Shteti i kërkuar do të informojë menjëherë shtetin kërkues për heqjen
dorë nga procedimet ose për vendimet e marra si pasojë e këtij procedimi.
 Neni 21 i Konventës shprehet se... Kur shteti kërkues ka kërkuar procedimin, ai nuk
mund të ndjekë më penalisht personin e dyshuar për kryerjen e veprës penale për të
cilën janë kërkuar këto procedime ose të kërkoj zbatimin e një vendimi gjyqësor.
Megjithatë, derisa të merret vendimi i shtetit të kërkuar në lidhje me kërkesën për
procedim, shteti kërkues ka të drejtën për të ndërmarr të gjitha hapat në lidhje me
ndjekjen penale, pa e çuar çështjen në gjyq, duke e lejuar autoritetin administrativ të
vendos për çështjen;
b) PRETENDIMET E PROKURORIT
 Lidhur me kërkimet e personit nën hetim të paraqitura në seancën e sotme mendojmë

se ato nuk janë të bazuara në ligj dhe për këtë arsye ato duhet të rrëzohen;
 Zgjatja e afatit të hetimit është njoftuar rregullisht të hetuarit dhe mbrojtjes së tij;
 Rezulton se procedimi nr.2 dhe Procedimi penal nr.3 të vitit 2015 janë bashkuar
bazuar në nenin 79 të K.Pr.Penal, dhe është e vërtetë që prokuroria po heton edhe në
lidhje me nenin 287 të Kodit Penal, dhe ka dërguar letërporosi të shtete të ndryshme,
nga të cilat po priten përgjigje për verifikimet e kërkuara.
 Duke parë motivin e vrasjes për të cilin është akuzuar personi, rezultojnë një sërë
veprimesh komplekse në lidhje me hetimin e veprës penale të pastrimit të produkteve
të veprës penale parashikuar nga neni 287 i Kodit Penal;
 Prokuroria shqiptare ka vepruar me diligjencë të plotë dhe është e vërtetë që
fashikulli i kërkuar nga shteti Belg do të bëhet pjesë e dosjes së procedimit penal në
Shqipëri;
 Mbretëria e Belgjikës, nuk i ka ratifikuar konventës për “Transferimin e procedimeve
penale.
III. VLERËSIMI I GJYKATËS.
Kolegji Penal i Gjykatës së Larte bazuar në nenin 141 të Kushtetutës së Republikës së

Shqipërisë ku përcaktohet se: “...Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka
juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe
448
anëtarëve të Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe
gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”, vlerëson se kërkesa do trajtohet nga ana e saj.
Kolegji vlerëson se kërkesa e paraqitur nga personi nën hetim Mark Frroku dhe
mbrojtja e tij, është në kompetencën lëndore të Gjykatës së Lartë për t’u gjykuar, e cila në
këtë rast ka juridiksionin fillestar, referuar edhe neneve 75/b/2, 79, 277/3, 288 dhe 289 të
Kodit të Procedurës Penale.
Në nenin 75, pika “b” paragrafi i dytë të Kodit të Procedurës Penale përcaktohet se:
“...Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë të
përcaktuar me short, veprat penale të kryera nga Presidenti i Republikës, Kryetari dhe
anëtarët e Këshillit të Ministrave, deputetët, gjyqtarët e Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarët e
Gjykatës Kushtetuese, kur këta janë në këto funksione në kohën e gjykimit...”.
Referuar rrethanave të faktit rezulton se: Procedimi penal nr.2, për veprën penale të
“Vrasjes me paramendim e kryer në bashkëpunim” parashikuar nga neni 78/1-25 i Kodit
Penal, është regjistruar mbi bazën e materialeve të ardhura nga Zyra Qendrore Kombëtare
Interpol Tirana me shkresën nr.2851/1 KL Prot. BM/FKB 1433/15, datë 27.03.2015 dhe
Ministria e Drejtësisë me shkresën nr.266/2 datë 28.03.2015.
Gjithashtu, në ngarkim të shtetasit në hetim është regjistruar procedimi penal nr 3,
datë 01.04.2015, për veprat penale “Pastrim i produkteve të veprës penale ose veprimtarisë
kriminale”, parashikuar nga neni 287 i K.Penal dhe “Refuzimi për deklarimin, mosdeklarimi,
fshehja ose deklarimi i rremë i pasurive të personave të zgjedhur dhe nëpunësve publikë”,
parashikuar nga neni 257/a/2” i K.Penal mbi kërkesën e Inspektoratit të Lartë të Deklarimit
dhe Kontrollit të Pasurive dhe Konfliktit të Interesave dhe nga ana e organit të akuzës është
kryer bashkimi i procedimeve bazuar në nenin 79 pika b të K.Pr.Penale.
Sipas kërkesës për gjykim, personi nën hetim i ka paraqitur Kolegjit Penal të Gjykatës
së Lartë kërkesën për Kundërshtimin e vendimit të datës 25.09.2015 mbi zgjatjen e afatit të
procedimit penal nr.2 të vitit 2015 ndaj ankuesit, urdhërimin nga ana e Kolegjit Penal për
ndërprerjen e mëtejshme të hetimeve në lidhje me veprën penale të vrasjes me paramendim
parashikuar nga neni 78/1 e 25 të K.P. të ndodhur në shtetin Belg.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Kodi i Procedurës Penale në nenin 323
të tij ka parashikuar se kur hetimet i atribuohen një personi të caktuar, hetimet duhet të
përfundojnë brenda një afati tre mujor. Përcaktimi i këtij afati në Kodin e Procedurës Penale
përbën rregull, përjashtimet nga i cili mund të bëhen vetëm në kushtet e nenit 324 të Kodit të
Procedurës Penale i cili parashikon shprehimisht se: “1. Prokurori mund ta zgjasë afatin e
hetimeve për një kohë deri në tre muaj. 2. Zgjatje të mëtejshme, secila për një kohë jo më
shumë se tre muaj, mund të bëhen nga prokurori në rastet e hetimeve komplekse ose të
pamundësisë objektive për t'i përfunduar ato brenda afatit të zgjatur. Kohëzgjatja e hetimeve
paraprake nuk mund të kalojë dy vjet. Tej afatit dy vjeçar hetimet mund të zgjasin vetëm me
miratim të Prokurorit të Përgjithshëm deri në një vit, për çdo zgjatje më shumë se tre muaj,
pa cenuar afatet e kohëzgjatjes së paraburgimit. 3. Vendimi për zgjatjen e afatit të hetimeve
u njoftohet të pandehurit dhe të dëmtuarit. 4. Veprimet hetimore të kryera pas mbarimit të
afatit nuk mund të përdoren”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, parashikimi në ligj i afatit kohor brenda
të cilit duhet të përfundojnë hetimet, është pjesë e rëndësishme e nenit 6 të K.E.D.Nj-së, në
lidhje me përfundimin e gjykimit brenda një afati të arsyeshëm. Ky parashikim që përbën
një standard ligjor, është paraparë të cilësohet nga legjislatori, me synim nxitjen e organit të
akuzës të kryejë veprimet e nevojshme brenda një afati të caktuar, diligjencën e organit të
akuzës.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson njëkohësisht, se parashikimi i afateve të
përcaktuara me ligj brenda të cilave organi procedurës ka të drejtë dhe detyrë kryerjen e
hetimeve, përbën një garanci ligjore për palën që ndodhet nën hetim, sipas nenit 6 (3) të
449
KEDNJ-së, të drejtat e të pandehurit në procesin penal, që këto hetime nuk mund të zgjasin
pa mbarim dhe nëse është e nevojshme të zgjaten, kjo vendimmarrje duhet të jetë e
kontrolluar nga ana e një gjykate, për shkak të ofrimit të standardit më të lartë të mbrojtjes së
të drejtave të njeriut dhe njëkohësisht duhet të ekzistojë kushti i kompleksitetit të hetimit ose
domosdoshmëria e kryerjes së disa veprimeve hetimore, të cilat nuk mund të kryheshin
brenda afatit tre mujor.
Për këtë arsye, legjislatori ka parashikuar në Nenin 325 të titulluar “Ankimi për
zgjatjen e afatit të hetimeve”, se: “1. I pandehuri dhe i dëmtuari kanë të drejtë, brenda dhjete
ditëve nga njoftimi, të bëjnë ankim në gjykatën e rrethit kundër vendimit të prokurorit për
zgjatjen e afatit të hetimeve.
2. Ankesa shqyrtohet nga gjykata brenda dhjetë ditëve, duke u dëgjuar i pandehuri,
mbrojtësi, i dëmtuari dhe prokurori.
3. Kur gjykata pranon ankesën, hetimet nuk mund të vazhdojnë ose vazhdojnë vetëm
për një afat të caktuar nga ajo.
4. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim, i cili nuk pezullon zbatimin e
tij.”
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, nga përmbajtja e dispozitave ligjore të
mësipërme, konstatohet se mundësia ligjore për të zgjatur afatin e hetimit nga prokurori nuk
përbën një rregull por një përjashtim nga rregulli. Nga ana tjetër vihet re se brenda mundësisë
ligjore për të aplikuar zgjatjen e afatit të hetimit, prokurori ka mundësi të kryejë një ose më
shumë zgjatje duke respektuar kufijtë maksimalë të kohëzgjatjes së paraburgimit dhe afatet e
përgjithshme të hetimit.
Në seancë gjyqësore u pretendua se, prokurori ka kryer edhe një zgjatje të mëparshme
të afatit të hetimeve përkatësisht me vendimin e datës 28.06.2015 të organit procedues. Në
këtë seancë prokurori ka shpjeguar se ky vendim i është njoftuar të hetuarit që ndodhej pranë
një Instituti të Ekzekutimeve të Vendimeve Penale, i cili për shkak se nuk e ka njoftuar
mbrojtësin në lidhje me këtë vendimmarrje ka neglizhuar kalimin e afatit për kundërshtimin e
vendimit për zgjatje të afateve të hetimit, sipas nenit 325 pika 1 i K.Pr.Penale.
Në seancën për shqyrtimin e kërkesës për zgjatje të afatit, nga ana e përfaqësueses së
organit procedurës, u shpjegua se hetimet në lidhje me procedimin penal nr.2 të vitit 2015 në
ngarkim të personit nën hetim Mark Frroku janë komplekse për shkak edhe të zgjerimit të
procedimit me veprën penale të “Pastrimit të Produkteve të Veprës Penale”, parashikuar nga
neni 287 i K.Penal, dhe për shkak të kryerjes së verifikimeve në shtete të ndryshme, organi
procedurës është në pamundësi objektive për të përfunduar brenda afatit të zgjatur.
Përfaqësuesja e organit të akuzës pretendoi para Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë se
janë kryer disa prej veprimeve për të cilat është vendosur zgjatja e afatit dhe se praktikisht po
priten vetëm kthimet e përgjigjeve si dhe përkthimi zyrtar i dosjes së dërguar nga Mbretëria e
Belgjikës.
Nga shqyrtimi në seancë, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se hetimet e
çështjes në fjalë kanë patur një dinamikë të tillë veprimesh hetimore që kanë kërkuar
domosdoshmërinë që të kryhen një sërë verifikimesh, jo vetëm në Republikën e Shqipërisë
por edhe në disa vende evropiane në të cilat mendohet se janë të nevojshme dhe të
domosdoshme në lidhje me vijimin e hetimeve.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, tërheq vëmendjen në atë se kompleksiteti i hetimeve
nuk reflekton gjithnjë dhe nuk ndjek të njëjtin rend me rëndësinë e faktit. Rëndësia e faktit
është një nga komponentët e kompleksitetit të hetimeve, por edhe në çështje që në pamje të
parë duken të thjeshta, kërkohen të kryhen një sërë veprimesh hetimore të cilat herë-herë nga
ana e tyre kushtëzojnë njëra-tjetrën, siç është rasti i çështjes objekt gjykimi.
450
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se mundësia për zgjatjen e afatit
nuk duhet, të shihet si një hapësirë ligjore në diskrecion të prokurorit, pasi një gjë e tillë do të
rrezikonte të drejtat e palës tjetër, por mundësi ligjore për kryerjen e veprimeve hetimore të
nevojshme, të parashikuara për tù kryer apo të dala rishtazi dhe që objektivisht nuk mund të
kryheshin brenda afatit të caktuar.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë sqaron se në çështje hetimore të caktuara, edhe
kryerja e një veprimi të vetëm hetimore mund të kërkojë zgjatje të afatit të hetimit dhe në
vendimin përkatës duhet të arsyetohen shkaqet se pse nuk janë kryer këto veprime brenda
afatit të zakonshëm.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se nga ana e prokurorisë, meqenëse është
vendosur për dy zgjatje të afatit të hetimeve, kemi të bëjmë me një parashikim të gabuar të
kohës brenda së cilës mund të kryheshin veprimet hetimore për të cilat janë zgjatur hetimet,
por që, sidoqoftë nuk konstatohen shkaqe apo rrethana që tregojnë mungesën e ligjshmërisë
së vendimit për zgjatje të afatit.
Bazuar në sa më lart, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon në rrëzimin e
kërkesës për shfuqizimin e vendimit për zgjatjen e afatit datë 28.09.2015.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 323, 325 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Mark Frroku për kundërshtimin e vendimit të
zgjatjes së afatit datë 25.09.2015 për procedimin penal nr.2 të vitit 2015
Tiranë, më 08.10.2015
451
Nr.17/4 i Regj. Themeltar
Nr.17/4 i Vendimit
VENDIM
Artan Broci Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
Në datën 12.10.2015, shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:
KËRKUES : PERSONI NËN HETIM MARK FRROKU,

i biri Prengës dhe Lezes, lindur në Pukë,
datëlindja 06.10.1972, banues në
Rr."Leonard Frroku" nr.54 Tiranë,
i mbrojtur në gjyq nga av. Genc Gjokutaj
dhe Sajmir Visha.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të
“Vrasjes me paramendim e kryer në bashkëpunim”,
parashikuar nga nenet 78/1 dhe 25 të Kodit Penal.
OBJEKTI:
Kundërshtimin e vendimit nr.17, datë 03.04.2015
të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë
në bazë të nenit 249 pika 9/10 të K.Pr.Penale.
Zëvendësimin e masës së sigurimit “Arrest në Burg”,
dhënë me vendimin nr.17, datë 03.04.2015
të Kolegji Penal të Gjykatës së Lartë
me masën e sigurimit “Arrest në shtëpi”
parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale.
Marrje informacioni nga Prokuroria e Përgjithshme në lidhje
me procedimin penal nr.2 dhe 3 të vitit 2015 në ngarkim të kërkuesit Mark Frroku.
ME PJESËMARRJEN: PROKURORIA E PËRGJITHSHME E

REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË,
përfaqësuar në gjykim nga prokurori Madrid
Kullolli.
Baza Ligjore: Nenet 246/6, 249/9, 229/2, 230/2

dhe 260/2, 237 të Kodit të Procedurës Penale.
Ligji nr.8497, datë 10.06.1999 (FZ 21-1999)
për Ratifikimin e Konventës së Evropës
“Për transferimin e procedimeve në çështje penale”,
452
nenet 6/1/2, 8/1, 10/a, 15/1, 16/1, 21/1.
Ligji nr.10193 datë 03.12.2009
“Për Marrëdhëniet Juridiksionale me autoritetet e huaja në fushën penale”,
nenet 35/1, 36, 38/1/3/7.
Konventa Evropiane për të Drejtat e Njeriut, nenet 6/1, dhe 3/c/d.

pasi dëgjoi personin nën hetim dhe mbrojtësin e tij të cilët kërkuan:
“Në bazë të nenit 249 pika 9 të K.Pr.P ankimojmë vendimin Nr 17 datë 03.04.2015 të
Kolegjit Penal si gjykata më e lartë duke e kundërshtuar vazhdimin e masës së sigurimit
Arrest në Burg, pasi është në kundërshtim me nenin 228/3/a/b/c të KPrP. Në bazë të nenit
246 pika 6 e K.Pr.P. i kërkojmë Kolegjit Penal të kërkoj Informacion nga Prokuroria e
Përgjithshme në lidhje me gjendjen e procedimit penal Nr 02 te vitit 2015 në lidhje me
kërkuesin Mark Frroku. Zëvendësimin e masës së sigurimit “Arrest në Burg” e vendimit me
nr.17 datë 03.04.2015 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë në bazë të neneve 230/2 dhe
260/2 dhe 234 të KPrP , me masën e sigurimit Arrest në Shtëpi”.
Prokurorët Pranë Gjykatës së Lartë, Rovena Gashi dhe Madrid Kullolli të cilët
kërkuan;
Mospranimin e kërkesës për ndryshimin e masës së sigurimit dhe lënien në fuqi të
masës së sigurimit arrest në burg parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale ndaj të arrestuarit
Mark Frroku, i biri i Preng dhe i Lize, dtl.06.10.1972, lindur në Punë e banues në Tiranë, për
veprën penale “Vrasje me paramendim”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 78/1
dhe 25 të K.Pr.Penal në dëm të viktimës Aleksandër Kurti.
VЁREN
Se kërkesat e Personit nën Hetim Mark Frroku për zëvendësimin e masës së sigurisë
“Arrest në burg” ndaj shtetasit Mark Frroku me masën “Arrest në shtëpi”, parashikuar nga
neni 237 i K.Pr.Penale, është e pabazuar në ligj dhe në prova dhe si e tillë duhet të rrëzohet.
Në seancën e datës 08.10.2015 personi nën hetim, dhe avokati i tij mbrojtës i kërkuan
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë kohë për t’u njohur në lidhje me kërkesën “Dërgim
informacioni nga Prokuroria e Përgjithshme në lidhje me procedimin penal nr.2 të vitit 2015
në ngarkim të kërkuesit Mark Frroku”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendim të ndërmjetëm të datës 08.10.2015
vendosi të pranojë kërkesën e të hetuarit Mark Frroku dhe vendosi të shtyjë seancën për në
datë 12.10.2015, me qëllim realizimin e njohjes në mënyrë efektive të informacionit mbi
procedimin penal nr.2 viti 2015.
I. PROCEDURA
Më datë 28.03.2015 Prokuroria e Përgjithshme, ka regjistruar procedimin penal nr.2,

datë 28.03.2015, në ngarkim të shtetasve: a) Mark FRROKU, i biri i Prengës dhe i Lezes,
lindur më 06.10.1972, në Pukë dhe banues në Tiranë; b)Arjan BYTYCI alias Kristian
MORINA (MARINAJ) alias Hile JOKA alias Hile MORINA, lindur në Pukë më datë
02.02.1977 alias Ilir MORINA i lindur në Drenicë, Kosovë, më datë 2 Shkurt 1977, për
veprën penale të “Vrasjes me paramendim e kryer në bashkëpunim”, parashikuar nga nenet
78/1 dhe 25 të Kodit Penal.
453
Procedimi penal nr.2, i mësipërm, është regjistruar mbi bazën e materialeve të ardhura
nga Zyra Qendrore Kombëtare Interpol Tirana me shkresën nr.2851/1 KL Prot.BM/FKB
1433/15, datë 27.03.2015 dhe Ministria e Drejtësisë me shkresën nr.266/2 datë 28.03.2015.
Zyra Qendrore Kombëtare Interpol Tirana me shkresën nr.2851/1 KL Prot.BM/FKB
1433/15, datë 27.03.2015 ka komunikuar se shtetasi shqiptar Mark FRROKU, lindur më
06.10.1972, në Këcirë - Pukë alias Besnik Morina, është shpallur në kërkim ndërkombëtar
nga autoritetet belge të drejtësisë, mbi bazën e Urdhrit të Arrestit Ndërkombëtar me nr.B1/07
OPC, lëshuar më datë 03.12.2014, të Prokurorisë pranë Gjykatës së Apelit të Brukselit,
Belgjikë, për veprën penale të “Vrasjes si pasojë e plagëve të marra” parashikuar nga nenet
66 dhe 394 të Kodit Penal Belg, vepër për të cilën parashikohet një dënim maksimal me
burgim të përjetshëm.
Sipas Z. Q. K Interpol Tirana, Shtetasi Mark Frroku është identifikuar si: Mark
Frroku, i biri i Prengës dhe Lezes, lindur më 06.10.1972, në Këcirë, Pukë dhe banues
aktualisht në adresën: Rruga “Bedri Karapici”, nr.390-1/6, Tiranë, me funksion Deputet i
Kuvendit të Republikës së Shqipërisë.
Shkresës së Zyrës Qendrore Kombëtare të Interpol Tiranës i është bashkëlidhur
dokumentacioni i mëposhtëm: Kopje e Urdhrit të Arrestit Ndërkombëtar (kartela Red Notice)
me nr.control No: A-109/1-2015, lëshuar nga Interpol Bruksel, më datë 08.01.2015; Kopje e
rezultateve të nxjerra nga kontrolli në sistemin e-ASF2 të Interpolit; Fotokopje e pasaportës
me nr.BI9965569, lëshuar në emër të Mark Frrokut (të dhënat e nxjerra nga Sistemi i
Administrimit Total të Informacionit -TIMS).
Ministria e Drejtësisë me shkresën nr.266/2 datë 28.03.2015 ka përcjellë shkresën
nr.2851/1 KL Prot.BM/FKB 1433/15, datë 27.03.2015 të Zyrës Qendrore Kombëtare Interpol
Tirana mbi shpalljen në kërkim ndërkombëtar të shtetasit shqiptar Mark FFROKU
(FRROKU) alias Besnik MORINA. Gjithashtu Ministria e Drejtësisë ka komunikuar se duke
marrë në konsideratë urdhrin e arrestit ndërkombëtar, bazuar në nenin 38 të Ligjit nr.10 193,
datë 03.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale”,
mbetet në pritje të veprimeve për të komunikuar më tej me Autoritetet Belge.
Prokuroria e Përgjithshme, duke vlerësuar argumentat e parashtruara nga Autoritetet
Belge të drejtësisë, të përcjella nëpërmjet Z.Q.K. Interpol-Tirana dhe Ministrisë së Drejtësisë,
mbështetur në nenin 6 të Kodit Penal, nenin 287 të Kodit të Procedurës Penale, si dhe pikës 7
të nenit 38, të Ligjit nr.10 193, datë 3.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me
autoritetet e huaja në çështjet penale”, ka urdhëruar regjistrimin e procedimit penal në
regjistrin e njoftimit të veprave penale të Prokurorisë së Përgjithshme, për veprën penale
“Vrasje me paramendim” kryer në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 78/1 dhe 25 të Kodit
Penal.
Në vijim organi i Prokurorisë së Përgjithshme ka komunikuar drejtpërdrejt me
Autoritetet Belge të drejtësisë të cilat kanë dërguar Akt-Akuzën në ngarkim të shtetasit Mark
Frroku. Këto autoritete kanë dhënë miratimin për përdorimin e këtij Akti nga autoritetet
shqiptare.
Me qëllim për t’i hapur rrugë një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm të këtij rasti,
Organi i Prokurorisë, bazuar në nenet 73/2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, dhe
nenit 288 të Kodit të Procedurës Penale, ka kërkuar nga Kuvendi Autorizimin për arrestimin
ose heqjen e lirisë së shtetasit Mark Frroku, Deputet i Kuvendit të Republikës së Shqipërisë,.
Me Vendimin nr.42 datë 02.04.2015, Kuvendi i Republikës së Shqipërisë ka miratuar
kërkesën e Prokurorisë për dhënien e autorizimit për arrestimin ose heqjen e lirisë të
Deputetit të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, Mark Frroku.
Bashkimi i procedimeve bazuar në nenin 79 pika b të K.Pr.Penale.
454
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë vleftësimin e ligjshëm të ndalimit dhe caktimin e masës së
sigurimit “Arrest në burg” për të hetuarin Mark Frroku.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.17, datë 03.04.2015, ka vendosur:
“Vleftësimin e ligjshëm të ndalimit të shtetasit Mark Preng Frroku. Caktimin e masës së
sigurimit personal “Arrestit në burg”, parashikuar nga neni 238 I K.Pr.Penale për shtetasin
Mark Preng Frroku, i dyshuar për veprën penale të parashikuar nga nenet 78/1 dhe 25 të
K.Penal. Urdhërohet policia gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.17/1 datë 11.06.2015, ka vendosur:
A. Rrethanat e faktit
Në datë 05.03.1999, viktima Aleksandër KURTI, lindur më 03.01.1975, u qëllua me

thikë për vdekje nga 4 autorë, ndërmjet të cilëve shtetasi Besnik VUKA, në hyrje të stacionit
“Midi” në Saint – Gilles, Bruksel. Autor i kësaj ngjarje besohet të jetë shtetasi Mark
FRROKU, i njohur ndryshe si Besnik MORINA, i njohur ndryshe si FRROKU Dritan, i njohur
si Piro SFRANI (SOFRANI). Sipas disa dëshmitarëve, shtetasi Besnik VUKA ishte autori i
goditjeve me thikë. Viktima kishte rënë në dashuri me një prostitutë, me emrin “L.S”. Kjo
vrasje e paramenduar shtrihet brenda fushës së vrasjes mafioze e organizuar nga qarqet e
tutorëve. Shtetasja L.S. kishte lënë takim me viktimën në ditën e ngjarjes (fakteve).
Aleksandër KURTI kishte menduar se do të takonte prostitutën por ai ra në grackë, e cila
rezultoi fatale për të. MARINAJ Kristian, i njohur si Arjan BYTYCI, si dhe Lek Bib DJAFA
ishin bashkëpunëtorë të VUKA Besnik. Dëshmitarët kishin përmendur numrin e autorëve.
Ata u arratisën jashtë vendit, disa ditë pas ngjarjes.
Prokurori i Përgjithshëm i Brukselit e akuzon shtetasin Mark Frroku, për kryerjen e
veprës penale të “Vrasjes me paramendim”. Me vendim të datës 15 Janar 2010 në mungesë,
ndaj të akuzuarve Besnik MORINA, Besnik VUKA, Arjan BYTYCI dhe Bib Lek DJAFA,
Gjykata e Krimeve të Rënda të Rrethit të Brukselit, ka dënuar secilin prej tyre me nga 10 vjet
heqje lirie.
Duke qenë se, nga personat e dënuar është ankimuar vendimi i dënimit, Gjykata e
Kasacionit me vendimin e datës 24 Mars 2010, ka kthyer çështjen për rigjykim Gjykatës për
Krime të Rënda të Provincës Brabant-Wallon, Belgjikë. Avokati i të akuzuarit Besnik
Morina, i identifikuar si Mark Frroku, ka kërkuar shtyrjen e seancës gjyqësore së datës 31
Janar 2014, për në datën 23 Shkurt 2015.
Nga veprimet hetimore të Prokurorisë së Përgjithshme të Brukselit ka rezultuar se:
Nga këqyrja e vendit të ngjarjes, më datë 5 Mars 1999, rreth orës 17:45, Policia e Saint-
Gilles, ka zbuluar në një rrugë në hyrje të Stacionit “Gare du Midi”, nr.47A të Avenue
Fonsny, Bruksel, trupin e një djali të ri në agoni.
Nga këqyrja rezultoi se, hunda e tij ishte e mbuluar me gjak, kishte hematoma të
rënda tek sytë, plagë në dorë dhe gjoksin e gjakosur me tre gjurmë goditjeje me thikë.
Viktima, në bazë të dokumenteve të identifikimit që ju gjetën, është identifikuar si Azem
SHKRELI, lindur në Jugosllavi, më 8 Shtator 1980.
Policia ka konstatuar dhe marrë poshtë një kamioni, një thikë të madhe mishi, me një
dorezë prej druri, tehu i të cilës ishte njollosur me gjak. Veprimet e para hetimore kanë
treguar se bëhej fjalë për larje hesapesh ndërmjet personash të përfshirë në rrjetin e
prostitucionit shqiptar.
455
Nga deklarimi i shtetasit Nickolas Kurti, vëllai i viktimës, i cili është pyetur nga
hetuesit më 7 dhjetor 2000, ka rezultuar se vëllai tjetër i tij, i quajtur George, e ka informuar
për “mbledhjen e baballarëve”, të mbajtur në Shqipëri, më 28 Mars 1999. Zakoni shqiptar
parashikon në rastet e gjakmarrjes se, baballarët e përgjegjësve të këtij krimi paraqiten para
familjes së viktimës dhe japin informacionin mbi identitetin e autorëve. Gjatë kësaj
mbledhjeje, baballarët e përgjegjësve japin shpjegime mbi rrethanat e vrasjes dhe e pranojnë
ose jo përgjegjësinë e tyre. Kjo mbledhje duhet t’i bëjë të mundur familjes së viktimës, të
mund të ushtrojë më pas të drejtën e gjakmarrjes. Në «mbledhjen e baballarëve» të zhvilluar
në një fshat të Shkodrës, nga ku viktima është me origjinë, kanë qenë prezentë: babai i
viktimës; vëllai i viktimës, George KURTI; Preng FRROKU, babai i Mark FRROKU
(Besnik MORINA); Bibe DJAFA, babai i Lek Bib JAFA (Lek Bib DJAFA); Fran Ded
JOKA, babai i Hile JOKA (Arjan BYTYCI).
Babai i autorit të katërt, Nikoll VUKOL nuk është paraqitur në mbledhje pasi, djali i
tij Alex VUKA (Besnik VUKA) nuk e vlerëson veten përgjegjës për vdekjen e viktimës,
duke pretenduar se viktima kishte vdekur para se ai të ndërhynte. Megjithë mungesën e babait
të Alex VUKA (Besnik VUKA), borxhi i gjakut është vënë dhe secila prej katër familjeve
duhet që këtej e tutje «të paguante një jetë» që të vendosej sërish paqja.
Sipas këtij zakoni, një dënim i rëndë në Belgjikë është i barabartë me një jetë.
Mbledhja konfirmoi se, arsyeja e vrasjes së Aleksandër KURTI ka qenë larja e hesapeve në
lidhje me shtetasen “L. A”.
Sipas Nickolas KURTI, vëllai i tij Aleksandër, kishte disa probleme me një farë Ben,
(Arben FRROKU), më të madhin e tre vëllezërve FRROKU, tutor i prostitutave me emrat
“L”, “M” dhe “Z”. Nickolas KURTI, ka deklaruar se Arben FRROKU ishte porositës i
vrasjes së shtetasit Aleksandër KURTI, e kryer nga vëllai i tij “Mark” alias Besnik MORINA.
Lek Bib DJAFA (Xhafa) i ka deklaruar shumë shqiptarëve se, ka marrë shumën 10.000
dollarë amerikanë për ekzekutimin e shtetasit Aleksandër KURTI. Nga shpjegimet e shtetasit
Nickolas KURTI, rezulton se ditën e ngjarjes, ka patur një debat midis viktimës dhe tre
djemve të baballarëve, në Gare du Midi në Bruksel. Një person i katërt ka ndërhyrë, toni
është rritur dhe personi ka nxjerrë thikën. Motivi i vrasjes së tij: raporti midis viktimës dhe
shtetases “L” po bëhej më shumë se profesional dhe mund të vinte në rrezik organizatën e
shfrytëzimit të qenieve njerëzore shqiptare nga Italia, Brukseli deri në Londër.
Në Shtator dhe Tetor 2000, Nickolas KURTI deklaron në polici se kunati i tij është
lidhur me Markun (Besnik MORINA) dhe shtetasin Hilë JOKA për të vrarë shtetasin
Aleksandër Kurti. Prindërit e KURTI-t jetojnë në Amerikë me djalin e tyre Nickolas. Vëllai i
tij Georges është larguar nga Shqipëria për një destinacion të panjohur në Evropë. Ai është i
kërkuar nga banda e të katërve.
Marku, me vëllezërit e tij Nardi dhe Arben, ka qenë përgjegjës për tre prostituta, që
banojnë bashkë. Sipas dëshmitarit anonim ata quhen FRROKU. Viktima me origjinë nga
Shkodra (Shqipëri) është hequr si polic i Interpolit dhe se në Shqipëri e njeh familjen e
shtetases “L”.
Nga frika se mos familja e saj mësonte mbi punën që ajo bënte në Belgjikë, shtetasja
“L” i telefonon tutorit të saj Nardi (FRROKU alias Shkurt LASKU) i cili ndodhej në atë kohë
në Shqipëri. Ai e këshillon të njoftojë të vëllain Dritan (Besnik MORINA). Dritani e fton t’i
ngrejë një kurth viktimës në Gare du Midi. Shtetasja L. kontakton me telefon me Aleksandër
KURTI dhe e siguron se ajo do të ishte vetëm me të në takim. Në orën dhe vendin e caktuar,
nuk është “L” e cila pret viktimën, por katër persona të cilët kanë për qëllim ta vrasin.
Gjithashtu, në ngarkim të personit nën hetim Mark Frroku është regjistruar procedimi
penal nr.3, datë 01.04.2015, për veprat penale, 1. “Pastrim i produkteve të veprës penale ose
veprimtarisë kriminale”, parashikuar nga neni 287 i K.Penal dhe 2. “Refuzimi për
456
deklarimin, Mosdeklarimi,Fshehja ose deklarimi i rremë i pasurive të personave të zgjedhur
dhe nëpunësve publikë”, parashikuar nga neni 257/a/2” i K.Penal.
Ky procedim është regjistrua mbi kërkesën e Inspektoriatit të Lartë të Deklarimit dhe
Kontrollit të Pasurive dhe Konfliktit të Interesave e cila ka dërguar “Kërkesën për fillimin e
ndjekjes penale” ndaj shtetasit Mark Frroku, me funksion Deputet i Kuvendit të Shqipërisë,
për veprën penale të “Refuzimit për deklarimin, mosdeklarimi, fshehja ose deklarimi i rremë i
detyrimin ligjor për deklarim”, parashikuar nga neni 257/a/2 i K.Penal. Në kërkesë janë
parashtruar dyshimet për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 257/a/2 i K.Penal
nga ana e shtetasit Mark Frroku, pasi në “Deklaratën e interesave private ”Para Fillimit të
Detyrës” në vitin 2013, subjekti deklarues ka deklaruar pasuri në shuma të konsiderueshme
për të cilat ka refuzuar burimin e krijimit të tyre.
Nisur nga fakti se, subjekti ka refuzuar burimin e deklarimit të pasurive, krijohen
dyshime të arsyeshme se subjekti deklarues ka fshehur pasuri të tjera të padeklaruara.
Gjithashtu në deklaratën periodike/vjetore të vitit 2014, subjekti ka deklaruar pasuri në vlera
të konsiderueshme të cilave sërish nuk i ka deklaruar burimin e krijimit të tyre. Në këto
kushte, për shtetasin Mark Frroku krijohen dyshime të arsyeshme se, ka konsumuar elementë
të veprës penale të “Refuzimi për deklarimin, mosdeklarimi, fshehja ose deklarimi i rremë i
detyrimin ligjor për deklarim” parashikuar nga neni 257/a/2 i K.Penal.
Në datë 01.04.2015 është vendosur bashkimi i të dy procedimeve të mësipërme duke
u numërtuar procedimi penal nr.2, viti 2015, nisur nga fakti se të dy procedimet penale bëjnë
fjalë për të njëjtin person, i cili ka kryer disa vepra penale që lidhen midis tyre.
II. PRETENDIMET E PALËVE.
1. Personi nën hetim Mark Frroku dhe mbrojtja e tij Av. Saimir Visha
pretenduan se:
 Neni 249 pika 9 i K.Pr.P shprehet se... Me kalimin e 6 (gjashtë muajve) nga
zbatimi i vendimit të arrestit, i pandehuri dhe mbrojtësi i tij mund të bëjnë ankim
në gjykatën më të lartë. Pika 10. Gjykata e Lartë vendos brenda pesëmbëdhjetë
ditëve nga marrja e akteve, duke shërbyer si bazë ligjore e ankimit me objektin e
mësipërm pasi edhe pse Kolegji Penal për shkak se ankuesi është deputet i
Kuvendit të R.SH e ka gjykuar si shkallë të parë dhe të fundit;
 Kërkojmë të administrohet edhe vendimi nr.16 datë 28.03.2015 i Kolegjit Penal
të Gjykatës së Lartë, i cili ka vendosur masën e sigurimit Arrest në shtëpi për
ankuesin Mark Frroku, pasi, për të njëjtin fakte që gjykata e lartë në datën
03.04.3015 vendosi masën e sigurimit arrest në burg, po kjo gjykatë 5 ditë me
parë, në datën 28 Mars 2015 me vendimin nr.16 ku në faqen 10 të pjesës
arsyetuese Kolegji Penal pranon edhe si prove informacionin e prokurorisë së
Përgjithshme ndodhet i administruar edhe informacioni i datës 27.03.2015 i
Zyrës Qendrore të Interpol Tirana ku bëhet fjalë për veprën penale të ndodhur
në shtetin belg në vitin 1999 ku ankuesi është i dyshuar.
 Theksojmë përpara Kolegjit Penal, se gjatë 6 muajve nga zbatimi i masës së
sigurimit Arrest në Burg, në lidhje me veprat penale të parashikuara nga nenet
78/1 e 25 që ka të bëjë “Vrasje me paramendim në bashkëpunim” të ndodhur në
Belgjikë, si dhe për veprat penale të “Pastrim i produkteve të veprës penale ose
veprimtari kriminale”, parashikuar nga neni 287 i K.P. dhe “Refuzim për
deklarimin, Mosdeklarimin, Fshehja ose Deklarimi i rremë i pasurive i
personave të zgjedhur dhe nëpunësve publike”, parashikuar nga neni 257/a i
457
K.P., nuk është kryer asnjë veprim hetimor, aq sa përfaqësuesit e akuzës,
“rrëmbyen “ nga Kolegji penal masën e sigurimit “Arrest ne Burg” dhe
aktualisht po kërkojnë mos të gjejnë ndonjë provë që të përligjin masën e
sigurimit.
 Theksojmë se nga ana e autoriteteve të shtetit të Belgjikës, nuk ka asnjë vendim
për transferimin e procedimit penal ndaj deputetit Mark Frroku, i cili është
marrë në Belgjikë në cilësinë e të pandehurit në lidhje me veprat penale të
parashikuar nga nenet 66 dhe 394 të Kodit Penal, Belg, vepër penale kjo që
parashikohet nga neni 78/1 dhe 25 të K.P. Shqiptar;
 Për këto arsye mungesa e vendimit të transferimit të procedimit penal kundër
deputetit Mark Frroku nga shteti kërkues që është Belgjika në drejtim të shtetit
Shqiptar në lidhje me veprën penale të parashikuar nga neni 78/1 e 25 të K.P. të
ndodhur në date 05.03.1999 në Belgjikë, bën që nevojat e sigurimit dhënë me
vendimin nr.17, datë 03.04.2015 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë i cili ka
vendosur masën e sigurimit “Arrest në Burg” ndaj deputetit Mark Frroku janë
zbutur, pasi vjen në kundërshtim flagrant me marrëveshjen ndërkombëtare të
ratifikuar me ligjin nr.8497 datë 10.06.1999 “Për Ratifikimin e Konventës së
Këshillit të Evropës “Për Transferimin e Procedimeve në Çështjet Penale”.
Në lidhje me qëndrimi mbi kërkesën për zëvendësimin e masës së sigurimit, organi

procedues pretendoi se:
 Vazhdojnë të ekzistojnë nevojat e sigurimit të të arrestuarit me masën e
sigurimit Arrest në Burg”, pasi rrethanat dhe kushtet për caktimin e kësaj
mase nuk janë zbutur por përkundrazi nga hetimi kanë rezultuar fakte dhe
prova që provojnë autorësinë e veprës penale për të cilën i është caktuar
masa e sigurimit;
 Nevojat e sigurimit të personit të arrestuar qëndrojnë në fuqi për arsye se nuk
kanë dalë asnjë provë apo fakt që të zbeh dyshimet e arsyeshme mbi
ekzistencën e fakteve dhe provave në ngarkim të tij.
 Nevojat e sigurimit të personit të arrestuar qëndrojnë në fuqi nisur dhe nga
fakti se organi i hetimeve ka ndjekur hetimet në një diligjencë të posaçme;
 Nevojat për vazhdimin e masës së sigurimit arrest në burg qëndron ende për
shkak se asnjë nga kushtet apo kriteret për caktimin e masës së sigurimit të
vendosura ndaj tij nuk është zbutur apo ndryshuar;
 Ndaj personit nën hetim ekzistojnë ende dyshime të arsyeshme të bazuara në
prova që tregojnë se ai ka kryer veprën penale të parashikuar nga nenet 78/1
dhe 25 të K.Penal;
 Ekzistojnë dyshime të arsyeshme se ka kryer vepra të tjera penale si ajo e
parashikuar nga neni 257/a/1 dhe 287 i K.Penal;
 Veprat penale për të cilat është akuzuar personi nën hetim paraqesin
rrezikshmëri të lartë shoqërore ;
 Ekziston dhe qëndron mundësia dhe rreziku i largimit të personit pasi i
arrestuari është në dijeni se ndaj tij ekziston edhe urdhër arresti
ndërkombëtar i autoriteteve gjyqësore belge
 Masa shtrënguese e kërkuar është në përpjesëtim me rëndësinë e faktit dhe
rrezikshmërinë e veprës penale
458
III. VLERËSIMI I GJYKATËS.
Kolegji Penal i Gjykatës së Larte bazuar në nenin 141 të Kushtetutës së Republikës së

Shqipërisë ku përcaktohet se: “...Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka
juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe
anëtarëve të Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe
gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”, vlerëson se kërkesa do trajtohet nga ana e saj.
Kolegji vlerëson se kërkesa e paraqitur nga Prokuroria e Përgjithshme është në

kompetencën lëndore të Gjykatës së Lartë për t’u gjykuar, e cila në këtë rast ka juridiksionin
fillestar, referuar edhe neneve 75/b/2, 79, 277/3, 288 dhe 289 të Kodit të Procedurës Penale.
Në nenin 75, pika “b” paragrafi i dytë të Kodit të Procedurës Penale përcaktohet se:
“...Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë të
përcaktuar me short, veprat penale të kryera nga Presidenti i Republikës, Kryetari dhe
anëtarët e Këshillit të Ministrave, deputetët, gjyqtarët e Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarët e
Gjykatës Kushtetuese, kur këta janë në këto funksione në kohën e gjykimit...”.
Referuar rrethanave të faktit rezulton se: Procedimi penal nr.2, për veprën penale të
Penal, është regjistruar mbi bazën e materialeve të ardhura nga Zyra Qendrore Kombëtare
Interpol Tirana me shkresën nr.2851/1 KL Prot. BM/FKB 1433/15, datë 27.03.2015 dhe
Ministria e Drejtësisë me shkresën nr.266/2, datë 28.03.2015.
Gjithashtu, në ngarkim të shtetasit në hetim është regjistruar procedimi penal nr 3,
datë 01.04.2015, për veprat penale “Pastrim i produkteve të veprës penale ose veprimtarisë
kriminale”, parashikuar nga neni 287 i K.Penal dhe “Refuzimi për deklarimin, mosdeklarimi,
fshehja ose deklarimi i rremë i pasurive të personave të zgjedhur dhe nëpunësve publikë”,
parashikuar nga neni 257/a/2” i K.Penal mbi kërkesën e Inspektoratit të Lartë të Deklarimit
dhe Kontrollit të Pasurive dhe Konfliktit të Interesave dhe nga ana e organit të akuzës është
kryer bashkimi i procedimeve bazuar në nenin 79 pika b të K.Pr.Penale.
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë kërkesën për vleftësimin e ligjshëm të ndalimit dhe
caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg” për të hetuarin Mark Frroku.
Gjykata e lartë me vendimin nr.17 datë 03.04.2015 ka vendosur: “Vleftësimin e
ligjshëm të ndalimit të shtetasit Mark Preng Frroku. Caktimin e masës së sigurimit personal
“Arrestit në burg”, parashikuar nga neni 238 I K.Pr.Penale për shtetasin Mark Preng
Frroku, i dyshuar për veprën penale të parashikuar nga nenet 78/1 dhe 25 të K.Penal.
Urdhërohet policia gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.17/1, datë 11.06.2015, ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesës për zëvendësimin e masës së sigurimit të kërkuesit Mark
Frroku”.
“Rrëzimin e kërkesës për zëvendësimin e masës së sigurimit të kërkuesit Mark Frroku”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë për të vendosur nëse kërkesa e personit nën hetim
Mark Frroku dhe mbrojtësit të tij duhet pranuar (pra a duhet zëvendësuar me një masë tjetër
sigurimi personal), ose jo shtron për zgjidhje çështjen juridike si më poshtë:
 Cila është masa e sigurimit që i përshtatet nevojave të sigurimit të rastit konkret,
objekt i këtij gjykimi, dhe a janë zbutur nevojat e sigurimit për të hetuarin Mark
Frroku?
459
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se duke disponuar mbi këtë kërkesë të
organit të akuzës, plotësohen kushtet për caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”. Në
këtë mënyrë respektohen kushtet dhe kriteret të parashikuara nga nenet 228, 229, 230 të
K.Pr.Penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson të evidentojë faktin se masa e sigurimit nuk
është masë ndëshkimore për personin që dyshohet se ka kryer një vepër penale dhe nga ana
tjetër nuk jepet për të lehtësuar punën e organit të prokurorisë në hetimin e çështjes penale,
por masat e sigurimit duhet të aplikohen vetëm për zbatim të shkaqeve, kushteve dhe
kritereve të përcaktuara në mënyrë të qartë në nenet 228, 229 dhe 230 të K.Pr.Penale.
Masa e sigurimit personal nuk njehsohet me dënimin penal, pasi është një veprim
procedural që kufizon përkohësisht lirinë e personit ndaj të cilit po zhvillohet procedimi
penal. Ky kufizim është i përkohshëm dhe shkalla e tij varet nga nevojat konkrete të procesit
të hetimit.
Nisur sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se masa e
sigurimit vendoset në lidhje me dyshimin e arsyeshëm të bazuar në prova për kryerjen e një
vepre penale konkrete.
Konkretisht në nenin 228 pika 1 e K.Pr.Penale parashikohen kushtet e përgjithshme të
masave të sigurimit: i) dyshimi i arsyeshëm, i bazuar në prova; ii) ekzistenca e veprës penale;
iii) ekzistenca e kushteve të dënueshmërisë sipas të drejtës penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se masat e sigurimit bëjnë kufizimin e
lirive dhe të drejtave themelore, veçanërisht lirisë personale në përputhje me parimin e
përpjesëtueshmërisë dhe sakrificës sa më të pakët të nevojshme të cenimit së lirive themelore.
Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut në jurisprudencën e saj ka theksuar në
mënyrë të vazhdueshme mjaftueshmërinë e një justifikimi dhe arsyetimi të përshtatshëm për
sa i përket paraburgimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, kërkesa për zëvendësimin e masës së
sigurimit të caktuar, për të hetuarin Mark Frroku dhe caktimi i një mase sigurimi më të lehtë
ndaj tij, se ajo e marrë aktualisht nga gjykata, gjendet jo në përputhje me ligjin procedural
penal dhe për këtë arsye ajo duhet të rrëzohet.
Në nenin 230 të K.Pr.Penale përcaktohet se: “Arresti me burg mund të vendoset
vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të
veprës dhe të pandehurit”.
Po kështu në nenin 260 paragrafi i dytë të K.Pr.Penale parashikohet se: “Kur nevojat
e sigurimit zbuten ose kur masa e zbatuar nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit ose dënimit që
mund të caktohet, gjykata e zëvendëson masën me një tjetër më të lehtë”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në lidhje me këtë të hetuar, nevojat e
sigurimit në momentin e caktimit të masës kanë qenë të tilla sa që e vetmja masë e
përshtatshme ka qenë masa e sigurimit “arrest në burg”. Nga ana tjetër po ky Kolegj vlerëson
se sipas nenit 260 &2 të K.Pr.Penale, nuk rezultoi e provuar nga ana e të hetuarit Mark
Frroku dhe e mbrojtjes, se nevojat e sigurimit janë zbutur ose kur masa e zbatuar nuk i
përgjigjet rëndësisë së faktit ose dënimit që mund të caktohet, që të legjitimonte këtë Kolegj
për zëvendësimin e masës së dhënë ndaj këtij të hetuari.
Konkluzioni i mësipërm rezulton nga parashikimet e ligjit procedural penal dhe
konkretisht në nenin 245 të K.Pr.Penale parashikohet shprehimisht se: Vendimi që cakton
masën e sigurimit përmban a-...b-parashtrimet përmbledhës së fakteve duke treguar nenet e
ligjit që konsiderohen të shkelura...”.
Pretendimi i ngritur nga ana e personit nën hetim dhe mbrojtjes së tij se në lidhje me
të njëjtin fakt e njëjta gjykatë ka vendosur dy masa sigurimi të ndryshme nuk qëndron, pasi
me anë të vendimit nr.16 datë 28.03.2015 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, ky kolegj ka
çmuar dhe vlerësuar që të caktojë ndaj personit nën hetim Mark Frroku, masën e sigurimit
460
personal “Arrest në shtëpi”, pasi ka qenë i akuzuar për veprat penale “Kallëzim i rremë”,
“Deklaratat e rremë përpara Prokurorit’ dhe “Kanosja për deklarime a dëshmie, a dëshmi,
ekspertim ose përkthim të rremë”, parashikuar respektivisht nga nenet 305, 305/a dhe 312/a
të Kodit Penal, në funksion të procedimit penal nr.1 të vitit 2015.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se ndaj personit nën hetim Mark Frroku
nuk ka asnjë kërkesë me objekt ekstradimin, zgjerimin e ekstradimit apo riekstradimin, nuk
ka asnjë kërkesë për zbatimin e masave shtrënguese për llogari të ekstradimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë thekson se masa e sigurimit personal “arrest në
burg” është marrë si rezultat i regjistrimit të një procedimi penal nr.2, për veprën penale të
Penal, në dëm të viktimës Aleksandër Kurti, vepër e regjistruar nga organi procedues në bazë
të nenit 6 të Kodit Penal, i cili parashikon se “Zbatimi i ligjit penal për vepra penale të
kryera nga shtetas shqiptarë”, i cili parashikon se: “...Ligji penal i Republikës së Shqipërisë
është i zbatueshëm edhe për shtetasin shqiptar që kryen krim në territorin e një shteti tjetër,
kur krimi është njëkohësisht i dënueshëm dhe derisa nuk është dhënë për të një vendim
përfundimtar nga një gjykatë e huaj....”. Masa e sigurimit personal ndaj të hetuarit Mark
Frroku nuk është vendosur në zbatim të masave shtrënguese të parashikuara sipas neneve
493-496 të K.Pr.Penale, në bazë të një kërkese nga ana e Ministrisë së Drejtësisë (drejtuar
nga shteti Belg).
Për këto arsye Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimi i personit nën
hetim Mark Frroku, në lidhje me zbutjen e nevojave të sigurimit, dhe zëvendësimin e masës
së sigurimit personal “Arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale me një masë
më të lehtë dhe konkretisht me masën e sigurimit personal “Arrest në shtëpi” parashikuar nga
neni 237 i K.Pr.Penale është e pabazuar në ligj dhe në prova dhe si e tillë duhet të rrëzohet.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, gjithashtu vlerëson se nevojat e sigurimit dhe
caktimit të masës janë objekt rishikimi në varësi të ecurisë së procesit hetimor. Ligjvënësi me
synim që të verifikohet ekzistenca e ligjshmërisë së vijimit të zbatimit të masës së sigurimit
“arrest në burg” ka parashikuar që këtë masë t’ia nënshtrojë verifikimit të detyrueshëm,
periodik, në rrugë gjyqësore. Verifikimi i mënyrës së zbatimit të masës së sigurimit personal
është e parashikuar në piken 6 të nenit 246 të Kodit të Procedurës Penale, në përmbajtje të së
cilës rezulton se: “Çdo dy muaj nga zbatimi i vendimit të arrestit, gjykata që ka dhënë
vendimin duhet të informohet nga prokurori për të arrestuarin. Informacioni jepet me shkrim
dhe përmban të dhëna për gjendjen e procedimit, për pyetjen e të pandehurit dhe të
personave të tjerë, për përshkrimin e të dhënave të marra dhe shoqërohet me kopje të akteve
të fashikullit. Kur është rasti, gjykata mund të revokojë ose të zëvendësojë masën e
sigurimit”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se nga ana e organit të akuzës është
përmbushur detyrimi ligjor për dhënien e informacionit për personin ndaj të cilit është
caktuar masa e sigurimit arrest në burg, sidoqoftë ky shkak i vetëm nuk mundet, të shërbejë
për të justifikuar, zëvendësimin e masës së sigurimit të vendosur ndaj të arrestuarit, ashtu
sikurse kanë vlerësuar edhe Kolegjet e Bashkuara në Vendimin Unifikues Penal nr.1/2009.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në rastet e kërkesave për caktimin e një
mase sigurimi personal ndaj një të dyshuari, duhet mbajtur parasysh Justifikimin e
paraburgimit në disa arsye që nuk kërkohet domosdoshmërisht që të ekzistojnë njëkohësisht,
që janë mbajtur parasysh nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë për të vendosur masën e
paraburgimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në rastin konkret ekziston ende
potencialisht Rreziku i largimit, Rreziku i ndërhyrjes në procesin e drejtësisë dhe Nevoja
për të parandaluar pasojat e mëtejshme të veprës penale nga ana e të hetuarit Mark Frroku,
pasi personi nën hetim për shkak të faktit të të qenit zyrtar i lartë, ka mundësi potenciale për
461
t’ju shmangur hetimit, qoftë edhe duke u larguar jashtë vendit dhe gjithashtu mund të kryejë
veprime të ndryshme për të penguar organin procedues për hetimin normal, në funksion të
procedimit të nisur në ngarkim të të hetuarit Mark Frroku. Pra sa më sipër, për personin nën
hetim Mark Frroku rezulton justifikimi për mbajtjen e tij në paraburgim.
Duke marrë në konsideratë sa më sipër, kushtet dhe kriteret për caktimin e masave të
sigurimit personal, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin konkret ndaj të
hetuarit Mark Frroku, nuk ekzistojnë kushtet e parashikuara në Kodin e Procedurës Penale,
për zëvendësimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, me ndonjë masë tjetër më të lehtë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 246/6 dhe 260 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Rrëzimin e kërkesës për zëvendësimin e masës së sigurimit të kërkuesit Mark Frroku.
Tiranë, më 12.10.2015
462
Nr. 29/1 i Regj.Themeltar
Nr. 29/1 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Mirela Fana Kryesuese

Tom Ndreca Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore datë 08.10.2015, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.29/1/2015 me

palë:
KËRKUES ARMANDO PRENGA, i biri i Ndues dhe i

Martes, i datëlindjes 26.06.1974, lindur në Laç
dhe banues në Tiranë, me arsim të lartë, i
mbrojtur në gjykim nga Av. Baftjar Rusi dhe
Av. Qazim Gjoni.
D Y S H U A R:
Për kryerjen e veprave penale
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake” në ambientet publike,
“Plagosje e rëndë me dashje” në bashkëpunim
dhe “Kanosje” në bashkëpunim,
parashikuar nga nenet 84 e 25, 88 e 25 dhe 278/5 të Kodit Penal.
KUNDËR: PROKURORIA E PËRGJITHSHME ,

përfaqësuar nga prokurorët Altin Binaj
dhe Arben Kraja.
OBJEKTI:
Zëvendësim i masës së sigurimit “Arrest në burg”
me “Detyrim për paraqitje” në policinë gjyqësore të kërkuesit
dhe urdhërimi i lirimit të menjëhershëm të tij nga IEVP Vaqarr, Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 4, 15/1, 18 dhe 27/1, 32/2 në lidhje me
nenin 42 pika 1 dhe 2 të Kushtetutës së RSH,
Nenet 1, 5 dhe 6 të KEDNJ-së,
nenet 260/1/2/4, 262, 463 pika 1 në lidhje me
nenet 246 pika 6 dhe 228 e vijues të K.Pr.Penale.
Më datë 02.10.2015 kërkuesi Armando Prenga ka paraqitur pranë Gjykatës së Lartë,

kërkesën nr.393 Prot. për zëvendësimin e masës së sigurimit personal, të vendosur ndaj tij me
vendimin nr.29 datë 08.09.2015 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, nga “Arrest në burg”
në “Detyrim për paraqitje” në policinë gjyqësore të kërkuesit dhe urdhërimin e lirimit të
menjëhershëm të tij nga I.E.V.P. Vaqarr, Tiranë.
463
pasi dëgjoi avokatët mbrojtës të kërkuesit, av.Baftjar Rusi dhe av.Qazim Gjoni, të
cilët kërkuan pranimin e kërkesës për zëvendësimin e masës së sigurimit të vendosur ndaj
shtetasit Armando Ndue Prenga, nga “Arrest në burg” në “Detyrim për paraqitje”, si dëgjoi
prokurorët Altin Binaj dhe Arben Kraja, të cilët kërkuan rrëzimin e kërkesës për
zëvendësimin e masës së sigurimit personal, dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Prokuroria e Përgjithshme, mbi bazë e materialeve të referuara nga shërbimet e policisë
gjyqësore, në datën 05.09.2015, ka regjistruar procedimin penal nr.09, të vitit 2015, ndaj
shtetasit Armando Prenga, me funksion deputet i Kuvendit të Shqipërisë,për kryerjen e
veprave penale, “Plagosje e rëndë me dashje” kryer në bashkëpunim, “Mbajtje pa leje të
armëve luftarake në vendet publike”, “Prodhimi, mbajtja, blerja apo shitja pa leje e
armëve të ftohta”, në ambiente publike, “Kanosje” e kryer në bashkëpunim, parashikuar
nga nenet 88/1 e 25 , 278/5, 279/2 dhe 84 e 25 të Kodit Penal.
2. Fakti penal të cilit i referohet ky procedim është ai i datës 04.09.2015, ku pranë
Komisariatit të Policisë në qytetin e Laçit, janë konfliktuar fizikisht pjesëtarë të familjeve
Cali dhe Prenga, duke u përdorur gjithashtu armë të ftohta dhe luftarake, si pasojë e të
cilave kanë pësuar dëmtime trupore disa shtetas.
3. Konkretisht, sipas Prokurorisë së Përgjithshme, nga të dhënat hetimore, rezultonin
dyshime të arsyeshme se shtetasi Armando Prenga, së bashku me shtetas të tjerë të
përfshirë në konfliktin e ndodhur me pjesëtarë të familjes Cali para Komisariatit të
Policisë së Kurbinit, në orët e vona të datës 04.09.2015, kishte mbajtur dhe përdorur armë
zjarri luftarake të tipit pistoletë, jo të njëjtë me atë për të cilën ishte pajisur me leje të
organit kompetent. Për këtë fakt të pretenduar nga Prokuroria, ky shtetas dyshohej për
konsumimin e elementëve të veprës penale, të mbajtjes pa leje të armëve luftarake të
parashikuar nga neni 278/5 i K. Penal. Po ashtu, sipas Prokurorisë së Përgjithshme, ky
shtetas kishte vepruar duke qëlluar mbi shtetasin Tom Cali dhe duke dëmtuar shëndetin e
këtij të fundit, ndaj dhe dyshohej për konsumimin e elementeve të veprës penale
“Plagosje e rëndë me dashje” në bashkëpunim të parashikuar nga neni 88 e 25 i K.Penal.
Më tej, sipas Prokurorisë së Përgjithshme, i dyshuari Armando Prenga, me veprimet e tij
të nxjerrjes dhe drejtimit të armës ndaj shtetasve që shoqëronin shtetasin Gjok Cali pranë
Komisariatit të Policisë Kurbin, në bashkëpunim me disa persona të tjerë, dyshohej të
kish konsumuar edhe elementet e veprës penale të “Kanosjes” në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 84 dhe 25 i K.Penal.
4. Në kushtet e mësipërme, policia gjyqësore bazuar në nenet 251, 252 të K.Pr.Penale ka
kryer në datën 05.09.2015 arrestimin në flagrancë të deputetit Armando Prenga.
5. Më datë 07.09.2015 Prokuroria e Përgjithshme ka paraqitur pranë Gjykatës së Lartë,
kërkesën për shqyrtimin e arrestimit në flagrancë të shtetasit Armando Prenga,
vleftësimin si të ligjshëm të tij, bazuar në përcaktimet e neneve 251/2 dhe 252 të
K.Pr.Penale dhe caktimin e masës së sigurimit personal “Arrest në burg”, të parashikuar
nga neni 238 i K.Pr.Penale, në kushtet kur ky shtetas dyshohej për kryerjen e veprave
penale ”Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake” në ambiente publike, “Plagosje
e rëndë me dashje” në bashkëpunim dhe “Kanosje” në bashkëpunim, parashikuar nga
nenet 278/5, 88 e 25 dhe 84 e 25 të Kodit Penal.
6. Së bashku me kërkesën e datës 07.09.2015, Prokuroria e Përgjithshme ka paraqitur edhe
aktet e administruara gjatë hetimeve paraprake të kryera prej saj si: Urdhri i regjistrimit
nr.9, datë 05.09.2015, materialet e arrestit në flagrancë të dt. 05.09.2015, vendimin nr.83
464
të vitit 2015 të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, deklarimet e shtetasit Armando
Prenga bërë para policisë, aktet e ekspertimit, deklarimet e punonjësve të policisë, Agim
Vathaj, Gjon Kola, Lutfi Hima, etj., deklarimet e shtetasit Françesk Cali dhe të ndaluarve
të tjerë, konstatime të këqyrjes së dëmtimeve për disa shtetas, Akt Ekspertimi balistik për
gëzhojat në vendin e ngjarjes nr.8739, Akt Ekspertimi kimik nr.8736 dhe 8737, Akt
sekuestrimi të automjetit, etj.
7. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.29, datë 08.09.2015, ka vendosur:
“Pranimin e kërkesës. Vleftësimin si të ligjshëm të arrestimit në flagrancë të shtetasit
Armando Prenga. Caktimin si masë sigurimi atë të “Arrestit në Burg” për shtetasin
Armando Prenga, parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale , për kryerjen e
veprave penale “Prodhimi dhe mbajtja pa leje të armëve luftarake ”në ambientet
publike,“Plagosjes së rëndë me dashje” në bashkëpunim dhe të “Kanosjes” në
bashkëpunim, parashikuar nga nenet 84 e 25, 88 e 25 dhe 278/5 të Kodit Penal.
Urdhërohet policia gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi.”
8. Më datë 02.10.2015 kërkuesi Armando Prenga ka paraqitur pranë Gjykatës së Lartë,
kërkesën nr.393 Prot., për zëvendësimin e masës së sigurimit personal të vendosur ndaj tij
me vendimin nr.29 datë 08.09.2015 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, nga “Arrest në
burg” në “Detyrim për paraqitje” në policinë gjyqësore të kërkuesit dhe urdhërimin e
lirimit të menjëhershëm të tij nga IEVP Vaqar, Tiranë.
II. PRETENDIMET E PALËVE
9. Mbrojtësit e të ndaluarit Armando Prenga, av.Baftjar Rusi dhe Qazim Gjoni,

pretenduan se:
- Ndryshimi i kushteve dhe rrethanave në të cilat është vendosur masa “Arrest në burg”.
Në datën 14.09.2015 kemi disponuar me një “Memo” drejtuar Prokurorisë së
Përgjithshme, lidhur me disa veprime hetimore që kërkojmë të kryhen. Kemi kërkuar
këqyrjen e vendit të ngjarjes në Fushë-Kuqe, pyetjen e dëshmitarëve, etj. Prokuroria ka
pranuar kërkesën tonë dhe ka kryer disa veprime. Këqyrja e vendit në Fushë-Kuqe është
bërë në datë 21.09.2015, por ne e konsiderojmë të pavlefshme, pasi është thirrur vetëm
Gjok Cali, pa dëshmitarë të tjerë që kanë qenë atë natë me personin e mbrojtur prej nesh.
- Në bazë të akteve të ekspertimit mjeko-ligjor për Gjok Calin dhe Nikollë Calin, tashmë
të mbaruara, ka rezultuar se plagët e marra, janë të kategorisë së plagosjes së lehtë. Në
raport me kushtet në të cilat është vendosur masa , ku i mbrojturi prej nesh dyshohet se ka
kryer veprën penale të plagosjes së rëndë me dashje, del qartë nga aktet e ekspertimit se
kemi të bëjmë me plagosje të lehtë.
- Përveç këtij fakti, ka dhe veprime të tjera që nuk na janë vënë në dispozicion. Ne
kërkojmë që të bëhen pjesë e dosjes deklaratat noteriale të dhëna nga shtetasit Gjon
Prenga, Gani Alkurti, Luigj Skura, etj. Këta shtetas tregojnë faktin se Gjok Cali ka qenë
personi i cili i ka prerë rrugën në Fushë Kuqe makinës së Armando Prengës, duke e
kërcënuar me jetë dhe ky i fundit, në kushtet e mbrojtjes së nevojshme, ka qëlluar me
pistoletën që ka patur me leje një herë të vetme në ajër. Këto rrethana rrëzojnë edhe
dyshimin lidhur me veprën penale të kanosjes.
- Pasi është vendosur masa, ka disa rrethana të reja që zbusin tërësisht nevojën e masës së
sigurimit, ndër të tjera, të tilla si dëshmitë e dhëna në pyetje dhe ripyetje edhe të
punonjësve të policisë, Gjon Kola, Lutfi Hima, Agim Vathi, Bujar Hadëraj dhe Ylli Vata,
ku asnjëri prej tyre nuk thotë se ka parë të jetë përfshirë në atë ngjarje deputeti Armando
Prenga.
465
10. Prokurorët Pranë Prokurorisë së Përgjithshme pretenduan se:
- Nuk jemi dakord me kërkesën për zëvendësimin e masës së sigurimit personal “Arrest
në burg”. Kërkojmë nga ana e Kolegjit Penal rrëzimin e kësaj kërkese. Të arrestuarit
Prenga i është caktuar masa e sigurimit personal “Arrest në Burg”, për shkak se ekziston
dyshimi i arsyeshëm për kryerjen e tre veprave penale të cilat janë:
“Plagosje e rëndë me dashje”, “Armëmbajtje pa leje” dhe “Kanosje” dhe kriteret janë
vlerësuar nga gjykata.
- I vetmi ndryshim deri më sot, është dalja e akteve të ekspertimit mjeko-ligjor, ku
rezulton se plagët janë të kategorisë së plagosjes së lehtë, ku dhe për këtë nuk janë
diskutuar akoma se si kanë ardhur këto plagosje.
- Pranimi prej nesh i “Memos” së paraqitur nga mbrojtësit e kërkuesit, nuk ka të bëjë me
ndryshim të masës së sigurimit.
II. VLERËSIMI I GJYKATËS.
11. Fillimisht, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë bazuar në nenin 141 të Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë, ku përcaktohet se: “... Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar
dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të
Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të
Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”, vlerëson se kjo gjykatë është
kompetente per te shqyrtuar kërkesën e paraqitur nga ana e të arrestuarit Armando
Prenga.
11.1 Kolegji vlerëson se, kërkesa e paraqitur nga kërkuesi është në kompetencën lëndore të
Gjykatës së Lartë për t’u gjykuar, e cila në këtë rast ka juridiksionin fillestar, referuar
edhe neneve 75/b/2, të Kodit të Procedurës Penale.
11.2 Në nenin 75, shkronja “b”, paragrafi i dytë të Kodit të Procedurës Penale përcaktohet se:
“ ...Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë
të përcaktuar me short, veprat penale të kryera nga Presidenti i Republikës, Kryetari
dhe anëtarët e Këshillit të Ministrave, deputetët, gjyqtarët e Gjykatës së Lartë dhe
gjyqtarët e Gjykatës Kushtetuese, kur këta janë në këto funksione në kohën e gjykimit...”.
12. Sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, kompetenca e Gjykatës së
Lartë në lidhje me vlerësimin e kërkesës për zëvendësimin e masës së sigurimit ndaj
shtetasit Armando Prenga, buron nga cilësitë personale të tij, duke qenë se subjekti është
deputet i Kuvendit të Shqipërisë.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, si dëgjoi pretendimet e mbrojtësve të kërkuesit
Armando Prenga dhe pasi shqyrtoi provat e paraqitura në gjykim nga ana e tyre, si dëgjoi
pretendimet e organit të akuzës, arrin në përfundimin se kërkesa për zëvendësimin e
masës së sigurimit të caktuar për shtetasin Armando Prenga, nga “Arrest në Burg” në
“Detyrim paraqitje”, është e pabazuar në ligj dhe për këtë shkak ajo duhet të rrëzohet.
14. Ky Kolegj thekson se ligjvënësi me synim që të verifikohet ekzistenca e ligjshmërisë së
vijimit të zbatimit të masës së sigurimit “arrest në burg”, ka parashikuar që këtë masë
t’ia nënshtrojë verifikimit të detyrueshëm, periodik, në rrugë gjyqësore. Kjo është
arsyeja se përse në pikën 6 të nenit 246 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se,
çdo dy muaj nga zbatimi i vendimit të arrestit, gjykata që ka dhënë vendimin duhet të
informohet nga prokurori për të arrestuarin dhe kur është rasti, gjykata mund të revokojë
ose të zëvendësojë masën e sigurimit. Në lidhje me këtë rast të fundit, neni 260 paragrafi
i dytë i K.Pr.Penale, parashikon gjithashtu se, kur nevojat e sigurimit zbuten, ose kur
masa e zbatuar nuk i përgjigjet më rëndësisë së faktit ose dënimit që mund të caktohet,
gjykata e zëvendëson masën me një tjetër më të lehtë.
466
15. Fillimisht, në lidhje me masën e sigurimit personal “Arrest në Burg’, të caktuar ndaj
shtetasit Armando Prenga, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se, ajo nuk përbën në
vetvete një dënim penal, por një masë kufizuese të lirisë së personit, me natyrë të
përkohshme dhe përjashtimore, e cila mund të qëndrojë sa kohë që nuk janë zbutur
nevojat e sigurimit personal dhe masa vazhdon tì përgjigjet si rëndësisë së faktit, po
ashtu edhe dënimit potencial që mund të vendoset.
16. Në vlerësimin e kërkesës për zëvendësimin e masës së sigurimit personal, Kolegji Penal
thekson se, një pjesë e akteve hetimore të pretenduara nga kërkuesi se dëshmojnë për
papërshtatshmërinë e masës “arrest në burg’, janë administruar dhe vlerësuar nga po kjo
gjykatë, gjatë vleftësimit si të ligjshëm të arrestimit të kërkuesit dhe caktimit ndaj tij të
masës së sigurimit personal “Arrest në Burg”, me vendimin nr.29 datë 08.09.2015 të
Gjykatës së Lartë. Konkretisht, deklarimet e punonjësve të policisë, Agim Vathaj, Gjon
Kola, Lutfi Hima, etj., të cilat pretendohen sërish nga ana e kërkuesit, se legjitimojnë
caktimin e një mase më të butë sigurimi personal, kanë qenë pjesë e akteve të
prokurorisë që shoqëronin kërkesën fillestare të saj për vleftësimin e arrestimit dhe
caktimin e masës së sigurimit personal ndaj shtetasit Armando Prenga, dhe i janë
nënshtruar shqyrtimit gjyqësor nga ana e këtij Kolegji.
17. Ndërkohë, sa i takon pretendimit të ngritur nga ana e kërkuesit në lidhje me konkluzionet
e aktit të ekspertimit mjeko-ligjor datë 09.09.2015 për shtetasin Tom Cali, ku rezulton se
dëmtimet e shkaktuara ndaj tij, hyjnë në kategorinë e dëmtimeve që kanë shkaktuar
humbje të aftësisë së përkohshme në masën mbi 9 (nëntë) ditë, pra “Plagosje të lehtë”,
sërish ky Kolegj vlerëson se një fakt i tillë nuk mund të diktojë në vetvete, zbutjen e
masës së sigurimit personal në çështjen objekt gjykimi. Fakti se dalja e aktit të
ekspertimit mjeko-ligjor, sipas së cilit plagët janë të kategorisë së plagosjes së lehtë, ku
dhe për këtë rast nuk është vërtetuar ende mënyra e shkaktimit të plagosjes, nuk
justifikon zëvendësimin e masës së sigurimit “Arrest në burg” ndaj shtetasit Armando
Prenga, përderisa në ngarkim të tij, vazhdon të ekzistojë dyshimi i arsyeshëm, i bazuar
në prova, se mund të ketë kryer veç sa më sipër, veprat penale të ”Prodhimit dhe
mbajtjes pa leje të armëve luftarake ”në ambiente publike dhe “Kanosjes” në
bashkëpunim, prej të cilave vetëm vepra e parë dënohet me burgim nga 7 deri në 15 vjet,
duke paraqitur në këtë mënyrë një rrezikshmëri të lartë shoqërore të veprës dhe personit
të dyshuar se e ka kryer atë.
18. Në vijim të kësaj analize, në argumentim të përshtatshmërisë së masës së sigurimit me
shkallën e nevojave të sigurimit, ky Kolegj vlerëson se, nevojat e sigurimit për të
dyshuarin Armando Prenga janë ende të pranishme, pasi vazhdojnë të ekzistojnë kushtet
e parashikuara në pikën “a” dhe “c” të nenit 228/3 të Kodit të Procedurës Penale, e
konkretisht ekzistenca e shkaqeve të rëndësishme që vënë në rrezik marrjen ose
vërtetësinë e provës, si dhe ekzistenca e rrezikut që, për shkak të rrethanave të faktit dhe
të personalitetit të shtetasit nën hetim, ky i fundit mund të kryejë krime të rënda ose të të
njëjtit lloj me atë për të cilin procedohet.
19. Në këto kushte, Kolegji Penal vlerëson se në ngarkim të shtetasit Armando Prenga,
vazhdon të ekzistojë dyshimi i arsyeshëm, i bazuar në prova se mund të ketë kryer veprat
penale për të cilat hetohet, dhe nuk rezulton të jenë zbutur nevojat e sigurimit personal,
ashtu sikurse nuk rezulton që masa “Arrest në burg” të mos vazhdojë tì përgjigjet si
rëndësisë së faktit, po ashtu edhe dënimit potencial që mund të vendoset, në kuptim të
nenit 260/2 të K.Pr.Penale.
20. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Penal vlerëson se kërkesa për zëvendësimin e masës së
sigurimit të caktuar për shtetasin Armando Prenga nga “Arrest në Burg” në “Detyrim
paraqitje”, është e pabazuar në ligj dhe për këtë shkak ajo duhet të rrëzohet.
467
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 75/b, 260 dhe 470 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Rrëzimin e kërkesës së personit nën hetim Armando Prenga, për zëvendësimin e masës
së sigurimit personal “Arrest në burg” me detyrimin për t’u paraqitur në policinë gjyqësore.
Tiranë, më 08.10.2015
468
MENDIMI I PAKICËS
Unë gjyqtari Artan Broci nuk ndaj të njëjtin qëndrim sikurse ka arritur shumica në
këtë vendim në lidhje me kërkesën e paraqitur nga shtetasit Armando Prenga për
zëvendësimin e masës së sigurimit nga Arrest në burg”, në “Detyrim për paraqitje”
Si gjyqtarë pakice evidentoj faktin se Kushtetuta ka sanksionuar dy dispozita të
rëndësishme në lidhje me heqjen e lirisë së personit, sikurse ka ndodhur në rastin konkret,
objekt i këtij gjykimi ku shtetasit Armando Prenga i është hequr liria, si pasojë e arrestimit.
Konkretisht në nenin 27/1 dhe 2/pika c parashikohet se :”Askujt nuk mund t’i hiqet
liria, përveçse në rastet dhe sipas procedurave të parashikuara me ligj. Liria e personit nuk
mund të kufizohet përveçse....kur ka dyshime të arsyeshme se ka kryer një vepër penale ose
për të parandaluar kryerjen prej tij të veprës penale ose largimin e tij pas kryerjes së saj”.
Vlerësoj se duke disponuar mbi këtë kërkesë të organit të akuzës, nuk plotësohen
kushtet për caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, pasi sipas kushteve dhe kritereve
të përgjithshme dhe të veçanta të parashikuara nga nenet 228, 229, 230 të K.Pr.Penale.
Vlerësoj të evidentoj faktin se masa e sigurimit nuk është masë ndëshkimore për
personin që dyshohet se ka kryer një vepër penale dhe nga ana tjetër nuk jepet për të lehtësuar
punën e organit të prokurorisë në hetimin e çështjes penale, por masat e sigurimit duhet të
aplikohen vetëm për zbatim të shkaqeve, kushteve dhe kritereve të përcaktuara në mënyrë të
qartë në nenet 228, 229 dhe 230 të K.Pr.Penale. (shih vendimin nr.489, datë 12.12.200 të
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë).
Masa e sigurimit personal nuk njehsohet me dënimin penal, pasi është një veprim
procedural që kufizon përkohësisht lirinë e personit ndaj të cilit po zhvillohet procedimi
penal. Ky kufizim është i përkohshëm dhe shkalla e tij varet nga nevojat konkrete të procesit
të hetimit.
Konkretisht në nenin 228 pika 1 e K.Pr.Penale parashikohen kushtet e përgjithshme të
masave të sigurimit: i) dyshimi i arsyeshëm, i bazuar në prova; ii) ekzistenca e veprës penale;
iii) ekzistenca e kushteve të dënueshmërisë sipas të drejtës penale.
Në lidhje me dyshimin e arsyeshëm praktika e konsoliduar e Gjykatës së Lartë,
nënkupton, bindjen që krijohet mbi bazën e provave të marra e të shqyrtuara në përputhje me
kërkesat e ligjit.
Gjykata e Lartë në vendimin unifikues nr.3 të datës 27.09.2002 në lidhje me këtë
kusht është shprehur se:”.... Është theksuar kushti i rëndësishëm, sipas të cilit askush nuk
mund tu nënshtrohet masave të sigurimit nëse nuk ekziston në ngarkim të tij nuk ekziston një
dyshim i arsyeshëm i bazuar në prova. Është tashmë e pranuar nga teoria dhe praktika
gjyqësore shqiptare se dyshimi i arsyeshëm nënkupton bindjen që krijohet në bazë të provave
të marra në përputhje me kërkesat e ligjit të cilat në unitetin e tyre tregojnë se vepra penale
ka ndodhur dhe se ajo është kryer nga ai që akuzohet”
Për këtë nocion Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në Vendimin Unifikues
nr.7 të darës 14.10.2011, në qëndrimin e tyre më të fundit për masat e sigurimit janë shprehur
se:” Dyshimi i arsyeshëm i bazuar në prova sipas pikës 1 të nenit 228, nënkupton ekzistencën
e atyre elementëve të mjaftueshëm juridikë dhe të rrethanave të faktit që i krijojnë bindje
gjykatës në drejtim të mundësisë që personi nën hetim dhe i pandehuri të ketë kryer veprën
penale.
Theksoj se ne vendimin e saj shumica ka arritur në përfundimin se kërkesa për
zëvendësimin e masës së sigurimit të caktuar shtetasit Armando Prenga nga Arrest në burg”,
në “Detyrim për paraqitje” është e pabazuar në ligj dhe për këtë shkak ajo duhet të rrëzohet,
përfundim me të cilin nuk jam dakord.
469
Theksoj se nga ana e shumicës së këtij Kolegji Penal të Gjykatës së Lartë, nuk është
mbajtur në vëmendje konkluzioni i aktit të ekspertimit mjeko-ligjor për shtetasin Tom Cali ku
rezulton se dëmtimet e shkaktuara ndaj tij , hyjnë në kategorinë e dëmtimeve që kanë
shkaktuar humbje të aftësisë së përkohshme në masën mbi 9 ditë dhe që kualifikohen si
kundravajtje penale, në bazë të nenit 89 të Kodit Penal “Plagosje e lehtë”, për të cilën
parashikohet dënimi penal me gjobë ose burgim gjer në dy vjet.
Për sa më sipër Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë nuk ka mbajtur parasysh se, caktimi
i masës së sigurimit “arrest në burg” kërkon domosdoshmërisht vërtetimin e ekzistencës së
kushteve përkatëse pra të dyshimit të bazuar në prova, rrezikut për marrjen e vërtetësisë së
provës, për largimin e të pandehurit apo kryerjen e veprave të tjera penale prej tij, shkallën
e rrezikshmërisë shoqërore të veprës penale apo të vetë të pandehurit të parashikuar nga
nenet 228 të K.Pr.Penale si dhe të kritereve të parashikuara nga neni 229 i K.Pr.Penale, atë të
përshtatshmërisë së masës së sigurimit me shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në
rastin konkret.
Në paragrafin e dytë të nenit 229 të K.Pr.Penale parashikohet shprehimisht se:
“....Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që
parashikohet për veprën penale konkrete...”. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë në shqyrtimin
e kërkesës për zëvendësimin e masës së sigurimit personal duhet të kishte marrë në
konsideratë këtë kërkesë të ligjit, duke qenë se për shkak të aktit të ekspertimit ka ndryshuar
cilësimi ligjor i faktit në një më të lehtë i cili si sanksion dënimi ka të parashikuar edhe
gjobën.
Në interpretim të Kushtetutës dhe Konventës, caktimi dhe vazhdimi i masës së
sigurimit arrest në burg janë të lidhura me garantimin e interesit publik për ushtrimin e
ndjekjes penale, i cili nga ana e tij në mënyrë proporcionale duhet të justifikohet me
zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor, pra me respektimin e të drejtave të njeriut, ku
padyshim bën pjesë e drejta e lirisë së personit.
Vlerësojmë se në rastet e kërkesave për caktimin e një mase sigurimi personal ndaj
një të dyshuari, duhet mbajtur parasysh neni 5 (c) i Konventës Evropiane të të Drejtave të
Njeriut, i cili, së bashku me jurisprudencën Gjykatën Europiane e të Drejtave të Njeriut,
bazojnë justifikimin e paraburgimit, pra caktimin e masës më të rëndë atë të “arrestit në
burg” vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme.
Vlerësojmë se arsyet që duhet të ekzistojnë dhe testi që duhet të bëjë çdo gjyqtar para
së të caktojë masën më të rëndë atë të arrestit në burg parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale
janë si më poshtë;
Së pari kur kemi evident, rrezikun e largimit, i cili ekziston në ato raste kur arrestimi
i një personi të dyshuar ka qenë i vështirë apo dihet se personi do të largohet sapo tì jepet
mundësia për një gjë të tillë. Rezultojë se arrestimi i të hetuarit Armando Prenga është bërë
në ambientet e komisariatit, pa asnjë rezistencë nga ana e tij dhe gjithashtu nga aktet e organit
procedues, nga përmbajtja e tyre nuk rezulton që të jetë provuar me ndonjë provë dyshimi i
tyre që personi sapo t’i jepet mundësia mund të largohet. Kujtojmë këtu si i hetuari është
familjar me fëmijë dhe i padënuar më parë.
Gjithashtu vëmë në kundërshtim me argumentat e përdorura nga shumica në këtë
vendim, Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut është shprehur se masa e rëndë e dënimit
që parashikon dispozita penale, për të cilën dyshohet i hetuari, nuk mund të jetë faktor që të
krijojë bindjen tek gjyqtari se ekziston rreziku i ikjes së personit të dyshuar. Gjithashtu ajo
thekson se efekti i vendimit të autoritetit gjyqësor sipas nenit 5&3 është që të sigurojë
paraqitjen e personit të dyshuar në gjyq, masa e arrestit në burg, si më ekstremja jepet
vetëm kur gjyqtarët krijojnë bindjen se masat e tjera janë të papërshtatshme.
Një arsye tjetër e caktimit të masës së sigurimit “arrest në burg” është edhe rreziku i
ndërhyrjes në procesin e drejtësisë. Në lidhje me këtë, Gjykata Europiane disa herë ka dhënë
470
rekomandime dhe i ka këshilluar Gjykatat e shteteve anëtare që rast pas rasti të bëjnë
vlerësimin përkatës duke iu referuar fakteve të çështjes konkrete për të vendosur nëse mund
të vendoset ndaj këtij personi masa e paraburgimit. Në rastin konkret personi nën hetim nuk
ka asnjë mundësi potenciale për të penguar veprime të organit procedues dhe prokuroria e
cila ka detyrimin për ta provuar këtë arsye, nuk ka sjellë asnjë argumentim për të provuar se
në çfarë mënyrë ky i hetuari mund të dëmtojë procesin duke qenë nën një masë tjetër sigurimi
personal, për shembull nën masën e sigurimit “Arrest në shtëpi”, e parashikuar nga neni 237
i K.Pr.Penale .
Në lidhje me arsyen e fundit që mund të legjitimojë masën e sigurimit arrest në burg, që
është “Nevoja për të parandaluar pasojat e mëtejshme të veprës penale”, Gjykata Europiane
në lidhje me këtë kriter ka theksuar se, Gjykatat e shteteve anëtare duhet të kenë parasysh që
në vlerësimin e rastit konkret nëse ekziston nevoja për caktimin e masës së arrestit me
paraburgim për parandalimin e kryerjes së veprave penale duhet të marrin në konsideratë te
gjitha rrethanat e çështjes si: historiku i jetës në të kaluarën, personaliteti i personit të
dyshuar, vështirësia ekonomike që mund të ketë ky person”.
Ndryshe nda sa argumentuar shumica në vendimin e saj, mendojmë se duke qenë se të
hetuarit Armando Prenda nuk i janë sekuestruar asnjë provë materiale nga kontrolli i tij
personal, rrethanat e çështjes nuk janë të tilla sa të justifikojnë vendosjen e masës më të rëndë
të sigurimit personal ndaj tij. Po kështu personaliteti i të hetuarit nuk është i tillë që të
konsiderohet si më e përshtatshme masa e sigurimit që ka kërkuar organi procedues.
Pra sa më sipër për personin nën hetim Armando Prenga nuk rezulton justifikimi për
mbajtjen e tij në paraburgim .
Artan Broci
471
Nr. 33/1 Regj. Themeltar
Nr. 33/1 Vendimi
VENDIM
Tom Ndreca Kryesues

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 08/10/2015, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.33/1

Regj.Them.që i përket:
KËRKUESE: PROKURORIA E PËRGJITHSHME

PERSONI NËN HETIM: ANTON AGUSTIN LEKA
A K U Z A:
“Mbajtja pa leje e armëve luftarake” në mjedise publike,
“Plagosja e rëndë me dashje” dhe “Kanosja”
të parashikuara nga nenet 84, 88/1 dhe 278/5 të K.Penal.
OBJEKTI:
Caktim mase sigurimi “Arresti në burg” me afat një mujor.
Baza Ligjore: Neni 238 e 245/ç i K.Pr.Penale.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorët Altin Binaj dhe Arben
Kraja, të cilët kërkuan pranimin e kërkesës, caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”
me afat 1(një) mujor, mbrojtësin e personit nën hetim Anton Leka, av. Marash Ibraj, i cili
kërkoi rrëzimin e kërkesës dhe shuarjen e masës “Arrest në burg” dhe pasi bisedoi çështjen
në tërësi,
V Ë R E N:
Se kërkesa e Prokurorisë së Përgjithshme për caktimin e masës së sigurimit personal
“Arresti në burg” me afat 1 (një) mujor ndaj personit nën hetim Anton Leka, është e bazuar
në prova e në ligj dhe si e tillë do të pranohet.
Më dt. 05.09.2015, Prokuroria e Përgjithshme ka regjistruar procedimin penal nr.09 të

vitit 2015 për veprat penale të “Kanosjes”, kryer në bashkëpunim, “Plagosjes së rëndë me
dashje”, e kryer në bashkëpunim, “Mbajtja pa leje e armëve të ftohta në ambiente publike”,
“Mbajtja pa leje e armëve luftarake në vende publike”, të parashikuara nga nenet 84-25, 88/1-
472
25, 278/2 dhe 279/2 të K.Penal në ngarkim të shtetasve Armando Prenga, Gazmir Jushi,
Anton Leka, Gjok Cali, Gjergji Cali e Nikoll Cali.
Duke qenë se procedimi penal ndaj shtetasit Anton Leka, është një procedim penal i
vetëm dhe faktet dhe rrethanat që i atribuohen këtij shtetasi lidhen me faktet dhe rrethanat në
ngarkim të shtetasit Armando Prenga, me funksion anëtar i Kuvendit të Republikës së
Shqipërisë, bazuar në nenet 12/c, 14/a, 74, 75/b, 82, 277 e vijues të K.Pr.Penale, vleftësimi i
arrestit në flagrancë dhe caktimi i masës së sigurimit ndaj këtij shtetasi është bërë nga
Gjykata e Lartë. Në vijim Prokuroria ka paraqitur kërkesën për caktimin e masës “Arresti në
burg” me afat një mujor, duke qenë se afati i caktuar ka mbaruar dhe organi i akuzës çmon se
ka nevojë për një afat tjetër për kryerjen e të gjitha veprimeve të nevojshme hetimore.
II. Rrethanat dhe fakti penal objekt akuze.
Mes personave nën hetim në këtë procedim, përkatësisht shtetasve Gjok Cali dhe
Armando Prenga ka lindur prej disa kohësh një konflikt që lidhet me pretendimet reciproke
për të drejtën e shfrytëzimit për peshkim të Luginës së Patokut.
Më dt.04.09.2015, rreth orës 22:30, personi nën hetim Armando Prenga, deputet i
Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, ka shkuar tek lokali i personit nën hetim Gjok Cali në
Lagunën e Patokut. Tek ura e lokalit ai është takuar dhe ka debatuar me djalin dhe nipin e
këtij të fundit, personat nën hetim Dorian e Julian Cali. Personi nën hetim Dorian Cali ka
njoftuar në lidhje me konfliktin babain e tij Gjok Cali, i cili është nisur me automjetin e tij
në drejtim të lokalit.
Gjatë rrugës, në vendin e quajtur Fushë Kuqe ai është përballur me personin nën
hetim Armando Prenga dhe shtetasit Luigj Skura, Gazmir Jushi dhe Gjon Prenga të cilët po
udhëtonin me të.
Personi nën hetim Gjok Cali i ka kërkuar Armando Prengës shpjegime në lidhje me
debatin që ndodhur mes tij dhe djalit të tij pak më parë. Më pas ata janë konfliktuar mes tyre
dhe sipas pretendimeve të personit nën hetim Gjok Cali, i hetuari Armando Prenga ka
nxjerrë armën e zjarrit tip pistoletë dhe e ka goditur në kokë me qytën e saj. Pas kësaj ai ka
qëlluar me armë një herë në ajër. Ndërkohë sipas pretendimeve të personit nën hetim, i
hetuari Gjok Cali e ka kanosur atë me thikë.
Rreth orës 23:40 personi nën hetim Gjok Cali ka njoftuar për ngjarjen Komisariatin e
Policisë Kurbin duke njoftuar se: “Tek lokali i Calëve në Patok është goditur me pistoletë
nga deputeti Armando Prenga”.
Me marrjen e këtij njoftimi, grupi i drejtimit të Komisariatit të Policisë Kurbin ka
shkuar në lokalin e shtetasit Gjok Cali dhe ka marrë kontakt me të, duke i kërkuar të paraqitej
në Komisariatin e Policisë Kurbin për të bërë kallëzim penal dhe për të dhënë shpjegime për
ngjarjen.
Shtetasi Gjok Cali, bashkë me vëllezërit e tij Tom Cali e Nikoll Cali dhe kushëririn e
tyre shtetasin Gjergj Cali, janë nisur me automjetin e tij “Mercedes - Benz", me ngjyrë gri,
me targa LA7227A, për në Komisariatin e Policisë Kurbin. Ata janë shoqëruar edhe nga
shtetasi Françesk Cali, nipi i Gjokës. me një automjet tjetër tip “BMW". Me të mbërritur në
Komisariatin e Policisë Kurbin, shtetasi Gjok Cali ka hyrë brenda ambienteve të tij për të
bërë kallëzim penal, ndërsa shtetasit që e shoqëronin kanë qëndruar në pritje të tij, jashtë
ambienteve të këtij Komisariati.
Gjatë kësaj kohe, para Komisariatit të Policisë ka ardhur shtetasi Armando Prenga i
shoqëruar nga vëllai i tij Edmond Prenga, shtetasi Gazmir Jushi dhe persona të tjerë. Këta
shtetas kanë filluar të konfliktohen fizikisht me pjesëtarët e familjes Cali. Pasi janë goditur
me njëri tjetrin me grushte, më pas shtetasi Armando Prenga ka qëlluar me armë zjarri tip
pistoletë. Nga të shtënat me pistoletë është plagosur në këmbë shtetasi Tom Cali.
473
Gjithashtu gjatë konfliktit mes palëve janë përdorur edhe armë të ftohta dhe sende të
forta, ku si pasojë kanë mbetur të dëmtuar shtetasit Gazmir Jushi, Eduart Prenga, Gjergj Cali,
Gjok Cali dhe Nikoll Cali.
Gjatë kontrollit të vendngjarjes janë gjetur dhe sekuestruar nëntë gëzhoja arme zjarri,
nga ekspertimi i të cilave ka rezultuar se katër gëzhoja janë qitur nga një armë zjarri
automatik i modelit 56, caliber 7.62 mm, kurse pesë të tjerat janë qitur nga një armë zjarri
pistoletë model 54, kalibër 7.62 mm. Gjithashtu nga aktet e ekspertimit kimik ka rezultuar se
në shiritat ngjitës me të cilët është marrë material nga duart e shtetasve Armando Prenga e
Anton Leka, është evidentuar prania e nitrateve dhe nitriteve, të cilat janë të pranishme edhe
në mbetjet e qitjes me prejardhje nga barutet, kurse në pesëmbëdhjetë personat e tjerë të
ekspertuar për këtë fakt, nuk është gjetur prania e faktorëve plotësues të qitjes.
Në këto kushte, me datën 05.09.2015, ora 14.00, shtetasi Anton Leka është arrestuar
në flagrancë nga policia gjyqësore, sepse dyshohej se kishte kryer krimet e parashikuar nga
nenet 84-25, 88 dhe 278/5 të Kodit Penal.
Me vendimin nr.33, dt. 08.09.2015, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë ka vendosur:
- Pranimin e kërkesës.
- Vleftësimin e ligjshëm të “Arrestimit në flagrancë” të personit nën hetim Anton
Leka.
- Caktimin e masës së sigurimit personal ndaj personit nën hetim Anton Agustin
Leka, i dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa leje të armëve
luftarake” parashikuar nga neni 278/5 i K.Penal, “Plagosjes së rëndë me dashje”
parashikuar nga neni 88/1 i K.Penal dhe “Kanosjes” parashikuar nga neni 84 i
K.Penal, atë të “Arresti në burg”, me afat 1 (një) mujor.
Duke arsyetuar: “Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se
duke qenë se në rastin konkret ekziston rreziku potencial që personi nën hetim të ndikojë në
marrjen ose vërtetësinë e provave në vijim të hetimit, jo vetëm për faktin e sipërcituar se po
hetohet në një procedim të lidhur me një person tjetër, i cili ka qenë zyrtar i lartë, ka mundësi
potenciale për të penguar veprime të organit procedues apo për të ndikuar në prova të tilla
siç janë thëniet dhe qëndrimet e dëshmitarëve dhe prokuroria, e cila ka detyrimin për ta
provuar, ka pretenduar, pikërisht për këtë shkak, por nisur dhe nga nevoja dhe arsyeja se pse
organi i akuzës ka kërkuar caktimin e masës së sigurimit, që është mbledhja dhe grumbullimi
i provave që lidhen me akuzat e ngritura ndaj personit nën hetim, si pyetja e dëshmitarëve,
realizimi i akteve përkatëse të ekspertimit, kryerja e ekspertimeve të mëtejshme të gjurmëve
të nitrateve dhe gjetjes së armës së zjarrit, ky Kolegj, në zbatim të nenit 245/ç të K.Pr.Penale,
çmon se masa e sigurimit ndaj personit nën hetim duhet caktuar me afat. Në ndryshim nga
çka pretenduar organi i prokurorisë, Ky Kolegj çmon se kohëzgjatja e masës së sigurimit të
caktuar ndaj personit nën hetim Anton Leka duhet të jetë një muaj, pasi çmohet se ky është
një afat mëse i mjaftueshëm për kryerjen e veprimeve hetimore dhe grumbullimin e provave
të pretenduara nga organi i akuzës në kuadër të këtij procedimi penal, ndaj personit nën
hetim. “
Pas marrjes së këtij vendimi, nga Prokuroria e Përgjithshme janë kryer disa veprime
procedurale si: Është kryer akti i ekspertimit të nitriteve të gjetura në duart e të pandehurit,
është pyetur personi nën hetim Anton Leka, si dhe janë pyetur disa persona të tjerë.
Gjithashtu nga ana e organit të akuzës janë dërguar vendimet për marrjen e ekzaminimeve të
celularit të personit nën hetim, pamjeve filmike të lokalit ku personi nën hetim pretendon se
ka qenë gjatë kohës që ka ndodhur ngjarja, etj.
474
III.Në lidhje objektin e gjykimit.
Prokuroria e Përgjithshme ka kërkuar:

1. Caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, me një afat tjetër një mujor, e
parashikuar nga nenet 238 dhe 245/ç i Kodit të Procedurës Penale, ndaj shtetasit
Anton Leka, i biri i Agustinit dhe Albinës, datëlindja 26.10.1992, lindur dhe
banues në Laç, si person i dyshuar për kryerjen e veprave penale të parashikuara
nga nenet 84 e 25, 88 e 25 dhe 278/5 të Kodit Penal.
Duke parashtruar shkaqet si më poshtë vijon:
- Pas caktimit të masës së sigurimit me afat një mujor ndaj personit nën hetim, janë
kryer një sërë veprimesh hetimore, ndër të cilat edhe pyetja e personit nën hetim, i cili
ka shpjeguar se mbetjet e nitrateve dhe të nitriteve të gjetura në duart e tij ishin pasojë
e shpërthimit të fishekzjarreve dhe ka dorëzuar edhe dy fishekzjarre të ngjashëm me
ato që sipas tij kishte përdorur. Këto fishekzjarre i janë nënshtruar ekspertimit nga ku
ka rezultuar se nga ky mekanizëm është e pamundur të mbeteshin gjurmë nitritesh, akt
ekspertimi ky i kundërshtuar nga personi nën hetim dhe mbrojtësi i tij. Veprim ky që
prokuroria çmon ta ribëjë në kushtet e eksperimentit hetimor;
- Për shkak të volumit dhe kompleksitetit të veprimeve hetimore, përfshirë edhe
domosdoshmërinë e marrjes së të dhënave me natyrë të posaçme tekniko-shkencore
nga ekspertët përkatës, ndaj të hetuarit Anton Leka nuk është bërë e mundur të
grumbullohen të gjitha provat e nevojshme brenda afatit të caktuar me vendimin
nr.33, dt. 08.09.2015 të Gjykatës së Lartë;
- Ka disa veprime të nevojshme hetimore që duhen kryer të cilat nuk ka qenë e mundur
të kryheshin gjatë afatit të caktuar për shkak jo vetëm të kompleksitetit të hetimeve
por edhe të domosdoshmërisë së marrjes së të dhënave me natyrë tekniko-shkencore
si:
- 1. Akti për ekzaminimin e telefonit të shtetasit Anton Leka, për të cilin është marrë
dhe dërguar vendimi por nuk është përfunduar akti përkatës nga Seksioni i
Ekzaminimeve Kompjuterike në Drejtorinë e Policisë Shkencore;
- 2. Akti për ekzaminimin e pamjeve filmike të lokalit ku ka shpjeguar se ndodhej para
ngjarjes i hetuari Anton Leka për të cilin është marrë dhe dërguar vendimi përkatës,
por nuk është përfunduar nga Seksioni i Ekzaminimeve Kompjuterike në Drejtorinë e
Policisë Shkencore;
- 3. Akti për të përcaktuar itinerarin e lëvizjes së të hetuarit më dt. 04.09.2015, e cila
duhet të përcaktohet përmes eksperimentit hetimor për analizimin e qelizave të
telefonit të tij, etj.
IV. Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Në lidhje me kërkesën e paraqitur Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se:

Kërkesa e paraqitur nga Prokuroria e Përgjithshme për caktimin e masës së
sigurimit personal “Arresti në burg” me një afat tjetër 1 (një) mujor ndaj shtetasit Anton
Agustin Leka, është e bazuar në ligj dhe në prova dhe si e tillë do të pranohet.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 141 të Kushtetutës së Republikës
së Shqipërisë ku përcaktohet se: “...Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo
ka juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit
dhe anëtarëve të Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe
gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”, nenin 75, pika “b” paragrafi i dytë të Kodit të
Procedurës Penale, ku përcaktohet se: “...Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup
gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë të përcaktuar me short, veprat penale të kryera nga
475
Presidenti i Republikës, Kryetari dhe anëtarët e Këshillit të Ministrave, deputetët, gjyqtarët e
Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarët e Gjykatës Kushtetuese, kur këta janë në këto funksione në
kohën e gjykimit...”, si dhe nenin 80/2 të K.Pr.Penale, sipas të cilit: “Në rastet e procedimeve
të lidhura ndërmjet tyre dhe që nuk mund të ndahen, nga të cilat një ose disa janë
kompetencë të gjykatave të shkallës së parë dhe të tjerat në kompetencë të Gjykatës së
Lartë, kompetente është kjo e fundit.”, në kushtet kur, procedimi penal ndaj shtetasit Anton
Leka, është i njëjti procedim penal i pandarë lidhur me faktet dhe rrethanat e kryera nga ana e
shtetasit Armando Prenga, me funksion anëtar i Kuvendit të Republikës së Shqipërisë,
vlerëson se kërkesa e paraqitur do të trajtohet nga ana e tij. Për këtë shkak, ky Kolegj
vlerëson se kërkesa e paraqitur nga Prokuroria e Përgjithshme është në kompetencën lëndore
të Gjykatës së Lartë për t’u gjykuar, e cila në këtë rast ka juridiksionin fillestar, referuar
neneve 75/b/2, 79, 80/2, 277/3, 288 dhe 289 të Kodit të Procedurës Penale.
Bazuar në rrethanat dhe faktet e konstatuara deri në këtë fazë të procedimit, rezulton
se:
Më dt. 05.09.2015, Prokuroria e Përgjithshme ka regjistruar procedimin penal nr.09 të
viti 2015 për veprat penale të “Kanosjes”, kryer në bashkëpunim, “Plagosjes së rëndë me
dashje”, e kryer në bashkëpunim, “Mbajtja pa leje e armëve të ftohta në ambiente publike”,
“Mbajtja pa leje e armëve luftarake në vende publike”, të parashikuara nga nenet 84-25, 88/1-
25, 278/2 dhe 279/2 të K.Penal, në ngarkim të shtetasve Armando Prenga, Gazmir Jushi,
Anton Leka, Gjok Cali, Gjergji Cali e Nikoll Cali..
Fillimisht, organi procedues, Prokuroria e Përgjithshme, ka kërkuar përpara këtij
Kolegji vleftësimin e arrestit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”
me afat dy mujor për të hetuarin Anton Leka, kërkesë kjo e pranuar pjesërisht nga Kolegji, i
cili me vendimin nr.33, dt. 08.09.2015 vendosi vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrancë
të të hetuarit Anton Leka dhe caktimin ndaj tij të masës së sigurimit “Arrest në burg” me afat
një mujor. Pas përfundimit të këtij afati, nga organi i akuzës u kërkua caktimi i masës së
sigurimit “arrest në burg” ndaj personit nën hetim për një afat tjetër 1 (një) mujor.
Ky Kolegj vëren se, masa e sigurimit “Arrest në burg” është caktuar fillimisht ndaj
personit nën hetim Anton Leka, në bazë të nenit 228 dhe 245/ç të K.Pr.Penale, me afat një
mujor pasi u çmua ekzistenca e shkaqeve të rëndësishme që vënë në rrezik marrjen ose
vërtetësinë e provës duke qenë se nisur jo vetëm nga rëndësia e faktit dhe sanksioni që
parashikohet në nenet 88-25 dhe 278/5 të K.Penal për të cilat ai po hetohet, por edhe për
shkak të fazës në të cilën ndodhej hetimi dhe nevojës së mbledhjes së provave të tjera të
rëndësishme, personi nën hetim kishte mundësi potenciale për të penguar veprime të organit
procedues apo për të ndikuar në prova të tilla siç janë thëniet dhe qëndrimet e dëshmitarëve
dhe prokuroria, e cila ka detyrimin për ta provuar, kishte pretenduar, pikërisht për këtë shkak,
se i hetuari mund të dëmtojë procesin duke qenë i lirë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë është shprehur se duke qenë se në rastin konkret
ekziston rreziku potencial që personi nën hetim të ndikojë në marrjen ose vërtetësinë e
provave në vijim të hetimit, por nisur dhe nga nevoja dhe arsyeja se pse organi i akuzës ka
kërkuar caktimin e masës së sigurimit, që është mbledhja dhe grumbullimi i provave që
lidhen me akuzat e ngritura ndaj personit nën hetim, si pyetja e dëshmitarëve, realizimi i
akteve përkatëse të ekspertimit, kryerja e ekspertimeve të mëtejshme të gjurmëve të nitrateve
dhe gjetjes së armës së zjarrit, në zbatim të nenit 245/ç të K.Pr.Penale, masa e sigurimit ndaj
personit nën hetim duhet caktuar me afat një muaj, pasi fillimisht u çmua se ky ishte një afat
mëse i mjaftueshëm për kryerjen e veprimeve hetimore dhe grumbullimin e provave të
pretenduara nga organi i akuzës në kuadër të këtij procedimi penal, ndaj personit nën hetim.
Ndërkohë, nga aktet e administruara në gjykim ka rezultuar se brenda afatit të caktuar,
nga ana e prokurorisë nuk janë arritur të kryhen të gjitha veprimet e nevojshme dhe të
domosdoshme hetimore. Ka rezultuar se një pjesë e këtyre veprimeve janë kryer. Kështu, janë
476
pyetur në lidhje me ngjarjen disa persona, është pyetur vetë personi nën hetim Anton Leka, i
cili ka pretenduar se mbetjet e nitrateve dhe të nitriteve në duart e tij nuk kanë qenë si pasojë
e qitjes me armë zjarri por si pasojë e plasjes së fishekzjarreve, janë sekuestruar në cilësinë e
provës materiale dy fishekzjarre të dorëzuara nga personi nën hetim, është kryer akti i
ekspertimit mbi gjurmët që lenë këto fishekzjarre kur shpërthejnë, rezultatet e të cilit janë
kundërshtuar nga i pandehuri dhe mbrojtësi i tij, të cilët kanë kërkuar ripërsëritjen e aktit,
është administruar telefoni i të hetuarit si dhe sms-të e dërguara bashkëshortes së tij dhe
gjithashtu, nga ana e prokurorisë janë kryer dhe veprime të tjera si është kërkuar ekzaminimi i
telefonit të personit nën hetim, ekzaminimi i pamjeve filmike të lokalit ku ai pretendon se ka
qenë para ngjarjes, si dhe është kërkuar analizimi i qelizave të telefonit të tij për të përcaktuar
itinerarin e tij ditën e ngjarjes, akte këto, të cilat kërkojnë njohuri të posaçme tekniko-
shkencore dhe nuk janë kryer ende nga Sektori i Ekzaminimeve Kompjuterike.
Neni 261i K.Pr.Penale parashikon mundësinë e gjykatës, që në rastet e parashikuara
nga neni 245/1/ç i K.Pr.Penale, pra kur masa e sigurimit është caktuar me afat, që pas
mbarimit të afatit të caktuar të urdhërojë përsëritjen brenda kufijve të përcaktuar në nenet 264
dhe 267 të po këtij Kodi. Ndërsa neni 264/2 i K.Pr.Penale parashikon se:“Gjatë hetimeve
paraprake, prokurori mund të kërkojë zgjatjen e afateve të paraburgimit, që janë në mbarim
e sipër, kur ekzistojnë nevoja të rëndësishme sigurimi dhe verifikimet veçanërisht komplekse
e bëjnë të domosdoshme këtë zgjatje. Gjykata pasi dëgjon prokurorin dhe mbrojtësin mer
vendim. Zgjatja mund të bëhet vetëm një herë dhe nuk mund të jetë më shumë se tre muaj.”.
Nga interpretimi i dispozitave të sipërcituara rezulton se, është e drejtë e organit të
akuzës të kërkojë dhe në diskrecion të gjykatës të vendosë, përsëritjen e masës së sigurimit të
caktuar me afat. Kjo kërkesë e organit të akuzës duhet të paraqitet përpara mbarimit të afatit
të masës (neni 264/2) siç edhe është paraqitur në rastin konkret. Në mënyrë që të pranohet kjo
kërkesë, po sipas dispozitës së sipërcituar, duhet të plotësohen dy kushte:
- Së pari, të ekzistojnë nevoja të rëndësishme sigurimi.
- Së dyti, përsëritja të jetë e domosdoshme për shkak të nevojës së verifikimeve
veçanërisht komplekse.
Në lidhje me kushtin e parë, ky Kolegj çmon se, është çmuar një herë prej tij, mbi
bazën e fakteve dhe rrethanave objekt gjykimi, se ekziston dyshimi i arsyeshëm se i hetuari
Anton Leka, ka kryer veprat penale “Mbajta pa leje e armëve luftarake” në mjedise publike,
“Plagosja e rëndë me dashje” e kryer në bashkëpunim dhe “Kanosja” e kryer në
bashkëpunim, të parashikuara nga nenet 84 e 25, 88 e 25 dhe 278/5 të Kodit Penal, për të cilat
parashikohet një dënim me burgim, përkatësisht, nga tre gjer në dhjetë vjet (neni 88 i
K.Penal), nga shtatë gjer në pesëmbëdhjetë vjet (neni 278/5 i K.Penal), dhe gjobë ose burgim
gjer në një vit (neni 84 i K.Penal). Bindje kjo e krijuar si rezultat i shqyrtimit në seancë të
provave të marra dhe të shqyrtuara në përputhje me kërkesat e ligjit. Po kështu ky Kolegj
është shprehur një herë në lidhje me nevojat e sigurimit ndaj personit nën hetim, me vendimin
nr.33, dt. 08.09.2015, nevoja të cilat nuk kanë ndryshuar për sa kohë nuk paraqitet përpara
këtij Kolegji asnjë fakt apo rrethanë e re që të vërtetojë zbutjen e këtyre nevojave.
Në lidhje me kushtin e dytë, Ky Kolegj vëren se edhe ky kusht plotësohet në rastin
konkret. U provua në gjykim fakti se edhe pse prokuroria ka kryer një sërë veprimesh
hetimore brenda afatit të masës së sigurimit, nuk ka qenë e mundur të kryhen të gjitha dhe të
grumbullohet të gjitha provat, kjo për shkak të kompleksitetit që paraqet çështja konkrete dhe
të nevojës për kryerjen e veprimeve që kërkojnë njohuri të posaçme tekniko-shkencore, të
tilla si, kryerja e eksperimentit hetimor për të konkluduar mbi mbetjet që lenë pas shpërthimit
fishekzjarret, kryerja e aktit të ekspertimit kimik krahasues mes mbetjeve si pasojë e qitjes
me armë zjarri dhe mbetjeve si pasojë e plasjes së fishekzjarreve, marrja e rezultateve të akt
ekzaminimeve të telefonit të të hetuarit, pamjeve filmike të lokalit ku ai pretendon se ka qenë
477
para ngjarjes, si dhe akt ekspertimit mbi analizimin e qelizave të përdorura nga telefoni i tij
ditën e ngjarjes.
Janë pikërisht këto veprime dhe kompleksiteti që ato paraqesin, të cilat përligjin
kërkesën e paraqitur nga organi i akuzës.
Gjithashtu, ky Kolegj vëren se kjo zgjatje kërkohet për herë të parë dhe është brenda
afatit jo më shumë se tre muaj të parashikuar nga neni 264/2 i K.Pr.Penale.
Nisur nga sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se kërkesa e paraqitur
nga Prokuroria e Përgjithshme për caktimin e masës së sigurimit personal “Arrest në burg”
me një afat tjetër një mujor, ndaj personit nën hetim Anton Leka, është e bazuar në prova e në
ligj, e si e tillë duhet pranuar.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 84-25, 88-25, 278/2 e 278/3 të
K.Penal dhe nenet 251, 252, 259, 228, 229, 230, 238 dhe 245 të Kodit të Procedurës Penale,
V E N D O S I:
Caktimin si masë sigurimi personal për personin nën hetim, shtetasin Anton Agustin
Leka, atë të “Arrestit në burg” për një afat tjetër 1 (një) mujor, i dyshuar për kryerjen e
veprave penale të parashikuara nga nenet 84 e 25, 88 e 25 dhe 278/5 të K.Penal.
Tiranë, më 08.10.2015
478
Nr. 00-2015-2467 i Vendimit (155)
VENDIM
NЁ EMЁR TЁ REPUBLIKЁS
Edmond Islamaj Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
më datë 07.10.2015 mori në shqyrtim, çështjen penale, që i përket:
KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

LUSHNJË.
I GJYKUARI: YLLI TRIMI
AKUZUAR:
Për veprën penale
“Vrasje me dashje”, mbetur në tentativë,
parashikuar nga neni 76-22 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.92(64-2013-938), datë

Të deklarojë fajtor të pandehurin Ylli Gani Trimi për veprën penale të
“Plagosjes së rëndë me dashje”, parashikuar nga neni 88/1 i Kodit Penal dhe
në bazë të këtij neni, si dhe neneve 48/b dhe 49 të Kodit Penal ta dënojë atë
me 3 (tre) vjet e 2 (dy) muaj burgim.
Në vuajtjen e këtij dënimi përllogaritet edhe koha e qëndrimit në paraburgim
të të pandehurit Ylli Trimi, ndërsa pjesa e mbetur e dënimit duhet të vuhet në
një burg të sigurisë së zakonshme.
Sendet e sekuestruara në cilësinë e provës materiale: një qese plastmasi ngjyrë
jeshile, në brendësi të së cilës ndodhen disa kokrra ulliri, të asgjësohen, si
sende që nuk kanë asnjë vlerë.
Shpenzimet gjyqësore të hetimeve paraprake dhe të gjykimit, të parapaguara
nga shteti, i ngarkohen të pandehurit.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë,
brenda 10 ditëve nga e nesërmja e shpalljes së tij.

Ndryshimin e vendimit nr.92(64-2013-938) datë 10.06.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ylli Trimi për veprën penale të “Vrasjes me
dashje” të mbetur në tentativë dhe në bazë të neneve 76 dhe 22 të Kodit Penal
dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
479
Vuajta e dënimit të filloje nga dita e arrestimit dhe të kryhet në një burg të
sigurisë së zakonshme.
Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm në lidhje me provat materiale dhe
shpenzimet.
Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs i gjykuari Ylli Trimi, duke

kërkuar prishjen e tij dhe deklarimin e pafajshëm të tij.
Shkaqet që parashtrohen në rekurs janë:

- Dëmtimet e marra nga të dy shtetasit, kanë qenë thuajse të njëjta dhe se shtetasi Sokol
Mitri nga këto dëmtime nuk rrezikonte jetën, përkundrazi siç u vërtetua edhe nga
dëshmia në proces e shtetasit Petrit Bargjo, i cili ka qenë dëshmitar okular i kësaj
ngjarje, i pandehuri ka marrë dëmtime të rënda.
- Sipas akuzës, në episodin e tretë, gjendeshin përveç familjareve, edhe Ylli Trimi, i
cili, po sipas saj, në këtë moment e qëllon me thikë. (konkluzion i rremë pa prova i pa
vërtetuar dhe i pa deklaruar).
- Ka shtrembërim dhe sajim prove nga ana e prokurores për efekt rëndese mbi të
pandehurin e pafajshëm. Ku e gjeti akuza vlerësimin dhe përshkrimin fizik të mjetit
mbrehtes, kur nga procesverbalet e administruara, nga këqyrja e vendit të ngjarjes,
nga organet e policisë, u gjet vetëm një qeske me disa kokrra ulliri brenda.
- Dëmtimet të cilat ka marre Sokol Mitri, kanë ardhur si pasojë e konfliktit në grup, në
të cilin nuk dihet se kush ka goditur atë, pasi sulmet kanë qenë të ndërsjella dhe pas
tyre, Sokoli është larguar dhe është ulur pak larg vendit të sherrit, jo si pasojë e
konfliktit që Sokoli pati me Yllin por atë me gruan e fëmijët e tij. Pasi përfunduan
sherrin, gratë janë larguar, duke marrë me vete Ylli Trimin, i cili ishte i plagosur dhe
mezi merrte frymë, si dhe veglat e punës, fakt ky që vlen të theksohet, pasi policia
gjate këqyrjes që i ka bërë vendit të ngjarjes, nuk ka gjetur asnjë mjet me të cilin
mund të ishte goditur Sokol Mitri. Kjo është një provë që vërteton se Ylli Trimi nuk
ka pasur me vete asnjë mjet të fortë mprehtës, dhe se nuk rezultoi prania e tij, në
sherrin që bëhej me pjesëtaret e familjes.
- Nuk mund të kërkohet nga ana e organit të akuzës që të dënohet Ylli Trimi, i cili është
sulmuar egërsisht dhe nga konflikti dypalësh në kushtet e një mbrojtje të drejtë dhe të
çastit, ka dalë po aq i dëmtuar sa edhe vete Sokol Mitri, sulmuesi pa paralajmërim, për
shkak se është mbrojtur dhe shtetasit Sokol Mitri i është neglizhuar mjekimi, apo
është dhënë mjekim i gabuar nga ana e mjekeve të spitalit të Lushnjës, gjë që ka çuar
në përkeqësimin e gjendjes shëndetësore të tij.
- Organi i akuzës ka mbajtur qëndrim të njëanshëm ose të gabuar për sa i përket
pasqyrimit të fakteve dhe të provave të cilat u mblodhën gjatë procesit por ka marrë
me rezerva, duke mos i konsideruar të vlefshme dhe të vërteta dëshmitë e Liljana
Trimit, Aneta Xhafes, Anila Trimit etj, të cilat jo vetëm që janë dëshmitarë okulare të
kësaj ngjarje, por janë edhe protagoniste të drejtpërdrejta, në ngjarjet, të cilat pasuan
episodin e ndodhur me datë 31.08.2012 në Stan Karbunare, ku kanë qenë objektiv i
dhunës së familjes së Sokol Mitrit, vëllait të tij Antonio Mitri nenës se tij Donika
Mitri etj, ndaj të cilëve kanë bërë kallëzim penal në polici dhe në prokurorinë e rrethit
gjyqësor Lushnje.
- Vlerësojmë se nga ana e organit të akuzës është bërë një hetim i njëanshëm, i cili për
nga mënyra se si merren dhe trajtohen provat ka vetëm një qellim të caktuar, nxjerrjen
fajtor te shtetasit Ylli Trimi me çdo kusht dhe me çdo lloj mënyre.
480
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; Prokurorin A. Koca, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; avokatin Z. Nikaj, i cili kërkoi ndryshimin e
vendimit të gjykatës së apelit Vlorë; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
- Se vendimi nr.429, datë 04.06.2014 i gjykatës së apelit Vlorë, më të cilin është
ndryshuar vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, ku ka deklaruar fajtor të gjykuarin
Ylli Trimi, për veprën penale të “Vrasjes me dashje” të mbetur në tentativë dhe në bazë të
neneve 76 dhe 22 të Kodit Penal dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim, është marrë në
kundërshtim me ligjin procedural dhe atë material penal, dhe për rrjedhojë ai është i
cenueshëm për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
A. Rrethanat e çështjes.
1. I gjykuari Ylli Trimi është banor i fshatit Stan-Karbunarë të rrethit të Lushnjës, ku ai

merret me rritjen e bagëtive të imta. Në të njëjtin fshat banon edhe shtetasi Sokol Mitri (i
dëmtuari), familja e të cilit ka në pronësi edhe një sipërfaqe vreshti që ndodhet mbi kodrat e
fshatit të tij. Në të njëjtin vend kanë përfituar parcela vreshtash në pronësi edhe familjet e
tjera të këtij fshati, në zbatim të ligjit nr.7501 “Për tokën”.
2. Në orët e para të mëngjesit të datës 31.08.2012, i gjykuari Ylli Trimi ka qenë duke
kullotur tufën e deleve të tij pikërisht në vendin ku ndodhen vreshtat e fshatit Stan-
Karbunarë. Ndërkohë që ai kulloste tufën e bagëtive, i dëmtuari Sokol Mitri është afruar dhe i
ka kërkuar që t’i largonte bagëtitë, duke pretenduar se i kishte futur ato brenda pronës së tij,
por i gjykuari ka refuzuar. Në këtë situatë ndërmjet të dyve ka filluar një debat i ashpër, që ka
degjeneruar në përdorimin e dhunës fizike.
3. Kjo ngjarje e kësaj date ka ndodhur në vijim të grindjeve që kishin pasur këta persona
edhe në datat 28 dhe 29 Gusht të vitit 2012, për shkak se i dëmtuari Sokol Mitri ka pretenduar
që i gjykuari i kishte futur bagëtitë në vreshtin e tij edhe në këto data. Ditën e ngjarjes, i
dëmtuari i ka kërkuar të gjykuarit përsëri që të largonte delet, por ky i fundit ka refuzuar, me
pretendimin se bagëtitë nuk ishin në tokën e të dëmtuarit.
4. Pikërisht në këto rrethana ka filluar debati i ashpër dhe në vijim përleshja ndërmjet
këtyre dy shtetasve. Nga shqyrtimi gjyqësor (përfshirë dëshminë e vetë të dëmtuarit Sokol
Mitri) rezultoi se fillimisht i dëmtuari, duke parë mungesën e reagimit prej të gjykuarit, ka
shkuar për t’i larguar vetë delet nga vendi ku ndodheshin. Ky veprim ka shkaktuar reagimin e
të gjykuarit, i cili e ka sharë dhe ofenduar me fjalë të dëmtuarin. Në këto rrethana, i dëmtuari
ka shkuar dhe e ka qëlluar me pëllëmbë në fytyrë të gjykuarin dhe ndërmjet tyre ka filluar një
përleshje fizike.
5. Këtë skenë e ka parë dëshmitari Petrit Bargjo, i cili ishte duke kullotur gjithashtu
bagëtitë e veta rreth 50 metër më larg dhe ka shkuar për t’i ndarë dy personat që po
përlesheshin. Pasi shtetasi Petrit Bargjo ka arritur që t’i ndajë një herë dhe është larguar
përsëri për tek tufa e bagëtive të veta, përleshja ndërmjet shtetasit Sokol Mitri dhe të gjykuarit
ka rifilluar dhe ai ka shkuar dhe i ka ndarë edhe një herë të dytë. Gjatë kësaj përleshjeje, sipas
dëshmitarit Petrit Bargjo, të dy personat e përfshirë (i gjykuari dhe shtetasi Sokol Mitri)
kishin pësuar dëmtime fizike dhe ishin të gjakosur në fytyrë.
6. Pas kësaj, i gjykuari ka telefonuar bashkëshorten e tij, dëshmitaren Liljana Trimi dhe
pasi i ka shpjeguar që ishte duke u zënë me shtetasin Sokol Mitri, i ka kërkuar asaj që t’i vinte
në ndihmë. Me të marrë këtë telefonatë, shtetasja Liljana Trimi, e shoqëruar nga dy vajzat e
veta dhe nga kunata e saj (motra e të gjykuarit që quhet Aneta Xhafa) janë nisur me nxitim
481
duke mbajtur në duar veglat e punës si bela e lopata. Ndërkohë, ndërmjet të gjykuarit dhe
shtetasit Sokol Mitri vijonte të zhvillohej debat verbal, duke sharë e ofenduar njëri-tjetrin. Me
të mbërritur, këto shtetase janë drejtuar nga shtetasi Sokol Mitri dhe së bashku me të
gjykuarin e kanë sulmuar fizikisht atë. Në këtë situatë, ndërmjet të gjykuarit, bashkëshortes së
tij, duke vajzave dhe motrës së tij nga njëra anë (gjithsej 5 persona) dhe shtetasit Sokol Mitri
nga ana tjetër ka filluar një përleshje e ashpër, gjatë së cilës ata godisnin reciprokisht njëri-
tjetrin.
7. Nga dëshmia e të dëmtuarit Sokol Mitri rezulton se gjatë kësaj përleshjeje njëra nga
vajzat e të gjykuarit Ylli Trimi e ka goditur atë në kokë me pjesën metalike të belit që mbante
në duar, gjë që i ka shkaktuar atij tronditje të fortë. Këtë gjë e pohoi edhe vet dëshmitarja
Anila Trimi (vajza e të gjykuarit) gjatë dëshmisë së saj, duke parashtruar se e ka kryer këtë
veprim pasi shtetasi Sokol Mitri e kishte goditur atë i pari në pjesën e këmbës. Në përleshje e
sipër, sipas të dëmtuarit, është afruar edhe i gjykuari Ylli Trimi, i cili e ka goditur me një
thikë në drejtim të anës së djathtë të gjoksit, duke u shkaktuar një plagë shpuese (që
përshkruhet hollësisht më poshtë).
8. Pas kësaj, i gjykuari dhe familjarët e tij janë larguar, duke u lënë atë të gjakosur në
vendin e ngjarjes. Pas largimit të tyre, i dëmtuari Sokol Mitri ka zbritur për rreth 200 metra
në drejtim të fshatit Stan-Karbunarë, ku gjatë rrugës ka parë bashkëfshatarin e tij Nikollaq
Stopani, të cilit I ka kërkuar që ta ndihmonte për ta dërguar në spital. Pasi ka konstatuar se
shtetasi Sokol Mitri ishte I gjakosur dhe I shtrirë në tokë, dëshmitari Nikollaq Stopani e ka
transportuar atë me fugon në drejtim të Spitalit të Lushnjës.
9. Pasi ka marrë ndihmën e parë mjekësore në Spitalin e Lushnjës, i dëmtuari Sokol
Mitri është shoqëruar për trajtim më të specializuar në “Qendrës Spitalore të Sëmundjeve të
Mushkërive” në Tiranë, ku ai i është nënshtruar një ndërhyrjeje kirurgjikale dhe pas disa
ditësh trajtimi atje është kthyer në shtëpinë e tij me gjendje të stabilizuar.
10. Në Spitalin e Lushnjës është shtruar për të marrë ndihmë mjekësore po atë ditë edhe
vet i gjykuari Ylli Trimi, për shkak të dëmtimeve fizike që kishte pësuar gjatë konfliktit me
shtetasin Sokol Mitri, ku edhe është arrestuar fillimisht në flagrancë si i dyshuar për kryerjen
e veprës penale të “Vrasjes me dashje”, mbetur në tentativë, parashikuar nga nenet 76 dhe 22
të Kodit Penal.
11. Pasi kanë marrë dijeni për këtë ngjarje, oficerët e policisë gjyqësore kanë kryer
veprimet e para hetimore. Ndërmjet të tjerash, duke qenë se nga të dhënat e para rezultonte që
në këtë konflikt kishin pësuar dëmtime fizike si shtetasi Sokol Mitri edhe i gjykuari Ylli
Trimi, oficeri i policisë gjyqësore i ngarkuar me hetimet paraprake ka marrë vendim që të
kryheshin ekspertimet mjeko-ligjore, me qëllim që të përcaktohej shkalla e dëmtimeve që ata
kishin pësuar. Për kryerjen e ekspertimeve është ngarkuar mjeko-ligjor Albert Kreci.
12. Nga akt-dëshmi mjeko-ligjore nr.211, po e datës 03.09.2012, kryer edhe kjo prej
ekspertit të rrethit të Lushnjës z. Albert Kreci, ka rezultuar se tek shtetasi Sokol Mitri (që
ndërkohë vijonte të ishte i shtruar në pavijonin e kirurgjisë torokale pranë Spitalit të
Mushkërive në Tiranë), janë konstatuar: hemopneumotorax dextra (i shkaktuar si pasojë e
një plage të marrë në anën djathtë të gjoksit), si dhe disa plagë të tjera më të lehta dhe disa
gërvishtje.
13. Këto dëmtime kanë rezultuar të shkaktuara me “mjet me teh të mprehtë siç mund të
jetë thika”. Në përfundim të analizës së tij, mjeku-ligjor Albert Kreci ka konkluduar se
dëmtimet që kishte pësuar shtetasi Sokol Mitri në këtë ngjarje nuk kanë qenë të rrezikshme
për jetën në momentin e shkaktimit dhe i ka kategorizuar ato si të tilla që sjellin humbje të
aftësisë për punë në masën më shumë se 9 ditë (plagosje e lehtë).
14. Në analizën e tij, mjeku ligjor Albert Kreci ka theksuar se plaga në gjoks ka qenë e
shoqëruar me grumbullim ajri dhe sasi të pakët gjaku, por në aktin e ekspertimit është
përcaktuar se në rëndimin e gjendjes kishte ndikuar fakti se i dëmtuari nuk ishte trajtuar si
482
urgjencë kirurgjikale në Lushnjë. Ndërkohë që, gjatë operacionit në “Spitalin e Sëmundjeve
të Mushkërive Tiranë” i dëmtuari është drenuar me një dren torokal për t’i nxjerrë ajrin dhe
gjakun e grumbulluar, si dhe është trajtuar me antibiotikoterapi, vitaminoterapi, likide dhe i
është dhënë gjak. Pas këtij trajtimi gjendja e tij është stabilizuar.
15. Ndërsa nga akt-dëshmia mjeko-ligjore nr.212, datë 03.09.2012 ka rezultuar se tek i
gjykuari Ylli Trimi janë konstatuar: një plagë me qepje në pjesën e ballit djathtas, gërvishtje
po në ballë 4 cm, plagë në buzën e poshtme nga brenda me përmasa 2x2 cm, ekimozë në
buzën e poshtme 2 x 2 cm, gërvishtje në buzë, gërvishtje në sup dhe ekimozë masive në ijën e
majtë. Duke analizuar këto dëmtime, ky mjek-ligjor ka arritur në përfundimin se këto
dëmtime janë shkaktuar me mjete te forta mbrehtëse dhe janë kategorizuar si të tilla që japin
humbje të aftësisë në punë në masën deri në 9 ditë (kategoria e rrahjeve).
16. Duke u nisur nga fakti që shtetasi Sokol Mitri ishte shtruar ndërkohë për ndihmë të
specializuar në Tiranë, si dhe në bazë të ankesave të familjarëve të tij, Prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Lushnjë ka marrë vendim që të kryente një ekspertim të ri mjeko-ligjor në lidhje me
dëmtimet e këtij shtetasi, duke thirrur për këtë qëllim një grup prej 3 ekspertësh të Institutit të
Mjekësisë Ligjore në Tiranë.
17. Grupi i ekspertëve të IML-së ka përpiluar aktin e ri-ekspertimit mjeko-ligjor nr.1773,
datë 23.11.2012 (pra, I kryer rreth 3 muaj pas ngjarjes), i cili është administruar nga organi I
akuzës. Në konkluzionet e tyre, ekspertët mjeko-ligjorë kanë theksuar se:
- “Tek shtetasi Sokol Mitri, në bazë të kartelave mjekësore u konstatua prani masive e gjakut
dhe ajrit në kraharor djathtas. Nga vizita e kryer në IML u konstatua: cikatrice (mbetje plage)
në kraharor dhe në krahun e majtë, me karakteristikat dhe lokalizimet e përshkruara në akt.
- Këto dëmtime hyjnë në kategorinë e atyre të rëndave, pasi kanë qenë të rrezikshme për jetën
në çastin e shkaktimit të tyre.
- Mosdhënia e ndihmës së parë ndaj shtetasit Sokol Mitri në Spitalin Rajonal Lushnjë ka
ndikuar në ecurinë e dëmtimeve.
- Dëmtimet e mësipërme janë shkaktuar me mjet të mprehtë, siç mund të jetë edhe një thikë”.
B. Procedura gjyqësore.
18. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.92 (64-2013-938), datë

- Të deklarojë fajtor të pandehurin Ylli Gani Trimi për veprën penale të “Plagosjes së
rëndë me dashje”, parashikuar nga neni 88/1 i Kodit Penal dhe në bazë të këtij neni, si dhe
neneve 48/b dhe 49 të Kodit Penal ta dënojë atë me 3 (tre) vjet e 2 (dy) muaj burgim.
- Në vuajtjen e këtij dënimi përllogaritet edhe koha e qëndrimit në paraburgim të të
pandehurit Ylli Trimi, ndërsa pjesa e mbetur e dënimit duhet të vuhet në një burg të sigurisë
së zakonshme.
- Sendet e sekuestruara në cilësinë e provës materiale: një qese plastmasi ngjyrë jeshile,
në brendësi të së cilës ndodhen disa kokrra ulliri, të asgjësohen, si sende që nuk kanë asnjë
vlerë.
- Shpenzimet gjyqësore të hetimeve paraprake dhe të gjykimit, të parapaguara nga
shteti, i ngarkohen të pandehurit.
- Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë, brenda 10
ditëve nga e nesërmja e shpalljes së tij.
Ndryshimin e vendimit nr.92 (64-2013-938), datë 10.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Ylli Trimi për veprën penale të “Vrasjes me dashje”
të mbetur në tentativë dhe në bazë të neneve 76 dhe 22 të Kodit Penal dënimin e tij me 10
483
(dhjetë) vjet burgim.
- Vuajta e dënimit të filloje nga dita e arrestimit dhe të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
- Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm në lidhje me provat materiale dhe shpenzimet.
20. Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs i gjykuari Ylli Trimi, duke
kërkuar prishjen e tij dhe deklarimin e pafajshëm të tij, duke parashtruar dhe shkaqet ligjore
të cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
“Gjykata e Apelit e gjen të drejtë pretendimin e organit të akuzës së bazuar në faktet e

vërtetuara gjatë gjykimit dhe në analizë të provave të administruara, në gjykim është vërtetuar
se i pandehuri Ylli Trimi e ka dëshiruar vdekjen e viktimës, dhe në këtë drejtim, vendi i
goditjes, në një pjese jetike siç është kraharori është një element i rëndësishëm për të
vërtetuar ekzistencën e dashjes në kryerjen e kësaj vepre.
Fakti që i pandehuri e ka qëlluar të dëmtuarin vetëm një herë, nuk tregon mungesën e dashjes
në kryerjen e veprës se “Vrasjes”, por nga aktet e administruara në gjykim, rezulton e provuar
që i pandehuri, pasi ka goditur të dëmtuarin dhe e ka dëmtuar atë rende, është larguar, duke e
lënë të shtrirë dhe në gjendje të rëndë shëndetësore, çka dëshmon se tek i pandehuri është
krijuar mendimi se e kishte realizuar qëllimin për vrasjen e këtij shtetasi, për këtë shkak nuk
ka vijuar më tej veprimet e tij.
Fakti që nuk është arritur të gjendet mjeti me të cilin është shkaktuar plagosja e të dëmtuarit,
ndryshe nga sa argumenton gjykata e faktit, nuk përben një mangësi të akuzës në ngarkim të
të pandehurit, pasi nga përmbajtja e akteve të ekspertimit dhe riekspertimit, ka rezultuar e
qartë se plagosja dhe dëmtimet e shkaktuara tek i dëmtuari janë realizuar me mjet të mprehtë
shpues, siç mund të jetë edhe thika. Ky përfundim i eksperteve përputhet dhe me vete
deklarimet e të dëmtuarit, i cili gjatë dëshmisë ka shpjeguar se mjeti me të cilin i pandehuri e
ka goditur ka qenë thikë me teh te zi. Gjetja e mjetit dhe përcaktimi i formës dhe i përmasave
të tij nuk ndikon tek kualifikimi i faktit, pasi dëmtimet e pësuara janë gjendje fakti. Përmasa,
forma po elemente të tjerë të thikës nuk janë rilevante në kualifikimin ligjor të veprës penale
të “Vrasjes me dashje”, në tentative, pasi nga organi i akuzës i pandehuri nuk është akuzuar
për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armeve të ftohta”, që të diskutohet në lidhje me
veçorie e kësaj thike dhe nëse ajo plotëson apo jo kushtet për t’u kualifikuar si armë e ftohtë.
Ndërkohe, fakti që në aktin e ri-ekspertimit mjeko-ligjor të kryer pasi i dëmtuari kishte dalë
nga trajtimi spitalor është theksuar se në ardhjen e pasojave të rënda për shëndetin e këtij
shtetasi ka ndikuar edhe mosdhënia e ndihmës së parë në Spitalin Rajonal Lushnje, nuk
përcakton karakterin e dëmtimeve të shkaktuara dhe as veprimet konkrete të kryera nga i
pandehuri, por ka ndikuar ne përkeqësimin e gjendjes shëndetësore të të dëmtuarit.
Sa me sipër, Gjykata e Apelit konkludon se i pandehuri në grindje e sipër, për motive të
dobëta, me dashje, me veprime aktive, të kundërligjshme ka tentuar të vrasë shtetasin Sokol
Mitri, duke përdorur një mjet të mprehtë shpues, thikë dhe duke e goditur të dëmtuarin në
kraharor, duke shkaktuar plagosjen e rëndë të shtetasit Sokol Mitri. Këtë veprim ai i ka kryer
në kushtet kur ishte goditur në fillim fizikisht nga i dëmtuari dhe ky i fundit po vijonte që të
përleshej me bashkëshorten dhe vajzat e tij. Sipas pasojë e kësaj goditjeje, shtetasi Sokol
Mitri, ka pësuar dëmtime në shëndet, të cilat hyjnë në kategorinë e atyre të rëndave, pasi kanë
qenë të rrezikshme për jetën në çastin e shkaktimit të tyre po të mos ishte dhënë ndihma e
kualifikuar mjekësore.
Për sa i përket masës së dënimit, Gjykata e Apelit Vlorë, duke synuar një individualizim të
drejtë të tij, vlerëson rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale dhe rrezikshmërinë e të
pandehurit. Në funksion të masës së dënimit, Gjykata e Apelit vlerëson rrezikshmërinë e
484
veprës penale të “Vrasjes me dashje”, të mbetur në tentativë, të parashikuar nga nenet 76 dhe
22 të Kodit Penal, e parë në kontekstet edhe me pasojën e ardhur, shkallen e dëmtimit të
shëndetit të të dëmtuarit, intensitetin e veprimeve të të pandehurit, motivin e kryerjes së
veprës prej të pandehurit, për motive të dobëta, në grindje e sipër, largësinë e ardhjes së
pasojës, shkakun për të cilin vepra ka mbetur në tentativë, marzhet e dënimit të parashikuar
për këtë vepër dhe llojin e dënimit të parashikuar nga ligji. Gjykata e Apelit vlerëson edhe
disa rrethana të tjera, të evidentuara në gjykim, siç janë fakti që i pandehuri nuk e ka pranuar
faktin penal dhe ka mbajtur qëndrim mohues, faktin qe i është shmangur hetimit dhe
gjykimit, duke u ekzekutuar me vonesë masa e sigurimit, faktin që edhe pse vepra është kryer
edhe nën provokimin e të dëmtuarit, ka qenë pikërisht i pandehuri ai që ka iniciuar konfliktin
duke futur bagëtitë në tokën e të dëmtuarit, si edhe rrethanat e lidhura me personalitetin e te
pandehurit, moshën e tij, faktin që nuk ka qenë ndonjëherë i dënuar si dhe gjendjen e tij
familjare dhe shoqërore.
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i të gjykuarit

Ylli Trimi është i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të pranohet pjesërisht 1, duke
vendosur prishjen e vendimit nr.429, datë 04.06.2014 të gjykatës së apelit Vlorë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.92, datë 10.06.2013 të gjykatës së rrethit gjyqësor Lushnjë.
22. Në rekursin e paraqitur pranë Gjykatës së Lartë, i gjykuari Ylli Trimi, ka pretenduar
deklarimin e pafajshëm dhe pushimin e çështjes në ngarkim të tij. Në seancën gjyqësore të
zhvilluar pranë kësaj Gjykate, mbrojtësi ligjor i të gjykuarit, avokati Z. Nika, ku pasi
parashtroi rrethanat e çështjes tha se vendimi i gjykatës së Apelit është në kundërshtim me
tërësinë e provave që janë administruar gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të parë. Vendimi
i gjykatës së shkallës së parë është i drejtë lidhur me përshkrimin e ngjarjes, por kjo gjykate
nuk ka marrë parasysh faktin se ngjarja ka ndodhur në kapërcim të mbrojtjes së nevojshme
dhe përfundimisht kërkoi deklarimin fajtor të të gjykuarit për veprën penale të parashikuar
nga neni 88-22 i Kodit Penal.
23. Kolegji Penal nisur nga aktet e fashikullit të gjykimit dhe çmuarjes së provave,
vlerëson se kualifikimi i veprës penale nga ana e gjykatës së rrethit gjyqësor Lushnjë është
marrë në përputhje me vlerësimin e drejtë të provave dhe në analizë ligjore të figurës së
veprës penale.
24. Gjykata e rrethit gjyqësor ka arritur në këtë konkluzion duke u nisur nga provat e
shqyrtuara, duke konkluduar se i gjykuari Ylli Trimi duhet të deklarohet fajtorë për veprën
penale të “Plagosjes së rëndë me dashje”, të parashikuar nga neni 88/1 i Kodit Penal. Ky
kualifikim është bërë duke u nisur nga ana subjektive dhe pasoja e ardhur nga vepra penale.
25. Në bazë të provave rezulton se nga ndërmjet të gjykuarit Ylli Trimi dhe personit të
dëmtuar Sokol Mitri është zhvilluar një debat i ashpër dhe duke vazhduar më tej me një
konfrontim fizik midis tyre, ku ka qenë i dëmtuari Mitri i cili ka goditur me pëllëmbë të
gjykuarin, për shkak të sharjeve dhe ofendimeve të këtij të fundit. Pastaj më tej ndërmjet tyre
ka nisur një përleshje fizike.
26. Këtë skenë e ka parë dëshmitari Petrit Bargjo, i cili ishte duke kullotur gjithashtu
bagëtitë e veta rreth 50 metër më larg dhe ka shkuar për t’i ndarë dy personat që po
përlesheshin. Pasi shtetasi Petrit Bargjo ka arritur që t’i ndajë një herë dhe është larguar
përsëri për tek tufa e bagëtive të veta, përleshja ndërmjet shtetasit Sokol Mitri dhe të gjykuarit
1
Kodi Procedurës Penale, neni 432
Rekursi në Gjykatën e Lartë kundër vendimeve të gjykatës së apelit mund të bëhet për këto shkaqe: a) për mosrespektimin
ose për zbatimin e gabuar të ligjit penal; b) për shkelje që kanë si pasojë pavlefshmërinë absolute të vendimit të gjykatës,
sipas nenit 128 të këtij Kodi; c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
485
ka rifilluar dhe ai ka shkuar dhe i ka ndarë edhe një herë të dytë. Gjatë kësaj përleshjeje, sipas
dëshmitarit Petrit Bargjo, të dy personat e përfshirë (i gjykuari dhe shtetasi Sokol Mitri)
kishin pësuar dëmtime fizike dhe ishin të gjakosur në fytyrë.
27. Pas kësaj, i gjykuari ka telefonuar bashkëshorten e tij, dëshmitaren Liljana Trimi dhe
pasi i ka shpjeguar që ishte duke u zënë me shtetasin Sokol Mitri, i ka kërkuar asaj që t’i vinte
në ndihmë. Me të marrë këtë telefonatë, shtetasja Liljana Trimi, e shoqëruar nga dy vajzat e
veta dhe nga kunata e saj (motra e të gjykuarit që quhet Aneta Xhafa) janë nisur me nxitim
duke mbajtur në duar veglat e punës si bela e lopata. Ndërkohë, ndërmjet të gjykuarit dhe
shtetasit Sokol Mitri vijonte të zhvillohej debat verbal, duke sharë e ofenduar njëri-tjetrin. Me
të mbërritur, këto shtetase janë drejtuar nga shtetasi Sokol Mitri dhe së bashku me të
gjykuarin e kanë sulmuar fizikisht atë. Në këtë situatë, ndërmjet të gjykuarit, bashkëshortes së
tij, duke vajzave dhe motrës së tij nga njëra anë (gjithsej 5 persona) dhe shtetasit Sokol Mitri
nga ana tjetër ka filluar një përleshje e ashpër, gjatë së cilës ata godisnin reciprokisht njëri-
tjetrin.
28. Nga dëshmia e të dëmtuarit Sokol Mitri rezulton se gjatë kësaj përleshjeje njëra nga
vajzat e të gjykuarit Ylli Trimi e ka goditur atë në kokë me pjesën metalike të belit që mbante
në duar, gjë që i ka shkaktuar atij tronditje të fortë. Këtë gjë e pohoi edhe vet dëshmitarja
Anila Trimi (vajza e të gjykuarit) gjatë dëshmisë së saj, duke parashtruar se e ka kryer këtë
veprim pasi shtetasi Sokol Mitri e kishte goditur atë i pari në pjesën e këmbës. Në përleshje e
sipër, sipas të dëmtuarit, është afruar edhe i gjykuari Ylli Trimi, i cili e ka goditur me një
thikë në drejtim të anës së djathtë të gjoksit, duke u shkaktuar një plagë shpuese.
29. Dallimi midis “Plagosjes së rëndë me dashje”, parashikuar nga neni 88/1 të Kodit
Penal me veprën penale të “Vrasjes me dashje”, parashikuar në figurën e krimit në nenin 76
të Kodit Penal, nënkupton qëllimi kriminal të cilin ka dashur të arrijë autori. Qëllimi ka të
bëjë me rezultatin që kërkon të arrijë me kryerjen e veprës penale, që në rastin e plagosjes
është dëmtimi i shëndetit të personit kur ajo kryhet me dashje direkte dhe në rastin kur si
pasojë vjen vdekja- pasoja e dytë vjen nga pakujdesia.
30. Në vlerësimin e anës subjektive, pra të qëllimit të autorit për nxjerrjen e konkluzionit
të drejtë, duhet të vlerësohet i lidhur ngushtë me anën objektive të veprës dhe konkretisht
veprimet konkrete që kryen autori, i cili në këtë mënyrë manifeston në botën e jashtme
mendimin e brendshëm të arsyetuar. Në vlerësim për të bërë dallimin nëse autori ka pasur si
qëllim dëmtimin serioz të shëndetit, por nga pakujdesia ka shkaktuar pasojën tjetër atë të
vdekjes, me atë të vrasjes duhet të analizohen elementët e kryerjes së veprës penale si: zona
ku janë përqendruar dëmtimet, intensiteti i goditjeve, mjetin e përdorur.
31. Gjykata e apelit Vlorë ndër të tjera argumenton gjithashtu se është vërtetuar se i
gjykuari Ylli Trimi e ka dëshiruar vdekjen e viktimës, duke u nisur nga vendi i goditjes, siç
është kraharori, arsyetim i cili nuk gjendet i bazuar nga ana e Kolegjit Penal të Gjykatës së
Lartë, pasi nisur nga mekanizmi i zhvillimit të ngjarjes për asnjë moment nuk rezulton se i
gjykuari ka dëshiruar ardhjen e pasojës fatale, vdekjes, për të dëmtuarin Sokol Mitri. Po
kështu, ngjarja është zhvilluar në sulm të ndërsjellët dhe të ashpër ndërmjet të gjykuarit,
familjarëve të tij dhe personit të dëmtuar, Sokol Mitri nga ana tjetër, e cila passjell se dëshira
dhe qëllimi i tyre ka qenë dëmtimi me dashje i shëndetit dhe jo atë të marrjes së jetës së të
dëmtuarit.
32. Në bazë të rrethanave të faktit të përmendur edhe më lartë, rezulton se midis të
gjykuarit Ylli Trimi dhe të dëmtuarit Sokol Mitri ka pasur goditje të ndërsjellët me një
intensitet të lartë, ku më pas janë përfshirë edhe familjarët e të gjykuarit dhe në këto momente
ka ndodhur edhe goditja me një send të mprehtë, ku në bazë të akt ekspertimeve është
konkluduar se dëmtimet janë shkaktuar me një mjet të mprehtë, siç mund të jetë edhe një
thikë.
486
33. Pavarësisht përfundimit të riekspertimit mjeko ligjor, të kryer tre muaj pas ngjarjes se,
dëmtimet hyjnë në kategorinë e atyre të rëndave, pasi kanë qenë të rrezikshme për jetën në
çastin e shkaktimit të tyre, qëllimi i të gjykuarit nuk ka qenë vrasje e shtetasit Sokol Mitri,
por dëmtimi i shëndetit të tij, ashtu sikurse edhe qëllimi i të dëmtuarit Mitri karshi të
gjykuarit Ylli Trimi, ku edhe vetë ky i fundit ka dal i dëmtuar nga kjo ngjarje.
34. Në këtë konkluzion arrihet në bazë të vlerësimit të rrethanave të faktit të provuara si:
goditja e të dëmtuarit Sokol Mitri me thikë, përleshja e ashpër fizike midis të
gjykuarit/familjarëve të tij dhe të dëmtuarit Sokol Mitri, shkalla e dëmtimeve, zona ku janë
shkaktuar dëmtimet.
Të gjithë këta elementë hedhin poshtë pretendimin se ndodhemi përpara veprës penale të
vrasjes me dashje, mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 76 e 22 të Kodit Penal dhe për
rrjedhojë, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit duhet të
prishet dhe në fuqi të mbetet vendimi nr.92, datë 10.06.2013 të gjykatës së rrethit gjyqësor
Lushnjë
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
Vendimi i gjykatës së apelit Vlorë, më të cilin është ndryshuar vendimi i gjykatës së shkallës
së parë Lushnjë, duke deklaruar fajtor të gjykuarin Sokol Mitri, për veprën penale të “Vrasjes
me dashje” të mbetur në tentativë dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim është marrë në
kundërshtim me ligjin penal procedural, për sa i përket çmuarjes së provave dhe me atë
material penal dhe, për rrjedhoje ky vendim duhet prishur duke lënë në fuqi vendimin e
gjykatës së rrethit gjyqësor Lushnjë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441, paragrafi i parë, germa
(d) të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.429, datë 04.06.2014, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.92, datë 10.06.2013 të gjykatës së shkallës së parë Lushnjë.
Tiranë, më 07.10.2015
487
Nr. 00-2015-2465 i Vendimit (156)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 07.10.2015 mori në shqyrtim çështjen penale me:
KËRKUESE: SHPRESA ISMAILAJ, mbrojtur nga

av. Manushaqe Zhulali
OBJEKTI:
Zëvendësim i masës së sigurimit personal nga “Arrest në burg”
ne “Detyrim për paraqitje ne policinë gjyqësore”
Baza Ligjore: Neni 260 i K.P.P.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane me vendimin nr.780/5 Akti datë 30.07.2015 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës se kërkueses Shpresa Ismailaj.

Lënien ne fuqi te vendimit nr.780/5 Akti datë 30.07.2015 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tirane.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs kërkuesja Shpresa Ismailaj, e cila kërkon prishjen
e tij, duke parashtruar se:
- Në vijimësi të zbatimit të vendimit, kërkuesja ka pësuar një transformim të gjendjes së
saj shëndetësore, e kushtëzuar kjo nga një sërë faktorësh, si mosha, pasja e
problemeve të rënda shëndetësore para izolimit, vështirësia e përballimit të kësaj
situate etj.
- Ne vijimësi ka referuar gjendjen e vështirë shëndetësore dhe përkeqësimin dita ditës,
duke vënë në dukje faktin se IEVP ku është e izoluar nuk ka mjete të mjaftueshme për
ta kuruar në sëmundjen e saj.
- Kërkuesja, ka paraqitur prova qe provojnë se, ka paraqitur Insuficiencë
kardiorespiratore të komplikuar, choleocistit calculoze; Tiroidit modul i ftohtë i cili ka
nevojë për ekzaminime të mëtejshme për të vërtetuar natyrën e tij me anë të biopsisë;
në datën 28.05.2015 ka pësuar cotnuzio capitis dhe artrit reumatoid. Gjatë qëndrimin
në institucion pacientja ka paraqitur gjatë netëve tension arterial të lartë e cila vjen
nga insuficienca e saj kardiorespiratore.
- Në këto kushte, kur kurimi dhe verifikimi sëmundjes, shkallës së sajë, rreziku që
mbart kërkojnë trajtimin e saj me biopsi, duhet të zëvendësohet masa e sigurimit.
488
- Mjekët ekspertë janë shprehur se, për shkak të diagnozës, institucionin ku ndodhet
pacientja është i pamundur trajtimi nga ana mjekësore pasi kërkon mjekim të
specializuar dhe ekzaminim të specializuar”.
- Gjykatat kanë vepruar në kundërshtim me frymën e nenin 260/2 të KPP, duke marrë
vendime që janë në mosrespektim të ligjit procedural.
KOLEGJI PENAL I GJYKATES SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, mbrojtësen e kërkueses, e cila kërkoi
ndryshimin e vendimit te gjykatës se apelit Tirane dhe pranimin e kërkesës per zëvendësimin
e masës se sigurimit, prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi lënien ne fuqi te vendimit te
gjykatës se apelit dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, rekursi i paraqitur përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit
nr.1210, datë 12.08.2015 te Gjykatës se Apelit Tirane.
Rezulton se, nga prokuroria pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane ka filluar
procedimi penal ndaj kërkueses, pe kryerjen e veprave penale te “Mashtrimit“ dhe “Vjedhjes
se energjisë elektrike dhe impulseve telefonike”, parashikuar nga nenet 143/2 dhe 137 te KP.
Mbi kërkesën e prokurorisë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane me vendimin nr.780,
date 15.03.2015 ka caktuar si mase sigurimi ndaj kërkueses atë te “Arrestit ne burg”.
Kërkuesja ka kërkuar zëvendësimin e mase se sigurimit, duke pretenduar se, kane
ndryshuar nevojat e sigurimit ndaj saj, duke paraqitur dokumente shkresore për te provuar se,
gjendja e saj shëndetësore është renduar gjate paraburgimit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane me vendimin nr.780/5 Akti datë 30.07.2015 ka
rrezuar kërkesën. Ky vendim është lënë ne fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e
saj nr.1210, datë 12.08.2015. Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs kërkuesja Shpresa Ismailaj,
e cila kërkon prishjen e tij.
Kolegji Penal pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara ne rekursin e paraqitur dhe tërësinë
e gjithë akteve të administruara ne dosjen penale vlerëson se, vendimi i gjykatës se apelit, i
cili ka lënë ne fuqi vendimin e gjykatës së shkalles se pare, është marre ne zbatim te gabuar te
ligjit procedural.
Gjykata e apelit, ashtu si edhe gjykata e shkalles se pare ne rrëzimin e kërkesës se
paraqitur nga kërkuesja për zëvendësimin e masës se sigurimit, janë shprehur se, dalja e
rrethanave te reja shëndetësore për kërkuesen, nuk paraqesin elemente thelbësore qe zbusin
rrezikshmërinë e personit nen hetim.
Ky Kolegj, konstaton se, nga gjykata e apelit edhe pse është administruar ne gjykim,
dokumentacioni nga autoritetit shtetëror mbikëqyrës të paraburgimit, sipas te cilit, kërkuesja
ka pasur probleme shëndetësore ( insuficience kardiorespiratore dhe me pas edhe çrregullime
depresive), per te cilat është mjekuar, por për shkak te rendimit te situatës, duhet trajtim i
posaçëm mjekësor, i cili nuk ofrohet në ambientet spitalore të paraburgimit, dhe edhe pse
përbënë provë në kuptim që i jep provës ligjvënësi në dispozitën e nenit 149 të KPP, nuk është
analizuar dhe vlerësuar nga kjo gjykate.
Ne baze te nenit 260/2 te KPP, për zëvendësimin e një mase sigurimi me një masë
tjetër më të lehtë, duhet te ekzistojnë rrethana që zbusin nevojat e sigurimit ose rastin kur
masa e sigurimit nuk i përgjigjet më rëndësisë së faktit. Edhe ne rastet kur, nga ana e
autoritetit shtetëror mbikëqyrës të paraburgimit nuk mund të sigurohet një trajtim i
kualifikuar mjekësor i sëmundjes dhe mungesa e tij vë në rrezik jetën apo shëndetin, gjendja
shëndetësore e personit mund të shërbejë si shkak për ndryshimin e masës së sigurimit
“Arrest në burg”.
489
Ne lidhje me pajtueshmërinë e gjendjes shëndetësore të të dënuarit për qëndrimin në
burg, por që aplikohen dhe për të paraburgosurit, GJEDNJ-ja në disa vendime (Mouisel
kundër Francës i vitit 2001, no 67263/01, § 37, ECHR 2002-IX dhe Melnik kundër Ukrainës i
vitit 2006, no. 72286/01, §94, 28 mars 2006) ka përcaktuar si kritere referuese: kushtet
mjekësore të të burgosurit; përshtatshmërinë e ndihmës dhe përkujdesit mjekësor të
parashikuar në burg dhe garantimi i masave të burgimit në përputhje me gjendjen
shëndetësore të ankuesit/ kërkuesit.
Pamundësia e trajtimit të kërkueses, ndaj të cilës është caktuar një masë që
pretendohet zëvendësimi, nga pikëpamja e trajtimit mjekësor, si dhe nevoja për një trajtim më
të specializuar që nuk është e mundshme të ofrohet nga strukturat mjekësore të Qendrës
Spitalore të Burgjeve, rezulton e provuar mbi bazën e provave të administruara në seancë
gjyqësore dhe qe nuk janë marre parasysh nga gjykata e apelit.
Sa me sipër, vendimi nr.1210, datë 12.08.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.780/3, datë 30.07.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë marre ne
mosrespektim te ligjit procedural, prandaj duhet te ndryshohen, duke u pranuar kërkesa për
zëvendësimin e masës se sigurimit nga “Arrest ne burg” ne atë të “Detyrimit për tu paraqitur
në policinë gjyqësore”, të hënën e parë dhe të tretë të çdo muaji, në orën 1000.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441 të KPP
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.1210, datë 12.08.2015 te Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.780/3, datë 30.07.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Pranimin e kërkesës të kërkueses Shpresa Rexhep Ismailaj duke zëvendësuar masën e
sigurimit nga “Arrest në burg” në atë të “Detyrimit për tu paraqitur në policinë gjyqësore”, të
hënën e parë dhe të tretë të çdo muaji, në orën 1000.
Urdhërohet lirimi i saj i menjëhershëm, në qoftë se nuk mbahet në burg për ndonjë
masë tjetër apo dënim penal.
Ngarkohet Prokuroria për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 07.10.2015
490
Nr. 56250-00356-00-2014 Regj. Themeltar
Nr. 00-2015- 2463 Vendimi (157)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 07/10/2015, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.56250-

00356-00-2014 Regj.Them., që i përket:
TË PANDEHURIT: NAIM HOTAJ

KRISTIAN GJYRGJI
AJET HOTI
SAJMIR HOTI
A K U Z A:
“Prodhimi dhe shitja e lëndëve narkotike”,
e kryer në bashkëpunim, e mbetur në tentativë
dhe “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit”.
Baza Ligjore: Nenet 283/2-22, 278/2 dhe 278/3 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.597, date 24.10.2011. ka

vendosur:
Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Kristian Aristidh Gjyrgji për veprën
penale të “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” e kryer në bashkëpunim, e
mbetur në tentativë, të parashikuar nga neni 283/2-22 i K.Penal, sipas nenit
388/b të K.Pr.Penale, pasi fakti nuk përbën vepër penale.
Konstatohet shuarja e masës së sigurimit personal “Detyrim për paraqitje në
policinë gjyqësore” e caktuar ndaj të pandehurit Kristian Aristidh Gjyrgji me
vendimin nr.110 (51-2011-728), datë 07.03.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, sipas nenit 261 të K.Pr.Penale.
Deklarimin të pafajshëm të pandehurit Saimir Nazmi Hoti për veprën penale të
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” e kryer në bashkëpunim, e mbetur në
tentativë, të parashikuar nga neni 283/2-22 i K.Penal, sipas nenit 388/b të
K.Pr.Penale, pasi fakti nuk përbën vepër penale.
policinë gjyqësore” e caktuar ndaj të pandehurit Saimir Nazmi Hoti me
vendimin nr.130 (51-2011-735), datë 08.03.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, sipas nenit 261 të K.Pr.Penale.
491
Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Ajet Nazmi Hoti për veprën penale të
policinë gjyqësore” e caktuar ndaj të pandehurit Ajet Nazmi Hoti, sipas nenit
261 të K.Pr.Penale.
Deklarimin të pafajshëm të pandehurit Naim Bashkim Hotaj për veprën penale
të “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” e kryer në bashkëpunim, e mbetur në
Deklarimin fajtor të të pandehurit Naim Bashkim Hotaj, për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit”
të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin e të pandehurit Naim Bashkim
Hotaj me 16 (gjashtëmbëdhjetë) muaj burgim pas uljes së 1/3 së dënimit.
Deklarimin të pafajshëm të pandehurit Naim Bashkim Hotaj, për kryerjen e
veprës penale të “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e
municionit” të parashikuar nga neni 278/3 i Kodit Penal, pasi fakti nuk përbën
vepër penale, sipas nenit 388/ b të K.Pr.Penale.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Naim Bashkim Hotaj fillon nga data e
arrestimit, ose ndalimit për efekt të këtij procedimi dhe të kryhet në burg të
Gjykata e Apelit Shkodër me vendim nr.379, datë 21.10.2013 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.597, datë 24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, në këtë mënyrë:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Kristian Aristidh Gjyrgji për veprën penale
të “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” e kryer në bashkëpunim, e mbetur në
tentativë, të parashikuar nga neni 283/2-22 i K.Penal dhe dënimin e tij me 7
vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të pandehurit
Kristian Aristidh Gjyrgji me 4 vjet e 8 muaj burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Nazmi Hoti për veprën penale të
tentativë, të parashikuar nga neni 283/2-22 të K.Penal dhe dënimin e tij me 7
vjet burgim.
Saimir Nazmi Hoti me 4 vjet e 8 muaj burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Ajet Nazmi Hoti për veprën penale të
vjet burgim.
Ajet Nazmi Hoti me 4 vjet e 8 muaj burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Naim Bashkim Hoti për veprën penale të
vjet burgim.
492
Deklarimin fajtor të të pandehurit Naim Bashkim Hotaj, për kryerjen e veprës
të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet
burgim.
Në zbatim të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, dënimin e të
pandehurit Naim Bashkim Hotaj me 7 vjet e 5 muaj burgim.
pandehurit Naim Bashkim Hotaj me 5 vjet burgim.
Pushimin e çështjes penale për të pandehurin Naim Bashkim Hotaj për veprën
të parashikuar nga neni 278/3 i Kodit Penal, për shkak amnistie.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Kristian Gjyrgji,

përfaqësuar nga av. F.Shanaj, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve duke parashtruar këto
shkaqe:
- Gjykata e Apelit ka zbatuar gabim ligjin penal. Ajo gjykatë e ka deklaruar
fajtor të pandehurin për veprën penale, parashikuar nga neni 283/2-22 të K.Penal,
duke e konsideruar se vepra penale ka mbetur në tentativë, ndërkohë që për t’u
konsideruar e konsumuar kjo vepër në një nga format e saj, duhet patjetër prania e
substancave narkotike, që në rastin konkret mungojnë;
- Në apel është shkelur e drejta e këtij të pandehuri për të marrë pjesë në
gjykim, pasi nuk është njoftuar, konform dispozitave proceduriale penale, nenet 132 e
vijues.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka ushtruar rekurs edhe i gjykuari Naim

Hotaj, i përfaqësuar nga av. B.Bazhdari, i cili kërkon:
- Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe lënien në fuqi të Gjykatës së
Shkallës së Parë Shkodër lidhur me akuzën e nenit 283/2-22 të Kodit Penal dhe
ndryshimin e këtij vendimi lidhur me akuzën e nenit 278/2 të K.P, aplikimin e nenit
59 të K.Penal, duke parashtruar shkaqet si më poshtë vijon:
- Lidhur me akuzën për veprën penale të parashikuar nga neni 283/2-22 i
K.Penal; I gjykuari Naim Hotaj, nuk e ka kryer këtë vepër, pasi me veprimet e tij nuk
ka cenuar objektin e saj, marrëdhëniet juridike të vendosura me ligj për narkotikët.
Kjo pasi, sipas akt ekspertimit kimik të lëndës ajo nuk ka rezultuar e tillë;
- Nga ana subjektive, ky i pandehur nuk ka kryer as me dashje as nga
pakujdesia këtë vepër penale, duke e ditur se kjo vepër penale është e dënueshme nga
ligji penal;
- Prokuroria nuk solli asnjë provë që të hedhë dyshime se i pandehuri Naim
Hotaj është autor në kryerjen e veprës penale. Akuza i është referuar vetëm
dyshimeve të pabazuara në prova të mjaftueshme për ta deklaruar fajtor dhe dënuar;
- Lidhur me akuzën për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni
278/2/3 i K.Penal, trupi gjykues duhet t’i referohet rrezikshmërisë së pakët shoqërore
të autorit të veprës penale dhe rrethanave lehtësuese në ngarkim të tij. Konkretisht,
gjykata duhet të mbajë parasysh faktin se i pandehuri e pranon fajin dhe akuzën, ka
çfaqur pendim të thellë dhe ka kërkuar mëshirë. I gjykuari ka qenë i paraburgosur nga
data 03.02.2011 deri më 04.07.2011, ditë të cilat llogariten të vuajtura si 7.5 muaj
burgim. I dënuari është në gjendje shëndetësore të rënduar, e provuar me vërtetimin e
Q.S.Nënë Tereza, me diagnozën Acne conges bacteri, prandaj kërkohet aplikimi i
nenit 59 të K.Penal.
493
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, gjithashtu kanë ushtruar rekurs edhe të
gjykuarit Saimir Hoti dhe Ajet Hoti, të përfaqësuar nga av. B.Hoti, duke kërkuar:
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata nuk ka zbatuar drejt ligjin penal. Nuk rezulton të ketë asnjë provë të
marrë në hetimet paraprake se është shtetasi Saimir Hoti ai që i ka dhënë të pandehurit
Kristian Gjyrgji ndonjë lëndë, e cila të ketë rezultuar më pas si lëndë narkotike.
Deklarimet e të pandehurit Kristian janë të papërdorshme kundër bashkë të
pandehurve, ndalim ky i nenit 156/1/b të K.Pr.Penale;
- Nga të dhënat paraprake rezulton vetëm fakti se i dyshuari Saimir i kishte
kërkuar të dyshuarit Kristian t’i kthente një shumë parash të marra borxh këtij të
fundit, borxh për të cilin ai kishte lënë garanci automjetin e gjetur i parkuar…, duke
bërë ndërmjetësimin e tij i dyshuari Naim Hotaj;
- Po kështu lënda e kapur në flagrancë gjatë kontrollit në automjetin ku
udhëtonin Nertil Bajrami dhe Kristian Gjyrgji nuk ka rezultuar lëndë narkotike.
Megjithëse ndodhemi para një ekspertimi shkencor Gjykata e Apelit ndryshe nga ajo e
rrethit ka mbajtur qëndrimin se vepra penale është konsumuar në bashkëpunim, duke
mbetur në tentativë;
- Duke qenë se lënda e gjetur nuk është narkotike atëhere prima facia
konstatohet se nuk është cënuar marrëdhënia juridike që mbron kontrollin mbi
prodhimin, shitjen e lëndëve narkotike, pasi mungon objekti material, për rrjedhojë
mungon një nga elementët e veprës penale, objekti i veprës penale;
- Personi nuk mund të dënohet vetëm për vendimin që ai ka marrë për të kryer
një vepër penale, pasi ky vendim nuk shkakton asnjë pasojë të dëmshme;
- Për këto arsye, me të drejtë gjykata e faktit ka çmuar se fakti objekt akuze i
referuar nga prokuroria në ngarkim të të pandehurve nuk përbën vepër penale.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Sokol Stojani i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit nr.379, datë 21.10.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër; avokatin e
të gjykuarit Kristjan Gjyrgji, av. Fatos Shanaj, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së
Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Shkodër; avokatin e të
gjykuarve Ajet dhe Sajmir Hoti, Av. Bujar Hoti, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës
së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Shkodër dhe pasi
V Ë R E N:
Vendimi nr.379, datë 21.10.2013 i Gjykatës së Apelit Shkodër, është rezultat i
zbatimit të gabuar të ligjit material penal e si i tillë duhet të prishet duke u lënë në fuqi
vendimi nr.597 (4363), dt. 24.10.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër ka paraqitur për gjykim

procedimin penal ndaj të pandehurve Kristian Gjyrgji, Ajet Hoti, Saimir Hoti dhe Naim
Hotaj, si të akuzuar për kryerjen e veprave penale “Prodhimi dhe shitja e lëndëve narkotike”,
e kryer në bashkëpunim, e mbetur në tentativë, “Mbajtje pa leje e armëve luftarake” dhe
494
“Mbajtje pa leje e municionit luftarak”, të parashikuara nga nenet 283/2 e 22, 278/2 dhe
278/3 të K. Penal.
Gjykimi i kësaj çështjeje është zhvilluar me procedurën e gjykimit të shkurtuar,
bazuar në nenet 403-406 të K.Pr.Penale, mbi kërkesën e të pandehurve dhe pëlqimin e organit
të akuzës. Të dyja gjykatat i kanë pranuar faktet dhe rrethanat si më poshtë vijon:
Më dt. 03.02.2011, rreth orës 18.15, një person i cili nuk ka dashur të identifikohej, ka
njoftuar Sallën Operative të Drejtorisë së Policisë së Qarkut Shkodër se në rrugën kryesore,
në hyrje të Shkodrës, pranë Bar Restorant “Alpet”, kishin ndaluar tre persona, të cilët lëviznin
respektivisht, njëri me motorçikletë dhe dy të tjerë me autoveturë me targa TR 7960 S, me
drejtim nga Bahçallëku për në Shkodër dhe se këta persona kishin në posedim një sasi lënde
narkotike.
Mbi bazën e këtij njoftimi është organizuar puna dhe janë ndaluar, nga ana e forcave
të policisë, në autoveturën e markës “Fiat Punto”, me targa TR 7960 S, drejtuesi dhe pronari i
mjetit, shtetasi Nertil Bajrami dhe pasagjeri në sediljen e përparme, i gjykuari Kristian
Aristidh Gjyrgji, si dhe personi tjetër, i cili po lëvizte me motorçikletë të markës
“HUNDAY”, me ngjyre gri, me targa SH 337 D, i gjykuari Naim Bashkim Hotaj.
Nga kontrolli personal i ushtruar ndaj të gjykuarit Kristian Gjyrgji, në anën e majtë të
xhakoventos (xhiboksit), në xhepin e brendshëm të krahut të majtë, është gjetur një pako e
mbështjellë me letër natribani të tejdukshëm, me peshë të përgjithshme 369.6 gram, e cila
është dyshuar si lëndë narkotike, por që, sipas Aktit të Ekspertimit Kimik nr.1025, datë
08.02.2011, ka rezultuar se: “Nga analiza GC/MS për pluhurin objekt ekspertimi tregoi
praninë e Lidokainës. Referencat për klasifikimin në lëndë narkotike apo jo gjenden në Ligjin
nr.7975, datë 26.07.1995 “Për barnat narkotike dhe lëndët psikotrope”. Duke i’u referuar
ligjit të sipërcituar dhe konkretisht Tabelës nr.1 dhe 2, si dhe nenit 11 dhe 12, rezulton se
“Lidokania” nuk përfshihet tek Tabela nr.1 dhe tabelat e tjera, pra nuk bën pjesë në grupin
e lëndëve narkotike e psikotrope, referuar ligjit të sipërcituar.”.
I pyetur në cilësinë e personit ndaj të cilit zhvillohen hetime, i gjykuari Kristian
Gjyrgji ka pohuar se lënda që ndodhej brenda në pako ishte lëndë narkotike e llojit “kokainë”
dhe se e kishte marrë nga i gjykuari Saimir Hoti më datë 26.12.2010. Sipas tij takimi ishte
realizuar në ambientet e Bar- Kafe “ILIRIA” në afersi të Urës së Bunës dhe në takim kishte
qenë i pranishëm edhe i gjykuari Naim Hotaj, i cili dhe i kishte prezantuar të lartpërmendurit
dhe biseda ishte zhvilluar në prani të tij. I gjykuari Gjyrgji gjithashtu ka deklaruar se, në
lidhje me shit-blerjen e lëndës narkotike kanë rënë dakord për shumën prej 3000 Euro dhe
meqenëse i gjykuari Kristian Gjyrgji nuk e dispononte shumën e kërkuar, kanë rënë dakord
që ky i fundit t’i linte si garanci (peng) autoveturën e tij, të markës “Wolskavagen”, tip Golf
3-sh, me ngjyrë blu dhe me targa LU 7009 B dhe mjetin do ta merrte pasi të likujdonte
shumën e lartpërmendur. Mjeti është marrë nga i gjykuari Saimir Hoti.
Pas marrjes së pakos me lëndën narkotike “kokainë”, i dyshuari Kristian Gjyrgji është
kthyer në qytetin e Tiranës ku pas kontaktit me disa persona të cilët ai nuk ka pranuar t’i
identifikojë, këta të fundit i kanë thënë se lënda brenda pakos nuk ishte “kokainë” por ishte
një “përzierës dhe mpirës farmaceutik”. Për këto arsye ka kontaktuar në telefon me të
gjykuarin Saimir Hoti duke e vënë në dijeni të faktit në fjalë dhe duke i kërkuar që t’i kthente
pakon dhe të merrte autoveturën e tij. I gjykuari Saimir Hoti ka refuzuar që ta bënte një gjë të
tillë dhe duke e kërcënuar me jetë. Gjithashtu, gjatë komunikimit në ditët në vijim ka
ndërhyrë edhe i gjykuari Ajet Hoti, i vëllai i të gjykuarit Saimir, i cili gjithashtu e ka
kërcënuar të dyshuarin Kristian.
Në lidhje me rrethanat e lartpërmendura, i gjykuari Kristian Gjyrgji ka kontaktuar në
telefon me të gjykuarin tjetër Naim Hotaj, i cili i ka premtuar që ta ndihmonte dhe kjo ka
qenë arsyeja që janë takuar në qytetin e Shkodrës më datë 03.02.2011, rreth orës 18.00 në
afërsi të Urës së Bunës.
495
Gjatë kësaj kohe Naim Hoti ka komunikuar disa herë në telefon me të gjykuarin Ajet
Hoti. (shih proceserbalin e deklarimeve të datës 03.04.2011, procesverbalin e këqyrjes së
aparatit celular të makës Samsung, me nr.telefoni 0673136833 dhe të sekuestrimit të provës
materiale datë 03.02.2011).
Autovetura e markës ““Wolskavagen”, tip Golf- 3, me ngjyrë blu dhe me targa LU
7009 B, është gjetur e parkuar në një parking në lagjen “Perash” të qytetit Shkodër, ku në
momentin e verifikimit dhe më pas të sekuestrimit të mjetit ka qenë i pranishëm roja i
parkingut Arben Hysenaj, i cili ka deklaruar se mjeti në fjalë ishte lënë në ruajtje në këtë
parking prej rreth 2 muajsh dhe nuk kishte lëvizur asnjëherë nga vendi ku kishte qenë i
parkuar.
Gjithashtu nga këqyrja e numrave telefonike celulare të shtetasve të lartpërmendur
(Kristian Gjyrgji dhe Ajet Hoti) rezulton e provuar se këta të fundit kanë patur të regjistruara
në aparatet e tyre respektive numrat celularë të njëri tjetrit dhe kanë realizuar komunikime
(thirrje hyrëse dhe dalëse dhe SMS) respektivisht me të dyshuarit Naim Hotaj dhe Saimir
Hoti.
Në kushtet e flagrancës është ushtruar kontroll në banesën e të gjykuarit Naim Hotaj
ku janë gjetur dhe sekuestruar në cilësinë e provës materiale 2 (dy) automatikë mod. 56, kal.
7.62 mm, respektivisht me nr.068868-88 dhe nr.074910-89, 2 (dy) krëhëra automatiku me
nga 30 copë fishekë secili, një dylbi e markës “BUSHNEN” dhe 5 (pesë) copë kallëpe lënde
eksplozive, armë dhe municione këto që mbaheshin pa leje.
Sipas Akt Ekspertimit Teknik armësh nr.17, datë 07.02.2011 ka rezultuar se: “Arma
objekt ekspertimi nr.068868-88, është armë luftarake e fabrikuar, e tipit mod. 56, kal.
7.62mm. Ajo është e rregullt teknikisht e realizon qitje normale. Arma objekt ekspertimi
nr.074910-89, është armë luftarake e fabrikuar, e tipit mod. 56, kal. 7.62mm. Ajo është e
parregullt teknikisht e realizon qitje normale.”
Është administruar në fashikullin hetimor Akti Ekspertimit Tekniko-Xhenier nr.2,
datë 24.02.2011 ku ka rezultuar se: “…5 (pesë) kallëpet e lëndës plasëse janë të llojit
“TRITOL“, secili prej tyre me peshë të fabrikuar (standard) prej 400 gr. Lënda plasëse është
në gjendje të rregullt teknike dhe e përshtatshme për të realizuar plasje (eksplodim).”
II. Procedurat gjyqësore dhe arsyetimi i gjykatave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.597, date 24.10.2011. ka

vendosur:
Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Kristian Aristidh Gjyrgji për veprën penale
të “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” e kryer në bashkëpunim, e mbetur në tentativë, të
parashikuar nga neni 283/2-22 i K.Penal, sipas nenit 388/b të K.Pr.Penale, pasi fakti nuk
përbën vepër penale.
Konstatohet shuarja e masës së sigurimit personal “Detyrim për paraqitje në policinë
gjyqësore” e caktuar ndaj të pandehurit Kristian Aristidh Gjyrgji me vendimin nr.110 (51-
2011-728), datë 07.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, sipas nenit 261 të
K.Pr.Penale.
Deklarimin të pafajshëm të pandehurit Saimir Nazmi Hoti për veprën penale të
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” e kryer në bashkëpunim, e mbetur në tentativë, të
gjyqësore” e caktuar ndaj të pandehurit Saimir Nazmi Hoti me vendimin nr.130 (51-2011-
496
735), datë 08.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, sipas nenit 261 të
K.Pr.Penale.
Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Ajet Nazmi Hoti për veprën penale të
gjyqësore” e caktuar ndaj të pandehurit Ajet Nazmi Hoti, sipas nenit 261 të K.Pr.Penale.
Deklarimin të pafajshëm të pandehurit Naim Bashkim Hotaj për veprën penale të
Deklarimin fajtor të të pandehurit Naim Bashkim Hotaj, për kryerjen e veprës penale
të “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit” të parashikuar nga
neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin e të pandehurit Naim Bashkim Hotaj
me 16 (gjashtëmbëdhjetë) muaj burgim pas uljes së 1/3 së dënimit.
Deklarimin të pafajshëm të pandehurit Naim Bashkim Hotaj, për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit” të parashikuar
nga neni 278/3 i Kodit Penal, pasi fakti nuk përbën vepër penale, sipas nenit 388/ b të
K.Pr.Penale.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Naim Bashkim Hotaj fillon nga data e arrestimit,
ose ndalimit për efekt të këtij procedimi dhe të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
Në vendimin e saj kjo gjykatë ka arsyetuar: “...akuza e ngritur ndaj të pandehurve
Kristian Gjyrgji, Ajet Hoti, Saimir Hoti dhe Naim Hotaj, për “Prodhim dhe shitje e
narkotikëve e kryer në bashkëpunim mbetur në tentativë” e parashikuar nga neni 283/2 e 22,
nuk përbën vepër penale dhe duhet rrëzuar pasi mungon objekti i figurës së veprës penale;
dispozita e nenit 283 të k.p është dispozitë blanket, e cila në përcaktimin e faktit nëse lënda
është narkotike referon tek ligji specifik....e në rastin konkret lënda që kanë mbajtur të
pandehurit nuk bën pjesë në grupin e lëndëve narkotike... -Sipas Aktit të Ekspertimit Kimik
nr.1025, datë 08.02.2011 ka rezultuar se: “Nga analiza GC/MS për pluhurin objekt
ekspertimi tregoi praninë e Lidokainës. …Duke i’u referuar ligjit të sipërcituar dhe
konkretisht Tabelës nr.1 dhe 2 si dhe nenit 11 dhe 12 , rezulton se “Lidokania” nuk
përfshihet tek Tabela nr.1 dhe tabelat e tjera, pra nuk bën pjesë në grupin e lëndëve
narkotike e psikotrope, referuar ligjit të sipërcituar.”…Nga ana e prokurorisë prezumohet se
të pandehurit kanë mbajtur lëndën narkotike, pavarësisht se ata nuk e dinin se ajo ishte
lidokainë (pra jemi përpara një vepre penale me objekt të papërshtatshme). Ky prezumim
është i gabuar dhe mbetet i paprovuar nga akuza, për pasojë duke i’u referuar dhe parimit
latin “Cogitationis poenam nemo patitur” askush nuk mund të dënohet për mendimet e veta
apo për idetë e veta sado monstruoze qofshin ato. Prokuroria në lidhje me këtë fakt pretendoi
se: rezulton e provuar se nga të pandehurit janë konsumuar elementë të figurës së veprës
penale parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal. Duke i’u referuar aktit të ekspertimit kimik
rezulton se gjendemi përpara kushteve të kushteve të veprës penale të mbetur në tentativë,
pasi në rastin konkret kemi të bëjmë me “tentativë jo të plotë me objekt të papërshtatshëm”
për vetë cilësitë e objektit material të kundraligjshëm dhe se të pandehurit në bashkëpunim
kanë mbajtur lëndën narkotike, e cila nuk dihej se ishte likodainë... Gjykata në caktimin e
masës së dënimit mban parasysh faktin se i pandehuri nuk rezulton të jetë recidivist. I
pandehuri ka shfaqur pendesë të thellë dhe ka bashkëpunuar me drejtësinë, si dhe ka
pranuar akuzën, kjo sipas nenit 48 të K.Penal. Gjykata mban parasysh dhe rrethanat të tjera
lehtësuese të parashikuara nga neni 49 i K.Penal, gjendja e vështire ekonomike, etj....”.
497
Mbi apelin e ushtruar nga organi i akuzës, Gjykata e Apelit Shkodër ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.597, datë 24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, në
këtë mënyrë:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Kristian Aristidh Gjyrgji për veprën penale të
parashikuar nga neni 283/2-22 i K.Penal dhe dënimin e tij me 7 vjet burgim.
Kristian Aristidh Gjyrgji me 4 vjet e 8 muaj burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Nazmi Hoti për veprën penale të “Prodhimi
dhe shitja e narkotikëve” e kryer në bashkëpunim, e mbetur në tentativë, të parashikuar nga
neni 283/2-22 të K.Penal dhe dënimin e tij me 7 vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të pandehurit Saimir
Nazmi Hoti me 4 vjet e 8 muaj burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Ajet Nazmi Hoti për veprën penale të “Prodhimi
dhe shitja e narkotikëve” e kryer në bashkëpunim, e mbetur në tentativë, të parashikuar nga
neni 283/2-22 të K.Penal dhe dënimin e tij me 7 vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të pandehurit Ajet
Nazmi Hoti me 4 vjet e 8 muaj burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Naim Bashkim Hoti për veprën penale të
parashikuar nga neni 283/2-22 të K.Penal dhe dënimin e tij me 7 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Naim Bashkim Hotaj, për kryerjen e veprës penale
neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, dënimin e të pandehurit
Naim Bashkim Hotaj me 7 vjet e 5 muaj burgim.
pandehurit Naim Bashkim Hotaj me 5 vjet burgim.
Pushimin e çështjes penale për të pandehurin Naim Bashkim Hotaj për veprën penale
neni 278/3 i Kodit Penal, për shkak amnistie.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera, duke arsyetuar:
“...gjykata e gjen të pambështetur vendimin në pjesën që i ka deklaruar të pafajshëm
të pandehurit lidhur me akuzën e parashikuar nga neni 283/2-22 të K.P...i pandehuri
Kristian në rolin e blerësit dhe të pandehurit Sajmir dhe Ajet në rolin e shitësit, i pandehuri
Naim në rolin e ndërmjetësit, i kanë kryer të gjithë veprimet e kundërligjshme për të vënë në
disponim objektin e kundërligjshëm, pra ata jo vetëm kanë dashur por dhe kanë vepruar në
mbajtjen dhe shithjen e saj, por për shkaqe të pavarura prej tyre, kjo lëndë nuk ka rezultuar
narkotike, duke bërë që veprimet e tyre të mbesin në fazën e tentativës.....kjo tentativë
rezulton jo e plotë me objekt të papërshtatshëm për vetë cilësitë e objektit material të
kundërligjshëm, që në kuptim të nenit 22 të K.P është një prej rrethanave që nuk varet nga
vullneti i subjektit... edhe kur është pyetur nga policia i pandehuri Kristian ka pohuar se
lënda e gjetur në trupin e tij është kokainë dhe e ka marrë nga Sajmir Hotaj...për veprën
penale të parashikuar nga neni 278/3 i K.P, duhet të pushohet sipas ligjit për amnistinë....”.
498
V. Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Në lidhje me rekursin e paraqitur Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se:

Vendimi nr.379, datë 21.10.2013 i Gjykatës së Apelit Shkodër, është rezultat i
zbatimit të gabuar të ligjit material penal e si i tillë duhet të prishet duke u lënë në fuqi
vendimi nr.597 (4363), dt. 24.10.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Siç ka rezultuar nga rrethanat e faktit të pranuara nga të dyja gjykatat, pranë Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Shkodër është zhvilluar gjykimi në ngarkim të të pandehurve Kristjan
Gjyrgji, Naim Hotaj, Ajet Hoti dhe Saimir Hoti. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezulton se
lënda që i është gjetur dhe sekuestruar në momentin e arrestimit të gjykuarit Kristian Gjyrgji,
dhe për të cilën organi i akuzës i ka akuzuar të pandehurit për kryerjen e veprës penale të
parashikuar nga neni 283/2-22 i K.Penal, është lidokainë dhe nuk klasifikohet si lëndë
narkotike bazuar në Ligjin nr.7975, datë 26.07.1995 “Për barnat narkotike dhe lëndët
psikotrope”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në ndryshim nga Gjykata e Apelit Shkodër, e cila
ka arsyetuar se: “... i pandehuri Kristian në rolin e blerësit dhe të pandehurit Sajmir dhe Ajet
në rolin e shitësit, i pandehuri Naim në rolin e ndërmjetësit, i kanë kryer të gjithë veprimet e
kundërligjshme për të vënë në disponim objektin e kundërligjshëm, pra ata jo vetëm kanë
dashur por dhe kanë vepruar në mbajtjen dhe shitjen e saj, por për shkaqe të pavarura prej
tyre, kjo lëndë nuk ka rezultuar narkotike, duke bërë që veprimet e tyre të mbesin në fazën e
tentativës.....kjo tentativë rezulton jo e plotë me objekt të papërshtatshëm për vetë cilësitë e
objektit material të kundërligjshëm, që në kuptim të nenit 22 të K.P është një prej rrethanave
që nuk varet nga vullneti i subjektit... edhe kur është pyetur nga policia i pandehuri Kristian
ka pohuar se lënda e gjetur në trupin e tij është kokainë dhe e ka marrë nga Sajmir Hotaj...”,
vëren se:
Në mënyrë që të konkludohet se të pandehurit kanë konsumuar në bashkëpunim
veprën penale “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” duhet që të evidentohet pikë së pari
ekzistenca e të gjithë elementëve të kësaj figure vepre penale, në veprimet e secilit prej të
pandehurve e më pas fakti që kjo vepër ka mbetur në tentativë.
Kështu, ashtu siç trajtohen në teorinë e së drejtës penale materiale, elementët e veprës
penale janë katër, objekti, ana objektive, subjekti dhe ana subjektive, të cilët duhet të
bashkëekzistojnë njëkohësisht në mënyrë që një person të merret në përgjegjësi penale. Në
çështjen objekt gjykimi, ky Kolegj çmon të analizojë dy prej tyre, objektin dhe anën objektive
të veprës penale “Prodhimi dhe shitja e lëndëve narkotike” të parashikuar nga neni 283 i
K.Penal.
Duke qenë një problem i rëndësishëm, si në planik kombëtar ashtu edhe në atë
ndërkombëtar, lufta kundër prodhimit, shitjes, trafikimit, tranzitimit apo formave të tjera të
përdorimit të lëndëve narkotike, ligjvënësi ka parashikuar në nenet 283-284/c të K.Penal një
mbrojtje të posaçme për të siguruar marrëdhëniet juridike të vendosura nga shteti mbi
ligjshmërinë dhe kontrollin e prodhimit, kultivimit, tregtimit, shpërndarjes dhe përdorimit të
tyre.
Objekti i veprës penale të parashikuar nga neni 283 i K.Penal janë marrëdhëniet
juridike të vendosura për të siguruar rendin dhe sigurinë publike, jetën dhe shëndetin e
personit, rregullat për shitjen, dhënien, marrjen apo mbajtjen në çdo mënyrë të substancave
narkotike ose psikotrope, përveç rastit të përdorimit vetjak dhe në doza të vogla, si dhe të
farërave të bimëve narkotike, të mbrojtura posaçërisht nga legjislacioni penal nga veprimet
ose mosveprimet kriminale. Objekti material i kësaj vepre janë pikërisht lëndët apo
substancat, të cilat, sipas Ligjit nr.7975, dt. 26.07.1995 “Për barnat narkotike dhe lëndët
psikotrope”, klasifikohen si narkotike ose psikotrope.
499
Nga ana objektive, vepra penale e parashikuar nga neni 283 i K.Penal kryhet me anë
të veprimeve aktive të kundraligjshme, të renditura në paragrafin e parë të dispozitës së
sipërcituar, si shitja, ofrimi për shitje, dhënia, marrja, shpërndarja, tregtimi, transportimi,
dërgimi, mbajtja në doza jo të vogla si dhe organizimi, drejtimi apo financimi i këtyre
veprimeve, i substancave narkotike dhe psikotrope. Për ta konsideruar të kryer këtë vepër
penale, veprimet e listuara nga dispozita duhet të vërtetohet se janë kryer në raport me një
substancë e cila duhet të jetë lëndë narkotike apo psikotrope.
Ajo që e dallon kryerjen e kësaj vepre të plotë nga mbetja e saj në tentativë janë dy
elementë:
Së pari: Në kuptimin e objektit të kësaj vepre penale, për ta konsideruar atë si të
mbetur në tentativë, duhet që objekti i saj të jetë rrezikuar. Pra pavarësisht se ky objekt as nuk
preket dhe as nuk cënohet, në të kundërt do të kishim të bënim me vepër penale të kryer dhe
jo të mbetur në tentativë, ai rrezikohet, çka do të thotë se potencialisht, në rast se nuk do të
kishin ndërhyrë faktorët e jashtëm, të pavarur nga vullneti i autorëve (siç parashikon neni 22 i
K.Penal), ky objekt do të ishte prekur, cënuar.
Së dyti: Në kuptimin e anës objektive, të përbërë nga tre elementë, veprimi apo
mosveprimi i kundraligjshëm, lidhja shkakësore dhe pasoja, në rastet kur vepra penale mbetet
në tentativë, mungon pasoja.
Çdo akti i kundraligjshëm materializohet në cënimin apo dëmtimin e një
marrëdhënieje juridike të mbrojtur (objekti). Megjithatë, parashikimi i institutit të tentativës
në Kodin tonë Penal, bën që të dënohen penalisht edhe ato akte, veprime apo mosveprime, të
cilat nuk i përmbajnë të gjithë elementët e figurës së veprës penale konkrete të parashikuar
nga ligji. Në rastet e krimit të mbetur në tentativë, ajo që mungon është pasoja si element i
anës objektive të veprës penale, por jo objekti i saj, siç është evidentuar në çështjen objekt
gjykimi.
Ky Kolegj vëren se, mungesa absolute e objektit material të veprës penale, në kohën
dhe vendin ku kryhet ajo, e përjashton dënueshmërinë nën titullin e tentativës. Kjo pasi, ashtu
siç është shprehur edhe më lart ky Kolegj, në rastet kur vepra penale mbetet në tentativë,
objekti i saj ekziston dhe, edhe pse nuk preket apo nuk cënohet, rrezikohet apo ka mundësi
potenciale për t’u cënuar.
E thënë ndryshe, objekti ndërhyn në kuptimin e tij material si personi ose sendi mbi të
cilin zhvillohet aktiviteti i paligjshëm i kryesit të veprës, si element i cili duhet
domosdoshmërisht të mbahet parasysh në vlerësimin e dënueshmërisë së veprimit konkret,
bazuar edhe në parimin e ligjshmërisë, të sanksionuar në nenin 2 të K.Penal, sipas të cilit:
“Askush nuk mund të dënohet penalisht për një vepër që më parë nuk është parashikuar në
ligj si krim ose kundravajtje penale....”. Mungesa absolute, “in rerum natura” e objektit
material, i cili nuk ka ekzistuar kurrë apo ka pushuar së ekzistuari, nuk mund të dënohet
penalisht, ndërsa, në rastet e mungesës së objektit të ndryshme nga mosekzistenca, mund të
flitet për vepër penale të mbetur në tentativë. Në këto raste objekti gjithmon ekziston dhe luan
një rol jo të ndryshëm nga ai që luajnë rrethanat e tjera që konkurojnë në përcaktimin e
kundërligjshmërisë së veprimeve konkrete. Do të ishte jo vetëm absurde, por dhe në
kundërshtim me parimin e ligjshmërisë, si një nga parimet themelore të K.Penal, të
sanksionuar në nenin 2 të tij, të sipërcituar, të dënohen si të mbetura në tentativë rastet kur,
edhe pse nuk ekziston apo nuk ka ekzistuar asnjëherë objekti i veprës penale, veprimet ishin
të tilla që do të ishin në gjendje ta cënonin në rast se ai do të kishte ekzistuar. Në rastin
konkret, ajo çka ligjvënësi parashikon si krim në nenin 283 të K.Penal, është blerja, shitja,
mbajtja në doza të mëdha dhe jo për përdorim vetjak e lëndëve narkotike dhe atyre psikotrope
dhe jo e çdo lloj lënde tjetër. Pikërisht kjo është arsyeja se pse duhet patjetër të ekzistojë
objekti i kësaj vepre penale.
500
Nisur nga sa më sipër, Ky Kolegj vëren se, me të drejtë Gjykata e Shkallës së Parë ka
arsyetuar se: “... akuza e ngritur ndaj të pandehurve Kristian Gjyrgji, Ajet Hoti, Saimir Hoti
dhe Naim Hotaj, për “Prodhim dhe shitje e narkotikëve e kryer në bashkëpunim mbetur në
tentativë” e parashikuar nga neni 283/2 e 22, nuk përbën vepër penale dhe duhet rrëzuar
pasi mungon objekti i figurës së veprës penale; dispozita e nenit 283 të k.p është dispozitë
blanket, e cila në përcaktimin e faktit nëse lënda është narkotike referon tek ligji specifik....e
në rastin konkret lënda që kanë mbajtur të pandehurit nuk bën pjesë në grupin e lëndëve
narkotike... -Sipas Aktit të Ekspertimit Kimik nr.1025, datë 08.02.2011 ka rezultuar se: “Nga
analiza GC/MS për pluhurin objekt ekspertimi tregoi praninë e Lidokainës. …Duke i’u
referuar ligjit të sipërcituar dhe konkretisht Tabelës nr.1 dhe 2 si dhe nenit 11 dhe 12 ,
rezulton se “Lidokania” nuk përfshihet tek Tabela nr.1 dhe tabelat e tjera, pra nuk bën pjesë
në grupin e lëndëve narkotike e psikotrope, referuar ligjit të sipërcituar.”…”, pasi mbajtja e
substancave të tjera, përfshirë dhe lidokainën, e cila në bazë të ligjit të posaçëm nuk
klasifikohet si lëndë narkotike apo psikotrope, nuk parashikohet si vepër penale në Kodin
tonë Penal.
Në ndryshim me çka pretenduar organi i akuzës dhe çka arsyetuar Gjykata e Apelit,
në rast se do të pranohej se të pandehurit e kanë konsumuar veprën pasi edhe pse mungonte
objekti, lënda narkotike, ata nuk ishin në dijeni të këtij fakti dhe i kanë kryer të gjitha
veprimet sikur ky objekt të ekzistonte, atëherë do të pranonim si të dënueshme penalisht dhe
fazën e lindjes së mendimit kriminal apo të përgatitjes. Ky Kolegj vëren se figura e veprës
penale është një tërësi elementësh jo vetëm subjektivë (çfarë dinë apo prezumojnë kryerësit)
por edhe objektivë. Nuk qëndron pretendimi i organit të akuzës, se nga të pandehurit janë
konsumuar të gjithë elementët e anës objektive të figurës së veprës penale të parashikuar nga
neni 283/2 i K.Penal dhe se kjo vepër ka mbetur në tentativë për shkaqe të pavarura prej tyre.
Kështu, në rastet e mbetjes së veprës në tentativë, personi, pra kryerësi i veprës, i kryen të
gjitha veprimet e nevojshme dhe të domosdoshme për kryerjen e saj por pasoja nuk vjen. Në
këtë rast, personi nuk kryen veprime të çfarëdoshme, por ato veprime që përfshihen në anën
objektive të figurës së veprës penale konkrete dhe synojnë e kanë mundësi potenciale të
sjellin pasojën e parashikuar në ligj, pikërisht cënimin e objektit të mbrojtur. Në çështjen
objekt gjykimi, këto veprime mungojë pasi jo vetëm nuk ekziston objekti i veprës penale, jo
vetëm që ai nuk është cënuar, por as nuk ka patur ndonjëherë mundësi për tu prekur apo
rrezikuar. Gjithashtu, veprimet e të pandehurve në mbajtjen, blerjen apo shitjen e një lënde, e
cila nuk klasifikohet si lëndë narkotike nga ligji, nuk plotësojnë kushtet dhe elementët e anës
objektive të veprës penale të parashikuar nga neni 283 i K.Penal.
Tentativa, si institut i parashikuar nga neni 22 i K.Penal nuk është gjë tjetër veçse një
nga fazat e kryerjes së veprës penale. Nga moment që kryerësit të veprës i lind mendimi
kriminal deri në materializimin, shfaqjen e tij në botën e jashtme përmes sjelljeve (veprimeve
apo mosveprimeve) konkrete, të cilat përmbajnë të gjithë elementët e figurës së një vepre
penale të parashikuar si të tillë në K.Penal, kalojnë disa faza (lindja e mendimit kriminal,
përgatitja, tentativa, kryerja e veprës), ndër të cilat, e dënueshme është tentativa. Në
parashikimin e këtij instituti, qëllimi i ligjvënësit është ngritja në nivelin e veprës penale dhe
dënimi edhe i atyre veprimeve të cilat në vetvete nuk i përmbajnë të gjithë elementët e një
figure vepre penale konkrete, dhe që, edhe pse nuk e prekin objektin e mbrojtur nga
legjislacioni penal, potencialisht do ta kishin prekur atë në rast se nuk do të kishin ndërhyrë
faktorë të jashtëm, të pavarur nga vullneti i autorit.
Gjykata e Apelit, në çështjen objekt gjykimi, i ka konsideruar veprimet e të
pandehurve si të mbetura në tentative, duke i’u referuar tentativës me objekt të
papërshtatshëm. Ky Kolegj vëren se, tentative me objekt të papërshtatshëm nuk parashikohet
në K.Penal. Sipas teorisë së të drejtës penale, tentativa ndahet në tentativë të plotë dhe
501
tentativë të metë, tentativë me mjete të përshtatshme dhe tentativë me mjete të
papërshtatshme, tentativë me objekt të përshtatshëm dhe tentativë me objekt të
papërshtatshëm. Tentativa me objekt të papërshtatshëm, së cilës i është referuar Gjykata e
Apelit Shkodër, është tentativë e bërë kundër një raporti juridik që nuk mund të preket apo
cënohet në rrethanat konkrete në të cilat ka vepruar autori. Pra, në këtë rast objekti ekziston.
Duhet të bëhet dallim mes mungesës absolute të objektit të veprës penale konkrete, me
mungesën e rastësishme apo relative, pra mungesa e mëparshme nga ajo e mëpasshme nga
fillimi i veprimit të autorit. Për ta konsideruar një vepër si të mbetur në tentativë, duhet të
vlerësohet mbi bazën e një gjykimi paraprak “ex ante”, duke mbajtur parasysh njohuritë dhe
zhvillimin e njeriut mesatar, nëse prania e objektit në kohën dhe vendin e kryerjes së veprës,
ishte e pritshme. Pra, nëse ekzistonte një mundësi e logjikshme që veprimet e autorit të
preknin objektin e mbrojtur nga ligji, fakt që nuk evidentohet në çështjen objekt gjykimi, pasi
siç është shprehur edhe më lart ky Kolegj, në këtë rast nuk ekziston objekti i veprës penale.
Në lidhje me pretendimin e ngritur në rekurs nga i gjykuari Kristian Gjyrgji, se nga
Gjykata e Apelit është shkelur e drejta e tij për të marrë pjesë në gjykim pasi ai nuk është
njoftuar konform rregullave procedurale për ditën, datën dhe orën e zhvillimit të seancës
gjyqësore, ky Kolegj vëren se, nga ana e Gjykatës së Apelit janë respektuar me korrektësi
dispozitat 140 dhe 141 të K.Pr.Penale. Në seancën e datës 22.07.2013, gjykata ka deklaruar
mosgjetjen e të pandehurit duke i caktuar atij si mbrojtës avokatin e zgjedhur nga vetë i
pandehuri, pasi i kishte ezauruar të gjitha mjetet dhe mënyrat për njoftimin e të pandehurit të
lirë.
Në lidhje me pretendimin e parashtruar në rekurs nga i gjykuari Naim Hotaj, për
aplikimin e nenit 59 të K.Penal, Ky Kolegj vëren se masa e dënimit e caktuar nga Gjykata e
Shkallës së Parë, me 16 muaj burgim, ndaj këtij të pandehuri është në përputhje me nenet 47
e vijues të K.Penal, veprën penale të kryer, rrezikshmërinë e saj dhe të autorit si dhe rrethanat
rënduese dhe lehtësuese të evidentuara në gjykim. Kështu, gjykata ka mbajtur parasysh të
gjithë elementët e parashtruar nga i gjykuari në rekurs si, faktin se i pandehuri nuk rezulton të
jetë recidivist, faktin se ai ka shfaqur pendesë të thellë dhe ka bashkëpunuar me drejtësinë, si
dhe ka pranuar akuzën, rrethanë lehtësuese kjo e parashikuar nga neni 48 i K.Penal. Gjykata
gjithashtu ka mbajtur parasysh dhe rrethanat e tjera lehtësuese të parashikuara nga neni 49 i
K.Penal, si gjendjen e tij të vështirë ekonomike, etj. Gjithashtu, ky Kolegj vëren se, duke
qenë se ekzekutimi i vendimit ndaj të gjykuarit Naim Hotaj ka filluar që në momentin e
arrestimit të tij, ai e ka vuajtur dënimin e dhënë, e për këtë arsye ai duhet të lirohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1/d të Kodit të Procedurës
Penale,
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.379, datë 21.10.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.597 (4363), datë 24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Tiranë, më 07.10.2015
502
MENDIMI I PAKICËS
Ne, gjyqtarët në pakicë Tom Ndreca e Shkëlzen Selimi, shprehim mendimin tonë
kundër vendimit të shumicës së Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë në lidhje me çështjen
penale nr.56250-00356-00-2014 Regj.Themeltar, në lidhje me rekursin e paraqitur nga të
gjykuarit Kristian Gjyrgji, Naim Hotaj, Saimir e Ajet Hoti, me palë dhe objekt si më sipër
cituar.
Jemi të mendimit se, bazuar në nenin 441/a të K.Pr.Penale, vendimi nr.379, datë
21.10.2013 i Gjykatës së Apelit Shkodër, duhet lënë në fuqi.
Ashtu siç ka konstatuar edhe shumica në vendimin e saj, nga aktet e fashikullit të
gjykimit ka rezultuar se lënda që i është gjetur dhe sekuestruar në momentin e arrestimit të
gjykuarit Kristian Gjyrgji, dhe për të cilën organi i akuzës i ka akuzuar të pandehurit për
kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 283/2-22 i K.Penal, është lidokainë dhe nuk
klasifikohet si lëndë narkotike bazuar në Ligjin nr.7975, datë 26.07.1995 “Për barnat
narkotike dhe lëndët psikotrope”.
Por nga ana tjetër ka rezultuar gjithashtu se, pavarësisht faktit të sipërpërmendur, për
të cilin të gjykuarit nuk kanë qenë në dijeni në momentin e blerjes dhe vënies në posedim të
lëndës, ata i kanë kryer të gjitha veprimet që në vetvete përbëjnë anën objektive të veprës
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, për të cilën janë akuzuar, e më pas deklaruar fajtor e
dënuar nga Gjykata e Apelit Shkodër.
Kështu, të dyja gjykatat, si edhe shumica e Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, kanë
pranuar faktet siç janë parashtruar nga organi i akuzës, duke konstatuar se, më dt. 26.12.2010,
i gjykuari Kristian Gjyrgji, me ndërmjetësimin e të gjykuarit Naim Hotaj dhe në prani të këtij
të fundit, është takuar me të gjykuarin Saimir Hoti në Bar-Kafe “Iliria” në afërsi të urës së
Bunës. Aty ata kanë biseduar dhe kanë rënë dakord për blerjen e një sasie prej 369.6 gram
lëndë, e cila në këtë moment dihej nga të gjykuarit si kokainë, kundrejt shumës prej 3000
Euro dhe meqënëse i gjykuari Kristian Gjyrgji nuk e dispononte shumën e kërkuar, kanë rënë
dakord që ky i fundit t’i linte si garanci (peng) të gjykuarit Saimir Hoti, autoveturën e tij, të
markës “Wolskavagen”, tip Golf 3-sh, me ngjyrë blu dhe me targa LU 7009 B dhe mjetin do
ta merrte pasi të likujdonte shumën e lartëpërmendur. Mjeti është marrë nga i gjykuari Saimir
Hoti ndërkohë që pas marrjes së pakos me lëndën, i dyshuari Kristian Gjyrgji është kthyer në
qytetin e Tiranës ku pas kontaktit me disa persona të cilët ai nuk ka pranuar t’i identifikojë,
këta të fundit i kanë thënë se lënda brenda pakos nuk ishte “kokainë” por ishte një “përzierës
dhe mpirës farmaceutik”.
Për këto arsye ka kontaktuar në telefon me të gjykuarin Saimir Hoti duke e vënë në
dijeni të faktit në fjalë dhe duke i kërkuar që t’i kthente pakon dhe të merrte autoveturën e tij.
I gjykuari Saimir Hoti ka refuzuar që ta bënte një gjë të tillë dhe duke e kërcënuar me jetë.
Gjithashtu, gjatë komunikimit në ditët në vijim ka ndërhyrë edhe i gjykuari Ajet Hoti, i vëllai
i të gjykuarit Saimir, i cili gjithashtu e ka kërcënuar të dyshuarin Kristian. Në lidhje me
rrethanat e lartpërmendura, i gjykuari Kristian Gjyrgji ka kontaktuar në telefon me të
gjykuarin tjetër Naim Hotaj, i cili i ka premtuar që ta ndihmonte dhe kjo ka qenë arsyeja që
janë takuar në qytetin e Shkodrës më datë 03.02.2011, rreth orës 18.00 në afërsi të Urës së
Bunës. Gjatë kësaj kohe Naim Hoti ka komunikuar disa herë në telefon me të gjykuarin Ajet
Hoti. (shih proceserbalin e deklarimeve të datës 03.04.2011, procesverbalin e këqyrjes së
aparatit ceuluar të makës Samsung, me nr.telefoni 0673136833 dhe të sekuestrimit të provës
materiale datë 03.02.2011).
Duke patur parasysh sa më sipër, ne gjyqtarët në pakicë vërejmë se, është e vërtetë,
ashtu siç është arsyetuar edhe nga shumica, se në mënyrë që të konkludohet nëse të
pandehurit kanë konsumuar apo jo në bashkëpunim veprën penale “Prodhimi dhe shitja e
narkotikëve”, duhet që të evidentohet pikësëpari ekzistenca e të gjithë elementëve të kësaj
figure vepre penale, në veprimet e secilit prej të pandehurve e më pas fakti që kjo vepër ka
503
mbetur në tentativë dhe se siç trajtohen në teorinë e së drejtës penale materiale, elementët e
veprës penale janë katër, objekti, ana objektive, subjekti dhe ana subjektive, të cilët duhet të
bashkëekzistojnë njëkohësisht në mënyrë që një person të merret në përgjegjësi penale.
Po kështu, ajo që e dallon kryerjen e kësaj vepre të plotë nga mbetja e saj në tentative,
është fakti se, për ta konsideruar atë si të mbetur në tentativë, duhet që objekti i saj të jetë
rrezikuar. Pra pavarësisht se ky objekt as nuk preket dhe as nuk cënohet, në të kundërt do të
kishim të bënim me vepër penale të kryer dhe jo të mbetur në tentativë, ai rrezikohet, çka do
të thotë se potencialisht, në rast se nuk do të kishin ndërhyrë faktorët e jashtëm, të pavarur
nga vullneti i autorëve (siç parashikon neni 22 i K.Penal), ky objekt do të ishte prekur,
cënuar. Gjithashtu, në kuptimin e anës objektive, të përbërë nga tre elementë, në rastet kur
vepra penale mbetet në tentativë, mungon pasoja.
Vetë shumica ka pranuar se në rastet kur vepra penale mbetet në tentativë, objekti i saj
ekziston dhe, edhe pse nuk preket apo nuk cënohet, rrezikohet apo ka mundësi potenciale për
t’u cënuar, por gabon kur shprehet se në rastin konkret mungon në mënyrë absolute apo nuk
egziston, objekti i veprës penale.
Ne, gjyqtarët në pakicë, vërejmë se, duhet dalluar objekti si element i figurës së
veprës penale konkrete, pra si marrëdhënia juridike e mbrojtur posaçërisht nga legjislacioni
penal, në rastin konkret marrëdhëniet juridike të vendosura për të siguruar rendin dhe sigurinë
publike, jetën dhe shëndetin e personit, rregullat për shitjen, dhënien, marrjen apo mbajtjen
në çdo mënyrë të substancave narkotike ose psikotrope, përveç rastit të përdorimit vetjak dhe
në doza të vogla, si dhe të farërave të bimëve narkotike, të mbrojtura posaçërisht nga
legjislacioni penal nga veprimet ose mosveprimet kriminale, nga objekti material, pra lëndët
apo substancat, të cilat, sipas Ligjit nr.7975, dt. 26.07.1995 “Për barnat narkotike dhe lëndët
psikotrope”, klasifikohen si narkotike ose psikotrope. Në çështjen objekt gjykimi, ndryshe
nga çka arsyetuar shumica, ka munguar objekti material i veprës por jo objekti si element i
figurës së veprës penale, pra jo marrëdhënia juridike, e cila në fakt ka rrezikuar të cënohej
dhe do të ishte cënuar në rast se, ashtu siç kanë menduar të gjykuarit, lënda do të ishte vërtetë
lënda e pritur prej tyre, kokainë. Pra po të mos kishte ndërhyrë faktori i jashtëm, i cili nuk
varej nga vullneti i të gjykuarve, objekti i papërshtatshëm.
Nuk qëndron arsyetimi i shumicës se po të pranohej ky fakt do të dënoheshin të
gjykuarit për mendimin e tyre kriminal, pasi, siç me të drejtë ka konstatuar Gjykata e Apelit,
të pandehurit me dashje, i kanë kryer të gjitha veprimet e nevojshme dhe të domosdoshme për
kryerjen e veprës dhe ardhjen e pasojës, kanë kontaktuar (i pandehuri Gjyrgji, me
ndërmjetsimin e të pandehurit Hotaj ka vendosur kontakte me të pandehurin Hoti), kanë rënë
dakord (i pandehuri Gjyrgji për ta blerë ndërsa i pandehuri Hoti për ta shitur kundrejt shumës
3000 Euro), i pandehuri Gjyrgji e ka blerë lëndën, edhe pse se ka paguar në të holla ka lënë
peng makinën për këtë qëllim, e ka vënë në posedim, madje ka kryer edhe veprime të tjera,
është kthyer në Tiranë dhe ka kontaktuar me persona të cilët nuk i identifikon në lidhje me
lëndën. Në fakt, në këto veprime, janë qartazi të evidentueshëm elementët e anës objektive të
nenit 283 të K.Penal, si veprimi apo mosveprimi i kryrësit, ndërkohë që mungon pasoja, ç’ka
e bën veprën të konsiderohet si e mbetur në tentativë.
Tentativa, si institut i parashikuar nga neni 22 i K.Penal nuk është gjë tjetër veçse një
nga fazat e kryerjes së veprës penale. Në parashikimin e këtij instituti, qëllimi i ligjvënësit
është ngritja në nivelin e veprës penale dhe dënimi edhe i atyre veprimeve të cilat në vetvete
nuk i përmbajnë të gjithë elementët e një figure vepre penale konkrete, dhe që, edhe pse nuk e
prekin objektin e mbrojtur nga legjislacioni penal, potencialisht do ta kishin prekur atë në rast
se nuk do të kishin ndërhyrë faktorë të jashtëm, të pavarur nga vullneti i autorit.
Me të drejtë Gjykata e Apelit, në çështjen objekt gjykimi, i ka konsideruar veprimet e
të pandehurve si të mbetura në tentative, duke i’u referuar tentativës me objekt të
papërshtatshëm. Tentativa me objekt të papërshtatshëm, së cilës i është referuar Gjykata e
504
Apelit Shkodër, është tentativë e bërë kundër një raporti juridik që nuk mund të preket apo
cënohet në rrethanat konkrete në të cilat ka vepruar autori. Për ta konsideruar një vepër si të
mbetur në tentativë, duhet të vlerësohet mbi bazën e një gjykimi paraprak “ex ante”, duke
mbajtur parasysh njohuritë dhe zhvillimin e njeriut mesatar, nëse prania e objektit në kohën
dhe vendin e kryerjes së veprës, ishte e pritshme. Pra, nëse ekzistonte një mundësi e
logjikshme që veprimet e autorit të preknin objektin e mbrojtur nga ligji, siç ka ndodhur edhe
në rastin konkret ku të pandehurit i kanë kryer të gjitha veprimet që përbëjnë anën objektive
të veprës penale “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, por pasoja, cënimi i marrëdhënieve
juridike të mbrojtura nga kjo dispozitë, nuk ka ardhur pikërisht sepse lënda, pa dijeninë e të
pandehurve, nuk ka qenë e tillë, duke qenë pikërisht ky faktor i jashtëm i pavarur nga vullneti
i të pandehurve, ai që nuk ka mundësuar që vepra të kryhet e plotë.
Ne, gjyqtarët në pakicë çmojmë se jemi përpara rastit kur vepra penale “Prodhimi dhe
shitja e narkotikëve”, pavarësisht se janë kryer të gjitha veprimet nga të pandehurit, në
bashkëpunim me njëri tjetrin, i pandehuri Hoti në rolin e shitësit, i pandehuri Hotaj në rolin e
ndërmjetësit dhe i pandehuri Gjyrgji në rolin e blerësit dhe mbajtësit, ka mbetur në tentativë
për shkak të objektit të papërshtatshëm (kur flitet për objekt të papërshtatshëm bëhet fjalë
gjithmonë për objektin material pasi nuk mund të flitet për objektin si marrëdhënia juridike e
mbrojtur, nuk ka marrëdhënie juridike të mbrojtura të papërshtatshme), e në të tilla kushte, ky
Kolegj, duhet të kishte vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.379, datë 21.10.2013 i Gjykatës
së Apelit Shkodër, në bazë të nenit 441/a të Kodit të Procedurës Penale.
Shkëlzen Selimi Tom Ndreca
505
Nr. 00-2015-2466 i Vendimit (158)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUESE: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

KUKËS.
NDAJ SHTETASIT: SKËNDER HAZIRAJ
OBJEKTI:
Lejim ekstradimi nga Republika e Shqipërisë
në Republikën e Serbisë
të shtetasit kosovar Skënder Ali HARIZAJ.
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Kalimit të paligjshëm të kufirit shtetëror”
dhe “Trafikimit të njerëzve”,
të parashikuara nga nenet 346/1/2 dhe 350/3, 61/2 të Kodit Penal Serb
Baza ligjore: Nenet 489, 491/b, 493 dhe 498 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.71, datë 03.10.2014 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së organit të prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Kukës.
Refuzimin e ekstradimit nga Republika e Shqipërisë drejt Republikës së
Serbisë, të shtetasit Kosovar Skënder HAZIRAJ, i biri i Aliut dhe i Razes, i
dtl. 08.11.1968, lindur në fshatin Lenicë të Komunës Skënderaj dhe banues në
Mitrovicë të Republikës së Kosovës, me kombësi Shqiptare dhe shtetësi
Kosovare, me gjendje civile i martuar, me gjendje gjyqësore i padënuar më
parë, i arrestuar nga Policia Gjyqësore Kukës me datë 13.06.2014, aktualisht
nën masë sigurimi personal “Arrest në burg”.
Heqjen e masës së sigurisë “Arresti në burg” të vendosur ndaj shtetasit
kosovar Skënder Haziraj, nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin
nr.111, datë 15.06.2014.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i shtetasit kosovar Skënder Ali Haziraj.
506
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.45, datë 26.02.2015 ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.71, datë 03.10.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kukës në këtë mënyrë:
Miratimin e ekstradimit të kërkuarit Skënder Ali Haziraj, i datëlindjes
08.11.1968, lindur në Lenicë, Komuna Skënderaj e banues në Mitrovicë,
Kosovë, për në Republikën e Serbisë, në zbatim të vendimit nr.K.Pol-197/10,
dt. 05.07.2012 të Gjykatës së Lartë Beograd.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka ushtruar rekurs i gjykuari Skënder Haziraj, i

përfaqësuar nga av. A.Visha, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, duke parashtruar këto shkaqe:
- Së pari: Republika e Shqipërisë e ka njohur shtetin e Kosovës dhe shtetasi që kërkohet
të ekstradohet është shtetas kosovar e nuk mund të trajtohet si shtetas serb, siç është
përcaktuar në vendimin e Gjykatës së Lartë Serbe.
- Së dyti: Masa e dënimit e dhënë ndaj të kërkuarit për t’u ekstraduar është ekstreme
dhe dyfish më e rëndë në krahasim me të dënuarit e tjerë, që janë dënuar për të njëjtën
vepër penale në bashkëpunim, por janë dënuar shumë më pak me nga 1 vit deri në 3
vjet burgim dhe gjobë nga 40 deri në 7500 euro.
Duke lejuar ekstradimin Gjykata e Apelit Shkodër ka shkelur nenin 491/1/b të
K.Pr.Penale dhe nenin 14 të KEDNJ.
- Se treti: Gjatë gjykimit dhe dënimit të shtetasit Skënder Haziraj në Republikën Serbe,
është shkelur rëndë parimi themelor “Për një proces të rregullt ligjor” i parashikuar
nga neni 6 i KEDNJ, 31 i Kushtetutës dhe 3 i K.Pr.Penale, pasi në asnjë rresht të
vendimit të Gjykatës së Lartë Beograd nuk përmendet se cili është mbrojtësi që i është
caktuar atij “kryesisht”, duke qenë se ai është gjykuar në mungesë dhe është dënuar
me 6 vjet burgim.
- Së katërti: Në dosjen e ardhur nga Republika Serbe nuk është paraqitur asnjë vendim
tjetër gjyqësor veç atij të Gjykatës së Lartë Serbe, çka tregon se shtetasi kosovar që
kërkohet të ekstradohet nuk është gjykuar nga të treja shkallët e gjyqësorit, por vetëm
nga Gjykata e Lartë Serbe, duke i’u mohuar kështu atij e drejta e ankimit.
- Së pesti: Në dosjen e këtij shtetasi të dërguar nga autoritetet Serbe është vetëm
vendimi i dënimit i Gjykatës së Lartë, por nuk ekziston asnjë provë që të tregojë se ky
shtetas ka hyrë ndonjëherë në Republikën Serbe apo se ka trafikuar njerëz.
- Së gjashti: Ka mangësi në dokumentat e ardhura nga Republika Serbe për
identifikimin e shtetasit Skënder Haziraj. Dokumenti i dërguar nuk mund të përdorej
si provë në gjykim pasi në të, në rubrikën afati i skadimit thuhet: “I palexueshëm”, ai
ka dalë që në 1996 dhe vetë shteti serb i ka hequr nga qarkullimi këto dokumente dhe
nuk i përdor më për identifikimin e shtetasve të tij. Neni 489/2/ҫ parashikon se
kërkesës për ekstradim i bashkëngjiten të dhënat individuale dhe ҫdo informacion
tjetër që shërben për identitetin dhe shtetësinë e personit për të cilin kërkohet
ekstradimi.
- Së shtati: Personi që kërkohet të ekstradohet ka qenë anëtar i UÇK dhe ka bërë
furnizimin me armë të UÇK në Zonën Operative Shalë, ai ka luftuar me armë në vitet
1998-1999 kundër ushtrisë serbe. Se teti: Këtu kemi të bëjmë me arsye politike për të
cilat duhet të refuzohet ekstradimi pasi duket qartë që ky shtetas do të diskriminohet
po u ekstradua për shkak të shtetësisë së tij kosovare dhe veprimtarisë patriotike si
anëtar i UÇK.
- Së nënti:Nga ana e shtetit kërkues është kërkuar ekstradimi i shtetasit Skënder Haziraj
me shtetësi serbe, fakt ky i mjaftueshëm që të lindin dyshime për trajtimin e tij jo në
përputhje me KEDNJ.
507
- Së dhjeti: Shtetasi që kërkohet të ekstradohet aktualisht është liruar dhe është pa masë
sigurimi, fakte këto që venë në dyshim mundësinë e ekzekutimit të vendimit në rast
ekstradimi, pasi nuk ndodhet në Shqipëri.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Sokol Stojani i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit, dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Përpara Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë është paraqitur për shqyrtim çështja
penale nr.00455 akti, viti 2015, mbi rekursin e të gjykuarit Skënder Haziraj, përfaqësuar nga
av. A.Visha, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.45, datë 26.02.2015 të Gjykatës së Apelit
Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.71, datë 03.10.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kukës.
Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosje rezulton se:
Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës ka kërkuar përpara asaj gjykate
miratimin e ekstradimit dhe mbajtjen ne paraburgim të të kërkuarit për ekstradim, shtetasit
Skënder Haziraj, i biri i Aliut dhe Razes, dtl. 08.11.1968, lindur në Lenicë të Komunës
Skënderaj me kombësi Shqiptare dhe shtetësi Kosovare, duke pretenduar se kërkesa plotëson
kushtet që parashikon legjislacioni procedurial penal, për lejimin e ekstradimit të këtij
shtetasi.
Shtetasi Skënder Haziraj është arrestuar në Shqipëri më datë 13.06.2014. Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin nr.111, datë 15.06.2014, ka vendosur masën e sigurimit
“Arrest në burg” me afat 40 ditor.
Më datë 07.05.2008, është lëshuar urdhri i arrestit KI. P. nr.71/06 nga Gjykata e
Beogradit, Serbi, ndaj shtetasit Skënder HAZIRAJ, për kryerjen e veprave penale të “Kalimit
të paligjshëm të kufirit shtetëror” dhe “Trafikimit të njerëzve”, të parashikuara nga nenet
346/1/2 dhe 350/3, 61/2 të K.Penal Serb.
Autoritetet serbe kanë kërkuar ekstradimin e shtetasit Skënder Haziraj pasi ai është
proceduar dhe dënuar përsa më lart, duke i bashkëngjitur kërkesës çertifikatën e shtetësisë
serbe si dhe dokumentacionin e identifikimit të pandehurit; vendimin e Gjykatës së Lartë
nr.K.Pol-197/10, datë 05.07.2012; vendimin e gjykatësit hetues të Dikasterit të Veçantë të
Gjykatës së Qarkut në Beograd Ki.P.nr.71/06, datë 07.05.2008 për caktimin e paraburgimit
dhe lëshim urdhër kërkimi si dhe tekstin e dispozitave ligjore të zbatueshme.
Rezulton se ai është gjykuar nga Gjykatat Serbe në mungesë dhe është dënuar
përfundimisht me 6 (gjashtë) vjet burgim me vendimin e Gjykatës së Lartë Beograd, Zyra e
veçantë, nr.K POL - 197/10, datë 05.07.2012, për vepra penale të kryera gjatë periudhës prill
2006 deri nëntor 2006. Duke qene ne arrati
Në dosje ndodhen gjithashtu kopja e vendimit nr.119/2013 të Gjykatës Themelore të
Prishtinës/Departamenti Për Krime të Rënda, nëpërmjet të cilit ai është deklaruar fajtor për
veprën penale “Kontrabandim me migrantë” parashikuar nga neni 138/6 lidhur me paragrafin
3,1 dhe 2, lidhur me nenin 23 të K.Penal dhe dënuar me 2 vjet e 6 muaj burg, dënim të cilin e
ka vuajtur, sikurse rezulton nga përmbajtja e këtij vendimi. Vendimi ka marrë formë të prerë
me vendimin nr.331/2014 të Gjykatës së Apelit Kosovë.
Po kështu, nga aktet e administruara në gjykim rezulton se ky Skënder Harizaj gjatë
kohës së luftës ka bërë furnizimin me armë për Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës e ka qenë
anëtar i UÇK.
508
Në përfundim të gjykimit të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin
nr.71, datë 03.10.2014 ka vendosur rrëzimin e kërkesës së paraqitur nga Prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Kukës. Refuzimin e ekstradimit nga Republika e Shqipërisë drejt Republikës së
Serbisë, të shtetasit Kosovar Skënder HAZIRAJ, i biri i Aliut dhe i Razes, i dtl. 08.11.1968,
lindur në fshatin Lenicë të Komunës Skënderaj dhe banues në Mitrovicë të Republikës së
Kosovës, me kombësi Shqiptare dhe shtetësi Kosovare, me gjendje civile i martuar, me
gjendje gjyqësore i padënuar më parë, i arrestuar nga Policia Gjyqësore Kukës me datë
13.06.2014, aktualisht nën masë sigurimi personal “Arrest në burg”. Heqjen e masës së
sigurisë “Arresti në burg” të vendosur ndaj shtetasit kosovar Skënder Haziraj, nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin nr.111, datë 15.06.2014, duke urdhëruar lirimin e
menjëhershëm të shtetasit kosovar Skënder Ali Haziraj.
Me arsyetimin se:
“...shtetësia e personit të kërkuar për ekstradim Skënder Ali Haziraj i përket
Republikës së Kosovës. Identifikimi i tij si shtetas serb është i pavërtetë tashmë, me zhvillimet
gjeopolitike të rajonit, të kundërvështruara përkatësisht nga Republika e Serbisë nga njëra
anë dhe Republika e Kosovës nga ana tjetër.
Mosnjohja në akte e shtetësisë kosovare të Skënder Harizaj përbën fakt të
rëndësishëm që e bën të mendojë gjykatën mbi ndikimin e shtetësisë së vërtetë të Harizajt, në
jo vetëm vendimmarrjen penale ndaj tij, por edhe për rreziqet që ky shtetas mund të përballet
në fazën ekzekutive të vendimit, në rast ekstradimi.
Edhe juridiksioni i pretenduar nga pala serbe, mbi zona, territore e qytete, që jo
vetëm tashmë, por edhe në kohën e kryerjes së veprës, i përkasin një shteti të ndryshëm nga
Republika e Serbisë, përbën shkak reflektimi agresiv, bindës në refuzimin e vetë ekstradimit....
Shtetësia Kosovare e Hazirajt, përforcohet si shkak rëndimi pozite të tij në rast ekstradimi
edhe me të kaluarën e tij patriotike e kontributin luftarak kundër forcave të armatosura
serbe, siç provon akti i nënshkruar nga Komiteti përkatës i Veteranëve të Luftës së
Republikës së Kosovës. Mbi këtë arsyetim, ekskluzivisht kjo gjykatë vendos të refuzojë
ekstradimin e një shtetasi Kosovar drejt Republikës së Serbisë.”.
Mbi apelin e Prokurorit, i cili ka kërkuar ndryshimin e këtij vendimi dhe pranimin e
kërkesës, Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.45, datë 26.02.2015 ka vendosur
ndryshimin e vendimit nr.71, datë 03.10.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës.
Miratimin e ekstradimit të kërkuarit Skënder Ali Haziraj, i datëlindjes 08.11.1968, lindur në
Lenicë, Komuna Skënderaj e banues në Mitrovicë, Kosovë, për në Republikën e Serbisë, në
zbatim të vendimit nr.K.Pol-197/10, dt. 05.07.2012 të Gjykatës së Lartë Beograd.”.
Me këtë arsyetim:
“...konkluzionet e arritura gjate gjykimit ne shkalle te pare gjenden te pabazuara;
pretendimet e parashtruara ne ankim gjejnë mbështetje në dispozitat e K.Pr.P; kërkesa e
paraqitur për ekstradim plotëson të gjitha kriteret formale te përcaktuara ne legjislacionin
proceduriale shqiptar... në kërkesën e paraqitur për ekstradim ndaj shtetasit kosovar Skënder
Haziraj nuk vërtetohet asnjë nga pengesat për ekstradim, të parashikuara shprehimisht në
nenin 491 të K.Pr.P... ai nuk kërkohet për kryerjen e veprave penale me karakter politik, por
për krime të tjera kundër lirisë së shtetasve dhe respektimit të rregullave të kalimit të kufijve
shtetërore. Nuk ka arsye të mendohet se personi që kërkohet të ekstradohet do t’u
nënshtrohet diskriminimeve për shkak të racës, fesë, gjinisë, shtetësisë, gjuhës, bindjeve
politike, gjendjes personale shoqërore ose dënimeve a trajtimeve të egra, çnjerëzore a
poshtëruese ose veprimeve që përbëjnë shkelje të të drejtave të njeriut. Është fakt se
marrëdhëniet mes Republikës së Kosovës dhe Republikës së Serbisë nuk reflektojnë shenjat e
një fqinjësie të mirë. Gjithashtu është fakt i njohur se ka armiqësi mes dy popujve, por
ekstradimi për këtë shtetas nuk kërkohet për vepra penale që të lenë të dyshosh për
509
diskriminim të të kërkuarit. Qenia e tij ish luftëtar i UÇK-së, nuk përbën apriori shkak për
refuzimin e ekstradimit...”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka ushtruar rekurs i gjykuari Skënder Haziraj, i
cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kukës, duke parashtruar dhe shkaqet e cituara hollësisht ne pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara në rekursin e
paraqitur dhe tërësinë e akteve të administruara në dosjen penale cmon se, rekursi i paraqitur
nga i gjykuari Skënder Haziraj nuk përmban shkaqe ligjore nga ato që parashikon neni 432 i
Kodit të Procedurës Penale.
Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër, i cili ka ndryshuar vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kukës dhe ka pranuar kërkesën e Prokurorit për lejimin e ekstradimit, është
rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural penal, si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Përfundimi i Gjykatës së Apelit, se kërkesa për ekstradimin e shtetasit kosovar
Skender Harizaj plotëson kushtet dhe kriteret formale të përcaktuara nga legjislacioni
procedural shqiptar, neni 489 të K.Pr.Penale, është i drejtë.
Nga aktet administruara në gjykimin e shkallës së parë rezulton se ekstradimi i
shtetasit kosovar Skënder Haziraj është kërkuar nga autoritetet shtetërore serbe për efekt të
ekzekutimit të dënimit penal, me të cilin është deklaruar fajtor për veprat penale të “Kalimit
të paligjshëm të kufirit shtetëror” dhe “Trafikimit të njerëzve”, të parashikuara nga nenet
346/1/2 dhe 350/3, 61/2 të Kodit Penal Serb dhe dënuar përfundimisht me 6 vjet burgim,
duke u paraqitur vendimi ekzekutiv i Gjykatës së Lartë Beograd, (Zyra e veçante) date
05.07.2012, teksti i dispozitave ligjore të zbatuara, te dhënat identifikuese te shtetasit Skënder
Haziraj.
Po kështu, në kërkesën e paraqitur per gjykim, ndryshe nga sa pretendohet në rekursin
e paraqitur, nuk provohet ekzistenca e asnjë prej pengesave që parashikon dispozita e nenit
491 të K.Pr.Penale, sipas të cilit:
“1. Nuk mund të jepet ekstradimi:
a) për një vepër me karakter politik ose kur rezulton që ai kërkohet për qëllime
politike;
b) kur ka arsye të mendohet se personi që kërkohet do t’u nënshtrohet persekutimeve
ose diskriminimeve për shkak të racës, fesë, seksit, shtetësisë, gjuhës, bindjeve
politike, gjendjes personale a shoqërore ose dënimeve a trajtimeve të egra,
çnjerëzore a poshtëruese ose veprimeve që përbëjnë shkelje të një të drejte
themelore të njeriut;
c) kur personi që kërkohet ka kryer një vepër penale në Shqipëri;
ç) kur ka filluar procedimi ose është gjykuar në Shqipëri edhe pse vepra është kryer
jashtë shtetit;
d) kur vepra penale nuk parashikohet si e tillë nga legjislacioni shqiptar;
e) kur për veprën penale është dhënë amnisti nga shteti shqiptar;
f) kur personi i kërkuar është shtetas shqiptar dhe nuk ka marrëveshje që të
parashikojë ndryshe;
g) kur është parashkruar ndjekja penale ose dënimi sipas ligjit të shtetit që e
kërkon”.
Nga përmbajtja e praktikës dokumentare bashkëngjitur kërkesës, përkatësisht
përmbajtja e vendimit penal të dënimit të shtetasit Skender Haziraj rezulton se, i kërkuari nuk
është deklaruar fajtor dhe dënuar për vepra penale me karakter politik, as dhe që ai kërkohet
për qëllime politike, pasi është proceduar dhe dënuar për veprat penale të “Kalimit të
paligjshëm të kufirit shtetëror” dhe “Trafikimit të njerëzve”, të parashikuara nga nenet
510
346/1/2 dhe 350/3, 61/2 të Kodit Penal Serb. Ai ka hyrë disa herë në territorin e shtetit Serb,
edhe pas luftës së Kosovës, ku ka kryer veprat penale për të cilat ai është dënuar;
Po kështu, nuk ka arsye të mendohet se personi që kërkohet të ekstradohet do t’i
nënshtrohet diskriminimeve për shkak të racës, fesë, gjinisë, shtetësisë, gjuhës, bindjeve
politike, gjendjes personale a shoqërore ose dënimeve a trajtimeve të egra, çnjerëzore a
poshtëruese ose veprimeve që përbëjnë shkelje të një të drejte themelore të njeriut, të cilat
sipas gërmës “b” të nenit 491 të K.Pr.Penale përbëjnë shkak për mospranimin e kërkesës për
ekstradim. Vetëm qënia e të gjykuarit ish luftëtar i UÇK-së nuk përbën “apriori” shkak për
refuzimin e ekstradimit.
Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs se “duke lejuar ekstradimin Gjykata e Apelit
Shkodër ka shkelur nenin 14 të KEDNJ.”, rezulton se, në kërkesën për ekstradim të paraqitur
në datë 11.07.2014 Ministria e Drejtësisë të Serbisë ka garantuar Shtetin Shqiptar se, nëse
lejohet ekstradimi i shtetasit Skender Haziraj ndaj tij do të respektohet parimi i specialitetit,
në përputhje me nenin 14 te Konventës Europiane te Ekstradimit.
I pambështetur vlerësohet dhe pretendimi në rekurs se “ Në gjykimin dhe dënimin e
shtetasit Skënder Haziraj në Republikën Serbe, është shkelur rëndë parimi themelor “Për një
proces të rregullt ligjor” i parashikuar nga neni 6 i KEDNJ, 31 i Kushtetutës dhe 3 i
K.Pr.Penale, pasi në asnjë rresht të vendimit të Gjykatës së Lartë Beograd nuk përmendet se
cili është mbrojtësi që i është caktuar atij “kryesisht”, duke qenë se ai është gjykuar në
mungesë dhe është dënuar me 6 vjet burgim.”
Nga përmbajtja e vendimit rezulton se përfaqësimi i tij në gjykim është bërë nga
avokati Branislav Bogdanov, me prokurë zëvendësuese për avokaten Bilana Kalicanin, i cili
në ushtrim të të drejtës së mbrojtjes, ka kundërshtuar edhe cilësimin juridik dhe përshkrimin
faktit të veprës penale për të cilën është akuzuar dhe deklaruar fajtor shtetasi Skënder Harizaj.
Sa me sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi nr.45,
datë 26.02.2015 i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet të lihet në fuqi, pasi është marrë në
zbatim të drejtë të ligjit procedurial penal.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.45, datë 26.02.2015 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 07.10.2015
511
Nr. 53201-00748-00-2014 Regj.Themeltar
Nr. 00-2015-2464 i Vendimit (159)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 07.10.2015 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
I PANDEHUR: PANDELI CIKO, në mungesë
A K U Z A:
Mashtrim
Baza Ligjore: Neni 143/2 i K.P.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Pandeli Harilla Ciko, për kryerjen e veprës penale të
“Mashtrimit”, parashikuar nga neni 143/2 i K.Penal dhe në bazë të këtij neni, dënimin e të
pandehurit me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim do të fillojë nga dita e ekzekutimit te këtij vendimit. Dënimi do
të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.

Lënien në fuqi të vendimit nr.299, date 20.03.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs, me datë 23.04.2014 i gjykuari

Pandeli Ciko, duke kërkuar prishjen e tij dhe deklarimin e pafajshëm të tij, duke paraqitur
këto shkaqe:
- Në shpjegimet që kanë dhënë dëshmitarët dhe i pandehuri të cilët janë cituar në
vendim jepet qartë ideja që Pandeli Ciko nuk ka mashtruar asnjë njeri dhe nuk e ka
tjetërsuar pronën e tij tek Elona Banda, dhe kjo e përcaktuar saktë nga vetë hetimet që
janë kanë bërë personat e interesuar dhe është për të ardhur keq që prokuroria nuk ka
bërë punën e saj.
- Noterja Silvana Merko ka vërtetuar se dokumenti (kontrata shit-blerje nr.2489 Rep Nr
360 Kol dt 06.04.2004) nuk ka dalë nga zyra e saj e noterisë. Të njëjtën gjë konfirmon
eksperti kriminalist Suela Pashaj, dhe përforcohet akoma më shumë edhe nga
dokumenti i marrë nga sistemi TIMS ku del fare qartë se znj. Elona Banda nuk ka
qenë fare në Shqipëri atë ditë për të nënshkruar kontratën. Kjo kontratë është e
falsifikuar për të më vjedhur mua pronën.
- Nuk e di nëse këto dokumente janë dorëzuar në gjykatë nga av. Shpëtim Hima.
512
- Borxhlinjtë e mi: Përparim Zelka dhe Vasil Kovaçi, ua kisha marrë paratë duke
vendosur si garanci pronën time në Marikaj që “më është shitur nga ana ime” dhe ata
me të drejtë janë revoltuar dhe kanë menduar se unë po i mashtroja.
- Pra, garancia ime karshi këtyre borxhlinjve është prishur jo për fajin tim por për faj të
mashtrimeve dhe falsifikimeve që kanë bërë të tjerët për të vjedhur pronën time.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Artur Selmani, i cili kërkoi mospranimin e rekursit të paraqitur nga i gjykuari; si dhe,
pasi e shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i gjykatës së apelit me të cilin është lënë në fuqi vendimi i gjykatës së
shkallës së parë, duke deklaruar fajtor të pandehurin Pandeli Ciko për veprën penale të
mashtrimit sipas nenit 143/2 të Kodit Penal dhe dënuar atë me 10 vjet burg, është marrë në
zbatim të drejtë ligjit dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi, për arsyet që vijojnë.
I gjykuari Pandeli Ciko, ka mashtruar dëshmitarin Përparim Zelka duke i vjedhur me

anë të mashtrimit shumën e lekëve prej 65 000 euro. Ky shtetas ka patur njohje të afërta me të
gjykuarin Pandeli Ciko. Në datën 10.04.2003, shtetasi Përparim Zelka i ka dhënë të gjykuarit
një shumë parash prej 65.000 mijë eurosh, duke hartuar edhe deklaratën noteriale me nr.345
rep., datë 10.04.2003, sipas së cilës i gjykuari merrte shumën prej 65.000 eurosh me interes
mujor 1.000 euro, për një afat prej katër vitesh. I gjykuari ka lënë si garanci dy kamionë, një
sipërfaqe toke, që gjendej në Marikaj, me numër pasurie 92/10, zona kadastrale 2596, me
sipërfaqe 3940 m2.
Nga përmbajtja e deklaratës rezulton se nëse shuma e parave nuk kthehej nga i
gjykuari brenda afatit katër vjeçar, atëherë pasuritë e mësipërme, do të kalonin në favor të
shtetasit Përparim Zelka. Kjo deklaratë noteriale nuk është depozituar në Zyrën e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme, si barrë mbi pasurinë.
I gjykuari Pandeli Ciko, me veprimet e tij ka mashtruar gjithashtu edhe shtetasin
(dëshmitarin), Vasil Kovaçi, i cili ka qenë shofer prej katër vitesh tek shoqëria që i gjykuari
kishte ngritur. Ai ka dëshmuar se gjatë viteve 2004-2007 i ka dhënë atij shumën prej 16.800
eurosh dhe megjithëse ia ka kërkuar të gjykuarit disa herë këtë shumë parash, ai nuk ia ka
dhënë, duke e mbajtur me pretendimin se do të shiste parkun ( në tokën që kishte lënë si
garanci) e të merrte lekët e tij.
I gjykuari Pandeli Ciko, ka mashtruar edhe shtetasin Spiro Gjika, (baxhanakun e tij),
duke i marrë atij një shumë parash prej 20.000 mijë paund dhe shtatëqind mijë lekësh.
Dëshmitari Bashkim Mali ka dëshmuar se: “Pandeli Ciko, e kam njohur para shumë
kohësh, nuk e mbaj mend tamam, duhet të ketë 2 - 3 vjet. Ishte i interesuar për të shitur disa
kamionë që quhen trajlera, dy më saktë, të cilët unë i kam blerë por nuk më kujtohet data
muaji viti i saktë, nuk më kujtohet. Unë i kam blerë me shumën të cilën përsëri nuk e mbaj
mend, por mbaj mend se një shumë parash ia kam dhënë para notere Mimoza Shehut, kurse
pjesën tjetër ia kam dhënë afër stadium “Dinamo”, pra unë e kam shlyer plotësisht atë. Në
momentin që doja të regjistroja e të bëja kalimin në emrin tim të trajlerit, të cilin e bleva dhe
Pandeliut dhe i biri, gjithçka mbeti për mospagim të taksave nga një person që ia kishte shitur
firmës, e cila drejtohej nga Pandeliu dhe djali i tij Arjani. Noterja na tha që pasi Arjani të
bënte të gjithë dokumentacionin e mjetit në emër të tij, atëherë të shkonim e të bënim
kontratën përfundimtare të shitjes së trajlerit.
513
Leja e qarkullimit ishte në emër të një personi tjetër, kontrata ishte në emër të dikujt
tjetër, jo në emër të Pandeliut dhe djalit të tij Arjan. Pandeliu më ka mashtruar me letrat, dhe
nuk më ka kthyer lekët për trajlerin që më dha pa dokumente.”
Shtetaset, Violanda Çiko dhe Elona Banda kanë dëshmuar se i gjykuari i ka marrë
Violandës me anë të mashtrimit një shumë parash borxh për të blerë një tokë, rreth tridhjetë
mijë euro. Më pas i ka kërkuar përsëri dhe i ka dhënë shumën prej 70.000 mijë eurosh. Duke
qenë se ai iu kishte borxh atyre, i ka dhënë tokën Elona Bandës.
I pyetur me cilësinë e dëshmitarit në seancë gjyqësore shtetasi Arjan Ciko (i biri i të
gjykuarit), ka dëshmuar se : “Unë e di që babai im i ka marrë lekë Violandës, por shumën nuk
e di. Unë kam qenë në Itali për një periudhë kohë. Kam qenë prezent vetëm një rast që
Violanda i ka dhënë lekë. Po kemi marrë kredi dhe ajo është marrë në një bankë greke nga
kompania ime “Ari-Trans”. Kemi vënë si kolateral një pronë që ndodhet në Marikaj, e
paluajtshme, tokë që ishte në emër të babait…Pyetjes së mbrojtjes se: Sa është borxhi ndaj
Përparim Zelka dhe si do e shlyente i gjykuari atë - dëshmitari Arjan Ciko përgjigjet se do t’i
shlyenin me pasurinë që kishte babai. Vasil Kovaçi e njoh, se ai punonte tek ne dhe babai e
paguante, por di që i ka mbetur edhe një shumë borxh. Makinat ishin të gjitha në gjendje të
rregullt e i kemi shitur për të shlyer detyrimet .”
E pyetur me cilësinë e dëshmitares në seancë gjyqësore shtetasja Elona Banda, ka
dëshmuar ndër të tjera se : “… Unë Pandeli Cikon, e kam xhaxha. Në vitin 2004, nusja e
xhaxhait tim (e ndjera pasi nuk jeton më) Violeta Ciko (Mema) i ka marrë nënës time shumën
prej 36 mijë dollarë për të blerë një tokë në Marikaj…. Me marrëveshje toka kaloi në
pronësinë time, datën e marrëveshjes nuk e kujtoj por ka qenë prill 2004 … Gjithashtu mami i
ka dhënë përsëri Pandeliut një shumë prej 30 mijë dollarë për ta ndihmuar atë, pasi Pandeliu
ka ardhur duke qarë e lutur se ia kishte marrë borxh një personi me emrin Luan, më duket se
ishte shofer i tij. Në vitin 2005 unë futem si garantuese tek NBG Bank, bankë greke duke
vënë tokën si garanci për të marrë një kredi prej 150 mijë euro për të larë borxhet dhe ai s’i ka
larë. Pandeliu na thoshte do i shlyej e ne u gënjyem, pasi e kishte punën të ngritur, ai kishte
në këtë kompani makina që nuk i kishte askush dhe me shërbimet që kryente brenda dhe
jashtë vendit fitonte miliona në muaj, kështu që dhamë edhe tokën si garanci…. Po, jemi
mashtruar nga Pandeliu dhe pikërisht kur lashë tokën si garanci në bankën greke dhe prisnim
të merrnim lekët nga Pandeliu për të larë borxhet….”
I gjykuari Pandeli Ciko, në deklarimet e dhëna ka pranuar faktin se iu ka marrë borxh
personave të mësipërm, ku shtetasit Përparim Zelka, i ka kthyer shumën prej 15.000 eurosh
dy ose tre vjet pasi ia ka marrë shumën e parave. Ndërkohë që ai ka deklaruar se është marrë
kredia ku ai ka hyrë dorëzan, dhe se pasuria është në emrin e tij. Ai iu ka thënë personave që
do e shiste tokën dhe do t’i shlyente të gjithë të tjerët, se kredinë e ka marrë për të kryer
punime në tokën ku ai ka investuar, se kamionët i ka shitur, pasi aktiviteti i shoqërisë së
transportit kishte rënë dhe me lekët ka shlyer detyrime të tjera si trageti, naftë, e të tjerë.
B. Procedurat gjyqësore

vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Pandeli Harilla Ciko, për kryerjen e veprës
penale të “Mashtrimit” , parashikuar nga neni 143/2 i K.Penal dhe në bazë të këtij neni,
dënimin e të pandehurit me 10(dhjetë) vjet burgim.
- Vuajtja e dënimit me burgim do të fillojë nga dita e ekzekutimit te ketij
vendimit. Dënimi do të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
514
- Lënien në fuqi të vendimit nr.299, date 20.03.2013, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs, me datë 23.04.2014 i gjykuari
Pandeli Ciko, me shkaqet e parashtruara si më lart.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
“Ky kolegj, ndryshe nga sa pretendohet në ankimin e paraqitur nga ana e të

pandehurit, çmon dhe vlerëson se ka rezultuar i provuar fakti se i pandehuri nëpërmjet
përdorimit të gënjeshtrës dhe shpërdorimit të besimit ka vjedhur pasurinë e shtetasve
Përparim Zelka, Spiro Gjoka dhe Vasil Kovaçi. I Pandehuri Pandeli Ciko, iu ka kërkuar
këtyre dëshmitarëve shuma parash me qëllim për të blerë tokë dhe për të zhvilluar aktivitetin
e tij privat. Ka rezultuar se i pandehuri nuk ka blerë tokën që ka pretenduar, dhe e ka ditur që
ai nuk ka patur mundësi shlyerjeje të shumave të parave, por përsëri i ka kryer këto veprime,
për shkak të nevojës që ai ka patur për para, pasi siç rezulton nga deklarimet ai ka patur
shumë detyrime.
Shuma në euro, marrë me anë të mashtrimit shtetasit Përparim Zelka, nga ana e të
pandehurit Pandeli Ciko, ka qenë e konsiderueshme. Ai për ta bërë të besueshëm, pra duke
krijuar baza të besueshme se ka patur mundësi shlyerje detyrimi, ka lënë si garanci Përparim
Zelka, si tokën ashtu edhe kamionët për të shlyer detyrimet. Ai e ka ditur se një deklaratë e
tillë është e pavërtetë, pasi lënia si garanci ka qenë vetëm për të krijuar bindjen tek i
dëmtuari, se shuma e parave të dhëna hua do t’i shlyhet, në një kohë që qëllimi i tij nuk ka
qenë kthimi i kësaj shumë parash, por përfitimi material. Kjo, pasi ai disa kohë më vonë ia ka
shitur kamionët, dëshmitarit Bashkim Mali, ndërsa tokën, shtetases Elona Banda. Kjo pasi,
siç deklaron edhe vetë ka patur detyrime të tjera për të shlyer, ndërsa në rastin e tokës, kjo
është dhënë, pasi ai ka patur detyrime të tjera kundrejt shtetasve Vasil Kovaçi, kunatës dhe
mbesës Elona Banda, të cilat në kohë të ndryshme i ka dhënë atij dhe bashkëshortes së tij
shuma të konsiderueshme parash. Të gjithë këto elementë kanë ekzistuar në kohën e lidhjes
së marrëveshjes me personin e dëmtuar shtetasin Përparim Zelka dhe me personat e tjerë
konkretisht shtetasit Spiro Gjoka. dhe Vasil Kovaçi.
I pandehuri Pandeli Ciko, ka pretenduar se i ka kthyer një pjesë të interesave
dëshmitarit Përparim Zelka, ndërkohë që nga deklarata noteriale e vitit 2009 rezulton e
kundërta, se detyrimi që ai ka ndaj Pandeliut është i njëjti me atë që ka marrë hua në vitin
2003, pra ai i detyrohet bashkë me interesat 113.000 mijë euro.
I pandehuri Pandeli Ciko, ka pretenduar se pasurinë/tokën do e nxjerrë në shitje, në
një kohë që një fakt i tillë nuk është i vërtetë, pasi jo vetëm nga dëshmitë e administruara, por
edhe nga certifikata e pronësisë e lëshuar në vitin 2006, pasuria tokë është në pronësinë e
dëshmitares Elona Banda dhe është në hipotekë për shkak të kredisë që ata kanë marrë dhe që
sipas dëshmive të dhëna nga Violanda dhe Elona vazhdon të jetë në hipotekë dhe ata po
shlyejnë kredinë.
Pasojat e ardhura nga veprimet e të pandehurit në rastin konkret janë të rënda, duke
patur parasysh edhe Vendimin Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.5, datë 11.11.2003, në të
cilën theksohet se: “Për të përcaktuar “pasojën e rëndë”, duhet patur parasysh se ajo do të jetë
e ndryshme mes subjekteve që dëmtohen nga vepra penale që ndahen në individë, persona
juridikë dhe shteti. Kolegjet e bashkuara përcaktojnë si kritere orientuese për vlerën si
pasojë…- shuma ose sende me vlerë mbi 1 000 000 lekë për individët…”.
Ky kolegj çmon gjithashtu se në rastin konkret është provuar se veprimet e të
pandehurit përfshijnë të gjithë elementët e figurës së veprës penale për të cilën ai akuzohet, si
deklarata e rreme e një fakti material; dijenia nga ana e të pandehurit se deklarata është e
515
pavërtetë; qëllimi i të pandehurit për të mashtruar, dëmi shkaktuar. Të gjithë këto elementë
ekzistojnë së bashku në çështjen në gjykim, në veprimet e të pandehurit Pandeli Ciko, në
kryerjen e veprës penale të mashtrimit të parashikuar nga neni 143/2 të K.Penal”.
D. Në lidhje me rekursin
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i të pandehurit Ciko

është i pambështetur në ligjin material dhe shkaqet e ngritura prej tij nuk qëndrojnë, prandaj
vendimi i gjykatës se apelit është marrë në zbatim të drejtë të ligjit material dhe duke mos
qenë i cenueshëm ai duhet të lihet në fuqi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se pretendimet e ngritura në rekurs kanë të
bëjnë me interpretimin e së drejtës materiale lidhur me veprën penale të mashtrimit sipas
nenit 143 të Kodit Penal. Vepra penale e mashtrimit ka të bëjë me ato sjellje shoqërisht të
rrezikshme, të cilat karakterizohen për nga mënyra dhe mjetet dinake të përdorura në shtënien
në dorë pasurisë së tjetrit. Për të pasur veprën penale të mashtrimit, duhet që autori i veprës ta
ketë shtyrë të gabojë efektivisht të dëmtuarin me anën e fshehjes apo mosparaqitjes së
rrethanave të vërteta, duke e ngatërruar personin e dëmtuar në dorëzimin e pasurisë për shkak
të një vullneti të mashtruar. Rrethanat e paraqitura, si të shtrembëruara nga realiteti, pra të
deformuara dhe jo të vërteta, duhet të jenë të tilla sa që të kenë çuar të dëmtuarin të disponojë
pasurinë ose të kryejë ndonjë veprim pasuror në dëm të tij, për shkak të lajthitjes që i ka
shkaktuar autori i mashtrimit me sjelljen dhe qëndrimin e tij.
Në rastin e marrëdhënieve kontraktore, fshehja me dije e rrethanave apo mosnjoftimi i
rrethanave të rëndësishme ndaj palës së dëmtuar, përbën një element karakteristik të
konfigurimit të veprës penale të mashtrimit që duhet të shqyrtohet dhe të arsyetohet nga ana e
gjykatave të themelit gjatë përcaktimit të themelit të akuzës. Gjithashtu, meqenëse vepra e
mashtrimit kryhet me anën e mjetit të gënjeshtrës ose të shpërdorimit të besimit, duhet që për
ekzistencën e këtij krimi, të vërtetohet lidhja shkakësore midis përdorimit të këtyre mjeteve
dhe pasojës së pakësimit të pasurisë që ka ardhur si rezultat i tyre.
Duke iu kthyer rastit objekt rekursi, i pandehuri Ciko ka pretenduar në rekurs
mungesën ë anës objektive me argumentimin se mungon elementi i gënjeshtrës, si dhe
mungon ana subjektive e kryerjes së veprës penale.
Kolegji Penal vlerëson se në rastin konkret, pretendimi i të pandehurit për mos
respektimin e ligjit material nuk është i bazuar në ligj. Vërtetimi i elementit të gënjeshtrës
lidhur me veprimet e të pandehurit dhe shpërdorimi i besimit në rastin konkret janë
përcaktuar në mënyrë të qartë nga ana e gjykatave të themelit, të cilat kanë arsyetuar në
mënyrë të mjaftueshme mbi respektimin e elementëve të nenit 143/2 të Kodit Penal. Me
vendimin e apelit është evidentuar plotësimi i anës objektive dhe prania e elementit të
gënjeshtrës apo të shpërdorimit të besimit me qëllim për të shtënë në dorë pasurinë e
shtetasve Përparim Zelka, Spiro Gjoka dhe Vasil Kovaçi, duke qenë i vetëdijshëm i
pandehuri Ciko se nuk kishte mundësi të paguante shumën e konsiderueshme të detyrimeve
pasurore që ai kishte marrë përsipër, pasi garancitë pasurore të përmendura nga ana e të
pandehurit, në fakt, kanë qenë të destinuara për shlyerjen e detyrimeve të marra prej tij më
parë, dhe nuk përkonin me të vërtetën. Pra, si kamionët ashtu edhe prona e llojit tokë, të
konsideruara si garanci për përmbushjen e detyrimeve, në fakt, ishin të rënduara, si garanci
për shlyerjen e detyrimeve të mëparshme të marra nga ana e të pandehurit Ciko, dhe ky fakt
evidenton edhe respektimin e elementit të dashjes, d.m.th. të pranisë së vullnetit për të
përfituar në mënyrë të padrejtë, duke marrë pasurinë e të dëmtuarve dhe pasjen e vetëdijes
për moskthimin e saj, për shkak të pamundësisë, gjë që ka shkaktuar pasoja në pakësimin e
pasurisë në formën e shumave të konsiderueshme, të cilat me të drejtë nga ana e gjykatës janë
cilësuar sipas nenit 143/2 të Kodit Penal.
516
Në këto kushte, arsyetimi i gjykatës së apelit sipas të cilit: “ka rezultuar i provuar fakti
se i pandehuri nëpërmjet përdorimit të gënjeshtrës dhe shpërdorimit të besimit ka vjedhur
pasurinë e shtetasve Përparim Zelka, Spiro Gjoka dhe Vasil Kovaçi. I Pandehuri Pandeli
Ciko, iu ka kërkuar këtyre dëshmitarëve shuma parash me qëllim për të blerë tokë dhe për të
zhvilluar aktivitetin e tij privat. I pandehuri nuk ka blerë tokën që ka pretenduar, dhe e ka
ditur që ai nuk ka patur mundësi që shlyente shumat e parave, por përsëri i ka kryer këto
veprime, për shkak të nevojës që ai ka patur për para, pasi siç rezulton nga deklarimet ai ka
patur shumë detyrime”, është i drejtë dhe i mbështetur në ligjin material penal si për
plotësimin e elementëve të veprës penale, ashtu edhe për cilësimin juridik të saj, rrjedhimisht,
pretendimet në rekursin e të pandehurit për shkeljen e ligjit material penal lidhur me praninë
e anës objektive dhe subjektive të veprës penale duhet të rrëzohen si të pambështetura në ligj.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, vendimi i
Gjykatës së Apelit, me të cilin është lënë në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë, duke
deklaruar fajtor të pandehurin Pandeli Ciko për veprën penale të mashtrimit sipas nenit 143/2
të Kodit Penal dhe dënuar atë me 10 vjet burg, është marrë në zbatim të drejtë nenit 143/2
dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.288, datë 20.03.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 07.10.2015
517
Nr. 00-2015-2556 i Vendimit (160)
VENDIM

Guzim Zenelaj Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
I GJYKUAR: DORJAN BAJRAKTARI, në mungesë
A K U Z A:
Shtrëngimi me anë të kanosjes
ose dhunës për dhënien e pasurisë
Baza Ligjore: Neni 109/b i K.Penal
Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet të Rënda Tiranë me vendimin nr.56, datë
07.05.2014 ka vendosur :
Deklarimin fajtor të të pandehurit Dorjan Bajraktari për veprën penale
“Shtrëngimit me anë të kanosjes për dhënie pasurie”, parashikuar nga neni
109/b-1 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 2 (dy) vjet e
burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Dorjan Bajraktari për veprën penale
“Ndërhyrja në të dhënat kompjuterike”, parashikuar nga neni 293/b-1 i
K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj
burgim.
Bazuar në nenin 55 të K.Pr.Penale për caktimin e dënimeve për disa vepra
penale, i pandehuri Dorjan Bajraktari dënohet me 2 (dy) vjet burgim.
Bazuar në nenin 406 të K.Pr.Penale i pandehuri Dorjan Bajraktari, të dënohet
përfundimisht me 1(një) vit e 4(katër) muaj burgim, duke i filluar vuajtja e
dënimit nga dita e marrjes së vendimit formë të prerë, dënim të cilin i
pandehuri duhet ta kryejë në një burg të sigurisë së zakonshme.
Lidhur me provat materiale sekuestruar për llogari të këtij procedimi penal të
veprohet si më poshtë:
Të konfiskohen:
-Një aparat telefonik celular i markës LG model GW 300.
-Një compjuter portabel Lap Top, me ngjyrë të zezë me cep të thyer marka
Toshiba.
-Një njësi qendrore kompjuteri, marka NEC.
-Një IPAD me ngjyrë të kuqe.
T’i kthehen të pandehurit:
-Një MP3 me ngjyrë të zezë të markës MAJESTIC me 11 cope DVD 6.
518
-Një karte SIM telefonike të Kompanisë PLUS.
Të bëhen pjesë e fashikullit të gjykimit:
-Dy karta rimbushëse Vodafoni 1000 lekëshe, me numër serie 01339999-
0009-0004 dhe 01339999-0009-0005.
-Tre fleta formati A4, me komunikime të printuara, të cilat fillojnë me ditën e
enjte ora 10.09 PD dhe përfundojnë me komunikimin e ditës së shtunë ora
3.16 MD.
-Një Cd, që ka të bëjë me aktin e ekspertimit nr.1532 datë 12.02.2014.
-Një Cd, mbi këqyrjen e të dhënave në adresën elektronike.
-Një Cd, mbi përgjimet e realizuara për numrin 69 67 38 782.
-Një Cd, me tabulatet e numrit 69 33 76 186.
Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda Tiranë me vendimin nr.104, datë 28.10.2014,
ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.56, datë 07.05.2014 të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krimet të Rënda Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs i pandehuri, nëpërmjet mbrojtësit, i cili kërkon
prishjen e tij, duke parashtruar se:
 Në rastin në gjykim mungon qëllimi i posaçëm që ka parashikuar ligjvënësi për
shtrëngimin e personit me qëllim fitimin padrejtësisht të pasurisë. I pandehuri ka
zhvilluar më shumë bisedë me të dëmtuarën dhe nuk ka pasur mundësi ta kanosë atë.
 Edhe për sa i përket veprës penale të “Ndërhyrjes në të dhënat kompjuterike”,
parashikuar nga neni 293/b-1 të KP, i pandehuri nuk e ka kryer atë, pasi nga ana
objektive kjo vepër kryhet përmes dëmtimit, shtrembërimit, ndryshimit, fshirjes apo
suprimimit të paautorizuar të të dhënave kompjuterike.
 Gjykimi i çështjes me datë 03.10.2014, nga gjykata e apelit në mungesë të të
pandehurit, cenon procesin, pasi ai ka paraqitur raport mjekoligjor. Vendimi për
vazhdimin e gjykimit në mungesë të të pandehurit është marrë në zbatim të gabuar të
ligjit procedural.
 Gjykata duhet të kishte vendosur pezullimin e ekzekutimit të vendimit, në bazë të
nenit 59 të KP, pasi ekzistojnë disa rrethana, si gjendja shëndetësore e të pandehurit,
si një person me çrregullime depresive me çngjyrosje psikotike, gjendja e vështirë
familjare, si dhe qenien e tij student.

Lartë, Artur Selmani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; si dhe, pasi
e shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda me të cilin është lënë në fuqi
vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda, që ka dënuar përfundimisht me
1(një) vit e 4 (katër) muaj burgim të pandehurin Dorjan Bajraktari, për kryerjen e veprave
penale të shtrëngimit me anë të kanosjes për dhënie pasurie, si dhe të ndërhyrjes në të dhënat
kompjuterike, është marrë në kundërshtim me ligjin procedural, prandaj ai është i cenueshëm
në mënyrën dhe për shkaqet që vijojnë.
519
I pandehuri Dorjan Bajraktari ka ndërhyrë në të dhënat kompjuterike të shtetases

Brikena Cota, duke i ndryshuar fjalëkalimin e saj në “Facebook”.
Si rrjedhojë e ndryshimit të fjalëkalimit, shtetasja nuk ka mundur ta përdorë adresën e
saj. Pas komunikimit të kësaj shtetase me të pandehurin, pasi ka shkruar te adresa e saj në
facebook, ky i fundit i ka kërkuar dy karta telefoni dhe 300 euro (me pas kanë biseduar edhe
për uljen e saj) për të mos publikuar të dhënat e saj të facebook-ut. Shtetasja Brikena Cota i
ka dërguar dy karta vodafone dhe i pandehuri është arrestuar gjatë kohës që po diskutonte me
të për pagimin e shumës.
Në këto rrethana organi i prokurorisë ka filluar procedimin penal ndaj të pandehurit
për kryerjen e veprave penale të “shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e
pasurisë”, parashikuar nga neni 109/b, paragrafi i pare i KP dhe të “ndërhyrjes së të dhënave
kompjuterike”, parashikuar nga neni 293 /b, paragrafi i parë i KP.
Gjykata e shkallës së parë ka pranuar kërkesën e paraqitur nga i pandehuri për
gjykimin e shkurtuar.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet të Rënda Tiranë me vendimin nr.56, datë
07.05.2014 ka vendosur :
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Dorjan Bajraktari për veprën penale “Shtrëngimit
me anë të kanosjes për dhënie pasurie”, parashikuar nga neni 109/b-1 i K.Penal dhe në bazë
të kësaj dispozite dënimin e tij me 2(dy) vjet e burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Dorjan Bajraktari për veprën penale “Ndërhyrja në
të dhënat kompjuterike”, parashikuar nga neni 293/b-1 i K.Penal dhe në bazë të kësaj
dispozite dënimin e tij me 6(gjashtë) muaj burgim.
-Bazuar në nenin 55 të K.Pr.Penale për caktimin e dënimeve për disa vepra penale, i
pandehuri Dorjan Bajraktari dënohet me 2(dy) vjet burgim.
-Bazuar në nenin 406 të K.Pr.Penale i pandehuri Dorjan Bajraktari, të dënohet
përfundimisht me 1(një) vit e 4(katër) muaj burgim, duke i filluar vuajtja e dënimit nga dita e
marrjes së vendimit formë të prerë, dënim të cilin i pandehuri duhet ta kryejë në një burg të
-Lidhur me provat materiale sekuestruar për llogari të këtij procedimi penal të
veprohet si më poshtë:
të konfiskohen:
-Një aparat telefonik celular i markës LG model GW 300.
-Një kompjuter portabel Lap Top, me ngjyrë të zezë me cep të thyer marka Toshiba.
-Një njësi qendrore kompjuteri, marka NEC.
-Një IPAD me ngjyrë të kuqe.
T’i kthehen të pandehurit:
-Një MP3 me ngjyrë të zezë të markës MAJESTIC me 11 cope DVD 6.
-Një karte SIM telefonike të Kompanisë PLUS.
Të bëhen pjesë e fashikullit të gjykimit:
-Dy karta rimbushëse Vodafoni 1000 lekëshe, me numër serie 01339999-0009-0004
dhe 01339999-0009-0005.
-Tre fleta formati A4, me komunikime të printuara, të cilat fillojnë me ditën e enjte
ora 10.09 PD dhe përfundojnë me komunikimin e ditës së shtunë ora 3.16 MD.
-Një Cd, që ka të bëjë me aktin e ekspertimit nr.1532 datë 12.02.2014.
-Një Cd, mbi këqyrjen e të dhënave në adresën elektronike.
520
-Një Cd, mbi përgjimet e realizuara për numrin 69 67 38 782.
- Një Cd, me tabulatet e numrit 69 33 76 186.
Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda Tiranë me vendimin nr.104, datë
Lënien në fuqi të vendimit nr.56, datë 07.05.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krimet të Rënda Tiranë.
prishjen e tij, me shkaqet e parashtruara si më lart.
Në lidhje me pretendimin për gjykimin në mungesë të të pandehurit në gjykimin e

çështjes në gjykatën e apelit, kjo e fundit ka arsyetuar se, edhe pse i pandehuri për datën
03.10.2013 ka paraqitur raport mjekësor të marrë në Elbasan, po në të njëjtën kohë ka qenë
edhe në Tiranë ku ka lëshuar prokurën në emër të mbrojtësit të tij, prandaj ka vlerësuar
vazhdimin në mungesë të tij të gjykimit, duke mos e thirrur në seancat gjyqësore të zhvilluara
më pas.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i paraqitur nga ana
e mbrojtjes së të gjykuarit Dorjan Bajraktari, për sa i takon zhvillimit të gjykimit në Gjykatën
e Apelit për Krime të Rënda është i mbështetur në ligjin procedural në masën dhe mënyrën që
vijon.
Kolegji i Gjykatës së Lartë, vlerëson se e drejta për t’u mbrojtur realizohet qoftë me
praninë e një mbrojtësi, qoftë me praninë e të pandehurit në gjykimin që zhvillohet ndaj tij. E
drejta për t’u mbrojtur është një e drejtë themelore e individit të akuzuar për një vepër penale,
dhe si e tillë ajo duhet të gjejë zbatim në çdo shkallë dhe fazë të procedimit penal. E drejta
për t’u mbrojtur duhet të jetë reale, efektive dhe jo vetëm teorike. Ushtrimi i kësaj të drejte
nuk duhet të pengohet, por përkundrazi, gjykatat duhet të marrin të gjitha masat ligjore, që në
përputhje me parimin e procesit të rregullt e të drejtë, t’i japin mundësinë palës së interesuar
të bëjë mbrojtje reale, duke respektuar parimin e barazisë së armëve, njoftimin e palës së
interesuar, dhe dhënien e mundësive për të marrë pjesë në formimin e provës dhe kontribuar
në përcaktimin e fakteve, si edhe në cilësimin e saktë të natyrës së akuzave së ngritura dhe të
dërguara për gjykim.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në bazë të nenit 1 të Kodit të Procedurës
Penale, legjislacioni procedural penal ka për detyrë të sigurojë një procedim të drejtë, të
barabartë e të rregullt ligjor, të mbrojë liritë personale dhe të drejtat e interesat e ligjshme të
shtetasve, po ashtu, sipas nenit 2 të Kodit të Procedurës Penale, respektimi i normave
procedurale është i detyrueshëm për subjektet e procedimit penal, për organet shtetërore,
personat juridikë dhe shtetasit. Është detyrë e legjislacionit procedural që të sigurojë një
procedim të drejtë, të barabartë e të rregullt ligjor për të gjithë personat ndaj të cilëve ka
filluar një procedim penal. Veçanërisht, në procesin penal, barazia e armëve,
kontradiktorialiteti dhe lidhur ngushtë me këto, realizimi i mbrojtjes së të pandehurit, është e
garantuar shprehimisht në nenin 31 të Kushtetutës, nenin 6 të KEDNJ-së dhe nenin 14 të
Paktit për të Drejtat Civile dhe Politike, këto parime përbëjnë në vetvete elementët më
thelbësorë të procesit të rregullt ligjor, të cilët duhet të kihen parasysh nga ana e gjykatave
gjatë zbatimit dhe interpretimit të ligjit.
Kolegji Penal vëren se dhënia e mundësisë për të marrë pjesë dhe për të qenë i
pranishëm, është një e drejtë e personit të gjykuar në mungesë (in absentia), kur nuk ka
521
rezultuar se ai nuk ka hequr dorë në mënyrë shprehur, pra të qartë nga e drejta e tij për të
qenë i pranishëm në gjykim, dhe pasur një vendim të ri mbi akuzat e ngritura ndaj tij. Kështu
edhe GjEDNj-ja, në rastet Sejdoviç (10 nëntor 2004) dhe Somogyi (18 maj 2004), GJEDNJ-a
ka deklaruar se: "Përbën një mohim të drejtësisë kur një individi të dënuar në mungesë", nuk
mund t’i garantohet e drejta që një gjykatë të mund të vendosë përsëri, pasi dëgjon atë në
përputhje me kërkesat e nenit 6 të Konventës mbi themelësinë e akuzës penale, në fakt dhe në
ligj, përveç kur konstatohet në mënyrë të qartë se ai ka hequr dorë nga e drejta e tij për të
qenë i pranishëm dhe mbrojtur veten”.
GjEDNj-ja, ka theksuar se, përpara se të vlerësohet që i pandehuri, nëpërmjet sjelljes
së tij, ka hequr dorë në mënyrë eksplicite nga një e drejtë e rëndësishme e nenit 6 të KEDNj-
së, është e nevojshme që më parë të vërtetohet në mënyrë të arsyeshme, nëse ai i kishte
parashikuar pasojat e zgjedhjes së tij.
Duke iu kthyer çështjes objekt rekursi, Kolegji Penal vëren se, nga rrethanat pranuara
nga gjykata rezulton se në datën 03.10.2013, kur ishte caktuar seanca e radhës, i gjykuari ka
paraqitur raport mjekësor të lëshuar në Elbasan, por në të njëjtën kohë sipas gjykatave të
themelit ai është ndodhur edhe në Tiranë ku ka lëshuar një prokurë në emër të mbrojtësit të
tij. Pra, ka rezultuar se i gjykuari nuk është paraqitur në seancën e datës ku ai ka paraqitur
edhe një raport mjekoligjor lidhur me mungesën e tij në seancë, si dhe mospjesëmarrjen në
seancat e tjera.
Në këto kushte, Kolegji Penal do të shqyrtojë çështjen nëse paraqitja e raportit
mjekësor duhet ose jo të konsiderohet si shkak i përligjur që do të ndikonte në shtyrjen e
seancës dhe njoftimin e të pandehurit për caktimin e një seance tjetër.
Kolegji Penal vlerëson se e drejta e të pandehurit për të qenë i pranishëm dhe marrë
pjesë në zhvillimin e seancave lidhur me gjykimin e zhvilluar ndaj tij është një element i
rëndësishëm i procesit penal, pasi mundëson ushtrimin efektiv të së drejtës së mbrojtjes dhe
kontribuon në përcaktimin e së vërtetës së fakteve, paraqitjen e provave dhe ballafaqimin me
to në lidhje me akuzat që janë ngritur në ngarkim të të pandehurit, si dhe në vetë dhënien e
drejtësisë.
Në lidhje me përligjen e shkakut të mungesës dhe mos-përsëritjes së njoftimeve për
aktet dhe veprimet e tjera të kryera nga gjykata e apelit, Kolegji çmon se një ndër shkaqet që
mund të pengojë marrjen pjesë e të pandehurit në gjykimin e zhvilluar ndaj tij mund janë
edhe motivet që lidhen me shëndetin e tij. Kolegji vërën se e drejta e shëndetit është e
parashikuar në Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë, ku të gjithë shtetasit, pa dallim,
gëzojnë në mënyrë të barabartë të drejtën për kujdes shëndetësor nga shteti. Ky Kolegj çmon
se hetimi dhe vlerësimi i shkakut të mungesës hyn në kompetencën e gjykatës së themelit, e
cila duhet të arsyetojë në përputhje me të gjithë elementet faktike dhe rrethanat konkrete duke
mbajtur parasysh tërësinë e tyre brenda kontekstit konkret, ndërsa çështja e respektimit të
ligjit shqyrtohet nga Gjykata e Lartë.
Në vendimin për deklarimin e mungesës së të pandehurit gjykata e themelit nuk ka
arsyetuar në mënyrë të mjaftueshme shkakun e pamundësisë absolute për t’u paraqitur, duke
vazhduar me pa të drejtë gjykimin në mungesë të pandehurit. Prania e elementit rrethanor, se
i pandehuri që kishte paraqitur një raport mjekësor dhe në të njëjtën kohë kishte lëshuar një
prokurë në favor të mbrojtësit përbën një të dhënë indicjare, e cila në vetvete, në mungesë të
një arsyetimi të detajuar, nuk mund të konsiderohet e mjaftueshme për të mos e mbajtur në
konsideratën e duhur lidhur me vendimmarrjen për vazhdimin ose jo të gjykimit në mungesë
të të pandehurit për vlerësimin e shkakut të mungesës.
Në rastin konkret, i pandehuri kishte paraqitur një raport mjekësor, pra një dokument
shkresor i dhënë nga një organ publik, i cili rezulton të jetë lëshuar nga një mjek dhe që ka
pasur për synim shërimin apo riaftësimin e shëndetit të të pandehurit dhe nga të dhënat e
fashikullit nuk mund të konkludohet se i pandehuri ka hequr dorë apo ka abuzuar qëllimisht
522
me të drejtën e tij për të marrë pjesë në të gjitha seancat në gjykimin e zhvilluar ndaj tij,
prandaj gjykata e themelit ka gabuar në zbatimin e ligjit procedural, dhe ky shkak është i
natyrë së tillë që të ketë ndikuar në zhvillimin e gjykimit pa pjesëmarrjen e të pandehurit, në
këto kushte vendimi objekt rekursi duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim në po
atë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se Gjykata e Apelit për krime të rënda ka
gabuar në zbatimin e ligjit procedural penal, kur ka vendosur gjykimin në mungesë të të
pandehurit Bajraktari dhe nuk e ka njoftuar duke e gjykuar çështjen pa u siguruar rreth
pranisë së të pandehurit në seancat në gjykimin e zhvilluar ndaj tij. Si rrjedhojë, vendimi i
gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim në po atë gjykatë me
një tjetër trup gjykues, duke respektuar parimet e zhvillimit të procesit të rregullt e të drejtë
gjatë zhvillimit të gjykimit në atë gjykatë.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.104, datë 28.10.2014 të Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda
dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 14.10.2015
523
Nr. 00-2015-2554 i Vendimit (161)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
I GJYKUAR: PETRIT NDREU, mbrojtur nga

Av. Bujar Mustafa
A K U Z A:
Mashtrim më shumë se një herë
Baza Ligjore: Neni 143/2 i K.Penal
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.703(13-2012-7608), datë

Deklarimin fajtor të të pandehurit Petrit Ndreu per kryerjen e veprës penale të
"Mashtrimit" më shumë se një herë, të parashikuar nga neni 143/2 i Kodit
Penal dhe në bazë të këtij neni e dënon atë përfundimisht me 4 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurin Petrit Ndreu të fillojë nga dita e
ekzekutimit të këtij vendimi.
Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurin Petrit Ndreu të kryhet në një
burg të sigurisë së zakonshme.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2013-1895/581, datë 03.12.2013 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.703(13-2012-7608), datë 05.12.2012 të Gjykatës
së rrethit gjyqësor Elbasan.
prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit. Gjykata ka
arsyetuar se jemi para elementëve të veprës penale të parashikuar nga neni 143 i
K.Penal, por nuk ka marrë parasysh rrethanat e ngjarjes se jemi para një krimi
vazhdues, dhe jo të një krimi të kryer më shumë se një herë. Në rastin konkret
rezulton se i pandehuri ka kryer veprime të njëjta në periudha të shkurtra kohe për të
rritur sa më shumë sasinë e parave të përfituara.
524
- Aktiviteti kriminal është kryer gjatë një periudhe kohe relativisht të shkurtër, gjatë
periudhës 10.05.2011 deri më 30.05.2011. Veprimet e të pandehurit kanë qenë
rrjedhojë e një mendimi të vetëm kriminal të përpunuar dhe nuk kanë ndryshuar. Pra,
ndodhemi para një vepre të vetme penale, para një krimi të vazhduar. Gjykata duhej të
kishte bërë ndryshimin e kualifikimit të veprës penale dhe i pandehuri Petrit Ndreu
duhej të ishte dënuar vetëm për kryerjen e veprës penale të “Mashtrimit“ sipas nenit
134/1 të K.Penal.
- Gjykata ka gabuar kur ka theksuar se i pandehuri e ka kryer veprën penale edhe duke
shpërdoruar besimin e shtetases Blerta Tashi; ata vetëm kanë biseduar me njëri –
tjetrin në telefon dhe nuk kanë ndonjë njohje tjetër, ai ka përdorur gënjeshtrën si
formë mashtrimi.

Lartë, Artur Selmani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; mbrojtësin e
të gjykuarit av. Bujar Mustafa, i cili kërkoi ndryshimin e vendimeve dhe deklarimin fajtor të
të gjykuarit për veprën penale të parashikuar nga neni 143/1 i K.Penal, si dhe, pasi e shqyrtoi
në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i gjykatës së apelit që ka lënë në fuqi vendimin gjykatës së rrethit
gjyqësor, duke deklaruar fajtor të pandehurin Petrit Ndreu për veprën penale të mashtrimit më
shumë se një herë, sipas nenit 143/2 i Kodit Penal dhe dënuar atë me 4 vjet burgim, për sa i
përket cilësimit ligjor të veprës penale, është marrë në kundërshtim me nenin 143/1 të Kodit
Penal, dhe si i tillë ai është i cenueshëm dhe duhet të ndryshohet për shkaqet që vijojnë.
I pandehuri Petrit Ndreu është banor qytetit të Lezhës. Nga muaji Tetor 2010 ai është
njohur dhe ka krijuar lidhje shoqërore me anë të komunikimit me telefon celular me shtetasen
Blerta Tashi, banore në Fshatin Tudan, Komuna Tregan - Elbasan.
E dëmtuara Blerta Tashi në kallëzimin e saj dhe dëshminë e dhënë në gjykim, ka
shpjeguar se në muajin Tetor 2010 i ka telefonuar një person ne numrin e saj celular i seksit
mashkull. Komunikimet telefonike ndërmjet tyre kanë filluar të ishin të përditshme, dhe
shtetasi i paidentifikuar i telefononte vazhdimisht.
Në Maj 2011, ky shtetas i është prezantuar ne telefon kallëzueses me emrin Petrit
Ndreu, nga Lezha dhe i ka kërkuar shuma parash, duke i paraqitur arsye të ndryshme (arsye
ekonomike, aksident me makinë, mosshitje lokali, etj.).
Nga data 10.05.2011 deri më datë 30.05.2011, e dëmtuara i ka dërguar të pandehurit
nëpërmjet Western Union (8 transaksione me vlerë të ndryshme), shumën totale 270.000 lekë,
vlerë kjo e tërhequr nga i pandehuri.
Pas këtyre veprimeve, kur e dëmtuara ka refuzuar t'i japë para të tjera Petritit, ky i
fundit ka ndryshuar qëndrim duke refuzuar t'i kthejë të dëmtuarës paratë e marra dhe duke e
kërcënuar për t'i dërguar para të tjera.
Në këto kushte, e dëmtuara ka bërë kallëzim penal.
525
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.703(13-2012-7608), datë

Deklarimin fajtor të të pandehurit Petrit Ndreu për kryerjen e veprës penale të "Mashtrimit"
më shumë se një herë, të parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal dhe në bazë të këtij neni e
dënon atë përfundimisht me 4 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurin Petrit Ndreu të fillojë nga dita e ekzekutimit
të këtij vendimi. Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurin Petrit Ndreu të kryhet në një
burg të sigurisë së zakonshme.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2013-1895/581, datë 03.12.2013 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.703(13-2012-7608), datë 05.12.2012 të gjykatës së rrethit
gjyqësor Elbasan.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs i pandehuri, nëpërmjet mbrojtësit, i cili kërkon prishjen e
tij, me shkaqet e parashtruara si më lart.
Parashtrimi i përmbledhur i rrethanave të faktit dhe provave mbi të cilën është bazuar
vendimi i gjykatës së shkallës së parë, është korrekt dhe pranohet nga vetë i pandehuri Petrit
Ndreu në kërkesën e tij ankimore.
I pandehuri në kërkesën ankimore ka kundërshtuar cilësimin juridik të veprës penale
për të cilën akuzohet, nga ajo e mashtrimit më shumë se një herë (në paragrafin e dytë të
nenit 143 të K.Penal), në atë të mashtrimit, në paragraf të parë të nenit 143 të K.Penal.
Pretendohet nga i pandehuri në kërkesën ankimore se mendimi kriminal i tij për të
mashtruar të dëmtuarën Blerina, ka qenë një i vetëm duke qenë përpara një krimi vazhdues.
Për të patur krim vazhdues duhet të jenë të pranishëm elementë të tillë për sa më
poshtë:
-secila vepër nuk duhet të qëndrojë si akt më vete, -veprimet ose mosveprimet e të
pandehurit të konsumojnë të njëjtën figurë të veprës penale, -të ekzistojë një mendim
kriminal, i cili të bashkojë aktet e veçanta në një tërësi të vetme të pandashme” .
Për të patur krim vazhdues është e domosdoshme që personi të ketë parashikuar
hollësitë rreth veprimtarisë së tij kriminale siç janë koha, mjetet, forma, mënyra për kryerjen
e krimit. Mendimi i vetëm kriminal, si bosht i kërkesës për krimin vazhdues, presupozon që i
pandehuri të ketë përpunuar në mendjen e tij zhvillimin e veprimeve konkrete në kohë e
hapësirë. Pavarësisht se është “mendim” ai “lexohet” nëpërmjet veprimeve konkrete që kryen
i pandehuri për realizimin e veprës penale.
I pandehuri Petrit Ndreu ka kryer gënjeshtra të ndryshme në periudha të ndryshme
kohe për marrjen e parave nga e dëmtuara Blerina, për mos t’ia kthyer më. Kështu, aktiviteti
kriminal është zhvilluar në një kohë relativisht të gjatë dhe veprimet e të pandehurit nuk kanë
qenë rrjedhojë e një mendimi të vetëm kriminal të përpunuar në momentin që vendosi të
kryejë këtë veprimtari kriminale, por kanë ndryshuar në varësi të rrethanave. Kështu, ai ka
përdorur forma të ndryshme mashtrimi si; -kishte një xhaxha në një post të lartë në Tiranë
dhe babai i tij po kandidonte për në Lezhë, -kishte bërë një aksident me makinë dhe i
duheshin para, -nuk po i shitej lokali dhe kishte nevoja ekonomike; këto tregojnë në mënyrë
të qartë mungesën e një mendimi të vetëm paraprak kriminal. Këto mashtrime rezultojnë të
jenë kryer në kohë të ndryshme në intervale kohe të shkëputura nga njëra tjetra dhe me
mendime kriminale të ndryshme duke kryer ndaj së njëjtës së dëmtuar disa episode.
526
Pretendimet e parashtruara në rekursin e mbrojtjes janë të mbështetura në ligj dhe për

këtë arsye ato gjenden të bazuara, për sa i takon cilësimit ligjor të veprës penale, vendimi i
gjykatës së apelit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material, pasi është marrë në
shkelje të nenit 143 të Kodit Penal, ndaj duhet të ndryshohet në mënyrën dhe masën që vijon.
bëjnë me zbatimin e së drejtës materiale lidhur me veprën penale të mashtrimit sipas nenit
143 të Kodit Penal. Vepra penale e mashtrimit ka të bëjë me ato sjellje shoqërisht të
rrezikshme, të cilat karakterizohen për nga mënyra dhe mjetet dinake të përdorura për
shtënien në dorë të pasurisë së tjetrit. Mashtrimi përbën një figurë kriminale që kryet në
forma komplekse dhe të ndryshme. Për këtë arsye, gjykatat e themelit gjatë zbatimit të ligjit
material, duhet të bëjnë një analizë të përpiktë për të vërtetuar plotësimin e të gjithë
elementëve objektivë e subjektivë, të marrë së bashku, pa të cilët nuk mund të kemi figurën e
krimit të mashtrimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, elementi që e dallon veprën e
mashtrimit nga veprat e tjera kundër pasurisë; sikundër mund të jetë, për shembull vepra
penale e vjedhjes është, pikërisht, përdorimi i mjeteve me anën e të cilave, subjekti aktiv shtie
në dorë pasurinë ose përfitimet e tjera pasurore prej të të dëmtuarit, domethënë përdorimi i
gënjeshtrës ose ai i shpërdorimit të besimit ndaj të dëmtuarit.
Çështja që shtrohet për zgjidhje përpara këtij Kolegji me rekursin objekt shqyrtimi,
është ajo lidhur me cilësimin e episodeve e objekt akuze, domethënë nëse 8 episodet e
kundërshtuara, me të cilët i pandehuri i ka kërkuar shumat e lekëve të dëmtuarës B.T., duhet
të konsiderohen si elementë të së njëjtës vepre penale, e për rrjedhojë duhet të gjejë zbatim
paragrafi “1” i nenit 143 të Kodit Penal; apo nëse secili episod objekt i akuzës, duhet të
konsiderohet se përbën një vepër penale të vetme. Nëse do të konsiderohej mashtrimi më
shumë se njëherë, e për rrjedhojë do të duhet të gjente zbatim paragrafi “2” i nenit 143 të
Kodit Penal, në të kundërt do të zbatohet paragrafi i parë. Gjykata e Apelit ka mbajtur
qëndrimin se gjendemi në rastin e parashikuar nga paragrafi “2” i nenit 143 të Kodit Penal,
pasi sipas saj ka pasur shumë veprime kriminale, duke i cilësuar gënjeshtrat dhe kërkimet, si
mashtrime të mëvetësishme, dhe pasjen e një pluraliteti veprash.
Lidhur me trajtimin e pranisë së krimit vazhdues, vlerësohet të sillet në vëmendje
edhe vendimi unifikues nr.284, datë 06.10.2000, i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, i cili ka arsyetuar se: “për të patur krim vazhdues duhet të jenë të pranishëm elementë
të tillë si: secila vepër nuk duhet të qëndrojë si akt më vete, veprimet ose mosveprimet e të
pandehurit të konsumojnë të njëjtën figurë të veprës penale, të ekzistojë një mendim kriminal,
i cili të bashkojë aktet e veçanta në një tërësi të vetme të pandashme. Për të patur krim
vazhdues është e domosdoshme që personi të ketë parashikuar hollësitë rreth veprimtarisë së
tij kriminale siç janë, koha, mjetet, forma, mënyra për kryerjen e krimit. Mendimi i vetëm
kriminal, si bosht i kërkesës për krimin vazhdues, presupozon që i pandehuri të ketë
përpunuar në mendjen e tij zhvillimin e veprimeve konkrete në kohë e hapësirë. Pavarësisht
se është “mendim” ai “lexohet” nëpërmjet veprimeve konkrete që kryen i pandehuri për
realizimin e veprës penale.”
Vepra penale që cilësohet si vepër vazhduese, nënkupton faktin se autori i saj me të
njëjtin veprim kriminal ka cenuar dispozitat e ligjit penal material të kryer në kuadër të një
plani kriminal të vetëm, dhe për shkak të këtij plani unik kriminal, autori paraqet relativisht
rrezikshmëri më të pakët shoqërore, krahasuar me autorin e veprave penale të kryera me
shumë qëllime/plane të ndryshme kriminale. Rrjedhimisht, autorit të veprës penale vazhduese
i zbatohet një regjim më i favorshëm, ai i kumulacionit juridik në caktimin e dënimit, sesa atij
që ka kryer vepra penale me plane të ndryshme kriminale, që paraqet një rrezikshmëri më të
527
theksuar shoqërore, dhe që i zbatohet regjimi i zakonshëm i bashkimit të dënimeve për disa
vepra penale.
Nisur nga tërësia e rrethanave të kryerjes së veprës penale, ky Kolegj vërën se në
rastin konkret, kemi të bëjmë me një vepër penale të vetme, ku zbatohet një dënim i vetëm,
por në cilin ka pasur elementë të përsëritura të një veprimi kriminal, dhe jo shumë veprime
kriminale.
Kolegji Penal vëren se vepra penale e mashtrimit, është një krim që mund të
konfigurohet dhe të strukturoret në mënyrë tipike edhe me një veprim të përbërë, domethënë
me një sjellje të fragmentizuar, që përmban elementë të përsëritura, por të së njëjtës vepër
penale. Veprimi i objekt i kësaj figure të veprës penale edhe pse i vetëm - për nga mënyra se
si është ideuar dhe konceptuar vepra, - vazhdon të zgjatet në kohë, duke konsistuar në
konfigurimin e gënjeshtrave të përsëritura dhe në zgjatjen e segmenteve të pasojës në disa
episode kërkimi. Pra, pasoja vazhdon së vepruari në kohë, derisa vepra penale e strukturuar
në të gjithë elementët e saj të mbarojë së konsumuari, me episodin e fundit. Rëndësi ka që
veprimi i përbërë të karakterizohet nga një qëllim i vetëm kriminal dhe për shkak të zgjatjes
së pasojës, të përfshijë në vetvete edhe episodet e tjera të gënjeshtrës, të cilët qëndrojnë të
ndërthurur vetëm së bashku, pasi të marrë veç e veç, nuk arrijnë të krijojnë një plan kriminal
të vetëm, por të ndërthurur me njëri tjetrin përbëjnë veprimin unik që plotëson anën objektive
të veprës penale të mashtrimit.
Duke iu kthyer rastit objekt rekursi, me qëllim përcaktimin e çështjes nëse jemi
përpara një vepre penale të vetme apo të përsëritur, Kolegji vlerëson se është e rëndësishme
të theksohet që subjekti aktiv i veprës penale, pra i pandehuri Ndreu, ka vepruar në dëm të një
personi të vetëm, që është e dëmtuara B.T., po ashtu, kemi të bëjmë me vepër penale i
referohet marrëdhënieve juridike në fushën e pasurisë, dhe jo në fusha të të tjera siç mund të
jenë ato që i referohen veprave penale kundër personit.
Bazuar në rrethanat e çështjes objekt shqyrtimi, skema e përdorur nga i pandehuri për
të tetë episodet objekt kundërshtimi ka qenë orientuar drejt të njëjtit qëllim, duke marrë i
pandehuri nga e dëmtuara (në 8 transaksione), shumën totale prej 270.000 lekësh në çaste të
ndryshme me paraqitjen e rrethanave si pjesë e së njëjtës skemë mashtrimi. Fakt ky që çon në
konkluzionin se kemi të bëjmë me një person të dëmtuar të vetëm dhe një qëllim e vullnet
kriminal të vetëm të vazhduar në kohë, sipas episodeve objekt akuze të ndodhura brenda të
njëjtit kontekst.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se prania e tetë kërkesave të ndryshme
kriminale është e kryer ndaj pasurisë të një të dëmtuari të vetëm dhe nuk përbën një pluralitet
veprimesh penalisht të ndara, pasi synohet të realizohet i njëjti plan kriminal, mbështetur në
të njëjtën skemë kriminale në të njëjtin kontekst. Të gjitha episodet krijojnë një projekt të
vetëm mashtrues, të përbërë nga gënjeshtra të përsëritura të ngjashme, të cilat nuk duhet të
konsiderohen si veprime mashtrimi të përsëritura, por disa elemente të përsëritura në
momente kohore përbërëse të të njëjtit veprim mashtrues, i cili është i menduar dhe dëshiruar
në kuadër të një plani unitar të dëmit shkaktuar ndaj viktimës nga ana e autorit, me synim
përfitimin për të marrë prej saj pasurinë në formën e të parave.
Në këto kushte, Kolegji çmon se këto 8 episode objekt akuze, përbëjnë një seri
gënjeshtrash; pra, një mori të akteve ekzekutive, sipas të njëjtit qëllim dhe mendim kriminal,
që nuk mund të konsiderohen ndarazi, dhe që nuk prekin kontekstin unitar të veprimit penal
të vetëm që është kryer ndaj të dëmtuarës, duke i shkaktuar asaj pakësimin e pasurisë me
përdorimin e elementëve të gënjeshtërta.
Ndryshe nga sa arsyeton gjykata apelit, se sipas saj i pandehuri Petrit Ndreu ka kryer
gënjeshtra të ndryshme në periudha të ndryshme kohe për marrjen e parave nga e dëmtuara
B.T., për mos t’ia kthyer më. Ky Kolegj çmon se veprimi penal si element përbërës i veprës
penale të mashtrimit, mund të ndahet dhe të fraksionohet në disa fragmente ekzekutimi, të
528
cilat janë gënjeshtrat që formojnë një veprim të vetëm penal për paraqitur një mendim unik
kriminal, qoftë edhe në kohëra të ndryshme. Prandaj, veprimi penal i kryer prej autorit të
veprës penale përbën një shkelje të vetme të vazhduar të ligjit penal, kësisoj ndryshe nga
vlerësimi i gjykatës së apelit, nisur nga rrethanat e çështjes, Kolegji çmon se nuk kemi të
bëjmë me shkelje të përsëritura të së njëjtës dispozitë të ligjit penal, sikundër është arsyetuar
nga gjykata e apelit, por në tetë paraqitje të gënjeshtërta të përsëritura përbërëse të të njëjtit
veprim penal të autorit Ndreu.
Në përfundim, meqenëse kemi të bëjmë me një vepër penale të kryer “një” herë ndaj
të dëmtuarës B.T. me pasojë të përbërë e të ndarë në tetë segmente, cilësim i bërë nga gjykata
e apelit nuk është i drejtë, dhe vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar
të ligjit material penal dhe si i tillë duhet të ndryshohet.
Sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit
është marrë në shkelje të nenit 143 të Kodit Penal, pasi gjendemi përpara elementëve që
duhet të cilësohen sipas paragrafit të parë të këtij neni. Meqenëse nuk është e nevojshme
kryerja e veprimeve të tjera procedurale, dhe hetimeve të tjera, çmohet se ka vend për
ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit, lidhur me cilësimin ligjor të veprës penale, duke
gjetur zbatim paragrafi i parë i nenit 143 i Kodit Penal dhe dënimi i të pandehurit për veprën
penale të mashtrimit të caktohet me 2 vjet burg.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.581, datë 03.12.2013, të Gjykatës së Apelit Durrës.
Deklarimin fajtor të të gjykuarit Petrit Ndreu për veprën penale të “Mashtrimit” e në
bazë të nenit 143/1 të K.Penal dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
Tiranë, më 14.10.2015
529
Nr. 00-2015- 2555 i Vendimit (162)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS

SË RRETHIT GJYQËSOR LUSHNJE
I GJYKUAR: ARTUR DUSHI
A K U Z U A R:
“Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese”,
të parashikuar nga neni 79 gërma “ë”,
në rrethana rënduese “të shtyrë nga motive të dobëta”
të parashikuar nga neni 50/a,
dhe rrethana lehtësuese
të parashikuar nga neni 48/ç dhe 48/dh të Kodit Penal.
Për kryerjen e veprës penale të “Kanosjes”,
të parashikuar nga neni 84,
në rrethana rënduese “të shtyrë nga motive të dobëta”
të parashikuar nga neni 50/a,
Për kryerjen e veprës penale të “Prishje të qetësisë publike”,
të parashikuar nga neni 274
të parashikuar nga neni 48/ç të Kodit Penal.
Për kryerjen e veprës penale të “Armëmbajtjes pa leje”,
të parashikuar nga neni 278/2,
dhe rrethana lehtësuese t
ë parashikuar nga neni 48/ç dhe 48/dh të Kodit Penal.
“Mbajtjes pa leje të fishekëve të armëve luftarake”,
të parashikuar nga neni 278/3
530
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.25 (171), datë 09.02.2010 ka
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Dalip Dushi për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes me dashje” të shtetasit Dorjan Muça, të parashikuar nga
neni 76 të Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni dhe neneve
48/b/ç/dh/e dhe 49 të Kodit Penal me dhjetë vjet e gjashtë muaj burgim.
penale të “Kanosjes” ndaj shtetasit të dëmtuar Lavdërim Muça, të parashikuar
nga neni 84 të Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni dhe neneve
48/b dhe 49 të Kodit Penal me katër muaj burgim.
penale të “Kanosjes”, ndaj shtetasit të dëmtuar Shpëtim Muça, të parashikuar
nga neni 84 të Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni dhe neneve
48/b dhe 49 të Kodit Penal me katër muaj burgim.
penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të
municionit”, të parashikuar nga neni 278/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij në
bazë të këtij neni dhe nenit 49 të Kodit Penal me dymbëdhjetë muaj burgim.
penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të
municionit”, të parashikuar nga neni 278/3 të Kodit Penal dhe dënimin e tij
në bazë të këtij neni dhe nenit 49 të Kodit Penal me dy muaj burgim.
Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal, gjykata të pandehurin Artur Dalip
Dushi, në bashkim të dënimeve të mësipërme, e dënon me njëmbëdhjetë vjet
burgim.
Në zbatim të nenin 406 të Kodit të Proçedurës Penale, të pandehurit Artur
Dalip Dushi, i ulet 1/3 (një e treta) e dënimit të bashkuar dhe përfundimisht i
pandehuri Artur Dalip Dushi dënohet me shtatë vjet e katër muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Artur Dalip Dushi fillon nga momenti i
arrestimit të tij në flagrancë, në datën 22/09/2008 dhe do të ekzekutohet
pranë IEVP-së, së sigurisë së zakonshme.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.243, datë 02.12.2010 ka vendosur:

Mospranimin e ankimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendim nr 47, date 13.02.2013 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.243, datë 02.12.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me të njëjtin trup gjykues.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.32(60-2013-985) datë 16.10.2013 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.25 (171), datë 09.02.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar Rekurs Prokurori i Apelit Vlorë, i cili kërkon
ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit për cilësimin ligjor të veprës dhe deklarimin fajtor
për veprat penale të parashikuara nga nenet 79/ë, 278/2 të K.Penal dënimin me 21 vjet
burgim, në aplikim të 406 të K.Pr.Penale dënimin përfundimisht të tij me 14 vjet burgim,
531
Duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit penal dhe provave të administruara
në gjykim.
- Në gjykimin me procedurë të shkurtuar, sipas kërkesës të të gjykuarit, është provuar
plotësisht me provat e administruara në fashikullin e hetimit, se i gjykuari ka kryer
vrasjen në mënyrë të rrezikshme për jetën e shumë personave, parashikuar nga neni
79/ë i K.Penal dhe jo siç ka vendosur gjykatat, “vrasje me dashje”, sipas nenit 76 te
K.Penal.
- I gjykuari e ka vrarë viktimën brenda lokal, ku ai ndodhej në prani të shumë
personave të tjerë, pasi ka qëlluar me breshëri në këtë ambient publik, ku personat e
pranishëm, të tmerruar kanë dalë nga dera e pasme e lokalit, ndërkohe që i gjykuari i
ndiqte nga pas duke vazhduar të realizonte qitje me breshëri.
- Të dy gjykatat ndonëse i pranojnë të vërtetuara si më sipër veprimet e kundërligjshme
të të gjykuarit, padrejtësisht i kanë cilësuar vrasje të thjeshtë, nën ndikimin e një
zënke të mëparshme.
- Deklarimi fajtor i të gjykuarit dy herë për kanosje është një fakt tjetër që vërteton
qëndrimin tonë lidhur me cilësimin juridik të veprës.
- I gjykuari, kur ka realizuar vrasjen e shtetasit Dorian Muça, nuk është drejtuar duke
kanosur ndonjë person konkret; provat në fashikullin e hetimit nuk tregojnë se ka
ndonjë kallëzim për kanosje, por kemi dëshmi që provojnë faktin penal të vrasjes së
cilësuar.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen SELIMI; prokurorin Artur Selmani i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit të gjykatës së Apelit Vlorë përsa i përket cilësimit të veprës penale
dhe masës së dënimit, duke u dënuar për veprën penale të “Vrasje në kushtet e tronditjes së
fortë psikike”, “Vrasje me dashje indirekte” dhe “Armëmbajtje pa leje”, në bazë të N.82,
N.76, 278/2/3 të K.Penal dhe N.55 të K.Penal dënimin e tij me 21 vjet burgim dhe aplikimin
e N.406 të K.Pr.Penale; mbrojtësin e të gjykuarit Artur Dushi, av.Kozma Jano, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.32(60-2013-985) datë 16.10.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka lënë
në fuqi vendimin nr.25 (171), datë 09.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë është
marrë pjesërisht në zbatim të gabuar të ligjit penal, dhe si i tillë do të ndryshohet përsa i
përket kualifikimit të veprave penale të kryera nga i gjykuari Artur Dushi në dëm të jetës së
shtetasve Lavdimir dhe Shpëtim Muça.
Nga shqyrtimi gjyqësor rezulton të jenë provuar këto rrethana fakti:

1. I gjykuari Artur Dushi, është banor i fshatit Sektor Çermë, Lushnjë. Ai ka një aktivitet
të tijin në këtë fshat, bar-kafene. Në datën 22/09/2009, rreth orës 19.30, i gjykuari ka
qenë duke qarkulluar në rrugën e qendrës së fshatit Çermë-Sektor, me automjetin e
drejtuar prej tij në dhe në një moment të caktuar ai ka ndaluar makinën dhe ka filluar
të debatojë me shtetasin Behar Disha, pasi ky i fundit “...nuk kishte ndezur sinjalin
për të ndaluar kamionin që drejtonte dhe kishte ndaluar në mes të rrugës dhe fliste
nga makina e tij me persona të tjerë, duke penguar kështu të gjykuarin të
qarkullonte...”. Pas këtij debati verbal i gjykuari ka lëvizur mjetin që drejtonte e ka
532
parkuar pranë lokalit, në pronësi të tij dhe është drejtuar përsëri drejt vendit ku
qëndronte i ndaluar kamioni i shtetasit Behar Disha.
2. Në momentin që i gjykuari i afrohet shtetasit Behar Disha vjen edhe shtetasi
Lavdërim Muça, kushëri i Behar Dishës dhe pas një debati të shoqëruar ne fyerje e
sharje të ndërsjellta, në vazhdimësi midis të gjykuarit Artur Dushi dhe Lavdërim
Muçës pasojnë goditje reciproke me grushta dhe shkelma.
3. Ndërkohë në vendngjarje mbërrin shtetasi Shpëtim Muça, kushëri i parë i Lavdërimit,
dhe godet nga mbrapa të gjykuarin Artur Dushi, në këto momente në këtë sherr
përfshihen edhe shtetasit Ferdinand Dushi, vëllai i të gjykuarit dhe Mikel Dushi, nipi i
tij.
4. Gjatë grindjes shtetasi Lavdërim Muça ka goditur me sqepar të gjykuarin, ky i fundit
bazuar mbi akt e ekspertimit mjekoligjor me nr.127, datë 29/10/2008 të hartuar nga
eksperti mjeko-ligjor Albert Kreci, rezulton të ketë pësuar dëmtime në shëndet, me
mjete të forta mbrehtëse, që kategorizohen, sipas humbjes së aftësisë për punë, deri në
nëntë ditë.
5. Sherri dhe goditjet reciproke midis të gjykuarit dhe personave të tjerë të përfshirë
kanë zgjatur deri në momentin kur kanë ndërhyrë shtetasit Bardhyl Ganoshi dhe
Behar Disha, që kanë bërë të mundur t’i ndajnë, e më pas i gjykuari Artur Dushi me të
afërmit e tij janë larguar për në lokalin e këtij të fundit.
6. I gjykuari Artur Dushi ka qëndruar shumë pak kohë në lokalin e tij, duke qenë i
nxehur prej sherrit të mëparshëm, për shkak të goditjeve dhe fyerjeve të pësuara prej
tij nga shtetasit Shpëtim e Lavdërim Muça dhe personave të përfshirë në sherr, ka
shkuar të marrë automatikun e tipit AK-47, të cilin e ka patur të fshehur nën tokë, në
pronën e tij, të ashtuquajtur “kapanoni”. Me këtë armë të cilën e mbante pa leje të
organeve kompetente i gjykuari është drejtuar drejt lokalit të shtetasit Lavdërim
Muça. Në kohën kur i gjykuari është afruar lokalit të shtetasit Lavdërim Muça, në të
kishte shumë persona, të cilët ishin duke pirë kafe, disa në verandë dhe të tjerë brenda
në lokal, ndër këta ka qenë edhe viktima, shtetasi Dorjan Muça, i cili ishte ulur në
verandën e lokalit. I gjykuari Artur Dushi i është afruar lokalit dhe që nga trotuari i
rrugës përballë lokalit ka sharë me fjalë të rënda ofenduese dhe ka kërcënuar fillimisht
verbalisht, duke bërtitur “...do t’iu vrasë të gjithëve....” dhe më pas ka goditur me
automatikun që mbante në dorë, dy herë në ajër, është afruar drejt lokalit dhe nga cepi
i anës veriperëndimore të lokalit ka filluar të godasë me breshëri lokalin e shtetasit
Lavdërim Muça.
7. Menjëherë personat e pranishëm në lokal janë larguar nxitimthi, në drejtime të
ndryshme, disa janë fshehur në kuzhinën e lokalit, të tjerë kanë hipur në katin e dytë
të lokalit dhe të tjerë janë larguar nga pas lokalit, i cili kishte edhe hyrje të pasme, në
këtë drejtim është larguar edhe viktima Dorjan Muça, ndërkohë i gjykuari Artur Dushi
është futur në brendësi të lokalit dhe ka vazhduar të qëllojë në breshëri të gjitha
ambientet e brendshme të lokalit, pa ndërprerje, duke i dëmtuar rëndë pajisjet e lokalit
dhe ambientet ndihmëse të tij.
8. I gjykuari ka vazhduar të qëllojë me automatik, duke ndjekur personat që largoheshin
nga lokali, duke dalë nga dera e pasme e lokalit në ndjekje të tyre. Në këtë moment i
gjykuari Artur Dushi ka parë të rrëzuar përtokë viktimën Dorjan Muça, ky i fundit i ka
thënë se, “nuk jam unë”, ndaj tij i gjykuari është treguar indiferent dhe ka vazhduar të
kontrollojë jashtë nga mbrapa lokalit për persona të tjerë dhe ndërkohë vazhdonte të
qëllonte me breshëri automatiku dhe bërtiste me fjalë kërcënuese “ku jeni se do t’u
vras” dhe në të njëjtën kohë përdorte edhe fjalë të rënda ofenduese drejtuar shtetasve
Lavdërim dhe Shpëtim Muça.
533
9. I gjykuari Artur Dushi është futur përsëri në brendësi të lokalit nga dera e pasme dhe
ka dalë jashtë lokalit nga dera kryesore dhe ka vazhduar të qëllojë me automatik pa
një drejtim të përcaktuar, duke vazhduar kështu, derisa kanë ardhur në vendngjarje
shtetasit Ferdianad Dushi dhe më vonë djali i tij Klajdi Dushi. Këta të fundit kanë
bërë të mundur t’i marrin automatikun dhe nuk e kanë lejuar të gjykuarin të qëllojë,
djali i të gjykuarit Klajdi Dushi, e ka marrë automatikun dhe e ka hedhur në një kanal
në afërsi të lokalit.
10. Shtetasi Dorjan Muça i plagosur, megjithëse është nisur menjëherë me autoveturë për
në Spitalin e Lushnjes, e më pas në Spitalin Ushtarak të Tiranës, megjithë ndërhyrjen
e mjekëve, ka gjetur vdekjen.
11. Gjatë kësaj kohe i gjykuari Artur Dushi ka qëndruar në lokalin e tij, jo shumë larg
vendngjarjes dhe ka pritur derisa kanë ardhur shërbimet e policisë, që kanë kryer
arrestimin e tij në flagrancë.
12. I gjykuari Artur Dushi është shoqëruar në ambientet e Komisariatit të Policisë
Lushnje dhe ka dhënë shpjegimet e tij rreth ngjarjes, gjatë këtyre veprimeve
proceduriale, me vullnetin e tij të lirë ka treguar se, ku kishte hedhur qytën e
automatikut dhe sasinë prej 44 copë fishekë, model 56, ta kalibrit 7.62 mm, ndërsa
djali i tij shtetasi Klajdi Dushi ka treguar vendin se, ku kishte hedhur automatikun, që
kishte përdorur babai i tij, i gjykuari Artur Dushi, në këtë ngjarje.
13. Sipas aktit të ekspertimit balistik ka rezultuar se, arma e zjarrit është e rregullt
teknikisht dhe se gëzhojat e fiksuara në vendngjarje (njëzet e tre) janë qitur prej saj
dhe se fishekët janë të rregullt teknikisht. Sipas akteve të ekspertimit mjeko-ligjor me
nr.402, datë 23/09/2008 dhe nr.402/1, të datës 22/12/2008 rezultojnë se: “plagët e
ndodhura në trupin e viktimës Dorjan Muça janë shkaktuar me armë zjarri, ...
Rezulton që qitja të jetë bërë në distancë të largët jashtë faktorëve plotësues të qitjes.
Shkaku i vdekjes ka qenë shoku i rëndë hemorragjik, si pasojë e dëmtimit të arteries
dhe venës femorale nga kalimi i predhës në to.
14. I gjykuari ka mbajtur qëndrim të thellë pendues ndaj viktimës, duke marrë në
konsideratë edhe afërsinë gjinore të bashkëshortes së tij me viktimën, ndërsa për të
dëmtuarit nga vepra e kanosjes është shprehur se ka marrë armën vetëm për t’i
trembur, ky ishte qëllimi i tij.
15. Në këto kushte nga Prokuroria e rrethit gjyqësor Lushnjë është regjistruar procedimi
penal duke u akuzuar i gjykuari Artur Dushi për kryerjen e veprës penale të“Vrasjes
në rrethana të tjera cilësuese”, të parashikuar nga neni 79 gërma “ë”, në rrethana
rënduese “të shtyrë nga motive të dobëta” të parashikuar nga neni 50/a, dhe rrethana
lehtësuese të parashikuar nga neni 48/ç dhe 48/dh të Kodit Penal;m “Kanosjes”, të
parashikuar nga neni 84, në rrethana rënduese “të shtyrë nga motive të dobëta” të
parashikuar nga neni 50/a, dhe rrethana lehtësuese të parashikuar nga neni 48/ç dhe
48/dh të Kodit Penal. “Prishje të qetësisë publike”, të parashikuar nga neni 274 dhe
rrethana lehtësuese të parashikuar nga neni 48/ç të Kodit Penal; “Armëmbajtjes pa
leje”, të parashikuar nga neni 278/2, dhe rrethana lehtësuese të parashikuar nga neni
48/ç dhe 48/dh të Kodit Penal. “Mbajtjes pa leje të fishekëve të armëve luftarake”, të
parashikuar nga neni 278/3 dhe rrethana lehtësuese të parashikuar nga neni 48/ç dhe
48/dh të Kodit Penal.
16. I gjykuari nëpërmjet përfaqësuesit të tij, ka kërkuar deklarimin fajtor për veprën
penale të “Plagosje e rëndë nga pakujdesia” në dëm të shtetasit Dorian Muça, ndërsa
vepra penale e “Prishje të qetësisë publike” të përthithet nga akuzat e tjera.
534
II. Procedurat gjyqësore
17. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.25 (171), datë 09.02.2010 ka
vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Dalip Dushi për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me dashje” të shtetasit Dorjan Muça, të parashikuar nga neni 76 të Kodit
Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni dhe neneve 48/b/ç/dh/e dhe 49 të Kodit
Penal me dhjetë vjet e gjashtë muaj burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Dalip Dushi për kryerjen e veprës penale të
“Kanosjes” ndaj shtetasit të dëmtuar Lavdërim Muça, të parashikuar nga neni 84 të
Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni dhe neneve 48/b dhe 49 të Kodit
Penal me katër muaj burgim.
iii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Dalip Dushi për kryerjen e veprës penale të
“Kanosjes”, ndaj shtetasit të dëmtuar Shpëtim Muça, të parashikuar nga neni 84 të
Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni dhe neneve 48/b dhe 49 të Kodit
Penal me katër muaj burgim.
iv. Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Dalip Dushi për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të municionit”, të
parashikuar nga neni 278/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni dhe
nenit 49 të Kodit Penal me dymbëdhjetë muaj burgim.
v. Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Dalip Dushi për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të municionit”, të
parashikuar nga neni 278/3 të Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni
dhe nenit 49 të Kodit Penal me dy muaj burgim.
vi. Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal, gjykata të pandehurin Artur Dalip Dushi, në
bashkim të dënimeve të mësipërme, e dënon me njëmbëdhjetë vjet burgim.
vii. Në zbatim të nenin 406 të Kodit të Procedurës Penale, të pandehurit Artur Dalip
Dushi, i ulet 1/3 (një e treta) e dënimit të bashkuar dhe përfundimisht i pandehuri
Artur Dalip Dushi dënohet me shtatë vjet e katër muaj burgim.
viii. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Artur Dalip Dushi fillon nga momenti i
arrestimit të tij në flagrancë, në datën 22/09/2008 dhe do të ekzekutohet pranë
IEVP-së, së sigurisë së zakonshme.
18. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.243, datë 02.12.2010 ka vendosur:
i. Mospranimin e ankimit.
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendim nr 47, date 13.02.2013 ka vendosur:
i. Prishjen e vendimit nr.243, datë 02.12.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me të njëjtin trup gjykues.
20. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.32(60-2013-985) datë 16.10.2013 ka
vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.25 (171), datë 09.02.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë.
21. Kundër këtij vendimi ka ushtruar Rekurs Prokurori i Apelit Vlorë, i cili kërkon
ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit për cilësimin ligjor të veprës dhe
deklarimin fajtor për veprat penale të parashikuara nga nenet 79/ë, 278/2 të K.Penal
dënimin me 21 vjet burgim, në aplikim të 406 të K.Pr.Penale dënimin përfundimisht
të tij me 14 vjet burgim, duke parashtruar pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse
të vendimit, ndërsa në konkluzionet përfundimtare përpara Gjykatës së Lartë,
prokurori pranë Prokurorisë së Përgjithshme kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës
së Apelit Vlorë përsa i përket cilësimit të veprës penale dhe masës së dënimit, duke u
dënuar për veprën penale të “Vrasje në kushtet e tronditjes së fortë psikike”, “Vrasje
535
me dashje indirekte” dhe “Armëmbajtje pa leje”, në bazë të N.82, N.76, 278/2/3 të
K.Penal dhe N.55 të K.Penal dënimin e tij me 21 vjet burgim dhe aplikimin e N.406 të
K.Pr.Penale;
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
22. Gjykata e apelit e ka gjetur të drejtë vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ndër
të tjera ka arsyetuar se: “...me veprimet e kryera i pandehuri ka konsumuar veprën
penale të parashikuar nga neni 76 i K.Penal, pasi është e vërtetë se nuk ka pas qëllim
vrasjen e viktimës, porse objektivisht e ka parashikuar mundësinë dhe ka qenë i
ndërgjegjshëm për afërsinë e ardhjes së pasojës, pasi ka qëlluar me breshëri pa
ndërprerje në drejtim të njerzve të pranishëm…nga ana subjektive çmohet se vepra
është kryer me dashje indirekte; ka konsumuar veprën e kanosjes (dy herë) ndaj
shtetasve Lavdërim dhe Shpëtim Muça, pasi ka kanosur seriozisht jetën e tyre, pasi i
ka paralajmëruar dhe goditur dy herë jashtë lokalit; e provuar është dhe vepra
penale e parashikuar nga nenet 278/2 dhe 278/3 të K.Penal; veprat penale
parashikuara nga neni 84, (dy herë) dhe 278/3 i K. Penal nuk do të përgjigjet
penalisht për shkak të ligjit nr.107/2012, “Për amnistinë”...Me të drejtë janë mbajtur
parasysh në masën e dënimit për veprën penale të parashikuar nga neni 76 i K.Penal
nenet 48/c/dh të K.P, pendimi i thellë i tij dhe qëndrimi lidhur me procedimin penal si
dhe qëndrimi me familjarët e viktimës, fakti që marrëdhëniet me familjen janë
normalizuar...”
IV. Në lidhje me rekursin
23. Kolegji Penal e gjen pjesërisht të drejtë pretendimin e paraqitur në rekursin e

Prokurorit për zbatim të gabuar të ligjit penal, pikërisht në lidhje me cilësimin ligjor të
veprës, sipas N.432 të K.Pr.Penale, po jo ato në lidhje me masën e dënimit. Nga ana
tjetër argumentimi në këtë rekurs përsa i përket cilësimit të duhur të veprave penale
dhe masës së dënimit nuk është i saktë. Kjo gjykatë i gjen të drejta kërkimet
përfundimtare të Prokurorit të paraqitura në seancën gjyqësore pranë Gjykatës së
Lartë në lidhje me cilësimin ligjor të veprës penale duke e deklaruar fajtor të
gjykuarin Artur Dushi për veprën penale të “Vrasjes të kryer në gjendje të tronditjes të
fortë psikike” të mbetur në tentativë në dëm të shtetasve Lavdërim Muça dhe Shpëtim
Muça, dhe përsa i përket deklarimit fajtor të të gjykuarit Artur Dushi për kryerjen e
veprës penale të “vrasjes me dashje” në dëm të shtetasit Dorjan Muça të parashikuar
nga neni 76 i K.Penal.
24. Nga provat e administruara dhe rrethanat e pranuara nga gjykatat e faktit, ka rezultuar
e provuar se në datën 22.09.2009, rreth orës 19.30 pak kohë para ndodhjes së
ngjarjes, i gjykuari ka nisur një grindje verbale me shtetasin Behar Disha lidhur me
një pretendim të tij rreth parkimit të gabuar nga ana e këtij të fundit. Në këtë grindje e
cila ka precipituar në fyerje, sharje dhe goditje me grushta e shkelma në mënyrë
reciproke janë përfshirë në krahun e të gjykuarit të afërm të tij shtetasit F.Dushi dhe
M. Dushi, si dhe në krah të shtetasit Behar Disha dy të afërm të tij shtetasit L. Muça
dhe Sh. Muça.
25. Gjatë grindjes shtetasi Lavdërim Muça e ka goditur me sqepar të gjykuarin Artur
Dushi, i cili sipas aktit të ekspertimit mjeko-ligjor nr.127, datë 29.10.2008 ka rezultuar se ka
pësuar dëmtime në shëndet me mjete të forta mbrehëse, që karakterizohen sipas humbjes së
aftësisë për punë, deri në 9(nëntë) ditë. Grindja është ndërprerë pas ndërhyrjes së
personave të tjerë të papërfshirë në këtë përleshje.
536
26. Në këto rrethana, i gjykuari Artur Dushi, ka pësuar tronditje psikike të çastit, nga
ngacmimet e jashtme, që janë pikërisht fyerjet, sharjet dhe goditjet e shtetasit
Lavdërim Muça dhe Shpëtim Muça. Kjo gjaknxehtësi e çastit dhe e një niveli
relativisht të lartë ka bërë që i gjykuari Artur Dushi të marrë në banesën e tij
automatikun e tipit AK-47, të cilin e mbante pa leje të organeve kompetente dhe të
drejtohej për nga lokali ku ndodheshin shtetasit Lavdërim Muça dhe Shpëtim Muça.
27. Gjendja e tronditjes psikike rezulton nga veprimet konkrete të kryera nga i gjykuari
Dushi, të tilla si: sharjet dhe fyerjet me zë të lartë nga jashtë lokalit në drejtim të
shtetasve Lavdërim Muça dhe Shpëtim Muça; sentenca kërcënuese “do t'iu vrasë të
gjithëve”; hapja e zjarrit në ajër; hyrja brenda në lokal pas largimit të klientëve dhe
goditja me breshëri në mjediset e brendshme të tij; vijimi i shtënies me automatik,
duke ndjekur personat që largoheshin nga lokali.
28. Në këto rrethana është goditur prej të gjykuarit edhe viktima Dorjan Muça, person i
cili nuk kishte marrë pjesë në përleshje dhe ndodhej në lokal rastësisht. Në pamundësi
për të vrarë personat që ai synonte të vriste, shtetasit Lavdërim Muça dhe Shpëtim
Muça, të cilët u larguan nga lokali, i gjykuari Artur Dushi ka vazhduar të qëllojë me
automatik në një drejtim të papërcaktuar, duke vazhduar kështu derisa në vendngjarje
janë afruar disa të afërm të tij të cilët kanë mundur t’i largojnë armën nga dora.
29. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se veprimet e kundraligjshme
të të gjykuarit Artur Dushi në dëm të shtetasve Lavdërim Muça dhe Shpëtim Muça do
të kualifikohen si “Vrasje e kryer në gjendje të tronditje të fortë psikike” të mbetur në
tentativë, të parashikuar nga N.82-22 të K.Penal, dhe jo “Kanosje” sipas N.84 të
K.Penal, siç është kualifikuar nga gjykatat e faktit.
30. Nga të gjitha provat provohet se qëllimi kriminal i të gjykuarit ka qenë marrja e jetës
së shtetasve Lavdërim Muça dhe Shpëtim Muça dhe jo kërcënimi i jetës së të
dëmtuarve siç kanë arritur në konkluzionin e tyre gjykatat e faktit. Në vlerësimin e
anës subjektive, pra të qëllimit të autorit për nxjerrjen e konkluzionit të drejtë, duhet
të vlerësohet i lidhur ngushtë me anën objektive të veprës dhe konkretisht veprimet
konkrete që kryen autori, i cili në këtë mënyrë manifeston në botën e jashtme
mendimin e brendshëm të arsyetuar. Veprimet konkrete të kryera nga i gjykuari
Dushi, të parashtruara më sipër, të tilla si: sharjet dhe fyerjet me zë të lartë nga jashtë
lokalit në drejtim të shtetasve Lavdërim Muça dhe Shpëtim Muça; sentenca
kërcënuese “do t'iu vras të gjithëve"; hapja e zjarrit në ajër; hyrja brenda në lokal pas
largimit të klientëve dhe goditja me breshëri në mjediset e brendshme të tij; vijimi i
shtënies me automatik, duke ndjekur personat që largoheshin nga lokali; tregojnë për
gjendje të tronditjes psikike të çastit.
31. Sipas formulimit të kësaj dispozite në Kodin Penal, për të pasur këtë vepër është i
nevojshëm vetëm kriteri juridik. Tronditja e fortë psikike duhet të jetë e çastit, pra
menjëherë pas veprimit të padrejtë. Ajo nuk do të konsiderohet e tillë në qoftë se
midis ngacmimit të jashtëm dhe reagimit të personit do të ketë kaluar një kohë e
mjaftueshme, interval në të cilin personi do të mund të gjykonte me gjakftohtësi dhe
të ndërmerrte veprime ligjore dhe jo të vepronte individualisht duke kryer një vepër
penale. Në rastin objekt shqyrtimi ka rezultuar e provuar se kanë qenë veprimet e
padrejta të dëmtuarve Lavdërim Muça dhe Shpëtim Muça të tilla si fyerjet, rrahja dhe
më e rënda goditja me sqepar, ajo që i ka shkaktuar të gjykuarit Dushi tronditje
psikike, duke iu ulur vetëdija dhe duke reaguar ndaj këtyre veprimeve të padrejta pas
marrjes së armës së zjarrit automatike në mënyrën e përshkruar më sipër. Afekti
fiziologjik thjesht e ul arsyen e individit duke bërë që në momentin e kryerjes së
veprës penale, ai të veprojë me dashje direkte, si formë faji nga ana subjektive. Për
këtë tregojnë qartazi veprimet e kryera nga i gjykuari pasi ai nuk e ka humbur
537
plotësisht kontrollin mbi veten e tij. Menjëherë pas kryerjes së veprës, i gjykuari
Artur Dushi ka qëndruar në lokalin e tij, jo shumë larg vendngjarjes dhe ka pritur
derisa kanë ardhur shërbimet e policisë, që kanë kryer arrestimin e tij në flagrancë.
32. Përsa i përket veprimeve të kundraligjshme të kryera nga i gjykuari Dushi, në dëm të
viktimës Dorjan Muça, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se ato janë kualifikuar
drejt si “Vrasje me dashje indirekte”, sipas N.76 të K.Penal nga gjykatat e faktit, dhe
për këtë pjesë ky vendim do të lihet në fuqi.
33. Në lidhje me dashjen indirekte, subjekti nuk e dëshiron por e merr parasysh që mund
të vijë një pasojë e padëshiruar prej veprimit apo mosveprimit të kryer prej tij dhe e
pranon një mundësi të tillë. Sipas rrethanave të përshkruara më sipër, të cilat janë
pranuar si të vërtetuara nga gjykatat e faktit, i gjykuari Artur Dushi edhe pse nuk e ka
synuar dhe as dëshiruar vrasjen e shtetasit Dorian Muça, me veprimet e tij ka lejuar
me dashje indirekte që kjo pasojë të vinte. Megjithatë duke qenë se kjo dashje
indirekte ndaj viktimës është shfaqur në një terren të rënduar psikologjik, cilësimi për
këtë vepër penale duhet bërë sipas nenit 76 të K.Penal dhe jo sipas N.82 të K.Penal,
pasi tronditja e fortë psikike e çastit mbulon vetëm objektin ndaj të cilit ka qenë
qëllimi kriminal, që në rastin konkret janë shtetasit Lavdërim Muça dhe Shpëtim
Muça, pra ata të cilët e shkaktuan këtë tronditje të fortë të çastit.
34. Në përcaktimin e masës së dënimit ndaj të gjykuarit Dushi, Kolegji Penal i Gjykatës
së Lartë, nisur nga vlerësimi i rrethanave të faktit penal në rastin konkret, mënyra e
kryerjes së veprës penale, qëllimin e dënimit i cili nuk është vetëm ndëshkimi i autorit
të veprës penale për veprën e kryer, por edhe rehabilitimi i tij, arrin në konkluzionin
se zbatuar korrekt përcaktimet e neneve 47 e 48 /b/ç/dh/e të Kodit Penal 1 në lidhje me
caktimin e masës së dënimit ndaj të gjykuarit, masa e dënimit për veprat penale të
kryera në dëm të shtetasve Lavdërim e Shpëtim Muça, bazuar në N.82-22 të K.Penal
do të jetë prej 2(dy) vjetësh burgim.
Gjykata vlerëson një sërë rrethanash lehtësuese në caktimin e masës së dënimit ndaj të
gjykuarit. Gjendja psikologjike e rënduar e të gjykuarit në momentin kryerjes së
veprës penale; normalizimit të marrëdhënieve me familjen e viktimës; fakti që vepra
penale ndaj shtetasve Lavdërim e Shpëtim Muça ka mbetur në tentativë personat në
fjalë nuk kanë pësuar asnjë dëm në shëndetin e tyre. I gjykuari ka shprehur pendim të
thellë dhe ka pritur forcat policore që ta arrestonin në lokalin e tij. Në kushtet kur
konkurrojnë këto rrethana lehtësuese masa e dënimit prej 2(dy) vjetësh konsiderohet e
drejtë dhe e efektshme.
35. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të drejtë disponimin e gjykatës së apelit për
deklarimin fajtor dhe masën e dënimit për veprën penale të “Prodhimit dhe mbajtjes
pa leje të armëve luftarake”. Gjithashtu në referim të Nenit 5, të ligjit nr.107/2012
“Për dhënie amnistie”, i cili parashikon se: “Procedimi penal nuk mund të fillojë dhe
nëse ka filluar duhet të pushojë për veprat penale të kryera deri në datën 30 shtator
2012, për të cilat Kodi Penal parashikon një dënim me burgim deri në 2 vjet ose çdo
lloj dënimi tjetër më të lehtë”, Kolegji Penal e gjen gjithashtu korrekt disponimin e
gjykatës së apelit për veprën penale të parashikuar nga N.278/3 i K.Penal.
1
Mënyra e caktimit të dënimit
Gjykata cakton dënimin duke respektuar dispozitat e pjesës së përgjithshme të këtij Kodi dhe kufijtë e dënimeve të
parashikuar në ligj për veprën penale.
Lehtësojnë dënimin rrethanat që vijojnë:
b) kur vepra është kryer nën ndikimin e tronditjes psikike të shkaktuar nga provokimi ose veprime të padrejta të viktimës apo
të ndonjë personi tjetër; ç) kur personi që ka kryer veprën tregon pendim të thellë; dh) kur personi paraqitet në organet
kompetente pas kryerjes sëveprës penale; e) kur marrëdhëniet ndërmjet personit që ka kryer veprën penale dhe të dëmtuarit
janë normalizuar.
538
36. Në këto rrethana në zbatim të N.55 të K.Penal, i caktohet të gjykuarit Artur Dushi një
dënim i vetëm 11 (njëmbëdhjetë) vjet burgim. Në aplikim të nenit 406/1 të
K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe e dënon përfundimisht me 7 (shtatë) vjet e 4(katër)
muaj burgim.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
37. Bazuar në provat e administruara dhe, në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit,

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arriti në përfundimin se pretendimet e parashtruara
në rekursin e prokurorit në lidhje me cilësimin juridik janë të drejta, por argumentimi
në këtë rekurs përsa i përket cilësimit të duhur të veprave penale dhe masës së dënimit
nuk është i saktë. Kjo Gjykatë i gjen të drejta kërkimet përfundimtare të Prokurorit të
paraqitura në seancën gjyqësore pranë Gjykatës së Lartë në lidhje me cilësimin ligjor
duke i pranuar ato.
38. Kolegji Penal arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë i cili ka lënë
në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë në lidhje cilësimin juridik të
veprimeve të kundraligjshme në dëm të shtetasve Lavdërim dhe Shpëtim Muça, është
i cenueshëm për këtë pjesë, duke u cilësuar veprimet e kundraligjshme të të gjykuarit
Dushi ndaj këtyre të dëmtuarve sipas N.82-22 të K.Penal.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 gërma “a” dhe “b” të
K.Pr.Penale
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.32, datë 16.10.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë, përsa i
përket deklarimit fajtor të të gjykuarit Artur Dushi për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes
me dashje” në dëm të shtetasit Dorjan Muça të parashikuar nga neni 76 i K.Penal.
Ndryshimin e këtij vendimi dhe të vendimit nr.25, datë 09.02.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë duke deklaruar fajtor të gjykuarin Artur Dushi për veprën penale të
“Vrasjes të kryer në gjendje të tronditjes të fortë psikike” të mbetur në tentativë në dëm të
shtetasit Lavdërim Muça dhe në bazë të neneve 82 e 22 të K.Penal dënimin e tij me 2 (dy)
vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të gjykuarit për veprën penale të “Vrasjes të kryer në gjendje të
tronditjes të fortë psikike” të mbetur në tentativë në dëm të shtetasit Shpëtim Muça dhe në
bazë të nenit 82 e 22 të K.Penal dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
Lënien në fuqi të fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë përsa i përket deklarimit
fajtor të të gjykuarit Artur Dushi për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”
të parashikuar nga N.278/2 i K.Penal.
Në zbatim të nenit 55 të K.Penal në bashkim të dënimeve e dënon të gjykuarin Artur
Dushi me një dënim të vetëm me 11 (njëmbëdhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe e dënon përfundimisht
me 7 (shtatë) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit përsa i përket disponimit në lidhje me
provat materiale dhe shpenzimet administrative.
Tiranë, më 14.10.2015
539
Nr. 00-2015 - 2553 i Vendimit (163)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 14.10.2015, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR DIBËR
TË GJYKUAR: ARSEN (AFRIM) KAZA
GLEDI (ASQERI) KAZA
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale
“Vrasje me dashje”, kryer në bashkëpunim
dhe “Vrasje me dashje”, kryer në bashkëpunim, mbetur në tentativë,
parashikuar nga N.76-25 dhe N.76-25-22 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin me nr.83, datë 12.07.2012, ka

vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Arsen Kaza, për veprën penale “Plagosja e
rëndë me dashje” dhe në bazë të nenit 88 / 2 e 25 të K.Penal e dënon atë me 7
(shtatë) vjet burgim.
Deklarimin e pafajshëm e të pandehurit Arsen Kaza, për veprën penale
“Vrasja me dashje” e mbetur në “Tentativë” e parashikuar kjo nga neni 76 e
22, e 25 të K.Penal.
Vuajtja e dënimit me burgim të fillojë nga dita e ekzekutimit të vendimit penal
nr.71 datë 10.6.2010 të Gjykatës së shkallës së parë Dibër që ka caktuar masën
e sigurimit personal “Arresti në burg” datë 11.6.2010, ora 00'30, dhe dënimi
me burgim të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gledi Kaza, për veprën penale “Plagosja e
rëndë me dashje” dhe në bazë të nenit 88 / 2 e 25 të K.Penal e dënon atë me 7
(shtatë) vjet burgim.
Deklarimin e pafajshëm e të pandehurit Gledi Kaza, për veprën penale
“Vrasja me dashje” e mbetur në “Tentativë” e parashikuar kjo nga neni 76 e
22, e 25 të K.Penal.
Vuajtja e dënimit me burgim të fillojë nga dita e ekzekutimit të vendimit penal
nr.70 datë 9.6.2010 të Gjykatës së shkallës së parë Dibër që ka caktuar masën
e sigurimit personal “Arresti në burg” datë 11.6.2010/ ora 10:00, dhe dënimi
me burgim të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.”
540
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin me nr.289, datë 27.03.2013, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.83 datë 12.07.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër.
Kundër këtij vendimi, kanë paraqitur rekurs prokurori pranë Prokurorisë së

Apelit, Tiranë dhe të gjykuarit, përmes avokatit të tyre.
Më datë 24.04.2012, prokurori pranë Prokurorisë së Apelit Tiranë, me anën e të

cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit nr.289 datë 27.03.2013 të Gjykatës së Apelit, Tiranë që
ka lënë në fuqi vendimin me nr.83 datë 12.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe
deklarimin fajtor të pandehurit Arsen Kaza për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me
dashje” kryer në bashkëpunim, në dëm të shtetasit Ilir Kaja dhe të “Vrasjes me dashje”
kryer në bashkëpunim, mbetur në tentativë, në dëm të shtetasit Ramiz Kaja dhe në zbatim të
nenit 55 të K.Penal dënimin e tij me një dënim të vetëm me 18 vite burgim. Deklarimin fajtor
të pandehurit Gledi (Asqeri) Kaza për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me dashje” kryer
në bashkëpunim, në dëm të shtetasit Ilir Kaja dhe të “Vrasjes me dashje” kryer në
bashkëpunim, mbetur në tentativë, në dëm të shtetasit Ramiz Kaja dhe në zbatim të nenit 55
të K.Penal dënimin e tij me një dënim të vetëm me 18 vite burgim.
Duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse:

- Provat janë të plota dhe të harmonizuara me njëra-tjetrën duke krijuar bindjen se të
pandehurit kanë kryer veprën penale të vrasjes me dashje, kryer në bashkëpunim në
dëm të viktimës Ilir Kaja dhe mbetur në tentativë në dëm të shtetasit Ramiz Kaja.
- Të pandehurit në mënyrë të befasishme kanë qëlluar me mjete prerëse dhe të forta pa
ndërprerje viktimën me qëllim për t’i shkaktuar vdekjen të dëmtuarit, pasojë që dhe e
kanë arritur.
- Qëllimi kriminal dhe pasoja e dëshiruar nuk ka ardhur ndaj shtetasit Ramiz Kaja pasi i
dëmtuari ka reaguar dhe larguar me shpejtësi e duke u fshehur. Arsyetimi i gjykatës se
vepra duhet të cilësohet si plagosje e rëndë me dashje nuk qëndron, pasi nuk
mbështeten nga tërësia e fakteve dhe e provave lidhur me dinamikën e ngjarjes. Nisur
nga mjetet e përdorura, fjalët që e kanë shoqëruar veprimin kriminal, numri mjaft i
konsiderueshëm i plagëve të shkaktuara, plot 25, pjesët e trupit në të cilën është
goditur viktima dhe i dëmtuari Ramiz Kaja, vërtetojnë se të pandehurit kanë dëshiruar
vdekjen e vëllezërve Kaja.
- Të pandehurit kanë përdorur armë të ftohta mbretëse siç është gërshëra e pemëve dhe
përdorimi i një mjeti të tillë duke goditur viktimën në pjesën e kokës dhe kraharorit
vërteton se dëmtimet që mund t’i vijnë personit ndaj të cilit përdoret janë shumë të
rënda dhe mund të sjellin pasojë humbjen e jetës, gjë që fatkeqësisht ka ndodhur.
Vendi ku është qëlluar i dëmtuari është pjesa e sipërme e trupit dhe konkretisht koka
dhe kraharori. Në këtë pjesë ndodhen organe jetike për funksionimin e organizmit të
njeriut, cenimi apo dëmtimi i tyre mund të sjellë humbjen e jetës së personit ndaj të
cilit goditet.
- Ndryshe nga sa arsyeton gjykata, të pandehurit nuk mund të parashikonin vetëm
plagosjen e rëndë të të dëmtuarit pasi veprimet e tyre kanë qenë të një intensiteti të
tillë, që në interpretimin e një intelekti mesatar, do të sillnin në mënyrë të
paevitueshme vdekjen e të dëmtuarit. Të pandehurit nuk mund të parashikon që i
dëmtuari do të reagonte dhe se goditjet e marra nuk do të preknin organet jetësore të
tij.
541
Me dt.26.04.2012, të gjykuarit, përmes avokatit të tyre, me anën e të cilit kanë
kërkuar: Prishjen e vendimit nr.289 datë 27.03.2013 të Gjykatës së Apelit, Tiranë dhe
vendimit me nr.83 datë 12.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Dibër dhe pushimin e
çështjes në ngarkim të të pandehurve për shkak se plagosja e rëndë e viktimës që i ka sjellë
atij vdekjen është kryer në kushtet e mbrojtjes së nevojshme.

- Padrejtësisht organi i akuzës i ka akuzuar të pandehurit për vrasje me dashje në një
kohë që ata kanë qenë viktima të dhunimit të banesës, të vjedhjes dhe masakrimit nga
ana e viktimës Ilir Kaja, vëllait të tij Ramiz Kaja dhe të paktën të një personi tjetër i
vërtetuar se ka qenë në shtëpinë e të pandehurve për t’i vjedhur dhe grabitur ata.
Prokurori e ngre akuzën mbi bazën e deklarimeve të gënjeshtra të vëllait të viktimës
Ramiz Kaja i cili duhet të ishte marrë i pandehur për veprën penale të “Vjedhjes me
dhunë në bashkëpunim”.
- Të pandehurit kanë shkuar në fshatin Korinthia për të vjedhur dhe për tu rikthyer
përsëri, gjë që vërtetohet me biletën e trenit për kthimin atë natë të gjetur afër trupit të
viktimës larg shtëpisë. Ata kanë hyrë në shtëpinë e të pandehurve për të vjedhur dhe
grabitur të pandehurit, fshehurazi dhe natën. Nga aktet e këqyrjes së vendit të ngjarjes
dhe aktet e tjera procedurale që ndodhen në dosje vërtetohet prania e gjurmëve të
gjakut të dy të pandehurve, që do të thotë se janë goditur e gjakosur nga grabitësit. Të
pandehurit janë sulmuar për tu grabitur dhe janë dëmtuar rëndë nga goditjet e tyre e se
për tu mbrojtur kanë bërë rezistencë legjitime me mjete rrethanore që ndodheshin në
shtëpi e nga kjo përleshje janë plagosur apo gjakosur 5 vetë, dy të pandehurit,
vëllezërit grabitës Kaja dhe një tjetër i paidentifikuar. Prokurori e anashkalon faktin
që në vendin e ngjarjes janë gjetur njolla të gjakut të 5 vetave. I dëmtuari Ramiz
gënjen duke thënë se ka rënë pa ndjenja sepse në fakt janë përleshur të gjithë, por
pamundësia për të identifikuar mjetet e përdorura nga secili dhe mungesa e
përcaktimit shkencërisht të mjeteve që kanë shkaktuar vdekjen e viktimës dhe autorin
e përdorimit të këtyre mjeteve, e bën të pamundur identifikimin e autorit, por kjo
mangësi e hetimit nuk lejon prokurorin që meqenëse nuk e identifikon dot autorin të
akuzosh si të tillë të dy.
- Të pandehurit sapo janë futur në shtëpi të tyre janë ndodhur para sulmit të grabitësve
dhe në mënyrë instiktive kanë filluar të mbrohen me mjete rrethanore në kushte
errësire secili sipas mundësisë së vet dhe të tronditur për shkak të një sulmi të papritur
e të pa imagjinuar më parë. As pretendimi se bashkëpunimi mund të merret apriori i
provuar me veprime konkludente nuk qëndron, pasi ata janë vetëmbrojtur nga sulmi i
bërë në shtëpi të tyre dhe nuk mund të pretendosh se qëllimi i tyre pqër vetëmbrojtje
ka karakter kriminal, e aq më pak për të vrarë grabitësit, megjithëse edhe po ta bënin
mbrojtja e tyre ka qenë legjitime.
- Prokurori nuk provon dot akuzën e plagosjes për Ramiz Kajën e jo më të provojë
tentativën për vrasje. Në dosje nuk ekziston asnjë akt ekspertimi mjeko-ligjor që të
vërtetojë dëmtimet e të dëmtuarit Ramiz Kaja si dhe kategorinë e këtyre dëmtimeve.
- I dëmtuari Ramiz Kaja nuk tregon bashkëpunëtorët e tij për faktin se do të fshehë
qëllimin e tyre për të grabitur të pandehurit dhe për të marrë fshehur faktin se në
vendin e ngjarjes të pandehurit Kaza kanë qenë në pakicë numerike dhe më të dobët
në raportin e forcave, kundrejt 3 ose më shumë personave.
- Nuk ka asnjë provë që vërteton akuzën e ngritur për vrasjen me dashje të viktimës Ilir
Kaja. Logjika e analizës së provave tregon se përleshja është kryer brenda shtëpisë
dhe rezistenca e të pandehurve ndaj agresionit të viktimës me të tjerët, ka bërë që ata
të mundin të dëmtuar e të gjakosur të largohen nga banesa, ashtu sic edhe të
542
pandehurit të dëmtuar e të gjakosur kanë mbetur në shtëpi ku janë gjendur nga të
afërmit nga të afërmit dhe janë dërguar në spital. Qëllimi i të pandehurve ka qenë që
të zmbrapsnin sulmin dhe të mbronin jetën e tyre nga ky sulm i padrejtë dhe i çastit, i
përgatitur dhe ekzekutuar nga Ilir Kaja, Ramiz Kaja dhe persona të tjerë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen SELIMI; prokurorin Arqilea Koca, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit në lidhje me kualifikimin ligjor të veprës
penale, duke e kualifikuar atë në bazë të N.76-25 të K.Penal, dhe dënimin e tyre me nga 15
(pesëmbëdhjetë) vjet burgim; mbrojtësin e caktuar kryesisht për të gjykuarit Arsen Kaza dhe
Gledi Kaza, av.Skënder Breca, i cili kërkoi prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes në
ngarkim të të gjykuarve, pasi fakti i rezultuar nuk parashikohet nga ligji si vepër penale; dhe
pasi e bisedoi çështjen në tërësi
VËREN
Se vendimi nr.289, datë 27.03.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në zbatim
dhe interpretim të gabuar të ligjit material e procedural penal, dhe si i tillë do të prishet,
duke u kthyer çështja për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Nga gjykatat janë pranuar këto rrethana të faktit:

1. Të gjykuarit Arsen (Afrim) Kaza dhe Gledi (Asqeri) Kaza, janë vëllezër dhe banues të
fshatit Staravec, komuna Tominë në Peshkopi. Me proces-verbalin nr.445 prot, datë
05.05.2008 i gjykuari Afrim ka bërë ndryshimin e emrit nga “Afrim” në “Arsen”,
ndërsa me procesverbalin nr.2 prot datë 11.01.2008 i gjykuari Asqeri ka bërë
ndryshimin e emrit nga “Asqeri” në “Gledi”. Ata kanë emigruar në Greqi për disa vite
rresht, ku angazhoheshin në punë sezonale dhe ktheheshin përsëri në Shqipëri.
2. Në vitin 2007 ata kanë siguruar viza pune dhe kanë shkuar për të punuar në sezonin e
vjeljes së rrushit në vendin e quajtur Zevgolatiu të rajonit Korinth. Këtu kanë punuar
në një brigadë të drejtuar nga sipërmarrësi shqiptar Filip Bida. Gjatë kësaj periudhe të
gjykuarit kanë jetuar në një banesë të re dykatëshe të shtetasit grek Spiropulo
Panajoti. Viktima Ilir Kaja së bashku me nipin e tij Viktor Zebi, sipas deklarimeve të
vëllai të viktimës, Ilir, shtetasit Ramiz Kaja, kanë punuar dhe janë strehuar pranë
zonës së banimit të të gjykuarve. Viktima Ilir dhe nipi i tij Viktori, kanë pasur konflikt
me të gjykuarit Kaza për shkak të një çezme që përdorej prej tyre. Pas këtij konflikti
Viktima Ilir Kaja dhe shtetasi Viktor Zebi janë larguar nga Korinthi për në drejtim të
Lamia-s.
3. Në datën 28.09.2007 të gjykuarit kanë shkuar si çdo ditë në punë në orën 06:30 të
mëngjesit dhe kanë punuar deri në orët e vona të pasdites. Rreth orës 20:30 pasi kanë
lënë punën janë kthyer në banesë ku kanë arritur rreth orës 21:00. Banesa e tyre nuk
ka patur ndriçim elektrik pasi ishte e papërfunduar dhe nuk ishte lidhur energjia
elektrike. Pasi kanë hyrë në katin e dytë të banesës nga ana e pasme e saj, duke hapur
derën e dhomës së ndenjes janë përballuar me një person që ndodhej në banesë.
Ndërmjet të gjykuarve dhe personit që ndodhej në banesë ka filluar një përleshje e
ashpër, ku palët kanë përdorur mjete rrethanore. Njëri prej të gjykuarve ka përdorur
një palë gërshërë pune, ndërsa tjetri ka përdorur mjete të forta si copa dërrase e
shkopinj. Në zënie e sipër të gjykuarit kanë arritur ta godasin personin që ndodhej në
banesë duke i shkaktuar dëmtime të rënda trupore.
543
4. Në ndihmë të personit që gjendej në banesë dhe po përleshej me të gjykuarit ka
shkuar edhe një person tjetër i cili është përfshirë në konflikt. Edhe personi i dytë ka
marrë disa goditje me mjete të forta. Zënia ka filluar në korridorin e brendshëm në
katin e dytë të banesës, ka vijuar në njërën dhomë dhe më pas kanë dalë jashtë në
shkallët e banesës. Pasi janë goditur ndërsjelltas disa herë për disa minuta, ku personi
që u gjend fillimisht në banesë, mori goditjet më të rënda, personat janë ndarë, ku
personi i dëmtuar i quajtur Ilir Kaja ka gjetur vdekjen pas rreth 2-3 orësh. Ndërsa të
gjykuarit janë larguar nga banesa dhe janë kthyer në Shqipëri të nesërmen e ngjarjes.
5. Pasi ka marrë dijeni për ngjarjen rreth orës 04:00 të datës 29.09.2007, Policia
Gjyqësore Greke ka shkuar në vendin e ngjarjes dhe ka kryer veprimet e para
hetimore si këqyrjen e vendit të ngjarjes, marrjen dhe sekuestrimin e provave
materiale, ka marrë material biologjik nga njollat si ato të gjakut të gjetura në vend
ngjarje, ka kryer këqyrjen e kufomës, ka pyetur personat që kanë dijeni për ngjarjen.
Më pas nga autoriteti kompetent i ndjekjes penale të shtetit Grek është urdhëruar
kryerja e ekspertimit mjeko-ligjor të viktimës për të përcaktuar shkakun e vdekjes si
dhe ekspertimi i lëngjeve biologjike të marra në vendin e ngjarjes.
6. Nga kqyrja e vendit të ngjarjes rezulton se vendi i ngjarjes ndodhet në fshatin
Zevgolatio, komuna Tyohas, Korinth, e pikërisht në vendin e quajtur “Balos”. Aty në
një rrethim me pemë është fiksuar trupi i të ndjerit Ilir Kaja, i cili ka qenë i shtrirë në
kurriz, i vendosur poshtë një peme ulliri. Nga këqyrja e tij ka rezultuar se i ndjeri ka
plagë në pjesën e kokës dhe në pjesën e pasme dhe anësore të toraksit, gjithashtu
bluza e tij ka qenë e gjakosur. Në të majtë të kufomës në një distancë rreth 2(dy)
metra është fiksuar dhe një këmishë me kuadrate shumëngjyrëshë me njolla gjaku.
Kqyrja e vendit të ngjarjes ka vijuar andej nga vinin njollat e gjakut të cilat të çojnë në
një rrethim tjetër me pemë në një distancë prej 45 (dyzet e pesë) m nga kufoma dhe 6
(gjashtë) m nga rruga publike ku aty janë fiksuar dy njolla të mëdha gjaku dhe në një
distancë prej 4 m nga aty janë fiksuar një palë çorape të njollosura me gjak. Në një
distancë prej 33 (tridhjetë e tre) m nga kufoma brenda një shkurreje të madhe ndodhet
një tendë e improvizuar plastike brenda së cilës janë fiksuar një kartë telefoni si dhe
një biletë e datës 28.09.2007 e lëshuar ne orën 10:35 nga Lionokladhi drejt Athinës.
Në një distancë rreth 40 m, njollat e gjakut të çojnë tek një banesë dykatëshe e cila
është në pronësi të shtetasit Panajoti Sotiropulu. Në vazhdim të këqyrjes konstatohen
shumë njolla gjaku të cilat kanë qenë të shpërndara në mënyrë të çrregullt në shkallët
e verandës. E njëjta gjë është fiksuar edhe në murin anësor ku janë fiksuar shumë
njolla gjaku si dhe njolla gjaku të lëna nga pëllëmbët e duarve nga gishtat e dorës. Në
verandën e banesës është fiksuar dhe një bisht fshese plastike që është i thyer në disa
vende dhe ka shumë gjurmë gjaku në të.
7. Kqyrja e vendit të ngjarjes ka vazhduar në brendësi të banesës ku banonin të gjykuarit
Afrim dhe Asqeri Kaza, ku në katin e dytë futesh në një dhomë të madhe qendrore në
të cilën janë përshkruar shumë njolla gjaku; aty është fiksuar dhe një dyshek, një
divan i thyer si dhe objekte të ndryshme shtëpiake. Mbi njërin prej dyshekëve është
gjetur dhe është marrë një zinxhir me një gjatësi prej 1.1 (një pikë një) metrash. Gjatë
këqyrjes është fiksuar që në anën e pasme, në verandën e katit përdhe, ekziston një
burim uji dhe në këtë vend ndodhet një vozë plastike e madhe me ngjyrë blu e cila
është me njollë gjaku përsipër si dhe një legen plastik për larje rrobash.
8. Nga këqyrja e kufomës së shtetasit Ilir Kaja rezulton se në trupin e tij janë konstatuar
25 (njëzet e pesë) plagë të shkaktuara me mjete prerëse-shpuese dhe mjete të forta
mbretëse, 18 (tetëmbëdhjetë) prej plagëve ndodhen vetëm në pjesën e kokës.
Gjithashtu janë konstatuar ekimoza gjysmë-rrethore të shpërndara në pjesë të
ndryshme të trupit, gërvishtje dhe mikro-gërvishtje. Nga kryerja e nekrotomisë janë
544
konstatuar dëmtime të mushkërive, të qeskës së perikardit, dëmtime të kokës, si dhe
prania e alkolit etilik në përqëndrimin 0.55 %. Në konkluzionin përfundimtar eksperti
ka konkluduar ndër të tjera se: “... plagët janë shkaktuar nga mjete të mprehta dhe
njëkohësisht prerës. Nga lloji i dëmtimeve krijohet përshtypja se në periudhën kohore
të marra, personi ishte ende gjallë. Dëmtimet e përcaktuara në pikat 1,2,3 shkaktuan
vdekjen pasi dëmtuan parenkimën mushkërore dhe qesen e perikardit. Gjurma
karakteristike e dy ekimozave me formë rrethore, për të cilat është arritur në
konkluzionin se kanë formën e zinxhirit, tregojnë mjetin me të cilat janë realizuar”.
Në përfundim është përcaktuar dhe shkaku i vdekjes nga ku ka rezultuar se vdekja e
shtetasit Ilir Kaja ka ardhur si rezultat i dëmtimeve në kokë, toraks dhe bark me mjete
të mprehta dhe mbrehtëse.
9. Nga akti i ekspertimit biologjik rezulton së janë ekzaminuar disa njolla gjaku të
fiksuara në vendin e ngjarjes nga ku ka rezultuar se disa prej tyre kanë të njëjtin SRT
që përkon me atë të të dëmtuarit Ramiz Kaja, ndërsa të tjera të gjetura edhe tek
zinxhiri metalik i sekuestruar gjatë këqyrjes së vendit të ngjarjes kanë të njëjtin SRT
që përkon me atë viktimës Ilir Kaja. Ndërkohë njollat e gjakut të gjetura në
dyshemenë e sallonit të godinës, ballkoni i hyrjes së godinës, dyshemenë e dhomës së
gjumit, tek fuçia plastike në pjesën e pasme të godinës (tek çezma e ujit) u përkasin
dy shtetasve të tjerë meshkuj të panjohur me modelet e marra për krahasim.
10. Lidhur me ngjarjen e mësipërme të dy të gjykuarit kanë dhënë shpjegime gjatë
gjykimit të çështjes në shkallë të parë. Konkretisht ata sqarojnë se: “Nuk i njohin
shtetasit Ilir Kaja, Ramiz Kaja dhe Viktor Zebi dhe se nuk kanë pasur ndonjë konflikt
me këta shtetas. Ditën e ngjarjes ata kanë hyrë në shtëpi rreth orës 20.30 të darkës, por
kanë konstatuar se dera ishte e hapur. Në këtë moment Asqeriun e kanë goditur dy
herë rresht në kokë dhe ai i gjetur i befasuar nuk ka pasur mundësi të reagojë dhe ka
rënë pa ndjenja. Afrimi sapo ka dëgjuar të bërtiturën e vëllait menjëherë ka nxjerrë
nga xhepi telefonin dhe ka tentuar të njoftojë policinë, por nuk ka arritur që të flasë
pasi edhe atë e kanë goditur. Ndërkohë njëri nga personat që i kanë goditur ka
bërtitur: “…Mos se i vramë...” dhe tjetri i është përgjigjur: “...Për çfarë erdhëm...” dhe
pas kësaj me anë të një thike ka prerë çantën që Afrimi ka pasur në brez dhe gjatë
këtij veprimi e ka dëmtuar tek pjesa e barkut. Për shkak se ai ka tentuar që të mbajë
çantën ata e kanë goditur përsëri. Afrimi shpjegon se në çantë përveç disa
dokumentave (si fotokopje të pasaportës, vizën, etj) ka patur edhe një shumë prej
4700 (katërmijë e shtatëqind) Euro, të cilat i kishte marrë rreth tre ditë më parë dhe se
gjatë këtyre ditëve i kishte mbajtur gjithmonë me vete, ndërsa pasaportën nuk e
mbante në kuletë, por në çantë. E gjithë ngjarja është zhvilluar para derës së dhomës
dhe ka zgjatur rreth 5 minuta dhe se pas goditjes ka qenë i vetëdijshëm punë minutash
dhe se pastaj ka humbur për t’u përmendur pas 4-5 orësh në spital. Ata deklarojnë se
edhe sot e kësaj dite nuk kanë dijeni se cilët kanë qenë personat që i kanë goditur dhe
mendojnë se qëllimi i tyre ka qenë grabitja.
11. Ndryshe nga sa shpjegojnë të gjykuarit, Ramiz Kaja, që është i vëllai i viktimës Ilir
Kaja jep një version tjetër lidhur me ngjarjen e ndodhur.
12. Konkretisht ai shpjegon se: “Në verën e vitit 2007 ka punuar ne Lamia, Greqi, ndërsa
vëllai i tij Ilir Kaja ka punuar për rreth një muaji në Zevgolacion, të Korinthit bashkë
me nipin e tij Viktor Zebi. Dy a tre muaj para se të ndodhte ngjarja Iliri ka ikur nga
Korinthi dhe ka ardhur në Lamia bashke me nipin e tij Viktor Zebi. Iliri ka pasur një
sy të nxirë, dhe lidhur me këtë ka treguar se ishte zënë me vëllezërit Afrim dhe Asqeri
Kaza, për një çezëm uji dhe për këtë arsye ishte larguar bashkë me Viktorin pa marrë
lekët që kishin bërë gjatë kësaj kohe. Më datë 28.09.2007 jemi nisur bashkë me Ilirin
për në Korinth me qëllim për të marrë lekët e një muaj pune.
545
Në Korinth kemi mbërritur rreth 2-3 orë para se të ndodhte ngjarja dhe jemi vendosur
në një kolibe plastmasi, ku kishte qëndruar më parë me Ilirin. Në mbrëmje pa u
errësuar mirë bashkë me Ilirin kemi shkuar për të mbushur ujë në një çezëm që
ndodhej tek banesa ku jetonin të gjykuarit Afrim e Asqeri Kaza. Në momentin që Iliri
ka qenë tek shkallët e ndërtesës dy katëshe për të marrë disa bidona bosh, kanë dalë
Afrimi dhe Asqeriu dhe kanë nisur ta godisnin me leva hekuri, gërshërë dhe thika.
Unë kam dëgjuar fillimisht vëllain të bërtiste dhe të rënkonte nga goditjet dhe i kam
shkuar në ndihmë. Kur kam shkuar tek shkallët e shtëpisë dykatëshe jam goditur nga
vëllezërit Kaza dhe si rezultat i goditjeve kam rënë pa ndjenja. Ai deklaron se
konflikti është zhvilluar në shesh pushimin e shkallëve të katit të parë. Ai deklaron se
nga goditjet është plagosur dhe për t’u shpëtuar goditjeve është larguar duke e lënë
vëllain Ilirin në vend-ngjarje. Pasi është larguar ka humbur ndjenjat dhe është
përmendur pas 2-3orësh. Kam nisur të kërkoj vëllain të cilin e kam gjetur 50-100
metra larg të vdekur. Më dërguan në një spital në Korinth ku kam qëndruar për rreth
tre ditë.
13. Procedimi në lidhje me këtë ngjarje është regjistruar fillimisht më Greqi, dhe më pas
nëpërmjet Ministrisë së Drejtësisë është bërë transferimi i procedimit nga Greqia për
në Shqipëri. Prokuroria e rrethit gjyqësor Dibër, mbi bazën e materialeve të ardhura
nga Prokuroria e Përgjithshme ka regjistruar procedimin penal nr.153, të vitit 2010 në
ngarkim të të pandehurve Asqeri dhe Afrim Kaza, duke i akuzuar për kryerjen e
veprave penale “Vrasje me dashje”, kryer në bashkëpunim në dëm të shtetasit Ilir
Kaja dhe “Vrasje me dashje”, mbetur në tentativë, kryer në bashkëpunim në dëm të
shtetasit Ramiz Kaja të parashikuar nga N.76 -25 dhe 76-22 dhe 25 të K.Penal.
14. Të gjykuarit nëpërmjet përfaqësuesit të tyre kanë kërkuar deklarimin e pafajshëm,
pasi nuk provohet se kanë kryer veprën për të cilën akuzohen.
15. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin me nr.83, datë 12.07.2012, ka

vendosur:
i. “Deklarimin fajtor të të pandehurit Arsen Kaza, për veprën penale “Plagosja e rëndë
me dashje” dhe në bazë të nenit 88 / 2 e 25 të K.Penal e dënon atë me 7 (shtatë) vjet
burgim.
ii. Deklarimin e pafajshëm e të pandehurit Arsen Kaza, për veprën penale “Vrasja me
dashje” e mbetur në “Tentativë” e parashikuar kjo nga neni 76 e 22, e 25 të K.Penal.
iii. Vuajtja e dënimit me burgim të fillojë nga dita e ekzekutimit të vendimit penal nr.71
datë 10.6.2010 të gjykatës së shkallës së parë Dibër që ka caktuar masën e sigurimit
personal “Arresti në burg” datë 11.6.2010, ora 00'30, dhe dënimi me burgim të vuhet
në një burg të sigurisë së zakonshme.
iv. Deklarimin fajtor të të pandehurit Gledi Kaza, për veprën penale “Plagosja e rëndë
me dashje” dhe në bazë të nenit 88 / 2 e 25 të K.Penal e dënon atë me 7 (shtatë) vjet
burgim.
v. Deklarimin e pafajshëm e të pandehurit Gledi Kaza, për veprën penale “Vrasja me
dashje” e mbetur në “Tentativë” e parashikuar kjo nga neni 76 e 22, e 25 të K.Penal.
vi. Vuajtja e dënimit me burgim të fillojë nga dita e ekzekutimit të vendimit penal nr.70
datë 9.6.2010 të gjykatës së shkallës së parë Dibër që ka caktuar masën e sigurimit
personal “Arresti në burg” datë 11.6.2010/ ora 10:00, dhe dënimi me burgim të vuhet
në një burg të sigurisë së zakonshme.”
16. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin me nr.289, datë 27.03.2013, ka vendosur:
546
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.83 datë 12.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër.
17. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs prokurori pranë Prokurorisë së Apelit,
Tiranë i cili ka kërkuar: Prishjen e vendimit nr.289 datë 27.03.2013 të Gjykatës së
Apelit, Tiranë që ka lënë në fuqi vendimin me nr.83 datë 12.07.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor, Dibër dhe deklarimin fajtor të pandehurit Arsen Kaza për kryerjen e
veprës penale të “Vrasjes me dashje” kryer në bashkëpunim, në dëm të shtetasit Ilir
Kaja dhe të “Vrasjes me dashje” kryer në bashkëpunim, mbetur në tentativë, në dëm
të shtetasit Ramiz Kaja dhe në zbatim të nenit 55 të K.Penal dënimin e tij me një
dënim të vetëm me 18 vite burgim. Deklarimin fajtor të pandehurit Gledi (Asqeri)
Kaza për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me dashje” kryer në bashkëpunim, në
dëm të shtetasit Ilir Kaja dhe të “Vrasjes me dashje” kryer në bashkëpunim, mbetur në
tentativë, në dëm të shtetasit Ramiz Kaja dhe në zbatim të nenit 55 të K.Penal
dënimin e tij me një dënim të vetëm me 18 vite burgim; duke parashtruar pretendimet
e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
18. Gjithashtu kanë paraqitur rekurs edhe të gjykuarit Asqeri dhe Arsen Kaza nëpërmjet
përfaqësuesit të tyre, të cilët kërkojnë: Prishjen e vendimit nr.289 datë 27.03.2013 të
Gjykatës së Apelit, Tiranë dhe vendimit me nr.83 datë 12.07.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor, Dibër dhe pushimin e çështjes në ngarkim të të pandehurve për
shkak se plagosja e rëndë e viktimës që i ka sjellë atij vdekjen është kryer në kushtet e
mbrojtjes së nevojshme, duke parashtruar pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse
të vendimit.
19. Gjykata e Apelit Tiranë, e ka gjetur të drejtë e të bazuar në prova vendimin e gjykatës
së shkallës së parë dhe ndër të tjera arsyeton se: “...Kolegji penal i Gjykatës së Apelit
ndryshe nga sa pretendohet në ankimin e organit të prokurorisë gjen të drejtë
vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë edhe përsa i përket cilësimit juridik të veprës
penale. Është provuar në gjykim se me veprimet e tyre të pandehurit i kanë shkaktuar
viktimës Ilir Kaja dëmtime të rënda trupore, ndërsa vdekja e tij ka ardhur më pas kur
të pandehurit e kishin ndërprerë sulmin. Ata nuk kanë patur për qëllim të vrasin Ilir
Kajën, por me veprimet e tyre kanë bërë të mundur të neutralizojnë veprimet e
viktimës duke e dëmtuar rëndë atë. Kjo për faktin se të pandehurit e kanë ditur se
personi që kishin goditur nuk kishte vdekur, pasi është larguar në këmbë nga vendi i
ngjarjes dhe megjithatë nuk e kanë ndjekur për të realizuar përfundimisht vdekjen e
tij. Pra pasoja nuk ka ardhur aty për aty dhe të pandehurit nuk kanë kryer të gjitha
veprimet për të shkaktuar pasojën e dëshiruar. Mjetet e përdorura kanë qenë ato të
rastit fakt ky që tregon se të pandehurit janë gjendur në situatë rastësore dhe kanë
vepruar me gjithë ç’ka kanë mundur për të neutralizuar sulmin e kundërshtarëve të
tyre. Në rrethanat e përshkruara më sipër me të drejtë Gjykata e Shkallës së parë ka
arritur në konkluzionin se të pandehurit duhet të përgjigjen penalisht për kryerjen e
veprës penale të “Plagosjes së rëndë me dashje” të kryer në bashkëpunim të
parashikuar nga neni 88/2 dhe 25 të Kodit Penal...”
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi nr.289, datë 27.03.2013 i
Gjykatës së Apelit Tiranë ёshtё marrё nё zbatim tё gabuar tё ligjit penal dhe si i
547
tillë do tё prishet duke u dërguar çështja për rishqyrtim nё po atё gjykatё me
21. Kolegji Penal konstaton se rekursi i paraqitur nga Prokurori i Apelit Tiranë bazohet,
dhe ka si pretendimin kryesor, shkelje që kanë të bëjnë me themelin e çështjes dhe me
çmuarjen dhe vlerësimin e çështjes në kundërshtim me nenin 152 të K.Pr.Penale, e
cila sipas pretendimeve të prokurorit ka çuar një cilësim juridik të gabuar të veprës së
kryer.
Në lidhje me pretendimin, përsa i përket marrjes dhe vlerësimit të provave, Kolegji Penal
vlerëson se ai është i bazuar dhe gjen shkelje të nenit 152 të Kodit të Procedurës Penale.
22. Është fakt i njohur që procesi i çmuarjes së provave është proces i ndërlikuar dhe
kompleks, pasi përbërës të tij janë komponentë sa juridiko-faktikë, aq edhe të
brendshëm, psikologjikë, nga të cilët duhet të udhëhiqet dhe nga i cili ndikohet trupi
gjykues në formimin e bindjes së brendshme, pas shqyrtimit prej tij, në tërësi, të
provave të administruara gjatë gjykimit, prova këto që doemos duhet të jenë marrë në
zbatim të kërkesave të nenit 151 të K.Pr.Penale.
23. Kolegji Penal i Gjykatës sё Lartё rikujton nenin 380 tё K.Pr.Penale, i cili parashikon
se: “Për të marrë vendimin gjykata nuk mund të përdorë prova të tjera veç atyre që
janë marrë ose janë verifikuar në shqyrtimin gjyqësor”; po ashtu edhe nenin të 152 i
K.Pr.Penale mbi çmuarjen e provave, dhe në konkluzion nga interpretimi i dy
dispozitave tё mёsipёrme vёrehet se, pёrpara se tё procedojё me zbatimin e nenit 152
tё K.Pr.Penale, gjykata duhet mё parё tё sqarojё provat mbi tё cilat do tё marrё
vendimin. Gjatë shqyrtimit gjyqësor, në të dy shkallët e gjykimit, është ezauruar
plotësisht proçesi i të provuarit nëpërmjet marrjes së provave të cilat kanë qenë të
mundura objektivisht të merren, disa nëpërmjet letër-porosisë në autoritetet greke, të
tjera të marra gjatë hetimit dhe gjykimit të çështjes.
24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se vlerësimi i provave nga ana e gjykatave
nuk është bërë në përputhje me nenin 152/1 të K.Pr.Penale në të cilin parashikohet se:
“Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo
provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon
provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi.”
25. Kolegji Penal vlerëson se, parimisht, Kodi i Procedurës Penale nuk jep një hierarki të
llojeve të provave në procesin penal. Pra, provat nuk kanë një vlerë të paracaktuar, në
varësi të llojit të tyre apo të palës që i paraqet. Në këtë kuptim, sistemi akuzator
parashikon në themel të tij parimin e barazisë së armëve ndërmjet palëve. Kolegji
Penal vlerëson se elementi i rëndësishëm në procesin e çmuarjes së provave nuk është
lloji apo sasia, por rëndësia provuese e tyre. Për shembull, një dëshmi e vetme, por
nga një dëshmitar i tretë dhe i paanshëm të mund të rezultojë provuese e një fakti
konkret, ndonëse në gjykim janë dhënë shumë dëshmi të tjera, por nga dëshmitarë jo
të besueshëm.
26. Nga tërësia e provave kanë rezultuar të provuara rrethanat e faktit, të cilat provojnë se,
në datë 28.09.2007 ka gjetur vdekjen shtetasi Ilir Kaja në oborrin e banesës ku jetonin
të gjykuarit Asqeri dhe Astrit Kaza. Në bazë të aktit të ekspertimit mjeko-ligjor
provohet se ai ka vdekur jo për shkaqe natyrore, por për shkaqe kriminale. Sipas aktit
të ekspertimit tek viktima janë konstatuar 25 (njëzetepesë) plagë të shkaktuara me
mjete prerëse-shpuese dhe mjete të forta mbretëse, 18 (tetëmbëdhjetë) prej plagëve
ndodhen vetëm në pjesën e kokës. Gjithashtu janë konstatuar ekimoza gjysmë rrethore
të shpërndara në pjesë të ndryshme të trupit, gërvishtje dhe mikro-gërvishtje. Nga
kryerja e nekrotomisë janë konstatuar dëmtime të mushkërive, të qeskës së perikardit,
548
dëmtime të kokës, si dhe prania e alkoolit etilik në përqendrimin 0.55 %. Në
konkluzionin përfundimtar eksperti ka konkluduar ndër të tjera se: “... plagët janë
shkaktuar nga mjete të mprehta dhe njëkohësisht prerës. Nga lloji i dëmtimeve
krijohet përshtypja se në periudhën kohore të marra, personi ishte ende gjallë.
Dëmtimet e përcaktuara në pikat 1,2,3 shkaktuan vdekjen pasi dëmtuan parenkimën
mushkërore dhe qesen e perikardit. Gjurma karakteristike e dy ekimozave me formë
rrethore, për të cilat është arritur në konkluzionin se kanë formën e zinxhirit, tregojnë
mjetin me të cilat janë realizuar”. Në përfundim është përcaktuar dhe shkaku i vdekjes
nga ku ka rezultuar se vdekja e shtetasit Ilir Kaja ka ardhur si rezultat i dëmtimeve në
kokë, toraks dhe bark me mjete të mprehta dhe mbretëse.
27. Gjykatat në argumentimin e tyre se: “...Është provuar në gjykim se me veprimet e tyre
të pandehurit i kanë shkaktuar viktimës Ilir Kaja dëmtime të rënda trupore, ndërsa
vdekja e tij ka ardhur më pas kur të pandehurit e kishin ndërprerë sulmin. Ata nuk
kanë patur për qëllim të vrasin Ilir Kajën, por me veprimet e tyre kanë bërë të
mundur të neutralizojnë veprimet e viktimës duke e dëmtuar rëndë atë. Kjo për faktin
se të pandehurit e kanë ditur se personi që kishin goditur nuk kishte vdekur, pasi
është larguar në këmbë nga vendi i ngjarjes.” nuk kanë bërë një vlerësim të drejtë të
provave të administruara, duke mos vlerësuar drejt qëllimin e të gjykuarve, por janë
marrë kryesisht me pasojën e ardhur.
28. Në bazë të provave të administruara rezulton se nga momenti kur ka ndodhur sulmi
dhe goditja duke u ushtruar dhunë me sende të forta, ndaj viktimës Ilir Kaja, deri në
momentin kur ka ndodhur vdekja, ka një shkëputje kohore sipas dëshmitarit Ramiz
Kaja prej 2-3 orësh. Pavarësisht se vdekja nuk ka ardhur në mënyrë të menjëhershme,
por më pas, pasoja e kësaj vepre penale ka ardhur nga veprimet e te gjykuarve.
Provohet plotësisht se midis veprimeve të kryera nga të gjykuarit dhe pasojës së
ardhur ka një lidhje shkakësore të drejtpërdrejtë. Vepra penale do quhet e konsumuar
jo në momentin e ushtrimit të dhunës, por në momentin e ardhjes së pasojës.
29. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë tërheq vëmendjen trupave gjyqësor të gjykatave më
të ulta duke u bazuar në jurisprudencën e Gjykatës së Lartë në të cilën është
konsoliduar qëndrimi se dallimi midis plagosjes së rëndë me pasojë vdekje e
parashikuar në nenin 88/2 të Kodit Penal me veprën penale të vrasjes të parashikuar
në figurën e krimit në nenin 76 të Kodit Penal, nuk është diferenca kohore e ardhjes së
pasojës së vdekjes d.m.th të humbjes së funksioneve jetësore në mënyrë të
pakthyeshme të njeriut, por qëllimi kriminal të cilin ka dashur të arrijë autori. Qëllimi
ka të bëjë me rezultatin që kërkon të arrijë me kryerjen e veprës penale, që në rastin e
plagosjes është dëmtimi i shëndetit të personit kur ajo kryhet me dashje direkte dhe në
rastin kur si pasojë vjen vdekja- pasoja e dytë vjen nga pakujdesia.
30. Në vlerësimin e anës subjektive, pra të qëllimit të autorit për nxjerrjen e konkluzionit
të drejtë, duhet të vlerësohet i lidhur ngushtë me anën objektive të veprës dhe
konkretisht veprimet konkrete që kryen autori, i cili në këtë mënyrë manifeston në
botën e jashtme mendimin e brendshëm të arsyetuar. Në vlerësim për të bërë dallimin
nëse autori ka pasur si qëllim dëmtimin serioz të shëndetit, por nga pakujdesia ka
shkaktuar pasojën tjetër atë të vdekjes, me atë të vrasjes duhet të analizohen elementët
e kryerjes së veprës penale si: zona ku janë përqendruar dëmtimet, intensiteti i
goditjeve, mjetin e përdorur.
31. Sipas provave të fashikullit të gjykimit ka rezultuar se tek viktima Ilir Kaja janë
konstatuar 25 (njëzetepesë) plagë të shkaktuara me mjete prerëse-shpuese dhe mjete
të forta mbretëse, 18(tetëmbëdhjetë) prej plagëve ndodhen vetëm në pjesën e kokës,
duke u përdorur ndër të tjera si mjet edhe një zinxhir çeliku.
549
32. Kualifikimi ligjor i drejtë i veprës penale ka të bëjë para së gjithash me aplikimin e
ligjit penal nga gjykata për dhënien e një vendimi të drejtë e të bazuar në ligj. Në këtë
kuptim interpretimi i një elementi të ndërgjegjes së individit që kryen një vepër penale
është sa e vështirë ashtu edhe e rëndësishme për përcaktimin e fajësisë nëpërmjet
kualifikimit ligjor. Natyrisht ky perceptim për gjykatën nuk duhet bërë mbi baza
subjektive por në bazë të “leximit” të veprimeve konkrete dhe të vlerësimit në
harmoni të të gjitha provave dhe të konkluzionit që del prej tyre.
33. Në rastin objekt shqyrtimi gjykata e apelit duhet të bëjë një “cross-examination” të të
gjitha provave të administruara me qëllim në arritjen e konkluzionit të drejtë për
marrëdhënien juridike të cenuar, e për pasojë kualifikimin e drejtë juridik të veprës
penale. Gjykata gjatë rishqyrtimit në procesin e vlerësimit duhet të ketë parasysh në
çdo rast: vërtetësinë e provës nga pikëpamja proceduriale dhe ajo materiale, fuqinë
provuese të çdo prove në lidhje me faktet që ato provojnë në lidhje me të gjykuarit
Asqeri Kaza dhe Astrit Kaza.
Në lidhje me pretendimet e paraqitura në rekurset e të gjykuarve ato nuk janë në

përputhje me nenin 432 të K.Pr.Penale
34. Mbështetur në konkluzionet më sipër të vendimit, Kolegji Penal i gjen ato të
pambështetura në ligj.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
35. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se vendimi i gjykatës së apelit është
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal. Nga provat e administruara
dhe nga aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit, ky Kolegj çmon se gjykata e
apelit ka bërë një vlerësim jo të drejtë të provave dhe në kundërshtim me kërkesat e
nenit 152 të K.Pr.Penale pa paraqitur dhe arsyetuar në vendimin e saj krahas provave
mbi të cilat bazon vendimin edhe provat e tjera që i konsideron të pa pranueshme.
36. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se gjatë
rishqyrtimit të çështjes në zbatim edhe të detyrimeve që rrjedhin nga përmbajtja e
dispozitës së nenit 152 të K.Pr.Penale, në kuadër të verifikimit të vërtetësisë dhe
fuqisë provuese të çdo prove, gjykata duhet të marrë e të shqyrtojë provat dhe faktet
që provojnë ato.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, pika (ç) të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.289, datë 27.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
Tiranë, më 14.10.2015
550
Nr. 00-2015-2552 i Vendimit (164)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në séancën gjyqësore të datës 14.10.2015 mori në shqyrtim çështjen penale me:
I PANDEHUR: LORIS SINANI, mbrojtur nga av. Dalip Bushi
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale te
“Shkeljes se rregullave të qarkullimit rrugor”,
parashikuar nga neni 290/1 i Kodit Penal
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.169 datë 02.10.2013 ka

vendosur:
Të deklarojë të pafajshëm të pandehurin Loris Lirim Sinani, për veprën penale
të "Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor", të parashikuar nga neni 290/1
i Kodit Penal.
Shuarjen e masës së sigurimit personal "arrest në burg" të caktuar ndaj të
pandehurit Loris SINANI, me vendimin nr.100 (1924). datë 06.08.2012, ora
10.50, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.

Ndryshimin e vendimit gjyqësor penal nr.169 (64-2013-1591), date
02.10.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Loris Sinani për kryerjen e veprës penale të
shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor, parashikuar nga neni 290/1 i Kodit
Penal, dhe dënimin e tij me 1 vit burgim.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs i pandehuri, nëpërmjet mbrojtësit te tij, me

anë te të cilit ka kërkuar prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Vendimi nuk ka bërë një analizë të plotë të provave të grumbulluara, në
kundërshtim me nenin 151 dhe 152 të KPP.
- Nga ana e Gjykatës se Apelit Vlorë i është dhënë vlere vetëm një akti
ekspertimi e pikërisht atij, konkluzionet e të cilit e nxirrnin me shkelje të pandehurin,
megjithëse nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë është konstatuar i pavlefshëm, gjë
qe bie ndesh me pikën 4 të nenit 151 të KPP,e cila është një prove qe nuk mund të
përdoret për shkak se është konstatuar e pavlefshme dhe për pavlefshmërinë e saj nuk
551
është shprehur me pare gjykata e apelit dhe as është kërkuar kjo gjë nga prokurori në
Apel.
- Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin e nr.508, date 10.07.2014, pa kryer asnjë
veprim për përsëritje të pjesshme ose të plotë të hetimit gjyqësor,vetëm mbi bindjen e
saj të brendshme, dhe pa i marrë ne konsiderate ato, ka vendosur ndryshimin e
Vendimit Gjyqësor nr.169 date 02.10.2013 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Lushnjë,
duke e deklaruar fajtor të pandehurin Loris Sinani, dhe duke e dënuar atë me një vit
burgim.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, mbrojtësin e te pandehurit, i cili
kërkoi prishjen e vendimit te gjykatës se apelit Vlore dhe lënien ne fuqi te vendimit te
Gjykatës se rrethit gjyqësor Lushnjë, prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi lenie nen fuqi te
vendimit te Gjykatës se Apelit Vlore dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, rekursi i paraqitur përmban shkaqe ligjore qe motivojnë cenimin e vendimit te
gjykatës se apelit Vlore.
Rezulton se, prokuroria pranë gjykatës se rrethit gjyqësor Lushnjë ka dërguar për
gjykim procedimin penal në ngarkim të të pandehurit Loris Sinani, akuzuar për kryerjen e
veprës penale të “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor", parashikuar nga neni 290/1 i
Kodit Penal, pasi me date 05.06.2012 me automjetin e tij ka aksidentuar te dëmtuarin Kozma
Doko dhe viktimën Gjenë Doko, te cilët i ka shoqëruar me pas ne spital. Nga aksidenti është
plagosur i dëmtuari Kozma Doko dhe ka vdekur viktima Gjenë Doko.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.169 datë 02.10.2013 ka deklaruar
të pafajshëm të pandehurin Loris Sinani, për kryerjen e veprës penale të "Shkeljes së
rregullave të qarkullimit rrugor", të parashikuar nga neni 290/1 i Kodit Penal. Ky vendim
është ndryshuar nga gjykata e apelit Vlore me vendimin nr.508 datë 10.07.2014 te saj, duke u
deklaruar fajtor i pandehuri Loris Sinani për kryerjen e veprës penale të shkeljes së rregullave
të qarkullimit rrugor, parashikuar nga neni 290/1 i Kodit Penal, dhe duke u dënuar me 1 vit
burgim. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs i pandehuri, nëpërmjet mbrojtësit te tij, me
anë te të cilit ka kërkuar prishjen e tij.
Kolegji Penal, duke analizuar në tërësi vendimin e gjykatës së apelit Vlorë çmon se,
kjo gjykatë, nuk i është përmbajtur kritereve ligjore të përcaktuara në nenin 152 të KPP, për
çmuarjen e provave. Përcaktimi më i domosdoshëm në këtë nen, që detyrimisht duhet të kihet
parasysh nga gjykata në marrjen e vendimit, është se ″çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe
nuk ka vlerë të paracaktuar″.
Gjykata, në çdo proces, gjithë vëmendjen (duke zbatuar kërkesat procedurale) duhet
ta përqendrojë në marrjen, shqyrtimin dhe administrimin e provave të paraqitura nga palët,
duke çmuar fuqinë provuese të secilës prej tyre.
Te dyja gjykatat e faktit kane pranuar te provuar se, me date 05.06.2012 i dëmtuari
Kozma Doko dhe e ndjera Gjene Doko, kane qene duke kaluar nga qendra ne drejtim te
plasmasit Lushnje. Kur kane qene ne pjesën e ishullit udhëzues ne rreth rrotullim, kane
konstatuar vetëm nje mjet, furgon i bardhe dhe kane filluar te kalojnë me nxitim karexhaten. I
pandehuri po drejtonte automjetin, tip mercedes nga rruga e trenit ne drejtim te plasmasit, ne
korsine e djathte te karexhates, ne momentin qe te dy këmbësoret janë goditur prej tij, pas
kalimit me nxitim te furgonit.
Ne lidhje me çeshtjen ne gjykim, ne hetimet paraprake janë kryer dy ekspertime
autoteknike, i pari me date 07.12.2012, sipas te cilit ka shkelje te Kodit Rrugo, si prej
552
drejtuesit te mjetit ashtu edhe nga i pandehuri dhe i dyti me date 19.07.2012, nuk eshte marre
parasysh, prania e mjetit furgon ne vendin e aksidentit, sipas te cilit, i pandehuri ka shkelur
dispozitat e Kodit Rrugor dhe si rezultat i këtyre shkeljeve ka ndodhur dhe aksidenti.
Meqenëse këto ekspertime kishin mospërputhje, gjykata e shkalles se pare, mbi
kërkesën e mbrojtëses te te pandehurit, ka urdhëruar kryerjen e një ekspertimi te ri me tre
eksperte. Duke qene se ky akt ekspertimi date 16.03.2013, ka dale ne konkluzione te
ndryshme me ekspertimet e hetimeve paraprake, pasi eshte arritur ne konkluzionin se, i
pandehuri nuk ka kryer shkelje te Kodit Rrugor dhe ka qene ne pamundësi efektive te
reagonte për shmangien e aksidentit, gjykata e shkalles se pare ka caktuar një grup
ekspertesh, te përbëre nga pese eksperte autoteknike per te kryer nje ekspertim te ri.
Nga gjykata e shkalles se pare, duke ju referuar provave te administruara ne gjykim,
ka arritur ne përfundimin se, akt ekspertimet e kryera gjate hetimeve paraprake nuk përputhen
me provat e tjera dhe ka vlerësuar te bazuara ne ligj, konkluzionet e arritura nga grupi i
përbërë prej pese ekspertesh, se, i pandehuri ka qene duke drejtuar mjetin brenda shpejtësisë
se lejuar prej 40 km/ore dhe se nuk mundej te konstatonte lëvizjen e këmbësoreve, për shkak
te pozicionit te tij nen këndin hije te një furgoni para tij.
Ndryshe, nga gjykata e shkalles se pare, gjykata e apelit, ka vlerësuar si te bazuar
konkluzionin e eksperteve te hetimeve paraprake date 19.07.2012 dhe ka arritur ne
konkluzionin se, i pandehuri ka qene mbi shpejtësinë e lejuar dhe se kjo bindje i eshte
përforcuar gjykatës nga qëndrimi kontradiktor i tij, pasi ka pasur mosveprime te tij, ne lidhje
me përshkruarjen e drejt te situatës dhe perceptimit te gabuar te tij ne lidhje me shpejtësinë e
mjetit.
Gjykata e apelit ne kundërshtim me nenet 149 e 152 te KPP, i ka dhënë vlere te
paracaktuar ekspertimit date 19.07.2012, duke mbështetur vendimin e saj tek ky ekspertim,
ndërkohe qe gjykata e shkalles se pare, kishte analizuar me te drejte se, pse ky akt ekspertimi
ishte i pasakte, pasi nuk kishte pasur parasysh ekzistencën e mjetit furgon ne vendin e
ngjarjes, e pranuar ky fakt edhe nga i dëmtuari Kozma Doko edhe gjate hetimeve paraprake,
edhe ne gjykim, si dhe ekspertet e kane përcaktuar gjurmën e frenimit 15 m dhe jo 3.2, siç
rezulton nga këqyrja e vendit te ngjarjes.
Me te drejte, gjykata e shkalles se pare, duke u nisur nga mospërputhja e pasaktësia e
ekspertimeve te kryera gjate hetimeve paraprake, ka pranuar kërkesën e mbrojtëses se te
pandehurit për riekspertim dhe me pas edhe kryesisht ka caktuar nje grup me te madh
ekspertesh autoteknike per te arritur ne një përfundim te qarte ne lidhje me mekanizmin e
ngjarjes, për te përcaktuar nëse ishte fajtor i pandehuri per kryerjen e veprës penale për te
cilën ishte akuzuar.
Konkluzioni i eksperteve te caktuar nga gjykata, ne te dyja ekspertimet ka qene i
njëjtë, pavarësisht mënyrës se llogaritjes se shpejtësisë se, i pandehuri ka qene duke drejtuar
automjetin me shpejtësi nen 40 km/ore dhe pas pasqyrimit te mekanizmit te ngjarjes, ai nuk
ka pasur mundësi te reagonte për te shmangur aksidentin, pasi përplasja me këmbësoret ka
ndodhur ne kohen e përshkuarjes se tyre. Shkak për ndodhjen e aksidentit, kane qene shkelja
e nenit 188 te Kodit Rrugor nga këmbësoret.
Ne këto kushte, ky Kolegj, vlerëson se, vendimi i gjykatës se apelit Vlore është marre
ne zbatim te gabuar te ligjit procedura e material, dhe është i drejte vendimi gjykues se
shkalles se pare Lushnjë, qe ka deklaruar të pafajshëm të pandehurin Loris Sinani, për veprën
penale të "Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor", të parashikuar nga neni 290/1 i Kodit
Penal.
553
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/d të KPP
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.508 datë 10.07.2014 të Gjykatës së Apelit Vlore dhe lënien ne
fuqi te vendimit nr.169, date 02.10.2013 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore.
Tiranë, më 14.10.2015
554
Nr. 00-2015-2687 Vendimi (165)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

TIRANË
PERSONI NËN HETIM: PETREF ASLLANI, përfaqësuar nga
Av. Vaso Jano,
OBJEKTI:
Caktim mase sigurimi:
Pezullim të ushtrimit të një detyre a shërbimi publik.
Baza Ligjore: Neni, 228 i Kodit të Procedurës Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1288, akti datë 08.05.2015,

ka vendosur:
1. Pranimin e kërkesës.
2. Caktimin si masë sigurimi ndaj shtetasit Petref Asllani atë të “Pezullimit të
ushtrimit të një detyre a shërbimi publik” përkohësisht deri në përfundimin e
hetimit dhe gjykimit të çështjes penale dhe plotësisht për të pandehurin Petref
Asllani i biri i Demir dhe Esma, i dtl.23.02.1964, lindur dhe banues ne lagjen
“Aqif Pasha”,pll. nr.31/3 Elbasan pasi është i pandehur për kryerje të veprës
penale të parashikuar nga neni 257/a/2 i K.Penal.
3. Kundër këtij vendimi lejohet të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë,
brenda 10 ditëve, afat ky që fillon nga e nesërmja e shpalljes së tij.

Miratimin e vendimit nr.1288 Akti, datë 08.05.2015,të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit më datë 29.06.2015, ka paraqitur rekurs mbrojtja e personit

nën hetim Petref Asllani, me anën e të cilit ka kërkuar: prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë për caktimin e masës ndaluese dhe
rrëzimin e kërkesës së organit të akuzës si të pambështetur në ligj e në prova.
Duke pretenduar edhe shkaqet përkatëse:

- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin sepse:
555
- 1. Gjykatat kanë caktuar një masë sigurimi ndaluese pa caktuar një afat të
kohëzgjatjes së saj. Në nenin 242/1 të Kodit të Procedurës Penale shprehimisht
thuhet: “7. Me vendimin që disponon pezullimin e ushtrimit të një detyre a shërbimi
publik, gjykata i ndalon përkohësisht të pandehurit, plotësisht ose pjesërisht,
veprimtarinë që lidhet me to”.
- 2. Gjykatat në vendimet e tyre në kundërshtim me nenin 242/1 të K.Pr.Penale më
kanë caktuar masë ndaluese duke e lidhur drejtpërdrejt detyrën e prokurorit me
veprimtarinë e ILDKPKI-së.
- 3. Nga të dy Gjykatat, në rastin konkret,nuk janë respektuar kërkesat ligjore të
parashikuara në nenin 267/2 të Kodit të Procedurës Penale, ku shprehimisht është
parashikuar kohëzgjatja e masave ndaluese.
- 4. Gjykatat në vendimet e tyre arsyetojnë “...ekziston rrezikun që i pandehuri të
vazhdojë të kryejë të njëjtat veprime të kundërligjshme”, sipas ligji nr.9049, datë
10.04.2003 “Për deklarimin dhe kontrollin e pasurive, të detyrimeve financiare të të
zgjedhurve dhe të disa nëpunësve publikë”, me ndryshimet, unë vazhdoj të jem
subjekt deklarues dhe sipas ligjit të sipërcituar kam detyrimin për deklarim. Pra,
logjikisht unë nuk ndikoj në veprimtarinë e I.L.D.K.P.K.I. (Në rast mosdeklarimi
ligjvënësi ka parashikuar masa ndëshkuese ndaj subjekteve deklaruese) dhe për
rrjedhoje nuk mund të dëmtoj provat e ndodhura në këtë institucion.
- 5. Në vendimmarrjen e saj Gjykatat ka marrë një masë të posaçme e cila bie ndesh me
ligjin specifik “Për organizimin dhe funksionimin e prokurorisë në Republikën e
Shqipërisë” i cili në nenin 26 të tij parashikon se Prokurori pezullohet nga ushtrimi i
detyrës, kur ai merr cilësinë e të pandehurit për një krim me dashje, të kryer ose të
mbetur në tentativë, për të cilin ligji cakton dënimin me burgim jo më të ulët në
maksimum se pesë vjet.
Organi i prokurorisë më ka njoftuar akuzë për një vepër penale për të cilin ligji
parashikon dënim në maksimum deri tre vjet. (Akti i njoftimit të akuzës ndodhet në
dosjen e caktimit të masës ndaluese).
- 6. Gjykatat kanë shkelur nenin 228 të KPP, pasi dyshimet nuk janë bazuar në prova të
cilat duhet t’i nënshtrohet debatit dhe shqyrtimit të tyre në seancë nga gjykata. Unë
kam hyrë garant për shtetasin Qani Hasa për shumën e akorduar me VKM për
lëvrimin e kredisë.
- 7. Vendimet e gjykatave janë marrë në kundërshtim me nenet 228-229 të KPP, pasi
me qëllim krijimin dyshimit të arsyeshëm mua më kanë atribuuar vepra penale që nuk
kanë asnjë lidhje me provat dhe faktin si dhe në kapërcim të dyshimeve të ngritura
nga kallëzuesi, duke kryer shkelje të rënda të ligjor procedural penal.

pasi dëgjoi relatorin e çështjes Artan Zeneli, dëgjoi Prokurorin e Prokurorisë së
Përgjithshme Arqilea Koça, i cili kërkoi si kërkesë paraprake pushimin e gjykimit të çështjes;
dëgjoi avokatin e personit nën hetim, av.Vaso Jano, i i cili ishte dakord me kërkesën e
prokurorit, por kërkoi vazhdimin e gjykimit lidhur me paligjshmërinë e masës;
VËREN
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka regjistruar më datë 03.04.2015, procedimin
penal nr.3140, në ngarkim të shtetasit Petref Asllani, mbi bazën e kallëzimit të bërë nga
ILDKPKKI, depozituar në Prokurorinë e Përgjithshme më datë 12.11.2014.
Rezulton se palët kanë dijeni për rekursin.
556
Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosjen gjyqësore dhe atë hetimore ka
rezultuar se, shtetasi Qani Hasa ka ushtruar funksionin e gjyqtarit në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Librazhd, nga muaji Shtator 1995 deri ne muajin Qershor te vitit 1998 e më pas në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan deri më datë 02.09.2009, datë kur është pezulluar nga
funksioni, për t’u rikthyer në të njëjtën detyrë më datë 30.06.2014. Që nga vitit 2004, në
përputhje me ligjin nr.9049, datë 10.04.2003 "Për deklarimin dhe kontrollin e pasurive e të
detyrimeve financiare të zgjedhurve dhe disa nëpunësve publike", i ndryshuar, ky shtetas ka
bërë deklarimin periodik vjetor.
Gjatë periudhës kohore të ushtrimit të funksionit të gjyqtarit në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Librazhd shtetasi Qani Hasa ka kërkuar nga Bashkisë së Qytetit të Librazhdit
përfitimin e statusit të pastrehut dhe trajtimin e tij me shtëpi banimi, kërkesë që është
miratuar me vendimin nr.60, datë 30.11.2000 të Bashkisë, pavarësisht se ky shtetas nuk është
trajtuar asnjëherë me shtëpi banimi nga Bashkia e këtij qyteti.
Pas transferimit të shtetasit Qani Hasa në funksionin e gjyqtarit në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Elbasan, këtij shtetasi i është njohur sërish statusi i të pastrehut dhe për këtë qëllim
ka bërë kërkesë E.K.B-së, Elbasan për trajtimin me shtëpi banimi, kjo sipas shkresës nr.2018
prot, datë 11.05.2001 të Kryetarit të Këshillit të Ministrave, nga ku rezulton se është miratuar
kërkesa e shtetasit Qani Hasa për strehim.
Kërkesa për t’u trajtuar me banesë në cilësinë e personit të pastrehë është miratuar dhe
për lëvrimin e fondit të akorduar duhej vënë si "garanci" një apartament banimi.
Për këtë qëllimi, shtetasi Qani Hasa ka rënë dakord me shtetasin Petref Asllani, i cili
kishte në pronësi dhe të regjistruar pranë ZVRPP-së Elbasan apartamentin me nr.7, të
ndodhur në lagjen "Çlirimi", pallati 82/2. Dakordësia mes dy personave kishte të bënte me
vendosjen e apartamentit, në pronësi të shtetasit Petref Asllani, në cilësinë e garancisë
hipotekore për kredinë në vlerën 2.258.000 lekë, e përfituar nga shtetasi Qani Hasa. Shtetasi
Petref Asllani ndërkohë do vazhdonte të jetonte në këtë apartament dhe për shlyerjen e
kredisë deri në përfundim të saj do kujdesej shtetasi Qani Hasa, ku në çdo moment që do
kërkohej kthimi i apartamentit në gjendjen e mëparshme juridike, nxjerrja e tij nga garancia
hipotekore, shtetasi Qani Hasa do ishte i gatshëm për të shlyer kredinë. Pas dakordësisë së
mësipërme, E.K.B-ja, dega Elbasan, ka kryer të gjitha veprimet ligjore, nëpërmjet të cilave
është bërë e mundur lëvrimi i kredisë.
Veprimi ligjor i kryer nga E.K.B-ja, dega Elbasan, kishte të bënte me blerjen nga
shtetasi Petref Asllani të apartamentit në pronësi të tij, ku që në momentin e blerjes,
apartamenti në përdorim tashmë dhe jo në pronësi nga shtetasi Petref Asllani, është vendosur
si garanci hipotekore në dobi të kreditorit, E.K.B-së, dega Elbasan, me qëllim sigurimin e
përmbushjes së detyrimit nga debitori, shtetasi Qani Hasa.
Shuma e kredisë prej 2.258.000 lekë, xhiruar nga E.K.B-ja, dega Elbasan, nëpërmjet
ish-Bankës së Kursimeve aktualisht: "Raiffesen Bank" në emër të shtetasit Petref Asllani,
pavarësisht faktit se është tërhequr prej tij me mandatin përkatës, është marrë dhe disponuar
nga shtetasi Qani Hasa.
Me datë 27.09.2001 E.K.B-ja, dega Elbasan dhe shtetasi Qani Hasa kanë lidhur
kontratën e shitjes me kusht, me këste, me nr.11849 Rep. dhe nr.1213 Kol. për të njëjtën
pasuri që ishte vënë garancia pasurore dhe me qëllim përmbushjen e kredisë, ka përcaktuar
këstin mujor dhe afatin e shlyerjes se detyrimit. Ky veprim bënte që garancia hipotekore të
ishte e lidhur drejtpërdrejt me shtetasin Qani Hasa në cilësinë e debitorit dhe garancia
hipotekore të lirohej vetëm në momentin e shlyerjes së plotë të kredisë.
Në vitin 2002, shtetasi Qani Hasa shumën prej 2.258.000 e ka përdorur për të blerë në
qytetin e Tiranës një apartament 1 + 1 me sip.59 m2, sipas kontratës së shitjes nr.318 Rep
nr.16 kol, datë 18.04.2002.
557
Në vitin 2010, shtetasi Petref Asllani ka vendosur që të shesë apartamentin e tij te
vendosur në hipotekë nga E.K.B-ja, dega Elbasan, si garanci ndaj shtetasit Qani Hasa, duke
kërkuar nga ky i fundit kryerjen e veprimeve ligjore për shlyerjen e kredisë ndaj E.K.B-se me
qëllim lirimin e barrës hipotekore, kalimin procedurialisht të apartamentit vënë si garanci për
kredinë në emër të kredimarrësit shtetasit Qani Hasa dhe më pas shitjen e saj një personi të
tretë.
Shtetasi Qani Hasa ka kryer veprime me Entin e Banesave nga ku rezulton të jetë
përcaktuar vlera përfundimtare e detyrimit të papaguar në shumën prej 724.900 lekë, e cila
është shlyer me një këst me qëllim përfitimin e uljes. Pas këtij veprimi, më datë 27.07.2010
E.K.B-ja, dega Elbasan, ka çliruar nga barra hipotekore apartamentin në përdorim të shtetasit
Petref Asllani.
Me kontratën e shitjes datë 28.07.2010, me nr.729 Rep. dhe me nr.370 Kol, E.K.B- ja,
dega Elbasan, ka kaluar përfundimisht në favor të shtetasit Qani Hasa dhe familjarëve të tij
apartamentin. Duke qenë se nga ana ligjore apartamenti kishte kaluar në favor të shtetasit
Qani Hasa dhe familjarëve të tij ku faktikisht apartamenti ishte në përdorim të shtetasit Petref
Asllani, me qëllim rregullimin ligjor të situatës juridike të pronësisë së apartamentit, shtetasi
Qani Hasa dhe famiiljarët e tij më datë 30.07.2010, me kontratën nr.748 Rep. dhe nr.374/3
Kol. i kanë shitur blerësit, që kishte gjetur Petref Asllani, shtetasit Besnik Ranxha,
apartamentin objekt kallëzimi në shumën 3.345.171 lekë, ku këtë shumë faktikisht e ka
përfituar shtetasi Petref Asllani, pronari real i apartamentit.
Në analizë të provave të grumbulluara, organi procedues, ka arritur në konkluzionin
se në veprimet e shtetasit Petref Asllani, i cili është subjekt i deklarimit të pasurisë, ka
elementë të figurës së veprës penale të "Refuzimit për deklarim, mosdeklarimit, fshehjes ose
deklarimit të rremë të pasurive, interesave private të personave të zgjedhur dhe nëpunësve
publikë ose i çdo personi tjetër që ka detyrimin ligjor për të deklaruar", në formën e
deklarimit të rremë në deklaratën para fillimit të detyrës në vitin 2003 dhe në vijim në
deklaratat periodike vjetore të viteve 2004-2013 ku ka deklaruar të ardhura nga shitja e
apartamentit në shumën prej 3.000.000 leke, ku në fakt kjo shumë disponohej nga shtetasi
Qani Hasa dhe në formën e fshehjes në deklarat[n periodike vjetore të vitit 2010 të shumës
prej 3.345.117 lekë, të ardhura të krijuara nga shitja e apartamentit nga shtetasi Qani Hasa
dhe që në fakt i dispononte shtetasi Petref Asllani, vepër penale e parashikuar nga neni
257/a/2 të K.Penal.
Më datë 08.04.2015 është marrë vendim “Për marrje të pandehur për njoftimin e
akuzës” dhe duke vlerësuar se ekzistojnë kushtet dhe kriteret e përgjithshme dhe të veçanta
për caktim mase sigurimi personal, është kërkuar që ndaj personit nën hetim Petref Asllani, të
caktohet masa e sigurimit “Pezullim të ushtrimit të një detyre a shërbimi publik”, parashikuar
nga neni 242 i K.Pr.Penale.
B. Procedura gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1288, akti datë 08.05.2015,

ka vendosur:
1. Pranimin e kërkesës.
2. Caktimin si masë sigurimi ndaj shtetasit Petref Asllani atë të “Pezullimit të
ushtrimit të një detyre a shërbimi publik” përkohësisht deri në përfundimin e hetimit dhe
gjykimit të çështjes penale dhe plotësisht për të pandehurin Petref Asllani i biri i Demir dhe
Esma ,i dtl.23.02.1964,lindur dhe banues ne lagjen “Aqif Pasha”,pll. nr.31/3 Elbasan pasi
është i pandehur për kryerje të veprës penale të parashikuar nga neni 257/a/2 i K.Penal.
3. Kundër këtij vendimi lejohet të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë, brenda 10
ditëve, afat ky që fillon nga e nesërmja e shpalljes së tij.
558
Miratimin e vendimit nr.1288 Akti, datë 08.05.2015,të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Kundër vendimit më datë 29.06.2015, ka paraqitur rekurs mbrojtja e personit
nën hetim Petref Asllani, me anën e të cilit ka kërkuar: prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë për caktimin e masës ndaluese dhe
rrëzimin e kërkesës së organit të akuzës si të pambështetur në ligj e në prova, me shkaqet e
parashtruara si më lart.
C. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Gjatë seancës dëgjimore të ushtruar përpara Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë

prokurori i seancës deklaroi se me vendimin nr.3330/2 akti, datë 25.09.2015, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur shuarjen e masës së sigurimit të caktuar me vendimin
nr.1288 akti, datë 08.05.2015 të Gjykatës së rrethit gjyqësor Tiranë, dhënë ndaj të pandehurit
Petref Asllani, pasi ka kaluar tre muaj nga afati i fillimit të zbatimit të saj. Në këto kushte,
rekursi i depozituar nga mbrojtja e personit nën hetim, Petref Asllani, pranë Gjykatës së
Lartë, nuk ka më objekt gjykimi dhe për këtë arsye kjo gjykatë duhet të vendosë pushimin e
gjykimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se duke qenë se masa e caktuar me
vendimin e gjykatës së themelit është shuar, për rrjedhojë rekursi i paraqitur nga ana e
mbrojtjes së personit nën hetim Petref Asllani ka mbetur pa objekt, për shkak se mungon
lënda objekt i ankimit.
Për sa më sipër, Kolegji Penal e gjen të bazuar në ligj kërkesën e prokurorit për
pushimin e çështjes objekt gjykimi dhe për rrjedhojë çmon se ajo duhet pranuar.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, 442 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 21.10.2015
559
Nr. 00-2015-2684 i Vendimit (166)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në séancën gjyqësore të datës 21.10.2015 mori në shqyrtim çështjen penale me:
TË PANDEHUR: ARBEN SEFERI, mbrojtur nga avokati i caktuar

Skënder Breca
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale “Falsifikim të monedhave”
dhe “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje te armeve luftarake”,
parashikuar nga nenet 183/2 e 278/3 te K.P.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.883, date 01.06.2012, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor te të pandehurit Arben Seferi për kryerjen e veprës penale te
“Falsifikimit te kartëmonedhave”, e parashikuar nga neni 183/2 i KP dhe ne
baze te këtij neni, dënimin e te pandehurit me 5 vjet e 6 muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Seferi për kryerjen e veprës penale te
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje te armeve luftarake”, e parashikuar nga neni
278/3 i KP dhe ne baze te këtij neni, dënimin e te pandehurit me 6 muaj
burgim.
Ne aplikim te nenit 55 te KP, ne bashkim te dënimeve i pandehuri Arben
Seferi dënohet me një demin te vetëm prej 6 vjetësh burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim do te filloje nga dita e ekzekutimit te këtij
vendimi, dënimi me burgim do te vuhet ne një burg te sigurisë se ulet.

Prishjen e vendimit nr.883, date 01.06.2012 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Tirane dhe dërgimin e akteve po asaj gjykate, për rigjykimin e çështjes, me
Kundër këtij vendimi bërë rekurs prokuroria pranë gjykatës së apelit Tiranë, e cila
kërkon prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Ne arsyetimin e saj Gjykata e Apelit nder te tjera konkludon se Gjykata e Rrethit nuk
ka hetuar mbi faktin se i pandehuri Arben Seferi i fshihet drejtësisë por është njoftuar
me deklarimin verbal te Prokurorit ne seance.
560
- Nga ana e Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane janë bere te gjitha përpjekjet qe i
pandehuri te jete prezent ne procesin qe zhvillohet ndaj tij dhe pretendimet ti bënte
përpara Gjykatës. Vete Gjykata e Apelit ka pranuar faktin se, nga ana e Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Tirane ka urdhëruar Komisariatin e Policisë nr.1 Tirane për te gjetur
dhe njoftuar te pandehurin Arben Seferi për procesin penal ne ngarkim te tij.
- Ne seancën e datë 04.04.2011 nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane është
administruar shkresa me nr.2151/1 Prot., datë 04.04.2011 e cila ka konfirmuar ne
mënyrë te qarte dhe pa ekuivoke se nga ana e forcave te policisë kane shkuar ne
shtëpinë e te pandehurit ne adresën Rruga “Gjergj Legisi” Laprake nr.151 Tirane dhe
është komunikuar me familjaret e te pandehurit te cilët kane deklaruar se nuk kane
dijeni për vendndodhjen e tij dhe ne baze te nenit 352 te KPP kane vendosur
deklarimin e mungesës duke i caktuar edhe një mbrojtës kryesisht.
- Nga momenti qe deklarohet mungesa e te pandehurit nga ana e Gjykatës nuk ka me
detyrim te “vazhdoje te kërkojë” te pandehurin siç ka arritur ne konkluzionin e gabuar
Gjykata e Apelit pasi nuk do te kishte kuptim vete deklarimi i mungesës, bazuar ne
nenin 352 te KPP, dhe duke mos i hequr te pandehurit te drejtën qe ne çdo faze te
gjykimit mund te paraqitej dhe pastaj ishte Gjykata ajo qe revokonte vendimin e
deklarimit te mungesës.
- Edhe vete Gjykata e Apelit nuk e ka njoftuar te pandehurin Arben Seferi për ditën dhe
orën e gjykimit dhe për ketë fakt vendimi i Gjykatës se Apelit është tërësisht i
pavlefshëm, pasi ato kane njoftuar familjaret e te pandehurit Arben Seferi dhe ka
vazhduar gjykimi ne disa seanca rresht përpara Gjykatës se Apelit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e akteve për rishqyrtim
në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, mbrojtësin e të pandehurit, i cili kërkoi lënien në
fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, rekursi i paraqitur nuk përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit
nr.839, datë 02.10.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Rezulton se, prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka kërkuar
gjykimin e çështjes për të pandehurin Arben Seferi, Altin Murrani, Artur Pashkaj, Xhevahir
Koldashi, Artan Halilaj, Alfred Bushgjokaj, Amita Kodra, Defrim Mata, Roland Skuqi,
Besnik Gaçi, Altin Lala, Dritan Elezaj, Bilbil Sefa, Shpetim Mataj, akuzuar se kanë kryer
veprat penale të “Falsifikimit të monedhave” në bashkëpunim dhe të “Prodhimit dhe mbajtjes
pa leje e armeve luftarake”, parashikuar nga nenet 183/2 dhe 278/3 te KP. Meqenëse, të
pandehurit e tjerë kanë kërkuar gjykim të shkurtuar, për të pandehurin Arben Seferi, nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është vendosur ndarja e çështjes.
Pas përfundimit të shqyrtimit gjyqësor, gjykata e rrethit gjyqësor Tiranë me vendimin
nr.883, date 01.06.2012 ka deklaruar fajtor të pandehurin Arben Seferi, për kryerjen e
veprave penale, për të cilat është akuzuar dhe në bashkim të dënimeve e ka dënuar me 6 vjet
burgim. Ky vendim është prishur nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e saj nr.839, datë
02.10.2013 dhe aktet janë dërguar për rishqyrtim, në gjykatën e shkallës së parë, me tjetër
trup gjykues. Kundër këtij vendimi bërë rekurs prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, e
cila kërkon prishjen e tij.
Kolegji Penal, pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit të paraqitur, në analizë të rrethanave të
çështjes, argumenteve të vendimit gjyqësor objekt rekursi dhe në interpretim të dispozitave
561
penale në të cilat gjen referim çështja në shqyrtim, arrin në përfundimin se vendimi i
Gjykatës së Apelit Tirane është i bazuar ne ligjin procedural.
Gjykata e apelit ka prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë për mosrespektim
të dispozitave procedurale, në lidhje me njoftimin e të pandehurit, të cilat kanë passjellë
pavlefshmërinë e vendimit. Sipas kësaj gjykate, gjykata e rrethit gjyqësor nuk ka shteruar të
gjitha format e njoftimit, të të pandehurit në mungesë, sipas nenit 140 të KPP; gjykata e
shkallës së parë nuk ka hetuar mbi faktin se i pandehuri Arben Seferi i fshihet drejtësisë, por
është mjaftuar me deklarimin verbal te prokurorit ne seancë gjyqësore, se i pandehuri është
në kërkim për kryerjen e një vepre penale tjetër, dhe ka marrë vendimin për deklarimin e
mungesës së tij, duke i caktuar një avokat kryesisht.
Me të drejtë, nga gjykata e apelit është vlerësuar se, vendimi i gjykatës së shkallës së
parë është marrë në mosrespektim të neneve 140, 141 e 351 të KPP, sipas të cilave:
Neni 140
1. Njoftimi i të pandehurit në gjendje të lirë bëhet duke i dorëzuar atij kopjen e aktit.
Kur nuk mund t’i dorëzohet personalisht, njoftimi bëhet në banesën e tij ose në vendin e
punës, duke ia dorëzuar aktin një personi që bashkëjeton me të ose një fqinji, ose një personi
që punon me të.
2. Kur vendet e treguara në paragrafin 1 nuk dihen, njoftimi bëhet në vendin ku i
pandehuri ka banimin e përkohshëm ose vendin ku qëndron më shpesh, duke ia dorëzuar atë
njërit prej personave të treguar në paragrafin 1.
3. Kopja e njoftimit nuk mund t’i dorëzohet një të mituri nën 14 vjeç ose një personi
me paaftësi të dukshme intelektuale.
4. Kur personat e treguar në paragrafin 1 mungojnë ose nuk janë të përshtatshëm,
ose refuzojnë të marrin aktin atëherë procedohet me kërkimin e të pandehurit në vende të
tjera. Në rast se edhe në këtë mënyrë nuk mund të bëhet njoftimi, akti depozitohet në qendrën
administrative të lagjes ose të fshatit ku i pandehuri banon ose punon. Lajmërimi i
depozitimit afishohet në portën e shtëpisë së të pandehurit ose të vendit ku punon. Ftuesi
gjyqësor e lajmëron atë për depozitimin me letër rekomande me lajmërim marrje. Efektet e
njoftimit rrjedhin që nga marrja e rekomandesë...
Neni 141
1. Kur njoftimi nuk mund të bëhet sipas rregullave të caktuara për njoftimin e të
pandehurit të lirë, autoriteti procedues urdhëron kërkimin e të pandehurit. Në qoftë se
kërkimi nuk jep rezultat pozitiv, atëherë nxirret vendimi i mosgjetjes, me të cilin, pasi i
caktohet një mbrojtës të pandehurit, urdhërohet që njoftimi të bëhet duke i dorëzuar një
kopje mbrojtësit. I pagjeturi përfaqësohet nga mbrojtësi.
2. Vendimi i mosgjetjes i pushon efektet kur përfundojnë hetimet paraprake ose me
dhënien e vendimit nga gjykata.
3. Njoftimi për të pandehurin e fshehur ose të arratisur bëhet nëpërmjet dorëzimit të
kopjes së aktit mbrojtësit dhe kur ai nuk ka mbrojtës autoriteti procedues cakton një mbrojtës
kryesisht, i cili e përfaqëson të pandehurin.
Neni 351 :
1. Kur i pandehuri i lirë ose i paraburgosur nuk paraqitet në seancë ndonëse është
njoftuar dhe nuk ka patur shkaqe të ligjshme për t’u paraqitur, gjykata, pasi dëgjon palët,
deklaron mungesën e tij. Në këtë rast ai përfaqësohet nga mbrojtësi.
2. Vendimi që deklaron mungesën është i pavlefshëm kur provohet se ajo ka ardhur
nga mosmarrja e njoftimit ose nga pamundësia absolute për t’u paraqitur...
562
Në lidhje me njoftimin e të pandehurit në procesin penal, Gjykata Kushtetuese me
vendimin nr.30/2010 është shprehur se:
...Dispozitat procedurale për njoftimet vendosin një rend të caktuar për mënyrën e
njoftimit të akteve për të pandehurin, prandaj duhet respektuar rendi sipas preferencës
ligjore për këtë qëllim. Me këtë detyrim të organeve përkatëse shtetërore, për të njoftuar në
mënyrë rigoroze të pandehurin dhe për të provuar se ai i fshihet drejtësisë, është e lidhur e
drejta e tij për të marrë pjesë në gjykim, si dhe e drejta e gjykatës për të vendosur për
gjykimin e tij në mungesë kur janë respektuar në mënyrë rigoroze dispozitat për njoftimin...
Në interpretim të dispozitave procedurale, që të deklarohet mungesa e të pandehurit
dhe të procedohet me gjykimin në mungesë të tij, duhet që i pandehuri duhet të jetë njoftuar
për ditën, datën dhe orën e gjykimit. Akti i njoftimit duhet t’i dorëzohet personalisht të
pandehurit dhe nëse kjo nuk është e mundur, atëherë ai i dorëzohet personave që
bashkëjetojnë me të ose në vendin e punës, personave që punojnë me të.
Në rast se njoftimi nuk mund të realizohet në këtë mënyrë, atëherë procedohet me
kërkimin në vende të tjera nëpërmjet policisë gjyqësore. Në rast se edhe në këtë mënyrë nuk
është bërë i mundur njoftimi, siç përcakton kjo dispozitë në paragrafin e katërt, akti
depozitohet në qendrën administrative të lagjes apo të fshatit ku i pandehuri banon ose punon.
Vetëm pasi të jenë respektuar këto procedura njoftimi, gjykata mund të procedojë me
deklarimin e mungesës së të pandehurit, duke i caktuar një mbrojtës kryesisht.
Mosrespektimi i këtyre procedurave për njoftimin sjell edhe pavlefshmërinë e
njoftimit sipas nenit 143 të KPP dhe për pasojë pavlefshmërinë e gjithë procesit penal.
Ndryshe nga sa pretendohet në rekursin e paraqitur,vërtet, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, e ka urdhëruar Komisariatin e Policisë te kryeje njoftimin në adresën e të pandehurit,
ku nga familjarët është shprehur mosdijenia e vendndodhjes se tij, por ajo nuk ka shteruar të
gjitha format e njoftimit te parashikuar nga nenet 140 e vijues të KPP, duke deklaruar
mungesën e te pandehurit në kundërshtim me ligjin procedural.
Po kështu, ndryshe nga çfarë parashtrohet në rekursin e paraqitur, gjykata e apelit ka
shtyrë disa herë seancat gjyqësore, për të bërë të mundur njoftimin e të pandehurit
(fletëthirrja për seancën datë 03.04.2013 është nënshkruar prej tij) dhe rezulton se, se i
pandehuri ka marrë dijeni për zhvillimin e gjykimit në gjykatën e apelit.
Sa më sipër, vendimi nr.839, datë 02.10.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë
në zbatim të ligjit procedural dhe si i tillë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/a të KPP
VENDOSI
Tiranë, më 21.10.2015
563
Nr. 00-2015-2683 i Vendimit (167)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
më datë 21.10.2015 mori në shqyrtim, çështjen penale, që i përket:

DURRËS.
I GJYKUARI: ARDIAN BALLIU
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”
parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.40 datë 25.01.2013, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ardian Balliu për kryerjen e veprës penale
të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, të parashikuar nga neni 283/1 të
K.Penal dhe në bazë të këtij neni si dhe të nenit 48/ç të K.Penal dënimin e tij
me 8 (tetë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit të dhënë dhe
përfundimisht i pandehuri Ardian Balliu dënohet me 5 (pesë) vjet e 8 (tetë)
muaj burgim.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.293, datë 06.06.2013, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit penal nr.(11-2013-440) 40, datë 25.01.2013 të
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Durrës, me këtë ndryshim:
Dënimin e të pandehurit Ardian Balliu me 6 (gjashtë) vjet burgim, në bazë të
nenit 283/1 të Kodit Penal.
Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të
pandehurit Ardian Jakup Balliu me 4 (katër) vjet burgim.
Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Durrës, me

anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit nr.293 (10-2013-918), datë 06.06.2013 të
Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të Vendimit nr.40 (11-2013-440), datë
25.01.2013 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës në ngarkim të pandehurit Ardian Balliu.
564
Shkaqet që parashtrohen në rekurs janë:
- Gjykata nuk ka paraqitur rrethana konkrete e kritere ligjore që justifikojnë dhënien e
një dënimi të tillë,në kufijtë minimale të parashikuar nga dispozita penale përkatëse, 6
vjet burgim. Ky dënim mbas zbatimit të nenit 406 të K.Pr.Penale ulet në 4 vjet
burgim. Edhe praktika gjyqësore nuk e ka zbatuar një masë dënimi të tillë për veprën
penale të kryer në rrethana të tilla të ngjashme.
- Kjo masë dënimi është e padrejtë dhe e papërshtatshme me rrethanat e kryerjes se
veprës penale, me shkallën e fajësisë së të pandehurit, si dhe me rrezikshmërinë e
veprës dhe autorit të saj.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; Prokurorin A. Koca, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit; avokatin Qazim Gjonaj, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
- Se vendimi i gjykatës së apelit, më të cilin është lënë në fuqi vendimin i gjykatës së
shkallës së parë që ka deklaruar fajtor të pandehurin Ardian Balliu, për veprën penale të
prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, parashikuar nga neni 283/1 të K.Penal, duke ndryshuar
masën e dënimit dhe dënimin përfundimisht të pandehurit Ardian Balliu me 4 (katër) vjet
burgim, është marrë në kundërshtim me ligjin, dhe për rrjedhojë ai është i cenueshëm për
shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
A. Rrethanat e çështjes.
1. Në datën 09.03.2012 rreth orës 1912 minuta është njoftuar salla operative e
Drejtorisë së Policisë së Qarkut Durrës me anë të një telefonate nga Drejtoria e Kundër
Narkotikëve dhe Trafiqeve Tiranë se në automjetin e markës “Ford Fiesta” me targë AL
788YJ, i cili është në qarkullim në qytetin e Durrësit, ndodhet një sasi lënde narkotike.
Menjëherë, me marrjen e njoftimit, salla operative ka vënë në dijeni shërbimet e policisë
së seksionit të luftës kundër narkotikëve të Drejtorisë së Policisë së Qarkut Durrës.
2. Shërbimet Policore të Seksionit të Luftës Kundër Narkotikëve të D.P.Q.Durrës
rreth orës 19:45 minuta kanë bërë të mundur gjetjen e mjetit të markës “Ford-Fiesta” me
targë AL 788YJ, i cili ka qenë në lëvizje në kryqëzimin e Drejtorisë së Hekurudhës në
lagjen nr.4 të Qytetit të Durrësit. Në drejtim të këtij mjeti ka rezultuar se është shtetasi
Ardian Balliu. Shërbimet policore i kanë bërë shenjë që të ndalonte drejtuesit të mjetit.
Drejtuesi i mjetit nuk është ndaluar por është larguar me shpejtësi në drejtim të shkollës
së muzikës.
3. Në ndjekje të këtij mjeti, tek kryqëzimi i shkollës së muzikës, policia ka vënë
re se mjeti është kthyer djathtas duke u futur në një rrugicë lagjeje, sapo është futur në
rrugicë drejtuesi i mjetit ka braktisur mjetin dhe është larguar me vrap me dy qese
plastmase në dorë në drejtim të bulevardit kryesor, ku më pas është futur në një rrugicë që
të çon tek amfiteatri.
4. Sapo është futur në rrugicën e amfiteatrit, ky shtetas ka hedhur dy qeset që
mbante në dorë dhe është larguar me vrap në drejtim të Bashkisë, ku në lëvizje e sipër
është bërë edhe kapja e këtij shtetasi nga ana e forcave të policisë. Nga ana e punonjësve
të policisë që kanë qenë në ndjekje të këtij shtetasi, është vënë re momenti i hedhjes së dy
qeseve në tokë dhe gjithashtu, është vënë re se në momentin që dy qeset kanë rënë në tokë
565
nga njëra qese kanë dalë dy pako në formë drejtkëndëshi të mbështjella me letër natriban
me ngjyrë kafe.
5. Në këto rrethana është bërë arrestimi i shtetasit që ka qenë në ndjekje nga ana
e forcave të policisë si dhe është bërë këqyrja, marrja dhe sekuestrimi i provave materiale
e konkretisht i dy qeseve të përshkruara më sipër si dhe i gjurmëve papilare që janë
konstatuar me anë të pluhurit daktiloskopik.
6. Nga këqyrja që është bërë në lidhje me dy qeset e gjetura në vendin ku u
hodhën nga i pandehuri Ardian Balliu, rezulton se: Brenda dy qeseve të hedhura në tokë,
ndodheshin 16 pako në formë drejtkëndëshe, të mbështjella me letër natriban me ngjyrë
kafe, brenda të cilave është gjetur një sasi pluhuri, me ngjyrë bezhë. Kjo lëndë në formë
pluhuri është peshuar dhe nga peshimi i saj rezulton të ketë qenë me një peshë prej:
8(tetë) kilogram e 212.2 (dyqind e dymbëdhjetë pik dy) gram. Në lidhje me këtë lëndë për
të përcaktuar llojin e saj rezulton të jetë kryer ekspertimi kimik i saj.
7. Nga akti i ekspertimit kimik të kësaj lënde në formë pluhuri me ngjyrë bezhë,
të sekuestruar në datën 09/03/2012, në ndjekje e sipër të të pandehurit Ardian Balliu,
rezulton se ajo është lëndë narkotike e llojit heroinë.
B. Procedura gjyqësore.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.40 datë 25.01.2013, ka

vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Ardian Balliu për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” të parashikuar nga neni 283/1 të K.Penal dhe në
bazë të këtij neni si dhe të nenit 48/ç të K.Penal dënimin e tij me 8 (tetë) vjet e 6 (gjashtë)
muaj burgim.
- Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit të dhënë dhe
përfundimisht i pandehuri Ardian Balliu dënohet me 5 (pesë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
9. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.293, datë 06.06.2013, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit penal nr.(11-2013-440) 40, datë 25.01.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, me këtë ndryshim:
- Dënimin e të pandehurit Ardian Balliu me 6 (gjashtë) vjet burgim, në bazë të nenit
283/1 të Kodit Penal.
- Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të pandehurit
Ardian Jakup Balliu me 4 (katër) vjet burgim.
10. Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs prokuroria e apelit Durrës,
me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e Vendimit nr.293( 10-2013-918), datë 06.06.2013
të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të Vendimit nr.40 (11-2013-440),datë
25.01.2013 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës në ngarkim të pandehurit Ardian
Balliu, duke parashtruar dhe shkaqet ligjore të cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
“Vendimi penal nr.(11-2011-440) 40, datë 25.01.2013 i Gjykatës së Shkallës së Parë,

Durrës duhet të ndryshohet pjesërisht vetëm për sa i përket masës së dënimit me burgim
për të pandehurin, ndërsa për pjesët e tjera vendimi duhet të lihet në fuqi.
Se i pandehuri Ardian Balliu në rastin në gjykim ka kryer veprën penale të parashikuar
nga neni 283/1 i K.Penal. Çmojmë se vepra penale është kryer nga i pandehuri vetëm, dhe
në formën e mbajtjes së lëndës narkotike.
566
Gjykata e Apelit është vënë në lëvizje mbi ankimin e të pandehurit Ardian Balliu, ku,
ngre pretendime vetëm lidhur me ashpërsinë e masës së dënimit me burgim duke i
kërkuar gjykatës dënim nën minimumin e parashikuar nga dispozita.
Gjykata e Apelit çmon jo të drejtë mënyrën e vlerësimit të provave të administruara në
fazën e gjykimit të çështjes lidhur me veprimet aktive të të pandehurit në konsumimin e
elementeve të veprës penale, rrethanat e tjera të evidentuara pas konsumimit të veprës
penale (qëndrimi bashkëpunues dhe pohimi) dhe të dhënat e personalitetit të tij. Kjo
mënyrë vlerësimi (neni 152/1 i Kodit të Procedurës Penale) ka çuar në një konkluzion
jokorrekt lidhur me masën e dënimit me burgim prej 5 vjet e 8 muaj të aplikuar për këtë të
pandehur.
Në lidhje me llojin dhe masën e dënimit për të pandehurin Ardian Balliu është patur
parasysh rrezikshmëria e veprës, rrezikshmëria e të pandehurit dhe rrethanat lehtësuese.
Po në rastin konkret, Gjykata nuk ka vlerësuar drejtë rrethanën lehtësuese, atë të pendimit
të thellë të parashikuar nga neni 48/ç të K.Penal, faktin se i pandehuri veprën penale e ka
kryer në formën e mbajtjes, dhe në këtë lloj kryerje vepre penale ka një rrezikshmëri
penale me të vogël se mënyrat e tjera të kryerjes që parashikon neni 283 i K.Penal.
Sipas aktit të ekspertimit kimik, ka rezultuar se pluhuri që është sekuestruar të pandehurit
të këtë qene përzierje me 5 lloje pluhuri si paracetamol, kafeine, acilkedoinës, noskopinës
(heroinës). Dhe se përqindja e lëndës narkotike heroinës në këtë rast pluhuri nuk është
përcaktuar, madje as nuk është shtuar një pyetje e tillë.
Gjykata e faktit në rastin në gjykim është treguar kontradiktore në vendimin e saj,në
arsyetimin e vendimit në lidhje me caktimin e masës së dënimit. Pasi, nga njëra anë
Gjykata e faktit ka aplikuar germën “ç”të nenit 48 të Kodit Penal, pendimin e thellë,
rrethanë lehtësuese e parashikuar posaçërisht në ligj, ndërsa, nga ana tjetër, Gjykata
arsyeton në vendim , “i pandehuri pasi është diktuar nga Policia ka tentuar t’i fshihet
policisë”, “Se autori nuk ka dhënë shpjegime në lidhje me subjektet nga e ka siguruar
lëndën narkotike”.
Vlerësojmë se ky arsyetim i Gjykatës është bërë me të vetmin qëllim për të justifikuar
dënimin e rëndë që ka caktuar për të pandehurin, pasi në gjykim është provuar qartë se
lënda narkotike e paketuar është pranuar nga vetë i pandehuri se është e tij, dhe se
gjurmët e gishtave tregojnë se ajo është përdorur vetëm nga i pandehuri, çka provohet nga
aktet ekspertimit të kryera.
Gjykata e faktit padrejtësisht ka arsyetuar në vendimin e saj si rrethanë rënduese për
personalitetin e të pandehurit, për faktin se ai me vendimin nr.l864, dt. 29.12.2008 është
deklaruar fajtor për kanosje dhe armëmbajtje pa leje,në bazë të neneve 84 e 278/2 të
K.Penal. Në gjykim provohet se ky vendim është prishur me vendimin nr.l96, dt.
27.02.2013 të Gjykatës Apelit Tiranë, ku del që çështja është kthyer për rigjykim në
Gjykatën e Rrethit gjyqësor Tiranë, çka provon se i pandehuri Ardian Balliu është i
padënuar dhe padrejtësisht është rënduar pozita e të pandehurit, duke trajtuar nga Gjykata
e faktit si person i dënuar më parë.
Duke iu kthyer rastit në gjykim çmojmë se në caktimin e masës së dënimit duhet të
aplikohet në favor të pandehurit si rrethana lehtësuese në kuptim të nenit 49 të K.Penal,
faktin se ai ka dy prindër të moshuar dhe të sëmurë, të cilët jetojnë me të pandehurin dhe
kanë nevojë të vazhdueshme për kujdesin e të pandehurit. I pandehuri ka dy fëmijë të
mitur, njeri prej të cilëve është në një gjendje psiko emocionale shumë të rënduar, vetë i
pandehuri vuan nga sëmundja kronike kardiake dhe gjendja e tij shëndetësore në kushtet e
izolimit është ardhur duke u rënduar në mënyrë permanente. Bashkëshortja e të
pandehurit është e sëmurë, i pandehuri është student në Universitet, i cili ka personalitet
të mirë.
567
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i

prokurorisë është i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të pranohet1.
12. Shkaqet e parashtruara në rekurs janë të mbështetura në ligj dhe për këtë arsye
ato gjenden të bazuara dhe vendimi i gjykatës së apelit është i cenueshëm, pasi është
marrë në shkelje të nenit 383/ç dhe 384 të K.Pr.Penale si dhe të ligjit penal material, nenit
47 dhe 283 të Kodit Penal.
13. Kolegji Penal çmon se në përputhje me parimin e procesit të rregullt e të drejtë
ligjor, është e rëndësishme dhe e detyrueshme që vendimi i gjykatës të jetë i arsyetuar.
Nëpërmjet arsyetimit të vendimit, gjykata tregon me qartësi vërtetimin e fakteve dhe
ligjin e zbatueshëm, arsyet të cilat e kanë çuar në formimin e bindjes dhe qëndrimin e
gjykatës që ka dhënë vendimin, veçanërisht me kriteret ligjore që gjykata ka zbatuar në
caktimin e dënimit, në mënyrë që palët të jenë në gjendje të ushtrojnë të drejtën e ankimit
duke parashtruar pretendimet dhe shkaqet për të cilat nuk pajtohen me vendimin.
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, legjislacioni penal ka parashikuar
kritere konkrete për sa i përket caktimit të masës së dënimit nga gjykata. Vetëm
nëpërmjet provave dhe zbatimit korrekt të ligjit dhe arsyetimit të mjaftueshëm të formimit
të bindjes së saj gjykata bën vërtetimin dhe sqarimin fakteve objekt akuze, caktimin e
dënimit, duke realizuar kështu dhënien e drejtësisë.
15. Duke iu kthyer çështjes objekt shqyrtimi, Kolegji Penal vlerëson se në bazë të
nenit 47 të Kodit Penal, gjykata duhet të caktojë dënimin duke respektuar dispozitat e
pjesës së përgjithshme dhe kufijtë e dënimeve të parashikuar në ligj për veprën penale. Në
caktimin e dënimit gjykata duhet të marrë parasysh rrezikshmërinë e veprës penale, të
autorit të saj, shkallën e fajit, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese. Gjithashtu, në bazë
të paragrafit të parë të nenit 283 të Kodit Penal, për veprën penale të prodhimit dhe shitjes
së narkotikëve parashikohet një marzh dënimi, duke filluar nga minimumi në pesë vjet
dhe maksimumi deri në dhjetë vjet.
16. Nga njëra anë gjykata e themelit, ka dënuar, të pandehurin Balliu me 6
(gjashtë) vjet burgim, dhe më pas ka aplikuar edhe uljen për shkak të procedimit me ritin
e shkurtuar. Por, gjykata e apelit, nuk ka arsyetuar në mënyrë të mjaftueshme e të detajuar
sa i përket pjesës së vendimit që lidhet me arsyetimin e masës së dënimit, shkelje kjo që
ka ndikuar në dhënien e vendimit.
17. Gjykata e themelit nuk ka përmendur të gjitha ato rrethana dhe kriteret ligjore,
që sipas saj kanë përligjur dhënien e një dënimi për të gjykuarin, që ka rezultuar shumë
pranë marzhit minimal të caktimit të dënimit, për veprën penale të prodhimit dhe shitjes
së narkotikëve. Në arritjen e këtij konkluzioni, Kolegji ka pasur parasysh kërkesën e
prokurorit lidhur me caktimin e masës së dënimit, që ka qenë për caktimin e maksimumit
të dënimit të parashikuar nga dispozita, sasinë e lëndës narkotike të sekuestruar, praninë e
rrethanave lehtësuese apo rënduese, identifikimin e qartë të tyre.
1
Kodi Procedurës Penale, neni 432
Rekursi në Gjykatën e Lartë kundër vendimeve të gjykatës së apelit mund të bëhet për këto shkaqe: a) për mosrespektimin
ose për zbatimin e gabuar të ligjit penal; b) për shkelje që kanë si pasojë pavlefshmërinë absolute të vendimit të gjykatës,
sipas nenit 128 të këtij Kodi; c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
568
18. Në këto kushte, gjykata e themelit, duhet të kryejë një hetim dhe një arsyetim
më të detajuar, duke bërë një cilësim të saktë të akuzës, nëse kemi të bëjmë me veprimin
kriminal të mbajtjes së lëndës narkotike, apo nisur nga rrethanat e faktit, nëse kemi të
bëjmë me veprimin kriminal të transportimit të lëndës narkotike. Gjykata duhet të
shqyrtojë dhe të bëjë përcaktimin e bazës së masës së dënimit, duke vlerësuar drejt dhe
arsyetuar në mënyrë të mjaftueshme rrezikshmërinë e veprës penale, të autorit të saj,
shkallën e fajit, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese, në përputhje me nenin 47 të
Kodit Penal.
19. Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe
faktet sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve
kushtetuese dhe atyre të procedurës penale, vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit nuk
është në përputhje me ligjin procedural dhe atë material sa i takon arsyetimit lidhur me
caktimin e masës së dënimit, në përputhje me nenin 47 të Kodit Penal dhe vërtetimit të
elementëve të veprës penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, prandaj çështja duhet
të dërgohet për rishqyrtim.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
Vendimi i gjykatës së apelit, më të cilin është lënë në fuqi vendimin i gjykatës së

shkallës së parë që ka deklaruar fajtor të pandehurin Ardian Balliu, për veprën penale të
prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, parashikuar nga neni 283/1 të K.Penal, duke ndryshuar
masën e dënimit dhe dënimin përfundimisht e të pandehurit Ardian Balliu me 4 (katër) vjet
burgim është marrë në kundërshtim me 383/ç dhe 384 të K.Pr.Penale si dhe të ligjit penal
material, nenit 47 dhe 283 të Kodit Penal, dhe për rrjedhojë çështja duhet të dërgohet për
rishqyrtim në gjykatën e apelit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.293, datë 06.06.2013, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 21.10.2015
569
Nr. 00-2015-2685 i Vendimit (168)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUES: KRESHNIK BAJRAM ÇERÇIZAJ,

mbrojtur nga av. Theodhori Sallaku
OBJEKTI:
Parashkrim i ekzekutimit të dënimit.
Baza Ligjore: Neni 68/b i K.Penal
dhe neni 470 i K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.206, datë 14.10.2014 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesës së kërkuesit Kreshnik Çerçizaj.
Parashkrimin e ekzekutimit të dënimit për të dënuarin Kreshnik Çerçizaj
dhënë me vendimin penal nr.188, datë 15.10.2003 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, marrë formë të prerë me vendimin nr.105, datë 13.04.2004 të
Gjykatës së Apelit Vlorë, nuk mund të ekzekutohet pasi është parashkruar.
Urdhërohet sektori i kartotekë-kërkimit të Drejtorisë së Policisë Qarku Vlorë
për fshirjen e emrit të shtetasit Kreshnik Bajram Çerçizaj nga listat e kërkimit
kombëtar dhe ndërkombëtar, nëse në ngarkim të tij nuk ka ndonjë dënim tjetër
penal apo masë sigurimi “arrest në burg” për ndonjë vepër tjetër penale.

Lënien në fuqi të vendimit nr.206, datë 14.10.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs prokuroria pranë Gjykatës se Apelit Vlorë, e
cila kërkon prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Te dy gjykatat kane ne zbatim te gabuar te nenit 68/b te KP, kanë pranuar kërkesën e
paraqitur nga i dënuari Kreshnik Çerçizaj, duke shmangur ne ketë mënyre nga vuajtja
e dënimit penal këtë te dënuar.
- Ndryshe nga sa arsyetojnë gjykatat ne rastin objekt gjykimi nuk kane kaluar as afatet
e parashkrimit te ekzekutimit te dënimit, as kemi pezullim te këtyre afateve. Ne rastin
konkret nuk plotësohen kushtet e nenit 68/b te KP, nuk është plotësuar afati 10-vjeçar
qe parashikon dispozita.
570
- Prokurori ka lëshuar urdhrin e ekzekutimit ne date 17.02.2008; ne date 24.01.2013
është bere i mundur arrestimi i tij nga Interpol Athina, e cila konfirmohet me shkresën
nr.180 KL/2 Prot., date 25.01.2013. Ne këtë mënyrë vendimin penal qe ka marre
forme te prere ne date 13.04.2004 është ekzekutuar ne date 24.01.2013 ne Greqi, date
kur është arrestuar.
- Te dy gjykatat konfondojnë shtyrjen e afatit te ekstradimit për ardhjen e te dënuarit ne
Shqipëri me atë te parashkrimit te ekzekutimit te vendimit, ndërkohe qe këto janë dy
çështje tërësisht te ndryshme.
- Lidhur me masën e sigurimit “arrest ne burg” te dhënë për efekt te vuajtjes se dënimit
penal te formës se prere dhe për ekstradimin e tij ne Shqipëri, i dënuari ka dale para
gjykatës Greke dhe arrestimi është konsideruar i ligjshëm, ne përputhje me
legjislacionin vendas dhe atë ndërkombëtar.
Gjate këtij gjykimi, për te garantuar një proces te rregullt ligjor, te arrestuarit i janë
njohur gjithë te drejtat duke u thirrur, dëgjuar dhe mare mendimi ne lidhje me
ekstradimin e tij ne Shqipëri.
- Po kështu, me vendim te formës se prere është pranuar kërkesa e shtetit Shqiptar për
lejimin e ekstradimit te këtij te dënuari për vuajtjen e dënimit prej 7 vjetësh ne vendin
e origjinës ne Shqipëri, është shtyrë afati i ekstradimit deri ne përfundim te dënimit te
dhënë nga gjykata greke, për një krim te kryer prej tij ne Greqi.

kërkoi prishjen e vendimeve të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe të gjykatës së apelit
Vlorë dhe rrëzimin e kërkesës, mbrojtësin e kërkuesit, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit
të Gjykatës ës Apelit Vlorë dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, rekursi i paraqitur nga prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Vlorë, nuk përmban
shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.08, datë 21.01.2015 të Gjykatës së Apelit
Vlorë.
Nga aktet e administruara në gjykim, rezulton se, me vendimin nr.188, datë
15.10.2003 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, ndryshuar me vendimin nr.105, datë
13.04.2004 të Gjykatës së Apelit Vlorë, kërkuesi Kreshnik Çerçizaj është deklaruar fajtor për
kryerjen e veprës penale “Dhënie ndihme për kalim të paligjshëm të kufirit” në bashkëpunim,
te parashikuar nga neni 298/2 dhe 25 i KP, duke u dënuar përfundimisht me 7 vjet burgim.
Ne datë 27.02.2008 Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka lëshuar urdhrin e
ekzekutimit te këtij vendimi.
Ministria e Drejtësisë me datë 22.02.2013 ka kërkuar ekstradimin nga shteti grek te të
dënuarit Kreshnik Çerçizaj, me qellim ekzekutimin e vendimit nr.188, datë 15.10.2003 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Ministria e Drejtësisë se Republikës së Greqisë me shkresën nr.107758 FEA 1424
Prot., date 24.12.2013 por dhe notën verbale date 14.01.2014 ka sqaruar se, është lejuar
ekstradimi i të dënuarit Kreshnik Çerçizaj, por ky ekstradim është shtyrë deri ne përfundim te
ekzekutimit të një vendimi penal të dhënë nga gjykatat e shtetit grek, për vepër tjetër penale.
Kërkuesi Kreshnik Çerçizaj, më datë 23.04.2014 ka kërkuar konstatimin e
parashkrimit të ekzekutimit të vendimit penal nr.188, datë 15.10.2003 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, ndryshuar me vendimin nr.105, datë 13.04.2004 të Gjykatës së Apelit Vlorë,
me pretendimin se, ka kaluar afati 10 vjeçar, parashikuar në nenin 68 të KP.
571
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.206, datë 14.10.2014 ka pranuar
kërkesën për parashkrimin e ekzekutimit të dënimit për të dënuarin Kreshnik Çerçizaj, dhënë
me vendimin penal nr.188, datë 15.10.2003 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, ndryshuar
me vendimin nr.105, datë 13.04.2004 të Gjykatës së Apelit Vlorë, vendim ky që nuk mund të
ekzekutohet, pasi është parashkruar. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Vlorë
me vendimin e saj nr.08, datë 21.01.2015. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs prokuroria
pranë Gjykatës se Apelit Vlorë, e cila kërkon prishjen e tij.
Kolegji Penal, pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit të paraqitur, në analizë të rrethanave të
çështjes, argumenteve të vendimit gjyqësor objekt rekursi dhe në interpretim të dispozitave
penale në të cilat gjen referim çështja në shqyrtim, arrin në përfundimin se vendimi i
Gjykatës së Apelit Vlorë është i bazuar ne ligj.
Gjykata e apelit Vlorë, e cila ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, ka arsyetuar se, ne rastin konkret është plotësuar kushti ligjor i parashikuar në nenin
68 të KP, pasi ka kaluar afati ligjor për ekzekutimin e dënimit ndaj kërkuesit, organet
kompetente shtetërore nuk e kanë ekzekutuar vendimin penal brenda afatit 10 vjeçar.
Sipas kësaj gjykate, fakti qe kërkuesi është arrestuar nga autoritetet e Athinës për ta
ekstraduar ne date 24.01.2013 (para plotësimit te afatit 10-vjeçar, pas shpalljes si person ne
kërkim ndërkombëtar ne date 27.02.2008), nuk do te thotë se për te nuk është plotësuar afati i
parashkrimit, pasi legjislacioni ynë penal nuk njeh institutin e pezullimit dhe as te ndërprerjes
se afateve te parashkrimit te dënimit penal.
Ky Kolegj, vlerëson se, me të drejtë gjykata e apelit, ashtu si dhe ajo e shkallës së
parë, në vendimin e tyre i janë referuar nenit 68 të KP dhe vendimit unifikues nr.7/2002 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Neni 68 i KP, parashikon se:

Vendimi i dënimit nuk ekzekutohet kur nga dita që ka marrë formë të prerë kanë
kaluar:
...b) dhjetë vjet për vendimin që përmban dënim pesë gjer në pesëmbëdhjetë vjet
burgim;
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin tyre unifikues nr.7/2002 janë

shprehur se:
...Çështja objekt gjykimi në Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë ka të bëjë me
aspektin e dytë të institutit të parashkrimit, d.m.th. me parashkrimin e ekzekutimit të dënimit,
parashikuar nga neni 68 i Kodit Penal.
Nga përmbajtja e kësaj dispozite, del se vendimi i dënimit nuk ekzekutohet kur nga
dita që ka marrë formë të prerë kanë kaluar: njëzet vjet për vendimin që përmban dënim
pesëmbëdhjetë gjer në njëzetepesë vjet; dhjetë vjet për vendimin që përmban dënim pesë gjer
në pesëmbëdhjetë vjet dhe pesë vjet për vendime që përmbajnë dënim me burgim gjer në pesë
vjet ose dënime të tjera më të lehta.
Duket qartë se, ligjvënësi, nëpërmjet kësaj dispozite, ka vënë përpara organeve
kompetente shtetërore të ngarkuara me ekzekutimin e vendimeve të dënimit një kufizim kohor
brenda të cilit këto organe kanë të drejtë që të vënë në ekzekutim një vendim penal të formës
së prerë. Ky kufizim kohor, përbën në të njëjtën kohë edhe një ndalim të shprehur për këto
organe, i cili nuk u lejon atyre që të ekzekutojnë vendime penale tej afateve të përcaktuara,
sipas rastit, në shkronjat “a”, “b” dhe “c” të dispozitës së nenit 68 të Kodit Penal.
Qëllimi i ligjvënësit në vendosjen e këtij kufizimi kohor dhe ndalimi ka qenë së pari,
realizimi në praktikë i efektit të përgjithshëm dhe të veçante parandalues të dënimit në çdo
rast konkret dhe së dyti, disiplinimi i procesit të ekzekutimit të vendimeve të dënimit në
572
përgjithësi dhe në mënyrë të veçantë në rastet kur personi i dënuar, për njërën apo tjetrën
arsye i shmanget apo i fshihet këtij procesi.
Të drejtën dhe njëkohësisht detyrën që kanë organet kompetente shtetërore, të
ngarkuara me ekzekutimin e vendimeve të dënimit, ligjvënësi ë ka kushtëzuar së pari me
momentin kur vendimi i dënimit ka marrë formën e prerë dhe së dyti, në vartësi të masave
dhe llojeve të dënimit të dhënë, me afatet, (njëzet, dhjetë dhe pesë vjet), që parashikohen në
dispozitën e përmendur të Kodit Penal.
Nga sa u parashtruan në paragrafin e mësipërm, arrihet në përfundimin se, organet
kompetente shtetërore të ngarkuara me ekzekutimin e vendimeve të dënimit, kanë të drejtë
dhe njëkohësisht detyrë që menjëherë, sapo vendimi i dënimit të ketë marrë formë të prerë, ta
vënë në ekzekutim atë.
Këtë të drejtë ato vazhdojnë ta kenë derisa pa u plotësuar akoma afatet, njëzet, dhjetë
dhe pesë vjet të parashikuara respektivisht nga shkronjat “a”, “b” dhe “c” të nenit 68 të
Kodit Penal.
Nga kjo del se vendimi i dënimit nuk mund të ekzekutohet as para se ai të ketë marrë
formë të prerë, as pasi të jenë plotësuar afatet njëzetë, dhjetë dhe pesë vjet që u përmendën
dhe kjo përbën ndalimin që u përmend më lart.
Nga leximi i vetë tekstit të dispozitës së nenit 68 të Kodit Penal shihet fare qartë që
ligjvënësi jo vetëm që nuk ka parashikuar, por as ka lënë të nënkuptohet se ekzistojnë shkaqe
apo faktorë që mund të sjellin si pasojë zgjatjen e afateve të parashkrimit që janë
parashikuar prej tij në lidhje me ekzekutimin e vendimit të dënimit...
Në kushtet kur, nga momenti që vendimi penal për kërkuesin Kreshnik Çerçizaj ka
marrë formë të prerë më datë 13.04.2004, kur është dhënë vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe deri në paraqitjen e kërkesës pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, ishte plotësuar
afati 10 vjeçar i parashikuar nga neni 68 i KP, vendimi penal nuk mund të ekzekutohet.
Organet kompetente shtetërore të ngarkuara me ekzekutimin e vendimeve të dënimit,
nuk kanë ushtruar në kohë të drejtën, sapo vendimi i dënimit ka marrë formë të prerë, për ta
vënë në ekzekutim atë (edhe urdhri për ekzekutimin e vendimit penal, nga vetë organet e
ndjekjes penale, është nxjerrë gati 4 vjet pasi vendimi ka marrë formë të prerë).
Ndërkohë, mbi kërkesën e autoriteteve shqiptare për ekstradimin e kërkuesit,
autoritetet greke janë shprehur për ekstradimin e tij, por se ky ekstradim është shtyrë, për
shkak se, ai duhet të vuajë dënimin penal, të dhënë për kryerjen e një vepre penale, në shtetin
grek.
Ndryshe, nga sa parashtrohet në rekursin e paraqitur, referuar akteve të administruara
në dosjen gjyqësore, autoritetet greke nuk kanë kryer veprime të tjera në lidhje me
ekstradimin e kërkuesit. Organi i prokurorisë është mjaftuar vetëm me këtë përgjigje zyrtare
të autoriteteve greke dhe nuk ka kryer asnjë veprim tjetër procedural për të bërë të mundur
ekzekutimin e vendimit penal dhënë ndaj kërkuesit në shtetin shqiptar.
Organi i prokurorisë, nuk ka pasur parasysh se, në kuadrin e marrëdhënieve
juridiksionale midis dy vendeve, me ratifikimin si të Konventës së Këshillit të Europës dhe
dy Protokolleve shtesë së saj, ashtu edhe të ratifikimit më parë, të Konventës nëpërmjet
Republikës se Shqipërisë dhe asaj të Greqisë, është parashikuar në mënyrë të qartë, se si
mund të mënjanohet rreziku i parashkrimit të ndjekjes penale apo ekzekutimit të dënimit
penal, në rastin kur personi është duke vuajtur dënimin për kryerjen e një vepre penale, apo
ka filluar një procedim penal, për një vepër penale tjetër në vendin ku është kërkuar
ekstradimi.
Në ligjin nr.7760/1993 “Për ratifikimin e "Konventës ndërmjet Republikës se
Shqipërisë dhe Greqisë për ndihmën gjyqësore ne çështjet civile dhe penale" , parashikohet
se:
573
Në nenin 31:
Palët kontraktuese marrin përsipër detyrimin te dorëzojnë reciprokisht, sipas
dispozitave te kësaj Konvente, personat qe ndodhen ne token e tyre dhe qe janë subjekt i
ekstradimit, ne pritje te kryerjes se ndjekjes penale për te zbatuar dënimin qe vendoset nga
gjykata e palës kërkuese...
Ne nenin 39:
Ne qofte se personi qe kërkohet përbën objekt ndjekjeje penale ose kryen dënim për
tjetër krim, te kryer ne token e Palës kontraktuese, se cilës i drejtohet kërkesa, ekstradimi
mund te shtyhet gjer ne mbarimin e procedurës penale apo gjer ne kryerjen e dënimit.
Në nenin 40:
Ne qofte se për shkak te shtyrjes se ekstradimit qe parashikohet ne nenin 39 te kësaj
Konvente ekziston rreziku i parashkrimit te ndjekjes penale apo ekzistojnë vështirësi serioze
ne veprën hetimore personi qe kërkohet mund te ekstradohet provizorisht, sipas kërkesës se
argumentuar.
Po kështu, edhe ne nenin 19 te ligjit nr.8322/1998 “Për ratifikimin e Konventës së

Këshillit të Europës për ekstradimin dhe të dy protokolleve shtesë”, parashikohet se:
1. Pala e kërkuar mundet, pasi të ketë vendosur për kërkesën e ekstradimit.
- ta shtyjë dorëzimin e individit të kërkuar, në mënyrë qe ky të mund te ndiqet prej saj
ose, në rast se është dënuar me përpara, te mund te vuaje dënimin në territorin e saj kur ky
dënim është dhënë për shkak te një vepre që nuk ka të bëjë me ekstradimin e kërkuar.
2. Në vend që të shtyjë dorëzimin, Pala e kërkuar mund, ta dorëzoje përkohësisht
Palës kërkuese individin e kërkuar, në kushte qe përcaktohen me një marrëveshje të
përbashkët të Palëve.
Organi i prokurorisë, nuk ka pasur parasysh se, një mënyrë tjetër për të bërë të
mundur ekzekutimin e vendimit penal, gjithmonë, nëse ekzistojnë kushtet është edhe ajo e
parashikuar në nenin 519 të KPP dhe nenin 62 të ligjit nr.10193/ 2009 “Për marrëdhëniet
juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale”, për njohjen e vendimit penal në
shtetin ku është kërkuar ekstradimi.
Në këto kushte, mosekzekutimi i dënimit ndaj kërkuesit Kreshnik Çerçizaj, ka ardhur
si pasojë e mos ushtrimit në kohë, të së drejtës dhe në mënyrat që i njeh ligji prokurorisë, për
ekzekutimin e vendimeve penale të formës së prerë. Prandaj, edhe vendimi i gjykatës së
apelit Vlorë, që ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor Vlorë, që ka pranuar
kërkesën e kërkuesit, për parashkrimin e ekzekutimit të dënimit, është i bazuar në nenin 68 të
KP.
Në përfundim, ky Kolegj, i tërheq vëmendjen, gjykatave të faktit, pasi në vendimin e
tyre, në kundërshtim me provat e administruara në gjykim, duke mos respektuar nenin 382 të
KPP, kanë përmendur në vendimin e tyre, se, autoritetet greke kanë refuzuar ekstradimin e
kërkuesit, ndërkohë që nga aktet e administruara, rezulton se, ky ekstradim është shtyrë, për
shkak se, kërkuesi ka kryer një vepër penale tjetër në shtetin grek. Po kështu, gjykatat kanë
konsideruar të provuar se, në bazë të kërkesës për ekstradim, kërkuesi është arrestuar nga
autoritetet greke, ndërkohë që nga aktet e administruara në gjykim, nuk rezulton një fakt i
tillë.
574
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/a të KPP
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.08, datë 21.01.2015 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 21.10.2015
575
Nr. 00-2015 -2686 i Vendimit (169)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

TROPOJË
I GJYKUAR: MIRJAN MARKU
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”
parashikuar nga neni 283/1 K.Penal
I GJYKUAR: GJELOSH KOLA
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Moskallëzim krimi”
parashikuar nga neni 300 i K.Penal
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë me vendimin nr.21 datë 21.06.2012 ka vendosur:

“Deklarimin fajtor të pandehurit Mirjan Mark Marku për kryerjen e veprës
penale “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” parashikuar nga neni 283/1
K.Penal dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burg.
-Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe i pandehuri
Mirjan Mark Marku përfundimisht dënohet me 3 (tre) vjet e 4(katër) muaj
burgim.
Bazuar në nenin 59 të K.Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të vendimit
të dënimit me burgim duke u vënë i pandehuri Mirjan Mark Marku në provë
për një periudhë prej 5(pesë) vjetësh me kusht që gjatë kësaj kohe të mos
kryejë vepër tjetër penale, duke mbajtur kontakte me shërbimin e provës.
Urdhërohet i pandehuri të mos shoqërohet me të pandehur të tjerë.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Mirjan Mark Marku.
Deklarimin fajtor të pandehurit Gjelosh Kolë Kola për kryerjen e veprës
penale moskallëzimit të krimit parashikuar nga neni 300 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 9 (nëntë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale të pandehuri Gjelosh Kola i ulet 1/3 e
dënimit dhe përfundimisht dënohet me 6 (gjashtë) muaj burgim.
576
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Gjelosh Kolë Kola fillon nga data
30.12.2011 që është data e arrestimit në flagrancë të tij.”
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.435 datë 25.11.2013, ka vendosur:

Gjyqësor Tropojë me këtë ndryshim:
Heqjen e aplikimit të nenit 59 të K.Penal për masën e dënimit të dhënë për të
pandehurin Mirjan Marku.
Kundër vendimit më datë 10.12.2013, ka paraqitur rekurs mbrojtja e të

pandehurit Mirjan Marku, me anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit nr.435 dt
25.11.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër përsa i përket llojit të dënimit duke lënë në fuqi
vendimin e Gjykatës së Faktit Tropojë me aplikimin e nenit 59 të K Penal si vendim i drejtë
dhe në respektim të dispozitave përkatëse ligjore, duke pretenduar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin, përsa i përket nenit 59
K.Penal sepse:
- Në vendimin e dhënë gjykata nuk ka mbajtur parasysh kushtet e shprehura në nenin
59 të K.Penal.
- Në rastin konkret i gjykuari plotëson kushtin e parë dhe kryesorin e interpretimit të
nenit sepse ai ka qenë i padënuar më parë dhe nuk ka asnjë precedent të mëparshëm
penal.
- I gjykuari ka pasur rrezikshmëri të pakët.
- Vepra është kryer në rrethana të vështirësive ekonomike të autorit, pa një qëllim të
caktuar dhe më e rëndësishmja pa shkaktuar dëm sepse nuk kemi konkretizim të
veprës së shitjes së lëndës.
- Është plotësuar edhe kushti tjetër pasi gjykata e ka dënuar me 5 vite burgim.
- Në rastin konkret sasia e lëndës nuk ka lidhje me rrezikshmërinë e autorit, por me
rrezikshmërinë e veprës. Rrezikshmëria e autorit ka lidhje me personalitetin e tij,
dënimin e tij të mëparshëm apo pozicionin e tij shoqëror.
- Gjykata e Apelit nuk ka vepruar drejt në përputhje me respektimin e ligjit kur ka
dhënë llojin e dënimit nisur nga kushtet dhe rrethanat e kryerjes së veprës penale të
cilat i ka argumentuar në vendimin e saj.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen SELIMI; prokurorin Arqilea Koca, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së apelit Shkodër; në mungesë të përfaqësuesve
të të gjykuarve Mirjan Marku dhe Gjelosh Marku; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi
VËREN
Se vendimi nr.435 datë 25.11.2013 i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë
pjesërisht në zbatim të gabuar të ligjit penal për pjesën që ka ndryshuar vendimin nr.21, datë
21.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë përsa i përket heqjes së aplikimin të N.59
të K.Penal për të gjykuarin Mirjan Marku.
Nga gjykatat janë pranuar këto rrethana të faktit.
577
1. I gjykuari Mirjan Marku është banor i Lezhës, ndërsa i gjykuari tjetër Gjelosh Kola
është banor i fshatit Fierzë në rrethin e Pukës. Të dy të gjykuarit janë në lidhje të afërta
familjare me njëri-tjetrin, pasi i gjykuari Kola është dhëndër i familjes Marku. I gjykuari
Mirjan Marku dhe babai i tij Mark Marku kanë në pronësi anijen “Dragobia” që bën
transportin e udhëtarëve në linjën Fierzë- Koman; i gjykuari Gjelosh Kola është me
detyrë timonier i anijes “Dragobia”.
2. Më datë 30.12.2011, në orën 11.20, një shtetas i cili nuk ka pranuar që të
identifikohet, ka njoftuar sallën operative të Komisariatit të Policisë Tropojë se në anijen
“Dragobia” që bën transportin e udhëtarëve në linjën Fierzë- Koman, ka lëndë narkotike
dhe armë zjarri. Menjëherë pas marrjes së njoftimit salla operative ka vënë në dijeni
shefin e Komisariatit të Policisë Tropojë. Forcat e policisë kanë shkuar menjëherë në
kalatën e ankorimit të anijes në vendin e quajtur “Raje” ku kanë bërë kontrollin e anijes,
por gjatë kontrollit nuk është gjetur asgjë e kundërligjshme.
3. Gjithashtu është bërë edhe kontrolli i automjetit tip Mercedez Benz 200 me targë AA
304 BF në pronësi të gjykuarit Gjelosh Kola me detyrë timonier i anijes “Dragobia” i cili
është edhe dhëndër i shtetasit Mark Marku. Automjeti ka qenë i parkuar pranë vendit të
ankorimit të anijes. Nga kontrolli i bërë në automjet në praninë e të gjykuarve Mirjan
Marku dhe Gjelosh Kola janë gjetur dhe sekuestruar tre pako me lëndë narkotike canabis
sativa me peshë në total 1465 (njëmijë e katërqind e gjashtëdhjetëepesë) gramë. Lënda
narkotike është gjetur e fshehur poshtë sediljes së pasme të automjetit dy pako me lëndë
narkotike, dhe një pako në bagazhin e automjetit poshtë gomës rezervë.
4. Pas kryerjes së këtyre veprimeve u është kërkuar shërbimeve të policisë së
Komisariatit të Policisë Pukë kryerja e kontrollit të banesës së të gjykuarit Gjelosh Kola
në fshatin Fierzë të rrethit Pukë. Gjatë kontrollit të ushtruar nga policia në banesën e të
gjykuarit Gjelosh Kola janë gjetur dhe sekuestruar 7.6 (shtatë pikë gjashtë) gramë lëndë
narkotike canabis sativa të vendosura në një qese dhe të mbështjella me një gazetë. Lënda
narkotike është gjetur pas televizorit në një nga dhomat e banesës.
5. Në vijim të veprimeve hetimore është bërë këqyrja e regjistrit të njoftimeve të sallës
operative të Komisariatit të Policisë Tropojë, ku është dokumentuar njoftimi i dhënë për
ngjarjen, janë hartuar procesverbalet e sekuestrimit të provave materiale të lëndës
narkotike, telefonave celularë të të gjykuarve Gjelosh Kola dhe Mirjan Marku,
sekuestrimi i automjetit Benz 200 me targë AA 304 BF, sëbashku me dokumentacionin e
tij, këqyrja e telefonave celularë, procesverbalet e peshimit të lëndës narkotike,
procesverbalet e sekuestrimit të lendes narkotike.
6. Sipas akt-ekspertimit daktiloskopik vlerësues të paketimeve të lëndës narkotike të
sekuestruar dhe nga akti i ekspertimit nr.655 datë 24.01.2012, rezulton se mbi provat
materiale nuk janë gjetur gjurmë daktiloskopike të vlefshme për identifikim.
7. Në këto kushte Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tropojë me kërkesën e saj drejtuar
Gjykatës ka sjellë për gjykim procedimin penal nr.138 të vitit 2011, në ngarkim të të
gjykuarve Mirjan Marku i akuzuar për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së
narkotikëve’’, parashikuara nga neni 283/1 i Kodit Penal dhe Gjelosh Kola i akuzuar për
veprën penale të “Moskallëzimit të krimit”, parashikuara nga neni 300/1 i Kodit Penal.
8. Të gjykuarit të cilët kanë kërkuar që të mbrohen vetë janë deklaruar të penduar në
lidhje me veprën e kryer.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë me vendimin nr.21 datë 21.06.2012 ka

vendosur:
578
i. “Deklarimin fajtor të pandehurit Mirjan Mark Marku për kryerjen e veprës penale
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikeve” parashikuar nga neni 283/1 K.Penal dhe
dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burg.
ii. Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe i pandehuri Mirjan
Mark Marku përfundimisht dënohet me 3 (tre) vjet e 4(katër) muaj burgim.
iii. Bazuar në nenin 59 të K.Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të vendimit të
dënimit me burgim duke u vënë i pandehuri Mirjan Mark Marku në provë për një
periudhë prej 5(pesë) vjetësh me kusht që gjatë kësaj kohe të mos kryejë vepër tjetër
penale, duke mbajtur kontakte me shërbimin e provës.
iv. Urdhërohet i pandehuri të mos shoqërohet me të pandehur të tjerë.
v. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Mirjan Mark Marku.
vi. Deklarimin fajtor të pandehurit Gjelosh Kole Kola për kryerjen e veprës penale
moskallëzimit të krimit parashikuar nga neni 300 i K.Penal dhe dënimin e tij me 9
(nëntë) muaj burgim.
vii. Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale të pandehuri Gjelosh Kola i ulet 1/3 e
dënimit dhe përfundimisht dënohet me 6 (gjashtë) muaj burgim.
viii. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Gjelosh Kole Kola fillon nga data 30.12.2011 që
është data e arrestimit në flagrancë të tij.”
10. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.435 datë 25.11.2013, ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.21, datë 21.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tropojë me këtë ndryshim:
ii. Heqjen e aplikimit të nenit 59 të K.Penal për masën e dënimit të dhënë për të
pandehurin Mirjan Marku.
11. Kundër vendimit më datë 10.12.2013, ka paraqitur rekurs mbrojtja e të
gjykuarit Mirjan Marku, me anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit nr 435 dt
25-11-2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër për sa i përket llojit të dënimit duke lënë në
fuqi vendimin e Gjykatës së Faktit Tropojë me aplikimin e nenit 59 të K Penal si vendim i
drejtë dhe në respektim të dispozitave përkatëse ligjore, duke pretenduar edhe shkaqet
përkatëse të pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
12. Gjykata e Apelit Shkodër, në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës përsa i

përket aplikimit të nenit 59 të Kodit Penal për pezullimin e ekzekutimit të dënimit me
burgim ndaj të gjykuarit Mirjan Marku, ka arsyetuar se: “...Gjykata ashtu siç dhe ka
pretenduar dhe prokurori ka gabuar në lidhje me aplikimin e nenit 59 të K.Penal duke
pezulluar masën e dënimit të dhënë mbasi sasia e lëndës së mbajtur është e madhe e për
rrjedhojë edhe rrezikshmëria e veprës dhe autorit është e tillë sa që vënia në provë për
këtë vepër bëhet e pajustifikuar dhe e pambështetur në kërkesat e nenit 59 të K.Penal...”
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga i gjykuari
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i të gjykuarit Mirjan Marku
duhet të pranohet dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër nr.435 datë 25.11.2013
duhet të prishet përsa i përket heqjes së pezullimit të ekzekutimit të dënimit ndaj të
gjykuarit Mirjan Marku.
579
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të ripërsërisë se: Neni 59 i K.Penal 1 i
jep të drejtën gjykatës që, në raste të veçanta, kur jep dënimin me burgim gjer në pesë vjet
të urdhërojë që i dënuari të vihet në provë duke u pezulluar ekzekutimi i dënimit
por, në çdo rast, gjykata duhet të ketë parasysh rrezikshmërinë e pakët të
personit dhe rrethanat e kryerjes së veprës penale.
15. Kjo formë alternative e vuajtjes së dënimit me burgim aplikohet nga gjykata kur
plotësohen në mënyrë kumulative dy kushte: Së pari: Në përfundim të shqyrtimit
gjyqësor gjykata çmon se i pandehuri duhet të dënohet jo më shumë se pesë vjet burgim;
Kusht i cili në rastin konkret plotësohet – pasi të gjykuarin Mirjan Marku, gjykatat e
kanë deklaruar fajtor për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së lëndëve
narkotikëve”, parashikuar nga Neni 283/1 i K.Penal dhe e kanë dënuar me 5 (pesë) vjet
burgim dhe duke aplikuar edhe Nenin 406/1 të K.Pr.Penale është dhënë dënimi
përfundimtar me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
16. Së dyti: Gjatë shqyrtimit gjyqësor rezulton se ekziston një nga rrethanat në vijim :
-I pandehuri paraqet rrezikshmëri të pakët shoqërore;
-I pandehuri është i mitur apo i moshuar;
-I pandehuri ka kushte mendore apo shëndetësore të veçanta;
-I pandehuri ka detyrime për punën, arsimimin, kualifikimin ose aftësimin profesional;
-I pandehuri ka përgjegjësi thelbësore për familje;
-I pandehuri e ka kryer veprën në kushtet e disa rrethanave lehtësuese;
-I pandehuri ka patur një sjellje shumë të mirë pas kryerjes së veprës penale.
17. Sa i përket kushtit të dytë – rrethanë e posaçme, sipas formulimit të nenit 59 të Kodit
Penal rezulton se rrethanat e posaçme përfshijnë tre drejtime kryesore:
1. detyrimin e të dënuarit ndaj punës, arsimit, kualifikimit ose aftësimit profesional;
2. përgjegjësitë thelbësore familjare të të dënuarit;
3. nevojën e të dënuarit për trajtim apo rehabilitim mjekësor.
18. Nga formulimi i nenit 59 të Kodit Penal rezulton se këto rrethana janë të pavarura nga
njëra-tjetra dhe nuk e përjashtojnë njëra-tjetrën. Për të aplikuar në mënyrë sa më të drejtë
nenin 59 të Kodit Penal, gjykata gjatë shqyrtimit gjyqësor ka për detyrë të identifikojë
rrethanën e posaçme që ekziston në jetën e përditshme të të pandehurit.
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke ju referuar rrethanave të faktit dhe
përfundimeve të gjykatave në vendimet e tyre, çmon se ato (gjykatat), në veçanti gjykata
e rrethit, ka vlerësuar drejt rrezikshmërinë e pakët shoqërore të autorit – pasi sipas
dëshmisë së penalitetit – nuk është i dënuar më parë, dhe ky është rast sporadik në sjelljen
jokorrekte të tij; faktin që ka një aktivitet të ligjshëm në pronësi me babain e tij dhe ka të
punësuar edhe persona të tjerë. Pra identifikohen disa prej kushteve të veçanta të
parashikuara nga neni 59 i Kodit Penal.
20. Gjykata e Apelit Shkodër nuk e sqaron me hollësi se përse fakti që vepra penale është
shumë e përhapur duhet të mbizotërojë ndaj faktorëve të tjerë, siç është rrezikshmëria e
ulët shoqërore dhe gjendja ekonomike që paraqet i akuzuari. Më tej, vlen të përmendet që
neni 50 i Kodit Penal parashikon një listë të gjatë të rrethanave rënduese dhe përhapja e
një vepre nuk është një rrethanë e tillë, por ka të bëjë me politikën penale të dënimit.
Fakti që një vepër është shumë e përhapur nuk duhet konsideruar si një tregues i rëndësisë
së veprës. Shumica e krimeve të lehta janë edhe më të shpeshtat. Në rastin objekt rekursi
1
N.59/1 Pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim dhe vënia në provë
Për shkak të rrezikshmërisë së paktë të personit, moshës, kushteve shëndetësore apo mendore, mënyrës së jetesës dhe të
nevojave, veçanërisht atyre që lidhen me familjen, shkollimin ose punën, rrethanave të kryerjes së veprës penale, si dhe të
sjelljes pas kryerjes së veprës penale, gjykata, kur jep dënim me burg deri në pesë vjet, mund të urdhëroj¸ që i dënuari të
mbajë kontakte me shërbimin e provës dhe të vihet në provë, duke pezulluar ekzekutimin e dënimit, me kusht që gjatë kohës
së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
580
duke marrë në konsideratë llojin dhe sasinë e lëndës narkotike, kjo vepër nuk mund të
konsiderohet e tillë.
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë thekson qëndrim e mbajtur prej tij dhe të mbështetur
në aktet e institucioneve ndërkombëtare se: Sipas standardeve ndërkombëtare përdorimi i
burgimit si formë dënimi duhet kufizuar rreptësisht dhe të jetë një extrema ratio në raste
të veçanta, atëherë kur nuk mund të zbatohen masa të tjera të përshtatshme. Siç shprehet
nga Këshilli i Evropës, burgimi duhet të zbatohet si masë vetëm “kur çdo masë apo
sanksion tjetër do të ishin të papërshtatshme për rëndësinë e veprës”, 1 dhe duhen bërë
përpjekje që të minimizohet përdorimi i masave që e privojnë personin nga liria dhe të
zbatohen më shumë të cilat nuk e bëjnë këtë.2
22. Bazuar në provat e administruara dhe, në përgjithësi në aktet që ndodhen në
fashikullin e gjykimit, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arriti në përfundimin se
pretendimet e parashtruara në rekursin e të gjykuarit për moszbatim të dispozitës së nenit
59 të Kodit Penal janë të drejta. Në këtë përfundim u arrit pasi rrethanat e kryerjes së
veprës penale për të cilën është deklaruar fajtor dhe dënuar i gjykuari tregojnë për shkallë
rrezikshmërie të vogël të vetë atij, ashtu edhe të kësaj vepre (në një kohë kur nga
përmbajtja e dispozitës së nenit 59 të K.Penal, del se ajo mund të zbatohet ndaj personave
me rrezikshmëri të pakët dhe për vepra penale për shkak të rrethanave në të cilat janë
kryer konsiderohen me rrezikshmëri të pakët). Është e drejta e gjykatës, që rast pas rasti,
të aplikojë nenin 59 të Kodit Penal, gjithmonë gjykata është e detyruar të respektojë
kriteret e përcaktuara në këtë nen.
23. Në këto kushte, Kolegji Penal çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër në lidhje
me pjesën që i përket heqjes së pezullimit të ekzekutimit të dënimit ka shkak për t’u
cenuar.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen vendimin e Gjykatës së Apelit Shkodër përsa
i përket heqjes së pezullimit të ekzekutimit të dënimit në zbatim të gabuar të ligjit
material dhe si i tillë duhet të prishet për këtë pjesë duke lënë në fuqi vendimin e Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tropojë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “d” të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
në fuqi të vendimit nr.21, datë 21.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë.
Tiranë, më 21.10.2015
1
Këshilli i Evropës, Rekomandimi nr.R (99) 22 i Komitetit të Ministrave për Shtetet Anëtare në lidhje me mbipopullimin e
burgjeve, paragrafi 1.
2
Po aty, paragrafi 14. Duhet inkurajuar përdorimi i masave të cilat nuk e privojnë personin nga liria, sa herë të jetë e
mundur, pasi këto po konsiderohen gjithnjë e më shumë si mjete më efektive për trajtimin e shkelësve në shoqëri, duke
përfituar në këtë mënyrë edhe shkelësi edhe shoqëria.
581
Nr. 00-2015-2688 i Vendimit (170)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
I PANDEHUR: DHIMITËR BUZI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale "Fallsifikim i dokumenteve",
parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet me vendimin nr.45, date 09.09.2013 ka

vendosur:
1. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Dhimitër Buzi për kryerjen e
veprës penale të “Fallsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga neni 186/1 i
Kodit Penal, në formën e përdorimit te deklaratës noteriale te kufitareve te
dates 28.08.2002.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Dhimiter Buzi për kryerjen e veprës
penale te “Fallsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga neni 186/1 i Kodit
Penal, ne formën e përdorimit te kontratës noteriale të shitjes të datës
11.12.1976 dhe dënimin e tij me 4 muaj burgim.
3. Në aplikim të nenit 59 të Kodit Penal pezullimin e ekzekutimit të dënimit
me burgim dhe vënien e të pandehurit në periudhë prove për një periudhe prej
18 muajsh duke u detyruar i pandehuri te mbaje kontakte me shërbimin e
provës.
4. Deklarimin e fallsitetit të dokumentit deklarate noteriale e kufitareve e dates
28.02.2002 dhe urdhërimin e fshirjes tërësisht te ketij dokumenti.
5. Deklarimin e fallsitetit të pjesshëm të dokumentit kontrate noteriale e
shitblerjes e datës 11.12.1976 duke urdhëruar fshirjen e pjesshme te saj,
gërmes “I” të numri 170 metër katrore.
6. Shpenzimet procedurale në fazën e hetimit paraprak dhe shpenzimet
gjyqësore i ngarkohen të pandehurit.
7. Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Gjirokastër brenda
10 ditëve nga e nesërmja e shpalljes se vendimit.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.196, date 19.11.2013, ka vendosur:

Gjyqësor Përmet, sa i takon pikës 1 dhe 4.
582
Prishjen e vendimit për pjesën tjetër dhe pushimin e çështjes penale në
ngarkim të të pandehurit Dhimitër Buzi.
Kundër vendimit të Gjykates së Apelit Gjirokaster ka ushtruar Rekurs Prokurori i

Apelit Gjirokastër, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet , duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi Gjykatës së Apelit Gjirokastër vjen në kundërshtim me nenin 428/1 ,gërma
“a” të K.Pr.Penale mbi të cilin është dhënë vendimi, pasi arsyet për të cilat kjo gjykatë
e ka prishur vendimin janë tërësisht të ndryshme nga ato që parashikon dispozita e
këtij neni. Meqënëse Gjykata e Apelit pjesërisht ka vendosur prishjen e vendimit dhe
pushimin e çështjes duhej të bazohej në gërmën “c” të nenit 428/1 të K.Pr.Penale.
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër në pjesën arsyetuese të vendimit, lidhur me
konsumimin ose jo të elementëve të figurës së veprës penale të “Fallsifikimit të
dokumentave” nga i pandehuri Dhimitër Buzi, është tërësisht i gabuar dhe në
kundërshtim me kërkesat e nenit 152 të K.Pr.Penale. Gjykata ka bërë një interpretim
të gabuar aktit të ekspertimit grafik nr.3346, datë 26.04.2010 të Institutit të Policisë
Shkencore.
- Fallsifikimi i dokumentave të mësipërm u provua dhe me deklarimet e ekspertëve
kriminalistë të pyetur në seancë gjyqësore, gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Përmet. Gjykata e Apelit Gjirokastër ka gabuar në
arsyetimin e vendimit duke rrëzuar konkluzionet e aktit të ekspertimit duke marrë për
bazë deklarimet e dëshmitarëve, arsyetim ky i gabuar dhe i keqinterpretuar pasi nuk
është dëshmitari ai që rrëzon konkluzionet e aktit të ekspertimit shkencor, as analiza e
ndonjë dokumenti të marrë prej saj me cilësinë e provës materiale. Gjykata e Apelit
duhej t’i referohej praktikës së dokumentave të paraqitura nga i pandehuri për
regjistrimin e pronës dhe të paraqitura në gjykim.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Arben Dollapaj i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet, avokatin e caktuar kryesisht Skënder Breca i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe pasi bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Vendimi nr.196, datë 19.11.2013 i Gjykatës se Apelit Gjirokastër është i
pambështetur në ligj, si i tillë duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi nr.45, datë
09.09.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:
I pandehuri Dhimiter Buzi, banues në qytetin Gjirokastër, në vitin 2011, ka paraqitur
përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër padi civile ndaj shtetasve Pëllumb Vehbi
etj, me objekt detyrimin për njohje pronar, konform nenit 196 të Kodit Civil.
Me pretendimin se, në atë proces gjyqësor civil shtetasi Dhimitër Buzi, në cilësinë e
paditësit ka paraqitur si prova disa dokumenta të falsifikuara (kontratë noteriale shitblerjeje
nr.93 rep, nr.85 kol, datë 11.12.1976 dhe deklaratën noteriale të kufitareve datë 28.08.2002,
të cilat janë deklaruar si të fallsifikuara me vendimin e formës së prere për pushimin e
çështjes të Prokurorisë se Rrethit Gjyqësor Gjirokastër datë 08.06.2010), shtetësja Ilver
Vehbiu ka paraqitur kallëzim penal, për të cilin është regjistruar çështja penale nr.06, viti
2012.
583
Sipas kontratës së shitblerjes nr.93 rep, nr.58 kol, datë 11.12.1976, shitesi Nazmi
Vehbi, pronar i vetëm i një shtëpie banimi, të ndodhur në lagjen Pllakë të qytetit Gjirokastër,
(e përbërë prej dy kateve dhe pjesërisht me tre kate, duke patur katoq në katin e parë, në katin
e dytë një dhomë me aneks dhe në katin e tretë tre dhoma, korridor, me oborr e kopsht, me
sipërfaqe të ndërtuar) ia ka shitur blerësit Dhimitri Buzi, kundrejt vlerës 45.000 lekë, të cilat
janë paguar tërësisht para redaktimit të kësaj kontrate. Në kontratë pasqyrohet se pronësia e
shitësit mbi shtëpinë objekt shit-blerje vërtetohet me vendimin gjyqësor nr.339 të vitit 1964 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe shitblerja është lejuar nga ana e Komitetit
Ekzekutiv të qytetit Gjirokastër.
Sipërfaqja e shtëpisë së banimit, objekt shit-blerje nuk përmëndet në kontratën e
cituar më lart as dhe në vendimin nr.339 datë 10.07.1964 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër i cili ka vërtetuar faktin e pronësise së shitësit Nazmi Vehbi.
Në vitin 2002, i pandehuri Dhimiter Buzi ka regjistruar në emër të tij pronësinë e
pasurisë së paluajtshme nr.9/145 me sipërfaqe 238 m, 2 nga e cila e ndërtuar 101 m2, e
ndodhur në lagjen Pllakë, Gjirokastër, fakt i provuar nëpërmjet Vërtetimit nga dokumentet
hipotekorë, datë 30.10.2008 dhe formular aplikimi pranë ZVRPP Gjirokastër.
Ky regjistrim rezulton të jetë kryer në datë 25.11.2002 , bazuar në kontratën noteriale
të shitjes datë 02.12.1976 dhe deklaratës së kufitareve bashkëngjitur vërtetim nr.404 datë
29.08.2002, akte të paraqitura nga i pandehuri Dhimitër Buzi.
Në datë 25.02.2010, shtetasja Iliver Vehbi pas informacionit të marrë nga ZRPP
Gjirokastër, së prona, për të cilën pretendonte bashkëpronësinë sëbashku me vëllain e saj
Pëllumb Vehbi dhe motrën Violeta Vehbi, kishte mbivendosje pjesërisht me truall publik dhe
pjesërisht me pronën e shtetasit Dhimitër Buzi dhe pasi është njohur me praktikën e
regjistrimit të pasurisë së shtetasit Dhimitër Buzi, në të cilen ka konstatuar ndërhyrje në
kontratën e shitblerjes dhe deklaratën noteriale të kufitareve, ka paraqitur kallëzim penal në
Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër për veprën penale të “Fallsifikimit te
dokumentave”, parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal.
Me vendim datë 8.06.2010, Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjirokastër ka
vendosur te pushoje procedimin penal nr.99, viti 2010 dhe bazuar ne 190/1/b te K.Pr.Penale,
dokumentat kontrate shitblerje nr.93 rep, nr.58 kol, datë 11.12.1976 të mos përdoret, ndërsa
deklarata noteriale e kufitarëve datë 28.08.2002 të zhduket.”. Ndaj këtij vendimi nuk është
paraqitur ankim nga ana e të pandehurit Dhimitër Buzi.
Në datë 01.09.2010 nga ana e regjistruesit të ZRPP Gjirokastër me urdhër kufizimi
është vendosur kufizimi për pasurinë e paluajteshme ne pronësi te Dhimiter Buzit me
nr.59/145, zona kadasterale nr.8542, në baze të procedimit penal nr.99, viti 2010, te
Prokurorisë së Rrethit Gjirokastër, për shkak të mbivendosjes në sip. 98 m2 me pronen e
shtetases Iliver Vehbi.
Pas këtij veprimi administrativ te ZRPP Gjirokastër, i pandehuri Dhimiter Buzi ka
depozituar padi kundër të paditurve Pëllumb Vehbi etj dhe ZRRP Gjirokastër me objekt
detyrim për njohje pronar, lirim e dorezim trualli si dhe shfuqizimin e urdherit të kufizimit te
vendosur mbi pasurine e tij nga ana e ZRPP Gjirokastër.
Pas paraqitjes nga ana e përfaqësuesit ligjor te paditësit, ne seancën e veprimeve
përgatitore date 15.09.2011, të aktit noterial te vitit 1976, gjykata ka kerkuar praktiken e
regjistrimit te prones ne ZRPP Gjirokastër dhe pas paraqitjes se saj nga ana e kësaj të fundit,
gjykata me vendimin date 22.11.2011 ka pezulluar gjykimin e çështjes civile dhe i ka kaluar
aktet Prokurorisë se Rrethit Gjirokastër; ndërkohë kallëzuesja Iliver Vehbi kishte paraqitur
kallzimin e saj në date 21.11.2011 ndaj shtetasit Dhimitër Buzi, për veprën penale
“Fallsifikim i dokumentave” parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal.
584
Pas shpalljes së moskompetencës lëndore për hetimin e kësaj çështje nga ana e
Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, aktet i janë dërguar Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Përmet, e cila ka regjistruar procedimin datë 19.01.2012 dhe në përfundim të
hetimeve, ka paraqitur për gjykim para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet të pandehurin
Dhimitër Buzi, nën akuzën “Fallsifikim i dokumentave” parashikuar nga neni 186/1 i Kodit
Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet me vendimin nr.45, datë 09.09.2013 ka vendosur:
1. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Dhimiter Buzi për kryerjen e veprës penale
të “Fallsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal, në formën e
përdorimit të deklaratës noteriale të kufitarëve të datës 28.08.2002.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Dhimitër Buzi për kryerjen e veprës penale
të “Fallsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal, në formën
e përdorimit te kontratës noteriale te shitjes te dates 11.12.1976 dhe denimin e tij me 4
muaj burgim.
3. Ne aplikim te nenit 59 te Kodit Penal pezullimin e ekzekutimit të dënimit me
burgim dhe vënien e të pandehurit në periudhë provë për një periudhe prej 18 muajsh
duke u detyruar i pandehuri të mbaje kontakte me shërbimin e proves.
4. Deklarimin e fallsitetit të dokumentit deklarate noteriale e kufitareve e dates
28. 02. 2002 dhe urdhërimin e fshirjes tërësisht te ketij dokumenti.
5. Deklarimin e fallsitetit të pjesshëm të dokumentit kontratë noteriale e
shitblerjes e datës 11.12.1976 duke urdhëruar fshirjen e pjesshme te saj, gërmes “I” të
numri 170 metër katrore.
Ndër të tjera gjykata ka arsyetuar:
“...sipas vendimit të pushimit te procedimit penal date 08.06.2010 të Prokurorise së
Rrethit Gjyqesor Gjirokastër, dokumenti kontrate shitje datë 11.12.1976 dhe dokumenti
deklaratë noteriale e pronareve kufitare date 28.08.2002 janë të falsifikuara, fakt qe provohet
me akt ekspertimit nr.3346, datë 26.04.2010 te eksperteve te Institutit te Policise Shkencore ...
sipas ketij akti, ne dokumentin kontrate shitje date 11.12.1976 ka nderhyrje në fjalet “të
pandertuar” dhe numuri “170”, të cilat janë te pashtuara krahasuar me faqen e
daktilografuar; nenshkrimi emër biemër i Pellumb Vehbi i ndodhur ne dokumentin deklarate
noteriale e pronareve kufitare date 28.08.2002 nuk është nënshkrim origjinal i Pellumb
Vehbi, krahasuar me modelet e paraqitura ne emër te tij;
- ne analize te te gjithë provave te administruara ne gjykim, në zbatim të nenit 152 të
K.Pr.P, gjykata çmon se i pandehuri ka konsumuar elementet e v.penale te parashikuar nga
neni 186/1 i kp në formën e përdorimit të dokumentit të falsifikuar, për të cilën duhet të
deklarohet fajtor dhe të dënohet; ai ka qenë në dijeni që këto dy dokumente janë deklaruar si
të tillë me vendim te prokurorit, pavarësisht se nuk e ka kundërsthuar gjyqësisht vendimin e
pushimit;
-lidhur me deklaratën noteriale te kufitareve date 28.08.2002, nga ana e akuzës
provohet se i pandehuri e ka perdorur ne vitin 2002 por çështja është pushuar për shkak të
parashkrimit të ndjekjes penale...ky dokument nuk provohet të jetë përdorur nga i pandehuri
në gjykimin civil të viti 2011...”.
Mbi apelin e të pandehurit Dhimitër Buzi, Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin
nr.196, date 19.11.2013 ka vendosur: “Lënien në fuqi te vendimit nr.45, datë 09.09.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet, sa i takon pikës 1 dhe 4. Prishjen e vendimit për pjesën
tjetër dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Dhimitër Buzi.”
Me këtë arsyetim:...ne analizë të provave të administruara në dosje gjykata e apelit
arrin në përfundim se pretendimet e ngritura në ankim nga i pandehuri janë te
drejta...dokumenti kontrate shitje i pretenduar si i falsifikuar, nuk paraqet të dhëna të rreme,
të cilat nuk i përgjigjen realitetit (realiteti është se prona e të pandehurit brenda kufijve të
585
përcaktuara ne kontrate eshte e njëjtë me sipërfaqen e përcaktuar në kontraten 240 m2), për
rrjedhojë kjo kontratë nuk është e falsifikuar;
Neni 193, pika 5 e K.Pr.P përcakton se “vendimet e formës së prere mund të merren
për qëllime të proves lidhur me ekzistencën e faktit, duke u vlerësuar në unitet me provat e
tjera.”
-sa i përket deklaratës noteriale të kufitarëve i pandehuri është deklaruar i pafajshëm
dhe vendimi nuk është ankimuar.
-në gjykimin civil ka qenë vetë gjykata që e ka kërkuar në zrpp dokumentat në emër
të të pandehurit, pra këto dokumenta nuk i ka përdorur i pandehuri siç ka vendosur gjykata e
rrethit...në këto rrethana edhe nëse dokumenti është i fallsifikuar, i pandehuri nuk i ka
përdorur ato...
-i pandehuri për shkak të moshës dhe gjëndjes shëndetësore nuk është marrë me
ndjekjen e proceseve gjyqësore, fakt i provuar dhe në këtë gjykim, për këtë arsye nuk ishte në
dijeni se çfarë veprimesh kryente për llogari të tij avokati K.Milo, me të cilin kontaktet i
kishte shumë të rralla....”.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Gjirokastër, i cili
kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Shkallës së Parë Përmet, duke parashtruar shkaqet përkatëse, të cituara në pjesën hyrëse të
vendimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës se Apelit Gjirokastër
është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe procedural penal dhe si i tillë duhet të
prishet, ndërsa vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet është rrjedhojë e zbatimit të
drejtë të tij, si i tillë duhet lënë në fuqi.
Siç ka rezultuar nga rrethanat e faktit të pranuara nga të dyja gjykatat i pandehuri
Dhimitër Buzi në procesin gjyqësor të iniciuar prej tij me padinë e paraqitur në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër në datë 24.12. 2010, ndaj shtetasit Pëllumb Vehbi dhe ZRPP
Gjirokastër, në mbështetje të pretendimeve në padi ka përdorur dokumentin kontratë
shitblerje nr.93 rep, nr.58 kol, datë 11.12.1976, dokument I cili është konstatuar i fallsifikuar
me vendimin e pushimit të procedimit penal, datë 08.06.2010 të Prokurorise se Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër.
Që ky dokument është i falsifikuar është provuar në mënyrë kategorike me aktin e
ekspertimit grafik nr.3346, datë 26.04.2010 të ekspertëve të Institutit të Policisë Shkencore, të
cilët kanë dalë në të njëjtin përfundim edhe për dokumentin Deklaratë noteriale e kufitarëve e
datës 28. 02. 2002.
Në pikën “2” të dispozitivit të vendimit të pushimit të procedimit penal nr.99, viti
2010 është vendosur që konform nenit 190/1, gërma “b” të K.pr.Penale, dokumenti kontratë
shitblerje nr.93 rep, nr.58 kol, datë 11.12.1976 të mos përdoret, ndërsa dokumenti “Deklaratë
noteriale e pronarëve kufitarë” datë 28. 02. 2002 të zhduket.
I pandehuri Dhimitër Buzi, është vënë në dijeni të vendimit të pushimit datë
08.06.2010 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, nëpërmjet aktit postar datë
14.12.2011 dhe nuk ka ushtruar ankim në Gjykatë, në përputhje me përcaktimet e nenit 329 të
K.Pr.Penale.
Organi i akuzës, nëpërmjet kërkesës së paraqitur për gjykim para Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Përmet e ka akuzuar të pandehurin për veprën penale te fallsifikimit të
dokumenteve, konform nenit 186/1 të Kodit Penal, në formën e përdorimit të dy
dokumentave të këtyre dokumenteve të falsifikuar.
586
Kodi Penal i Republikës së Shqipërisë, në nenin 186 “Falsifikimi i dokumenteve”
parashikon: “Falsifikimi ose përdorimi i dokumenteve të falsifikuara dënohet me burgim deri
në tre vjet dhe me gjobë nga dyqind mijë deri në gjashteqind mije leke.
Kur kjo vepër kryhet në bashkëpunim ose me shumë se një herë apo ka sjelle pasoja
të rënda, dënohet me burgim nga gjashtë muaj deri në katër vjet dhe me gjobë nga treqind
mijë deri në një milion lekë...”.
Nga përmbajtja e dispozitës së nenit 186 të Kodit Penal rezulton se kjo figurë e veprës
penale nga ana objektive kryhet në dy forma: nëpërmjet “falsifikimit të dokumenteve”
(ndërhyrjes në një dokument duke paraqitur rrethana të rreme në një pjesë të tij apo të krejt
dokumentit) dhe nëpërmjet “përdorimit të dokumenteve të falsifikuara” nga vetë personi që e
ka kryer falsifikimin apo nga një person tjetër që ka interes për përdorimin e tij; Nga ana
subjektive, ashtu si gjithë figurat e tjera të veprave penale të parashikuara në seksionin VIII
“Falsifikimi i dokumenteve”, kjo vepër kryet vetëm me dashje direkte, ç’ka do të thotë se i
pandehuri me dashje bën ndryshime të pjesshme ose falsifikon tërësisht të dhënat në
dokument, ose e përdor dokumentin e falsifikuar, duke e ditur që ai dokument është i tillë.
Në çështjen në shqyrtim, nëpërmjet provave, të cilat i janë nënshtruar shqyrtimit
gjyqësor dhe janë çmuar në përputhje me nenin 152 të K.Pr.Penale nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Përmet, është provuar plotësisht se i pandehuri Dhimitër Buzi, me dashje, ka
përdorur në një proces gjyqësor civil të iniciuar prej tij një dokument të falsifikuar, për të
cilin ishte në dijeni të falsitetit dhe të urdhërimit për të mos e përdorur atë.
Përfundimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, se - dokumenti kontratë shitje i
pretenduar si i falsifikuar, nuk paraqet të dhëna të rreme... se realiteti është se prona e të
pandehurit brenda kufijve të përcaktuara në kontrate është e njëjtë me sipërfaqen e
përcaktuar në kontratën 240 m2), për rrjedhojë kjo kontratë nuk është e falsifikuar- nga ky
kolegj çmohet se është i i pambështetur në ligj.
Kolegji vlerëson se, për të vërtetuar falsitetin e një dokumenti, nisur nga natyra e
figurës së veprës penale të “ falsifikimit të dokumenteve” dhe për të arritur në përfundimin
nëse subjekti i veprës penale në atë procedim penal është autor i kryerjes e asaj vepre (të
kryer nëpërmjet ndërhyrjes teknike, fshirjes, shtesave apo paraqitjes të të dhënave të rreme në
një dokument) nevojitet konkluzioni kategorik i specialistit të kësaj fushe, i cili
materializohet në aktin e ekspertimit teknik të dokumentit.
Mungesa e konkluzionit kategorik të ekspertit lidhur me fallsitetin e dokumentit, i
përftuar nëpërmjet një akti ekspertimi të përpiluar dhe të marrë si provë në përputhje me
rregullat proceduriale penale të çon detyrimisht në mungesën e ekzistencës së veprës penale
të “falsifikimit te dokumentit”, pasi mungon objekti i saj.
Nëse i pandehuri (si në çështjen në shqyrtim) akuzohet për kryerje të veprës penale të
fallsifikimit nëpërmjet përdorimit të dokumentit të falsifikuar, kur falsiteti I tij është provuar
përtej cdo dyshimi me aktin e ekspertimit përkatës, që vepra penale të quhet e konsumuar
mjafton që të provohet dijenia e subjektit të veprës penale për falsitetin e dokumentit, të cilin
me dashje e përdor për interesat e veta apo të personave të tjerë.
Për sa më sipër, përfundimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër - se dokumenti i përdorur
nga i pandehuri Dhimitër Buzi nuk është i fallsifikuar pasi nuk paraqet rrethana të rreme në
përmbajtjen e tij – është i kundërligjshëm, si i tillë e ka çuar gjykatën në një vendimmarrje të
gabuar.
I pambështetur çmohet nga ana e këtij kolegji dhe arsyetimi në vendimin objekt
rekursi, sipas të cilit: “edhe nëse konsiderohet i falsifikuar dokumenti përkatës, i pandehuri
nuk e ka përdorur atë në gjykimin civil, pasi ka qenë vetë gjykata që e ka kërkuar në zrpp
dokumentat në emër të të pandehurit.”, pasi ky përfundim nuk gjen mbështetje në aktet e
administruara në dosje.
587
Ndryshe nga sa ka konkluduar Gjykata e Apelit Gjirokastër, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Përmet në veprimet e të pandehurit Dhimitër Buzi ka gjetur të konsumuara
elementet e veprës penale të falsifikimit të dokumentit, vepër e kryer nëpërmjet përdorimit të
dokumentit të fallsifikuar, duke e deklaruar fajtor dhe dënuar në përputhje me nenin 186 /1 i
Kodit Penal.
Për sa më sipër, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet nr.45, datë 09.09.2013
ç mohet se është marrë në zbatim të drejtë të ligjit, si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/d të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.196, datë 19.11.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.45, datë 09.09.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet.
Tiranë, më 21.10.2015
588
Nr. 00-2015 - 2691 i Vendimit (171)
VENDIM


SË RRETHIT GJYQËSOR TIRANË.
I GJYKUARI: ADRIAN MZHIKA
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”
dhe “Largimi i të burgosurit nga vendi i qëndrimit”,
parashikuar nga neni 290/2 dhe 323/1 të Kodit Penal.

vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Adrian Mzhika (i biri i Idriz dhe i Ruzhdie,
i datëlindjes 23.04.1992) për kryerjen e veprës penale të shkeljes së rregullave
të qarkullimit rrugor parashikuar nga neni 290 pg.2 i Kodit Penal dhe dënimin
e tij me 5 (pesë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Adrian Mzhika ( i biri i Idriz dhe i Ruzhdie,
i datëlindjes 23.04.1992) për kryerjen e veprës penale të largimi të burgosurit
nga vendi i qëndrimit parashikuar nga neni 323 pg.1 i Kodit Penal dhe
dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në zbatim të nenit 55 të kodit penal dënimet e mësipërme bashkohen duke
caktuar si dënim të vetëm për të pandehurin Adrian Idriz Mzhika 5 (pesë) vjet
e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Adrian Mzhika fillon nga dita e
ekzekutimit të këtij vendimi.”

Prishjen e vendimit nr.621 datë 20.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.
589
Kundër këtij vendimi, më datë 27.02.2014, ka paraqitur rekurs prokuroria e apelit
Tiranë, me anë të të cilit kërkon: Prishjen e vendimit nr.67, datë 29.01.2014 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.621, datë 20.05.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet që paraqiten në rekurs janë:

- I pabazë është arsyetimi i gjykatës së apelit për një proces të parregullt ligjor, pasi i
pandehuri dhe avokatët e tij janë njoftuar rregullisht për datat dhe orën e gjykimit dhe
ka qenë në vullnetin apo strategjinë e të pandehurit për tu paraqitur apo jo në seancën
gjyqësore të datës 11.12.2013 dhe procesi është shtyrë me kërkesën e tij për të
siguruar përfaqësimin me mbrojtësit që janë kërkuar nga i pandehuri.
- Në seancën e radhës i pandehuri apo avokatët e tij nuk janë paraqitur në gjykim pa
asnjë shkak ligjor dhe duke qenë kështu, gjykata ka vazhduar gjykimin e çështjes
sipas parashikimeve të nenit 351 të K.Pr.Penale, duke caktuar avokat kryesisht për të
pandehurin.
- I pandehuri dhe avokatët kanë vazhduar të njëjtën mënyrë sjellje me gjykatën kur
janë paraqitur në seancat gjyqësore të datave 13.02.2013 dhe 27.02.2013, ndërkohë
që pa asnjë shkak nuk janë paraqitur në seancat pasardhëse të datës 19.03.2013 dhe
04.03.2013.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen SELIMI; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë; mbrojtësin e të gjykuarit Adrian Mzhika, av.Ilir Murati, i cili kërkoi lënien
në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi
VËREN
Se vendimi nr.67, datë 29.01.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë në lidhje me prishjen e
vendimit nr.621 datë 20.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i drejtë dhe si i
tillë do të lihet në fuqi, por me arsyetim të ndryshëm nga ai i gjykatës së apelit.
Nga gjykatat janë pranuar këto rrethana të faktit.

1. I gjykuari Adrian Mzhika është banor i qytetit të Tiranës dhe nga ana e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.328 akti datë 20.03.2012 është vendosur masa e
sigurimit “arrest në shtëpi” ndaj këtij të gjykuari, pasi dyshohej për kryerjen e veprës
penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” parashikuar nga neni 278 i kodit penal.
Pavarësisht masës së mësipërme dhe urdhërimit të Gjykatës, që i gjykuari të mos largohet
nga banesa e tij e ndodhur në Kodër Kamëz, i gjykuari Adrian Mzhika është larguar nga
banesa dhe me datë 29.07.2012 ka qenë duke drejtuar në automjet tip “Benz” me targa
TR 7760 U.
2. Rreth orës 14.30 i gjykuari ka qenë duke lëvizur në rrugën Kamëz – Tiranë dhe në afërsi
të Kthesës së Kamzës, pranë Mbikalimit Kodër Kamëz, duke drejtuar automjetin me
shpejtësi dhe në mënyrë krejtësisht të pakujdesshme ka goditur në pjesën pasme dhe
anësore një motokarro të markës “Shifeng” me targa TR 728 C, e cila drejtohej nga
shtetasi E.R. Më pas, automjeti i drejtuar nga i gjykuari ka kaluar në trotuarin anësor të
rrugës, është përplasur me murin rrethues të një objekti privat dhe ka aksidentuar të
dëmtuarat A.B dhe E. M, të cilat ndodheshin si këmbësore në trotuarin e rrugës.
590
3. Në këto rrethana Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë pas kryerjes së veprimeve hetimore
ka dërguar për gjykim çështjen penale në ngarkim të të gjykuarit Adrian Mzhika për
veprat penale të “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor” dhe “Largimi i të
burgosurit nga vendi i qëndrimit”, parashikuar nga neni 290/2 dhe 323/1 të Kodit Penal.
4. I gjykuari Adrian Mzhika në gjykimin në shkallë të parë rezulton se ka kërkuar të
përfaqësohej nga mbrojtës i zgjedhur prej tij, Av.S.D dhe/ose Av. A.K. Në seancën
pasardhëse, i gjykuari nuk ka qenë prezent dhe njëkohësisht mbrojtësit e kërkuar prej tij
nuk janë paraqitur. Gjykata e Shkallës së parë pasi ka deklaruar mungesën e të gjykuarit,
me të drejtë ka caktuar mbrojtës kryesisht për të, Av.V. T. Seanca është shtyrë për shkak
të njohjes së mbrojtëses së caktuar kryesisht me aktet e dosjes. Rezulton nga aktet e
ndodhura në dosje se seanca vijuese është zhvilluar në prani të të gjykuarit dhe mbrojtësit
të zgjedhur prej tij, ndërsa në seancën e datës 19.03.2013 ora 10.30 ndonëse i gjykuari
dhe mbrojtësi i tij nuk kanë qenë prezent, gjykata e rrethit gjyqësor Tiranë ka deklaruar
mungesën e të gjykuarit dhe ka caktuar një tjetër mbrojtës kryesisht; jo Av. V. T., e cila
njihte edhe aktet e dosjes, pasi ishte caktuar më parë kryesisht nga gjykata, por Av. M.R,
e cila ka pranuar të vazhdojë gjykimin aty ku kishte mbetur dhe konkretisht në pyetjet e
dëshmitarëve okularë në vendngjarje E.R. dhe R. B, pjesë e rëndësishme e hetimit
gjyqësor.
5. Në vijim të procesit gjyqësor në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, konstatohet se në
seancën paraardhëse të datës 04.04.2013 ndonëse i gjykuari Ardian Mzhika nuk është
paraqitur në seancë, mbrojtësi i zgjedhur prej tij Av. S.D ka paraqitur kërkesë (në faqen 5
të fashikullit gjyqësor për arsye shëndetësore), për shtyrje seance, por gjykimi ka
vazhduar me avokaten e caktuar kryesisht. Nuk rezulton sipas akteve të ndodhura në
dosje që i gjykuari Adrian Mzhika të ketë pasur dijeni për zëvendësimin e mbrojtësit të
caktuar kryesisht.
6. Në vazhdimin e kronologjisë së seancave gjyqësore në gjykatën e shkallës së parë,
rezulton se seanca e datës 18.04.2013 ora 12.30 është zhvilluar në mungesë të të
gjykuarit, por në prani të mbrojtësit të zgjedhur prej tij, Av.S.D, i cili kërkoi rihapje të
hetimeve gjyqësore. Gjykata e Shkallës së Parë, me vendim të ndërmjetëm, ka rrëzuar
këtë kërkesë me argumentimin se: “...gjatë gjykimit nuk rezultoi e nevojshme marrja e
provave të tjera...”.

vendosur:
i. “Deklarimin fajtor të të pandehurit Adrian Mzhika (i biri i Idriz dhe i Ruzhdie, i
datëlindjes 23.04.1992) për kryerjen e veprës penale të shkeljes së rregullave të
qarkullimit rrugor parashikuar nga neni 290 pg.2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 5
(pesë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Adrian Mzhika ( i biri i Idriz dhe i Ruzhdie, i
datëlindjes 23.04.1992) për kryerjen e veprës penale të largimi të burgosurit nga vendi
i qëndrimit parashikuar nga neni 323 pg.1 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 6
(gjashtë) muaj burgim.
iii.Në zbatim të nenit 55 të kodit penal dënimet e mësipërme bashkohen duke caktuar si
dënim të vetëm për të pandehurin Adrian Idriz Mzhika 5 (pesë) vjet e 6 (gjashtë) muaj
burgim.
iv. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Adrian Mzhika fillon nga dita e ekzekutimit të
këtij vendimi.”
8. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.67, datë 29.01.2014 ka vendosur:
591
i. Prishjen e vendimit nr.621 datë 20.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
9. Kundër këtij vendimi, më datë 27.02.2014, ka paraqitur rekurs prokuroria e apelit
Tiranë, me anë të të cilit kërkon: Prishjen e vendimit nr.67, datë 29.01.2014 të gjykatës së
apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.621, datë 20.05.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë; duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
10. Gjykata e apelit e ka gjetur në shkelje procedurale vendimin e gjykatës së shkallës së

parë dhe ndër të tjera arsyeton se: “...Gjykata e Shkallës së parë në caktimin kryesisht të
një mbrojtëse tjetër M.R, jo atë që kishte caktuar më parë dhe që ishte njohur me aktet e
fashikullit (seanca e datës 24.01.2013) V. T. si dhe ngutja që mbrojtësja e re pa u njohur
me aktet e fashikullit brenda një kohë të arsyeshme ka realizuar mbrojtjen dhe
konkretisht janë pyetur dy dëshmitarë, ka shkelur rënde zhvillimin e një gjykimi efektiv të
paanshme e procedural të të pandehurit. Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit Tiranë
konstaton se mbrojtësja e caktuar nga Gjykata në seancën e datës 19.03.2013 jo vetëm
që nuk ka bërë një mbrojtje efektive dhe ligjore të të pandehurit po njëkohësisht pa
profesionalizëm dhe përgjegjshmëri në detyrën e marrë përsipër ka cënuar me prezencën
e saj interesat e të pandehurit për një gjykim korrekt e të paanshëm. Kolegji penal i
Gjykatës së Apelit Tiranë, konstaton se në seancën paraardhëse të datës 04.04.2013
ndonëse i pandehuri Ardian Mzhika nuk është paraqitur në seancë, mbrojtësi i zgjedhur
prej tij Av. S.D ka paraqitur kërkesë (në faqen 5 të fashikullit gjyqësor për arsye
shëndetësore), për shtyrje seance, gjykimi ka vazhduar me avokaten e caktuar kryesisht.
Nuk rezulton që për seancën e datës 04.04.2013 i pandehuri Ardian Mzhika të ketë patur
dijeni për seancën gjyqësore...
...Në kronologjinë e të gjitha seancave të zhvilluara nga Gjykata e Shkallës së Parë
kolegji penal i Gjykatës së Apelit konstaton se gjykimi i të pandehurit Ardian Mzhika, por
edhe vendimmarrja e Gjykatës së Shkallës së Parë është marrë në shkelje të parimeve
themelore për një proces të rregullt e të paanshëm procedural dhe në cenim të parimeve
themelore kushtetuese të të pandehurit dhe prezumimit te pafajësisë për të pandehurin...
Në vendimmarrjen e Gjykatës së Apelit ndikon edhe fakti që në seancat e datës
04.04.2013 ora 12.30 dhe të datës 18.04.2013 ora 12.30, ndonëse i pandehuri nuk ka
patur njoftim nominal për datën dhe orën e gjykimit të çështjes me fletëthirrje gjyqësore
apo akt tjetër procedural Gjykata e Shkallës së Parë ka vazhduar seancat duke kryer disa
veprime të rëndësishme proceduriale sipas nenit 371, 378 të K.Pr.Penale...”
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i Prokurorit është i pabazuar në
ligj, N.432 K.Pr.Penale dhe si i tillë nuk do të pranohet, dhe vendimi i Gjykatës së
Apelit Tiranë nr.67, datë 29.01.2014, do të lihet në fuqi, por me arsyetim të
ndryshuar.
12. Gjykata e Apelit në vendimin e saj ka vendosur prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim me arsyetimin se vendimi i
gjykatës së shkallës së parë është marrë në shkelje të dispozitave procedurale e
konkretisht, në kundërshtim me nenet 140 e 141 e vijues të Kodit Penal dhe nenit 351 të
Kodit Procedurës Penale si dhe nenit 48 të Kodit Procedurës Penale.
592
13. Kolegji Penal i gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë konkluzionin e gjykatës së apelit, por
duke arritur në këtë konkluzion me një arsyetim të ndryshëm nga ai gjykatës së apelit
lidhur me cenimin e të drejtës së mbrojtjes efektive.
14. Nga aktet e administruara në dosje dhe përkatësisht procesverbaleve të seancave
gjyqësore rezulton se i gjykuari Adrian Mzhika nuk ka qenë prezent në këto seanca: datë
24.01.2013 ora 12.15; datë 19.03.2013; datë 04.04.2013; datë 18.04.2013; datë
29.04.2013 dhe datë 20.05.2013 kur është shpallur edhe vendimi i Gjykatës.
15. I gjykuari Adrian Mzhika në gjykimin në shkallë të parë rezulton se ka kërkuar të
përfaqësohej nga mbrojtës i zgjedhur prej tij, Av.S.D dhe/ose Av. A.K. Në seancën
pasardhëse, i gjykuari nuk ka qenë prezent dhe njëkohësisht mbrojtësit e kërkuar prej tij
nuk janë paraqitur, Gjykata e Shkallës së parë ka deklaruar mungesën e të gjykuarit dhe
ka caktuar mbrojtës kryesisht për të, Av.V. T.
16. Seanca është shtyrë për shkak të njohjes së mbrojtjes së caktuar kryesisht me aktet e
dosjes. Rezulton nga aktet e ndodhura në dosje se seanca vijuese është zhvilluar në prani
të të gjykuarit dhe mbrojtësit të zgjedhur prej tij, ndërsa në seancën e datës 19.03.2013
ora 10.30 ndonëse i gjykuari dhe mbrojtësi i tij nuk kanë qenë prezent, gjykata e rrethit
gjyqësor Tiranë ka deklaruar mungesën e të gjykuarit dhe ka caktuar një tjetër mbrojtës
kryesisht; jo Av. V.T., e cila njihte edhe aktet e dosjes, pasi ishte caktuar më parë
kryesisht nga gjykata, por Av. M.R, e cila ka pranuar të vazhdojë gjykimin aty ku kishte
mbetur dhe konkretisht në pyetjet e dëshmitarëve okularë në vendngjarje E.R. dhe R. B
17. Kolegji Penal e gjen të parregullt procesin e zhvilluar nga gjykata e shkallës së parë në
këtë moment, pasi nga aktet e ndodhura në dosje vendimi i ndërmjetëm datë 19.03.2013
për caktimin e mbrojtësit kryesisht av.M.R për të gjykuarin Adrian Mzhika, dhe jo më
av.V.T, e cila ishte caktuar kryesisht nga gjykata me vendim të ndërmjetëm në seancën e
datës 24.01.2013, nuk i është komunikuar këtij të gjykuari për shkak të deklarimit të
mungesës.
18. I gjykuari Adrian Mzhika ka qenë i bindur se të drejtat e tij kushtetuese 1 dhe
procedurale në procesin penal do të mbroheshin nga mbrojtësi i zgjedhur prej tij,
edhe në mungesë të tij, por është ndodhur në kushtet ku ky mbrojtës i zgjedhur
posaçërisht Av. S.D, ka braktisur mbrojtjen, dhe pa shkaqe të arsyeshme nuk është
paraqitur në gjykim.
19. Gjykatës, me objektivin për zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor 2, i lind detyrimi
që të njoftojë të gjykuarin në lidhje me sjelljen e mbrojtësit të zgjedhur prej tij, me
qëllim që të drejtat procedurale që i njeh ligji t’i ushtrojë vetë ose nëpërmjet një
mbrojtësi tjetër. Vetëm pas plotësimit të këtij detyrimi, gjykatës i lind e drejta që në
bazë të N.49/5 të K.Pr.Penale3 të zëvendësojë mbrojtësin.
20. Kolegji Penal çmon se gjykimi ndaj të gjykuarit Adrian Mzhika është zhvilluar në shkelje
të së drejtës së mbrojtjes efektive për faktin se të gjykuarit Adrian Mzhika nuk i është
komunikuar zëvendësimi i mbrojtësit të tij. Nga aktet e ndodhura në dosje rezulton që
gjykata e shkallës së parë me të drejtë ka zëvendësuar mbrojtësin e të gjykuarit, pasi nuk
1
N.33 i Kushtetutës. Kushdo ka të drejtë të dëgjohet para se të gjykohet.
2
Respektimi i normave procedurale
Dispozitat procedurale caktojnë rregullat për mënyrën e ushtrimit të ndjekjes penale, të hetimit dhe gjykimit të veprave
penale, si dhe të ekzekutimit të vendimeve gjyqësore. Këto rregulla janë të detyrueshme për subjektet e procedimit penal, për
organet shtetërore, personat juridikë dhe shtetasit.
3
Mbrojtësi i caktuar
Kur kërkohet prania e mbrojtësit dhe mbrojtësi i zgjedhur ose i caktuar nuk është siguruar, nuk është paraqitur ose e ka lënë
mbrojtjen, gjykata ose prokurori cakton si zëvendësues një mbrojtës tjetër, i cili ushtron të drejtat dhe merr përsipër
detyrimet e mbrojtësit.
593
është paraqitur pa shkaqe të arsyeshme në proces, por ky zëvendësim nuk i është
komunikuar të gjykuarit, në kundërshtim me N.350 të K.Pr.Penale1
21. Gjykata Kushtetuese ka pranuar se realizimi i së drejtës së mbrojtjes përfshin jo vetëm të
drejtën për të pasur një avokat, por dhe realizimin e një mbrojtjeje të kualifikuar dhe
efektive.2 Këtu vlen të rikujtohet parimi i konsoliduar i GJEDNJ-së e cila e ka interpretuar
Konventën si një mjet që duhet të “garantojë jo të drejtat që janë teorike apo iluzore, por
të drejtat që janë praktike dhe efektive”. Rrjedhimisht, pohohet se caktimi i mbrojtësit
kryesisht nuk siguron në vetvete efektivitetin e ndihmës që duhet t’i garantohet të
akuzuarit. Megjithatë, Gjykata ka pranuar se: “Një shtet nuk mund të jetë përgjegjës për
çdo të metë nga ana e mbrojtësit të caktuar kryesisht ose të zgjedhur nga i gjykuari. Kjo
është si pasojë e pavarësisë së profesionit të avokatëve nga Shteti që strategjia e
mbrojtjes të jetë një çështje ekskluzive ndërmjet të gjykuarit dhe mbrojtësit të tij, qoftë ky
i caktuar kryesisht ose i zgjedhur... Autoritetet kombëtare kompetente janë të detyruar që
sipas Nenit 6(3) të ndërhyjnë vetën në rast se dështimi nga ana e mbrojtësit kryesisht për
të dhënë ndihmë juridike është evident ose është sjellë në vëmendjen e tyre në ndonjë
rrugë tjetër...”3
22. Në vazhdimin e kronologjisë së seancave gjyqësore në gjykatën e shkallës së parë,
rezulton se seanca e datës 18.04.2013 ora 12.30 është zhvilluar në mungesë të të
gjykuarit, por në prani të mbrojtësit të zgjedhur prej tij, Av. S.D, i cili kërkoi rihapje të
hetimeve gjyqësore. Gjykata e Shkallës së Parë, me vendim të ndërmjetëm, ka rrëzuar
këtë kërkesë me argumentimin se: “...gjatë gjykimit nuk rezultoi e nevojshme marrja e
provave të tjera...”.
23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se procesi penal në ngarkim të të gjykuarit
Adrian Mzhika është në shkelje të N.14/3, pika “ç” të “Pakti Ndërkombëtar për të Drejtat
Civile dhe Politike”4, instrumentit më të rëndësishëm ndërkombëtar të të drejtave të
njeriut, miratuar me ligjin nr.7510, datë 08.08.1991 “Për aderimin e Republikës së
Shqipërisë në Pakti Ndërkombëtar për të Drejtat Civile dhe Politike” pasi e drejta e një
personi të akuzuar, për të qenë i pranishëm në seancën dëgjimore të akuzave të ngritura
kundër tij, është thelbësore për një proces të drejtë. Kjo përfshin jo vetëm praninë fizike,
por edhe aftësinë për të dëgjuar dhe ndjekur procedimet, për të kuptuar provat dhe
argumentet, për të orientuar përfaqësuesit ligjorë dhe për të dhënë fakte. Shteti ka
detyrimin për ta njoftuar të pandehurin në mënyrë efektive dhe të përshtatshme për
seancën dhe të marrë masa për të siguruar praninë e tij. Po ashtu, një nga kriteret e
gjykimit të drejtë është edhe e drejta e çdokujt, të akuzuar për një vepër penale, për t’u
mbrojtur efektivisht nga një mbrojtës ligjor, e drejtë e cila nuk humbet edhe pse personi i
akuzuar penalisht nuk ndodhet vetë personalisht në gjyq. Në këtë kontekst, e drejta për të
marrë pjesë në gjykim duhet të krijojë të njëjtat mundësi, për të paraqitur prova dhe
argumente në mbrojtje të interesave vetjake, në raport me palën kundërshtare.
24. Në rastin objekt rekursi rezulton se kjo e drejtë i është cenuar të gjykuarit Adrian Mzhika,
i cili nëpërmjet mbrojtësit të zgjedhur prej tij ka kërkuar riçelje të hetimit gjyqësor. Që e
1
Mungesa e të pandehurit ose e mbrojtësit
Gjykata vendos në bazë të paragrafit 1 edhe kur mungon mbrojtësi, me përjashtim të rasteve kur i pandehuri ndihmohet nga
dy mbrojtës dhe pengesa për paraqitje lidhet me njërin prej tyre ose kur mbrojtësi i penguar ka caktuar një zëvendësues, ose
kur i pandehuri kërkon që të procedohet në mungesë të mbrojtësit të penguar.
2
Gjykata Kushtetuese, vendim nr.7, datë 12.03.2010.
3
GJEDNJ, Sejdovic k. Italisë, App. nr.56581/00, 01 Mars 2006, para. 95.
4
Çdo i akuzuar ka, së paku, të drejtat e mëposhtme:
(ç) Tё jetё i pranishёm gjatё procesit dhe tё mbrohet vetё ose nëpërmjet njё mbrojtёsi tё zgjedhur prej tij; nё qoftё se nuk ka
mbrojtje, duhet tё informohet pёr tё drejtёn e tij qё tё ketё njё tё tillё dhe, kurdoherё qё e kërkon interesi i drejtёsisё, atij
duhet t'i caktohet njё mbrojtje falas në cilindo rast të tillë nёse ai nuk ka mjete pёr tё paguar;
594
drejta e mbrojtjes të jetë reale dhe efektive, ushtrimi i saj nuk duhet të pengohet, por
përkundrazi, gjykata duhet të marrë të gjitha masat ligjore që në funksion të procesit të
drejtë, jo vetëm të sigurojë praninë e mbrojtësit në gjykim, por dhe t’i japë atij mundësinë
të bëjë mbrojtje reale duke respektuar barazinë e armëve. Parimi i kontradiktorialitetit dhe
i barazisë së armëve në gjykimin penal kërkon që argumentet e mbrojtjes të paraqiten dhe
të dëgjohen njëlloj si ato të prokurorit. Ky parim presupozon që secilës palë duhet t’i
ofrohen mundësi të arsyeshme për të paraqitur pretendimet për çështjen, në kushte të tilla
që të mos e vënë në disavantazh me palën tjetër (shih vendimet nr.37, datë 19.09.2011;
nr.25, datë 10.06.2011; nr.5, datë 17.02.2003 dhe nr.33, datë 24.11.2003 të Gjykatës
Kushtetuese). Sipas praktikës së Gjykatës Evropiane të të Drejtave të Njeriut, është detyrë
e autoriteteve shtetërore përkatëse që të njoftojnë në mënyrë rigoroze, konform kërkesave
procedurale, të pandehurin ndaj të cilit ka filluar një proces penal, pasi vetëm në këtë
mënyrë mund të arrihet në përfundimin se i pandehuri ka hequr dorë me vullnetin e tij të
lirë nga pjesëmarrja në gjykim. Për respektimin e këtyre parimeve, gjykata duhet të
përmbushë me rreptësi një sërë detyrimesh, mes të cilave, sipas rastit, rëndësi të veçantë
paraqet edhe njoftimi i të pandehurit ose i mbrojtësit të tij ligjor për akuzën, ankimin,
rekursin, ditën dhe vendin e gjykimit të çështjes etj. (shih vendimet: nr.19, datë
18.09.2008; nr.13, datë 21.07.2008; nr.16, datë 08.06.2006 të Gjykatës Kushtetuese).
25. Në kushtet e parashtruara, vendimi nr.621 datë 20.05.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke qenë rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal me të drejtë
është prishur nga gjykata e apelit.
26. Gjatë rigjykimit duhet të mbahen parasysh mospërsëritja e shkeljeve të konstatuara dhe të
përmendura në këtë vendim, të cilat e bëjnë procesin të parregullt.
27. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të drejtë konkluzion e Gjykatës së Apelit në
vendimin nr.67, datë 29.01.2014 për prishjen e vendimit nr.621 datë 20.05.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë
me tjetër trup gjykues, duke e lënë atë në fuqi, por me arsyetimin e ndryshuar si më sipër.
28. Përsa i përket pretendimeve të paraqitura në rekursin e prokurorit që kanë të bëjnë me
zgjidhjen në themel të çështjes, ky Kolegj çmon se nuk mund të jenë objekt shqyrtimi në
këtë fazë të procesit gjyqësor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “a” të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 21.10.2015
595
Nr. 00-2015-2690 i Vendimit (172)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

SË RRETHIT GJYQËSOR DURRËS
OBJEKTI:
Vleftësimin të ligjshëm të arrestit në flagrance
dhe caktimin e masës së sigurimit,
nenet 228, 229, 258 e 259 të KPP
PËR PERSONIN NË HETIM: PËRPARIM TURRJA, i dyshuar për

kryerjen e veprës penale të
“Kundërshtimit të punonjësit të policisë
së rendit”, parashikuar nga neni 236/2 të
K.P.
-
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.11-2015-3764 (512), datё

Të vleftësojë të ligjshëm arrestimin në flagrancë të shtetasit përparim Turra, i
dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Kundërshtimit të punonjësit të
policisë”, parashikuar nga neni 236/2 të KP.
Të caktojë si masë sigurimi personal ndaj të arrestuarit Përparim Turra atë të
“Detyrimit për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”, parashikuar nga neni 234 i
KPP.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10.2015-1776 (171), datё 11.08.2015 ka

vendosur:
Miratimin e vendimit nr.11-2015-3764 (512), datё 27.07.2015 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, për sa i përket vleftësimit të ligjshëm të arrestit në
flagrancë të shtetasit Përparim Turrja.
Ndryshimin e vendimit nr.11-2015-3764 (512), datё 27.07.2015 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, duke caktuar si masë sigurimi ndaj shtetasit Përparim
Turra “Arrest në burg”.
596
Kundër këtij vendimi ka bёrё rekurs personi nën hetim Përparim Turra, nëpërmjet
mbrojtësit, i cili kërkon ndryshimin e tij, duke parashtruar se:
- Kallëzuesi dhe deklaruesit, punonjës se policisë nuk kane konkretizuar se, çfarë
veprime ka kryer i dyshuari. Nëse ky person ka kundërshtuar me fjalë apo gjeste, kur
nuk provohet të jetë kryer ndonjë veprim dhune ndaj punonjësve të policisë, është
kundërvajtje penale, parashikuar nga neni 236/1 i KP.
- I dyshuari ka qenë në lokal për shkak të marrëdhënieve të punës me administruesit e
lokalit, si furnizues dhe nuk ka qenë në shoqërinë e personave të tjerë, për tu provuar
bashkëpunimi me ta.
- Gjykata e apelit nuk ka analizuar nevojën e caktimit të masës së sigurimit “Arrest në
burg” dhe pse masa e sigurimit të vendosur nga gjykata e shkallës së parë nuk është
në përputhje me nevojat e procedimit.
- I dyshuari provohet se, është në moshë 56 vjeç, i martuar me tre fëmijë, intelektual
dhe jeton me të ardhurat nga një biznesi privat. I dyshuari nuk është dënuar më parë
penalisht dhe nuk njihet si kontingjent kriminal. Ai nuk i ka kondicionet fizike, 50 kg
e 140 cm i gjatë për të kundërshtuar një punonjës policie të ri dhe të përgatitur
fizikisht.
- Provat e marr nga policia gjyqësore janë përfundimtare dhe ndërkohë nga të dyshuarit
ka pretendime në lidhej me faktin penal që ju atribuohet. Nuk ekziston rreziku për
ndikimin në marrjen e provave të reja. Lënia në arrest në burg e tij, vë në kushte të
vështira financiare familjen e tij.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe pasi bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Se, rekursi i paraqitur përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit
nr.10.2015-1776 (171), datё 11.08.2015 të Gjykatës së Apelit Durrës.
Nga gjykatat e faktit është pranuar se, sipas organit të prokurorisë, më date
23.07.2015 rreth orës 1800, shtetasi Naim Ballanca është thirrur për të bërë disa punime
hidraulike ne lokalin e shtetase Pavlina Nushi. Në një tavolinë të lokalit kanë qenë të ulur
shtetasit Xhorxhi Deda, Përparim Turra dhe Ilirian Nushi.
Në momentin që ka hyrë shtetasi Naim Ballanca, është qëlluar nga një person tjetër
dhe më pas nga shtetasi Xhorxh Deda është qëlluar në fytyrë.
Pasi ka dale nga lokali, shtetasi Naim Ballanca ka njoftuar dy punonjës policie, se
është qëlluar nga dy shtetas.
Punonjësit e policisë kanë hyrë në lokal dhe kur shtetasi Naim Ballanca u ka treguar
shtetasin Xhorxh Deda, ky i fundit e ka goditur sërish në fytyrë shtetasin Naim Ballanca.
Në momentin që punonjësit e policisë janë afruar t’i vendosnin prangat shtetasit
Xhorxh Deda, janë afruar shtetasit Përparim Turra, Ilirian Nushi dhe Pavlina Nushi, të cilët u
kanë shtyrë duart punonjësve të policisë për t’i shkëputur nga shtetasi Xhorxhi Deda.
Shtetësja Pavlina Nushi ka goditur punonjësit e policisë, duke gërvishtur me thonj në pjesën e
parakrahut njërin prej tyre.
Nga punonjësit e policisë është kryer edhe arrestimi në flagrance i këtyre shtetasve, të
dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Kundërshtimit të punonjësve të policisë”,
parashikuar nga neni 236/2 i KP.
597
Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës ka kërkuar vleftësimin e
ligjshëm të arrestit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg” ndaj
shtetasit Pëparim Turra.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.11-2015-3764 (512), datё
27.07.2015 ka vleftësuar të ligjshëm arrestimin në flagrancë të shtetasit Përparim Turra dhe
ka caktuar si masë sigurimi personal ndaj tij, atë të “Detyrimit për t’u paraqitur në policinë
gjyqësore”. Ky vendim është ndryshuar nga Gjykata e Apelit Durrës me vendimin
nr.10.2015-1776 (171), datё 11.08.2015, duke caktuar si masë sigurimi ndaj shtetasit
Përparim Turra atë të “Arrestit në burg”. Kundёr kёtij vendimi ka bёrё rekurs personi nën
hetim Përparim Turra, nëpërmjet mbrojtësit, i cili kërkon ndryshimin e tij.
e gjithë akteve të administruara ne dosjen penale vlerëson se, vendimi i gjykatës se apelit, i
cili ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkalles se pare, është marre ne zbatim te gabuar te
ligjit procedural, për sa i përket masës se sigurimit te vendosur ndaj personit nen hetim
Përparim Turra.
Gjykatat e apelit, ashtu si edhe gjykata e shkallës së parë, ka analizuar drejt dispozitat
procedurale për sa i përket vleftësimit si te ligjshëm te arrestit ne flagrance dhe nevojës se
caktimit te një mase sigurimi ndaj personit nen hetim.
Arrestimi ne flagrance është kryer ne respektim te neneve 251 e 252 te KPP, pasi
personi nen hetim është arrestuar ne momentin sapo kishte kryer veprimet dhe vepra penale
për te cilën, dyshohet se e ka kryer ajo e “Kundërshtimit të punonjësit të policisë së rendit”,
parashikuar nga neni 236/2 të KP, parashikon një dënim ne maksimum jo me pak se 7 vjet.
Gjykatat e faktit me te drejte, kane argumentuar se, përderisa ekziston dyshimi i
arsyeshëm, bazuar në gjendjen që janë aktet, që çojnë në konkluzionin se, vepra penale, mund
të jenë kryer nga ky shtetas, ekziston edhe nevoja për caktimin e masës se sigurimit, pasi
plotësohen kushtet e parashikuara në nenin 228 të KPP.
Por se, ne lidhje me llojin e masës se sigurimit, të caktuar nga gjykata e apelit, Kolegji
vlerëson se, duke ju referuar kushteve te përgjithshme dhe kritereve te veçanta të
parashikuara në nenet 229 dhe 230 të KPP1, përshtatshmërisë së tyre në raport me shkallën e
nevojës së sigurimit, me rëndësinë e fakteve, rrezikshmërinë e veprës penale dhe të hetuarit,
si dhe marzhin e dënimit të parashikuar nga dispozita përkatëse për të cilat dyshohet, shtetasi
Përparim Turra, nuk duhet t’i caktohej si masë sigurimi ajo e arrestit ne burg.
Gjykata e apelit, ka ndryshuar vendimin e shkallës së parë, në lidhje me llojin e masës
së sigurimit, duke arsyetuar në mënyrë të përciptë se, nuk është në përshtatje me nevojat e
sigurimit, si dhe në raport me rëndësinë e faktit dhe sanksionin që parashikon vepra penale
dhe se i dyshuari jo vetëm mund të vejë në rrezik marrjen e provave, por ekziston edhe
rreziku i largimit të tij.
Mirëpo, gjykata e apelit nuk ka pasur parasysh se, masa e sigurimit “Arrest në burg”
është një̈ nga masat më të rrepta të parashikuara nga KPP dhe si e tillë duhet vendosur vetëm
kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës
dhe të pandehurit (neni 230 i KPP).
1
Neni 229 i Kodit të Procedurës Penale:
1. Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të
sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete.
Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal.
Neni 230 i Kodit të Procedurës Penale:

1. Arresti në burg mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë
të veprës dhe të pandehurit.
598
Kriteret e parashikuara nga neni 229 i KPP, synojnë̈ proporcionalitetin,
përshtatshmërinë specifike të llojit të masës së sigurimit të caktuar me vetë nevojat e
sigurimit për rastin konkret. Nisur nga rrezikshmëria shoqërore e veprës penale, për të cilën
dyshohet se ka kryer shtetasi Përparim Turra (nisur edhe nga lloji dhe masa e dënimit që
parashikon dispozita përkatëse gjobë ose burgim deri ne 7 vjet) objektivisht përligj caktimin
e një mase sigurimi personal më të butë se ajo e arrestit në burg.
Ne caktimin e masës së sigurimit ndaj personit nën hetim, është shumë i rëndësishëm
edhe fakti se, lënia e lirë e personit nën hetim nuk përbën rrezik për marrjen e ndonjë prove
lidhur me provueshmërinë e elementëve të veprave penale për të cilat organi i akuzës po
heton.
Me të drejtë, gjykata e shkallës së parë, pasi ka analizuar në mënyrë të detajuar, se
personi i dyshuar nuk mund të cilësohet si person me rrezikshmëri të lartë shoqërore, nuk
provohet që ai të jetë me precedentë penalë, është kryefamiljar me dy fëmijë dhe me
personalitet shumë të mire; si dhe faktin që edhe vepra penale për të cilën dyshohet se ka
kryer, nuk rezulton me veprime dhune ndaj punonjësve të policisë, por i gjithë fakti
përshkruhet në formën e një shtyrje duarsh, ka arritur në përfundimin se, masa e sigurimit
“Detyrim për paraqitje në policinë gjyqësore”, parashikuar nga neni 234 i KPP, është në
përshtatshmëri me nevojat e sigurimit, duke u realizuar një kontroll i vazhdueshëm i personit
nën hetim.
Po kështu, gjykata e shkallës së parë ka analizuar edhe se, vetë dispozita penale për të
cilën dyshohet i arrestuari parashikon dy lloje dënimesh, edhe atë me gjobë, të cilat
vlerësohen rast pas rasti, në varësi të mënyrës si ka ndodhur vepra penale.
Sa më sipër, vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet, si i marrë në mosrespektim
të ligjit procedural dhe duhet lënë në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/d të KPP
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2015-1776 (171), datё 11.08.2015 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.11-2015-3764 (512), datё 27.07.2015 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës.
Tiranë, më 21.10.2015
599
Nr. 00-2015-2689 i Vendimit (173)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
TË PANDEHUR: GERALD DALTI

SAMED FERIZI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale
“Hyrja e paautorizuar kompjuterike”,
“Ndërhyrja në sistemet kompjuterike”
dhe “Keqpërdorimi i pajisjeve”,
bazuar ne nenet 192/b-1, 293/c-1, 293/ ç të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.913, datë 05.07.2013 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të pandehurit Gerald Xhevahir Dalti, për kryerjen e veprës
penale “Hyrja e pautorizuar kompjuterike”, bazuar ne nenet 192/b-1 dhe 51 të
Kodit Penal,dënimin e tij me 1 (një) muaj burgim.
penale “Ndërhyrja në sistemet kompjuterike”, bazuar ne nenet 293/c-1 dhe 51
të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
penale “Keqpërdorimi i pajisjeve”, bazuar ne nenet 293/ç dhe 51 të K.Penal,
dënimin e tij me 3 (tre) muaj burgim.
Në zbatim te nenit 55/3 te K.Pr.Penale, te pandehurit Gerald Xhevahir Dalti, i
caktohet nje denim i vetem me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406.1 te K.Pr.Penale, te pandehurit Gerald Xhevahir Dalti,
i ulet 1/3 e denimit dhe i mbetet per te vuajtur 1 (një) vit burgim.
Bazuar në nenin 52 te K.Penal, urdhërohet përjashtimi i të pandehurit të mitur
Gerald Xhevahir Dalti, nga dënimi i dhënë.
Deklarimin fajtor të pandehurit Samed Mehdi Ferizi, për kryerjen e veprës
penale “Hyrja e pautorizuar kompjuterike”, bazuar në nenet 192/b-1 dhe 51 të
Kodit Penal, dënimin e tij me 1 (një) muaj burgim.
penale “Ndërhyrja në sistemet kompjuterike”, bazuar në nenet 293/c-1 dhe 51
të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
600
penale “Keqpërdorimi i pajisjeve”, bazuar ne nenet 293/ç dhe 51 të K.Penal,
dënimin e tij me 3 (tre) muaj burgim.
Në zbatim të nenit 55/3 te K.Pr.Penale, të pandehurit Samed Mehdi Ferizi, i
caktohet një dënim i vetëm me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në aplikim te nenit 406.1 të K.Pr.Penale, të pandehurit Samed Mehdi Ferizi, i
ulet 1/3 e dënimit dhe i mbetet për të vuajtur 1 (një) vit burgim.
Bazuar në nenin 52 të K.Penal, urdhërohet përjashtimi i të pandehurit të mitur
Samed Mehdi Ferizi, nga dënimi i dhënë.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar Rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së

Apelit Tiranë, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve në lidhje me aplikimin e N.52 të
K.Penal për përjashtimin e të pandehurve nga dënimi dhe pezullimin e ekzekutimit të dënimit
e vënien në provë për një periudhë prej 2 vjetësh, duke parashtruar këto pretendime:
- Çmojmë se vendimet nuk janë të bazuara, duke pasur parasysh rrezikshmërinë e
veprave penale dhe objekt i rekursit është aplikimi i nenit 52 të Kodit Penal për
përjashtimin e të pandehurve nga dënimi.
- Nga ana e organit të akuzës në konkluzionet përfundimtare është kërkuar deklarimi
fajtor i të pandehurve dhe në bazë të nenit 59 të K.Penale për shkak të moshës të mitur
dhe rrezikshmerisë së pakët të tyre është kerkuar pezullimi i ekzekutimit të dënimit
me burgim per te pandehurit dhe venia e tyre ne prove për një afat prej dy vjetësh.
- Vlerësojmë se në rastin konkret nuk plotësohen kushtet e parashikuara nga neni 52 të
Kodit Penal për përjashtimin e të pandehurve nga dënimi.
- Në rastin konkret rrethanat lehtësuese të parashikuara në nenet 48 e 49 të Kodit Penal
nuk justifikojnë përjashtimin e të pandehurve nga dënimi madje këto rrethana janë
mbajtur parasysh nga akuza në masën e dënimit të kërkuar dhe aplikimin e nenit 59 të
Kodit Penal.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Arben Dollapaj, i cili kërkoi
prishjen e vendimit te gjykatës se apelit, avokaten e caktuar kryesisht Sonila Çekrezi e cila
kërkoi lënien ne fuqi te vendimit te gjykatës së apelit dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.125, datë 10.02.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të ligjit, si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:
Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në kuadër të procedimit penal
nr.2598, viti 2012, ka paraqitur për gjykim para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, të
pandehurit Samed Ferizi dhe Gerald Dalti nën akuzën “Hyrja e paautorizuar kompjuterike”,
“Ndërhyrja në sistemet kompjuterike” dhe “Keqpërdorimi i pajisjeve”, bazuar ne nenet
192/b-1, 293/c-1, 293/ ç të Kodit Penal.
601
Gjykatat kanë pranuar këto rrethana te çeshtjes:
Procedimi ka filluar mbi bazën e informacionit që ka patur Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit, se shtetasit Samed Ferizi dhe Gerald Dalti, janë antarë të grupit “Albanian
Cyber Army”, i cili ka publikuar video, foto dhe imazhe të këtij grupi në Internet.
Nga të dhënat e publikuara në Internet në adresat ëëë.facebook.com,ëëë.youtube.com,
etj, të cilat janë këqyrur me procesverbalet përkatëse, ka rezultuar se ky grup ka sulmuar faqe
të ndryshme në internet brenda dhe jashtë Shqipërisë si në Kosovë, Serbi etj. Të pandehurit
Samed Ferizi dhe Gerald Dalti me pseudonimet 1NJ3CTOR – 4L (Samed Ferizi) dhe
N3G4T1VY (Gerald Dalti) kanë kryer aktivitet kriminal në fushën kompjuterike.
Me vendim të organit procedues është autorizuar kryerja e vëzhgimeve dhe përgjimi
ambiental i të gjykuarve Samed Ferizi dhe Gerald Dalti. Nga raportet e vëzhgimit nuk është
konstatuar ndonjë e dhënë konkrete për veprimtarinë kriminale të këtyre shtetasve, por, është
konstatuar fakti që ata shpenzojnë kohë të gjatë në banesat e tyre, duke krijuar bindjen se
aktivitetin kriminal e kryejnë nëpërmjet përdorimit të kompjuterave në banesat respektive.
Në këto kushte, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur lejimin e kontrollit të
banesave të shtetasve Samed Ferizi dhe Gerald Dalti. Gjatë kontrollit të ushtruar në datë
09.10.2012 në banesat e tyre, janë sekuestruar në cilësinë e provës materiale disa pajisje
kompjuterike “Desktop”, “Laptop”, “USB”, “CD” dhe “DVD”. Konkretisht, në banesën e të të
pandehurit Samed Ferizi u sekuestruan një kompjuter së bashku me njësinë, tre USB dhe 17
CD, ndërsa në banesën e të gjykuarit Gerald Dalti u sekuestruan një kompjuter Lap Top, një
modem me mbishkrimin Albtelekom, një USB dhe 21 CD.
Sipas Aktit te Ekspertimit tekniko - kompjuterik nr.11943 datë 24.12.2012, të
Drejtorisë së Policisë Shkencore Tiranë, janë ekzaminuar dhe nxjerrë të dhënat me interes,
për njësinë kompjuterike me ngjyrë të zezë, me nr.IO – 01008-TA-B, e markës “Compaq”, të
sekuestruar në banesën e të pandehurit Samed Ferizi.
Këto të dhëna janë ruajtur në një DVD bashkëlidhur aktit të ekspertimit. Në këtë
DVD janë ruajtur dhe vënë në dispozicion të dhënat e mëposhtme:
Të dhëna që lidhen me adresën e Internet-it www.000webhost.com. Në lidhje me këtë
adresë, nga këqyrja e të dhënave kompjuterike datë 26.12.2012, rezulton se ajo administrohet
nga kompania “SoftLayer Technologies Inc”, me adresë në Dallas, Texas, SHBA. Kjo
kompani jep pa pagesë për përdorim të çfarëdoshëm, faqe web për personat e interesuar. Këto
faqe web, përdoren nga kriminelët kompjuterik për të krijuar faqe web fillestare të
falsifikuara të rrjeteve sociale si “Facebook”, Twiter” etj, me qëllim për të mashtruar
përdoruesit e tyre, për të vjedhur adresat e llogarive të tyre si dhe fjalëkalimet përkatëse.
Konkretisht kjo quhet metoda “Phishing”, e cila e përkthyer në gjuhën shqipe nënkupton
fjalën “Peshkim”. Konkretisht nga këqyrja rezulton se “Phishing”, është akti i tentimit për
kopjimin e informacionit si “emri i përdoruesit”, “fjalëkalimet”, etj, nëpërmjet kamuflimit si
entitete ligjore gjatë komunikimit elektronik në adresa interneti popullore dhe sociale, adresa
për kryerjen e ankandeve etj, të cilat përdoren kryesisht për të joshur publikun që nuk dyshon.
Mesazhet elektronike “Phishing”, mund të përmbajnë lidhje Interneti me adresa të cilat janë
të infektuara me virus kompjuterik. Kjo metodë kryhet kryesisht nëpërmjet mesazheve
elektronike të rreme apo komunikime “Chat” dhe shpesh i drejton përdoruesit të japin detajet
e tyre tek një faqe interneti e falsifikuar, të cilat kanë pamjen e atyre legjitime. Kjo nënkupton
që nëse “viktima” klikon, automatikisht, sistemi lidhet me adresën e emërtuar nga ky person,
e cila ndodhet nën adresën origjinale www.000webhost.com, me qëllim që ajo të shkruajë në
fushat përkatëse adresën e tij të postës elektronike apo emrin e përdoruesit si dhe
fjalëkalimin. Këto të dhëna ruhen automatikisht në një të dhënë “TXT”, sipas konfigurimit të
bërë nga vetë krimineli kompjuterik. Kjo e dhënë “TXT” shkarkohet herë pas here prej tij për
të parë dhe marrë të gjitha të detajet e viktimave, të cilët kanë klikuar në adresën e tij dhe
kanë shkruar adresën e postës elektronike dhe fjalëkalimin përkatës.
602
Në hardiskun e kompjuterit të të pandehurit Samed Ferizi janë gjetur të dhëna, të cilat
vërtetojnë se ky shtetas ka përdorur pikërisht metodën “Phishing”, për të vjedhur të dhënat
personale të shumë individëve. Konkretisht, në kompjuter është gjetur një e dhënë
kompjuterike, e cila është rikonstruksion i një faqeje Interneti me adresë 000
webhost.com/members, e cila mund të jetë vizituar ose të ketë qenë e ruajtur në kompjuter, në
të cilën dallohet që përdoruesi i emërtuar “a7448333”, ka patur të krijuar një faqe Interneti
me adresën texas-free-chips.host22.com. (kjo adresë rezulton të jetë përdorur nga i pandehuri
S.F. për të vjedhur llogari të ndryshme në rrjetin social “Facebook”).
Nga Akti i Ekspertimit, ka rezultuar se adresa e lartpërmendur është aksesuar nga IP-
ja 79.106.109.151, e cila i përket Albtelekom sha në Shqipëri. Pra përdoruesi i këtij
kompjuteri ka patur llogari ose emrin e përdoruesit dhe fjalëkalimin e kësaj llogarie në faqen
000ëebhost.com.
Sipas shkresës me nr.4371/1 prot. datë 10.09.2012 të Subjektit të Shërbimit të
Internetit Albtelekom Sha, ka rezultuar se i pandehuri Samed Ferizi apo familja e tij, përdorin
sinjalin e Internet-it të siguruar nga Albtelekom sha. Pra kjo krijon një bindje të fortë se i
pandehuri S.F. ka hapur një faqe “Phishing” për vjedhjen e të dhënave personale të
“viktimave” të tij.
Në kompjuter është gjetur një skedar me emërtimin "index.php", i cili është shkarkuar
nga një llogari në faqen 000webhost.com. Ky skedar përmban të dhëna adresa të postës
elektronike të shtetasve të ndryshëm dhe fjalëkalimet përkatëse. Pra, nëpërmjet llogarisë së
hostuar në www.000webhost.com, mund të jetë realizuar procesi "Phishing" (vjedhja e të
dhënave personale si fjalëkalime, adresa të postës elektronike etj).
Janë gjetur në kompjuter skedarë të tjerë që përmbajnë të dhëna të ndryshme të
adresave të postës elektronike të shtetasve të ndryshëm dhe fjalëkalimet përkatëse, të cilat
janë vjedhur nga përdoruesi i këtij kompjuteri.
Nga kontrolli i këtyre të dhënave rezulton se disa prej tyre janë llogari aktive në
rrjetin social “Facebook” dhe të dhënat e hyrjes janë të sakta. Gjithashtu në kompjuter
gjenden të ruajtura programe dhe tutoriale që mund të përdoren për hyrje të paautorizuara në
llogari të rrjeteve sociale, ndërhyrje në sisteme kompjuterike etj.
Të dhënat e adresave të vjedhura, siç u tha dhe më lart, janë shkarkuar nga llogaria
“Phishing” në adresën www.000webhost.com dhe ato janë të ruajtura në kompjuter në
folderin “Downloads” sipas rrugëkalimit të mëposhtëm:
C\Documents and Settings\Adm\My.
Documents\Downloads\index.php.
Gjithashtu sipas aktivitetit të nxjerrë nga ndërfaqësit e kompjuterit si “Google
Chrome” dhe “Mozilla Firefox”, ka rezultuar se përdoruesi i kompjuterit, pra i pandehuri
Samed Ferizi. ka naviguar në adresën e mëposhtme, që ka të bëjë me adresën
www.000webhost.comhttp://members.000webhost.com/cpanel. php?
accountID=11179695&login_hash=4d7J2RTUËNQfp6Ei. Në kompjuter janë gjetur të dhënat
që shërbejnë për konfigurimin e faqes së Internet-it për “Phishing”, në katër forma “Phishing
i thjeshtë”, “Phishing me chat”,” Phishing me kamer” dhe “Zynga”, e cila është lojë poker në
rrjetin social “Facebook”.
Në kompjuter gjendet foto dhe logo të grupit “Albanian Cyber Army” dhe të anëtarit
1NJ3CTOR-4L (S.F.), të cilat janë përdorur në ndërhyrje të sistemeve kompjuterike për të
treguar se kush e ka kryer sulmin.
Në kompjuter gjenden të dhëna që lidhen me thyerjen e rregullave të disa lojrave të
ndryshme kompjuterike si “Counter Strike” etj. Gjithashtu gjenden disa programe për
kryerjen e ndërhyrjeve në ndërfaqësit e Internet-it që janë të përdorshme nga çdo përdorues
kompjuteri, të cilat janë bërë me scripte dhe gjuhë programimi të veçanta, programe që
përdoren nga FBI – ja, kundër kriminelëve kibernetik si dhe një program i quajtur
603
“Havij1.10”, i cili shërben për të bërë ndërhyrje në sisteme kompjuterike nëpërmjet metodës
“SQL Injection”.
Në kompjuter janë gjetur gjithashtu të dhëna që lidhen me pseudonimin
“1NF3CTOR”, “N3GAT1VY”, “SHIKZZ”, pra krijohet bindja se përdoruesi i këtij
kompjuteri, shtetasi S.F. ka patur aktivitet me antarët e grupit “Albanian Cyber Army”.
Lidhur me pseudonimin "N3G4AT1VY" në kompjuterin e të pandehurit S.F., janë
gjendur skedarë të tipit ".html", ".txt", fotografi të formatit", “.jpg", ".psd" si dhe në dhjetëra
skedarë të fshirë në kohë të ndryshme. Ka një folder me emrin "N3G4T1VY", që ruhet në
kompjuter në adresën:
D\Your Code Identifications\ACA Cr3w\Program3t\Hack Tools\Web Hacking\For
Web Hacking\N3G4T1VY.
Pra ka rezultuar se përdoruesi i këtij kompjuteri (S.F.) ka përdorur fjalën
"N3G4T1VY",i cili është pseudonimi i të pandehurit Samed Ferizi, anëtar i grupit "Albanian
Cyber Army".
U gjetën të dhëna tek kompiuteri i Samed Ferizit edhe në lidhje me një adresë emali
që përmban fjalën e mësipërme e cila është një adresë e-maili në g-mail:
1nj3ct0r.4l@gmail.com.
Nga analizimi i historisë së navigimit në internet rezulton se nga përdoruesi i këtij
kompjuteri, Samed Ferizi, është loguar në këtë adresë në këtë kompjuter si p.sh:
DateVisitedDate/Time(UTC)
(M/d/yyyy)10/5/20128:59:07PMURLhttps://mail.google.com/mail/#inbox/13a3079b1a72ca4
0 TitleInbox (9,999) - 1nj3ct0r.4l@gmail.com – Gmail
Visit Count 1
Typed Count 0
Transition Type LINK
Last Visited Date/Time - (UTC) (M/d/yyyy)10/5/2012 8:59:07 PM
ID 504
Source HD_9LS66QBA.E01-Partition 1 (41,94 GB)-
[ROOT]\Documents and Settings\Adm\Local Settings\Application
Data\Google\Chrome\User Data\Default\History
Located At Table: visits(id: 829), Table: urls(id: 504).
Në lidhje me pseudonimin "1NF3CT0R" (një prej anëtarëve të grupit “Albanian Cyber
Army”), në kompjuter gjendet në disa skedarë të tipit ".html", ".txt", fotografi të formatit
".psd", si dhe në dhjetëra skedarë të fshirë në kohë të ndryshme.
Një nga skedarët dhe konkretisht skedari: index.txt txt Text Document që ruhet në
adresën: D\Your Code Identifications\ACA Cr3w\Program3t\Hack Tools\Web Hacking\For
Web Hacking\index.txt u konvertua në skedar ".html" dhe u ruajt në një skedar të emërtuar
"index.txt konvertuar ne html.html", duke qenë se përmbajtja e skedarit index.txt është shkruar
në gjuhën html.
Pra kjo e dhënë është përdorur për të thyer adresa Interneti të ndryshme, duke
zëvendësuar faqen e parë të viktimës me këtë faqe të krijuar nga vetë sulmuesit. Gjithashtu në
këtë folder gjenden të dhëna të tjera të ngjashme të cilat janë gjetur në kompjuter.
Nga të dhënat e fshira u rikuperua një pjesë teksti në html, ku pas rikonstruktimit të saj
shfaqet pamja e faqes "www. 000webhost.com" e hapur nga përdoruesi. Kjo faqe e
rikonstruktuar u ruajt në një skedar të emërtuar "faqja 000webhost e gjetur ne
unallocated.html". Edhe historia e navigimit në internet, në këtë faqe, u rikuperua dhe u ruajt
në një folder të emertuar "000webhost" se bashku me dokumentin e mësipërm.
Nga historia e navigimit në këtë faqe interneti e rikuperuar me programin Internet
Evidence Finder", konstatohet se është bërë një shkarkim nga kjo faqe i një skedari
"index.php", i cili përmban adresa e-mail dhe pasword-e të ndryshme.
604
Ky skedar gjendet i ruajtur në kompjuter, në adresën siç ruhet tek historia e navigimit
në internet dhe me të dhënat si më poshtë:
Name index.php
File Ext php
Signature Unknown
Description File, Archive
Last Accessed 05/Tet/12 21:32:30
File Created 05/Tet/12 21:32:23
Last Written 05/Tet/12 21:32:30
Entry Modified 05/Tet/12 21:32:30
Physical Size 8.192
Physical Location 1.000.631.808
Physical Sector 1.954.359
Evidence File HD_9LS66QBA
File Identifier 23792
Hash Value 6aee6a75b8cfe1f9eb7472255b1377da Full Path
C\Documents and Settings\Adm\My
Documents\Downloads\index.php
Sequence ID 6
Koha e krijimit të këtij skedari përputhet ekzaktësisht me kohën kur përdoruesi ka
filluar shkarkimin e tij nga faqja e internetit e dhënë më sipër (ndryshimi prej dy orësh ka të
bëjë me faktin se në historinë e navigimit përdoret koha GMT ndërsa në kompjuter metadatat
e skedarit ruhen në orën lokale GMT+2) që tregon se ky skedar është shkarkuar nga
përdoruesi nga faqja e mësipërme.
Në hardisk u gjet i ruajtur një dokument i tipit "Microsoft Access" me emrin "Regjistri
i Gj.Civile.mdb", që përmban të dhënat e gjendjes civile të shtetasve të Republikës së
Shqipërisë.
Në hardiskun e kompjuterit objekt ekspertimi u gjetën edhe disa fotografi dhe imazhe,
ku në pamjen e tyre shfaqën disa nga fjalët e kërkimit të dhëna në pyetjen 1 të vendimit të
ekspertimit si dhe në një folder të emërtuar "Warning (kujdes - në shqip) pamje ku është
pozuar me armë.
Nëpërmjet akti i Ekspertimit teknik-kompjuterik nr.11996 datë 26.12.2012, është
ekzaminuar kompjuteri “Laptop”, i markës Acer, i cili i përket të pandehurit Gerald Dalti, e
sekuestruar gjatë kontrollit të baneses. Edhe në këtë kompjuter, jane gjetur pothuajse të njëjtat
të dhëna me interes ashtu sikurse dhe për njësinë kompjuterike të përdorur nga shtetasi Samed
Ferizi. Të gjithë të dhënat e hollësishme mbi to janë të ruajtura në DVD-në bashkëlidhur aktit
të ekspertimit.
Në përfundim të gjykimit, të zhvilluar me procedurën e gjykimit të shkurtuar, Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.913, datë 05.07.2013 ka vendosur:
Deklarimin fajtor të pandehurit Gerald Xhevahir Dalti, për kryerjen e veprës penale
“Hyrja e pautorizuar kompjuterike”, bazuar ne nenet 192/b-1 dhe 51 të Kodit Penal,dënimin e
tij me 1 (një) muaj burgim.
“Ndërhyrja në sistemet kompjuterike”, bazuar ne nenet 293/c-1 dhe 51 të K.Penal, dënimin e
tij me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
“Keqpërdorimi i pajisjeve”, bazuar ne nenet 293/ç dhe 51 të K.Penal, dënimin e tij me 3 (tre)
muaj burgim.
605
Në zbatim te nenit 55/3 te K.Pr.Penale, te pandehurit Gerald Xhevahir Dalti, i caktohet
nje denim i vetem me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në aplikim te nenit 406.1 te K.Pr.Penale, te pandehurit Gerald Xhevahir Dalti, i ulet
1/3 e denimit dhe i mbetet per te vuajtur 1 (një) vit burgim.
Bazuar në nenin 52 te K.Penal, urdherohet perjashtimi i te pandehurit te mitur Gerald
Xhevahir Dalti, nga denimi i dhënë.
Deklarimin fajtor të pandehurit Samed Mehdi Ferizi për kryerjen e veprës penale
“Hyrja e pautorizuar kompjuterike”, bazuar ne nenet 192/b-1 dhe 51 të Kodit Penal,dënimin e
tij me 1 (një) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të pandehurit Samed Mehdi Ferizi, për kryerjen e veprës penale
“Ndërhyrja në sistemet kompjuterike”, bazuar ne nenet 293/c-1 dhe 51 të K.Penal, dënimin e
tij me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të pandehurit Samed Mehdi Ferizi, për kryerjen e veprës penale
“Keqpërdorimi i pajisjeve”, bazuar në nenet 293/ç dhe 51 të K.Penal, dënimin e tij me 3 (tre)
muaj burgim.
Në zbatim të nenit 55/3 te K.Pr.Penale, te pandehurit Samed Mehdi Ferizi, i caktohet
një dënim i vetem me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në aplikim te nenit 406.1 te K.Pr.Penale, te pandehurit Samed Mehdi Ferizi, i ulet 1/3
e denimit dhe i mbetet per te vuajtur 1 (një) vit burgim.
Bazuar në nenin 52 te K.Penal, urdhërohet perjashtimi i të pandehurit të mitur Samed
Mehdi Ferizi, nga dënimi i dhënë.
Me këtë arsyetim: “...nga analiza e provave te administruara ne fashikullin e hetimit
rezulton plotësisht e provuar se te pandehurit Gerald Dalti dhe Samed Ferizi me veprimet e
kundraligjshme, të kryera nëpërmjet hyrjes së paautorizuar në sistemin kompjuterik të rrjetit
social Facebook apo dhe rrjeteve të tjera, nëpërmjet cënimit dhe vjedhjes së fjalëkalimeve të
përdoruesve të këtyre sistemeve, ndërhyrjes në sistemet kompjuterike të subjekteve shtetërore
dhe private brenda dhe jashtë Shqipërisë si dhe duke keqpërdorur (mbajtur dhe përdorur
pajisjet dhe programet kompjuterike), me qëllim kryerjen e krimeve të sipërcituara, kanë
konsumuar elementët e veprave penale “Hyrja e pa autorizuar kompjuterike”, parashikuar
nga neni 192/b/1, “Ndërhyrja në sistemet kompjuterike”, parashikuar nga neni 293/1/c i
K.Penal, dhe “Keqpërdorimi i pajisjeve”, parashikuar nga neni 293/ç i K.Penal,
Në caktimin e llojit dhe të masës së dënimit, Gjykata ka parasysh rrezikshmërinë
relativisht te ulët shoqërore të veprave penale, të cilat kane cënuar marrëdhëniet juridike të
vendosura në ligj për të garantuar përdorimin dhe funksionimin sipas ligjit të sistemeve
kompjuterike, të drejtat pasurore dhe personale të personave fizik dhe juridik ndaj veprimeve
kriminale.
Rrezikshmërinë e ulët shoqërore të të pandehurve, të cilët rezultojnë të mitur, nxënës
shkolle, me rezultate shumë të mira në mësime (sipas dëftesave shkollore të
administruara),veprat penale i kane kryer sapo kanë mbushur moshën 14 vjeç, janë të pa
dënuar dhe kanë shprehur pendim të thellë për veprat e kryera, fakt ky i parashikuar si
rrethane lehtësuese në nenin 48.ç të K.Penal.
Shkallën e fajit, kryerjen e veprës me dashje të drejtpërdrejtë.
Gjykata çmon se në rastin konkret, bazuar në nenin 52 te K.Penal, duhet pranuar
kërkesa e mbrojtjes për përjashtimin e të pandehurve të mitur Gerald Dalti dhe Samed Ferizi
nga dënimi...”.
Mbi apelin e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë, Gjykata e Apelit Tiranë, me
vendimin nr.125, datë 10.02.2014 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.913, datë
05.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Me këtë arsyetim: “... Ndryshe nga sa pretendon në ankim organi i Prokurorisë, I cili
ka kërkuar ndryshimin e vendimit vetëm persa i perket aplikimit te nenit 52 te k. Penal ,
606
Kolegji çmon se nuk ka vend për ndryshimin e vendimit… shkaqet dhe pretendimet e ngritura
nga prokuroria ne ankim jane vlerësuar njehere nga Gjykata e Shkalles se Pare ne
vendimmarrjen e saj….me të drejtë ndaj të pandehurve eshte urdheruar perjashtimi nga
denimi i dhene bazuar kjo në kerkesat e nenit 52 te K.P. Te dy te pandehurit jane te mitur, 14
vjeçarë ne momentin e kryerjes se veprave penale dhe kane patur nje sjellje shembullore
para dhe pas kryerjes së veprës penale, janë nxënës me rezultate të shkëlqyera, kanë
shprehur pendim të thellë për veprat e kryera. Dënimi me kusht siç kërkon prokurori do tu
sillte pengesa në shkollimin universitar…”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së Apelit Tiranë,
i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal, pezullimin e
ekzekutimit të dënimit e vënien në provë të të pandehurve për një periudhë prej 2 vjetësh,
duke parashtruar dhe shkaqet përkatese, të cilat janë cituar hollësisht në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë pasi mori në shqyrtim shkaqet e parashtruara në
rekursin e paraqitur, dëgjoi mendimin e prokurorit lidhur me çështjen në shqyrtim, i cili i
konsideroi të drejta pretendimet e paraqitura në rekurs; dhe pasi analizoi në tërësi aktet e
administruara në dosje çmon se, rekursi i paraqitur nga Prokurori pranë Prokurorisë së Apelit
Tiranë nuk përmban shkaqe ligjore nga ato që parashikon neni 432/a i K.Pr.Penale.
Vendimi nr.125, datë 10.02.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të ligjit material penal e procedurial penal, si i tillë nuk ka vend të cënohet
ligjërisht.
Ky Kolegj vëren se, nga Gjykata e Apelit Tiranë janë respektuar parimet bazë të
gjykimit penal dhe nuk konstatohen shkelje që kanë të bëjnë me pavlefshmëri të procesit
penal apo të akteve të rrjedhura prej tij. Gjithashtu, rezulton se, Gjykata e Apelit Tiranë i ka
marrë në analizë dhe i ka dhënë përgjigje pretendimeve të parashtruara në ankimin e paraqitur
nga prokurori pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Në lidhje më rekursin e paraqitur nga Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Tiranë,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se pretendimet e ngritura nga ana e
organit të akuzës - se vendimi i Gjykatës së Apelit është marrë në kundërshtim dhe në
interpretim të gabuar të ligjit penal, nenit 52 të K.Penal- janë të pabazuara në prova e në ligj.
Neni 52 i Kodit Penal, “Përjashtimi i të miturit nga dënimi” parashikon se:
“Gjykata, nisur nga rrezikshmëria e pakët e veprës penale, nga rrethanat konkrete të
kryerjes së saj, nga sjellja e mëparshme e të miturit, mund ta përjashtojë atë nga dënimi.
Në këto raste gjykata mund të vendosë dërgimin e të miturit në një institucion
edukimi.”.
Në interpretim të përmbajtjes se kësaj dispozite Kolegj vëren se, përjashtimi i të
miturit nga dënimi është në diskrecion të gjykatës që shqyrton çështjen, e cila rast pas rasti,
nisur nga rrezikshmëria e pakët e veprës penale, rrethanat konkrete të kryerjes së saj dhe
sjelljes së mëparshme të të miturit që mund ta përjashtojë atë nga dënimi. Po kështu, është në
diskrecion të gjykatës që, kur vendos të përjashtojë të miturin nga dënimi, mund të vendosë
dërgimin e tij në një institucion edukimi.
Në çështjen objekt gjykimi, rezulton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi ka
gjetur të drejta akuzat e ngritura nga prokurori dhe ka konkluduar se të pandehurit Samed
Derizi dhe Gerald Dalti kanë konsumuar elementet e veprave penale të parashikuara nga
nenet 192/b-1, 293/c-1 dhe293/ ç të Kodit Penal, ka çmuar se ndaj dy të pandehurve të mitur,
duhet të aplikohet neni 52 i Kodit Penal.
Ndryshe nga sa është pretenduar në rekursin e paraqitur, pretendim i cili është ngritur
edhe në apelin e paraqitur përpara Gjykatës së Apelit Tiranë, Kolegji Penal çmon se, me të
drejtë ajo gjykate e ka vlerësuar si të pambështetur në prova dhe në ligj duke e lënë në fuqi
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
607
Ashtu siç kanë arsyetuar dhe gjykatat e faktit në vendimet respektive, veprat penale për
të cilat janë deklaruar fajtorë të pandehurit e mitur Samed Ferizi dhe Gerald Dalti paraqesin
rrezikshmëri relativisht të ulët shoqërore, kjo, nisur nga objekti i marrëdhënieve juridike të
cënuara prej tyre dhe nga pasoja e ardhur nga kryerja e tyre; të pandehurit Samed Derizi dhe
Gerald Dalti paraqesin rrezikshmëri të ulët shoqërore, krimi nga ana e tyre është kryer sapo
kanë mbushur moshen 14 vjeç, në vitin shkollor 2012-2013 ata kanë qenë nxënës dhe që kanë
vijuar rregullisht klasën e dhjetë të shkolles së mesme se përgjithshme Kurbin, kane patur një
sjellje shembullore para dhe pas kryerjes se veprës penale, janë nxënës me rezultate të
shkëlqyera (fakte që janë provuar sipas dëftesave shkollore të administruara), janë të padënuar
me parë, kanë shprehur pendim të thellë për veprat penale të kryera dhe se nuk do të kryejnë
më në të ardhmen, se ata kanë dëshirë dhe qëllim që të vazhdojnë studimet e larta, arsye për te
cilen në përfundim të vlerësimeve psikologjike te kryera nga psikologja është rekomanduar që
të mbahet parasysh ky fakt pasi dënimi do të sillte pengesa në shkollimin e tyre.
Për sa u arsyetua më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.125,
datë 10.02.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 21.10.2015
608
Nr. 00-2015-2702 i Vendimit (174)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
I GJYKUAR: DENIS SHALA, në mungesë
A K U Z A:
Falsifikim i dokumenteve.
Baza Ligjore: Neni 186/1 i K.Penal.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Denis Besnik Shala, për kryerjen e veprës
penale të “Fallsifikimit të dokumentave”, të kryer në formën e përdorimit, të
parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite, dënimin e
tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
Vuajta e dënimit fillon e ekzekutimit të këtij vendimi dhe të vuhet në një burg
të sigurisë së zakonshme.
Në bazë të nenit 190/1 të K.Pr.Penale, Provat materiale kontrata noteriale e
shitblerjes nr.6150 rep, nr.4059 kol, datë 05.01.2008 dhe hyrje leje qarkullimi
provizore, nr.964 , dt. 10.05.2008, urdhërohen të asgjësohen.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Denis Shala, nëpërmjet

përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes për rigjykim,
duke parashtruar këto pretendime:
- I gjykuari Denis Shala është hetuar në mungesë në gjykatën e shkallës së parë, ai nuk
ka patur dijeni të kallëzimeve të bëra kundër tij.
- Nuk i është komunikuar vendimi i marrjes si i pandehur, nuk i është dhënë kërkesa për
gjykim, dhe nuk ka patur dijeni për gjykimin në të dy shkallët. Në këto kushte është
shkelur rëndë Kushtetuta e R.Sh dhe KEDNJ.
- Gjykatat kanë konfonduar njoftimin e mbrojtësit me njoftimin e të pandehurit.
- Gjykatat kanë shkelur N.139, 349 e 350 të K.Pr.Penale.
- Vendimet e gjykatave janë në kundërshtim me ligjin dhe provat.
609
- I pandehuri duke qenë qytetar i Kosovës nuk ka ditur rregullat e shitblerjes së mjeteve
motorike;
- I pandehuri nuk ka bërë asnjë falsifikim, as nuk përdorur dokument të falsifikuar; ai
ka përdorur një dokument të bërë tek noteri publik.
- Të dyja shkallët e gjykimit kanë anashkaluar dy elementët kryesorë për të patur vepër
penale; anën objektive dhe anën subjektive; ai nuk ka patur dijeni se dokumentat e
zhdoganimit ishin të falsifikuara; atëherë nuk ndodhemi përpara veprës penale.
- Edhe nëse pranohet se vepra penale është kryer 6 vjet më parë, me masën e dënimit që
kanë dhënë të dyja gjykatat, kjo masë dënimi do të ishte amnistuar.

Lartë, Artur Selmani, i cili kërkoi mospranimin e rekursit të paraqitur nga i gjykuari; si dhe,
pasi e shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
shkallës së parë, duke deklaruar fajtor të pandehurin Denis Shala për veprën penale të
falsifikimi i dokumenteve sipas nenit 186/1 të Kodit Penal në formën e përdorimit dhe dënuar
atë me 6 muaj burg, është marrë në zbatim të drejtë ligjit dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi,
për arsyet që vijojnë.
Më datë 10.11.2011, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, mbi bazën e materialit

kallëzues të referuar nga Drejtoria e Policisë së Qarkut, Seksioni Kundër Trafiqeve të
Paligjshme, ka regjistruar procedimin penal nr.4727, për veprën penale “Trafikimi i mjeteve
motorike”, të parashikuar nga Neni 141/a i K.Penal.
Gjatë hetimeve paraprake u veçuan materialet duke regjistruar procedim me vete me
nr.4727/1, për veprën penale “Falsifikimi i dokumenteve”, parashikuar nga Neni 186/1 i
K.Penal, në ngarkim të shtetasit Denis Shala.
Nga hetimet paraprake rezulton se D.R.SH.T.RR, Tiranë nga verifikimi i bërë për
motorin tip KAVASAKI, me targë AD 269, me nr.JKAZRT00AAA024464, identifikimi, në
pronësi të shtetasit Besmir Lila, rezulton i vjedhur në Itali më dt. 22.09.2007, me targë
origjinë CC 14137.
Rezulton nga dokumentacioni i administruar në dosjen e targimit të mjetit se për herë
të parë automjeti është regjistruar dhe targuar nga shtetasi Denis Shala, i cili e ka fituar
pronësinë mbi këtë mjet mbi bazën e kontratës noteriale të shitblerjes nr.Rep.6150,
nr.kol.4059, datë 05.01.2008, ku shitës paraqitet shtetasi italian Claudio Zeroni.
Nga verifikimi i bërë në regjistrin e noteres Irena Laha, rezulton se kjo kontratë nuk
figuron e regjistruar në regjistrin e veprimeve noteriale, për rrjedhojë është e falsifikuar.
Sipas aktit të ekspertimit grafik nr.6491, datë 11.07.2012, rezulton se shkrimet në
kërkesën (deklaratë) për kryerjen e shërbimit të regjistrimit për herë të parë të mjetit me targë
TR 170 F me numër dosje 70822, dhe kontrata shitblerje automjeti nr.Rep.6150, nr.kol.4059,
datë 05.01.2008, janë shkruar dhe nënshkruar nga shtetasi Denis Shala.
Në dosjen e mjetit edhe dokumenti ”Hyrje Leje Qarkullimi Provizor” nr.964,
dt.10.05.2008, i plotësuar për mjetin e mësipërm, edhe ky dokument provohet se është i
falsifikuar, me shkresën nr.2763/k, datë 09.02.2012 të Drejtorisë Rajonale për Kufirin dhe
Migracionin Durrës, e cila konfirmon se ky dokument nuk është lëshuar prej tyre.
610
Shtetasi Denis Shala, më dt. 27.06.2012, ka deklaruar se motorin e ka blerë në Shijak,
për të cilin nuk ka bere akt noterial shitblerje apo ndonjë dokument tjetër.
Shtetasi Denis Shala, pranon faktin se ka aplikuar vetë në D.R.SH.T.RR Tiranë, për
targimin e mjetit.
Po ky shtetas më dt. 16.05.2008 ka aplikuar pranë D.R.SH.T.RR.Tiranë duke
plotësuar deklaratën përkatsëse për pajisjen me targa TR 170 F të mjetit.
I gjykuari Denis Shala, këto dy dokumenta i ka përdorur për zhdoganimin e mjetit
(deklarata doganore nr.R3398, datë 05.05.2008) pranë degës doganore Fier, e cila figuron e
rregullt).

vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Denis Besnik Shala, për kryerjen e veprës penale
të “Fallsifikimit të dokumentave”, të kryer në formën e përdorimit, të parashikuar nga neni
186/1 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
-Vuajta e dënimit fillon e ekzekutimit të këtij vendimi dhe të vuhet në një burg të
-Në bazë të nenit 190/1 të K.Pr.Penale, Provat materiale kontrata noteriale e
shitblerjes nr.6150 rep, nr.4059 kol, datë 05.01.2008 dhe hyrje leje qarkullimi provizore,
nr.964 , dt. 10.05.2008, urdhërohen të asgjësohen.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.642, datë 23.06.2014 ka vendosur: -Lënien
në fuqi të vendimit nr.788, datë 17.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Denis Shala, nëpërmjet
përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes për rigjykim, me
shkaqet e parashtruara si më lart.
Vendimi nr.788 datë 17.06.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i drejtë,
ndaj çmohet nga ky kolegj që ky vendim të lihet në fuqi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit Tiranë pasi pa aktet që ka fashikulli i gjykimit,
konstaton se si në hetim ashtu edhe në gjykim në shkallë të parë ka rezultuar e provuar jashtë
çdo dyshimi se i pandehuri Denis Shala ka kryer veprën penale të parashikuar nga neni 186/1
të K.Penal “Falsifikim i dokumenteve”.
Gjykata e Apelit çmon se Gjykata e Shkalës së Parë sipas rregullave procedurale
drejtë dhe saktë ka bërë vlerësimin e provave në harmoni me njëra tjetrën sipas nenit 150 etj
të KPr.Penale.
Në vendimmarrjen e saj në analizë të të gjitha provave të administruara në gjykim,
Gjykata e Shkallës së Parë drejtë dhe saktë ka bërë analizën e veprimeve të të pandehurit
Denis Shala duke konstatuar se nga ai janë konsumuar elementet e figurës së veprës penale të
parashikuar nga neni 186/l të K.Penal “Falsifikim i dokumenteve”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit pasi pa aktet që ka fashikulli i gjykimit konstaton
se Gjykata e Shkallës së Parë duke marrë në konsideratë rrethanat e kryerjes së veprës penale,
rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale dhe të autorit të saj, faktin që i pandehuri është i
rehabilituar (sipas vërtetimit te gjendjes gjyqësore nr.l Prot datë 26.11.2012, nr.00500517),
faktin që i pandehuri nuk e ka pranuar akuzën, moshën e tij të re, drejte dhe sakte ka zgjedhur
llojin e dënimit dhe ka caktuar masën e dënimit afër mesatares që parashikon neni 186/1 i
K.Penal.
611
Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit Tiranë e gjen të pambështetur në ligj e prova
pretendimin e paraqitur nga i pandehuri dhe mbrojtësit e tij për administrimin jo të rregullt të
procesit gjyqësor nga Gjykata e Shkallës së Parë dhe kthimin e çështjes për rigjykim.
Sipas akteve që ka fashikulli i gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka bërë të
gjitha përpjekjet e nevojshme dhe të domosdoshme për njoftimin e të pandehurit dhe
njëkohësisht duke zbatuar në mënyre korrekte procedurën penale ka administruar drejtë dhe
saktë procesin gjyqësor.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i të pandehurit

Shala është i pambështetur në ligjin material dhe atë procedural, shkaqet e ngritura prej tij
nuk qëndrojnë, prandaj vendimi i gjykatës se apelit është marrë në zbatim të drejtë të ligjit,
dhe duke mos qenë i cenueshëm ai duhet të lihet në fuqi.
bëjnë me interpretimin e së drejtës procedurale lidhur me zhvillimin e gjykimit në shkallë të
parë në mungesë të të gjykuarit. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se i gjykuari Denis
Shala gjatë hetimeve paraprake është paraqitur dhe më pas i është njoftuar fakti se ndaj tij
zhvilloheshin hetime nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë për veprën penale të
“falsifikimit të dokumenteve” lidhur me dokumentet e pronësisë të një motoçiklete.
Në këtë fazë të procedimit penal, i gjykuari Denis Shala ka dhënë një adresë të
paqartë banimi, dhe nuk është bërë e mundur njoftimi i akteve të procedimit. Në të njëjtën
vështirësi për të njoftuar të gjykuarin për të marrë pjesë në gjykimin e çështjes në ngarkim të
tij, është gjendur edhe gjykata e shkallës së parë, pasi nga ana e punonjësit e Policisë të
ngarkuar me thirrjen e të gjykuarit në gjykim, nuk e kanë gjetur atë as tek adresa e deklaruar
prej tij gjatë hetimeve paraprake as tek ajo adresë ku ai rezultonte i regjistruar.
Në këto kushte, ky Kolegj vëren se i gjykuari ka qenë dijeni të faktit se ndaj tij kishte
filluar procedimi penal dhe kishte dijeni rreth akuzës së ngritur ndaj tij. Gjithashtu, lidhur me
pretendimet për zhvillimin e gjykimit në mungesë në shkallë të parë, me vendimin nr.1248
akti, datë 30.07.2013, i gjykuari Denis Shala është rivendosur në afat për të drejtën e ankimit
në gjykatën e apelit, ku ai ka pasur mundësi të paraqesë të gjitha pretendimet dhe kërkesat e
tij sipas parimit të procesit të rregullt e të drejtë duke ushtruar të drejtat e mbrojtjes, prandaj
çdo pretendim mbi mosrespektimin e ligjit procedural nga ana e vendimit të gjykatës së
apelit, nuk është i mbështetur dhe nuk duhet të pranohet.
bëjnë me interpretimin e së drejtës materiale lidhur me veprën penale të falsifikimit të
dokumenteve sipas nenit 186/1 të Kodit Penal. Objekti juridik i kësaj vepre penale janë
marrëdhëniet juridike të vendosura nga ligjvënësi, me qëllim sigurimin dhe mbrojtjen e
veprimtarisë së ligjshme të organeve të administratës publike apo personave juridikë privatë
në lidhje me hartimin, administrimin dhe lëshimin e dokumenteve, nga veprimet e
kundraligjshme, shoqërisht të rrezikshme.
Nga interpretimi i nenit 186 të Kodit Penal, ky Kolegj arrin në përfundimin se,
ligjvënësi ka parashikuar një mbrojtje të posaçme, për një marrëdhënie të rëndësishme
juridike, siç është ajo e vendosur nga shteti për të siguruar funksionimin normal të
institucioneve shtetërore, publikë apo privatë, apo personave fizikë, të cilët kanë të drejtën e
lëshimit të dokumenteve në Republikën e Shqipërisë. Cenimi i kësaj marrëdhënieje nga
shtetasit, pavarësisht nga motivet, përbën krim dhe passjell përgjegjësi penale. Format e
kryerjes se veprës penale të falsifikimit të dokumenteve janë i) hartimi ose ndërhyrja në
dokument dhe ii) përdorimi. Nga ana subjektive, krimi i përdorimit të dokumenteve të
falsifikuara kryhet vetëm me dashje direkte, pasi personi e di që paraqet rrethana të rreme në
612
një dokument dhe e dëshiron një gjë të tillë, në kuptimin që, autori i veprës penale e
parashikon dhe e dëshiron falsifikimin apo përdorimin e dokumentit të falsifikuar, pra ka
dijeni rreth falsitetit të dokumentit që vë në përdorim.
Duke iu kthyer rastit objekt rekursi, Kolegji verën se i gjykuari Shala ka pretenduar në
rekurs mungesën e anës objektive me argumentimin se mungon pasoja e falsifikimit, si dhe
mungon ana subjektive e kryerjes së veprës penale, për shkak se gjykuari nuk ka patur dijeni
se dokumentet e zhdoganimit ishin të falsifikuara.
Kolegji Penal vlerëson se në rastin konkret, pretendimi i të pandehurit për mos
respektimin e ligjit material nuk është i bazuar dhe nuk mbështetet në argumente. Vërtetimi i
elementeve të veprës penale të falsifikimit të dokumenteve lidhur me veprimet e të
pandehurit (falsifikimi i kontratës së shitblerjes dhe përdorimi i këtyre dokumenteve të
falsifikuara) janë veprime të dënueshme nga Kodi Penal, ato parashikohen si të tilla nga neni
186/1 i K.Penal, këto elementë janë përcaktuar në mënyrë të detajuar nga ana e gjykatës së
apelit, e cila ka arsyetuar në mënyrë të mjaftueshme mbi respektimin e nenit 186/1 të Kodit
Penal dhe themelësinë e akuzës së ngritur.
Në këto kushte, arsyetimi i gjykatës së apelit sipas të cilit: “ka rezultuar e provuar
jashtë çdo dyshimi se i pandehuri Denis Shala ka kryer veprën penale të parashikuar nga neni
186/1 të K.Penal “Falsifikim i dokumenteve. Rezulton se veprimet e të pandehurit (falsifikimi
i kontratës së shitblerjes dhe përdorimi i këtyre dokumenteve të falsifikuara) janë veprime të
dënueshme nga Kodi Penal”, është i drejtë dhe i mbështetur në ligjin material penal, për
rrjedhojë, pretendimet e të pandehurit Shala për shkeljen e ligjit material penal lidhur me
plotësimin e anës objektive dhe subjektive të veprës penale, duhet të rrëzohen si të
pambështetura në ligj.
Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, vendimi i
gjykatës së apelit me të cilin është lënë në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë, duke
deklaruar fajtor të pandehurin Denis Shala për veprën penale të falsifikimit të dokumenteve
sipas nenit 186/1 të Kodit Penal në formën e përdorimit dhe dënuar atë me 6 muaj burg, është
marrë në zbatim të drejtë ligjit procedural dhe atij penal material, e si i tillë ai duhet të lihet
në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 28.10.2015
613
Nr. 53108-01131-00-2014 Regj.Themel
Nr. 00-2015-2701 i Vendimit (175)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
I GJYKUAR: ARMANDO MITA, përfaqësuar nga

av. Skender Breca
KUNDËR: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR
FIER
A K U Z A:
Vjedhjes me armë, në bashkëpunim
Baza Ligjore: Neni 140 dhe 25 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.298 (62-2013-3187), datë

Deklarimin fajtor të të pandehurit Armando Mita për kryerjen e veprës penale
të “Vjedhjes me armë” e kryer në bashkëpunim të parashikuar nga neni 140,
50/gj i Kodit Penal dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij me 16
(gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale, të pandehurit
Armando Mita i ulet një e treta e dënimit dhe përfundimisht dënohet me 10
(dhjetë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit të fillojë nga data e ndalimit të tij datë 17.08.2012 ora
09:00”.

Parë Fier, për pjesën që është vendosur mbi disponimin e provave materiale
dhe shpenzimet gjyqësore.
Ndryshimin e vendimit të mësipërm për pjesën tjetër në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Armando Mita për kryerjen e veprës penale
të vjedhjes me dhunë e kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga nenet 139
dhe 25 të K.Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, të pandehurit Armando Mita i ulen
1/3 e dënimit dhe përfundimisht dënohet me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj
burgim”.
614
Vlorë, me anë të të cilit kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.22, datë 22.01.2014 te
Gjykatës së Apelit Vlore, vetëm për masën e dënimit dhe duke e gjykuar çështjen në
fakt; dënimin e te pandehurit Armando MITA me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim
dhe në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, mbas zbritjes se 1/3 së dënimit të dhënë,
dënimin e të pandehurit Armando MITA përfundimisht me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Duke pretenduar këto shkaqe:

 Ndonëse vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, është i drejtë dhe i bazuar në ligj e në
prova, për sa i përket cilësimit juridik, fajësisë dhe llojit të dënimit për të cilat ai
duhet të lihet në fuqi, kemi mendimin se masa e dënimit nuk është në përputhje me
kërkesat e nenit 47, 48 dhe 50 të K.Penal dhe si e tille ajo duhet të ndryshohet.
 Vepra penale e “Vjedhjes me dhunë”, e kryer në bashkëpunim, e parashikuar nga
nenet 139-25 te K.Penal, paraqet rrezikshmëri te theksuar shoqërore, nisur kjo nga
marzhe i dënimit qe parashikon dispozita jo me pak se 5 (pese) vjet gjer ne 15
(pesëmbëdhjete) vjet burgim.
 Te njëjtën rrezikshmëri te larte paraqet edhe i pandehuri Armando Mita, i cili me
veprimet e tija si bashkekzekutor ka marre pjese aktivisht ne realizimin e veprës
penale.
 Te pandehurit veprën e kane kryer me dashje direkte qe është edhe shkalla me e larte
e formës se fajësisë, ata e kane kryer veprën ne bashkëpunim qe parashikohet si
rrethane renduese nga shkronja “gj” e nenit 50 te KPenal.
 Dënime te tilla pranë minimumit të dispozitës, kur rrethanat që përmendem me lart
nuk janë aspak favorizuese për të pandehurin Armando Mita, nuk i shërbejnë aspak
dhënies dhe realizimit të drejtësisë për parandalimin e kriminalitetit për këto vepra
penale në të ardhmen.

Lartë, Arben Dollapaj, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit, në lidhje
me cilësimin ligjor të veprës penale dhe ndryshimin e vendimit në lidhje me masën e dënimit,
duke caktuar dënimin me 15 vjet burgim; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit, av.Skender Breca,
i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit; dhe, si shqyrtoi në tërësi
çështjen;
VЁREN
Se vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka deklaruar fajtor për veprën penale të vjedhjes
me dhunë të kryer në bashkëpunim të gjykuarin Armando Mita, dhe dënuar atë me 10 vjet
burgim dhe në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, përfundimisht me 6 vjet e
8 muaj burgim, duke e ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, i cili kishte
deklaruar fajtor të këtë të gjykuar, për veprën penale të vjedhjes me armë, të kryer në
bashkëpunim, dhe e dënuar me 16 vjet burgim, dhe në aplikim të nenit 406 të Kodit të
Procedurës Penale, përfundimisht me 10 vjet e 8 muaj burgim, për sa i përket cilësimit ligjor
të veprës penale, është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit material penal dhe si i tillë, ai do të
lihet në fuqi, ndërsa është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material sa i takon masës së
dënimit, e si i tillë ai është i cenueshëm dhe duhet të ndryshohet.
615
Në datën 05.07.2012 rreth orës 11.00 në lagjen “Kongresi i Përmetit” Fier, dy persona
të maskuar, njëri prej të cilëve me armë automatik kallashnikov në dorë, kanë hyrë në
dyqanin e argjendarisë në pronësi të shtetasit llia Kabuçi, ku pasi kanë kërcënuar me armë
dhe ushtruar dhunë, kanë arritur të vjedhin rreth 2 kg bizhuteri floriri që gjendeshin në atë
kohë në lokal.
Në kohën e ngjarjes, në lokal kanë qenë të pranishëm edhe shtetasi Ilia Kabuçi dhe
punëtori i tij shtetasi Kliton Nazeraj, të cilët kanë qenë duke u shërbyer disa klientëve në
momentin që kanë hyrë në lokal dy djem të maskuar, të cilët duke i sharë dhe kërcënuar për
vdekje, si dhe duke ushtruar dhunë fizike (njëri prej tyre ka qëlluar shtetasin Kliton Nazeraj
me tytën e armës në pjesën e hundës), brenda një kohe shumë të shkurtër kanë arritur të
marrin rreth 2 kg flori nga sirtarët, që sipas të dëmtuarit kap vlerën 9.000.000 (nëntë milion)
lekë.
Nga këqyrja e vendit të ngjarjes janë fiksuar katër gjurmë papilare, si dhe një palë
syze dielli 10 m larg dyqanit.
Në deklarimet e tij si person ndaj të cilit zhvillohen hetime i pandehuri Armando Mita
ka deklaruar se: “...Atë ditë kur ka ndodhur ngjarja, unë kam dalë nga shtëpia rreth orës
10.30, kam ecur deri tek piceri Roma ku kam blerë një picë. Picën e kam marrë në dorë dhe
në këmbë kam vazhduar rrugën për t’u hedhur nga krahu matanë i saj, pasi do të blija një
kartë rimbushëse telefoni. Në momentin që unë kam kaluar matanë rrugës kam hipur në
trotuar afër një lokali me karrige të kuqe dhe tavolina të kuqe për të vazhduar në drejtim të
një dyqani vodafon, e cila ndodhej afër një Benz Mercedesi. Në kokë kisha syze dielli të
markës Armani dhe në momentin që ndodhesha në trotuar, nga prapa ndjeva një të shtyrë nga
një person dhe si pasojë e shtyrjes syzet më ranë në trotuar e shikoj dy persona të maskuar ku
njëri mbante në dorë një armë kallashnikov. Më pas, unë i trembur nga ajo që pashë kam
vazhduar në këmbë për të kaluar në krahun matanë rrugës dhe për t’u ulur në një lokal
“Frateli”, përballë Mercedes Benzit, duke mos e mbushur telefonin te dyqani i Vodafonit.
Jam ulur tek lokal Frateli kam pirë ujë se isha i tronditur dhe një kamarieri të lokalit që quhet
Gerti, mbiemrin nuk ja mbaj mend, i kërkoj telefonin duke i thënë që do marr një shok në
telefon. Me telefonin e Gertit unë i telefonova një shokut tim që quhet Vangjel Sulaj me
banim në lagjen Sheq i Madh, të cilit i thashë që të pimë një kafe te lokal Fraleli. Vangjeli
erdhi nga shtëpia në këmbë për afro 20 minuta. Në lokal qëndruam së bashku afro gjysëm ore
dhe më pas jam larguar në shtëpi.
Në deklarimet e tij shtetasi Ilia Kabuçi ka deklaruar se: “....kam një dyqan argjendarie
përballë me Bar Rinia në lagjen “Kongresi i Përmetit”. Sot në datë 05.07.2012 rreth orës
11.00 unë isha në dyqan së bashku me një shokun tim, të cilin e kam punësuar që quhet
Kliton Nazeraj dhe në këtë moment, brenda në dyqan futen disa familjarë. Ata hynë në dyqan
për të blerë unazë fejese. Në kohën që ne po bisedonim, në dyqan futen dy persona, i pari me
gjatësi 1.76 m me trup të mbushur, me çorape të zezë në kokë, të cilën e mbante si maskë, me
kapele me ngjyrë të zezë, dorashka me ngjyrë të zezë në duar, atlete sportive me ngjyrë të
bardhë e të zezë. Personi i dytë ishte me gjatësi 1.80 m me trup të mbushur, në kokë mbante
si maskë një çorape me ngjyrë të zezë dhe një kapele me ngjyrë të zezë, në trup mbante të
veshur një bluzë më mëngë të gjata me ngjyrë të bardhë dhe me vija të zeza dhe në dorë
mbante një armë automatik kallashnikov. Personi që hyri i pari na tha: - shpejt, shpejt dilni,
ndërsa personi i dytë, që mbante armën në dorë ulëriu se unë më Klitonin kemi qenë brenda
banakut, ndërsa familjarët që ishin në dyqan janë larguar me shpejtësi. Personi i parë kishte
në dorë një çantë të zezë sportive dhe filloi që të vidhte tabakatë me unaza dhe bizhuteri të
cilat ishin në banak. Ata arritën që të më vidhnin 4 tabaka me unaza dhe bizhuteri me peshë
afro 2 kg.
616
Të njëjtën gjë ka deklaruar edhe shtetasi Kliton Nazeraj.
Në deklarimet e tij shtetasi Gertian Llanaj ka deklaruar se: “Unë Armandon e njoh si
klient që vinte në lokalin tim. Për datën që po më pyesni nuk më kujtohet që shtetasi
Armando Mita të ketë qenë në lokalin tim, apo të më ketë kërkuar telefonin tim dhe të ketë
folur me të”.
Në deklarimet e tij shtetasi Vangjel Sulaj ka deklaruar se: “ Unë shtetasin Armando
Mita e njoh pasi e kam shok të ngushtë. Unë në mëngjesin e datës 05.07.2012 kam qenë në
shtëpi dhe Armandoja më ka marrë në telefon rreth orës 08.30 dhe më ka thënë që po të pres
tek lokal Frateli. Unë kam dalë nga shtëpia dhe për afro 15-20 minuta kam vajtur tek lokal
Frateli, jam takuar me Armandon i cili ishte vetëm dhe me të kemi pirë kafe. Në lokal kemi
qëndruar për afro 30-45 minuta dhe më pas jemi ngritur dhe unë jam nisur për në drejtim të
shtëpisë, ndërsa Armandoja me sa më kujtohet, është nisur për në drejtim të qendrës së
qytetit.”.
Në deklarimet e tij shtetasi Marjus Proko ka deklaruar se: “Ditën e ngjarjes rreth orës
11.00 unë u ngrita nga tavolina jashtë lokalit ku isha ulur me Ajmenin. Në këtë moment ku
isha përballë me dyqanin ku shiten tapetet shikoj që nga krahu i djathtë i bulevardit erdhën
me vrap dy djem të maskuar, ku njëri i cili ishte me gjatësi afro 1.65 cm mbante të veshura
rroba të zeza, në dorë mbante një çantë sportive me ngjyrë të zezë, ndërsa tjetri ishte me
gjatësi afro 1.80 cm dhe mbante të veshur një bluzë me vija horizontale bardhë e blu,
pantallona xhins të gjata me ngjyrë blu dhe në dorë mbante një kallashnikov. Unë u afrova
pak afër dyqanit të Ilias dhe shikoj që pas afro një minute të dy personat e maskuar dhe të
armatosur që u futën brenda në dyqan dolën nga kjo e fundit me vrap dhe personit që ishte i
veshur me rroba të zeza dhe mbante çantën sportive në dorë i ranë në tokë një palë syze dielli
në një distancë afro 10 m larg dyqanit të Ilias. Personi i maskuar që i ranë syzet i tha shokut
të tij që mbante armën automatike që merri pak syzet, por ai ia preu shkurt duke i thënë lëri
ato o budalla dhe kaluan bulevardin me vrap duke vajtur në drejtim të tunelit.”.
Nga akti i ekspertimit mjeko ligjor nr.296, dt. 06.07.2012 ka rezultuar se: “Tek i
dëmtuari Kliton Nazeraj konstatohet një dërmishtje dhe një ekimozë me lokalizimet dhe
karakteristikat e sipër përshkruara. Këto dëmtime janë shkaktuar me mjet të fortë jo të
mprehtë. Dëmtimet e mësipërme hyjnë në kategorinë e rrahjeve”.
Nga akti i ekspertimit vlerësues daktiloskopik , nr.6393 të datës 09.07.2012, ka
rezultuar se: “ Në pjesën e filmit gjurmëkopjues “A”, objekt ekspertimi fiksuar në ngjarjen e
datës 05.07.2012 në Fier u përftuan katër gjurmë papilare të vlefshme për identifikim.
Gjurmët kanë vlerë për krahasim në rreth të kufizuar personash. Në pjesët e filmit
gjurmëkopjues “B”, objekt ekspertimi fiksuar në ngjarjen e datës 05.07.2012 në Fier u përftua
një gjurmë papilare pjesë pëllëmbe e vlefshme për identifikim. Gjurma ka vlerë për krahasim
në rreth të kufizuar personash. Në pjesët e filmit gjurmëkopjues “C”, objekt ekspertimi
fiksuar në ngjarjen e datës 05.07.2012 në Fier u përftua një gjurmë papilare pjesë pëllëmbe e
vlefshme për identifikim. Gjurma ka vlerë për krahasim në rreth të kufizuar personash. Në
pjesët e filmit gjurmëkopjues “D”, objekt ekspertimi fiksuar në ngjarjen e datës 05.07.2012
në Fier u përftua një gjurmë papilare e vlefshme për identifikim. Gjurma ka vlerë për
krahasim në rreth të kufizuar personash. Nga trajtimi kimiko-fizik i materialit objekt
ekspertimi fiksuar në ngjarjen e datës 05.07.2012 në Fier nuk u përftuan gjurmë papilare të
vlefshme për identifikim.”
Nga akti i ekspertimit vlerësues daktiloskopik , nr.6602 të datës 13.07.2012 , ka
rezultuar se: “Katër gjurmët papilare tek fotografitë me mbishkrimin e gërmës “A” objekt
ekspertimi të fiksuara në vendin e ngjarjes, vjedhje me armë e dyqanit të argjendarisë në
pronësi të shtetasit Ilia Kabuçi ndodhur në datën 05.07.2012 në lagjen “Kongresi i Përmetit”
Fier janë formuar nga gishti tregues dhe i mesit i dorës së djathtë të shtetasit Ilia Anastas
Kabuçi. Ndërsa gjurmët papilare tek fotografitë me mbishkrimet e germave “B,C,D” të
617
fiksuara po në ngjarjen e sipërpërmendur, nuk janë formuar nga gjurmët e duarve të shtetasve
Ilia Anastas Kabuçi, Kliton Asqeri Nazeraj. ”
rezultuar se: “Nga katër gjurmët papilare të fiksuara në vendin e ngjarjes, vjedhje me armë e
lokalit të shtetasit llia Kabuçi ndodhur në datën 05.07.2012 në Fier dy prej tyre gjurma
papilare tek foto e shënuar me shkronjën “B” është formuar nga pëllëmba e dorës së djathtë të
Migel Ilia Kabuçi, gjurma papilare tek foto e shënuar me “D” është formuar nga gishti i mesit
të dorës së majtë të Migel Ilia Kabuçi, ndërsa gjurmët papilare të shënuara me shkronjat
“A,C” nuk janë formuar nga duart e Migel Ilia Kabuçi.”
Nga akti i ekspertimit, nr.7247 të datës 02.08.2012 , ka rezultuar se: “Në syzet e diellit
(provë materiale 1), objekt ekspertimi marrë në vendngjarje, ka lëndë biologjike të vlefshme
për identifikim me analizën e ADN-së. Nga syzet e diellit provë materiale 1), objekt
ekspertimi marrë në vendngjarje, u përftua një profil gjenetik miks i të paktën dy personave, i
seksit mashkull i vlefshëm për krahasime me persona konkret dhe ka karakteristikat e
përshkruara në akt. ”
Nga akti i ekspertimit, nr.7248 të datës 02.08.2012 , ka rezultuar se: “Nga kampionet
e pështymës (provë materiale 1,2) objekte ekspertimi marrë shtetasve Gjergji Nani dhe Ndoni
(Arnold) Moja u përftuan dy profile gjenetike humane të plotë të seksit mashkull me
specifikimet dhe karakteristikat e dhëna në tab.l. Profili gjenetik i shtetasit Gjergji Nani është
i ndryshëm nga profili gjenetik i nxjerrë nga syzet e diellit (provë materiale 1) model
krahasimi i këtij ekspertimi ekzaminuar me akt të veçantë nga ana jonë (tab1). Profili gjenetik
i shtetasit Ndoni (Arnold) Moja është i ndryshëm nga profili gjenetik i nxjerrë nga syzet e
diellit(provë materiale 1) model krahasimi i këtij ekspertimi ekzaminuar me akt të veçantë
nga ana jonë.
Nga akti i ekspertimit, nr.7571 të datës 14.08.2012 , ka rezultuar se: “Nga kampionet
e pështymës (provë materiale 1,2,3) objekte ekspertimi marrë shtetasve Bledar Bacja, Gentian
Binjaku, Arbër Caushaj u përftuan pesë profile gjenetike humane të plotë të seksit mashkull
me specifikimet dhe karakteristikat e dhëna në tab.l. Profili gjenetik i shtetasit Bledar Bacja
është i ndryshëm nga profili gjenetik i nxjerrë nga syzet e diellit(provë materiale 1) model
krahasimi i këtij ekspertimi ekzaminuar me akt të veçantë nga ana jonë(tab 1). Profili gjenetik
i shtetasit Gentian Binjaku është i ndryshëm nga profili gjenetik i nxjerrë nga syzet e
diellit(provë materiale 2) model krahasimi i këtij ekspertimi ekzaminuar me akt të veçantë
nga ana jonë (tab I). Profili gjenetik i shtetasit Arbër Caushaj është i ndryshëm nga profili
gjenetik i nxjerrë nga syzet e diellit(provë materiale 3) model krahasimi i këtij ekspertimi
ekzaminuar me akt të veçantë nga ana jonë(tab 1) .”
Nga akti i ekspertimit vlerësues daktiloskopik, nr.6482 të datës 11.07.2012, ka
rezultuar se: “Gjurmët papilare të fiksuara në vendin e ngjarjes, vjedhje me armë e dyqanit të
shtetasit Ilia Kabuçi ndodhur në datën 05.07.2012 në Fier nuk janë formuar nga duart e Olti
Engjëllush Brace, Arsen Bekim Jarua, Fatjon Astrit Mukaj, Endri Vilson Mandro, Orgest
Kujtim Buzi, Florian Aristir Dimo, Armando Koci Llambro, Enduel Nikollaq Stefa, Armand
Laja Gega, Armand Mitat Serjani.”
rezultuar se: “Gjurmët papilare të fiksuara në vendin e ngjarjes, vjedhje me armë e dyqanit
argjendari të shtetasit Ilio Kobuçi ndodhur në datën 05.07.2012 në Fier nuk janë formuar nga
gjurmët e pëllëmbëve të duarve të shtetasve Luan Shyqo Tusku, Gramoz Barjam Kremezo,
Krenar Xhevair Jaupaj. Enkelejd Bardhosh Kanaj, Klevis Skënder Pelanaj...”
argjendari të shtetasit Ilia Kabuçi ndodhur në datën 05.07.2012 në Fier nuk janë formuar nga
618
duart e Florin Festim Xhelilaj, Marjus Vilson Zhaka, Serxhio Qerem Zotaj, Mustafa Ylli
Hoxha, Florian Kristaq Lecka.. ”
rezultuar se: “Gjurma papilare e pasqyruar në fotografinë me mbishkrimin e gërmës “C”
objekt ekspertimi e fiksuara në vendin e ngjarjes, vjedhje me armë e dyqanit argjendari në
pronësi të shtetasit Ilia Kabuçi ndodhur në datën 05.07.2012 në qytetin e Fierit nuk është
formuar nga duart e shtetasve Albano Kastriot Skëndomemaj, Andi Artur Mahilaj, Arjon
Kristaq Gjini, Marinario Nexhip Mustaka, Andi Arqile Balluke ”.
argjendari të shtetasit Ilia Kabuçi ndodhur në datën 05.07.2012 në Fier nuk janë formuar nga
gishtat dhe pëllëmbët e duarve të Mikel Arshi Kaja, Engjëll Misir Gremi, Altin Ibro Dinaj,
Agron Esat Bilimani dhe Enigert Dhimitraq Mone”.

Deklarimin fajtor të të pandehurit Armando Mita për kryerjen e veprës penale të
“Vjedhjes me armë” e kryer në bashkëpunim të parashikuar nga neni 140, 50/gj i Kodit Penal
dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij me 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale, të pandehurit Armando Mita
i ulet një e treta e dënimit dhe përfundimisht dënohet me 10 (dhjetë) vjet e 8 (tetë) muaj
burgim. Vuajtja e dënimit të fillojë nga data e ndalimit të tij datë 17.08.2012 ora 09:00”.

- Lënien në fuqi të vendimit nr.298, datë 25.09.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Fier, për pjesën që është vendosur mbi disponimin e provave materiale dhe shpenzimet
gjyqësore.
- Ndryshimin e vendimit të mësipërm për pjesën tjetër në këtë mënyrë:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Armando Mita për kryerjen e veprës penale të
vjedhjes me dhunë e kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga nenet 139 dhe 25 të K.Penal
dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
- Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, të pandehurit Armando Mita i ulen 1/3 e
dënimit dhe përfundimisht dënohet me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim”.
Vlorë, me anë të të cilit kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.22, datë 22.01.2014 te Gjykatës
së Apelit Vlore, vetëm për masën e dënimit dhe duke e gjykuar çështjen në fakt; dënimin e
te pandehurit Armando MITA me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim dhe në aplikim të nenit
406/1 te K.Pr.Penale, mbas zbritjes se 1/3 së dënimit të dhënë, dënimin e të pandehurit
Armando MITA përfundimisht me 10 (dhjetë) vjet burgim, me shkaqet e parashtruara si
më lart.
Gjykata e Apelit konstaton se vendimi i gjykatës së shkallës së parë, për sa i përket

deklarimit fajtor të të pandehurit Armando Mita për kryerjen e veprës penale të vjedhjes,
është i bazuar në ligj, në normat juridike procedurale penale dhe në provat e administruara në
gjykim. Nga tërësia e këtyre provave provohet gjithashtu, se veprën penale i pandehuri e ka
kryer në bashkëpunim me një person tjetër, ende të paidentifikuar në këtë fazë të procesit
619
penal, por që nuk ndikon në evidentimin e kësaj rrethane, pra të bashkëpunimit në kryerjen e
kësaj vepre penale.
Si autor i veprimeve të mësipërme, i pandehuri, në kuptim të nenit 12 të Kodit Penal,
ka përgjegjësi penale për veprën penale të kryer.
Por, sikundër parashtroi edhe prokurori në diskutimin përfundimtar të çështjes në
gjykatën e apelit, ajo gjykatë ka gabuar në cilësimin e saktë juridik të figurës konkrete të
veprës penale të vjedhjes, duke e cilësuar sjelljen e mësipërme kriminale, si vjedhje me armë
e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 140 dhe 25 të Kodit Penal.
Ka rezultuar nga dëshmitë e shtetasve Ilia Kabuçi, i dëmtuari nga kjo vepër penale,
Kliton Nazeraj dhe Marjus Proko, se njëri prej autorëve të kësaj vepre penale mbante në duar
një armë zjarri automatike tip kallashnikov. Ka qenë prania e këtij sendi në posedim të
autorëve të kësaj vepre penale, si dhe kërcënimet verbale ato që kanë dhunuar psiqikisht të
dëmtuarin dhe personat e pranishëm në lokal, t’ju binden urdhrave të të pandehurit dhe
bashkëpunëtorit të tij në realizmin e qëllimit kriminal.
Por nga tërësia e provave të administruara në fazën e hetimeve paraprake, si dhe
qëndrimi i vetë të pandehurit, nuk provohet se sendi që njëri nga autorët e kësaj vepre penale
mbante në duar dhe që ka shërbyer për të ushtruar dhunën psikike, ka qenë ose jo me armë
zjarri.
Që vepra penale të cilësohet si vjedhje me armë, kërkohet detyrimisht që autorët e saj
ta kenë realizuar veprën, duke e shoqëruar qoftë dhe me mbajtjen e armës së zjarrit, por duke
provuar se ky send përmbush cilësitë teknike për të qenë e tillë, pra armë zjarri. Në këtë
drejtim, barra e provës i bie organit të akuzës për të provuar ekzistencën e këtyre cilësive të
sendit të perceptuar nga dëshmitarët si armë zjarri, në mungesë të përdorimit të saj, por vetëm
të pranisë si mjet kërcënimi dhe dhunë psikike ndaj të dëmtuarve.
Sa më sipër, në zbatim të nenit 4 të K.Pr.Penale, si një dyshim i paprovuar plotësisht,
ai shkon në favor të të pandehurit. Një qëndrim i tillë është mbajtur qartë nga praktika
gjyqësore (vendimi nr.101, datë 20.03.2013). Pamundësia për të provuar këtë element të
domosdoshëm të anës objektive të figurës së veprës penale të vjedhjes me armë, u pranua
edhe nga prokurori gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të dytë, duke kërkuar kështu
ndryshimin e cilësimit juridik të veprës, nga vjedhje me armë, në atë të vjedhjes me dhunë.
Në të tilla rrethana, vendimi i gjykatës së shkallës së parë që e ka cilësuar
veprimtarinë kriminale të të pandehurit dhe bashkëpunëtorit të tij si vjedhje me armë e kryer
në bashkëpunim, duhet të ndryshohet dhe kjo veprimtari të cilësohet si vjedhje me dhunë e
kryer në bashkëpunim, duke e deklaruar kështu fajtor të pandehurin Armando Mita për këtë
vepër penale.
Gjykata e Apelit, në lidhje me dënimin që duhet caktuar ndaj të pandehurit Armando
Mita, për veprën penale të kryer, mban parasysh faktin se kjo vepër penale paraqet
rrezikshmëri të lartë shoqërore, pasi cenon ato raporte që sigurojnë paprekshmërinë e pasurisë
së personave juridik të mbrojtur posaçërisht me legjislacionin penal nga veprimet kriminale.
Në shkallën e rrezikshmërisë shoqërore të veprës penale, gjykata e apelit mban parasysh
gjithashtu mënyrën dhe mjetet që kanë përdorur të pandehurit për kryerjen e saj, si dhe
pasojat e rënda materiale të rrjedhura për të dëmtuarin nga kjo vepër.
Po kështu, kjo gjykatë vlerëson edhe shkallën e rrezikshmërisë shoqërore të të
pandehurit, që është e lartë nisur nga natyra e veprimeve të kryera prej tij, rolin e tij si
bashkëekzekutor në realizimin e veprës si dhe qëndrimin jobashkëpunues për të evidentuar
edhe bashkëpunëtorin tjetër.
Ndryshe nga sa pretendohet në ankimin e të pandehurit, nga kjo gjykatë nuk pranohet
si pendim i thellë, fakti që i pandehuri ka pranuar fajësinë. Kjo pasi ky qëndrim është
reflektuar vetëm në përfundim të gjykimit të çështjes në shkallë të parë dhe për më tepër, nuk
620
është i plotë dhe i sinqertë për aq kohë sa nuk sqaron mekanizmin e ngjarjes dhe të japë të
dhëna për identifikimin e bashkëpunëtorit tjetër në kryerjen e kësaj vepre penale.
Në vlerësim të këtyre kritereve, mungesës së rrethanave lehtësuese dhe pranisë së
bashkëpunimit në kryerjen e veprës si rrethanë rënduese, gjykata e apelit çmon dënimin e të
pandehurit Armando Mita për kryerjen e veprës penale të vjedhjes me dhunë të kryer në
bashkëpunim, me 10 vjet burgim.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i paraqitur nga ana
e prokurorit është i bazuar dhe duhet të pranohet për shkaqet dhe në mënyrën e në masën që
vijojnë lidhur me caktimin e masës së dënimit.
Që të jetë i pranueshëm dënimi penal në aspektin kushtetues, në përputhje me nenin
17/1 të Kushtetutës, duhet të jetë i drejtë dhe në përpjesëtim me veprën. Në këtë mënyrë, që
të mund të ketë një proces riedukativ të suksesshëm, duhet që ndëshkimi penal të perceptohet
nga autori i veprës si i drejtë dhe në përpjesëtim me veprën e kryer (shih vendimin nr.19, datë
01.06.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
Në nenin 1/c të Kodit Penal të Republikës së Shqipërisë parashikohet se: “Kodi Penal
bazohet në parimet kushtetuese të shtetit të së drejtës, të barazisë para ligjit, të drejtësisë në
caktimin e fajësisë dhe të dënimit, si dhe humanizmit. Kësisoj një ndër detyrat e gjykatës në
dhënien e dënimit është parandalimi i kryerjes së këtyre veprave penale, me anë të dënimeve
të dhëna.
Dënimi penal karakterizohet nga aplikimi i njëkohshëm i parimeve të ligjshmërisë,
dobishmërisë apo domosdoshmërisë së sanksionit, si dhe parimi i individualizimit të tij.
Dënimi penal në të drejtën penale, kuptohet ajo masë shtrënguese, që zbatohet nga
shteti nëpërmjet gjykatave, në bazë të ligjit, kundër personave fajtorë që kanë kryer vepër
penale. Dënimi penal përmbush dy funksione të ndryshme, të cilat mund të konsiderohen si
edukative. Nga njëra anë, qëndron funksioni i parandalimit të përgjithshëm të veprave penale,
pasi kërcënimi, se shteti do të zbatojë sanksione penale sa herë që shtetasit do të kryejnë
veprime të dënueshme nga legjislacioni penal, funksionon si një mënyrë për të dekurajuar dhe
parandaluar cilindo nga shtetasit që të ndërmarrë veprime që bien në kundërshtim me normat
penale. Nga ana tjetër, qëndron funksioni i parandalimit të posaçëm, i cili lidhet
drejtpërsëdrejti me autorin e veprës, pasi duke zbatuar sanksionin penal synohet riedukimi i
tij në mënyrë që, pas kryerjes së dënimit, të mos ndërmarrë në të ardhmen veprime
kriminale.”
Neni 47 i Kodit Penal parashikon kriteret ligjore të përgjithshme për individualizimin
e dënimit, duke parashikuar se: “Gjykata cakton dënimin duke respektuar dispozitat e pjesës
së përgjithshme të këtij Kodi dhe kufijtë e dënimeve të parashikuar në ligj për veprën penale.
Në caktimin e kësaj mase dënimi, gjykata duhet të mbajë parasysh faktin se masa e
dënimit që caktohet të jetë në përshtatshmëri dhe raport të drejtë, jo vetëm me rrezikshmërinë
e veprës dhe të autorit të saj, por edhe që të jetë e tillë që të vlejë për rehabilitimin e tij.
Elementët përcaktuese të rrezikshmërisë shoqërore të veprës penale janë: a) objekti
b)vendi c) koha d) gjendja në të cilën kryhet vepra penale e) nëse vepra penale është e
përhapur në atë rreth f) rrethanat që kanë ndikuar në kryerjen e saj.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, legjislacioni penal ka parashikuar kritere
konkrete për sa i përket caktimit të masës së dënimit nga gjykata. Vetëm nëpërmjet provave
dhe zbatimit korrekt të ligjit dhe arsyetimit të mjaftueshëm të formimit të bindjes së saj
gjykata bën vërtetimin dhe sqarimin fakteve objekt akuze, duke realizuar dhënien e drejtësisë.
Legjislacioni penal ka për detyrë të mbrojë vlera të rëndësishme të tilla si pavarësinë e shtetit
dhe tërësinë e tij territoriale, dinjitetin e njeriut, të drejtat dhe liritë e tij, rendin kushtetues,
621
pronën etj. (neni 1/b i Kodit Penal). Ky legjislacion është një tregues i rëndësishëm për çdo
vend, në kuptimin se sa ai është në gjendje të balancojë të drejtën e shtetit për të siguruar
rendin publik e shoqëror nga njëra anë, me të drejtat dhe liritë e individit nga ana tjetër.
Duke iu kthyer çështjes objekt rekursi, në zbatim të parimeve të mësipërme, Kolegji
Penal çmon se nga aktet e dosjes që rezulton se i gjykuari Armando Mita, me veprimet e tij
ka konsumuar një figurë vepre penale, konkretisht atë të “Vjedhjes me dhunë” në
bashkëpunim. Krijimi tek i dëmtuari i përshtypjes se mjeti që shoqëron autorin në kryerjen e
vjedhjes është armë ndërkohë që provohet se nuk ka qenë e tillë bën që vepra të cilësohet si
vjedhje me dhunë dhe jo vjedhje me armë. Dhuna mund të jetë fizike por edhe psikike.
Krijimi tek i dëmtuari i mendimit se autori për realizimin e vjedhjes ka në përdorim një armë
dhe nën ndikimin e kësaj rrethane ai dorëzon pasurinë, e bën veprën të kryer si rezultat i
dhunës psikike siç mund të jetë i tillë edhe në rastin kur subjekti i krimit edhe pse nuk ka
armë, kërcënon se do të përdorë një të tillë.
Ndërsa vjedhja bëhet e cilësuar në kuptim të kërkesave të nenit 140 të K.Penal vetëm
kur kryerja e saj është e shoqëruar me praninë apo përdorimin e armës. Për të patur figurën e
veprës penale të vjedhjes me armë të parashikuar nga neni 140 i K.Penal, duhet që subjekti ta
shoqëroje atë me mbajtjen e armëve apo municioneve pa leje ose me përdorimin e tyre.
Mungesa e armës qoftë në kuptim të mbajtjes pa leje apo të mospërdorimit të saj nga personat
qe e mbajnë me leje, nuk duhet ta kualifikojë veprën sipas nenit 140 të K.Penal. Kur nga
gjykimi i çështjes nuk është provuar ekzistenca e një arme dhe që kjo armë të ketë qenë
teknikisht e rregullt, drejt ka vepruar gjykata e apelit që nuk e ka kualifikuar veprën penale si
vjedhje me armë. Kur nuk është bërë e mundur administrimi si provë e armës me të cilën
është shoqëruar vjedhja e pasurisë, gjykata, përpara së të bëjë cilësimin ligjor të veprës si
vjedhje me armë është e detyruar që me prova direkte ose indirekte të vërtetojë faktin që
vjedhja e pasurisë ka qenë e shoqëruar me mbajtjen pa lejë të armëve ose përdorimin e tyre.
Kjo rrethanë provohet rast pas rasti duke administruar gëzhoja të gjendura në vend ngjarje,
ekspertimi i tyre, shenja të lëna nga qitja, dëshmi që vërtetojnë realizimin e qitjes apo
rrethana të tjera mbi të cilat do të krijohet bindja e gjykatës që mjeti i përdorur ka qenë armë.
Kështu në rastin konkret, vendimi i gjykatës së apelit ndonëse ka çmuar provat që
janë paraqitur, duke përfshirë edhe vlerësimin e akteve të formuara e administruara gjatë
hetimeve paraprake për shkak të procedimit sipas ritit të gjykimit të shkurtuar, nuk ka
arsyetuar mjaftueshëm lidhur me rrezikshmërinë konkrete të personit dhe të rrezikshmërisë të
vetë veprës penale, e cila rezulton të jetë kryer në bashkëpunim. Domethënë, gjykata nuk ka
shpjeguar në mënyrë bindëse zbatimin e nenit 47 të Kodit Penal dhe nuk janë analizuar në
tërësi ekzistenca e të gjitha rrethanave që i kanë shërbyer kësaj gjykate në caktimin e masës
së dënimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në lidhje me dënimin e caktuar ndaj të gjykuarit, si
element i zbatimit të ligjit penal material, arrin në konkluzionin se masa e dënimit e dhënë
nga gjykata e apelit nuk është në përputhje me rrezikshmërinë e veprës dhe të autorit dhe jo
në vlerësim korrekt të neneve 48 e vijues të Kodit Penal, të cilat ndikojnë në zbatimin e
marzhit të dënimit të parashikuar nga dispozita penale në individualizimin e dënimit. Vepra
për të cilën janë dënuar të gjykuarit paraqet rrezikshmëri të lartë shoqërore pasi ka prekur dhe
cenuar ato marrëdhënie juridike të vendosura për të siguruar paprekshmërinë e pasurisë dhe
të shëndetit të personit të mbrojtura posaçërisht nga legjislacioni ynë penal.
Në rastin objekt gjykimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, e gjen të bazuar në ligj
vendimin e Gjykatës së Apelit, për sa i përket fajësisë, kualifikimit ligjor të veprës penale të
kryer, por sa i përket masës së dënimit të dhënë ndaj të gjykuarit Mita, Kolegji vlerëson se
nuk është respektuar neni 47 i Kodit Penal dhe masa e dënimit e caktuar nuk është në
përputhje me ligjin dhe parimet e caktimit të dënimit. Bazuar në provat e administruara dhe
në përgjithësi në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit, vepra për të cilën është deklaruar
622
fajtor dhe dënuar i gjykuari Mita, sikundër vlerësohet edhe vetë nga gjykatat e themelit,
tregon për shkallë rrezikshmërie të lartë, si të vetë të gjykuarit, po ashtu edhe të veprës së
kryer, që është cilësuar si vjedhje me dhunë përkundrejt të dëmtuarit Kabuçi dhe të dëmtuarit
tjetër Nazeraj. Kjo vepër penale dënohet me burgim nga pesë gjer në pesëmbëdhjetë vjet, dhe
nga ana e gjykatës nuk është argumentuar caktimi i një mase dënimi që të ketë marrë
parasysh të gjitha kriteret, mënyrën dhe rrethanat e kryerjes së veprës penale, ushtrimin e
dhunës fizike dhe psikologjike, numrin e personave të dëmtuar, vlerën e mallit të vjedhur,
shkallën e qëndrimit psikologjik ndaj veprës (dashja direkte qe është edhe shkalla me e larte e
formës se fajësisë), shkallën e bashkëpunimit, veprimi me fytyrë të maskuar.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se është e drejtë e gjykatës së themelit që të
vlerësojë rast pas rasti, praninë dhe vlerësimin e kushteve për aplikimin e nenit 47 të Kodit
Penal, por gjithmonë duke u nisur nga respektimi i parimeve dhe i kritereve të përcaktuara
nga kjo dispozitë, kritere që në rastin konkret vlerësohet se nuk kanë respektuar plotësisht
ligjin material dhe nuk kanë arsyetuar në mënyrë të mjaftueshme bindjen e formuar nga
gjykata e themelit.
Në përfundim Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve kushtetuese dhe
atyre të procedurës penale, vlerëson se Gjykata e Apelit ka gabuar në zbatimin e ligjit penal
lidhur me caktimin e masës së dënimit ndaj të gjykuarit Armando Mita.
Vendimi i gjykatës së apelit, që ka deklaruar fajtor për veprën penale të vjedhjes me
dhunë të kryer në bashkëpunim, të gjykuarin Armando Mita, dhe dënuar atë me 10 vjet
burgim dhe në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, përfundimisht me 6 vjet e
8 muaj burgim, duke e ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, i cili kishte
deklaruar fajtor të këtë të gjykuar, për veprën penale të vjedhjes me armë, të kryer në
bashkëpunim, dhe e dënuar me 16 vjet burgim, dhe në aplikim të nenit 406 të Kodit të
Procedurës Penale, përfundimisht me 10 vjet e 8 muaj burgim, për sa i përket cilësimit ligjor
të veprës është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit material penal, dhe si i tillë ai do të lihet në
fuqi, ndërsa është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material lidhur me masën e dënimit.
Meqenëse nuk është e nevojshme kryerja e veprimeve të tjera procedurale, çmohet se
ka vend për ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit, sa i takon masës së dënimit, e si i
tillë ai duhet të ndryshohet, duke e dënuar të gjykuarin me një dënim prej 12 vjetësh burgim
dhe në zbatim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, përfundimisht dënimin e tij me 8
vjet burgim.
PЁR KЁTO ARSYE
Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.22, datë 22.01.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë lidhur
me kualifikimin ligjor.
Ndryshimin e këtij vendimi lidhur me masën e dënimit duke e dënuar të gjykuarin
Armando Mita me 12 vjet burgim dhe në aplikim të nenit 406 K.Pr.Penale, dënimin e tij me 8
vjet burgim.
Tiranë, më 28.10.2015
623
Nr. 00-2015- 2697 i Vendimit (176)
VENDIM

I GJYKUAR: SALIMAN BARÇI
A K U Z U A R:
Për veprat penale të “Vrasjes me paramendim”, dy herë,
parashikuar nga neni 78 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.75, datë 24.11.2009, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Saliman Barçi për veprën penale të “Vrasjes
me paramendim ndaj viktimës Përparim Ibrahimi” dhe në bazë të nenit 78 të
K.Penal, dënimin e tij me 20 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Saliman Barçi për veprën penale të “Vrasjes
me paramendim ndaj viktimës Artur Gjokola” dhe në bazë të nenit 78 të
K.Penal dënimin e tij me 20 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, gjykata e dënon
përfundimisht të pandehurin Saliman Barçi me një dënim të vetëm me 25 vjet
burgim, i cili do të vuhet në një burg të sigurisë së lartë.

Prishjen e vendimit nr.75, datë 24.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Mat dhe dërgimin e çështjes për rigjykim po asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
Gjykata e Lartë, me vendimin nr.58, datë 18.02.2013 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.664, datë 17.09.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.

Mospranimin e ankimit të paraqitur nga avokati Fariz Xhurxhi ndaj vendimit
nr.75, datë 24.11.2009 të gjykatës së rrethit gjyqësor Mat.
624
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs mbrojtësi i zgjedhur nga familjarët e të
pandehurit, i cili kërkon prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Gjykata e apelit duhet të prishte vendimin dhe të kthente çështjen për rigjykim, pasi
ishte e nevojshme përsëritja tërësisht e shqyrtimit.
- Gjatë gjykimit të çështjes ka rezultuar mospërputhje e dëshmive dhe gjykata u ka
dhënë vlerë të paracaktuar thënieve të dëshmitarëve të familjes Ibrahimi.
- Asnjë nga prej dëshmitarëve nuk ka treguar lidhur me mekanizimin, motivin apo
rrethanat e kryerjes së veprave penale.
- Gjykata nuk ka respektuar kërkesat e neneve 152, 153, 154, e 155 të K.Pr.Penale.
Vendimi gjykatës është mbështetur vetëm në indicie dhe nuk janë provuar në gjykim
pretendimet e organit të prokurorisë.
- Vendimi i gjykatës së shkallës së parë është absolutisht i pavlefshëm dhe ai duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim.
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SE LARTË

pasi dëgjoi relatorin e çështjes Shkëlzen SELIMI; prokurorin Arqilea Koça, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; mbrojtësin e të gjykuarit
Saliman Barçi, av. Fariz Xhurxhi, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së
parë Mat dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në këtë gjykatë me tjetër trup gjykues; dhe pasi
analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.1088, datë 06.12.2013i Gjykatës së Apelit Tiranë, është rezultat i
zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal e si i tillë duhet të prishet.
Në çështjen objekt shqyrtimi janë pranuar këto rrethana të faktit.

1. I gjykuari Saliman Barçi është banor i qytetit të Burrelit dhe komshi me viktimat
Përparim Ibrahimi dhe Artur Gjokola. Më datë 18.07.1997, në orët e vona të natës në
afërsi të hyrjes së (sportistëve) të stadiumit të qytetit të Burrelit, janë gjetur të vrarë
me armë shtetasit Përparim Ibrahimi dhe Artur Gjokola, banorë të qytetit të Burrelit.
2. Sipas akteve në dosje, mbrëmjen e datës 18.07.1997, i gjykuari Saliman Barçi dhe
viktimat Përparim Ibrahimi dhe Artur Gjokola, kanë qenë për darkë në shtëpinë e
viktimës Përparim Ibrahimi, ku i pranishëm në darkë ka qenë edhe djali i vëllait të
viktimës Ibrahim, fëmijë në atë kohë, shtetasi Leonard Ibrahimi, ndërsa bashkëshortja
e tij, shtetasja Lindita Ibrahimi, kishte shkuar te prindërit e saj po në qytetin e Burrelit.
3. I gjykuari dhe viktimat jetonin në një pallat dhe natën e ngjarjes kanë ngrënë darkë
bashkë në shtëpinë e viktimës. Pasi kanë ngrënë darkë ata kanë parë disa video me
dhunë e gjak dhe kanë diskutuar se si do të ndanin një shumë prej 60.000.000 lekë të
vjetra.
4. Më pas fëmijën Leonard Ibrahimi e ka zënë gjumi, ndërsa i gjykuari dhe dy viktimat
ka rezultuar të jenë larguar nga banesa duke e lënë fëmijën të mbyllur brenda.
5. Pasi kanë dalë nga shtëpia, kanë hipur në makinën e të gjykuarit dhe kur kanë arritur
në vendin e quajtur kryqëzimi i Koliqit, kanë parë një qytetar i cili po lëvizte në
këmbë dhe konkretisht dëshmitarin Ilir Abdia, të cilin e kanë futur në makinë dhe i
gjykuari ka nxjerrë pistoletën dhe ka dashur ta vrasë, por ka qenë ndërhyrja e viktimës
Përparim Ibrahimi, duke i thënë se është kushëriri im, çfarë ka bërë, që kanë sjellë
ndërprerjen e veprimeve të të gjykuarit. Më pas dëshmitarin Ilir Abdia e kanë zbritur
625
nga makina tek varrezat e dëshmorëve të qytetit dhe janë kthyer për në qytet. Viktimat
janë gjetur të vrarë në afërsi të hyrjes së (sportistëve) të stadiumit të qytetit të Burrelit.
I gjykuari Saliman Barçi të nesërmen e ngjarje ka qenë për kafen e mortit në familjen
Ibrahimi, ku vëllezërit e viktimës e kanë tentuar ta vrasin, ndërsa e kanë larguar
persona të tjerë të pranishëm. Sipas dëshmive rezulton se janë bërë një sërë takimesh
ndërmjet dy familjve respektive Ibrahimi dhe Barçi, po pa rezultat për pranimin e
faktit të vrasjes. Në një prej takimeve i gjykuari i ka çuar dyshimet tek familja
Thomaraj. Më datë 10.11.1997 është vrarë në Burrel, nipi i të gjykuarit shtetasi Genci
Barçi. Sipas zakonit është dërguar fjalë nga i gjykuari që të ulen të bisedojnë me
familjen Ibrahimi pasi “unë ju kam vrarë Rizën, ju më keni vrarë Gencin”. Nga
bisedimet ndërmjet familjeve nuk është arritur asnjë marrëveshje.
6. Nga ana e policisë gjyqësore janë kryer veprimet e para hetimore, dhe më datë
30.03.1998 nga ana e Prokurorisë së rrethit gjyqësor Mat është marrë vendimi për
pezullimin e hetimit të kësaj çështjeje. Kjo e fundit me vendimin datë 11.03.2009 ka
vendosur “Shfuqizimin e vendimit të pezullimit të çështjes nr.96 të vitit 1997, dhe pas
kryerjes së një sërë veprimesh hetimore ka arritur në konkluzionin se autor i ngjarjes
është i gjykuari Saliman Barçi. Në këto rrethana ka paraqitur në gjykatën e rrethit
gjyqësor Mat kërkesën për gjykimin e të gjykuarit Saliman Barçi, duke e akuzuar për
veprën penale të “Vrasjes me paramendim” dy herë, parashikuar nga neni 78 i
K.Penal.
7. I gjykuari është hetuar dhe gjykuar në mungesë. Interesat e tij në gjykim janë
mbrojtur nga avokat i caktuar nga familjarët e të gjykuarit. Vetëm në seancën
gjyqësore të zhvilluar përpara Gjykatës së Lartë më datë 28.10.2015 ka paraqitur
prokurën datë 07.07.2015 të lëshuar nga i gjykuari Saliman Barçi.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin nr.75, datë 24.11.2009, ka vendosur:

i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Saliman Barçi për veprën penale të “Vrasjes me
paramendim ndaj viktimës Përparim Ibrahimi” dhe në bazë të nenit 78 të K.Penal,
dënimin e tij me 20 vjet burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Saliman Barçi për veprën penale të “Vrasjes me
paramendim ndaj viktimës Artur Gjokola” dhe në bazë të nenit 78 të K.Penal dënimin
e tij me 20 vjet burgim.
iii. Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, gjykata e dënon
përfundimisht të pandehurin Saliman Barçi me një dënim të vetëm me 25 vjet burgim,
i cili do të vuhet në një burg të sigurisë së lartë.
9. Gjykata e apelit Tiranë me vendimin nr.1088, datë 06.12.2013 ka vendosur:
i. Mospranimin e ankimit të paraqitur nga avokati Fariz Xhurxhi ndaj vendimit nr.75,
datë 24.11.2009 të gjykatës së rrethit gjyqësor Mat.
10. Gjykata e Lartë, me vendimin nr.58, datë 18.02.2013 ka vendosur:
i. Prishjen e vendimit nr.664, datë 17.09.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.
11. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1088, datë 06.12.2013 ka vendosur:
i. Mospranimin e ankimit të paraqitur nga avokati Fariz Xhurxhi ndaj vendimit nr.75,
datë 24.11.2009 të gjykatës së rrethit gjyqësor Mat.
12. Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs mbrojtësi i zgjedhur nga familjarët e të
pandehurit, i cili kërkon prishjen e tij, duke parashtruar pretendimet e pasqyruara në
pjesën hyrëse të vendimit.
626
13. Gjykata e Apelit ka arsyetuar se: “...pasi pa nenin 410, 420/1/a të K.Pr.Penale, duke
konstatuar se mbrojtësi i zgjedhur nga familjarët (motra) për të marrë pjesë në
gjykimin që zhvillohet në mungesë të të pandehurit për të mbrojtur interesat e tij, nuk
është personi i legjitimuar nga normat e ligjit procedural penal në fuqi për të bërë
ankimi kundër vendimit të dhënë në mungesë të të pandehurit, arrin në përfundimin
se duhet vendosur mospranimi i ankimit të paraqitur nga avokati Fariz Xhurxhi, ndaj
vendimit nr.75, datë 24.11.2009 të Gjykatës së rrethit gjyqësor Mat.”
IV. Në lidhje me rekursin
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i të gjykuarit

duhet të pranohet për shkelje të ligjit procedural (Neni 434 i Kodit të Procedurës
Penale) dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim.
15. Neni 434 i Kodit të Procedurës Penale megjithëse detyron Gjykatën e Lartë ta
shqyrtojë çështjen brenda shkaqeve të ngritura në rekurs e lejon atë që të shprehet dhe
të vendosë edhe për çështje të tjera ligjore që e bëjnë procesin gjyqësor të parregullt.
16. Siç rezulton nga aktet e administruara në gjykim, hetimi dhe gjykimi i çështjes është
zhvilluar në mungesë të të gjykuarit Saliman Barçi. Gjatë gjykimit në shkallë të parë, i
gjykuari është përfaqësuar nga mbrojtësi i caktuar nga familjarët e tij, sipas prokurës
së posaçme datë nr.2248 rep, nr.659/2 kol, datë 08.066.2008, av.F.Xhuxhi.
17. Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, Gjykata e rrethit gjyqësor Mat, e ka deklaruar
fajtor të gjykuarin për veprat penale sipas akuzës. Kundër këtij vendimi në emër të të
gjykuarit rezulton të ketë paraqitur ankim mbrojtësi i caktuar nga familjarët.
18. Gjykata e apelit me vendimin nr.664, datë 17.09.2010, ka vendosur: “Prishjen e
vendimit nr.75, datë 24.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues”. Ky vendim është
prishur nga Gjykata e Lartë me arsyetimin se: “Vetë gjykata e apelit ka shkelur
procedurat e njoftimit të të pandehurit, pasi nga dosja gjyqësore rezulton se
fletëthirrja dërguar në banesën e të pandehurit për të marrë pjesë në seancën e datës
e datës 17.09.2010 është firmosur nga shtetasja Elisabeta Stafhasani, në cilësinë e
motrës së të pandehurit, e cila ka deklaruar se i pandehurit ndodhej jashtë shtetit dhe
nuk kishte kontakte me të”.
19. Në rigjykimin në apel situata e mbrojtësit të të gjykuarit përsëri nuk kishte ndryshuar
dhe me të drejtë Gjykata e Apelit ka vendosur mospranimin e ankimit, si i paraqitur
nga person i palegjitimuar. Ky vendim konsiderohet i drejtë dhe me përfundimet e
vendimit unifikues nr.1/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, i cili
parashikon se: “Në qoftë se i pandehuri nuk është fizikisht i paraburgosur dhe nuk ka
prova të mjaftueshme për të besuar se ka njohuri për procesin penal në ngarkim të tij,
atëherë zgjedhja e mbrojtësit nga ana e të afërmve të të pandehurit të gjykuar në
mungesë do të konsiderohet, për efekt të ligjit procedural, si mbrojtës i caktuar
kryesisht. Pra, mbrojtësi i zgjedhur nga familjarët do të pranohet nga gjykata
duke e legjitimuar por duke i njohur tagrat e mbrojtësit të caktuar, që janë të
drejtat procedurale që ka mbrojtësi në procesin penal me përjashtim të së
drejtave që ligji ia njeh si të drejta ekskluzivisht personale të pandehurit.”
20. Më tej po më këtë vendim është arritur në konkluzionin se: “Në rastin e të
pandehurit në mungesë, si mbrojtësi i caktuar nga gjykata, ashtu edhe ai i
zgjedhur nga të afërmit e të pandehurit (i cili siç u tha më lart, konsiderohet të
ketë të njëjtat tagra me atë të caktuar nga gjykata) nuk janë mbrojtës të
627
zgjedhur personalisht nga i pandehuri. Rrjedhimisht, titullari i së drejtës nuk ka
deleguar të drejtën e tij për të bërë ankim”.
21. Por situata e përfaqësuesit të të gjykuarit ka ndryshuar gjatë shqyrtimit të çështjes në
Gjykatën e Lartë me prokurën datë 07.07.2015 lëshuar nga i gjykuari, dhe të paraqitur
nga ky mbrojtës në seancën gjyqësore të zhvilluar përpara Gjykatës së Lartë datë
28.10.2015. Sipas kësaj prokure i gjykuari Saliman Barçi: “ udhëzonte avokatin
F.Xhurxhi që të ketë përgjegjësi të plotë dhe veprojë në emër dhe për llogarinë time
lidhur me procedurat si vijon: ...të më përfaqësojë në mungesë në të gjitha shkallët e
gjykimit”. Po sipas përmbajtjes së kësaj prokure i gjykuari Saliman Barçi rezulton të
ketë dijeni për procesin penal në ngarkim të tij.
22. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se mbështetur në përfundimet dhe frymën
e vendimit unifikues nr.1/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në
rastin e të gjykuarit Saliman Barçi, tashmë me përfaqësues të zgjedhur prej tij,
gjykimi në gjykatën e apelit është plotësisht i mundshëm, duke u parë edhe si rruga
më e shkurtër për një drejtësi efektive.
23. Në rastin e të pandehurit në mungesë, njohja e tij me akuzën ndodh në një fazë të
avancuar të procesit penal, shpesh pasi ka përfunduar si hetimi, ashtu edhe gjykimi në
shkallë të parë. Prandaj është e një rëndësie thelbësore që i gjykuari të ketë mundësi,
të paktën në gjykimin në apel - i cili është gjithsesi një gjykim themeli - për të
ushtruar të drejtat e tij kushtetuese thelbësore siç janë: e drejta për t’u dëgjuar,
përfshirë këtu të drejtën për të zgjedhur personalisht mbrojtësin; për të kërkuar
marrjen e provave nëpërmjet përsëritjes së hetimit gjyqësor si element i respektimit të
parimeve të kontradiktorialitetit dhe të barazisë së armëve. Vetëm nëpërmjet
plotësimit të këtij kriteri, pra mundësimit të të gjykuarit për të zgjedhur vetë ose
miratuar strategjinë mbrojtëse, mund të thuhet se është garantuar zhvillimi i një
procesi të rregull ligjor, i cili nuk duhet të jetë një e drejtë thjesht në letër, por
mundësimi i një procesi të zhvilluar në kontradiktorialitetin e palëve, duke respektuar
barazinë e armëve dhe garantimin e një mbrojtje efektive.
24. Kolegji Penal ndodhur në kushtet e reja të legjitimimit të mbrojtësit të të gjykuarit

Saliman Barçi, ku sipas prokurës datë 07.07.2015 lëshuar nga vetë ku i gjykuar, ku
udhëzon av.F.Xhurxhi ka përfaqësojë në mungesë të tij, në të gjitha shkallët e
gjykimit, si edhe konkluzionet e vendimit unifikues nr.1/2014 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, çmon se duhet të prishet vendimi nr.1088, datë
06.12.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe çështja të shqyrtohet nga kjo gjykatë si
rruga më efektive në dhënien e drejtësisë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441 paragrafi i 1 gërma “ç” të
Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 28.10.2015
628
Nr. 00-2015-2700 i Vendimit (177)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 28.10.2015, mori në shqyrtim çështjen penale nr.55321-01216-

2013, që i përket:
TË GJYKUAR: MYRTEZA POSHI, LUAN TROKA,

XHEVAHIR BASHA
A K U Z A:
Shpërdorim detyrë,dhe falsifikim i formularëve,
parashikuar nga nenet 248 dhe 190/3 Kodit Penal.
I GJYKUAR: LIMOZ ALIAJ
A K U Z A:
Moskallëzim Krimi,
parashikuar nga neni 300/1 i K.Penal
I GJYKUAR: ALTIN DEMIRI
A K U Z A:
Ushtrimi i ndikimit të paligjshëm të personave
që ushtrojnë funksione publike,
parashikuar nga neni 245/1 paragrafi 2 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.127 datë 27.03.2013 ka

vendosur:
1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Myrteza Poshi për kryerjen e veprës
penale "Falsifikimi i formularëve", nga personi që e ka për detyrë, parashikuar
nga neni 190/3 i K.Penal dhe dënimin e tij në bazë të kësaj dispozite me 3 (tre)
vjet burgim.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Myrteza Poshi për kryerjen e veprës
penale "Shpërdorimi i detyrës", të parashikuar nga neni 248 K.Penal dhe
dënimin e tij në bazë të kësaj dispozite me 8 (tete) muaj burgim.
3. Në bazë të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, dënimin e të
pandehurit Myrteza Poshi me një dënim të vetëm me 3 (tre ) vjet burgim.
629
4. Në bazë të nenit 59 të K.Penal, pezullimin e ekzekutim të mëtejshëm të
dënimit me burgim për të pandehurin Myrteza Poshi, duke e vendosur atë në
prove për një afat prej 18 (tetëmbëdhjetë) muaj, me kusht që gjate kohës se
provës të mos kryej vepër tjetër penale.
5. Urdhërimin e të pandehurit Myrteza Poshi që të mbaje kontakte me
shërbimin e provës një here në muaj.
6. Deklarimin fajtor të të pandehurit Luan Troka për kryerjen e veprës penale
"Falsifikimi i formularëve", nga personi që e ka për detyrë, të parashikuar nga
neni 190/3 i K.Penal dhe dënimin e tij në bazë të kësaj dispozite me 3 (tre) vjet
e 6(gjashte) muaj burgim.
"shpërdorim i detyrës", të parashikuar nga neni 248 K.Penal dhe dënimin e tij
në bazë të kësaj dispozite me 8 (tete) muaj burgim.
pandehurit Luan Troka me një dënim të vetëm me 3(tre) vjet e 6 (gjashte)
muaj burgim.
9. Në bazë të nenit 35/2 të K.Penal caktimin ndaj të pandehurit Luan Troka të
dënimit plotësues, heqjen e se drejtës për të ushtruar funksione publike për një
kohe prej 2 (dy) vjet.
10. Vuajtja e dënimit me burgim të kryhet në një burg të sigurisë se
zakonshme
11. Deklarimin fajtor të të pandehurit Xhevahir Basha për kryerjen e veprës
penale "Falsifikimi i formularëve", nga personi që e ka për detyrë, të
parashikuar nga neni 190/3 i K.Penal dhe dënimin e tij në bazë të kësaj di
pozite me 3(tre) vjet burgim.
12. Deklarimin fajtor të të pandehurit Xhevahir Basha për kryerjen e veprës
penale "Shpërdorimi i detyrës", të parashikuar nga neni 248 K.Penal dhe
dënimin e tij në bazë të kësaj dispozite me 8 (tete) muaj burgim.
pandehurit Xhevair Basha me një dënim të vetëm me 3(tre) vjet burgim.
14. Në bazë të nenit 59 të K.Penal, pezullimin e ekzekutimi të dënimit me
burgim për të pandehurin Xhevahir Basha, duke e vendosur atë në prove për
një afat prej 18 (tetëmbëdhjete ) muaj, me kusht që gjate kohës se provës të
mos kryej vepër tjetër penale.
15. Urdhërimin e të pandehurit Xhevahir Basha që të mbaje kontakte me
shërbimin e provës një here në muaj.
16. Deklarimin fajtor të të pandehurit Limoz Aliaj për kryerjen e veprës penale
“moskallëzim i krimit‘’ të parashikuar nga neni 300/1 i K.Penal dhe dënimin e
tij në bazë të kësaj dispozite me gjobë në masën 500.000 (pesëqind mije) lekë.
17. Pagimi i gjobës të bëhet brenda gjashte muajve nga dita që vendimi do të
marrë forme të prerë.
18. Lidhur me të pandehurin Altin Demiri, i akuzuar për kryerjen e veprës
penale "'Ushtrimi i ndikimit të paligjshëm”. të parashikuar nga neni 245/1,
paragrafi 2 i K.Penal, në bazë të nenit 377 të K.Pr.Penale, kalimin e akteve
Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me qëllim kryerjen e
veprimeve hetimore të mëtejshme.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.249, datë 03.07.2013 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.127, datë 27.03.2013 të Gjykatës të shkallës së parë
Vlorë, për pjesën që ka deklaruar fajtor të pandehurit Luan Troka dhe
630
Xhevahir Basha për kryerjen e veprave penale të shpërdorimit të detyrës dhe
falsifikimit të formularëve, parashikuar nga nenet 248 dhe 190/3 të Kodit
Penal dhe pushimin e çështjes për këtë pjesë.
Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm për pjesët e tjera.
Kundër vendimit më dt.29.07.2013, ka paraqitur rekurs prokurori i apelit, me

anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e Vendimit nr.449, date 03.07.2013 të Gjykatës se Apelit
Vlorë dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Vlorë,me tjetër trup gjykues.
Duke pretenduar edhe shkaqet përkatëse:

- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin, sepse:
- Vendim i gjykatës se Apelit është i pabazuar në prova dhe në ligj ,është marrë në
shkelje të hapur të dispozitave procedurale penale, posaçërisht të nenit 152 të
K.Pr.Penale dhe, për këtë arsye, duhet të prishet e aktet duhet të kthehen për rigjykim
në Gjykatën e Apelit Vlorë.
- Gjate gjykimit në shkalle të dyte,nga mbrojtja dhe i pandehurit Luan Troka dhe
Xhevair Basha u pretendua se të pandehurit nuk e kanë kryer veprën penale,duke
pretenduar me këtë rast në lidhje me pasaktësinë e sistemit TIMS me të cilin rezulton
se shtetasit Manushaqe Bellaj, Orest Arapi nuk kanë qene në territorin e Republikës së
Shqipërisë në kohen e provave për marrjen e lejes se drejtimit të automjetit. Gjykata e
Apelit, gjithë vendimin e saj e ka mbështetur në pretendimet e të pandehurve edhe pse
këto pretendime të mbrojtjes mbeten thjeshte të tilla, të pavërtetuara dhe nuk u
administrua asnjë prove në lidhje me pasaktësinë e sistemit ndërkombëtar TIMS që
dokumenton hyrjet dhe daljet në Republikën e Shqipërisë të shtetasve shqiptare dhe të
huaj.
- Gjykata e Apelit u ka dhënë pretendimeve të të pandehurve vlere të paracaktuar. Në
këtë mënyrë ajo nuk ka mbajtur parasysh çfarë përcakton neni 152, pika 1 e Kodit të
Procedurës Penale.
- Vendimi i Gjykatës se Apelit është kontradiktor me veten. Edhe pse është i njëjti nivel
dhe burim provash si për të pandehurit Luan Troka e Xhevair Basha që kanë bërë
ankim ndaj vendimit të gjykatës ashtu edhe për të pandehurin Myrteza Poshi. Gjykata
e Apelit e konsideron të vërtetuar akuzën ndaj Myrteza Poshit dhe për dy të
pandehurit e tjerë konsideron se nuk provohet që ata janë autore të se njëjtës vepër
penale.
KOLEGJI PENAL I GJYKATES SE LARTE

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj, prokurorin Artur Selmani i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë,mbrojtësin e të gjykuarit Luan Troka av. Edmond Dema i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, mbrojtësin e të gjykuarit Xhevahir
Basha av Eduart Velçani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë;
dhe pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
Se vendimi nr.249, datë 03.07.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rezultat i zbatimit
të drejtë të ligjit procedural e material penal dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
631
A. Rrethanat e çështjes
Nga shqyrtimi i akteve te ndodhura ne fashikullin e procedimit penal rezultojnë këto

rrethana fakti:
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë, mbi bazën e referimit penal të dërguar nga
shërbimet e Policisë Gjyqësore të Drejtorisë se Policisë se Qarkut Vlorë, ka regjistruar
procedimin penal me nr.1382. Ky procedim ka për objekt të hetimit, veprimtarinë e
punonjësve të Drejtorisë Rajonale të Shërbimit të Transportit Rrugor Vlorë, si dhe
veprimtarinë e personave të tjerë që ushtrojnë aktivitetin e përgatitjes se kursanteve për
pajisjen e tyre me leje për drejtim automjeti.
Nga ana e policisë gjyqësore janë evidentuar emrat e të gjithë personave që kishin
aplikuar, konkurruar dhe kualifikuar për t’u pajisur me dëshmi aftësie për drejtim automjeti.
Ky evidentim është bërë duke u bazuar në procesverbalet e administruara nga
Drejtoria Rajonale e Shërbimit të Transportit Rrugor Vlorë.
Po kështu, është bërë edhe evidentimi i datave të zhvillimit të konkurrimeve, në lidhje
me hyrje daljet të personave jashtë territorit të Republikës se Shqipërisë, janë këqyrur të
dhënat e administruara nga sistemi "Tims", lidhur me hyrjet dhe daljet e personave nga dhe
për jashtë shtetit
Nga administrimi i këtyre të dhënave, ka rezultuar se në disa raste personat që kishin
aplikuar, konkurruar apo zhvilluar testimet përkatëse për t’u pajisur me leje për drejtim
automjeti, kanë qene jashtë territorit të Republikës se Shqipërisë ose kanë patur shkelje
procedurale të karakterit penal.
Nisur nga këto rrethana, si dhe në kuadër të hetimeve paraprake të nisura në kuadër të
këtij procedimi penal, është nxjerre vendim për sekuestrimin e të gjitha atyre dosjeve për
pajisje me leje drejtimi automjeti, në të cilat janë konstatuar mangësi në dokumentacioni apo
mospërputhje të datave në të cilat personat kishin dhënë provimet e teorisë dhe praktikes për
kualifikim dhe marrje të dëshmisë se aftësisë për drejtim automjeti, me periudhat kohore
gjate të cilave këta shtetas figuronin zyrtarisht të larguar jashtë territorit të Republikës se
Shqipërisë.
Dosja e shtetasit Arber Llanaj. Duke iu referuar formularit model D.L.P që gjendet i
administruar në dosjen e këtij shtetasi rezulton se në date 06.05.2011, ky shtetas është
paraqitur fizikisht dhe ka dhënë provat e testimit praktik për drejtim automjeti. Por duke iu
referuar të dhënave të marra nga sistemi "Tims", rezulton se në date 06.05.201l, ky shtetas ka
qene i larguar jashtë territorit të Republikës se Shqipërisë, pasi ai ka dalje zyrtarisht nga ky
territor në datën 07.04.2011, nga Pika e Kalimit të Kufirit Kakavijë-Gjirokastër, për në
drejtim të shtetit të Greqisë dhe ka hyrë në Shqipëri po nga kjo Pike Kalimi Kufitar në datën
09.05.2011. Pra duke i referuar këtyre provave rezulton se ky shtetas rezulton të ketë qene në
të njëjtën kohe si në Greqi ashtu është në Shqipëri!
Diçka kjo e pamundur. Ky shtetas rezulton se është regjistruar si kursant në
autoshkollen "Labëria" me drejtues teknik shtetasin Vangjel Qosja dhe instruktor Limoz Aliaj
me nr.39 amze dhe rezulton sipas formularin "Mod. DL.T", se ka marrë mësim nga data
16.03.2011 deri me datën 05.04.2011 dhe konkretisht 54 ore teori. Ky fakt i paraqitur në këto
dokumente rezulton të jete i pavërtete. Kështu duke iu referuar të dhënave të administruara
nga sistemi "Tims", rezulton se ky shtetas nga data 06.03.2011 deri në datën 06.04.2011, ka
qene i larguar zyrtarisht jashtë shtetit, pra nuk ka mundësi të ketë qene në të njëjtën kohe
edhe jashtë shtetit edhe në Shqipëri.
Duke iu referuar këtij formulari rezulton se Instruktori i praktikes lidhur me këtë
kursant ka qene i pandehuri Limoz Aliaj. Sipas formularit "Mod DL.P", që gjendet në dosjen
e këtij shtetasi, rezulton se në datën 06.05 2011, ky shtetas është paraqitur fizikisht dhe ka
dhënë testimin praktik, para komisionit të përberë nga të pandehurit Luan Troka, me detyrë
632
kryetar komisioni dhe i pandehuri i Myrteza Poshi, me detyrë anëtar i komisionit, testim në të
cilin është klasifikuar si fitues por ndërkohë rezulton e provuar se ky shtetas në datën
06.05.2011 ka qene i larguar jashtë territorit të Republikës se Shqipërisë dhe ka hyrë vetëm
në datën 09.05.2011.
B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.127 datë 27.03.2013, ka

vendosur:
1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Myrteza Poshi për kryerjen e veprës penale
“Falsifikimi i formularëve”", nga personi që e ka për detyrë, parashikuar nga neni 190/3 i
K.Penal dhe dënimin e tij në bazë të kësaj dispozite me 3 (tre ) vjet burgim.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Myrteza Poshi për kryerjen e veprës penale
"Shpërdorimi i detyrës", të parashikuar nga neni 248 K.Penal dhe dënimin e tij në bazë të
kësaj dispozite me 8 (tete) muaj burgim.
3. Në bazë të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, dënimin e të pandehurit
Myrteza Poshi me një dënim të vetëm me 3 (tre ) vjet burgim.
4. Në bazë të nenit 59 të K.Penal, pezullimin e ekzekutim të mëtejshëm të dënimit me
burgim për të pandehurin Myrteza Poshi, duke e vendosur atë në prove për një afat prej 18
( tetëmbëdhjetë) muaj, me kusht që gjate kohës se provës të mos kryej vepër tjetër penale.
5. Urdhërimin e të pandehurit Myrteza Poshi që të mbaje kontakte me shërbimin e
provës një here në muaj.
“Falsifikimi i formularëve", nga personi që e ka për detyrë, të parashikuar nga neni 190/3 i
K.Penal dhe dënimin e tij në bazë të kësaj dispozite me 3(tre) vjet e 6(gjashte) muaj burgim.
“Shpërdorim i detyrës”, të parashikuar nga neni 248 K.Penal dhe dënimin e tij në bazë të
Luan Troka me një dënim të vetëm me 3 (tre) vjet e 6(gjashte) muaj burgim.
9. Në bazë të nenit 35/2 të K.Penal caktimin ndaj të pandehurit Luan Troka të dënimit
plotësues, heqjen e se drejtës për të ushtruar funksione publike për një kohe prej 2 (dy) vjet.
10. Vuajtja e dënimit me burgim të kryhet në një burg të sigurisë se zakonshme
11. Deklarimin fajtor të të pandehurit Xhevahir Basha për kryerjen e veprës penale
"Falsifikimi i formularëve", nga personi që e ka për detyrë, të parashikuar nga neni 190/3 i
K.Penal dhe dënimin e tij në bazë të kësaj di pozite me 3(tre) vjet burgim.
12. Deklarimin fajtor të të pandehurit Xhevahir Basha për kryerjen e veprës penale
"Shpërdorimi i detyrës", të parashikuar nga neni 248 K.Penal dhe dënimin e tij në bazë të
Xhevair Basha me një dënim të vetëm me 3(tre) vjet burgim.
14. Në bazë të nenit 59 të K.Penal, pezullimin e ekzekutimi të dënimit me burgim për
të pandehurin Xhevair Basha, duke e vendosur atë në prove për një afat prej 18
(tetëmbëdhjete ) muaj, me kusht që gjate kohës se provës të mos kryej vepër tjetër penale.
15. Urdhërimin e të pandehurit Xhevair Basha që të mbaje kontakte me shërbimin e
provës një here në muaj.
16. Deklarimin fajtor të të pandehurit Limoz Aliaj për kryerjen e veprës penale
“moskallëzim i krimit‘’ të parashikuar nga neni 300/1 i K.Penal dhe dënimin e tij në bazë të
kësaj dispozite me gjobë në masën 500.000 (pesëqind mije) lekë.
17. Pagimi i gjobës të bëhet brenda gjashte muajve nga dita që vendimi do të marrë
forme të prerë.
633
18. Lidhur me të pandehurin Altin Demiri, i akuzuar për kryerjen e veprës penale
"'Ushtrimi i ndikimit të paligjshëm”. të parashikuar nga neni 245/1, paragrafi 2 i K.Penal, në
bazë të nenit 377 të K.Pr.Penale, kalimin e akteve Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë me qëllim kryerjen e veprimeve hetimore të mëtejshme.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.249 datë 03.07.2013 ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.127, datë 27.03.2013 të Gjykatës të shkallës së parë Vlorë, për
pjesën që ka deklaruar fajtor të pandehurit Luan Troka dhe Xhevahir Basha për kryerjen e
veprave penale të shpërdorimit të detyrës dhe falsifikimit të formularëve, parashikuar nga
nenet 248 dhe 190/3 të Kodit Penal dhe pushimin e çështjes për këtë pjesë.
Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm për pjesët e tjera.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.249 datë 03.07.2013 ka arsyetuar ndër të tjera
se:
Vendimi i Gjykatës se shkallës së Parë Vlorë nr.127 date 27.3.2013, për pjesën me të
cilin është vendosur deklarimi fajtorë i të pandehurve Luan Troka dhe Xhevahir Basha, për
kryerjen e veprave penale të falsifikimit të formularëve dhe shpërdorimit të detyrës,
parashikuar nga nenet 190/3 dhe 248 të Kodit Penal, duhet të prishjet dhe të vendoset pushimi
i çështjes për këtë pjese, ndërkohë që duhet të lihet në fuqi për pjesët e tjera.
Në kushtet që nga prokurori dhe i pandehuri Altin Demiraj nuk ka pretendime mbi
kalimin e akteve prokurorit me qëllim kryerjen e veprimeve hetimore të mëtejshme, për këtë
akuze dhe ndaj këtij të pandehuri, Gjykata e Apelit nuk mund të shprehet për bazueshmërinë
e vendimit të ankimuar për këtë pjese, duke e lënë kështu në fuqi atë vendim për këtë pjese.
Nga tërësia e akteve të administruara gjate shqyrtimit gjyqësor, gjykata e apelit, faktin
se shtetasi Arber Llanaj nuk ka qene i pranishëm në testimin praktik, se shtetasja Shqiponja
Bardhi nuk ka qene e pranishme në testimin teorik, se shtetasja Tonela Metushi nuk ka qene e
pranishme në testimin praktik, se shtetasi Orest Arapi nuk ka qene i pranishëm në testimin
praktik, e pranon të provuar sikundër edhe Gjykata e shkallës së parë, e cila me të drejte është
mbështetur në të dhënat e sistemit Tims, i cili është një sistem kompjuterik zyrtar, i
detyrueshëm për t’u zbatuar në të gjitha pikat e kalimit kufitare të Shqipërisë, duke përbëre
kështu një prove shkresore me vlere të plotë provuese, si dhe dëshmitë e administruara në
gjykim.
Por ndryshe nga sa arsyetohet në vendimin e gjykatës së shkallës së parë nga tërësia e
provave dhe faktet e provuara prej tyre, në veprimtarinë e kryer nga dy të pandehurve Luan
Troka dhe Xhevahir Basha, nuk provohet ana subjektive e dashjes, element ky i
domosdoshëm për veprat penale të shpërdorimit të detyrës dhe të falsifikimit të dokumenteve.
Nga tërësia akteve ligjore dhe nënligjore, rezulton e qarte procedura për pajisjen me
leje drejtimi e cila fillon me regjistrimin dhe frekuentimin e programit teorik dhe praktikes
pranë autoshkollave të licencuara dhe përfundon me dhënien e provimit teorik dhe praktik
pranë komisioneve përkatëse të ngritura në drejtoritë rajonale të shërbimit e transportit
rrugor. Ajo që duhet të evidentohet në këtë përshkrim, është fakti se janë autoshkollat
hallka bazë e evidentimit të të gjitha karakteristikave fizike dhe pajisjes me njohuri
teorike dhe praktike të shtetasve, të pasqyruara në një dokumentacion të posaçme dhe
që, në përfundim të kursit, i referohen komisioneve përkatëse të ngritura në drejtoritë rajonale
të shërbimit të transportit rrugor.
Në referim të kësaj procedure, është tërësisht alogjike të përjashtohet dijenia e
drejtuesve të autoshkollave për fiktivitetin apo pavërtetësinë e fakteve të pasqyruara në këtë
dokumentacion, duke përfshire edhe formularët model DL/P apo DL/T, aq me tepër të
634
mospranisë fizike të aplikantëve, duke prezumuar në të njëjtën kohe dijeninë për fiktivitetin
apo pavërtetësinë e këtyre fakteve të anëtarëve të komisionit.
Jo vetëm alogjike, po në mohim të plotë të vete rrethanave që janë evidentuar në
hetimet paraprake, të qenies jashtë shtetit të aplikantëve në kohen e marrjes se njohurive
teorike dhe praktike gjate frekuentimit të kurseve në autoshkollat përkatëse, organi i akuzës
anashkalon këto veprime kriminale të drejtuesve të këtyre autoshkollave, duke prezumuar në
faj anëtaret e komisionit.
Nga mekanizmi i kryerjes se kësaj veprimtarie, është e pamundur dijenia e anëtarëve
të komisionit për mospraninë fizike të aplikantëve gjatë dhënies së provimit teorik dhe
praktik, pa dijeninë e drejtuesve apo instruktoreve të autoshkollave të cilët janë pjesë e
domosdoshme e prezantimit të këtyre aplikantëve në procedure e provimit dhe për me tepër,
mosprania e tyre fizike është evidentuar qysh në fazën e ndjekjes se kurseve pranë këtyre
autoshkollave.
Mosprania e tyre fizike është evidentuar qysh në fazën e ndjekjes se kurseve pranë
këtyre autoshkollave. Të vetmen akuze të ngritur ndaj një prej drejtuesve të këtyre
autoshkollave, të pandehurit Limaz Aliaj, gjykata e shkallës së parë, në kundërshtim me
provat, e cilëson si moskallëzim krimi, ndërkohë që është provuar plotësisht jo vetëm dijenia,
por mbi të gjitha qëllimi kriminal i këtij të pandehuri për të pasqyruar të dhëna të pavërteta që
lidhen me mungesën e pranisë fizike të aplikantit Arbër Llanaj gjatë provimit.
Megjithëse për krimet e shpërdorimit të detyrës dhe falsifikimit të formularëve, ligji
nuk kërkon ekzistencën e një qëllimi, i cili gjithnjë në veprat penale që kryhen me dashje
është negative, por në çdo rast, ky qëllim ekziston. Në kuptim të kësaj analize, natyrshëm lind
pyetja: në mungesë të dijenisë se drejtuesve apo instruktoreve të autoshkollave për
mospraninë fizike të aplikantëve gjate provimit teorik dhe praktik, cili ka qene qëllimi i
anëtarëve të komisionit për të lejuar pajisjen me dëshmi të personave që nuk ishin paraqitur
fizikisht.
Është pikërisht ky alogjizëm në mekanizmin e pretenduar nga organi i akuzës në
lidhje me veprimtarinë e të pandehurve Luan Troka dhe Xhevahir Basha që e bëjnë akuzën e
ngritur ndaj tyre të pabazuar. Organi procedues, veçse pretendon se aplikantët Arber Llanaj,
Shqiponja Bardhi, Tonela Metushi (faktet penale që i atribuohen të pandehurit Luan Troka)
dhe Orest Arapi (fakti penale që i atribuohen të pandehurit Xhevahir Basha) nuk kanë qenë të
pranishëm në dhënien e provimit teorik apo praktik, nuk ka provuar mekanizmin e përdorur
nga këta të pandehur në falsifikimin e formularëve DL/p apo DL/T, si dhe qëllimin dhe
motivet perse këta dy të pandehur duhet t’i kenë kryer këto vepra penale, në mungesë të
bashkëpunimit me drejtuesit e autoshkollave dhe në mungesë të dijenisë së tyre për
mospraninë fizike të kursanteve të tyre në provim.
Duke marrë për një çast të provuar dijeninë e të pandehurve Luan Troka dhe Xhevahir
Basha për mungesën e këtyre aplikantëve gjate provirnit, mekanizmi i kryerjes se këtyre
veprave mund të jete ose duke shënuar në formularët përkatës praninë e tyre ndërkohe që nuk
është paraqitur asnjë prej aplikantëve, ose duke shënuar në formularët përkatës praninë e tyre
ndërkohe që janë paraqitur fizikisht në provim të tjerë persona të prezantuar me identitetin e
aplikantëve të regjistruar për provim. Nisur nga analiza e sipërcituar e dijenisë se
pashmangshme të drejtuesve të autoshkollave për mungesën fizike të aplikantëve të tyre,
sikundër është pranuar edhe për të pandehurin Limoz Aliaj, bëhet me e besueshme mundësia
që, në vend të aplikantëve të regjistruar të jene paraqitur persona të tjerë duke u prezantuar
me identitetin e aplikantëve, duke mospërjashtuar për rrjedhoje padijeninë e anëtareve të
komisionit, për këtë fakt fiktiv, për shkak të qëndrimit të pakujdesshëm në përmbushjen e
detyrës për verifikim të aplikantëve gjate procedurës së provimit.
635
Mospërmbushja e detyrës për verifikim të aplikantëve gjate procedurës se provimit
nga të pandehurit Luan Troka dhe Xhevahir Basha pranohet edhe nga organi i akuzës që ka
ngritur ndaj këtyre dy të pandehurve akuzën e shpërdorimit të detyrës. Por akuza e
shpërdorimit të detyrës, qëndron vetëm në ato raste kur në veprimtarinë e të
pandehurit nuk konstatohen elemente të ndonjë vepre tjetër penale që lidhet me
ushtrimin e detyrës. Kështu, falsifikimi i formularëve nga personi që ka detyrë ta lëshojë
atë, është krim që kryhet gjate ushtrimit të detyrës dhe do të konkurrojë me
shpërdorimin e detyrës nëse i pandehuri, gjatë plotësimit me të dhëna të pavërteta të
formularit, njëkohësisht nuk zbaton detyrën apo nuk kryen detyrimet që parashikon
ligji gjate ushtrimit të funksionit të tij publik.
Në këtë kuptim, nëse pranohet se të pandehurit kanë pasqyruar me dashje të
dhëna të pavërteta në plotësimin e formularëve DL/T dhe DL/P për aplikantët Arbër
Llanaj, Shqiponja Bardhi, Tonela Metushi (faktet penale që i atribuohen të pandehurit
Luan Troka) dhe Orest Arapi (fakti penale që i atribuohen të pandehurit Xhevahir
Basha), do të thotë që këta të pandehur e kanë përmbushur detyrën e tyre duke kryer
verifikimet përkatëse duke mos konsumuar kështu veprën penale të shpërdorimit të
detyrës.
Nëse do të pranohet se këta të pandehur kanë kryer veprën penale të
shpërdorimit të detyrës duke mos kryer procedurat e verifikimit të aplikantëve për
provim, atëherë bëhet akoma me e pabazuar akuza mbi dijeninë e tyre për
pavërtetësinë e të dhënave të pasqyruara në plotësimin e formularëve DL/T dhe DL/P
për paraqitjen fizike të aplikantëve Arbër Llanaj, Shqiponja Bardhi, Tonela Metushi dhe
Orest Arapi gjate provimit teorik apo praktik.
Në kushtet që nga provat e administruara, nuk përjashtohet mundësia që në
plotësimin e formularëve DL/T dhe DL/P për aplikantët Arbër Llanaj, Shqiponja Bardhi,
Tonela Metushi (faktet penale që i atribuohen të pandehurit Luan Troka) dhe Orest
Arapi(fakti penale që i atribuohen të pandehurit Xhevahir Basha), të pandehurit Luan Troka
dhe Xhevahir Basha të mos kenë përmbushur drejt detyrën për verifikimin e aplikantëve
të paraqitur për provim dhe ky mosverifikim të jetë bërë për shkak të neglizhencës se
tyre, akuza në ngarkim të këtyre të pandehurve për kryerjen e veprave penale të
shpërdorimit të detyrës dhe falsifikimit të formularëve nga personi që ka për detyrë t’i
lëshoje, mbetet në kuadër të një dyshimi, por e paprovuar tërësisht.
Akuza në ngarkim të të pandehurve Luan Troka dhe Xhevahir Basha për kryerjen e
veprave penale të shpërdorimit të detyrës dhe falsifikimit të formularëve nga personi që ka
për detyrë t’i lëshoje, ka mbetur në kuadër të një dyshimi, por i paprovuar tërësisht, këto
dyshime duhet të shkojnë në favor të këtyre të pandehurve.
Në lidhje me vendimin e gjykatës se shkallës së parë për pjesën që ka ndryshuar
cilësimin juridik të veprës penale në ngarkim të të pandehurit Limoz Aliaj, për arsyet e
sipërcituara gjykata e apelit e gjen të pabazuar përfundimin e asaj gjykate sipas të cilës i
pandehuri duhet të përgjigjet vetëm për akuzën e moskallëzimit të krimit.
Dijenia e plotë e këtij të pandehuri për mospraninë e aplikantit Arbër Llanaj,
nuk e përjashton atë nga përgjegjësia penale për veprën penale të falsifikimit të
formularëve. Por në kushtet që kjo vepër penale është me e rende nga ajo për të cilën ai
është deklaruar fajtor nga gjykata e shkallës së parë dhe çështja gjykohet në shkallë të dyte jo
mbi ankimin e prokurorit, në zbatim të nenit 425 pika 3 të K.Pr.Penale, gjykata e apelit nuk
mund ta ndryshoje cilësimin juridik të veprës penale që do të sillte për pasoje rendimin e
pozitës se tij procedurale. Në të tilla rrethana, vendimi i gjykatës se shkallës së parë duhet të
lihet në fuqi me vërejtje.
636
Në lidhje me pjesën tjetër të vendimit të gjykatës se shkallës se parë që ka deklaruar
fajtor të pandehurin Myrteza Poshi për veprat penale të shpërdorimit të detyrës dhe
falsifikimit të formularëve, gjykata e apelit çmon lënien në fuqi të vendimit për këtë pjesë.
Është vete i pandehuri që më qëndrimin e tij duke mos ankimuar vendimin e gjykatës se
shkallës së parë, ka pranuar konkluzionet e asaj gjykate mbi dijeninë e tij për fiktivitetin në
plotësimin e formularëve për të katër aplikantët Arbër Llanaj, Shqiponja Bardhi, Tonela
Metushi dhe Orest Arapi, duke e bërë kështu të provuar tërësisht akuzën në ngarkim të tij.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin).
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
në materialet e gjykimeve rezultojnë të jenë respektuar parimet bazë të gjykimit penal dhe,
nuk konstatohen shkelje që kanë të bëjnë me pavlefshmëri të procesit penal, apo të akteve të
rrjedhura prej tij.
Rezulton që Gjykata e Apelit Vlorë të ketë marrë në analizë dhe të ketë vlerësuar të
gjithë pretendimet e ngritura, gjatë gjykimeve dhe në ankim, nga palët.
Ndryshe nga sa pretendohet në rekursin e paraqitur, konkluzionet e vendimit të
Gjykatës së Apelit Vlorë, Kolegji Penal i vlerëson të drejta, duke e çmuar vendimin e saj si të
marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe material penal.
Sa i takon përmbajtjes, në rekursin e prokurorit pretendohet zbatimi i gabuar i së
drejtës materiale. Lidhur me këto pretendime, gjykata e Apelit u ka dhënë përgjigje të
detajuar.
Me të drejtë Gjykata e Apelit Vlorë ka arsyetuar se që nga provat e administruara, nuk
përjashtohet mundësia që në plotësimin e formularëve DL/T dhe DL/P për aplikantët Arbër
Llanaj, Shqiponja Bardhi, Tonela Metushi (faktet penale që i atribuohen të pandehurit Luan
Troka) dhe Orest Arapi(fakti penale që i atribuohen të pandehurit Xhevahir Basha), të
pandehurit Luan Troka dhe Xhevahir Basha të mos kenë përmbushur drejt detyrën për
verifikimin e aplikantëve të paraqitur për provim dhe ky mosverifikim të jetë bërë për shkak
të neglizhencës se tyre, akuza në ngarkim të këtyre të pandehurve për kryerjen e veprave
penale të shpërdorimit të detyrës dhe falsifikimit të formularëve nga personi që ka për detyrë
t’i lëshoje, mbetet në kuadër të një dyshimi, por e paprovuar tërësisht.
Akuza në ngarkim të të pandehurve Luan Troka dhe Xhevahir Basha për kryerjen e
veprave penale të shpërdorimit të detyrës dhe falsifikimit të formularëve nga personi që ka
për detyrë t’i lëshoje, ka mbetur në kuadër të një dyshimi, por i paprovuar tërësisht, këto
dyshime duhet të shkojnë në favor të këtyre të pandehurve.
Megjithëse organi i akuzës ka përmendur nenet përkatëse të pretenduara ai nuk ka
paraqitur parashtrimin e saktë të argumenteve ligjore që kanë lidhje me to. Nuk vërehen
konkluzione alogjike në vendim dhe pretendimet e rekursuesit janë trajtuar nga gjykatat e
apelit që ka arsyetuar mbi to, duke mos ngritur çështje nga pikëpamja ligjore siç kërkohet
shprehimisht nga neni 435/1 i KPP, por çështje që kanë të bëjnë me vlerësimin e provave.
Nga ana e gjykatës së rrethit gjyqësor Vlorë, të gjykuarit me funksione të
anëtarëve/kryetarëve të komisionit Luan Troka, Xhevahir Basha, Myrteza Poshi, janë
deklaruar fajtorë veprën penale të shpërdorimit të detyrës dhe falsifikimit të formularëve,
kurse instruktori Limoz Aliaj është deklaruar fajtor për moskallëzim krimi, për shkak se ka
plotësuar të dhëna të rreme në formularët për përgatitjen e provimit të një sërë kërkuesve që
kanë rezultuar jashtë shteti, dhe më pas kanë lejuar dhënien e lejes për drejtim mjeti, pa iu
nënshtruar kontrollit të rregull të njohurive.
637
Sipas kateve të dosjes gjyqësore rezulton se gjykata e rrethit gjyqësor i ka ndarë
procedurat e zhvillimit të testimi për dhënien e lejes (duke njohur për këtë pjesë veprën
penale të falsifikimit të formularëve) dhe ato të pajisjes me një leje drejtimi të parregullt
(duke njohur veprën penale të shpërdorimit të detyrës).
Gjykata e apelit Vlorë me të drejtë ka arritur në një përfundim të ndryshëm nga
gjykata e faktit, duke pushuar çështjen vetëm për të gjykuarit/anëtarë të komisioneve të
provimit të aftësisë drejtuese, për të gjykuarin Luan Troka dhe Xhevahir Basha dhe lënien në
fuqi për pjet e tjera që i përket të gjykuarve Myrteza Poshi, instruktorin Limoz Aliaj dhe të
Altin Demiri.
Nga ana e Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, vlerësohet i drejtë arsyetimi i gjykatës
së apelit se për të gjykuarit Luan Troka dhe Xhevahir Basha nuk provohet ana subjektive për
veprat penale të falsifikimit dhe shpërdorimit të detyrës, pasi dijenia e fiktivitetit dhe e
pavërtetësisë së fakteve të pranisë së aplikantëve është (edhe) e drejtuesve dhe
administratorëve/instruktorëve të auto shkollave në plotësimin formularëve, duke qenë kështu
e pamundur dijenia e anëtarëve të komisionit për aftësinë e lejes së drejtimit pa dijeninë e
instruktorëve të auto shkollave. Ndodhur në këto kushte, të mungesës së dijenisë nga ana e
instruktorëve të auto shkollave rreth fiktivitetit dhe e pavërtetësisë së fakteve të pranisë së
aplikantëve, nuk arrihet të provohet qëllimi i anëtarëve të komisionit, duke passjell mungesën
e anës subjektive të veprës penale.
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
Gjykata e Apelit Vlorë ka zbatuar drejt ligjin procedural e material penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes, në zbatimin e nenit 441/1,
shkronja “a ” të Kodit të Procedurës Penale, duke e lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së
Apelit Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/1 a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.249 datë 03.07.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 28.10.2015
638
Nr. 00-2015-2698 i Vendimit (178)
VENDIM
Artan Zeneli Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR DURRËS.
I GJYKUARI: AGRON ALLAMANI, përfaqësuar nga
Av. Sonila Çekrezi,
A K U Z A:
Vjedhje,
I GJYKUARI: MIKELANO KARAJ, përfaqësuar nga

Av. Sonila Çekrezi,
A K U Z A:
Moskallëzimi të krimit,
parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.126, datë 27.02.2012, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të te pandehurit Agron Allamani për veprën penale të
"Vjedhjes" dhe në bazë të nenit 134/1 të K.Penal ta dënojë atë me 1 (një) vit
burgim.
Në zbatim te nenit 406 te K.Pr.Penale, ulet 1/3 e masës së dënimit duke e
dënuar përfundimisht të pandehurin Agron Allamani me 8(tetë) muaj burgim.
Në zbatim të nenit 59 të K.Penal të pezullojë ekzekutimin e dënimit me
burgim për të pandehurin Agron Allamani, duke e vënë të pandehurin në
provë për një afat 2 (dy) vjeçar, me kusht që gjatë kësaj kohe të mos kryejë
vepër tjetër penale.
I pandehuri Agron Allamani detyrohet të zbatojë nenin 60 pika 9 të K.Penal
“Të mos shoqërohet me persona të dënuar”.
Në zbatim të neneve 59 dhe 61 të K.Penal urdhërohet i pandehuri Agron
Allamani të paraqitet rregullisht dhe të informojë në vazhdimësi Shërbimin e
Provës për përmbushjen e detyrimeve të mësipërme.
639
Deklarimin fajtor të të pandehurit Mikelano Karaj për veprën penale të
“Moskallëzimi të krimit” dhe në bazë të nenit 300 të K.Penal ta dënojë atë me
3 (tre) muaj burgim.
Në zbatim te nenit 406 te K.Pr.Penale, ulet 1/3 e masës së dënimit duke e
dënuar përfundimisht të pandehurin Mikelano Karaj me 2 (dy) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për këtë të pandehur fillon nga dita e ekzekutimit të këtij
vendimi dhe të kryhet në burgun e sigurisë së zakonshme.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-20141599 (265), datë 24.04.2014, ka

vendosur:
Gjyqësor Durrës.

Durrës, me anë të të cilit kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.10-20141599 (265), datë
24.04.2014 të gjykatës së apelit Durrës dhe të vendimit nr.126, datë 27.02.2012 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës për sa i përket aplikimit të nenit 59 të K.Penal ndaj të pandehurit
Agron Allamani.
Shkaqet që paraqiten në rekurs janë:

- Vendimi i gjykatës së shkallës së pare dhe të gjykatës së apelit për sa i përket
zbatimit të nenit 59 të K.Penal, duke pezulluar ekzekutimin e vendimit me burgim
ndaj të pandehurit Agron Allamani është i gabuar.
- Në dy shkallët e gjykimit është bërë një diferencim i gabuar në qëndrimin e
mbajtur ndaj dy të gjykuarve. Ky qëndrim është favorizues për njërin dhe
diskriminues për tjetrin.

pasi dëgjoi relatorin e çështjes Artan Zeneli, dëgjoi Prokurorin e Prokurorisë së
Përgjithshme Arben Dollapaj, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së rrethit dhe të
vendimit të gjykatës së Apelit, për sa i përket aplikimit të nenit 59 të K.Penal; dëgjoi avokaten e
të gjykuarit Agron Allamani dhe Mikeleano Karaj, av. Sonila Çekrezi, e cila kërkoi lënien në
fuqi të vendimit të gjykatës së Apelit;
VËREN
rrethit gjyqësor që ka deklaruar fajtor për veprën penale të vjedhjes të pandehurin Agron
Allamani, duke e dënuar atë përfundimisht me tetë muaj burgim dhe pezullimin e ekzekutimit
të dënimit me burgim për të pandehurin Agron Allamani, si dhe ka deklaruar fajtor për
veprën penale të moskallëzimit të krimit të pandehurin Mikeleano Karaj, duke e dënuar
përfundimisht atë me dy muaj burgim; për sa i përket cilësimit ligjor të veprave penale dhe
dënimin të të gjykuarve është marrë në përputhje me ligjin material, ndërsa është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit material lidhur me zbatimin e nenit 59 të Kodit Penal dhe si i tillë,
lidhur me këtë pjesë, ai është i cenueshëm dhe duhet të ndryshohet për shkaqet që vijojnë.
D. Rrethanat e faktit
Nga shqyrtimi gjyqësor dhe administrimit të pronave shkresore ka rezultuar se në

datën 20.04.2011 shtetases Hamide Islamaj në momentin që kalonte mbrapa bibliotekës së
640
qytetit të Durrësit, i është afruar një djalë i ri, i cili i ka tërhequr varësen e floririt nga qafa
duke ia këputur dhe i marrë një qafore prej floriri.
Nga hetimi i kësaj çështje është provuar se personi që ka kryer vjedhjen është i
pandehuri Agron Allamani, i cili në komunikim me të pandehurin tjetër Mikelano Karaj
nëpërmjet bisedave telefonike ka pranuar faktin e vjedhjes së shtetases Hamide Islami,
qëndrim ky i mbajtur gjatë gjykimit duke konsumuar veprën penale të vjedhjes parashikuar
nga neni 134/1 i K.Penal.
I pandehuri Mikelano Karaj nuk ka kallëzuar në organet kompetente për këtë ngjarje,
si i tillë është proceduar për veprën penale të “Moskallëzimit të krimit” parashikuar nga neni
300 i K.Penal dhe dënuar nga gjykata me 2 (dy) muaj burgim edhe në zbatim të nenit 406 të
K.Pr.Penale.
Për të pandehurin Agron Allamani të cilin gjykata e ka dënuar me 8 muaj burgim
edhe në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, ka zbatuar nenin 59 te K.Penal duke pezulluar
ekzekutimin e vendimit me burgim, vendim ky i kundërshtuar nga organi i prokurorisë.
E. Procedura gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.126, datë 27.02.2012, ka

vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Agron Allamani për veprën penale të "Vjedhjes"
dhe në bazë të nenit 134/1 të K.Penal ta dënojë atë me 1 (një) vit burgim.
- Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, ulet 1/3 e masës së dënimit duke e dënuar
përfundimisht të pandehurin Agron Allamani me 8 (tetë) muaj burgim.
- Në zbatim të nenit 59 të K.Penal të pezullojë ekzekutimin e dënimit me burgim
për të pandehurin Agron Allamani, duke e vënë të pandehurin në provë për një afat 2 (dy)
vjeçar, me kusht që gjatë kësaj kohe të mos kryejë vepër tjetër penale.
- I pandehuri Agron Allamani detyrohet të zbatojë nenin 60 pika 9 të K.Penal “të mos
shoqërohet me persona të dënuar”.
- Në zbatim të neneve 59 dhe 61 të K.Penal urdhërohet i pandehuri Agron Allamani të
paraqitet rregullisht dhe të informojë në vazhdimësi Shërbimin e Provës për përmbushjen e
detyrimeve të mësipërme.
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Mikelano Karaj për veprën penale të
“Moskallëzimi të krimit” dhe në bazë të nenit 300 të K.Penal ta dënojë atë me 3 (tre) muaj
burgim.
- Në zbatim të nenit 406 te K.Pr.Penale, ulet 1/3 e masës së dënimit duke e dënuar
përfundimisht të pandehurin Mikelano Karaj me 2 (dy) muaj burgim.
- Vuajtja e dënimit për këtë të pandehur fillon nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi
dhe të kryhet në burgun e sigurisë së zakonshme.
Me arsyetimin se: Në këto kushte, bazuar ne nenet 47-50 Kodit Penal, Gjykata verën
se nisur nga rrethanat e mësipërme i pandehuri Agron Allamani me veprimet e kryera nga
ana e tij ka konsumuar plotësisht elementet kryesore të figurës së veprës penale të "Vjedhjes"
parashikuar nga nenet 134/1 te Kodit Penal, ndërsa për të pandehurin Mikelano Karaj me
veprimet e kryera nga ana e tij ka konsumuar plotësisht elementet kryesore të figurës së
veprës penale të "Moskallëzimit të krimit" dhe në bazë të nenit 300 të Kodit Penal dhe në
baze të këtyre neneve duhet të deklarohen fajtorë dhe të dënohen penalisht.
Gjithashtu, Gjykata çmon se këto dënime do t’i shërbejnë edukimit të të pandehurve,
parandalimit të kryerjes së këtyre veprave dhe veprave te tjera nga të pandehurit, rehabilitimit
të tyre, si dhe parandalimit të përgjithshëm të këtyre veprave në shoqëri.
641
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-20141599 (265), datë 24.04.2014, ka
vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.126, datë 27.02.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës.
Kundër këtij vendimi, më datë 20.05.2014, ka paraqitur rekurs Prokuroria e Apelit
Durrës, me anë të të cilit kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.10-20141599 (265), datë
24.04.2014 të gjykatës së apelit Durrës dhe të vendimit nr.126, datë 27.02.2012 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës për sa i përket aplikimit të nenit 59 të K.Penal ndaj të pandehurit
Agron Allamani, me shkaqet e parashtruara si më lart.
F. Arsyetimi i vendimit të ankimuar
Gjykata e Apelit vlerëson se vendimi nr.126, datë 27.02.2012, i Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Durrës është i drejtë dhe i ligjshëm, pasi ka plotësuar kriteret ligjore dhe për
pezullimin e këtij dënimi duke e vene dispozicion të shërbimit të provës për një periudhe 2-
vjeçare.
Gjykata e Apelit vlerëson faktin se i pandehuri Agron Allamani është student ne
Fakultetin e Studimeve Profesionale në Universitetin "Aleksandër Moisiu" Durrës në
sistemin me kohë të plotë, qëndrimin pendues ndaj veprës penale, fakti e qenies i padënuar
më parë, me kushte të vështira ekonomike të familjes së tij.
G. Në lidhje me rekursin
Pretendimet e parashtruara në rekursin e prokurorit janë të mbështetura në ligj dhe për

këtë arsye ato gjenden të bazuara, për sa i përket zbatimit të nenit 59 të Kodit Penal dhe si i
tillë, lidhur me këtë pjesë, vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të
ligjit material, pasi është marrë në kundërshtim me nenin 59 të Kodit Penal, prandaj duhet të
ndryshohet për të gjykuarin Allamani në këtë mënyrë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, instituti i pezullimit të ekzekutimit të
vendimit me burgim dhe vënies në provë, konsiderohet nga Kodi Penal shqiptar si një mjet
kryesor për lehtësimin dhe favorizimin e të dënuarit për riintegrimin e tij në shoqëri, duke
lehtësuar sistemin penitenciar nga aplikimi i ndëshkimit me burgim për dënimet e vogla, deri
në pesë vjet. Ky institut bazohet në parimin e së drejtës penale si arsyeja ekstreme, dhe në
funksionin e saj ndëshkues si mjeti më ekstrem (extrema radio) për t’iu drejtuar nga ana e
gjykatës. Dënimi penal, karakterizohet nga fakti se ai prek në mënyrë të ndjeshme njërën prej
lirive themelore e më të rëndësishme për individin, atë personale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon të evidentojë se, funksioni kryesor i pezullimit
të ekzekutimit me kusht për zbatimin e provës, lidhet tradicionalisht me nevojën e
individualizimit dhe caktimit të dënimit në raport me kohën efektive kur fillon të ekzekutohet
dënimi ndaj autorit të veprës penale. Instituti i pezullimit të ekzekutimit të vendimit me
burgim ka të bëjë me raportin përkatës që krijohet midis vlerësimit të nivelit të përgjegjësisë
penale në momentin e caktimit të dënimit dhe shkallës së rrezikshmërisë të subjektit aktiv të
veprës penale, duke favorizuar funksionin e posaçëm parandalues të ndëshkimit penal, në
raport me funksionin e përgjithshëm parandalues të autorit të veprës penale pas vërtetimit të
akuzës.
Pezullimi i ekzekutimit me kusht zbatimin e provës, synon parandalimin e kryerjes së
veprave penale duke shmangur nga ekzekutimi i dënimit, personat e dënuar si fajtorë, të cilët
paraqesin mundësinë e korrigjimit, përmirësimit e të ndërrimit të sjelljes së tyre nën
sanksionin e rikthimit të ekzekutimit të vendimit të dënimit nëpërmjet revokimit të këtij
përfitimi, kur mungon respektimi i kushteve mbi të cilat ai ishte akorduar.
642
Për të aplikuar në mënyrë sa më të drejtë nenin 59 të Kodit Penal, gjykata e themelit
gjatë shqyrtimit gjyqësor ka për detyrë të identifikojë rrethanën e posaçme që ekziston në
rastin dhe çështjen e të gjykuarit dhe arsyetimin e mjaftueshëm lidhur me këtë aspekt për
zbatimin e ligjit.
Ky Kolegj vëren se bazuar në analizën e tekstit të dispozitës së nenit 59 të K.Penal
arrihet në konkluzionin se duhet të ekzistojnë disa kushte për aplikimin e këtij neni, si
rrezikshmëria e pakët e personit dhe rrethanat e veçanta të kryerjes së veprës penale, masa e
dënimit, e cila në rastin konkret është nën 5 vjet, që së bashku me ekzistencën e një sërë
rrethanave lehtësuese të parashikuara nga neni 48 e 49 të K.Penal, por që një pjesë e të cilave
nuk janë detajuar në pjesën arsyetuese të vendimeve të gjykatave të rastit objekt rekursi, për
të bërë plotësisht të aplikueshëm pezullimin e ekzekutimit të pjesës të dënimit të të gjykuarit
Agron Allamani kjo edhe në raport me bashkëtëgjykuarin tjetër, për të cilin nuk është
akorduar pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim.
Kështu në rastin konkret, vendimi i gjykatës së themelit me anë të cilit është vendosur
aplikimi i nenit 59 të Kodit Penal, ndonëse ka çmuar provat që janë paraqitur, duke përfshirë
edhe vlerësimin e akteve të formuara e administruara gjatë hetimeve paraprake për shkak të
procedimit sipas ritit të gjykimit të shkurtuar, nuk ka arsyetuar mjaftueshëm lidhur me
rrezikshmërinë konkrete të personit në raport me zbatimin e pezullimit të ekzekutimit të
vendimit me burgim dhe vënien në provë parashikuar sipas nenit 59 të Kodit Penal. Gjykata e
shkallës së parë dhe ajo e apelit nuk ka bërë një vlerësim tërësor të përmbajtjes së dispozitës
së parashikuar në nenin 59 të Kodit Penal, sepse nuk ka kryer një analizë të plotë dhe të
hollësishme të gjitha provave të administruara gjatë procedimit penal rreth përshtatshmërisë
së pezullimit të ekzekutimit të vendimit me burgim. Domethënë, gjykata nuk ka shpjeguar në
mënyrë bindëse, çështjen se përse - nisur nga rrethanat konkrete - personi i dënuar, do të
shmanget në të ardhmen nga kryerja e veprave të tjera penale. Bindje, e cila nuk mund të
mjaftohet vetëm me listimin e rrethanave të parashikuara si lehtësuese për caktimin e dënimit.
Këto të fundit kanë si qëllim caktimin e masës së dënimit në mënyrë sa më të
përshtatshme me kushtet personale të gjykuarit, të cilat me të drejtë gjykata i ka marrë në
konsideratë në parametrizimin e masës së dënimit, ndërsa instituti i pezullimit të ekzekutimit
të dënimit, ka tjetër qëllim. Qëllimi i tij mbasi është kryer vlerësimi në këndvështrimin
parashikues, është ai i moskryerjes të veprave penale në të ardhmen nga ana e të gjykuarit
dhe ky aspekt duhet të të ishte përmendur në arsyetimin e gjykatave të themelit.
Me konkretisht, nga gjykata e themelit duhet të ishte shpjeguar, përveç përmendjes së
rrethanave lehtësuese, edhe rrjedha logjike e juridike e vlerësimit të gjykatës, e cila duhet të
projektohet në konkluzione që lidhen me të ardhmen e personit të dënuar për të cilin synohet
pezullimi i ekzekutimit.
Kolegji vëren se vlerësimi i rrethanave lehtësuese i mundëson gjykatës
individualizimin e masës së dënimit, kurse pezullimi i ekzekutimit të dënimit bazohet në
shmangien nga ekzekutimi të dënimit të personit të dënuar, për shkak të korrigjimit të sjelljes
së tij dhe parandalimit (të posaçëm) të kryerjes së veprave penale, aty ku krijohet besimi i
arsyeshëm se me sjelljen e personit të dënuar, se ai nuk do të kryejë në të ardhmen, vepra të
tjera penale.
Duke iu kthyer rastit objekt gjykimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, e gjen të
bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit, qoftë për sa i përket fajësisë, kualifikimit ligjor
të veprës penale të kryer si nga i gjykuari Karaj dhe nga i gjykuari Allamani, ashtu edhe sa i
përket masës së dënimit të dhënë ndaj secilit pre tyre, por çmon se për shkak të
rrezikshmërisë jo të vogël të të gjykuarit Allamani, rrethanave të kryerjes së veprës penale,
gjykata e themelit nuk duhej të kishte pezulluar ekzekutimin e dënimit të dhënë ndaj të
gjykuarit Allamani, pasi nuk rezulton të jenë plotësuar kushtet e nenit 59 të Kodit Penal.
643
Kolegji Penal, vëren se në rastin konkret, plotësohet vetëm njëri prej kushteve të
parashikuara nga neni 59 i K.Penal, ai që ka të bëjë me masën e dënimit, sepse përfundimisht
i pandehuri është dënuar me 8 muaj burgim, duke përfituar nga ulja e 1/3 së dënimit në bazë
të parashikimeve të nenit 406 të K.Pr.Penale. Megjithatë, bazuar në provat e administruara
dhe në përgjithësi në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit, vepra për të cilën është
deklaruar fajtor dhe dënuar i gjykuari Allamani, sikundër vlerësohet edhe vetë nga gjykatat e
themelit, nuk tregon për shkallë rrezikshmërie të vogël, si të vetë të gjykuarit Allamani, po
ashtu edhe të veprës së kryer, që është cilësuar si vjedhje përkundrejt të dëmtuarit, që në
rrethanat konkrete ka rezultuar të jetë grua në moshë të thyer, në pamundësi për t’u mbrojtur
dhe që ka kërkuar përdorimin e një farë force nga i gjykuari për këputjen e sendit, varëse në
rastin konkret nga e dëmtuara.
Ligjvënësi me anë të dispozitës të parashikuar në nenin 59 të K.Penal, i ka rezervuar
gjykatës të drejtën që për shkak të rrezikshmërisë së paktë të personit, moshës, kushteve
shëndetësore, etj, kur jep dënim me burg deri në pesë vjet, të mund të urdhërojë që i dënuari
të mbajë kontakte me shërbimin e provës dhe të vihet në provë, duke pezulluar ekzekutimin e
dënimit, me kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se është e drejtë e gjykatës së themelit që të
vlerësojë rast pas rasti, praninë dhe vlerësimin e kushteve për aplikimin e nenit 59 të Kodit
Penal, por gjithmonë duke u nisur nga respektimi i kritereve të përcaktuara nga kjo dispozitë,
kritere që në rastin konkret vlerësohet se nuk kanë respektuar plotësisht ligjin material dhe
nuk kanë arsyetuar në mënyrë të mjaftueshme për të përligjur zbatimin e përfitimit të
parashikuar prej nenit 59 të Kodit Penal. Vepra penale e vjedhjes sipas nenit 134 të Kodit
Penal, parashikon si masë dënimi, deri në 3 vjet burgim, por nga gjendja në të cilën ndodhet
çështja dhe rrethanat provuara, vendimmarrja e gjykatës lidhur me zbatimin e nenit 59 të
Kodit Penal nuk rezulton të jetë e përligjur. Fakt ky që çon drejt konkluzionit se nuk është
respektuar drejt neni 59 i Kodit Penal.
H. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet sikundër janë
pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, konstaton se në rastin konkret vendimi i Gjykatës së
Apelit ndaj të cilit është ushtruar rekurs, është marrë në përputhje me ligjin material sa i
takon cilësimit ligjor dhe masës së dënimit ndaj të gjykuarve, dhe duhet të lihet në fuqi, por ai
duhet të ndryshohet sa i takon zbatimit të pezullimit të ekzekutimit të dënimit për të gjykuarin
Allamani, duke u ndryshuar dhe vendosur për mos aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal.
PËR KËTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.265, datë 24.04.2014 të Gjykatës së Apelit Durrës për
kualifikim e veprave penale dhe dënimin e të gjykuarve.
Ndryshimin e këtij vendimi lidhur me nenin 59 te K.Penal, duke hequr pezullimin e
dënimit të këtij vendimi sipas këtij neni për të gjykuarin Agron Allamani.
Tiranë, më 28.10.2015
644
Nr. 00-2015-2696 i Vendimit (179)
VENDIM
Artan Zeneli Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
në séancën gjyqësore të datës 28.10. 2015 mori në shqyrtim çështjen penale me:
KËRKUES: VIKTOR YMERI,

mbrojtur nga av. Vladimir Meci
OBJEKTI:
Rishikimi i vendimit penal nr.175, date 24.07.2000
i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Durrës,
lënë ne fuqi nga vendimi nr.58 date 15.03.2001 i Gjykatës se Apelit Durrës,
ndërsa është vendosur nga Gjykata e Larte mospranim i rekursit
me vendimin nr.505 date 28.09.2001
Baza Ligjore: Nenet 21/1, 449, 450, germa “c” dhe 451 të KPP.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.175, date 24.07.2000 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gazmend Braka për veprën penale të
“Vrasjes më dashje, në bashkëpunim” me paramendim të shtetasit Ilir Xhunga,
në bazë të neneve 78, 25, 50 germa “a” dhe “gj” të KP, dënohet me burgim të
përjetshëm.
“Vrasjes më dashje, në bashkëpunim” me paramendim të shtetasit Arben Paja,
në bazë të neneve
78, 25, 50 germa “a” dhe “gj” të K.Penal, dënohet me burgim të përjetshëm.
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municioneve” e në bazë të nenit
278/2 dhe 3 të K.Penal, dënohet me 3 vjet burgim.
“Falsifikimit dhe përdorimit të letërnjoftimeve” dhe në bazë të nenit 189/1 të
K.Penal, dënohet me një vit burgim.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Gazmend Braka për veprën penale të
“Dhunimit të banesës” në bazë të nenit 388 pika “b” të K.Pr.Penale.
Në bashkim të dënimeve konform nenit 55 të K.Penal, përfundimisht i
pandehuri Gazmend Braka dënohet me burgim të përjetshëm.
Vuajtja e dënimit i fillon nga dita e arrestimit, datë 29.06.1999.
645
Deklarimin fajtor të të pandehurit Viktor Ymeri për veprën penale të “Vrasjes
më dashje, në bashkëpunim” me paramendim të shtetasit Ilir Xhunga, në bazë
të neneve 78, 25, 50 germa “a” dhe “gj” të K.Penal, dënohet me burgim të
përjetshëm. Deklarimin fajtor të të pandehurit Viktor Ymeri për veprën penale
të “Vrasjes më dashje, në bashkëpunim” me paramendim të shtetasit Arben
Paja, në bazë të neneve 78, 25, 50 germa “a” dhe “gj” të K.Penal, dënohet me
burgim të përjetshëm.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Viktor Ymeri për veprën penale të
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municioneve” e në bazë të nenit
278/2 dhe 3 të K.Penal, dënohet me 3 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Viktor Ymeri për veprën penale të
“Falsifikimit dhe përdorimit të letërnjoftimeve” dhe në bazë të nenit 189/1 të
K.Penal, dënohet me një vit burgim.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Viktor Ymeri për veprën penale të
“Dhunimit të banesës” në bazë të nenit 388 pika “b” të K.Pr.Penale.
Në bashkim të dënimeve konform nenit 55 të K.Penal, përfundimisht i
pandehuri Viktor Ymeri dënohet me burgim të përjetshëm.
Vuajtja e dënimit i fillon nga dita e arrestimit, datë 29.06.1999.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.58, date 15.03.2001, ka vendosur :

Lënien në fuqi të vendimit me nr.175, datë 24.07.2000, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor, Durrës.
Gjykata e Lartë me vendimin me nr.505, datë 28.09.2001 ka vendosur :

Mospranimin e rekursit të paraqitur nga të gjykuarit Gazmend Braka dhe
Viktor Ymeri si të pabazuar në ligj.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur kërkesë për rishikim, i dënuari Viktor Ymeri,
nëpërmjet mbrojtësit te tij, duke parashtruar se:
- Vetë gjykatat kanë konstatuar se të vetmet prova që e lidhin të gjykuarin me ngjarjen
janë një gjurmë gishti e zbuluar në pistoletën e tipit TT si dhe një njollë gjaku në
pantallonat që mbante veshur. Akti i ekspertimit daktiloskopik është prova e parë si
dhe e dyta është akti i ekspertimit biologjik i gjakut i datës 21.12.2000, i realizuar në
Itali. Kjo e fundit krijohet ideja se është një provë (indice), e mbështetur në prova të
tjera dhe bën lidhje logjike mes të gjykuarit dhe vendit të ngjarjes. Duke paraqitur
provën e re, interpretimin e bërë nga prof. Zoraqi, lidhur me aktin e ekspertimit
biologjik të datës 21.12.2000, të kryer në Romë, konkludohet se jo vetëm që nuk
provohet lidhja e të gjykuarit me vendin e ngjarjes dhe me viktimat por e përjashton
atë në mënyrë kategorike nga kjo lidhje. Prova e re është e pa administruar më parë në
gjykim dhe gjykatat e kanë anashkaluar debatin për të, duke anashkaluar interpretimin
e saktë të saj. Kjo provë e analizuar me provat e tjera të shqyrtuara më parë nga
gjykata, provon se i gjykuari nuk ka lidhje me vrasjen e shtetasve Arben Paja dhe Ilir
Xhunga dhe ai është dënuar padrejtësisht.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Arqilea Koca, i cili
kërkoi rrëzimin e kërkesës se paraqitur për rishikim, mbrojtësin e kërkuesit, i cili kërkoi
pranimin e kërkesës për rishikimin e vendimit te formës se prere nr.175, datë 24.07.2000, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
646
VËREN
Se, kërkesa e paraqitur nga kërkuesi Viktor Ymeri përmban shkaqe ligjore për
rishikimin e vendimit te formës se prere nr.175, datë 24.07.2000, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës.
Rezulton se, kërkuesi Viktor Ymeri është dënuar me vendimin me nr.175, datë
24.07.2000, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, për kryerjen e veprës penale të “Vrasje
me paramendim e kryer në bashkëpunim” të shtetasit Ilir Xhunga dhe “Mbajtjes pa leje të
armëve luftarake”, e në bazë të neneve 78, 25 dhe 50 germa “a” dhe “gj” të KP, me burgim të
përjetshëm. Vendimi është lënë në fuqi me vendimin me nr.58, datë 15.03.2001 të Gjykatës
së Apelit Durrës dhe me vendimin me nr.505, datë 28.09.2001, Gjykata e Lartë Tiranë, ka
vendosur mospranimin e rekursit të të gjykuarit.
Organi i prokurorisë ka kërkuar gjykimin e procedimit penal ndaj kërkuesit, pasi me
datë 28.06.1999, rreth orës 18:30, viktimat Arben Paja dhe Ilir Xhunga, banues në qytetin e
Durrësit, kanë qenë duke lëvizur me automjetin tip Citroen, me targa AR839JJ, në rrugën
automobilistike Spitallë-Durrës. Automjeti drejtohej nga Arben Paja dhe në vendin e
pasagjerit ishte shoku i tij, Ilir Xhunga.
Në kohën që ata kanë mbërritur në vendin e quajtur Dyqani i Dylit, matanë Drejtorisë
së Policisë, Durrës, janë ndodhur përpara një prite të organizuar. Automjeti ku ndodheshin
viktimat është goditur nga një predhë antitank që ka mbetur e pa plasur në pjesën e parakolpit
të automjetit, poshtë targës dhe në drejtime të ndryshme nga e majta në të djathtë dhe nga
para e mbrapa është shtënë me predha të shumta, duke përdorur armë zjarri kallashnikovi. Të
dy personat, Arben Paja dhe Ilir Xhunga, që ndodheshin në automjet, kanë gjetur vdekjen si
pasojë e plagëve të shumta që kanë pësuar në vendin e ngjarjes, në organet jetike të trupit të
tyre.
Në lidhje me kërkuesin, në gjykimin e çështjes është pretenduar nga mbrojtësi i tij, se,
nuk ka kryer veprën penale për te cilën është akuzuar, por se, gjykatat duke ju referuar
ekspertimit daktiloskopik te gjurmës se gishtit ne pistoletën TT, të bllokuar atij ne momentin
e arrestimit dhe aktit te ekspertimit biologjik te njollave te gjakut ne pantallonat e tij, e kane
deklaruar fajtor për kryerjen e veprave penale për të cilat akuzohej.
Kërkuesi ka kërkuar rishikimin e vendimit penal të formës së prerë, duke pretenduar
se pas dhënies së vendimit është zbuluar prove e re, e cila nuk është ditur në momentin e
dhënies së vendimit dhe duke u marrë së bashku me provat e vlerësuara nga gjykatat
provojnë se, vendimi i dhënë ndaj tij është i gabuar.
Në bazë të nenit 450 të KPP:

1. Rishikimi mund të kërkohet:
a) kur faktet e vëna në themel të vendimit nuk pajtohen me ato të një vendimi tjetër të
formës së prerë;
b) kur vendimi është bazuar në një vendim të gjykatës civile, i cili është revokuar më
pas;
c) kur pas vendimit kanë dalë ose janë zbuluar prova të reja, të cilat vetëm ose së
bashku me ato që janë vlerësuar njëherë, tregojnë se vendimi është i gabuar;
ç) kur vërtetohet se vendimi është dhënë si pasojë e falsifikimit të akteve të gjykimit
ose të një fakti tjetër të parashikuar nga ligji si vepër penale.
Rishikimi është mjet i jashtëzakonshëm ankimi dhe shërben për goditjen e një
vendimi të gabuar, i cili ka marrë formë të prerë, me qëllimin që të hapet edhe një herë të
procesi, nëse ekziston një nga rastet e parashikuara në dispozitën e mësipërme, për ndreqjen e
gabimit gjyqësor në dhënien e drejtësisë.
647
Ne procesin gjyqësor që zhvillohet nëpërmjet rishikimit, gjykata ne përfundim te tij, pasi
administron e vlerëson faktet, rrethanat dhe provat qe janë paraqitur rishtas nga palët, së bashku
dhe në harmoni me provat, rrethanat dhe faktet e administruara dhe të vlerësuara në përfundim
të gjykimit te mëparshëm, mund të arrijë në përfundime të ndryshme, madje dhe krejtësisht të
kundërta me ato që kishte arritur në gjykimin e parë dhe të japë vendim po krejtësisht të kundërt.
Është pikërisht kjo arsyeja qe ligjvënësi rishikimin e vendimeve të formës së prerë e ka
lejuar vetëm në raste rigorozisht të përcaktuara, të cilat i ka parashikuar, në mënyrë të shprehur,
në një dispozitë të posaçme te KPP, konkretisht ne nenin 450 te tij.
Në rastin e parashikuar nga germa “c” e nenit 450 të KPP, ligjvënësi i referohet
provave të reja që do të thotë prova të pashqyrtuara në gjykimin e mëparshëm, të zbuluara
pas gjykimit të çështjes dhe këto prova nëse do të shqyrtoheshin mund të çonin gjykatën në
një vendimmarrje tjetër në lidhje me fajësinë e të gjykuarit. Me qëllim që vendimet
përfundimtare penale të kenë një siguri juridike, vetë ligjvënësi ka parashikuar rastet dhe
mënyrat se kur ato mund të ankimohen duke pasur për qëllim që këto raste të jenë të veçanta
dhe vetëm kur kërkuesit të jenë vënë në posedim të një “prove”, e cila është marrë sipas ligjit.
Nga përmbajtja e kësaj dispozite dhe të vendimit unifikues nr.6/2002 prova të reja për
efekt rishikimi do të konsiderohen ato që janë zbuluar apo kanë dalë pas dhënies së vendimit,
si dhe të jenë marrë në formën e kërkuar nga ligji procedural. Sipas vendimit unifikues
nr.6/2002:
...Si shkresat, dokumentet, ashtu edhe objektet te natyrës materiale, për t’u paraqitur si
shkak për rishikimin e vendimit duhet te plotësojnë bashkërisht dy kushte: se pari, te kenë dale
ose te jene zbuluar pasi vendimi kishte marre forme te prere dhe se dyti, nga pikëpamja e
formës procedurale, te jene prova, ne kuptimin qe i jep provës ligjvënësi ne dispozitën e nenit
149 te KPP...
Kolegji Penal vlerëson se, prova e paraqitur nga kërkuesi është prove e re dhe
thelbësore në kuptim të ligjit, për shkak se, ajo nuk rezulton të jetë marrë në shqyrtim në
gjykimin penal të zhvilluar kundër tij; në përmbajtje ajo provon fakte të kundërta nga ato të
parashtruara nga gjykata në vendimin e dënimit.
Duke ju referuar akteve te dosjes gjyqësore, arrihet ne konkluzionin se, akti i
ekspertimit biologjik date 21.12.2000 i realizuar ne Itali, i cili është administruar ne gjykimin
e çështjes ne apel, nuk i është nënshtruar debatit gjyqësor, për t’ju dhënë mundësia
mbrojtëseve te kundërshtojnë, apo nuk është marre mendimi i një eksperti për te bere
interpretimin e tij.
Sipas aktit date 29.10.2012, konstatohet se, ka mospërputhje mes profilit të ADN-së
së gjetur në njollën e gjakut të xhinseve të Viktor Ymeri me tre lokuse me profilin e ADN-së
së vetë Viktor Ymeri; njolla e gjakut e gjetur në xhinset e Viktor Ymeri nuk është e tij por e
një individi tjetër i seksit mashkull; dhe nga krahasimi i profilit gjenetik të njollës së gjakut
në xhinset e Viktor Ymerit me profilet e ADN-së të nxjerrë nga njolla e gjakut në makinën
citroen dhe në asfalt rezulton se profilet janë të ndryshme, dhe kjo tregon se kemi të bëjmë
me tre persona të ndryshëm.
Meqenëse, akti i ekspertimi date 29.10.2012, vihet ne dyshim, nga prova e re e
paraqitur me kërkesën për rishikim, del e nevojshme qe kjo prove e re t’i nënshtrohet
shqyrtimit nëpërmjet debatit gjyqësor, pasi të merret në shqyrtim në rigjykim dhe të
vlerësohet së bashku me provat e tjera të shqyrtuara në gjykimin e mëparshëm.
Gjykata, gjatë rishikimit në procesin e vlerësimit duhet të ketë parasysh në çdo rast,
vërtetësinë e provës nga pikëpamja procedurale dhe ajo materiale, fuqinë provuese të çdo
prove në lidhje me faktet që ato provojnë në lidhje me kërkuesin Viktor Ymeri dhe provat e
marra në procesin gjyqësor të zhvilluar ndaj tij.
648
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 450 e 453 të KPP
VENDOSI
Pranimin e kërkesës për rishikim të kërkuesit Viktor Ymeri.
Prishjen e vendimit nr.505, datë 28.09.2001 të Gjykatës së Lartë, vendimit nr.58, datë
15.03.2001 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit nr.175, datë 24.07.2000 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Durrës, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 28.10.2015
649
MENDIMI I PAKICËS
Ne, gjyqtarët në pakicë, Tom Ndreca e Shkëlzen Selimi, shprehim mendimin tonë
kundër vendimit të shumicës së Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë në lidhje me çështjen
penale nr.52104-01470-00-2012 Regj.Themeltar, në lidhje me kërkesën për rishikim të
paraqitur nga i dënuari Viktor Ymeri, me palë dhe objekt si më sipër cituar.
Jemi të mendimit se, bazuar në nenin 450/1/c dhe 453/2 të K.Pr.Penale, kërkesa
për rishikim e paraqitur nga kërkuesi Viktor Ymeri nuk duhet të ishte pranuar.
Kërkuesi Viktor Ymeri e ka mbështetur kërkesën e tij në nenin 450/c të K.Pr.Penale,
duke pretenduar se pas dhënies së vendimeve objekt rishikimi kanë dalë prova të reja të cilat i
venë në dyshim vendimet e marra, e konkretisht, në mbështetje të pretendimeve të tij ka
paraqitur si provë interpretimin e aktit të ekspertimit biologjik dt. 21.12.2000 të kryer në
Romë, të bërë nga Prof. As. Dr. Grigor Zoraçi.
Duke pretenduar se kjo provë i plotëson kriteret e përcaktuara në nenin 450/c të
K.Pr.Penale pasi, ajo është prove e paadministruar më pare dhe se e analizuar sëbashku me
provat e tjera tregon se vendimet me të cilat kërkuesi është deklaruar fajtor dhe është dënuar
janë të gabuar pasi ai nuk e ka kryer veprën.
Ne gjyqtarët në pakicë vërejmë se, rishikimi si një mjet i jashtëzakonshëm ankimi
ndaj vendimeve gjyqësore të formës së prerë, mund të paraqitet vetëm në rastet e përcaktuara
në mënyrë shteruese nga ligji, neni 450 i K.Pr.Penale. Shkaku i pretenduar nga kërkuesi,
parashikohet nga pika “c” e dispozitës së sipërcituar, sipas së cilës: “Rishikimi mund të
kërkohet: ...c) kur pas vendimit kanë dalë ose janë zbuluar prova të reja, të cilat vetëm ose së
bashku me ato që janë vlerësuar njëherë, tregojnë se vendimi është i gabuar.”.
Nga interpretimi literal i kësaj dispozite, si dhe nga interpretimi që i kanë bërë asaj
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në dy vendimet unifikuese, përkatësisht nr.6, dt.
11.10. 2002 dhe nr.5 i vitit 2011, evidentohen dhe tre elementët e domosdoshëm, plotësimi në
mënyrë kumulative i të cilëve, i hap rrugën rishikimit bazuar në nenin 450/c të K.Pr.Penale,
të cilët janë:
Së pari: Ekzistenca dhe evidentimi i provave të reja të dala ose të zbuluara pas
dhënies së vendimeve objekt rishikimi. Kjo nënkupton se provat e paraqitura nga kërkuesi
duhet të jenë të tilla të cilat nuk ka patur mundësi objektive të paraqiten gjatë gjykimit të
çështjes pasi pala nuk ka qenë në dijeni të ekzistencës së tyre, ashtu siç janë shprehur
Kolegjet e Bashkuara në vendimin unifikues nr.6/2002 sipas të cilit: “...provat që diheshin
prej palëve, që para se vendimi të merrte formë të prerë, nuk mund të konsiderohen prova të
reja, në kuptimin e shkronjës “c”: të nenit 450 të K.Pr.Penale, pavarësisht nga arsyeja e
mosparaqitjes së tyre në atë kohë....”
Së dyti: Prova ose provat e reja duhet të jenë marrë në formën e kërkuar procedurale
dhe të plotësojnë kushtet e përcaktuara nga neni 149 i K.Pr.Penale sipas të cilit provat në
kuptimin procedural duhet të përmbajnë njoftime mbi faktet dhe rrethanat që lidhen me
veprën penale për të cilën është deklaruar fajtor dhe është dënuar personi, të jenë marrë nga
njëri prej burimeve të parashikuara nga ligji procedural penal dhe në përputhje me rregullat e
caktuara prej tij.
Së treti: Këto prova të dala ose të zbuluara pasi vendimi ka marrë formë të prerë,
vetëm ose të vlerësuara sëbashku me provat e administruara një herë të tregojnë se vendimi
është i gabuar.
Duke i parë këto tre elementë na raport me pretendimet e parashtruara nga kërkuesi,
ne gjyqtarët në pakicë çmojmë se prova e pretenduar prej tij si provë e re nuk i plotëson
kushtet e parashikuara nga neni 450/c i K.Pr.Penale.
650
Interpretimi i aktit të ekspertimit biologjik të kryer në Romë, dt. 21.12.2000, të
administruar në gjykimin e zhvilluar ndaj kërkuesit, ndryshe nga çka konkluduar shumica e
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, nuk përbën prove të re në kuptim të nenit 450/c të
K.Pr.Penale.
Çmojmë të theksojmë se, provë e re në kuptim të kësaj dispozite është një provë, e
cila është zbuluar ose është marrë pas dhënies së vendimit, fakt ky që nënkupton
pamundësinë objektive për ta marrë apo paraqitur atë në gjykim. Çdo interpretim i kundërt i
termit “provë e re” do të vinte në kundërshtim me vetë institutin e rishikimit dhe do të
passillte cënimin e parimit të sigurisë juridike.
Në vendimin e saj, shumica e Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë ka arsyetuar se
prova e paraqitur nga kërkuesi është prove e re dhe thelbësore në kuptim të ligjit, për shkak
se, ajo nuk rezulton të jetë marrë në shqyrtim në gjykimin penal të zhvilluar ndaj tij. Ne
gjyqtarët në pakicë, jemi të mendimit se, fakti se një provë nuk është marrë në shqyrtim gjatë
gjykimit të zhvilluar ndaj kërkuesit, jo domosdoshmërisht do të thotë se ajo është provë e re,
pasi shkaqet e mosmarrjes në shqyrtim të saj mund të jenë nga më të ndryshmet. Për tu
konsideruar si prove e re një prove e pamarrë në shqyrtim më pare duhet të provohet jo vetëm
se ajo nuk është administruar dhe nuk është marrë në shqyrtim gjatë gjykimit, por kjo ka
ardhur si pasojë e padijenisë, apo pamundësisë absolute për të patur dijeni për të gjatë
gjykimit. Ky është dhe qëndrimi i mbajtur nga Kolegjet e Bashkuara në vendimin unifikues
nr.6/2002 sipas të cilit: “...provat që diheshin prej palëve, që para se vendimi të merrte formë
të prerë, nuk mund të konsiderohen prova të reja, në kuptimin e shkronjës “c”: të nenit 450
të K.Pr.Penale, pavarësisht nga arsyeja e mosparaqitjes së tyre në atë kohë....”
Vetë Akti i Ekspertimit Biologjik dt. 21.12.2000, interpretimi i të cilit është paraqitur
si prove e re, ndryshe nga ç’arsyeton shumica e Kolegjit Penal, i është nënshtruar debatit
gjyqësor, palët kanë qenë në dijeni të këtij akti, e kanë kundërshtuar atë, për pasojë ato kanë
patur të gjitha mundësitë për të kërkuar interpretimin e tij apo edhe kryerjen e një ekspertimi
të ri, gjatë atij gjykimi.
Për pasojë, interpretimi i këtij akti, i realizuar nga Prof.As.Dr. Zoraqi, nuk përbën
provë të re pasi pala kërkuese i ka patur të gjitha mundësitë për ta kërkuar atë gjatë gjykimit
të themelit të mbyllur me vendimet objekt të kërkesës për rishikim.
Shkëlzen Selimi Tom Ndreca
651
Nr. 00-2015-2695 i Vendimit (180)
VENDIM

TË PANDEHUR: GANI DISHANI, mbrojtur nga avokatja

e caktuar Sonila Cekrezi
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale
“Falsifikimit te dokumenteve”,
parashikuar nga neni 186/1 i K.P.
Gjykata Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin e saj nr.49, date 26.07.2013 ka

vendosur:
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Gani Dishani për kryerjen e veprës
penale të “Falsifikimit të dokumenteve në formën e përdorimit” të parashikuar
nga neni 186/1 te KP, pasi nuk provohet që i pandehuri e ka kryer këtë vepër
penale.

Mospranimin e ankimit ndaj vendimit nr.49, datë 26.07.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Mat.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs prokuroria prane gjykates se apelit Tiranë, e cila
kërkon prishjen e tij, duke parashtruar se:
 Prokuroria prane gjykates se rrethit gjyqesor Mat ka paraqitur shkaqet e ankimit
brenda afatit ligjor, por eshte neglizhenca e administrates se gjykates se shkallës së
parë Mat që, nuk ja u ka komunikuar palëve dhe nuk i ka dërguar ato në gjykatën e
apelit Tiranë.
 Prokurori prane Gjykates se Apelit Tiranë i ka paraqitur shkaqet a ankimit, prandaj
gjykata duhet të shtynte seancën gjyqësore per t’ia komunikuar palëve dhe të
shqyrtonte në themel çështjen.
652
kërkoi prishjen e vendimit te gjykatës se apelit Tirane dhe dërgimin e akteve pe rishqyrtim ne
po atë gjykate, me tjetër trup gjykues, mbrojtësen e te pandehurit, e cila kërkoi lënien e ne
fuqi te vendimit te gjykatës se apelit Tirane dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, rekursi i paraqitur nga prokuroria pranë Gjykatës se Apelit Tirane përmban shkaqe
ligjore qe motivojnë cenimin e vendimit te Gjykatës se Apelit Tirane.
Rezulton se, prokuroria pranë Gjykatës së rrethit gjyqësor Mat ka kërkuar gjykimin e
çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Gani Dishani, për kryerjen e veprës penale të
“Falsifikimit te dokumenteve”, parashikuar nga neni 186/1 i KP, pasi gjate një gjykimi civil
ai ka paraqitur një kontrate shitje dhe certifikate pronësie te falsifikuar.
Pas përfundimit te shqyrtimit gjyqësor, Gjykata rrethit gjyqësor Mat me vendimin e
saj nr.49, date 26.07.2013 ka deklaruar te pafajshëm të pandehurin Gani Dishani për kryerjen
e veprës penale të “Falsifikimit të dokumenteve në formën e përdorimit” të parashikuar nga
neni 186/1 te KP, pasi nuk provohet që i pandehuri e ka kryer këtë vepër penale.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1083, datë 04.12.2013 nuk ka pranuar
ankimin e paraqitur nga prokuroria pranë Gjykatës se rrethit gjyqësor Mat, duke arsyetuar se,
ankimi i paraqitur me date 29.07.2012, nuk përmban shkaqe ankimi dhe prokuroria ka pasur
kohen e mjaftueshme për te plotësuar ankimin; si dhe paraqitja nga ana e prokurorit te apelit te
shkaqeve te ankimit ne seance gjyqësore nuk merren ne konsiderate nga gjykata apelit pasi
janë paraqitur jashtë afatit ligjor te përcaktuar ne ligj. Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs
prokuroria pranë Gjykatës se Apelit Tirane, e cila kërkon prishjen e tij.
e gjithë akteve të administruara ne dosjen penale vlerëson se, vendimi i gjykatës se apelit,
është marre ne mosrespektim te dispozitave procedurale penale.
Nga aktet e administruara ne dosjen gjyqësore, rezulton se, pas shpalljes se vendimit
nga gjykata e shkalles se pare me date 26.07.2013, prokuroria pranë gjykatës se rrethit
gjyqësor Mat ka paraqitur ankim kundër vendimit, i cili nuk ishte arsyetuar ende nga gjyqtari,
me date 29.07.2013, duke pretenduar se, vendimi është marre ne kundërshtim me ligjin. Ne
dosjen gjyqësore nuk ka ndonjë akt qe provon se, vendimi është depozituar në sekretari
menjëherë pas shpalljes se tij dhe se vendimi, pasi është arsyetuar i është njoftuar prokurorit,
pas paraqitjes se ankimit, qe te mund te realizohej plotësimi i ankimit te paraqitur.
Është e vërtete qe, dispozitat procedurale, nenet 413 e 415 te KPP, ku është referuar
gjykata e apelit, parashikojnë afate te caktuara procedurale, për paraqitjen e ankimit dhe
shkaqeve shtese te tij.
Por se, gjykata e apelit duhet te verifikonte paraprakisht, nëse prokurori kishte pasur
mundësinë e paraqitjes se një ankimi efektiv, te cilin mund ta realizonte vetëm nëse atij i
ishte dhënë mundësia për tu njohur me një vendim përfundimtar te arsyetuar, nëpërmjet
komunikimit te vendimit, qe duhet te ishte bere nga sekretaria gjyqësore.
Ne KPP, janë përcaktuar rregulla të përgjithshme në lidhje me ankimin, palët e
legjitimuara, formë, afatit, vendin e dorëzimit, njoftimin. Po në këtë kod është parashikuar e
drejta e gjykatës që të shqyrtojë paraprakisht me kërkesë të palëve ose kryesisht nëse ankimi
është kryer në përputhje me rregullat procedurale duke vendosur në këtë rast jo mbi meritat e
çështjes të paraqitura në ankim nga palët por mbi kërkesat procedurale që duhet të plotësojë
akti i ankimit. Në këtë rast gjykata e apelit pa e shqyrtuar në themel ankimin në bazë të nenit
420 të KPP, vendos për pranimin ose jo të ankimit për tu shqyrtuar si shkallë e dytë.
653
Rastet e mospranimit të parashikuara në nenin 420 të KPP, i referohen vlerësimit të
vetë ankimit si akt procedural dhe mënyrës se si është ushtruar kjo e drejtë nga secila palë
pjesëmarrëse në procesin penal.
Mos zbatimi i një detyrimi ligjor nga sekretaria gjyqësore e cila ka për detyrë të
njoftojë aktet gjyqësore në rastin objekt shqyrtimi nga gjykata e shkallës së parë, nuk e bën
ankimin e papranueshëm pasi është një e metë procedurale që mund të zgjidhet nga vetë
gjykata e apelit përpara fillimit të shqyrtimit gjyqësor dhe nuk mund të cenojë të drejtën e
ankimit të prokurorit si palë në proces.
Edhe pse neni 414 i KPP, detyron sekretarinë gjyqësore që jep vendimin të kryejë
njoftimet. Ky detyrim qëndron për aq kohë sa fashikulli i gjykimit ndodhet pranë kësaj
gjykate, ndërkohë që në momentin që në vendimin përfundimtar ankimohet dhe aktet i
përcillen gjykatës së apelit dhe çështja regjistrohet, kompetenca për çdo veprim i kalon kësaj
gjykate.
Në çdo rast trupi gjykues ka për detyrë që përpara fillimit të shqyrtimit gjyqësor të
verifikojë nëse ankimi i plotëson kërkesat për tu marrë në shqyrtim dhe në rast se konstaton
ndonjë të metë, e cila ka ardhur si pasojë e moszbatimit të detyrimeve procedurale nga ana e
sekretarisë gjyqësore që ka përcjellë aktet duhet ta riparojë paraprakisht me qëllim që t’i hapi
rrugë një procesi të rregullt ligjor.
Gjykata e apelit, duke mos e pranuar për shqyrtim ankimin, ka vepruar në
kundërshtim me dispozitat procedurale, pasi nuk ka qenë para rastit për të vendosur
mospranimin, por duhet ta merrte në shqyrtim dhe të shprehej me vendim në lidhje me
themelin e ankimit. Duke mos pranuar ankimin për shqyrtim, pa ndonjë shkak ligjor, i ka
cenuar prokurorit një të drejtë themelore siç është e drejta për t’u ankuar ndaj një vendimi
gjyqësor, e parashikuar në nenin 43 të Kushtetutës.
Ky Kolegj, i tërheq vëmendjen gjykatës se apelit, se edhe pse ne seancën gjyqësore
date 04.12.2013, sipas procesverbalit gjyqësor, prokurori pranë gjykatës se apelit, ka
paraqitur shkaqet e ankimit me shkrim dhe janë administruar nga gjykata (gjithmonë sipas
procesverbalit te gjykatës se apelit), ato nuk gjendjen ne dosjen gjyqësore.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/ç të KPP
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1083, datë 04.12.2013 të gjykatës së apelit Tiranë dhe dërgimin
e akteve për rishqyrtim ne po atë gjykate, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 28.10.2015
654
Nr. 00-2015-2699 Vendimi (181)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 28/10/2015, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.53200-

00068-00-2014 Regj.Them., që i përket:
I GJYKUAR: M. Ç.
A K U Z A:
Mashtrim, më shumë se një herë në bashkëpunim
dhe me pasoja të rënda,
pastrimi i produkteve të veprës penale, më shumë se një herë
parashikuar nga neni 143/2 dhe 287/2 i Kodit Penal.
I GJYKUAR: R. B.,
A K U Z A:
E GJYKUAR: A. DH.
A K U Z A:
I GJYKUAR: PERSONI JURIDIK KOMUNITETE SH.P.K,
A K U Z A:
dhe me pasoja të rënda, pastrimi i produkteve të veprës penale,
më shumë se një herë dhe me pasoja të rënda,
parashikuar nga neni 143/2 dhe 287/2 i Kodit Penal.
655
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.11, datë 24.01.2013, ka
vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit M. Ç. për veprën penale “Mashtrim”, më
shumë se një herë, e kryer në bashkëpunim, me pasoja të rënda, të
parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal e dënimin e tij me 12 (dymbëdhjetë)
vjet burgim.
- Deklarimin fajtor të të pandehurit M. Ç. për veprën penale “Pastrim i
produkteve të veprës penale”, me pasoja të rënda, të parashikuar nga neni
287/2 i Kodit Penal e dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
- Në bazë të nenit 34/5 te Kodit Penal dënimin e tij me 1.000.000 (një milion)
lekë gjobë.
- Në zbatim të nenit 55 te Kodit Penal në bashkim të dënimeve dënimin e të
pandehurit M. Ç me 14 (katërmbëdhjetë) vjet burgim dhe 1.000.000 (nje
milion) lekë gjobë.
- Vuajtja e dënimit i ka nisur të pandehurit M. Ç. nga data 21.03.2011, datë e
ndalimit të tij dhe të bëhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
- Në bazë të nenit 34 të Kodit Penal dënimi me gjobë të shlyhet pas vuajtjes së
dënimit me burgim brenda 3 vjetëve nga vuajtja e dënimit me burgim.
- Pushimin e çështjes penale për të pandehurin Personi Juridik Shoqëria
tregtare “Komunitete” sh.p.k për veprat penale “Mashtrim”, në bashkepunim
e kryer më shumë se njëherë, me pasoja të rënda, te parashikuar nga neni
143/2 i Kodit Penal dhe 287/2 te Kodit Penal.
- Deklarimin fajtor te pandehurin R. B. per veprën penale “Mashtrim”, në
bashkëpunim, më shumë se një herë të parashikuar nga neni 143/2 i Kodit
Penal e dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim.
- Vuajtja e dënimit i nis nga data 21.03.2011 data e ndalimit te tij.
- Në zbatim te nenit 59 të Kodit Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të
dënimit me burgim për pjesën e mbetur të dënimit për të pandehurin R. B. dhe
vendosja e tij në provë për një periudhë 2 vjet me kusht që gjatë kësaj kohe të
mos kryejë vepër tjetër penale po aq të rëndë ose më të rëndë si dhe të mbajë
kontakte me Shërbimin e Provës.
- Në bazë të nenit 389 te Kodit Pr. Penale masa e sigurimit “Arrest në shtëpi”
për të pandehurin R. B. dhënë me vendimin dt 23.6.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Berat, të hiqet.
- Deklarimin fajtore të të pandehurës A. Dh. për veprën penale “Mashtrim”,
në bashkëpunim, të parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal e dënimin e saj
me 3 (tre) vjet burgim.
- Vuajtja e dënimit i ka nisur nga dita e zbatimit te masës se sigurimit “Arrest
ne burg” caktuar me vendimin e Gjykates se Rrethit Gjyqësor Berat.
dënimit me burgim për pjesën e mbetur të dënimit për te pandehurën A. Dh.
dhe vendosja e saj në provë për një periudhë 2 vjet me kusht që gjatë kësaj
kohe të mos kryejë vepër tjetër penale po aq të rëndë ose me të rëndë dhe të
mbajë kontakte me Shërbimin e Provës.
- Në bazë të nenit 389 të Kodit Pr. Penale të hiqet çdo masë sigurimi ne
ngarkim te kësaj te pandehure marrë për efekt të këtij procedimi penal.
- Në zbatim te neneve 190/1 pika 1 germa “ç” te K.Pr.Penale, sendet e
sekuestruara me proces verbalin e dates 21.03.2011 dhe 23.03.2011 (celularë
Nokia i zi me numër 358090/01/366606/9 celular nokia i zi me kapak dhe
kamera me nr IMEI 012046/00/341441/3, celularë nokia i zi me kamera me
656
IMEI 355208/03/371918/1, bllok meshini i zi dy copë) t’u kthehen personave
që i përkasin.
- Shpenzimet gjyqësore për avokatin e caktuar kryesisht Astrit Skendo ne
masën (16.000) leke te parapaguhen nga shteti konform nenit 485/2 te Kodit
Pr. Penale.
- Shpenzimet procedurale, ne masen 97.387 leke u ngarkohen të pandehurve
solidarisht, ndërsa shpërblimi prej 16.000 lekesh i ngarkohet të pandehurit M.
Ç.
- Një kopje e këtij vendimi t’i dërgohet Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime
të Rënda, Tiranë.
- Kundër vendimit lejohet ankim brenda 10 ditëve në Gjykatën e Apelit Vlorë,
duke filluar afati i ankimit nga e nesërmja e shpalljes së vendimit.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.342, datë 10.10.2013, ka vendosur:

- Lënien në fuqi të vendimit nr.11 datë 24.01.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat, për sa i përket të pandehurit M. Ç., personit juridik
“Komunitete shpk., për provat materiale dhe shpenzimet gjyqësore e
procedurale.
- Prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes sa i përket të pandehurve R. B.
dhe A. Dh.,të akuzuar për veprën penale të mashtrimit,sipas nenit 143/2 të
K.Penal.
Kundër vendimit më datë 08.11.2013, ka paraqitur Rekurs prokurori i apelit, me

anën e të cilit kanë kërkuar: Prishjen e vendimit.

- Gjykata ka dhënë ndaj të pandehurit M. Ç. një masë dënimi të butë në lidhje
me veprën penale të “Mashtrimit më shumë se një herë, në bashkëpunim dhe me
pasoja të rënda” të parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal.
- Gjykata duhet të kishte vlerësuar pasojat, kur i pandehuri ka mashtruar me
shuma mbi 100 mijë euro dhe ka qenë njëherë i dënuar.
- Gjykata ka zbatuar keq masën e dënimit për veprën penale të “Pastrimi i
produkteve të veprës penale me pasoja të rënda” të parashikuar nga neni 287/2 i Kodit
Penal. Gjykata e ka dënuar me 7 vjet burgim, kur dispozita për pasojën e rëndë
parashikon jo më pak se 15 vjet burgim.
- I gabuar është vendimi i gjykatës edhe në lidhje me përcaktimin e
përgjegjësisë penale të personave juridike. Në faqen 54 të vendimit gjykata arsyeton
se personi juridik nuk ka përgjegjësi penale. Personaliteti juridik i personit juridik
ndahet nga personaliteti juridik i personit fizik vetëm në marrëdhëniet juridiko-civile
dhe jo në marrëdhëniet juridiko-penale, sepse në të kundërt do të kishim kryerje të
veprës penale në bashkëpunim midis personit juridik dhe atij fizik.
- Në këtë mënyrë gjykata i është shmangur zbatimit të dispozitave ligjore për
përgjegjësinë penale të personit juridik.
- - Në vendimin saj (faqe 52) Gjykata ka arsyetuar deklarimin fajtor për veprën
penale të “Mashtrimit”, në bashkëpunim jo me pasoja të rënda të parashikuar nga neni
143/2 i Kodit Penal në dëm të 12 shtetasve, dhe i ka pezulluar ekzekutimin e dënimit.
- Gjykata i është referuar vendimit nr.5 dt.11.11.2003 të Kolegjeve të Bashkuara
të Gjykatës së Lartë. Mirëpo ky vendim nuk e kufizon si shumë fikse shumën 1 milion
lekë, por përsëri rast pas rasti.
657
- Gjykata duhet ta kishte cilësuar veprën penale me pasojë të rëndë. Pezullimi i
ekzekutimi të dënimit nuk duhej të pranohej sepse i pandehuri ka rrezikshmëri
shoqërore dhe vepra e kryer prej tij paraqet rrezikshmëri të lartë shoqërore.
- Në faqen 46-47 të vendimit Gjykata ka arsyetuar deklarimin fajtor për veprën
penale të “Mashtrimit”, në bashkëpunim jo me pasoja të rënda të parashikuar nga neni
143/2 i Kodit Penal në dëm të 12 shtetasve në dëm të Fadil Kallanxhiu.
- Gjykata ndonëse e ka arsyetuar nuk e ka quajtur rolin e A. Dh. në mashtrimin
e Mimoza Hamitit dhe shtetasve të tjerë (faqet 26, 33, 34) të vendimit.
- Nga ana e prokurorit u kërkua pyetja si dëshmitar e Ernest Lamaj në seancën e
datës 08.01.2013, por nga gjykata nuk u pranua. Atij i janë marrë 10.000 euro nga A.
Dh. dhe M. Ç. për t’i punësuar djalin Herman Lamaj në Amerikë.
- Në total i pandehuri A. Dh. u ka marrë të dëmtuarve mbi 10.000 euro. Gjykata
duhet të kishte parasysh dhe vështirësitë ekonomike të të dëmtuarve. Për rrjedhoje,
gjykata duhet ta kishte cilësuar veprën penale me pasojë të rëndë.
- Pezullimi i ekzekutimi të dënimit nuk duhej të pranohej sepse i pandehurës ka
rrezikshmëri shoqërore dhe vepra e kryer prej saj paraqet rrezikshmëri të lartë
shoqërore.
- Në kundërshtim me dispozitat procedurale gjykata ka vendosur kthimin e
sendeve të sekuestruara.
- Gjykata ka pranuar se është kryer vepra penale e “Pastrimi i produkteve të
veprës penale” me pasoja të rënda të parashikuar nga neni 287/2 i Kodit Penal.
- Në këto kushte të gjitha pasuritë e shoqërisë dhe të pandehurve duhet të
konfiskohen. Ato përbëjnë produkt të veprës penale dhe një pjesë e tyre kanë shërbyer
për kryerjen e veprës penale.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Arben Dollapaj, i cili kërkoi
pranimin e rekursit dhe ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; avokatin e të
gjykuarve A. Dh. dhe R. B., av. Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Apelit Vlorë; avokaten e të gjykuarit M. Ç., av. Sonila Çekrezi e cila kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
V Ë R E N:
Vendimi nr.342, datë 10.10.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë, është pjesërisht i bazuar
në ligj e në prova, e si i tillë ai do të ndryshohet përsa i përket kualifikimit ligjor të veprës,
fajësisë dhe masës së dënimit të caktuar ndaj të gjykuarve A. Dh. dhe R. B.
Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat ka paraqitur përpara kësaj

gjykate procedimin penal nr.82 të vitit 2011 në ngarkim të të pandehurve M. Ç. akuzuar se ka
kryer veprat penale të “Mashtrimit” të kryer më shumë se një herë, të kryer në bashkëpunim
dhe me pasoja të rënda, si dhe “Pastrimit të produkteve të veprës penale” të kryer më shumë
se një herë dhe me pasoja të rënda, parashikuar përkatësisht nga nenet 143/2 dhe 287/2 të
Kodit Penal, të pandehurit R. B. akuzuar se ka kryer veprën penale të “Mashtrimit” të kryer
më shumë se një herë, të kryer në bashkëpunim dhe me pasoja të rënda parashikuar nga
N.143/2 i Kodit Penal, të pandehurës A. Dh. se ka kryer veprën penale të “Mashtrimit” të
kryer në bashkëpunim dhe me pasoja të rënda, parashikuar nga N.143/2 i Kodit Penal dhe të
pandehurit person juridik privat shoqëri tregtare “Komunitete” SHPK akuzuar se ka kryer për
veprat penale të “Mashtrimit” të kryer më shumë se një herë dhe me pasoja të rënda, si dhe
658
“Pastrimit të produkteve të veprës penale” të kryer më shumë se një herë dhe me pasoja të
rënda, parashikuar përkatësisht nga nenet 143/2 dhe 287/2 të Kodit Penal.
Organi i akuzës fillimisht ka regjistruar procedimin penal nr.82, datë 28.02.2011, mbi
referimin e policisë gjyqësore pranë Drejtorisë së Policisë së Qarkut Berat, për veprën penale
të “Mashtrimit” të parashikuar nga N.143/2 i K.Penal. Po kështu nga ky organ është
regjistruar edhe procedimi nr.357 i datës 24.06.2011 sërish për veprën penale të “Mashtrimit”
parashikuar nga neni 143/2 i K.Penal. Këto dy procedime janë bashkuar me vendim të
Prokurorisë në një procedim të vetëm.
Personi juridik “Komunitete” SHPK është një shoqëri tregtare e regjistruar më datë
06.02.2008, me kapital 100.000 lekë dhe administrator, pra përfaqësues ligjor, të pandehurin
tjetër M. Ç. Objekt i veprimtarisë së këtij personi juridik ka qënë botime shtypi, përgatitje
dhe përhapje të lajmit të prononcimit, konsulencë juridike si dhe ofrim i ndihmës juridike në
fushat civile dhe penale. Qendra e Shoqërisë është Tirana, dhe ky i pandehur ka patur degë në
Berat, Korçë, Gjirokastër, Vlorë, Elbasan, Fier, Shkodër. Dega e Shoqërisë për Beratin është
hapur më datë 17.12.2009 me vendimin nr.7, datë 17.12.2009 të administratorit, pra të
pandehurit M. Ç.
I pandehuri R. B. është emëruar në atë kohë drejtor i Zyrës Rajonale Berat për
shoqërinë në fjalë dhe përveç kësaj ai ka patur kompetenca për të kryer veprime edhe jashtë
Beratit dhe në raport me të tretët është paraqitur si drejtor për jugun e Shqipërisë.
Ndërsa e pandehura A. Dh. kryente funksionet e përgjegjëses së burimeve njerëzore të
personit juridik në fjalë, në Tiranë.
Faktet penale për të pandehurit që parashtrohen në kërkesën për gjykim janë 26 fakte
të tilla, për të cilat ngarkohen të pandehurit R. B. dhe M. Ç. në bashkëpunim, për një pjesë
tjetër vetëm i pandehuri M. Ç. dhe për një fakt penal të tre të pandehurit në bashkëpunim dhe
me pasoja të rënda.
1. Dëshmitarja Denisa Vogli ka dëshmuar në seancën gjyqësore të datës 14.05.2012
se: “R. B. e njoh nga marrëdhënie pune. Kur fillova punë, një shoqja ime e quajtur Matilda
Ruçi, kishte dy ditë që kishte filluar punë në Shoqatën Mediatike së cilës nuk më kujtohet
saktë emri. Matilda më tha që të filloja dhe unë punë atje. Kjo punë kishte të bënte me
gazetarinë. Ne duhet të shkruanin materialet që na sillnin nga terreni, t’i hidhnim në
kompjuter dhe t’i kalonim në qendër, në Tiranë. Pasi më tha Denisa, ne u takuam me Aqif
Lleshin i cili ishte mik i familjes së Matildës. Bëhet fjalë për në fillim të dhjetorit 2010. Ai na
tha se çfarë kushtesh duheshin për të filluar këtë punë. Një nga kushtet ishte që të paguanim
1.000.000 lekë të vjetra. Aqifi na tha se këto lekë paguhen në se qendron më pak se tre muaj
në punë, atëherë këto lekë do t’i tërhiqni. Nësë kalojnë tre muaj nuk kishim të drejtë t’i
tërhiqnim këto lekë. Në lidhje me rrogën, na shpjegoi që do të lidhësh një kontratë në të cilën
na thuhesh se rroga do të ishte 400.000 lekë të vjetra. E bëmë kontratën dhe prezent ishte
Aqif Lleshi dhe babai im M. Vogli.
Të pandehurin R. B. e kam takuar për herë të parë nga data 10 dhjetor 2010, një ditë
pasi takuam z.Aqif, R. B. e takova pasi kisha lidhur kontratën. Atë ditë që vajtëm për të
nënshkruar kontratën kemi paguar dhe 1.000.000. Nuk kemi marrë mandat për këto
1.000.000 lekë. Kemi marrë mandat vetëm për 50 000 lekë të vjetra të cilat i paguam për
abonimin në gazetë, dy herë në javë. Lekët babai im ia dha R. B. në zyrë. Nuk ishte prezent
Aqif Lleshi dhe as unë. R. B. e njihja si drejtor të shoqatës. Drejtor të përgjithshëm njihja M.
Ç. Kontratën e kemi lidhur në zyrat e shoqatës në Ura Vajgurore, në katin e dytë. Kam
punuar në këtë shoqatë nga data 09 dhjetor deri në 7 janar 2011. Ne punonim me disa vajza të
tjera, Matilda Ruci, etj.
Nuk kam marrë asnjë lloj pagese gjatë kohës që punova. M. Ç. e kam takuar vetëm
një herë. Në telefon kam folur disa herë. E kam takuar në zyrat ku punoja. Ka qenë fund
Dhjetori. Na njoftoi R. se do të vinte drejtori i përgjithshëm. Bëmë mbledhje në zyrën e
659
Ramadanit. Kemi qenë te gjitha punonjëset, R. dhe M. Ç. Z.M. na sqaroi ku do të konsistonte
puna jonë në vazhdim pasi ne kërkonim të punonim në zyrë dhe jo në terren. Për pagesën me
M. Ç. nuk kemi folur. Ai na tha se duhet të leviznim në rrethe tjera dhe po të jetë e
nevojshme dhe jashtë shtetit.
A. Dh. e njoh vetëm nëpërmjet telefonit. Nuk e kam takuar. Ajo na tha që të hapim
një llogari bankare për të hedhur rrogën. Kemi folur përsëri pasi rroga nuk na u hodh. Për
herë të parë me A. kam folur në 5 shkurt 2012. Nga data 14 shkurt, A. na tha, do t’ju hidhet
rroga, është e sigurt. Ne ndërkohë e kishim hapur llogarinë tek Raiffeisen Bank.
Shkurt, kemi folur përsëri me A. dhe na tha që nuk i kemi hedhur rrogat por na kaloi
në telefon z. M., i cili na shpjegoi se për arsye të Thesarit nuk ka kaluar rroga dhe do të kaloje
së shpejti
Për të paguar 1.000.000 lekët na tha Aqif Lleshi. Ai na tha se kjo shumë duhej që të
futeshe në punë. Aqifi tha që keto lekë i merr R. B. që është drejtor i shoqatës. Përpara se të
largoheshim nga puna R. na ka thënë që duhet të rrini dy javë pasi të bëni dorëheqjen që të
keni të drejtë të merrni rrogën. Pasi u larguam R. na caktoi një datë që duhet të veja të merrja
1.000.000 lekët. Për të marrë do të shkonim nga mesi i Janarit. Kemi shkuar përsëri dhe nuk i
kemi marrë paratë. R. më tha, paraqitu pas disa ditësh. Përsëri kemi vajtur dhe nuk na i dha.
Herën tjetër nuk na i hapi derën fare. E merrnim në telefon nuk na e hapte telefonin. Lekët
nuk u morën asnjëherë”.
Po kështu në seancën gjyqësore të datës 14.05.2012 është pyetur edhe shtetasi M.
Vogli i cili ka deklaruar se “Nga të pandehurit njoh vetëm R. B. R. B. e njoh nga marrëdhënie
pune. Katër-pesë ditë para se të fillonte punë vajza ime, një shoqe e saj që quhej Matilda,
kishte filluar punë tek R. Ishte një shoqatë për gazetare, e cila ndodhej në hyrje të Urës
Vajgurore. Nëpërmjet shoqes së Denisës, Matilda, kemi njohur R. Një ditë para se të fillonte
punë vajza jonë Denisa, jam takuar unë, gruaja dhe çupa, me Aqif Lleshin. Jemi takuar tek
Turizmi në Berat dhe të nesërmen vajza ka filluar punë. Aqifi na tha që do të paguanim R në
dorë një milion lekë te vjetra dhe 50.000 lekë te vjetra për abonim në gazetë. Për një
milionshin na tha që ishte si tip garanci. Në rast se tërhiqesh brenda gjashtë muajve e merr
përsëri. Lekët i paguam në zyrë. Ia kam dhënë në dorë R. Nuk na dha faturë. Kur i kam dhënë
lekët R. nuk kishte persona të tjerë. Aqifi ka ardhur deri tek dera dhe u largua. Nuk na janë
dhënë asnjë lek nga këto. Vajza bëri kontratë pune. Kontratën e bëri Aqif Lleshi. Di që vajza
ka firmosur. Unë vetë nuk kam vajtur të R. Ka vajtur çupa vazhdimisht ka kërkuar lekët”
(mbyllet citimi).
Në dosjen gjyqësore është administruar kontrata e punës e datës 09.12.2010 me numër
10 prot. e nënshkruar nga dëshmitarja Denisa Vogli dhe i pandehuri R. B me cilësinë e
punëdhënësit. Me anë të kësaj kontrate dëshmitarja ka rënë dakord të punojë si gazetare pranë
personit juridik të pandehur kundrejt pagës prej 40.000 lekësh në muaj. Në këtë kontratë nuk
bëhet fjalë për detyrim të shtetases Denisa Vogli që të paguajë garancinë prej 100.000 lekësh.
2. Në seancën gjyqësore të datës 02.04.2012 janë pyetur si dëshmitarë shtetasit
Matilda Ruçi dhe Pelivan Ruçi. Shtetasja Matilda Ruçi ka dëshmuar se: “Në gazetën
Komunitete kam filluar pune në fillim të Dhjetorit 2010, si gazetare. Kam punuar gati një
muaj. Aqif Lleshi ka qenë shok i babait tim, Pelivanit. Ai na ka ardhur në shtëpi dhe më ka
folur për këtë vend pune. Aqifi më siguroi se ishte punë serioze dhe kishte pagë të
kënaqshme. Kur e kam pyetur në se do ta çonte vajzën e tij në atë pune ai me tha: Po. Pas
kësaj bisede jam interesuar. Atë ditë që jam paraqitur tek zyrat jam pranuar. Zyra ndodhej në
Ura Vajgurore, poshtë “Bomirës”. Atje takova Aqif Lleshin. Kam plotësuar formularët.
Kontratën e kam nënshkruar me Aqif Lleshin. Kushtet e punës ishin: Rroga ishte 400.000
lekë të vjetra me siguracion, merresh një herë në muaj dhe unë nuk do të isha gazetare në
terren por do të qëndroja aty në zyrë. R. B. më parë nuk e kam njohur, tani po. E kam takuar
tek Zyrat e Shoqërisë. Me R. kam folur për kushtet e punës por në mënyrë të përgjithshme, jo
660
në mënyrë precize. Vazhdova të punoja deri në 6 janar 2011. Pas dy javë punë po vija re që
po vinin shumë njerëz dhe po kërkonin pagat. Aty fillova të dyshoja se kjo nuk ishte shumë
serioze. Ne na është kërkuar 1.000.000 lekë të vjetra për t’u punësuar në këtë pune. I kemi
paguar këto të holla. Këto lekë i ka paguar babi. Ia ka paguar R. B. I ka paguar brenda në
zyrë. Këto lekë u paguan si pagë për siguri për të qendruar në punë.
Nuk përfshihej pagesa e kësaj shumë në kontratë por si siguri për të mos u larguar.
Kjo shumë do të na kthehej brenda tre muajve. Atëherë do të ishim të sigurt se do të
qendronim në punë. Kur u largova nga puna i kërkova R. B. të më kthehej kjo shumë. Ai më
ka thënë që të interesohesha pas disa ditësh. Unë e lash pas një javë dhe u interesova. Takova
R. dhe ai më shtyu afatin dhe njëzet ditë të tjera. Vajta përsëri dhe përsëri e njejta gjë. Më
shtyu afatin. Edhe sot nuk më është kthyer kjo shumë.
M. Ç. e kam njohur gjatë kohës që punoja. Ai ka ardhur tek zyrat dhe na është
prezantuar si drejtor i përgjithshëm. Na ka thënë që do të lëvizni, do të vini jashtë shtetit për
të marrë informacione. Kur na ka folur për udhëtime jashtë shtetit M. Ç., disa nga ne kanë
thënë që nuk duam të shkojmë jashtë shtetit, duam lekët. Ai është nervozuar. Aty mendova se
duhet të largohesha nga puna dhe ia kam kërkuar këtë shumë M. Ai ka thënë që unë nuk di
gjë për këtë punë. Ndërkohë që R. më parë ka thënë që këtë shumë e merr Drejtori i madh.
Gjatë kohës që isha në punë vinin gazetare nga terreni dhe na sillnin informacione mbi fushën
veterinare. Këto do të dërgoheshin në një adresë me e-mail në Tiranë dhe publikoheshin çdo
të martë. Kjo gazetë doli dy herë. Nga ana jonë do të shkruanim artikuj mbi shqetësimet që
hasnin qytetarët në Berat në drejtime të ndryshme. Di që edhe personat e tjerë të punësuar
kishin paguar shumën prej 100.000 lekësh. E di sepse Denisa Vogli është shoqja ime. Para se
ajo të vinte në punë e kam takuar bashkë me Aqif Lleshin dhe prindërit e saj. Aqif Lleshi e ka
bërë muhabet dhe me prinderit e Denisës për këtë shumë e cila ishte shumë për t’u punësuar.
Nuk kam dijeni në lidhje me bashkëpunimin e shoqërisë me USAID-in.
Të pandehurën A. Dh. nuk e njoh. Kam folur në telefon me një A. por nuk e kam parë
asnjëherë. Me Anilën kam folur vetëm për lekët. Ajo më ka thënë që të hapim llogari bankare
tek Raiffeisen, për pagën. Kam komunikuar dhe më pas me të dhe më ka premtuar se do të
marrim rrogën. Në telefonatën e fundit më ka siguruar që do të marrim pagën vetëm se na
kanë ngrirë fondet, është e sigurtë që do t’i merrni. Nuk kam pasur kontakt tjetër më ”.
Dëshmitari Pelivan Ruçi ka dëshmuar në po të njëjtën seancë se “Kam marrë dijeni
nga Aqif Lleshi për vendin e punës. Ai e dinte që vajza ime ishte pa punë. Ne kemi
marrëdhënie shoqërie me të. Aqifi na tha të mos kemi problem pasi vajza do të rrijë në zyrë.
Paga do të ishte 40.000 lekë. Kam paguar 100.000 lekë. Ia çova vetë R. B. dhe Aqifit. Aqifi
më tha që do t’i biesh lekët. Lekët ia dorëzova R. tek zyra e tij. Kjo shumë ishte si garanci për
vendin e punës dhe na thanë që mund të kthehej pas tre muajsh. Këtë ma tha Aqifi në takimin
që bëra herën e parë pa vajtur në zyrë. Për pagesën 100.000 lekë nuk mora asnjë mandat
page”.
3. Dëshmitari Aqif Lleshi i pyetur në seancën gjyqësore të datës 02.04.2012 ka
dëshmuar se: “Kam punuar në Shoqërinë Mediatike “Komunitete”. Kam filluar punë atje në
datë 07.06.2010, deri në shkurt të vitit 2011, si ekonomist. Kjo shoqëri jepte për të burgosurit
asistencë me qëllim ulje dënimi deri tek dhe dalje nga burgu. Botonte gazetën “Komunitete”.
Godina në të cilën unë u punësova ka qenë pranë lagjes “Kushtrimi”, në Berat. Një ditë
rastësisht duke lëvizur takoj para godinës R. B. të cilin e njihja më parë. Ai më tha: Kam një
vend për ekonomist po deshe mund të vish. Vajta në godinën dy katëshe. Aty takova dhe M.
Ç. i cili ishte rastësisht aty. U prezantuam dhe biseduam me R. për funksionimin e gazetës
dhe ai më sqaroi. E pyeta dhe pashë që aty kishte dokumenta ligjore, Licensë, Kodin dhe
Vendimin e gjykatës dhe u binda për të filluar punë. Në këtë kohë M. lëviz për në dhomën
tjetër dhe R. më thotë që si për gjithë të tjerët ka një kusht për ngurtësimin që ishte 150.000
lekë, me të drejtë kthimi. Këtë shumë do ta paguaja unë. Kjo, më tha, është për të gjithë jo
661
vetëm për ty. Mendova dhe pyeta se si ka mundësi dhe ai më tha që këto jepen. I pagova këtë
shumë, fillimisht 50.000 lekë, pastaj 20.000 lekë dhe 10.000. Gjithsej 100.000 lekë të cilat ia
dorëzova të gjitha në dorë R. Pjesën tjetër, 50.000 lekë ma mbajtën nga rroga. Në muajt
Qershor, Korrik nuk m’u dha rrogë. Sipas R. këto lekë do të venë tek drejtori në qendër, në
Tiranë, M. Ç. Lidha kontratë pune me R. B. që ishte drejtor rajonal për Beratin dhe një kopje
i’u dërgua M. Nuk e di nëse të tjerët kanë paguar 100.000 lekë. Pasi këto punë bëheshin
drejtpërdrejt me titullarin. Unë vetë si person nuk kam lidhur asnjë kontratë me njeri tjetër,
nuk e kisha këtë të drejtë.
Matilda Ruçin dhe Denisa Voglin i mbaj mend. Ka qenë periudha që jemi larguar nga
Berati për në Urën Vajgurore dhe aty na janë larguar pesë gazetare për arsye personale.
Meqenëse dolën vende bosh, unë e kisha shok të atin e Matildës dhe ai më pyeti nëse mund të
rregulloja vajzën e tij në punë. Meqënëse ne na ishte lënë dhe detyrë të gjenim gazetare unë i
thashë të vinte të bisedonte vetë me drejtorin për kushtet e punës dhe ai ka ardhur vetë ka
biseduar. Denisa ishte shoqe me Matildën dhe erdhi dhe i ati i saj dhe biseduan me R. dhe
filluan punë. Deri në tetor ka funksionuar shumë mirë. Jepeshin pagat rregullisht. Pas muajit
tetor mundësia e pagës nuk ishte dhe me justifikimin që lekët do të jepeshin një me një,
vazhduam por deri në janar, shkurt, nuk ishte mundësia e likuidimit”.
Në seancat gjyqësore të datave 02.04.2012 dhe 17.04.2012 u pyetën përkatësisht
dëshmitarët Brikena Nazeraj dhe Halim Nazeraj. Dëshmitarja Brikena Nazeraj dëshmoi se:
“Kam punuar në Shoqërinë “Komunitete”, nga data 4-5 Dhjetor 2010 deri në 12 mars 2011.
Detyra ime ishte si juriste pasi isha diplomuar në Durrës. Muajt e parë më shumë u mora me
sistemim dokumentash pasi ashtu më thanë, pasi ishte ligji i “Amnistisë”, ishin kërkesat e
disa familjareve të të dënuarve që kërkonin të përfitonin falje. Në vazhdim nga fundi i Janarit
puna u pezullua, unë vija por nuk është se punoja. Pasi kam përfunduar shkollën për asistente
ligjore, unë isha në kërkim të një pune. Babi im Halim Nazeraj, kishte biseduar më parë me
Aqifin dhe ai i tha që kishte dalë një variant i mirë për punë dhe ishte kusht që duhej një
garanci prej 1.000.000 lekësh të vjetra. Diskutuam dhe vajtëm takuam Aqifin. Me shpjegoi
kushtet dhe e lamë të takoheshim në zyrat ne Ura Vajgurore. Vajta tek zyrat. I kisha dhe lekët
me vete. Fillimisht u takuam me Aqifin. Më tha do të flasim dhe me drejtorin R. B. Aty më
sqaruan se këto lekë 1.000.000, janë garanci dhe do të kthehen pas tre muajve. Këtë ma tha R.
Lekët i paguam. Babi ia dha në dorë R. Nuk mori dokument. Muajin e parë nuk kërkova por
më pas e pash që puna nuk po shkonte normalisht. Kërkova të largohesha dhe kërkova dhe
lekët dhe m’u tha që rrogat do të merren.
M Ç. ka ardhur dy herë gjatë kohës që kam qenë unë. Kur e kam takuar M. Ç është
diskutuar dhe problemi i dhënies së 100.000 lekëshit. Personalisht i kam thënë që dua
100.000 lekëshin. Ai më ka thënë që ato do të merren. Por deri më sot nuk më janë kthyer”.
Në mënyrë të ngjashme kanë deklaruar edhe dëshmitari, Luan Oboni, Gentjana
Shabani, është bërë leximi i procesverbalit të deklarimeve të dëshmitarit e Marjana Nelaj,
leximi i procesverbalit të deklarimeve të dëshmitarit Laert Isufaj. Në të njëjtën situatë si
dëshmitarët Marjana Nelaj dhe Laert Isufi, janë lexuar edhe deklarimet e shtetasve Kapo
Majko, Mirela Çumani, Fatjon Sinani, Fatime Majko si dhe Silvana Kristidhi.
Dëshmitari Jorgo Kasapi ka deklaruar se ka gjetur nëntë persona dhe ai i ka dedhur
9000 Euro. Personat që janë paraqitur kanë qenë, Stefan Puci, Kleanthi Puci, Arben Lali,
Rois Hoxha, Shoqëria e sigurimit “Grup 4”, me administrator Balili. Ata ishin të interesuar
për të filluar punë dhe kanë komunikuar vetë.
Po ashtu ka deklaruar edhe dëshmitari Julian Çoku, Brahim Toska, Bashkim Koka,
Arlind Duka, Avni Kadiasi dhe Orges Kadiasi, Baki Asllanaj, Mustafa Alliu.
Në seancën gjyqësore të datës 23.07.2012 u pyet me cilësinë e dëshmitarit shtetasi
Xhorxhi Sahatçi i cili ka dëshmuar se: “Të pandehurit i njoh të tre. Zonjës nuk ia mbaj mend
emrin. Fillimisht kam pasur një përshëndetje me R. B. kemi pasur njohje të mëparshme. Duke
662
ardhur në punë takohemi në kafe. Ka qenë fundi i muajit maj 2010. R. më pyet në se ke
ndonjë njeriun tënd për ta punësuar si gazetar tek Usaid. Më vajti mendja tek kunati im. E
mora në telefon dhe i thash për këtë vend pune. Ai pranoi. Pas dhjetë ditësh erdhi në Greqi.
Quhej Nikolla Andoni. Para se të vinte Nikolla, R. më tregoi zyrën në Tiranë. Kam vajtur në
Tiranë dhe i kam dhënë M. 8 mijë Euro. Më ka dhënë mandat arkëtimi. Kjo shumë ishte për
efekte garancie që do të përgatiteshin dokumentet për në Amerikë. Do të përgatiteshin
dokumentat të cilat Nikolla i solli vetë kur erdhi. Më pas janë kërkuar dhe 5 mije Euro për
vizën dhe dokumentet për në Amerikë. Këto i ka dhënë vetë Nikolla. Ka qenë R. dhe M. Për
këto nuk u mor mandat. Kështu më tha Nikolla. Sot Nikolla është në Greqi, në Zaqinthos.
Është beqar. Shkon në periudhën e beharit. Deri këtu ishte puna ime. Nikolla u paraqit vetë.
M. premtoi se kjo punë do të bëhej shumë shpejt, për 15 ditë apo një muaj. Por kaluan muaj
dhe nuk u bë gjë. Tetë mijë euro M. ia ka dhënë pjesë pjesë Nikollës edhe në bankë edhe
kesh. Pjesa tjetër, 5 mijë euro, nuk janë kthyer”.
Në mënyrë të ngjashme kanë deklaruar edhe dëshmitari, Fadil Kallanxhiu, Rustem
Bilçari, Luan Lalla, Idajet Pone, Agim Musaj, Minushe Çobo, Engjëllushe Medi.
Në seancën gjyqësore të datës 23.07.2012 është pyetur e dëmtuara Engjëllushe Medi e
cila ka deklaruar se: “Kam pasur në burg djalin tim Genci Medi, i cili është akoma në burg, i
dënuar me 22 vjet burgim. Është në burgun e Korçës.
Të pandehurit nuk i njoh. Të pandehurin që është në kafaz e njoh. Ma solli në shtëpi
kryeplaku i fshatit Engjëll Jahja. Këtij të pandehuri, M., i kam dhënë 110 mijë lekë. Ai më tha
që do të nxjerrë në gazetë dhe do të nxjerr djalin nga burgu. I mori 110 000 lekë dhe iku. Ia
kam dhënë unë lekët, ka qenë plaku im i cili nuk jeton me dhe kryeplaku.
Erdhi më vonë dhe më mori 120.000 lekë mori dhe fotografinë e djalit për ta nxjerrë
në gazetë për të bërë dokumentat për të nxjerrë djalin nga burgu.
Ne pritëm disa muaj ai nuk erdhi. As në gazetë nuk e nxori. I thashë bashkëshortit tim
që këtu është një gjë, ai nuk na bëri punë. Pasi kaloi disa kohë M. erdhi prapë. Ka qenë
Shkurt ose Mars kur erdhi në shtëpi. Ai na tha që do ta nxjerrë djalin nga burgu. Nuk dua lekë
tha, do ta çojë djalin në Amerikë të punojë që të nxjerri lekët e pastaj të më jepni mua lekët.
Pas ca kohësh më erdhi prapë dhe më tha më jep 20 milion lekë që ta nxjerrë djalin nga burgu
e ta çojë për të punuar në Amerikë. Ka qenë Shkurt ose Mars. Ia dhamë këto lekë, morëm
borxh e ia dhamë. Erdhi përsëri dhe na kërkoi pesë milion lekë që të bëjë dokumentet.
Njëzet milionët ja kemi dhënë nëpërmjet bankës. Më tha që djalin do ta nxjerrë nga
burgu për 15 ditë. I hodhëm në bankë përsëri pesë milion lekë. Nuk bëri asnjë gjë. Vinte
merrte në telefon dhe nuk bëri gjë. E biseduam me burrin. I kam thënë që nuk kisha besim. Ai
më tha që lekët i kemi kaluar në bankë nuk i ka marrë për vete. Pasi kaloi 15 ditë me erdhi
përsëri më kërkoi të nxirrja kartë identiteti për djalin që ta çonte në Amerikë. Ndenji disa
kohë. Shkoi në Athinë dhe merr në telefon djalin tim që kam në Athinë. Më mori djali në
telefon, ai që ishte në Athinë dhe më tha që më mori ai në telefon të shkoj ta takojë një herë të
shoh kush është. I thashë ta takonte dhe të mos i jepte lekë. M. i kishte kërkuar dhe djalit lekë
por ai nuk i dha. Erdhi përsëri në shtëpi dhe më pyeti në se i kisha thënë djemve që i kisha
dhënë lekë. Unë i kisha thënë djemve por këtij i thashë jo. M. kishte vajtur në burg tek djali
dhe kishte bërë debate me të. Më erdhi përsëri në shtëpi dhe më tha që djali nuk do. Më tha
që do t’i japë lekët. Më tha duhet të derdhesh një milion lekë që të tërheqësh lekët që të kam.
I pagova dhe një milion. U binda që nuk do t’i jepte lekët. Pas tre ditëve kam marrë vesh që e
kapi policia dhe sa mori vesh burri im vdiq.
Lekët nuk i kam marrë. Për lekët e dinte vetëm buri im dhe djali i vogël por nuk e
dinte se sa. M. ka ardhur edhe një herë tjetër në shtëpi dhe ka kërkuar pesë milion lekë. Më
tha: i dua për një shoqen time për ta dërguar në Amerikë. Kur të kthehesh do të m’i jepte”.
Në mënyrë të ngjashme kanë deklaruar edhe dëshmitari, Eqerem Cocka, Herman
Lamaj, Mimoza Hamiti, Adriano Sufali.
663
Në përfundim shuma e derdhur në lekë është 26.550.887 lekë ndërsa ajo në euro është
112.220.3 pjesa më e madhe e të cilave është depozituar nga shtetas të ndryshëm si garanci
për shërbime dhe për kontrata punësimi për disa persona në Itali dhe SHBA.
II. Procedurat gjyqësore dhe arsyetimi i gjykatave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.11, datë 24.01.2013, ka

vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit M. Ç. për veprën penale “Mashtrim”, më shumë
se një herë, e kryer në bashkëpunim, me pasoja të rënda, të parashikuar nga neni 143/2 i
Kodit Penal e dënimin e tij me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
- Deklarimin fajtor të të pandehurit M. Ç. për veprën penale “Pastrim i produkteve
të veprës penale”, me pasoja të rënda, të parashikuar nga neni 287/2 i Kodit Penal e dënimin
e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
- Në bazë të nenit 34/5 te Kodit Penal dënimin e tij me 1.000.000 (një milion) lekë
gjobë.
- Në zbatim të nenit 55 te Kodit Penal në bashkim të dënimeve dënimin e të
pandehurit M. Ç. me 14 (katërmbëdhjetë) vjet burgim dhe 1.000.000 (nje milion) lekë
gjobë.
- Vuajtja e dënimit i ka nisur të pandehurit M. Ç. nga data 21.03.2011, datë e ndalimit
të tij dhe të bëhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
- Në bazë të nenit 34 të Kodit Penal dënimi me gjobë të shlyhet pas vuajtjes së
dënimit me burgim brenda 3 vjetëve nga vuajtja e dënimit me burgim.
- Pushimin e çështjes penale për të pandehurin Personi Juridik Shoqëria tregtare
“Komunitete” sh.p.k për veprat penale “Mashtrim”, në bashkepunim e kryer më shumë se
njëherë, me pasoja të rënda, te parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal dhe 287/2 te Kodit
Penal.
- Deklarimin fajtor te pandehurin R. B. per veprën penale “Mashtrim”, në
bashkëpunim, më shumë se një herë të parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal e dënimin
e tij me 4 (katër) vjet burgim.
- Vuajtja e dënimit i nis nga data 21.03.2011 data e ndalimit te tij.
dënimit me burgim për pjesën e mbetur të dënimit për të pandehurin R. B. dhe vendosja e tij
në provë për një periudhë 2 vjet me kusht që gjatë kësaj kohe të mos kryejë vepër tjetër
penale po aq të rëndë ose më të rëndë si dhe të mbajë kontakte me Shërbimin e Provës.
- Në bazë të nenit 389 te K.Pr.Penale masa e sigurimit “Arrest në shtëpi” për të
pandehurin R. B. dhënë me vendimin dt 23.6.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, të
hiqet.
- Deklarimin fajtore të të pandehurës A. Dh. për veprën penale “Mashtrim”, në
bashkëpunim, të parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal e dënimin e saj me 3 (tre) vjet
burgim.
- Vuajtja e dënimit i ka nisur nga dita e zbatimit te masës se sigurimit “Arrest ne
burg” caktuar me vendimin e Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Berat.
- Në zbatim te nenit 59 të Kodit Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të dënimit
me burgim për pjesën e mbetur të dënimit për te pandehurën A. Dh. dhe vendosja e saj në
provë për një periudhë 2 vjet me kusht që gjatë kësaj kohe të mos kryejë vepër tjetër penale
po aq të rëndë ose me të rëndë dhe të mbajë kontakte me Shërbimin e Provës.
- Në bazë të nenit 389 të K.Pr.Penale të hiqet çdo masë sigurimi ne ngarkim te kësaj
te pandehure marrë për efekt të këtij procedimi penal.
664
Në vendimin e saj kjo gjykatë ka arsyetuar: “...Në lidhje me sa më sipër gjykata arrin
në përfundimin se i pandehuri M. Ç. duhet të deklarohet fajtor për veprën penale të
“Mashtrimit” të kryer më shumë se një herë, në bashkëpunim dhe me pasoja të rënda
parashikuar nga n. 143/2 i Kodit Penal si dhe për veprën penale të “Pastrimit të produkteve
të veprës penale” më shumë se një herë dhe me pasoja të rënda sipas N.287/2 të K.Penal.
Ndërsa i pandehuri R. B. duhet të deklarohet fajtor për veprën penale të “Mashtrimit” më
shumë se një herë dhe në bashkëpunim dhe jo me pasoja të rënda, parashikuar nga N.143/2 i
K.Penal. E pandehura A. Dh. duhet të deklarohet fajtore për veprën penale të “Mashtrimit”
në bashkëpunim dhe jo me pasoja të rënda siç është akuzuar parashikuar nga N.143/2 i
Kodit Penal, ndërsa për personin juridik të pandehur “Komunitete” SHPK duhet të vendoset
pushimi i çështjes penale. .... Në lidhje me të pandehurin M. Ç. u vërtetua në gjykim se në
rastin e të dëmtuarve Engjëllushe Medi, Agim Musaj, Luan Lalla, Jetnor Lemellari, Eqerem
Cocka dhe Adem Idrizaj i pandehuri ka përdorur gënjeshtrën pra se ai ishte drejtor i një
shoqërie e cila merrej me lirimin e personave të dënuar gabimisht dhe se kishte kontakte me
persona zyrtarë si prokurorë, këshilltarë në Presidencën e Republikës apo zyrtarë të
Ministrisë së Drejtësisë me të cilët kundrejt pagesës së bërë nga shtetasit e lartpërmendur,
me ndërmjetësinë e të pandehurit do të mundësonin faljen e të afërmëve të dënuar. Po kështu
ai ka gënjyer në të gjitha këto raste se personi juridik i drejtuar prej tij financohej nga
USAID, fakt ky tërësisht i rremë pasi nga akti i ekspertimit nuk rezulton ndonjë burim
financimi i tillë për të pandehurin “Komunitete”SHPK. Më konkretisht: .....I pandehuri M.
Ç. pasi është njohur me të dëmtuarin Fadil Kallanxhiu nëpërmjet të pandehurit R. B., ka
marrë prej tij në datë 15.07.2012, në zyrat e shoqërisë në Tiranë, në prani edhe të të birit
Vilson Kallanxhi, të pandehurve A. Dh. dhe R. B. i ka dhënë në dorë të pandehurës A.
shumën prej 8000 euro, për të cilën ajo ka plotësuar një mandat arkëtimi ndërsa të
pandehurit M. shumën prej 4.000 për të cilën nuk është plotësuar mandat. Mandati është
plotësuar gabim nga e pandehura A. Dh. sa i takon mbiemrit të dëshmitarit. Në atë moment
ose më saktë pas bërjes së pagesës është lidhur dhe kontrata përkatëse mes Vilson
Kallanxhiut dhe M. Ç. Pretendimeve për parregullsi të shfaqura nga dëshmitari Vilson, i
pandehuri në fjalë është përgjigjur se bëhet fjalë për kontratë provizore. Sipas kësaj kontrate
dëshmitari Vilson do të punonte si gazetar në Boston SHBA kundrejt një page prej 2600
euro. Ai duhej të kalonte testin e gjuhës angleze për të udhëtuar drejt SHBA-së. Në datë
05.10.2010 dëshmitarët Fadil Kallanxhiu dhe i biri kanë shkuar në Tiranë pasi dëshmitarin
Fadil e ka marrë në telefon më parë e pandehura A. Dh. duke i thënë se duheshin edhe 1700
euro të tjera. Pasi kanë mbërritur në Tiranë dhe kanë shkuar në zyrat e shoqërisë, dëshmitari
Fadil i ka dhënë të pandehurës A. Dh. shumën prej 1700 për të cilën ka marrë mandat të
plotësuar nga kjo e pandehur dhe të administruar në dosje. Më pas dëshmitari ka dalë për të
pirë kafe me M. dhe djali ka qëndruar në zyrë me Anilën ku ka dhënë provimin e gjuhës
angleze. Pas disa ditësh dëshmitari është takuar rastësisht në Tiranë me të pandehurin M. Ç.
dhe i ky i fundit i ka thënë se djali nuk mund të nisej për në Amerikë pasi nuk e kishte marrë
provimin. Kërkesës së dëshmitarit për të kthyer 9700 euro i pandehuri M. i është përgjigjur
se ekziston mundësia e ritestimit dhe dëshmitari ka pranuar. Ky ritestim është kryer në
muajin Nëntor të vitit 2010 në lokalin me emrin “AJSBERG” në Tiranë. Në tavolinën kanë
qenë e pandehura A. Dh., dhe dy dëshmitarët dhe aty e pandehura pasi ka komunikuar me M.
dhe ka marrë urdhër prej tij, e ka marrë në provim dëshmitarin Vilson Kallanxhiu. Më pas
dëshmitarin e ka marrë në telefon M. apo A. dhe i kanë thënë se djali e ka marrë provimin
dhe se do të nisej në Dhjetor në Amerikë. Kjo datë është shtyrë vazhdimisht derisa i dëmtuari
ka mësuar mbi arrestimin e të pandehurve . Paratë e dhëna prej tij nuk janë kthyer ende. Në
lidhje me këtë episod gjykata ka parasysh se për të pandehurin M. Ç. jemi përpara veprës
penale të “Mashtrimit” me pasoja të rënda. Ndërsa i pandehuri R. nuk duhet të përgjigjet
për këtë rast pasi nuk vërtetohet në gjykim që ai të ketë marrë ose ndihmuar të tjerët
665
nëpërmjet gënjeshtrës apo shpërdorimit të besimit përfitime materiale nga i dëmtuari Fadil.
Ai thjesht sa ka prezantuar të dëmtuarin me M. Ç. dhe A. Dh. dhe kjo pasi me të dëmtuarin
kanë patur njohje të vjetër. Madje në kohën kur i dëmtuari kishte filluar të ngrinte dyshime, i
pandehuri R. i ka thënë se ai pra Fadili duhet të bënte gjithçka që ishte e mundur për t’i
marrë paratë të pandehurit M. dhe se ishte i gatshëm për të deklaruar se Fadili kishte
paguar 12.000 euro. Një fakt tjetër që tregon se i pandehuri R. nuk ka qenë në dijeni të
veprimeve të kryera nga i pandehuri M. Ç. është fakti se ai në bisedë me dëshmitarin Fadil
ka folur vetëm për shumën prej 12.000 euro dhe nuk ka patur dijeni për pagesën tjetër prej
1700 euro. E pandehura A. Dh. duhet të përgjigjet në këtë rast për veprën penale të
“Mashtrimit” të kryer në bashkëpunim në dëm të shtetasit Fadil Kallanxhiu, sipas n. 143/2 të
K.Penal vetëm për marrjen e shumës 1700 euro, pasi shumat prej 8000 euro ajo i ka marrë
në dorë në funksion të detyrës që kryente në shoqërinë “Komunitete” si përgjegjëse e
burimeve njerëzore dhe për këtë shumë ka përpiluar mandatin përkatës. Pjesën tjetër prej
4000 euro e ka marrë në dorë drejtpërdrejt i pandehuri M. Ç. E pandehura ka qenë ajo që ka
marrë në provim dëshmitarin Vilson Kallanxhi, madje herën e dytë kur ky dëshmitar është
testuar në një lokal publik në Tiranë, ajo ka thënë se Vilsoni ka marrë provimin, gjë tërësisht
e pavërtetë, pasi provimet nuk janë dërguar asnjëherë për vlerësim. Prandaj gjykata çmon se
për këtë episod duhet të përgjigjet edhe e pandehura A. Dh. por vetëm se në bashkëpunim me
të pandehurin M. Ç. kanë marrë shumën 1700 euro nga i dëmtuari Fadil Kallanxhiu.
Përderisa e pandehura A. ka përgjegjësi vetëm për këtë episod pra shumën 1700 euro e cila
nuk përbën pasojë të rëndë dhe prandaj gjykata në bazë të n. 375 të K.Pr.Penale i bën një
cilësim të ndryshëm faktit nga “Mashtrim” në bashkëpunim me pasoja të rënda të
parashtruar nga Prokuroria në “Mashtrim” në bashkëpunim sipas N.143/2 të K.Penal.
Ndërsa në rastin e të pandehurit M. Ç. vërtetohet se veprimet e tij kanë sjellë një pasojë të
rëndë siç parashtrohet në akuzë. Në lidhje me të dëmtuarin Xhorxhi Sahatçi vërtetohet në
gjykim se ai kundrejt punësimit të kunatit të tij shtetasit Nikolla Ndoni jashtë shtetit, i ka
paguar të pandehurit M. Ç. shumën prej 13.000 euro nga e cila i është kthyer vetëm shuma
prej 8000 euro nga ky i pandehur. Edhe në këtë rast shtetasi Nikolla Ndoni nuk ka shkuar
jashtë shtetit. Njohja e dëshmitarit Xhorxhi me të pandehurin M. është kryer nëpërmjet të
pandehurit R. por pagesat janë bërë vetëm në favor të M. Ç. Edhe në lidhje me këtë episod
gjykata konstaton se ndodhemi para pasojave të rënda pavarësisht se është zëvendësuar
pjesërisht dëmi i shkaktuar, gjë që mbahet parasysh si rrethanë lehtësuses sipas n. 48/d të
Kodit Penal. Sa i takon të dëmtuarës Mimoza Hamiti rezultoi në gjykim se në nëntor të vitit
2010 ajo është takuar me shtetasin Skënder Siqeca. Ky i fundit është prezantuar si drejtori i
shoqërisë mediatike “Komunitete” për Vlorën dhe i ka kërkuar të paguante një shumë prej
5000 euro për të realizuar udhëtimin e saj për në SHBA. Në muajin Nëntor 2010 dëshmitarja
së bashku me Shkënder Siqecën kanë shkuar në Tiranë në zyrat e të pandehurit
“Komunitete” SHPK dhe kanë takuar të pandehurit M. dhe A. Dëshmitarja ka paguar
shumën në fjalë dhe ka nënshkruar kontratën me të pandehurin M., kontratë që e ka
përpiluar e pandehura A. Në muajin Mars të vitit 2011 dëshmitaren e ka marrë në telefon i
pandehuri M. dhe i ka thënë që në datë 12.03.2011 të shkonte në Rinas, në Aeroportin “Nënë
Tereza” pasi do të niseshin fillimisht për në Milano dhe mandej në SHBA. Dëshmitarja ka
shkuar së bashku me Herman Lamajn dhe Florian Mustafarajn në Milano ku pasi kanë
qëndruar në aeroport janë kthyer sërish në Vlorë, pasi kuptuan se ishin mashtruar. Sa i
takon rasteve të dëmtuarve Minushe Çobo dhe Adriano Sufali rezultoi në gjykim se: Për të
dëmtuarën Minushe Çobo i pandehuri ka marrë kontakt në qytetin e Përmetit fillimisht me
bashkëshorten e djalit të saj, dëshmitarit Ilir Çobo, shtetasen Luljeta Çobo dhe më pas është
takuar me të dëmtuarën. Në bisedë i pandehuri M. Ç. është prezantuar si drejtori i shoqërisë
mediatike “Komunitete” SHPK shoqëri e cila sipas tij financohej nga USAID dhe i ka ofruar
punë për të birin. Sipas të pandehurit, Ilir Çobo do të merrej me shpërndarje dhe transport
666
posterash në jug të Shqipërisë kundrejt një pagese mujore prej 200.000 lekësh. Për të marrë
këtë punë duhej të paguhej shuma prej 10.000 euro. E dëmtuara edhe pse ka dyshuar ka bërë
pagesën në bankë në llogarinë e shoqërisë dhe pasi ka dyshuar është kthyer sërish në
“Raiffeisen”Bank dega Përmet për t’i tërhequr paratë mirëpo ka konstatuar se ato janë
tërhequr nga M. Ç. Deri më sot e dëmtuara nuk ka marrë këto të holla. Edhe në këtë rast
shihet se pasoja e ardhur nga vepra penale e “mashtrimit” është e rëndë pra pakësimi i
pasurisë të së dëmtuarës Minushe Çobo me 10.000 euro. ....Në lidhje me të dëmtuarën
Denisa Vogli u vërtetua plotësisht në gjykim se kjo shetase nëpërmjet të atit , dëshmitarit M.
Vogli ka paguar shumën prej 100.000 lekësh të pandehurit R. B. dhe se ky i fundit këtë
shumë ia ka dhënë të pandehurit M. Ç. Shuma në fjalë kësaj dëshmitareje i është kërkuar nga
dëshmitari Aqif Lleshi dhe i është paguar në zyrat e shoqërisë në Berat të pandehurit R. B..
Ky veprim nga ana e të pandehurit R. B. tregon se ai ka përdorur gënjeshtrën në marrjen e
kësaj shume dhe se ka bashkëpunuar në veprën penale të “mashtrimit” me të pandehurin M.
Ç. përderisa i ka kaluar të hollat këtij të fundit. Nga mbrojtësja e të pandehurit R. B. ngrihet
pretendimi se shuma prej 100.000 lekësh, e cila nuk i është kthyer akoma të dëmtuarës, i
është kërkuar asaj nga Aqif Lleshi dhe jo nga R. B. Në lidhje me këtë pretendim gjykata ka
parasysh se në gjykim si i pandehur për këtë veprim është paraqitur R. B. dhe jo Aqif Lleshi
pasi ngritja e akuzës dhe përgjithësisht ndjekja penale është kompetencë ekskluzive e
Prokurorisë. Megjithatë theksohet me forcë fakti se i pandehuri R. B. në rastin e të dëmtuarës
Denisa Vogli ka vepruar në bashkëpunim të paktën me të pandehurin M. Ç. Këtë përfundim
gjykata e mbështet në faktin se nga i pandehuri R. në datë 09.12.2010 është nënshkruar
kontrata e punësimit të të dëmtuarës Denisa Vogli dhe se në këtë kontratë nuk figuron
detyrimi i saj për të paguar shumën prej 100.000 lekësh. Në këtë rast përse duhej që i
pandehuri R. të merrte këtë shumë siç e ka marrë dhe të mos lëshonte mandat? Gjykata ka
parasysh se i pandehuri R. B. ka nënshkruar të gjitha kontratat e personave të punësuar
pranë personit juridik të pandehur në këtë gjykim, rastet e të cilëvë janë marrë në shqyrtim
nga kjo gjykatë. Dhe në të gjitha rastet është marrë garancia pa qenë e parashikuar në
kontratë dhe nuk është dhënë mandat prej tij. Edhe në rastin e të dëmtuarës Matilda Ruçi
është vërtetuar në gjykim se ajo i ka paguar R. B. shumën prej 100.000 lekësh në formë
garancie nëpërmjet të atit të saj Pelivan Ruçi, shumë e cila nuk është kthyer. Edhe në këtë
rast vlen arsyetimi i parashtruar më lart nga gjykata për përgjegjësinë e të pandehurve R. B.
dhe M. Ç. Por duke patur parasysh disponimet e nenit 143/2 të K.Penal gjykata konstaton se
i pandehuri R. B. duhet të përgjigjet edhe për rrethanën cilësuese të kryerjes së mashtrimit
“më shumë se një herë” krahas asaj në bashkëpunim. Në rastin e dëshmitarit Aqif Lleshi
është vërtetuar në gjykim se ai ka paguar në formën e garancisë shumën prej 150.000 lekë
nga të cilat shumën 100.000 lekë e ka paguar pjesë – pjesë ndërsa shumën prej 50.000 ia ka
mbajtur nga paga i pandehuri M. Ç. Kushtin se duhet të paguante një shumë prej 150.000
lekësh i ka përmendur i pandehuri R. B. Edhe në këtë rast vlen arsyetimi si më sipër i
gjykatës për përgjegjësinë penale të të pandehurve R. B. dhe M. Ç. Sa i takon rastit të
dëshmitares Brikena Nazeraj është vërtetuar në gjykim se ajo ka paguar shumën prej
100.000 lekësh të pandehurit R. dhe se kjo shumë i është kaluar të pandehurit M. Ç.
Kërkesën për pagesën e kësaj shume të dëmtuarës ia ka bërë dëshmitari Aqif Lleshi.Në lidhje
me të dëmtuarin Luan Oboni edhe ky rezulton nga dëshmia e tij e treguar më lart se ka
paguar një shumë prej 100.000 lekësh për punësimin dhe se shuma në fjalë nuk i është
kthyer. Mirëpo nga ana tjetër këtë shumë ai ia ka paguar personalisht të pandehurit M. Ç.
dhe jo të pandehurit R. B. dhe prandaj në lidhje me këtë fakt gjykata çmon se duhet të
përgjigjet vetëm i pandehuri M. Ç. Në lidhje me të dëmtuarën Gentjana Shabani rezulton se
ajo ka paguar si garanci për t’u punësuar pranë personit juridik të pandehur vetëm shumën
prej 50.000 lekësh dhe se këtë shumë ajo ia ka paguar të pandehurit R. B. Në lidhje me këtë
fakt gjykata ka parasysh arsyetimet e bëra prej saj në rastin e shtetaseve Denisa Vogli,
667
Matilda Ruçi, Aqif Lleshi dhe Brikena Nazeraj sa i takon përgjegjësisë së të pandehurve R.
B. dhe M. Ç. Në lidhje me shtetasit Marjana Nelaj si dhe me personat e punësuar në
Gjirokastër gjykata ka parasysh se kjo shtetase ka dëshmuar se është diplomuar për
ekonomiste, në degën kontabilitet – financë dhe pas përfundimit të studimeve është interesuar
për të gjetur punë. Prej të njohurve ka mësuar se është hapur nje vend pune pranë Shoqërisë
Mediatike “Komunitete” SHPK. Ka marrë kontakt me dëshmitarin Julian Çoku, rreth fundit
të muajit Gusht 2010, i cili i ka thënë se do të punësohej si shefe marketingu me një pagë prej
40.000 lekësh në muaj. Asaj dy ditë pas dorëzimit të dokumenteve nga shtetasi Julian Çoku i
është kërkuar pagesa e 150.000 lekëve në formë garancie. Këtë shumë dëshmitarja ia ka
dorëzuar Julian Çokut, në prani të vëllait të saj Mirja Nelaj. Ajo ka nënshkruar një kontratë
pune me të pandehurin R. B. Deri në çastin e këtyre deklarimeve asaj i janë paguar vetëm
63.000 lekë. Në dosjen gjyqësore është administruar kontrata e punës e datës 01.05.2010 me
numër 6 prot. e nënshkruar nga dëshmitarja Marjana Nelaj dhe i pandehuri R. B. me cilësinë
e punëdhënësit. Me anë të kësaj kontrate dëshmitarja ka rënë dakort të punojë si shefe
marketingu për Gjirokastrën pranë personit juridik të pandehur kundrejt pagës prej 40.000
lekësh në muaj. Në këtë kontratë nuk bëhet fjalë për detyrim të shtetases Marjana Nelaj që të
paguajë garancinë prej 150.000 lekësh. Pra në këtë rast duhet të përgjigjet edhe i
pandehuri R. B. së bashku me të pandehurin M. Ç. Pretendimi i këtij të fundit se shtetasi
Julian Çoku nuk ka asnjë lidhje me shoqërinë pasi kontrata me të dëmtuarën Marjana
Nelaj është nënshkruar nga i pandehuri R. B. bie nisur nga fakti se të hollat i kanë kaluar
atij vetë. Sa i takon dëshmitarit dhe njëkohësisht të dëmtuarit Laert Isufaj ka rezultuar në
gjykim se ka punuar për 7 muaj si shofer nga muaji Tetori i vitit 2010 deri në muajin Maj të
vitit 2011 pranë degës Gjirokastër të të pandehurit “Komunitete” SHPK. Ai ka marrë
kontakt fillimisht nëpërmjet telefonit dhe mandej duke u takuar personalisht me të
pandehurin R. B. në Gjirokastër. Nga i pandehuri atij i është kërkuar një shumë prej 1000
Euro, në formë garancie, të cilën ai e ka paguar në Poshnjë, Berat . Kjo shumë deri më sot
nuk i është kthyer Në dosjen gjyqësore është administruar kontrata e punës e datës
16.10.2010 me numër 27 prot. e nënshkruar nga dëshmitari Laert Isufaj dhe shtetasi Julian
Çoku me cilësinë e punëdhënësit. Me anë të kësaj kontrate dëshmitari ka rënë dakort të
punojë si shofer për Gjirokastrën pranë personit juridik të pandehur kundrejt pagës prej
40.000 lekësh në muaj. Në këtë kontratë nuk bëhet fjalë për detyrim të shtetasit Laert Isufaj
që të paguajë garancinë prej 1000 Euro. Në këtë rast krahas gjykata ka parasysh sa u
arsyetua më lart për shtetasin Aqif Lleshi edhe në lidhje me shtetasin Julian Çoku. Pasja ose
jo e përgjegjësisë nga ana e dëshmitarit Julian Çoku nuk e përjashton në rastin konkret të
pandehurit M. Ç. dhe R. B. pasi vërtetohet se ka qënë i pandehuri R. ai që ka marrë shumën
1000 euro dhe ia ka kaluar këtë shumë të pandehurit M. Në të njëjtën situatë si dëshmitarët
Marjana Nelaj dhe Laert Isufi, janë lexuar edhe deklarimet e shtetasve Kapo Majko, Mirela
Çumani, Fatjon Sinani, Fatime Majko si dhe Silvana Kristidhi. Edhe në rastin e dëshmitarit
Brahim Toska vërtetohet se ai ka paguar R. B. një shumë prej 100.000 lekësh për të filluar
punë pranë personit juridik të pandehur. Këtë pra se ai duhet të paguante këtë garanci e ka
marrë vesh prej M. dhe R. ndërsa M. përveç të tjerave i ka thënë se këtë garanci duhet t’ia
paguante R., gjë që i dëmtuari e ka bërë. Edhe në rastin e këtij të dëmtuari vlen arsyetimi i
gjykatës për të dëmtuarit e tjerë që janë punësuar në “Komunitete” SHPK, përveç të
dëmtuarit Luan Oboni. Edhe dëshmitari Bashkim Koka ka dëshmuar se ai i ka paguar të
pandehurit R. B. një shumë prej 100.000 lekësh për të cilën nuk ka marrë mandat dhe as i
janë kthyer deri më sot. Kërkesën për të paguar këtë shumë ia ka bërë vet i pandehuri R. B.
Vlen edhe për këtë rast arsyetimi i bërë nga gjykata në lidhje me përgjegjësinë penale të të
pandehurve R. B. dhe M. Ç. Edhe dëshmitari Arlind Duka ka deklaruar se i ka dhënë të
pandehurit R. B. një shumë prej 1500 euro pasi këtë gjë ia ka kërkuar më parë shtetasi
Skënder Siqeca. Kjo shumë është bërë për punësimin e bashkëshortes së dëshmitarit
668
shtetases Rafaela Duka. I pandehuri R. B. i ka dhënë mandate vetëm për shumën prej 5000
lekësh për pagesën e dokumentit si punonjëse e shoqërisë. Edhe në rastin e të dëmtuarve
Blerta Asllani dhe Avni Kadiasi vërtetohet fakti se ata i kanë paguar R. B. një shumë prej
100.000 lekësh për të filluar punë pranë shoqërisë “Komunitete” SHPK. Në rastin e
shtetases Blerta Asllani gjykata ka parasysh se shumën prej 100.000 lekësh është paguar nga
i ati , dëshmitari Baki Asllanaj por pa kërkesën e të pandehurit R. B. Në rastin e shtetases
Florina Alliu nuk vërtetohet se i pandehuri R. B. t’i ketë kërkuar asaj ndonjë shumë të
caktuar në formë garancie për punësimin pranë personit juridik por vërtetohet që i ati
dëshmitari Mustafa Alliu ka paguar një shumë prej 2000 euro shtetasit Skënder Siqeca i cili i
ka kthyer atij shumën prej 100.000 lekësh. Pra rezulton qartë se i pandehuri R. B. duhet të
përgjigjet për veprën penale të “Mashtrimit” më shumë se një herë dhe në bashkëpunim
me të pandehurin M. Ç. në dëm të shtetasve Denisa Vogli, Matilda Ruçi, Aqif Lleshi,
Brikena Nazeraj, Gentjana Shabani, Marjana Nelaj, Laert Isufi, Brahim Toska, Bashkim
Koka, Arlind Duka, Avni Kadiasi dhe Blerta Asllanaj. Në bazë të nenit 375 të K.Pr.Penale
gjykata bën siç u tha më lart një cilësim të ndryshëm të veprës penale në ngarkim të të
pandehurit R. B. duke hequr rrethanën cilësuese të “pasojave të rënda”. Në rastet e
mashtrimit të shtetasve të përmendur më sipër pasoja ka qënë më pak se 1.000.000 lekë dhe
rrethana që e bën mashtrimin e kryer nga i pandehuri R. B. të cilësuar është kryerja më
shumë se një herë e mashtrimit dhe në bashkëpunim me të pandehurin M. Ç. ....I pandehuri
R. B. duhet të deklarohet fajtor për veprën penale të “Mashtrimit” më shumë se një herë dhe
në bashkëpunim sipas N.143/2 të Kodit Penal. Kështu ai me veprimet e tij ka cënuar në rastin
e veprës penale të parashikuar nga n. 143/2 i Kodit Penal marrëdhëniet juridike që mbrojnë
pasurinë e personave fizikë apo juridikë privat ose publik, nga veprime të rrezikshme dhe
shoqërisht të rrezikshme . Sa i takon anës objektive veprimet e tij kanë qenë më shumë se një
herë siç vërtetohet më lart për të dëmtuarit Denisa Vogli, Matilda Ruçi, Brikena Nazeraj ,
Aqif Lleshi, Gentjana Shabani, Marjana Nelaj, Laert Isufi, Brahim Toska, Bashkim Koka,
Arlind Duka, Avni Kadiasi, Blerta Asllanaj dhe Florina Alliu dhe ato janë kryer në
bashkëpunim me të pandehurin M. Ç. duke e ndihmuar atë. Gjithsesi veprimet e tij nuk kanë
sjellë në asnjë rast pasojën e rëndë pasurore. Nga ana subjektive i pandehuri R. B. ka
vepruar me dashje direkte pra i ka parashikuar dhe dëshiruar pasojat e veprës penale.
Si subjekt ai është i përgjegjshëm nga ana mendore dhe ka mbushur moshën për
përgjegjësi penale. Edhe e pandehura A. Dh. duhet të deklarohet fajtore për veprën penale
të “Mashtrimit” në bashkëpunim dhe jo me pasoja të rënda, siç u tregua më lart. Kështu ajo
me veprimet e saj ka cënuar në rastin e veprës penale të parashikuar nga N.143/2 i Kodit
Penal marrëdhëniet juridike që mbrojnë pasurinë e personave fizikë apo juridikë privat ose
publik, nga veprime të rrezikshme dhe shoqërisht të rrezikshme Sa i takon anës objektive
veprimet e saj janë kryer në bashkëpunim me të pandehurin M. Ç. dhe duke e ndihmuar atë
për përvetësimin e shumës 1700 euro nga i dëmtuari Fadil Kallanxhiu. Gjithsesi veprimet e
saj nuk kanë sjellë në asnjë rast pasojën e rëndë pasurore. Nga ana subjektive e pandehura
A. Dh. ka vepruar me dashje direkte pra i ka parashikuar dhe dëshiruar pasojat e veprës
penale.....”.
Mbi apelin e ushtruar nga të gjykuarit R. B., A. Dh. dhe M. Ç., Gjykata e Apelit Vlorë
ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.11 datë 24.01.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat, për sa i përket të pandehurit M. Ç.,personit juridik “Komunitete shpk., për
provat materiale dhe shpenzimet gjyqësore e procedurale. Prishjen e vendimit dhe pushimin e
çështjes sa i përket të pandehurve R. B. dhe A. Dh., të akuzuar për veprën penale të
mashtrimit, sipas nenit 143/2 të K.Penal, duke arsyetuar:
“... vendimi i gjykatës së shkallës së parë vetëm për të pandehurin M. Ç dhe personin
juridik “Komunitete” SHPK është i drejtë dhe i bazuar në prova e në ligj, prandaj dhe për
këtë pjesë ai do të lihet në fuqi, ndërsa për sa i përket dy të pandehurve të tjerë, R. B. dhe A.
669
Dh. vendimi do të prishet e çështja ndaj tyre do të pushohet. ....Gjykata ka përdorur dëshmitë
e dëshmitarëve Denisa dhe Mojsi Vogli, Matilda dhe Pelivan Ruci, Brikena dhe Halim
Nazeraj, Gentiana Shabani, Marjana Nelaj, Aqif Lleshi, Laert Isufaj, Kapo Majko, Mirela
Cumani, Fatjon Sinani, Fatime Majko si dhe Silvana Kristidhi, Dhurata Devollijorgo
Kasapi, Brahim Toska, Julian Coku, Bashkim Koka, Arlind Duka,Orges Kadiasi, Luan
Oboni, Baki Asllanij Mustafa AIliu, Xhorxhi Sahatci,Fadil Kallanxhiu. Në këtë kuadër, i
vetëm dhe pa një kornizë “ligjore” i pandehuri M. Ç nuk mund të realizonte qëllimin e tij
kriminal. Të gjithë të punësuarit e tij, që nga i pandehuri R. B., A. Dh., etj., kanë qenë pjesë e
strategjisë së ngritur nga i pandehuri M. për të mashtruar sa më shumë persona. Këta të
pandehur, R. B. dhc A. Dh., kanë qenë të punësuar, me kontratë edhë ata dhe të mashtruar
sikundër edhë të tjerët, që kryenin detyrat e përcaktuara rreptësisht nga administratori, i
pandehuri M. Këta të pandehur, R. B. dhe A. Dh., kanë qenë të punësuar, me kontratë edhë
ata dhe të mashtruar sikundër edhe të tjerët, që kryenin detyrat e përcaktuara rreptësisht nga
administratori, i pandehuri M. Pavarësisht në se ata kanë marrë paratë e të mashtruarve të
tjerë, me ose pa mandate pagese, nëpërmjet ose jo llogarive bankare, ata kanë kryer vetëm
detyrën e caktuar nga Drejtori i Përgjithshëm, Administratori dhe përfituesi i vetëm, i
pandehuri M. Ç. Kjo ka dalë shumë e qartë, jo vetëm nga dëshmitë e dëshmitarëve të pyetur
nga gjykata e shkallës së parë e që janë cituar edhe më sipër, por edhe nga vetë i pandehuri
M. i cili, në momente të veçanta ka pranuar se është ai përgjegjësi kryesor e që duhet të
kthejë shumat e pakthyera dhe jo të pandehurit e tjerë.....”.
III.Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Në lidhje me rekursin e paraqitur Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se:

Vendimi nr.342, datë 10.10.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë, është pjesërisht rezultat
i zbatimit të gabuar të ligjit material e procedural penal e si i tillë duhet të ndryshohet
përsa i përket të pandehurve R. B. dhe A. Dh., duke u vendosur:
Ndryshimin e vendimit të mësipërm dhe lënien në fuqi të vendimit nr.11, datë
24.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat për të gjykuarit R. B. dhe A. Dh.
Siç ka rezultuar nga rrethanat e faktit të pranuara nga të dyja gjykatat, personi juridik
''Komunitete” sh.p.k. me qendër në Tiranë, është një shoqëri tregtare e regjistruar në regjistrin
tregtar, administruar nga QKR, në datën 06.02.2008, me kapital 100.000 lekë dhe
administrator e përfaqësues ligjor të gjykuarin M. Ç. e që ka patur objekt veprimtarie-botim
shtypi, përgatitje dhe përhapje të lajmit të prononcimit, konsulencë juridike si dhe ofrim i
ndihmës juridike në fushat civile dhe penale. Kjo shoqëri ka hapur edhe degët e veta në
Korçë, Gjirokastër, Vlorë, Elbasan, Fier, Shkodër dhe që prej datës 17.12.2009, edhe në
Berat. I gjykuari R. B. është emëruar nga administratori, i gjykuari M. Ç., drejtor i Zyrës
Rajonale Berat, por që ka patur të drejtë dhe detyrë për të kryer veprime edhe jashtë këtij
rrethi apo të përfaqësonte shoqërinë me të tretët si Drejtor për jugun e Shqipërisë. Ndërsa e
gjykuara A. Dh. ka kryer detyrën e Përgjegjëses së Burimeve Njerëzore në Tiranë.
Të dyja gjykatat, kanë analizuar të njejtat prova, nga të cilat ka rezultuar se të
gjykuarit, në 26 raste kanë përfituar shuma të ndryshme parash nga shtetas të ndryshëm, me
anë të gënjeshtrës, një herë në bashkëpunim me njëri tjetrin, që të tre të gjykuarit R. B., M. Ç.
dhe A. Dh., në disa raste në bashkëpunim dy të gjykuarit R. B. dhe M. Ç. dhe në raste të tjera
vetëm i gjykuari M. Ç.
Të dyja gjykatat kanë pranuar faktet se, dy të gjykuarit R. B. dhe M. Ç., duke i
kërkuar personave të ndryshëm shumën prej 1000 euro si parapagesë për t’u punësuar pranë
subjektit “Komunitete” sh.p.k., duke i premtuar se kjo shumë do t’u kthehej në momentin e
largimit nga puna, kanë përfituar shuma të konsiderueshme parash. Nga dëshmitë e
dëshmitarëve të pyetur në gjykim, shtetasve Denisa dhe M. Vogli, Matilda dhe Pelivan Ruçi,
670
Aqif Lleshi, Brikena dhe Halim Nezaj, ka rezultuar se këto shuma i janë dhënë në dorë të
gjykuarit R. B. Të njejtat fakte kanë rezultuar edhe nga thëniet e dëshmitarëve Luan Oboni,
Gentjana Shabani, Marjana Nelaj, Laert Isufaj, Kapo Marku, etj.
Gjithashtu, të dyja Gjykatat kanë pranuar faktin se i gjykuari M. Ç. pasi është njohur
me të dëmtuarin Fadil Kallanxhiu nëpërmjet të gjykuarit R. B., ka marrë prej tij në datë
15.07.2012, në zyrat e shoqërisë në Tiranë, në prani edhe të të birit Vilson Kallanxhi, si edhe
të të gjykuarve A. Dh. dhe R. B., një shumë prej 12.000 euro, prej të cilave i dëmtuari i ka
dhënë në dorë të gjykuarës A. shumën prej 8000 euro, për të cilën ajo ka plotësuar një mandat
arkëtimi ndërsa të pandehurit M. shumën prej 4.000 për të cilën nuk është plotësuar mandat.
Pas bërjes së pagesës është lidhur dhe kontrata përkatëse mes Vilson Kallanxhiut dhe M. Ç.
Sipas kësaj kontrate dëshmitari Vilson do të punonte si gazetar në Boston SHBA kundrejt një
page prej 2600 euro. Ai duhej të kalonte testin e gjuhës angleze për të udhëtuar drejt SHBA-
së. Në datë 05.10.2010 dëshmitarët Fadil Kallanxhiu dhe i biri kanë shkuar në Tiranë pasi
dëshmitarin Fadil e ka marrë në telefon më parë e gjykuara A. Dh. duke i thënë se duheshin
edhe 1700 euro të tjera. Pasi kanë mbërritur në Tiranë dhe kanë shkuar në zyrat e shoqërisë,
dëshmitari Fadil i ka dhënë të gjykuarës A. Dh. shumën prej 1700 euro për të cilën ka marrë
mandat të plotësuar nga kjo e gjykuar dhe të administruar në dosje. Më pas dëshmitari ka dalë
për të pirë kafe me M. dhe djali ka qëndruar në zyrë me A. ku ka dhënë provimin e gjuhës
angleze. Pas disa ditësh dëshmitari është takuar rastësisht në Tiranë me të gjykuarin M. Ç.
dhe i ky i fundit i ka thënë se djali nuk mund të nisej për në Amerikë pasi nuk e kishte marrë
provimin. Kërkesës së dëshmitarit për të kthyer 9700 euro i gjykuari M. i është përgjigjur se
ekziston mundësia e ritestimit dhe dëshmitari ka pranuar. Ky ritestim është kryer në muajin
Nëntor të vitit 2010 në lokalin me emrin “AJSBERG” në Tiranë. Në tavolinën kanë qenë e
gjykuara A. Dh., dhe dy dëshmitarët dhe aty e gjykuara pasi ka komunikuar me M. dhe ka
marrë urdhër prej tij, e ka marrë në provim dëshmitarin Vilson Kallanxhiu. Më pas
dëshmitarin e ka marrë në telefon M. apo A. dhe i kanë thënë se djali e ka marrë provimin
dhe se do të nisej në Dhjetor në Amerikë. Kjo datë është shtyrë vazhdimisht derisa i dëmtuari
ka mësuar mbi arrestimin e të gjykuarve. Paratë e dhëna prej tij nuk janë kthyer ende.
Bazuar në faktet dhe rrethanat e sipërcituara, të pranuara në të njejtën mënyrë nga dy
gjykatat më të ulëta, ky Kolegj vëren se, vendimi i Gjykatës së Apelit është pjesërisht i drejtë
e i bazuar në ligj e në prova, duke u konsideruar ai i tillë vetëm për të gjykuarin M. Ç. dhe
personin juridik “Komunitete” SHPK, prandaj dhe për këtë pjesë ai do të lihet në fuqi, ndërsa,
përsa i përket dy të gjykuarve të tjerë, R. B. dhe A. Dh., vendimi do të prishet duke u lënë në
fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Kjo çështje ka ardhur për gjykim përpara këtij Kolegji me rekurs të Prokurorisë pranë
Gjykatës së Apelit Vlorë, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi, të cilat
kanë të bëjnë me zbatimin korrekt të së drejtës penale materiale, veçanërisht të nenit 143/2
dhe 287/2, për veprën penale të mashtrimit më shumë se një herë dhe me pasoja të rënda dhe
pastrimi i produkteve të veprës penale, çështjen e bashkëpunimit dhe rolit të
bashkëtëpandehurve R. B. dhe A. Dh, si dhe të personit juridik, në raport me kryerjen e
veprave penale të mashtrimit dhe pastrimit të produkteve të veprës penale, si dhe të institutit
të pezullimit të vendimit të dënimit.
Në lidhje me pretendimin e organit të akuzës mbi përgjegjësinë penale të personit
juridik, shoqërisë “Komunitete” sh.p.k., ky Kolegj vëren se ky pretendim nuk qëndron, pasi,
siç me të drejtë kanë arsyetuar të dyja gjykatat, çështja penale në ngarkim të tij, për të dy
akuzat, nuk duhet të fillonte dhe prandaj duhet të pushohet. Kështu, shoqëria “Komunitete”
sh.p.k. akuzohet se ka kryer veprën penale të “Mashtrimit” më shumë se një herë dhe me
pasoja të rënda, akuza këto për të cilat mban përgjegjësi penale i gjykuari M. Ç., i cili është
edhe administrator i vetëm, pra përfaqësues ligjor i shoqërisë dhe në rastin kur veprimet e
kundërligjshme kryhen nga administratori edhe në emër të shoqërisë, është ai që duhet të
671
mbajë përgjegjësi penale. Nëse do të bëhej një arsyetim “a contrario”, pra nëse do të
pranohej fajësia e të pandehurit person juridik, do të ishim para situatës kur ky i pandehur
duhej të përgjigjej edhe për kryerjen e veprës penale në bashkëpunim me të pandehurin M. Ç.
Mirëpo, bashkëpunimi nënkupton marrëveshje për të kryer një ose disa vepra penale dhe
marrëveshja në vetvete lidhet mes dy ose më shumë personash. Në rast se do të pranohej ky
arsyetim në çështjen objekt gjykimi, do të rezultonte që marrëveshja është lidhur nga i
gjykuari M. Ç. me administratorin e të gjykuarit “Komunitete” sh.p.k., sërish M. Ç.
Në lidhje me pretendimet e organit të akuzës të parashtruara në rekurs në lidhje me
fajësinë e dy të gjykuarve R. B. dhe A. Dh., Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në ndryshim
nga Gjykata e Apelit Durrës, e cila i ka vendosur pushimin e çështjes për dy të gjykuarit R. B.
dhe A. Dh., çmon se ata duhet të deklarohen fajtor, përkatësisht për veprat penale për të cilat
janë akuzuar.
Ky Kolegj vëren se, arsyetimi i Gjykatës së Apelit Vlorë se: “...i vetëm dhe pa një
kornizë “ligjore” i pandehuri M. Ç nuk mund të realizonte qëllimin e tij kriminal. Të gjithë të
punësuarit e tij, që nga i pandehuri R. B., A. Dh., etj., kanë qenë pjesë e strategjisë së ngritur
nga i pandehuri M. për të mashtruar sa më shumë persona. Këta të pandehur, R. B. dhe A.
Dh., kanë qenë të punësuar, me kontratë edhe ata dhe të mashtruar sikundër edhe të tjerët,
që kryenin detyrat e përcaktuara rreptësisht nga administratori, i pandehuri M.....
Pavarësisht në se ata kanë marrë paratë e të mashtruarve të tjerë, me ose pa mandate
pagese, nëpërmjet ose jo llogarive bankare, ata kanë kryer vetëm detyrën e caktuar nga
Drejtori i Përgjithshëm, Administratori dhe përfituesi i vetëm, i pandehuri M. Ç....”, është
alogjik dhe në kundërshtim me provat e administruara në gjykim, përkatësisht, dëshmitë e
dëshmitarëve, Denisa dhe Mojsi Vogli, Matilda dhe Pelivan Ruci,Brikena dhe Halim Nazeraj,
Gentiana Shabani, Marjana Nelaj, Aqif Lleshi, Laert Isufaj, Kapo Majko, Mirela Cumani,
Fatjon Sinani, Fatime Majko si dhe Silvana Kristidhi,Dhurata Devollijorgo Kasapi,Brahim
Toska, Julian Coku, Bashkim Koka, Arlind Duka,Orges Kadiasi, Luan Oboni, Baki Asllanij,
Mustafa AIliu, Xhorxhi Sahatci, Fadil Kallanxhiu, të cilat janë analizuar hollësisht nga
gjykata e shkallës së parë.
Nisur nga këto prova, me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka arritur në
konkluzionin se të gjykuarit R. B. dhe A. Dh. duhet të përgjigjen për kryerjen e veprës penale
të “Mashtrimit” të kryer në bashkëpunim.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se, ashtu siç janë pranuar faktet nga të dyja
gjykatat më të ulëta dhe mbi bazën e provave të administruara prej tyre, ka rezultuar se i
gjykuari R. B., ishte personi, i cili i ka marrë shumat prej 1000 euro secilit prej të dëmtuarve,
personave që kërkonin të punësoheshin pranë personit juridik “Komunitete” sh.p.k duke i’u
thënë se kjo shumë i jepej drejtorit, të gjykuarit M. Ç. dhe se do t’u kthehej në momentin e
largimit nga puna. Këto shuma ai i’a ka marrë shtetasve Denisa dhe M. Vogli, Matilda dhe
Pelivan Ruçi, Aqif Lleshi, Brikena dhe Halim Nezaj, të cilët kanë dëshmuar para gjykatës se
këto shuma i janë dhënë në dorë të gjykuarit R. B. Të njëjtat fakte kanë rezultuar edhe nga
thëniet e dëshmitarëve Luan Oboni, Gentjana Shabani, Marjana Nelaj, Laert Isufaj, Kapo
Marku, etj. Gjithashtu, me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat ka vlerësuar se e
gjykuara A. Dh. duhet të përgjigjet për veprën penale të “Mashtrimit” të kryer në
bashkëpunim në dëm të shtetasit Fadil Kallanxhiu, sipas N.143/2 të K.Penal vetëm për
marrjen e shumës 1700 euro, pasi shumat prej 8000 euro ajo i ka marrë në dorë në funksion të
detyrës që kryente në shoqërinë “Komunitete” si përgjegjëse e burimeve njerëzore dhe për
këtë shumë ka përpiluar mandatin përkatës. Pjesën tjetër prej 4000 euro e ka marrë në dorë
drejtpërdrejtë i gjykuari M. Ç. E gjykuara ka qenë ajo që ka marrë në provim dëshmitarin
Vilson Kallanxhi, madje herën e dytë kur ky dëshmitar është testuar në një lokal publik në
Tiranë, ajo ka thënë se Vilsoni ka marrë provimin, gjë tërësisht e pavërtetë, pasi provimet nuk
janë dërguar asnjëherë për vlerësim. Prandaj ky Kolegj çmon se për këtë episod duhet të
672
përgjigjet edhe e gjykuara A. Dh. për faktin se në bashkëpunim me të gjykuarin M. Ç. kanë
marrë shumën 1700 euro nga i dëmtuari Fadil Kallanxhiu
Ky Kolegj, vëren se arsyetimi i bërë nga Gjykata e Apelit Vlorë është kontradiktor për
sa kohë që mbi bazën e të njëjtave prova të administruara nga Gjykata e Rrethit dhe duke
pranuar të njejtat rrethana fakti, nga njëra anë pranon ekzistencën e bashkëpunimit mes tre të
gjykuarve duke e deklaruar fajtor të pandehurin M. Ç. për kryerjen e veprës penale në
bashkëpunim me dy të gjykuarit e tjerë, ndërsa nga ana tjetër vendos pushimin e çështjes për
dy bashkëpunëtorët e tij.
Ndaj për këtë pjesë vendimi i gjykatës së apelit duhet prishur duke u lënë në fuqi
vendimi i gjykatës së shkallës së parë.
Në lidhje me pretendimin e organit të akuzës për moszbatimin e nenit 59 të K.Penal
në lidhje me pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim për të gjykuarën A. Dh., ky
Kolegj vëren se ky pretendim nuk qëndron. Me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat,
duke patur parasysh përmbajtjen e kësaj dispozite ligjore, si dhe faktin se veprimet e saj nuk
kanë sjellë në asnjë rast pasojën e rëndë pasurore, moshën e saj, faktin që është e padënuar
më parë, faktin se është e divorcuar dhe ka dy fëmijë të mitur në ngarkim, si dhe në tërësi
rrethanat e kryerjes së veprës penale prej saj, ka vendosur pezullimin e ekzekutimit të dënimit
me burgim dhe vënien e saj në provë për një periudhë prej dy vjetësh.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1/d të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.342, datë 10.10.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë në
lidhje me të gjykuarin M. Ç.
Ndryshimin e vendimit të mësipërm dhe lënien në fuqi të vendimit nr.11, datë
24.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat për të gjykuarit R. B. dhe A. Dh.
Tiranë, më 28.10.2015
673
674
Nr. 00-2014-1973 i Vendimit (190/1)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancë gjyqësore të datës 07.10.2015, mori në shqyrtim kërkesën penale K-77 prot. datë
16.06.2015 që i përket:
KËRKUES: LLUKAN DOÇE
OBJEKTI:
Ndreqje e vendimit nr.190, datë 02.10.2014
të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Baza Ligjore: Neni 385 i K.P.Penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.190, datë 02.10.2014 ka

vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.198 , datë 25.04.2012 të Gjykatës së Apelit
Vlorë.”
Në datën 16.06.2015 kërkuesi i është drejtuar Gjykatës së Lartë me kërkesë për

ndreqje, të vendimit nr.190, datë 02.10.2014 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, ku ka
kërkuar që të ndreqet gabimi material se, pjesëmarrës në gjykim ka qenë avokati mbrojtës
Kujtim Sino dhe jo mbrojtëse e zgjedhur kryesisht Sonila Cekrezi.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj, dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se kërkesa e paraqitur nga i gjykuari Llukan Doçe është e mbështetur në ligj e si e
tillë duhet të pranohet.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me
vendimin nr.190, datë 02.10.2014, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.198 , datë
25.04.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë.“
Rezulton se, në vendimin e mësipërm, në pjesën e konkluzioneve është shkruar se:
“Pasi dëgjoi relatorin e çështjes, Edmond Islamaj, prokurorin Bujar Sheshi i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në këtë
gjykatë me një tjetër trup gjykues, mbrojtësin e caktuar kryesisht av. Sonila Çekrezi e cila
675
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, dhe pasi analizoi dhe diskutoi
çështjen në tërësi; “
Por nga proces-verbali i seancës gjyqësore rezulton se, pjesëmarrës në seancë
gjyqësore ka qenë mbrojtësi i zgjedhur nga i gjykuari Llukan Doçe dhe konkretisht av.Kujtim
Sino i Dhomës së Avokatisë Fier.
Pra është evidente dhe e qartë nga aktet e shqyrtimit gjyqësor si dhe nga i gjithë
vendimi i sipërcituar se, ngatërrimi i emrit të mbrojtësit në vendimin e Gjykatës së Lartë
është një gabim material dhe si i tillë duhet të korrigjohet.
Në këto rrethana, në zbatim të dispozitave proceduriale penale që parashikojnë nenet
385, 434/1 të Kodit të Procedurës Penale dhe bazuar në tërësinë e rrethanave të faktit, Kolegji
çmon se, duhet të pranohet kërkesa për ndreqje vendimi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 385 dhe 434/1 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Ndreqjen e vendimit nr.190, datë 02.10.2014 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë
(në pjesën e konkluzionit) nga i pasakti:
“Pasi dëgjoi relatorin e çështjes, Edmond Islamaj, prokurorin Bujar Sheshi i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim
në këtë gjykatë me një tjetër trup gjykues, mbrojtësin e caktuar kryesisht av. Sonila Çekrezi e
cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, dhe pasi analizoi dhe
diskutoi çështjen në tërësi; “
në atë të saktin:
“Pasi dëgjoi relatorin e çështjes, Edmond Islamaj, prokurorin Bujar Sheshi i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim
në këtë gjykatë me një tjetër trup gjykues, mbrojtësin e të gjykuarit Llukan Doçe, av. Kujtim
Sino i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, dhe pasi analizoi dhe
diskutoi çështjen në tërësi; “
Tiranë, më 07.10.2015
676
ÇËSHTJE ADMINISTRATIVE
677
Nr. 00-2015- 3980 i Vendimit (517)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:
Evelina Qirjako Kryesuese

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 01.10.2015, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: SHOQËRIA LALA 07 SH.P.K.

PALË E PADITUR: DEGA E DOGANËS ELBASAN
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE
OBJEKTI:
Anullim akti administrativ nr.106 prot., datë 24.03.2009
i Degës së Doganës Elbasan
dhe shkresë nr.3870/1, datë 13.05.2009
të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganës;
Kthimin e shumës së depozituar
Baza Ligjore: Neni 32/a, 42, 324 i K.Pr.Civile,
K.Pr.Administrative;
neni 102 dhe 289 të K.Doganor.
Gjykata e Shkalles se Pare Elbasan me Vendimin nr.1932/13-2010-3771, date

“Rrëzimin e padisë. Lënien ne fuqi te vendimit nr.106, date 24.03.2009 te
Degës se Doganës Elbasan si ne përputhje me ligjin. Shpenzimet gjyqësore i
ngarkohen paditësit“.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.712/10 -2012- 1416, date 02.10.2012 ka

vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.1932/13-2010-3771, date 30.09.2010 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala paditëse, qe kërkon prishjen e

vendimeve të gjykatave me te ultë dhe rrëzimin e padisë dhe parashtron shkaqet si me poshtë
vijon:
- Vendimet e gjykatave janë ne kundërshtim me ligjin procedural dhe material; këtyre
vendimeve u mungon analiza e provave;
- Vendimi i gjykatës së apelit është me mangësi në arsyetim dhe ka paragrafë qe nuk
kane lidhje me çështjen objekt gjykimi;
678
- Gjykatat nuk kanë bere një vlerësim te drejte te provave dhe kanë shkelur detyrimet e
nenit 16 dhe 18 të K.Pr.Civile, pasi praktika e zhdoganimit objekt gjykimi nuk
përmban ne mënyre harmonike te gjitha elementet e kërkuar nga ligji.
- Gjykata nuk ka mbajtur parasysh faktin se është kallëzuar penalisht për ketë vepër
penale dhe ne përfundim te hetimit kjo gjë nuk është provuar.
- Nga hetimi administrativ i kryer nga ana e palës se paditur nuk është konkluduar se
dokumentet janë te falsifikuara, përkundrazi rezulton se vlerat përputhen ne dy
doganat;
- Edhe Gjykata e Strugës e ka ndërprere procedimin ndaj subjektit me vendim gjykate;
sipas vendimit te organit te akuzës rezulton se praktika e depozituar ne autoritetet
shqiptare me atë te depozituar ne autoritetet turke rezulton e njëjta;
- Është i pabazuar qëndrimi i palës se paditur Dega e Doganës Elbasan lidhur me
aplikimin e çmimit te referencës dhe se çmimi i blerjes ne fature nuk është i sakte.
- Çmimi i aplikuar është shume here me i larte se çmimi i tregut;
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e çështjes objekt gjykimi, paraqitur nga gjyqtarja Evelina
Qirjako, dhe verifikoi legjitimitetin e palës rekursuese, Shoqëria Lala 07 sh.p.k.
VËREN
1. Nga aktet e administruara ne dosje rezulton se pala paditëse shoqëria “Lala 07”
sh.p.k. është person juridik me seli në Përrenjas, Elbasan që ushtron aktivitet tregtar në
fushën e importit eksportit, prodhimit dhe tregtimit me shumicë dhe pakicë të artikujve të
ndryshëm.
2. Rezulton se pala paditëse është paraqitur ne Degën e Doganës Qafe Thane transit
për ne Degën e Doganës Elbasan me mallin “Bebelino për fëmije”, ne vlerën prej 10 472
USD. Mjeti i transportit është plumbosur me plumbçen nr.127355. Me mbërritjen e mjetit ne
Degën e Doganës Elbasan paditësi ka paraqitur faturën nr.MI2007357, date 21.08.2007, te
lëshuar nga kompania turke “Pakten Saglik Urun-leri san vetic A.S” me vlere 10 472 USD
për kompaninë shqiptare “Lala 07” sh. p.k. Organi doganor ka aplikuar çmimin e referencës
dhe jo atë të vlerës së faturës që shoqëronte mallin. Pas pagimit nga subjekti te detyrimit
doganor ne vlerën 605 811 lek është proceduar me çlirimin e mallit për qarkullim te lire.
3. Rezulton se kjo shoqëri me vendimin nr.106 prot, date 24.03.2009 te Degës se
Doganës Elbasan është ngarkuar te paguaje shtesën e detyrimeve për 363 546 lek dhe është
gjobitur ky subjekt me trefishin e detyrimeve te shmangura ne shumën 1.090.638 lek. Kjo
vendimmarrje e palës se paditur ka ardhur pas kontrollit aposterior te praktikave doganore qe
përfaqësohet nga deklarata doganore R.7332, date 27.08.2007. Kjo deklarate doganore është
bere nga pala paditëse për deklarimin e mallit bebelino për fëmije, me kodin 56011010. Sipas
palës se paditur, paditësi nuk ka paraqitur te sakte çmimin e blerjes dhe megjithëse i është
aplikuar reference nuk ka paguar detyrimet e duhura dhe ka shmangie te detyrimit doganor ne
shumën 363 546 lek. Ky vendim i është komunikuar palës paditëse përmes Njoftimit nr.162
prot, date 25.03.2009.
4. Nga praktika dokumentare e paraqitur nga ana e Degës se Doganës Elbasan
rezulton se Drejtoria e Hetimit pranë Drejtorisë se Përgjithshme te Doganave Tirane verifikoi
këto praktika dhe administroi përgjigjen e ardhur nga autoritetet doganore maqedonase.
Referuar kësaj korrespodence, u vërejtën diferenca midis vlerave te faturave te paraqitura nga
subjekti “Lala 07“ sh.p.k dhe vlerave te faturave te verifikuara nga autoritetet doganore
maqedonase.
679
5. Ne korrespodencën midis autoriteteve doganore maqedonase dhe atyre shqiptare
është kërkuar konfirmim për mbërritjen ne Shqipëri përmes Degës se Doganës Qafe Thane te
ngarkesës me peshe 11 075 kg dhe vlere 31 434 USD, me dërgues kompaninë turke “Pakten
Saglik Urunleri san vetic A.S” për llogari te kompanisë shqiptare “Lala 07” sh. p.k. Përmes
Shkresës nr.19-812/7 ZK, date 17.12.2008 është dërguar prej autoriteteve doganore
maqedonase kopje e njësuar e origjinalit te dokumentacionit te dorëzuar pranë tyre për ketë
ngarkese. Nga krahasimi i faturave te paraqitura nga pala paditëse me atë te dërguar prej
autoriteteve doganore maqedonase rezulton një diference ne vlerën 20 962 USD.
6. Paditësi “Lala 07“ sh.p.k ka paraqitur ankim administrativ tek Drejtori i
Përgjithshëm i Doganave kundër Vendimit nr.106 prot, date 24.03.2009 te Degës se Doganës
Elbasan. Nëpërmjet vendimit te Drejtorisë se Përgjithshme te Doganave është njoftuar
paditësi për rrëzimin e kërkesës si te pambështetur ne prova dhe ne ligj duke lëne ne fuqi
vendimin e Degës se Doganës Elbasan. Ne pjesën arsyetuese te aktit pasqyrohet i njëjti
qëndrim i mbajtur nga Dega e Doganës Elbasan lidhur me diferencat ne deklarimin e mallit.
7. Mbi kallëzimin e Drejtorisë se Përgjithshme te Doganave Tirane, Prokuroria e
Rrethit Gjyqësor Elbasan ka pushuar çështjen penale nr.517/2009 ne ngarkim te
administratorit te shoqërisë “Lala 07“ sh.p.k Hysni Lala për veprën penale te para-shikuar
nga neni 174 i Kodit Penal, (kontrabanda). Sipas këtij vendimi nuk provohet te jene
konsumuar elementet e veprës penale te parashikuar nga nenet 174 e 178 te Kodit Penal.
8. Ne datën 28.05.2009 shoqëria “Lala 07“ sh.p.k ka paraqitur padi ne gjykate kundër
Degës se Doganës Elbasan dhe Drejtorisë se Përgjithshme te Doganave Tirane duke
pretenduar anullimin e vendimit nr.106 prot, date 24.03.2009 te Degës se Doganës Elbasan
dhe kthimin e shumës se paguar. Sipas paditësit, fatura e transaksionit nuk rezulton e
falsifikuar, çmimi i mallit është paguar tërësisht ne rruge bankare ditën e lëshimit te faturës
dhe te nisjes se mallit për tek blerësi dhe referenca e aplikuar është dukshëm me e larte se
çmimi i shitjes ne tregun e lire te këtij lloji malli, pra, respektohen kërkesat e neneve 34-36,
102/2 dhe 289 te Kodit Doganor; ne baze te nenit 216 te Kodit Doganor, paditësi nuk ka asnjë
detyrim ndaj doganës.
9. Gjykata e Shkalles se Pare Elbasan me Vendimin nr.1932/13-2010-3771, date
“Rrëzimin e padisë.
Lënien ne fuqi te vendimit nr.106, date 24.03.2009 te Degës se Doganës Elbasan si ne
përputhje me ligjin. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit“.
9/1. Kjo Gjykatë ka arsyetuar se .. . ne lidhje me praktiken e zhdoganimit qe
përfaqësohet nga deklarata doganore R.7332, date 27.08.2007 është kryer një hetim i plote
nga ana e Drejtorisë se Hetimit pranë Drejtorisë se Përgjithshme te Doganave dhe
menjëherë pas ndërprerjes se këtij hetimi është konkluduar për shmangie te subjektit “Lala
07“ sh.p.k nga pagimi i detyrimit mbi vlerën reale te blerjes se mallit. Sipas te paditurve,
vlera e shitjes se mallit nga ana e shoqërisë turke “Pakten Saglik Urunleri san vetic A.S” për
llogari te kompanisë shqiptare “Lala 07” sh. p.k.eshte vlera 31 434 USD për mallin
“bebelino femijesh” me peshe 11 075 kg, siç konfirmohet zyrtarisht nga fatura e mallit te
blere, te dorëzuar nga pala paditëse tek autoritetet doganore maqedonase ... gjykata e gjen
vendimmarrjen e palës se paditur Dega e Doganës Elbasan të bazuar në nenin 216/3 të
Kodit Doganor.
10. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.712/10 -2012- 1416, date 02.10.2012
ka vendosur:
“Lënien në fuqi të nr.1932/13-2010-3771, date 30.09.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan”.
10/1. Kjo gjykate ka përdorur të njëjtën linjë arsyetimi si gjykata e faktit dhe ka
shtuar se ... “referuar pretendimeve te padisë, Gjykata e Apelit vlerëson se me të drejtë
680
gjykata e shkalles se pare, e ka gjetur vendimmarrjen e palës se paditur Dega e Doganës
Elbasan të bazuar në nenin 236/3 të Kodit Doganor. Ky konkluzion është rrjedhojë e faktit të
vërtetuar se pala paditëse është njoftuar për borxhin doganor brenda afatit 3 vjeçar të
parashikuar në këtë dispozitë. Efektivisht ky njoftim i është bërë i ditur palës paditëse mbas
me pak se dy vjetëve nga momenti që ka lindur borxhi doganor. ...Nuk ndodhemi përpara
rastit te pavlefshmërisë absolute, pasi Dega e Doganës Elbasan ka vepruar brenda
kompetencës për njoftimin e borxhit doganor brenda afatit tre vjeçar (neni 236/3 i Kodit
Doganor) dhe ka nxjerre një akt te vlefshëm, sipas kuptimit te Kodit te Procedurave
Administrative. .... administrimi si prove ne gjykimin ne apel (neni 465 i Kodit te Procedurës
Civile) i vendimit te Prokurorisë se Rrethit Gjyqësor Elbasan për pushimin e çështjes penale
nr.517/2009 ne ngarkim te administratorit te shoqërisë “Lala 07“ sh.p.k Hysni Lala për
veprën penale te parashikuar nga neni 174 i Kodit Penal dhe analiza e kësaj prove ne unison
me gjithë provat e administruara ne gjykimin e shkalles se pare, nuk ndikon ne lidhje me
konkluzionin e gjykatës për çështjen konkrete. Ne baze te këtij konkluzioni është diferenca ne
parim e përgjegjesise penale nga ajo civile dhe se ne rastin konkret ndodhemi përpara një
kundërvajtjeje administrative, e cila rregullohet nga neni 261 i Kodit Doganor. ..Persa i
përket kërkimit te objektit te padisë për kthimin e shumës se ardhur si pasoje e rivlerësimit te
deklaratave doganore te pretenduara nga pala paditëse, ky kërkim konsiderohet accessio dhe
ndjek fatin e kërkimit principal te pavlefshmërisë se aktit administrativ te nxjerre nga Dega e
Doganës Elbasan”.
11. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala paditëse, qe kërkon prishjen e
vendimeve të gjykatave me te ultë dhe pranimin e padisë, për ato shkaqe që pasqyrohen në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala
paditëse përmban shkaqe ligjore nga ato te parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës. Ky
Kolegj, çmon se vendimi nr.712/10 -2012- 1416, date 02.10.2012 i Gjykatës se Apelit Durrës
është marre ne zbatim te gabuar te ligjit procedural dhe atij material dhe për rrjedhoje ky
vendim duhet te prishet.
13. Ky Kolegj në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, që janë
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më të ultë, vlerëson se te dyja gjykatat me
te ultë si ajo e Apelit Durrës dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, në kundërshtim me
kërkesat e normave procedurale nuk kanë kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile) nuk i kanë dhënë përgjigje
pretendimeve dhe kërkimeve të palëve në proces; nuk kanë bërë një analizë tërësore dhe
objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat nuk e kanë zgjidhur
“mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej tyre“ (neni 16 i K.Pr.Civile).
14. Referuar natyrës juridike të mosmarrëveshjes në shqyrtim dhe palëve ndërgjyqëse,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se çështja objekt shqyrtimi përbën një
mosmarrëveshje në fushën e doganave. Shkaku ligjor i konfliktit midis palëve, i cili
pretendohet nga paditësi gjate gjithë gjykimit, lidhet me faktin se pala e paditur nëpërmjet
akteve administrative qe ka nxjerre ka vendosur një detyrim ndaj tij në kundërshtim me ligjin
dhe me provat e paraqitura nga paditësi te aplikuara ne dokumentet e praktikës doganore.
15. Rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore se me vendimin nr.106 prot, date
24.03.2009 te Degës se Doganës Elbasan është ngarkuar pala paditëse te paguaje shtesën e
detyrimeve për 363 546 lek dhe është gjobitur ky subjekt me trefishin e detyrimeve te
shmangura ne shumën 1 090 638 lek, për arsye se paditësi nuk ka paraqitur te sakte çmimin e
blerjes se mallit “Bebelino” ne momentin e zhdoganimit të tij. Këto përfundime janë arritur
681
pas një kontrolli aposterior të D.P.Doganave dhe bazuar në korrespondencën midis
autoriteteve doganore maqedonase dhe atyre shqiptare nga ku pala shqiptare është informuar
për mbërritjen ne Shqipëri përmes Degës se Doganës Qafe Thane te ngarkesës me peshe 11
075 kg dhe vlere 31 434 USD, me dërgues kompaninë turke “Pakten Saglik Urunleri san
vetic A.S” për llogari te kompanisë shqiptare “Lala 07” sh. p.k. Ndërsa në bazë të deklaratës
doganore në momentin e zhdoganimit rezulton se vlera doganore e mallit të importuar prej
paditësit është 10 472 USD, sipas faturës nr.MI2007357, date 21.08.2007, te lëshuar nga
kompania turke “Pakten Saglik Urun-leri san vetic A.S” për kompaninë shqiptare “Lala 07”
sh. p.k.
16. Pala paditëse, ka pretenduar se vendimi nr.106, prot., datë 24.03.2009 i Degës së
Doganës Elbasan është marrë në kundërshtim me ligjin dhe nuk i përgjigjet vlerës se
transaksionit.
17. Rezulton qe të dyja gjykatat më të ultë kane rrëzuar kërkimet e palës paditëse me
arsyetimin se “(i) pala paditëse është shmangur nga detyrimi doganor; dhe (ii) jemi përpara
një kundravajtjeje administrative dhe pavarësisht se me vendim te organit te akuzës ka
rezultuar se nuk është kryer vepër penale, ne rastin konkret ndodhemi përpara një
kundërvajtjeje administrative, e cila rregullohet nga neni 261 i Kodit Doganor....
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, fillimisht vlerëson t’i tërheqë
vëmendjen Gjykatës se Apelit Durrës për mangësitë dhe pasaktësitë qe konstatohen ne
arsyetimin e vendimit të saj. Në faqen 6 të vendimit të kësaj gjykate arsyetimi i vendimit nuk
përputhet me faktet dhe rrethanat e çështjes konkrete për gjykim, por i referohet subjekteve te
tjera qe nuk janë pale ne ketë gjykim dhe te dhënave qe nuk lidhen me ta, (ka referime ne
subjektin Sucralba, ne Degën e Doganës Durrës, etj). Pavarësisht se pjesa tjetër e arsyetimit
përkon me rrethanat e çështjes dhe dispozitivin e vendimit të dhënë prej gjykatës, konstatimi i
mësipërm është i domosdoshëm pasi arsyetimi i vendimit gjyqësor, (ku përfshihen te gjitha
elementet qe e përbejnë atë), është detyrim kushtetues i përcaktuar qarte ne nenin 142, pika
(1) te Kushtetutës se Republikës se Shqipërisë, ne te cilin shprehimisht thuhet se: “Vendimet
gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara”. Ky detyrim kushtetues përben një garanci për
zhvillimin e procesit te rregullt ligjor nga ana e gjykatave.
19. Referuar te drejtës sonë procedurale, një rendësi te madhe ne hartimin e vendimit
gjyqësor, ka pikërisht pjesa përshkruese arsyetuese e tij. Kjo pjese e vendimit gjyqësor, nisur
dhe nga rëndësia qe paraqet, duhet te përmbaje qarte zhvillimin e procesit, çështjet e
diskutuara, pretendimet e palëve, paraqitjen e plote dhe te sakte te fakteve te cilat kane
rendësi për çështjen, provat e administruara dhe te debatuara gjate gjykimit, qe kane çuar ne
formimin e bindjes se brendshme te gjykatës, bazën juridike te përdorur nga gjykata për te
arritur ne përfundimin përkatës, parimet e se drejtës qe janë përdorur prej saj etj… Arsyetimi
i vendimit është një garanci kushtetuese qe çështja është shqyrtuar me hollësi dhe
përgjegjshmëri nga ana e gjykatës, dhe se kjo e fundit pas një hetimi te plote dhe te
gjithanshëm ka dhëne një vendim te bazuar ne ligj. Arsyetimi i vendimit është një kusht i
domosdoshëm edhe për shqyrtimin qe do t’ i bëjnë çështjes gjykatat me te larta. Është
përgjegjësi direkt e gjyqtarit të respektojë këto detyrime procedurale që garantojnë procesin e
rregullt.
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte ne gjykimin e kësaj çështje (përveç sa
me sipër), konstaton se Gjykata e Apelit Durrës ka dhëne një vendim, ku ne pjesën
përshkruese arsyetuese te tij mungon plotësisht argumentimi se perse kërkimet e palës
paditëse nuk janë te mbështetura ne ligj dhe ne provat e paraqitura duke bere qe te mos
respektohet nenin 6 dhe 28 i K.Pr.Civile. Rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore që janë marrë
në shqyrtim nga gjykatat më të ultë se paditësi në këtë gjykim ka pretenduar se: i) fatura e
transaksionit nuk rezulton e falsifikuar; ii) çmimi i mallit është paguar tërësisht ne rruge
bankare ditën e lëshimit te faturës dhe te nisjes se mallit për tek blerësi, ii) autoritet e shteteve
682
maqedonase dhe turke, si dhe organi i akuzës shqiptare, kane hetuar mbi praktiken doganore
dhe ka rezultuar se fatura e lëshuar nga shitësi te blerësi është e njëjte me atë që ka paraqitur
paditësi në doganën shqiptare; iii) referenca e aplikuar nga organi doganor është dukshëm me
e larte se çmimi i shitjes ne tregun e lire te këtij lloji malli; etj Rezulton nga vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan si dhe nga vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës se këto
gjykata nuk kanë hetuar dhe nuk i kanë dhëne përgjigje këtyre pretendimeve të palës
paditëse. Në vendimet e të dyja gjykatave këto pretendime të paditësit nuk gjenden të
trajtuara dhe nuk u jepet përgjigje, fakt që krijon bindjen e këtij Kolegji se nga ana e
Gjykatave ka mungesë hetimi në lidhje me mosmarrëveshjen, duke bërë që çështja të mos
jetë zgjidhur drejt e në përputhje me ligjin.
21. Gjykata e Apelit Durrës ne shqyrtimin e kësaj çështje nuk ka marre ne konsiderate
dhe nuk ka hetuar ne lidhje me disa fakte te rëndësishme qe mund te ndikojnë ne zgjidhjen sa
me te drejte te çështjes objekt gjykimi. . Rezulton se në vendimin e pushimit të procedimit
penal nr.517/2009, datë 02.06.2011, i cili është dhënë pasi Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Elbasan kishte dhënë vendimin e saj nr.1932/13-2010-3771, date 30.09.2010, rezulton se nga
leterporosite qe ka kërkuar organi i akuzës shqiptare ne autoritetet turke dhe maqedonase, del
se: i) te dhënat sipas dokumentacionit ne shtetin turk për vlerën e mallit importuar nga
paditësi janë te njëjta me ato te deklaruara ne doganën shqiptare; ii) autoritetet maqedonase
kane mbyllur procesin e hetimit për dyshimet në lidhje me mungesën e kryerjes së
procedurave të tranzitit të mallit të importuar nga paditësi, pas një vendimi të Gjykatës
Themelore të Strugës, (fq. 3, 4 e vendimit nr.517/2009 të Prokurorisë Elbasan, fq 20 e vijim e
dosjes gjyqësore).
22. Ndërsa Gjykata e Apelit Durrës me vendimin datë 18.09.2012 ka riçelur hetimin
gjyqësor dhe ka administruar si provë vendimin nr.517/2009 të Prokurorisë Elbasan, ajo nuk
ka hetuar ne lidhje me sa me sipër. Pavarësisht se vendimi i prokurorisë ka lidhje me
përgjegjësinë penale të subjektit përkatës, ndërkohë që në çështjen objekt gjykimi jemi
përpara përgjegjësisë për shkeljen administrative, të dhënat/aktet që referohen në vendimin e
mësipërm nr.517/2009 duhen sqaruar, hetuar dhe analizuar në harmoni me aktet e dosjes
gjyqësor, për zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të konfliktit objekt gjykimi.
23. Gjykata e Apelit Durrës, në kushtet që ka riçelur pjesërisht hetimin gjyqësor, duke
administruar vendimin e mësipërm të organit të akuzës, (ky vendim ka dalë pas dhënies së
vendimit nga ana e gjykatës së faktit), kishte për detyrë të kërkonte aktet që referoheshin në
të për të sqaruar dhe hetuar mbi faktet përkatëse, në zbatim të nenit 224 të K.Pr.Civile ku
shprehimisht thuhet: “Gjykata mund të kërkojë zyrtarisht nga organet e administratës
shtetërore të dhëna me shkrim për akte dhe dokumente që ndodhen në atë organ dhe që është
e nevojshme të shqyrtohen në procesin gjyqësor. Kur të dhënat e kërkuara përbëjnë sekret
shtetëror, gjykata kërkon lejen e organit qendror nga i cili varet administrata shtetërore ku
ndodhen të dhënat e kërkuara. Kur kërkesa refuzohet, kërkesa e palës quhet si e
paparashtruar”.
24. Duke u nisur nga sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte çmon se
Gjykata e Apelit Durrës nuk ka bërë një hetim të plotë e të gjithanshëm të mosmarrëveshjes
objekt shqyrtimi dhe si rrjedhojë nuk e ka zgjidhur drejt atë. Është tashmë praktike e
konsoliduar gjyqësore se trajtimi dhe aplikimi i drejte i ligjit ne zgjidhjen e një
mosmarrëveshjeje gjyqësore është kompetence e Gjykatës se Larte, (ajo mund ta beje dhe
vete direkt aplikimin e drejte te ligjit), por persa kohe ky trajtim ligjor duhet te behet ne
harmoni me provat dhe aktet qe ndodhen ne dosjen gjyqësore, dhe disa prej provave më
thelbësore për zgjidhjen e konfliktit që shtrohet për zgjidhje para gjykatës mungon, (nuk janë
administruar në dosjen gjyqësore), ky Kolegj vlerëson se janë kushtet për prishjen e vendimit
të Gjykatës së Apelit Durrës dhe dërgimin e çështjes për rigjykim me qëllim kryerjen e një
hetimi te plote nga ana e Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë
683
25. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë duhet të përsërisë hetimin
gjyqësor ne baze te nenit 465 te K.Pr.Civile ku parashikohet “Ne shqyrtimin e çështjes ne
gjykatën e apelit mbahen parasysh për aq sa janë te zbatueshme dispozitat mbi procedurën e
gjykimit ne shkalle te pare”, ne mënyre qe t’i japë përgjigje kërkimeve te palës paditëse dhe
prapësimeve të palës së paditur të ngritura në këtë gjykim (neni 225 i K.Pr.Civile) si dhe të
sqarojë çështjet që ngrihen në pikën 20, 21 dhe 22 të këtij vendimi.
26. Kjo Gjykatë do t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që
kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejta kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në
format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata duhet të lejojë palët që të paraqesin prova
shkresore me anën e të cilave ato të provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të
K.Pr.Civile dhe t’i lejojë palët që t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor.
Kryerja e veprimeve të përmendura më sipër si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin
gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”,
VENDOSI
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës nr.712/10-2012-1416, date
02.10.2012 dhe dërgimin e çështjes për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë.
Tiranë, më 01.10.2015
684
Nr. 11243- 00649-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2015 - 4580 i Vendimit (518)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: SHOQËRIA BOMIRA SH.P.K.

PALË E PADITUR: DEGA E DOGANËS BERAT
OBJEKTI:
Kthimin e shumës së paguar padrejtësisht në masën 1,814,304 lekë
neni 653 i K.Civil;
neni 34-36, 248/1 dhe 249 të K.Doganor
dhe Udhëzimi nr.25 i Ministrisë së Financave;
Gjykata e Rrethit Gjyqesor Berat me vendimin nr.266, datë 16.02.2009 ka

vendosur:
“Pranimin e kerkese - padisë.
Të detyrojë palën e paditut Degën e Doganës Berat t’i kthejë palës paditëse
shumën prej
1,814,304 lekë;
Shpenzimet gjyqesore në masën 46500 Lekë në ngarkim të palës së paditur.
Kundër vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë brënda 15 ditëve,
duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes.”.

Gjyqësor Berat”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala e paditur Dega e Doganës Berat, që
kërkon prishjen e vendimeve të gjykatave me te ulta dhe rrëzimin e padisë dhe parashtron
shkaqet si me poshtë vijon:
- Vendimet e gjykatave janë ne kundërshtim me ligjin procedurial dhe material;
- Gjykatat kanë zbatuar keq nenin 16 të K.Pr.Civile pasi nuk e ka zgjidhur çështjen ne
përputhje me dispozitat ligjore qe janë të detyrueshme te zbatohen prej saj; gjykatat
kanë zbatuar keq K.Doganor, Marrëveshjen GAT sot OBT;
- Jemi përpara një padie që nuk mund të ngrihej;
685
- Pala paditëse fillimisht nëse nuk ishte dakort me rivlerësimin doganor, duhej të
ushtronte ankimin administrativ sipas nenit 81 të VKM 205/1999 dhe më pas t’i
drejtohej gjykatës;
- nuk vërtetohet asnjë nga rastet e pavlefshmërisë absolute në veprimet e organit
doganor;
- Në këtë gjykim gjykatat nuk kanë referuar dispozitat e K.Doganor për të analizuar
kërkimet e paditësit, por vetëm K.Civil, ndërkohë që mosmarrëveshja në gjykim nuk
lidhet me një marrëdhënie juridike civile por më një marrëdhënie juridike
administrative që përveç sa rregullohet nga K.Civil, rregullohet në mënyrë të posaçme
nga ligji specifik, K.Doganor;
- Mungon interesi i ligjshëm i paditësit për kërkimet që ngre pasi nuk është vërtetuar në
gjykim pavlefshmëria absolute në veprimet e organit doganor dhe nuk ka çfarë
pasojash të zgjidhen;
- Rivlerësimi i vlerës doganore është një tagër e organit doganor; në rastin në gjykim ky
rivlerësim është kryer konform ligjit dhe parashikimeve të tij; rivlerësimi bëhet në
bazë çmimi real; çmimi i transaksionit i deklaruar nga pala paditëse ishte më i ulët se
çmimi i bursës dhe më i ulët se çmimi i referencës caktuar me akt të M.Financave;
- Pretendimet për kthimin e shumës kanë lidhje edhe me TVSH; organi doganor është
agjent tatimor dhe nuk e mbledh TVSH për vete por për llogari të organit tatimor; kjo
TVSH e paguar i është zbritur paditësit nga organi tatimor; si do zgjidhen pasojat për
këtë pjesë të detyrimit të kërkuar? edhe sikur të qëndrojnë pretendimet e paditësit kjo
shumë duhej t’i kërkohej organit tatimor dhe jo atij doganor;
- Gjykatat kanë shkelur detyrimet e nenit 224 të K.Pr.Civile, pasi nuk kanë marrë
ekspert për llogaritjet;
- Jemi para një padie mashtruese, me pretendimin se është mbajtur TVSH e zbritshme
në doganë, më shumë se i takon, TVSH e paguar në doganë prej 11,244,229 lekë
është zbritur nga organi doganor dhe përfshin dhe shumën prej 1,814, 304 lekë që
kërkon t’i kthehet paditësi.

Qirjako, dhe verifikoi legjitimitetin e palës rekursuese, Dega e Doganës Berat;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se pala paditëse shoqëria “Bomira”
sh.p.k. është person juridik me seli në Urën Vajgurore, që ushtron aktivitet tregtar në fushën e
importit eksportit, prodhimit dhe tregtimit me shumicë dhe pakicë të artikujve të ndryshëm
ushqimore, ku peshën më të madhe e zënë vajrat ushqimore.
2. Rezulton se më datë 08.05.2008, pala paditëse ka lidhur me shoqërinë e të drejtës
bullgare “Oktapod – C ltd”, një kontratë nr.178 për blerjen e një sasie prej 500 ton vaji
ushqimor luledielli. Ne kontrate eshte parashikuar çmimi i mallit, detyrimi për parapagimin e
tij dhe forma e transportit me autobote. Pagesat për këtë blerje janë kryer me transferta
bankare dhe malli është importuar në Shqipëri.
3. Pala paditëse ka filluar procedurat e zhdoganimit të mallit për efekt pagese detyrimi
doganor, dhe pala e paditur nuk ka pranuar që përllogaritjet të bëhen në bazë të çmimit të
transaksionit (kontratës), pasi ky çmim rezultonte më i ulët se çmimi i shitjes se mallit vaj
ushqimor ne tregun ndërkombëtare (burse) si dhe më i ulët se vlera doganore e aplikuar për
subjekte të tjera importuese në atë periudhë, prandaj ka bërë rivlerësim e vlerës se mallit për
efekt përcaktimi të vlerës doganore; kjo vlerë sipas rillogaritjes ka rezultuar në shumën
686
9,930,075 lekë, ndërkohë që vlera doganore e deklaruar nga paditësi ka qenë 8,115,802 lekë.
Paditësi pavarësisht se nuk ka qenë dakord me rivlerësimin si më sipër, i ka paguar detyrimet
doganore të llogaritura sipas organit doganor, pasi nuk i zhbllokohej malli.
4. Pala paditëse, pretendon se midis detyrimit doganor që ai duhej të paguante dhe
shumës së paguar efektivisht si rrjedhojë e rivlerësimit, ka një diferencë prej 1,814,304 lekë,
të cilën e ka paguar padrejtësisht dhe që përbën një pagese të padetyruar nga ligji. Sipas palës
paditëse, rivlerësimi i vlerës së transaksionit është llogaritur nga pala e paditur në
kundërshtim me K.Doganor dhe VKM 205/1999.
Rezulton se me shkresën datë 07.06.2008 pala paditëse ka paraqitur një ankim
administrativ në Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave ku konteston rivlerësimin e vlerës
doganore dhe kërkon t’i kthehet shuma e paguar më tepër padrejtësisht, por nuk ka marrë
përgjigje nga ky organ.
5. Në këto kushte, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi,
duke kërkuar kthimin e shumës së paguar tepër në favor të palës së paditur.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.266, datë 16.02.2009 ka
vendosur:
“Pranimin e kërkesë - padisë.
-Të detyrojë palën e paditur Degën e Doganës Berat t’i kthejë palës paditëse shumën
prej 1,814,304 lekë.
-Shpenzimet gjyqësore në masën 46500 lekë në ngarkim të palës së paditur.
-Kundër vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë brenda 15 ditëve, duke
filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes.”.
6/1. Kjo Gjykatë ka arsyetuar se ...jemi përpara një mosmarrëveshje civile që
parashikohet nga neni 653 i K.Civil... pala e paditur ka vepruar në kundërshtim në ligjin kur
ka detyruar palën paditëse të paguajë një detyrim doganor më të lartë se çmimi i
transaksionit pasi kjo shumë nuk është vendosur sipas procedurë së caktuar me ligj në nenin
34 dhe 35 të K.Doganor dhe VKM nr.250/1999.....VKM 205 i ndryshuar parashikon se kur
ka dyshime autoriteti doganor rillogarit detyrimin duke kërkuar informacione shtesë... nga
pala e paditur nuk u paraqiten prova per te vertetuar se cmimi i deklaruar i vajit eshte me i
ulet se i subjekteve te tjera dhe pse eshte zbatuar çmimi i references... në këto kushte pala
paditëse ka të drejtë të kërkojë kthimin e shumës së parapaguar në kuptim të nenit 653 të
K.Civil dhe nenit 249 të K.Doganor...
7. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.239, datë 01.03.2011 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.266, date 16.02.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat”.
7/1. Kjo gjykate ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e faktit.
8. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala e paditur Dega e Doganës Berat, qe
kërkon prishjen e vendimeve të gjykatave me te ulta dhe rrëzimin e padisë, për ato shkaqe që
pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga Dega e
Doganës Berat përmban shkaqe ligjore nga ato te parashikuara në nenin 58 të Ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës së
Apelit Vlorë. Ky Kolegj, çmon se vendimi nr.239, date 01.03.2011 i Gjykatës se Apelit Vlorë
eshte marre ne zbatim te gabuar te ligjit procedurial dhe atij material dhe për rrjedhoje ky
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më të ulta, vlerëson se te dyja gjykatat me
te ulta si ajo e Apelit Vlorë dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, në kundërshtim me
kërkesat e normave proceduriale nuk kanë kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të
687
11. Rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore se pala paditëse ka importuar në Shqipëri
disa tonë vaji ushqimor luledielli, të cilin e ka blerë në bazë të një kontrate datë 08.05.2008
nga shoqëria e të drejtës bullgare “Oktapod – C ltd”. Ka rezultuar qe gjatë procedurës së
zhdoganimit të mallit te mësipërm, pala e paditur nuk ka pranuar që llogaritjet e vlerës
doganore të bëhen në bazë të çmimit të transaksionit (kontratës), pasi ky çmim rezultonte më
i ulët se çmimi në tregun ndërkombëtar (bursë) dhe më i ulët se çmimi që rezultonte nga vlera
doganore për të njëjtin mall e aplikuar për subjektet e tjera doganore në të njëjtën periudhë,
por e ka rivlerësuar atë duke vendosur një tarife tjetër zhdoganimi te ndryshme nga ajo qe
kishte përcaktuar subjekti. Kjo vlerë sipas rillogaritjes ka rezultuar në shumën 1,814,304 lekë
më tepër se vlera doganore e deklaruar nga paditësi në bazë të çmimit të kontratës të
sipërcituar. Per sa me sipër paditësi me shkresën datë 07.06.2008 ka paraqitur një ankim
administrativ në D.P.Doganave ku ka kontenstuar aplikimin e kësaj vlere nga ky organ dhe ka
kërkuar t’i kthehet shuma e paguar më tepër dhe nuk ka marrë përgjigje prej tij.
shumës së paguar efektivisht si rrjedhojë e rivlerësimit, ka një diferencë prej 1,814,304 lekë
të cilën ai e ka paguar padrejtësisht. Sipas palës paditëse, mosmarrja ne konsiderate te çmimit
te transaktuar nga ana e organit doganor për zhdoganimin e mallit vjen në kundërshtim me
K.Doganor dhe VKM 205/1999.
13. Fillimisht ky Kolegj vlereson te sqaroje për gjykatat me te ulta faktin se referimi
qe bëjnë si paditësi ashtu dhe gjykatat ne nenin 653 te K.Civil është i pabazuar ne ligj.
Referimi në këtë dispozitë tregon se te dyja gjykatat me te ulta nuk kane kuptuar drejt natyrën
e vërtete te mosmarrëveshjes të krijuar ndërmjet palëve. Në referim te akteve të administruara
në dosjen gjyqësore dhe që janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulta, rezulton se në
çështjen objekt gjykimi, jemi përpara një mosmarrëveshjeje administrative, të krijuar si
pasojë e aplikimit nga ana e organit doganore të një vlere për zhdoganimin e mallit të
ndryshme nga ajo e pretenduar nga paditësi, për zgjidhjen e së cilës duhet të zbatohen
dispozitat e ligji specifik, K.Doganor dhe aktet nënligjore që kanë dalë në bazë e për zbatim
të tij. Ligji specifik parashikon në mënyrë të qartë kushtet dhe procedurat që duhen ndjekur
nga subjektet e interesuara për të rivendosur të drejtat e tyre në rastet kur ata pretendojnë se
kanë kryer pagesa për detyrime doganore, me tepër dhe/ose në kundërshtim me ligjin.
Parashikimet e nenit 653 të K.Civil, aplikohen ne te drejtën tone civile vetëm atëherë, kur
palët nuk kane asnjë lloj mundësie tjetër për t’u mbrojtur (nuk ngre dot asnjë padi tjetër) dhe
kur ligjet baze si dhe ligjet specifike që rregullojnë marrëdhëniet juridike krijuar mes palëve,
nuk parashikojnë shprehimisht kushtet dhe procedurat për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve.
14. Rezulton qe të dyja gjykatat më të ulta kanë pranuar kërkimet e paditësit me
arsyetimin se “ (i) nga ana e organit doganor nuk janë respektuar procedurat e parashikuara
ne nenin 34 dhe 35 të K.Doganor dhe VKM nr.250/1999,........ dhe për rrjedhoje te gjitha
veprimet e palës se paditur janë në kundërshtim me ligjin; dhe (ii) pala paditëse ka të drejtë
të kërkojë kthimin e shumës së parapaguar në kuptim të nenit 653 të K.Civil dhe nenit 249 të
K.Doganor...
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë ne analize te arsyetimit qe kane bere
gjykatat me te ulta arrin ne konluzionin se përfundimet e arritura prej tyre, janë rezultat i një
hetimi jo te plote dhe te gjithanshëm dhe për rrjedhoje vendimi i marre prej tyre eshte i
pabazuar ne ligj.
688
16. Kjo pasi rezulton se kërkimi i palës paditëse, në këtë proces gjyqësor është
pikërisht “kthimi i shumës së detyrimit doganor, të cilën kjo palë pretendon se e ka paguar
me tepër” dhe jo pavlefshmëria e veprimeve te organit doganor. Konflikti midis palëve
ndërgjyqëse në thelb ka lidhje me mënyrën se si organi doganor ka përcaktuar vlerën
doganore për mallin e importuar në Shqipëri nga paditësi. Përcaktimi i vlerës doganore
parashikohet qarte në nenet 34, 35 dhe 36 të Kodit Doganor. Ne këto dispozita jepen ne
mënyre te detajuar mënyra se si përcaktohet kjo vlere, procedura qe ndiqet, aktet baze qe
shërbejnë për përcaktimin e saj si dhe metodat qe aplikon ky organ hap pas hapi për
përcaktimin e saj.
17. Gjithashtu, ne nenin 81 te dispozitave zbatuese të K.Doganor thuhet shprehimisht:
“81.1 Autoritetet doganore nuk duhet të përcaktojnë vlerën doganore të mallrave të
importuara mbi bazën e metodës së vlerës së transaktuar, në qoftë se në përputhje me
procedurat e përcaktuara në paragrafin 2, ata nuk binden, mbi bazën e dyshimeve të
arsyeshme, se vlera e deklaruar përfaqëson shumën totale realisht të paguar ose që duhet
paguar sipas nenit 34 të Kodit.
81.2. Kur autoritetet doganore kanë dyshimet e përmendura në paragrafin 1, ata
mund të kërkojnë informacion shtesë në përputhje me paragrafin 3. Nëse përsëri ka dyshime,
autoritetet doganore, përpara se të marrin një vendim përfundimtar, duhet të lajmërojnë
personin e interesuar, me shkrim në qoftë se ai e kërkon një gjë të tillë, për arsyet që çojnë në
dyshime dhe t’i japin atij mundësinë reale për t’u përgjigjur. Vendimi përfundimtar dhe
arsyet për marrjen e një vendimi të tillë i komunikohen me shkrim personit në fjalë.
Kundër këtij vendimi, të interesuarit i lind e drejta e ankimimit në Drejtorinë e
Përgjithshme të Doganave, brenda 10 ditëve nga data e njoftimit. Drejtori i Përgjithshëm i
Doganave është i detyruar që, brenda 5 ditëve, t’i kthejë përgjigje ankuesit.
18. Në nenin 249 të K.Doganor parashikohen rastet kur subjekti i interesuar ka të
drejtë të kërkojë rimbursimin e detyrimeve të importit apo eksportit si dhe kur ai pretendon se
këto detyrime janë vendosur nga ana e organit doganor në kundërshtim me ligjin. Në këtë
dispozitë shprehimisht thuhet: “Detyrimet e importit ose detyrimet e eksportit rimbursohen
kur konstatohet se ne çastin e pagimit kjo shume ligjërisht nuk përbënte detyrim ose se
shuma ishte kontabilizuar ne kundërshtim me nenin 235(2)”... 2. Detyrimet e importit apo
eksportit rimbursohen ose shuhen me paraqitjen e një kërkese në zyrën doganore kompetente,
brenda një periudhe trevjeçare, që fillon nga data kur shuma e këtyre detyrimeve i është
njoftuar debitorit...”.
19. Në analizë të dispozitave të mësipërme rezulton se: i) organi doganor kur ka
dyshime ka te drejte te aplikoje metodën e rivlerësimit ne përcaktimin e vlerës doganore sipas
kritereve te përcaktuara në ligj (nenet 34, 35 dhe 36 të K.Doganor); ii) gjate kësaj procedure,
ky organ mund te kërkojë informacione shtese nga subjekti; iii) ne përfundim te një
procedure te tille organi administrativ del me vendim; iv) vendimi i njoftohet subjektit, i cili
ka të drejtën e ankimit sipas kushteve dhe afateve të parashikuara në ligj në rrugë
administrative e më tej në gjykatë; v) subjekti që pretendon kthimin e një shume të paguar,
kur një pagesë e tillë nuk ka qenë e detyruar nga ligji, ka të drejtë të paraqesë kërkese për
rimbursim pranë organit doganor brenda afatit tre vjeçar nga dita që ai ka marrë dijeni për
detyrimin doganor; vi) nëse kërkesa për rimbursim nuk merret parasysh subjekti ka të drejtë
që t’i drejtohet gjykatës duke kërkuar kthimin e shumës që pretendon si pagim të padetyruar
sipas nenit 249 të K.Doganor.
20. Në bazë të analizës së mësipërme Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon
se ne ketë gjykim, ishte detyrë e gjykatave të hetonin dhe t’i jepnin përgjigje kërkimit se
perse është i gabuar aplikimi i çmimit të referencës nga organi doganor dhe rivlerësimi i
vlerës doganore? Të dyja këto gjykata, ndërsa kanë arritur në konkluzionin se organi doganor
nuk ka respektuar procedurat e parashikuara nga neni 34 dhe 35 i K.Doganor për përcaktimin
689
e vlerës doganore të mallit, nuk kanë hetuar nëse kërkesat e nenit 81 të VKM për Dispozitat
Zbatuese të K.Doganor janë zbatuar apo jo nga organi doganor dhe nëse kanë qenë apo jo
kushtet për aplikimin e çmimit të referencës.
21. Gjithashtu ky Kolegj, çmon se të dyja gjykatat më të ulta nuk i kanë dhënë
përgjigje pretendimeve të palës së paditur si dhe nuk kane sqaruar faktin se çfarë përfaqëson
shuma qe kërkohet te kthehet, pasi pala e paditur pretendon se kjo shume që kërkohet të
kthehet është TVSH. Të dyja gjykatat më të ulta kanë kryer një hetim të dobët në lidhje me
këtë çështje; nuk rezulton qe te jete marrë mendim i specializuar i ekspertit të fushës për të
vlerësuar detyrimin e saktë të palës paditëse, por ato janë mjaftuar me kërkimin e kësaj pale
në lidhje me shumën, duke vepruar kështu në kundërshtim me parashikimet e nenit 224/a të
K.Pr.Civile. Pikërisht sqarimi i fakteve të mësipërme dhe dhënia përgjigje kërkimeve te
palëve ne proces do te ndihmonin gjykatën për zgjidhjen e drejte te ceshtjes objekt gjykimi.
22. Ky Kolegj çmon se për zgjidhjen e drejtë të këtij konflikti gjyqësor ishte e
domosdoshme hetimi dhe sqarimi nga ana e gjykatave me te ulta i çështjeve si vijon: i) sa
ishte çmimi i kuotuar në bursë për mallin e importuar nga pala paditëse dhe sa është diferenca
midis çmimit të përcaktuar në kontratën e paraqitur nga pala paditëse në këtë proces me
çmimin e bursës? ii) sa ishte çmimi i mallit dhe vlera doganore e zbatuar për subjekte të tjera
importuese për mallin vaj ushqimor gjatë të njëjtës periudhë dhe sa është diferenca midis këtij
çmimi dhe çmimit të përcaktuar në kontratën e paraqitur nga pala paditëse në këtë proces;?
iii) çfarë përfaqësojnë këto diferenca principal apo TVSH të paguar më tepër? iv) a është
marrë informacion nga dogana bullgare për çmimin e aplikuar në procedurat doganore në
këtë vend dhe a ka përputhje midis këtij çmimi dhe çmimit të transaksionit të deklaruar në
doganën shqiptare? v) a janë zbatuar me përpikëri nga ana e palës së paditur kriteret e
parashikuara në nenin 81 të dispozitave zbatuese të K.Doganor dhe aktet nënligjore
përkatëse?
23. Për sa më sipër dhe për një zgjidhje të drejtë dhe përfundimtare të çështjes,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet
prishur dhe në referim të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Dekretit nr.7818, datë
16.11.2012 të Presidentit të Republikës së Shqipërisë, çështja duhet të dërgohet për rigjykim
pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
gjyqësor ne baze te nenit 465 te K.Pr.Civile ku parashikohet “Ne shqyrtimin e ceshtjes ne
gjykimit ne shkalle te pare”, dhe në rast se e çmon të nevojshme, mund të caktojë kryesisht
edhe eksperte të fushës financiare/kontabël ne mënyre qe t’i japë përgjigje kërkimeve te palës
paditëse dhe prapësimeve të palës së paditur të ngritura në këtë gjykim (neni 225 i
K.Pr.Civile) si dhe të sqarojë pyetjet që ngrihen në pikën 20, 21 dhe 22 të këtij vendimi.
690
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë nr.239, datë 01.03.2011 dhe dërgimin
e çështjes për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 01.10.2015
691
Nr. 00-2015 -3607 Vendimi (519)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
Në datën 01.10.2015 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative

nr.11243-01527-00-2013 akti që iu përket palëve ndërgjyqëse të mëposhtme:
PADITËS: PËRPARIM DUSHA

SHOQËRORE TIRANË
OBJEKTI:
Kundërshtimin e “Vendimit për caktim pensioni”,
të miratuar nga Drejtoria e Sigurimeve Shoqërore Tiranë,
pension që ka filluar me datë 20.03.2002.
Rillogaritjen e pensionit nga data 20.03.2002 e në vazhdim,
deri në daljen në pension pleqërie.
Indeksim dhe rillogaritje sa herë ka ndryshuar paga referuese
mbi bazën e së cilës është llogaritur pensioni i parakohshëm.
Detyrimin e palës së paditur për indeksim, rillogaritje
dhe ndryshimin e masës së pensionit,
si dhe dhënien e diferencave nga data 20.03.2002 e në vazhdim.
Baza Ligjore: Ligji nr.7703, datë 11.05.1993
“Për sigurimet shoqërore në R.SH”, nenet 85, 96, ligji nr.8087, datë 13.03.1996
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve
të Forcave të Armatosura të R.SH”, neni 11 i ndryshuar,
ligji nr.8521, datë 30.07.1999 “Për disa shtesa dhe ndryshime
në ligjin nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar
të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të R.SH”, nenet 5, 6 dhe 10,
ligji nr.9210, datë 23.03.2004 “Për Statusin e Ushtarakut të F.A të R.SH”,
nenet 35 dhe 49 dhe ligji nr.9481, datë 16.02.2006
“Për disa ndryshime në ligjin nr.9418, datë 20.05.2005
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve
të Forcave të Armatosura të R.SH”, nenet 2 dhe 4.

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së paditësit Përparim Dusha.
Detyrimin e palës së paditur për të bërë rillogaritjen, e pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi sipas akteve ligjore “Për Sigurimin
Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës
692
së Shqipërisë, të Ministrisë së Rendit Publik dhe Shërbimit Informativ
Kombëtar”, duke marrë si pagë referuese pagën 24.886 lekë në muaj.
Detyrimin e të paditurit D.R.S.SH-së Tiranë për t’i paguar paditësit Përparim
Dusha diferencat e pensionit e parakohshëm që ka filluar pagesat me datë
20.03.2002, i cili duhet llogaritur për 17 vjet vjetërsi shërbimi në masën 50%
të pagës referuese prej 24.886 lekë në muaj mbi të cilën është derdhur
kontributi për 15-vjet vjetërsi shërbimi dhe pas kësaj për çdo vit tjetër të
vjetërsisë së shërbimit mbi përcaktimin e mësipërm për 2 vjet, duke u shtuar
masa e pensionit me 2 % baras me 4 % të pagës referuese prej 24.886 lekë në
muaj, sipas nenit 11 të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, i ndryshuar me ligjin
nr.8521, datë 30.07.1999, nenet 5, 6.
Kjo rillogaritje të vazhdojë për periudhën nga 20.03.2002 deri kur ka hyrë në
fuqi ligji nr.10142, datë 15.05.2009.

Ndryshimin e vendimit nr.8203, datë 21.10.2011, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore
Tiranë t’i paguaj paditësit Përparim Dusha diferencën e papaguar të pensionit
të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, duke e llogaritur atë sipas përcaktimeve
të nenit 11 të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror
suplementar të ushtarakut të Forcave të Armatosura” (ndryshuar me nenin 6 të
ligjit nr.8521, datë 30.07.1999) dhe të nenit 49 të ligjit nr.9210, datë
23.03.2004, “Për statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura”, detyrim ky
që fillon nga data 23.12.2007, si dhe të vazhdojë t’i paguaj paditësit pensionin
e parakohshëm për vjetërsi shërbimi sipas kësaj mënyre përllogaritje, deri në
ripërllogaritjen e këtij pensioni sipas ligjit nr.10142, datë 15.05.2009.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs paditësi Përparim

Dusha, i cili kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.8203, datë 21.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, duke
urdhëruar që rillogaritja e pensionit të parakohshëm të bëhet, duke iu referuar ligjit nr.9418,
datë 20.05.2005, nenet 2, 14, ndryshuar me ligjin nr.9481, datë 16.02.2006, neni 2 dhe neni 4
pika 2.
Ndryshimin e vendimit nr.1464, datë 12.06-2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, përsa i përket
pikës së dytë dhe të tretë të tij, duke ma njohur të drejtën e fituar me vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë që nga data 2002 deri në ditën e ngritjes së padisë në vitin 2010, dhe
jo për 3 vitet e fundit.
Ndryshimin e vendimit të gjykatës që kjo rillogaritje të vazhdojë deri në futjen në fuqi të ligjit
nr.10142, datë 15.05.2009, pasi ky ligj nuk mund të ketë fuqi prapavepruese sipas vendimit
nr.33, datë 24.06.2010 të Gjykatës Kushtetuese. Kërkoj rillogaritjen e pensionit sipas ligjit
nr.9418, datë 20.05 2005, neni 2 dhe 14 i ndryshuar me ligjin nr.9481, datë 16.02.2006 deri
në pension pleqërie.
Shkaqet që pala paditëse Përparim Dusha paraqet në rekurs, janë:

 I bëj me dije gjykatës se unë paditësi me gradë major kam punuar oficer nga maji i
vitit 1979 deri në muajin janar të vitit 1996 kur kam dalë në “lirim”. Në rezervë, në
pamundësi për tu sistemuar në punë jam trajtuar me pagesë kalimtare nga viti 1996
-1998.
693
 Në datën 20.03.2002 fillova të trajtohem me pension të parakohshëm, ku u bënë
përllogaritjet nga ana e palës së paditur. Në lidhje me këtë përllogaritje unë nuk jam
dakort, përsa i përket pagës referuese dhe dispozitës ligjore të zbatuar. Sipas vendimit
nr.8203, datë 21.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është vendosur
detyrimi i palës së paditur të bëjë rillogaritjen, duke u përcaktuar paga referuese në
vlerën 24.886 lekë në muaj. Kjo rillogaritje duhet të vazhdojë nga data 20.03.2002
deri kur ka hyrë në fuqi ligji nr.10142, datë 15.05.2009.
 Bëj me dije gjykatën se në vendimin e sipërcituar, gjykata i është referuar ligjit
nr.10142, datë 15.05.2009, i cili me vendimin nr.33, datë 24.06.2010 të Gjykatës
Kushtetuese është shpallur antikushtetues. Në këto kushte, gjykata nuk mund ti
referohet një ligji, i cili nuk është më në fuqi. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet
të urdhëronte që rillogaritja e pensionit të parakohshëm të bëhet nga pala e paditur,
duke iu referuar ligjit nr.9418, datë 20.05.2005 nenet 2, 14, ndryshuar me ligjin
nr.9481, datë 16.02.2006, neni 2 dhe neni 4.
 Gjithashtu, Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur në zbatim të gabuar të ligjit kur më
kufizon të drejtën e pagimit të pensionit të parakohshëm për vjetërsi në punë sipas
mënyrës së përllogaritjes të parashikuar në ligjin përkatës vetëm për një periudhë 3
vjeçare, duke e filluar nga data 23.12.2007. Bëj me dije Gjykatën e Lartë se sipas
ligjit nr.9418, datë 20.05.2005 është parashikuar se përfitimet e caktuara, por të
paguara më pak, jepen në çdo kohë. Përsa më sipër, ky ligj nuk ka parashikuar një afat
parashkrimi për ngritjen e padisë apo përfitimin e kësaj të drejte. Në këto kushte, mua
si paditës më lind e drejta që pjesën e përfitimit të paguar më pak ta kërkoj çdo kohë
dhe të më llogaritet pensioni i parakohshëm që në kohën e hyrjes në fuqi të këtij ligji,
dhe jo vetëm 3 vitet e fundit duke marrë si referim datën e ngritjes së padie.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 28.05.2013 është regjistruar çështja administrativ
nr.11243-01527-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Përparim Dusha
dhe e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, me objekt: Kundërshtimin e
vendimit për caktim pensioni, të miratuar nga Drejtoria e Sigurimeve Shoqërore Tiranë,
pension që ka filluar me datë 20.03.2002. Rillogaritjen e pensionit nga data 20.03.2002 e në
vazhdim, deri në daljen në pension pleqërie. Indeksim dhe rillogaritje sa herë ka ndryshuar
paga referuese mbi bazën e së cilës është llogaritur pensioni i parakohshëm. Detyrimin e
palës së paditur për indeksim, rillogaritje dhe ndryshimin e masës së pensionit si dhe dhënien
e diferencave nga data 20.03.2002 e në vazhdim.
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.1464, datë
12.06.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material,
prandaj si i tillë ai duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi nr.8203, datë 21.10.2011 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
3. Paditësi Përparim Dusha është titulluar oficer aktiv me Urdhërin e Ministrit të

Mbrojtjes nr.1457, datë 30.05.1979 dhe ka shërbyer deri në datën 29.3.1996, kur në kuadër të
reformës në ushtri ka dalë në rezervë me Urdhërin nr.1093, datë 29.03.1996 të Ministrit të
694
Mbrojtjes. Ditën e daljes në rezervë, paditësi ka patur pagën referuese 24.886 lekë dhe një
periudhë shërbimi 16 vjet e 7 muaj e 10 ditë.
4. Pasi ka përfituar për dy vjet pagë kalimtare, paditësi Përparim Dusha, duke iu
referuar kërkesave të ligjit nr.8521, datë 30.07.1999, ka kërkuar pranë palës së paditur
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, për të përfituar pension të parakohshëm
për vjetërsi shërbimi, pas shqyrtimit të së cilës, pala e paditur me vendimin nr.2971, datë
29.10.2002, ka caktuar pension të parakohshëm, duke filluar nga datë 20.03.2002 deri në
datën 20.03.2015 kur ai del në pension, në vlerën 7.326 lekë pension fillestar, që i indeksuar
arrinte vlerën 12.369 lekë në muaj.
5. Duke pretenduar se masa e pensionit të parakohshëm është përllogaritur në mënyrë
të gabuar dhe pensioni i paguar nga pala e paditur nuk është në masë të plotë, me datën 23
dhjetor 2010, paditësi ka paraqitur para gjykatës së shkallës së parë kërkesëpadinë objekt
shqyrtimi.
II. Vendimet e gjykatave dhe arsyetimi i tyre
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8203, datë 21.10.2011 ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së paditësit Përparim Dusha.
Detyrimin e palës së paditur për të bërë rillogaritjen, e pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi sipas akteve ligjore “Për sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të
Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë, të Ministrisë së Rendit Publik dhe
Shërbimit Informativ Kombëtar”, duke marrë si pagë referuese pagën 24.886 lekë në muaj.
Detyrimin e të paditurit D.R.S.SH Tiranë për t’i paguar paditësit Përparim Dusha
diferencat e pensionit e parakohshëm që ka filluar pagesat me datë 20.03.2002, i cili duhet
llogaritur për 17 vjet vjetërsi shërbimi në masën 50 % të pagës referuese prej 24.886 lekë në
muaj mbi të cilën është derdhur kontributi për 15 vjet vjetërsi shërbimi dhe pas kësaj për çdo
vit tjetër të vjetërsisë se shërbimit mbi përcaktimin e mësipërm për 2 vjet, duke u shtuar masa
e pensionit me 2 % baras me 4 % të pagës referuese prej 24.886 lekë në muaj, sipas nenit 11
të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, i ndryshuar me ligjin nr.8521, datë 30.07.1999, nenet 5, 6.
Kjo rillogaritje të vazhdojë për periudhën nga 20.03.2002 deri kur ka hyrë në fuqi ligji
nr.10142, datë 15.05.2009.
7. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton se:
.....Paditësi në kohën kur i ka lindur e drejta për pension të parakohshëm nga fletë
përllogaritja e periudhës së sigurimit del se ai ka shërbyer në strukturat e FA për 17 vjet .
Nga ky arsyetim rezulton se paditësit Përparim Dusha, i cili ka 17 (15+2) vjet vjetërsi
shërbimi si ushtarak, përveç shumës prej 50% të pagës referuese, për shkak të vjetërsisë në
shërbim, i takon edhe një shtesë prej 4%, që i korrespondon vlerës prej 2% në vit për 2 vite
të plota mbi 15 vjet.
Në këto kushte pala e paditur D.R.S.SH Tiranë detyrohet për t’i paguar paditësit
Përparim Dusha diferencën e pensionit të parakohshëm, i cili duhet llogaritur për 17 vjet
vjetërsi shërbimi në masën 50% të pagës referuese mbi të cilën është derdhur kontributi për
15 vjet vjetërsi shërbimi dhe pas kësaj për çdo vit tjetër të vjetërsisë së shërbimit mbi
përcaktimin e mësipërm për 17 vjet, masa e pensionit shtohet me 2 % të pagës referuese,
baras me 4% sipas nenit 11 të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 i ndryshuar, dhe nenit 24 të
ligjit nr.9357.
Gjykata çmon të mos pranojë pretendimin e palës së paditur se tashmë rillogaritja e
pensionit të parakohshëm duhet të bëhet mbi bazën e ligjit nr.10420, datë 15.05.2009 dhe për
rrjedhojë padia duhet të rrëzohet si e pambështetur në ligj. Kjo rillogaritje të vazhdojë për
periudhën nga 20.03.2002 deri kur ka hyrë në fuqi ligji nr.10142 datë 15.05.2009......
695
Ndryshimin e vendimit nr.8203, datë 21.10.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë t’i
paguaj paditësit Përparim Dusha diferencën e papaguar të pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi, duke e llogaritur atë sipas përcaktimeve të nenit 11 të ligjit nr.8087, datë
13.03.1996, “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakut të Forcave të Armatosura”
(ndryshuar me nenin 6 të ligjit nr.8521, datë 30.07.1999) dhe nenit 49 të ligjit nr.9210, datë
23.03.2004, “Për statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura”, detyrim ky që fillon nga
data 23.12.2007, si dhe të vazhdojë t’i paguaj paditësit pensionin e parakohshëm për vjetërsi
shërbimi sipas kësaj mënyrë përllogaritje, deri në ripërllogaritjen e këtij pensioni sipas ligjit
nr.10142, datë 15.05.2009.
9. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton se:
....Gjykata e apelit çmon të drejtë arsyetimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, se
për periudhën e pretenduar nga pala paditëse, e drejta e përfitimit të pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi është rregulluar nga ligji nr.8087,/1996 (i ndryshuar), si
dhe neni 49 i ligjit nr.9210,/2004, rregullim ligjor të cilin pala e paditur nuk e ka patur në
konsideratë dhe as e ka zbatuar.
Nga sa shihet, me hyrjen në fuqi të ligjit nr.9210,/2004, kuadri ligjor i posaçëm për
sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura, lidhur me
pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi, ka pësuar ndryshime dhe që nuk kanë gjetur
zbatim prej palës së paditur.
Një gjë e tillë do të thotë, se për periudhën në fjalë, nuk ka qenë në fuqi rregulli i
aplikuar nga pala e paditur, parashikuar në germën “b” të nenit 11 të ligjit nr.8087/1996 (i
ndryshuar) dhe pikërisht shprehja “por jo më shumë se masa e pensionit maksimal të
pleqërisë në shkallë vendi” dhe për rrjedhojë, aplikimi nga pala e paditur i një rregullimi
ligjor tashmë të shfuqizuar, bën që përllogaritja e pensionit të parakohshëm të paditësit të
rezultojë në kundërshtim me ligjin.
Sa më sipër, kur pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore nuk ka
përmbushur plotësisht një detyrim të rrjedhur nga ligji, si dhe kur nuk pranon të përmbush
plotësisht në vijim një detyrim të tillë, në kundërshtim me sa pretendohet në ankimin e
ushtruar, çmohet i bazuar arsyetimi dhe përfundimet që arrihen për këtë moment nga
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë në vendimin e saj.
Por nga ana tjetër, në kundërshtim me sa konkludon gjykata e shkallës së parë,
gjykata e apelit çmon se e drejta e paditësit për të kërkuar pagimin e detyrimit monetar të
papaguar nga pala e paditur, është e parashkrueshme brenda një afati 3 vjeçar.
Një gjë e tillë do të thotë se e drejta e padisë, përsa i përket kërkimit të këtij detyrimi
për periudhën përtej 3 vjetëve nga dita e ngritjes së padisë (për periudhën para datës
23.12.2007) konsiderohet e parashkruar, duke patur parasysh për këtë se kërkesa objekt
shqyrtimi është depozituar në gjykatën e shkallës së parë me datë 23.12.2010.......
III. Ligji i zbatueshëm:
10. Neni 32/a i K.Pr.Civile parashikon se:

Padia mund të ngrihet:
a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur;
b) për vërtetimin e qënies ose mosqënies së një marrëdhënieje juridike ose një të
drejte;
696
c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike
për paditësin.
11. Neni 11 i ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”…(i ndryshuar), parashikon
se:
Ushtarakët e shërbimit aktiv të përhershëm, që kanë dalë në rezervë e në lirim pas
datës 03.07.1991 deri në plotësimin e kushteve për pension pleqërie, sipas ligjit nr.7703, datë
11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, përfitojnë pension të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi, kur plotësojnë vjetërsinë e shërbimit si ushtarak në
masën 12 vjet për gratë dhe 15 vjet për burrat dhe të kenë mbushur moshën: gratë 42 vjeç
dhe burrat 47 vjeç.
12. Neni 6 i ligjit nr.8521, datë 30.07.1999, i cili ka ndryshuar nenin 11 të ligjit
nr.8087, datë 13.03.1996, parashikon se:
11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në R.SH.”, përfitojnë pension të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi, kur plotësojnë vjetërsinë e shërbimit si ushtarak në masën 12 vjet për gratë
dhe 15 vjet për burrat dhe të kenë mbushur moshën: gratë 42 vjeç dhe burrat 47 vjeç.
Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi do të jetë:
50% të pagës referuese mbi të cilën është derdhur kontributi.
Për çdo vit tjetër të vjetërsisë së shërbimit mbi përcaktimin e mësipërm, masa e
pensionit shtohet me 2% të pagës referuese, por jo më shumë se masa e pensionit maksimal
të pleqërisë në shkallë vendi.
Pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi jepet pasi përfituesit i ka përfunduar
periudha e trajtimit me pagesë kalimtare, sipas nenit 10 të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të R.SH.
Pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi ndërpritet kur përfituesi rititullohet
ushtarak aktiv apo punësohet......
13. Neni 49 i ligjit nr.9210, datë 23.03.2004 “Për Statusin e Ushtarakut të Forcave të
Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, parashikon se:
Shprehja “por jo më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë
vendi” e nenit 11 të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin Shoqëror Suplementar të
Ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë, të Ministrisë së Rendit
Publik dhe Shërbimit Informativ Kombëtar” i ndryshuar ....shfuqizohet.
14. Neni 2 i ligji nr.9481, datë 16.02.2006 “Për disa ndryshime në ligjin nr.9418, datë
20.05.2005 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të
Republikës së Shqipërisë”, parashikon se:
1. Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi është 50 për qind e pagës
referuese.
2. Për çdo vit tjetër të vjetërsisë në shërbim, mbi përcaktimin e mësipërm, masa e
pensionit shtohet me 2 (dy) për qind të pagës referuese.
3. Masa e pensionit të parakohshëm nuk mund të jetë më e madhe se:
a) gjashtëfishi i pensionit bazë, në datën 1 janar të çdo viti, sipas përcaktimit të ligjit
nr.7703, datë 11.05.1993 "Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë", për
ushtarakët që mbajnë gradën gjeneral;
697
b) pesëfishi i pensionit bazë, në datën 1 janar të çdo viti, sipas përcaktimit të ligjit
ushtarakët që mbajnë gradën kolonel;
c) katërfishi i pensionit bazë, në datën 1 janar të çdo viti, sipas përcaktimit të ligjit
ushtarakët që mbajnë gradat major dhe nënkolonel;
ç) trefishi i pensionit bazë, në datën 1 janar të çdo viti, sipas përcaktimit të ligjit
nr.7703, datë 11.05.1993 "Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë", për të gjithë
ushtarakët e tjerë.
4. Pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi ndërpritet kur ushtaraku përfitues
rikthehet në shërbimin aktiv.
5. Në rast të punësimit të ushtarakut përfitues në sektorin publik, masa e përfitimit
nga pensioni i parakohshëm, për vjetërsi shërbimi, do të jetë sa një pension bazë në shkallë
vendi.
6. Në rast punësimi në vende të tjera pune gjatë kësaj periudhe, masa e pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi të jetë deri në kompensimin e pagës, mbi të cilën është
llogaritur kjo pagesë dhe jo më shumë se masa e përcaktuar në pikën 3 të këtij neni, por, në
çdo rast, jo me pak se masa e pensionit bazë në shkalle vendi.
7. Periudha, për të cilën ushtaraku përfiton pension te parakohshëm për vjetërsi
shërbimi, njihet si periudhë sigurimi për efekt përfitimi pensioni të plotë pleqërie, sipas pikës
2 të nenit 58 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 "Për sigurimet shoqërore në Republikën e
Shqipërisë". Kontributi për këtë kategori përballohet nga Buxheti i Shtetit dhe derdhet mbi
bazën e pagës referuese, mbi të cilën është llogaritur pensioni i parakohshëm, por në çdo
rast brenda kufijve të pagës minimale dhe maksimale, të indeksuar me koeficientet e
indeksimit të pensioneve".
15. Neni 29 i ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, parashikon se:

1. Dispozitat e ligjit nr.8087, datë 13.3.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar dhe
nr.8661, datë 18.9.2000 “Për sigurimin suplementar të punonjësve të Policisë së Shtetit”
zbatohen deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji.
2. Pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe pensionet suplementare, të
caktuara në përputhje me ligjet nr.8087, datë 13.3.1996 “Për sigurimin shoqëror
suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, të
ndryshuar dhe nr.8661, datë 18.9.2000 “Për sigurimin suplementar të punonjësve të Policisë
së Shtetit”, si edhe ato të caktuara me vendime të gjykatave, pavarësisht nga mosha e
vjetërsia në punë, në çastin e fillimit të së drejtës, do të rillogariten. Rillogaritja bëhet sipas
rregullave të përcaktuara në këtë ligj dhe në bazë të pagave referuese, në çastin që i ka
lindur e drejta për përfitim. Mbi këtë masë përfitimi të rivlerësuar zbatohen koeficientet e
rritjes apo të indeksimit të pensionit, sipas vendimeve të veçanta të Këshillit të Ministrave,
nga çasti i lindjes së të drejtës dhe deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji. Masa e
pensionit, e rivlerësuar si më lart, në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, vlerësohet si shumë
përfundimtare e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi ose e pensionit
suplementar”....
IV. Arsyetimi i Kolegjit Administrativ dhe zgjidhja e çështjes:
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi i Gjykatës së

Apelit Tiranë është i pabazuar në ligjin material, prandaj si i tillë ai duhet të prishet, duke u
lënë në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë.
698
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se e drejta për
përfitimin e pensionit të pleqërisë hyn në rrethin e të drejtave themelore të njeriut, që
përfshihet në grupin e të drejtave social-ekonomike të garantuara nga aktet ndërkombëtare
dhe nga Kushtetuta e vendit tonë. Të drejtat e njeriut janë universale, të patjetërsueshme, të
pandashme, të pamohueshme dhe të padhunueshme. E vendosur në rangun e të drejtave të
njeriut, e drejta për përfitim pensioni është e paparashkrueshme dhe nuk mund të kufizohet,
përveç rasteve të parashikuara shprehimisht në ligj. Kjo e drejtë ka karakter pozitiv që
nënkupton detyrimin e administratës shtetërore, (në rastin konkret organet e administratës
shtetërore), të krijojë të gjitha mundësitë dhe kushtet për gëzimin e plotë të tij nga ana e
subjekteve përfituese. Është detyrim i këtyre organeve që në përputhje me parimin e
ligjshmërisë, të ushtrojnë detyrat e tyre në funksion të interesit më të lartë të individëve
përfitues, të cilëve ligji themeltar i shtetit, (Kushtetuta), si dhe legjislacioni i zbatueshëm u
njeh dhe garanton të drejtat themelore, siç është dhe e drejta për pension.
18. Duke e konsideruar të drejtën për pension, si një të drejtë themelore të njeriut,
aksesi në gjykatë për rivendosjen e kësaj të drejte nuk mund të kufizohet nga efekti kohë, pra
nisur nga natyra e të drejtës, kjo e drejtë është e paparashkrueshme. Aksesi në gjykatë
nënkupton të drejtën e subjekteve të kërkojnë nëpërmjet gjykatës rivendosjen e të drejtave të
pretenduara të shkelura dhe të përfitojnë nëpërmjet procesit gjyqësor riparimin e këtyre
shkeljeve (vendimet nr.08/2008 dhe nr.7/2008 të Gjykatës Kushtetuese). Në këto kushte,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, e drejta e paditësit për t’iu drejtuar
gjykatës me padinë objekt shqyrtimi, duke kërkuar rillogaritjen e masës së pensionit dhe
pagimin e diferencave përkatëse, nuk është e lidhur me detyrimin e tij për të respektuar
ndonjë afat, por këto kërkime mund të ngrihen prej tij në çdo kohë.
19. Legjislacioni ynë në fushën e sigurimeve shoqërore, ka përcaktuar se një e drejtë e
tillë nuk parashkruhet. Në referim të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore
në Republikën e Shqipërisë”, çdo kush të cilit i ka lindur e drejta për përfitim, ka të drejtë të
kërkojë në organet e sigurimeve shoqërore ti lidhet pensioni përkatës. Këtë përfitim, subjekti
e përfiton nga dita që i ka lindur e drejta e pensionit, nëse ky subjekt ka ushtruar kërkesën
përkatëse brenda një viti, afat ky që fillon nga dita që ka lindur kjo e drejtë. Në rast të kundërt
(kur subjekti nuk e paraqet kërkesën brenda afatit një vjeçar që përshkruhet më sipër),
subjektit që plotëson kushtet për përfitim pensioni, i lidhet pensioni përkatës, i cili është
efektiv që nga dita e paraqitjes së kërkesës për përfitim.
20. Duke u bazuar në sa më sipër, Kolegji Administrativ vlerëson se gjykata e apelit e
ka lidhur në kundërshtim me ligjin pagesën e prapambetur të pensionit të paditësit me afatin
parashkrimit 3 vjeçar, sepse diferencat që rrjedhin nga përllogaritja e pensionit, pala paditëse
duhet ti marrë nga dita që atij i ka lindur e drejta dhe deri me ditën kur ka hyrë në fuqi ligji
nr.10142, datë 15.05.2009, ashtu siç me të drejtë e ka përllogaritur gjykata e shkallës së parë,
sepse parashkrimi lidhet vetëm me kërkesën fillestare për pension pleqërie dhe jo me
rillogaritjen e pensionit suplementar të parakohshëm, i cili mund të kërkohet në çdo kohë.
21. Ndërsa përsa u përket pretendimit që ngrihet në rekurs nga pala paditëse Përparim
Dusha që pensioni suplementar i parakohshëm duhet ti paguhet edhe pas hyrjes në fuqi të
ligjit nr.10142/2009 është i pabazuar në ligj, sepse është e vërtetë që vendimi nr.33/2010 i
Gjykatës Kushtetuese ka bërë disa shfuqizime në ligjin nr.10142/2009, por më pas është
miratuar Akti normativ nr.05, datë 10.11.2010, i cili në nenin 5 të tij thotë se, për përfitimet
ky akt normativ gjen zbatim nga dita e hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, që
do të thotë se, për këtë pjesë ai ka fuqi prapavepruese dhe nga kjo ditë përfitimet e
ushtarakëve do të përllogariten.
22. Akti normativ nr.05/2010 ka dalë pikërisht në zbatim të vendimit nr.33/2010 të
Gjykatës Kushtetuese, i cili bënte disa shfuqizime në ligjin nr.10142/2009, duke e mbushur
vakumin e krijuar në të dhe duke i dhënë fuqi ligjit nga dita e hyrjes në fuqi të tij (fuqia
699
retroaktive), përsa i përket përfitimeve të ushtarakëve, të cilat megjithëse janë përllogaritur
me ligje të tjera të mëparshme, pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142/2009 do të përllogariten
vetëm në bazë të këtij të fundit.
23. Gjykata Kushtetuese, në vendimin nr.02, datë 18.02.2013, ka mbajtur këtë
qëndrim: ..megjithëse skema e re e llogaritjes së masës së sigurimit suplementar ka sjellë
uljen e të ardhurave për përfituesit, kjo ndërhyrje është në përpjesëtim të drejtë me qëllimin
që e ka diktuar atë. Siç u tha më lart, qëllimi që kërkon të arrijë ekzekutivi/ligjvënësi me anë
të rregullimit të ri është mbajtja e skemës së sigurimeve brenda parimeve bazë të saj, pra të
raporteve të drejta dhe të arsyeshme midis masës së sigurimit të parakohshëm dhe pagës
mesatare neto nga puna. Diferencimet që ekzistonin para kësaj ndërhyrjeje cënonin parimet
dhe rregullat në fushën e pagave dhe të tatimit mbi të ardhurat personale si dhe shkaktonin
një detyrim të papërballueshëm për buxhetin e shtetit, duke e rrezikuar atë seriozisht. Gjykata
konstaton se masa e pensionit e përllogaritur sipas formulës së re mbështetet në mundësitë
reale buxhetore, ajo siguron respektimin e parimeve të funksionimit të skemave
suplementare, si dhe ruajtjen e raporteve të arsyeshme midis pensionit suplementar të
ushtarakëve, atij të pleqërisë dhe pagës neto nga puna”. Në këtë kuptim, rillogaritja e
pensionit të parakohsëm për vjetërsi shërbimi dhe atij suplementar nga ana e palës së paditur,
është një detyrim i përcaktuar me ligj dhe nuk mund të konsiderohet cënim i të drejtës së tij të
përfituar më parë, me ligjin nr.8087, datë 13.03.1996, “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar.
24. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, arrin në
përfundimin se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Përparim Dusha është pjesërisht i bazuar
në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet pjesërisht, duke u prishur vendimi i gjykatës së
apelit dhe lënë në fuqi vendimi i gjykatë së shkallë së parë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”......
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1464, datë 12.06.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.8203, datë 21.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 01.10.2015
700
Nr. 00 - 2015 - 4522 Vendimi (519/1)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 01.10.2015 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative me

nr.11243-01381-00-2013 akti që iu përket palëve:
PADITËS: KIÇO GRAZHDANI

I PADITUR: DRSSH KORÇË
PERSON I TRETË: ISSH TIRANË
OBJEKTI:
Anullimin e vendimit nr.43, datë 18.05.2011 të DRSSH Korçë
për caktimin e masës së pensionit të parakohshëm për paditësin.
Detyrimi i palës së paditur për të më paguar pensionin e parakohshëm
për vjetërsi shërbimi të fituar në përputhje me kushtet
dhe kriteret e përcaktuara në ligjin nr.8661, datë 18.09.2000
“Për sigurimin shoqëror suplementar të punonjësve të policisë së shtetit”
dhe favorizimet që me jep neni 14 pika 1 i ligjit nr.10142, datë 15.05.2009,
si dhe vendimi nr.33, datë 24.06.2010 i Gjykatës Kushtetuese
“Për Sigurimet Shoqërore Suplementare të Ushtarakeve
të Forcave të Armatosura, të Punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së Republikës,
të Shërbimit Informativ, të Policisë së Burgjeve, të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri
dhe të Shpëtimit, të Punonjësve të Kontrollit të Brendshëm në Republikën e Shqipërisë”,
duke filluar nga data e ngritjes së padisë dhe në vazhdim çdo muaj.
Detyrimin e palës së paditur DRSSH Korçë për të paguar diferencën e lekëve
të papaguar në masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi
që më takojnë sipas kushteve të përcaktuara në ligjin nr.8661, datë 18.09.2000
“Për sigurimin shoqëror suplementar të punonjësve të policisë së shtetit”
dhe favorizimet që më jep neni 14 pika 1 i ligjit nr.10142, datë 15.05.2009
“Për sigurimet shoqërore suplementare të ushtarakëve të Forcave të armatosura,
të punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ,
të Policisë së Burgjeve, të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit,
të punonjësve të Kontrollit të brendshëm në Republikën e Shqipërisë”,
si dhe vendimi nr.33, datë 24.06.2010 i Gjykatës Kushtetuese,
duke u llogaritur e filluar pagesa nga data që më janë mbajtur (01.07.2009)
e në vazhdim për çdo muaj deri në datën që pala e paditur do të fillojë
të më paguajë pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi.
Baza Ligjore: Nenet 4, 42, 132/1 të Kushtetutës së RSH,
neni 29 i ligjit nr.10142, datë 15.05.2009
“Për sigurimet shoqërore suplementare të ushtarakeve
të Forcave të armatosura, të punonjësve të Policisë së Shtetit,
701
të Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ, të Policisë së Burgjeve,
të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit,
të punonjësve të Kontrollit të brendshëm në Republikën e Shqipërisë”,
ligji nr.8661, datë 10.09.2000 “Për sigurimin shoqëror suplementar
të punonjësve të policisë së shtetit” shfuqizuar me ligjin nr.10142, datë 17.05.2009,
vendimi i Këshillit të Ministrave nr.443, datë 16.06.2005 për kushtet,
kriteret dhe masën e përfitimeve nga sigurimi shoqëror suplementar
i punonjësve të policisë së shtetit dhe anëtarëve të familjes së tyre
në raste kur punonjësi i policisë ndërpret karrierën,
vendimi nr.33, datë 24.06.2010 i Gjykatës Kushtetuese,
neni 655 i K.Civil,
nenet 31, 32, 153, 154 dhe 154/a të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2012-3916 (2248), datë

Anullimin e vendimit me nr.43, datë 18.05.2011 të DRSSH Korçë për
caktimin e pensionit të parakohshëm në masën 11.753 lekë, duke u detyruar
pala e paditur të llogaritë sipas kritereve të nenit 14/1 të ligjit nr.10142, datë
15.05.2009 të pandryshuar me aktin normativ nr.5, datë 10.11.2011 (50 % e
pagës mesatare referuese mujore plus 2 % për çdo vit vjetërsie mbi 15 vjet).
Detyrimin e palës së paditur ti llogaritë dhe paguajë paditësit diferencën e
pensionit të llogaritur sipas pikës 1 të dispozitivit dhe shumës së përfituar prej
tij nga data 01.07.2009.

Lënien në fuqi të vendimit nr.41-2012-3916 (2248), datë 18.09.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të kenë bërë rekurs pala e paditur

Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.79, datë 19.02.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
Shkaqet që pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë

paraqet në rekurs, janë:
 Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nr.2248, datë 18.09.2012, lënë në fuqi
me vendimin nr.79, datë 19.02.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë, është një vendim, i
cili ka refuzuar zbatimin e ligjit, duke mos e respektuar atë dhe për arsyet si më
poshtë ka vend që të ndryshohet nga Gjykata e Lartë.
 Vendimi i DRSSH Korçë për caktimin e pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi të paditësit nr.43, datë 18.05.2011 është një vendim i drejtë dhe i bazuar në
ligj. Baza ligjore e kësaj vendimmarrje administrative ka qenë neni 14 i ligjit
nr.10142, datë 15.05.2009, ndryshuar me ligjin nr.10367, datë 23.12.2010. Sipas nenit
3 të aktit normativ të KM nr.5 datë 10.11.2010, miratuar me ligjin nr.10367 datë
23.12.2010 përcaktohet se: Pikat 1 dhe 2 të nenit 14 të ligjit nr.10142, datë
15.05.2009, ndryshohen, si më poshtë vijon: Pensioni i parakohshëm, për personat që
plotësojnë kushtet e përfitimit, është 1.5 për qind e pagës mesatare referuese mujore
neto, për çdo vit shërbimi. Pikërisht ky përcaktim ligjor sipas po këtij ligji (neni 5) i
702
përcakton shtrirjen e efekteve të tij financiare nga data 01.07.2009 datë në të cilën ka
hyrë në fuqi ligji nr.10142, datë 15.05.2009.
 Gjykatat, duke arsyetuar se ligji nuk mund të ketë fuqi prapavepruese kanë vendosur
detyrimin e DRSSH Korçë që në përllogaritjen e masës së pensionit të parakohshëm
për vjetërsi shërbimi të mbajë parasysh kriteret e nenit 14/1 të ligjit nr.10142, datë
15.05.2009, të pandryshuar, duke qenë se ndryshimet me aktin normativ janë të më
vonshme dhe se e drejta e paditësit për përfitim pensioni të parakohshëm ka lindur me
datë 01.07.2009, datë në të cilën këto ndryshime nuk kishin hyrë në fuqi.
 DRSSH Korçë me të drejtë ka zbatuar përcaktimet e aktit normativ me fuqinë e ligjit
nr.5 datë 10.11.2010, pasi nuk mund të refuzonte të zbatonte ligjin, pasi interpretimi i
kushtetutshmërisë ose jo të këtyre ligjeve nuk është pjesë e kompetencave dhe
detyrimeve të institucioneve shtetërore. Moszbatimi apo refuzimi për të zbatuar ligjin,
sikurse ka pretenduar pala paditëse dhe kanë vendosur gjykatat, bie në kundërshtim
me parimin e rëndësishëm të ligjshmërisë, të përcaktuar edhe në nenin 9 të Kodit
Procedurës Administrative, në të cilën përcaktohet se: Organet e administratës publike
e zhvillojnë veprimtarinë e tyre në përputhje me Kushtetutën e Republikës së
Shqipërisë, marrëveshjet ndërkombëtare në të cilat Republika e Shqipërisë aderon dhe
ligjet e Republikës së Shqipërisë, brenda kufijve të kompetencave që u janë dhënë
atyre dhe konform qëllimit për të cilin janë dhënë këto kompetenca.
 Po kështu edhe në respektim të nenit 145 të Kushtetutës, gjykatat e kufizojnë
veprimtarinë e tyre në zbatim të Kushtetutës dhe ligjit, dhe e vetmja hapësirë
kushtetuese e parashikuar për të mos zbatuar ligjin, është kur çmohet se ligji vetë,
vjen në kundërshtim me Kushtetutën e për rrjedhojë antikushtetutshmëria referohet në
Gjykatën Kushtetuese, si i vetmi autoritet për të konkluduar në lidhje me këtë. Në
asnjë rast tjetër, gjykata nuk mund të refuzojë të zbatojë ligjin.
 Kështu, duke iu referuar interpretimit të kushtetutshmërisë të ligjit nr.10367, datë
23.12.2010, bërë nga Gjykata Kushtetuese, konkludohet se akti normativ me fuqinë e
ligjit është tërësisht kushtetues. Gjykata Kushtetuese në interpretim e saj sqaron se
shkaqet për të cilat Këshilli i Ministrave ka vendosur ndryshimin e formulës
përllogaritëse të pensioni suplementar, pavarësisht se kanë shkaktuar cënimin e
parimit të sigurisë juridike, kanë ardhur si rezultat i zbatimit të kritereve të tjera
kushtetuese, si mbrojtja e një interesi më të lartë sikurse është interesi publik, që
lidhet drejtpërdrejt me mirëfunksionimin e buxhetit të shtetit dhe mbajtjen nën
kontroll të borxhit publik nga qeveria.
 Gjykata Kushtetuese ka sqaruar se në respektim të nenit 17/1 të Kushtetutës është
vendosur një raport i drejtë midis të drejtës së cënuar dhe qëllimit që synohet të
arrihet nëpërmjet ndërhyrjes legjislative, duke ruajtur thelbin e së drejtës për sigurim
shoqëror.
 Për këto arsye gjykojmë se vendimmarrja e gjykatës ka refuzuar zbatimin e një ligji, i
cili nuk është cënuar në asnjë dispozitë të tij për antikushtetutshmëri nga Gjykata
Kushtetuese dhe për rrjedhojë është i detyrueshëm të zbatohet jo vetëm nga
institucionet shtetërore, por edhe nga gjykatat.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi çështjen në tërësi, në
Dhomën e Këshillimit, në përfundim;
703
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 03.05.2013 është regjistruar çështja administrative
nr.11243-01381-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Kiço Grazhdani,
e paditur DRSSH Korçë, dhe person i tretë ISSH Tiranë, me objekt: Anullimin e vendimit
nr.43, datë 18.05.2011 të DRSSH Korçë për caktimin e masës së pensionit të parakohshëm
për paditësin. Detyrimi i palës së paditur për të më paguar pensionin e parakohshëm për
vjetërsi shërbimi të fituar në përputhje me kushtet dhe kriteret e përcaktuara në ligjin
nr.8661, datë 18.09.2000 “Për sigurimin shoqëror suplementar të punonjësve të policisë së
shtetit”, etj....
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.79, datë
19.02.2013 i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë i një hetimi jo të plotë dhe të
gjithanshëm gjyqësor, i cili është në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.Civile, prandaj si i tillë
ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të
Apelit.
3. Paditësi Kiço Grazhdani ka qenë në marrëdhënie pune në strukturat e Policisë së

Shtetit dhe në datë 16.09.2006 me kërkesën e tij ka dalë në lirim para kohe dhe bazuar në
nenin 6 të ligjit nr.8661, datë 18.06.2000 është trajtuar me pagesë kalimtare nga data
20.09.2006 deri në datë 30.06.2009, siç rezulton nga vërtetimi nr.K-27 prot, datë 27.08.2009
dhe me përfundimin e kësaj periudhe atij i lindi e drejta e pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi.
4. Në momentin kur i lindi e drejta paditësit për të përfituar pensionin e parakohshëm,
ishte shfuqizuar ligji nr.8661, datë 18.06.2000 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të
Punonjësve të Policisë së Shtetit”, duke hyrë në fuqi ligji nr.10142, datë 15.05.2009 “Për
sigurimet shoqërore suplementare të ushtarakëve të Forcave të armatosura”, etj.
5. Me vendim nr.43, datë 18.05.2011 të DRSSH Korçë paditësit i është caktuar
pensioni i parakohshëm pa u marrë parasysh vendimi nr.33, datë 24.04.2010 i Gjykatës
Kushtetuese për shfuqizimin si antikushtetues të pikës 2 të nenit 14 të ligjit nr.10142, datë
15.05.2009 “Për sigurimet shoqërore suplementare të ushtarakëve të forcave të armatosura,
duke u zbatuar akti normativ nr.05, datë 10.11.2010.
6. Paditësi pretendon se në rastin konkret akti normativ nr.5 nuk ka qenë në fuqi në
momentin që atij i ka lindur e drejta e përfitimit të pensionit, ndaj dhe nuk mund të merret
parasysh në përllogaritjen e pensionit të paditësit, pasi në nenin 5 të këtij akti parashikohet
shtrirja e efekteve financiare dhe jo rillogaritja e tyre që prej hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142,
datë 15.05.2009.
7. Paditësi pretendon se nëse do i ishte lidhur pensioni në datë 01.07.2009 sipas
dispozitave në fuqi në këtë moment, sot ai do të ishte përfitues sipas ligjit nr.10142, neni 14/1
i tij, ndërsa DRSSH Korçë ia ka lidhur pensionin gati dy vjet me vonë si dhe ka interpretuar
gabim aktin normativ nr.5, i cili nuk ka si të ketë fuqi prapavepruese, pasi një gjë e tillë vjen
në kundërshtim me dispozitat kushtetuese, si dhe me interpretimet që ka bërë Gjykata
Kushtetuese në lidhje me dispozitat ligjore që dobësojnë pozitën juridike të shtetasve,
sidomos në lidhje me të drejtat e fituara të tyre dhe me sigurinë juridike që do tu garantoj
ligji.
II. Vendimet e gjykatave dhe arsyetimi i tyre:
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2012-3916 (2248), datë

704
Anullimin e vendimit me nr.43, datë 18.05.2011 të DRSSH Korçë për caktimin e
pensionit të parakohshëm në masën 11.753 lekë, duke u detyruar pala e paditur të llogaritë
sipas kritereve të nenit 14/1 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 të pandryshuar me aktin
normativ nr.5, datë 10.11.2011 (50 % e pagës mesatare referuese mujore plus 2 % për çdo vit
vjetërsie mbi 15 vjet). Detyrimin e palës së paditur ti llogaritë dhe paguaj paditësit diferencën
e pensionit të llogaritur sipas pikës 1 të dispozitivit dhe shumës së përfituar prej tij nga data
01.07.2009.
9. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton:
....Pretendimi i palës së paditur se akti normativ i shtrin efektet financiare të
përfitimit nga data e hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 nuk mund të barazohet
me konceptin e shtrirjes se efekteve juridike. Në këtë rast vetë ligjvënësi nuk sanksion
shtrirjen e efekteve juridike me fuqi prapavepruese të aktit, por vetëm rregullon efektet
financiare nga data e hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 për sa i përket
përfituesve.
Ne këto kushte, gjykata arrin në përfundim se masa e pensionit të parakohshëm të
paditësit Kiço Grazhdani duhet të llogaritet sipas ligjit në fuqi në kohën e lindjes së të
drejtës, pra sipas kritereve të nenit 14/1 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 hyrë në fuqi në
datë 27.06.2009 pa ndryshimet e mëvonshme të aktit normativ. Pra pensioni i parakohshëm i
paditësit sipas kritereve të mësipërme do të llogaritet 50 % e pagës referuese mujore plus 2
% për çdo vit vjetërsie mbi 15 vjet që nga momenti i lindjes së të drejtës datë 01.07.2009.
Përfundimisht gjykata vlerëson se vendimi nr.43, datë 18.05.2011 i DRSSH Korçë, i
cili për arsyet e sipërcituara është nxjerrë në kundërshtim me ligjin duhet të anullohet si akt,
i cili bie ndesh me kriteret ligjore të aplikueshme në momentin e lindjes së të drejtës së
paditësit për përfitimet e pensionit të parakohshëm......
10. Gjykata e Apelit Korçë, me të njëjtin arsyetim me vendimin nr.79, datë
Lënien në fuqi të vendimit nr.41-2012-3916 (2248), datë 18.09.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë.
11. Në nenin 14 të Kodit Procedurës Civile parashikohet se:

Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin.
12. Në nenin 14 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 parashikohet se:

1. Pensioni i parakohshëm për personat, që plotësojnë kushtet e përfitimit, është 50
për qind e pagës mesatare referuese mujore. Për çdo vit tjetër të vjetërsisë në shërbim, sipas
përcaktimit, masa e pensionit shtohet me 2 për qind të pagës mesatare referuese.
21. Masa e pensionit të parakohshëm, e llogaritur sipas pikës 1 të këtij neni, në çastin
që lind e drejta për përfitim:
a) për personat, që nuk kanë paguar kontribute suplementare, nuk mund të jetë më e
madhe se dyfishi i pensionit bazë, të përcaktuar nga Këshilli i Ministrave, në përputhje me
ligjin nr.7703, datë 11.5.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, të
ndryshuar;
b) për personat, që kanë paguar kontribute suplementare, nuk mund të jetë më e
madhe se dyfishi i pensionit bazë, të përcaktuar nga Këshilli i Ministrave, në përputhje me
1
Shfuqizuar me vendimin e Gjykatës Kushtetuese nr.33/2010 dhe ndryshuar me nenin 3 të aktit normativ nr.5/2010.
705
ndryshuar, shtuar me 2 për qind të pagës mesatare referuese, për çdo vit sigurimi
suplementar. Në këtë rast, shuma e pensionit mujor të parakohshëm nuk mund të jetë më e
madhe se dyfishi i pensionit bazë të pleqërisë, plus 20 për qind të pagës referuese të muajit të
fundit të punës.
3. Pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi ndërpritet kur përfituesi rikthehet në
shërbimin aktiv.
4. Kur përfituesi i pensionit të parakohshëm punësohet në vende të tjera pune, që nuk
lidhen me funksionin e tij të mëparshëm, masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi bëhet sa një pension bazë, i përcaktuar nga Këshilli i Ministrave, në përputhje me
ndryshuar.
5. Në rastet kur karriera është ndërprerë, për shkaqet e përcaktuara në pikën 4 të
nenit 12 të këtij ligji, e drejta për pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, nëse
plotësohen kushtet e përcaktuara për këtë përfitim, fillon pas 24 muajve.
13. Akt Normativ nr.5, datë 10.11.2010 “Për disa ndryshime dhe shtesa në ligjin
nr.10142, datë 15.5.2009 Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të
Armatosura, të Punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së Republikës, të Shërbimit
Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të
Shpëtimit e të Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në Republikën e
Shqipërisë”, parashikon se:
Neni 3
Pikat 1 dhe 2 të nenit 14, ndryshohen, si më poshtë vijon:
1. Pensioni i parakohshëm, për personat që plotësojnë kushtet e përfitimit, është 1.5
për qind e pagës mesatare referuese mujore neto, për çdo vit shërbimi.
2. Në çdo rast, masa e pensionit të parakohshëm nuk mund të jetë më e ulët se
pensioni bazë, i përcaktuar nga Këshilli i Ministrave, në përputhje me ligjin nr.7703, datë
11.05.1993 "Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë", të ndryshuar.
Neni 5
Ky akt normativ hyn në fuqi menjëherë, botohet në Fletoren Zyrtare dhe i shtrin
efektet financiare, si më poshtë:
a) Për përfitimet, nga data e hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009;
b) Për ndryshimin e normës së kontributit, nga data 01.01.2011.
14. Vendimi unifikues i Gjykatës së Lartë nr.03, datë 06.12.2013, në të cilin ndërmjet
të tjerave thuhet se:
Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës
së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia,
ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e
shkallës së parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë, dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto
gjykata nuk ka përfunduar akoma.....
706
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala
e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë, përmban shkaqe nga ato që
parashikohen në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit bëhet i cënueshëm.
16. Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit në zgjidhjen e këtij konflikti nuk kanë
kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin, parashikuar nga
neni 14 i K.Pr.Civile, pasi ato nuk u kanë dhënë përgjigje të gjitha kërkimeve të bëra nga
palët dhe kryesisht të ngritura nga paditësi, të parashtruara si në padi ashtu edhe gjatë
shqyrtimit gjyqësor dhe për rrjedhojë ato nuk e kanë zgjidhur mosmarrëveshjen në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen,
parashikuar nga neni 16 i K.Pr.Civile.
17. Në një proces administrativ, i cili bazohet edhe në parashikimet e bëra nga
K.Pr.Civile është detyrë e gjykatës që të shprehet për gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë
që kërkohet (neni 6 i K.Pr.Civile). Mosrespektimi i këtij parimi, në çështje të të njëjtës natyrë
me mosmarrëveshjen objekt gjykimi, sjell si pasojë që pala e cila mund të ketë fituar një të
drejtë me vendim gjykate të formës së prerë (kur nuk është përcaktuar vlera e detyrimit), ta
ketë të vështirë ekzekutimin e kësaj të drejte. Kjo për arsye se pala e paditur mund të mos e
llogarisë detyrimin ashtu siç duhet ose mund ta vonojë atë dhe realizimi i të drejtës së fituar
nga pala gjyq fituese të zvarritet në kohë (llogaritjet e detyrimit nga organi përmbarimor, ose
konflikt gjyqësor për dëmshpërblim nga mosekzekutimi i vendimit të formës së prerë, etj.).
Kjo situatë do të përbënte cënim të parimit për një proces të rregullt ligjor, brenda një kohe të
arsyeshme, të garantuar nga neni 13 i KEDNJ, Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë dhe
dispozitat e K.Pr.Civile.
18. Në lidhje me të drejtën që i takon paditësit për tu trajtuar me pension të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi konstatohet nga aktet e administruara në dosje se atij i ka
lindur kjo e drejtë në datën 01.07.2009, pasi për periudhën 20.09.2006 deri 30.06.2009 sipas
vërtetimit nr.K-27 prot, datë 27.08.2009 është trajtuar me pagesë kalimtare sipas ligjit
nr.8661, datë 18.09.2000 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Policisë së Shtetit”, për
rrjedhojë pensioni do të llogaritet sipas kërkesave të ligjit në fuqi në momentin e lindjes të së
drejtës që është ligji nr.10142/2009 me ndryshimet që ka pësuar me aktin normativ
nr.05/2010, i cili në nenin 5 germa a të tij ka përcaktuar që ky akt i shtrin efektet e tij
financiare për përfitimet nga data e hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009.
19. Masa e pensionit të paditësit e llogaritur sipas ligjit nr.10142, datë 15.05.2009
është objekt rillogaritjeje si pasojë e hyrjes në fuqi të aktit normativ nr.05, datë 10.11.2010, i
cili rezulton që në nenin 5 të tij të ketë përcaktuar shprehimisht: ..... Ky akt normativ hyn në
fuqi menjëherë, botohet në Fletoren Zyrtare dhe i shtrin efektet financiare, si më poshtë: a)
Për përfitimet, nga data e hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 ....
20. Në analizë të dispozitës ligjore të mësipërme dhe në vështrim të akteve të dosjes
gjyqësore që janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulta dhe që kanë qenë pjesë e debatit
dhe shqyrtimit gjyqësor, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se pavarësisht se
paditësi ka plotësuar kriteret për përfitimin e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi,
të cilin e ka përfituar sipas dispozitave të ligjit tashmë të ndryshuar, (ligjit nr.10142, datë
15.05.2009), por gjykatat e kanë llogaritur gabim masën e përfitimit të tij, sepse ajo duhej të
përllogaritej sipas parashikimeve të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 dhe ndryshimeve
përkatëse në aktin normativ nr.05/2010. Megjithëse gjykatat kanë zbatuar gabim ligjin, ato
nuk kanë bërë as përllogaritjen me anë të ekspertimit (neni 224/a e vijues të K.Pr.Civile) të
detyrimit konkret, gjë që e bën hetimin gjyqësor të çështjes në kundërshtim me parashikimet
e nenit 14 të K.Pr.Civile.
707
21. Në nenin 14/1 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 parashikohen kriteret për
llogaritjen e pensionit të parakohshëm për personat që kanë plotësuar kushtet ligjore për këtë
lloj përfitimi, ndërsa në nenin 4 dhe paragrafin e dytë të nenit 29 të ligjit nr.10142, datë
15.05.2009 parashikohet paga referuese. Në kuptim të këtyre dispozitave, paga referuese që
merret për bazë në momentin e rillogaritjes së pensionit sipas parashikimeve të ligjit
nr.10142, datë 15.05.2009, është paga referuese në momentin që subjektit i ka lindur e drejta
për përfitim të pensionit përkatës. Akti normativ nr.05/2010 me të cilin janë bërë disa shtesa
dhe ndryshime në ligjin nr.10142/2009 ka përcaktuar rregulla të reja për pagën referuese,
duke futur si risi konceptin e pagës referuese neto, e cila duhen marrë në konsideratë në
përllogaritjen e përfitimit.
22. Për sa më sipër dhe duke qenë se gjykatat më të ulta kanë vepruar në kundërshtim
me dispozitat procedurale dhe materiale për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje, për arsye se
ato nuk kanë përcaktuar detyrimin konkret të palës së paditur ndaj paditësit dhe nuk kanë
zgjidhur mosmarrëveshjen në zbatim të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 dhe ndryshimeve të
tij me aktin normativ nr.5/2010, prandaj vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë duhet prishur
dhe në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë çështja duhet të dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata Administrative e Apelit.
23. Meqenëse në këtë rast ka patur kërkim për anullimin e vendimit me nr.43, datë
18.05.2011 të DRSSH Korçë për caktimin e pensionit të parakohshëm në masën 11.753 lekë
dhe jo thjeshtë rillogaritje të pensionit, Gjykata Administrative e Apelit, në rishqyrtimin e
çështjes duhet të bëjë përllogaritjet e sakta se sa është masa e pensionit konkret suplementar
të parakohshëm që i takon paditësit, duke mbajtur parasysh edhe vendimin e Gjykatës
Kushtetuese nr.02/2013, i cili dhënien e fuqisë retroaktive të aktit administrativ nr.05/2010
nuk e ka konsideruar si cënim i të drejtës së përfituar.
24. Kryerja e veprimeve hetimore të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që
eventualisht mund të lindin të domosdoshme gjatë rishqyrtimit të çështjes, do të lejojnë
gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
25. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Korçë është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë
vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në
Gjykatën Administrative të Apelit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.79, datë 19.02.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 01.10.2015
708
Nr. 00-2015-3508 Vendimi (520)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 01.10.2015 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

PADITËS: ILIR PROFKA

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
SHËRBIMIT KOMBËTAR TË PUNËSIMIT,
PRANË MINISTRISË SË PUNËS DHE
ÇËSHTJEVE SOCIALE E SHANSEVE TË
BARABARTA
PERSON I TRETË: DREJTORIA RAJONALE E PUNËSIMIT
VLORË
OBJEKTI:
Rikthim në vendin e mëparshëm të punës.
Detyrimi i të paditurit të më paguajë dëmshpërblim
në masën e pagës së një viti për zgjidhje të menjëhershme
të pajustifikuar të kontratës së punës, të më paguajë pagën e tre muajve
për mosrespektim të afatit të njoftimit të zgjidhjes së kontratës,
të më paguajë pagën e dy muajve si dëmshpërblim
për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës,
si dhe të më dëmshpërbleje me pagën e 24 pesëmbëdhjetë ditëshave
si shpërblim për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Nenet 31 e 32 të K.Pr.Civile,
nenet 143 pika 1 dhe 4, 144, 145, 155 pika 1 dhe 3 të Kodit Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2834, datë 13.11.2008 ka

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimit Kombëtar të
Punësimit, pranë Ministrisë së Punës dhe Çështjeve Sociale e Shanseve të
Barabarta dhe personit të tretë Drejtoria Rajonale e Punësimit Vlorë për të
dëmshpërblyer paditësin Ilir Profka në shumën 8 paga mujore për zgjidhje të
menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënieve të punës.
Detyrimin e palës së paditur për të dëmshpërblyer paditësin në masën e 2
muajve pagë për mosrespektim të procedurave në zgjidhjen e kontratës së
punës, si dhe një dëmshpërblim për vjetërsi në 1 muaj pagë.
Rrëzimin e padisë, përsa i përket kthimit në vendin e mëparshëm të punës.
709
Mospranim ankimi.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs personi i tretë

Shërbimi Kombëtar i Punësimit, Zyra Rajonale e Punësimit Vlorë, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.586, datë 09.06.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim me tjetër trup
gjykues.
Shkaqet që personi i tretë Shërbimi Kombëtar i Punësimit, Zyra Rajonale e

Punësimit Vlorë paraqet në rekurs, janë:
 Lidhur me ankimin e bërë nga pala e paditur gjykata e apelit kur ka konstatuar se ky
ankim nuk është i plotë ka njoftuar Drejtorinë e Përgjithshme të Shërbimit Kombëtar
të Punësimit dhe Drejtorinë Rajonale të Punësimit Vlorë si person i tretë në gjykim
nuk e ka njoftuar për plotësimin e të metave të atij ankimi.
 Në gjykim gjykata e apelit mori parasysh faktin që ankimi i plotë nuk u paraqit brenda
afatit pesë ditor për plotësimin e të metave të tij nga afati i njoftimit nga pala e
paditur, ndërkohë që fletëthirrja për gjykim nuk i është komunikuar Drejtorisë
Rajonale të Punësimit Vlorë si palë e tretë. Në gjykatën e apelit përfaqësuesja e
autorizuar nga Shërbimit Kombëtar të Punësimit, me detyrën e specialistes së
marrëdhënieve të punës nuk kishte dijeni për gjykimin e kësaj çështje në gjykatën e
shkallës së parë për shkak të largimit nga vendi i punës të personit që kishte ndjekur
çështjen.
 Pra, gjykata e apelit nuk mori parasysh që D R Punësimit Vlorë është palae në këtë
gjykim dhe njoftimi i duhej bërë dhe asaj, për këtë shkak vendimi i gjykatës së apelit
duhet prishur dhe çështja të kthehet për rigjykim me tjetër trup gjykues. Vendimi i
gjykatës së shkallës së parë nr.2397, datë 13.11.2008 duhet prishur për shkak se nuk
është zbatuar drejt ligji.
 Paditësi vërtetë ka qenë punonjës pranë, Drejtorisë Rajonale të Punësimit Vlorë, por
ai është liruar nga detyra, pasi nuk ka kryer detyrat e ngarkuara me ligj, të cilat janë të
specifikuara hollësisht në aktin e kontrollit me nr.105, datë 17.01.2008 një kopje të të
cilit ne e kemi paraqitur në gjykatën e shkallës së parë dhe është administruar si
provë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në dhomën
e këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.11241-00045-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Ilir Profka, e
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimit Kombëtar të Punësimit, pranë Ministrisë së
Punës dhe Çështjeve Sociale e Shanseve të Barabarta dhe person i tretë Drejtoria Rajonale e
Punësimit Vlorë, me objekt: Rikthim në vendin e mëparshëm të punës. Detyrimi i të paditurit
të më paguaj dëmshpërblim në masën e pagës se një viti për zgjidhje të menjëhershme të
pajustifikuar të kontratës së punës, të më paguaj pagën e tre muajve për mosrespektim të
afatit të njoftimit të zgjidhjes së kontratës, të më paguaj pagën e dy muajve si dëmshpërblim
për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës si dhe të më dëmshpërblejë
me pagën e 24 pesëmbëdhjetë ditëshave si shpërblim për vjetërsi në punë.
710
2. Vendimi nr.586, datë 09.06.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë, është marrë në shkelje
të rënda të ligjit procedurial, që detyrimisht të çojnë në prishjen e tij dhe kthimin e çështjes
për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton se paditësi

Ilir Profka ka punuar, pranë palës se paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimit Kombëtar
të Punësimit pranë Ministrisë së Punës dhe Çështjeve Sociale e Shanseve të Barabarta dhe
personit tretë Drejtoria Rajonale e Punësimit Vlorë, si specialist që nga data 01.08.2005 deri
në momentin e ndërprerjes së marrëdhënieve të punës.
4. Paditësi pretendon se nga ana e punëdhënësit i është njoftuar verbalisht se në datën
31.12.2007 është bërë zgjidhja e marrëdhënieve të punës, por pa i bërë të ditur asnjë
motivacion për këtë veprim të njëanshëm kryer nga punëdhënësi.
5. Rezulton se efektivisht marrëdhëniet e punës kanë përfunduar që në datën
31.12.2007 kur janë ndërprerë të drejtat financiare. Edhe në shënimin e bërë në librezën e
punës në kolonën ku duhet të përmendet shkaku i përfundimit të marrëdhënieve të punës nuk
citohet asnjë shkak, por vetëm data e përfundimit të marrëdhënieve të punës. Në këto rrethana
paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2834, datë 13.11.2008 ka

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimit Kombëtar të
Punësimit, pranë Ministrisë së Punës dhe Çështjeve Sociale e Shanseve të Barabarta dhe
personit të tretë Drejtoria Rajonale e Punësimit Vlorë për të dëmshpërblyer paditësin Ilir
Profka në shumën 8 paga mujore për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të
marrëdhënieve të punës.
Detyrimin e palës së paditur për të dëmshpërblyer paditësin në masën e 2 muajve pagë
për mosrespektim të procedurave në zgjidhjen e kontratës së punës si dhe një dëmshpërblim
për vjetërsi në 1 muaj pagë.
Rrëzimin e padisë përsa i përket kthimit në vendin e mëparshëm të punës.
Gjykata vlerëson se meqenëse paditësi nuk ka qenë punonjës i administratës
shtetërore e nuk gëzon statusin e nëpunës civil ai trajtohet e rregullohet nga kontrata
kolektive e punës hartuar në përputhje me Kodin e Punës.
Zgjidhja e njëanshme e kontratës së punës nga punëdhënësi Drejtoria Rajonale e
Arsimit Vlorë përbën një zgjidhje të menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës
nga punëdhënësi, siç parashikohet në nenin 155 të Kodit Punës....
Në rastin objekt shqyrtimi gjyqësor nuk rezultoi që punëdhënësi, i cili ka barrën e
provës të provonte pretendimin e tij se nga ana e punëmarrësit nuk janë respektuar detyrimet
kontraktuale të punës në lidhje me mënyrën e kryerjes se detyrës gjatë ushtrimit të
funksioneve të paditëses.
Barra e provës i takon pikërisht punëdhënësit dhe kjo nuk u realizua gjats këtij
gjykimi.
Po kështu rezulton se procedurat për pushimin nga puna të paditësit Ilir Profka kanë
nisur në 31.12.2007 e atij njoftimi i është bërë po në 31.12.2007 me efekt të menjëhershëm
ndërkohs që kontrata është zgjidhur kështu pa respektuar afatin 3 mujor të njoftimit meqë
711
paditësi është punonjës i këtij subjekti që prej 3 vjetësh e po kështu nuk është respektuar
procedura për takimin punëdhënës punëmarrës, komunikimin e këtij vendimi si dhe dëgjimin
e punëmarrësit.
Pra në përfundim të shqyrtimit gjyqësor gjykata vlerëson se duhet të pranoj padinë
pjesërisht përsa i përket zgjidhjes se menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënieve të
punës nga punëdhënësi, duke e dëmshpërblyer atë edhe për mosrespektimin e procedurës për
zgjidhjen e kontratë se punës si dhe afatin e njoftimit e vjetërsinë në pune ndërkohë që çmon
se duhet të rrezojë kërkimin për kthimin në vendin e mëparshëm të punës.
Mospranim ankimi.
9. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton:
Por, gjykata e apelit, në kushtet kur Ankimi i paraqitur prej palës ankimuese, të
paditurës Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimit Kombëtar të Punësimit, pranë Ministrisë së
Punës dhe Çështjeve Sociale e Shanseve të Barabarta, nuk plotëson kushtet e parashikuara
në nenin 454 të K.Pr.Civile, për shkak të detyrimit ligjor të parashikuar në nenin 455/2-b të
K.Pr. Civile, ka njoftuar këtë të fundit për paraqitjen e ankimit të plotë.
Pala ankimuese, e paditura Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimit Kombëtar të
Punësimit, pranë Ministrisë së Punës dhe Çështjeve Sociale e Shanseve të Barabarta, është
njoftuar për paraqitjen e ankimit të plotë, brenda 5 (pesë) ditëve nga data e marrjes dijeni
për sa me lart, në urdhërim të nenit 455/2-b të K.Pr.Civile.
10. Në nenin 453 të K.Pr.Civile përcaktohet se:

Ankimi që i drejtohet gjykatës së apelit duhet të nënshkruhet nga vetë pala, avokati
ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë.

Në ankim duhet të tregohen:
a) palët ndërgjyqësa;
b) vendimi kundër të cilit bëhet ankimi;
c) shkaqet për të cilat bëhet ankimi;
ç) çfarë kërkohet me ankimin.

Bashkë me ankimin duhet të paraqiten:
a) kopje të ankimit dhe të dokumenteve të tjera, aq sa janë personat që marrin pjesë
në çështje si palë;
b) Në rast se ankimi nuk plotëson kushtet e mësipërme, si dhe ato të neneve 453 dhe
454 të këtij Kodi, gjykata njofton palën që të ndreqë të metat brenda 5 ditëve, në të kundërt
ankimi kthehet.
13. Vendimi nr.586, datë 09.06.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në shkelje
të rënda të rregullave procedurale që detyrimisht të çojnë në prishjen e tij, dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
14. Nga citimi i nenit 455/b të Kodit të Procedurës Civile evidentohet se në rast se
ankimi nuk plotëson kushtet e përcaktuara nga dispozitat këtij Kodi, gjykata njofton palën që
të ndreqë të metat brenda 5 ditëve, në të kundërt ankimi kthehet.
712
15. Nga shqyrtimi i dokumentacionit të administruar në dosje në Gjykatën e Lartë në
rastin objekt gjykimi rezulton që nga gjykata e apelit nuk i është dhënë personit të tretë që ka
paraqitur shkresë për zënie afati të ankimit, afati 5 ditor për rregullimin e të metave të
ankimit, pasi njoftimi në referim të fletëthirrjeve të administruara në dosje i është bërë vetëm
palës së paditur dhe jo personit të tretë. Për rrjedhojë pretendimi i ngritur në rekurs nga
personi i tretë se vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me nenin 18 të Kodit të
Procedurës Civile, pasi nga kjo gjykatë nuk është marrë parasysh kërkesa e përfaqësueses
tonë për të depozituar ankimin e plotë, është e bazuar në ligj.
16. Kolegji Administrativ vlerëson se arsyetimi i gjykatës së apelit se: Gjykata e
apelit, në kushtet kur ankimi i paraqitur prej palës ankimuese, të paditurës Drejtoria e
Përgjithshme e Shërbimit Kombëtar të Punësimit, pranë Ministrisë së Punës dhe Çështjeve
Sociale e Shanseve të Barabarta, nuk plotëson kushtet e parashikuara në nenin 454 të
K.Pr.Civile, për shkak të detyrimit ligjor të parashikuar në nenin 455/2-b të K.Pr. Civile, ka
njoftuar këtë të fundit për paraqitjen e ankimit të plotë. Pala ankimuese, e paditura Drejtoria
e Përgjithshme e Shërbimit Kombëtar të Punësimit, pranë Ministrisë së Punës dhe Çështjeve
Sociale e Shanseve të Barabarta, është njoftuar për paraqitjen e ankimit të plotë, brenda 5
(pesë) ditëve nga data e marrjes dijeni përsa më lart, në urdhërim të nenit 455/2-b të
K.Pr.Civile.... nuk është i bazuar në ligj, pasi në referim të akteve të administruara
evidentohet se nuk është njoftuar personi i tretë që ka paraqitur zënie afati ankimi, por pala e
paditur (e cila nuk kishte paraqitur ankim) për plotësim ankimi.
17. Përsa më sipër ky Kolegj vlerëson se gjykimi i zhvilluar në gjykatën e apelit është
një proces i parregullt ligjor, pasi ajo ka shkelur rregullat procedurale për plotësimin e të
metave të ankimit të parashikuara nga neni 455 i K.Pr. Civile, prandaj vendimi i kësaj gjykate
duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim.
18. Në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë, aktualisht kompetencën në lëndë nuk e kanë më gjykatat civile, pasi ajo iu përket
gjykatave administrative, prandaj Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
çështja duhet të dërgohet për t’u rishqyrtuar në gjykatën kompetente, e cila është Gjykata
Administrative e Apelit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/c të ligjit nr.49/2012
“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”......
VENDOSI
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 01.10.2015
713
Nr. 00-2015-3698 Vendimi (521)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: HYSENJ KONDI

SHOQËRORE TIRANË
OBJEKTI:
Anullimin e vendimit të caktimit të pensionit, datë 23.12.2010
të Drejtorisë Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë
dhe detyrimin e palës së paditur për t’i kthyer diferencën e masës së pensionit,
paditësit Hysenj Kondi të mbajtur nga Dhjetori 2010 e në vijim.
Detyrimin e palës së paditur për t’i rillogaritur dhe paguar masën e pensionit
paditësit Hysenj Kondi nga data e lindjes së të drejtës së pensionit
01.01.1999 e në vazhdim mbi bazën e legjislacionit përkatës.
Detyrimin e palës së paditur për t’i paguar diferencën e mundshme
të masës së pensionit së papaguar paditësit Hysenj Kondi
nga data e lindjes të së drejtës së pensionit 01.01.1999
deri në datën e ngritjes së padisë.
Baza Ligjore: Nenet 32 e 328 të Kodit Procedurës Civile,
ligji nr.7703/1993 “Për Sigurimet Shoqërore”,
ligji nr.8087/1996, ligji nr.9210/2004 dhe ligji nr.9418/2006.

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Hysenj Kondi.
Anullimin e vendimit të rillogaritjes së masës së pensionit, datë 23.12.2010 të
Drejtorisë Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë dhe detyrimin e palës së
paditur për ti kthyer diferencën e masës së pensionit paditësit Hysenj Kondi të
mbajtur nga dhjetori 2010 e në vijim.
paditësit Hysenj Kondi nga data e lindjes së drejtës së pensionit 01.01.1999 e
në vazhdim mbi bazën e legjislacionit përkatës.
Detyrimin e palës së paditur për t’i paguar diferencën e mundshme të masës së
pensionit së papaguar paditësit Hysenj Kondi nga data e lindjes së drejtës së
pensionit 01.01.1999 deri në datën e ngritjes së padisë.
714
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala e paditur

Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.70, datë 17.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.6596,
datë 25.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që pala e paditur DRSSH Tiranë paraqet në rekurs, janë:

 DRSSH Tiranë në llogaritjen e masës së pensionit është bazuar në nenin 11 të ligjit
nr.8087, datë 11.03.1996, i ndryshuar me ligjin nr.8521, datë 30.07.1999. Sipas këtij
ligji pensioni i parakohshëm përbëhet nga dy pjesë, pjesa e parë që është një përqindje
fikse për një minimum periudhë shërbimi (15 vjet) dhe pjesa e dytë që është pjesa në
përqindje për çdo vit më shumë shërbimi. Pensioni i parakohshëm (pra e të dy
pjesëve) kufizohet nga një shumë absolute.
 Përsa i përket pretendimit për të indeksuar masën e pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi dhe paguar shumën që rezulton nga data 01.01.1999 theksojmë se
indeksi është bërë përkatësisht sipas VKM-së përkatëse ndër vite.
 Në rillogaritjen ne masës së pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi nga data
01.07.2009 DRSSH Tiranë është mbështetur në nenin 14 të ligjit 10142, datë
15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të
Armatosura, të punonjësve të policisë së shtetit, të Gardës së Republikës, të policisë
së mbrojtjes nga zjarri dhe shpëtimit të punonjësve të shërbimit të kontrollit të
brendshëm në R.SH”, i ndryshuar.
 Përsa i përket pretendimit për pagimin e diferencave nga data 01.01.1999, për një
periudhë më shumë se 10-vjeçare theksojmë se këtë të drejtë për të kundërshtuar
përllogaritjen e pensionit, paditësi mund ta ushtrojë në çdo kohë, masa e pensionit
është një përfitim monetar mujor dhe e drejta për të kërkuar pagimin e diferencave të
papaguara të pensionit të parakohshëm si rezultat i një përllogaritje të ndryshme të tij,
pra e drejta për të kërkuar këtë diferencë është brenda një afati 3 vjeçar dhe ngritja e
padisë është viti 2011.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
VËREN
nr.11243-00978-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Hysenj Kondi
dhe e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, me objekt: Anullimin e
vendimit të caktimit të pensionit, datë 23.12.2010 të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore Tiranë dhe detyrimin e palës së paditur për ti kthyer diferencën e masës së
pensionit, paditësit Hysenj Kondi mbajtur nga dhjetori 2010 e në vijim. Detyrimin e palës së
paditur për t’i rillogaritur dhe paguar masën e pensionit paditësit Hysenj Kondi nga data e
lindjes së të drejtës së pensionit 01.01.1999 e në vazhdim mbi bazën e legjislacionit përkatës.
Detyrimin e palës së paditur për ti paguar diferencën e mundshme të masës së pensionit së
papaguar paditësit Hysenj Kondi nga data e lindjes së të drejtës së pensionit 01.01.1999 deri
në datën e ngritjes së padisë.
715
17.01.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit, prandaj si i
tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të
Apelit.
3. Paditësi Hysenj Kondi pretendon se me datë 01.01.1999 i ka lindur e drejta për të

marrë pensionin të parakohshëm si ish ushtarak i Forcave të Armatosura. Ai i është drejtuar
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë për përfitim pensioni. Drejtoria Rajonale
e Sigurimeve Shoqërore Tiranë me anë të vendimit nr.370, datë 02.06.2000 ka vendosur të
trajtojë me pension të parakohshëm paditësin në masën e pensionit fillestar 8.000 lekë në
muaj, me shtesat sipas VKM-ve përkatëse 16.926 lekë në muaj, me datë pagese 01.01.1999.
4. Paditësi ka pretenduar se kjo përllogaritje nuk është bërë e saktë dhe për këtë arsye
ka kërkuar nga pala e paditur të përllogarisë saktësisht masën e pensionit, pasi në
përllogaritjen e bërë ka interpretim të gabuar të ligjit.
5. Pala e paditur me anë të vendimit të datës 23.12.2010 ka vendosur të përllogarisë
masën e pensionit për paditësit. Sipas këtij akti, masa e pensionit është rillogaritur sipas ligjit,
duke caktuar masën e pensionit 10.324 lekë në muaj. Rillogaritja e kryer nga pala e paditur jo
vetëm nuk ka përmirësuar masën e pensionit të paditësit, por e ka përkeqësuar atë, duke e
ulur masën e pensionit në vlerën 6.602 lekë në muaj, shumë që i mbahet pa të drejtë paditësit
çdo muaj që nga dhjetori 2010.
6. Sipas palës së paditur kjo masë pensioni është llogaritur sipas nenit 29 të ligjit
nr.10142/2009, duke arsyetuar se masa e pensionit për paditësin në masën 10.324 lekë është e
mbështetur në ligj. Në këto kushte pala paditëse, duke e konsideruar të padrejtë dhe të
pabazuar vendimin dhe masën e pensionit të caktuar nga DRSSH Tiranë ndaj tij i është
drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë objekt gjykimi.

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Hysenj Kondi.
Anullimin e vendimit të rillogaritjes së masës së pensionit, datë 23.12.2010 të
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë dhe detyrimin e palës së paditur për t’i
kthyer diferencën e masës së pensionit paditësit Hysenj Kondi të mbajtur nga dhjetori 2010 e
në vijim.
Detyrimin e palës së paditur për t’i rillogaritur dhe paguar masën e pensionit paditësit
Hysenj Kondi nga data e lindjes së drejtës së pensionit 01.01.1999 e në vazhdim mbi bazën e
legjislacionit përkatës.
pensionit së papaguar paditësit Hysenj Kondi nga data e lindjes së drejtës së pensionit
01.01.1999 deri në datën e ngritjes së padisë.
... Gjykata çmon, se pensioni i paditësit duhet të llogaritet mbi këtë formulë
llogaritjeje. Gjykata Kushtetuese me anë të vendimit nr.33, datë 24.06.2010 ka vendosur të
shfuqizojë mënyrën e llogaritjes së pensioni të parakohshëm për ushtarakët të parashikuar
nga ligji nr.10142/2009. Gjithsesi ky vendim i Gjykatës Kushtetuese ka vendosur standard që
mënyra e llogaritjes së masës së pensioneve nuk mund të prekë të drejtat financiare të fituara
716
tashmë nga përfituesit e legjislacionit për sigurimet shoqërore. Kjo mënyrë llogaritjeje
mundet vetëm të ketë drejtim përmirësues ose përfitues nga subjektet e këtij legjislacioni.
Meqenëse e drejta e pensionit për paditësin me anë të vendimit nr.370, datë
02.06.2000 ka lindur me datë 01.01.1999, pala e paditur është e detyruar që ti kryejë
rillogaritje të masës së pensionit për paditësin nga data 01.01.1999. Pala e paditur në
rillogaritjen e kësaj mase pensioni duhet të mbështetet në ligjin nr.8087/1996 “Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”
për aq kohë sa nuk është miratuar një akt i ri normativ pas vendimit nr.33, datë 24.06.2010.
Kjo mënyrë llogaritjeje nuk vendos kufizime për masën e pensionit për paditësin. Masa e
kufizimit sipas nenit 11 pika a dhe b të ligjit 8080/1996 duhet marrë dhe interpretuar vetëm
në lidhje me germën b të këtij neni. Interpretimi i shprehjes të pensionit maksimal në shkallë
vendi nuk duhet të interpretohet me të gjithë masën e pensionit, por vetëm në lidhje me
germën b të nenit 11 të ligjit nr.8080/1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”. Gjithsesi kjo rillogaritje
duhet ti nënshtrohet një procedure transparente dhe plotësisht ligjore nga ana e palës së
paditur. Gjykata detyron palën e paditur që ti paguaj paditësit të gjitha diferencat e
papaguara të mundshme që lindin nga një rillogaritje e saktë dhe plotë sipas legjislacionit
përkatës.....
9. Gjykata e Apelit Tiranë, me të njëjtin arsyetim me vendimin nr.70, datë
Gjyqësor Tiranë.
se:
11.05.1993 "Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë", përfitojnë pension të
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakeve të Forcave të Armatosura të R.SH.
717
..... Shprehja “por jo më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë
Publik dhe Shërbimit Informativ Kombëtar” i ndryshuar ....shfuqizohet”.
20.05.2005 për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të
referuese.
pensionit shtohet me 2 për qind të pagës referuese.
vendi.

718
suplementar”....
e paditur DRSSH Tiranë, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj
vendimi i gjykatës së apelit bëhet i cënueshëm.
16. Në nenin 29 pikat 1 dhe 2 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “Për Sigurimin
Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të Punonjësve të Policisë së
Shtetit, të Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të
Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të
Brendshëm”, parashikohet se: Dispozitat e ligjeve nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”,
të ndryshuar dhe nr.8661, datë 18.09.2000 “Për sigurimin suplementar të punonjësve të
Policisë së Shtetit” zbatohen deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji.
Pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe pensionet suplementare, të
vjetërsia në punë, në çastin e fillimit të të drejtës, do të rillogariten. Rillogaritja bëhet sipas
rregullave të përcaktuara në këtë ligj dhe në bazë të pagave referuese, në çastin që i ka lindur
e drejta për përfitim. Mbi këtë masë përfitimi të rivlerësuar zbatohen koeficientet e rritjes apo
të indeksimit të pensionit, sipas vendimeve të veçanta të Këshillit të Ministrave, nga çasti i
lindjes së të drejtës dhe deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji. Masa e pensionit, e
rivlerësuar si më lart, në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, vlerësohet si shumë
përfundimtare e pensionit të parakohshëm për vjetërsi ose e pensionit suplementar.
17. Nga citimi i dispozitës ligjore të mësipërme evidentohet se, ky ligj ka parashikuar
qartë se të gjitha pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe pensionet suplementare
të përfituara para hyrjes në fuqi të tij, janë objekt rishqyrtimi dhe rivlerësimi i tyre do të
kryhet sipas parashikimeve të këtij ligji, fakt i cili nuk është marrë në konsideratë nga ana e
gjykatave, duke i njohur palës paditëse detyrimin për pagimin e diferencave të pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi edhe pas kohës së hyrjes në fuqi të ligjit të sipërcituar.
719
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, gjykatat më të ulëta me të
drejtë kanë konstatuar se, pala e paditur DRSSH Tiranë, si rezultat i interpretimit të gabuar që
i ka bërë ajo nenit 11 të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar
të ushtarakëve të Forcave te Armatosura në RSH”, i ndryshuar me ligjin nr.8251, datë
30.07.1999 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8087, datë 13.03.1996 “Për
sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave te Armatosura në RSH”, duke e
përllogaritur gabim masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi të paditësit, duke
e cënuar atë në të drejtën që i ka njohur dhe garantuar ligji, por gjykatat e faktit kanë gabuar
në pjesën ku janë shprehur se, palës paditëse duhet ti vazhdojë rillogaritja e pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi sipas ligjit të kohës kur i ka lindur e drejta (datë
01.01.1999) edhe pasi ka hyrë në fuqi ligji nr.10142, datë 15.05.2009 "Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura, të punonjësve të policisë së
shtetit, të gardës së republikës, të shërbimit informativ të shtetit, të policisë së burgjeve, të
policisë së mbrojtjes nga zjarri dhe të shpëtimit e të punonjësve të shërbimit të kontrollit të
brendshëm në Republikën e Shqipërisë. Kjo pjesë e disponimit të gjykatave, nuk gjendet e
bazuar në ligj nga ana e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, sepse akti normativ
nr.05, datë 10.11.2010 në nenin 5 të tij thotë se, për përfitimet ky akt normativ gjen zbatim
nga dita e hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, që do të thotë që për këtë pjesë ai
ka fuqi prapavepruese dhe nga kjo ditë përfitimet e ushtarakëve do të përllogariten.
19. Gjykata Kushtetuese, në vendimin nr.02, datë 18.02.2013, ka mbajtur qëndrimin
se: ......Megjithëse skema e re e llogaritjes së masës së sigurimit suplementar ka sjellë uljen e
të ardhurave për përfituesit, kjo ndërhyrje është në përpjesëtim të drejtë me qëllimin që e ka
diktuar atë. Siç u tha më lart, qëllimi që kërkon të arrijë ekzekutivi/ligjvënësi me anë të
rregullimit të ri është mbajtja e skemës së sigurimeve brenda parimeve bazë të saj, pra të
një detyrim të papërballueshëm për buxhetin e shtetit, duke e rrezikuar atë seriozisht.
Gjykata konstaton se masa e pensionit e përllogaritur sipas formulës së re mbështetet në
mundësitë reale buxhetore, ajo siguron respektimin e parimeve të funksionimit të skemave
ushtarakëve, atij të pleqërisë dhe pagës neto nga puna”.... Në këtë kuptim, rillogaritja e
pensionit për vjetërsi shërbimi për paditësin, nga ana e palës së paditur, është një detyrim i
përcaktuar me ligj dhe nuk mund të konsiderohet cënim i të drejtës së tij të përfituar më parë,
me ligjin nr.8087, datë 13.03.1996, “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar.
20. Përsa më sipër ky Kolegj çmon se, gjykatat më të ulta duhet të bënin përllogaritjen
e pensionit suplementar të parakohshëm të ushtarakut për paditësin Hysenj Kondi sipas ligjit
që ka qenë në fuqi në kohën kur atij i ka lindur e drejta (datë 01.01.1999) dhe deri në ditën që
ka hyrë në fuqi ligji nr.10142, datë 15.05.2009, kur do të rillogariteshin të gjitha pensionet
suplementare të parakohshme të ushtarakëve, duke përcaktuar edhe vlerën se sa është ky
detyrim i palës së paditur nëpërmjet ekspertimit, ndërsa pas hyrjes në fuqi të ligjit
nr.10142/2009 pretendimet e palës paditëse janë të pabazuara në ligj.
720
21. Për të gjitha këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë arrin në përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës, është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai
duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës duhet të
prishet dhe në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë çështja duhet të dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.70, datë 17.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
Tiranë, më 01.10.2015
721
Nr. 00 - 2015 - 3608 Vendimi (522)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.11243-01642-00-2013 akti që iu përket palëve të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA “VELIPOJA EKSPRES” SHPK

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
SHKODËR
TATIMEVE (DREJTORIA E APELIMIT
TATIMOR) TIRANË
OBJEKTI:
Kundërshtimi i vendimit nr.3510, datë 09.12.2009
i Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë.
Pavlefshmëria absolute e njoftim-vlerësimit tatimor
me nr.prot. 7222/23, datë 14.10.2009
i Drejtorisë Rajonale të Tatimeve, Shkodër.
Baza Ligjore: Nenet 148, 149 të K.Pr.Civile;
nenet 65, 137 të K.Pr.Administrative
dhe neni 109/4 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.968, datë 12.04.2010 ka

vendosur:
Pushimin e gjykimit të çështjes.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë.

Gjyqësor Shkodër në këtë mënyrë:
Anullimin e vendimit nr.3510, datë 09.12.2009 të Drejtorisë së Apelimit
Tiranë.
Detyrimin e anës së paditur të shqyrtojë ankimin e personit juridik Shoqëria
“Velipoja Ekspres” Shpk.
Shkodër dhe pushimin e gjykimit të çështjes, përsa i përket konstatimit të
722
pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ njoftim vlerësimit me nr.prot
7222/23, datë 14.10.2009 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër.

Drejtoria Rajonale Tatimore Shkodër, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.110, datë 18.03.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.2568, datë 01.11.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Shkaqet që pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Shkodër paraqet në

rekurs, janë:
 Ankimi i palës paditëse para gjykatës së apelit është pa arsyetim dhe mbi bazën e këtij
ankimi në mungesë të palës paditëse kjo gjykatë ka shqyrtuar ankimin dhe ka
vendosur ndryshimin e vendimit të gjykatës së rrethit, duke vendosur pranimin e
padisë.
 Gjykata e apelit vendos detyrimin e anës së paditur për shqyrtimin administrativisht të
ankimit të paditësit, ndërkohë që paditësi i është drejtuar një herë Drejtorisë së
Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë me një
kërkesë ankimore dhe nëse kjo kërkesë e tij është shqyrtuar ose jo për faj të subjektit
kjo është një çështje që do të hetohej nga gjykata.
 Subjekti nëpërmjet objektit të kërkesëpadisë së komunikuar zyrtarisht, kundërshton
fillimisht vendimin nr.3510, datë 09.12.2009 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë
në një kohë, që në përmbajtjen e kësaj kërkesëpadie ai kërkon rivendosje në afat të
ankimit administrativ, datë 16.11.2009 të Shoqërisë “Velipoja Ekspres” Shpk. Në
pjesën e fundit të kësaj kërkesëpadie shprehet: kërkohet rivendosja në afat e ankimit
administrativ.
 Pala paditëse me datën 12.07.2010 bëri kërkesë për shtesë objekti tej kërkesëpadisë,
kërkohet: objekti i shtuar konstatimi nga (gjykata si akt absolutisht i pavlefshëm i
njoftim-vlerësimit tatimor nr.7222/23 prot, datë 14.10.2009 i Drejtorisë Rajonale të
Tatimeve Shkodër dhe kundërshtimi i vendimit nr.3510, datë 09.12.2009 të Drejtorisë
së Apelimit Tatimor Tiranë.
 Me datë 12.07.2010 gjykata pranoi kërkesën e subjektit për shtimin e objektit të
kërkesëpadisë dhe në “pavlefshmëri absolute e njoftim-vlerësimit tatimor nr.7222/23
prot, datë 14.10.2009”. Kemi parashtruar se në një rast të tillë paditësi, duke kërkuar
shtesë të objektit të kërkesëpadisë ka ndryshuar shkakun ligjor të saj.
 Kërkesa e paditësit lidhur me shtesën e objektit të kërkesëpadisë nuk është bërë në
mënyrë formale. Paditësi nuk ishte i qartë në kërkimet e tij para gjykatës.
 Nga paditësi është kërkuar anulimi i aktit administrativ, vendimi i Drejtorisë së
Apelimit Tatimor, Tiranë si akt i nxjerrë në kundërshtim me ligjin. Subjekti duke mos
qenë dakort me këtë vlerësim të organit tatimor i është drejtuar me një kërkesë për
apelim, Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve
Tiranë, e cila është përgjigjur me vendimin nr.3510, datë 09.12.2009 komunikuar me
shkresën nr.13552/1 prot, datë 09.12.2009, nëpërmjet të cilit vendos: refuzimin e
ankimit, ... pasi ka kaluar afati i ankimit tatimor administrativ. Ky vendim i është
komunikuar subjektit dhe Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër me shkresën
nr.13552/1 prot, datë 09.12.2009. Në zbatim të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008
për zbatimin e tij, neni 109, pika (2) e këtij ligji shpreh, se tatimpaguesi mund ta
kundërshtojë vendimin e Drejtorisë së Apelimit Tatimor në gjykatë brenda 30 ditëve
kalendarike nga data e marrjes dijeni për këtë vendim. Kërkesëpadia në shqyrtim
është paraqitur në gjykatë nga paditësi me datën 22.04.2010. Vendimi i Drejtorisë së
723
Apelimit Tatimor Tiranë mban datën 09.12.2009, komunikuar me shkresën
nr.13552/1 prot, datë 09.12.2009. Në zbatim të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, neni 23 pikat (2), (3) shprehin se
vlerësimet, njoftimet, vendimet dhe komunikimet zyrtare, drejtuar tatimpaguesit,
dërgohen në adresën e tij, duke përdorur shërbimin postar, afati i marrjes dijeni për
aktet dhe korrespondencën tjetër, që i dërgohet tatimpaguesit, është shtatë ditë
kalendarike pas datës së dërgimit në shërbimin postar. Në zbatim dhe të nenit 328 të
Kodit të Procedurës Civile apo nenit 141 të Kodit të Procedurës Administrative,
paditësi kishte humbur afatin ligjor për tiu drejtuar gjykatës.
 Paditësi këtë kërkesëpadi e ka ngritur dhe më parë, në lidhje me të cilën ka dalë dhe
vendimi i Gjykatës së Rrethit Shkodër nr.968, datë 12.04.2010, nëpërmjet të cilit
vendoset pushimi i gjykimit të kësaj çështje. Paditësi më pas ka rivënë në lëvizje
kërkesëpadinë, sipas gjykatës paraqitur para saj me datën 22.04.2010, me të njëjtin
objekt fillimisht, duke e ndryshuar atë gjatë shqyrtimit gjyqësor, por tashmë duke
humbur afatin ligjor për t'iu drejtuar gjykatës. Bazuar në ligjin nr.9920, datë
19.05.2008, neni 109, lejohet ankim në gjykatë brenda 30 ditëve nga marrja dijeni e
vendimit të Drejtorisë së Apelimit Tatimor. Kërkesëpadia e paraqitur në gjykatë nga
paditësi është jashtë afatit ligjor.
 Gjatë gjykimit për të dytën herë të çështjes, pala paditëse me datë 12.07.2010 bëri
kërkesë për shtesë objekti të kërkesëpadisë sikurse u shprehëm më lart.
 Përsa i përket gjykimit në thelb të çështjes kemi parashtruar, se subjekti me njoftim-
vlerësimin nr.7222/23 prot, datë 14.10.2009, nxjerrë nga Drejtoria Rajonale e
Tatimeve Shkodër është njoftuar për detyrimet tatimore konkretisht gjobë për tatim
fitimin e vitit 2007 në vlerën 117.566 lekë, gjobë për tatim fitimin për vitin 2008 në
vlerën 137.182 lekë, bazuar në rezultatet e raportit të kontrollit të ushtruar pranë këtij
subjekti me datën 22.07.2009 nga organi tatimor.
 Sipas aktit të kontrollit datë 22.07.2009 Shoqëria “Velipoja Ekspres” Shpk është
njoftuar fillimisht për të paguar detyrim tatim fitimi për vitin 2007 në vlerën 117.566
lekë dhe gjobë për tatim fitimin e vitit 2007 në vlerën 117.566 lekë, gjithsej detyrimi
në vlerën 735.374 lekë, gjithashtu për vitin 2008 është njoftuar për të paguar detyrim
tatim fitimi në vlerën 137.182 lekë dhe një gjobë në vlerën 137.182 lekë.
 Akti i kontrollit njoftuar subjektit është pranuar dhe firmosur nga vetë administratori
përfaqësuesi i tij Gëzim Elezi, i cili ka shlyer dhe detyrimin si principal. Sikurse u
sqarua më lart pranë subjektit është ushtruar një kontroll i rregullt në zbatim të ligjit
tatimor dhe konform procedurave ligjore. Në përfundim të kontrollit ai është njoftuar
zyrtarisht në zbatim të kërkesave ligjore me detyrimet e tij, nëpërmjet aktit të
kontrollit dhe njoftim vlerësimit tatimor.
 Bazuar në ligjin nr.8438, datë 28.12.1998 “Për tatimin mbi të ardhurat”, i ndryshuar
neni 21 me ligjin nr.9766, datë 09.07.2007 “Për disa ndryshime në ligjin nr.8438, datë
28.12.1998 “Për tatimin mbi të ardhurat” si dhe Udhëzimin nr.1, datë 11.01.2008 pika
2 germa (m) e Udhëzimin nr.5, datë 30.01.2006 germa “i”, shuma prej 1.371.818
konsiderohet “shpenzim i panjohur”, zbritet nga shpenzimet e bilancit të vitit 2008.
Bazuar në ligjin nr.9920, datë 19.05.2008 neni 116 dhe ligjin nr.9943, datë
26.06.2008 nenet 3 e 4, subjekti duhet të likuidojë tatim fitimin, detyrim në vlerën
137.182 lekë dhe një gjobë në masën 100% të detyrimit të mësipërm në vlerën
137.182 lekë. Këto detyrime janë pasqyruar në aktin e kontrollit, i cili i është njoftuar
subjektit dhe firmosur nga administratori i tij. Pas hedhjes së të dhënave të aktit të
kontrollit në sistemin informatik subjekti është njoftuar për detyrimet e tij me njoftim
vlerësimin nr.7222/23, datë 14.10.2009.
724
 Kemi kundërshtuar pretendimet e palës paditëse në këtë gjykim kur ka pretenduar
pavlefshmëri absolute të njoftim vlerësimit të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve
Shkodër, pasi nuk kemi të bëjmë me një akt administrativ absolutisht të pavlefshëm,
ky akt është nxjerrë nga organi administrativ kompetent i identifikuar, është nxjerrë
brenda kompetencave ligjore dhe është nxjerrë në përputhje me formën dhe
procedurën e kërkuar nga ligji nr.9920/2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën
e Shqipërisë”.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici, dhe e bisedoi çështjen në tërësi në
VËREN
nr.11243-01642-00-2013 regj. them, që iu përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria
“Velipoja Ekspres” Shpk dhe të paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër e Drejtoria e
Apelimit Tatimor Tiranë, me objekt: Kundërshtim i vendimit me nr.3510, datë 09.12.2009 të
Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë. Pavlefshmëri absolute e njoftim-vlerësimit me nr.prot.
7222/23, datë 14.10.2009 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve, Shkodër.
2. Vendimi nr.110, datë 18.03.2013 i Gjykatës së Apelit Shkodër është rrjedhojë i
zbatimit të keq të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi
nr.2568, datë 01.11.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
3. Pala paditëse Shoqëria “Velipoja Ekspres” Shpk është shoqëri e regjistruar në

regjistrin tregtar në datë 23.05.2002, me NIPT K26723001H, në formën e një shoqërie me
përgjegjësi të kufizuar dhe ushtron aktivitetin e saj tregëtar në fushën e transportit të
udhëtarëve, shërbime të ndryshme transporti, etj.
4. Me shkresën nr.4619 prot, datë 30.06.2009, pala e paditur e ka njoftuar palën
paditëse për kryerjen e kontrollit, nga inspektori Qemal Gurori, në periudhën 20.07.2009-
22.07.2009. Pala paditëse ka marrë dijeni rregullisht për kontrollin dhe për programin e
kontrollit.
5. Nga akt kontrolli, i mbajtur me datë 22.07.2009, në ambientet e Shoqërisë
“Velipoja Ekspres” Shpk, nga inspektori i palës së paditur, rezulton se qëllimi i këtij kontrolli
ka qenë saktësimi i rezultatit financiar, në zbatim të ligjit me nr.8438, datë 28.12.1998 “Për
tatimin mbi të ardhurat” dhe Udhëzimit në zbatim të tij, periudha e kontrolluar tatimore për
tatimin mbi të ardhurat është 01.01.2007-31.12.2008.
6. Pala e paditur, nëpërmjet njoftim- vlerësimit me nr.7222/23 prot, datë 14.10.2009, e
ka njoftuar paditësen Shoqëria “Velipoja Ekspres” Shpk, për faktin se ka detyrime tatimore të
vlerësuara nga organi tatimor, pranë subjektit, më konkretisht sipas këtij njoftim vlerësimi
subjekti dënohet me gjobë për sigurimet shoqërore, për pasqyrën e të punësuarve, për
periudhën korrik 2009, në shumën 10.000 lekë; vlerësohet me tatim mbi fitimin, për vitin
2007, me gjobë në shumën 117.566 lekë, gjobë kontrolli si dhe tatim mbi fitimin për vitin
2008, gjobë kontrolli në shumën 137.182 lekë.
7. Pala paditëse i është drejtuar me ankim administrativ Drejtorisë së Apelimit
Tatimor Tiranë, e cila me vendimin nr.3510, datë 09.12.2009 ka vendosur refuzimin e
ankimit, duke argumentuar se ankimi është i papranueshëm, pasi është paraqitur jashtë afatit
të ankimit referuar ligjit nr.9920/2008.
725
8. Në këto rrethana paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë me objekt
kundërshtimin e vendimit të sipërcituar.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.968, datë 12.04.2010 ka

vendosur:
Pushimin e gjykimit të çështjes. (Për shkak se paditësi nuk është paraqitur në seancë
dhe nuk ka paraqitur shkak për të justifikuar mungesën).
10. Paditësi, Shoqëria “Velipoja Ekspres” Shpk, i është drejtuar me një padi të re
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, fillimisht me objekt: Kundërshtimin e vendimit
nr.3510, datë 09.12.2009 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë dhe më pas, duke shtuar
edhe pikën 2 të objektit dhe konkretisht: Pavlefshmëri absolute e njoftim-vlerësimit me
nr.prot. 7222/23, datë 14.10.2009 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.2568, datë 01.11.2010 ka
vendosur:
.....Në rastin në gjykim, pala e paditur i ka dhënë mundësi palës paditëse që të njihet
në lidhje me vendimin që do merrej ndaj tij, pasi i ka njoftuar paraprakisht datën dhe
objektin e kontrollit, duke i dorëzuar paraprakisht edhe programin, duke respektuar të
drejtën që, bazuar në nenin 20 të K.Pr. Adminitrative, të marrë informacion në lidhje me
dokumentet e përdorura në këtë procedurë dhe të paraqesë edhe dokumentacion e tij. Pala e
paditur ka kontaktuar paditësin, në mënyrë që ky të kishte mundësi të paraqiste
dokumentacionin e kërkuar dhe në prani të tij është bërë edhe vlerësimi tatimor.
Në rastin konkret, nga ana e palës së paditur, është respektuar procedura hetimore,
duke e njoftuar palën e interesuar, në mënyrë që të shprehet në lidhje me pretendimet e tij.
Akti administrativ, objekt gjykimi, njoftim-vlerësimi me nr.prot. 7222/23, datë
14.10.2008, përmban vetëm gjobën por nga përmbajtja e tij nuk del e qartë arsyeja e
vendosjes së saj, por bazuar në nenin 109/1 të K.Pr.Administrative, të sipërcituar, arsyetimi i
plotë i vënies së secilës prej gjobave, është dhënë në aktin e kontrollit, të nënshkruar edhe
nga administratori i subjektit tatimor “Velipoja Ekspres” Shpk, Gëzim Elezi.
Gjykata çmon se organi administrativ ka shpjeguar bazën ligjore për secilën shkelje
dhe bazën faktike gjë që përbën një arsyetim të aktit administrativ, i cili përbën edhe një nga
elementet e vlefshmërisë së aktit.
Në rastin konkret, akti administrativ, njoftim-vlerësimi, është nxjerrë nga organi
administrativ i identifikuar, Drejtoria Rajonale e Tatimeve, Shkodër, dhe është nxjerrë
brenda kompetencave të saj, të parashikuara në ligjin me nr.9920, datë 19.05.2008.
Nga shqyrtimi në tërësi i provave, gjykata çmon se kërkesa për konstatimin e
pavlefshmërisë së aktit administrativ është e pabazuar në prova e në ligj, për arsyet e
parashtruara më lart, prandaj duhet rrëzuar.
Në lidhje me pikën e dytë të objektit të kërkesëpadisë, kundërshtimin e aktit
administrativ vendimit me nr.3510, datë 09.12.2009 i Drejtorisë së Apelimeve Tatimore,
Tiranë, gjykata çmon se edhe kjo kërkesë është e pabazuar në prova e në ligj dhe si e tillë
duhet rrëzuar.
Duke u mbështetur në këtë bazë ligjore themi se pushimi i gjykimit në të vërtetë nuk e
shuan padinë, por ndryshe nga pezullimi i gjykimit, nuk sjell pezullimin e afateve
procedurale. Me paraqitjen për herë të dytë të kërkesëpadisë, pas pushimit të gjykimit të
çështjes, fillon e llogaritet përsëri afati i ri i parashkrimit dhe në rastin konkret paditësi ka
humbur afatin 30 ditor për kundërshtimin e aktit administrativ.
726
Gjithashtu po t’i referohemi pikës 1 të objektit të kërkesëpadisë, bisedimeve
përfundimtare dhe përmbajtjes së vetë kërkesëpadisë, themi se ka kundërshti mes tyre.
Paditësi nuk është i qartë në kërkimet e tij. Në pikën 1 të objektit të kërkesëpadisë, ai kërkon
anullimin e aktit administrativ, ndërkohë që në përmbajtje të kërkesëpadisë, kërkon
rivendosjen në afat të së drejtës për t’iu drejtuar Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë. Në
bisedimet përfundimtare paditësi kërkon, nga ana tjetër, anullimin e aktit administrativ,
vendimit të Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë, si akt i nxjerrë në kundërshtim me ligjin.
Ndodhur në këto kushte, meqenëse paditësi nuk është i qartë në kërkimet e tij, gjykata
çmon se padia edhe për pikën 2 të saj, duhet rrëzuar, si e parashkruar dhe si e pabazuar në
prova e në ligj......
Shkodër në këtë mënyrë:
Anullimin e vendimit nr.3510, datë 09.12.2009 të Drejtorisë së Apelimit Tiranë.
Detyrimin e anës së paditur të shqyrtojë ankimin e personit juridik Shoqëria “Velipoja
Ekspres” Shpk.
Prishjen e vendimit nr.2568, datë 01.11.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
dhe pushimin e gjykimit të çështjes, përsa i përket konstatimit të pavlefshmërisë absolute të
aktit administrativ njoftim vlerësimit me nr.prot 7222/23, datë 14.10.2009 të Drejtorisë
Rajonale të Tatimeve Shkodër.

.....Gjykata e Rrethit Shkodër me vendimin nr.2568, datë 01.11.2010 ka vendosur
rrëzimin e kërkesës me arsyetimin se paditësi nuk është në afat për të kundërshtuar në rrugë
ligjore aktin administrativ, pasi pushimi i gjykimit nuk sjell pezullimin e afateve procedurale.
Paditësi nuk është i qartë në kërkimet e tij, ai kërkon anullimin e aktit administrativ dhe në
përmbajtje të kërkesëpadisë kërkon rivendosjen në afat të së drejtës për t’iu drejtuar
Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë.
Duke analizuar këto argumenta, gjykata e apelit vlerëson se paditësi është në afat në
ngritjen e padisë. Neni 112 i Kodit Civil përcakton përmbajtjen e institutit të parashkrimit
thelbi i të cilit është mosushtrimi i të drejtës së padisë brenda një afati të caktuar në ligj,
passjell si pasojë shuarjen e mundësisë së realizimit të së drejtës subjektive me anë të
gjykatës ose të organit tjetër kompetent. Në nenin 131/b me titull “Ndërprerja e
parashkrimit” parashikohen rastet e ndërprerjes së tij, në pikën b të së cilës parashikohet se
Parashkrimi ndërpritet:...b) me paraqitjen e padisë, të kundërpadisë ose të prapësimit, qoftë
edhe në një gjykatë ose arbitrazh që nuk është kompetent nga pikëpamja tokësore ose lëndore
për shqyrtimin e çështjes.
Paditësi e ka paraqitur padinë në datën 12.02.2010. Kjo padi është mbajtur në këmbë
për një periudhë 2 mujore, duke u pushuar me datë 12.04.2010 me vendimin; e gjykatës
nr.968. Ky vendim është marrë për efekt mosparaqitje të paditësit, është marrë në mungesë të
paditësit, kjo e detyron gjykatën në bazë të K.Pr.Civile të bëjë komunikimin e vendimit palëve
në mungesë. Nga aktet nuk rezulton e provuar që paditësi ti jetë komunikuar vendimi i
pushimit. Në këto kushte si datë e komunikimi të vendimit të pushimit është data 12.04.2010
kur paditësi ka riparaqitur kërkesëpadinë, pasi prezumohet se në këtë datë paditësi në
mungesë ka marrë dijeni për seancën gjyqësore. Kjo do të thotë se afati i ndërprerjes se
parashkrimit nuk mbaron ditën e marrjes se vendimit të pushimit, por mbaron në ditën e
komunikimit të vendimit të pushimit. Referuar nenit 131/b të sipërcituar afati i parashkrimit
pezullohet me ngritjen e padisë, çka do të thotë nga data 12.02.2010 deri më datë 12.04.2010
afatet e parashkrimit kanë qenë të pezulluara.
727
...Në kuptim të nenit 16 të K.Pr.Civile cilësimi i saktë i fakteve dhe veprimeve (më
saktë i ngjarjeve dhe veprimeve që përbëjnë fakte juridike) që lidhen me mosmarrëveshjen
bëhet nga gjykata që shqyrton çështjen.
Në vendimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.09, të vitit
2006 përcaktohet se: referenca jo e plotë e padisë në ligjin material nuk mund të përbëje
shkak për rrëzimin e padisë.......
15. Në nenin 108 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 , “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, parashikohet se:
1. Drejtoria e apelimit tatimor shqyrton ankimin tatimor dhe merr vendim në bazë të
provave dhe të argumenteve të paraqitura nga tatimpaguesi dhe administrata tatimore.
2. Drejtoria e apelimit tatimor ka të drejtë të kërkojë dokumentacion shtesë nga
tatimpaguesi ose administrata tatimore.
3. Drejtoria e apelimit, pas shqyrtimit të ankimit, vendos:
a) lënien në fuqi të aktit, objekt ankimi dhe rrëzimin e ankimit;
b) shfuqizimin/revokimin e aktit, objekt ankimi;
c) ndryshimin e aktit, objekt ankimi, duke e pranuar pjesërisht ankimin.
4. Tatimpaguesi ka të drejtë ta paraqesë personalisht çështjen para drejtorisë së
apelimit tatimor ose të caktojë një person për ta përfaqësuar para kësaj drejtorie.
5. Barra e provës, për të vërtetuar se një vlerësim tatimor ose vendim është i pasaktë,
bie mbi tatimpaguesin.
6. Vendimi i drejtorisë së apelimit tatimor duhet të përfshijë një shpjegim, me shkrim,
për mbështetjen ligjore të vendimit të marrë prej saj, duke përfshirë arsyetimin, në përputhje
me dispozitat e nenit 108 të Kodit të Procedurave Administrative.
16. Në nenin 109 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 , “Për Procedurat Tatimore në
1. Vendimi i drejtorisë së apelimit tatimor futet në dosjen e tatimpaguesit dhe nga një
kopje i dërgohet, me postë rekomande, tatimpaguesit dhe organit të administratës tatimore,
që ka bërë vlerësimin tatimor ose ka marrë vendimin, që është objekt i ankimit.
2. Tatimpaguesi mund ta kundërshtojë vendimin e drejtorisë së apelimit tatimor në
gjykatë, brenda 30 ditëve kalendarike nga data e marrjes dijeni për këtë vendim. Nëse
drejtoria e apelimit tatimor nuk shprehet brenda tre muajve nga data e marrjes së ankimit,
tatimpaguesi mund të ankohet drejtpërdrejt në gjykatë.
3. Administrata tatimore, e cila ka nxjerrë vendimin administrativ, objekt ankimi,
mund ta apelojë vendimin e drejtorisë së apelimit tatimor në gjykatë, brenda 30 ditëve
kalendarike nga data e marrjes dijeni për këtë vendim.
4. Për rivendosjen në afat, zbatohen procedurat e parashikuara në Kodin e
Procedurave Administrative.
17. Udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008 i Ministrit të Financave “Për Procedurat

Tatimore në Republikën e Shqipërisë” parashikon se:
108.3.3 Pas shqyrtimit të çështjes, Drejtoria e Apelimit Tatimor vendos ta:
a) refuzojë ankimin për shkak se e konsideron ankimin të papranueshëm;
b) rrëzojë ankimin;
c) anulojë aktin administrativ objekt ankimi duke pranuar ankimin ose
ç) pranojë ankimin (pjesërisht ose plotësisht) dhe ta ndryshojë aktin administrativ
objekt ankimi.
728
109.7 Çdo palë ka të drejtë të bëjë ankimim në rrugë gjyqësore kundër vendimit të
Drejtorisë së Apelimit Tatimor brenda 30 ditëve kalendarike nga data e marrjes dijeni të
këtij vendimi. Megjithatë, Në qoftë se tatimpaguesi nuk është njoftuar korrektësisht ose
nuk është njoftuar fare për të drejtën e tij për të ankimuar vendimin e Drejtorisë së
Apelimit Tatimor, ankimi në gjykatë duhet të bëhet brenda tre muajsh nga data kur
vendimi është marrë, ose konsiderohet të jetë marrë.
IV. Arsyetimi i Kolegjit Admnistrativ dhe zgjidhja e çështjes:
18. Kolegji Administrativ vlerëson se shkaqet që ngrihen në rekursin e palës së

paditur janë të bazuara në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit është i cënueshëm.
19. Nga citimi i nenit 109 pika 3 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 , “Për Procedurat
Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, evidentohet se ndaj vendimit të administratës
tatimore, e cila ka nxjerrë vendimin administrativ, objekt ankimi, mund ta apelojë vendimin e
drejtorisë së apelimit tatimor në gjykatë, brenda 30 ditëve kalendarike nga data e marrjes
dijeni për këtë vendim. Gjithashtu nga citimi i pikës 109.7 të Udhëzimit nr.24, datë
02.09.2008 i Ministrit të Financave “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”
evidentohet se: Çdo palë ka të drejtë të bëjë ankimim në rrugë gjyqësore kundër vendimit të
Drejtorisë së Apelimit Tatimor brenda 30 ditëve kalendarike nga data e marrjes dijeni të
këtij vendimi. Megjithatë, nëqoftëse tatimpaguesi nuk është njoftuar korrektësisht ose
nuk është njoftuar fare për të drejtën e tij për të ankimuar vendimin e Drejtorisë së
Apelimit Tatimor, ankimi në gjykatë duhet të bëhet brenda tre muajsh nga data kur
vendimi është marrë, ose konsiderohet të jetë marrë.
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në zbatim të dispozitave ligjore të
sipërituara vlerëson se, arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë se: ..... Duke u mbështetur në
këtë bazë ligjore themi se pushimi i gjykimit në të vërtetë nuk e shuan padinë, por ndryshe
nga pezullimi i gjykimit, nuk sjell pezullimin e afateve procedurale. Me paraqitjen për herë të
dytë të kërkesëpadisë, pas pushimit të gjykimit të çështjes, fillon e llogaritet përsëri afati i ri i
parashkrimit dhe në rastin konkret paditësi ka humbur afatin 30 ditor për kundërshtimin e
aktit administrativ. Ndodhur në këto kushte, meqenëse paditësi nuk është i qartë në kërkimet
e tij, gjykata çmon se padia edhe për pikën 2 të saj, duhet rrëzuar, si e parashkruar dhe si e
pabazuar në prova e në ligj........., është i drejtë dhe i bazuar në ligj, sepse pushimi i gjykimit
nuk e pezullon afatin e parashkrimit (Ai llogaritet nga dita që kishte filluar). Gjithashtu kur
kërkohet pavlefshmëria absolute të akteve administrative (njoftin vlerësimeve tatimore), nuk
mund të kërkohet pavlefshmëria relative të aktit administrativ të nxjerrë nga organi më i lartë
administrativ, pasi akti bazë që kundërshtohet është njoftin vlerësimi tatimor i nxjerrë nga
pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër, ndërsa Drejtoria e Apelimit Tatimor
vetëm sa ka disponuar mbi aktin bazë për të cilin kërkohet pavlefshmëria absolute. Duhet
theksuar se kur kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ nuk është e nevojshme
ndjekja e rrugës administrative të ankimit, pasi subjekti tatimor mund të ankohet direkt në
gjykatë.
21. Në nenin 116 të Kodit të Procedurës Administrative është parashikuar se:
Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,
në rastet e mëposhtme:
a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të
tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga
ligji.
729
22. Kolegji Administrativ vlerëson se, në rastet kur kërkohet pavlefshmëria absolute e
aktit administrativ, gjykata e shkallës së parë nuk shqyrton thelbin e tij, por mjaftohet vetëm
me verifikimin e kushteve të kërkuara nga neni 116 i K.Pr.Administrative.
23. Gjykata e Lartë ka një qëndrim të konsoliduar në raste të tilla, pasi në shumë
vendime të saj është mbajtur qëndrimi se, kur kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit
administrativ juridiksioni gjyqësor nuk mungon, prandaj pala e interesuar mund ti drejtohet
direkt gjykatës pa qenë nevoja që më parë ti drejtohet organit administrativ, por në këtë rast
gjykata që shqyrton çështjen është e detyruar që të zbatojë me rigorizitet kërkesat e nenit 116
të K.Pr.Admnistrative, duke u mjaftuar vetëm me verifikimin e tre rasteve që parashikohen në
të.
24. Në rastin në gjykim gjykata e shkallës së parë ka zbatuar drejt ligjin, pasi ajo ka
shqyrtuar nëse ndodhemi përpara ndonjërit prej kritereve të përcatuara në dispozitën e cituar
më lart, më konkretisht kjo gjykatë analizon se: ...... Në rastin konkret, nga ana e palës së
paditur, është respektuar procedura hetimore, duke e njoftuar palën e interesuar, në mënyrë që
të shprehet në lidhje me pretendimet e tij; Akti administrativ, objekt gjykimi, njoftim-
vlerësimi me nr.prot. 7222/23, datë 14.10.2008, përmban vetëm gjobën por nga përmbajtja e
tij nuk del e qartë arsyeja e vendosjes së saj por bazuar në nenin 109/1 të
K.Pr.Administrative, të sipërcituar, arsyetimi i plotë i vënies së secilës prej gjobave, është
dhënë në aktin e kontrollit, të nënshkruar edhe nga administratori i subjektit tatimor “Velipoja
Ekspres” Shpk, z. Gëzim Elezi. Gjykata çmon se në rastin konkret, akti administrativ,
njoftim-vlerësimi, është nxjerrë nga organi administrativ i identifikuar, Drejtoria Rajonale e
Tatimeve, Shkodër, dhe është nxjerrë brenda kompetencave të saj, të parashikuara në ligjin
me nr.9920, datë 19.05.2008...... Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se
përfundimi që ka arritur gjykata e shkallës së parë është i bazuar në ligj, pasi në rastin në
gjykim nuk ndodhemi përpara asnjërit prej tre rasteve të parashikuara nga neni 116 të
K.Pr:Administrative.
25. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, rekursi i palës së paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Shkodër është i bazuar
në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit
duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/b të ligjit nr.49,
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.
VENDOSI
në fuqi të vendimit nr.2568, datë 01.11.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Tiranë, më 01.10.2015
730
Nr. 00 - 2015 - 3316 i Vendimit (523)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :
Xhezair Zaganjori Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
në seancë gjyqësore me datë 06.10.2015 mori në shqyrtim çështjen administrative

nr.00456/2012 Akti, që u përket:
PADITËS: GENC HYSA, përfaqësuar në gjykim

nga avokat Julian Kola
I PADITUR: MINISTRIA E FINANCAVE, përfaqësuar
në gjykim nga avokate e shtetit Lorana Kasapi.
DEGA E THESARIT TIRANË, përfaqësuar
në gjykim nga avokate e shtetit Lorana Kasapi.
PERSON I TRETË: PROKUORIA E KRIMEVE TË RËNDA
TIRANË
OBJEKTI:
Kompensim për burgim të padrejtë.
Baza Ligjore: Neni 268, 269 i K.Pr.Penale,
neni 57 i K.Penal,
Ligji 9381, datë 28.04.2005.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8841 datë 22.11.2010 ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Genc Hysa.
Detyrimin e palës së paditur Ministria e Financave, Dega e Thesarit Tiranë tì
paguajë paditësit Genc Hysa shumën 5 588 000 lekë si kompensim për burgim
të padrejtë.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.2440 datë 16.11.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar

rekurs Avokatura e Shtetit, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimeve të gjykatave të faktit
dhe pranimin pjesërisht të padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Në analizë të provave të dosjes penale është kërkuar rrëzimi i kërkesë padisë
për pjesën e paraburgimit dhe të burgimit me argumentimin se ka qënë vetë paditësi i
cili me faj në kushtet e neglizhencës e mosveprimit të tij ai që ka ndikuar në vendimet
731
e gabuara të gjykatave. Paditësi në asnjë moment gjatë hetimit të cështjes si dhe gjatë
shyqrtimit gjyqësor të saj, nuk ka vënë në dispozicion nr 273/05 dt 24.03.2005 të
Gjykatës Italiane të Chiavarit, vendim i cili e deklaron atë të pafajshëm dhe e cila që
në fillimet e procedimit penal është cilësuar si provë e rëndësishme për të proceduar
më tej me gjykimin pranë gjykata tona. Kjo provë e rëndësishme është vënë në
dispzocion me kërkesë të paditësit në Gjykatën e Lartë.
- Jemi dakord me pranimin e padisë për periudhën e vuajtur në arrest në shtëpi
për 512 ditë. Në vijim të sa cituar më sipër për të përcaktuar masën e kompensimit për
arrestin në shtëpi duhet ti referohemi në rrethanat dhe kriteret e përcaktuara në nenin 5
pika 1 e Ligjit nr 9381, datë 28.4.2005 “Për Kompensimin e Burgimit të Padrejtë”

pasi dëgjoi relacionin e Gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dëgjoi palën rekursuese
Avokaturën e Shtetit, përfaqësuar nga Av. Shtetit Lorana Kasapi, e cila kërkoi ndryshimin e
vendimeve të gjykatave, dëgjoi përfaqësuesin e paditësit, Avokat Julian Kola, i cili kërkoi
lënien në fuqi të gjykatave dhe si diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësi Genc Hysa është ndaluar nga policia gjyqësore me datë 19.08.2002 dhe me
Vendimin nr.78 akti, datë 22.08.2002, Gjykata e Rrethit Gjyqesor Krujë ka vendosur ndaj të
pandehurit masën e sigurimit personal “arrest ne Burg”, për veprat penale të parashikuara nga
nenet 77 dhe 114/a, pika 5 të Kodit Penal. Ky Vendim, është lënë në fuqi nga Gjykata e
Apelit Tiranë me Vendimin nr.131 datë 18.09.2002. Në datën 04.03.2004, Prokuroria e
Krimeve të Rënda Tiranë, është bërë kompetente për këtë çështje dhe me datë 09.08.2004, ka
çuar për gjykim çështjen ndaj paditësit Genc Hysa, për veprën penale të “Trafikimit të
femrave për prostitucion” të kryer në bashkëpunim, vepër e cila ka sjellë si pasojë vdekjen e
shtetases Servet Kulla, parashikuar nga neni 114/b, paragrafi i dytë i Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, Tiranë, me Vendimin nr.57 datë
01.11.2005, ka vendosur “Deklarimin fajtor të të pandehurit Genc Hysa... dhe dënimin e tij
me burgim të përjetshëm.” Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.56
datë 14.12.2005 ka vendosur “ Ndryshimin e Vendimit nr.57 datë 01.11.2005 të Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda, ...Deklarimin fajtor të të pandehurit Genc Hysa për
veprën penale të “ Trafikimit të femrave për prostitucion” ...dhe dënimin e tij me 23 vjet
burgim.”
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me Vendimin nr.518 datë 06.06.2007 ka vendosur:
“Prishjen e Vendimit nr.56 date 14.12.2005 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë
dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.” Ndërkohë, me
Vendimin nr.42 akti datë 24.12.2007 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, është
vendosur shuarja e masës së sigurimit “arrest në burg” për paditësin Genc Hysa dhe vendosja
e masës së sigurimit “arrest në shtëpi”. Gjatë rigjykimit, në zbatim të detyrave të lëna nga
Gjykata e Lartë, bazuar në nenin 509 të Kodit të Procedurës Penale, me shkresën me nr.34
Akti datë 07.09.2007, është kërkuar me letërporosi Vendimi i Gjykatës Italiane të Chiavarit
nr.273/05 datë 24.02.2005, i cili i është dërguar Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda në
datën 31.03.2008. Pas këtij veprimi Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.30
datë 20.05.2008 ka vendosur:“Deklarimin fajtor e të pandehurit Genc Hysa për veprën
penale të “Trafikimit të femrave për prostitucion”’, në bashkepunim, në dëm të të dëmtuarës
Servete Kulla, parashikuar nga neni 114/b, paragrafi i dytë i Kodit Penal dhe dënimin e tij
me 22 vjet burgim.”
732
Gjykata e Lartë me Vendimin nr.292 date 20.05.2009 ka vendosur: “...Pushimin e
çështjes në ngarkim të të gjykuarit Genc Hysa, për shkak se ndjekja penale nuk duhet të
vazhdonte”. Në këtë vendim është arsyetuar se faktet objekt ndjekje penale të të dënuarit
ishin gjykuar nga gjykatat italiane dhe gjykatat shqiptare ndodheshin para rastit të gjësë së
gjykuar. Më datë 21.05.2009 , sipas vendimit të mësipërm nga IEVP Krujë është kryer lirimi
i paditësit.
Në këto kushte, paditësi i është drejtuar gjykatës, duke kërkuar detyrimin e palës së
paditur Dega e Thesarit, Tiranë dhe Ministrisë së Financave, ta kompensojnë për burgimin e
padrejtë, për periudhën 19.08.2002 deri në 14.12.2005 paraburgim, 14.12.2005 deri në
24.12.2007 burgim dhe nga data 24.12.2007 deri në datën 20.05.2009, kohë të të cilën ka
qenë nën masën e sigurimit “arrest në shtepi”.
Palët e paditura, Ministria e Financave dhe Dega e Thesarit Tiranë, pranojnë faktin se
paditësi duhet të kompensohet për burgim të padrejtë vetëm sa i përket periudhës së vuajtjes
së arrestit në shtepi prej 512 ditësh jo në vlerën maksimale të parashikuar nga ligji. Ndërkohë
ata kanë argumentuar se për periudhën tjetër të paraburgimit dhe të burgimit, paditësi nuk
ishte në kushtet për të përfituar kompensim, meqenëse ka qene detyrim i vetë atij që në
procesin penal të paraqiste përpara gjykatave Vendimin e Gjykatës Italiane të Chiavarit
nr.273/05 datë 24.03.2005, nëpërmjet të cilit të provonte pretendimin se ai ka qenë gjykuar
dhe deklaruar i pafajshëm nga ajo gjykatë për veprën penale të shfrytëzimit për prostitucion.
Sipas kësaj pale, mbajtja e paditësit nën masën e sigurimit personal “arrest në burg” dhe
vuajtja e një pjese të dënimit me burgim, ka ardhur për faj të tij, pasi ai ka patur gjithë kohën
e mjaftueshme për sigurimin e provës në procesin penal. Edhe personi i tretë i thirrur në
gjykim, Prokuroria e Krimeve të Rënda, ka parashtruar se ka qenë vetë i pandehuri ne
procesin penal, që me mosveprimet e tij (mosparaqitja e vendimit të gjykates italiane), ka
çuar në mbajtjen e tij në paraburgim dhe në burgim.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8841 datë 22.11.2010 ka vendosur
pranimin e padisë dhe detyrimin e palës së paditur Ministria e Financave, Dega e Thesarit
Tiranë tì paguajë paditësit Genc Hysa shumën 5 588 000 lekë si kompensim për burgim të
padrejtë. Në këtë vendim kjo gjykatë ka arsyetuar se paditësi është në kushtet për të përfituar
kompensimin për burgim të padrejtë, pasi çështja penale në ngarkim të tij është pushuar me
Vendimin nr.292 datë 20.05.2009 të Gjykatës së Lartë. Ndërkohë, sipas kësaj gjykate,
paditësi, në cilësinë e të pandehurit, ka pretenduar vazhdimisht, si gjatë hetimeve paraprake,
seancës së caktimit të masës së sigurimit personal, ashtu edhe gjatë gjykimit të çështjes
penale në ngarkim të tij, se ishte i pafajshëm për veprën penale që është akuzuar dhe
qëndrimi në burg nuk është shkaktuar për tërësisht apo pjesërisht për shkak të tij. Rezulton se
i pandehuri Genc Hysa, gjatë gjykimit në Gjykatën e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, në
seancën gjyqësore të datës 12.10.2005, ka kërkuar të administrohet me cilësinë e provës
Vendimi i Gjykatës Italiane të Chiavarit, me pretendimin se për të njëjtin fakt ishte gjykuar
nga ajo gjykatë dhe ishte deklaruar i pafajshëm. Ky kërkim i tij nuk është pranuar as nga
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me arsyetimin se vendimi nuk është marrë në rrugën e
përcaktuar nga neni 512 i Kodit të Procedurës Penale.
Lidhur me masën e shpërblimit për kompensimit për burgimin e padrejtë, gjykata e
shkallës së parë ka çmuar se në nenin 5 të ligjit nr.9381 datë 28.04.2005 “Për kompensimin
për burgim të padrejtë”, janë përcaktuar kriteret që duhet të mbahen parasysh nga gjykata në
caktimin e masës së kompensimit për burgim të padrejtë, ndërkohë që pika 2 e këtij neni
përcakton limitet e masës së kompensimit rast pas rasti, duke përcaktuar si masë maksimale
për një ditë burgim shumën deri në 2 000 lekë në ditë dhe për një ditë paraburgim shumën 3
000 lekë në ditë. Në këto kushte, nga përllogaritjet respektive të periudhave të qëndrimit të
paditësit në paraburgim, burgim dhe në arrest shtëpie, rezulton që shuma për të cilën paditësi
duhet të kompensohet nga pala e paditur të jetë: 1199 ditë paraburgim x 3 000 lekë në ditë +
733
740 ditë burgim x 2 000 lekë në dite + 511 ditë arrest në shtëpi x 1 000 lekë në ditë, në total
një shumë prej 5 588 000 lekë.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2440 datë 16.11.2011 ka vendosur lënen në
fuqi të vendimit nr.8841 datë 22.11.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Në këtë
vendim kjo gjykatë ka arsyetuar në të njëjtën mënyrë si gjykata e shkallës së parë si lidhur me
plotësimin e kritereve për përfitimin e kompensimit për burgim të padrejtë ashtu edhe përsa i
përket përllogaritjes së maës së këtij shpërblimi.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit, e cila ka kërkuar
prishjen e vendimeve të gjykatave dhe kompensimin e paditësit vetëm për periudhën prej 512
ditësh, që i përket kohës që ai ka qëndruar me masën e sigurimit “arrëst në shtëpi” dhe
rrëzimin e padisë për pjesën tjetër, duke parashtruar shkaqet e përmendura në mënyrë të
përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
VLERËSIMI I KOLEGJIT ADMINISTRATIV
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me aktet e dosjes gjyqësore,

vendimet e gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs, vëren se këto shkaqe janë
pjesërisht të mbështetura në ligj dhe janë të tilla që e bëjnë të cenueshëm vendimin e dhënë
nga Gjykata e Apelit Tiranë.
Ky Kolegj vëren se këto shkaqe në thelb kanë të bëjnë me faktin që paditësi nuk është
në kushtet e përfitimit të kompensimit për burgim të padrejtë, përveç periudhës që ka qenë në
masën e sigurimit “arrest në shtëpi” e po kështu përsa i përket shumës së kompensimit që
duhet përfituar për këtë periudhë. Lidhur me pretendimin e parashtruar në rekurs se paditësi
nuk është në kushtet për përfitimin e kompensimit me burgim të padrejtë, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se vendimet e gjykatave të faktit janë marrë në
zbatim të drejtë të ligjit procedural penal, lidhur me verifikimin e plotësimit të kushteve për
përfitimin e kompensimit për burgim të padrejtë. Në nenin 268 të Kodit të Procedurës Penale
parashikohet se: “1. Ai që është deklaruar i pafajshëm me vendim të formës së prerë ka të
drejtën e kompensimit për paraburgimin e vuajtur, me përjashtim të rasteve kur është
provuar që vendimi i gabuar ose mos zbulimi në kohën e duhur i faktit të panjohur është
shkaktuar tërësisht ose pjesërisht prej tij”. Neni 3 i Ligjit nr.9381 datë 24.04.2005 Për
kompensimin e burgimit të padrejtë”, parashikon se: Për efekt të këtij ligji, me burgim të
padrejtë kuptohet: a) periudha e paraburgimit për një çështje ose akuzë, për të cilën
prokuroria ka pushuar hetimet ose gjykata ka dhënë pafajësi ose ka pushuar çështjen; b)
periudha e burgimit në zbatim të një vendimi, i cili, pas vënies në ekzekutim, është prishur
dhe është dhënë pafajësi ose është pushuar çështja me vendim të formës së prerë;....”
Me të drejtë gjykatat kanë arritur në përfundimin se qëndrimi dhe veprimet e paditësit
nuk kanë ndikuar në dhënien e vendimit të gabuar ndaj tij. Ashtu siç është pranuar nga
gjykatat e faktit, paditësi si në hetimet paraprake ashtu edhe në gjykim ka pretenduar se ishte
i pafajshëm për veprën penale për të cilën akuzohej. Po kështu, gjatë gjykimit në Gjykatën e
Shkallës së Parë për Krime të Rënda, në seancën gjyqësore të datës 12.10.2005, paditësi ka
kërkuar të administrohet me cilësinë e provës Vendimi i Gjykatës Italiane të Chiavarit, me
pretendimin se për të njëjtin fakt ishte gjykuar nga ajo gjykatë dhe ishte deklaruar i
pafajshëm. Ky kërkim i tij nuk është pranuar as nga Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me
arsyetimin se vendimi nuk është marrë në rrugën e përcaktuar nga neni 512 i Kodit të
Procedurës Penale. Gjykata e Lartë, në Vendimin nr.518 datë 06.06.2007, ka arsyetuar se ky
veprim i të dy gjykatave bie ndesh me parashikimet e nenit 509 e vijues të Kodit të
Procedures Penale, në kushtet kur prova e pretenduar nga i pandehuri, përbënte një provë të
rëndësishme për vazhdimin e gjykimit. Në ecurinë e mëtejshme të gjykimit në Gjykatën e
Lartë, pas administrimit të Vendimit nr.273/05 datë 24.02.2005 të Gjykatës së Chiavarit, Itali,
734
ndaj të pandehurit Genc Hysa është pushuar çështja penale në ngarkim të tij, për shkak se
ndjekja penale ndaj tij nuk duhej të vazhdonte. Në këto kushte, me të drejtë gjykatat e faktit
kanë analizuar se veprimet apo qëndrimi i paditësit nuk ka ndikuar në dhënien e vendimeve të
gabuara nga gjykatat, pasi nëse do të pranohej kërkesa e paditësit për marrjen e provës së
pretenduar prej tij, kjo do të ndikonte në konkluzionin e gjykatave dhe në vendimarrjen e
tyre.
Neni 5 i Ligjit nr.9381 datë 24.04.2005 Për kompensimin e burgimit të padrejtë”po
këtij ligji parashikon se: Kompensimi për burgim të padrejtë caktohet nga gjykata, duke
mbajtur parasysh: a) të ardhurat nga paga për të punësuarit në sektorin publik ose në
sektorin privat, deri një muaj para burgimit; b) fitimin e realizuar nga veprimtaritë tregtare
dhe fitimprurëse gjatë tri viteve të fundit para burgimit; c) pensionet e përfituara para ose
gjatë paraburgimit; ç) pagën minimale në shkallë vendi për ata që kanë qenë pa punë, të
paktën një muaj para datës së burgimit; d) rrethana të tjera, të lidhura me gjendjen
ekonomike e familjare të të burgosurit; dh) të ardhurat nga puna në burg. 2. Kompensimi
caktohet deri në 2 000 (dy mijë) lekë për një ditë burgim dhe 3 000 (tre mijë) lekë për një ditë
paraburgim.”Ndërkohë, neni 6 i këtij ligji parashikon shumën e kompensimit për periudhën e
arrestit në shtëpi, duke përcaktuar se: “Periudha e arrestit në shtëpi kompensohet nisur nga
të njëjtat kritere sikurse burgimi, por masa e kompensimit të caktuar nuk duhet të jetë më e
madhe se një e dyta e shumës së caktuar për burgimin.”
Nga zbatimi i dispozitave ligjore të sipërcituara në çështjen objekt gjykimi, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson që, ndonëse të paditurit kanë argumentuar qartë në
prapësimet e tyre gjatë gjykimit, të dy gjykatat e faktit kanë zbatuar gabim ligjin procedural.
Konkretisht gjykatat nuk kanë kryer një hetim të plotë e të gjithanshëm gjyqësor, që ka
ndikuar edhe në zgjidhjen e çështjes. Në këtë drejtim, gjykatat kanë zbatuar gabim ligjin në
përcaktimin e vlerës ditore të kompensimit që duhet t’i njihet paditësit për çdo ditë
paraburgimi, burgimi apo të kohës së qëndrimit në masën “arrest në shtëpi”.
Kështu gjykatat më të ulta i kanë njohur paditësit Genc Hysa nivelin maksimal që
parashikon ligji si vlerë kompensimi për çdo ditë të vuajtjes padrejtësisht të paraburgimit,
burgimit e po kështu edhe periudhës së arrestit në shtëpi, duke mos pasur parasysh rrethanat
konkrete të pranuara prej tyre. Sipas ligjit nr.9381/2005, për vuajtjen padrejtësisht të
paraburgimit, gjykata cakton kompensim deri në 3000 lekë në ditë, ndërsa për burgimin deri
në 2000 lekë në ditë. Vlera e kompensimit caktohet nga gjykata rast pas rasti, por jo më
shumë se kufiri maksimal i caktuar nga ligji. Në përcaktimin e kësaj vlere mbahen parasysh
vërtetimi i rrethanave konkrete dhe individuale të rastit në gjykim dhe aplikimit të mundshëm
mbi to të kritereve dhe kushteve që parashikon ligji. Ngritja e pretendimeve dhe barra e
provës për vërtetimin e rrethanave konkrete që e rrisin masën e kompensimit drejt kufirit
ligjor maksimal i takojnë t’i parashtrojë paditësi. Ndërkohë, gjykata ka detyrimin të shqyrtojë
këto kërkime, të analizojë provat konkrete të paraqitura në mbështetje të tyre dhe të arsyetojë
nëse ato i përmbushin dhe në çfarë shkallë, kriteret ligjore për individualizimin e masës ditore
të kompensimit për burgim të padrejtë. Gjykata zbaton ligjin dhe parimin e drejtësisë duke
arsyetuar dhe individualizuar rast pas rasti kompensimin dhe jo duke e caktuar atë pa një
hetim gjyqësor.
Në çështjen objekt gjykimi, ndonëse ligji parashikon kritere mbi të cilat gjykata të
orientohet dhe të vendosë, si gjykata e shkallës së parë edhe gjykata e apelit nuk arsyetojnë se
në cilat rrethana konkrete individuale janë bazuar kur i caktojnë paditësit Genc Hysa si masë
kompensimi shumën 3000 lekë për çdo ditë paraburgim. Në kuptim të nenit 5 të ligjit
nr.9381/2005, në caktimin e vlerës ditore të kompensimit, gjykata duhet të niset nga paga
minimale në shkallë vendi dhe në varësi të plotësimit të kritereve të parashikuara në nenin 5
të ligjit, masa e kompensimit mund të shkojë deri në 3000 lekë në ditë. Në çështjen objekt i
këtij gjykimi, paga minimale në shkallë vendi, në gjithë periudhën e vuajtjes padrejtësisht të
735
kufizimit të lirisë, ka qenë disa herë më e ulët krahasuar me vlerat maksimale të kompensimit
që parashikon ligji.
Në këto kushte, ky Kolegj vëren se përveç mungesës së një hetimi të plotë e të
paanshëm gjyqësor, gjykatat e faktit nuk kanë arsyetuar vendimarrjen e tyre, lidhur me provat
apo argumentet që i kanë çuar këto gjykata në marrjen e vendimeve të tyre dhe detyrimin e të
paditurve me shpërblimin e paditësit me vlerësn maksimale të kompensimit të parashikuar
nga ligji për periudhën e burgimit, paraburgimit apo edhe të periudhës së arrestit në shtëpi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë tërheq vëmendjen se, gjykatat kanë diskrecion të
caktojnë masën e kompensimit edhe mbi vlerën e pagës minimale në shkallë vendi, por kjo
duhet të justifikohet me rrethana konkrete jo të zakonshme, nga ato që parashikohen në nenin
5 të ligjit nr.9381/2005. Por, si gjykata e shkallës së parë edhe ajo e apelit nuk pranojnë se ka
ekzistuar ndonjë rrethanë e tillë konkrete dhe rrjedhimisht nuk parashtrojnë ndonjë arsye
konkrete mbi rrethana të tilla me natyrë jo të zakonshme që të sillnin ato në konkluzionin se
paditësi duhet të kompensohet në vlerën maksimale që parashikon ligji.
Në këto kushte, në mungesë të një hetimi të plotë gjyqësor, çështja duhet të kthehet
për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit, si gjykata kompetente për rishqyrtmin e
çështjes. Kjo gjykatë, bazuar në interpretimin korrekt të ligjit dhe diskrecionin e saj, brenda
kufijve dhe kritereve që i përcakton ligji, duhet të mbajë parasysh këto përfundime në
individualizimin e masës ditore të kompensimit të paditësit për paraburgimin e dhe burgimin
e padrejtë të vuajtur nga paditësi Genc Hysa.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63/a të Ligjit 49/2012
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2440 datë 16.11.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 06.10.2015
736
Nr. 00 - 2015 - 4614 i Vendimit (524)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga :

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 06.10.2015 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: SHOQËRIA “TREFAST” SHPK TIRANË.

E PADITUR: BASHKIA DURRËS.
OBJEKTI:
Detyrimin për të na kryer pagesën, projektin e rrugës kryesore
dhe anësore të Zonës Plazhit Durrës deri në Urën e Dajlanit Plepa.
Detyrimin për të paguar kamatat ligjore.
Baza Ligjore: Nenet 419, 420, 421, 422, 450 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.1524 ( 11-2009-2324), datë ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë të palës paditëse, Shoqëria “ Trefast” shpk me seli
në Tiranë, rruga “Vaso Pasho”, nr.11 me administrator Fatos Beqo, duke
detyruar palën e paditur, Bashkia e qytetit të Durrësit të paguaj shumën 14 804
807,5 lekë si detyrim që rrjedh nga marrëdhëniet juridike për kryerjen e
projekt preventivit të rrugës kryesore dhe dytësore në zonën Ura e Dajlanit-
Plepa Durrës, studim i miratuar me vendimin nr.1, datë 09.04.2004 të Këshillit
të Rregullimit të Territorit të Bashkisë Qytetit Durrës dhe i zbatuar në
investimin e kryer në këtë objekt.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditur.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2012-241 (134), datë 09.02.2012 ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit civil nr.1524 ( 11-2009-2324), datë 26.05.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës. Rrëzimin e kërkesë padisë, si të pabazuar
në ligj e në prova.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, ka ushtruar rekurs pala paditëse

Shoqëria “Trefast” shpk, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës nr.10-2012-241 (134), datë 09.02.2012, duke parashtruar
këto shkaqe;
737
- Pala e paditur me shkresën zyrtare nr.1070 prot, datë 24.04.2007 ka pranuar qartë se
pala e paditur si porositëse (pa kontratë) ka pranuar që projekti të bëhet nga pala
paditëse si dhe faktin që për këtë shërbim të kryer paditësi nuk është paguar.
- Pala e paditur, qëllimisht nuk është paraqitur në asnjë seancë gjyqësore, duke penguar
procesin në zgjidhjen problemit.
- Gjykata e Apelit ka pranuar faktin se kemi të bëjmë me një marrëdhënie juridike, por
nga ana tjetër arsyeton se që të kryhet kjo pagesë duhet detyrimisht të ekzistojë një
kontratë sipas ligjit “Për Prokurimet Publike”
- Gjykata e Apelit qëllimisht i shmanget pretendimit të ngritur nga ana e jonë se kjo
marrëdhënie juridike është krijuar duke u bazuar ne ligjet për pushtetin vendor ku të
drejtën për të marrë vendime e ka Këshilli Bashkiak si dhe në ligjin nr.8405, datë
17.09.1998 “ Për urbanistikën “, i ndryshuar. Ne piken 4 te vendimit nr.01, datë
09.04.2004 të Këshillit të Rregullimit të Territorit, Bashkia Durrës është miratuar që
kjo shoqëri të përgatisë preventivin e objektit “Rruga e plazhit”.
- Nga ana e Këshillit të Rregullimit të Territorit të Republikës së Shqipërisë me
vendimin nr.7, datë 23.06.2004 ku theksohet qartë se: “...me miratim të KRRT-së të
Bashkisë Durrës me vendimin nr.1, datë 09.04.2004, pika 4 duke marrë në
konsideratë mendimin e Sekretarisë Teknike të KRRTRSH-së, KRRTRSH-ja Vendosi:
“1. Miratohet Projekti i zbatimit të infrastrukturës.
- Në këto kushte ndodhemi përpara kryerjes se një shërbimi sipas detyrimit ligjor dhe jo
sipas detyrimi të përcaktuar në kontratë, çka do të thotë se në bazë të provave e
fakteve jemi përpara kushteve të përcaktuara qartë në nenin 420 të K.Civil, kapitulli i
detyrimeve ku theksohet se detyrimi lind nga kontratat ose nga ligji.
- Midis palëve ka lindur një marrëdhënie juridike si dhe një detyrim midis palëve ku
pala e paditur është debitorë ndaj nesh për mospagimin për punën e kryer, veprime
këto të parashikuara qartë në nenin 419 të K.Civil ku thuhet:
“Detyrimi është marrëdhënie juridike me anën e së cilës një personi (debitor)
detyrohet të jap diçka ose të kryej apo të mos kryejë një veprim të caktuar në dobi të
një personi tjetër (kreditori), i cili ka gjithashtu të drejtën të kërkojë t’i jepet diçka
ose të kryhet apo të mos kryhet veprimi”.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani, si dhe pasi e diskutoi çështjen në
tërësi në seancë gjyqësore,
VËREN
Shkaqet e ngritura në rekursin e paraqitur nga palës paditëse Trefast shpk nuk janë të
mbështetura në ligj. Vendimi nr.10-2021-241 (134) datë 09.02.2012 i Gjykatës së Apelit
Durrës, është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit, prandaj duhet të mbetet në fuqi.
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Apelit Durrës, për sa i përket rrethanave të
faktit, rezulton se pala paditëse Trefast shpk , nisur nga kërkesa e palës së paditur Bashkia
Durrës, ka përgatitur dhe i ka paraqitur për miratim një studim urbanistik për rrjetin e rrugës
kryesore dhe rrugëve dytësore të zonës “Plazhi Ura Dajlanit- Plepa” të qytetit të Durrësit.
Pala e paditur Bashkia Durrës, me vendimin nr.1 datë 09.04.2004 ka vendosur të
miratojë studimin urbanistik të sipërcituar të hartuar nga pala paditëse Trefast shpk dhe që
gjatë hartimit të projektit teknik të mbahen parasysh të gjithë detajet e lidhjeve të rrugës
kryesore me rrugët dytësore duke përfshirë edhe shëtitoren buzë detit.
Ndërsa Këshilli i Rregullimit të Territorit pranë palës së paditur Bashkia Durrës, me
vendimin nr.1 datë 09.04.2004, në pikën 4 të tij, ka vendosur të miratojë projekt-preventivin e
738
objektit “rruga e plazhit”, segmenti Ura e Dajlanit – Plepa, të hartuar nga pala paditëse
Trefast shpk, me fond të parashikuar realizimi objekti prej 99.779.867 lekë.
Ky studim urbanistik dhe preventiv punimesh janë realizuar dhe zbatuar nga ana e
palës së paditur Bashkia Durrës.
Pala e paditur Bashkia Durrës nuk ka kryer ndonjë pagesë ndaj palës paditëse Trefast
shpk lidhur me studimin urbanistik dhe projekt-preventivin e përgatitur prej saj dhe të
miratuar e zbatuar nga ana e palës së paditur Bashkia Durrës.
Në të tilla rrethana, pala paditëse Trefast shpk ka ngritur padi në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Durrës me shkak ligjor dhe objekt detyrimin e palës së paditur Bashkia Durrës të
kryejë pagesën e studimit urbanistik dhe projektit të preventivit për punimet e rrugës kryesore
dhe rrugëve dytësore të zonës Plazh Durrës Ura e Dajlanit-Plepa, si edhe kamatat ligjore.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, pasi shqyrtoj çështjen ka ardhur në përfundimin se
padia duhet të pranohet duke e detyruar palën e paditur Bashkia Durrës të paguajë palës
paditëse Trefast shpk shumën 14.804.807.50 Lekë si detyrim që rrjedh nga marrëdhëniet
juridike për kryerjen e projektit të preventivit të rrugës kryesore dhe dytësore në zonën Ura e
Dajlanit-Plepa Durrës, studim i miratuar me vendimin nr.1 datë 09.04.2004 të KRRT të
Bashkisë Durrës dhe i zbatuar në investimin e kryer në këtë objekt.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, në thelb, arsyeton se palët ndërgjyqëse kanë hyrë
në marrëdhënie juridike porosie për hartimin e projektit të rrugës kryesore dhe rrugëve
anësore të zonës së plazhit në Durrës. Pala paditëse Trefast shpk, si shoqëri e specializuar në
fushën e projektimeve ka realizuar studimin urbanistik dhe projektin e preventivit, i ka
paraqitur pranë palës së paditur Bashkia Durrës, e cila i ka miratuar ato me vendimin nr.1
datë 09.04.2004. Ky studim dhe projekt janë zbatuar nga ana e palës së paditur Bashkia
Durrës. Por, kjo e fundit, ndonëse porosia është përmbushur rregullisht, nuk ka kryer asnjë
pagesë në favor të palës paditëse Trefast shpk.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, pala e paditur Bashkia
Durrës ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Durrës.
Gjykata e Apelit Durrës, pas shqyrtimit të shkaqeve të ankimit dhe të çështjes në
tërësi, ka ardhur në përfundimin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë nuk është i bazuar
në prova dhe në ligji, prandaj duhet të ndryshohet dhe padia të rrëzohet.
Në thelb, Gjykata e Apelit Durrës arsyeton se nga pala paditëse Trefast shpk nuk është
paraqitur asnjë kontratë porosie dhe as ndonjë kërkesë e thjeshtë e palës së paditur Bashkia
Durrës drejtuar palës paditëse Trefast shpk për kryerjen e studimit dhe të projekt preventivit.
Nuk rezulton të jetë realizuar as edhe ndonjë procedurë administrative sipas rregullave të
prokurimit publik për kërkimin dhe ofrimin e këtyre shërbimeve. Në vend të kontratës, e cila
mungon, paditësi Trefast shpk ka sjellë disa prova shkresore kryesisht të karakterit teknik, të
cilat, pa ekzistencën e kontratës dhe pa respektuar kushtet dhe procedurat e legjislacionit mbi
prokurimin publik janë të pavlefshme.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, pala paditëse Trefast shpk ka paraqitur
rekurs në Gjykatën e Lartë.
Në thelb, në rekurs, për sa i përket zbatimit të ligjit, parashtrohet se pala e paditur
Bashkia Durrës zyrtarisht ka pranuar që pala paditëse Trefast shpk ka kryer studimin
urbanistik dhe projektin e preventivit, si edhe faktin që nuk kanë kryer pagesë lidhur me këtë
shërbim. Marrëdhënia juridike është krijuar duke u bazuar në legjislacionin për pushtetin
vendor dhe për urbanistikën dhe në vendimet e marra nga KRRT pranë palës së paditur
Bashkia Durrës dhe KRRTRSH. Shërbimi i kërkuar është kryer sipas detyrimit ligjor dhe jo
sipas ndonjë detyrimi të përcaktuar në kontratë. Neni 42- i Kodit Civil parashikon se detyrimi
lind nga kontrata ose nga ligji.
739
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e ngritura në rekursin e
paraqitur nga pala paditëse Trefast shpk nuk gjejnë mbështetje në ligj. Prandaj, vendimi i
dhënë nga Gjykata e Apelit Durrës duhet të mbetet në fuqi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, sikurse ka pranuar të vërtetuar
faktin gjykata e apelit, në kundërshtim me parashikimet urdhëruese të ligjit, nuk rezulton të
jetë realizuar procedurë administrative prokurimi sipas rregullave të prokurimit publik për
kërkimin dhe ofrimin e shërbimeve të hartimit të studimit urbanistik dhe projektit të
preventivit të punimeve publike objekt i këtij gjykimi.
Studimet urbanistike, projektet e preventivave etj. janë punë dhe shërbime që
realizohen nga subjekte të specializuara sipas ligjit, për kryerjen e të cilave këto subjekte
paguhen nga porositësi sipas kushteve të rëna dakord mes tyre.
Por, krahas normave juridike civile për lindjen dhe zhvillimin e marrëdhënies juridike
të detyrimeve përkatëse ndërmjet palës porositëse dhe asaj sipërmarrëse, në rastin e punimeve
dhe shërbimeve publike të kërkuara nga organet shtetërore me fondet publike, duhet të
respektohen rigorozisht dispozitat ligjore dhe nënligjore të disa fushave të veçanta të
legjislacionit, ku përfshihen edhe ai mbi përdorimin dhe administrimin e mjeteve financiare
buxhetore dhe ai mbi prokurimin publik.
Ligji nr.9643, datë 20.11.2006 “Për prokurimin publik” parashikon kushte, kritere,
afate dhe procedura të hollësishme dhe të detyrueshme për tu zbatuar në mënyrë që kontratat
publike, përfshirë edhe ato të shërbimeve, konsulencës etj. ndërmjet autoriteteve kontraktore
publike dhe operatoreve në treg të kenë shkak të ligjshëm, të konsiderohen se janë në fuqi
dhe sjellin pasoja për palët. Kontratat duhet të kenë shkak të ligjshëm dhe legjislacioni për
prokurimin publik përmban ato elementë juridikë të posaçëm pa të cilat nuk mund të
propozohen, negociohen dhe të lidhen marrëdhënie detyrimi, kontrata publike ndërmjet
autoritetit publik dhe subjekteve private.
Në çështjen objekt gjykimi nuk rezulton të jenë filluar dhe të jetë kryer asnjë lloj
veprimi nga ato që parashikon ligji i posaçëm për prokurimet e mallrave, të punëve dhe të
shërbimeve nga autoritetet kontraktore. Pra, legjislacioni i posaçëm për prokurimet publike
nuk është zbatuar në të gjitha kushtet dhe procedurat e parashikuara shprehimisht dhe në
mënyrë urdhëruese prej tij.
Hartimi i studimeve urbanistike, përgatitja e projekteve të preventivave për punime të
ndërtimit objekt i këtij gjykimi nuk përfshihen në përjashtimet e veçanta të parashikuara nga
neni 7, 60 etj. të ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për prokurimin publik” për të cilat nuk
zbatohen kushtet dhe procedurat e detyrueshme të prokurimit publik.
Për këtë motiv pala paditëse Trefast shpk nuk mund të pretendojë se ka lidhur në
kontratë porosie të ligjshme me palën e paditur Bashkia Durrës dhe nuk mund të kërkojë të
paguhet nga kjo e fundit për përmbushjen e porosisë që ajo pretendon se është kryer prej saj
me kërkesën e palës së paditur Bashkia Durrës. Rrjedhimisht, pala paditëse Trefast shpk nuk
legjitimohet në kërkimin e saj sipas shkakut ligjor dhe objektit të padisë që ka paraqitur në
këtë gjykim.
Shkaqet e tjera të ngritura në rekurs nuk kanë të bëjë me ligjin e zbatueshëm por me
faktin dhe vlerësimin e provave, çështje të cilat nuk janë në objektin e gjykimit të Gjykatës së
Lartë.
740
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “e” të nenit 63
të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
V E N D O S I:
Lënien në fuqi të vendimit nr.10-2021-241 (134) datë 09.02.2012 të Gjykatës së
Apelit Durrës.
Tiranë, më 06.10.2015
741
Nr. 00-2015-3317 i Vendimit (525)
VENDIM
NE EMËR TË REPUBLIKËS

Medi Bici Anëtar
në datën 06.10.2015, në seancë gjyqësore me prani të palëve, mori në shqyrtim çështjen

administrative me nr.00624/2012 që u përket palëve:
PADITËS: KOMISIONI VENDOR I VLERËSIMIT TË

TITUJVE TË PRONËSISË PRANË
PREFEKTIT TË QARKUT ELBASAN.
PALË E PADITUR: RAMAZAN ZDRAVA
PERSON I TRETË: KOMUNA BERDENESH ELBASAN.
OBJEKTI:
Deklarimi i pavlefshmërisë së plotë
të Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi.
Baza Ligjore: Ligji nr.9948, datë 07.07.2008
“Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit
të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”,
Ligji nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”
dhe VKM nr.255, datë 12.08.1991 “Për kriteret e ndarjes së tokës”,
VKM nr.230, datë 23.07.1991
“Për krijimin e komisioneve të ndarjes së tokës bujqësore”, etj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1290 (13-2009-2414), datë

Rrëzimin e kërkesë padisë që i përket palës paditëse Komisioni Vendor i
Vlerësimit të Titujve të Pronësisë, pranë Prefektit Qarku Elbasan kundër të
paditurit Ramazan Zdrava me objekt “deklarimin e pavlefshmërisë së plotë të
aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.265, datë 02.11.199”, si të pabazuar në
prova dhe në ligj.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditëse.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.716, datë 06.12.2011, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1290 (13-2009-2414), datë 01.06.2010 të
Gjykatës së Rrethit Elbasan.
742
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse, Komisioni Vendor i
Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Elbasan, e cila kërkon
ndryshimin e vendimit nr.716, datë 06.12.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
vendimit nr.1290 (13-2009-2414), datë 01.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan, si dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan nuk ka zhvilluar një proces të rregullt ligjor sepse
në bazë të nenit 10, pika 3 të ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 nuk ka thirrur në gjykim
Avokaturën e Shtetit.
- Këtë detyrim të përcaktuar nga ligji nuk e ka zbatuar as Gjykata e Apelit Durrës. Ky
fakt provohet edhe nëpërmjet shkresës me nr.892/1 prot, datë 26.12.2011 të Zyrës
Vendore të Avokaturës së Shtetit Durrës, e cila informon Prefektin e Qarkut Elbasan
se nuk ka marrë njoftim për zhvillimin e këtij procesi.
- Në bazë të nenit 193 të K.Pr.Civile, gjykata duhet të kishte thirrur në gjykim me
cilësinë e personit të tretë, z. Skënder Qarri i cili ka interes në këtë çështje, pasi është
pajisur me AMTP si ish-themelues i NB Elbasan në parcelën nr.332.
- Megjithëse Gjykata ka pasur dijeni për këtë fakt, nuk e ka përmbushur këtë detyrim
procedurial.
- Gjykata ka shkelur dispozitat e VKM nr.255, datë 02.08.1991 pasi nuk ka marrë për
bazë dokumentin e SAMT-së këshilli i Qarkut Elbasan, organ i cili është i ngarkuar
me ligj për konfirmuar gjendjen e zërit kadastral sipas datës 01.08.1991.
- SAMT pranë Këshillit të Qarkut Elbasan me shkresën nr.1412/1 prot, datë 24.12.2009
i ka kthyer përgjigje KVVTP se parcelat 332 dhe 336 më datë 01.09.1991 kanë qenë
toka të ish-NB Elbasan të shoqëruara me hartën kadastrale të datës 01.08.1991.
- Gjykata ka shkelur dispozitat e Udhëzimit nr.2, datë 02.08.1991 “Për funksionimin e
komisioneve të tokës”, pasi sipas paragrafit III, pika 3 të tij, Komisioni i Ndarjes së
Tokës së Fshatit Katund i Ri, nuk e ka pasur të regjistruar në gjendjen civile të fshatit
z. Ramazan Zdrava, fakt i cili tregohet nga çertifikata e trungut familjar lëshuar nga
Zyra e Gjendjes Civile Komuna Bradashesh dhe nga shkresa e Zyrës së Gjendjes
Civile Komuna Grekan, me të cilën tregohet se ky person në datën 01.08.1991, ka
qenë banor i fshatit Deshiran, Komuna Grekan.
- Gjykata nuk ka marrë parasysh datën e lëshimit të AMTP nr.256 në emër të subjektit
Ramazan Zdrava që mban datën 02.01.1991, pra që daton 7 muaj para se të dilte Ligji
nr.7501, datë 19.07.1991. Gjykata në mënyrë të pashpjegueshme i referohet një
AMTP të datës 02.11.1991, por nuk ekziston asnjë AMTP e lëshuar nga organet
kompetente që të mbajnë datën 02.11.1991.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, përfaqësuesin e Avokaturës së
Shtetit z. Abaz Deda, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe kthimin e çështjes për rigjykim në
Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Durrës; përfaqësuesin e palës së paditur
Ramazan Zdrava, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, dhe si
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, Komisioni Vendor
pranë Prefekturës Elbasan, ka marrë në shqyrtim kërkesën me nr.1520 prot, datë 09.04.2009
të subjektit Skënder Qarri, i cili, ka pretenduar pranë këtij organi se, nga ana e Komisionit të
Tokës së Fshatit Katund i Ri, subjektit Ramazan Zdrava i është dhënë tokë bujqësore në dy
743
parcela, të cilat nuk kanë qenë në fondin e tokës bujqësore të fshatit Katund i Ri, pasi kanë
qenë në territorin dhe administrimin e ish-NB Elbasan.
2. Ky komision, pasi ka kryer verifikimin e akteve shkresore që ndodheshin në dosjen,
që i përket subjektit Ramazan Zdrava, ka konstatuar se, ky subjekt është trajtuar në zbatim të
Ligjit nr.7501, nëpërmjet aktit të marrjes së tokës në pronësi me nr.265, datë 02.01.1991 të
dhënë nga Komisioni i Ndarjes së Tokës në Fshatin Katundi i Ri.
3. Nëpërmjet këtij akti të marrjes së tokës në pronësi, pala e paditur në këtë gjykim,
ka përfituar sipërfaqen prej 2800 m2 tokë bujqësore, e cila përfshihet në dy parcela
respektive, njëra në parcelën me nr.332 e cila kapte sipërfaqen prej 1800 m2 dhe tjetra tek
parcela nr.336, e cila kap sipërfaqen prej 1000 m2.
4. Nga shqyrtimi i kryer nga ana e KVVTP pranë Prefekturës Elbasan është
konstatuar se, sipërfaqja prej 2800 m2, e cila është trajtuar me aktin e marrjes së tokës në
pronësi me nr.265, datë 02.01.1991 në favor të subjektit Ramazan Zdrava, është trajtuar në
kundërshtim të plotë me ligjin, pasi Komisioni i Ndarjes së Tokës në fshatin Katundi i Ri, ka
tejkaluar kompetencat e tij duke ndarë një tokë bujqësore e cila nuk ishte në fondin e saj, por
në atë të ish-NB Elbasan (ky fakt provohet nëpërmjet shkresave me nr.1197/1 datë
02.11.2009 dhe nr.1412/1 datë 24.12.2009 të Këshillit të Qarkut Elbasan, nëpërmjet të cilave
përcaktohet kufiri ndarës midis ish-NB Elbasan dhe ish kooperativës bujqësore). Komisioni i
Ndarjes së Tokës në Fshatin Katundi i Ri, ka shkelur kushtin nr.1 të Ligjit nr.7501 dhe VKM
nr.255, duke i dhënë tokë bujqësore një personi që në datën 01.08.1991 nuk ka qenë banor i
fshatit (ky fakt provohet nga çertifikata e gjendjes civile të lëshuara nga Komuna Grekan dhe
Komuna Bradashesh).
5. Bazuar në konkluzionet e mësipërme, Komisioni Vendor i Verifikimit të Titujve të
Pronësisë mbi tokën bujqësore pranë Prefektit Elbasan, ka marrë vendimin nr.13, datë
29.01.2010, me të cilin ka vendosur: “Pavlefshmërinë ligjore të plotë të titullit të pronësisë
mbi tokën bujqësore nr.265, datë 02.01.1991, për sipërfaqen 2800 m2, e ndarë në dy
parcela: - parcela 332 me sipërfaqe 1800 m2 me emërtimin “blloku gjatelli” me kufizimet:
“V - Nost Bijaku; L - kanali; J - Stavri Bijaku; P - rruga dhe parcela 336 me sipërfaqe 1000
m2 me emërtimin “blloku ke lulja”, me kufizime: V - X; L - kanali; J – N. Boja; P – serat
lëshuar nga komisioni i ndarjes së tokës bujqësore fshati Katundi i Ri, Komuna Berdenesh në
emër të z. Ramadan Zdrava...”.
6. Në këto kushte, pala paditëse, në datën 08.02.2010 i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan me padinë me objekt të sipërcituar, duke kërkuar deklarimin e
pavlefshmërisë së plotë të aktit administrativ “Akti i Marrjes së Tokës në Pronësi” nr.265,
datë 02.01.1991, për pjesën prej 2800 m2 të ndarë në dy parcela me sipërfaqe dhe kufij të
përcaktuar, lirimin e kësaj sipërfaqeje dhe kthimin e saj në pronësi të shtetit, pasi është dhënë
në kundërshtim me dispozitat ligjore të zbatueshme.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1290 (13-2009-2414),
datë 01.06.2010, ka vendosur:
-Rrëzimin e kërkesë padisë që i përket palës paditëse Komisioni Vendor i Vlerësimit
të Titujve të Pronësisë, pranë Prefektit Qarku Elbasan kundër të paditurit Ramazan Zdrava
me objekt “deklarimin e pavlefshmërisë së plotë të aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr.265, datë 02.11.199”, si të pabazuar në prova dhe në ligj.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditëse.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Sipas informacionit të ndodhur në dosje,
rezulton se ndërmjet Komisionit të Ndarjes së Tokës së fshatit Katund i Ri dhe ish-NB me
marrëveshje janë bërë shkëmbime të tokave për nevoja sistemimi dhe shfrytëzimi racional të
tyre, në zbatim të kërkesave të përcaktuara në nenin 17 të VKM nr.256, të cilat duhet të
gjenin pasqyrimin e tyre edhe në zyrat e kadastrës, detyrim i cili rrjedh nga neni 13 i
udhëzimit nr.2, datë 02.08.1991..... Në rastin konkret nga pala paditëse nuk përcaktohet
744
momenti administrimit të parcelave objekt gjykimi nga ish-NB Elbasan, në një kohë që nga
personi i tretë sipas hartës së miratuar nga KRRTRSH, M.B.UM.K, Këshilli i Qarkut Elbasan
dhe Komuna Bradashesh, provohet se toka bujqësore është brenda kufijve të fshatit Katund i
Ri (ku ndodhen parcelat 332 dhe 336).... Veç sa më sipër, shtetasi Skënder Qarri mbi
kërkesën e të cilit ka procedurar pala paditëse në marrjen e vendimit të saj, është pajisur me
akt marrje të tokës në pronësi nga Komisioni i Ndarjes së Tokës së ish-NB, akt i cili (nr. 35)
përcaktohet me numër parcele 332/3, ç’ka tregon se, nuk bëhet fjalë për të njëjtën parcelë
dhe konfirmon faktin e kufirit ndarës midis tokës bujqësore nën administrim të ish-NB dhe
ish-kooperativave bujqësore. ....Në rastin konkret, i padituri, pavarësisht se sipas çertifikatës
së përbërjes familjare lëshuar nga Komuna Bradashesh, figuron i ardhur nga Komuna
Grekan më datë 28.05.1992, efektivisht ka qenë banor i fshatit Katund i Ri dhe konfirmuar
nga Kryetari i Komunës Bradashesh edhe në seancë gjyqësore. .... efektivisht i padituri më
datë 01.08.1991 ka qenë banor i fshatit Katund i Ri, Komuna Bradashesh-Elbasan dhe si i
tillë është trajtuar sipas ligjit “Për tokën”, sipas kritereve të përcaktuara në pikën 3 të VKM
nr.255, datë 08.02.1991. Në të tilla rrethana gjykata çmon se, padia e paraqitur nga pala
paditëse ....duhet të rrëzohet si e pabazuar në prova dhe në ligj....”.
8. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.716, datë 06.12.2011, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.1290 (13-2009-2414), datë 01.06.2010 të Gjykatës së
Rrethit Elbasan.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar njësoj si gjykata e rrethit gjyqësor.
9. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse, Komisioni Vendor i
Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Elbasan, e cila kërkon ndryshimin
e vendimit nr.716, datë 06.12.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit nr.1290 (13-
2009-2414), datë 01.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, si dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim, duke parashtruar ato shkaqe që citohen në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala
paditëse, Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut
Elbasan, përmban shkaqe ligjore nga ato te parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, të cilat i bëjnë të cënueshme vendimet e gjykatave më të ulëta.
11. Ky Kolegj, vlerëson se vendimi nr.716, datë 06.12.2011 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe vendimit nr.1290 (13-2009-2414), datë 01.06.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan, janë marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tillë, ato
duhet të prishen, duke e kthyer çështjën për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës
së Parë Durrës.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, para shqyrtimit të themelit të çështjes
objekt gjykimi, vlerëson të shqyrtojë pretendimin e ngritur në rekurs si dhe gjatë gjykimit në
Gjykatën e Lartë nga Avokatura e Shtetit, në lidhje me shkeljet proceduriale të lejuara nga të
dyja gjykatat më të ulëta. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, Gjykata e Lartë si gjykatë ligji,
ka të drejtë të shqyrtojë si zbatimin e ligjit material ashtu dhe zbatimin e ligjit procedurial nga
gjykatat më të ulëta, referuar kjo në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Por ndërkohë, ky Kolegj, thekson se, ekzistenca dhe lejimi nga ana e këtyre gjykatave të
gabimeve në procedim dhe e shkeljeve proceduriale, pengon këtë gjykatë që të shqyrtojë
gabimet në zbatimin e ligjit material (në rast se ka të tilla), ose të gjykojë themelin e çështjes.
745
13. Tashmë është praktikë e konsoliduar që gabimet e rënda në procedim dhe në
mënyrë të veçantë ato të parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile, (të cilat konsiderohen si
shkelje të rënda të ligjës proceduriale), shqyrtohen paraprakisht nga ana e Gjykatës së Lartë,
para se kjo e fundit të shqyrtojë themelin e çështjes. Në varësi të shkeljeve proceduriale të
lejuara nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë, në respektim të nenit 63/d të Ligjit 49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”, ka të drejtë të vendosë prishjen e vendimeve të gjykatave
më të ulëta dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën kompetente.
14. Në gjykimin e kësaj çështje, në rekurs është paraqitur pretendimi për shkelje të
rëndë proceduriale në lidhje me mosrespektimin nga ana e gjykatave më të ulëta, të nenit 10,
pika 3 të Ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të
titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, në të cilin parashikohet se: “3. Gjykata shqyrton
kërkesën e prefektit brenda 60 ditëve, duke thirrur në proces gjyqësor edhe Avokatin e
Shtetit”; të nenit 79/a të K.Pr.Civile që shprehimisht thotë: “Avokatura e Shtetit ushtron
përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj. Gjykata që shqyrton çështje për të cilat me ligj
përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të
fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim”, si dhe të dispozitave të
Ligjit nr.10018, datë 13.11.2008 “Për avokaturën e shtetit”, neni 2, pika 2 të tij, në të cilin
parashikohet se: “Avokatura e Shtetit është institucion qendror i administratës publike, i
ngarkuar ekskluzivisht për dhënien e asistencës juridike për institucionet shtetërore dhe entet
publike. Asistenca juridike përfshin shërbimin këshillimor dhe të përfaqësimit. Për
institucionet dhe për çështjet juridike të përcaktuara në nenin 5 të këtij ligji, asistenca
juridike e Avokaturës së Shtetit është e detyrueshme. Në Avokaturën e Shtetit, funksioni i
këshillimit juridik kryhet ekskluzivisht nga avokatët e shtetit”.
15. Në analizë të dispozitave të mësipërme, në kuadrin e zhvillimit të një procesi të
rregullt ligjor, ishte detyrim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan që të njoftonte
Avokaturën e Shtetit dhe t’i krijonte asaj mundësinë për të marrë pjesë në gjykim, me qëllim
ushtrimin e funksioneve të saj për mbrojtjen e interesave të shtetit, bazuar edhe në nenin 5/b
të Ligjit nr.10018, datë 13.11.2008 “Për avokaturën e shtetit”, në të cilën thuhet se:
“Avokatura e Shtetit kryen funksionet e mëposhtme b) përfaqëson dhe mbron interesat
pasurore të shtetit shqiptar pranë gjykatave kombëtare, ndërkombëtare dhe të huaja, pa
autorizim të posaçëm të të përfaqësuarit në çështjet gjyqësore, në të cilat një organ i
administratës shtetërore ose Republika e Shqipërisë është palë”.
16. Sa më sipër, vlerësohet si e domosdoshme që, për sa kohë referuar dispozitave të
Ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të
pronësisë mbi tokën bujqësore”, i ndryshuar, parashikohet shprehimisht se, padia ngrihet nga
Prefekti i Qarkut pranë të cilit ushtron veprimtarinë Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve
të Pronësisë, me qëllim që pasuria e paluajtshme objekt pretendimi, e zërit kadastral “tokë
bujqësore”, të kalojë në favor të shtetit, duke thirrur në këtë gjykim edhe Avokaturën e
Shtetit. Pra, përveç faktit që thirrja e Avokaturës së Shtetit është një detyrim ligjor i
parashikuar shprehimisht nga ligji specifik që rregullon mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi,
ky është një detyrim që duhet të zbatohej nga ana e gjykatave më të ulëta edhe për faktin se,
njëra nga palët në proçes është organ shtetëror dhe me këtë proces gjyqësor, synohet që të
diskutohen të drejta pronësie të pretenduara nga shteti (përfaqësuar nga institucionet e tij) e
për të cilat, ligji procedurial urdhëron kryerjen e një veprimi të tillë nga gjykatat, referuar
nenit 79/a të K.Pr.Civile (të cituar më sipër).
17. Këtë qëndrim mbajnë dhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin
e tyre unifikues nr.13/2004, ku shprehimisht thuhet: ““Thirrja e palëve nuk duhet kuptuar si
e drejtë e pakushtëzuar për gjykatën dhe aq më pak, si e drejtë, bazueshmëria në ligj e së
cilës të mund të konsiderohet e pakontrollueshme dhe e pa verifikueshme ne shkallët
746
pasardhëse të gjykimit. Përderisa ligjvënësi ka parashikuar edhe mundësinë e thirrjes dhe
pjesëmarrjes së palëve në këtë lloj gjykimi, Kolegjet e Bashkuara çmojnë se gjykatës i del për
detyrë që në çdo rast gjykimi të padive me objekt kundërshtimin e veprimeve të përmbaruesit
gjyqësor, të mbajë parasysh edhe faktin nëse është ose jo e nevojshme, rast pas rasti, thirrja
e palëve në gjykim dhe kur ajo çmon se ekzistojnë shkaqe dhe rrethana që e bëjnë të
nevojshme thirrjen e tyre, sikurse në rastin objekt gjykimi, urdhëron thirrjen e tyre. Në
kuptim të nenit 79/a të K.Pr.Civile, gjykata kur shqyrton çështje për të cilat përfaqësimi dhe
mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e detyruar që të urdhërojë njoftimin e
akteve kësaj të fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet mundësia reale Avokaturës së Shtetit që
të marrë pjesë në gjyq me qëllim përfaqësimi dhe mbrojtjeje të interesave të shtetit, në rastet
e parashikuara nga ligji”.
18. Ndërsa, Gjykata Kushtetuese ka mbajtur qëndrimin që, ndërsa jo çdo shkelje e
rregullave procedurale e bën procesin të parregullt në aspektin e shkeljes së të drejtave
kushtetuese, ndikim të drejtpërdrejtë në një proces ligjor kanë ato shkelje thelbësore,
vërtetimi i të cilave do të cënonte të drejtat dhe liritë themelore të individit (vendimi
nr.21/2008 i Gjykatës Kushtetuese). Në këtë kuptim dhe referuar dispozitave të sipërcituara,
Avokatura e Shtetit duhet të gëzojë të njëjtat të drejta dhe garanci që garantohen nga parimi i
procesit të rregullt ligjor, si çdo palë tjetër në një proces të tillë. Shkelja nga ana e gjykatave
të rregullave proceduriale për thirrjen e saj në procesin gjyqësor dhe mosdhënia e mundësisë
Avokaturës së Shtetit për të siguruar mbrojtjen e interesit publik në këtë proces, konsiderohet
nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, si cënim i parimit kushtetues të procesit të
rregullt ligjor.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të theksojë për gjykatën më të
ulët administrative që, pavarësisht se Gjykata e Lartë nuk shqyrtoi në këtë proces zbatimin e
ligjit material nga ana e gjykatave më të ulëta, thirrja në këtë gjykim e Avokaturës së Shtetit
do të sjellë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes, si dhe një zgjidhje të drejtë dhe
të bazuar në ligj të konfliktit gjyqësor.
20. Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se në kushtet kur
vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan janë
marrë në kundërshtim me rregullat proceduriale, këto vendime duhet të prishen dhe në zbatim
të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të
Presidentit të Republikës së Shqipërisë, çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
21. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, do t’u bëjë të
qartë palëve që, është detyrë e secilës prej tyre që në përputhje me ligjin, të provojnë faktet
mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejta kanë
dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj.
Gjykata duhet të lejojë palët që të paraqesin prova shkresore me anën e të cilave ato të
provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile dhe t’i lejojnë palët që
t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor, si dhe të kërkojë nëse nevojitet
zyrtarisht nga organet kompetente (neni 224 K.Pr.Civile), paraqitjen e provave dhe të
dhënave të cilat ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të çështjes. Kryerja e
veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë
rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e kësaj çështje.
747
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.716, datë 06.12.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit
nr.1290 (13-2009-2414), datë 01.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
Tiranë, më 06.10.2015
748
Nr. 00 - 2015 - 3318 i Vendimit (526)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 06.10.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: ZOI MEÇO

E PADITUR: ZYRA REGJISTRIMIT PASURIVE TË
PALUAJTSHME VLORË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur ZRPP Vlorë të pajisë
me Çertifikatë Pronësie trashëgimtarët ligjore të Petro Mecos.
Baza Ligjore: Neni 24/a, e vijues i Ligjit nr.7843, dt.13.07.1994
dhe nenet 31, 32 e vijues të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rretit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1833, dt.13.09.2010, ka vendosur:

Pranimin e padisë së paditësit Zoi Meco.
Shfuqizimin e Aktit Administrativ nr.111, dt.25.05.2010, të Regjistrueses së
Zyrës së Rregjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë.
Detyrimin e Zyrës së Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Vlorë, te pajisë
me Çertifikate Pronësie, bashkëpronarët, trashëgimtaret e Petro Meco, sipas
Dëshmise se trashegimise lëshuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqesor Vlore me
Vendimin nr.1175, Dt.25.10.2005, për sipërfaqen e truallit prej 371 m2
(treqind e shtatedhjete e nje meter katror), brënda se ciles ndodhet banesa me
sipërfaqe 164 m2 (njeqind e gjashtedhjete e katër metër katror), sipas Aktit te
Ekspertimit së Ekspertes Tefta Konomi.
Kundër vendimit ka paraqitur ankim ne Gjykatën e Apelit Vlore e paditura

ZVRPP Vlore me te cilin ka kërkuar ndryshimin e vendimit dhe rrëzimin e padisë, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Paditësit i është refuzuar regjistrimi i truallit, pasi vjen ne kundërshtim me udhëzimin

nr.l date 31.01.2007 te Këshillit te Ministrave.
- Paditësi e ka kundërshtuar refuzimin e regjistrimit deri tek Kryeregjistruesi dhe ky
urdhër nuk është kundërshtuar në gjykatë.
749
Lënien në fuqi të vendimit nr.1833, dt.13.09.2010, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka paraqitur rekurs, pala e paditur

Zyra Regjistrimit Pasurive te Paluajtshme Vlore, Avokatura e Shtetit, e cila ka kërkuar:
Ndryshimin e vendimit gjyqësor nr.1833, date 13.09.2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë të
Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe të vendimit gjyqësor nr.743, datë 14.07.2011, të Gjykatës së
Apelit Vlorë, dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Të dy vendimet gjyqësorë të mësipërm nuk janë të bazuar në ligj dhe në prova,
prandaj dhe më poshtë po ju paraqesim arsyetimin ligjor se përse të dy këto vendime
gjyqësore duhet të ndryshohen dhe Gjykata e Lartë Tiranë të vendosë rrëzimin e
padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.
-
- Në aspektin procedurial:
- Së pari, Giykata e Shkallës së Parë e Rrethit Gjyqësor Vlorë nuk e ka njoftuar
përfaqësuesin ekskluziv të institucioneve shtetërore të palës së paditur, Zyrën
Vendore të Avokaturës së Shtetit Vlorë, në kundërshtim të hapur me nenin 79/a, të
Kodit të Procedurës Civile pa i njoftuar asaj aktet dhe njoftimin për pjesëmarrjen në
seancat gjyqësore, si dhe në kundërshtim të hapur dhe flagrant me ligjin nr.10018,
datë 13.11.2008 “Për Avokaturën e Shtetit” dhe vendimin nr.392, datë 08.04.2009 të
Këshillit të Ministrave “Për miratimin e rregullores për marrëdhëniet e avokaturës së
shtetit me institucionet shtetërore dhe entet publike, rolin e avokatëve të shtetit në
gjykim, si dhe format e posaçme proceduriale”, gjë e cila sjell cënim të procesit të
rregullt ligjor. Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë ka patur detyrim ligjor të urdhëronte
njoftimin e akteve avokaturës së shtetit me qëllim që ajo të kishte mundësi të merrte
pjesë në gjykim, por siç rezulton nuk e ka njoftuar këtë të fundit.
- Theksoj se Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë, ka rënë në dijeni për këtë
çështje gjyqësore në mënyrë rastësore, vetëm nga afishimi i datave të gjykimeve
pranë Gjykatës së Apelit Vlorë.
- Në vendimin gjyqësor me nr.13, datë 24.03.2004, për unifikimin e praktikës
gjyqësore, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë arsyetojnë se:
- “Kolegjet e Bashkuara konstatojnë gjithashtu se as Avokaturës së Shtetit, e
cila sipas ligjit nr.8851, datë 18.11.2009, ka për detyrë të përfaqësojë dhe mbrojë në
gjyq shtetin, në kundërshtim me urdhërimet e dispozitës së nenit 79/a, të K.Pr.Civile,
nga e gjykatës nuk iu njoftuan aktet me qëllim që ajo të kishte mundësi të merrte pjesë
në gjykim.
- Sipas ligjit nr.8743, datë 22.02.2001 “Për pronat e Paluajtshme të Shtetit" dhe
ligjit të kohës nr.8551, datë 18.11.1999 “Për Avokaturën e Shtetit", përfaqësimi dhe
mbrojtja e pronës dhe interesave publike nga ana e Avokaturës së Shtetit, në një
gjykim të filluar. është një përfaqësim dhe mbrojtje e detyrueshme dhe gjykatat, sipas
nenit 79/a, të K.Pr.Civile, kanë detyrimin që t'i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit
me qëllim që jo vetëm të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim, por edhe të realizojë
mbrojtjen e interesave të shtetit.
- Në çështjen në shqyrtim, gjykatat duhet të vlerësonin pretendimet e të gjitha
palëve. duke njoftuar e duke ia dërguar aktet e gjykimit edhe Avokaturës së Shtetit, e
cila, sipas nenit 1. pika 3 të ligjit nr.8551, datë 18.11.1999 "Për Avokaturën e Shtetit",
ushtron përfaqësimin në gjyq pa autorizim të posaçëm të të përfaqësuarit.
- Subjekti i interesuar ka pretenduar gjithashtu se mosthirrja e Avokaturës së
Shtetit në gjykimin e shkallës së parë nuk përbën një shkelje të së drejtës për proces të
750
rregull ligjor, për shkak se Avokatura e Shtetit ka realizuar të drejtën e mbrojtjes në
gjykimin e shkallës së dytë.
- Në vendimet e veta gjykata nuk ka pranuar cenimin e parimit për një proces të
rregullt ligjor në rastet kur gjykata e shkallës më të lartë, duke u bazuar në
kompetencat që i jep Kodi i Procedurës, ka plotësuar apo ka korrigjuar mangësitë dhe
gabimet e gjykatave të shkallëve më të ulta në plotësimin e standardeve dhe
elementëve të një procesi të rregullt ligjor, (Shih vendimin nr.21, datë 01.10.2008 të
Gjykatës Kushtetuese).
- Por, në rastin në shqyrtim, nuk rezulton që gjykatat e sistemit gjyqësor të
kenë plotësuar standardet e gjykimit, sidomos në dhënien e mundësive
Avokaturës së Shtetit për të siguruar mbrojtjen e interesave publike.
- Kjo e fundit nuk është njoftuar e nuk i janë dërguar aktet për gjykimin
në shkallë të parë dhe në këtë mënyrë i është mohuar një shkallë gjykimi për të
paraqitur prova, për të dëgjuar pretendimet e palës tjetër e për të bërë
prapësimet e duhura ndaj aktit të ekspertimit.
- Sipas pretendimit të përfaqësuesit të Avokaturës së Shtetit, kjo e fundit nuk
kishte dijeni as për gjykimin në apel dhe, pjesëmarrja e punonjëses së saj në këtë
gjykim ishte rastësore.
- Por, edhe sikur të ishin dërguar rregullisht kopjet e akteve të gjykimit dhe të
ishte njoftuar rregullisht për gjykimin në Apel, pjesëmarrja e Avokaturës së Shtetit
nuk do të mund të realizonte një mbrojtje efektive, të riparonte mangësitë themelore
procedurale që kishin të bënin me mosnjoftimin e pjesëmarrjen e palëve,
mosrespektimin e juridiksionit dhe kompetencën, etj.. të cilat gjykata e apelit, sipas
nenit 467, të KPr.C, nuk mund t’i korrigjojë vetë, dhe për këtë arsye është e detyruar
të prishë vendimin e gjykatës së shkallës së parë e të dërgojë çështjen për rigjykim.
- Për sa më sipër, Gjykata çmon se në këtë aspekt ka patur cenim të parimit
kushtetues të zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor.
- Së dyti, gjykata e shkallës së parë ka shkelur dy nga parimet themelore të
procesit gjyqësor, të parashikuara nga nenet 6 dhe 28 të K.Pr.Civile, i ndryshuar.
- - Neni 6 i K.Pr.Civile, i ndryshuar, i cili parashikon se:
- “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi gjithçka që
kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”.
- - Neni 28 i K.Pr.Civile, i ndryshuar, i cili parashikon se:
- “Gjykata duhet të shprehet për të gjitha kërkesat që parashtrohen në padi, pa i
kaluar kufijtë e saj. duke u mbështetur në të drejtën dhe në parimin e paanësisë”.
- Në vendimin unifikues nr.901, datë 14.07.2000, të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë përcaktohet se:
- “Gjykata nuk mund të dalë jashtë kufijve procedurialë të gjykimit midis
palëve në konflikt. Paditësi disponon vullnetin e tij nëpërmjet kërkimeve të shprehura
në objektin e padisë”
- Rezulton se paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkesë - padi me objekt
“detyrim për regjistrim’ ndërsa gjykata e shkallës së parë në shkelje flagrante me
ligjin procedurial edhe pse gjykata civile nuk ka pushtet investigues, ka dalë nga roli i
saj si arbitër dhe ka ndryshuar objektin e padisë pa kërkesën e palës paditëse, duke
shënuar në pjesën hyrëse të vendimit si objekt të padisë.
- Detyrimin e palës së paditur, ZRPP Vlorë, të pajisë me çertifikatë pronësie
trashëgimtarët ligjorë të Petro Meços.
- Vërehet se paditësi ka kërkuar në padi detyrimin për regjistrim të pronës,
ndërsa gjykata e shkallës së parë nuk ka hetuar dhe nuk është shprehur për këtë
751
kërkim edhe pse e ka patur detyrim ligjor, pasi gjykata duhet të shprehet mbi
gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë kërkohet.
- Në pjesën urdhëruese të vendimit përfundimtar gjykata e shkallës së parë,
duke dalë jashtë kërkimit të paditësit, në shkelje flagrante dhe të hapur me ligjin
procedurial civil, ka vendosur:
- “Shfuqizimin e aktit administrativ nr.111, datë 25.05.2010, të regjistrueses së
Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë.
- Detyrimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë të pajisë
me çertifikatë pronësie bashkëpronarët, trashëgimtarët e Petro Meço, sipas dëshmisë
së trashëgimisë lëshuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.1175,
datë 25.10.2005, për sipërfaqen e truallit prej 371 m2, brenda së cilës ndodhet banesa
me sipërfaqe 164 m2, sipas aktit të ekspertimit të ekspertes Tefta Konomi.
- Së treti, gjykata e shkallës së parë ka shkelur një nga parimet themelore të
procesit gjyqësor, të parashikuar nga neni 16, i K.Pr.Civile, i ndryshuar, i cili
parashikon se:
- “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.
- Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
- Megjithatë, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të padisë pa
kërkesën e palës”.
- Në pjesën hyrëse të padisë paditësi ka shënuar si bazë ligjore vetëm nenet 24/a
e vijues të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për rregjistrimin e pasurive të
paluajtshme”. i ndryshuar, ndërsa gjykata e shkallës së parë në shkelje me ligjin
procedurial ka dalë nga roli i saj si arbitër dhe është investuar sikur të ishte pala
paditëse dhe ka ndryshuar bazën juridike të padisë pa kërkesën e palës, duke shënuar
në pjesën hyrëse të vendimit si bazë ligjore edhe nenet 31, 32 e vijues të K.Pr.Civile.
- Së katërti, sa më sipër rezulton se gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e
apelit kanë shkelur parimel themelore të procesit gjyqësor civil. të parashikuara nga
nenet 10, 14, 16 dhe 29 të K.Pr.Civile, të ndryshuar.
- "Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim
të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
përcaktimin që mund të propozojnë palët.
- Megjithatë, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të padisë pa
kërkesën e palës".
- Gjykatat kanë patur detyrim ligjor të zhvillonin një hetim të plotë e të
gjithanshëm të çështjes, të bënin një cilësim të saktë të fakteve dhe rrethanave të
mosmarrëveshjes dhe të mbështetnin vendimet e tyre vetëm në faktet dhe provat e
paraqitura nga palët e të marra në seancë gjyqësore.
- Në kundërshtim me këto parime të sipërcituara, gjykatat kanë shkelur haptazi
ligjin procedurial civil, duke dhënë vendime të padrejtë, të pabazuar në ligj dhe në
prova.
- Në aspektin material:
- Rezulton se nga ana e organit administrativ, ZVRPP Vlorë, është nxjerrë
urdhër refuzimi nr.111, datë 25.05.2010, për regjistrimin e pasurive të paluajtshme,
për sipërfaqen e truallit prej 371 m2 brenda të cilës ndodhet banesa me sipërfaqe 164
m2, me arsyetimin se paditësi nuk disponon dokumenta që të provojë origjinën e
pronës.
752
- Ky urdhër është lënë në fuqi me urdhërin nr.880, datë 10.06.2010, të ZQRPP
Tiranë.
- Paditësi ka paraqitur pranë ZVRPP Vlorë për regjistrimin e pronës vetëm
vendimin gjyqësor nr.221, datë 05.02.1999, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
nëpërmjet të cilit është vendosur detyrimi i palës së paditur, Bashkia Vlorë, që të
njohë pronar paditësin Petro Meço, mbi një banesë të përbërë nga tre dhoma, kuzhinë,
aneks, korridor së bashku me oborrin prej 487.5 m2, me adresë në lagjen
“Dëshmorët”, Vlorë.
- Bazuar në pikën 2, të Udhëzimit nr.1, datë 31.01.2007, të Këshillit të
Ministrave “Për procedurat e regjistrimit në zyrat e regjistrimit të pasurive të
paluajtshme” vendimet gjyqësore regjistrohen nëse të paktën njëra nga palët
ndërgjyqëse figuron pronare në regjistrat e pasurive të paluajtshme.
- Duke qenë se Bashkia Vlorë, si palë që është paditur nga i ndjeri Petro Meço,
nuk figuron pronare, nuk mund të detyrohej të njihte pronar paditësin Petro Meço,
pasi ajo nuk mund të cenojë të drejta pronësie që vetë nuk i disponon.
- Për rrjedhojë pala e paditur, Bashkia Vlorë, nuk ka patur legjitimimin pasiv
për t’u detyruar që të njihte pronar shtetasin Petro Meço për pronat që figurojnë në
pronësi të shtetit.
- Për pasojë vendimi gjyqësor nr.221, datë 05.02.1999, i Gjykatës së Shkallës së
Parë të Rrethit Gjyqësor Vlorë, nuk sjell asnjë pasojë juridike dhe nuk mund të
regjistrohet në regjistrat e pasurive të paluajtshme, pasi Bashkia Vlorë nuk figuron në
regjistrat e pasurive të paluajtshme pronare për pronat e shtetit, të pretenduara nga
paditësi Zoi Meço, si trashëgimtar i të ndjerit Petro Meço.
- Jo vetëm kaq, por në gjykimin e zhvilluar, për të cilin Gjykata e Shkallës së
Parë Vlorë është shprehur me vendimin gjyqësor nr.221, datë 05.02.1999, kjo gjykatë
duhet të kishte thirrur në gjykim Avokaturën e Shtetit - Zyra Vendore Vlorë, bazuar
në nenin 79/a, të K.Pr.Civile, në ligjin nr.1008, datë 13.11.2008 “Për Avokaturën e
Shtetit“ dhe në vendimin nr.392, datë 08.04.2009, të Këshillit të Ministrave “Për
miratimin e rregullores për marrëdhëniet e avokaturës së shtetit me institucionet
shtetërore dhe entet publike, rolin e avokatëve të shtetit në gjykim, si dhe format e
posaçme proceduriale”, mosnjofitimi i të cilës passjell cënim të procesit të rregullt
ligjor. Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë ka patur detyrim ligjor të urdhëronte njoftimin
e akteve avokaturës së shtetit me qëllim që ajo të kishte mundësi të merrte pjesë në
gjykim, por siç rezulton nuk e ka njoftuar këtë të fundit.
- Sa më sipër, ZVRPP Vlorë dhe ZQRPP Tiranë kanë vendosur drejtë nëpërmjet
urdhërave të refuzimit. Këto urdhëra refuzimi nuk janë kundërshtuar nga paditësi Zoi
Meço në gjykatë, çka të shpie në konkluzionin se vetë paditësi ka rënë dakort me to.
- Objekti i padisë së paditësit Zoi Meço është “detyrim për regjistrim”, por
gjykata e shkallës së parë ka dalë jashtë kërkimit të padisë, duke shfuqizuar vetëm
aktin administrativ, urdhërin nr.111, datë 25.05.2010, të ZVRPP Vlorë, në
kundërshtim të hapur me nenin 6 të K.Pr.Civile.
- Gjatë hetimit gjyqësor rezultoi e provuar se paditësi Zoi Meço nuk disponon
asnjë dokument që të vërtetojë origjinën e pronësisë dhe vendimi gjyqësor nr.221,
datë 05.02.1999, i Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë nuk përbën titull pronësie e për
më tepër nuk mund të regjistrohet, pasi Bashkia Vlorë nuk figuron pronare për pronat
e shtetit.
- Në nenin 6, të ligjit nr.8743, datë 22.02.2001 “Për pronat e paluajtshme të
shtetit” parashikohet se të gjitha pronat e paluajtshme të shtetit regjistrohen në
regjistrin e pasurive të paluajtshme. Ky regjistrim bëhet nga Këshilli i Ministrave me
pronar Republikën e Shqipërisë.
753
- Në analogji është ligji nr.8744, datë 22.02.2001 “Për transferimin e pronave
publike të paluajtshme të shtetit në njësitë e qeverisjes vendore”, i ndryshuar. Si
rrjedhojë pronar aktual i pasurisë së paluajtshme shtet është Republika e Shqipërisë,
pra jo Bashkia Vlorë.
- Pra, pronar i vetëm i pasurisë objekt gjykimi është vetëm RSH -së dhe në
gjykimin me objekt “detyrim për njohje pronar” duhej të thirrej me cilësinë e palës së
paditur kjo e fundit, e cila përfaqësohet nga Këshilli i Ministrave apo ministritë
përkatëse që administrojnë pronat e shtetit.
- Arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë dhe i gjykatës së apelit se edhe pa këtë
vendim gjyqësor nr.221, datë 05.02.1999, me të cilin është vendosur detyrimi i
Bashkisë Vlorë për të njohur pronar të ndjerin Petro Meço, pronësia e paditësit Zoi
Meço mbi truallin dhe banesën është e vërtetuar me dokumenta të tjera dhe se
paraqitja e këtij vendimi pranë ZVRPP Vlorë nuk do të thotë se paditësi ka kërkuar që
të regjistrohet ky vendim, por thjesht ky vendim plotëson dhe e bën më të qartë
pronësinë e paditësit, nuk qëndron e bazuar në ligj dhe në prova.
- Nëse paditësi do të kishte prova të plota dhe bindëse që provojnë origjinën e
pronës së pretenduar prej tij, atëherë lind pyetja se përse ky i është drejtuar gjykatës
me padi me objekt, detyrimin e Bashkisë Vlorë për ta njohur atë pronar?!!
- Në analizë ligjore të sa më sipër kërkesë - padia me objekt “detyrim për
regjistrim” është e pabazuar në prova dhe në ligj, dhe si e tillë duhet rrëzuar, pasi
është e pabazuar në prova dhe në Ligj.
- Si konkluzion, vlerësojmë se Gjykata e Lartë, duhet të ndryshojë vendimin
gjyqësor nr.1833, date 13.09.2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë të Rrethit Gjyqësor
Vlorë dhe vendimin gjyqësor nr.743, datë 14.07.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë,
duke rrëzuar padinë si të pabazuar në ligj dhe prova.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku, si dhe bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësi është një nga trashëgimtarët ligjorë të Petro Meços, sipas vendimit
gjyqësor nr.1175, datë 28.05.2010 “për lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë” të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Trashëgimlënësi Petro Meço, ka lënë si trashëgimtarë të tij shtetasit Fotini Meço, Zoi
Meço, Spiro Meço dhe Krisulla Meço.
Paditësi ka pretenduar se i ndjeri Petro Meço, ka patur të regjistruar në ZRPP Vlorë
një sipërfaqe trualli prej 487.5 m2, që ndodhet në lagjen “Dëshmorët”, Vlorë.
Brenda kësaj sipërfaqe ndodhet edhe një shtëpi banimi me këto kufizime: Lindja -
Andrea Billa; Perëndimi - Vasillaq Tusho; Veri - Liri Petani; Jug rruga Jeronim De Rada.
Paditësi si një nga trashëgimtarët e të ndjerit Petro Meço i është drejtuar
ZVRPP Vlorë për ta pajisur me çertifikatë pronësie të pronës, kërkesë kjo e cila i është
refuzuar me urdhërin nr.111, datë 25.05.2010, me arsyetimin se nuk disponon
dokumenta që të provojë origjinën e pronës.
Ky urdhër i ZVRPP Vlorë, është lënë në fuqi me urdhërin nr.880, datë 10.06.2010, të
kryeregjistruesit pranë ZQRPP Tiranë.
754
Në këto kushte, paditësi i është drejtuar gjykatës me këtë kërkesë - padi me objekt
“detyrim për regjistrim”, pa kundërshtuar urdhërat e sipërcituar, me të cilët i është refuzuar
regjistrimi i pronës së pretenduar prej tij.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës:
2. Gjykata e Rretit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1833, dt.13.09.2010, ka

vendosur:
- Pranimin e padisë së paditësit Zoi Meco.

- Shfuqizimin e Aktit Administrativ nr.111, dt.25.05.2010, të Regjistrueses së Zyrës
së Rregjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë.
- Detyrimin e Zyrës së Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Vlorë, te pajisë me
Çertifikate Pronësie, bashkëpronarët, trashëgimtaret e Petro Meco, sipas Dëshmise
se trashegimise lëshuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqesor Vlore me Vendimin
nr.1175, Dt.25.10.2005, për sipërfaqen e truallit prej 371 m2 (treqind e
shtatedhjete e nje meter katror), brënda se ciles ndodhet banesa me sipërfaqe 164
m2 (njeqind e gjashtedhjete e katër metër katror), sipas Aktit të Ekspertimit së
Ekspertes Tefta Konomi.
- Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.
Kundër vendimit ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Vlore e paditura
ZVRPP Vlorë, me të cilin ka kërkuar ndryshimin e vendimit dhe rrëzimin e padisë, duke
parashtruar këto shkaqe:
Paditësit i është refuzuar regjistrimi i truallit, pasi vjen në kundërshtim me udhëzimin
nr.l, datë 31.01.2007 të Këshillit të Ministrave.
Paditësi e ka kundërshtuar refuzimin e regjistrimit deri tek Kryeregjistruesi dhe ky
urdhër nuk është kundërshtuar në gjykatë.
Lënien në fuqi të vendimit nr.1833, dt.13.09.2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Vlorë.
Me arsyetimin:
Paditësi Zoi Meco i është drejtuar palës se paditur ZRPP Vlore, ne cilësinë e një prej
trashëgimtareve te te ndjerit Petro Meco, për ta pajisur me certifikate pronësie për
sipërfaqen e truallit prej 487.5 m2, qe ndodhet ne Lagjen “Dëshmoret”, brenda se cilës
ndodhet edhe shtëpia e tij me kufizimet përkatëse, prone për të cilën i ndjeri ka qenë pajisur
me Vërtetim pronësie nga Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë.
Nga kjo zyre, paditësit i është refuzuar kërkesa me Urdhrin nr.111, dt.25.05.2010, te
regjistruesit te ZVRPP Vlore, me argumentin se origjina e pronës eshte vendim gjykate me
pale të paditur Bashkia Vlore dhe duke u bazuar ne udhëzimin nr.1, Dt.31.01.2007, te
Këshillit te Ministrave, pika 2/b, nuk ka qenë palë e paditur METE dhe nuk është thirrur
në gjykim Avokatura e Shtetit.
Me padinë objekt gjykimi, paditësi i është drejtuar Gjykatës dhe ka kërkuar
detyrimin e te paditurës ZRPP Vlore, për lëshimin e Çertifikatës se pronës me pretendimin
se regjistrimi fillestar i pronësisë është bërë në vitin 1996.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, gjykata e shkallës se pare ka vendosur pranimin
e padisë, shfuqizimin e aktit administrativ te refuzimit te regjistrimit dhe detyrimin e te
paditurës ZVRPP Vlore, te regjistroje sipërfaqen e truallit prej 371m2, brenda se cilës
ndodhet edhe banesa e paditësit.
755
Gjykata e Apelit, e cila shqyrton çështjen mbi ankimin e te paditurës ZVRPP Vlore,
qe ka kërkuar ndryshimin e vendimit dhe rrëzimin e padisë, çmon se ne analize te akteve te
administruara dhe të rrethanave të çështjes të provuara në këtë gjykim, vendimi i ankimuar
duhet të lihet në fuqi.
Mosleshimi i certifikatës se pronësisë nga ZRPP Vlore ne rastin konkret, vjen ne
kundërshtim me ligjin e për rrjedhoje, me të drejtë gjykata e ka gjetur të paligjshëm aktin e
kësaj zyre për refuzimin për te pajisur me certifikate pronësie, pasi paditësi ne përputhje me
Nenin 24/1/b, te Ligjit nr.7843, date 13.07.1994 "Per Regjistrimin e Pasurive te
Paluajtshme" i ndryshuar, i ka dorëzuar palës se paditur dokumente pronësie sipas
shkronjës "a", planvendosje apo gent-planin e pasurisë, Deklaratën Noteriale te pronareve
fqinje, qe vërtetojnë përmbajtjen e kërkesës për pronësinë dhe kufijtë e pasurisë qe
pretendohet si dhe kopje te vërtetuara nga Noteri te dokumenteve te ndryshme qe
mbështesin kërkesën për regjistrim.
Kështu, ne baze te listepronesise se tokës nr.345, lëshuar nga Këshilli i Qarkut
Vlore me shkresën nr.419/1 Prot, Dt.20.03.2010, rezulton se Petro Meco ka ne pronësi një
pale shtëpi banimi me sipërfaqe toke truall prej 420 m2, duke përcaktuar dhe kufizimet e
kësaj prone.
Pra vërtetohet se i ndjeri Petro Meco ka pasur ne pronësi qysh ne vitin 1952 kohe
qe i referohet lista e pronësisë, një shtëpi banimi, ne atë vend qe jetojnë dhe sot
trashëgimtaret e tij, mbi një sipërfaqe 420 m2. Duke iu referuar Librezës Bankare me
nr.245 te lëshuar nga Banka e Shqipërisë si dhe pasqyrave te tërheqjeve dhe te likuidimeve
te kredisë qe i bashkëngjiten kësaj libreze rezulton se i ndjeri Petro Meco ka marre kredi
për riparimin e shtëpisë se tij si dhe ka likujduar këtë kredi.
Me këto shkresa, vërtetohet jo vetëm fakti i marrjes se kredisë, por edhe fakti se ajo
eshte marre pikërisht për shtëpinë qe paditësi ne këtë gjykim kërkon te pajiset me
certifikate pronësie.
Duke iu referuar Vërtetimit te pronësisë te lëshuar nga Hipoteka Vlore (sot Zyra e
Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Vlore) rezulton se ne dt.14.03.1996, në emër te
trashegimlenesit te paditësit, ne pronësi te te ndjerit Petro Meco figuron e regjistruar një
sipërfaqe trualli prej 487,5 m2, qe përfshin brenda dhe banesën, duke përcaktuar kufizimet
përkatëse, prone e cila ndodhet në lagjen “Dëshmoret”, pra behet fjale për te njëjtën prone
qe paditësi kërkon te pajiset me certifikate pronësie.
Duke iu referuar deklaratave te kufitareve rezulton se asnjë prej kufitareve nuk ka
pretendime për kufijtë e pronës se shtetasit Petro Meco, përkundrazi ata kane firmosur se
janë dakord me ato kufij.
Nga akti i ekspertimit topografik, rezulton e provuar se sipërfaqja e truallit te
paditësit sipas kufizimeve përkatëse figuron e pasqyruar qartësisht ne planin e rilevimit te
qytetit te Vlorës te vitit 1978.
Me ane te vendimit Gjyqësor te formës se prere nr.221, dt.05.02.1996, te Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Vlore, me pale paditës Petro Meco, te paditur Bashkia Vlore me objekt
njohje pronar, gjykata ka vendosur detyrimin e Bashkise Vlore te njoh pronar paditësin
Petro Meco, mbi një banese te përberë nga tre dhoma, kuzhine, aneks, korridor, banje e
verande. Sipërfaqja e banesës se bashku me oborrin eshte 487,5 m2.
Banesa ndodhet ne lagjen “Dëshmoret” me kufizimet përkatëse.
Duke iu referuar Aktit te ekspertes Tefta Konomi, aplikimit te pasurisë ne vend si dhe
përcaktimit te regjimit juridik aktual te kësaj prone, eshte konstatuar se kjo prone e
pretenduar nga pala paditëse ka mbivendosje me një prone te kthyer me vendim nga
KKKPronave ish- pronareve Harizaj për një sipërfaqe prej 89m2 ne drejtimin verior te
banesës si dhe 20m2 e po kësaj prone i ka zëne zgjerimi i rrugës publike “Jeronim De Rada”
dhe ne fakt sipërfaqja qe i ka ngelur pronarit eshte 371 m2, nga te cilat 164 m2 eshte banesa.
756
Pretendimi i ngritur ne ankim se Vendimi nr.221, Dt.05.02.1999, i Gjykatës se Rrethit
Vlore me pale te paditur Bashkine Vlore dhe me objekt detyrim njohje pronar nuk përben
detyrim për ZVRPP Vlore te beje regjistrim, pasi nuk ka qene pale e paditur Avokatura e
Shtetit apo organi përkatës shtetëror, Ministria e Ekonomisë nuk eshte i bazuar ne ligj dhe ne
prova.
Ndonëse paditësi disponon një vendim gjyqësor për njohjen e pronësisë me pale
Bashkine Vlore, por edhe pa këtë vendim te gjykatës pronësia e paditësit mbi truallin dhe
banesën eshte e vërtetuar me dokumentat e përmendura me lart.
Per rrjedhoje, pretendimi se pala paditëse nuk disponon dokumentat e duhura ligjore
për regjistrimin e kësaj prone nuk qëndron.
4. Dispozitat e ligj nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
Neni 1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky
ligj nuk parashikon ndryshe.
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 79.a: “Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj.
Gjykata, që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga
Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë
mundësi të marrë pjesë në gjykim”.
Neni 467: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e dërgon
çështjen për rigjykim kur: d) nuk është formuar drejt ndërgjyqësia;
Vendimi Unifikues nr.13, datë 24.03.2004 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë.
5. Vendimi nr.743, datë 14.07.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit

nr.1833, datë 13.09.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, janë dhënë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural dhe për këto arsye duhet të prishen.
6. Kolegji Administrativ, pas shqyrtimit të akteve procedurale që ndodhen në dosja
gjyqësore, vlerëson se janë të mbështetura në ligj pretendimet e parashtruara nga Avokatura e
Shtetit lidhur me zhvillimin e gjykimit në shkelje të rëndë të ligjit procedural, në kushtet kur
gjykata e faktit nuk kanë njoftuar avokatin e shtetit për të marrë pjesë në gjykimin e çështjes.
Prandaj, për këtë motiv thelbësor, vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Vlorë dhe Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Vlorë duhet të prishen e çështja të rishqyrtohet nga Gjykata Administrative
e Shkallës së Parë Vlorë.
7. Kolegji Administrativ vëren se me anë të padisë, paditësi Zoi Meço ka thirrur në
gjykim si të paditur ZVRPP Vlorë duke pretenduar se kjo zyrë duhet të kryejë lëshimin e
certifikatës së pasurisë objekt gjykimi në favor të paditësit. Në këtë kuptim, në çështjen
objekt gjykimi, veçanërisht për shkakun se kërkohet të detyrohet ZVRPP Vlorë, të kryejë
lëshimin e certifikatës, për shkak së ka vepruar në mënyrë të paligjshme duke refuzuar
dhënien e saj, paditësit Zoi Meço me argumentin se nuk disponon dokumenta që të provojë
origjinën e pronës. Në këtë kuptim, në mosmarrëveshjen objekt gjykimi, është i pranishëm
interesi që ka shteti për të mbrojtur pozitën e organit shtetëror të thirrur në gjykim.
757
8. Në logjikë të sa më sipër, Kolegji çmon se gjykatat e faktit në shqyrtimin e kësaj
çështje, nuk kane zbatuar nenin 79/a, te Kodit te Procedurës Civile, ne te cilin është
parashikuar se: Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin ne rastet e parashikuara me ligj.
Gjykata qe shqyrton çështje, te cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e
Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj te fundit, me qellim qe ajo te ketë mundësi te marre
pjese ne gjykim" dhe Ligjin nr.10018, datë 13.11.2008 “Për avokaturën e shtetit”, neni 5/b, ku
thuhet: “Avokatura e Shtetit kryen funksionet e mëposhtme b) përfaqëson dhe mbron interesat
pasurore të shtetit shqiptar pranë gjykatave kombëtare, ndërkombëtare dhe të huaja, pa
autorizim të posaçëm të të përfaqësuarit në çështjet gjyqësore, në të cilat një organ i
administratës shtetërore ose Republika e Shqipërisë është palë.”
9. Në analizë të ligjit nr.10018/2008 “Për Avokaturën e Shtetit”, në të cilin
parashikohet se përfaqësimi dhe mbrojtja e pronës dhe interesave publike nga ana e
Avokaturës së Shtetit, është një përfaqësim dhe mbrojtje e detyrueshme dhe gjykatat e faktit
sipas nenit 79/a, të KPC-së, kanë detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit me
qëllim që kjo e fundit jo vetëm të ketë mundësi reale të marrë pjesë në gjykim, por edhe të
realizojë mbrojtjen e interesave të shtetit. Ky përfaqësim në gjyq kryhet pa autorizim të
posaçëm të të përfaqësuarit. Ky qëndrim gjen mbështetje në Vendimin Unifikues nr.13, datë
24.03.2004 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjithashtu edhe në disa vendime
të Gjykatës Kushtetuese (shih vendimin nr.27, datë 27.07.2009 të Gjykatës Kushtetuese;
vendim nr.42 datë 29.09.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
10. Pra, respektimi ose jo i kësaj dispozite procedurale (neni 79/a, i KPC) nuk është
në diskrecionin e gjykatës, por është një normë me natyrë urdhëruese/detyruese. Në këtë
kuptim, gjykata ka detyrimin që të njoftojë avokatin e shtetit për të marrë pjesë në gjykim dhe
vetëm në këtë mënyrë gjykata ka përmbushur detyrimin e saj ligjor, ndërkohë vlerësimin e
përgjegjësinë për të garantuar pjesëmarrjen në gjykim e ka vetë avokati i shtetit.
11. Duke u kthyer në çështjen objekt shqyrtimi, konstatohet se gjykata e shkallës së
parë, ka shkelur rëndë ligjin procedural duke mos i garantuar palës shtetërore ZVRPP Vlorë
mbrojtjen sipas kushteve dhe mënyrës që parashikon shprehimisht ligji. Mosnjoftimi i
Avokaturës së Shtetit, ka ndikuar në mosndërtimin e drejtë të ndërgjygjësise për çështjen
objekt gjykimi.
12. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin ne
përfundimin se mosndërtimi i drejtë i ndërgjygjësisë përbën një shkelje të rëndë procedurale,
e cila ndikon drejtpërsëdrejti në dhënien e vendimit. Gabimet në procedim, të cilat
parashikohen në nenin 467/d, të K.Pr.Civile, i cili ka gjetur pasqyrim në nenin 54, të ligjit
nr.49/2012, shqyrtohen nga gjykata edhe kryesisht, pikërisht për shkak të efektit të
drejtpërdrejtë që ato kanë në vendimin e dhënë.
13. Në këtë kontekst, Kolegji Administrativ konkludon se vendimi i shkallës së parë
është marrë nëpërmjet një procesi jo të rregullt ligjor, për shkak të mosnjoftimit të
Avokaturës së Shtetit nga gjykata, sipas kërkesave të nenit 79/a, të K.Pr.C-së, përbën shkak të
mjaftueshëm për prishjen e vendimeve të dhëna nga të dy gjykatat e faktit, duke e dërguar
çështjen për rigjykim në Gjykatën e Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
14. Kolegji Administrativ vlerëson të mos marrë në analizë pretendimet e ngritura në
rekurs për shkelje të tjera ligjit nga gjykatat e faktit në shqyrtimin gjyqësor dhe në zgjidhjen e
çështjes, pretendime të cilat, sipas diskrecionit dhe disponimit të palëve, mund të paraqiten
prej tyre përpara Gjykatës Administrative së Shkallës së Parë, Vlorë që do të rishqyrtojë
çështjen.
PËR KËTO ARSYE
758
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63, të Ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
759
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.743, datë 14.07.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.1833, datë 13.09.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e çështjes për
rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 06.10.2015
760
Nr.00-2015-3319 i Vendimit (527)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Edmond Islamaj nëtar
në seancën e datës 06.10.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative që i përket:
PADITËS: KOMISIONI VENDOR I VERIFIKIMIT TË

TITUJVE TË PRONËSISË QARKUT LEZHË
E PADITUR: VALERJAN MIRAJ
PERSON I TRETË: ZYRA E AVOKATURËS SË SHTETIT
SHKODËR
OBJEKTI:
Deklarimin e pavlefshmërisë pjesërisht të aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr.12568, datë 11.11.1996, në emër të të paditurit Valerjan Miraj
për sip prej 3100 m2 tokë.
Baza Ligjore: Neni 8, 9 dhe 10, të ligjit 9948, datë 07.07.2008
“Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”
dhe ligji nr.8485, datë 12.05.1999, i K.Pr.Administrative i R.Sh.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.860, date 04.10.2010, ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë së KVVTP Qarkut Lezhë.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
Gjykata e Apelit Shkodër: me vendimin nr.12, datë 19.01.2012, ka vendosur:

Gjyqësor Lezhë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka paraqitur Rekurs pala e

paditur Prefekti i Qarkut Lezhë (Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë)
Avokatura e Shtetit, që kërkon Pranimin e Rekursit, Ndryshimin e vendimit nr.12, datë
19.01.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër, duke parashtruar këto shkaqe:
- Ky vendim i dhënë nga kjo gjykatë, është i padrejtë për lënien në favor te z.Valerian
Pjeter Miraj sipërfaqen prej 3100m2, pasi gjykata e apelit e argumentoi si çështje te
gjykuar me pare ndërkohë qe ne kemi te bëjmë me tjetër objekt dhe me tjetër pale
ndergjyqese ku konkretisht, Komisioni Vendor i Verifikimit te Titujve te Pronësisë
pranë Prefektit te Qarkut Lezhe, është një institucion i ri i krijuar vetëm për akteve të
marrjes së tokës në pronësi të cilat janë dhënë mbi bazën e ligjit nr.7501,
761
dt.19.07.1991, i ndryshuar, dhe sipas vendimeve të dala për zbatim të këtij ligji
vendime të Këshillit të Ministrave apo të Ministrisë përkatëse.
- Me kërkesën e paraqitur nga z.Ndue Leka e te tjerë, pranë institucionit te Prefektit te
Qarkut Lezhe e protokolluar me nr.1626 prot, date 03.12.2008, është kërkuar
shqyrtimi i vlefshmërisë ligjore të titullit të pronësisë, Akti i Marrjes së Tokës në
Pronësi me nr.12568 akti, datë 1.11.1996, në emër të poseduesit z.Valerian Pjeter
Miraj.
- Duke u bazuar në ligjin nr.9948, dt.07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore
të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”: Komisioni Vendor i Vlerësimit
të Titujve të Pronësisë, pranë institucionit të Prefektit të Qarkut Lezhë, ka marrë
denoncimin e Komunës Shengjin, ku është bere dhe sqarimi përkatës për këtë konflikt
dhe ka sjellë dokument dhe informacion në lidhje me pajisjen me tokë të z. Valerian
Pjeter Miraj.
- Komuna Shëngjin ka sjelle sqarimin përkatës ku z.Valerian Pjeter Miraj, është pajisur
me toke si ish-anëtar i ish-N.B-se Lezhe, dhe konkretisht për fshatin Kodër- Mulliri
norma e pajisjes me toke për fryme ka qene 1.5 dn (1500 m2) por qe nga certifikata e
gjendjes familjare te 1.08.1991 del qe z.Valerian Pjeter Miraj ne familjen e tij
përbehej nga 5 (pese) anëtare. Pra, z.Valerian Pjeter Miraj i takonin 5 x 1.5 = 7.5 dy
(7500 m2) ndërkohë qe ne Aktin e Marrjes se Tokës ne Pronësi ka te shënuar një
sipërfaqe prej 10600 m2 ne favor te tij.
- Nga sqarimi qe bën Komuna e Shëngjinit na figuron qe kemi te bëjmë me shkelje te
ligjit nr.9948, dt.07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore te krijimit te
titujve te pronësisë mbi token bujqësore” dhe konkretisht nenin 3 te tij ku
shprehimisht thuhet qe “Për krijimin dhe fitimin e titujve te pronësisë mbi token
bujqësore janë te vlefshëm vetëm kriteret e përcaktuara ne vendimin nr.255 date
2.08.1991 te Këshillit te Ministrave “Për kriteret e ndarjes se tokës bujqësore”.
Vendimi i Këshillit te Ministrave nr.255, i datës 02.08.1991, ne piken 2, te tij “Ne te
gjitha rastet toka ndahet përpjesëtimisht për çdo familje sipas numrit te frymëve te
gjendjes civile ne datën 01.08.1991.
- I njëjti konfirmim na vjen edhe nga Seksioni i Administrimit e i Mbrojtjes se Tokës
ne Qark nga ku forcohet pabazueshmeria ligjore e plotësimit me sasi me tepër me toke
bujqësore te këtij qytetari.
- Komisioni i ndarjes se tokës ne fshatin Kodër-Mulliri nuk është bazuar edhe ne
dispozitën e Vendimin nr.230, date 22.07.1991, te Këshillit te Ministrave “Për
krijimin e komisioneve te tokave” te ndryshuar me udhëzimin nr.2, date 02.08.1991,
te Këshillit te Ministrave “Për funksionimin e komisioneve te tokës ne rrethe e
fshatra” pika 4, thuhet qe “Komisioni i tokës ne fshat, ne baze te dhënave për token
dhe përbërje familjare, cakton sipërfaqen e tokës ne m2 për fryme dhe sipërfaqen e
tokës për çdo familje, sipas kritereve te përcaktuara nga Këshilli i Ministrave”.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATES SE LARTE

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Me kërkesën e paraqitur nga z.Ndue Leka e të tjerë, pranë institucionit të Prefektit
të Qarkut Lezhë, e protokolluar me nr.1626 prot, datë 03.12.2008, është kërkuar shqyrtimi i
vlefshmërisë ligjore të titullit të pronësisë, Akti i Marrjes së Tokës në Pronësi me nr.12568
akti, datë 1.11.1996, në emër të poseduesit z.Valerian Pjeter Miraj.
762
Duke u bazuar në ligjin nr.9948, dt.07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore
të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore” Komisioni Vendor i Vlerësimit të
Titujve të Pronësisë, pranë institucionit të Prefektit të Qarkut Lezhë, ka marrë denoncimin e
Komunës Shëngjin, ku është bërë dhe sqarimi përkatës për këtë konflikt dhe ka sjellë
dokument dhe informacion në lidhje me pajisjen me tokë te z.Valerian Pjeter Miraj.
Komuna Shëngjin, ka sjellë sqarimin përkatës, ku z.Valerian Pjeter Miraj, është
pajisur me tokë si ish-anëtar i ish-N.B-se Lezhë, dhe konkretisht për fshatin Kodër-Mulliri
norma e pajisjes me tokë për frymë ka qenë 1.5 dn (1500 m2), por që nga certifikata e
gjëndjes familjare të 1.08.1991, del që z.Valerian Pjeter Miraj në familjen e tij përbëhej nga 5
(pese) anëtarë.
Pra, z.Valerian Pjeter Miraj i takonin 5 x 1.5 = 7.5 dy (7500 m2), ndërkohë që në
Aktin e Marrjes së Tokës në Pronësi, ka të shënuar një sipërfaqe prej 10600 m2, në favor të
tij.
Nga sqarimi që bën Komuna e Shëngjinit, na figuron që kemi të bëjmë me shkelje të
ligjit nr.9948, dt.07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të
pronësisë mbi tokën bujqësore” dhe konkretisht nenin 3, të tij ku shprehimisht thuhet që “Për
krijimin dhe fitimin e titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore janë të vlefshëm vetëm kriteret
e përcaktuara në vendimin nr.255, datë 2.08.1991, të Këshillit të Ministrave “Për kriteret e
ndarjes së tokës bujqësore”. Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.255, i datës 02.08.1991, në
pikën 2, të tij “Në të gjitha rastet, toka ndahet përpjesëtimisht për çdo familje sipas numrit të
frymëve të gjendjes civile në datën 01.08.1991.
I njëjti konfirmim na vjen edhe nga Seksioni i Administrimit e i Mbrojtjes së Tokës
në Qark, nga ku forcohet pabazueshmeria ligjore e plotësimit me sasi më tepër me tokë
bujqësore të këtij qytetari.
Komisioni i ndarjes së tokës në fshatin Kodër-Mulliri, nuk është bazuar edhe në
dispozitën e Vendimin nr.230, datë 22.07.1991, të Këshillit të Ministrave “Për krijimin e
komisioneve të tokave” të ndryshuar me udhëzimin nr.2, datë 02.08.1991, të Këshillit të
Ministrave “Për funksionimin e komisioneve të tokës në rrethe e fshatra” pika 4, thuhet që
“Komisioni i tokës në fshat, në bazë të dhënave për tokën dhe përbërjen familjare, cakton
sipërfaqen e tokës në m2, për frymë dhe sipërfaqen e tokës për çdo familje, sipas kritereve të
përcaktuara nga Këshilli i Ministrave”.
Nga sa më sipër, pasi u vlerësuan të dhënat e mësipërme në lidhje me Aktin e Marrjes
së Tokës në Pronësi me nr.12568 akti, i datës 01.11.1996, në emër të Valerian Pjeter Miraj
nga fshati Ishull Lezhë, për sasinë prej 3100 m2, që i është dhënë tepër, është plotësuar në
kundërshtim me dispozitat ligjore si më poshtë:
1) Ligji nr.9948, datë 07.07.2008 “Për Shqyrtimin e Vlefshmërisë Ligjore të Krijimit
të Titujve të Pronësisë Mbi Tokën Bujqësore” neni 3, i tij “Kriteret për vlefshmëri ligjore të
titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore” ku thuhet që “Për krijimin dhe fitimin e titujve te
pronësisë mbi tokat bujqësore janë të vlefshëm vetëm kriteret e përcaktuara ne vendimin
nr.255, date 2.08.1991, të Këshillit të Ministrave, Për kriteret e ndarjes së tokës bujqësore” të
ndryshuar.
2) Ligji nr.9948, dt.07.07.2008 “Për Shqyrtimin e Vlefshmërisë Ligjore të Krijimit të
Titujve të Pronësisë Mbi Tokën Bujqësore” neni 4, i tij “Procedurat dhe dokumentacioni i
titullit të pronësisë” ku thuhet që “Akti i marrjes së tokës në pronësi, është i vlefshëm vetëm
kur ai është krijuar sipas procedurave të përcaktuara në vendimin nr.230, datë 22.07.1991, të
Këshillit të Ministrave “Për krijimin e komisioneve të tokave” të ndryshuar me udhëzimin
nr.2, datë 02.08.1991, të Këshillit të Ministrave “Për funksionimin e komisioneve të tokës në
rrethe e fshatra”.
3) Ligji nr.7501, datë.19.07.1991, Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.255, datë
02.08.1991 “Për kriteret e ndarjes së tokës bujqësore”, pika 2, “Në të gjitha rastet toka ndahet
763
për pjestimisht për çdo familje, sipas numrit të frymëve të gjendjes civile në datën
01.08.1991”.
4) Vendimin nr.230, datë 22.07.1991, të Këshillit të Ministrave “Për krijimin e
komisioneve të tokave” të ndryshuar me udhëzimin nr.2, datë 02.08.1991, të Këshillit të
Ministrave “Për funksionimin e komisioneve të tokës në rrethe e fshatra” pika 4, thuhet që
“Komisioni i tokës në fshat, në bazë të dhënave për tokën dhe përbërjes familjare, cakton
sipërfaqen e tokës në m2 për frymë dhe sipërfaqen e tokës për çdo familje, sipas kritereve të
përcaktuara nga Këshilli i Ministrave”.
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatave:
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.860, datë.04.10.2010, ka

vendosur:
- Rrëzimin e padisë së KVVTP Qarkut Lezhë.
- Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
3. Gjykata e Apelit Shkodër: me vendimin nr.12, datë 19.01.2012, ka vendosur:
- Lënien ne fuqi të vendimit nr.860, datë 04.10. 2010, të Gjykatës si Rrethit
Gjyqësor Lezhë.
Me arsyetimin:
Provat e administruara në gjykim, kanë vërtetuar se Prefekti i Qarkut së Lezhës ka
ngritur nëpërmjet zyrës së verifikimit të titujve të pronësisë, padi për pavlefshmëri të
pjesshme të aktit të marrjes së tokës në pronësi të tokës bujqësore nr.12568, datë 1.11.1996,
me sip.3100 m2 në emër të Valerjan Miraj.
Gjykata pasi ka shqyrtuar çështjen pa i hyrë në themel pa të drejtë ka rrëzuar padinë
me arsyetimin se në rastin konkret padia nuk është ngritur nga prefekti por nga Zyra
përkatëse e verifikimit të titujve të pronësisë.
Nga aktet, rezulton se padia ka stemën e vulën e prefekturës dhe firmën përkatëse,
pra kjo padi është ngritur nga prefekti pavarësisht se përfaqësimi është bërë nga zyra me
autorizim të prefektit për rrjedhojë rrëzimi i kësaj padie për këtë shkak nuk qëndron. Nga
aktet e dosjes rezulton se ndonëse gjykata ka pranuar se me vendimin nr 492,dt. 08.12.2009 i
cili është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit me vendimin nr 260,dt.30.05.2005 ,është zgjidhur
drejtësia e aktit të marrjes se tokës ne pronësi mbi këtë sipërfaqe sepse është detyruar nga
këto vendime / dorëzimi I kësaj prone pronarit të ligjshëm ne sipërfaqen objekt gjykimi.
Në këto rrethana, gjykata e rrëzon padinë, sepse kjo lloj padie ngrihet vetëm në rastet
kur akti i marrjes së tokës në pronësi nuk i është nënshtruar shqyrtimit gjyqësor, pra kur nuk
ka vendim gjykate.
Në rastin në shqyrtim, padia duhej rrëzuar sepse për ketë ka një vendim gjyqësor të
formës së prerë dhe është ekzekutuar, pra nuk mund të shqyrtohej përsëri nga gjykata sepse
është padi që s’mund të ngrihej sepse ka vendim te formës se prere.
Prishja e vendimit nr.488, datë.25.04.2008, Gjykatës Rrethit Gjyqësor Lezhë nga
Gjykata e Apelit me vendimin nr.3, date 07.01.2009, ku është orientuar që paditësit duhet ti
drejtohen K.Vendor të Verifikimit të Titujve të Pronësisë, por gjithmonë kjo bëhet kur për
titujt e pronësisë nuk ka vendim gjykate që ka zgjidhur njëherë këtë konflikt.
Në rastin konkret, është zgjidhur njëherë me vendim të formës së prerë dhe për këtë
shkak duhej rrëzuar padia.
III. Arsyetimi i Kolegjit Administrativ dhe zgjidhja e çështjes:
4. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi u njoh me dosjen gjyqësore,

vendimet e gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs, vlerëson se vendimet e të dy
764
gjykatave janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural. Si të tilla vendimet e të dy
gjykatave të faktit duhet të prishen dhe çështja duhet kthyer për rigjykim në gjykatë të
5. Konkretisht, në këtë gjykim është shqyrtuar kërkesa e Komisionit Vendor të
Verifikimit të Titujve të Pronësisë Qarkut Lezhë, i cili kërkonte Deklarimin e pavlefshmërisë
pjesërisht të aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.12568, datë 11.11.1996, në emër të të
paditurit Valerjan Miraj për sip prej 3100 m2 tokë. Në nenin 10, të Ligjit 9948, datë
07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën
bujqësore”, Komisioni i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë, kur vëren se titulli i pronësisë
është dhënë në kundërshtim me dispozitat e ligjit, i paraqet gjykatës kërkesë për anullimin e
aktit administrativ. Qëllimi i ligjvënësit nuk ka qenë që të përcaktojë formën e aktit
procedural me anë të cilit Komisionit Vendor të Verifikimit të Titujve të Pronësisë Qarkut
Lezhë, mund të kundërshtojë në gjykatë aktin e marrjes së tokës në pronësi, por të përcaktojë
detyrimin e gjykatës për të marrë në shqyrtim këtë kërkesë (apo kërkesëpadi) dhe pasi të
marrë në shqyrtim provat e paraqitura nga palët, të vendosë pranimin ose jo të kërkesës së
Komisionit Vendor të Verifikimit të Titujve të Pronësisë Qarkut Lezhë, pra kthimin e tokës
së marrë padrejtësisht në pronësi të shtetit. Vetë ligji në përmbajtjen e tij ka parashikuar
kundërshtimin e vlefshmërisë së aktit të marrjes së tokës në pronësi.
6. Në nenin 10, të Ligjit 9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore
të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, parashikohet se: “Kur KV-ja, gjatë
verifikimit të dokumentacionit dhe të vendimeve përkatëse të komisioneve të tokës, vëren se
krijimi i titullit të pronësisë mbi tokën është dhënë në kundërshtim me dispozitat e
përcaktuara në nenet 2, 3 e 4 të këtij ligji dhe me vendimet e tij, të marra sipas neneve 8
pikat 2 e 3 dhe 9 pika 2 të këtij ligji, i paraqet gjykatës së rrethit gjyqësor përkatës një
kërkesë për anulimin e aktit administrativ, "akt i marrjes së tokës në pronësi". 2. Kërkesa i
paraqitet subjektit përkatës nga prefekti i qarkut brenda 7 ditëve nga data e njoftimit të
vendimit për paligjshmërinë e aktit të pronësisë mbi tokën bujqësore. Objekt i kërkesës së
prefektit është deklarimi i pavlefshmërisë së "aktit të marrjes së tokës në pronësi", shfuqizimi
i tij dhe kthimi i pronës në pronësi të shtetit. 3. Gjykata shqyrton kërkesën e prefektit brenda
60 ditëve, duke thirrur në proces gjyqësor edhe Avokatin e Shtetit.”
7. Nga dispozita e mësipërme, KV-ja gjatë verifikimeve, kur vëren se krijimi i titullit
të pronësisë mbi tokën është dhënë në kundërshtim me ligjin, paraqet në gjykatë një kërkesë
për anulimin e aktit administrativ. Konstatohet qartë se ligji të drejtën për tìu drejtuar
gjykatës ia ka njohur Prefektit të Qarkut. Konkretisht, paragrafi i dytë parashikon
shprehimisht subjektin që drejtohet në gjykatë, afatin dhe se çfarë do të jetë objekt
kundërshtimi në gjykatë. Po kështu, në paragrafin e tretë përcaktohet qartësisht se gjykata
shprehet mbi kërkesën e Prefektit dhe jo të ndonjë subjekti tjetër. Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi nr.12, datë 19.01.2012, i Gjykatës së Apelit Shkodër,
është dhënë në kundërshtim me ligjin material dhe procedurial dhe në interpretim të gabuar të
tyre. Gjykata qoftë në shkallë të parë, qoftë në shkallë të dytë të shqyrtimit gjyqësor të
çështjes, nuk i ka hyrë gjykimit me themel të çështjes duke vendosur rrëzimin e padisë, por
ka vendosur rrëzimin e padisë duke argumentuar se KVVTP, pranë Prefektit Lezhë, nuk
legjitimohet në ngritjen e padisë, ndonëse padia ka qenë e nënshkruar dhe e vulosur nga ky i
fundit (Prefekti i Qarkut Lezhë), duke iu referuar gabim vendimit nr.29, të Gjykatës
Kushtetuese.
8. Në këto kushte, në vendimet e gjykatave vihen re pasaktësi të elementit formal të
vendimeve të cilat çojnë edhe në pavlefshmërinë e vendimeve. Duke pasur parasysh hetimin
gjyqësor të kryer prej gjykatave rezulton që, Gjykata e Apelit Shkodër, ka mbajtur dy
qëndrime të ndryshme ne lidhje me këtë titull pronësie, sepse nga njëra anë me vendimin e
mësipërm i cili është i formës së prerë (ai me nr.3, datë 07.01.2009) orienton drejt inicimit të
765
një procesi administrativ për verifikimin e këtij titulli pronësie dhe nga ana tjetër me këtë
vendim (nr.12, dt.19.01.2012), rrëzon kërkesë-padinë e KVVTP-së Lezhë, me të cilën
kërkohet pavlefshmëri e pjesshme e AMTP-së nr.12568, datë 01.11.1996, plotësuar në emër
të Valerian Pjetër Miraj, për sasinë prej 3100 m2. Pra, Apeli është kontradiktor në disponimet
e tij, jo vetëm në të njëjtit vendim, por edhe në raport me vendimin nr.3, datë 07.01.2009, i
cili është i formës së prerë.
Nisur nga rrethanat e analizuara më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,
konstaton se, Gjykata e Apelit Shkodër, ka lënë në fuqi një vendim të pabazuar në ligj dhe në
prova, sepse vendimi i dhënë nga gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë (nr.860, dt.04.10.2010) në
lidhje me këtë çështje, jo vetëm është i pabazuar në ligj dhe në prova, por edhe i paarsyetuar.
Është detyrim ligjor i gjykatës që të jetë e qartë dhe të arsyetojë vendimin e saj
përfundimtar (neni 310 i K.Pr.C.)
9. Gjykata, nuk ka arsyetuar mbi shkaqet e deklarimit të pavlefshmërisë së pjesshme
të titullit të pronësisë, objekt gjykimi, referuar ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin
e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, konkretisht në
nenin 2,3,4 e 10, pika 1 të këtij ligji, ku shprehimisht thuhet se “Kur KV-ja, gjatë verifikimit
të dokumentacionit dhe të vendimeve përkatëse të komisionit të tokës, vëren se krijimi i
titullit të pronësisë mbi token, është dhënë në kundërshtim me dispozitat e e përcaktuara në
nenet 2, 3 e 4 të këtij ligji, i paraqet gjykatës së rrethit gjyqësor përkatës një kërkesë për
anullimin e aktit administrativ, “akt i marrjes së tokës në pronësi ”,
Në arsyetimin e saj, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, i referohet vendimit nr.29, të
Gjykatës Kushtetuese, në lidhje me disponimin e saj për moslegjitimim të KVVTP-së së
ngritur pranë Prefektit. Sipas saj, në ngritjen e kësaj padije legjitimohet Prefekti, pasi
KVVTP-ja është thjesht organ që konstaton pavlefshmërinë e një titulli pronësie.
Kërkesë padia objekt gjykimi, është nënshkruar nga Prefekti i Qarkut Lezhë,
megjithëse është shënuar si paditës KVVTP-ja. Gjykata duhej ti jete mundësinë palës të
plotësonte këtë mangësi referuar parashikimeve të nenit 154/a të K.Pr.Civil.
Për sa më sipër, vendimi i gjykatës së shkallës së parë, ka qenë i paarsyetuar referuar
fakteve dhe provave të paraqitura nga palët gjatë procesit gjyqësor. Nga përmbajtja e tij,
rezulton të jetë një vendim i cili i referohet vetëm anës procedurale, pa i hyrë themelit të
çështjes, pra pa hetuar kriteret ligjore.
10. Përsa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimet e të
dy gjykatave duhen prishur dhe çështja duhet kthyer për rigjykim në gjykatën e shkallë së
parë, me qëllim rregullimin e ndërgjyqësisë. Duke pasur parasysh faktin se kompetente për
shqyrtimin e kësaj padie tashmë është gjykata administrative, çështja duhet kthyer për
rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Shkodër. Kjo e fundit, në rigjykim
duhet të orientojë palët në rregullimin e ndërgjyqësisë dhe të anës formale të drejtimit të
kërkimeve përpara gjykatës.
PËR KËTO ARSYE

766
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.12, datë 19.01.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
vendimit nr.860, datë 04.10.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.
Tiranë, më 06.10.2015
767
Nr. 00 - 2015 - 3320 Vendimi (528)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 06.10.2015 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative, që iu

përket palëve ndërgjyqëse të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA “ADI” SHA, përfaqësuar

nga Av. Lulzim Koka.
I PADITUR: MINISTRIA E EKONOMISË, TREGTISË
DHE ENERGJITIKËS, përfaqësuar
nga Av.Shtetit Abaz Deda.
PERSON I TRETË: ADRIATIK PASHO (në mungesë).
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Përgjithshme
të Shtetit, përfaqësuar në gjyq nga Av. Shtetit
Abaz Deda.
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ nr.5336/1, datë 07.07.2009
të Ministrit të Ekonomisë Tregtisë dhe Energjitikës.
Baza Ligjore: Nenet 31, 42, 154, 324 të K.Pr.Civile,
ligji nr.7796, datë 17.02.1994 “Minerar i Shqipërisë”,
i ndryshuar, neni 107 germa “b”.

vendosur:
Rrëzimin e padisë së palës paditëse Shoqërisë “Adi” Sh.a, si e pabazuar në
prova dhe ligj.

Gjyqësor Tiranë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala paditëse

Shoqëria “Adi” Sh.a, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.342, datë 12.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.4003, datë 23.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e
kërkesëpadisë.
768
Shkaqet që paraqet në rekurs pala paditëse Shoqëria “Adi” Sh.a, janë:
 Shoqëria “Adi” Sh.a, është një shoqëri, aksionet e së cilës janë blerë dhe zotërohen
nga Shoqëria amerikane “Adriatik Ventures LLC” me administrator John Stephen
Ross. Kjo shoqëri amerikane që ka blerë këtë shoqëri shqiptare, ka investuar këtu në
kulmin e krizës botërore me miliona dollarë, duke punësuar gjithashtu me dhjetra
persona.
 Nxjerrja e aktit administrativ nga ana e Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe
Energjitikës është bërë në kundërshtim me formën dhe me procedurën e parashikuar
nga K.Pr.Administrative, pasi nuk ka ndjekur procedurën e përcaktuar në këtë ligj,
përpara se të nxirrte njoftimin për heqjen e lejes minerare, konkretisht: Rezulton se
pala paditëse nuk ka asnjë njoftim në lidhje me zhvillimin e procedimeve ku afati për
dhënien e këtij informacioni është 10 ditë, i është mohuar e drejta për tu njohur me
shkaqet, me argumentet dhe materialet e shqyrtimit administrativ, shkak i të cilit
kërkohet heqja e lejes minerare.
 Po kështu në kuptim të nenit 80 e vijues të Kodit të Procedurave Administrative nuk
rezulton të jetë kryer procedura administrative sipas përcaktimeve të këtij Kreu të
Kodit, Seksioni III, Procedura Hetimore, pasi ne nuk jemi thirrur në ndonjë procedurë
hetimore të zhvilluar nga ana e Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës,
nuk na është dhënë mundësia të paraqesim vetë provat dhe vlerësimin tonë dhe në
zbatim të nenit 93 të K.Pr.Administrative na është mohuar e drejta për tu dëgjuar, për
të shprehur me shkrim apo me gojë përpara marrjes së vendimit administrativ.
 Të gjitha këto bëjnë njoftimin për heqjen e lejes minerare administrative të marrë në
kundërshtim me formën dhe procedurën e parashikuar nga ligji dhe që e bën atë
(aktin) absolutisht të pavlefshëm në zbatim të nenit 116/c të Kodit të Procedurave
Administrative.
 Nuk është identifikuar përfaqësuesi ligjor i shoqërisë të cilës i atribuohet akti
administrativ. Përmbajtja e këtij akti administrativ nuk është i qartë dhe i përcaktuar
mirë, pasi akti është i dyshimtë rreth personit të cilit i adresohet, sepse ai i drejtohet
Adriatik Pashos, person i cili nuk ka asnjë lidhje me Shoqërinë “Adi” Sh.a, pasi
aksionere e kësaj shoqërie është një kompani amerikane të cilën do ta përshkruaj më
poshtë dhe përfaqësues ligjor i saj është John Stephen Ross.
 Nuk janë shpjeguar faktet në përputhje me ligjin që janë bërë shkak për nxjerrjen e
këtij akti, kërkesa këto të domosdoshme të përcaktuara qartë në nenet 107 dhe 108 të
K.Pr.Administrative, pasi në asnjë rast ne nuk jemi thirrur nga ana e palës së paditur
për të na komunikuar ndonjë vërejtje të tyre, apo për tu ballafaquar me ndonjë
kontroll të kryer prej tyre.
 Është një vendim me standarde të ndryshme (dyfishe) në lidhje me shoqëritë e tjera që
operojnë që këto sektor, duke ndjekur një devijim nga praktika e ndjekur deri me sot,
për arsye se vetëm shoqërisë sonë i janë hequr lejet minerare, në një kohë që shoqëritë
e tjera edhe pse nuk kanë kryer asnjë lloj investimi në minierë, nuk u janë hequr lejet
minerare, ndërkohë që investimet e shoqërisë sonë janë tepër të mëdha.
 Të dhënat kontradiktore që pasqyrohen në arsyetimin e aktit administrativ, sidomos
pasaktësia e të dhënave të pasqyruara, janë një argument i mjaftueshëm për ta quajtur
këtë akt të paarsyetuar.
 Marrja e vendimit për heqjen e lejes minerare është në kundërshtim të plotë me
kërkesat e ligjit minerar të Republikës së Shqipërisë nr.7796, datë 17.02.1994 i
ndryshuar, si dhe të vetë kushteve të përcaktuara në lejen e shfrytëzimit minerar
nr.689, datë 06.01.2003.
769
 Në aktin administrativ të nxjerrë për heqjen e lejes minerare nuk ka asnjë argument
ligjor që të mbështesë këtë akt për arsyet e heqjes së kësaj leje minerare.
 Nuk qëndron pretendimi i ministrisë në aktin e nxjerrë për heqjen e lejes minerare që
Agjencia Kombëtare e Burimeve Natyrore (AKBN) të ketë ardhur për kontroll në
shoqërinë tonë dhe këto pretendime ne ia kemi bërë prezent Ministrit të Ekonomisë,
Tregtisë dhe Energjitikës Genc Ruli në shkresën nr.5/1 datë 16.07.2009. Për këtë ne
kemi kërkuar që të na vihet në dispozicion edhe ndonjë akt kontroll që të jetë mbajtur
për shoqërinë tonë se kur është kryer ky kontroll, provë shkresore e cila do të
administrohet gjatë gjykimit të çështjes të paraqitur nga pala paditëse. Duam të
ritheksojmë se është e papranueshme të përdoret një argument i tillë nga pala e
paditur, në një kohë kur me palën paditëse AKBN nuk ka kontaktuar në asnjë rast që
të na ketë paraqitur ndonjë plan kontrolli si dhe të kontrollonte dokumenta të
shoqërisë tonë lidhur me ushtrimin e aktivitetit për kompetencat që ka kjo agjenci.
 Akti administrativ i nxjerrë nga Ministri është i gabuar, pasi është nxjerrë në emër të
shtetasit Adriatik Pasho, duke e cilësuar atë si “Administrator”, por që nuk e ka këtë
funksion që prej disa vitesh si dhe Shoqëria “Adi” Sh.a nuk është pronë e Adriatik
Pashos, por ajo deri me datë 02.04.2009 zotërohej 80 % të aksioneve nga Adriatik
Pasho dhe 20 % të aksioneve nga Sali Preci dhe pas kësaj date është bërë shitja e 100
% të aksioneve të kësaj shoqërie, Shoqërisë amerikane “Adriatik Ventures” LLC, për
verifikimin e këtij fakti kemi paraqitur për administrim aktet e QKR, që vërteton
plotësisht aktin e kohës së shitjes së aksioneve të kompanisë amerikane, si dhe ky fakt
të ballafaqohet me aktin administrativ të nxjerrë nga ministri në emër të njërit prej ish
aksionerëve dhe pa njoftuar deri më sot zyrtarisht fare zotëruesit e 100 % të aksioneve
që është Shoqëria “Adriatik Ventures”.
 Heqja e lejes minerare është bërë mbi bazën e kërkesës të bërë nga Shoqëria “C.A.E”,
kërkesë e cila i është bashkëlidhur aktit administrativ për heqjen e lejes minerare që
kjo përbën një absurditet për Ministrin si dhe nuk është i vërtetë fakti që kjo shoqëri
ka qenë nënkontraktoja jonë. Këtë ne e vërtetuam me prova shkresore që janë kontrata
e sipërmarrjes e datës 07.06.2008 me afat 1 vjeçar me objekt nxjerrje minerali nikel
silikat në minierat Mamëz, Trull, Suroj Kukës, si dhe ngarkimi i automjeteve. Për një
vit kjo shoqëri nuk nxori asnjë kg mineral dhe kjo jo për fajin tonë, pasi afati i
kontratës përfundoi me datë 17.06.2009. Me datë 22.06.2009 dërgon një ankesë të
çuditshme, duke përsëritur pretendim që nuk kanë asnjë lidhje me kushtet e zotërimit
të lejes minerare. Këtë fakt ia kemi bërë të qartë edhe Ministrit në shkresën nr.5/1,
datë 16.07.2009.
 Nxjerrja e aktit administrativ nr.5336/1, datë 07.07.2009 të METE është bërë në
kundërshtim flagrant me ligjin, duke i shkaktuar një dëm të madh ekonomik
Shoqërisë “Adi” Sha, si dhe cënon interesa të drejtpërdrejta kësaj shoqërie si dhe
punonjësve të saj dhe çon në falimentimin e shoqërisë. Kështu investimi i bërë nga
Shoqëria “Adi” Sha në vlerën 198.054.934 lekë në këto miniera, në rast të heqjes së
lejes minerare përfundimisht do ti kërkohet palë së paditur që të detyrohet të paguaj
palës paditëse ashtu siç parashikohet edhe në nenin 325 paragrafi i tretë i K.Pr.Civile.
Në referim të ligjit minerar nr.7796, datë 17.02.1994 i ndryshuar, neni 107/b, shkresës
së ministrit me nr.9263, datë 16.10.2008 që pretendohet nga pala e paditur, pala
paditëse i është përgjigjur me shkresën nr.58 datë 10.11.2008 ku pala e paditur nuk ka
bërë asnjë kontestim, duke e pranuar plotësisht atë. Atëhere përse duhet të vazhdojë i
njëjti pretendim edhe më tej pa u kundërshtuar asnjë pikë e shkresës sonë. Po kështu
në bazë të ligjit minerar heqja përfundimisht e lejes bëhet, pasi vendimi i gjykatës të
marrë formë të prerë ashtu siç kërkohet edhe në nenin 107/c të tij. Heqja e lejes do ti
shkaktonte një dëm të madh shtetit në shumën 198.054.934 lekë dëm që do ti
770
shkaktohej palës paditëse, dhe kjo të vijë si pasojë se nuk u kënaqën interesat
personale te drejtuesve të lartë të asaj kohe të METE.
 Pala e paditur nuk ka kryer kontrolle përsa pretendon, pasi deri në datën e pezullimit
të lejes minerare ish drejtuesit e saj dhe përfaqësues të saj në këtë seancë gjyqësore
kanë qenë në dijeni se pala paditëse vazhdon aktivitetin e saj normalisht në procese të
ndryshme pune.
 Pala paditur nuk paraqiti me shkrim nëse ka procesverbale të paktën nga dy në vit me
program të rregullt kontrolli që ne të jemi kontrolluar prej tyre, të jemi njoftuar prej
tyre, nuk paraqiti ndonjë akt kontrolli ku të jenë përcaktuar edhe detyrat e lëna,
dhe/ose ndonjë procesverbal ku pala paditëse Shoqëria “Adi” Sha i ka paraqitur
gjykatës kopje të pagesave të viteve të fundit sipas shumave të përcaktuara në lejen
minerare, gjë që vërtetojnë se janë kryer pagesat edhe të viteve të mëparshme, pasi për
shembull nuk mund të bësh pagesë për vitin 2009 pa bërë pagesën e vitit 2008. Këto
prova ndodhen të administruara në dosjen gjyqësore si dhe kopjet janë marrë nga
palët, por këto pretendime janë të qëllimshme dhe pa bazë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës paditëse Av.
Lulzim Koka, i cili kërkoi ndryshimin e vendimeve dhe pranimin e kërkesëpadisë dhe
përfaqësuesin e Avokaturës së Shtetit, juristin Abaz Deda, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së apelit, në përfundim;
VËREN
nr.31001-02249-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Shoqëria “Adi”
Sha, e paditur Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës, dhe person i tretë Adriatik
Pasho, me objekt: Shfuqizimin e aktit administrativ nr.5336/1, datë 07.07.2009 të Ministrit të
Ekonomisë Tregtisë dhe Energjitikës.
12.02.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e një hetimi jo të plotë dhe të
gjithanshëm gjyqësor, i cili është në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.Civile, prandaj si i tillë
ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të
Apelit.
3. Pala paditëse Shoqëria “Adi” Sh.a është person juridik i regjistruar në Qendrën
Kombëtare të Regjistrimit me datë 13.05.2003, me objekt të veprimtarisë së saj: Shfrytëzim
minierash, tregtim karburantesh, etj....
4. Me datë 06.01.2003 në zbatim të ligjit nr.7796, datë 17.02.1994 “Minerar i
Shqipërisë” i ndryshuar, pala paditëse është pajisur nga pala e paditur Ministria e Ekonomisë
Tregtisë dhe Energjitikës me Lejen e Shfrytëzimit nr.689 “Për vendburimin Nikel Silikat në
Mamëz - Kukës” për sipërfaqen e karierës prej 1.132 km2.
5. Referuar përmbajtjes së Lejes së Shfrytëzimit nr.689, datë 06.01.2003 rezulton të
jetë përcaktuar si kusht që Shoqëria “Adi” Sh.a të kryente programin e zhvillimit dhe të
investimeve, duke prodhuar deri në 500.000 ton mineral nikel silikati në vit.
6. Nga përmbajtja e shkresës nr.3009/3 prot, datë 13.05.2011 të lëshuar nga ana e
Drejtorisë së Përgjithshme të Politikave të Zhvillimit dhe Burimeve Natyrore rezulton se nga
kontrollet e vazhdueshme të kryera nga ana e Agjencisë Kombëtare të Burimeve Natyrore në
771
vendburimin Nikel Silikat në Mamëz Kukës për të cilin Shoqëria “Adi” Sh.a ishte pajisur me
Leje Shfrytëzimi ka rezultuar në këtë vendburim nuk ishte punuar nga ana e Shoqërisë “Adi”
Sh.a dhe ende nuk kishte filluar puna, si dhe për vitet 2008 dhe 2009 nuk i ishte miratuar
programi vjetor për mangësi të theksuara në dokumentacion.
7. Nga përmbajtja e shkresës nr.9263 prot, datë 16.10.2008 të Ministrit të Ekonomisë
Tregtisë dhe Energjitikës drejtuar Shoqërisë “Adi” Sh.a rezulton se në zbatim të Ligjit
Minerar të Shqipërisë nr.7796, datë 17.02.1994 kishin filluar procedurat ndër të tjera edhe për
heqjen e lejes minerare të shfrytëzimit nr.689, datë 06.01.2003 me sipërfaqe rreth 1.132 km 2
për arsye se: Në kuadër të mbikëqyrjes së vazhdueshme të aktivitetit minerar, Agjencia
Kombëtare e Burimeve Natyrore (AKBN) gjatë vitit 2008 kishte ushtruar disa kontrolle në
lidhje me zbatimin e programit minerar të miratuar ndër të tjera edhe për lejen minerare
nr.689, datë 06.01.2003 me sipërfaqe rreth 1.132 km 2 (Nikel - Silikat) në Mamëz, si dhe
rezultatet e kontrollit tregonin qartë për prapambetje të ndjeshme të programit të punës,
sidomos në lejet minerare të shfrytëzimit.
8. Me shkresën nr.5336/1 prot, datë 07.07.2009 të emërtuar: Njoftim për heqjen e
Lejes Minerare të Shfrytëzimit nr.689, datë 06.01.2003 subjektit “Adi” Sh.a rezulton se nga
ana e Ministrit të Ekonomisë Tregtisë dhe Energjitikës në zbatim të nenit 107 pika “a” të
ligjit nr.7796, datë 17.02.1994 “Minerar i Shqipërisë” i ndryshuar të jetë vendosur heqja e
Lejes Minerare të Shfrytëzimit nr.689, datë 06.01.2003 dhënë Shoqërisë “Adi” Sh.a.
9. Nga përmbajtja e shkresës nr.5336/1 prot, datë 07.07.2009 rezulton se shkaku për të
cilin nga ana e Ministrit të Ekonomisë Tregtisë dhe Energjitikës është vendosur: Heqja e
Lejes Minerare të Shfrytëzimit nr.689, datë 06.01.2003 dhënë Shoqërisë “Adi” Sh.a të jetë
fakti se: Nga ana e Shoqërisë “Adi” Sh.a për një kohë të gjatë nuk ishin arritur rezultatet e
planifikuara në zhvillimin minerar të lejes minerare të shfrytëzimit nr.689,datë 06.01.2003.
Kontrollet periodike të zhvilluara nga AKBN kanë vërtetuar plotësisht një gjë të tillë, duke
evidentuar qartë mungesën e plotë të aktivitetit minerar në këtë zonë. Në këto rrethana pala
paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.

vendosur:
Rrëzimin e padisë së palës paditëse Shoqërisë “Adi” Sh.a, si të pabazuar në prova dhe
ligj.
....Nga përmbajtja e aktit të ekspertimit dhe shtesës së tij të realizuar nga ana e
ekspertit Belul Bonaj rezulton që ky i fundit të kenë arritur në këto përfundime:
i) Nga verifikimet e kryera nuk rezultonte që Shoqëria “Adi” Sh.a të kishte kryer
punime në vendburimin për të cilin ishte pajisur me leje shfrytëzimi nr.689, datë 06.01.2003;
ii) punimet nga ana e Shoqërisë “Adi” Sh.a ishin kryer jashtë kufijve të përcaktuar në
lejen minerare të shfrytëzimit nr.689, datë 06.01.2003 dhënë kësaj të fundit nga ana e
Ministrisë së Ekonomisë Tregtisë dhe Energjitikës;
iii) programet tekniko ekonomike të dorëzuara nga ana e Shoqërisë “Adi” Sh.a për
vitet 2007-2008 nuk kishin gjetur zbatim;
iv) nga ana e Shoqërisë “Adi” Sh.a në vitin 2008 ishte prodhuar një sasi minerali
prej 386 ton, mineral ky, i cili ishte prodhuar jashtë zonës ku shtrihej leja minerare e
shfrytëzimit nr.689, datë 06.01.2003;
v) investimet nga ana e Shoqërisë “Adi” Sh.a ishin kryer jashtë zonës ku shtrihej leja
minerare e shfrytëzimit nr.689, datë 06.01.2003;
772
Referuar provave shkresore që ndodhen në dosje si dhe në mënyrë të veçantë aktit të
ekspertimit të realizuar nga ana e ekspertit Belul Bonaj rezulton se nga ana e Shoqërisë
“Adi” Sh.a të mos jetë zhvilluar aktivitet lidhur me shfrytëzimin e vendburimit Nikel Silikat
në Mamëz Kukës për të cilin kjo e fundit ishte pajisur me Lejen minerare të shfrytëzimit
nr.689, datë 06.01.2003, fakt ky i cili të shpie në përfundimin se akti administrativ nr.5336/1
prot, datë 07.07.2009 i Ministrit të Ekonomisë Tregtisë dhe Energjitikës me anë të të cilit
rezulton të jetë vendosur: Heqja e Lejes Minerare të Shfrytëzimit nr.689, datë 06.01.2003
dhënë Shoqërisë “Adi” Sh.a” të jetë i bazuar në prova dhe në ligj.
Gjykata e gjen të pabazuar pretendimin e përfaqësuesve të palës paditëse se nga ana
e Shoqërisë “Adi” Sh.a në zbatim të lejes së shfrytëzimit nr.689, datë 06.01.2003 rezulton të
jenë kryer punime në vendburimin Nikel Silikat në Mamëz Kukës referuar kjo përfundimeve
të arritura nga ana e ekspertit Belul Bonaj në aktin e ekspertimit të realizuar prej tij në të
cilin rezulton të jetë përcaktuar shprehimisht se: Nga verifikimet e kryera nuk rezultonte që
Shoqëria “Adi” Sh.a të kishte kryer punime në vendburimin për të cilin ishte pajisur me leje
shfrytëzimi nr.689, datë 06.01.2003, si dhe punimet dhe investimet e kryera nga ana e
Shoqërisë “Adi” Sh.a ishin kryer jashtë zonës ku shtrihej leja minerare nr.689, datë
06.01.2003 si dhe që investimet e kryera nga ana e Shoqërisë “Adi” Sh.a nuk ishin në
funksion të lejes minerare të shfrytëzimit të sipërcituar.....
Edhe pretendimi tjetër i përfaqësuesve të palës paditëse se nga ana e Ministrit të
Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës nuk rezulton që të jetë respektuar procedura për heqjen
e lejes minerare e përcaktuar në ligjin nr.8485, datë 12.05.1999 “Kodi i Procedurave
Administrative të Republikës së Shqipërisë” gjendet e pabazuar nga ana e gjykatës në
kushtet kur nga ana e Ministrit të Ekonomisë Tregtisë dhe Energjitikës si organi kompetent
për dhënien dhe heqjen e lejeve minerare rezulton të jetë vepruar në përputhje me
procedurën e përcaktuar në ligjin e posaçëm dhe konkretisht në përputhje me procedurën e
përcaktuar në nenin 107 të ligjit nr.7796, datë 17.02.1994 “Minerar i Shqipërisë”, i
ndryshuar.
Edhe pretendimin e parashtruar nga ana e përfaqësuesit të ndërhyrësit dytësor në
mbështetje të pretendimeve të palës paditëse se nga ana e palës së paditur duhet të vendosej
ndëshkimi me gjobë i palës paditëse dhe jo heqja e lejes minerare të shfrytëzimit gjendet i
pabazuar nga ana e gjykatës në kushtet kur nga provat shkresore që ndodhen në dosje
rezulton se nga ana e Shoqërisë “Adi” Sh.a që nga momenti i dhënies së lejes së shfrytëzimit
nr.689, datë 06.01.2003 dhe deri në datën në të cilën nga ana e Ministrit të Ekonomisë
Tregtisë dhe Energjitikës rezulton të jetë vendosur heqja e lejes minerare të sipërcituar të
mos jetë kryer asnjë punim për shfrytëzimin e zonës minerare të përcaktuar në lejen e
shfrytëzimit të sipërcituar......
Tiranë.
13. Në nenin 14 të Kodit Procedurës Civile parashikohet se:

Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin.
14. Në nenin 93 të Kodit Procedurës Administrative parashikohet se:
773
1. Pas përfundimit të procedurës hetimore, me përjashtim të rasteve të parashikuara
në nenin 96, palët e interesuara kanë të drejtë të shprehen përpara marrjes së vendimit
përfundimtar.
2. Organi që zhvillon procedurën hetimore vendos rast pas rasti nëse palët e
interesuara do të shprehen me shkrim apo me gojë.

1. Palët e interesuara nuk mund të shprehen në rastet e mëposhtme:
a) kur marrja e vendimit është urgjente;
b) kur është e qartë se një masë e tillë do të komprometonte ekzekutimin e vendimit.
Rastet e përmendura në shkronjat a) dhe b) të pikës 1 të këtij neni, rregullohen me
akte nënligjore.
2. Organi që zhvillon procedurën hetimore mund, gjithashtu, të mos i lejojë palët e
interesuara të shprehen në rastet e mëposhtme:
a) në qoftë se palët e interesuara kanë pasur rast t’i japin mendimet e tyre për
çështjet që kanë rëndësi për marrjen e vendimit gjatë zhvillimit të procedimit dhe mbi bazën
e provave ekzistuese;
b) në qoftë se informacioni i paraqitur gjatë procedimit të çon drejt një vendimi në
favor të palës së interesuar.

1. Aktet administrative, në çdo rast, tregojnë qëllimin e tyre.
2. Pavarësisht nga çdo informacion tjetër që mund të jepet nga organi administrativ
rast pas rasti, secili akt administrativ duhet patjetër të përmbajë sa më poshtë:
a) autoritetin që e nxjerr aktin, si dhe çdo delegim të pushteteve që lidhet me
nxjerrjen e aktit;
b) identifikimin e palëve, të cilave iu drejtohet akti;
c) shpjegimin e fakteve, që janë bërë shkas për nxjerrjen e aktit, kur këto janë të
rëndësishme;
ç) bazën ligjore të aktit kur kërkohet nga ligji;
d) shpjegimin e kuptimit të aktit;
dh) datën e hyrjes në fuqi të aktit;
e) nënshkrimin e punonjësit të organit që nxjerr aktin ose të drejtuesit të organit
kolegjial.

1. Përveç rasteve kur ligji vetë parashikon dhënien e arsyeve, duhet të jepen
domosdoshmërisht arsyet për të gjitha ato akte të cilat pjesërisht ose tërësisht:
a) mohojnë, shuajnë, kufizojnë apo prekin në ndonjë mënyrë tjetër të drejta dhe
interesa të ligjshëm ose vendosin apo rëndojnë detyrime apo ndëshkime;
b) përbëjnë vendim në lidhje me kërkesat për shqyrtim apo apelimet;
c) përbëjnë një vendim të kundërt me pretendimet e palëve të interesuara ose në
kundërshtim me një informacion apo propozim zyrtar;
ç) përbëjnë devijim nga praktika e ndjekur për zgjidhjen e çështjeve të ngjashme;
d) shkaktojnë revokimin, shfuqizimin, modifikimin ose pezullimin e një akti të
mëparshëm.
2. Me përjashtim të rasteve kur ligji parashikon ndryshe, aktet që ratifikojnë vendimet
e marra nga bordet, juritë apo komisionet e ngritura nga administrata, si dhe urdhrat e
eprorëve, që kanë të bëjnë me çështje të brendshme, nuk kanë nevojë të arsyetohen.
774
18. Vendimi unifikues i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.03, datë
06.12.2013, në të cilin ndërmjet të tjerave thuhet se:
19. Në nenin 106 të ligjit nr.7796, datë 17.02.1994 “Ligji Minerar i Shqipërisë” i
ndryshuar me ligjin nr.9261, datë 22.07.2004 parashikohet se:
1. Shkeljet e mëposhtme përbejnë kundërvajtje administrative dhe Drejtoria e
Përgjithshme e Minierave ka të drejtë të vendosë gjobat, si më poshtë:
a) kur, pas dhënies së lejes, vërehet se në kërkesën për leje minerare ka të dhëna
dokumentare-financiare të pasakta, gjoba është 100000 lekë;
b) kur kryhen shkelje të detyrimeve, që janë përcaktuar në lejen minerare, gjoba është
50000 lekë;
c) kur në mënyrë të pajustifikueshme, ulet prodhimi në një zonë minerare të lejuar,
gjoba është nga 10 000 lekë deri në 50 000 lekë;
ç) kur kryhen shkelje të tjera të ligjit minerar, gjoba është nga 50 000 lekë deri në
100000 lekë.
2. Në rast përsëritjeje të shkeljeve të përcaktuara në shkronjat "a", "b", "c" dhe "ç"
dhe kur shoqëria mbyll ose ndalon punën në një minierë për njëqind e tetëdhjetë ditë rresht,
subjektit i hiqet leja minerare.
Kundërvajtësit kanë të drejtë të ankohen të ministri përkatës brenda 1 muaji nga data
e vënies së gjobës.
20. Në nenin 107 të ligjit nr.7796, datë 17.02.1994 “Ligji Minerar i Shqipërisë” i
ndryshuar me ligjin nr.9261, datë 22.07.2004 parashikohet se:
Heqja e lejes minerare në përputhje me nenin 106 duhet të ndjekë procedurën e
mëposhtme:
a. Ministri duhet të njoftojë zotëruesin e lejes minerare duke specifikuar qëllimin e tij
për të hequr lejen minerare dhe arsyen e një veprimi të tillë.
b. Zotëruesit të lejes minerare i jepen nëntëdhjetë dite afat pas marrjes së njoftimit të
mësipërm për:
(i)- të apeluar në gjykatë mbi mosmarrëveshjet ndërmjet shtetit dhe zotëruesit për një
leje minerare të dhënë (në arbitrazhin ndërkombëtar ose gjykatat shqiptare), në qoftë se ai
mendon se vendimi i Ministrit për heqjen e lejes minerare nuk është i drejtë.
(ii)- të rregullojë me pëlqimin e Ministrit shkeljet që përmbahen në nenin 106/b, c, e,
për të cilat kërkohet t'i hiqet leja minerare;
c. Në qoftë se zotëruesi i lejes minerare apelon në lidhje me pikën b,(i)-, të këtij neni
për vlefshmërinë e vendimit të heqjes së lejes minerare, Ministri nuk mund të vazhdojë
procedurën për heqjen e lejes pa vendimin përfundimtar të gjykatës, me kusht që zotëruesi i
lejes minerare të veprojë konform me procedurën për apelim.
d. Nëse zotëruesi i lejes minerare nuk zbaton të drejtat e pikës b të këtij neni, atëhere
atij pas nëntëdhjetë ditësh nga data e njoftimit të Ministrit, në përputhje me pikën a të këtij
neni, i hiqet e drejta e zotërimit të lejes minerare.
775
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që paraqet në
rekurs pala paditëse Shoqëria “Adi” Sh.a, janë nga ato shkaqe që parashikohen në ligj,
prandaj vendimi i gjykatës së apelit bëhet i cënueshëm.
22. Nga citimi i nenit 106 pika 2 i ligjit nr.7796, datë 17.02.1994 “Ligji Minerar i
Shqipërisë” i ndryshuar me ligjin nr.9261, datë 22.07.2004, evidentohen qartë rastet e heqjes
së lejes minerare, duke përcaktuar se në rast përsëritjeje të shkeljeve të përcaktuara në
shkronjat "a", "b", "c" dhe "ç" të këtij neni e konkretisht kur në kërkesën për leje minerare ka
të dhëna dokumentare financiare të pasakta, kur kryhen shkelje të detyrimeve, që janë
përcaktuar në lejen minerare, kur në mënyrë të pajustifikueshme, ulet prodhimi në një zonë
minerare të lejuar, kur kryhen shkelje të tjera të ligjit minerar, si dhe kur shoqëria mbyll ose
ndalon punën në një minierë për njëqind e tetëdhjetë ditë rresht, subjektit i hiqet leja
minerare.
23. Nga citimi i nenit 107/a të ligjit nr.7796, datë 17.02.1994 “Ligji Minerar i
Shqipërisë” i ndryshuar me ligjin nr.9261, datë 22.07.2004 evidentohet se heqja e lejes
minerare në përputhje me nenin 106 duhet të ndjekë procedurën e mëposhtme: a. Ministri
duhet të njoftojë zotëruesin e lejes minerare, duke specifikuar qëllimin e tij për të hequr lejen
minerare dhe arsyen e një veprimi të tillë. Duke iu referuar kësaj dispozite ligjore Kolegji
Administrativ vlerëson se, pretendimit të ngritur nga pala paditëse se vendimet e METE-s
janë marrë në kundërshtim me procedurën e përcaktuar në pikën a) të nenit 107 të Ligjit
Minerar, pasi paditësi nuk është njoftuar asnjëherë nga Ministri për qëllimin dhe arsyet për
heqjen e lejeve minerare konform këtij neni... nuk i është dhënë përgjigje nga gjykata e
shkallës së parë dhe ajo e apelit, pasi ato nuk kanë hetuar nëse është zbatuar procedura, e
parashikuar në ligjin specifik nga pala e paditur para se ajo të merrte vendimet për heqjen e
lejes minerare që zotëronte pala paditëse.
24. Duhet theksuar se në ndryshim nga gjykatat, vendimet e të cilave janë rekursuar,
Gjykata e Lartë ka për objekt vetëm zbatimin e ligjit material e procedurial nga ana e
gjykatave, por pa patur të drejtën që të zhvillojë hetimin gjyqësor në drejtim të marrjes së
provave, apo vlerësimit e çmimit të atyre provave që nuk janë vënë në bisedim nga gjykatat
më të ulta. Hetimi gjyqësor i plotë dhe i gjithanshëm, për të provuar parashtrimet apo
prapësimet e palëve, me mjetet provuese të lejueshme që Kodi i Procedurës Civile
parashikon, është detyrë e gjykatës së shkallës së parë dhe asaj të apelit.
25. Në zbatim të dispozitave ligjore të sipërcituara pretendimi i pala paditëse se: ...
nga ana e palës së paditur nuk është zbatuar procedura ligjore për heqjen e lejes minerare....,
konstatohet se nuk është hetuar nga gjykata e shkallës së parë dhe më pas nga ajo e apelit.
Gjykatat më të ulta nuk e kanë shtrirë hetimin gjyqësor të çështjes në këtë drejtim, për të
evidentuar se, cilat janë procedurat e ndjekura nga pala e paditur METE para se ajo të
shkonte në vendimmarrje për heqjen e lejes minerare.
26. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i
arritur nga Gjykata e Apelit Tiranës është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedurial,
duke cënuar procesin e rregullt ligjor, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet, sepse
gjykata që shqyrton mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm
për atë që kërkohet, sipas nenit 6 i K.Pr.Civile, të kryejë një hetim të plotë e të gjithanshëm,
në përputhje me ligjin sipas nenit 14 i K.Pr.Civile, të zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj
sipas nenit 16 i K.Pr.Civile, ndërsa në përputhje me përcaktimet e nenit 126 të Kodit të
Procedurës Civile duhet të bëjë një analizë tërësore dhe objektive të provave dhe të çmojë
provat e marra gjatë gjykimit të çështjes, sipas bindjes së brendshme, të formuar nga
shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre, sipas nenit 309 të po këtij Kodi.
776
27. I ndodhur në këto rrethana, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se në
rastin në gjykim ndodhemi përpara kërkesave të nenit 63/c të ligjit nr.49/2012 “Për
Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”, prandaj vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet dhe në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, çështja duhet të dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata
Administrative e Apelit, e cila gjatë rishqyrtimit të saj, pasi të zbatojë kërkesat e nenit 465/2
të K.Pr.Civile, duke përsëritur pjesërisht shqyrtimin gjyqësor të çështjes është e detyra që të
shtrijë hetimin gjyqësor në këto drejtime:
 Të hetojë nëse pala paditëse ka marrë dijeni për aktet e kontrollit të kryera pranë
saj.
 Të hetojë nëse është zbatuar procedura e parashikuar nga neni 107/a të ligjit
nr.7796, datë 17.02.1994 “Ligji Minerar i Shqipërisë” i ndryshuar me ligjin
nr.9261, datë 22.07.2004, i cili përcakton se heqja e lejes minerare në përputhje
me nenin 106 duhet të ndjekë procedurën e mëposhtme: ...... Ministri duhet të
njoftojë zotëruesin e lejes minerare, duke specifikuar qëllimin e tij për të hequr
lejen minerare dhe arsyen e një veprimi të tillë, etj.....
28. Vetëm pasi të kryhen veprimet e mësipërme hetimore dhe të tjera që Gjykata
Administrative e Apelit do ti vlerësojë të domosdoshme gjatë rishqyrtimit të çështjes, atëhere
mund të arrihet në një përfundim sa më të drejtë për zgjidhjen e çështjes në gjykim.
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse Shoqëria “Adi” Sh.a është i bazuar në
ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi e gjykatës së apelit duhet
të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.342, datë 12.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
Tiranë, më 06.10.2015
777
Nr. 00-2015-3321 Vendimi (529)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 06.10.2015 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative, që iu

përket palëve ndërgjyqëse të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA “INTERALB DISTRIBUTION”

SHPK (në mungesë).
I PADITUR: KOMISIONI I PROKURIMEVE PUBLIKE,
përfaqësuar nga Av. Shtetit Abaz Deda.
të Shtetit, përfaqësuar nga Av. Shtetit
Abaz Deda.
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ, vendimit nr.29/5, datë 21.03.2013
të Komisionit të Prokurimeve Publike dhe detyrimin e këtij organi administrativ
të shqyrtojë në themel kërkesën ankimore të paraqitur nga
Bashkimi i Përkohshëm Operatorëve Ekonomik, “Interalb Distribution” Shpk,
“Hiodrouind Albania” Shpk, “Novo Belgium” Sh.a, “Genklaudis” Sh.a,
“Spartaku” Shpk, të përfaqësuar me prokurë nga Shoqëria “Interalb Distribution” Shpk.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 154, 155, 324-332 të K.Pr.Civile,
ligji nr.9663, datë 18.12.2006 “Për koncesionet”, i ndryshuar,
VKM-ja nr.27, datë 19.01.2007 “Për miratimin e rregullave të vlerësimit
dhe të dhënies së Koncesioneve”, i ndryshuar,
VKM-ja nr.469, datë 16.06.2010 “Për miratimin e rregullores për përcaktimin
e rregullave të hollësishme për procedurat e shqyrtimit të ankesave
ndaj procedurave të koncesionit apo të vendimeve për përjashtimin nga këto procedura”
dhe ligji nr.8485, datë 12.05.1999 K.Pr.Administrative.

vendosur:
Pezullimin e vazhdimit të të gjitha procedurave administrative për procedurat
konkuruese të dhënies me koncesion për ndërtimin e Hidrocentralit “Begaj”,
Rrethi Tropojë, nga METE dhe Komisionit të Prokurimeve Publike deri në
përfundim të gjykimit.
778
Gjyqësor Tiranë.
Rrëzimin e kërkesës së paditësit Shoqëria “Interalb Distribution” Shpk për
pezullimin e vazhdimit të procedurave administrative të konkurrimit për
dhënien me koncesion të ndërtimit të Hidrocentralit “Begaj” në Rrethin
Tropojë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala paditëse

Shoqëria “Interalb Distribution” Shpk, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.474, datë 11.09.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.12674, datë 21.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet që paraqet në rekurs pala paditëse Shoqëria “Interalb Distribution”

Shpk, janë:
 Vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë e konsiderojmë, si vendim të pa bazuar, i cili
nuk kanë vlerësuar në mënyrë të drejtë provat dhe faktet e administruara gjatë i
procesit gjyqësor.
 Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është rrjedhojë e argumentimit të
drejtë të ligjit dhe vlerësimit të drejtë të provave të paraqitura.
 Objekt gjykimi i procesit të iniciuar nga ne si palë paditëse është mbi të gjitha
detyrimi i Komisionit të Prokurimeve Publike të shqyrtojë në themel kërkesën
ankimore të paraqitur nga Bashkimi i Operatorëve Ekonomik “Interalb Distribution”
Shpk, “Hidrouind Albania” Shpk, “Novo Belgium Holding” Sh.a, “Genklaudis” Sh.a
dhe “Spartaku” Shpk, të përfaqësuar me prokurë nga Shoqëria “Interalb Distribution”
Shpk. Nisur nga fakti që ankimi administrativ i paraqitur prej nesh pranë Komisionit
të Prokurimit Publik, nuk është shqyrtuar në themel prej saj del e nevojshme dhe
shumë e rëndësishme që të pezullohen të gjitha procedurat administrative në lidhje me
këtë koncesion, deri në momentin që gjykata do të shprehet me vendim për pranimin
apo jo të padisë sonë.
 Bashkimi i Përkohshëm i Shoqërive “Interalb Distribution”Shpk, “Hidrouind
Albania” Shpk, “Novo Belgium Holding” Sh.a, “Genklaudis” Sh.a, dhe “Spartaku”
Shpk, ka paraqitur ofertën e saj në procedurën konkuruese të dhënies me koncesion
për ndërtimin e Hidrocentralit “Begaj”, Rrethi Tropojë, i zhvilluar me datë 06.12.2012
ora 12:00, në Ministrinë e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikes (METE).
 Në datën 08.01.2013, shtetasi Besim Mulaj, ka marrë në dorëzim nëpërmjet postës,
njoftimin e Autoritetit Kontraktor për skualifikimin e ofertës tonë.
 Në shkresën nr.2061/3, datë 27.12.2012, të Komisionit të Vlerësimit të Ofertave
(KVO), në njoftim skualifikimin përmenden këto dy arsye: Bashkimit të përkohshëm
të shoqërive i mungon vendimi i Asamblesë për të hyrë në këtë procedurë konkuruese.
Shoqëria “Novo Belgium Holding” Sh.a ka deklaruar, që ka të depozituar në bankë
shumën prej 57 milion Euro, por për këtë shumë të deklaruar nuk ka asnjë konfirmim
bankar dhe as vendim Asambleje për të hyrë në këtë bashkim shoqërisë për të
financuar vlerën prej 57 milion Euro.
 Në dokumentat standarde të procedurës konkuruese të dhënies me koncesion të
Hidrocentralit “Begaj” Rrethi Tropojë, është e mirëpërcaktuar e gjithë lista e
dokumentave që duhet të paraqesë një operator ekonomik për të marrë pjesë në këtë
procedurë konkuruese.
779
 Në dokumentacionin ligjor ajo që kërkohet në rastin e bashkëpunimit të dy ose më
shumë Operatorëve Ekonomik, është kontrata e bashkëpunimit (Joint Venture).
 Lidhur me arsyen e parë të skualifikimit të paraqitur nga Komisioni i Vlerësimit të
Ofertave, në gjykimin e kësaj çështje kemi argumentuar se ajo nuk qëndron dhe se
nga një rivlerësim korrekt dhe i kujdesshëm i dokumentacionit të dorëzuar për këtë
procedurë konkuruese, nuk do të dalë në gjykimin për skualifikimin e Bashkimit të
Përkohshëm të Shoqërive “Interalb Distribution” Shpk, “Hidrouind Albania” Shpk,
Shoqëria “Novo Belgium Holding” Sh.a, “Genklaudis” Sh.a, dhe “Spartaku” Shpk, që
ka paraqitur ofertën e saj në procedurën konkuruese të dhënies me koncesion për
ndërtimin e “Hidrocentralit “Begaj”, Rrethi Tropojë.
 Vlen të theksohet fakti që KVO nuk ka vlerësuar në mënyrë të saktë, një dokument në
lidhje me Shoqërinë “Novo Belgium Holding” Sh.a, në të cilin deklarohet se kjo
shoqëri ka kryer punime të ngjashme me këtë koncesion, deri në vlerën 57 milion
Euro, duke përcaktuar edhe punimet konkrete që ka kryer.
 Dokumenti i dorëzuar nga Shoqëria “Novo Belgium Holding” Sh.a, është thjeshtë një
“Referencë punimesh”, (e përkthyer nga përkthyes të liçensuar nga ministria dhe e
noterizuar), në të cilin jepet informacion për kapacitetet teknike të kësaj shoqërie në
realizimin e veprave të ngjashme me këtë koncesion. Pas shqyrtimit të dokumentave
ligjor dhe ekonomik nga KVO-ja, rezultuan vetëm dy shkaqet e sipërcituara si kritere
për skualifikimi të ofertës sonë, për të cilat në e argumentuam, që ky qëndrim i KVO-
së nuk është i bazuar.
 Vazhdimi i procedurave të shpalljes se fituesit të kësaj procedure konkuruese, pa u
shqyrtuar në themel nga Komisioni i Prokurimeve Publike, i ankimit të paraqitur nga
bashkimi ynë i shoqërive, do të sillte një dëm ekonomik të paimagjinueshëm, qoftë
neve si operator ekonomik konkurrues që kemi investuar në vlera të larta monetare,
për të marrë pjesë në këtë koncesion, qoftë shtetit si përfitues i një investimi
bashkëkohor, qoftë edhe palës tjetër konkuruese, e cila mund të investojë, sepse pala
tjetër mund të bëjë investime fizike si hapja e trashesë, hapja e kanaleve, blerja e
turbinave, etj, të cilat do kërkonin procese të tjera gjyqësore e vlerësime ekspertësh,
duke penguar e zgjatur edhe në kohë realizimin e këtij koncesioni. Gjithashtu vlen të
theksohet se projekti i zbatimit të këtij koncesioni i paraqitur nga bashkimi ynë i
shoqërive dhe projekti i paraqitur nga operatori ekonomik i shpallur fitues janë
plotësisht të ndryshme dhe nisja e zbatimit të njërit prej tyre, do e bënte pothuajse të
pamundur realizimin e projektit tjetër.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe përfaqësuesin e Avokaturës së
Përgjithshme të Shtetit juristin Abaz Deda, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.474, datë
11.09.2013 të Gjykatës së Apelit, në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja administrative nr.31001-03277-00-
2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria “Interalb Distribution”
Shpk, dhe i paditur Komisioni i Prokurimeve Publike, me objekt: Shfuqizimin e aktit
administrativ, vendimit nr.29/5, datë 21.03.2013 të Komisionit të Prokurimeve Publike dhe
detyrimin e këtij organi administrativ të shqyrtojë në themel kërkesën ankimore të paraqitur
nga Bashkimi i Përkohshëm Operatorëve Ekonomik, Interalb Distribution” Shpk,
“Hiodrouind Albania” Shpk, “Novo Belgium” Sh.a, “Genklaudis” Sh.a, “Spartaku” Shpk, të
përfaqësuar me prokurë nga Shoqëria “Interalb Distribution” Shpk.
780
2. Vendimi nr.474, datë 11.09.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë i
zbatimit të drejtë të ligjit procedurial dhe material, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi
nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë.
3. Pala paditëse Shoqëria "Interalb Distribution" Shpk. është përfaqësuese Bashkimit

të Përkohshëm i Shoqërive "Interalb Distribution” Shpk. "Hidrouind Albania" Shpk, "Novo
Belgium Holding” Sh.a, “Genklaudis” Sh.a dhe "Spartaku” Shpk. Ky bashkim ka paraqitur
ofertën në një procedurë konkuruese të dhënies me koncesion për ndërtimin e hidrocentralit
"Begaj" Tropojë, i zhvilluar me datë 06.12.2012, ora 12.00, në Ministrinë e Ekonomisë
Tregtisë dhe Energjitikës.
4. Me datë 08.01.2013 pala paditëse është njoftuar nga Autoriteti Kontraktor se oferta
ishte skualifikuar nga Komisioni i Vlerësimit të Ofertave për dy arsye:
1. Bashkimit të Përkohshëm të Shoqërive i mungonte vendimi i Asamblesë për të hyrë
në këtë procedurë konkuruese.
2. Shoqëria "Novo Belgium Holding" Sh.a, ka deklaruar që ka në bankë shumën 57
milion Euro, por për këtë nuk ka asnjë konfirmim bankar. Po kështu mungonte një vendim
Asambleje për të hyrë në këtë bashkim shoqërisë për të financuar vlerën e mësipërme....
5. Me këtë vendim pala paditëse nuk ka qenë dakort dhe e ka ankimuar atë pranë
Komisionit të Prokurimeve Publike, i cili fillimisht e ka kaluar ankesën për shqyrtim në
themel, por më pas me vendimin e datës 21.03.2013, ka revokuar këtë vendim për shkak se
ka konstatuar se nga pala paditëse nuk plotësoheshin disa kushte formale për shqyrtimin e
ankimit. Njëkohësisht me vendimin nr.29/5, datë 21.03.2013 Komisioni i Prokurimeve
Publike vendosi të mos pranojë ankimin e palës paditëse kundër vendimit të Komisionit të
Vlerësimit të Ofertave që kishte skualifikuar ofertën e saj.
6. Pikërisht këtë vendim ka kundërshtuar pala paditëse me padinë objekt gjykimi me
të cilën ka kërkuar "Shfuqizimin e aktit administrativ, vendimit nr.29/5, datë 21.03.2013 të
Komisionit të Prokurimit Publik dhe detyrimin e këtij organi administrativ të shqyrtojë në
themel kërkesën ankimore të paraqitur nga Bashkimi i Operatorëve Ekonomik “Interalb
Distribution” Shpk “Hidrouind Albania" Shpk, “Novo Belgium Holding” Sh.a, "Genklaudis"
Sh.a, "Spartaku" Shpk, të përfaqësuar me prokurë nga Shoqëria “Interalb Distribution” Shpk.
7. Sipas palës paditëse, vendimi për skualifikimin për dy shkaqet e mësipërme nuk
është i bazuar, pasi të gjitha kriteret e tjera të vlerësimit të ofertës kanë rezultuar fituese
ndërmjet të gjitha ofertave të paraqitura nga operatorët e tjerë ekonomik konkurrues. Për
përfshirjen në këto procedura Bashkimi i shoqërive ka investuar në vlera të larta monetare si
edhe në staf, prandaj vazhdimi i procedurave të shpalljes së fituesit pa u shqyrtuar në themel
nga Komisioni i Prokurimeve Publike ankimi i paraqitur nga pala paditëse, do të sillte një
dëm ekonomik të paimagjinueshëm si për të, ashtu dhe për shtetin si përfitues i një investimi
bashkëkohor. Po kështu dëm do ti vinte dhe palës tjetër që mund të shpallet fituese, e cila
mund të bëjë investime konkrete, të cilat do kërkonin procese të tjera gjyqësore e vlerësime
ekspertesh, duke penguar e zgjatur në kohë realizimin e këtij koncesioni. Së fundi pala
paditëse pretendon se projekti i zbatimit të këtij koncesioni i paraqitur prej saj është i
ndryshëm nga projekti i paraqitur nga operatori ekonomik i shpallur fitues dhe nisja e
zbatimit të njërit prej tyre do e bënte të pamundur realizimin e projektit tjetër. Pikërisht për
arsyet e mësipërme pala paditëse i ka kërkuar gjykatës që të merrte si masë sigurimi
pezullimin e vazhdimit e të gjitha procedurave administrative për procedurën konkuruese të
dhënies me koncesion për ndërtimin e Hidrocentralit "Begaj", Rrethi Tropojë, nga Komisioni
i Prokurimit Publik dhe METE, deri në përfundim të gjykimit.
781
8. Domosdoshmërinë e marrjes së kësaj mase, pala paditëse e justifikoi me faktin se
nëse pas shqyrtimit në themel të ankimit nga Komisioni i Prokurimit Publik, oferta e saj
rezulton fituese, ajo nuk merr përsipër riskun të dëmshpërblejë shoqërinë konkuruese të
shpallur fituese nga Komisioni i Vlerësimit të Ofertave për investimet që ajo mund të bëjë.
Kështu do të vështirësohej dhe bëhej i pamundur ekzekutimi i vendimit gjyqësor. Gjykata e
rrethit në vendimin e saj pranon se në çështjen objekt gjykimi bëhet fjalë për një veprimtari
administrative për të cilën është ngritur një padi themeli, ndaj dhe nga ana formale me të
drejtë është kërkuar pezullimi i aktit administrativ anulimi i aktit administrativ.

vendosur:
Pezullimin e vazhdimit të të gjitha procedurave administrative për procedurë
konkuruese të dhënies me koncesion për ndërtimin e Hidrocentralit “Begaj”, Rrethi Tropojë,
nga METE dhe Komisioni i Prokurimit Publik deri në përfundim të gjykimit.
....Lidhur me bazueshmërinë e kërkesës për pezullimin e ekzekutimit të aktit
administrativ, gjykata i është referuar nenit 329 të K.Pr.Civile. Ajo pranon në vendimin e saj
se pezullimi i aktit administrativ lidhet domosdoshmërisht me një dëm të rëndë dhe të
pazëvendësueshëm dhe merret në funksion të realizimit të së drejtës së paditësit në përfundim
të shqyrtimit në themel, të konfliktit nga gjykata. Kjo masë funksionin dhe qëllimin kryesor të
saj ka pikërisht mundësimin dhe lehtësimin e ekzekutimit të vendimit përfundimtar. Ajo
shërben që të mos vazhdohet me një gjendje, e cila në përfundim të konfliktit të rezultojë si
pengesë e pakapërcyeshme dhe e rëndësishme për ekzekutimin e vendimit, duke sjellë dhe
mosrealizimin e të drejtës për palën që vuri në lëvizje gjykatën. Për këtë arsye gjykata vëren
së pala paditëse do ta kishte të pamundur realizimin e të drejtës së saj në rast të një vendimi
pozitiv për të nga ana e gjykatave, duke i shkaktuar një dëm të rëndësishëm. duke parë dhe
faktin e shpenzimeve dhe investimeve të deritanishme nga ana e saj.
Gjykata sipas nenit 203 të Kodit Procedurës Civile, sigurimi i padisë lejohet për të
gjitha llojet e padisë dhe në çdo fazë të gjykimit derisa vendimi të marrë formë të prerë. Ky
kërkim mund të ngrihet si për një padi të mirëfilltë civile dhe për një padi për kundërshtimin
e aktit administrativ. Baza ligjore e marrjes së masës së sigurimit të padisë është neni 202 e
në vijim i Kodit Procedurës Civile për të gjitha llojet e shqyrtimit gjyqësor, duke parashikuar
edhe rastin e një akti administrativ, i cili si një lloj i posaçëm gjykimi ka të parashikuar edhe
nenin 329 të Kodit Procedurës Civile si bazë ligjore specifike. Kjo bazë ligjore prevalon në
lidhje me nenin 202 të Kodit Procedurës Civile, por që nuk del jashtë kuptimit dhe
funksioneve të vetë nenit 202 e vijim të Kodit Procedurës Civile, e cila nuk është përjashtuar
apo anashkaluar as nga përmbajtja e vendimit unifikues të Gjykatës së Lartë.
Lidhur me rrezikun e shkaktimit të një dëmi të rëndësishëm, gjykata ka marrë në
konsideratë gjithë shpenzimin e kryer nga ana e këtij bashkimi shoqërisë, i cili do të pësonte
një dëm shumë të rëndësishëm në lidhje me interesat dhe të drejtat e tij. Vazhdimi i
procedurës do të sillte humbjen në mënyrë përfundimtare të të drejtave mbi objektin e
konfliktit gjyqësor si dhe të interesave të kësaj pale dhe do të përbënte në të njëjtën kohë një
pamundësi në ekzekutimin e vendimit gjyqësor në përfundim të gjykimit. Gjithashtu, gjykata
ka parasysh se koncesionet janë veprimtari administrative, të cilat duhet të respektojnë
parimet e procedurave administrative. Gjatë zhvillimit të procedimit administrativ, organet e
administratës publike duhet t’ua bëjnë të mundur që të mbrojnë dhe të realizojnë të drejtat e
tyre pa dëmtuar interesat e të tretëve dhe të mos jenë në kundërshtim me interesat publik.
782
Këto të drejta mund të kufizohen vetëm për arsye të zbatimit të parimit të proporcionalitetit.
Në përfundim të gjithë sa më sipër, gjykata ka pranuar kërkesën e palës paditëse për
pezullimin e vazhdimit të gjitha procedurave administrative për procedurën konkuruese të
dhënies me koncesion për ndërtimin e Hidrocentralit "BEGAJ", Rrethi Tropojë, nga METE
dhe KPP deri në përfundim të gjykimit.
Ndryshimin e vendimit nr.12674, datë 21.06.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Rrëzimin e kërkesës së paditësit Shoqëria “Interalb Distribution” Shpk për pezullimin
e vazhdimit të procedurave administrative të konkurrimit për dhënien me koncesion të
ndërtimit të hidrocentralit “Begaj” në Rrethin Tropojë.
12. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton:
.....Gjykata e apelit arriti në konkluzionin se vendimi i Gjykatës së Rrethit Tiranë
është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit dhe si i tillë ai duhet të ndryshohet dhe të
vendoset rrëzimi i kërkesës së palës paditëse për pezullimin e procedurave të konkurrimit...
Gjykata e rrethit edhe pse pranon në vendimin e saj se konflikti që i është paraqitur
për shqyrtim është një konflikt i natyrës administrative, dhe dispozitat me të cilat ai duhet të
zgjidhet dhe që prevalojnë në këtë rast janë ato që rregullojnë këtë lloj gjykimi të posaçëm,
përsëri arsyeton se rregullimet e nenit 329 të K.Pr. Civile nuk dalin jashtë kuptimit dhe
rregullimeve të nenit 202 të K.Pr. Civile, si dhe vendimit unifikues nr.10, datë 23.04.2004 të
Gjykatës së Lartë që i referohet kësaj dispozite.
Në fakt në vendimin unifikues nuk është trajtuar çështja e pezullimit të zbatimit të
aktit administrativ sipas nenit 329 të K.Pr.Civile. Madje në këtë vendim arsyetohet se:.... Në
praktikën e gjykatave të shkallës së parë dhe të apeleve vërehet shpesh që ato konsiderojnë si
masë sigurimi të padisë edhe pezullimin e zbatimit të një akti administrativ të kundërshtuar
në gjykatë, duke iu referuar, krahas nenit 329 të K.Pr.Civile, edhe neneve 202 e 206/b të këtij
Kodi. Këto probleme nuk janë objekt shqyrtimi në këtë çështje. Megjithatë, Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë janë të mendimit se kërkesa për kundërshtimin në gjykatë të
një akti administrativ nuk ka tiparet e një padie civile të mirëfilltë, prandaj edhe pezullimi i
zbatimit të aktit administrativ nga ana e gjykatës, kur e lejon ligji, nuk duhet të konsiderohet
si një masë e përkohshme për sigurimin e padisë në kuptim të nenit 206, pika “b ” të K.Pr.
Civile. Prandaj, referenca në këtë rast edhe në nenin 202 e vijues të Kodit Procedurës Civile
nuk është e saktë. Konsiderimi në këto raste i masës së pezullimit të zbatimit të aktit
administrativ si masë e përkohshme e sigurimit të padisë e shoqëruar me zvarritje të gjykimit
të çështjes, rrezikon të çojë për palën e paditur në shkaktimin e dëmeve të mëdha e të
pariparueshme, në eventualitet të rrëzimit të padisë. Nisur nga sa më sipër, gjykata e apelit
konstaton se: Së pari nëse gjykata e rrethit do të kishte patur në konsideratë nenin 329 të
K.Pr.Civile dhe jo nenet 202 e vijues, së paku do të kishte pezulluar aktin administrativ
objekt kundërshtimi. Kjo pasi në nenin 329 të K.Pr.Civile parashikohet se Paditësi mund ti
kërkojë gjykatës edhe pezullimin e zbatimit të aktit administrativ. Gjykata mund të lejojë
pezullimin, kur ekziston rreziku i shkaktimit të një dëmi të rëndë dhe të pazëvendësueshëm
për paditësin. Në të gjitha rastet gjykata duhet ta arsyetojë vendimin e saj. Po ti referohemi
padisë së ngritur nga paditësi, akti administrativ objekt kundërshtimi është ai me nr.29/5,
datë 21.03.2013 i Komisionit të Prokurimeve Publike me të cilin është vendosur: Mospranimi
i ankesës së paraqitur nga bashkimi i operatorëve “Interalb Distribution”, etj për
procedurën koncesionare. Ky ishte akti që gjykata mund të pezullonte nëse do të ishin kushtet
e përmendura në nenin 329 të K.Pr.Civile. Në fakt ajo ka vendosur të pezullojë të gjithë
procedurën koncesionare, duke e justifikuar këtë me dëmin e madh e të pariparueshëm që
mund ti shkaktohej paditësit.
783
Së dyti: lidhur me dëmin që mund ti shkaktohej paditësit, gjykata e apelit gjen të
bazuar pretendimin e ngritur nga pala e paditur në ankimin e paraqitur, se ky dëm është
hipotetik, imagjinar dhe jo real. Gjykata e rrethit arsyeton se pala paditëse do ta kishte të
pamundur realizimin e të drejtës së saj në rast të një vendimi pozitiv nga ana e gjykatave,
duke i shkaktuar një dëm të rëndësishëm, duke parë faktin e shpenzimeve dhe investimeve të
deritanishme nga ana e saj. Gjykata gjithashtu merr në konsideratë dhe të gjithë shpenzimin
e kryer nga ana e këtij bashkimi shoqërisë, e cila do të pësonte një dëm shumë të
rëndësishëm në lidhje me interesat dhe të drejtat e saj. Vazhdimi i procedurës do të sillte
humbjen në mënyrë përfundimtare të të drejtave mbi objektin e konfliktit gjyqësor si dhe
interesave të kësaj pale dhe do të përbënte në të njëjtën kohë një pamundësi në ekzekutimin e
vendimit gjyqësor në përfundim të gjykimit.
Gjykata e apelit vlerëson se ky arsyetim i gjykatës së rrethit nuk mbështetet në asnjë
provë. Dëmi që pala paditëse pretendon se do ti shkaktohet nëse procedurat konkuruese
vazhdojnë ndërkohë që ky gjykim mund të përfundojë në favor të saj, përmblidhet në
shpenzimet e kryera për plotësimin e kërkesave për të hyrë në procedure konkurrimi,
shpenzime këto që në fakt i kanë kryer të gjithë pjesëmarrësit e tjerë në këtë procedurë.
Dëmet e tjera që kjo palë në kërkesën e saj pretendon, janë veçse hipotetike, të pa
justifikuara dhe pa asnjë bazë. Neni 329 kur flet për rrezikun e një dëmi të rëndë, ka
parasysh një dëm real dhe të bazuar në argumente konkrete. Nga ana tjetër gjykata e rrethit
nuk ka analizuar dhe për rrjedhojë nuk ka marrë fare në konsideratë dëmin që mund ti
shkaktohet palës tjetër interesave shtetërore, nga pezullimi i këtyre procedurave.
Ka rezultuar se masa e vendosur nga gjykata e rrethit nëpërmjet këtij vendimi ka
sjellë pezullimin e procedurave për ndërtimin me koncesion të një hidrocentrali në Rrethin e
Tropojës. Ky hidrocentral është vlerësuar se do të vinte në ndihmë për të përmbushur nevojat
e komunitetit të asaj zone. Është e qartë se në këtë rast dëmi nga zvarritjet e procedurës së
koncesionit, i shkaktohet në radhë të parë interesave publike, komunitetit të asaj zone dhe më
pak edhe firmës që do të rezultonte fituese nga ky koncesion. Parë në këtë këndvështrim,
gjykata duhet të ishte shumë e kujdesshme për të bërë një balancë të dëmeve të mundshme
për palët, e cila padyshim që në rastin konkret anon nga dëmi që u shkaktohet interesave
publike. Ajo duhet të mbante parasysh edhe vendimin unifikues që vetë e citon në vendimin e
saj, lidhur me marrjen e masës së pezullimit të aktit administrativ si një rast përjashtimor për
vetë rëndësinë e pasojave që sjellë. Për arsyet e përmendura me lart, gjykata nuk mund të
vendoste pezullimin e zbatimit të aktit administrativ.......
III. Ligji i Zbatueshëm:
13. Neni 204 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:

Sigurimi i padisë mund të kërkohet edhe përpara ngritjes së padisë në gjykatën e
vendit ku ka banimin paditësi, ose ku ndodhet pasuria me të cilën do të sigurohet padia.
Në këtë rast gjykata cakton një afat jo më shumë se pesëmbëdhjetë ditë, brenda të cilit
duhet të paraqitet padia në gjykatë.
14. Neni 329 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:

Paditësi mund ti kërkojë gjykatës edhe pezullimin e zbatimit të akit administrativ.
Gjykata mund të lejojë pezullimin kur ekziston rreziku i shkaktimit të një dëmi të
rëndë dhe të pazëvendësueshëm për paditësin. Në të gjitha rastet gjykata duhet të arsyetojë
vendimin e saj.
15. Vendimi unifikues nr.10, datë 24.03.2004 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së

Lartë dhe vendimi nr.32, datë 24.11.2003 i Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë.
784
paditëse Shoqëria “Interalb Distribution” Shpk, nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen
në ligj, prandaj nuk ka arsye ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.
17. Në vendimin unifikues nr.10, datë 24.03.2004 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë ndërmjet të tjerave thuhet se: Në praktikën e gjykatave të shkallës së parë
dhe të apeleve vërehet shpesh që ato konsiderojnë si masë sigurimi të padisë edhe pezullimin
e zbatimit të një akti administrativ të kundërshtuar në gjykatë, duke iu referuar krahas nenit
329 të KPC dhe nenit 202 e 206/b të po këtij Kodi.....Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë janë të mendimit se kërkesa për kundërshtimin në gjykatë të një akti administrativ nuk
ka tiparet e një padie civile të mirëfilltë, prandaj edhe pezullimi i zbatimit të aktit
administrativ nga ana e gjykatës, kur e lejon ligji, nuk duhet të konsiderohet si një masë e
përkohshme për sigurimin e padisë në kuptim të nenit 206/b të KPC, prandaj referenca në
këtë rast edhe në nenin 202 e vijues të KPC nuk është i saktë......
18. Në vendimin nr.32, datë 24.11.2003 Gjykata Kushtetuese ndërmjet të tjerave ka
arsyetuar se:
......Kjo do të thotë që vetëm paraqitja e ankimit në gjykatë për këto vendime nuk
shkakton automatikisht pezullimin e tyre. Por, kur pala e interesuar kërkon njëkohësisht edhe
pezullimin e këtyre akteve, atëhere gjykata nuk ka asnjë pengesë që kur janë kushtet e nenit
329 të Kodit të Proçedurës Civile, të vendosi pezullimin e aktit të nxjerrë nga këto organe. I
parë problemi në këtë këndvështrim, dispozita e nenit 83 të ligjit “Për Urbanistikën”, nuk e
cënon kontrollin administrativ të gjykatës mbi veprimtarinë administrative dhe as është në
kundërshtim me nenin 329 të Kodit Procedurës Civile......
19. Në zbatim të vendimeve të mësipërme të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë dhe të Gjykatës Kushtetuese, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në
rastin kur kërkohej pezullimi i një akti administrativ, gjykatat nuk kanë patur pengesa ligjore
për marrjen e tij, por pezullimi i aktit administrativ nuk mund të bëhej sipas nenit 202 dhe
vijues të K.Pr.Civile, por sipas dispozitave ligjore të parashikuara nga Kreu i II-të i
K.Pr.Civile dhe pikërisht nga neni 329 e vijues i tij, të cilat kanë qenë në fuqi në kohën e
marrjes së masë së sigurimit nga ana e gjykatës së rrethit gjyqësor. Pezullimi i aktit
administrativ bëhet vetëm pasi të jetë paraqitur kërkesëpadia për kundërshtimin e tij, kërkesë
e cila është e plotësuar në këtë rast, pasi kërkesëpadia është paraqitur para se të kërkohej
masa e sigurimit, por gjykata e shkallës së parë në zbatim të gabuar të ligjit e ka caktuar
masën e sigurimit si masë sigurimi për një padi civile, ndërkohë që ishim përpara rastit të një
padie administrative dhe me të drejtë gjykata e apelit ka vendosur ndryshimin e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë të paraqitur nga pala paditëse.
20. Gjykata e shkallës së parë nuk e ka patur të qartë se cili ishte akti administrativ që
duhej të pezullohej, gjë e cila e ka çuar atë në një përfundim të gabuar, duke vendosur
pezullimin e gjithë procedurës së dhënies me koncesion. Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë vë në dukje se në të tilla raste vetë ligji specifik e parashikon pezullimin e procedurës
së koncesionit nga organi kompetent administrativ, ndaj vendimit të cilit ka një procedurë
ankimimi të mirëpërcaktuar dhe vetëm pas shqyrtimit të ankimit nga organi kompetent
administrativ, atëhere procedura fillon atje ku kishte mbetur, por ankimi në gjykatë për
pezullimin e akteve të tilla administrative duhet të bëhen vetëm pasi të jenë zbatuar me
përpikëri të gjitha rregullat e parashikuara në ligjin nr.9663, datë 18.12.2006 “Për
Koncesionet”, i ndryshuar dhe VKM-ë nr.27, datë 19.01.2007 “Për miratimin e rregullave të
vlerësimit dhe të dhënies së Koncesioneve”.
785
21. Nga verifikimi i akteve procedurale, kryesisht Kolegji Administrativ konstaton se,
në objektin e padisë nuk është pasqyruar kërkesa për marrjen e masës së sigurimit të padisë.
Kjo kërkesë është bërë nga pala paditëse në seancën e datës 21.06.2013 (Shih kërkesën me
shkrim që ndodhet në faqen 121 e dosjes gjyqësore). Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e
apelit nuk e kanë pasqyruar në vendimet përfundimtare kërkesën e palës paditëse për
sigurimin e objektit të padisë (pezullimit të aktit administrativ). Meqenëse ka patur kërkim
nga pala paditëse në lidhje me këtë çështje, gjykatat janë shprehur vetëm për atë që ka
kërkuar pala, por gjithsesi ato duhet të ishin më të kujdesshme dhe të pasqyronin në pjesën
hyrëse të vendimeve të tyre këtë kërkim të bërë nga pala paditëse, i cili në këtë gjykim ka
qenë kërkimi i vetëm që ka qenë objekt shqyrtimi.
22. Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se,
rekursi i paraqitur nga pala paditëse Shoqëria “Interalb Distribution” Shpk, nuk është i bazuar
në ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së
Apelit Tiranë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/e të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
Tiranë, më 06.10.2015
786
Nr. 00-2015-3333 i Vendimit (530)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:
Arjana Fullani Kryesuese

Tom Ndreca Anëtar
Mori në shqyrtim në seancë gjyqësore të datës 08.10.2015, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: PELLUMB SALIAJ; HARILLA KUSHI;
MERSIN BALILI;
I PADITUR: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME FIER;
PERSON I TRETË: BIBIKA KOKALARI
OBJEKTI:
Detyrim i palës së paditur të regjistrojë në emër të paditësve
pronësinë prej 16000 m2 tokë pemëtore secili
e ndodhur në fshatin Rërëz, Bashkia Patos.
Çregjistrimin e 18000 m2 dhe 16000 m2 tokë pemëtore
në emër të Pranvera dhe Platon Kokalari,
nga kartelat e pasurisë me numër pasurie 79/1 dhe 79/2.
Sigurimin e padisë duke u vendosur sekuestro mbi pasurinë
nr.79/1 dhe 79/2, të personave të tretë.
Baza Ligjore: Ligji nr.7843, dt. 13.07.1994, neni 193/h i K.Civil,
neni 153 dhe 202/a e vijues të Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.904 datë 07.06.2007 vendosi:

“Rrëzimin e padisë. Shpenzimet gjyqësore t’u ngarkohen solidarisht
paditësve”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.90 datë 10.04.2009 vendosi:

“Ndryshimin e vendimit nr.904 datë 07.06.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier në këtë mënyrë: Pranimin e padisë. Çregjistrimin e pasurisë tokë
pemëtore me sipërfaqe 18000 m2 dhe 16.000 m2 në emër të personave të tretë
Pranvera e Platon kokalari, që figuron në kartelat e pasurive nr 79/1 dhe nr
79/2. Detyrimin e të paditurës Z.R.P.P., Fier të regjistrojë në favor të paditësve
Pellumb Saliaj, Harrilla Kushi, Mersin Balili pasurinë prej 16.000 m2 tokë
pemëtore secili prej paditësve, të ndodhur në fshatin Rërëz Bashkia Patos,
sipas akteve të marrjes së tokës në pronësi me nr 31596, 31599, e 31598.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurës ZRPP Fier”.
787
Kundër vendimit nr.90 datë 10.04.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, personi i tretë Bibika kokalari e cila kërkon prishjen e vendimit të
Gjykatës së Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, dhe
Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë e cila kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së
Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor duke parashtruar
shkaqet e mëposhtme:
Rekursi i personit të tretë Bibika Kokalari:

- Gjykata e apelit në konkluzionet e saj, në prishjen e vendimit të gjykatës së rrethit,
nuk ka patur parasysh ligjin procedural dhe atë material.
- Gjykata nuk ka patur parasysh përcaktimet e nenit 451/a të K.Pr.C, (gjënë e gjykuar)
nenin 494/d të K.Pr.C, (rastet e rishikimit) dhe nenin 296 të K. Civil, (padia e
rivendikimit dhe problemet që zgjidhen gjatë gjykimit të saj).
- Fakti që me vendim të formës së prerë të gjykatës, është zgjidhur padia jonë e
rivendikimit, do të thotë se ndërmjet nesh janë zgjidhur problemet e pronësisë, në
formën përfundimtare në favorin tonë.
- Çdo gjë që është diskutuar dhe është zgjidhur në atë gjykim, qoftë në formën e
prapësimit apo çdo formë tjetër përbën gjë të gjykuar ndërmjet palëve.
- Pala paditëse ka ushtruar dhe kërkesë për rishikim vendimi në gjykatën e lartë, dhe
kjo kërkesë i është rrëzuar, dhe tani tentoi një rruge tjetër.
- Vendimi i gjykatës së rrethit është i drejtë dhe i mbështetur në prova dhe në ligj.
- Arsyetimi i gjykatës se në rastin në shqyrtim nuk kemi patur të bëjmë me një
procedure normale rekursi administrative, pasi kjo çështje është zgjidhur nga gjykata,
e cila e ka zgjidhur konfliktin mes paditësve dhe personave të tretë me një vendim
gjyqësor të formës së prerë.
- Konflikti mbi pronësinë e sipërfaqes së tokës, objekt gjykimi midis paditësve dhe
personave të tretë, është zgjidhur përfundimisht nga gjykata me vendim gjyqësor të
formës së prerë dhe regjistrimi apo çregjistrimi i një pasurie është një akt qe rrjedh
nga e drejta e pronësisë, pra është derivate e saj dhe jo e kundërta sikurse argumenton
gjykata.
- E drejta për të gjykuar një çështje dhe nëse ajo është shprehur me vendim gjyqësor
kjo çështje nuk mund të merret me shqyrtimin nga një juridiksion tjetër ( neni 36 te
K.Pr.C).
- Në rastin tonë komisioni i tokës pranë Qarkut Fier, me vendimin nr 41 datë
01.03.2005, ka vepruar në kapërcim të kompetencave të tij ligjore si një procedure
normale të rekursit administrative.
- Në rastin tonë aktet e marrjes se tokës në pronësi në favorin tonë nuk mund të
bëheshin objekt i një rekursi administrative pranë Komisionit të Kthimit të Tokës në
Qark, përderisa konflikti mbi pronësinë për sipërfaqen e tokës të përcaktuar në to
është zgjidhur me vendim gjyqësor të formës së prerë.
- Në qoftë se do te pranohej se komisioni i tokës në qarkun Fier, ka vepruar Brenda
kompetencave të tij , kur ka anuluar aktet e komisionit të tokës në fshatin Visok, do të
dilnin në konkluzionin se një akt administrative do të bënte që me vendimin e tij të
shfuqizonte një vendim gjyqësor.
Rekursi i Avokaturës së Shtetit:

- Nuk jemi njohur me vendimin e arsyetuar.
- Kërkojmë ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së rrethit, duke vendosur rrëzimin e padisë si të pambështetur në prova dhe
në ligj.
788
Kanë ushtruar kundërrekurs paditësit Pellumb Saliaj, Harilla Kushi dhe Mersin Balili
duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Rekursi i bërë nga pala paditur nuk duhet të pranohet, pasi argumentet se padia nuk
mund të pranohet se pse problemet e pronësuese ndërmjet paditësve e personave të
tretë janë zgjidhur në mënyrë përfundimtare me vendimin e formës se prere nr 159
date 07.02.2001, të gjykatës apelit Vlorë, është i gabuar dhe në kundërshtim me nenin
451/a të K.Pr.Civile,.
- Padia në shqyrtim ka të bëjë me mënyrën e bazueshmërine e regjistrimit të një prone
të paluajtshme në Z.R.P. Palujtshme dhe jo konflikt pronësie midis palëve.
- Pala referuese duhet të arsyetonte vetëm nëse regjistrimi I saj është apo jo i ligjshëm
dhe nëse prona duhej te regjistrohej në emrin tonë sepse kjo është kërkuar nga ana e
jonë.
- Meqenëse në rekurs nuk trajtohen fare këto problem thelbësore theksojmë se vendimi
I gjykatës që ka pranuar padinë e rivendikimit nuk mund të regjistrohet në Z.R.P.
Paluajtshme konform nenit 193 të K.Civil dhe nenit 23, 38 të ndryshuar të ligjit 7843
datë 13.07.1994 “ Për regjistrimin e pasurisë së paluajtshme”, e për rrjedhojë
regjistrimi I tokës në favor të të tretëve është bërë në bazë të akteve të një akti marrje
tokës në pronësi të shfuqizuar.
- Vendimi nr.41 datë 01.03.2005, i K.N.T. Qarkut Fier, është në fuqi sepse nuk ka asnjë
vendim gjyqësor apo akt te organit më të lartë administrative që të ketë vendosur
shfuqizimin apo deklarimin sit e pavlefshem të tij por përkundrazi ka dy vendime
gjyqësore të formës së prerë e një vendim të organit të prokurorisë që konfirmojnë
themelësinë e tij.
- Ky vendim është marrë në një kohë kur asnjë gjykate nuk ka patur për shqyrtim
ndonjë çështje gjyqësore me të njëjtin objekt shqyrtimi dhe nuk ka as ndonjë kërkesë
nga pala rekursuese për shpalljen të pavlefshem të tij.
Gjykata e Lartë me vendimin nr.00-2011-1543 datë 13.10.2011 (dhomë këshillimi) ka

vendosur:
“Mospranimin e rekursit të paraqitur nga Bibika kokalari, Avokati i Shtetit dhe
kundër rekursit të Pëllumb Saliaj, Harilla Kushi, Mersin Balili ndaj vendimit
nr.90 datë 10.04.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë”.
Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.36 datë 25.07.2013 ka vendosur:

“Pranimin pjesërisht të kërkesës. Shfuqizimin e vendimit nr.00-2011-1543,
datë 13.10.2011, të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë (dhomë këshillimi).
Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Kolegjin Civil të Gjykatës së Lartë”.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, përfaqësuesin e paditësve Pellumb
Saliaj, Harilla Kushi dhe Mersin Balili, Av. Gëzim Hajderaj, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit, përfaqësuesin e personit të tretë Bibika Kokalari , Av. Ermir
Dobjani i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, në mungesë të palës së paditur Zyra e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Fier dhe Avokaturës së Shtetit, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
789
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, paditësit kanë qenë
specialistë bujqësie dhe me këtë cilësi kanë lidhur në datën 25.03.1993, me Agjencinë e
Ristrukturimit dhe Privatizimit të NB Fier, një kontrate qiraje për një sipërfaqe toke
bujqësore, pemishte prej 18 ha, me kufizimet përkatëse. Në vitin 1995, me kontratën e shitjes
datë 31.03.1995, paditësit kanë blerë nga Agjencia e Ristrukturimit dhe Privatizimit të NB
Fier, rreth 8900 rrënjë lajthi, që shtriheshin në sipërfaqen totale prej 18 ha, të marre më parë
me qira.
2. Me tej, me udhëzimin nr.1, datë 07.08.1995 të Ministrit të Bujqësisë, që ka dalë për
zbatim të VKM nr.225, datë 02.08.1991 dhe VKM nr.452, datë 17.10.1992, është përcaktuar
kufiri maksimal i tokës që do tu jepet në përdorim specialistëve të bujqësisë. Po sipas këtij
udhëzimi, toka që do të mbetej pas plotësimit të specialistëve me tokë, do të trajtohej sipas
ligjit nr.7051, datë 19.07.1991, “Për token”. Në zbatim të këtij udhëzimi, paditësve së bashku
me një specialist tjetër, u është lënë në përdorim sasia prej 10 ha tokë, ndërsa pjesa tjetër
sipas kontratës së qirasë prej 8 ha është lënë në dispozicion të seksionit të kadastrës të
Bashkisë Patos për t’u trajtuar sipas ligjit “Për tokën”.
3. Rezulton se me vendim të Komisionit të Ndarjes së Tokës, të fshatit Visokë, të vitit
1998 dhe me miratimin e Bashkisë Patos, trashëgimlënësit e personit të tretë Bibika Kokalari,
kanë marrë në pronësi respektivisht një sipërfaqe prej 18000 m2 dhe 16000 m2. Konkretisht
me AMTP nr.32054 Platon Kokalari ka marrë në pronësi sipërfaqen e tokës bujqësore,
pemëtore, me nr.79/1, prej 18000 m2, me këto kufizime: V-rruga Fier-Berat; L-përroi; J-lumi
Gjanica dhe P-Pranvera Kokalari dhe me AMTP nr.32054 Pranvera Kokalari ka marrë në
pronësi sipërfaqen e tokës bujqësore, pemëtore, me nr.79/2 prej 16000m2, me këto kufizime:
V-rruga Fier-Berat; L-Platon Kokalari; J-lumi Gjanica dhe P-Pasuria 77/1.
4. Paditësit pasi janë njohur me këtë vendim të komisionit të tokës në Qarkun Fier, i
janë drejtuar gjykatës me padi ndaj Platon dhe Pranvera Kokalarit duke kërkuar shfuqizimin e
akteve të marrjes së tokës në pronësi në emër të tyre. Në të njëjtin gjykim Platon dhe
Pranvera Kokalari kanë ngritur kundërpadi ndaj paditësve, duke kërkuar lirimin dhe
dorëzimin e sipërfaqes se tokës që ata kishin marre në pronësi.
5. Me vendimin nr.159, datë 07.02.2001 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, ka
vendosur: “Të rrezojë padinë dhe të pranojë kundërpadinë, duke i detyruar paditësit që të
lirojnë dhe ti dorëzojnë Pranvera dhe Platon Kokalarit sipërfaqen e tokës bujqësore prej
34000 m2, sipas akteve përkatës të marrjes së tokës në pronësi. Të konstatojë si absolutisht
të pavlefshëm pjesërisht kontratën e shitjes së 2523 rrënjë lajthi datë 31.03.1995 e bërë midis
paditësve të kundërpaditur Harilla Kushi, Avni Ahmeti, Pëllumb Saliaj e Mersin Balili dhe
Agjencia e Ristrukturimit dhe e Privatizimit të NB-ve që ndodhen në sipërfaqen prej 34000
m2 në parcelat me nr.ngastre 79/1 dhe 79/2 me kufizime Veri-rruga Fier-Ballsh, Jug-lumi
gjanicë, lindje-përroi dhe perëndim –blloku nr.77/1. Kthimin e palëve në gjendjen e
mëparshme duke u detyruar Agjencia e Ristrukturimit dhe e Privatizimit të NB-ve Fier ti
kthejë paditësve të kundërpaditur Harilla Kushi, Avni Ahmeti, Pëllumb Saliaj e Mersin Balili
kundërvleftën e 2523 rrënjëve lajthi”.
6. Mbi ankimin e paditësve, Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.383, datë
03.07.2001, ka vendosur: “Prishjen e vendimit nr.159, dt. 07.02.2001, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier dhe pushimin e gjykimit të padisë dhe kundërpadisë”. Gjykata e Lartë me
vendimin nr.583, dt. 18.03.2003, ka vendosur: “ Prishjen e vendimit nr.383, dt. 03.07.2001,
të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër
trup gjykues”. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.06 dt. 14.01.2004, ka
vendosur: “ Lënien ne fuqi të vendimit nr.159, dt. 07.02.2001, Të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier përsa i përket pranimit të kundërpadisë. Prishjen e vendimit të lartpërmendur
përsa i përket rrëzimit të padisë dhe pushimin e çështjes”. Gjykata e Lartë me vendimin
790
nr.1744, dt. 01.10.2004, ka vendosur: “Mospranimin e rekursit te paraqitur nga Harilla
Kushi, Avni Ahmeti, Pëllumb Saliaj e Mersin Balili”.
7. Sa më sipër ZVRPP Fier, ka bere regjistrimin e pasurive me nr.79/1 dhe nr.79/2, në
zonën kadastrale me nr.3172, në fshatin Rërëz Fier, në emër te qytetareve Platon Kokalari
dhe Pranvera Kokalari.
8. Rezulton se me vendimin nr.41, dt. 01.03.2005, Komisioni i Ndarjes se Tokës në
Qarkun Fier, referuar ligjit nr.7051, dt. 19.07.1991, “Për token”, ka vendosur: “Të anulojë
aktet e marrjes së tokës në pronësi për fermerët Platon dhe Pranvera Kokalari të dhëna në
kundërshtim me ligjin”. Duke arsyetuar se: z. Platon dhe Pranvera Kokalari nuk disponojnë
asnjë dokument pronësie nga KKK pronave të Bashkisë Patos; në momentin kur janë pajisur
me tapinë për lajthinë ky komision nuk ka funksionuar; nuk kanë qenë punëtorë të
ndërmarrjes bujqësore frutore për asnjë ditë; nuk kanë qenë themelues ose bashkëthemelues
të kësaj ndërmarrje; nuk kanë qenë dhe nuk janë banorë të Bashkisë Patos; në Bashkinë
Patos nuk disponohet asnjë lloj dokumenti për të vërtetuar pronësinë e tyre.
9. Më tej, Komisioni i Ndarjes se Tokës Bashkia Patos, këtë sipërfaqe toke ia ka
dhënë në pronësi paditësve, duke i pajisur dhe me aktet përkatëse të marrjes së tokës në
pronësi, sipas të cilave paditësit kanë marrë në pronësi nga 16000 m2 tokë pemishte secili me
kufizimet përkatëse.
10. Paditësit i janë drejtuar ZVRPP Fier për regjistrimin e AMTP-ve respektive. Me
shkresën nr.1558 prot datë 13.11.2006 të ZVRPP Fier i është kthyer përgjigje paditësve duke
i sqaruar se: “Pranë ZVRPP Fier është bërë regjistrimi i pasurive nr.79/1 dhe 79/2 në zonën
kadastrale 3172, Rërës Fier në emër të qytetarëve Pranvera dhe Platon Kokallari dhe për
këtë arsye ZVRPP Fier nuk mund të bëjë regjistrimin e pronës në emër të qytetarëve që e
pretendojnë atë pasi për të njëjtën pasuri nuk mund të lëshohen dy certifikata pronësie”.
11. Ndodhur në këto kushte paditësit Pellumb Saliaj, Harilla Kushi dhe Mersin Balili i
janë drejtuar gjykatës më datë 01.12.2006 me padinë objekt gjykimi.
12. Nga aktet e administruara nga gjykatat e faktit rezulton se në datën 26.03.2007
Avokatura e Shtetit i është drejtuar Gjykatës së Lartë me kërkesë për Rishikimin e vendimit
gjyqësor nr.159 datë 07.02.2001 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier pasi me vendimin nr.41
dt. 01.03.2005, Komisioni i Ndarjes së Tokës në Qarkun Fier janë anuluar AMTP- të në emër
të Platon dhe Pranvera Kokalarit. Gjykata e Lartë me vendimin nr.00-2008-547, dt.
04.04.2008, ka vendosur: “Mospranimin e kërkesës së paraqitur nga Avokati i Shtetit për
rishikimin e vendimit nr.159 datë 07.02.2001 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier”.
13. Gjithashtu janë administruar edhe vendimi nr.215 datë 04.06.2008 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier i cili ka vendosur: “Të deklarojë fajtor të pandehurin Pajtim Isufaj për
veprën penale të shpërdorimit të detyrës ...” si dhe vendimi nr.57 datë 20.02.2008 i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Fier i cili ka vendosur: “Të deklarojë të pafajshëm shtetasit Ilirjan Dano,
Ramadan Kanani, Andon Bita, Agim Kasa për veprën penale të shpërdorimit të detyrës”.
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.904 datë 07.06.2007
vendosi:” Rrëzimin e padisë. Shpenzimet gjyqësore tu ngarkohen solidarisht paditësve”.
14.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Duke marrë parasysh edhe karakterin absolut të së
drejtës se pronësisë, gjykata me vendimin e saj të formës së prerë nr.159, dt. 07.02.2001, ka
rregulluar në mënyrë përfundimtare marrëdhëniet e pronësisë së paditësve dhe personave të
tretë në lidhje me sipërfaqen e tokës për të cilën kërkohet çregjistrimi. Gjykata çmon se mjeti
që kanë përdorur te paditurit kundërpaditës në atë gjykim ka qenë një kundërpadi.
Kundërpadia e ngritur nga Platon dhe Pranvera Kokalari është një padi rivendikimi, në
përfundim të të cilës është provuar pronësia e tyre mbi sipërfaqen e tokës objekt gjykimi,
duke u detyruar paditësit ta lirojnë dhe tua dorëzojnë atyre. Pretendimi i paditësve se ne
kohen e regjistrimit të tyre ne ZRPP Fier, aktet e marrjes se tokës në pronësi të personave e
trete, kane qenë të anuluara me vendimin e Komisionit te Ndarjes së Tokës ne Qarkun Fier
791
nuk qëndron. Gjykata konstaton se vendimi nr.41, dt. 01.03.2005, i këtij komisioni është një
akt administrativ absolutisht i pavlefshem, pasi është nxjerrë në kapërcim të kompetencave të
tij ligjore. Është i vërtetë fakti i pretenduar nga paditësit se komisioni i tokës ne qark, sipas
ligjit nr.7501 “Për token” ka të drejtë të shfuqizoje aktet e komisioneve më të ulëta, kur i
gjen ato te nxjerra në kundërshtim me këtë ligj. Në rast se do te pranohet si i ligjshëm ky
vendim i komisionit të tokës se Qarkut Fier, do te rezultonte se do te mbetej pa asnjë vlere
juridike vendimi gjyqësor i formës se prere nr.159, dt. 07.02.2001, i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier. Ndërkohë ligji procedural shqiptar parashikon të kundërtën, kur ne nenin
451/a te tij thotë se vendimi gjyqësor i formës së prerë është i detyrueshëm për të gjitha
organet shtetërore. Është i vërtetë pretendimi i paditësve se padia e rivendikimit nuk të bën
pronar, por nga ana tjetër ajo është mjeti me i rëndësishëm juridiko civil për mbrojtjen e
pronësisë, në përfundim të gjykimit të së cilës, në eventualitetin e pranimit të saj, tregon se
pranon pa kushte pronësinë e paditësit. Në rastin në shqyrtim aktet e marrjes se tokës në
pronësi nga personat e tretë nuk mund të bëheshin objekt i një rekursi administrativ pranë
komisionit të tokës në Qark, përderisa konflikti mbi pronësinë për sipërfaqen e tokës të
përcaktuar në to është zgjidhur me vendim gjyqësor të formës së prerë. Po ti referohemi nenit
451/a të K.Pr.Civile, ky vendim, përderisa është ende i formës së prerë, është i detyrueshëm
për palët e atij gjykimi, që janë paditësit dhe personat e tretë. Situata juridike e krijuar në një
eventualitet të tillë do të ishte absurde nga pikëpamja ligjore, pasi një akt administrativ do të
bënte që me veprimin e tij te mbetej pa fuqi ligjore një vendim gjyqësor. Legjislacioni ynë
pranon dhe rregullon situatën e kundërt, pra atë që një vendim gjyqësor mund të shfuqizojë,
të anulojë dhe rrjedhimisht të lërë pa fuqi një akt administrativ. Sikurse rezulton nga të gjitha
aktet që ndodhen në dosje, regjistrimi i pasurive me nr.79/1 dhe nr.79/2 në favor të
personave të tretë është bërë mbi bazën e akteve të marrjes së tokës në pronësi, të cilat sipas
nenit 193 të K.Civil, futen në kategorinë e akteve mbi të cilat bëhet regjistrimi për një pasuri
të paluajtshme, dhe për arsyet e përmendura më sipër, ato akte nuk janë cenuar nga vendimi
i komisionit të tokës në Qarkun Fier, duke qene se ai është absolutisht i pavlefshem. Gjate
gjykimit personat e tretë i kërkuan gjykatës qe ta nxirrte këtë çështje jashtë juridiksionit
gjyqësor, me pretendimin se paditësit nuk kanë ezauruar rekursin administrativ, pra nuk i
janë drejtuar fillimisht Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme. Gjykata
me vendim të ndërmjetëm e rrëzoi kërkesën e personave të tretë me arsyetimin se konflikti
mes palëve në këtë gjykim ka karakter të qarte juridiko civil dhe jo administrativ. Në padinë e
paraqitur kësaj gjykate paditësit kanë kërkuar edhe sigurimin e objektit te saj, por me pas
gjate gjykimit ata nuk e bënë një kërkesë të tillë dhe gjykata duke iu referuar nenit 6 te
K.Pr.Civile çmon se nuk duhet të shprehet në lidhje me këtë kërkim përderisa paditësit nuk ia
kërkuan gjykatës një gjë të tillë gjatë gjykimit”.
15. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.90 datë 10.04.2009 vendosi:
“Ndryshimin e vendimit nr 904 datë 07.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier në këtë
mënyrë: Pranimin e padisë. Çregjistrimin e pasurisë tokë pemëtore me sipërfaqe 18000 m2
dhe 16.000 m2 në emër të personave të tretë Pranvera e Platon kokalari, që figuron në
kartelat e pasurive nr 79/1 dhe nr 79/2. Detyrimin e të paditurës Z.R.P.P., Fier të regjistrojë
në favor të paditësve Pellumb Saliaj, Harrilla Kushi, Mersin Balili pasurinë prej 16.000 m2
tokë pemëtore secili prej paditësve, të ndodhur në fshatin Rërëz Bashkia Patos, sipas akteve
të marrjes së tokës në pronësi me nr 31596, 31599, e 31598. Shpenzimet gjyqësor i
ngarkohen të paditurës ZRPP Fier”.
15.1 Arsyetimi i gjykatës:“ me vendimin e formës së prerë nr 215 datë 04.06.2008 të
Gjykatës Fier, ish kryetari I Bashkisë Patos, Pajtim Isufaj është dënuar për veprën penale të
shpërdorimit të detyrës përsa I përket ndarjes së tokës për Platon e Pranvera Kokalari, në
kundërshtim me kriteret e përcaktuara në ligjin 7501 “ Për token” . Po kështu me vendim nr
57 datë 20.02.2008 të Gjykatës Fier, janë deklaruar të pafajshëm Ilirjan Dano më detyre ish
792
kryetari I qarkut Fier, Ramadan Kanani, përgjegjës I seksionit të administrimit dhe mbrojtjes
së tokës pranë këshillit qarkut Fier, e Andon Bita, kryetari I komisionit të tokës në bashkinë
Patos, e Agim Kasa, punonjës kadastre Patos, ku janë çuar për gjykim nga organi I akuzës,
mbi baze e kallëzimit të shtetasve Pranvera e Platon Kokalari, me argumentin se vendimi nr
41 datë 01.05.2005 I Komisionit t Ndarjes se tokës Qarkut Fier është akt absolutisht I
pavlefshem, pasi ka vepruar në kundërshtim me kompetencat e tij ligjore, pasi ky akt ishte
shqyrtuar një herë gjyqësisht. Arsyetimi se kjo mosmarrëveshje është zgjidhur një herë me
vendim të formës së prerë nuk qëndron dhe jemi para gjësë se gjykuar, për shkak se nga ana
formale nuk janë të njëjta pale e për rrjedhoje vendimi nr 159 datë 07.02.2001, nuk ka fuqi
detyruese për Z.R.P.P. përderisa nuk ka qenë pale në gjykim, nuk është i njëjti objekt padie
dhe shkaku ligjor I padisë, është i ndryshëm. Përveç kësaj gjykata në vendimin nr.159 ka
pranuar kundërpadinë pasi pronësia e Platon dhe Pranvera Kokalarit provohej me AMTP-të
që ishin në fuqi. Këto akte nuk ishin anuluar në kohën kur është pranuar padia e
rivendikimit. Me shfuqizimin prej Komisionit të Ndarjes së Tokës së qarkut Fier, të akteve të
marrjes së tokës në pronësi, të Platon dhe Pranvera Kokalarit, këtyre të fundit u ka humbur e
drejta e pronësisë mbi sipërfaqen e tokës që Komisioni I Tokës në fshat ua ka ndare atyre. I
pabazuar është arsyetimi I gjykatës edhe përsa I përket pavlefshmërisë absolute të vendimit
nr 41 datë 01.03.2005, të Komisionit të Ndarjes së tokës së qarkut Fier, me argumentin se ky
komision ka tejkaluar kompetencat në nxjerrjen e këtij akti, pasi anulimi I akteve te marrjes
së tokës në pronësi të Platon dhe Pranvera kokalarit është bërë objekt shqyrtimi gjyqësor dhe
nuk zbatohet në këtë rast procedura normale e rekursit administrative. Gjykata konstaton se
në rastin në shqyrtim, për padinë e paditësve me objekt anulimin e akteve të marrjes se tokës
në pronësi, është vendosur pushimi I gjykimit, pra mosmarrëveshja nuk është zgjidhur në
themel nga gjykata dhe komisioni ka ushtruar vetëm kompetencat e tij”.
16. Kundër vendimit nr.90 datë 10.04.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, personi i tretë Bibika kokalari e cila kërkon prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, dhe Avokatura
e Shtetit Zyra Vendore Vlorë e cila kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien
në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
Rekursi i personit të tretë Bibika Kokalari
- Gjykata e apelit në konkluzionet e saj, në prishjen e vendimit të gjykatës së rrethit,
nuk ka patur parasysh ligjin procedural dhe atë material.
- Gjykata nuk ka patur parasysh përcaktimet e nenit 451/a të K.Pr.C, ( gjënë e
gjykuar) nenin 494/d të K.Pr.C, ( rastet e rishikimit) dhe nenin 296 të K. Civil,
( padia e rivendikimit dhe problemet që zgjidhen gjatë gjykimit të saj).
- Fakti që me vendim të formës së prerë të gjykatës, është zgjidhur padia jonë e
rivendikimit, do të thotë se ndërmjet nesh janë zgjidhur problemet e pronësisë, në
formën përfundimtare në favorin tonë.
- Çdo gjë që është diskutuar dhe është zgjidhur në atë gjykim, qoftë në formën e
prapësimit apo çdo formë tjetër përbën gjë të gjykuar ndërmjet palëve.
- Pala paditëse ka ushtruar dhe kërkesë për rishikim vendimi në gjykatën e lartë,
dhe kjo kërkesë i është rrëzuar, dhe tani tentoi një rruge tjetër.
- Vendimi I gjykatës së rrethit është i drejtë dhe i mbështetur në prova dhe në ligj.
- Arsyetimi i gjykatës se në rastin në shqyrtim nuk kemi patur të bëjmë me një
procedure normale rekursi administrative, pasi kjo çështje është zgjidhur nga
gjykata, e cila e ka zgjidhur konfliktin mes paditësve dhe personave të tretë me një
vendim gjyqësor të formës së prerë.
- Konflikti mbi pronësinë e sipërfaqes së tokës, objekt gjykimi midis paditësve dhe
personave të tretë, është zgjidhur përfundimisht nga gjykata me vendim gjyqësor
të formës së prerë dhe regjistrimi apo çregjistrimi i një pasurie është një akt qe
793
rrjedh nga e drejta e pronësisë, pra është derivate e saj dhe jo e kundërta sikurse
argumenton gjykata.
- E drejta për të gjykuar një çështje dhe nëse ajo është shprehur me vendim gjyqësor
kjo çështje nuk mund të merret me shqyrtimin nga një juridiksion tjetër ( neni 36
te K.Pr.C).
- Në rastin tonë komisioni i tokës pranë Qarkut Fier, me vendimin nr 41 datë
01.03.2005, ka vepruar në kapërcim të kompetencave të tij ligjore si një procedure
normale të rekursit administrative.
- Në rastin tonë aktet e marrjes se tokës në pronësi në favorin tonë nuk mund të
bëheshin objekt i një rekursi administrative pranë Komisionit të Kthimit të Tokës
në Qark, përderisa konflikti mbi pronësinë për sipërfaqen e tokës të përcaktuar në
to është zgjidhur me vendim gjyqësor të formës së prerë.
- Në qoftë se do te pranohej se komisioni i tokës në qarkun Fier, ka vepruar Brenda
kompetencave të tij , kur ka anuluar aktet e komisionit të tokës në fshatin Visok,
do të dilnin në konkluzionin se një akt administrative do të bënte që me vendimin
e tij të shfuqizonte një vendim gjyqësor.
Rekursi i Avokaturës së Shtetit
- Nuk jemi njohur me vendimin e arsyetuar.
- Kërkojmë ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së rrethit, duke vendosur rrëzimin e padisë si të pambështetur
në prova dhe në ligj.
Kanë ushtruar kundërrekurs paditësit Pellumb Saliaj, Harilla Kushi dhe Mersin Balili
duke parashtruar shkaqe t mëposhtme:
- Rekursi I bërë nga pala paditur nuk duhet të pranohet, pasi argumentet se padia
nuk mund të pranohet se pse problemet e pronësuese ndërmjet paditësve e
personave të tretë janë zgjidhur në mënyrë përfundimtare me vendimin e formës
se prere nr 159 date 07.02.2001, të gjykatës apelit Vlorë, është i gabuar dhe në
kundërshtim me nenin 451/a të K.Pr.Civile,.
- Padia në shqyrtim ka të bëjë me mënyrën e bazushmërine e regjistrimit të një
prone të paluajtshme në Z.R.P.Paluajtshme dhe jo konflikt pronësie midis palëve.
- Pala referuese duhet të arsyetonte vetëm nëse regjistrimi I saj është apo jo i
ligjshëm dhe nëse prona duhej te regjistrohej në emrin tonë sepse kjo është
kërkuar nga ana e jonë.
- Meqenëse në rekurs nuk trajtohen fare këto problem thelbësore theksojmë se
vendimi I gjykatës që ka pranuar padinë e rivendikimit nuk mund të regjistrohet
në Z.R.P. Palujteshme konform nenit 193 të K.Civil dhe nenit 23, 38 të ndryshuar
të ligjit 7843 datë 13.07.1994 “ Për regjistrimin e pasurisë së paluajtshme”, e për
rrjedhojë regjistrimi i tokës në favor të të tretëve është bërë në bazë të akteve të
një akti marrje toke në pronësi të shfuqizuar.
- Vendimi nr 41 datë 01.03.2005, i K.N.T. Qarkut Fier, është në fuqi sepse nuk ka
asnjë vendim gjyqësor apo akt te organit më të lartë administrative që të ketë
vendosur shfuqizimin apo deklarimin sit e pavlefshem të tij por përkundrazi ka dy
vendime gjyqësore të formës së prerë e një vendim të organit të prokurorisë që
konfirmojnë themelësinë e tij.
- Ky vendim është marrë në një kohë kur asnjë gjykate nuk ka patur për shqyrtim
ndonjë çështje gjyqësore me të njëjtin objekt shqyrtimi dhe nuk ka as ndonjë
kërkesë nga pala rekursuese për shpalljen të pavlefshem të tij.
794
17. Gjykata e Lartë me vendimin nr.00-2011-1543 datë 13.10.2011 (dhomë
këshillimi) ka vendosur: “Mospranimin e rekursit të paraqitur nga Bibika kokalari, Avokati i
Shtetit dhe kundër rekursit të Pëllumb Saliaj, Harilla Kushi, Mersin Balili ndaj vendimit
nr.90 datë 10.04.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë”.
18. Rezulton se Personi i tretë Bibika Kokalari i është drejtuar Gjykatës Kushtetuese
me kërkesë duke kërkuar:” Shfuqizimi, si i papajtueshëm me Kushtetutën e Republikës së
Shqipërisë, i vendimit nr.90, datë 10.04.2009, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe i vendimit
nr.00-2011-1543, datë 13.10.2011, të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë (dhomë këshillimi)”.
19. Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.36 datë 25.07.2013 ka vendosur:
“Pranimin pjesërisht të kërkesës. Shfuqizimin e vendimit nr.00-2011-1543, datë 13.10.2011,
të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë (dhomë këshillimi). Dërgimin e çështjes për rishqyrtim
në Kolegjin Civil të Gjykatës së Lartë”.
19.1 Arsyetimi i gjykatës:“ Lidhur me pretendimin e mosarsyetimit të shkaqeve të
mospranimit të rekursit nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë (dhomë këshillimi). Bazuar në
veçoritë e gjykimit në Gjykatën e Lartë dhe në praktikën e saj, Gjykata çmon se në funksion
të realizimit të vëzhgimit publik të administrimit të drejtësisë si dhe të koherencës së vendimit
gjyqësor, në mënyrë që përfundimi i procesit të vlerësimit të gjykatës të jetë i mbështetur,
përmbajtja e vendimit përbën premisën për përmbushjen e standardit të arsyetimit të
vendimit, i cili në këtë drejtim duhet të plotësojë dhe të përmbajë kriteret e përcaktuara nga
dispozitat ligjore përkatëse. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë (dhomë këshillimi) në
përfundim shprehet se rekursi i paraqitur nuk përmban shkaqe nga ato që parashikon neni
472 i KPC-së, duke vendosur në pjesën urdhëruese mospranimin e tij. Në çështjen në
shqyrtim, pavarësisht se në vendim janë paraqitur shkaqet e kundërshtimit të vendimit të
Gjykatës së Apelit Vlorë, Kolegji nuk ka argumentuar përfundimin e shprehur në dispozitiv
për mospranimin e rekursit. Në rast se Kolegji, në dhomën e këshillimit, krijon bindjen se
shkaqet e ngritura në rekurs objektivisht nuk ekzistojnë në dosjen gjyqësore, atëherë është në
funksionin e tij të vendosë, në pajtim me kërkesat ligjore, mospranimin e çështjes për
shqyrtim në seancë gjyqësore. Megjithatë, Gjykata Kushtetuese, në jurisprudencën e saj
referuar natyrës së gjykimit kushtetues të kërkesave individuale, ka theksuar se vetëm kur
janë të pranishme pretendime që kanë të bëjnë me shkeljen e parimeve themelore të procesit
gjyqësor, si dhe kur këto pretendime gjejnë pasqyrim në materialet e çështjes, atëherë
vendimi i Kolegjit, për mospranimin e rekursit, vë në dyshim të drejtën për një proces të
rregullt ligjor. Nisur nga natyra e pretendimeve të paraqitura në rekurs nga kërkuesja,
mungesa e arsyetimit të argumenteve në vendimin e Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë
(dhomë këshillimi), përbën një mangësi në përmbajtjen dhe në arsyetimin e vendimit të
gjykatës. Lidhur me qëndrimin e Gjykatës së Lartë për cenimin e parimit të sigurisë juridike.
Në çështjen konkrete, kërkuesja pretendon se vendimet objekt shqyrtimi dhe vendimi nr.159
datë 07.02.2001, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, kanë të njëjtat palë, të njëjtin objekt
gjykimi, i cili lidhet me të drejtat pronësore mbi të njëjtën sipërfaqe toke. Gjykatat më të
ulëta me vendimet e tyre kanë arsyetuar në mënyrë të ndryshme për vlerën juridike të
vendimit nr.159 datë 07.02.2001, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier. Për pasojë, Gjykata
Kushtetuese vlerëson se Gjykata e Lartë, në funksion të rolit të saj si gjykatë e ligjit, si dhe në
kontrollin e respektimin e standardeve kushtetuese nga gjykatat më të ulëta, duhet të mbante
një qëndrim të shprehur lidhur me pretendimin për cenimin e parimit të sigurisë juridike,
paraqitur nga kërkuesja në rekurs. Në përfundim, Gjykata çmon se vendimi i mospranimit të
rekursit, i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë (dhomë këshillimi), objekt shqyrtimi, nuk ka
respektuar standardin kushtetues të arsyetimit të vendimit gjyqësor, pasi nuk ka mbajtur
qëndrim për cenimin e parimit të sigurisë juridike dhe nuk ka arsyetuar pretendimet e tjera të
ngritura në rekurs”.
795
20. Në rigjykim, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë shqyrtoi çështjen mbi të
njëjtat shkaqe rekursi të paraqitura nga personi i tretë Bibika Kokalari dhe Avokatura e
Shtetit, të cilat janë cituar më sipër.
LIGJI I ZBATUESHËM

21.1 Neni 1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk
parashikon ndryshe.
21.2 Neni 17: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u
lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
22. Dispozitat e ligjit nr.7843/1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i
ndryshuar;
22.1 Neni 1: Regjistrimi: përfshin çdo dokument pronësie, vendim gjykate, akt të
organeve shtetërore ose dokument tjetër që kërkon regjistrim dhe që
regjistrohet sipas këtij ligji; Gjykata: organi gjyqësor që zgjidh
mosmarrëveshjet mbi pronat e paluajtshme;
22.2 Neni 2/1: Objekt i veprimtarisë së zyrës së regjistrimit të pasurive të paluajtshme
është regjistrimi i titujve të pronësisë dhe të të drejtave të tjera reale
për pasuritë e paluajtshme në bazë të dokumenteve ligjore, që
vërtetojnë pronësinë mbi pasurinë e paluajtshme, si dhe përgatitja,
mbajtja dhe administrimi i regjistrave të pasurive të paluajtshme,
hartave treguese të regjistrimit dhe dokumentacionit, që vërtetojnë të
drejtën e pronësisë dhe të drejtat e tjera reale mbi pasurinë e
paluajtshme;
22.3 Neni 27: Regjistrimi i një pasurie nuk mund të krijojë mbivendosje me prona të
regjistruara më parë, përveç rasteve kur kemi humbje ose ndryshim të
pronësisë së regjistruar, sipas neneve 37 e 38 të këtij ligji. Në rastet kur
dokumentet e paraqitura për regjistrim janë të vlefshme, por krijojnë
mbivendosje me një pasuri të regjistruar më parë, regjistruesi, me
vendim të arsyetuar, refuzon regjistrimin e pasurisë për atë pjesë që
krijon mbivendosjen, deri në zgjidhjen gjyqësore dhe orienton
kërkuesin për zgjidhjen e çështjes në rrugë administrative e gjyqësore;
23. Se rekursi i paraqitur nga personi i tretë Bibika Kokalari dhe Avokatura e Shtetit,
përmban shkaqe nga ato që motivojnë cenimin e vendimit nr.90 datë 10.04.2009 të Gjykatës
së Apelit Vlorë.
24. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në
përfundimin se vendimi nr.90 datë 10.04.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë, që ka ndryshuar
vendimin nr.904 datë 07.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet.
796
25. Ky Kolegj e vlerëson të drejtë përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Fier dhe për rrjedhojë vendimi i kësaj gjykate duhet të lihet në fuqi. Ndërsa
arsyetimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, ç’ka e bën
vendimin e kësaj gjykate të cenueshëm.
26. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj,
Kolegji Administrativ, çmon se jemi përpara një mosmarrëveshje administrative, dhe nga
pikëpamja lëndore, në referim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012, ky Kolegj është kompetent për
shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
27. Rezulton se, kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim, referuar kërkesë padisë
është: “Detyrim i palës së paditur të regjistrojë në emër të paditësve pronësinë prej 16000 m2
tokë pemëtore secili e ndodhur në fshatin Rërëz, Bashkia Patos. Çregjistrimin e 18000 m2
dhe 16000 m2 tokë pemëtore në emër të Pranvera dhe Platon Kokalari...”. Këtë kërkim, pala
paditëse, e ka bazuar në ligjin nr.7843, datë 13.07.1998 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”, i ndryshuar.
28. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, ka arsyetuar se :“ Duke marrë parasysh edhe
karakterin absolut të së drejtës se pronësisë, gjykata me vendimin e saj të formës së prerë
nr.159, dt. 07.02.2001, ka rregulluar në mënyrë përfundimtare marrëdhëniet e pronësisë së
paditësve dhe personave të tretë në lidhje me sipërfaqen e tokës për të cilën kërkohet
çregjistrimi. Është i vërtetë fakti i pretenduar nga paditësit se komisioni i tokës ne qark, sipas
ligjit nr.7501 “Për token” ka të drejtë të shfuqizoje aktet e komisioneve më të ulëta, kur i
gjen ato te nxjerra në kundërshtim me këtë ligj. Në rast se do te pranohet si i ligjshëm ky
vendim i komisionit të tokës se Qarkut Fier, do te rezultonte se do te mbetej pa asnjë vlere
juridike vendimi gjyqësor i formës se prere nr.159, dt. 07.02.2001, i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier. Në rastin në shqyrtim aktet e marrjes se tokës në pronësi nga personat e tretë
nuk mund të bëheshin objekt i një rekursi administrativ pranë komisionit të tokës në Qark,
përderisa konflikti mbi pronësinë për sipërfaqen e tokës të përcaktuar në to është zgjidhur me
vendim gjyqësor të formës së prerë”. Mbi këtë konkluzion gjykata ka disponuar se padia e
paditësve Pëllumb Saliaj, Mersin Balili dhe Harilla Kushi duhet rrëzuar.
29. Ndryshe nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, Gjykata e Apelit Vlorë, mbi të
njëjtat fakte parashtron se: “Arsyetimi se kjo mosmarrëveshje është zgjidhur një herë me
vendim të formës së prerë nuk qëndron dhe jemi para gjësë se gjykuar, për shkak se nga ana
formale nuk janë të njëjta pale e për rrjedhoje vendimi nr 159 datë 07.02.2001, nuk ka fuqi
detyruese për Z.R.P.P. përderisa nuk ka qenë pale në gjykim, nuk është i njëjti objekt padie
dhe shkaku ligjor i padisë, është i ndryshëm. Me shfuqizimin prej Komisionit të Ndarjes së
Tokës së qarkut Fier, të akteve të marrjes së tokës në pronësi, të Platon dhe Pranvera
Kokalarit, këtyre të fundit u ka humbur e drejta e pronësisë mbi sipërfaqen e tokës që
Komisioni i Tokës në fshat ua ka ndare atyre. Gjykata konstaton se në rastin në shqyrtim, për
padinë e paditësve me objekt anulimin e akteve të marrjes se tokës në pronësi, është vendosur
pushimi i gjykimit, pra mosmarrëveshja nuk është zgjidhur në themel nga gjykata dhe
komisioni ka ushtruar vetëm kompetencat e tij”, ka arritur në përfundimin se vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier duhet të ndryshohet duke u vendosur pranimi i padisë.
30. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të kërkimeve të padisë dhe
shkakut ligjor ku ajo mbështet, vlerëson se, në rastin objekt gjykimi jemi përpara një konflikti
për regjistrimin e titujve të pronësisë si pasojë e mosveprimit të palës së paditur ZVRPP Fier
për të kryer veprimet përkatëse të regjistrimit. Në këtë kuptim, Kolegji vëren se, Gjykata e
Apelit në këtë proces gjyqësor, ndryshe nga kërkimi i padisë, i cili është çregjistrimi dhe
regjistrimi i titujve të pronësisë së paditësve, sikurse rezulton nga pjesa arsyetuese e vendimit
ka shqyrtuar në themel vlefshmërinë e titujve të pronësisë së paditëseve dhe personit të tretë.
Në këto kushte, kjo gjykatë, në kundërshtim me parashikimet e nenit 16 të KPC, nuk ka
797
kuptuar dhe nuk ka përcaktuar drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes, shkakun ligjor të
kërkimeve të padisë, duke e bërë të cenueshëm vendimin.
31. Kolegji, rikonfirmon, se nga pikëpamja procedurale (neni 32 të KPC), iniciativa
për të investuar gjykatën për fillimin e një procesi gjyqësor i përket palës së interesuar dhe
vetëm palët mund të vënë në lëvizje gjykatën për fillimin e një procesi gjyqësor, përveç kur
ligji parashikon ndryshe (neni 2 i KPC). Që padia të jetë e vlefshme duhet të plotësojë dy
kushte themelore: a) interesi i ligjshëm për të ngritur padi, dhe b) legjitimiteti për të vepruar.
Në rast se ekzistojnë këto dy kushte mund të konsiderohet që padia ekziston dhe gjykata
është e detyruar të marrë vendim mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë.
Interesi për të ngritur padi është një interes procedural, i cili lind nga domosdoshmëria për të
arritur nga procesi mbrojtjen e një interesi material dhe për këtë arsye pala i drejtohet
gjykatës duke kërkuar njohjen e cenimit të një interesi dhe rivendosjen e së drejtës së shkelur.
32. Referuar çështjes objekt shqyrtimi, padia i kundërdrejtohet Zyrës së Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme. Me ligjin nr.7843/1994 “Për Regjistrimin e Pasurive te
Paluajtshme”, i ndryshuar, është rregulluar organizimi dhe funksionimi i Zyrës së
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme duke e përcaktuar atë si organ përgjegjës për
regjistrimin e titujve të pronësisë dhe të të drejtave të tjera reale për pasuritë e paluajtshme në
bazë të dokumenteve ligjore, që vërtetojnë pronësinë mbi pasurinë e paluajtshme, si dhe për
përgatitjen, mbajtjen dhe administrimin e regjistrave të pasurive të paluajtshme, hartave
treguese të regjistrimit dhe dokumentacionit, që vërtetojnë të drejtën e pronësisë dhe të drejtat
e tjera reale mbi pasurinë e paluajtshme. Pra, në interpretim të përmbajtjes së kësaj dispozite,
Zyra e Regjistrimit te Pasurive të Paluajtshme nuk është përgjegjëse për njohjen e pronësisë
për pasuritë e paluajtshme dhe as për heqjen e titujve të pronësisë. ZRPP janë përgjegjëse për
regjistrimin e tyre (titujve), që përfshin pasqyrimin në regjistrat e ZRPP e çdo dokument
pronësie, vendim gjykate, akt të organeve shtetërore ose dokument tjetër për të cilin kërkohet
detyrimisht regjistrim nga ligji. (neni 1, 2/1 i këtij ligji)
33. Gjithashtu, Udhëzimi i Këshillit të Ministrave nr.1/2007, i cili ka normuar në
mënyrë të hollësishme veprimtarinë e Zyrave të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, ndër
të tjera ka për qëllim që regjistrimet e kryera në një pasuri të kenë lidhje njëra pas tjetrës dhe
nuk mund të regjistrohet një titull pronësie, kur pasuria nuk ka qenë e regjistruar më parë nën
emrin e subjektit nga i cili bëhet kalimi i pronësisë. Në këto kushte, objekt i një gjykimi të
tillë nuk është e drejta e pronësisë, por veprimtaria e zyrave të regjistrimit të pasurive të
paluajtshme, në drejtim të zbatimit ose jo prej tyre të rregullimit ligjor specifik. Në këtë
drejtim, gjykatat duhet të verifikojnë nëse plotësohen kushtet për të regjistruar titullin e
pronësisë, duke pasur për bazë veçoritë e këtij sistemi.
34. Në analizë të akteve ligjore dhe nënligjorë të sa më sipër, rezulton qarte se detyrat
e zyrave të regjistrimit të pasurive të paluajtshme, janë parashikuar shprehimisht në ligj dhe
konkretisht këto tagra janë kryesisht të karakterit kontrollues mbi elementët e formës së
akteve që paraqiten për regjistrim pranë tyre. Kjo për arsye se është tashmë praktikë e
konsoliduar që transkriptimi ose regjistrimi nuk është gjë tjetër veçse një mjet i nevojshëm
për t’i dhënë publicitetin titullit të pronësie (kontratës, vendimit gjyqësor, aktit administrative
etj), për ta bërë të njohur ekzistencën e tij nga të tretët. Transkriptimi ka funksionin e
publikimit deklarativ. Regjimi i transkriptimit ose regjistrimit realizohet nëpërmjet mbajtjes
së regjistrit publik dhe ka si objekt aktet që krijojnë, ndryshojnë ose përfundojnë të drejta
reale mbi pasuritë e paluajtshme dhe pasuritë e luajtshme të regjistruara. Këtë përfundim kanë
arritur edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin e tyre unifikues
nr.1/2009.
35. Në analizë të sa më sipër Kolegji e çmon të nevojshme të citojë kuadrin ligjor për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme. Në nenin 27 të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar, parashikohet se: “Regjistrimi i një
798
pasurie nuk mund të krijojë mbivendosje me prona të regjistruara më parë, përveç rasteve
kur kemi humbje ose ndryshim të pronësisë së regjistruar, sipas neneve 37 e 38 të këtij ligji.
Në rastet kur dokumentet e paraqitura për regjistrim janë të vlefshme, por krijojnë
mbivendosje me një pasuri të regjistruar më parë, regjistruesi, me vendim të arsyetuar,
refuzon regjistrimin e pasurisë për atë pjesë që krijon mbivendosjen, deri në zgjidhjen
gjyqësore dhe orienton kërkuesin për zgjidhjen e çështjes në rrugë administrative e
gjyqësore”.
36. Sikurse është pranuar nga gjykatat e faktit, me vendimin nr.159 datë 07.02.2001 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, është pranuar kundërpadia e Platon dhe Pranvera Kokalari
duke detyruar paditësit t’i lirojnë sipërfaqen 34000 m2 sipas akteve te marrjes së tokës në
pronësi sipas të cilave rezulton se personi i tretë ka regjistruar sipërfaqen prej 34000 m2 në
regjistrat e ZVRPP Fier. Nga ana e gjykatave është pranuar se po kjo sipërfaqe, u është
shpërndarë me anë të akteve të reja të marrjes së tokës në pronësi paditësve Pëllumb Saliaj,
Mersin Balili dhe Harilla Kushi. Këta të fundit, kanë kërkuar regjistrimin në regjistrat e
pasurive të paluajtshme pikërisht sipërfaqen e tokës së përfituar me AMTP–të respektive.
37. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se për pasurinë objekt konflikti
objekt i kërkesës për regjistrim, ka dy tituj pronësie. Nga njëra anë është trashëgimtarja e të
ndjerit Platon Kokalari dhe të ndjerës Pranvera Kokalari, personi i tretë Bibika Kokalari, e
drejta e saj e pronësisë është e regjistruar në regjistrin e pasurive të paluajtshme dhe nga ana
tjetër janë paditësit që pretendojnë pronësinë me aktet e tyre të fitimit të pronësisë. Në këto
kushte, sipas parashikimeve të nenit 27 të ligjit nr.7843/1994, paditësit duhet të zgjidhin të
drejtën e pronësisë mbi truallin në raport me të drejtën e Platon dhe Pranvera Kokalari po mbi
këtë sipërfaqe dhe më pas, mund të drejtohen për të kërkuar regjistrimin e pasurisë objekt
gjykimi. Zyrat e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme nuk krijojnë tituj pronësie dhe nuk
kanë ndikim në këto të fundit.
38. Sa më sipër, Kolegji e vlerëson të gabuar arsyetimin e Gjykatës së Apelit Vlorë e
cila ka pranuar padinë e paditëseve duke u njohur atyre të drejtën e pronësisë, në një gjykim
me palë të paditur ZRPP Fier, kur në fakt në bazë të ligjit të posaçëm, përsa kohë titujt e
pronësisë krijojnë mbivendosje ndërmjet tyre, palët duhet ta zgjidhin gjyqësisht vlefshmërinë
e titullit të pronësisë, më pas mund t’i drejtohen ZRPP për regjistrimin e titullit. Vetëm në
këtë rast, nëse ZRPP nuk pranon të kryejë veprimet përkatëse për regjistrimin e titullit të
pronësisë, atëherë palët mund ti drejtohen gjykatës duke kërkuar detyrimin e saj (ZRPP) për
të regjistruar titullin e pronësisë.
39. Gjithashtu, Kolegji Administrativ vëren se, në pjesën arsyetuese të vendimit
Gjykata e Apelit Vlorë, në lidhje me atë çka kanë vendosur gjykatat në gjykimet e
mëparshme midis paditëseve dhe Platon e Pranvera Kokalarit në lidhje me vlefshmërinë e
AMPT të familjes Kokalari, arsyeton se kjo mosmarrëveshje nuk është zgjidhur në themel
nga gjykata, pasi është vendosur pushimi i gjykimit për mungesë legjitimimi të paditësve
Pëllumb Saliaj, Harilla Kushi dhe Mersin Balili.
40. Interesi për të ngritur një padi është një element i së drejtës së padisë. Ai dallon
nga interesi material për mbrojtjen e të cilit shërben padia. Kjo për arsye sepse janë të
dallueshme dy të drejta, ajo materiale dhe ajo procedurale, që ushtrohet për mbrojtjen e së
parës. Interesi për të ngritur padi është një interes procedural, dytësor dhe instrumental në
lidhje me interesin material dhe ka për objekt vendimin që i kërkohet gjykatës të japë si mjet
për arritjen e përmbushjes së interesit material i cili është cenuar apo shkelur. Në këto kushte
mungesa e legjitimitetit substancial passjell rrëzimin e padisë dhe jo pushimin e gjykimit të
saj.
799
41. Sa më sipër, ndonëse në gjykimin padisë për pavlefshmërinë e AMTP të familjes
Kokalari, është vendosur pushimi i gjykimit, ky përfundim, sikurse është analizuar në pjesën
arsyetuese të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ardhur si pasojë e mungesës së
legjitimit substancial të paditësve Pëllumb Saliaj, Harilla Kushi dhe Mersin Balili. Pra në
thelb gjykata është shprehur në lidhje me cenimin ose jo të interesit material të paditësve.
42. Gjithashtu, Kolegji e vlerëson të drejtë arsyetimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier i cili ka arsyetuar se vlefshmëria e titujve të pronësisë të personit të tretë është zgjidhur
me vendim gjyqësor të formës së prerë , dhe në kushtet kur për këtë çështje ekziston një
vendim i formës së prerë nuk mundet që me anë të një akti administrativ në favor të
paditëseve, të lihet pa fuqi një vendim gjyqësor i formës së prerë.
43. Mbështetur sa më sipër, ky Kolegj konkludon se vendimi i Gjykatës së Apelit
Vlorë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit përkundrejt vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier e cila ka zgjidhur drejtë çështjen objekt gjykimi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.90 datë 10.04.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.904 datë 07.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Tiranë, më 08.10.2015
800
Nr. 00 - 2015 - 4435 i Vendimit (531)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 08.10.2015, në dhomë këshillimi, mori në shqyrtim çështjen administrative me

nr.01199/2012 akti, që u përket palëve:
PADITËS: FONI OLLDASHI

PALË E PADITUR: BASHKIA TIRANË
KËSHILLI BASHKIAK TIRANË
ENTI KOMBËTAR I BANESAVE DEGA
TIRANË
OBJEKTI:
Privatizimi i banesës, nëpërmjet Entit Kombëtar të Banesave,
bazuar në listën dhe autorizimin e lëshuar nga ana e Ministrisë së Mbrojtjes,
si dhe detyrimin e palës së paditur, Bashkia Tiranë
për të kthyer në fond banese ndërtesën objekt gjykimi.
Baza Ligjore: VKM nr.97, datë 03.02.2008;
Vendimi nr.382, datë 26.07.1993 i KM;
VKM nr.81, datë 28.02.1994, VKM nr.379, datë 26.06.1995,
si dhe VKM nr.97, datë 03.02.2008.

vendosur:
-Pranimin e kërkesë padisë të paditësit Foni Olldashi.
-Detyrimin e palës së paditur Këshilli Bashkiak dhe Bashkia Tiranë, për të
kthyer në fond banese apartamentin 2+1 (ish truproja me sipërfaqe 92 m2, e
ndodhur në Laprakë).
-Detyrimin e palës së paditur Enti Kombëtar i Banesave Dega Tiranë, për
vazhdimin e procedurave të privatizimit të kësaj ndërtese, sipas listës ku
përfshihet dhe Foni Olldashi.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.

Tiranë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
801
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Foni Olldashi, i cili
kërkon prishjen e vendimit nr.400, datë 28.02.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.4859, datë 07.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimi i gjykatës së apelit është i gabuar.
 Në lidhje me çështjen objekt shqyrtimi, ka një seri vendimesh të Këshillit të
Ministrave dhe një sërë aktesh zyrtare të cilat i janë drejtuar palëve të paditura për
të bërë të mundur kthimin e ndërtesës objekt shqyrtimi në fond banese.
 Si nga Bashkia Tiranë, ashtu edhe nga ana e Këshillit Bashkiak Tiranë për vite më
radhë nuk është denjuar të merret asnjë veprim konkret qoftë pozitiv apo negativ,
qe kjo ndërtesë të kalojë në fondin e banesave, ne mënyrë që paditësi të mund të
lidhë kontratën e privatizimit.
 Në këto kushte, kur pala e paditur nuk merr asnjë masë që të përmbushi detyrat e
saj, pala paditëse nuk ka të drejtë që të kërkojë gjyqësisht detyrimin e këtyre
palëve që të ndërmarrin veprime për të nxjerrë aktin administrativ?
 Për sa më sipër, mendojmë se padia është e drejtë dhe për këtë arsye kërkojmë të
lihet në fuqi vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, si dhe diskutoi çështjen
në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje, rezulton se, paditësi Foni Olldashi është banues
në qytetin e Tiranës.
2. Pala paditëse ka pretenduar se, bazuar në shkresën me nr.4425/2 regj, datë
15.07.2000 të Drejtoreshës së Përgjithshme të Ekonomisë pranë Ministrisë së Mbrojtjes, ai
është caktuar në listën e punonjësve të ushtrisë që do të strehoheshin në objektet e përshtatura
për banesa, miratuar nga Ministri i Mbrojtjes me shkresën nr.1946, datë 23.04.2000.
3. Sipas listës së shpërndarjes, në objektin “Truprojë” (objekti nr.1) në Laprakë,
miratuar për përshtatje banese me shkresën e Ministrit të Mbrojtjes nr.1946, datë 23.04.1998,
me vlerë fillestare 12.511 lekë, me sipërfaqe 101 m2, ndërtuar në vitin 1998, është vendosur
strehimi i Foni Olldashit, oficer në lirim i pastrehë, me Ap. 2+1, sipërfaqe 92 m2, me vlerë
fillestare 89.496 lekë.
4. Pala paditëse ka pretenduar se, sipas dokumentave hipotekore të lëshuar nga ana e
Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Palujtëshme Tiranë, në pronësi të Komandës së
Forcave Detare, pranë Ministrisë së Mbrojtjes së Republikës së Shqipërisë, figuron një
ndërtesë, me numër pasurie 1\114, zona kadastrale nr.8210, me sipërfaqe ndërtimore 61 m2,
së bashku me truallin nën të. Kjo pronë (ndërtesë + truall) ndodhet në Tiranë, Rr. “Durrësit”,
ish Reparti Ushtarak 2001 dhe figuron e regjistruar në regjistrat hipotekorë me nr.108\8210
datë 22.09.2006.
5. Pala paditëse ka pretenduar gjithashtu se, në mbështetje të Vendimit të Këshillit të
Ministrave nr.81, datë 28.02.1994, si dhe të Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.379, datë
26.06.1995, Ministria e Mbrojtjes (Drejtoria e Përgjithshme e Ekonomisë), pala e paditur
është vënë në dijeni rreth punonjësve që do të strehoheshin për banim në ambjentet që tashmë
ishin liruar dhe nuk përdoreshin më nga forcat detare ushtarake.
6. Komanda e Forcave Detare pranë Ministrisë së Mbrojtjes, nëpërmjet shkresës me
nr.2944 prot., datë 26.10.2006, i është drejtuar Drejtorisë Rajonale Tiranë pranë Entit
Kombëtar të Banesave, duke i kërkuar lidhjen e kontratatave përkatëse për privatizimin e
802
banesave me personat e pastrehë dhe të strehuar, sipas listës bashkëlidhur, ku në të është
përcaktuar edhe emri i paditësit Foni Olldashi dhe pasuria me nr.1/114, regjistruar në
regjistrin hipotekor me nr.108, për tu privatizuar nga ky subjekt, gjë e cila nuk është bërë e
mundur.
7. Pala paditëse ka pretenduar se, i është drejtuar disa herë të paditurit Enti Kombëtar
i Banesave, Drejtorisë Rajonale Tiranë, e cila nuk ka ndërmarrë asnjë veprim në mënyrë që
paditësi të privatizonte për banim ndërtesën + truall, të ndodhur në Tiranë, Rr. “Durrësit”, ish
Reparti Ushtarak 2001, e cila figuron e regjistruar në regjistrat hipotekorë me nr.108\8210 në
favor të Komandës së Forcave Detare, pranë Ministrisë së Mbrojtjes së Republikës së
Shqipërisë, e cila është liruar dhe nuk perdorej më nga Forcat Detare.
8. Pala paditese i është drejtuar palës së paditur edhe me shkresën nr.169 prot. datë
08.06.2009, për të cilën, pala e paditur Enti Kombëtar i Banesave, Drejtoria Rajonale Tiranë i
ka kthyer përgjigje më shkresën nr.171 prot, datë 09.06.2009, në të cilën ka pasqyruar se: “...
Në zbatim të vendimit të Këshillit të Ministrave nr.379, datë 26.06.1995, “Për disa shtesa e
ndryshime në Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.81, datë 28.02.1994, “Për kthimin në
banesa të objekteve që mbeten të lira nga ristrukturimi i Ushtrisë dhe Ministrisë së Rendit
Publik”, pika 3, me këtë përmbajtje: “Bashkitë ose Këshillat e Rrethtve ti kthejnë këto
objekte në fond banese, sipas listave që do t’u dërgojnë Ministria e Mbrojtjes dhe Ministria e
Brendshme”. Bashkia e Tiranës dhe Këshilli Bashkiak, megjithë kërkesat tona të
vazhdueshme nuk e ka bërë një gjë të tillë. Përsa kohë që Këshilli Bashkiak, nuk miration
kthimin e këtij objekti në fond banese, ne nuk mund të lidhim kontratë me ju...”.
9. Me daljen e vendimit nr.97, datë 03.02.2008 të Këshillit të Ministrave, duke qenë
se, kompetenca për privatizimin e këtyre objekteve pretendohej se ju kalua tashmë Bashkisë
dhe Komunave, pala paditëse i është drejtuar sërisht palës së paditur Bashkisë Tiranë dhe
Këshillit Bashkiak të saj, për të bërë të mundur privatizimin e banesës objekt i këtij gjykimi.
10. Me shkresën e saj nr.F20781/2 prot, datë 19.02.2010, pala e paditur Bashkia
Tiranë, ka njoftuar se, kompetencën për privatizimin e objektit të pretenduar nga pala
paditëse, e ka Drejtoria nr.3 e Puntorëve të Qytetit Tiranë dhe për këtë arsye, duhej që ky
subjekt ti drejtohej kësaj drejtorie dhe të ndiqte procedurat e duhura për plotësimin e
dokumentacionit për privatizimin e kësaj banese pranë kësaj të fundit.
11. Pala paditëse ka pretenduar se, pas marrjes së ketij njoftimi, përsëri i është
drejtuar me shkrim Drejtorisë nr.3 të Puntorëve të Qytetit Tiranë, por nga kjo e fundit, nuk ka
marrë ende asnjë përgjigje.
12. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka marrë ende zgjidhje për përfundimin e
procedurave ligjore për privatizimin e banesës objekt shqyrtimi, në datën 25.02.2010 i është
drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me padinë me objekt të sipërcituar, duke
kërkuar nga gjykata, detyrimin e palës së paditur Bashkia Tiranë dhe Këshillin Bashkiak
Tiranë, që në bazë të Ligjit nr.8652, datë 31.07.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e
Qeverisjes Vendore”, VKM nr.379, datë 26.06.1995, “Për disa shtesa e ndryshime ne VKM-
në nr.81, datë 28.02.1994 “Për kthimin në banesa të disa objekteve që mbeten të lira nga
ristrukturimi i ushtrisë dhe Ministrisë së Rendit Publik”, si dhe të Ligjit nr.9232, datë
13.05.2004 “Për programet sociale për strehimin e banorëve të zonave urbane” i ndryshuar,
të kthejnë në fond banese ndërtesën objekt gjykimi, si dhe detyrimin e palës së paditur Entit
Kombëtar të Banesave, Drejtoria Rajonale Tiranë, që të vazhdojë procedurat e privatizimit të
kësaj ndërtese.
vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë të paditësit Foni Olldashi.
Detyrimin e palës së paditur Këshilli Bashkiak dhe Bashkia Tiranë, për të kthyer në
fond banese apartamentin 2+1 (ish truproja me sipërfaqe 92 m2, e ndodhur në Laprakë).
803
Detyrimin e palës së paditur Enti Kombëtar i Banesave Dega Tiranë, për vazhdimin e
procedurave të privatizimit të kësaj ndërtese, sipas listës ku përfshihet dhe Foni Olldashi.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.
13/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....duke ju referuar përmbajtjes së nenit 39/1, të
Ligjit nr.9719 date 23.04.2007 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.9232, datë
13.05.2004 “Për programet sociale të strehimit të banorëve të zonave urbane”, ku thuhet
shprehimisht se: “Banesat, që kanë qenë subjekt i ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 dhe të ligjit
nr.9321, datë 25.11.2204 "Për privatizimin e banesave dhe objekteve të kthyera në banesa, të
ndërtuara me fondet e shoqërive dhe të ndërmarrjeve shtetërore", të cilat nuk janë
privatizuar ende, privatizohen nga organet e qeverisjes vendore sipas procedurave të
përcaktuara me vendim të Këshillit të Ministrave”. Gjitahashtu, në vazhdim të kësaj dispozite
të ligjit të sipërcituar, duke ju referuar Vendimit të Keshillit të Ministrave me nr.379, datë
26.06.1995 “Për disa shtesa dhe ndryshime në vendimin e Këshillit të Ministrave nr.81, datë
28.02.1994 “Për kthimin në banesa të objeketeve që mbeten të lira nga ristrukturimi i
ushtrisë dhe Ministrisë së rendit publik”, ka parashikuar në piken 3 të tij, me këtë
përmbajtje, si më poshtë vijon: “Bashkitë ose Komunat e rretheve i kthejnë këto objekte në
fond banese, sipas listave që do të dërgojë Ministria e Mbrojtjes dhe Ministria e
Brendshme”. Nisur nga përkufizimi i mësipërm, gjykata duke vlerësuar dhe provat shkresore
të administruara në dosjen gjyqësore, çmon se, sipas Vendimit të Këshillit të Ministrave me
nr.81, datë 28.02.1994, pala e paditur Enti Kombëtar i Banesave, Drejtoria Rajonale Tiranë,
nuk mund të detyrohet për të privatizuar banesat e kësaj kategorie si në rastin e paditësit pa
u miratuar dhe kthyer në fond banese nga Këshilli Bashkiak Tiranë. Për rrjedhojë, nga
pikpamja ligjore pala e paditur Këshilli Bashkiak Tiranë, ne rastin konkret, ka qenë e
detyruar të zbatonte këtë përcaktim të ligjit nr.9719, datë 23.04.2007 “Për disa shtesa dhe
ndryshime, në ligjin nr.9232, datë 13.05.2004 “Për programet sociale të strehimit të
banorëve te zonave urbane” dhe V.K.M- së, nr.81, datë 28.02.1994, që më pas t’i lindte e
drejta Entit Kombëtar të Banesave, Drejtorisë Rajonale Tiranë, për të bërë privatizimin e
banesave, sipas listave që do të dërgonte Ministria e Mbrojtjes, ku përfshihej dhe banesa e
paditësit Foni Olldashi. Ky arsyetim hedh poshtë dhe prapsimin e palës së paditur Këshilli
Bashkiak pranë Bashkisë Tiranë, ku shprehet se, në vlerësim të kuadrit ligjor aktual të
strehimit, kërkesa e palës paditëse për detyrim kthim në fond banesash dhe privatizim nuk
është subjekt i këtij legjislacioni. Bashkia e Tiranës mund të operoj për kthim në fond
banesash vetëm objektet që kanë kaluar në pronësi të saj dhe të dala jashtë funksionimit dhe
privatizimit të banesave të ngelura të paprivatizuara. Duhet theksuar se, vetë pala e paditur
Enti Kombetar i Banesave pohoi gjatë gjykimit se, ata nuk kishin kryer asnjë veprim në lidhje
me këtë banesë, pasi pala e paditur Bashkia Tiraneës nuk ka bërë asgjë për kthimin e këtyre
pronave në fond banese. VKM nr.379, datë 26.06.1995 “Për disa shtesa dhe ndryshime në
vendimin e Këshillit të Ministrave nr.81, datë 28.02.1994 “Për kthimin në banesa të
obejketeve që mbeten të lira nga ristrukturimi i ushtrisë dhe ministrisë së rendit public”, pika
3 me këtë përmbajtje “Bashkitë ose Komunat e rretheve i kthejnë këto objekte në fond
banese, sipas listave që do të dërgojë Ministria e Mbrojtjes dhe Ministria e Brendshme”, në
mënyrë të tillë që t’i jepte mundësinë Entit Kombëtar të Banesave të vazhdonte procedurat e
mëtejshme. Kjo tregon edhe më qartë se, pala e paditur Këshilli Bashkiak dhe Bashkia
Tiranë kanë pasur detyrimin për t’u shprehur në lidhje më këtë banesë”.
Prishjen e vendimit nr.4859, datë 07.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
14/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Gjykata e Apelit Tiranë, nisur nga mënyra se
si paditësi ka përcaktuar objektin e padisë, si dhe shkakun ligjor të saj, konstatohet se
nëpërmjet gjykatës kërkohet të detyrohen palët e paditura, Këshilli i Bashkisë dhe Bashkia
804
Tiranë, që të zbatojnë kompetencat e tyre të ngarkuara me akte ligjore, pra të detyrohen këto
organe që të kthejnë mjedisin që posedon paditësi në fond banese dhe të privatizohet kjo
banese në emër të tij. Referuar arsyetimit të mësipërm për çështjen objekt gjykimi, Kolegji
Civil i Gjykatës së Apelit arrin në konkluzionin se, gjykata nuk ka juridiksion të detyrojë
Këshillin Bashkiak Tiranë të kthejë mjediset e pretenduara nga paditësi në fond banese, pasi
vetë aktet ligjore VKM nr.81, datë 28.02.1994, ndryshuar, kanë përcaktuar juridiksionin
administrativ të zgjidhjes së kësaj çështjeje. Ajo që mund të vendosë gjykata në respektim të
Kodit të Proçedurave Administrative, nenit 18/b dhe Kodit të Proçedurës Civile, nenit 331,
është që të detyrojë organet administrative të marrim në shqyrtim çështjen dhe të nxjerrin
vendimin përkatës në lidhje me këtë çështje. Dhe vetëm pasi organi administrativ të ketë
shprehur vullnetin e tij në lidhje me sa më sipër, duke nxjerrë aktin administrativ, subjekti i
interesuar në rast se nuk është dakord me këtë të fundit ka të drejtë t‘i drejtohet juridiksionit
gjyqësor, i cili do të shprehet përfundimisht me vendim për vlefshmërinë e këtij akti. Paditësi
Foni Olldashi nuk i është drejtuar gjykatës me një kërkim të tillë. ... Ndodhur çështja në këto
rrethana, jemi përpara një padie që nuk mund të ngrihej, pasi gjykata, referuar dhe nenit 331
të K.Pr.Civile, mund të detyrojë organin administrativ vetëm të marrë në shqyrtim një çështje
të caktuar (kur rezulton që ky organ administrativ e ka lënë pa shqyrtuar këtë çështje, për të
cilën ka kompetencën dhe detyrimin ligjor për t’u shprehur me akt administrativ), dhe të dalë
me vendim për këtë çështje, por gjykata nuk mund t’i imponojë organit administrativ
vendimin që ky i fundit duhet të marrë dhe vullnetin e saj për përmbajtjen e aktit
administrativ përkatës, siç ka bërë gjykatat e rrethit në çështjen objekt gjykimi. Për sa më
sipër, meqënëse jemi përpara kërkesave të nenit 468 të K.Pr.Civile, pasi konstatohet se një
padi e tillë nuk mund të ngrihet vendimi i gjykatës duhet të prishet dhe të vendoset pushimi i
gjykimit të çështjes”.
15. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Foni Olldashi, i cili kërkon
prishjen e vendimit nr.400, datë 28.02.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.4859, datë 07.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar
ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se rekursi i paraqitur nga pala
paditëse Foni Olldashi, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin nr.400, datë
28.02.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
17. Paditësi ka kërkuar në këtë gjykim: “Privatizimi i banesës, nëpërmjet Entit
Kombëtar të Banesave, bazuar në listën dhe autorizimin e lëshuar nga ana e Ministrisë së
Mbrojtjes, si dhe detyrimin e palës së paditur, Bashkia Tiranë për të kthyer në fond banese
ndërtesën objekt gjykimi”, duke u bazuar në Vendimin nr.382, datë 26.07.1993 i Këshillit të
Ministrave; VKM nr.81, datë 28.02.1994, VKM nr.379, datë 26.06.1995, si dhe VKM nr.97,
datë 03.02.2008. Në analizë të kërkimeve të padisë dhe shkakut ligjor të saj, ky Kolegj, çmon
se, çështja objekt shqyrtimi përbën një mosmarrëveshje administrative, gjykimi i të cilave
gjen rregullim si në në dispozitat ligjore të akteve nënligjore të sipërcituara, ashtu dhe në
Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
18. Rezulton që në momentin e lindjes së konfliktit mes paleve, si bazë ligjore për
zgjidhjen e këtyre mosmarrëveshjeve, perveç ligjit specifik, ishin dhe dispozitat e K.Pr.Civile
(nenet 324-333 ) konkretisht Kreu II, i titulluar “Gjykimi i mosmarrëveshjeve
administrative”. Në nenet 324 deri në 326 të K.Pr.Civile, përcaktoheshin qartë se, cilat ishin
805
llojet e padive që subjektet e interesuara mund të ngrinin pranë seksioneve administrative të
gjykatave të shkallës së parë.
19. Sipas përcaktimeve të bëra në dispozitat e mësipërme, rezulton që, kërkimet të
cilat mund të ngriheshin dhe paditë që mund të merreshin në shqyrtim nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor ishin: (i) padia me të cilën kërkohet shfuqizimi ose ndryshimi i aktit administrativ
dhe (ii) padia me të cilën kundërshtohet refuzimi i miratimit të një akti administrativ, ose kur
lihet pa u shqyrtuar brenda një afati të caktuar, kundërshtimi i shtetasit në organin kompetent
administrativ.
20. Gjithashtu, edhe në referim të dispozitave të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, i ndryshuar, përcaktohet shumë qartë se, cilat janë paditë që mund të ngrihen
nga subjektet e interesuara, të cilat përbëjnë një mosmarrëveshje administrative dhe që
merren në shqyrtim nga ana e gjykatave administrative. Konkretisht, në nenin 7, pika “b” të
këtij ligji parashikohet se: “Gjykatat administrative janë kompetente për: b) mosmarrëveshjet
që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik”, ndërsa
në nenin 17 të po të këtij ligji, parashikohet se: “Padia ngrihet: .... ç) për të detyruar organin
publik të kryejë një veprim administrativ, që është refuzuar, apo për të cilin organi publik ka
heshtur, ndonëse ka pasur kërkesë; … e) për detyrimin e organit publik për të kryer apo për
të ndaluar kryerjen e një veprimi tjetër administrativ, të nevojshëm për mbrojtjen e të
drejtave apo të interesave të paditësit… ».
21. Referuar të drejtës subjektive proceduriale, çdo individ ka të drejtën t’i drejtohet
gjykatës për të mbrojtur një të drejtë, ose një interes të ligjshëm, të cilin, ai pretendon se i
është shkelur apo i është cënuar, e drejtë kjo dhe garanci, e cila sanksionohet nga neni 42 i
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë. Kjo e drejtë e dhënë, e cila është një e drejtë
themelore, e pandashme, e patjetërsueshme dhe e padhunueshme, i jepet vetëm atij që
pretendon se, i janë shkelur këto të drejta dhe interesa të ligjshme (neni 42 i Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë: kushdo për mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe të interesave të tij
kushtetuese dhe ligjore mund t’i drejtohet gjykatës”). Në referim të sa më sipër, del qartë që,
çdo subjekt mund t’i drejtohet gjykatës për mbrojtjen e një të drejte apo interesi të ligjshëm,
vetëm kur ekziston interesi i ligjshëm. Vetëm në këto kushte, subjekti i interesuar mund të
kërkojë nga gjykata, që kjo e fundit, të realizojë një gjykim të drejtë, të paanshëm dhe të
vendosë në lidhje me pretendimet e tij.
22. Në çështjen objekt shqyrtimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson
se, paditësi ka një interes të ligjshëm për të paraqitur kërkesë padinë në shqyrtim, pasi kërkon
rivendosjen e të drejtave të tij, të pretenduara të shkelura nga mosveprimi i institucioneve
shtetërore, palë të paditura në këtë gjykim. Paditësi, duke gëzuar statusin e ushtarakut dhe
duke qenë se është i pastrehë, kërkon të privatizojë mjedise që administrohen nga Ministria e
Mbrojtjes dhe që përshtaten për banesa. Pikërisht, këtë të drejtë ai mendon se mund ta
realizojë mbështetur në Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.81, datë 28.02.1994, ndryshuar
me Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.379, datë 26.02.1994, në të cilin janë parashikuar
rregullat që duhet të zbatohen për kthimin në banesa të objekteve të ushtrisë dhe kriteret e
përfitimit të tyre nga ushtarakët.
23. Referuar parashikimeve të pikës 3 të VKM nr.81, datë 28.02.1994, të ndryshuar ,
në të cilat parashikohet se: “Bashkitë ose këshillat e rretheve t'i kthejnë këto objekt në fond
banese, sipas listave që do t'u dërgojnë Ministria e Mbrojtjes dhe Ministria e Brendshrne”,
është përcaktuar në mënyrë specifike që, kthimi i mjediseve në fond banese bëhet nga ana e
organeve të pushtetit lokal, duke qenë këto të fundit kompetente për një vendimmarrje të tillë.
Duke iu referuar Ligjit nr.8652, datë 31.07.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e
qeverisjes vendore”, konkretisht nenit 8, pika (II), neni 32 dhe 72, pika (d), rezulton se një
kompetencë të tillë në organin e pushtetit lokal, e ka Këshilli i Bashkisë apo Komunës, të
806
cilët veprojnë sipas një procedure të posaçme për marrjen e vendimeve, pra mënyrën e
votimit dhe kushtet e vlefshmërisë së tyre (nenet 31-33).
24. E parë në këtë këndvështim, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se,
Gjykata e Apelit Tiranë ka gabuar kur është shprehur se, padia e paditësit është një padi që
nuk mund të ngrihej, pasi nuk mund të detyrojë organin administrativ që në rastin konkret
është Këshilli i Bashkisë Tiranë, që të marri një vendim në favor të tij pa u shprehur me parë
ky organ.
25. Në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,
konstaton se, organet e pushtetit lokal, Bashkia Tiranë dhe Këshilli Bashkiak Tiranë nuk i
kanë zgjidhur paditësit problemin që ai ka për një kohë relativisht të gjatë duke mos kthyer
përgjigje dhe nuk i kanë lënë mundësi tjetër për të rivendosur në vend të drejtat e tij të
pretenduara të shkelura, përveçse duke iu drejtuar gjykatës. Është e drejta e individit që të
kërkojë detyrimin e organeve administrative për t’u shprehur lidhur me kërkesat e tyre, duke i
pranuar ose duke mos i pranuar ato. Në rastin objekt shqyrtimi, edhe pse dispozitat ligjore në
fuqi, kanë ngarkuar këto organe që të shprehen dhe të kryejnë një veprim të caktuar, ato kanë
vijuar me mosveprimin e tyre, duke e cënuar paditësin në të drejtën e tij të njohur dhe të
garantuar nga ligji. Të njëjtin qëndrim si më sipër, mbajnë edhe Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.686, datë 11.05.2000 ku shprehen se: “Gjykatës i
lind e drejta, të detyrojë me vendim cilindo organ jo vetëm të ushtojë detyrën, por ta ushtrojë
atë në përputhje me Kushtetutën dhe ligjet duke garantuar të drejtën e individit për një
gjykim të drejtë dhe në një afat të arsyeshëm”.
26. Referuar përcaktimeve të VKM nr.81, datë 28.02.1994, ndryshuar , në të cilat
parashikohet se: “1. Lejohet kthimi në banesë i objekteve që mbeten të lira nga ristrukturimi i
ushtrisë dhe Ministrisë së Rendit Publik. Këto ministri përcaktojnë e miratojnë objektet që do
të përshtaten për banesë. 2. Privatizimi i këtyre banesave do të bëhet nga Enti Kombëtar i
Banesave kundrejt listave dhe autorizimeve përkatëse që do t'i dërgojnë Ministria e
Mbrojtjes dhe Ministria e Brendshme për lidhjen e kontratave të shitjes. Këto dikastere do të
dërgojnë në Entin Kombëtar të Banesave edhe planimetrinë e përshtatjes, gentplanin dhe të
gjitha të dhënat e dokumentet e tjera të nevojshrne. 3. Bashkitë ose këshillat e rretheve t'i
kthejnë këto objekt në fond banese, sipas listave që do t'u dërgojnë Ministria e Mbrojtjes dhe
Ministria e Brendshrne”, kuptohet qartësisht se, këto banesa nuk mund të privatizohen nga
ana e Entit Kombëtar të Banesave, pa u kthyer më parë në fond banese. Pra, shprehja e
organit administrativ, në rastin konkret të Këshillit Bashkiak Tiranë është kriter thelbësor që
paditësi të mund të realizojë të drejtën e tij, pra atë të privatizimit të banesës objekt
shqyrtimi.
27. Ndryshe nga sa arsyeton gjykata e apelit, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, çmon se, në rastin objekt shqyrtimi, nuk ndodhemi përpara rasteve kur padia nuk mund
të ngrihet. Kjo pasi, paditësi ka një interes të ligjshëm në ngritjen e kësaj padie. Sa më sipër,
del qartë në rast se do të analizojmë të gjitha provat e administruara në dosjen gjyqësore, si
dhe ligjet specifike që zbatohen për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje. Në zbatim të
dispozitës ligjore të sipërcituar, Ministria e Mbrojtjes, ka lejuar përshtatjen në banesë të
objekteve që kanë mbetur të lira, duke pajisur me autorizimet përkatëse personat që kanë
qenë në shërbim aktiv. Referuar pikës 3, të VKM së sipërcituar, Ky Kolegj vlerëson të
theksojsë se, kjo dispozitë ka karakter urdhërues, pasi sipas saj, shprehet qartësisht se janë
bashkitë ose këshillat e rretheve që duhet t’i kthejnë këto objekte në fond banese. Gjithashtu,
kjo VKM bën të njëjtin urdhërim edhe për Entin Kombëtar të Banesave, i cili është i detyruar
t’u bëjë privatizimin atyre personave që janë pajisur me autorizim nga Ministria e Mbrojtjes
ose Ministria e Rendit Publik (Brendshme).
28. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, pavarësisht mënyrës se si
paditësi ka formuluar kërkimet e tij në këtë gjykim, në thelb, pala paditëse kërkon që të
807
detyrohen të paditurit për të nxjerrë aktet administrative, të cilat kanë patur detyrimin ligjor
për t’i nxjerrë, pavarësisht se nxjerrja e këtyre akteve përmbush edhe të drejtën subjektive që
pala paditëse kërkon të realizojë. Ky qëndrim i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë,
vjen në përputhje edhe me qëndrimin që kanë mbajtur Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, në vendimin unifikues nr.3/2012, ku shprehimisht thuhet: “Gjykata e zbulon shkakun e
padisë së paditësit duke e analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek
dispozitat ligjore të referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që
paditësi të referojë gabimisht dispozitat ligjore, porse nga leximi i kërkesëpadisë, del e qartë
e drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast, gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform
shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve
që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon
se i janë cënuar”.
29. Pala paditëse ka pritur disa vjet që, organet administrative të nxirrnin aktet
administrative që VKM-ja i detyronte t’i nxirrnin, por ato nuk e kanë bërë një gjë të tillë. Për
këtë arsye, ky Kolegj, vlerëson se, ngritja e padisë nga pala paditëse dhe kërkimi i dhënies
zgjidhje të pretendimeve të ngritura nga paditësi, mund të gjejnë zgjidhje ligjore nëpërmjet
rrugës gjyqësore.
30. Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, Gjykata e
Apelit jo vetëm që nuk e ka kuptuar drejtë objektin e vërtetë dhe qëllimin e kësaj padie, por
ka vepruar në kundërshtim me sa parashikon neni 468 i K.Pr.Civile, kur është shprehur për
pushimin e gjykimit. Sipas këtij neni parashikohet se: “Gjykata e Apelit kur konstaton se
çështja nuk hyn në juridiksionin gjyqësor, si dhe kur padia nuk mund të ngrihej ose gjykimi nuk
mund të vazhdonte, prish vendimin dhe vendos vetë pushimin e gjykimit të çështje”. Pra, në
interpretim të kësaj dispozite, rezulton se pushimi i gjykimit mund të kryhet vetëm në rastet kur:
a) Çështja nuk hyn në juridiksionin gjyqësor; b) padia nuk mund të ngrihet; c) gjykimi nuk
mund të vazhdojë. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, asnjë nga këto
kërkesa që parashikon neni 468 i K.Pr.Administrative, nuk përmbushen në rastin konkret.
Çështja hyn në juridiksionin gjyqësor, pasi nuk është parashikuar shprehimisht në ligj që,
para se t’i drejtohet gjykatës, paditësi është i detyruar që të ezaurojë rrugën administrative të
ankimit. Nga ana tjetër, objekti dhe shkaku ligjor i padisë është përcaktuar drejtë, pasi
kërkohet që të detyrohet organi administrativ për të nxjerrë një akt, që vetë VKM-ja e
ngarkon në mënyrë të detyrueshme për ta nxjerrë.
31. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, kërkimet e paditësave janë
paraqitur drejtë para gjykatës dhe në rastin konkret, jemi përpara një padie që mund të
ngrihej. Gjykata referuar nenit 331 të K.Pr.Civile, mund të detyrojë organin administrativ që
të marrë në shqyrtim një çështje të caktuar, si dhe të dalë me vendim për këtë çështje, duke
mbajtur në vëmendje që, gjykata nuk mund t’i imponojë organit administrativ vendimin që ky
i fundit duhet të marrë në respektim të dispozitave ligjore në fuqi që ngarkojnë këto organe
për tu shprehur. Pra, gjykata në këto raste e detyron organin administrativ vetëm ta marrë në
shqyrtim një çështje, por nuk dikton vendimmarrjen që do të bëjë ky organ. Kjo për arsye se,
është kompetencë e organit administrativ që të shqyrtojë e vendosë sipas ligjit çështjet që i
janë lënë në kompetencë funksionale. Nëse pala e interesuar, nuk do të jetë dakort me
vendimin që nxjerr organi administrativ, ajo ka të drejtë t’i drejtohet gjykatës për të
rivendosur të drejtat e pretenduara të shkelura nga vendimmarrja administrative.
32. Në çështjen objekt shqyrtimi, pretendimet e palës lidhen me mosveprimin e palës
së paditur, Këshilli i Bashkisë për të marrë në shqyrtim e për të vendosur në lidhje me
kthimin në fond banese të një objekti që, potencialisht mund të privatizohet për banim nga
paditësi. Në këto raste, është detyrë e gjykatës që pasi të shqyrtojë padinë dhe të kryejë një
hetim të plotë e të gjithanshëm, të vlerësosojë nëse pretendimet e paditësit rezultojnë të
bazuara në ligj e prova ose jo.
808
33. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në rigjykim duhet t’u bëjë të qartë palëve
që është detyrë e secilës prej tyre që në përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të cilat
bazojnë pretendimet në lidhje me të drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejta kanë
dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara.
34. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë, duhet të lejojë të dyja palët që të paraqesin prova shkresore me anën e të cilave
ato të provojnë pretendimet e tyre, bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile dhe t’i lejojë ato,
që t’ia nënshtrojnë hetimit e debatit gjyqësor. Ky Kolegj, çmon gjithashtu se, kryerja e
veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë
rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/a të ligjit nr.49/2012
VENDOSI
e çështjes për rigjykim, në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
809
Nr. 00 - 2015 - 4421 i Vendimit (532)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomën e këshillimit datë 08.102015 mori në shqyrtim çështjen administrative

nr.00590/2013 Akti, që u përket:
PADITËSE: SHOQËRIA “GLOBAL PETROLIUM

ALBANIA” SH.A
TE PADITUR: DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR PRANË
DREJTORISË SË PËRGJITHSHME TË
TATIMEVE TIRANË.
NJËSIA E TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ,
DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
TIRANË.
OBJEKTI :
Anullimin e Aktit Administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor
nr.2371/5, datë 26.11.2009 të Drejtorisë Rajonale të Njësisë
së Tatimpaguesve të Mëdhenj, për detyrimet tatimore, dhe gjobat e llogaritura
për shoqërinë tregtare Global Petrolium – Albania Sh.a, në shkelje të ligjit në fuqi.
Anullimi i aktit administrativ, Vendimit të Drejtorisë së Apelimit Tatimor
të Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve nr.1352, datë 23.03.2010.
Baza Ligjore: Nenet 36, 71 e në vijim si dhe 80 e në vijim
i ligjit 9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tarimore në RSH” i ndryshuar.
Neni 41 ligjit 7928, datë 27.04.1995 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar” i ndryshuar.
Nenet 19 dhe 29 të ligjit 8438, datë 28.12.1998 “Për tatimin mi te ardhurat” i ndryshuar,
Ligji 8485, datë 12.05.1999 K.Pr.Administrative i ndryshuar.
Nenet 324/a, 325, 327, 328, 331/3 të ligjit 8116, datë 29.03.1996
“Kodi i Procedurës Civile te RSH” i ndryshuar.
Pika 68.3.1 e në vijim e Udhëzimit 24, datë 02.09.2008
“Për procedurat tatimore në RSH” i ndryshuar.
Pika 9.4 i udhëzimit 17, datë 13.05.2008
“Për tatimin mbi vlerën e shtuar” i ndryshuar.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në ligj dhe në prova.
810
Prishjen e Vendimit nr.4429 datë 24.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë Gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
Kundër vendimit nr.1266 datë 24.05.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar

rekurs Avokatura e Shtetit, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
 Shoqëria është kontrolluar për periudhën Gusht 2008-Tetor 2009 dhe inspektorët e
kontrollit kanë evidentuar të gjitha shitjet e kryera për të gjithë llojet e karburanteve
në të tretët dhe këto u rakorduan me librin e shitjeve dhe të FDP –ve të deklaruara nga
vetë shoqëria. Çmimet e aplikuara nga shoqëria, të marra nga të dhënat analitike të
librave të shitjes për çdo klient, janë krahasuar me çmimet e faturuara sipas pasqyrave
të shitjes për këta klientë të ndara sipas muajve në vitin 2008 dhe 2009. Nga
krahasimi i këtyre faturave rezulton se paditësi u ka shitur të tretëve me çmime më të
ulëta sesa agjentit të tij, shoqërisë Eko Petrolium Albania. Pasqyra e shitjeve të
shoqërisë Eko Petrolium Albania shpk, me çmimet e së cilës janë bërë dhe krahasimet
me paditësin, është depozituar nga vetë paditësi tek dega e tatimeve. Nga krahasim i
këtyre faturave del se janë kryer shitje në subjekte brenda të njëjtës datë dhe në disa
raste brenda të njëjtit rreth ku diferenca e çmimit arrin deri në 20 lekë/ litër. Në pikën
4.4 të fq 5 të raport kontrollit pasqyrohet qartë se për periudhat tatimore të
kontrolluara për shoqëria të treta ka aplikuar çmime shitje më të ulëta se çmimet e
aplikuara për agjentin e tij (kolona 7 e tabelës). Këto diferenca të rivlerësuara nga
inspektorët e kontrollit kanë kryer rivlerësimin e çmimit me çmimet e shitjes me
shoqërinë Eko Petrolium Albania shpk çmime të cilat i ka deklaruar vetë shoqëria.
 Diferencat e çmimeve janë vërejtur pikërisht në shitjet që paditësi u ka bërë shoqërive
të tjera me çmimet që ai i ka bërë agjentit të tij, ku nga verifikimi i faturave të shitjes,
është konstatuar se janë kryer shitje në subjekte brenda të njëjtës datë dhe brenda të
njëjtit rreth, ku diferenca e çmimit të shitjes në këto shoqëri, me çmimet e shitjes tek
agjenti ishte 20 lekë/litër.
 Lidhur me kohëzgjatjen e kontrollit të pretenduar nga pala paditëse, ligji nuk ka
parashikuar një afat të shprehur ligjor për periudhën në të cilën subjekti do të
kontrollohet nga organet tatimore.
 Gjatë gjykimit në apel pala paditëse pretendoi se nuk i ishin vënë në dispozicion
çmimet e përcaktuara nga inspektorët, mbi bazën e të cilave ishte kryer edhe
rivlerësimi i çmimeve. Këtë pretendim paditësi nuk e ka ngritur gjatë gjykimit në
shkallë të parë, kur gjykimi i çështjes ka zgjatur mbi një vit dhe paditësi i kishte të
gjithë mundësitë ligjore për tì kërkuar këto dokumente. Po kështu paditësi është
pyetur nëse dëshironte ekspert për çështjen dhe është shprehur se nuk ishte nevoja e
kryerjes së ekspertimit.

pasi dëgjoi relacionin e Gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Pala paditëse, Shoqëria “Global Petrolium Albania” sh.a., ushtron aktivitetin e saj
tregtar në fushën e tregtimit me shumicë të lëndëve djegëse të lëngëta dhe të gazta dhe të
produkteve që përftohen nga to. Me datë 20.10.2009, pala e paditur, Njësia e Tatimpaguesve
811
të Mëdhenj Tiranë në Drejtorinë Rajonale Tatimore Tiranë, ka njoftuar paditësin për kryerjen
e një kontrolli tematik pranë këtij subjekti. Sipas këtij lajmërimi, inspektorët e Drejtorisë
Rajonale të Tatimpaguesve të Mëdhenj, do të ushtronin kontroll për periudhën tatimore gusht
2008 deri në 20.10.2009. Objekti i kontrollit lidhej me zbatimin e legjislacionit tatimor me
qëllim saktësimin e kontrollit tatimor në periudhën tatimore të kontrolluar. Në përfundim të
kontrollit, inspektorët kanë përpiluar raport kontrollin e datës 26.11.2009, në të cilin kanë
pasqyruar rezultatet përfundimtare. Pas raportit të përpiluar nga ana e inspektorëve, është
nxjerrë njoftim vlerësimi nr.23711/5 datë 26.11.2009. Sipas këtij njoftim vlerësimi, shoqëria
duhej të paguante në organet tatimore, një shumë e cila përbëhej nga pagesa e detyrimeve,
gjobave të cilat konsistojnë në pagimin e detyrimeve dhe penaliteteve për TVSH-në dhe tatim
fitimin për periudhën 2008-2009.
Sipas njoftimit pala paditëse kishte detyrime TVSH-je në vitin 2008 në shumën 3.758.563
lekë, e gjobë në shumën 1.879.281 lekë, detyrime TVSH-je në vitin 2009 në shumën
26.474.772 lekë e gjobë në shumën 13.244.901 lekë, tatim fitimi për vitin 2008 në shumën
1.879.281 lekë e gjobë në shumën 469.820 lekë, pra gjithsej në shumën 47.706.618 lekë.
2. Paditësi ka kryer pagesën e detyrimeve në formën e rakordimit me gjendjen e tepricës
kreditore që kishte pranë organeve tatimore dhe me datë 22.12.2009 i është drejtuar me
kërkesë ankimore Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve. Kjo e fundit, me vendimin e saj
nr.1352, datë 23.03.2010 ka vendosur lënien në fuqi të njoftim vlerësimit të Drejtorisë
Rajonale të Tatimpaguesve të Mëdhenj. Pas kësaj, paditësi i është drejtuar gjykatës me
padinë me objekt dhe bazë ligjore si më lart.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.4429 datë 24.05.2011 ka vendosur
rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në ligj dhe në prova. Në këtë vendim kjo gjykatë ka
arsyetuar se mbështetur në nenin 68, pika 4 të ligjit 9920, datë 19.05.2008, nëse administrata
tatimore vëren se detyrimi tatimor i dhënë në deklaratën tatimore është i pasaktë atëherë
administrata tatimore bën vlerësim tatimor. Administrata tatimore vlerëson detyrimin tatimor
të tatimpaguesit, në përputhje me dispozitat e legjislacionit përkatës. Neni 71, pika b e Ligjit
të mësipërm parashikon se administrata tatimore ka të drejtë të përdorë mënyra alternative
vlerësimi të detyrimit tatimor të tatimpaguesit dhe të nxjerrë një vlerësim kur deklarata
tatimore përmban të dhëna të pasakta ose të fallsifikuara”. Po kështu, sipas gjykatës, në nenin
72, pika “c” parashikohet se mënyrat alternative të vlerësimit nuk kufizohen, por bazohen në
krahasime me një veprimtari ekonomike të ngjashme. Po kështu, në mbështetje të nenit 41,
pika 1, gërma “c” e ligjit nr.7928, datë 27.04.1995 “Për TVSH”, inspektorët e kontrollit kanë
bërë rivlerësim çmimi me çmimet e shitjes në shoqërinë EKO, çmime të deklaruara nga vetë
paditësi. Nga dispozitat e mësipërme gjykata arrin në përfundimin nga analiza e provave, se
diferencat e çmimeve të paditësit janë vërejtur në shitjet që paditësi u ka bërë shoqërive të
tjera me çmimet që ai i ka bërë agjentit të tij.
4. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1266 datë 24.05.2012 ka vendosur prishjen e
Vendimit nr.4429 datë 24.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në po atë Gjykatë, me tjetër trup gjykues. Në këtë vendim kjo gjykatë
ka arsyetuar se megjithëse në observacion ashtu si edhe gjatë gjykimit, pala paditëse ka
kërkuar të viheshin në dispozicion e administrohen investigimet e çmimeve të bëra prej palës
së paditur në rrethe të ndryshme, gjykata nuk ka kryer asnjë veprim në këtë drejtim, duke
mbetur dhe pranuar apriori atë çfarë është parashtruar në akt njoftimin e vlerësimit tatimor. E
njëjta gjë edhe përsa i përket pretendimeve që lidhen me diferencat dhe pasaktësitë rreth të
dhënave dhe tabelave krahasuese të çmimeve të paraqitura në raport kontroll me analizat e
llogaritjeve të shitjeve mujore. Në kushtet kur për sqarimin e fakteve që kanë lidhje me
mosmarrëveshjen objekt gjykimi kërkoheshin njohuri të posaçme në fushën financiare dhe
sidomos ato të fushës tatimore, në kundërshtim me kërkesat e nenit 224/a të K.Pr.Civile,
gjykata duhej të kishte urdhëruar kryerjen e ekspertimit në këtë fushë.
812
5. Kundër vendimit nr.1266 datë 24.05.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar
rekurs Avokatura e Shtetit, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e parashtruara në mënyrë të përmbledhur në
Vlerësimi i Kolegjit Administrativ
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi u njoh me aktet e dosjes gjyqësore,

vendimet e gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs vëren se vendimi i Gjykatës së
Apelit Tiranë është marrë në shkelje të nenit 14 të K.Pr.Civile dhe si i tillë duhet prishur, e
çështja duhet dërguar për rigjykim po në gjykatë të apelit. Ky Kolegj pa i hyrë analizës së
provave, është e detyruar që të përmendi disa prej tyre, për të treguar faktin që gjykata e
apelit ka arritur në konkluzion jo të saktë për shkak të mosrespektimit të dispozitave të Kodit
të Procedurës Civile.
7. Konkretisht, gjykata e shkallës së parë ka vendosur rrëzimin e padisë duke
argumentuar se pala e paditur në mbështetje të dispozitave ligjore specifike, që rregullojnë
veprimtarinë e saj, mund të kryejë rivlerësim çmimesh të subjekteve private, kur konstaton
ndryshime të çmimeve të aplikuara me ato të deklaruara. Sipas kësaj gjykate, nga analiza e
provave ka rezultuar se diferencat e çmimeve të paditësit janë vërejtur në shitjet që paditësi u
ka bërë shoqërive të tjera me çmimet që ai i ka bërë agjentit të tij. Ndërkohë, gjykata e apelit
ka vlerësuar se pala paditëse ka kërkuar të administroheshin investigimet e çmimeve të bëra
prej palës së paditur në rrethe të ndryshme dhe gjykata e shkallës së parë nuk ka kryer asnjë
veprim në këtë drejtim, duke pranuar apriori atë çfarë është parashtruar në akt njoftimin e
vlerësimit tatimor. Po kështu, sipas gjykatës së apelit, lidhur me pretendimet e palës paditëse
për diferencat dhe pasaktësitë rreth të dhënave dhe tabelave krahasuese të çmimeve të
paraqitura në raport kontroll me analizat e llogaritjeve të shitjeve mujore, duke qenë se
kërkohen njohuri të posaçme në fushën tatimore gjykata e shkallës së parë duhej të kishte
urdhëruar kryerjen e një ekspertimi.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se neni 14 i K.Pr.Civile, është parim
themelor i gjykimit civil, i detyrueshëm për të gjitha shkallët e gjykimit në fakt. Në këtë
kuptim, duke qenë gjykata fakti, si gjykata e shkallës së parë ashtu edhe ajo e apelit, nuk kanë
asnjë pengesë, madje është detyrim që gjykata të lejojë palët të paraqesin kërkimet e
prapësimet, provat ku i mbështetin ato dhe të arrijnë në përfundimet përkatëse për zgjidhjen e
çështjes duke çmuar e vlerësuar provat sipas ligjit që është i zbatueshëm për gjykatën.
9. Gjykata e apelit, në kuptim të nenit 467 të K.Pr.Civile, gjykata e apelit mund të kthejë
çështjen për rigjykim në shkallë të parë kur është e nevojshme marrja e një prove vendimtare,
marrja e së cilës është e pamundur të kryhet nga gjykata e apelit. Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, vlerëson se gjykata e apelit nuk kishte asnjë pengesë për të administruar
vetë në gjykim provat që ajo i çmon të nevojshme për zgjidhjen e drejtë të çështjes. Në këtë
drejtim, gjykata e apelit mundej që, ajo vetë, në kuadër të kryerjes së një hetimi të plotë e të
gjithanshëm gjyqësor, të kërkonte që pala e paditur paraqitjen e raporteve të investigimet e
çmimeve të bëra prej saj në rrethe të ndryshme. Po kështu, gjykata e apelit nuk kishte asnjë
pengesë që të kryente vetë aktin e ekspertimit me specialistë të fushës së tatimeve, me qëllim
sqarimin e pasaktësive të pretenduara nga pala paditëse. Në këto kushte, përsa kohë që
gjykata e apelit nuk kishte asnjë pengesë që të kryente veprimet e mësipërme dhe
administrimin e provave, ajo nuk kishte arsye që të kthente çështjen për rigjykim.
10. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e
vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim jo të drejtë të ligjit procedural dhe si i tillë
duhet prishur dhe çështja duhet kthyer për rigjykim po në gjykatë të apelit. Nisur nga fakti se
mbështetur në Ligjin 49/2012 kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje është
813
gjykata administrative, rigjykimi i çështjes duhet kryer nga Gjykata Administrative e Apelit
Tiranë. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë në rigjykimin e çështjes, duhet të ketë
parasysh kryerjen e një hetimi të plotë e të gjithanshëm gjyqësor, duke u dhënë përgjigje
çështjeve të shtruara nga palët. Në këtë drejtim, pasur parasysh provat e administruara,
pretendimet dhe prapësimet e palëve, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë duhet të marrë
provat të cilat ajo i konsideron të nevojshme për shqyrtimin e mosmarrëveshjes dhe zgjidhjen
e drejtë të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63/a të Ligjit 49/2012
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 08.10.2015
814
Nr. 00-2015-4247 i Vendimit (533)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: SHOQËRIA BOMIRA SH.P.K.

PALË E PADITUR: DEGA E DOGANËS BERAT
OBJEKTI:
Kthimin e shumës së paguar padrejtësisht gjatë zbatimit
të çmimit të referencës për kontratën lidhur midis dy subjekteve
Octapod ltd shitësi, dhe blerësi Bomira sh.p.k. datë 14.12.2009
Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.Civile,
neni 34-36, 248/1 dhe 249 të K.Doganor
dhe Udhëzimi nr.25 i Ministrisë së Financave;
Neni 653 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.952, date 30.07.2010 ka

vendosur:
“Pranimin e kërkese - padisë.
-Të detyrojë palën e paditur Degën e Doganës Berat t’i kthejë palës paditëse
shumën prej 1,556,005 lekë;
-Shpenzimet gjyqësore në masën 85,000 Lekë në ngarkim të palës së paditur.
-Kundër vendimit lejohet ankim ne Gjykatën e Apelit Vlorë brenda 15 ditëve,
duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes.”.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.433, date 26.04.2012 ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.952, date 30.07.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala e paditur Dega e Doganës Berat, qe
kërkon prishjen e vendimeve të gjykatave me te ulta dhe rrëzimin e padisë dhe parashtron
shkaqet si me poshtë vijon:
- Vendimet e gjykatave janë ne kundërshtim me ligjin procedural dhe material;
- Gjykatat kanë zbatuar keq nenin 16 të K.Pr.Civile pasi nuk e ka zgjidhur çështjen ne
përputhje me dispozitat ligjore qe janë të detyrueshme te zbatohen prej saj; gjykatat
kanë zbatuar keq K.Doganor, Marrëveshjen GAT sot OBT;
- Mungon interesi i ligjshëm i paditësit në gjykim;
815
- Pala paditëse fillimisht nëse nuk ishte dakord me rivlerësimin doganor, duhej të
ushtronte ankimin administrativ sipas nenit 81 të VKM 205/1999 dhe më pas t’i
drejtohej gjykatës;
- Nuk vërtetohet asnjë nga rastet e pavlefshmërisë absolute në veprimet e organit
doganor;
- Në këtë gjykim gjykatat nuk kanë referuar dispozitat e K.Doganor për të analizuar
kërkimet e paditësit, por vetëm K.Civil, ndërkohë që mosmarrëveshja në gjykim nuk
lidhet me një marrëdhënie juridike civile por më një marrëdhënie juridike
administrative që përveç sa rregullohet nga K.Civil, rregullohet në mënyrë të posaçme
nga ligji specifik, K.Doganor;
- Mungon interesi i ligjshëm i paditësit për kërkimet që ngre pasi nuk është vërtetuar në
gjykim pavlefshmëria absolute në veprimet e organit doganor dhe nuk ka çfarë
pasojash të zgjidhen;
- Rivlerësimi i vlerës doganore është një tagër e organit doganor; në rastin në gjykim ky
rivlerësim është kryer konform ligjit dhe parashikimeve të tij; rivlerësimi bëhet në
bazë çmimi real; çmimi i transaksionit i deklaruar nga pala paditëse ishte më i ulët se
çmimi i bursës dhe më i ulët se çmimi i referencës caktuar me akt të M.Financave;
- Pretendimet për kthimin e shumës kanë lidhje edhe me TVSH; organi doganor është
agjent tatimor dhe nuk e mbledh TVSH për vete por për llogari të organit tatimor; kjo
TVSH e paguar i është zbritur paditësit nga organi tatimor; si do zgjidhen pasojat për
këtë pjesë të detyrimit të kërkuar? Edhe sikur të qëndrojnë pretendimet e paditësit kjo
shumë duhej t’i kërkohej organit tatimor dhe jo atij doganor;
- Gjykatat kanë shkelur detyrimet e nenit 224 të K.Pr.Civile, pasi nuk kanë marrë
ekspert për llogaritjet;
- Jemi para një padie mashtruese, me pretendimin se është mbajtur TVSH e zbritshme
në doganë, më shumë se i takon, TVSH e paguar në doganë është zbritur nga organi
doganor dhe përfshin dhe shumën që kërkon t’i kthehet paditësi.

Qirjako, dhe verifikoi legjitimitetin e palës rekursuese, Dega e Doganës Berat;
VËREN
1. Nga aktet e administruara ne dosje rezulton se pala paditëse shoqëria “Bomira”
sh.p.k. është person juridik me seli në Urën Vajgurore, që ushtron aktivitet tregtar në fushën e
importit eksportit, prodhimit dhe tregtimit me shumicë dhe pakicë të artikujve të ndryshëm
ushqimore, ku peshën më të madhe e zënë vajrat ushqimore.
2. Rezulton se në bazë të kontratës datë 14.12.2009 lidhur me subjektin e së drejtës së
huaj Octapod ltd për blerjen e sasive të vajit ushqimor luledielli, pala paditëse ka importuar
nga Bullgaria këto sasi. Ne kontratë është parashikuar çmimi i mallit, detyrimi për
parapagimin e tij dhe forma e transportit me autobote. Pagesat për këtë blerje janë kryer me
transferta bankare dhe malli është importuar në Shqipëri.
3. Pala paditëse ka filluar procedurat e zhdoganimit të mallit për efekt pagese detyrimi
doganor, dhe pala e paditur nuk ka pranuar që përllogaritjet të bëhen në bazë të çmimit të
transaksionit (kontratës), pasi ky çmim rezultonte më i ulët se çmimi i referencës që aplikonte
organi doganor, prandaj ka bërë rivlerësim të mallit për efekt përcaktimi të vlerës doganore;
kjo vlerë sipas rillogaritjes ka rezultuar në shumën 15,556,005 lekë më shumë se shuma mbi
çmimin e transaksionit. Paditësi pavarësisht se nuk ka qenë dakord me rivlerësimin si më
sipër, i ka paguar detyrimet doganore të llogaritura sipas organit doganor, pasi nuk i
816
zhbllokohej malli. Ndërsa për disa prej deklaratave doganore ai ka paguar garanci bankare në
Raiffeissen Bank, që është bërë e ekzekutueshme nga dega e doganës.
shumës së paguar efektivisht si rrjedhojë e rivlerësimit, ka një diferencë të cilën e ka paguar
padrejtësisht dhe që përbën një pagese të padetyruar nga ligja. Sipas palës paditëse,
rivlerësimi i vlerës së transaksionit është llogaritur nga pala e paditur në kundërshtim me
K.Doganor dhe VKM 205/1999. Rezulton se me shkresën datë 18.12.2009 pala paditëse ka
paraqitur një ankim administrativ në Degën e Doganës Berat ku konteston rivlerësimin e
vlerës doganore dhe kërkon t’i kthehet shuma e paguar më tepër padrejtësisht, por me
shkresën datë 21.12.2009, ky organ ka kërkuar që çlirimi i mallit të bëhej pasi të kryhej
pagesa në zbatim të çmimit të referencës.
5. Në këto kushte, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi,
duke kërkuar kthimin e shumës së paguar tepër në favor të palës së paditur.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.952, date 30.07.2010 ka
vendosur:
“Pranimin e kërkese - padisë.
-Të detyrojë palën e paditur Degën e Doganës Berat t’i kthejë palës paditëse shumën
prej 1,556,005 lekë;
-Shpenzimet gjyqësore në masën 85000 Lekë në ngarkim të palës së paditur.
-Kundër vendimit lejohet ankim ne Gjykatën e Apelit Vlorë brenda 15 ditëve, duke
filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes.”.
6/1. Kjo Gjykatë ka arsyetuar se .. . pala e paditur ka vepruar në kundërshtim në
ligjin kur ka detyruar palën paditëse të paguajë një detyrim doganor më të lartë se çmimi i
transaksionit pasi kjo shumë nuk është vendosur sipas procedurë së caktuar me ligj në nenin
34 dhe 35 të K.Doganor dhe VKM nr.250/1999, dhe nuk ka një vendim përfundimtar të
organit doganor në lidhje me këtë shumë......VKM 205 i ndryshuar parashikon se kur ka
dyshime autoriteti doganor rillogarit detyrimin duke kërkuar informacione shtesë. .. në
përfundim organi doganor merr vendim përfundimtar dhe ia njofton debitorit ... këtij i lind e
drejta e ankimit etj... në këto kushte pala paditëse ka të drejtë të kërkojë kthimin e shumës së
parapaguar në kuptim të nenit 653 të K.Civil dhe nenit 249 të K.Doganor...pretendimet në
lidhje me TVSH nuk qëndrojnë pasi TVSH kthehet pas një procedure rishqyrtimi
administrativ ankimi dhe jo automatikisht sipas nenit 52 të Ligjit për TVSH...
7. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.433, date 26.04.2012 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.952, date 30.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat”.
7/1. Kjo gjykate ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e faktit.
8. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala e paditur Dega e Doganës Berat, qe
kërkon prishjen e vendimeve të gjykatave me te ulta dhe rrëzimin e padisë, për ato shkaqe që
pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga Dega e
Doganës Berat përmban shkaqe ligjore nga ato te parashikuara në nenin 58 të Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së
Apelit Vlorë. Ky Kolegj, çmon se vendimi nr.433, date 26.04.2012 i Gjykatës se Apelit Vlorë
është marre ne zbatim te gabuar te ligjit procedural dhe atij material dhe për rrjedhoje ky
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më të ulta, vlerëson se te dyja gjykatat me
te ulta si ajo e Apelit Vlorë dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, në kundërshtim me
kërkesat e normave procedurale nuk kanë kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të
817
11. Rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore se pala paditëse ka importuar në Shqipëri
disa tonë vaji ushqimor luledielli, të cilin e ka blerë në bazë të një kontrate datë 14.12.2009
nga shoqëria e të drejtës bullgare “Oktapod – C ltd”. Ka rezultuar qe gjatë procedurës së
zhdoganimit të mallit te mësipërm, pala e paditur nuk ka pranuar që përllogaritjet të bëhen në
bazë të çmimit të transaksionit (kontratës), pasi ky çmim rezultonte më i ulët se çmimi në
bursë dhe më i ulët se çmimi i referencës që aplikonte organi doganor, por e ka rivlerësuar atë
duke vendosur një tarife tjetër zhdoganimi te ndryshme nga ajo qe kishte përcaktuar subjekti.
Kjo vlerë sipas rillogaritje ka rezultuar në shumën 15,556,005 lekë më tepër se vlera
doganore e deklaruar nga paditësi në bazë të çmimit të kontratës të sipërcituar. Për sa me
sipër paditësi me shkresën datë 18.12.2009 ka paraqitur një ankim administrativ në Degën e
Doganës Berat ku ka kontestuar aplikimin e kësaj vlere nga ky organ dhe ka kërkuar t’i
kthehet shuma e paguar më tepër. Me shkresën datë 21.12.2009, Dega e Doganës Berat ka
kthyer përgjigje ku informon paditësin se kanë qenë kushtet për rivlerësim të vlerës doganore,
dhe çlirimi i mallit do të bëhej pasi të kryhej pagesa në zbatim të çmimit të referencës.
shumës së paguar efektivisht si rrjedhojë e rivlerësimit, ka një diferencë prej 15,556,005 lekë
të cilën ai e ka paguar padrejtësisht. Sipas palës paditëse, mosmarrja ne konsiderate te çmimit
te transaktuar nga ana e organit doganor për zhdoganimin e mallit vjen në kundërshtim me
K.Doganor dhe VKM 205/1999.
13. Fillimisht ky Kolegj vlerëson te sqaroje për gjykatat me te ulta faktin se referimi
qe bëjnë si paditësi ashtu dhe gjykatat ne nenin 653 te K.Civil është i pabazuar ne ligj. Në
referim te akteve të administruara në dosjen gjyqësore dhe që janë marrë në shqyrtim nga
gjykatat më të ulta, rezulton se në çështjen objekt gjykimi, jemi përpara një
mosmarrëveshjeje administrative, për zgjidhjen e së cilës duhet të zbatohen dispozitat e ligji
specifik, K.Doganor dhe aktet nënligjore që kanë dalë në bazë e për zbatim të tij. Ligji
specifik parashikon në mënyrë të qartë kushtet dhe procedurat që duhen ndjekur nga subjektet
e interesuara për të rivendosur të drejtat e tyre në rastet kur ata pretendojnë se kanë kryer
pagesa për detyrime doganore, padrejtësisht dhe/ose në kundërshtim me ligjin. Parashikimet e
nenit 653 të K.Civil, mund të zbatoheshin vetëm në ato raste, kur paditësi nuk ka asnjë lloj
mundësie tjetër për t’u mbrojtur (nuk ngre dot asnjë padi tjetër) dhe kur ligji specifik që
rregullon këtë marrëdhënie juridike, nuk parashikon shprehimisht kushtet dhe procedurat për
zgjidhjen e mosmarrëveshjeve.
14. Rezulton qe të dyja gjykatat më të ulta kane pranuar kërkimet e paditësit me
arsyetimin se “ (i) nga ana e organit doganor nuk janë respektuar procedurat e
parashikuara ne nenin 34 dhe 35 të K.Doganor dhe VKM nr.250/1999,........ dhe për
rrjedhoje te gjitha veprimet e palës se paditur janë absolutisht të pavlefshme; dhe (ii) pala
paditëse ka të drejtë të kërkojë kthimin e shumës së parapaguar në kuptim të nenit 653 të
K.Civil dhe nenit 249 të K.Doganor...
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë ne analize te këtij arsyetimi, që ka çuar
gjykatën ne konkluzionet e cituara me lart, vlerëson se këto te fundit kane dale jashtë
kërkimeve te palëve duke e zgjidhur konfliktin ne kundërshtim me ligjin.
16. Kjo pasi në referim të akteve të dosjes gjyqësore që janë marrë në shqyrtim nga
gjykatat më të ulta, kërkimi i palës paditëse, në këtë proces gjyqësor është kthimi i shumës së
detyrimit doganor, të cilën kjo palë pretendon se e ka paguar me tepër dhe jo pavlefshmëria e
veprimeve te organit doganor. Konflikti midis palëve ndërgjyqëse në thelb ka të bëjë me
818
mënyrën se si organi doganor ka përcaktuar vlerën doganore për mallin e importuar në
Shqipëri nga paditësi. Përcaktimi i vlerës doganore parashikohet qarte në nenet 34, 35 dhe 36
të Kodit Doganor. Ne këto dispozita jepen ne mënyre te detajuar mënyra se si përcaktohet kjo
vlere, procedura qe ndiqet, aktet baze qe shërbejnë për përcaktimin e saj si dhe metodat qe
aplikon ky organ hap pas hapi për përcaktimin e vlerës doganore.
17. Gjithashtu, ne nenin 81 te dispozitave zbatuese të K.Doganor thuhet shprehimisht:
“81.1 Autoritetet doganore nuk duhet të përcaktojnë vlerën doganore të mallrave të
importuara mbi bazën e metodës së vlerës së transaktuar, në qoftë se në përputhje me
procedurat e përcaktuara në paragrafin 2, ata nuk binden, mbi bazën e dyshimeve të
arsyeshme, se vlera e deklaruar përfaqëson shumën totale realisht të paguar ose që duhet
paguar sipas nenit 34 të Kodit.
81.2. Kur autoritetet doganore kanë dyshimet e përmendura në paragrafin 1, ata
mund të kërkojnë informacion shtesë në përputhje me paragrafin 3. Nëse përsëri ka dyshime,
autoritetet doganore, përpara se të marrin një vendim përfundimtar, duhet të lajmërojnë
personin e interesuar, me shkrim në qoftë se ai e kërkon një gjë të tillë, për arsyet që çojnë në
dyshime dhe t’i japin atij mundësinë reale për t’u përgjigjur. Vendimi përfundimtar dhe
arsyet për marrjen e një vendimi të tillë i komunikohen me shkrim personit në fjalë.
Kundër këtij vendimi, të interesuarit i lind e drejta e ankimimit në Drejtorinë e
Përgjithshme të Doganave, brenda 10 ditëve nga data e njoftimit. Drejtori i Përgjithshëm i
Doganave është i detyruar që, brenda 5 ditëve, t’i kthejë përgjigje ankuesit.
18. Në nenin 249 të K.Doganor parashikohen rastet kur subjekti i interesuar ka të
drejtë të kërkojë rimbursimin e detyrimeve të importit apo eksportit kur ai pretendon se këto
detyrime janë vendosur nga ana e organit doganor në kundërshtim me ligjin. Në këtë
dispozitë shprehimisht thuhet: “Detyrimet e importit ose detyrimet e eksportit rimbursohen
kur konstatohet se ne çastin e pagimit kjo shume ligjërisht nuk përbënte detyrim ose se
shuma ishte kontabilizuar ne kundërshtim me nenin 235(2)”... 2. Detyrimet e importit apo
eksportit rimbursohen ose shuhen me paraqitjen e një kërkese në zyrën doganore kompetente,
brenda një periudhe trevjeçare, që fillon nga data kur shuma e këtyre detyrimeve i është
njoftuar debitorit...”.
19. Në analizë të dispozitave të mësipërme rezulton se: i) organi doganor kur ka
dyshime ka te drejte te aplikoje metodën e rivlerësimit ne përcaktimin e vlerës doganore sipas
kritereve te përcaktuara në ligj (nenet 34, 35 dhe 36 të K.Doganor); ii) gjate kësaj procedure,
ky organ mund te kërkoje informacione shtese nga subjekti; iii) ne përfundim te një
procedure te tille organi administrativ del me vendim; iv) vendimi i njoftohet subjektit, i cili
ka të drejtën e ankimit sipas kushteve dhe afateve të parashikuara në ligj në rrugë
administrative e më tej në gjykatë; v) subjekti që pretendon kthimin e një shume të paguar,
kur një pagesë e tillë nuk ka qenë e detyruar nga ligji, ka të drejtë të paraqesë kërkese për
rimbursim pranë organit doganor brenda afatit tre vjeçar nga dita që ai ka marrë dijeni për
detyrimin doganor; vi) nëse kërkesa për rimbursim nuk merret parasysh subjekti ka të drejtë
që t’i drejtohet gjykatës duke kërkuar kthimin e shumës që pretendon si pagim të padetyruar
sipas nenit 249 të K.Doganor.
20. Ne këto kushte konkluzionet e arritura nga gjykatat për pavlefshmërinë absolute të
veprimeve të organit administrativ për rivlerësimin e vlerës doganore janë jashtë kërkimeve
te palëve dhe jashtë objektit te këtij gjykimi. Ndryshe nga e drejta private, kur pavlefshmëria
absolute e veprimit juridik, mund të konstatohet dhe kryesisht nga gjykata, në të drejtën
administrative pavlefshmëria absolute e veprimit apo aktit administrativ duhet të kërkohet
shprehimisht nga pala dhe kjo për arsye se: (i) këto lloj marrëdhëniesh qe ne momentin qe ato
krijohen, rregullohen nga e drejta publike dhe nga ligje te tjera specifike te cilat janë te
detyrueshme për t’u zbatuar, pavarësisht nga dëshira apo vullneti i palëve ne proces, (ii) këto
lloj marrëdhëniesh nuk krijohen me dëshirën apo me vullnetin e palëve (siç ndodh ne te
819
drejtën private), por krijohen si pasoje e vendosjes se një marrëdhënie midis individit, (qofte
ky person fizik apo juridik privat) dhe shtetit gjate ushtrimit te një veprimtarie te caktuar, ku
këto subjekte u nënshtrohen zbatimit dhe respektimit te ligjeve te posaçme; (iii) për shkak te
natyrës specifike qe kane këto marrëdhënie, ne rast mosmarrëveshje është e domosdoshme, jo
vetëm aplikimi i ligjeve specifike qe rregullojnë ketë marrëdhënie, por ne mënyre qe te
hetohet dhe gjykohet drejt nga gjykata është e domosdoshme qe dhe kërkimet e palëve te jene
konkrete, në mënyrë që gjykata te vendose jo vetëm për vlefshmërinë apo pavlefshmërinë e
aktit apo veprimit te organit administrativ, por dhe për pasojat që vijnë prej tyre, (neni 117
K.Pr.A).
21. Në bazë të analizës së mësipërme Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon
se ne ketë gjykim, ishte detyrë e gjykatave të hetonin dhe t’i jepnin përgjigje kërkimit qe pala
kishte bere ne proces në lidhje me kthimin e shumës, që kjo palë pretendon se ka paguar
padrejtësisht si detyrim doganor, në referim të nenit 249 të K.Doganor. Duke qene se gjykatat
janë marre me pavlefshmërinë absolute te veprimeve te organit administrativ nuk është hetuar
dhe analizuar se pse është i gabuar aplikimi i çmimit të referencës nga organi doganor dhe
rivlerësimi i vlerës doganore? Gjithashtu ky Kolegj, çmon se të dyja gjykatat më të ulta nuk i
kanë dhënë përgjigje pretendimeve të palës së paditur ne lidhje me faktin se shuma që
kërkohet të kthehet është TVSH. Të dyja gjykatat më të ulta kanë kryer një hetim të dobët në
lidhje me këtë çështje; nuk rezulton qe te jete marrë mendim i specializuar i ekspertit të
fushës për të vlerësuar detyrimin e saktë të palës paditëse, por ato janë mjaftuar me kërkimin
e palës paditëse në lidhje me shumën, duke vepruar kështu në kundërshtim me parashikimet e
nenit 224/a të K.Pr.Civile. Pikërisht sqarimi i fakteve të mësipërme dhe dhënia përgjigje
kërkimeve te palëve ne proces do te ndihmonin gjykatën për zgjidhjen e drejte te çështjes
objekt gjykimi.
22. Ky Kolegj çmon se për zgjidhjen e drejtë të këtij konflikti gjyqësor ishte e
domosdoshme hetimi dhe sqarimi nga ana e gjykatave me te ulta i çështjeve si vijon: i) sa
ishte çmimi i kuotuar në bursë për mallin e importuar nga pala paditëse dhe sa është diferenca
midis çmimit të përcaktuar në kontratën e paraqitur nga pala paditëse në këtë proces me
çmimin e bursës? ii) sa ishte çmimi i referencës vendosur me udhëzimin e M.Financave për
mallin e importuar nga pala paditëse dhe sa është diferenca midis çmimit të përcaktuar në
kontratën e paraqitur nga pala paditëse në këtë proces me çmimin e referencës? iii) çfarë
përfaqësojnë këto diferenca principal apo TVSH të paguar më tepër? iv) a është marrë
informacion nga dogana bullgare për çmimin e aplikuar në procedurat doganore në këtë vend
dhe a ka përputhje midis këtij çmimi dhe çmimit të transaksionit të deklaruar në doganën
shqiptare? v) a janë zbatuar me përpikëri nga ana e palës së paditur kriteret e parashikuara në
nenin 34 dhe 35 të K.Doganor dhe aktet nënligjore përkatëse?
23. Për sa më sipër dhe për një zgjidhje të drejtë dhe përfundimtare të çështjes,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet
prishur dhe në referim të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Dekretit nr.7818, datë
16.11.2012 të Presidentit të Republikës së Shqipërisë, çështja duhet të dërgohet për rigjykim
pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
gjyqësor ne baze te nenit 465 te K.Pr.Civile ku parashikohet “Ne shqyrtimin e çështjes ne
gjykimit ne shkalle te pare”, dhe në rast se e çmon të nevojshme, mund të caktojë kryesisht
edhe eksperte të fushës financiare/kontabël ne mënyre qe t’i japë përgjigje kërkimeve te palës
paditëse dhe prapësimeve të palës së paditur të ngritura në këtë gjykim (neni 225 i
K.Pr.Civile) si dhe të sqarojë pyetjet që ngrihen në pikën 21 dhe 22 të këtij vendimi.
820
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë nr.433, date 26.04.2012 dhe dërgimin
e çështjes për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 08.10.2015
821
Nr. 00 - 2015 - 4616 i Vendimit (534)
VENDIM

Arjana Fullani Anëtare
në dhomën e këshillimit të datës 08.10.2015 morri në shqyrtim çështjen administrative me palë:
PADITËSE: SHOQËRIA “AVDULI” SH.P.K

PADITUR: DREJTORIA E POLICISË SË QARKUT
VLORË
OBJEKTI:
Pagimi detyrimi së bashku me kamatë vonesat
që rrjedh nga kontrata e sipërmarrjes nr.3 datë 01.12.2006
Baza Ligjore: Nenet 850 e vijues të K.Civil,
Ligji nr.nr. 9643 dt. 20.11.2006,
ndryshuar me ligjin nr.9800 dt. 10.09.2007 “Për prokurimin Publik”;
Kontrata e Sipërmarrjes nr.3 datë 01.12.2006.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2050 datë 30.07.2009 ka

vendosur:
“Pranimin pjesërisht të padisë.
l. Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë së Policisë së Qarkut Vlorë t’i paguaj
palës paditëse Shoqërisë “AVDULI” sh.p.k. detyrimin në vlerën 13.519.029
leke.
2. Pranimin pjesërisht të kërkimit të padisë për pagimin e kamat vonesave për
mos likuidim fondesh, duke u paguar nga pala e paditur Drejtoria e Policisë
Qarkut Vlorë, palës paditëse Shoqërisë “AVDULI” sh.p.k. shumë prej
22.229.644 lekë. Shpenzimet gjyqësore palës së paditur”
Gjykata e Apelit Vlorë, me Vendimin Civil nr.214 datë 22.02.2011 ka vendosur:

Gjyqësor Vlorë.
Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit, i cili kërkon,

ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:
- Nuk është njoftuar në gjykim Avokatura e Shtetit, në kundërshtim edhe më
vendimin Unifikues nr.13 datë 24.03.2004 të Gjykatës së Lartë;
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë duhet të kishte thirrur në gjykim si person të
tretë Degën e Thesarit Vlorë;
- Ndodhemi në kushtet që çështja duhet të kthehet për rigjykim;
822
- Gjykata duhet të kishte marrë në konsideratë kërkesën e palës së paditur për
caktimin e ekspertëve të rinj;
- Mospagimi në kohë nuk mund të konsiderohet si mospërmbushje detyrimi;
- Nuk janë paraqitur prova që të vërtetojnë mospërmbushje kontraktore;
- Pala paditëse nuk legjitimohesh për të ngritur padinë;
Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e Policisë Vlorë
i cili kërkon, prishjen e vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e
rrethit Gjyqësor Vlorë, për këto shkaqe:
- Gjykata ka gabuar në shqyrtimin dhe vlerësimin e dëmeve të ardhura nga
mospërmbushja e detyrimeve kontraktuale;
- Gjykata duhet ti referohej përqindjeve të Bankës së Shqipërisë në lidhje me
interesat për detyrimet në të holla në bazë të vendimit unifikues nr.932 datë
22.06.2000 të Gjykatës së Lartë;
- Kjo llogaritje duhet të ishte bërë mbi pjesën e pashlyer të detyrimit dhe jo mbi
gjithë vlerën e kontratave;
- Nuk është bërë një hetim i plotë dhe i gjithanshëm në lidhje me shkakun e
vonesës së përmbushjes së detyrimit;
- Vendimi duhet të prishet pasi në këtë gjykim nuk ka marrë pjesë Avokatura e
Shtetit bazuar në nenin 79/a të K.Pr.Civile;

pasi dëgjoi relacionin përkatës,të gjytarit Andi Çeliku dhe pasi e bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Pala paditëse Shoqëria “AVDULI” Sh.P.K. Vlorë, me ortak të vetëm dhe
administrator z.Arben Avduli, është person juridik, me aktivitet të licencuar, ndër të tjera dhe
në fushën e ndërtimit.
Në datë 01.12.2006, midis palës paditëse, me cilësinë e sipërmarrësit dhe palës së
paditur Drejtorisë së Policisë së Qarkut Vlorë, me cilësinë e investitorit, është lidhur Kontratë
Sipërmarrje “ Rikonstruksion i objektit Godine e Drejtorisë së Policisë Vlorë”, me vlerë
60.903.135 lekë, me afat 340 ditë.
Pas përfundimit të punimeve është mbajtur Akti i Kolaudimit të punimeve më dt.
28.04.2008 dhe është marrë në dorëzim pa vërejtje në datë 09.05.2008. Sipas situacionit
përfundimtar shuma e punimeve të papaguara ndaj shoqërisë është në vlerën 7.874.153 lekë,
sipas situacionit të punimeve shtesë shuma për pagesë është në vlerën 5.644.876 lekë, ose në
total detyrimi kap vlerën 13.519.039 lekë, shumë e cila nuk i është paguar paditësit.
Shoqëria “AVDULI” sh.p.k. ka pretenduar se ka pësuar një dëm të konsiderueshëm
ekonomik, janë krijuar vështirësi në aktivitetin e saj nga mos likuidimi në kohë dhe mos
vënia në efiçencë të kësaj vlere parash.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.2050 datë 30.07.2009 ka
vendosur: “Pranimin pjesërisht të padisë.
l. Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë së Policisë së Qarkut Vlorë t’i paguaj palës
paditëse Shoqërisë “AVDULI” sh.p.k. detyrimin në vlerën 13.519.029 leke.
2. Pranimin pjesërisht të kërkimit të padisë për pagimin e kamat vonesave për mos
likuidim fondesh, duke u paguar nga pala e paditur Drejtoria e Policisë Qarkut Vlorë, palës
paditëse Shoqërisë “AVDULI” sh.p.k. shumë prej 22.229.644 lekë. Shpenzimet gjyqësore
palës së paditur”.
823
Gjykata në këtë vendim ka arsyetuar se: “...Nga çmuarja e provave te sipër
përmendura dhe ato të shqyrtuara e administruara në gjykim,duke ju referuar dhe të drejtës
së pretenduar nga pala paditëse në objektin ligjor të padisë, gjykata gjen të bazuara në ligj
dhe në prova pretendimet e palës paditëse dhe të pabazuara prapësimet e palës së paditur.
Pala e paditur e pranon vonesën në shlyerjen e detyrimit ndaj palës paditëse, por
justifikohet se kjo vonesë nuk është shkaktuar prej saj, por për shkak se janë djegur fondet e
vitit 2008, për shkak të dorëzimit me vonesë të objektit, kjo për fajin e paditësit...
Mosmarrëveshja midis palëve, është një marrëdhënie juridike detyrimi, lindur nga
Kontrata e Sipërmarrjes nr.3 dt. 01.12.2006, si dhe Kontrata Shtesë, e lidhur në datë
15.12.2007, me objekt “Rikonstruksion i Godinës së Drejtorisë së Policisë”, me vlerë të
kontratës 60.903.135 dhe shtesës së kontratës për punime në vlerë 5.644.876 lekë.
Afati i përfundimit të punimeve sipas kontratës nr.3 dt. 01.12.2006 ka qenë 340 ditë,
deri në datë 06.11.2006. Pas miratimit ,sipas nenit 38/5 të kontratës ekzistuese të Shtesës së
Kontratës në datë 15.12.2007, afati i përfundimit të punimeve për rikonstruksionin e objektit
ka qenë 31.12.2007.
Pas përfundimit të punimeve pala paditëse ka kërkuar nga investitori DPQ Vlorë
kolaudimin dhe marrjen në dorëzim të objektit, pasi mbikëqyrësi i punimeve është larguar
nga detyra dhe pala paditëse ka vonuar kontraktimin me mbikëqyrësit e rinj dhe kolaudimin
e objektit. Me shkresat nr.110 dt. l6.01.2008- nr.l 11 dt. 18.01.2008 dhe nr.117 dt.
28.01.2008,është kërkuar kolaudimi dhe marrja në dorëzim i punimeve.
Mbas ngritjes së grupit të ri të mbikëqyrjes dhe kolaudimit është kryer procedura e
kolaudimit dhe dorëzimit të objektit i cili është marrë në dorëzim pa vërejtje në datë
09.05.2008. ... Vonesa në marrjen në dorëzim të objektit ka ardhur për arsye të mos
kontraktimit në kohë nga investitori, të grupit të mbikëqyrjes së punimeve ... Rezulton, nga
akti i kolaudimit faqe nr.2, se tre mbikëqyrësit e punimeve janë emëruar nga investiktori-pala
e paditur me vendimin nr.8/39 dt. 21.03.2008, pra 3 muaj pas përfundimit të objektit.
Në situacionin përfundimtar janë detajuar, zërat, sasitë e vlerat e punimeve që duhet
të likuidoheshim nga investitori në shumën 7.874.153 lekë.
... Sipas situacionit të punimeve shtesë shuma për pagesë është në vlerën 5.644.876
lekë. Shuma totale që investitori-pala e paditur DPQ Vlorë duhet ti paguaj palës paditëse
Shoqërisë “AVDULI” sh.p.k. është 13.519.039 lekë.
Kjo vlerë sipas nenit 34/5 të kontratës duhet të paguhej brenda 30 ditësh nga data e
nënshkrimit të situacioneve nga mbikëqyrësi i punimeve. ...
Nga gjykata, gjendet pjesërisht i bazuar kërkimi i padisë së palës paditëse se: Sipas
përcaktimeve të neneve 35 dhe 39/1-b të Kontratës së Sipërmarrjes nr.3 dt. 01.12.2006, pala
e paditur duhet të paguaj demin e shkaktuar për vonesat në kryerjen e pagimit të shumës së
mësipërme.
Në nenin 35/1-2 përcaktohet :”Shpërblimi për demin e shkaktuar si rezultat i vonesës
në pagesë konsiston në kamatat e arrira nga data e fillimit të vonesës së debitorit (Entit
prokurues)... Kamatat h ligjore paguhen pa qenë i detyruar kreditori (Kontraktuesi) të
provojë ndonjë dëm.”
Sipas nenit 39/1 -b. “Për kontratat me periudhë zbatimi jo më shumë se 12 muaj,
tarifa ditore do të jetë 2/1000 e çmimit total të kontratës”.
Gjykata konstaton se, ... duhet të vihen në zbatim pika “c” e nenit 39 të Kontratës
nr.3 dt. 01.12.2006, shtuar me shtesën e kontratës dt. l5.12.2007, ...”Për kontratat me
periudhe zbatimi me shume se 12 muaj,tarifa ditore do të jetë 1/1000 e çmimit total të
kontratës.”
Gjykata për llogaritjen e specializuar në përgjithësi për gjithë aktivitetin financiar,
sipas kontratës së palëve dhe kamat vonesave të pretenduara, caktoi sipas neneve ; 224 e
vijues te K.Pr.Civile, .. ekspert kontabël...”.
824
Gjykata e Apelit Vlorë, me Vendimin Civil nr.214 datë 22.02.2011 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.2050, datë 30.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
... me te njëjtin arsyetim.
Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit, Drejtoria e Policisë
Vlorë të cilët kërkojnë, ndryshimin e vendimeve, për shkaqe të paraqitura në pjesën hyrëse të
vendimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur Avokatura e

Shtetit, përmban shkaqe ligjore nga ato te parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, të cilat i bëjnë të cënueshme vendimet e gjykatave më të ulëta.
Ky Kolegj, vlerëson se vendimi nr.214, datë 22.02.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe vendimit nr.2050, datë 30.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, janë marrë në
zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tillë, ato duhet të prishen, duke e kthyer
çështjen për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, para shqyrtimit të themelit të çështjes
objekt gjykimi, vlerëson të shqyrtojë pretendimin e ngritur ne rekurs si dhe gjate gjykimit ne
Gjykatën e Larte nga Avokatura e Shtetit në lidhje me shkeljet procedurale të lejuara nga të
dyja gjykatat më të ulëta. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, Gjykata e Lartë si gjykatë ligji,
ka të drejtë të shqyrtojë si zbatimin e ligjit material ashtu dhe zbatimin e ligjit procedurial nga
gjykatat më të ulëta, referuar kjo në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Por ndërkohë, ky Kolegj, thekson se, ekzistenca dhe lejimi nga ana e këtyre gjykatave te
gabimeve në procedim dhe e shkeljeve proceduriale, pengon këtë gjykatë që të shqyrtojë
gabimet në zbatimin e ligjit material (në rast se ka të tilla), ose të gjykojë themelin e çështjes.
Tashmë është praktikë e konsoliduar që gabimet e rënda në proçedim dhe në mënyrë
të veçantë ato të parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile, (të cilat konsiderohen si shkelje të
rënda të ligjës proçeduriale), shqyrtohen paraprakisht nga ana e Gjykatës së Lartë, para se kjo
e fundit të shqyrtojë themelin e çështjes. Në varësi të shkeljeve proceduriale të lejuara nga
gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë, në respektim të nenit 63/d të Ligjit 49/2012 “Për
administrative”, ka të drejtë të vendosë prishjen e vendimeve të gjykatave më të ulëta dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën kompetente.
Në gjykimin e kësaj çështje, në rekurs është paraqitur pretendimi për shkelje të rëndë
proceduriale nga ana e gjykatave më të ulëta, në të cilin parashikohet se: Gjykata shqyrton
kërkesën e Shoqërisë “ Avdyli” shpk, duke thirrur në proces gjyqësor edhe Avokatin e
Shtetit”; sipas nenit 79/a të K.Pr.Civile që shprehimisht thotë: “Avokatura e Shtetit ushtron
përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj. Gjykata që shqyrton çështje për të cilat me ligj
përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të
fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim”, si dhe të dispozitave të
Ligjit nr.10018, datë 13.11.2008 “Për avokaturën e shtetit”, neni 2, pika 2 të tij, në të cilin
parashikohet se: “Avokatura e Shtetit është institucion qendror i administratës publike, i
ngarkuar ekskluzivisht për dhënien e asistencës juridike për institucionet shtetërore dhe entet
publike. Asistenca juridike përfshin shërbimin këshillimor dhe të përfaqësimit. Për
institucionet dhe për çështjet juridike të përcaktuara në nenin 5 të këtij ligji, asistenca
juridike e Avokaturës së Shtetit është e detyrueshme. Në Avokaturën e Shtetit, funksioni i
këshillimit juridik kryhet ekskluzivisht nga avokatët e shtetit”.
825
Në analizë të dispozitave të mësipërme, në kuadrin e zhvillimit të një proçesi të
rregullt ligjor, ishte detyrim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë që të njoftonte Avokaturën
e Shtetit dhe t’i krijonte asaj mundësinë për të marrë pjesë në gjykim, me qëllim ushtrimin e
funksioneve të saj për mbrojtjen e interesave të shtetit, bazuar edhe në nenin 5/b të Ligjit
nr.10018, datë 13.11.2008 “Për avokaturën e shtetit”, në të cilën thuhet se: “Avokatura e
Shtetit kryen funksionet e mëposhtme b) përfaqëson dhe mbron interesat pasurore të shtetit
shqiptar pranë gjykatave kombëtare, ndërkombëtare dhe të huaja, pa autorizim të posaçëm të
të përfaqësuarit në çështjet gjyqësore, në të cilat një organ i administratës shtetërore ose
Republika e Shqipërisë është palë”.
Pra, përveç faktit që thirrja e Avokaturës së Shtetit është një detyrim ligjor i
parashikuar shprehimisht nga ligji specifik që rregullon mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi,
ky është një detyrim që duhet të zbatohej nga ana e gjykatave më të ulëta edhe për faktin se,
njëra nga palët në proçes është organ shtetëror dhe me këtë proces gjyqësor, synohet që të
diskutohen të drejta e pretenduara nga shteti (përfaqësuar nga institucionet e tij) e për të cilat,
ligji procedurial urdhëron kryerjen e një veprimi të tillë nga gjykatat, referuar nenit 79/a të
K.Pr.Civile (të cituar më sipër).
Këtë qëndrim mbajnë dhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin e
tyre unifikues nr.13/2004, ku shprehimisht thuhet: “Thirrja e paleve nuk duhet kuptuar si e
drejtë e pakushtëzuar për gjykatën dhe aq më pak, si e drejtë, bazueshmëria në ligj e së cilës
të mund të konsiderohet e pakontrollueshme dhe e pa verifikueshme ne shkallët pasardhëse të
gjykimit. Përderisa ligjvënësi ka parashikuar edhe mundësinë e thirrjes dhe pjesëmarrjes së
palëve në këtë lloj gjykimi, Kolegjet e Bashkuara çmojnë se gjykatës i del për detyrë që në
çdo rast gjykimi të padive me objekt kundërshtimin e veprimeve të përmbaruesit gjyqësor, të
mbajë parasysh edhe faktin nëse është ose jo e nevojshme, rast pas rasti, thirrja e palëve në
gjykim dhe kur ajo çmon se ekzistojnë shkaqe dhe rrethana që e bëjnë të nevojshme thirrjen e
tyre, sikurse në rastin objekt gjykimi, urdhëron thirrjen e tyre. Në kuptim të nenit 79/a të
K.Pr.Civile, gjykata kur shqyrton çështje për të cilat përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga
Avokatura e Shtetit, gjykata është e detyruar që të urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të
fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet mundësia reale Avokaturës së Shtetit që të marrë pjesë
në gjyq me qëllim përfaqësimi dhe mbrojtjeje të interesave të shtetit, në rastet e parashikuara
nga ligji”.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të theksojë për gjykatën më të ulët
administrative që, pavarësisht se Gjykata e Lartë nuk shqyrtoi në këtë proçes zbatimin e ligjit
material nga ana e gjykatave më të ulëta, thirrja në këtë gjykim e Avokaturës së Shtetit do të
sjellë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes, si dhe një zgjidhje të drejtë dhe të
bazuar në ligj të konfliktit gjyqësor.
Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se në kushtet kur
vendimi i Gjykates së Apelit Vlorë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë janë
marrë në kundërshtim me rregullat proceduriale, këto vendime duhet të prishen dhe në zbatim
të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të
Presidentit të Republikës së Shqipërisë, çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

826
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.214, datë 22.02.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.2050, datë 30.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, dhe dërgimin e çështjes për
rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 08.10.2015
827
Nr. 00 - 2015 - 4399 Vendimi (535)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.11243-03109-00-2013 regj. them. që iu përket palëve:
PADITËS: BESIM ASLLANI

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE SIGURIMEVE
SHOQËRORE DURRËS
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur për të rillogaritur dhe paguar pensionin e plotë
të parakohshëm të ish-ushtarakut, sipas akteve ligjore e nënligjore në fuqi
dhe vendimit të Gjykatës Kushtetuese nr.33, datë 24.06.2010,
duke paguar diferencën nga momenti i lidhjes së këtij pensioni.
Baza Ligjore: Nenet 32 dhe 153 të K.Pr.Civile,
ligji nr.10142, datë 15.05.2009 “Për sigurimet shoqërore suplementare
të ushtarakëve të forcave të armatosura, të punonjësve të policisë së shtetit,
të policisë së burgjeve të policisë së mbrojtjes nga zjarri dhe të shpëtimit
dhe të punonjësve të shërbimit të kontrollit të Brendshëm në Republikën e Shqipërisë,
vendimi i Gjykatës Kushtetuese nr.33, datë 24.06.2010
dhe ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore” i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.11-2011- 5256 (2608), datë

Pranimin e padisë së paditësit Besim Asllani me objekt: Detyrimi i palës së
paditur për të rillogaritur dhe paguar pensionin e plotë të parakohshëm të ish
ushtarakut, sipas akteve ligjore e nënligjore në fuqi dhe vendimit të Gjykatës
Kushtetuese nr.33, datë 24.06.2010, duke paguar diferencën nga momenti i
lidhjes së këtij pensioni.
Detyrimin e palës së paditur ti paguaj paditësit Besim Asllani diferencën e
akumuluar midis pensionit të trajtuar dhe asaj që duhet të përfitonte sipas
akteve ligjore dhe nënligjore në fuqi, pra shumë 470.616 lekë.

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.11-2011-5256 (2609), datë 24.10.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
828
Ndaj vendimit të sipërcituar ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria
Rajonale Sigurimeve Shoqërore Durrës, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.10-2013-338 (200), datë 12.03.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës
dhe vendimit nr.11-2011-5256 (2609), datë 24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës.
Shkaqet që pala e paditur Drejtoria Rajonale Sigurimeve Shoqërore Durrës

paraqet në rekurs, janë:
 Në Kapitullin VII: Vendimet e Këshillit të Ministrave nr.579, datë 08.12.1999 "Për
kushtet dhe masën e përfitimeve për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve
dhe anëtarëve të familjeve të tyre në rastet e nxjerrjes së tyre në rezervë, lirim apo
pension", nr.254, datë 07.04.2005 "Për njohjen e ushtarakëve të Forcave të
Armatosura si periudhë sigurimi të periudhës së trajtimit financiar, sipas vendimit
nr.225, datë 29.05.1992 të Këshillit të Ministrave "Për trajtimin financiar të
ushtarakëve, që dalin në lirim nga zbatimi i reformës në strukturën e Forcave të
Armatosura” dhe nr.443, datë 16.06.2005 "Për kushtet, kriteret dhe masën e
përfitimeve nga sigurimi shoqëror suplementar i punonjësve të Policisë së Shtetit dhe
anëtarëve të familjeve të tyre, në rastet kur punonjësi ndërpret karrierën" dhe çdo
vendim tjetër që bie në kundërshtim me këtë vendim, shfuqizohen.
 Sipas kapitullit VIII të këtij vendimi: Ngarkohen Ministria e Financave, Instituti i
Sigurimeve Shoqërore dhe ministritë e institucionet përgjegjëse, për zbatimin e këtij
vendimi, të cilat nxjerrin edhe udhëzimet përkatëse dhe marrin masat për plotësimin e
dokumentacionit për karrierën, pagën mesatare e referuese, etj., brenda (tre) muajve
nga dalja e këtij vendimi.
 Neni 29 i ligjit për rillogaritjen e të drejtave të njohura në pikën II të tij përcakton se
“pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe pensionet suplementare të
caktuara në përputhje me ligjin nr.8087, datë 13.03.1996 e ndryshuar, si dhe ato të
caktuara me vendimet e gjykatave pavarësisht nga mosha e vjetërsia në punë në çastin
e fillimit të drejtës do të rillogariten. Rillogaritja do të bëhet në bazë të rregullave të
caktuara në ligj dhe në bazë të pagës referuese në çastin e lindjes së drejtës për
përfitim.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
VËREN
nr.11243-03109-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Besim Asllani
dhe e paditur,
Drejtoria Rajonale Sigurimeve Shoqërore Durrës, me objekt: Detyrimi i palës së
paditur për të rillogaritur dhe paguar pensionin e plotë të parakohshëm të ish ushtarakut, sipas
akteve ligjore e nënligjore në fuqi dhe vendimit të Gjykatës Kushtetuese nr.33, datë
24.06.2010, duke paguar diferencën nga momenti i lidhjes së këtij pensioni.
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.10-2013-338
(200), datë 12.03.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedurial, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në
Gjykatën Administrative të Apelit.
829
3. Paditësit Besim Asllani, me vendimin nr.12, datë 01.03.2009, pala e paditur

Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës i ka caktuar pension të parakohshëm në
bazë të ligjit nr.8088, datë 13.03.1996 i ndryshuar me ligjin nr.8521, datë 30.07.1999 “Për
vjetërsi shërbimi për kohën e shërbimit si ushtarak” me të drejtë pagese nga data 01.09.2008,
në masën 19.030 lekë në muaj.
4. Paditësi Besim Asllani, është titulluar oficer aktiv me datë 27.03.1979 në repartin
nr.4892 Helshan, Krumë Rrethi Kukës dhe deri me datë 01.09.2006 ka shërbyer në forcat e
armatosura si ushtarak aktiv. Prej datës 01.09.2006 deri me datë 01.09.2008, paditësi është
trajtuar me pagesë kalimtare në bazë të ligjit nr.9210, datë 23.03.2004 “Për Statusin e
Ushtarakut të Forcave të Armatosura”.
5. Paditësi, i është drejtuar palës së paditur në lidhje me masën e llogaritur të
pensionit dhe kjo e fundit me shkresën nr.745/1 prot, datë 24.02.2011 i ka kthyer përgjigje se:
“Pensioni juaj është lidhur në bazë të ligjit nr.8088, datë 13.03.1996 i ndryshuar me ligjin
nr.8521, datë 30.07.1999. Në bazë të nenit 11 të këtij ligji masa e pensionit të parakohshëm iu
është llogaritur konform të gjitha rregullave. E drejta për përfitim u ka lindur me datë
01.09.2008 dhe keni përfituar pensionin maksimal të këtij viti që është 19.030 lekë. Me
indeksimet e marra në vit ju sot përfitoni 20.583 lekë.
6. Pas kësaj, paditësi ka parashtruar zgjidhjen e konfliktit në rrugë gjyqësore me
padinë objekt gjykimi, duke kërkuar detyrimin e palës së paditur për të rillogaritur dhe paguar
pensionin e plotë të parakohshëm të ish ushtarakut sipas akteve ligjore e nënligjore në fuqi
dhe vendimit të Gjykatës Kushtetuese nr.33, datë 24.06.2010, duke paguar dhe diferencën
nga momenti i lidhjes së këtij pensioni.
II. Vendimet dhe arsyetimi gjykatave:
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.11-2011- 5256 (2608), datë

Pranimin e padisë së paditësit Besim Asllani me objekt: Detyrimi i palës së paditur
për të rillogaritur dhe paguar pensionin e plotë të parakohshëm të ish ushtarakut, sipas akteve
ligjore e nënligjore në fuqi dhe vendimit të Gjykatës Kushtetuese nr.33, datë 24.06.2010,
duke paguar diferencën nga momenti i lidhjes së këtij pensioni.
Detyrimin e palës së paditur ti paguaj paditësit Besim Asllani diferencën e akumuluar
midis pensionit të trajtuar dhe asaj që duhet të përfitonte sipas akteve ligjore dhe nënligjore
në fuqi, pra shumë 470.616 lekë.
....Gjykata çmon se me vendimin nr.33, datë 24.06.2010 të Gjykatës Kushtetuese është
shfuqizuar neni 14 pika 2, si nen që bie ndesh me Kushtetutën, pasi cënon parimin e sigurisë
juridike. Është pikërisht neni ku është bazuar pala e paditur në përllogaritje, pasi i është
referuar kufizimit të bërë në këtë dispozitë, në këto kushte pala e paditur duhet të bëjë
përllogaritjen e pensionit për paditësin.
Gjykata nisur dhe nga pretendimi tjetër lidhur me diferencat që duhet të merrte
paditësi, diferencë kjo e krijuar nga vlera e caktuar nga pala e paditur dhe vlerës që i takon
paditësit sipas ligjit, procedoi në bazë të nenit 224 të K.Pr.Civile.
830
Nga akti i ekspertimit rezultoi se përllogaritjet e pretenduara nga paditësi, duke iu
referuar VKM-së nr.416, datë 27.04.2009, VKM-së nr.474, datë 01.07.2010 dhe VKM-së
nr.816, datë 30.06.2011 dhe ligjit në fuqi ka rezultuar se diferenca e akumuluar ndërmjet
masës së pensionit të trajtuar dhe asaj që duhet të përfitonte sipas akteve ligjore dhe
nënligjore nga momenti që paditësit i ka lindur kjo e drejtë e pensionit është në shumën
470.616 lekë......
9. Gjykata e Apelit Durrës, (me të njëjtin arsyetim) me vendimin nr.10-2013-338
(200), datë 12.03.2013 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.11-2011-5256 (2609), datë 24.10.2011 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës.
se:
të pleqërisë në shkallë vendi. Pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi jepet, pasi
përfituesit i ka përfunduar periudha e trajtimit me pagesë kalimtare, sipas nenit 10 të ligjit
nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të
Armatosura të R.SH.
Publik dhe Shërbimit Informativ Kombëtar” i ndryshuar ....shfuqizohet”.
831
13. Neni 2 i ligjit nr.9481, datë 16.02.2006 “Për disa ndryshime në ligjin nr.9418, datë
referuese.
vendi.
çdo rast, jo me pak se masa e pensionit bazë në shkallë vendi.
7. Periudha, për të cilën ushtaraku përfiton pension të parakohshëm për vjetërsi

1. Dispozitat e ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar
të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar dhe
ndryshuar dhe nr.8661, datë 18.09.2000 “Për sigurimin suplementar të punonjësve të
Policisë së Shtetit”, si edhe ato të caktuara me vendime të gjykatave, pavarësisht nga mosha
e vjetërsia në punë, në çastin e fillimit të së drejtës, do të rillogariten. Rillogaritja bëhet sipas
832
suplementar........
e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës, përmban shkaqe nga ato që
parashikohen në ligj, prandaj ka vend që vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës të cënohet.
16. Në nenin 29 pikat 1 dhe 2 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “Për Sigurimin
Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të Punonjësve të Policisë së
Shtetit, të Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të
Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të
Brendshëm”, parashikohet se: Dispozitat e ligjeve nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”,
të ndryshuar dhe nr.8661, datë 18.09.2000 “Për sigurimin suplementar të punonjësve të
Policisë së Shtetit” zbatohen deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji.
Pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe pensionet suplementare, të
vjetërsia në punë, në çastin e fillimit të të drejtës, do të rillogariten. Rillogaritja bëhet sipas
rregullave të përcaktuara në këtë ligj dhe në bazë të pagave referuese, në çastin që i ka lindur
e drejta për përfitim. Mbi këtë masë përfitimi të rivlerësuar zbatohen koeficientet e rritjes apo
të indeksimit të pensionit, sipas vendimeve të veçanta të Këshillit të Ministrave, nga çasti i
lindjes së të drejtës dhe deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji. Masa e pensionit, e
rivlerësuar si më lart, në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, vlerësohet si shumë
përfundimtare e pensionit të parakohshëm për vjetërsi ose e pensionit suplementar.
17. Nga citimi i dispozitës ligjore të mësipërme evidentohet se, ky ligj ka parashikuar
qartë se të gjitha pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe pensionet suplementare
të përfituara para hyrjes në fuqi të tij, janë objekt rishqyrtimi dhe rivlerësimi i tyre do të
kryhet sipas parashikimeve të këtij ligji, fakt i cili nuk është marrë në konsideratë nga ana e
gjykatave, duke i njohur palës paditëse detyrimin për pagimin e diferencave të pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi edhe pas kohës së hyrjes në fuqi të ligjit të sipërcituar.
833
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, gjykatat më të ulëta me të
drejtë kanë konstatuar se, pala e paditur DRSSH Durrës, si rezultat i interpretimit të gabuar
që i ka bërë ajo nenit 11 të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror
suplementar të ushtarakëve të Forcave te Armatosura në RSH”, i ndryshuar me ligjin nr.8251,
datë 30.07.1999 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8087, datë 13.03.1996 “Për
sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave te Armatosura në RSH”, duke e
përllogaritur gabim masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi të paditësit, duke
e cënuar atë në të drejtën që i ka njohur dhe garantuar ligji, por gjykatat e faktit kanë gabuar
në pjesën ku janë shprehur se, palës paditëse duhet ti vazhdojë rillogaritja e pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi sipas ligjit të kohës kur i ka lindur e drejta (datë
01.09.2008) edhe pasi ka hyrë në fuqi ligji nr.10142, datë 15.05.2009 "Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura, të punonjësve të policisë së
shtetit, të gardës së republikës, të shërbimit informativ të shtetit, të policisë së burgjeve, të
policisë së mbrojtjes nga zjarri dhe të shpëtimit e të punonjësve të shërbimit të kontrollit të
brendshëm në Republikën e Shqipërisë. Kjo pjesë e disponimit të gjykatave, nuk gjendet e
bazuar në ligj nga ana e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, sepse akti normativ
nr.05, datë 10.11.2010 në nenin 5 të tij thotë se, për përfitimet ky akt normativ gjen zbatim
nga dita e hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, që do të thotë që për këtë pjesë ai
ka fuqi prapavepruese dhe nga kjo ditë përfitimet e ushtarakëve do të përllogariten.
19. Gjykata Kushtetuese, në vendimin nr.02, datë 18.02.2013, ka mbajtur qëndrimin
se: .............. megjithëse skema e re e llogaritjes së masës së sigurimit suplementar ka sjellë
uljen e të ardhurave për përfituesit, kjo ndërhyrje është në përpjesëtim të drejtë me qëllimin
që e ka diktuar atë. Siç u tha më lart, qëllimi që kërkon të arrijë ekzekutivi/ligjvënësi me anë
të rregullimit të ri është mbajtja e skemës së sigurimeve brenda parimeve bazë të saj, pra të
një detyrim të papërballueshëm për buxhetin e shtetit, duke e rrezikuar atë seriozisht.
Gjykata konstaton se masa e pensionit e përllogaritur sipas formulës së re mbështetet në
mundësitë reale buxhetore, ajo siguron respektimin e parimeve të funksionimit të skemave
ushtarakëve, atij të pleqërisë dhe pagës neto nga puna”. Në këtë kuptim, rillogaritja e
pensionit për vjetërsi shërbimi për paditësin, nga ana e palës së paditur, është një detyrim i
përcaktuar me ligj dhe nuk mund të konsiderohet cënim i të drejtës së tij të përfituar më parë,
me ligjin nr.8087, datë 13.03.1996, “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar.
20. Përsa më sipër ky Kolegj çmon se, gjykatat më të ulta duhet të bënin përllogaritjen
e pensionit suplementar të parakohshëm të ushtarakut për paditësin Besim Asllani sipas ligjit
që ka qenë në fuqi në kohën kur atij i ka lindur e drejta ( datë 01.09.2008) dhe deri në ditën
që ka hyrë në fuqi ligji nr.10142, datë 15.05.2009, kur do të rillogariteshin të gjitha pensionet
suplementare të parakohshme të ushtarakëve.
21. Për të gjitha këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë arrin në përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës, është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai
duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës duhet të
prishet dhe në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë çështja duhet të dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata
834
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2013-338 (200), datë 12.03.2013 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 08.10.2015
835
Nr.00-2015-3899 Vendimi (536)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.11241-02613-00-2013 akti që iu përket palëve të mëposhtme:
PADITËS: REFAELA PALUSHI

I PADITUR: ZYRA ARSIMORE PUKË
OBJEKTI:
Deklarimin e pavlefshëm të zgjidhjes së kontratës së punës.
Kthimin në punë.
Pagimin e pagës dy muaj për mosrespektimin
e procedurës së zgjidhjes së kontratës.
Pagimin e pagës për afatin e njoftimit.
Pagimin e dëmshpërblimit me një vit pagë.
Pagimin e dëmshpërblimit për vjetërsi në punë
në pagën bazë 46.780 lekë në muaj.
Pagimin e shpenzimeve gjyqësore.
Baza Ligjore: Nenet 153, 102 e vijues të K.Pr.Civile
dhe nenet 141, 143, 144, 145, 146, 155 të Kodit Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pukë, me vendimin nr.225, datë 28.12.2012 ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë.
Detyrimin e palës së paditur Zyrës Arsimore Pukë ti paguajë paditëses 12 paga
mujore për zgjidhjen e kontratës pa shkaqe të arsyeshme, 2 muaj pagë për
mosrespektim të afatit të njoftimit, 2 muaj pagë për mosrespektim e
procedurës në zgjidhjen e kontratës së punës dhe një muaj e gjysëm shpërblim
për vjetërsi në pagën mujore 46.780 lekë në muaj.
Rrëzimin e pjesës së padisë për rikthimin në punë .

Gjyqësor Pukë.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra

Arsimore Pukë, e cila kërkon:
836
Ndryshimin e vendimit nr.424, datë 22.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimit
nr.225, datë 28.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë.
Shkaqet e paraqitura në rekurs nga pala e paditur Zyra Arsimore Pukë, janë:
 Në rastin konkret, znj. Palushi nuk i është drejtuar Zyrës Arsimore Pukë zyrtarisht
asnjëherë (edhe nëpërmjet hetimit gjyqësor nuk rezulton e provuar) dhe nuk ka
ezauruar rrugën administrative, e cila është kusht i domosdoshëm për zgjidhjen e
konfliktit.
 Kjo është arsye mëse e mjaftueshme që gjykatat nuk duhet të kishin marrë parasysh
fare shqyrtimin e kërkesëpadisë së paditëses dhe jo më pranimin e kërkesave të saj.
 Në këtë mënyrë, meqenëse në kuptim të nenit 144, pika 5/1, Zyra Arsimore Pukë ka
barrën e provës, në bazë të provave të paraqitura para gjykatës dhe të administruara
nga ajo, theksojmë se kemi respektuar procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës.

VËREN
nr.11241-02613-00-2013 regj. them, që iu përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Refaela
Palushi dhe e paditur Zyra Arsimore Pukë, me objekt deklarimin e pavlefshëm të zgjidhjes së
kontratës punës.
Kthimin në punë. Pagimin e pagës dy muaj për për mosrespektimin e proçedurës së
zgjidhjes së kontratës. Pagimin e pagës për afatin e njoftimit. Pagimin e dëmshpërblimit me
një vit pagë.
Pagimin e dëmshpërblimit për vjetërsi në punë në pagën bazë 46.780 lekë në muaj
dhe pagimin e shpenzimeve gjyqësore.
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi i Gjykatës së Apelit
Shkodër duhet të ndryshohet vetëm në pjesën që i takon dëmshpërblimit prej një viti pagë për
zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi, të
parashikuar nga neni 155/3 i Kodit Punës, duke u detyruar pala e paditur që ti paguaj një
dëmshpërblim në masën e 5 pagave mujore palës paditëse.
3. Nga shqyrtimi gjyqësor rezulton se paditësja Refaela Palushi është me banim në

fshatin Kryezi të Rrethit Pukë dhe ka qenë në marrëdhënie pune me palën e paditur Zyra
Arsimore Pukë, si mësuese në shkollën 9 vjeçare Kryezi të këtij rrethi nga data 01.10.2008
deri me datë 01.10.2011, kur pala e paditur e ka larguar atë nga puna me motivacion:
Shkurtim i vendit të punës. Duke mos u pajtuar me vendimin e palës së paditur, paditësja i
është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
837
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pukë, me vendimin nr.225, datë 28.12.2012 ka
vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Zyrës Arsimore Pukë ti paguajë paditëses 12 paga mujore
për zgjidhjen e kontratës pa shkaqe të arsyeshme, 2 muaj pagë për mosrespektim të afatit të
njoftimit, 2 muaj pagë për mosrespektim e procedurës në zgjidhjen e kontratës së punës dhe
një muaj e gjysëm pagë si shpërblim për vjetërsi në pagën mujore 46.780 lekë në muaj.
Rrëzimin e pjesës së padisë për rikthimin në punë.
5. Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton se:
.... Gjykata çmon se nga shqyrtimi gjyqësor rezulton se pala e paditur nuk provoi se
ka patur shkurtim të vendit të punës ku ka punuar paditësja. Pala e paditur nuk provoi se ka
zbatuar afatin e njoftimit paditëses dhe nuk ka zbatuar procedurë për largimin e paditëses
nga puna, duke vepruar në kundërshtim me nenet 143/1,144/5 të K.Punës. Pala e paditur ka
zgjidhur marëdhëniet e punës pa shkaqe të justifikuara, parashikuar nga neni 146/3 i
K.Punës. Pala e paditur ka bërë shkurtimin e vendit të punës së paditëses, por nuk ka
strukturë organike se sa ka qenë numri i punonjësve, cilat janë shkaqet objektive që kanë
detyruar palën e paditur të bëjnë shkurtimin e vendit të punës paditëses.
Pala e paditur nuk shpjegon rreth pretendimit të paditëses se ajo është zëvendësuar
nga një person tjetër. Po kështu pala e paditur nuk paraqiti asnjë provë shkresore tjetër mbi
njoftimin e paditëses, mbi procedurën e ndjekur për largimin e paditëses nga puna. Në këto
rrethana gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat e çështjes konstaton se pala e paditur
nuk ka patur shkaqe të arsyeshme për largimin e paditëses nga puna, nuk ka respektuar
afatin e njoftimit, nuk ka zbatuar procedurën e largimit nga puna, paditësja ka qenë në një
marrëdhënie pune pa afat të caktuar, për rrjedhojë bazuar në nenet 143/1, 144/5, 145, 146/3,
155/3 të K.Punës çmon se pala e paditur Zyra Arsimore Pukë duhet ti paguajë paditëses dy
paga për afatin e njoftimit, dy paga për mosrespektim të procedurës për largim nga puna, një
vit dëmshpërblim për largim nga puna pa shkaqe të justifikuara dhe shpërblimin për vjetërsi
për tre vjet punë në pagën 46.780 lekë në muaj......
6. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.424, datë 22.07.2013 ka vendosur:
Pukë.
7. Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton se:
..... Gjykata çmon se është vërtetuar se nuk ka patur shkurtim të vendit të punës, as në
profilin gjuhë letërsi, as dhe në numrin e punonjësve, përkundrazi në vendin e paditëses është
marrë në punë një person tjetër. Edhe pse paditësja është larguar pa shkaqe të justifikuara
nuk është njoftuar dhe nuk janë respektuar procedurat e zgjidhjes së kontratës së punës, e
cila është lidhur midis palëve me afat të pacaktuar. Në këto rrethana gjykata me të drejtë ka
konkluduar se janë shkelur kërkesat e nenit 143/1 të K.Punës dhe ka zgjidhur edhe pasojat
përkatëse, duke detyruar anën e paditur ti paguaj paditëses pagën prej 12 muajsh si
dëmshpërblim, dhe nga 2 muaj për mosrespektim të afateve të njoftimit dhe të procedurave
përkatëse dhe vjetërsinë në punë.
Gjykata me të drejtë ka rrëzuar padinë për të kthyer në punë paditësen, sepse një
kërkesë e tillë nuk mbështetet në asnjë dispozitë të K.Punës.......
8. Neni 143 i Kodit Punës parashikon se:

1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar,
palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy
muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune.
838
2) Këto afate mund të ndryshohen me marrëveshje me shkrim ose në kontratën
kolektive të punës. Kur punëmarrësi ka kryer deri në gjashtë muaj pune, afati i njoftimit nuk
mund të jetë më pak se dy javë. Afati i njoftimit është jo më pak se 1 muaj kur punëmarrësi ka
kryer më shumë se gjashtë muaj pune.
3) Afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit, deri në fund të javës
ose deri në fund të muajit. Zbatohet i njëjti rregull kur afati i njoftimit pezullohet gjatë
periudhës së paaftësisë për punë, shtatzënisë ose pushimeve të dhëna nga punëdhënësi.
4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.
9. Neni 144/5 i Kodit Punës parashikon se:

Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i
japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të
tjera të mundshme. Zgjidhja e kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e vlefshme.

1) Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e
punës, ai duhet të njoftojë me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të
bisedoj me të.
2) Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron punëmarrësit arsyet e vendimit të
parashikuar për t’u marrë dhe i jep atij mundësi për t’u shprehur.
3) Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas
takimit.
4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës.
5) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i
5/1. I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen është
respektuar.
6) Kjo dispozitë nuk zbatohet në rastet e pushimeve kolektive nga puna.
11. Në nenin 153 të Kodit Punës parashikohet se:

1. Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën
për shkaqe të justifikuara.
2. Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë,
sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e
3. Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme
të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.

1) Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse marrëdhëniet e punës
do të kishin përfunduar në fund të afatit të njoftimit të parashikuar në ligj ose me kontratë
ose në përfundim të kontratës me afat të caktuar.
2) Punëdhënësi mund të zbresë nga paga të ardhurat që punëmarrësi ka kursyer si
rezultat i ndërprerjes së punës, të ardhurat nga një punë tjetër ose të ardhurat prej të cilave
ai ka hequr dorë qëllimisht.
839
3) Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit
ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune. Për
punëmarrësit në administratën publike, kur ka një vendim të formës së prerë për kthimin në
vendin e mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të zbatojë këtë vendim.
e paditur Zyra Arsimore Pukë, në pjesën e zbatimit nga gjykatat të nenit 155/3 të Kodit Punës
përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj në këtë pjesë vendimi i gjykatës së
apelit bëhet i cënueshëm.
14. Në vendimin unifikues nr.31/2003 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
ndërmjet të tjerave thonë se: E drejta e rikthimit në punë nuk gëzon mbrojtje gjyqësore, ndërsa
e drejta e dëmshpërblimit është një e drejtë që gëzon mbrojtje. Pala që dëmtohet nga një pushim
i pa drejtë nga puna gëzon të drejtën e dëmshpërblimit në rrugë gjyqësore.
15. Në këtë vendim unifikues, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë vënë në dukje
se e drejta e kthimit në punë nuk konsiderohet si e drejtë themelore në kuptimin që iu jep
Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë dhe Konventa Europiane e të Drejtave dhe Lirive të
Njeriut të drejtave themelore të njeriut, të cilat gëzojnë një mbrojtje të veçantë gjyqësore....Ky
qëndrim është mbajtur nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë edhe në vendimet e
mëpasme të tyre për këto lloj gjykimesh, prandaj në këto raste duhet zgjidhet vetëm çështja e
dëmshpërblimit të punëmarrësit dhe me të drejtë gjykata e shkallës së parë e ka rrëzuar kërkesën
e paditëses për kthimin në punën e mëparshme, vendim i cili është lënë në fuqi edhe nga gjykata
e apelit.
16. Duhet sqaruar se, nëse punëdhënësi dëshiron që të zgjidhë kontratën e punës me
afat të pacaktuar me punëmarrësin, mjafton që ai të zbatojë kërkesat e neneve 143 dhe 144 të
Kodit Punës dhe të presë derisa të përfundojë afati i njoftimit, i parashikuar nga neni 143 i
Kodit Punës, atëhere kontrata konsiderohet se është zgjidhur, duke mos u ngarkuar
punëdhënësi me asnjë lloj detyrimi në rast konflikti gjyqësor (Zgjidhja natyrale e kontratës së
punës). Këtë qëndrim kanë mbajtur Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin
unifikues nr.19, datë 15.11.2007 ku ndërmjet të tjerave thuhet se: Kur punëdhënësi, referuar
e në zbatim të nenit 141 e vijues të Kodit Punës, zgjidh në mënyrë të njëanshme kontratën e
punës me afat të pacaktuar, punëmarrësi jo në mënyrë të domosdoshme ka të drejtë të
përfitojë edhe dëmshpërblimin deri në një vit pagë. Në vijim të këtij konkluzioni, respektimi i
kërkesave të nenit 141, 143, 144, 145 të Kodit Punës nga punëdhënësi, si rregull, passjellë
përfundimin në mënyrë të natyrshme të kontratës së punës dhe respektimin e të gjitha të
drejtave të punëmarrësit......
17. Neni 153 i Kodit Punës parashikon zgjidhjen e menjëhershme për shkaqe të
justifikuara të kontratës së punës nga ana e punëdhënësit. Ligjvënësi ka konsideruar si shkaqe
të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë sipas parimit të mirëbesimit, t’i
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën vazhdimin e marrëdhënieve të punës. Sipas paragrafit
të tretë të kësaj dispozite ligjore konsiderohen si shkaqe të justifikuara vetëm rastet kur
punëmarrësi shkel me faj të rëndë detyrimet kontraktuale të punës ose i shkel ato me faj të
lehtë në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimet me shkrim të punëdhënësit. Në rastin
në gjykim është provuar se paditësja Refaela Palushi nuk ka kryer shkelje të tilla, pasi
zgjidhja e kontratës është për shkurtim të vendit të punës, prandaj me të drejtë gjykata e
shkallës së parë dhe ajo e apelit kanë arritur në përfundimin se zgjidhja e kontratës është një
zgjidhje e menjëhershme dhe e pajustifikuar nga punëdhënësi, e parashikuar nga neni 155 i
Kodit Punës, prandaj punëdhënësi është i detyruar që ti paguaj paditëses dëmshpërblimet, e
parashikuara nga nenet 143, 144, 145 dhe 155 të Kodit Punës.
840
18. Megjithëse gjykatat kanë arritur në një përfundim të drejtë se në këtë rast
ndodhemi përpara kërkesave të nenit 155 të Kodit Punës, ato nuk kanë zbatuar drejtë
paragrafin e tretë të kësaj dispozite ligjore, e cila thotë që në caktimin e masës së
dëmshpërblimit gjykata duhet të vlerësojë të gjitha rrethanat. Në caktimin e masës së
dëmshpërblimit sa maksimumi i parashikuar nga neni 155/3 i Kodit Punës gjykatat më të ulta
kanë zbatuar keq ligjin material, sepse paditësja Refaela Palushi ka vetëm tre vjet punë pranë
palës së paditur dhe ajo është në një moshë të re, duke patur mundësi që të riintegrohet në
tregun e punës.
19. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
rekursi i paraqitur nga pala e paditur Zyra Arsimore Pukë është pjesërisht i bazuar në ligj,
prandaj si i tillë ai duhet të pranohet pjesërisht, duke u ndryshuar vendimi i Gjykatës së Apelit
Shkodër vetëm në pjesën që i takon masës së dëmshpërblimit që parashikon neni 155/3 i Kodit
Punës dhe përfundimisht paditësja Refaela Palushi duhet të marrë këto dëmshpërblime: 2 (dy)
muaj pagë për moszbatim të afatit të njoftimit, 2 (dy) muaj pagë për moszbatim të procedurës së
zgjidhjes së kontratës së punës, 1 (një) muaj dhe 15 (pesëmbëdhjetë) ditë pagë si shpërblim për
vjetërsinë në punë dhe 5 (pesë) muaj pagë si dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme dhe të
pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi ( gjithsej 10,5 paga mujore).
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/ e dhe dh të
ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”......
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.424, datë 22.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër me
ndryshimin:
Detyrimin e palës së paditur që t’i paguajë paditëses 5 (pesë) muaj pagë, si
dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi.
Tiranë, më 08.10.2015
841
Nr. 00 - 2015 - 4398 i Vendimi (537)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 08.10.2015 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative që

iu përket palëve të mëposhtme:
PADITËS: PETRO TOPUZI

SHOQËRORE TIRANË
INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
OBJEKTI:
paditësit Petro Topuzi nga data e lindjes së drejtës së pensionit
01.01.1999 e në vazhdim mbi bazën e legjislacionit përkatës.
Detyrimin e palës së paditur për t’i paguar diferencën e mundshme
të masës së pensionit së papaguar paditësit Petro Topuzi nga data
e lindjes së drejtës së pensionit 01.01.1999 deri në datën e ngritjes së padisë.
Baza Ligjore: Nenet 32 e 328 të Kodit Procedurës Civile,
ligji nr.7703/1993 “Për sigurimet shoqërore”,
ligji nr.9210/2004, ligji nr.9418/2006 dhe ligji nr.8087/1999.

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Petro Topuzi.
paditësit Petro Topuzi nga data e lindjes së drejtës së pensionit 01.01.1999 e
në vazhdim mbi bazën e legjislacionit përkatës.
pensionit së papaguar paditësit Petro Topuzi nga data e lindjes së drejtës së
pensionit 01.01.1999 deri në datën e ngritjes së padisë.

Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Kundër vendimit të mësipërm, ka paraqitur rekurs pala paditëse Petro Topuzi, i

cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.910, datë 18.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
842
Shkaqet e paraqitura në rekurs nga pala paditëse Petro Topuzi, janë:
 Ligji nr.7703/1993 “Për sigurimet shoqërore në R.SH” përcakton qartë se e drejta e
përftimeve nga ky ligj nuk parashkruhet. Njëkohësisht nuk parashikon afat
parashkrimi për kërkimin e diferencave të papaguara.
 Pretendimin për pagimin e diferencave të papaguara e mbështes në pikën 3 të nenit 31
të ligjit nr.9418, datë 20.05.2005 “Për sigurimin shoqëror të ushtarakëve të Forcave të
Armatosura të R.SH”, i cili përcakton se: Përfitimet e njohura, por të paguara më pak
jepen në çdo kohë. Kjo dispozitë i ka dhënë karakter të paparashkrueshëm të drejtës
së padisë për përfitimin e masës së pensionit suplementar të papaguar më pak. Duke e
vlerësuar këtë situatë si përgjegjësi të institucioneve shtetërore për mosllogaritjen dhe
pagimin korrekt të masës së pensionit, qëllimisht ligjvënësi i ka njohur të drejtën e
përfitimit të diferencave të pensionit të parakoshëm dhe të interesave të pakufizuara
me afate kohore. Kjo e detyron palën debitore të më paguaj diferencat e papaguara për
të gjithë periudhën që nga lindja e këtyre diferencave e në vazhdim.
 Mua më është cënuar pensioni i parakoshëm për vjetërsi shërbimi, duke më vënë
padrejtësisht në një pozitë të pafavorshme ekonomike dhe në pamundësi për të
mbajtur familjen kur dihet shumë mirë që për shkak të specifikave të veçanta të
arsimimit dhe profesionit punësimi i ushtarakut është shumë i vështirë.

VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 10.07.2013 është regjistruar çështja
administrative nr.11243-02008-00-2013 regj. them, që iu përket palëve ndërgjyqëse:
paditës Petro Topuzi dhe të paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë
dhe Instituti i Sigurimeve Shoqërore, me objekt: Detyrimin e palës së paditur për ti
rillogaritur dhe paguar masën e pensionit paditësit Petro Topuzi nga data e lindjes së
drejtës së pensionit 01.01.1999 e në vazhdim mbi bazën e legjislacionit përkatës.
Detyrimin e palës së paditur për ti paguar diferencën e mundshme të masës së pensionit
së papaguar paditësit Petro Topuzi nga data e lindjes së drejtës së pensionit 01.01.1999
deri në datën e ngritjes se padisë.
18.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial,
prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit.
3. Pala paditëse pretendon se me datë 01.01.1999 i ka lindur e drejta për të marrë

pensionin të parakohshëm si ish ushtarak i Forcave të Armatosura. Ai i është drejtuar
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë për përfitimin e këtij pensioni.
4. Pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë me anë të
vendimit nr.760, datë 02.06.2000 ka vendosur të trajtojë me pension të parakohshëm
paditësin me masë 8.000 lekë në muaj me datë pagesë 01.01.1999. Paditësi ka pretenduar se
kjo përllogaritje nuk është bërë e saktë. Për këtë arsye ai ka kërkuar nga pala e paditur të
përllogarisë saktësisht masën e pensionit, pasi në përllogaritjen e bërë ka interpretim të
gabuar të ligjit.
843
5. Pala paditëse i ka kërkuar palës së paditur DRSSH Tiranë që ti rillogaritet masa e
pensionit. Kjo e fundit me anë të shkresës nr.2704/1, datë 14.05.2012 dhe shkresës datë
31.05.2012 ka vendosur të rrëzojë kërkesën e paditësit dhe të përllogarisë masën e pensionit
për paditësin sipas akteve përkatëse ligjore. Sipas këtyre akteve masa e pensionit është
rillogaritur sipas ligjit nr.10142/2009, duke caktuar masën e pensionit 12.226 lekë në muaj.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8257, datë 18.09.2012 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Petro Topuzi.
Detyrimin e palës së paditur për ti rillogaritur dhe paguar masën e pensionit paditësit
Petro Topuzi nga data e lindjes së drejtës së pensionit 01.01.1999 e në vazhdim mbi bazën e
legjislacionit përkatës.
Detyrimin e palës së paditur për ti paguar diferencën e mundshme të masës së
pensionit së papaguar paditësit Petro Topuzi nga data e lindjes së drejtës së pensionit
01.01.1999 deri në datën e ngritjes së padisë.
......Gjykata çmon se pensioni i paditësit duhet të llogaritet mbi këtë formulë
llogaritjeje. Gjykata Kushtetuese me anë të vendimit nr.33, datë 24.06.2010 ka vendosur të
shfuqizojë mënyrën e llogaritjes së pensionit të parakohshëm për ushtarakët të parashikuar
nga ligji nr.10142/2009. Gjithsesi ky vendim i Gjykatës Kushtetuese ka vendosur standard që
mënyra e llogaritjes së masës së pensioneve nuk mund të prekë të drejtat financiare të fituara
tashmë nga përfituesit e legjislacionit për sigurimet shoqërore. Kjo mënyrë llogaritjeje mund
vetëm të ketë drejtim përmisues ose përfitues nga subjektet e këtij legjislacioni.
Meqenëse e drejta e pensionit për paditësin me anë të vendimit nr.760, datë
02.06.2000 ka lindur me datë 01.01.1999, pala e paditur është e detyruar që ti kryeje
rillogaritje të masës së pensionit për paditësin nga data 01.01.1999. Pala e paditur në
rillogaritjen e kësaj mase pensioni duhet të mbështetet në ligjin nr.8087/1996 “Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”
për aq kohë sa nuk është miratuar një akt i ri normativ pas vendimit nr.33, datë 24.06.2010.
Kjo mënyrë llogaritjeje nuk vendos kufizime për masën e pensionit për paditësin. Masa e
kufizimit sipas nenit 11 pika a dhe b të ligjit nr.8080/1996 duhet marrë dhe interpretuar
vetëm në lidhje me germën b të këtij neni. Interpretimi i shprehjes së pensionit maksimal në
shkallë vendi nuk duhet të interpretohet me të gjithë masën e pensionit, por vetëm në lidhje
me germën b të nenit 11 të ligjit nr.8080/1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”. Gjithsesi kjo rillogaritje
duhet ti nënshtrohet një procedure transparente dhe plotësisht ligjore nga ana e palës së
paditur. Gjykata detyron palën e paditur që ti paguaj paditësit të gjitha diferencat e
papaguara të mundshme që lindin nga një rillogaritje e saktë dhe plotë sipas legjislacionit
përkatës.......
8. Gjykata e Apelit Tiranë , me vendimin nr.910 datë 18.04.2013 ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit civil nr.8257, datë 18.09.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
....Gjykata e Apelit Tiranë arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë është rrjedhojë e një gjykimi të padrejtë, i pabazuar në ligjin procedural e
material civil dhe si i tillë duhet të ndryshohet dhe të vendoset rrëzimi i kërkesëpadisë duke
arsyetuar si më poshtë:
844
Pala paditëse Petro Topuzi, me vendim për caktim pensioni nr.760, datë 02.06.2000 i
është caktuar pension i parakohshëm për vjetërsi shërbimi me të drejtë pagese nga data
01.01.1999, deri në plotësimin e moshës për pension pleqërie, në masën fillestare 8.717 lekë,
me periudhë sigurimi 23 vjet e 5 muaj. DRSSH Tiranë në llogaritjen e masës së përfitimit
është bazuar në nenin 11 të ligjit nr.8087, datë 11.03.1996, i ndryshuar me ligjin nr.8521,
datë 30.07.1999, ku thuhet:
Ushtarakët e shërbimit aktiv të përhershëm, që kanë dalë në rezervë e në lirim, pas
datës 03.07.1991 deri në plotësimin e kushteve për pension pleqërie sipas ligjit nr.7703, datë
11.05.1993 "Për sigurimet Shoqërore në RSH", përfitojnë pension të parakohshëm për
dhe 15 vjet për burrat dhe të kenë mbushur moshën gratë 42 vjeç dhe burrat 47 vjeç.
50% të pagës referuese mbi të cilën është derdhur kontributi dhe për çdo vit të
vjetërsisë së shërbimit mbi kushtin e nevojshëm (15 vjet vjetërsi shërbimi për burra dhe
mosha 47 vjeç) masa e pensionit shtohet me 2% të pagës referuese, por jo më shumë se masa
e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi.
Me vendim për rishqyrtimin e të ardhurave nga DRSSH Tiranë i ka përllogaritur
pensionin e parakohshëm me të drejtë pagese nga data 01.07.2009 në masën 10.278 lekë në
muaj. Këtë përllogaritje DRSSH e ka bërë, duke u bazuar në ligjin nr.10142, datë 15.05.2009
"Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të
Punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit,
të Policisë së Burgjeve, të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të Punonjësve
të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në Republikën e Shqipërisë", i ndryshuar, neni 29....
10. Në nenin 62/2 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në
E drejta e pensionit nuk parashkruhet. Personi, i cili kërkon pensionin jo më vonë se
1 vit nga data që i lind kjo e drejtë, ky pension i paguhet që nga kjo ditë. E drejta për të
ardhurat e tjera parashkruhet me kalimin e një viti nga data e fillimit të së drejtës për
përfitimin e tyre.
se:
845
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakeve të Forcave të Armatosura të R.SH.
Publik dhe Shërbimit Informativ Kombëtar” i ndryshuar ....shfuqizohet.
referuese.
vendi.
846

suplementar”....
paditëse Petro Topuzi, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj ka vend që
vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë të cënohet.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, fillimisht vlerëson të theksojë se e
drejta për përfitim pensioni pleqërie hyn në rrethin e të drejtave themelore të njeriut, që
përfshihet në grupin e të drejtave social-ekonomike të garantuara nga aktet ndërkombëtare
dhe nga Kushtetuta e vendit tonë. Të drejtat e njeriut janë universale, të patjetërsueshme, të
pandashme, të pamohueshme dhe të padhunueshme. E vendosur në rangun e të drejtave të
njeriut, e drejta për përfitim pensioni është e paparashkrueshme dhe nuk mund të kufizohet,
përveç rasteve të parashikuara shprehimisht në ligj. Kjo e drejtë ka karakter pozitiv që
nënkupton detyrimin e administratës shtetërore (në rastin konkret organet e administratës
shtetërore), të krijojnë të gjitha mundësitë dhe kushtet për gëzimin e plotë të tij nga ana e
subjekteve përfituese. Është detyrim i këtyre organeve që në përputhje me parimin e
ligjshmërisë, të ushtrojnë detyrat e tyre në funksion të interesit më të lartë të individëve
përfitues, të cilëve ligji themeltar i shtetit, (Kushtetuta), si dhe legjislacioni i zbatueshëm u
njeh dhe garanton të drejtat themelore, siç është dhe e drejta për pension.
18. Duke e konsideruar të drejtën për pension, si një të drejtë themelore të njeriut,
aksesi në gjykatë për rivendosjen e kësaj të drejte nuk mund të kufizohet nga efekti kohë; pra
nisur nga natyra e të drejtës, kjo e drejtë është e paparashkrueshme. Aksesi në gjykatë
nënkupton të drejtën e subjekteve të kërkojnë nëpërmjet gjykatës rivendosjen e të drejtave të
pretenduara të shkelura dhe të përfitojnë nëpërmjet procesit gjyqësor riparimin e këtyre
shkeljeve (vendimet nr.08/2008 dhe nr.07/2008 të Gjykatës Kushtetuese). Në këto kushte,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, e drejta e paditësit për t’iu drejtuar
847
gjykatës me padinë objekt shqyrtimi, nuk është e lidhur me detyrimin e tij për të respektuar
ndonjë afat, por këto kërkime mund të ngrihen prej tij në çdo kohë.
19. Legjislacioni ynë në fushën e sigurimeve shoqërore, ka përcaktuar se një e drejtë e
tillë nuk parashkruhet. Në referim të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore
në Republikën e Shqipërisë”, çdokush të cilit i ka lindur e drejta për përfitim, ka të drejtë të
kërkojë në organet e sigurimeve shoqërore ti lidhet pensioni përkatës. Këtë përfitim, subjekti
e përfiton nga dita që i ka lindur e drejta e pensionit, nëse ky subjekt ka ushtruar kërkesën
përkatëse brenda një viti, afat ky që fillon nga dita që ka lindur kjo e drejtë. Në rast të
kundërt, (kur subjekti nuk e paraqet kërkesën brenda afatit një vjeçar që përshkruhet më
sipër), subjektit që plotëson kushtet për përfitim pensioni, i lidhet pensioni përkatës, i cili
është efektiv që nga dita e paraqitjes së kërkesës për përfitim. Sa më sipër, parashikohet
shprehimisht në nenin 62/2 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore në
Republikën e Shqipërisë”, ku thuhet se: E drejta e pensionit nuk parashkruhet. Personi, i cili
kërkon pensionin jo më vonë se 1 vit nga data që i lind kjo e drejtë, ky pension i paguhet që
nga kjo ditë. E drejta për të ardhurat e tjera parashkruhet me kalimin e një viti nga data e
fillimit të së drejtës për përfitimin e tyre.
20. Gjykata e Apelit Tiranë ka arritur në një përfundim të gabuar kur thotë se, ka
kaluar afati 3 vjeçar i parashkrimit, sepse vetëm nëse subjekti përfitues paraqet kërkesën më
vonë se një vit nga dita që i ka lindur e drejta për lidhjen e pensionit të pleqërisë, atij nuk i
paguhet ky pension për pjesën që ka kaluar mbi një vit, por nga dita e paraqitjes së kërkesës,
ndërsa në rastin konkret kemi të bëjmë me një subjekt që i ka lindur e drejta për përfitimin e
pensionit suplementar të parakohshëm të ushtarakut, ku subjekti përfitues ka të drejtë që ti
drejtohet me kërkesëpadi gjykatës në çdo kohë për të kërkuar rillogaritjen dhe pagimin e
diferencave (nëse ka) të këtij lloj përfitimi.
21. Për të gjitha këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
arrin në përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse Petro Topuzi, është i bazuar në
ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë duhet të prishet dhe në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë çështja të dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata
Administrative e Apelit, e cila është e detyruar që të shprehet për themelin (meritën) e
çështjes.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 08.10.2015
848
Nr. 00-2015- 4395 i Vendimit (538)
VENDIM


nr.11243-01386-00-2012 akti që ju përket palëve :
PADITËS: ARSHI KRASNIQI

I PADITUR: MINISTRIA E FINANCAVE TIRANË
DEGA E THESARIT VLORË.
PERSON I TRETË: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR
VLORË.
OBJEKTI:
Kompensim për burgim të padrejtë për një periudhë kohe
prej 700 ditë paraburgim në shumën 2 100 000 lekë.
Baza Ligjore: Nenet 268, 269 të K.Pr.Penale,
neni 57 i K.Penal,
ligji 938, datë 28.04.2005 “Për Kompensim për burgim të padrejte”,
Vendimi nr.335, datë 02.06.1998 i Këshillit të Ministrave.

vendosur:
Pranimin e padisë së palës paditëse Arshi Krasniqi.
Detyrimin e palëve të paditura, Ministria e Financave Tiranë dhe Degës së
Buxhetit Vlore të paguajnë në favor të paditësit Arshi Krasniqi shumën prej 2
100 000 leke që i përkasin 700 dite si kompensim për burgim të padrejtë për
periudhën prej 31 05.2007 e deri në datën 17.07.2010.

Lënien në fuqi te vendimit nr.1038, datë 04.05.2011 të Gjykatës se Rrethit
Gjyqësore Vlorë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar rekurs Avokatura e

Shtetit, Zyra Vendore Vlorë, e cila kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe vendimin e
Gjykatës Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.1038, datë 04.05.2011 e vendosjen e rrëzimit të padisë,
duke parashtruar këto shkaqe:
- Vetë ligji parashikon shprehjen deri në 2000 lekë për një ditë burgim dhe 3000
lekë për një ditë paraburgim,çka do të thotë se paditësi ka detyrimin ligjor të provojë
me prova shkresore demin e pësuar nga vuajtja e dënimit me burgim të padrejtë, por
849
paditësi nuk e provoi një gjë të tillë, prandaj nuk duhej të kompensohej me
maksimumin që parashikon ligji.
- Gjykatat i kanë dhënë kompensimin maksimal për 700 ditë paraburgim, duke e
llogaritur 1 dite me 3000 lekë në një kohë që paditësi nuk provoi në kuptim të ligjit
dëmin maksimal të pësuar.
- Gjatë shqyrtimit gjyqësor paditësi nuk provoi me dokument zyrtare apo
private ekzistencën e një marrëdhënie pune në sektorin publik apo privat dhe të
shoqëruar me pagesën e kontributeve të sigurimeve shoqërore pranë Institutit të
Sigurimeve Shoqërore deri në një muaj para burgimit të tij.
- Në këto kushte kur paditësi nuk aprovoi që të kishte qenë i punësuar apo i
vetëpunësuar dhe ku të kishte derdhur në mënyrë vullnetare kontributet e sigurimeve
shoqërore dhe shëndetësore, gjykatat duhej të kishin vendosur që paditësi të
kompensohej me pagën minimale të përcaktuar sipas VKM nr.995, datë 02.07.2008 “
Për përcaktimin e pagë minimale në shkallë vendi “që ka qenë në fuqi në datën e
dhënies së vendimit.
- Rregullimi ligjor për këto raste të dëmtimit shkaktuar si pasojë e burgimit të
padrejtë janë parashikuar ne ligjin nr.9381, date 28.04.2005 dhe jo atij të parashikuar
nga neni 640 te K.Civil.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe diskutoi çështjen në tërësi në
dhomën e këshillimit ,
VËREN
Vendimi nr.124, datë 09.02.20112 i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, përsa i përket
rrethanave të faktit, rezulton se paditësi Arshi Krasniqi është ndjekur penalisht, akuzuar dhe
gjykuar për kryerjen e veprës penale të “Kultivimit të bimëve narkotike”, bazuar në nenin
284/1 të Kodit Penal.Me vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.343, datë
27.06.2008 është dënuar me 3 vjet burgim. Vuajtja e dënimit fillonte nga data 31.05.2007 që
është data e arrestit. Ky vendim është prishur me vendimin nr.247, datë 15.07.2010 duke u
vendosur pushimi i çështjes.
Ndërsa Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.461, datë 18.12.2009 është
vendosur mospranimi i rekursit të Prokurorisë.
Në të tilla rrethana, duke pretenduar se ka vuajtur padrejtësisht në kushtet e 700 ditë
paraburgim , paditësi Arshi Krasniqi ka ngritur padi në gjykatë, me shkak ligjor dhe objekt
kompensimin për burgim të padrejtë në shumën 2 100 000 lekë. Si të paditur në gjykim janë
thirrur Ministria e Financave, Dega e Buxhetit Vlorë dhe person i tretë Prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
Në përfundim të gjykimit të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin
nr.1038, datë 04.05.2011, ka vendosur të pranojë padinë e paditësit Arshi Krasniqi, duke i
detyruar palët e paditura ta kompensojnë atë për burgimin e padrejtë në shumën 2 100 000
Lekë.
Gjykata e shkallës së parë, në thelb, arsyeton se nga gjykimi dhe aktet e procedimit
penal ndaj paditësit Arshi Krasniqi nuk vërtetohen rrethana nga ato që parashikon ligji sipas
të cilave vendimi penal i gabuar ose mos zbulimi në kohën e duhur i faktit të panjohur të jenë
shkaktuar tërësisht ose pjesërisht nga vetë i gjykuari. Prandaj, në kushtet kur ka vuajtur në
mënyrë të padrejtë paraburgimin për 700 ditë paditësi duhet të kompensohet financiarisht për
850
shumën 3000 lekë në ditë, e cila është vlera maksimale që parashikon ligji për kompensimin e
paraburgimit dhe në shumën e përgjithshme 2 100 000 lekë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, e paditura Ministria e
Financave ka ushtruar ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë.
Gjykata e Apelit Vlorë, pasi ka shqyrtuar çështjen, duke parashtruar në thelb të njëjtin
arsyetim, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, avokati i shtetit kanë paraqitur rekurs në
Gjykatën e Lartë. Me anë të rekursit, pretendohet se gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e
apelit e kanë zbatuar gabim ligjin pasi nga ana e paditësit nuk janë vërtetuar humbjet pasurore
të pësuara nga burgimi i padrejtë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e parashtruara në
rekursin e palës së paditur Ministria e Financave dhe avokati i shtetit janë të mbështetura në
ligj dhe të tilla që e bëjnë të cenueshëm vendimin e dhënë nga Gjykata e Apelit Vlorë.
Në nenin 268 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se:
“1. Ai që është deklaruar i pafajshëm me vendim të formës së prerë ka të drejtën e
kompensimit për paraburgimin e vuajtur, me përjashtim të rasteve kur është provuar
që vendimi i gabuar ose mos zbulimi në kohën e duhur i faktit të panjohur është
shkaktuar tërësisht ose pjesërisht prej tij.
2. E njëjta e drejtë i takon edhe të dënuarit që ka qenë i paraburgosur, kur me
vendim të formës së prerë vërtetohet se akti me të cilin është caktuar masa është
nxjerrë pa qenë kushtet e parashikuara nga nenet 228 dhe 229.........”.
Në nenet 3, 5 dhe 6 të ligjit nr.9381/2005 parashikohet se:

“Neni 3 Rastet e burgimit të padrejtë
Për efekt të këtij ligji, me burgim të padrejtë kuptohet:
a) periudha e paraburgimit për një çështje ose akuzë, për të cilën prokuroria ka
pushuar hetimet ose gjykata ka dhënë pafajësi ose ka pushuar çështjen;
b) periudha e burgimit në zbatim të një vendimi, i cili, pas vënies në ekzekutim,
është prishur dhe është dhënë pafajësi ose është pushua çështja me vendim të formës
së prerë;............................
e) periudha e vuajtjes së arrestit në shtëpi në rastet e përcaktuara në shkronjat
“a”, “c”, “ç”dhe “d” të këtij neni.
Neni 5 Masa e kompensimit për burgim të padrejtë

1. Kompensimi për burgim të padrejtë caktohet nga gjykata, duke mbajtur
parasysh:
a) të ardhurat nga paga për të punësuarit në sektorin publik ose në sektorin
privat, deri një muaj para burgimit;
b) fitimin e realizuar nga veprimtaritë tregtare dhe fitimprurëse gjatë tri viteve të
fundit para burgimit;
c) pensionet e përfituara para ose gjatë paraburgimit;
ç) pagën minimale në shkallë vendi për ata që kanë qenë pa punë, të paktën një
muaj para datës së burgimit;
d) rrethana të tjera, të lidhura me gjendjen ekonomike e familjare të burgosurit;
dh) të ardhurat nga puna në burg.
2. Kompensimi caktohet deri në 2 000 (dy mijë) lekë për një ditë burgim dhe 3
000 (tre mijë) lekë për një ditë paraburgim...
851
Nga zbatimi i dispozitave ligjore të sipërcituara në çështjen objekt gjykimi, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson që, ndonëse të paditurit dhe avokati i shtetit e kanë
argumentuar qartë në prapësimet e tyre gjatë gjykimit, të dy gjykatat e faktit kanë zbatuar
gabim ligjin, në lidhje me përcaktimin e vlerës së dëmshpërblimit për çdo ditë
paraburgimi,paraburgimi të vuajtur prej tij.
Gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit pranojnë të vërtetuar se paditësit Faik
Krasniqit i është caktuar nga gjykata penale masa e sigurimit arrest në burg e cila është
ekzekutuar në datën 31.05.2007 dhe ku me vendimin e gjykatës së rrethit është dënuar me 3
vjet burgim, por që gjykata e apelit e prishi këtë vendim dhe e pushoi çështjen më datë
15.07.2010.
Në zbatim të ligjit procedural penal, edhe për efekt të kompensimit për burgim të
padrejtë, duke qenë se vendimi i gjykatës së apelit është i formës së prerë, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se në datën 15.07.2010 ka përfunduar periudha e
vuajtjes së paraburgimit.
Gjykatat kanë gabuar ligjërisht në përcaktimin e vlerës ditore të kompensimit që duhet
t’i njihet dhe paguhet paditësit për shkak të vuajtjes padrejtësisht të paraburgimit.
Kështu gjykatat më të ulta i kanë njohur paditësit Faik Krasniqi nivelin maksimal që
parashikon ligji si vlerë kompensimi për çdo ditë të vuajtjes padrejtësisht të paraburgimit pa
pasur parasysh rrethanat konkrete të pranuara prej tyre.
Sipas ligjit nr.9381/2005, për vuajtjen padrejtësisht të paraburgimit, gjykata cakton
kompensim deri në 3000 lekë në ditë. Vlera e kompensimit caktohet nga gjykata rast pas
rasti, por jo më shumë se kufiri maksimal i caktuar nga ligji, nisur nga vërtetimi i rrethanave
konkrete dhe individuale të rastit në gjykim dhe aplikimit të mundshëm mbi to të kritereve
dhe kushteve që parashikon ligji. Ngritja e pretendimeve dhe barra e provës për vërtetimin e
rrethanave konkrete që e rrisin masën e kompensimit drejt kufirit ligjor maksimal i takojnë t’i
parashtrojë paditësi, ndërsa gjykata ka detyrimin të shqyrtojë këto kërkime, të analizojë
provat konkrete të paraqitura në mbështetje të tyre dhe të arsyetojë nëse ato i përmbushin dhe
në çfarë shkallë, kriteret ligjore për individualizimin e masës ditore të kompensimit për
burgim të padrejtë. Gjykata zbaton ligjin dhe parimin e drejtësisë duke arsyetuar dhe
individualizuar rast pas rasti kompensimin dhe jo duke e caktuar atë pa hetim gjyqësor.
Por, në çështjen objekt gjykimi, ndonëse ligji parashikon kritere mbi të cilat gjykata të
orientohet dhe të vendosë, si gjykata e shkallës së parë edhe gjykata e apelit nuk arsyetojnë se
në cilat rrethana konkrete individuale janë bazuar kur i caktojnë paditësit Faik Krasniqi si
masë kompensimi shumën 3000 lekë për çdo ditë paraburgim. Aq më tepër kur, në dosjen
gjyqësore nuk ka të administruar asnjë provë për punën e kryer nga paditësi si dhe të ardhurat
e tij.
Në çështjen objekt i këtij gjykimi, vërehet se, paga minimale në shkallë vendi, në
gjithë periudhat e vuajtjes padrejtësisht të kufizimit të lirisë, ka qenë disa herë më e ulët
krahasuar me vlerat maksimale të kompensimit që parashikon ligji. Gjykatat kanë diskrecion
të caktojnë masën e kompensimit edhe mbi vlerën e pagës minimale por kjo duhet të
justifikohet me rrethana konkrete jo të zakonshme nga ato që parashikon neni 5 i ligjit
nr.9381/2005. Por, si gjykata e shkallës së parë edhe ajo e apelit nuk pranojnë se ka ekzistuar
ndonjë rrethanë e tillë konkrete dhe rrjedhimisht nuk parashtrojnë ndonjë arsye konkrete mbi
rrethana të tilla me natyrë jo të zakonshme që të sillnin ato në konkluzionin se paditësi duhet
të kompensohet në vlerën maksimale që parashikon ligji.
Prandaj, në rigjykim, bazuar në interpretimin korrekt të ligjit dhe diskrecionin e saj
brenda kufijve dhe kritereve që i përcakton ligji, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë të
mbajë parasysh këto përfundime në individualizimin e masës ditore të kompensimit të
paditësit për paraburgimin e padrejtë të vuajtur nga paditësi Faik Krasniqi.
852
PËR KËTO ARSYE
Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 germa “c” të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 “ Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.124, datë 09.02.2012 të Gjykatës Apelit Vlorë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
Tiranë, më 08.10.2015
853
Nr. 00-2015-4397 Vendimi (539)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.11241-01801-00-2013 akti që u përket palëve:
PADITËS: LAURETA TOZAJ

I PADITUR: KOMUNA QENDËR VLORË
OBJEKTI:
Dëmshpërblim i rrjedhur nga marrëdhënie pune.
Baza Ligjore: Nenet 143, 144 dhe 155 të Kodit Punës.

vendosur:
Pranimin e padisë, duke detyruar palën e paditur Komuna Qendër Vlorë që t’i
paguajë paditëses Laureta Tozaj një dëmshpërblim në masën e 8 pagave
mujore punë për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënieve të
punës, një dëmshpërblim në masën e 3 pagave mujore për mosrespektim të
afatit të njoftimit për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës, në masën e 3 muajve
punë për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës dhe në
masën e 5 pagave mujore si shpërblim për vjetërsi në punë pranë këtij
punëdhënësi.

Parë Vlorë.
Kundër vendimit të mësipërm, ka paraqitur rekurs pala e paditur Komuna

Qendër Vlorë, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.217, datë 21.03.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.1827, datë 12.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Shkaqet e paraqitura në rekurs nga pala e paditur Komuna Qendër Vlorë, janë:
- Gjatë ushtrimit të punës paditëses i është hequr disa herë vërejtje për shkak të
shkeljeve të disiplinës në punë dhe humbjes së mirëbesimit të treguar nga paditësja
gjatë ushtrimit të detyrës.
- Si rezultat i këtyre veprimeve Komuna Qendër Vlorë vendosi ndërprerjen e
marrëdhënieve të punës me këtë punonjëse, duke zgjidhur kontratën e punës.
854
- Ndërkohë paditësja i drejtohet Gjykatës së Shkallës së Parë të Rrethit
Gjyqësor Vlorë, e cila ka vendosur me vendimin nr.1827, datë 12/06/2012 pranimin e
padisë.
- Gjatë gjykimit në Gjykatën e Apelit Vlorë krahas kundërshtimeve i kemi
paraqitur edhe këto prova: Protokolli nr.15, datë 16/08/2007 “Vërejtje për mosmbajtje
të disiplinës në punë”: Protokolli nr.l, datë 04.03.2009 “Vërejtje me paralajmërim për
pushim nga puna”.
- Ndërkohë çuditërisht Gjykata e Apelit Vlorë nuk mori parasysh këto prova
dhe vendosi lënien në fuqi të vendimit nr.1827, datë 12.06.2012 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Vlorë. Gjykatat kanë zbatuar keq nenin 153 të Kodit Punës.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë, me datë 19.06.2013 është regjistruar çështja administrative
nr.11241-01801-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Laureta Tozaj
dhe e paditur Komuna Qendër Vlorë, me objekt: Dëmshpërblim i rrjedhur nga marrëdhënie
pune.
2. Vendimi nr.1827, datë 12.06.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe
vendimi nr.217, datë 21.03.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë janë marrë në zbatim të gabuar të
ligjit material, prandaj si të tillë ato duhet të ndryshohen nga Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë, duke u pranuar kërkesëpadia vetëm në pjesën e moszbatimit nga punëdhënësi të
procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës, të parashikuar nga neni 144 i Kodit Punës.
3. Pala paditëse Laureta Tozaj ka qenë në marrëdhënie pune me palën e paditur,

Komuna Qendër Vlorë, që nga data 01.07.2001 dhe deri me datë 21.06.2011. Kjo është një
marrëdhënie juridike e rregulluar në bazë të Kodit Punës dhe që ka zgjatur gjithsej rreth 10
vjet.
4. Pala paditëse ka punuar fillimisht në detyrën e përgjegjëses së administratës dhe së
fundi në pozicionin e sekretares dhe në krye të protokollit të këtij institucioni. Marrëdhënia e
punës ka zgjatur derisa pala e paditur, Komuna Qendër Vlorë me Urdhërin nr.21, datë
21.06.2011 ka ndërprerë marrëdhënien e punës.
5. Paditësja Laureta Tozaj, duke mos qenë dakort me këtë urdhër brenda afatit ligjor i
është drejtuar gjykatës së shkallës së parë me padinë objekt gjykimi, duke kërkuar detyrimin
e palës së paditur që ta dëmshpërblejë atë për mosrespektim të afatit të njoftimit, etj...
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1827, datë 12.06.2012 ka

vendosur:
Pranimin e padisë, duke detyruar palën e paditur Komuna Qendër Vlorë që ti paguajë
paditëses Laureta Tozaj një dëmshpërblim në masën e 8 pagave mujore punë për zgjidhje të
menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënieve të punës, një dëmshpërblim në masën e 3
pagave mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës,
855
në masën e 3 muajve punë për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës
dhe në masën e 5 pagave mujore si shpërblim për vjetërsi në punë pranë këtij punëdhënësi.
....Gjykata çmon se marrëdhëniet e punës së paditësit pranë palës së paditur kanë
zgjatur për një periudhe 10 vjeçare, për këtë arsye në bazë të nenit 143 të Kodit Punës ai
duhet të dëmshpërblehet me pagën e 3 muajve punë për mosrespektim të afatit të njoftimit për
zgjidhjen e kontratës dhe tre muajve punë për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e
kontratës së punës. Paditësja Laureta Tozaj nuk rezulton të jetë thirrur asnjëherë prej
punëdhënësit për tu sqaruar në lidhje me vendimin e tij të datës 17.06.2011, me të cilin i ka
ndërprerë në mënyrë të menjëhershme marrëdhëniet e punës me paditësin.
Respektimi i procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës nga punëdhënësi, nuk u
provua në gjykim nga ana e palës së paditur ndaj ai duhet të dëmshpërblehet edhe në masën
e 3 muajve pagë për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës nga
punëdhënësi. Po kështu paditëses Laureta Tozaj i takon edhe shpërblimi për vjetërsi në punë,
sepse gjykata çmon se një kërkim i tillë duhet pranuar në kuptim kjo edhe të vendimit
unifikues nr.19, datë 15.11.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në bazë të të
cilit rezulton që Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë të kenë arritur në përfundimin se
shpërblim për vjetërsi në kuptim të nenit 145 të K.Punës jepet vetëm në rastet kur kontrata e
punës rezulton që të jetë zgjidhur pa shkaqe të arsyeshme. Një përfundim i tillë arrihet edhe
nga vetë përmbajtja e nenit 145 të K.Punës në të cilin parashikohet shprehimisht se:
Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi kur kontrata është zgjidhur nga punëdhënësi dhe
marrëdhëniet e punës kanë zgjatur jo më pak se 3 vjet. Punëmarrësi e humbet të drejtën e
shpërblimit për vjetërsi, nëse është pushuar me efekt të menjëhershëm, për shkaqe të
arsyeshme......
8. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.217, datë 21.03.2013 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.1827, datë 12.06.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Vlorë.
....Gjykata çmon se po kështu me të drejtë gjykata, duke iu referuar kërkesave të nenit
153 të K.Punës, ka konstatuar se në veprimet e paditësit nuk vërehen shkelje me faj të rëndë
të detyrimeve kontraktuale apo shkelje me faj të lehtë në mënyrë të përsëritur të detyrimeve
kontraktuale. Duke qenë se në këto raste ligji e trajton zgjidhjen e kontratës si zgjidhje të saj
me efekt të menjëhershëm, sipas përcaktimeve të bëra në nenin 153/2 të K.Punës, i takon
punëdhënësit të provojë, nëse kontrata është zgjidhur për shkaqe të arsyeshme apo jo.
Pavarësisht pretendimeve, pala e paditur nuk ka mundur të provojë asnjë shkak të arsyeshëm
për zgjidhjen e kontratës dhe një gjë të tillë nuk mundi ta realizojë apo ta provojë edhe gjatë
këtij gjykimi, por dhe që në kërkesë ankimore nuk ka paraqitur asnjë shkak të rëndësishëm
për të marrë në analizë nga kjo gjykatë.....

856

bisedoj me të.
takimit.
respektuar.

Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën për
shkaqe të justifikuara.
Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas
parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve
të punës.
Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të
kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet

Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse marrëdhëniet e punës do
të kishin përfunduar në fund të afatit të njoftimit të parashikuar në ligj ose me kontratë ose
në përfundim të kontratës me afat të caktuar.
Punëdhënësi mund të zbresë nga paga të ardhurat që punëmarrësi ka kursyer si
Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
857
14. Kolegji Administrativ vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Komuna
Qendër Vlorë përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj si vendimi i gjykatës
së shkallës së parë, ashtu edhe vendimi i gjykatës së apelit bëhen të cënueshëm.
dëmshpërblimit të punëmarrësit, prandaj kthimi në punë nuk është kërkuar as nga pala paditëse.
18. Për një zgjidhje sa më të drejtë të mosmarrëveshjes në shqyrtim, fillimisht duhet të
konstatohet se para cilës kontratë ndodhemi (asaj me afat të caktuar apo pa afat të caktuar). Në
rastin në fjalë marrëdhënia e punës ndërmjet palëve ndërgjyqëse ka zgjatur për një kohë më të
madhe se tre vjet, prandaj kontrata e punës konsiderohet se është një kontratë pa afat të caktuar,
për të cilën nga pala e paditur (punëdhënësi) nuk është zbatuar afati i njoftimit, i parashikuar nga
neni 143 i Kodit Punës dhe për rrjedhojë zgjidhja e saj duhet të konsiderohet si zgjidhje e
menjëhershme e kontratës së punës.
19. Pala e paditur Komuna Qendër Vlorë pretendon se e ka zgjidhur kontratën e punës
për shkaqe të justifikuara, pasi pala paditëse Laureta Tozaj nuk realizonte detyrat e ngarkuara
dhe për këtë shkak ajo kishte marrë edhe dy vërejtje të mëparshme me shkrim. Neni 153 i
Kodit Punës e parashikon zgjidhjen e menjëhershme për shkaqe të justifikuara të kontratës së
punës nga ana e punëdhënësit. Ligjvënësi ka konsideruar si shkaqe të justifikuara të gjitha
rrethanat e rënda që nuk lejojnë sipas parimit të mirëbesimit, ti kërkohet atij që ka zgjidhur
kontratën vazhdimin e marrëdhënieve të punës. Sipas paragrafit të tretë të kësaj dispozite
ligjore konsiderohen si shkaqe të justifikuara vetëm rastet kur punëmarrësi shkel me faj të
rëndë detyrimet kontraktuale të punës ose i shkel ato me faj të lehtë në mënyrë të përsëritur,
me gjithë paralajmërimet me shkrim të punëdhënësit. Ndryshe nga qëndrimi që kanë mbajtur
gjykatat e faktit, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se ndodhemi përpara
shkaqeve të justifikuara të zgjidhjes së kontratës së punës, sepse punëmarrësja (paditësja) ka
shkelur disiplinën në punë me faj të lehtë dhe në mënyrë të përsëritur, pasi ajo nuk ka qenë
korrekte në zbatimin e detyrave të saj funksionale, duke patur edhe dy paralajmërime të
mëparshme me shkrim nga ana e punëdhënësit, prandaj me të drejtë pala e paditur e ka
858
zgjidhur në mënyrë të menjëhershme kontratën e punës që kishte me paditësen (neni 153/3 i
Kodit Punës).
20. Duke u ndodhur përpara zgjidhjes së menjëhershme dhe të justifikuar të kontratës
së punës nga punëdhënësi, të parashikuar nga neni 153 i Kodit Punës, punëmarrësi humbet
edhe përfitimet ligjore që rrjedhin nga moszbatimi i afatit të njoftimit, të parashikuar nga neni
143 i Kodit Punës dhe dëmshpërblimi për vjetërsinë në punë, i parashikuar nga neni 145 i
Kodit Punës. Përjashtim këtu bën vetëm moszbatimi i procedurës së zgjidhjes së kontratës së
punës nga punëdhënësi, i parashikuar nga neni 144 i Kodit Punës, e cila duhet të zbatohet nga
ai në çdo rast, pavarësisht shkaqeve të justifikuara apo të pajustifikuara të zgjidhjes së
kontratës së punës, prandaj pala e paditur është e detyruar që ti paguaj paditëses një
dëmshpërblim në masën e dy pagave mujore dhe jo tre pagave mujore siç gabimisht kanë
vendosur gjykatat më të ulta, pasi kjo masë dëmshpërblimi sipas nenit 144 të Kodit Punës
është gjithmonë fikse (dy muaj).
21. Për sa u tha më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Komuna Qendër Vlorë është pjesërisht i
bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet pjesërisht dhe për rrjedhojë vendimi i
gjykatës së apelit duhet të ndryshohet pjesërisht në pjesën që i përket mosrespektimit të
procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës nga punëdhënësi, të parashikuar nga neni 144 i
Kodit Punës, duke i dhënë palës paditëse Laureta Tozaj një dëmshpërblim prej 2 (dy) muaj
pagë, ndërsa për pjesët e tjera të kërkimeve në padi, si vendimi i gjykatës së shkallës së parë,
ashtu edhe vendimi i gjykatës së apelit janë marrë në kundërshtim me ligjin material, prandaj
si të tillë ato duhet të ndryshohen, duke u rrëzuar kërkesëpadia e paraqitur nga paditësja në
këto pjesë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/dh të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.......
VENDOSI
Vlorë dhe vendimit nr.217, datë 21.03.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë, përsa i përket dëmshpërblimit për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së
punës, shpërblimit për vjetërsi dhe afatit të njoftimit.
Pranimin e kërkesëpadisë për pjesën e mosrespektimit të procedurës së pushimit nga
puna nga punëdhënësi, duke e detyruar palën e paditur që t’i paguajë paditëses 2 (dy) muaj
pagë si dëmshpërblim.
Tiranë, më 08.10.2015
859
Nr. 00 - 2015 - 3896 Vendimi (540)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 08.10.2015, mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative me

PADITËS: SULEJMAN ELEZI

AGJENSISË SË TRAJTIMIT TË KREDIVE,
PRANË MINISTRISË SË FINANCAVE
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit ATK të më dëmshpërblejë:
Me pagën e 1 viti për zgjidhjen e menjëhershme
të pajustifikuar të kontratës së punës.
Me 2 muaj pagë për mosrespektim të afatit të njoftimit.
Me 2 muaj pagë për mosrespektim të procedurave
për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës.
Me 1 muaj e 15 ditë pagë për shpërblim për vjetërsi në punë.
Me pagën e 21 ditëve për pushimet e pa marra në vitin 2010.
Baza Ligjore: Nenet 21, 140, 141, 143, 144, 145, 146 të Kodi Punës,
i ndryshuar me ligjin nr.8085, datë 13.03.1996
dhe ligjin nr.9125, datë 29.07.2003,
si dhe nenet 31, 32/a, 153, 154 dhe 155 të K.Pr.Civile.

vendosur:
Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Agjencisë të Trajtimit të
Kredive tì paguaj paditësit Sulejman Elezi si dëmshpërblim pagën e 12
muajve punë për shkak të zgjidhjes të menjëhershme të pajustifikuar të
kontratës së punës.
Kredive tì paguaj paditësit Sulejman Elezi si dëmshpërblim pagën e 2 muajve
punë për shkak të mosrespektimit të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës
së punës.
Kredive tì paguaj paditësit Sulejman Elezi si dëmshpërblim pagën e 2 muajve
punë për shkak të mosrespektimit të procedurës së zgjidhjes së kontratës së
punës.
860
Kredive tì paguaj paditësit Sulejman Elezi si dëmshpërblim për vjetërsi në
punë pagën e 1 (një) muaji e 15 (pesëmbëdhjetë) ditëve punë.
Si pagë referuese të merret paga e fundit e paditësit në vlerën 55.000
(pesëdhjetë e pesë mijë) lekë në muaj.
Rrëzimin e pjesës së fundit të objektit të padisë.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs pala e paditur Agjencia e

Trajtimit të Kredive, e cila kërkon:
nr.6840, datë 02.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet e paraqitura në rekurs nga pala e paditur Agjencia e Trajtimit të

Kredive, janë:
 Me Urdhrin e brendshëm nr.62 prot, datë 02.02.2011 paditësit Sulejman Elezi i është
dhënë masa disiplinore “Vërejtje me shkrim” për mosrealizimi të planit të të
ardhurave.
 Me Urdhrin e brendshëm nr.118 prot, datë 1.05.2010 paditësit Sulejman Elezi i është
dhënë masa disiplinore “Vërejtje me paralajmërim për largim nga puna” për
mosrealizim të planit të të ardhurave.
 Me shkresat nr.5709 prot, datë 22.12.2010, nr.4465 prot, datë 29.09.2010 dhe nr.2088
prot, datë 14.05.2010, paditësit i janë dërguar njoftimet për mospërsëritjen e kontratës
së punës, pasi përmbushja e detyrave të caktuara (të cilat janë marrë përsipër
vullnetarisht nga paditësi) kanë qenë në nivele mjaft të ulta.

VËREN
nr.1121-02612-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Sulejman Elezi
dhe e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Agjensisë së Trajtimit të Kredive, pranë Ministrisë së
Financave, me objekt: Detyrimin e të paditurit të më dëmshpërblejë me pagën e 1 viti për
zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës, etj...
23.05.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i bazuar në ligj, vetëm në pjesën që i takon
moszbatimit të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës nga punëdhënësi, e parashikuar
nga neni 144 i Kodit Punës, prandaj si i tillë në këtë pjesë ai duhet të lihet në fuqi, ndërsa për
pjesët e tjera të kërkimeve, si vendimi nr.6840, datë 02.07.2012 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, ashtu dhe vendimi nr.1209, datë 23.05.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë janë
marrë në zbatim të gabuar të ligjit material, prandaj si të tillë ato duhet të ndryshohen dhe të
vendoset rrëzimi i kërkesëpadisë në këto pjesë.
861
3. Paditësi Sulejman Elezi (me cilësinë e punëmarrësit) ka filluar marrëdhënien e

punës me datë 24.06.2008 pranë Zyrës Rajonale Kukës të Agjencisë të Trajtimit të Kredive
(me cilësinë e punëdhënësit), në pozicionin e përgjegjësit dhe të specialistit.
4. Këto pozicione pune kjo palë i ka mbuluar deri në datën 30.09.2011, kur është
lëshuar Urdhri nr.725 nga pala e paditur ATK për përfundimin e marrëdhënies së punës, me
motivacionin: Për shkak të mosrealizimit të planit të arkëtimit për periudhën Korrik-Shtator
2011 dhe përfundimin e afatit të kontratës individuale të punës.

vendosur:
Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Agjencisë të Trajtimit të Kredive
tì paguaj paditësit Sulejman Elezi si dëmshpërblim pagën e 12 muajve punë për shkak të
zgjidhjes të menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës.
tì paguaj paditësit Sulejman Elezi si dëmshpërblim pagën e 2 muajve punë për shkak të
mosrespektimit të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës.
tì paguaj paditësit Sulejman Elezi si dëmshpërblim pagën e 2 muajve punë për shkak të mos
respektimit të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
tì paguaj paditësit Sulejman Elezi si dëmshpërblim për vjetërsi në punë pagën e 1 (një) muaji
e 15 (pesëmbëdhjetë) ditëve punë.
Si pagë referuese të merret paga e fundit e paditësit në vlerën 55.000 (pesëdhjetë e
pesë mijë) lekë në muaj.
Rrëzimin e pjesës së fundit të objektit të padisë.
....Gjykata çmon se gjatë gjykimit pala e paditur/punëdhënëse nuk arriti të
provonte/vërtetonte marrjen e masave disiplinore ndaj palës paditëse/punëmarrëse sipas
proçedurës që kërkon ligji: “për shkak të mosrealizimit të planit të arkëtimit për periudhën
Korrik-Shtator 2011”.
Nga analiza e bërë në mbështetje të tërësisë së provave të paraqitura në gjykim dhe
ligjeve në fuqi rezulton se zgjidhja e kontratës së punës nga pala e paditur/punëdhënëse është
e menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara.
Ndodhur përpara një zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së
punës pasojat që vijnë prej saj rregullohen mes të tjerave dhe me nenin 155 të K.Punës.
Në nenin 155, paragrafi i parë i K.Punës është parashikuar e drejta e punëmarrësit
për pagën që do të kish fituar nëse marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në:
fund të afatit të njoftimit të parashikuar në ligj ose fund të afatit të njoftimit të
parashikuar me kontratë ose në përfundim të kontratës me afat të caktuar.
Në rastin objekt gjykimi jemi përpara një kontrate me afat të caktuar, por që trajtohet
si kontratë me afat të pacaktuar (neni 151/1 i K.Punës), e cila ka parashikuar një afat
njoftimi për paditësen 3 mujor e për rrjedhojë punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të
kish fituar nëse marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në përfundim të afatit të
njoftimit të parashikuar në kontratën individule të punës.
862
Në nenin 155 në pikën 3 të tij, ligjvënësi i jep të drejtë gjykatës për të vendosur një
detyrim të punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një
viti, duke vlerësuar të gjitha rrethanat. Në përputhje me këtë rregullim ligjor, me kërkimin e
bërë nga pala paditëse dhe me përfundimin e mësipërm të arritur prej saj gjykata e çmon të
drejtë dhe të bazuar dhënien e një dëmshperblimi palës paditëse. Përsa i përket masës së
këtij dëmshpërblimi për këtë zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës
gjykata, në përputhje me rrethanat e dala gjatë gjykimit të çështjes: kohëzgjatja e
marrëdhënies së punës mes palës paditëse dhe palës së paditur që nga viti 2008,
marrëdhënie, e cila deri në vitin 2011 rezulton të ketë qenë korrekte dhe e qetë (nga provat e
paraqitura), duke krijuar për palën paditëse një stabilitet dhe siguri, e cila u trondit me
ndërprerjen e marrëdhënies së menjëhershme të punës, çmon se kjo masë dëmshpërblimi
duhet të jetë e barabartë me pagën e një viti pune.....
7. Gjykata e Apelit Tiranë, (me të njëjtin arsyetim) me vendimin nr.1209, datë
Tiranë.

Kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka
përfunduar afati i njoftimit...

Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar,
Këto afate mund të ndryshohen me marrëveshje me shkrim ose në kontratën kolektive
të punës. Kur punëmarrësi ka kryer deri në gjashtë muaj pune, afati i njoftimit nuk mund të
jetë më pak se dy javë. Afati i njoftimit është jo më pak se 1 muaj kur punëmarrësi ka kryer
më shumë se gjashtë muaj pune.
Afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit, deri në fund të javës ose
deri në fund të muajit. Zbatohet i njëjti rregull kur afati i njoftimit pezullohet gjatë periudhës
së paaftësisë për punë, shtatzënisë ose pushimeve të dhëna nga punëdhënësi.
Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja

Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e punës,
ai duhet të njoftojë me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të bisedojë me
të.
Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron punëmarrësit arsyet e vendimit të
Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas takimit.
Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës.
863
I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen është
respektuar.
Kjo dispozitë nuk zbatohet në rastet e pushimeve kolektive nga puna.

Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën për
shkaqe të justifikuara.
të punës.
Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të
kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet

Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse marrëdhëniet e punës do
të kishin përfunduar në fund të afatit të njoftimit të parashikuar në ligj ose me kontratë ose
në përfundim të kontratës me afat të caktuar.
Punëdhënësi mund të zbresë nga paga të ardhurat që punëmarrësi ka kursyer si
Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
13. Kolegji Administrativ vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Agjencia
e Trajtimit të Kredive përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj vendimi i
gjykatës së shkallës së parë dhe vendimi i gjykatës së apelit bëhen të cënueshëm, përveç
pjesës së disponimit të tyre në lidhje me moszbatimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës
së punës nga ana e punëdhënësit, e parashikuar nga neni 144 i Kodit Punës.
dëmshpërblimit të punëmarrësit, prandaj kthimi në punë nuk është kërkuar as nga pala paditëse.
864
17. Në çështjen në shqyrtim fillimisht duhet të konstatohet se para cilës kontratë
ndodhemi (me afat të caktuar apo pa afat të caktuar). Në rastin në fjalë ka disa kontrata me afat
të lidhura ndërmjet palëve, por meqenëse ka kaluar afati tre vjeçar kontrata konsiderohet se është
një kontratë pa afat të caktuar, për të cilën nuk është zbatuar afati i njoftimit, i parashikuar nga
neni 143 i Kodit Punës dhe për rrjedhojë zgjidhja e saj duhet të konsiderohet si zgjidhje e
menjëhershme e kontratës së punës pa afat të caktuar dhe pretendimi i palës së paditur Agjensia
e Trajtimit të Kredive se ka përfunduar marrëdhënia e punës (për shkak të mbushjes së afatit)
është i pabazuar në ligj.
18. Krahas përfundimit të kontratës së punës, pala e paditur pretendon se ajo e ka
zgjidhur kontratën e punës për shkaqe të justifikuara, pasi pala paditëse Sulejman Elezi nuk
kishte realizuar të ardhurat dhe për këtë shkak kishte edhe dy vërejtje të mëparshme me
shkrim. Neni 153 i Kodit Punës e parashikon zgjidhjen e menjëhershme për shkaqe të
justifikuara të kontratës së punës nga ana e punëdhënësit. Ligjvënësi ka konsideruar si shkaqe
të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë sipas parimit të mirëbesimit, t’i
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën vazhdimin e marrëdhënieve të punës. Sipas paragrafit
të tretë të kësaj dispozite ligjore konsiderohen si shkaqe të justifikuara vetëm rastet kur
punëmarrësi shkel me faj të rëndë detyrimet kontraktuale të punës ose i shkel ato me faj të
lehtë në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimet me shkrim të punëdhënësit.
Ndryshe nga qëndrimi që kanë mbajtur gjykatat e faktit, Kolegji Administrativ
vlerëson se ndodhemi përpara shkaqeve të justifikuara, pasi punëmarrësi ka vepruar me faj të
rëndë, sepse detyra funksionale e tij ishte mbledhja e të ardhurave dhe mos realizimi i tyre
përbën shkelje të rëndë të detyrimeve kontraktuale, prandaj pala e paditur ka patur të drejtë që
ta zgjidh kontratën e punës me paditësin edhe në qoftëse ai nuk kishte vërejtje të mëparshme
me shkrim, pasi një kusht i tillë kërkohet në rastin e shkeljes së lehtë të disiplinës në punë
(neni 153/3 i Kodit Punës).
19. Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit nuk arsyetojnë se, përse mosrealizimi i
të ardhuarave nga paditësi Sulejman Elezi nuk përbën shkelje të rëndë të disiplinës në punë
nga punëmarrësi, në një kohë që detyra funksionale e vetme e tij ka qenë realizimi i të
ardhurave dhe mos realizimi i tyre do të thotë mos kryerje e detyrës së ngarkuar, e cila përbën
një shkelje të rëndë të detyrimeve kontraktuale. Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit
arsyetojnë se pala e paditur nuk arriti që të provojë në përputje me ligjin nëse vërejtjet e
mëparshme në ngarkim të paditësit qëndrojnë, çka i ka çuar ato në përfundime të pabazuara
në ligj.
20. Duke u ndodhur përpara zgjidhjes së menjëhershme dhe të justifikuar të kontratës
së punës nga punëdhënësi, të parashikuar nga neni 153 i Kodit Punës, punëmarrësit nuk i
takojnë edhe përfitimet ligjore që rrjedhin nga moszbatimi i afatit të njoftimit, të parashikuar
nga neni 143 i Kodit Punës dhe dëmshpërblimi për vjetërsinë në punë, i parashikuar nga neni
865
145 i Kodit Punës. Përjashtim këtu bën vetëm moszbatimi i procedurës së zgjidhjes së
kontratës nga punëdhëësi, i parashikuar nga neni 144 i Kodit Punës, e cila duhet të zbatohet
nga punëdhënësi në çdo rast, pavarësisht shkaqeve të justifikuara apo të pajustifikuara të
zgjidhjes së kontratës së punës, prandaj në këtë pjesë vendimi i gjykatës së apelit është i
bazuar në ligj dhe pala e paditur duhet ti paguaj paditësit një dëmshpërblim në masën e dy
pagave mujore.
21. Për sa u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Agjensia e Trajtimit të Kredive është
pjesërisht i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet pjesërisht dhe për rrjedhojë
vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi vetëm në pjesën që i përket mosrespektimit
të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës nga punëdhënësi, të parashikuar nga neni 144
i Kodit Punës, ndërsa për pjesët e tjera, si vendimi i gjykatës së shkallës së parë, ashtu edhe
vendimi i gjykatës së apelit duhet të ndryshohen, duke u rrëzuar kërkesëpadia e paraqitur nga
paditësi Sulejman Elezi në këto pjesë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/ e dhe dh të
ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”......
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1209, datë 23.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë,
përsa i përket mosrespektimit të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës nga
punëdhënësi.
Tiranë dhe vendimit nr.1209, datë 23.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë për pjesët e tjera të saj.
Tiranë, më 08.10.2015
866
Nr. 00 - 2015 - 3399 i Vendimit (541)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 13.10.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: HAMDI SHULLANI

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
SHKODËR
OBJEKTI:
Konstatimin nga gjykata, si absolutisht të pavlefshëm të aktit administrativ,
i njoftim vlerësimit nr.1686/16 prot, datë 13.03.2009,
të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër, lënë në fuqi
me vendimin me nr.1619, datë 04.06.2009,
të Drejtorisë së Apelit Tatimor, pranë Drejtorisë se Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
Baza Ligjore: Ligji nr.9920, datë 19.05.2008,
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar,
udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008, për zbatimin e këtij ligji.
Gjykata e Rrethit Gjyqesor Shkodër, me vendimin nr.1460, datë 28.05.2010, ka

vendosur:
Konstatimin e pavlefshëmrisë absolute të njoftim vlerësimit për detyrimin
tatimor me nr.prot 1686/16, datë 13.03.2009, të Drejtoris të Tatimeve Shkodër,
lënë në fuqi me vendimin me nr.1619, datë 04.06.2009, të Drejtorisë së Apelit
Tatimor, pranë Drejtorisë Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur”.
Kundër këtij vendimi ka bërë ankim pala e paditur, Drejtoria Rajonale e

Tatimeve Shkodër.

Gjyqësor Shkodër.
867
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka paraqitur rekurs, pala e
paditur e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.56, datë 20.02.2012, duke parashtruar
këto shkaqe:
- Pranë Gjykatës së Rrethit Shkodër, është zhvilluar gjykimi i çështjes gjyqësore civile
me paditës subjektin Hamdi Shullani, e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve
Shkodër dhe me objekt gjykimi; “konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të aktit
administrativ, njoftim vlerësimit nr.1686/16 prot, datë 13.03.2009, të Drejtorisë
Rajonale të Tatimeve Shkodër, lënë në fuqi me vendimin nr.1619 prot, datë
04.06.2009, të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve Tiranë”.
- Gjykata e Rrethit Shkodër, lidhur me këtë çështje, doli me vendimin e saj nr.1460,
datë 28.05.2010, nëpërmjet të cilit vendosi pranimin e kërkesë-padisë, konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të njoftim vlerësimit tatimor nr.1686/16 prot, date Drejtorisë
Rajonale të Tatimeve Shkodër, lënë në fuqi me vendimin nr.1619 datë 04.06.2009 të
Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
- Me shkresën nr.4281 prot, datë 03.06.2010, në vijim të proçedurave i jemi drejtuar me
Apelim Gjykatës së Apelit Shkodër, duke kundërshtuar një vendim të tillë të Gjykatës
së Rrethit Shkodër.
- Gjykata e Apelit Shkodër, pasi shqyrtoi çështjen doli me vendimin e saj datë
20.02.2012 nëpërmjet të cilit vendosi:
- Lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Shkodër, lidhur me këtë çështje.
- E vlerësojmë vendimin e Gjykatës së Apelit Shkodër si të padrejtë mbi bazën e
arsyetimit të mëposhtëm:
- Kundërshtojmë interpretimin lidhur me pavlefshmërinë absolute të njoftim vlerësimit
nr.1686/16 prot, datë 13.03.2009, të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër, pasi
nuk kemi të bëjmë me një akt administrativ absolutisht të pavlefshëm, ky akt
është nxjerrë nga organi administrativ kompetent i identifikuar, është nxjerrë
brenda kompetencave ligjore dhe është nxjerrë në përputhje me formën dhe
proçedurën e kërkuar nga ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Proçedurat
Tatimore në Republikën e Shqipërisë”.
- Në zbatim të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për Proçedurat Tatimore në Republikën
e Shqipërisë, njoftimi i vlerësimit tatimor, akti bazë që përcakton detyrimet e subjektit
(ndaj të cilit ai mund të ushtrojë të drejtën e apelimit në hallkat përkatëse), ka të gjitha
elementët e duhura, kërkuara dhe është nxjerrë mbi bazën e një procedure të rregullt.
Ai përmban në zbatim të ligjit:
a) emrin dhe mbiemrin e tatimpaguesit personit juridik
b) numrin e identifikimit të tatimpaguesit
c) datën e njoftimit
ç) çështjen, për të cilën bëhet njoftimi dhe periudhën ose periudhat tatimore, që u
referohet njoftimi
d) shumën e tatimit të vlerësuar, kamatëvonesën dhe gjobat
dh) kërkesën për pagesën e tatimit dhe afatin e pagesës
e) vendin dhe mënyrën e pagesës së tatimit ë) shpjegimin e arsyes së vlerësimit
f) shpjegimin e së drejtës së tatimpaguesit për të ankimuar vlerësimin.
- Subjekti, person fizik “Hamdi Shullani”, është regjistruar pranë Drejtorisë Rajonale të
Tatimeve Shkodër, me numër Nipti K86604015A, me objekt aktiviteti “avokat”,
adresë të deklaruar Komuna Ana e Malit Shkodër.
868
- Subjekti është njoftuar nga organi tatimor, me njoftim-vlerësimin nr.1686/6 prot, datë
13.03.2009, për detyrimet e tij (rivlerësim tatimor) detyrime për sigurimet
shoqërore dhe shëndetësore, në vlerën 50 337 lekë, për tre-mujorin e katërt të
vitit 2008, interes në vlerën 871 lekë dhe një gjobë për mosdeklarim dhe pagesë
të këtij detyrimi në vlerën prej 10 000 lekësh.
- Vlerësimi i është bërë subjektit në zbatim të V.K.M nr.1251, datë 10.09.2008 “Për
përcaktimin e numrit referues të të punësuarve, për efekt të pagimit të kontributeve të
sigurimeve, shoqërore dhe shëndetësore, në disa veprimtari kryesore, për
tatimpaguesit e regjistruar në biznesin e vogël”.
- Sipas përcaktimit në piken 1, te këtij vendimi kur administrata tatimore vëren, se
numri i të punësuarve, të deklaruar nga tatimpaguesit e regjistruar në biznesin e
vogël, për efekt të pagimit të kontributit të sigurimeve shoqërore dhe
shëndetësore, nuk është real dhe nuk i përgjigjet vlerës së tregut për shërbimet e
punësimit, ajo ka autoritetin të bëjë rivlerësim, sipas llojit të veprimtarive dhe
vëllimit të të ardhurave vjetore, referuar aneksit 1, bashkëlidhur vendimit.
Subjektet e regjistruara në biznesin e vogël, janë të detyruara të deklarojnë në
organet tatimore, të gjithë personat, që punojnë në biznesin e tyre, përfshirë vetëm
dhe anëtarët e papaguar të familjes, me të cilët punon e bashkëjeton ligjërisht, si dhe
të llogarisin e paguajnë kontributet, sipas përcaktimeve të akteve ligjore e nënligjore
në fuqi.
- Vlerësimi i komunikuar, nëpërmjet këtij njoftim vlerësimi tatimor është bërë në
zbatim të V.K.M nr.125, datë 10.09.2008.
- Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër, me shkresën nr.7179/1 prot, datë 24.10.2008,
në zbatim të këtij V.K.M-ve I, është drejtuar Komunës Ana e Malit, duke kërkuar të
dhëna mbi qarkullimin vjetor të personave fizikë, që janë në juridiksionin e kësaj
Komune.
- Komuna Ana e Malit Shkodër , përgjigjet me shkresën nr.235 prot, datë 24.11.2008
“mbi xhiron e deklaruar nga subjekti pranë kësaj Komune, për vitin 2008” në vlerën
2-3 milion lekë, protokolluar pranë Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër, me
nr.9099 prot, datë 24.11.2008.
- Në vijim Komuna Ana e Malit, dërgon pranë organit tatimor shkresën nr.31 prot, datë
25.02.2009, protokolluar pranë Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër, me nr.1390
prot, datë 02.03.2009 dhe përgjigje e shkresës nr.927/13 prot, datë 12.02.2009, të
organit tatimor.
- Tatimpaguesi me kërkesat e protokolluar pranë Drejtorisë Rajonale të Tatimeve
Shkodër, e para me nr.2929 prot, datë 26.03.2009 dhe ajo në vijim protokolluar me
nr.2023 prot, datë 31.03.2009, ka kundërshtuar vlerësimin që i është bërë dhe ka
kërkuar të vlerësohet situata e tij.
- Drejtoria Rajonale Tatimore Shkodër (Drejtoria e Kontrollit, Sektori i verifikimit në
terren) ka kryer një verifikim në subjektin paditës sipas akt verifikimit datë
12.03.2009, subjektit i është kthyer përgjigje me shkresën nr.1929/1 prot, datë
30.03.2009.
- Subjekti, duke mos qenë dakord me një vlerësim të tillë, i është drejtuar me një
kërkesë për apelim Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme
të Tatimeve Tiranë.
- Kjo Drejtori i është përgjigjur kërkesës ankimore të subjektit me vendimin e saj
nr.1619, date 04.06.2009, komunikuar dhe Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër
me shkresën nr.3659/2, prot datë 04.06.2009, nëpërmjet të cilit vendos refuzimin e
ankimit, për shkak se e konsideron ankimin të papranueshëm, pasi nuk është
bërë pagesa e detyrimit tatimor të përcaktuar në aktin administrativ, njoftim
869
vlerësimin për detyrimet nr.1686/16 prot, datë 13.03.2009, të Drejtorisë Rajonale
të Tatimeve Shkodër, për kontributin e sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore,
për periudhën tatimore Dhjetor 2008.
- Në respektim të kërkesave të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Proçedurat Tatimore
në Republikën e Shqipërisë” neni 107 “pagesa e detyrimit tatimor, objekt ankimi” dhe
Udhëzimit në zbatim të tij pika 107.1 germa (a) dhe (b) është përcaktuar se:
Kur një detyrim tatimor është objekt ankimi, ankimi pranohet vetëm nëqoftëse
ankimuesi në përputhje me nenin 107 (1) të ligjit:
a) paguan shumën e plotë të detyrimit tatimor, objekt ankimi të përcaktuar në aktin
administrativ që ankimohet dhe b) vërteton pagesën duke paraqitur një kopje të
dokumentit të pagesës së tatimit.
Neni 107, pika 2, e ligjit, përcakton se; “shuma e pagueshme sipas pikës 1, të këtij
neni, përjashton gjobat e përfshira në vlerësimin tatimor të ankimuar”.
Pagesa e detyrimit si principal dhe interesit në respektim të referencave ligjore të
lartpërmendura është kusht dhe para fillimit të shqyrtimit gjyqësor të çështjes para
Gjykatës.
- Sipas përcaktimit në pikën 4, të vendimit, është detyrim i subjektit të provojë se
vlerësimi tatimor është i gabuar, të argumentojë dhe vërtetojë saktësinë e
deklarimeve të bëra nga ana e tij, si dhe të ndjekë një procedurë të përcaktuar
ankimimi brenda 5 ditëve nga marrja e njoftimit nga administrata tatimore, kjo
e fundit në zbatim të Udhëzimit nr.31, datë 24.10.2008, të Ministrit të Financave.
Të gjitha shkresat e përmendura më lart janë dorëzuar para Gjykatës së Rrethit me
cilësinë e provës.
- Përsa parashtruam më lart, bazuar në nenet 442/b dhe 472, e në vijim të Kodit të
Proçedurës Civile, për zgjidhjen në themel të çështjes në kundërshtim me ligjin dhe
me provat,
- Kërkojmë:
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, i cili lë në fuqi vendimin e
Gjykatës së Rrethit Shkodër, lidhur me këtë çështje, vendosjen për rrëzimin e kërkesë-
padisë.

VËREN
1. Pala paditëse, është person fizik. Ai është regjistruar në Drejtorinë Rajonale të
Tatimeve Shkodër, me numër Nipti K86604015A dhe ushtron aktivitet privat me cilësinë e
“avokatit”, pranë Dhomës së Avokatëve Shkodër.
Pala e paditur, në zbatim të detyrave funksionale, konform dispozitave të Ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008, ligj i cituar në objektin e padisë, ka nxjerrë Aktin, njoftim-
vlerësimi nr.1686, datë 13.03.2009.
Nga përmbajtja e tij, pala paditëse me cilësinë e personit fizik, ka një detyrim tatimor
(detyrime për pagimin e lëshimin e kontributeve të sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore
për periudhën Dhjetor 2008, respektivisht në shumën 50 337, interesa 871 dhe gjobë (e
vonuar) 10.000 lekë.
Pala paditëse nuk ka qënë dakord me këtë vendim administrativ (jo me substancën e
tij), por me procedurën e nxjerrjes së këtij akti.
870
Për rrjedhojë ka ngritur një padi gjyqësore në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër,
kundër palës së paditur, me objekt “konstatim i pavlefshmërisë së aktit, njoftim vlerësimi
tatimor…).
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1460, datë 28.05.2010, ka

vendosur:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të njoftim vlerësimit për detyrimin tatimor me
nr.prot 1686/16, datë 13.03.2009, të Drejtorisë të Tatimeve Shkodër, lënë në fuqi me
vendimin me nr 1619, datë 04.06.2009, të Drejtorisë së Apelit Tatimor, pranë Drejtorisë
Përgjithshme të Tatimeve, Tiranë.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur”.
Shkodër.
Me arsyetimin:
Nga shqyrtimi gjyqësor i akteve të dosjes gjyqësore dhe të çështjes në Apel, janë
provuar këto fakte:
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes,
ka vendosur, pranimin e padisë së palës paditëse.
Gjykata e Apelit Shkodër, është vënë në lëvizje në shqyrtimin e këtij procesi civil në
bazë të ankimit të bërë nga pala e paditur në mbështetje të nenit 442/a, të K.Pr.Civile.
Trupi gjykues, pasi vuri në bisedë shkaqet e ngritura në ankim dhe i shqyrtoi ato,
vlerëson se nuk janë të bazuar në ligj.
Përkundrazi, çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër është i drejtë
dhe i bazuar.
Për të arritur në këtë përfundim po bëjmë këtë arsyetim.
Përfundimi i Gjykatës së Faktit Shkodër, se Akti Administrativ objekt gjykimi, është
absolutisht i pavlefshëm, sepse është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e
kërkuar nga ligji (neni 116/c, e Ligjit nr.8485, datë 12.05.1999, Kodi i Procedurave
Administrative të Republikës së Shqipërisë) është i bazuar.
Gjykata e Faktit, ka arritur në konkluzionin se pala e paditur midis së tjerave, në
nxjerrjen aktit administrativ, nuk ka respektuar kërkesat e nenit 13, (të Ligjit nr.8485, datë
12.05.1999 ...) , Parimi i bashkëpunimit të administratës me personat privatë, nenin 20, është
e drejta për tu informuar, nenin 93, Dëgjimi i palëve të interesuara (në një proces
administrativ ) etj, të cilat vlerësohen të mjaftueshme nga Gjykata e Apelit për të konkluduar
se pala e paditur, në vështrim të nenit 116/c, të K.Pr.A.të Republikë së Shqipërisë, ka nxjerrë
aktin administrativ në kundërshtim me procedurën e kërkuar nga ligji.
Lidhur me këtë përfundim, trupi gjykues vlerëson të theksojë se:
Fakti se çdo akt administrativ ka natyrë juridike specifike, passjellë që edhe
respektimi i kërkesave të K.Pr.A, në nxjerrjen e tij, të jetë i veçantë dhe i ndryshëm për çdo
akt.
Po ashtu, Gjykata e Apelit, në rastin në gjykim, nuk mund të kontestojë faktin se Akti
njoftim-tatimor, për vetë natyrën në procesin e nxjerrjes së tij, nuk mund të kërkohet
respektimi formal i dispozitave të Ligjit të cituar më lartë, por të sigurohet një minimum i
mundshëm të drejtash për subjektin tatimor, ashtu sikurse është pala paditëse, që jo vetëm të
njihet me përmbajtjen e këtij Akti, por ti krijohet edhe mundësia të bëjë kontestimet ndaj tij
nëse vlerësohet e nevojshme.
871
Kështu, në këtë kuptim, trupi gjykues çmon se palës paditëse, nuk është siguruar një
minimum i mundshëm të drejtash nga pala e paditur, për njohjen dhe kontestimin e aktit,
gjatë procesit administrativ të nxjerrjes së akti njoftim- vlerësimi tatimor.
4. Ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në R.SH” (i ndryshuar):
Neni 69 “Njoftimi i vlerësimit tatimor dhe kërkesa për pagesën e detyrimit tatimor”.
Administrata tatimore, brenda 10 ditëve kalendarike nga data e llogaritjes së
vlerësimit prej saj, duhet t’i dërgojë tatimpaguesit, me postë rekomande, njoftimin e
vlerësimit dhe kërkesën për pagesën e detyrimit tatimor.
Në nenin 116 të KPA parashikohet se:

Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,
në rastet e mëposhtme:
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të
tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga
ligji.
Në nenin 117, të KPA parashikohet se:

1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet
absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë. Organi administrativ
kompetent, me nismën e tij, mundet të deklarojë një akt administrativ absolutisht të
pavlefshëm në çdo kohë.
3. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit është absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti do të
konsiderohet absolutisht i pavlefshëm, në rast se pjesa që anulohet është aq e rëndësishme
saqë pa të akti nuk e realizon qëllimin e tij.
Në nenin 121, të KPA parashikohet se:

Aktet administrative shfuqizohen ose revokohen me nismën e organit kompetent ose si
rezultat i kërkesës për shqyrtim apo apelimit të palëve të interesuara.
Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk mund të shfuqizohen apo
revokohen.
Në vendim nr.03, datë 10.01.2008 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,

ndërmjet të tjerave thuhet se:
Gjykata e nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për faj të
tij, nuk e ka paraqitur ankimin administrativ në afat ose nuk ka kompletuar dokumentet
shoqëruese sipas ligjit (megjithëse organi administrativ e ka vënë në dijeni për të metat e
ankimimit).
Në vendimin unifikues nr.04, datë 30.05.2011 të Kolegjeve të Bashkuara ndër të tjera

përcaktohet se:
.....Dallohet qartësia në ligj që, për t’u marrë në shqyrtim ankimi, detyrimisht duhet
që të parapaguhen, sipas aktit administrativ Njoftim-Vlerësimit, detyrimi tatimor, i cili duhet
872
të ketë të përfshirë tatimin dhe kamatëvonesat. Tatimi i papaguar dhe kamatëvonesat e
krijuara janë pjesë dhe përbëjnë detyrimin tatimor, i cili duhet të paguhet, përpara fillimit të
procedurave të ankimit administrativ. Mospagimi i tyre përpara paraqitjes se ankimit
administrativ, kundër Njoftim-Vlerësimit, passjell mos-shqyrtimin e kërkesës ankimore.....
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e
paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në
ligj, prandaj vendimet e gjykatave janë të cënueshëm.
6. Nga citimi i nenit 117/1 dhe nenit 121, të Kodit të Procedurave Administrative,
dalin këto përfundime: Aktet administrative absolutisht të pavlefshëm nuk prodhojnë asnjë
pasojë juridike (janë nul). Organet administrative nuk mund ti shfuqizojnë apo revokojnë
aktet administrative absolutisht të pavlefshme.
7. Meqenëse neni 121/2, i K.Pr.Administrative në mënyrë të shprehur thotë se, organi
administrativ nuk ka të drejtë të shfuqizojë ose revokojë aktet administrative absolutisht të
pavlefshme, atëherë arrihet në përfundimin se, në rastin kur kërkohet pavlefshmëria absolute
e aktit administrativ, nuk është e nevojshme që të ndiqet rruga administrative e ankimit.
8. Gjatë shqyrtimit të pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, gjykata nuk
shqyrton thelbin e tij, por mjaftohet vetëm me verifikimin e kritereve të nenit 116, të
K.Pr.Administrative. Kjo dispozitë ligjore e detyron gjykatën që të mjaftohet vetëm me
verifikimin e tre rasteve që parashikohen në të, pa i hyrë shqyrtimit në themel të aktit dhe në
përfundimin të gjykimit kur konstatohet se, akti është nxjerrë nga një organ administrativ i
paidentifikuar, ose megjithëse është nxjerrë nga organi që e ka për detyrë, por në kapërcim të
kompetencave të tij, ose nuk janë zbatuar procedurat e nxjerrjes së aktit, konstaton
pavlefshmërinë absolute të tij.
9. Gjykata e Lartë ka një qëndrim të konsoliduar në raste të tilla, pasi në shumë
vendime të saj është mbajtur qëndrimi që, kur kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit
administrativ juridiksioni gjyqësor nuk mungon, prandaj pala e interesuar mund t’i drejtohet
direkt gjykatës pa qenë nevoja që më parë ti drejtohet organit administrativ, i cili në bazë të
nenit 117/2, të K.Pr.Administrative kryesisht ka të drejtë që ta deklarojë absolutisht të
pavlefshëm një akt administrativ, në çdo kohë. Ndërsa për aktet administrative të
parashikuara nga neni 118, i K.Pr.Administrative, organi administrativ, duke u mbështetur në
nenin 121/1, të K.Pr.Administrative kryesisht ose mbi bazën e apelimit të palëve të
interesuara, ka të drejtë që të shfuqizojë, ose të revokojë aktin, prandaj në këtë rast ligjvënësi
e ka parashikuar si të detyrueshme rrugën administrative të ankimit.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin objekt shqyrtimi
ndodhemi përpara kërkimit për shpallen e pavlefshmërisë absolute të njoftim vlerësimit
tatimor të nxjerrë nga Drejtoria Rajonale Tatimore Shkodër, prandaj gjykatat duhet ti
përmbaheshin me rigorozitet kërkesave të nenit 116, të KPA dhe jo të shqyrtonin aktin në
themel, i cili ka të bëjë me pavlefshmërinë relative të tij, për të cilin pala paditëse ishte e
detyrueshme të ezauronte rrugën administrative të ankimit, të cilën nuk e ka ezauruar për
shkak të mos parapagimit të detyrimit tatimor, prandaj organi më i lartë administrativ ka
refuzuar ankimin e saj. Në rastin në gjykim gjykatat arsyetojnë se pala e paditur nuk ka
zbatuar procedurën gjatë nxjerrjes së aktit administrativ, por pa treguar se çfarë nuk ka
zbatuar pala e paditur gjatë procedurës së nxjerrjes së aktit administrativ, në kundërshtim
me kërkesat e nenit 116, të KPA, prandaj të dy vendimet e gjykatave janë të pabazuara në
ligj.
873
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër,
është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet, duke u prishur të dy vendimet e
rekursuara dhe rrëzuar kërkesëpadia e paraqitur nga paditësi Hamdi Shullani.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.1460, datë 28.05.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe vendimit nr.56, datë 20.02.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe rrëzimin e
padisë.
Tiranë, më 13.10.2015
874
Nr. 00-2015-3400 Vendimi (542)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 13.10.2015 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore me dyer të hapura çështjen

administrative, që iu përket palëve ndërgjyqëse të mëposhtme:
PADITËS: BASHKIMI I PËRKOHSHËM I SHOQËRIVE

“DYNE” SH.P.K, “VIKI” SH.P.K dhe
“BETA” SH.P.K (në mungesë).
I PADITUR: MINISTRIA E EKONOMISË TREGTISË DHE
ENERGJITIKËS, (sot MINISTRIA E
EKONOMISË DHE INDUSTRISË),
përfaqësuar nga Av. Shtetit Lorana Kasapi.
të Shtetit, përfaqësuar nga Av. Shtetit
Lorana Kasapi.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur që të përmbyllë procedurën koncesionare
për dhënien e koncesionit të hidrocentralit të Tujanit Rrethi Tiranë,
me numër reference koncesioni 00800164.
Baza Ligjore: Nenet 32, 324/b, 328, 329, 331 i K.Pr.Civile,
Kodi Procedurave Administrative,
ligji nr.9663, datë 18.12.2006, “Për koncesionet”,
Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.127, datë 19.01.2007.

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës
për të vazhduar procedurën koncesionare me paditësin Bashkimi i Përkohshëm
i Shoqërive “Dyne” Sh.p.k, “Beta” Sh.p.k, “Viki” Sh.p.k për dhënien e
koncesionit të hidrocentralit të Tujanit, Rrethi Tiranë me nr.00800164
reference.
Ligjërimin e masës së sigurimit dhënë me vendimin nr.9441 akti, datë
18.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
875
Gjyqësor Tiranë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs Avokatura e

Shtetit, e cila kërkon:
nr.6009, datë 11.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
Shkaqet që Avokatura e Shtetit paraqet në rekurs, janë:

 Vendimet janë rezultat i një arsyetimi jo ligjor, janë dhënë në kundërshtim me faktet e
provat si dhe ligjin e posaçëm “Për Koncesionet” siç kanë rezultuar nga gjykimi në
Gjykatën e Shkallës së Parë Tiranë, si dhe në Gjykatën e Apelit Tiranë.
 Vendimi nr.596, datë 12.03.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, si dhe vendimi nr.6009,
datë 11.06.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë vendime të dhënë në
shkelje të ligjit qoftë përsa i përket dispozitave mbi parashkrimin, ashtu dhe
juridiksionin dhe të pa mbështetur në prova si e tillë ata duhen ndryshuar, duke e
rrëzuar kërkesëpadinë.
 Kërkesëpadia e paditësit është parashkruar, në kuptim të nenit 112 të Kodit Civil, i cili
përcakton se drejta e padisë që nuk është ushtruar brenda afatit të caktuar në ligj
shuhet dhe nuk mund të realizohet më me anë të gjykatës ose të organit tjetër
kompetent dhe nenit 328 të K.Pr. Civile.
 Pala paditëse edhe sikur të jetë brenda afatit, nuk legjitimohet në ngritjen e padisë së
tij në gjykatë, pasi ai nuk ka shteruar rrugën administrative, për tu ankuar ndaj
vendimit të kryetarit të autoritetit kontraktues pra aktit nr.3990/22, datë 24.11.2009,
që ka anulluar procedurën e lidhjes së kontratës pranë organit kompetent, Agjencia e
Prokurimit Publik sot Komisioni i Prokurimit Publik në kuptim të nenit 26 të ligjit
nr.9663, datë 18.02.2006 “Për Koncesionet”, vendim nr.27, datë 19.01.2007 “Për
miratimin e rregullave të vlerësimit dhe të dhënies së koncesioneve” Kreu XII, pika 1
dhe2 dhe VKM nr.469, datë 16.6.2010 “Për miratimin e rregullores për përcaktimin e
rregullave të hollësishme për procedurën e shqyrtimit të ankesave ndaj procedurave të
koncesionit apo të vendimeve për përjashtim nga këto procedura” dhe për një
ndryshim në vendimin nr.27, datë 19.1.2007 të këshillit të ministrave “Për miratimin e
rregullave të vlerësimit dhe të dhënies së koncesioneve”.
 Në këto kushte kur shqyrtimi i kësaj kërkesëpadie nuk mund të jetë në juridiksion të
gjykatës pa shteruar mjetet e ankimit administrativ, sipas nenit në kushtet e nenit 324
e vijues të K.Pr.Civile, gjykata nuk mund jepte një vendim themeli në lidhje me këtë
çështje.
 Pala paditëse edhe me cilësinë e Bashkimit të përkohshëm i Shoqërive “Dyne” Shpk,
”Beta” Sh.p.k dhe “Viki” Sh.p.k, nuk është më subjekt, i procedurës koncesionare
“Për dhënien me koncesion të HEC-it Tujan, pasi është anulluar procesi i lidhjes së
kontratës dhe si i tillë siç përcaktuam më sipër përderisa ai megjithëse ka marrë dijeni
e nuk është ankuar ndaj vendimit nr.3990/22, datë 24.11.2009, ai vendim qoftë si akt
administrativ e qoftë si vendim i autoritetit kontraktues i ka dhënë efektet e tij dhe
paditësi nuk legjitimohet më si subjekt i kësaj marrëdhënie qoftë administrative apo
koncesionare.
876
 Vendimi i autoritetit kontraktor që ka anulluar procesin e negocimit të lidhjes së
kontratës së koncesionit është i drejtë e i bazuar në ligj, pasi pala fituese e kësaj
procedure koncesioni, që nga data e shpalljes fitues e deri në momentin e marrjes së
vendimit për anullimin e lidhjes së kontratës të gjitha veprimet dhe më shumë
mosveprimet e tij kanë qenë në kundërshtim me ligjin për koncesionet e konkretisht:
janë shkelur të gjitha kushtet e përcaktuara në nenin 21 të ligjit nr.9663, datë
18.12.2006 “Për Koncesionet” i ndryshuar.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici, përfaqësuesen e Avokaturës së Shtetit
Lorana Kasapi, e cila kërkoi ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e kërkesëpadisë, në
përfundim;
VËREN
nr.31003-01734-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Bashkimi i
Përkohshëm i Shoqërive “Dyne” Sh.p.k, “Viki” Sh.p.k dhe “Beta” Sh.p.k dhe e paditur
Ministria e Ekonomisë Tregëtisë dhe Energjitikës, me objekt: Detyrimin e palës së paditur të
përmbyll procedurën koncesionare për dhënien e koncesionit të Hidrocentralit të Tujanit
Rrethi Tiranë, me numër reference koncesioni 00800164.
2. Vendimi nr.596, datë 12.03.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë i
zbatimit të drejtë të ligjit procedurial dhe material, prandaj si të tillë ai duhet të lihet në fuqi
nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë.
3. Pala e paditur Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikes bazuar në ligjin

nr.9663, datë 18.12.2006 “Për koncesionet”, i ndryshuar, në VKM-në nr.27, datë 19.01.2007
“Për miratimin e rregullave të vlerësimit dhe të dhënies së koncesioneve”, i ndryshuar si dhe
VKM-në nr.884, datë 12.12.2007 “Për përcaktimin e Autoritetit Kontraktues për dhënien me
koncesion të Hidrocentralit “Tujan” dhe miratimin e bonusit në procedure konkuruese që i
jepet shoqërisë konkuruese, ka shpallur ftesën për pjesëmarrjen në procedurën konkuruese
për dhënien me koncesion të Hidrocentralit “Tujan”.
4. Me shkresën nr.3990/15 prot, datë 08.01.2009 i padituri METE ka njoftuar palën
paditëse Bashkimi i Përkohshëm i Shoqërive “Dyne” Sh.p.k, “Viki” Sh.p.k, dhe “Beta”
Sh.p.k se oferta e paraqitur prej tyre në datë 05.06.2008 për procedurë konkuruese për
dhënien me koncesion të HEC Tujanit, Rrethi Tiranë, i cili propozohet të ndërtohet mbi lumin
e Shupalit, prej 5.239.800.000 lekë është pranuar. Gjithashtu në këtë shkresë njoftohet
paditësi për t’u paraqitur pranë METE për të dorëzuar dokumentacionin e kërkuar. (Kjo
shkresë nuk rezulton të jetë firmosur për marrje dijeni nga pala paditëse dhe gjithashtu nuk
rezulton të ketë ndonjë dëftesë për lajmërimmarrje me postë).
5. Me shkresën nr.3990/17 prot1, datë 16.04.2009 të METE është njoftuar paditësi se:
Me shkresën nr.3990/15 prot, datë 08.01.2009 “Njoftim fituesi” ju kemi njoftuar që të
paraqiteni pranë METE-s për fillimin e negocimeve për lidhjen e kontratës koncesionare dhe
se nga ana e shoqërisë suaj nuk është ndërmarrë asnjë hap, duke zvarritur në mënyrë të
pajustifikuar fillimin e negocimit të kontratës së koncesionit. Sa më lart nga ana juaj
kërkohet që brenda datës 30.04.2009 të paraqiteni pranë autoritetit kontraktues për
1
Nga gjykimi rezultoi se me anë të kësaj shkrese paditësi është vënë në dijeni se është shpallur fitues, çka u pohua dhe nga
vetë përfaqësuesja e palës së paditur në seancë gjyqësore.
877
përfundim negociatash. Në të kundërt autoriteti kontraktues do të veprojë në përputhje me
nenin 21 të ligjit nr.9663, datë 18.12.2006 “Për koncesionet”, i ndryshuar, duke e anulluar
procesin e lidhjes së kontratës me shoqërinë tuaj.
6. Me shkresën nr.3990/22 prot, datë 24.11.2009 “Njoftim për ndërprerjen e
procedurave të nënshkrimit të kontratës koncesionare” drejtuar paditësit, rezulton se: ...Në
mbështetje të pikës 3 të nenit 21 të ligjit nr.9663, datë 18.12.2006 “Për koncesionet”, i
ndryshuar, autoriteti kontraktues vendosi ndërprerjen e procedurave të lidhjes se kontratës
koncesionare me shoqërinë tuaj. Nuk rezulton nga provat në gjykim që pala paditëse të ketë
firmosur për marrjen dijeni të këtij njoftimi dhe gjithashtu nuk rezulton të ketë ndonjë
lajmërim-marrje apo dëftesë postare për marrjen e këtij njoftimi nga pala paditëse.
7. Nga ana e palës paditëse janë dërguar disa shkresa, ajo me nr.12 prot, datë
29.04.2009, nr.05 prot, datë 05.02.2010, nr.17 prot, datë 27.09.2010, nr.18 prot, datë
18.11.2010, nr.07 prot, datë 23.02.2011 të gjitha të protokolluara pranë palës së paditur
METE, me anën e të cilave pala paditëse kërkon informacion në lidhje me procedurën e
koncesionit për të cilën ajo ishte shpallur fituese.
8. Në kushtet e mungesës se një përgjigje zyrtare nga ana e palës së paditur METE,
pala paditëse Bashkimi i Përkohshëm i Shoqërive “Dyne” Sh.p.k, “Viki” Sh.p.k, dhe “Beta”
Sh.p.k, i është drejtuar gjykatës me padinë e paraqitur në datë 14.04.2011 dhe vetëm pas
paraqitjes së padisë nga ana e palës së paditur është kthyer përgjigje me shkresën nr.3990/34
prot, datë 17.05.2011 se: jeni njoftuar për ndërprerjen dhe anullimin e negocimeve me
shoqërinë tuaj dhe se autoriteti kontraktues ka vijuar procedure, duke ftuar për negocime
ofertuesit sipas renditjes së Komisionit të Vlerësimit të Ofertave.
9. Pas vënies në dijeni në lidhje me shkresën e sipërcituar, pala paditëse i është
drejtuar Gjykatës me një kërkesë me objekt: Marrjen e masës së sigurimit të padisë, duke
kërkuar pezullimin e procedurës konkuruese për ndërtimin e Hec. Tujanit. Gjykata me
vendimin nr.9441 akti, datë 18.07.2011 vendosi: Pranimin e kërkesës për sigurimin e padisë,
pezullimin e procedurës së re konkuruese për ndërtimin e Hec. Tujanit.
10. Në kushtet e sipërcituara pala paditëse, pasi ka ndjekur rrugën ligjore i është
drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë objekt gjykimi.

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikes për të
vazhduar procedurën koncesionare me paditësin Bashkimi i Përkohshëm i Shoqërive “Dyne”
Sh.p.k, “Beta” Sh.p.k, “Viki” Sh.p.k për dhënien e koncesionit të Hidrocentralit të Tujanit,
Rrethi Tiranë me nr.00800164 reference.
Ligjërimin e masës së sigurimit dhënë me vendimin nr.9441 akti, datë 18.07.2011 të
...Në lidhje kërkesën e Avokaturës së Shtetit për parashkrimin e padisë, gjykata e gjen
të pabazuar në ligj e në prova. Nga shqyrtimi i provave ka rezultuar se jemi përpara një
procedure koncesioni dhe paditësi është shpallur fitues i kësaj procedure. Megjithëse nisjes
së procedurave përmbyllëse të kontratës që do të çonin në firmosjen e saj, palët nuk kanë
finalizuar lidhjen e kontratës.
Neni 25 i ligjit nr.9663, datë 18.12.2006 përcakton procedurën e ankimit parashikon
se çdo ofertues mund të kërkojë rishikim administrativ të procesit të përzgjedhjes, kur gjykon
878
se një veprim i ndërmarrë nga autoriteti kontraktues është në kundërshtim me parashikimet e
këtij ligji apo të akteve të tjera ligjore dhe nënligjore për procedurat e koncesionit...
Po ashtu VKM-ja nr.27, datë 19.01.2007, parashikon se: Çdo ofertues ka të drejtë të
ankimojë në APP vendimet e marra nga autoriteti kontraktues dhe komisioni i vlerësimit të
ofertave brenda 5 ditëve nga data e marrjes së njoftimit…
Nga përmbajtja e dispozitave të mësipërme ankimi administrativ është parashikuar në
lidhje me vendimet e procesit të përzgjedhjes së ofertuesve në një procedurë koncesionare, të
marra si nga autoriteti kontraktues ashtu edhe nga Komisioni i Vlerësimit të Ofertave. Sa më
sipër nuk jemi përpara një rasti të tillë, por jemi përpara një vendimmarrje sipas nenit 21
parag. 3 i ligjit nr.9663, datë 18.12.2006, për ndërprerjen e negocimit për të lidhur kontratën
koncesionare. Në lidhje me një vendimmarrje të tillë, ligji nuk ka parashikuar shprehimisht
ankim administrativ dhe organin ku do të drejtohet kjo kërkesë. Paditësi në këtë rast ka të
drejtë t’i drejtohet drejtëpërsëdrejti gjykatës për t’u ankuar në lidhje me çdo veprim ose
mosveprim të autoritetit kontraktor.
Pala e paditëse i është drejtuar gjykatës, pasi në bazë të nenit 21 të ligjit “Për
Koncesionet”, i cili parashikon se: Nëse për autoritetin kontraktues, brenda një afati të
përcaktuar nga Këshilli i Ministrave, bëhet e qartë se negocimet me ofertuesin e ftuar nuk do
të përfundojnë me një kontratë koncesionare, ai i ndërpret negocimet me këtë ofertues dhe
fton ofertuesit e tjerë, sipas renditjes, derisa të arrihet lidhja e kontratës së koncesionit, ose i
refuzon të gjitha propozimet e mbetura. Autoriteti kontraktues nuk mund të rifillojë negocime
me një ofertuese me të cilin negocimet janë ndërprerë, në përputhje me këtë pikë.
Nga përmbajtja e sipërcituar, gjykata analizon se për të arritur në anullimin ose
ndërprerjen e një procedure negocimi kërkohen detyrimisht, a) kalimi i një kohe të caktuar, e
parashikuar me akte nënligjore, b) të bëhet e qartë se negocimi me ofertuesin e ftuar nuk do
të përfundojë me një kontratë koncesionare.
Në lidhje me komponentin e parë, nuk rezultoi se pala e paditur i tregoi gjykatës
ndonjë afat të shkelur nga pala paditëse, të parashikuar dhe përcaktuar nga Këshilli i
Ministrave. Pala paditëse, Bashkimi i Shoqërive ka nisur negocimin për lidhjen e kontratës,
duke përmbushur veprimet e para.
Në lidhje me komponentin e dytë që del nga analiza e dispozitës, gjykata arrin në
përfundimin se qartësimi i pamundësisë së negocimit të kontratës duhet të jetë i sigurt. Ai
duhet të jetë si në planin objektiv (pamundësi të ndryshme që mund të përballet ofertuesi) po
ashtu edhe në planin subjektiv (mosveprim me dashje). Ai duhet të rezultojë si nga veprimet
ashtu edhe nga mosveprimet e ofertuesit fitues. Ky i fundit duhet të tregojë një mosinteresim
komplet dhe një mosvijueshmëri në plotësimin e asnjë prej kërkesave në negocimin e
kontratës.
Ndërkohë që, Bashkimi i përkohshëm i shoqërive “Dyne”, “Viki” dhe “Beta” ka
ndërmarrë të gjitha hapat e kërkuar nga pala e paditur për negocimin e kontratës
koncesionare në cilësinë e fituesit të këtij tenderi të shpallur pikërisht nga METE.
Nga të gjitha veprimet e palës paditëse, për gjykatën krijohet bindja se nuk ndodhemi
përpara rastit të nenit 21 pika 3 të ligjit “Për koncesionet”, sipas të cilit autoriteti kontraktor
mund të ndërpriste negocimin e kontratës, pasi me veprimet e saj, pala paditëse nuk ka
treguar në asnjë moment se nga ana e saj mungon vullneti për lidhjen e saj.
Gjithashtu nga provat e administruara në gjykim raport vlerësimet e pasurive në
pronësi të palës paditëse rezulton se kjo pale i ka të gjitha kapacitetet ekonomike dhe
financiare për realizimin e këtij projekti, çka është vlerësuar dhe nga ana e palës së paditur
me shpalljen fituese të kësaj shoqërie.......
13. Gjykata e Apelit Tiranë (me të njëjtin arsyetim) me vendimin nr.596, datë
879
Tiranë.
III. Ligji i Zbatueshëm:
14. Në nenin 21 të ligjit nr.9663, datë 18.12.2006 “Për Koncesionet”, i ndryshuar

parashikohet se:
1. Autoriteti kontraktues rendit të gjitha propozimet e pranueshme, në bazë të
kritereve të vlerësimit dhe njofton ofertuesit për këtë. Pas njoftimit, të gjithë ofertuesit kanë të
drejtë të paraqesin ankesat e tyre, në përputhje me dispozitat e kreut III të këtij ligji. Me
mbarimin e afatit për paraqitjen e ankesave, autoriteti kontraktues fton ofertuesin, që ka
marrë vlerësimin më të mirë, për negocime përfundimtare.
2. Kushtet kontraktuale, të deklaruara të panegociueshme në kërkesën përfundimtare
për propozime, nuk do të jenë objekt i negocimeve përfundimtare.
3. Nëse për autoritetin kontraktues, brenda një afati të përcaktuar nga Këshilli i
Ministrave, bëhet e qartë se negocimet me ofertuesin e ftuar nuk do të përfundojnë me një
kontratë koncesionare, ai i ndërpret negocimet me këtë ofertues dhe fton ofertuesit e tjerë,
sipas renditjes, derisa të arrihet lidhja e kontratës së koncesionit, ose i refuzon të gjitha
propozimet e mbetura. Autoriteti kontraktues nuk mund të rifillojë negocime me një ofertues,
me të cilin negocimet janë ndërprerë, në përputhje me këtë pikë.
4. Pas përfundimit të negocimit për kontratën koncesionare, Njësia e Trajtimit të
Koncesioneve, brenda 45 ditëve, jep mendim me shkrim për kushtet e kontratës. 1 Pas
marrjes së mendimit dhe nënshkrimit, kontratat koncesionare me vlerë investimi mbi 20
milion euro paraqiten për miratim në Këshillin e Ministrave. Kontratat koncesionare me
vlerë nën 20 milion euro hyjnë në fuqi pas nënshkrimit nga autoriteti kontraktues.
5. Autoriteti kontraktues boton në Buletinin e Njoftimeve Publike emrin e
koncesionarit dhe kushtet thelbësore të kontratës së koncesionit brenda 30 ditëve pas
miratimit të saj, në përputhje me përcaktimin e pikës 4 të këtij neni.

parashikohet se:
Autoriteti kontraktues ruan konfidencialitetin e të gjitha të dhënave teknike,
ekonomike, financiare, etj të propozimeve të bëra nga ofertuesit. Nëse nuk parashikohet me
ligj, me vendim gjykate apo në kërkesën për propozim, palët në bisedime nuk i deklarojnë
personave të tjerë informacione teknike, të dhëna për çmimin dhe elemente për diskutimet,
komunikimet dhe bisedimet, në përputhje me dispozitat e mësipërme, pa pëlqimin e palës
tjetër.
parashikohet se:
1. Çdo ofertues mund të kërkojë rishikim administrativ të procesit të përzgjedhjes, kur
gjykon se një veprim i ndërmarrë nga autoriteti kontraktues është në kundërshtim me
parashikimet e këtij ligji apo të akteve të tjera ligjore dhe nënligjore për procedurat e
koncesionit.
2. Ankesa paraqitet tek Agjencia e Prokurimit Publik brenda 5 ditëve kalendarike nga
data e botimit të njoftimit të kandidatëve të parakualifikuar apo e njoftimit të renditjes së
ofertuesve nga autoriteti kontraktues.
1
Fjalia e dytë, ndryshuar me nenin 2 të ligjit nr.9995, datë 22.09.2008.
2
Me nenin 5/1 të aktit normativ nr.1/2010 në të gjithë nenin emërtimi Agjencia e Koncesionit zëvendësohet me Komisioni i
Prokurimit Publik.
880
31. Me marrjen e ankesës, Komisioni i Prokurimit Publik merr vendim për pezullimin
ose jo të procedurave të koncesionit, si dhe për fillimin e procedurave të hetimit
administrativ dhe brenda 7 (shtatë) ditëve kalendarike njofton autoritetin kontraktues.
4. Agjencia e Prokurimit Publik nuk pezullon procedurën koncesionare në rastet kur:
a) nga shqyrtimi paraprak rezulton se ankesa nuk është e argumentuar juridikisht;
b) pezullimi vjen në kundërshtim me interesin publik apo dëmton autoritetin
kontraktues ose ofertuesit e tjerë.
5. Gjatë shqyrtimit të ankesës, deri përpara lidhjes së kontratës, Agjencia e
Prokurimit Publik ka të drejtë:
a) të shfuqizojë pjesërisht apo plotësisht vendimet ose aktet e autoritetit kontraktues;
b) ta udhëzojë autoritetin kontraktues për korrigjimin e shkeljeve përpara vazhdimit
të procedurave koncesionare.
62. Agjencia e koncesioneve, gjatë procedurave të hetimit administrativ, ka të gjitha
kompetencat e parashikuara në këtë ligj dhe në aktet nënligjore të dala në zbatim të tij.
7. Ankesa në Agjencinë e Prokurimit Publik bëhet me formularin përkatës, ku
shënohen emri dhe adresa e ankuesit, referimi për procedurën konkrete, baza ligjore dhe
përshkrimi i shkeljes. Elementet e mësipërme janë të domosdoshme për shqyrtimin e ankesës.
Agjencia e Prokurimit Publik e shqyrton ankesën, në përputhje me këtë ligj, aktet nënligjore
të dala në zbatim të tij dhe Kodin e Procedurave Administrative.
7/13. Çdo ankesë në Agjencinë e Koncesioneve, që merret në shqyrtim nga kjo e
fundit, duhet të shoqërohet me pagesën paraprake prej 10% të vlerës së garancisë së ofertës.
Moskryerja e pagesës paraprake përbën shkak për mosfillimin e shqyrtimit të ankesës. Kjo
pagesë i kthehet subjektit kur, në fund të procesit të ankimit, ankesa e tij pranohet ose kalon
në favor të Buxhetit të Shtetit, kur ankesa nuk pranohet. Forma dhe mënyra e kryerjes së
kësaj pagese përcaktohen në rregullat e koncesionit.
8. Agjencia e Prokurimit Publik, brenda 30 ditëve4 kalendarike nga data e paraqitjes
së ankesës, përfundon hetimin administrativ dhe njofton autoritetin kontraktues dhe ankuesin
për vendimin.
95. Vendimi i Agjencisë së Prokurimit Publik është akti administrativ përfundimtar.
parashikohet se:
Kundër vendimit të Komisionit të Prokurimit Publik ankuesi ka të drejtë që, brenda
30 (tridhjetë) ditëve nga data e marrjes dijeni, të bëjë padi për shqyrtim të mosmarrëveshjes
administrative në gjykatën kompetente.
Gjykata kryen shqyrtimin gjyqësor, sipas procedurave dhe brenda afateve të
përcaktuara në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, kreu II, “Gjykimi i mosmarrëveshjeve
administrative”.
Shqyrtimi i këtij ankimi në gjykatë nuk pezullon vazhdimin e procedurave të
koncesionit.
parashikohet se:
1
Ndryshuar me nenin 5 të aktit normativ nr.1/2010.
2
Ndryshuar me nenin 4 të ligjit nr.10157/2009
3
Shtuar me nenin 4 të ligjit nr.10157/2009
4
Ndryshuar me nenin 4 të ligjit nr.10157/2009
5
Shfuqizuar me nenin 5 të aktit normative nr.1/2010
6
Ndryshuar me nenin 8 të aktit normativ nr.1/2010
881
1. Autoriteti kontraktues, nëse nuk parashikohet ndryshe në kontratën e koncesionit,
mund ta zgjidhë kontratën kur:
a) ka arsye të mendojë se koncesionari nuk do të jetë në gjendje të përmbushë
detyrimet, për shkak të paaftësisë paguese, shkeljeve serioze apo të rasteve të tjera që
pengojnë apo nuk bëjnë të mundur vazhdimin e kontratës së koncesionit;
b) koncesionari dështon në sigurimin e financimit të projektit brenda 12 muajve nga
nënshkrimi i kontratës së koncesionit.
2. Secila palë, nëse nuk është parashikuar ndryshe në kontratën e koncesionit, ka të
drejtë ta zgjidhë kontratën kur:
a) përmbushja e detyrimeve bëhet e pamundur, për shkak të rrethanave që kanë qenë
jashtë kontrollit të arsyeshëm të secilës palë;
b) ka shkelje serioze nga pala tjetër e kur kjo palë nuk mund ta korrigjojë këtë shkelje
brenda afatit kohor dhe sipas mënyrës së parashikuar në kontratën e koncesionit.
3. Palët kanë, gjithashtu, të drejtë ta zgjidhin kontratën e koncesionit me pëlqim të
dyanshëm.
19. VKM-ja nr.27, datë 19.01.2007 “Për miratimin e rregullave të vlerësimit dhe të
dhënies së koncesioneve”.
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga
Avokatura e Shtetit, nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj nuk ka
arsye ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.
21. Nga citimi i nenit 25 paragrafi i parë i ligjit nr.9663, datë 18.12.2006 “Për
Koncesionet”, i ndryshuar evidentohet se: Çdo ofertues mund të kërkojë rishikim
administrativ të procesit të përzgjedhjes, kur gjykon se një veprim i ndërmarrë nga autoriteti
kontraktues është në kundërshtim me parashikimet e këtij ligji apo të akteve të tjera ligjore
dhe nënligjore për procedurat e koncesionit.
22. Gjithashtu nga citimi i Kreut XII (Ankimimi) të VKM-s nr.27, datë 19.01.2007
“Për miratimin e rregullave të vlerësimit dhe të dhënies së koncesioneve”, evidentohet se:
Çdo ofertues ka të drejtë të ankimojë në Agjencinë e Prokurimit Publik vendimet e marra nga
Autoriteti Kontraktues dhe Komisioni i Vlerësimit të Ofertave brenda 5 ditëve nga data e
marrjes së njoftimit. Procedurat e ankimimit janë ato të parashikuara në nenet 25 dhe 26 të
ligjit nr.9663, datë 18.12.2006 “Për Koncesionet”.
23. Pretendimin e ngritur në rekurs nga Avokatura e Shtetit që pala paditëse nuk
legjitimohet në ngritjen e padisë, pasi nuk ka ndjekur rrugën administrative të ankimit,
Kolegji Administrativ e vlerëson të pabazuar në ligj, sepse ligji specifik që rregullon fushën e
koncesioneve ka parashikuar ankimin administrativ për fazat e përzgjedhjes deri në
momentin e përfundimit të procedurës së koncesionit. Rasti objekt gjykimi është i ndryshëm,
pasi nuk i përket kësaj faze të procedurës, sepse pala paditëse është shpallur fituese në
përfundim të procesit përzgjedhës, që do të thotë që procedura e koncesionit kishte
përfunduar.
24. E parë në këtë këndvështrim, Kolegji Administrativ vlerëson se arsyetimi i
gjykatave më të ulta që në rastin objekt gjykimi ligji nuk ka të përcaktuar shprehimisht rrugë
administrative ankimi është i drejtë dhe i bazuar, prandaj pretendimi i ngritur në rekurs nga
Avokatura e Shtetit nuk është i bazuar ligj dhe në kundërshtim me vendimin unifikues
nr.01/2010 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë dhe si i tillë ai nuk përbën shkak
për cënimin e vendimeve.
25. Nga citimi i nenit 21 paragrafi i tretë i ligjit nr.9663, datë 18.12.2006 “Për
Koncesionet”, i ndryshuar evidentohet qartë se: Nëse për autoritetin kontraktues, brenda një
882
afati të përcaktuar nga Këshilli i Ministrave, bëhet e qartë se negocimet me ofertuesin e ftuar
nuk do të përfundojnë me një kontratë koncesionare, ai i ndërpret negocimet me këtë ofertues
dhe fton ofertuesit e tjerë, sipas renditjes, derisa të arrihet lidhja e kontratës së koncesionit,
ose i refuzon të gjitha propozimet e mbetura. Autoriteti kontraktues nuk mund të rifillojë
negocime me një ofertues, me të cilin negocimet janë ndërprerë, në përputhje me këtë pikë.
26. Në mënyrë që dispozita ligjore e mësipërme të gjejë zbatim duhet të plotësohen në
mënyrë komulative (një herësh) dy kushtet e mëposhtme:
a) kalimi i një afati të caktuar (sipas akteve nënligjore).
b) për autoritetin kontraktues, bëhet e qartë se negocimet me ofertuesin e ftuar nuk do
të përfundojnë me një kontratë koncesionare.
27. Në zbatim të dispozitës ligjore që përmendëm më lart, ky Kolegj vlerëson se nuk
plotësohen këto kërkesa që parashikon ligji, pasi ka rezultuar nga aktet e depozituara në dosje
që pala paditëse ka kryer edhe studime të projekteve sipas kërkesave të drejtuara asaj nga ana
e autoritetit kontraktues. Gjithashtu në mënyrë të vazhdueshme me anë të shkresave që janë
administruar në dosje, pala paditëse i ka kërkuar palës së paditur finalizimin e kësaj
procedure (lidhjen e kontratës koncesionare), gjë e cila nuk është arritur jo për faj të saj, por
për mos njoftim në përputhje me ligjin nga ana e palës së paditur që pala paditëse ka qenë
fituesja e këtij koncesioni.
28. Për sa u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga Avokatura e Shtetit, nuk është i bazuar në ligj, prandaj
si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet
të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 13.10.2015
883
Nr. 00 - 2015 - 3401 i Vendimit (543)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËSE: LEMÇE HASA

SHOQËRORE ELBASAN.
OBJEKTI I PADISË:
Anulimi i vendimit nr.221 datë 21.9.2009
të Komisionit Rajonal të Ankimit të DRSSH Elbasan
dhe të vendimit nr.1100 datë 2.11.2009
të Komisionit Qendror të Ankimit pranë ISSH Tiranë
dhe detyrimin e palës së paditur të nxjerrë vendim tjetër
duke u njohur vjetërsia në punë për periudhën 1997-2006
si i vetëpunësuar në bujqësi dhe miratuar pension të plotë invaliditeti KB
si dhe marrjen e masave për rivendosjen e së drejtës së cenuar.
Baza Ligjore: Nenet 153, 154/a, 156, 324, 325, 327, 328 e 331 të K.Pr.Civile
dhe ligji nr.7703 datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.1037 (13-2010-1879) datë

30.04.2010 vendosi:
“Pranimin e kërkesë padisë. Anulimin e vendimit nr.221 dt. 21/09/2009 i
K.R.A pranë D.R.S.Sh. Elbasan lënë në fuqi me vendimin nr.1100 dt.
02/11/2009 i K.Q.A pranë I.S.Sh. Tiranë si të pabazuar në prova dhe ligj.
Detyrimin e palës së paditur të trajtojë paditësen me vendim duke i njohur
vjetërsia në pune e saj për periudhën 1997 - 2006 si e vetëpunësuar në bujqësi
përsa i përket llogaritjes së pensionit të invaliditetit. Shpenzimet gjyqësore siç
janë bërë”.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-241 (139) datë 15.2.2011

vendosi:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.1037 (13-2010-1879) datë 30.4.2010 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan”.
884
Kundër vendimit nr.10-2011-241 (139) datë 15.2.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës,
ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse DRSSH Elbasan e cila kërkon prishjen e
vendimeve të gjykatave të faktit si të pabazuara në ligj, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Sipas vërtetimit për të vetëpunësuarit në bujqësi të datës 16/02/2007 të DRSSH
Elbasan, bazuar në regjistrin nr.10/1732 të Agjencisë nr.l Elbasan (Paper) kërkuesja
figuron të ketë paguar kontribut si e vetëpunësuar në bujqësi për periudhën 1997-2006
më datë 12/05/2006, por si DFI (Datë Fillimi Invaliditeti) figuron data 11/05/2006.
- Meqenëse kontributi është paguar pas datës së fillimit të invaliditetit, nuk mund të
merret parasysh si vjetërsi pune në llogaritjen e pensionit.
- Pas kontrollit të Auditit të ISSH Tiranë, në datë 03/07/2008, u çmua e arsyeshme
ndryshimi i datës së fillimit të invaliditetit të paditëses Lemçe Hasa. KMCAP-i pranë
DRSSH Elbasan, pas detyrës së lënë nga Auditi i ISSH Tiranë, mori vendimin
nr.1812 date 18/06/2008, ku përcakton si datë fillimi invaliditeti datën 11/05/2006.
- Për marrjen e këtij vendimi KMCAP-I pranë DRSSH Elbasan është bazuar në
Rregulloren : “Për Organizimin, të Drejtat, Detyrat dhe Funksionimin e Komisioneve
Mjekësore të Caktimit të Aftësisë për punë të invalidëve” datë 30/05/2005, drejtuar
anëtareve të KMCAP-ve të DRSSH-ve, sipas paragrafit II/1. Të drejtat dhe detyrat e
veçanta të KMCAP-it rajonal, sqarohet se si detyre e këtyre Komisioneve është: Të
caktojë në përputhje me gjendjen shëndetësore të invalidëve dhe të sëmurëve, në
mbështetje të kritereve mjekësore për caktimin e aftësisë në punë të invalidëve,
shkallen e humbjes së aftësisë për punë. Të caktoje shkakun e invaliditetit, kohën e
fillimit të invaliditetit, periudhën e përfitimit si dhe afatin e rikontrollit. Të caktojë
dhe kushtet dhe karakterin e punës që duhet të kryeje invalidi.
- Në lidhje me vendimin e marrë nga KMCAP-i për datën e fillimit të invaliditetit (DFI)
ky komision e merr vendimin ashtu siç e çmon të arsyeshme, duke u bazuar në llojin e
sëmundjes së invalidit dhe aftësinë e tij për të punuar në vartësi të llojit të sëmundjes
që ka, duke e caktuar dhe datën deri kur ka qenë i afte personi për tu punësuar.
- Vendimi i KMCAP është i pakundërshtueshëm.
- Gjykata nuk është kompetente të gjykoje për kushtet shëndetësore dhe mjekësore të
paditësit, si dhe në gjykim nuk është thirrur asnjë mjek ekspert që të japë mendimin
për aftësitë për punë të paditëses. Duheshin thirrur mjekë, ekspertë të caktuar nga
Ministria e Shëndetësisë. Këta mjekë kane vetëm statusin e mjekut dhe ata nuk mund
të shprehen për aftësinë për pune të paditëses por vetëm për gjendjen shëndetësore.
- Përsa i përket periudhës së vjetërsisë në punë si e vetëpunësuar në bujqësi që paditësja
pretendon, nuk llogaritet si vjetërsi në punë për efekt pensioni invaliditeti, por mund ti
llogaritet si vjetërsi në punë për efekt pensioni pleqërie dhe për këtë arsye DRSSH
Elbasan e ka kundërshtuar paditësen duke u mbështetur ne ligjin 7703 date
11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar).

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, në mungesë të palëve ndërgjyqëse,
si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Lemçe
Hasa i është drejtuar palës së paditur DRSSH Elbasan me kërkesë për të përfituar pension
invaliditeti.
885
2. Me vendimin për caktim pensioni nr.1617 datë 21.12.2007 i ka lidhur pension
invaliditeti shteti të reduktuar me periudhë sigurimi 17 vjet e 6 muaj, në masën 9691 lekë në
muaj me datë fillimi 1.8.2007, dosje pensioni nr.118732/2, pension i cili është mbyllur me
urdhrin e mbylljes së pensionit nr.0106890.
3. Më pas me vendimin për caktim pensioni nr.1617 datë 17.10.2008 i ka lidhur
pension invaliditeti KB reduktuar me periudhë sigurimi 7 vjet e 6 muaj, në masën 2797 lekë
në muaj me datë fillimi 1.8.2007, dosje pensioni nr.120985/2.
4. Pala e paditur duke mos qenë dakord me rillogaritjen e vendimit i është drejtuar me
ankim palës së paditur DRSSH Elbasan e cila i ka kthyer përgjigje me shkresën e datës
1.10.2008 duke e refuzuar kërkesën pasi derdhja e kontributit si i vetëpunësuar është bërë pas
Datës së Fillimit të Invaliditetit (DFI).
5. Me vendimin nr.221 datë 21.9.2009 Komisioni Rajonal i Ankimit pranë DRSSH,
Elbasan ka vendosur:” Refuzimin e kërkesës së Znj Lemçe Hasa për t’ju njohur vjetërsia në
punë për periudhën 1997-2006 si i vetëpunësuar në bujqësi, përsa i përket llogaritjes së
pensionit të invaliditetit me DFI 11.5.2006, si të pabazuar në ligj”, duke arsyetuar se :
“Kërkuesja figuron të ketë paguar kontributin si e vetëpunësuar në bujqësi për periudhën
1997-2006 më datë 12.5.2006, por si DFI figuron data 11.5.2006, prandaj meqenëse
kontributi është paguar pas datës së fillimit të invaliditetit nuk merret parasysh si vjetërsi
punë në llogaritjen e pensionit”.
6. Kundër vendimit nr.221 datë 21.9.2009 të Komisionit Rajonal të Ankimit pranë
DRSSH pala paditëse ka ushtruar ankim në Komisionin Qendror të Ankimit pranë ISSH. Me
vendimin nr.1100 datë 2.11.2009 Komisioni Qendror i Ankimit ka vendosur: “Të rrëzojë
kërkesën e Znj. Lemçe Dalip Hasa. Të lërë në fuqi vendimin e DRSSH, Elbasan dhe vendimin
nr.221 datë 21.9.2009 të Komisionit Rajonal të Ankimit, Elbasan”. Vendim i cili është
njoftuar më datë 26.1.2010.
7. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Lemçe Hasa i është drejtuar gjykatës më datë
10.2.2010 me padinë objekt gjykimi.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.1037 (13-2010-1879) datë
30.4.2010 vendosi:” Pranimin e kërkesë padisë. Anulimin e vendimit nr.221 datë 21/09/2009
i K.R.A pranë D.R.S.Sh. Elbasan lënë në fuqi me vendimin nr.1100 datë 02/11/2009 i K.Q.A
pranë I.S.Sh. Tiranë si të pabazuar në prova dhe ligj. Detyrimin e palës së paditur të trajtojë
paditësen me vendim duke i njohur vjetërsia në pune e saj për periudhën 1997 - 2006 si e
vetëpunësuar në bujqësi përsa i përket llogaritjes së pensionit të invaliditetit. Shpenzimet
gjyqësore siç janë bërë”.
8.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Gjykata pasi u njoh me pretendimet e palëve dhe provat e
administruara çmon se padia objekt gjykimi është e mbështetur në ligj e prova ndaj si e tillë
duhet pranuar, pasi: Rezulton, se paditësja me vendimin nr.1094 dt.30/05/2007 të palës së
paditur ka fituar grupin e dyte të invaliditetit me D.F.I 30/01/2007. Ky vendim është marrë
në bazë të gjithë dokumentacionit lëshuar nga organi kompetent Q.S.U. Tiranë. Gjithashtu
rezultoi se para shtrimit të saj në spital, paditësja Lemçe Hasa sipas faturës të lëshuar nga
BKT Elbasan rezulton të ketë derdhur kontributin si e vetëpunësuar në bujqësi me
dt.12/05/2006. Mbi këto fakte pala e paditur i ka lidhur pensionin e plotë të invaliditetit.
Vendimi nr.1812 dt. 18/06/2008 i nxjerrë nga pala e paditur, me të cilën është ndryshuar
D.F.I - ja, nisur nga përmbajtja dhe dispozitivi i tij, në referim të n.115, 116, 117 e vijues te
K.Pr.Adm. rezulton të jetë një akt absolutisht i pavlefshem dhe si i tille ai nuk mund te
prodhoje pasoja ligjore, pasi ky akt rezulton të jetë i paplotë, pa treguar faktet te cilat ai i
referohet për përcaktimin e fillimit te D.F.I- së, së re, por duke bërë vetëm shënimin “Sipas
porosisë së kontrollit ”. Rezulton se i njëjti komision që ka nxjerre vendimin e parë nr.1094
dt.30/05/2007, pa vlerësuar prova apo fakte të tjera, ka ndryshuar mendim për datën e
fillimit të D.F.I -se, nisur jo nga epikrizat e Q.S.U. Tiranë, “Sipas porosisë se kontrollit”,
886
duke vënë si datë fillimit D.F.I dt. 11/05/2006, me qëllim për ta nxjerrë këtë D.F.I një ditë
para derdhjes së kontributeve si e vetëpunësuar në bujqësi të paditëses, e cila rezulton të jetë
dt. 12/05/2006. Ky vendim nuk ka bazën ligjore ku është mbështetur komisioni për
ndryshimin e DFI. Rezulton se vendimi për ndryshimin e DFI nuk i është komunikuar
paditëses duke i mohuar asaj të drejtën për ankim. Referuar fakteve të mësipërme dhe
provave të shqyrtuara dhe administruara në gjykim gjykata çmon se vendimi objekt gjykimi
nxjerrë nga pala e paditur me nr.221 dt.21/09/2009 është i pambështetur në prova e ligj e si i
tillë ai duhet anuluar duke u detyruar pala e paditur të trajtojë paditësen me një vendim
tjetër, në të cilin duhet të marre parasysh dhe vjetërsia në punë e saj për periudhën 1997-
2006”.
9. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-241 (139) datë 15.2.2011
vendosi: “Lënien në fuqi të vendimit nr.1037 (13-2010-1879) datë 30.4.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan”.
9.1 Arsyetimi i gjykatës: “Pretendimet e palës së paditur, të parashtruara në ankim
gjenden të pabazuara dhe si të tilla nuk mund të përbejnë shkak për cenimin e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë. Pretendohet se, vendimi i gjykatës nuk është i bazuar. Në të
kundërt sa pretendohet, vendimi i gjykatës së shkallës së parë është rezultat i një hetimi të
plotë e të gjithanshëm si dhe i vlerësimit objektiv të provave të administruara në gjykim në
përputhje me kërkesat e neneve 14,213,309 të K.Pr.Civile. Pretendohet se, sipas vërtetimit
për të vetëpunësuarit në bujqësi të datës 16.02.2007 të D.R.S.SH Elbasan, bazuar ne
regjistrin nr.10/1732 te agjencisë nr.l Elbasan (Paper), kërkuesja figuron të ketë paguar
kontribut si e vetëpunësuar në bujqësi për periudhën 1997-2006 më datë 12.05.2006, por si
DFI figuron data 11.05.2006. Meqenëse kontributi është paguar pas datës së fillimit të
invaliditetit, nuk mund të merret parasysh si vjetërsi pune në llogaritjen e pensionit. Pikërisht
ndryshimin e datës se D.F.I.-se, nga data 30.01.2007 në 11.05.2006 ka kundërshtuar
paditësja (dhe që në fakt përbën thelbin e konfliktit). Pretendohet se, KMCAP-i pranë
D.R.S.SH Elbasan, pas detyrës së lënë nga Auditi i ISSH Tiranë mori vendimin nr.1812 datë
18.06.2008 ku përcakton si datë fillimi invaliditeti datën 11.5.2006. Vendimin KMCAP-i
pranë D.R.S.SH Elbasan e ka marrë bazuar ne rregulloren "Për organizimin, të drejtat,
detyrat dhe funksionimin e komisioneve mjekësore të caktimit të aftësisë për punë të
invalidëve", datë 30.05.2005 dhe vendimi i tij është i pakundërshtueshëm. Ky pretendim nuk
është i bazuar për sa më poshtë. Ne ndryshimin e datës e D.F.I.-se, KMCAP-i pranë
D.R.S.SH Elbasan nuk i referohet asnjë rrethane përveç faktit që është "porosi e kontrollit",
ndërsa në vendimin e parë që ka përcaktuar si datë fillimi te D.F.I.-së datën 30.01.2007(mbi
bazën e se cilës ka lidhur fillimisht pensionin pala e paditur), është mbështetur në
dokumentacionin e Q.S.U. Tirane për paditësen. Arsyeja e parashtruar në vendim për të
ndryshuar D.F.I.-në (porosi e kontrollit) nuk është as arsye e bazuar dhe as e përligjur.
Vendimi i KMCAP-i, përderisa ka shërbyer si bazë për nxjerrjen e vendimeve të palës së
paditur, nuk mund të mos merret në shqyrtim kur kundërshtohen vendimet (që janë marrë në
bazë të vendimit të KMCAP-it)”.
10. Kundër vendimit nr.10-2011-241 (139) datë 15.2.2011 të Gjykatës së Apelit
Durrës, ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Elbasan e cila kërkon prishjen e vendimeve të gjykatave të faktit si të pabazuara në
ligj, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
11. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

887
11.2 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët.
12. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve

Shoqërore Elbasan, nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojë cenimin e vendimit nr.10-
2011-241 (139) datë 15.2.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës, për rrjedhojë ky vendim duhet të
lihet në fuqi.
të vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Durrës është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të
drejtë të ligjit material dhe procedural.
Kolegji Administrativ, çmon se çështja objekt shqyrtimi përbën mosmarrëveshje
administrative, dhe nga pikëpamja lëndore, në referim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012, ky
Kolegj është kompetent për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
16. Referuar padisë objekt gjykimi, konstatohet se në thelb të kërkimit të saj pala
paditëse ka kërkuar që ti lidhet pension invaliditeti i plotë në përputhje me vjetërsinë në punë,
pasi nga pala e paditur nuk i përfshihet në vjetërsinë e përgjithshme periudha 1997 – 2006 që
paditësja Lemçe Hasa ka derdhur kontribute si e vetëpunësuar në bujqësi.
17. Sikurse pranohet nga gjykatat e faktit, pala e paditur DRSSH Elbasan, ka
pretenduar se nga ana e palës paditëse kontributi si e vetëpunësuar në bujqësi për periudhën
1997 – 2006 është derdhur pas datës së fillimit së invaliditetit (DFI) dhe në këto kushte kjo
periudhë nuk përfshihet në vjetërsinë e përgjithshme në punë.
18. Kolegji Administrativ në realizimin e funksionit të tij rishikues për bazueshmërinë
ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit, vlerëson se qëndrimi i mbajtur nga të dyja
gjykatat e faktit, gjen mbështetje si në prova dhe në ligj. Në një gjendje të tillë të rrethanave
të faktit sikurse i kanë pranuar dhe gjykatat e faktit, si dhe arsyeve mbi të cilat është ngritur
padia, ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, ky Kolegj e vlerëson të drejtë qëndrimin e
gjykatave të faktit lidhur me interpretimin dhe zbatimin e ligjit mbi mosmarrëveshjen objekt
gjykimi.
19. Ky Kolegj vlerëson të theksojë se në zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi më të
drejtë gjykata e faktit kanë marrë në analizë legjislacionin në fuqi dhe të gjithë praktikën
dokumentare të paraqitur nga palët ndërgjyqëse në lidhje me datën e fillimit të invaliditetit të
palës paditëse Lemçe Hasa.
888
20. Sa më sipër vlen të evidentohet se sikurse është pranuar nga gjykata e Apelit në
bazë të akteve të administruara në dosje, data e fillimit të invaliditetit për palën paditëse është
ajo e përcaktuar në vendimin nr.1094 datë 30.05.2007 të KMCAP dhe jo data 11.05.2006 e
përcaktuar në vendimin nr.1812 datë 18.06.2008 të KMCAP. Ndryshimi i datës së fillimit të
invaliditetit të paditëses Lemçe Hasa është bërë pa asnjë bazë ligjore dhe nuk është
mbështetur në asnjë dokument mjekësor apo indicie por është mjaftuar thjesht më shënimin
“porosi e kontrollit”, madje pala e paditur nuk ka paraqitur gjatë gjykimit të çështjes asnjë
provë apo pretendim në lidhje me aktin e kontrollit të pretenduar apo praktikën dokumentare
ku mbështet ky kontroll.
21. Në këtë kuptim, Kolegji vlerëson se Gjykata e Apelit ka vendosur drejtë, kur ka
arsyetuar se, në vendimin nr.1094 datë 30.05.2007 të KMCAP që ka përcaktuar si datë fillimi
të D.F.I.-së datën 30.01.2007 (mbi bazën e se cilës ka lidhur fillimisht pensionin pala e
paditur), është mbështetur në dokumentacionin e Q.S.U. Tiranë për paditësen.
22. Në vijim të sa më sipër, Kolegji Administrativ e vlerëson të gabuar pretendimin e
palës së paditur DRSSH Elbasan se në bazë të “Rregullores për organizimin, të drejtat,
detyrat dhe funksionimin e Komisioneve mjekësore të caktimit të aftësisë për punë të
invalidëve”, është kompetencë ekskluzive e KMCAP caktimi kohës së fillimit të invaliditetit.
Kolegji vlerëson se në bazë të rregullores së KMCAP, kompetenca për përcaktimin e kohës
së invaliditetit i përket KMCAP-it por në çdo rast sipas pikës IV/3 po të kësaj rregulloreje,
vendimi merret në bazë të vizitës mjekësore dhe shqyrtimit të dokumentacionit plotësues së
invalidit ose të sëmurit dhe jo sipas vlerësimit subjektiv të anëtarëve të komisionit. Edhe nëse
do të ishim në këtë situatë, përsëri pretendimi i palës së paditur nuk gjen mbështetje ligjore
pasi ndryshimi i datës së invaliditetit është bërë me porosi të kontrollit dhe jo në bazë të
vlerësimit të anëtarëve të KMCAP.
23. Gjithashtu pretendimi i pabazuar është pretendimi i palës së paditur se vendimi i
KMCAP është i pakundërshtueshëm. Në çështjen konkrete paditësja Lemçe Hasa nuk
kundërshton gjyqësisht vendimin e KMCAP-it por kundërshton vendimet e komisioneve të
shqyrtimit të ankesave të krijuara pranë Drejtorive Rajonale dhe Institutit të Sigurimeve
Shoqërore.
24. Në analizë të sa më sipër si dhe duke e parë çështjen në tërësi, Kolegji
Administrativ arrin në përfundimin se gjykatat e faktit kanë zhvilluar një hetim të plotë dhe të
gjithanshëm duke i dhënë përgjigje të gjithë pretendimeve të palëve ndërgjyqësve, përgjigje
të cilat ky Kolegj i vlerëson si të drejta dhe të bazuara në ligj dhe në këto kushte vendimi i
Gjykatës së Apelit Durrës duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.10-2011-241 (139) datë 15.2.2011 të Gjykatës së Apelit
Durrës.
Tiranë, më 13.10.2015
889
Nr.31003-02134-00-2012 Regj. Themeltar
Nr. 00-2015-3403 Vendimit (544)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 13.10.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative që I

përket:
PADITËS: PAVLI PRIFTI

TË PADITUR: MINISTRIA E BRENDSHME
POLICIA E QARKUT KORÇË
OBJEKTI:
Detyrimin për vazhdimin e pagesës kalimtare
sipas përcaktimit te pikës 4 te urdhrit te Ministrit te Brendshëm
nr.1023, date 29.06.2007, “Për largimin nga Policia e Shtetit te nje punonjësi policie”,
për pjesën e mbetur ne shumën 315.360 leke.
Baza Ligjore: Neni 31, 32 i K.Pr.Civile, ligji nr.8553 date 25.11.1999,
“Për Policinë e Shtetit”, neni 6 i ligjit nr.8661 date 18.09.2000
“Për sigurimin shoqëror suplementar te punonjësve te Policisë se Shtetit,
neni 12 i ligjit nr.10142 date 15.05.2009
“Për sigurimin shoqëror suplementar te Ushtarakeve te Forcave te Armatosura,
te Punonjësve te Policisë se Shtetit, te Gardës se Republikës,
te Shërbimit Informativ te Shtetit, te Policisë se Burgjeve,
te Policisë se Mbrojtjes nga Zjarri dhe shpëtimit te punonjësve
te Shërbimit te Kontrollit te Brendshëm ne Republikën e Shqipërisë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçe, me vendimin nr.723, date 13.03.2012, ka

vendosur:
- Pranimin e kerkese padisë.
- Detyrimin e palëve të paditura Ministria e Brendshme, Drejtoria e Policisë së Qarkut
Korçë, për vazhdimin e pagesës kalimtare ndaj paditësit Pavli Prifti, sipas përcaktimit
te pikës 4, te urdhrit të Ministrit të Brendshëm nr.1023, datë 29.06.2007 “Për largimin
nga Policia e Shtetit të një punonjësi policie”, për pjesën e mbetur ne shumën 315.360
leke.
Gjykata e Apelit Korçe, me vendimin nr.438, datë 14.06.2012, ka vendosur:

- Lënien ne fuqi te vendimit nr.723, date 13.03.2012,te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Korçe.
890
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, ka paraqitur rekurs, pala e paditur e cila
ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.438, datë 14.06.2012, duke parashtruar këto shkaqe:
 Paditësi Pavli Prifti ka qene punonjës policie pranë Komisariatit Policisë Korçe,
Drejtoria e Policisë Qarku Korçe me detyre përgjegjës grupi trafiku e linje deri ne
datën 1.7.2007, kur është liruar me Urdhrin nr.128/3, date 28.06.2007 te Drejtorit te
Përgjithshëm te Policisë se Shtetit me motivacion « Për shkurtim te funksionit
organik».
 Urdhri i mësipërm është bazuar ne nenin 20, pika 1, germa « ç »te ligjit 8553, date
25.11.1999 «Për Policinë e Shtetit». Bazuar ne urdhrin e mësipërm «trajtimi financiar
pas ndërprerjes se marrëdhënies financiare te behet ne baze te nenit 6 te ligjit nr.8661,
date 18.09.2000 «Për sigurimin shoqëror suplementar te punonjësve te policisë se
shtetit».
 Paditësit i është ndërprere pagesa kalimtare me datën 30.06 2009, huazuar ne shkresën
4558, date 29.07.2009 te Drejtorit te Përgjithshëm te Policisë se Shtetit « Për zbatimin
e ligjit 10142, date 15.06.2009», «Për sigurimin shoqëror suplementar te Ushtarakëve
te Forcave te Armatosura te Republikës se Shqipërisë, te Punonjësve te Policisë se
Shtetit, te Gardës se Republikës, te Shërbimit Informativ te Shtetit, te Policisë se
Burgjeve, te Policisë se Mbrojtjes nga Zjarri dhe te Shpëtimit e te Punonjësve i
Shërbimit te Kontrollit te Brendshëm.
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçe me vendimin nr.723, date 13.03.2012, vendosi
Detyrimin e palëve te paditura Ministria e Brendshme, Drejtoria e Policisë se Qarkut
Korçe,për vazhdimin e pagesës kalimtare ndaj paditësit Pavli Prifti sipas përcaktimit
te pikës 4, te Urdhrit te Ministrit te Brendshëm nr.1023, date 29.06.2007 « Për
largimin nga Policisë e Shtetit te një punonjësi policie » për pjesën e mbetur ne
shumën 279 420 leke.
 Gjykata e Apelit Korçe me vendimin nr.438, date 14.06.2012 vendosi lënien ne fuqi
te vendimit nr.723,date 13.03.2012 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Korçe.
 Kundërshtojmë vendimin e Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Korçe dhe vendimin e
Gjykatës se Apelit Korçe, për arsye se këto vendime janë marre ne mosrespektim e
zbatim te gabuar te ligjit material e procedural (Neni 472 pika "a","b" t e K.Pr.Civile).
 Konkretisht vendimet e Gjykatës se Rrethit Gjyqësore Korçe dhe Gjykatës se Apelit
Korçe, janë marre ne kundërshtim me nenin 184 te K.Pr.Civile, 67, germa "d" te
K.Pr.Civile,neni 19/2 i ligjit 8553, viti 1999 “Për Policinë e Shtetit", nenin 12, pika 3
dhe nenin 29,pika 1 te ligjit nr.10 142, v.2009 « Për sigurimin shoqëror suplementar te
Ushtarakëve te Forcave te Armatosura te Republikës se Shqipërisë, te Punonjësve te
Policisë se Shtetit, te Gardës se Republikës, te Shërbimit Informativ te Shtetit, te
Policisë se Burgjeve, te Policisë se Mbrojtjes nga Zjarri dhe te Shpëtimit e te
Punonjësve te Shërbimit te Kontrollit te Brendshëm«.
 Shkaqet perse kërkohet prishja e vendimit nr.723, date 13.03.2012 i Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Korçe dhe vendimit nr.438, date 14.06.2012 i Gjykatës se Apelit
Korçe.
 l. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçe dhe Gjykata e Apelit kane kryer shkelje te renda
procedurale parashikuar ne nenin 472 /b ne lidhje me nenin 467, germa “d", pasi nuk
është formuar drejt ndergjyqesia.
 Edhe pse gjate gjykimit, ne konkluzionet përfundimtare dhe ne ankim, është kërkuar
prej palës se paditur Drejtorisë se Policisë se Qarkut Korçe, rregullimi i ndergjyqesise
te palëve ne gjykim, duke u thirrur si pale e paditur jo Drejtoria e Policisë se Qarkut
Korçe por Drejtoria e Përgjithshme e Policisë se Shtetit, gjykatat nuk kane vepruar
891
edhe pse ato kishin detyrim ta shqyrtonin kryesisht pa qene nevoja e ankimit apo
rekursit te palës humbëse te procesit gjyqësor.
 Gjykatat kane vepruar ne kundërshtim me nenin 184 te K.Pr.Civile, sepse paditi është
larguar nga radhët e policisë me urdhrin e Drejtorit te Përgjithshëm te Policisë se
Shtetit. Pra, gjykata duhej te konstatonte dhe te orientonte palët për rregullin e
ndergjyqesise, persa i perket legjitimimit pasiv te paditurit kundër te cilit duhej te
ngrihej padia. Ne baze te ligjit nr.8553, date 25.11.1999, "Emërimi dhe lirimi ne
detyre i punonjësve te policisë te rolit te mesëm, behet me urdhrin e Drejtorit te
Përgjithshëm te Policisë se Shtetit". Shkelja procedurale prej gjykatave, siç është ne
rastin konkret, parashikuar ne nenin 467 te K.Pr. Civile, konsiderohet e rende sepse
pikërisht përcaktimi i sakte i ndergjyqesise ne një proces civil, ka lidhje direkt me
vlefshmërinë e padisë. Legjitimiteti pasiv, është një nga kushtet me te rëndësishme
procedurale, për faktin se është i lidhur direkt me efektet qe do te ketë vendimi
gjyqësor i marre nga gjykata, pra i takon atij kundrejt te cilit vendimi gjyqësor do te
ekzekutohet dhe do te shtrije efektet.
 2. Vendimi i gjykatave me ane te se cilit është vendosur pranimi i padisë, nuk është i
drejte dhe i mbështetur ne ligjin material.
 Ligji nr.10142, dt. 15.05.2009 « Për sigurimin shoqëror suplementar te Ushtarakëve te
Forcave te Armatosura te Republikës se Shqipërisë , te Punonjësve te Policisë se
Shtetit, te Gardës se Republikës, te Shërbimit Informativ te Shtetit, te Policisë se
Burgjeve , te Policisë se Mbrojtjes nga Zjarri dhe te Shpëtimit e te Punonjësve te
Shërbimit te Kontrollit te Brendshëm », përveç shfuqizimit te ligjit nr.8661, dt.
18.09.2000 «Për sigurimin shoqëror suplementar te punonjësve te Policisë se Shtetit»,
ka vendosur qe dispozitat e ligjit te shfuqizuar do te zbatohen deri ne datën e hyrjes ne
fuqi te këtij ligji. Konkretisht ne piken 1, te nenit 29 te ligjit te ri « Rillogaritja e te
drejtave te njohura », thuhet se dispozitat e ligjit nr.8661, dt.l8.09.2000 , zbatohen deri
ne datën e hyrjes ne fuqi te këtij ligji. Sipas ligjit zbatues nr.10142, dt.15.5.2009, i cili
hyri ne fuqi me datën 27.6.2009 ,për trajtimin me pagese kalimtare te punonjësve te
policisë, do te behet referimi ne nenin 12, pika 3 «Shpërblimi i menjëhershëm dhe
pagesa kalimtare » ku parashikohet se (pika 3) «Trajtimi financiar me shpërblimin e
menjëhershëm dhe pagese kalimtare, për te dyja llojet e përfitimeve se bashku,zgjat
për aq muaj sa përfituesi ka vjetërsi shërbimi, por jo me shume se 24 muaj».
 Bazuar ne dispozitat e sipërcituara si dhe ne shkresën e Drejtorisë se Përgjithshme te
Policisë se Shtetit nr.4558, dt.29.07.2009 «Për zbatimin e ligjit nr.10142 dt.
15.05.2009», paditësit qe trajtohej me ketë pagese, i është ndërprere pagesa kalimtare,
pasi kish plotësuar afatin kohor te përcaktuar ne ketë ligj. Interpretimi qe bën gjykata
referuar dispozitave te veçanta te ligjit ne fuqi për kohëzgjatjen e pagesës kalimtare,
nuk është i bazuar dhe i mbështetur nga ligji. Edhe vendimi i Gjykatës Kushtuese
nr.33, date 24.06.2010, ku referon paditi për mbështetjen e objektit te padisë, ka
vendosur shfuqizimin e pikës 2 te nenit 14 si dhe te nenit 27 te ligjit 10142, date
15.05.2009, por jo te nenit 12, pika 3 dhe nenit 29,pika 1 te këtij ligji qe është kërkuar
nga palët e interesuara ne ketë proces (Shoqata Kombëtare e Ushtarakeve ne Rezerve,
Sindikata e Punonjësve te Policisë se Shtetit, Organizata e Punonjësve te Policisë se
Shtetit ne Lirim).
 Gjykatat, për shkak te gabimeve ne objekt te padisë, kane bere te njëjtin gabim ne
arsyetim dhe dispozitiv te vendimeve te tyre, duke vendosur detyrimin e palëve te
paditura për vazhdimin e pagesës kalimtare referuar një akti administrativ inekzistent
urdhrit te Ministrit te Brendshëm nr.1023.
892
 Gjate gjykimit doli qarte se paditi është larguar nga radhët e policisë me urdhrin e
Drejtorit te Përgjithshëm te Policisë se Shtetit nr.128/3, date 28.06.2007 dhe nuk u
kërkua prej palës paditese saktësimi i objektit te padisë. Ky gabim i mbartur prej
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Korçe ne dispozitivin e vendimit te saj, u ngrit si shkak
ne ankim prej palës se paditur Drejtoria e Policisë se Qarkut Korçe, por edhe Gjykata
e Apelit nuk u shpreh për korrigjimin e vendimit.
 Mbartja ne vendimet gjyqësore e këtij gabimi, bën qe ato te mos ekzekutohen.
 Përfundimisht kërkojmë nga Gjykata e Larte ndryshimin e vendimit te Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Korçe dhe te Gjykatës se Apelit Korçe dhe rrëzimin e padisë se
paditësit.

pasi dëgjoi relacionin përkatës te gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Ka rezultuar e provuar se: Paditësi Pavli Prifti është me banim në qytetin e Korçës. Ai
ka qene punonjës policie pranë Komisariatit te Policisë Qarkut Korçe me detyre se fundi
përgjegjës grupi trafiku e linje ne Seksionin e Policisë Rrugore deri ne date 01.07.2007,
moment kur ai është liruar, bazuar në nenin 20 pika 1 te ligjit nr.8553 date 25.11.1999 “Për
Policinë e Shtetit" me urdhrin nr.128/3, date 28.06.2007 te Drejtorit të Përgjithshëm te
Policisë me motivacionin: “Për shkurtim te funksionit organik”.
Nder te tjera ne piken 4, te këtij urdhri përcaktohet se: Trajtimi financiar pas
ndërprerjes se marrëdhënieve financiare te behet ne baze te nenit 6, te ligjit 8661, date
18.09.2000, “Për sigurimin shoqëror suplementar te punonjësve te Policisë se Shtetit”.
Ne date 30.06.2009 ky trajtim financiar (pagesa kalimtare) me shkresën nr.4558, date
29.07.2009, te Drejtorisë se Përgjithshme te Policisë se Shtetit me lende: “Për zbatimin e
ligjit nr.10142 date 15.05.2009”, i është ndërprere.
Pra, është kjo ndalese trajtimi e përfituar, qe e ka detyruar paditësin t’i drejtohet
gjykatës me padinë objekt gjykimi, duke kërkuar detyrimin e palës se paditur për vazhdimin e
pagesës kalimtare sipas përcaktimit te pikës 4 te urdhrit te Ministrit te Brendshëm nr.1023
date 29.06.2007.
Paditësi ka pretenduar se: Ndërprerja e pagesës kalimtare pas dhënies se saj për një
kohëzgjatje prej dy vjetësh, është bere ne kundërshtim me ligjin, pasi ajo është bazuar vetëm
ne një shkrese te Ministrit te Financave nr.9067/1 prot, date 28.08.2009, me lende: “përgjigje
shkrese”, drejtuar Ministrit te Brendshëm. Duke ju referuar urdhrit te Ministrit te Brendshëm
për lirimin nga detyra te paditësit, rezulton se trajtimi financiar do te behet ne baze te nenit 6,
te ligjit 8661, date 18.09.2000 “Për sigurimin shoqëror suplementar te punonjësve te Policisë
se Shtetit”, për një periudhe kohore prej tre vjetësh.
Ligji 8661, date 18.09.2000, është shfuqizuar me ligjin nr.10142, date 15.05.2009
“Për sigurimin shoqëror suplementar te Ushtarakeve te Forcave te Armatosura, te Punonjësve
te Policisë se Shtetit, te Gardës se Republikës, te Shërbimit Informativ te Shtetit, te Policisë
se Burgjeve, te Policisë se Mbrojtjes nga Zjarri dhe shpëtimit te punonjësve te Shërbimit te
Kontrollit te Brendshëm ne Republikën e Shqipërisë”, ligj i cili nuk rishikon ne asnjë
dispozite te tij trajtimin me pagese kalimtare.
Referimi ne nenet e përcaktuara me shkrese nuk ka kuptim, pasi nga ligjvënësi, nenit
12, te ligjit 10141 date 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror...” nuk i është dhëne fuqi
prapavepruese, ç’ka do te bënte rishikim te pagesës kalimtare me te cilin ai është trajtuar, e
për rrjedhojë kjo dispozitë mund te përdoret vetëm pas hyrjes ne fuqi te këtij ligji dhe jo për
ata punonjës që e kanë përfituar pagesën kalimtare me ligjin e kohës kur kanë dalë në reform.
893
Sipas paditësit, ne kushtet kur paga e tij mujore ka qenë 23,200 lekë e kontributi
mujor i sigurimeve në shumën prej 3080 lekë për periudhën 01.07.2009 -30.06.2010, vlera
e detyrimit të kërkuar është në shumën 315.360 lekë.
Ne përgjigje të pretendimeve të paditësit, përfaqësuesit e të paditurve, në formë
prapësimi kanë shpjeguar se: Drejtoria e Shërbimeve të Brendshme ka njoftuar që t’u
ndërpritet pagesa kalimtare të gjithë punonjësve....të cilët i kanë plotësuar 24 muaj deri në
datën e hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror”, në pikën
1, të nenit 29, “përllogaritja e të drejtave të njohura'. theksohet se: Dispozitat e ligjeve....8661
datë 18.09.2000 “Për sigurimin suplementar të punonjësve te Policisë se Shtetit”, zbatohet
deri në datën në hyrjes ne fuqi të këtij ligji, e për rrjedhojë institucioni përkatës ndodhet në
kushtet e pamundësisë ligjorë për të vazhduar trajtimin me pagese kalimtare të ish
punonjësve të Policisë së Shtetit.
Aktualisht ligji i zbatueshëm është ai me nr.10142 date 15.05.2009 në të cilin
përcaktohet se pagesa kalimtare e punonjësve do te behet ne referim të neni 12 pika 3, sipas
te cilit parashikohet se pagesa kalimtare zgjat për aq muaj sa përfituesi ka vjetërsi shërbimi,
por jo me shume se 24 muaj.
Vendimi i Gjykatës Kushtetuese nr.33 date 24.06.2010 ku referohet paditësi për
mbështetjen e objektit te padisë, ka vendosur shfuqizimin e pikës 2 te nenit 14 si dhe te nenit
27 te ligjit 10142, por jo te nenit 12 pika 3 e nenit 29 pika 1 te këtij ligji.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçe, me vendimin nr.723, date 13.03.2012, ka
vendosur:
- Pranimin e kërkese padisë.
- Detyrimin e palëve të paditura Ministria e Brendshme, Drejtoria e Policisë së
Qarkut Korçë, për vazhdimin e pagesës kalimtare ndaj paditësit Pavli Prifti, sipas
përcaktimit te pikës 4, te urdhrit të Ministrit të Brendshëm nr.1023, datë
29.06.2007 “Për largimin nga Policia e Shtetit të një punonjësi policie”, për pjesën
e mbetur ne shumën 315.360 leke.
Gjykata e Apelit Korçe, me vendimin nr.438, datë 14.06.2012, ka vendosur:
- Lënien ne fuqi te vendimit nr.723, date 13.03.2012, te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Korçe.
Me arsyetimin:Vendimi nr.723, date 13.03.2012 i Gjykatës Rrethit Gjyqësor Korçe,
është i bazuar ne prova e ligje dhe si i tille duhet te lihet ne fuqi. Me ane te vendimit te
lartpërmendur, gjykata e shkalles se pare ka vendosur:
Pranimin e kërkese padisë.
Detyrimin e palëve te paditura Ministria e Brendshme, Drejtoria e Policisë se Qarkut
Korçe, për vazhdimin e pagesës kalimtare ndaj paditësit Pavli Prifti, sipas përcaktimit te
pikës 4 te urdhrit te Ministrit te Brendshëm nr.1023 date 29.06.2007 “Për largimin nga
Policia e Shtetit te një punonjësi policie”, për pjesën e mbetur ne shumën 315.360 leke.
Në lidhje me ketë konflikt civil, midis një shtetasi dhe një organi te administratës
shtetërore, gjykata ne vendimin e saj si rrethana të lindjes së konfliktit pranon se: Paditësi
Pavli Prifti është me banim në qytetin e Korçës. Ai ka qene punonjës policie pranë
Komisariatit te Policisë Qarkut Korçë me detyre se fundi përgjegjës grupi trafiku e linje ne
Seksionin e Policisë Rrugore deri ne date 01.07.2007, moment kur ai është liruar, bazuar në
nenin 20 pika 1 te ligjit nr.8553 date 25.11.1999 “Për Policinë e Shtetit" me urdhrin nr.128/3,
date 28.06.2007 te Drejtorit të Përgjithshëm te Policisë me motivacionin: “Për shkurtim te
funksionit organik”.
Nder te tjera ne piken 4, te këtij urdhri përcaktohet se: Trajtimi financiar pas
ndërprerjes se marrëdhënieve financiare te behet ne baze te nenit 6, te ligjit 8661, date
18.09.2000, “Për sigurimin shoqëror suplementar te punonjësve te Policisë se Shtetit”.Ne
date 30.06.2009 ky trajtim financiar (pagesa kalimtare) me shkresën nr.4558, date
894
29.07.2009, te Drejtorisë se Përgjithshme te Policisë se Shtetit me lende: “Për zbatimin e
ligjit nr.10142 date 15.05.2009”, i është ndërprere.
Pra, është kjo ndalese trajtimi e përfituar, qe e ka detyruar paditësin t’i drejtohet
gjykatës me padinë objekt gjykimi, duke kërkuar detyrimin e palës se paditur për vazhdimin e
pagesës kalimtare sipas përcaktimit te pikës 4 te urdhrit te Ministri te Brendshëm nr.1023
date 29.06.2007. Gjate gjykimit ne shkalle te pare, paditësi ka pretenduar se: Ndërprerja e
pagesës kalimtare pas dhënies se saj për një kohëzgjatje prej dy vjetësh, është bere ne
kundërshtim me ligjin, pasi ajo është bazuar vetëm ne një shkrese te Ministrit te Financave
nr.9067/1 prot, date 28.08.2009, me lende: “përgjigje shkrese”, drejtuar Ministrit te
Brendshëm. Duke ju referuar urdhrit te Ministrit te Brendshëm për lirimin nga detyra te
paditësit, rezulton se trajtimi financiar do te behet ne baze te nenit 6, te ligjit 8661, date
18.09.2000 “Për sigurimin shoqëror suplementar te punonjësve te Policisë se Shtetit”, për një
periudhe kohore prej tre vjetësh.
Ligji 8661, date 18.09.2000, është shfuqizuar me ligjin nr.10142, date 15.05.2009
“Për sigurimin shoqëror suplementar te Ushtarakeve te Forcave te Armatosura, te Punonjësve
te Policisë se Shtetit, te Gardës se Republikës, te Shërbimit Informativ te Shtetit, te Policisë
se Burgjeve, te Policisë se Mbrojtjes nga Zjarri dhe shpëtimit te punonjësve te Shërbimit te
Kontrollit te Brendshëm ne Republikën e Shqipërisë”, ligj i cili nuk rishikon ne asnjë
dispozite te tij trajtimin me pagese kalimtare.
Referimi ne nenet e përcaktuara me shkrese nuk ka kuptim, pasi nga ligjvënësi, nenit
12, te ligjit 10141 date 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror...” nuk i është dhëne fuqi
prapavepruese, ç’ka do te bënte rishikim te pagesës kalimtare me te cilin ai është trajtuar, e
për rrjedhoje kjo dispozite mund te përdoret vetëm pas hyrjes ne fuqi te këtij ligji dhe jo për
ata punonjës që e kanë përfituar pagesën kalimtare me ligjin e kohës kur kanë dalë në reform.
Sipas paditësit, ne kushtet kur paga e tij mujore ka qenë 23,200 lekë e kontributi mujor i
sigurimeve në shumën prej 3080 lekë për periudhën 01.07.2009-30.06.2010, vlera e detyrimit
të kërkuar është në shumën 315.360 lekë.
Ne përgjigje të pretendimeve të paditësit, përfaqësuesit e të paditurve, në formë
prapësimi kanë shpjeguar se: Drejtoria e Shërbimeve të Brendshme ka njoftuar që t’u
ndërpritet pagesa kalimtare të gjithë punonjësve....të cilët i kanë plotësuar 24 muaj deri në
datën e hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror”, në pikën
1, të nenit 29, “Përllogaritja e te drejtave te njohura” theksohet se: Dispozitat e ligjeve....8661
datë 18.09.2000 “Për sigurimin suplementar të punonjësve të Policisë së Shtetit”, zbatohet
deri ne datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, e për rrjedhojë institucioni përkatës ndodhet ne
kushtet e pamundësisë ligjorë për të vazhduar trajtimin me pagese kalimtare të ish
punonjësve të Policisë së Shtetit. Aktualisht ligji i zbatueshëm është ai me nr.10142 date
15.05.2009 në të cilin përcaktohet se pagesa kalimtare e punonjësve do te behet ne referim te
nenit 12 pika 3, sipas te cilit parashikohet se pagesa kalimtare zgjat për aq muaj sa përfituesi
ka vjetërsi shërbimi, por jo me shume se 24 muaj.
Ne përfundim te gjykimit, gjykata pasi ka vlerësuar ne përputhje me dispozitat e ligjes
procedurale civile pretendimet e paditësit, prapësimet e te paditurve dhe provat shkresore te
paraqitura prej tyre, me te drejte ka vendosur pranimin e padisë, pasi e ka gjetur te mbështetur
ne prova dhe ne ligj.
Me provat shkresore te paraqitura ka rezultuar e provuar se paditësi është liruar nga
detyra bazuar ne nenin 20 pika 1 te ligjit nr.8553 date 25.112.1999 “Për Policinë e Shtetit”,
me urdhrin nr.128/3 date 28.06.2007 te Drejtorit te përgjithshëm te Policisë ku ne piken 4 te
këtij urdhri përcaktohet se: “Trajtimi financiar pas ndërprerjes se marrëdhënieve financiare te
895
behet ne baze te nenit 6 te ligjit 8661 date 18.09.2000 “Për sigurimin shoqëror suplementar te
punonjësve te Policisë se Shtetit’
Paditësi ka përfituar trajtimin me pagese kalimtare ne vitin 2007 ne baze te
përcaktimeve ligjore te nenit 6 te ligjit 8661 date 18.09.2000 “Për sigurimin shoqëror
suplementar te punonjësve te Policisë se Shtetit ne te cilin përcaktohet se: “Punonjësit e
Policisë se Shtetit qe ndërpret karrierën që e kane përfituar pagesën kalimtare me ligjin e
kohës kur kanë dalë në reformë.
Sipas paditësit, ne kushtet kur paga e tij mujore ka qënë 23.200 lekë e kontributi
mujor i sigurimeve ne shumën prej 3080 leke, për periudhën 01.07.2009 - 30.06.2010, vlera e
detyrimit te kërkuar është në shumën 315.360 leke.
Ne përgjigje te pretendimeve te paditësit, përfaqësuesit e te paditurve, ne forme
prapësimi kane shpjeguar se: Drejtoria e Shërbimeve te Brendshme ka njoftuar qe t’u
ndërpritet pagesa kalimtare te gjithë punonjësve....te cilët i kane plotësuar 24 muaj deri ne
datën e hyrjes ne fuqi te ligjit nr.10142 date 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror....” Ne piken
1 te nenit 29 “Rillogaritja e te drejtave te njohura”, theksohet se: Dispozitat e ligjeve, 8661
date 18.09.2000 “Për sigurimin suplementar te punonjësve te Policisë se Shtetit”, zbatohet
deri ne datën e hyrjes ne fuqi te këtij ligji, e për rrjedhoje institucioni përkatës ndodhet ne
kushtet e pamundësisë ligjore për te vazhduar trajtimin me pagese kalimtare te ish
punonjësve te Policisë se Shtetit.
Aktualisht ligji i zbatueshëm është ai me nr.10142 date 15.05.2009 ne te cilin
përcaktohet se pagesa kalimtare e punonjësve do te behet në referim te nenit 12 pika sipas te
cilit parashikohet se pagesa kalimtare zgjat për aq muaj sa përfituesi ka vjetërsi shërbimi, por
jo me shume se 24 muaj.
Ne përfundim te gjykimit, gjykata pasi ka vlerësuar ne përputhje me dispozitat e ligjes
procedurale civil, pretendimet e paditësit, prapësimet e te paditurve dhe provat shkresore te
paraqitura prej tyre, me te drejte ka vendosur pranimin e padi |pasi e ka gjetur te mbështetur
ne prova dhe ne ligj.
Me provat shkresore te paraqitura ka rezultuar e provuar se paditësi është liruar nga
detyra bazuar ne nenin 20 pika 1 te ligjit nr.8553 date 25.112.1999 “Për Policinë e Shtetit”,
me urdhrin nr.128/3 date 28.06.2007 te Drejtorit te Përgjithshëm te Policisë ku ne piken 4 te
këtij urdhri përcaktohet se: “Trajtimi financiar pas ndërprerjes se marrëdhënieve financiare te
behet ne baze te nenit 6 te ligjit 8661 date 18.09.2000 “Për sigurimin shoqëror suplementar te
punonjësve te Policisë se Shtetit’.
suplementar te punonjësve te Policisë se Shtetit”, ne te cilin përcaktohet se: “Punonjësit e
Policisë se Shtetit qe ndërpret karrierën përfiton pagese kalimtare ne masën 50 % te pagës
referuese, për aq kohe sa ka vjetërsi shërbimi, por jo me shume se 3 vjet.
Në ligjin 10142, date 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror te ushtarakëve të forcave te
armatosura, te punonjësve te Policisë së Shtetit , ne pikën 1 te nenit 29 te titulluar:
“Rillogaritja e te drejtave te njohura”, përcakton se: “Dispozitat e ligjeve....nr.8661 date
18.09.2000 “Për sigurimin shoqëror suplementar te punonjësve te Policisë se Shtetit zbatohen
deri ne datën e hyrjes ne fuqi te këtij ligji.
Duke interpretuar te dy ligjet përcaktuese ne lidhje me shtrirjen e efekteve te tyre e
pasojat qe mund te sjellin si ne lidhje me ata qe e kane përfituar edhe për ata qe do ta
përfitojnë, nuk mund te pranohet se ligja e re, i cenon te drejtën paditësit për te përfituar
pagesën kalimtare për një afat kohor prej tre vjetësh.
896
Siguria juridike nënkupton edhe mbrojtjen e te drejtave te përfituar, te cilat duhet te
garantohen për te gjithë periudhën e përcaktuar dhe te zbatohen realisht.
Edhe ligjvënësi ne hartimin e ligjes nr.10142, date 15.05.2009, ne nenin 12 te tij
përcakton se: “Ushtaraku i shërbimit aktiv ...i Policisë se Shtetit...te cilët pas hyrjes ne fuqi te
këtij ligji, nxirren ne rezerve apo lirim, marrin dhe pas këtij fillon trajtimi financiar me
pagese kalimtare qe zgjat për aq muaj sa përfituesi ka vjetërsi shërbimi, por jo me shume se
24 muaj”, por paditësi nuk mund te jete subjekt i këtij ligji, pasi te drejtat e tij përcaktohen
nga ligja nr.8661 date 18.09.2000. Pra, paditësi duhet te trajtohet me pagese kalimtare për
kohen e mbetur te afatit 3 vjeçar te përfitimit te saj. Nga sa parashtruam me lart, rezulton se
pretendimet e ngritura nga pala e paditur, ne kërkesën ankimore, janë te pabazuara ne prova e
ne ligje e nuk ka vend te pranohet.
Kundër vendimit te gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e
Policisë e Qarkut Korçë, duke kërkuar prishjen e vendimeve te gjykatave te faktit, për
shkaqet e parashtruara ne pjesën hyrëse te vendimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit dhe parashtrimeve në seancë gjyqësore,
arrin në përfundimin se vendimi nr .438, datë 14.06.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
vendimit nr.723, datë 13.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë. janë rrjedhojë e
respektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet lëne ne fuqi.
Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
një grup faktesh, që domosdoshmërish këto të fundit para se të vlerësohen nga gjykata duhet
të vërtetohen dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt, sikundër është rasti në
shqyrtim, vendimi nuk është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes
gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose
jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në
realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve
të gjykatave të faktit.
Kolegji vlerëson se gjykata apelit ka ardhur në një përfundim logjike e të mbështetur
në ligj, duke lëne ne fuqi vendimin e gjykatës së apelit , për arsyen se ; nga provat shkresore
te paraqitura ka rezultuar e provuar se paditësi është liruar nga detyra bazuar ne nenin 20 pika
1 te ligjit nr.8553 date 25.112.1999 “Për Policinë e Shtetit”, me urdhrin nr.128/3 date
28.06.2007 te Drejtorit te përgjithshëm te Policisë ku ne piken 4 te këtij urdhri përcaktohet
se: “Trajtimi financiar pas ndërprerjes se marrëdhënieve financiare te behet ne baze te nenit 6
te ligjit 8661 date 18.09.2000 “Për sigurimin shoqëror suplementar te punonjësve te Policisë
se Shtetit”.
suplementar te punonjësve te Policisë se Shtetit”, ne te cilin përcaktohet se: “Punonjësit e
Policisë se Shtetit qe ndërpret karrierën ,përfiton pagese kalimtare ne masën 50 % te pagës
referuese, për aq kohe sa ka vjetërsi shërbimi, por jo me shume se 3 vjet”.
Ne ligjen 10142 date 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror te ushtarakeve te forcave te
armatosura, te punonjësve te Policisë se Shtetit….. , ne piken 1 te nenit 29 te titulluar:
“Rillogaritja e te drejtave te njohura”, përcakton se: “Dispozitat e ligjeve….nr.8661 date
18.09.2000 “Për sigurimin shoqëror suplementar te punonjësve te Policisë se Shtetit”,
zbatohen deri ne datën e hyrjes ne fuqi te këtij ligji.
897
Duke interpretuar te dy ligjet përcaktuese ne lidhje me shtrirjen e efekteve te tyre e
pasojat qe mund te sjellin si ne lidhje me ata qe e kane përfituar edhe për ata qe do ta
përfitojnë, nuk mund te pranohet se ligja e re, i cenon te drejtën paditësit për te përfituar
pagesën kalimtare për një afat kohor prej tre vjetësh.
Siguria juridike nënkupton edhe mbrojtjen e te drejtave te përfituar, te cilat duhet te
garantohen për te gjithë periudhën e përcaktuar dhe te zbatohen realisht.
Edhe ligjvënësi ne hartimin e ligjes nr.10142 date 15.05.2009, ne nenin 12 te tij
përcakton se: “Ushtaraku i shërbimit aktiv…i Policisë se Shtetit…te cilët pas hyrjes ne fuqi te
këtij ligji, nxirren ne rezerve apo lirim, marrin….. dhe pas këtij fillon trajtimi financiar me
pagese kalimtare qe zgjat për aq muaj sa përfituesi ka vjetërsi shërbimi, por jo me shume se
24 muaj”, por paditësi nuk mund te jete subjekt i këtij ligji, pasi te drejtat e tij përcaktohen
nga ligja nr.8661 date 18.09.2000. Pra, paditësi duhet te trajtohet me pagese kalimtare për
kohen e mbetur te afatit 3 vjeçar te përfitimit te saj.
Kolegji administrativ konstaton se nga sa u parashtrua me lart, rezulton se
pretendimet e ngritura nga pala e paditur, rekurs, janë te pabazuara ne prova e ne ligje e nuk
ka vend te pranohen.
Për sa me sipër, Ky Kolegj vlerëson se rekursi i paraqitur nga Drejtoria Policisë
Qarkut Korçë ,nuk përmban shkaqe nga ato te parashikuara ne nenin 58 te ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi te vendimit nr 438, datë 14.06.2012 te Gjykatës së Apelit Korçë.
Tiranë, më 13.10.2015
898
Nr.00-2015-3402 i Vendimit (545)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancë gjyqësore të datës 13.10.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: SHOQËRIA “PROGRESI” SH.P.K KORÇË

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
KORÇË
OBJEKTI:
Shfuqizim i aktit administrativ “Njoftim Vlerësim tatimor”
nr.14 607 datë 22.06.2010 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë.
Pavlefshmëria e raportit përfundimtar të Kontrollit të datës 08.06.2010
lëshuar nga Drejtoria Rajonale e Tatimeve Korçë
dhe pavlefshmëria e vendimit nr.9711 datë 01.10.2010
të Drejtorisë së Apelimit në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
Shfuqizim i vendimit nr.9711 datë 01.10.2010
të Drejtorisë së Apelimit në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve Tirane.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 153, 324 e në vijim të K.Pr.Civile,
neni 116, 118 e vijues i K.Pr.Administrative
dhe ligji nr.9920 date 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”.

vendosur:
Shfuqizimin e aktit administrativ “Njoftim Vlerësim tatimor” nr.14 607 datë
22.06.2010 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçe.
Pavlefshmëria e raportit përfundimtar të Kontrollit të datës 08.06.2010 lëshuar
nga Drejtoria Rajonale e Tatimeve Korçë dhe pavlefshmëria e vendimit
nr.9711 datë 01.10.2010 të Drejtorisë së Apelimit në Drejtorinë e
Përgjithshme të Tatimeve Tiranë. Shfuqizim i vendimit nr.9711, datë
01.10.2010 të Drejtorisë së Apelimit në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve
Tirane, si akte në kundërshtim me ligjin pasi detyrimet e subjektit janë ne
masën 192 198 leke sipas përcaktimit te aktit te ekspertimit.
899
Shpenzimet gjyqësore të taksës mbi aktet në shumën 257 685 leke, shpenzimet
e eksperteve ne masën 70 000 lekë dhe shpenzimet për avokat të palës
paditëse në shumën 40 000 leke, parapaguar nga paditësi, i ngarkohen palës se
paditur.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.248, datë.05.04.2012, ka vendosur:

Gjyqësor Korçë.
Shpenzimet gjyqësore të kryera për avokat në Gjykatën e Apelit në masën
40.000 lekë i ngarkohen palës së paditur.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, ka paraqitur Rekurs pala e paditur

Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë që kërkon ndryshimin e vendimit te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Korçë, dhe vendimit nr.248 datë 05.04.2012 të Gjykatës se Apelit duke parashtruar
këto shkaqe:
- Gjykata ka konkluduar sipas aktit të ekspertimit mbajtur nga ekspertet të cilët në
mënyrë të gabuar kanë përcaktuar se sipërfaqet e ndërtimit janë përfshirë edhe ato të
ndërtuara në vitet 2002 e në vijim.
- Kundërshtojmë vendimin e gjykatës që pavarësisht sipërfaqeve prej 426 54 m2 të
konstatuara tepër nga eksperti, ka ecur me logjiken e ekspertes kontabël e cila
gabimisht e ndan ketë sipërfaqe ne 9.8% te nivelit te punimeve.
- Eshte e pamundur të ndash punimet në përqindje dhe nuk mund të themi se sipërfaqet
e konstatuara tepër i përkasin vitit 2006 apo vitit 2007.
- Kontrolli objekt gjykimi, është mbështetur në matjet faktike të inxhinjerit të ndërtimit
të D.R.Tatimore, duke hequr sipërfaqet e deklaruara për të cilat Shoqëria ishte
kontrolluar.
- Në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë u gjykua çështja civile me palë: Paditës:
Shoqëria PROGRESI shpk Te Paditur: Drejtoria Rajonale Tatimore Korçe
- Paditësi i kërkoi gjykatës anullimin e njoftim vlerësimit nr.14607 datë 22.06.2010,
pavlefshmëri e raportit të kontrollit, pavlefshmëri të vendimit të drejtorisë së apelimit
tatimor.
- Gjykata me Vendimin e saj nr.2991 datë 09.12.2011 vendosi pranimin e
kërkesëpadisë. Me ankim, kundër vendimit të bërë nga pala e paditur Gjykata e Apelit
Korçë me vendimin e saj nr.248 datë 05.04.2012 ka vendosur të lërë në fuqi vendimin
e gjykatës së shkallës së parë.
- Me vendimet e të dyja gjykatave nuk jemi dakord, prandaj dhe i kundërshtojmë.
Shkurtimisht rrethanat e faktit: Shoqëria Progresi është shoqëri me status ligjor shpk e
krijuar në vitin 1996, është rregjistruar në Drejtorinë Rajonale Tatimore Korçë me
aktivitet ndërtimi.
Në bazë të programit të kontrollit nr.12787, datë 25.05.2010 të Drejtorisë Rajonale
Tatimore Korçe subjekti u kontrollua për bilancin ekonomiko - financiar të vitit 2007.
Në zbatim të raportit të kontrollit ka dalë akti administrativ njoftim- vlerësimi
tatimore nr.14607 datë 22.06.2010 i cili ka nxjerr detyrime dhe penalitete për TVSH
periudhën dhjetor 2007 dhe dhjetor 2008, total 5261992 lekë si dhe Tatim Fitimi për
vitin 2007 dhe 2008 total 3754304 leke.
Tatimpaguesi kundërshtoi aktin administrativ në Drejtorinë e Apelimit Tatimor pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, e cila me vendimin nr.9711 datë 01.10.2011
vendosi të refuzojë ankimin me arsyetimin se tatimpaguesi nuk kishte paraqitur prova
për të vërtetuar pagesën e detyrimit.
900
Kundër vendimit të Drejtorisë së Apelimit përfaqësuesi i paditësit i është drejtuar
gjykatës dhe kërkon shfuqizim të aktit administrativ njoftim vlerësimit tatimor nr.14607 datë
22.06.2010.
Motivet e rekursit:
- Kundërshtojmë vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor Korçë, lënë në fuqi nga
gjykata e apelit të cila në mbështetje të aktit të ekspertimit, dukshëm i njëanshëm, si
dhe në keq interpretim të legjislacionit fiskal, kanë kërkuar të anullojnë njoftim
vlerësimin objekt gjykimi.
- Referuar objektit të kontrollit (objekt gjykimi), inspektori ka kontrolluar bilancin e
vitit 2007 duke saktësuar periudhën e kontrollit i cili ishte në vijimësi të kontrollit të
fundit datë 30.11.2006, për periudhën 2001- Tetor 2006 duke llogaritur detyrime për
sipërfaqen 9202,56m2.
- Inspektoret e kontrollit kane bërë llogaritjet dhe kanë nxjerrë detyrimet mbështetur në
aktin e vlerësimit teknik të mbajtur nga inxhinieri 1 ndërtimit, sipas matjeve faktike të
bërë në vend.
- Ekspertet kanë arsyetuar për gabime të kontrollit të ushtruar ne vitin 2006. Gjykata e
shkallës së parë ka konkluduar sipas aktit të ekspertimit mbajtur nga ekspertet të cilët
në mënyre arbitrare e të njëanshme, tërësisht të gabuar kanë arritur ne përfundimin, qe
ne raportin e kontrollit objekt gjykimi janë te përfshira sipërfaqet e ndërtimit te
ndërtuara nga paditësi gjate viteve 2002 e ne vijim. Ne keq interpretim te ligjit ka
vazhduar te argumentoje edhe gjykata e apelit, duke mos mare për baze shpjegimet e
pa mbështetura ne asnjë dispozite ligjore nga ana e eksperteve.
- Gjatë hetimit të çështjes, shprehur edhe ne dispozitivin e vendimit te gjykatës eshte
mare ne analize kontrolli i vitit 2006.
- Te njëjtin qëndrim te njëanshëm ka mbajtur edhe gjykata e apelit. Ne raportin e
kontrollit te vitit 2006 nga inspektoret eshte theksuat se deklarimet e sipërfaqeve te
ndërtuara janë bere sipas lejeve te ndërtimit dhe asnjëherë sipas matjeve te kryera ne
vend. Per vete natyrën e punës qe ushtron shoqëria Progresi eshte e vështirë te
përcaktosh nivelin e punimeve ne përqindjet ndara sipas viteve. Pikërisht këtu
qëndron edhe gabimi i inspektoreve qe kontrolluan ketë shoqëri ne vitin 2006 duke u
shprehur ne % te nivelit te punimeve qe do te mbeten për tu kontrolluar, gabime te
cilat kane çuar ne përfundime qe i kane kushtuar shtetit. Inspektoret qe kontrolluan
vitin 2006 gabimisht janë shprehur ne përqindje për volumin e punimeve te shprehura
këto edhe ne sipërfaqe ndërtimi. Por kjo eshte një periudhe e cila nuk mund te
kontrollohet sepse nuk eshte objekt kontrolli, por kjo nuk do te thotë qe kontrolli i
ushtruar ne vitin 2010 te vazhdoje mbi gabimet e viteve te kaluar.
- Gjithsesi ky kontroll i gabuar sipas ekspertes ne zbatim te nenit 85 te ligjit 9920, date
19.05.2008 eshte detyrues për administratën tatimore edhe pse eshte ne disfavorin e
organit tatimor.
- Kundërshtojmë fuqishëm arsyetimet e gjykatave qe pavarësisht sipërfaqeve prej
426.54 m 2 te konstatuara tepër nga eksperti inxhinieri i ndërtimit, ka ecur me
logjiken e ekspertes kontabël e cila gabimisht e ndan ketë sipërfaqe në 9.8% të nivelit
të punimeve, mbështetur te konstatim i kontrollit të mëparshim (2006). Është po
ekspertja kontabël e cila kontrollin e vitit 2006 e ka çmuar si kontroll me gabime, por
çuditërisht i referohej atij kontrolli pikërisht sepse eshte e pamundur te ndash punimet
përqindje, nuk mund të themi absolutisht qe sipërfaqet e konstatuara tepër i përkasin
p.sh. vitit 2006 apo vitit 2007. E rëndësishme është që shoqëria nuk u kontrollua për
të njëjtën sipërfaqe të kontrolluar dhe të deklaruar më parë. Për sipërfaqet tepër dhe të
padeklaruara u llogariten detyrimet përkatëse të evidentuara me njoftim vlerësimin
objekt gjykimi.
901
- Edhe pse eksperti gjatë analizës që ju bë aktit te ekspertimit nuk mundi te shpjegoje
bazën ligjore te matjeve të bëra ne vend, kjo ne mënyre të njëanshme u morr ne
konsiderate nga gjykata.
- Kontrolli objekt gjykimi është mbështetur ne matjet faktike te inxhinierit te ndërtimit
te DRTatimeve duke hequr sipërfaqet e deklaruara dhe për te cilat shoqëria ishte
kontrolluar. Matjet u bene ne zbatim te akteve Ligjore dhe nënligjore ne fuqi si dhe te
udhëzimeve shkresore te DPT, por ne asnjë mënyre sipas njollave ndërtimore te cilat
referon eksperti.
- Përfundimisht i kërkojmë Gjykatës së Lartë që në zbatim te nenit 485 pika d Kod.
Proc. Civile ndryshimin e vendimit te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Korçe, dhe
vendimit nr.248 date 05.04.2012 te Gjykatës se Apelit.

VËREN
Pala paditëse Shoqëria “Progres” sh.p.k Korçe, ushtron aktivitetin tregtar ne fushën e
ndërtimit te objekteve, e regjistruar ne datën 01.07.1996, me përfaqësues ligjor Vangjel
Bellani.
Nga ana e D.R.T.Korce është ushtruar kontroll duke u dokumentuar rezultatet ne
vijimesi prej vitit 2001-2006.
Me shkresen nr.3013 prot datë 15.09.2006 është hartuar “Program kontrolli i plotë”
dhe mbi këtë bazë është hartuar “Raport kontrolli” i datës 30.11.2006 i cili i është
komunikuar palës paditëse në muajin Prill 2009 ku bëhej fjalë për bilancin e vitit 2007.
Në datë 24.06.2009 palës paditëse i është komunikuar “Raporti përfundimtar i
kontrollit” ku ishin llogaritur detyrimet tatimore duke iu ngarkuar vetem subjektit “Progres”
sh.p.k.
Mbi ankimin e kësaj shoqërie, D.R.Tatimeve ka kaluar në rikontroll për muajin Prill
2010, për pjesën e detyrimeve të përcaktuara në raportin e kontrollit.
Pas rikontrollit, palës paditëse i janë përcaktuar detyrimet në shumën 9792561 leke
dhe mandej është dërguar “Njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore” nr.14607 datë
22.06.2010, për T.V.SH dhe Tatim fitimi.
Edhe me ketë rezultat pala paditëse nuk ka rënë dakord prandaj ka kundërshtuar
Njoftim Vlerësimin e detyrimit Tatimor ne Drejtorinë e Apelimit e cila pas shqyrtimit ka
refuzuar kërkesën me shkakun se shoqëria nuk kishte përmbushur detyrimet për parapagimin
e detyrimit tatimor.
Në këto rrethana pala paditëse brenda afatit ligjor, ka kërkuar në rrugë gjyqësore
shfuqizimin e “Njoftim-Vlerësimit te detyrimit Tatimor”, pavlefshmërinë e raport kontrollit si
dhe te vendimit te Drejtorisë se Apelimit Tatimor, si akte ne kundërshtim me ligjin.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.2991, date 07.12.201, ka
vendosur:
Shfuqizimin e aktit administrativ “Njoftim Vlerësim tatimor” nr.14 607 datë
22.06.2010 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçe.
Pavlefshmëria e raportit përfundimtar të Kontrollit të datës 08.06.2010 lëshuar nga
Drejtoria Rajonale e Tatimeve Korçë dhe pavlefshmëria e vendimit nr.9711 datë 01.10.2010
të Drejtorisë së Apelimit në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve Tiranë. Shfuqizim i
vendimit nr.9711, datë 01.10.2010 të Drejtorisë së Apelimit në Drejtorinë e Përgjithshme të
Tatimeve Tirane, si akte në kundërshtim me ligjin pasi detyrimet e subjektit janë ne masën
192 198 leke sipas përcaktimit te aktit te ekspertimit.
902
Shpenzimet gjyqësore të taksës mbi aktet në shumën 257 685 lekë, shpenzimet e
eksperteve ne masën 70 000 lekë dhe shpenzimet për avokat të palës paditëse në shumën 40
000 leke, parapaguar nga paditësi, i ngarkohen palës se paditur.
Me arsyetimin:
Pala paditëse midis të tjerash ka pretenduar se praktika e ndjekur nga grupet e
kontrollit të të gjitha kontrolleve të mëparshme është hedhur poshtë pa asnjë bazë nga grupi i
kontrollit i vitit 2010 duke u ndryshuar kriteret e llogaritjes të sipërfaqes të ndërtimit. Në
vijim ajo ka pretenduar se: duke rritur në mënyre faktike sipërfaqen e ndërtimit dhe aktet
n/ligjore të dala në vitin 2006 u shfrytëzuan për të gjykuar për punime të kryera në periudhën
2001-2006.
Gjykata, pasi ka dëgjuar pretendimet e palëve e ka administruar provat shkresore të
ofruara në gjykim, ka çmuar të nevojshme marrjen e mendimit të eksperteve duke ju caktuar
si detyrë:
-Përcaktimin e punimeve të kryera nga Shoqëria dhe sipërfaqja ndërtimore e objektit
të kontrolluar.
-Nëse në raportin e hartuar janë përfshirë punime dhe siperfaqe të realizuara në
periudhën që nuk ka qenë objekt kontrolli.
-Nëse në raport janë përcaktuar detyrime tatimore në raportet e mëpareshme.
-Nëse llogaritja e sipërfaqes ndërtimore është bërë në përputhje mi kriteret e caktuara
në marrëveshjen e shoqatës së ndërtuesve.
-Përcaktimi i punimeve për të cilat kane dale detyrimet tatimore.
Në aktin e ekspertimit, sipërfaqja totale e ndërtimit për të tre banesat është përcaktuar
9629.1 m2 dhe jo 10250 m2.
Po kështu ne ketë akt eshte përcaktuar edhe se nëse D.Tatim Taksave ne akt kontrollin
e vitit 2006 do te kishte përfshirë sipërfaqen faktike te ndërtimit, atëherë do te kishte dale një
vlere me e madhe detyrimesh dhe meqenëse kjo vlere nuk eshte llogaritur ne kontrollin e vitit
2006, eshte mbartur ne akt kontrollin e vitit 2010.
Përfaqësuesja e palës se paditur ka kundershtuar konkluzionet e eksperteve me
pretendimin se matjet e godinave dhe ne ndryshim nga rezultati l arritur prej ing.te Deges se
tatimeve kane nxjerre siperfaqe prej 426.54 m2 me teper c'ka do te thote qe paditesi ka
siperfaqe te padeklaruara ne organit tatimor dhe eshte perpjekur te fshehe te ardhurat nga
aktiviteti i tij.
Po kështu kjo palë ka kontestuar edhe mënyrën e llogaritjes të detyrimeve tatimore
për siperfaqen 426.54 m2 e cila përfaqëson sipërfaqe të padeklaruar për të cilën duhet të
llogariten detyrimet.
Gjykata vëren se Ekspertet kanë konkluduar për një shumë detyrimesh totale prej
vetëm 192 198 lekë dhe në llogaritjen e të ardhurave që duhej të deklaroheshin për këtë
diferencë, kanë aplikuar koeficientin e punimeve të papërfunduara nga kontrolli i vitit 2006.
Mbi pretendimet e palës së paditur ekspertet kanë sqaruar se sipërfaqja e tepërt i takon
tre godinave dhe jo vetëm godinës nr.2 që ka përfunduar në vitin 2004.
Paditësi ka pranuar që shoqëria ka pasur një volum punë të pa kryer në masën 9.86%
që përputhet me konstatimin e eksperteve dhe se për këtë volum duhej të kryhej kontrolli. Ka
rezulton se, përllogaritja e detyrimeve nga pala e paditur ka dalë në shkelje te dispozitave te
Ligjit “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, prandaj aktet ne baze te te cilave
kanë dalë detyrimet tatimore më të drejtë janë shfuqizuar si të dala ne kundërshtim me ligjin.
Lënien në fuqi të vendimit nr.2991 datë 09.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë.
Shpenzimet gjyqësore të kryera për avokat në Gjykatën e Apelit në masën 40.000 lekë
i ngarkohen palës së paditur.
903
Me të njëjtin arsyetim:
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korcë, ka paraqitur Rekurs pala e paditur
Drejtoria Rajonale Tatimore Korcë që kërkon ndryshimin e vendimit te Gjykates se Rrethit
Gjyqesor Korce, dhe vendimit nr.248 date 05.04.2012 te Gjykates se Apelit për shkaqe te
paraqitura ne pjesen hyrëse te vendimit :
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit dhe parashtrimeve në seancë gjyqësore,
arrin në përfundimin se vendimi nr .248, datë 05.04.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
vendimit nr.2991, datë 07.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë. janë rrjedhojë e
respektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet lëne ne fuqi.
Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
një grup faktesh, që domosdoshmërisht këto të fundit para se të vlerësohen nga gjykata duhet
të vërtetohen dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt, sikundër është rasti në
shqyrtim, vendimi nuk është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes
gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose
jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në
realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve
të gjykatave të faktit.
Kolegji vlerëson se gjykata apelit ka ardhur në një përfundim logjik e të mbështetur
në ligj, duke lëne ne fuqi vendimin e gjykatës së rrethit, për arsyen se ne referencë te
konkluzioneve te ekspertëve, rezulton se pala e paditur ne kundërshtim me nenin 5 te ligjit nr
9920, datë 19.05.2008 “Për proçedurat Tatimore ne Republikën e Shqipërisë” ka kryer
rikontroll te te njëjtit detyrim tatimor, ne nje kohë kur duhej te kontrollonte vetëm pjesen e
mbetur pa kontrolluar nga kontrolli i ushtuar prej tyre ne vitin 2006, që ka qënë 9.86 % te
nivelit te punimeve. Ekspertët kanë konkluduar për nje shumë detyrimesh totale prej vetëm
191 198 lekë dhe ne llogaritjen e te ardhurave që duhej te deklaroheshin për ketë diferencë,
kanë aplikuar koefiçentin e punimeve te papërfunduara nga kontrolli i vitit 2006.
Paditesi ka pranuar qe shoqëria ka pasur nje volum pune te kryer ne masën 9.86 % që
përputhet me konstatimin e ekspertëve dhe se për ketë volum duhej te kryehej kontrolli.
Rezulton se , përllogaritja e detyrimeve nga pala e paditur ka dale ne shkelje te dispozitave te
ligjit “Për Proçedurat Tatimore ne Republikën e Shqipërisë”, prandaj aktet ne bazë te te
cilave kanë dalë detyrimet tatimore me te drejtë janë shfuqizuar, si te dala ne kundështim mr
ligjin.
Për sa me sipër, Ky Kolegj vlerëson se rekursi i paraqitur nga Drejtoria Rajonale
Tatimore Korçë, nuk përmban shkaqe nga ato te parashikuara ne nenin 58 te ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”.
904
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.248, datë 05.04.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë.
Tiranë, më 13.10.2015
905
MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ nuk duhet të kishte
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.248 datë 05.04.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë.
Përkundrazi, bazuar në ligjin procedural dhe në legjislacionin e posaçëm në fushën e
tatimore, ishte vendi për të konstatuar se nga ana e palës paditëse Progresi shpk nuk ishin
plotësuar kushtet paraprake që e bëjnë ankimin ndaj aktit të njoftim vlerësimit tatimor të
pranueshëm për shqyrtim në themel nga gjykatat e juridiksionit gjyqësor. Konkretisht,
paditësi Progresi shpk nuk ka përmbushur kushtin e parapagimit të detyrimit tatimor përpara
ushtrimit të ankimit administrativ. Rrjedhimisht, bazuar në nenin 468 të Kodit të Procedurës
Civile, edhe kryesisht, Kolegji Administrativ duhet të vendoste prishjen e vendimit të
Gjykatës së Apelit Korçë dhe të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke e nxjerrë çështjen
jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kështu, bazuar mbi vlerësimin e provave dhe pranimin e rrethanave të faktit nga vetë
gjykatat e faktit, shumica e Kolegjit Administrativ duhet të kishte konstatuar se pala paditëse
Progresi shpk nuk ka ezauruar rrugën administrative të ankimimit, konkretisht kushtin e
parapagimit të plotë të detyrimit tatimor, objekt mosmarrëveshje me palën e paditur Drejtoria
Rajonale Tatimore Korçë.
Për të kundërshtuar në rrugë administrative aktin e njoftim vlerësimit tatimor
nr.14607 datë 22.06.2010 të nxjerrë nga pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë,
pala paditëse Progresi shpk ka parapaguar shumën 6.218.616 lekë, ndërsa për shumën
2.365.889 lekë ka lidhur marrëveshjen me nr.1602 prot. datë 08.07.2010 me palën e paditur
Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë, për shlyerjen me këste deri në datën 20.06.2011.
Por, nga shqyrtimi paraprak i kushteve që duhet të përmbushën për pranimin për
shqyrtim të themel të ankimit administrativ, Drejtoria e Apelimit Tatimor në Drejtorinë e
Përgjithshme të Tatimeve ka konstatuar se paditësi Progres shpk nuk kishte parapaguar të
plotë detyrimin tatimor objekt mosmarrëveshje. Paditësi Progresi shpk kishte parapaguar
shumën 6.218.616 lekë lekë dhe sipas ligjit, mbi marrëveshjen e rregullt të lidhur me palën e
paditur, do të shlyente me këste edhe shumën 2.365.889 lekë . Ndërkohë, përsa i përket
detyrimeve tatimore për tatim fitimin, Drejtoria e Apelimit Tatimor ka konstatuar se nga
shuma prej 2.757.509 lekë detyrim tatimor, paditësi Progresi shpk kishte parapaguar shumën
2.390.806 lekë, duke mbetur pa u parapaguar shuma 366.703 lekë. Kjo shumë e mbetur
pashlyer nuk bën pjesë as në shumën e parapaguar prej 6.218.616 lekë lekësh dhe as në
shumën prej 2.365.889 lekësh që do të shlyej me këste sipas marrëveshjes së lidhur me palën
e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë.
Për këto motive, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve, me vendimin nr.9711 datë 01.10.2010 ka vendosur të refuzojë shqyrtimin në
themel të ankimit me motivin ligjor se e konsideron ankimin të papranueshëm, pasi nuk është
vërtetuar pagesa e plotë e detyrimit tatimor të tatimit mbi fitimin per vitet 2007 dhe 2008, të
përcaktuar në aktin administrativ objekt ankimi, për shumën 366.703 lekë.
Pas dhënies së vendimit nr.9711 datë 01.10.2010 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor,
për kundërshtimin e të gjitha akteve administrative të sipërcituara, pala paditëse Progresi
shpk i është drejtuar rrugës gjyqësore të kundërshtimit të aktit administrativ.
Nga këto rrethana të faktit që rezultojnë nga gjykimi në gjykatat më të ulëta, dukshëm
konstatohet që, duke filluar nga faza e shqyrtimit të ankimit në rrugën administrative nuk
është përmbushur një nga kushtet paraprake ligjore thelbësore që e bëjnë të pranueshëm për
shqyrtim në themel, si në rrugë administrative ashtu edhe në atë gjyqësore, pikërisht
parapagimin e plotë të detyrimit tatimor. Në pikën 3 dhe 4 të nenit 107 të ligjit nr.9920 datë
19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë” parashikohet se:
“3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor
që është subjekt i ankimit.
906
4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk është
ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore.”
Nga dispozitat ligjore të zbatueshme të sipërcituara, rezulton qartë se apelimi kundër
një akti administrativ njoftim vlerësimi tatimor është i pranueshëm për shqyrtim në themel
nga organi administrativ vetëm nëse është paraqitur brenda afatit ligjor 30 ditor (parashikuar
nga neni 106) dhe vetëm nëse është parapaguar i plotë detyrimi tatimor, përfshirë edhe
kamatëvonesat.
Në çështjen objekt gjykimi, në gjendjen e rrethanave të faktit dhe provave shkresore
të pranuara nga gjykatat dhe përkundrejt ligjit të zbatueshëm, në mungesë të parapagesës së
plotë të detyrimit tatimor, gjykata mund dhe duhet të konstatojë, edhe kryesisht, se mungon
një nga kushtet paraprake që e bën të pranueshëm për shqyrtim mjetin e ankimit të aktit
administrativ të njoftim vlerësimit tatimor, pra kushti paraprak i parapagimit të detyrueshëm
të detyrimit tatimor.
Prandaj, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, kryesisht, duhet të kishte vendosur
prishjen e vendimeve të gjykatës së shkallës së parë dhe gjykatës së apelit duke e nxjerrë
çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, me motivin se nuk përmbushet një nga kushtet ligjore
urdhëruese që e bëjnë të pranueshëm për shqyrtim në themel kundërshtimin e këtij lloj akti
administrativ, parapagimi i plotë i detyrimit tatimor dhe kamatëvonesave.
Vullneti i ligjvënësit është që subjektet tatimore duhet të parapaguajnë detyrimet
tatimore, pavarësisht nëse ushtrojnë ose jo ankim administrativ, i drejtohen apo jo gjykatës
për kundërshtimin e këtyre akteve. Qëllimi i ligjit është që të garantohet stabiliteti financiar i
shtetit dhe ai të mos cënohet në sigurinë e tij nga paparashikueshmëria e kundërshtimit ose jo
të detyrimeve tatimore, nga sjellja e subjekteve tatimore, organeve tatimore dhe gjykatave
gjatë procedurave për shqyrtimin e apelimeve të mundshme.
Prandaj, nisur nga sa arsyetohet më sipër, si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se,
Kolegji Administrativ duhet të vendoste prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë duke e nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit
gjyqësor.
Ardian Dvorani
907
Nr. 00-2015-3609 Vendimi (546)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: GENCI IBRAHIMAJ

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT TIRANË
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë së Urdhërit nr.1013/3, datë 18.09.2006
të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit
“Për përjashtimin nga Policia Shtetit”.
Kthim në vendin e mëparshëm të punës.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë pagën nga data
e ndërprerjes së marrëdhënieve financiare deri në ekzekutimin e vendimit.
Baza Ligjore: Konventa Europiane për të Drejtat e Njeriut,
vendimi i GJEDNJ “Vilho Eskelinen etj kundër Finlandës”,
nenet 44, 49 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë,
nenet 31 e vijues, 153 e vijues dhe 324/1 të K.Pr.Civile,
nenet 115, 116/b dhe 117 të K.Pr.Administrative,
nenet 21, 153 dhe 155 të Kodit Punës,
Kodi Civil i R.Sh, ligji nr.8553, datë 25.11.1999 “Për Policinë e Shtetit”,
VKM nr.280, datë 02.06.2000
“Për Miratimin e Rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit”,
nenet 75 e vijues të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”,
vendimi nr.804, datë 21.11.2007
“Për Miratimin e Rregullores së Personelit të Policisë së Shtetit”
dhe VKM nr.786, datë 04.06.2008
“Për miratimin e rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit”.

vendosur:
Pranimin e padisë me nr.14236, datë 05.06.2013 që i përket paditësit Genci
Ibrahimaj.
Konstatimin e pavlefshmërisë së Urdhërit nr.1013/3, datë 18.09.2006 të
Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit “Për përjashtimin nga Policia
Shtetit”.
908
Kthimin e paditësit Genci Ibrahimaj në vendin e mëparshëm të punës, duke i
dhënë gradën “Nënkomisar”, në bazë të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për
Policinë e Shtetit”.
Detyrimin e palës së paditur të paguaj pagën nga data e ndërprerjes së
marrëdhënieve financiare deri në momentin e ekzekutimit të vendimit.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1836, datë 15.05.2014 ka

vendosur:
Mospranimin e ankimit të paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Policisë së Shtetit kundër vendimit nr.7298, datë 26.06.2013 të

Ministria e Brendshme, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.7298, datë 26.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
vendimit nr.1836, datë 15.05.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
Shkaqet që pala e paditur Ministria e Brendshme paraqet në rekurs, janë:

 Nga vlerësimi i fakteve dhe rrethanave të parashtruara më sipër, nën dritën e ligjit të
aplikueshëm, rregullave përkatëse dhe kushteve ligjore e kritereve të tjera me rëndësi
shikojmë se nga ana e paditësit ka pasur shkelje disiplinore të përsëritura. Paditësi
është përjashtuar nga Policia e Shtetit, pasi i ka konsumuar të gjitha masat disiplinore
dhe nuk parashikohet në rregullore mundësia e një mase tjetër disiplinore. Bazuar në
ligjin “Për policinë e shtetit” nr.8553, datë 25.11.1999 neni 20 pika 3 germa “a”.
 Paditësit e drejta për të ankimuar vendimin e Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së
Shtetit i është parashkruar. Është për tu theksuar fakti se paditësit kjo e drejtë i është
parashkruar bazuar dhe në nenin 140 të Kodit Procedurave Administrative për
ankimin administrativ, bazuar në nenin 328 të Kodit Procedurës Civile, gjithashtu
bazuar dhe në nenin 112 të Kodit Civil.
 Përsa më sipër gjykojmë se padia është e pambështetur në ligj dhe në prova, dhe se
paditësi është jashtë çdo afati ligjor për mundësinë e përfitimit material si dhe për
rikthimin në detyrën e mëparshme.
 Gjithashtu sjellim në vëmendje se në bazë të vendimit unifikues të Gjykatës së Lartë
me nr.31, datë 26.03.2003, vendimet e gjykatave janë të pabazuara.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
VËREN
nr.31003-00441-00-2015 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Genci Ibrahimaj
dhe e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë se Shtetit Tiranë, me objekt: Konstatimin e
pavlefshmërisë së Urdhërit nr.1013/3, datë 18.09.2006 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit “Për përjashtimin nga Policia Shtetit...etj.
2. Vendimi nr.1836, datë 15.05.2014, i Gjykatës Administrative të Apelit, është marrë
në zbatim të gabuar të ligjit procedurial, që detyrimisht të çon në prishjen e tij dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit, por me tjetër trup gjykues.
909
3. Paditësi Genci Ibrahimaj, ka përfunduar arsimin e lartë, pranë Akademisë së

Policisë “Arben Zylyftari”, duke u pajisur me diplomën nr.1009, seria A, në 18.07.2005, me
titullin “Specialist i Lartë i Policisë” me gradën n/inspektor.
4. Me Urdhrin nr.1835, datë 02.08.2005 ai është emëruar në detyrën “Komandant
Nëngrupi” në Grupin Operativ të Specializuar, Seksioni i Policisë Kufitare dhe Migracionit
në Komisariatin e Policisë, Bulqizë, dhe më pas është emëruar në detyrën “Specialist i
Policisë Kriminale”, në Seksionin e Policisë Kriminale, pranë Komisariatit të Policisë nr.2,
Tiranë.
5. Me Urdhrin nr.7940/1, datë 13.04.2006, paditësi është transferuar dhe emëruar në
detyrën “Specialist i Policisë Kriminale” në Seksionin e Policisë Kriminale, në Komisariatin
e Policisë Shkodër, pranë Drejtorisë së Policisë së Qarkut Shkodër.
6. Me urdhrin nr.1013/3, datë 18.09.2006 të ish-Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë
së Shtetit, ai është përjashtuar nga Policia e Shtetit me motivacionin: “Për thyerje të rëndë të
disiplinës në mënyrë të përsëritur, pa u shuar masa e dhënë më parë.”

vendosur:
Pranimin e padisë me nr.14236, datë 05.06.2013 që i përket paditësit Genci Ibrahimaj.
Konstatimin e pavlefshmërisë së Urdhërit nr.1013/3, datë 18.09.2006 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit “Për përjashtimin nga Policia Shtetit”.
Kthimin e paditësit Genci Ibrahimaj në vendin e mëparshëm të punës, duke i dhënë
gradën “Nënkomisar”, në bazë të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”.
Detyrimin e palës së paditur të paguaj pagën nga data e ndërprerjes së marrëdhënieve
financiare deri në momentin e ekzekutimit të vendimit.
.... Në rastin e paditësit masa e dhënë nuk është në përshtatje me shkeljen e
pretenduar dhe pasojat e ardhura prej saj, për më tepër kur nuk rezulton të ketë asnjë pasojë
të ardhur. I vetmi shkak për përjashtimin e tij nga policia është ai i mosparaqitjes në punë,
mungesë, e cila në çdo rast ka qenë e justifikuar dhe i është njoftuar verbalisht eprorëve të
tij, pavarësisht se nuk është marrë parasysh dhe nuk është paraqitur në relacionet shpjeguese
nga ana e tyre.
Në rastin e paditësit Genci Ibrahimaj, masa disiplinore për përjashtim nga policia, e
cila është dhe masa më e rëndë nuk është dhënë në mënyrë të shkallëzuar, për më tepër kur
mungon pasoja e ardhur nga shkelja e pretenduar dhe gjithashtu gjatë punës së tij në
strukturat e policisë nuk rezulton të ketë patur dy vlerësime të njëpasnjëshme negative të
rezultatit të tij në punë. Përkundrazi në vlerësimin e aftësive profesionale dhe personalitetit
të paditësit të vitit 2006 nga ana e eprorit të tij është përshkruar ndër të tjera se:...për
periudhën që është emëruar në këtë detyrë ka bërë përpjekje për ndjekjen dhe zbatimin e
detyrave të planifikuara dhe njohjen e problemeve që ka në zonë…ka dëshirë për të
punuar...ka marrëdhënie të mira me kolegët dhe komunitetin…ka figurë të pastër morale dhe
nuk ka patur raste të kryerjes së veprimeve që bien në kundërshtim me përmbushjen ligjore të
detyrës...
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë nëpërmjet vendimit unifikues nr.31, datë
14.04.2003 kanë arsyetuar se: “Zgjidhja e kontratës së shërbimit publik pa shkaqe të
arsyeshme sjell si pasojë përgjegjësinë e punëdhënësit të zhdëmtojë punëmarrësin për dëmet
910
e pësuara nga zgjidhja e kontratës, duke e vënë atë në atë gjendje pasurore që do të ishte po
të mos ishte larguar nga radhët e policisë…..
Vendimi unifikues nr.31, datë 14.04.2003 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë ka rënë nga fuqia. Kjo për faktin, pasi rreth katër muaj më vonë, nga dalja e këtij
vendimi unifikues, Kuvendi miratoi ligjin nr.9125, datë 29.7.2003 “Për disa shtesa dhe
ndryshime në ligjin nr.7661, datë 12.07.1995 “Kodi i Punës i Republikës së Shqipërisë”,
ndryshuar me ligjin nr.8085, datë 12.03.1996 (ligji nr.9121). Pra, Kolegjet e Bashkuara kanë
bërë unifikimin e praktikës gjyqësore në kushtet kur mungonte një dispozitë ligjore që të
parashikonte në mënyrë eksplicite rikthimin në punë. Kjo deklarohet dhe nga Kolegjet e
Bashkuara në vendim, kur thuhet se: “Në këto raste e drejta e rikthimit në punë nuk
konsiderohet një e drejtë themelore, në kuptimin që u jep të drejtave të tilla Kushtetuta e
Republikës së Shqipërisë dhe Konventa Europiane e të Drejtave të Njeriut, mbrojtja
gjyqësore e të cilave është e garantuar. Sidoqoftë, ligjvënësi nuk ka pengesë që të miratojë
një ligj për tì dhënë mbrojtje gjyqësore edhe kësaj të drejtë. Megjithatë, deri më sot, nuk e
ka çmuar të sigurojë e të garantojë një mbrojtje të tillë”. Tashmë ligjvënësi ka miratuar një
ligj që i jep mbrojtje ligjore rikthimit në vendin e punës.
Gjithashtu tashmë ka ndryshuar dhe jurisprudenca e Gjykatës Evropianë për të
Drejtat e Njeriut (GJEDNJ), e cila qëndron në themel të vendimin unifikues të cituar më lart.
Pra, në vendimin e mësipërm përmendet çështja Pellegrini kundër Francës. Kështu, në
çështjen Vilho Eskelinen, etj kundër Finlandës, GJEDNJ-ja thekson se: “Në mënyrë që shteti
i paditur të jetë në gjendje të mbrohet para Gjykatës kur vjen një pretendim nga një aplikanti
nëpunës civil, për të përjashtuar mbrojtjen e mishëruar në nenin 6, duhet të përmbushen dy
kushte: Së pari, shteti në ligjin e tij kombëtar, duhet të ketë të përjashtuar shprehimisht
aksesin në një gjykatë për këtë post ose kategori të personelit në fjalë. Së dyti, përjashtimi
duhet të justifikohet për arsye objektive në interesin e shtetit. Pra, mbështetur në këtë
vendim, që të përjashtohet mundësia e aksesit për të kërkuar rikthimin në vendin e
mëparshëm të punës, nga punonjësit e administratës publike, duhet të plotësohen në mënyrë
komulative dy kushte: Së pari, ligji duhet të parashikojë në mënyrë eksplicite ndalimin e
kthimit në punë dhe së dyti, kjo duhet të justifikohet për një interes publik. Pra, kufizimi duhet
t’i nënshtrohet testit të proporcionalitetit.
Neni 122 i Kushtetutës përcakton shprehimisht se dispozitat e marrëveshjeve
ndërkombëtare kanë epërsi mbi ligjet e vendit që nuk pajtohen me të. Prandaj, nëse një
vendim unifikues bie në kundërshtim me një vendim të GJEDNJ-së, atëherë gjykata është e
detyruar të zbatojë vendimet e GJEDNJ-së dhe standartet e vendosura prej saj.
Në rastin e paditësit Genci Ibrahimaj, gjykata çmon se plotësohen në mënyrë
komulative kushtet për të përfituar nga e drejta për t’u rikthyer në vendin e punës. Kushti i
parë plotësohet, pasi paditësi Genci Ibrahimaj ka përfunduar akademinë e policisë dhe është
titulluar “Specialist i lartë policie”, fillimisht me gradën n/inspektor. Gjithashtu, në rastin e
paditësit plotësohet edhe kushti i dytë, pasi nuk ka ndonjë ligj të posaçëm që të ndalojë
rikthimin e tij në punë. Gjithashtu edhe kushti i tretë, plotësohet në rastin konkret, pasi përsa
më lart u arsyetua dhe mbështetur në provat shkresore jemi para zgjidhjes së menjëhershme
të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi (neni 155/3) dhe bazuar në dispozitat
e Kodit Punës. Duke qenë se ndërprerja e marrëdhënieve të punës rezulton të jetë e
paligjshme, paditësi si punonjës në shërbimin publik legjitimohet në kërkimin e tij për tu
kompensuar për pagesën për kohën e qëndrimit pa punë si efekt i këtij akti administrativ
absolutisht të pavlefshëm, e drejtë që rrjedh ligji dhe nga Kushtetuta e Republikës së
Shqipërisë dhe Konventa Europiane e të Drejtave të Njeriut.
Sa më sipër, duke marrë në konsideratë se kjo zgjidhje është kryer pa u analizuar
objektivisht të gjitha pretendimet e paditësit Genci Ibrahimaj, si dhe në respektim të nenit 44
të Kushtetutës, sipas të cilit: “Kushdo ka të drejtë të rehabilitohet dhe/ose të zhdëmtohet në
911
përputhje me ligjin, në rast se është dëmtuar për shkak të një akti, veprimi ose mosveprimi të
paligjshëm të organeve shtetërore”, Gjykata çmon që të detyrohet pala e paditur ta ripranojë
paditësin Genci Ibrahimaj në strukturat e saj sikurse ka qenë përpara momentit të
ndërprerjes së marrëdhënieve të punës dhe detyrimin e palës së paditur ti paguajë pagën që
nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve financiare deri në momentin e ekzekutimit të
këtij vendimi.....
9. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1836, datë 15.05.2014 ka
vendosur:
Mospranimin e ankimit të paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit kundër vendimit nr.7298, datë 26.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
......Në lidhje me kushtet e pranueshmërisë së ankimit, gjykata e apelit konstaton se
ankimi nuk është paraqitur konform kërkesave ligjore të neneve 44, 45 dhe 46 të ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”. Sipas nenit 44 të këtij ligji mjetet dhe afatet e ankimit të
vendimeve të gjykatave administrative janë të njëjta me ato të parashikuara në Kodin e
Procedurës Civile, përveç kur parashikohet ndryshe në këtë ligj. Pra, Kodi i Procedurës
Civile ka efekt plotësues në lidhje me zbatimin e këtij ligji, për aq sa në këtë ligj nuk
parashikohet ndryshe.
Në nenin 443 të Kodit Procedurës Civile është parashikuar që afati i ankimit në
gjykatën e apelit kundër vendimeve përfundimtare të gjykatës së shkallës së parë është 15
ditë. Sipas nenit 444 të këtij Kodi ky afat është i prerë dhe fillon të llogaritet nga e nesërmja
e shpalljes së vendimit përfundimtar. Vendimi përfundimtar i gjykatës rezulton të jetë
shpallur i arsyetuar në seancën gjyqësore të datës 26.06.2013, seancë në të cilën ka qenë e
pranishme përfaqësuesja e palës së paditur(referuar përmbajtjes së procesverbalit të seancës
gjyqësore të kësaj datë). Ndërkohë ankimi kundër vendimit përfundimtar sipas shënimeve të
vëna nga k/sekretaria e gjykatës së shkallës së parë, rezulton të jetë paraqitur në datë
12.07.2013, pra jashtë afatit ligjor 15 ditor.
Për këtë arsye Gjykata Administrative e Apelit në mbështetje të germës ”a” të nenit
50 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” përfundimisht vlerëson se ankimi nuk plotëson
kushtet formale të pranueshmërisë për gjykim dhe për këtë shkak duhet vendosur mospranimi
i tij......
11. Në nenin 149 të K.Pr.Civile parashikohet se:

Dita e fundit e afatit vazhdon deri në orën 24 të saj, por kur do të kryhet ndonjë
veprim procedural ose do të paraqitet ndonjë kërkesë ose akt tjetër në gjykatë, afati mbaron
në çastin e mbarimit të orarit zyrtar.
Afati nuk quhet i humbur, kur kërkesa ose akti është dërguar me postë edhe në ditën e
fundit të afatit.
12. Në nenin 44 të ligjit 49/2012 parashikohet se:

Mjetet dhe afatet e ankimit të vendimeve të gjykatave administrative janë të njëjta me
ato të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile, përveç kur parashikohet ndryshe në këtë
ligj.
912
13. Vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të

ligjit procedural që detyrimisht të çon në prishjen e tij, dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim
në Gjykatën Administrative të Apelit, me tjetër trup gjykues.
14. Nga citimi i nenit 149/2 të Kodit Procedurës Civile del se, kur ankimi është
dërguar me postë afati nuk quhet i humbur, kur ai është dërguar në postë edhe në ditën e
fundit të afatit.
15. Nga shqyrtimi i dokumentacionit të administruar në dosje në Gjykatën e Lartë
rezulton që nga gjykata e apelit është konsideruar që ankimi është paraqitur jashtë afatit të
parashikuar në ligj, duke iu referuar datës së regjistrimit të tij në sekretarinë e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, që është data 12.07.2013, por në të vërtetë ankimi është dorëzuar në
postë me datë 10.07.2013 nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit
(shih vulën në zarfin bashkëngjitur ankimit që ndodhen në dosjen gjyqësore).
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi i gjykatës së apelit
se: Vendimi përfundimtar i gjykatës rezulton të jetë shpallur i arsyetuar në seancën
gjyqësore të datës 26.06.2013, seancë në të cilën ka qenë e pranishme përfaqësuesja e palës
së paditur(referuar përmbajtjes së procesverbalit të seancës gjyqësore të kësaj datë).
Ndërkohë ankimi kundër vendimit përfundimtar sipas shënimeve të vëna nga k/sekretaria e
gjykatës së shkallës së parë, rezulton të jetë paraqitur në datë 12.07.2013, pra jashtë afatit
ligjor 15 ditor..... nuk është i bazuar në ligj, në pjesën që ka të bëjë me ditën e paraqitjes së
ankimit, sepse në rastin e paraqitjes me anë të shërbimit postar të ankimit, gjykata e apelit
duhet të hetonte se në cilën datë është dorëzuar në postë ankimi i paraqitur nga pala e paditur,
që është datë 10.07.2013 dhe jo të merrte si afat fillimi të ankimit ditën e regjistrimit të tij në
gjykatën e shkallës së parë, prandaj ankimi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Policisë së Shtetit është paraqitur brenda afatit të parashikuar në ligj, prandaj
gjykata e apelit ka qenë e detyruar që të shqyrtonte çështjen në themel.
17. Përsa më sipër ky Kolegj vlerëson se, gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim
me rregullat procedurale të parashikuara nga neni 149/2 i K.Pr. Civile, prandaj vendimi i saj
duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup
gjykues.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1836, datë 15.05.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 15.10.2015
913
Nr. 00-2015 -3610 Vendimi (547)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Medi Bici Anëtar

PADITËS: KADRI MUSTAFAJ

I PADITUR: BASHKIA BAJRAM CURRI
PASURIVE TË PALUAJTSHME TROPOJË
RUSTEM GJONI
SALI KUÇANA
BESNIK BUÇPAPAJ
MERITAN MULAJ
MEHMET KUÇANA
KADRI HAJDARMATAJ
OSMAN LUSHAJ
MEHMET NEZIRI
BEHIE OSMANI
OBJEKTI:
Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tropojë
për regjistrimin e pasurisë së paluajtshme të kthyer
me vendimin e kthimit dhe kompensimit të pronave.
Lirimin dhe dorëzimin e sendit, tokë në pasurinë nr.7/69, që është pronë e imja
dhënë me vendim të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave,
prishjen e objektit që është në ndërtim e sipër nga banorët e pallatit.
Pavlefshmërinë e lejes së ndërtimit datë 10.10.2012,
lëshuar nga KKRT e Bashkisë Bajram Curri.
Baza Ligjore: Nenet 32/a/c, 106, 154, 158/a të K.Pr.Civile
dhe nenet 92, 93, 94, 296 e vijues të K. Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë, me vendimin nr.42, datë 13.03.2013 ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së paditësit Kadri Mustafaj.
Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurisë së
Paluajtshme Tropojë që të bëjë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme truall i
914
lirë me sipërfaqe 513 m2 kthyer paditësit me vendimin e Kthimit e
Kompensimit të Pronave nr.16, datë 23.05.1994.
Anullimin e akteve administrative atë të Lejes së Ndërtimit, datë 10.10.2012
dhe Lejes së Zhvillimit, datë 10.10.2012 të lëshuara zhvilluesit “Mai-Grup”
Shpk nga Bashkia B. Curri si të pambështetur në ligj.
Detyrimin e palëve të paditura Bashkisë B. Curri dhe të paditurve Rustem
Gjoni, Kadri Hajdarmataj, Besnik Buçpapaj, Mehmet Kuçana, Sali Kuçana,
Meritan Mulaj, Osman Lushaj, Mehmet Neziraj dhe Behie Osmani për
kthimin e objektit në gjendjen e mëparshme.
Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë të vendosur me vendimin nr.209,
datë 05.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë.

vendosur:
Tropojë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs paditësi Kadri

Mustafaj, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.4236, datë 19.11.2014 të Gjykatës Apelit Administrativ dhe lënien në
fuqi të vendimin të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë nr.42, datë 13.03.2013, si të bazuar
në ligj dhe në prova.
Shkaqet që paditësi Kadri Mustafaj paraqet në rekurs, janë:

 Vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë është në interpretim e zbatim të
gabuar të ligjit.
 Gjykata Administrative e Apelit arrin në konkluzion të gabuar kur shprehet në faqen
nr.5 paragrafi i fundit, të vendimit se paditësi nuk rezulton të ketë kundërshtuar
regjistrimin e ZVRPP Tropojë kur në fakt nuk rezulton kështu, pasi paditësi ka
kërkuar edhe lëshimin e urdhër ekzekutimit dhe i tillë është lëshuar ai me nr.30
regjistri themeltar, datë 29.06.2009, urdhër ekzekutim, i cili është mbajtur parasysh
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë dhe që është anashkaluar jo pa dashje, por me
keqdashje nga Gjykata Administrative e Apelit.
 Gjithashtu Gjykata Administrative e Apelit duhet të mbante parasysh se vendimet e
kthimit dhe kompensimit të pronave përbëjnë titull ekzekutiv dhe se kur bëhet fjalë
për një pronë nuk ka se si të anashkalohet aq lehtë pa u thelluar, theksojmë se urdhër
ekzekutimi ndodhet në dosje.
 Gjykata Administrative e Apelit interpreton gabim lidhur me legjitimimin e paditësit,
pasi pasuria është regjistruar pronë shtet. Asnjë provë nuk është paraqitur se kjo pronë
objekt gjykimi të jetë shtet, kjo është një grabitje e vërtetë e pronës së tjetrit dhe aq
me keq kur bëhet palë gjykata. (shih faqen nr.9 të vendimit të Gjykatës
Administrative të Apelit).
 Gjykata gabon kur merr rol aktiv në emër të kalimit në seancë gjyqësore për të
përsëritur aktin e ekspertimit ndërkohë që i referohet regjistrimit të pronësisë dhe
anashkalon vendimin e kthimit e kompensimit të pronave dhe aq më tepër edhe urdhër
ekzekutimin, pasi mohohet e tjetërsohet e drejta mbi pronësinë, e drejta e ushtrimit të
drejtës së pronësisë nuk parashkruhet, atëhere si mund të kalojë prona shtet kur
pronari është gjallë edhe sikur të mos jetë kërkuar brenda disa afateve, ndonëse ajo
është kërkuar me të gjitha mjetet ligjore. (shih faqen nr.8 të vendimit nr.4236, datë
19.11.2014 të Gjykatës Apelit Administrativ).
915
VËREN
nr.31003-00909-00-2015 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Kadri Mustafaj
dhe të paditur ZVRPP Tropojë etj, me objekt: Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tropojë për regjistrimin e pasurisë së paluajtshme të kthyer me
vendimin e kthimit dhe kompensimit të pronave,....etj
2. Vendimi nr.4236, datë 19.11.2014 i Gjykatës Apelit Administrativ, është marrë në
shkelje të rënda të ligjit procedural, që kane te bëjnë me kompetencën lëndore që detyrimisht
të çon në prishjen e tij dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Shkodër.
3. Paditësi është një nga trashëgimtarët ligjor të Sokol Mustafaj. Gjykata e Rrethit
Tropojë me vendimin nr.94, datë 07.02.1994 i ka njohur paditësit faktin juridik të pronësisë
mbi tokën në favor të trashëgimtarëve ligjor të Sokol Mustafaj.
4. Komisioni i Kthimit e Kompensimit të Pronave (KKKP Bajram Curri bazuar në

kërkesën e Kadri Mustafaj me vendimin nr.16, datë 23.05.1994 ka vendosur t’i njohë Sokol
Halil Mustafaj dhe trashëgimtarët e tij ish-pronarë të disa pronave dhe ndër të tjera, pronën
parcela S2 me sipërfaqe 1.406 m2 është ndërtuar një pallat banimi 5 katësh bashkë me një
pjesë të rrugës për Dragobi zënë një sipërfaqe prej 893 m 2, sipërfaqja prej 513 m2 është truall
i lirë. Paditësi është një nga trashëgimtarët ligjor të Sokol Mustafaj.
5. Paditësi ka paraqitur gjatë gjykimit dhe një vërtetim pa datë nga Bashkia B. Curri,
firmosur nga kryetari i KKKP, se ka një sipërfaqe të lirë në krahun e majtë të rrugës që shkon
në Margegaj me sipërfaqe 513 m2 me kufizime: Veriu arë poshtë gjimnazit “Bajram Curri”,
Jugu rruga që shkon në Kojë, Lindja rruga që shkon në Margegaj, Perëndimi pallat banimi 5
katësh.
6. Paditësi në datën 08.06.2010 i është drejtuar ZVRPP Tropojë për regjistrimin e
pasurisë me sipërfaqe 513 m2 të fituar me VKKK të Pronave nr.16, datë 23.05.1994. ZVRPP
Tropojë bazuar në aplikimin e bërë nga paditësi ka lëshuar dokumentin “Vërtetim nga
dokumenti hipotekor” sipas të cilit rezulton se në regjistrin hipotekor nr.4, datë 15.06.2010
është regjistruar në bashkëpronësi të paditësit dhe trashëgimtarëve të Sokol Mustafaj pasuria
me numër 7/70 në ZK 1347 dhe sipërfaqe 431 m2 në adresën lagja “Dardania” B. Curri,
Truall i lirë. Kjo pronë kufizohet nga veriu me pasurinë 7/69, nga jugu pasuria nr.11/50, nga
lindja pasuria nr.7/74 dhe nga perëndimi pasuria nr.7/65. Sipas këtij akti kjo është pasuri e
fituar me VKKK të Pronave nr.16, datë 23.05.1994, si dhe vendim gjykate nr.94, datë
07.02.1994. Paditësi nuk rezulton ta ketë kundërshtuar këtë regjistrim të ZVRPP Tropojë.
7. Të paditurit persona fizik kanë filluar ndërtimin e një shtesë pallati ekzistues në
pasurinë me nr.7/69.
8. Paditësi ka konstatuar ndërtimin e ri dhe ka paraqitur përpara Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tropojë një kërkesëpadi me palë të paditur Bashkinë B. Curri dhe objekt:
“Sigurimin e padisë, duke vënë masë sigurimi pezullimin e punimeve për ndërtimin e një
shtesë në pallatin me pasuri nr.7/69, që është pronë e imja me vendimin e kthimit dhe
kompensimit të pronave, të mos kryhet asnjë veprim ligjor, transaksion ndërtim apo ndonjë
veprim tjetër që cënojnë interesat e mija deri në zgjidhjen e kësaj çështje gjyqësisht”.
916
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë me vendimin nr.209, datë 05.10.2012 ka
vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë. Marrjen e masës së sigurimit të padisë, duke pezulluar
punimet e ndërtimit të shtesës së pallatit nr.7/69 të ndodhur në lagjen “Dardania”, B. Curri,
duke mos u kryer asnjë punim për ndërtimin e kësaj shtese pallati deri në zgjidhjen
përfundimtare të çështjes, Detyrimin e paditësit Kadri Mustafaj të paraqesë kërkesëpadinë në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tropojë brenda 10 ditëve. Ky vendim ka marrë formë të prerë në
datën 10.10.2012.
10. Pala e paditur Bashkia B. Curri në datën 10.10.2012 ka miratuar Lejen e
Zhvillimit dhe Lejen e Ndërtimit për punimet “Gërmime dhe ndërtim në objektin shtesë
pallati në lagjen Dardania” për zhvilluesin Shoqërinë “Mai-Group” Sh.p.k. me afat kohor deri
në datën 10.01.2014.
11. Në këto rrethana paditësi ka paraqitur në datën 10.12.2012 kërkesëpadinë objekt
gjykimi.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë, me vendimin nr.42, datë 13.03.2013 ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së paditësit Kadri Mustafaj.
Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme
Tropojë që të bëjë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme truall i lirë me sipërfaqe 513 m 2
kthyer paditësit me vendimin e Kthimit e Kompensimit të Pronave nr.16, datë 23.05.1994.
Anulimin e akteve administrative atë të Lejes së Ndërtimit, datë 10.10.2012 dhe Lejes
së Zhvillimit, datë 10.10.2012 të lëshuara zhvilluesit “Mai-Grup” Shpk nga Bashkia B. Curri
si të pambështetur në ligj.
Detyrimin e palëve të paditura Bashkisë B. Curri dhe të paditurve Rustem Gjoni,
Kadri Hajdarmataj, Besnik Buçpapaj, Mehmet Kuçana, Sali Kuçana, Meritan Mulaj, Osman
Lushaj, Mehmet Neziraj dhe Behie Osmani për kthimin e objektit në gjendjen e mëparshme.
Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë të vendosur me vendimin nr.209, datë
05.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësorë Tropojë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë vlerëson se ZVRPP Tropojë në kundërshtim me
nenin 49 të ligjit nr.33/2012, datë 21.03.2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”
ka regjistruar pasurinë me sipërfaqe 431 m2 dhe jo 513 m2 për arsye se sipas plan rilevimit të
pasurisë rezulton se sipërfaqja prej 82 m2 është rrugë.
ZVRPP duhet të kishte regjistruar të gjithë sipërfaqen prej 513 m2 të kthyer me
vendim të KKKP B. Curri dhe të vinte kufizim për sipërfaqen e evidentuar rrugë.
Prandaj gjykata e gjen të drejtë kërkimin e paditësit dhe ZVRPP Tropojë duhet të
bëjë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme sipas nenit 59 të ligjit nr.33/2012, me sipërfaqe
513 m2, kthyer paditësit me vendimin nr.16, datë 23.05.1994 nga KKKP B. Curri.
Prona e paditësit kufizohet nga perëndimi me pasurinë e paluajtshme nr.7/69 pallat 5
katësh. Nga palët e paditura, banorët e krahut lindor të pallatit kanë filluar ndërtimin e një
shtesë pallati që ka rezultuar se ishte pa leje ndërtimi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë më vendimin nr.209, datë 05.10.2012 ka
vendosur marrjen e masës së sigurimit të padisë, duke pezulluar punimet e ndërtimit të kësaj
shtesë deri në përfundim të çështjes gjyqësore. Ky vendim ka marrë formë të prerë në datën
10.10.2012.
Paditësi ka fituar pronësinë e tij në bazë të ligjit. Rezulton e provuar gjatë shqyrtimit
gjyqësor se paditësi është bashkëpronar i pasurisë së paluajtshme truall i lirë me sipërfaqe
917
513 m2, pavarësisht faktit se në ZVRPP Tropojë paditësi ka të regjistruar sipërfaqen prej 413
m2 kjo pasuri e paluajtshme mban numër pasurie 7/70 dhe kufizohet nga perëndimi me
pasurinë e paluajtshme 7/69 pallat 5 katësh.
Palët e paditura, banorët e pallatit kanë bërë kërkesë për leje ndërtimi dhe leje
zhvillimore, të cilat janë nxjerrë në datën 10.10.2012 nga pala tjetër e paditur Bashkia B.
Curri për zhvilluesin Shoqërinë Mai-Group Sh.p.k.
Gjykata vlerëson se leja e zhvillimit dhe leja e ndërtimit datë 10.10.2012 janë lëshuar
në kundërshtim me nenin 71 të ligjit nr.10119, datë 23.04.2009 “Për planifikimin e
territorit” i ndryshuar. Në rastin konkret banorët e pallatit kanë paraqitur kërkesë për
kryerje punimesh pasi është marrë nga gjykata vendimi nr.209, datë 05.10.2012 për marrje
mase sigurim padie. Palët e paditura banorët e pallatit nuk kanë asnjë të drejtë pronësie mbi
parcelën ndërtimore ku kanë kërkuar zhvillim dhe nuk kanë paraqitur asnjë dokument
provues që provon se janë zgjidhur marrëdhëniet me truallin ku kërkohet të zhvillohet, në një
kohë kur sipërfaqja ku ka filluar ndërtimi është hapësirë ndërmjet objekteve dhe pronë
shtetërore në përdorim të të paditurit Bashkia B.Curri.
Bashkia B. Currin nuk ka zbatuar procedurën e kërkuar nga neni 74 i ligjit “Për
planifikimin e territorit”, duke qenë se në rastin konkret nuk është disponuar asnjë
informacion për palët e interesuara apo publikun, apo ndjekur procedurat e përcaktuara në
nenin e mësipërm. Gjithashtu gjykata vlerëson se Bashkia B. Curri e ka dhënë lejen
zhvillimore dhe lejen e ndërtimit në pronë shtetërore të cilën Bashkia B. Curri e ka në
përdorim dhe jo në pronësi.
Në çështjen në gjykim është shkelur parimi i stabilitetit dhe qetësisë së marrëdhënies
juridike nga organet e administratës shtetërore, pasi paditësi është bashkëpronar i pasurisë
dhe ka paraqitur kërkesë për sigurim padie, me arsye se i cënohej prona nga ndërtimi pa leje
që po bëhej nga të paditurit. Pala tjetër e paditur Bashkia B. Curri në kundërshtim me ligjin
dhe vendimin e gjykatës ka dhënë leje për këtë ndërtim që ka filluar të ndërtohej përpara
daljes së lejes.
Gjithashtu nga akti i ekspertimit rezultoi e provuar se paditësi cënohej në të drejtën e
tij të pronësisë dhe në të drejtat reale siç është ajo për të ndërtuar mbi pasurinë e tij, pasi
nga shtesa e ndërtuar paditësi do të privohej nga e drejta për të paraqitur një kërkesë për
zhvillim apo për të bërë një ndërtim në pronën e tij”.
Moskompetencën për gjykimi e kësaj çështje dhe dërgimin e akteve Gjykatës
vendosur:
Prishjen e vendimit nr.42, datë 13.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë
16. Gjykata Administrative e Apelit ndër të tjera arsyeton:
Në kushtet në të cilat pala paditëse nuk ka kundërshtuar regjistrimin e bërë nga pala
e paditur ZVRPP Tropojë për pasurinë e paditësit të fituar sipas VKKK Pronave B. Curri
nr.16, datë 23.05.1994 dhe vendimi i gjykatës nr.94, datë 07.02.1994, në lidhje me kërkimin e
parë të kërkesë padisë objekt gjykim jemi para një padie që nuk mund të ngrihet. Paditësi
nuk mund ti drejtohet gjykatës me padinë me objekt si më sipër, për kryerjen e një veprimi që
është në kompetencë të organit administrativ, në kushtet në të cilat nuk ka një refuzim,
veprim tjetër apo mosveprim, pasi nuk ka konflikt administrativ në kuptim të ligjit. Paditësi
në lidhje me pretendimet që mund të ketë për regjistrimin e titullit të pronësisë ka të drejtë,
sipas përcaktimeve të dispozitave të ligjit nr.7843/1994 ti drejtohet fillimisht ZVRPP-së dhe
të ndjekë rrugën e parashikuar nga ky ligj për zgjidhjen e pretendimeve të tij.
918
Së dyti: Në lidhje me kërkimet e tjera të paditësit për “Lirimin dhe dorëzimin e sendit,
tokë në pasurinë nr.7/69, që është pronë e imja dhënë me vendim të Komisionit të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave të ish-pronarëve dhe që i referohet sipërfaqes për të cilën
kërkon detyrimin e ZVRPP-së Tropojë për regjistrimin e saj, siç është përshkruar më sipër,
prishjen e objektit që është në ndërtim e sipër nga banorët e pallatit dhe pavlefshmërinë e
lejes së ndërtimit datë 10.10.2012 lëshuar nga KKRT e Bashkisë Bajram Curri”, Gjykata
Administrative e Apelit çmon se: paditësit i mungon legjitimiteti për këto kërkime të padisë
dhe nuk mund t’jua kundërdrejtojë këto kërkime të paditurve në këtë gjykim, në kushtet në të
cilat pasuria për të cilën kërkohet lirimi dhe dorëzimi është e regjistruar në pronësi shtet dhe
është nën administrim të Bashkisë Bajram Curri. Këto kërkime të paditësit janë të lidhura me
kërkimin e parë në padi, atë të regjistrimit të kësaj sipërfaqeje. Në këto rrethana, Gjykata
Administrative e Apelit, duke vlerësuar faktin se ky kërkim është dytësor në objektin e kësaj
padie e cila ka si kërkime kryesore, kërkimin për regjistrimin e pasurisë, çmon se: edhe në
lidhje me këto kërkim kjo padi nuk mund të ngihet. Paditësi nuk rezulton të tërheqë interesa
në lidhje me lejen e ndërtimit, për të cilën kërkon pavlefshmërinë e saj dhe njëkohësisht nuk
rezulton të tërheqë interesa në lidhje me objektin që është në ndërtim në bazë të lejes së
ndërtimit. Një fakt i tillë rezultoi edhe nga konkluzioni i ekspertëve, në aktin e ekspertimit të
përsëritur gjatë shqyrtimit në seancë gjyqësore në Gjykatën Administrative të Apelit. Nga ky
akt ekspertimi rezultoi se leja e ndërtimit dhe objekti i ndërtimit nuk krijon mbi vendosje me
sipërfaqen e tokës prej 431 m2 të regjistruar në emër të paditësit.
Në kushtet në të cilat, të gjitha kërkimet e tjera të ngritura në padi janë të lidhura dhe
varen nga kërkimi për regjistrimin e sipërfaqes se tokës truall, kërkim të cilin paditësi nuk
mund ta ngrejë në gjykatë, për aq kohë sa nuk ka një refuzim (apo mosmarrëveshje) nga/me
organin kompetent shtetëror, Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se padia e ngritur nga
pala paditëse me objektin që ajo ka, nuk mund të ngrihet dhe për rrjedhojë gjykimi i kësaj
padie duhet të pushohet.
17. Vendimet Unifikuese nr.4, datë 10.12.2013 dhe nr.3, datë 28.04.2014 të Kolegjeve
të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
18. Vendimi i Gjykatës Apelit Administrativ është marrë në shkelje të rënda të

rregullave procedurale që detyrimisht të çojnë në prishjen e tij, dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim në gjykatën kompetente që është Gjykata e Apelit Shkodër.
19. Në vendimin unifikues nr.03/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë
ndërmjet të tjerave thuhet se: Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të
natyrës civile dhe administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013,
do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur.
20. Në analizë të kërkimeve të padisë objekt gjykimi konstatohet se jemi përpara një
padie me kërkime të përziera, konkretisht kërkimet: Detyrimin e Zyrës Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tropojë për regjistrimin e pasurisë së paluajtshme të
kthyer me vendimin e kthimit dhe kompensimit të pronave dhe pavlefshmërinë e lejes së
ndërtimit datë 10.10.2012, lëshuar nga KKRT e Bashkisë Bajram Curri, janë kërkime me
natyrë administrative. Ndërsa në pikën e dytë kërkohet: Lirimin dhe dorëzimin e sendit, tokë
në pasurinë nr.7/69, që është pronë e imja dhënë me vendim të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave të ish-pronarëve, prishjen e objektit që është në ndërtim e sipër nga
banorët e pallatit, i cili është një kërkim me natyrë të pastër civile, prandaj kompetenca në
919
lëndë për shqyrtimin e këtij kërkimi të padisë në zbatim të vendimit të mësipërm unifikues i
përket gjykatës civile.
21. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.03, datë
28.04.2014 me të cilin është ndryshuar praktika gjyqësore e unifikuar në vendimin nr.4/2013
mbajnë qëndrimin se, kur kemi të bëjmë me kërkime të përziera (civile dhe administrative)
dhe çështja është regjistruar në gjykatë para datës 04.11.2013 gjykimi i saj do të vazhdojë nga
gjykata civile, ndërsa për çështjet e regjistruara pas kësaj date do të bëhet ndarja e kërkimeve
me natyra të ndryshme.
22. Meqenëse çështja në gjykim është regjistruar para datës 04.11.2013 dhe në
objektin e padisë ka kërkime të natyrave të ndryshme (civile dhe administrative), Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, lënda për gjykimin e çështjes i
përket Gjykatës së Apelit Shkodër, prandaj vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit duhet
të prishet, pasi ajo nuk ka patur kompetencë lëndore për shqyrtimin e saj në zbatim të
vendimit unifikues nr.03/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
23. Përsa më sipër ky Kolegj vlerëson se gjykimi i zhvilluar në Gjykatën
Administrative të Apelit është një proces i parregullt ligjor, pasi ajo ka shkelur rregullat
procedurale për kompetencën lëndore, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim në gjykatën kompetente, e cila është Gjykata e Apelit
Shkodër.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.4236, datë 19.11.2014 të Gjykatës Apelit Administrativ dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Shkodër.
Tiranë, më 15.10.2015
920
Nr. 00 - 2015 - 3500 Vendimi (548)
VENDIM

Majlinda Andrea Anëtare
Medi Bici Anëtar
me datë 20.10.2015 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative që iu

përket palëve të mëposhtme:
PADITËS: FATMIR BRARI (Në mungesë).

I PADITUR: KËSHILLI I MINISTRAVE, përfaqësuar
nga Av. Shtetit Lorana Kasapi.
MINISTRIA E TRANSPORTIT TIRANË,
AUTORITETI RRUGOR SHQIPTAR,
të Shtetit, përfaqësuar në gjyq nga Av. Shtetit
Lorana Kasapi.
OBJEKTI:
Ndryshimi i pjesshëm i VKM-së nr.408, datë 08.06.2011.
Përcaktimi i drejtë i vlerës së shpronësimit të pasurisë time (tokë truall).
Përcaktimi i çmimit të këtij shpronësimi,
konform nenit 41/4 të Kushtetutës në vlerën 46.382 lekë/m2.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32/a, 153 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 324/ a, 325, 326/a të K.Pr.Civile,
nenet 108, 109 të K.Pr.Administrative
dhe ligji nr.8561, datë 22.12.1999
“Për shpronësimet dhe marrjen në përdorim të përkohshëm
të pasurisë pronë private për interes publik”.

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së ngritur nga paditësi Fatmir Brari.
Kundërshtimin e vendimit të Këshillit të Ministrave nr.408, datë 08.06.2011
vetëm përsa i përket masës e shpërblimit, që i përket pasurisë në emër të
paditësit Fatmir Brari (konkretisht pasurisë me nr.1/92 e ndodhur në Zonën
Kadastrale 8280, truall me sipërfaqe 360 m2, adresa lagja Selitë, Tiranë, pranë
Liqenit Artificial).
921
Detyrimi i palës së paditur Ministria e PP e Transporteve Tiranë t’i paguajë
paditësit Fatmir Brari masën e shpërblimit për pasurinë e lart përmendur në
shumën prej 37.771.704 lekë (duke zbritur shumën e marrë nga paditësi
Fatmir Brari në vlerën prej 3.069.900 lekë).

Gjyqësor Tiranë.
Ndaj vendimit të mësipërm rezulton që të ketë paraqitur rekurs Avokatura e

Shtetit, e cila kërkon:
nr.12484, datë 18.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
Shkaqet që Avokatura e Shtetit paraqet në rekurs, janë:

 Në bazë të VKM-së nr.126, datë 23.03.2000 komisioni i posaçëm kryen veprime për
identifikimin dhe vlerësimin përfundimtar, si dhe bën përllogaritjen e masës së
shpërblimit për objekte që shpronësohen. Vlerësimet bëhen nga komisioni në bazë të
VKM-së nr.138, datë 23.03.2000 dhe më pas, pas propozimit të MPPT me VKM-së
nr.408, datë 08.06.2011 Këshilli i Ministrave ka shpallur listat, ku ndër të tjera është
shpronësuar dhe paditësi.
 Pretendimi i paditësit se shpërblimi i caktuar është i ulët dhe vlera e caktuar nuk ka
asnjë referencë ligjore nuk qëndron, pasi vlerësimi është bërë konform nenit 7/1 të
ligjit nr.9583, datë 17.07.2006 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave” ku
përcaktohet se çmimi i tokës për interesa publike përcaktohet nga Këshilli i
Ministrave sipas çmimit të tregut.
 Vlerësimi i pasurisë së paluajtshme është kryer në përputhje me ligjin nr.8561, datë
22.12.1999 “Për shpronësimin dhe marrjen në përdorim të përkohshëm të pasurisë
pronë private për interes publik”, VKM-në nr.126, datë 23.03.2000, etj.
 Shpronësimi për interes publik është një nga mënyrat e posaçme të zhveshjes nga
pronësia pa vullnetin e pronarit, ndaj dhe përcaktimi i çmimit nuk mund ti lihet
vullnetit të palëve apo tregut të shitjeve. Kjo është sanksionuar dhe në ligjin nr.8561,
datë 22.12.1999 “Për shpronësimin dhe marrjen në përdorim të përkohshëm të
pasurisë pronë private për interes publik”.
 Gjykata Kushtetuese ka konstatuar se një ndër kriteret kushtetuese që gjen zbatim në
këto dispozita është “Interesi publik”. Marrja e pronës për këtë qëllim konsiderohet si
një veprimtari në interes publik.
 Në bazë të neneve 41 dhe 181 të Kushtetutës të Shqipërisë janë pranuar kriteret e
“Rregullimit të drejtë” dhe të “Shpërblimit të drejtë”., nga ku rezulton se kriteri për
shpërblimin nuk mund të jetë “i plotë” por “i drejtë”.
 Akt ekspertimi ka rezultuar në një vlerë shumë herë më të lartë se masa e
kompensimit e miratuar me VKM-në objekt gjykimi. Vlerat dhe koeficientet e
aplikuara në akt ekspertim janë caktuar në mënyrë subjektive dhe mund të jenë të
ndryshëm nga ato të aplikuara. Mbi bazën e tyre është caktuar vlera e truallit prej 760
Euro/m2, çka e bën këtë vlerësim të pambështetur në ndonjë akt apo metodikë.
 Vlera prej 3.069.900 lekë miratuar me VKM-në objekt gjykimi është caktuar në
përputhje me kriteret e përcaktuara në VKM-në nr.136, datë 23.02.2011 “Për një
shtesë në vendimin nr.138, datë 23.03.2000 “Për kriteret teknike të vlerësimit dhe
përllogaritjes së masës së shpërblimit të pasurive që shpronësohen, të pasurive që
922
zhvlerësohen dhe të të drejtave të personave të tretë për interes publik”. Si e tillë, kjo
vlerë nuk mund të ndryshohet nga një akt ekspertim, i cili nuk është bazuar në asnjë
metodikë ligjore vlerësimi të pasurive të paluajtshme, të miratuar me ligj.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici, përfaqësuesen e Avokaturës së Shtetit, Av.
Lorana Kasapi, e cila kërkoi: ndryshimin e vendimit nr.12484, datë 18.12.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit nr.1391, datë 13.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe rrëzimin e padisë, në përfundim;
VËREN
nr.31001-03293-00-2013 regj. them, që iu përket palëve ndërgjyqëse: paditës Fatmir Brari
dhe të paditur Këshilli i Ministrave, Ministria e Transportit Tiranë dhe Autoriteti Rrugor
Shqiptar, me objekt: Ndryshimi i pjesshëm i VKM-së nr.408, datë 08.06.2011. Përcaktimi i
drejtë i vlerës së shpronësimit të pasurisë time (tokë truall). Përcaktimi i çmimit të këtij
shpronësimi konform nenit 41/4 të Kushtetutës në vlerën 46.382 lekë/m2.
2. Vendimi nr.12484, datë 18.12.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
vendimi nr.1391, datë 13.06.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, janë marrë në shkelje të rënda
të ligjit procedurial, që detyrimisht të çojnë në prishjen e tyre dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë.
3. Paditësi Fatmir Brari është pronar i pasurisë nr.1/92, ZK 8280 me sipërfaqe 360 m 2
e ndodhur në Tiranë pranë liqenit artificial.
4. Këshilli i Ministrave me vendimin nr.408, data 08.06.2011 ka vendosur:
“Shpronësimin për interes publik, të pronarëve të pasurive të paluajtshme, pronë private, që
preken nga ndërtimi i segmentit rrugor Unaza e Madhe e Tiranës”, duke kryer këtë
shpronësim në favor të DPRR.
5. Në bazë të këtij vendimi, paditësi Fatmir Brari është shpronësuar për sipërfaqen
prej 360 m2, me çmimin 8.527,5 lekë/m2 në shumën 3.069.900 lekë.
6. Duke mos qenë dakord me vendimin e Këshillit të Ministrave nr.408, datë
08.06.2011, paditësi Fatmir Brari i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë objekt gjykimi.

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së ngritur nga paditësi Fatmir Brari.
Kundërshtimin e vendimit të Këshillit të Ministrave nr.408, datë 08.06.2011 vetëm
përsa i përket masës e shpërblimit, që i përket pasurisë në emër të paditësit Fatmir Brari
(konkretisht pasurisë me nr.1/92 e ndodhur në Zonën kadastrale 8280, truall me sipërfaqe 360
m2, adresa lagjja Selitë, Tiranë pranë liqenit artificial).
Detyrimi i palës së paditur Ministria e PP e Transporteve Tiranë ti paguajë paditësit
Fatmir Brari masën e shpërblimit për pasurinë e lartë përmendur në shumën prej 37.771.704
lekë (duke zbritur shumën e marrë nga paditësi Fatmir Brari në vlerën prej 3.069.900 lekë).
923
.....Paditësi e ka kundërshtuar VKM-në nr.408, datë 08.06.2011 për masën e
shpërblimit, duke pretenduar se, në pjesën që vlerëson çmimet e shpronësimit të truallit të
paditësit është një akt i kundërligjshëm, pasi ky akt është nxjerrë në kundërshtim me ligjin
nr.8561, datë 22.12.1999 si dhe aktet nënligjore në zbatim të tij. Nuk është respektuar neni
2/2 i ligjit nr.8561, datë 22.12.1999 nga ku shpronësimi për interes publik duhet të kryhet
kundrejt një shpërblimi të drejtë.
Sipas VKM-së nr.408, datë 08.06.2011 sipas tabelës bashkëlidhur këtij vendimi
rezulton se paditësi është e shpronësuar për sipërfaqen e truallit prej 360 m 2 në vlerën
3.069.900 lekë.
Referuar vërtetimit për pronësi të lëshuar nga zyra vendore e regjistrimit të pasurisë
së paluajtshme rezulton se, në regjistrat hipotekor me nr.263/8270, datë 23.04.2001 në
pronësi të paditësit Fatmir Brari pasuria me nr.1/92 e ndodhur në zonën kadastrale 8280,
truall me sipërfaqe 360 m2 dhe Godina e Pompave të ish-Ndërmarrjes Bujqësore, Kurora në
Selitë me sip.96,5 m2 mbi truallin e vet, e cila nuk është prekur nga shpronësimi.
Sipas aktit të ekspertimit teknik rezultoi se, trualli i palës paditëse prej 360 m2
ndodhet në një zonë e preferuar e Tiranës në anën perëndimore të digës që formon Liqenin
Artificial të Tiranës e kjo sipërfaqe trualli ndodhet në zonën midis Liqenit Artificial dhe
Parkut Zoologjik të Tiranës. Kjo zonë është e lakmueshme për ndërtime rezidenciale
tregëtare dhe është e mbushur më ndërtime të tilla. Çmimet e tregut të lirë të investimeve
konkurrojnë me njëra-tjetrën dhe janë të larta. Duhet theksuar se çmimi i investimeve është
kosto, kurse vlerën e tregut të lirë të pasurive të paluajtshme e rrit vendndodhja e truallit.
Bazuar në sa sipër është reflektuar edhe në VKM nr.1620, datë 26.11.2008 ku është
përcaktuar se në Tiranë Zona e Parkut, Liqeni Artificial Rr. “Dora D’Istria”, Rruga
Elbasanit, Sauk, Selitë vlera e truallit është marrë 120.000 lekë/m 2, e cila është njëjtë me atë
të Stadiumit “Selman Stërmasi”, Pazari i Ri, 9 katëshet, Rr. “Myslym Shyri, Kisha Katolike,
Lidhja e Shkrimtarëve ”. Bazuar në sa sipër, i jap trupit gjykues variantin e vlerësimit të
truallit me minimumin e vlerës së tij 360 m 2x 120.000 lekë/m2= 43.200.000 lekë, ndërsa
varianti i dytë 360m2 x 760 euro m2= 37.771.704 lekë .
Sipas vendimit nr.30, datë 01.12.2005 të Gjykatës Kushtetuese të Republikës së
Shqipërisë nga koncepti i të drejtës së pronës nuk rrjedh asnjë e drejtë absolute për
shpërblim të plotë. Çështja e detyrimit për dëmshpërblim në vetvete dhe kufijtë e tij
përcaktohen nga rrethanat e secilit rast konkret.
Në këto kushte, kërkimi i paditësit për të kërkuar vlerën e plotë prej 37.771.704 lekë
vlerësohet i drejtë nga gjykata, e cila çmon se shpërblimi i drejtë për paditësit duhet të jetë
në masën 37.771.704 lekë, shumë kjo i korrespondon vlerës së tregut të pronës në momentin
e shpronësimit nga pala e paditur dhe në këtë mënyrë paditësi merr një shpërblim të drejtë
për pronën e shpronësuar.
Për rrjedhojë të sa sipër, gjykata konkludon se, V.K.M nr.408, datë 08.06.2011 është
i kundërligjshëm në pjesën që përcakton vlerën e shpronësimit, pasi kjo vlerë është
përcaktuar në kundërshtim me Kushtetutën e R.Sh, neni 42/1,4, në kundërshtim me ligjin
nr.8561, datë 22.12.1999 “Për shpronësimet për interes publik”, si dhe në kundërshtim me
V.K.M nr.138, datë 23.03.2000 i ndryshuar me V.K.M nr.872, datë 12.12.2007 si dhe V.K.M
nr.1620, datë 26.11.2008......
Tiranë.
924

Kryetari i seancës duhet të sigurohet që të mbahet procesverbal nëpërmjet
regjistrimit audio ose audioviziv për seancën gjyqësore, si dhe për çdo veprim tjetër
procedural gjyqësor që zhvillohet jashtë seance. Nëse nuk është e mundur që procesverbali të
mbahet nëpërmjet regjistrimit audio ose audioviziv, ai mbahet duke bërë një përmbledhje të
saktë me shtypshkrim apo dorëshkrim.
Procesverbali duhet të tregojë:
a) vendin ku zhvillohet veprimi procedural gjyqësor;
b) kohën e zhvillimit të veprimit procedural gjyqësor;
c) përbërjen e trupit gjykues dhe emrin e sekretarit të gjykatës;
ç) gjeneralitetet e pjesëmarrësve në gjykim; dhe
d) personat e thirrur, që nuk janë paraqitur, si dhe, nëse dihet, arsyen e mungesës së
tyre.
Procesverbali duhet të përshkruajë veprimet procedurale të kryera gjatë gjykimit dhe
të pasqyrojë fjalë për fjalë:
a) të gjitha kërkimet dhe kundërshtimet e palëve dhe të personave të tretë;
b) përmbledhjen e saktë të çdo shpjegimi dhe pretendimi me shkrim të paraqitur nga
pala;
c) pyetjet dhe thëniet e personave që marrin pjesë në gjykim, duke përfshirë
dëshmitarët dhe ekspertët;
ç) provat e marra, duke përfshirë përmbajtjen e provave me shkresë që janë
paraqitur, të shiritave të magnetofonit, diapozitivave e filmave;
d) të gjitha vendimet dhe urdhrat që ka dhënë gjykata gjatë gjykimit; dhe
dh) të gjitha pretendimet përfundimtare të palëve.
Në rast se procesverbali mbahet në formë të përmbledhur me shtypshkrim apo
dorëshkrim, dhe një nga palët kërkon që pjesë nga thëniet e palës tjetër të përfshihen në
procesverbal, gjykata duhet ta marrë parasysh këtë kërkesë.
Nëse procesverbali mbahet në formë të përmbledhur me shtypshkrim apo dorëshkrim,
ai nënshkruhet në fund të çdo faqeje nga sekretari dhe në fund të dokumentit nga kryetari i
seancës, menjëherë pas seancës, dhe përfshihet në dosjen gjyqësore.
Procesverbali është pjesë përbërëse e dosjes gjyqësore dhe ruhet për aq kohë sa edhe
vetë dosja. Rregullat e hollësishme për ruajtjen dhe arkivimin e procesverbalit përcaktohen
me urdhër të Ministrit të Drejtësisë.
11. Në nenin 467 paragrafi i dytë i K.Pr.Civile parashikohet se:

Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e dërgon çështjen
për rigjykim kur:
... e) kur mungojnë ose janë të pavlefshme padia, procesverbali gjyqësor, ankimi, si
dhe çdo dokument tjetër që ka ndikuar në dhënien e vendimit.
12. Vendimi unifikues nr.03/2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

1
Ndryshuar me ligjin nr.8812, datë 17.5.2001, neni 31 dhe me ligjin nr.122/2013, datë 18.4.2012, neni 6.
925
13. Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë janë marrë në shkelje të rënda të rregullave procedurale që detyrimisht të çojnë në
prishjen e tyre dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë.
14. Neni 118 i K.Pr.Civile e konsideron procesverbalin e seancës gjyqësore si njërin
prej akteve më të rëndësishëm të procesit gjyqësor, mungesa e të cilit e bën procesin ligjërisht
të parregullt dhe për pasojë të gjithë aktet që vijnë pas tij janë të pavlefshëm, qoftë ky edhe
vendimi i gjykatës, në përputhje me kërkesat e nenit 123 të K.Pr.Civile.
15. Nga shqyrtimi i dokumentacionit në Gjykatën e Lartë rezulton se në dosjen
gjyqësore mungon procesverbali i seancës gjyqësore të datës 07.12.2012 i mbajtur në
gjykatën e shkallës së parë (faqe 198 e dosjes gjyqësore). Nga procesverbali i seancës
gjyqësore të datës 19.11.2012 dhe fletëthirrja drejtuar Këshillit të Ministrave e datës
19.11.2012 (faqe 151 e dosjes gjyqësore) provohet se seanca gjyqësore është caktuar me datë
07.12.2012. Sipas fletëthirrjes së datës 07.12.2012 që ndodhet në faqen 152 të dosjes
gjyqësore provohet që në këtë ditë gjykata e shkallës së parë ka zhvilluar seancë gjyqësore, e
cila në përfundim të gjykimit është shtyrë me datë 12.12.2012, por në dosje nuk ndodhet ky
procesverbal gjyqësor.
16. Shkelja e rëndë e rregullave procedurale që është lejuar nga gjykata e shkallës së
parë nuk është ndrequr nga gjykata e apelit, e cila ka qenë e detyruar që të zbatonte kërkesat e
nenit 476/1/e të K.Pr.Civile, i cili thotë: Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës
së parë dhe e dërgon çështjen për rigjykim kur .. e) kur mungojnë ose janë të pavlefshme
padia, procesverbali gjyqësor, ankimi, si dhe çdo dokument tjetër që ka ndikuar në dhënien e
vendimit, pasi në rastin konkret mungon procesverbali i një seance gjyqësore, prandaj edhe
gjykimi i zhvilluar në gjykatën e apelit është një proces i parregullt ligjor dhe për rrjedhojë
vendimet e gjykatave duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në gjykatën e
17. Në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë, aktualisht kompetencën në lëndë nuk e kanë më gjykatat civile, pasi ajo iu përket
gjykatave administrative, prandaj Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
çështja duhet të dërgohet për tu rishqyrtuar në gjykatën kompetente, e cila është Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
vendimit nr.12484, datë 18.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Tiranë, më 20.10.2015
926
Nr. 00 - 2015 - 3499 i Vendimit (549)
VENDIM
NË EMËR TE REPUBLIKËS

Majlina Andrea Anëtare
Medi Bici Anëtar
në seancë gjyqësore e datës 20.10.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative që i përket:
PADITËS: ARJOLA GABRANI

E PADITUR: QENDRA SPITALORE UNIVERSITARE
“NËNË TEREZA”, TIRANË.
OBJEKTI:
Konstatimin e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar
të marrëdhënieve të punës nga Qendra Spitalore Universitare “Nënë Tereza” Tiranë,
me Vendimin nr.566, datë 23.09.2010 dhe detyrimin e palës së paditur të më paguajë
dëmshpërblimin me pagën e një viti, nga zgjidhja e menjëhershme
e pajustifikuar e marrëdhënieve të punës, me dy paga për mosrespektim
të procedurave të zgjidhjes së marrëdhënies së punës,
me tre paga për mosrespektim të afatit te njoftimit,
me tre paga mujore për vjetërsinë në punë,
si dhe të më paguajë pagën për pushimet vjetore të pakryera.
Baza Ligjore: Nenet 140, 141, 143, 144, 145, 153 dhe 155, të Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me Vendimin nr.5478, datë 06.2011, ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditëses Arjola Gabrani.
Detyrimin e palës së paditur, Qendra Spitalore Universitare “Nënë Tereza”,
Tiranë, t’i paguajë palës paditëse 3 paga mujore për moszbatim të afatit të
njoftimit, paga mujore për mosrespektim të procedurës, pagën e 12 muajve për
zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkak të
justifikuar dhe dhënien e tre muajve për vjetërsinë në punë, duke iu referuar
për këtë qellim pagës mujore bruto në masën 56.180 lekë.

Lënien në fuqi të vendimit nr.5478, datë 22.06.2011, të Gjykatës së Shkallës
së Parë Tiranë.
927
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur Rekurs pala e paditur
Qendra Spitalore Universitare “Nënë Tereza” Tiranë, që kërkojnë prishjen e Vendimit nr.372,
datë 24.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe Vendimit nr.5476, datë 22.06.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
 Qendra Spitalore Universitare “Nënë Tereza” Tiranë, i kundërshton vendimet e
mësipërm si të gabuar, të pabazuar në fakte e prova.
 Shkaqet për të cilat mendojmë se vendimi duhet të prishet janë.
 Paditësja Ariola Gabrani ka qenë e punësuar pranë Qendrës Spitalore Universitare
“Nënë Tereza” (Q.S.U.T) në detyrën si Përgjegjëse farmacie pranë Farmacisë së
shërbimit të Psikiatrisë.
 Më datë 23/09/2010 ka dalë nga Drejtori i Përgjithshëm, Vendimi me nr.566, për
ndërprerjen e marrëdhënieve të punës së paditëses me arsyetimin: “Për shkak të
konfliktit të interesit të evidentuar në lidhje me aktivitetin e saj privat, ç’ka përbën
papajtueshmëri në legjislacionin në fuqi”.
 Me shkresën nr.4252 Prot, datë 23/09/2010 paditësja është njoftuar nga Drejtori i
Burimeve Njerëzore se, në zbatim të Vendimit nr.566, datë 23/09/2010, të Drejtorit të
Përgjithshëm, i ndërpriten marrëdhëniet e punës.
 Në një nga investigimet e bëra nga emisioni “Fiks Fare” në Top-Channel, për
medikamentin (Xeloda), i cili është vetëm për përdorim spitalor, pacientët e blenë
privatisht në farmacinë “Dora”, pranë Q.S.U.T-së. Pas interesimit të bërë nga ata në
Qendrën Kombëtare të Kontrollit të Barnave rezultoi që kjo farmaci ishte e regjistruar
në emër të paditëses Ariola Gabrani e cila në të njëjtën kohë ishte e punësuar pranë
Q.S.U.T- së në detyrën e Përgjegjëses së Farmacisë pranë farmacisë së Shërbimit të
Psikiatrisë. Medikamenti i cili mbante pullën për përdorim spitalor shitej në farmacinë
e sipërpërmendur.
 Pas transmetimit të emisionit Drejtori i Përgjithshëm vendosi të marrë vendimin për
ndërprerje të marrëdhënieve të punës ndaj paditëses pasi ashtu siç e sqaruam dhe me
sipër rezultoi se në farmacinë që ishte në emër të paditëses shitej medikament i cili
mbante pullën për përdorim spitalor. Ilaçet që mbajnë këtë pullë nuk mund të shiten
në farmaci, pasi janë vetëm për përdorim spitalor.
 Masa e marrë ndaj paditëses është konform dhe bazuar në nenin 26, pika 3, 153 pika
1, 2, 154 pika 1, të Kodit të Punës:
- Gjykata ka gabuar në vendimin e saj, mbasi paditësja është larguar nga puna për
konflikt interesi.
- Për paditësen, ka patur një investigim nga një emision televiziv dhe është konstatuar
se ajo kishte dhe farmaci private dhe punonte si përgjegjëse e farmacive të spitalit.
- Zgjidhja e kontratës së punës është bërë, sipas Nenit 153, të K.Punës.
 Zgjidhja e kontratës së punës, është bërë në bazë të nenit 153, pika 1, 2 të Kodit të
Punës, 154 pika 1, të Kodit të Punës, për shkaqe të justifikuara pasi paditësja ka
shkelur parimin e mirëbesimit ndaj Q.S.U.T-së. Ndaj dhe zgjidhja e kontratës së
punës me paditësen ka ardhur në mënyrë të menjëhershme.
 Për këto arsye, në bazë të nenit 485 /ç, të Kodit të Procedurës Civile kërkojmë:
 Prishjen e Vendimit nr.372 datë 24.02.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
Vendimit nr.5476 datë 22.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
928
VËREN
Nga aktet, ka rezultuar se paditësja ka punuar pranë anës së paditur, si përgjegjëse e
farmacisë. Fillimisht, në vitin 2004, ka filluar si farmaciste e thjeshtë e më vonë është bërë
dhe përgjegjëse e farmacisë. Në këtë detyrë, ka qëndruar deri me datën 23.09.2010, kur ana e
paditur, në mënyrë të menjëhershme i ndërpret marrëdhënien e punës, me motivacionin “për
konflikt interesash”, mbasi paralel me aktivitetin e saj pranë anës së paditur, ushtronte dhe
aktivitet privat. Si shkak i marrjes së kësaj mase, për anën e paditur ka shërbyer një emision
televiziv, sipas vëzhgimeve ka dalë se paditësja ka patur dhe një farmaci private dhe se në
farmaci janë gjetur barna që përdoreshin vetëm në farmacinë e anës së paditur.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me Vendimin nr.5478, datë 06.2011, ka
vendosur:
Pranimin e padisë së paditëses Arjola Gabrani.
Detyrimin e palës së paditur, Qendra Spitalore Universitare “Nënë Tereza”, Tiranë, t’i
paguajë palës paditëse 3 paga mujore për moszbatim të afatit të njoftimit, paga mujore për
mosrespektim të procedurës, pagën e 12 muajve për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë
të menjëhershme dhe pa shkak të justifikuar dhe dhënien e tre muajve për vjetërsinë në punë,
duke iu referuar për këtë qellim pagës mujore bruto në masën 56.180 lekë.
Lënien në fuqi të vendimit nr.5478, datë 22.06.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë.
Me arsyetimin:…….Gjykata ka konstatuar se ana e paditur, nuk i ka verifikuar
pretendimet e ngritura në emisionin televiziv dhe as ka thirrur paditësen dhe ta dëgjonte para
marrjes së masës. Ka rezultuar se paditësja, gjatë kohës që ka punuar pranë anës së paditur,
nuk ka patur aktivitet privat. Sipas emisionit televiziv, paditësja ka patur farmacinë “ADOR”.
Por, në gjykim është administruar njoftimi i QKR dhe ka rezultuar se kjo farmaci ka
qenë e rregjistuar në emër të Enxhi Prini. Kurse për paditësen QKR, njofton se ajo ka
rregjistuar aktivitet me datë 16.02.2011, mbasi është larguar nga ana e paditur. Ana e paditur,
pavarësisht nga të dhënat që kishte paraqitur emisioni televiziv, kishte detyrimin ligjor që të
thërriste paditësen dhe të bisedonte me të para marrjes së masës. Edhe kur nga punëmarrësi
ka shkelje të detyrimeve që lindin nga marrëdhëniet e punës, punëdhënësi ka detyrimin ligjor
që të njoftojë të punësuarin 72 orë më parë për ndërprerje të marrëdhënies së punës e ta
njoftojë atë në bisedime për ta dëgjuar në lidhje me pretendimet e tij, por dhe të mbrohet nga
akuza të padrejta. Fakti që ka dalë se paditësja nuk ka një aktivitet privat gjatë periudhës që
ka qenë në marrëdhënie pune me anën e paditur e në vendimin e anës së paditur të
pambështetur në dispozitën që ata pretendojnë se janë mbështetur vendimin e tyre.
Sipas Nenit 153, të K.Punës, punëdhënësit i lind e drejta të zgjidhë në mënyrë të
menjëhershme kontratën e punës, kur i punësuari shkelur me përsëritje rregullat në punë, ose
ka shkelur rëndë këto rregulla. Nga ana e paditur, nuk ka me pare ndonjë vendim që të ketë
ndëshkuar paditësen për çelje në punë.
Ka vetëm rastin e fundit, ku ana e paditur e ka konsideruar të rëndë e ka ndërprerë
marrëdhënien e punës pa thirrur paditësen. Por, ka dalë se paditësja nuk e ka patur këtë
aktivitet të regjistuar në emër të saj. Po kështu, ana e paditur nuk ka vërtetuar se barnat që
janë të farmacisë së spitalit t’i ketë çuar paditësja tek farmacia e investiguar. Ana e paditur
nuk mund të verifikojë vendimin e saj vetëm me faktin se për paditësen kishte një emision
televiziv dhe kaq mjafton. Ana e paditur, duke qenë në marrëdhënie kontraktore me
paditësen, ka detyrimin se sipas kontratës dhe K.Punës të zbatojë kërkesat e tij para marrjes
së masës së ndërprerjes së marrëdhënies së punës.
929
Me të drejtë, gjykata e shkallës së parë ka konstatuar se vendimi i anës së paditur nuk
është i mbështetur në provat e paraqitura nga palët. Pretendimi i anës së paditur i ngritur në
ankim, se gjykata nuk ka zbatuar drejtë ligjin nuk është bazuar. Gjykata ka marrë në shqyrtim
provat e paraqitura a paditësja dhe ana e paditur dhe me të drejtë ka konstatuar se vendimi i
anës së paditur nuk ishte i bazuar në ligj.
Gjykata nuk mund të marrë një vendim jashtë asaj që ajo administron në gjykim. Ana
e paditur pretendon se vendimin e saj e ka mbështetur në Nenin 153, të K.Punës, por nuk ka
sjellë në gjykim fakte që të vërtetojë se paditësja ka shkelur rëndë detyrimet kontraktore.
Nuk është vërtetuar se paditësja ka patur në ngarkim të saj dhe një farmaci private,
nuk është vërtetuar që barnat e gjetura në farmacinë private të jenë çuar nga paditësja.
Prezumimi se paditësja është përgjegjëse për ato që ngrihen në emisionin televiziv, nuk mund
të pranohet në një gjykim ku gjykata e mbështet vendimin e saj mbi provat që merr gjykim
dhe jo në opinione jashtë seancës gjyqësore.
Ka qenë detyrimi ligjor i palës së paditur të provonte para gjykatës se paditësja i
kishte shkelur rëndë rregullat në punën e saj dhe se shkelja e këtyre rregullave nuk e lejonte
anën e ditur të vazhdonte marrëdhënien e punës me paditësen. Por, ana e paditur nuk ka
paraqitur as një provë që të provojë pretendimin e saj dhe në këto kushte, me të drejtë gjykata
ka vendosur pranimin e padisë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur Rekurs pala e paditur
Qendra Spitalore Universitare “Nënë Tereza” Tiranë, që kërkojnë prishjen e Vendimit nr.372,
datë 24.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe Vendimit nr.5476, datë 22.06.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për shkaqe te parashtruara ne pjesën hyrëse te vendimit .
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, referuar akteve dhe provave që janë
administruar në dosjen gjyqësore, të cilat, i janë nënshtruar hetimit gjyqësor, vlerëson se,
rekursi i paraqitur nga pala e paditur, “Qendra Spitalore Universitare “Nënë Tereza”,
përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58, të Ligjit nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimi ne gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin nr.372, datë 24 02 .2012 të Gjykatës
së Apelit Tiranë dhe vendimin nr 5478, datë 22.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Ky Kolegj, vlerëson se, vendimet nr.372, datë 24 02 .2012 të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe vendimin nr.5478, datë 22.06.2011 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tiranë, të cilët
kanë vendosur: “Pranimin e padisë së paditëses Arjola Gabrani. Detyrimin e palës së paditur,
Qëndra Spitalore Universitare “Nënë Tereza”, Tiranë, t’i paguajë palës paditëse 3 paga
mujore për moszbatim të afatit të njoftimit, paga mujore për mosrespektim të procedurës,
pagën e 12 muajve për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe pa
shkak të justifikuar dhe dhënien e tre muajve për vjetërsinë në punë, duke iu referuar për këtë
qellim pagës mujore bruto në masën 56.180 janë vendime te marra në mosrespektim të ligjit
material që rregullon këtë mosmarrëveshje, e për rrjedhojë, ata duhet prishur.
Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se, kërkimi i palës paditëse është: ”Konstatimin
e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënieve të punës nga Qendra Spitalore
Universitare “Nënë Tereza” Tiranë, me Vendimin nr.566, datë 23.09.2010 dhe detyrimin e
palës së paditur të më paguajë dëmshpërblimin me pagën e një viti, nga zgjidhja e
menjëhershme e pajustifikuar e marrëdhënieve të punës, me dy paga për mosrespektim të
procedurave të zgjidhjes së marrëdhënies së punës, me tre paga për mosrespektim të afatit te
njoftimit, me tre paga mujore për vjetërsinë në punë, si dhe të më paguajë pagën për pushimet
vjetore të pakryera.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, gjykatat e faktit, në çështjen
objekt gjykimi, bazuar në provat që i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor kanë arritur
në përfundimin e gabuar në pranimin e padisë.
930
Kolegji Administrativ çmon se Gjykatat e faktit ne pranimin e padisë se paditësit
përgjithësisht kanë arsyetuar se ana e paditur, nuk i ka verifikuar pretendimet e ngritura në
emisionin televiziv dhe as ka thirrur paditësen dhe ta dëgjonte para marrjes së masës. nuk ka
patur aktivitet privat. Sipas emisionit televiziv, paditësja ka patur farmacinë “ADOR”. Por, në
gjykim është administruar njoftimi i QKR dhe ka rezultuar se kjo farmaci ka qenë e
rregjistuar në emër të Enxhi Prini.
Kurse për paditësen QKR, njofton se ajo ka regjistuar aktivitet me datë 16.02.2011,
mbasi është larguar nga ana e paditur. Ana e paditur, pavarësisht nga të dhënat që kishte
paraqitur emisioni televiziv, kishte detyrimin ligjor që të thërriste paditësen dhe të bisedonte
me të para marrjes së masës. Edhe kur nga punëmarrësi ka shkelje të detyrimeve që lindin
nga marrëdhëniet e punës, punëdhënësi ka detyrimin ligjor që të njoftojë të punësuarin 72 orë
më parë për ndërprerje të marrëdhënies së punës e ta njoftojë atë në bisedime për ta dëgjuar
në lidhje me pretendimet e tij, por dhe të mbrohet nga akuza të padrejta. Fakti që ka dalë se
paditësja nuk ka një aktivitet privat gjatë periudhës që ka qenë në marrëdhënie pune me anën
e paditur e në vendimin e anës së paditur të pambështetur në dispozitën që ata pretendojnë se
janë mbështetur vendimin e tyre.
Sipas Nenit 153, të K.Punës, punëdhënësit i lind e drejta të zgjidhë në mënyrë të
menjëhershme kontratën e punës, kur i punësuari shkelur me përsëritje rregullat në punë, ose
ka shkelur rëndë këto rregulla. Nga ana e paditur, nuk ka me pare ndonjë vendim që të ketë
ndëshkuar paditësen për çelje në punë.
Ka vetëm rastin e fundit, ku ana e paditur e ka konsideruar të rëndë e ka ndërprerë
marrëdhënien e punës pa thirrur paditësen. Por, ka dalë se paditësja nuk e ka patur këtë
aktivitet të regjistuar në emër të saj.
Po kështu, ana e paditur nuk ka vërtetuar se barnat që janë të farmacisë së spitalit t’i
ketë çuar paditësja tek farmacia e investiguar. Ana e paditur nuk mund të verifikojë vendimin
e saj vetëm me faktin se për paditësen kishte një emision televiziv dhe kaq mjafton. Ana e
paditur, duke qenë në marrëdhënie kontraktore me paditësen, ka detyrimin se sipas kontratës
dhe K.Punës të zbatojë kërkesat e tij para marrjes së masës së ndërprerjes së marrëdhënies së
punës.
Me të drejtë, gjykata e shkallës së parë ka konstatuar se vendimi i anës së paditur nuk
është i mbështetur në provat e paraqitura nga palët. Pretendimi i anës së paditur i ngritur në
ankim, se gjykata nuk ka zbatuar drejtë ligjin nuk është bazuar. Gjykata ka marrë në shqyrtim
provat e paraqitura a paditësja dhe ana e paditur dhe me të drejtë ka konstatuar se vendimi i
anës së paditur nuk ishte i bazuar në ligj.
Gjykata nuk mund të marrë një vendim jashtë asaj që ajo administron në gjykim. Ana
e paditur pretendon se vendimin e saj e ka mbështetur në Nenin 153, të K.Punës, por nuk ka
sjellë në gjykim fakte që të vërtetojë se paditësja ka shkelur rëndë detyrimet kontraktore.
Nuk është vërtetuar se paditësja ka patur në ngarkim të saj dhe një farmaci private,
nuk është vërtetuar që barnat e gjetura në farmacinë private të jenë çuar nga paditësja.
Prezumimi se paditësja është përgjegjëse për ato që ngrihen në emisionin televiziv, nuk mund
të pranohet në një gjykim ku gjykata e mbështet vendimin e saj mbi provat që merr gjykim
dhe jo në opinione jashtë seancës gjyqësore.
Ka qenë detyrimi ligjor i palës së paditur të provonte para gjykatës se paditësja i
kishte shkelur rëndë rregullat në punën e saj dhe se shkelja e këtyre rregullave nuk e lejonte
anën e ditur të vazhdonte marrëdhënien e punës me paditësen. Por, ana e paditur nuk ka
paraqitur as një provë që të provojë pretendimin e saj dhe në këto kushte, me të drejtë gjykata
ka vendosur pranimin e padisë.
Referuar fakteve sa sipër, shkakut dhe objektit të padisë Kolegji, vlerëson se,
vendimi . nr 372, datë 24 02 .2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimin nr 5478, datë
22.06.2011 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tiranë, janë në zbatim të gabuar të ligjit.
931
Kolegji në përputhje dhe me nenin 31 të Kodit të Procedurës Civile vlerëson se padia
është e drejta e personit që bën pretendimin për t’u dëgjuar, mbi themelin e këtij pretendimi,
ndërsa sipas nenit 32 të këtij kodi padia mund të ngrihet për të kërkuar rivendosjen e një të
drejte, ose interesi të ligjshëm që është shkelur dhe që në çështjen objekt gjykimi nuk
rezulton që kjo e drejta e pretenduar ti jetë cënuar apo shkelur nga i padituri Qëndra Spitalore
Universitare “ Nënë Tereza” Tirane.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në vendimmarrjen e tij ka theksuar se e
drejta e ngritjes së padisë lidhet me vërtetimin e ekzistencës së një interesi të ligjshëm të
palës që e ngre atë padi, interes që ka të bëjë me njohjen ose rivendosjen e një të drejte që i
mohohet ose shkelet nga një pale tjetër e tretë, gjë të cilën paditësi mund ta realizojë e mbrojë
nëpërmjet investimit, “ndërhyrjes” së gjykatës.
Ky Kolegj, vlerëson se mosmarrëveshja e lindur midis palëve ndërgjyqëse, e parë
edhe nga vetë objekti i kërkimit, është një mosmarrëveshje e natyrës juridike që buron nga
marrëdhëniet e punës.
Sipas rrethanave të pranuara dhe vërtetuara nga gjykatat, konstatohet se “nga
investigimet e bëra nga emisioni “ Fiks fare” në Top Channel për medikamentin ( Xeloda), i
cili është vetëm për përdorim spitalor pacientet e blenë privatisht ne farmacinë “Dora”,
pranë Q.S.U.T-së. Pas interesimit të bërë nga ata në Qendrën Kombëtare të Kontrollit të
barnave rezultoi që kjo farmaci ishte e regjistruar në emër të paditëses Arjola Gabrani e cila
ne te njëjtën kohë ishte e punësuar pranë Q.S.U.T-së në detyrën e Përgjegjëses se Farmacisë
pranë farmacisë se Shërbimit Psikiatrisë. Medikamenti i cili mbante pullën për përdorim
spitalor shitej ne farmacinë “ Dora” e regjistruar në emër të paditëses”. Ilaçet që mbajnë
këtë pullë nuk mund të shiten në farmaci, pasi janë për përdorim spitalor.
Ndaj paditëses Arjola Gabrani me vendimin nr.566, datë 23.09.2010 i dale nga
Drejtori i Përgjithshëm të Qendrës Spitalore Universitare “ Nëne Tereza” Tirane, është marrë
masa disiplinore e ndërprerjes se marrëdhënies së punës, për shkak të konfliktit të interesit të
evidentuar në lidhje me aktivitetin e saj privat, ç’ka përbën pa pajtueshmëri me legjislacionin
në fuqi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, me qëllim verifikimin nëse vendimi për
marrjen e masës disiplinore është marrë në përputhje me ligjin dhe nëse shkelja e kryer nga
paditësi ishte shkak i justifikuar për zgjidhjen e marrëdhënies së punës, ka marrë në analizë
provat e administruara ne hetimin gjyqësor te zhvilluar nga gjykatat dhe te paraqitura nga
palët nga ku ka rezultuar se : fatura e shitjes tatimore nr.101207, datë 11.03.2010, të
medikamentit ( Xeloda) të subjektit farmaci “ ADOR” mban niptin nr J71315004T, faturë e
cila përputhet me certifikatën e regjistrimit të lëshuar nga Q.K.R, në emër te paditëses me
adrese: Tirane , Rruga Bardhul, Godina 1- katëshe, mbrapa Spitalit Infektiv, ku ka të njëjtin
nr nipti identifikimi J7135004 T, si dhe përputhshmëri te plote me Ekstraktit ne Regjistrimit
Tregtar për te dhënat e subjektit “ personi fizik” të QKR. Nga sa më sipër vërtetohet
plotësisht pretendimi se medikamenti (Xeloda) është shitur tek farmacia private e paditeses
Ariola Gabrani, “ADOR”, e cila ushtronte aktivitetin privat në kohën qe ajo ka qënë në
detyrën e Përgjegjëses se Farmacisë pranë farmacisë së Shërbimit Psikiatrisë. Fakt i cili
rezulton i bazuar dhe i verifikuar shkaku i përdorur nga pala e paditur për zgjidhjen e
kontratës së punës me paditësen në mënyrë të menjëhershme, përfundim i cili e bënë këtë
zgjidhje të justifikuar.
Kolegji Administrativ i Gjykatë së Lartë vlerëson se, shkaqet për të cilat paditësja
Arjola Gabrani është larguar nga puna, kanë qenë të justifikuara dhe të mbështetura në ligj.
Në këtë drejtim, kërkimi lidhur me shpërblimin për shkak të zgjidhjes së menjëhershme për
shkaqe të pajustifikuara të marrëdhënies së punës është i pambështetur në ligj e në prova dhe
si i tillë duhet rrëzuar.
932
Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se urdhri objekt
gjykimi, është nxjerre konform ligjit dhe nga pala e paditur Drejtori i Përgjithshëm te
Qendrës Spitalore Universitare “ Nëne Tereza” për largimin nga detyra te paditëses Ariola
Gabrani .
Përfundimisht Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, ka vend për
pranimin e rekursit të paraqitur nga ana e palës së paditur, Qendrës Spitalore Universitare
“Nënë Tereza” Tiranë pasi vendimet nr.372, datë 24.02.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimin nr.5478, datë 22.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë marrë në
interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit material, e për rrjedhojë, ai duhet prishur dhe rrëzuar
padia.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë dhe vendimit nr.372, datë 24.02.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
padisë.
Tiranë, më 20.10.2015
933
Nr. 00-2015-4647 i Vendimit (550)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore e datës 20.10.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: SHOQËRIA “KAMARAKIS - BAJRAMI &

CO” SH.P.K.
TATIMEVE
DREJTORIA RAJONALE TATIMORE E
TATIM PAGUESVE TË MËDHENJ
OBJEKTI:
Kundërshtimi pjesërisht i njoftim vlerësimit tatimor
nr.3496/4 prot, datë 15.04.2009,
të Drejtësisë Rajonale Tatimore të Tatim Paguesve të Mëdhenj Tiranë,
për pjesën e detyrimit të TVSH-së. etj
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues të K.Pr.Civile.

vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.552, datë 02.02.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, si më poshtë:
Anullimin pjesërisht i njoftimit vlerësimit tatimor me nr 3496/4 prot, datë
15.04.2009, të Drejtorisë Rajonale Tatimore të Tatimpaguesve të Mëdhenj
Tiranë për pjesën e detyrimit të TVSH që ka të bëjë për periudhën tatimore për
vitin 2007 për shumën prej 7.679.990 lekë dhe gjobën ne lidhje me këtë
detyrim në shumën 1.918.748 lekë.
Anulimin e vendimit nr.1986, datë 06.07.2009, të Drejtorisë së Apelimit
Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme Tatimeve.
934
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs, pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.279, datë
15.02.2012 dhe lënien në fuqi të vendimit nr.552, datë 02.02.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së rrethit, është marrë ne përputhje me ligjin dhe me provat dhe
për ketë arsye duhet të lihet në fuqi.
- Paditësi në padinë e tij, nuk jep arsyetim të qartë ligjor, se pse kërkohet shfuqizimi i
aktit administrativ, por ka paraqitur vetëm citime të dispozitave ligjore.
- Në bazë te kontrollit të ushtuar nga Inspektori i tatimeve, rezulton se shoqëria ka
kredituar TVSH-në për situacionet e ndërtimit te aktiveve duke bërë faturën e
vetëfunizimit në blerje dhe në shitje në bazë te situacioneve që shoqëronin volumin e
punimeve te kryera për çdo muaj.
- Në bazë te ligjit nr.79278, datë 27.04.1995 “Për TVSH-në” i ndryshuar dhe
Udhëzimit nr.17, datë 13.05.2008 “Për TVSH –në”, del qartë se kushti për të
përfituar nga skema e vetëfunizimit, është që shoqëria që aplikon për kretidimin
e TVSH – se, të ketë prodhuar mallra për vete, pra te jetë shoqëri prodhuese, gjë
qe nuk përputhet fare me objektin e veprimtarisë në fushën e tregtimit te
materialeve të ndërtimit, ç’ka e përjashton atë nga përfitimi i skemës se
vetëfurnizimit dhe njohjes së kreditimit të TVSH-së.
- Pra në referim sa së sipër, Ligji dhe udhëzimi, e kanë shprehur në mënyrë taksative,
plotësimin e këtij kushti, dhe pala paditëse nuk e plotëson atë kusht, pasi nuk është i
liçensuar për aktivitet prodhimi.
- Gjatë gjykimit ne apel, paditësi theksoi faktin se ne bilancin e shoqërisë, ai i ka te
pasqyruara shpenzimet që ka bërë për shitjen apo blerjen e materialeve të ndërtimit,
por pa paraqitur në asnjë moment këto bilance.
- Në bazë të Udhëzimit nr.17, datë 13.05.2008 “Për TVSH-në” pika 8/2/b, për tu
aplikuar e drejta e vetëfunizimit, duhet që shoqëria të jetë liçensuar
profesionalisht për aktivitet ndërtimi.
- Paditësi dhe gjatë shpjegimeve të dhëna në gjykatë, e pranoi dhe vetë që nuk ka
liçencë me objekt në fushën e ndërtimeve, pra dhe në këtë rast nuk plotësohet kushti
për kreditimin e TVSH- së për situacionet e ambienteve të ndërtuara nga shoqëria.
- Duke ju referuar kushteve të përfitimit të skemës së vetëfunizimit, pra të njohjes se te
drejtës se kreditimit të TVSH –së, të përcaktuara në ligj, dhe ne Udhëzimin për
TVSH-në, pala paditesë nuk plotëson kushtin primar të përfitimit te kësaj skeme,
që është aktivitetit “Prodhim mallrash” apo aktivitet “ndërtim”.
- Në këtë rast, paditësit nuk i njihet kreditimi i TVSH-se, si më poshtë: Për vlerën e
tatueshme ne shumën 7.625.390 leke dhe në bazë te nenit 115, pika 1, e ligjit për
procedurat tatimore, ndaj shoqërisë zbatohet dhe penalitetit në masën 25% të
kreditimit në vlerën 1.906.348 lekë.
- Në referim te dispozitave sa më sipër, del në mënyrë me se të qartë se vendimi i
nxjerrë nga Njësia e Tatim Paguesve të Mëdhej, bazuar ne raport – kontrollin e
hartuar nga inspektori i kësaj njësie, është i drejtë duke u zbatuar në mënyrë rigoroze
legjislacionin tatimor.
- Si konkluzion, sa parashtruam, rezulton se padia është e pambështetur ne ligj dhe ne
prova dhe duhet të lihet ne fuqi vendimi i gjykatës së rrethit Tiranë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku, si dhe bisedoi çështjen në tërësi,
935
VËREN
1. Shoqëria tregtare “Kamarakis-Bajrami & Co” sh.p.k, është person juridik i
regjistruar me dt 13.05.2003, me numër tregtar identifikimi K31713504C. Sipas të dhënave të
pasqyruara në ekstraktin e Qendrës Kombëtare te Regjistrimit datë 23.10.2009, rezulton se
shoqëria paditëse ushtron aktivitetin e saj ekonomik në fushën e krijimit të njësive për
prodhim, përpunimin e gëlqeres, krijimin e njësive te prodhimit dhe përpunimit te bojërave te
llojeve te ndryshme, prodhim kangjellash dhe konstruksioneve prej hekuri etj,
Për periudhën nga data 02.03.2009 deri në datën 01.04.2009, mbi bazën e lajmërim
kontrollit me nr.3496 prot, datë 02.03.2009, nga ana e inspektorëve të Kontrollit Tatimor ne
Drejtorinë Rajonale Tatimore në Njësinë e Tatimpaguesve te Mëdhenj Tirane, është ushtruar
kontroll pranë shoqërisë paditëse me qellim zbatimin e ligjit nr.7928, datë 27.04.1995, me
ndryshimet e tij, si dhe Udhëzimit te Ministrisë së Financave të dalë në zbatim të tij, zbatimin
e ligjit nr.8438, datë 28.12.1998 dhe udhëzimeve te dala në zbatim të tij etj.
Përfundimet e arritura nga kontrolli i kryer janë pasqyruar fillimisht ne raport-
kontrollin (projekt) dhe me pas në raport –kontrollin përfundimtar me datë 15.04.2009.
Mbi bazën e këtij raporti kontrolli të datës 15.04.2009 pala e paditur me aktin
administrativ, njoftim vlerësimi për detyrimet me nr.3496/4 prot datë 15.04.2009 ka njoftuar
shoqërinë paditëse, për detyrimet për TVSh –në për vitin 2007, dhe tatimin mbi fitimin për
vitet 2005, 2006 dhe vitin 2007 duke përcaktuar detyrimet dhe gjobat përkatëse.
Sipas këtij akti pretendohet se shoqëria paditëse ka detyrim TVSH-je për tu paguar
për vitin 2007 në masën prej 7 674 990 lekë zbritje kreditimi, dhe gjobë prej 25 % në masën
prej 1 918 748 lekë për deklarim fallco.
Mbi bazën e ankimit administrativ të bërë nga shoqëria paditëse, duke kërkuar
anulimin pjesor te njoftim vlerësimit tatimor dhe konkretisht te detyrimeve lidhur me TVSH-
ne për vitin 2007 si dhe gjobën për ketë detyrim, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë
Drejtorisë se Përgjithshme te Tatimeve me vendimin me nr.1986, date 06.07.2009, ka
vendosur;
“Të lere ne fuqi aktin administrativ, objekt ankimi njoftim vlerësimit për detyrimet
me datë 15.04.2009”.
Në vendimin e saj me nr.1986, datë 06.07.2009, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve,
midis te tjerash arsyeton se:
“Shoqëria ka kredituar TVSh-në për situacionet e ndërtimit te aktiveve te cilat nuk
kane titull pronësie ne emër te shoqërisë dhe ka bere faturën e vetëfurnizimit edhe ne blerje
dhe ne shitje ne baze te situacioneve qe shoqëronin volumin e punimeve te kryera për çdo
muaj siç përcaktohet ne ligjin për TVSh-ne dhe udhëzimin e MF-ve ne zbatim te tij.
Ne zbatim te ligjit nr.7928, datë 27.04.1995 “Per TVSH-ne” i ndryshuar, neni 10, pika
5, paragrafi 1, dhe udhëzimit te MF-ve ne zbatim te tij, pika 3.7, paragrafi 2 dhe 3, shoqërisë
“Kamarakis-Bajrami & Co” sh.p.k, sipas inspektorit te kontrollit nuk i njihet kreditimi i
TVSH-se.
Për këto situacione është kryer deklarimi ne shitje dhe ne blerje për vitin 2007 dhe të
pasqyruara ne bilanc në të ardhura te tjera “prodhim i aktiveve te qëndrueshme ne proces”, ne
bilancin e vitit 2007. Shoqërisë i hiqet kreditimi për TVSH-ne si me poshtë:
Për vlerën e tatueshme 38 126 953 leke, 20% =7 625 390 lekë, janë situacione
ndërtimi për investimin e ambienteve qe nuk kane titull pronësie për shoqërinë i hiqet
kreditimi i TVSH-së, së kryer në blerje.
Në bazë të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në RSh-së”, neni
115, pika 1, zbatohet dënimi për shoqërinë ne masën 25 %, të kreditimit në shumën 1 906 348
lekë”.
936
Në kushtet e lartpërmendura, pas ezaurimit të shkalleve të ankimit administrativ,
shoqëria paditëse i është drejtuar gjykatës me anë të kërkesëpadisë objekt gjykimi, duke
kërkuar anullimin e pjesshëm të aktit të të paditurit me nr.3496/4, datë 15.04.2009 dhe
konkretisht për detyrimin e vendosur për tatimin mbi fitimin për vitin 2007, në shumën 7 674
990 leke, gjobë për vitin 2007 në shumën prej 1 918 748 lekë.

vendosur:
- Rrëzimin e kërkesëpadisë.
Me arsyetimin:
Pala e paditur nuk ka për objekt të veprimtarisë së saj verifikimin e titujve te
pronësisë së aseteve. “Aktivet ne proces”, të regjistruara si të tilla në bilanc në asnjë rast
nuk mund të marrin titull pronësie, pasi janë në proces.
Ato duke qenë se janë produkt i formimit për një periudhë të gjatë dhe meqenëse ligji
ka përcaktuar se situacioni pritet dhe deklarohet çdo muaj dhe me përfundimin tërësor të
punimeve dhe me fitimin e titullit te pronësisë ky aktiv hiqet nga rubrika “aktivet në proces”
dhe kalon në rubrikën “aktive te gatshme”.
Siç pranohet dhe ne raportin e kontrollit nga shoqëria paditëse është bërë një
pasqyrim i tillë dhe përderisa është pasqyruar në bilanc në një mënyrë të tillë, është në
pronësi të shoqërisë.
-Vetë pika 3, e udhëzimit me nr.17, datë 13.05.2008, ka dhënë në mënyrë të qartë sesi
do të bëhet një vetëfurnizim si dhe mënyra se si aplikohet.
Pra dhe vete pala paditëse duke qene se ka ndërtuar një objekt për interesat e saja,
pra për te ushtruar veprimtarinë e saj në mënyrë të ligjshme dhe bazuar në udhëzimin me
nr.17, datë 13.05.2008, ka aplikuar vetëfurnizimin dhe për pasojë dhe kreditimin e TVSh- së.
Pra kushti i vetëfurnizimit është që mallrat e prodhuara nga tatimpaguesi, të
përdoren po nga ai për qëllime te furnizimeve te tatueshme, te këtë te drejtën e kreditimit te
TVSh-së.
-Pala e paditur, interpreton ne mënyrë të gabuar ligjin, kur pretendon se
vetëfurnizimi në formën klasike të tij, pa shoqëritë e ndërtimit njihet vetëm për shoqëritë
prodhuese dhe jo shoqëritë e tjera. Ligji përdor termin “person i tatueshëm”, ku përfshihet
dhe shoqëria paditëse. Dhe në bazë të udhëzimit të MF-ve me nr.17, datë 13.05.2008
parashikohet se, nëse një subjekt i tatueshëm do të përdorte për qëllime të veprimtarisë së tij
ekonomike te tatueshme mallra të cilat i prodhon vetë trajtohet sikur i furnizon (i shet) këto
mallra si pjesë e kësaj veprimtarie të tatueshme dhe sikur furnizohet me këto mallra (blen)
për qëllimet e ushtrimit të veprimtarisë së vet ekonomike të tatueshme.
-Duke qenë se detyrimi, është i pambështetur në ligj dhe dënimi me gjobë në vlerën
prej 1 918 748 lekë, vjen në kundërshtim me ligjin dhe si i tillë duhet të anullohet nga
gjykata.
-Në bazë të kontrollit, ka rezultuar se shoqëria ka kredituar TVSH- në për situacionet
e ndërtimit te aktiveve duke bere faturën e vetëfurnizimit ne blerje dhe ne shitje ne baze te
situacioneve qe shoqëronin volumin e punimeve te kryera për çdo muaj. Por sipas ligjit 7928,
date 27.4.1995 “Për TVSH-në”, neni 10, pika 5, përcaktohet qartë se sipas kësaj dispozite të
përdorur nga paditësi si argument ligjor gjate gjykimit, kushti kryesor për te përfituar nga
skema e vetëfurnizimit është që shoqëria që aplikon për kreditimin e TVSH-së të ketë
prodhuar mallra për vete , pra të jetë shoqëri prodhuese, gjë që nuk përputhet me aktivitetin
e paditësit, i cili është i liçensuar për tregtim të materialeve të ndërtimit, ç’ka e përjashton
937
atë automatikisht nga përfitimi i skemës se vetëfurnizimit dhe njohjes së kreditimit të TVSH-
së.
Edhe vete shembulli i përdorur nga ligjvënësi në ligj dhe udhëzim për të ilustruar
skemën e vetëfurnizimit, shpreh qartë atë që është përcaktuar në ligj dhe në udhëzim, që
shoqëria apo tatimpaguesi, përfitues i skemës së vetëfurnizimit të jetë prodhues mallrash dhe
jo me kot ligjvënësi ka përdorur si shembull prodhuesin e mobilieve. Si ligji dhe udhëzimi
janë te qarte ne plotësimin e këtij kushti te detyrueshëm, kusht që siç e thamë nuk plotësohet
nga paditësi, i cili nuk është liçensuar për këtë aktivitet.
-Si ligji dhe udhëzimi e kane veçuar skemën e vetëfurnizimit kur behet fjale për
ndërtimin.
Në këtë rast, furnizimi i procesit të ndërtimit është i tatueshëm sipas rregullave të
përcaktuara në pikën 8.1.2, të Udhëzimit nr.17, datë 13.05.2008.
Në interpretim të kësaj pike të udhëzimit, kushti primar që shoqëritë të aplikojnë
skemën e vetëfurnizimit për ndërtimin e objekteve, është që këto të jenë të liçensuara
profesionalisht për aktivitet ndërtimi.
Siç e pranoi edhe vetë gjatë gjykimit, paditësi nuk ka liçensë me objekt aktiviteti
“ndërtim”, pra nuk plotëson kushtin themelor të kreditimit të TVSH-së për situacionet e
ambienteve të ndërtuara.
Gjithashtu ai nuk solli as lejen e ndërtimit të dhënë nga organet e qeverisjes lokale
për këtë ndërtim, apo NIPT- in për adresën sekondare për aktivitetin e ndërtimit, pra i
gjithë aktiviteti i ndërtimit rezulton i paliçensuar.
-Lidhur me pretendimin e paditësit të paraqitur në gjykim se sipas raportit te
kontrollit, inspektori i kontrollit eshte shprehur se kreditimi i TVSH-së për këto aktive ne
proces nuk është njohur, pasi këto aktive nuk kanë titull pronësie në emër të shoqërisë,
paditësi duke u kapur pas kësaj shprehje te përdorur nga inspektori “titull pronësie”(fakt ky
qe përsëri eshte i vërtete, pasi aktivet nuk janë në emër të shoqërisë por të individëve që kane
ne pronësi truallin ku ndërtohet ndërtimi), paditësi u mundua të devijojë shkakun e vërtetë
ligjor për të cilën nuk është njohur kreditimi dhe që është përcaktuar qartë në raport
kontrolli , neni 10, pika 5, e ligjit “Per TVSH-në”, si dhe pika 8.1.2, gërma “b” e Udhëzimit
nr.17, datë 13.05.2008, në vazhdim të interpretimit të këtij neni.
-Ndryshimin e vendimit nr.552, datë 02.02.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, si më poshtë:
-Anullimin pjesërisht i njoftimit vlerësimit tatimor me nr 3496/4 prot, datë
15.04.2009, të Drejtorisë Rajonale Tatimore të Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë për pjesën
e detyrimit të TVSH që ka të bëjë për periudhën tatimore për vitin 2007 për shumën prej
7.679.990 lekë dhe gjobën ne lidhje me këtë detyrim në shumën 1.918.748 lekë.
-Anulimin e vendimit nr.1986, datë 06.07.2009, të Drejtorisë së Apelimit Tatimor,
pranë Drejtorisë së Përgjithshme Tatimeve.
Me arsyetimin:
...gjykata përsa i përket aktit administrativ njoftim vlerësimi tatimor me nr.4369/4,
datë 15.4.2009, është një akt i marrë në kundërshtim me faktet e paraqitura ne gjykim. Sipas
këtij akti pala e paditur e ka konsideruar palën paditëse si shoqëri ndërtuese.
Po ti referohemi provave ne dosje rezulton se me vendimin datë 06.03.2003 te
Gjykatës Tiranë, dhe ekstraktit të lëshuar nga QKR pala paditëse është një shoqëri e cila
ushtron veprimtari në fushën e tregtimit dhe prodhimit të materialeve te ndërtimit, dhe jo e
kryerjes se veprimtarisë së ndërtimit.
Duke e konsideruar palën paditëse si shoqëri ndërtimi dhe pala e paditur ka përdorur
dhe referenca ligjore duke aplikuar pikat 8, 1, 2 te udhëzimit nr 17 te M.F “Për tatimin mbi
vlerën e shtuar.
938
Pala paditëse nuk është shoqëri ndërtimi, fakti qe pala paditëse prodhon materiale
ndërtimi nuk do të thotë automatikisht shoqëri ndërtimi. Ne legjislacionin tatimor dhe
konkretisht atë për “Tatimin mbi vlerën e shtuar” dhe udhëzimit nr.17, si rast që nuk
përjashtohet nga TVSH, përcaktohet vetëm në ato raste për shoqërinë e ndërtimit dhe
ndërtuesit te cilët prodhojnë për tu shitur nuk përjashtohen nga TVSH.
Gjykata e apelit çmon se duke referuar kërkesave të pikës 3 te udhëzimit nr.17, ky
udhëzim ka përcaktuar qartë se si do të bëhet një vetëfunizim si dhe mënyrën di do të
aplikohen.
Vete pala paditëse duke qene se ka ndërtuar objekt për interesat e saj, për të ushtuar
veprimtarinë e saj në të, pala e paditur në mënyre te ligjshme dhe të mbështetur në
udhëzimin e cituar me sipër ka aplikuar vetëfunzimin dhe për rrjedhojë edhe kreditimin e
TVSH.
Kështu rezulton se kushti që një objekt të konsiderohet për vetëfunizim është që
mallrat e prodhuara nga tatim paguesi të përdoren po nga ai për qëllime furnizime të
tatueshme.
Po t’i referohemi nenit 3, të udhëzimit të M.F, konstatohet se në këtë pikë
parashikohet vetëm për personin e tatueshëm dhe në asnjë rast nuk gjejnë një shprehje për
titull pronësie apo shoqëri prodhuese siç dhe shprehen dhe palët e paditura. Po ti referohemi
ligjit përdoret termi person i tatueshëm dhe jo termi prodhues siç argumenton pala e paditur.
Gjykata e apelit çmon se organi tatimor duke qenë se ka konstatuar dhe vendosur një
gjë ne kundërshtim me faktet dhe në mënyre te gabuar ka përdorur referenca ligjore për
nxjerrjen e akteve këto akte duhen te anullohet, pasi pala e paditur ka konsideruar se aktet
administrative te tyre se arsyeja e mosnjohjes se kreditimit është fakti se aktiviteti që kjo
shoqëri nuk ka titull pronësie nuk qëndron dhe si e tille nuk duhet mare parasysh.
4. Ligji nr.7928, datë 27.04.1995 “Për TVSH-në” i ndryshuar,

Neni 10, pika 5, paragrafi 1, dhe udhëzimi i MF-ve në zbatim të tij, pika 3.7, paragrafi
2 dhe 3.
Pika 8.1.2, gërma “b” e Udhëzimit nr.17, datë 13.05.2008.
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekurset e paraqitura nga

pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, përmbajnë shkaqe nga ato që
parashikohen në ligj, prandaj ka arsye që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.
6. Pala e paditur në nxjerrjen dhe përcaktimin e detyrimit tatimor ka respektuar ligjin
nr.8560, datë 22.12.1999 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i cili
përcakton parimet bazë të organizimit dhe të funksionimit të sistemit tatimor në Republikën e
Shqipërisë, të procedurave të vendosjes, të ndryshimit dhe të heqjes së tatimeve e taksave
kombëtare dhe vendore, të përcaktimit të statusit juridik të tatimpaguesve, të autoriteteve
tatimore, të agjentëve tatimorë e të pjesëmarrësve të tjerë në marrëdhëniet që rregullohen nga
legjislacioni tatimor, të përmbushjes së detyrimeve tatimore dhe të përdorimit të masave
shtrënguese për mbledhjen e tatimeve.
7. Gjatë veprimtarisë së tij ligjore organet tatimore shprehin vullnetin e tyre nëpërmjet
akteve administrative individuale, të cilat rregullohen për nga forma dhe procedura e
nxjerrjes prej Kodit të Procedurave Administrative dhe akteve të tjera ligjore dhe nënligjore
në fuqi. Në nenin 1, të ligjit nr.7928, datë 27.041995 “Për TVSH” përcaktohet se ky detyrim
fiskal krijohet për të gjitha furnizimet e tatueshme të mallrave dhe shërbimeve të kryera
939
kundrejt pagesës. Po në vështrim të nenit 10, ligji ka parashikuar rastin kur për qëllime të
veprimtarisë ekonomike të tatueshme të subjektit, mallrat trajtohen si blerje (furnizohet) dhe
shitje (furnizon), duke ruajtur të drejtën e rikreditimit të pagesës së TVSH-së.
Në udhëzimin nr.17, datë 13.05.2008 “Për TVSH –në”, del qartë se kushti për të
përfituar nga skema e vetëfunizimit, është që shoqëria që aplikon për kretidimin e
TVSH – së, të ketë prodhuar mallra për vete, pra te jetë shoqëri prodhuese, gjë që nuk
përputhet fare me objektin e veprimtarisë në fushën e tregtimit të materialeve të
ndërtimit, ç’ka e përjashton atë nga përfitimi i skemës se vetëfurnizimit dhe njohjes së
kreditimit të TVSH-së.
Pra në referim sa më sipër, ligji dhe udhëzimi, e kanë shprehur në mënyrë taksative,
plotësimin e këtij kushti dhe pala paditëse nuk e plotëson atë kusht, pasi nuk është e
liçensuar për aktivitet prodhimi.
8. Rezulton se pala paditëse, megjithëse gjatë gjykimit theksoi faktin se në bilancin e
shoqërisë, ka të pasqyruara shpenzimet që ka bërë për shitjen apo blerjen e materialeve të
ndërtimit, ajo nuk i paraqiti këto bilance.
Në bazë të udhëzimit nr.17, datë 13.05.2008 “Për TVSH-në” pika 8/2/b, për tu
aplikuar e drejta e vetëfurnizimit, duhet që shoqëria të jetë licensuar profesionalisht për
aktivitet ndërtimi.
Paditësi nuk ka licensë me objekt aktiviteti “ndërtim”, pra nuk plotëson kushtin
themelor të kreditimit të TVSH-së, për situacionet e ambienteve të ndërtuara.
Gjithashtu paditësi nuk ka as leje e ndërtimi nga organet e qeverisjes lokale për këtë
ndërtim, apo NIPT- in për adresën sekondare për aktivitetin e ndërtimit, pra i gjithë
aktiviteti i ndërtimit rezulton i palicensuar.
9. Pala e paditur në për periudhën nga data 02.03.2009 deri në datën 01.04.2009, mbi
bazën e lajmërim kontrollit me nr.3496 prot, datë 02.03.2009, nga ana e inspektorëve të
Kontrollit Tatimor ne Drejtorinë Rajonale Tatimore në Njësinë e Tatimpaguesve të Mëdhenj
Tiranë, ka ushtruar kontroll pranë shoqërisë paditëse, me qëllim zbatimin e ligjit nr.7928,
datë 27.04.1995, me ndryshimet e tij, si dhe Udhëzimit te Ministrisë së Financave të dalë në
zbatim të tij, zbatimin e ligjit nr.8438, datë 28.12.1998 dhe udhëzimeve te dala në zbatim të
tij.
Mbi bazën e këtij raporti kontrolli, të datës 15.04.2009, pala e paditur me aktin
administrativ, njoftim vlerësimi, për detyrimet me nr.3496/4 prot, datë 15.04.2009, ka
njoftuar shoqërinë paditëse, për detyrimet për TVSh –në për vitin 2007, dhe tatimin mbi
fitimin për vitet 2005, 2006 dhe vitin 2007, duke përcaktuar detyrimet dhe gjobat përkatëse.
Sipas këtij akti, pretendohet se shoqëria paditëse ka detyrim TVSH-je për tu
paguar për vitin 2007, në masën prej 7 674 990 lekë zbritje kreditimi, dhe gjobë prej 25
% në masën prej 1 918 748 lekë për deklarim fallco.
10. Kolegji Administrativ vlerëson se, shkaqet që ngrihen në rekursin e paraqitura nga
pala e paditur, gjejnë mbështetje ligjore, prandaj duhet të pranohet, pasi është e provuar se
pala paditëse nuk plotëson kushtin primar të përfitimit te kësaj skeme, që është aktivitetit
“Prodhim mallrash” apo aktivitet “ndërtim”.
Në këtë rast, paditësit nuk i njihet kreditimi i TVSH-së, si më poshtë: Për vlerën e
tatueshme ne shumën 7.625.390 leke dhe në bazë te nenit 115, pika 1, e ligjit për procedurat
tatimore, ndaj shoqërisë, zbatohet dhe penalitetit në masën 25%, të kreditimit në vlerën
1.906.348 lekë.
Në referim te dispozitave sa më sipër, del në mënyrë mëse të qartë, se vendimi i
nxjerrë nga Njësia e Tatim Paguesve të Mëdhenj, është i drejtë duke u zbatuar në mënyrë
rigoroze legjislacionin tatimor.
940
11. Vendimi nr.279, datë 15.02.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në
interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjës, prandaj si i tillë duhet të prishet, ndërsa vendimi
nr.552, datë 02.02.2011, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet lënë në fuqi.
12. Zgjidhja e kësaj mosmarrëveshjeje, nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, është bërë duke interpretuar dhe zbatuar drejtë ligjin. Arsyetimi i saj se: “Shoqëria ka
kredituar TVSh-në për situacionet e ndërtimit të aktivëve të cilat nuk kanë titull pronësie në
emër të shoqërisë dhe ka bërë faturën e vetëfurnizimit edhe në blerje dhe në shitje, në bazë të
situacioneve që shoqëronin volumin e punimeve të kryera për çdo muaj, siç përcaktohet në
ligjin për TVSh-në dhe udhëzimin e MF-ve në zbatim të tij”, është i mbështetur ligjërisht.
Në zbatim të ligjit nr.7928, datë 27.04.1995 “Për TVSH-në” i ndryshuar, neni 10, pika
5, paragrafi 1, dhe udhëzimit të MF-ve në zbatim të tij, pika 3.7, paragrafi 2 dhe 3, shoqërisë
“Kamarakis-Bajrami & Co” sh.p.k, sipas kontrollit nuk i njihet kreditimi i TVSH-së. Për
këto situacione është kryer deklarimi në shitje dhe në blerje për vitin 2007 dhe të pasqyruara
në bilanc në të ardhura të tjera “prodhim i aktiveve të qëndrueshme në proces”, në bilancin e
vitit 2007. Shoqërisë i hiqet kreditimi për TVSH-në.
13. Duke arsyetuar si më sipër Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve
është i pabazuar në ligj, prandaj si i tillë duhet të pranohen dhe për rrjedhojë vendimi nr.552,
datë 02.02.2011, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.279, datë 15.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.552, datë 02.02.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 20.10.2015
941
Nr. 00 - 2015 - 3498 i Vendimit (551)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: BADEME BILALI;

PASURIVE TË PALUAJTSHME, SHKODËR;
PERSONA TË TRETË: MUSA DËRGUTI; MENTOR JAHJA;
NAMIK JAHJA;
OBJEKTI I PADISË:
Kundërshtimin e aktit administrativ vendim nr.19 datë 22.04.2010
lëshuar nga ZVRPP Shkodër.
Detyrimin e palës së paditur të ZVRPP Shkodër për të regjistruar
në sistemin e ri të regjistrimeve pasurinë e paluajtshme truall
me sipërfaqe 550 m2 në emër të trashëgimtarëve Bilali,
pasuri e ndodhur në Shkodër, në zonën kadastrale 8591 me nr.6/618.
Baza Ligjore: Nenet 192, 193, 194, 195 të Kodit Civil,
nenet 24, 27, 37, 38, 48, 52 i ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i ndryshuar.
Nenet 32, 154 e vijues të Kodit të procedurës Civile,
Nenet 9, 13, 55-80, 116, 117 të Kodit të Procedurave Administrative.
VKM nr.1 datë 31.01.2007. VKM nr.1025 datë 09.08.2008.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.1726 datë 12.07.2011

vendosi:
“Pranimin e kërkesëpadisë Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Shkodër që të
regjistrojë në favor të Vasfije Biali, Nazire Bilali dhe të trashëgimtarëve të
Nexhmije, Qamile, Xhemal dhe Haki Bilali të drejtën e pronësisë mbi një
sipërfaqe trualli prej 234 m2 e cila përcaktohet nga pikat 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8,
9, 10, 11, 12, 13 sipas planimetrisë së aktit shtesë të ekspertimit që i
bashkëngjitet këtij vendimi, pasuri e cila ndodhet në zona kadastrale 8591,
Shkodër. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
942
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.36 datë 06.02.2012 vendosi:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.1726 datë 12.07.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër”.
Kundër vendimit nr.36 datë 06.02.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka ushtruar

rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Shkodër e cila kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Hysen Saraçi i ka kaluar në këmbim vetëm 111 pjesë nga 144 pjesë ideale të pasurisë
ndërsa 33 pjesë mbeten të paidentifikuara se me kë pronar është bashkëpronësia në
pjesë ideale mbi pasurinë.
- Eksperti në kundërshtim me ligjin ka dhënë mendime juridike.
- Përcaktimi i 11 pjesëve ideale të pasurisë detyrimisht prona njërin kufitar do të ketë
Hysen Saraçin që është edhe pronari i parë.
- Eksperti shprehet se nuk ka ndryshim të konfiguracionit të pasurisë në hartën e vitit
1962 dhe në këto kushte duhet të pasqyrohej kufitari Saraçi.
- Pasuria sipas përshkrimit të radhorit të pasurisë është një dhe e pandarë në natyrë.
- Vetëm 111 pjesë kanë kaluar tek familja Bilali dhe 33 pjesë të pronës kanë mbetur të
papërcaktuara në hartë dhe as në terren.
- Gjykata nuk është shprehur për pjesë tjetër të sipërfaqes së truallit kur ka pranuar
pjesërisht padinë.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, në mungesë të palëve ndërgjyqëse,
si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Bademe
Bilali, është banor i qytetit të Shkodrës dhe është trashëgimtare ligjore e bashkëshortit të saj
të ndjerit Xhemal Bilali.
2. Në radhorin e pronësisë nr.170 datë 26.12.1955 figuron në favor të Nexhmije,
Qamile, Vasfije, Nazire, Xhemal dhe Haki Bilali e regjistruar e drejta e pronësisë ndër 144
pjesë, 111 pjesë të një shtëpie të ulët me një odë e dy oda gjymi, ¼ e pusit, pak kopsht e tjera
e vendos me në lagjen Tophane, Rr “Shaban Efendisë” dhe e kufizuar, djathtas e shoqja e
Sylo Sokolit, majtas Halil Peci, prapa të birit të Nut Dërgutit me kopësht, para rruga e madhe,
ky radhor pronësie ka origjinë të tij dokumentin kadastrore nr.153/7 datë 4.5.1925”.
Gjithashtu është shënuar se me aktin nr.534/481 datë 1955 familja Bilali e ka shkëmbyer
pasurinë e mësipërme me shtetasin Hysen Saraçi.
3. Me vendimin nr.42 datë 26.04.1982 të komitetit Ekzekutiv i K.P. të Rrethit
Shkodër në pikën 5 të tij është vendosur: “Të shpronësohen objektet vetjake dhe t’ju hiqet
nga përdorimi sipërfaqja e tokës qytetarit Xhemal Bilali, 400 m2”.
4. Rezulton se paditësja Bademe Bilali i është drejtuar ZVRPP Shkodër për
regjistrimin e pasurisë në zotërim të saj.
5. Me vendimin nr.19 datë 22.04.2010 Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Shkodër, ka vendosur: “ Refuzimin e kërkesës së subjektit Bademe Bilali për
regjistrimin e titullit të pronësisë mbi pasurinë e paluajtshme nr.6/618, zona kadastrale
8591, truall me sipërfaqe 550 m2, në favor të Bademe Bilali, Tafbardha Biali, Zamir Bilali,
Enis Bilali, Vasfije Biali, Nadire Biali, Nizehat Biali dhe Halit Bilali”, duke argumentuar se
justifikohet titulli i pronësisë në pjesë të pandara të pasurisë së paluajtshme ndër 144 pjesë,
943
111 pjesë, por nuk mund të individualizohet pjesa takuese. Origjina e pronës, radhori i
pronësisë nr.153 i vitit 1925 nuk gjendet në arshivën e ZRPP Shkodër, gjithashtu rezulton të
jetë shpronësuar një sipërfaqe prej 400 m2 e cila nuk përcaktohet teknikisht dhe pjesa e
pasurisë nuk mund të përcaktohet.
6. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Bademe Bilali i është drejtuar gjykatës me
padinë objekt gjykimi.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.1726 datë 12.07.2011
vendosi:” Pranimin e kërkesëpadisë. Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Shkodër që të
regjistrojë në favor të Vasfije Biali, Nazire Bilali dhe të trashëgimtarëve të Nexhmije,
Qamile, Xhemal dhe Haki Bilali të drejtën e pronësisë mbi një sipërfaqe trualli prej 234 m2 e
cila përcaktohet nga pikat 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13 sipas planimetrisë së aktit
shtesë të ekspertimit që i bashkëngjitet këtij vendimi, pasuri e cila ndodhet në zona
kadastrale 8591, Shkodër. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
7.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Nga akti i ekspertimit rezultoi që sipërfaqja që
përshkruhet në radhorin e pronësisë nr.170 të vitit 1955 është 854 m2. Gjithashtu është
identifikuar sipërfaqja prej 400 m2 e shpronësuar me vendimin nr.42 datë 26.04.1982 te
Komitetit Ekzekutiv të Rrethit Shkodër, dhe nga akti rezultoi që palës paditëse i është
shpronësuar edhe një sipërfaqe prej 202 m2 në të cilën është ndërtuar rruga e unazës së
qytetit. Nga kjo pasuri ka mbetur një sipërfaqe prej 234 m2. Gjykata çmon se e drejta e
pronësisë e familjes Bilali rrjedh nga Hysen saraçi. Gjykata çmon se Vasfije Biali, Nazire
Bilali dhe të trashëgimtarëve të Nexhmije, Qamile, Xhemal dhe Haki Bilali janë
bashkëpronar ekskluziv të sipërfaqes së truallit prej 234 m2 dhe se 111 pjesë ndër 144 pjesë
të një shtëpie të ulët siç përshkruhet në radhorin e pronësisë përfaqësohen nga prona objekt
gjykimi. Ky raport nuk paraqet pjesën ideale të shtetasit Hysen Saraçi në pasurinë që ai u ka
kaluar trashëgimtarëve Bilali por paraqet pjesën e individualizuar që ai ka përfituar dhe
kaluar familjes Bilali. Në rastin konkret prona e familjes Bilali është individualizuar
nëpërmjet elementëve të shënuara dhe kufijve të përcaktuara në radhorin e pronësisë nr.150
datë 16.12.1955, hartave të vitit 1938, 1962-1981, hartës së vitit 1996 dhe gjendjes faktike ”.
8. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.36 datë 06.02.2012 vendosi: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.1726 datë 12.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër”.
8.1 Arsyetimi i gjykatës:” gjykata vlerëson se kjo shtëpi është plotësisht e paditëses
dhe e trashëgimtarëve të tjerë Bilali pasi në të kundërt në këtë vërtetim pronësie do të ishte
pasqyruar edhe Hysen Saraçi në pjesën e tij takuese 33 ndër 144 pjesë. Nga ana tjetër në
radhorin e pronësisë figuron e transkriptuar e gjithë prona e Hysen saraçit. E gjithë pasuria
që paditësja kërkon të regjistrojë përfaqëson 111 pjesët e pasurisë që pasqyrohet në
vërtetimin e pronësisë së pronarit të mëparshëm Hysen Saraçi që ka tjetërsuar të gjithë
shtëpinë dhe truallin objekt gjykimi”.
9. Kundër vendimit nr.36 datë 06.02.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka ushtruar
Paluajtshme, Shkodër e cila kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke
parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
10. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

944
10.2 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
propozojnë palët.
11. Dispozitat e ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”;
12. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme, Shkodër, nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.36
datë 06.02.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër, për rrjedhojë ky vendim duhet të lihet në fuqi.
të vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Shkodër është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit
të drejtë të ligjit material dhe procedural.
16. Referuar padisë objekt gjykimi, konstatohet se në thelb të kërkimit të saj pala
paditëse ka kërkuar që në bazë të dokumenteve të saj të pronësisë dhe transkriptimeve të
mbajtura nga Zyra e Hipotekës Shkodër, të kryejë regjistrimin fillestar të pasurisë së saj me
nr.6/618, zona kadastrale 8591, truall me sipërfaqe 550 m2, i ndodhur në qytetin e Shkodrës.
17. Sikurse pranohet nga gjykatat e faktit, pala e paditur ka pretenduar se pala
paditëse zotëron titull pronësie të pasurisë së paluajtshme ndër 144 pjesë, 111 pjesë, por nuk
mund të bëjë individualizimin e pjesës takuese së paditëses dhe gjithashtu rezulton të jetë
shpronësuar një sipërfaqe prej 400 m2 e cila nuk përcaktohet teknikisht dhe pjesa e pasurisë
nuk mund të përcaktohet.
18. Në këto rrethana, gjykata e faktit gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes, përveç të
tjerave, ka vlerësuar si të nevojshëm realizimin e ekspertimit për të verifikuar pretendimet e
palës paditëse dhe prapësimet e palës së paditur lidhur me rrethanat e lindjes së
mosmarrëveshjes. Në përgjigje të detyrave të lëna nga gjykata, eksperti ka arritur në
përfundimin se: “sipërfaqja që përshkruhet në radhorin e pronësisë nr.170 të vitit 1955 është
854 m2, është identifikuar sipërfaqja prej 400 m2 e shpronësuar, gjithashtu është
shpronësuar edhe një sipërfaqe prej 202 m2 në të cilën është ndërtuar rruga e unazës së
qytetit. Nga kjo pasuri ka mbetur një sipërfaqe prej 234 m2”. Mbështetur në konkluzionet e
nxjerra nga akti i ekspertimit, gjykata e rrethit gjyqësor me arsyetimin se pjesa ideale që
Hysen Saraçi i ka kaluar familjes Bilali përfaqëson pikërisht këtë sipërfaqe pra 111 ndër 144
pjesë, ka konkluduar me pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë, vendim i cili është lënë në
fuqi nga Gjykata e Apelit Shkodër.
945
ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit, vlerëson se qëndrimi i mbajtur nga të dy
gjykatat e faktit, gjen mbështetje si në prova dhe në ligj.
20. Ky Kolegj vlerëson të theksojë se në zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi më të
drejtë gjykata e faktit kanë marrë në analizë përfundimet e arritura nga eksperti i caktuar nga
gjykata në aktin e ekspertimit. Sa më sipër vlen të evidentohet se sikurse me të drejtë është
pranuar nga Gjykata e Apelit, në bazë të përfundimeve të aktit të ekspertimit të administruar
në dosje, pjesa e mbetur e pasurisë prej 234 m2 përfaqëson pjesën ideale të individualizuar që
prej 111 pjesë ndër 144 pjesë që Hysen Saraçi i ka kaluar trashëgimtarëve të familjes “Bilali”.
21. Në këtë kuptim, Kolegji vlerëson se Gjykata e Apelit ka vendosur drejtë, kur ka
arsyetuar se në vërtetimin e pronësisë nëse Hysen Saraçi do të zotëronte pjesën prej 33 ndër
144 pjesë sikurse pretendon pala e paditur ky fakt do të ishte pasqyruar në dokumentin e
pronësisë dhe notën e transkriptimit të administruar në dosjen gjyqësore dhe në këto kushte,
pasuria që paditësja Bademe Bilali kërkon të regjistrojë përfaqëson 111 pjesët e pasurisë që
pasqyrohet në vërtetimin e pronësisë së pronarit të mëparshëm Hysen Saraçi, i cili ka
tjetërsuar të gjithë shtëpinë dhe truallin objekt gjykimi.
22. Përsa i përket pretendimeve të parashtruara në rekurs nga pala e paditur Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, Kolegji Administrativ, vlerëson
se këto janë çështje fakti për të cilat Gjykata e Apelit ka dhënë përgjigje të arsyetuar dhe
Gjykata e Lartë si gjykatë ligji nuk mund të investohet.
23. Sa më sipër, është në përputhje me qëndrimin e Gjykatës Kushtetuese e cila
shprehet se “rekursi, si mjet për rishikimin e vendimeve, ushtrohet vetëm për gabime të
ndryshme të shkeljes së ligjit. Gjatë gjykimit, Kolegji rishikon gjykimin e bërë mbi çështjet e
së drejtës, por ai nuk mund të interpretojë faktet e çështjes, sepse është i detyruar t’i
konsiderojë ato të mirëqena ashtu siç janë vërtetuar, përshkruar e pranuar në vendimin e
kundërshtuar. Nxjerrja e konkluzionit për provat në të kundërt me vlerësimin e dy gjykatave
të shkallëve më të ulta nuk pajtohet me natyrën e gjykimit në Gjykatën e Lartë.” (Vendimi
nr.32, datë 28.12.2009; Vendimi nr.17, datë 30.04.2007 i Gjykatës Kushtetuese).
24. Si përfundim, Kolegji Administrativ arrin në konkluzionin se gjykatat e faktit
kanë zhvilluar një hetim të plotë dhe të gjithanshëm duke i dhënë përgjigje të arsyetuar gjithë
pretendimeve të palëve ndërgjyqësve, përgjigje të cilat ky Kolegj i vlerëson si të drejta dhe të
bazuara në ligj dhe në këto kushte vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet të lihet në
fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.36 datë 06.02.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 20.10.2015
946
Nr. 00-2015-3497 i Vendimit (552)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 20.10.2015, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: ESMERALDA THOMAI;
PASURIVE TË PALUAJTSHME, VLORË;
PERSON I TRETË: ZYRA E PËRMBARIMIT VLORË;
OBJEKTI I PADISË:
Shpërblim dëmi jashtëkontraktor si rezultat i mosveprimit të paligjshëm;
Baza Ligjore: Neni 13 i KEDNJ.
Neni 44 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë.
Neni 1 dhe 3 i ligjit nr.8510 datë 15.07.1999
“Për përgjegjësinë jashtëkontraktore të organeve të administratës shtetërore”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.597 datë 16.03.2010 vendosi:

“Të pranojë kërkesëpadinë e paditëses Esmeralda Thomai kundër të paditurit
ZRPP Vlorë. Të detyrojë palën e paditur që të dëmshpërblejë paditësen në
vlerën 730.000 lekë. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.553 datë 31.05.2011 vendosi:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.597 datë 16.03.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë”.
Kundër vendimit nr.553 datë 31.05.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar

Paluajtshme, Vlorë e cila kërkon prishjen e vendimeve të gjykatave si të pabazuar në ligj dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Për efekt procedure nuk mund të sjellë penalizim ndaj financës së institucionit
pasi kjo do te sillte mosrealizim të detyrave funksionale të zyrës,duke mos realizuar
detyrat vjetore të përcaktuara në ligj dhe këto pasoja do të rendonin mbi aplikantët e
tjerë për shërbime të caktuara.
- Regjistrimi I kësaj pasurie do të krijonte mbivendosje me një pasuri tjetër të
regjistruar me parë paditësja është vene në dijeni për sa me lart.
- Padia e ngritur nga paditësi nuk u provua ne asnjë element të saj.
947
Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, palën paditëse Av. Esmeralda
Thomai e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.553 datë 31.05.2011 të Gjykatës së Apelit
Vlorë, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Esmeralda
Thomai, është banore e qytetit të Tiranës.
2. Me vendimin nr.3126 datë 11.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është
vendosur: “Pranimin e padisë së paditësit Llambro Llambraj. Detyrimin e palës së paditur
ZVRPP Vlorë të regjistrojë në regjistrin e pasurive të paluajtshme në emër të
trashëgimtarëve të pronarit Peco Llambraj, pasurinë e tipit truall me sipërfaqe 140 m2, të
ndodhur në lagjen “Vrenes, sot lagja “Osmen Haxhiu”, të qytetit të Vlorës, në zonën
kadastrale 8605, me këto kufijtë e rinj sipas aktit të ekspertimit: V-ndërtim pa leje, J-rrugicë
lagjeje, L-rrugicë lagjeje e P-trotuar”.
3. Ndërkohë që me kontratën e dhurimit nr.113 rep., nr.34/1 kol datë 09.01.2009 të
lidhur midis shtetasit Llambro Llambraj në cilësinë e dhuruesit dhe shtetases Esmeralda
Thomai në cilësinë e pranuesit të dhurimit, palët kanë rënë dakord sa më poshtë: “Kalimin në
pronësi pa shpërblim në favor të palës përfituese të dhurimit (Esmeralda Thomai) të pjesës
ideale prej ½ që i përket dhuruesit Llambro Llambraj në truallin prej 140 m2 të të ndodhur
në lagjen “Osmen Haxhiu”, të qytetit të Vlorës, në zonën kadastrale 8605, me këto kufijtë e
rinj sipas aktit të ekspertimit: V-ndërtim pa leje, J-rrugicë lagjeje, L-rrugicë lagjeje e P-
trotuar”.
4. Me vendimin nr.74 datë 26.01.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është
vendosur: “Lëshimi i urdhrit të ekzekutimit për vendimin gjyqësor nr.3126 datë 11.12.2008 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë”.
5. Sa më sipër paditësja Esmeralda Thomai i është drejtuar Zyrës së Përmbarimit
Vlorë, duke kërkuar ekzekutimin e vendimit të mësipërm, regjistrimin e pasurisë.
6. Pasi ka filluar procedura e ekzekutimit, me shkresën nr.1722 prot., datë 08.05.2009
të ZVRPP Vlorë drejtuar Zyrës së Përmbarimit Vlorë i bëhet me dije se është ekzekutuar
urdhri i ekzekutimit për të regjistruar vendimin gjyqësor nr.74 datë 26.01.2009 të Gjykatës së
rrethit Gjyqësor Vlorë. Në këto kushte me vendimin nr.828 prot., datë 08.05.2009 Zyra
Përmbarimore Vlorë Ka vendosur: “Pushimin e ekzekutimit të urdhrit të ekzekutimit 74 datë
26.01.2009 të Gjykatës së rrethit Gjyqësor Vlorë pasi urdhri u ekzekutua tërësisht”.
7. Pas interesimit të paditëses pranë ZVRPP Vlorë ka rezultuar se kjo pasuri nuk është
regjistruar.
8. Në këto kushte paditësja Esmeralda Thomai i është drejtuar Zyrës Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, Vlorë, me një sërë kërkesash duke kërkuar
regjistrimin e vendimit të gjykatës dhe gjithashtu të kontratës së dhurimit.
9. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Esmeralda Thomai i është drejtuar gjykatës
me padinë objekt gjykimi.
10. Ndërkohë që në dosjen gjyqësore është administruar edhe kontrata e qirasë datë
26.01.2009 lidhur midis paditëses Esmeralda Thomai dhe shoqërisë “Shashica” sh.p.k për
dhënien me qira të truallit prej 140 m2 për ta përdorur për pikë karburanti, për një afat 7
vjeçar, kundrejt shumës 40.000 lekë në muaj.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.597 datë 16.03.2010
vendosi:” Të pranojë kërkesëpadinë e paditëses Esmeralda Thomai kundër të paditurit
ZRPP Vlorë. Të detyrojë palën e paditur që të dëmshpërblejë paditësen në vlerën 730.000
lekë Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur”.
948
11.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Paditësja pretendoi se edhe në datën e ngritjes së kësaj
padie pala e paditur nuk e ka regjistruar pronën dhe nuk ka lëshuar certifikatën e pronësisë.
Për pasojë të mosveprimit të zyrtarëve të palës së paditur paditësja nuk ka mundur të
shfrytëzojë pronën e saj, pra të sigurojë të ardhura prej asaj prone, Kësisoj paditëses i është
shkaktuar një dëm jashtëkontraktor. Dëmi i pretenduar nga paditësja është 730.000 lekë. Për
të mbështetur këtë pretendim paditësja i paraqiti Gjykatës Kontratën e Qerasë datë
22.01.2009 që ajo kish lidhur me shoqërinë tregtare “Shashica” shpk për dhënien me qira të
truallit me sipërfaqe 140 m2. Po kështu paditësja pretendon se i është shkaktuar edhe një
dëm moral për shkak të sorollatjeve që i kanë shkaktuar punonjësit e palës së paditur, të cilët
edhe sot e kësaj dite nuk i kanë regjistruar titujt e pronësisë - vendimin gjyqësor dhe
kontratën e dhurimit. Pretendimet e paditëses Gjykata i gjen të bazuara në ligj. Neni 193 i
Kodit Civil përcakton se: “Duhet të regjistrohen në regjistrin e pasurive të paluajtshme
kontratat për kalimin e pronësisë së sendeve të paluajtshme... vendimet gjyqësore të formës
së prerë...” etj Po kështu pala e paditur ishte e detyruar të bënte regjistrimin e mësipërm dhe
pajisjen me certifikatë pronësie të paditëses edhe në zbatim të nenit 38 të ligjit 9701 datë
02.04.2007 i cili ka ndryshuar ligjin nr 7843 datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”. Padia e paditëses mbështetet edhe në nenin 1 dhe 3 të Ligjit nr 8510 datë
15.07.1999 “Për përgjegjësinë jashtëkontraktore të organeve të administratës shtetërore.”
Sipas këtyre dispozitave organi administrativ është përgjegjës për dëmin që u shkaktohet nga
punonjësit e tij shtetasve”.
12. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.553 datë 31.05.2011 vendosi: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.597 datë 16.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë”.
12.1 Arsyetimi i gjykatës:” I njëjtë me atë të faktit”.
13. Kundër vendimit nr.553 datë 31.05.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar
Paluajtshme, Vlorë e cila kërkon prishjen e vendimeve të gjykatave si të pabazuar në ligj dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

14.1 Neni 1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e
Kodit të Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe
për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe.
14.2 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me
detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur
me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
15. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme, Vlorë nuk përmban shkaqe ligjore që të bëjnë të cenueshëm vendimin nr.553
datë 31.05.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të
materialeve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve
e prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit se
949
arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit është rrjedhojë e respektimit dhe
zbatimit të drejtë të ligjit.
18. Konstatohet se në thelb të kërkimit të saj pala paditëse Esmelralda Thomai ka
kërkuar që të dëmshpërblehet për dëmin pasuror dhe jo pasuror, nga ana e palës së paditur
ZVRPP Vlorë, e cila në mënyrë të kundërligjshme nuk ka kryer procedurat e regjistrimit të
titullit të saj të pronësisë në regjistrat e pasurive të paluajtshme, sipas parashikimeve ligjore
dhe nënligjore të ligjit për regjistrimin e pasurive të paluajtshme.
19. Gjykata e Rrethit Gjyqësor, në vlerësim të provave të administruara gjatë
gjykimit, ka arritur në konkluzionin se: “Për pasojë të mosveprimit të zyrtarëve të palës së
paditur paditësja nuk ka mundur të shfrytëzojë pronën e saj, pra të sigurojë të ardhura prej
asaj prone, Kësisoj paditëses i është shkaktuar një dëm jashtëkontraktor. Për të mbështetur
këtë pretendim paditësja i paraqiti Gjykatës Kontratën e Qerasë datë 22.01.2009 që ajo kish
lidhur me shoqërinë tregtare “Shashica” shpk për dhënien me qira të truallit me sipërfaqe
140 m2. paditëses i është shkaktuar edhe një dëm moral për shkak të sorollatjeve që i kanë
shkaktuar punonjësit e palës së paditur, të cilët edhe sot e kësaj dite nuk i kanë regjistruar
titujt e pronësisë - vendimin gjyqësor dhe kontratën e dhurimit. Padia e paditëses mbështetet
edhe në nenin 1 dhe 3 të Ligjit nr 8510 datë 15.07.1999 “Për përgjegjësinë jashtëkontraktore
të organeve të administratës shtetërore.” Sipas këtyre dispozitave organi administrativ është
përgjegjës për dëmin që u shkaktohet nga punonjësit e tij shtetasve”. Për sa më sipër, kjo
gjykatë ka vendosur pranimin e padisë të ngritur nga pala paditëse, vendim i cili është lënë në
fuqi nga Gjykata e Apelit Vlorë.
ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit, vlerëson se qëndrimi i gjykatës së apelit,
gjen mbështetje si në prova dhe në ligj.
21. Në vlerësim të situatës ligjore të krijuar nga aktet që përbëjnë shkakun juridik të
pretendimeve të palëve, Kolegji Administrativ arrin në konkluzionin se në momentin që pala
paditëse ka paraqitur pranë ZVRPP Vlorë për regjistrim vendimin gjyqësor të formës së
prerë, kjo e fundit ka pasur detyrimin për regjistrimin e këtij titulli pronësie në bazë të
dispozitave të ligjit për nr.7843/1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, sikundër
është vërtetuar dhe pranuar nga gjykatat e faktit edhe pas përfshirjes së Zyrës së Përmbarimit
Vlorë në këtë proces, përsëri pala e paditur nuk ka kryer regjistrimin e detyrueshëm të titullit
të pronësisë (vendimit gjyqësor të formës së prerë dhe kontratës së dhurimit).
22. Kolegji Administrativ e gjen me vend të marrë në analizë nenin 193 të Kodit Civil
i cili parashikon: “Duhet të regjistrohen në regjistrin e pasurive të paluajtshme: a) kontratat
për kalimin e pronësisë së sendeve të paluajtshme dhe aktet për pjesëtimin vullnetar të tyre;
h) vendimet e gjykatave ose organeve kompetente shtetërore që përkatësisht përmbajnë
fitimin ose njohjen e pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme, pjesëtimin e pasurive të
paluajtshme ose që deklarojnë të pavlefshme veprimet juridike për kalimin e pronësisë të
regjistruar më parë rregullisht, si dhe aktet e përmbarimit gjyqësor për sekuestrimin e
pasurisë së paluajtshme ose shitjen në ankand të tyre”. Ndërsa në nenin 38 të ligjit për
nr.7843/1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” parashikohet shprehimisht se: “Në
rastet kur shteti, personi fizik ose juridik ka fituar të drejtën e pronësisë mbi një pasuri të
paluajtshme me anë të ligjit, vendimit gjyqësor të formës së prerë për fitimin ose kalimin e së
drejtës së pronësisë apo të aktit të një organi administrativ, regjistruesi, mbështetur në këto
akte të paraqitura nga personi i interesuar, bën regjistrimin, duke shënuar pronar shtetin,
personin, fizik ose juridik, të cilit i ka kaluar e drejta e pronësisë. Regjistrimi i fitimit të
950
pronësisë, sipas këtij neni, bëhet nga zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme pas
plotësimit të kushteve të regjistrimit, të përcaktuara në shkronjën “h” dhe në paragrafin e
fundit të nenit 193 të Kodit Civil. Nëse nuk plotësohen kushtet e sipërpërmendura,
regjistruesi propozon refuzimin e kërkesës për regjistrim dhe dosja e plotë e praktikës, së
bashku me urdhrin e refuzimit, i kalojnë për kompetencë Kryeregjistruesit. Kryeregjistruesi,
brenda 30 ditëve, me urdhër të arsyetuar, duhet të vendosë miratimin ose jo të propozimit.
Kundër urdhrit të Kryeregjistruesit për refuzimin e regjistrimit mund të bëhet ankim në rrugë
gjyqësore”.
23. Në kuptim të dispozitave të cituara më sipër, ligjvënësi ka parashikuar një
rregullim të posaçëm të titujve që regjistrohen në regjistrat e pasurive të paluajtshme duke
parashikuar edhe procedurën që duhet të ndjekë regjistruesi për regjistrimin e këtyre titujve të
pronësisë. Kolegji vlerëson se në çdo rast, ZVRPP duhet të kryejë veprimet e nevojshme për
regjistrimin e titujve të pronësisë përsa kohë ata nuk vijnë në kundërshtim me parashikimet e
Kodit Civil dhe ligjit për regjistrimin e pasurive të paluajtshme, në rast të kundërt është
detyrim ligjor i zyrave të regjistrimit që në përputhje me parashikimet ligjore, që regjistruesi
të refuzojë kërkesën për regjistrim dhe ti kalojë dosjen për kompetencë Kryeregjistruesit, i
cili shprehet me vendim përfundimtar, i ankueshëm vetëm në rrugë gjyqësore.
24. Duke u rikthyer tek çështja objekt gjykimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson se, me të drejtë gjykata e Apelit ka pranuar se pala e paditur ZVRPP Vlorë,
nuk ka marrë asnjë veprim për regjistrimin e pasurisë së paditëses Esmeralda Thomai në
regjistrat e pasurive të paluajtshme, madje në kushtet kur do e vlerësonte se nuk mund ta
regjistronte titullin e pronësisë duhej të ishte shprehur me vendim refuzimi sipas procedurës
së posaçme të parashikuar nga ligjvënësi. Në këto kushte pala e paditur ZVRPP Vlorë me anë
të mosveprimeve të saj i ka shkaktuar paditëses një dëm pasuror dhe jo pasuror sikurse është
trajtuar në vendimin e gjykatës së apelit. Ky qëndrim është në qasje të plotë edhe me
parashikimet e ligjit nr.8510/1999 “Për përgjegjësinë jashtëkontraktore të organeve të
administratës shtetërore, i cili shprehimisht parashikon se: “Organet e administratës
shtetërore përgjigjen për dëmet pasurore dhe jopasurore jashtëkontraktore, që u shkaktojnë
personave fizikë a juridikë, privatë, vendas a të huaj. Organet e administratës shtetërore
përgjigjen për dëmet që u shkaktojnë personave fizikë a juridikë privatë: a) kur kryejnë
veprime a mosveprime të kundërligjshme”.
25. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se paditësja
ka të drejtën ligjore te dëmshpërblehet për dëmin pasuror dhe jo pasuror që i është shkaktuar
me nga pala e paditur me anë të mosveprimeve të kundërligjshme saj, kjo pasi: (i) paditësi e
kishte fituar pronën ne mënyre të ligjshme nëpërmjet kontratës së dhurimit, dhe (ii) pala e
paditur në mënyrë të kundërligjshme nuk ka vepruar për të kryer regjistrimin e titujve të
detyrueshëm të pronësisë për regjistrim.
26. Parë në këtë këndvështrim, ky Kolegj konkludon se vendimi i dhënë nga Gjykata
e Apelit Vlorë është i drejtë, pasi kjo gjykatë e ka zgjidhur mosmarrëveshjen “në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi që janë të detyrueshme”( neni 17/2 i ligjit
49/2012) duke realizuar një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin
duke i dhënë përgjigje pretendimeve të palëve, nëpërmjet një analizë të plotë dhe objektive të
provave.
27. Për sa më sipër ky Kolegj arrin në përfundimin se vendimi nr.553 datë 31.05.2011
i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet lënë në fuqi.
951
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.553 datë 31.05.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 20.10.2015
952
Nr. 11243-02320-2012 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2015- 3496 i Vendimit (553)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 20.10.2015 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen administrative me

nr.12243-02320-2012 akti që ju përket palëve :
PADITËS: AZBI ISMAILI

E PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË.
OBJEKTI :
Detyrimin e palës së paditur, Zyra Vendore
e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë
të bëjë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme
dhe të lëshojë çertifikatën e pronësisë.
Baza Ligjore: Neni 32 i ligjit 78 43, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”
ndryshuar me ligjin 9701, datë 02.04.2007, neni 5 dhe 28 i ligjit
dhe neni 24/a e vijues si dhe neni 46 paragrafi i II-të.

vendosur:
Pranimin e padisë duke detyruar palën e paditur, Zyra e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë për të regjistruar në regjistrat e pasurive të
paluajtshme pasurinë dhe paisur me çertifikatë pronësie për efekt
dokumentacioni, palën paditëse Azbi Ismaili për pasurinë e llojit ndërtesë me
sipërfaqe 109.4 m.2 dhe truall me sipërfaqe prej 319 m.2, rregullisht të
regjistruar pranë ZRPP Vlorë me nr.69, vil.18, viti 1955, sipas kufijëve dhe
planimetrisë përkatëse të aktit të ekspertimit përpiluar gjatë gjykimit.

Gjyqësor Vlorë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar rekurs pala e paditur,

Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi
dhe vendosjen e rrëzimit të padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
953
- Pasuria truall për të cilën është vendosur detyrimi për regjistrim eshte nje
pasuri e cila nga regjistrimi fillestar sistematik i zonës kadastrale 8604 është
regjistruar në pronësi të paditësit Azbi Ismaili në vol.27,faqe 137, me nr.pasurie
2/242, me sipërfaqe trualli 319 m.2 pasuri për të cilën pasitësi është paisur me
çertifikatë pronësie më datë 26.06.2007.
- Dokumentacioni i paraqitur nga paditësi është trajtuar nga ZVRPP Vlorë dhe
përsa i përket regjistrimit të ndërtesës nga verifikimi i dokumentacionit tekniko-ligjor,
objekti rezulton i prishur.
- ZVRPP Vlorë nuk mund të bëjë regjistrimin e një pasurie që nuk ekziston.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe diskutoi çështjen në tërësi në
seancë gjyqësore,
VËREN
Rekursi i paraqitur nga pala e paditur Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Vlorë (ZRRPP Vlorë) është i mbështetur në ligj. Vendimi nr.575 datë 05.06.2012 i Gjykatës
së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.2485 datë 19.12.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe material, prandaj të dy vendimet
gjyqësore duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative
të Shkallës së Parë Vlorë.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, përsa i përket
rrethanave të faktit, rezulton të jetë pranuar si e vërtetuar prej tyre se, paditësi Azbi Ismaili,
duke thirrur si të palë të paditura ZRRPP Vlorë dhe Drejtorinë e Përgjithshme të Rrugëve, ka
ngritur padi me shkak ligjor dhe objekt detyrimin e palës së paditur të lëshojë certifikatën e
pronësisë për një ndërtesë me sipërfaqe 104 m2, aktualisht të regjistruar në emër të tij, e
ndodhur në qytetin e Vlorës dhe shpërblimin e dëmit të ardhur nga veprimet e paligjshme të
palës së paditur.
Paditësi Azbi Ismaili, me anë të padisë dhe në gjykim ka pretenduar se ai është pronar
i ligjshëm i një sipërfaqe trualli dhe ndërtimeve të ligjshme të realizuara mbi atë truall. Por,
nga ana e palës së paditur ZRRPP Vlorë i është refuzuar lëshimi i certifikatës së pronësisë me
arsyetimin se sipërfaqja ndërtimore prej 109.4 m2 megjithëse ka ekzistuar më përpara,
tashmë nuk ekziston më sepse është ndërtuar Rruga Transballkanike. Ndërsa për sipërfaqen e
truallit prej 319 m2 jeni pajisur me certifikatë pronësie në vitin 2007.
Nga ana tjetër, paditësi Azbi Ismaili ka pretenduar në gjykim se, për ndërtimin e
Rrugës Transballkanike, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve ka realizuar
procedura të shpronësimit për interes publik dhe paditësi figuron në listën e pronarëve që
shpronësohen por pasi të kenë paraqitur dokumentacionin përkatës të pronësisë. Kjo palë e
paditur ka realizuar prishjen e objektit dhe nuk e ka dëmshpërblyer paditësin Azbi Ismaili
sipas ligjit për mangësi dokumentacioni etj. edhe pse ai pretendon se dokumentacioni është i
rregullt lidhur me sipërfaqen ndërtimore.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, pasi shqyrtoj çështjen, ka vendosur të pranojë
padinë duke e detyruar palën e paditur ZRRPP Vlorë të regjistrojë pasurinë e llojit ndërtesë
me sipërfaqe 109.4 m2 dhe truall 319 m2 dhe të pajisë paditësin Azbi Ismaili me certifikatë
pronësie “për efekt dokumentacioni”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, pala e paditur ZRRPP Vlorë,
ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë.
Gjykata e Apelit Vlorë, duke pranuar të njëjtat rrethana të faktit sikurse gjykata e
shkallës së parë dhe duke parashtruar të njëjtin arsyetim mbi ligjin e zbatueshëm, ka ardhur
954
në përfundimin se duhet të mbetet në fuqi vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, pala e paditur ZRRPPP Vlorë ka
paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë. Me anë të rekursit, në thelb, pretendohet se të dy
gjykatat kanë zbatuar gabim ligjin procedural dhe material sikurse parashtrohen në pjesën
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pa qenë nevojshme të analizojë shkaqet
ngritura në rekurs nga pala e paditur ZRRPP Vlorë, kryesisht, konstaton se gjykimi i çështjes
në shkallë të parë është zhvilluar në shkelje të rëndë të normave procedurale. Këto shkelje
procedurale nuk janë konstatuar dhe riparuar as edhe nga Gjykata e Apelit Vlorë. Prandaj,
vendimi i dhënë nga Gjykatat e Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe Gjykata e Apelit Vlorë duhet të
prishen dhe çështja të rishqyrtohet nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se me anë të padisë, paditësi Azbi
Ismali ka thirrur si të paditur dy organe të administratës shtetërore, ZRRPP Vlorë dhe
Drejtorinë e Përgjithshme të Rrugëve.
Por, së pari, nga aktet procedurale që përmban dosja gjyqësore rezulton se në
kërkesëpadi janë thirrur si të paditur të dy organet shtetërore të sipërcituar. Të dy këto palë
ndërgjyqëse janë njoftuar rregullisht për të marrë pjesë në disa seanca gjyqësore, duke u
deklaruar edhe gjykimi në mungesë të tyre për mosparaqitje pa shkaqe të arsyeshme.
Ndërkohë, sipas procesverbaleve të seancave gjyqësore, duke filluar nga ajo e datës
06.07.2011 (faqe 67 e dosjes) dhe deri në përfundim të gjykimit nuk rezulton më që në këtë
gjykim të jetë si palë e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve. Nga ana tjetër, në dosjen
gjyqësore nuk gjendet ndonjë kërkesë me shkrim apo vullnet i shprehur nga paditësi Azbi
Ismaili për heqjen dorë nga gjykimi lidhur me këtë palë të paditur, madje as edhe në
procesverbalet e seancave gjyqësore nuk përmbahet asnjë e dhënë që të jetë paraqitur ndonjë
kërkesë e tillë apo që gjykata të ketë disponuar lidhur me këtë palë të paditur. Gjithashtu edhe
në vendimet e dhëna nga gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, Drejtoria e Përgjithshme
e Rrugëve nuk është palë e paditur në gjykim.
Së dyti, nga aktet procedurale që përmban dosja gjyqësore, rezulton se, sipas
kërkesëpadisë, kemi të bëjmë me dy kërkime të qarta dhe të dallueshme. Shkaku ligjor dhe
objekti padisë, sipas kërkesëpadisë është detyrimi i palës së paditur të lëshojë certifikatën e
pronësisë për një ndërtesë me sipërfaqe 104 m2, aktualisht të regjistruar në emër të tij, e
ndodhur në qytetin e Vlorës dhe të shpërblehet dëmi i ardhur nga veprimet e paligjshme të
palës së paditur.
Por, ndryshe nga sa kërkohet në padi, në të gjitha procesverbalet e seancave gjyqësore
rezulton se shkak ligjor dhe objekt i padisë është thjesht “detyrimi i palës së paditur ZRRPP
Vlorë të bëjë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme dhe të lëshojë certifikatën e pronësisë“.
Nuk rezulton nga aktet që përmban dosja gjyqësore që, nga ana e paditësit të jetë disponuar
me shkrim apo qoftë edhe verbalist shprehja e vullnetit të saj për të ndryshuar shkakun ligjor
ose objektin e padisë, për të shtuar ose pakësuar kërkohet e padisë dhe as që gjykata të jetë
shprehur për ndonjë pranim apo refuzim të ndonjë kërkese të tillë sikurse urdhëron ligji
procedural. Madje gjykata e shkallës së parë, në dispozitivin e saj shkon edhe përtej
kërkimeve të paditësit, duke urdhëruar palën e paditur ZRRPP Vlorë, jo thjesht të lëshojë
certifikatë pronësie për një pronë të regjistruar sikurse pretendon e kërkon paditësi, por edhe
të detyrohet që të regjistrojë pasurinë sipërfaqe ndërtimore prej 109.4 m2.
Shkeljet e rënda procedurale të sipërtrajtuara vijnë nga mosrespektimi i dispozitave
parimore procedurale civile që përmbajnë nenet 5, 6, 14, 18, 20, 28, 184, 185, 201 e vijues të
Kodit të Procedurës Civile, të cilat e bëjnë në tërësi gjykimin e zhvilluar në shkallë të partë
dhe në apel në shkelje të procesit të rregullt ligjor.
955
Së treti, me anë të padisë, pavarësisht nga mangësitë formale dhe juridike në
formulim e parashtrim, kërkohet të detyrohet pala e paditur ZRRPP Vlorë të kryejë veprimet
sipas ligjit për lëshimin e certifikatës së pronësisë për një pasuri të paluajtshme sipërfaqe
ndërtimore prej 109.4 m2. Njëkohësisht kërkohet nga kjo palë e paditur por edhe nga e
paditura tjetër Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve të dëmshpërblejnë paditësin për dëmin e
shkaktuar nga veprimet e paligjshme dhe që paditësi të përfitojë shpërblimin që i përket për
efekt të shpronësimit të kësaj pasurie për interes publik.
Në këtë kuptim, në çështjen objekt gjykimi, mosmarrëveshja nuk lidhet me
pretendime për të drejta subjektive dhe interesa të ligjshme mes subjektesh private, por me
pretendime që kërkojnë realizimin e tyre kundrejt shtetit dhe organeve shtetërore. Pra, është i
dukshëm interesi që ka shteti ka për të mbrojtur në këtë gjykim.
Ndodhur në këto kushte, gjykata e shkallës së parë, por edhe gjykata e apelit kanë
shkelur rëndë ligjin procedural duke mos i garantuar palës shtetërore mbrojtjen sipas
kushteve dhe mënyrës që parashikon shprehimisht ligji.
Sipas nenit 79/a të Kodit të Procedurës Civile “......Gjykata, që shqyrton çështje për të
cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e
akteve kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim.”.
Respektimi ose jo i kësaj dispozite procedurale nuk është në diskrecionin e gjykatës,
por është një normë me natyrë urdhëruese. Gjykata ka detyrimin që të njoftohet avokati i
shtetit për të marrë pjesë në gjykim. Pas kësaj, gjykata ka përmbushur detyrimin e saj ligjor
dhe përgjegjësia për të garantuar pjesëmarrjen në gjykim e ka vetë avokati i shtetit.
Një interpretim të tillë të ligjit kanë bërë edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, të cilat, mes të tjerave, në vendimin unifikues nr.13 datë 23.03.2004 janë shprehur se:
“.....Nga përmbajtja e kësaj dispozite (nenit 79/a të K.Pr.Civile), del se, kur shqyrton çështje
për të cilat përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e detyruar
që të urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet mundësia
reale Avokaturës së Shtetit që të marrë pjesë në gjyq me qëllim përfaqesimi dhe mbrojtjeje të
interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji”..
Për shkaqet e parashtruara më sipër Kolegji Administrativ vlerëson se duhet të prishen
të dy vendimet e dhëna nga gjykata e apelit dhe gjykata e shkallës së parë, duke e dërguar
çështjen për rigjykim në Gjykatën e Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjave “c”, “ç” dhe
“d” të nenit 467 të Kodit të Procedurës Civile dhe të shkronjës “d” të nenit 63 të ligjit
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.575 datë 05.06.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit
nr.2485 datë 19.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 20.10.2015
956
Nr. 00 - 2015 - 3494 i Vendimit (554)
VENDIM

Majlinda Andrea Anëtar
në seancë gjyqësore më datë 20.10.2015 mori në shqyrtim çështjen administrative

nr.01317/2015 Akti, që u përket palëve:
PADITËS: THOMA LLOCI

I PADITUR ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME (ZQRPP)
TIRANË
PASURIVE TË PALUAJTSHME (ZVRPP)
SARANDË
OBJEKTI:
Shfuqizimin dhe shpalljen të pavlefshme të aktit administrativ,
urdhrit nr.150, datë 03.02.2010 të ZQRPP-së Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP-së Sarandë të kryejë regjistrimin
e objektit “Hotel dhe ambiente shërbimi dhe pishinë”
në Zonën Turizëm Kanali i Çukës, Blloku H-1, Sarandë.
Baza Ligjore: Nenet 153, 154, 324, 331 të K.Pr.Civile,
ligji nr.9701, datë 02.04.2007
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, neni 38 të ndryshuar,
ligji nr.8405 “Për urbanistikën”
dhe nenet 18 e 115 të K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2010- 567, datë

Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Thoma Lloci.
Shfuqizimin e aktit administrativ, të Urdhrit nr.150, datë 03.02.2009 të Zyrës
Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, të dhënë në
Detyrimin e palës së paditur ZRPP Sarandë të kryejë regjistrimin e objektit
“Hotel dhe ambiente shërbimi dhe pishinë”, i ndodhur në Zonën Turizëm
Kanali i Çukës, Blloku H-l Sarandë, në regjistrat e pasurive të paluajtshme në
emër të paditësit Thoma Lloci.
957
Regjistrimi të kryhet në bazë të dokumentacionit bashkëngjitur shkresës me
nr.1704 prot, datë 10.12.2009 të Drejtorisë së Urbanistikës së Bashkisë
Sarandë.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.307, datë 22.09.2010 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.23-2010-567 datë 06.05.2010 të Gjykatës së
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë me vendimin 1662 (324), datë

Ndryshimin e vendimit nr.23-2010- 567, datë 06.05.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe të vendimit nr.307, datë 22.09.2010 të Gjykatës
së Apelit Gjirokastër dhe rrëzimin e kërkesë padisë.
Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.32, dtaë 25.05.2015 ka vendosur:

Shfuqizimin si të papajtueshëm me Kushtetutën të vendimit nr.00-2-14-1662
(324) datë 29.04.2014 të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim.
Kundër vendimit nr.307, datë 22.09.2010 të Gjykates se Apelit Gjirokastër, ka

paraqitur rekurs pala e paditur, Zyra Qendrore e Pasurive të Paluajtshme Tiranë, e cila ka
kërkuar prishjen e vendimit nr.567, datë 06.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë
dhe vendimit nr.307, datë 21.09.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër duke parashtruar këto
shkaqe:
- Nga verifikimi i dokumentacionit konstatohet se, kontrata e marrëdhënieve me
truallin, nr.1902/584, datë 11.10.1999 për sipërfaqen 1.060 m2 lidhur ndërmjet
Këshillit të Rrethit Sarandë dhe shtetasit Fatmir Sulo, e regjistruar në nr.1, faqe 17,
nr.49 indeks, datë 22.02.2000, që është edhe origjina e pronësisë së pasurisë me nr.1,
faqe 38, nr.112 indeks, datë 27.03.2000, në bazë të Rregullores së punës në zyrat e
regjistrimit nr.184, datë 08.04.1999, Kreu IV, pika 12, që është pjesë thelbësore e
dokumentacionit, i cili paraqitet për regjistrimin e një pasurie të përfituar sipas ligjeve
të urbanistikës, është lidhur në kundërshtim me disponimet e bëra në nenin 3 të ligjit
nr.7980, datë 27.7.1995 “Për shitblerjen e trojeve”, në të cilin përcaktohen qartë rastet
e shitjes së trojeve (Për ndërtimin e banesave me qëllim të lirimit të banesave të ish-
pronarëve si dhe për të pastrehët, të ndërtuara nga Enti i Banesave, apo persona të
tjerë, si dhe me vendim të Këshillit të Ministrave, për investime shumë të rëndësishme
për vendin).
- Leja e ndërtimit nr.3/34, datë 17.11.2006 e KRRT-së, Bashkia Sarandë, nuk
është lëshuar sipas përcaktimeve të bëra me studimin urbanistik të miratuar për zonën
Hotel Turizëm-Kanali i Çukës (në të cilin janë ngritur objektet në fjalë), me vendimin
nr.3, datë 19.02.1999 të Këshillit të Rregullimit të Territorit në Republikën e
Shqipërisë, ku përcaktohet se, numri maksimal i kateve për objektet e ndërtuara në
këtë zonë do të jetë 2-3 kat, fakt ky që është evidentuar pas kontrolleve të ushtruara
dhe nga KLSH-ja në raportet e kontrollit të dërguara në ZVRPP-në Sarandë, duke i
lënë si rekomandim mos regjistrimin e tyre.
958
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; pretendimet e Avokaturës së
Përgjithshme të Shtetit përfaqësuar nga Av. e Shtetit Lorana Kasapi, e cila kërkoi lënien në
fuqi të vendimit nr.324, datë 29.04.2014 të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë;
pretendimet e mbrojtësit të palës paditëse, Av. Kosta Gazeli, i cili kërkoi mos pranimin e
rekursit dhe lënien në fuqi të vendimeve të gjykatave të faktit; konstatoi mosparaqitjen e
palëve të paditura pa ndonjë shkak, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Pala paditëse ka aplikuar, pranë ZRPP-së Sarandë për të kryer regjistrimin e
objektit “Hotel dhe ambiente shërbimi e pishinë” në Zonën Kanali i Çukës, Blloku H-1,
Sarandë duke paraqitur dokumentacionin e fitimit të pronësisë. Ndërtimi është kryer mbi
një truall prej 1060 m 2 sipas lejes së ndërtimit nr.3/34, datë 17.11.2006, e cila parashikon
se ai do të ishte tre kate mbi tokë dhe dy kate nën tokë.
2. Me urdhrin nr.150, datë 03.02.2010 ZQRPP, ka refuzuar kërkesën e paditësit për
regjistrimin e objektit “Hotel dhe ambiente shërbimi dhe pishinë”, në Zonën Turizëm
Kanali i Çukës, Blloku H-1 Sarandë pasi a) nuk justifikon marrëdhëniet me truallin duke
qenë se kontrata e shitjes së truallit nga Këshilli i Rrethit Sarandë me nenin 3 të ligjit
nr.7980/1995 “Për shitblerjen e trojeve; si dhe b) leja e ndërtimit nr.3/34, datë 17.11.2006 të
KRrT Bashkia Sarandë nuk është lëshuar sipas përcaktimeve të bëra me Studimin Urbanistik
të miratuar për zonën Hotel Turizëm-Kanali i Çukës (ku është ndërtuar objekti) me vendimin
nr.3 datë 19.02.1999 të KRrTRSh ku përcaktohet se numri maksimal i kateve për objektet e
ndërtuara në këtë zonë do të jetë 2-3 kate.
3 Në këto kushte paditësi i është drejtuar në gjykatës dhe kërkon shfuqizimin dhe
shpalljen të pavlefshëm të aktit administrativ, urdhrit nr.150 datë 03.02.2010 të ZQRPP-së,
sipas të cilit i është refuzuar kërkesa për regjistrimin e objektit të ndërtuar, si dhe
detyrimin e palës së paditur ZVRPP-së Sarandë të kryej regjistrimin e objektit “Hoteli dhe
ambiente shërbimi e pishinë”, në Zonën Kanali i Çukës. Blloku H-1, Sarandë.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2010-567, datë
06.05.2010 ka vendosur: Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Thoma Lloci. Shfuqizimin e
aktit administrativ, Urdhrit me nr.150, datë 03.02.2009 të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë, të dhënë në kundërshtim me ligjin. Detyrimin e palës së
paditur ZRPP-së Sarandë të kryejë regjistrimin e objektit “ Hotel dhe ambiente shërbimi dhe
pishinë”, i ndodhur në Zonën Turizëm Kanali i Çukës, Blloku H-l Sarandë, në regjistrat e
pasurive të paluajtshme në emër të paditësit Thoma Lloci. Regjistrimi të kryhet në bazë të
dokumentacionit bashkëngjitur shkresës me nr.1704 prot, datë 10.12.2009 të Drejtorisë së
Urbanistikës së Bashkisë Sarandë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ndërmjet të tjerave arsyeton se:
5. .... nuk evidentohet paligjshmëri në transaksionet e shitjes së truallit prej Bashkisë
Sarandë tek shtetasit Besim Toni për 478 m2 dhe Flamur Sulo 582 m2, pasi trojet brenda
vijave kufizuese të qyteteve administrohen nga bashkitë, si njësi të qeverisjes vendore. Kjo
kompetencë e qeverisjes vendore parashikohet në nenin 8/II pika “a” të ligjit nr.8652/2000
“Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes vendore”. Sipas kësaj dispozite: Njësitë e
qeverisjes vendore, ushtrojnë të drejtën e pronësisë. Ato fitojnë shesin dhe japin në përdorim
pronën e paluajtshme ose të luajtshme të tyre si dhe ushtrojnë të drejta të tjera sipas mënyrës
së përcaktuar me ligj. Në kuptim të kësaj dispozite, Bashkia Sarandë, ka patur tagrin e
disponimit të truallit. Pra, gjykata nuk vlerëson të bazuar argumentin e përdor urdhrin e
refuzimit të kryeregjistruesit, edhe pse paditësi nuk ka kërkuar regjistrimin e truallit, pasi ai
959
është i regjistruar..... Ndërtimi i palës paditëse është realizuar në përputhje me
dokumentacionin e ndërtimit. Paditësi me leje shfrytëzimi prej Drejtorisë së Urbanistikës
Sarandë konfirmon faktin teknik të kryerjes së ndërtimit në përputhje me projektin e miratuar
dhe lejen e ndërtimit të miratuar nga KRRT-ja, Bashkia Sarandë......Tërësia e
dokumentacionit të paraqitur prej paditësit në ZRPP-në Sarandë, e cila kryen veprimet
përkatëse të regjistrimit të objektit, siç parashikohet në nenin 13 të ligjit nr.8402/1998 “Për
kontrollin dhe disiplinimin e punimeve të ndërtimit”, flet për rregullshmërinë e
dokumentacionit dhe detyrimin që bind ZRPP-në për të regjistruar objektin..... Pra,
vlerësojmë se në situatën konkrete i padituri ZVRPP Sarandë, nuk ka patur në konsideratë
gjatë procesit të vendimmarrjes administrative, urdhërimet e mësipërme. I padituri ZVRPP
Sarandë, duhet të procedojë sipas rregullave të parashikuara në nenin 41/a i ligjit
nr.7843/1994, i cili referon tek neni 131 i ligjit nr.8402/1998. Njëherësh nuk paraqiten
(evidentohen) rastet e refuzimit, ato paraqiten në pikën 5 të Udhëzimit nr.1, datë
31.01.2007.......
6. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor kanë paraqitur ankim palët e
paditura ZVRPP Sarandë dhe ZQRPP Tiranë në Gjykatën e Apelit Gjirokastër.
7. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.307, datë 22.09.2010 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.23-2010-567, datë 06.05.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë.
Gjykata e Apelit Gjirokastër arsyeton ndër të tjera se:
8..... se pala e paditur ZVRPP Sarandë ka përdorur si argument shtesë të konkluzionit
të saj për refuzimin e kërkesës për regjistrimin edhe ndalesën e parashikuar, shprehimisht në
nenin 3 të ligjit nr.7980/1995 “Për shitblerjen e trojeve”, por pa arritur të provojë faktin e
përcaktuar në pretendimet e bëra edhe në ankim. Veprimi juridik i shitblerjes së truallit
rezulton të jetë bërë konform procedurës së parashikuar në ligjin nr.8405/1998 dhe nenin
21/1 të ligjit nr.7512/1991. Sipas kësaj dispozite “Personave fizike a juridik privat vendas u
jepet në pronësi truall për ndërtim me pagesë duke patur edhe të drejtën e shitblerjes”......
Në këtë kuptim, gjykata, nuk konstaton fakte paligjshmërie në marrëdhënien juridike midis
shtetasve Fatmir Sulo dhe Besim Tono me Bashkinë Sarandë, aq më tepër që prej paditësit
nuk kërkohet regjistrimi i truallit. Për pasojë, pala e paditur ZRPP-ja Sarandë nuk duhet të
kishte disponuar refuzimin e regjistrimit të kësaj praktike, por të zbatonte urdhërimet e ligjit
specifik nr.7843/1994 neni 41/a “Për regjistrimin e Pasurive të paluajtshme”.......
9. Kundër vendimit nr.307, datë 22.09.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, ka
paraqitur rekurs pala e paditur, Zyra Qendrore e Pasurive te Paluajtshme, e cila ka parashtruar
shkaqet e sipërcituara në pjesën hyrëse.
10. Kolegji Adminsitrativ i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.002014-1662 (324)
datë 29.04.2014 ka vendosur :Ndryshimin e vendimit nr.23-2010-567, datë 06.05.2010 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe të vendimit nr.307, datë 22.09.2010 të Gjykatës së
Apelit Gjirokastër dhe rrëzimin e kërkesë padisë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë ka arsyetuar ndër të tjera se:
11. .... Neni 3 i ligjit nr.7980, datë 27.07.1995 “Për Shitblerjen e Trojeve” ka
përcaktuar rastet përjashtimore se, kur mund të realizohet kalimi i trojeve të lira nga pronë
shtetërore në pronë private, përpara se të përfundojë procesi i kompensimit fizik të ish-
pronarëve. Në rastin objekt gjykimi nuk vërtetohet që paditësi Thoma Lloci të ketë vërtetuar
që ndodhemi përpara këtyre rasteve përjashtimore dhe për rrjedhojë kontrata e shitjes
nr.1902/584, datë 11.10.1999 e lidhur ndërmjet Këshillit të Rrethit Sarandë në cilësinë e
shitësit dhe shtetasit Fatmir Sulo në cilësinë e blerësit është një veprim juridik absolutisht i
pavlefshëm, pasi ai është në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit, të parashikuar
960
nga neni 92/a i Kodit Civil, prandaj duke qenë nul ai nuk kanë sjellë asnjë pasojë juridike të
dëshiruar nga palët. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, përfundimet që
kanë arritur gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit janë të pabazuara në ligj, sepse në
regjistrat e pasurive të paluajtshme regjistrohen vetëm pasuritë e paluajtshme, pronësia e të
cilave është fituar në rrugë ligjore dhe jo si në rastin objekt gjykimi, ku sipërfaqja e truallit
është tjetërsuar me anë të një veprimi juridik që është kryer në kundërshtim me ligjin.
Pavlefshmëria absolute e një veprimi juridik nuk mund të ndreqet me asnjë lloj veprimi
juridik të mëpasshëm. E vetmja gjë që e “kuron” këtë pavlefshmëri është parashkrimi fitues,
që është njëra nga mënyrat e fitimit të pronësisë, e parashikuar nga nenet 168 dhe 169 të
Kodit Civil.
12. Sipas Kolegjit Administrativ nuk qëndron arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë
(shih pikën 5) se nuk evidentohet paligjshmëri në transaksionet e shitjes së truallit prej
Bashkisë Sarandë tek shtetasit Besim Toni për 478 m2 dhe Flamur Sulo 582 m2, pasi trojet
brenda vijave kufizuese të qyteteve administrohen nga bashkitë, si njësi të qeverisjes vendore.
Kjo pasi, sipas Kolegjit Adminisitrativ trualli objekti gjykimi është shitur në vitin 1999, para
se të hynte në fuqi ligji nr.8652/2000, i cili nuk gjen zbatim në rastin konkret, pasi në rastin e
ligjit material zbatohet ligji i kohës kur është kryer marrëdhënia juridike dhe jo ligji i
mëvonshëm, por edhe sikur të zbatohej ky i fundit, trojet në pronësi të shtetit nuk mund të
shiten përveç rasteve përjashtimore, të parashikuara nga ligji nr.7980/1995 “Për Shitblerjen
e Trojeve”, i cili është ligji specifik që rregullon marrëdhëniet juridike në fushën e tjetërsimit
të trojeve në pronësi të shtetit.
13. Sipas Kolegjit Administrativ nuk qëndron arsyetimi i Gjykatës së Apelit (shih
pikën 8) a arsyetuar se veprimi juridik i shitblerjes së truallit rezulton të jetë bërë konform
procedurës së parashikuar në ligjin nr.8405/1998 dhe nenin 21/1 të ligjit nr.7512/1991; aq
më tepër që prej paditësit nuk kërkohet regjistrimi i truallit. Kjo pasi, sipas Kolegjit
Adminsitrativ ligji nr.7512/1991 ka dalë përpara ligjit nr.7698/1993 “Për Kthimin dhe
Kompensimin e Pronave” dhe është në kundërshtim me ligjin nr.7980/1995, dhe rrjedhimisht
ai nuk mund të zbatohet, pasi është i shfuqizuar përsa i përket shitjes së truallit shtetëror nga
ligji specifik (nr.7980/1995), ndërsa ligji nr.8405/1998 është një ligj që rregullon
marrëdhëniet juridike në fushën e urbanistikës dhe kur flet për trojet bëhet fjalë për ato raste
përjashtimore që lejon ligji nr.7980/1995, por ai nuk ka si qëllim të tij shitjen e trojeve
shtetërore, për përfitime në fushën e sipërmarrjes së ndërtimeve.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin e pavlefshmërisë
absolute të veprimeve juridike nuk është e nevojshme që kjo lloj pavlefshmërie të kërkohet në
rrugë gjyqësore, pasi ajo mund të konstatohet nga gjykata edhe në gjykime të tjera, ose çdo
organ tjetër gjatë veprimtarisë së tij. Në të tilla raste palët mund të kërkojnë në gjykatë vetëm
restitucionin, e parashikuar nga neni 106 i Kodit Civil. Nga ana tjetër pala e paditur,
ZVRPP-ja, është e detyruar që të regjistrojë në regjistrat e pasurive të paluajtshme vetëm
titujt e ligjshëm të pronësisë dhe nuk mund të regjistrojë në to akte juridike absolutisht të
pavlefshme (që janë nul), pasi këto veprime nuk kanë sjellë asnjë pasojë juridike dhe
rrjedhimisht ato nuk janë të aftë që të sjellin as ndryshimin e regjimit juridik të një pasurie të
paluajtshme.
15. Kolegji Administrativ ka theksuar se shoqëria “Ndërtimi” Shpk, e përfaqësuar
nga paditësi Thoma Lloci ka lidhur akt-marrëveshjen e datës 05.06.2007 me shtetasin Besim
Tamo, ndërsa kontratën e sipërmarrjes të datës 18.12.2006 me shtetasin Fatmir Sulo, në një
kohë që sipas Urdhrit nr.150, datë 03.02.2010 të ZQRPP-së Tiranë që ndodhet në dosje del
se, kontrata e shitjes nr.1902/584, datë 11.10.1999 për truallin me sipërfaqe 1.060 m2 është
lidhur ndërmjet Këshillit të Rrethit Sarandë në cilësinë e shitësit dhe shtetasit Fatmir Sulo në
cilësinë e blerësit, veprim juridik, i cili është kryer më tepër se katër vjet më vonë se ka hyrë
961
në fuqi ligji nr.7980/1995 dhe është në kundërshtim me nenin 3 të tij, prandaj të gjitha
veprimet juridike të kryera pas tij janë absolutisht të pavlefshme.
16. Kundër vendimit nr.002014-1662 (324) datë 29.04.2014 të Kolegjit Administrativ
të Gjykatës së Lartë ka paraqitur ankim paditësi Thoma Lloci në Gjykatën Kushtetuese duke
pretenduar, se Kolegji në dhënien e vendimit a) ka cenuar parimin e gjykatës së caktuar me
ligj pasi ka shqyrtuar çështjen në themel, duke rivlerësuar provat e marra nga gjykatat dhe
duke vendosur në kundërshtim me to; b) ka cenuar të drejtën për t’u dëgjuar dhe parimin e
kontradiktoritetit në gjykim pasi ka shqyrtuar dhe vendosur për çështjen pa thirrur dhe pa
dëgjuar palët e interesuara; c) ka gabuar në interpretimin dhe zbatimin e ligjit për
pavlefshmërinë e kontratës administrative dhe të veprimit juridik në thelb të çështjes; d) ka
cenuar parimin e sigurisë juridike në lidhje me pronën e fituar kohë më parë.
17. Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.32, datë 25.05.2015 ka vendosur:
shfuqizimin e papajtueshëm me Kushtetutën të vendimit nr.00-2-14-1662 (324) datë
29.04.2014 të Kolegjit Administraitv të Gjykatës së Lartë dhe dërgimin e çëshjtes për
rishqyrtim.
18. Gjykata Kushtetuese ka pranuar vetëm pretendimin e ankuesit për cenim të
parimit të gjykatës së caktuar me ligj. Gjykata Kushtetuese në këtë drejtim ka arsyetuar ndër
të tjera se:
19.....kërkuesi ka pretenduar se është cenuar parimi i gjykatës së caktuar me ligj, pasi
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë ka rivlerësuar provat e marra nga gjykatat e ulëta
duke mbajtur një qëndrim të ndryshëm nga ato dhe duke tejkaluar kufijtë e shqyrtimit të
çështjes….Sipas jurisprudencës kushtetuese procesi nuk konsiderohet i parregullt, në kuptim
të nenit 42 të Kushtetutës, kur Kolegji i Gjykatës së Lartë, mbi të njëjtat prova e fakte të
vlerësuara në gjykimet e mëparshme, vendos të prishë vendimet dhe ta zgjidhë vetë çështjen,
për shkak të zbatimit të gabuar të ligjit (shih vendimet nr.27, datë 24.06.2013 dhe nr.7, datë
09.03.2009 të Gjykatës Kushtetuese). Në ushtrimin e funksionit të saj si gjykatë e ligjit,
Gjykata e Lartë mund të vendosë për themelin e çështjes vetëm nëse mosmarrëveshja mund të
zgjidhet në bazë të të njëjtave fakte e prova të vlerësuara nga gjyqtari i faktit dhe që përbëjnë
bazën e vendimit në të cilin është bërë një interpretim i gabuar i ligjit. Kontrolli i saj duhet të
fokusohet vetëm në drejtim të ligjshmërisë dhe bazueshmërisë së vendimeve të ankimuara,
pra mbi mënyrën e zbatimit të ligjit nga gjykatat më të ulëta. Gjykata e Lartë nuk mund të
anashkalojë apo të lërë pa vlerë prova që janë shqyrtuar dhe vlerësuar nga gjykatat e faktit,
si dhe nuk mund të pranojë prova të cilat nuk janë administruar në gjykimin në fakt. Gjykata
Kushtetuese thekson se kusht për dhënien nga Gjykata e Lartë të një vendimi mbi themelin e
çështjes, në kuptim të nenit 485 të KPC-së, është që jo vetëm të mos nevojitet administrimi i
provave të reja por edhe që provat e administruara të jenë shqyrtuar dhe vlerësuar në
mënyrë të mjaftueshme nga gjyqtari i faktit (shih vendimin nr.27, datë 24.06.2013 të Gjykatës
Kushtetuese).
20. Në çështjen në shqyrtim Gjykata e Lartë është shprehur në përmbajtjen e vendimit
të saj se “neni 3 i ligjit nr.7980, datë 27.07. 1995 “Për shitblerjen e trojeve” ka përcaktuar
rastet përjashtimore kur mund të realizohet kalimi i trojeve të lira nga pronë shtetërore në
pronë private përpara se të përfundojë procesi i kompensimit fizik të ish-pronarëve. Në rastin
objekt gjykimi nuk vërtetohet që paditësi Thoma Lloci të ketë vërtetuar që ndodhet përpara
këtyre rasteve përjashtimore dhe për rrjedhojë kontrata e shitblerjes është një veprim
absolutisht i pavlefshëm, pasi vjen në kundërshtim me nenin 92/a të Kodit Civil. Për sa i
përket kontratës së shitblerjes, Gjykata e Lartë e ka vlerësuar si një veprim juridik
absolutisht të pavlefshëm, si i tillë nuk sjell asnjë pasojë juridike të dëshiruar prej palëve.
Sipas Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë përfundimet e arritura nga gjykatat më të
ulëta janë të pabazuara në ligj, pasi në regjistrat e pasurive të paluajtshme regjistrohen
vetëm pasuritë e paluajtshme, pronësia e të cilave është fituar në rrugë ligjore dhe jo si në
962
rastin objekt shqyrtimi ku sipërfaqja është tjetërsuar me anë të një veprimi juridik që është
kryer në kundërshtim me ligjin, pasi këto veprime juridike nuk kanë sjellë asnjë pasojë
juridike.
21. Nisur nga ky arsyetim, Gjykata Kushtetuese konstaton se Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë ka arritur në konkluzion të ndryshëm nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Sarandë dhe Gjykata e Apelit Gjirokastër për sa i përket vlerësimit të kontratës së
shitblerjes, duke konstatuar jo vetëm kryesisht pavlefshmërinë e kontratës administrative
nr.1902/584, datë 11.10.1999 lidhur mes Këshillit të Bashkisë Sarandë dhe shtetasit F.S., por
dhe në kushtet kur nuk rezulton të jetë e administruar si provë në dosje.
22. Gjykata Kushtetuese vlerëson se Gjykata e Lartë nuk mund të konkludojë a priori
nëse është vërtetuar apo jo një fakt i caktuar, konkretisht nëse paditësi ndodhet apo jo
përpara rasteve përjashtimore që parashikon ligji, ndërkohë që nga përmbajtja e vendimeve
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe Gjykatës së Apelit Gjirokastër nuk rezulton që
kjo të jetë vlerësuar. Në rast se Gjykata e Lartë vlerëson se provat e administruara nuk janë
të mjaftueshme për arritjen e një konkluzioni apo se nevojitet kryerja e vlerësimeve të
mëtejshme të tyre, ajo nuk mund të marrë kompetencat e gjykatës të faktit, por duhet ta kthejë
çështjen për rishqyrtim me qëllim plotësimin e këtyre të metave të vendimit (shih vendimet
nr.27, datë 24.06.2013 dhe nr.7, datë 09.03.2009 të Gjykatës Kushtetuese). Nëse Kolegji
Administrativ ka arritur në një përfundim të ndryshëm nga gjykatat më të ulëta, atëherë ai
duhet t’i prishë të dyja vendimet gjyqësore dhe ta kthejë për rigjykim çështjen në gjykatën e
shkallës së parë. Ai në asnjë rast nuk mund ta zgjidhë vetë çështjen në themel, duke
rivlerësuar ndryshe faktet dhe provat e marra gjatë gjykimit nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Sarandë dhe Gjykata e Apelit Gjirokastër. Një veprim i tillë bie ndesh me parimin e gjykatës
së caktuar me ligj të zhvilluar nga Gjykata Kushtetuese në jurisprudencën e saj (shih
vendimin nr.36, datë 30.06.2014 të Gjykatës Kushtetuese).
23. Bazuar në standardet e mësipërme kushtetuese, Gjykata Kushtetuese vlerëson se
në çështjen konkrete Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë ka tejkaluar kompetencat
ligjore, duke cenuar parimin e gjykimit nga një gjykatë e caktuar me ligj, si element i së
drejtës për një proces të rregullt ligjor.
II. Pretendimet e palëve në gjykim në seancën e rishqyrtimit të çështjes në

Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë.
24. Avokatura e Shtetit pretendoi se çështja është zgjidhur drejtë më parë nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.324, datë 29.04.4014, i cili duhet lënë në
fuqi. Konkretisht sipas Avokates së Shtetit, është refuzuar nga pala e paditur regjistrimi i
pronës pasi a) Bashkia Sarandë ka shitur truallin nën objektin e ndërtuar në kundështimin me
nenin 3 të ligjit nr.7980/1995 “Për shitblerjen e trojeve” dhe nenin 8 të ligjii nr.8562/2000
“Për organizimin dhe funksionimin e qeverises vendore, si dhe b) leja e ndërtimit nr.3/34,
datë 17.11.2006 e KRRT Bashkisë Sarandë nuk është lëshuar sipas përcaktimeve të bëra nga
Studimi Urbanistik i miratuar për Zonën Hotel Turizëm-Kanali i Çukës (ku është ngritur
objekti në fjalë) me vendimi nr 3 datë 19.02.199 të KRrTRSh. Në këtë vendim përcaktohet se
numri maksimal i kateve për objektet e ndërtuara në këtë zonë do të jetë 2-3 kat, fakt i cili
është evidentuar nga kontroll i KLSh-së.
25. Mbrojtësi i paditësit deklaroi në gjykim se vendimet e gjykatave të faktit duhen
lënë në fuqi, pasi prona duhet të regjsitrohet ne ZRPP dhe për apsojë të mospranohet rekrusi.
Sipas Mbrotjësit të palës paditëse, urdhëri i ZQRPP, objekt gjykimi është në kundërshtim me
nenin 38 të ligjit nr.9701/2007 “Për regjsitrimin e pasurivë të paluajtshme; nenin13 të ligjit
nr.8402, datë 10.09.2008 “Për kontrollin dhe disiplinimin e punimeve të ndërtimit; dhe pikën
12 të Rregullores për punën në ZRPP datë 08.04.1998. ZRPP duhet të regjistronte ndërtimin,
963
pasi ai është kryer në bazë të lejes së ndërtimit dhe për të është dhënë leja e shfrytëzimit.
Kontrata e shitjes së truallit ka qenë regjistruar më parë. Kështu me urdhrin objekt gjykimi
ZQRPP nuk e njeh me këtë regjistrim të mëparshëm. Ajo në këtë kuptim ka vepruar në
kundërshtim me ligjin. ZRPP ka për detyrë të kontrollojë elementët e formës së akteve që
paraqiten për regjistrim, pasi ky është veçse një mjet i nevojshëm për t’i dhënë publicitet ose
për t’u njohur nga personat e tjerë të ekzistencës së pronës dhe titullit të pronësisë së saj që
mund të jetë kontratë, vendim gjyqësor apo akt administrativ. Kështu ajo nuk ka të drejtë të
konstatojë kryesisht pavlefshmëri absolute të kontratë së shitblerjes së truallit. Kontata e
sipërmarrjes për ndërtimin e objektit duhet të regjistrohet në kuptim të nenit 183 të KC dhe
refuzimi i regjistrimit pa u bazuar në një vendim gjyqësor cenon të drejtën e paditësi për një
proces të rregullt ligjor, siç parashikohet dhe nga vendim nr.17/2010 i Gjykatës Kushtetuese.
Në rast verifikim të marrëdhënieve të objektit të ndërtuar, që kërkohet të regjistrohet, me
truallin mbi të cilin është ndërtuar nuk është fjala për origjinën e pronës, por nëse ndërtimi
është realizuar mbi një truall në mënyrë të ligjshme mbi bazën e një kontrate që lejon të
ndërtohet mbi këtë rruall, që në rastin konkret është kontrata e sipërmarrjes. Kështu kontrata e
shitblejres së truallit ndërmje organit administrativ dhe blerësve nuk mund të jetë objekt i
këtij gjykimi.
III. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
26. Në rishqyrtimin e çështjes, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej

Kolegji), bazuar në aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore, vendimarrjen e gjykatave të faktit,
pretendimet e palëve në rekrus dhe në gjykim, si dhe vendimin nr.32, datë 25.05.2015 të
Gjykatës Kushtetuese, vlerëson se vendimi nr.307, datë 22.09.2010 i Gjykatës së Apelit
Gjirokastër (i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.23-2010-567, datë 06.05.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë) është dhënë në shkelje të ligjit.
27. Kolegji thekson se nga aktet në dosje rezulton se nga pala e paditur ZQRPP nuk
është kryer regjistrim i ndërtimit, hotel dhe ambjente shërbimi e pishinë. Ky regjsitrim është
refuzuar me urdhërin nr.150, datë 03.02.2009, me pretendimin se a) pasuria që kërkohet të
regjistrohet në ZRPP, është e ndërtuar mbi një truallin prej 1060 m 2 që është shitur nga
Këshilli i Rrethit Sarandë në kundërshtim me nenin 3 të ligjit nr.7980, datë 27.07. 1995 “Për
shitblerjen e trojeve”, si dhe ndërtimi që ndodhen në zonën, Hotel Turizëm-Kanali i Çukës,
me përparësi turizmi është kryer në kundërshtim me vendimin nr.3, datë 19.02.1999 të
KRrTRSh ku përcaktohet se numri maksimal i kateve për objektet e ndërtuara në këtë zonë
do të jetë 2-3 kate.
28. Gjykatat e faktit kanë analizuar se ndërtimi është kryer në përputhje me lejen e
ndërtimit dhe shitja e truallit mbi të cilin është realizuar ai, është nga Këshilli i Rrethit
Sarandë në zbatim të ligjit dhe në përputhje me kompetencat ligjore të organeve të pushtetit
vendor (shih më lart pikat 5 dhe 8).
29. Kolegji vlerëson se për të analziuar ligjshmërinë e veprimtarisë së ZRPP dhe të
urdhrit nr.150, datë 03.02.2009 të ZQRPP, objekt gjykimi, gjykatat e faktit duhet të kishin
kryer një hetim të plotë gjyqësor në kuptim të ligjit procedural.
30. Konkretisht Kolegji thekson se neni 3 i ligjit nr.7980, datë 27.07.1995 “Për
shitblerjen e trojeve” ka përcaktuar raste përjashtimore se kur mund të realizohet kalimi i
trojeve të lira nga pronë shtetërore në private, përpara përfundimit të procesit të kompensimit
fizik të ish-pronarëve. Në rastin objekt gjykimi nuk është kryer hetim i plotë nga gjykatat e
faktit, që të vërtetohet se paditësi Thoma Lloci të ketë vërtetuar se trualli mbi të cilin është
kryer ndërtimi, është shitur në përputhje me këto raste përjashtimore ligjore. Sipas akteve në
dosje rezulton se Këshilli i Rrethit Sarandë, me cilësinë e shitësit dhe Fatmir Sulo dhe Besim
Thamo, me cilësinë e blerësve kanë lidhur kontratat e shitblerjes së truallit. Këto kontrata nuk
964
janë administruar në gjykim nga gjykatat e faktit. Më pas sipas kontratës së sipërmarrjes datë
18.12.2006 dhe akt marrëveshjes datë 05.06.2007 përkatësisht Fatmir Sulo dhe Besim Toni
kanë dhënë truallin e mësipërm që është 1060 m2 për ndërtimin e hotelit, objekt gjykimi,
shoqërisë “Ndërtimi” shpk e përfaqësuar nga Thoma Lloci. Vetëm duke u marrë dhe
shqyrtuar në gjykim kontratat e kalimit të pronësisë së truallit do të hetohej nga gjykatat e
faktit mënyra e kalimit të pronësisë nga ajo shtetërore në private. Kështu do të arrihej në
përfundimin nëse ky kalim pronësie ishte bërë apo jo në përputhje me dispozitat e ligjit
nr.7980/1995 dhe për pasojë veprimi juridik i kalimit të pronësisë ka qenë apo jo absolutisht i
pavlefshëm.
31. Sa më sipër, Kolegji thekson se një hetim i tillë do të përcaktonte nëse ndodhemi
apo jo para kontratës së kalimit të pronësisë së truallit të pavlefshme, e cila nuk sjell asnjë
pasojë juridike në regjistrimin e saj në ZRPP. Prandaj Kolegji i gjen përfundimet e gjykatave
të faktit të pabazuara në ligj, pasi në regjistrat e pasurive të paluajtshme në kuptim të ligjit
nr.7843/1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i ndryshuar (në fuqi në kohën e
mosmarrëveshjes objekt gjykimi) regjistrohen vetëm pasuritë e paluajtshme, pronësia e të
cilave është fituar në rrugë ligjore, si dhe nuk regjistrohet ai kalim pronësie, kur sipërfaqja
tjetërsohet me anë të një veprimi juridik që është në kundërshtim me ligjin. Pra, ZRPP nuk
mund të regjistrojë akte juridike absolutisht të pavlefshme. Në këtë kuptim pavlefshmëria
absolute e veprimeve juridike përveçse kërkohet në rrugë gjyqësore, konstatohet edhe
kryesisht nga gjykata dhe çdo organ administrativ gjatë veprimtarisë së tij dhe këtu nuk bën
përjashtim as ZRPP. Në të tilla raste pavlefshmërie veprimesh juridike, palët kanë të drejtën
ligjore të kërkojnë restitucion, siç parashikon neni 106 i KC. Kolegji thekson se
pavlefshmëria absolute e veprimeve juridike nuk ndryshon së qëni e tillë nga veprimet të
mëpasshme juridik, siç janë në rastin objekt gjykimi aktmarrëveshjet e lidhura nga blerësit e
truallit me shoqërinë e ndërtimit. Prandaj, duhet hetuar në lidhje me mënyrën e kalimit të
pronësisë së truallit, mbi të cilin është kryer ndërtimi që kërkohet të regjistrohet.
32. Sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor dhe Gjykata e Apelit duhet të verifikonin
mënyrën e kalimit të pronësisë së truallit mbi të cilin është kryer ndërtimi duke administruar
si provë kontratat përkatëse të kalimit të pronësisë së këtij trualli. Vetëm në këtë mënyrë
gjykatat do të analizonin pretendimin që ndodhemi apo jo para veprimit juridik të shitjes së
truallit, absolutisht të pavlefshëm, dhe nëse kontratat e shitjes janë lidhur apo jo në
kundërshtim me ligjin nr.7980/1995 “Për shitblerjen e trojeve”.
33. Në kushtet e mësipërme, Gjykata e Apelit, që ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor, ka shkelur nenet 14, 16, 29 të KPrC duke mos kryer një hetim të
gjithanshëm gjyqësor për të zgjidhur çështjen në përputhje me ligjin duke cenuar parimin e
procesit të rregullt ligjor.
34. Përsa më sipër, Kolegji arrin në përfundimin se vendimi nr.307 datë 22.09.2010 i
Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të prishet dhe në zbatim të nenit 7, të ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative” dhe vendimit unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë nr.3, datë 06.12.2013, çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë
Gjykatës Administrative të Apelit, e cila si një gjykatë fakti ka mundësinë ligjore të ndreq
gabimet e bërë nga gjykata e mëparshme dhe të realizojë hetim të plotë gjyqësor në lidhje me
mënyrën e kalimit të pronësisë së truallit prej 1.060 m 2 mbi të cilin është kryer ndërtimi. Kjo
gjykatë, pasi të administrojë kontratat e shtiblerjes së truallit, duhet të analizojë në përputhje
me provat nëse veprimtaria e ZRPP është e ligjshme dhe akti objekt gjykim është nxjerrë në
bazë të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” të
ndryshuar.
965
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të Ligjit 49/2012 “Për
administrative”.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.307 datë 22.09.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 20.10.2015
966
Nr. 00-2015-3495 i Vendimit (555)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 20.10.2015 mori në shqyrtim në seance gjyqesore çështjen administrative me

PADITËS: NUREDIN XHELILI

TË PADITUR: AUTORITETI I MBIKËQYRJES
FINANCIARE
OBJEKTI:
Anulim tërësisht i aktit administrativ vendim
nr.165 dt. 13.12.2011 te AMF,
me ane te cilit me është tërhequr liçensa ime nr.1 dt. 10.07.2008.
Anulimin tërësisht te aktit administrativ
vendim nr.16. dt. 18.01.2012 te AMF,
me anën e te cilit është lëne ne fuqi vendimi nr.165 dt. 13.12.2011.
Baza Ligjore: Neni 44/2 i Kushtetutës se RSH,
Nenet 324, 325, 326, 327, 328, 329 e vijues i K.Pr.Civile;
Ligji nr.9572 dt. 03.07.2006 “Per Autoritetin e mbikëqyrjes Financiare”,
VKM nr.164 dt. 28.01.2008 “Për përcaktimin e kritereve
dhe procedurave për liçensimin e vlerësuesve te dëmeve ne sigurime.

vendosur:
Panimin e kërkese padisë.
Anullimin e aktit administrativ vendim nr.165 dt. 13.12.2011 dhe nr.16 datë
18.01.2012 te paditurit Autoriteti i Mbikëqyrjes Financiare Tirane si te
pabazuar ne ligj.
Ligjërimin e masës provizore për pezullimin e ekzekutimit te akteve
administrative objekt gjykimi caktuar nga Gjykata me vendimin e ndërmjetëm
dt 16.05.2012.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1714, datë 12.09.2013 ka vendosur

Gjyqësor Tiranë.
967
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala e paditur
AMF, e cila ka kërkuar prishjen e vendimeve te gjykatave te faktit, duke parashtruar këto
shkaqe:
- Akti objekt gjykimi ka dalë në përputhje me ligji nr.9267/2004 dhe VKM nr.164, datë
28.01.2008, e KPrA. Pala paditëse nuk ka ngritur pretendime konkrete në lidhje me
shkeljet e konstatuara. Shkeljet janë konstatuar pasi paditësi ka zbatuar ne mënyrë të
gabuar legjislacionin në fushën e sigurimeve.
- Edhe pse mendimi i ekspertit nuk është detyrues ne gjykim ai ka orientuar gjykatën ne
caktimin e masës së dëmshpërblimit.
- Gjatë gjykimit nuk është provuar se aktet e ekspertimit i janë nënshtruar debatit
gjyqësor dhe nëse gjykatat respektive janë shprehur pikërisht për këto akte ekspertimi.
- Gjykatat nuk kanë kryer hetim te plotë gjyqësor pasi nuk kanë marrë për bazë
vendimet gjyqësore të formë së prerë.
- Vendimet e gjykatave pengojnë ushtrimin në mënyrë të pavarur të kompetencave të
AMF në lidhje me kontrollin e veprimtarisë së vlerësuesve të dëmeve në sigurime.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; mbrojtjen e përfaqësueses së palës
së paditur Autoriteti i Mbikëqyrjes Financiare, juristen Gladiola Hysi, që kërkoi ndryshimin e
vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të gjykatës së apelit duke e rrëzuar padinë; si dhe
pasi e diskutoi çështjen në tërësi në seancë gjyqësore,
VËREN
Shkaqet e ngritura në rekursin e paraqitur nga palës së paditur palës së paditur
Autoriteti i Mbikëqyrjes Financiare nuk janë të mbështetura në ligj. Vendimi nr.1714 datë
12.09.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, sikurse edhe vendimi nr.5549 datë 30.05.2012 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, janë dhënë në zbatim të drejtë të ligjit, prandaj duhet të
mbeten në fuqi.
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Apelit Tiranë, për sa i përket rrethanave të
faktit, rezulton se, sipas kritereve dhe procedurave të parashikuara në ligjin nr.9267/2004
“Për veprimtarinë e sigurimit, risigurimit dhe ndërmjetësimit në sigurime e risigurime” dhe
në ligjin nr.9572/2006 “Për Autoritetin e Mbikëqyrjes Financiare”, pala e paditur Autoriteti i
Mbikëqyrjes Financiare, me vendimin nr.1 të datës 10.07.2008, ka miratuar licenca për
ushtrimin e veprimtarisë së vlerësuesit të dëmeve në sigurime, për paditësin Nuredin Xhelili,
me afat vlefshmërie 5 vjet, e rinovueshme me vendim të Autoritetit.
Palës së paditur Autoriteti i Mbikëqyrjes Financiare është vënë në dijeni të disa
ankimeve të paraqitura nga shoqëritë e sigurimit Albsig sh.a dhe Intersig sh.a, në lidhje me
akte ekspertimi të përgatitura dhe të paraqitura nga pala paditëse Nuredin Xhelili, në cilësinë
e ekspertit të caktuar nga gjykata, në shqyrtimin gjyqësor të disa çështjeve gjyqësore në
gjykata të ndryshme.
Pala e paditur Autoriteti i Mbikëqyrjes Financiare, në përfundim të verifikimit dhe
hetimit administrativ për këto raste, me vendimin nr.165 të datës 13.12.2011 ka vendosur
tërheqjen e licencës së përfituar nga paditësi Nuredin Xhelili për ushtrimin e veprimtarisë së
vlerësuesit të dëmeve në sigurime.
Paditësi Nuredin Xhelili ka kundërshtuar në rrugë administrative vendimin nr.165 të
datës 13.12.2011 të palës së paditur Autoriteti i Mbikëqyrjes Financiare.
Bordi i Autoritetit të Mbikëqyrjes Financiare, pas shqyrtimit të ankimit të paditësit
Nuredin Xhelili, me vendimin nr.16 datë 18.01.2012, ka vendosur të rrëzojë ankimin duke
lënë në fuqi vendimin nr.165 datë 13.12.2011 të palës së paditur Autoriteti i Mbikëqyrjes
Financiare.
968
Në të tilla rrethana, pala paditëse Nuredin Xhelili ka paraqitur pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë kërkesëpadinë me shkak ligjor dhe objekt anulimin e aktit
administrativ, vendimi nr.165 datë 13.12.2011 i palës së paditur Autoriteti i Mbikëqyrjes
Financiare dhe anulimin e aktit administrativ, vendimi nr.16 datë 18.01.2012 të Bordit të
Autoritetit të Mbikëqyrjes Financiare.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë,
me vendimin nr.5549 datë 30.05.2012, ka vendosur të pranojë padinë duke anuluar aktin
administrativ, vendimi nr.165 datë 13.12.2011 të palës së paditur Autoriteti i Mbikëqyrjes
Financiare dhe aktin administrativ, vendimi nr.16 datë 18.01.2012 të Bordit të palës së
paditur Autoriteti i Mbikëqyrjes Financiare.
Në thelb, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arsyeton se, nga provat e çmuara dhe
rrethanat e vërtetuara në gjykim, në të gjitha rastet e ekspertimeve të realizuara në çështje të
ndryshme gjyqësore e që kanë shërbyer si motiv për palën e paditur Autoriteti i Mbikëqyrjes
Financiare për të vendosur tërheqjen e licencës së paditësit Nuredin Xhelili si vlerësues i
dëmeve në sigurime, ky i fundit ka kryer rregullisht detyrën e tij si eksperti caktuar nga
gjykata duke u mbështetur vetëm në provat e paraqitura e të shqyrtuara në ato gjykime dhe në
detyrat që i janë caktuar sipas ligjit nga gjykatat.
Pala paditëse Nuredin Xhelili, në cilësinë e ekspertit të gjykatës dhe si person me
njohuri të posaçme për vlerësimin e dëmeve në sigurime, ka vepruar duke respektuar kushtet
dhe procedurat që përcaktohen në nenet 224/a e vijues të Kodit të Procedurës Civile. Këto
dispozita përmbajnë rregullat procedurale mbi rastet dhe mënyrën e caktimit të ekspertit,
mënyrën e kryerjes së detyrës së ekspertimit, detyrimin e ekspertit për të njohur të gjitha
provat e dosjes gjyqësore, për të kryer detyrën vetëm mbi këto prova, detyrimin për të dhënë
mendim teknik për pyetjet që i caktohen dhe orientohen nga gjykata, ashtu edhe detyrimet e
ekspertit të përcaktuara në nenin 226 të këtij Kodi për të kryer detyrën e tij me të vetmin
qëllim që ti shpjegojë e parashtrojë gjykatës mendimin e tij teknik lidhur me aspektet e
hetimit gjyqësor që ka përcaktuar gjykata.
Gjykata e shkallës së parë arsyeton se në asnjërin nga rastet e referuara prej palës së
paditur Autoriteti i Mbikëqyrjes Financiare, paditësi Nuredin Xhelili nuk ka vepruar jashtë
detyrës së ekspertimit të caktuar nga gjykatat që kanë shqyrtuar çështjet gjyqësore përkatëse,
të cilat, kanë pranuar dhe vlerësuar të drejta mendimet teknike të parashtruara nga paditësi
Nuredin Xhelili lidhur me vërtetimin e rrethanave të faktit dhe kanë bazuar vendimet e tyre
për zgjidhjen e çështjeve sipas ligjit. Gjykatat nuk kanë evidentuar ndonjë motiv ligjor për të
mbajtur qëndrim të kundërt me mendimin teknik të shfaqur në gjykimet përkatëse nga
paditësi Nuredin Xhelili në cilësinë e ekspertit të caktuar prej tyre, në kuptim dhe zbatim të
nenit 224 të Kodit të Procedurës Civile.
Në të njëjtin përfundim ka ardhur edhe Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë në
vendimin për mosfillimin e procedimit penal nr.4691 datë 03.10.2011, në lidhje me
kallëzimin e depozituar pranë saj, nga pala e paditur Autoriteti i Mbikëqyrjes Financiare.
Organi i prokurorisë ka arsyetuar se, paditësi Nuredin Xhelili, ne cilësinë e ekspertit i është
përgjigjur pyetjeve të gjykatës për të llogaritur dëmet sipas ligjit dhe sipas vendimit unifikues
të Gjykatës së Lartë nr.24/2007.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pala e paditur Autoriteti i
Mbikëqyrjes Financiare ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, pasi ka shqyrtuar shkaqet e ngritura në ankim, duke pranuar
të njëjtat rrethana të faktit dhe duke parashtruar të njëjtin interpretim me ligjin e zbatueshëm,
sikurse edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka ardhur në përfundimin se vendimi i kësaj
gjykate duhet të mbetet në fuqi.
969
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, pala e paditur Autoriteti i Mbikëqyrjes
Financiare ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë. Me anë të rekursit, Gjykatës së Lartë i
parashtrohen të njëjtat pretendime mbi zbatimin e ligjit dhe vlerësimin e provave të cilat ishin
paraqitur dhe vlerësuar edhe nga gjykata e apelit.
Në thelb, në rekurs, për sa i përket zbatimit të ligjit, pretendohet se aktet
administrative që kundërshton me anë të padisë objekt i këtij gjykimi janë nxjerrë në
përputhje me Kodin e Procedurave Administrative, ligjin nr.9267/2004 dhe vendimin e
Këshillit të Ministrave nr.164 datë 28.01.2008. Shkeljet e ligjit nga ana e paditësit Nuredin
Xhelili janë konstatuar nga Autoriteti i Mbikëqyrjes Financiare për motivin që ky paditës, në
cilësinë e vlerësuesit të dëmeve në sigurime, kur është thirrur si ekspert nga gjykatat, ka
zbatuar në mënyrë të gabuar legjislacionin në fushën e sigurimeve. Edhe pse mendimi i
ekspertit nuk është detyrues për gjykatën, ai e ka orientuar gabim gjykatën në caktimin e
masave të dëmshpërblimit. Vendimet e gjykatave pengojnë ushtrimin në mënyrë të pavarur të
kompetencave të Autoritetit të Mbikëqyrjes Financiare në lidhje me kontrollin e veprimtarisë
së vlerësuesve të dëmeve në sigurime.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e ngritura në rekursin e
paraqitur nga pala e paditur Autoriteti i Mbikëqyrjes Financiare nuk gjejnë mbështetje në ligj.
Prandaj, vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Tiranë duhet të mbetet në fuqi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, me të drejtë gjykata e shkallës
së parë dhe gjykata e apelit kanë arsyetuar që aktet administrative objekt kundërshtimi me
padinë objekt gjykimi nuk mbështeten në motive që i parashikon ligji dhe se në veprimtarinë
e paditësit, si ekspert i thirrur nga gjykatat, nuk konstatohen shkelje të ligjit dhe të detyrës
nga ana e tij.
Pozita, të drejtat dhe detyrimet ligjore e procedurale të ekspertit të thirrur nga gjykatat
janë të përcaktuara qartësisht nga nenet 224/a e vijues të Kodit të Procedurës Civile. Kur
vlerëson se “.....për konstatimin ose sqarimin e fakteve, që kanë lidhje me mosmarrëveshjen
në gjykim kërkohen njohuri të posaçme në fushat e shkencës, teknikës ose të artit, gjykata
mund të thërrasë një ose më shumë ekspertë....” (neni 224/a), detyrimi i gjykatës është që të
miratojë ekspertin e propozuar nga palët apo zgjedhë kryesisht një ekspert që i ka njohuritë e
posaçme teknike e shkencore të fushës për të cilin zhvillohet ekspertimi.
Gjykata ka diskrecionin e saj në këtë përzgjedhje. Por, në rast se për fushën specifike
për të cilën kërkohet ekspertimi, ligji parashikon kushte të posaçme për tu pranuar se personi
i zotëron njohuri të tilla dhe kushtëzohet lejimi i një veprimtarie të tillë, atëherë gjykata duhet
të përzgjedhë ndërmjet personave që janë të miratuar si të tillë nga autoriteti kompetent.
Gjithsesi, rregullshmëria e kësaj përzgjedhje të gjykatës, është e vlerësueshme vetëm në
kuadër të shqyrtimit gjyqësor të çështjes ku nevojitet ekspertimi.
Prandaj, Kolegji Administrativ gjen veçanërisht të pambështetur në ligj pretendimin e
ngritur gjatë gjykimit dhe në rekurs se vendimet e gjykatave e pengojnë ushtrimin në mënyrë
të pavarur të kompetencave të palës së paditur Autoriteti i Mbikëqyrjes Financiare në lidhje
me kontrollin e veprimtarisë së vlerësuesve të dëmeve në sigurime.
Kur gjykata cakton ekspertin, as ky i fundit nuk mund ti shmanget kryerjes së detyrës
para gjykatës (me përjashtim të rasteve të parashikuara në nenin 224/c) dhe asnjë subjekt
tjetër apo autoritet publik nuk ka të drejtë të pengojë a të kundërshtojë detyrimin e personit të
kryejë detyrën e ekspertimit të caktuar nga gjykata. Askush nuk mund të ndërhyjë në
veprimtarinë e gjykatës dhe të vendosë në diskutim mënyrën se si i zgjidh gjykata çështjet në
gjykim, as edhe se përse ka caktuar kryerjen e veprimit të ekspertimit, ka thirrur ekspertin,
përfshirë edhe detyrat e kufijtë e ekspertimit(neni 145 pika 3 e Kushtetutës), madje as edhe
kur gjykata vlerëson të mos e marrë parasysh mendimin e ekspertit (neni 224/b i Kodit të
Procedurës Civile).
970
Në këtë kuptim, në mënyrë që të respektohen parimet kushtetues për zhvillimin e një
procesi të rregullt ligjor, nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme (neni 42 pika 2 e
Kushtetutës), është thelbësore që edhe eksperti i thirrur nga gjykata të ushtrojë detyrën e tij në
mënyrë të pavarur, duke dhënë mendimin e tij teknik bazuar në njohuritë e posaçme që ai
zotëron, i pandikuar dhe urdhëruar nga askush për realizimin e kësaj detyre, përveçse nga
çështjet e caktuara për ekspertim dhe udhëzimet juridike të përcaktuara nga gjykata që e ka
thirrur në cilësinë e ekspertit.
Eksperti i caktuar nga gjykata realizon detyrën e tij bazuar vetëm në çështjet që i
përcaktohen nga gjykata, bazuar vetëm në orientimet dhe udhëzimet juridike të saj, si edhe
vetëm mbi materialet që i vihen në dispozicion nga gjykata për përgatitjen e aktit të
ekspertimit (neni 227). Ekspertit nuk i lejohet të japë mendim juridik, as ti tregojë gjykatës se
cili është ligji i zbatueshëm për faktet dhe rrethanat që i nënshtrohen ekspertimit (neni 224/b)
dhe as të orientojë gjykatën që për zgjidhjen e çështjes apo kryerjen e ekspertimit duhet të
zbatohen dispozita ligjore e nënligjore të ndryshme nga ajo që i përcakton dhe orienton vetë
gjykata.
Asnjë autoritet publik që nuk është pjesëmarrës në një gjykim konkret, nuk mund të
ndërhyjë në gjykimin e çështjes nga gjykata, përfshirë edhe në qëndrimin e saj për t’i caktuar
ekspertit se mbi cilin ligj të zbatueshëm duhet të veprojë për të shqyrtuar faktet dhe rrethanat
për të cilat kërkohen njohuritë e tij teknike. Akoma më tej, asnjë autoritet publik nuk mund të
ndëshkojë ekspertin e thirrur nga gjykata për faktin se ai i është bindur urdhërimeve dhe
orientimeve të gjykatës dhe jo atyre që i imponon apo përpiqet ti imponojë një autoritet
publik, përfshirë edhe ato që e kanë licencuar për ushtrimin e veprimtarisë që lidhet me
ekspertimin. Aq më tepër kjo në raste kur gjykata e ka pranuar aktin e ekspertimit si të
rregullt dhe akoma më tej, kur e ka bazuar zgjidhjen ligjore të çështjes në mendimin teknik të
dhënë nga eksperti mbi bazën e detyrës dhe udhëzimeve ligjore të dhëna nga ajo gjykatë.
Vetëm në rrugë gjyqësore mund të ngrihen këto pretendime, por edhe këto vetëm
gjatë shqyrtimit të çështjes gjyqësore ku është kryer ekspertimi. Nëse në të gjitha shkallët e
gjykimit nuk është konstatuar dhe vlerësuar se eksperti nuk ka kryer detyrën sipas ligjit,
atëherë askush nuk mund të vlerësojë ndryshe veprimtarinë e ekspertit të thirrur nga gjykata.
Edhe në çështjen objekt i këtij gjykimi, diskutimi nëse në kryerjen e detyrës së
ekspertimit, paditësi Nuredin Xhelili si ekspert duhet të mbështetej në dispozitat e Kodit
Civil, në legjislacionin e posaçëm për sigurimet, në praktikën e unifikuar gjyqësore për rastet
e gjykimit të padive me shkak ligjor dhe objekt shpërblimin e dëmit etj., janë çështje për të
cilat eksperti nuk ka asnjë të drejtë të përzgjedhë njërën apo disa prej këtyre dispozitave apo
praktikave gjyqësore. Këto janë çështje të ligjit që i kanë përcaktuar gjykatat që e kanë thirrur
si ekspert dhe ky i fundit ka qenë i detyruar ti përmbahet këtyre detyrave. Gjykata i përcakton
ekspertit se cila është detyra e ekspertimit, cilat janë rrethanat e faktit dhe shpjegimi teknik që
kërkohet bazuar në njohuritë e tij të posaçme teknike e shkencore. Nëse përtej detyrës dhe
udhëzimeve juridike të gjykatës, eksperti, në këtë rast, paditësi Nuredin Xhelili, do të
shprehej se cilin ligj apo praktikë gjyqësore duhet që ai dhe gjykata të zbatojnë për kryerjen e
ekspertimit dhe për zgjidhjen e drejtë të çështjes, atëherë ky ekspert do të shkelte hapur ligjin
procedural civil, për shkak se i ndalohet të japë mendim juridik.
Për arsyet e parashtruara më sipër, Kolegji Administrativ vlerëson se me të drejtë
gjykata e apelit dhe gjykata e shkallës së parë kanë arsyetuar se nuk janë të mbështetura në
ligj dhe në prova motivet ku bazohen dhe disponimet e bëra me aktet administrative të
nxjerra nga pala e paditur Autoriteti i Mbikëqyrjes Financiare objekt i këtij gjykimi, për
heqjen e licencës së paditësit Nuredin Xhelili për ushtrimin e veprimtarisë së vlerësuesit të
dëmeve në sigurime.
971
Gjykatat e faktit i kanë analizuar konkretisht secilin nga rastet e ekspertimeve të
kryera nga ana e paditësit Nuredin Xhelili, për të cilat pala e paditur Autoriteti i Mbikëqyrjes
Financiare ka motivuar nxjerrjen e akteve administrative objekt i këtij gjykimi. Gjykatat kanë
çmuar provat dhe pranuar të vërtetuar faktin se, në asnjë nga këto raste, paditësi Nuredin
Xhelili nuk ka shkelur ligjin lidhur me detyrimet e tij si ekspert i thirrur nga gjykata duke
dhënë mendim teknik të rregullt për çështjet e caktuar për ekspertim në përputhje me
orientimet dhe udhëzimet ligjore të paracaktuara nga gjykatat.
Shkaqet e tjera të ngritura në rekurs nuk kanë të bëjë me ligjin e zbatueshëm por me
faktin dhe vlerësimin e provave, çështje të cilat nuk janë në objektin e gjykimit të Gjykatës së
Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “e” të nenit 63
V E N D O S I:
Lënien në fuqi të vendimit nr.1714 datë 12.09.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 20.10.2015
972
MENDIM PAKICE
Ne gjyqtarët Xhezair ZAGANJORI dhe Medi BICI jemi kundër vendimit nr.00-
2015 (555), datë 20.10.2015 të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, që i përket
çështjes administrative nr.03318/2013 me palë paditës Nuredin Xhelili, të paditur Autoriteti i
Mbikëqyrjes Financiare dhe me objekt anulimin tërësisht të aktit administrativ, vendim
nr.165, datë 13.12.2011 të AMF, me të cilin është tërhequr liçensa e paditësit nr.1, datë
10.07.2008; si dhe anulimin tërësisht të aktit administrativ, vendimi nr.16, datë 18.01.2012 i
AMF-së, me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.165, datë 13.12.2011.
Nga rrethanat e çështjes të pranuara nga gjykatat e faktit rezulton se paditësi ka qenë i
liçensuar nga AMF me liçensën nr.1, datë 10.07.2008 për të ushtruar veprimtari si vlerësues
dëmesh në sigurime. Ai është angazhuar nga gjykatat në kryerjen e vlerësimeve për çështje
civile me objekt “shpërblim dëmi pasuror dhe jopasuror”. Pala e paditur ka nisur procedim
administrativ ndaj paditësit mbi bazën e ankesës së shoqërive të sigurimit Albsig sha dhe
Intersig sha në lidhje me aktet e ekspertimit të përgatitura dhe paraqitura prej tij në cilësinë e
ekspertit të caktuar nga gjykata, gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjeve të ndryshme. Pas
vlerësimit të akteve të depozituara pranë AMF, si dhe qëndrimit të paditësit në lidhje me to,
pala e paditur ka konkluduar se paditësi ka kryer vlerësime të gabuara dhe subjektive, që bien
ndesh dhe janë në kundërshtim me dispozitat ligjore në fuqi në fushën e sigurimeve, si dhe
standardet profesionale. Në këto kushte pala e paditur ka vendosur me vendimin nr.165, datë
13.12.2011 t’i heq liçensën paditësit. Kundër këtij vendimi paditësi fillimisht është ankuar në
rrugë administrative pranë Bordit të AMF-së, i cili me vendimin nr.16, datë 18.01.2012 ka
lënë në fuqi vendimin nr.165, datë 13.12.2014 të AMF për heqjen e liçensës. Paditësi më pas
i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
Gjykata e Shkallës së Parë me vendimin nr.5549, datë 30.05.2012 dhe Gjykata e
Apelit me vendimin nr.1714, datë 12.09.2013 kanë pranuar padinë duke vendosur anulimin e
akteve administrative nr.165, datë 13.12.2011 dhe nr.16, datë 18.01.2012 të AMF-së si të
pabazuara në ligj. Ato kanë argumentuar se në rastet e ekspertimeve të kryera nga paditësi,
objekt i shqyrtimit administrativ, rezulton se ai ka kryer rregullisht detyrën e tij si ekspert i
caktuar nga gjykata. Në kryerjen e ekspertimeve ai është u mbështetur në provat e paraqitura
dhe të shqyrtuara në gjykime, si dhe ka kryer aktet në përputhje me orientimet dhe udhëzimet
ligjore të përcaktuara sipas ligjit nga gjykatat në bazë të normave procedurale dhe konkretisht
neneve 224/a, 226 të K.Pr.C.
Shumica mbështet qëndrimin e gjykatave të faktit duke arritur në përfundimin se
eksperti në kryerjen e ekspertimit është mbështetur në detyrat e lëna nga gjykatat sipas
përcaktimeve të nenit 224 të K.Pr.C. Në këto kushte sipas shumicës asnjë autoritet publik nuk
mund të ndëshkojë ekspertin e thirrur nga gjykata për faktin se i është bindur urdhërimeve
dhe orientimeve të gjykatës dhe jo atyre që imponon apo përpiqet t’i imponojë një autoritet
publik, përfshirë edhe ato që e kanë licencuar për ushtrimin e veprimtarisë që lidhet me
ekspertimin. Aq më tepër kjo në rastin kur gjykata ka pranuar aktin e ekspertimit si të rregullt
dhe akoma më tej kur e ka bazuar zgjidhjen ligjore të çështjes në mendimin teknik të dhënë
nga eksperti mbi bazën e detyrës dhe udhëzimeve ligjore të dhëna nga ajo gjykatë.
Ne gjyqtarët në pakicë ndryshe nga gjykatat e faktit dhe shumica vlerësojmë se organi
administrativ, pra pala e paditur AMF, (që ka autoritetin ligjor për të dhënë liçensën paditësit
për të kryer detyrën e vlerësuesit të dëmeve në fushën e sigurimeve) ka dhe kompetencën
ligjore të kontrollojë zbatimin e liçensës së dhënë prej saj gjatë ushtrimit të detyrës së
vlerësuesit të dëmeve në sigurime të licencuarit, qoftë kjo e ushtruar si ekspert dhe para
gjykatës. Kjo, jo vetëm sepse ligji nuk bën përjashtim të këtij rasti, por edhe për faktin se
eksperti në gjykim caktohet për të zgjidhur çështje të natyrës teknike, në kuadër të vlerësimi
të dëmeve në fushën e sigurimeve për të cilat gjykata nuk ka njohuri. Kështu kontrolli i
përmbushjes së detyrave të ekspertit sipas liçensës së dhënë në kuadër të njohurive të tij
973
teknike nuk mund të konsiderohet i kryer dhe i ezauruar, me argumentin se akti i ekspertimit
është pranuar nga gjykata. Kontrolli i ushtrimit të detyrës së vlerësuesit të dëmeve në
sigurime sipas liçensës është kompetencë e palës së paditur, AMF-së, e cila e kryen sipas
nenit 89 të ligjit nr.9267, datë 29.07.2004 “Për veprimtarinë e sigurimit, risigurimit dhe
ndërmjetësimit në sigurime dhe risigurime” dhe VKM nr.164, datë 28.01.2008 “Për
përcaktimin e kritereve dhe procedurave për licencimin e vlerësuesve të dëmeve në
sigurime”.
Përsa më sipër, ne gjyqtarët në pakicë vlerësojmë se paditësi gjatë kryerjes së
ekspertimeve të kryera gjatë gjykimeve ndër të tjera ka rezultuar se ka shkelur kushtet e
liçensës pasi në çështjen me palë paditëse VR dhe të paditur Intersig Sha përveç vlerësimit të
dëmit ka përllogaritur interesat për shkak të mosekzekutimit në kohë të masës së
dëmshpërblimit, duke dalë jashtë objektit të veprimtarisë për të cilën është licencuar.
Pavarësisht se kjo detyrë, i është dhënë apo jo nga gjykata, paditësi si ekspert ka vepruar në
kundërshtim me kushtet e liçensimit, që i është dhënë për një veprimtari të caktuar. Pra, nuk
mund të shërbejë licenca e dhënë nga AMF për kryerjen e detyrave jashtë kushteve të saj.
Përllogaritja e interesave është një veprimtari që mbulohet nga ekspert kontabël dhe jo
ekspert vlerësues dëmesh në fushën e sigurimeve. Po ashtu ka rezultuar se në rastin me
paditës HP dhe të paditur po shoqërinë Intersig sha, për ngjarjen e ndodhur në dhjetor 2008,
paditësi ka kryer vlerësimin e dëmeve duke mos iu përcaktuar nga gjykata kuadri ligjor.
Paditësi ka kryer ekspertimin pa marrë parasysh dispozitat ligjore në fuqi. Pra nuk është
mbështetur në udhëzimin e Ministrit të Financave nr.24, datë 15.11.2007, por vetëm në
vendimin unifikues nr.12 datë 14.09.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Duke vepruar kështu paditësi ka zgjedhur vetë bazën ligjore dhe nuk ka dhënë të gjitha
variantet ligjore në fuqi në lidhje me llogaritjen e dëmit. Kështu pala e paditur me të drejtë ka
vlerësuar se paditësi ka tejkaluar kompetencat e tij dhe ka kryer ekspertim në kundërshtim me
standardet profesionale dhe dispozitat ligjore. Në këto kushte pala e paditur ka ndërmarrë me
të drejtë masën administrative të heqjes së liçensës për shkeljet e mësipërme administrative,
sipas parashikimit të nenit 25 të VKM-së nr.164/2008.
Sa më sipër ne gjyqtarët në pakicë vëmë në dukje se paditësi ka kryer detyrën e
ekspertit në kundërshtim me detyrimet ligjore në fushën e vlerësimit të dëmeve në sigurime,
për të cilat është licencuar dhe vlerësojmë se padia është e pabazuar në ligj dhe si e tillë duhej
të rrëzohej.
Medi Bici Xhezair Zaganjori
974
Nr. 00-2015-4431 Vendimi (556)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: KALEM KAJA (NË MUNGESË).

I PADITUR: KOMUNA MBROSTAR, QARKU FIER (në
mungesë).
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurit të më dëmshpërblejë me 12 paga mujore
për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës në mënyrë
të menjëhershme dhe të pajustifikuar,
2 paga mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit,
2 paga mujore për mosrespektim të procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës
dhe 2 paga mujore për vjetërsinë në punë.
Baza Ligjore: Nenet 143, 144 pikat 1, 2, 3, 153, 155 të Kodit Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.536, datë 16.3.2012, ka vendosur:

Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur Komuna Mbrostar të paguaj në favor të paditësit
Kalem Kaja si dëmshpërblim pagën e një viti për zgjidhje të kontratës së
punës nga punëdhënësi në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar.
Kalem Kaja si dëmshpërblim dy muaj pagë për mosrespektim të afateve të
njoftimit.
Kalem Kaja si dëmshpërblim dy muaj pagë për mosrespektim të proçedurës së
zgjidhjes së kontratës së punës.
Kalem Kaja dy muaj pagë si shpërblim për vjetërsinë në punë.
Llogaritja e pagës së paditësit Kalem Kaja të bëhet në bazë të pagës së tij
mujore prej 19.000 lekë që merrte në përfundim të marrëdhënies së tij të
punës.
975
Parë Fier.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs pala e paditur Komuna Mbrostar, e

cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.502, datë 11.07.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.536, datë 16.3.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier.
Shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur Komuna Mbrostar, janë:

- Kërkimi i paditësit, i cili kërkon dëmshpërblim me 12 paga mujore në bazë të
nenit 146 të Kodit Punës duhej të ishte rrëzuar nga Gjykata e Shkallës së Parë Fier dhe
Gjykata e Apelit Vlorë, pasi në rastin konkret ndërprerja e marrëdhënieve të punës ka
ardhur si rezultat i vullnetit të punëmarrësit dhe jo si rezultat i largimit nga puna në
mënyrë të menjëhershme të pajustifikuar siç pretendoi paditësi.
- Kërkimi i paditësit në lidhje me dëmshpërblim me 2 paga mujore në lidhje me
mosrespektimin e afateve të njoftimit sipas nenit 143 pika 1 i Kodit Punës duhet të
ishte rrëzuar nga gjykata e Shkallës së Parë Fier dhe Gjykata e Apelit Vlorë si kërkim i
pabazuar në prova e në ligj, pasi në rastin konkret zgjidhja e kontratës së punës është
kryer nga punëmarrësi me vullnetin e tij, dhe sipas nenit 143/1 të Kodit Punës është
ky i fundit (punëmarrësi) ai që duhet të respektojë afatin 2 mujor për zgjidhjen e
kontratës, pasi zgjidhja është kryer nga po ky punëmarrës dhe jo nga punëdhënësi,
afat ky i cili nuk u respektua nga punëmarrësi Kalem Kaja.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi në tërësi çështjen, në mungesë
të palëve, në përfundim;
VËREN
nr.11241-028228-00-2013 regj. them, që u përket palëve: paditës Kalem Kaja dhe e paditur
Komuna Mbrostar, Qarku Fier, me objekt: Detyrimi i të paditurit të më dëmshpërblejë me 12
paga mujore për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës në mënyrë të menjëhershme dhe të
pajustifikuar, 2 paga mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit, 2 paga mujore për
mosrespektim të procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës dhe 2 paga mujore për
vjetërsinë në punë.
2. Vendimi nr.502, datë 11.07.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim
të drejtë të ligjit procedurial dhe material, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë.
3. Ka rezultuar e provuar se ndërmjet paditësit nga njëra anë si punëmarrës dhe të

paditurit nga ana tjetër si punëdhënës, është lidhur në datën 12.04.2007 një marrëdhënie pune
pa afat të caktuar, ku paditësi ka qenë në detyrën e mirëmbajtësit të ujësjellësit të Komunës
Mbrostar.
4. Në datën 18.07.2011, pala e paditur me Urdhërin nr.02 ka ndërprerë në mënyrë të
menjëhershme marrëdhëniet e punës me paditësin, me arsyetimin se ai largohet nga puna me
dëshirën e tij.
976
5. Paditësi e ka konsideruar zgjidhjen e kontratës si të menjëhershme e të
pajustifikuar, duke mohuar të ketë shprehur dëshirën për zgjidhjen e saj dhe me padinë në
gjykim, ka kërkuar detyrimin e të paditurit ti paguaj dëmshpërblimin për zgjidhje të
menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës në masën e pagës së një viti, etj...
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.536, datë 16.3.2012, ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur Komuna Mbrostar të paguaj në favor të paditësit Kalem
Kaja si dëmshpërblim pagën e një viti për zgjidhje të kontratës së punës nga punëdhënësi në
mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar.
Kaja si dëmshpërblim dy muaj pagë për mosrespektim të afateve të njoftimit.
Kaja si dëmshpërblim dy muaj pagë për mosrespektim të proçedurës së zgjidhjes së kontratës
së punës.
Kaja dy muaj pagë si shpërblim për vjetërsinë në punë.
Llogaritja e pagës së paditësit Kalem Kaja të bëhet në bazë të pagës së tij mujore prej
19.000 lekë që merrte në përfundim të marrëdhënies së tij të punës.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ndërmjet të tjerave arsyeton se:
.....Pala e paditur pohoi për gjykatën në kuptim të nenit 214 K.Pr.C se marrëdhëniet e
punës së paditësit ishin ndërprerë me datë 25.08.2011 dhe ndodheshim përpara zgjidhjes së
kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe për shkaqe të arsyeshme.
Me provën shkresore urdhër nr.2 prot., datë 18.07.2011 të nxjerrë prej Kryetarit të
Komunës Mbrostar Qarku Fier, pala e paditur i prapësoi gjykatës se në përputhje me ligjin
nr.8652, datë 31.07. 2000 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Qeverisjes Vendore”, nenit
153/3 të Kodit Punës, ishte bërë ndërprerja e marrëdhënies së punës së paditësit Kalem Kaja
për shkak të largimit me dëshirën e tij, duke iu dhënë edhe leja e zakonshme për vitin 2011.
Pala e paditur kishte zgjidhur marrëdhënien e punës, duke u nisur nga fakti që
punëmarrësi nuk po paraqitej rregullisht në punë dhe se kishte shprehur përfundimisht
dëshirën për tu larguar nga kjo punë. Për të provuar shkakun e justifikuar të zgjidhjes së
marrëdhënies së punës me palën paditëse, pala e paditur i paraqiti gjykatës në kuptim të
neneve 12, 31/2 të K.P.C provën shkresore si më poshtë: Listë prezencën e punonjësve për
muajin Gusht 2011. Në këto rrethana, duke qenë se ndërprerja e marrëdhënieve të tij të
punës kishte ardhur si rrjedhojë e shprehej së vullnetit të punëmarrësit për të mos punuar në
këtë detyrë, pra i kishte shprehur vullnetin dhe dëshirën e tij për të mos punuar në këtë lloj
detyre.
Sipas prapësimeve të palës së paditur ata kishin respektuar afatin e njoftimin në
zgjidhjen e kontratës së punës, meqenëse kishim të bënim me një kontratë me afat të
pacaktuar, duke respektuar afatin e njoftimit. Përfundimisht në prapësimet e saj pala e
paditur kërkonte rrëzimin e padisë së paditësit në të gjitha kërkimet e saj. Gjykata pasi
analizoi pohimet e paditësit, prapësimet e të paditurës dhe provat shkresore, duke u
mbështetur bindjen e saj të brendshme sipas nenit 29/2 të K.Pr.C, konkludon se padia e
paditësit duhet të pranohet.......
8. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.502, datë 11.07.2013 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.536, datë 16.3.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier.
9. Gjykata e apelit, ndërmjet të tjerave arsyeton se:
977
....Gjykata çmon se është vepruar drejt nga gjykata e shkallës së parë, në analizën e
rrethanave të faktit në lidhje me masën e dëmshpërblimit për zgjidhjen e kontratës, duke
vlerësuar në harmoni të gjitha kushtet ekonomike, familjare dhe financiare të paditësit,
moshën e tij dhe shkaqet që kanë çuar në zgjidhjen e kontratës së punës.
Gjykata e shkallës së parë, ka zbatuar drejt ligjin, nenet 143 pika 1 dhe 155 pika 1 të
Kodit Punës dhe kur ka vendosur pranimin e padisë për pjesën që është kërkuar shpërblimi
në masën e dy pagave mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit të zgjidhjes së kontratës.
Duke iu referuar kohëzgjatjes së marrëdhënieve të punës dhe ndodhur para zgjidhjes së
kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar, paditësit i takon të
shpërblehet me dy paga mujore. Gjykata e shkallës së parë, ka vepruar drejt dhe kur ka
vendosur pranimin e padisë për pjesën që është kërkuar dëmshpërblimi në masën e dy
pagave mujore për mosrespektim të proçedurës së zgjidhjes së kontratës. Ajo gjykatë ka
interpretuar drejt nenin 144 të Kodit të Punës, etj......
10. Në nenin 21/1 të Kodit Punës është parashikuar se:

Kontrata e punës mund të lidhet dhe ndryshohet me gojë ose me shkrim......Ajo mund
të ndryshohet vetëm në marrëveshje midis palëve...... Çdo ndryshim i kontratës së shkruar, në
dëm të punëmarrësit, duhet të përfundohet me shkrim....


bisedoj me të.
takimit.
respektuar.
978

1. Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse marrëdhëniet e punës
2. Punëdhënësi mund të zbresë nga paga të ardhurat që punëmarrësi ka kursyer si
3. Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
e paditur Komuna Mbrostar nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj
nuk ka arsye që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.
16. Në analizë të kërkimeve të palës paditëse dhe shkakut ligjor, në të cilat
mbështeten këto kërkime, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin
objekt shqyrtimi jemi përpara një mosmarrëveshje që rrjedh nga marrëdhëniet e punës dhe
për zgjidhjen e të cilës, referimi duhet bërë në dispozitat ligjore të Kodit Punës.
17. Në kushtet kur arrihet në konkluzionin se, jemi para zgjidhjes së kontratës së
punës në mënyrë të menjëhershme, është mëse e domosdoshme për gjykatën, që të hetojë në
mënyrë të plotë dhe të gjithanshme nëse zgjidhja e menjëhershme, e njëanshme e kontratës së
punës nga ana e punëdhënësit, është bërë për shkaqe të justifikuara apo jo, ashtu siç
parashikohet në nenin 153 të Kodit Punës.
18. Neni 153 i Kodit Punës parashikon se: Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë,
mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. Vlerësohen si shkaqe të
justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, ti
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. Gjykata vendos
vetë nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në
mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.
19. Në analizë të kësaj dispozite ligjore, punëmarrësi dhe/ose punëdhënësi në çdo
kohë mund ta zgjidhin kontratën e punës, (që do të thotë se zgjidhja e kontratës së punës në
mënyrë të menjëhershme prej secilës palë është ligjshme), me kusht që të provohet se, shkaku
i zgjidhjes së kontratës së punës është i justifikuar, në mënyrë që të jemi në plotësim dhe
979
brenda kushteve të parashikuara në nenin 153/2 të Kodit Punës. Kushtet komulative për të
pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar janë: a) punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim
kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e punës, kontrata kolektive; b) kjo shkelje të jetë
kryer me faj; c) ekzistenca e lidhjes shkakësore midis shkeljes me faj dhe pushimit të
menjëhershëm nga puna; ç) kjo shkelje të ketë krijuar një situatë të rëndë që nuk lejon sipas
parimit të mirëbesimit ti kërkohet punëdhënësit vazhdimi i marrëdhënieve të punës.
20. Në çështjen objekt gjykimi, ka rezultuar qartë që shkaku i zgjidhjes së kontratës së
punës nga pala e paditur Komuna Mbrostar ka qenë se pala paditëse Kalem Kaja është
larguar me dëshirë nga puna, por në dosje nuk ekziston asnjë dokument me shkrim i
nënshkruar nga paditësi që të provojë një fakt të tillë. Në nenin 21/1 të Kodit Punës është
parashikuar se: Kontrata e punës mund të lidhet dhe ndryshohet me gojë ose me
shkrim......Ajo mund të ndryshohet vetëm në marrëveshje midis palëve...... Çdo ndryshim i
kontratës së shkruar, në dëm të punëmarrësit, duhet të përfundohet me shkrim....
21. Në çështjen objekt shqyrtimi nuk rezulton që të ketë ndonjë dokument të shkruar
që të vërtetojë se, pala paditëse ka zgjidhur kontratën e punës me dëshirën e tij, prandaj me të
drejtë gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit kanë arritur në përfundimin se zgjidhja e
kontratës së punës duhet të trajtohet si një zgjidhje e menjëhershme e pajustifikuar e kontratës
së punës nga punëdhënësi, e parashikuar nga neni 155 i Kodit Punës, prandaj pala e paditur
është e detyruar që t’i paguajë palës paditëse dëmshpërblimin, e parashikuar nga pika e tretë e
dispozitës ligjore që cituam më lart.
22. Duke qenë se ndodhemi përpara një zgjidhje të menjëhershme e të pajustifikuar të
kontratës së punës nga punëdhënësi, të parashikuar nga neni 155 i Kodit Punës, pala e paditur
është e detyruar që krahas dëmshpërblimit, të parashikuar nga pika 3 e këtij neni duhet ti
paguaj palës tjetër edhe dëmshpërblimet për mosrespektimin e afatit të njoftimit, të
parashikuar nga neni 143 i Kodit Punës, për mos respektimin e procedurës së zgjidhjes së
kontratës së punës, të parashikuar nga neni 144 i Kodit Punës dhe për vjetërsinë në punë, të
parashikuar nga neni 145 i Kodit Punës.
23. Në dhënien e dëmshpërblimeve të mësipërme, gjykata e shkallës së parë dhe ajo e
apelit e kanë zbatuar drejtë kërkesat e neneve 155/3, 143, 144 dhe 145 të Kodit Punës,
prandaj rekursi i paraqitur nga pala e paditur Komuna Mbrostar e Qarkut Fier është i
pabazuar në ligj dhe si i tillë ai nuk duhet të pranohet, prandaj vendimi i gjykatës së apelit
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.502, datë 11.07.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 27.10.2015
980
Nr. 00-2015-4424 Vendimi (557)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: VIOLETA HASANI (në mungesë).

I PADITUR: NJËSIA BASHKIAKE nr.4 TIRANË
(në mungesë).
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë pagën e një viti
për largimin nga puna pa shkaqe të arsyeshme,
pagimin e dy pagave mujore për mosrespektimin e procedurës,
pagimin e tre pagave mujore për mosrespektimin e afatit të njoftimit,
pagimin e 4.5 pagave mujore për vjetërsinë në punë,
si dhe pagën për moskryerjen e lejes së zakonshme të vitit 2011.
nenet 143, 144, 145 dhe 146 të Kodit Punës
dhe VKM-ja nr.511, datë 24.10.2002.

vendosur:
Pranimin e pjesërisht të padisë së paditëses Violeta Hasani.
Detyrimin e palës së paditur Njësia Bashkiake nr.4 Tiranë ti paguaj paditëses
Violeta Hasani dëmshpërblimin për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar
të kontratës së punës të barabartë me pagën e 12 (dymbëdhjetë) muajve punë.
Detyrimin e palës së paditur Njësia Bashkiake nr.4 t’i paguajë paditëses
Violeta Hasani pagën e 3 (tre) muajve për shkak të mosrespektimit të afatit të
njoftimit dhe pagën e 2 (dy) muajve për shkak të moszbatimit të procedurës
për zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur Njësia Bashkiake nr.4 t’i paguajë paditëses
Violeta Hasani shpërblimin për vjetërsi të barabartë me 9 paga 15 ditëshe (ose
4,5 paga mujore), gjithsej 21,5 paga mujore, llogaritur me pagën bruto që ka
përfituar ai në momentin e ndërprerjes së marrëdhënies së punës 45.559 lekë.
981
Parë Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs pala e paditur Njësia

Bashkiake nr.4, e cila kërkon:
nr.5636, datë 01.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur Njësia Bashkiake nr.4, janë:

 Zgjidhja e kontratës është bërë në mënyrë të menjëhershme dhe të justifikuar sipas
neneve 153 dhe 154 të Kodit Punës. Lirimi nga detyra i Violeta Hasani është bërë me
motivacionin: Përsëritje e herëpashershme e masave disiplinore brenda një afati të
shkurtër kohor.
 Lirimi nga detyra është bazuar në tre vendime për dhënie mase disiplinore të cilat
janë: datë 26.07.2011, datë 01.08.2011 dhe në datë 05.09.2011. Këto masa disiplinore
i janë komunikuar paditëses nga përgjegjësi i Sektorit të Burimeve Njerëzore, të cilat
janë konfirmuar nga paditësja, e cila ka bërë shënimin përkatës në çdo vendim.
 Me vendimin nr.18, datë 26.07.2011 i jepet Violeta Hasanit “Vërejtje me shkrim”, me
motivacionin se me datë 25.07.2011 në orën 15 e 30 nga ushtrimi i një kontrolli për
respektimin e orarit zyrtar të punës nga punonjësit është konstatuar se paditësja
Violeta Hasani nuk ishte prezent në vendin e punës.
 Kjo masë disiplinore është dhënë në bazë të nenit 10 të ligjit nr.8654, datë 31.07.2000
“Për Organizmin dhe Funksionimin e Bashkisë Tiranë dhe neni 44 i Rregullores së
Funksionimit të Administratës së Njësisë Bashkiake nr.4 Tiranë.
 Ky vendim i është komunikuar Violeta Hasanit për të cilin vetë ajo e ka konfirmuar
me firmën e saj, e cila ka bërë shënimin përkatës, duke pretenduar se: Nuk jam dakort
me vërejtjen, pasi me datë 25.07.2011 jam larguar nga puna në orën 16 e 15.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi në tërësi çështjen, në mungesë
të palëve ndërgjyqëse, në përfundim;
VËREN
nr.11241-01880-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Violeta Hasani
dhe e paditur Njësia Bashkiake nr.4 Tiranë, me objekt: Detyrimin e palës së paditur të më
paguaj pagën e një viti për largimin nga puna pa shkaqe të arsyeshme, etj....
2. Vendimi nr.685, datë 20.03.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim
të drejtë të ligjit procedurial dhe material, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji
I.Rrethanat e çështjes:
3. Ndërmjet palëve ndërgjyqëse ka patur një marrëdhënie pune, ku paditësja ka filluar

punën në këtë njësi bashkiake me datë 18.03.2002 si specialiste në Sektorin e Infrastrukturës
Urbane. Midis palëve nuk ka patur një kontratë formale të shkruar, por provohet se ajo ka
ekzistuar dhe është lidhur pa kohëzgjatje të përcaktuar, me kohë pune të plotë kundrejt pagës
përkatëse.
982
4. Neni 12 i Kodit Punës bën përcaktimin e kontratës së punës dhe në interpretim të tij
duhet që ajo të plotësojë njëkohësisht katër elemente për tu cilësuar si e tillë. Kontrata e
punës ka për objekt kryerjen e punës së caktuar, kohëzgjatjen e saj është e lidhur mbi bazën e
një raporti varësie, shpërblimin për punën e kryer. Duke qenë se këto katër elemente janë të
pranishëm në rastin konkret, marrëdhënia midis palëve konsiderohet se ka ekzistuar.
5. Paditësja Violeta Hasani (në cilësinë e punëmarrësit) ka punuar pranë palës së
paditur Njësia Bashkiake nr.4 Tiranë (në cilësinë e punëdhënësit) që nga viti 2002, si
specialiste në Sektorin e Infrastrukturës Urbane, detyrë të cilën e ka kryer deri në daljen e
shkresës nr.982 prot, datë 06.09.2011 të palës së paditur, me të cilën i është komunikuar
vendimi nr.621 që e liron nga detyra për përsëritje të herëpashershme të shkeljeve disiplinore
brenda një afati të shkurtër kohor. Duke mos qenë dakort me këtë urdhër, paditësja i është
drejtuar gjykatës me padinë në gjykim, me pretendimin se marrëdhënia e punës është
zgjidhur në mënyrë të menjëhershme, pa shkaqe të arsyeshme dhe të justifikuara.

vendosur:
Pranimin e pjesërisht të padisë së paditëses Violeta Hasani.
Detyrimin e palës së paditur Njësia Bashkiake nr.4 Tiranë ti paguaj paditëses Violeta
Hasani dëmshpërblimin për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës të
barabartë me pagën e 12 (dymbëdhjetë) muajve pune.
Detyrimin e palës së paditur Njësia Bashkiake nr.4 ti paguaj paditëses Violeta Hasani
pagën e 3 (tre) muajve për shkak të mosrespektimit të afatit të njoftimit dhe pagën e 2 (dy)
muajve për shkak të moszbatimit të procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur Njësia Bashkiake nr.4 ti paguaj paditëses Violeta Hasani
shpërblimin për vjetërsi të barabartë me 9 paga 15 ditësh (ose 4,5 paga mujore), gjithsej 21,5
paga mujore llogaritur me pagën bruto që ka përfituar ai në momentin e ndërprerjes së
marrëdhënies së punës 45.559 lekë.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndërmjet të tjerave arsyeton se:
....Gjykata çmon se vendimi i largimit për paditësen është marrë me datë 06.09.2011
dhe i janë ndërprerë marrëdhëniet financiare po me datë 06.09.2011 megjithëse paditësja
kishte mbi pesë vjet punë dhe duhej të respektohej një afat njoftimi 3 mujor.
Sipas nenit 141 të Kodit të Punës kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon
kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit. Pra, pala e paditur mund të
zgjidhte kontratën e punës në mënyrë të njëanshme me kushtin që të respektonte afatin e
njoftimit të parashikuar në këtë nen. Nga gjykimi u provua se pala e paditur nuk ka
respektuar afatet e njoftimit të parashikuara nga neni 143 i Kodit Punës, për zgjidhjen e
kontratës me periudhë të pacaktuar, që për paditësen që kishte mbi 5 vjet punë duhet të ishte
3 muaj dhe në këtë rast zgjidhja e kontratës duhet të trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt
të menjëhershëm dhe paditësja duhet të përfitojë dëmshpërblimin e barabartë me pagën që
do të përfitonte gjatë periudhës së njoftimit, pra me pagën e tre muajve punë.
Gjithashtu pala e paditur nuk ka respektuar as procedurën për zgjidhjen e kontratës
së punës të parashikuar nga neni 144 i Kodit të Punës, procedurë e cila është e detyrueshme
të zbatohet në të gjitha rastet e zgjidhjes së marrëdhënies së punës midis punëdhënësit dhe
punëmarrësit, prandaj pala e paditur duhet të detyrohet ti japë paditëses si punëmarrës një
dëmshpërblim prej 2 dy muajsh pagë që i shtohet dëmshpërblimeve të tjera të mundshme,
etj....
8. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.685, datë 20.03.2013 ka vendosur:
983
Lënien në fuqi të vendimit nr.5636, datë 01.06.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë.
9. Gjykata e apelit, ndërmjet të tjerave arsyeton se:
.....Gjykata çmon se si në gjykim në shkallë të parë dhe në ankim, ana e paditur, nuk
ka mundur te japë prova që të vërtetojë ligjshmërinë e vendimit të datës 06.08.2011 që ka
larguar paditësen nga puna. Fakti që ajo kishte tre masa të mëparshme, nuk i jep të drejtë
anës së paditur, që pa një shkelje tjetër, të marrë masën e largimit. Për tre shkeljet, që ana e
paditur ka pretenduar, paditësja është ndëshkuar një herë për secilën shkelje. Nuk mund të
pranohet që për të njëjtën shkelje të jepen dy herë masa ndëshkimi. Ana e paditur nuk ka
zbatuar asnjë procedurë për marrjen e kësaj mase. Sipas Nenit 144 të Kodit Punës, ana e
paditur ka patur detyrimin që të njoftonte paditësen 72 orë para, që të paraqitej në bisedime
dhe ti jepte mundësi asaj që të paraqiste pretendimet e saj. Ana e paditur e ka larguar
paditësen në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar. Masa ka qenë e pajustifikuar,
pasi nuk ka patur shkak që ana e paditur të merrte një vendim të dytë me datën 06.08.2001,
për sa kohë, me datën 05.08.2011, kishte dhënë masën për shkeljen e konstatuar. Në kushtet
kur ana e paditur nuk ka mundur të provojë se në veprimet e paditëses ka patur veprime të
tilla, që nuk e lejonin atë të vazhdonte marrëdhënien e punës, vendimi i marrë nga ana e saj,
është i paligjshëm. Në kushtet kur nuk provohet që paditësja, pas datës 05.08.2012 që ka
ndëshkimin e fundit, të ketë kryer shkelje tjetër, vendimi i ndërprerjes së marrëdhënies së
punës është i paligjshëm......

1. Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar,
muajsh për dy deri në pesë vjet punë, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet punë.
2. Këto afate mund të ndryshohen me marrëveshje me shkrim ose në kontratën
kolektive të punës. Kur punëmarrësi ka kryer deri në gjashtë muaj punë, afati i njoftimit nuk
kryer më shumë se gjashtë muaj punë.
3. Afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit, deri në fund të javës
periudhës së paaftësisë për punë, shtatzanisë ose pushimeve të dhëna nga punëdhënësi.
4. Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm....

1. Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e
bisedoj me të.
2. Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron punëmarrësit arsyet e vendimit të
3. Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas
takimit.
4. Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës së
punës.
5. Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i
984
respektuar.
6. Kjo dispozitë nuk zbatohet në rastet e pushimeve kolektive nga puna.


1. Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse marrëdhëniet e punës
2. Punëdhënësi mund të zbresë nga paga të ardhurat që punëmarrësi ka kursyer si
3. Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti punë. Për
vendin e mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të zbatojë këtë.
e paditur Njësia Bashkiake nr.4 nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj
nuk ka arsye që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.
15. Në rastin e lirimit nga detyra të paditëses del se në të tre rastet, pala e paditur nuk
ka zbatuar ndonjë procedurë në lidhje me shkeljet e saj. Por ajo që ka rëndësi, është fakti se
tre shkeljet janë vlerësuar që të ndëshkohen me “vërejtje me shkrim” dhe nuk ka një rast
tjetër që pala e paditur të justifikojë vendimin e datës 06.08.2011. Në vendimin e saj, pala e
paditur pranon se duke parë se paditësja kishte tre shkelje të mëparshme, për të cilat kishte
marrë masa disiplinore ka urdhëruar zgjidhjen e kontratës së punës. Pala e paditur, nuk ka
mundur që ta përligji vendimin e saj të datës 06.08.2011 që ka larguar paditësen nga puna.
Fakti që ajo kishte tre masa të mëparshme, nuk i jep të drejtë palës së paditur, që pa kryer një
shkelje tjetër në kohën e largimit të zgjidhë kontratën e punës, pasi për shkeljet e mëparshme
paditësja i kishte marrë ndëshkimet nga ana e palës së paditur.
16. Ligji nuk e lejon që për të njëjtën shkelje të jepen dy masa disiplinore. Pala e
paditur nuk ka zbatuar asnjë procedurë për marrjen e kësaj mase disiplinore. Sipas nenit 144
të Kodit Punës, pala e paditur ka patur detyrimin që të njoftonte paditësen 72 orë para, që të
paraqitej në bisedime dhe t’i jepte mundësi asaj që të paraqiste pretendimet e saj. Masa e
largimit nga puna ka qenë e pajustifikuar, pasi nuk ka patur asnjë shkak që pala e paditur të
merrte një vendim te dytë me datën 06.08.2011, përsa kohë, me datën 05.08.2011 ajo kishte
985
dhënë ndaj paditëses masën vërejtje me shkrim për shkeljen e konstatuar (faqe 9 e dosjes
gjyqësore).
17. Gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe në apel del e provuar se, pas datës
05.08.2012 (që ka ndëshkimin e fundit), paditësja nuk rezulton të ketë kryer shkelje tjetër,
prandaj vendimi i ndërprerjes së marrëdhënies së punës i marrë nga pala e paditur është i
paligjshëm.
Po kështu, pala e paditur nuk ka zbatuar asnjë procedurë nga ato që parashikon Kodi i
Punës për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës. Zbatimi i procedurave nuk është një formalitet
që pala e paditur mund ta neglizhojë, por një garanci midis palëve në një marrëdhënie
kontraktore.
18. Nga aktet del se dhe për marrjen e masave disiplinore të mëparshme, pala e
paditur, nuk ka zbatuar asnjë procedurë, por duke qenë se ato masa disiplinore nuk janë
kundërshtuar nga paditësja, me të drejtë gjykatat nuk i kanë analizuar (Nuk janë objekt i
gjykimit). Punëdhënësi nuk mund të ketë të drejta të pakufizuara kur merr në shqyrtim sjelljet
e të punësuarit. Duke qenë palë në kontratë, secila nga palët duhet të zbatojë detyrimet e saj,
në të kundërtën, mos zbatimi i tyre kthehet në ndëshkim për shkelësin.
19. Pala e paditur pretendon se, ndodhemi përpara zgjidhjes së menjëhershme për
shkaqe të arsyeshme, të parashikuar nga neni 153 i Kodit Punës, i cili parashikon se:
Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të
justifikuara.
të punës.
Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme
Nga citimi i dispozitës ligjore të mësipërme rezulton se, shkaku për të cilin pala e
paditur ka ndërprerë marrëdhëniet e punës me palën paditëse nuk është nga ato shkaqe që
parashikohen në nenin 153/3 të Kodit Punës.
20. Meqenëse nuk ndodhemi përpara një zgjidhje të natyrshme të kontratës së punës,
ose të zgjidhjes së menjëhershme për shkaqe të justifikuara, të parashikuar nga neni 153 i
Kodit Punës, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, ndodhemi përpara
zgjidhjes së menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi, të
parashikuar nga neni 155 i Kodit Punës, prandaj me të drejtë gjykata e shkallës së parë dhe
ajo e apelit kanë arritur në përfundimin që paditëses i takon shpërblimi i dëmit për zgjidhjen e
menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi, i parashikuar nga
pika 3 i këtij neni, të cilit i shtohen shpërblimet e dëmit për moszbatimin e proçedurës së
pushimit nga puna, mosrespektimin e afatit të njoftimit dhe vjetërsinë në punë.
21. Në caktimin e masave të dëmshpërblimit, gjykata e shkallës së parë dhe ajo e
apelit kanë zbatuar drejtë kërkesat e neneve 155/3, 143, 144 dhe 145 të Kodit Punës, prandaj
rekursi i paraqitur nga pala e paditur Njësia Bashkiake nr.4 Tiranë është i pabazuar në ligj,
prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet
të lihet në fuqi.
986
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Tiranë, më 27.10.2015
987
Nr. 00-2015- 3676 i Vendimit (558)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 27.10.2015 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative me

PADITËS: PETRIT DELIU

E PADITUR: DEGA E THESARIT TË RRETHIT BERAT.
PERSON I TRETË: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË
SHKALLËS PARË BERAT.
OBJEKTI :
Pagimi i shpërblimit për burgim të padrejtë.
Baza Ligjore: Nenet 268 të Kodit të Procedurës Penale,
neni 57 i K.P. dhe 640 i K.C.
dhe Ligji nr.9381, datë 28.04.2005.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.1523, datë 29.12.2010 ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit Dega e Thesarit të Thesarit të Rrethit Berat të paguajë
kompensimin për burgim të padrejtë në favor të paditësit Petrit Deliu në
shumën 3 571 000 lekë.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit.

Ndryshimin e vendimit nr.1523, datë 29.12.2010 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Berat në këtë mënyrë:
Shpenzimet gjyqësore paditësit Petrit Deliu.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar rekurs pala paditëse,

Petrit Deliu, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Berat nr.1523, datë 29.12.2010, duke parashtruar këto shkaqe:
- Kam qëndruar 1134 ditë në burg në mënyrë të padrejtë, bazuar në nenin 2 dhe 3/c të
ligjit 9381, datë 28.04.2005 më takon kompensimi në vlerën 3 517 000 lekë.
988
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës së
paditur Dega e Thesarit të Rrethit Berat, avokatin e shtetit Abaz Deda, që kërkoj lënien në
fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; si edhe pasi e diskutoi çështjen në tërësi në
seancë gjyqësore,
VËREN
Rekursi i paraqitur nga pala paditëse Petrit Deliu përmban shkaqe nga ato që i
parashikon ligji. Prandaj, vendimi nr.224 datë 01.03.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, për sa i përket
rrethanave të faktit, rezulton se paditësi Petrit Deliu është ndaluar në datën 26.10.2000, masë
e cila është vleftësuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.59 datë
29.10.2000 duke i caktuar atij masën e sigurimit të arrestit me burg.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.381 datë 21.06.2002 ka vendosur
humbjen e fuqisë së paraburgimit duke i caktuar paditësit Petrit Deliu masën e sigurimit
arrest në shtëpi.
Pas gjykimit të kërkesës së organit të prokurorisë, me vendimin nr.2 datë 13.01.2003,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, ndër të tjera, e ka deklaruar fajtor të pandehurin Petrit
Deliu për kryerjen e veprave penale të rrëmbimit dhe mbajtjes peng të personit në
bashkëpunim dhe të vjedhjes në bashkëpunim, të parashikuara nga nenet 190/1 e 25 dhe 134
e 25 të Kodit Penal, duke e dënuar në përfundim me 3 vjet burgim. Vuajtja e dënimit fillonte
nga data 26.10.2000.
Por, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.147 datë 27.05.2003, ka vendosur të
prishë vendimin e gjykatës së shkallës së parë duke kthyer aktet për rigjykim.
Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.11 datë 25.01.2005,
ndër të tjera, ka deklaruar fajtor të pandehurin Petrit Deliu për akuzat e sipërcituara dhe për
armëmbajtje pa leje të parashikuar nga neni 278/2 të Kodit Penal, në përfundim duke e
dënuar me 11 vjet burgim. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Vlorë për sa i
përket të pandehurit Petrit Deliu.
Por, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.2 datë 06.02.2009
kanë vendosur prishjen e pjesshme të vendimit të gjykatës së apelit në lidhje me të
pandehurin Petrit Deliu duke vendosur deklarimin e tij fajtor për veprat penale të
parashikuara nga nenet 109 e 25 dhe 134 e 25 të Kodit Penal dhe në bashkim të dënimeve
kanë dhënë dënimin përfundimtar me 3 vjet burgim ku vuajtja e dënimit fillon nga dita e
ndalimit 26.10.2000.
Pas dhënien së këtij vendimi, në datën 08.07.2009 është nxjerrë urdhri për
ekzekutimin e vendimit të sipërcituar të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë dhe në
datën 09.07.2009 është bërë lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Petrit Deliu.
Në rrethana të tilla, paditësi Petrit Deliu i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë
objekt i këtij gjykimi, me shkak ligjor dhe objekt detyrimin e palës së paditur Dega e Thesarit
Berat t’i paguajë kompensimin për burgim të padrejtë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, pasi ka lejuar debatin gjyqësor mbi provat e
paraqitura nga palët ndërgjyqëse dhe ka realizuar veprimin e ekspertimit për llogaritjen e
shumave të shpërblimeve të kërkuara me anë të padisë, me vendimin nr.1523 datë
29.12.2010, ka vendosur pranimin e padisë, duke e detyruar palën e paditur Dega e Thesarit
të Rrethit Berat t’i paguajë paditësit Petrit Deliu shumën 3.517.000 Lekë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat ka arsyetuar se paditësi Petrit Deliu ka qëndruar në
mënyrë të padrejtë në masën e sigurisë arrest në shtëpi 1249 ditë nga data 28.12.2002 deri në
datën 29.05.2006 përtej vuajtjes së dënimit me burgim prej 3 vjetësh, ndërsa nga data
989
30.05.2006 deri në datën 09.07.2009 ka vuajtur në mënyrë të padrejtë dënim me burgim
gjithsej 1134 ditë.
Kjo gjykatë ka përllogaritur kompensim në masën 2000 lekë për çdo ditë të vuajtjes së
burgimit dhe 1000 lekë për çdo ditë të qëndrimit nën masën e sigurimit arrest në shtëpi,
gjithsej në shumën 3 517 000 lekë.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, pala e paditur Dega e Thesarit të
Rrethit Berat dhe personi i tretë Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat kanë
paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë, duke parashtruar pretendimet e tyre lidhur me
zbatimin e gabuar të ligjit dhe pabazueshmërinë në prova e në fakt të vendimit të gjykatës së
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin me nr.224 datë 01.03.2012, pasi ka shqyrtuar
çështjen, ka vendosur të ndryshojë vendimin nr.1523 datë 29.12.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat dhe rrëzimin e padisë.
Gjykata e apelit, në thelb, arsyeton se në rastin në shqyrtim, vendimi penal i gabuar
është marrë pjesërisht edhe për faj të paditësit Petrit Deliu. Ndonëse personi i rrëmbyer ka
deklaruar se ka qenë i pandehuri Nderim dhe i pandehuri Petrit që e kanë rrëmbyer dhe kanë
ushtruar torturë e dhunë fizike ndaj tij, paditësi Petrit Deliu, në cilësinë e të pandehurit ka
deklaruar se nuk ka qenë ai që e ka kryer veprën penale, nuk e njeh të dëmtuarin etj.,
deklarime të cilat ishin krejt të kundërta në raport me provat e tjera që rezultuan në gjykimin
penal. Edhe pse në ankimin kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat nr.2 datë
13.01.2003, paditësi Petrit Deliu ka pretenduar që deklarimet e të dëmtuarit F.S janë të
pavërteta rreth akuzës që i bëhej, ai, me qëndrimin e tij ka vështirësuar zbardhjen e së vërtetës
rreth faktit penal për të cilin është akuzuar dhe akoma më tepër për cilësimin juridik të veprës
penale të rrëmbimit të personit.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, paditësi Petrit Deliu ka paraqitur rekurs
në Gjykatën e Lartë.
Në thelb, lidhur me zbatimin e ligjit, paditësi Petrit Deliu parashtron me anë të
rekursit se Gjykata e Apelit Vlorë ka zbatuar gabim ligjin duke e përjashtuar nga e drejta e
kompensimit për burgim të padrejtë. Nga gjykimi ka rezultuar e provuar se paditësi ka
vuajtur padrejtësisht 1134 ditë burgim dhe 1249 ditë arrest në shtëpi. Nuk ekziston asnjë nga
rrethanat e parashikuara nga neni 4 i ligjit nr.9381/2005 “Për kompensimin e burgimit të
padrejtë“ lidhur me rastet e përjashtimit nga e drejta e kompensimit për burgim të padrejtë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vëren se, Gjykata e Apelit Vlorë, në
vendimin e saj me të cilin ka ndryshuar vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë ka
interpretuar dhe ka zbatuar gabim ligjin nr.9381/2005. Së bashku me dispozitat e Kodit të
Procedurës Penale, veçanërisht nenin 268 të tij, ky ligj parashikon konkretisht rastet kur lind
e drejta e kërkimit dhe përfitimit të shpërblimit si kompensim për burgim të padrejtë, kriteret
e përllogaritjes së këtij kompensimi, si edhe rastet që përjashtojnë të drejtën e kompensimit
për burgimin e padrejtë.
Lidhur me rastet e përjashtimit, në nenin 4 të këtij ligji parashikohet se:
“Neni 4 Përjashtimi nga e drejta e kompensimit

1. Personi, që është deklaruar i pafajshëm me vendim të formës së prerë, ka të
drejtën e kompensimit për paraburgimin e vuajtur, me përjashtim të rasteve kur është
provuar se vendimi i gabuar ose moszbulimi në kohën e duhur i faktit të panjohur
është shkaktuar tërësisht ose pjesërisht prej tij.
2. Kur me vendim gjykate është vërtetuar se fakti nuk parashikohet nga ligji si
vepër penale, për shkak të shfuqizimit të dispozitës përkatëse, e drejta e kompensimit
nuk njihet për atë pjesë të paraburgimit të vuajtur para shfuqizimit.
990
3. E drejta e kompensimit nuk njihet për pjesën e periudhës së paraburgimit të
vuajtur, që është llogaritur për efekt të caktimit të kohës së dënimit me burgim, në
rastet e parashikuara në nenin 465 të Kodit të Procedurës Penale.
4. Personi i burgosur për një vepër, që ndiqet me ankim, përjashtohet nga
përfitimi, kur çështja pushohet për shkak pajtimi.”
Nisur nga interpretimi i drejtë i këtij neni, Kolegji Administrativ vëren se në çështjet
objekt gjykimi, nuk ka vend për të zbatuar asnjërin nga kushtet përjashtuese nga e drejta e
kompensimit për burgim të padrejtë.
Gjykata e Apelit Vlorë, me interpretimin që i ka bërë ligjit, ka përfshirë në rastin e
pikës 1 të nenit 4 “kur është provuar se vendimi i gabuar ose moszbulimi në kohën e duhur i
faktit të panjohur është shkaktuar tërësisht ose pjesërisht prej tij” edhe sjelljen e të
pandehurit të proceduar penalisht që mohon kryerjen e veprës penale prej tij.
Gjykata e apelit, arsyeton që ndonëse personi i rrëmbyer ka deklaruar se njëri nga të
pandehurit që e kanë rrëmbyer dhe kanë ushtruar torturë e dhunë fizike ndaj tij, është edhe
paditësi Petrit Deliu, ky i fundit, në cilësinë e të pandehurit ka deklaruar se nuk ka qenë ai që
e ka kryer veprën penale, nuk e njeh të dëmtuarin etj., deklarime të cilat ishin krejt të
kundërta në raport me provat e tjera që rezultuan në gjykimin penal. Me këtë qëndrim
paditësi Petrit Deliu ka vështirësuar zbardhjen e së vërtetës rreth faktit penal për të cilin është
akuzuar dhe akoma më tepër për cilësimin juridik të veprës penale të rrëmbimit të personit.
Kolegji Administrativ vlerëson të evidentojë se ky interpretim i ligjit nga Gjykata e
Apelit Vlorë vjen ndesh jo vetëm me kuptimin dhe qëllimin e pikës 1 të nenit 4 të ligjit
nr.9381/2005, por para së gjithash, me respektimin e lirive dhe të drejtave themelore të
njeriut, të mëshiruara me parimet dhe normat kushtetuese, veçanërisht me atë të pikës 1 të
nenit 32 të Kushtetutës ku parashikohet se:
“ 1. Askush nuk mund të detyrohet të dëshmojë kundër vetvetes ose familjes së vet
dhe as të pohojë fajësinë e tij.”
Sikurse parashtrohet më sipër, në kundërshtim me këtë ky parim themeltar kushtetues,
që i njeh të pandehurit të drejtën themelore të mos detyrohet të dëshmojë kundër vetvetes dhe
as të pohojë fajësinë e tij, Gjykata e Apelit Vlorë e lidh dhënien e “vendimit të gabuar” apo
“moszbulimin e duhur të faktit “të panjohur” me qëndrimin mohues të pandehurit në
deklarimet e tij se nuk është ai që ka kryer veprën penale.
Përveç kësaj, Gjykata e Apelit Vlorë nuk ka mbajtur parasysh një rrethanë tjetër të
rëndësishme në çështjen objekt i këtij gjykimi, ku qartazi përgjegjësia për kohën e dënimit
vuajtur padrejtësisht nga i pandehuri përcaktohet se është i gjykatave të cilat kanë rënduar
pozitën e tij në rigjykimin e çështjes penale. Kjo përgjegjësi e gjykatave është konfirmuar dhe
arsyetuar nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.2 datë
06.02.2009 lidhur me çështjen penale ku është gjykuar në pozitën e të pandehurit edhe
paditësi Petrit Deliu. Në këtë vendim, ndërmjet të tjerave, Kolegjet e Bashkuara arsyetojnë
se:
“ndreqja e gabimeve të lejuara nga gjykata e gjykimit të mëparshëm, gjatë
rigjykimit të çështjes, kur vendimi prishet mbi ankimin vetëm të të gjykuarit
(pavarësisht shkaqeve të prishjes), nuk duhet të rëndojë pozitën e tij, sikurse ka
ndodhur në çështjen objekt shqyrtimi, me të gjykuarit Leonard e Petrit...”.
Kolegji Administrativ vlerëson se, ndonëse Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me të
drejtë ka ardhur në përfundimin që paditësi Petrit Deliu duhet të kompensohet për burgim të
padrejtë, lidhur me llogaritjen e ditëve të burgimit dhe të arrestit në shtëpi, sikurse edhe për
kriteret dhe mënyrën e llogaritjen së kompensimit, nga ana e palës së paditur Dega e Thesarit
Berat, në ankimin drejtuar Gjykatës së Apelit Vlorë, janë ngritur një numër pretendimesh
konkrete që lidhen si me vlerësimin dhe çmimin e provave ashtu edhe me zbatimin e drejtë të
ligjit.
991
Gjykata e shkallës së parë nuk e ka zbatuar drejt ligjin lidhur me kushtet dhe kriteret e
përcaktimit të ditëve të burgimit dhe arrestit në shtëpi, si edhe lidhur me mënyrën e caktimit
të masës së shpërblimit, ndërkohë që, Gjykata e Apelit Vlorë nuk ka hetuar dhe as nuk është
shprehur për këto shkaqe të ankimit, në kushtet kur është mjaftuar me arsyetimin se paditësi
Petrit Deliu përjashtohet nga e drejta e përfitimin të kompensimit për burgim të padrejtë.
Prandaj, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së
Apelit Vlorë duhet të prishet dhe çështja të rishqyrtohet nga Gjykata Administrative e Apelit
Tiranë, për shkak se është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit.
Në rigjykim, duke mbajtur parasysh praktikën gjyqësore tashmë të konsoliduar nga
Gjykata e Lartë (p.sh vendimet nr.00-2014-3921 datë 23.09.2014, nr.00-2014-3529 datë
30.09.2014 etj.), gjykata administrative e apelit të marrë në shqyrtim e t’i japë përgjigje
shkaqeve të ngritura në ankimin e palës së paditur Dega e Thesarit Berat lidhur me numrin e
ditëve të burgimit dhe arrestit në shtëpi, si edhe për llogaritjen e vlerës së kompensimit, pa
hetuar dhe provuar rrethanat konkrete që lidhen me kriteret e parashikuara në nenin 5 të ligjit
nr.9381/2005.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “c” të nenit 63
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.224 datë 01.03.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 27.10.2015
992
Nr. 00 - 2015 - 3677 i Vendimit (559)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 27.10.2015, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: PREFEKTI I QARKUT FIER.

I PADITUR: ARSHIN GISHTI.
PERSON I TRETË: L. ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT
TË PASURIVE TË PALUAJTSHME FIER.
2. ZYRA VENDORE E MBROJTJES DHE
MENAXHIMIT TË TOKËS, BASHKIA
PATOS.
OBJEKTI:
1. Deklarim i pavlefshmërisë së Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi
(AMTP) me nr.14925/l, datë 06.12.1994, në pronësi të z.Arshin Gishti.
2. Shfuqizimin e tij dhe kthimin e pronës në pronë “shtet”.
Baza Ligjore: Ligji 8485, nenet 46, 115 pika a,
116 pika b dhe c, të K.Pr.A, datë 12.05.1999,
ligji nr.8116, neni 119 i K.Pr.Civile, datë 29.03.1996,
ligji 9948, datë 07.07.2008, neni 1 pika a dhe b, neni 3, neni 7/a dhe c,
neni 8 pika 3, neni 9 pika a/1, neni 10 pika 1 dhe 2.
Gjykata e Rrethit Gjyqesor Fier me vendimin nr.396, datë 05.03.2010, ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë së palës paditëse Prefekti Qarkut Fier kundër të paditurit
Arshin Gishti, persona të tretë ZVRPP Fier dhe ZMMT Bashkia Patos me
objekt “1.Deklarim i pavlefshmërisë së Aktit të Marrjes së Tokës në
Pronësi (AMTP) me nr.14925/l, datë 06.12.1994, në pronësi të z.Arshin
Gishti. Shfuqizimin e tij dhe kthimin e pronës në pronë “shtet”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.920, datë 18.10.2012 vendosi:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.396 datë O5.03.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier”
993
Kundër vendimit nr.920, datë 18.10.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, paditësi Prefekti i Qarkut Fier dhe Avokatura e Shtetit, të cilët
kërkojnë ndryshimin e vendimit gjyqësor nr.396 datë 05.03.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, dhe të vendimit gjyqësor nr.920, datë 18.10.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
Rekursi i Prefektit të Qarkut Fier:
- As shtetasi Arshin Gishti dhe as ndonjë prej familjarëve të tij nuk ka qenë as punonjës
e as banor i ish-NB Patos.
- Në rastin konkret kemi tejkalim të kompetencave pasi AMTP nr 14925/1 nuk është
firmosur nga kryetari i komisionit të tokës në fshat. Ne rastin konkret duhej të
firmosej nga kryetari bashkise Patos, por nga një komision i cili është në kundërshtim
flagrant të ligjit sipas shkresës kthim-përgjigje me nr.583/1 datë 15.07.2009 pasi ka
vepruar pa dijeni dhe pa varësi nga kjo bashki. Pra jemi në kushtet e pikës "b" të nenit
116 të K.Pr.Administrative.
- Meqenëse bëhet fjalë për ish NB si datë për të qenë subjekt i ligjit është 01.10.1992
dhe jo 01.08.1991.
- Qenia brenda territorit të bashkise Fier e lagjes Sheq i Vogël nuk përbën provë për të
qenë subjekt i ligjit 7501 "Për Tokën” kështu referimi që gjykata i bën këtij fakti është
i pakuptimtë.
- Referuar nenit 8 pika 3 të ligjit 9948 datë 07.07.2008 komisioni ka për detyrë të
kontrollojë jo vetëm AMTP të veçanta por gjithë dokumentacionin e komisioneve dhe
të shprehet për ligjshmërinë ose jo të këtyre vendimeve.
- Gjykata i është referuar vetëm VKM 452 pikën 1 ku bëhet fjalë për NB me bazë ish
kooperative ndërkohë që kemi të bëjmë me një ish- NB të zakonshme me konkretisht
me ish NB Patos. Në pikën 2 të këtij vendimi theksohet se ndarja do të bëhet sipas
VKM 255 datë 02.08.1991 "Për kriteret e ndarjes së tokës bujqësore " me ndryshimet
dhe kriteret sipas kësaj VKM-je janë: sasia e tokës përpjesëtimisht me numrin e
frymëve më 01.08.1991, (01.12.1992 për ish-NB ) në njësinë përkatëse ku kanë
gjendjen civile dhe punën njëkohësisht.
- Në nenin 4 të ligjit 9948 "Procedurat edhe dokumentacioni i titullit të pronësisë"
thuhet; Akti i marrjes së tokës në pronësi është i vlefshëm vetëm kur ai është i krijuar
sipas procedurave të përcaktuara në vendimin nr.230 datë 22.07.1991 të KM për
funksionimin e komisioneve në fshat.
- Titujt e pronësisë për tokat bujqësore të ish-NB janë të vlefshëm vetëm kur ato janë të
krijuara sipas dispozitave të ligjit 8053 dhe procedurave të përcaktuara në udhëzimin
106 datë 23.02.1996.
- Marrja më parë e tokës në përdorim pastaj në pronësi është detyrim ligjor dhe jo në
dëshirë e komisionit, gjithashtu sipas pikës 3 të kësaj dispozite person i tretë nuk ka
qenë as punonjës i ish-NB e as bashkëthemelues i saj.
- Në fund të arsyetimit gjykata thekson se pajisja me tokë është bërë me miratim të
komisionit të ndarjes së tokës në këshillin e rrethit gjë që nuk u provua nga gjykata
dhe shtetasi Arshin Gishti është trajtuar me tokë bujqësore në ish NB Patos në
parcelën 73/8 në masën 15000 m2 jashtë çdo kriteri dhe në kundërshtim me çdo
dispozite ligjore që ka të bëjë me ndarjen e tokës.
- Bazuar në nenin 116 pika b të K.Pr.Administrative, akti është absolutisht i pavlefshëm
në formë pasi është firmosur nga komisioni i tokës në kapërcim të kompetencave pasi
duhej të firmosej nga komisioni i tokave i ngritur pranë bashkise Patos.
994
Rekursi i Avokaturës së Shtetit:
- As shtetasi Arshin Gishti dhe as ndonjë prej familjarëve të tij nuk ka qenë as punonjës
e as banor i ish-NB Patos.
- Në rastin konkret kemi tejkalim të kompetencave pasi AMTP nr 14925/1 nuk është
firmosur nga kryetari i komisionit të tokës në fshat. Ne rastin konkret duhej të
firmosej nga kryetari bashkise Patos, por nga një komision i cili është në kundërshtim
flagrant të ligjit sipas shkresës kthim-përgjigje me nr.583/1 datë 15.07.2009 ka
vepruar pa dijeni dhe pa varësi nga kjo bashki. Pra jemi në kushtet e pikës "b" të nenit
116 të K.Pr.Administrative.
- Meqenëse bëhet fjalë për ish NB si datë për të qenë subjekt i ligjit është 01.10.1992
dhe jo 01.08.1991.
- Qenia brenda territorit të bashkise Fier e lagjes Sheq i Vogël nuk përbën provë për të
qenë subjekt i ligjit 7501 “Për Tokën” kështu referimi që gjykata i bën këtij fakti është
i pakuptimtë.
- Referuar nenit 8 pika 3 të ligjit 9948 datë 07.07.2008 komisioni ka për detyrë të
kontrollojë jo vetëm AMTP të veçanta por gjithë dokumentacionin e komisioneve dhe
të shprehet për ligjshmërinë ose jo të këtyre vendimeve.
- Gjykata i është referuar vetëm VKM 452 pikën 1 ku bëhet fjalë për NB me bazë ish
kooperative ndërkohë që kemi të bëjmë me një ish- NB të zakonshme me konkretisht
me ish NB Patos. Në pikën 2 të këtij vendimi theksohet se ndarja do të bëhet sipas
VKM 255 datë 02.08.1991 "Për kriteret e ndarjes së tokës bujqësore" me ndryshimet
dhe kriteret sipas kësaj VKM-je janë: sasia e tokës përpjesëtimisht me numrin e
frymëve më 01.08.1991, (01.12.1992 për ish-NB ) në njësinë përkatëse ku kanë
gjendjen civile dhe punën njëkohësisht.
- Në nenin 4 të ligjit 9948 "Procedurat edhe dokumentacioni i titullit të pronësisë"
thuhet; Akti i marrjes së tokës në pronësi është i vlefshëm vetëm kur ai është i krijuar
sipas procedurave të përcaktuara në vendimin nr.230 datë 22.07.1991 të KM për
funksionimin e komisioneve në fshat.
- Titujt e pronësisë për tokat bujqësore të ish-NB janë të vlefshëm vetëm kur ato janë të
krijuara sipas dispozitave të ligjit 8053 dhe procedurave të përcaktuara në udhëzimin
106 datë 23.02.1996.
- Marrja më parë e tokës në përdorim pastaj në pronësi është detyrim ligjor dhe jo në
dëshirë e komisionit, gjithashtu sipas pikës 3 të kësaj dispozite person i tretë nuk ka
qenë as punonjës i ish-NB e as bashkëthemelues i saj.
- Në fund të arsyetimit gjykata thekson se pajisja me tokë është bërë me miratim të
komisionit të ndarjes së tokës në këshillin e rrethit gjë që nuk u provua nga gjykata
dhe shtetasi Arshin Gishti është trajtuar me tokë bujqësore në ish NB Patos në
parcelën 73/8 në masën 15000 m2 jashtë çdo kriteri dhe në kundërshtim me çdo
dispozite ligjore që ka të bëjë me ndarjen e tokës.
- Bazuar në nenin 116 pika b të K.Pr.Administrative, akti është absolutisht i pavlefshëm
në formë pasi është firmosur nga komisioni i tokës në kapërcim të kompetencave pasi
duhej të firmosej nga komisioni i tokave i ngritur pranë bashkise Patos.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, Avokatin e Shtetit z.Abaz Deda, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier dhe pranimin e padisë, përfaqësuesin e të paditurit Arshin Gishti
Av.Albert Alimani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, si dhe
pasi bisedoi çështjen në tërësi,
995
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se, pala paditëse Prefekti i
Qarkut Fier i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier me padi me objekt deklarimin e
pavlefshmërisë së aktit të marrjes së tokës në pronësi me nr.14925/1 datë 16.12.1994, të
paditurit Arshin Gishti, shfuqizimin e tij dhe kthimin e pronës në pronë shtet, bazuar në nenin
10 të ligjit nr.9948, datë 07.07.2008, “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të
titujve të pronësisë mbi tokat bujqësore”.
2. I padituri Arshin Gishti në bazë të aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.14925/1
datë 6.12.1994 është trajtuar me tokë bujqësore në parcelën 73/8 të ish NB Patos, fshati
Grizë, zona kadastrale 2890 me sipërfaqe 15.000 m2 me kufizime veri - rruga Roskovec,
Lindje - Rruga, jug – dhe perëndim parcela 73/7 Bardhyl Lamce.
3. Pasuria objekt gjykim është rregjistruar në Z.V.R.P.P - Fier në emër të të paditurit
me nr.73/8, vol. 1 faqe 96, ZK 2890. Ky i fundit është pajisur me çertifikatën për vërtetimin e
pronësisë datë 02.05.2006.
4. Me shkresën nr.1484/1 prot. datë 23.07.2008 “Njoftim për regjistrim kufizimi”,
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier ka njoftuar të paditurin se mbi
këtë pasuri ka vendosur kufizim deri në verifikimin e plotë të dokumentacionit. Nga
përmbajtja e kësaj shkrese, rezulton se ky kufizim është vendosur në bazë të rekomandimeve
të Kontrollit të Lartë të Shtetit dërguar me shkresën nr.4851 datë 16.07.2008.
5. I padituri Arshin Gishti meqenëse mbi pasurinë e tij ishte vendosur kufizim, i është
drejtuar Komisionit Vendor pranë Prefektit të Qarkut me një kërkesë për verifikimin e titullit
të pronësisë nr.14925/1 datë 06.12.1994.
6. Me vendimin nr.8 datë 26.11.2009, Komisioni Vendor i Verifikimit të Titujve të
Pronësisë(KVVTP) pranë Prefektit të Qarkut Fier ka vendosur: “Shpalljen e pavlefshmërisë
së AMTP-së nr.14925/1 akti datë 06.12.1994 në emër të shtetasit Arshin Gishti. Kthimin e
ngastrës 73/8 në gjendjen e mëparshme "tokë shtet". Sipas këtij komisioni shtetasi Arshin
Gishti është trajtuar me tokë bujqësore në ish-NB Patos pa qenë subjekt i ligjit 7501 "Për
Tokën" dhe ligjit 8053 datë 21.12.1995 "Për kthimin nga përdorimi në pronësi pa shpërblim
të tokës bujqësore". Referuar praktikës dokumentare të regjistrimit të pronës ka rezultuar se i
padituri Arshin Gishti është trajtuar me tokë bujqësore te ish NB Patos ndërkohe që në datën
01.10.1992 rezulton me banim në Sheq i Vogël Fier, referuar çertifikatës së gjendjes civile
nr.150 053345, datë 23.12.2008 lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile Fier.
7. Komisioni Vendor i Verifikimit të Titujve të Pronësisë(KVVTP) pranë Prefektit të
Qarkut Fier ka realizuar korrespodencë me organet shtetërore përkatëse për të realizuar këtë
vendimmarrje.
8. Me shkresën nr.583/1 datë 15.07.2009 “kthim përgjigje” të Bashkisë Patos, thuhet
se komisioni i ndarjes së tokave në ish NB Patos nuk ka pasur asnjë varësi nga kjo bashki në
kundërshtim me VKM nr.230 datë 22.07.1991. Në Bashkinë Patos nuk ka asnjë informacion
për qytetarin Arshin Gishti. Nuk ka të dhëna nëse për parcelën nr.73/8 është lëshuar më parë
akti i marrjes së tokës në përdorim apo për destinacionin e kësaj parcele. Komisioni i ish NB
Patos nuk ka marrë parasysh bonitetin por ka ndarë tokë në një ngastër të vetme.
9. Me shkresën nr.1791/1 prot, datë 29.07.2009 të ZVRPP Fier shpjegohet se nuk
mund të konfirmohet gjendja juridike e parcelës nr.78/3 dhe se arkiva e ZVRPP- së nuk ka
dokumente para muajit mars 1997 si pasojë e djegies së hipotekës;
10. Prefekti i Qarkut Fier, në ushtrim të kompetencave të tij mbështetur në ligjin
nr.9948, datë 07.07.2008, “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të
pronësisë mbi tokat bujqësore”, i është drejtuar gjykatës me padi për pavlefshmërinë e aktit të
marrjes së tokës në pronësi të paditurit Arshin Gishti duke parashtruar se: i padituri Arshin
Gishti rezulton banor i Sheqit të Vogël Fier; i padituri Arshin Gishti ka qenë punonjës në ish
NB Fieri, Fatime Gishti (e shoqja) dhe Arben Gishti (i biri) punonjës në ish NB Çlirim deri
996
në vitin 1993 dhe Albana Gishti (e reja) punonjëse në ish NB Levan Fier deri në vitin 1993.
Pra asnjë nga familjarët Gishti nuk plotëson kriteret e ligjit 8053 datë 21.12.1995 “Për
kalimin në pronësi, pa shpërblim të tokës bujqësore" dhe të Udhezimit nr.l06 datë 23.02.1996
të Ministrit të Bujqësisë dhe Ushqimit "Për procedurat e kalimit të tokës nga përdorimi në
pronësi". Gjithashtu nuk rezulton që për tokën objekt gjykimi të jetë dhënë akt përdorimi.
11. Pala paditëse ka kërkuar deklarimin të pavlefshëm të AMTP dhënë të paditurit
Arshin Gishti sipas nenit 9, pika l/a, i, iii të ligjit nr.9948 datë 07.07.2008 pasi është lëshuar
mbi toka bujqësore të ish NB, të cilat përjashtohen për kalim në pronësi nga dispozitat e ligjit
8053 datë 21.12.1995 "Për kalimin në pronësi, pa shpërblim të tokës bujqësore" ( 1/a, i) dhe
për çdo sipërfaqe të përcaktuar në pikën 2 të nenit 2 të këtij Ligji (nr. 9948 datë 07.07.2008).
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.396, datë 05.03.2010, ka
vendosur: “Rrëzimin e padisë së palës paditëse Prefekti Qarkut Fier kundër të paditurit
Arshin Gishti, persona të tretë ZVRPP Fier dhe ZMMT Bashkia Patos me objekt
“1.Deklarim i pavlefshmërisë së Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi (AMTP) me
nr.14925/l, datë 06.12.1994, në pronësi të z.Arshin Gishti. Shfuqizimin e tij dhe kthimin e
pronës në pronë "shtet".
12.1 Arsyetimi i Gjykatës: “I padituri Arshin Gishti ka punuar familjarisht në
ndërmarrje bujqësore dhe e vet i padituri për periudhën 01.04.1985 deri më 31.12.1993 ka
punuar në ish NB Grecalli Fier. Pra se në kohën e ndarjes së tokës 1 gusht 1991 i padituri
familjarisht ka punuar në NB-të Fier. Toka bujqësore prej 1500 m2 e përfituar nga i padituri
Arshin Gishti si ish punonjës NB-je me AMPT objekt gjykimi me nr.14925/1 datë 16.12.1994
ndodhet në fshatin Grize si tokë e ish NB Patos, ndërmarrje në të cilën i padituri nuk ka
punuar, duke u argumentuar ky fakt si një nga shkaqet e pavlefshmërisë së AMPT. I padituri
nuk është trajtuar me tokë në ish NB Fier ku ka banuar dhe Ish NB Grecalli pranë të cilave
rezulton se ka punuar për shkak se në këto ndërmarrje nuk disponohej më tokë e lirë e
pandarë dhe se për NB Grecalli janë trajtuar më parë punonjësit që banonin në territorin e
ish Kooperativës Grecalli e cila më vonë u krijua si NB me bazë ish kooperative.
Lidhur me plotësimin e kushteve të paditurit Arshin Gishti për të qenë përfitues me
tokë bujqësore nga ristrukturimi i NB-ve, rezultoi në gjykim se i padituri familjarisht ka
banuar dhe banon në Sheq i Vogël Fier, i cili me datë 01.08.1991 Sheqi i Vogel ka qenë
përfshirë brenda territorit të NB Fier dhe se vetëm në bazë të VKM nr.392 datë 24.10.1991
është përfshirë brenda vijës së verdhë të qytetit Fier.
Gjykata arsyeton se rezultoi në gjykim se për shkak të mostrajtimit me tokë i padituri
i është drejtuar në rrugë hierarkike Komisonit Qëndror të Tokës kryesuar nga Min i
Bujqësisë dhe Ushqimit dhe se kërkesa e tij është trajtuar nga Komisioni i Ndarjes së Tokës
pranë Këshillit të Rrethit Fier në bazë të VKM nr.452 datë 17.10.1992, pika 9 e tij ku
parashikohet hierarkia e Komisioneve të ndarjes së tokave.
Pretendimet e saj për mungesë të dhënies në përdorim të sipërfaqes 15.000 m2 tokë
bujqësore pala paditëse i mbështet në udhëzimin nr.106 datë 23.02.1996. Kështu pala
paditëse argumenton se në bazë të pikës 2 të këtij udhëzimi ndalohej dhënia e aktit të marrjes
se tokës bujqësore në pronësi pa u dhënë më parë në përdorim. Gjykata e çmon të
pambështetur këtë pretendim të palës paditëse në udhëzimin e sipërcituar për faktin se AMPT
në pronësi të paditurit Arshin Gishti daton më parë nga nxjerrja e këtij udhëzimi. Dhënia e
kësaj sipërfaqe të paditurit është kryer me miratim të Komisionit të Ndarjes së Tokës së
Këshillit të Rrethit Fier pas trajtimit të kërkesës së të paditurit nga Komisioni Qëndror i
Tokës përfaqësuar nga Ministri i Bujqësisë dhe Ushqimit”.
13. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.920 (60-2012-833), datë 18.10.2012
vendosi: “Lënien në fuqi të vendimit nr.396 datë 05.03.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier”
13.1 Arsyetimi i gjykatës: “i njëjtë me të faktit.”.
997
14. Kundër vendimit nr.920, datë 18.10.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, paditësi Prefekti i Qarkut Fier dhe Avokatura e Shtetit, të cilët
kërkojnë ndryshimin e vendimit gjyqësor nr.396 datë 05.03.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, dhe të vendimit gjyqësor nr.920, datë 18.10.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
15. Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative

dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
15.1 Neni 1/2: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj
nuk parashikon ndryshe”.
15.2 Neni 17/2: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën
një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
16. Ligji nr.9948/2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të
pronësisë mbi tokën bujqësore”
16.1. Neni 1: Ky ligj ka për qëllim të përcaktojë:
a) shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të titujve të pronësisë mbi
tokën bujqësore;
b) strukturat shtetërore, të ngarkuara për shqyrtimin e
vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën
bujqësore, të dhënë në pronësi personave fizikë ose juridikë
vendas, si dhe detyrat e përgjegjësitë e këtyre strukturave.
16.2. Neni 3: “Subjekte të përfitimit të tokës bujqësore në pronësi dhe të titujve
të pronësisë mbi tokën bujqësore janë personat fizikë dhe juridikë
vendas. Për krijimin dhe fitimin e titujve të pronësisë mbi tokën
bujqësore janë të vlefshme vetëm kriteret e përcaktuara në
vendimin nr.255, datë 2.8.1991, të Këshillit të Ministrave "Për
kriteret e ndarjes së tokës bujqësore", të ndryshuar dhe në ligjin
nr.8053, datë 21.12.1995 "Për kalimin në pronësi, pa shpërblim, të
tokës bujqësore", sipas procedurës së përcaktuar në udhëzimin
nr.106, datë 23.2.1996, të Ministrit të Bujqësisë dhe Ushqimit "Për
procedurat e kalimit të tokës nga përdorimi në pronësi".
16.3. Neni 4: “Dhënia e tokës bujqësore në pronësi realizohet dhe vërtetohet
vetëm me dokumentin bazë unik, që është "akti i marrjes së tokës
në pronësi".
"Akti i marrjes së tokës në pronësi" është i vlefshëm vetëm kur ai
është krijuar sipas procedurave të përcaktuara në vendimin
nr.230, datë 22.7.1991, të Këshillit të Ministrave "Për krijimin e
komisioneve të tokave", të ndryshuar dhe në udhëzimin nr.2, datë
2.8.1991, të Këshillit të Ministrave "Për funksionimin e
komisioneve të tokës në rrethe e fshatra".
Titujt e pronësisë për tokat bujqësore të ish-ndërmarrjeve
bujqësore janë të vlefshëm vetëm kur ato janë krijuar sipas
dispozitave të ligjit nr.8053, datë 21.12.1995 "Për kalimin në
998
pronësi, pa shpërblim, të tokës bujqësore" dhe procedurave të
përcaktuara në udhëzimin nr.106, datë 23.2.1996, të Ministrit të
Bujqësisë dhe Ushqimit "Për procedurat e kalimit të tokës nga
përdorimi në pronësi".
16.4. Neni 10 Përcakton se: “1. Kur KV-ja, gjatë verifikimit të dokumentacionit
dhe të vendimeve përkatëse të komisioneve të tokës, vëren se
krijimi i titullit të pronësisë mbi tokën është dhënë në kundërshtim
me dispozitat e përcaktuara në nenet 2, 3 e 4 të këtij ligji dhe me
vendimet e tij, të marra sipas neneve 8 pikat 2 e 3 dhe 9 pika 2 të
këtij ligji, i paraqet gjykatës së rrethit gjyqësor përkatës një
kërkesë për anulimin e aktit administrativ, “akt i marrjes së tokës
në pronësi”.
2. Kërkesa i paraqitet subjektit përkatës nga prefekti i qarkut
brenda 7 ditëve nga data e njoftimit të vendimit për paligjshmërinë
e aktit të pronësisë mbi tokën bujqësore. Objekt i kërkesës së
prefektit është deklarimi i pavlefshmërisë së “aktit të marrjes së
tokës në pronësi”, shfuqizimi i tij dhe kthimi i pronës në pronësi të
shtetit.
3. Gjykata shqyrton kërkesën e prefektit brenda 60 ditëve, duke
thirrur në proces gjyqësor edhe Avokatin e Shtetit”.
17. Ligji nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”.

18. Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.255, datë 02.08.1991 “Për kriteret e ndarjes
së tokës bujqësore”,
19. VKM nr.230 datë 23.07.1991 "Për krijimin e komisioneve të tokës";
20. VKM nr.452 datë 17.10.1992 “Për Ristrukturimin e Ndërmarrjeve Bujqësore”
21. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Prefekti i Qarkut Fier dhe Avokatura e
Shtetit, nuk përmban shkaqe ligjore që motivojnë cënimin e vendimit nr.920, datë 18.10.2012
të Gjykatës së Apelit Vlorë.
22. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe
parashtrimeve të rekursit, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në interpretim të
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se vendimi i dhënë
nga Gjykata e Apelit Vlorë është marrë në interpretim të drejtë të ligjit dhe për rrjedhojë
respektuar drejtë ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit,
Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo
në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
24. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se arsyetimi dhe përfundimi i
gjykatave të faktit është rrjedhojë e interpretimit të drejtë të dispozitave të ligjit nr.9948, datë
07.07.2008, “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokat
bujqësore” dhe ligjit nr.7501, datë 19.7.1991 “Për tokën”, të ndryshuar e akteve nënligjore të
dala në bazë e për zbatim të tij.
999
25. Kolegji Administrativ e vlerëson të drejtë dhe të bazuar qëndrimin e mbajtur nga
gjykatat e faktit të cilat kanë rrëzuar padinë me arsyetimin se akti i marrjes së tokës në
pronësi(AMTP) nr.14925/l, datë 06.12.1994, në emër të paditurit Arshino Gishti është i
vlefshëm pasi është krijuar sipas kritereve të përcaktuara në ligj dhe në akte nënligjore.
26. Kolegji Administrativ vlerëson së i padituri Arshin Gishti është subjekt përfitues
sipas ligjit nr.7501, datë 19.7.1991 “Për tokën” e akteve nënligjore të dala në bazë e për
zbatim të tij pasi plotëson kushtet për të qenë përfitues me tokë bujqësore nga ristrukturimi i
NB-ve dhe është trajtuar me tokë sipas të gjitha rregullave ligjore për marrjen e tokës.
27. I padituri Arshin Gishti ka punuar familjarisht në ish Ndërmarrje Bujqësore të
Rrethit Fier në kohën e ndarjes së tokës 1 gusht 1991 dhe në datë 1.12.1992. I padituri Arshin
Gishti në momentin e ndarjes së tokës bujqësore ka punuar në NB Grecali Fier pavarësisht se
banon familjarisht në L.Sheq i vogël. Por në këtë Ndërmarrje Bujqësore nuk është trajtuar me
tokë pasi kjo ndërrmarje sipas shkrese nr.16 prot. datë 15.03.1994 të likujdatorit të NB Fier
vërtetohej se nuk dispononte tokë të lirë të pandarë. Sipas shkresës nr.9/1 prot. datë
18.12.1993 likujdatorja e NB Grecalli i dërgon informacion Komisionit Qëndror të Ndarjes së
Tokës pranë Këshillit të Rrethit Fier se pavarësisht se sipas ligjit 7501 të paditurit i takon dhe
duhet të trajtohet me tokë bujqësore, nuk është trajtuar me tokë bujqësore.
28. I padituri nuk është trajtuar me tokë në ish NB Fier ku ka banuar dhe as në Ish NB
Grecalli pranë të cilës rezulton se ka punuar për shkak se nga këto ndërmarrje nuk disponohej
më tokë e lirë e pandarë dhe se për NB Grecalli janë trajtuar më parë punonjësit që banonin
në territorin e kësaj NB-je dhe sipërfaqet që do të ngeleshin do të ndaheshin për personat që
punonin në këto NB.
29. Për shkak të mostrajtimit me tokë i padituri bazuar në V.K.M. nr.230, datë
22.07.1991 “Për krijimin e komisioneve të tokës” i është drejtuar në rrugë hierarkike
Komisionit Qendror të Tokës kryesuar nga Ministri i Bujqësisë dhe Ushqimit. Me porosi të
këtij të fundit kërkesa e tij është trajtuar nga Komisioni i Ndarjes së Tokës pranë Këshillit të
Rrethit Fier.
30. Hierarkia e komisioneve të ndarjes së tokës përcaktohet dhe rregullohet në VKM
nr.230 datë 23.07.1991 "Për krijimin e komisioneve të tokës" dhe me ndryshimet e bëra kësaj
VKM-je me VKM nr.173 datë 12.05.1992 ku parashikohen kompetenca, kontrolli e
bashkërendimi i Komisionit Qendror të Tokës si organi më i lartë administrativ ndaj punës së
kryer në zbatim të ligjit nga Komisioni i Ndarjes së Tokës në rrethe dhe drejtoritë e
ndërmarrjeve bujqësore të përcaktuar në VKM nr.452 datë 17.10.1992 “Për ristrukturimin e
ndërmarrjeve bujqësore”. Në pikën 9 të kësaj VKM-je parashikohet hierarkia e Komisioneve
të ndarjes së tokave, sipas të cilit "Për ndarjen e tokës ngarkohet Komisioni Qendror i Tokës,
Komisioni i Ndarjes së tokës në rrethe dhe drejtoritë e ndërmarrjeve Bujqësore."
31. Me AMPT nr.14925/1 datë 16.12.1994, objekt gjykimi, të paditurit me cilësinë e
ish punonjës NB-je, i është dhënë tokë bujqësore me sipërfaqe 15000 m2 e ndodhur në
fshatin Grizë si tokë e ish NB Patos, pavarësisht se nuk ka punuar në këtë ndërmarrje por në
të ka pasur tokë të pashpërndarë.
32. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se dhënia e kësaj sipërfaqe të
paditurit është e drejtë, e bazuar në të gjitha procedurat ligjore, e kryer me miratim të
Komisionit të Ndarjes së Tokës së Këshillit të Rrethit Fier pas trajtimit të kërkesës së të
paditurit nga Komisioni Qendror i Tokës përfaqësuar nga Ministri i Bujqësisë dhe Ushqimit.
33. Kolegji administrativ i çmon të pambështetura në ligj pretendimet e palës paditëse
për pavlefshmëri të aktit të marrjes së tokës në pronësi në emër të paditurit për mungesë të
dhënies në përdorim të sipërfaqes 15.000 m2 tokë bujqësore. Pala paditëse mbështetet në
ligjin nr.8053 datë. 21.12.1995 "Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës bujqësore" dhe
udhëzimin nr.106 datë 23.02.1996 sipas të cilave ndalohej dhënia e aktit të marrjes se tokës
bujqësore në pronësi pa u dhënë më parë në përdorim. Kolegji çmon se në zbatim të ligjit të
1000
kohës së marrëdhënieve juridike, ky pretendim i palës së paditur është i pambështetur, pasi
AMPT në pronësi të paditurit Arshin Gishti daton më parë nga nxjerrja e ligjit dhe udhëzimit
të sipërpërmendur dhe se për pasojë nuk mund të pretendohet paligjshmëria e një akti
administrativ duke ju referuar përcaktimeve ligjore të një akti të mëvonshëm ligjor apo
nënligjor.
34. Kolegji çmon se pajisja me tokë bujqësore e të paditurit, me ngastrën nr.73/8, të
ndodhur në Grizë Patos, gjendet në përputhje me kompetencat e njohura Komisionit të
Ndarjes së Tokës në Rreth me VKM nr.230 datë 23.07.1991 "Për krijimin e komisioneve të
tokës" i ndryshuar me VKM nr.173 datë 12.05.1992. Sipas këtij akti nënligjor parashikohen
kompetenca të gjera për rregullsinë e proçesit të ndarjes së tokës brenda territorit nën
juridiksionin e tij. Kompetenca këto të karakterit vendimmarrës, koordinues, rregullues e
mbikëqyrës.
35. Për sa më sipër Kolegji çmon se Akti i Marrjes së Tokës në Pronësi nr.14925/1
datë 16.12.1994 i nxjerrë në favor të të paditurit është i vlefshëm, akt administrativ i nxjerrë
në përputhje me ligjin, pasi i padituri është subjekt përfitues sipas ligjit 7501, akti është
lëshuar nga organi kompetent në bazë të kompetencave të ngarkuara këtij organi me ligj,
sipas procedurave dhe në formën e përcaktuar në ligj, për pasuri të lira brenda juridiksionit të
organit kompetent.
36. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se vendimi i nr.920, datë 18.10.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka lënë në
fuqi vendimin nr.396, datë 05.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, është një vendim
i mbështetur ne ligj dhe për këtë arsye duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.60-2012-833 (920), datë 18.10.2012 i Gjykatës së Apelit
Vlorë.
Tiranë, më 27.10.2015
1001
MENDIM PAKICE
1. Unë gjyqtari Xhezair ZAGANJORI jam kundër vendimit të marrë nga shumica
lidhur me çështjen nr.03520/2012, me palë paditëse Prefekti i Qarkut Fier, të paditur Arshim
Gishti, me objekt shfuqizimin e aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.14925/1 datë
06.12.1994, lëshuar për të paditurin Arshim Gishti. Mbështetur në nenin 307/2 të K.Pr.Civile,
parashtroj me shkrim mendimin tim kundër për t’ia bashkëngjitur vendimit të mësipërm.
2. Vlerësoj se Gjykatat e faktit nuk e kanë zgjidhur drejtë çështjen. Këto gjykata kanë
vlerësuar se të paditurit i është dhënë tokë bujqësore në sipërfaqet e tokave të ish NB Patos (e
krijuar në tokën e kooperativës bujqësore), ndërkohë që ai ka punuar në ish NB Fier, pasi ai
kishte mbetur pa tokë bujqësore si në ish NB Fier, ashtu edhe në fshatin ku ai ka banuar.
Sipas tyre, toka i është dhënë në pronësi me miratim të Komisionit të Ndarjes së Tokës së
Këshillit të Rrethit Fier, përpara se të dilte Udhëzimi nr.106 datë 23.02.1996 i Ministrit të
Bujqësisë.
3. Vlerësoj se në rastin konkret gjykatat kanë kryer një interpretim jo të drejtë të ligjit.
Sipas VKM nr.452 datë 17.10.1992 “Për ristrukturimin e ndërmarrjeve bujqësore” në pikën 2
të tij parashikohet se: “toka e këtyre ndërmarrjeve bujqësore ose njësive të tyre që do të
shpërndahen e që kanë qenë pronë e ish-kooperativave bujqësore t'u jepet në pronësi
familjeve të ndërmarrjeve bujqësore. Në ndarjen e tokës do të zbatohen kriteret e vendimit të
Këshillit të Ministrave nr.255, datë 2.8.1991 "Për kriteret e ndarjes, së tokës bujqësore", me
ndryshimet". Më tej kjo e fundit ka përcaktuar qartë hierarkinë e komisioneve të ndarjes së
tokës, kontrollin dhe bashkërendimin e kompetencave të tyre. VKM nr.452 datë 17.10.1992
“Për ristrukturimin e ndërmarrjeve bujqësore” i ka parashikuar kompetencat e komisionit të
ndarjes së tokës. Në pikën 5 të kësaj VKM-je është përcaktuar që në rastet kur në tokat e një
ish NB-je rezulton sipërfaqe toke e pashpërndarë, kjo tokë do të jepet në përdorim ose me
kontratë qiramarrje ish specialistëve ose grupeve të specialistëve të bujqësisë, sipas kushteve
të përcaktuara nga Agjensia Qendrore e Privatizimit të Ndërmarrjeve Bujqësore. Pikërisht
sipërfaqja e tokës që i është dhënë paditësit në pronësi ndodhej në tokat e pashpërndara në ish
NB Patos, të cilat i ishin dhënë me qira specialistëve të bujqësisë dhe ata i kishin lënë.
4. Në aktet e dosjes gjyqësore vërehet se akti i marrjes së tokës në pronësi i është dhënë
paditësit nga komisioni i ndarjes së tokës që përfshinte ish NB Patos, ndërkohë që paditësi
apo familjarët e tij as kanë punuar dhe as kanë jetuar në atë fshat apo atë ndërmarrje
bujqësore. Ndërkohë, mbështetur në VKM 255/1991 për dhënien e tokës bujqësore paditësit
në një fshat tjetër, duhej të shprehej Komisioni Qendror i Tokës, apo komisioni i ndarjes së
tokës në rreth dhe mbi bazën e vendimmarrjes së tyre për të trajtuar me tokë paditësin në NB
Patos, komisioni i ndarjes së tokës në fshat mund të merrte vendim për pajisjen me tokë të
paditësit, fakt i cili nuk ka ndodhur. Në dosje nuk ka asnjë vendimmarrje të Komisionit të
Ndarjes së Tokës pranë Këshillit të Rrethit Fier, që të autorizojë komisionin e ndarjes së tokës
në fshat të pajisë paditësin me tokë bujqësore. Në dosje ndodhet vetëm një shkresë e
Agjensisë Qendrore të Bujqësisë në Min Bujqësisë, sipas të cilës me porosi të Ministrit
paditësi duhej të pajisej me tokë në sipërfaqet e tokave të lira në NB Patos, në tokat e lëna me
pëlqimin e tyre specialistët e bujqësisë, të cilët kishin marrë tokë në përdorim në atë NB. Në
këto kushte, vendimi i marrë nga komisioni i ndarjes së tokës në fshat është një akt i nxjerrë
në tejkalim të kompetencave të dhëna nga ligji dhe si i tillë është i pavlefshëm.
5. Po kështu vlerësoj se, argumenti i gjykatave të faktit se Udhëzimi i Ministrit të
Bujqësisë nr.106/1996 nuk gjen zbatim pasi është nxjerrë pasi i ishte dhënë toka në pronësi
paditësit, nuk është i mbështetur në kuadrin ligjor që rregullonte në tërësi procesin e
shpërndarjes së tokës bujqësore. Udhëzimi i Ministrit të Bujqësisë, ashtu si çdo akt tjetër
nënligjor nxirret në bazë dhe për zbatimin e ligjit, vetëm për ato çështje për të cilat janë
deleguar kompetencat për nxjerrjen e të tilla akteve. Në këtë kuptim, Udhëzimi i Ministrit të
Bujqësisë, ka dalë në bazë dhe zbatim të ligjit 8053 datë 21.12.1995 “Për kalimin në pronësi
1002
pa shpërblim të tokës bujqësore”. Sipas këtij udhëzimi ndalohej dhënia e tokës në pronësi pa
u dhënë më parë në përdorim. Ndërkohë ligji 8053/1995 kishte si qëllim pikërisht kalimin në
pronësi pa shpërblim të tokës familjeve bujqësore ose individëve që e kishin në përdorim.
Sipas këtij ligji, përjashtoheshin nga dhënia në pronësi tokat bujqësore të përfituara në
mënyrë të paligjshme. Konkretisht, sipas VKM nr.452 datë 17.10.1992 “Për ristrukturimin e
ndërmarrjeve bujqësore”, tokat e mbetura pa shpërndarë të ish NB-ve mund të jepeshin vetëm
në përdorim. Në këtë drejtim, pavarësisht se Udhëzimi i Ministrit të Bujqësisë është nxjerrë
më vonë, kuadri ligjor ekzistues e ka ndaluar që tokat e mbetura të patrajtuara te jepeshin në
pronësi pa u dhënë më parë në përdorim. Në këto kushte, i padituri Arshin Gishti nuk mund
të përfitonte tokë bujqësore në pronësi, pa iu dhënë fillimisht në përdorim.
6. Sa më sipër, çmoj se vendimet e gjykatave të faktit duhej të ishin prishur dhe padia
duhej pranuar si e mbështetur në ligj e në prova.
Xhezair Zaganjori
1003
Nr. 00 - 2015 - 4492 i Vendimit (560)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 29.10.2015, në dhomë këshillimi, (pa praninë e palëve ndërgjyqëse), mori në

shqyrtim çështjen administrative me nr.01207/2012 që u përket palëve:
PADITËSE: STAVRI TAGANI

ALQI LOLI
I PADITUR: AGJENCIA E PROKURIMIT PUBLIK
AVOKATURA E SHTETIT,
ZYRA VENDORE DURRËS
OBJEKTI:
Shfuqizimi pjesërisht i vendimit për vendosjen e gjobës
nr.2587/4, datë 06.03.2009
Baza Ligjore: Neni 324, 325 e vijues të K.Pr.Civile
dhe neni 72 i Ligjit nr.9643/2006 “Për prokurimin publik”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendim nr.2487 (11-2009-3852), datë

“Pranimin e kërkesë padisë;
Anullimin e vendimit për vendosjen e gjobës nr.2587/4, datë 06.03.2009
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.213, datë 06.03.2012 ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit nr.2487 (11-2009-3852), datë 18.09.2009 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe rrëzimin e kërkesë padisë së paditësave Stavri
Tagani e Alqi Loli.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar të drejtën e rekursit paditësat që kërkojnë

ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe ka parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligj;
- Gjykata e apelit ka interpretuar gabim provat e dosjes gjyqësore;
- Rezulton se paditësit kanë zbatuar drejt procedurat e prokurimit parashikuar në ligj;
- Gjobat janë vendosur vetëm për ne dhe jo për kryetarin, kur i fundit është anëtar i
KVO, pra janë diskriminuese.

Pasi dëgjoi relacionin e ceshtjes objekt gjykimi nga gjyqtarja relatore Evelina Qirjako,
dhe verifikoi legjitimitetin e palës rekursuese, Stavri Tagani dhe Alqi Loli,
1004
VËREN
1. Nga studimi i akteve te administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësat janë
punonjës të autoritetit portual Durrës. Ata kanë qënë pjesë e komisionit të vlerësimit të
ofertave gjate procedures se prokurimit te zhvilluar nga ky institucion për ndërtimin e
godinës së re të PMNZZH (mbrojtja nga zjarri).
2. Pas një kontrolli të ushtruar nga KLSH në lidhje me këtë procedure prokurimi dhe
raportit përkatës datë 16.02.2009, Agjencia e Prokurimit ka vendosur të gjobisë paditësat me
gjobë 100,000 Lekë secili për arsye se nuk kanë zbatuar procedurat e prokurimit ligjor në
vlerësimin e ofertës fituese.
3. Paditësat nuk kanë qënë dakort me këtë vendim dhe i janë drejtuar gjykatës me padi
me objekt sa sipër. Sipas paditësavë ata kanë qënë rigorozë në respektimin e ligjit.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendim nr.2487 (11-2009-3852), datë
“Pranimin e kërkesë padisë ;
Anullimin e vendimit për vendosjen e gjobës nr.2587/4, datë 06.03.2009
4/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: ... nuk provohet se shkeljet të jenë kryer nga
paditësit... ata kanë respektuar kërkesat e ligjit në procedurat e prokurimit publik...
5. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.213, datë 06.03.2012 ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.2487 (11-2009-3852), datë 18.09.2009 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës dhe rrëzimin e kërkesë padisë së paditësave Stavri Tagani e Alqi
Loli.
5/1. Kjo gjykatë ka përdorur këtë arsyetim: pala e paditur ka nxjerre akte ne
perputhje me ligjin, pasi shkeljet e konstatuara rezultojne te provuara dhe pergjegjsia e
paditesave eshte e dukshme…
6. Kundër këtij vendimi kane ushtruar të drejtën e rekursit paditësat që kërkojnë
ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, për ato shkaqe që përmenden në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në referim të akteve të dosjes gjyqësore
që janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulta vlerëson se vendimi i Gjykatës se Apelit
Durrës nr.213, datë 06.03.2012 është një vendim i marrë ne zbatim te gabuar te normave
proceduriale.
8. Ky Kolegj konstaton se në gjykimin e kësaj çështje Gjykata e Apelit Durrës nuk ka
kuptuar drejt natyrën e vërtetë të konfliktit, shkakun ligjor të mosmarrëveshjes, dhe si rezultat
nuk e ka zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej saj.
9. Referuar kërkimeve të paditësave dhe shkakut ligjor ku ata mbështesin kërkimet e
tyre rezulton se në mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, jemi përpara një gjykimi për
kundërshtim akti administrativ, për të cilin pala paditëse pretendon se është marrë në
kundërshtim me ligjin. Në analizë të aktit administrativ që kundërshtohet, vendimi nr.2587/4,
datë 06.03.2009 i Agjencisë së Prokurimit Publik (APP), konstatohet se ky akt ngarkon palën
paditëse me dënim administrativ, gjobë, për kryerjen e kundërvajtjes administrative për
shkelje të dispozitave të ligjit për prokurimet publike.
10. Në bazë të nenit 46/2 të Ligjit nr.7971, dt 26.07.1995 “Për prokurimin publik”, me
ndryshime, parashikohet vendosja e masave ndëshkuese ndaj personave përgjegjës pranë
enteve prokuruese për të cilët pretendohet se kanë kryer kryer kundravajtje administrative në
shkelje të dispozitave ligjore për prokurimin publik. Një prej këtyre masave është dënimi me
gjobë nga 50,000 lekë deri në 100.000 lekë. Kundër vendimit për gjobë si më sipër, pala e
interesuar ka të drejtë të ankohet në APP. Vjelja e këtyre gjobavë bëhet sipas procedurave të
Ligjit nr.7697, datë 07.04.1993 “Për kundravajtjet administrative”.
1005
11. Nga sa më sipër dhe duke iu referuar akteve të administruara në dosjen gjyqësore
rezulton se dënimi me gjobë prej 100,000 Lekë vendosur ndaj paditësit për kundërvajtje
administrative, në bazë të vendimit nr.2587/4, datë 06.03.2009 të APP, përbën një masë
ndëshkuese, për ankimimin e të cilës duhen zbatuar procedurat e Ligjit nr.7697, datë
07.04.1993 “Për kundravajtjet administrative”.
12. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin e tyre unifikues
nr.11/2009 kanë mbajtur këtë qëndrim: “....në rastet e kundërvajtjeve administrative, subjekti
ka të drejtën të ngrejë padi në gjykatën e shkallës së parë kundër çdo lloj dënimi
administrativ të dhënë nga një organ administrativ, pavarësisht nëse kjo e drejte është e
parashikuar ose jo shprehimisht nga ligji i veçante. Vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës
së parë që ka shqyrtuar kundërvajtjen administrative është i formës së prerë dhe i
paankimueshem, përveç kur ligji i veçante parashikon shprehimisht te drejtën për ndjekjen e
rrugës se zakonshme te ankimit ndaj këtij vendimi gjyqësor në një gjykate më të lartë. Ndërsa
ne rastet kur vendimi i dënimit administrativ është dhënë nga vete gjykata e shkallës së parë,
pala ndergjyqese ka të drejtën e ushtrimit të ankimit kundër këtij vendimi në gjykatën më të
lartë në rrugën e zakonshme”.
13. Në çështjen objekt gjykimi, rezulton se paditësit kanë patur të drejtë të ankimojnë
urdhrin e APP për gjobën e vendosur ndaj tyre në gjykate, sipas Ligjit nr.7697, datë
07.04.1993 “Për kundravajtjet administrative”. Këtë kërkim paditësit e kanë ngritur me padi
në çështjen objekt shqyrtimi. Por, në lidhje me këtë kërkim, në referim të vendimit unifikues
të Gjykatës së Lartë nr.11/2009, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës nr.2487 (11-
2009-3852), datë 18.09.2009 është i formës së prerë dhe i paankimueshëm.
14. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se
Gjykata e Apelit Durrës e ka zbatuar gabim ligjin duke pranuar për shqyrtim dhe gjykuar
çështjen mbi ankimin e palës së paditur kundër vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së
parë që kishte pranuar padinë e paditësve për kundërshtimin e dënimit administrativ të dhënë
nga organi administrativ APP.
15. Në zbatim të shkronjës “c” të nenit 450 të Kodit të Procedurës Civile “Gjykata që
ka dhënë vendimin nuk e pranon ankimin dhe e kthen atë kur ankimi “është bërë kundër një
vendimi ndaj te cilit nuk lejohet ankim”. Prandaj, ankimi duhej të ishte kthyer nga vetë
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, (citim nga Vendimi Unifikues i Gjykatës së Lartë
nr.9/2011). Meqenëse gjykata e shkallës së parë nuk ka zbatuar ligjin lidhur me kthimin e
ankimit për sa i takon kërkimit të paditësit për shfuqizimin e vendimit të APP për dënimin
administrativ (gjobë), çështja i është paraqitur për shqyrtim Gjykatës së Apelit Durrës. Kjo e
fundit nuk duhet ta kishte pranuar për shqyrtim ankimin në lidhje me këtë kërkim dhe duhet
të kishte vendosur mospranimin e tij, në zbatim të paragrafit të dytë të nenit 450 të Kodit të
Procedurës Civile. Kjo për arsye se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, në lidhje
me kërkimin për shfuqizimin e gjobës, është i formës së prerë dhe si i tillë është i pa
ankimueshem...
PËR KËTO ARSYE

“Per organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarreveshjeve administrative”,
VENDOSI
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës nr.213, datë 06.03.2012 dhe
pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatë të Lartë.
Tiranë, më 29.10.2015
1006
Nr.00-2015-4490 i Vendimit (561)
VENDIM
Evelina Qirjako Kryesues

Medi Bici Anëtar
në datën 29.10.2015, në dhomë këshillimi, (pa praninë e palëve ndërgjyqëse), mori në

shqyrtim çështjen administrative me nr.02153/2012 që u përket palëve:
PADITËS: VOTIM BRACELLARI

I PADITUR: INSPEKTORATI NDËRTIMOR
URBANISTIK KOMBËTAR
OBJEKTI:
Shfuqizimi i vendimit nr.11, datë 25.05.2010
i Inspektoratit Ndërtimor dhe Urbanistik Kombëtar Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 324, 325 e vijues të K.Pr.Civile
dhe ligji nr.9780, datë 16.07.2007 “Për Inspektimin e Ndërtimit”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendim nr.189 (41-2012-301), datë

“Pranimin e kërkese padisë;
Anullimin e vendimit nr.11, datë 25.05.2010 i Inspektoratit Ndërtimor dhe
Urbanistik Kombëtar Tiranë;
Shpenzimet gjyqësore në shumën 12.000 Lekë në ngarkim të palës së paditur;
Kundër këtij vendimi lejohet ankim ne Gjykatën e Apelit Korçë brenda 15
ditëve duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes se vendimit.
U shpall sot me dt. 21.04.2012 ne Korçë.

“Lënien në fuqi të vendimit nr.189, datë 24.01.2012 te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Korçë;
Kundër këtij vendimi ka ushtruar të drejtën e rekursit pala e paditur INUK

Tiranë që kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë dhe ka parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligj;
- Të dyja gjykatat kanë interpretuar gabim provat e dosjes gjyqësore;
- Rezulton se paditësi nuk ka bërë detyrën, pasi vetëm në një ditë gjetëm 10 ndërtime
pa leje;
- Rregullorja e bashkisë ku paditësi bazohet për t’i shpëtuar përgjegjësisë së tij është i
pavlefshëm në kuptim të nenit 116 të K.Pr.Admin, pasi inspektimin e rregullon ligji i
posaçëm dhe nuk e ka kompetence kryetari te nxjerre këto akte;
1007
Pasi dëgjoi relacionin e çështjes objekt gjykimi nga gjyqtarja relatore Evelina Qirjako,
dhe verifikoi legjitimitetin e palës rekursuese, Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar,
VËREN
1. Nga studimi i akteve qe janë administruar në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi
Votim Braçellari ka qenë me detyrën e inspektorit në Inspektoratin Ndërtimor Urbanistik
Vendor Maliq, të Rrethit Korçë.
2. Pas një kontrolli të ushtruar nga INUK Kombëtar për zbatimin e dispozitave ligjore
nga ana e INUV Maliq, ka dalë raporti datë 11.05.2010 nga ku rezulton se paditësi ka kryer
kundravajtje administrative për moskontrollim territori parashikuar ne nenin 15/1 të Ligjit
nr.9780/2007 “Për inspektimin e ndërtimit”. Për këtë arsye me vendimin nr.11, datë
25.05.2010 Inspektorati Ndërtimor dhe Urbanistik Kombëtar Tiranë ka vendosur të gjobisë
paditësin me masën 200,000 lekë.
3. Paditësi nuk ka qenë dakord me këtë vendim dhe i është drejtuar gjykatës me padi
me objekt sa sipër. Sipas paditësit është titullari qe mban përgjegjësi për shkeljet dhe jo
punonjësi; nuk provohet se ka kryer shkelje as elementi i fajit.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendim nr.189 (41-2012-301), datë
 “Pranimin e kërkese padisë ;
 Anullimin e vendimit nr.11, datë 25.05.2010 i Inspektoratit Ndërtimor dhe
Urbanistik Kombëtar Tiranë;
 Shpenzimet gjyqësore në shumën 12.000 Lekë në ngarkim të palës së paditur;
 Kundër këtij vendimi lejohet ankim ne Gjykatën e Apelit Korçë brenda 15 ditëve
duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes se vendimit.
 U shpall sot me dt. 21.04.2012 ne Korçë.
4/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: ... nuk provohet se shkeljet te jene kryer nga
paditësi... mungon elementi faj... INUV nuk ka patur titullar dhe programi i kontrollit nuk
është bere nga kryetari ne mungese te titullarit...
5. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.304, datë 24.04.2012 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.189, datë 24.01.2012 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Korçë”;
5/1. Kjo gjykatë ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e faktit.
6. Kundër këtij vendimi ka ushtruar të drejtën e rekursit pala e paditur INUK Tiranë
që kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë, për ato shkaqe që përmenden në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte në referim të akteve të dosjes gjyqësore
që janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulta vlerëson se vendimi i Gjykatës se Apelit
Korçë nr.304, datë 24.04.2012 është një vendim i marrë ne zbatim te gabuar te normave
proceduriale.
8. Ky Kolegj konstaton se në gjykimin e kësaj çështje Gjykata e Apelit Korçë nuk ka
kuptuar drejt natyrën e vërtetë të konfliktit, shkakun ligjor të mosmarrëveshjes, dhe si rezultat
nuk e ka zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej saj.
9. Referuar kërkimeve të paditësit dhe shkakut ligjor ku ai mbështet kërkimet e tij
rezulton se në mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, jemi përpara një gjykimi për kundërshtim
akti administrativ, për të cilin pala paditëse pretendon se është marrë në kundërshtim me
ligjin. Në analizë të aktit administrativ që kundërshtohet, vendimi nr.11, datë 25.05.2010 i
Inspektoratit Ndërtimor dhe Urbanistik Kombëtar Tiranë, konstatohet se ky akt ngarkon palën
1008
paditëse me dënim administrativ, gjobë, për kryerjen e kundërvajtjes administrative për
shkelje të dispozitave të ligjit për inspektimin e ndërtimit.
10. Në bazë të nenit 15 të Ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e
ndërtimit”, me ndryshime, parashikohet vendosja e masave ndëshkuese ndaj punonjësve të
inspektorateve ndërtimore, për të cilët pretendohet se kanë kryer kundravajtje administrative
në shkelje të dispozitave ligjore për inspektimin e punëve në ndërtim. Kjo dispozitë
shprehimisht thotë: “veprimet ose mosveprimet e kryeinspektoreve/inspektoreve te
inspektoratit ndërtimor e urbanistik ne nivel bashkie/komune/qarku, si dhe te inspektoreve te
Inspektoratit Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar, qe janë ne kundërshtim me parashikimet e
dispozitave te këtij ligji dhe te legjislacionit ne fushën e ndërtimit, te urbanistikes dhe te
rezervave ujore, kur nuk përbejnë vepër penale, përbejnë kundërvajtje administrative dhe
dënohen me gjobe”. Një prej masave është dënimi me gjobë në masën 200,000 lekë për
mosushtrimin e funksionit te kontrollit te territorit ne fushën e ndërtimit, (neni 15/1). Kundër
vendimit për gjobë si më sipër, pala e interesuar ka të drejtë të ankohet në gjykate brenda 10
ditëve nga njoftimi. Vjelja e këtyre gjobave, duke qenë se jemi përpara një kundravajtje
administrative, bëhet sipas procedurave të Ligjit nr.7697, datë 07.04.1993 “Për kundravajtjet
administrative”.
11. Nga sa më sipër dhe duke iu referuar akteve të administruara në dosjen gjyqësore
rezulton se dënimi me gjobë prej 200,000 Lekë vendosur ndaj paditësit për kundërvajtje
administrative, në bazë të vendimit nr.11, datë 25.05.2010 të INUK Tiranë, përbën një masë
ndëshkuese, për ankimimin e të cilës duhen zbatuar procedurat e Ligjit nr.7697, datë
07.04.1993 “Për kundravajtjet administrative”.
12. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin e tyre unifikues
nr.11/2009 kanë mbajtur këtë qëndrim: “...ne rastet e kundërvajtjeve administrative, subjekti
ka te drejtën te ngrejë padi ne gjykatën e shkalles se pare kundër çdo lloj dënimi
administrativ te dhëne nga një organ administrativ, pavarësisht nëse kjo e drejte është e
parashikuar ose jo shprehimisht nga ligji i veçante. Vendimi i dhëne nga gjykata e shkalles
se pare qe ka shqyrtuar kundërvajtjen administrative është i formës se prere dhe i
paankimueshem, përveç kur ligji i veçante parashikon shprehimisht te drejtën për ndjekjen e
rrugës se zakonshme te ankimit ndaj këtij vendimi gjyqësor ne një gjykate me te larte. Ndërsa
ne rastet kur vendimi i dënimit administrativ është dhëne nga vete gjykata e shkalles se pare,
pala ndergjyqese ka te drejtën e ushtrimit te ankimit kundër këtij vendimi ne gjykatën me te
larte ne rrugën e zakonshme”.
13. Në çështjen objekt gjykimi, rezulton se paditësi ka pasur të drejtë të ankimojë
vendimin e INUK Tirane për gjobën e vendosur ndaj tij në gjykate, sipas Ligjit nr.7697, datë
07.04.1993 “Për kundravajtjet administrative”. Këtë kërkim paditësi e ka ngritur me padi në
çështjen objekt shqyrtimi. Por, në lidhje me këtë kërkim, në referim të vendimit unifikues të
Gjykatës së Lartë nr.11/2009, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nr.189 (41-2012-
301), datë 21.04.2012 është i formës së prerë dhe i paankimueshëm.
14. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte çmon se
Gjykata e Apelit Korçë e ka zbatuar gabim ligjin duke pranuar për shqyrtim dhe gjykuar
çështjen mbi ankimin e palës së paditur kundër vendimit te dhëne nga gjykata e shkalles se
pare qe kishte pranuar padinë e paditësve për kundërshtimin e dënimit administrativ te dhëne
nga organi administrativ, INUK Tiranë.
15. Ne zbatim te shkronjës “c” te nenit 450 te Kodit te Procedures Civile “Gjykata qe
ka dhëne vendimin nuk e pranon ankimin dhe e kthen atë kur ankimi “është bere kundër një
vendimi ndaj te cilit nuk lejohet ankim”. Prandaj, ankimi duhej te ishte kthyer nga vete
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, (citim nga Vendimi Unifikues i Gjykatës së Lartë
nr.9/2011). Meqenëse gjykata e shkalles se pare nuk ka zbatuar ligjin lidhur me kthimin e
ankimit për sa i takon kërkimit të paditësit për shfuqizimin e vendimit të INUK Tiranë për
1009
dënimin administrativ (gjobë), çështja i është paraqitur për shqyrtim Gjykatës se Apelit
Korçë. Kjo e fundit nuk duhet ta kishte pranuar për shqyrtim ankimin ne lidhje me ketë
kërkim dhe duhet te kishte vendosur mospranimin e ankimit, ne zbatim te paragrafit te dyte te
nenit 450 te Kodit te Procedurës Civile. Kjo për arsye se vendimi i Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Korçë, në lidhje me kërkimin për shfuqizimin e gjobës, është i formës se prere dhe
si i tille është i pa ankimueshem. Në këto kushte, vetëm në lidhje me këtë kërkim, gjykimi i
çështjes duhet të pushohet.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë nr.304, datë 24.04.2012 dhe pushimin
e gjykimit të çështjes në Gjykatë të Lartë.
Tiranë, më 29.10.2015
1010
Nr. 00-2015-4491 i Vendimit (562)
VENDIM
Evelina Qirjako Kryesues

Arjana Fullani Anëtar
Medi Bici Anëtar

nr.02635/2012, që u përket palëve:
PADITËS: TELEVIZIONI PRIVAT KABLLOR

“TV AVN” FIER
PALË E PADITUR: KËSHILLI KOMBËTAR I RADIO
TELEVIZIONIT.
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ, vendimi nr.885, datë 06.11.2009,
nxjerrë nga pala e paditur Këshilli Kombëtar i Radio Televizionit Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 324/a i K.Pr.Civile;
Ligji 8410, datë 30.09.1998 “Për radion dhe televizionet publike
dhe private në Republikën e Shqipërisë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.130, datë 27.01.2010 ka

vendosur:
Pranimin e padisë së palës paditëse Televizioni Kabllor “A.V.N” Fier ndaj
palës së paditur Këshilli Kombëtar i Radio Televizionit Tiranë me objekt:
shfuqizim akti administrativ, e pikërisht të vendimit nr.885, datë 06.11.2009
prej palës së paditur, si vendim i pabazuar në prova dhe ligj.
Shpenzimet gjyqësore palës së paditur.

Gjyqësor Fier.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Këshilli Kombëtar i

Radio Televizionit, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.608, datë 08.06.2012 të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.130, datë 27.01.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Sipas përcaktimeve të nenit 121 të Ligjit nr.8410, datë 30.09.1998, “Për radion dhe
televizionin publik e privat” (i ndryshuar), ushtrimi i veprimtarisë nga ana e një
televizioni kabllor realizohet nëpërmjet rrjetit të kabllove të cilat vendosen nga
subjekti televiziv. Në këtë kuptim, abonentët të cilët janë të abonuar pranë këtij
subjekti përbëjnë ambient ku përcillet sinjali, sinjal i cili është i kontrollueshëm nga
inspektorët e KKRT-së.
1011
 Të dyja gjykatat kanë gabuar kur kanë arsyetuar se, pala e paditur nuk ka arritur të
provojë se në cilat ambiente e ka mbajtur proces-verbalin e inspektimit. Kjo për faktin
se, KKRT-ja si organi i cili ka autorizuar fillimin e veprimtarisë të një operatori të
caktuar radioteleviziv, di shpërndarjen e rrjeteve kabllore dhe se pretendime të tilla
nuk gjejnë asnjë mbështetje ligjore.
 Ishte pala paditëse ajo që duhet të provonte se akti i inspektimit nuk është mbajtur në
ambientet e saj dhe në kundërshtim me ligjin.
 Të gjitha aktet administrative të nxjerra nga pala e paditur i janë njoftuar rregullisht
palës paditëse, duke u cituar edhe shkresat respektive përcjellëse të tyre.
 Referuar të gjitha dispozitave të Ligjit nr.8410, datë 30.09.1998, “Për radion dhe
televizionin publik e privat” (i ndryshuar), për të cilat pala e paditur është mbështetur
në nxjerrjen e akteve objekt shqyrtimi, rezultojnë të jenë mbajtur parasysh dhe të jenë
respektuar nga ana e KKRT-së.
 Vlen të theksohet se, efektiviteti i procedimit administrativ në rastin objekt gjykimi
dhe në raste të tjera të ngjashme, cenohet dhe nuk kryen funksionin nëse pala e
interesuar njoftohet në lidhje me inspektimin. Nga pikëpamja teknike, specialistët e
KKRT-së theksojnë faktin se, subjektet e inspektuara mund të ndryshojnë sinjalin në
aparaturat e tyre në momentin që vihen në dijeni për inspektimin dhe në këto kushte,
inspektimi mund të kompromentohet dhe të humbasë funksionin e tij.
 Për këtë arsye, edhe inspektimi siç është edhe në rastin objekt shqyrtimi, është kryer
pranë një abonenti të palës paditëse, ambient i cili siç edhe u shpjegua më sipër,
përbën ambient brenda të cilit mund të ushtrohet inspektim.
 Sa më sipër, aktet e nxjerra nga ana e KKRT-së janë plotësisht të bazuara në prova
dhe në ligj.

në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje, rezulton se, pala paditëse Televizioni Privat
Kabllor “AVN” Fier, është regjistruar si person juridik me vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë nr.14477, datë 01.04.1996, duke pasur si objekt të veprimtarisë
“shpërndarjen e sinjalit satelitor me kabëll”.
2. Subjekti paditës është licencuar nga KKRT për të funksionuar si operator televiziv
kabllor privat, në fushën e transmetimeve të televizionit me kabëll në qytetin e Fierit, për një
periudhë prej 6 vjetësh nga dita e botimit për dhënien e licensës në Fletoren Zyrtare
(12.11.2004).
3. Nga ana e inspektorëve të palës së paditur, në datën 30.09.2009, ora 20.00 është
kryer një inspektim pranë subjektit të televizionit kabllor privat “TV AVN” Fier, në të cilin
është konstatuar se, ky subjekt po ritransmetonte disa kanale televizive tokësore dhe
satelitore, të cilat janë pasqyruar saktësisht në akt-inspektimin e mbajtur midis palëve në po
këtë datë.
4. Sërisht nga ana e inspektorëve të palës së paditur, në datën 04.10.2009 është kryer
një inspektim pranë ambienteve të palës paditëse, në të cilën janë evidentuar se ky operator
kabllor ishte duke ritransmetuar disa kanale tokësore dhe satelitore pa pasur të drejtën e
ritransmetimit për to, gjë e cila përbën shkelje të dispozitave ligjore të Ligjit nr.8410, datë
30.09.1998 “Për radion dhe televizionet publike dhe private në Republikën e Shqipërisë”. Për
këtë arsye është mbajtur edhe akt-inspektimi i datës 04.10.2009, ora 18.35.
1012
5. Referuar sa më sipër, pala e paditur ka nxjerrë aktin me nr.198, datë 12.10.2009,
me të cilin ka vendosur të ndëshkojë me gjobë në masën prej 500.000 (pesëqind mijë) lekë
subjektin televiziv kabllor privat “AVN”, duke arsyetuar se: “...në datën 04.10.2009, ora
18.00 nga inspektimi i kryer në një mjedis ku penetron televizioni kabllor “AVN”, ky subjekt
është gjetur duke ritransmetuar programe të kanaleve të tjerë televizivë, konkretisht 7 kanale
të platformës numerike “Digitalb” dhe kanalet “SKY Cinema 1” dhe “SUPER SPORT 2”.
Për këto kanale, subjekti nuk ka paraqitur asnjë kontratë që të vërtetojë të drejtat e
ritransmetimit të këtyre programeve, sipas paralajmërimit të KKRT-së, dërguar me shkresën
nr.803 prot, datë 27.07.2009...”.
6. Me shkresën nr.1003 prot, datë 12.10.2009 të Këshillit Kombëtar të Radio
Televizionit, kjo e fundit, i ka bërë me dije palës paditëse vendimin për gjobitjen e saj duke i
sqaruar se, në përputhje me nenin 137/4 të ligjit nr.8410, datë 30.09.1998, kundër kësaj gjobe
mund të bëhet ankim brenda 10 ditëve pranë KKRT.
7. Pasi është vënë në dijeni të këtij vendimi me gjobë, pala paditëse ka ushtruar të
drejtën e ankimit pranë Këshillit Kombëtar të Radio Televizionit, e cila është administruar
pranë këtij të fundit, në datën 16.10.2009, duke kërkuar kundërshtimin e vënies së kësaj
gjobe, si të dhënë në kundërshtim me ligjin.
8. Pasi ka marrë në shqyrtim kërkesën e palës paditëse, me vendimin nr.885, datë
06.11.2009 Këshilli Kombëtar i Radio Televizionit, ka vendosur të miratojë dhe të lërë në
fuqi masën e gjobës nr.198, datë 12.10.2009 të vendosur nga Grupi i Inspektimit, duke
arsyetuar se: “...Përsa i përket pretendimit të ngritur nga ana e ankuesit, lidhur me masën e
gjobës, KKRT e gjen atë në proporcion me shkeljen e kryer. Së pari, ky subjekt në momentin
e inspektimit ka qenë duke transmetuar ndeshje futbolli nga kanalet e platformës Supersport.
Në këtë rast është e justifikuar një masë gjobe më e lartë se sa në rastin e piratimit të
kanaleve të tjera me filma, muzikë dhe dokumentarë. ...Së dyti, subjekti ka patur në
transmetim një numër të madh kanalesh pa të drejta transmetimi (kanale të tjera të
platformës Digitalb e Sky), ndërkohë që operatorë të tjerë të gjobitur mund të kenë patur një
dy kanale të piratuara. ...së treti, në masën e gjobës është mbajtur parasysh edhe fakti që TV
Kabllor AVN operon në një qytet të madh si Fieri, është i pari operator kabllor aty, ka shumë
vjet eksperiencë në treg dhe ka numër të konsiderueshëm abonentësh”. Ky vendim i është
njoftuar palës paditëse, nëpërmjet shkresës me nr.1206 prot, datë 13.11.2019.
9. Në kushtet kur, pala paditëse në këtë gjykim, Televizioni Privat Kabllor “TV
AVN” Fier nuk ka qenë dakord me vendimin nr.885, datë 06.11.2009 të Këshillit Kombëtar
të Radio Televizionit, në datën 03.12.2009 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier,
me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se ky akt është marrë në kundërshtim me
Ligjin nr.8410, datë 30.09.1998 “Për radion dhe televizionin publik e privat në Republikën e
Shqipërisë”, duke kërkuar shfuqizimin tërësisht të këtij akti.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.130, datë 27.01.2010 ka
vendosur:
Pranimin e padisë së palës paditëse Televizioni Kabllor “A.V.N” Fier ndaj palës së
paditur Këshilli Kombëtar i Radio Televizionit Tiranë me objekt: shfuqizim akti
administrativ, e pikërisht të vendimit nr.885, datë 06.11.2009 prej palës së paditur, si vendim
i pabazuar në prova dhe ligj.
Shpenzimet gjyqësore palës së paditur.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Nga provat shkresore të administruara në
seancë gjyqësore, si dhe nga shpjegimet e dhëna prej palëve ndërgjyqëse, nuk rezultoi që
këta inspektorë të qenë pajisur me dokument të posaçëm identifikimi. Nuk u provua fakti se,
në cilat ambiente ku i licencuari zhvillon veprimtarinë e tij, është mbajtur akti i inspektimit.
Nuk doli i provuar fakti që pas kryerjes së aktit të inspektimit, inspektorët të jenë paraqitur
në ambientet e palës paditëse qoftë edhe pa e njoftuar atë paraprakisht, aq më tepër që ata të
1013
kenë marrë informacion prej palës paditëse apo pala paditëse të mos ketë bashkëpunuar me
ta. Nuk u paraqit prej palës së paditur asnjë material filmik për të provuar pretendimet e saj.
(faqe 6-7 procesverbalit gjyqësor)....”.
Fier.
11/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Gjatë gjykimit është provuar fakti se
inspektimi është bërë tek abonentët dhe jo në mjediset ku paditësi ushtron aktivitetin, në
mungesë të paditësit, ky fakt pranohet edhe nga pala e paditur. Ajo ç’ka është më e
rëndësishme për procesin është fakti që pala e paditur nëpërmjet inspektorëve të saj, të
identifikuar ose jo, nuk ka identifikuar vendin ku ka ushtruar kontroll dhe ka konstatuar
shkeljen. Procesverbali i konstatimit të një shkeljeje administrative duhet të përmbajë në
mënyrë të domosdoshme të gjithë elementët identifikues të saj, me qëllim provueshmërinë e
shkeljes, pra në mënyrë të domosdoshme duhet të përmbajë shkeljen e konstatuar, vendin ku
është konstatuar, personat e pranishëm përveç inspektorëve që e kanë konstatuar
transmetimi i palicencuar nga ana e operatorit televiziv dhe po kështu, duhet të përmbajë
nënshkrimet përkatëse, në të kundërt ato nuk kanë vlerë provuese. Nëse këto akte përmbajnë
vetëm nënshkrimet e inspektorëve që janë punonjës të palës së paditur, pa identifikuar
elementë të tjerë të cituar në sipër, në të kundërt ato nuk kanë vlerë provuese..... Në kushtet si
më sipër, me të drejtë gjykata ka konkluduar se vendimi i dënimit me gjobë është i paligjshëm
pasi ka mbetur i paprovuar lidhur me përmbajtjen e tij dhe ka prekur në mënyrë të
njëanshme interesat e palës paditëse, rrjedhimisht ai duhet të anulohet tërësisht sipas nenit
331 të K.Pr.Civile....”.
12. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Këshilli Kombëtar i
Radio Televizionit, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.608, datë 08.06.2012 të Gjykatës
së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.130, datë 27.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, si
dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, referuar akteve dhe provave që janë
vendimi nr.608, datë 08.06.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë, është marrë në zbatim të gabuar
të ligjit procedurial dhe atij material.
14. Pala paditëse në këtë gjykim, ka kërkuar para gjykatës: “Shfuqizimin e aktit
administrativ, vendimi nr.885, datë 06.11.2009, nxjerrë nga pala e paditur Këshilli
Kombëtar i Radio Televizionit Tiranë”, i cili ka lënë në fuqi gjobën e vendosur në masën prej
500.000 (pesëqind mijë) lekë, nga Grupi i Inspektimit pranë anës së paditur, Këshillit
Kombëtar të Radio Televizionit, nëpërmjet vendimit nr.198, datë 12.10.2009. Këtë kërkim,
pala paditëse, e ka bazuar në nenit 324/a të K.Pr.Civile; Ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për
radion dhe televizionet publike dhe private në Republikën e Shqipërisë”. Referuar kërkimit të
paditësit, si dhe shkakut ligjor ku ai e mbështet këtë pretendim, ky Kolegj, vlerëson se,
mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, përbën në thelb të saj, një kundravajtje administrative.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, Gjykata e Apelit Vlorë, në
marrjen e vendimit të mësipërm, nuk ka kuptuar drejt ligjin material dhe atë procedurial që
zbatohet në zgjidhjen e këtij konflikti, e për rrjedhojë zgjidhja që i ka dhënë kësaj çështjeje
nëpërmjet vendimit të saj, nuk gjendet në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera
në fuqi, që rregullojnë shqyrtimin e mosmarrëveshje të tilla (pra kundravajtjeve
administrative) dhe që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.
1014
16. Pala paditëse, nëpërmjet padisë objekt shqyrtimi, ka kërkuar shfuqizimin e
vendimit të nxjerrë nga i padituri Këshilli Kombëtar i Radio Televizionit, nëpërmjet të cilit,
është lënë në fuqi gjoba e dhënë ndaj Televizioni kabllor privat “TV AVN” Fier, në masën
prej 500.000 lekë, si një ndëshkim administrativ dhe për këtë arsye, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, vlerëson se, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi ka të bëjë me shqyrtimin e
një kundravajtje administrative.
17. Referuar akteve të administruara në dosje, konflikti midis palëve ndërgjyqëse, ka
lindur, pasi pala e paditur, ka konstatuar se ky subjekt ka kryer një kundravajtje
administrative, pasi ka ritransmetuar programe të kanaleve të tjerë televizivë, për të cilat nuk
ka paraqitur asnjë kontratë që të vërtetojë të drejtat e ritransmetimit të tyre. Ky veprim i palës
paditëse, është vlerësuar nga Grupi i Kontrollit pranë anës së paditur, në kundërshtim me
parashikimet e nenit 137/4 të Ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për radion dhe televizionet
publike dhe private në Republikën e Shqipërisë” dhe për këtë arsye, ka nxjerrë aktin e
titulluar ”Gjobë”, me nr.198, datë 12.10.2009 ”Gjobë”, duke e gjobitur palën paditëse, sipas
parashikimeve të dispozitave të këtij ligji.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, në referim të nenit 137/4,
të Ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për radion dhe televizionet publike dhe private në
Republikën e Shqipërisë”, i titulluar ”Gjobat”, në të cilin parashikohet se: ”Shkeljet e
mëposhtme, të kryera nga të licencuarit, kur nuk përbëjnë vepër penale, janë kundërvajtje
administrative dhe dënohen si më poshtë: ...... Kundër vendimit të dënimit me gjobë nga
inspektori përkatës bëhet ankim në KKRT-ja brenda 10 ditëve nga data e dhënies së tij.
Këshilli Kombëtar i Radios dhe Televizionit merr vendim brenda 30 ditëve nga data e
dhënies së gjobës. Kundër vendimit të dënimit me gjobë mund të bëhet ankimi brenda 5
ditëve nga data e shpalljes ose e njoftimit në gjykatën e rrethit ku është kryer kundërvajtja, në
përputhje me Kodin e Procedurës Civile, kreu "Gjykimi i mosmarrëveshjeve administrative".
Shqyrtimi i kundërvajtjeve administrative, ankimi dhe ekzekutimi i vendimeve bëhet sipas
ligjit nr.7697, datë 7.4.1993 "Për kundërvajtjet administrative" me ndryshimet e plotësimet e
mëvonshme. Gjoba është titull ekzekutiv që vilet nga Këshilli Kombëtar i Radios dhe
Televizionit dhe derdhet në Buxhetin e Shtetit"”, veprimi i kryer nga pala paditëse përbën
kundravajtje administrative, dhe me të drejtë pala e paditur e ka gjobitur atë, në masën
500.000 lekë.
19. Ky Kolegj, çmon të theksojë se, vendimi për marrjen e masës administrative dhe
dënimi i paditësit me gjobë, është kryer në zbatim të parashikimeve ligjore të nenit 137/4,
pika 7, të Ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për radion dhe televizionet publike dhe private në
Republikën e Shqipërisë”, në të cilin parashikohet se: “Me gjobë nga 200 000 deri në 1 000
000 lekë, kur transmetojnë programe që nuk i kanë prodhuar vetë dhe për të cilat nuk kanë
marrëveshje, kontrate shitjeje, shkëmbimi ose dhurimi nga subjektet e tjera radiotelevizive,
prodhuesit apo shpërndarësit e autorizuar të tyre. Gjoba vendoset nga KKRT-ja me nismën e
saj ose pas ankimit të operatorëve. Përsëritja e kësaj shkeljeje më shumë se 5 herë dënohet
me uljen deri në 50 për qind të afatit të licencës. Në rast ripërsëritjeje shkelja ndëshkohet me
heqjen e licencës. Ndëshkimi me gjobat e mësipërme është i vlefshëm edhe për Radio
Televizionin Shqiptar”.
20. Në analizë të dispozitës së sipërcituar, rezulton se, dënimi që është vendosur nga
Grupi i Kontrollit pranë anës së paditur me vendimin nr.198, datë 12.10.2009 dhe miratuar
(pra lënë në fuqi) nga Këshilli Kombëtar i Radio Televizionit ndaj paditësit Televizionit
kabllor privat “TV AVN” Fier, përbën një masë ndëshkuese, ankimi i së cilës, bëhet në
përputhje dhe në zbatim të procedurave të parashikuara nga Ligji nr.7697, datë 07.04.1993
“Për kundravajtjet administrative”, e konkretisht, nenit 27, pika 11, të tij, në të cilin
pasqyrohet se: “Procedurat e ankimit kundër vendimeve të tyre zbatohen në përputhje me
ligjin nr.7697, datë 04.07.1993 "Për kundërvajtjet administrative", të ndryshuar”.
1015
21. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në vendimin e tyre unifikues me nr.11,
datë 02.10.2009, kanë mbajtur qëndrimin se: “...në rastet e kundërvajtjeve administrative,
subjekti ka të drejtën të ngrejë padi në gjykatën e shkallës së parë kundër çdo lloj dënimi
administrativ të dhënë nga një organ administrativ, pavarësisht nëse kjo e drejtë është e
parashikuar ose jo shprehimisht nga ligji i veçantë. Vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës
paankimueshëm, përveç kur ligji i veçantë parashikon shprehimisht të drejtën për ndjekjen e
rrugës së zakonshme të ankimit ndaj këtij vendimi gjyqësor në një gjykatë më të lartë. Ndërsa
në rastet kur vendimi i dënimit administrativ është dhënë nga vetë gjykata e shkallës së parë,
pala ndërgjyqëse ka të drejtën e ushtrimit të ankimit kundër këtij vendimi në gjykatën më të
22. Referuar akteve të administruara në dosjen gjyqësore, si dhe pohimeve të palëve
në proces, ka rezultuar se, pala paditëse e ka kundërshtuar aktin administrativ, vendimin
nr.885, datë 06.11.2009 të Këshillit Kombëtar i Radio Televizionit Tiranë, me të cilin është
miratuar dhe lënë në fuqi vendimi “Gjobë” me nr.198, datë 12.10.2009, i Grupit të
Inspektimit të po këtij organi (objekt i këtij shqyrtimi), në rrugë gjyqësore pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier, bazuar në nenin 137/4 të Ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për radion
dhe televizionet publike dhe private në Republikën e Shqipërisë” si dhe në nenin 18 të Ligjit
nr.7697, datë 07.04.1993, “Për kundravajtjet administrative”, i ndryshuar. Kjo gjykatë, me
vendimin nr.130, datë 27.01.2010, ka vendosur “Pranimin e padisë së palës paditëse
Televizioni Kabllor “A.V.N” Fier ndaj palës së paditur Këshilli Kombëtar i Radio
Televizionit Tiranë me objekt: shfuqizim akti administrativ, e pikërisht të vendimit nr.885,
datë 06.11.2009 prej palës së paditur, si vendim i pabazuar në prova dhe ligj”, e për
rrjedhojë, anullimin e gjobës të vendosur nga ana e palës së paditur me vendimin nr.198, datë
12.10.2009.
23. Në kushtet kur, masa administrative e dhënë nga organi administrativ, Grupi i
Inspektimit pranë palës së paditur dhe që është lënë në fuqi brenda juridiksionit administrativ,
me vendimin nr.885, datë 06.11.2009 të Këshillit Kombëtar të Radio Televizionit Tiranë,
është anulluar nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, atëherë Gjykata e Apelit Vlorë,
bazuar në nenin 18 të Ligjit nr.7697, datë 07.04.1993 “Për kundravajtjet administrative”, të
ndryshuar, në të cilin pasqyrohet se: “Kundër vendimit të dënimit nga organi administrativ
mund të bëhet ankim ose protestë brenda 5 ditëve nga dita e shpalljes ose njoftimit në
gjykatën e rrethit ku është kryer kundërvajtja, vendimi i të cilës është i formës së prerë.
Gjykata që shqyrton ankim ose protestën vendos lënien në fuqi të vendimit, ndryshimin e tij,
pushimin e çështjes ose e prish dhe e gjykon vetë çështjen. Kur dënimi jepet nga gjykata e
rrethit, ankimi bëhet në gjykatën e apelit.”, si dhe vendimit unifikues të Gjykatës së Lartë
nr.11/2009, duhet të kishte konstatuar se, vendimi i dhënë nga ana e gjykatës së rrethit
gjyqësor është një vendim i formës së prerë dhe kundër tij, nuk lejohet ankim.
24. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se,
Gjykata e Apelit Vlorë e ka zbatuar gabim ligjin, duke pranuar për shqyrtim dhe gjykuar
çështjen mbi ankimin e palës së paditur, kundër vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Fier, e cila kishte pranuar padinë e paditësit, për kundërshtimin e vendimit nr.885,
datë 06.11.2009, nxjerrë nga pala e paditur Këshilli Kombëtar i Radio Televizionit Tiranë,
me të cilin ishte miratuar gjoba e dhënë në ngarkim të palës paditëse, Televizionit Kabllor
“A.V.N” Fier. Gjykata e Apelit Vlorë, duhej ta kishte konstatuar këtë fakt dhe të vendoste
pushimin e gjykimit të çështjes, në lidhje me këtë padi.
25. Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, vendimi
nr.608, datë 08.06.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë, është marrë në interpretim të gabuar të
ligjit procedurial dhe atij material, e për rrjedhojë, ai duhet prishur dhe gjykimi i kësaj
çështjeje duhet pushuar në Gjykatën e Lartë.
1016
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/ç, të ligjit nr.49/2012
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.608, datë 08.06.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe pushimin
e gjykimit në Gjykatën e Lartë.
1017
Nr. 00 - 2015 - 4567 i Vendimit (563)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA “THEOS” SH.P.K

PALË E PADITUR: INSPEKTORATI SHTETËROR I PUNËS
TIRANË PRANË MINISTRISË SË PUNËS,
ÇËSHTJEVE SOCIALE DHE SHANSEVE TË
BARABARTA.
DREJTORIA RAJONALE E
INSPEKTORIATIT SHTETËROR TË PUNËS
TIRANË.
OBJEKTI:
Anullimi i Vendimit nr.579/1 prot,. datë 30.10.2007
të Komisionit Qëndror të Apelimit të Gjobave të
Drejtorisë së Përgjithshme të Inspektoriatit Shtetëror të Punës.
Anullimin e vendimit nr.2, datë 31.08.2007
të Drejtorisë Rajonale të Inspektoriatit Shtetëror të Punës Tiranë.
Pezullimin e ekzekutimit të urdhërit deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes.
Baza Ligjore : Nenet 116, 117 të K.Pr.Administrative,
nenet 324, 328, 329 e vijues të K.Pr.Civile,
Ligji nr.9634, datë 30.10.2006
“Për Inspektimin e Punës dhe Inspektoriatin Shtetëror të Punës”.

vendosur:
Të rrëzojë padinë e ngritur nga paditësi Shoqëria “Theos” sh.p.k. si të
pabazuar në ligj dhe në prova.

Prishjen e vendimit civil nr.1312, datë 23.02.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me
1018
vendosur:
Anullimin e akteve administrative të të paditurve: vendimit nr.579/1, prot.,
datë 30.10.2007 të Komisionit Qendror të Apelimit të Gjobave të Drejtorisë së
Përgjithshme të Inspektoriatit Shtetëror të Punës, si dhe vendimi nr.2, datë
31.08.2007 të Drejtorisë Rajonale të Inspektoriatit Shtetëror të Punës Tiranë.
Shpenzimet gjyqësore të paditurve.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs Avokatura e Shtetit, e cila kërkon

ndryshimin e vendimit nr.325, datë 21.02.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.3968, datë 16.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe
 Vendimet e gjykatës së rrethit gjyqësor dhe gjykatës së apelit janë vendime të
papabazuara në ligj dhe në prova.
 Vendimi nr.000317, datë 31.08.2007 i ISHP, është njeë akt administrativ i marrë
në përputhje me ligjin, në respektim të procedurës dhe kritereve qe lidhen me
mxjerrjene akteve administrative.
 Pretendimi i palës paditese se, nuk kanë ardhur inspektorëe për të ushtruar
kontroll, nuk qëndron, pasi ky kontroll jo vetëm që është realizuar, por edhe është
pasqyruar në aktin e mbajtur për këtë kontroll, periudha e kontrollit si dhe shkaku
i kryerjes së tij. Të gjithë këto elementë gjejnë pasqyrim në akt verifikimin nr.2,
datë 31.08.2007.
 Shkeljet e pasqyruara në vendimin e dënimit me gjobë, gjejnë zbatim në nenet 39-
40 të Ligjit 7961, datë 12.07.1995, i ndryshuar.
 Fakti që Prokuroria ka pushuar procedimin penal, nuk do të thotë që pala paditëse,
përjashtohet edhe nga përgjegjësia administrative.
 Pala paditëse duke patur dhe barrën e provës në këtë proces, nuk ka paraqitur
asnjë provë, që të vërtetojë pretendimet e saj.
 Të dyja gjykatat nuk kanë realizuar një hetim të plotë dhe të saktë në lidhje me
cështjen objekt shqyrtimi. Në fshikullin gjyqësor:
a) Mungon dokumentacioni shkresor që provon se subjekti “Theos” sh.p.k ka
vepruar në përputhje me ligjin.
b) Mungon lista e punonjësve të këtij subjekti, vizitat mjekësore të kryera ndaj
tyre, trajnimet e tyre për punë specifike (bazuar në Kodin e Punës).
c) Mungon regjistri i aksidenteve në punë, nëse ka aose jo; kur është raportuar
aksidenti i fundit dhe cila ka qenë rruga dhe afati ligjor i ndjekur nga subjekti
raportues për këto raste.
 Mungon dokumentacioni ligjor me të cilin provohet gjenja higjeno-sanitare që
duhet të jëtë brenda normave të lejuara në ambientet e punës.

në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje, rezulton se, paditëse “Theos” sh.p.k është
subjekt i të drejtës tregtare shqiptare, regjistruar në QKR me numër NIPTI J61828056L, që
nga data 01.01.1993 në formën e një shoqërie me përgjegjësi të kufizuar dhe që ushtron
1019
aktivitet tregtar në fushën: “ndërtim dhe rikonstruksion të veprave të ndryshme, tregëti, kurse
profesionale”.
2. Nga ana e Inspektorëve të Punës në Drejtorinë Rajonale të I.Sh.P-së Tiranë, në
datën 31.08.2007 është ushtruar kontroll tek subjekti “Theos” sh.p.k, me qëllim hetimin e
kushteve të punës, që kishin sjellë si pasojë humbjen e jetës të dy të punësuarve dhe dëmtime
të pjesshme trupore, të dy punonjësve të tjerë.
3. Për këtë arsye, nga ana e inspektorëve të palës së paditur është mbajtur edhe akt-
verifikimi me nr.2, datë 31.08.2007, në të cilin është evdientuar se: “...Pas hetimit të
aksidentit u konstatuan shkeljet si më poshtë: -Ligji 7961, datë 12.07.1995, ndryshuar me
Ligjin nr.9125, datë 29.07.2003, neni 39; - Ligji 7961, datë 1217/1995 ndryshuar me ligjin
9125, datë 29.07.2003 neni 40. Subjekti për shkeljet e mësipërme u sanksionua me 50 fishin e
pagës minimale”.
4. Po në datën 31.08.2007, nga ana e Inspektorëve të anës së paditur është kryer
inspektimi pranë ambienteve të palës paditëse, nga e cila ka rezultuar se, punëdhënësi
Shoqëria “Theos” sh.p.k ka shkelur legjislacionin e punës dhe për këtë arsye ka vendosur të
gjobisë shoqërinë paditëse me 700.000 lekë gjobë.
5. Bazuar sa më sipër, Drejtoria Rajonale e Inspektoriatit Shtetëror të Punës Tiranë, ka
marrë vendimin nr.2 (nr. 0317 serie), datë 31.08.2007, nëpërmjet të cilit ka vendosur të
gjobisë subjektin “Theos” sh.p.k me gjobë në shumën prej 700.000 lekë, me me
motivacionin: “...për shkelje te neneve 39, 40 te ligjit nr.7961 datë 12.07.1995, ndryshuar me
ligjin nr.9125 date 29.07.2003”.
6. Duke mos qenë dakord me këtë vendim, paditësi i është drejtuar Komisionit
Rajonal të Apelimit të Gjobave pranë Drejtorisë Rajonale të Inspektoriatit Shtetëror të Punës,
me kërkesën nr.610/1 prot, datë 20.09.2007, duke pretenduar shfuqizimin e vendimit nr.2,
datë 31.08.2007 të Inspektoriatit Shtetëror të Punës për vendosjen e gjobës në masën 700.000
lekë.
7. Pasi Komisioni Rajonal i Apelimit të Gjobave, ka marrë në shqyrtim kërkesën
ankimore të palës paditëse, me vendimin nr.610/2 prot. datë 27.09.2007, ka vendosur: “Të
lërë në fuqi gjobën e vënë me proces-verbalin nr.00317, datë 31.08.2007 me vlerë 700.000
(shtatëqind mijë) lekë”.
8. Këtë vendim, pala paditëse rezulton ta ketë ankimuar pranë Komisionit Qëndror të
Apelimit të Gjobave, i cili, pas shqyrtimit të ankimit me vendimin nr.579/1 prot, datë
30.10.2007, ka vendosur: “Të lërë në fuqi vendimin e Komisionit Rajonal të Apelimit të
Gjobave Tiranë, me proces-verbalin e datës 25.09.2007...”.
9. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me aktet e nxjerra nga ana e palës
së paditur, në datën 15.11.2007 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se këto akte janë marrë në kundërshtim me
ligjin.
vendosur:
Të rrëzojë padinë e ngritur nga paditësi Shoqëria “Theos” sh.p.k. si të pabazuar në
ligj dhe në
prova.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....me vendimin gjyqësor të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë nr.8614 akti, datë 13.12.1993, për regjistrimin e subjektit juridik, dhe me
ekstratin e regjistrit tregtar për të dhënat e paditësit, ortake e vetme dhe përfaqësuese ligjore
e shoqërisë është Znj. Xhuljeta Gjini, në vijueshmëri. Përsa më sipër nga gjykata u çmua që,
padia duhet të rrëzohet për mungesë legjitimiteti, sepse z. Lluka Gjini nuk ka asnjë interes të
ligjshëm në ngritjen e padisë dhe zgjidhjen e mosmarrëveshjes konflikt gjykimi. Së dyti: fakti
1020
i sipërcituar provohet edhe me vendimin e pushimit të çështjes penale datë 21/11/2007
ngritur nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në ngarkim të të dyshuarës Xhuljeta Gjini.
Në pjesën arsyetuese, ky organ citon se, në momentin e ngjarjes, personi nën hetim kryente
detyrat e administratores dhe drejtueses teknike të punimeve në rikonstruksionin e
shkollës.Edhe kërkesat ankimore të datave 20/09/07, 15/10/07 depozituar pranë dy të
paditurëve, janë akte të përpiluara dhe nënshkruara nga administratoria Xhuljeta Gjini me
kodin fiskal 3702583 dhe NIPT J 61828056 L. Së treti, nuk jemi dhe në kushtet e nenit 154/a
të K.Pr.Civile për plotësimin e të metave të padisë, por jemi përpara një padie të re, e cila
duhet të formulohet dhe nënshkruhet nga administratoria e ligjshme e shoqërisë znj. Xhuljeta
Gjini.....”.
Prishjen e vendimit civil nr.1312, datë 23.02.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
11/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....pala paditëse, gjatë gjykimit në apel, paraqiti
si provë shkresore një ekstrakt historik të regjistrit tregtar në lidhje me personin juridik
paditës, nga ku provohet se, në momentin e ngritjes së padisë, ka qenë z. Lluka Gjini, i cili si
i tillë, ka qenë që nga data 04.07.2007. Për sa më sipër, gjykata e apelit çmon se padia është
ngritur nga personi i legjitimuar për ngritjen e saj në emër të subjektit juridik dhe se gjykata
e faktit, ka gabuar në legjitimitetin e aktiv të palës paditëse në gjykim....”.
vendosur:
Anullimin e akteve administrative të të paditurve: vendimit nr.579/1, prot., datë
30.10.2007 të Komisionit Qendror të Apelimit të Gjobave të Drejtorisë së Përgjithshme të
Inspektoriatit Shtetëror të Punës, si dhe vendimi nr.2, datë 31.08.2007 të Drejtorisë Rajonale
të Inspektoriatit Shtetëror të Punës Tiranë.
Shpenzimet gjyqësore të paditurve.
12/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Pala e paditur në aktet e saj i është referuar
nenit 39 të ligjit që bën fjalë për përgjegjësinë e punëdhënësit për të përcaktuar qartë
rregullat e sigurimit teknik, për parandalimin e aksidenteve dhe sëmundjeve profesionale, si
dhe nenit 40 të këtij ligji, i cili ka parashikuar masat e përgjithshme të sigurimit dhe
mbrojtjes së shëndetit të punëmarrësve që duhet të marrë punëdhënësi. .... Sipas akteve të të
paditurve janë konstatuar shkelje të legjislacionit të punës, që lidhen me zbatimin e
rregullave të sigurimit teknik për parandalimin e aksidenteve dhe sëmundjeve profesionale,
vendosjen e sinjaleve të dallueshme qarte ne vendin e punes, i cili eshte nje detyrim i
punedhenesit. ...në lidhje me këtë aksident me pasojë vdekjen e dy personave, është filluar
procedimi penal nr.2360, datë 21.06.2007 nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Nga
ekspertiza inxhinierike e kryer gjatë hetimit të kësaj çështje penale, është konstatuar se,
ngjarja e datës 20.06.2007, ka ndodhur për shkak të ndërtimit jashtë kushteve teknike të
soletës së parapërgatitur, e cila ka të zëvendësuar çatinë e vitit 1959 në tarracën e këtij
objekti, para fillimit të punimeve nga shoqëria “Theos” sh.p.k. Pra, shkaku determinant në
ndodhjen e ngjarjes, është mungesa e kushteve teknike në kryerjen e punimeve të mëparshme
dhe kryesisht në ato të tarracës. Shoqëria “Theos” sh.p.k dhe ing. Xhulieta Gjini, në këto
rrethana nuk kishin mundësi dhe as ishin të detyruar të parashikonin moszbatimin e këtyre
kushteve teknike, në zbatimin e punimeve në vitin 1959. Në këto kushte, nga ana e
Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e datës 21.11.2007, është vendosur
pushimi i hetimeve të mëtejshme të këtij procedimi penal nr.2360, viti 2007. Gjykata çmon se,
përgjegjësia për ngjarjen e datës 20.06.2007, nuk është e shoqërisë paditëse. Në këto kushte,
vendimet e të paditurve kanë dalë në zbatim të gabuar të ligjit. Në këtë konkluzion të saj,
gjykata i referohet Ligjit nr.9634, datë 30.10.2006 “Për inspektimin e punës dhe
1021
Inspektoriatin Shtetëror të Punës”. ....Në kuptim të këtyre dispozitave ligjore, bazuar në
provat e paraqitura, në rastin tonë nuk kemi shkelje ligjore nga pala paditëse. Pala paditëse
i ka realizuar detyrimet e saj në zbatim të Legjislacionit të Punës. Për sa më lart, Gjykata
krijon bindjen se, aktet e të paditurve janë nxjerrë në kundërshtim me ligjin dhe si e tillë
kërkesë-padia është e bazuar, si në ligj edhe në prova, e si e tillë duhet pranuar....”.
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.3968, datë 16.05.2011 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
13/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Gjykata e Apelit Tiranë për sa më lart,
konkludon se, nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë analizuar në mënyrë të
hollësishme rrethanat e faktit, e përcaktuar drejt dispozitat ligjore për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes midis palëve. Në kundërshtim me pretendimet e ngritura në ankim, gjykata
e faktit ka pranuar se, aktet e të paditurve janë nxjerrë në kundërshtim me ligjin, prandaj dhe
i ka anulluar ato. Edhe në gjykimin e çështjes në këtë shkallë gjykimi, përfaqësuesja e
Avokaturës së Shtetit, ngriti po të njëjtat pretendime që nga ana e gjykatës së faktit, ishte
argumentuar në rrëzimin e tyre. Prandaj dhe nuk u morën parasysh....”.
14. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs Avokatura e Shtetit, e cila kërkon
ndryshimin e vendimit nr.325, datë 21.02.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.3968, datë 16.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe rrëzimin e padisë,
duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, referuar akteve dhe provave që janë
vendimi nr.325, datë 21.02.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në zbatim të gabuar
të ligjit procedurial dhe atij material.
16. Pala paditëse në këtë gjykim, ka kërkuar para gjykatës: “Anullimi i Vendimit
nr.579/1 prot., datë 30.10.2007 të Komisionit Qëndror të Apelimit të Gjobave të Drejtorisë së
Përgjithshme të Inspektoriatit Shtetëror të Punës. Anullimin e vendimit nr.2, datë 31.08.2007
të Drejtorisë Rajonale të Inspektoriatit Shtetëror të Punës Tiranë. Pezullimin e ekzekutimit të
urdhërit deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes”, nëpërmjet të cilëve, është ndëshkuar
administrativisht, duke gjobitur në masën prej 700.000 (shtatëqind mijë) lekë. Këtë kërkim,
pala paditëse, e ka bazuar në nenet 116, 117 të K.Pr.Administrative, nenet 324, 328, 329 e
vijues të K.Pr.Civile, Ligji nr.9634, datë 30.10.2006 ”Për Inspektimin e Punës dhe
Inspektoriatin Shtetëror të Punës”.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, Gjykata e Apelit Tiranë, në
marrjen e vendimit të mësipërm, nuk ka kuptuar drejt ligjin material dhe atë procedurial që
zbatohet në zgjidhjen e këtij konflikti, e për rrjedhojë zgjidhja që i ka dhënë kësaj çështjeje
nëpërmjet vendimit të saj, nuk gjendet në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera
në fuqi, që rregullojnë shqyrtimin e mosmarrëveshje të tilla (pra kundravajtjeve
administrative) dhe që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.
18. Pala paditëse, nëpërmjet padisë objekt shqyrtimi, ka kërkuar shfuqizimin e
vendimit nr.2 (nr. 0317 serie), datë 31.08.2007, të nxjerrë nga i padituri Drejtoria Rajonale e
Inspektoriatit Shtetëror të Punës Tiranë, nëpërmjet të cilit ka vendosur të gjobisë subjektin
“Theos” sh.p.k me gjobë në shumën prej 700.000 lekë. Ky vendim është lënë në fuqi
nëpërmjet vendimit nr.610/2 prot. datë 27.09.2007 të Komisionit Rajonal të Apelimit të
Gjobave dhe vendimit nr.579/1 prot, datë 30.10.2007 të Komisionit Qëndror të Apelimit të
Gjobave, është lënë në fuqi gjoba e dhënë ndaj subjektit “Theos” sh.p.k, në masën prej
700.000 lekë, si një ndëshkim administrativ. Pra, pavarësisht mënyrës sesi pala e paditur ka
1022
parashtruar kërkimin në padi, në thelb, kjo palë kërkon të kundërshtojë gjobën e vënë nga ana
e paditur, si rezultat i kryerjes së një kundravajtje administrative.
19. Referuar akteve të administruara në dosje, konflikti midis palëve ndërgjyqëse, ka
lindur, pasi pala e paditur ka kryer një kontroll pranë palës paditëse dhe nga ky kontroll
rezultuar se, janë shkelur dispozitat ligjore të Ligjit nr.7961 datë 12.07.1995 “Kodi i Punës i
Republikës së Shqipërisë”, ndryshuar me ligjin nr.9125 date 29.07.2003, konkretisht neni 39
dhe 40. Në nenin 39 të Kodit të Punës parashikohet se: “1. Punëdhënësi për të parandaluar
aksidentet dhe sëmundjet profesionale duhet të përcaktojë qartë rregullat e sigurimit teknik.
2. Punëdhënësi, duhet të paguajë diferencën midis dëmit dhe shpërblimit që merr
punëmarrësi nga sigurimet shoqërore, kur aksidenti ose sëmundja profesionale është pasojë
e fajësisë së rëndë të punëdhënësit. 3.Kur punëdhënësi nuk ka regjistruar punëmarrësin në
sigurimet shoqërore, ai duhet të përballojë të gjitha shpenzimet që ka bërë punëmarrësi si
rezultat i aksidentit ose sëmundjes profesionale, si dhe të gjitha dëmet si pasojë e
mosregjistrimit”, ndërsa në nenin 40 të po këtij Kodi parashikohet se: “1. Punëdhënësi
detyrohet të kujdeset për higjenën e vendeve të punës. Punëdhënësi pasi konsultohet me
punëmarrësit, duhet të marrë masat e nevojshme mbrojtëse kundër rreziqeve të veçanta që
paraqesin substancat dhe agjentët helmues, makinat, transporti i peshave të rënda, ndotja e
ajrit, zhurmat dhe dridhjet, si dhe rreziqeve në disa degë të ekonomisë, si ndërtim, xhenio
civile, miniera dhe industri kimike. Punëdhënësi duhet të vendosë sinjale të dallueshme qartë
në çdo vend pune, që paraqet rrezik për jetën dhe shëndetin e punëmarrësve. 2. Kur punimet
paraqesin rreziqe të veçanta, punëdhënësi duhet të organizojë vizita mjekësore për marrjen
në punë dhe gjatë saj, në mënyrë periodike me shpenzimet e tij. 3. Masat e veçanta të
sigurimit dhe mbrojtjes së shëndetit përcaktohen me vendim të Këshillit të Ministrave”. Ana e
paditur, ka konstatuar se shoqëria “Theos” sh.p.k nuk ka përmbushur detyrimet dhe
përcaktimet e Kodit të Punës, ka vlerësuar që veprimet e kësaj shoqërie vijnë në kundërshtim
me parashikimet e nenit 31 të Ligjit nr.9634, datë 30.10.2006 ”Për Inspektimin e Punës dhe
Inspektoriatin Shtetëror të Punës” dhe si të tilla, këto veprime përbëjnë kundravajtje
administrative. Për këtë arsye, ana e paditur e ka gjobitur shoqërinë “Theos” sh.p.k në masën
700.000 lekë, sipas parashikimeve të nenit 33/b të ligjit të sipërcituar.
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, në referim të nenit 31, të
Ligjit nr.9634, datë 30.10.2006 ”Për Inspektimin e Punës dhe Inspektoriatin Shtetëror të
Punës”, të ndryshuar, i titulluar ”Sanksionet”, në të cilin parashikohet se: ”1. Inspektori i
punës, për shkelje të legjislacionit të punës, vendos për njërin nga këto sanksione: a)
paralajmërim, sipas nenit 32 pika 1 të këtij ligji; b) gjobë, sipas nenit 32 pika 2 dhe nenit 33
të këtij ligji; c) pezullim të punës”, veprimet e kryera nga pala paditëse përbëjnë kundravajtje
administrative, dhe me të drejtë pala e paditur e ka gjobitur atë në masën 700.000 lekë, që ka
qenë e barasvlefshme me 50 fishin e pagës minimale.
21. Ky Kolegj, çmon të theksojë se, vendimi për marrjen e masës administrative dhe
dënimi i paditësit me gjobë, është kryer në zbatim të parashikimeve ligjore të nenit 33 të ligjit
të sipërcituar, i titulluar “Vendosja e gjobës”, në të cilin parashikohet se: “1. Për rastet e
shkeljes së legjislacionit të punës, inspektori i punës vendos gjobë si më poshtë: a) për
shkelje të dispozitave të Kodit të Punës të Republikës së Shqipërisë, inspektori i punës vendos
gjobë në masën e përcaktuar në pikat 1,2, 3 e 5 të nenit 202 të Kodit të Punës; b) për shkelje
të dispozitave të legjislacionit të punës, përjashtuar ato të parashikuara në shkronjën "a" të
pikës 1 të këtij neni, inspektori i punës vendos gjobë nga 30 deri në 50-fishin e pagës
minimale; c) në rastet e mosnjoftimit brenda 24 or ve të aksidenteve në punë, me pasojë
vdekjen, apo të aksidenteve të rënda, inspektori i punës vendos gjobë në masën 100 000
( njëqind mijë) lekë. 2. Për shkelje të përsëritura nga punëdhënësi, të konstatuara më parë
nga inspektori i punës, ky i fundit vendos gjobë sa dyfishi i vlerës maksimale të parashikuar
për atë lloj shkeljeje. 3. Kur inspektori i punës kundërshtohet apo pengohet në kryerjen e
1023
detyrës, subjekti dënohet me gjobë me vlerë dhjetëfishin e pagës minimale. Rastet e
kundërshtimit ose të pengimit, si dhe procedura për evidentimin e tyre përcaktohen me
udhëzim të ministrit. 4. Inspektori i punës, në caktimin e masës së gjobës ka parasysh
përsëritjen e shkeljes, kohëzgjatjen e saj, shkallën e dëmit dhe numrin e të punësuarve të
prekur nga kjo shkelje. 5. Gjoba është dënim kryesor”.
22. Në analizë të dispozitës së sipërcituar, rezulton se, dënimi që është vendosur nga
Drejtoria Rajonale e Inspektoriatit Shtetëror të Punës Tiranë ndaj subjektit “Theos” sh.p.k,
me vendimin nr.2 (nr. 0317 serie), datë 31.08.2007, i cili ëshë lënë në fuqi nga Komisioni
Rajonal i Apelimit të Gjobave dhe Komisioni Qëndror i Apelimit të Gjobave përbën një masë
ndëshkuese, si rezultat i kryerjes së një kundravajtje administrative, ankimi i së cilës, bëhet
në përputhje me parashikimet e nenit 34 të Ligjit nr.9634, datë 30.10.2006 ”Për Inspektimin e
Punës dhe Inspektoriatin Shtetëror të Punës”, i titulluar “Ankimi dhe ekzekutimi”, në të cilin
pasqyrohet se: “1. Shqyrtimi, marrja e vendimit përfundimtar dhe ankimi ndaj vendimit të
inspektorit bëhen në përputhje me ligjin për inspektimin. 2. Ekzekutimi i këtyre gjobave bëhet
sipas legjislacionit në fuqi për kundërvajtjet administrative. 3. Gjobat derdhen në Buxhetin e
Shtetit", si dhe në zbatim të procedurave të parashikuara nga Ligji nr.7697, datë 07.04.1993
“Për kundravajtjet administrative”.
23. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në vendimin e tyre unifikues me nr.11,
datë 02.10.2009, kanë mbajtur qëndrimin se: “...në rastet e kundërvajtjeve administrative,
subjekti ka të drejtën të ngrejë padi në gjykatën e shkallës së parë kundër çdo lloj dënimi
administrativ të dhënë nga një organ administrativ, pavarësisht nëse kjo e drejtë është e
parashikuar ose jo shprehimisht nga ligji i veçantë. Vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës
paankimueshëm, përveç kur ligji i veçantë parashikon shprehimisht të drejtën për ndjekjen e
rrugës së zakonshme të ankimit ndaj këtij vendimi gjyqësor në një gjykatë më të lartë. Ndërsa
në rastet kur vendimi i dënimit administrativ është dhënë nga vetë gjykata e shkallës së parë,
pala ndërgjyqëse ka të drejtën e ushtrimit të ankimit kundër këtij vendimi në gjykatën më të
24. Referuar akteve të administruara në dosjen gjyqësore, si dhe pohimeve të palëve
në proces, ka rezultuar se, pala paditëse e ka kundërshtuar aktin administrativ, vendimin nr.2
(nr. 0317 serie), datë 31.08.2007 të Drejtorisë Rajonale të Inspektoriatit Shtetëror të Punës
Tiranë, i cili është lënë në fuqi me vendimin nr.610/2 prot. datë 27.09.2007 të Komisionit
Rajonal të Apelimit të Gjobave dhe vendimin nr.579/1 prot, datë 30.10.2007 të Komisionit
Qëndror të Apelimit të Gjobave (objekte të këtij shqyrtimi) në rrugë gjyqësore, pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, bazuar në Ligjin nr.9634, datë 30.10.2006 ”Për
Inspektimin e Punës dhe Inspektoriatin Shtetëror të Punës”, si dhe parashikimet e
K.Pr.Administrative. Në kushtet kur me padinë objekt shqyrtimi, kërkohet që të
kundërshtohet gjoba e vendosur nga organi administrativ, si rezultat i konstatimit të kryerjes
së një kundravajtje administrative, të dy gjykatat më të ulëta duhet të kishin marrë në
konsideratë se, marrëdhënia objekt shqyrtimi duhet të gjejë rregullim, përveçse tek ligji
specifik edhe tek dispozitat e Ligjit nr.7697, datë 07.04.1993, “Për kundravajtjet
administrative”, i ndryshuar.
25. Në kushtet kur, masa administrative e dhënë nga organit administrativ, pala e
paditur Drejtoria Rajonale e Inspektoriatit Shtetëror të Punës Tiranë, është anulluar nga ana e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3968, datë 16.05.2011, atëherë Gjykata
e Apelit Tiranë, bazuar në nenin 18 të Ligjit nr.7697, datë 07.04.1993 “Për kundravajtjet
administrative”, të ndryshuar, në të cilin pasqyrohet se: “Kundër vendimit të dënimit nga
organi administrativ mund të bëhet ankim ose protestë brenda 5 ditëve nga dita e shpalljes
ose njoftimit në gjykatën e rrethit ku është kryer kundërvajtja, vendimi i të cilës është i formës
së prerë. Gjykata që shqyrton ankim ose protestën vendos lënien në fuqi të vendimit,
1024
ndryshimin e tij, pushimin e çështjes ose e prish dhe e gjykon vetë çështjen. Kur dënimi jepet
nga gjykata e rrethit, ankimi bëhet në gjykatën e apelit.”, si dhe vendimit unifikues të
Gjykatës së Lartë nr.11/2009, duhet të kishte konstatuar se, vendimi i dhënë nga ana e
gjykatës së rrethit gjyqësor është një vendim i formës së prerë dhe kundër tij, nuk lejohet
ankim.
26. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se,
Gjykata e Apelit Tiranë e ka zbatuar gabim ligjin, duke pranuar për shqyrtim dhe gjykuar
çështjen mbi ankimin e palës së paditur, kundër vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, e cila kishte pranuar padinë e shoqërisë “Theos” sh.p.k për kundërshtimin e
vendimit nr.2 (nr. 0317 serie), datë 31.08.2007 të Drejtorisë Rajonale të Inspektoriatit
Shtetëror të Punës Tiranë, i cili është lënë në fuqi me vendimin nr.610/2 prot. datë 27.09.2007
të Komisionit Rajonal të Apelimit të Gjobave dhe vendimin nr.579/1 prot, datë 30.10.2007 të
Komisionit Qëndror të Apelimit të Gjobave, duke anulluar gjobën e dhënë me këto vendime.
Gjykata e Apelit Tiranë, duhej ta kishte konstatuar këtë fakt dhe të vendoste pushimin e
gjykimit të çështjes, në lidhje me këtë padi.
27. Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, vendimi
nr.325, datë 21.02.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në interpretim të gabuar të
ligjit procedurial dhe atij material, e për rrjedhojë, ai duhet prishur dhe gjykimi i kësaj
çështjeje duhet pushuar në Gjykatën e Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/ç, të ligjit nr.49/2012
VENDOSI
pushimin e gjykimit në Gjykatën e Lartë.
1025
Nr. 00-2015-4526 i Vendimit (564)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.03466/2012, që u përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “PROQUAL” SH.A

PALË E PADITUR: AGJENCIA E PROKURIMIT PUBLIK
TIRANË.
OBJEKTI:
Anullimin e vendimit nr.331/9, datë 17.05.2011
të Agjencisë së Prokurimit Publik Tiranë
“Për përjashtimin e subjektit “Proqual” sh.a për një vit nga prokurimet publike”.
Pezullimin e zbatimit të aktit nr.331/9, datë 17.05.2011
të Agjencisë së Prokurimit Publik Tiranë për përjashtmin e subjektit “Proqual” sh.a
për një vit nga prokurimet publike deri në përfundim të shqyrtimit gjyqësor.
Baza Ligjore: Nenet 45 e 46 të Ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”,
nenet 324 e në vijim të K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin e padisë të palës paditëse shoqërisë “Proqual” sh.a.
Anullimin e vendimit nr.331/9 prot, datë 17.05.2011 të Agjencisë së
Prokurimit Publik për përjashtimin nga prokurimet publike për një vit të
shoqërisë “Proqual” sh.a (Qualub), si të pabazuar në ligj.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur Agjencisë së Prokurimit
Publik.

Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs Avokatura e Shtetit, e cila kërkon

ndryshimin e vendimit nr.1785, datë 05.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.9408, datë 21.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe
 Vendimi i Gjykatës së Apelit është një vendim i pabazuar në ligj.
1026
 Në mënyrë të kundraligjshme janë pranuar pretendimet e shoqërisë paditëse, edhe
pse gjatë gjykimit u vërtetua plotësisht shkelja e rëndë e ligjit dhe e rregullave të
prokurimit nga ana e shoqërisë paditëse.
 APP ka vlerësuar drejtë faktet e çështjes, duke e analizuar me objektivitet situatën
e krijuar nga informacionet e KESH sh.a dhe OST në lidhje me paraqitjen e
dokumentacionit të rremë nga ana e paditësit në procedura tenderimi.
 Në referim të dokumentacionit që ndodhet në dosje, si dhe pohimeve të paditësit,
u provua se paditësi ka paraqitur në procedurat e prokurimit të zhvilluara nga
K.E.SH dhe OST vërtetimin nr.4120 datë 01.12.2010 për të cilin nga konfirmimet
përkatëse nga Zyra e Përmbarimit Tiranë, rezulton se nuk është lëshuar nga ky
institucion;
 Paraqitja në tender e këtij dokumenti të rremë nga ana e paditësit, është bërë me
qëllim kualifikimi duke patur parasysh se, ky dokument ishte kusht i
domosdoshëm kualifikimi.
 Në arritjen e vendimmarrjes së saj. i padituri APP ka respektuar me rigorozitet
parimet e rëndësishme të përcaktuara nga nenet 9,10,11,12,13, si dhe nenet 80 e
në vazhdim të Ligjit 8485, datë 12.05.1999 “Për procedurat administrative”, si dhe
nenet 47 të Ligjit “Komunikimi me palët e interesuara”, duke i dhënë mundësi
paditësit të dëgjohet dhe të mbrohet në lidhje me pretendimet për paraqitjen e të
dhënave të rreme.
 Nga shqyrtimi i gjithë informacionit dhe dokumentacionit të paraqitur, nga ana e
paditësit pranohet konstatimi i bërë nga i padituri APP, por justifikohet me faktin
e interpretimit të një dispozite ligjore. Për më tepër, paditësi edhe gjatë hetimit
gjyqësor e konsideron të rremë vërtetimin e paraqitur në dy procedura tenderuese.
 Agjencia e Prokurimit Publik me të drejtë ka gjykuar që prej paditësit në
procedurën e prokurimit janë paraqitur të dhëna të rreme, të cilat duhej të ishin
kontrolluar më parë për të gjithë dokumentacionin e tyre dhe në mbështetje të
nenit 13/3/c të Ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik” (i
ndryshuar) dhe me të drejtë ka vendosur përjashtimin nga prokurimet publike për
1 (një) vit të shoqërisë “Proqual” sh.a.
 Me vendimin e saj gjykata ka ligjëruar një situatë jo të ligjore madje në mashtrim
të ligjit.
 Sjellim në vëmendjen e gjykatës, faktin se, zbatimi i drejtë i ligjit apo i normave të
tij për të synuar realizimin e qëllimit për të cilin ato janë nxjerrë, i nënshtrohen
dhe një procesi që në jurisprudencë emërtohet me emrin “interpretim i ligjit”.
 Pra, interpretimi i ligjit duhet parë dhe vlerësuar si proces kompleks, që ka të bëjë
me përzgjedhjen korrekte të ligjit që duhet të zbatohet, si dhe me dhënien e
kuptimit përmbajtjes se vetë ligjit.
 Duke e parë nga ky këndvështrim, konstatohet qartë se, në arritjen e përfundimit
të konkretizuar me vendimin nr.9408, datë 21.11.2011, Gjykata është bazuar në
interpretimin e ligjit në interpretim literal të ngushtë, duke anashkaluar metodën e
interpretimit logjik dhe interpretimin e zgjeruar.
 Nga rrethanat e faktit dhe analiza ligjore e kryer, rezulton se vendimet e gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykatës së Apelit Tiranë janë rrjedhojë e
interpretimit të gabuar të ligjit material dhe procedurial.

në tërësi;
1027
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje, rezulton se, shoqëria paditëse “Proqual” sh.a
(Qualub) është subjekt i të drejtës tregtare shqiptare, regjistruar në QKR me numër NIPTI
K01703002S, që nga data 03.05.2000 në formën e një shoqërie anonime dhe që ushtron
aktivitet tregtar në fushën: “Im – eksport të vajrave lubrifikante, tregtim automjetesh, pjesë
këmbimi, makineri pajisje industriale, projektin, zbatime, punime ndërtimi, konsulencë,
supervizion dhe kolaudim punimesh”.
2. Në vijim të veprimtarisë së saj tregtare, shoqëria “Proqual” sh.a (Qualub) rezulton
të ketë marrë pjesë në procedurën e prokurimit publik të organizuar nga ana e shoqërisë
“Koorporata Elektroenergjitike Shqiptare” sh.a, me objekt: “Blerje mjet ngarkues –
shkarkues tip Pirun”.
3. Komsioni i Vlerësimit të Ofertave të autoritetit kontraktues, shoqëria “Koorporata
Elektroenergjitike Shqiptare” sh.a, ka vendosur skualifikimin e shoqërisë “Proqual” sh.a
(Qualub) nga procedura tenderuese e sipërcituar, duke arsyetuar se: “... - Autorizimi i
prodhuesit është i parregullt, pasi përkthimi i këtij dokumenti nuk është i noterizuar, ky
përkthim është i vulosur nga prodhuesi, si rrjedhojë është i pasaktë. - Dokumenti ISO i
prodhuesit – është i parregullt, pasi përkthimi i këtij dokumenti nuk është i noterizuar. – Nuk
është paraqitur mjeti objekt prokurimi me logon e prodhuesit sic është kërkuar në
dokumentate tenderit, por vetëm pjesë të katalogut të prodhuesit të përkthyera. – Mbështetur
në DSTm hartimi i ofertës, pika 3.5, ku thuhet se: “materialet mbështetëse dhe literatura e
printuar që paraqitet nga ofertuesi mund të jetë e shkruar edhe në gjuhë tjetër që përdoret
gjerësisht në tregtinë ndërkombëtare, me kusht që këto dokumente të shoqërohen me
përkthimin e duhur në gjuhën e ofertës, të fragmenteve përkatëse”, ky kriter është i
paplotësuar nga operatori....”.
4. Kundër vendimit të sipërcituar pala paditëse në këtë gjykim shoqëria “Proqual” sh.a
në zbatim të përcaktimeve të Ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, i
ndryshuar, rezulton të ketë paraqitur ankimin me nr.101, prot, datë 06.01.2011 para
Komisionit të Shqyrtimit të Ankesave të autoritetit kontraktues, shoqërisë “Koorporata
Elektroenergjitike Shqiptare” sh.a.
5. Komisioni i Shqyrtimit të Ankesave, në zbatim të nenit 63 pika 5 të Ligjit nr.9643,
datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, i ndryshuar, si dhe në zbatim të pikës 1/d të kreut
IX, të V.K.M nr.1, datë 10.01.2007 “Rregullat e Prokurimit Publik”, pasi mori në trajtim
ankesën e shoqërisë paditëse, me vendimin nr.102/2 prot, datë 13.01.2011, ka vendosur: “-Të
mospranojë ankesën e paraqitur nga shoqëria “Proqual” sh.a (Qualub) për procedurën e
prokurimit me objekt “Blerje mjet ngarkues – shkarkues tip Pirun”; -Autoriteti Kontraktor
KESH sh.a, të vejë në dijeni APP – në për Vërtetimin nr.4120 prot, datë 01.12.2010, të
paraqitur në dokumentet administrativo ligjore nuk është lëshuar nga Zyra Përmbarimore
Tiranë; -Njësia e prokurimit të bëjë njoftimet përkatëse për operatorin ekonomik ankimues;
-Heqjen e pezullimit të procedurës së prokurimit me objekt: “Blerje mjet ngarkues –
shkarkues tip Pirun”, dhe vijimin e procedurave të mëtejshme sipas legjislacionit në fuqi”.
6. Referuar përmbajtjes së vendimit të sipërcituar rezulton se, shkaku për të cilin nga
ana e Komisionit të Shqyrtimit të Ankesave të autoritetit kontraktues, shoqërisë “Koorporata
Elektroenergjitike Shqiptare” sh.a, është vendosur mospranimi i kërkesës së shoqërisë
paditëse, është fakti se nga verifikimet e kryera, ka rezultuar se, vërtetimi me nr.4120 prot,
datë 01.02.2010 i Zyrës së Përmbarimit Tiranë, nuk ishte lëshuar nga ana e kësaj zyre. Për
këtë arsye, në vendimin e mësipërm, ky komision ka vendosur që të vihej në dijeni të këtij
fakti, Agjencia e Prokurimit Publik.
7. Bazuar sa më sipër, autoritetit kontraktues, shoqëria “Korporata Elektroenergjitike
Shqiptare” sh.a, me kërkesën nr.304 prot, datë 17.10.2010, në zbatim të neneve 13/3/a dhe 47
të Ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, i ndryshuar si dhe në zbatim të
1028
Udhëzimit nr.4, datë 16.12.2010 të Agjencisë së Prokurimit Publik, i është drejtuar kësaj të
fundit për fillimin e procedurave për përjashtimin nga Prokurimet Publike të operatorit
ekonomik, shoqërisë “Proqual” sh.a (Qualub).
8. Pas shqyrtimit të kërkesës së mësipërme, Agjencia e Prokurimit Publik me shkresën
nr.331/03 prot, datë 11.02.2011, ka vendosur: “Fillimin e procedimit administrativ ndaj
shoqërisë “Proqual” sh.a”, duke njoftuar shoqërinë “Proqual” sh.a për fillimin e procedimit
administrativ ndaj saj, si dhe duke e ftuar që të paraqitej në Agjencinë e Prokurimit Publik
dhe të jepte sqarime në lidhje me materialin mbi të cilin po zhvillohej ky procedim
administrativ deri më datë 02.03.2011, ora 10.00. Gjithashtu, këto pretendime, shoqëria
“Proqual” sh.a mund ti paraqiste me shkrim deri në datën e sipërcituar, sëbashku me
dokumentet shoqërues dhe argumentimet përkatëse.
9. Në vijim të procedimit administrativ të filluar nga ana e Agjencisë së Prokurimit
Publik, me shkresën nr.331/5 prot, datë 04.03.2011 i është kërkuar informacion Zyrës së
Përmbarimit Tiranë, për të konfirmuar vërtetësinë e dokumentit vërtetim nr.4120, datë
01.12.2010 si dhe gjendjen e shoqërisë “Qualub” sh.a në datë 01.12.2010, nëse kjo e fundit
ka pasur detyrime ndaj personave fizikë dhe juridikë, private apo shtetërore në datë
01.12.2010.
10. Me shkresën nr.3244 prot, datë 16.03.2011, Zyra e Përmbarimit Tiranë i ka kthyer
përgjigje Agjencisë së Prokurimi Publik, duke i pasqyruar se: Pas verifikimeve të bëra pranë
zyrës së financës në regjistrin e vërtetimeve rezulton se vërtetimi i paraqitur nga subjekti
“Qualub” sh.a përfaqësuar nga Argus Xoxi nuk është lëshuar nga Zyra e Përmbarimit
Tiranë”.
11. Në përfundim të procedimit administrativ të filluar ndaj shoqërisë “Proqual” sh.a
(Qualub), Agjencia e Prokurimit Publik, me vendimin nr.331/9 prot, datë 17.05.2011 ka
vendosur: “1. Të përjashtojë nga prokurimet publike për një vit shoqërinë “Proqual” sh.a
(“Qualub” sh.a) me nipt K 01703002 S. 2. Udhëzohen autoritetet kontraktore të veprojnë
konform legjislacionit shqiptar në fuqi”, duke arsyetuar se, nga ana e kësaj shoqërie, në
procedurën tenderuese të zhvilluar nga ana e autoritetit kontraktues “Koorporata
Elektroenergjitike Shqiptare” sh.a, ishte paraqitur një dokument i pavërtetë, duke fshehur të
dhënat mbi gjendjen reale të shoqërisë “Proqual” sh.a, e cila rezultonte të ishte me detyrime
ndaj të tretëve në datën që mbante dokumenti i paraqitur nga ana e kësaj të fundit.
12. Në kushtet kur, pala paditëse në këtë gjykim, shoqëria “Proqual” sh.a (Qualub)
nuk ka qenë dakord me vendimin nr.331/9, datë 17.05.2009 të Agjencisë së Prokurimit
Publik, në datën 18.05.2010 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me padinë
me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se këto akte janë marrë në kundërshtim me Ligjin
nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”.
vendosur:
Pranimin e padisë të palës paditëse shoqërisë “Proqual” sh.a.
Anullimin e vendimit nr.331/9 prot, datë 17.05.2011 të Agjencisë së Prokurimit
Publik për përjashtimin nga prokurimet publike për një vit të shoqërisë “Proqual” sh.a
(Qualub), si të pabazuar në ligj.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur Agjencisë së Prokurimit Publik.
13/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Referuar përcaktimeve të germës “e” të nenit
45 pika 2 të ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, i ndryshuar, dispozitë
kjo të cilës rezulton ti jetë referuar pala e paditur Agjencia e Prokurimit Publik në
vendimmarrjen e saj, rezulton se, një nga shkaqet për cilat mund të vendoset përjashtimi nga
pjesëmarrja në prokurimet publike të një operatori ekonomik, të jetë rasti kur ky i fundit
është fajtor për dhënie të informacioneve të rreme kur këto i janë kërkuar në përputhje me
këtë seksion, ose nuk ka pranuar t’i japë këto informacione ose dokumentet apo një pjesë të
1029
tyre. Shprehja “është fajtor për dhënie të informacioneve të rreme kur këto i janë kërkuar në
përputhje me këtë seksion”, duhet të interpretohet si e lidhur me përcaktimet e gërmave
“a,b,c,d e dh” të pikës 2 të nenit 45 të ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin
Publik” të ndryshuar, pra kur operatori ekonomik paraqet informacione të rreme të cilat
lidhen me ndonjërën prej shkronjave të sipërcituara dhe jo për ndonjë informacion tjetër. ...
Referuar përcaktimeve të dispozitës së sipërcituar nuk rezulton se vërtetimi për rastet e
parashikuara nga shkronjat “a, b, c, d e dh” të pikës 2 të nenit 45 të Ligjit nr.9643, datë
20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, i ndryshuar, të lëshohet nga ana e Zyrës së
Përmbarimit në kushtet kur kjo e fundit nuk rezulton të jetë autoriteti kompetent që vërteton
praninë apo jo të ndonjë prej rrethanave të parashikuara në shkronjat “a, b, c, d e dh” të
dispozitës së sipërcituar. Në rastin konkret, informacioni që përmbante dokumenti “Vërtetim
nr.4120, datë 01.12.2010” lëshuar nga Zyra e Përmbarimit Tiranë” përbënte shkak për
skualifikimin nga prokurimi përkatës prej autoritetit kontraktues të operatorit ekonomik
shoqërisë “Proqual” sh.a, sikurse dhe rezulton të ketë ndodhur në rastin konkret, por nuk
mund të përbënte shkak për përjashtimin e shoqërisë “Proqual” sh.a nga të gjitha
prokurimet publike për një periudhë 1 (një) vjeçare, sikurse në mënyrë të gabuar rezulton të
jetë vendosur nga ana e palës së paditur në këtë gjykim Agjencisë së Prokurimit Publik në
vendimin e dhënë prej saj. Pretendimi i palës paditëse shoqërisë “Proqual” sh.a (Qualub) i
parashtruar nga ana e përfaqësuesit të saj në konkluzionet përfundimtare për detyrimin e
Agjencisë së Prokurimit Publik për të suprimuar dokumentin “Vërtetim nga Zyra e
Përmbarimit” nga kërkesat standard për kualifikim në Prokurimet Publike, nuk mund të jetë
objekt shqyrtimi nga ana e gjykatës në gjykimin e kësaj çështjeje, në kushtet kur një
pretendim i tillë nuk rezulton të ketë lidhje me mosmarrëveshjen objekt gjykimi për shkak se
pretendimet e palës paditëse në gjykimin e kësaj çështjeje rezulton që të drejtohen ndaj
vendimit nr.331/9, datë 17.05.2011 të Agjencisë së Prokurimit Publik”, fakt ky, i cili të shpie
në përfundimin se të zbatueshme në rastin konkret janë përcaktimet e nenit 6 të K.Pr.Civile
në të cilin parashikohet shprehimisht se:“Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të
shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”. Nisur nga sa u parashtrua
më lart, nga ana e Gjykatës arrihet në përfundimin se, padia e palës paditëse shoqërisë
“Proqual” sh.a ...., duhet pranuar si e bazuar në ligj.....”.
Gjyqësor Tiranë.
14/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar njësoj si gjykata e rrethit gjyqësor.
15. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs Avokatura e Shtetit, e cila kërkon
ndryshimin e vendimit nr.1785, datë 05.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.9408, datë 21.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe rrëzimin e padisë,
duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, rekursi i paraqitur nga
Avokatura e Shtetit, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat, i bëjnë të cenueshëm vendimet e gjykatave më të
ulëta.
17. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar
hetimit dhe debatit gjyqësor në gjykatat më të ulëta, objektit dhe shkakut ligjor të padisë,
pretendimeve të parashtruara në këto akte, si dhe në analizë të vendimeve të gjykatave më të
ulëta, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
1030
Tiranë dhe Gjykata e Apelit Tiranë kanë interpretuar dhe zbatuar gabim ligjin material që
shërben për zgjidhjen e konfliktit mes palëve dhe për këtë arsye, çmon se, këto vendime
duhet të ndryshohen, duke u rrëzuar kërkesë padia e paditësit.
18. Rezulton se, kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim, është: “Anullimin e vendimit
nr.331/9, datë 17.05.2011 të Agjencisë së Prokurimit Publik Tiranë “Për përjashtimin e
subjektit “Proqual” sh.a për një vit nga prokurimet publike”. Pezullimin e zbatimit të aktit
nr.331/9, datë 17.05.2011 të Agjencisë së Prokurimit Publik Tiranë për përjashtmin e
subjektit “Proqual” sh.a për një vit nga prokurimet publike deri në përfundim të shqyrtimit
gjyqësor”. Këtë kërkim, pala paditëse, e ka bazuar në nenet 45 e 46 të Ligjit nr.9643, datë
20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, si dhe nenet 324 e në vijim të K.Pr.Civile. Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të kërkimeve të paditësit dhe shkakut ligjor ku
ai mbështet këto pretendime, vlerëson se, në rastin objekt gjykimi, jemi përpara një konflikti
të krijuar mes palëve si pasojë e nxjerrjes nga ana e paditur të aktit administrativ, vendimit
nr.331/9 prot, datë 17.05.2011, me anën e të cilit, ai ka vendosur përjashtimin nga prokurimet
publike për një vit shoqërinë “Proqual” sh.a (“Qualub” sh.a). Si bazë ligjore për zgjidhjen e
këtij konflikti, do të shërbente Ligji nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, i
ndryshuar, i cili ka rregulluar pikërisht këtë lloj veprimtarie.
19. Rezulton në gjykim se, të dyja gjykatat më të ulëta kanë pranuar kërkimet e
paditësit me arsyetimin se: “....Në rastin konkret vërtetimi nr.4120 prot, datë 01.12.2010 i
lëshuar nga ana e Zyrës së Përmbarimit Tiranë, nuk rezulton të përmbajë informacion për
asnjërën prej shkronjave “a,b,c, d e dh” të pikës 2 të nenit 45 të ligjit nr.9643, datë
20.11.2006, fakt ky i cili të shpie në përfundimin se informacioni i rremë i pasqyruar në këtë
dokument nuk mund të përbënte shkak për përjashtimin nga prokurimet publike për një
periudhë 1 (një) vjeçare të operatorit ekonomik, shoqërisë “Proqual” sh.a (Qualub),
referuar kjo edhe përcaktimeve të pikës 3 të nenit 45 të ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për
Prokurimin Publik”...”.
20. Nisur nga analiza e mësipërme, këto gjykata kanë arritur në konkluzionin se,
informacioni që përmbante dokumenti “Vërtetim nr.4120, datë 01.12.2010” lëshuar nga Zyra
e Përmbarimit Tiranë, përbënte shkak për skualifikimin shoqërisë “Proqual” sh.a nga
prokurimi përkatës prej autoritetit kontraktues “Koorporata Elektroenergjitike Shqiptare”
sh.a, por nuk mund të përbënte shkak për përjashtimin e kësaj shoqërie nga të gjitha
prokurimet publike për një periudhë 1 (një) vjeçare, sikurse ka vendosur ana e paditur në këtë
gjykim, referuar nenit 45 të Ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”. Për
këtë arsye, këto gjykata kanë vendosur anullimin e aktit administrativ objekt gjykimi,
vendimit nr.331/9 prot, datë 17.05.2011 të Agjencisë së Prokurimit Publik, si të nxjerrë në
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, të dyja gjykatat, në marrjen
e vendimeve të mësipërme, në kundërshtim me nenin 16 të K.Pr.Civile, kanë interpretuar
gabim dispozitat ligjore të zbatueshme për zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi dhe për
rrjedhojë, kanë marrë një vendim të pabazuar në ligj.
22. Referuar nenit 45, të ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, i
ndryshuar, i titulluar “Kriteret e përjashtimit të kandidatëve ose ofertuesve”, konkretisht pikës
1 dhe 2 të tij, në të cilën parashikohet se: “1. Autoriteti kontraktor përjashton nga
pjesëmarrja në procedurat e prokurimit çdo kandidat ose ofertues, kur ka të dhëna se janë
ose kanë qenë të dënuar me vendim gjykate të formës së prerë për ndonjë nga veprat e
mëposhtme: a) pjesëmarrje në organizatë kriminale; b) korrupsion; c) mashtrim; ç) pastrim
parash; d) falsifikim. Autoriteti kontraktor mund t'u kërkojë ofertuesve të paraqesin
dokumentet e përmendura në pikën 3 të këtij neni dhe, kur ka dyshime, mund t'u drejtohet
organeve kompetente për të marrë ndonjë informacion të nevojshëm për integritetin dhe
gjendjen personale të ofertuesve në fjalë. Kur kërkohet informacion për ofertuesin rezident
1031
në një shtet të huaj, atëherë autoriteti kontraktor mund të kërkojë bashkëpunimin e
autoriteteve kompetente. 2. Çdo kandidat ose ofertues përjashtohet nga pjesëmarrja në një
procedurë prokurimi, në rastet kur: a) ka falimentuar dhe kapitalet e tij janë në proces
ekzekutimi nga përmbaruesit; b) është subjekt i procedurave për deklarimin e falimentimit
dhe ka një urdhër likuidimi të detyruar ose administrimi nga gjykata, ose ka një marrëveshje
me kreditorët, ose ndonjë procedurë tjetër të ngjashme; c) është dënuar me vendim gjykate të
formës së prerë për vepra që lidhen me veprimtarinë profesionale; ç) ka qenë fajtor për
sjellje të gabuar profesionale, të vërtetuar me çdo mënyrë nga ana e autoritetit kontraktor,
sipas legjislacionit shqiptar në fuqi;1 d) nuk i ka përmbushur detyrimet për derdhjen e
kontributeve të sigurimeve shoqërore, në përputhje me legjislacionin shqiptar ose me
dispozitat e zbatueshme në shtetin e origjinës; dh) nuk i ka përmbushur detyrimet për
pagimin e tatimeve, në përputhje me legjislacionin shqiptar ose me dispozitat e zbatueshme
në shtetin e origjinës; e) është fajtor për dhënie të informacioneve të rreme, kur këto i janë
kërkuar në përputhje me këtë seksion, ose nuk ka pranuar t'i japë këto informacione ose
dokumente apo një pjesë të tyre”, janë përcaktuar qartësisht se, në cilat raste subjektet
pjesëmarrës në një prokurim publik, mund të përjashtohen nga këto procedura.
23. Referuar akteve të administruara në dosje, ka rezultuar e provuar se, shoqëria
paditëse në momentin që ka marrë pjesë në procedurat e prokurimit publik të organizuar nga
ana e autoritetit kontraktues shoqëria “Koorporata Elektroenergjitike Shqiptare” sh.a, ka
depozituar si dokument shkresor vërtetimin me nr.4120 prot, datë 01.02.2010 të Zyrës së
Përmbarimit Tiranë, e cila, sipas hetimit administrativ të kryer pranë Agjencisë së Prokurimit
Publik, ka rezultuar që nuk ishte lëshuar nga ana e kësaj zyre. Ky fakt, provohet nëpërmjet
shkresës me nr.3244 prot, datë 16.03.2011 të Zyrës së Përmbarimit Tiranë, e cila ka
informuar Agjencinë e Prokurimi Publik se: “Pas verifikimeve të bëra pranë zyrës së
financës në regjistrin e vërtetimeve rezulton se vërtetimi i paraqitur nga subjekti “Qualub”
sh.a përfaqësuar nga Argus Xoxi nuk është lëshuar nga Zyra e Përmbarimit Tiranë”, provë e
cila është marrë në vlerësim nga të dy gjykatat më të ulëta.
24. Bazuar në këtë konstatim, Agjencia e Prokurimit Publik, ka marrë vendimin
nr.331/9 prot, datë 17.05.2011, nëpërmjet të cilit ka vendosur të përjashtojë nga prokurimet
publike për një vit shoqërinë “Proqual” sh.a (“Qualub” sh.a), pasi nga ana e kësaj shoqërie,
në procedurën tenderuese të zhvilluar nga ana e autoritetit kontraktues “Koorporata
Elektroenergjitike Shqiptare” sh.a, ishte paraqitur një dokument i pavërtetë, duke fshehur të
dhënat mbi gjendjen reale të shoqërisë “Proqual” sh.a. Kjo shoqëri, sipas pretendimeve të
Agjencisë së Prokurimit Publik, rezultonte të ishte me detyrime ndaj të tretëve në datën që
mbante dokumenti i paraqitur nga ana e operatorit ekonomik shoqëria “Proqual” sh.a
(Qualub.
25. Këtë vendim të anës së paditur, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, e gjen
të bazuar dhe të mbështetur në gërmën “a”, pika 2 të nenit 45 të Ligjit nr.9643, datë
20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, pasi me veprimet e saj, pala paditëse ka përdorur një
dokument të pavërtetë, me qëllim fshehjen e faktit nëse ky subjekt ishte në ndonjë procedurë
ekzekutimi të detyrueshëm apo jo, si dhe kishte ose jo detyrime si debitor ndaj kreditorëve të
tretë, të cilët mund të kishin kërkuar ekzekutimin e titujve ekzekutiv nëpërmjet zyrës së
përmbarimit.
26. Këtë konkluzion, ky Kolegj e gjen të mbështetur edhe nenin 47, të Ligjit nr.9643,
datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, i ndryshuar, i titulluar “Skualifikimi i ofertuesve”,
në të cilën parashikohet se: “Autoriteti kontraktor s'kualifikon çdo kandidat ose ofertues, që
paraqet të dhëna të rreme ose një dokument të falsifikuar, për qëllime kualifikimi, në çdo
1
Pika “ç” është shfuqizuar me ligjin nr.10170, datë 22.10.2009 “Për disa shtesa dhe ndryshime në Ligjin nr.9643, datë
20.11.2006 "Për prokurimin publik" , të ndryshuar”
1032
kohë, deri në fazën e shpalljes së kontratës fituese. Autoriteti kontraktor për çdo skualifikim
raporton në Agjencinë e Prokurimit Publik për qëllimet e parashikuara në nenin 13 pika 3 të
këtij ligji”, si dhe në nenin 13, pika 3 të po këtij ligji, në të cilën parashikohet se: “Agjencia e
Prokurimit Publik përjashton një operator ekonomik nga pjesëmarrja në procedurat e
prokurimit, pavarësisht nga çështja penale, që mund të ketë filluar, për një periudhë nga 1
deri në 3 vjet për: a) keqinformim dhe dorëzim të dokumenteve, që përmbajnë të dhëna të
rreme për qëllime kualifikimi, përcaktuar në nenet 45 e 46 të këtij ligji; b) veprime korruptive
të përcaktuara në shkronjën "a" të pikës 1 të nenit 26 të këtij ligji; c) dënime për vepra
penale, të parashikuara në nenin 45 pika 1 të këtij ligji; ç) mospërmbushje të detyrimeve
kontraktuale në kontratat publike në 3 vitet e fundit”.
27. Në analizë të dispozitave të mësipërme, të dyja gjykatat më të ulëta kanë
interpretuar gabim ligjin, kur kanë arsyetuar se, shoqëria paditëse nuk duhet të ishte
përjashtuar nga pjesëmarrja në prokurimet publike për një periudhë 1-vjeçare, pasi
informacioni i dhënë nëpërmjet vërtetimit nr.4120, datë 01.10.2010 nga Zyra e Përmbarimit
Tiranë, nuk përmban informacion në lidhje me asnjërën prej shkronjave “a, b, c, d, e dh” të
pikës 2 të nenit 45 të Ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, i ndryshuar.
Vërtetimi i lëshuar nga ana e Zyrës së Përmbarimit Tiranë, përbën dokument të rëndësishëm
dhe të përcaktuar shprehimisht në gërmën “a”, të pikës 2 të nenit 45 të ligjit të sipërcituar,
pasi nëpërmjet këtij lloj dokumenti, operatorët ekonomikë që marrin pjesë në procedura
prokurimi publik, duhet të provojnë pranë autoriteteve kontraktuese se kapitalet e tyre nuk
janë në procedura ekzekutimi të detyrueshëm nga e zyrave të përmbarimit.
28. Në vijim të sa më sipër, Ky Kolegj, çmon të theksojë se, është shumë i qartë fakti
se, nuk është Zyra e Përmbarimit ajo që provon nëse një subjekt juridik ka falimentuar ose jo,
por ama, është pikërisht kjo zyrë ajo që jep të dhëna nëse kapitalet e një subjekti të tillë, janë
apo jo në procedura ekzekutimi të detyrueshëm, nëse ky subjekt është apo jo debitor ndaj
kreditorëve të tretë, të cilët mund të kenë garantuar kreditë e tyre pikërisht tek kapitalet e
kësaj shoqërie.
29. Të dyja gjykatat kanë gabuar kur kanë argumentuar se, vërtetimi i depozituar nga
ana e paditësit në këtë gjykim, nuk ka pasur asnjë lloj vlere në lidhje me përjashtimin e
paditësit nga prokurimi publik për një periudhë 1-vjeçare, pasi ky dokument nuk lidhet me
asnjë nga ato dokumente shkresore për të cilët Agjencia e Prokurimit Publik mund të
përjashtojë operatorët ekonomik nga pjesëmarrja në prokurimet publike, në kuptim të pikës 2
të nenit 45 të Ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, i ndryshuar.
Legjislatori e ka përcaktuar saktësisht dhe qartësisht në këtë ligj, arsyen se, përse në këto lloj
procedurash, operatorët ekonomikë duhet të depozitojnë vërtetimet e lëshuara nga Zyrat e
Përmbarimit, duke mos lënë shteg për të bërë interpretime të zgjeruara dhe jashtë kontekstit
të dispozitës ligjore, sikundër kanë kryer dy gjykatat më të ulëta.
30. Referuar nenit 13, pika 3, gërma “a” të ligjit të sipërcituar, parashikohet
shpehimisht se, Agjencia e Prokurimit Publik përjashton çdo operator ekonomik nga
pjesëmarrja në procedurat e prokurimit për një periudhë nga 1 deri në 3 vjet, pavarësisht nga
çështja penale që mund të ketë filluar për këtë rast, nëse keqinformon dhe dorëzon
dokumente që përmbajnë të dhëna të rreme për qëllime kualifikimi. Për këtë arsye, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, fakti që shoqëria paditëse ka përdorur një
dokument të pavërtetë (i pranuar në të dy gjykimet që nuk është lëshuar nga ana e Zyrës së
Përmbarimit Tiranë), përbën shkak të arsyeshëm dhe të mbështetur në ligj për ta përjashtuar
atë nga prokurimi publik për një periudhë 1 vjeçare.
31. Në përfundim të analizës së mësipërme, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë

vlerëson se, si vendimi nr.9408, datë 21.11.2011 dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
1033
Tiranë, ashtu edhe vendimi nr.1785, datë 05.07.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka lënë
në fuqi vendimin e gjykatës së faktit, janë marrë në interpretim të gabuar të ligjit material dhe
për këtë arsye, këto vendime duhet të ndryshohen, duke u rrëzuar kërkesë padia e ngritur nga
pala paditëse, shoqëria “Proqual” sh.a (Qualub).
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/a, të ligjit nr.49/2012
VENDOSI
Tiranë dhe të vendimit nr.1785, datë 05.07.2012 Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe rrëzimin e
kërkesë padisë.
1034
MOSKOMPETENCA CIVILE
1035
Nr. 00-2015-3348 i Vendimi
VENDIM
Kolegji Administrative i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi, më datë 08.10.2015, mori në shqyrtim çështjen nr.01969/2015, që u

përket palëve:
PADITËS: NJAZI ALIKO

FATIME ALIKO
HAMZA ALIKO
BEXHET ALIKO
ISMAIL ALIKO
HARIS ALIKO
LIRIM ALIKO
RUZHDI ALIKO
ANIL ALIKO
TË PADITUR: EMRO BASHA
MALIQ BASHA
ZVRPP GJIROKASTËR
ALUIZNI GJIROKASTËR
OBJEKTI:
Goditje për falsitet, konstatimin e pavlefshmërisë absolute të gentplanit,
i cili ndodhet në ZVRPP Gjirokastër me emetimin gentplan i madrës
dhe magazinave te Emro Bashes Kordhoce, si dhe plan topografik
te punuar nga eksperti Jorgji Stasa ne vitin1998.
Te dyja keto, gentplane dhe plani topografik, shoqërojnë dokumentacionin
e te paditurve Emro Basha dhe Maliq Basha.
Detyrimin e ZVRPP Gjirokastër të bëjë:
1- Çregjistrimin e pronës te llojit truall e ndodhur ne fshatin Lazarat Gjirokastër,
regjistruar pranë ZVRPP Gjirokastër me nr.pasurie 84/91
me emër te paditurit Maliq Basha dhe regjistrimi ne kësaj prone ne emër te paditësve.
2- Çregjistrimin e pasurisë me nr.84/8 regjistruar pranë ZRPP Gjirokastër
ne emër te te paditurit Embro Maliq Basha, prone e ndodhur
ne fshatin Lazarat Gjirokastër dhe regjistrimin e kësaj prone ne emër te paditësve.
Detyrimin e te paditurit ALUIZNI Gjirokastër te mos beje legalizimin
e objektit tip magazine te kërkuar nga shtetasi Maliq Basha
pasi ky shtetas nuk është pronar legjitim mbi ketë sipërfaqe toke bujqësore.
Baza Ligjore: Neni 31,32,154 e vijues; neni 270, 273, 275,280 i KPrC;
ligji nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive te paluajtshme”;
ligji nr.7501/1993 “Për tokën”.
1036
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.458/21-2015-1082, datë
Shpalljen e moskompetencës të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër për
gjykimin e çështjes civile nr.regj.them 505/21321-00390-21-2015 datë
regjistrimi 01.05.2015. Dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër me vendimin nr.456, datë

Të ngrejë përpara Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
mosmarrëveshjen për kompetencë lëndore të gjykimit të çështjes nr.501, datë
regjistrimi 27.07.2015 midis Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësit më datë 28.04.2015 i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër me padi duke parashtruar kërkimet sipas objektit të mësipërm.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.458/21-2015-1082,
datë 09.07.2015 ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje. Ajo i ka
dërguar aktet pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, pasi ka vlerësuar
se ka kompetencën lëndore. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka argumentuar se
paditësit, familjarë mes tyre, kanë pretenduar se kanë përfituar tokën bujqësore që është zënë
prej të paditurve të cilët e kanë regjistruar në ZRPP Gjirokastër në kundërshtim me ligjin.
Konkretisht të paditurit kanë paraqitur për regjistrimin e pronës në emrin e tyre në ZVRPP
Gjirokastër, së bashku me dokumentacionin shoqërues gentplan dhe plan topografik, të cilat
janë të falsifikuar. Kështu sipas gjykatës mosmarrëveshja ka rrjedhur për shkak të veprimeve
të paligjshme të ZVRPP. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka konkluduar se në kuptim të nenit 7 të
ligjit nr.49/2012 gjykata administrative ka kompetencën për të shqyrtuar mosmarrëveshjen
objekt gjykimi, pasi ka lindur për shkak të ndërhyrjes së paligjshme të organit publik ZVRPP
dhe të paditurve të tjerë.
3. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër me vendimin nr.456,
datë 15.09.2015 ka vendosur të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë përpara
Gjykatës së Lartë në lidhje me gjykimin e kësaj çështje. Kështu kjo gjykatë argumenton se
duke analizuar objektin dhe shkakun ligjor të padisë çështja ka objekt kompleks që konsiston
a) në kërkimin primar juridiko civil për goditjen për falsitet të gent planit dhe b) kërkimin e
ndërvarur administrativ për çregjistrimin e pronës. Në këtë kuptim në bazë të vendimit
unifikues nr.3/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë kërkimi për goditje për
falsitet është civil dhe në kompetencë të gjykatës civile. Ndërsa kërkimi i ndërvarur për
ç’regjistrim të pronës është i natyrës administrative dhe i takon për gjykim gjykatës
administrative. Në këto kushte i është drejtuar Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë për
të përcaktuar se cila gjykatë ka kompetencën për shqyrtimin e çështjes.
4. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi analizoi aktet që ndodhen në
dosje dhe vendimet e gjykatave, vlerëson se vendimi nr.458/21-2015-1082, datë 09.07.2015 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër është i pabazuar në ligj dhe duhet të prishet.
5. Kolegji Administrativ thekson se në bazë të nenit 7 të ligjit nr.49/2012 “Për
1037
administrative” Gjykata Administrative ka në kompetencë lëndore mosmarrëveshjet
administrative që lindin a) nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative
dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative
nga organi publik; b) për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit
publik; c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative
në rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative; ç) në fushën e
marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ i administratës publike; si dhe
kërkesat e paraqitura nga d) organet administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve
administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të
dënimit administrativ për kundërvajtësin; dh) kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit
administrativ me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë. Nga ana tjetër në nenin 8/a
të ligjit të mësipërm parashikohet se nuk hyjnë në kompetencën e gjykatës administrative
shqyrtimi i mosmarrëveshjeve që sipas legjislacionit në fuqi, është në kompetencën e një
gjykate tjetër. Po ashtu në bazë të nenit 23 të ligjit 49/2012 në një kërkesëpadi mund të
parashtrohen disa kërkime, në rast se gjykata është kompetente për të gjitha kërkimet.
6. Kolegji Administrativ thekson se referuar rregullimit të mësipërm ligjor, në kuptim
të vendimeve unifikuese nr.4/2013 dhe nr.3/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, rezulton se në rastet kur padia është paraqitur në gjykatë pas hyrjes në fuqi të ligjit
nr.49/2012 dhe kërkimet janë të natyrave të ndryshme civile dhe administrative ato nuk
gjykohen bashkë, por veçohen duke u gjykuar nga gjykatat përkatëse që kanë kompetencën
lëndore për çdo kërkim. Ndërsa kur nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë, mosmarrëveshja
objekt gjykimi rezulton të jetë e natyrës civile dhe si rezultat I zgjidhjes së pasojave të
çështjes me natyrë civile mund të urdhërohet kryerja e disa veprimeve administrative si p.sh
urdhërimi i ZVRPP për të kryer fshirjen apo regjistrimin e një prone të caktuar atëherë
shqyrtimi i këtyre çështjeve do të jetë në kompetencë të gjykatës që shqyrton
mosmarrëveshjet civile.
7. Në rastin objekt shqyrtimi ndodhemi para një padie të paraqitur në gjykatë pas
hyrjes në fuqi ligji nr.49.20121, me kërkime të natyrave të ndryshme civile dhe
administrative. Konkretisht është i natyrës civile kërkimi që ka të bëje me Goditje për
falsitet, konstatimin e pavlefshmërisë absolute të gentplanit i cili ndodhet në ZVRPP
Gjirokastër me emëtimin gentplan i madrës dhe magazinave te Emro Bashes Kordhoce, si
dhe plan topografik te punuar nga eksperti Jorgji Stasa ne vtitin1998. Për gjykimin e këtij
kërkimi është kompetente gjykata civile. Kolegji thekson se kërkimet në padi që kanë të
bëjnë me -Detyrimin e ZVRPP Gjirokastër të bëjë: 1- Çregjistrimin e pronës te llojit truall e
ndodhur ne fshatin Lazarat Gjirokastër, regjistruar pranë ZVRPP Gjirokastër me nr.pasurie
84/91. Ne emër te paditurit Maliq Basha dhe regjistrimi ne kësaj prone ne emër te paditësve.
2- Çregjistrimin e pasurisë me nr.84/8 regjistruar pranë ZRPP Gjirokastër ne emër te
paditurit Embro Maliq Basha, prone e ndodhur ne fshatin Lazarat Gjirokastër dhe
regjistrimin e kësaj prone ne emër te paditësve- janë pasojat e mosmarrëveshjes civile për
goditjen për falsitet. Pra, janë veprime administrative të ZVRPP që lidhen me çregjistrimin
dhe regjistrimin e pronës bazuar në dokumentet e pretenduara të falsifikuara. Kështu
kompetente për shqyrtimin e këtyre kërkimeve nëse qëndrojnë apo jo është gjykata civile.
Nga ana tjetër Kolegji thekson se kërkimi që lidhet me Detyrimin e te paditurit ALUIZNI
Gjirokastër te mos beje legalizimin e objektit tip magazine te kërkuar nga shtetasi Maliq
Basha, pasi ky shtetas nuk është pronar legjitim mbi ketë sipërfaqe toke bujqësore është i
natyrës administrative, pasi ka të bëjë me një mosmarrëveshje që rrjedh nga veprimtaria e
organit administrativ. Prandaj gjykimi i këtij kërkimi duhet të kryhet nga gjykata
administrative që ka kompetencën lëndore.
8. Kolegji Administrativ thekson se nuk qëndron argumentimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër se jemi para një mosmarrëveshje administrative që rrjedh nga
1038
veprimtaria e ZVRPP. ZVRPP ka kryer regjistrimin e pronës sipas ligjit, mbi bazë
dokumentesh të cilat nuk janë hartuar prej saj. Tashmë këto dokumente pretendohen se janë
të falsifikuara. Për rrjedhojë mosmarrëveshja është e natyrës civile dhe pasojat e saj
shoqërohen me veprime administrative të ZVRPP për regjistrimin dhe çregjistrimin e pronës.
9. Në këto kushte Kolegji Administrativ vë në dukje se Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër duhet a) të deklaronte moskompetencën lëndore të kërkimit administrativ që
kishte të bënte me “Detyrimin e te paditurit ALUIZNI Gjirokastër te mos beje legalizimin e
objektit tip magazine te kërkuar nga shtetasi Maliq Basha, pasi ky shtetas nuk është pronar
legjitim mbi ketë sipërfaqe toke bujqësore”; b) të veçonte atë dhe t’ia dërgonte Gjykatës
Administrative për gjykim. Duke mos vepruar kështu Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka dhënë
një vendim të pabazuar në ligj dhe për pasojë të cenueshëm. Ndërkohë kërkimet e tjera në
padi duhet ti mbante për shqyrtim pasi janë në kompetencë të saj.
10. Sa më sipër, Kolegji Administrativ thekson se vendimi nr.458/21-2015-1082, datë
09.07.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër duhet prishur. Për pasojë çështja t’i
dërgohet kësaj gjykate, e cila duhet të veçojë kërkimin administrativ dhe t’ia dërgojë për
gjykim Gjykatës Administrative. Ndërkohë kërkimet e tjera në padi që janë të natyrës civile,
apo që kanë të bëjnë me veprime administrative të ZVRPP, si pasojë e mosmarrëveshjes
civile, duhet të gjykohen nga gjykata civile e rrethit gjyqësor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 7 të Ligjit 49/2012
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.458/21-2015-1082, datë 09.07.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 08.10.2015
1039
Nr.31001-01943-00-2015 Regj. Themeltar
Nr. 00-2015-3349 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :

Medi Bici Anëtar
Në datën 01.10.2015, mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

nr.1943- 2015 akti, që u përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “LA VOGLIA” SHPK

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
TIRANË
DREJTORIA APELIMIT TATIMOR TIRANE
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ, Njoftim Vlerësimit për Detyrimet
te bere me shkresën nr.13569/5 prot, date 16.04.2015, te DRT Tirane
dhe Vendimin nr.1621/1 prot, date 04.06.2015, te Drejtorisë Apelimit Tatimor Tirane.
Baza Ligjore: Neni 7,11,16,17, të Ligjit nr.49/2012
“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.
Neni 106-109, te ligjit nr.9920, date 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore ne RSH” i ndryshuar,
K.Pr.Administrative.
Gjykata e Shkallës së Parë Administrative Tiranë, me vendimin nr.4185, datë

Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen me nr.31010-04393-80-2015
që ju përket Paditëse: Shoqëria "La Voglia" shpk; me palë të paditur: Drejtoria
e Apelimit Tatimor Tirane; Drejtoria Rajonale Tatimore; me objekt:
Shfuqizimin e aktit administrativ, Njoftim Vlershmit për Detyrimet te bere me
shkresës nr.13569/5 prot. datë 16.04.2015, te DRT Tirane dhe Vendimin
nr.1621/1 prot, datë 04.06.2015, te Drejtorisë Apelimit Tatimor Tirane. Neni
7,11,16,17 të Ligjit nr.49/2012 "Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative..."
Shpenzimet gjyqësore mbeten siç janë bërë.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim sipas ligjit.
Çështje mbi ankimin e veçantë të paraqitur pranë Gjykatës së Lartë:

Kundër Vendimit të ndërmjetëm nr.4185, datë 22/07/2015, te Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Tiranë, për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor te çështjes
1040
administrative, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria "La voglia" shpk, e
cila kërkon:
Ky vendim është i kundërligjshëm për shkak se pala paditëse ka paraqitur ankimin
administrativ ne afat dhe Drejtoria e Apelimit Tatimor Tirane ne kundërshtim me ligjin
nr.9920, date 19.05.2008 "Për Procedurat tatimore ne RSH" (i ndryshuar) dhe Udhëzimin
nr.24, date 02.09.2008, te Ministrisë Financës dhe Manualin nuk ka marre ne shqyrtim
ankimin Administrativ duke vendosur Refuzimin e ankimit.
Gjykata Administrative e Shkalles se Pare Tirane, ne këto kushte ka vendosur -.Nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Punonjësi i padeklaruar ka qenë për gabim njerëzor, për shkak se punonjësi Leonard Topali
ishte larguar nga puna ne muajin dhjetor 2014, me vullnetin e tij jashtë shtetit dhe është
cimarë në pune me 19 Shkurt 2015.
Vete punonjësi ishte i pa qartë në qëndrimin e tij ne pune për shkak kohës ose periudhës që
do të punonte dhe ishte lënë që në fund te muajit te behej legalizimi përfundimisht duke
përcaktuar edhe periudhën kohore të kontratës se punës. Për këto arsye kërkohet të pyetet
vetë personalisht.
Dënimi me gjobe, është tepër i rende për shoqërinë, si dhe shoqëria ka qene shume e rregullt
me deklarimin e punonjësve te punësuar ne ketë shoqëri.
- Ankimi i paraqitur nga pala paditëse, duhet të merrej në shqyrtim vetëm për sa i
përket vendimit të dhëne nga Drejtoria e Apelimit Tatimor, për shkak se ajo ka
shkelur procedurën e pranimit dhe shqyrtimit te Ankimit Administrativ, për këto arsye
po parashtrojmë dhe shkaqet si me poshtë:
a- Pala paditëse ka ushtruar Ankimin Administrativ Tatimor, ne baze te nenit
106, te ligjit te Procedurave Tatimore.
b- Ne baze te nenit 106.1.3, Aktet e Drejtorisë se Apelimit Tatimor, që rezultojnë nga
procedura e ankimit, nuk mund të jenë objekt ankimi administrativ. Këto vendim
mund te ankimohen vetëm ne gjykate.
c- Neni 106.2, Dorëzimi i ankimit administrativ tatimor. Në qoftese nuk plotësohet
ndonjë prej kërkesave te përmendura ne nenin 106.2.4, te Udhëzimit, Drejtoria e
Apelimit Tatimor i kërkon tatimpaguesit ta ridërgoje ankimin e tij te plotësuar si
duhet, me informacionin e kërkuar brenda 15 ditëve kalendarike. Kjo dispozite i jep
ankuesit mundësinë për ti korrigjuar dhe kompletuar te gjitha mungesat formale. Në
rast se tatimpaguesi nuk përmbush kërkesat dhe procedurat sipas pikës 106.2.5,
Drejtoria e Apelimit Tatimor ka të drejtë të refuzojë ankimin.
d- Pala paditëse, megjithëse ka dërguar shume dite brenda afatit Ankimin
Administrativ Tatimor, nuk është njoftuar për te përmbushur kërkesat e
Udhëzimit nr.24, te Ministrisë se Financave.
- Detyrimi Tatimor për tu paguar, ka qene ne një vlere fare e vogël dhe janë patur
te gjitha mundësitë për pagimin e saj nga pala paditëse, por qe ne pranimin e
dokumentacionit qe i bashkëngjitet Ankimit Administrativ Tatimor, nuk është
njoftuar qofte dhe verbalisht.
- Ne këto kushte, Drejtoria e Apelimit Tatimor ka lejuar me dashje apo me neglizhence,
duke e çuar palën paditëse në Refuzimin e Ankimit. Megjithëse Detyrimi Tatimor
është paguar, gjykata nuk e mori në shqyrtim ketë kërkim të saj. Vendimi
nr.162%/1 prot, date 04.06.2015, i Drejtorisë Apelimit Tatimor, është marrë në
shkelje të pranimit dhe procedurës se shqyrtimit të Ankimit Administrativ Tatimor.
- Gjykata duhet te vendoste te prishte vendimin e Drejtorisë se Apelimit Tatimor, si
vendim i marre ne shkelje te procedurës dhe ta dërgonte për kompetence shqyrtimi i
këtij organi për shqyrtim për te realizuar nga ana e tij të gjitha procedurat ne baze te
Udhëzimit nr.24, date 02.09.2008, të Ministrisë se Financës.
1041
- Ne lidhje me themelin, çështja nuk mund te shqyrtohet pa u ezauruar Ankimi
Administrativ, në baze te nenit 109, te ligjit nr.9920, date 19.05.2008 “Për Procedurat
tatimore ne RSH”.
- Ne rastin ne shqyrtim, ankimi administrativ i paraqitur nga paditësi, në Drejtorinë e
Apelimit Tatimor, thjeshte dhe vetëm si i tille, nuk mund te konsiderohet si ezaurim i
rekursit administrativ, pasi për faj te Drejtorisë Apelimit Tatimor nuk është plotësuar
me dokumentacionin e nevojshëm e te domosdoshëm, te kërkuar nga legjislacioni
tatimor, për ketë arsye organi administrativ kompetent, nuk e ka marre fare ne
shqyrtim.
- Për këto arsye, shkaqet e lartpërmendura e bëjnë te cenueshëm vendimin e marre nga
Drejtoria e Apelimit Tatimor, për shkelje nga ana e saj të procedurës se shqyrtimit te
Ankimit Administrativ Tatimor.
- Ne këto kushte, gjykata duhet te vendoste shfuqizimin e vendimit nr.1621/1 prot, date
04.06.2015, për ti dhëne mundësi shqyrtimit të Ankimit Administrativ Tatimor dhe te
vendoste nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit, për sa i përket kërkimit të pare që ka
të bejë me Shfuqizimin e Aktit Administrativ, Njoftim Vlershmit për Detyrimet,
të bërë me shkresën nr.13569/5 prot, date 16.04.2015, të DRT Tiranë, për shkak
se nuk është ezauruar Ankimi Administrativ, ne zbatim të nenit 109, te ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore ne RSH”.
- Për sa parashtruam me lart, bazuar në nenin 50, të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin
dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative...”
- KËRKOJ:
Prishjen e vendimit nr.4185, date 22.07.2015, te Gjykatës Administrative të Shkalles
Parë Tiranë, duke vendosur pushimin e gjykimit te çështjes persa i përket kërkimit
Shfuqizimin e Aktit Administrativ, Njoftim Vlershmit për Detyrimet te bere me
shkresën nr.13569/5 prot, datë 16.04.2015, të DRT Tiranë .
Dhe pranimin e padisë pjesërisht, duke vendosur shfuqizimin e vendimin nr.1621/1
prot, datë 04.06.2015, te Drejtorisë Apelimit Tatimor Tirane.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku dhe bisedoi në tërësi çështjen pa praninë
e palëve në Dhomën e Këshillimit, në përfundim;
VËREN
J. Rrethanat e çështjes:
1. Mbi bazën e urdhrit te Punës nr.13659 Prot, date 18.02.2015, pala e paditur ka
ushtruar kontroll ne subjektin La Voglia me datën 19.02.2015, ku nga Akt Konstatimi
rezulton se:
Shoqëria është e regjistruar ne QKR me Nipt K91411007 G. Në momentin e kontrollit ne
pune u gjenden: Leonard Xhavit Topalli, Shkelqim Bashkim Sherifi, Endri Shpetim
Demelli,Osman Ali Balia, Endrit Ali Balia, Bledar Pulaha.
Shoqëria ka instaluar pajisjen fiskale me nr.AE 01990389 dhe ne momentin e kontrollit
lëshonte kupon tatimor për te gjitha tavolinat e shërbyera.
Ambientet ku ushtrohej aktivitet ishin me qera ne shumën 2.000 Euro ne muaj.
Shoqëria nuk kishte te afishuar çmimet e shitjeve as mbi tavolina as me liste qendrore.
Se Pari: Shoqëria "La Voglia" shpk është person juridik i regjistruar ne QKR dhe i pajisur
me NIPT K91411007G, me objekt veprimtarie "Bar-Kafe, Restorant", me administrator
Z.Bledar Pulaha.
Pala e Paditur DRT Tirane, ka ushtruar kontroll pranë shoqërisë "La Voglia"shpk,
me objekt: verifikimin e punonjëseve te padeklaruar.
1042
Inspektoret e Kontrollit dhe vlershmit te DRT Tirane kane mbajtur Akt-Konstatimi me
datën 19.02.2015 me nr.0466731, te cilën ja kane përcjell Drejtorisë se Verifikimit ne Terren,
me shkresën nr.13569/3 prot, date 25.03.2015.
Mbi ketë baze, është hartuar Akt-Dënimi dhe rivlerësimi për: punonjës te padeklaruar nga
inspektoria Ana Naumi. Ne këtë Akt -Detyrimi konstatohet se:
"Nga verifikimi i kryer ne listepagesen e deklaruar për përudhen shkurt 2015, ne lidhje
me personat e gjendur ne pune sipas akt konstatimit rezultoi 1.- Leonard Xhavit Topalli (i
padeklaruar).
Gjithashtu nga verifikimi online për sigurime shoqërore, te këtij subjekti rezulton se.
Leonard Topalli, ka qene i punësuar ne ketë shoqëri deri me datën 20.12.2014, ku është
deklaruar i larguar nga puna dhe është deklaruar si i punësuar rishtazi ne datën 20.03.2015,
me formularin E-sig 027, date 19.03.2015."Mbi ketë baze Shoqëria "La Voglia"shpk,
penalizohet për një punonjës padeklaruar me gjobe 500.000 leke. Leonard Xhavit
Topalli i konstatuar ne pune ne datën 19.02.2015.
Gjithashtu kryhet rivlerësimi i situatës për sigurimet shoqërore dhe shëndetësore,
periudha shkurt 2015, ne lidhje me ketë person nga data e konstatimit ne pune
19.02.2015 deri 28.02.2015 (nënte dite pune). Diferenca e detyrimit për sigurimet shoqërore
dhe shëndetësore ishte 2124 leke, dhe bazuar ne ligjin nr.9920, date 19.05.2008"Për
Procedurat tatimore ne RSH" i ndryshuar, neni 116 "Evazion fiskal", subjekti penalizohet me
100% te detyrimit, përfundimisht, detyrimi për t'u paguar:
Gjoba për punonjës te padeklaruar 500.000 leke;
Detyrimi për sig.shoq&shend. 2124 leke, për përudhen 19.02.2015 deri 28.02.2015;
gjoba për sig.shoq&shend. 2124 leke, për deklarim fallco.
Ky akt detyrimi dhe rivlerësimi i është dërguar palës paditëse me shkresën nr.13569/5
prot, date 16.04.2015, Njoftim Vlershmi për Detyrimet nga Drejtori Rajonal Androkli Kokthi.
Pala paditëse ka bere ankim administrativ, drejtuar Drejtorisë se Përgjithshme te
Tatimeve, protokolluar me nr.16121 prot, date 13.05.2015 me objekt:
- Shfuqizimin (anullimin) e aktit administrativ, Njoftim Vlershmit për Demet nr.13569/5
prot, date 16.04.2015, i cli përmban detyrim kontribute shoq. e shënd. ne shumën 2124 leke
dhe gjobë 502.124 lekë, për mosdeklarim punonjësi.
Drejtoria e Apelimit tatimor me shkresën nr.16121/1 prot, datë 04.06.2015, me lende.
Dërgohet vendimi i Drejtorisë së Apelimit Tatimor, drejtuar shoqërisë “La Voglia” shpk, me
te cilën është vendosur: Refuzimin e ankimit, pasi nuk është paguar detyrimi tatimor i
përcaktuar ne aktin administrativ Njoftim Vlerësimin për Detyrimet nr.13569/5 prot,
date 16.04.2015, objekt ankimi.
Kundër këtij vendimi, lejohet ankim ne gjykatën administrative, brenda 30 ditëve
kalendarike data e marrjes dijeni Drejtor i Apelit Flamur Lalo).
2. Gjykata e Shkallës së Parë Administrative Tiranë, me vendimin nr.4185, datë

22/07/2015, ka vendosur:
- Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen me nr.31010-04393-80-2015 kenë që
ju përket Paditëse: Shoqëria "La voglia" shpk; me palë të paditur: Drejtoria e Apelimit
Tatimor Tirane; Drejtoria Rajonale Tatimore; me objekt: Shfuqizimin e aktit administrativ,
Njoftim Vlershmit për Detyrimet te bere me shkresës nr.13569/5 prot.date 16.04.2015, te
DRT Tirane dhe Vendimin nr.1621/1 prot, date 04.06.2015, te Drejtorisë Apelimit Tatimor
Tirane. Neni 7,11,16,17 të Ligjit nr.49/2012 "Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative..."
- Shpenzimet gjyqësore mbeten siç janë bërë.
1043
- Kundër këtij vendimi lejohet ankim sipas ligjit.
Me arsyetimin:
Se pala paditëse ka paraqitur për gjykim pranë Gjykatës së Shkallës së Parë
Administrative Tiranë, kërkesë padinë me objekt dhe bazë ligjore si më sipërcituar. Me anë të
kësaj padie ashtu si është përcaktuar dhe në objektit padisë kërkohet të shfuqizohet aktet
palës së paditur respektivisht:
-Njoftim Vlerësimi detyrimi Tatimor me nr.13569/5 prot, datë 16/04/2015 dhe -Vendimi
me nr 1621/1 prot, datë 04/06/2015, i Drejtorisë së apelimit Tatimor.
Nga shqyrtimi gjyqësor, rezulton se pala paditëse ka ankimuar administrativisht pranë
Drejtorisë së Apelimit Tatimor, Njoftim Vlerësimin me 13569/5 prot datë 16/04/2015. Por me
vendimin nr 1621/1 prot, dt 04/06/2015, Drejtoria e Apelimit Tatimor, ka vendosur të
refuzojë marrjen në shqyrtim të ankimit, me argumentin se detyrimi objekt Njoftim Vlerësimi
detyrimi tatimor me nr 13569/5 prot, datë 16/04/2015, nuk është paguar nga pala paditëse
dhe as nuk është vënë garanci prej saj.
Ky fakt pranohet edhe nga vet pala paditëse, e cila paraqet edhe mandatin bankar që e
provon këtë fakt se pagesa e detyrimit është bërë në datën 15/07/2015, pra jashtë afatit.
Gjykata sa më lartë mori në shqyrtim faktin nëse gjykata ka apo jo juridiksion në gjykim
e kësaj çështje. Në lidhje me këtë moment gjykata i referohet:
Në vendimin unifikues nr.1, viti 2010, të Gjykatës së Lartë parashikon se: “Ndjekja e
rrugës administrative (të apelimit administrativ) për zgjidhjen e mosmarrëveshjes
administrative përpara se subjekti t’i drejtohet gjykatës, është e detyrueshme vetëm nëse ligji
që rregullon marrëdhëniet juridike dhe veprimet administrative të fushës përkatëse,
parashikon shprehimisht se ndaj aktit administrativ mund të ushtrohet ankim administrativ,
si dhe tregon organin organet konkrete administrative tek të cilët eventualisht, sipas
hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi administrativ.
Përveç detyrueshmërisë së parashikimit të ndjekjes së rrugës administrative të ankimit, të
organit ku ai drejtohet dhe që ka kompetence për shqyrtimin e saj, eventualisht, sipas natyrës
së marrëdhënieve juridike dhe të mosmarrëveshjes, ligji i posaçëm mund të parashikojë ose
jo edhe modalitetet konkrete mbi afatet, kushtet e procedurat që duhen respektuar për të bë
pranueshëm për shqyrtim në themel ankimin administrativ, për procedurat e shqyrtimit dhe
natyrën e vendimmarrjes nga organi administrativ, etj.
Në rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet, kushtet
procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative.
Kjo mënyrë e shprehjes së vullnetit të ligjvënësit, nga njëra anë autorizon dhe legjitimon
organin administrativ të pranojë, marrë në shqyrtim dhe vendosë lidhur me ankimin
administrativ.
Nga ana tjetër, jo vetëm i detyron të ndjekë rrugën administrative për efekt të respektimit
të unformitetit të veprimtarisë administrative dhe sigurisë juridike, por mbi të gjitha, i
garanton individëve subjekteve të tjerë një proces të rregullt ligjor dhe një mjet efektiv
juridik, pasi pretendimi i tyre për cenimin e një të drejte a interesi kushtetues dhe ligjor
detyrimisht do të merret në shqyrtim dhe do të zgjidhet nga organi administrative.
Në çdo rast, pavarësisht nëse parashikohet apo jo shprehimisht në ligjin e posaçëm, pas
dhënies së vendimit nga organi a organet administrative të ngarkuar nga ligji, pala që kishte
ushtruar ankimin administrativ ka të drejtën t’i drejtohet rrugës gjyqësore për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes administrative.
Nëse ligji i posaçëm nuk parashikon shprehimisht ndryshe, zbatohen afatet dhe
procedurat e parashikuara për këtë qëllim nga Kodi i Procedurës Civile dhe Kodi i
Procedurave Administrative.
Edhe përsa i përket interpretimit dhe zbatimit të drejtë të dispozitave të Ligjit nr.9780,
datë 16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit”, posaçërisht të dispozitës së nenit 14, të këtij
1044
ligji nuk është e detyrueshme ndjekja e rrugës administrative të ankimit nga ana e individëve
dhe personave juridike ndaj të cilëve inspektorati ndërtimor e urbanistik vendor ka nxjerrë
një vendim për marrje masash dhe dhënie sanksionesh administrative.
Kjo dispozitë, përsa i përket ushtrimit të së drejtës për ankim administrativ dhe padi në
rrugë gjyqësore, mbetet një norme me karakter thjesht deklarativ, duke mos treguar land;
detyrueshmërinë e ndjekjes paraprake të rrugës administrative të ankimit, si dhe organet
kompetente të ngarkuara me detyrimin për pranimin për shqyrtim dhe dhënien e vendimit
përkatës”.
Në lidhje me marrëdhënien juridike objekt verifikimi, në rastet e mosmarrëveshjeve që
kanë të bëjnë apo rrjedhin nga Njoftim Vlerësimi detyrimi Tatimor, ligji për procedurat
tatimore është tërësisht i qartë se në këtë rast ka ankim administrative.
Udhëzimi me nr.24, datë 02.09.2008 në pikën 106, të tij parashikon shprehimisht se:
Ankimi bëhet në Drejtorinë e Apelimit Tatimor dhe mund te dorëzohet dorazi ose
dërgohet me postë rekomande.
Datë e marrjes se e ankimimit nga Drejtoria e Apelimit Tatimor, konsiderohet data e
protokollimit ne Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve, për ankimet e dorëzuara dorazi.
Për rastet e ankimimeve te dërguara me poste rekomande, date e dorëzimit te ankimit
nga ana e tatimpaguesit konsiderohet data e dorëzimit në postë. 106.2.2 Në qoftë se ankimi
dorëzohet pranë një organi jokompetent (për shembull në zyrën tatimore rajonale ose në
Ministrinë e Financave), ai konsiderohet i pranueshëm vetëm në qoftë se merret nga
Drejtoria e Apelimit Tatimor brenda afatit të caktuar.
Nëse Drejtoria e Apelimit Tatimor, nuk e merr ankimimin brenda afatit 30 ditor, afati
mund të zgjatet në përputhje me nenin 109 (pika 4) të Ligjit për Procedurat Tatimore.
Rivendosja në afat të cilës i referohet neni 109, i Ligjit për Procedurat Tatimore,
përcaktohet në nenet 64 dhe 65, të Kodit të Procedurave Administrative. 106.2.3 Ankimi
bëhet me shkrim dhe nënshkruhet nga ankimuesi. Gabime jo materiale, ortografike, apo
mungesa qe nuk prekin vlefshmërinë apo thelbin, të cilat nuk cenojnë mundësinë e trajtimit
efikas të apelimit, nuk përbëjnë arsye për mos-marrjen në shqyrtim të apelimit.
Kushti i paraqitjes së ankimimit me shkrim, plotësohet nëse ankimi dërgohet me faks, por
nuk plotësohet nëse ankimimi dërgohet me postë elektronike.
Në pikën 108, të aktit parashikohet se: “Drejtoria e Apelimit Tatimor, shqyrton dhe merr
vendime të pavarura për ankimet e paraqitura nga dhe i tatimpaguesit. Ajo i bazon vendimet
e saj në provat dhe argumentet e lista paraqitura nga tatimpaguesi dhe administrata
tatimore”.
Për të gjitha sa më lartë, gjykata konkludon se në rastin e palës paditëse ndjekja e
rrugës administrative, është kusht dhe nevojë për ardhjen e çështjes për shqyrtim në
gjykim.
Por që ankimi të merret në shqyrtim, është e nevojshme të plotësohen të gjitha kushtet e
parashikuara në ligj.
Përkatësisht në pikën 107, të këtij udhëzimi parashikohet se: 107.1 Kur një detyrim
tatimor është objekt ankimi, pranohet vetëm në qoftë se ankimuesi, në përputhje me nenin
107 (1) të ligjit: a) paguan shumën e plotë të detyrimit tatimor, objekt ankimi, përcaktuar
në aktin administrativ që ankimohet ose vendos garanci bankare në këtë shumë; b)
vërteton pagesën ose garancinë, duke paraqitur një kopje dokumentit të pagesës së detyrimit
tatimor objekt ankimi ose të garanci bankare.
Si vërtetimi i pagesës dhe ai i garancisë, janë kërkesa detyrueshme.” (Ndryshuar me
Udhëzim nr.4, datë 25.01.2014, botuar në Fletoren Zyrtare nr.6, datë 30 Janar 2014.)
107.2.1 Shuma e pagueshme e shuma e vënë si garanci bankare, në përputhje me pikën 1, të
nenit 107, të ligjit përjashton gjobat e përfshira në vlerësimin tatimor të ankimuar.
(Ndryshuar në Udhëzim nr.4, datë 25.01.2014, botuar në Fletoren Zyrtare nr.6, datë 30
1045
Janar; G 2014.) 107.2.2 Tatimpaguesi pajiset nga Drejtoria Rajonale Tatimore me urdhër
pagese ku pasqyrohen saktësisht tatimi i pagueshëm dhe kamatëvonesa.
Tatimpaguesi është në procedure apelimi nuk lejohet përfundimi i marrëveshje për
pagesën me këste të detyrimit që apelohet.
Por ndjekja e rrugës administrative, nuk është thjeshtë paraqitja e ankim pranë palës së
paditur.
Por ankimi administrativ është instrumenti për të vënë në lëvizje procesit e shqyrtimit
administrativ të mosmarrëveshjes dhe shkak të vet ligjit duhet të nënshtrohen kushteve të
parashikuara nga ligj në rastin konkret ligji ka kërkuar që të paguhet detyrim ky që është ka
qenë paguar në kohë nga pala paditëse dhe ky fakt (është paguar në datë 15/07/2015)
provohet me prova por edhe pranohet nga vet pala paditëse.
Në këtë rast, me të drejtë DAT ka vendosur refuzimin për të marrë në shqyrtim ankimin e
paditësit.
Por mos marrja në shqyrtim e ankimit nga pala e paditur për faj të paditësit do të thotë
që paditësi ka humbur mundësinë e shqyrtimit administrativ për faj të tij.
Në nenin 16, të Ligjit nr.49, të vitit 2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” parashikohet
se: “1. Padia ndaj veprimit administrativ mund të ngrihet vetëm pas shterimit të ankimit
administrativ.
1. Përjashtohen nga ky rregull rastet kur:
a) ligji nuk parashikon organ më të lartë për paraqitjen e ankimit administrativ,
ose kur organi më i lartë administrativ nuk është konstitituar;
b) ligji parashikon shprehimisht të drejtën për t'u ankuar ndaj vep. administrativ
drejtpërdrejt në gjykatë;
2. Organi më i lartë në shqyrtimin e ankimit administrativ ka cenuar vendimin e tij, të
drejtat apo interesat personale të ligjshëm të një personi nuk ka qenë palë në procedimin
administrativ”.
Ky nen është i përfshirë në kreun e IV, të ligjit m 49/viti 2012 që bën fjalë për subjektet
dhe kushtet formale të padisë. Pra një nga kushtet formale të padisë është edhe ezaurimi apo
shterimi i ankimit administrativ. Në kushtet kur gjykata konkludoi se ankimi administrativ
nuk është ezauruar për vetë fajin e palës paditëse atëherë gjykata konkludon se kërkesë
padisë objekt gjykimi i mungon një nga kushtet formale për shqyrtimin gjyqësor të saj.
Kjo situatë juridike rregullohet nga neni 9, i ligjit nr 49/viti 2012 “Për Organizimin dhe
Administrative". Në këtë nen parashikohet se:
“Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, kur konstaton se çështja
nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit kompetent.
2. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë në Kolegjin Administrativ
të Gjykatës së Lartë. Kolegji vendos në dhomë këshillimi brenda 10 ditëve nga data e marrjes
së akteve, nëse çështja përfshihet ose jo në juridiksionin gjyqësor.
Gjykimi i filluar pezullohet derisa të jepet vendimi për zgjidhjen e mosmarrëveshjes për
juridiksionin.
Gjykata mund të marrë vetëm masa për sigurimin e padisë dhe të kryejë veprime procedural
që nuk presin.
3. Kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se çështja është brenda
juridiksionit gjyqësor, prish vendimin dhe e dërgon çështjen për vazhdimin e gjykimit me të
njëjtin trup gjykues në gjykatën që kishte vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit”.
1046
Duke patur parasysh se ankimi administrativ nuk është shteruar nga pala paditëse për faj
të tij, para ngritjes së padisë si dhe fazën në të cilën ndodhet gjykimi gjykata vendos se
kërkesë padia duhet të nxirret jashtë juridiksionit.
3. Neni 16/1, i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave

Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” parashikon se:
Në nenin 115/a, të Kodit të Procedurave Administrative është përcaktuar se:
Pavlefshmëria e akteve administrative, në kuptimin e këtij Kodi, paraqitet në format e
mëposhtme:
a) akte administrative absolutisht të pavlefshme (akte të nxjerra në kundërshtim flagrant me
ligjin).....
Në nenin 116, të Kodit të Procedurës Administrative është përcaktuar se:
Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi, në rastet
e mëposhtme:
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të tij
ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji.
Në nenin 117/1, të Kodit të Procedurave Administrative përcaktohet se:
Aktet administrative absolutisht të pavlefshme, nuk prodhojnë pasoja ligjore pavarësisht nga
fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
Në nenin 121, të Kodit të Procedurave Administrative është përcaktuar se:
Aktet administrative shfuqizohen ose revokohen me nismën e organit kompetent ose si
rezultat i kërkesës për shqyrtim apo apelimit të palëve të interesuara.
Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk mund të shfuqizohen apo revokohen.
4. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se shkaqet që ngrihen në ankimin

e veçantë nga pala paditëse shoqëria “La voglia" shpk, janë të bazuara në ligj, prandaj
vendimi i dhënë nga gjykata administrative e shkallës së parë, bëhet i cenueshëm.
5. Nga citimi i neneve 117/1 dhe 121, të K.Pr.Administrative nxjerrim dy përfundimet e
mëposhtme:
i. Aktet administrative absolutisht të pavlefshëm nuk prodhojnë asnjë pasojë
juridike (janë nul).
ii. Organet administrative nuk mund t’i shfuqizojnë apo revokojnë aktet
administrative absolutisht të pavlefshme.
6. Meqenëse neni 121/2, i K.Pr.Administrative në mënyrë të shprehur parashikon se,
organi administrativ nuk ka të drejtë që të shfuqizojë ose revokojë aktet administrative
absolutisht të pavlefshme, atëherë arrihet në përfundimin se, në rastin kur kërkohet
pavlefshmëria absolute e aktit administrativ, nuk është e nevojshme që të ndiqet më parë
rruga administrative e ankimit.
7. Kolegji Administrativ vlerëson se, në rastet kur kërkohet pavlefshmëria absolute e
aktit administrativ, gjykata e shkallës së parë nuk shqyrton thelbin e tij, por mjaftohet vetëm
me verifikimin e kushteve të kërkuara nga neni 116, i K.Pr.Administrative.
8. Duhet vënë në dukje fakti se, Gjykata e Lartë ka një qëndrim të konsoliduar në raste
të tilla, pasi në shumë vendime të saj është mbajtur qëndrimi që, kur kërkohet pavlefshmëria
absolute e aktit administrativ juridiksioni gjyqësor nuk mungon, prandaj pala e interesuar
1047
mund ti drejtohet direkt gjykatës pa qenë nevoja që më parë ti drejtohet organit administrativ,
por në këtë rast gjykata që shqyrton çështjen është e detyruar që të zbatojë me rigorizitet
kërkesat e nenit 116, të K.Pr.Admnistrative, duke u mjaftuar vetëm me verifikimin e tre
rasteve që parashikohen në të.
9. Në rastin në gjykim, Kolegji Administrativ, vlerëson se gjykata e shkallës së parë ka
zbatuar keq ligjin, pasi në analizë të dokumentacionit të administruar në dosjen objekt
gjykimi, konstatohet se paditësi në kërkesëpadinë drejtuar gjykatës ka kërkuar
pavlefshmërinë absolute të akteve objekt gjykimi.
10. Gjykata administrative e shkallës së parë, ka gabuar kur arsyeton se pala paditëse nuk
paraqiti shkaqe për pavlefshmërinë absolute, pasi kjo ka të bëjë me themelin e çështjes
prandaj në gjykim kjo gjykatë duhet ti përmbahet rigorozisht kërkesave të nenit 116, të KPr.
Administrative.
11. Rezulton se kërkimi i palës paditëse ne ketë gjykim referuar kërkese padisë është:
Shfuqizimin e aktit administrativ, Njoftim Vlershmit për Detyrimet te bere me shkresën
nr.13569/5 prot, date 16.04.2015, te DRT Tirane dhe Vendimin nr.1621/1 prot, date
04.06.2015, te Drejtorisë Apelimit Tatimor Tirane. Ketë kërkim pala paditëse e ka bazuar ne
Ligji nr.9920, date 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore ne Republikën e Shqipërisë”, Neni
109 i tij dhe neni 64, 141, i Kodit te Procedurave Administrative.
12. Ne analize te dispozitave te mësipërme rezulton qarte qe për ketë lloj kërkimi,
(konstatimi i pavlefshmërisë absolute te aktit administrativ), gjykata ka juridiksion gjyqësor
te drejtpërdrejte dhe merr ne shqyrtim çështjen, pavarësisht se paditësi nuk ka ezauruar
rrugën administrative te parashikuar shprehimisht ne nenin 106 dhe 107, të Ligjit nr.9920,
date 19.05.2008 “Për procedurat tatimore ne RSH”.
Ketë qëndrim kane mbajtur edhe Kolegjet e Bashkuara te Gjykatës se Larte ne vendimin
unifikues nr.3/2008, ku shprehimisht thuhet:
“38.3. ... nëse pretendohet pavlefshmëria absolute e akteve, kërkim që nuk është i
ndërvarura nga ndonjë afat parashkrimi, gjykata, nuk mund të nxjerrë çështjen jashtë
juridiksionit gjyqësor, por në zbatim të nenit 121, të K.Pr.Administrative dhe 331, të
K.Pr.Civile, konstaton pavlefshmërinë për efekt të zgjidhjes së pasojave juridike që janë
krijuar nga akti.
13. Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte, vlerëson se çështja ne
shqyrtim bën pjese ne juridiksionin gjyqësor dhe gjykata është e detyruar qe ne përputhje me
rregullat procedurale te zhvilloje gjykimin, ne përfundimin te cilit te shprehet mbi
bazueshmërinë ne ligj e ne prova te kërkimeve te palës paditëse.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 10 të ligjit nr.49, datë
03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.4185, datë 22.07.2015 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Administrative Tiranë, dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 01.10.2015
1048
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.02068/2015 që u përket palëve:
PADITËSE: HAMDI LAMALLARI

E PADITUR: ZYRA E GJENDJES CIVILE, KOMUNA
KALA E DODËS
PERSON I TRETË: ZYRA E GJENDJES CIVILE, RRETHI DIBËR
OBJEKTI:
Deklarimin e pavërtetësisë së pjesshme së të dhënave
në regjistrin kombëtar të gjendjes civile, sa i përket
rubrikës së datëlindjes nga data 16.03.1941 që është e pasaktë,
duke e njohur si të saktë në 16.03.1936.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32/c, 36, 41, 43, 153, 154 e vijues të K.Pr.Civile.
Neni 36, 39, 43 i Ligjit “Për gjendjen civile”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.202, datë 01.07.2015 ka

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër,
për shqyrtimin e çështjes civile me nr.269 akti.
Dërgimin e akteve për kompetencë gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.5278/31028-

04817-80-2015 akti, datë 22.09.2015 ka vendosur:
Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë para Gjykatës së Lartë
për gjykimin e çështjes administrative me nr.5278/31028-04817-80-2015 akti,
Paditës Hamdi Lamallari; i Paditur Zyra e Gjendjes Civile, Komuna Kala e
Dodës dhe Zyra e Gjendjes Civile, Rrethi Dibër, me objekt: Deklarimin e
pavërtetësisë së pjesshme të të dhënave në rregjistrin kombëtar të gjendjes
civile, sa i përket rubrikës së datëlindjes nga data 16.03.1941 që është e
pasaktë, duke e njohur si të saktë në 16.03.1936.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
1049
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se, paditësi Hamdi Lamallari, ka lindur
dhe është banues në fshatin Vasie, Komuna Kala e Dodës, Rrethit Dibër.
2. Pala paditëse pretendon se, sipas të dhënave që administron Zyra e Gjendjes Civile,
Komuna Kala e Dodës dhe Zyra e Gjendjes Civile Rrethi Dibër, datëlindja e tij është e
përcaktuar 16.03.1941, kur në fakt ai pretendon se është i datëlindjes 13.03.1936.
3. Pala paditëse ka pretenduar se, regjistrimi i tij në gjendjen civile është bërë me
deklarim pas 5 vjetëve nga dita e lindjes së tij faktike. Kjo për faktin se, pikërisht në vitin
1936, vit në të cilin paditësi pretendon se ka lindur, ka ndërruar jetë babi i tij dhe deklarimi i
tij është bërë me vonesë, si jetim, me qëllim shmangien e shërbimit ushtarak e rrethana të
tjera përkatëse.
4. Pala paditëse ka pretenduar gjithashtu se, nga data 25.08.2007 e deri në datën
28.02.2014 ka përfituar pension pleqërie. Në momentin që DRSSH Dibër ka bërë verifikimin
e akteve, ka rezultuar se datëlindja e tij në dosjen e pensionit ka qenë e datës 16.03.1936,
ndërsa nga të dhënat që ka Zyra e Gjendjes Civile, pala paditëse figuron të jetë e datëlindjes
16.03.1941 dhe për këtë arsye, kjo zyrë fillimisht ka vendosur pezullimin e përfitimit të
pensionit të pleqërisë, e më pas ka marrë vendimin e mbylljes së këtij pensioni, duke e njohur
paditësin edhe debitor në masën prej 838.238 lekë.
5. Ndodhur në këto kushte, pala paditëse në datën 24.06.2015 i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar
pavërtetësinë e pjesshme të të dhënave në rregjistrin kombëtar të gjendjes civile, sa i përket
rubrikës së datëlindjes nga data 16.03.1941 që është e pasaktë, duke e njohur si të saktë në
16.03.1936.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.202, datë 01.07.2015 ka
vendosur:
-Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, për
shqyrtimin e çështjes civile me nr.269 akti.
-Dërgimin e akteve për kompetencë gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....në rastin konkret duke ju referuar neneve 1(b),
7, 8(b), 11, 69, 72 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, .... gjykata kompetente për
shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje është Gjykata e Shkallës së Parë Administrative Tiranë,
si gjykata që ka kompetencë lëndore dhe tokësore për shqyrtimin e të gjitha aspekteve që
lidhen me nxjerrjen, zbatimin dhe ekzekutimin e akteve administrative individuale. Gjykata
arrin në këtë përfundim, pasi mban parasysh se, objekti i këtij gjykimi lidhet me të drejtat që
paditësi pretendon se i rrjedhin nga një procedurë administrative dhe nga akte
administrative”.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.5278/31028-
04817-80-2015 akti, datë 22.09.2015 ka vendosur:
-Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë para Gjykatës së Lartë për
gjykimin e çështjes administrative me nr.5278/31028-04817-80-2015 akti, Paditës Hamdi
Lamallari; i Paditur Zyra e Gjendjes Civile, Komuna Kala e Dodës dhe Zyra e Gjendjes
Civile, Rrethi Dibër, me objekt: Deklarimin e pavërtetësisë së pjesshme të të dhënave në
rregjistrin kombëtar të gjendjes civile, sa i përket rubrikës së datëlindjes nga data 16.03.1941
që është e pasaktë, duke e njohur si të saktë në 16.03.1936
8. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “... objekti i cështjes në rastin konkret, është
deklarimin e pavërtetësisë së pjesshme të të dhënave në rregjistrin kombëtar të gjendjes
civile, sa i përket rubrikës së datëlindjes nga data 16.03.1941 që është e pasaktë, duke e
njohur si të saktë në 16.03.1936. Pra nuk jemi para një mosmarrëveshje që lind nga një akt
1050
administrativ individual, akt nënligjor normativ apo kontratë administrative publike.
Gjithashtu nuk kemi të bëjmë me një mosmarrëveshje që ka lindur për shkak të ndërhyrjes së
paligjshme apo të një mosveprimi të organit publik dhe as mosmarrveshje në fushën e
marrëdhënieve të punës. Çështja gjyqësore e cituar më lart, është një konflikt civil, i cili
duhet të shqyrtohet nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, e cila ka kompetencën lëndore në
rastin konkret për zgjidhjen definitive të saj...”.
9. Se vendimi nr.202, datë 01.07.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, me anën

e të cilit, kjo gjykatë, ka vendosur shpalljen e moskompetencës për shqyrtimin e çështjes
objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, është një vendim i marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedurial dhe atij material dhe
për këtë shkak, ai duhet të lihet në fuqi.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e
së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedurial, që
bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë
zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari
proceduriale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61
K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit 49/2012).
11. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë, se, në çfarë rastesh
dhe në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj për ta gjykuar. Ndarja e
kompetencës, është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e
pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe
në K.Pr.Civile.
12.Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet pikërisht identifikimit
të natyrës së mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo
administrative. Për këtë qëllim, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit të
parashtruara, si në kërkesë padi, ashtu dhe gjatë gjykimit, si dhe bën lidhjen midis fakteve që
pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i
janë cënuar.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të ndodhura në
dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të kërkimit të shprehur në kërkesë padi, vlerëson
të drejtë dhe të bazuar në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, arsyetimin dhe vendimin e
dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, përsa i përket deklarimit të moskompetencës së
saj lëndore për trajtimin e kësaj çështjeje.
14. Referuar Ligjit nr.49/2012, rezulton qartë që juridiksioni që i është dhënë nga ligji
specifik Gjykatës Administrative tregon në të njëjtën kohë dhe pushtetin që i është dhënë
kësaj gjykate për të marrë në shqyrtim vetëm ato çështje të cilat parashikohen qartë në nenin
7 të këtij ligji.
15. Krijimi i këtyre gjykatave si dhe shqyrtimi i çështjeve administrative nga këto
gjykata përbejnë një garanci me tepër për të drejtat, liritë dhe interesat kushtetuese të palëve
që janë pjesëmarrëse në këto procese. Këto gjykata respektojnë me rigorozitet të gjitha
rregullat dhe normat proceduriale dhe materiale të parashikuara nga ligjet organike që
rregullojnë këtë veprimtari si dhe konflliktet që ato marrin në shqyrtim, janë gjykata të
krijuara me ligj dhe përmbushin të gjitha garancitë kushtetuese për zhvillimin e një procesi të
rregullt ligjor.
1051
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në lidhje me çështjen objekt gjykimi, në
shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të kërkesë padisë,
pretendimeve dhe kërkimeve të parashtruara në këto akte, dhe qëndrimit të ngritur nga
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, në interpretim të dispozitave të Ligjit
nr.49/2012, të zbatueshme, çmon se, pala paditëse ka ngritur një padi, nëpërmjet të cilës ka
kërkuar deklarimin e pavërtetësisë së pjesshme të dokumentit zyrtar “aktit të lindjes”, në
rregjistrat e Zyrës së Gjendjes Civile, e konkretisht, rubrikën ku pasqyrohet data e lindjes së
tij.
17. Pala paditëse, pretendon se data 16.03.1941 nuk është data e lindjes së vërtetë të
tij, por është data 13.03.1936. Për këtë arsye, duke qenë se kjo datë është pasqyruar gabim në
aktet zyrtare që mban Zyra e Gjendjes Civile Komuna Kala e Dodës dhe Zyra e Gjendjes
Civile pranë Qarkut Dibër, kërkon që kjo e dhënë e këtij rregjistrimi të deklarohet si e
pavërtetë dhe të korigjohet nga ana e këtyre të fundit, pasi ajo cënon të drejtën legjitime të
paditësit, që është përfitimi i të drejtës së pensionit, e drejtë kjo, që i është mbyllur nga ana e
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Dibër.
18. Paditësi, si bazë ligjore për ngritjen e padisë, ka përdorur konkretisht Ligjin
nr.10129, datë 11.05.2009 “Për Gjendjen Civile”, i ndryshuar, sipas të cilit, shërbimi i
gjendjes civile është shërbim unik shtetëror dhe Zyra e Gjendjes Civile, e cila ofron
shërbimin e gjendjes civile, është organ i administratës publike dhe veprimtaria e saj ka
karakter administrativ. Në Kreun VI, të ligjit nr.10129, datë 11.05.2009 “Për Gjendjen
Civile”, të titulluar “Regjistrimi i aktit të lindjes”, përcaktohet në mënyrë të detajuar e gjithë
procedura e regjistrimit të aktit të lindjes, duke përcaktuar dokumentet përkatëse që
vërtetojnë faktin e lindjes, personat që duhet të bëjnë deklarimin e lindjes, vendin ku
deklarohet dhe ku regjistrohet fakti i lindjes. Në përfundim të mbledhjes së këtyre të dhënave,
përpilohet edhe akti përfundimtar i lindjes, i cili është dokumenti që vërteton ligjërisht lindjen
e shtetasit.
19. Në nenin 43, pika 3 të ligjit të sipërcituar, i titulluar “Vlefshmëria dhe
kundërshtimi i aktit të lindjes”, parashikohet shprehimisht se: “Shtetasi, përfaqësuesi ligjor
ose kujdestari, si dhe çdo person tjetër, që pretendon se i është cenuar një e drejtë ose është
privuar nga pasoja juridike të caktuara, pretendimet për pavlefshmëri, pasaktësi e falsitet
mund t'i parashtrojnë vetëm gjyqësisht, duke thirrur si të paditur zyrën e gjendjes civile”. Për
këtë arsye, në kushtet kur pala paditëse pretendon se, në rubrikën përkatëse të pasqyrimit të
datës së lindjes, kjo datë është e pasaktë (pasi kështu është deklaruar ajo sipas tij) dhe ai nuk
ka mundësi ta korrigjojë atë në rrugë tjetër, ai i është drejtuar gjykatës për ta deklaruar këtë
pasaktësi dhe për ta korigjuar atë.
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, pavarësisht mënyrës se si
paditësi ka formuluar kërkimet e tij në këtë gjykim, në thelb, pala paditëse përveçse kërkon të
deklarojë pasaktësinë e datës së lindjes së tij në rubrikën përkatëse të aktit së lindjes, ai
kërkon edhe ta korigjojë atë nga i pasaktë në të saktë, në regjistrat përkatës të Zyrës së
Gjendjes Civile. Ky qëndrim i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, vjen në përputhje
edhe me qëndrimin që kanë mbajtur Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në vendimin
unifikues nr.3/2012, ku shprehimisht thuhet: “Gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit
duke e analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të
referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë
gabimisht dispozitat ligjore, porse nga leximi i kërkesëpadisë, del e qartë e drejta që ai
kërkon të mbrojë. Në këtë rast, gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton
nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej
paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cënuar”.
21. Në nenin 42, të Ligjit nr.10129, datë 11.05.2009 “Për Gjendjen Civile”, i
ndryshuar, jepet përkufizimi i “aktit të lindjes”, i cili është akti që përpilohet nga nëpunësi i
1052
gjendjes civile, e që mban disa të dhëna si, data dhe ora e lindjes, vendin e lindjes etj. Ky akt
mbahet nga nëpunësi i gjendjes civile dhe nënshkruhet prej tij dhe deklaruesit. Në këtë
kuptim, akti i lindjes është dokumenti administrativ, i cili vërteton ligjërisht lindjen e
shtetasit. Në analizë të sa më sipër, nëse nga paditësi kërkohet që të bëhet deklarimi i
pavërtetësisë së një të dhëne që pasqyron akti zyrtar, që në rastin konkret është akti i lindjes
(rubrika e “datëlindjes”) dhe pasqyrimin e tij në rregjistrin kombëtar të gjendjes civile,
atëherë kërkohet domosdoshmërisht shprehja e vullnetit nga ana e organit administrativ, i cili
krijon, mban dhe ruan të dhënat personale të individëve, nëpërmjet pasqyrimit të tyre në
rregjistrat përkatës. Për këtë arsye, ky Kolegj, çmon se jemi përpara një mosmarrëveshje
administrative, që duhet gjykuar nga gjykatat administrative sipas Ligjit nr.49/2012.
22. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, arrin në përfundimin se
vendimi nr.202, datë 01.07.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, është i drejtë dhe
duhet të lihet në fuqi dhe çështja objekt shqyrtimi, duhet të gjykohet nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, si gjykata kompetente.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Dibër.
Tiranë, më 15.10.2015
1053
VENDIM


përket:
PADITËSA: AGIM SELISHTA,

ARTAN SHEHU
LAVDRIM SELAMI
DYLBER BEÇA,
ARBEN SEFULLAJ
BARDHYL MAZARI
RASIM MUÇA
VERA BUCI
AQIF SHEHU
HAMIT MANREKA
E PADITUR: BASHKIA PESHKOPI.
OBJEKTI:
Pezullim i ekzekutimit te aktit administrativ
vendimit të K.RR.T Peshkopi nr.3, datë 11.01.2008,
i cili miratoi shtyrjen e afatit kohor të lejes së ndërtimit nr.3, datë 15.07.2004.
Anullimi i aktit administrativ, vendimit të K.RR.T Peshkopi nr.3, datë 11.01.2008,
i cili miratoi shtyrjen e afatit kohor të lejes së ndërtimit nr.3, datë 15.07.2004.
Baza Ligjore: Neni 135 dhe në vijim i K.Pr.Adrninistrative, n
eni 324 e në vijim i K.Pr.Civile,
ligji nr.8405 datë 17.4.1998 "Për Urbanistikën" i ndryshuar,
Rregullorja e Urbanistikës e miratuar me VKM-në nr.722 datë 19.11.1998.
ND. KRYESOR: PADITËS:XHELADIN TORBA

I PADITUR: AGIM SELISHTA
OBJEKTI:
Pushim cënimi të pronësisë mbi sipërfaqen prej 294 m2,
regjistruar në ZRPP-Dibër me nr.5/255 ndodhur në Zonën Kadastrale 2931 Peshkopi
dhe mospërsëritjen e tij në të ardhmen.
Detyrimin e palës së paditur të lirojë dhe dorëzojë sipërfaqen prej 36 m2
pjesë e kësaj sipërfaqeje.
Detyrimin e të paditurit Agim Selishta të shpërblejë dëmin e shkaktuar
dhe fitimin e munguar të ardhur nga vonesa në ndërtimin e objektit ndërtimor,
objekt gjykimi për faj të palës së paditur në vlerën 2 150 000 lekë.
1054
Baza Ligjore: Neni 189 i K.Pr.Civile.
Nenet 153, 302, 608, 640 të Kodit Civil,
neni 11 i Kushtetutës, ligjet për urbanistikën nr.8015 datë 19.10.1995
dhe nr.8405 datë l7.09.1998,
VKM nr.722 datë 19.11.1998, Ligji nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e giykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.529 datë 23.12.2008, ka

vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të padisë. Anullimin pjesërisht të vendimit nr.03 datë
l1.01.2008 të K.Rr.Territorit Bashkia Peshkopi duke urdhëruar largimin e
fillimit të ndërtimit nga Xheladin Torba në distancë 4 m nga faqja anësore e
lokalit të paditësit Agim Selishta. Rrëzimin e padisë për paditësat Marjeta
Shehu, Lavdrim Selami, Dylber Beca, Arben Sejfullai, Bardhyl Mazari, Rasim
Muça, Vera Buci, Aqif Shehu, Hamit Manreka. Rrëzimin e padisë të
ndërhyrësit kryesor Xheladin Torba”.

“Prishjen e vendimit nr.529, datë 23.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë asaj gjykate me tjetër trup
gjykues”.
Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.266 datë

“Rrëzimin e kërkesë padisë në çështjen civile nr.185 datë 11.19.2013 që është
ngritur nga pala paditëse Agim Selishta si e pabazuar në ligj. Pushimin e
gjykimit, në çështjen civile nr.185 akti, datë 11.19.2013 që është ngritur nga
pala paditëse Marjeta Shehu, Lavdrim Selami, Dylber Beca, Arben Sefullaj,
Bardhul Mazari, Rasim Muça, Vera Buci, Aqif Shehu e Hamit Manreka, për
shkakun se nuk u paraqit”.

“Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e çështjes civile
nr.266, datë 26.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër. Dërgimin për
kompetencë shqyrtimi të çështjes civile Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin e datës 25.09.2014 ka

vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.266 datë 26.06.20 13 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër. Shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore si gjykatë e shkallës së parë
me praninë e palëve”.
Në përfundim
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.1468 datë 22.06.2015, ka

vendosur:
1055
“Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës Administrative të Apelit në
gjykimin e kësaj çështjeje dhe dërgimin e akteve për vazhdimin e gjykimit,
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër. Kundër vendimit mund të bëhet ankim së
bashku me vendimin përfundimtar. Një kopje e këtij vendimi t’i njoftohet
palëve”.
Kundër vendimit nr.1468 datë 22.06.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit

Tiranë, ka ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë, paditësi Agim Selishta, i cili
kërkon prishjen e vendimi nr.1468, datë 22.06.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për gjykim pranë Gjykatës së Apelit Civile Tiranë e cila të
shqyrtoj padinë si një gjykatë e shkallës së parë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i gjykatës së Apelit Administratv është marrë në keqzbatim të ligjit dhe
vendimit unifikues të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 28.04.2014.
- Gjykata ka marrë një vendim jo logjik pasi e ka transferuar çështjen pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Dibër ndërkohë që nuk i ka caktuar kësaj gjykate asnjë detyrë por e
ka kaluar vetëm për kompetencë. Gjykata e Apelit Administrativ ka filluar shqyrtimin
e çështjes në themel dhe nëse do të kalonte çështjen përsëri për shqyrtim në Gjykatën
e Rrethit Gjyqësor Dibër duhej t’i caktonte kësaj gjykate detyrat që nuk mund të
plotësoheshin në apel. Kjo gjykatë mund të kryente të gjitha veprimet proceduriale pa
pasur nevojë të kthente çështjen përsëri, për të tretën herë pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër.
- Gjykata ka keqzbatuar nenin 7 të ligjit nr.49/2012 për Gjykatën Administrative. Padia
ka objekt administrativ.
- Gjykata Administrative e Apelit nuk mund të kthej çështjen për të tretën herë për
shqyrtim përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër. Ajo duhet të kalonte çështjen
pranë Gjykatës së Apelit Civil Tiranë. Çështja duhet të shqyrtohet nga Gjykata e
Apelit Tiranë si gjykatë e shkallës së parë.
- Gjykata e Apelit Tiranë ka marrë vendimin e saj për shpalljes e moskompetencës në
datën 10.02.2014, pra përpara vendimit unifikues nr.03, datë 28.04.2014.
Rrjedhimisht duhej të ishte Gjykata e Apelit Civil që duhej të gjykonte këtë çështje
dhe jo Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër
- Gjykata Administrative e Apelit duhej të zbatonte nenin 13 të ligjit 49/2012 dhe të
dërgonte çështjen Gjykatës së Lartë që të zgjidhte problemin e mosmarrëveshjes se
kompetencës.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësit janë banues në
disa pallate në qytetin e Peshkopisë si dhe dy prej tyre pronarë të një dyqani në të njëjtën
vendodhje.
2. Pala e Paditur KRRT-ja e Bashkisë Peshkopi ka dhënë në favor të palës së tretë
Xheladin Torba një leje ndërtimi për ndërtimin e një objekti 5 kate në hapësirën midis
pallateve të palëve paditëse dhe dyqanit të dy prej tyre. Kjo leje është dhënë me vendimin
nr.04, datë 15.10.1997 të K.Rr.T të Bashkisë Peshkopi.
3. Për shkak të konflikteve që ka pasur mes palëve në gjykim kjo leje nuk është
ekzekutuar dhe është rinovuar dhe shtyrë afati i saj disa herë me vendim të KRRT-së së
Bashkisë Peshkopi.
1056
4. Paditësat duke mos qenë dakord me vendimin nr.3, datë 11.01.2008 të K.RR.T
Peshkopi që miratoi shtyrjen e afatit kohor të lejes së ndërtimit nr.3, datë 15.07.2004 kanë
depozituar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Dibër padinë objekt shqyrtimi.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.529 datë 23.12.2008, ka
vendosur: “Pranimin e pjesshëm të padisë. Anullimin pjesërisht të vendimit nr.03 datë
l1.01.2008 të K.Rr.Territorit Bashkia Peshkopi duke urdhëruar largimin e fillimit të
ndërtimit nga Xheladin Torba në distancë 4 m nga faqja anësore e lokalit të paditësit Agim
Selishta. Rrëzimin e padisë për paditësat Marjeta Shehu, Lavdrim Selami, Dylber Beca,
Arben Sejfullai, Bardhyl Mazari, Rasim Muça, Vera Buci, Aqif Shehu, Hamit Manreka.
Rrëzimin e padisë të ndërhyrësit kryesor Xheladin Torba”.
“Prishjen e vendimit nr.529, datë 23.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe
kthimin e çështjes për rigjykim pranë asaj gjykate me tjetër trup gjykues”.
7. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.266 datë
26.06.2013, ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë në çështjen civile nr.185 datë
11.19.2013 që është ngritur nga pala paditëse Agim Selishta si e pabazuar në ligj. Pushimin
e gjykimit, në çështjen civile nr.185 akti, datë 11.19.2013 që është ngritur nga pala paditëse
Marjeta Shehu, Lavdrim Selami, Dylber Beca, Arben Sefullaj, Bardhul Mazari, Rasim Muça,
Vera Buci, Aqif Shehu e Hamit Manreka, për shkakun se nuk u paraqit”.
8. Kundër vendimit nr.266, datë 26.6.2013 të Gjykatës së Shkallës së Parë Dibër ka
paraqitur ankim pala paditëse Agim Selishta duke kerkuar ndryshimin e vendimit dhe
pranimin e kërkesë padisë.
“Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e çështjes civile nr.266, datë
26.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër. Dërgimin për kompetencë shqyrtimi të
çështjes civile Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
9.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata e Apelit Tirane çmon se referuar neneve 4, 7/a dhe
17/a të ligjit nr.49/2012 "Per organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative" konstatohet se mosmarrëveshja në gjykim hyn
në juridiksionin e tyre dhe se janë këto gjykata, të cilave ligji u ka dhënë kompetencën për të
gjykuar mosmarrëveshjet administrative, siç është edhe ajo e rastit në shqyrtim”.
10. Gjykata Administrative e Apelit me vendimin e datës 25.09.2014 ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.266 datë 26.06.20 13 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
Shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore si gjykatë e shkallës së parë me praninë e paleve.
Në përfundim Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.1468 datë
22.06.2015, ka vendosur: “Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës Administrative të
Apelit në gjykimin e kësaj çështjeje dhe dërgimin e akteve për vazhdimin e gjykimit, Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Dibër. Kundër vendimit mund të bëhet ankim së bashku me vendimin
përfundimtar. Një kopje e këtij vendimi t’i njoftohet palëve”.
10.1 Arsyetimi i gjykatës: “Nga Gjykata Administrative e Apelit u vendos të prishej
vendimi nr.266 datë 26.06.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe çështja të
shqyrtohej në Gjykatën Administrative të Apelit në seancë gjyqësore si gjykatë e shkallës së
parë me arsyetirnin se: Së pari: Asnjë nga detyrat e lëna nga Gjykata e Apelit Tiranë nuk
ishte zbatuar nga Gjykata e Rrethit, kështu nga gjykata e rrethit nuk ishte orientuar pala
paditëse për të thirrur shtetasit Xheladin Torba në cilësinë e të paditurit. Jo vetëm kaq por
edhe pse ka pasur kërkesë të paditësit për thirrjen e këtij personi si të paditur përsëri në
mënyrë absurde gjykata e rrethit nuk e ka pranuar atë duke vepruar në kundërshtim me
detyrat e lëna nga gjykata e apelit.
Se dyti: Nuk dihet si ka dalë jashte gjykimit padia e ndërhyrësit kryesor ai as është
thirrur në këtë cilësi, as është dëgjuar. Thjesht në rigjykim nga gjykata është vazhduar me
1057
padinë e paditësit pa e thirrur ndërhyrësin kryesor nëse do t’i qëndronte atij objekti padie
apo jo. Nëse do t’i qëndronte atij objekti padie, gjykata e shkallës së parë do të vepronte
konform nenit 189 të K.Pr.Civile dhe detyrave të lëna nga Gjykata e Apelit.
Së treti: Gjykata ka pushuar padinë e paditëses Marjeta Shehu, me argumentin se pa
shkak ligjor nuk është paraqitur edhe pse ka pasur dijeni. Por nga ana tjetër vet gjykata e
pranon në procesverbalin gjyqësor të po asaj date 09.04.2013 se njoftimi i saj ka ardhur i
pakonfirmuar me shënimin në fletethirrje se Marjeta ka vdekur. Në vend që gjykata të
pezullonte gjykimin dhe të zbatonte dispozitat e kalimit procedural sipas nenit 199 të
K.Pr.Civile duke thirrur trashëgimtarët e paditëses, gjykata ka urdhëruar njoftimin e të
vdekurës me shpallje. Për shkak të këtyre shkeljeve procedurale çështja duhej kthyer për
rigjykim por në nenin 467/a të K.Pr.Civile parashikohet se: "Gjykata e Apelit kur prish
vendimin nuk mund ta kthejë çështjen për rigjykim për të dytën herë, por e shqyrton vetë si
gjykatë e shkallës së parë". Gjykata Administrative e Apelit me vendim të ndërmjetëm të
datës 22.06.2015 vendosi të pranoj kërkesën e ndërhyrësit kryesor. Gjykata çmon se në këtë
gjykim tashmë kemi dy padi me dy objekte të ndryshëm. Objekti i padisë se paditësit Agim
Selishta është kërkim që ka të bëjë kundërshtimin e akteve administrative, pra në kompetencë
lëndore të Gjykatës Administrative nga ana tjetër objekti i padisë së ndërhyrësit kryesor
është nje kërkim i natyrës qartësisht civile, pra në kompetencë të gjykates së rrethit bazuar në
vendimin unifikues nr.3 datë 28.04.2014”.
11. Kundër vendimit nr.1468 datë 22.06.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, ka ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë, paditësi Agim Selishta, i cili
kërkon prishjen e vendimi nr.1468, datë 22.06.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për gjykim pranë Gjykatës së Apelit Civile Tiranë e cila të
shqyrtoj padinë si një gjykatë e shkallës së parë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në
LIGJI I ZBATUESHËM
12. Dispozitat e Kushtetutës në të cilat është parashikuar:

12.1 Neni 42/2: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij
kushtetuese dhe ligjore ose në rastin e akuzave të
ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të
drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga
një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me
ligj”.
13. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
13.2/1 Neni 1/2: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e
Kodit të Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve
dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe”;
13.2/2 Neni 13/3 përcakton se: “3. Gjykata shpall me vendim moskompetencën e saj
për shkaqet e parashikuara në këtë nen dhe urdhëron
dërgimin e akteve gjykatës kompetente. Vendimi për
shpalljen e moskompetencës dhe vendimi për rrëzimin
e kërkesës për shpalljen e moskompetencës
ankimohen së bashku me vendimin përfundimtar”.
14. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile;
15. Vendimet Unifikuese nr.3, datë 06.12.2013 dhe nr.3, datë 28.04.2014 të Kolegjeve
1058
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:
16. Vendimi nr.1468 datë 22.06.2015 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë që ka

shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi dhe dërgimin e
saj për gjykim, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, është një vendim i marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural dhe për këtë shkak, ai duhet të prishet dhe çështja duhet t’i
dërgohet Gjykatës së Apelit Tiranë si gjykatë kompetente për shqyrtimin e çështjes.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtimin e kësaj çështjeje
fillimisht vlerëson të analizojë dhe të sqarojë se pse ky Kolegj është kompetent të marrë në
shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me ankimin e paraqitur nga paditësi kundër vendimit të
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, e cila ka vendosur të shpallë veten jo kompetente
nga pikëpamja lëndore për gjykimin e kësaj çështje. Neni 13, pika 3 i ligjit nr.49/2012
përcakton se “Gjykata shpall me vendim moskompetencën e saj për shkaqet e parashikuara në
këtë nen dhe urdhëron dërgimin e akteve gjykatës kompetente. Vendimi për shpalljen e
moskompetencës dhe vendimi për rrëzimin e kërkesës për shpalljen e moskompetencës
ankimohen së bashku me vendimin përfundimtar”.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë është vënë në lëvizje me anë të ankimit
të paraqitur nga paditësi. Por nisur nga rëndësia e madhe që paraqet çështja e kompetencës
funksionale dhe lëndore, ky Kolegj vlerëson se duhet të marrë në shqyrtim ankimin e
paraqitur nga pala paditëse dhe të vendosë në lidhje me gjykatën kompetente që do të marrë
në shqyrtim këtë çështje.
19. Çështja e kompetencës konsiderohet e një rëndësie të veçantë në respektim të
zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor. Gjykata në çdo shkalle gjykimi ka të drejtë të marrë
në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore apo tokësore përpara se
të gjykojë çështjet që i paraqiten nga palët për shqyrtim. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar
edhe kryesisht është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një
procesi të rregullt ligjor të sanksionuar në nenin 42/2 të Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë dhe në nenin 6 të KEDNJ. Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion/kompetencë për të
gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit
përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
së drejtës procedurale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedural, që
procedurale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61
në Kodin e Procedures Civile.
22. Në referim të analizës së mësipërme, mosrespektimi i kompetencës lëndore e bën
vendimin gjyqësor absolutisht të pavlefshëm. Marrja e vendimit nga një gjykatë e
kompetencës që i takon me ligj një gjykate tjetër, është antikushtetuese, dhe e bën vendimin
absolutisht të pavlefshëm. Për këtë arsye ky Kolegj vlerëson se pretendimi për respektimin e
kompetencës lëndore mund të ngrihet si nga pala, ashtu dhe nga gjykata, qoftë dhe kryesisht
në çdo fazë të procesit.
1059
23. Kolegji Administrativ i Gjykates së Lartë nisur nga rëndesia e madhe që paraqet
cështja e kompetencës lëndore, e cila të çon në vlefshmëri apo pavlefshmëri të procesit
gjyqësor vlerëson se duke analizuar nenin 13/3 te Ligjit 49/2012 “Vendimi për shpalljen e
moskompetencës dhe vendimi për rrëzimin e kërkesës për shpalljen e moskompetencës
ankimohen së bashku me vendimin përfundimtar”, arrihet në konkluzionin që kjo dispozitë i
referohet kompetencës tokësore dhe jo asaj lëndore. Kjo pasi në rast se paragrafi i mësipërm
do të bënte fjalë dhe për kompetencën lëndore, atëherë mund të ndodheshim para situatave të
tilla, ku duke mos i dhënë të drejtën palës të kundërshtojë vendime të tilla menjëhere brenda
afateve dhe procedurave të caktuara me ligj, e cila duhet të presë derisa t’a ankimojë atë
bashkë me vendimin përfundimtar, çështja objekt gjykimi do të vazhdonte të shqyrtohej dhe
gjykohej nga një gjykatë jo kompetente, vendimi i së cilës ishte i destinuar që të prishej nga
gjykata më e lartë. Sa më sipër do të cënonte parime shumë të rëndësishme të zhvillimit të
procesit të rregullt ligjor dhe mungesë të plotë të ekonomisë gjyqësore.
24. Kjo për arsye se siç u parashtrua më sipër gjithë procesi gjyqësor zhvilluar nga një
gjykatë jokompetente do të ishte nul dhe nuk do të sillte asnjë pasojë për palët e tij dhe si
rrjedhojë ankimi i çështjes së kompetencës lëndore së bashku me vendimin përfundimtar nuk
do kishte asnjë efekt për rregullimin e pasojave të krijuara nga kjo paligjshmëri, (gjykimi do
fillonte nga e para në gjykatën kompetente; afati i arsyeshëm për gjykimin do të cënohej;
etj.).
25. Në përfundim të analizës së mësipërme, ky Kolegj vlerëson se neni 13, pika 3 i
Ligjit nr.49/2012 bën fjalë për kompetencën tokësore dhe jo për atë lëndore dhe funksionale.
Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se pala ndërgjyqëse ka të
drejtë të paraqëse ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë ndaj vendimit për shpalljen e
moskompetencës dhe vendimit për rrëzimin e kërkesës për shpalljen e moskompetencës, kur
ka pretendime për shkelje të dispozitave mbi kompetencën lëndore dhe funksionale të
gjykatave.
26. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të pretendimeve të ngritura
në ankimin e veçantë të paditësit Agim Selishta, kundër vendimit nr.1468, datë 22.06.2015 të
Gjykatës së Administrative të Apelit Tiranë, vlerëson së këto pretendime i përkasin
kompetencës lëndore dhe funksionale, dhe për këtë duhet të merren në shqyrtim nga ana e
këtij Kolegji.
27. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet natyrës së
mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo administrative.
Për identifikimin e saj, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, të
parashtruara si në kërkesë ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarrëveshjes, si dhe
statusit juridik të palëve që marrin pjesë në këtë gjykim, si dhe bën lidhjen midis fakteve që
pretendohen prej kërkuesit se kanë ngjarë, të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë
cënuar, si dhe ligjin e zbatueshëm për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje.
28. Në analizë të kërkimeve të padisë së paditësave dhe të ndërhyrësit kryesor në
çështjen objekt gjykimi konstatohet se jemi përpara një padie me kërkime të përziera,
kërkimet e para për: “Pezullim i ekzekutimit të aktit administrativ vendimit të K.RR.T
Peshkopi nr.3, datë 11.01.2008, i cili miratoi shtyrjen e afatit kohor të lejes së ndërtimit nr.3,
datë 15.07.2004. Anullimi i aktit administrativ, vendimit të K.RR.T Peshkopi nr.3, datë
11.01.2008, i cili miratoi shtyrjen e afatit kohor të lejes së ndërtimit nr.3, datë 15.07.2004”
janë kërkime me natyrë administrative. Ndërsa kërkimi i ndërhyrësit kryesor për: “Pushim
cënimi të pronësisë mbi sipërfaqen prej 294 m2, rregjistruar në ZRPP-Dibër me nr.5/255
ndodhur nr Zonën Kadastrale 2931 Peshkopi dhe mospërsëritjen e tij në të ardhmen.
Detyrimin e palës së paditur të lirojë dhe dorëzojë sipërfaqen prej 36 m 2 pjesë e kësaj
sipërfaqeje. Detyrimin e të paditurit Agim Selishta të shpërblejë dëmin e shkaktuar dhe
fitimin e munguar të ardhur nga vonesa në ndërtimin e objektit ndërtimor, objekt gjykimi për
1060
faj të palës së paditur në vlerën 2 150 000 lekë” është kërkim me natyrë civile, prandaj
kompetenca në lëndë për shqyrtimin e këtyre kërkimeve të padisë në zbatim të vendimit të
mësipërm unifikues i përket gjykatës civile.
29. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.334, datë 10.02.2014, drejt ka vendosur
kur ka deklaruar moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e çështjes
civile nr.266, datë 26.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe ka dërguar çështjen
për kompetencë shqyrtimi të çështjes civile Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë. Ky
vendim qënë në përputhje edhe me qëndrimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë në vendimin nr.3 datë 06.12.2013, ku shprehimisht thuhet: “Gjykatat
administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji
përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së
gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat padia, ankimi
ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së
parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka
përfunduar akoma”.
30. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.03, datë
28.04.2014 me të cilin është ndryshuar praktika gjyqësore e unifikuar në vendimin nr.3/2013
mbajnë qëndrimin se, kur kemi të bëjmë me kërkime të përziera (civile dhe administrative)
dhe çështja është rregjistruar në gjykatë para datës 04.11.2013 gjykimi i saj do të vazhdojë
nga gjykata civile, ndërsa për çështjet e rregjistruara pas kësaj date do të bëhet ndarja e
kërkimeve me natyra të ndryshme.
31. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se meqenëse çështja në gjykim
është regjistruar dhe ka qënë në gjykim (padi e kundërpadi), para datës 04.11.2013 dhe në
objektin e padisë ka kërkime të natyrave të ndryshme (civile dhe administrative), Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, lënda për gjykimin e çështjes i
përket gjykatës së juridiksionit civil.
32. Në referim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor
të kërkimeve të palës paditëse të shprehura në kërkesë padi dhe ndërhyrje kryesore, ky Kolegj
vlerëson të drejtë dhe të bazuar në ligjin nr.49/2012 arsyetimin dhe vendimin e dhënë nga
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë në lidhje me përcaktimin e kompetencës lëndore por
kjo gjykatë ka gabuar në vendimin për dërgimin e çështjes Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër, Por Gjykata Administrative e Apelit Tiranë ka gabuar kur ka vendosur për dërgimin e
çështjes Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe duhet t’ia dërgonte Gjykatës së Apelit
Tiranë, e cila pas gjykimit të [ështjes duhet të vendostetë zgjidhte [ështjen vetë ose të kthente
për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Dibër.
33. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi
nr.1468, datë 22.06.2015 i Gjykatës së Administrative të Apelit Tiranë duhet të prishet dhe
çështja t’i dërgohet Gjykatës së Apelit Tiranë si gjykatë kompetente për shqyrtimin e
çështjes.
1061
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të ligjit nr.49/2012 duke u bazuar
në 13/3 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1468, datë 22.06.2015 të Gjykatës së Administrative të Apelit
Tiranë dhe dërgimin e çështjes Gjykatës së Apelit Tiranë si gjykatë kompetente për
shqyrtimin e çështjes.
Tiranë, më 08.10.2015
1062
VENDIM

Arjana Fullani Anëtar

përket:
PADITËS: RIFAT GJONI;

SHOQËRORE TIRANË;
AGJENCIA LOKALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE KAVAJË
OBJEKTI:
Njohjen e pavërtetësisë së dokumentit të regjistrit themeltar nr.1, faqe 75
të ish Kooperativës Bujqësore Kryevidh në lidhje me gjeneralitetet.
Detyrimin e të paditurit të bëjë ripërllogaritjen e masës së pensionit
duke më paguar për diferencën që nga dita e mbushjes së moshës për pension.
Baza Ligjore: Nenet 32 të Kodit të Procedurës Civile
si dhe Ligji nr.7703 datë 11.05.1993
“Për sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.12-2014-795 (170) datë

02.06.2014, vendosi:
“Të shpalle moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë dhe te
dërgojë çështjen civile nr.21266-00851-12-2013, dt.12.12.2013 me paditës
Rifat Gjoni te paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë,
Agjencia e Sigurimeve Shoqërore Kavajë, me objekt njohja e pavërtetësisë të
dokumentit të regjistrit themeltar nr.1, faqe 75 të ish kooperativës bujqësore
Kryevidh në lidhje me gjeneralitetet. Detyrimin e të paditurit të bëj
ripërllogaritjen e masës së pensionit duke më paguar për diferencën që nga
dita e mbushjes së moshës për pension. Dërgimin e kërkesë padisë se bashku
me aktet e paraqitura, Gjykatës Administrative Durrës si gjykatë kompetente
për gjykimin e kësaj çështje. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni
13 pika 1 dhe 5 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i është drejtuar Gjykatës së
Lartë duke ngritur çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën lëndore të
shqyrtimit të çështjes, duke pasqyruar shkaqet e mëposhtme:
1063
 Objekti kryesor i padisë ka të bëjë me mosmarrëveshje civile për vërtetimin e faktit
juridik.
 Paditësi nuk paraqet asnjë akt zyrtar që vërteton se këto vite pune i përkasin atij dhe
me të cilin ta detyrojë të paditurin ta njohë aktin si të vërtetë.
 Pasi të zgjidhet objekti kryesor ai i vërtetimit të faktit paditësi mund ti drejtohet
organit administrativ për përfitimin e pensionit të plotë. Sa më sipër edhe në referim
të vendimit unifikues nr.4 datë 10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Rifat
Gjoni ka aplikuar pranë palës së paditur për të përfituar pension pleqërie.
2. Rezulton se Dega e Përfitimeve pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore
Tiranë ka vendosur ta trajtojë paditësin me pension të pjesshëm pleqërie duke i njohur si
periudhë vjetërsie në punë vetëm periudhën e sigurimit vullnetar 1993-2009.
3. Ndërkohë pala paditëse Rifat Gjoni duke mos qenë dakord me vendimin e
sipërcituar të i është drejtuar me ankim administrativ Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore Tiranë.
4. Me shkresën nr.202143 prot., datë 17.1.2013 pala e paditur i ka thyer përgjigje
duke sqaruar se: “Nga rishqyrtimi i dokumentacionit vjetërsia e punës në KB nuk merret në
përllogaritje sepse në ditë pune në kooperativë është Enver Refat Mustafa Gjoni ndërsa në
certifikatë Rifat Mustafa Gjoni. Ndiqni rrugën ligjore.”
5. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Rifat Gjoni i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kavajë më datë 19.11.2013 me padinë objekt shqyrtimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.12-2014-795 (170) datë
02.06.2014, vendosi: “Të shpalle moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë
dhe te dërgojë çështjen civile nr.21266-00851-12-2013, dt.12.12.2013 me paditës Rifat Gjoni
te paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, Agjencia e Sigurimeve
Shoqërore Kavajë, me objekt njohja e pavërtetësisë të dokumentit të regjistrit themeltar nr.1,
faqe 75 të ish Kooperativës Bujqësore Kryevidh në lidhje me gjeneralitetet. Detyrimin e të
paditurit të bëjë ripërllogaritjen e masës së pensionit duke më paguar për diferencën që nga
dita e mbushjes së moshës për pension. Dërgimin e kërkesë padisë se bashku me aktet e
paraqitura, Gjykatës Administrative Durrës si gjykatë kompetente për gjykimin e kësaj
çështje. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.”.
6.1 Arsyetimi i gjykatës: “Në vendimin unifikues nr.3, datë 06.12.2013, të Kolegjeve
të Bashkuara të Gjykatës së Lartë arrihet në interpretimin unifikues se : Gjykatat
Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ
i Gjykatës së Lartë, të krijuara me Ligjin nr.49, datë 03.05.2012, “Për organizimin dhe
parë, të apelit apo Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka
përfunduar akoma. Si rrjedhojë në kushtet kur pala paditëse kërkon në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Kavajë kundërshtimin e një akti administrativ në respektim të urdhërimeve të nenit
1064
324 të Kodit të Procedurës Civile gjykata çmon se jemi para një çështje administrative, e cila
për nga pikëpamja e kompetencës lëndore është në kompetencë të seksioneve administrative.
Në këto kushte, duke mbajtur parasysh përcaktimet e bëra në ligj dhe faktet që i përkasin
rastit konkret, Gjykata vlerëson se nuk është kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje”.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni
13 pika 1 dhe 5 , të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
Lartë duke ngritur çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën lëndore të
shqyrtimit të çështjes, duke pasqyruar shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

8.1 Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive
dhe të interesave të tij kushtetuese dhe ligjore
ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka
të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik
brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e
8.2 Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile;
8.3 Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” ;
8.4 Vendimi unifikues nr.3 datë 28.4.2014 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë;
9. Se vendimi nr.12-2014-795 (170) datë 02.06.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Kavajë, që ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar
aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja duhet të
dërgohet në po atë gjykatë.
10. Kolegji Administrativ e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e
gjykatës nga pikëpamja lëndore për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
11. Kolegji Administrativ në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet
identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative.
Kolegji e vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Kavajë. Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe
qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose
kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
12. Nga kërkesë padia rezulton se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është: “ (i)
Njohja e pavërtetësisë së dokumentit të regjistrit themeltar nr.1, faqe 75 të ish Kooperativës
Bujqësore Kryevidh në lidhje me gjeneralitetet. (ii) Detyrimin e të paditurit të bëjë
ripërllogaritjen e masës së pensionit duke më paguar për diferencën që nga dita e mbushjes
së moshës për pension.
1065
13. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues nr.3 datë
28.04.2014, kanë vendosur të njehsojnë praktikën në lidhje me gjykatën kompetente për
shqyrtimin e padisë, që përmban kërkime mikse, qofshin këto një bashkim i thjeshtë apo i
ndërvarur.
14. Kolegji, vëren se qëndrimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë vjen në
interpretim të gabuar të qëndrimeve unifikuese të mbajtura nga Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues nr.3 datë 28.04.2014, i cili ka njehsuar praktikën
gjyqësore sa më poshtë:
 Kur në objektin e gjykimit të një çështje ka disa kërkime si të natyrës civile
dhe administrative, këto kërkime pavarësisht faktit nëse kanë një lidhje të thjeshtë në mes
tyre, apo janë edhe të ndërvarura nga njëra tjetra, referuar nenit 61 dhe 159 të K.Pr.Civile
dhe 13 dhe 23 të ligjit 49/2012, gjykata duhet të veçojë kërkimet që nuk janë në kompetencën
e saj lëndore, duke ia kaluar ato gjykatës kompetente.
 Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe
administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të
gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur”.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se padia e cila është paraqitur për
shqyrtimin përmban kërkime mikse të përbëra nga kërkime civile siç është (i) Njohja e
pavërtetësisë së dokumentit të regjistrit themeltar nr.1, faqe 75 të ish kooperativës bujqësore
Kryevidh në lidhje me gjeneralitetet. dhe kërkime administrative siç është (ii) Detyrimin e të
paditurit të bëjë ripërllogaritjen e masës së pensionit duke më paguar për diferencën që nga
dita e mbushjes së moshës për pension.
16. Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se padia është paraqitur në
gjykim në datën 19.11.2013. Sa më sipër nisur nga natyra e kërkimeve në padi, dhe nga fakti
që padia është paraqitur pas datës 04.11.2013, çështja duhet të kthehet në gjykatën në të cilën
është paraqitur padia, që në rastin konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë.
17. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë pasi të analizojë kërkimet e padisë duhet të
bëjë veçimin e tyre, duke mbajtur për gjykim kërkimet me natyrë civile, ndërsa kërkimet me
natyrë administrative pas veçimit duhet ti dërgojë në gjykatën administrative kompetente.
përfundimin se vendimi nr.12-2014-795 (170), datë 02.06.2014 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e
gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.12-2014-795 (170) datë 02.06.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 01.10.2015
1066
VENDIM


përket:
PADITËS: NINA LALA; KRISTO LALA;

I PADITUR: MINISTRIA E BUJQËSISË, ZHVILLIMIT
RURAL DHE ADMINISTRIMIT TË
UJËRAVE;
PERSONA TË TRETË: SHOQËRIA “AGROTAL 1” SH.P.K;
SHOQËRIA “AGROTAL 2” SH.P.K
OBJEKTI:
Kthim dhe dorëzim sendi pronarëve (tokë arë) nga poseduesi jo pronar.
Shpërblimin e dëmit për periudhën 2011-2014 deri në dorëzimin e sendit (tokë arë)
në formën e qirasë vjetore, pronarëve të ligjshëm.
Baza Ligjore: Neni 41, pika 1 dhe neni 42,
pika 1 e Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë.
Nenet 32/a i vijues të Kodit të Procedurës Civile;
Nenet 296, 298 e vijues të Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.12-2015-616 (256) datë

21.05.2015, vendosi:
“Të shpallë moskompetencën Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë dhe
kompetente Gjykatën Administrative Tiranë dhe i dërgon aktet në këtë
Gjykatë kompetente”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni
Lartë duke ngritur çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën për shqyrtimin e
çështjes, duke pasqyruar shkaqet e mëposhtme:
 Neni 11 i ligjit nr.49/2012 pika 3 parashikon se: “Paditë për mosmarrëveshjet
administrative, që kanë për objekt mbrojtjen e të drejtave dhe interesave të ligjshëm,
që rrjedhin nga sendet e paluajtshme, shqyrtohen në gjykatën administrative të
shkallës së parë, që përfshin territorin në të cilin ndodhet sendi ose pjesa më e madhe
e tij”.
1067
 Nga pala paditëse është ngritur një padi e cila ka në thelb mbrojtjen e të drejtave dhe
interesave të ligjshëm që rrjedhin nga sendet e paluajtshme si dhe të luajtshme. Pasuri
e paluajtshme e pretenduar prej palës paditëse ndodhet në qytetin e Kavajës.
 Kjo gjykatë çmon se nuk është kompetente për gjykimin e kësaj çështje për shkak të
mungesës së kompetencës tokësore. Pra kompetente është Gjykatat Administrative
Shkallës së Parë Durrës aty ku ndodhet sendi i paluajtshëm.

VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Nina Lala
është pronare e një sipërfaqeje prej 8789 m2 tokë arë e ndodhur në Komunën Gosë, Kavajë e
regjistruar në ZVRPP me nr.pasurie 63/3, ndërsa paditësi tjetër Kristo Lala është pronar i një
sipërfaqeje prej 7421 m2 tokë arë e ndodhur në Komunën Gosë, Kavajë e regjistruar në
ZVRPP me nr.pasurie 63/4.
2. Me urdhrin e përbashkët nr.135 datë 17.04.2009 të Ministrit të Bujqësisë dhe
Ministrit të Brendshëm është vendosur kalimi i tokës në përdorim të shoqërisë “Agrotal 1”
sh.a.
3. Në muajin gusht të vitit 2011 një sipërfaqe toke e cila është në pronësi të paditësve
është rrethuar nga e shoqërisë “Agrotal 1”.
4. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Nina Lala dhe Kristo Lala i janë drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë më datë 30.10.2014 me padinë objekt shqyrtimi.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.12-2015-616 (256) datë
21.05.2015, vendosi: “Të shpallë moskompetencën Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë dhe
kompetente Gjykatën Administrative Tiranë dhe i dërgon aktet në këtë Gjykatë kompetente”.
5.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata vëren se në vështrim të ligjit nr.49/2012, “Për
organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, konkretisht neni 7 I tij pika a, ku thuhet: “Gjykatat Administrative janë
kompetente për a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet
nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të
veprimtarisë administrative nga organi publik;”, meqenëse në çështjen konkrete bëhet fjalë
për një kontratë administrative publike ndërmjet palëve ndërgjyqëse, kjo çështje duhet t’i
kalojë për kompetencë lëndore Gjykatës Administrative të Shkallës së Tiranë”.
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni
Lartë duke ngritur çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën për shqyrtimin e
çështjes, duke pasqyruar shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

7.1 Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të
interesave të tij kushtetuese dhe ligjore ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të
1068
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” ;
Lartë;
8. Se vendimi nr.12-2015-616 (256) datë 21.05.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Kavajë, që ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar
aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja duhet të
dërgohet në po atë gjykatë.
Kolegji e vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Kavajë. Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe
qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose
kritereve ligjore që në rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
11. Nga kërkesë padia rezulton se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është: “(i) Kthim
dhe dorëzim sendi pronarëve (tokë arë) nga poseduesi jo pronar. (ii) Shpërblimin e dëmit për
periudhën 2011-2014 deri në dorëzimin e sendit (tokë arë) në formën e qerasë vjetore,
pronarëve të ligjshëm.
12. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues nr.3 datë
28.04.2014, kanë vendosur të njehsojnë praktikën në lidhje me gjykatën kompetente për
shqyrtimin e padisë, që përmban kërkime mikse, qofshin këto një bashkim i thjeshtë apo i
ndërvarur.
13. Kolegji, vëren se qëndrimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë vjen në
interpretim të gabuar të qëndrimeve unifikuese të mbajtura nga Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues nr.3 datë 28.04.2014, i cili ka njehsuar praktikën
gjyqësore sa më poshtë:
 Kur në objektin e gjykimit të një çështje ka disa kërkime si të natyrës civile
dhe administrative, këto kërkime pavarësisht faktit nëse kanë një lidhje të thjeshtë në
mes tyre, apo janë edhe të ndërvarura nga njëra tjetra, referuar nenit 61 dhe 159 të
K.Pr.Civile dhe 13 dhe 23 të ligjit 49/2012, gjykata duhet të veçojë kërkimet që nuk
janë në kompetencën e saj lëndore, duke ia kaluar ato gjykatës kompetente.
administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të
vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur”.
shqyrtimin përmban kërkime mikse të përbëra nga kërkime civile siç është (i) Kthimi dhe
dorëzimi i sendit pronarëve (tokë arë) nga poseduesi jo pronar dhe kërkime administrative
siç është (ii) Shpërblimin e dëmit për periudhën 2011-2014 deri në dorëzimin e sendit (tokë
arë) në formën e qerasë vjetore, pronarëve të ligjshëm.
gjykim në datën 30.10.2014. Sa më sipër nisur nga natyra e kërkimeve në padi, dhe nga fakti
1069
që padia është paraqitur pas datës 04.11.2013, çështja duhet të kthehet në gjykatën në të cilën
është paraqitur padia, që në rastin konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë.
16. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë pasi të analizojë kërkimet e padisë duhet të
bëjë veçimin e tyre, duke mbajtur për gjykim kërkimet me natyrë civile, ndërsa kërkimet me
natyrë administrative pas veçimit duhet ti dërgojë në gjykatën administrative kompetente.
përfundimin se vendimi nr.12-2015-616 (256) datë 21.05.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kavajë, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.12-2015-616 (256) datë 21.05.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 01.10.2015
1070
Nr. 00-2015-4201 Vendimi
VENDIM
Andi Çeliku Kryesues

Medi Bici Anëtar
Në datë 15.10.2015 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

PADITËS: NIKA FILA (MARANGONI)

SHOQËRORE DURRËS
OBJEKTI:
Njohjen e vjetërsisë në punë për periudhën 05.03.1971
deri me 15 Gusht 1993 në emër të Nika Fila (Marangoni).
Kundërshtimin e akteve administrative:
Vendim i datës 22.09.2012, i Degës së Përfitimeve,
pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Durrës;
vendim nr.465, datë 26.11.2012 i Komisionit Rajonal të Ankimit,
pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Durrës;
vendim nr.895, datë 21.01.2013 i Komisionit Qendror të Ankimit,
pranë Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë
dhe vendim i datës 02.04.2013
i Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Durrës.
Detyrimin e palës së paditur të më lidh pension pleqërie
nga data që më ka lindur e drejta
Baza Ligjore: Nenet 32/c 45, 253, 388, 270 të K.Pr.Civile;
neni 86/3 i ligjit nr.7703/1993 i ndryshuar
“Për sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”.
Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.1437, datë 27,05,2013 ka

vendosur:
Të pranojë kërkesëpadinë e paditëses Nika Fila (Marangoni) me të paditur
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës.
Të anullojë aktet administrative:
Vendim datë 22.09.2012 i Degës së Përfitimeve, pranë Drejtorisë Rajonale të
Sigurimeve Shoqërore Durrës;
Vendim nr.465, datë 26.11.2012 i Komisionit Rajonal të Ankimit, pranë
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Durrës;
Vendim nr.895, datë 21.01.2013 i Komisionit Qendror të Ankimit, pranë
Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë;
1071
Vendim i datës 02.04.2013 i Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore
Durrës.
Të detyrojë palën e paditur që të njohë vjetërsinë e punës të paditëses siç është
pasqyruar në regjistrin themeltar të punonjësve fleta ku është shënuar vjetërsia
e paditëses për periudhën deri më 16.08.1992 dhe në akt verifikimin e DRSSH
Durrës datë 20.03.2012.
Të detyrojë palën e paditur që t’i lidhë pension pleqërie paditëses që nga
momenti që i ka lindur e drejta, e në vazhdim.

vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Durrës për gjykimin e çështjes.
Dërgimin e akteve në Gjykatën Administrative të Apelit si gjykatë
kompetente.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.s’ka, datë 11.09.2015 ka vendosur:

T’i parashtrojë Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj në mosmarrëveshje me
Gjykatën e Apelit Durrës lidhur me përcaktimin e kompetencës lëndore për
shqyrtimin e kësaj çështje.
Ky vendim t’i njoftohet Gjykatës së Apelit Durrës.
Gjykata Administrative e Apelit parashtron se:

- Kompetenca lëndore e gjykatave administrative përcaktohet qartë në nenin 7
të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” ....
- Mbi këtë vlerësim, Gjykata Administrative e Apelit, në vijim të veprimeve
procedurale ligjore për shqyrtimin e çështjes, çmon ti parashtroje qëndrimin e saj
Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e mosmarrëveshjes në lidhje me përcaktimin e
gjykatës kompetente nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e ankimit të palës së
paditur kundër vendimit nr.1437 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Durrës, për faktin se
objekti i padisë është: Njohjen e vjetërsisë në punë për periudhën 05.03.1971 deri me
15 Gusht 1993 në emër të Nika Fila (Marangoni). Kundërshtimin e akteve
administrative: Vendim datë 22.09.2012, i Degës së Përfitimeve, pranë Drejtorisë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Durrës; Vendim nr.465, datë 26.11.2012 i
Komisionit Rajonal të Ankimit Tiranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore
Durrës; Vendim nr.895, datë 21.01.2013 i Komisionit Qendror të Ankimit pranë
Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë .....
- Pra konstatohet lehtësisht se disa nga kërkimet në padi janë të natyrës civile,
njohjen e vjetërsisë në punë për periudhën 05.03.1971 deri me 15 Gusht 1993 në emër
të Nika Fila (Marangoni), për rrjedhojë gjykata administrative nuk ka kompetencë
lëndore për gjykimin e kësaj çështje në bazë edhe të nenit 8 të ligjit nr.49/2012....
- Lidhur me përcaktimin e kompetencës lëndore në kërkesëpaditë me disa
kërkime, të cilat janë me natyra të ndryshme (civile dhe administrative), në vendimin
unifikues nr.03, datë 28.04.2014 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë mbajnë
qëndrimin se: Çështjet në të cilat gjatë gjykimit është paraqitur një kundërpadi, e cila
ka natyrë të ndryshme nga ajo e padisë (respektivisht administrative ose civile), në
rast se kundërpadia është paraqitur në gjykatë para datës 04.11.2013, do të vazhdojnë
të gjykohen në gjykatën kompetente për shqyrtimin e padisë, si në gjykimin në shkallë
të parë, gjykatë të apelit, apo Gjykatë të Lartë; Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë
disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative, kërkime të cilat janë paraqitur
1072
përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë
paraqitur.

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në
dhomën e këshillimit, në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 23.09.2015 është regjistruar çështja nr.31003-01948-
00-2015 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Nika Fila (Marangoni) dhe e
paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës, me objekt: Njohjen e vjetërsisë
në punë për periudhën 05.03.1971 deri me 15 Gusht 1993 në emër të Nika Fila
(Marangoni)....etj.
2. Vendimi nr.10-2014-1703 (727), datë 29.04.2014 i Gjykatës së Apelit Durrës është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji
3. Paditësja Nika Kozma Fila, ka paraqitur kërkesën për pension pleqërie me datë
23.08.2012. Me vendimin e datës 22.09.2012, Dega e Përfitimeve, pranë DRSSH Durrës ka
refuzuar kërkesën, sepse paditësja: nuk ka paraqitur librezë pune, por një fotokopje të fletës
së regjistrit themeltar; në fletën e regjistrit të sipërpërmendur figuron me emrin Donika,
kurse sipas dokumentave të Zyrës së Gjendjes Civile emri i saj është Nika; rezulton të ketë
përfituar pension invaliditeti në vitin 1984, por në arkiv nuk ka dokumenta për këtë periudhë.
4. Paditësja ka bërë ankim administrativ kundër vendimit të mësipërm të Degës së
Përfitimeve, pranë DRSSH Durrës, por KRA Durrës ka lënë në fuqi vendimin e Degës së
Përfitimeve, provuar kjo me vendimin nr.465, datë 26.11.2012 të Komisionit Rajonal të
Ankimit, pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Durrës.
5. Më tej, paditësja është ankuar në KQA Tiranë, i cili e ka kthyer dosjen për
rishqyrtim në DRSSH Durrës, me vendimin nr.895, datë 21.01.2013 të Komisionit Qendror të
Ankimit pranë Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë. Në vendimin e KQA thuhet: të
rivlerësojë praktikën e kërkueses në zbatim të aneks rregullores për zbatimin e shkronjës c,
pika 17 e kapitullit I.A.b të rregullores nr.1 datë 21.10.2008 “Për caktimin administrimin dhe
pagesën e pensioneve”, ku në rastet tip A.2, parashikon rastet kur dokumentacioni i vjetërsisë
në punë nuk përputhet me çertifikatën e gjendjes civile, sepse emri ose atësia janë shkurtim
ose anasjelltas. Edhe pas rishqyrtimit, Dega e Përfitimeve me vendimin e datës 02.04.2013 ka
lënë në fuqi vendimin kësaj të datës 22.09.2012, duke e njohur paditësen me të drejtën për
t’iu drejtuar gjykatës.
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatave në mosmarrëveshje:
6. Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.1437, datë 27,05,2013 ka

vendosur:
Të pranojë kërkesëpadinë e paditëses Nika Fila (Marangoni) me të paditur Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës.
Të anullojë aktet administrative:
Vendim datë 22.09.2012 i Degës së Përfitimeve pranë Drejtorisë Rajonale të
Sigurimeve Shoqërore Durrës;
1073
Vendim nr.465, datë 26.11.2012 i Komisionit Rajonal të Ankimit, pranë Drejtorisë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Durrës;
Vendim nr.895, datë 21.01.2013 i Komisionit Qendror të Ankimit, pranë Institutit të
Sigurimeve Shoqërore Tiranë;
Vendim i datës 02.04.2013 i Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Durrës.
Të detyrojë palën e paditur që të njohë vjetërsinë e punës të paditëses siç është
pasqyruar në regjistrin themeltar të punonjësve fleta ku është shënuar vjetërsia e paditëses për
periudhën deri më 16.08.1992 dhe në akt verifikimin e DRSSH Durrës datë 20.03.2012.
Të detyrojë palën e paditur që t’i lidhë pension pleqërie paditëses që nga momenti që i
ka lindur e drejta, e në vazhdim.
7. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin e saj nr.10-2014-1703 (727), datë
Dërgimin e akteve në Gjykatën Administrative të Apelit si gjykatë kompetente.
8. Gjykata e Apelit Durrës ndërmjet të tjerave arsyeton se:
.... Gjykata e Apelit Durrës bazuar vlerëson të theksojë se: referuar të drejtës
procedurale kompetenca është sasia e juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e funksionit
të saj çdo gjykate. Kompetenca përcakton për çdo gjykatë të veçantë se në çfarë rastesh dhe
në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar dhe për çdo rast dhe për
çdo mosmarrëveshje të mundshme ka së paku një gjykatë kompetente për ta shqyrtuar atë.
Kompetenca është kusht i domosdoshëm, i cili duhet të respektohet nga ana e
gjykatave, pasi kjo lidhet direkt me vlefshmërinë e procesit. Një gjykatë që nuk është
kompetente për shqyrtimin e një çështjeje nuk mund të kryejë asnjë veprim procedurial dhe
duhet të deklarojë moskompetencën e saj.
Mbi bazën e përcaktimeve ligjore interpretuese si më sipër, gjykata e apelit vlerëson
se mosmarrëveshja konkrete hyn në fushën e veprimit të nenit 7 të ligjit nr.49/2012 dhe kjo
gjykatë nuk është kompetente për gjykimin e mosmarrëveshjes së iniciuar nga palët....
9. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.s’ka, datë 11.09.2015 ka
vendosur:
T’i parashtrojë Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj në mosmarrëveshje me Gjykatën e
Apelit Durrës lidhur me përcaktimin e kompetencës lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje.
Ky vendim t’i njoftohet Gjykatës së Apelit Durrës.
10. Gjykata Administrative e Apelit ndërmjet të tjerave arsyeton se:
.... Kolegji i Gjykatës Administrative të Apelit, caktuar për shqyrtimin e kësaj çështje,
vlerëson kryesisht se nuk ka kompetence lëndore për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
Kompetenca lëndore e gjykatave administrative përcaktohet qartë në nenin 7 të ligjit
nr.49/2012” Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative” ....
Mbi këtë vlerësim, Gjykata Administrative e Apelit, në vijim të veprimeve procedurale
ligjore për shqyrtimin e çështjes, çmon t'i parashtroje qëndrimin e saj Gjykatës së Lartë për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes në lidhje me përcaktimin e gjykatës kompetente nga pikëpamja
lëndore për shqyrtimin e ankimit të palës së paditur kundër vendimit nr.1437 të Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Durrës, për faktin se objekti i padisë është: Njohjen e vjetërsisë në punë për
periudhën 05.03.1971 deri me 15.08.1993 në emër të Nika Fila (Marangoni). Kundërshtimin
e akteve administrative: Vendim datë 22.09.2012, i Degës së Përfitimeve pranë Drejtorisë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Durrës; Vendim nr.465 datë 26.11.2012 i Komisionit
Rajonal të Ankimit Tiranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Durrës; Vendim
nr.895, datë 21.01.2013 i Komisionit Qendror të Ankimit pranë Institutit të Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, .....
1074
Pra konstatohet lehtësisht se disa nga kërkimet në padi janë të natyrës civile, njohjen
e vjetërsisë në punë për periudhën 05.03.1971 deri me 15 Gusht 1993 në emër të Nika Fila
(Marangoni), për rrjedhoje gjykata administrative nuk ka kompetence lëndore për gjykimin e
kësaj çështje në bazë edhe të nenit 8 të ligjit nr.49/2012....
Lidhur me përcaktimin e kompetencës lëndore në kërkesëpaditë me disa kërkime, të
cilat janë me natyra të ndryshme (civile dhe administrative), në vendimin unifikues nr.03,
datë 28.04.2014 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë mbajnë qëndrimin se: Çështjet në
të cilat gjatë gjykimit është paraqitur një kundërpadi, e cila ka natyrë të ndryshme nga ajo e
padisë (respektivisht administrative ose civile), në rast se kundërpadia është paraqitur në
gjykatë para datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen në gjykatën kompetente për
shqyrtimin e padisë, si në gjykimin në shkallë të parë, gjykatë të apelit, apo Gjykatë të Lartë;
Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative,
kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen nga
gjykata ku ato janë paraqitur.
Për sa më sipër ky kolegj çmon se kjo çështje nuk hyn në kompetencën lëndore të
gjykimit nga Gjykata Administrative e Apelit, por në Gjykatën e Apelit Durrës referuar
objektit të mosmarrëveshjes e pasqyruar në padinë objekt gjykimi dhe bazës ligjore ku ajo
mbështetet.....

b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të
drejte;
c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin.

Afati për paraqitjen e padisë ndaj një akti administrativ është tridhjetë ditë nga dita e
shpalljes ose e njoftimit të vendimit të organit më të lartë administrativ, që ka shqyrtuar
ankesën në rrugë administrative, përveç kur ligji parashikon ankimin e drejtpërdrejtë në
gjykatë. Në këtë rast afati fillon nga dita e shpalljes ose e njoftimit të aktit administrativ ndaj
të cilit është paraqitur padia.
Kur organi administrativ më i lartë nuk ka shqyrtuar ankimin në afatin e caktuar me
ligj ose kur organi kompetent administrativ nuk ka shqyrtuar kërkesën e shtetasit në afatin e
caktuar me ligj dhe kundër aktit të tij parashikohet ankimi i drejtpërdrejtë në gjykatë,
shtetasi ka të drejtë t’i drejtohet gjykatës brenda afatit të caktuar në paragrafin e parë të
këtij neni edhe pse nuk i është dhënë përgjigje për kërkesën ose ankesën e parashtruar.
13. Në nenin 13/5 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e

Gjykatave Administrative” është parashikuar se:
Gjykata me kërkesë të palëve ose kryesisht, ngre çështjen e mosmarrëveshjes me
vendim të arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë kopjen e akteve të nevojshme për
zgjidhjen e saj. Gjykata, që ka dhënë vendimin, njofton menjëherë gjykatën në
mosmarrëveshje. Vendimi për ngritjen e mosmarrëveshjes, së bashku me aktet, i dërgohet
Gjykatës së Lartë brenda 5 ditëve.
1075
14. Në vendimin unifikues të Gjykatës së Lartë nr.03, datë 06.12.2013 ndërmjet të
tjerave thuhet se:
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimet që ngrihen në

parashtresën për mosmarrëveshjen e kompetencës nga Gjykata e Administrative e Apelit, nuk
janë të bazuara në ligj, prandaj nuk ka asnjë shkak ligjor që vendimi i dhënë nga Gjykata e
Apelit Durrës të cënohet.
16. Në nenin 2 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative” është përcaktuar se: “Mosveprimi administrativ” është çdo mungesë veprimi
nga organi i administratës publike për të ushtruar veprimtarinë administrative, sipas
funksionit publik, që krijon pasoja juridike mbi të drejta subjektive apo interesa të ligjshëm.
Organ Publik është çdo organ i pushtetit vendor që kryen funksione administrative. “Veprim
administrativ” është akti administrativ, kontrata administrative dhe veprimi tjetër
administrativ. “Veprimi tjetër administrativ” është çdo formë e njëanshme e veprimtarisë së
organit publik, në kryerjen e funksionit publik dhe që nuk plotëson kushtet për të qenë akt
administrativ apo kontratë dhe që krijon pasoja juridike mbi të drejtat subjektive apo interesat
e ligjshëm.
17. Në rastin në gjykim pala paditëse kërkon që pala e paditur të njohë vërtetësinë e
një dokumenti zyrtar, fletës së regjistrit themeltar ku janë pasqyruar vitet e saj të punës, që në
vetvete përbëjnë mosveprime administrative nga organi administrativ, të parashikuara nga
neni 2 i ligjit nr.49/2012. Arsyetimi i Gjykatës Administrative të Apelit se, ndodhemi përpara
vërtetimit të faktit juridik, të parashikuar nga nenet 32/c dhe 388 të K.Pr.Civile është i
pabazuar në ligj, sepse në këtë rast nuk ngrihet kërkesëpadi para gjykatës, por personi
mbajtës i të drejtës subjektive i drejtohet gjykatës më kërkesë për vërtetimin e faktit juridik
(gjykimi pa palë kundërshtare) dhe kjo kërkesë mund të bëhet vetëm kur akti është zhdukur,
mungon, etj.
18. Rasti në gjykim nuk është i tillë, pasi akti ekziston dhe palë e paditur është një
organ i administratës publike, i cili kryen veprimtari të mirëfilltë administrative, që në rastin
konkret nuk vepron, duke pretenduar pasaktësinë e dokumentacionit të paraqitur nga pala
paditëse, prandaj ky gjykim ka natyrë administrative dhe lënda e gjykatës administrative për
shqyrtimin e çështjes nuk mungon.
Lartë, ndërmjet të tjerave thotë se: Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e
Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Larte, të krijuara me ligjin
nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrativ dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative “ janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative,
pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për
çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës
1076
04.11.2013, respektivisht në Gjykatat e Shkallës së Parë të Apelit apo në Gjykatën e Lartë
dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma.
20. Meqenëse çështja është me natyrë administrative dhe ka qenë e regjistruar përpara
datës 04.11.2013, duke u mbështetur në vendimin unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, kompetenca në lëndë i përket Gjykatës Administrative të Apelit, prandaj
vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në 13/6 të ligjit nr.49/2012
“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
Apelit Durrës.
Tiranë, më 15.10.2015
1077
Nr. 00 - 2015 -4203 Vendimi
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: AGE MARKU

SHOQËRORE SHKODËR
OBJEKTI:
Pavërtetësia e pjesshme e dokumentit të vjetërsisë në punë
të fletës së regjistrit nr.245, të fshatit Dush, ish- KB-Mjedë,
duke saktësuar nga e gabuar Age Marka Toma,
në reale Age Ndue Marku për vitet e punës 1972 deri në 1974.
Pasaktësi e pjesshme e dokumentit të vjetërsisë në punë
të fletës së regj. nr.4 dhe regjistrit nr.1, të fshatit Kaçe, ish KB-Mjedë,
duke saktësuar nga e
gabuar Age Marka Toma në reale Age Ndue Marku,
për vitet e punës 1977 deri në 1983.
Pasaktësi e pjesshme të listëpagesave për fshatin Kaçe,
për vitin 1983 deri në 1985, duke saktësuar
nga e
gabuar Age Marka Toma në reale Age Ndue Marku.
Njohjen e faktit juridik të qënies së paditëses Age Ndue Marku
në marrëdhënie pune për periudhën 01.01.1975 deri në 31.12.1976,
01.01.1978 deri në 31.12.1980, 01.01.1987 deri në 31.12.1988
dhe datë 01.01.1991 deri në 31.10.1991 në ish-KB, Mjedë, fshati Kaçe,
duke realizuar mesataren e ditëve të punës për çdo vit për gratë.
Baza Ligjore: Nenet 31 dhe 32/b, c të Kodit Procedurës Civile.

vendosur:
Pavërtetësinë e pjesshme të vërtetim “Për vjetërsi në punë për efekt pensioni”
dhënë sipas fletës së regjistrit nr.regj. them. 1, faqe 246, të Kooperativës
Bujqësore Mjedë, fshati Dush, përsa i përket emrit te gabuar Age Marka Toma
dhe korrigjimin në atë të saktin Age Ndue Marku.
Pjesët e tjera të këtij dokumenti mbeten po ashtu siç janë.
Pavërtetësinë e pjesshme të vërtetim “Për vjetërsi në punë për efekt pensioni”
dhënë sipas fletës së regjistrit nr.regj. them. 2, faqe 4, të Kooperativës
1078
Bujqësore Mjedë, fshati Kaç, përsa i përket emrit të gabuar Age Marka Toma
dhe korrigjimin në atë të saktin Age Ndue Marku.
Pasaktësinë e pjesshme të borderove sipas akt verifikimit për vjetërsi në punë
para vitit 1994 të datës 25.04.2012 për Kooperativës Bujqësore Mjedë, përsa i
përket emrit të gabuar Age Marku, Age M. Toma dhe korrigjimin në atë të
saktin Age Ndue Marku.
Vërtetimin e faktit juridik të qënies në marrëdhënie pune të paditëses Age
Ndue Marku, pranë ish Kooperativës Bujqësore Mjedë për periudhën
01.01.1975 deri 31.12.1976, 01.01.1978 deri 31.12.1980, 01.01.1988 deri
31.12.1988 dhe 01.01.1991 - 19.07.1991, në ish K.B Mjedë, duke realizuar
mesataren e ditëve të punës për çdo vit për gratë.

Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Shkodër për gjykimin e çështjes.
Dërgimin e akteve në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë, si gjykatë
kompetente.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.s’ka, datë 30.09.2015 ka

vendosur:
Të ngrejë para Gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës
lëndore midis Gjykatës së Apelit Shkodër dhe Gjykatës Administrative të
Apelit për gjykimin e çështjes civile me palë paditëse Age Marku, të paditur
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër, dhe objekt “Pavërtetësia
e pjesshme e dokumentit të vjetërsisë në punë të fletës së regjistrit nr.245 të
fshatit Dush, ish-KB, Mjedë, duke saktësuar nga e gabuar Age Marka Toma,
në reale Age Ndue Marku për vitet e punës 1972 deri në 1974. Pasaktësi e
pjesshme e dokumentit të vjetërsisë në punë të fletës së regj. nr.4 dhe regjistrit
nr.1, të fshatit Kaçe, ish KB-Mjedë, duke saktësuar nga e gabuar Age Marka
Toma në reale Age Ndue Marku, për vitet e punës 1977 deri në 1983.
Pasaktësi e pjesshme të listëpagesave për fshatin Kaçe, për vitin 1983 deri në
1985, duke saktësuar nga e gabuar Age Marka Toma në reale Age Ndue
Marku. Njohjen e faktit juridik të qënies së paditëses Age Ndue Marku në
marrëdhënie pune për periudhën 01.01.1975 deri në 31.12.1976, 01.01.1978
deri në 31.12.1980, 01.01.1987 deri në 31.12.1988 dhe 01.01.1991 deri në
31.10.1991 në ish-KB, Mjedë, fshati Kaçe, duke realizuar mesataren e ditëve
të punës për çdo vit për gratë.
Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ Gjykatës së Lartë, me
qëllim zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis
Gjykatës së Apelit Shkodër dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
Një kopje e këtij vendimi t’i njoftohet menjëherë Gjykatës së Apelit Shkodër.

 Kjo gjykatë vlerëson me rëndësi për zgjidhjen e çështjes përcaktimin e faktit nëse
mosmarrëveshja në gjykim është e natyrës administrative apo civile. Për të arritur në
një konkluzion të saktë lidhur me këtë çështje, referuar edhe vendimit unifikues
nr.03/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjykata vlerëson
përcaktuese objektin dhe shkakun ligjor të padisë. Në analizë të këtyre elementeve
dhe të fakteve që pretendohen nga pala paditëse në kërkesëpadinë objekt gjykimi,
konstatohet se çështja është e natyrës civile dhe kompetencën lëndore për gjykimin e
1079
saj e ka Gjykata e Apelit Shkodër, në zbatim të vendimit unifikues nr.03, datë
28.04.2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
 Nga kërkesëpadia e paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër, rezulton se
kërkimi i paditëses në këtë gjykim është: (i) Pavërtetësia e pjesshme e dokumentit të
vjetërsisë në punë të fletës së regjistrit nr.245 të fshatit Dush, ish-KB, Mjedë, duke
saktësuar nga e gabuar Age Marka Toma, në reale Age Ndue Marku për vitet e punës
1972 deri në 1974; (ii) Pasaktësi e pjesshme e dokumentit të vjetërsisë në punë të
fletës së regj. nr.4 dhe regjistrit nr.1, të fshatit Kaçe, ish KB-Mjedë, duke saktësuar
nga e gabuar Age Marka Toma në reale Age Ndue Marku, për vitet e punës 1977 deri
në 1983; (iii) Pasaktësi e pjesshme të listëpagesave për fshatin Kaçe, për vitin 1983
deri në 1985, duke saktësuar nga e gabuar Age Marka Toma në reale Age Ndue
Marku; (iv) Njohjen e faktit juridik të qënies së paditëses Age Ndue Marku në
marrëdhënie pune për periudhën 01.01.1975 deri në 31.12.1976, 01.01.1978 deri në
31.12.1980, 01.01.1987 deri në 31.12.1988 dhe 01.01.1991 deri në 31.10.1991 në ish-
KB, Mjedë, fshati Kaçe, duke realizuar mesataren e ditëve të punës për çdo vit për
gratë. Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se këto kërkime janë kërkime me
natyrë civile dhe çështja përbën mosmarrëveshje të natyrës civile.
 Çështjet në kompetencë lëndore të Gjykatave Administrative janë përcaktuar në nenin
7 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” ..... Në analizë të kësaj dispozite
përcaktohet qartë se lënda e shqyrtimit nga gjykatat administrative janë
mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
normative, për kontratat administrative publike, veprimet e paligjshme apo
mosveprimet e organit publik. Konstatohet lehtësisht se padia në gjykim nuk bën
pjesë në asnjë prej këtyre rasteve. Pra në asnjë prej rasteve të përcaktuara më sipër
nuk parashikohet mundësia për t’iu drejtuar gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjet
administrative me padi me objekt njohje të një fakti juridik të caktuar, siç është edhe
vjetërsia në punë.
 Referuar kërkesëpadisë objekt gjykimi, paditësja kërkon në bazë të nenit 32, të Kodit
Procedurës Civile, detyrimin e një organi administrativ, konkretisht të Drejtorisë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Shkodër, të bëjë njohjen e pavërtetësisë së fletës së
regjistrit, që në thelb përbën një dokument të lëshuar nga ana e këtij institucioni.
Objekti i këtij kërkimi është i lidhur me njohjen, ndryshimin dhe saktësimin e
pjesshëm të fletës së regjistrit themeltar të vjetërsisë në punë, për paditësen Age
Marku, dokument që ka të bëjë me aktivitetin që ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për
Sigurimet Shoqërore” i ka ngarkuar këtij organi.
 Po ashtu, lidhur me kërkimin për pavërtetësinë e fletëve të regjistrit, kjo gjykatë
vlerëson se edhe këto kërkime janë të natyrës civile, për vetë faktin se fleta e regjistrit
nuk përbën akt të mirëfilltë administrativ.

VËREN
00-2015 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Age Marku dhe e paditur
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër, me objekt: Pavërtetësia e pjesshme e
dokumentit të vjetërsisë në punë të fletës së regjistrit nr.245, të fshatit Dush, ish- KB-Mjedë,
1080
duke saktësuar nga e gabuar Age Marka Toma, në reale Age Ndue Marku për vitet e punës
1972 deri në 1974....etj.
2. Vendimi nr.1078, datë 16.06.2014 i Gjykatës së Apelit Shkodër është rrjedhojë i
zbatimit të gabuar të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të prishet nga Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
3. Paditësja i është drejtuar DRSSH Shkodër me kërkesë për tu pajisur me vitet e

punës për të cilat ajo ka punuar. Ajo pretendon se ka punuar në Kooperativën Bujqësore
Mjedë, fshati Kaçe dhe se vjetërsia e saj në punë në këtë kooperative është pasqyruar në
fletën e regjistrit nr.1, faqe 246 dhe në fshatin Dush në regj. them 2, faqe 4, por emri i
vendosur në këtë fletë të regjistrit themeltar të punonjësve nuk është i saktë, pasi nuk duhej të
ishte Age Marka Toma, por Age Ndue Marku. Ky gabim ka ardhur si rezultat i faktit që
paditësja në jetën e përditshme është thirrur me këtë emër.
4. Gjithashtu paditësja pretendoi se në këto regj. them të ish punonjësve përveç faktit
që ka pasqyruar gjeneralitetet gabim nuk ka pasqyruar dhe të gjithë periudhën për të cilën ajo
ka punuar dhe konkretisht për periudhat 01.01.1975 deri në 31.12.1976, 01.01.1978 deri në
31.12.1980, 01.01.1987 deri në 31.12.1988 dhe datë 01.01.1991 deri në 31.10.1991 në ish-
KB, Mjedë, fshati Kaçe, duke realizuar mesataren e ditëve të punës për çdo vit për gratë.
5. Në këto rrethana paditësja i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1396 (51-2012-4763), datë

Pavërtetësinë e pjesshme të vërtetim “Për vjetërsi në punë për efekt pensioni” dhënë
sipas fletës së regjistrit nr.regj. them. 1, faqe 246, të Kooperativës Bujqësore Mjedë, fshati
Dush, përsa i përket emrit të gabuar Age Marka Toma dhe korrigjimin në atë të saktin Age
Ndue Marku.
Pavërtetësinë e pjesshme të vërtetim “Për vjetërsi në punë për efekt pensioni” dhënë
sipas fletës së regjistrit nr.regj. them. 2, faqe 4, të Kooperativës Bujqësore Mjedë, fshati Kaç,
përsa i përket emrit të gabuar Age Marka Toma dhe korrigjimin në atë të saktin Age Ndue
Marku.
Pasaktësinë e pjesshme të borderove sipas akt verifikimit për vjetërsi në punë para
vitit 1994 të datës 25.04.2012 për Kooperativës Bujqësore Mjedë, përsa i përket emrit të
gabuar Age Marku, Age M. Toma dhe korrigjimin në atë të saktin Age Ndue Marku.
Vërtetimin e faktit juridik të qënies në marrëdhënie pune të paditëses Age Ndue
Marku, pranë ish Kooperativës Bujqësore Mjedë për periudhën 01.01.1975 deri 31.12.1976,
01.01.1978 deri 31.12.1980, 01.01.1988 deri 31.12.1988 dhe 01.01.1991 - 19.07.1991, në ish
K.B Mjedë, duke realizuar mesataren e ditëve të punës për çdo vit për gratë.
7. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.1078, datë 16.06.2014 ka vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Shkodër për gjykimin e çështjes.
kompetente.
8. Gjykata e Apelit Shkodër ndërmjet të tjerave arsyeton se:
... Pas dhënies së vendimit të gjykatës së shkallës së parë, janë bërë ndryshime
legjislative që i referohen procedurave të gjykimit të konflikteve administrative. Gjykata e
1081
Apelit Shkodër, kryesisht, pasi mori në shqyrtim kompetencën e saj për gjykimin e çështjes,
vlerëson se gjykata kompetente për rastin konkret, është Gjykata Administrative e Apelit
Tiranë.
Me ligjin nr.49/2012 është përcaktuar, si krijimi i këtyre gjykatave të veçanta, ashtu
edhe rregullat për gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative. Ndër të tjera, në nenin 1,
shkronja “b” të këtij ligji, parashikohen rregullat për juridiksionin dhe kompetencën e
gjykatave administrative.
Referuar neneve 4 dhe 7 të ligjit për gjykatat administrative, konstatohet se
mosmarrëveshja hyn në juridiksionin e tyre dhe se janë këto gjykata, të cilave ligji u ka dhënë
kompetencën për të gjykuar mosmarrëveshjet administrative, siç është edhe ajo e rastit në
shqyrtim.
Gjykatat administrative filluan funksionimin e tyre në datë 4 Nëntor 2013 dhe që nga
kjo datë, mosmarrëveshjet administrative, janë në kompetencë të gjykatave administrative. Sa
i përket çështjes së veprimit në kohë të ligjit, rezulton se në dispozitat tranzitore, ligjvënësi
nuk ka bërë ndonjë parashikim lidhur me vijimin e gjykimit për çështjet tashmë të filluara.
Një situatë e tillë është rregulluar nga vendimi unifikues nr.03, datë 06.12.2013, i Kolegjeve
të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, i cili ka unifikuar praktikën gjyqësore, duke i dhënë
zgjidhje edhe çështjeve të paraqitura në gjykatat e apelit, mbi ankimin e palëve në proces.
Në këto rrethana, gjykata e apelit, në përmbushje të detyrimit për të verifikuar
kompetencën edhe kryesisht, konstatoi se nuk është më kompetente për gjykimin e çështjes,
pasi ligji ngarkon gjykatat administrative....
9. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.s’ka, datë 30.09.2015 ka
vendosur:
Të ngrejë para Gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore
midis Gjykatës së Apelit Shkodër dhe Gjykatës Administrative të Apelit për gjykimin e
çështjes civile me palë paditëse Age Marku, të paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Shkodër, dhe objekt “Pavërtetësia e pjesshme e dokumentit të vjetërsisë në punë të
fletës së regjistrit nr.245 të fshatit Dush, ish-KB, Mjedë, duke saktësuar nga e gabuar Age
Marka Toma, në reale Age Ndue Marku për vitet e punës 1972 deri në 1974. Pasaktësi e
pjesshme e dokumentit të vjetërsisë në punë të fletës së regj. nr.4 dhe regjistrit nr.1, të fshatit
Kaçe, ish KB-Mjedë, duke saktësuar nga e gabuar Age Marka Toma në reale Age Ndue
Marku, për vitet e punës 1977 deri në 1983. Pasaktësi e pjesshme të listëpagesave për fshatin
Kaçe, për vitin 1983 deri në 1985, duke saktësuar nga e gabuar Age Marka Toma në reale
Age Ndue Marku. Njohjen e faktit juridik të qënies së paditëses Age Ndue Marku në
marrëdhënie pune për periudhën 01.01.1975 deri në 31.12.1976, 01.01.1978 deri në
31.12.1980, 01.01.1987 deri në 31.12.1988 dhe 01.01.1991 deri në 31.10.1991 në ish-KB,
Mjedë, fshati Kaçe, duke realizuar mesataren e ditëve të punës për çdo vit për gratë”.
Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ Gjykatës së Lartë, me qëllim
zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis Gjykatës së Apelit
Shkodër dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
Një kopje e këtij vendimi t’i njoftohet menjëherë Gjykatës së Apelit Shkodër.
... Kjo gjykatë vlerëson me rëndësi për zgjidhjen e çështjes përcaktimin e faktit nëse
mosmarrëveshja në gjykim është e natyrës administrative apo civile. Për të arritur në një
konkluzion të saktë lidhur me këtë çështje, referuar edhe vendimit unifikues nr.03/2014 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjykata vlerëson përcaktuese objektin dhe
shkakun ligjor të padisë. Në analizë të këtyre elementeve dhe të fakteve që pretendohen nga
pala paditëse në kërkesë-padinë objekt gjykimi, konstatohet se çështja është e natyrës civile
dhe kompetencën lëndore për gjykimin e saj e ka Gjykata e Apelit Shkodër, në zbatim të
vendimit unifikues nr.03, datë 28.04.2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
1082
Nga kërkesëpadia e paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër, rezulton se
kërkimi i paditëses në këtë gjykim është: (i) Pavërtetësia e pjesshme e dokumentit të
vjetërsisë në punë të fletës së regjistrit nr.245 të fshatit Dush, ish-KB, Mjedë, duke saktësuar
nga e gabuar Age Marka Toma, në reale Age Ndue Marku për vitet e punës 1972 deri në
1974; (ii) Pasaktësi e pjesshme e dokumentit të vjetërsisë në punë të fletës së regj. nr.4 dhe
regjistrit nr.1, të fshatit Kaçe, ish KB-Mjedë, duke saktësuar nga e gabuar Age Marka Toma
në reale Age Ndue Marku, për vitet e punës 1977 deri në 1983; (iii) Pasaktësi e pjesshme të
listëpagesave për fshatin Kaçe, për vitin 1983 deri në 1985, duke saktësuar nga e gabuar
Age Marka Toma në reale Age Ndue Marku; (iv) Njohjen e faktit juridik të qënies së
paditëses Age Ndue Marku në marrëdhënie pune për periudhën 01.01.1975 deri në
31.12.1976, 01.01.1978 deri në 31.12.1980, 01.01.1987 deri në 31.12.1988 dhe 01.01.1991
deri në 31.10.1991 në ish-KB, Mjedë, fshati Kaçe, duke realizuar mesataren e ditëve të punës
për çdo vit për gratë. Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se këto kërkime janë kërkime
me natyrë civile dhe çështja përbën mosmarrëveshje të natyrës civile.
Çështjet në kompetencë lëndore të Gjykatave Administrative janë përcaktuar në nenin
7 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” ..... Në analizë të kësaj dispozite përcaktohet
qartë se lënda e shqyrtimit nga gjykatat administrative janë mosmarrëveshjet që lindin nga
aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative, për kontratat administrative
publike, veprimet e paligjshme apo mosveprimet e organit publik. Konstatohet lehtësisht se
padia në gjykim nuk bën pjesë në asnjë prej këtyre rasteve. Pra në asnjë prej rasteve të
përcaktuara më sipër nuk parashikohet mundësia për t’iu drejtuar gjykatës që shqyrton
mosmarrëveshjet administrative me padi me objekt njohje të një fakti juridik të caktuar, siç
është edhe vjetërsia në punë.
Referuar kërkesëpadisë objekt gjykimi, paditësja kërkon në bazë të nenit 32, të Kodit
Procedurës Civile, detyrimin e një organi administrativ, konkretisht të Drejtorisë Rajonale të
Sigurimeve Shoqërore Shkodër, të bëjë njohjen e pavërtetësisë së fletës së regjistrit, që në
thelb përbën një dokument të lëshuar nga ana e këtij institucioni. Objekti i këtij kërkimi është
i lidhur me njohjen, ndryshimin dhe saktësimin e pjesshëm të fletës së regjistrit themeltar të
vjetërsisë në punë, për paditësen Age Marku, dokument që ka të bëjë me aktivitetin që ligji
nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore” i ka ngarkuar këtij organi.
Po ashtu lidhur me kërkimin për pavërtetësinë e fletëve të regjistrit, kjo gjykatë
vlerëson se edhe këto kërkime janë të natyrës civile, për vetë faktin se fleta e regjistrit nuk
përbën akt të mirëfilltë administrativ.
Në këto rrethana, Gjykata Administrative e Apelit, vlerëson se gjykata e cila ka
kompetencën lëndore për gjykimin e çështjes është Gjykata e Apelit Shkodër, e cila duhet të
vazhdojë gjykimin e çështjes në tërësi, duke zbatuar rregullat e procesit gjyqësor civil......

drejte;
paditësin.
1083
13. Në Nenin 13/5 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e


tjerave thuhet se:

tjerave thuhet se:
Kur në objektin e gjykimit të një çështje ka disa kërkime të natyrës civile dhe
administrative, këto kërkime pavarësisht nëse kanë lidhje të thjeshtë në mes tyre apo janë të
ndërvarura nga njëra tjetra referuar nenit dhe 159 të K.P.C dhe nenit 13 dhe 23 të ligjit
nr.49/2012 gjykata duhet të veçojë kërkimet që nuk janë në kompetencën e saj lëndore, duke
ia kaluar ato gjykatës kompetente.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që parashtrohen

nga Gjykata Administrative të Apelit janë të bazuara në ligj, prandaj ka arsye ligjore që
vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Shkodër të cënohet.
17. Në analizë të kërkimeve të palës paditëse në padi si dhe shkakut ligjor ku ajo i
bazon këto kërkime (pavarësisht mënyrës së formulimit të tyre), rezulton se ndodhemi
përpara një padie ku përveç kundërshtimit të akteve administrative (tre kërkimet e para të
padisë), kërkohet dhe njohje e faktit juridik të qënies së paditëses në punë për periudhat
01.01.1975 deri në 31.12.1976, 01.01.1978 deri në 31.12.1980, 01.01.1987 deri në
1084
31.12.1988 dhe datë 01.01.1991 deri në 31.10.1991 në ish-KB, Mjedë, fshati Kaçe, duke
realizuar mesataren e ditëve të punës për çdo vit për gratë, pavarësisht se këto të dhëna nuk
janë të përshkruara në regjistër themeltar të vjetërsisë në punë, në emër të saj, që sjell për
rrjedhojë dhe detyrimin e palës së paditur për t’i njohur vjetërsinë në punë për këto periudha,
me qëllim njohjen gjyqësisht të vjetërsisë në punë dhe të përfitimit të pensionit të pleqërisë
nga fondet e sigurimeve shoqërore prej shtetit.
18. Ky kërkim i paditëses ka të bëjë me vërtetimin e faktit juridik, pasi këto periudha
të pretenduara nga pala paditëse nuk pasqyrohen në dokumentacionin që ndodhet pranë
sigurimeve shoqërore dhe ajo kërkon që ti vërtetojë ato në rrugë gjyqësore, prandaj ky kërkim
ka një natyrë krejt të pastër civile. Kolegji Administrativ e ka theksuar edhe në vendime të
tjera se kur kërkohet vërtetimi i periudhës së punës në rrugë gjyqësore (mungojnë
dokumentat, ose ato janë zhdukur), natyra e kërkimit është civile, ndërsa kur administrata
shtetërore i disponon të dhënat në dokumentacionin e saj, por ajo nuk vepron, duke
pretenduar për pasaktësi, atëhere kemi të bëjmë me një mosveprim administrativ të organit
administrativ dhe për rrjedhojë natyra e çështjes është administrative (Ky është dallimi që
duhet patur parasysh nga gjykatat për të përcaktuar drejtë kompetencën lëndore në të tilla
raste).
19. Në vështrim të atyre që u thanë më sipër rezulton që padia ka kërkime të përziera
(administrative dhe civile), prandaj përcaktimi i kompetencës lëndore bëhet në bazë të
vendimit unifikues nr.03, datë 28.04.2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, i
cili thotë se, për çështjet e regjistruara pas datës 04.11.2013 kërkimet duhet të ndahen, ndërsa
për kërkesëpaditë e regjistruara përpara kësaj date gjykimi i çështjes do të vazhdohet dhe të
përfundohet nga gjykatat e zakonshme (civile).
20. Meqenëse kërkesëpadia është regjistruar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër
me datë 08.03.2012 (para datës 04.11.2013), sipas vendimit unifikues të mësipërm Gjykata e
Apelit Shkodër ka kompetencën në lëndë për shqyrtimin e kësaj çështje, prandaj vendimi
nr.1078, datë 16.06.2014 i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet të prishet dhe kjo çështje duhet
të dërgohet po në këtë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1078, datë 16.06.2014 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 15.10.2015
1085
Nr. 00 - 2015 - 4207 Vendimi
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: RAZIJE KALOSHI

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE ELBASAN
OBJEKTI:
Kundërshtim i vendimit nr.76, datë 21.03.2012
të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Elbasan,
lënë në fuqi me vendimin nr.438, datë 12.07.2012
të Komisionit Qendror të Ankimit.
Detyrimin e të paditurit të njohë në emër të paditëses
vërtetësinë e shënimeve të vjetërsisë në punë në fletën
nr.1/178 të regj. Themeltar të ish Kooperativës Bujqësore Orenjë,
duke përfshirë në vjetërsinë e punës edhe vitet 1972-1988.
Detyrimin të paditurit Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
të lidhë, të paguajë pensionin në emër të paditëses
nga data e lindjes të së drejtës, duke llogaritur edhe indekset nga kjo datë.
Baza Ligjore: Nenet 31/b, c, 153, 324, 388 të Kodit Procedurës Civile,
ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”,
i ndryshuar me ligjin nr.9377, datë 21.04.2005.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.2225, datë 05.11.2013 ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditëses Razije Kaloshi.
Anullimin e vendimit nr.76, datë 21.3.2012 të DRSSH Elbasan.
Detyrimin e palës së paditur DRSSH Elbasan t’i njohë si të vërtetë paditëses
shënimet e bëra në fletën e regjistrit nr.1/178 të ish Kooperativën Bujqësore
Orenjë, e cila përfshin vjetërsinë e punës për vitet 1972-1988, duke
konsideruar si të vërtetë emrin e saj nga “Razije Beqir Kaloshi” në “Razije
Zeqir Kaloshi”.

vendosur:
1086
kompetente.

vendosur:
Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, me
Gjykatës së Apelit Durrës dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
Një kopje e këtij vendimi t’i njoftohet menjëherë Gjykatës së Apelit Durrës.

 Gjykata Administrative e Apelit vlerëson me rëndësi për zgjidhjen e çështjes,
përcaktimin e faktit nëse mosmarrëveshja në gjykim është e natyrës administrative
apo civile. Për të arritur në një konkluzion të saktë lidhur me këtë çështje, referuar
edhe vendimit unifikues nr.03, datë 06.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë, gjykata vlerëson përcaktuese objektin dhe shkakun ligjor të padisë. Në
analizë të këtyre elementeve dhe të fakteve që pretendohen nga pala paditëse në
kërkesëpadinë objekt gjykimi, konstatohet se objekti i padisë ka kërkime të natyrës
administrative edhe civile dhe kompetencën lëndore për gjykimin e saj e ka Gjykata e
Apelit Durrës, në zbatim të vendimit unifikues nr.03, datë 28.04.2014 të Kolegjeve të
 Nga kërkesëpadia e paraqitur për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan,
rezulton se kërkimi i paditëses në këtë gjykim është kundërshtimi i vendimit nr.76,
datë 21.03.2012 të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Elbasan, lënë në fuqi
më vendimin nr.438, datë 12.07.2012 të Komisionit Qendror të Ankimit. Detyrimin e
të paditurit të njohë në emër të paditëses vërtetësinë e shënimeve të vjetërsisë në punë
në fletën nr.1/178 të regj. themeltar të ish Kooperativës Bujqësore Orenjë, duke
përfshirë në vjetërsinë e punës edhe vitet 1972-1988; detyrimin të paditurit Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Elbasan të lidh, të paguaj pensionin në emër të
paditëses nga data e lindjes të së drejtës, duke llogaritur edhe indekset nga kjo datë.
 Gjykata Administrative e Apelit, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme,
vlerëson se për kërkimin lidhur me kundërshtimin i vendimit nr.76, datë 21.03.2012 të
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Elbasan, lënë në fuqi më vendimin
nr.438, datë 12.07.2012 të komisionit Qendror të Ankimit; detyrimin të paditurit
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore të lidh, të paguaj pensionin në emër të
paditëses nga data e lindjes të së drejtës, duke llogaritur edhe indekset nga kjo datë,
ndodhemi përpara një mosmarrëveshje të natyrës administrative. Në nenin 15
shkronja “a” të ligjit nr.49/2012, është përcaktuar se të drejtën e ngritjes së padisë në
gjykatën administrative e ka çdo subjekt, që pretendon se i është cënuar një e drejtë
apo një interes i ligjshëm nga një veprim apo mosveprim i organit publik. Kjo
marrëdhënie është e karakterit administrativ dhe për rrjedhojë, nga pikëpamja lëndore,
nëse ky do të ishte kërkimi i vetëm i kërkesëpadisë objekt gjykimi, atëherë
mosmarrëveshja objekt gjykimi do të ishte në kompetencën e gjykatave
administrative, referuar nenit 7 germa a të ligjit nr.49/2012.
 Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se kërkimi për detyrimin e të paditurit
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore të njoh në emër të paditëses vërtetësinë e
shënimeve të vjetërsisë në punë në fletën nr.1/178 të regjistrit themeltar të ish
Kooperativës Bujqësore Orenjë, duke përfshirë në vjetërsinë e punës edhe vitet 1972-
1988, sipas nenit 32/c të Kodit Procedurës Civile, përbën kërkim të natyrës civile. Në
analizë të sa më sipër, konstatohet se në kërkesëpadinë objekt gjykimi kemi të bëjmë
1087
me kërkime si të natyrës civile, ashtu edhe të natyrës administrative. Me vendimin
unifikues nr.03, datë 28.04.2014 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë
ndryshuar praktikën unifikuese lidhur me gjykimet në të cilat janë paraqitur
njëkohësisht kërkime si të natyrës civile dhe të asaj administrative. Në këtë vendim,
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë përcaktuar sentencën unifikuese:
Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe
administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të
vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur. Në analizë të sa më sipër,
Gjykata Administrative e Apelit, vlerëson se gjykata, e cila ka kompetencën lëndore
për gjykimin e çështjes është Gjykata e Apelit Durrës.
 Për të gjitha arsyet e renditura më lart, Gjykata e Apelit Administrativ vlerëson se
është i pabazuar në ligj vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës për shpalljen e
moskompetencës lëndore.

VËREN
00-2015 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Razije Kaloshi dhe e paditur
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Elbasan, me objekt: Kundërshtim i vendimit
nr.76, datë 21.03.2012 të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Elbasan, lënë në fuqi
më vendimin nr.438, datë 12.07.2012 të Komisionit Qendror të Ankimit...etj.
2. Vendimi nr.10-2014-2003 (769), datë 02.06.2014 i Gjykatës së Apelit Durrës është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji
3. Paditësja është banore e fshatit Ballgjin, Komuna Orenjë, Rrethi Librazhd. Pasi ka
mbushur moshën për pension pleqërie si nënë me shumë fëmijë ajo i është drejtuar palës së
paditur me kërkesën e datës 25.01.2012 për ta përfituar atë.
4. Pala e paditur nëpërmjet shkresës së datës 13.02.2012 e ka njoftuar paditësen se:
Në bazë të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 neni 93, ju nuk mund të përfitoni pension pleqërie
si nënë me shumë fëmijë, pasi vitet 1972-1991 në Kooperativën Bujqësorë Orenjë nuk merren
parasysh, pasi atësia është me korrigjim. Gjithashtu mungon datëlindja, vendlindja dhe
mundësi verifikimi në bordero nuk ka.
5. Paditësja ka paraqitur ankim për vendimin nr.76, datë 21.03.2012 të Komisionit
Rajonal të Ankimit, pranë Sigurimeve Shoqërore Elbasan, duke e ankuar atë pranë
Komisionit Qendror të Ankimit Tiranë, i cili me vendimin nr.439, datë 12.07.2012 ka
vendosur:
Të rrëzojë kërkesën e zj. Razije Zeqir Kaloshi. Të lerë në fuqi vendimin e DRSSH
Elbasan dhe vendimin nr.76, datë 21.03.2012 të KRA Elbasan.
6. Paditësja, duke mos qënë dakort me këtë vendim i është drejtuar gjykatës me
padinë objekt gjykimi duke pretenduar se: Ka filluar punë në vitin 1972 në Kooperativën
Bujqësore Ballgjin, Komuna Orenjë deri në vitin 1988 sipas vërtetimit nr.1615 prot., datë
23.03.2011 të DRSSH Elbasan marrë nga Regjistri Themeltar nr.1/178, i Kooperativës
Bujqësore Ballgjin Komuna Orenjë ku rezultojnë ditë pune në emër të Razije Zeqir (Beqir)
1088
Kaloshi. Drejtoria e Sigurimeve Shoqërore nuk e ka quajtur të vlefshme këtë periudhë, pasi
atësia në regjistrin themeltar ka qenë Beqir, i është vënë vizë dhe është vendosur Zeqir, kur
zyrtarisht atësia është Zeqir (sipas çertifikatës të gjendjes civile).
Paditësja figuron me të dhëna të njëjta (për gjeneralitetet, atësia, amësia, kohën dhe
vendin e lindjes së saj). Paditësja ka depozituar një vërtetim nga Komuna Orenjë që Razije
Zeqir Kaloshi e datëlindjes 15.12.1957 nga fshati Ballgjin i Komunës Orenjë, është i njëjti
person me Razije Beqir Kaloshi, dhe nuk ka person tjetër me këto identitete.
Më pas gjatë periudhës 01.10.1993 deri në 31.12.2006 dhe 01.01.2007-30.09.2011 ka
derdhur kontribute si e vetëpunësuar në bujqësi. Në total paditësja e plotëson vjetërsinë e
punës si punonjëse në kooperativë bujqësore dhe si e vetëpunësuar. Pra paditëses i ka lindur
e drejta për të përfituar këtë lloj pensioni më datë 01.10.2011 dhe ka paraqitur kërkesë për
përfitim pensioni pra brenda afatit që parashikon neni 62 i ligjit nr.7703/1993.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.2225, datë 05.11.2013 ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditëses Razije Kaloshi.
Anullimin e vendimit nr.76, datë 21.3.2012 të DRSSH Elbasan.
Detyrimin e palës së paditur DRSSH Elbasan t’i njohë si të vërtetë paditëses shënimet
e bëra në fletën e regjistrit nr.1/178 të ish Kooperativën Bujqësore Orenjë, e cila përfshin
vjetërsinë e punës për vitet 1972-1988, duke konsideruar si të vërtetë emrin e saj nga “Razije
Beqir Kaloshi” në “ Razije Zeqir Kaloshi”.
8. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2014-2003 (769), datë 02.06.2014 ka
vendosur:
kompetente.
9. Gjykata e Apelit Durrës ndërmjet të tjerave arsyeton se:
.... Gjatë gjykimit të kësaj çështjeje, Gjykata e Apelit Durrës bazuar në nenin 61 të
Kodit Procedurës Civile ka konkluduar se ka vend për të shpallur moskompetencën e saj
lëndore për gjykim dhe dërgimin e saj gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të Apelit
me këtë arsyetim:
Referuar të drejtës procedurale kompetenca është sasia e juridiksionit që i është
dhënë në ushtrimin e funksionit të saj çdo gjykate. Kompetenca përcakton për çdo gjykatë të
veçantë se në çfarë rastesh dhe në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të
gjykuar dhe për çdo rast dhe për çdo mosmarrëveshje të mundshme ka së paku një gjykatë
kompetente për ta shqyrtuar.
Kompetenca është kusht i domosdoshëm, i cili duhet të respektohet nga ana e
gjykatave, pasi kjo lidhet direkt me vlefshmërinë e procesit. Një gjykatë që nuk është
kompetente për shqyrtimin e një çështjeje nuk mund të kryejë asnjë veprim procedurial dhe
duhet të deklarojë moskompetencën e saj.
Duke u bazuar në nenin 7 të ligjit nr.49/2012 dhe vendimin njehsues nr.03/2013 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjykata e apelit ka vlerësuar se
mosmarrëveshje konkrete hyn në fushën e veprimit të nenit 7 të ligjit nr.49/2012.....
vendosur:
Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, me qëllim
Durrës dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
1089
Një kopje e këtij vendimi t’i njoftohet menjëherë Gjykatës së Apelit Durrës.
.... Gjykata Administrative e Apelit vlerëson me rëndësi për zgjidhjen e çështjes,
përcaktimin e faktit nëse mosmarrëveshja në gjykim është e natyrës administrative apo civile.
Për të arritur në një konkluzion të saktë lidhur me këtë çështje, referuar edhe vendimit
unifikues nr.03, datë 06.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjykata
vlerëson përcaktuese objektin dhe shkakun ligjor të padisë. Në analizë të këtyre elementeve
dhe të fakteve që pretendohen nga pala paditëse në kërkesëpadinë objekt gjykimi, konstatohet
se objekti i padisë ka kërkime të natyrës administrative edhe civile dhe kompetencën lëndore
për gjykimin e saj e ka Gjykata e Apelit Durrës, në zbatim të vendimit unifikues nr.03, datë
28.04.2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Nga kërkesëpadia e paraqitur për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan,
rezulton se kërkimi i paditëses në këtë gjykim është: kundërshtimi i vendimit nr.76, datë
21.03.2012 të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Elbasan, lënë në fuqi më
vendimin nr.438, datë 12.07.2012 të Komisionit Qendror të Ankimit. Detyrimin e të paditurit
të njohë në emër të paditëses vërtetësinë e shënimeve të vjetërsisë në punë në fletën nr.1/178
të regj. themeltar të ish Kooperativës Bujqësore Orenjë, duke përfshirë në vjetërsinë e punës
edhe vitet 1972-1988; detyrimin të paditurit Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Elbasan të lidh, të paguaj pensionin në emër të paditëses nga data e lindjes të së drejtës,
duke llogaritur edhe indekset nga kjo datë.
Gjykata Administrative e Apelit, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme,
vlerëson se për kërkimin lidhur me kundërshtimin i vendimit nr.76, datë 21.03.2 të Drejtorisë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Elbasan, lënë në fuqi më vendimin nr.438, datë
12.07.2012 të Komisionit Qendror të Ankimit; detyrimin të paditurit Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore të lidh, të paguaj pensionin në emër të paditëses nga data e lindjes të
së drejtës, duke llogaritur edhe indekset nga kjo datë, ndodhemi përpara një mosmarrëveshje
të natyrës administrative. Në nenin 15 shkronja “a” të ligjit nr.49/2012, është përcaktuar se
të drejtën e ngritjes së padisë në gjykatën administrative e ka çdo subjekt, që pretendon se i
është cënuar një e drejtë apo një interes i ligjshëm nga një veprim apo mosveprim i organit
publik. Kjo marrëdhënie është e karakterit administrativ dhe për rrjedhojë, nga pikëpamja
lëndore, nëse ky do të ishte kërkimi i vetëm i kërkesëpadisë objekt gjykimi, atëhere
mosmarrëveshja objekt gjykimi do të ishte në kompetencën e gjykatave administrative,
referuar nenit 7 germa a të ligjit nr.49/2012.
Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se kërkimi për detyrimin të paditurit
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore të njoh në emër të paditëses vërtetësinë e
shënimeve të vjetërsisë në punë në fletën nr.1/178 të regjistrit themeltar të ish Kooperativës
Bujqësore Orenjë, duke përfshirë në vjetërsinë e punës edhe vitet 1972-1988, sipas nenit 32/c
të Kodit Procedurës Civile, përbën kërkim të natyrës civile. Në analizë të sa më sipër,
konstatohet se në kërkesëpadinë objekt gjykimi kemi të bëjmë me kërkime si të natyrës civile,
ashtu edhe të natyrës administrative. Me vendimin unifikues nr.03, datë 28.04.2014, Kolegjet
e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë ndryshuar praktikën unifikuese lidhur me gjykimet në
të cilat janë paraqitur njëkohësisht kërkime si të natyrës civile dhe të asaj administrative. Në
këtë vendim, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë përcaktuar sentencën
unifikuese: Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe
gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur. Në analizë të sa më sipër, Gjykata
Administrative e Apelit, vlerëson se gjykata e cila ka kompetencën lëndore për gjykimin e
çështjes është Gjykata e Apelit Durrës.
1090
Për të gjitha arsyet e renditura më lart, Gjykata e Apelit Administrativ vlerëson se
është i pabazuar në ligj vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës për shpalljen e moskompetencës
lëndore.....

drejte;
paditësin.



tjerave thuhet se:
1091
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimet që ngrihen në

parashtresën për mosmarrëveshjen e kompetencës lëndore nga Gjykata e Administrative e
Apelit, nuk janë të bazuara në ligj, prandaj nuk ka asnjë shkak ligjor që vendimi i dhënë nga
Gjykata e Apelit Durrës të cënohet.
17. Në nenin 2 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative” është përcaktuar se: “Mosveprimi administrativ” është çdo mungesë veprimi
nga organi i administratës publike për të ushtruar veprimtarinë administrative, sipas
funksionit publik, që krijon pasoja juridike mbi të drejta subjektive apo interesa të ligjshëm.
Organ Publik është çdo organ i pushtetit vendor që kryen funksione administrative. “Veprim
administrativ” është akti administrativ, kontrata administrative dhe veprimi tjetër
administrativ. “Veprimi tjetër administrativ” është çdo formë e njëanshme e veprimtarisë së
organit publik, në kryerjen e funksionit publik dhe që nuk plotëson kushtet për të qenë akt
administrativ apo kontratë dhe që krijon pasoja juridike mbi të drejtat subjektive apo interesat
e ligjshëm.
18. Në rastin në gjykim pala paditëse kërkon që pala e paditur të njohë pavërtetësinë e
pjesshme të një dokumenti zyrtar dhe korrigjimin e gabimeve të bëra në të, që në vetvete
përbëjnë mosveprime administrative nga organi administrativ, të parashikuara nga neni 2 i
ligjit nr.49/2012. Arsyetimi i Gjykatës Administrative të Apelit se, ndodhemi përpara
vërtetimit të faktit juridik, të parashikuar nga nenet 32/c dhe 388 të K.Pr.Civile është i
pabazuar në ligj, sepse në rastin e vërtetimit të faktit juridik nuk ngrihet kërkesëpadi para
gjykatës, por personi mbajtës i të drejtës subjektive i drejtohet gjykatës më kërkesë për
vërtetimin e faktit juridik (gjykimi pa palë kundërshtare) dhe kjo kërkesë mund të bëhet
vetëm në ato raste kur akti është zhdukur, mungon, etj.
19. Rasti në gjykim nuk është i tillë, pasi akti ekziston dhe palë e paditur është një
organ i administratës publike, i cili kryen veprimtari të mirëfilltë administrative, që në rastin
konkret nuk vepron, duke pretenduar se ka pasaktësi në dokumentacionin e pretenduar nga
pala paditëse, prandaj ky gjykim ka natyrë administrative dhe lënda e gjykatës administrative
për shqyrtimin e çështjes nuk mungon.
Lartë, ndërmjet të tjerave thotë se: Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e
Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Larte, të krijuara me ligjin
nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrativ dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative “ janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
04.11.2013, respektivisht në Gjykatat e Shkallës së Parë të Apelit apo në Gjykatën e Lartë
dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma.
21. Meqenëse çështja është me natyrë administrative dhe ka qenë e regjistruar përpara
datës 04.11.2013, duke u mbështetur në vendimin unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, kompetenca në lëndë i përket Gjykatës Administrative të Apelit, prandaj
vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës duhet të lihet në fuqi.
1092
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Apelit Durrës.
Tiranë, më 15.10.2015
1093
Nr. 00 - 2015 - 4209 i Vendimit
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 15.10.2015 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative që u

përket palëve:
PADITËS/I K/PADITUR: ASTRIT FERKO

I PADITUR: ENEA FERKO
LEONARD KOÇI
NATASHA DHANA
I PADITUR/K/PADITËS: MUSTAFA FERKO
KOMISIONI I VERIFIKIMIT TË
TITUJVE TË PRONËSISË, PRANË
PREFEKTURËS FIER
PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT
TË PASURIVE TË PALUAJTSHME
FIER
OBJEKTI I PADISË:
Konstatim i pavlefshmërisë së aktit të marrjes së tokës në pronësi
në emër të paditurit Mustafa Ferko.
Çregjistrimi i kësaj pasurie nga Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier,
të regjistruar mbi aktin e marrjes së tokës në pronësi
dhe të çertifikatës së pronësisë të datës 25.02.2001,
pasi ai është i falsifikuar dhe korrigjimi i gabimeve në librin e pronësisë
dhe akteve të tjera të pronësisë, duke bërë fshirjen e ngastrave
të cilat më takojnë mua paditësit, duke u regjistruar kjo pasuri në emrin tim
në regjistrin e pasurisë së pronës private, sipas aktit të marrjes së tokës në pronësi,
duke u pajisur me çertifikatë pronësie unë paditësi.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratave të shitjes
të realizuara mbi këtë pasuri në favor të të paditurve Leonard Koçi, Enea Ferko,
Natasha Dhana, Spektër Sh.p.k, duke urdhëruar çregjistrimin e këtyre pasurive
nga regjistri i pronësisë së pronës private.
Marrjen e masës së përkohshme për sigurimin e objektit të padisë,
duke mos lejuar transaksione mbi pasurinë me nr.64/ 42/ 64/ 4364/ 4464/ 45
dhe 64/30 të regjistruara, pasuria me nr.64/ 42, volumi 4, faqe 21, pasuria 61/43,
volumi 4, faqe 222, pasuria 64/ 44, volumi 4, faqe 23,
pasuria 64/ 45, volumi 4, faqe 24.
Baza Ligjore: Nenet 32, 154, 202, 324 të Kodit të Procedurës Civile,
nenet 92/a, 106, 757 të Kodit Civil,
nenet 116/b dhe c, nenet 121, e vijues të Kodit Procedurave Administrative,
1094
ligji nr.7051, datë 19.07.1991, i ndryshuar,
ligji nr.8744, datë 22.02.2001,
VKM -ja nr.255, datë 02.08.1991.
OBJEKTI I K/PADISË:
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute i aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr.26117 në emër të paditësit të kundërpaditur Astrit Ferko
dhe anulimi i procedurës së regjistrimit të tij
në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme.
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.41/3, datë 03.12.2010
të Komisionit të Verifikimit të Titujve të Pronësisë,
pranë Prefektit të Qarkut Fier.
Baza Ligjore: Neni 160 i Kodit Procedurës Civile,
neni 92/a i Kodit Civil, ligji nr.8485, datë 12.05.1999, i ndryshuar,
neni 15, 16 e në vijim, ligji nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën” i ndryshuar,
ligji nr.8053, datë 21.12.1995 “Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës bujqësore”,
ligji nr.33/2012, datë 21.03.2012, VKM-ja nr.452, datë 17.10.1992,
VKM-ja nr.255, datë 02.08.1991,
vendimi i Gjykatës Kushtetuese nr.29, datë 31.05.2010.

Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi
në emër të të paditurit kundërpaditës Mustafa Ferko.
Urdhërohet çregjistrimi i pasurisë nr.64/36 me sipërfaqe 5.723 m2 ndodhur në
ZK 3980 vol. 3 faqe 169, në Mbrostar Ferko Fier dhe pasurisë nr.64/ 32 me
sipërfaqe 2.777 m2 ndodhur në ZK 3980 vol. 1, faqe 64, në Mbrostar Ferko
Fier në emër të të paditurit kundërpaditës Mustafa Ferko.
Detyrimin e Z.V.R.P.P Fier të regjistrojë pasurinë e paditësit Astrit Ferko
sipas aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.2.6117, datë 20.11.1994 parcela
64/ 1 që i përket parcelës 64/ 33 me sip. 3.800 m 2 me kufizime: V. Kanal, L.
Pasuria nr.64/ 2 ( i përket numër parcele 64/ 32), J. Rruga Baltëz, P. Pasuria
nr.64/ 3, që i përket parcelës nr.64/ 31.
Pushimin e gjykimit për kundërpadinë e të paditurit kundërpaditës Mustafa
Ferko.
Pushimin e gjykimit për të paditurit Enea Ferko, Leonard Koçi, Natasha
Dhana dhe Spektër Sh.p.k.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.834/60-2014-1130, datë 13.05.2014 ka

vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Vlorë për gjykimin e çështjes civile
nr.2483 regjistri, me datë regjistrimi 05.09.2013.
Dërgimin e akteve të kësaj çështjeje civile për kompetencë Gjykatës
1095
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.s’ka, datë 16.09.2015 ka
vendosur:
Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ Gjykatës së Lartë, me
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
Një kopje e këtij vendimi t’i njoftohet menjëherë Gjykatës së Apelit Vlorë.

 Gjykata Administrative e Apelit vlerëson me rëndësi për zgjidhjen e çështjes,
përcaktimin e faktit nëse mosmarrëveshja në gjykim është e natyrës administrative
apo civile. Për të arritur në një konkluzion të saktë lidhur me këtë çështje, referuar
edhe vendimit unifikues nr.03/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
gjykata vlerëson përcaktuese objektin dhe shkakun ligjor të padisë. Në analizë të
këtyre elementeve dhe të fakteve që pretendohen nga pala paditëse në kërkesëpadinë
dhe kundërpadinë objekt gjykimi, konstatohet se objekti i padisë ka kërkime të
natyrës administrative edhe civile dhe kompetencën lëndore për gjykimin e saj e ka
Gjykata e Apelit Vlorë, në zbatim të vendimit unifikues nr.03, datë 28.04.2014 të
 Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të kontratave të shitjes të realizuara mbi këtë pasuri në favor të të paditurve
Leonard Koçi, Enea Ferko, Natasha Dhana, Spektër Sh.p.k, duke urdhëruar
çregjistrimin e këtyre pasurive nga regjistri i pronësisë së pronës private, përbën një
kërkim me natyrë civile.
 Çështjet në kompetencë lëndore të gjykatave administrative janë përcaktuar në nenin
7 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” i ndryshuar,....
 Në analizë të kësaj dispozite përcaktohet qartë se lënda e shqyrtimit nga gjykatat
administrative janë mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale,
aktet nënligjore normative, kontratat administrative publike, veprimet e paligjshme
apo mosveprimet e organit publik. Konstatohet lehtësisht se kërkimi për konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të një veprimi juridik siç është kontrata e shitjes e lidhur mes
dy subjekteve private, nuk bën pjesë në asnjë prej këtyre rasteve.
 Konstatohet se në kërkesëpadinë objekt gjykimi kemi të bëjmë me kërkime si të
natyrës civile, ashtu edhe të natyrës administrative. Me vendimin unifikues nr.03, datë
28.04.2014 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë njehsuar praktikën
gjyqësore si më poshtë: Çështjet në të cilat gjatë gjykimit është paraqitur një
kundërpadi, e cila ka natyrë të ndryshme nga ajo e padisë (respektivisht administrative
ose civile), në rast se kundërpadia është paraqitur në gjykatë para datës 04.11.2013,
do të vazhdojnë të gjykohen në gjykatën kompetente për shqyrtimin e padisë, si në
gjykimin në shkallë të parë, gjykatë të apetit, apo Gjykatë të Lartë. Po me këtë
vendim, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë ndryshuar praktikën
unifikuese lidhur me gjykimet në të cilat janë paraqitur njëkohësisht kërkime si të
natyrës civile dhe të asaj administrative. Në këtë vendim, Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë kanë përcaktuar sentencën unifikuese: Çështjet të cilat në objektin e
tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative, kërkime të cilat janë
paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato
janë paraqitur. Duke i parë në koneksitet këto dy përfundime unifikuese me natyrën
juridike të mosmarrëveshjes në gjykim, duke qenë se padia përmban në objekt
njëherësh kërkime civile dhe administrative, Gjykata Administrative e Apelit,
vlerëson se gjykata, e cila ka kompetencën lëndore për gjykimin e çështjes është
1096
Gjykata e Apelit Vlorë meqenëse padia në gjykim, e cila përmban kërkime të natyrës
civile dhe administrative, është paraqitur për gjykim para datës 04.11.2013.

VËREN
00-2015 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës/i kundërpaditur: Astrit Ferko,
të paditur: Enea Ferko, Leonard Koçi, Natasha Dhana, të paditur/kundërpaditës: Mustafa
Ferko, Komisioni i Verifikimit të Titujve të Pronësisë, pranë Prefekturës Fier, person i tretë:
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier, me objekt i padisë: Konstatim i
pavlefshmërisë së aktit të marrjes së tokës në pronësi në emër të paditurit Mustafa Ferko.
Çregjistrimi i kësaj pasurie nga Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier, të
regjistruar mbi aktin e marrjes së tokës në pronësi dhe të çertifikatës së pronësisë të datës
25.02.2001 pasi ai është i falsifikuar dhe korrigjimi i gabimeve në librin e pronësisë dhe
akteve të tjera të pronësisë, duke bërë fshirjen e ngastrave të cilat më takojnë mua paditësit,
duke u regjistruar kjo pasuri në emrin tim në regjistrin e pasurisë së pronës private, sipas
aktit të marrjes së tokës në pronësi, duke u pajisur me çertifikatë pronësie unë paditësi.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratave të shitjes të realizuara mbi këtë pasuri
në favor të të paditurve Leonard Koçi, Enea Ferko, Natasha Dhana, Spektër Sh.p.k, duke
urdhëruar çregjistrimin e këtyre pasurive nga regjistri i pronësisë së pronës private. Marrjen
e masës së përkohshme për sigurimin e objektit të padisë, duke mos lejuar transaksione mbi
pasurinë me nr.64/ 42/ 64/ 4364/ 4464/ 45 dhe 64/30 të regjistruara, pasuria me nr.64/ 42,
volumi 4, faqe 21, pasuria 61/43, volumi 4, faqe 222, pasuria 64/ 44, volumi 4, faqe 23,
pasuria 64/ 45, volumi 4, faqe 24, dhe objekti i kundërpadisë: Konstatimi i pavlefshmërisë
absolute i aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.26117 në emër të paditësit të kundërpaditur
Astrit Ferko dhe anulimi i procedurës së regjistrimit të tij në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme. Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.41/3, datë 03.12.2010 të
Komisionit të Verifikimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Fier.
2. Vendimi nr.834/60-2014-1130, datë 13.05.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë, është
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë.
3. Paditësi Astrit Ferko ka përfituar nga ligji nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën” i
ndryshuar, ngastrën tokë arë prej 3.800 m2 me nr.64/ 1 me statusin e ish punonjës i UMB
(Uzinës së Mekanikës Bujqësore) dhe për këtë sipërfaqe është pajisur me aktin e marrjes së
tokës në pronësi nr.26117, datë 20.04.1994.
4. Pas marrjes së këtij akti, ai i është drejtuar Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Fier për regjistrimin e kësaj pasurie dhe nga kjo e fundit i është
kthyer “Urdhër refuzim projekt” nr.34, datë 31.08.2011 sipas të cilës është refuzuar
regjistrimi i vendimit nr.41/1, datë 30.11.2010 të Komisionit të Verifikimit të Titujve të
Pronësisë, pranë Prefekturës së Qarkut Fier për pasurinë nr.64/ 33 lloji i pasurisë arë me
sipërfaqe 3.800 m2 të ndodhur në zonën kadastrale 3980 fshati Mbrostar Ferko në emër të
paditësit Astrit Ferko.
1097
5. Paditësi i është drejtuar Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
dhe Kryeregjistruesi me Urdhrin nr.714, datë 23.09.2011 ka vendosur: “Refuzimin e kërkesës
së paditësit Astrit Ferko për regjistrimin e pasurisë të përfituar me AMTP-në (akti i marrjes
së tokës në pronësi) nr.26117, datë 20.05.1994 për pasurinë me nr.64/ 1 sipas AMTS-së (akti
1 marrjes së tokës në pronësi) me sipërfaqe 3.800 m , kjo me arsyetimin se kjo pasuri krijon
mbivendosje me pasuritë e regjistruara me nr.64/ 42, 64/ 43, 64/ 44, 64/ 45.
6. Paditësi i është drejtuar Komisionit të Verifikimit të Titujve të Pronësisë, pranë
Prefektit të Qarkut Fier, i cili ka marrë në shqyrtim këtë kërkesë dhe me vendimin nr.111/1,
datë 03.12.2010 ka vendosur: Rikonfirmimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të aktit të
marrjes së tokës bujqësore në pronësi të familjes bujqësore të përfaqësuar nga z. Astrit Ferko.
Sipas këtij vendimi ka rezultuar se mbivendosja e ngastrës nr.64/ 1 me sipërfaqe 3.800 m 2
krijohet me ngastrën nr.64/3 në emër të Mustafa Ferkos dhe se nga verifikimi i formularit
nr.6, rezulton dukshëm korrigjimi i këtij formulari, duke u rritur kjo sipërfaqe nga 2.800 m 2
në 8.460 m2. Njëkohësisht parcela me nr.64 është ndarë në ngastra me numra 64/ 42, 64/ 43,
64/ 44, 64/ 45 dhe në këto pasuri janë lejuar transaksione.
7. Paditësi i është drejtuar me kallëzim penal Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Fier, e
cila ka filluar procedimin penal nr.257. Me vendimin e datës 15.09.2011, kjo prokurori ka
vendosur pushimin e çështjes penale nr.257/2011 për shkak të parashkrimit të ndjekjes
penale, por në këtë vendim ajo ka arritur në konkluzionin se akti i marrjes së tokës në pronësi
në emër të Mustafa Ferko i datës 25.02.2002 dhe çertifikata familjare nr.44258, datë 10.2002
janë të falsifikuara. I padituri Mustafa Ferko ka korrigjuar sipërfaqen e marrë në pronësi nga
2.800 m2 në 8.460 m2, duke ndërhyrë në formularin nr.6 dhe në aktet e tjera.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.1126 (62-2013-2355), datë

Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi në emër
të të paditurit kundërpaditës Mustafa Ferko.
Urdhërohet çregjistrimi i pasurisë nr.64/36 me sipërfaqe 5.723 m 2 ndodhur në ZK
3980 vol. 3 faqe 169, në Mbrostar Ferko Fier dhe pasurisë nr.64/ 32 me sipërfaqe 2.777 m 2
ndodhur në ZK 3980 vol. 1, faqe 64, në Mbrostar Ferko Fier në emër të të paditurit
kundërpaditës Mustafa Ferko.
Detyrimin e Z.V.R.P.P Fier të regjistrojë pasurinë e paditësit Astrit Ferko sipas aktit
të marrjes së tokës në pronësi nr.26117, datë 20.11.1994 parcela 64/ 1 që i përket parcelës 64/
33 me sip. 3.800 m2 me kufizime: V. Kanal, L. Pasuria nr.64/ 2 ( i përket numër parcele 64/
32), J. Rruga Baltëz, P. Pasuria nr.64/ 3, që i përket parcelës nr.64/ 31.
Pushimin e gjykimit për kundërpadinë e të paditurit kundërpaditës Mustafa Ferko.
Pushimin e gjykimit për të paditurit Enea Ferko, Leonard Koçi, Natasha Dhana dhe
Spektër Sh.p.k.
9. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.834/60-2014-1130, datë 13.05.2014 ka
vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Vlorë për gjykimin e çështjes civile nr.2483
regjistri, me datë regjistrimi 05.09.2013.
Dërgimin e akteve të kësaj çështjeje civile për kompetencë Gjykatës Administrative të
Apelit.
10. Gjykata e Apelit Vlorë ndërmjet të tjerave arsyeton se:
.... Gjatë gjykimit të kësaj çështjeje Gjykata e Apelit Vlorë bazuar në nenin 61 të
Kodit të Procedurës Civile kryesisht ka konkluduar se ka vend për të shpallur
1098
moskompetencën e saj lëndore për gjykim dhe dërgimin e saj gjykatës kompetente, Gjykatës
Administrative të Apelit me këtë arsyetim: Me ligjin nr.49/2012 është përcaktuar si krijimi i
këtyre gjykatave të veçanta ashtu edhe rregullat për gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative. Ndër të tjera në nenin 1, shkronja “b” të këtij ligji parashikohet se ai
përcakton edhe rregullat për juridiksionin dhe kompetencën e gjykatave administrative.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues nr.03, datë
06/12/2013, kanë arritur në konkluzionin se: Gjykatat administrative të shkallës së parë,
Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me
ligjin nr.49/2012, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7
të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës ano
shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat
padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në
gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatën e Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi
në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma......
11. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.ska, datë 16.09.2015 ka
vendosur:
Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ Gjykatës së Lartë, me qëllim
Vlorë dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
....Gjykata Administrative e Apelit vlerëson me rëndësi për zgjidhjen e çështjes,
përcaktimin e faktit nëse mosmarrëveshja në gjykim është e natyrës administrative apo civile.
Për të arritur në një konkluzion të saktë lidhur me këtë çështje, referuar edhe vendimit
unifikues nr.03/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjykata vlerëson
përcaktuese objektin dhe shkakun ligjor të padisë. Në analizë të këtyre elementeve dhe të
fakteve që pretendohen nga pala paditëse në kërkesëpadinë dhe kundërpadinë objekt gjykimi,
konstatohet se objekti i padisë ka kërkime të natyrës administrative edhe civile dhe
kompetencën lëndore për gjykimin e saj e ka Gjykata e Apelit Vlorë, në zbatim të vendimit
unifikues nr.03, datë 28.04.2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të kontratave të shitjes të realizuara mbi këtë pasuri në favor të të paditurve
Leonard Koçi, Enea Ferko, Natasha Dhana, Spektër Sh.p.k, duke urdhëruar çregjistrimin e
këtyre pasurive nga regjistri i pronësisë së pronës private, përbën një kërkim me natyrë
civile.
Çështjet në kompetencë lëndore të gjykatave administrative janë përcaktuar në nenin
7 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” i ndryshuar....
Në analizë të kësaj dispozite përcaktohet qartë se lënda e shqyrtimit nga gjykatat
administrative janë mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet
nënligjore normative, kontratat administrative publike, veprimet e paligjshme apo
mosveprimet e organit publik. Konstatohet lehtësisht se kërkimi për konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të një veprimi juridik siç është kontrata e shitjes e lidhur mes dy
subjekteve private, nuk bën pjesë në asnjë prej këtyre rasteve.
Konstatohet se në kërkesëpadinë objekt gjykimi kemi të bëjmë me kërkime si të
natyrës civile, ashtu edhe të natyrës administrative. Me vendimin unifikues nr.03, datë
28.04.2014 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë njehsuar praktikën gjyqësore si
më poshtë: Çështjet në të cilat gjatë gjykimit është paraqitur një kundërpadi, e cila ka natyrë
të ndryshme nga ajo e padisë (respektivisht administrative ose civile), në rast se kundërpadia
është paraqitur në gjykatë para datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen në gjykatën
1099
kompetente për shqyrtimin e padisë, si në gjykimin në shkallë të parë, gjykatë të apetit, apo
Gjykatë të Lartë. Po me këtë vendim, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë
ndryshuar praktikën unifikuese lidhur me gjykimet në të cilat janë paraqitur njëkohësisht
kërkime si të natyrës civile dhe të asaj administrative. Në këtë vendim, Kolegjet e Bashkuara
të Gjykatës së Lartë kanë përcaktuar sentencën unifikuese: Çështjet të cilat në objektin e tyre
kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative, kërkime të cilat janë paraqitur
përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur.
Duke i parë në koneksitet këto dy përfundime unifikuese me natyrën juridike të
mosmarrëveshjes në gjykim, duke qenë se padia përmban në objekt njëherësh kërkime civile
dhe administrative, Gjykata Administrative e Apelit, vlerëson se gjykata e cila ka
kompetencën lëndore për gjykimin e çështjes është Gjykata e Apelit Vlorë meqenëse padia në
gjykim e cila përmban kërkime të natyrës civile dhe administrative, është paraqitur për
gjykim para datës 04.11.2013.
Për të gjitha arsyet e renditura më lart, Gjykata e Apelit Administrativ vlerëson se
është i pabazuar në ligj vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë për shpalljen e moskompetencës
lëndore dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Administrativ. Çështja duhej gjykuar nga
Gjykata e Apelit Vlorë, e cila është gjykata kompetente nga pikëpamja e lëndës së
shqyrtimit......

14. Vendimet unifikuese nr.04, datë 10.12.2013 dhe nr.03, datë 28.04.2014 të
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që parashtrohen në

vendimin e Gjykatës Administrative të Apelit janë të bazuara në ligj, prandaj vendimi i dhënë
nga Gjykata e Apelit Vlorë bëhet i cënueshëm.
16. Në nenin 7 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” është përcaktuar se,
gjykatat administrative janë kompetente për: mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të
nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik......, ndërsa neni 8/b i
ligjit nr.49/2012 parashikon se: ......gjykata administrative nuk shqyrton mosmarrëveshje,
shqyrtimi i të cilave sipas legjislacionit në fuqi është në kompetencën e një gjykate tjetër.
17. Nga interpretimi i këtyre dispozitave ligjore sipas përmbajtjes së tekstit dhe
qëllimit të ligjit, del e qartë se në kompetencë të gjykatës administrative, si rregull janë ato
mosmarrëveshje që kanë lindur nga marrëdhëniet administrative ndërmjet subjekteve të të
drejtës private dhe organeve të administratës publike, si dhe mosmarrëveshjet nga cënimi i të
drejtave apo interesave të ligjshme të subjekteve të së drejtës private si rezultat i veprimtarisë
administrative të organeve që ushtrojnë autoritet shtetëror.
1100
18. Në nenin 17 të ligjit nr.49/2012 është përcaktuar objekti i padive administrative.
Në asnjë nga pikat e kësaj dispozite ligjore nuk është parashikuar se: Konstatimi i
pavlefshmërisë absolute të kontratave të shitjes të realizuara mbi këtë pasuri në favor të të
paditurve Leonard Koçi, Enea Ferko, Natasha Dhana dhe Spektër Sh.p.k, duke urdhëruar
çregjistrimin e këtyre pasurive nga regjistri i pronësisë së pronës private, është një objekt i
një padie me natyrë administrative. Në rastin në gjykim kërkimi në pikën e dytë të objektit të
padisë është konstatimi i pavlefshmërisë së kontratave të shitjes mes personave të të drejtës
private, i cili nuk është një kërkim me natyrë administrative, por me natyrë të pastër civile.
19. Sipas neneve 7 dhe 15 të ligjit nr.49/2012 gjykata administrative është kompetente
në lëndë vetëm për çështjet që kanë për objekt kundërshtimin e akteve të administratës
publike ose të ndonjë veprimi tjetër administrativ, për të cilat paditësi ka interes. Lidhur me
përcaktimin e kompetencës lëndore në paditë me disa kërkime, të cilat janë me natyra të
ndryshme (civile dhe administrative), në vendimin unifikues nr.03, datë 28.04.2014 Kolegjet
e Bashkuara të Gjykatës së Lartë mbajnë qëndrimin se, për çështjet e regjistruara pas datës
04.11.2013 kërkimet duhet të ndahen, ndërsa për kërkesëpaditë e regjistruara përpara kësaj
date gjykimi i çështjes do të vazhdohet dhe të përfundohet nga gjykatat e zakonshme (civile).
20. Meqenëse çështja në gjykim është regjistruar në datë 17.10.2011, pra para datës
04.11.2013 dhe në objektin e padisë ka kërkime të natyrave të ndryshme (civile dhe
administrative), Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, lënda për
gjykimin e çështjes i përket Gjykatës së Apelit Vlorë, prandaj vendimi i saj në lidhje me
mungesën e kompetencës lëndore duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë
për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 13 të ligjit
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.834/60-2014-1130, datë 13.05.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe dërgimin e çështjes po në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 15.10.2015
1101
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: ATHINA FEJZO (MËRTIRI)

PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË.
OBJEKTI:
Detyrim për njohje të pronësisë, shtëpi banimi 90.6 m2
si dhe truallin e shtëpisë me sipërfaqe 225,8 m2,
pasqyruar në raportin e vlerësimit dhe planin e rilevimit me parashkrim fitues,
për refuzimin e kërkesës për regjistrimin në Z.K, Vlorë.
Baza Ligjore: Nenet 32 e 324 e vijues të K.Pr.Civile
dhe Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
“Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”, i ndryshuar.

vendosur:
-Rrëzimin e padisë së paditëses Athina Fejzo (Mërtiri) kundër të paditurit Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditëses.

-Shpalljen e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes civile me
nr.1716 Regjistri, datë 13.03.2013.
-Dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës së Apelit Administrativ
Tiranë.

VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësja Athina Fejzo
(Mërtiri) është banuese në Lagjen “28 Nëntori”, Rr.“Jani Gjoncari” nr.3, Rajoni nr.3, Vlorë.
2. Paditësja në këtë gjykim, ka pretenduar se ka trashëguar nga babai i saj, një shtëpi
banimi me sipërfaqe 90.6 m2 dhe truallin nën të me sipërfaqe prej 225.8 m2, të ndodhur në
1102
qytetin e Vlorës dhe të ndërtuar që para 80-vjetësh. Kjo pasuri figuron e rregjistruar në
regjistrat e Zyrës së Hipotekave Vlorë me nr.87, volumi 5, regjistri 326, volumi 8.
3. Pala paditëse ka pretenduar gjithashtu se, babai i saj Janaq Mërtiri, në kushtet kur
shtëpia e banimit ka qenë e amortizuar, në vitin 1955 ka marrë një kredi në vlerën prej 75.000
(shtatëdhjetë e pesë mijë) lekësh pranë Bankës së Shtetit Shqiptar, Dega Vlorë, gjë të cilën
pretendon se e provon nëpërmjet kontratës me nr.147, datë 10.08.1955, e inskriptuar në nen
87 volumi 5, regjistri 326 volumi 8, lëshuar në datë 16.07.1957 nga Gjykata Popullore Vlorë,
Zyra e Hipotekave.
4. Pala paditëse ka pretenduar se i është drejtuar Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë për të bërë regjistrimin e pronës objekt shqyrtimi, e cila me
projekt-urdhrin nr.24, datë 19.09.2012, regjistruar me nr.6330 prot “Për regjistrimin e
Pasurive të Paluajtshme”, pasi ka marrë në shqyrtim kërkesën e të interesuarve, ka vendosur:
“Të propozojë refuzimin e kërkesës për regjistrimin e pasurisë së ndodhur në Z.K 8603,
Vlorë...”.
5. Paditësja duke mos qenë dakord me këtë urdhër refuzimi të nxjerrë nga ZVRPP
Vlorë, në datën 19.09.2012, pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se, regjistrimi i kësaj shtëpie në ZVRPP
nuk është kryer për shkak të padijenisë për të bërë këtë veprim, pasi paditësit kanë qenë
posedues “de facto” të kësaj pasurie, fakt i cili provohet lehtësisht nga kufitarët përkatës që
figurojnë të pasqyruar në regjistrat e të paditurit.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.140, datë 28.01.2013, ka
vendosur:
-Rrëzimin e padisë së paditëses Athina Fejzo (Mërtiri) kundër të paditurit Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditëses.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Paditësja Athina Fejzo (Mërtiri) ka thirrur në
këtë gjykim, në cilësinë e palës së paditur, Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Vlorë, pra ka kërkuar që kjo zyrë ta njohë atë pronare me parashkrim fitues të
një pasurie. Në ndryshim nga kjo, neni 170 i Kodit Civil parashikon që kjo padi mund të
ngrihet kundër personit – pronar i mëparshëm i pasurisë ose trashëgimtarëve të tij, duke
kërkuar gjyqësisht që ata ta njohin paditësin pronar me parashkrim fitues. Pra, kjo padi
mund të ngrihet kundër personit që rezulton pronar e që mund të jetë person fizik, person
juridik apo shteti. Njohjen e saj pronare, paditësja Athina Fejzo (Mërtiri) e ka kërkuar nga e
paditura Zyra Vendore e Pasurive të Paluajtshme Vlorë, e cila është vetëm organ kompetent
që do të ngarkohej për të kryer regjistrimin e pasurisë në rast se paditësja do njihej pronare
mbi këtë pasuri nga një person fizik, juridik apo shtet (Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe
Energjitikës Tiranë)....”.
-Shpalljen e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes civile me nr.1716
Regjistri, datë 13.03.2013.
-Dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Pas dhënies së vendimit të gjykatës së shkallës
së parë, janë bërë ndryshime legjislative që i referohen procedurave të gjykimit të konflikteve
administrative. Gjykata e Apelit Vlorë, pasi mori në shqyrtim kompetencën e saj për gjykimin
e çështjes, vlerëson se, gjykata kompetente për rastin konkret, është Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë. ....Një situatë e tillë është rregulluar nga vendimi unifikues nr.3, datë
06.12.2013 i Gjykatës së Lartë, i cili ka unifikuar praktikën gjyqësore duke përcaktuar ndër
të tjera edhe fatin e çështjeve të paraqitura në Gjykatat e Apelit mbi ankimin e palëve në
proces. Në paragrafin 19 të këtij vendimi, është parashikuar shprehimisht se: “...Gjykatat
Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ
1103
i Gjykatës së Lartë, të krijuara me Ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka
përfunduar akoma”...”.
8. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin e datës 30.09.2015, ka
vendosur:
-Të ngrejë para Gjykatës së Lartë, çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës midis
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe Gjykatës Administrative të Apelit për gjykimin e çështjes civile
me palë paditëse Athina Fejzo, të paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Vlorë dhe objekt: “Detyrim për njohje të pronësisë, shtëpi banimi 90.6 m2 si dhe
truallin e shtëpisë me sipërfaqe 225,8 m2 pasqyruar në raportin e vlerësimit dhe planin e
rilevimit me parashkrim fitues, për refuzimin e kërkesës për regjistrimin në Z.K Vlorë”.
-Dërgimin e kopjeve të akteve Gjykatës së Lartë, Kolegjit Administrativ me qëllim
zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës midis Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
Gjykatës Administrative të Apelit.
-Një kopje e këtij vendimi ti njoftohet menjëherë Gjykatës së Apelit Vlorë.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...nga kërkesë padia e paraqitur në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Vlorë, rezulton se, kërkimi i paditëses në këtë gjykim është: “Detyrim për
njohje të pronësisë, shtëpi banimi 90.6 m2 si dhe truallin e shtëpisë me sipërfaqe 225,8 m2,
pasqyruar në raportin e vlerësimit dhe planin e rilevimit me parashkrim fitues”. Gjykata
Administrative e Apelit vlerëson se këto kërkime janë kërkime me natyrë civile dhe përbën
mosmarrëveshje të natyrës civile. ....Në këto rrethana Gjykata Administrative e Apelit,
vlerëson se gjykata e cila ka kompetencën lëndore për gjykimin e çështjes është Gjykata e
Apelit Vlorë. Në referim të sa më sipër, nga ana e gjykatave civile, në rastin konkret të
Gjykatës së Apelit Vlorë, duhet të vazhdojë gjykimi i çështjes në tërësi duke zbatuar rregullat
e procesit gjyqësor civil....”.
9. Se vendimi nr.607, datë 08.04.2014, i Gjykatës së Apelit Vlorë, me anën e të cilit,

kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës së saj për shqyrtimin e çështjes objekt
shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është një
vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij material, ndaj për këtë shkak,
ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po këtë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
11. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë se, në çfarë rastesh dhe
në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
1104
në K.Pr.Civile.
12. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet pikërisht identifikimit
parashtruara, si në kërkesë padi ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarveshjes, si dhe
statusit juridik të palëve që kjo padi i kundrejtohet, si dhe bën lidhjen midis fakteve që
pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë, dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i
janë cënuar.
shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të kërkimeve të
paditësit, pretendimeve dhe kërkimeve të parashtruara prej tij në aktet proceduriale, qëndrimit
të ngritur nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë dhe në interpretim të dispozitave të
Ligjit nr.49/2012, të zbatueshme, çmon se, Gjykata e Apelit Vlorë, nuk e ka kuptuar drejtë
natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi.
14. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, pala paditëse ka
pretenduar detyrimin e palës së paditur që ta njohi pronar të pasurisë objekt shqyrtimi
gjyqësor, pronësinë mbi të cilën pretendon se, e ka fituar nëpërmjet trashëgimisë ligjore nga
babai i saj dhe që figuron e pasqyruar në regjistrat e Zyrës së Hipotekave Vlorë, në nen nr.87,
volumi 5, regjistri 326, volumi 8.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, pavarësisht faktit se si
palë e paditur në këtë gjykim, është thirrur nga paditësi ZVRPP Vlorë, objekti kryesor i
kërkimit të paditësit ka të bëjë me njohjen e të drejtës së pronësisë nëpërmjet parashkrimit
fitues, parashikuar nga neni 168 të Kodit Civil.
16. Referuar objektit dhe shkakut ligjor të padisë, kërkimi i paditësave lidhet me
zbatimin e dispozitave ligjore të Kodit Civil (neni 168, 169, 170, 192, 193), dispozita të cilat
parashikojnë një nga mënyrat e veçanta të fitimit të pronësisë, sikundër është parashkrimi
fitues. Për rrjedhojë, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi është mosmarrëveshje civile, gjykimi i
së cilës i nënshtrohet rregullimeve të parashikuara në Kodin Civil dhe në Kodin e Procedurës
Civile. Për këtë arsye, në kushtet kur çështja objekt shqyrtimi, nuk i përket asnjë prej
parashikimeve ligjore të përcaktuara në nenin 7 të Ligjit nr.49/2013 “Për organizimin dhe
por gjen mbështetje tek neni 8 gërma “b” të po këtij ligji, në të cilën pasqyrohet se: “Gjykata
Administrative nuk shqyrton mosmarrëveshjet:... b) shqyrtimi i të cilave, sipas legjislacionit
në fuq, është në kompetencën e një gjykate tjetër”, kjo çështje nuk është e natyrës
administrative dhe si e tillë, nuk është në kompetencën lëndore të Gjykatave Administrative.
17. Ky Kolegj, vlerëson se, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, nuk mund të jetë e
natyrës administrative, nisur vetëm nga shprehja e përdorur nga paditësi në objektin e padisë
“për refuzimin e kërkesës për regjistrimin në Z.K. Vlorë”, pasi në këtë gjykim nuk goditet
asnjë akt administrativ i lëshuara nga organi administrativ ZRPP Vlorë dhe që mund të
shprehi vullnetin e këtij të fundit. Për këtë arsye, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, nuk
lidhet, as me veprimtari administrative në kuptim të nenit 2 të K.Pr.Administrative dhe as me
veprimtarinë e një organi publik, në kuptim të nenit 3 të po këtij Kodi, si dhe nenit 2, pika 6
të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykata administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative.
18. Me ane te ketij gjykimi civil paditesi kerkon qe të krijojë një marrëdhënie
pronësie mbi një pasuri të paluajtshme, sipas njërës prej mënyrave të fitimit të pronësisë që
parashikon Kodi Civil, e që në rastin konkret është instituti i parashkrimit fitues. Pra, jemi
përpara të drejtës subjektive të një subjekti privat, i cili pretendon njohjen e pronësisë nga një
subjekt juridik publik, sikundër është ZVRPP Vlorë. Kërkimi kryesor i paditësit, si dhe pozita
1105
proceduriale që ai ka vendosur anën e paditur, ka bërë që kjo e fundit në këtë gjykim, të ketë
cilësinë e një subjekti të së drejtës civile, parashikuar kjo nga nenet 25, 168, 169, 170 e vijues
të Kodit Civil.
19. Sa më sipër, është në përputhje edhe me qëndrimin unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.3 datë 06.12.2013, ku shprehimisht thuhet:
“Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
së gjykimit....”.
20. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishë
vendimin nr.607, datë 08.04.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë, duke e dërguar këtë ҫështje
pranë kësaj të fundit për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

V E N D O S I:
e çështjes në këtë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
1106
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: XHEVAIR GJEÇI

TË PADITUR: KOMISIONI VENDOR I VLERËSIMIT TË
TITUJVE TË PRONËSISË PRANË
PREFEKTIT TË QARKUT BERAT
(K.V.V.T.P).
OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit nr.182, datë 30.06.2012 të Komisionit Vendor
të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Berat.
Njohjen pronar të paditësit me parashkrim fitues.
Baza Ligjore: Nenet 324/a, 331, 329 të K.Pr.Civile;
Ligji nr.9948, datë 07.07.2008 “Për vlefshmërinë ligjore
të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, i ndryshuar;
Udhëzimi nr.2, datë 08.04.2009 i Këshillit të Ministrave;
Vendimi nr.224, datë 19.02.2009 i Këshillit të Ministrave;
neni 168 dhe vijues të Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.871, datë 11.06.2012, ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë.
Anulimin e aktit administrativ Vendim nr.182, datë 30.06.2011 të Komisionit
Vendor të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit Berat.
Kthimin për rishqyrtim dhe detyrimin e të paditurit të nxjerrë një akt
administativ të ri duke marrë masat për rivendosjen e të drejtës të cënuar, duke
pajisur me tokë bujqësore sipas ligjit edhe bashkëshorten e paditësit.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit, si të pambështetur në prova dhe
në ligj.

Shpalljen e moskompetencës së Gjykatës së Apelit Vlorë për gjykimin e
çështjes civile me nr.198 Akti, datë 27.07.2012 dhe dërgimin e akteve për
kompetencë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
1107
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin e datës 08.10.2015, ka
vendosur:
Dërgimin e kopjeve të akteve Gjykatës së Lartë, Kolegjit Administrativ me
qëllim zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës midis
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe Gjykatës Administrative të Apelit.

VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi Xhevair Gjeçi
është banor i fshatit Otllak të Komunës Otllak të Qarkut Berat.
2. Paditësi ka pretenduar se është pajisur me akt për marrjen e tokës në pronësi si
kryefamiljar dhe si ish-punonjes i Ndërmarjes Bujqësore Otllak.
3. Konkretisht, pala paditëse ka pretenduar se është pajisur me aktin e marrjes së tokës
në pronësi, me nr.188 (pa datë), nëpërmjet të cilit ai ka marrë në pronësi nga Komisioni i
Tokës, katër parcela: “Ish Agrumet” nr.62, me sipërfaqe 1052 m2; “Pemetorja e Madhe”
nr.43, me sipërfaqe 562 m2; “Bregu, Ullishte e Lapardhasë” nr.68, me sipërfaqe 1600 m2 dhe
“truall i ri” nr.36, me siperfaqe 500 m2. Gjithsej sipas AMTP nr.188, paditësi pretendon se ka
përfituar 3714 m2 tokë.
4. Pas azhornimit dhe shpalljes konform ligjit, paditësi ka pretenduar se, këto pasuri të
përfituara nga AMTP nr.188, janë regjistruar në Z.V.R.P.P Berat, përveç pasurisë me nr.36.
Konkretisht në emër të familjes bujqësore të paditësit, i cili është kryefamiljar, në datën
10.01.2005 janë lëshuar tre çertifikata për vërtetimin e pronësisë për këto pasuri: pasuria
nr.43/59 me sipërfaqe 440 m2 (arë); pasuria me nr.68/81 me sipërfaqe 2500 m2 (Ullishte);
pasuria me nr.62/23 me sipërfaqe 1140 m2 (arë).
5. Sipas AMTP nr.188 dhe vërtetimeve të lëshuara nga Komisioni i Tokës në Fshat,
Inspektori i Kadastrës dhe Kryetari i Komunës Otllak, pala paditëse, ka pretenduar se, këto
pasuri i ka përfituar si kryefamiljar i familjes bujqësore të përbërë nga paditësi Xhevair Gjeçi
dhe bashkëshortja e tij Etleva Gjeçi (mbiemerim i vajzërisë Hoxha), e bija e Rushitit dhe
Lutfijes, e datëlindjes 16.04.1973, lindur në fshatin Donofrose, Komuna Cukalat, Qarku
Berat.
6. Në datë 25.06.2009, paditësi ka paraqitur kërkesë pranë të paditurit K.V.V.T.P
pranë Prefektit Berat, nëpërmjet të cilës ka kërkuar rregjistrimin e pronës sipas A.M.T.P
nr.188 konkretisht për parcelen nr.36.
7. I padituri mbi bazën e ankimit të paditësit, ka filluar procedurën e verifikimit të
lëshimit të titullit të pronësisë për paditësin dhe me vendimin nr.81, datë 01.11.2010,
Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit Berat, ka vendosur:
“Mosshqyrtimin e kërkesës së Z. Xhevair Gjeçi në lidhje me AMTP nr.188, lëshuar në emër
të familjes bujqësore të përfaqësuar nga Z. Xhevair Gjeçi...”.
8. Ne datë 25.11.2010, Rregjistruesi i Z.V.R.P.P Berat ka paraqitur kërkesë pranë të
paditurit K.V.V.T.P pranë Prefektit Berat, nëpërmjet të cilës ka kërkuar verifikimin A.M.T.P
nr.188 lëshuar në emër të subjektit Xhevair Novrus Gjeçi, konkretisht për parcelën nr.36, e
cila nuk i është regjistruar.
9. Me vendimin nr.182, datë 30.06.2011 (i shpallur me datë 04.07.2011), të
Komisionit Vendor të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit Berat, është vendosur
ndër të tjera: “Shfuqizimin e pjesshëm të aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.188 të
familjes bujqësore të përfaqësuar nga Z. Xhevair Novrus Gjeçi, kthimin e sipërfaqes së tokës
1108
prej 1116 m2 në pronësi shtet....si sipërfaqe e përfituar mbi normën për frymë gjendje me
01.10.1992...
10. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakort me këtë vendim të marrë nga
K.V.V.T.P pranë Prefektit të Qarkut Berat, në datën 23.11.2011, pala paditëse i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar
shfuqizimin e vendimit të dhënë nga K.V.V.T.P Pranë Prefektit të Qarkut Berat dhe njohjen e
paditësit, si pronar të pronës objekt shqyrtimi nëpërmjet parashkrimit fitues.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.871, datë 11.06.2012, ka
vendosur:
-Pranimin pjesërisht të padisë.
-Anulimin e aktit administrativ Vendim nr.182, datë 30.06.2011 të Komisionit
Vendor të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit Berat.
-Kthimin për rishqyrtim dhe detyrimin e të paditurit të nxjerrë një akt administativ të
ri duke marrë masat për rivendosjen e të drejtës të cënuar, duke pajisur me tokë bujqësore
sipas ligjit edhe bashkëshorten e paditësit.
-Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit, si të pambështetur në prova dhe në
ligj.
11/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...në bazë të nenit 8, pika 2.3.4 të ligjit, VKM–së
dhe udhëzimit të mësipërm, KV-ja përveç shqyrtimit të ligjshmërisë të akteve të marrjes së
tokës në pronësi, duhet që njëkohësisht dhe të rivendosë të drejtat, duke plotësuar aktet e
pronësisë. Në rastin konkret, nuk është hetuar sa është numri i frymëve për familjen
bujqësore të paditësit, sasinë e tokës për frymë, të cilën pjesëtarët e familjes duhet të
përfitojnë dhe sa cënohen ata, nëse një pjesë e këtij akti të pronësisë, bëhet e pavlefshme.
Pra, paditësi dhe anëtarët e famijes bujqësore përfitojnë tokën bujqësore për frymë në bazë
të ligjit, dhe KV duhet të marrë masat për rivendosjen e të drejtës së tyre, krahas me
konstatimin e pavlefshmërisë. Pra i padituri duhet të zbatojë ligjin dhe të nxjerrë akt të ri
duke rivendosur të drejtat e të gjithë anëtarëve të familjes bujqësore, konkretisht të
bashkëshortes të paditësit, e cila rezulton se nuk është pajisur me tokë bujqësore në fshatin e
origjinës të saj. Gjatë procedimit adminitrativ, bashkëshortja e paditësit nuk është njoftuar
megjithëse interesat e saj janë cënuar nga vendimi i të paditurit. I padituri duhet të ketë
parasysh edhe interpretimin e ligjit, sipas VKM nr.224, datë 19.2.2009 “Për Procedurat e
Krijimit të Akteve të Marrjes së Tokës Bujqësore në Pronësi, si Pasojë e Korrigjimeve, të
kryera nga Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë (KV)”. Edhe në qoftë se,
KV do të paraqiste kërkesën e saj në Gjykatë konform nenit 10 të ligjit, dispozitat ligjore të
mësipërme parashikojnë edhe mundësinë që Gjykata të vendosë rishqyrtimin në rrugë
administrative. Për pjesën e objektit të padisë që ka të bëjë me parashkrimin fitues, në bazë
të nenit 168 dhe vijues të Kodit Civil, gjykata e gjen të pabazuar në ligj dhe në prova.
Paditësi nuk vërteton që ka plotësuar afatin dhjetë vjeçar të kërkuar nga ligji, pasi ai e ka
rregjistruar pronën në ZVRPP në vitin 2005. Së dyti, procesi i shpërndarjes, i rregjistrimit
dhe verifikimit të titujve të pronësisë nuk ka përfunduar dhe paditësi nuk mund të përfitojë
nga neni 168 i Kodit Civil, pasi fakti që posedon pronën nuk do të thotë njëkohësisht që e ka
fituar atë në bazë të një akti që nuk është i ndaluar nga ligji....”.
-Shpalljen e moskompetencës së Gjykatës së Apelit Vlorë për gjykimin e çështjes
civile me nr.198 Akti, datë 27.07.2012 dhe dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë.
12/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Pas dhënies së vendimit të gjykatës së
shkallës së parë, janë bërë ndryshime legjislative që i referohen procedurave të gjykimit të
konflikteve administrative. Gjykata e Apelit Vlorë, kryesisht, pasi mori në shqyrtim
kompetencën e saj për gjykimin e cështjes, vlerëson se gjykata Komopetente për rastin
1109
konkret, është Gjykata Administrative e Apelit Tiranë. ....Një situatë e tillë është rregulluar
nga vendimi unifikues nr.3, datë 06.12.2013 i Gjykatës së Lartë, i cili ka përcaktuar se:
“Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me Ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat padia,
shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto
gjykata nuk ka përfunduar akoma”...”.
13. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin e datës 08.10.2015, ka
vendosur:
-Dërgimin e kopjeve të akteve Gjykatës së Lartë, Kolegjit Administrativ me qëllim
zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës midis Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
Gjykatës Administrative të Apelit.
-Një kopje e këtij vendimi ti njoftohet menjëherë Gjykatës së Apelit Vlorë.
13/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...padia në gjykim është një padi me dy kërkime.
Një kërkim i natyrës civile, që ka të bëjë me fitimin e pronësisë me parashkrim fitues dhe një
kërkim i natyrës administrative që ka të bëjë me shfuqizimin e një akti administrativ,
vendimin nr.182, datë 30.06.2012 të Komisionit Vendor të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë.
Rezulton se, padia është paraqitur në gjykatë në datën 23.11.2011 dhe vendimi i Gjykatës së
Shkallës së Parë është i datës 11.06.2012, ndërsa vendimi për shpalljen e kompetencës
lëndore të gjykatës së apelit është 15.05.2014, ndërkohë që për këtë kategori cështjesh (pra
për paditë me kërkime si të natyrës civile, ashtu edhe të natyrës administrative) Gjykata e
Lartë kishte ndryshuar qëndrimin e saj, nëpërmjet vendimit unifikues nr.3, datë 28.04.2013.
Konkretisht me këtë vendim është unifikuar praktika si më poshtë: “...Çështjet në të cilat
gjatë gjykimit është paraqitur një kundërpadi, e cila ka natyrë të ndryshme nga ajo e padisë
(respektivisht administrative ose civile), në rast se kundërpadia është paraqitur në gjykatë
para datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykon në gjykatën kompetente për shqyrtimin e
padisë, si në gjykimin në shkallë të parë, gjykatë të apelit, apo Gjykatë të Lartë. Çështjet të
cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime, si të natyrës civile dhe administrative, kërkime të
cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku
ato janë paraqitur”. .... Referuar këtij vendimi unifikues Gjykata e Apelit Vlorë, duhet të
vazhdonte gjykimin dhe jo të deklaronte moskompetencën lëndore....”.
14. Se vendimi nr.890, datë 15.05.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë, me anën e të cilit,
kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës së saj për shqyrtimin e çështjes objekt
shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është një
vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij material, ndaj për këtë shkak,
ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po këtë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
1110
16. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë se, në çfarë rastesh dhe
në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
në K.Pr.Civile.
17. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet pikërisht identifikimit
parashtruara, si në kërkesë padi ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarrëveshjes, si dhe
janë cënuar.
shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të kërkimeve të
paditësit, pretendimeve dhe kërkimeve të parashtruara prej tij në aktet proceduriale, qëndrimit
të ngritur nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, dhe në interpretim të dispozitave të
Ligjit nr.49/2012, të zbatueshme, çmon se, Gjykata e Apelit Vlorë, nuk e ka kuptuar drejtë
natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi.
19. Objekti i padisë në këtë gjykim, rezulton të jetë i një natyre të përbërë. Pala
paditëse nëpërmjet padisë, ka ngritur dy lloj kërkimesh, (a) një kërkim i kësaj padie lidhet me
“Shfuqizimin e vendimit nr.182, datë 30.06.2012 të Komisionit Vendor të Vlerësimit të
Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Berat”, e cila përbën mosmarrëveshje
administrative dhe është në kompetencë të gjykatave administraive; (b) ndërsa kërkimi tjetër
në këtë padi “Njohjen pronar të paditësit me parashkrim fitues”, është kërkim i natyrës civile
dhe si i tillë, duhet të gjykohet nga gjykata civile.
20. Kolegji Administrativ i Gjyktës së Lartë, konstaton se, padia objekt shqyrtimi,
është regjistruar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Berat në datën 23.11.2011, pra shumë kohë
përpara se të hynte në fuqi Ligji nr.49/2012“Për organizimin dhe funksionimin e gjykata
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, që është konkretisht data
04.11.2013. Për këtë arsye, në përputhje edhe me qëndrimin unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.3/2014, i cili citohet në qëndrimin e Gjykatës
së Apelit Administrativ, ky Kolegj, ҫmon se, vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Vlorë, për
deklarimin e moskompetencës së saj, në trajtimin e kësaj ҫështjeje, duhet të prishet dhe kjo e
fundit, të dërgohet sërisht në këtë gjykatë, për vazhdimin e mëtejshëm të gjykimit.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se, me vendimin
Unifikues nr.3, datë me 28.04.2014, është ndryshuar praktika gjyqësore, e unifikuar me
vendimin nr.4, datë 10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, duke u
konkluduar përfundimisht se: “.....Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime, si të
natyrës civile dhe administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013,
do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur”. Po në këtë vendim, Kolegjet
e Bashkuara kanë theksuar se: “....Pavarësisht diferencës së pakët kohore në mes këtyre dy
vendimeve njësuese, duke pasur për bazë vijimësinë e deritanishme të praktikës gjyqësore,
problemet që kanë rezultuar me hyrjen në fuqi të Ligjit 49/2012, si dhe fakti që, praktika në
lidhje me gjykimet administrative është akoma e pakonsoliduar, ka vend për të ndryshuar
vendimin nr.4, datë 10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara, lidhur me mënyrën e shqyrtimit
nga gjykatat të kërkimeve me natyra të ndryshme brenda një padie...”.
1111
22. Konkretisht, me hyrjen në fuqi të ligjit 49/2012, fakti që, në gjykime të ndryshme,
ka padi që përmbajnë kërkime të natyrave të ndryshme, ka sjellë një ngërç të madh në
sistemin gjyqësor, me shumë mosmarrëveshje kompetencash në mes gjykatave të natyrave të
ndryshme. Në këtë kuptim, Kolegjet e Bashkuara, kanë vlerësuar se, ndryshimi i praktikës
gjyqësore, është i nevojshëm dhe i diktuar nga praktika gjyqësore dhe për këtë arsye, janë
shprehur në vendimin nr.3, datë 28.04.2014 që, çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa
kërkime, si të natyrës civile dhe administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës
04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur, sikundër jemi në
rastin konkret.
23. Për këtë arsye, ky Kolegj, në përputhje edhe sa më sipër, vlerëson se, gjykimi i
kësaj çështjeje nga gjykatat civile, ku ajo është regjistruar për së pari, është në funksion edhe
të realizimit të një gjykimi të shpejtë e efektiv, përveҫse një qëndrim i unifikuar tashmë, në
lidhje me ҫështje të ngjashme me këtë objekt shqyrtimi.
24. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishi
vendimin nr.890, datë 15.05.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë, duke e dërguar sërisht këtë
ҫështje, pranë kësaj të fundit për vazhdimin e gjykimit, si gjykata kompetente.
PËR KËTO ARSYE

V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.890, datë 15.05.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e
çështjes në këtë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
1112
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËSE: KARAFILE HOXHALLARI

SHOQËRORE TIRANË
OBJEKTI:
1. Pavërtetësia e dokumentit:
Librezë Pune nr.13512, datë 27.02.1980,
lëshuar nga Ndërmarrja Rritjes Gjedhit Maliq,
me emrin "Kadife Latif Hoxhallari", me datëlindje 1954
dhe vërtetësinë e këtij dokumenti me emrin "Karafile Latif Hoxhallari"
me datëlindje 20.04.1954.
Regjistri themeltar i vjetërsisë në punë nr.2/278,
të Kooperatives Bujqësore Pirg Korçë
me emrin Kadife Latif Ibrahimllari, dhe vërtetësinë e këtij dokumenti
me emrin Karafile Latif Ibrahimllari.
2. Detyrimin e palës së paditur D.R.S.SH Tiranë,
t'i paguajë paditëses pensionin e pleqërisë nga data e paraqitjes së kërkesës.
Baza Ligjore: Nenet 32, 324 e vijues të K.Pr.Civile.
Neni 86/3 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993
“Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar.

vendosur:
Moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes me nr.7267 akti për shkak se
çështja është në kompetencë të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.
Dërgimin e akteve për gjykim gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.5177 regj.

themeltar, datë 23.09.2015 ka vendosur:
Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore lidhur me gjykimin e
çështjes me nr.regj.them. 5177 (4676), datë 20.07.2015.
Një kopje e akteve të dërgohen menjëherë pranë Gjykatës së Lartë Tiranë.
1113
në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se, paditësja Karafile
Hoxhallari, pasi ka mbushur moshën për pension pleqërie, i është drejtuar me kërkesë
DRSSH Tiranë për lidhje pensioni.
2. Pala paditëse ka pretenduar se, pasi DRSSH Tiranë ka kryer verifikimet përkatëse,
më shkresën e datës 01.07.2014 i ka kthyer përgjigje negative për lidhje pensioni, duke i
sqaruar se: “...nga shqyrtimi që ju bë dokumentave tuaja, rezulton se, në gjendjen civile
figuroni me emrin Karafile Latif Hoxhallari, ndërkohë që libreza e punës dhe vërtetimi i
punës në kooperativën bujqësore është me emrin Kadife Hoxhallari (keni ndryshim
gjeneralitetesh emri”.
3. Pala paditëse duke mos qenë dakort me këtë vendim, është ankuar pranë
Komisionit Rajonal të Ankimit në DRSSH Tiranë, i cili me vendimin nr.15, datë 05.08.2014
ka vendosur: “1. Të refuzojë kërkesën e znj. Karafile Hoxhallari. 2. Të lërë në fuqi vendimin
e Degës së Pensioneve”.
4. Pala paditëse kundër këtij vendimi të KRA pranë DRSSH Tiranë, është ankuar në
Komisionin Qëndror të Ankimit pranë ISSH Tiranë, e cila me vendimin nr.1199, datë
07.11.2014 ka vendosur: “1. Të kthejë për plotësim dhe verifikim kërkesën e znj. Karafile
Latif Hoxhallari. 2. DRSSH Tiranë të administrojë në dosje çertifikatën e trungut familjar të
Latif Ibrahimllarit. DRSSH Tiranë të verifikojë në bazën e të dhënave të kooperativës
bujqësore, ditët e punës në emër të Karafile Hoxhallari dhe Kadife Hoxhallari dhe ta
administrojë në dosje këtë dokument. 3. DRSSH Tiranë të shprehet përfundimisht me vendim
lidhur me kërkesën për pension pleqërie dha t’ja komunikojë kërkueses. Në rast negativ t’i
bëhet e ditur kërkueses e drejta ankimit në gjykatë”.
5. Dega e Përfitimeve pranë DRSSH Tiranë, e ka marrë sërish në rivlerësim pensionin
e palës paditëse dhe me vendimin nr.16, datë 16.02.2015 ka vendosur të refuzojë kërkesën e
subjektit Karafile Latif Hoxhallari, me arsyetimin se: “...Gjatë verifikimit të dokumentave
vërejmë se, në bazë të librezës së punës dhe akt-verifikimeve për njohjen e vjetërsisë,
gjeneralitetet vijnë me emrin Kadife Hoxhallari, kur duhet të vini me emrin Karafile
Hoxhallari, pasi nuk ka bërë ndryshimin e emrit... Në rastin e znj. Karafile Latif Hoxhallari,
në vërtetimin e vjetërsisë për punë vjen me emrin Kadife Hoxhallari...”.
6. Ndodhur në këto kushte, pala paditëse në datën 07.04.2015 i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar
pavërtetësinë e dokumentave librezë pune dhe regjistri themeltar i vjetërsisë në pune, si dhe
detyrimin e anës të paditur që ti lidhë pensionin e pleqërisë.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.7531, datë 08.07.2015 ka
vendosur:
-Moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes me nr.7267 akti për shkak se
çështja është në kompetencë të Gjykatës Administrative të Shkallës së parë Tiranë.
-Dërgimin e akteve për gjykim gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....nga shqyrtimi i pretendimeve të palës

paditëse, në përputhje me ligjin dhe provat e paraqitura, gjykata vëren se regjistrat
themeltarë të punonjësve të administruar nga pala e paditur, libreza e punës, qofte kjo
dublikatë apo origjinale, është një dokument zyrtar me anë të të cilës i punësuari, vërteton
marrëdhënien në punë, cilësinë profesionale, vjetërsinë në punë dhe të dhëna të tjera të
1114
parashikuara në të. Këto akte janë përpiluar mbi bazën e vendimeve të Këshillit të
Ministrave të viteve 1958 – 1973 dhe sipas këtyre akteve të kohës përbënin dokumentin e
vetëm zyrtar mbi bazën e të cilit njihej dhe e drejta e pensionit. Pra, libreza është një
dokument me pasoja të caktuara juridike për paditësin dhe përbën një akt zyrtar. ... Gjykata
referuar çështjes objekt konflikti, ajo është e natyrës administrative, pasi paditësi në themel
kërkon detyrimin e të paditurit që ti njohë si vjetërsi në punë dhe periudhën e përcaktuar në
librezën e punës vjetërsi që në referim të shkresës datë 22.09.2014 ai nuk ia njeh. Të njëjtin
qëndrim ka mbajtur dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në vendimin nr.1115, datë
29.04.2014 në të cilin ndër të tjera arsyeton: “Pavarësisht se kërkesë padia është ngritur në
bazë të nenit 32, pika (c) të Kodit të Procedurës Civile, objekti i saj është i lidhur me njohjen,
ndryshimin dhe saktësimin e të dhënave në regjistër, si një akt administrativ i cili do të
trajtohet nga ana e këtij organi administrativ, përkatësisht Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, në procedurën administrative që ligji i ngarkon asaj si veprimtari e
posaçme publike administrative. Për rrjedhim mosmarrëveshja është me një organ
administrativ publik lidhur me aktivitetin publik administrativ të tij , për një akt administrativ
vërtetësia ose jo e të cilit krijon të drejta dhe detyrime në fushën administrative për palët
pjesëmarrëse në çështjen gjyqësore”. Edhe kjo gjykate çmon se përsa kohë pala paditëse i
është drejtuar të paditurit dhe prej tij ka ardhur mosnjohja e të drejtës së paditësit për lidhje
pensioni, si rezultat i mospranimit nga ana e tij e dokumentacionit që vërteton vjetërsinë në
punë, atëhere çështja është në kompetencë lëndore të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë”.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.5177 regj.
themeltar, datë 23.09.2015 ka vendosur:
-Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore lidhur me gjykimin e cështjes
me nr.regj.them. 5177 (4676), datë 20.07.2015.
-Një kopje e akteve të dërgohen menjëherë pranë Gjykatës së Lartë Tiranë.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “... Gjykata çmon se, në kompetencë lëndore të
gjykatave administrative është shqyrtimi i kërkesë-padive të cilat kanë për objekt mbrojtjen
juridike të të të drejtave dhe lirive të subjekteve që mund të cënohen si pasojë e ushtrimit ose
jo të funksioneve publike nga ana e organeve të administratës publike. Kjo gjykatë çmon se,
kërkimi i paditëses Karafile Hoxhallari për njohjen e pavërtetësisë së librezës së punës nuk
bën pjesë në kompetencën lëndore të kësaj gjykate të përcaktuar sipas nenit 7 të ligjit
nr.49/2012. Kjo gjykatë çmon se, padia e paraqitur nga paditësja Karafile Hoxhallari është
një padi njohje, e orientuar dhe me njohjen e vërtetësisë apo pavërtetësisë së një dokumenti,
e cila mbështetet në nenin 32 të K.Pr.Civile dhe përfshihet në kompetencën lëndore të
Gjykatave të Rretheve Gjyqësore”.
9. Se vendimi nr.7531, datë 08.07.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me

anën e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës për shqyrtimin e çështjes
objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, është një vendim i marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedurial dhe atij material dhe
për këtë shkak, ai duhet të lihet në fuqi.
1115
në K.Pr.Civile.
12. Referuar Ligjit nr.49/2012, rezulton qartë që juridiksioni që i është dhënë nga ligji
specifik Gjykatës Administrative, tregon në të njëjtën kohë dhe pushtetin që i është dhënë
kësaj gjykate, për të marrë në shqyrtim vetëm ato çështje, të cilat parashikohen qartë në nenin
7 të këtij ligji.
13. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet natyrës së
mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo administrative.
Për identifikimin e saj, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, të
parashtruara si në kërkesë padi, ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarrëveshjes, si dhe
janë cënuar.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të ndodhura në
dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të kërkimit të shprehur në kërkesë padi, vlerëson
të drejtë dhe të bazuar në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, arsyetimin dhe vendimin e
dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, përsa i përket deklarimit të moskompetencës së
saj lëndore, për trajtimin e kësaj çështjeje.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në çështjen objekt gjykimi, duke ju
referuar objektit dhe shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, pretendimeve të ngritura prej tij,
të mbështetura në provat e administruara në dosjen gjyqësore, si dhe në interpretim të
dispozitave të Ligjit nr.49/2012, të zbatueshëm në çështjen objekt gjykimi, çmon se, konflikti
mes palëve është i natyrës administrative.
16. Siç citohet dhe më lart në këtë vendim, pala paditëse ka ngritur një padi,
nëpërmjet të cilës, në thelb, ka kërkuar anullimin e aktit administrativ të nxjerrë nga DRSSH
Tiranë, me anën e të cilit, paditëses Karafile Hoxhallari nuk i është dhënë pensioni i
pleqërisë; njohjen e pavërtetësisë së pjesshme të disa dokumentave zyrtarë si libreza e punës
dhe regjistrit themeltar të Kooperatives Bujqësore Pirg Korçë, ku paditësja ka pretenduar se
ka punuar, përsa i përket gjeneraliteteve të saj; si dhe detyrimin e DRSSH Tiranë për ti dhënë
pensionin e pleqërisë që ajo pretendon se i takon, nga data e mbushjes së moshës për pension.
17. Në vlerësim të shkakut ligjor të kërkimeve të paditëses, të paraqitura si në kërkesë
padinë e saj ashtu dhe në gjithë parashtrimet përpara gjykatave më të ulëta, pavarësisht
mënyrës se si ai ka formuluar kërkimet, rezulton se paditësi në këtë gjykim, ka ngritur
pretendime me natyrë administrative, të cilat, konsistojnë në detyrimin e organit administrativ
për të shprehur vullnetin e tij, në ushtrim të veprimtarisë së tij shtetërore.
18. Është tashmë praktikë e konsoliduar gjyqësore se, është detyrë e gjykatës që
shqyrton mosmarrëveshjen, të kuptojë drejt natyrën e konfliktit të krijuar mes palëve,
shkakun ligjor të kërkimit, përcaktimin e drejtë të ligjit të zbatueshëm dhe si rezultat, të
zgjidhë mosmarrëveshjen objekt gjykimi, në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre.
19. Kolegji Administrativ i Gjykates së Lartë, vlerëson të theksojë se, shqyrtimi dhe
zgjidhja e një çështje nga gjykata, nuk mund të bazohet vetëm mbi atë që formalisht shkruhet
në aktet e procesit dhe që mund të emërtohen objekti apo baza ligjore. Gjykatat, gjatë
shqyrtimit të çështjeve që u shtrohen për gjykim, kanë detyrimin të vlerësojnë dhe të marrin
1116
parasysh të gjithë përmbajtjen e akteve proceduriale, të identifikojnë shkakun ligjor të
kërkimeve në mënyrë që të mund të japin vendime të drejta për to. Sa më sipër është shprehur
qartë dhe në Vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3/2012:
“Gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit duke e analizuar padinë në tërësinë e saj dhe
jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të saj.
Mund të ndodhë që paditësi të referojë gabimisht dispozitat ligjore, porse nga leximi i
kërkesëpadisë del e qartë e drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast gjykata duhet të
zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke
bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo
interesave që ai pretendon se i janë cënuar”.
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në çështjen objekt gjykimi, vlerëson se,
kërkimet e paditëses për “Pavërtetësinë e dokumentit Librezë Pune nr.13512, datë
27.02.1980, lëshuar nga Ndërmarrja Rritjes Gjedhit Maliq, me emrin "Kadife Latif
Hoxhallari", me datëlindje 1954 dhe vërtetësinë e këtij dokumenti me emrin "Karafile Latif
Hoxhallari" me datëlindje 20.04.1954. Pavërtetësinë e dokumentit Regjistri themeltar i
vjetërsisë në punë nr.2/278, të Kooperativës Bujqësore Pirg Korçë me emrin “Kadife Latif
Ibrahimllari”, dhe vërtetësinë e këtij dokumenti me emrin “Karafile Latif Ibrahimllari”,
pavarësisht mënyrës si janë formuluar, janë të natyrës administrative. Kjo pasi në fakt të
gjitha dokumentat e mësipërme ekzistojnë, janë marrë dhe analizuar nga ana e paditur, por
kjo e fundit, duke ushtruar pushtetin e saj shtetëror, nuk i njeh dhe nuk i pranon ato, për
shkak të gabimeve të analizuara më lart në këtë vendim.
21. Ky Kolegj, vlerëson se, në rastin konkret nuk jemi para konfliktit të parashikuar
nga neni 388 i K.Pr.Civile, në të cilin parashikohet se: “Kur nga një fakt varet lindja,
ndryshimi ose shuarja e të drejtave personale apo pasurore të një personi dhe akti që
vërteton atë është zhdukur, ka humbur dhe nuk mund të bëhet përsëri ose nuk mund të merret
në ndonjë rrugë tjetër, personi i interesuar ka të drejtë të kërkojë që fakti të vërtetohet me
vendim të gjykatës së shkallës së parë....”. Kjo për shkak se, siç u tha dhe më lart në këtë
vendim, dokumentat ekzistojnë, janë dokumenta zyrtarë, janë të administruara pranë anës së
paditur, por kjo e fundit ka refuzuar t’i njohë të dhënat që pasqyrojnë këto akte dhe nëpërmjet
këtij gjykimi, paditësi kërkon që ana e paditur ti pranojë dhe njohë ato.
22. Vetë pala e paditur në këtë gjykim, ka pohuar se, libreza e punës (si dokument
zyrtar i lëshuar nga institucion shtetëror), si dhe regjistri themeltar i punonjësve (pra akti
administrativ) ekziston, por të dhënat që kjo librezë dhe ky regjistër pasqyron në lidhje me
paditësen, nuk i merr për të vërteta ose nuk i njeh ato, pasi janë me gabime dhe nuk i
përgjigjen gjeneraliteteve të paditëses sipas akteve të gjendjes civile. Pra, këto akte i
referohen shtetases “Kadife Latif Hoxhallari” dhe jo paditëses Karafile Latif Hoxhallari, e
cila ka bërë edhe kërkesën për të përfituar pension pleqërie. Vlen të theksohet se, si libreza e
punës ashtu edhe regjistri themeltar i punonjësve të Kooperativës Bujqësore Pirg Korçë,
përbëjnë akte administrative, nga ato të cilat shërbejnë si bazë dokumentare për anën e
paditur për të lidhur pensionin e pleqërisë. Nëse këto akte janë apo jo të rregullta, kanë apo jo
probleme, këto janë çështje që i takojnë gjykimit të themelit të çështjes, e cila do të realizohet
nga gjykata.
23. Në analizë të sa më sipër, nëse nga paditësja kërkon që t’i njihet pasaktësia e
pjesshme e një dokumenti zyrtar, i cili ekziston, por që pretendohet se ka të pasqyruar gabim
një fakt të caktuar dhe organi shtetëror që ka detyrimin për ta pranuar dhe njohur atë nuk e
pranon, ky Kolegj, çmon se, edhe mosmarrëveshja e krijuar mes këtyre palëve, për të
rivendosur në vend të drejtën e pretenduar të shkelur nga paditësja, duhet gjykuar nga
gjykatat administrative, sipas Ligjit nr.49/2012. Korrigjimi apo saktësimi i të dhënave që
përmbajnë aktet zyrtare, kërkon domosdoshmërisht shprehjen e vullnetit shtetëror të organit
shtetëror i cili i ka lëshuar këto akte, ose të institucionit i cili i administron ato, sikundër është
1117
në rastin konkret DRSSH Tiranë. Por, në të njëjtën kohë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson të theksojë se, gjykatat në asnjë rast nuk duhet të ngatërojnë zgjidhjen e
themelit të çështjes (nese dokumentat e pretenduara nga paditësi janë apo jo të vlefshëm për
të vërtetuar pretendimet për pasaktësi), me natyrën e konfliktit objekt gjykimi dhe gjykatën
kompetetente që duhet ta shqyrtojë atë.
24. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, përsa i takon kërkimit të
paditëses për “Detyrimin e palës së paditur D.R.S.SH Tiranë, t'i paguajë paditëses pensionin
e pleqërisë nga data e paraqitjes së kërkesës”, ky është një kërkim me natyrë administrative,
e cila buron direkt nga Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar.
25. Gjithashtu, qëndrimi i mësipërm, vjen në përputhje edhe me qëndrimin e unifikuar
që kanë mbajtur Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, të cilat në vendimin nr.3, datë
06.12.2013, në të cilën është pasqyruar se: ”Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë,
Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me
ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe
deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma...”.
26. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, arrin në përfundimin se
vendimi nr.7531, datë 08.07.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është i drejtë dhe
duhet të lihet në fuqi dhe çështja objekt shqyrtimi, duhet të gjykohet nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, si gjykata kompetente.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/a të ligjit nr.49/2012
VENDOSI
Tiranë.
1118
Nr. 00 - 2015 - 4278 i Vendimit
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËSE: RRUSHE (RRUSHDIJE) DOMI

SHOQËRORE KUKËS
OBJEKTI:
Deklarimin e pavërtetësisë së pjesshme të Fletës nr.40 të Regjistrit nr.4
të ish-Kooperativës Bujqësore Ujmisht, përsa i përket mungesës së të dhënave
në kolonën “Ditët e paguara për lejen e barrëlindjes” d
he njohjen e vjetërsisë së punës për lejen e barrëlindjes, për fëmijët:
Azem Domi, i dtl. 15.09.1973; Fidane Domi, e dtl. 26.10.1977;
Sadete Domi, e dtl. 21.10.1979; Hatiqe Domi e dtl. 30.06.1983;
Fatos Domi i dtl. 13.07.1987; Luan Domi i dtl. 05.07.1993;
leje barrë-lindje të cilat i kam ezauruar ne fakt,
gjate kohës sipas viteve në punë në ish Koop.Bujqësore Ujmisht.
Njohje e Vjetërsisë së Punës, koha që më ka shërbyer për rritjen e fëmijës
tre muaj në vit, deri kur fëmija ka arritur moshën tre vjeçare.
Deklarimin e vërtetësisë së të dhënave në Fletën nr.40 të Regjistrit nr.4
të ish-Kooperativës Bujqësore Ujmisht dhe njohjen e ditëve të punës
të realizuara për vitin 1975, pasi nga vërtetimi i lëshuar nga ISSH,
është vënë shënimi: “Ditët e Punës të vitit 1975, të korrigjuara”.
Baza Ligjore: Neni 32/c i K.P.Civile
si dhe Ligji nr.6200, datë 28.06.1980, i ndryshuar
me Ligjin nr.6342, datë 27.06.1981
“Për Sigurimet Shoqërore Shtetërore”, nenet 34, 41 etj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin nr.48, datë 25.02.2013, ka

vendosur:
“Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së paditëses Rrushe Domi. Deklarimin e
pavërtetësisë së pjesshme të Fletës nr.40 së Regjistrit Themeltar nr.4, të ish
Kooperativës Bujqësore Ujmisht-fshati Resk përsa i përket mungesës së të
dhënave në kolonën “Ditët e paguara për lejen e barrëlindjes” për vitin 1979
dhe njohjen e vjetërsisë së punës për lejen e barrëlindjes së ezauruar nga
paditësja për fëmijën Sadete Domi.
1119
Deklarimin e vërtetësisë së Fletës nr.40 së Regjistrit Themeltar nr.4, të ish
Kooperativës Bujqësore Ujmisht-fshati Resk përsa i përket ditëve të punës të
pasqyruara për vitin 1975 në masën 100(njëqind) ditë. Detyrimin e palës së
paditur D.R.S.SH Kukës për t’i njohur paditëses Rrushe Domi lejen e
barrëlindjes për fëmijën e saj Sadete Domi në masën e jo më pak se 3(tre)
muajve si dhe 100(njëqind) ditë punë të realizuara për vitin 1975, për efekt të
vjetërsisë në punë. Rrëzimin e pjesës tjetër të padisë si të pabazuar në ligj dhe
në prova”.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.1075, datë 12.06.2014, ka vendosur:

“Moskompetencën për gjykimin e çështjes civile me nr.rregjistri 921/1671
datë rregjistrimi 21.03.2013 dhe dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë”.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni 13 pika 1 dhe 5
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i është drejtuar Gjykatës së Lartë duke ngritur
çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes, duke
pasqyruar shkaqet e mëposhtme:
 Në analizë të elementeve dhe fakteve që pretendohen nga pala apaditëse në
kërkesëpadinë objekt gjykimi,konstatohet se objekti i padisë ka kërkime të natyrës
civile dhe kompetencën lëndore për gjykimin e saj e ka Gjykata e Apelit Shkodër.
 Në kuptim të nenit 32/c të K.Pr.Civile të gjitha këto kërkime kanë natyrë civile, për sa
kohë paditësja nuk ka kundërshtuar ligjshmërinë dhe themelsinë e vendimeve të
organeve të sigurimeve shoqërore që i kanë mohuar asaj të drejtën e përfitimit të
pensionit si nënë me shumë fëmijë.

VËREN
1. Siç rezulton nga rrethanat e çështjes, paditësja Rrushe Domi për njohjen e së drejtës
për përfitimin e pensionit të pleqërisë si nënë me shumë fëmijë i është drejtuar me kërkesë
ALSSH-së Kukës. Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Kukës pas shqyrtimit të
dokumentacionit të paraqitur nga paditësja Rrushe Domi, me shkresën nr.2875 Prot. datë
13.12.2011, ka refuzuar kërkesën e paraqitur për njohjen e së drejtës së përfitimit të pensionit
të pleqërisë si nënë me shumë fëmijë për arsye se nuk plotëson kushtet ligjore për vjetërsinë
në punë. ky vendim është kundërshtuar nga paditësja dhe Komisioni Rajonal i Ankimit-
Kukës (KRA) me vendimin nr.11 datë 10.07.2012 vendosi: “Refuzimin e kërkesës së
paraqitur nga kërkuesja Rrushe Dali Domi si te pabazuar në ligj dhe prova”.
2. Paditësja konstatoi se nuk i njihet në periudhën e vjetërsisë së përgjithshme të
punës koha e ezauruar për lejet e barrëlindjes për fëmijët e lindur prej saj si dhe i kontestohen
dhe nuk i njihen nga pala e paditur në vjetërsinë në punë, ditët e punës të realizuara për vitin
1975. Kjo pasi pala e paditur i konsideron me korrigjime. Për këtë periudhë që i kontestohet
dhe nuk i njihet nga pala e paditur paditësja i është drejtuar gjykatës me padinë objekt
gjykimi për të njohur gjyqësisht këto periudha në vjetërsinë e përgjithshme në punë, për efekt
plotësimin e kushteve për të përfituar pension pleqërie si nënën me shumë fëmijë.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin nr.48, datë 25.02.2013, ka
vendosur: “Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së paditëses Rrushe Domi. Deklarimin e
1120
pavërtetësisë së pjesshme të Fletës nr.40 së Regjistrit Themeltar nr.4, të ish Kooperativës
Bujqësore Ujmisht-fshati Resk përsa i përket mungesës së të dhënave në kolonën “Ditët e
paguara për lejen e barrëlindjes” për vitin 1979 dhe njohjen e vjetërsisë së punës për lejen e
barrëlindjes së ezauruar nga paditësja për fëmijën Sadete Domi. Deklarimin e vërtetësisë së
Fletës nr.40 së Regjistrit Themeltar nr.4, të ish Kooperativës Bujqësore Ujmisht-fshati Resk
përsa i përket ditëve të punës të pasqyruara për vitin 1975 në masën 100 (njëqind) ditë.
Detyrimin e palës së paditur D.R.S.SH Kukës për t’i njohur paditëses Rrushe Domi lejen e
barrëlindjes për fëmijën e saj Sadete Domi në masën e jo më pak se 3(tre) muajve si dhe
100(njëqind) ditë punë të realizuara për vitin 1975, për efekt të vjetërsisë në punë. Rrëzimin
e pjesës tjetër të padisë si të pabazuar në ligj dhe në prova”.
4. Kundër vendimit nr.48, datë 25.02.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, ka
paraqitur ankim pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Kukës D.R.S.SH
Kukës, që kërkon ndryshimin e vendimit dhe rrëzimin e padisë.
5. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.1075 datë 12.06.2014 ka vendosur:
“Moskompetencën për gjykimin e çështjes civile me nr.rregjistri 921/1671 datë regjistrimi
21.03.2013 dhe dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë”.
5.1 Arsyetimi i gjykatës: “çështja objekt gjykimi hyn në kategorinë e çështjeve,
kompetencën lëndore për gjykimin e të cilave e ka Gjykata Administrative, dhe në këto kushte
duhet t’i dërgohet për shqyrtim asaj gjykate. Gjykata e Apelit Shkodër, vlerëson se në kuadër
të ndryshimeve ligjore, nuk ka më kompetencën lëndore për shqyrtimin e kësaj çështjeje.
Kështu, nga data 04.11.2013, kanë filluar funksionimin gjykatat administrative, përfshir
Gjykata e Apelit Administrativ në kompetencë lëndore të të cilave, referuar nenit 4 dhe 7/a të
ligjit 49/2012 "Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative", hynë dhe çështja objekt gjykimi. Kjo është në përputhje
dhe me vendimin unifikues nr.3, datë 06.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë”.
6. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni 13 pika 1
dhe 5 , të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
pasqyruar shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” ;
Lartë;
8. Se vendimi nr.1075 datë 12.06.2014 i Gjykatës së Apelit Shkodër, që ka shpallur

moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për vazhdimin e
gjykimit Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të
1121
ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po atë gjykatë për
vazhdimin e gjykimit.
gjykatës për gjykimin e një çështje, nga pikëpamja lëndore, është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
Kolegji e vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Apelit
Shkodër. Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e
vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore
që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
11. Nga kërkesë padia rezulton se kërkimi i paditëses në këtë gjykim është: (i)
Deklarimi i pavërtetësisë së pjesshme të Fletës nr.40 të Regjistrit nr.4 të ish-Kooperativës
Bujqësore Ujmisht, përsa i përket mungesës së të dhënave në kolonën “Ditët e paguara për
lejen e barrëlindjes” dhe njohjen e vjetërsisë së punës për lejen e barrëlindjes, për fëmijët:
Azem Domi, i dtl. 15.09.1973; Fidane Domi, e dtl. 26.10.1977; Sadete Domi, e dtl.
21.10.1979; Hatiqe Domi e dtl. 30.06.1983; Fatos Domi i dtl. 13.07.1987; Luan Domi i dtl.
05.07.1993; leje barrë-lindje të cilat i kam ezauruar ne fakt, gjate kohës sipas viteve në punë
në ish Koop.Bujqësore Ujmisht. (ii) Njohje e Vjetërsisë së Punës, koha që më ka shërbyer për
rritjen e fëmijës tre muaj në vit, deri kur fëmija ka arritur moshën tre vjeçare. (iii)
Deklarimin e vërtetësisë së të dhënave në Fletën nr.40 të Regjistrit nr.4 të ish-Kooperativës
Bujqësore Ujmisht dhe njohjen e ditëve të punës të realizuara për vitin 1975, pasi nga
vërtetimi i lëshuar nga ISSH, është vënë shënimi: “Ditët e Punës të vitit 1975, të
korrigjuara”.
12. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.3 datë 28.04.2014,
kanë vendosur të njehsojnë praktikën në lidhje me gjykatën kompetente për shqyrtimin e
padisë, që përmban kërkime mikse, qofshin këto një bashkim i thjeshtë apo i ndërvarur.
13. Kolegji, vëren se qëndrimi i Gjykatës së Apelit Shkodër vjen në interpretim të
gabuar të qëndrimeve unifikuese të mbajtura nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë
me vendimin unifikues nr.3 datë 28.04.2014, i cili ka njehsuar praktikën gjyqësore sa më
poshtë:
 Kur në objektin e gjykimit të një çështje ka disa kërkime si të natyrës civile dhe
administrative, këto kërkime pavarësisht faktit nëse kanë një lidhje të thjeshtë në mes tyre,
apo janë edhe të ndërvarura nga njëra tjetra, referuar nenit 61 dhe 159 të K.Pr.Civile dhe 13
dhe 23 të ligjit 49/2012, gjykata duhet të veçojë kërkimet që nuk janë në kompetencën e saj
lëndore, duke ia kaluar ato gjykatës kompetente.
gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur”.
shqyrtimin përmban kërkime mikse të përbëra nga kërkime civile dhe kërkime administrative.
gjykim në datën 20.11.2012. Sa më sipër nisur nga natyra e kërkimeve në padi (civile dhe
administrative), dhe nga fakti që padia është paraqitur para datës 04.11.2013, kompetente nga
pikëpamja lëndore për gjykimin e çështjes është gjykata në të cilën është paraqitur padia, që
në rastin konkret është gjykata civile.
1122
përfundimin se vendimi nr.1075 datë 12.06.2014 i Gjykatës së Apelit Shkodër, duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1075 datë 12.06.2014 i Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 29.10.2015
1123
Nr. 00 - 2015 - 4436 i Vendimit
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Artan Broci Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA "KURUM INTERNACIONAL"

SH.A
PALË E PADITUR: DEGA E DOGANËS ELBASAN
DOGANAVE
AVOKATURA E SHTETIT, ZYRA
VENDORE DURRËS
OBJEKTI:
Shfuqizimin e procesverbalit për verifikimin
e kundravajtjeve administrative me nr.000159 serie, datë 24.02.2015;
Shfuqizimin e procesverbalit për verifikimin
e kundravajtjeve administrative me nr.000160 serie, datë 24.02.2015;
Shfuqizimin e vendimit nr.67, datë 24.02.2015 të Degës së Doganës Elbasan.
Shfuqizimin e vendimit nr.68, datë 24.02.2015 të Degës së Doganës Elbasan.
Shfuqizimin e shkresës me nr.5415/3 prot, datë 30.03.2015
të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave.
Kthimin e shumës së depozituar për efekt ankimi administrativ
dhe atij gjyqësor në favor të subjektit “Kurum Internacional” sh.a.
Baza Ligjore: Neni 32 e 153 të K.Pr.Civile.
neni 11, pika 1; neni 17, pika 1, gërma “c” të Ligjit nr.49/2012
"Për organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative";
neni 113 dhe 155 i Kushtetutës së RSH;
nenet 115, 116, 117 dhe 137 e vijues të K.Pr.Administrative;
neni 289 i Ligjit nr.8449, datë 27.01.1999 “Kodi Doganor i RSH”;
Udhëzimi nr.4, datë 30.09.1999 “Mbi zbatimin e dispozitave të parashikuara
në pjesën e VIII të Kodit Doganor “Shkeljet në fushën doganore dhe sanksionet”.
1124
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.82-2015-538-
926, datë 20.07.2015, ka vendosur:
Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen me nr.regjistri 00537-1081,
datë regjistrimi 29.04.2015, që i përket palës paditëse shoqëria “Kurum
Internacional” sh.a, e paditur Dega e Doganës Elbasan; Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave.
Kundër këtij vendimi, ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë pala paditëse

Shoqëria “Kurum Internacional” sh.a, nëpërrmjet të cilit, ka kërkuar prishjen e
vendimit nr.82-2015-538-926, datë 20.07.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Durrës, duke paraqitur këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës nuk është i bazuar në provat e paraqitura nga pala paditëse.
- Ne dosje, pala paditëse ka depozituar vërtetimin e datës 18.07.2015 të degës së
Doganës Elbasan dhe dy faturat e arkëtimit të lëshuar nga BKT, nëpërmjet të cilave
kemi provuar se kemi likuiduar detyrimet doganore që rrjedhin nga aktet objekt
gjykimi, vendimet nr.67, datë 14.02.2015 dhe nr.68, datë 14.02.2015.
- Në këto rrethana kthimi pa veprim i ankimit të shoqërisë paditëse nga ana e Drejtorisë
së Përgjithshme të Doganave, me shkresën nr.5415/3 prot, datë 30.03.2015 nuk është i
bazuar në ligj.
- Vetë pala e paditur Dega e Doganës Elbasan ka pranuar që nga ana e shoqërisë sonë
është likuiduar detyrimi dhe si rrjedhojë, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave nuk
kishte pse e kthente pa veprim kërkesën tonë.
- Gjykata ka bërë një arsyetim teorik të dispozitave të Kodit Doganor dhe praktikës
gjyqësore, por nuk i ka bërë çështjes një arsyetim të bazuar në prova dhe në ligj, duke
e nxjerrë këtë çështje jashtë juridiksionit gjyqësor.

VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, pala paditëse është
shoqëri tregtare e organizuar në formën e shoqërisë aksionere, regjistruar pranë QKR, me
nr.NIPTI K02727230T, i cili ushtron aktivitet tregtar në fushën: "prodhim tregtim i celiqeve
të ndërtimit e profileve të tjera të hekurit, importimi dhe eksportimi me shumicë dhe pakicë i
mallrave të ndryshme industriale, ushqimore, konfeksione e etj..”.
2. Pala paditëse ka pretenduar se, në datën 24.02.2015, me anë të mjeteve me targa
SK0332AE/SK689LA dhe SK8721AC/SK844SV ka importuar nga firma maqedonase
KURUM KONTI DOO UVOZ-IZVOS UL BUL MAKEDO-KOSOV BRIGADA BR$
Skopje, Makedonia, skrap jashtë kategorie, i pa seleksionuar, i pa përpunuar, i pacopëtuar me
kodin tarifor 72044990 sipas praktikave doganore ne nr.R3197 dhe 1398, datë 24.02.2015 në
Republikën e Shqipërisë me destinancion dega Doganore Elbasan.
3. Origjinën e këtij malli, pala paditëse e provon nëpërmjet kontratës të shitblerjes me
nr.15/15 datë 10.02.2015 lidhur midis shitësit Arcelor Mital Skopje dhe blerësit Dalas Dva
dhe më pas nga kontrata e lidhur midis shitësit Dalas Dva dhe blerësit “Kurum.Konti” sh.p.k
të datës 10.02.2015.
4. Pala paditëse ka pretenduar se, me qëllim verifikimin e këtij malli, Grupi i
Antikontrabandës me nr.6, ka bllokuar këto mjete dhe ka lëshuar Akt-Bllokimet me nr.11,
datë 20.02.2015 (nr. 332 prot, datë 21.02.2015) dhe ai i datës 20.02.2015 pa nr.akti (nr. 333
prot, datë 21.02.2015).
1125
5. Me mbërritjen e mjeteve në Degën e Doganës Elbasan, pala paditëse ka paraqitur
deklaratat doganore për mallin e ardhur nga importi, përkatësisht atë me nr.R1397, datë
24.02.2015 dhe R1398, datë 24.02.2015.
6. Me paraqitjen e këtyre deklaratave doganore, Grupi i Antikontrabandës ka ushtruar
kontroll mbi këto dy mjete dhe ka mbajtur akt-kontrollet përkatëse, konkretisht Akti-
Kontrollin me nr.7897, datë 24.02.2015 dhe nr.7898, datë 24.02.2015.
7. Pas kryerjes së kontrollit, nga ana e këtij grupi kontrolli janë mbajtur edhe
procesverbalet për verifikimin e kundravajtjes administrative me nr.000159 dhe 000160 serie,
nëpërmjet të cilave është konstatuar se, shoqëria “Kurum Internacional” sh.a ka deklaruar me
anë të deklaratave doganore mallin “skrap” të një cilësie tjetër, duke mos e deklaruar këtë
mall me kodin tarifor përkatës.
8. Dega e Doganës Elbasan, bazuar në proces-verbalet e sipërcituar, ka nxjerrë
vendimin nr.67, datë 24.02.2015 dhe atë me nr.68, datë 24.02.2015, nëpërmjet të cilëve ka
detyruar subjektin të paguajë detyrimin e munguar në shumën totale 235.282 lekë (si
detyrim), si dhe e ka gjobitur atë me trefishin e detyrimit të munguar, në shumën totale
705.846 lekë (si gjobë). Pra në total me një shumë prej 941.128 lekë.
9. Pala paditëse ka pretenduar se është vënë në dijeni të këtyre dy vendimeve në datën
24.02.2015, për të cilin e provon edhe nëpërmjet vendosjes së nënshkrimit mbi vendimet e
dhëna nga ana e paditur Dega e Doganës Elbasan, objekt të këtij shqyrtimi gjyqësor. Për këtë
arsye, ka ushtruar të drejtën e ankimit pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, me
kërkesën ankimore të datës 02.03.2015, e cila është protokolluar pranë kësaj të fundit me
nr.5415 prot., datë 02.03.2015.
10. Me shkresën nr.5415/3 prot, datë 30.03.2015 Drejtori i Përgjithshëm i Doganave, i
ka kthyer palës paditëse ankimin pa veprim, duke i bërë me dije se: " ... në kushtet që ju
pretendoni se e keni kryer pagesën e detyrimit doganor në funksion të vendimeve të
sipërcituara, si dhe duke konstatuar që kërkesa juaj ankimore nuk përmban asnjë
dokumentacion bashkëlidhur që të vërtetojë kryerjen e kësaj pagese, ankesa po ju kthehet pa
veprim deri në plotësimin e këtij kushtëzimi të ligjit”.
11. Pala paditëse në vijim të këtij njoftimi, me shkresën e datës 13.04.2015,
administruar pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave me nr.5415/4 prot, datë
14.04.2015, i është drejtuar Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave duke i vënë në
dispozicion edhe kopjen e pagesës bankare lëshuar nga BKT, cila mban datën 24.02.2015.
12. Pala paditëse në datën 29.04.2015 i është drejtuar Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Durrës, me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se, pasi ka
ndjekur rrugën e ankimit administrativ, kërkon shfuqizimin e aktit administrativ të nxjerrë
nga pala e paditur, si një akt i marrë në kundërshtim me ligjin.
13. Gjatë kohës që kjo çështje është regjistruar për gjykim në gjykatë, me shkresën
nr.5415/5 prot, datë 18.05.2015 Drejtori i Përgjithshëm i Doganave, i ka kthyer palës paditëse
përgjigje duke i bërë me dije se: " ... Referuar dokumentacionit bashkëlidhur shkresës suaj,
mandat pagesës (fotokopje), konstatojmë se, pagesa e kryer nga ana juaj nuk përkon me
shumën përkatëse të detyrimit doganor të përcaktuar në vendimet e sipërcituara. Gjithashtu,
referuar edhe përshkrimit të këtij mandat pagese citojmë “Likuid TVSH Skrap”, nuk citohet
fakti se kjo pagesë është kryer për vendimet nr.67, datë 14.02.2015 dhe nr.68, datë
14.02.2015. Për sa më lart, i përmbahemi shkresës sonë nr.5415/3 prot, datë 30.03.2015,
duke ju kthyer sërisht pa veprim kërkesën ankimore”.
14. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.82-2015-
538-926, datë 20.07.2015, ka vendosur:
-Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen me nr.regjistri 00537-1081, datë
regjistrimi 29.04.2015, që i përket palës paditëse shoqëria “Kurum Internacional” sh.a, e
paditur Dega e Doganës Elbasan; Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.
1126
14/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: ".... Qëllimi i ligjvënësit është që ezaurimin e
rrugës administrative e bën kusht për ankimimin në rrugë gjyqësore dhe i tillë parashikim
është bërë pasi korrigjimi i gabimeve të mundshme nga ana e administratës të bëhet më
shpejt, me kosto më të ulët dhe administratat është në gjendje ta zgjidhë më shpejt problemin,
duke e njohur më mirë atë. Pas konsumimit të kësaj rruge, pala mund ti drejtohet gjykatës, e
cila është e fokusuar në kontrollin e ligjshmërisë së veprimeve/mosveprimeve të
administratës dhe garantimin e të drejtave të personave privatë. Pra, përpara se të paraqitet
një padi për kundërshtimin e aktit administrativ, kërkuesi duhet të shterojë ankimin
administrativ më parë.... Në kushtet kur paditësi, për shkaqe të cilat varen prej tij, nuk ka
marrë një përgjigje në lidhje me themelin, bazueshmërinë e vendimeve të nxjerra nga Dega e
Doganës Elbasan, për shkak se nuk ka paguar detyrimin si një nga kushtet për t’ju drejtuar
rrugës së ankimit administrativ, sipas nenit 289/3.....gjykata kryesisht konstaton se, nuk ka
juridiksion për gjykimin e kësaj çështje. ...".
15. Kundër këtij vendimi, ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë pala paditëse
Shoqëria “Kurum Internacional” sh.a, nëpërrmjet të cilit, ka kërkuar prishjen e vendimit
nr.82-2015-538-926, datë 20.07.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës,
duke paraqitur ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, vendimi nr.82-2015-538-926,

datë 20.07.2015 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, është marrë në
përputhje me dispozitat e ligjit procedurial dhe atij material, e për rrjedhojë, ai duhet të lihet
në fuqi.
17. Fillimisht, ky Kolegj, vlerëson të theksojë se: Është e qartë nga e drejta jonë
proceduriale, se çështja e juridiksionit, është një nga çështjet më të rëndësishme proceduriale,
mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës, sjell automatikisht prishjen e vendimit.
Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të K.Pr.Civile, parashikohet shprehimisht se:
“Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja
që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrativ. Kundër vendimit të dhënë
për nje rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
18. Në analizë të dispozitës së mësipërme, konstatohet se, çdo lloj gjykate dhe në çdo
shkallë gjykimi, ka të drejtë të marrë në shyrtim, të analizojë dhe të vendosë, në lidhje me
juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht,
është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një proçesi të rregullt
ligjor, të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
19. Nisur nga rëndësia e madhe, që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit në Kodin e
Procedurës Civile, është përcaktuar qartë, raporti dhe marrëdhënia midis dy juridiksioneve,
atij administrativ dhe atij gjyqësor “Gjykatat nuk mund të shqyrtojnë një çështje që ligji e ka
lënë në juridiksionin administrativ “. Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni
administrativ, pengon gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 136 të
K.Pr.Administrative dhe 328 të K.Pr.Civile “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet
kundër një akti administrativ ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ.
Palët e interesuara, mund t’i drejtohen gjykatës, vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin
administrativ“. Pra, “kontrolli gjyqësor vjen pasi është konsumuar rekursi administrativ”.
20. Siç rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore, dhe siç përshkruhet
në mënyrë analitike në pjesën faktet dhe rrethanat e çështjes, (më lart në këtë vendim), pala
paditëse ka investuar Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Durrës me kërkimin për:
“1. Shfuqizimin e procesverbalit për verifikimin e kundravajtjeve administrative me
nr.000159 serie, datë 24.02.2015; 2. Shfuqizimin e procesverbalit për verifikimin e
1127
kundravajtjeve administrative me nr.000160 serie, datë 24.02.2015; 3. Shfuqizimin e
vendimit nr.67, d atë 24.02.2015 të Degës së Doganës Elbasan; 4. Shfuqizimin e vendimit
nr.68, datë 24.02.2015 të Degës së Doganës Elbasan; 5. Shfuqizimin e shkresës me nr.5415/3
prot, datë 30.03.2015 të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave; 6. Kthimin e shumës së
depozituar për efekt ankimi administrativ dhe atij gjyqësor në favor të subjektit “Kurum
Internacional” sh.a”.
21. Këtë kërkim, pala paditëse e ka mbështetur në Ligjin nr.8449, datë 27.01.1999
“Kodi Doganor”, i ndryshuar; Udhëzimin nr.4, datë 30.09.1999 “Mbi zbatimin e dispozitave
të parashikuara në pjesën e VIII të Kodit Doganor “Shkeljet në fushën doganore dhe
sanksionet”; Nenet 32 e 153 të K.Pr.Civile; nenin 11, pika 1 dhe nenin 17, pika 1, gërma “c”
të Ligjit nr.49/2012 "Për organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative"; neni 113 dhe 155 i Kushtetutës së RSH; si dhe
nenet 115, 116, 117 dhe 137 e vijues të K.Pr.Administrative.
22. Në analizë të objektit dhe shkakut ligjor të padisë, rezulton se pala paditëse kërkon
të kundërshtojë gjyqësisht, aktet administrative të lëshuara nga administrata doganore.
23. Kundërshtimi i këtyre akteve administrative, bëhet sipas kushteve dhe afateve të
parashikuara në Ligjin nr.8449, date 27.01.1999 “Kodi Doganor i RSH”, me ndryshime. Në
nenin 289 te Kodit Doganor është parashikuar shprehimisht se: “1. Vendimi i autoriteteve
doganore kompetente, për pagimin e detyrimeve doganore për qëllim të nenit 256(4) dhe të
gjobave përkatëse të përcaktuara në bazë të nenit 287(2), duhet të merret dhe t’i njoftohet
personit të akuzuar brenda 24 orësh nga çasti i verifikimit të shkeljes. Për të siguruar
borxhin doganor zbatohen dispozitat e parashikuara në nenin 245 të këtij Kodi. 2. Kundër
vendimit të autoriteteve doganore kompetente të përmendura në paragrafin 1, personi i
akuzuar mund t’i paraqesë Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave një ankesë të arsyetuar
kundër këtij vendimi brenda 5 ditësh nga data e njoftimit. Në qoftë se personi i akuzuar nuk
paguan shumën e përmendur në paragrafin 1, dhe nuk apelon pranë Drejtorit të
Përgjithshëm të Doganave, autoritetet doganore marrin të gjitha masat për të proceduar me
vjeljen e shumës së borxhit doganor dhe të gjobës, në bazë të procedurave të përcaktuara në
nenin 245 të këtij Kodi. 3. Për të paraqitur ankesën, apeluesi duhet të paguajë shumën e
përgjithshme të detyrimeve doganore që duhen paguar, si rrjedhim i verifikimit të bërë, dhe
të depozitojë, paraprakisht, në llogarinë bankare të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave
një shumë të barabartë me 40 për qind të shumës së përgjithshme të gjobës së zbatuar nga
autoritetet doganore. Shuma që i korrespondon 40 për qind, në asnjë rast, nuk mund të jetë
më e madhe se shuma e përgjithshme e detyrimeve doganore që duhen paguar për mallrat që
janë objekt i shkeljes. 4. Drejtori i Përgjithshëm merr një vendim brenda 30 ditësh nga dita e
marrjes së ankesës dhe ky vendim i njoftohet menjëherë apeluesit dhe autoriteteve doganore
kompetente. 5. Nëse ankesa nuk pranohet, apeluesi mund të ankohet kundër vendimit të
Drejtorit të Përgjithshëm pranë autoriteteve gjyqësore brenda 30 ditësh nga data e njoftimit
të mospranimit të ankesës. 6. Në rast se autoritetet gjyqësore pranojnë ankesën, autoritetet
doganore duhet t’i kthejnë apeluesit shumën e depozituar. Kthimi i kësaj shume mund të
bëhet vetëm pasi vendimi i autoriteteve gjyqësore kompetente merr formë të prerë”.
24. Në analizë të dispozitës së mësipërme, rezulton se:
i) Ankimi ndaj vendimeve të administratës doganore, kryhet tek Drejtori i
Përgjithshëm i Doganave;
ii) Ankimi administrativ duhet të paraqitet brenda 5 ditëve, nga njoftimi i
aktit palës ankuese (marrja dijeni për aktin administrativ);
iii) Përpara se të paraqitet kërkesa për apelim ndaj një vendimi të
administratës doganore, duhet të parapaguhet i plotë detyrimi doganor dhe
shuma e barabartë me 40% të gjobës që i është ngarkuar si detyrim
ankuesit;
1128
iv) Pala e interesuar, mund të kundërshtojë gjyqësisht aktet e administratës
doganore, vetëm pasi ka ezauruar ankimin administrativ dhe ka marrë prej
këtyre organeve njoftimin për mospranimin e ankimit.
25. Si rrjedhojë, për vlefshmërinë e ankimit administrativ ndaj aktit të organit

doganor, duhet të përmbushen njëkohësisht dy kushte: i) paraqitja e ankimit administrativ tek
organi epror brenda afatit ligjor; ii) parapagimi i detyrimit doganor dhe 40% e gjobës
ngarkuar ankuesit, me akt të organit doganor.
26. Në lidhje me afatet e njoftimit dhe të ankimit të aktit administrativ të lëshuar nga
ana e organit administrativ, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se, në
referim të nenit 140 të K.Pr.Administrative, afati i njoftimit dhe i marrjes dijeni të aktit
administrativ, nuk lidhet me momentin e nxjerrjes së aktit nga organi administrativ, por me
ditën kur subjekti ankues ka marrë njoftimin për ekzistencen e aktit ose për mosnxjerrjen e tij.
Nga ky moment, llogaritet afati për paraqitjen e ankimit administrativ. Në tërësi, fryma e
K.Pr.Administrative (neni 140 e vijues), është që t’i krijohen të gjitha mundësitë subjekteve
përkatëse që, të marrin dijeni për përmbajtjen e akteve administrative, nga të cilat preken dhe
brenda afatit, të realizojnë të drejtën e ankimit.
27. Sipas akteve të administruara në dosje, rezulton se, vendimi nr.67, datë
24.02.2015 dhe vendimi nr.68, datë 24.02.2015 i Degës së Doganës Elbasan, objekte të këtij
shqyrtimi gjyqësor, i janë njoftuar palës paditëse po në datën 24.02.2015, gjë e cila provohet
nëpërmjet shënimit të vënë prej kësaj pale për marrjen e dijenisë në vendimet objekt
kundërshtimi në këtë gjykim (referojuni fq. 144 dhe 150 të dosjes gjyqësore). Kjo e fundit,
ankimin ndaj vendimeve të dhëna nga Dega e Doganës Elbasan, e ka ushtruar pranë Drejtorit
të Përgjithshëm të Doganave në datën 02.03.2015, nëpërmjet ankimit me nr.5415 prot. Pra,
ankimi i palës paditëse është depozituar brenda afatit 5 ditor që parashikon ligji.
28. Në nenin 9 të K.Pr.Administrative, parashikohet se: “Organet e administratës
publike e zhvillojnë veprimtarinë e tyre në përputhje me Kushtetutën e Republikës së
Shqipërisë, Marrëveshjet Ndërkombëtare në të cilat Republika e Shqipërisë aderon, ligjet e
Republikës së Shqipërisë, brenda kufijve të kompetencave që iu janë dhënë atyre dhe konform
qëllimit për të cilin janë dhënë këto kompetenca”. Ky parashikim, përbën parimin e
ligjshmërisë së administratës publike, parim ky, sipas të cilit, organet shtetërore në nxjerrjen e
akteve individuale, janë të detyruara t’i përmbahen me rigorozitet qëllimit të ligjit. Sipas këtij
parimi, interesi primar i administratës publike, është respektimi në çdo rast i të drejtave
individuale dhe mbrojtja në mënyrë sa më tërësore e interesave legjitime të privatëve,
përkundrejt, edhe formave më të rralla të abuzimit administrativ.
29. Referuar vendimit nr.67, datë 24.02.2015, Dega e Doganës Elbasan ka vendosur:
“...Në zbatim të nenit 256/2/4 të Kodit Doganor, subjekti të paguajë detyrimin e munguar në
shumën prej 117.641 lekësh. Në zbatim të nenit 261/1/2 të Kodit Doganor subjekti të gjobitet
sa 3 fishi i detyrimit të munguar në shumën prej 352.923 lekësh...”, ndërsa me nr.68, datë
24.02.2015, po kjo degë doganore ka vendosur: “Në zbatim të nenit 256/2/4 të Kodit
Doganor, subjekti të paguajë detyrimin e munguar në shumën prej 117.641 lekësh. Në zbatim
të nenit 261/1/2 të Kodit Doganor subjekti të gjobitet sa 3 fishi i detyrimit të munguar në
shumën prej 352.923 lekësh...”. Pra, pala paditëse ka qenë e detyruar që të paguajë brenda
afatit 5 ditor detyrimin e munguar në shumën totale prej 235.282 lekë (si detyrim doganor), si
dhe është gjobitur me trefishin e detyrimit të munguar, në shumën totale prej 705.846 lekë (si
gjobë).
30. Në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,
në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, konstaton se, pala paditëse në
momentin që ka ushtruar të drejtën e ankimit administrativ pranë Drejtorisë së Përgjithshme
të Doganës, nuk rezulton të ketë parapaguar të plotë detyrimin doganor në vlerën prej
1129
235.282 lekë, por ka paguar vetëm 40 % të gjobës që i është njohur me vendimet objekt
kundërshtimi. Ky fakt provohet nga konfirmimi bankar i lëshuar nga Banka Kombëtare
Tregtare (BKT) me nr.K02727230T identifikues, datë 24.02.2015, nëpërmjet të cilës është
pasqyruar se: “..shoqëria Kurum International sh.a ka paguar 40% të gjobës së vënë me
vendimet nr.67, 68 datë 24.02.2015 për ankimin, në vlerën prej vlerën prej 282.400 lekë...”
(referojuni fq. 48 të dosjes gjyqësore).
31. Në dosjen gjyqësore, gjendet i administruar edhe konfirmimi bankar i lëshuar nga
Banka Kombëtare Tregtare (BKT) me nr.K02727230T identifikues, datë 24.02.2015,
nëpërmjet të cilës pasqyrohet se: “... shoqëria Kurum International sh.a ka paguar për
likuidim TVSH Skrap Dega e Doganës Elbasan, vlerën prej 1.500.000 lekë” (referojuni fq. 47
të dosjes gjyqësore), pra si nga përshkrimi dhe shuma në këtë mandat pagese, flitet për një
detyrim i cili nuk ka lidhje me çështjen objekt shqyrtimi. Gjithashtu, në dosjen gjyqësore
është administruar edhe një konfirmim tjetër bankar lëshuar nga Banka Kombëtare Tregtare
(BKT), me nr.K02727230T identifikues, datë 29.04.2015, nëpërmjet të cilit pasqyrohet se:
“... ka likuiduar gjobën për Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave në vlerën prej 429.501
lekë” (referojuni fq. 49 të dosjes gjyqësore). Kjo pagesë rezulton të jetë plotësisht jashtë afatit
ligjor. Pra, edhe në analizë të këtij dokumenti shkresor, nuk na rezulton që paditësi të ketë
shlyer brenda afatit të caktuar me ligj, detyrimin e njohur me vendimet e organit doganor. Për
këtë arsye, Ky Kolegj, në referim të akteve shkresore të administruara në dosje, vlerëson se,
pala paditëse rezulton të ketë parapaguar vetëm gjobën e njohur me aktet objekt shqyrtimi
dhe jo detyrimin doganor.
32. Në kushtet kur Dega e Doganës Elbasan, nëpërmjet vendimeve objekt shqyrtimi, i
ka njohur shoqërisë paditëse një detyrim doganor, përveç gjobitjes në trefishin e kësaj vlere,
në mbështetje të nenit 289, pika 3 e Kodit Doganor, pala paditëse duhet të kishte parapaguar
krahas 40% të gjobës, në masën e plotë edhe këtë detyrim doganor, në mënyrë që nga ana e
saj të ishin plotësuar kushtet dhe kriteret që parashikon legjislacioni në fuqi, për t’u marrë në
shqyrtim ankimi administrativ si dhe që të konsiderohej e ezauruar rruga administrative.
33. Në vështrim të nenit 289 të K.Doganor, del qartë se, ligjvënësi ka parashikuar në
mënyrë strikte një procedurë të domosdoshme për t’u ndjekur nga të gjitha subjektet ndaj të
cilave autoritetet doganore marrin nje vendim për pagimin e detyrimeve doganore dhe të
gjobave përkatëse. Kjo është një procedurë e detyrueshme për t’u ndjekur dhe zbatuar.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se jo më kot ligjvënësi në K.Doganor ka
parashikuar dhe ankimin administrativ dhe atë gjyqësor, kjo për ti dhënë garanci me tepër
apeluesit që të gjitha kërkesat e tij, siç janë ato të përmendura me sipër, do të shqyrtohen
dyfish si nga organi më i lartë administrativ, që në rastin konkret është Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave, ashtu edhe nga organet gjyqësore, në mënyre që të garantohet një
mbrojtje e interesave të palëve në proces, si dhe të rikuperohen të gjitha shkeljet që mund të
jenë lejuar në marrjen e një vendimi, shkelje të cilat mund të kenë ndikuar në vlefshmërinë e
vendimit.
34. Pala paditëse përpara se t’i drejtohej rrugës gjyqësore për kundërshtimin e akteve
të nxjerra nga administrata doganore, duhej të kishte paguar tërësisht detyrimin doganor,
kusht ky për të realizuar ankimin administrativ e atë gjyqësor. Në kushtet kur, paditësi për faj
të tij nuk ka plotësuar një nga dy kushtet që kërkon legjislacioni doganor në fuqi për ta
konsideruar të ezauruar rrugën administrative, nuk mund të kërkojë shqyrtimin e saj në rrugë
gjyqësore. Ky Kolegj, çmon të theksojë se, kontrolli gjyqësor vjen gjithmonë pas kontrollit
hierarkik administrativ dhe me të drejtë, përsa kohë ka rezultuar e provuar se, çështja objekt
shqyrtimi nuk është vlerësuar paraprakisht brenda juridiksionit administrativ, ai nuk mund t’i
nënshtrohet kontrollit gjyqësor.
1130
35. Për të gjitha arsyet e përmendura më sipër, ky Kolegj, çmon se bazuar në nenin 36
dhe 59 të K.Pr.Civile, dhe nenit 9 të Ligjit nr.42/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, mosmarrëveshja
objekt gjykimi është jashtë juridiksionit gjyqësor dhe vendimi nr.82-2015-538-926, datë
20.07.2015 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, është rrjedhojë e zbatimit të
drejtë të ligjit material dhe atij procedurial dhe si i tillë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.82-2015-538-926, datë 20.07.2015 i Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
Tiranë, më 29.10.2015
1131
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: LEONARD XHELILI

I PADITUR: SHOQËRIA E TRAJTIMIT TË STUDENTËVE
SH.A, VLORË
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur të më paguajnë pagën e një vitit
për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës
Baza Ligjore: Nenet 32/1, 154-158 të Kodit të Procedurës Civile,
nenet 153, 155/3 të Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.634 datë 01.03.2013 vendosi:

“Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në ligj dhe në prova. Shpenzimet
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.590 datë 03.04.2014 vendosi:

“Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e kësaj çështje dhe
dërgimin për kompetencë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë”.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni 13 pika 1
pasqyruar shkaqet e mëposhtme:
 Padia e paditësit nuk përfshihet në asnjë nga rastet e parashikuara nga neni 7 i ligjit
nr.49/2012.
 Gjykata e Apelit Vlorë nuk ka arsyetuar pse kjo çështje është administrative, se cilës
pikë të nenit 7 apo 17 i përgjigjet objekti i padisë.
 Padia ka si objekt mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës. Në
kompetencën lëndore të Gjykatës Administrative janë vetëm ato mosmarrëveshje të
punës ku punëdhënësi është organ i administratës publike.
 Pala e paditur në këtë gjykim nuk është organ i administratës publike por është një
shoqëri aksionare dhe si rrjedhim kjo mosmarrëveshje është në kompetencë lëndore të
gjykatës civile
1132
Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se pala paditëse me
cilësinë e punëmarrësit në datën 22.11.2010 ka filluar punë pranë palës së paditur në
pozicionin e “Përgjegjësit të rojeve të sigurisë”.
2. Më pas në datën 01.04.2011 është emëruar në pozicionin e “Shefit të Sigurisë”,
palët gjithashtu e kanë formalizuar këtë marrëdhënie me anë të një kontrate individuale pune
me periudhe prove 3 mujore.
3. Me mbarimin e afatit të kontratës pala e paditur në datën 24.06.20111 ka njoftuar
paditësin Leonard Xhelili se nuk do rinovojë kontratën e punës.
4. Duke mos qenë dakord me këtë vendim pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë me kërkesë padinë objekt gjykimi.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.634 datë 01.03.2013
vendosi: “Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në ligj dhe në prova. Shpenzimet
6. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.590 datë 03.04.2014 vendosi:
“Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e kësaj çështje dhe dërgimin për
kompetencë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë”.
6.1 Arsyetimi i gjykatës: Çështja objekt gjykimi lidhet me zgjidhjen e një
mosmarrëveshje administrative e cila ka filluar të shqyrtohet para datës 04.11.2013.
Kolegjet e Bashkuara kanë arritur në interpretimin unifikues se: “Gjykatat administrative të
shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente
për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë
mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto
gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi
është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë, të
apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka
përfunduar akoma”.
7. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni 13 pika 1
pasqyruar shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
1133
9. Vendimi nr.590 datë 03.04.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë, që ka shpallur

moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për vazhdimin e
gjykimit Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të
ligjit.
10. Pala paditëse Leonard Xhelili ka punuar pranë palës se paditur, Shoqëria e
Trajtimit të Studentëve sh.a, Vlorë. Pala e paditur ka vendosur që të zgjidhë në mënyrë të
njëanshme kontratën e punës me paditësin Leonard Xhelili.
11. Në këto kushte, paditësi, i është drejtuar gjykatës, me padi për shpërblim dëmi nga
zgjidhja e kontratës së punës në bazë të dispozitave të Kodit të Punës. Gjatë shqyrtimit të
çështjes, Gjykata e Apelit Vlorë, referuar nenit 7 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
ka vendosur të shpallë moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes duke ia dërguar aktet
për vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, e cila nga ana e saj ka
ngritur konfliktin e mosmarrëveshjes së kompetencës në Gjykatën e Lartë.
Kolegji e vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Apelit Vlorë.
Gjykata nuk ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë
të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për
rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
14. Nga ana e Gjykatës së Apelit Vlorë është interpretuar në mënyrë të gabuar ligji
mosmarrëveshjeve administrative”. Kjo gjykatë arsyeton se nisur nga fakti që pala e paditur
është organ i administratës publike dhe kjo çështje është në kompetencë të Gjykatës
Administrative.
15. Gjykata pavarësisht se në arsyetimin e saj referon në nenin 7 të ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”, nuk ka bërë një analizë të mënyrës së organizmit dhe
funksionimit të palës së paditur “Shoqëria e Trajtimit të Studentëve sh.a, Vlorë, e cila në
cilësinë e punëdhënësit, është person juridik që funksionon si shoqëri tregtare.
16. Në vështrim të nenit 7/ç të ligjit nr.49/2012 është parashikuar se: “Gjykatat
administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës ku
punëdhënësi është organ i administratës publike. Në rastin konkret, pala e paditur “Shoqëria
e Trajtimit të Studentëve sh.a, Vlorë, në cilësinë e punëdhënësit, është shoqëri tregtare e cila
funksionon si një person juridik tregtar, përkatësisht shoqëri aksionare në bazë të ligjit
nr.9901 datë 14.04.2008 “Për Tregtarët dhe Shoqëritë Tregtare”.
17. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se,
në rrethanat kur marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti ka në themel
mosmarrëveshje që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës ku punëdhënësi nuk është organ i
administratës publike kompetente nga pikëpamja lëndore është gjykata civile.
1134
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi i
Gjykatës së Apelit Vlorë për shpalljen e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes
duhet të prishet dhe gjykimi i padisë të vazhdojë pranë kësaj gjykate si gjykatë kompetente
nga pikëpamja lëndore.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.590 datë 03.04.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 29.10.2015
1135
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi të datës 08.10.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative që u

përket palëve:
PADITËS: MILO MËHILLI

I PADITUR: KOMISIONI VENDOR I TOKËS BASHKIA
HIMARË.
OBJEKTI:
Njohje pavërtetësi dokumenti “Formulari nr.6” të përpiluar nga
Komisioni i Ndarjes së Tokës Fshati Dhërmi, në favor të Dhimitër Mhilli,
me nr.126 akti i marrjes së tokës në pronësi, nr.9485 datë 07.04.1994
përpiluar në favor të Dhimitër Mëhilli në rubrikën emri.
Detyrimi i të paditurit të korrigjojë nga Dhimitër Mëhilli në Mim Mëhilli.
Baza Ligjore: Neni 32 dhe 324 i K.Pr.Civile,
nenet 118 dhe 120 të K.Pr.Administrative.
VKM nr.230 datë 22.07.1991.

vendosur:
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.644/60 – 2014-919 datë 15.04.2014 ka

vendosur:
Moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes civile me nr.1615 regjistri
datë regjistrimi 07.05.2012.
Dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin datë 16.09.2015 ka

vendosur:
qëllim zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore mes
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
1136
Në këtë vendim kjo gjykatë parashtron këto shkaqe:
- Objekti i padisë ka kërkime të natyrës civile. Ky objekt ka të bëjë me njohje
pavërtetësie dokumenti, që shoqërohet me pasoja juridike për paditësin, sipas nenit 32
të K.Pr.Civile. Ky është një kërkim civil jashtë rasteve shteruese të ngritjes së padisë
administrative të listuara në nenin 17 të ligjit 49/2012.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësi Milo Mëhilli është një ndër trashëgimtarët ligjorë të të ndjerit Mimi Mëhilli.
Në zbatim të ligjit nr.7501 datë 19.07.1991 “Për tokën”, me aktin nr.9485 datë 07.04.1994,
shtetasi Dhimitër Mëhilli, banues në Dhërmi, Vlorë, ka përfituar një sipërfaqe toke bujqësore
prej 7790 m2. Paditësi Milo Mëhilli, duke pretenduar se trashëgimlënësi i tij Mimi Mëhilli
dhe përfituesi i sipërfaqes së mësipërme të tokës bujqësore, Dhimitër Mëhilli janë i njëjti
person. Për këtë arsye, paditësi ka kërkuar njohjen e pavërtetësisë së aktit të marrjes së tokës
në pronësi nr.9485 datë 07.04.1994, si dhe të formularit nr.6 të Fshatit Dhërmi, përsa i përket
emrit të përfituesit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.679 datë 05.03.2012 ka vendosur
rrëzimin e padisë. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.644/60 – 2014-919 datë
15.04.2014 ka vendosur moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes civile me nr.1615
regjistri datë regjistrimi 07.05.2012 dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Administrativ
Tiranë. Në këtë vendim, kjo gjykatë ka arsyetuar se referuar nenit 7 të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, përfshihen edhe mosmarrëveshjet kur një nga palët ndërgjyqëse është organ
i administratës publike. Pavarësisht se çështja objekt gjykimi, mbështetur në kuadrin ligjor të
kohës është regjistruar dhe vënë në lëvizje në këtë gjykatë, referuar ndryshimeve ligjore dhe
funksionimit tashmë të Gjykatës Administrative të Apelit, është në Kompetencë të kësaj
gjykate, mbështetur në përfundimet e Vendimit Unifikues nr.3 datë 06.12.2013 të Kolegjeve
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin datë 16.09.2015 ka vendosur
dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, me qëllim zgjidhjen
e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore mes Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë. Në këtë vendim kjo gjykatë ka parashtruar se
objekti i padisë ka kërkime të natyrës civile. Ky objekt ka të bëjë me njohje pavërtetësie
dokumenti, që shoqërohet me pasoja juridike për paditësin, sipas nenit 32 të K.Pr.Civile. Ky
është një kërkim civil jashtë rasteve shteruese të ngritjes së padisë administrative të listuara
në nenin 17 të ligjit 49/2012.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet që ngrihen në
parashtresën për mosmarrëveshjen e kompetencës nga Gjykata e Administrative e Apelit
Tiranë janë të mbështetura në ligj dhe si rrjedhojë, vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit
Vlorë ka vend të cënohet.
Në rastin në gjykim pala paditëse kërkon që pala e paditur të njohë pavërtetësinë së
aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.9485 datë 07.04.1994, në Fshatin Dhërmi, lëshuar në
emër të Dhimitër Mëhilli, e po kështu edhe të formularit nr.6 të këtij fshati, lidhur me emrin e
personit për të cilin janë lëshuar këto akte. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson
se për përcaktimin e kompetencës lëndore në gjykimin e një çështjeje, gjykata nuk mund të
niset thjesht nga palët ndërgjyqëse në një mosmarrëveshje, por duhet të ketë parasysh edhe
duhet të ketë parasysh kërkimet e paditësit në padi, si dhe të drejtën ku ai i mbështet këto
1137
pretendime. Identifikimi i gjykatës kompetente lidhet mbi të gjitha me vlerësimin e çështjes
konkrete që do të gjykohet, duke bërë studim të disa elementëve përbërës të saj. Në këtë
drejtim, për të vlerësuar kompetencën e saj në gjykimin e kësaj çështje, Gjykata e Apelit
Vlorë, duhej të kishte marrë në shqyrtim natyrën e mosmarrëveshjes mes palëve.
Në rastin konkret mosmarrëveshja në mes të palëve nuk ka lindur për shkak të
veprimeve apo mosveprimeve të palës së paditur, të kryera në ushtrim të diskrecionit të saj.
Mos marrëveshja mes palëve nuk ka karakter publik dhe as nuk ka në themel të sajin interesin
publik. Në rastin konkret, pala e paditur nuk ushtron asnjë diskrecion në vendimmarrje për
shkak të vënies në dyshim të vërtetësisë së një dokumenti të lëshuar prej saj.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se ndodhet përpara një padie për
njohjen e pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për paditësin, mbështetur në
nenin 32/c të K.Pr.Civile, dhe kompetente për shqyrtimin e çështjes është gjykata civile. Në
këtë kuadër, vendimi nr.644/60 – 2014-919 datë 15.04.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë, ka
vend për tu cenuar dhe çështja duhet kthyer në po atë gjykatë, me qëllim vazhdimin e
gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 7, 13 të Ligjit
49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.644/60 – 2014-919 datë 15.04.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 08.10.2015
1138
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi të datës 08.10.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative që u

përket palëve:
PADITËS: MILO MËHILLI

I PADITUR: KOMISIONI VENDOR I TOKËS BASHKIA
HIMARË.
OBJEKTI:
Njohje pavërtetësi dokumenti “Formulari nr.6” të përpiluar nga
Komisioni i Ndarjes së Tokës Fshati Dhërmi, në favor të Dhimitër Mhilli,
me nr.126 akti i marrjes së tokës në pronësi, nr.9485 datë 07.04.1994
përpiluar në favor të Dhimitër Mëhilli në rubrikën emri.
Detyrimi i të paditurit të korrigjojë nga Dhimitër Mëhilli në Mim Mëhilli.
Baza Ligjore: Neni 32 dhe 324 i K.Pr.Civile,
nenet 118 dhe 120 të K.Pr.Administrative.
VKM nr.230 datë 22.07.1991.

vendosur:
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.644/60 – 2014-919 datë 15.04.2014 ka

vendosur:
Moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes civile me nr.1615 regjistri
datë regjistrimi 07.05.2012.
Dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin datë 16.09.2015 ka

vendosur:
qëllim zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore mes
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
1139
Në këtë vendim kjo gjykatë parashtron këto shkaqe:
- Objekti i padisë ka kërkime të natyrës civile. Ky objekt ka të bëjë me njohje
pavërtetësie dokumenti, që shoqërohet me pasoja juridike për paditësin, sipas nenit 32
të K.Pr.Civile. Ky është një kërkim civil jashtë rasteve shteruese të ngritjes së padisë
administrative të listuara në nenin 17 të ligjit 49/2012.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësi Milo Mëhilli është një ndër trashëgimtarët ligjorë të të ndjerit Mimi Mëhilli.
Në zbatim të ligjit nr.7501 datë 19.07.1991 “Për tokën”, me aktin nr.9485 datë 07.04.1994,
shtetasi Dhimitër Mëhilli, banues në Dhërmi, Vlorë, ka përfituar një sipërfaqe toke bujqësore
prej 7790 m2. Paditësi Milo Mëhilli, duke pretenduar se trashëgimlënësi i tij Mimi Mëhilli
dhe përfituesi i sipërfaqes së mësipërme të tokës bujqësore, Dhimitër Mëhilli janë i njëjti
person. Për këtë arsye, paditësi ka kërkuar njohjen e pavërtetësisë së aktit të marrjes së tokës
në pronësi nr.9485 datë 07.04.1994, si dhe të formularit nr.6 të Fshatit Dhërmi, përsa i përket
emrit të përfituesit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.679 datë 05.03.2012 ka vendosur
rrëzimin e padisë. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.644/60 – 2014-919 datë
15.04.2014 ka vendosur moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes civile me nr.1615
regjistri datë regjistrimi 07.05.2012 dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Administrativ
Tiranë. Në këtë vendim, kjo gjykatë ka arsyetuar se referuar nenit 7 të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, përfshihen edhe mosmarrëveshjet kur një nga palët ndërgjyqëse është organ
i administratës publike. Pavarësisht se çështja objekt gjykimi, mbështetur në kuadrin ligjor të
kohës është regjistruar dhe vënë në lëvizje në këtë gjykatë, referuar ndryshimeve ligjore dhe
funksionimit tashmë të Gjykatës Administrative të Apelit, është në Kompetencë të kësaj
gjykate, mbështetur në përfundimet e Vendimit Unifikues nr.3 datë 06.12.2013 të Kolegjeve
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin datë 16.09.2015 ka vendosur
dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, me qëllim zgjidhjen
e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore mes Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë. Në këtë vendim kjo gjykatë ka parashtruar se
objekti i padisë ka kërkime të natyrës civile. Ky objekt ka të bëjë me njohje pavërtetësie
dokumenti, që shoqërohet me pasoja juridike për paditësin, sipas nenit 32 të K.Pr.Civile. Ky
është një kërkim civil jashtë rasteve shteruese të ngritjes së padisë administrative të listuara
në nenin 17 të ligjit 49/2012.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet që ngrihen në
parashtresën për mosmarrëveshjen e kompetencës nga Gjykata e Administrative e Apelit
Tiranë janë të mbështetura në ligj dhe si rrjedhojë, vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit
Vlorë ka vend të cënohet.
Në rastin në gjykim pala paditëse kërkon që pala e paditur të njohë pavërtetësinë së
aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.9485 datë 07.04.1994, në Fshatin Dhërmi, lëshuar në
emër të Dhimitër Mëhilli, e po kështu edhe të formularit nr.6 të këtij fshati, lidhur me emrin e
personit për të cilin janë lëshuar këto akte. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson
se për përcaktimin e kompetencës lëndore në gjykimin e një çështjeje, gjykata nuk mund të
niset thjesht nga palët ndërgjyqëse në një mosmarrëveshje, por duhet të ketë parasysh edhe
duhet të ketë parasysh kërkimet e paditësit në padi, si dhe të drejtën ku ai i mbështet këto
1140
pretendime. Identifikimi i gjykatës kompetente lidhet mbi të gjitha me vlerësimin e çështjes
konkrete që do të gjykohet, duke bërë studim të disa elementëve përbërës të saj. Në këtë
drejtim, për të vlerësuar kompetencën e saj në gjykimin e kësaj çështje, Gjykata e Apelit
Vlorë, duhej të kishte marrë në shqyrtim natyrën e mosmarrëveshjes mes palëve.
Në rastin konkret mosmarrëveshja në mes të palëve nuk ka lindur për shkak të
veprimeve apo mosveprimeve të palës së paditur, të kryera në ushtrim të diskrecionit të saj.
Mos marrëveshja mes palëve nuk ka karakter publik dhe as nuk ka në themel të sajin interesin
publik. Në rastin konkret, pala e paditur nuk ushtron asnjë diskrecion në vendimmarrje për
shkak të vënies në dyshim të vërtetësisë së një dokumenti të lëshuar prej saj.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se ndodhet përpara një padie për
njohjen e pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për paditësin, mbështetur në
nenin 32/c të K.Pr.Civile, dhe kompetente për shqyrtimin e çështjes është gjykata civile. Në
këtë kuadër, vendimi nr.644/60 – 2014-919 datë 15.04.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë, ka
vend për tu cenuar dhe çështja duhet kthyer në po atë gjykatë, me qëllim vazhdimin e
gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 7, 13 të Ligjit
49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.644/60 – 2014-919 datë 15.04.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 08.10.2015
1141

Civ Pen Admin Tetor Perf 1643

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Civ Pen Admin Tetor Perf 1643

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

PËRMBAJTJA

Nr. i vendimit Data PALËT Faqe

401 (00-2015-3322) 401.10.2015 Manjola Stringa kundër Ali Kaza në mungesë,

432 (00-2015-3504) 14.10.2015 Shoqëria “Special Gaz 1” sh.a. në mungesë kundër

12 12.10.2015 Kërkuese (e dëmtuar akuzuese): Ejona Isufi

538 (00-2015-4395) 0810.2015 Arshi Krasniqi kundër Ministria e Financave Tiranë,

00-2015-3348 08.10.2015 Njazi Aliko, Fatime Aliko, Hamza Aliko,

00-2015-4253 29.10.2015 Karafile Hoxhallari kundër Drejtoria Rajonale e

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :

Majlinda Andrea Kryesuese

në datën 01.10.2015 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë :

PADITËS: MANJOLA STRINGA, përfaqësuar nga

Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.6823, datë 22.09.2010 ka

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.455, datë 05.03.2012 ka vendosur:

Kundër vendimit nr.455 datë 05.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka

KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

10. Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.6823 datë 22.09.2010 ka

C. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR.

D. NË LIDHJE ME REKURSIN E USHTRUAR.

PËR KËTO ARSYE

Tiranë, më 01.10. 2015

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :

Majlinda Andrea Kryesuese

në datën 01.10.2015 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë:

PADITËS: MAJLINDA REUFI (ROÇI) (në mungesë)

Gjykata e Shkallës së Parë Përmet me vendimin nr.06, datë 16.01.2012 ka

Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.187, datë 12.04.2012 ka vendosur:

Kundër vendimeve të mësipërme, ka paraqitur rekurs personat e tretë Ardian Çobo

1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes gjyqësore i rezultojnë të

6. Gjykata e Shkallës së Parë Përmet, me vendimin nr.06, datë 16.01.2012 ka

C. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR

9. Gjykata e Shkallës së Parë Përmet, me vendimin nr.06, datë 16.01.2012, ndër të

D. NË LIDHJE ME REKURSIN E USHTRUAR.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :

Majlinda Andrea Kryesuese

në datën 01.10.2015 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë:

PADITËS: SOTIR JANI (në mungesë).

Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë me vendimin nr.23-201101118 (693) datë

Kundër vendimit nr.247, datë 15.05.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka

KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes gjyqësore i

II. PROCEDURAT GJYQËSORE.

10. Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë me vendimin nr.23-201101118

III. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR.

13. Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë me vendimin nr.23-

KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :

Ardian Dvorani Kryesues

në datën 01.10.2015 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë :

PADITËS : SHPËTIM PALLOSHI, përfaqësuar nga

Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan me vendimin nr.1362, datë 20.05. 2008 ka

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-1106(561), datë 21.09.2011 ka

Kundër vendimit nr.1106 (561), datë 21.09.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës ka

KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

II. PROCEDURAT GJYQËSORE.

7. Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan me vendimin nr.1362, datë 20.05. 2008 ka

III. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR.

10. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-1106(561),datë 21.09.2011 ka

IV. NË LIDHJE ME REKURSIN E USHTRUAR

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga: