Civ Pen Adm Mosk Shtator 1 1573

PËRMBAJTJA
Çështje Civile
Nr. i vendimit Data PALËT Faqe
365 (00-2015-3075) 16.09.2015 Sulejman Çelaj kundër Agjencia e Kthimit dhe

Kompensimit të Pronave Tiranë.......................................10
366 (00-2015-3273) 16.09.2015 Llambro Duni kundër Shoqëria “Asa-Auto Star
Albania” sh.p.k.................................................................18
367 (00-2015-3076) 16.09.2015 Ramadan Saliu kundër Këshilli i Bashkisë Vlorë.............23
368 (00-2015-3077) 16.09.2015 Frensis Qazolli kundër Shoqëria e Sigurimeve
“Atlantik” Sh.A.................................................................32
369 (00-2015-3078) 16.09.2015 Tahire Daja, Ismail Reka, Lirije Laçej, Arben Baroni,
Njazi Reka, Zana Harxhi, Florian Reka, Vjollca Reka,
Artan Reka, Mimoza Lazëri, Lavdije Reka,
Speranca Reka kundër Shoqëria “Petrolimpeks” Sh.A,
Ministria e Financave, Shoqëria “Resuli-Er” Sh.A.
41
370 (00-2015-3080) 16.09.2015 Andrea Topa në mungesë kundër Agim Agolli
në mungesë, Agron Agolli në mungesë, Asije Mustafaj
në mungesë, Albana Agolli në mungesë,
Enkelejdo Agolli në mungesë, Agjencia e Kthimit e
Kompensimit të Pronave Tiranë në mungesë...................52
371 (00-2015-3525) 16.09.2015 Kristina Përkeqi në mungesë, Shkëlqim Përkeqi
në mungesë, Alban Përkeqi në mungesë kundër
Pjetër Përkeqi në mungesë, Zyra Shqiptare për të
Drejtat e Autorit, në mungesë...........................................63
372 (00-2015-3082) 16.09.2015 Hytbi Kambo kundër Florenc Rusi...................................69
373 (00-2015-3084) 16.09.2015 Shoqëria “Alfa Nikel” shpk kundër
Shoqëria “Du&Ko” shpk..................................................75
374 (00-2015-3086) 16.09.2015 Arben Teliti kundër Petrit Teliti.......................................82
375 (00-2015-3096) 17.09.2015 Teki Tafillari në mungesë, Zylfije Tafillari në mungesë
kundër Hamit Mehmetaj në mungesë...............................87
376 (00-2015-3097) 17.09.2015 Ferit Palla në mungesë kundër
“Hekurudha Shqiptare” sh.a. në mungesë.........................95
377 (00-2015-3098) 17.09.2015 Donika Gjermeni në mungesë kundër ÇEZ Shpërndarje
sh.a. në mungesë.............................................................102
378 (00-2015-3326) 17.09.2015 Ram Bruçi në mungesë kundër Zyra e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Mat në mungesë,
Shkurte Bruçi në mungesë..............................................110
379 (00-2015-3280) 23.09.2015 Elektra Cili kundër Endri Xhelo.....................................116
380 (00-2015-3281) 23.09.2015 Ditka Naste, Majlinda Naste, Pandeli Naste kundër
Elvira Tasellari, Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Pogradec..................................121
381 (00-2015-3282) 23.09.2015 Nikollaq Koshovari, Timoleo Koshovari,
Afërdita Burda (Koshovari), Vasillaq Koshovari,
Leander Koshovari, Marjanthi Moci, Anesti Moci,
Miranda Moci, Eduart Gajtani, Francesko Gajtani,
Ezi Irena Logoneci (Gajtani), Lizeta Karagjozi,
Antoneta Lami, Anjezi Moci, Franc Moci,
1
Esmeralda Moci (Balluku), Elsa Moci, Ilir Moci,
Ajtanka Simaku (Moci), Gentiana Popa,
Enkelejda Balliu, Tefta Moci, Bland Moci, Elton Moci,
Margarita Buda (Dyshniku), Afërdita (Luiza)
Bazonxhiu (Dyshniku), Artemisi Xhori (Dyshniku),
Anesti Rushi (Dyshniku), Liljana Dyshniku,
Helda Dyshniku, Elida Arapaj (Dyshniku),
Jakov Moci, Kristaq Moci, Marjeta Nakuci (Moci),
Aleksandër Moci, Ksenofon Moci kundër Drejtoria e
Policisë së Qarkut Fier, Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit............................................................129
382 (00-2015-3283) 23.09.2015 Marjana Yzeiri, Artur Yzeiri, Matilda Yzeiri,
Mimoza Yzeiri kundër “Kriket” sh.p.k...........................139
383 (00-2015-3285) 23.09.2015 Vasil Panariti në mungesë kundër Marika Mihali
në mungesë, Daniela Mihali në mungesë, Alda Mihali
në mungesë, Sonila Mihali në mungesë, Donald Mihali
në mungesë, Komisioni i Vlerësimit të Titujve të
Pronësisë Prefektura Korçë në mungesë,
Zamira Manka në mungesë, Mariglen Manka
në mungesë, Brunilda Manka në mungesë,
A.K.K.Pronave Tiranë në mungesë................................147
384 (00-2015-3288) 23.09.2015 Artan Treska, Etleva Gogo (Maliqi), Florika Maliqi
kundër Viktori Qirjazi, Brikena Qirjazi, Qirjako Qirjazi
157
385 (00-2015-3286) 23.09.2015 Kërkuese: Komuna Cepo Gjirokastër kundër
Bashkim Cani, Nebahet Cani, Ermal Cani,
Marjeta Fule, Adelina Sokoli, Mukadez Mezini.............171
386 (00-2015-3287) 23.09.2015 Neim Vrapi kundër Pasho Toska....................................178
387 (00-2015-3293)30.09.2015 Federata Shqiptare e Gjimnastikës kundër Këshilli i
Arbitrazhit Sportiv pranë KOKSH, Komiteti Olimpik
Kombëtar Shqiptar, Flobens Dilaveri,
Zyra e Përmbarimit Tiranë..............................................185
388 (00-2015-3298) 30.09.2015 Domenico Tirelli kundër Shoqëria “Atn” sh.p.k.,
Shoqëria Chatswood Limited L.T.D,
Shoqëria Speedwork Limited, Shoqëria Met S.R.L
191
389 (00-2015-3300) 30.09.2015 Nurije Shehu kundër Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave.................................................197
390 (00-2015-3308) 30.09.2015 Hava Diamanti kundër Shoqëria “Bushi” sh.p.k.,
Shoqëria “Jano” sh.p.k....................................................205
391 (00-2015-3309) 30.09.2015 Shpresa Maloku (Hoxholli) kundër Agjencia e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Tiranë...............................210
392 (00-2015-3576) 30.09.2015 Shoqëria “Kalivaç Green Energy” sh.p.k kundër
Shoqëria “Sace” S.P.A., Shoqëria “Hydro” S.R.I
218
393 (00-2015-3301) 30.09.2015 Amalinda Bediava në mungesë kundër
Shoqëria “Scai” sh.p.k. në mungesë...............................226
394 (00-2015-3302) 30.09.2015 Guximtar Haruni kundër Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë në mungesë,
Sefedin Haruni në mungesë, Fatime Dyrmyshi
2
në mungesë, Lartësim Haruni në mungesë,
Sajmira Curri në mungesë, Altin Malko në mungesë,
Aurel Malko në mungesë, Emin Malko në mungesë,
Zyra Meci në mungesë....................................................235
395 (00-2015-3310) 30.09.2015 Ilia Proto në mungesë, Zhaneta Proto në mungesë,
Dhimitraq Proto në mungesë kundër Bashkia Korçë
në mungesë, Drejtoria Arsimore Rajonale Korçë
244
396 (00-2015-3284) 30.09.2015 Dhimitër Çavo kundër Katerina Llajo, AKKP Vlorë
në mungesë, S.A.M.T Sarandë në mungesë, Ilia llajo,
Spiro llajo, Mihal llajo, Kasjani Llajo në mungesë,
Emiljo Llajo në mungesë, Katero Llajo në mungesë,
Kristaq Llajo në mungesë, Vasiliqi Llajo në mungesë,
Athina Papuvi në mungesë, Eftihia Melo në mungesë,
Arta Zoto në mungesë, Kleopatra Kico në mungesë,
Marjeta Pando në mungesë, Aleks Pando në mungesë,
Z.R.P.P Sarandë në mungesë..........................................251
397 (00-2015-4103) 30.09.2015 Luljeta Çitozi kundër Shoqëria Operatori i
Shpërndarjes së Energjisë Elektrike sh.a.
(ish ÇEZ shpërndarje sh.a.).............................................263
398 (00-2015-3305) 30.09.2015 Shoqëria “Oliveri” sh.p.k. kundër Lulzim Zeqo.............271
399 (00-2015-3306) 30.09.2015 Asam Zorba kundër Enriketa Sinani, Gëzim Sinani
276
400 (00-2015-3307) 30.09.2015 Qendra e Transferimit të Teknologjive Bujqësore Vlorë
kundër Shoqëria Operatori i Shpërndarjes së Energjisë
Elektrike sh.a (ish ÇEZ shpërndarje sh.a.)......................285
Çështje Penale
7/5 28.09.2015 Kërkues: Sokol Hasani në mungesë

Kundër: Saimir Tahiri, Ministër i Brendshëm;
Prokuroria e Përgjithshme..............................................291
17/2 21.08.2015 Kërkues (Personi nën Hetim): Mark Frroku ..................295
24 28.09.2015 Kërkues: Sokol Hasani në mungesë
Kundër: Edi Rama, Kryeministër i Republikës
së Shqipërisë; Prokuroria e Përgjithshme.........................306
25 23.09.2015 Ankues: Sokol Bardhosh Hasani....................................309
29 08.09.2015 Kërkues: Prokuroria e Përgjithshme
I pandehur: Armando Prenga..........................................311
I pandehur: Nikoll Cali...................................................322
I pandehur: Gjok Ded Cali..............................................329
I pandehur: Gjergj Cali...................................................341
I pandehur: Anton Agustin Leka .................................353
I pandehur: Gazmir Pjetër Jushi......................................362
137 (00-2015-2319) 16.09.2015 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
3
Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Enis Tela......................................................370
138 (00-2015-2316) 16.09.2015 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier
I pandehur: Artan Koni...................................................376
139 (00-2015-2320) 16.09.2015 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykates së Rrethit

Gjyqësor Mat
I pandehur: Gjergj Ndosha në mungesë..........................380
140 (00-2015-2322) 16.09.2015 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
Të pandehur: Flor Abazi, Herger Çitaku........................386
141 (00-2015-2322) 16.09.2015 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Aldo Duka...................................................395
142 (00-2015-2318) 16.09.2015 i pandehur: Alban Osmani..............................................398
143 (00-2015-2447) 23.09.2015 Kërkues: Hulk Dedja
Kundër: Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë
402
144 (00-2015-2450) 23.09.2015 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykates së Rrethit
Gjyqësor Berat
I pandehur: Leonard Guçe..............................................408
145 (00-2015-2453) 23.09.2015 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier
I pandehur: Aleksandër Myrtaj.......................................414
Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Aldo Morina................................................421
Gjyqësor Durrës
Të pandehur: Andrit Toçi, Armando Xheka,
Ervis Xheka.....................................................................431
Gjyqësor Kavajë
Të pandehur: Sajmir Përpalaj, Lulzim Dervishi.............443
149 (00-2015-2451) 23.09.2015 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat
Të pandehur: Artur Etemaj, Adriatik Koreci..................451
150 (00-2015-2448) 23.09.2015 Kërkues: George Vourvachis..........................................458
151 (00-2015-2468) 23.09.2015 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kurbin
I pandehur: Dritan Fani...................................................463
152 (00-2015-2458) 30.09.2015 I pandehur: Jani Kërxhaliu..............................................470
153 (00-2015-2459) 30.09.2015 Të pandehur: Alem Hasa, Mit’hat Hasa,
Përparim Hasa, Ermal Hasa, Pertef Hasa, Urim Hasa,
Mentor Hasa, Fatmir Biçaku, në mungesë......................475
154 (00-2015-2461) 30.09.2015 Të pandehur: Spiro Munguli, Petraq Kote......................479
4
Çështje Administrative
466 (00-2015-4552) 10.09.2015 Bajram Kokla kundër Zyra Qendrore e Regjistrimit të

Pasurive të Paluajtshme Tiranë, Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lushnjë
489
467 (00-2015-3590) 10.09.2015 Rasim Hoxha kundër Bashkia Burrel.............................494
468 (00-2015-3591) 10.09.2015 Xhemal Poga kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë.............................................................502
469 (00-2015-3968) 10.09.2015 Vladimir Hadëraj kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Tiranë, Instituti i Sigurimeve
Shoqërore Tiranë.............................................................511
470 (00-2015-3561) 10.09.2015 Zhenevieva Deti kundër Drejtoria Rajonale e Tatimeve
Korçë...............................................................................521
471 (00-2015-3652) 10.09.2015 Riza Demushi Kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tropojë..........................................................530
472 (00-2015-3589) 10.09.2015 Televizioni Kabllor Jugu/Intel Media sh.p.k. kundër
Këshilli Kombëtar i Radios dhe Televizionit Tiranë
536
473 (00-2015-2928)17.09.2015 Albanian Chrome shpk kundër Drejtoria Rajonale e
Tatimeve Tiranë, Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj,
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, Drejtoria e
Apelimit Tatimor............................................................541
474 (00-2015-2927) 14.09.2015 Shoqëria Tregtare “Channel One” Shpk kundër
Këshilli Kombëtar i Radios dhe Televizionit (sot
Autoriteti i Mediave Audiovizive)..................................545
475 (00-2015-2952) 15.09.2015 Saimir Mulgeci kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve (DPB), Ministria e Drejtësisë..........................559
476 (00-2015-2958) 15.09.2015 Hasan Haxhi në mungesë kundër Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë
në mungesë, Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme Sarandë në mungesë...............................567
477 (00-2015-2955) 15.09.2015 Xhevdet Çiraku në mungesë kundër Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë
në mungesë, Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme Tiranë në mungesë..................................573
478 (00-2015-2954) 15.09.2015 Arben Muçaj kundër Klinika Stomatologjike
Universitare Tiranë.........................................................580
479 (00-2015-4500) 15.09.2015 Kërkuese: Mjaftime Zenelaj...........................................586
480 (00-2015-2953) 15.09.2015 Llambi Buzuka kundër ZQRPPaluajtshme Tiranë,
ZVRPPaluajtshme Sarandë.............................................591
481 (00-2015-4547) 15.09.2015 Shoqëria “ARK-IT” sh.p.k kundër Qendra Spitalore
Universitare “Nënë Tereza”............................................595
482 (00-2015-2963) 15.09.2015 Mirela Qirjako kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve..........................................................................604
483 (00-2015-2962) 15.09.2015 Halit Topalli kundër Drejtoria e Shërbimit Pyjore Mat,
Ministria e Mjedisit, Pyjeve e Administrimit të Ujrave
Tiranë..............................................................................611
5
484 (00-2015-2946) 15.09.2015 Kërkues: Ali Spaho kundër Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Skrapar
në mungesë, Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve
të Pronësisë pranë Prefektit Berat në mungesë,
Bashkia Poliçan në mungesë...........................................620
485 (00-2016-2960) 15.09.2016 Shoqëria Tregtare “N.P.V. Internacional Korça” sh.p.k.
kundër Qendra e Furnizimit Material e Teknik..............625
486 (00-2015-2961) 15.09.2015 Sokrat Lelaj kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Fier, Sokrat Samarxhiu
633
487 (00-2015-2959) 15.09.2015 Agim Onjea në mungesë kundër Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë
në mungesë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë, në mungesë..................................645
488 (00-2015-2951) 15.09.2015 Rashit Nela kundër Drejtoria Arsimore Rajonale
(DAR) Kukës..................................................................650
489 (00-2015-4626) 17.09.2015 Besim Elshani kundër Këshilli i Ministrave, Ministria e
Punëve Publike dhe e Transportit (sot Ministria e
Transportit dhe Infrastrukturës), Drejtoria e
Përgjithshme e Rrugëve (sot Autoriteti Rrugor
Shqiptar)..........................................................................656
490 (00-2015-4178) 17.09.2015 Naunka Gjeçi kundër Eli Agalliu, Ana Agalliu,
Rafael Agalliu, Këshilli i Qarkut Fier.............................668
491 (00-2015-4578) 17.09.2015 Shoqëria “Gjikuria” sh.p.k. kundër Komisioni i
Prokurimit Publik, Universiteti “Aleksandër Moisiu”
Durrës..............................................................................673
492 (00-2015-3612) 17.09.2015 Mehdi Musta kundër ZVRPP Durrës..............................680
493 (00-2015-3531) 17.09.2015 Kërkues: Zyhdi Kraja kundër DRSSH Shkodër.............687
494 (00-2015-3524) 17.09.2015 Terezina Hajmeli, Gjovalin Hajmeli, Vitore Hajmeli,
Marije Hajmeli kundër ZVRPP Shkodër........................692
495 (00-2015-3611) 17.09.2015 Lluka Mëhilli kundër Komisioni Vendor i Vlerësimit të
Titujve të Pronësisë Vlorë, ZVRPP Vlorë......................699
496 (00-2015-4648) 17.09.2015 Andi Toma kundër Dega e Bankës Korçë, Banka e
Shqipërisë........................................................................705
497 (00-2015-4308) 17.09.2015 Baftjar Kafexhiu kundër Bashkia Berat..........................712
498 (00-2015-3900) 17.09.2015 Elsa Kosova kundër Ministria e Punëve të Jashtme
720
499 (00-2015-4095) 17.09.2015 “Philip Morris Albania” sh.p.k kundër Dega e Doganës
Tiranë; Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.................729
500 (00-2015-3083) 22.09.2015 Afërdita Basha kundër Inspektoriati Ndërtimor
Urbanistik pranë Bashkisë Tiranë...................................740
501 (00-2015-3091) 22.09.2015 Pëllumb Memaçi, Korbe Memaçi në mungesë kundër
Bashkia Burrel në mungesë, Enti Kombëtar i Banesave,
Dega Rajonale Dibër në mungesë...................................745
502 (00-2015-3089) 22.09.2015 Shoqëria “Agikons” Shpk në mungesë kundër Agjencia
Rajonale e Mjedisit Vlorë, Qendra Kombëtare e
Licencimit.......................................................................750
503 (00-2015-3085) 22.09.2015 Ramiz Dauti kundër Njësia Rajonale e Policisë
6
Rrugore Dibër.................................................................755
504 (00-2015-4088) 23.09.2015 Sark shpk, Spartaku shpk kundër Komuna Dërmënas,
Qarku Fier.......................................................................760
505 (00-2015-4420) 23.09.2015 Shoqëria “Stefani & Co” Sh.a. kundër Drejtoria
Rajonale Tatimore, Njësia e Tatimpaguesve të
Mëdhenj Tiranë, Drejtoria Apelimit Tatimor pranë
Drejtorisë së Përgjithshme e Tatimeve Tiranë................764
506 (00-2015-3897) 23.09.2015 Serxhi Koçi kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve.........................................................................774
507 (00-2015-3895) 23.09.2015 Shoqëria “Anas” Sh.p.k kundër Ministria e Turizmit,
Kulturës, Rinisë dhe Sporteve .......................................780
508 (00-2015-4430) 23.09.2015 Shoqëria “Gts-Gazra Teknike Shqiptare“ Shpk kundër
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, Dega e Doganës
Tiranë..............................................................................785
509 (00-2015-3087) 29.09.2015 Munir Sinani kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Dibër; Instituti i Sigurimeve Shoqërore
Tiranë..............................................................................791
510 (00-2015-3172) 29.09.2015 Valentina Muho kundër Fatbardha Muho, Bashkia
Sarandë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë.......................................................799
511 (00-2015-4627) 29.09.2015 Eduart Fuga kundër K.RR.T. pranë Bashkisë Lushnje,
Artan Bendo; Shoqëria “Pegaso” shpk.,
Komuniteti Mysliman i Shqipërisë.................................809
512 (00-2015-3171) 29.09.2015 Behar Shehu kundër Komuna Qesarat-Qarku
Gjirokastër, Shyqyri Seiti...............................................817
513 (00-2015-3174) 29.09.2015 Valter Lapa kundër INUK-Tiranë, INUK-Dega
Sarandë............................................................................823
514 (00-2015-3175) 29.09.2015 Selman Smakaj kundër Zyra Vendore e Regjistrimit
Pasurive të Paluajtshme Shkodër....................................830
515 (00-2015-3173) 29.09.2015 Ylvi Sala kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Shkodër....................................837
516 (00-2015-3176)29.09.2015 Agim Shahu në mungesë kundër Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë
në mungesë.....................................................................845
Moskompetenca Civile
00-2015-3361 10.09.2015 Xhafer Villa kundër Ministria e Brendshme, Ministria

e Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe Sipërmarrjes,
Këshilli i Ministrave, Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Durrës......................................585
00-2015-3423 29.09.2015 A. R. kundër F. M...........................................................861
00-2015-3426 2909.2015 Erjon Mihali kundër Ministria e Financave Tiranë,
Dega Thesarit Tiranë.......................................................866
00-2015-3719 23.09.2015 Kërkues: Shpk “Duleviç” Libofshë, Shpk “Beqiri” Fier
872
00-2015-3898 23.09.2015 Hasim Reçka kundër Operatori i Shpërndarjes së
Energjisë Elektrike..........................................................878
00-2015-4082 23.09.2015 Besnik Grepsa kundër Këshilli i Qarkut Durrës (Zyra e
7
Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës Krujë)................882
00-2015-4091 17.09.2015 Dod Ruçi kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Lezhë.............................................................889
00-2015-4093 17.09.2015 Albana Çarçanaj kundër Drejtoria Rajonale Arsimore
Vlorë...............................................................................894
00-2015-4105 17.09.2015 Meliha Geci kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Shkodër..........................................................899
00-2015-4206 23.09.2015 Jani Gengollari kundër Komisariati i Policisë Korçë
904
00-2015-4396 23.09.2015 Faruk Borova, Galip Borova, Nevin Tërshana
(Borova), Nermin Mjeshtri (Borova), Jusuf Borova,
Narin Panariti (Borova), Erdal Borova, Medije Borova
(Kaceli) kundër Besim Kuka, Hekuran Shima,
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë..............................................................................908
00-2015-4487 23.09.2015 Shpresa Zekthi kundër Drejtoria Rajonale e
Tatimpaguesve (DRT) Elbasan, Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve (DPT) Tiranë..........................912
00-2015-4619 10.09.2015 Fatmir Brahimaj kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë; Hektor Çaushaj;
Sadete Shehi; Kastriot Agaj; Shoqëria “Brilant” shpk
916
8
ÇËSHTJE CIVILE
9
Nr. 31001-00271-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2015-3075 i Vendimit (365)
VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Majlinda Andrea Kryesuese

Admir Thanza Anëtar
Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 16.09.2015, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: SULEJMAN ÇELAJ.

I PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË.
OBJEKTI:
Shfuqizimi i vendimit nr.1167, datë 20.11.2008,
të Agjencisë të Kthimit Kompensimit të Pronave Tiranë.
Ndryshimin e pikës 2, të vendimit nr.336, datë 29.05.2008,
të Z.R.K.K.Pronave Qarku Fier,
duke vendosur përfundimisht njohjen e të drejtës së pronësisë
të sipërfaqes të tokës bujqësore prej 26.5 Ha, e ndodhur në fshatin Visokë,
Komuna Qendër, Rrethi Mallakastër dhe kthimin e
sipërfaqeve të lira prej 7.2 Ha, sipas planvendosjes përkatëse.
Baza Ligjore: Neni 41 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë.
Neni 31, 32 i Kodit të Procedurës Civile
Ligji nr.9235, datë 29.05.2004,
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3798, datë 10.05.2010, ka

vendosur:
Pranimin e padisë të ngritur nga paditësi Sulejman Çelaj.
Anulimin e vendimit nr.1167, datë 20.11.2008, të Agjencisë të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, Tiranë.
Ndryshimin e vendimit nr.336, datë 29.05.2008, të Zyrës Rajonale të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Qarku Fier, për sa i përket pikës “b” të vendimit,
në këtë mënyrë:
Kthimin e sipërfaqes së lirë të tokës bujqësore (tokë PF), prej 61.400 m2, e
ndarë në dy parcela, parcela e parë me nr.732, me emrin popullor “Ledhës”,
me sipërfaqe 37.000 m2, me kufizime: Veriu-Përroi; Jugu-Tokë bujqësore;
Lindja-Tokë bujqësore; Perëndimi-Tokë bujqësore, parcela e dytë, me nr.762,
me emër popullor “Gurzjame”, me sipërfaqe prej 24.400 m2, me kufizime:
Veriu-Përroi, Tokë arë; Jugu-Tokë bujqësore; Lindja-Përroi; Perëndimi-Përroi
dhe rrugë, subjekteve të shpronësuar Sulo Çelaj, Bajram Çelaj, Mehmet Çelaj
dhe Isuf Çelaj (trashëgimtarëve ligjorë), në përputhje me pjesët takuese të tyre.
10
Lënien në fuqi të vendimit nr.336, datë 29.05.2008, të Zyrës Rajonale të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Fier, për pjesët e tjera të
vendimit.
Këtij vendimi i bashkëngjitet edhe planimetria e aktit të ekspertimit të kryer
nga eksperti Fatmir Braçe.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2147, datë 21.10.2011, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.3798, datë 10.05.2010, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.2147, datë 21.10.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë

të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit, e
cila kërkon prishjen e vendimit nr.2147, datë 21.10.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.3798, datë 10.05.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, duke parashtruar ndër të
tjera se:
- Në zbatim të nenit 18, pika 1, të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe
kompensimin e pronës”, i ndryshuar, A.K.K.P. Tiranë është kompetente për të
shqyrtuar mbi bazën e ankimit vendimet e Zyrave Rajonale të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave për njohjen, kthimin dhe kompensimin e pronës të subjektit
të shpronësuar dhe të vendosë mbi kërkesat e subjektit të shpronësuar për njohjen,
kthimin apo kompensimin e pronës.
- Dokumentacioni i paraqitur në dosjen përkatëse ka mangësi të theksuara dhe aspak në
përputhje me Ligjin nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e
pronës”, i ndryshuar, si dhe Vendimin nr.747, datë 09.11.2006, të Këshillit të
Ministrave “Për procedurat e mbledhjes, të përpunimit dhe administrimit të kërkesave
të subjekteve të shpronësuar” .
- Për sipërfaqen e pronës së pretenduar nuk provohet aspak origjina, prejardhja e titullit
dhe e drejta e pronësisë së subjektit kërkues dhe me provat shkresore të paraqitura nuk
krijohet bindja për pronësinë mbi pronën e pretenduar, pasi i vetmi dokument i
administruar në dosje rezulton të jetë një akt i lëshuar nga kryepleqësia e fshatit pa iu
referuar regjistrave hipotekorë apo kadastralë sikurse përcaktohet në aktet nënligjore
duke mos dhënë të dhëna të plota për pretendimet e paraqitura.
- Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë pas ankimit të subjektit
kërkues (trashëgimtarëve Çela) ka kryer kontroll dhe verifikim në tërësi të gjithë
dosjes përkatëse të depozituar pranë këtij institucioni përfshirë dhe korrespondencën
me institucione të tjera të cilat disponojnë të dhëna të rëndësishme dhe ka arritur në
konkluzionin se subjekti i shpronësuar nuk provon të drejtën dhe titullin e pronësisë të
subjektit të shpronësuar për sipërfaqen prej 26,5 Ha e ndodhur në fshatin Visoke,
Komuna Qendër, Rrethi Mallakastër.
- Në dosje nuk është administruar asnjë dokument që të vërtetojë heqjen ose marrjen e
së drejtës së pronësisë të subjektit të shpronësuar nga shteti, sipas akteve ligjore dhe
nënligjore, vendimeve penale, ose ndonjë dokument që të vërtetojë se pikërisht këtij
subjekti të shpronësuar i është marrë padrejtësisht prona e pretenduar.
- Pasi është shqyrtuar ankesa përkatëse është vendosur me argumente shfuqizimi i
vendimit nr.336, datë 29.05.2008 të Z.R.K.K.P. Fier dhe zgjidhja e çështjes në themel
duke vendosur të mos njohë të drejtën e pronësisë për sipërfaqen tokë bujqësore prej
26,5 Ha e ndodhur në fshatin Visokë, Komuna Qendër, Rrethi Mallakastër e ndarë në
11
parcela subjekteve të shpronësuar Sulo, Bajram Mehmet Çelaj dhe Isuf Çelaj,
trashëgimtarëve të tyre ligjorë.
- Paditësi edhe gjatë gjykimit, në Gjykatën e Rrethit Gjyqësorë Tiranë, nuk ka provuar
me dokumente ligjore të drejtën e pronësisë për sipërfaqen tokë bujqësore prej 26,5
Ha e ndodhur në fshatin Visokë, Komuna Qendër, Rrethi Mallakastër e ndarë në
parcela subjekteve të shpronësuar Sulo, Bajram Mehmet Çelaj dhe Isuf Çelaj,
trashëgimtarëve të tyre ligjorë.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk ka administruar dosjet përkatëse të Z.R.K.K.P.
Qarku Fier dhe A.K.K.P. Tiranë për të vlerësuar saktë dokumentacionin duke mos
argumentuar se ku vendimi nr.1167, datë 20.11.2008 i A.K.K.P. Tiranë ishte në
kundërshtim me Ligjin nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e
pronës”, i ndryshuar.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka marrë rolin e organit administrativ duke
vendosur veç njohjes së pronës dhe kthimin e pjesshëm të saj. Një gjë të tillë e ka
kryer në kundërshtim me dispozitat ligjore pasi nuk ka kryer hetim gjyqësor pranë
S.A.M.T, Këshillit të Qarkut Fier, Z.V.R.P.P. Fier.
- Paditësi nuk ka arritur të provojë për sa pretendon të drejtën e tij për titullin e
pronësisë të subjektit të shpronësuar për pronën në momentin e shpronësimit.
- Në kushtet kur paditësi nuk provon me dokumente faktin e pronës pronare të
trashëgimlënësit në momentin e shpronësimit ose nuk ka paraqitur dokumentin dhe
aktin e shpronësimit atëherë paditësi nuk mund të provojë cenim të procesit të rregullt
ligjor nga organi përkatës administrativ dhe një kërkesë-padi e tillë nuk duhet të
pranohet për gjykim.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e Avokaturës së
Shtetit, av.Abaz Deda, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.2147, datë 21.10.2011, të Gjykatës
së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.3798, datë 10.05.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, si dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues;
konstatoi mungesën e palës paditëse Sulejman Çelaj; si dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se me Vendimin nr.336,
datë 29.05.2008, të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Qarku Fier, është
vendosur: “(a) Njohja e të drejtës së pronësisë të sipërfaqes tokë bujqësore prej 26.5 Ha, e
ndodhur në fshatin Visokë, Komuna Qendër, Rrethi Mallakastër, e ndarë në disa parcela...
(...)...(b) Kompensimin e pronës tokë bujqësore prej 26.5 Ha e ndodhur në fshatin Visokë,
Komuna Qendër, Rrethi Mallakastër, e ndarë në disa parcela...(...)”
2. Ndaj këtij vendimi është ushtruar ankim pranë Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, Tiranë e cila me vendimin nr.1167, datë 20.11.2008, ka vendosur:
“Shfuqizimin e vendimit nr.336, datë 29.05.2008, të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, Qarku Fier dhe zgjidhjen në themel të çështjes, duke vendosur të
mos njohë të drejtën e pronësisë, për sipërfaqen e tokës bujqësore prej 26.5 Ha, e ndodhur
në fshatin Visokë, Komuna Qendër, Rrethi Mallakastër, subjekteve të shpronësuara Sulo,
Bajram, Mehmet Çelaj dhe Isuf Çelaj, trashëgimtarëve ligjor të tyre”.
3. Kundër vendimit nr.1167, datë 20.11.2008, të Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, Tiranë, është ushtruar ankim nga ana e palës paditëse Sulejman
Çelaj, pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke kërkuar shfuqizimin e vendimit
nr.1167, datë 20.11.2008, të Agjencisë të Kthimit Kompensimit të Pronave Tiranë, si dhe
12
ndryshimin e pikës 2, të vendimit nr.336, datë 29.05.2008, të Z.R.K.K.Pronave Qarku Fier,
duke vendosur përfundimisht njohjen e të drejtës së pronësisë të sipërfaqes të tokës bujqësore
prej 26.5 Ha, e ndodhur në fshatin Visokë, Komuna Qendër, Rrethi Mallakastër dhe kthimin e
sipërfaqeve të lira prej 7.2 Ha, sipas planvendosjes përkatëse.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3798, datë 10.05.2010, ka
vendosur: “Pranimin e padisë të ngritur nga paditësi Sulejman Çelaj. Anulimin e vendimit
nr.1167, datë 20.11.2008, të Agjencisë të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Tiranë.
Ndryshimin e vendimit nr.336, datë 29.05.2008, të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Qarku Fier, për sa i përket pikës “b” të vendimit, në këtë mënyrë:
“Kthimin e sipërfaqes së lirë të tokës bujqësore (tokë PF), prej 61.400 m2, e ndarë në dy
parcela...(...)...Lënien në fuqi të vendimit nr.336, datë 29.05.2008, të Zyrës Rajonale të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Fier, për pjesët e tjera të vendimit.”
4.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...Mbi bazën e provave të mara gjatë shqyrtimit gjyqësor, prova
të cilat i analizuam më sipër, rezultoi i provuar fakti se shtetasit Sulo Çelaj, Bajram Çelaj,
Mehmet Çelaj dhe Isuf Çelaj, kanë gëzuar të drejtën e pronësisë mbi sipërfaqen e tokës
bujqësore prej 26.5 Ha, (120.000 m2 + 80.000 m2 + 40.000 m2 + 25.000 m2), pronë e
ndodhur në fshatin Visokë, Komuna Qendër, Rrethi Fier, e ndarë në disa parcela, me
vendndodhje të ndryshme, pronë të cilën ata e kanë disponuar që nga viti 1938...(...)...Nga
provat e mara gjatë shqyrtimit gjyqësor, e konkretisht nga vërtetimi me nr.5/76 prot., datë
12.03.2010, i lëshuar nga Zyra e Kadastrës, Komuna Qendër Mallakastër, rezultoi se
parcela me nr.kadastral 732, me emër popullor “Ledhëz” dhe parcela me nr.kadastral 762
dhe emër popullor “Gurzjami”, vetëm pjesa që ndodhet ndërmjet rrugës së vjetër dhe lugjeve
të kanalit vaditës në fshatin Visoke të Komunës Qendër Mallakastër dhe që pretendohen nga
z. Muqerem Çelaj, banor i këtij fshati, se janë pronë e tij, gjë për të cilën disponon dhe
dokumentacionin përkatës, janë tokë pa frutë dhe nuk janë trajtuar nga ligji nr.7501, datë
19.07.1991 “Për tokën bujqësore”...(...)”.
5. Gjykata e Apelit Tiranë, duke arsyetuar në të njëjtën mënyrë si Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2147, datë 21.10.2011, ka vendosur: “Lënien në fuqi të
vendimit civil nr.3798, datë 10.05.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.”
5.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Tiranë arriti duke arsyetuar (ndër të
tjera) se: “...Gjatë gjykimit, pala e paditur Agjencia e Kthimit e Kompensimit të Pronave
Tiranë dhe Avokatura e Shtetit, kanë pretenduar se pala paditëse, si trashëgimtari i
subjekteve të shpronësuara, nuk ka prova që të vërtetoj të drejtën dhe titullin e pronësisë të
subjekteve të shpronësuar për sipërfaqen prej 26.5 Ha, e ndodhur në fshatin Visokë, Komuna
Qendër, Rrethi Mallakastër. Pretendimin e mësipërm të paditurit Agjencia e Kthimit e
Kompensimit të Pronave Tiranë dhe Avokaturës së Shtetit, Gjykata e shkallës së parë, e ka
çmuar të pabazë dhe që vjen në kundërshtim me provat e mara gjatë shqyrtimit gjyqësor, e
konkretisht dokumentin arkivor me nr.426/1 prot, datë 01.03.2007, i lëshuar nga Drejtoria e
Përgjithshme e Arkivave Tiranë, mbi bazën e Dëshmi Vërtetimi Zotnimit të datës 28.08.1938;
kërkesa për hua bujqësore e datës 08.09.1938, e lëshuar nga Banka Bujqësore e Shtetit;
vërtetimin nr 5/76 Prot, datë 12.03.2010, të lëshuar nga Zyra e Kadastrës, Komuna Qendër
Mallakastër, vërtetimin nr.1056/1 prot, datë 29.07.2009, të lëshuar nga Drejtoria e
Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës, Këshilli i Qarkut Fier, etj. Po kështu nga provat e
mara në gjykim, ka rezultuar se i vetmi subjekt që ka bërë ankim kundër vendimit nr.336,
datë 29.05.2008, të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Fier, ka
qene vetëm pala paditëse, ankim i cili është bërë nga kjo palë, për piken “b” të vendimit, për
shkak të mos njohjes së të drejtës për kthimin e sipërfaqeve të lira të pronës. Bazuar mbi
gjithë provat e mara gjatë shqyrtimit gjyqësor dhe fakteve të cilat analizuam më sipër,
13
Gjykata e faktit ka çmuar se, padia e ngritur nga pala paditëse, është e bazuar në prova dhe
në ligj dhe si e tillë, duhet pranuar...(...)”
6. Kundër vendimit nr.2147, datë 21.10.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit, e cila kërkon
prishjen e vendimit nr.2147, datë 21.10.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit
nr.3798, datë 10.05.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe dërgimin e çështjes
për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
II. Ligji i zbatueshëm
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

7.1 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
7.2 Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët”.
7.3 Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura
nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore. Gjykata çmon
provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar
nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
7.4 Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit,
dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat
mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.
8. Dispozitat e Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e
pronave ish pronarëve”, i ndryshuar dhe Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.747, datë
9.11.2006 “Për procedurat e mbledhjes, të përpunimit dhe administrimit të kërkesave të
subjekteve të shpronësuara gjatë procesit të njohjes, kthimit apo kompensimit të pronës”, në
të cilat është parashikuar:
8.1 Neni 1 i Ligjit nr.9235/2004: “Ky ligj ka për objekt: a) rregullimin e drejtë,
sipas kritereve të nenit 41 të Kushtetutës, të çështjeve të së drejtës së
pronësisë që kanë lindur nga shpronësimet, shtetëzimet ose konfiskimet;”
8.2 Pika 3, e Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.747/2006: “Dokumentacioni
shoqërues, që vërteton pronësinë e subjektit të shpronësuar, përbëhet nga: a)
dokumentacioni ligjor, i cili përmban, sipas rastit: i) vërtetimin e pronësisë, të
lëshuar nga zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme, për efekt të kthimit
dhe kompensimit të pronave; ii) dokumentin kadastral (pranë zyrave të
administrimit dhe mbrojtjes së tokës, në këshillin e qarkut); iii) vendimin
gjyqësor të formës së prerë, së bashku me hartën e pasurisë, të vulosura me
vulën e gjykatës; iv) dokumentin, që vërteton heqjen ose marrjen e së drejtës
së pronësisë së subjektit të shpronësuar nga shteti, sipas akteve, ligjore e
nënligjore, vendimeve penale të gjykatave ose në çdo mënyrë tjetër të
padrejtë, që nga data 29.11.1944, apo dokumentin për pasuritë e paluajtshme
të shtetasve shqiptarë, të krijuara përpara datës 7 prill 1939, të cilat janë
sekuestruar sipas nenit 14 të ligjit nr.37, datë 13.1.1945 “Ligja e tatimit të
jashtëzakonshëm për fitimet e luftës”; v) vendimet e mëparshme të ish-
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, të marra sipas ligjeve
14
nr.7698, datë 15.4.1993, “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-
pronarëve” dhe nr .7699, datë 21.4.1993, “Për kompensimin në vlerë ose me
troje të ish-pronarëve të tokave bujqësore, livadheve, kullotave, tokave pyjore
dhe pyjeve” vendimet e Komisionit/Komitetit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, të marra sipas ligjit nr.9235, datë 29.7.2004 “Për kthimin dhe
kompensimin e pronës”, të ndryshuar, të cilat janë marrë përpara hyrjes në
fuqi të ligjit nr.9583, datë 17.7.2006 “Për disa shtesa e ndryshime në ligjin
nr.9235, datë 29.7.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, të
ndryshuar; vi) dokumentin nga arkiva hipotekore (pranë zyrës së regjistrimit
të pasurive të paluajtshme); vii) dokumentin nga Arkivi i Shtetit Shqiptar (kur
dokumentet, hipotekore apo kadastrale, janë të depozituara në të, si dhe
dokumentet, që vërtetojnë shpronësimin, konfiskimin apo shtetëzimin e
pronës); viii) dekretet e Presidentit, me objekt shpronësimin e ish-pronarëve;
ix) çdo dokument tjetër ligjor, i nevojshëm për zgjidhjen e drejtë të çështjes;..
(...)”
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen

në dosjen gjyqësore dhe të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, si dhe të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit
nr.2147, datë 21.10.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.3798, datë
10.05.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk janë respektuar dispozitat e ligjit
material dhe procedural civil, për këtë arsye vendimi kësaj gjykate duhet të prishet dhe
çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve procedurale që ndodhen
në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs arrin në
përfundimin se vendimet e gjykatave të faktit janë rrjedhojë e një hetimi jo të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i Kodit të Procedurës Civile).
10.1. Gjatë gjykimit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, nuk ka rezultuar të
shtrohen për diskutim si dhe tì nënshtrohen debatit gjyqësor (analizë ligjore e mbështetur në
prova) çështjet të rëndësishme ligjore lidhur me këtë natyrë mosmarrëveshje.
11. Në kundërshtim me parashikimet e nenit 2,4,6 të ligjit nr.9235/2004, “Për kthimin
dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, i ndryshuar, si dhe pikës 3, të Vendimi i Këshillit
të Ministrave nr.747/2006 “Për procedurat e mbledhjes, të përpunimit dhe administrimit të
kërkesave të subjekteve të shpronësuara gjatë procesit të njohjes, kthimit apo kompensimit të
pronës”, gjykatat e faktit nuk kanë hetuar dhe për rrjedhojë nuk i kanë dhënë përgjigje ligjore
e argumentuar pretendimeve mbi origjinën e pronës të palës paditëse Sulejman Çelaj të
kundërshtuar nga pala e paditur Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe
Avokatura e Shtetit.
11.1. Nga provat e administruara në dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar hetimit
dhe debatit gjyqësor, si dhe në analizë të pjesës arsyetuese të vendimeve gjyqësore
konstatohet se nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk është realizuar një hetim i
mjaftueshëm lidhur me një fakt shumë të rëndësishëm nëse ish subjekti i shpronësuar, ka
pasur ndonjëherë titull mbi këtë pronë, (çdo lloj titulli të lejuar nga ligji i kohës), me anën e
të cilit ai të provonte që kishte qenë pronar i sipërfaqes së pretenduar, si dhe ecurinë e saj.
11.2. Gjykatat gjatë shqyrtimit të çështjes dhe në vendimin e tyre janë mbështetur
kryesisht vetëm në dokumentin arkivor me nr.426/1 prot, datë 01.03.2007, të lëshuar nga
15
Drejtoria e Përgjithshme e Arkivave Tiranë,[1], si dhe kërkesa për hua bujqësore e datës
08.09.1938, e lëshuar nga Banka Bujqësore e Shtetit [ 2].Gjykatat në kuptim të dispozitave të
sipërcituara nuk kanë hetuar dhe argumentuar faktin se ky dokument i paraqitur nga pala
paditëse Sulejman Çelaj përbëjnë ose jo titull pronësie, për aq sa ky dokument i mirëfilltë
arkivor, dhe jo me prejardhje hipotekore apo kadastrale, nuk është i shoqëruar (ose
krahasuar) nga asnjë dokument tjetër provues, i nxjerrë nga organet të tjera kompetente.
11.3. Në të njëjtën kohë, gjykata nuk ka analizuar në mënyrë shteruese nëse janë ose
jo të qenësishëm kushtet që kërkohen nga ligji për ta konsideruar palën paditëse subjekt të
përfitimit nga ky ligj në kuptim të origjinës së titullit të pronësisë dhe/apo të faktit e
shpronësimit, pasi në dosjen gjyqësore, nuk është administruar asnjë dokument që vërteton
heqjen ose marrjen e së drejtës së pronësisë së subjektit të shpronësuar nga shteti, sipas
akteve, ligjore e nënligjore të kohës në fuqi.
12. Të njëjtin qëndrim ka mbajtur dhe Gjykata e Apelit Tiranë, e cila ka arsyetuar në
mënyrë të njëjtë me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe ka lënë në fuqi vendimin e
kësaj gjykate. Gjykata e Apelit Tiranë, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të
konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe t’i ndreqte ato, nuk ka mbajtur në
konsideratë, si dhe nuk kanë evidentuar elementë të rëndësishme të këtij lloj gjykimi lidhur
me sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes dhe që kanë të
bëjnë me kriteret ligjore që parashikohen në Ligjin nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin
dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, i ndryshuar dhe V.K.M nr.747, datë 09.11.2006,
“Për procedurat e mbledhjes, përpunimit dhe administrimit të kërkesave të subjekteve të
shpronësuara gjatë procesit të njohjes, kthimit apo kompensimit të pronës” (pika 3).
13. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së lartë vlerëson se në mbështetje të nenit
472 të Kodit të Procedurës Civile, ky kolegj ka në kompetencë të shqyrtojë problemet që
kanë të bëjnë me mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, por pa
bërë një rivlerësim të provave në të kundërt me atë që kanë bërë gjykatat e hallkave më të
ulëta.[3]
13.1. Trajtimi dhe aplikimi i drejtë i ligjit në zgjidhjen e një mosmarrëveshjeje
gjyqësore është kompetencë e Gjykatës së Lartë (ajo mund ta bëjë dhe vetë direkt aplikimin e
drejtë të ligjit), por për sa kohë ky trajtim ligjor duhet të bëhet në harmoni me provat dhe
aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore, vlerësohet nga ky Kolegj domosdoshmëria e një hetimi
të plotë nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor.
14. Në të njëjtën kohë, Kolegji Civil vlerëson se kërkimi i palës paditëse për
shfuqizimin e vendimit nr.1167, datë 20.11.2008, të Agjencisë të Kthimit Kompensimit të
Pronave Tiranë, si dhe ndryshimin e pikës 2, të vendimit nr.336, datë 29.05.2008, të
Z.R.K.K.Pronave Qarku Fier, në thelb ka të bëjë me të drejta reale të pretenduara nga pala
paditëse (përkatësisë së pronësisë). Për këtë arsye, ai është fakti nga i cili rrjedh e drejta
materiale që pala paditëse e pretendon si të shkelur me vendimin e Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave.
14.1. Në këto rrethana, kur natyra e konfliktit ka lidhje me të drejta reale mbi pasuri të
paluajtshme dhe kjo pasuri e paluajtshme ndodhet në Fier, për përcaktimin e kompetencës
territoriale duhet të bazohemi në parashikimet e nenit 45, të Kodit të Procedurës Civile.
Prandaj Kolegji, në analizë të gjithë asaj që u konkludua më sipër, çmon se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Fier ka kompetencën tokësore për gjykimin e kësaj çështje.
1
[] Sipas Dëshmi Vërtetimi Zotnimit të datës 28.08.1938, konfirmohet fakti se Kryepleqësia e Katundit Visokë, Rajoni i
Komunës së Ballshit, N/Prefekturës Mallakastër, nën përgjegjësinë e tyre personale, vërtetojnë se të quajturit Sulo, Bajram
dhe Mehmet, të bijtë e Shabanit dhe Isuf Isaj nga fshati Visokë, bashkërisht me pjesë të barabarta dhe pa pjesëtarë të tjerë,
zotërojnë këto prona të ndodhur ne Katundin Visokë.
2
[] Ish pronarët Sulo, Bajram dhe Mehmet Çelaj, të bijtë e Shabanit dhe Isuf Çelaj, me cilësi bujq pronarë, banues në fshatin
Visoke, Ballsh, zotërojnë dhe posedojnë pronat e pretenduara.
3
[] Shih vendimin nr.17, datë 30.04.2007 të Gjykatës Kushtetuese.
16
14.2. Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.2147, datë 21.10.2011, i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.3798, datë 10.05.2010,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
15. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve
të mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni
14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, ta zgjidhë atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi
(neni 16).
15.1. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat
bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
15.2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier për të garantuar një proces të rregullt ligjor, në
mbështetje të nenit 486 të Kodit të Procedurës Civile, duke mbajtur parasysh konkluzionet e
mësipërme të këtij vendimi duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë
e të identifikojë pretendimet e palëve. Po kështu, në rishqyrtimin e çështjes Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Fier duhet të sqarojë të gjitha rrethanat që lidhen me: (i) pretendimet e palëve për
verifikimin dhe analizën e përmbushjes së kritereve ligjore për origjinën e pronësisë dhe
legjitimimin e subjektit kërkues si subjekt i shpronësuar; (ii) identifikimin e saktë të pasurisë
objekt gjykimi dhe pozicionimin e saj; (iii) gjendjen juridike dhe faktike të pasurisë objekt
gjykimi në momentin e hyrjes në fuqi të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, “Për kthimin dhe
kompensimin e pronave ish pronareve” dhe në momentin e paraqitjes së padisë; (iv)
përmbushjen e kritereve ligjore të shoqëruara e dokumentacionin përkatës sipas
parashikimeve të V.K.M nr.747, datë 09.11.2006, “Për procedurat e mbledhjes, përpunimit
dhe administrimit të kërkesave të subjekteve të shpronësuara gjatë procesit të njohjes, kthimit
apo kompensimit të pronës”; (v) plotësimin e kritereve ligjore për tu konsideruar si lirë ose e
zënë me qëllim kthimin apo kompensimin fizik të saj.
15.3. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier që, në përputhje me
kërkesat e ligjit procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe
objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2147, datë 21.10.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.3798, datë 10.05.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 16.09.2015
17
Nr. 00-2015-3273 i Vendimit (366)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: LLAMBRO DUNI

I PADITUR: SHOQËRIA “ASA-AUTO STAR ALBANIA”
SH.P.K
OBJEKTI:
Përmbushje detyrimi nga kontrata e sipërmarrjes.
Shpërblim dëmi në shumën 3,000 Euro.
Marrja e masës së përkohshme
duke u vendosur sekuestro mbi sendin objekt kontrate.
Baza Ligjore: Neni 153, 202 e vijues i Kodit të Procedurës Civile
Neni 419-422, 608, 625, 640 e vijues, 850, 853/2, 856 i Kodit Civil.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë-padisë si të pambështetur në ligj e në prova.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditëse.

Kundër vendimit nr.385,datë 27.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të

nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs, pala paditëse Llambro
Duni, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.385, datë 27.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe të vendimit nr.8615, datë 12.11.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
vendosur kthimin e çështjes për rigjykim me një tjetër trup gjykues, duke parashtruar ndër të
tjera se:
- Pala e paditur me cilësinë e sipërmarrësit jo vetëm nuk e ka përmbushur detyrimin që
rrjedh nga kontrata duke mos dhënë asnjë shpjegim për shkaqe objektive, apo ligjore
të mospërmbushjes së tij, por me sjelljen dhe veprimtarinë e saj, gjatë kryerjes së
punës në përmbushje të detyrimit kontraktor i ka shkaktuar paditësit dem material.
- Ka qenë pala e paditur që me sjelljen e mëtejshme të saj ka cenuar dhe dinjitetin dhe
personalitetin e paditësit duke shkaktuar dhe dëmin jo pasuror.
18
- Rregullimi material në Kodin Civil, e përjashton paditësin nga detyrimi për të provuar
fajësinë e të paditurit në kryerjen e kundërligjshmërisë që ka sjellë si rrjedhojë dëmin
jo pasuror.
- Pavarësisht se konkluzioni i ekspertëve nuk është shkencor, është i mjaftueshëm për
vërtetimin e faktit të ardhjes së pasojës.
- Ardhja e pasojës në kontratën e sipërmarrjes pavarësisht fajësisë lidhet me
përgjegjësinë civile të dëmit kontraktor dhe është në riskun e sipërmarrësit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës së paditur
Shoqërisë “Asa-Auto Star Albania” Sh.p.k, av. Genci Çifligu, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit nr.385,datë 27.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë; konstatoi mungesën e palës
paditëse Llambro Duni; si dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Llambi Duni
është pronar i automjetit Mercedes Benz (E 270 CDI) me targë TR 2868P. Pala paditëse
është paraqitur në ambientet e palës së padituri dhe ka kërkuar kryerjen e një kontrolli të
përgjithshëm të makinës.
2. Paditësi ka pretenduar gjyqësish se punonjësit e të paditurit pasi kanë testuar
automjetin në rrugë dhe kanë kontrolluar parametrat elektronikë, kanë njoftuar paditësin që
kushineta e boshtit të rrotës së pasme djathtas ishte e prishur dhe kishte humbje të fuqisë së
motorit, për shkak të pamjaftueshmërisë së ajrit. Pala paditëse ka porositur kryerjen e këtyre
punimeve: zëvendësimin e kushinetës së prishur, ndërrimin e pajisjes që shërbente për fluksin
e ajrit në motor dhe ndërrimin e filtrit të ajrit. Pala e paditur ka marrë përsipër kryerjen e
këtyre shërbimeve dhe në datën 26.01.2010 të paditurit kanë njoftuar paditësin që kishte një
problem me makinën e tij pasi gjatë testimit, motori ishte bllokuar.
3. Pala paditëse ka deklaruar se ka kërkuar shpjegime nga të paditurit lidhur me
dëmtimin e sendit por prej tyre janë fshehur shkaqet e vërteta për të cilat ka ardhur dëmtimi i
automjetit. Pala paditëse ka deklaruar se i padituri kishte për detyrë të përmbushte detyrimin
kontraktor të rrjedhur nga kontrata e sipërmarrjes lidhur me paditësin, detyrim i cili rezulton i
papërmbushur në këtë gjykim.
4. Për shkak të veprimeve me faj të kryera nga pala e paditur, automjeti i paditësit
është dëmtuar rëndë dhe është bërë i pamundur përdorimi i tij. Pala e paditur ka shkatërruar
sendin dhe ka fshehur shkaqet e vërteta të dëmtimit të tij. Në këto kushte, paditësi ka kërkuar
përmbushjen e detyrimit kontraktor duke kthyer sendin në gjendjen e mëparshme të tij dhe
duke riparuar të gjitha dëmtimet e mundshme si dhe dëmin e shkaktuar nga kjo
mospërmbushje, që është dëm pasuror në formën e shpenzimeve të kryera për riparimin e tij
dhe dëm moral që ka ardhur si rezultat i këtij dëmtimi.
vendosur: “Rrëzimin e kërkesë-padisë si të pambështetur në ligj e në prova.”
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...Në rastin konkret, gjykata çmon se mungon një prej
elementëve thelbësore të shkaktimit të dëmit, që është faji i palës së paditur që pretendohet se
e ka shkaktuar këtë dëm. Nga analiza e aktit të ekspertimit teknik, rezultoi se shkaku
determinant i dëmtimit të automjetit të paditësit, nuk ka asnjë lidhje shkakësore me veprimet
ose mosveprimet e kryera nga pala e paditur. Shoqëria “Asa Auto Star Albania” ka kryer të
gjitha shërbimet e porositura nga paditësi dhe dëmi është shkaktuar gjatë kryerjes së
provave të mjetit, sipas vetë kërkesës së pranuar nga paditësi në këtë gjykim. Një nga
19
elementët e rëndësishëm të përcaktimit të fajësisë, është edhe mekanizmi “shkak-pasojë”.
Sipas provave shkresore të sipërcituara, rezultoi se pala e paditur gjatë kryerjes së
shërbimeve të automjetit të paditësit, nuk ka pasur asnjë faj në dëmin e shkaktuar automjetit
të palës paditëse në këtë gjykim Llambro Duni. Nga pala e paditur në këtë gjykim, nuk është
konsumuar fakti i paligjshëm në të tre elementët objektivë e subjektivë të tij: ngjarja e dëmit
nga sjellja e paligjshme (non iure) dhe me faj (culpa) te të paditurit si dhe shkaktimi i dëmit
të automjetit të paditësit në këtë gjykim Llambro Duni. Në kuptim të nenit 608 e vijues i Kodit
Civil, paditësi nuk legjitimohet të kërkojë nga shoqëria e sipërcituar pagimin e dëmit, kur kjo
shoqëri, nuk ka qenë fajtore në shkaktimin e dëmit. I njëjti konkluzion është arritur edhe nga
vendimi Unifikues i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë dt. 13.09.2007, ku një prej
elementëve thelbësorë të ekzistencës së demit, është edhe elementi faj në shkaktimin e tij..
(...)”
6. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.385,datë 27.02.2012, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.8615, datë 12.11.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.”
tjera) se: “...Duke qenë se të katër elementët e shkaktimit të demit, duhet të ekzistojnë
njëkohësisht në çastin e ndodhjes së tij, mungesa e qoftë edhe e njërit prej tyre, do të
shkarkonte subjektin nga përgjegjësia civile. Për sa u parashtrua në gjykim nga pala e
paditur punonjësit e të paditurit gjatë shërbimeve që i kanë kryer automjetit të palës
paditëse, nuk kanë kryer asnjë veprim me faj në të gjitha format e ekzistencës së tij. Në këto
kushte, pretendimi i palës paditëse lidhur me këtë dëm të shkaktuar nga i padituri në këtë
gjykim, është i pambështetur në ligj e në prova. Nisur nga këto konsiderata juridike Gjykata
e Apelit Tiranë arrin në përfundim se vendimi civil nr.8615, datë 12.11.2010 duhet të lihet
në fuqi për të gjitha ato rrethana dhe fakte që u përmendën më sipër si dhe ato që janë
analizuar në mënyrë të hollësishme nga Gjykata e Rrethit Gjyqësorë Tiranë në atë vendim...
(...)”
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs, pala paditëse Llambro Duni, i cili
kërkon prishjen e vendimit nr.385, datë 27.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.8615, datë 12.11.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur
kthimin e çështjes për rigjykim me një tjetër trup gjykues.
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit Civil në të cilat është

parashikuar:
8.1 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces
të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të
plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
8.2 Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në
përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
8.3 Neni 472 i K.Pr.Civile: “Vendimet e shpallura nga gjykata e apelit dhe
ato të gjykatës së shkallës së parë, në rastet që përcaktohen nga ky
Kod, mund të ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë vetëm kur: a)
nuk është respektuar ose është zbatuar keq ligji; b) ka shkelje të rënda
20
të normave procedurale (neni 467 i këtij Kodi); c) për shkelje
procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.”
8.4 Neni 608 i K.Civil: “Personi që në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i
shkakton tjetrit një dëm në personin dhe pasurinë e tij, detyrohet të
shpërblejë dëmin e shkaktuar”.
8.5 Neni 609 i K.Civil: “Dëmi duhet të jetë rrjedhim i drejtpërdrejtë dhe i
menjëhershëm i veprimit ose mosveprimit të personit”.

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve të kërkuesit të
paraqitura në rekurs, si dhe pjesës arsyetuese të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se
rekursi i paraqitur nga pala paditëse Llambro Duni, nuk përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472, të Kodit të Procedurës Civile që bëjnë të cenueshëm vendimin
nr.385,datë 27.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
10. Në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen vetëm rastet rigorozisht
të përcaktuara në nenin 472, të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale apo shkelje
procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit. Sipas germës “a” të nenit 472, të Kodit
të Procedurës Civile, kërkohet që nga ana e gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të
jetë zbatuar keq ligji. Në rekursin e paraqitur nga ana e palës së paditur nuk argumentohet një
gjë e tillë.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se gjatë gjykimit në
Gjykatën e Apelit Tiranë, ka rezultuar të shtrohen për diskutim si dhe tì nënshtrohen debatit
gjyqësor (analizë ligjore e mbështetur në prova) çështjet të rëndësishme ligjore lidhur me
këtë natyrë mosmarrëveshje, si dhe kjo gjykatë e ka zgjidhur çështjen konform shkakut që
rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që
pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i
janë cenuar.
12. Nga kërkesë padia e paraqitur në këtë proces gjyqësor, konstatohet se pala
paditëse ka kërkuar nga pala e paditur përmbushjen e detyrimit kontraktor duke kthyer sendin
në gjendjen e mëparshme të tij dhe duke riparuar të gjitha dëmtimet e mundshme, si dhe
dëmin e shkaktuar nga kjo mospërmbushje, që është dëm pasuror në formën e shpenzimeve të
kryera për riparimin e tij dhe dëm moral që ka ardhur si rezultat i këtij dëmtimi.
13. Kolegji Civil çmon të theksojë se, në interpretim të nenit 608 e vijues të Kodit
Civil, për të lindur detyrimi nga shkaktimi i një dëmi jashtëkontraktor konkurojnë disa kushte
si: (i) ekzistenca e dëmit; (ii) paligjshmëria e veprimit ose mosveprimit; (iii) lidhja
shkakësore midis veprimit ose mosveprimit dhe dëmit të ardhur; dhe (iv) fajësia e personit që
ka shkaktuar dëmin.
13.1. Kështu, në paditë që kanë për objekt detyrimin për shpërblimin e dëmit jashtë
kontraktor pala paditëse ka barrën e provës të vërtetojë dëmin që i është shkaktuar nga
veprimet ose mosveprimet e paligjshme të palës të paditur dhe se pikërisht dëmi që i është
shkaktuar është rrjedhim i drejtpërdrejtë dhe i menjëhershëm i veprimit ose mosveprimit të
palës së paditur.
13.2. Në zbatim të nenit 609 të K.Civil “Dëmi duhet të jetë rrjedhim i drejtpërdrejtë
dhe i menjëhershëm i veprimit ose mosveprimit të personit”, pra për pranimin e përgjegjësisë
civile jashtëkontraktore, duhet të vërtetohet lidhja shkakësore ndërmjet sjelljes (veprimit a
mosveprimit) së paligjshëm e me faj dhe dëmit të shkaktuar. Në këtë rast zbatohet parimi
juridik condicio sine qua non, sipas të cilit, ardhja e pasojës së dëmshme nuk do të vërtetohej
21
nëse nuk do të kishte ndodhur shkaku, sjellja e paligjshme dhe me faj e personit përgjegjës
për shkaktimin e dëmit.
13.3 Kolegji Civil vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë ka bërë një cilësim të saktë të
fakteve dhe ka arritur në një konkluzion të drejtë lidhur me lidhjen shkakësore. Sipas
arsyetimit të kësaj gjykate, të bazuar në aktin e ekspertimit dhe deklarimin e ekspertit shkaku
determinant i dëmtimit të automjetit të paditësit, nuk ka asnjë lidhje shkakësore me veprimet
ose mosveprimet e kryera nga pala e paditur. Në këtë kuadër, me të drejtë gjykata e Apelit
Tiranë ka çmuar se mungon lidhja shkakësore mes veprimeve/mosveprimeve të palës së
paditur dhe dëmit të shkaktuar palës paditëse në pasurinë e tij. Pra, nuk janë veprimet apo
mosveprimet e palës së paditur ato që në mënyrë të drejtpërdrejtë kanë sjellë dëmin në
pasurinë e palës paditëse.
13.4. Mbështetur në këtë përfundim, të mungesës së njërit nga kushtet thelbësore të
ekzistencës së dëmit jashtëkontraktor, gjykatat e faktit me të drejtë kanë rrëzuar padinë për
shpërblimin dëmit të pretenduar nga pala paditëse si të pabazuar në ligj.
14. Në analizë të përmbajtjes së vendimit nr.385, datë 27.02.2012, të Gjykatës së
Apelit Tiranë, si dhe nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore nuk rezulton gjithashtu që
gjykata të ketë lejuar shkelje nga ato të parashikuara në germën “b” të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile. Gjykatat nuk kanë lejuar shkelje të dispozitave mbi juridiksionin dhe
kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë
nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve pa respektuar
dispozitat e njoftimit për gjykimin në gjykatën e apelit, që të mos jetë formuar drejt
ndërgjyqësia, apo të mungojnë ose të jenë të pavlefshme aktet procedurale.
15. Në të njëjtën kohë, Kolegji Civil evidenton se nga ana e gjykatave të faktit nuk
janë lejuar shkelje të normave procedurale që të kenë ndikuar në dhënien e vendimit (germa
“c” e nenit 472 të K.Pr.Civile).
16. Duke pasur parasysh përfundimet e mësipërme të këtij vendimi, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Apelit Tiranë, në përputhje me kërkesat e normave
procedurale, ka kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin,
në çështjen objekt gjykimi (neni 14 i K.Pr.Civile); i ka dhënë përgjigje një sërë pretendimeve
të palëve, kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile),
dhe si rezultat e ka zgjidhur mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj (neni 16 i K.Pr.Civile).
17. Për sa më sipër, Kolegji Civil arrin në konkluzionin se vendimi nr.385, datë
27.02.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë është i drejtë dhe duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.385, datë 27.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 16.09.2015
22
Nr. 00-2015-3076 i Vendimit (367)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: RAMADAN SALIU

I PADITUR: KËSHILLI I BASHKISË VLORË
PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË
OBJEKTI:
Njohje e pronësisë me parashkrim fitues për sipërfaqen 602 m2
dhe regjistrimin e saj në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë.
Baza Ligjore: Neni 169 dhe neni 170 i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.131, datë 21.01.2008, ka

vendosur:
Të pranojë pjesërisht kërkesëpadinë e padinë e Ramadan Saliu.
Njohjen e pronësisë së tij me parashkrim fitues për një sipërfaqe ndërtimore-
banesë prej 96 m2 e sipërfaqe funksionale, tokë truall prej 391 m2, që ndodhet në
lagjen “Dëshmorët”, Rruga: “Qerim Dervishi”, nr.50 me kufi: V- Kristaq Gjini;
L- Anife Ordolli; J Tabene Petani; P-Agush Jakupi;
Urdhërohet regjistrimi i kësaj prone si më sipër pranë personit të tretë Z.V.R.P.P
Vlorë.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.294, datë 30.03.2010, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.131, datë 21.01.2008, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.27, datë 12.01.2011, ka

vendosur:
Të pranojë pjesërisht padinë e Ramadan Saliut.
Të detyrojë Këshillin e Bashkime Vlorë dhe Z.R.P.P Vlorë që të njohin si pronar
me parashkrim fitues Ramadan Saliu si paditës mbi 282 m2 tokë truall të
ndodhur me lagjen “Dëshmorët” Rajoni Nr .3 me kufi V- Anife Ordolli, J-
Tabane Petani, L - Kristaq Gjini dhe P - Agush Jakupi.
Pushimin e gjykimit për pjesën tjetër të truallit të pretenduar për shkak heqje
dorë nga paditësi Ramadan Saliu.
Urdhërohet Z.R.P.P të bëjë regjistrimin e sipërfaqes së truallit prej 282 m2 në
emër të Ramadan Saliut sipas kufizimeve të mësipërme.
23
Lënien në fuqi të vendimit nr.27, datë 12.01.2011, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë.
Kundër vendimit nr.116, datë 09.02.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë, në bazë të

nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur Këshilli i
Bashkisë Vlorë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.116, datë 09.02.2012, të Gjykatës së
Apelit Vlorë dhe të vendimit nr.27, datë 12.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
duke vendosur pushimin e çështjes, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Padia ka të ngritur gabim ndërgjyqësinë, që ka të bëjë me legjitimitetin pasiv të të
paditurit Këshilli i Bashkisë Vlorë.
- Ligji nr.8744, datë 22.2.2001 “Për transferimin e pronave të paluajtshme publike të
shtetit në njësitë e qeverisjes vendore” rregullon procesin e transferimit të pronave të
paluajtshme publike të shtetit nga pushteti qendror në njësitë e qeverisjes vendore. Në
nenin 3, të këtij ligji parashikohen pronat që u transferohen njësive të qeverisjes
vendore dhe në asnjë prej këtyre nuk parashikohet të kalojnë në pronësi të njësisë së
qeverisjes vendore sipërfaqe të tilla si ajo ku ndodhet prona e pretenduar nga paditësi
pasi ajo nuk i shërben Bashkisë Vlorë për realizimin e funksioneve dhe/ose
shërbimeve të saj të njohura me ligj.
- Për sa i përket detyrave të lëna nga Gjykata e Apelit Vlorë, siç është ajo e hetimit për
gjendjen juridike të pronës së pretenduar, që do të thotë të përcaktohet nëse pronësia i
përket shtetit bashkisë, apo ndonjë pronari privat, nga aktet në dosje nuk rezulton të
jetë hetuar për sipërfaqen prej 282 m2 për të cilën është disponuar me vendim
gjyqësor.
- Cilësimi “parashkrim fitues” që ka rregulluar Kodi Civil bën fjalë për marrëdhënie
juridike midis shtetasve dhe kurrsesi midis shtetit dhe shtetasve. Në referim të nenit
168 dhe 170 të Kodit Civil personi që ka fituar me parashkrim fitues një send të
paluajtshëm ka të drejtë që të paraqesë padi kundër personit që ka disponuar më parë
ose trashëgimtarëve të tij pra në këtë rast nuk mund të ngrihet një padi ndaj
institucioneve të pushtetit qendror ose lokal.
- Parashkrimi fitues pa titull është një institut i së drejtës civile, i cili për herë të parë
është parashikuar në Kodin Civil të vitit 1994, prandaj në këto kushte afati i posedimit
të qetë dhe pa ndërprerje fillon që në momentin që ka hyrë në fuqi Kodi Civil aktual
dhe jo që në nga momenti i parë kur paditësi është vendosur në posedim të sendit dhe
kjo sepse ligji nuk ka fuqi prapavepruese.
- Kjo çështje ka të bëj me tjetërsimin e truallit funksional, pra me një sipërfaqe (prona e
pretenduar nga paditësi) në funksion të një ndërtimi të ligjshëm që është objekt i
rregullimit të V.K.M nr.200, datë 19.02.2009, “Për përcaktimin e kushteve dhe për
procedurën e tjetërsimit të oborreve në përdorim për llogari të fondit për kompensim
financiar”. Pra ky vendim i dalë që në 19.02.2009 rregullon në mënyrë të ligjshme
dhe nëpërmjet një procedure administrative objektin e rekursit.
- Ku me shkresën nr.4110/1, datë 17.11.2009, e Bashkisë Vlorë, ku i kthehet përgjigje
Z.R.P.P Vlorë, së pasuria e pretenduar (oborr) nga Z. Ramadan Saliu nuk ka objekte
ose prona që i shërbejnë interesit publik sipas listës paraprake të pronave të
paluajtshme Bashkisë Vlorë, paditësi duhej ti drejtohej A.K.K.P për vazhdimin e
procedurave të mëtejshme duke shmangur kështu zgjidhjen e objektit të këtij rekursi.
- Në të dy proceset gjyqësore, si në gjykatën e shkallës së parë ashtu dhe në atë të apelit
nuk është thirrur Avokatura e Shtetit.
24
Kundër vendimit nr.116, datë 09.02.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë, në bazë të
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs personi i tretë Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, e cila kërkon ndryshimin e
vendimit nr.116, datë 09.02.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit nr.27, datë
12.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke vendosur rrëzimin e kërkesë padisë,
duke parashtruar ndër të tjera se:
- Kërkojmë prishjen e vendimeve të sipër përmendur pasi aktet e paraqitura nga
paditësi nuk janë kusht për regjistrim pasi nuk përmbushin kërkesat e nenit 24/a dhe
nenit 38, të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme” i ndryshuar.
- Në dispozitivin e vendimit të Gjykatës është vendosur urdhërimin i Zyrës së
Regjistrimit të Pasurive të Pasurive të Paluajtshme të njohë paditësin pronarë me
parashkrim fitues në kundërshtim me parashikimet e nenit 170, të Kodit Civil.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; konstatoi mungesën e palëve
ndërgjyqëse; si dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Ramadan Saliu
është banor i vjetër i qytetit të Vlorës në lagjen “Dëshmorët”. Paditësi pretendon se ka në
pronësi të tij një sipërfaqe trualli prej 600 m2 brenda së cilës ndodhet shtëpia e tij e përbërë
prej tre dhoma e një kuzhinë një aneks një verandë një banjë me sipërfaqe ndërtimore 89
metra katror.
2. Paditësi këtë pronë e gëzon dhe e posedon dhe disponon që nga viti 1954 dhe e ka
blerë nga shteti në vitin 1958, kjo sipas librit themeltar të pasurive të paluajtshme ku pasuria
e blerë përbëhej nga 600 m2 tok truall dhe brenda kësaj sipërfaqe toke truall ndodhej edhe një
banesë e asaj kohe e përbërë nga një dhomë dhe kuzhinë me sipërfaqe ndërtimore prej 49 m2.
Për këtë banesë, prej organeve kompetente të kohës, paditësit i është dhënë lejë meremetimi
me nr.5, datë 27.03.1969, ku paditësi lejohet të shtojë një dhomë dhe një korridor dhe WC
pranë banesës ekzistuese në bazë të projektit të aprovuar. Kjo lejë meremetimi provohet nga
vërtetimi i Arkivit Shtetëror, Qarku Vlorë, me nr.89 prot., datë 11.04.2003.
3. Paditësi ka paraqitur në gjykim të gjithë praktikën e blerjes së këtij trualli prej 600
m2, llojet e meremetimit si dhe vërtetim nga sektori kreditit të Bankës Kombëtare me nr.246
Prot datë 31.07.1996, ku paditësi ka likuiduar totalisht kredinë e marrë dhe se nuk ka asnjë
lloj detyrimi kundrejt kësaj banke. Paditësi ka paraqitur si provë edhe librin themeltar të
pasurisë së paluajtshme për sipërfaqen tok trualli prej 600 m2 si dhe 49 m2 të banesës e cila i
është shitur paditësit me vendim të komitetit të vitit 1958.
4. Paditësi Ramadan Saliu i është drejtuar Z.V.R.P.P Vlorë, për regjistrimin e pronës.
por një veprim i tillë i është refuzuar me pretendimin, se nuk ka origjinën e pronës së tij. Në
këto kushte paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me kërkesëpadinë
objekt gjykimi.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.131, datë 21.01.2008, ka vendosur:
“Të pranojë pjesërisht kërkesëpadinë e padinë e Ramadan Saliu. Njohjen e pronësisë së tij me
parashkrim fitues për një sipërfaqe ndërtimore banesë prej 96 m2 e sipërfaqe funksionale, tokë
truall prej 391 m2...(...)”
5.1 Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.294, datë 30.03.2010, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.131, datë 21.01.2008, të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.”
25
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.27, datë 12.01.2011, ka vendosur:
“Të pranojë pjesërisht padinë e Ramadan Saliut. Të detyrojë Këshillin e Bashkime Vlorë dhe
Z.R.P.P Vlorë që të njohin si pronar me parashkrim fitues Ramadan Saliu si paditës mbi 282 m2
tokë truall...(...)...Pushimin e gjykimit për pjesën tjetër të truallit të pretenduar për shkak heqje
dorë nga paditësi Ramadan Saliu.”
6.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...Sipas aktit të ekspertimit gjendja juridike e sipërfaqes prej 282
m2 truall është e lirë, është poseduar nga Ramadan Saliu në raport me hartën e dalë nga
Z.R.P.P Vlorë...(...)...Nga gjykimi nuk rezultoi që paditësi të këtë pasur ndonjë shqetësim në
gëzimin e kësaj prone prej vitit 1954 e në vazhdim deri ditën e gjykimit (gati 56 vjet).
Paditësi gjatë kësaj periudhe shumë të gjatë e ka pasur të rrethuar pronën pjesërisht me
gardh e pjesërisht me mur siç vërtetohet edhe nga kufitaret dhe akti ekspertimit. Me leje të
organeve kompetente të kohës i ka bërë shtesa e përmirësime. Paditësi ka konsumuar rrugën
administrative por zyra vendore në shkresën nr.1509, datë 10.09.2007 ja ka refuzuar, ndërsa
zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë në shkresën nr.3782/1, datë
09.10.2007 i është përgjigjur se do të shqyrtojë me përparësi kërkesën e paditësit për
regjistrimin e pronësisë etj. Nga sa sipër m.q.s paditësi Ramadan Saliu banesën e ka të
regjistruar me certifikatën e pronësisë që ndodhet në fashikull të gjykimit, sipërfaqja e
truallit prej 282 m2 e ka të rrethuar, pa asnjë shqetësim për mbi 56 vjet, kufitaret e vjetër
kanë lëshuar edhe dublikata, gjendja juridike e kësaj sipërfaqe është e lirë vlerësohet se
padia duhet pranuar dhe regjistruar në Z.R.P.P Vlorë në zbatim të nenit 169,192 e 193/h të
Kodit Civil, duke pushuar padinë për sipërfaqen tej 282 m2 për shkak heqje dore nga
paditësi në bazë të nenit 299/b të K.Pr.Civile...(...)”
7. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.116, datë 09.02.2012, ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.27, datë 12.01.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë.
7.1 Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Vlorë arriti duke arsyetuar (ndër të
tjera) se: “...Gjykata e shkallës së parë në këtë rast me të drejtë, në bazë të nenit 201/1 të
K.Pr.Civile ka vendosur për pushimin e gjykimit për këtë pjesë të padisë duke e përqendruar
gjykimin vetëm në njohjen e pronësisë për truallin e banesës dhe atë funksional...
(...)...paditësi plotëson kushtet e parashikuara nga neni 168 i K. Civil. Ai posedimin e sendit
e ka fituar mbi bazën e akteve të ligjshme si dhe njëherazi ka mbi 10 vjet që këto prona i
posedon qetësisht. Pra përveç konfirmim të njohjes së pronësisë paditësi plotëson edhe
kushtin e fitimit të pronësisë me parashkrim fitues si një mënyrë fitimi origjinale e
pronësisë...paditësi plotëson edhe kushtet e parashikuar nga neni 169 i K.Civil...
(...)...Gjykata e Apelit e gjen të pabazuar pretendimin se: “Nuk mund të fitohet pronësia me
parashkrim fitues për një pronë që pronar është shteti. Referimi tek neni 169 të K.Civil bën
që të mos jetë plotësuar afati 20 vjeçar i parashkrimit, pasi për shtetin ky afat fillon nga data
01.11.1994 kohë kur ka hyrë në fuqi Kodi Civil dhe për pasojë afati i parashkrimit plotësohet
në vitin 2014”. Në rastin konkret nuk kemi të bëjmë me fitim pronësie me parashkrim fitues
mbi një pronë shtetërore, për të cilën ishte ndaluar para hyrjes në fuqi të ligjit 7512, datë
10.08.1991 dhe njëherazi u parashikuar si mënyrë fitimi origjinare e pronësisë me Kodin
Civil të vitit 1994, por mbi një pronë që kishte kaluar me titull në emër të paditësit. Fakti që
trualli nuk është pronë publike, konfirmohet edhe nga shënimi që është bërë në lejen e
ndërtimit ku thuhet se ndërtimi do të kryhet në truallin e vet. Pra edhe shteti i asaj kohe e ka
njohur pronësinë mbi truallin që në momentin që ka disponuar me lejë ndërtimi dhe dhënie
kredie për meremetime e shtesa. Ka qenë vetë shteti që në favor të paditësit ka disponuar tre
herë me lejë ndërtimi, konkretisht me aktin e datës 14.03.1963 për planin e themeleve të
meremetimit; me lejen e ndërtimit nr.48, dhe lejen e meremetimit nr.5, datë 27.03.1969 dhe
lejen e ndërtimit nr.48 dhe preventive nr.46, datë 30.09.1986. Gjykata e Apelit çmon se i
26
drejtë është edhe përfundimi i arritur në lidhje me pjesën tjetër të padisë për urdhërimin për
regjistrimin e pronës...(...)”
8. Kundër vendimit nr.116, datë 09.02.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë, në bazë të
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur Këshilli i Bashkisë
Vlorë, si dhe personi i tretë Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, e
cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.116, datë 09.02.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.27, datë 12.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke vendosur
pushimin e çështjes ose rrëzimin e padisë.

9.3 Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e
paraqitura nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të
çështjes”.
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë
gjykimit, dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet
në të cilat mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet
vendimi”.
9.5 Neni 163 i K. Civil: “Pronësia fitohet nëpërmjet mënyrave të caktuara
në këtë Kod dhe mënyrave të tjera të caktuara me ligj të veçantë.”
9.6 Neni 168 i K. Civil: “Personi që ka fituar me mirëbesim një send, në
bazë të një veprimi juridik për kalimin e pronësisë dhe që nuk është i
ndaluar nga ligji, bëhet pronar i këtij sendi, pas një posedimi të
pandërprerë prej pesë vjetësh kur sendi është i luajtshëm dhe prej
dhjetë vjetësh kur ai është i paluajtshëm...(...)...Nuk mund të fitohet me
parashkrim fitues një send që është pronë publike e patjetërsueshme.
9.7 Neni 169 i K. Civil: “Personi që ka poseduar qetësisht e pa
ndërprerje, duke u sjellë sikur të ishte pronar për njëzetë vjet në një
pronë të paluajtshme, bëhet pronar i saj.”
9.8 Neni 170 i K. Civil:“Personi që ka fituar me parashkrim një send të
paluajtshëm ka të drejtë të paraqesë padi kundër personit të
mëparshëm ose trashëgimtarëve të tij për njohjen e pronësisë së vet
dhe, në bazë të vendimit gjyqësor përkatës, të kërkojë që të kryhet
regjistrimi i sendit nga organi kompetent shtetëror.”
9.9 Neni 1168 i K. Civil: “Kodi Civil i Republikës së Shqipërisë hyn në
fuqi më 1 nëntor 1994.”
27

palëve si dhe të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr.116,
datë 09.02.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit nr.27, datë 12.01.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nuk janë respektuar dispozitat e ligjit material dhe
procedural civil.
11. Për sa rezulton nga kërkesë padia e paraqitur në këtë proces gjyqësor, konstatohet
se pala paditëse nëpërmjet këtij gjykimi ka kërkuar detyrimin e palës së paditur për të njohur
pronar me parashkrim fitues të sipërfaqes prej 600 m2, të llojit truall.
11.1. Në këtë rast, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se përcaktimi i saktë i
marrëdhënies juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti midis palëve, duke iu referuar
për këtë qëllim dispozitave përkatëse materiale, është momenti kryesor e determinant për
krijimin e drejtë të ndërgjyqësisë, si dhe për të përcaktuar legjitimimin e paditësit dhe të të
paditurit.
12. Paditësi i ka mbështetur pretendimet e tij në nenin 169, të Kodit të Civil, duke
arsyetuar se i plotëson të gjitha kushtet e parashikuara në këtë dispozitë, pasi e posedon
sendin në mënyrë të pandërprerë nga viti 1954. Në mbështetje të institutit të parashkrimit
fitues, me anë të kësaj kërkesë-padie, poseduesi kërkon që ai të njihet pronar i sendit dhe ai
send të regjistrohet në pronësi në emër të tij. Padia i kundërdrejtohet pronarit aktual të sendit,
duke e thirrur të paditur, i cili, nëse vërtetohen kushtet e parashikuara nga ligji, humbet
pronësinë mbi sendin duke e fituar këtë titull paditësi.
13. Kolegji Civil çmon se nga ana e gjykatave të faktit nuk është bërë një identifikim i
elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e një
elementi të rëndësishëm të procesit gjyqësor siç është ai i verifikimit të legjitimitetit pasiv të
të paditurit, Këshillit të Bashkisë Vlorë.
13.1. Ky Kolegj vlerëson se, identifikimi i organit në kompetencë të të cilit është
tjetërsimi i pronave të Bashkisë, nuk mund dhe nuk duhet të konfondojë faktin se cili është
subjekti juridik që gëzon këtë të drejtë pronësie. Në një kohë që një vendim konkret për
tjetërsimin e një pasurie në pronësi të një subjekti juridik, sikurse është Bashkia e Vlorës, për
shkak të strukturimit organizativ dhe funksional të saj, realizohet nëpërmjet vendimmarrjes së
organeve përkatëse të tij, kjo nuk nënkupton që organi vendimmarrës shndërrohet në këtë
mënyrë në pronar të pasurisë objekt tjetërsimi. Funksioni i Këshillave Bashkiakë në ushtrimin
e kompetencave të tyre vendimmarrëse për tjetërsimin e pasurive, kryhet gjithnjë në emër dhe
për llogari të subjektit juridik i cili gëzon të drejtën e pronësisë, që është vetë njësia përkatëse
e qeverisjes vendore. Në këto kushte, identifikimi i organit vendimmarrës për tjetërsimin e
pasurisë së Bashkisë, i shërben vetëm provimit të faktit se për këtë pronë nuk ka pasur një
vendim tjetërsimi nga pronari Bashkia Vlorë, por jo pretendimit se Bashkia Vlorë nuk është
pronare e pasurisë dhe nuk gëzon legjitimitet pasiv në çështjen objekt gjykimi.
13.2. Këto fakte nuk janë marrë parasysh nga ana e gjykatave, për të orientuar palën
paditëse në lidhje me legjitimimin pasiv, duke mos kryer në të njëjtën kohë edhe një hetim të
plotë dhe të gjithanshëm sipas kërkesave të nenit 14, të Kodit të Procedurës Civile.
13.3. Në bazë të ligjit nr.8744, datë 22.02.2001 “Për transferimin e pronave të
paluajtshme publike të shtetit në njësitë e qeverisjes vendore”, nga ana e gjykatave të faktit
nuk ka rezultuar të shtrohen për diskutim si dhe tì nënshtrohen debatit gjyqësor (analizë
ligjore e mbështetur në prova) çështjet të rëndësishme ligjore lidhur me pasurinë objekt
gjykimi, nëse kjo pasuri është në pronësi apo administrim të Bashkisë Vlorë, apo është në
pronësi të pushtetit qendror.
28
14. Gjithashtu, në vijim të pretendimeve të paraqitura në rekurs, Kolegji vëren se gjatë
zhvillimit të këtij procesi gjyqësor janë shkelur normat procedurale civile duke zhvilluar një
gjykim mungesë të Avokaturës së Shtetit.
14.1. Kolegji Civil vlerëson se është praktikë e konsoliduar tashmë nga Gjykata
Kushtetuese, se e drejta për të qenë i pranishëm në gjykim është pjesë përbërëse e të drejtës
për një proces të rregullt ligjor dhe se mospjesëmarrja në gjykim e Avokaturës së Shtetit
cenon mbrojtjen e interesave të shtetit. Përfaqësimi dhe mbrojtja e interesave publike nga ana
e Avokaturës së Shtetit, në një gjykim të filluar, është një përfaqësim dhe mbrojtje e
detyrueshme dhe gjykatat, sipas nenit 79/a, të Kodit të Procedurës Civile, kanë detyrimin që
t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit, me qëllim që jo vetëm të ketë mundësi të marrë pjesë
në gjykim por edhe të realizojë mbrojtjen efektive të interesave të shtetit, pavarësisht
mbrojtjes që mund të kryejë vetë organi shtetëror.
14.2. Pjesëmarrja e Avokaturës së Shtetit në një gjykim varet natyra e
mosmarrëveshjes, vlera e objektit të kërkesë padisë, si dhe natyra e organit shtetëror. Kolegji
Civil vlerëson se në mbështetje të nenit 32, shkronja (ç), të Vendimit nr.392, datë 8.4.2009
“Për miratimin e rregullores “Për marrëdhëniet e avokaturës së shtetit me institucionet
shtetërore dhe entet publike, rolin e avokatëve të shtetit në gjykim, si dhe normat e posaçme
procedurale”, Avokati i Përgjithshëm i Shtetit delegon të drejtën e përfaqësimit kur vlera e
objektit të padisë së çështjes objekt gjykimi është më e vogël se 2,000, 000 (dy milionë) lekë.
15. Në të njëjtën kohë, në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të
lindjes së saj, gjykatat e faktit, në kundërshtim me nenet 126 dhe 310/II të Kodit të
Procedurës Civile, nuk ka bërë analizën e provave dhe të rrethanave të çështjes lidhur me këtë
pretendimet e ankimit dhe, po kështu, nuk ka marrë në analizë juridike nëse për rastin janë
ose jo të qenësishme kushtet ligjore për fitimin e pronësisë me anë të parashkrimit fitues.
15.1. Kolegji Civil sjell në vëmendje të gjykatave të faktit se kjo mënyrë fitimi e
pronësisë ka karakter origjinar. Duke qenë se paditësi Ramadan Saliu pretendon se e ka blerë
këtë truall në vitin 1958, atëherë, në mbështetje të nenit 1163 të Kodit Civil ligji material që
do të zbatohet në rastin konkret do të jetë Dekreti “Mbi Pronësinë” i vitit 1955 dhe Ligji “Për
veprimet juridike dhe detyrimet” i vitit 1956. Parashkrimi fitues me titull mbulon
pavlefshmërinë e veprimit juridik, por, gjithsesi, në parashkrimin fitues me titull, në çdo rast,
veprimi nuk duhet të jetë i ndaluar nga ligji. Paditësi ka barrën e provës të provojë
ekzistencën e këtyre kushteve.
15.2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në rastin konkret, gjithashtu nuk
jemi përpara plotësimit të kushteve të parashikuara nga neni 169 i Kodit Civil, në të cilin
parashikohet posedimi qetësisht e pa ndërprerje i pasurisë së paluajtshme, për një periudhë
kohore për 20 (njëzet) vjet.
15.3. Në vështrimin historik, parashkrimi fitues me titull ka qenë i parashikuar edhe
nga Dekreti nr.2083, datë 06.07.1956 “Mbi pronësinë“ (nenet 44-48), si dhe nga Kodi Civil i
vitit 1982 (nenet 91 e 92). Ndërkohë që këto dy ligje, në dallim nga Kodi Civil në fuqi, nuk
parashikonin parashkrimin fitues pa titull. Për rrjedhojë, parashkrimi fitues pa titull, mund të
pretendohet vetëm për posedim të qetë e të pandërprerë të sendit prej 20 vjetësh duke filluar
të ecë ky afat nga dita e hyrjes në fuqi të Kodit Civil.
15.4. Në rastin në shqyrtim koha për numërimin e viteve të këtij afati fillon nga data e
hyrjes në fuqi të Kodit Civil aktual (i cili mundëson fitimin e pronës me parashkrim fitues),
që është përkatësisht data 1 nëntor 1994 (neni 1168 i K. Civil). Në këto kushte, në vështrim të
arsyetimit të mësipërm, Kolegji vlerëson se ky afat në momentin e paraqitjes së padisë nuk
është plotësuar ende.
29
16. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së lartë vlerëson se në mbështetje të nenit
ulëta.[1]
të plotë nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
16.2. Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.116, datë 09.02.2012, i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.27, datë 12.01.2011, i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
16.3. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, për t’iu dhënë zgjidhje
problemeve të mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që
rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me
ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
(neni 16).
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
16.5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë për të garantuar një proces të rregullt ligjor, në
mbështetje të nenit 486 të Kodit të Procedurës Civile, duke mbajtur parasysh konkluzionet e
mësipërme të këtij vendimi duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë
e të identifikojë pretendimet e palëve. Po kështu, në rishqyrtimin e çështjes Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Vlorë duhet të sqarojë të gjitha rrethanat që lidhen me: (i) gjykimin e çështjes e që
kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, me natyrën juridike të saj si
dhe palët ndërgjyqëse; (ii) nëse për rastin konkret janë plotësuar ose jo kushtet ligjore të
fitimit të pronësisë me anë të parashkrimit fitues; (iii) situatën juridike dhe faktike të sendit
objekt material i këtij gjykimi në periudhën e lindjes së marrëdhënies juridike që pretendohet
se përbën shkak për ecjen e afatit të fitimit të pronësisë me anë të parashkrimit fitues, si dhe
në momentin e paraqitjes së kërkesëpadisë.
16.6. Në rastin në shqyrtim, përcaktimi saktësisht i vlerës së padisë, përbën një çështje
të provuari gjatë gjykimit në fakt të çështjes dhe, si i tillë, nuk mund të rivlerësohet ndryshe
nga Gjykata e Lartë. Për këtë arsye, kryerja e një analize apo vlerësimi të ri nga ana e
Gjykatës së Lartë do ta deformonte procesin e gjykimit pranë Gjykatës së Lartë dhe do ta
shndërronte atë në një proces gjykimi të zakonshëm. Kolegji Civil vlerëson se Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Vlorë në rigjykim në varësi të fakteve të provuara në gjykim, natyrës së
mosmarrëveshjes, si dhe analizës në lidhje me natyrën e organit shtetëror, duhet të
konkludojë mbi pjesëmarrjen ose jo të Avokaturës së Shtetit në këtë proces gjyqësor.

dalin gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë që, në përputhje me
1
30
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.116, datë 09.02.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.27, datë 12.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe kthimin e çështjes
për rishqyrtim në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 16.09.2015
31
Nr. 00-2015-3077 i Vendimit (368)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: FRENSIS QAZOLLI

I PADITUR: SHOQËRIA E SIGURIMEVE “ATLANTIK”
SH.A
OBJEKTI:
Shpërblimi i dëmit të plotë
sipas Kontratës së Sigurimit Kasko
Baza Ligjore: Neni 450 dhe neni 1113 e vijues i Kodit Civil.

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit “Atlantik” sh.a që t’i paguajë paditësit Frensis Qazolli,
shumën prej 19.200 Euro, si detyrim kontraktor të papaguar që rrjedh nga
polica e sigurimit kasko nr.010865, datë 19.05.2010.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit
Gjykata e Apelit Tiranë me Vendimin nr.1963, datë 19.07.2012, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.7047, datë 19.09.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur Shoqëria
“Atlantik” Sh.a, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.1963, datë 19.07.2012, të Gjykatës
së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.7047, datë 19.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje të ligjit material, si rrjedhojë e
interpretimit të gabuar të tij.
- Është provuar në gjykim se ndërmjet palëve është nënshkruar Kontrata e Sigurimit
“Kasko” me periudhë mbulimi datë 19.05.2010 deri në 18.05.2011 për sigurimin e
automjetit tip Audi me targë Tr 8609 P.
- Në gjykim u provua se me datë 19.06.2010 automjeti tip Audi me targë Tr 8609 P ka
qenë duke udhëtuar në Unazë, Bulevardi “Bajram Curri” dhe në vendin e quajtur
Brryli ka humbur kontrollin si rezultat ka dalë nga rruga dhe është batuar në lumin e
Lanës.
32
- Humbja e kontrollit të drejtuesit të automjetit siç rezulton nga proces verbali i
konstatimit të shkeljes me nr.regj 2030, datë 19.06.2010, ka si pasojë tejkalimin e
normave të shpejtësisë (neni 139 të Kodit Rrugor) fakt ky që është pranuar edhe nga
vetë paditësi, i cili ka deklaruar në procesverbal se është dakord me gjobën.
- Në këto rrethana paditësi nuk legjitimohej në kërkesën për dëmshpërblim drejtuar
Shoqërisë së Sigurimeve “Atlantik” sha, e cila nga ana e saj brenda kuadrit ligjor i ka
refuzuar kërkesën për dëmshpërblim, nga paditësi për arsye se polica e sigurimit
kasko nuk mbulon dëmet e ardhura si rezultat i tejkalimit të normave të shpejtësisë
ç`ka saktësohet nga kushtet e përgjithshme të sigurimit kasko, konkretisht rubrika
“Përjashtimet”.
- Gjykatat padrejtësisht nuk mori parasysh kërkesën tonë të ligjshme për rrëzimin e
padisë, duke anashkaluar faktin se aksidenti kishte ndodhur për shkak të shpejtësisë së
mjetit. Siguruesi nuk mbulon humbjet për shkak dhe neglizhencë të rëndë të
siguruarit, nuk ka detyrime dhe nuk mund të mbulojë dëmtimet e automjetit të
paditësit.
- Kërkojmë prishjen e vendimit dhe rrëzimin e kërkesë padisë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës së paditur,
Shoqërisë “Atlantik” Sh.a, av. Envi Hicka, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit nr.1963, datë
19.07.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.7047, datë 19.09.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë; përfaqësuesin
e palës paditëse Frensis Qazolli, av. Konstandin Trandafili dhe av. Liljana Korvafa, të cilët
kërkuan lënien në fuqi të vendimit nr.1963, datë 19.07.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë; si
dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se më datë 19.06.2010,
rreth orës 01.00, ka ndodhur një aksident automobilistik në Tiranë, në Bulevardin “Bajram
Curri”, pranë vendit të quajtur Brryli. Sipas procesverbalit të policisë rrugore shkaku i
ndodhjes së aksidentit është konstatuar se ka qenë humbja e kontrollit të mjetit dhe goditja e
bordurës së urës, duke e dëmtuar rëndë atë dhe duke përfunduar në kanal. Sipas policisë
rrugore shkelja është bërë konform parashikimit të nenit 139/2 të Kodit Rrugor. Pronari i
automjetit Frensis Qazolli është shprehur dakord me sa më sipër.
2. Mjeti tip Audi me targë TR8609P ka qenë i siguruar me Kontratë Sigurimi Kasko
nr.010865, datë 19.05.2010. Vlera në total e shumës që siguruesi “Atlantik” sh.a, merrte
përsipër të paguante ishte 19.200 Euro. Në fakt dëmi që i është shkaktuar automjetit ishte
edhe më i madh (sipas aktit të ekspertimit), por pala paditëse ka kërkuar nga gjykata vetëm
shumën për të cilën ishte rënë dakord me kontratë nga palët.
3. Pala paditëse i është drejtuar palës së paditur me kërkesë për dëmshpërblim, por kjo
e fundit ka refuzuar pasi sipas saj shkaku i aksidentit i përcaktuar nga policia rrugore lidhet
me nenin 139, të Kodit Rrugor (që flet për shpejtësinë) dhe aksidentet e ndodhura për këtë
shkak nuk mbulohen nga shoqëria e sigurimit sipas rubrikës “përjashtimet” të kontratës së
sigurimit. Në këto kushte, pala paditëse Frensis Qazolli i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.7047, datë 19.09.2011, ka
vendosur: “Pranimin e padisë. Detyrimin e të paditurit “Atlantik” sh.a që t’i paguajë paditësit
Frensis Qazolli, shumën prej 19.200 Euro, si detyrim kontraktor të papaguar që rrjedh nga
polica e sigurimit kasko nr.010865, datë 19.05.2010.”
33
4.1 Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...Gjykata çmon se në kontratën e sigurimit kasko, është
parashikuar si rast përjashtimor që i humbet të drejtën të siguruarit, tejkalimi nga ana e këtij
të fundit (përdoruesit të mjetit) të normave të shpejtësisë. Nga ana tjetër, dispozita e cituar
nga policia rrugore si shkak i aksidentit është neni 139/2 i Kodit Rrugor i cili ndonëse
përfshihet tek një nen që titullohet “Shpejtësia”, gjithsesi parashikon se: “2. Drejtuesi i
mjetit duhet të ruajë gjithmonë kontrollin e mjetit dhe të jetë në gjendje të kryejë të gjitha
manovrat e nevojshme në kushte të sigurta, veçanërisht frenimin e menjëhershëm të mjetit
brenda kufijve të fushëpamjes dhe përpara çdo pengese të mundshme.” Nga procesverbali i
policisë rrugore nuk rezulton të jetë përcaktuar shpejtësia me të cilën ka qenë mjeti në
momentin e humbjes së kontrollit nga drejtuesi i saj. Kësisoj, nuk mund të konkludohet nëse
shkaku i ndodhjes së aksidentit ka qenë tejkalimi i normave të shpejtësisë nga drejtuesi i
mjetit tip Audi, por duhet pranuar versioni i thënë në procesverbalin e konstatimit të shkeljes
(akt zyrtar me fuqi të plotë provuese) se aksidenti ka ndodhur si rrjedhojë e humbjes së
kontrollit mbi mjetin nga drejtuesi i tij, pa u lidhur ky fakt me tejkalimin e shpejtësisë.
Humbja e drejtimit të mjetit mund të ndodhë për shumë shkaqe dhe tejkalimi i shpejtësisë
mund të jetë vetëm njëri prej tyre. Për sa kohë që nuk përcaktohet dot ky parashikim
kontraktor, atëherë mbi palën e paditur rëndon detyrimi i pagimit të shumës sipas policës së
sigurimit kasko...(...)”
5. Gjykata e Apelit Tiranë me Vendimin nr.1963, datë 19.07.2012, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.7047, datë 19.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.”
tjera) se: “...Në kushtet kur pala e paditur në gjykim nuk ka arritur të provojë rastin
përjashtimor të mbulimit të kontratës së sigurimit dhe për sa kohë nuk përcaktohet dot ky
parashikim kontraktor por vetëm mbetet në kuadrin e prapësimeve, atëherë drejt Gjykata e
Rrethit ka arritur në përfundimin se mbi palën e paditur rëndon detyrimi i pagimit të shumës
sipas policës së sigurimit kasko. Në këto rrethana ndryshe sa pretendohet në ankim se
gjykata ka zbatuar gabim ligjin material, me provat e paraqitura në gjykim ka rezultuar se
padia e paditësit Frensis Qazolli të jetë e mbështetur në ligj, nenet 419, 420, etj, 1137 të
Kodit Civil, prandaj vendimi i Gjykatës së Rrethit nuk ka vend që të bëhet i cenueshëm...(...)”
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur Shoqëria “Atlantik”
Sh.a, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.1963, datë 19.07.2012, të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe të vendimit nr.7047, datë 19.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë.
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit Rrugor në të cilat është

parashikuar:
34
7.3 Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e
paraqitura nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
çështjes”.
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë
gjykimit, dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet
në të cilat mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet
vendimi”.
7.5 Neni 139§2 i Kodit Rrugor: “Drejtuesi i mjetit duhet të ruajë
gjithmonë kontrollin e mjetit dhe të jetë në gjendje të kryejë të gjitha
manovrat e nevojshme në kushte të sigurta, veçanërisht frenimin e
menjëhershëm të mjetit brenda kufijve të fushëpamjes dhe përpara çdo
pengese të mundshme.”
7.6 Neni 139§10 i Kodit Rrugor: “Cilido që shkel dispozitat e tjera të këtij
neni, ndëshkohet me masë administrative me gjobë nga pesëqind deri
në dy mijë lekë.”

palëve si dhe të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se në marrjen e nr.1963, datë
19.07.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, si dhe vendimi nr.7047, datë 19.09.2011, i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk janë respektuar dispozitat e ligjit material dhe procedural
civil.
9. Kolegji Civil e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose
një grup faktesh, që domosdoshmërisht para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen
dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet dispozitave ligjore të
zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt, sikundër është rasti në shqyrtim, vendimi nuk
është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj sipas kërkesave të nenit 310 të Kodit të Procedurës
Civile.
10. Për sa rezulton nga provat që janë administruar në dosjen gjyqësore dhe që i janë
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor nga gjykatat, rezulton se ndërmjet palëve ndërgjyqëse
është lidhur Kontrata e Sigurimit Kasko nr.010865, datë 19.05.2010. Vlera totale e shumës që
siguruesi “Atlantik” sh.a, merrte përsipër të paguante të siguruarit Frensis Qazolli në rast të
vërtetimit të ngjarjes së sigurimit do të ishte në shumën 19.200 Euro.
10.1 Në analizë të shkakut ligjor të kërkimit të palës paditëse, rezulton qartë se pala
paditëse nëpërmjet këtij gjykimi, duke pretenduar se është ka ndodhur ngjarja e sigurimit ka
kërkuar gjyqësisht, shpërblimin e plotë të dëmit, sipas kushteve të parashikuara në Kontratën
e Sigurimit Kasko të lidhur ndërmjet palëve ndërgjyqëse. Si fakte krijuese të së drejtës së
pretenduar paditësi ka paraqitur Kontratën e Sigurimit Kasko nr.010865, datë 19.05.2010 për
automjetin tip Audi me targë TR8609P.
10.2 Në të njëjtën kohë, nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur Shoqëria “Atlantik”
sh.a ka parashtruar se, në kuptim të neneve e 1113 e vijues të Kodit Civil dhe rubrikës
“përjashtime”, të kontratës së sigurimit, ngjarja e ndodhur nuk përfshihet në rastet e
sigurimit, të cilat mbulohen nga kontrata e sigurimit. Në argument të prapësimeve, si fakte
penguese të së drejtës së pretenduar nga paditësi, pala e paditur referon në po të njëjtat akte
35
shkresore sikurse paditësi, si dhe në praktikën e zhvilluar nga ana e saj, por me interpretim të
ndryshëm të dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se në Kreun XXIII,
Titullit II, Pjesa e V të Kodit Civil (nenet 1113-1149) janë parashikuar nga ligjvënësi
dispozitat që rregullojnë kontratën e sigurimit. Në dispozitat e këtij Kreu ligjvënësi ka
përcaktuar tiparet, karakteristikat e kontratës së sigurimit (policës së sigurimit), duke
përcaktuar veç të tjerash se kjo kontratë është e dyanshme (të parashikuara në nenet 487, 488,
662 të Kodit Civil), konsensuale, formale, në bazë të së cilës palët kanë detyrime reciproke
kundrejt njëra tjetrës.
11.1. Edhe në rastin konkret, Kontrata e Sigurimit Kasko nr.010865, datë 19.05.2010,
është një kontratë vullnetare midis palëve që mbulon të gjitha dëmet, por që duhet respektuar
me të gjitha kushtet e lidhura dhe të pranuara nga palët, detyrim ligjor ky që buron nga neni
1132 i Kodit Civil, sipas të cilit “Kushtet për llojet e ndryshme të sigurimit vullnetar të
pasurisë dhe të personit caktohen në kontratë”. Si pjesë e marrëdhënieve kontraktore edhe në
këtë marrëveshje palët kanë qenë të detyruar të përmbushnin me korrektësi dhe kujdes
detyrimet kontraktore, të cilat janë parime të rëndësishme të saj [1], si dhe pas nënshkrimit të
kontratës të respektonin me përpikëri përcaktimet e saj [2].
12. Në analizë të pretendimeve të palëve ndërgjyqëse, provave të administruara në
gjykim, si dhe pjesës arsyetuese të vendimeve gjyqësore, rezulton se paditësi Frensis Qazolli
në datën është përfshirë në një aksident automobilistik në Tiranë dhe për pasojë mjeti me të
cilin po udhëtonte është dëmtuar rëndë. Sipas procesverbalit të policisë rrugore shkaku i
ndodhjes së aksidentit është konstatuar se ka qenë humbja e kontrollit të mjetit dhe goditja e
bordurës së urës. Shkelja është bërë konform parashikimit të nenit 139/2 të Kodit Rrugor dhe
për rrjedhojë pronari i automjetit Frensis Qazolli është shprehur dakord në lidhje me masën
administrative e cila është dhënë ndaj tij, si dhe sanksionit administrativ.
12.1. Kolegji Civil vlerëson se përfundimi i arritur nga ana e gjykatave të faktit se nuk
mund të konkludohet nëse shkaku i ndodhjes së aksidentit ka qenë tejkalimi i normave të
shpejtësisë por aksidenti ka ndodhur si rrjedhojë e humbjes së kontrollit mbi mjetin nga
drejtuesi i tij, nuk është i mbështetur në provat e administruara në gjykim. Ky arsyetim
përbën shkelje të rëndë të normave proceduriale, pasi prova shkresore (procesverbali i
konstatimit të shkeljes) është akt zyrtar që në kuptim të nenit 253, të Kodit të Proçedurës
Civile, përbën provë të plotë të deklarimeve që ai përmban.
12.2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se duke qenë se paditësi Frensis
Qazolli ka kryer një kundërvajtje administrative (shkelje me faj e dispozitave ligjore ose
nënligjore, të kryera me veprim ose mosveprim), e cila është parashikuar shprehimisht në
nenin 139§2 të Kodit Rrugor, i cili titullohet “Shpejtësia” dhe për këtë shkelje paditësi është
ndëshkuar me gjobë në masën dy mijë lekë (neni 139§10 i Kodit Rrugor), atëherë ngjarja e
ndodhur nuk për fshihet në rastet e sigurimit të parashikuara nga ana e palëve ndërgjyqëse në
Kontratën e Sigurimit Kasko, pasi në këtë kontratë, në rubrikën “përjashtime” të Kushteve të
Përgjithshme, është përcaktuar shprehimisht se siguruesi nuk mbulon: “Dëmet si rezultat i
tejkalimit të normave të shpejtësisë...dhe/ose për shkak dhe neglizhencë të rëndë të të
siguruarit.”
12.3. Paditësi Frensis Qazolli në mbështetje të parashikimeve të nenit 138 dhe 139/1
të Kodit Rrugor duhej të sillej në mënyrë të tillë që të mos paraqiste rrezik ose pengesë për
qarkullimin dhe në mënyrë që në çdo rast të respektohet siguria rrugore. Ishte detyrë e
drejtuesit të mjetit të rregullonte shpejtësinë e mjetit në mënyrë që, duke pasur parasysh
karakteristikat, gjendjen dhe ngarkesën e mjetit, karakteristikat dhe gjendjen e rrugës,
1
[] Neni 419, 422, 455 i Kodit Civil
2
[] Neni 690 i Kodit Civil
36
trafikun, si dhe çdo rrethanë tjetër të çfarëdo natyre, të mënjanonte çdo rrezik për sigurinë e
njerëzve dhe mallrave dhe çdo shkak tjetër që krijon çrregullime për trafikun.
12.4. Në rastin në shqyrtim, fuqia provuese e aktit zyrtar (procesverbali i konstatimit
të shkeljes) është përcaktuar në mënyrë eksplicite në Kodin e Procedurës Civile dhe për këtë
arsye, nuk mund tì nënshtrohet arsyetimit dhe vlerësimit të lirë të gjykatës. Ai përbën provë
të plotë të fakteve që dëshmohen nga nëpunësi i shtetit, ose personi që ushtron veprimtari
publike që kanë ndodhur në prezencë të tij.
13. Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.1963, datë 19.07.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë, si dhe vendimi nr.7047, datë
19.09.2011, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet të ndryshohet, duke u vendosur
rrëzimi i kërkesëpadisë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/d të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.7047, datë 19.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe të vendimit nr.1963, datë 19.07.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke vendosur
rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit Frensis Qazolli.
Tiranë, më 16.09.2015
37
MENDIM PAKICE
1. Unë, gjyqtari në pakicë Admir Thanza, lidhur me çështjen nr.11231-03534-00-2012, kam
mendimin se rekursi nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.1963, datë 19.07.2012, të Gjykatës
së Apelit Tiranë që ka lënë në fuqi vendimin nr.7047, datë 19.09.2011, të Gjykatës së
2. Vendimi i shumicës duke vendosur Ndryshimin e vendimit nr.7047, datë 19.09.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të vendimit nr.1963, datë 19.07.2012, të
Gjykatës së Apelit Tiranë, duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit Frensis
Qazolli, vlerësoj se është në marrë jo në zbatim të ligjit.
3. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se më datë 19.06.2010, rreth orës 01.00, ka
ndodhur një aksident automobilistik në Tiranë, në Bulevardin “Bajram Curri”, pranë
vendit të quajtur Brryli. Sipas procesverbalit të policisë rrugore shkaku i ndodhjes së
aksidentit është konstatuar se ka qenë humbja e kontrollit të mjetit dhe goditja e bordurës
së urës, duke e dëmtuar rëndë atë dhe duke përfunduar në kanal. Sipas policisë rrugore
shkelja është bërë konform parashikimit të nenit 139/2 të Kodit Rrugor. Pronari i
automjetit Frensis Qazolli është shprehur dakord me sa më sipër.
4. Mjeti tip Audi me targë TR8609P ka qenë i siguruar me Kontratë Sigurimi Kasko
nr.010865, datë 19.05.2010. Vlera në total e shumës që siguruesi “Atlantik” sh.a, merrte
përsipër të paguante ishte 19.200 Euro. Në fakt dëmi që i është shkaktuar automjetit ishte
edhe më i madh (sipas aktit të ekspertimit), por pala paditëse ka kërkuar nga gjykata
vetëm shumën për të cilën ishte rënë dakord me kontratë nga palët.
5. Pala paditëse i është drejtuar palës së paditur me kërkesë për dëmshpërblim, por kjo e
fundit ka refuzuar pasi sipas saj shkaku i aksidentit i përcaktuar nga policia rrugore lidhet
me nenin 139, të Kodit Rrugor (që flet për shpejtësinë) dhe aksidentet e ndodhura për këtë
shkak nuk mbulohen nga shoqëria e sigurimit sipas rubrikës “përjashtimet” të kontratës
së sigurimit. Në këto kushte, pala paditëse Frensis Qazolli i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.7047, datë 19.09.2011, ka vendosur:
“Pranimin e padisë. Detyrimin e të paditurit “Atlantik” sh.a që t’i paguajë paditësit
Frensis Qazolli, shumën prej 19.200 Euro, si detyrim kontraktor të papaguar që rrjedh
nga polica e sigurimit kasko nr.010865, datë 19.05.2010”.
7. Gjykata e Apelit Tiranë me Vendimin nr.1963, datë 19.07.2012, ka vendosur: “Lënien në
fuqi të vendimit nr.7047, datë 19.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
8. Kundër vendimit nr.1963, datë 19.07.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar
rekurs pala e paditur Shoqëria “Atlantik” Sh.a, e cila kërkon ndryshimin e vendimit
19.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur rrëzimin e
kërkesëpadisë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
9. Shumica në vendimin e saj ka vlerësuar se në marrjen e vendimit nr.1963, datë
19.07.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, si dhe vendimi nr.7047, datë 19.09.2011, i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk janë respektuar dispozitat e ligjit material dhe
procedural civil.
10. Referuar rrethanave të çështjes si dhe provave të administruara në gjykim, si pakicë kam
mendimin se gjykata e apelit ka marrë në analizë dhe ka vlerësuar provat e paraqitura nga
palët në tërësinë e tyre; ka bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen në shqyrtim duke e zgjidhur çështjen në përputhje me dispozitat ligjore
në fuqi.
38
11. Në vendimin e saj gjykata e shkallës së parë ka argumentuar ndër të tjera në favor të
pranimit të padisë së ngritur nga pala paditëse se … nuk mund të konkludohet nëse
shkaku i ndodhjes së aksidentit ka qenë tejkalimi i normave të shpejtësisë nga drejtuesi i
mjetit tip Audi, por duhet pranuar versioni i thënë në procesverbalin e konstatimit të
shkeljes (akt zyrtar me fuqi të plotë provuese) se aksidenti ka ndodhur si rrjedhojë e
humbjes së kontrollit mbi mjetin nga drejtuesi i tij, pa u lidhur ky fakt me tejkalimin e
shpejtësisë. Humbja e drejtimit të mjetit mund të ndodhë për shumë shkaqe dhe tejkalimi i
shpejtësisë mund të jetë vetëm njëri prej tyre. Për sa kohë që nuk përcaktohet dot ky
parashikim kontraktor, atëherë mbi palën e paditur rëndon detyrimi i pagimit të shumës
sipas policës së sigurimit kasko...(...)”
12. Ndërsa gjykata e apelit arsyeton se … Në kushtet kur pala e paditur në gjykim nuk ka
arritur të provojë rastin përjashtimor të mbulimit të kontratës së sigurimit dhe për sa
kohë nuk përcaktohet dot ky parashikim kontraktor por vetëm mbetet në kuadrin e
prapësimeve, atëherë drejt Gjykata e Rrethit ka arritur në përfundimin se mbi palën e
paditur rëndon detyrimi i pagimit të shumës sipas policës së sigurimit kasko.
13. Shumica në vendimin e saj ka ndryshuar të dy vendimet e gjykatave të faktit dhe ka
rrëzuar kërkesëpadinë duke argumentuar ndër të tjera se …duke qenë se paditësi Frensis
Qazolli ka kryer një kundërvajtje administrative (shkelje me faj e dispozitave ligjore ose
nënligjore, të kryera me veprim ose mosveprim), e cila është parashikuar shprehimisht në
nenin 139§2 të Kodit Rrugor, i cili titullohet “Shpejtësia” dhe për këtë shkelje paditësi
është ndëshkuar me gjobë në masën dy mijë lekë (neni 139§10 i Kodit Rrugor), atëherë
ngjarja e ndodhur nuk për fshihet në rastet e sigurimit të parashikuara nga ana e palëve
ndërgjyqëse në Kontratën e Sigurimit Kasko.(...).
14. Si pakicë ndaj qëndrim të ndryshëm nga shumica. Duke ju referuar procesverbalit të
policisë rrugore (akt zyrtar me fuqi të plotë provuese) përcaktohet se shkaku i ndodhjes së
aksidentit është konstatuar se ka qenë humbja e kontrollit të mjetit dhe goditja e bordurës
së urës. Në këtë procesverbal humbja e kontrollit të drejtuesit të mjetit nuk lidhet me
tejkalimin e shpejtësisë. Në këto rrethana si pakicë, vlerësoj të drejtë argumentimin e bërë
nga gjykatat e faktit se humbja e drejtimit të mjetit mund të ndodhë për shumë shkaqe dhe
tejkalimi i shpejtësisë mund të jetë vetëm njëri prej tyre.
15. Shumica në vendimin e saj interpreton se jemi para tejkalimit të normave të shpejtësisë
pasi shkelja administrative e konstatuar nga policia rrugore i referohet nenit 139 pika 2 të
Kodit Rrugor të RSH. Neni 139 pika 2 parashikon se: “Drejtuesi i mjetit duhet të ruajë
gjithmonë kontrollin e mjetit dhe të jetë në gjendje të kryejë të gjitha manovrat e
nevojshme në kushte të sigurta, veçanërisht frenimin e menjëhershëm të mjetit brenda
kufijve të fushëpamjes dhe përpara çdo pengese të mundshme.”Pra ky nen përcakton
detyrimet e drejtuesit të mjetit për të ruajtur kontrollin e mjetit si dhe të kryejë manovrat e
nevojshme për këtë qëllim. Në mënyrë eksplicite ky nen nuk jep ndonjë parashikim lidhur
me shkeljet për tejkalim norma shpejtësie.
16. Interpretimi që i bën shumica këtij neni duke e lidhur me titullin e këtij kreu të Kodit
Rrugor “Shpejtësia”, vlerësoj se është një interpretim teorik i përgjithshëm që nuk i
referohet direkt rastit konkret në gjykim.
17. Konkretisht referenca e bërë në procesverbalin e policisë rrugore lidhur me nenin 139/2
nuk jep asnjë përcaktim të ndonjë shkelje të konstatuar lidhur me tejkalimin e normave të
lejuara të shpejtësisë.
18. Sa sipër, si pakicë çmoj se nuk rezulton e provuar në gjykim se shkaku i ndodhjes së
aksidentit ka qenë tejkalimi i normave të shpejtësisë nga drejtuesi i mjetit, paditësi Frensis
Qazolli. Në procesverbalin e policisë rrugore konstatohet se aksidenti ka ndodhur si
rrjedhojë e humbjes së kontrollit mbi mjetin nga drejtuesi i tij.
39
19. Në këto rrethana, vlerësoj se meqenëse nuk është provuar që shkaku i aksidentit të ketë
qenë tejkalimi i normave të lejuara të shpejtësisë, atëherë nuk gjen zbatim rasti
përjashtimor që i siguruari me kontratën e sigurimit kasko humbet të drejtën e mbulimit të
dëmit, kur nga ana e tij janë tejkaluar normat e shpejtësisë. Prandaj mbi palën e paditur
Shoqërinë e Sigurimeve “Atlantik” sh.a. rëndon detyrimi i pagimit të shumës sipas
policës së sigurimit kasko.
20. Përfundimisht, si pakicë çmoj se zgjidhja e dhënë nga gjykata e apelit është në përputhje
me provat e paraqitura dhe me dispozitat ligjore në fuqi. Si rrjedhojë, vlerësoj se vendimi
nr.1963, datë 19.07.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë duhej të lihej në fuqi.
Admir Thanza
40
Nr. 00-2015-3078 i Vendimit (369)
VENDIM

Guxim Zenelaj Anëtar
PADITËS: TAHIRE DAJA, ISMAIL REKA,

LIRIJE LAÇEJ, ARBEN BARONI,
NJAZI REKA, ZANA HARXHI,
FLORIAN REKA, VJOLLCA REKA,
ARTAN REKA, MIMOZA LAZËRI,
LAVDIJE REKA, SPERANCA REKA.
I PADITUR: SHOQËRIA “PETROLIMPEKS” SH.A,
MINISTRIA E FINANCAVE
SHOQËRIA RESULI - ER SH.A.
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve Shoqërisë “Petrolimpeks” sh.a,
Shoqërisë “Resuli Er” sh.a si dhe Ministrisë së Financave
për të njohur pronar palën paditëse
(në cilësinë e trashëgimtarëve të ish pronarit Hysni e Hajredin Reka)
mbi një sipërfaqe trualli prej 805 m2 të njohur me vendimin nr.374, datë 25.04.1994,
të K.K.K.Pronave ish pronarëve Tiranë (pika 2 dhe 3) dhe të regjistruar më pas
në hipotekë me nr.2604, datë 30.06.1994 - truall ky - që ndodhet në Zogun e Zi, në Tiranë
si dhe detyrimin gjithashtu të këtyre të paditurve për tì liruar dhe dorëzuar sipërfaqen
si më lart të truallit prej 805 m2 atyre (d.m.th palës paditëse) –
meqenëse veprimet juridike civile (sikurse janë ndër të tjera ato të privatizimit
dhe kontrata e re e shitjes datë 11.12.2012, me nr.4845 Rep, 2057/1 Kol)
të kryera nga këta të paditur për fitimin e pronësisë mbi truallin objekt gjykimi
konstatohet se janë të pavlefshme.
Ligjërimin, në bazë të nenit 212 të K.Pr.Civile, të masës së sigurimit të padisë
të marrë gjatë këtij gjykimi themeli me vendimin e ndërmjetëm
të kësaj Gjykate nr.9346 Akti, datë 25.03.2013.
Baza Ligjore: Neni 42 i Kushtetutës, Neni 1, Protokoll 1
i Konventës Evropiane të së Drejtave të Njeriut.
Neni 31 e vijues, 153 e vijues i Kodit të Procedurës Civile.
Neni 149, 153, 202-206, 296, 298, 304, 305, 306 i Kodit Civil.

vendosur:
Pranimin e padisë.
41
Detyrimin e të paditurve Shoqërisë “Petrolimpeks” sh.a, Shoqërisë “Resuli Er”
sh.a dhe Ministrisë së Financave për të njohur pronar palën paditëse (në
cilësinë e trashëgimtarëve të ish pronarit Hysni e Hajredin Reka) mbi një
sipërfaqe trualli prej 805 m2 të njohur me vendimin nr.374, datë 25.04.1994 të
K.K.K.Pronave ish-pronarëve Tiranë (pika 2 dhe 3) dhe të regjistruar më pas
në hipotekë me nr.2604, datë 30.06.1994 - truall ky - që në plan-vendosjen e
ekspertes gjyqësore Silvana Abazi bashkëlidhur këtij vendimi është përcaktuar
në 2 parcela si vijon: S2 me sipërfaqe 671 m2 e ngjyrosur me ngjyrë portokall
dhe S3 me sipërfaqe 133.6 m2 e ngjyrosur me ngjyrë të verdhë si dhe
detyrimin gjithashtu të këtyre të paditurve për tì liruar dhe dorëzuar
sipërfaqen si më lart të truallit prej 805 m2 palës paditëse (d.m.th paditësve
Tahire Daja, Ismail Reka, Lirie Lacej, Arben Baroni, Njazi Reka, Zana
Harxhi, Florjan Reka, Vjollca Reka, Artan Reka, Mimoza Lazri, Lavdije Reka
e Speranca Reka) - meqenëse veprimet juridike civile (sikurse janë ndër të
tjera ato të privatizimit dhe kontrata e re e shitjes datë 11.12.2012, me nr.4845
rep, 2057/1 kol) të kryera nga këta të paditur për fitimin e pronësisë mbi
truallin objekt gjykimi konstatohet se janë të pavlefshme (pra veprime juridike
civile absolutisht të pavlefshme).
Ligjërimin, në bazë të nenit 212 të K.Pr.Civile, të masës së sigurimit të padisë
të marrë gjatë këtij gjykimi themeli me vendimin e ndërmjetëm të kësaj
gjykate nr.9346 Akti, datë 25.03.2013.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurve.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2823, datë 26.06.2014, ka vendosur:

Gjyqësor Tiranë.

“Resuli-Er” sh.a., e cila kërkon prishjen e vendimit nr.2823, datë 26.06.2014, të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.5738, datë 23.05.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim, ose ndryshimin e vendimit nr.2823, datë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur rrëzimin e padisë, duke parashtruar ndër
të tjera se:
- Vendimet janë marrë në shkelje të rënda të normave procedurale dhe në zbatim të keq
të ligjit. Gjykata nuk ka përcaktuar vlerën e padisë dhe as nuk ka detyruar palën
paditëse të paguajë vlerën përkatëse. Vlera e blerjes së karburantit ka qenë 1,800,000
USD dhe kjo duhej të ishte marrë si referencë për caktimin e vlerës së padisë.
- Gjykimi duhej të ishte zhvilluar me tre gjyqtarë dhe jo me një. Në momentin kur jemi
thirrur në cilësinë e të paditurve nuk jemi pyetur në lidhje me gjykimin. Jemi thirrur të
fundit në këtë cilësi, edhe pse kjo ndërgjyqësi është e gabuar, por ndërkohë jemi pala
më e prekur nga ky vendim haptazi i padrejtë. Paditësve u mungon interesi i ligjshëm
për të ushtruar këtë padi, pasi duhej të provonin që ishin pronarë.
- Gjykatat konfondojnë një vendim njohje pronar me një vendim rivendikimi, duke na
detyruar në mënyrë të padrejtë të lirojmë e dorëzojmë truallin prej 805 m2, të blerë
me anë të një kontrate të ligjshme, në respektim të ligjeve shqiptare që kanë qenë e
janë në fuqi. Me të drejtë ngremë pyetjen çfarë ndodhi me garancinë për eviksion që
dha shteti shqiptar kur shiti pronën objekt konflikti?
42
- Në vendimet e komisionit nuk flitet për kthim të pronës por për njohje të saj dhe këto
njohje sa i takon sipërfaqes 730 m2 nuk janë të regjistruara. Paditësit nuk
konsiderohen në këtë mënyrë pronarë pasi prona thjesht iu është njohur me të dyja
vendimet por nuk iu është kthyer. Paditësit nuk arrijnë të vërtetojnë as pronësinë mbi
diferencën e truallit përtej sipërfaqes 730 m2 në mënyrë që të llogaritet sipërfaqja
totale prej 805 m2.
- Veprimi juridik me anë të të cilës është kaluar pronësia tek shoqëria “Resuli-Er sh.a
është tërësisht i ligjshëm dhe i vlefshëm dhe pala ka qenë gjithë kohën në kushtet e
mirëbesimit.
- Nuk mund të bëhet fjalë për posedim të paligjshëm mbi truallin kur ka qenë në
pronësi të shtetit dhe as posedim të paligjshëm mbi ndërtimet në truall.
- Gjykatat konfondojnë analizën e keqbesimit të palës rekursuese dhe të palës tjetër të
paditur “Petrolimpeks” sh.a. duke iu referuar një vendimi paralel gjyqësor, për të
deklaruar se prej 4 vjetësh “Petrolimpeks” sh.a. ka qenë në procese gjyqësore paralel
dhe pavarësisht kësaj ka vendosur shitjen e truallit. Në të njëjtën kohë nuk ka një
vendim gjyqësor edhe pse flitet për një gjykim, pasi bëhet fjalë për një gjykim të
pushuar nga vetë paditësit.
- Gjykatat pranojnë se Ministria e Financave ka gabuar në përfshirjen e truallit në asetet
e shoqërisë, por ndërkohë ky subjekt i paditur nuk mbart asnjë pasojë për veprimet e
tij.

“Petrolimpeks” sh.a., e cila kërkon prishjen e vendimit nr.2823, datë 26.06.2014, të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.5738, datë 23.05.2013, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim, ose ndryshimin e vendimit nr.2823,
datë 26.06.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.5738, datë 23.05.2013, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur rrëzimin e padisë, duke parashtruar ndër
të tjera se:
- Gjykatat nuk kanë kryer hetim të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me detyrimet
që i ngarkon ligji dhe konkretisht neni 14 i K.Pr.Civile. Gjykata nuk bëri një analizë
tërësore të provave duke pasjelle edhe mungesë të arsyetimit dhe argumentimit të
plotë dhe të gjithanshëm.
- Gjykata ka kryer shkelje pasi ka gjykuar çështjen me një gjyqtar në kushtet kur vlera e
këtij objekti kërkon gjykim me trup gjyqësor me 3 gjyqtarë.
- Gjykata bëri shkelje të hapura procedurale duke injoruar të drejtën tonë për tu njohur
me të gjitha provat, nuk na u dha akti i ekspertimit, mundësia për tì bërë pyetje
ekspertit si dhe mundësia për të paraqitur prova të reja.
- Njoftimet e gjykatës kanë qenë të parregullta duke sjelle kështu mungesën e palës
sonë më pjesën më të madhe të seancave.
- Vendimet janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit, pasi në vendimin e K.K.K.P nr.374,
datë 25.04.1994, në asnjë pikë të tij nuk bëhet fjalë për kthim prone, por thjesht për
njohje. Ligji për kthimin dhe kompensimin e pronës, e ka bërë diferencimin kur kemi
të bëjmë vetëm me njohje të pronës, kur kemi kthim dhe kur kemi kompensim.
- Në rastin tonë kemi vetëm njohje, dhe në këto kushte nuk mund të pretendojmë për
kthim siç ka vepruar gjykata. Ligji nr.7698, datë 15.04.1993, diferencon mes njohjes,
kthimit, apo kompensimit. Vendimi ka qenë vetëm njohje pasi trualli nuk ishte i lirë,
por ishte aset i ish ndërmarrjes “Petrol Impeks” Sh.a dhe më pas pjesë e kapitalit të
shoqërisë tregtare me të njëjtin emër.
43
- Në këto raste ligji nr.7698, datë 15.04.1993 për trojet e njohura por të zëna ligjvënësi
ka përcaktuar mundësinë e pjesëmarrjes në procedurë privatizimi ose të pjesëmarrjes
në paketën e aksioneve. Kjo procedurë ka qenë tërësisht në zbatim të ligjeve dhe
akteve nënligjore në fuqi.
- Referimet që bën gjykata në vendime unifikuese, apo në vendime të Gjykatës
Kushtetuese nuk kanë relevancë për çështjen objekt gjykimi.
- Gjykata duhej të hetonte mbi ligjshmërinë e titujve të pronësisë së palëve, në mënyrë
që të jepte një vendim të pacenueshëm. Veprimet e strukturave shtetërore për procesin
e privatizimit janë të ligjshme dhe pala paditëse si pronare e truallit pa shkaqe ligjore
nuk ka marrë pjesë gjatë procedurës së privatizimit të paketës së aksioneve.
- Ka rezultuar se trualli ka qenë gjithnjë i zënë dhe jo i lirë në mënyrë që të kthehej dhe
mbi të janë kryer investime serioze nga shteti dhe privatët për tregtimin e
karburanteve.
- Gjykimi është kryer në kohë rekurs prej disa muajsh në një kohë që një gjykim paralel
disa vjeçar i paditësve për këtë kërkim në Gjykatën e Tiranës është pushuar.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës së paditur,
Shoqërisë “Petrolimpeks” sh.a., av. Leonard Gremi, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.2823,
datë 26.06.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.5738, datë 23.05.2013, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim, ose ndryshimin e
vendimit nr.2823, datë 26.06.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.5738, datë
23.05.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur rrëzimin e padisë;
përfaqësuesin e palës së paditur, Shoqërisë “Resuli-Er” sh.a., av. Irena Reso, e cila kërkoi
prishjen e vendimit nr.2823, datë 26.06.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit
nr.5738, datë 23.05.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për
rigjykim, ose ndryshimin e vendimit nr.2823, datë 26.06.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe të vendimit nr.5738, datë 23.05.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
vendosur rrëzimin e padisë; përfaqësuesin e palës së paditur, Ministria e Financave, Avokatin e
Shtetit, av. Abaz Deda, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit nr.2823, datë 26.06.2014, të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.5738, datë 23.05.2013, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke vendosur rrëzimin e padisë; përfaqësuesin e palës paditëse Tahire
Daja, Ismail Reka, Lirije Laçej, Arben Baroni, Njazi Reka, Zana Harxhi, Florian Reka,
Vjollca Reka, Artan Reka, Mimoza Lazëri, Lavdije Reka, Speranca Reka, av. Envi Hicka, i
cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.2823, datë 26.06.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë;
si dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse Tahire
Daja, Ismail Reka, Lirie Lacej, Arben Baroni, Njazi Reka, Zana Harxhi, Florjan Reka,
Vjollca Reka, Artan Reka, Mimoza Lazri, Lavdije Reka e Speranca Reka janë trashëgimtarë
ligjorë të ish-pronarëve Hysni Reka dhe Hajredin Reka.
2. Në këtë cilësi rezulton tì jetë njohur, midis të tjerave pronësia mbi një sipërfaqe
trualli prej 730 m2 (mbi të cilën ndodhej një Depo e Benzinatës e cisternës) dhe një sipërfaqe
tjetër trualli prej 475 m2 (sipërfaqe e përfshirë në totalin prej 796 m2 sipas pikës 3, të
vendimit kjo pikë përcakton njohjen e pronësisë mbi truallin e lirë) të ndodhura në Zogun e
Zi, Tiranë- pronësi kjo që i është njohur me vendimin nr.374, datë 25.04.1994, të Komisionit
të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të ish-pronarëve Tiranë. Këtë pronësi rezulton që
pala paditëse ta kenë regjistruar në hipotekë me nr.2604, datë 30.06.1994.
44
3. Në të njëjtën kohë, rezulton që pronësia objekt gjykimi të jetë konfirmuar edhe me
një vendim tjetër të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të ish-pronarëve
Tiranë dhe konkretisht me vendimin nr.549, datë 03.05.1996. Edhe në këtë vendim flitet për
njohje të pronësisë për sipërfaqen objekt gjykimi. Vlen të përmendet se ky vendim referon së
pari në një vendim gjyqësor të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.2905, datë 16.04.1996,
sipas të cilit është vendosur anulimi i pjesshëm i vendimit nr.374, datë 25.04.1994, të
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të ish-pronarëve Tiranë për pikat 3 dhe 4,
të këtij vendimi (sipërfaqja e depove të cisternës ka qenë pika 2 e vendimit - 730 m2 - pjesa
tjetër nga sipërfaqe totale prej 805 m2 ka qenë pika 3 e vendimit të vitit 94).
3.1. Në vendimin nr.549, datë 03.05.1996, parashikohet shprehimisht se sipërfaqja që
do të trajtohet është 8860 m2 pasi për 1910 m2 tek parku i autobusëve dhe 730 m2 të zëna
nga benzinata e cisternë, mbetet në fuqi vendimi i vitit 1994. Në pjesën urdhëruese të këtij
vendimi, për sa i takon sipërfaqes prej 730 m2 citohet se “u njihet pronarëve”.
4. Sipërfaqja e truallit si më sipër e konkretisht 805 m2 është poseduar nga të paditurit
fillimisht nga i padituri Shoqëria “Petrolimpeks” sh.a dhe më pas gjatë gjykimit në gjykatat e
faktit nga i padituri tjetër Shoqëria “Resuli-Er” sh.a, duke e vënë në pamundësi palën paditëse
për të gëzuar pronën e saj. Posedimi i të paditurve gjatë gjithë këtyre viteve i truallit me
sipërfaqe 805 m2 ka ndodhur në rrethanat si më poshtë:
4.1. Në vitin 1996, Ministria e Financave këtë truall me sipërfaqe prej 805 m2 e ka
trajtuar si pronë shtetërore dhe ka vendosur kalimin e saj nga pronë shteti në asete të të
paditurit shoqërisë “Petrolimpeks” sh.a me anë të formës së privatizimit. Në këtë aspekt
rezulton e provuar se i padituri në këtë gjykim shoqëria anonime “Petrolimpeks” sh.a të jetë
krijuar nga aksioneri shtet, Ministria e Financave në datën 27.05.1995 në bazë të Ligjit
nr.7926, datë 20.04.1995 “Për transformimin e ndërmarrjes shtetërore në shoqëri tregtare”.
4.2. Si pasojë e transformimit në atë kohë të ndërmarrjes shtetërore të karburanteve
Petrolimpeks Tiranë; ku më pas, ajo është regjistruar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë me vendimin e kësaj të fundit nr.11, datë 30.05.1995. Ndërkohë, kapitali themeltar i
kësaj shoqërie si më lart, në atë kohë, del që të ketë kapur vlerën prej 150.000.000 lekë;
kapital themeltar ky, në të cilin nuk rezulton që të përfshihet vlera e trojeve si aset i
shoqërisë.
4.3. Rezulton se më pas, me Urdhrin nr.2/19, datë 26.10.1995 të Ministrit të
Financave në cilësinë e aksionerit të vetëm del që të jetë vendosur privatizimi i kësaj shoqërie
si më lart, nëpërmjet shitjes së 49 % të aksioneve të kapitalit të “Petrolimpeks” sh.a tek
personat e tretë (ish punonjës të shoqërisë) nëpërmjet ankandeve të mbajtura në datën
20.11.1995 dhe 20.12.1995, shitje aksionesh kjo, që është pasqyruar edhe në regjistrin tregtar
me vendimin gjyqësor nr.11973/2, datë 09.09.1996. Për rrjedhojë, shoqëria në fjalë nga ky
moment kishte si aksionere Ministrinë e Financave me 51% të aksioneve dhe 278 aksionerë
privat me 49% të aksioneve.
4.4. Ministria e Financave me Urdhrin nr.29/1 prot, datë 29.01.1996, ka vendosur
zmadhimin e kapitalit themeltar të të paditurit Shoqërisë “Petrolipmeks” sh.a, duke futur në
këtë kapital themeltar edhe vlerën e një sërë trojesh dhe objekteve të shtetit që në total kjo
shtesë arrinte në shumën prej 121,025.552 lekë. Ndërkaq, rezulton se pikërisht në këtë shtesë
si më lart, Ministria e Financave ka futur edhe sipërfaqen prej 805 m2 objekt gjykimi. Trualli
objekt gjykimi me sipërfaqe prej 805 m2 është bërë pjesë e aksioneve prej 51% që zotëronte
Ministria e Financave në Shoqërinë “Petrolimpeks” sh.a, e cila ka sjellë më pas përfshirjen e
truallit objekt gjykimi në procesin e privatizimit (shitjes) së pjesës prej 51%, të aksioneve të
aksionerit shtet.
4.5. Në datën 11.12.2012, pala e paditur Shoqëria “Petrolimpkes” sh.a ka shitur
truallin objekt gjykimi të paditurit shoqërisë “Resuli-Er” sha (në cilësinë e blerësit) me
kontratën e shitjes nr.4855 rep, 2057/1 kol, datë 11.12.2012. Konkretisht sipas kësaj kontrate
45
është shitur një stacion shitje karburanti, godinë një kat dhe depozita nëntokësore me
sipërfaqe ndërtimore 325 m2 dhe sipërfaqe totale trualli prej 806 m2. Pala paditëse duke
pretenduar se veprimet juridike të mësipërme janë absolutisht të pavlefshme, i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
vendosur: “Pranimin e padisë. Detyrimin e të paditurve Shoqërisë “Petrolimpeks” sh.a,
Shoqërisë “Resuli Er” sh.a dhe Ministrisë së Financave për të njohur pronar palën paditëse
mbi një sipërfaqe trualli prej 805 m2 të njohur me vendimin nr.374, datë 25.04.1994 të
K.K.K.Pronave ish-pronarëve Tiranë (pika 2 dhe 3) dhe të regjistruar më pas në hipotekë me
nr.2604, datë 30.06.1994, si dhe detyrimin gjithashtu të këtyre të paditurve për tì liruar dhe
dorëzuar sipërfaqen si më lart të truallit prej 805 m2 palës paditëse...(...)”
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...Paditësit konstatohet se janë pronarë të ligjshëm të truallit
objekt gjykimi, pronësi e ligjshme kjo, që e ka burimin në akte po ashtu tërësisht të ligjshme,
sikurse është vendimi nr.374, datë 25.04.1994 dhe vendimi nr.549, datë 03.05.1996 të
K.K.K.Pronave Tiranë, si dhe regjistrimi përkatës hipotekor i kësaj prone. Gjykata vë në
dukje se këto akte pronësie si më lart, deri më sot gjatë gjithë këtyre 18 vjetëve, nuk janë
kontestuar as në rrugë administrative dhe as në rrugë gjyqësore nga të tretët qoftë edhe nga
të paditurit në këtë gjykim, çka do të thotë se ato janë të ligjshme dhe si të tilla edhe sot në
momentet e këtij gjykimi ato kanë efekte juridike...(...)...Gjykata vë në dukje se përfshirja në
procesin e privatizimit nga të paditurit edhe i truallit me sipërfaqe 805 m2 objekt të këtij
gjykimi (ndërkohë që pronarë të këtij trualli ishin bërë paditësit që prej 2 vjetësh më parë me
akte tërësisht ligjore) tregon qartë se veprimet juridike civile të kryera nga këta të paditur në
këtë proces privatizimi kanë qenë veprime në kundërshtim të hapur me ligjin në fuqi dhe për
rrjedhojë veprime absolutisht të pavlefshme...(...)...Gjykata konstaton se të paditurit Shoqëria
“Petrolimpkes” sh.a dhe Shoqëria “Resuli-Er” sh.a janë edhe në keqbesim të hapur në
veprimet e tyre, për shkak, sepse ata e kanë tjetërsuar truallin objekt gjykimi midis tyre me
kontratën nr.4855 Rep, 2057/1 Kol, datë 11.12.2012 kontratë shitblerje kjo, që provohet
plotësisht se është bërë nga ana e tyre gjatë kohës kur për këtë truall shitësi shoqëria
“Petrolimpkes” sh.a ishte në një proces tjetër gjyqësor që po zhvillohej që prej 4 vjetësh në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë...(...)...Gjykata vlerëson e çmon se pala paditëse, në
cilësinë e pronarit, ka të drejtë të ngrejë drejtpërsëdrejti padinë për lirimin dhe dorëzimin e
truallit objekt gjykimi (pra padinë e rivendikimit) dhe jo që objekt të kësaj padie të bëjë
kërkimin e pavlefshmërisë së veprimeve juridike absolutisht të pavlefshme...(...)”
6. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2823, datë 26.06.2014, ka vendosur:
Tiranë.”
tjera) se: “...Lidhur me pretendimet e ngritura për shkelje procedurale nga ana e gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, janë të pabazuara pasi nuk kemi të bëjmë me asnjë shkelje nga ana
e gjykatës. Së pari, Ligji e ka përcaktuar qartë se gjykimi i çështjes me tre gjyqtarë duhet të
kërkohet nga palët. Konkretisht neni 35 pika a) i K.Pr.Civile përcakton se me trup gjykues të
përbërë nga tre gjyqtarë gjykohen këto çështje: a) paditë me vlerë më shumë se 20 milion
lekë vetëm nëse një nga palët e kërkon në seancë përgatitore, sipas nenit 158/a të këtij
Kodi”. Pra dispozita e përcakton qartë rregullin dhe pa hapësira për interpretim. Gjykata
vëren se një kërkim i tillë nuk rezulton të jetë bërë në seancën përgatitore nga pala paditëse e
pranishme në gjykim, ndërsa palët e paditura nuk kanë qenë prezentë me gjithë njoftimin e
rregullt të tyre me anë të fletëthirrjeve. Së dyti Gjykata vëren gjithashtu se nuk ka asnjë
shkelje nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë lidhur me njoftimet e palëve, pasi
njoftimet janë kryer në rregull, në përputhje me rregullat procedurale dhe konstatohet të jenë
46
marrë dijeni rregullisht nga palët e paditura. Së treti, lidhur me pretendimin për ndërgjyqësi
të gabuar, Gjykata çmon se ndryshe nga sa pretendojnë në ankim palët e paditura,
ndërgjyqësia është ndërtuar drejt. Gjykata ka qenë e kujdesshme për të thirrur të gjitha palët
të cilat kanë qenë të përfshira në kryerjen e veprimeve juridike në lidhje me pronën objekt
gjykimi...(...)...Pala paditëse, në cilësinë e pronarit, ka të drejtë të ngrejë drejtpërsëdrejti
padinë për lirimin dhe dorëzimin e truallit objekt gjykimi (pra padinë e rivendikimit) pasi
titullin e pronësisë mbi këtë pronë paditësit e kanë fituar me anë të veprimeve juridike të
ligjshme, me anë të vendimit të K.K.K.Pronave nr.374, datë 25.04.1994, në favor të subjektit
të shpronësuar Hysni dhe Hajredin Reka (trashëgimtarëve të tyre) me të cilin u është njohur
e drejta e pronësisë. Në vitin 1994 kur u është njohur pronësia paditësve, prona objekt
gjykimi nuk rezulton të ketë pasur ndonjë ndërtesë. U provua në gjykim se në vitin 1996 (pasi
u ishte njohur pronësia paditësve) Ministria e Financave këtë truall me sipërfaqe prej 805
m2 duke e trajtuar atë si pronë shtetërore, ka vendosur kalimin e saj nga pronë shteti në
asete të të paditurit shoqërisë “Petrolimpeks” sh.a me anë të formës së privatizimit. Këto
veprime janë kryer në kundërshtim me ligjin në fuqi pasi duhet te shikohej fillimisht nëse kjo
pronë ka qenë e regjistruar në hipotekë dhe e kujt ka qenë. Por në kundërshtim me ligjin, i
padituri Ministria e Financave, ka kryer procedurat e privatizimit...(...)”
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur Shoqëria
“Petrolimpeks” sh.a. dhe Shoqëria “Resuli Er” sh.a, e cila kërkon prishjen e vendimit
23.05.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim, ose
ndryshimin e vendimit nr.2823, datë 26.06.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit
nr.5738, datë 23.05.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur rrëzimin e
padisë.
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit Civil në të cilat është

parashikuar:
8.5 Neni 296 i Kodit Civil: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar
sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo
bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë
bashkëpronarëve.”
47

23.05.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk janë respektuar dispozitat e ligjit
material dhe procedural civil.
10. Për sa rezulton nga provat që janë administruar në dosjen gjyqësore dhe që i janë
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor nga gjykatat, rezulton se pala paditëse pretendon se
është pronare e një pasurie e llojit truall me sipërfaqe 730 m2. Kjo pasuri është përfituar
nëpërmjet vendimit nr.374, datë 25.04.1994 dhe vendimit nr.549, datë 03.05.1996 të
K.K.K.Pronave Tiranë, si dhe është regjistruar pranë Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme.
10.1. Në të njëjtën kohë, sipërfaqja e truallit objekt gjykimi prej 805 m2 (sipërfaqe në
të cilën ndodhet edhe trualli prej 730 m2 e pretenduar nga pala paditëse) është poseduar
fillimisht nga i padituri Shoqëria “Petrolimpeks” sh.a, e cila është krijuar si shoqëri anonime
nga aksioneri shtet, Ministria e Financave. Trualli është bërë pjesë e aksioneve prej 51% që
zotëronte Ministria e Financave në Shoqërinë “Petrolimpeks” sh.a, e cila ka sjellë më pas
përfshirjen e tij në kapitalin e shoqërisë, si dhe në procesin e privatizimit (shitjes) së pjesës
prej 51%, të aksioneve. Në datën 11.12.2012, pala e paditur Shoqëria “Petrolimpkes” sh.a,
tashmë me kapital 100 % privat e ka shitur këtë truall të paditurit shoqërisë “Resuli-Er” sha
(në cilësinë e blerësit) me kontratën e shitjes nr.4855 Rep, 2057/1 Kol, datë 11.12.2012.
10.2. Të dy palët si pala paditëse ashtu dhe pala e paditur kanë paraqitur para gjykatës
akte pronësie me të cilat ata mundohen të vërtetojnë qenien pronar mbi pasuritë përkatëse.
Fillimisht Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka konstatuar pavlefshmërinë e veprimit juridik,
[1] duke e konsideruar se ka zgjidhur përfundimisht mosmarrëveshjen ndërmjet palëve
ndërgjyqëse (ballafaqimi i titujve të pronësisë), por duke mos mbajtur në konsiderate një fakt
të rëndësishëm se pala paditëse nuk ka arritur të provojë të drejtën e saj të pronësisë mbi
pasurinë objekt gjykimi dhe për rrjedhojë, të gëzojë dhe të drejtën tì drejtohet gjykatës për të
rivendosjen e saj.
11. Kolegji Civil e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
dhe që përfundon me dhënien e një vendimi, i cili duhet t’u përgjigjet dispozitave ligjore të
është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj sipas kërkesave të nenit 310, të Kodit të
Procedurës Civile.
12. Në analizë të pretendimeve të palëve ndërgjyqëse, por pa bërë analizën e provave
të administruara në gjykim, proces që nuk është në objektin e shqyrtimit në Gjykatën e Lartë,
si dhe pjesës arsyetuese të vendimeve gjyqësore, vlerësohet se në rastin konkret jemi përpara
një mosmarrëveshje me natyrë civile, e cila ka për qëllim kërkimin e sendit nga pronari i cili
ka humbur posedimin ndaj poseduesit jo pronar (padia e rivendikimit). Për t’u legjitimuar
paditësi në ngritjen e padisë për lirimin dhe dorëzimin e sendit, duhet të plotësohen dy
kushte: (i) paditësi duhet të jetë pronar i sendit, për të cilin kërkon kthimin, dhe (ii) i padituri,
kundër të cilit drejtohet padia duhet të jetë posedues i paligjshëm i sendit ose mbajtës i tij.[ 2]
1
[] Kontratë nr.4855 Rep, 2057/1 Kol, datë 11.12.2012, lidhur ndërmjet Shoqërisë “Petrolimpkes” sh.a dhe Shoqërisë
“Resuli-Er”sh.a)
2
[] Në nenin 296 të Kodit Civil parashikohet shprehimisht se: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij
nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t'u
dorëzohet gjithë bashkëpronarëve”.
48
Pala paditëse legjitimohet (aktivisht) vetëm në qoftë se provon se është ai pronari i pasurisë
(sendit) në fjalë ose subjekt i shpronësuar të cilit ky send duhet t’i ishte kthyer, si dhe këto
kërkime i kundër drejtohen personit i cili i mohon këtë të drejtë (legjitimi pasiv).
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se duke u nisur nga karakteristikat dhe
veçoritë e këtij gjykimi, gjykata e faktit nuk kanë arsyetuar duke u bazuar në ligj, në lidhje
me përmbajtjen e titujve të pronësisë të palëve në proces, mënyrën e fitimit të pronësisë të
palës paditëse dhe të paditur mbi objektet dhe truallin mbi të cilat ato ngrihen, si dhe
përkatësinë e titullit të pronësisë së paditësit mbi sendin dhe posedimin e palës së paditur.
13.1. Në rastin konkret, rezulton e provuar se palës paditëse nëpërmjet vendimit
nr.374, datë 25.04.1994, (i cili është konfirmuar më pas me vendimin nr.549, datë 03.05.1996
të K.K.K.Pronave Tiranë), tì jetë njohur, midis të tjerave pronësia mbi një sipërfaqe trualli
prej 730 m2. Qartësisht nga vendimi i K.K.K.P., rezulton se palës paditëse i është njohur e
drejta e pronësisë për sipërfaqen objekt gjykimi, si dhe kjo pasuri nuk i është kthyer në natyrë
(restitutio in integrum). Referimi i këtij komisioni në nenin 4 dhe 21, të Ligjit nr.7698, datë
15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve”, tregon në mënyrë
shumë të saktë e të qartë, se prona e pretenduar prej paditësve nuk është kthyer.
13.2. Kolegji Civil vlerëson se, ish subjekti i shpronësuar, të cilit i është njohur e
drejta e pronësisë, por nuk i është kthyer prona me vendim të K.K.K.Pronave, në bazë të
Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, ka pasur të drejtën që të kundërshtonin këto vendime pranë
gjykatës në rast se pretendonin se i janë shkelur të drejtat e pronësisë si pasojë e mos
respektimit të ligjit.[1] .Pala paditëse nuk ka realizuar këtë të drejtë duke iu drejtuar organeve
gjyqësore, apo organeve përkatëse të kthimit dhe kompensimit të pronave për të kërkuar
kthimin, apo kompensimin e pronës së njohur më parë dhe kjo pronë tì jetë kthyer me
vendim të këtyre organeve dhe që pala paditëse të gëzojë titullin e pronësisë mbi sipërfaqen
prej 806 m2 truall.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duke u mbështetur në supozime të faktit se, edhe
sikur palës paditëse tì jetë njohur e drejta e parablerjes mbi objektin (depo e benzinatës e
cisternës), arrin në përfundimin se pala paditëse nuk gëzon titull pronësie për pasurinë të
cilën kërkon tì lirohet dhe dorëzohet. E drejta e parablerjes e ish-pronarit (trashëgimtarëve të
tij) e njohur në nenin 21, të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e
Pronave ish-pronareve”, konsiderohet si një drejte reale e mundshme për tù realizuar në të
ardhmen, e cila në rast se bëhet e mundur, ish subjektit të shpronësuar i kthehet edhe pronësia
mbi truallin. E drejta e parablerjes në kuptim të legjislacionit për kthimin dhe kompensimin e
pronave është një e drejtë e njohur nga ligji dhe se ajo shtrihet për të gjithë objektet e
ndërtuara nga shteti mbi pronën që i është njohur subjektit të shpronësuar, apo
trashëgimtarëve të tij. E drejta e parablerjes ndonëse konsiderohet si një e drejtë kredie,
prejardhjen dhe bazën e saj e ka në të drejtën reale të pronësisë mbi truallin, pronësia e të cilit
për sa kohë nuk është ushtruar e drejta e parablerjes i përket shtetit.
14.1. Në të njëjtën kohë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se
veprimet juridike për tjetërsimin e pronës shtetërore duhet të kryhen jo vetëm në përputhje
me parashikimet e së drejtës civile, por edhe në zbatim të kuadrit ligjor specifik, i cili
rregullonte pikërisht tjetërsimin e pronës shtetërore.[2] Organet shtetërore, në rast se do të
privatizojnë ndërtimet shtetërore në pronat e këtyre subjekteve, janë të detyruara të
respektojnë të drejtën e parablerjes së këtyre subjekteve. Mënyra e realizmit të së drejtës së
parablerjes së ish pronarëve do të realizohet në varësi të faktit nëse sipërfaqja e truallit ish-
1
[] Në nenin 27§a të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronareve”, parashikohet
shprehimisht se: “Kundër vendimit të komisionit për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve, pjesëmarrësit në
proces kanë të drejtë të bëjnë ankim në gjykatën e rrethit”.
2
[] Ligji nr.7512, datë 10.8.1991 “Për sanksionimin dhe mbrojtjen e pronës private, të nismës së lirë, të veprimtarive private
të pavarura dhe privatizimit”; Ligji nr.7926, datë 20.4.1995 “Për transformimin e ndërmarrjeve shtetërore në shoqëri
tregtare”.
49
pronë private e njohur me vendim të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave,
ndodhet brenda kufizimeve të një shoqërie tregtare, apo këto troje janë të zëna me objekte të
ndërtuara nga shteti, ku nuk zhvillojnë aktivitet shoqëritë tregtare të komanduara prej tij.
14.2. Në rastin në gjykim, konkludohet se kemi të bëjmë me dy subjekte të veçanta të
së drejtës, nga njera anë kemi shtetin, i cili ka një interes në mbrojtjen e pasurisë së tij dhe
nga ana tjeter kemi persona privatë, të cilët pretendojnë se janë pronarë të një pasurisë. Shteti
ndërkohë ka kryer veprime për transformimin e ndërmarrjeve shtetërore në shoqëri tregtare
dhe në këtë rrugë është krijuar si subjekt i të drejtës tregtare Shoqëria “Petrolimpkes” sh.a.
Më pas kjo shoqëri ka realizuar një sërë procedurash ligjore për privatizimin e paketave
shtetërore të aksioneve, të cilat nuk janë kundërshtuar nga ana e palës paditëse, si dhe
gjykatat nuk kanë analizuar ndonjë kërkesë të ish pronarit për të marrë pjesë në procedurat e
zhvilluara nga organet përgjegjëse për privatizimin, apo transferimin e së drejtës shtetërore në
shoqërinë “Petrolimpkes” sh.a.
14.3 Në analizë të pretendimeve të palës paditëse të parashtruara në këtë gjykim,
rezulton se kjo palë nuk ka pretenduar se i është shkelur e drejta reale e parablerjes e njohur
në vendimin nr.374, datë 25.04.1994 dhe për rrjedhojë, nëpërmjet gjykimit të
mosmarrëveshjes të realizojë ushtrimin e kësaj të drejte (kundërshtimi i procedurave të
privatizimit të së drejtës shtetërore). Pala paditëse nuk ka pretenduar se nuk ka mundur të
ushtrojë të drejtën e saj që të marrë aksione në shoqërinë që privatizohet, apo të privatizojë
objektin, në përpjesëtim të vlerës së truallit të njohur, në bazë të vendimit përkatës të
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, por kjo palë pretendon se, është pronare
e truallit objekt gjykimi dhe për rrjedhojë, kërkon lirimin dhe dorëzimin e truallit prej 806 m2
nga Shoqëria “Resuli-Er” sha, duke e konsideruar si posedues jo pronar.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duke marrë shkas nga pretendimet e palës
paditëse, si dhe arsyetimit të gjykatave të faktit, vlerëson se në rastin konkret, çështjet
juridike të cilat duhet të shtrohen për diskutim me qëllim saktësimin e natyrës së
mosmarrëveshjes janë: (i) nëse palës paditëse, të cilës nuk i është kthyer sipërfaqja e truallit
objekt konflikti gjyqësor, por vetëm i është njohur kjo pronë, a ka interes të ligjshëm për të
ngritur padinë për lirimin dhe dorëzimin e sendit, si dhe në këto kushte; (ii) nëse mundet pala
paditëse të kërkojë konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një veprimi juridik të kryer nga
të tretët.
15.1.Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në lidhje me aspektin formal proçedurial të
vlefshmërisë së padisë vlerëson të theksojë se padia që të jetë e vlefshme duhet të plotësojë
dy kushte themelore: (a) interesi i ligjshëm për të ngritur padi; dhe (b) legjitimiteti për të
vepruar. Në rast se ekzistojnë këto dy kushte mund të konsiderohet që padia ekziston në
kuptimin që për gjykatën del domosdoshmëria për të marrë vendim mbi themelin e saj, pra
për ta pranuar ose rrëzuar atë. Interesi për të ngritur padi parashikohet qartë në nenin 32 të
K.Pr.Civile. Në këtë kuadër, është e domosdoshme të verifikohen nga gjykata që në fillim të
proçesit gjyqësor. Mos ekzistenca e njërit prej këtyre kushteve themelore të përmënduar më
sipër sjell si pasojë që padia të mos ekzistojë, dhe gjykata të marrë vendim për rrëzimin e saj.
15.2. Kolegji Civil vlerëson se mbrojtja juridike i takon asaj pale që ka të drejtë dhe jo
atij që pretendon një të drejtë që nuk ekziston. Pikërisht për këtë qëllim, pala, të cilës i është
cenuar një e drejtë, i drejtohet gjykatës me padi. Pala paditëse ka të drejtë që në çdo moment
që do të ketë një interes të ligjshëm dhe çmon se ky interes i është i cenuar (kur të fitojë
titullin e pronësisë mbi këtë sipërfaqe trualli objekt gjykimi), t’i drejtohet gjykatës për të
kërkuar mbrojtjen e të drejtave dhe interesave të cenuara si dhe rivendosjen e tyre. Vetëm kur
pala paditëse të ketë interes të ligjshëm për të ngritur padi mund të kërkojë konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të veprimeve juridike të lidhura midis palëve të treta dhe konkretisht
50
kontratës nr.4855 Rep, nr.2057/1 Kol, datë 11.12.2012, lidhur ndërmjet Shoqërisë
“Petrolimpkes” sh.a dhe Shoqërisë “Resuli-Er”sh.a. Pala paditëse mund të përdorte të gjitha
mjetet e nevojshme për mbrojtjen e së drejtës së pronësisë së njohur me vendimin e
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, por kurrsesi këtë normë juridike (padinë
e rivendikimit), pasi ashtu siç parashtruam më lart nuk ka titull pronësie.
nr.2823, datë 26.06.2014, i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.5738, datë 23.05.2013, i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, duhet të ndryshohet, duke u vendosur rrëzimi i kërkesëpadisë.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.5738, datë 23.05.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe
të vendimit nr.2823, datë 26.06.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke vendosur rrëzimin e
kërkesëpadisë së paditësit Tahire Daja, Ismail Reka, Lirije Laçej, Arben Baroni, Njazi Reka,
Zana Harxhi, Florian Reka, Vjollca Reka, Artan Reka, Mimoza Lazëri, Lavdije Reka,
Speranca Reka
Tiranë, më 16.09. 2015
51
Nr. 00-2015-3080 i Vendimit (370)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 16.09.2015, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11243-

00795-00-2012, që u përket palëve:
PADITËS: ANDREA TOPA, në mungesë.

TË PADITUR: AGIM AGOLLI, në mungesë.
AGRON AGOLLI, në mungesë.
ASIJE MUSTAFAJ, në mungesë.
ALBANA AGOLLI, në mungesë.
ENKELEJDO AGOLLI, në mungesë.
AGJENCIA E KTHIMIT E KOMPENSIMIT
TË PRONAVE TIRANË, në mungesë.
PERSON I TRETË: ILIA HOXHALLI, në mungesë.
OBJEKTI:
Anulimi i vendimit nr.104, datë 25.02.1994,
të K.K.K.P Këshilli i Rrethit Korçë, ndryshuar me
vendimin nr.464, datë 01.04.1998, të Gjykatës së Rrethit Korçë,
ndryshimi i vendimit nr.117, datë 02.07.2004 i K.K.K.P Prefektura Korçë,
detyrimi i të paditurve për njohje pronar mbi sipërfaqen prej 2000 m2 truall
dhe kthimi i saj si i lirë.
Baza Ligjore: Neni 296 i Kodit Civil
Ligji nr.7698, datë 15.04.1993,
“Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve”
Ligji nr.9235, datë 27.07.2004,
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.517, datë 02.03.2011, ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
Ndryshimin pjesërisht të vendimit nr.104, datë 25.02.1994, të K.K.K.P
Këshilli i Rrethit Korçë, ndryshuar me vendimin e Gjykatës së Rrethit Korçë
nr.464, datë 01.04.1998, në lidhje me njohjen e pronësisë së ish pronarit
Mestan Agolli mbi sipërfaqen prej 2000 m2, me kufizime: V- rruga Korçë-
Maliq; L- rrugë, lagje; J- Shyqyriu e P- Feriku si dhe në lidhje me kthimin si të
lirë trashëgimtarëve të tij të sipërfaqes prej 483.6 m2, me kufizime: V-rruga
kryesore Korçë-Maliq; J-pallati e sheshi i tij; L- udhë dhe shesh funksional i
pallatit; P-rrugë e sipërfaqja prej 57 m2, me kufizime: V- rrugë kryesore; J-
52
shesh i pallatit; L- rrugë e P- shesh (planvendosja shoqëruese e aktit të
ekspertimit për pronën e pretenduar nga Mestan Agolli shk. 1:1000) e njohjen
e së drejtës së kompensimit për sipërfaqen e mbetur prej 1459.4 m2.
Ndryshimin e vendimit nr.117, datë 02.07.2004, të K.K.K.P Prefektura Korçë,
duke u njohur pronësia e ish pronarit Belul Sherif Topa mbi sipërfaqen prej
2000 m2, me kufizime: V- rruga Korçë-Maliq; L- rrugë, lagje; J- Shyqyriu e
P- Feriku.
Kthimin si të lirë në favor të trashëgimtarëve të tij: Florije Topa, Zenel Topa,
Fatmira Topa, Fiqirete Topa, Mysteak Topa, Zyra Topa, Fatbardha Topa,
Fatime Topa, Andrea Topa e Shkëlqim Topa të sipërfaqes prej 650 m2 truall,
me kufizime: V- rruga Korçë-Maliq; L- rrugë, lagje e shesh funksional i
pallatit; J- shesh funksional pallati e P- Feriku (pjesa e vijëzuar me të kuqe në
skicën e shtesës së aktit të ekspertimit).
Njohjen e së drejtës së kompensimit në një nga mënyrat që parashikon ligji për
sipërfaqen tjetër prej 1350 m2.
Detyrimin e të paditurve Agim Agolli, Agron Agolli, Asije Mustafaj, Albana
Agolli e Enkeledo Agolli të njohin pronësinë e paditësit e të trashëgimtarëve të
tjerë të ish pronarit Belul Topa mbi sipërfaqen e mësipërme prej 650 m2, me
kufizime: V- rruga Korçë - Maliq; L- rrugë, lagje e shesh funksional i pallatit;
J- shesh funksional pallati e P- Feriku.
Rrëzimin e padisë në lidhje me detyrimin për njohje pronar mbi diferencën
prej 1350 m2, e cila përfaqëson sipërfaqen për të cilën është njohur e drejta e
kompensimit.
Detyrimin e të paditurve Agim Agolli, Agron Agolli, Asije Mustafaj, Albana
Agolli e Enkelejdo Agolli t’i lirojnë e dorëzojnë paditësit e të trashëgimtarëve
të tjerë të ish pronarit Belul Topa: Florije Topa, Zenel Topa, Fatmira Topa,
Fiqirete Topa, Mysteak Topa, Zyra Topa, Fatbardha Topa, Fatime Topa,
Andrea Topa e Shkëlqim Topa, sipërfaqen prej 483.6 m2, me kufizime: V-
rruga kryesore Korçë-Maliq; J-pallati e sheshi i tij; L- udhë dhe shesh
funksional i pallatit; P-rrugë.
Rrëzimin e kërkesëpadisë në lidhje me lirimin e dorëzimin e sipërfaqes prej
166.4 m2, e përberë nga 57 m2-sipërfaqe e zënë nga lokali i ndërtuar nga
personi i tretë e 109.4 m2, sipërfaqe e cila nuk është njohur si pronë e të
paditurve e nuk është në posedimin e tyre.
Akti i ekspertimit e shtesa e aktit të ekspertimit janë pjese përbërëse e këtij
vendimi.
Shpenzimet gjyqësore në masën 148.100 lekë i ngarkohen të paditurve në
mënyrë të barabartë në masën 80% e paditësit në masën 20%.
Kundër këtij vendimi, lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Korçë, brenda 15
ditëve nga e nesërmja e shpalljes.
Për te paditurit në mungesë, Agron Agolli, Asije Mustafaj, Albana Agolli,
Enkelejdo Agolli, A.K.K.P Tiranë e për personin e tretë Ilia Hoxhalli, ky afat
fillon nga dita e nesërme e njoftimit, njoftim i cili për të paditurit Albana
Agolli e Enkelejdo Agolli do të bëhet me shpallje, afishuar në gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Korçë e në Bashkinë Maliq për 15 ditë.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.385, datë 18.10.2011, ka vendosur:

Gjyqësor Korçë.
53
Kundër vendimit nr.385, datë 18.10.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë, ka
paraqitur rekurs pala e paditur Agim Agolli, i cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.385,
datë 18.10.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit nr.517, datë 02.03.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë, duke
parashtruar ndër të tjera se:
- Gjatë katër vjetëve seanca gjyqësore në shumë shkallë, paditësi nuk paraqiti asnjë
dokument shkresor të palës së paditur që të pretendonte se ishte e falsifikuar.
- Në zbatim të nenit 14 të K.Pr.Civile, nëse gjykata do të zhvillonte një hetim të plotë
dhe të gjithanshëm, minimalisht duhej ti kërkonin paditësit dy dokumente të thjeshta
zyrtare, ku ai të tregonte sa pronë ai ka pasur para vitit 1945, ku e ka pasur këtë pronë
në këtë vit dhe cilët kanë qenë kufitarët e tij. Po kështu paditësi duhej të paraqiste
dokumente zyrtare me të cilat të vërtetonte se sa tokë ai ka pasur para reformës, sa
tokë i është marrë nga reforma dhe sa tokë ka pasur mbas reformës agrare.
- Për të sqaruar pretendimin tonë se kërkesa gojore e paditësit nuk qëndron fare po ju
paraqesim vërtetimin e pronësisë të Kadastrës Korçë me nr.66/1 prot, datë 9.3.2004
(një kopje bashkangjitur rekursit), tregon se babai i paditësit z. Belul Sherif Topa në
regjistrin e pronave të Fshatit Libonik të vitit 1945 (pra para reformës agrare ka
pronën nr.8 (tetë) dynym tokë arë. Ky vërtetim nuk tregon fare as ku ndodhet kjo
pronë dhe as cilët kufitarë.
- Paditësi për të kërkuar pronën paraqitet si pronar me dokumentin e pronësisë të vitit
1945, kurse për të vendosur pronën se ku ndodhet dhe për të caktuar kufitarët, përdor
dokumentin e pronësisë të vitit 1947.
- Vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë, është kontradiktor ku theksohet se zoti
Mestan Agolli nuk ka pasur prona në Libonik, sepse ka pasur gjendjen civile në
regjistrat e fshatit Zvarisht deri në vitin 1960, pra nuk ka banuar në Libonik. Por në të
njëjtën kohë në vendimin gjyqësor të saj theksohet se zoti Mestan Agolli paska marrë
toka në Libonik nga reforma agrare e vitit 1946 megjithëse ai banonte 20 km larg
Libonikut.
- Konkretisht babai i të paditurve pronën prej 3070 m2 e ka blerës pikërisht në këto vite
dhe këtë e deklaron me shkrim edhe vetë vëllai i madh i paditësit i cili e ka jetuar atë
ngjarje dhe është dëshmitar okular, pavarësisht se nga gjykata u anashkalua dhe nuk u
vlerësua.
- Në të dy vendimet gjyqësore është luajtur shumë me vend ndodhjen e pronës dhe me
kufitarët për të nxjerrë sikur prona e të paditurve nuk ndodhet këtu ku është objekt
gjykimi.
- Bashkangjitur rekursit po ju paraqesim një kopje të hartës origjinale të vitit 1950,
hartës së parë kadastrale të vendit tonë, ku paraqitet konfiguracioni i pronës së të
paditurve me sipërfaqe 3070 m2.
- Paditësi ka paraqitur një skicë të falsifikuar, ku për gjerësi ka marrë lindje - perëndim
30 m dhe për gjatësi ka pjesëtuar sipërfaqen 2000 m2 me 30 ml gjerësi dhe i ka dalë
gjatësia 66.7 ml. Paditësi, jo vetëm që nuk paraqiti asnjë dokument të falsifikuar të
palës së paditur, por ai vetë ka paraqitur dokumente të falsifikuara që përbejnë
elementët e veprës penale.
- Trupi gjykues që ka gjykuar vendimin e pushimit të prokurorisë janë anëtarë dhe të
trupës gjyqësore e cila ka dhënë vendimin nr.385, datë 18.10.2011, ku çuditërisht, të
njëjtat gjykatëse në dy vendime për të njëjtën çështje shprehin mendime dhe vendime
ekstremist të kundërta. Ndoshta dy gjyqtarë nuk duhej të ishin anëtarë të trupit
gjykues të këtij gjyqi për të cilin ato ishin shprehur njëherë (referuar nenit 72 pika 4 të
K.P.Civile).
54
- Janë shkelur nenet e Kodit të Procedurës Civile, se ka pasur kaq gjykim të njëanshëm,
sa që ata dy vendime meritojnë të rrëzohen.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palëve ndërgjyqëse dhe
si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes.
1. Paditësi Andrea Topa është një nga trashëgimtarët ligjore të ish pronarit Belul Topa.
Sipas vërtetimit të pronësisë në bazë të Fletë Regjistrimit të Pronave Bujqësore të
fshatit Libonik për vitin 1945, rezulton se në emër të Belul Sherif figuron e regjistruar
8 dynym tokë arë, me nr.kadastral 22. Po në emër të tij, sipas dokumenteve kadastrale
të tokave e trojeve të fshatit Libonik për vitin 1947, figuron e regjistruar truall, në
vendin e quajtur fshat Selishtë, me sipërfaqe 2000 m2, me kufizime: V-xhadeja; J-
Shyqyriu; L- Maliqi e P- Feriku.
2. Trashëgimtarët e Belul Sherif i janë drejtuar K.K.K.P Prefektura Korçë për njohjen e
për kthimin e pronës së mësipërme e me vendimin nr.117, datë 02.07.2004, K.K.K.P.
3. Prefektura Korçë, nuk ka miratuar kërkesën e mësipërme, për arsye se prona e
pretenduar është njohur e trajtuar në emër të ish pronarit Meslan Agolli me vendimin
nr.104, datë 25.02.1994, të K.K.K.P Këshilli i Rrethit Korçë.
4. Përsa i përket pronës së të paditurve, rezulton se në emër të Mestan Kajmak, në
dokumentet kadastrale të trojeve e tokave bujqësore të vitit 1945, në Libonik, figuron
i regjistruar një truall me sipërfaqe 570 m2, me kufizime: V- ara e vet; J- Muharem
Ibrahim; L- rruga e P- Ferit Asim si dhe një tokë arë, në Shiniket, me sipërfaqe 2500
m2, me kufizime: V- rruga; J-trualli i vet; L- rruga e P- Ferit Asim. Me vendimin e
K.K.K.P Këshilli i Rrethit Korçë nr.104, datë 25.02.1994, është njohur e drejta e
pronësisë në emër të Mestan Kajmak Agollit mbi truallin me sipërfaqe 570 m2, të
ndodhur në Libonik, me kufizime: V-J- P- kopshti i Raif Agollit e L- rrugë, duke u
kompensuar me obligacione për sipërfaqen ish tokë arë, e tjetërsuar në truall, prej
4060 m2, të zënë me ndërtesa të përhershme ndodhur në Libonik. Të gjithë të
paditurit, rezultojnë të jenë trashëgimtarë ligjorë të ish pronarit Mestan Kajmak.
5. Me vendimin e Gjykatës së Rrethit Korçë nr.464, datë 01.04.1998, ndryshuar me
vendimin e Gjykatës së Apelit Korçë nr.68, datë 23.03.1999, është anulluar vendimi i
mësipërm i komisionit, duke iu kthyer si e lire trashëgimtarëve të Mestan Kajmak
sipërfaqet e mëposhtme: 392.5 m2; 483.6 m2; 187 m2 e 57 m2, me kufizime të
përcaktuara në këtë vendim, duke iu kompensuar atyre sipërfaqja prej 2939.9 m2. Për
një pjesë të pronave të mësipërme, të kthyera me vendim komisioni e me vendim
gjykate, të paditurit si trashëgimtarë të Mestan Agollit, disponojnë edhe certifikatat
përkatëse të pronësisë.
6. Përfaqësuesi i të paditurit Agim Agolli, Vangjel Agolli, ka paraqitur në Prokurorinë e
Rrethit Gjyqësor Korçë kallëzim penal në lidhje me veprën penale të falsifikimit të
dokumenteve, nëpërmjet përdorimit të tyre, parashikuar nga neni 186 i Kodit Penal,
kundër shtetasit Andrea Topa e konkretisht të fragmentit të hartës të pronave të KB
Libonik të viteve 1950-1960, duke pretenduar se në të kishte ndërhyrje, duke e
paraqitur atë si planvendosje të pronës së Belul Sherif. Në këto rrethana, në seancën e
datës 15.12.2008, gjykata konform nenit 297/a të Kodit të Procedurës Civile, ka
vendosur pezullimin e gjykimit të kësaj çështje civile, deri në përfundimin e procesit
të mësipërm penal.
55
7. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin e datës 01.03.2009, ka vendosur
pushimin e çështjes penale nr.1318, viti 2008. Pas ankimit të paraqitur në gjykatë ndaj
vendimit të pushimit të prokurorisë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin
nr.293 prot, datë 02.06.2009, ka vendosur rrëzimin e kërkesës së ankuesit Vangjel
Agolli. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.45, datë 23.11.2009, ka vendosur
ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë e prishjen e vendimit të
prokurorisë për pushimin e këtij procedimi penal, duke vazhduar hetimi i çështjes.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin e datës 26.03.2010, ka vendosur
përsëri pushimin e çështjes penale.
8. Paditësi, duke pretenduar se prona prej 2000 m2 e Belul Sherifit është trajtuar me
vendimin e mësipërm nr.104, datë 25.02.1994, të K.K.K.P Këshilli i Rrethit Korçë në
emër të Mestan Kajmakut, kërkon anulimin e këtij vendimi; ndryshimin e vendimit të
tij të K.K.K.P Prefektura Korçë nr.117, datë 02.07.2004, (vendim negativ) si dhe
detyrimin e të paditurve ta njohin pronar e t’i lirojnë e dorëzojnë sipërfaqen e
pretenduar prej 2000 m2.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.517, datë 02.03.2011, ka
vendosur:
Ndryshimin pjesërisht të vendimit nr.104, datë 25.02.1994 të K.K.K.P Këshilli i
Rrethit Korçë, ndryshuar me vendimin e Gjykatës së Rrethit Korçë nr.464, datë
01.04.1998, në lidhje me njohjen e pronësisë së ish pronarit Mestan Agolli mbi
sipërfaqen prej 2000 m2, me kufizime: V- rruga Korçë-Maliq; L- rrugë, lagje; J-
Shyqyriu e P- Feriku si dhe në lidhje me kthimin si të lirë trashëgimtarëve të tij të
sipërfaqes prej 483.6 m2, me kufizime: V-rruga kryesore Korçë-Maliq; J-pallati e
sheshi i tij; L- udhë dhe shesh funksional i pallatit; P-rrugë e sipërfaqja prej 57 m2,
me kufizime: V- rrugë kryesore; J- shesh i pallatit; L- rrugë e P- shesh (planvendosja
shoqëruese e aktit të ekspertimit për pronën e pretenduar nga Mestan Agolli
shk.1:1000) e njohjen e së drejtës së kompensimit për sipërfaqen e mbetur prej
1459.4 m2.
Ndryshimin e vendimit nr.117, datë 02.07.2004, të K.K.K.P Prefektura Korçë, duke u
njohur pronësia e ish pronarit Belul Sherif Topa mbi sipërfaqen prej 2000 m2, me
kufizime: V- rruga Korçë-Maliq; L- rrugë, lagje; J- Shyqyriu e P- Feriku.
Kthimin si të lirë në favor të trashëgimtarëve të tij: Florije Topa, Zenel Topa,
Fatmira Topa, Fiqirete Topa, Mysteak Topa, Zyra Topa, Fatbardha Topa, Fatime
Topa, Andrea Topa e Shkëlqim Topa të sipërfaqes prej 650 m2 truall, me kufizime: V-
rruga Korçë-Maliq; L- rrugë, lagje e shesh funksional i pallatit; J- shesh funksional
pallati e P- Feriku (pjesa e vijëzuar me të kuqe në skicën e shtesës së aktit të
ekspertimit).
Njohjen e së drejtës së kompensimit në një nga mënyrat që parashikon ligji për
sipërfaqen tjetër prej 1350 m2.
Detyrimin e të paditurve Agim Agolli, Agron Agolli, Asije Mustafaj, Albana Agolli e
Enkeledo Agolli të njohin pronësinë e paditësit e të trashëgimtarëve të tjerë të ish
pronarit Belul Topa mbi sipërfaqen e mësipërme prej 650 m2, me kufizime: V- rruga
Korçë - Maliq; L- rrugë, lagje e shesh funksional i pallatit; J- shesh funksional pallati
e P- Feriku.
Rrëzimin e padisë në lidhje me detyrimin për njohje pronar mbi diferencën prej 1350
m2, e cila përfaqëson sipërfaqen për të cilën është njohur e drejta e kompensimit.
Detyrimin e të paditurve Agim Agolli, Agron Agolli, Asije Mustafaj, Albana Agolli e
Enkelejdo Agolli t’i lirojnë e dorëzojnë paditësit e të trashëgimtarëve të tjerë të ish
pronarit Belul Topa: Florije Topa, Zenel Topa, Fatmira Topa, Fiqirete Topa,
56
Mysteak Topa, Zyra Topa, Fatbardha Topa, Fatime Topa, Andrea Topa e Shkëlqim
Topa, sipërfaqen prej 483.6 m2, me kufizime: V- rruga kryesore Korçë-Maliq; J-allati
e sheshi i tij; L- udhë dhe shesh funksional i pallatit; P-rrugë.
Rrëzimin e kërkesëpadisë në lidhje me lirimin e dorëzimin e sipërfaqes prej 166.4 m2,
e përberë nga 57 m2-sipërfaqe e zënë nga lokali i ndërtuar nga personi i tretë e 109.4
m2, sipërfaqe e cila nuk është njohur si pronë e të paditurve e nuk është në posedimin
e tyre.
Akti i ekspertimit e shtesa e aktit të ekspertimit janë pjese përbërëse e këtij vendimi.
Shpenzimet gjyqësore në masën 148.100 lekë i ngarkohen të paditurve në mënyrë të
barabartë në masën 80% e paditësit në masën 20%.
Kundër këtij vendimi, lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Korçë, brenda 15 ditëve nga
e nesërmja e shpalljes.
Për te paditurit në mungesë, Agron Agolli, Asije Mustafaj, Albana Agolli, Enkelejdo
Agolli, A.K.K.P Tiranë e për personin e tretë Ilia Hoxhalli, ky afat fillon nga dita e
nesërme e njoftimit, njoftim i cili për të paditurit Albana Agolli e Enkelejdo Agolli do
të bëhet me shpallje, afishuar në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë e në Bashkinë
Maliq për 15 ditë.
10. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:
“....(omissis)...Nga akti i ekspertimit, nga shtesa e aktit e nga shpjegimet plotësuese të
dhëna nga eksperti në seancën e datës 29.09.2008 e 23.10.2008, rezultoi se pasi janë
bërë planvendosjet e pronave të të dy palëve ndërgjyqëse sipas vendimeve të tyre të
komisionit, është përcaktuar se midis tyre ekziston një mbivendosje prej 2000 m2, sa
është gjithë prona e pretenduar nga paditësi, duke u përcaktuar edhe kufitaret e
sipërfaqes së mësipërme.
…omissis…Në lidhje me gjendjen faktike të sipërfaqes prej 2000 m2, eksperti ka
përcaktuar se në të ndodhet një pallat 4-katesh e një njësi shërbimi, që duke
llogaritur edhe sipërfaqen funksionale të pallatit, sipas rregullave urbanistike,
rezulton sipërfaqja e lirë prej 650 m2, me kufizime të përcaktuara. Në lidhje me
sipërfaqen e lirë, eksperti sqaroi se fillimisht prej tij sipërfaqja e lirë është përcaktuar
620 m2, por sa më sipër ka qenë një lapsus, pasi pallati është llogaritur me 5 kate,
ndërkohë që ai ka 4 kate e sipërfaqja e lirë rezulton të jetë 650 m2 (procesverbali
gjyqësor fq. 158). Në lidhje me njësinë e shërbimit, eksperti ka sqaruar se nuk ka
informacion nëse ajo është me leje, ose pa leje ndërtimi, por pjesë e sipërfaqes 650
m2 është edhe sipërfaqja e zënë nga ky objekt....(...)
...Së pari: Prona e Belul Topes, rezulton që të përputhet e të azhurnohet me kufitarët.
Kështu, sikurse rezulton edhe nga provat e paraqitura, sipas dokumentit arkivor
kadastral të paditësit, rezulton se kufitar perëndimor i sipërfaqes prej 2000 m2 del
Feriku, ndërkohë që sipas dokumenteve të pronësisë së këtij te fundit, kufitar lindor i
pronës del Belul Sherif, çka do të thotë se dy pronat kanë lidhje organike me njëra
tjetrën. Nga ana tjetër, edhe sipas dokumenteve kadastrale arkivore të të paditurve,
kufitar perëndimor i pronës së Mestan Kajmak del Feriku, por nga ana tjetër ky i
fundit nuk e ka kufitar të tij Mestan Kajmakun.
Së dyti: Në emër të ish pronarit Belul Sherif, figurojnë prona të regjistruara në
fshatin Libonik si në regjistrat kadastrale të vitit 1945, pra para Reformës Agrare,
ashtu dhe në ato të vitit 1947, ndërkohë që në emër të Mestan Kajmakut, nuk u
paraqit asnjë provë për të vërtetuar pronësinë e tij në vitin 1945.
Së treti: Është e vërtetë se në emër të Mestan Kajmakut figurojnë të regjistruara
sipërfaqet e mësipërme në regjistrat e vitit 1947, por sikurse rezulton edhe nga
vërtetimi kadastral këto prona ndodhen tek vendi i quajtur Shinikët. Nga konkluzioni i
nxjerrë nga eksperti, rezulton se prona, objekt gjykimi nuk ndodhet tek Shiniket, por
57
në tjetër vend.
Së katërti: Eksperti Vasil Xhoga, ka konkluduar se planvendosja e pronës së Belul
Sherifit përputhet me terrenin, me kufitarët sipas dokumenteve të vjetra e me
fragmentet e hartave kadastrale, ndërkohë që planvendosja e pronës së Mestan
Kajmakut, nuk përputhet me kufitarët (kufitari perëndimor Feriku).
Së pesti: Pretendimi i palës së paditur se tokën e mësipërme e ka blerë Mestan
Kajmaku nga Belul Sherifi, e për rrjedhojë ky i fundit ka humbur pronësinë mbi të,
nuk rezultoi i provuar. Kështu, nga kjo palë nuk u paraqit në gjykim asnjë kontratë
shitblerje e asnjë vërtetim kadastral që të pasqyronte tjetërsimin e mësipërm të
pretenduar të pronës.
Së gjashti: Në lidhje me sa më sipër, pretendimet e palës së paditur shfaqen
kontradiktore. Kështu, ajo njëherë pretendon se pronën e ka pasur Belul Sherifi e më
pas ia ka shitur Mestan Kajmakut, çka tregon se bëhet fjalë për të njëjtën pronë
(pretendim i paprovuar) e më tej pretendon se prona e paditësit ndodhet në tjetër
vend e ka qenë brenda vijës së verdhë në fshat, ndërkohë që prona e të paditurve ka
qenë jashtë vijës së verdhë, çka tregon se bëhet fjalë për prona të ndryshme.
Së shtati: Nga procedimi penal, për shkak të të cilit ish pezulluar ky gjykim, nuk
rezultoi e provuar falsifikimi i fragmentit të hartës të pronave të KB Libonik të viteve
1950-1960....(...)...Në kushtet kur sipërfaqja e mësipërme prej 2000 m2, rezulton të
ketë qenë pronë e Belul Sherif Topes, duhet të ndryshohet vendimi i K.K.K.P
Prefektura Korçë nr.117, datë 02.04.2004 (vendimi negativ i paditësit), duke u njohur
pronësia në emër të Belul Sherif mbi sipërfaqen prei 2000 m2. Për rrjedhojë,
trashëgimtarëve të Belul Sherif, duhet t’ u kthehet si i lirë, trualli me sipërfaqe 650
m2.(...).
omissis.... Atyre me këtë vendim gjykate, rezulton t’u jetë kthyer si i lirë vetëm trualli
prej 650 m2 e jo gjithë sipërfaqja prej 2000 m2 (për diferencën është njohur e drejta
e kompensimit).(...).
...omissis…..Kështu, sikurse ka rezultuar nga akti i ekspertimit, sipërfaqja prej 650
m2, e njohur e kthyer si e lirë paditësit, përbëhet nga dy sipërfaqet e kthyera të
paditurve prej 483.6 m2 e 57 m2 (sipërfaqja e lokalit) si dhe pjesa tjetër prej 129.4
m2 është truall i kompensuar të paditurve e i kthyer si i lirë paditëseve. Përsa më
sipër, duhet që të paditurit të lirojnë e dorëzojnë vetëm sipërfaqen prej 483.6 m2.(...).
...omissis...Përsa i përket sipërfaqes tjetër të kthyer si të lirë të paditurve prej 57 m2, ajo
është pjesë e zënë nga lokali. Nga deklarimet e vetë palës paditëse e nga vërtetimi i
Komunës Libonik dt. 05.11.2008, rezulton se lokali është ndërtuar nga personi i tretë
Ilia Hoxhalli, çka do të thotë se trualli i zënë nga lokali është në posedimin e personit
të trete e jo të të paditurve, pra këta të fundit nuk plotësojnë një ndër kushtet e
legjitimimit pasiv në padinë e rivendikimit. Në lidhje me personin e trete, gjykata
çmon të theksoje se jo vetëm se padia nuk përmban ndonjë kërkim kundrejt tij, pasi ai
edhe me cilësinë e personit të tretë është thirrur kryesisht nga gjykata, por në të
njëjtën kohë personi i tretë nuk mund të ngarkohet me detyrime. Për lirimin e
sipërfaqes së mësipërme, paditësi i njohur pronar me këtë vendim, duhet të ngrejë
padinë e rivendikimit kundrejt Ilia Hoxhallit, duke e thirrur në gjykim me cilësinë e të
paditurit.(...)”
11. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.385, datë 18.10.2011, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.517, datë 02.03.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë, me të njëjtin arsyetim.
12. Kundër vendimit nr.385, datë 18.10.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë, ka paraqitur
rekurs pala e paditur Agim Agolli, i cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.385, datë
18.10.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit nr.517, datë 02.03.2011, të
58
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë,me
shkaqet e lartëpërmëndura.
II. Ligji i zbatueshëm.
13. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

13.1. Neni 6 i K.Pr. Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të
shprehet mbi gjithçka kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”
13.2. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces
të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
13.3. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
13.4. Neni 74 i K.Pr.Civile: “Në rastet kur është e detyrueshme heqja dorë e
gjyqtarit, secila nga palët mund të kërkojë përjashtimin e tij.
Kërkesa e nënshkruar nga pala përkatëse ose nga përfaqësuesi i saj, duhet të
depozitohet në sekretarinë e gjykatës kur është bërë i ditur emri i gjyqtarit apo
i gjyqtarëve që shqyrtojnë cështjen dhe në rastin e kundërt menjëherë pas
shpalljes së gjyqtarit apo i gjyqtarëve që që dotë gjykojnë çështjen......
Kërkesa duhet të përmbajë shkaqet e përjashtimit, dokumentet e provat e tjera
që disponohen.”
14. Konventa Evropiane mbi të Drejtat e Njeriut
14.1. Neni 6 § 1:“ Në përcaktimin e të drejtave dhe detyrimeve të tij civile ose
të ndonjë akuze penale kundër tij, çdo njeri gëzon të drejtën e një procesi
gjyqësor të drejtë dhe publik brënda një kohe të arsyeshme nga një gjykatë e
pavarur dhe e paanshme të ngritur me ligj.”
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
15. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht i padituri Agim Agolli legjitimohet ratione
personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
16. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohen ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palëve të tjera ndërgjyqëse.
17. Në lidhje me thelbin (legjitimimi ratione materiae), Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se rekursi i paraqitur nga i padituri Agim Agolli nuk përmban shkaqe nga ato
të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.385, datë 18.10.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë me të cilin është lënë në
fuqi vendimi nr.517, datë 02.03.2011, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve procedurale që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
përfundimin se vendimi nr.385, datë 18.10.2011, i Gjykatës së Apelit Korçë është
rrjedhojë e respektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet lënë në fuqi.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë referuar shkaqeve të rekursit çmon se duhet marrë në
shqyrtim para se gjithash dhe mbi të gjitha në vlerësim të një procesi të rregullt ligjor
pretendimi i të paditurit për anshmëri të trupit gjykues në Gjykatën e Apelit Korçë.
I padituri Agim Agolli ka pretenduar se gjyqtarët (E.P) dhe (B.O) (gjyqtarë në çështjen
59
me nr.385 vendimi, datë 18.10.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë e rekursuar) kanë qenë
më parë në përbërje të trupit gjykues në çështjen me objekt: “Ankim ndaj vendimit të
pushimit, datë 01.03.2009 të Prokurorisë Korçë që i përket procedimit penal nr.1318 të
vitit 2008”, duke dhënë vendimi nr.45, datë 23.11.2009, me të cilin është vendosur:
“Ndryshimi i vendimit nr.293, datë 02.06.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
si më poshtë: Pranimin e kërkesës së ankuesit Vangjel Agolli, duke u prishur vendimi i
pushimit të procedimit penal nr.1218, viti 2008 i Prokurorisë Korçë dhe vazhdimi i
mëtejshëm i hetimit të çështjes.”
20. Lidhur me vendimin ku këto gjyqtarë që kanë qënë pjesë e trupës gjykuese kanë
vendosur të prishin vendimin penal të pushimit të procedimit penal nr.1218, viti 2008 i
Prokurorisë Korçë dhe vazhdimin e mëtejshëm të hetimit të çështjes, ku ndër të tjera
kanë arsyetuar se: “...omissis....Vendimi i pushimit të procedimit penal nuk është
rrjedhojë i një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes...omissis....Nga ana e
prokurorisë nuk është hetuar se në ç’rrethana është kryer ky legalizim nga noterja kur
materiali origjinal ndodhet në Seksionin e Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës Qarku
Korçë dhe nuk mund të dalë që aty....omissis...Njëkohësisht nga ana e prokurorisë
duhet të ketë parasysh dispozitat e K.Pr.Civile sipas të cilave dokumenti zyrtar i
fotokopjuar dhe legalizuar është provë e plotë shkresore dhe si i tillë ndikon gjykatën
në dhënien e vendimit të saj. Si shtetasi Andrea Topa dhe topografi Meleq Ramollari
kanë pasur dijeni se po punonin mbi një dokument zyrtar me të pretenduara prej tyre të
sakta dhe në rastin konkret Gjykata e Apelit konstaton se prej tyre janë konsumuar
elementët e veprës penale të falsifikimit.(...).”
21. Në vijim të kronologjisë së procësit penal të mësipërm ka rezultuar se kjo çështje është
marrë në shqyrtim nga Prokuroria pranë gjykatës së shkallës së parë Korcë, e cila me
vendimin e datës 26.03.2010, ka vendosur përsëri pushimin e çështjes penale me
argumentimin se nuk ndodhemi përpara veprës penale të falsifikimit të dokumenteve,
pasi dokumenti fragmet harte është marrë nga një dokumet zyrtar pranë SAMT Korcë,
duke u përdorur si pjesë e palnvendosjes e jo si dokument me vete për të pasqyruar të
dhëna të rreme, por për të treguar me afërsi vendndodhjen e pronës së pretenduar nga
Andrea Topa.
Lidhur me vendimin sa sipër, shtetasi Vangjel Agolli ka paraqitur ankim pranë
Prokurorisë së Përgjithshme, e cila pas shqyrtimit të ankesës në lidhje me pushimin e
procedimit penal, nuk ka konstatuar shkaqe ligjore për shfuqizimin e këtij vendimi. Me
pas shtetasi Vangjel Agolli nuk rezulton ta ketë ankimuar gjyqësisht këtë vendim.
22. Ndërsa në çështjen objekt gjykimi lidhur me procedimin penal të filluar mbi kallëzimin
e shtetasit Vangjel Agolli, gjykata e apelit ka arsyetuar se: “...omissis...gjykata e apelit
ashtu si dhe gjyakata e shkallës së parë vlerëson se ky fakt nuk sjell asnjë ndikim në
disponimin dhe arsyetimin e gjykatës, jo vetëm për faktin që çështja është pushuar nga
prokuroria, por sepse plan vendosja është bërë mbi hartat orgjinale dhe në fashikullin
gjyqësor janë administruar pikërisht këto harta, pa pasur asnjë ndërhyrje apo fshirje
ose shtesë mekanike që të ketë ndikuar në mendimin e ekspertit dhe vlerësimin e
gjykatës.(...)”.
23. Ky Kolegj në vlerësimin e pretendimit sa sipër i referohet dhe qëndrimit të mbajtur nga
Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.15, datë 21.03.2014, në të cilin është pranuar se:
“...omissis...në jurisprudencë të vazhdueshme, ka theksuar rëndësinë e respektimit të
parimit të gjykimit nga një gjykatë e paanshme, me qëllim respektimin e të drejtave të
palëve gjatë gjithë procesit. Kështu, ajo ka theksuar se në kuptim të nenit 42/2 të
Kushtetutës, ekzistojnë dy teste për të vlerësuar nëse një gjykatë është e paanshme: i
pari, konsiston në përcaktimin e bindjes personale të gjyqtarit në një çështje konkrete.
Ndërsa testi i dytë lidhet me vlerësimin nëse gjyqtari ka ofruar garanci të mjaftueshme
60
për të përjashtuar çdo dyshim të ligjshëm në këtë drejtim. Përjashtimi i këtyre
dyshimeve është garanci për besimin që duhet të frymëzojnë gjykatat në një shoqëri
demokratike për publikun dhe mbi të gjitha, për palët në procesin gjyqësor (...).
24. Në këtë vendim Gjykata Kushtetuese ka arsyetuar se: “....omissis....në kuadrin e
parimeve kushtetuese që qëndrojnë në themel të një procesi të rregullt gjyqësor,
respektimi i parimit të paanshmërisë mundëson krijimin e besimit tek gjyqësori me
qëllim që drejtësia jo vetëm të bëhet, por dhe të shihet që po bëhet. Në demokraci,
ligjshmëria e rolit të gjyqtarit varet jo vetëm nga qenia e tij, por dhe nga shfaqja e tij i
paanshëm dhe i pavarur, duke qenë se roli i tij gjatë gjykimit duhet të jetë pasiv dhe
super partes. Kur shqyrtohet një çështje e caktuar ekziston një arsye legjitime për të
dyshuar se një gjyqtar nuk është i paanshëm, këndvështrimi i atyre që paraqesin këtë
pretendim ka rëndësi, por vendimtar mbetet përcaktimi nëse ky dyshim është
objektivisht i justifikueshëm (...).”
25. Referuar kësaj analize teorike të bërë nga Gjykata Kushtetuese, lidhur me pretendimin e
mësipërm Kolegji Civil përsa i përket rastit konkret, meqë çështja penale është e
pushuar dhe se gjyqtarët që pretendohen për njëanshmëri nuk kanë shfaqur ndonjë
vlërësim tek çeshtja e mësipërme (penale), si dhe fakti që nuk ka lidhjë të ndërvarur
mes këtyre dy gjykimeve (gjykim konkret dhe atij penal), vlerëson se pretendimi për
njëanshmëri është i pabazuar, pasi nuk rezultojnë arsye të përligjura për të dyshuar se
këto gjyqtarë janë të njëanshëm apo që pjesmarrja e tyre në gjykimin e kësaj çështje të
ketë patur ndonjë pengesë ligjore nga ato të parashikuara nga neni 72 i K.Pr.Civile.
26. Gjithashtu, Kolegji Civil, duke ju referuar dosjes gjyqësore, konkretisht,
procesverbaleve përkatëse të gjykimit në Gjykatën e Apelit Korçë, nuk evidenton
ndonjë kërkesë për përjashtim të gjyqtarëve. Konkretisht në procesverbalin e datës
14.09.2011 (data e parë e gjykimit në apel)) është pasqyruar kërkesa e bërë nga i
padituri Vangjel Agolli (përfaqësues i të paditurit Agim Agolli) për shtyrje të gjykimit
për të pasur përfaqësues në gjykim, kërkesë e cila është pranuar nga gjykata.
Në procesverbalet pasuese në të cilat për të paditurin Agim Agolli është paraqitur
përfaqësuesi i tij Vangjel Agolli dhe për këtë të fundit Gjergji Janollari nuk është bërë
kërkesë për përjashtimin e dy anëtarëve të këtij trupi gjykues.
27. Sa sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë pretendimin për njëanshmëri të trupit gjykues
në Gjykatën e Apelit Korçë të ngritur për të parën herë në rekurs, e vlerëson si të
pabazuar. Pjesëmarrja e dy gjyqtarëve në gjykimin e kësaj çështje nuk bie ndesh me
parashikimet respektive në K.Pr.Civile dhe nuk përbën shkak për cenimin e vendimit të
Gjykatës së Apelit Korçë.
28. Lidhur me shkaqet e tjera të rekursit ndër të cilët po përmendim:
- paditësi duhej të paraqiste dokumente zyrtare me të cilat të vërtetonte pretendimet e
tij;
- nuk është vlerësuar vërtetimin e pronësisë të Kadastrës Korçë me nr.66/1 prot,
datë 9.3.2004 ;
- gjykatat s’kanë përcaktuar saktë vend ndodhjen e pronës;
- nuk kanë vlerësuar një kopje të hartës origjinale të vitit 1950, Kolegji civil çmon se
këto pretendime kanë të bëjnë me vlerësimin e provave të cilat nuk janë objekt
shqyrtimi në Gjykatën e Lartë.
29. Përfundimisht, Kolegji Civil vlerëson se gjykata e apelit ka zhvilluar një hetim të plotë
dhe të gjithanshëm duke marrë në analizë dhe vlerësuar provat e paraqitura nga palët në
tërësinë e tyre si dhe ka bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen në shqyrtim duke e zgjidhur çështjen në përputhje me dispozitat
ligjore në fuqi.
61
30. Për rrjedhojë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.385, datë
18.10.2011, i Gjykatës së Apelit Korçë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE:

Civile.
V E N D O SI:
Lënien në fuqi të vendimit nr.385, datë 18.10.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë.
Tiranë, më 16.09.2015
62
Nr. 00-2015-3525 i Vendimit (371)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: KRISTINA PËRKEQI, në mungesë.

SHKËLQIM PËRKEQI, në mungesë.
ALBAN PËRKEQI, në mungesë.
I PADITUR: PJETËR PËRKEQI, në mungesë.
PERSON I TRETË: ZYRA SHQIPTARE PËR TË DREJTAT E
AUTORIT, në mungesë.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur Pjetër Përkeqi të na njohë bashkautorësinë
për të drejtën e autorit për veprat gravura: Mozaikë të periudhave të ndryshme,
Butrint në formatin dru i pikturuar me ngjyra dhe në pllakë guri,
në bazë të çertifikatës së regjistrimit të drejtës së autorit, datë 17.05.2010.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153 e 154 të Kodit të Procedurës Civile.
Nenet 419, 420 të Kodit Civil. Ligji nr.9380, datë 28.04.2005,
“Për të drejtën e autorit dhe të drejta të tjera të lidhura me të”
neni 4, pika 10 si dhe neni 6 i tij.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2015-1108 (556), datë

04.06.2015, ka vendosur:
“Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.regj.them
00491, datë 17.03.2015 regjistrimi, me palë paditëse Kristina Përkeqi
Shkëlqim Përkeqi e Alban Përkeqi, të paditur;Pjetër Përkeqi me objekt
detyrim njohje bashkëautorësie.
Kundër vendimit lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, brenda 5 ditëve,
nga shpallja e vendimit”.
Kundër këtij vendimi, kanë ushtruar ankim të veçantë me datë 08.06.2015, pala
paditëse Kristina Përkeqi, etj., të cilët kërkojnë prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës
së parë dhe dërgimin e akteve për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë
për këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit me arsyetimin se paditësat nuk kanë ezauruar rekursin administrativ,
ankimin pranë Zyrës Shqiptare për të Drejtën e Autorit është i gabuar dhe në
kundërshtim me nenin 6 të ligjit nr.9380, datë 28.04.2005.
63
- Në kushtet kur bashkëautorësia nuk rregullohet me marrëveshje ndërmjet palëve, pasi
palët ndërgjyqëse janë në konflikt pas zgjidhjes së martesës ligjore, atëherë ky
konflikt zgjidhet sipas dispozitave të Kodit Civil dhe në këto kushte gjykimi i çështjes
duhet të vazhdojë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; si
dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Sipas akteve të administruara në gjykatën e shkallës së parë rezulton se palët
ndërgjyqëse janë në marrëdhënie të posaçme ndërmjet tyre. I padituri Pjetër Përkeqi
është babai i paditësve Shkëlqim dhe Alban Përkeqi dhe ish bashkëshort i paditëses
Kristina Përkeqi.
2. Referuar Çertifikatës Regjistrimi të Drejtë Autori, lëshuar nga Zyra Shqiptare për të
Drejtat e Autorit me datë 17.05.2010, provohet se i padituri Pjetër Përkeqi është
regjistruar dhe çertifikuar në të drejtën e autorit për veprat gravura “Mozaikë të
periudha të ndryshme, Butrint” në formatin dru i pikturuar me ngjyra dhe në pllakë
guri.”.
3. Paditësat, ish bashkëshortja Kristina Përkeqi si dhe fëmijët Shkëlqim dhe Alban
Përkeqi pretendojnë se e drejta e autorit dhënë në çertifikatën e regjistrimit sa sipër në
emër vetëm të paditurit Pjetër Përkeqi është një e drejtë në bashkautorësi, pasi ata
kanë qenë një familje dhe gravurat janë bërë dhe prej tyre.
4. Në këto rrethana paditësit i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë me
padinë me palët ndërgjyqëse, objektin dhe bazën ligjore sa sipër.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka thirrur si person të tretë Zyrën Shqiptare për të
Drejtat e Autorit, ku në bazë të parashtrimeve të saj, gjykatës i rezulton se paditësit
nuk kanë paraqitur kërkesë për regjistrim pranë Zyrës (por vetëm i padituri) dhe se
nuk ka marrëveshje, ndërmjet tyre për të drejtën e autorit për të zgjedhur njërin prej
tyre si autor kryesor. Pra paditësat nuk kanë paraqitur ndonjë kërkesë me shkrim për
të kërkuar të drejtën e bashkëautorësisë nga i padituri, ose të kenë bërë kërkesë për
regjistrim më vete.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2015-1108 (556), datë
04.06. 2015, ka vendosur:
“Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.regj.them 00491, datë
17.03.2015 regjistrimi, me pale paditëse Kristina Përkeqi, Shkëlqim Përkeqi e Alban
Përkeqi, të paditur; Pjetër Përkeqi me objekt detyrim njohje bashkëautorësie.
Kundër vendimit lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, brenda 5 ditëve, nga
shpallja e vendimit”.
7. Ajo gjykatë ka arsyetuar:”...omissis... Siç rezulton paditësat nuk kanë ezauruar
ankimin administrativ, pasi prej tyre nuk është kërkuar në rrugë administrative nga
personi i tretë për të drejtën e bashkëautorësisë së dhënë të paditurit me çertifikatën e
regjistrimit datë 17.05.2010 ose të drejtë regjistrimi më vete në rast se kanë prova që
provojnë bashkëautorësinë ose autorësinë. Pas disponimit të Zyrës Shqiptare për të
Drejtën e Autorit atëherë paditësat kanë të drejtën e ankimit në rrugë gjyqësore, që
dhe në këtë rast nuk është gjykata civile, por ajo administrative, pasi në thelb kemi të
bëjmë me kundërshtim të një akti administrativ ku kompetencën e gjykimit e ka
gjykata administrative.(...).”
64
8. Kundër këtij vendimi, kanë ushtruar ankim të veçantë, pala paditëse Kristina
Përkeqi etj., të cilët kërkojnë prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe
dërgimin e akteve për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë me
shkaqet e lartpërmendura.
9. Dispozitat Kodit të Procedurës Civile

9.1. Nenit 36§1: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet
civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e
në ligje të veçanta.”.
9.2. Neni 59: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe
kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë
në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ.
Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet
ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë.”.
9.3 Neni 63: “Me depozitimin e ankesës, sipas nenit 62 të këtij Kodi,
pezullohet gjykimi i çështjes dhe gjykata mund të kryejë vetëm
veprime procedurale që nuk presin.
Gjykata e Lartë shqyrton ankimin jo më vonë se tridhjetë ditë
nga dita e ardhjes së çështjes.
Gjykata e Lartë në vendimin e saj për rregullimin e
kompetencës jep udhëzimet e nevojshme për procesin gjyqësor
të zhvilluar dhe për vazhdimin e tij nga gjykata që deklarohet
kompetente.”.
10. Ligji nr.9380, datë 28.04.2005, “Për të drejtën e autorit dhe të drejta të tjera të
lidhura me të”:
10.1. Neni 4§10: “Bashkautorësi” nënkupton bashkimin ose shoqërizimin e disa
autorëve në krijimin e një vepre.”.
10.2. Neni 6: “1. Vepër e përbashkët është puna krijuese e disa autorëve në
bashkëpunim.
2. Bashkautorësia rregullohet me marrëveshje ndërmjet palëve
ose sipas dispozitave të Kodit Civil të Republikës së Shqipërisë.
3. E drejta e autorit në veprën e përbashkët u përket autorëve,
të cilët me marrëveshje zgjedhin njërin prej tyre si autorin
kryesor.
4. Autorët e një vepre të përbashkët e shfrytëzojnë veprën në
bazë të marrëveshjes ndërmjet tyre. Refuzimi i marrëveshjes
nga secili autor i veprës së përbashkët justifikohet në mënyrën
e duhur.
5. Autorët e një vepre të përbashkët, nën rezervën e çdo
marrëveshjeje ndërmjet tyre,gëzojnë të drejtën të shfrytëzojnë
veças kontributin e tyre, me kusht që të mos cenojnë
shfrytëzimin e veprës si një të tërë.
6. Në rast shfrytëzimi të veprës së krijuar në bashkëpunim,
autorët, në bazë të marrëveshjes ndërmjet tyre, gëzojnë të
drejtën e një shpërblimi në kushtet dhe masat që ata vetë kanë
rënë dakord. Në rast se kjo marrëveshje nuk ekziston,
shpërblimi ndahet në pjesë, sipas kontributit të secilit autor,
65
ose në pjesë të barabarta, kur kontributi individual nuk mund
të përcaktohet.”.
10.3. Neni 104: Zgjidhja e mosmarrëveshjeve
Kur ndërmjet palëve të përfshira në këtë marrëdhënie ka
mosmarrëveshje, të cilat nuk zgjidhen me mirëkuptim, palët
fillimisht i drejtohen Zyrës Shqiptare për të Drejtat e Autorit.
Nëse mirëkuptimi nuk arrihet, palët mund t’u drejtohen
organeve gjyqësore përkatëse, në përputhje me legjislacionin
në fuqi.
10.4. Neni 117: “ZSHDA është institucion qendror, person juridik publik, në
varësi të Ministrit të Kulturës, Rinisë dhe Sporteve, e krijuar
për të ushtruar veprimtari, në mbështetje dhe në zbatim të
legjislacionit shqiptar për të drejtën e autorit dhe të drejtat e
tjera të lidhura me të brenda territorit të Republikës së
Shqipërisë.
Statusi, objekti i veprimtarisë,organizimi i brendshëm,
emërimi, lirimi dhe shkarkimi nga detyra i drejtuesit të Zyrës
Shqiptare për të Drejtat e Autorit, si dhe çështje të tjera që
lidhen me funksionimin e kësaj Zyre, miratohen me vendim të
Këshillit të Ministrave.”.
11. VKM nr.232, datë 19.04.2006, “Për krijimin dhe funksionimin e zyrës shqiptare për
të drejtat e autorit”
11.1. (I) ZYRA RAJONALE E SË DREJTËS SË AUTORIT
1. Për përmbushjen e funksioneve, pranë çdo qarku, krijohen
zyrat rajonale të së drejtës së autorit (më tej ZRDA), të cilat
janë struktura në varësi administrative të ZSHDA-së....”.
5. ZRDA-ja, nëpërmjet inspektorëve, kontrollon autorizimet
dhe lejet përkatëse, të lëshuara nga autorët, titullarët e të
drejtave të autorëve apo të agjencive të administrimit kolektiv,
ndaj përdoruesve të pronësisë artistike, kulturore a shkencore,
dhe vendosin gjobat, në përputhje me nenin 130 të ligjit
nr.9380, datë 28.04.2005, “Për të drejtën e autorit dhe të
drejtat e tjera, të lidhura me të”, brenda kufijve administrative
të qarkut ku ushtron veprimtarinë zyra rajonale e të drejtave të
autorit.
11.2. (III) DETYRAT DHE PËRGJEGJËSITË E ZSHDA-SË, ndër të
tjera kemi:
6. Shqyrton dhe regjistron çdo aplikim për regjistrim të së
drejtës së autorit dhe të drejtave, të lidhura me të, për subjektin
aplikues, autor apo titullar i të drejtave të autorit mbi një
vepër.......
11. Shqyrton dhe jep shpjegim përfundimtar, me shkrim, për
kërkesën e autorit, për veprën që pretendohet se është
përdorur, shfrytëzuar, ndryshuar, riprodhuar, shpërndarë apo
përcjellë në publik, në kundërshtim me dispozitat e ligjit
nr.9380, datë 28.04.2005 “Për të drejtën e autorit dhe të
drejtat e tjera të lidhura me të”.
12. Shqyrton mosmarrëveshjet për të drejtën e autorit dhe të
drejtat e lidhura me të në përputhje me nenin 104 të ligjit.
66
12. Vendimi nr.23-2015-1108 (556), datë 04.06.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Sarandë, me të cilin është vendosur nxjerrja jashtë juridiksionit gjyqësor e çështjes
civile nr.674 Akti, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të
prishet.
13. Rezulton se ZSHDA ka marrë në shqyrtim kërkesën e paraqitur nga pala e paditur,
Pjetër Përkeqi për regjistrim të të Drejtës së Autorit dhe me vendimin e datës
17.05.2010 ka vendosur:
“Të regjistrojë dhe çertifikojë të drejtën e autorit për veprat gravura “Mozaikë të
periudha të ndryshme , Butrint” në formatin dru i pikturuar me ngjyra dhe në pllakë
guri.”.
14. Pala paditëse, ish bashkëshortja Kristina Përkeqi si dhe fëmijët Shkëlqim dhe Alban
Përkeqi kanë pretenduar se e drejta e autorit dhënë në çertifikatën e regjistrimit sa
sipër në emër vetëm të paditurit Pjetër Përkeqi, është një e drejtë në bashkautorësi,
pasi ata kanë qenë një familje dhe gravurat janë bërë dhe prej tyre. Prandaj ato i janë
drejtuar gjykatës së shkallës së parë me kërkesëpadinë me objekt sa sipër.
15. Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë, mbi kërkesën e palës së paditur, Pjetër Përkeqi ka
nxjerrë çështjen civile nr.674 Akti jashtë juridiksionit gjyqësor. Gjykata pa ju referuar
ndonjë dispozite konkrete të ligjit nr.9380, date 28.04.2005, “Për të drejtën e autorit
dhe të drejtat e tjera të lidhura me të”, ka arsyetuar se, në bazë të këtij ligji paditësat
duhej të ezauronin rekursin administrativ, me ankimin pranë ZSHDA, për zgjidhjen e
këtij konflikti dhe më pas ti drejtoheshin gjykatës.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, përfundimi i arritur nga Gjykata e
Shkallës së Parë Sarandë është rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të gabuar të ligjit
dhe se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse përmban shkaqe ligjore të cilat e
bëjnë të cenueshëm vendimin e asaj gjykate.
17. Në analizë të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit të padisë, si dhe në
rrethanat kur pala paditëse pretendon për pavlefshmëri absolute të aktit administrativ,
ky Kolegj konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i përket juridiksionit
gjyqësor civil.
18. Në analizë të dispozitave të mësipërme, ZSHDA është organi më i lartë administrativ,
dhe vetëm në rastin e parashikuar në nenin 104 të ligjit është e përcaktuar rekursi
administrativ përpara se ti drejtohesh gjykatës dhe vetëm për konflike që i përkasin të
drejtës së autorit në transmetimin kabllor.
19. Duke ju kthyer çështjes në gjykim Kolegji konstaton se, referuar shkakut dhe objektit
të padisë rezulton se nga pala paditëse është kërkuar gjyqësisht njohja e
bashkëautorësisë të të drejtës së autorit në artin pamor dhe që ligji organik nr.9380,
datë 28.04.2005, “Për të drejtën e autorit dhe të drejta të tjera të lidhura me të”, nuk
parashikon ankimin administrativ pranë ZSHDA.
20. Kolegji, referuar nenit 6 të ligjit në të cilin parashikohet se bashkëautorësia
rregullohet me marrëveshje ndërmjet palëve ose sipas dispozitave të Kodit Civil të
Republikës së Shqipërisë, vlerëson se ky është një konflikt me natyrë civile (për sa
kohë nuk është zgjidhur me marrëveshje të palëve) dhe është në juridiksion të
Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë dhe duhet zgjidhur prej saj.
21. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.23-2015-1108
(556), datë 04.06.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit të çështjes.
67
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 63 tё K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.23-2015-1108 (556), datë 04.06.2015, i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë dhe dërgimin e akteve në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranё, mё 16.09.2015
68
Nr. 00-2015-3082 i Vendimit (372)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: HYTBI KAMBO.

I PADITUR: FLORENC RUSI.
PERSONA TË TRETË: FREDI KAMBO, MONDI KAMBO.
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit për të më kthyer shumën
prej 30 mijë USD, bashkë me interesat
deri në ditën e ekzekutimit të detyruar nga Zyra e Përmbarimit.
Baza Ligjore: Nenet 445 e vijues të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.l665 (13-2009-4924), datë

“Rrëzimin e kërkesë padisë, si të pambështetur në ligj dhe në prova”.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.16, datë 10.01.2012, ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1665 (13-2009-4924), datë 01/07/2009, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan”.
Kundër vendimeve të mësipërme kanë paraqitur ankim pala paditëse Hytbi

Kambo, e cila kërkon: Prishjen e Vendimit civil nr.10-2012-18 (16), datë 10.01.2012, të
Gjykatës Apelit Durrës dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po ketë gjykatë, duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Të dyja gjykatat kanë interpretuar dhe zbatuar në mënyre të gabuar ligjin, duke i
mohuar paditësit të drejta të tija pasurore ndaj të paditurit Florenc Rusi.
 Gjykata e Apelit Durrës ka kryer shkelje të rënda procedurale, duke zhvilluar
gjykimin e çështjes me një person të vdekur, pasi i padituri Florenc Rusi kishte me
tepër se një vit që kishte vdekur .
 Ndonëse të dyja gjykatat arsyetojnë se provohet që i padituri ka marrë shumën e
sipërcituar hua nga paditësi Hytbi Kambo, “arsyetojnë “ se këtë shumë i padituri e
ka kthyer në formën e sipërfaqeve të ndërtimit pa e bazuar ketë lloj arsyetimi në asnjë
dokument provues shkresor.
 Gjykata e Rrethit Elbasan dhe Gjykata e Apelit Durrës nuk kanë mundur të bëjnë një
arsyetim të thjeshte logjik të fakteve, duke ju referuar se nga një anë në arsyetim
69
pranojnë që huatë janë kthyer rregullisht, dhe nga ana tjetër, i padituri nënshkruan
një deklaratë që e njeh detyrimin, dhe djali i tij në gjykim e pranon si detyrim.
 Nëse Gjykata e Apelit ka pranuar si të mirëqenë pretendimin se ketë shumë i padituri
e ka kthyer në formën e sipërfaqeve të ndërtimit, pra shumën prej 30 USD sipas
deklaratës së datës 27.06.2007, atëherë do të duhej që për hir të një hetimi të plote
dhe gjithanshëm në interes të zgjidhjes sa më të drejtë të çështjes të urdhëroheshin
palët të paraqitnin të gjitha dokumentet që provonin huadhëniet, të gjitha dokumentet
që provonin kthimin e detyrimin nga i padituri Florenc Rusi, qoftë në lekë, në valutë
dhe në formën e sipërfaqeve të ndërtimit, sipas nenit 232 të K.P.Civile.
 Të thirrej dhe një ekspert i cili do të llogariste kredidhënien nga paditësi Hytbi
Kambo dhe ato të shlyerjes së debisë nga i padituri Florenc Rusi.
 Vetëm pranimi i detyrimit nga i padituri dhe djali i tij janë fakte të mjaftueshme se ky
detyrim ekziston dhe si i tillë ai duhet t’i kthehet paditësit Hytbi Kambo.
 Kjo është arsyeja përse në parashtrojmë në këtë Rekurs se të dyja Gjykatat kane
interpretuar dhe zbatuar në mënyrë të gabuar ligjin (neni 472/a të K.P.Civile), nenin
445 e vijues të K.Civil.
 Më datë 10.01.2012 kur është zhvilluar gjykimi në Gjykatën e Apelit Durrës, i
padituri Florenc Rusi kishte me tepër se një vit që kishte vdekur dhe se në këtë
vështrim, kjo gjykatë bazuar në nenin 199 të K.Pr.Civile do të duhej të procedonte me
zëvendësimin e të paditurit me trashëgimtaret e tij ,gjë që se ka bërë, shkelje kjo e
rënde procedurale, neni 472/b të K.Pr.Civile.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.16, datë 10.01.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës është marrë jo në
zbatim të ligjit e si tillë duhet të prishet e çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë
gjykatë, por me tjetër trup gjykues .
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES
Rezultoi e provuar në gjykim se paditësi Hytbi Kambo të paditurin Florenc Rusi e ka

dajë (vëllain e nënës). Në vitin 1996 - 1997 e vazhdim i padituri Florenc Rusi është marrë me
ndërtime, duke ndërtuar midis të tjerave dhe një fshat turistik në Rrethin e Kavajës. Për këtë
qëllim, i padituri, nisur dhe marrëdhëniet e veçanta me paditësin, daje - nip, ka marrë nga ky i
fundit hua me përqindje interesi në lekë e valute.
Sipas marrëveshjeve të huasë të dt. 10/08/1996, 12/04/1997; 10/06/1997, 18/08/1997,
korrik 1998, 15/03/1996, 14/10/1996, 06/08/1996, 10/06/1997 etj, lidhur midis palëve
provohet se i padituri ka marrën hua me interes në kohë të ndryshme nga paditësi, duke i
shlyer rregullisht dhe sipas afateve të përcaktuara në lekë, valute, apo të konvertuara në
sipërfaqe ndërtimi.
Me padinë objekt gjykimi paditësi Hytbi Kambo kërkon të detyrohet i padituri
Florenc Rusi të kthejë shumën prej 30 mijë UDS bashkë me interesat; deri në ditën e
ekzekutimit të detyrueshëm të vendimit. Padia është, mbështetur në nënin 445 e vijues të
K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me Vendimin nr.l665 (13-2009-4924), datë
01/07/2009, ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë, si të pambështetur në ligj dhe në
prova”.
70
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “ Në gjykim paditësi Hytbi Kambo pretendoi se i
ka dhënë hua të paditurit Florenc Rusi shumën prej 30 mijë USD, shumë të cilën ky i fundit;
refuzon t’ia kthejë. Për të provuar pretendimin paditësi ka paraqitur një deklaratë të
dt.27/06/2007 e nënshkruar rregullisht nga të dyja palët. Nga përmbajtja e deklaratës
rezulton ndër të tjera se: “Për sa i përket 30 mijë USD që unë i kam marrë Hytbiut, kërkesa
ime ishte dhe mbetet që këtë shumë të bëhej nga të tre nipërit e mi, 10 mijë USD Hytbiu, 10
mije USD Mondi dhe 10 mije USD Fredi, mbasi kjo shumë u morr për të likuiduar ortakun
Fiqiri Muho. Përfaqësuesi me prokurë i të paditurit, djali i tij Orel Rusi, pretendoi në gjykim
se babai i tij e njeh detyrimin, shumën e marrë hua paditësit. Ketë shumë ai ia ka marrë për
t’i investuar në ndërtim dhe ia ka kthyer paditësit Hytbi e vëllezërve të tij Mondi e Fredi në
formën e sipërfaqes së ndërtimit. Këto sipërfaqe ndërtimi vila turistike, për vetë natyrën e
tyre, nuk mund të ndaheshin ndaj vlera që ato kishin e kalonte shumën prej 30 mije USD.
Këtë fakt e ka pranuar dhe paditësi ndaj dhe kanë rëne dakord me të paditurin për të
nënshkruar deklaratën e datës 27/06/2007.
Ndodhur në këto kushte gjykata duke konsideruar deklaratën e mësipërme një fillim
prove me shkresë, në vështrim të n.233 të K.Pr.C dhe 182 të këtij kodi urdhëroi paraqitjen
personalisht të të paditurit Florenc Rusi për ta pyetur për rrethanat e përpilimit të
deklaratës.
Në pohimet e tij i padituri Florenc pranoi ti ketë marrë hua nga paditësi Hytbi
Kambo shumën prej 30 mijë USD që në vitin 2001 - 2002, por se këtë shume e kishte marrë
per të shlyer ortakun e tij. Shumën e mësipërme i padituri pretendoi se ia kishte kthyer
paditësit në formën e ndërtimeve turistike, duke i dhënë atij dhe vëllezërve të tij sipërfaqe
ndërtimi që e kalonin shumën e marrë hua. Në mirëkuptim me paditësin ata kanë përpiluar
dhe deklaratën e dt. 27/06/2007 me përmbajtjen përkatëse.
Në funksion të objektit të padisë gjykata në zbatim të n.224 e 225 të K.Pr.C caktoi një
ekspert për të llogaritur interesin e kërkuar nga paditësi”.
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1665 (13-2009-4924), datë 01/07/2009, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan”.
Gjykata e Apelit ka arsyetuar ndër të tjera se :” Drejt ka vepruar gjykata ku në zbatim
të kërkesave të neneve 224 e 225 të K.Pr.Civile ka caktuar ekspert për të llogaritur interesat
e kërkuara nga paditësi.
Gjithashtu drejt ka konkluduar gjykata ku në zbatim të nenit 193 të K.Pr.Civile nisur
edhe nga përmbajtja e deklaratës ka thirrur në cilësinë e personit të tretë dhe vëllezërit e
paditësit (Mondi e Fredi Kambo), dëgjimi i të cilëve rezulton se nuk është bërë i mundur për
shkak të largimit të tyre jashtë shtetit.
Gjykata e apelit vlerëson se nisur nga provat e paraqitura nga palët si dhe nisur nga
pretendimet e tyre të ngritura në gjykim, çmon se drejtë ka vepruar gjykata e faktit kur ka
konkluduar se kërkese-padia objekt gjykimi nuk është e mbështetur në ligj e prova dhe si e
tillë ajo duhet rrëzuar, për këto shkaqe:
Në gjykim është provuar se i padituri ka pranuar faktin se ka marrë hua nga paditësi
(shumën objekt gjykimi) dhe se kjo hua rezulton që t’i jetë kthyer huadhënësit në formën e
sipërfaqeve ndërtimore, ç’ka çmojmë se i ka çuar palët të nënshkruajnë përmbajtjen e
deklaratës së datës 27.06.2007....Gjithashtu çmojmë se paditësi ka gabuar kur si bazë ligjore
të padisë ka vendosur nenin 445 të K. Civil, nen që nuk bën fjalë për kontratë huajë, por në
dispozitat e përgjithshme të kuptimit dhe lindjes së detyrimeve e konkretisht për detyrimet
monetare.
Vlerësojmë se duke pasur parasysh natyrën e marrëdhënies së lidhur mes palëve,
baza ligjore e padisë ku duhej të bazohej kërkimi, objekt gjykimi duhej të ishte neni 1050 e
vijues i Kodit Civil...”.
71
Kundër vendimeve të mësipërme kanë paraqitur rekurs pala paditëse e cila kërkon,
Prishjen e Vendimit civil nr.10-2012-18(16) datë 10.01.2012 të Gjykatës Apelit Durrës dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po ketë gjykatë
II. LIGJI I ZBATUESHËM
Nenet 445 e vijues të K.Civil.
III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga palët përbëjnë shkaqe ligjore

në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e vendimit
nr.10-2012-18(16) datë 10.01.2012 të Gjykatës Apelit Durrës .
Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore e të
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë,e kundra
padisë, pretendimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e
apelit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj vendimi i kësaj gjykate
duhet të prishet e çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup
gjykues.
Kolegji Civil i Gjykatës së lartë vlerëson se nga ana e Gjykatës së Apelit është lejuar
shkelje të rënda procedurale të cilat kanë të bëjë më nenet 199 dhe 297 të K.Pr.Civile, në të cilët
respektivisht parashikohet se: “ Kur njëra nga palët vdes, çështja vazhdon nga ose kundër
trashëgimtarëve të saj. ...” dhe “ Gjykata vendos pezullimin e gjykimit kur: ...c) njëra nga palët
vdes ose mbaron personi juridik;...”.
Për sa më sipër, duke qenë se gjykatat me anë të pohimeve në seancë erdhën në dijeni të
vdekjes së të paditurit Florenc Rusi, duhet të kishin pezulluar gjykimin e çështjes me qëllim t’u
jepnin mundësi palëve për të çelur dëshminë e trashëgimisë, dhe për të përcaktuar
personat/trashëgimtarë të cilëve u kalojnë të drejtat dhe detyrimet në këtë proces. Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë i lë detyrë në rishqyrtim gjykatës më të ulët për të zbatuar drejt nenin199 të
K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vështrim të nenit 12 të K.Pr.Civile, i cili parashikon
se “Pala që pretendon një të drejtë ka detyrim që, në përputhje me ligjin, të provojë faktet mbi të
cilët bazon pretendimin e saj”, konstaton se të dyja gjykatat e faktit kanë gabuar në lidhje me
përcaktimin e çështjes se, kur forma shkresore është element 1) për vlefshmërinë e veprimit
juridik, ose marrëdhënies juridike, si element përbërës (ad substantiam); dhe kur 2) për
provueshmërinë e veprimit juridik ose marrëdhënies juridike (ad probationem), dhe në këtë rast
duhet të kuptohet si një kufizim i provimit të këtij veprimi juridik ose marrëdhënie me
dëshmitarë. Në cilat veprime juridike shkresa/ apo forma shkresore konsiderohet si një element
përbërës i veprimit juridik (ad substantiam), dhe në cilat veprime të tjera forma shkresore
kërkohet vetëm për provimin e veprimit juridik (ad probationem), përmendet në dispozitat e
ligjeve material, sikurse është Kodi Civil apo ligje të tjerë.
Dallimi i mësipërm rregullohet nga normat e të drejtës materiale dhe jo nga normat e të
drejtës procedurale civile, e cila merret vetëm me kuptimin e përgjithshëm të dokumenteve-
shkresave, me fuqinë e tyre provuese (e drejta procedurale). Përcaktimi i saktë i dallimit të
sipërcituar, shërben për gjykatat në dy drejtime, së pari për të përcaktuar drejt barrën e provës
në lidhje me pretendimet e palëve në proces dhe së dyti duke vendosur kufijtë e lejimit të
provave me dëshmitarë.
Provat kryesisht paraqiten nga palët por mund të merren kryesisht edhe nga gjykata.
Kur provat e paraqitura nuk janë të mjaftueshme, gjykata mund të kërkojë nga palët
72
paraqitjen e provave të tjera ose të urdhërojë kryesisht marrjen e tyre, sepse secila palë
ndërgjyqëse është e detyruar të provojë faktet e treguara, në themel të kërkimeve dhe të
prapësimeve, qoftë edhe të atyre të vendosura në themel të kundërpadisë (neni 8 dhe 12 i
K.Pr.Civile), në mënyrë që t’i japë mundësi gjykatës të hetojë mbi këtë shkak dhe që të japë
një vendim të bazuar në ligj dhe në prova (neni 29 i K.Pr.Civile). Provat shkresore janë mjete
të parashikuara nga ligji dhe që shërbejnë për të konstatuar faktet dhe për të përcaktuar të
vërtetën procesuale, duke zgjidhur konfliktin midis ndërgjyqësave në respektim të ligjit. Një nga
detyrat me të rëndësishme të forumit gjyqësor është çmuarja e provave, duke përcaktuar
vërtetësinë dhe fuqinë provuese të tyre.
Paraqitja e provave në një proces gjyqësor, i shërben hetimit të plotë dhe të
gjithanshëm, por njëkohësisht tregon nevojshmërinë për ndarjen dhe caktimin e objektit të të
provuarit kundrejt palëve ndërgjyqëse. Ky Kolegj çmon të përmendë se gjykatat duhet të
bënin një përcaktim të saktë të barrës së provës, nëpërmjet ndarjes së fakteve sipas të drejtës
procedurale civile, në fakte formuese (ose konstituivë që janë ato fakte që sjellin lindjen e një
të drejte, sikurse janë kontratat e huave apo deklaratave noteriale që përmbajnë detyrime në
të holla, të pretenduara nga palët në proces, dhe për këto lloj faktesh, kryesisht barrën e
provës e ka pala paditëse), fakte pengues (janë ato fakte që pengojnë lindjen e një të drejte)
dhe fakte shues (janë fakte që sjellin shuarjen e një të drejte, sikurse është pagimi i një
detyrimi, në rastin në shqyrtim shlyerja e huasë kundrejt njërës prej palëve ndërgjyqëse,
ashtu sikurse e rregullon dhe e parashikon legjislacioni civil).
Duke u nisur nga arsyetimi i mësipërm, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga
ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan është gabuar në lidhje me përcaktimin e barrës së
provës dhe gjithashtu nuk ka kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm në lidhje me
administrimin në shqyrtim të provave shkresore të pretenduara nga i padituri për kthimin e
shumës së marrë hua me sipërfaqe ndërtimi.
Interpretim të gabuar të ligjit procedural që ka çuar në shkelje procedurale konkretisht të
nenit 12 dhe 14 të K.Pr.Civile, vërehen edhe nga ana e Gjykatës së Apelit Durrës në vendimin
nr.16, datë 10.01.2012, ka arsyetuar se: “…Në gjykim është provuar se i padituri ka pranuar
faktin se ka marrë hua nga paditësi (shumën objekt gjykimi) dhe se kjo hua rezulton që t’i
jetë kthyer huadhënësit në formën e sipërfaqeve ndërtimore, ç’ka çmojmë se i ka çuar palët të
nënshkruajnë përmbajtjen e deklaratës së datës 27.06.2007....Gjithashtu çmojmë se paditësi
ka gabuar kur si bazë ligjore të padisë ka vendosur nenin 445 të K.Civil, nen që nuk bën fjalë
për kontratë huajë, por në dispozitat e përgjithshme të kuptimit dhe lindjes së detyrimeve e
konkretisht për detyrimet monetare.
Vlerësojmë se duke pasur parasysh natyrën e marrëdhënies së lidhur mes palëve,
baza ligjore e padisë ku duhej të bazohej kërkimi, objekt gjykimi duhej të ishte neni 1050 e
vijues i Kodit Civil...”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë thekson se forma shkresore e kontratës së huasë
nuk është e rëndësishme për vlefshmërinë e saj, ajo rëndësinë e paraqet në lidhje me
provueshmërinë, e marrëdhënies juridike. Në gjykimin e kësaj çështje pala paditëse ka
pretenduar dhënien e një huaje të paditurit Florenc, dhe ekzistenca e kësaj marrëdhënie
detyrimi (huaje) midis palëve, është provuar nëpërmjet një deklarate noteriale dhe gjithashtu
nuk është mohuar prej të paditurit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykatat më të ulëta duhet të mbajnë në
vëmendje edhe nenin 231 të K.Pr.Civile, i cili përcakton se: “Prova me dëshmitarë lejohet në
të gjitha rastet, përveç kur ligji për vlefshmërinë ose provimin e një veprimi juridik kërkon
shkresë”.
Kolegji i Gjykatës së Lartë çmon se i njëjti rregull vlen edhe në rastin e shuarjes apo
ekzekutimit të një detyrimi, sikundër është pagimi i detyrimit të huamarrësit, (pra i huasë
huadhënësit), veprim i cili pavarësisht se mbetet i vlefshëm në çdo formë, për provueshmëri
73
duhet të kryhet në formë shkresore. Në këtë kuptim, deklaratat e njëanshme të ndodhura në
dosjen gjyqësore, nuk përbëjnë provë të plotë në rast se përmbajtja e tyre kundërshtohet nga
pala së cilës i drejtohet.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në konkluzion vëren se nga ana e Gjykatave nuk është
përcaktuar drejt çmuarja e provave, të paraqitura nga palët për të provuar pretendimet e tyre. Në
themel të shqyrtimit gjyqësor janë vendosur deklarata dhe dëshmi të njëanshme, jo të afta për të
provuar pretendimet apo prapësimet e palëve.
Deklaratat apo dëshmitë e administruara në shqyrtimin gjyqësor nga ana e gjykatave, të
cilave u është dhënë fuqi provuese për të drejtat e pretenduara, tej asaj që parashikon ligji
procedural civil, ka shpënë gjykatat në dhënien e vendimeve të . Kjo analizë e provave jo sipas
përcaktimit ligjor parashikuar nga nenet 12, 14, 231, 246, e të K.Pr.Civile ka cenuar
vendimmarrjen e gjykatave.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, në përputhje me Nenin 485/c
të K.Pr.Civile, duhet të vendoset prishja e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, si një vendim
jo në përputhje me ligjin dhe si i tillë është i domosdoshëm kthimi i çështjes për rigjykim në
Gjykatën e Apelit Durrës, por me tjetër trup gjykues.
Arsyeja e kthimit të çështjes në gjykatën e Apelit Durrës, bëhet në respektim të
procesit të rregullt ligjor, nenit 6 të KEDNJ-së ku shqyrtimi i konfliktit brenda një afati të
arsyeshëm është një prej kërkesave që gjykata duhet të mbajë parasysh, por edhe sipas nenit
42 të Kushtetutës së RSH-së i cili parashikon se “Liria, prona dhe të drejtat e njohura me
Kushtetutë dhe me ligj nuk mund të cenohen pa një proces të rregullt ligjor. 2. Kushdo, për
mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetues dhe ligjorë, ose në rastin e
akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati
të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë, vlerëson se në këtë mënyrë respektohet një prej kërkesave të procesit të
rregullt ligjor. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerësoi se respektimi i afatit të arsyeshëm të
zgjidhjes së konfliktit mund të realizohet pa cenuar procesin në Gjykatën e Apelit Tiranë, si
një gjykatë që i ka dy cilësitë, fakti dhe ligji.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 pika “c” të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.16, datë 10.01.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me trup tjetër gjykues.
Tiranë, më 16.09.2015
74
Nr. 00-2015-3084 i Vendimit (373)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS I K/PADITUR: SHOQËRIA “ALFA NIKEL” SHPK

E PADITUR K/PADITËS: SHOQËRIA “DU&KO”SHPK
OBJEKT I PADISË:
Përmbushje e detyrimit të të paditurit të paguajë
shumën prej 3.045.600 lekë, si dhe shpërblimin e dëmit
të shkaktuar nga mosekzekutimi i detyrimit.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153, 154/a K/Pr.Civile
dhe nenet 426, 880, 884 të K.Civil.
OBJEKT I K/PADISË:
Kthim i shumës se papaguar për tre faturat tatimore
me nr.79, datë 31.01.2008, faturën nr.90, datë 29.02.2008,
dhe faturën nr.102, datë 31.08.2008.
Baza Ligjore e K/Padisë: Neni 160 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Kurbin, me vendim nr.501/336, datë 31.05.2011, ka vendosur:

“Rrëzimin e kërkesë-padisë të palës paditëse e kundrapadiur Shoqëria "Alfa
Nikel" sh.p.k., si të pa bazuar në ligj e në prova. Pranimin e kundrapadisë të
palës së paditur kundrapaditëse, duke e detyruar palën paditëse të
kundrapaditur Shoqëria "Alfa Nikel" sh.p.k, Kapshticë Devoll, që t’i kthejë
palës së paditur kundrapaditëse Shoqërisë "Du&Ko" sh.p.k. Laç shumën prej
2.570.400 lekësh. Shpenzimet gjyqësore, taksat te avokatit dhe ekspertit i
ngarkohen palës paditëse te kundrapaditur”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendim nr.858, datë 12.04.2012, ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.501/336, datë 31.05.2011, të Gjykatës së
Shkallës së Parë Kurbin.”
Kundër vendimit nr.858, datë 12.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë ka

paraqitur rekurs pala paditëse/kundërpaditur “Alfa Nikel” sh.p.k, me anë të të cilit
kërkon prishjen e vendimit nr.858, datë 12.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.501/336, datë 31.05.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë Kurbin dhe pranimin e
kërkesë padisë për këto shkaqe:
75
 Vendimet e gjykatave janë marrë në kundërshtim me provat e administruar në dosjes
gjyqësore dhe në zbatim të gabuar të ligjit.
 Gjykata në kundërshtim me provat pranojnë se pala e paditur kundërpaditëse ka
paguar fatura gabimisht ndërkohë që nuk shqyrtojnë faktin që për këto fatura kjo palë
ka marrë rimbursim TVSH.
 I vetmi argument i paraqitur nga kjo palë gjatë këtij gjykimi ka qenë se këto fatura në
rubrikën blerësi nuk janë nënshkruar prej tij dhe për këtë ka kërkuar kryerjen e aktin
të ekspertimit, por në asnjë rast nuk tha se nga kush ishin nënshkruar këto fatura në
drejtim të shoqërisë sonë.
 Megjithatë fakti nëse këto fatura ishin ose jo të nënshkruara nga administratori i
shoqërisë nuk ndryshon asnjë në vlerën e tyre pasi ligji nuk përcakton se kush është
personi që nënshkruan faturën por kjo vlerën e vërtetë e merr me përmbylljen në librat
e blerjeve dhe shitjeve dhe deklarimin i tyre në organet tatimore veprime të cilat janë
kryer nga pala e paditur, përveç pagesës.
 Në lidhje me aktin e ekspertimit ju vë në dispozicion origjinali i faturës tatimore.
 Sipas legjislacionin dhe procedurës tatimore nëse pala e paditur nuk do të kishte asnjë
dijeni në lidhje me këto fatura ashtu siç ka pretenduar atëherë nuk kishte asnjë arsyet
të dispononte origjinalet e tyre që i përkasin blerësit duke bërë të pavlerë çdo
pretendim të tyre për mos dijeni apo pavlefshmëri të këtyre faturave.
 Gjithashtu nga kjo gjykatë u arsyetua se si objekt i veprimtarisë së shoqërisë “Alfa
Nikel”shpk nuk është transporti me automjete i mbetjeve ndërkohë që në fakt kryerja
e transporti të mallrave të ndryshëm është objekt i veprimtarisë së shoqërisë.

VËREN
Se vendimi nr.858, datë 12.04.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim
të ligjit e si tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se: Pala paditëse/kundërpaditur Shoqëria

“Alfa Nikel” shpk sipas një marrëveshjeje bashkëpunimi me palën e paditur/ kundërpaditëse
shoqërinë “Du&Ko” shpk ka kryer shërbim transporti mbetjesh urbane, duke plotësuar 9
fatura tatimore nr.79 date 31.01.2008, nr.90 date 29.02.2008, nr.98 date 31.03.2008, nr.99
date 31.03.2008 nr.102 date 31.03.2008, nr.106 date 30.09.2008, nr.113 date 31.10.2008,
nr.117 date 30.11.2008 dhe nr.121 date 30.12.2008, në adresë të palës se paditur
kundërpaditëse, për një total prej 5.616.000 leke.
Për sa më sipër, Pala paditëse/kundërpaditur Shoqëria “Alfa Nikel” sh.p.k me
pretendimin se nga pala e paditur/kundërpadisë shoqërinë “Du&Ko”sh.p.k janë shlyer vetëm
tre fatura tatimore i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi duke kërkuar likuidimin e 6
faturave të tjera.
Gjatë gjykimit, pala e paditur/kundërpadise shoqërinë “Du&Ko” sh.p.k ka paraqitur
kundërpadi duke pretenduar se nuk ka asnjë akt marrëveshje me palë paditëse, e cila nuk ka
kryer asnjë shërbim për llogari te saj, si dhe për tre faturat e përmendura si te paguara, kjo
pagese është bërë gabimisht, ka kërkuar kthimin e shumës prej 2.570.400 lekësh.
Gjykata e Rrethit Kurbin, me vendim nr.501/336, datë 31.05.2011, ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë-padisë të palës paditëse e kundrapadiur Shoqëria "Alfa Nikel" sh.p.k., si
të pa bazuar në ligj e në prova. Pranimin e kundrapadisë të palës së paditur kundrapaditëse,
76
duke e detyruar palën paditëse të kundrapaditur Shoqëria "Alfa Nikel" sh.p.k, Kapshticë
Devoll, që ti kthej palës së paditur kundrapaditëse Shoqërisë "Du&Ko" sh.p.k. Laç shumën
prej 2.570.400 lekësh. Shpenzimet gjyqësore, taksat te avokatit dhe ekspertit i ngarkohen
palës paditëse te kundrapaditur”.
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar: “...(...) eksperti i fushës kriminalistike Valter
Haxhiraj, i liçensuar në këtë fushë dhe i regjistruar si i tillë. Në aktin me nr.6/5 të datës
12.05.2011 të paraqitur nga eksperti konkludohet se :“ 1- Shkrimi “ emër, mbiemër, firmë “
nën rubrikën “ BLERESI “ tek nëntë Faturat Tatimore të Shitjes “ objekte ekspertimi, që i
përkasin shoqërisë shitëse “Alfa Nikel” sh.p.k. , nuk janë shkruar e nënshkruar nga shtetasi
Ajet Isai, krahasuar me modelet e vëna në dispozicion. 2-Shkrimet dhe nënshkrimet nën
rubrikën BLERESI dhe nënshkrimet nën rubrikën TRANSPORTUESI, ne faturat tatimore,
objekt ekspertimi, jane shkruar nga i njëjti person. Përjashtim bën shkrimi “Ajet Isai” në
rubrikën BLERESI, tek fatura me nr.serie 38174818, datë 30.11.2008, i cili është shkruar
nga një tjetër person”. Duke ju referuar provave të analizuar më sipër, në rrethanat kur
faturat tatimore nuk janë të plotësuara ne të gjitha elementet e tyre, në rrethanat kur këto
fatura nuk janë të nënshkruara nga BLERESI, palë e paditur kundërpaditës në gjykim, këto
fatura nuk mund të shërbejnë si dokument, pasi rezultojnë të pavlefshme, dhe për pasojë nuk
prodhojnë efekte juridike lidhur me përmbajtjen e tyre dhe përsa kërkohet duke ju referuar
pikërisht atyre...”
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendim nr.858, datë 12.04.2012, ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.501/336, datë 31.05.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Kurbin.”
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar: “...(...) pala paditëse e kundërpaditur nuk paraqiti
asnjë akt marrëveshje me palën e paditur kundërpaditëse.
Është e vërtetë se në dosje është administruar një Kontratë bashkëpunimi datë
19.11.2007 (faqe 21 e dosjes), por që bën fjalë për një bashkëpunim të përkohshëm ndërmjet
dy shoqërive për të marrë pjesë në një prokurim...Po ashtu, është administruar një Kontrate
date 04.01.2008 (faqe 83 e dosjes) lidhur ndërmjet palës së paditur kundërpaditëse dhe
Komunës Golem.... Sikundër shihet, në asnjë nga të dy aktet e përmendura nuk përmendet
dhe nuk ka lidhje pala paditëse e kundërpaditur....
Në kuadër të një hetimi të plotë e të gjithanshëm, Gjykata me të drejtë në vështrim
edhe të kërkesave të nenit 224/a të K.Pr.Civile, vendosi kryerjen e ekspertimit grafik për të
saktësuar në se firmat nën emërtimin “blerësi“ janë apo jo të administratorit Ajet
Isai....Sipas aktit të ekspertimit nr.6/5, datë 12.05.2011 (faqe 98 e dosjes), rezulton se shkrimi
emër mbiemër/firmë në rubrikën “blerësi“, tek të nëntë faturat tatimore që i përkasin
Shoqërisë “Alfa Nikel“ sh.p.k., nuk janë shkruar e nënshkruar nga administratori Ajet
Isai....Me tej akoma, e gjykimit është administruar vërtetimi i Qendrës Kombëtare të
regjistrimit date 08.07.2010 (faqe 81 e dosjes), sipas te cilit objekti i veprimtarisë së palës
paditëse nuk përkon me “transport me automjete te mbetjeve”, gjë që sipas palës së paditur,
në se do të kryente shërbime të tilla, aktiviteti do të binte ndesh me kërkesat e Ligjit nr.9723
date 03.05.2007, apo të Ligjit nr.7928, datë 27.04.1995, “Për TVSH”, neni 36/5....Së fundi,
gjithnjë sipas Vërtetimit të përmendur date 08.07.2010 te QKR, administratori Ali Agolli
është emëruar në datën 22.07.2008, kështu që nuk kishte të drejtë të firmoste faturat tatimore
para kësaj datë.....Sikundër shihet, pala paditëse nuk vërteton me asnjë provë që të këtë kryer
punimet qe pretendon për llogari të palës së paditur kundër paditëse.
Kjo, veç sa me sipër edhe për faktin se pala e paditur me shpjegimet e saj,
kundërshtoi punën e pretenduar, si dhe vërtetoi të mos ketë patur marrëdhënie me palën
paditëse.....Nga sa u analizua, në kundërshtim me sa pretendon pala paditëse e kundër
paditur Shoqëria “Alfa Nikel” sh.p.k, Gjykata e apelit vlerëson se me të drejtë është
vendosur rrëzimi i kërkesë padisë.....Nga ana tjetër, Gjykata e Apelit vlerëson gjithashtu të
drejta edhe përfundimet që arrihen në vendimin e Gjykatës së shkallës së pare rreth pranimit
77
të kundërpadisë.....Ne vijim të analizës se mësipërme, ka rezultuar e provuar se edhe tre
faturat e tjera (Nr. 70, 90 dhe 102), për të cilat pala paditëse ka pretenduar se janë paguar
nga ana e palës së paditur, nuk pasqyrojnë realitetin, sepse sikundër u përmend, nuk
vërtetohet të jetë kryer shërbimi dhe se faturat kanë rezultuar të falsifikuara. ....Është e
vërtetë se pala e paditur kundërpaditëse ka realizuar pagesat për të tre faturat e
përmendura, por një gjë e tillë siç parashtron kjo palë, ka ndodhur si rrjedhoje e veprimeve
të pakujdesshme e te gabuara të punonjëses së saj, e cila është larguar nga detyra. paditëse e
kundërpaditur, nuk ka kryer shërbimet për të cilat pretendon, kështu që në cilësinë e subjektit
që ka marrë pagesën për të tre faturat tatimore nr.70, 90 dhe 102, në një vlerë prej 2.570.400
leke, është begatuar pa shkak të ligjshëm....”.
Kundër vendimit nr.858, datë 12.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs pala paditëse/kundërpaditur “Alfa Nikel” sh.p.k me anë të të cilit kërkon prishjen e
vendimit nr.858, datë 12.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.501/336,
datë 31.05.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë Kurbin dhe pranimin e kërkesë padisë
Nenet 32,153,154/a 160 të Kodit të Procedurës Civile

Nenet 426, 880,884 të Kodit Civil.
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala e paditur nuk përbëjnë

shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e
vendimit nr.858, datë 12.04.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë.
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve
të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit është
rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të lihet në fuqi.
Pretendimet e paraqitura në rekurs nga pala paditëse/kundërpaditur “Alfa Nikel”
sh.p.k kanë të bëjnë me analizën dhe vlerësimin e provave, proces ky që është objekt i
shqyrtimit nga gjykatat e faktit dhe jo i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
Në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen vetëm rastet rigorozisht të
përcaktuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave proceduriale apo shkelje
procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
Në shqyrtim të tërësisë së gjykimit të kësaj çështje, të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve e
prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, si dhe
parashtrimeve në seancë gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi
dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të
kërkesave të ligjit material dhe atij procedural.
Ky Kolegj evidenton se gjykata e apelit ka zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke
garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë e të gjithanshëm të mosmarrëveshjeve objekt
gjykimi, si dhe iu ka dhënë përgjigje të gjitha kërkimeve dhe pretendimeve të palëve të
ngritura në gjykim dhe në ankim.
Gjykata e apelit ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i
K.Pr.Civile); i ka çmuar ato, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi
në tërësinë e rrethanave të çështjes duke zgjidhur mosmarrëveshjen konkrete në përputhje me
78
dispozitat ligjore në fuqi (neni 16 i K. Pr. Civile). Gjykata e apelit ka analizuar provat e
paraqitura nga paditësi i kundërpaditur dhe të të paditurit kundërpaditës, të administruara në
gjykimin në shkallë të parë .
Sipas gërmës “a” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, kërkohet që nga ana e
gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë zbatuar keq ligji. Në rekursin e paraqitur
nga ana e palës paditëse nuk argumentohet një gjë e tillë. Rezulton se faktet e rrethana, që
janë ngritur si shkaqe në rekurs, janë vënë në diskutim gjatë gjykimit dhe janë vlerësuar nga
gjykata e Apelit në tërësinë e provave të administruara.
Sipas gërmës “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile kërkohet që nga ana e
gjykatës së shkallës së parë dhe ajo e apelit të ketë shkelje të rënda të normave procedurale
(neni 467 i K.Pr.Civile). Në rastin konkret nuk ngrihen në rekurs dhe nuk rezulton që, si
gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, të kenë shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe
nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve, që të mos jetë
formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë ose të jenë të pavlefshme aktet procedurale që
kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
Edhe në lidhje me këtë rast, sikurse rezulton nga gjykimi i çështjes në shkallë të parë,
nga ankimi, nga gjykimi në apel dhe nga rekursi, pala paditëse/kundërpaditur “Alfa Nikel”
sh.p.k jo vetëm që nuk ka ngritur pretendime të tilla, por edhe nga shqyrtimi e akteve
procedurale nuk konstatohen shkelje të normave procedurale.
Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në përputhje me Nenin 485/a
të K.Pr.Civile duhet të vendoset lënia në fuqi e vendimit nr.858 datë 12.04.2012 i Gjykatës së
Apelit Tiranë, si një vendim i drejtë dhe në përputhje me ligjin.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 pika “a” të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Lënia në fuqi të vendimit nr.858, datë 12.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 16.09.2015
79
MENDIM PAKICE
1. Unë, gjyqtari në pakicë Admir Thanza, lidhur me çështjen 11118-01740-00-2012 i
Regj. Themeltar, kam mendimin se rekursi i paraqitur nga paditëse e k/paditur
Shoqëria“Alfa Nikel” shpk., përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472
të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin vendimit nr.858, datë 12.04.2012,
të Gjykatës së Apelit Tiranë që ka lënë në fuqi vendimit nr.501/336, datë 31.05.2011,
të Gjykatës së Shkallës së Parë Kurbin.”
2. Vendimi i shumicës që ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.858, datë 12.04.2012,
të Gjykatës së Apelit Tiranë, vlerësoj se është në marrë në zbatim të gabuar të ligjit.
3. Referuar materialeve të çështjes rezulton se pala paditëse e kundërpaditur Shoqëria
“Alfa Nikel” shpk sipas një marrëveshjeje bashkëpunimi me palën e paditur
kundërpaditëse shoqërinë “Du&Ko” shpk ka kryer shërbim transporti mbetjesh
urbane, duke plotësuar 9 fatura tatimore nr.79 date 31.01.2008, nr.90 date 29.02.2008,
nr.98 date 31.03.2008, nr.99 date 31.03.2008 nr.102 date 31.03.2008, nr.106 date
30.09.2008, nr.113 date 31.10.2008, nr.117 date 30.11.2008 dhe nr.121 date
30.12.2008, në adresë të palës se paditur kundërpaditëse, për një total prej 5.616.000
leke.
4. Për sa më sipër, Pala paditëse/kundërpaditur Shoqëria “Alfa Nikel” sh.p.k me
pretendimin se nga pala e paditur/kundërpadisë shoqërinë “Du&Ko” sh.p.k janë
shlyer vetëm tre fatura tatimore i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi duke
kërkuar likuidimin e 6 faturave të tjera.
5. Gjatë gjykimit, pala e paditur/kundërpadisë shoqërinë “Du&Ko” sh.p.k ka paraqitur
kundërpadi duke pretenduar se nuk ka asnjë akt marrëveshje me palë paditëse, e cila
nuk ka kryer asnjë shërbim për llogari te saj, si dhe për tre faturat e përmendura si te
paguara, kjo pagese është bërë gabimisht, ka kërkuar kthimin e shumës prej 2.570.400
lekësh.
6. Gjykata e Rrethit Kurbin, me vendim nr.501/336, datë 31.05.2011, ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë-padisë të palës paditëse e kundrapadiur Shoqëria "Alfa Nikel"
sh.p.k., si të pa bazuar në ligj e në prova. Pranimin e kundrapadisë të palës së
paditur kundrapaditëse, duke e detyruar palën paditëse të kundrapaditur Shoqëria
"Alfa Nikel" sh.p.k, Kapshticë Devoll, që ti kthej palës së paditur kundrapaditëse
Shoqërisë "Du&Ko" sh.p.k. Laç shumën prej 2.570.400 lekësh. Shpenzimet gjyqësore,
taksat te avokatit dhe ekspertit i ngarkohen palës paditëse te kundrapaditur”.
7. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendim nr.858, datë 12.04.2012, ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.501/336, datë 31.05.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Kurbin.”
8. Kundër vendimit nr.858, datë 12.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs pala paditëse/kundërpaditur “Alfa Nikel” sh.p.k me anë të të cilit kërkon
prishjen e vendimit nr.858, datë 12.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.501/336, datë 31.05.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë Kurbin dhe
pranimin e kërkesë padisë
9. Shumica në vendimin e saj ka vlerësuar se shkaqet e paraqitura në rekursin e palës
paditëse të kundrapaditur “Alfa Nikel” shpk nuk përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të
Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e vendimit nr.858,
datë 12.04.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë.
10. Nga ana e shumicës nuk është dhënë asnjë argument për vlerësimin e saj lidhur me
natyrën e marrëdhënies juridike në gjykim, por në vija të përgjithshme ka çmuar se
arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit
dhe zbatimit të kërkesave të ligjit material dhe atij procedural dhe se gjykata e apelit
ka zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke garantuar zhvillimin e një hetimi të
80
plotë e të gjithanshëm të mosmarrëveshjeve objekt gjykimi, si dhe iu ka dhënë
përgjigje të gjitha kërkimeve dhe pretendimeve të palëve të ngritura në gjykim dhe në
ankim.
11. Si pakicë duke analizuar vendimin e gjykatës së apelit kam mendimin se ai është i
pabazuar ligjërisht si rezultat i vlerësimit të gabuar të akteve procedurale.
12. Gjykata e apelit në vendimin e saj ka argumentuar se “...(...) pala paditëse e
kundërpaditur nuk paraqiti asnjë akt marrëveshje me palën e paditur kundërpaditëse.
(...).”
13. Duke ju referuar materialeve të dosjen gjyqësore dhe të administruara në gjykim
rezulton se ndërmjet palëve ndërgjyqëse palës paditëse të kundërpaditur Shoqëria
“Alfa Nikel” shpk dhe palës së paditur kundërpaditëse shoqëria “Du&Ko” shpk me
datë 19.11.2007 është lidhur një marrëveshjeje bashkëpunimi për të kryer shërbim
transporti mbetjesh urbane. Ky fakt është përmendur edhe tek vendimi i shumicës në
pjesën e rrethanave të çështjes.
14. Gjithashtu vendimi i gjykatës së apelit është kontradiktor. Nga njëra anë argumenton
se ndërmjet palëve ndërgjyqëse nuk ka marrëveshje për të kryer shërbim dhe nga ana
tjetër argumenton se ...omissis...në vijim të analizës se mësipërme, ka rezultuar e
provuar se edhe tre faturat e tjera (Nr. 70, 90 dhe 102), për të cilat pala paditëse ka
pretenduar se janë paguar nga ana e palës së paditur, nuk pasqyrojnë realitetin,
sepse sikundër u përmend, nuk vërtetohet të jetë kryer shërbimi dhe se faturat kanë
rezultuar të falsifikuara.(...). Pra nqs i referohemi logjikës së përdorur nga gjykata e
apelit nëse nuk do të kishte një marrëveshje për të kryer një shërbim nga pala paditëse
e kundrapaditur atëherë ç’vlerë do kishte nëse vërtetohet apo jo kryerja e shërbimit
dhe aq më shumë nëse faturave respektive pasqyrojnë apo jo realitetin.
15. Si pakicë çmoj të theksoj se një ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi
gjyqësor janë ligjshmëria dhe argumentimi i tij; elemente ligjore këto që i mungojnë
vendimit të gjykatës së apelit rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit procedural. Këto
kërkesa çmoj se mungojnë të vendimi i gjykatës së apelit. Ky vendim është rrjedhojë
e një analize jo të plotë dhe objektive të provave sipas nenit 126 të K.Pr.Civile
16. Gjykata e apelit ndonëse ka administruar të njëjtat prova të marra dhe shqyrtuara në
gjykim në shkallë të parë (përfshirë dhe akt marrëveshjen e lidhur mes palëve) arrin
në konkluzionin e gabuar se pala paditëse e kundërpaditur nuk paraqiti asnjë akt
marrëveshje.(...).
17. Në këto rrethana si pakicë kam mendimin se nga gjykata e apelit nuk është kryer një
hetim i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes, në përputhje me ligjin i parashikuar nga
neni 14 i K.Pr.Civile dhe se vendimi nuk është rezultat i një analize të plotë të
provave (neni 126 i K.Pr.Civile). Si rezultat i kësaj nuk është përcaktuar drejt
marrëdhënia juridike mes palëve ndërgjyqëse dhe rrjedhimisht dhe objekti i
mosmarrëveshjes në gjykim.
18. Si pakicë, në këto kushte vlerësoj se çështja duhet të kthehet për rigjykim në gjykatën
e apelit, e cila ka të gjithë hapësirën procedurale që nëpërmjet garantimit të zhvillimit
të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen ta
zgjidhë atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16).
19. Përfundimisht, si pakicë çmoj se vendimi nr.858, datë 12.04.2012, të Gjykatës së
Apelit është rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit procedural dhe rrjedhojë e një hetimi
të plotë e të gjithanshëm dhe për këtë shkak duhej të prishej dhe çështja të kthehej për
rigjykim asaj gjykate me tjetër trup gjykues.
Admir Thanza
81
Nr. 00-2015-3086 i Vendimit (374)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: ARBEN TELITI.

I PADITUR: PETRIT TELITI.
OBJEKTI:
Kërkojmë vërtetimin e faktit juridik të qenies pronar (bashkëpronarë)
të një banese kati përdhe i saj me vendndodhje në lagjen nr.3 Kavajë,
duke detyruar dhe palën e paditur ta pranojë këtë fakt.
Baza Ligjore: Neni 392 K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.871, datë 07.12.2010, ka

vendosur:
“Pranimin e padisë. Detyrimin e të paditurit Petrit Teliti të njohë paditësin
Arben Teliti pronar (bashkëpronarë) të një ndërtese kati përdhe i saj, ndodhur
në lagjen nr.3 të qytetit të Kavajës më këto kufij: Veri- sheshi i kinemasë,
Jugu-banesa e Reshat Teliti, Lindje-oborri i banesës, Perëndim-kinemaja”.

“Lënie në fuqi të vendimit civil nr.871, datë 07.12.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë.”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur Petrit

Teliti, i cili parashtron këto shkaqe:
 Gjykatat kanë zbatuar në mënyrë tërësisht të gabuar ligjin (Neni 472/a te K.Pr.Civile)
duke e bërë pronar një person pa asnjë bazë ligjore, në kundërshtim me mënyrat
ligjore për fitimin e pronësisë e duke gjykuar një padi pa bazë ligjore, në kundërshtim
me sa urdhërohet në nenin 392 të K.Pr.Civile, sipas të cilit kur gjatë gjykimit lind një
konflikt midis palëve në gjykim , Gjykata vendos pushimin e gjykimit të çështjes.
 Në këtë rast gjykatat nuk e kanë kuptuar fare këtë dispozitë ligjore.
 Edhe në rast se do të ishin kushtet për të ngritur një padi të tillë detyrimi në bazë të
nenit 114 të K.Civil padija e paditësit Arben Teliti rezulton e parashkruar me kalimin
e afatit 10 vjeçar, pasi në gjykim u provua se i padituri Petrit Teliti banon në banesën
e tij prej 15 vitesh pa asnjë pengesë duke u sjellë si pronar i saj, fakt i cili ka qenë i
ditur nga dita e parë e deri më sot nga pala paditëse duke qenë ato ngjitur njëri me
tjetrin me shtëpinë.
82
 Gjykatat kanë nxjerrë nga shtëpia një person që nuk ka bukë të hajë pas 15 vitesh,
ndonëse ndërtimet janë bërë me konsensusin e të dy palëve e çon atë drejt
vetëgjygjësisë .
 Ndërtimi nga të dy palët është një ndërtim i paligjshëm pasi asnjeri nga këto palë nuk
ka marrë leje ndërtimi në organet kompetente shtetërore, si pasojë objekti i shqyrtimit
gjyqësor ka të bëjë me një fakt të paligjshëm që sipas disa vendimeve Unifikuese të
Gjykatës së Lartë nuk mund të marrin mbrojtje ligjore në Gjykatë, pasi nuk mund që
Gjykata të legjitimojë duke njohur pronar ndërtuesin e paligjshëm.
 Vërtetimi faktit juridik është i karakterit deklarativ dhe gjykohet me kërkues pa palë
kundërshtare. Si pasojë padia e paraqitur nga Arben Teliti objekt shqyrtimi gjyqësor
është një padi që nuk mund të ngrihet dhe sipas nenit 468 të K.Pr.Civile, Gjykata e
Apelit Durrës duhet të vendoste Pushimin e Gjykimit të çështjes.
 Sipas nenit 173 të K.Civil “ndërtesa dhe çdo vepër tjetër që ndodhen mbi ose nën
sipërfaqen e tokës, i përkasin pronarit të saj, përveç kur parashikohet ndryshe në këtë
Kod e në dispozita të tjera ligjore”.
 Përfundimisht kërkojmë ndryshimin e vendimeve të gjykatave dhe pushimin e
gjykimit.
Paditësi Arben Teliti, ka paraqitur Kundër Rekurs, i cili parashtron këto shkaqe:
 Nga pala e paditur janë ngritur probleme të cilat nuk qëndrojnë.
 Nga i padituri pretendohet se është gjykuar një padi pa bazë ligjore, ky pretendim
nuk qëndron pasi në dosje ndodhet një vendim pushimi, kërkesë e paditësit, meqë
personi i tretë në atë proces (sot i padituri) pati pretendime pronësie, atëherë paditësi
e ngriti padinë sipas rregullave të përgjithshme. Në këto kushte nga ana e gjykatës
nuk u konstatuan shkelje për sa urdhëron neni 392 i K.Pr.Civile.
 Nuk është e vërtetë që i padituri banon prej 15 vjetësh në këtë banesë.
 I padituri në gjykimin e parë e ka pranuar se objekti është ndërtuar nga i ndjeri
Reshat Teliti dhe meqë i padituri do të martohej e s’kishte ku të banonte u fut nga
babai i i paditësit të banojë në atë shtëpi.
 Nuk është e vërtetë që i padituri është pronar i katit përdhe e mundohet ta provojë me
dëshmitarë.
 Përfundimisht kërkojmë lënien në fuqi të vendimeve të gjykatave.

VËREN
Se vendimi nr.10-2012- 1116 (547), datë 09.07.2012, i Gjykatës së Apelit Durrës është
marrë në zbatim të ligjit e si tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga hetimi i çështjes në seancë gjyqësore rezultoi e provuar se: Palët ndërgjyqëse
janë banorë të lagjes nr.3 të qytetit të Kavajës dhe janë në marrëdhënie të posaçme mes tyre.
Paditësi pretendon se, sipas vendimit civil nr.419, datë 24.05.2010, të kësaj gjykate ai
është një nga trashëgimtarët ligjorë të radhës së parë të të ndjerit babait të tij Reshat Teliti. I
ndjeri Reshat Teliti në vitin 1995 ka ndërtuar një ndërtesë dy katëshe në lagjen nr.3 Kavajë,
pa lejen e organeve kompetente ngjitur me banesën ekzistuese.
83
Ky fakt sipas paditësit provohet me vetë deklarimin e bërë nga i ndjeri Reshat Teliti
më datë 20.11.2006, për legalizimin e një ndërtese dy katëshe e ndodhur në lagjen nr.3
Kavajë.
Gjithashtu nga i ndjeri Reshat Teliti është porositur tek inxhinieri Agim Qarri
planimetria e objektit, skica e armimit të kolonës dhe traut, skica e armimit të plintit dhe
kolonës për ndërtimin e këtij objekti.
Faktin që ky objekt është ndërtuar nga i ndjeri Reshat Teliti e pohoi dëshmitari Agim
Qarri, i cili deklaroi që është porositur nga paditësi për të hartuar skicën e katit të parë dhe
katit të dytë të kësaj ndërtese, si dhe për ti dhënë një zgjidhje teknike të shtesës, pasi ishte
pranë kinemasë dhe kërkonte një mendim të kualifikuar lidhur me këtë ndërtim.
Dëshmitari Ilirjan Kadiu deklaroi se i ndjeri Reshat Teliti (babai i paditësit) në vitin
1995 ka bërë porosi për një ton hekur, katërmijë copë tulla, dy paleta çimentoje, duke i
paguar atij shumën përkatëse për to. Këto mallra siç u deklarua më sipër ai i ka çuar për
llogari të të ndjerit Reshat Teliti. Gjithashtu paditësi pretendoi se katin përdhe të kësaj shtese
nuk e ka ndërtuar i padituri Petrit Teliti, pasi në vitin 1995 ai ka qenë në moshë 20 vjeçare
dhe nuk ka patur mundësi financiare për ta ndërtuar këtë objekt, pasi ka qenë duke kryer
shërbimin ushtarak dhe se në këtë ambient e ka futur i ndjeri Reshat Teliti, sepse e kishte nip.
Në këto kushte paditësi kërkoi pranimin e padisë.
Nga ana tjetër i padituri pretendoi se në vitin 1995 palët ndërgjyqëse kanë rënë dakord
për të shtuar sipërfaqen e banimit. Paditësi Arben jetonte në katin e dytë, ndërsa i padituri
Petrit jetonte në katin e parë dhe për këtë arsye nuk mund të ndërtohej pa marrë miratimin e
të paditurit, pasi do të ndërhyhej nga themelet e banesës ekzistuese. Pra kati i parë i kësaj
banese është ndërtuar nga i padituri Petrit Teliti, i cili ka 15 vjet që jeton në këtë ambient,
duke u sjellë si pronar i saj. I padituri pretendon se ndërtimi i kryer është një ndërtim i
paligjshëm dhe në bazë të vendimeve Unifikuese të Gjykatës së Lartë nuk mund të marrë
mbrojtje ligjore nga gjykata.
Padia e ngritur nga paditësi, është një padi që nuk mund të ngrihet nga paditësi me
bazë ligjore neni 392 i K.Pr.Civile. Sipas deklarimeve të dëshmitarit Shyqyri Sinjari, vjehrri i
të paditurit Petrit Teliti, rezultoi se katin e parë të kësaj ndërtese e ka ndërtuar Petrit Teliti dhe
paratë për ndërtimin e kësaj shtese i ka paguar vetë dëshmitari dhe Fiqiri Baba që është daja i
Petritit.
Dëshmitari Bujar Baboci deklaroi se i ka kryer instalimet hidraulike dhe elektrike të
paditurit Petrit Teliti, tek shtëpia tek kinemaja, kati i parë, para se ai të i martohej.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.871, datë 07.12.2010, ka
vendosur: “Pranimin e padisë. Detyrimin e të paditurit Petrit Teliti të njohë paditësin Arben
Teliti pronar (bashkëpronarë) të një ndërtese kati përdhe i saj, ndodhur në lagjen nr.3 të
qytetit të Kavajës me këto kufij: Veri- sheshi i kinemasë, Jugu-banesa e Reshat Teliti, Lindje-
oborri i banesës, Perëndim-kinemaja”.
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “...(...) sipas vetë deklarimit për legalizimin
shtesë datë 20.11.2006, i ndjeri Reshat Teliti ka kërkuar legalizimin e shtesës dy katëshe,
ndodhur në lagjen nr.3 Kavajë, ndërsa i padituri Petrit Teliti sipas vetë deklarimit për
legalizim datë 14.11.2006, ka kërkuar legalizimin e katit përdhe të kësaj shtese (objektin,
objekt gjykimi).
Në nenin 26 të ligjit 9482 datë 16.02.2006 është parashikuar : 1. Nëse gjatë
legalizimit ka mosmarrëveshje për raportet e pronësisë në objekt ose dhe rreth përfshirjes së
personave të tjerë të cilët pretendojnë të drejta mbi parcelën ndërtimore, që legalizohet sipas
këtij ligji kjo mosmarrëveshje zgjidhet nga gjykata. 2. Gjatë shqyrtimit të konfliktit gjyqësor
procedurat për legalizim të objektit pezullohen dhe rifillojnë sipas kushteve të këtij ligji, pasi
vendimi gjyqësor të jetë i formës së prerë, me kushtin që ndërtimi pa leje të jetë
vetëdeklaruar sipas afatit të përcaktuar në nenin 7 të këtij ligji.
84
Në vështrim të kësaj dispozite bie poshtë pretendimi i palës së paditur se gjykata nuk
mund të marrë në mbrojtje ligjore një ndërtim pa leje....”
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.547 datë 09.07.2012 ka vendosur: “Lënie
në fuqi të vendimit civil nr.871 datë 07.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë.”, me
të njëjtin arsyetim
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur Petrit Teliti,
dhe Paditësi Arben Teliti, ka paraqitur Kundër-Rekurs, me shkaqet e lartëpërmendura;
Neni 392 K.Pr.Civile.
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala e paditur nuk përbëjnë

shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e
vendimit nr.10-2012- 1116 (547), datë 09.07.2012, i Gjykatës së Apelit Durrës.
Kështu siç rezulton nga pretendimet e parashtruara në kërkesëpadi pala paditëse ka
iniciuar procesin gjyqësor me anë të të cilit kërkon të realizojë të drejtën e tij për të njohur
kontributin e tij në ndërtimin e objektit pasuri e paluajtshme në cilësinë e bashkëpronarit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pala paditëse ka interes të ligjshëm për
ngritjen e kësaj padie bazuar edhe në nenin 26 të ligjit 9482, datë 16.02.2006, në të cilin është
parashikuar : 1. Nëse gjatë legalizimit ka mosmarrëveshje për raportet e pronësisë në objekt
ose dhe rreth përfshirjes së personave të tjerë të cilët pretendojnë të drejta mbi parcelën
ndërtimore, që legalizohet sipas këtij ligji kjo mosmarrëveshje zgjidhet nga gjykata. 2. Gjatë
shqyrtimit të konfliktit gjyqësor procedurat për legalizim të objektit pezullohen dhe rifillojnë
sipas kushteve të këtij ligji, pasi vendimi gjyqësor të jetë i formës së prerë, me kushtin që
ndërtimi pa leje të jetë vetëdeklaruar sipas afatit të përcaktuar në nenin 7 të këtij ligji.Nisur
nga sa më sipër rezultojnë të pa bazuara në ligj shkaqet e pretenduara në recurs, se padia
nuk gjen mbështetje ligjore.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga ana e të dy gjykatave nuk kemi
shkelje procedurale dhe konkretisht të nenit 392 të K.Pr.Civile, pasi pala paditëse i është
drejtuar gjykatës me padi sipas rregullave të përgjithshme.
Në lidhje me pretendimet e ngritura në rekurs për themelin e çështjes, në vështrim të
nenit 12 të K.Pr.Civile i cili parashikon së ” Pala që pretendon një të drejtë, ka detyrim që, në
përputhje më ligjin, të provojë faktet mbi të cilët bazon pretendimin ë saj”, ky Kolegj vlerëson se
të dyja gjykatat e faktit kanë kryer një hetim gjyqësor dhe i kanë nënshtruar debatit gjyqësor
provat e paraqitura nga palët.
Kuptimi i përgjithshëm i provave është dhënë nga neni 11 i K.Pr.Civilë, ku parashikohet
se: “Provat janë të dhëna që merren në formën e parashikuar nga ky Kod dhe që vërtetojnë apo
rrëzojnë pretendimet ose prapësimet e pjesëmarrësve në proces”. Provat kryesisht paraqiten
nga palët por mund të merren kryesisht edhe nga gjykata. Kur provat e paraqitura nuk janë të
mjaftueshme, gjykata mund të kërkojë nga palët paraqitjen e provave të tjera ose të urdhërojë
kryesisht marrjen e tyre, sepse secila palë ndërgjyqëse është e detyruar të provojë faktet ë
treguara, në themel të kërkimeve dhe të prapësimeve, (neni 8 dh]e 12 i K.Pr.Civile), në
85
mënyrë që t’i japë mundësi gjykatës të hetojë mbi këtë shkak dhe që të japë një vendim të
bazuar në ligj dhe në prova (neni 29 i K.Pr.Civile). Provat shkresorë janë mjete të parashikuara
nga ligji dhe që shërbejnë për të konstatuar faktet dhe për të përcaktuar të vërtetën procesuale,
duke zgjidhur konfliktin midis ndërgjyqësve në respektim të ligjit.
Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në përputhje me nenin 485/a të
K.Pr.Civile duhet të vendoset lënia në fuqi e vendimit nr.10-2012- 1116 (547), datë 09.07.2012,
të Gjykatës së Apelit Durrës, si një vendim i drejtë dhe në përputhje me ligjin.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.10-2012- 1116 (547), datë 09.07.2012, të Gjykatës së
Apelit Durrës.
Tiranë, më 16.09.2015
86
Nr.00-2015 -3096 i Vendimit (375)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :
Aleksandër Muskaj Kryesues

Mirela Fana Anëtare
në datën 17.09.2015 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë :
PADITËS: TEKI TAFILLARI, (në mungesë)

ZYLFIJE TAFILLARI, (në mungesë)
I PADITUR: HAMIT MEHMETAJ, (në mungesë)
OBJEKTI:
Njohje bashkëpronar në pasurinë nr.2/93 12-6
volumi 23, faqe 123 ZK 82.5 m2,
ndodhur në L. 16 Rr. “Koço Kazanxhi”
pallati 933, shk.2, k.3 ap.6 Durrës.
Baza Ligjore: Neni 31, 32 i K.Pr.Civile,
neni 199-200 i K.Civil.
Gjykata e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.11-2010-397 (259), datë

“Pranimin e kërkesëpadisë së paditëseve Teki Neim Tafillari dhe Zylfije Tahir
Tafillari.
Detyrimin e të paditurit Hamit Jonuz Mehmetaj të njohë bashkëpronarë
paditësit në pasurinë nr.2/93, 12-6 volumi 23 faqe 123 ZK 82.5 m2 ndodhur në
Lagjen nr.16, Rr.“Koço Kazanxhi”, pallati 933, shk. 2, kati 3, Ap. 6 Durrës.
Shpenzimet gjyqësore lihen në ngarkim të të paditurit.”
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.302/21286-2012-576, datë 10.04.2012 ka

vendosur :
“Ndryshimin e vendimit civil, nr.259/11-2010-397, datë 01.02.2010 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës, si më poshtë:
Rrëzimin e padisë.
Shpenzimet procedurale i ngarkohen palës paditëse solidarisht...”
Kundër vendimit nr.302/21286-2012-576, datë 10.04.2012 të Gjykatës së Apelit

Durrës, më datë 27.04.2012 ka ushtruar rekurs pala paditëse Teki Tafillari dhe Zylfie
Tafillari duke kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.302/21286-2012-576, datë 10.04.2012 të
Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.11-2010-397 (259), datë
01.02.2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.”.
87
KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; si shqyrtoi në tërësi çështjen, në
mungesë të pjesëmarrësve në proces,
VЁREN
Se vendimi nr.302/21286-2012-576, datë 10.04.2012 i Gjykatës së Apelit Durrës
është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material e procedural civil e si i tillë do të prishet
duke u lënë në fuqi vendimi nr.11-2010-397 (259), datë 01.02.2010 i Gjykatës së Shkallës së
Parë Durrës.
A. RRETHANAT E FAKTIT
1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes gjyqësore i rezultojnë të

pranuara nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon :
2. Paditësit janë në marrëdhënie të posaçme midis tyre pasi janë bashkëshortë. Ata
gjithashtu kanë qenë në marrëdhënie të posaçme me të paditurin Hamit Mehmetaj i
cili ka qenë dhëndri i tyre (bashkëshorti i vajzës së paditësve, të ndjerës Venetike
Mehmetaj).
3. Rezulton se me vendimin civil nr.966, datë 11.04.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës është vendosur: “Pranimin e kërkesëpadisë.
Detyrimin e palës së paditur të lirojë dhe ti dorëzojë paditësit apartamentin e
ndodhur në Lagjen nr.16, Rruga “Koço Kazanxhi”, pallati nr.933, ap.6”.
Me vendimin nr.10-2008-190 (324) datë 24/06/2008 të Gjykatës së Apelit Durrës
është vendosur:“Lënia në fuqi të vendimit nr.966, datë 11/04/2007 të Gjykatës së
shkallës së Parë Durrës.”.
4. Në gjykimin civil që i përket vendimit të mësipërm me cilësinë e paditësit është
Hamit Jonuz Mehmetaj, ndërsa me cilësinë e të paditurve janë shtetasit Teki Tafillari
dhe Zylfije Tafillari.
5. Paditësit në gjykimin e ri Teki Tafillari dhe Zylfije Tafillari me kërkesëpadi
pretendojnë se janë bashkëpronarë në banesën objekt gjykimi dhe meqenëse ajo i
është mohuar nga i padituri Hamit Mehmetaj kanë kërkuar në rrugë gjyqësor të
njohjen bashkëpronarë mbi apartamentin objekt gjykimi. Kjo bashkëpronësi sipas tyre
është bashkëpronësi si rrjedhim i kontributit të tyre në blerjen e pasurisë objekt
gjykimi.
6. Paditësit parashtruan se së bashku me të paditurin dhe vajzën e tyre bashkëshorten e të
paditurit, të ndjerën Venetike Mehmetaj, kanë jetuar në një familje në një ekonomi të
përbashkët pasi i padituri ishte futur dhëndër në familjen e tyre dhe jetonte bashkë me
ta. Si pasojë e procesit të privatizimit të banesave shtetërore në bazë të ligjit nr.7652
datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave shtetërore” paditësit kanë blerë nga
shteti një apartament në qytetin e Laçit. Pasi e kanë shitur apartamentin në Laç me të
ardhurat e siguruara duke shtuar edhe para të tjera kanë blerë shtëpinë objekt gjykimi
në Durrës, e cila duke qenë se jetonin bashkë dhe po ashtu duke qenë se veprimet
konkrete janë kryer nga i padituri është regjistruar në emër të tij. Për pasojë ato
pretendojnë se në apartamentin objekt gjykimi janë bashkëpronarë dhe kërkojnë të
njihen si të tillë pa përcaktuar pjesë konkrete, por vetëm të njihet kontributi i tyre
meqenëse nga i padituri kërkohet që të dy paditësit në moshë të kaluar dhe pa mjete
jetese dhe pa mundësi të tjera banimi kërkohet të nxirren jashtë nga banesa.
7. Për të provuar pretendimet e saj pala paditëse paraqiti si prova në gjykimin në fakt
vendimin gjyqësor civil nr.966 datë 11.04.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës
me shënimet për vendimin nr.10-2008-190 (324), datë 24.06.2008, të Gjykatës së
88
Apelit Durrës, kontratë noteriale nr.1911/593 datë 27.08.1999 me të cilën është blerë
nga i padituri apartamenti objekt gjykimi, certifikatë për vërtetim pronësie datë
24.11.2006 dhe harta treguese përkatëse për apartamentin objekt gjykimi në emër të të
paditurit, vërtetim pronësie datë 27.08.1999 i Hipotekës Durrës, harta treguese
përkatëse dhe planimetria e banesës, kontrata noteriale nr.1247/332 datë 19/02/1998
për shitjen e apartamentit në qytetin e Laçit nga paditësit Teki Tafillari dhe Zylfije
Tafillari.
8. Po ashtu në gjykim në bazë të nenit 231 e vijues të K.Pr.Civile gjykata e shkallës së
parë mori edhe provën me dëshmitarë duke pasur parasysh faktin se palët ndërgjyqëse
në momentin e kryerjes së veprimeve juridike kane qenë në marrëdhënie të posaçme
midis tyre. U pyeten më cilësinë e dëshmitarëve në gjykim shtetasit Ndue Zefi Llesh
Daçi dhe Ismet Çoku (procesverbali i seancës datë 20.11.2009) si dhe Feruzan Hysko,
Novruz Halipaj dhe Demir Muça (proces-verbali i seancës datë 18.01.2010).
9. Pala e paditur në gjykim kundërshtoi faktin se paditësit kanë kontribuar në blerje e
apartamentit objekt gjykimi. Ajo mohon faktin se paratë e përfituara nga shitja e
shtëpisë në Laç janë investuar për blerjen e shtëpisë në Durrës, që është shtëpia objekt
gjykimi, pasi kjo e fundit është blerë një vit e gjysmë më vonë dhe me një vlerë që
është sa trefishi i vlerës së shtëpisë së shitur nga paditësit në qytetin e Laçit. Si prova
në gjykim prej saj u paraqitën certifikatë familjare nr.170/21/65 datë 11.11.2009 si
dhe akt verifikimi për vjetërsi në punë datë 04.11.2009 në emër të të paditurit Hamit
Mehmetaj me të cilin vërtetohet se ka qenë në marrëdhënie pune në periudhën
21.09.1989 – 01.10.1992.
B. PROCEDURAT GJYQËSORE
10. Gjykata e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.11-2010-397 (259), datë

“Pranimin e kërkesëpadisë së paditëseve Teki Neim Tafillari dhe Zylfije Tahir
Tafillari.
Detyrimin e të paditurit Hamit Jonuz Mehmetaj të njohë bashkëpronarë paditësit në
pasurinë nr.2/93, 12-6 volumi 23 faqe 123 ZK 82.5 m2 ndodhur në Lagjen nr.16, Rr.
“Koço Kazanxhi”, pallati 933, shk. 2, kati 3, Ap. 6 Durrës.
Shpenzimet gjyqësore lihen në ngarkim të të paditurit.”
11. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.302/21286-2012-576, datë 10.04.2012,
ka vendosur :
“Ndryshimin e vendimit civil, nr.259/11-2010-397, datë 01.02.2010 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Durrës, si më poshtë:
Shpenzimet procedurale i ngarkohen palës paditëse solidarisht...”.
12. Kundër vendimit nr.302/21286-2012-576, datë 10.04.2012 të Gjykatës së Apelit
Durrës, më datë 27.04.2012 ka ushtruar rekurs pala paditëse Teki Tafillari dhe
Zylfie Tafillari duke kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.302/21286-2012-576, datë
10.04.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.11-2010-
397 (259), datë 01.02.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës”.
Në shkaqet e rekursit të pretenduara prej palës paditëse veçohen:

 Gjykata e apelit ka bërë një interpretim të gabuar të ligjit procedural kur ka
konkluduar se gjykata e shkallës së parë nuk paarsyetuar mjaftueshëm
pretendimet e palëve paditëse kur në gjykim në shkallë të parë është njohur
bashkëpronësia për kontribut në blerjen e apartamentit, por dhe provueshmërisë
89
së pretendimeve tona sipas nenit 233 të K.Pr.Civile për shkak të marrëdhënieve
të posaçme të palëve.
 Në kundërshtim me sa ka arsyetuar Gjykata e Apelit, pala paditëse ka interes të
ligjshëm për ngritjen e padisë sipas nenit 32/a të K.Pr.Civile, pasi padia ka
karakter njohje dhe njohja bashkëpronar ngrihet ndaj atij që është pronar i sendit.
 Ne nuk kemi patur interes të godasim kontratën e shitblerjes, por kemi kërkuar ta
realizojmë të drejtën nëpërmjet kërkimit të njohjes bashkëpronar.
 Gjykata e Apelit ka arsyetuar bazuar në nenin 451/a të K.Pr.Civile se vendimi
nr.966, datë 11.04.2007 (me të cilin është pranuar padia e rivendikimit e të
paditurit kundër paditësave) përbën një fakt ligjor për gjykatën që gjykon
çështjen, por padia e rivendikimit nuk përjashton të drejtën e paditësve për të
ngritur padinë me objektin në gjykim.
 Gjykata e apelit ka arsyetuar jo drejtë kur ka arritur në përfundimin se nuk jemi
përpara situatës juridike të parashikuar nga neni 233/c të K.Pr.Civile që paditësat
të rezultonin si blerës në kontratën e shitblerjes nr.1911/593 dt.27.08.1999, nëse
vërtet kanë kontribuar në çmimin e blerjes së tij.
 Gjykata nuk ka patur parsysh se ne kemi banuar në të njëjtën banesë fillimisht në
Laç dhe me ekonomi të përbashkët pasi paditësi është futur dhëndër brenda, duke
kontribuar dhe në rritjen e nipit dhe më pas në Durrës në banesën objekt gjykimi
deri sa vdiq vajza jonë dhe bashkëshortja e të paditurit. Ne vazhduam të
qëndrojmë në të njëjtën banesë dhe kur i padituri u largua në Itali deri kur ngriti
padinë e rivendikimit.
C. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIMEVE.
13. Gjykata e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.11-2010-397 (259), datë

01.02.2010 mes të tjerave arsyeton se :
“… omissis ... Duke pasur parasysh provat e cituara më lart dhe shpjegimet e palëve
në seancë gjyqësore gjykata arrin në përfundimin se kërkesëpadia e paditësve është
e bazuar në prova dhe në ligj dhe si ë tillë duhet të pranohet. Me prova shkresore
dhe me provat e lira më dëshmitarë provohet se paditësit kanë qenë bashkëpronarë
të një apartamenti në qytetin e Laçit në të cilin ka jetuar edhe vajza e tyre me
bashkëshortin, të paditurin Hamit Mehmetaj, cili ishte futur dhëndër në shtëpinë e
vjehrrit, ata kanë jetuar një kohë të gjatë aty dhe më pas kanë shitur apartamentin
në Laç dhe kanë blerë një apartament në Durrës, që është apartamenti objekt
gjykimi. Që nga momenti i blerjes se apartamentit dhe deri në kohën e zhvillimit të
gjykimit paditësit kanë jetuar pa ndërprerje në apartamentin objekt gjykimi edhe pas
vdekjes së vajzës së tyre.
Gjykata duke shqyrtuar në tërësi provat e marrë në gjykim çmon se paditësit kanë
dhënë kontribut në blerjen e apartamentit objekt gjykimi që konsiston në përdorimin
e parave të siguruara nga shitja e apartamentit në pronësi të tyre në qytetin e Laçit
dhe për pasojë duhet të pranohet padia e tyre për njohjen bashkëpronarë.
Për sa më lart gjykata arrin në përfundim se kërkesëpadia duhet të pranohet.
Shpenzimet gjyqësore të çështjes sipas përcaktimeve të nenit 106 të K. Pr. Civile
duhet ti ngarkohen palës së paditur...(...).”.
14. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.302/21286-2012-576, datë 10.04.2012,
mes të tjerave arsyeton se: “...omissis ..... As në parashtrimet e padisë së palëve
paditëse “Tafillari” dhe as në vendimin gjyqësor të apeluar nuk gjendet asnjë
argumentim për bazueshmërinë ligjore të pretendimit të ngritur për njohje
bashkëpronar në logjiken e nenit 199 të Kodit Civil, i cili përfaqëson një dispozitë
90
materiale parimore dhe nuk rregullon shprehimisht nga ana materiale pretendimin
konkret. Ky qëndrim është përkrahur edhe nga Gjykata e Lartë në çështje identike,
çka dikton uniformitetin e zgjidhjes së çështjeve në nivelet më të ulëta të gjykimit.
Në këtë këndvështrim, padia e ngritur nga palët paditëse “Tafillari” mbetet
formalisht e pabazuar në ligj, pasi të drejtën e disponimit të padisë në procesin civil
e ka pala paditëse, si mbartëse e iniciativës procedurale të ngritjes së padisë, ku
përfshihet edhe përcaktimi i referencës ligjore korrekte. Gjykata ka rol pasiv në këtë
drejtim, bazuar në nenin 16 të Kodit të Procedurës Civile dhe në praktikën
unifikuese të Gjykatës së Lartë.
Në rastin konkret, Gjykata e Apelit e çmon të drejtë pretendimin e ngritur përmes
kërkesës ankimore prej palës së paditur Hamit Mehmeti se kontrata e shitblerjes
nr.1911/593, datë 27.08.1999 përfaqëson një akt zyrtar, në kuptim të nenit 253 të
Kodit të Procedurës Civile. Për shkak të kësaj cilësie të këtij akti, kundër
përmbajtjes së tij nuk lejohet prova me dëshmitarë, ndërkohë që nuk pretendohet
rasti përjashtimor i falsitetit të këtij akti.
Në kundërshtim me sa pretendohet nga palët paditëse, nuk ndodhemi përpara
vërtetimit të situatës juridike, siç parashikohet nga neni 233/ç i Kodit të Procedurës
Civile, pasi nuk ka patur asnjë pengesë ligjore apo madhore që të rezultonin edhe
paditësat si blerës të këtij apartamenti në kontratën e shitblerjes nr.1911/593, datë
27.08.1999, nëse vërtet kanë kontribuar në çmimin e blerjes së apartamentit, siç
pretendojnë.
Gjykata e Apelit vlerëson se gjenerimi i një gjendjeje juridike të bashkëpronësisë,
qoftë edhe mbi bazën e një vendimi gjyqësor, duhet të respektojë një minimum
provash adekuate në lidhje me aspektet e pretenduara dhe që i përshtaten frymës së
ligjit material (neni 12 i Kodit të Procedurës Civile).
Në rastin konkret, nuk është administruar asnjë prove me shkresë se paditësat kanë
kontribuar financiarisht në blerjen e kësaj banese, ndërsa gjykata ka marrë të
mirëqenë pretendimin e ngritur nga paditësat, por pa ia nënshtruar procesit
provues. Në përgjithësi, Gjykata e Apelit vlerëson se pretendimet e palëve paditëse
mbeten të paprovuara (neni 309 i Kodit të Procedurës Civile).(...)”.
D. NË LIDHJE ME REKURSIN E USHTRUAR.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që
motivojnë cenimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të bazuar në ligj arsyetimin e gjykatës së
shkallës së parë. Nga gjykimi në gjykatën e shkallës se parë ka rezultuar i provuar
kontributi i paditësve në blerjen e pasurisë shtëpisë së banimit, të ndodhur në qytetin
e Durrësit.
17. Po ashtu, në gjykim në bazë të nenit 231 e vijues të K.Pr.Civile, gjykata e shkallës së
parë ka marrë provën me dëshmitarë, duke pasur parasysh faktin se, palët
ndërgjyqëse në momentin e kryerjes së veprimeve juridike kanë qenë në marrëdhënie
të posaçme midis tyre. Janë pyetur më cilësinë e dëshmitarëve shtetasit Ndue Zefi,
Llesh Daçi dhe Ismet Çoku (procesverbali i seancës datë 20.11.2009) si dhe Feruzan
Hysko, Novruz Halipaj dhe Demir Muça (procesverbali i seancës datë 18.01.2010),
të cilët kanë dëshmuar në lidhje, ekzistencën e faktit të jetesës së përbashkët mes
paditësve dhe të paditurit për një periudhë të gjatë kohore, si dhe kontributin e palës
paditëse në blerjen e pasurisë objekt gjykimi.
91
18. Nga gjykimi në gjykatën e faktit ka rezultuar se, paditësat kanë jetuar bashkërisht me
të paditurin që prej vitit 1984, duke qenë se i padituri ka qenë i martuar me vajzën e
tyre, Venetike Mehmetaj. Më pas, ata janë transferuar në qytetin e Durrësit ku sërish
kanë vazhduar të jetojnë në apartament edhe pas vdekjes së vajzës së tyre.
19. Ka rezultuar i provuar fakti se, paditësit kanë qenë pronarë të një apartamenti në
qytetin e Laçit, të cilin e kanë tjetërsuar nëpërmjet kontratës së shitjes nr.1247/332,
datë 19.02.1998.
20. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të pambështetur arsyetimin e Gjykatës së
Apelit Durrës e cila ndër të tjera ka argumentuar se: “...Në rastin konkret, Gjykata e
Apelit e çmon të drejtë pretendimin e ngritur përmes kërkesës ankimore prej palës së
paditur Hamit Mehmeti se kontrata e shitblerjes nr.1911/593, datë 27.08.1999
përfaqëson një akt zyrtar, në kuptim të nenit 253 të Kodit të Procedurës Civile. Për
shkak të kësaj cilësie të këtij akti, kundër përmbajtjes së tij nuk lejohet prova me
dëshmitarë, ndërkohë që nuk pretendohet rasti përjashtimor i falsitetit të këtij
akti...”.
21. Në lidhje me argumentimin e Gjykatës së Apelit se, në rastin konkret ndodhemi
përpara një akti zyrtar me fuqi të plotë provuese dhe kundër të cilit nuk lejohet
prova me dëshmitarë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se, ky
interpretim, përbën një interpretim të ngushtuar të nenit 253 të Kodit të Procedurës
Civile, i cili nuk përputhet me kuptimin e këtij neni.
22. Në nenin 253 të Kodit të Procedurës Civile përcaktohet se: “Aktet zyrtare që
përpilohen nga nëpunësi i shtetit ose personi që ushtron veprimtari publike, brenda
kufijve të kompetencës së tyre dhe në formën e caktuar, përbëjnë provë të plotë të
deklarimeve që janë bërë përpara tyre për faktet që kanë ngjarë në prani të tyre
ose për veprimet e kryera prej tyre. Lejohet të provohet e kundërta vetëm kur
pretendohet se shkresa është e falsifikuar”.
23. Sa më sipër Kolegji çmon te theksojë se, kontrata e shitjes e realizuar përpara
noterit përfshihet në kategorinë e akteve publike dhe se, përbën provë të plotë në
lidhje me faktet që kanë ngjarë në prani të noterit, përkatësisht, pjesëmarrjen e
palëve shitëse dhe blerëse në zyrën noteriale si dhe përputhjen e vullnetit mes tyre
në realizimin e shitblerjes së pasurisë.
24. Ky akt noterial përbën provë të plotë për ç’ka ka ngjarë në prani të noterit dhe
brenda kufirit të kompetencave të noterit.
25. Detyrë e noterit referuar edhe ligjit për noterinë është që, të vërtetojë identitetin e
palëve, si dhe faktin se vullneti i tyre ka qenë i lirë. Nga përmbajtja e aktit noterial
nuk rezulton që pagimi i vlerës së sendit të jetë bërë në prani të noterit.
26. Nga përmbajtja e kontratës së shitjes nr.1911 Rep., nr.593 Kol., datë 27.08.1999
rezulton se, noteri ka deklaruar që, shlyerja e shumës është bërë jashtë zyrës
noteriale. Sipas marrëveshjes, çmimi i shitblerjes së apartamentit është caktuar
2.000.000 dy milion lekë, shumë të cilën shitësit deklarojnë që, e kanë marrë nga
blerësi jashtë zyrës noteriale, prandaj i bëjnë akt shlyerje të plotë.
27. Gjithashtu nuk rezulton që, noteri vetë të ketë djeni apo të mund të ketë
kompetenca që të verifikojë burimin e kontributit për blerjen e pasurisë nëse,
shtëpia është blerë vetëm me kontributin e të dy bashkëshortëve apo me kontributin
edhe të prindërve të saj.
28. Në kushtet kur bëhet fjalë jo për të provuar diçka tej apo kundër përmbajtjes së aktit
noterial, apo vlefshmërinë e këtij të fundit, por kontributin në blerjen e pasurisë,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, është e lejueshme përdorimi i provës
me dëshmitarë për të provuar kontributin në blerjen e apartamentit objekt gjykimi.
92
29. Nga ana e gjykatës së Apelit konfondohet fakti që kërkohet të provohet, paditësit
nuk kërkojnë të provojnë aktin noterial të shitblerjes dhe as rrethana që kanë ngjarë
në prani të noterit, ata kërkojnë dhe kanë arritur të provojnë, kontributin në krijimin
e mjeteve monetare për blerjen e pasurisë. Këto mjete nuk janë dhënë as në formë
dhurate karshi bashkëshortëve, por i janë dhënë të paditurit me qëllim blerjen e
pasurisë, apartamentit të ndodhur në qytetin e Durrësit, ku do të jetonin bashkërisht.
30. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e çmon të pabazuar arsyetimin e Gjykatës së
Apelit Durrës sipas të cilit, paditësit nuk mund ti bazojnë pretendimet e tyre në
nenin 199 të Kodit Civil. Ky Kolegj çmon se, në rrethanat e çështjes konkrete kemi
të bëjmë me një padi me karakter njohës, për të provuar ekzistencës e marrëdhënies
juridike të bashkëpronësisë mes palëve ndërgjyqëse. Kjo padi ngrihet nga personi
që pretendon pronësinë kundër atij që e ka të njohur pronësinë. Kjo padi ngrihet
kundër atij që është pronar nga ata që kërkojnë të bëhen bashkëpronarë.
31. Nëpërmjet padisë për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënie
juridike ose një të drejte, synohet të realizohet marrja/nxjerrja e një vendimi
gjyqësor nëpërmjet të cilit, i padituri të njohë të drejtën subjektive të paditësit (p.sh.
pronësinë mbi një send, të drejtën e qenies së tij trashëgimtar - padia e kërkimit të
trashëgimit, etj.), apo ekzistencën e një marrëdhënie juridike (pronësie, kontraktore
apo jashtëkontraktore, etj.), e cila mbart për palët e gjykimit të drejta dhe detyrime
civile. Në këtë këndvështrim juridik, padia e bazuar në këtë dispozitë është padi
themeli dhe jo për të vërtetuar apo konstatuar pavlefshmërinë e një veprimi juridik,
që nuk prodhon efekte juridike. Kjo padi nuk ka të bëjë me veprimin juridik si akt
shkresor për të cilin, nëse ka pretendime për vërtetësinë apo pavërtetësinë, gjen
zbatim padia e bazuar në nenin 32/c të Kodit të Procedurës Civile. Në thelb, me anë
të padisë së parashikuar në shkonjën “b” të nenit 32 të Kodit të Procedurës Civile
synohet vërtetimi i qenies ose mosqenies së një marrëdhënie juridike ose një të
drejte ku veprimi juridik përdoret si mjet provues, si fakt krijues, shues, apo
ndryshues i marrëdhënies juridike që bëhet objekt i shqyrtimit gjyqësor.1
32. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë dhe të bazuar në ligj,
arsyetimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës, sipas të cilit, me prova shkresore
dhe me prova të lira me dëshmitarë provohet që, paditësit kanë qenë bashkëpronarë
të një apartamenti në qytetin e Laçit në të cilin ka jetuar edhe vajza e tyre me
bashkëshortin, të paditurin Hamit Mehmetaj, i cili ishte futur dhëndër në shtëpinë e
vjehrrit. Ata kanë jetuar një kohë të gjatë aty dhe më pas kanë shitur apartamentin
në Laç dhe kanë blerë një apartament në Durrës, që është apartamenti objekt
gjykimi. Që nga momenti i blerjes së apartamentit dhe deri në kohën e zhvillimit të
gjykimit, paditësit kanë jetuar pa ndërprerje në apartamentin objekt gjykimi edhe
pas vdekjes së vajzës së tyre.
33. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e çmon gjithashtu të bazuar në ligj përfundimin e
arritur nga Gjykata e Shkallës së Parë Durrës që, paditësit kanë dhënë kontribut në
blerjen e apartamentit objekt gjykimi që konsiston në përdorimin e parave të
siguruara nga shitja e apartamentit të tyre në qytetin e Laçit dhe për pasojë duhet të
pranohet padia e tyre për njohjen bashkëpronar.
34. Marrëdhënia e posaçme që ka ekzistuar midis palëve lejon që kryerja e një veprimi
juridik të kryhet edhe jashtë formës ligjore sipas përcaktimit të nenit 233 të K.Pr.
Civile “Rastet e lejimit të provës me dëshmitarë”, i cili në germën “ç” parashikon
se: ç) kur për shkak të rrethanave në të cilat është kryer veprimi juridik ose të
marrëdhënieve të posaçme të palëve, nuk ka qenë e mundur të merrej prova me
shkresë.
1
Vendim Unifikues nr.5, datë 30.10.2012 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë
93
35. Arsyeja pse legjislatori ka lejuar provimin e ekzistencës së një veprimi juridik
nëpërmjet dëshmitarëve, është fakti se ekzistenca e marrëdhënieve të posaçme (siç
është marrëdhënia e krushqisë në rrethanat e rastit konkret) bën që mes palëve të
krijohet një marrëdhënie mirëbesimi, si rrjedhojë e së cilës palët ulin vigjilencën e
tyre, duke ceduar kështu nga formaliteti dhe nga kujdesi që do të kishin nëse
veprimi do të realizohej me persona të tretë, me të cilët nuk do të ekzistonin këto
marrëdhënie.
36. Është pikërisht jetesa e përbashkët mes palëve ndërgjyqëse, prej një periudhë të
gjatë ekzistenca e marrëdhënieve të krushqisë, si rrjedhojë e të cilëve të paditurit,
kanë qenë në mirëbesim, që ka sjellë mosdokumentimin në formën shkresore, të
dhënies së shumës së të hollave, që kanë përfituar nga shitja e apartamentit në Laç,
të paditurit Hamit Mehmetaj me qëllim blerjen e apartamentit në qytetin e Durrësit,
në të cilin siç ka rezultuar gjatë gjykimit në fakt kanë jetuar bashkërisht.
37. Nga sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi
nr.302/21286-2012-576, datë 10.04.2012 i Gjykatës së Apelit Durrës është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material e procedural civil e si i tillë do të
prishet duke u lënë në fuqi vendimi nr.11-2010-397 (259), datë 01.02.2010 i
Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 485, shkronja “b” të
Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.302/21286-2012-576, datë 10.04.2012 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.11-2010-397 (259), datë 01.02.2010 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Durrës.
Tiranë, më 17.09.2015
94
Nr.11241-01763-00-2013 Regj. Themeltar
Nr. 00-2015-3097 i Vendimit (376)
VENDIM

në datën 17.09.2015, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11241-01763-

00-2013 Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: FERIT PALLA (në mungesë).

I PADITUR: “HEKURUDHA SHQIPTARE” SH.A.,
(në mungesë).
OBJEKTI:
1. Detyrimin e palës së paditur të më paguajë 12 paga mujore
si dëmshpërblim për zgjidhjen në mënyrë të menjëhershme
e të pajustifikuar të kontratës së punës.
2. Detyrimin e palës së paditur të më paguajë 3 paga mujore
për mosrespektim të afatit të njoftimit,
2 paga mujore për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës,
12 paga mujore si shpërblim për vjetërsi në punë, në total 29 paga
duke u llogaritur mbi bazën e pagës bruto 20.900 lekë në muaj.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 47, 154 të K.Pr.Civile,
nenet 6/1, 2, 11/3, 12, 138/3, 143, 144, 145, 148, 153, 155 të K. Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.(103)-70, datë 30.01.2013,

ka vendosur:
“1. Pranimin pjesërisht të padisë.
2. Detyrimin e palës së paditur “Hekurudha Shqiptare” sh.a ti paguajë paditësit
Ferit Palla:
- 3 muaj pagë për mosrespektim të afatit të njoftimit në zgjidhjen e kontratës
së punës në shumën 62.700 (gjashtëdhjetë e dy mijë e shtatëqind) lekë.
- 2 muaj pagë si dëmshpërblim për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes
së kontratës së punës në shumën 41.800 (dyzetë e një mijë e tetëqind) lekë.
- 9 muaj pagë si dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme e të pajustifikuar
të kontratës së punës nga punëdhënësi në shumën 188.100 (njëqind e
tetëdhjetë e tetë mijë e njëqind) lekë.
- 12 muaj pagë si shpërblim për vjetërsi në punë në shumën 250.800 (dyqind e
pesëdhjetë mijë e tetëqind) lekë.
- Gjithsej 543.400 (pesëqind e dyzetë e tre mijë e katërqind) lekë.
3. Shpenzimet gjyqësore janë në ngarkim të palëve ndërgjyqëse me raportet
80% në ngarkim të palës së paditur dhe 20% në ngarkim të palës paditëse.”
95
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.247 datë 29.04.2013 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.70, datë 30.01.2013, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec.”
Kundër vendimit nr.247, datë 29.04.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë, ka

paraqitur rekurs pala e paditur “Hekurudha Shqiptare” sh.a., që kërkon prishjen e
vendimit, duke parashtruar ndër të tjera:
- Vendimi nuk është i drejtë. Ndërprerja e marrëdhënies së punës me paditësin është
bërë për shkak të pushimit kolektiv (bërë me dy faza, 225 punonjës në fazën e parë
datë 01.03.2012 dhe faza e dytë 175 punonjës 01.05.2012).
- Pala e paditur ka respektuar të gjitha procedurat e nenit 148 të K.Punës. Janë ngritur
grupe pune për të respektuar kriteret e reformës, është njoftuar për arritjen e
marrëveshjes Ministria, prova këto të administruara nga gjykatat, por interpretimi i
tyre ka qenë i gabuar.
- Vendimi është i gabuar, pasi cilësimi ligjor që i bëjnë gjykatat faktit ka qenë i gabuar.
Cilësimi “ndërprerje e menjëhershme dhe e pajustifikuar e marrëdhënies së punës”
është i gabuar, pasi jemi përpara pushimit kolektiv, i cili është shkak i justifikueshëm
nëse respektohen kriteret e nenit 148 të K.Punës.
- Njoftimi për ndërprerjen e marrëdhënies së punës është bërë në përputhje me nenin
143/1,/2, pasi kemi nënshkruar një marrëveshje me organizatën e punëmarrësve, ku
është reduktuar dhe saktësuar data e ndërprerjes. Gjykata i ka bërë një interpretim të
gabuar të gjitha provave që justifikojnë procedurën e ndjekur nga ne.
- Gjykata në mënyrë të gabuar ka pranuar kërkesën e paditësit për shpërblim për
vjetërsi, kur në marrëveshjen me S.P.T.H., në pikën 7, është vendosur që shpërblimi
për vjetërsi do t’i jepet të gjithë punonjësve të përfshirë në reformë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, në mungesë të palëve ndërgjyqëse, si
diskutoi e analizoi çështjen në tërësi;
VËREN
I. Rrethanat e Faktit
1. Paditësi Ferit Palla dhe pala e paditur “Hekurudha Shqiptare” sh.a., respektivisht në
cilësinë e punëmarrësit dhe punëdhënësit, në datën 05.01.2011, kanë lidhur midis tyre një
kontratë pune me shkrim, mbi bazën e së cilës paditësi do të kryente detyrën e inspektorit
pranë Njësisë së Menaxhimit të Biznesit e të Infrastrukturës Hekurudhore në Njësinë e
Menaxhimit, Elbasan.
2. Në këtë kontratë palët kanë rënë dakort për afatin e kësaj kontrate (afat një vjeçar dhe që
do të përfundonte në datë 31.12.2011), për kohën normale të punës, për pagën e paditësit,
për kushtet e punës, e për të tjera të drejta dhe detyrime ligjore që rrjedhin për shkak të
ligjit.
3. Ka rezultuar se paditësi pas mbarimit të afatit kohor të parashikuar në kontratë ka
vazhduar punën pranë palës së paditur në të njëjtin pozicion pune.
4. Pala e paditur “Hekurudha Shqiptare” sh.a., në bazë të shkresës datë 20.04.2012 me
nr.355/43 Prot. ka njoftuar palën paditëse Ferit Palla për largimin e tij nga puna me
motivacionin: “Del në asistencë”, duke i ndërprerë marrëdhëniet financiare në datë
01.05.2012.
5. Paditësi Ferit Palla duke mos qenë dakord me këtë vendim të punëdhënësit, i është
drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
96
6. Gjatë shqyrtimit gjyqësor nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, paditësi ka
pretenduar se kontrata e punës është zgjidhur në datë 01.05.2012 në mënyrë të
menjëhershme dhe pa respektuar afatin e njoftimit. Sipas tij, marrëdhënia e tij e punës
me palën e paditur nuk ka qenë një marrëdhënie me afat një vjeçar por një kontratë me
kohëzgjatje të pacaktuar, pasi ai ka filluar punë që prej vitit 29.12.1987, ka vazhduar
punë pas kontratës me afat dhe gjatë gjithë kohës ka kryer detyra të ndryshme pranë
punëdhënësit, bazuar këto në librezën e tij të punës.
7. Pala e paditur gjatë gjykimit ka pretenduar se ka zbatuar Kodin e Punës duke njoftuar
paditësin për ndërprerjen e marrëdhënies së tij të punës, bazuar kjo në shkresën datë
20.04.2012 nr.355/43 Prot.
8. Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me
vendimin nr.(103)-70, datë 30.01.2013, ka vendosur, pranimin pjesërisht të padisë;
detyrimin e palës së paditur “Hekurudha Shqiptare” sh.a ti paguajë paditësit Ferit Palla; 3
muaj pagë për mosrespektim të afatit të njoftimit në zgjidhjen e kontratës së punës në
shumën 62.700 (gjashtëdhjetë e dy mijë e shtatëqind) lekë; 2 muaj pagë si dëmshpërblim
për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës në shumën 41.800
(dyzetë e një mijë e tetëqind) lekë; 9 muaj pagë si dëmshpërblim për zgjidhjen e
menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi në shumën
188.100 (njëqind e tetëdhjetë e tetë mijë e njëqind) lekë; 12 muaj pagë si shpërblim për
vjetërsi në punë në shumën 250.800 (dyqind e pesëdhjetë mijë e tetëqind) lekë; gjithsej
543.400 (pesëqind e dyzetë e tre mijë e katërqind) lekë.
9. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:“... Kontrata
individuale e ...paditësit ... është një kontratë me afat të pacaktuar... sepse ...është
zgjatur në heshtje nga palët tej afatit të caktuar ...Pala paditëse pretendon se kontrata
individuale e punës ... është zgjidhur në datë 01.05.2012 në mënyrë të menjëhershme dhe
pa respektuar afatin e njoftimit paraprak.... paditësi ... ka punuar pranë palës së paditur
për një periudhe kohore prej mbi 24 vjetësh, nga data 29.12.1987 deri në datë
01.05.2012, pra ka mbi 5 vjet punë ... afati i njoftimit që pala e paditur duhet të
respektonte ... është afati prej 3 muaj (neni 143/1 i K.Punës). Pala e paditur pretendoi ...
se e ka njoftuar paraprakisht me shkrim palën paditëse ...me shkresën nr.355/43 prot,
datë 20.04.2012. ... pala e paditur nuk provoi që t’ia ketë njoftuar këtë shkresë palës
paditëse ...... pala e paditur pretendoi se ....afatet paraprake të njoftimit ...janë
ndryshuar me marrëveshje me shkrim të palëve të datës 04.04.2012 të lidhur midis palës
së paditur ...dhe Sindikatës së Pavarur të Transportit Hekurudhor Shqiptar të titulluar
“Marrëveshje mirëkuptimi” në nenin 4 të saj, ku është parashikuar data 01.05.2012 si
data e ndërprerjes së kontratës së punës me punëmarrësit. Ky pretendim ... është ... i
pabazuar ... në nenin 143/2 të K.Punës parashikohet afati minimal i njoftimit paraprak
jo më pak se 1 muaj ...Në këto kushte zgjidhja e kontratës ... është bërë pa respektuar
afatin e njoftimit (tre muaj) ... do të thotë se ... është një zgjidhje me efekt të
menjëhershëm ...... pala e paditur pretendoi se paditësi Ferit Palla është pushuar nga
puna së bashku me punonjës të tjerë në kuadrin e një pushimi kolektiv nga puna në bazë
të nenit 148 të K.Punës. Për këtë ... pala e paditur ka rënë dakord edhe me Sindikatën e
Pavarur të Transportit Hekurudhor Shqiptar, sikurse rezulton nga marrëveshja e
mirëkuptimit. Në nenin 148 ...parashikohet procedura ..kur bën pushime kolektive ... Në
rastin konkret nuk rezulton që pala e paditur ..të ketë njoftuar me shkrim organizatën e
punëmarrëseve...as Ministrinë e Punës dhe Çështjeve Sociale ... të ketë bërë këshillime ...
Nga përmbajta e ... “Marrëveshjes së mirëkuptimit” duket qartë se ajo nuk është rezultat
i këshillimeve të palëve por thjesht dhe vetëm është hartuar dhe nënshkruar nga palët
për të mbrojtur interesat e palës punëdhënëse ...Si konkluzion gjykata çmon se ...pala e
paditur ... nuk ka respektuar procedurën e pushimit kolektiv ...paditësi legjitimohej të
97
kërkonte dëmshpërblim ... deri në 6 muaj pagë ... Paditësi ka kërkuar ....për
mosrespektim të procedurës vetëm dy muaj pagë. Në rrethana të tilla ...gjykata nuk mund
të shprehet ... për një masë dëmshpërblimi më të madhe. ...Gjykata çmon se ... nuk
ekziston asnjë shkak i justifikuar në kuptim të nenit 153 të K.Punës ... që të justifikojë
zgjidhen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme ...... në bazë të nenit 155/3 të
K.Punës ... gjykata çmon se masa e dëmshpërblimi ... duhet të jetë në shumën e pagave të
nëntë muajve punë. ......duke patur parasysh edhe nenin 145/2 të K.Punës...gjykata çmon
se pala e paditur duhet ti japë paditësit ... shpërblimin për vjetërsi në punë ...sa paga e
12 muajve punë...”
10. Mbi ankimin e të dyja palëve ndërgjyqëse, Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.247,
datë 29.04.2013 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.70, datë 30.01.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec.
11. Në marrjen e këtij vendimi gjykata e apelit duke arsyetuar në të njëjtën mënyrë, ka
argumentuar se: “...ka rezultuar e provuar se jemi para zgjidhjes së menjëhershme e të
pajustifikuar të kontratës së punës duke mos respektuar afatin e njoftimit dhe procedurën
për zgjidhjen e kontratës. Në mbështetje të nenit 155/3 të K.Punës, gjykata ka vendosur
një dëmshpërblim prej 9 paga mujore për zgjidhjen në mënyrë të menjëhershme të
kontratës së punës; 3 paga mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit, 2 paga mujore
për mosrespektim të procedurës dhe 12 muaj pagë për vjetërsinë në punë. Nga sa
parashtruam më lart, rezulton se pretendimet e të paditurit në kërkesën ankimore janë të
pabazuara në prova e në ligje e nuk ka vend të pranohen...”
12. Kundër vendimit nr.247, datë 29.04.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë, ka paraqitur
rekurs pala e paditur “Hekurudha Shqiptare” sh.a., duke kërkuar prishjen e vendimit, për
shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
13. Dispozitat e Kodit të Punës, në të cilat është parashikuar:

13.1 Neni 143/1) “(1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me periudhë
të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të
parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre muajsh për më
shumë se pesë vjet pune...”
13.2 Neni 145: “(1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur kontrata është
zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë zgjatur jo më pak se tre vjet.
Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi, nëse është pushuar me efekt
të menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme…”
13.3 Neni 148: “(1) Konsiderohet si pushim kolektiv nga puna, përfundimi i marrëdhënies
së punës, me iniciativën e punëdhënësit për një ose më shumë arsye që nuk kanë të
bëjnë me punëmarrësit, kur numri i pushimeve nga puna brenda 90 ditëve është të
paktën 20, pavarësisht nga numri i punëmarrësve që punojnë në këtë sipërmarrje. (2)
Kur do të bëjë pushime kolektive nga puna, punëdhënësi është i detyruar të bëjë
konsultime me sindikatën e njohur si përfaqësuese e punëmarrësve ose në mungesë të
saj me vetë punëmarrësit, me qëllim që të arrihet marrëveshja. Konsultimet duhet të
fillojnë të paktën 20 ditë para zgjidhjes së kontratës së punës.(3) Punëdhënësi u jep
mundësi punëmarrësve ose sindikatës së njohur si përfaqësuese e tyre të formulojnë
propozime konstruktive. Për këtë punëdhënësi duhet tu vërë në dispozicion të gjitha të
dhënat e nevojshme dhe veçanërisht, të njoftojë me shkrim arsyet e pushimit nga puna,
numrin e punëmarrësve, që do të pushohen nga puna, numrin e punëmarrësve, që si
rregull punësohen, si dhe kohën gjatë së cilës është parashikuar të kryhen këto
pushime nga puna. Punëdhënësi është i detyruar ti dorëzojë Ministrisë së Punës një
98
kopje të këtij njoftimi. (4) Konsultimet bëhen për të shmangur ose pakësuar pushimin
kolektiv nga puna dhe për të zbutur pasojat që rrjedhin prej tij. Konsultimet zgjatin të
paktën 20 ditë me përjashtim të rasteve kur parashikohet ndryshe me marrëveshje. (5)
Punëdhënësi duhet të njoftojë me shkrim autoritetet kompetente për çdo projekt
pushimi kolektiv nga puna. Në njoftim duhet të përfshihen të gjitha të dhënat e
nevojshme që lidhen me projektin e pushimeve kolektive nga puna si dhe konsultimet,
që janë bërë me përfaqësuesit e punëmarrësve, siç parashikohet në pikën 2 të këtij
neni. Punëdhënësi u dorëzon një kopje të këtij njoftimi edhe përfaqësuesve të
punëmarrësve. Ministria e Punës ndihmon palët për arritjen e një marrëveshjeje dhe
nuk mund ti ndalojë pushimet kolektive. (6) Zgjidhja e kontratës nuk mund të bëhet
brenda 30 ditëve që nga dorëzimi i kopjes së njoftimit me shkrim nga punëdhënësi,
autoritetit kompetent siç parashikohet në paragrafin 3 të këtij neni. (7) Punëdhënësi
duhet t’u japë përparësi në rimarrjen në punë punëmarrësve të pushuar nga puna për
arsye që nuk kanë të bëjnë me punëmarrësit, nëse ai punëson punëmarrës me
kualifikim të krahasueshëm.”
13.4 Neni 153 “(1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë
kontratën për shkaqe të justifikuara. (2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha
rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka
zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. (3) Gjykata vendos nëse
ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me
shkrim të punëdhënësit.”
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
14. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Hekurudha Shqiptare sh.a. nuk përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë
cenimin e vendimit nr.247, datë 29.04.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë, i cili ka
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.70, datë 30.01.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec, mbi pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Ferit Palla.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.247, datë 29.04.2013 i Gjykatës së
Apelit Korçë, është rrjedhojë e kryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm dhe e
respektimit të ligjit procedural dhe material, ndaj për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
16. Ky Kolegj vlerëson të theksojë fillimisht se, pretendimet e ngritura në rekurs nga ana e
palës së paditur, i referohen një vlerësimi të provave në të kundërtën me ç`kanë
konstatuar dy gjykatat e faktit pas kryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
lidhje me cilësimin juridik të ndërprerjes së marrëdhënies së punës. Në interpretim të
nenit 472 të K.Pr.Civile dhe jurisprudencës së konsoliduar të Gjykatës Kushtetuese, ky
Kolegj thekson se në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen rastet e
përcaktuara rigorozisht në nenin e sipërcituar, që lidhen me mosrespektimin ose zbatimin
e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale, ndaj dhe ushtrimi i
kontrollit rishikues të Gjykatës së Lartë nuk mund të konsistojë në një rivlerësim të
provave, në të kundërt me atë që kanë bërë gjykatat e faktit, për shkak se një rivlerësim i
tillë bie ndesh me vetë natyrën e gjykimit në këtë Gjykatë. (Vendimi nr.32, datë
28.12.2009; Vendimi nr.17, datë 30.04.2007 i Gjykatës Kushtetuese).
17. Kështu, për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Korçë, ka konkluduar se vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec mbi pranimin pjesërisht të padisë së paditësit
Ferit Palla, është i drejtë. Në qendër të argumentimit të Gjykatës së Apelit, ka qenë fakti
99
se, sa kohë që ka rezultuar se pala e paditur, pavarësisht pretendimeve të saj në gjykim,
nuk ka arritur të provojë se gjendemi në kushtet e një pushimi kolektiv nga puna për të
cilin të jetë respektuar procedura e parashikuar në nenin 148 të K.Punës, atëherë paditësi
legjitimohet substancialisht në kërkimet e tij. Po ashtu, në vlerësimin e asaj gjykate, sa
kohë që nuk ka rezultuar e provuar që të jenë plotësuar kushtet kumulative të zgjidhjes
së justifikuar të marrëdhënies së punës në kuptim të nenit 153 të K.Punës, atëherë
paditësit i takojnë veç dëmshpërblimeve përkatëse për zgjidhjen e marrëdhënies së
punës, edhe shpërblimi për vjetërsi në punë në zbatim të nenit 145 të Kodit të Punës.
18. Kolegji Civil vlerëson të theksojë se, konkluzioni i mësipërm në të cilin është arritur nga
gjykata e apelit, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit. Në argumentimin e qëndrimit
të tij, ky Kolegj çmon fillimisht të drejtë përfundimin e arritur nga gjykatat e faktit, se sa
kohë që ka rezultuar e provuar se, marrëdhënia e punës ndërmjet palëve ndërgjyqëse ka
vazhduar pas përfundimit të kontratës me afat një vjeçar të lidhur ndërmjet tyre, atëherë
kjo marrëdhënie do të konsiderohet me kohëzgjatje të pacaktuar. Një përfundim i tillë
gjen mbështetje në nenin 149/2 të K.Punës, në të cilin është parashikuar ekzaktësisht se,
nëse pas mbarimit të afatit të caktuar kontrata zgjatet në heshtje tej këtij afati, atëherë
marrëdhënia e punës ndërmjet palëve do të konsiderohet se vazhdon në formën e një
marrëdhënieje pa afat të caktuar.
19. Po ashtu, Kolegji Civil vlerëson të drejtë edhe arsyetimin e gjykatës së apelit, sipas së
cilit, sa kohë që nuk është arritur të provohet nga ana e palës së paditur e cila ka patur
edhe barrën e provës, se zgjidhja e marrëdhënies së punës është kryer në kuadër të
pushimit kolektiv duke respektuar procedurën e kërkuar nga neni 148 i K.Punës, si dhe
në kushtet kur ka rezultuar se kjo zgjidhje nuk është kryer për shkak të justifikuar sipas
nenit 153 të K.Punës, atëherë kërkimi i paditësit për pagimin e dëmshpërblimeve
përkatëse është i bazuar.
20. Veç sa më sipër, ky Kolegj çmon gjithashtu se edhe përfundimi tjetër i arritur nga ana e
Gjykatës së Apelit Korçë, në lidhje me akordimin e shpërblimit për vjetërsi në punë,
është një përfundim i drejtë konform neneve 145 dhe 148 të K.Punës, të analizuar në
harmoni me njëra-tjetrën.
21. Kështu, kushti i parë i nevojshëm për tù plotësuar në mënyrë që një punëmarrës të
përfitojë shpërblimin për vjetërsi në punë, është zgjatja e marrëdhënies së punës pranë
punëdhënësit jo më pak se tre vjet. Në rastin objekt gjykimi, sikurse është provuar nga
dy gjykatat e faktit, marrëdhënia e punës e paditësit me palën e paditur ka zgjatur për më
tepër se 24 vjet, duke u plotësuar në këtë mënyrë kushti i parë i kërkuar nga neni 145 i
Kodit të Punës.
22. Po ashtu, Kolegji Civil vlerëson të theksojë se është plotësuar edhe kushti tjetër i
specifikuar në nenin 145 të Kodit të Punës për përfitimin e shpërblimit për vjetërsi në
punë, që konsiston në të mos qënit përpara rastit të zgjidhjes së marrëdhënies së punës
me efekt të menjëhershëm për shkaqe të arsyeshme. Në rastin objekt gjykimi, ndryshe
nga pretendimi i ngritur në rekurs, fakti që arsyeja e pretenduar e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës ka qenë ristrukturimi i shoqërisë, i cili, sipas palës së paditur, ka
shkaktuar edhe pushimin kolektiv nga puna të paditësit sipas nenit 148 të Kodit të Punës,
nuk sjell trajtimin e kësaj zgjidhjeje si të ishte një zgjidhje për shkak të justifikuar në
kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës. Edhe nëse në rastin konkret do të ishte vërtetuar se
zgjidhja e marrëdhënies së punës është kryer për efekt ristrukturimi, ky i fundit nuk
përbën në vetvete shkak të justifikuar të zgjidhjes së marrëdhënies së punës. Në një kohë
që ristrukturimi i kryer për nevoja financiare apo operacionale, mund të konsiderohet
shkak i justifikuar në kuptimin literal të fjalës, sa kohë që në mënyrë të kuptueshme
dikton vendimmarrjen e punëdhënësit, qoftë edhe në formën e pamundësisë efektive të
100
tij për të mbajtur në punë punëmarrësit, në kuptimin ligjor të fjalës, ai nuk përbën shkak
të justifikuar apo të arsyeshëm të zgjidhjes së marrëdhënies së punës.
23. Kuptimi ligjor i shkakut të justifikuar gjendet dhe interpretohet vetëm në bazë të nenit
153 të Kodit të Punës, e konkretisht, në analizë të paragrafëve 2 dhe 3 të këtij neni, do të
përbëjë shkak të justifikuar të zgjidhjes së marrëdhënies së punës shkelja e detyrimeve
kontraktore nga ana e punëmarrësit me faj të rëndë, apo shkelja e këtyre detyrimeve me
faj të lehtë në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit,
të cilat nuk lejojnë, në bazë të parimit të mirëbesimit, vazhdimin e marrëdhënies së
punës ndërmjet palëve. Ristrukturimi si shkak i zgjidhjes së marrëdhënies së punës, qoftë
edhe në rastet kur ai dikton pushimin kolektiv nga puna, nuk plotëson kushtet
kumulative të shkakut të justifikuar për zgjidhjen e marrëdhënies së punës sipas nenit
153 të Kodit të Punës, pasi mungon elementi i parë i nevojshëm, që është shkelja e
detyrimeve kontraktuale nga ana e punëmarrësit. Për rrjedhojë, ristrukturimi, duke mos
përbërë në vetvete shkak të justifikuar të zgjidhjes së kontratës së punës, nuk përjashton
përgjegjësinë e punëdhënësit për pagimin e shpërblimit për vjetërsi në punë, të garantuar
nga neni 145 i Kodit të Punës.
24. Në mbështetje të analizës së mësipërme, ky Kolegj vlerëson të theksojë gjithashtu se ka
qenë pikërisht qëllimi i ligjvënësit që të garantojë të drejtën për shpërblim për vjetërsi në
punë të punëmarrësve, në të gjitha rastet kur zgjidhja e kontratës së punës nuk është
kryer në mënyrë të menjëhershme të justifikuar, pavarësisht nëse bëhet fjalë për zgjidhje
individuale apo pushim kolektiv nga puna. Në rast se qëllimi i legjislatorit do të kish
qenë përjashtimi nga ky përfitim i kategorive të punëmarrësve të cilët janë pushuar
kolektivisht nga puna, sikurse dhe është pretenduar nga pala e paditur në çështjen objekt
gjykimi, atëherë, një parashikim i tillë do të ish kryer në mënyrë eksplicite. Përkundrazi,
moscenimi i së drejtës së punëmarrësve për shpërblimin për vjetërsi në punë, bazohet në
argumentin që për nga vetë natyra e tij, ky shpërblim nuk varet nga fakti nëse zgjidhja e
marrëdhënies së punës ka qenë individuale apo kolektive, por buron nga kohëzgjatja e
marrëdhënies së punës së çdo punëmarrësi jo më pak se tre vjet, dhe është i përfitueshëm
në çdo rast, sa kohë që zgjidhja e marrëdhënies së punës nuk është kryer në mënyrë të
menjëhershme për shkaqe të justifikuara.
25. Në këto kushte, Kolegji Civil çmon se drejt ka vepruar Gjykata e Apelit Korçë kur ka
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.(103) -70, datë 30.01.2013, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec.
26. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.nr.247,
datë 29.04.2013 i Gjykatës së Apelit Korçë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.247, datë 29.04.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë.
Tiranë, më 17.09.2015.
101
Nr. 00-2015-3098 i Vendimit (377)
VENDIM

në datën 17.09.2015, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore publike, çështjen civile

nr.11241-01974-00-2013 Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: DONIKA GJERMENI, (në mungesë).

I PADITUR: ÇEZ SHPËRNDARJE SH.A., (në mungesë).
OBJEKTI:
1. Dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar
të kontratës së punës nga punëdhënësi, në vlerën e 12 pagave mujore.
2. Dëmshpërblim për shkelje të procedurës së zgjidhjes së kontratës
në vlerën e 2 pagave mujore.
3. Dëmshpërblim për mosrespektim të afatit të njoftimit
në vlerën e 1 page mujore.
4. Dëmshpërblim për vjetërsinë në punës
në vlerën e 17.5 pagave mujore.
Totali 32.5 paga mujore bruto në vlerën 36.800,
dëmshpërblim në vlerë totale 1.196.000 lekë.
Baza Ligjore: Nenet 7, 12, 21, 141, 143, 144, 145, 148,
154, 155/3 e në vijim të Kodit të Punës
dhe neni 43, 47 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.343 (64-2012-909) datë

“Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur “ÇEZ Shpërndarje” sh.a. të dëmshpërblejë
paditësen Donika Gjermeni me 6 (gjashtë) muaj pagë, për zgjidhje të
menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur “ÇEZ Shpërndarje” sh.a. tì paguajë paditëses
Donika Gjermeni pagën e 1 (një) muaji për mosrespektim të afatit të njoftimit
në zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur “ÇEZ Shpërndarje” sh.a. të shpërblejë paditësen
Donika Gjermeni me 17 (shtatëmbëdhjetë) muaj e 15 (pesëmbëdhjetë) ditë
pagë, si shpërblim për vjetërsi në punë.
Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palëve në masën e pranuar dhe të rrëzuar
të kërkesë padisë nga Gjykata…”
102
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.319 datë 07.05.2013 ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.343, datë 23.03.2012 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Lushnjë, në këtë mënyrë:
-Detyrimin e palës së paditur “ÇEZ Shpërndarja sh.a” të dëmshpërblejë
paditësen Donika Gjermeni me 6 muaj pagë për shkak të mosrespektimit të
procedurës së pushimit kolektiv.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit…”
Kundër vendimit nr.319 datë 07.05.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë ka paraqitur

rekurs pala paditëse Donika Gjermeni, nëpërmjet të cilit kërkon:
Prishjen e vendimit nr.319 datë 07.05.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.343 datë 23.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, për këto shkaqe:
- Gjykata e Apelit ka dhënë vendimin në zbatim të gabuar të ligjit. Nga ana e palës së
paditur, edhe pse është pretenduar ristrukturim, nuk është provuar ky pretendim.
Paditësja nuk rezulton të jetë njoftuar për asnjë prej procedurave të këtij pushimi të
pretenduar.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka kryer një hetim të plotë dhe pas këtij hetimi me të
drejtë ka konkluduar se gjendemi përpara zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar
të marrëdhënies së punës.
- Ristrukturimi edhe nëse do të provohej, nuk përbën shkak të justifikuar të zgjidhjes së
marrëdhënies së punës.
- Paditëses i takojnë dëmshpërblimet përkatëse për zgjidhje të menjëhershme të
pajustifikuar të kësaj marrëdhënieje pune, përfshirë edhe shpërblimin për vjetërsi
sipas nenit 145 të Kodit të Punës.
Kundër vendimit nr.319, datë 07.05.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë ka paraqitur

rekurs pala e paditur ÇEZ Shpërndarje sh.a. nëpërmjet të cilit kërkon:
Prishjen e vendimit nr.319 datë 07.05.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.343,
datë 23.03.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, dhe pushimin e gjykimit të
çështjes, për këto shkaqe:
- Pala e paditur në kuadër të pushimit kolektiv nga puna ka zbatuar me rigorozitet
kërkesat e nenit 148 të Kodit të Punës dhe procedurën përkatëse.
- Vetë ky nen përcakton një situatë specifike, të diktuar nga nevoja organizative dhe
financiare, ç`ka përbën edhe motiv të justifikuar të zgjidhje së marrëdhënies së punës.
- Neni 148 nuk lejon përfitimin e shpërblimeve dhe dëmshpërblimeve të tjera, veç
dëmshpërblimit për mosrespektim të afatit të njoftimit dhe procedurës së pushimit
kolektiv, që në rastin konkret janë respektuar nga pala e paditur.

diskutoi e analizoi çështjen në tërësi
VËREN
I. Rrethanat e Faktit
1. Paditësja Donika Gjermeni ka qenë punëmarrëse pranë palës së paditur
që prej datës 01.04.1976 në pozicionin e elektriçistes së matjeve për konsumatorët e
vegjël, në OSSH sh.a. Lushnjë (më pas ÇEZ sh.a.), fakt ky i vërtetuar me librezën e
punës në emër të paditëses nr.853 regjistri themeltar.
103
2. Marrëdhënia e punës e paditëses me palën e paditur ka qenë e
rregulluar më së fundmi nga kontrata individuale e punës e datës 26.11.2009, me afat të
pacaktuar kohor, si dhe nga kontrata kolektive e punës e së njëjtës datë.
3. Ka rezultuar e provuar se paditësja ka vazhduar marrëdhënien e punës
pranë palës së paditur deri në datën 30.09.2011.
4. Me shkresën nr.4618 prot., datë 30.09.2011, paditëses i është
komunikuar nga ana e palës së paditur, ndërprerja e marrëdhënies së saj të punës në të
njëjtën datë, si dhe përfitimi i 3 pagave mujore për efekt të respektimit të afatit të
njoftimit. Motivacioni i përdorur në këtë shkresë si shkak për ndërprerjen e marrëdhënies
së punës së paditëses, ka qenë ristrukturimi i palës së paditur, i cili sipas kësaj pale, ka
shkaktuar edhe pushimin kolektiv nga puna të një numri të konsiderueshëm
punëmarrësish.
5. Në kushtet e mësipërme, paditësja ka pretenduar se marrëdhënia e saj e
punës është zgjidhur në mënyrë të menjëhershme të pajustifikuar nga ana e palës së
paditur, ndaj për këtë shkak i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me
kërkesëpadinë objekt gjykimi.
6. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë,
me vendimin nr.343 (64-2012-909), datë 23.03.2012, ka vendosur pranimin e pjesshëm të
kërkesë padisë, detyrimin e palës së paditur “ÇEZ Shpërndarje” sh.a. të dëmshpërblejë
paditësen Donika Gjermeni me 6 (gjashtë) muaj pagë, për zgjidhje të menjëhershme të
pajustifikuar të kontratës së punës, detyrimin e palës së paditur “ÇEZ Shpërndarje” sh.a.
tì paguajë paditëses Donika Gjermeni pagën e 1 (një) muaji për mosrespektim të afatit të
njoftimit në zgjidhjen e kontratës së punës, detyrimin e palës së paditur “ÇEZ
Shpërndarje” sh.a. të shpërblejë paditësen Donika Gjermeni me 17 (shtatëmbëdhjetë)
muaj e 15 (pesëmbëdhjetë) ditë pagë, si shpërblim për vjetërsi në punë; rrëzimin e
kërkesë padisë për pjesën tjetër.
7. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata ka arsyetuar: “...procedura e
ndjekur nga punëdhënësi është bërë në përputhje me përcaktimet që bën neni 148/1/2/3/4
i Kodit të Punës…Pushimet kolektive që nuk respektojnë rregullat e nenit 148 të Kodit të
Punës janë të vlefshme, por në këtë rast punëdhënësi duhet tì paguajë punëmarrësit
dëmshpërblim prej 6 muajsh për mosrespektim të procedurës, dëmshpërblim që i shtohet
dëmshpërblimeve të tjera sipas nenit 143, 145, 155 etj. të Kodit të Punës. Duke qenë se u
konkludua se ishim para një zgjidhje të menjëhershme të kontratës së punës , referenca
do të bëhet në nenin 153 e vijues të Kodit të Punë…Ristrukturimi apo vështirësia
ekonomike (qoftë edhe nga praktika gjyqësore), në kuptim të ligjit-nenit 153 të Kodit të
Punës, nuk përbën shkak të bazuar në ligj që të justifikojë një zgjidhje të menjëhershme të
kontratës së punës…Nisur nga fakti që …kontrata duhej të përfundonte në janar të vitit
2012 (pra, afati i njoftimit duhej të përfundonte në këtë datë), Gjykata vlerëson se
paditëses i takon edhe paga e një muaji, si rezultat i mosrespektimit të plotë të afatit të
njoftimit…”
8. Mbi ankim të palës së paditur, Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin
nr.319, datë 07.05.2013, ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.343, datë 23.03.2012, të
Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë, detyrimin e palës së paditur “ÇEZ Shpërndarja
sh.a” të dëmshpërblejë paditësen Donika Gjermeni me 6 muaj pagë për shkak të
mosrespektimit të procedurës së pushimit kolektiv.
9. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, Gjykata e
Apelit ka arsyetuar se: “...motivi që justifikon dhe njëkohësisht e bën të ligjshëm pushimin
kolektiv nga puna është situata ekonomike e ndërmarrjes, e cila është e tillë që nuk lejon
vazhdimin e marrëdhënieve të punës me të gjithë punëmarrësit. Në këtë kontekst,
punëdhënësi nuk mund të detyrohet që tù paguajë shpërblimin për vjetërsi, pasi nëse
104
situata ekonomike e ndërmarrjes do të lejonte një gjë të tillë, ai i mbante në punë këta
punëmarrës, jo vetëm për shkak të interesit të tij ekonomik, por edhe sepse ndryshe
pushimi kolektiv nga puna nuk do të mund të justifikohej…”
10. Kundër vendimit nr.319, datë 07.05.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë
ka paraqitur rekurs pala paditëse Donika Gjermeni dhe pala e paditur ÇEZ Shpërndarje
sh.a., nëpërmjet të cilit kërkojnë respektivisht, pala paditëse prishjen e vendimit nr.319,
datë 07.05.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.343, datë
23.03.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, ndërsa pala e paditur, prishjen e dy
vendimeve të gjykatave të faktit dhe pushimin e gjykimit të çështjes, për shkaqet e
parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
11. Dispozitat e Kodit të Punës, në të cilat është parashikuar:

11.1 Neni 143/1) “(1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me
periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një muaji,
gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre
muajsh për më shumë se pesë vjet pune...”
11.1 Neni 145: “(1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur kontrata është
zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë zgjatur jo më pak se tre
vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi, nëse është pushuar
me efekt të menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme…”
11.2 Neni 148:“(1) Konsiderohet si pushim kolektiv nga puna, përfundimi i marrëdhënies
së punës, me iniciativën e punëdhënësit për një ose më shumë arsye që nuk kanë të
bëjnë me punëmarrësit, kur numri i pushimeve nga puna brenda 90 ditëve është të
paktën 20, pavarësisht nga numri i punëmarrësve që punojnë në këtë sipërmarrje.
(2) Kur do të bëjë pushime kolektive nga puna, punëdhënësi është i detyruar të bëjë
konsultime me sindikatën e njohur si përfaqësuese e punëmarrësve ose në mungesë
të saj me vetë punëmarrësit, me qëllim që të arrihet marrëveshja. Konsultimet duhet
të fillojnë të paktën 20 ditë para zgjidhjes së kontratës së punës.(3) Punëdhënësi u
jep mundësi punëmarrësve ose sindikatës së njohur si përfaqësuese e tyre të
formulojnë propozime konstruktive. Për këtë punëdhënësi duhet tu vërë në
dispozicion të gjitha të dhënat e nevojshme dhe veçanërisht, të njoftojë me shkrim
arsyet e pushimit nga puna, numrin e punëmarrësve, që do të pushohen nga puna,
numrin e punëmarrësve, që si rregull punësohen, si dhe kohën gjatë së cilës është
parashikuar të kryhen këto pushime nga puna. Punëdhënësi është i detyruar ti
dorëzojë Ministrisë së Punës një kopje të këtij njoftimi. (4) Konsultimet bëhen për të
shmangur ose pakësuar pushimin kolektiv nga puna dhe për të zbutur pasojat që
rrjedhin prej tij. Konsultimet zgjatin të paktën 20 ditë me përjashtim të rasteve kur
parashikohet ndryshe me marrëveshje. (5) Punëdhënësi duhet të njoftojë me shkrim
autoritetet kompetente për çdo projekt pushimi kolektiv nga puna. Në njoftim duhet
të përfshihen të gjitha të dhënat e nevojshme që lidhen me projektin e pushimeve
kolektive nga puna si dhe konsultimet, që janë bërë me përfaqësuesit e
punëmarrësve, siç parashikohet në pikën 2 të këtij neni. Punëdhënësi u dorëzon një
kopje të këtij njoftimi edhe përfaqësuesve të punëmarrësve. Ministria e Punës
ndihmon palët për arritjen e një marrëveshjeje dhe nuk mund ti ndalojë pushimet
kolektive. (6) Zgjidhja e kontratës nuk mund të bëhet brenda 30 ditëve që nga
dorëzimi i kopjes së njoftimit me shkrim nga punëdhënësi, autoritetit kompetent siç
parashikohet në paragrafin 3 të këtij neni. (7) Punëdhënësi duhet t’u japë përparësi
në rimarrjen në punë punëmarrësve të pushuar nga puna për arsye që nuk kanë të
105
bëjnë me punëmarrësit, nëse ai punëson punëmarrës me kualifikim të
krahasueshëm.”
11.3 Neni 153 “(1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë
kontratën për shkaqe të justifikuara. (2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të
gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij
që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. (3) Gjykata vendos
nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me
shkrim të punëdhënësit.”
12. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Donika Gjermeni, përmban

shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë
cenimin e vendimit nr.319, datë 07.05.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka
vendosur ndryshimin e vendimit nr.343, datë 23.03.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.319 datë
07.05.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë, është pjesërisht i drejtë sa i takon disponimit për
detyrimin e palës së paditur për të dëmshpërblyer paditësen me gjashtë muaj pagë për
mosrespektim të procedurës së pushimit kolektiv nga puna, ndërkohë që mungesa e
disponimit të Gjykatës së Apelit, në lidhje me shpërblimin për vjetërsi në punë është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material, ndaj për këtë pjesë, vendimi duhet të
ndryshohet, duke u detyruar pala e paditur të shpërblejë paditësen për vjetërsinë e saj në
punë.
14. Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, ka
konkluduar se zgjidhja e marrëdhënies së punës nga ana e palës së paditur është kryer në
kushtet e një pushimi kolektiv nga puna, duke respektuar procedurën e caktuar në nenin
148 të K.Punës. Pavarësisht këtij konkluzioni, ajo gjykatë ka vendosur detyrimin e të
paditurit të dëmshpërblejë paditësen me 6 muaj pagë për zgjidhje të menjëhershme të
pajustifikuar të marrëdhënies së punës, me një muaj pagë për mosrespektim të afatit të
njoftimit, si dhe me 17.5 muaj pagë si shpërblim për vjetërsi në punë.
15. Në dallim nga ky qëndrim, Gjykata e Apelit Vlorë, ka vendosur
ndryshimin e vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, duke detyruar palën e paditur të
dëmshpërblejë paditësen vetëm me 6 muaj pagë për shkak të mosrespektimit të
procedurës së pushimit kolektiv nga puna. Në qendër të argumentimit të asaj gjykate, ka
qenë fakti se ndërkohë që ka rezultuar e provuar kryerja e një pushimi kolektiv nga ana e
palës së paditur, atëherë mosrespektimi me rigorozitet i procedurës së këtij pushimi të
parashikuar në nenin 148 të K.Punës, passjell edhe detyrimin për dëmshpërblim deri në 6
muaj pagë. Ndërkohë, në vlerësimin e gjykatës së apelit, vërtetimi i kryerjes së pushimit
kolektiv nga puna, përjashton detyrimin për pagimin e shpërblimit për vjetërsi në punë
nga ana e punëdhënësit, pasi situata ekonomike e palës së paditur ka përbërë një motiv që
justifikon objektivisht dhe ligjërisht zgjidhjen e marrëdhënies së punës me palën paditëse.
16. Kolegji Civil vlerëson se, sa i takon konkluzionit të gjykatës së apelit
në lidhje me detyrimin e palës së paditur për të paguar dëmshpërblimin për shkak të
mosrespektimit të procedurës së pushimit kolektiv nga puna, ky përfundim është i drejtë.
Sa kohë që ka rezultuar e provuar se pala e paditur ka qenë në kushtet e një pushimi
kolektiv nga puna të punëmarrësve, por në vlerësimin e gjykatës së apelit nuk ka arritur të
106
respektojë me rigorozitet të gjitha kriteret e kërkuara nga neni 148 i K.Punës, atëherë në
zbatim të duhur të paragrafit 6 të nenit të sipërcituar, gjykata ka akorduar dëmshpërblimin
përkatës prej 6 muajsh pagë. Në lidhje me këtë pikë, Kolegji Civil vlerëson se, ndryshe
nga pretendimet e ngritura në rekurset respektive të të dyja palëve ndërgjyqëse, kjo
Gjykatë nuk mund të kryejë një rivlerësim të rrethanave faktike, në të kundërtën me
ç`kanë konkluduar dy gjykatat e faktit, pas kryerjes së një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, pasi një rivlerësim i tillë nuk është në vetë natyrën e gjykimit të Gjykatës së
Lartë.
17. Ndërkohë, në referim të pretendimit të ngritur në rekurs nga ana e
palës paditëse në lidhje me shpërblimin për vjetërsi në punë, ky Kolegj vlerëson jo të
drejtë arsyetimin e Gjykatës së Apelit Vlorë, sipas së cilës kryerja e pushimit kolektiv nga
puna, përjashton përgjegjësinë e punëdhënësit për pagimin e shpërblimit për vjetërsi të
punëmarrësve.
18. Në lidhje me këtë pikë, Kolegji Civil çmon të theksojë se, në analizë të
kritereve të specifikuara në nenin 145 të Kodit të Punës dhe sikurse ka rezultuar e provuar
nga hetimi i kryer nga dy gjykatat e faktit, në çështjen objekt gjykimi janë plotësuar dy
kushtet e nevojshme për akordimin e shpërblimit për vjetërsi në punë të palës paditëse.
Kështu, kushti i parë i nevojshëm për tù plotësuar, në mënyrë që një punëmarrës të
përfitojë shpërblimin për vjetërsi në punë, është zgjatja e marrëdhënies së punës pranë
punëdhënësit jo më pak se tre vjet. Në rastin objekt gjykimi, sikurse është provuar nga dy
gjykatat e faktit, marrëdhënia e punës e paditëses me palën e paditur ka zgjatur për më
tepër se 35 vjet, duke u plotësuar në këtë mënyrë kushti i parë i kërkuar nga neni 145 i
Kodit të Punës.
18.1 Po ashtu, Kolegji Civil vlerëson të theksojë se është plotësuar edhe kushti tjetër i
specifikuar në nenin 145 të Kodit të Punës për përfitimin e shpërblimit për vjetërsi
në punë, që konsiston në të mosqenurit përpara rastit të zgjidhjes së marrëdhënies
së punës me efekt të menjëhershëm për shkaqe të arsyeshme.
18.2 Në rastin objekt gjykimi, ndryshe nga arsyetimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, fakti
që arsyeja e zgjidhjes së marrëdhënies së punës ka qenë ristrukturimi i shoqërisë, i
cili ka shkaktuar edhe pushimin kolektiv nga puna të paditëses sipas nenit 148 të
Kodit të Punës, nuk sjell trajtimin e kësaj zgjidhjeje si të ishte një zgjidhje për
shkak të justifikuar në kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës. Në një kohë që
ristrukturimi, i kryer për efekt të nevojave financiare apo operacionale të
punëdhënësit, përbën shkak të justifikuar në kuptimin literal të fjalës, sa kohë që
në mënyrë të kuptueshme dikton vendimmarrjen e punëdhënësit, qoftë edhe në
formën e pamundësisë efektive të tij për të mbajtur në punë punëmarrësit, në
kuptimin ligjor të fjalës, ai nuk përbën shkak të justifikuar apo të arsyeshëm të
zgjidhjes së marrëdhënies së punës.
18.3 Kuptimi ligjor i shkakut të justifikuar gjendet dhe interpretohet vetëm në bazë të
nenit 153 të Kodit të Punës, e konkretisht, në analizë të paragrafëve 2 dhe 3 të
këtij neni, do të përbëjë shkak të justifikuar të zgjidhjes së marrëdhënies së punës
shkelja e detyrimeve kontraktore nga ana e punëmarrësit me faj të rëndë, apo
shkelja e këtyre detyrimeve me faj të lehtë në mënyrë të përsëritur, me gjithë
paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit, të cilat nuk lejojnë, në bazë të parimit
të mirëbesimit, vazhdimin e marrëdhënies së punës ndërmjet palëve. Ristrukturimi
si shkak i zgjidhjes së marrëdhënies së punës, qoftë edhe në rastet kur ai dikton
pushimin kolektiv nga puna, nuk plotëson kushtet kumulative të shkakut të
justifikuar për zgjidhjen e marrëdhënies së punës sipas nenit 153 të Kodit të
Punës, pasi mungon elementi i parë i nevojshëm, që është shkelja e detyrimeve
kontraktuale nga ana e punëmarrësit. Për rrjedhojë, ristrukturimi, duke mos
107
përbërë në vetvete shkak të justifikuar të zgjidhjes së kontratës së punës, nuk
përjashton përgjegjësinë e punëdhënësit për pagimin e shpërblimit për vjetërsi në
punë, të garantuar nga neni 145 i Kodit të Punës.
18.4 Ky Kolegj çmon të theksojë gjithashtu se, ristrukturimi si faktor diktues i pushimit
kolektiv nga puna në kuptim të nenit 148 të Kodit të Punës, nuk ka dhe nuk duhet
të ketë një trajtim ligjor të ndryshëm, sa i takon shpërblimit për vjetërsi në punë,
nga ristrukturimi që dikton largimin nga puna të një punëmarrësi të vetëm. Ky
konkluzion rrjedh nga fakti që, edhe pse nevojat ristrukturuese të punëdhënësit
kanë qenë të përmasave të tilla që kanë sjellë pushimin kolektiv nga puna të një
numri më të madh punëmarrësish, sërish, analiza e shkakut të justifikuar për efekt
të përfitimit të shpërblimit për vjetërsi, nuk varet nga faktorë të tillë, si arsyeja e
ristrukturimit, numri i punëmarrësve të pushuar nga puna, apo fakti që masa është
ndërmarrë në formë kolektive. Përkundrazi, natyra kolektive e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës, ndërkohë që paraqet rëndësi sa i takon procedurës
specifike që duhet të ndiqet dhe dëmshpërblimit të veçantë për mosrespektim të
kësaj procedure sipas nenit 148 të Kodit të Punës, nuk ndikon në konsiderimin e
shkakut të zgjidhjes së kontratës së punës si shkak të justifikuar, për efekt të
përfitimit ose jo të shpërblimit për vjetërsi në punë. Pushimi kolektiv nga puna për
arsye ristrukturimi, evidenton faktin që zgjidhja e marrëdhënies së punës është
kryer për shkaqe tërësisht të lidhura me punëdhënësin, në mungesë të shkeljes së
detyrimeve kontraktuale nga ana e punëmarrësve, ç`ka në vetvete bën që të mos
plotësohet as kushti i parë kumulativ i shkakut të justifikuar të parashikuar në
nenin 153 të Kodit të Punës.
18.5 Në mbështetje të analizës së mësipërme, ky Kolegj vlerëson të theksojë gjithashtu
se, ndryshe nga arsyetimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, ka qenë pikërisht qëllimi i
ligjvënësit që të garantojë të drejtën për shpërblim për vjetërsi në punë të
punëmarrësve, në të gjitha rastet kur zgjidhja e kontratës së punës nuk është kryer
në mënyrë të menjëhershme të justifikuar, pavarësisht nëse bëhet fjalë për zgjidhje
individuale apo pushim kolektiv nga puna. Në rast se qëllimi i legjislatorit do të
kish qenë përjashtimi nga ky përfitim i kategorive të punëmarrësve të cilët janë
pushuar kolektivisht nga puna, atëherë, një parashikim i tillë do të ish kryer në
mënyrë eksplicite. Përkundrazi, në interpretim të duhur të dispozitave të
legjislacionit të punës, ligjvënësi në nenin 148 të Kodit të Punës, ka parashikuar
në mënyrë të mëvetshme dëmshpërblimin deri në 6 muaj pagë për mosrespektim
të procedurës së pushimit kolektiv nga puna, duke lënë të pandryshuar përfitimin e
shpërblimit për vjetërsi në punë. Mos cenimi i së drejtës së punëmarrësve për
shpërblimin për vjetërsi në punë në rast të pushimit kolektiv nga puna, bazohet në
argumentin që për nga vetë natyra e tij, ky shpërblim nuk varet nga fakti nëse
zgjidhja e marrëdhënies së punës ka qenë individuale apo kolektive, por buron nga
kohëzgjatja e marrëdhënies së punës së çdo punëmarrësi jo më pak se tre vjet, dhe
është i përfitueshëm në çdo rast, sa kohë që zgjidhja e marrëdhënies së punës nuk
është kryer në mënyrë të menjëhershme për shkaqe të justifikuara.
19. Në kushtet e mësipërme, kur ka rezultuar e provuar nga ana e gjykatave
të faktit, se paditësja Donika Gjermeni ka punuar mbi 35 vjet pranë palës së paditur, atëherë
në zbatim të nenit 145/2 të K.Punës, dhe sikurse është evidentuar nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor, paditëses i takon paga e një 15 ditëshi për çdo vit pune të plotë në formën e
shpërblimit për vjetërsi në punë, gjithsej 17.5 paga mujore.
108
20. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se
vendimi nr.319 datë 07.05.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë, është pjesërisht i drejtë, sa i
takon disponimit të tij për pagimin e dëmshpërblimit për mosrespektim të procedurës së
pushimit kolektiv nga puna, ndaj për këtë pjesë ai duhet të lihet në fuqi, ndërkohë që në
lidhje me shpërblimin për vjetërsi në punë, vendimi është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të
ligjit material, ndaj për këtë shkak, ai duhet të ndryshohet, duke u detyruar pala e paditur
të shpërblejë paditësen Donika Gjermeni për vjetërsinë në punë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a dhe c të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.319, datë 07.05.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë me
këtë ndryshim:
Detyrimin e palës së paditur “Çez Shpërndarje” sh.a. të shpërblejë paditësen Donika
Gjermeni me 17 (shtatëmbëdhjetë) muaj e 15 ditë pagë, si shpërblim për vjetërsi në punë.
Tiranë, më 17.09.2015
109
Nr.11243-02582-2015 Regj. Themeltar
Nr. 00-2015-3326 i Vendimit (378)
VENDIM

në datën 17.09.2015, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11243-02582-

00-2015 Regj. Themeltar, që i përket palëve :
PADITËS: RAM BRUÇI, (në mungesë).

TË PADITUR: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME MAT, (në mungesë).
SHKURTE BRUÇI, (në mungesë).
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur,
Zyra Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Mat,
të bëjë të mundur fshirjen nga regjistrat e pasurive të paluajtshme
të pasurisë me nr.58/11, në emër të Shkurte Bruçit
dhe regjistrimin e kësaj pasurie në emër të Ram Bruçit,
si pasuri e fituar në mënyrë të ligjshme me AMTP.
Baza Ligjore: Neni 31,149 i K.Civil,
Ligji nr.7501 datë 19.07.1991 “Për Tokën”,
Ligji nr.33/2012 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”,
Udhëzimet nr.2 datë 13.06.2013 të K.M
“Për mënyrën e procedimit të organeve të administratës publike
për pasuritë e paluajtshme të fituara me AMTP”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.179 datë 28.04.2015 ka vendosur:

“Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile nr.240, datë
30.03.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.
Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë brenda 5 ditëve në Gjykatën e
Lartë, duke filluar nga e nesërmja e shpalljes...”
Kundër vendimit nr.179, datë 28.04.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat

ka ushtruar ankim të veçantë paditësi Ram Bruçi, nëpërmjet të cilit kërkon prishjen e
vendimit nr.179, datë 28.04.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe kthimin e çështjes
për gjykim në po atë gjykatë, për këto shkaqe:
- Gjykata ka interpretuar gabim ligjin kur ka arsyetuar se çështja duhet të ndiqet në
rrugë administrative para se të vijë përpara gjykatës për shqyrtim.
- Për parcelën të cilën Komuna Baz nuk e ka konfirmuar, duke qenë se sipas saj nuk
përmbushen kriteret e parashikuara në Udhëzimin nr.2 datë 13.06.2013, në bazë të
110
po këtij udhëzimi, kur konstatohen shkaqe të tilla që pengojnë dërgimin e AMTP-
së për regjistrim pranë ZVRPP, brenda dy ditëve nga momenti i refuzimit të
dërgimit për regjistrim të AMTP-së, me anë të një relacioni çështja i dërgohet
komisionit vendor të verifikimit të titujve të pronësisë (KV). Në këto kushte është
vetë komuna që kryen gjithë hapat e mëtejshëm, duke konkluduar në fund me një
vendim në favor apo disfavor të përfituesit të AMTP-së. Shtetasi përfitues i
AMTP-së nuk ka asnjë rol në këtë proces, por gjithçka i takon për tù bërë
komunës. Në këto kushte kur komuna nuk ka vepruar, unë kam vendosur tì
drejtohem gjykatës për të detyruar ZVRPP Mat të kryejë regjistrimin e parcelës së
gjashtë prej 5000 m2.
- E drejta e aksesit në gjykatë është e drejtë e garantuar nga Kushtetuta dhe e
formalizuar në legjislacionin procedural civil. Rastet kur shtetasit duhet të ndjekin
rrugën administrative, përpara se sa tì drejtohen Gjykatës, duhet të jenë të
shprehura në mënyrë të qarë dhe konkrete në ligjin që rregullon marrëdhënien në
fjalë. Në asnjë rast ligji nr 33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”
dhe Udhëzimi nr.2 datë 13.06.2013 nuk sanksionojnë diçka të tillë në mënyrë të
shprehur. Duke u përballur me refuzimin e Komunës Baz për të ndjekur
procedurat ligjore, unë legjitimohem plotësisht të përdor rrugën gjyqësore për të
vënë në vend një të drejtë që më takon. Ligji nuk cakton asnjë organ të cilit mund
tì drejtohem për të vënë në vend të drejtën time, përveçse gjykatës.

diskutoi e analizoi çështjen në tërësi
VËREN
Rrethanat e Faktit
1. Paditësi Ram Bruçi, aktualisht është banues në fshatin Arapaj Komuna Rrushbull, të
Rrethit Durrës.
2. Përpara se të vendosej me banim në Durrës, ai jetonte në fshatin Rrethë-Baz, të
komunës Baz, rrethi Mat.
3. Në bazë të ligjit nr.7501 “Për Tokën”, familja e tij ka përfituar tokë bujqësore, në
fshatin Rreth-Baz. Sipas aktit të marrjes së tokës në pronësi (AMTP), paditësi ka
përfituar gjithsej 25.000 m2 tokë bujqësore, e ndarë në 6 (gjashtë) parcela.
4. Gjatë vitit 2014, paditësi ka aplikuar pranë Z.V.R.P.P Mat, për regjistrimin e kësaj
prone. Nga ana e kësaj zyre, është kryer regjistrimi për 5 parcela, me 20.000 m2 tokë
gjithsej, ndërsa për një parcelë prej 5000 m2 nuk është kryer regjistrimi.
5. Paditësi, pretendon se nga ana e ZVRPP duhej të ishin regjistruar 6 (gjashtë) parcelat
e përfituara me AMTP dhe jo vetëm pesë prej tyre.
6. Nga ana e ZVRPP Mat, të interesuarit Ram Bruçi i është bërë i ditur shkaku pse nuk
është kryer regjistrimi i parcelës së gjashtë, nëpërmjet shkresës nr.137/1 prot., datë
11.02.2015, të Z.V.R.P.P. Mat, ku në thelb i komunikohet se është kryer regjistrimi
vetëm për 5 (pesë) parcela me 20.000 m2 gjithsej, pasi komuna Baz ka konfirmuar
aktin e marrjes së tokës në pronësi në emër të Ram Bruçi, vetëm për 20.000 m2 tokë,
me gjithsej 5 parcela dhe jo 25.000 m2 apo 6 (gjashtë) parcela gjithsej, siç përmban
AMTP në favor të paditësit.
7. Në rrethanat e mësipërme paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat
me kërkesëpadinë me objekt të cituar në pjesën hyrëse.
111
8. Në seancën e datës 28.04.2015, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.179,
datë 28.04.2015, ka vendosur të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile
nr.240, datë 30.03.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.
9. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar: “...Për tokat e paregjistruara,
Këshilli i Ministrave, ka nxjerrë udhëzimin nr.2, datë 13.06.2013, “Për mënyrën e
procedimit të organeve të administratës publike për pasuritë e paluajtshme të fituara
me AMTP”. Në këtë udhëzim, parashikohet në mënyrë të hollësishme se si do të
veprohet me aktet e marrjes së tokës në pronësi, të paregjistruara deri në këtë kohë.
Duke krahasuar veprimet e deritanishme të paditësit Ram Bruçi, për regjistrimin e
kësaj prone (pjesës së paregjistruar prej 5000 m2), të vlerësuara këto në raport me
ligjin nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” dhe Udhëzimin nr.2
datë 13.06.2013 “Për mënyrën e procedimit të organeve të administratës publike për
pasuritë e paluajtshme të fituara me AMTP”, gjykata çmon se nuk është ezauruar në
mënyrë të plotë rruga administrative për zgjidhjen e këtij konflikti. Sipas udhëzimit
nr.2 datë 13.06.2013 “Për mënyrën e procedimit të organeve të administratës publike
për pasuritë e paluajtshme të fituara me AMTP, të gjitha aktet e marrjes së tokës në
pronësi duhet të konfirmohen nga organet e pushtetit vendor. Pasi të jetë hedhur ky
hap, i interesuari duhet të paraqitet në ZVRPP përkatëse, për të bërë regjistrimin e
pronës. Ka rezultuar që nga komuna Baz është bërë konfirmimi për 20.000 m2 tokë
dhe 5 parcela gjithsej, ndonëse në AMTP paditësi ka 25.000 m2 e ndarë në gjashtë
parcela gjithsej. Në kushtet kur nga komuna Baz është dhënë konfirmim për 20.000
m2 tokë, Z.V.R.P.P. Mat, ka bërë regjistrimin vetëm të kësaj sipërfaqe, me arsyetimin
se për një parcelë me sipërfaqe 5.000 m2 nuk është bërë konfirmimi nga Komuna
Baz. Sipas përfaqësuesit të Z.V.R.P.P Mat, nuk mund të bëhej regjistrimi për pasuri
më shumë nga sa janë konfirmuar nga komuna, kjo në bazë të Udhëzimit nr.2 datë
13.06.2013 “Për mënyrën e procedimit të organeve të administratës publike për
pasuritë e paluajtshme të fituara me AMTP”. Qëndrimin e saj me shpjegimet
përkatëse, ZVRPP Mat ia ka bërë të ditur të interesuarit Ram Bruçi, përveç
komunikimeve verbale edhe nëpërmjet shkresës nr.137/1 datë 11.02.2015. Për
parcelën e gjashtë me sipërfaqe 5000 m2, megjithëse pasqyrohet në AMTP - dhënë
paditësit R.Bruçi, konsiderohet se nuk është bërë aplikim për regjistrim pranë zyrës
së pasurive, kjo në bazë të arsyetimit sa sipër, që ka të bëjë me moskonfirmimin e
kësaj sipërfaqe toke nga Komuna Baz. Veprimin për mosregjistrimin e parcelës së
gjashtë me sip 5.000 m2, paditësi e quan si shkelje të [të] drejtave [të] tij dhe kjo ka
qenë arsyeja pse i drejtohet gjykatës me anë të kësaj padie. Në analizë dhe
konsideratë të veprimeve të deritanishme të kryera nga i interesuari Ram Bruçi për
regjistrimin e kësaj pasurie, gjykata çmon se nuk janë ezauruar në mënyrë shteruese
rrugët administrative për zgjidhjen e çështjes. Përpara se paditësi mund t’i drejtohet
gjykatës, ai duhet të zgjidhë mosmarrëveshjet me Komunën Baz, për sipërfaqen e
tokës që përmban AMTP dhe në vijim mund të kërkojë regjistrimin e kësaj pasurie
pranë Z.V.R.P.P Mat. Për sa i përket veprimeve të ZVRPP Mat, çdo i interesuar që
merr një përgjigje të disfavorshme prej kësaj zyre, ankimi duhet të paraqitet fillimisht
pranë Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë. Pasi të jetë
shqyrtuar ankesa prej kësaj të fundit, kundër vendimmarrjes së saj, secili që ka
interes mund ta referojë çështjen në gjykatën kompetente. Duke pranuar arsyetimet e
mësipërme, gjykata çmon se kjo çështje duhet të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor,
duke i rekomanduar paditësit që të ndjekë më parë rrugën administrative për
zgjidhjen e çështjes, sipas arsyetimeve të mësipërme...”
10. Kundër vendimit nr.179, datë 28.04.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat ka
ushtruar ankim të veçantë paditësi Ram Bruçi, nëpërmjet të cilit kërkon prishjen e
112
vendimit nr.179, datë 28.04.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe kthimin e
çështjes për gjykim në po atë gjykatë, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

11.1 Neni 36 “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile
dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta.
Juridiksioni gjyqësor civil ushtrohet sipas dispozitave të këtij Kodi dhe ligjeve të
tjera.
Asnjë institucion tjetër nuk ka të drejtë të pranojë për shqyrtim një mosmarrëveshje
civile që është duke u gjykuar nga gjykata.
Është e pavlefshme çdo marrëveshje që lidhet në kundërshtim me këtë dispozitë.”
11.2 Neni 59 “ Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr
në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë
administrativ.
Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në
Gjykatën e Lartë.”
12. Dispozitat e Ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, në të cilat
është parashikuar:
12.1 Neni 45 “1. Në rastet kur shteti, personi juridik/fizik ka fituar të drejtën e
pronësisë mbi një pasuri të paluajtshme, me anë të ligjit, vendimit gjyqësor të formës
së prerë për fitimin apo kalimin e së drejtës së pronësisë apo të aktit të një organi
administrativ, regjistruesi, mbështetur në këto akte të paraqitura nga personi i
interesuar, bën regjistrimin, duke shënuar pronar shtetin, personin juridik/fizik, të
cilit i ka kaluar e drejta e pronësisë. 2. Regjistrimi i fitimit të pronësisë mbi një pasuri
të paluajtshme, sipas këtij neni, bëhet nga Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme, pas plotësimit të kushteve të regjistrimit, të përcaktuara në shkronjën
“h” dhe në paragrafin fundit të nenit 193 të Kodit Civil. 3. Nëse nuk plotësohen
kushtet e sipërpërmendura, regjistruesi propozon refuzimin e kërkesës për regjistrim
dhe dosja e plotë e praktikës, së bashku me projekt-urdhrin e refuzimit, i kalojnë për
kompetencë Kryeregjistruesit. 4. Kryeregjistruesi, brenda 30 ditëve, me urdhër të
arsyetuar, duhet të vendosë miratimin ose jo të propozimit. Kundër urdhrit të
Kryeregjistruesit për refuzimin e regjistrimit, ose kur ai nuk është marrë brenda afatit
të përcaktuar, mund të bëhet ankim në gjykatë. 5. Elementet e vendimit, që
verifikohen nga Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, dhe procedura e
nxjerrjes së urdhrit përcaktohen me udhëzim të Këshillit të Ministrave.”
12. Se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat është dhënë në zbatim të gabuar të
ligjit procedural dhe për këtë shkak ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet
në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
13. Me vendimin nr.179, datë 28.04.2015, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat ka vendosur
të nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, me argumentimin se nuk janë
ezauruar në mënyrë shteruese rrugët administrative për zgjidhjen e çështjes. Në
vlerësimin e asaj gjykate, përpara se paditësi të mund t’i drejtohej gjykatës, ai duhet
të zgjidhte mosmarrëveshjet me Komunën Baz, për sipërfaqen e tokës që përmban
AMTP dhe në vijim mund të kërkonte regjistrimin e kësaj pasurie pranë Z.V.R.P.P
113
Mat. Po ashtu, edhe në lidhje me veprimet e ZVRPP Mat, në vlerësimin e gjykatës së
rrethit gjyqësor, çdo i interesuar që merr një përgjigje të disfavorshme prej kësaj
zyre, duhet të paraqesë fillimisht ankimin e tij pranë Zyrës Qendrore të Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Tiranë dhe vetëm pasi të jetë shqyrtuar ankesa prej kësaj
të fundit, personi i interesuar, mund ta referojë çështjen në gjykatën kompetente.
14. Kolegji Civil, i investuar nëpërmjet ankimit të veçantë të palës paditëse ndaj
vendimit të nxjerrjes së çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, çmon se ky konkluzion
i arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të
ligjit, pasi në rastin konkret, në interpretim të dispozitave përkatëse të Ligjit
nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, si dhe në zbatim të
Udhëzimit nr.2 datë 13.06.2013 të Këshillit të Ministrave, “Për mënyrën e
procedimit të organeve të administratës publike për pasuritë e paluajtshme, të
fituara me aktin e marrjes së tokës në pronësi (AMTP)”, në asnjërin prej tyre nuk
përcaktohet si rrugë e detyrueshme fillimisht ndjekja dhe ezaurimi i rrugës
administrative.
15. Ligji i sipërcituar “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, në nenin 45, pikat 3
dhe 4 të tij, parashikon se nëse nuk plotësohen kushtet për regjistrim, regjistruesi
propozon refuzimin e kërkesës për regjistrim dhe dosjen e plotë të praktikës, së
bashku me projekt urdhrin e refuzimit, ia kalon për kompetencë Kryeregjistruesit,
ndërkohë që ky i fundit, brenda 30 ditëve, me urdhër të arsyetuar, duhet të vendosë
miratimin ose jo të propozimit. Kundër urdhrit të Kryeregjistruesit për refuzimin e
regjistrimit, ose kur ai nuk është marrë brenda afatit të përcaktuar, mund të bëhet
ankim në gjykatë.
15.1 Në interpretim të kësaj dispozite, Kolegji Civil vlerëson se kalimi i praktikës
përkatëse nga regjistruesi i zyrës rajonale tek kryerregjistruesi në zyrën qendrore,
përbën një procedurë e cila varet tërësisht nga organi i administratës, duke mos
ofruar një mjet në dispozicion të personit të interesuar që të iniciojë kalimin e kësaj
praktike. Rastet kur shtetasit duhet të ndjekin dhe ezaurojnë plotësisht rrugën
administrative, përpara se sa tì drejtohen Gjykatës, duhet të jenë të shprehura në
mënyrë të qarë dhe konkrete në ligjin që rregullon marrëdhënien në fjalë. Ndryshe
nga ky përcaktim, ligji i sipërcituar nuk parashikon një detyrim të qartë e konkret të
personit të interesuar për të ndjekur rrugën administrative të ankimit, sa kohë që ky
ligj nuk i njeh asnjë rol personit të interesuar në përcjelljen e praktikës nga zyra
rajonale në zyrën qendrore. Përkundrazi, sikurse evidentohet nga vetë dispozita,
është detyrë e organit administrativ të kryejë përcjelljen e praktikës përkatëse dhe të
dalë me vendim të arsyetuar, pasi në të kundërtën, pala e interesuar ka të drejtën të
kundërshtojë gjyqësisht mosveprimin e organit publik.
16. Veç sa më sipër, Kolegji Civil thekson se edhe Udhëzimi nr.2 datë 13.06.2013 i
Këshillit të Ministrave, “Për mënyrën e procedimit të organeve të administratës
publike për pasuritë e paluajtshme, të fituara me aktin e marrjes së tokës në pronësi
(AMTP)”, i aplikueshëm për çështjen objekt gjykimi, nuk parashikon detyrimin e
subjektit të interesuar për të ezauruar rrugën e ankimit administrativ, përpara se të
mund tì drejtohet gjykatës.
16.1 Kështu, në bazë të pikës 4.2 të Udhëzimit të sipërcituar, kur konstatohen
shkaqe të tilla që pengojnë dërgimin e AMTP-së për regjistrim pranë ZVRPP,
brenda dy ditëve nga momenti i refuzimit të dërgimit për regjistrim të AMTP-së, me
anë të një relacioni, çështja i dërgohet komisionit vendor të verifikimit të titujve të
pronësisë (KV). Në këto kushte, ky Kolegj vlerëson se, sipas përcaktimeve të kryera
në udhëzimin e mësipërm, është vetë komuna që kryen gjithë hapat e mëtejshëm të
nevojshëm për konfirmim të parcelave, duke konkluduar në fund me një vendim në
114
favor apo disfavor të përfituesit të AMTP-së. Ndryshe nga sa ka argumentuar
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, shtetasi përfitues i AMTP-së nuk ka asnjë rol në
këtë proces, por gjithçka i takon për tù bërë komunës, ndaj dhe në kushtet kur
komuna nuk ka vepruar për konfirmimin e AMTP-së në favor të paditësit për të
gjithë sipërfaqen e përfshirë në të, atëherë paditësi gëzon plotësisht të drejtën tì
drejtohet gjykatës për zgjidhjen e mosmarrëveshjes përkatëse.
16.2 Së fundmi, ky Kolegj vlerëson gjithashtu se pavarësisht mënyrës së formulimit
të objektit të kërkesëpadisë dhe ndërtimit të ndërgjyqësisë në çështjen objekt rekursi,
gjykata e shkallës së parë në këtë fazë të gjykimit, është e detyruar të mbajë çështjen
për gjykim sa kohë që ajo është brenda juridiksionit gjyqësor, dhe të disponojë me
vendim për zgjidhjen e duhur të saj, konform ligjit material e procedural të
aplikueshëm.
17. Në këto kushte, Kolegji Civil vlerëson se, sa kohë që ligji përkatës i aplikueshëm nuk
ka përcaktuar si rrugë të detyrueshme fillimisht ndjekjen dhe ezaurimin e rrugës
administrative nga ana e një subjekti të interesuar për regjistrimin e pronësisë në
favor të tij, atëherë çështja i përket juridiksionit gjyqësor.
18. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.179,
datë 28.04.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, është dhënë në zbatim të gabuar
të ligjit e për këtë shkak, ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë
për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të neneve 59 dhe 485/c të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.179, datë 28.04.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe
dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 17.09.2015
115
Nr. 00-2015-3280 i Vendimit (379)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: ELEKTRA CILI

I PADITUR: ENDRI XHELO
OBJEKTI:
Pavlefshmëri absolute e veprimit juridik testamentit publik
nr.40 rep. dhe nr.6394 Koleksioni datë 06.09.1996
të testatorit Vllasi Çili në favor të Endri Xhelos.
Baza Ligjore: Neni 92/a, 403-406 e vijues neni 377 i K.Civil.

vendosur:
“Rrëzimin e padisë të paditëses Elektra Çili kundër të paditurit Endri Xhelo
me objekt pavlefshmëri absolute të veprimit juridik testamentit publik nr.40,
datë 06.09.1996 të testatorit Vllasi Çili në favor të Endri Xhelos.”
Gjykata e Apelit Vlorë, me Vendimin Civil nr.882, datë 14.10.2010, ka vendosur:

“Lënien në fuqi të Vendimit nr.287, datë 05.02.2008, të Gjykatës së Shkallës
së Parë Vlorë.”
Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs paditësja Elektra Cili, e cila kërkon
ndryshimin e vendimit të shkallës së parë dhe të gjykatës së apelit dhe duke e gjykuar
çështjen si në fakt të vendosi pranimin e padisë sipas objektit të saj, për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave të faktit janë haptazi në kundërshtim me ligjin. Nuk është
respektuar si dhe është zbatuar keq ligji material civil.
- Ka shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimeve dhe shkelje të rënda
të normave procedurale (neni 467 i K.Pr.Civile).
- I ndjeri në fjalë me cilësinë e testatorit ka lënë një testament ku ka shprehur se
gjithçka ja ka lënë në trashëgimi palës së paditur Endri Çili, me këtë palë testatori jo
vetëm që nuk ka asnjë lidhje në trashëgiminë ligjore, por dhe asnjë lidhje tjetër
familjare.
- Pala e paditur ka kërkuar çeljen e dëshmisë testamentare ku gjykata ka gabuar në
lidhje me lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë testamentare, pasi nuk ka thirrur në
gjykim palët e interesuara dhe konkretisht bashkëshortin e palës paditëse si dhe
vëllanë tjetër të tij të cilët në momentin e çeljes së trashëgimisë kanë qenë gjallë dhe
në moshë të madhe të paaftë për punë të cilët përfitojnë nga rezerva ligjore dhe thirren
116
në trashëgiminë ligjore, pasi trashëgimlënësi, pra testatori, ka qenë i pa martuar dhe
pa fëmijë kështu që në këtë rast thirren në trashëgimi vëllezërit, sipas nenit 364
K.Civil.
- Gjykata e Lartë me vendimin nr.825, dt.26.06.2007, prishi të dy vendimet e gjykatave
të faktit dhe e ktheu çështjen për rigjykim me një tjetër trup gjykues duke lënë detyra
që janë urdhëruese dhe detyruese për gjykatën me të ulët, të cilat nuk u zbatuan nga
gjyqtari i çështjes.
- Gjykata e konsideroi të parashkruar të drejtën e ngritjes së padisë duke harruar se e
drejta kërkohet proceduralisht dhe materialisht dhe në rastin konkret kemi të bëjmë
me të drejtën e trashëgimisë, e cila nuk i nënshtrohet institutit të parashkrimit. Gjykata
e Lartë nuk ka konstatuar një fakt të tillë se nëse do të ishte padia e parashkruar,
atëherë nuk do të ishte shprehur me vendim për prishjen e vendimeve dhe kthim e
çështjes për rigjykim.
- Gjykata e Apelit Vlorë nisur nga ky si fakt duhet që ta gjykonte çështjen si në
gjykatën e faktit duke respektuar të gjitha dispozitat procedurale të gjykimit në shkallë
të parë.
- Nga pikëpamja procedurale gjykatat kanë gabuar në marrjen e provave, pasi kanë
marrë prova jo në formën e kërkuar nga ligji procedural dhe konkretisht në
kundërshtim të neneve 13-213-266 K.Pr.Civile e vijues të tij, sepse provat e
pretenduara nuk kanë fuqinë e të provuarit si dhe nuk janë respektuar normat
procedurale.
- Në rastin konkret kemi të bëjmë vetëm me veprime nul, pra absolutisht të pavlefshëm
që në momentin e krijimit të tyre dhe nuk kanë asnjë pasojë dhe nuk i nënshtrohen
institutit të parashkrimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea, dëgjoi përfaqësuesin e palës paditëse
av.Ilirjan Deshalla, që kërkoi ndryshimin e të dy vendimeve dhe pranimin e padisë; dëgjoi
përfaqësuesin e palës së paditur, av.Bledar Fejzo, që kërkoi lënien në fuqi të vendimeve; dhe
pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësia Elektra Çili është trashëgimtare ligjore e Dhionis Çilit. Ky fakt provohet
me vendimin nr.1407, datë 09.09.2003, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
2. Në datën 25.04.1997, ka vdekur edhe vëllai i tij Vllasi Çili, fakt ky i cili provohet
me certifikatën e vdekjes datë 26.06.2002 të lëshuar nga zyra e gjendjes civile nr.3 Bashkia
Vlorë. Ka rezultuar e provuar se trashëgimlënësi Vllasi Çili nuk ka lënë trashëgimtar ligjor të
radhës së parë.
3. Trashëgimlënësi Vllasi Çili ka lënë në emër të tij pasuri të luajtshme e të
paluajtshme, të cilat i ka disponuar me testament në favor të të paditurit Endri Xhelo. Këtë
disponim i ndjeri e ka bërë me testamentin publik nr.40, datë 06.09.1996. Nëpërmjet këtij
testamenti testatori Vllasi Çili të gjithë pasurinë e tij të luajtshme dhe të paluajtshme e ka
disponuar në favor të Endri Xhelos, duke përjashtuar të gjithë trashëgimtarët e tij ligjorë.
4. Pas vdekjes së tij me çeljen e trashëgimisë me vendimin nr.388 datë 20.04.1999 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor është lëshuar dëshmia testamentare ku si trashëgimtar i vetëm i
tij në bazë të testamentit publik nr.40, datë 06.09.1996 është njohur i padituri Endri Xhelo.
5. Mbasi ka ardhur në dijeni për testamentin, paditësja Elektra Çili ka ngritur padi për
konstatimin e pavlefshmërisë së testamentit, në bazë të nenit 411 të K. Civil, duke pretenduar
117
se cënohen interesat e saj pasurore, duke qenë se ajo tërheq interesa pasurore nga
bashkëshorti i saj Dhionis Çili.
5.1. Paditësja pretendimet e saj për pavlefshmërinë e testamentit i bazon në faktin që i
padituri Endri Xhelo si përfitues i pasurisë së testatorit Vllasi Çili nuk është trashëgimtar i tij
ligjor dhe se testatori nuk mund të dispononte në favor të tij sepse ai ka patur vëllezër dhe
motra ku një ndër ta është edhe bashkëshorti i paditëses Dhionis Çili.
6. Fillimisht, kjo çështje është shqyrtuar me vendimin nr.2526, datë 30.11.2005, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe është rrëzuar padia, vendim i lënë në fuqi nga
vendimi nr.143, datë 21.03.2006 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
6.1. Ky vendim është prishur nga Gjykata e Lartë me vendimin nr.825, datë
26.06.2007, ka vendosur prishjen e vendimeve të mësipërme dhe kthimin çështjes për
rigjykim.
7. Në vijim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.287, datë 05.02.2008,
ka vendosur:
“Rrëzimin e padisë të paditëses Elektra Çili kundër të paditurit Endri Xhelo me objekt
pavlefshmëri absolute të veprimit juridik testamentit publik nr.40, datë 06.09.1996, të
testatorit Vllasi Çili në favor të Endri Xhelos.”
8. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.882, datë 14.10.2010, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të Vendimit nr.287, datë 05.02.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Vlorë".
8.1. Gjykata e Apelit ka arsyetuar se: “... Konkluzioni i arritur nga Gjykata e Shkallës
së Parë Vlorë, gjendet i drejtë dhe i mbështetur në ligj e në prova edhe nga Gjykata e Apelit
Vlorë, ndërsa shkaqet e ngritura në ankim nga paditësja Elektra Çili, konsiderohen të
pambështetura në ligj. Ato kanë marrë zgjidhje në arsyetimin e vendimit objekt ankimi. Kjo
për faktin se:
Testamenti me të cilin ka disponuar testatori Vaslli Çili, për pasurinë e tij pasvdekjes
nuk është një akt absolutisht i pavlefshëm sikundër pretendon paditësja. Ky testament është
lëshuar në respektim të kërkesave të neni 377 të K.Civil. Ka rezultuar e provuar gjatë
gjykimit se testatori ka mbajtur në familjen e vet të paditurin Endri Xhelo.
Ai ka nisur të gjitha procedurat për birësimin e të paditurit, por ky fakt nuk ka
ndodhur për shkak të vdekjes së tij. I padituri ka bashkëjetuar me testatorin duke u shkëputur
nga familja biologjike që nga viti 1990, fakte të provuara me provat shkresore .... që
provojnë faktin se në momentin e vdekjes i cili është edhe momenti i çeljes së trashëgimisë
ligjore si dhe një vit përpara provohet se i padituri ka jetuar së bashku me trashëgimlënësin
nën kujdestarinë e të cilit është vendosur. Po kështu nëpërmjet tyre njëherazi provohet
qartazi se ai ka qenë i mitur dhe në vazhdim të procesit mësimor. Ky fakt bën që i padituri të
konsiderohet person i paaftë për punë dhe si i tillë është trashëgimtar ligjor i radhës së dytë,
kjo në bazë të nenit 363 të Kodit Civil.
Në nenin 363 të K.Civil parashikohet se kush konsiderohet si trashëgimtar i radhës së
dytë. Sipas këtij neni: “Në radhë të dytë thirren në trashëgim prindërit e trashëgimlënësit
dhe personat e paaftë për punë, të cilët të paktën 1 vit para vdekjes së trashëgimlënësit,
bashkëjetonin me atë si anëtarë të familjes dhe në ngarkim të tij”. Ndërsa sipas nenit 371 të
Kodit Civil trashëgimtar i paaftë për punë janë ata që në kohën e vdekjes së trashëgimlënësit
nuk kanë mbushur moshën 16 vjeç ose 18 vjeç kur vazhdojnë mësimet. Ditën e vdekjes së
trashëgimlënësit Vllasi Çili i padituri ka qenë 17 vjeç dhe ka qenë duke vazhduar mësimet në
shtetin Grek nën kujdesin e tij (testatorit). Pra i padituri plotëson kërkesat ligjore për t’u
konsideruar si person i paaftë për punë dhe që në bazë të nenit 363 të Kodit Civil
konsiderohet si trashëgimtar i radhës së dytë mbasi ka qenë ne ngarkim të trashëgimlënësit,
ka jetuar me të një vit përpara vdekjes së tij si dhe ka qenë i paaftë për punë.
118
Pra, konkluzioni i arritur nga Gjykata e Shkallës së Parë se trashëgimlënësi ka
disponuar me testament në favor të një trashëgimtari duke përjashtuar trashëgimtarët e tjerë
është i drejtë. ....”
9. Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs paditësja Elektra Cili, e cila kërkon
ndryshimin e vendimit të shkallës së parë dhe të gjykatës së apelit dhe duke e gjykuar
çështjen në fakt pranimin e padisë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.

10.1. Neni 6: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi
gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet.”
10.2. Neni 28: “Gjykata duhet të shprehet për të gjitha kërkesat që
parashtrohen në padi, pa i kaluar kufijtë e saj, duke realizuar një
gjykim të drejtë, të pavarur dhe të paanshëm brenda një afati të
arsyeshëm.”
10.3. Neni 468: “Gjykata e apelit, kur konstaton se çështja nuk hyn në
juridiksionin gjyqësor, si edhe kur padia nuk mund të ngrihej ose
gjykimi nuk mund të vazhdonte, prish vendimin dhe vendos vetë
pushimin e gjykimit të çështjes”.

në dosjen gjyqësore dhe të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, si dhe të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se nga gjykatat nuk janë
respektuar dispozitat e ligjit procedural civil.
12. Për sa rezulton nga padia e paraqitur në këtë proces gjyqësor, konstatohet se pala
paditëse nëpërmjet këtij gjykimi, ka kërkuar pavlefshmërinë absolute të veprimit juridik,
testamentit nr.40, datë 06.09.1996, duke i mbështetur pretendimet e saj në nenet 92/a, 403-
406 e vijues neni 377 të Kodit Civil.
13. Nga aktet e dosjes rezulton se fillimisht kjo padi është rrëzuar me vendimin
nr.2526, datë 30.11.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, lënë në fuqi nga vendimi
nr.143, datë 21.03.2006 i Gjykatës së Apelit Vlorë, ku gjykatat kanë arsyetuar për
moslegjitimim të paditëse për shkak se kërkimi i objektit të padisë është vetëm “pavlefshmëri
absolute e veprimit juridik”, në një kohë që një padi me një objekt të tillë nuk mund të
ngrihet.
14. Gjykata e Lartë me vendimin nr.825, datë 26.06.2007 ka vendosur prishjen e
vendimeve të mësipërme dhe kthimin çështjes për rigjykim, me arsyetimin se “... Paditësja,
si bashkëshortja e vëllait të testatorit, të ndjerit Vllasi Cili, pretendon pavlefshmërinë e
testamentit nr.40 rep., nr.6394 kol., datë 06.09.1996, duke pretenduar se veprimi juridik vjen
në kundërshtim me nenet 403, 406, 377, etj., të K.Civil, pra sa i përket disponimit në
testament.
Sipas paditëses, në kohën kur është redaktuar veprimi juridik, testamenti, dhe është
disponuar në favor të një personi që nuk është në radhën e trashëgimtarëve ligjore të
testatorit, kanë qenë gjallë dy vëllezërit e testatorit, njeri prej të cilëve bashkëshorti i
paditëses, i cili ka vdekur pas çeljes së testamentit. Pra, disponimi në testament vjen në
kundërshtim me nenin 377, pasi testatori ka lënë vëllezër gjallë dhe nuk mund të dispononte
në favor të çdo personi fizik që nuk është në radhën e trashëgimtarëve të tij ligjorë.
119
Sa sipër, si trashëgimtare ligjore e vëllait të testatorit, paditësja ka legjitimitetin të
ngrejë një padi për të kërkuar pavlefshmërinë e testamentit,.....”.
15. Kolegji Civil konstaton se pavarësisht këtij vendimi të Kolegjit Civil, tashmë ka
një qëndrim të unifikuar të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, vendimi nr.5, datë
30.10.2012, sipas të cilit nuk mund të merret në shqyrtim dhe nuk mund të zgjidhet një
çështje që ka për objekt vetëm konstatimin e pavlefshmërisë së veprimit juridik, pasi në një
rast të tillë jemi para një padie që nuk mund të ngrihet.
16. Sipas vendimit nr.5, datë 30.10.2012, të Kolegjeve të Bashkuara: “ ... Kërkimi për
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një veprimi juridik nuk mund të bëhet si kërkim i
mëvetësuar; ai gjithnjë duhet të bëhet gjatë gjykimit në themel të një çështje nga gjykata, ose
të paktën si kërkim që shoqëron zgjidhjen e pasojave të ardhura nga ekzekutimi i tij.
Pasojat e ardhura nga ekzekutimi (përmbushja) e një veprimi juridik absolutisht të
pavlefshëm zgjidhen vetëm mbi kërkesën e palëve ndërgjyqëse dhe në rastin kur gjykata
kryesisht konstaton pavlefshmërinë e veprimit juridik ajo zgjidh vetëm ato pasoja që janë
objekt kërkimi të padisë apo të kundërpadisë, pa u shprehur për pasojat për të cilat nuk ka
kërkesë konkrete nga palët. ...”
17. Në rastin në gjykim, evidentohet se, nga tërësia e përmbajtjes së kërkesëpadisë1
dhe akteve të tjera gjatë gjykimit, nga ana e palës paditëse është kërkuar vetëm që veprimi
juridik, testamenti, të konstatohet absolutisht i pavlefshëm.
18. Në këto kushte, vetëm kërkimi i konstatimit të pavlefshmërisë së një veprimi
juridik (i cili në kuptim të ligjit nuk prodhon pasoja juridike), pa një padi themeli apo pa
kërkuar rregullimin e pasojave, nuk mund të paraqitet si padi më vete dhe nuk mund të merret
në shqyrtim nga gjykata.
18.1. Kjo pasi, nëse gjykata do të shprehet tej asaj që pala ka kërkuar ose të zgjidhë
pasoja juridike të një veprimi juridik absolutisht të pavlefshëm, pa kërkesë të palës, nuk do të
bënte gjë tjetër veçse të zëvendësonte padinë e paraqitur me një padi të ndryshme, duke
shkelur parimin procedural të përputhjes ndërmjet kërkesës së bërë nga palët dhe asaj që
gjykata duhet të vendosë (nenet 6 dhe 28 të K.Pr.Civile).
19. Për sa më sipër, Kolegj Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.882, datë
14.10.2010, i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.287, datë 05.02.2008, i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, nuk gjejnë mbështetje në ligj dhe si të tillë duhet të prishen dhe,
meqenëse ndodhemi përpara një padie që nuk mund të ngrihet, të vendoset pushimi i gjykimit
të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/e të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.882, datë 14.10.2010, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.287, datë 05.02.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe pushimin e
gjykimit të çështjes.
Tiranë, më 23.09.2015
1
Duke mbajur parasysh edhe vendimin nr.22/2014 të Gjykatës Kushtetuese.
120
Nr. 00-2015-3281 i Vendimit (380)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: 1. DITKA NASTE

2. MAJLINDA NASTE
3. PANDELI NASTE
I PADITUR: 1. ELVIRA TASELLARI
2. ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME POGRADEC
PERSON I TRETË: 1. TODI NASTE
2. IRENA NASTE
OBJEKTI:
1. Detyrimin e palës së paditur Elvira Tasellari, të njohë bashkëpronare
në pasurinë e paluajtshme mr.9/3 të përbërë nga truall
me sipërfaqe 255 m2 dhe 115 m2 ndërtesë, të ndodhura në fshatin Tushemisht,
paditësen Ditka Naste me 6/10 pjesë të kësaj pasurie të paluajtshme
dhe paditësin Pandeli Naste 1/10 e kësaj pasurie.
2. Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Pogradec të fshijë shënimet aktuale
në regjistrin e pasurisë së paluajtshme për pasurinë me nr.9/3
dhe të regjistrojë këtë pasuri në bashkëpronësi në këtë mënyrë:
paditësja Ditka Naste 6/10 pjesë, paditësi Pandeli Naste 1/10 pjesë,
të paditurës Elvira Tasellari 1/10 pjesë, personave të tretë Irena Lacka,
Todi Naste 1/10 pjesë secilit.
Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.Civile,
nenet 92, 193/h, 196, 199, 204, 222-224, 226, 231, 359/2 të K.Civil,
nenet 73. 76, 90, 94 të ligjit nr.9062, datë 08.05.2003,
neni 86 i K.Civil të vitit 1982,
ligji nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.383, datë 26.05.2011, ka

vendosur:
“Pranimin pjesërisht të padisë.
Detyrimin e të paditurës Elvira Tasellari të njohë bashkëpronare paditësen
Ditka Naste në 6/10 pjesë dhe paditësin Pandeli (Pandel) Naste në 1/10 pjesë
të pandarë në pasurinë e paluajtshme me nr.9/3 të përbërë nga truall me
sip.255 m2 dhe 115 m2 ndërtesë të ndodhur në fshatin Tushemisht të
121
Komunës Buçimas, Zona Kadastrale nr.3664 me kufizime: Veri-pasuria
nr.9/2, Lindje-pasuria nr.244, Jug-pasuria nr.9/4, Perëndim-pasuria nr.237.
Detyrimin e palës së paditur Z.V.R.P.P Pogradec të fshijë shënimet aktuale në
regjistrimin e pasurisë së paluajtshme për pasurinë me nr.9/3 dhe të regjistrojë
këtë pasuri në bashkëpronësi në pjesë në këtë mënyrë: Paditësja Ditka Naste
6/10 pjesë, paditësi Pandeli Naste 1/10 pjesë, e paditura Elvira Tasellari 1/10
pjesë, personat e tretë Irena Lacka (Naste) dhe Todi Naste 1/10 pjesë secilit.
Pushimin pjesërisht të gjykimit të çështjes civile me nr.79/01089-994
Regj.Them, datë 01.11.2010, lidhur me paditësen Majlinda Naste.
Urdhërohet kryesekretaria e kësaj gjykate që, pas marrjes formë të prerë të
këtij vendimi, një kopje të tij t’ja dorëzoj zyrtarisht Z.V.R.P.P Pogradec.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur Elvira Tasellari,
Z.V.R.P.P Pogradec dhe paditëses Majlinda Naste në raportet 50% në ngarkim
të palës së paditur Elvira Tasellari dhe Z.V.R.P.P Pogradec solidarisht.”

“Ndryshimin e vendimit nr.383 datë 26.05.2011, të Gjykatës të Rrethit
Gjyqësor Pogradec si me poshtë: Rrëzimin e kërkese padisë të paditësave
Ditke, Majlinda e Pandeli Naste si e pabazuar në prova e ligj.”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka bërë rekurs paditësit Ditka dhe

Pandeli Naste, të cilët kërkojnë nga Gjykata e Lartë: “Prishjen e vendimit të Gjykatës së
Apelit, dhe lënien në fuqi të Vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec”, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Në kontratën e shitblerjes nr.1221 rep, nr.407 kol datë 21.08.2003, rezulton se tek
palët e kontratës në fillim është shitës vetëm Sllave Naste, mungon emri i paditëses.
Në fund të kontratës tek shitësi është shënuar nga noteri emri Afërdita Naste me
shkrim kompjuterik, por është një nënshkrim “dita” poshtë nënshkrimit të shitësit
Sllave Nasto.
- Emri i paditëses nuk është “Afërdita” dhe as “dita”, por Ditka Naste, kështu që bie
argumentimi i përdorur nga Gjykata e Apelit Korçë në arsyetimin e vendimit të saj se
nga noteri është shënuar emri i paditëses si shitëse.
- Kontrata e shitblerjes është veprim juridik, i cili në interpretim të nenit 83 të K.Civil,
është i pavlefshëm nëse nuk është bërë në formën e kërkuar. Me të drejtë gjykata e
rrethit ka konstatuar pavlefshmërinë absolute të kontratës së shitblerjes, pasi mundon
përputhja e vullnetit të brendshëm me shfaqjen e jashtme, si dhe veshja me formën
kërkuar ligjore, që në rastin e transferimit të pasurive të paluajtshme është thelbësore.
Gjatë gjykimit nuk u provua pretendimi i palës së paditur se nënshkrimi “Ditka” është
i paditëses.
- Thelbi i fitimit të pronësisë me titull të prejardhur qëndron në faktin që pronari i ri e
fiton të drejtën e pronësisë mbi sendin vetëm nëse tjetërsuesi është pronar i tij. Vlen
parimi antik se asnjeri nuk mund t’u transferojë të tjerëve më shumë të drejta sa ka ai
vetë.
- Regjistrimi i një veprimi juridik në regjistrat e ZVRPP nuk është një element i
vlefshmërisë së tij (kontratës). Gjykata duhet ti kishte hetuar të gjitha pretendimet e
ngritura në ankim nga pala e paditur dhe prapësimet e palës paditëse.
- Nuk është verifikuar vërtetësia e nënshkrimit të Kontratës dhe as është kërkuar nga
palët të goditet për fallsitet në bazë të nenit 270 e vijues të K.Pr.Civile. Nga pala
paditëse, kjo gjë nuk ka qenë e nevojshme, pasi nuk ka asnjë palë në atë kontratë që të
ketë emrin Ditka Naste.
122
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea, konstatoi mungesën e palëve
ndërgjyqëse dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Ditka Naste është martuar me
shtetasin Sllave Naste me datë 16.04.1953, ndërsa ka vdekur në datë 20.02.2010 2010.
2. Nga vendimi nr.575, datë 08.07.2010, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec
rezulton se trashëgimtarë ligjore të trashëgimlënësit Sllave Naste janë bashkëshortja e tij
Ditka Naste, si dhe katër fëmijët e tij, Todi, Elvira (Tasellari), Pandeli dhe Irena (Lacka), që
përfitojnë nga 1/5 pjesë të pasurisë trashëgimore të trashëgimlënësit.
3. Rezulton se në datën 21.08.2003, shtetasi Sllave Naste ka lidhur kontratë
shitblerjeje nr.1221 rep.407 kol, datë 21.08.2003 me të paditurën Elvira Tasellari (vajzën e
tij) ku objekti i kësaj kontrate shitblerjeje ka qenë pasuria me nr.9/3, e përbërë nga truall me
sipërfaqe 255 m2 dhe një ndërtesë e ndodhur në të me sipërfaqe 115 m2, të ndodhur në
fshatin Tushemisht, Pogradec. Në bazë të kësaj kontrate shitblerjeje pasuria e paluajtshme në
fjalë me nr.9/3 është regjistruar në Z.V.R.P.P Pogradec në emrin e të paditurës Elvira
Tasellari.
4. Paditësit kanë ngritur padi në gjykatë duke kërkuar të njihen bashkëpronar në këtë
pasuri të paluajtshme përkatësisht paditësja Ditka Naste me 6/10 pjesë dhe Pandeli Naste në
1/10 pjesë, si dhe të fshihen shënimet në ZRPP dhe të bëhet regjistrimi në emër të gjithë
bashkëpronarëve. Paditësit kanë pretenduar se kontrata e shitblerjes së pronës objekt gjykimi
(shtëpi banimi prej 115 m2 dhe trualli me sipërfaqe 255 m2) vjen në kundërshtim me ligjin,
pasi ka prekur të drejtat e tyre të pronësisë, pasi është tjetërsuar prona në bashkëpronësi të
bashkëshortëve pa pëlqimin e bashkëshortes Ditka Naste.
5. Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin
nr.383, datë 26.05.2011, ka vendosur:
- Detyrimin e të paditurës Elvira Tasellari të njohë bashkëpronare paditësen Ditka
Naste në 6/10 pjesë dhe paditësin Pandeli (Pandel) Naste në 1/10 pjesë të pandarë në
pasurinë e paluajtëshme me nr.9/3 të përbërë nga truall me sip.255 m2 dhe 115 m2
ndërtesë të ndodhur në fshatin Tushemisht të Komunës Buçimas, Zona Kadastrale
nr.3664 me kufizime; Veri-pasuria nr.9/2, Lindje-pasuria nr.244, Jug-pasuria nr.9/4,
Perëndim-pasuria nr.237.
- Detyrimin e palës së paditur Z.V.R.P.P Pogradec të fshijë shënimet aktuale në
regjistrimin e pasurisë së paluajtshme për pasurinë me nr.9/3 dhe të regjistrojë këtë
pasuri në bashkëpronësi në pjesë në këtë mënyrë: Paditësja Ditka Naste 6/10 pjesë,
paditësi Pandeli Naste 1/10 pjesë, e paditura Elvira Tasellari 1/10 pjesë, personat e
tretë Irena Lacka (Naste) dhe Todi Naste 1/10 pjesë secilit.
- Pushimin pjesërisht të gjykimit të çështjes civile me nr.79/01089-994 Regj.Them, datë
01.11.2010, lidhur me paditësen Majlinda Naste.
- Urdhërohet kryesekretaria e kësaj gjykate që, pas marrjes formë të prerë të këtij
vendimi, një kopje të tij t’ja dorëzoj zyrtarisht Z.V.R.P.P Pogradec.
- Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur Elvira Tasellari, Z.V.R.P.P
Pogradec dhe paditëses Majlinda Naste në raportet 50% në ngarkim të palës së
paditur Elvira Tasellari dhe Z.V.R.P.P Pogradec solidarisht.”
5.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “… po të ishte
paraqitur si shitëse edhe paditësja Ditka Naste, noteri duhet të kishte verifikuar identitetin e
saj dhe të pasqyronte në kontrate prezencën dhe gjeneralitetet e saj që të ishte i ligjshëm dhe
123
i vlefshëm ky akt noterial (n.45, 49, 67 pika “dh” të ligjit nr.7829, datë 01.06.1994 “Për
noterinë”).
Gjithashtu në këtë kontratë ... mungon nënshkrimi nga paditësja Ditka Naste çka do
të shprehte vullnetin e saj për të tjetërsuar këtë send të paluajtshëm ... Në rubrikën shitësi të
aktit noterial krahas emrit dhe mbiemrit të vendosur Sllave Naste është edhe emri dhe
mbiemri i paditëses Ditka (Afërdita) Naste i shkruar nga noteri dhe një nënshkrim që
pretendohet nga pala paditëse se nuk është emri i saj. Pikërisht kjo formë nënshkrimi që
pasqyrohet poshtë emrit dhe mbiemrit të paditëses Ditka (Aferdita) Naste në aktin noterial,
është në kundërshtim me ligjin “Për noterinë”, konkretisht me nenin 46 te tij. Nënshkrimi
nga palët në akt bëhet duke shkruar (pala me shkrim dore) emrin dhe mbiemrin e plotë të saj.
Në rastin konkret poshtë emrit “Afërdita Naste” nuk rezulton të jetë shkruar me shkrim prej
saj ...
Në këto rrethana kjo kontratë nuk është nënshkruar aspak nga paditësja Ditka Naste,
por vetëm nga shtetasi Sllave Naste.
... kontrata e shitblerjes nr.1221 Rep, nr.407 Kol, datë 21.08.2003, është një veprim
juridik i lidhur në kundërshtim me ligjin (sepse mungon vullneti i njërit bashkëshort për
tjetërsimin e sendit të paluajtshëm në bashkëpronësi të dy bashkëshortëve) dhe si i tillë një
veprim juridik absolutisht i pavlefshëm në kuptim të nenit 92 pika “a” të K.Civil (në lidhje
me nenin 231 të K.Civil të vitit 1981).
Në kushtet kur kjo kontratë shitblerjeje është një veprim juridik absolutisht i
pavlefshëm, të paditurës Elvira Tasellari nuk i ka kaluar asnjëherë pronësia mbi pasurinë e
paluajtshme me nr.9/3 të disponuar me këtë kontratë shitblerjeje.
Sendi i paluajtshëm ... (pasuria nr.9/3) mbetet përsëri në bashkëpronësi të dy
bashkëshortëve Ditka e Sllave Naste si pasuri bashkëshortore, ... Mbas vdekjes së tij pjesa e
këtij bashkëpronari ... u kalon në bashkëpronësi trashëgimtarëve ligjorë të tij ...
Trashëgimtarët ligjorë të trashëgimlënësit Sllave Naste janë përcaktuar në vendimin
nr.575, dt.08.07.2010 të Gjykatës së rrethit Gjyqësor Pogradec ...
Në këto kushte pjesa e paditëses Ditka Naste ... është ... = 6/10 pjesë në
bashkëpronësi në këtë pasuri të paluajtshme me nr.9/3.
Pjesa e të paditurës Elvira Tasellari, e paditësit Pandeli (Pandel) Naste dhe e
personave të tretë Irena Lacka (Naste) dhe Todi Naste ... është 1/10 pjesë secili në
bashkëpronësi ...
... padia e paditësve Ditka Naste dhe Pandel Naste ...ku kërkojnë detyrimin e të
paditurës Elvira Tasellari të njohë bashkëpronarë në pasurinë e paluajtshme me nr.9/3 ...
është e bazuar në prova e në ligj ...
Pasuria e paluajtshme ... është e regjistruar ... në emrin e të paditurës Elvira
Tasellari, në baze të një kontrate absolutisht të pavlefshme shitblerjeje e sipërshpjeguar.
Në këto kushte është i drejtë dhe i bazuar në prova e në ligj edhe kërkimi ... që të
detyrohet pala e paditur Z.V.R.P.P.Pogradec të fshije shënimet aktuale në regjistrin e
pasurisë së paluajtshme për pasurinë me nr.9/3... dhe ta regjistroje këtë pasuri në
bashkëpronësi në pjesë ...
... paditësja Majlinda Naste nuk ka asnjë interes personal të ligjshëm në ngritjen e
kësaj padie që kërkon ta mbroje nëpërmjet gjykatës. ... gjykimi duhet pushuar pjesërisht,
vetëm lidhur me paditësen Majlinda ... ”
6. Mbi ankimin e palës së paditur Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.525, datë
“Ndryshimin e vendimit nr.383, datë 26.05.2011, të Gjykatës të Rrethit Gjyqësor
Pogradec si me poshtë: Rrëzimin e kërkesë padisë të paditësave Ditke, Majlinda e Pandeli
Naste si e pabazuar në prova e ligj.”
124
6.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “… Në
kundërshtim me sa ka arsyetuar gjykata e faktit vendimin e saj, nga përmbajtja e kontratës të
shitblerjes nr.1221 rep. nr.407 kol datë 21.08.2003 rezulton se ajo është lidhur me akt
noterial (nga noteri Sotiraq Qafzezi), para të cilit rezulton se janë paraqitur "shitësi" Sllave
Naste e bashkëshortja e tij paditësja Ditka Naste si dhe "blerëse" e paditura Elvira Tasellari.
Në fund të kontratës në rubrikën "shitësi" pasqyrohen të shkruara nga noteri dy emra
konkretisht Sllave Naste dhe emri Afërdita Naste, ndërsa në rubrikën "blerësi" pasqyrohet
emri i të paditurës Elvira Tasellari.
Poshtë emrave të shënuar ... tek rubrika "shitësi" figuron se kanë nënshkruar duke
vendosur emrin, mbiemrin dhe firmën e tij, shtetasi Sllave Nasto dhe tek rubrika "blerësja"
ka nënshkruar e paditura Elvira Tasellari duke vendosur emrin mbiemrin dhe firmën e saj.
Në rubrikën "shitësi" veç nënshkrimit të shtetasit Sllave Nasto, gjendet e nënshkruar
nga noteri emri Afërdita Naste dhe poshtë këtij emri figuron nënshkrimi "Ditka" e shkruar
prej saj me shkrim dore, ç’ka do të thotë se ajo e ka shprehur vullnetin e saj ...
... kjo gjykatë ... nuk ka administruar vetë e as ka treguar prova bindëse shkresore të
paraqitura nga palët, që të mbështetë pretendimin se kontrata nuk është nënshkruar nga
paditësja Drita Naste.
... Gjykata e Apelit çmon se kemi të bëjmë me një zbatim të keq të ligjit në lidhje me
provën e administruar e vlerësimin e saj.
Kështu referuar përmbajtjes së kontratës të shitblerjes tek rubrika "shitësi", çmohet
se Gjykata e faktit i ka bere një vlerësim subjektiv mënyrës të shprehjes të miratimit të
paditëses e përpilimit të aktit noterial të hartuar nga noteri.
... në këtë akt paditësja me nënshkrimin (dorazi) poshtë emrit të saj tek rubrika
"shitësi" ka dashur të shprehë miratimin për shitjen e pasurisë të paluajtshme dhe çdo
qëndrim i kundërt i saj i mëvonshëm nuk mund të pranohet apriori, ...
Në interpretim të nenit 92/a të K.Civil, çmohet se mënyra se si është pasqyruar nga
noteri vullneti i paditëses në kontratën e shitblerjes, nuk bie në kundërshtim me ligjin, për
rrjedhojë nuk ndodhemi në rrethanat e një veprimi juridik të lidhur në kundërshtim me ligjin.
...”
7. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, ka bërë rekurs paditësit Ditka dhe
Pandeli Naste, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

8.1. Neni 12: “Pala që pretendon një të drejtë, ka detyrim që, në përputhje me
ligjin, të provojë faktet mbi të cilët bazon pretendimin e saj.”
8.2. Neni 14: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin”.
8.3. Neni 16§1: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.
Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
8. 4. Neni 29: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose
nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
çështjes”.
125

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve në rekurs, si dhe pjesës
arsyetuese të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se rekursi i paraqitur nga pala
paditëse përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile
që bëjnë të cenueshëm vendimin nr.525, datë 12.12.2011 të Gjykatës së Apelit Korçë.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se në marrjen e vendimit nr.525, datë
12.12.2011, nga ana e Gjykatës së Apelit Korçë nuk janë respektuar dispozitat e ligjit dhe për
këtë arsye ky vendim duhet të prishet.
11. Për sa rezulton nga shqyrtimi i akteve, pala paditëse nëpërmjet këtij procesi
gjyqësor ka kërkuar detyrimin e palës së paditur të njohë bashkëpronare palët paditëse në
pasurinë e paluajtshme nr.9/3 (truall me sipërfaqe 255 m2 dhe 115 m2 ndërtesë), si dhe
detyrimin e ZVRPP Pogradec të bëjë pasqyrimin e ndryshimeve përkatëse (në bazë të
kërkimit të tyre) në regjistrin e pasurisë. Kërkimin e tyre palët paditëse e mbështesin në
pretendimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes nr.1221 rep, nr.407 kol datë
21.08.2003, referuar nenit 92/a të Kodit Civil.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se Gjykata e Apelit Korçë nuk ka zhvilluar
një proces i rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile).
13. Kolegji Civil çmon të theksojë se gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform
shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve
që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se
i janë cenuar, dhe procesi gjyqësor civil ka për qëllim zhvillimin e një gjykimi që konsiston
në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose një grup faktesh që
domosdoshmërisht para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen (në formën e
parashikuar nga Kodi i Procedurës Civile) dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili
duhet t’u përgjigjet dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret.
14. Në analizë të pjesës arsyetuese të vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, si dhe në
tërësi të gjykimit të çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, në kundërshtim me
kërkesat e neneve 29, 126 e 309 të Kodit të Procedurës Civile, përfundimet e nxjerra nga
gjykata janë rrjedhojë e një analize të mangët dhe hetimi të paplotë të çështjes, pasi nuk është
bërë një identifikim i qartë i të gjithë elementeve dhe/ose kritereve ligjore që në rastin
konkret shërbejnë për përcaktimin e një veprimi juridik si të pavlefshëm.
15. Gjykata e Lartë në vendimin unifikues nr.1, datë 06.01.2009 analizon kushtet e
nenit 79 të Kodit Civil, që një veprim juridik të jetë i vlefshëm: 1. Palët që kryejnë veprimin
juridik duhet të kenë zotësinë për të vepruar; 2. Vullneti i brendshëm i palëve në një veprim
juridik duhet të përputhet me shfaqen e tij të jashtme 1; 3. Veprimi juridik duhet të realizohet
në formën e kërkuar nga ligji 2; dhe në mungesë të njërit prej tyre do të ndodhemi përpara
rastit të pavlefshmërisë së veprimit juridik. Në vijim, ajo ka mbajtur qëndrimin unifikues se
“Veprimi juridik për kalimin e pronësisë së sendeve të paluajtshme është i vlefshëm në rast
se plotëson të gjitha kushtet e parashikuara në nenet 79, 663, 659 të Kodit Civil”.
16. Kolegji Civil vëren se gjykata e apelit e ka konsideruar kontratën e shitblerjes të
vlefshme bazuar vetëm në leximin e saj të kësaj kontrate (prove) dhe duke arsyetuar se: “ ...
Në rubrikën "shitësi" veç nënshkrimit të shtetasit Sllave Nasto, gjendet e nënshkruar nga
1
“... Shfaqja e vullnetit është e lidhur ngushtë me dëshiren e personit për të kryer veprimin juridik. ...”. Vullneti duhet të jetë
i vërtetë që do të thotë se palët konstraktuese e kanë shpehur atë dhe ai është vullneti është i tyre.
2
“... Një nga kushtet e vlefshmërisë së veprimit juridik është edhe veshja e tij me formën e kërkuar ligjore, mungesa e së
cilës sjell si pasojë pavlefshmerine absolute të veprimit juridik. Në rastin e transferimit të pasurive të paluajtshme forma
është element thelbësor për vlefshmërinë e veprimit juridik, mungesa e të cilës e ben të pavlefshëm veprimin juridik...”
126
noteri emri Afërdita Naste dhe poshtë këtij emri figuron nënshkrimi "Ditka" e shkruar prej
saj me shkrim dore, ç’ka do të thotë se ajo e ka shprehur vullnetin e saj ...”.
17. Ndërkohë pala paditëse ka pretenduar se kontrata nuk është në formën e kërkuar
nga ligji dhe nuk është shprehur vullneti i paditëses Ditka Naste pasi: tek palët e kontratës në
fillim shitës është vetëm Sllave Naste dhe mungon emri i paditëses; në fund të kontratës tek
shitësi është shënuar nga noteri emri Afërdita Naste me shkrim kompjuterik, por është një
nënshkrim “dita” poshtë nënshkrimit të shitësit Sllave Nasto; ndërkohë emri i paditëses nuk
është “Afërdita” dhe as “dita”, por Ditka Naste (shih shkaqet e rekursit më sipër). Po ashtu,
kjo palë pretendon se nuk është verifikuar vërtetësia e nënshkrimit të Kontratës dhe as është
kërkuar nga palët të goditet për falsitet, në bazë të nenit 270 e vijues të Kodit të Procedurës
Civile, duke pretenduar se për vetë këtë palë, kjo nuk ka qenë e nevojshme, pasi nuk ka asnjë
palë në atë kontratë që të ketë emrin Ditka Naste.
18. Kolegji Civil çmon se në këtë rast nuk është sqaruar në mënyrë të plotë dhe
ezauruese nëse për realizimin e kontratës së shitblerjes është dhënë pëlqimi i pavesuar i
palëve (palës paditëse Ditka Naste) para noterit, nëse forma e kontratës në gjithë elementët e
saj përmbush kërkesat ligjore, apo nëse nënshkrimi është i paditëses.
19. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil cmon se, duke qenë se në gjykimin në apel si
shkallë e dytë gjykimi, ku palët, sikurse në shkallë të parë, kanë të drejtën të debatojnë për
provat dhe ligjin e zbatueshëm për zgjidhjen e mosmarrëveshjes, vendimi nr.525, datë
12.12.2011, i Gjykatës së Apelit Korçë duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim
po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
20. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, Gjykata e Apelit Korçë,
duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht,
duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë sqarimin
plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me
shprehjen e vullnetit të Ditka Naste në shitblerjen e pronës objekt gjykimi, pra nëse është e
nevojshme marrja e provës me ekspert, sqarimi i fakteve në lidhje me faktin se ku kanë
banuar bashkëshortët Sllave e Ditka pas kryerjes së veprimit juridik të shitjes të kundërshtuar
nga paditësja dhe a kanë marrë dijeni paditësat për kontratën e shitjes.
20.1. Gjykata, pa paragjykuar zgjidhjen përfundimtare të çështjes, duhet: (i) të
verifikojë dhe analizojë në mënyrë të plotë provat e administruara në dosje, por edhe të marrë
e administrojë prova të tjera që kanë lidhje e rëndësi për çështjen dhe që mund të sillen nga
palët; (ii) të mbajë në konsideratë dhe vlerësojë respektimin e kërkesave ligjore për hartimin
dhe formën e kontratave; (iii) të japë përgjigje ezauruese për pretendimet e palëve. Në varësi
të kërkimit të palëve (meqenëse asnjëra nga palët në gjykimin mëparshëm nuk e ka kërkuar),
gjatë rigjykimit mund të procedohet edhe me kryerjen e një akti ekspertimi për konfirmimin e
nënshkrimit të Ditke Naste në kontratë.
20.2. Gjykata e Apelit Korçë, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, duhet t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me
ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat bazojnë
pretendimet e tyre për të drejtat që kërkojnë, pasi palët kanë si të drejta, edhe detyrime për
zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes (neni 3 i Kodit të Procedurës Civile).
20.3. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Korçë duhet të sqarojë të gjitha rrethanat që kanë
rëndësi për zgjidhjen e drejtë të çështjes, e në vijim të bëjë një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, duke zgjidhur mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 i Kodit të Procedurës Civile).
127
dalin gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Apelit Korçë që, në përputhje me kërkesat e
ligjit procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur
me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.525, datë 12.12.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 23.09.2015
128
Nr. 00-2015-3282 i Vendimit (381)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: NIKOLLAQ KOSHOVARI,

TIMOLEO KOSHOVARI,
AFERDITA BURDA (KOSHOVARI),
VASILLAQ KOSHOVARI,
LEANDER KOSHOVARI,
MARJANTHI MOCI, ANESTI MOCI,
MIRANDA MOCI, EDUART GAJTANI,
FRANCESKO GAJTANI, EZI IRENA
LOGONECI (GAJTANI),
LIZETA KARAGJOZI, ANTONETA LAMI,
ANJEZI MOCI, FRANC MOCI, ESMERALDA
MOCI (BALLUKU), ELSA MOCI,
ILIR MOCI, AJTANKA SIMAKU (MOCI),
GENTIANA POPA, ENKELEJDA BALLIU,
TEFTA MOCI, BLAND MOCI,
ELTON MOCI, MARGARITA BUDA
(DYSHNIKU), AFERDITA (LUIZA)
BAZONXHIU (DYSHNIKU),
ARTEMISI XHORI (DYSHNIKU),
ANESTI RUSHI (DYSHNIKU),
LILJANA DYSHNIKU, HELDA DYSHNIKU,
ELIDA ARAPAJ (DYSHNIKU),
JAKOV MOCI, KRISTAQ MOCI,
MARJETA NAKUCI (MOCI),
ALEKSANDËR MOCI, KSENOFON MOCI.
TË PADITUR: DREJTORIA E POLICISË SË QARKUT FIER
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT
PERSON I TRETË: MINISTRIA E BRENDSHME
OBJEKTI:
Pagim shpërblimi për përdorim pasurie.
Baza Ligjore: Nenet 200, 297, 298 të K.Civil.
129
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendim nr.975, datë 19.05.2010, ka vendosur:
“Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësave shumën prej 14718300 lekë
që rrjedh nga përdorimi i pasurisë së tyre.
Shpenzimet gjyqësore palës së paditur.”
Gjykata e Apelit Vlorë me vendim nr.1019, datë 06.12.2011, ka vendosur:

Gjyqësor Fier”.
Kundër vendimit nr.1019, datë 06.12.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë kanë

paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria e Policisë Qarkut Fier, personi i tretë
Ministria e Brendshme, dhe Avokatura e Shtetit, të cilët kërkojnë:
1) Personi i Tretë Ministria e Brendshme: Ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e

kërkesë padisë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së rrethit është marrë në shkelje të ligjit procedural pasi në datën e
caktuar nga kjo gjykatë për depozitimin e pretendimeve përfundimtare është dhënë
dhe vendimit gjyqësor pa u dëgjuar pretendimet tona.
- Gjykata nuk mori parasysh faktin se pronën objekt gjykimi paditësit nuk e kishin të
regjistruar në ZRPP dhe nuk dispononin Certifikatë Pronësie. Para datës 26.01.2009
nuk ka pasur kontratë qira të lidhur në përputhje me nenin 7 të Ligjit nr.7689/1993,
para kësaj date nuk ka asnjë detyrim për pagim qiraje përderisa ajo nuk ekziston.
- Ligji nuk i njeh të drejtën institucionit shtetëror të lidh kontratë me ish pronarët jo
detyrimin e këtyre të fundit.
- Vlera e aktit të ekspertimit nuk është në përputhje me ligjin pasi është dyfishi i vlerës
së kontratës së qirasë të vitit 2009.
2) Drejtoria e Policisë së Qarkut Fier: Prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes

për rigjykim, për këto shkaqe:
- Për çështjen objekt gjykimi nuk është formuar drejtë ndërgjyqësia, pasi Ministria e
Bujqësisë duhet të ishte me cilësinë e palës së paditur, pasi në bazë të VKM nr.250,
datë 24.4.2003 Ministria është përgjegjëse për administrimin e pasurisë, ndërsa
Drejtoria e Policisë Qarkut Fier është vetëm me cilësinë e përdoruesit të saj. Ministria
është poseduese efektive e pronës në kuptim të nenit 203.
- Paditësat nuk janë pronarë të sendit objekt gjykimi pasi me vendimin nr.128, datë
27.10.1994 të KKKP ish pronarëve nuk ju është kthyer fizikisht kjo pronë, vetëm ju
është njohur e drejta. Pronat duhet në zbatim të ligjit të kishin lidhur kontratë për vitet
1995, 1996, 1997 të cilën nuk e kanë bërë.
3) Avokatura e Shtetit: Ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e kërkesë padisë, për

këto shkaqe:
- Në zbatim të nenit 43 të K.Pr.Civile, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier nuk ishte
kompetente për shqyrtimin e çështjes pasi në zbatim të VKM nr.250, datë 24.04.2003
Ministria e Brendshme ka në administrimin pronën objekt gjykimi dhe kompetente
për këtë gjykimit është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Gjykata ka shkelur dispozitat për ndërgjyqësish, pasi nuk e ka thirrur me cilësinë e të
paditur Ministria e Brendshme si organ që ka të drejta administrimit për pronën objekt
gjykimi.
130
- Paditësi nuk legjitimohet në kërkimin e tij pasi nuk ka patur dokumenta pronësie
d.m.th certifikatë pronësie.
- Gjykata duhet të kishte marrë në konsideratë faktin se padia është parashkruar, pasi
nenit 115/dh të K.Civil është paraqitur jashtë afatit për shpërblim për përdorim sendi,
para datës 26.07.2007.
- Padia i referohet në baze ligjore të shfuqizuar, pasi referon në ligjin nr.7698/1993.
- Drejtoria e Policisë Qarkut Fier e posedon këtë pronë në bazë të VKM nr.250, datë
24.04.2003, duke qenë në posedues i ligjshëm.
- Shpërblimi për përdorim sendi lejohet për përdorime të ndaluara nga ligji që nuk është
rasti konkret.
- Akti i ekspertimi është në kundërshtim me ligjin, pasi ekspertja është vlerësuese
pasurisë së paluajtshme, ndërkohë që duhet të ishte thirrur një ekspert topograf për të
përcaktuar sipërfaqen që posedohet nga DPQF, pa u përcaktuar saktë situata faktike e
mbivendosjes së pronave.
- Gjykata nuk ka hetuar lidhur me certifikatën e pronësisë të paditësave për t’u
legjitimuar.

paditëse; për palën e paditur dëgjoi Avokatin e Shtetit Abaz Deda, që kërkoi ndryshimin dy
vendimeve dhe rrëzimin e padisë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse Nikollaq Koshovari, etj.
janë pronarë të pasurisë së paluajtshme prej 186m2 e ndodhur në ZK 8534 Lagja “Kastrioti”,
Fier. Pasuria përbëhet nga tokë truall, një godinë 2K me sipërfaqe ndërtimore 279.5m2 dhe
33.6% e një magazinë 2KT me sipërfaqe ndërtimore 527m2.
2. Prona ju është njohur dhe kthyer me vendimin nr.128, datë 27.10.1994, të KKKP
Ish Pronarëve pranë Bashkisë Fier, vendimi i cili i është komunikuar Degës së Rendit Publik
Fier (sot Drejtoria e Policisë Qarkut Fier) me anë të shkresës nr.117, datë 09.12.1994, të
KKKP Ish Pronarëve pranë Bashkisë Fier.
3. Mbi kërkesat e vazhdueshme të palës paditëse drejtuar palës së paditur Drejtoria e
Policisë Qarkut Fier, e cila posedon sipërfaqen objekt gjykimi, më datë 26.01.2009 është
lidhur Kontrata e Qirasë nr.545 rep dhe 202 Kol, datë 26.01.2009, për një afat 1 vjeçar.
4. Për sa më sipër, pala paditëse me pretendimin se pala e paditur DPQ nga data
27.10.1994 deri më 26.01.2009 kur është lidhur kontrata ka qenë posedues i paligjshëm, i
është drejtuar gjykatës me kërkesë padinë objekt gjykimi, duke kërkuar shpërblim që rrjedh
nga përdorimi i pronës për vitet 2006-2008.
5. Pala e paditur Drejtoria e Policisë Qarkut Fier ka prapësuar duke parashtruar faktin
se pala paditëse nuk ka lidhur kontratën e qirasë në përputhje me nenin 7 të ligjit
nr.7689/1993, paditësat nuk e kanë regjistruar pronën sipas sipas vendimit të KKKP.
6. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendim
“- Pranimin e padisë.
- Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësave shumën prej 14718300 lekë që
rrjedh nga përdorimi i pasurisë së tyre.
- Shpenzimet gjyqësore palës së paditur.”
131
6.1. Gjykata arsyeton (ndër të tjera) se: “Drejtoria e Policisë e Qarkut Fier ka qenë
poseduese e paligjshme e pronës ... të paditësave për shkak se posedimi i saj nuk rrjedh nga
pronari, në përputhje me parashikimet e nenit 305 të Kodit Civil. ...
Me shkresën nr.117, datë 09.12.1994, Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave ish Pronarëve pranë Bashkisë Fier, ka vënë në dijeni Degën e Rendit Publik
Fier ...në lidhje me disponimet e vendimit nr.128, datë 27.10.1994. ... Pra pala e paditur ...ka
qenë poseduese me keqbesim sepse e ka ditur se posedimi i pronës së paditësave ka qenë i
paligjshëm ...
Bazuar në parashikimet e nenit 298 të Kodit Civil ... pala e paditur ... duhet të
shpërblejë paditësat për përdorimin e sendit ...
Për përllogaritjen e shumës që rrjedh nga përdorimi i kësaj pasurie për vitet 2006-
2007, 2008 ... është caktuar eksperte ...
... paditësit nuk kërkojnë shpërblimin që mund të rrjedhë nga një kontratë qiraje por
kërkojnë shpërblimin që rrjedh nga përdorimi i sendit në përputhje me nenin 298 të Kodit
Civil.
Pala e paditur ka kërkuar rrëzimin e pasisë për shkak se paditësat nuk e kanë
regjistruar pronën ...
Gjykata e gjen të pabazuar këtë argument për shkak se paditësat janë bërë pronarë të
pasurisë së paluajtshme prej 1856m2 ... me anë të vendimit nr.128, datë 27.10.1994 të
Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Ish Pronarëve pranë Bashkisë Fier.
Regjistrimi i kësaj pasurie ... është i rëndësishëm vetëm për të tretë pasi vetëm pas
regjistrimit, pronësia bëhet e njohur prej të tretëve. Mosrregjistrimi i këtij vendimi nuk cënon
të drejtën e pronësisë por nuk i jep mundësi bashkëpronarëve që ta tjetërsojnë atë tek të
tretët.”
7. Mbi ankim të palës së paditur Drejtorisë së Policisë Qarkut Fier, personit të tretë
Ministrisë së Brendshme, dhe Avokaturës së Shtetit, Gjykata e Apelit Vlorë me vendim
nr.1019, datë 06.12.2011 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.975, datë 19.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier.”
7.1.Gjykata arsyeton (ndër të tjera) se: “Drejtë gjykata e faktit ka vlerësuar se pala
ankimuese (të paditurit) janë posedues me keqbesim në kuptim të përmbajtjes së nenit 296 e
vijues të Kodit Civil (Neni 298 i Kodit Civil). ...
...me vendimin nr.9990 të datës 02.12.2009 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ...ka
vendosur shpalljen e moskompetencës ...dhe dërgimin e akteve pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier si gjykatë kompetente (mbi kërkesë të palës së paditur Drejtoria e Policisë së
Shtetit Tiranë). ...prandaj pala ankimuese (avokatia e shtetit) nuk mund të ngrenë këtë
pretendim në kuptim të përmbajtjes së neneve 61-62 të Kodit të Procedurës Civile. ...
Pala e paditur Drejtoria e Policisë Qarkut Fier ka pretenduar se rregullimi i
ndërgjyqësisë ... dhe Ministria e Brendshme duhej të thirrej me cilësinë e palës së paditur
dhe jo si person i tretë.
Është pala e paditur që ka efektivisht posedimin e sendit objekt gjykimi, është person
juridik me llogari më vete pavarësisht mvartësisë institucionale me personin e tretë ...
Me të drejtë gjykata i është referuar bazës ligjore të kohës kur i ka lindur
mosmarrëveshja dhe jo sikurse pretendon avokatia e shtetit … në thelb mosmarrëveshja i
referohet nenit 298 e vijues të Kodit Civil ...
Për përcaktimin e vlerës së shpërblimit ... gjykata e faktit i është referuar ...nenit
224/a të Kodit të Procedurës Civile ...
Ekspertja ka përpiluar aktin e ekspertimi i cili është kontestuar nga palët ankuese,
lidhur me vlerën ... në këtë rast kërkimi i referohet nenit 298 e vijues të Kodit Civil, ndërkohë
që rregullimi ligjor i pretenduar i përket një tjetër dispozite që nuk është objekt gjykimi
132
(kontrata e qirasë...) pasi ekspertja e vlerësimit ... i është referuar gjendjes së faktit të
pasurisë së paluajtshme dhe çmimeve të tregut. ...
Po kështu regjistrimi i pasurisë së paluajtshme në këtë rast ... nuk përbën pengesë
ligjore apo të mohojë të drejtën e palës paditëse qoftë përsa i përket kërkimit të sendit apo të
ardhurave të nxjerra prej tij ...
Gjithashtu nga presoni i tretë ... është pretenduar se nuk është respektuar procedura
në seancën gjyqësore datë 19.05.2010 ... Nga administrimi i procesverbalit të shqyrtimit
gjyqësore ... rezulton se është zhvilluar në prezencë të përfaqësuesit të palës paditëse, të
palës së paditur ... të presonit të tretë ... në mungesë të përfaqësuesit të Avokatit të Shtetit.
Palët ...kanë paraqitur sipas radhës pretendimet përfundimtare ... Seancat gjyqësore janë
zhvilluar në përputhje me nene 303, 305, 306 të K.Pr.Civile, ... nuk rezultojnë shkelje
procedurale ...”
8. Kundër vendimit nr.1019, datë 06.12.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë kanë
paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria e Policisë Qarkut Fier, personi i tretë Ministria e
Brendshme, dhe Avokatura e Shtetit, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
9. Dispozitat e Kodit Civil dhe Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është

parashikuar:
9.1. Neni 297 i K.Civil: “Poseduesit me mirëbesim i takojnë frutat natyrore të
veçuara dhe frutat civile të vjela që janë bërë të kërkueshme deri në ditën që
ka marrë dijeni se është posedues i paligjshëm, ose që i është njoftuar padia e
pronarit për kërkimin e sendit. Ai nuk detyrohet të shpërblejë pronarin për
humbjen, dëmtimin ose pamundësinë e kthimit të sendit për çdo shkak tjetër,
por pas kësaj dite ai përgjigjet për frutat e vjela ose që duhet të kish vjelë,
duke vepruar me përkujdesje deri në kohën e kthimit të sendit, për shpërblimin
për përdorimin e sendit, si dhe për humbjen, dëmtimin ose pamundësinë e
kthimit për faj të tij.”
9.2. Neni 298 §1 i K.Civil: “Poseduesi me keqbesim për gjithë kohën e posedimit
të tij, detyrohet t’i kthejë pronarit bashkë me sendin edhe frutat natyrore të
veçuara e frutat civile të vjela ose që janë bërë të kërkueshme, dhe të ardhurat
e tjera që duhej të vilte, si dhe të shpërblejë pronarin për përdorimin e sendit
dhe për humbjen, dëmtimin ose pamundësinë e kthimit të sendit qoftë dhe pa
fajin e tij.”
9.3. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
9.4. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me

në dosjen gjyqësore, pjesës arsyetuese të vendimeve gjyqësore, si dhe pretendimeve në
rekurs, arrin në përfundimin se rekursi nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin
133
472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.1019, datë 06.12.2011,
të Gjykatës së Apelit Vlorë.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së fakteve dhe provave,
evidenton se pretendimet e parashtruara si shkaqe për ndryshimin e vendimit nr.1019, datë
06.12.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë nuk gjejnë mbështetje në ligj.
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale.
13. Duke pasur parasysh sa më sipër, ky Kolegj vlerëson se në çështjen në shqyrtim
nga ana e gjykatave janë respektuar kërkesat e ligjit material dhe procedural civil. Gjithashtu
gjykata e apelit, kur ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, ka argumentuar
vendimmarrjen e saj duke i dhënë përgjigje të arsyetuar pretendimeve të ngritura në ankim
nga pala e paditur dhe personi i tretë, të ngjashme me këto të paraqitura në rekurs.
14. Në analizë të përmbajtjes së vendimeve të dy gjykatave më të ulëta, si dhe nga
shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore nuk rezulton që gjatë gjykimit të jenë lejuar shkelje
procedurale.
15. Më konkretisht, Kolegji Civil vlerëson se pretendimet e paraqitura në rekurs në
lidhje me shkelje të dispozitave mbi kompetencën janë të pabazuara.
15.1. Nga dosja gjyqësore rezulton se gjykimi i kësaj çështje ka nisur fillimisht në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vetë pala e paditur Drejtoria e Policisë së Shtetit
Tiranë ka paraqitur kërkesë për konstatimin e moskompetencës së kësaj gjykate me
pretendimin se pala paditëse ka një marrëdhënie juridike, kontratë qiraje me Drejtorinë e
Policisë së Qarkut Fier, që është person juridik i pavarur. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
me vendimin nr.9990, datë 02.12.2009 (fq.62 e dosjes gjyqësore me nr.regj.them 10474, datë
regj. 23.06.2009), pasi ka konstatuar se Drejtoria e Policisë së Qarkut Fier dhe Avokatura e
Shteti janë shprehur gjithashtu për shpalljen e moskompentencës, ka vendosur shpalljen e
moskompetencës dhe dërgimi i akteve pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier si gjykatë
kompetente. Në këto kushte pretendimi i palës rekursuese për moskompetencë të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier është i pabazuar, si në kuptim të qëndrimit të mbajtur prej tyre dhe të
përmbajtjes së neneve 61-62 të Kodit të Procedurës Civile.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se nuk është i bazuar as pretendimi se
nuk është formuar drejt ndërgjyqësia, e se Ministria e Brendshme duhej të thirrej me cilësinë
e palës së paditur dhe jo si person i tretë.
16.1. Lidhur me këtë, Gjykata e Apelit Vlorë ka arsyetuar se “... Është pala e paditur
që ka efektivisht posedimin e sendit objekt gjykimi, është person juridik me llogari më vete
pavarësisht vartësisë institucionale me personin e tretë ...”.
16.2. Kolegji Civil vëren se referuar ligjit për “Policinë e Shtetit” 1, Policia
organizohet në nivel qendror dhe vendor, ku Drejtoria e Përgjithshme përbën nivelin qendror,
ndërsa Drejtoritë e Policisë së Qarku nivelin vendor. Drejtoria e Policisë së qarkut janë
organet më të larta administrative në njësinë vendore të qarkut. Pavarësisht varësisë nga
Ministria, sipas ligjit “Polica është person juridik, buxheti i së cilës është zë me vete në
buxhetin e ministrisë”2. Në këtë kuptim, thirrja si palë e paditur e Drejtorisë së Policisë së
Qarkut Fier, që referuar edhe neneve 297, 298 të K.Civil ka legjitimitetin pasiv si posedues
efektiv i sendit, por edhe e Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë si organi epror, është i
bazuar dhe i mjaftueshëm për të ezauruar detyrimet që lindin nga vendimi i gjykatës.
1
Qoftë sipas ligjit nr.8553, datë 25.11.1999 “Për Policinë e Shtetit”, por edhe sipas ligjit nr.9749, datë 4.6.2007 “Për
Policinë e Shtetit” (në fuqi në kohën e lindjes së mosmarrëveshjes), por organizmi i ngjashëm është ruajtur edhe sipas Ligjit
….
2
Sipas nenit 9 të Ligjit nr.9749, datë 4.6.2007 “Për Policinë e Shtetit: “Drejtori i Përgjithshëm i Policisë është përgjegjës
për menaxhimin efektiv dhe efiçent të buxhetit të miratuar.”
134
17. Lidhur me zgjidhjen në themel të çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren
se gjykatat, në përputhje me kërkesat e normave procedurale, kanë kryer një hetim gjyqësor
të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin (neni 14 i Kodit të Procedurës Civile) dhe
kanë zgjidhur mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi,
që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj (neni 16 i Kodit të Procedurës Civile).
18. Gjykatat, në analizë të natyrës së mosmarrëveshjes, referuar objektit dhe shkakut
të padisë, kanë çmuar me të drejtë se pala paditëse, si pronare e ligjshme e pronës,
legjitimohet të kërkojë shpërblimin për përdorimin e saj, bazuar në nenet 200, 297 e 298 të
K.Civil.
19. Gjykatat me të drejtë kanë arsyetuar se çështja objekt gjykimi lidhet me zgjidhjen
e një mosmarrëveshje civile referuar dispozitave për “Mbrojtjen e Pronësisë” të Kodit Civil
(nenet 297 e vijues) dhe nuk duhet të ngatërrohet me dispozitat që rregullojnë marrëdhëniet
kontraktore (qiranë) sikurse pretendon pala rekursuese.
19.1. Gjatë gjykimit, pala paditëse ka provuar se është pronare e ligjshme e pronës
objekt gjykimi, bazuar në vendimin nr.128, datë 27.10.1994 të KKKP ish-pronarëve pranë
Bashkisë Fier, ndërkohë që pala e paditur ka rezultuar poseduese e paligjshme e pronës, pasi
ka marrë dijeni për kthimin e kësaj prone palës paditëse si ish-pronare. Në zbatim të neneve
297 e 298 të Kodit Civil, poseduesi i paligjshëm (pala e paditur) ka detyrimin të shpërblejë
pronarin/ët (palën paditëse) për përdorimin e sendit.
20. Gjithashtu, Kolegji Civil vlerëson të drejtë arsyetimin e gjykatave, se
mosregjistrimi në ZRPP i pronës objekt gjykimi nga paditësit nuk cenon të drejtën e
pronësisë dhe të drejtat e tjera mbi të, pasi titulli i njohjes së pronësisë së tyre është vendimi i
ish-Komisionit të Kthimit të Pronave dhe sipas legjislacionit tonë sistemi i regjistrimit të
pasurisë së paluajtshme nuk ka efekt krijues, por thjesht publikues, njohës. Janë aktet bazë
mbi të drejtat reale të pronësisë që krijojnë, ndryshojnë apo mbarojnë të drejtat përkatëse dhe
jo regjistrimi i tyre (Vendimi Unifikues nr.1, datë 06.01.2009, i Gjykatës së Lartë).
21. Përsa i përket pretendimeve për vlerën e nxjerrë nga akti i ekspertimit, përsëri
lidhja apo krahasimi i vlerës së shpërblimit me çmimin e qirasë që pretendon pala e paditur
është e pabazuar, përsa kohë, sikundër u përmend më sipër, jemi përpara kërkimit të
shpërblimit për përdorimin e sendit, jo një marrëdhënieje kontraktore (të lidhur e përcaktuar
me vullnet të përbashkët mes palëve). Gjykata e Apelit e ka marrë në shqyrtim këtë
pretendim duke arsyetuar se vlera në aktin e ekspertimit është përcaktuar referuar gjendjes së
faktit të pasurisë së paluajtshme dhe çmimeve të tregut. Për më tepër, pretendime që lidhen
me bazueshmërinë dhe vlerësimin e provave nuk janë në kompetencë të Gjykatës së Lartë.
22. Në përfundim të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, vendimi
është në përputhje me kërkesat e nenit 126 të Kodit të Procedurës Civile, është i drejtë, me
përfundime të qarta të nxjerra nga provat e administruara në gjykim dhe që përkojnë me
analizën e rrethanave të çështjes dhe mënyrën e zgjidhjes së saj, ndaj duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1019, datë 06.12.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 23.09.2015
135
MENDIM PAKICE
1. Unë, gjyqtari në pakicë Admir Thanza, lidhur me çështjen nr.11115-01775-00-2012,
kam mendimin se rekurset e paraqitura nga pala e paditur Drejtoria e Policisë
Qarkut Fier, personi i tretë Ministria e Brendshme, dhe Avokatura e Shtetit
përmbajnë shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile
që motivojnë cenimin e vendimit nr.1019, datë 06.12.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë,
i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.975, datë 19.05.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier.
2. Vendimi i shumicës që ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.1019, datë
06.12.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë, vlerësoj se është në marrë jo në zbatim të ligjit
procedural.
3. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse Nikollaq Koshovari, etj.
janë pronarë të pasurisë së paluajtshme prej 186m2 e ndodhur në ZK 8534 Lagjja
“Kastrioti”, Fier. Pasuria përbëhet nga tokë truall, një godinë 2K me sipërfaqe
ndërtimore 279.5m2 dhe 33.6% e një magazinë 2KT me sipërfaqe ndërtimore 527m2.
4. Prona ju është njohur dhe kthyer me vendimin nr.128, datë 27.10.1994, të KKKP Ish
Pronarëve pranë Bashkisë Fier, vendimi i cili i është komunikuar Degës së Rendit
Publik Fier (sot Drejtoria e Policisë Qarkut Fier) me anë të shkresës nr.117, datë
09.12.1994, të KKKP Ish Pronarëve pranë Bashkisë Fier.
5. Mbi kërkesat e vazhdueshme të palës paditëse drejtuar palës së paditur Drejtoria e
Policisë Qarkut Fier, e cila posedon sipërfaqen objekt gjykimi, më datë 26.01.2009
është lidhur Kontrata e Qirasë nr.545 rep dhe 202 Kol, datë 26.01.2009, për një afat 1
vjeçar.
6. Për sa më sipër, pala paditëse me pretendimin se pala e paditur DPQ Fier nga data
27.10.1994 deri më 26.01.2009 kur është lidhur kontrata ka qenë posedues i
paligjshëm, i është drejtuar gjykatës me kërkesë padinë objekt gjykimi, duke kërkuar
shpërblim që rrjedh nga përdorimi i pronës për vitet 2006-2008.
7. Pala e paditur Drejtoria e Policisë Qarkut Fier ka prapësuar duke parashtruar faktin se
pala paditëse nuk ka lidhur kontratën e qirasë në përputhje me nenin 7 të ligjit
nr.7689/1993, paditësat nuk e kanë regjistruar pronën sipas vendimit të KKKP.
8. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendim nr.975,
datë 19.05.2010, ka vendosur:
“- Pranimin e padisë.
- Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësave shumën prej 14718300 lekë që
rrjedh nga përdorimi i pasurisë së tyre.
- Shpenzimet gjyqësore palës së paditur.”
9. Mbi ankim të palës së paditur Drejtorisë së Policisë Qarkut Fier, personit të tretë
Ministrisë së Brendshme, dhe Avokaturës së Shtetit, Gjykata e Apelit Vlorë me
vendim nr.1019, datë 06.12.2011 ka vendosur:
Fier.”
10. Kundër vendimit nr.1019, datë 06.12.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë kanë paraqitur
rekurs pala e paditur Drejtoria e Policisë Qarkut Fier, personi i tretë Ministria e
Brendshme, dhe Avokatura e Shtetit, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
11. Shumica në vendimin e saj ka vlerësuar se rekurset e paraqitura nuk përmbajnë shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë
cenimin e vendimit nr.1019, datë 06.12.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka lënë
në fuqi vendimin nr.975, datë 19.05.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier. Në
136
këtë mënyrë shumica ka vendosur të lërë në fuqi vendimin nr.1019, datë 06.12.2011, të
Gjykatës së Apelit Vlorë.
12. Referuar rrethanave të çështjes, si pakicë kam mendimin se vendimet e të dy gjykatave
të faktit janë marrë në shkelje të ligjit procedural, prandaj të dy këto vendime duhet të
prishen dhe çështja duhet të dërgohet për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier
me një tjetër trup gjykues.
13. Vlerësoj se gjatë gjykimit të çështjes, gjykatat e faktit kanë lejuar ndërtimin e një
ndërgjyqësie të gabuar, duke mos vlerësuar drejt situatën juridike të parashtruar për
gjykim.
14. Konkretisht, gjykatat e faktit kanë shkelur dispozitat lidhur me ndërgjyqësinë, pasi
Ministria e Brendshme është thirrur në cilësinë e personit të tretë. Referuar cilësive të
kësaj të fundit si organ që ka të drejta administrimit për pronën objekt gjykimi, ajo
duhej të ishte thirrur në cilësinë e palës së paditur.
15. Lidhur me sa sipër, shumica ka argumentuar se pretendimi se nuk është formuar drejt
ndërgjyqësia është i pabazuar, pasi ... referuar ligjit për “Policinë e Shtetit”1, Policia
organizohet në nivel qendror dhe vendor, ku Drejtoria e Përgjithshme përbën nivelin
qendror, ndërsa Drejtoritë e Policisë së Qarku nivelin vendor. Drejtoria e Policisë së
qarkut janë organet më të larta administrative në njësinë vendore të qarkut.
Pavarësisht varësisë nga Ministria, sipas ligjit “Polica është person juridik, buxheti i
së cilës është zë me vete në buxhetin e ministrisë” 2. Në këtë kuptim, thirrja si palë e
paditur e Drejtorisë së Policisë së Qarkut Fier, që referuar edhe neneve 297, 298 të
K.Civil ka legjitimitetin pasiv si posedues efektiv i sendit, por edhe e Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë si organi epror, është i bazuar dhe i mjaftueshëm për të
ezauruar detyrimet që lindin nga vendimi i gjykatës.
16. Si pakicë e vlerësoj se si palë të paditura krahas Drejtorisë së Policisë së Qarkut Fier
dhe Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit, duhej të thirrej edhe Ministria e
Brendshme. Konkretisht me Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.250, datë 24.4.2003,
“Për miratimin e listës së inventarit të pronave të paluajtshme shtetërore, të cilat i
kalojnë në përgjegjësi administrimi ministrisë së rendit publik” në nenin 1 është
vendosur : “Miratimin e listës së inventarit të pronave të paluajtshme shtetërore, të
cilat i kalojnë në përgjegjësi administrimi Ministrisë së Rendit Publik”.
17. Në këto kushte si pakicë vlerësoj se nga ana e gjykatave të faktit është gabuar duke
pranuar në cilësinë e palës së tretë Ministrinë e Brendshme, kur ligjërisht ajo mbart në
vetvete legjitimin pasiv dhe si e tillë duhej të ishte në cilësinë procedurale të palës së
paditur. Prandaj, gjykatat e faktit kishin për detyrë të merrnin në analizë dhe të
konkludonin lidhur me ekzistencën e elementeve të legjitimitetit pasiv në gjykimin e
padisë konkrete.
18. Përfundimisht, si pakicë çmoj se nisur edhe nga parashikimet e VKM nr.250, datë
24.04.2003, gjykimi nuk duhet të ishte zhvilluar duke qenë Ministrinë e Brendshme si
palë e tretë, por ajo duhej të ishte në cilësinë e palës së paditur pasi gëzon legjitimitetin
pasiv në këtë konflikt gjyqësor. Të dyja gjykatat e faktit kanë lejuar një shkelje të tille
procedurale, gjë që i cenon të dy vendimet e marra.
1
Qoftë sipas ligjit nr.8553, datë 25.11.1999 “Për Policinë e Shtetit”, por edhe sipas ligjit nr.9749, datë 4.6.2007 “Për
Policinë e Shtetit” (në fuqi në kohën e lindjes së mosmarrëveshjes), por organizmi i ngjashëm është ruajtur edhe sipas Ligjit
….
2
Sipas nenit 9 të Ligjit nr.9749, datë 4.6.2007 “Për Policinë e Shtetit: “Drejtori i Përgjithshëm i Policisë është përgjegjës
për menaxhimin efektiv dhe efiçent të buxhetit të miratuar.”
137
19. Për rrjedhojë vlerësoj se nga shkelja e konstatuar sa sipër duhet të prishen vendimet
përkatëse dhe çështja duhet të dërgohet për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Fier (neni 467/d i K.Pr.Civile). Gjatë rigjykimit, gjykata e shkallës së parë në respekt
të nenit 486, 18-20 të K.Pr.Civile, duhet të rregullojë ndërgjyqësinë sipas udhëzimeve
të mësipërme.
Admir Thanza
138
Nr. 00-2015-3283 i Vendimit (382)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: 1. MARJANA YZEIRI

2. ARTUR YZEIRI
3. MATILDA YZEIRI
4. MIMOZA YZEIRI
I PADITUR: “KRIKET” SH.P.K.
OBJEKTI:
Konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të veprimit juridik
kontratë shitje nr.1417 rep., nr.507 kol., datë 03.03.2001.
Kthimin e çdo gjëje të humbur për shkak
të këtij veprimi absolutisht të pavlefshëm paditësave.
Lirimin dhe dorëzimin e pronës.
Baza Ligjore: Nenet 154, 154/a, 156 të K.Pr.Civile,
nenet 92/a, 106, 208, 226, 296 të K.Civil.

vendosur:
“1. Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësave Marjana Yzeiri etj. kundër palës
së paditur “Kriket” sh.p.k. me objekt: “Konstatimin si absolutisht të
pavlefshëm të veprimit juridik kontratë shitje nr.1417 rep. nr.507 kol. datë
03.03.2011, kthimin e çdo gjëje të humbur për shkak të këtij veprimi
absolutisht të pavlefshëm paditësave dhe lirimin dhe dorëzimin e pronës”.
2. Shpenzimet gjyqësore për përfaqësimin me avokat të palës së paditur në
masën 60.000 (gjashtëdhjetë mijë) lekë u ngarkohen solidarisht paditësave.
Shpenzimet e tjera siç janë kryer...”

“Lënien në fuqi të vendimit nr.382, datë 08.02.2012, të Gjykatës së Shkallës
së Parë Korçë.”
Kundër vendimit nr.505, datë 10.07.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë ka

paraqitur rekurs pala paditëse, nëpërmjet të cilit kërkon prishjen e këtij vendimi dhe atij të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke gjykuar dhe zgjidhur çështjen sipas objektit të saj,
për këto shkaqe:
- Të dyja vendimet e gjykatave janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit.
139
- Gjykata e Apelit nuk i ka dhënë zgjidhje në themel çështjes por ka pushuar gjykimin,
ndaj dhe nuk gjendemi përpara rastit të “gjësë së gjykuar”. Padia jonë nuk ka të njëjtin
objekt dhe bazë ligjore dhe ndaj nuk gjen zbatim neni 451/1 i K.Pr.Civile.

ndërgjyqëse dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësit kanë qenë bashkëpronarë mbi pasurinë me nr.102/27 e tipit tokë arre me
sipërfaqe 828 m2, të ndodhur në fshatin Ravonik-Korçë. Prona në fjalë ka qenë pasuri e
familjes bujqësore me kryetar z.Artur Yzeiri dhe është fituar nëpërmjet aktit të marrjes së
tokës në pronësi me nr.1638, datë 27.04.1992, në zbatim të Ligjit nr.7501, datë 19.07.1991
“Për Tokën”.
2. Me anë të kontratës së shitblerjes me nr.1417 rep. nr.507 kol. datë 03.03.2001,
pronësia mbi pronën e mësipërme ka kaluar në favor të palës së paditur “Kriket” sh.p.k.. Në
rubrikën “shitësit” të kontratës së shitblerjes rezulton të jetë pasqyruar emri dhe nënshkrimi i
paditësit Artur Yzeiri i cili ka vepruar edhe si përfaqësues ligjor i fëmijëve të mitur Matilda,
Mimoza dhe Vangjelina Yzeiri, si dhe emri dhe nënshkrimi i paditëses Marjana Yzeiri
(bashkëshorte e Arturit).
3. Paditësat kanë pretenduar se kontrata e mësipërme është absolutisht e pavlefshme
dhe duhet të konstatohet si e tillë nga gjykata, pasi ajo rezulton të jetë nënshkruar vetëm nga
paditësi Artur Yzeiri, i cili ka nënshkruar edhe për bashkëshorten e tij Marjana. Kjo e fundit
jo vetëm që nuk ka shprehur vullnetin për lidhjen e kontratës, por as nuk ka patur dijeni për
ekzistencën e saj. Në kushtet kur kjo kontratë ka shkelur dispozitat urdhëruese ligjore për
tjetërsimin e pasurive të paluajtshme në bashkëpronësi (nenet 208 e 226 te Kodit Civil),
paditësat konform nenit 92/a të Kodit Civil i janë drejtuar fillimisht në datë 18.11.2009
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
4. Në përfundim të atij gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin
nr.2222, datë 29.09.2010 ka vendosur:
- Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes nr.1417 rep.
nr.507 kol. datë 03.03.2001.
- Detyrimin e të paditurit Shoqëria “Kriket” sh.p.k. të kalojë në favor të shtetit pjesën
e paditësit në keqbesim Artur Yzeiri në tokën bujqësore objekt shitje.
- Detyrimin e të paditurit Shoqëria “Kriket” sh.p.k. t’u ktheje paditësve në mirëbesim
Marjana Yzeiri, Mimoza Yzeiri, Matilda Yzeiri dhe Vangjelina Yzeiri, pjesën e tyre në tokën
bujqësore objekt shitje.
- Detyrimin e paditësit Artur Yzeiri t’i kthejë të paditurit Shoqëria “Kriket” sh.p.k.
shumën prej 1.500.000 lekë të mara prej tij si çmim i shitjes...”.
5. Mbi ankimin e palëve, Gjykata e Apelit Korçë, me vendim nr.131, datë 23.03.2011
ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.2222, datë 29.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
që i përket palëve Marjana Yzeiri etj. e Shoqëria Kriket me objekt konstatim pavlefshmëri
veprimi juridik dhe pushimin e gjykimit të çështjes”.
5.1. Në mënyrë të përmbledhur, në vendimin e mësipërm Gjykata e Apelit arsyeton se
referuar bazës ligjore të kërkesë padisë, kërkimet e paditësave mbështeten në nenin 92 të
Kodit Civil i cili parashikon: “Veprimet juridike të pavlefshme nuk krijojnë asnjë pasojë
juridike”. Në analizë të kësaj baze ligjore, veprimi juridik i kontestuar prej tyre është një
140
veprim juridik absolutisht i pavlefshëm dhe është i tillë që në momentin e kryerjes së tij, duke
mos sjellë asnjë pasojë juridike e duke u konsideruar si i paqenë. Një veprim i tillë nuk mund
të bëhet i vlefshëm me asnjë rregullim të mëpasshëm, qoftë edhe me zhdukjen e shkakut të
pavlefshmërisë. Duke qenë një veprim i tillë, konstatimi i pavlefshmërisë së këtij veprimi nuk
kërkon paraqitjen e një padie të veçantë në gjykatë me këtë lloj objekti. Në këto rrethana
Gjykata e Apelit konstaton se jemi para rastit të parashikuar në nenin 468 të K.Pr.Civile, pra
kjo lloj padie nuk mund të ngrihej. Në këto kushte sipas kësaj dispozite duhet të vendoset
prishja e vendimit dhe pushimi i gjykimit të çështjes, pasi nuk mund të ngrihet një padi për
konstatimin absolutisht të veprimit juridik pa një kërkim tjetër thelbësor që lidhet me këtë
pavlefshmëri.
6. Vlen të theksohet gjithashtu se me vendimin penal të formës së prerë, vendim
nr.48, datë 06.04.2010 është deklaruar fajtor për veprën penale të kallëzimit të rremë paditësi
në këtë gjykim Artur Yzeiri dhe është dënuar me sanksionin përkatës.
7. Paditësi kishte paraqitur kallëzim ndaj ortakut dhe përfaqësuesit ligjor të shoqërisë
së paditur për falsifikim dokumentash, i cili ka rezultuar i rremë dhe në këtë vendim është
cilësuar ndër të tjera se: “...nga hetimet ka rezultuar se i pandehuri jo vetëm kishte qenë i
pranishëm dhe ka firmosur kontratën por kishte shkruar dhe nënshkruar dhe në emër të
bashkëshortes, madje dhe një deklaratë noteriale për këtë fakt...”
8. Në kushtet e vendimit civil për pushimin e gjykimit, paditësit duke pretenduar
sërish pavlefshmërinë e kontratës së shitblerjes dhe rregullimin e pasojave përkatëse, i janë
drejtuar përsëri Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, në shtator 2011, me kërkesëpadinë
objekt gjykimi.
9. Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.382,
datë 08.02.2012 ka vendosur:
“ 1-Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësave Marjana Yzeiri etj. kundër palës së
paditur “Kriket” sh.p.k. me objekt: “Konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të veprimit
juridik kontratë shitje nr.1417 rep. nr.507 kol. datë 03.03.2011, kthimin e çdo gjëje të
humbur për shkak të këtij veprimi absolutisht të pavlefshëm paditësave dhe lirimin dhe
dorëzimin e pronës”.
2-Shpenzimet gjyqësore për përfaqësimin me avokat të palës së paditur në masën
60.000 (gjashtëdhjetë mijë) lekë u ngarkohen solidarisht paditësave. Shpenzimet e tjera siç
janë kryer...”
9.1. Gjykata ka arsyetuar se: “... padia objekt gjykimi në thelb është e njëjtë me
padinë e sipërpërmendur, për të cilën Gjykata e Apelit Korçë ka vendosur prishjen e
vendimit të shkallës së parë dhe pushimin e gjykimit të çështjes. Në këto kushte, pa i hyrë
themelit të çështjes, gjykata çmon se ajo duhet të rrëzohet pasi përfaqëson “gjë të gjykuar”
në kuptim të nenit 451/a të K.Pr.Civile.
Fillimisht gjykata çmon të ndalet në natyrën dhe efektet juridike të vendimit gjyqësor
të prishjes së vendimit të shkallës së parë të gjykimit dhe pushimit të gjykimit të çështjes në
shkallë të dytë, në kuptim të nenit 468 të K.Pr.Civile.
Padia që nuk mund të ngrihet përfaqëson atë lloj padie, e cila për shkak të mungesës
së parakushteve procedurale (p.sh. zotësisë për të vepruar të palëve), apo të natyrës dhe llojit
të kërkimeve të parashtruara në të (të cilat përfaqësojnë kërkime që nuk mund të
parashtrohen gjyqësisht), nuk mund të përbëjë objekt shqyrtimi në themel të pretendimeve të
parashtruara në të. Në këtë rast, Gjykata e Apelit konform nenit 468 të K.Pr.Civile, vendos
prishjen e vendimit të shkallës së parë dhe pushimin e gjykimit të çështjes. Vendimi i
mësipërm është i karakterit jopërfundimtar, duke i dhënë fund procesit, por pa e zgjidhur
çështjen në themel. Megjithatë, edhe pse është një vendim jopërfundimtar, përmbajtja e tij
përjashton dhe ndalon ringritjen e së njëjtës padi, bazuar në të njëjtën situatë faktike dhe
ligjore të shqyrtuar dhe analizuar nga vendimi gjyqësor i gjykatës së apelit.
141
Duke studiuar përmbajtjen e kërkesë padisë objekt gjykimi, gjykata konstaton se në
thelb ajo është e njëjtë me padinë për të cilën është vendosur prishja e vendimit të shkallës së
parë dhe pushimi i gjykimit, në të tre elementet përbërës të kërkesë padisë (palë, objekt,
shkak ligjor), pra përfaqëson “gjë të gjykuar” në kuptim të nenit 451/a të K.Pr.Civile.
Përsa i përket rastit konkret, koncepti “gjë e gjykuar” nuk lidhet me zgjidhjen në
themel të çështjes, por me sanksionimin përfundimtar të faktit që padia nuk mund të ngrihet,
pra padia objekt gjykimi është “gjë e gjykuar” vetëm lidhur me këtë aspekt ... Gjykata pa
dashur të komentojë përmbajtjen e vendimit të Gjykatës së Apelit, konstaton se përfundimet e
saj mbështeten në pranimin si objekt të padisë (së parë) vetëm të kërkimit për “konstatimin
absolutisht të pavlefshëm të kontratës së shitjes nr.1417 rep. nr.507 kol. datë 03.03.2001”.
Duke pranuar që objekti i padisë së parë ka vetëm këtë kërkim, Gjykata e Apelit ka
konkluduar që ajo është një padi që nuk mund të ngrihet, pasi konstatimi i pavlefshmërisë se
veprimit juridik nuk mund të parashtrohet si padi e veçantë në gjykatë, pa u shoqëruar me
një kërkim thelbësor, që lidhet me rivendosjen e të drejtës të shkelur si pasojë e
pavlefshmërisë.
Në fakt, padia e parë e ka patur një kërkim të tillë, konkretisht “kthimin në palën
paditëse të pasurisë së tjetërsuar në bazë të kontratës së shitblerjes”, krahas atij për
konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës, por ky kërkim është anashkaluar duke mos u
përmendur si në pjesën arsyetuese, ashtu edhe në dispozitivin e vendimit. Në këtë rast gjykata
rithekson se nuk është e drejtë e saj për të konstatuar këto mangësi në vendimin e Gjykatës së
Apelit dhe evidentimi i saj lidhet me qëllimin e vetëm për të arritur në konkluzione të drejta
për zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi. Ky konkluzion ka të bëjë me faktin që padia e parë ka
patur si pjesë përbërëse të objektit të saj si kërkimin thelbësor të të drejtës (kthimin në palën
paditëse të pasurisë së tjetërsuar në bazë të kontratës së shitblerjes) ashtu edhe kërkimin për
konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës dhe në këto kushte, konkluzioni i Gjykatës së Apelit
së padia (e parë) nuk mund të ngrihet, shtrihet për të dy këto kërkime dhe ky vendim, duke
qenë i formës së prerë, i ka hequr përfundimisht paditësve ringritjen e të njëjtës padi me të
njëjtin objekt (për të dy kërkimet e padisë së parë)...”
10. Mbi ankim të palës paditëse, Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.505, datë
“Lënien në fuqi të vendimit nr.382, datë 08.02.2012, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Korçë.”
10.1. Gjykata e Apelit ka arsyetuar se: “... për sa i përket rastit konkret, koncepti “gjë
e gjykuar” nuk lidhet me zgjidhjen në themel të çështjes, por me sanksionimin përfundimtar
të faktit që padia nuk mund të ngrihet, pra padia objekt gjykimi është “gjë e gjykuar” vetëm
lidhur me këtë aspekt.
Duke analizuar të tre elementët rezulton:
1. Të njëjtat palë
2. I njëjti objekt
3. I njëjti shkak (identiteti i shkakut)
Gjykata ka arsyetuar drejt në lidhje me këto tre elementë dhe me po të drejtë ka
arritur në konkluzionin se: padia objekt gjykimi është e njëjtë me padinë për të cilën Gjykata
e Apelit Korçë me vendimin nr.131 datë 23.03.2011 ka vendosur pushimin e gjykimit të
çështjes si padi që nuk mund të ngrihet, ajo duhet të rrëzohet ...”
11. Kundër vendimit nr.505, datë 10.07.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë ka
paraqitur rekurs pala paditëse, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
142
12.1. Neni 16§1: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve
që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
12.2. Neni 126: “Vendimi përfundimtar jepet nga gjykata në përfundim të
gjykimit i cili zgjidh çështjen në themel.
Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin fund procesit
gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen në
“Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajnë bazën
ligjore mbi të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e
provave dhe mënyra e zgjidhjes së saj.”
12.3. Neni 127: “Vendimet jopërfundimtare janë vendimet e pushimit të
çështjes, me të cilët gjykata ose gjyqtari në rastet e parashikuara në
këtë Kod i japin fund procesit gjyqësor civil pa e zgjidhur çështjen në
themel, si edhe çdo vendim tjetër që pa e zgjidhur çështjen në themel i
jep fund procedimit gjyqësor të filluar.”
12.4. Neni 300: “Pushimi i gjykimit sjell si pasojë anulimin e të gjitha
veprimeve procedurale, duke përfshirë edhe vendimet që jepen gjatë
gjykimit, por në rast se paditësi ngre përsëri të njëjtën padi, provat e
mbledhura në gjykimin e pushuar mund të merren parasysh në
gjykimin e kësaj padie, në qoftë se për marrjen rishtas të tyre ka
vështirësi ose pengesa të pakapërcyeshme.
Pushimi i gjykimit nuk shuan padinë”.
12.5. Neni 451/a: “Vendimi që ka marrë formë të prerë është i detyrueshëm
për palët, për trashëgimtarët e tyre, për personat që heqin të drejta
nga palët, për gjykatën që ka dhënë vendimin dhe për të gjitha gjykatat
dhe institucionet e tjera.
Vendimi që ka marrë formë të prerë ka fuqi vetëm për çka është
vendosur midis po atyre palëve, për të njëjtin objekt dhe për të njëjtin
shkak. Një konflikt që është zgjidhur me vendim të formës së prerë nuk
mund të gjykohet përsëri, përveç kur ligji parashikon ndryshe.”
13. Se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse, për aq sa referon në mungesën e parimit
të gjësë së gjykuar (res judicata), përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të
Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.505, datë 10.07.2012 të
Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit nr.382, datë 08.02.2012 të Gjykatës së Rrethit të
Gjyqësor Korçë.
14. Kolegji Civil, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore
e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, vendimeve të
gjykatave dhe shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimet e dy gjykatave janë
rrjedhojë e mosrespektimit të dispozitave të ligjit procedural civil dhe për këtë arsye këto
vendime duhet të prishen dhe çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit
të Gjyqësor Korçë, me tjetër trup gjykues.
15. Arsyetimi i gjykatave se çështja përbën gjë të gjykuar dhe për këtë shkak kanë
vendosur pushimin gjykimit është marrë në mosrespektim të neneve 16, 127, 300 e 451/a të
Kodit të Procedurës Civile.
143
16. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
17. Për rastin në shqyrtim evidentohet se të dy gjykatat në mënyrë të gabuar kanë
çmuar se ndodhemi përpara “gjësë së gjykuar” referuar faktit se çështja është shqyrtuar më
parë me vendimin nr.131, datë 23.03.2011 të Gjykatës së Apelit Korçë. Ndërkohë që me këtë
vendim është pushuar gjykimi, pra është një vendim pushimi i karakterit jopërfundimtar, i cili
nuk shuan padinë (neni 127 i K.Civil).
18. Gjykata e rrethit në mënyrë të gabuar arsyeton se: “... Megjithatë, edhe pse është
një vendim jopërfundimtar, përmbajtja e tij përjashton dhe ndalon ringritjen e së njëjtës
padi, bazuar në të njëjtën situatë faktike dhe ligjore të shqyrtuar dhe analizuar nga
vendimi gjyqësor i gjykatës së apelit.
Duke studiuar përmbajtjen e kërkesë padisë objekt gjykimi, gjykata konstaton se në
thelb ajo është e njëjtë me padinë për të cilën është vendosur prishja e vendimit të shkallës së
parë dhe pushimi i gjykimit, në të tre elementet përbërës të kërkesë padisë (palë, objekt,
shkak ligjor), pra përfaqëson “gjë të gjykuar” në kuptim të nenit 451/a të K.Pr.Civile. ...
... ky vendim, duke qenë i formës së prerë, i ka hequr përfundimisht paditësve
ringritjen e të njëjtës padi me të njëjtin objekt ...”
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se koncepti juridik “gjë e
gjykuar” që rrjedh nga përmbajtja e nenit 451/a të Kodit të Procedurës Civile lidhet me
konceptin e vendimit përfundimtar (neni 126) që zgjidh çështjen në themel, ndërkohë që
vendimi i pushimit parashikuar në nenin 127 të po këtij Kodi ka karakter jopërfundimtar, dhe
dallon në përmbajtje, por dhe në pasojat juridike që sjell. Në arsyetimin e gjykatave këto
koncepte janë konfonduar, duke arritur në një përfundim të gabuar për çështjen në shqyrtim.
20. Vendimi i pushimit të gjykimit të një çështje është vendim jo përfundimtar me të
cilin gjykata i jep fund procesit gjyqësor pa e zgjidhur çështjen (konfliktin) në themel (neni
127 i K.Pr.Civile). Efektet juridike të vendimit të pushimit të gjykimit janë parashikuar në
nenin 300 të po këtij Kodi, sipas të cilit vendimi i pushimit të gjykimit: - (i) “...nuk shuan
padinë”, paditësi, nëse e drejta e pretenduar prej tij nuk është parashkruar, mund të ngrejë
përsëri të njëjtën padi; - (ii) “... sjell si pasojë anullimin e të gjitha veprimeve procedurale,
duke përfshirë edhe vendimet që jepen gjatë gjykimit”, pra në një kuptim konsiderohet sikur
nuk është zhvilluar proces gjyqësor civil dhe të gjitha veprimet procedurale, përfshirë dhe
vendimet gjyqësore nuk mund të merren në vlerësim për çka ato përmbajnë ose për çka ato
kanë zgjidhur apo vërtetuar (iii) “... por në rast se paditësi ngre përsëri të njëjtën padi,
provat e mbledhura në gjykimin e pushuar mund të merren parasysh në gjykimin e kësaj
padie, në qoftë se për marrjen rishtas të tyre ka vështirësi ose pengesa të pakapërcyeshme”.
21. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar neneve 126, 127, 299, 305-314, 451,
451/a dhe 468 të Kodit të Procedurës Civile, vlerëson se vendimi nr.131, datë 23.03.2011, i
Gjykatës së Apelit Korçë, ku mbështeten gjykatat në zgjidhjen e dhënë, nuk është vendim
përfundimtar dhe nuk ka zgjidhur çështjen në themel; për këtë shkak nuk përbën “gjë të
gjykuar”. Kjo për arsye se aftësinë dhe autoritetin e “gjësë së gjykuar” e fiton vendimi
gjyqësor që ka marrë formë të prerë në kuptimin substancial dhe që i referohet marrëdhënies
civile në konflikt, duke përcaktuar ose zgjidhur atë në mënyrë definitive e të
pandryshueshme.
21.1. Në kuptim të neneve 127 dhe 451/a të Kodit të Procedurës Civile vendimi
përfundimtar është ai që ka zgjidhur çështjen në themel dhe, kur merr formë të prerë (neni
451 i K.Pr.Civile), “...është i detyrueshëm për palët, për trashëgimtarët e tyre, për personat
144
që heqin të drejta nga palët, për gjykatën që ka dhënë vendimin dhe për të gjitha gjykatat dhe
institucionet e tjera. Vendimi që ka marrë formë të prerë ka fuqi vetëm për çka është
vendosur midis po atyre palëve, për të njëjtin objekt dhe për të njëjtin shkak. Një konflikt që
është zgjidhur me vendim të formës së prerë nuk mund të gjykohet përsëri, përveç kur ligji
parashikon ndryshe”.
21.2. Ky qëndrimi është në një linjë edhe me vendimet e Gjykatës Kushtetuese, e cila
e lidh parimin res judicata dhe atë të sigurisë juridike me rastet kur gjykata ka vendosur në
themel për një çështje dhe ka zgjidhur mosmarrëveshjen midis palëve me një efekt
përfundimtar. 1
22. Në këtë kuptim, Kolegji Civil vlerëson se vendimi i mëparshëm (nr.131, datë
23.03.2011 i Gjykatës së Apelit Korçë) nuk mund të përbëjë shkak për t’u marrë në
konsideratë si pengesë për shqyrtimin e padisë aktuale të palës paditëse.
23. Kolegji Civil i Gjykatës së lartë çmon se gjithashtu se, nëse do të pranonim se një
vendim pushimi, i cili nuk ka zgjidhur çështjen në themel, përbën res judicata, në aspektin
kushtetues do të ishim përpara cenimit të së drejtës së paditësave për të marrë një përgjigje
përfundimtare nga gjykata për pretendimet e ngritura. Sipas Gjykatës Kushtetuese, “... e
drejta e aksesit në gjykatë është një nga elementet më të rëndësishme të procesit të rregullt
ligjor, në kuptim të nenit 42 të Kushtetutës dhe nenit 6 të Konventës Evropiane të të Drejtave
të Njeriut (KEDNJ-së). Kjo e drejtë e individit nuk përfshin vetëm të drejtën për të filluar një
proces, por edhe të drejtën për të pasur, nga ana e gjykatës, një zgjidhje përfundimtare për
mosmarrëveshjen objekt gjykimi, pasi aksesi në gjykatë duhet të jetë substantiv dhe jo thjesht
formal.2
24. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimet nr.505, datë
10.07.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe nr.382, datë 08.02.2012, të Gjykatës së Rrethit të
Gjyqësor Korçë duhet të prishen si vendime jo të bazuar në ligj dhe çështja duhet të kthehet për
rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit të Gjyqësor Korçë, me tjetër trup gjykues.
24.1. Në mbështetje të neneve 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, Gjykata e
Rrethit të Gjyqësor Korçë, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi,
duhet të shqyrtojë themelin e çështjes, të sqarojë thelbin e mosmarrëveshjes, si dhe t’i japë
përgjigje të gjitha pretendimeve të palëve, duke vlerësuar të gjitha rrethanat që kanë rëndësi
për të arritur në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
25. Në rigjykim, gjykata duhet të mbajë në konsideratë se ka për detyrë që të zhvillojë
një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i Kodit të Procedurës Civile) dhe, duke bërë një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, ta zgjidhë atë në
përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 i Kodit të Procedurës
Civile).
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës
Civile,
1
Shih vendimin nr.36, datë 25.07.2013 të Gjykatës Kushtetuese, ku citohet edhe qëndrimi i Gjykatës Evropiane të të
Drejtave të Njeriut, sipas së cilës: “... Parimi i sigurisë juridike dikton që kur një mosmarrëveshje civile është shqyrtuar në
themel nga gjykata, vendimi i saj nuk vihet më në diskutim” (shih çështjen Kehaya dhe të tjerë kundër Bullgarisë, datë
12.01.2006).”.
2
Shih vendimin nr.76 datë 11.05.2015 të Gjykatës Kushtetuese.
145
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.505, datë 10.07.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit
nr.382, datë 08.02.2012, të Gjykatës së Rrethit të Gjyqësor Korçë, dhe dërgimin e çështjes
për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit të Gjyqësor Korçë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 23.09.2015
146
Nr. 00-2015-3285 i Vendimit (383)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS I K/PADITUR: VASIL PANARITI, në mungesë,

TË PADITUR NGA PADIA: 1. MARIKA MIHALI, në mungesë,
2. DANIELA MIHALI, në mungesë,
3. ALDA MIHALI, në mungesë,
4. SONILA MIHALI, në mungesë,
5. DONALD MIHALI, në mungesë,
KOMISIONI I VLERËSIMIT TË
TITUJVE TË PRONËSISË
PREFEKTURA KORÇË, në mungesë,
TË PADITUR K/PADITËS: 1. ZAMIRA MANKA, në mungesë,
2. MARIGLEN MANKA, në mungesë,
3. BRUNILDA MANKA, në mungesë,
I PADITUR NGA K/PADIA: A.K.K.PRONAVE TIRANË, në mungesë,
PERSON I TRETË NGA
KUNDËRPADIA: KOMISIONI I TITUJVE TË
PRONËSISË PREFEKTURA KORÇË,
në mungesë,
OBJEKTI I PADISË:
1. Pavlefshmëri absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr.80, datë 13.10.2000 për sip. 700 m2 në emër të Dhori Mihali.
2. Pavlefshmëri absolute e kontratës të shitblerjes
nr.3802/3423, dt.15.12.2005, për sipërfaqen 700m/2.
3. Pavlefshmëri absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr.21, dt.17.08.2000, dhënë në emër të Kujtim Manka.
4. Detyrimin e të paditurve të njohin pronësinë.
5. Lirimin dhe dorëzimin e këtyre sipërfaqeve respektive prej të paditurve.
Baza Ligjore e Padisë: Neni 324, i K.Pr.Civile
neni 115, 116/b, i K.Pr.Administrative,
neni 92/a dhe 296 i K.Civil.
OBJEKTI I KUNDËRPADISË:
l. Anulimi i vendimit nr.82, dt.26.12.2003,
të ish K.K.K.P prane Prefekturës Korçë,
si një akt absolutisht i pavlefshëm i dalë tërësisht
në kundërshtim flagrant me kërkesat e ligjit.
147
2. Detyrimi i paditësit të kundërpaditur Vasil Panariti të njohë
të paditurit kundërpaditës si bashkëpronarë të sipërfaqes së tokës prej 491 m2.
Baza Ligjore e Kundërpadisë: Neni 55 e 160, i K.Pr.Civile,
Neni 116/b, i K.Pr.Administrative,
neni 92/a, në lidhje me nenin 165, te K.Civil,
neni 4, i ligjit nr.7698, dt.15.04.1993,
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave Ish Pronarëve” i ndryshuar,
neni 2, i ligjit nr.8053, dt.21.12.1995,
“Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës bujqësore”.
Udhëzimi nr.106, dt.23.02.1996,
“Për procedurat e kalimit të tokës nga përdorimi në pronësi”,
Ligji nr.9948, dt.07.07.2008,
“Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit
të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendim nr.2343, datë 11.10.2010, ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr.80, dt.13.10.2000, në emër të Dhori Mihali, për sipërfaqen 700m2.
Konstatimin absolutisht pjesërisht të pavlefshëm të aktit të marrjes së tokës në
pronesi nr.21, dt.17.08.2000, në emër të Kujtim Manka (trashëgimtarët) vetëm
për sipërfaqen 491 m2.
Detyrimin e të paditurve Zamira Manka, Mariglen Manka, Brunilda. Seida
Manka, të njohin pronar paditësin e kundërpaditur Vasil Panariti për
sipërfaqen 491 m2.
Detyrimin e të paditurve Marika Mihali, Daniela Mihali, Sonila Mihali,
Donald Mihali, Alda Zeqo Mihali, të njohin pronar paditësin Vasil Panariti për
sipërfaqen 700 m2.
Detyrimin e të paditurve Zamira Manka, Mariglen Manka, Brunilda Seida
Manka, për lirimin dhe dorëzimin e truallit me sipërfaqe 491 m2, sipas plan
vendosjes së aktit të ekspertimit, pjesë përbërëse e vendimit. Detyrimin e të
paditurve Marika Mihali, Daniela Mihali. Sonila Mihali, Donald Mihali, Alda
Zeqo Mihali, për lirimin dhe dorëzimin e truallit me sipërfaqe 700 m2, sipas
planvendosjes së aktit të ekspertimit, pjesë përbërëse e vendimit me kufizime:
V- pasuria 8/103, L- Kanal, J Pasuria 8/110 P.P- pasuria 7/19. Akti i
ekspertimit është pjesë përbërëse e këtij vendimi.
Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të kontratës së shitblerjes nr.3802/3423
dt.15.12.2005.
Detyrimin e të paditurve Daniela Mihali, Sonila Mihali, Donald Mihali, ti
kthejë të paditurës Marika Mihali, shumën 30.000 lekë secili, ndërsa e paditura
Alda Zeqo Mihali, ti kthejë të paditurës Marika Mihali, shumën prej 5000 lekë
(të marra si vlerë për shitjen) e 4/5 të sipërfaqes 700 m2.
Kthimin në pronësi të shtetit të sipërfaqes 700 m2, me kufizime: Pasuria
8/103, L- Kanal, J- pasuria 8/110, P- 7/19.
Rrëzimin e kundërpadisë.
148
Shpenzimet gjyqësore të padisë të përbërë nga 500 lekë shpenzime poste,
3.000 lekë taksë padie, 40.000 lekë shpenzime për ekspert, 50.000 lekë,
shpërblim për avokat të palës paditëse të kundërpaditur, të parapaguara nga
pala paditëse e kundërpaditur, do t’i ngarkohen palëve të paditura Zamira
Manka, Mariglen Manka, Brunilda Selda në masën 50% të shpenzimeve dhe
të paditurit Marika Mihali, Daniela Mihali, Alda Zeqo Mihali Sonila Mihali,
Donald Mihali, në masën 50% të shpenzimeve. Shpenzimet gjyqësore të
kundërpadisë të përbëra nga 12.000 lekë, taksa e kundërpadisë, 100.000 lekë
shpenzime për avokat të palës së paditur Kundërpaditëse të parapaguara nga
pala e paditur kundërpaditëse, mbeten siç janë bërë.
Gjykata e Apelit Korcë, me vendimin nr.52, datë 10.02.2011, ka vendosur:

Lënien në fuqi te vendimit nr.2343, date 11.10.2010, të Gjykatës të Rrethit
Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit nr.52, datë 10.02.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë, si dhe

vendimit nr.2343, dt.11.10.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, kanë bërë
rekurs të paditurit kundërpaditës, Zamira Manka, etj., me të cilin kanë kërkuar
ndryshimin e këtyre vendimeve dhe vendosur rrëzimin e padisë së paditësit të kundërpaditur
Vasil Panariti, pranimin e kundërpadisë duke parashtruar shkaqet sa më poshtë;
- Vendimi i K.K.K.Pronave, i ka kthyer pronën ish subjektit të shpronësuar Anastasi
Stefan Mitro, shtetasi Vasil Panariti, nuk rezulton të ketë lidhje me këtë shtetase.
- Vasil Panariti, është i biri i Stefan Misto Pano dhe i Nastasi Llazo Pano, që nuk kanë
lidhje me gjeneralitetet e Anastasia Stefan Mitro.
- Për rastin në shqyrtim ka falsifikim dokumentesh e mashtrim.
- Pra K.K.K.Pronave, i ka kthyer në mënyrë abuzive pronën shtetasit Vasil Panariti.
- Të paditurit kanë provuar gjatë gjykimit, se janë pronarë mbi sendin e paluajtshëm
dhe se e posedojnë atë prej vitit 1993.
- Vendimi i gjykatës është marrë në interpretim të gabuar të ligjit dhe në kundërshtimin
e vlerësimit të gabuar të pronave.
- Të ndryshohet vendimi duke u rrëzuar kërkesë padia e paditësit Vasil Panariti.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË,

VËREN
1. Sipas akteve të administruara në gjykatat e faktit rezulton se paditësi Vasil Panariti
është trashëgimtar i vetëm i trashëgimlënëses Anastasia Pano (Panariti). Paditësi si
trashëgimtar i saj i është drejtuar K.K.K.Pronave Prefektura Korçë, për njohjen e
pronësisë të një trualli të ndodhur në qytetin e Korçës. K.K.K. Pronave, i cili me
vendimin nr.82, dt.26.12.2003, ka vendosur: “Të njohë trashëgimtarin e Anastasia
Mitro, për sipërfaqen 9.000 m2, ish toke are sot truall brenda vijës kufizuese të qytetit
të Korçës. Ti kthejë trashëgimtarit të ish pronares Anastasia Mitro, sipërfaqen F1 =
4870 m2, e lirë me kufij: V- Koli Ceco, J- Pasuria 8/110 në emër të Ibrahim Fidani.
L- P- Truall i Lirë.
T’i kthejë trashëgimtarit të ish pronares Anastasia Mitro, sipërfaqen F2 = 85Gm/2 e
lirë me kufij: V- Koli Ceco, J- Kanal, L- Guri Lubonja, P - Kanal.
149
T’i kthejë trashëgimtarit të ish pronares Anastasia Mitro, sipërfaqen F3=350m2 e
lirë me kufij: V- Kanal, J- Truall I lirë, L- Kanal, P- Superstrada.
Të kompensojë me një nga mënyrat që parashikon ligji, trashëgimtarin e Anastasia
Mitro, për sipërfaqen 2.930 m2, zënë nga superstrada, kanali, rruga, dhe pasuria
nr.8/110 në emër të Ibrahim Fidani”.
2. Paditësi i është drejtuar Z.V.R.P.P.Korçë për regjistrimin e këtij vendimi dhe është
vënë në dijeni se nuk mund të regjistronte një pjesë të sipërfaqes të kthyer si të lirë me
vendim të K.K.K.P, pasi krijonte mbivendosje në pronën e të paditurve Dhori Mihali,
Kujtim Manka.
3. Ndërsa për të paditurit kundërpaditës sipas aktit të marrjes të tokës në pronësi nr.21,
datë 17.08.2000, në emër të Kujtim Mankes (i vdekur) e më pas trashëgimtarëve të tij
ligjore Zamira Manka, Mariglen Manka, Brunilda Manka, rezulton se ju është dhënë
në pronësi 1780 m2, e përfituar sipas ligjit 7501, dt.19.07.1991, pronë e ndodhur me
nr.Pasurie 8/104 me kufij përkatës.
4. Po kështu sipas aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.80, dt.13.10.2000, Dhori Mihali
ka marrë ne pronësi 700 m2 me nr.pasurie 8/109 e përfituar sipas ligjit 7501
dt.19.07.199l. Kjo pasuri ka kaluar në pronësi të shtetases Marika Mihali në bazë të
kontratës nr.3802/3423, dt.15.12.2005.
5. Sipas dëshmisë së trashëgimisë nr.1372, dt.06.05.2009, të Gjykatës të Rrethit
Gjyqësor Korçë rezultojnë trashëgimtarë ligjorë të Dhori Mihali të paditurit Marika
Mihali etj.
6. Pala e paditur kundër paditëse ka pretenduar se në vitin 2003, K.K.K.Pronave nuk
mund të dispononte mbi këtë sipërfaqe në favor të paditësit të kundërpaditur për
shkak se kjo sipërfaqe në atë kohë nuk ishte më pronë shtetërore dhe se një pjesë e saj
ishte disponuar në favor të tyre në zbatim të ligjit 7501 “Për tokën”.
7. Ky pretendim ka qenë dhe baza e objektit të kundërpadisë për ndryshimin e vendimit
të K.K.K. Pronave, Prefektura Korçë duke vendosur moskthimin fizik të sipërfaqes
prej 491 m2, por kompensimin e tij për këtë sipërfaqe.
8. Gjatë gjykimit, objekt i kundërpadisë është ndryshuar, duke u kërkuar anullimi i
vendimit të K.K.K. Pronave nr.82, dt.26.12.2003 dhe vendosur mosnjohja e pronësisë
për shkak se nuk vërtetohet pronësia në emër të Anastasia Llazo Pano, trashëgimtar i
së cilës është paditësi.
9. Të paditurit kundërpaditës kanë ndryshuar objektin e padisë, duke kërkuar rrëzimin e
padisë dhe jo kompensimin e paditësit për sipërfaqen prej 491 m2, pasi dhe
kompensimi nuk zgjidhte përfundimisht konfliktin ndërmjet palëve dhe legjitimonte
paditësin për të kërkuar pavlefshmëria e titujve të pronësisë të të paditurve referuar
objektit të padisë në gjykim.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendim nr.2343, datë 11.10.2010, ka
vendosur:
Pranimin e padisë. Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të aktit të marrjes së tokës
në pronësi nr.80, dt.13.10.2000, në emër të Dhori Mihali, për sipërfaqen 700m2.
Konstatimin absolutisht pjesërisht të pavlefshëm të aktit të marrjes së tokës në
pronësi nr.21, dt.17.08.2000, në emër të Kujtim Manka (trashëgimtarët) vetëm për
sipërfaqen 491 m2. Detyrimin e të paditurve Zamira Manka, Mariglen Manka,
Brunilda. Seida Manka, të njohin pronar paditësin e kundërpaditur Vasil Panariti për
sipërfaqen 491 m2. Detyrimin e të paditurve Marika Mihali, Daniela Mihali, Sonila
Mihali, Donald Mihali, Alda Zeqo Mihali, të njohin pronar paditësin Vasil Panariti
për sipërfaqen 700 m2. Detyrimin e të paditurve Zamira Manka, Mariglen Manka,
Brunilda Seida Manka, për lirimin dhe dorëzimin e truallit me sipërfaqe 491 m2,
sipas plan vendosjes së aktit të ekspertimit, pjesë përbërëse e vendimit. Detyrimin e të
150
paditurve Marika Mihali, Danieia Mihali. Sonila Mihali, Donald Mihali, Alda Zeqo
Mihali, për lirimin dhe dorëzimin e truallit me sipërfaqe 700 m2, sipas planvendosjes
së aktit të ekspertimit, pjesë përbërëse e vendimit me kufizime: V- pasuria 8/103, L-
Kanal, J Pasuria 8/110 P.P- pasuria 7/19. Akti i ekspertimit është pjesë përbërëse e
këtij vendimi. Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të kontratës së shitblerjes
nr.3802/3423, dt.15.12.2005. Detyrimin e të paditurve Daniela Mihali, Sonila Mihali,
Donald Mihali, ti kthejë të paditurës Marika Mihali, shumën 30.000 lekë secili,
ndërsa e paditura Alda Zeqo Mihali, ti kthejë të paditurës Marika Mihali, shumën
prej 5000 lekë (të marra si vlerë për shitjen) e 4/5 të sipërfaqes 700 m2. Kthimin në
pronësi të shtetit të sipërfaqes 700 m2, me kufizime: Pasuria 8/103, L- Kanal, J-
pasuria 8/110, P- 7/19. Rrëzimin e kundërpadisë. Shpenzimet gjyqësore të padisë të
përbërë nga 500 lekë shpenzime poste, 3.000 lekë taksë padie, 40.000 lekë shpenzime
për ekspert, 50.000 lekë, shpërblim për avokat të palës paditëse të kundërpaditur, të
parapaguara nga pala paditëse e kundërpaditur, do ti ngarkohen palëve të paditura
Zamira Manka, Mariglen Manka, Brunilda Selda në masën 50% të shpenzimeve dhe
të paditurit Marika Mihali, Daniela Mihali, Alda Zeqo Mihali Sonila Mihali, Donald
Mihali, në masën 50% të shpenzimeve. Shpenzimet gjyqësore të kundërpadisë të
përbëra nga 12.000 lekë, taksa e kundërpadisë, 100.000 lekë shpenzime për avokat të
palës së paditur Kundërpaditëse të parapaguara nga pala e paditur kundërpaditëse,
mbeten sic janë bërë”.
11. Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “...omissis...Gjykata çmon se pala e paditur
kundërpaditëse mban pronën objekt gjykimi në bazë të një titulli pronësie të
prejardhur nga një akt administrativ në zbatim të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991, nuk
mund të ngrejë pretendime për mohimin e titullit të pronësisë të një ish pronari, sipas
dokumenteve të vjetër të pronësisë.
Pretendime të tilla mund të ngrihen vetëm nga persona të tjerë të cilët pretendojnë
për vetë pronën mbi bazën e një titulli pronësie të vjetër dhe jo të prejardhur....
Si konkluzion gjykata çmon se kërkimi i kundërpadisë për anullimin e vendimit nr.82,
dt.26.12.2003, të K.K.K.P. Korçë për mosnjohjen e pronësisë në emër të Anastasia
Llazo Pano nuk qëndron dhe duhet rrëzuar si e pambështetur në ligj e në prova....
Prona e paditësit mbivendoset me pronën e të paditurës ...për një pjesë të saj vetëm
për sipërfaqen 491 m2...
Organi administrativ Komisioni i Ndarjes së tokës Bujqësore të Qarkut ka kapërcyer
kompetencat e tij ligjore, pasi ka disponuar nëpërmjet akteve të kontestuara të kalojë
në pronësi të të paditurve sipërfaqet përkatëse të truallit të përfituar prej tyre nën
emërtimin tokë bujqësore kur ato qysh prej disa vitesh ishin shndërruar në truall,
trajtimi i të cilave nuk hyn në fushën e zbatimit të ligjit për tokën ndërkohë që e drejta
dhe detyra e këtij organi është ushtrimi i veprimtarisë në bazë dhe për zbatim të këtij
ligji, duke trajtuar vetëm tokat bujqësore. Sa më... sipër aktet e nxjerra prej tij janë
akte absolutisht të pavlefshme për pjesën që mbivendosen me pronën e palës
paditëse.... Paditësi provon plotësisht titullin e pronësisë ...prandaj gjykata çmon se
të paditurit ...detyrohen të njohin pronar paditësin e kundërpaditur Vasil Panariti për
sipërfaqen 700/m2...omissis...Gjatë gjykimit u provua se pala paditëse e
kundërpaditur është pronare mbi sipërfaqen 4870 m/2 e kthyer si e lirë me vendimin
nr.82, dt.06.12.2003, të K.K.KP. Korçë. Kushti i dytë duhet që pronari të jetë
zhveshur nga e drejta e posedimit...omissis...Gjatë gjykimit rezultoi e provuar se
sipërfaqet e mbivendosura të palëve të paditura posedohen nga këto palë, duke e
zhveshur pronarin nga e drejta e posedimit. Kushti i tretë i këtij neni është që padia të
ngrihet ndaj personit që posedon sendin në mënyrë të paligjshme dhe pa titull
pronësie. ...omissis...lidhur me vlefshmërinë e titullit të pronësisë të të paditurve,
151
Aktet e marrjes së tokës në pronësi është konkluduar se ato janë të pavlefshme për
pjesën e mbivendosur me pronën e paditësit dhe nuk kanë asnjë pasojë juridike....
Gjykata në analizë të mësipërme për aktin e marrjes së tokës në pronësi të Dhori
Mihali, ka konkluduar se ky akt është absolutisht i pavlefshëm për sipërfaqen 700 m2
pasi është ndarë në kapërcim të kompetencave nga Komisioni i Ndarjes së Tokës,
Qarku Korçë dhe rrjedhimisht ai nuk ka asnjë pasojë juridike që nga momenti i
krijimit të tij.
Sa më sipër pala shitëse në momentin e lidhjes së kontratës së shitblerjes
nr.3802/3423, dt.15.12.2005 ...nuk mund të kenë qenë bashkëpronarë në 4/5 pjesë të
pandarë të sipërfaqes 700m2, prandaj nuk mund të kalonin në pronësi një të drejtë që
ata vetë nuk e gëzonin....kjo kontratë është absolutisht e pavlefshme...lidhur me
pasojat ligjore... gjykata çmon se ky kërkim është i mbështetur në ligj e në prova e si i
tillë duhet pranuar...”.
Lënien në fuqi te vendimit nr.2343, date 11.10.2010, të Gjykatës të Rrethit Gjyqësor
Korçë.
13. Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “...omissis...Vendimi nr.2343, date
11.10.2010, i Gjykatës të Rrethit Gjyqësor Korçë është i bazuar ne prova e ligj dhe si
i tille duhet te lihet ne fuqi. Gjykata e rrethit pasi ka analizuar pretendimet e provat e
paraqitura nga palët ka çmuar se në gjykim u provua fakti se shtetësja Anastasia
Llazo Pano është bërë bashkëshortja e Stefan Mitro Panos vetëm në vitin 1932 dhe se
palës paditëse si trashëgimtare e saj me anë të vendimit nr.82, dt.26.12.2003, të
K.K.Prefektura Korçë i është njohur e drejta pronësisë mbi një sipërfaqe prej 9.000
m2. Pas pozicionimit të pronave të palëve ndërgjygjëse nëpërmjet aktit të ekspertimit
të kryer në gjykimin e çështjes ka rezultuar se brenda sipërfaqes prej 9000 m2
ndodhet e mbivendosur sipërfaqja 491m2, në pronësi të Kujtim Mankes dhe
sipërfaqja nga 700 m2, në pronësi të të paditurës Marika Mihali të fituar me kontratë
shitblerje të gjithë trashëgimtarët e Dhori Mihalit.
Në referim të përcaktimeve të nenit 296, të K.Civil Gjykata e Rrethit ka arritur në
përfundimin e drejtë se sipërfaqet e mbivendosura posedohen nga palët, duke e
zhveshur pronarin nga e drejta e posedimit. Sipas analizës së bërë vlefshmërisë të
titujve të pronësisë të të paditurve, është konkluduar se aktet e marrjes në pronësi
janë të pavlefshme për pjesën e mbivendosur në pronën e paditësit dhe nuk kanë asnjë
pasojë juridike.
Kështu sipas aktit të ekspertimit, sipërfaqja pronë e palës paditëse e mbivendosur me
pronat e të paditurve, ndodhet brenda vijave kufizuese. Kjo sipërfaqe është
shndërruar në truall qysh në vitin 1994.
Komisioni i ndarjes së tokës në Qark, vepron në zbatim të ligjit “Për Tokën” dhe
objekt i këtij ligji janë vetëm tokat bujqësore dhe jo trojet. Gjithashtu me ligjin
nr.8053, dt.21.12.1995, “Për kalimin e pronësisë pa shpërblim të tokës bujqësore”
mbi bazën e të cilit Komisioni i tokës ka kaluar token e të paditurve nga përdorimi në
pronësi, vepron vetëm mbi tokat bujqësore.
Ky organ nuk ka të drejtë dhe kompetencë të trajtojë sipërfaqe trojesh të cilat janë
objekt i trajtimit të ligjit nr.7698, dt.15.04.1993 dhe kompetence vetëm e komisionit te
kthimit dhe kompensimit të pronave, nëpërmjet nxjerrjes së vendimeve përkatëse.
.(...).”
14. Kundër vendimit nr.52, datë 10.02.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë, si dhe vendimit
nr.2343, dt.11.10.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, kanë bërë rekurs të
paditurit kundërpaditës, Zamira Manka, etj., me të cilin kanë kërkuar ndryshimin e
152
këtyre vendimeve dhe vendosur rrëzimin e padisë së paditësit të kundërpaditur Vasil
Panariti, pranimin e kundërpadisë, me shkaqet e lartëpërmëndura.

15.1. Neni 6 i K.Pr. Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të
16. Dispozitat e Kodit Civil në të cilat është parashikuar:
16.1. Neni 296 i K. Civil: ““Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar
17. Kodi i Procedurave Administrative:
17.1. Neni 116 i K.P.A: “Aktet administrativ absolutisht të pavlefshme.
Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptim të këtij
Kodi, në rastet e mëposhtme:
a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të
kompetencave të tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar
nga ligji.”
18. Ligji 7698, datë 15.04.1993, “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ish
pronarëve” i ndryshuar:
18.1. Neni 4 i tij: “U njihet e drejta e pronësisë dhe u kthehen ish-pronarëve
apo trashëgimtarëve të tyre të gjitha pronat që në momentin e daljes së këtij
ligji ekzistojnë në formën e trojeve të pazëna apo ndërtesave të pandryshuara,
me përjashtim të rasteve kur përcaktohet ndryshe në këtë ligj.”
19. Ligji 8053, datë 21.12.1995, “Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës bujqësore”
i ndryshuar:
19.1. Neni 2 i tij: “Përjashtohen nga dhënia në pronësi:
1. Tokat bujqësore që në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji ndodhen brenda
vijës kufizuese të qyteteve, fshatrave ose qendrave të banuara.”
III.Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
20. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht të paditurit kundërpaditës, Zamira

Manka, etj., legjitimohen ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa
më sipër.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palëve të tjera ndërgjyqëse.
153
vlerëson se rekursi i paraqitur nga të paditurit kundërpaditës, Zamira Manka etj.,
nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës
Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.52, datë 10.02.2011, të Gjykatës së Apelit
Korçë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.2343, dt.11.10.2010, i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë.
përfundimin se vendimi nr.52, datë 10.02.2011, i Gjykatës së Apelit Korçë është
rrjedhojë e respektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet lënë në fuqi.
24. Lidhur me pretendimin e ngritura në rekurs nga të paditurit kundërpaditës Zamira
Manka etj., se paditësit Vasil Panariti nuk trashëgon trashëgimtaren ishpronaren
Anastasi Stefan Mitre, Kolegji konstaton se gjykata e shkallës së parë e ka analizuar
këtë pretendim.
Në gjykim ka rezultuar e provuar se, shtetësja Anastasia Llazo Pano është bërë
bashkëshortja e Stefan Mitro Pano vetëm në vitin 1932 dhe nga pala paditëse e
kundërpaditur nuk pretendohet e kundërta.
Fleta e Rregjistrit të Pasurive të Paluajtshme Korçë, e administruar si provë në
gjykim, me nr.rendor 29, ka të regjistruar pronën prej 9 dynym me kufitaret: L. – Koli
Filo, E.Topalli, P. – Vasil Tasi dhe Orman Çifligu, V. – Jaho Dado dhe J. – Koli Face.
Në kolonën “Zot i parë a të rrjedhurat e pasunisë” janë shënimet si me poshtë:
“Humbje vërtetim zotënimi dhe posedim të Zonjës Anastasia, së shoqes të Stefan
Mitros, së cilës meqë i ka humbur vërtetim zotënimi i parë, simbas Vendimit të
Këshillit, administruar në nr.173 dt.14.04.1924, regjistrohet në emrin e saj”.
25. Pala e paditur kundërpaditëse pretendon se nuk kemi të bëjmë me shtetasen Anastasia
Llazo Pano, nëna e paditësit, pasi ajo është bërë bashkëshortja e Stefan Mitro Pano
(babai i paditësit) vetëm në vitin 1932, por bëhet fjalë për ndonjë shtetase tjetër me
emrin Anastasi, e cila në vitin 1924 ka qenë bashkëshortja e shtetasit Stefan Mitro.
26. Pretendimi i mësipërm është i pabazuar pasi referuar shkresës nr.ekstra prot., datë
29.09.2010 të Zyrës së Gjendjes Civile Qarku Korçë, rezulton se nuk mund të
verifikohet nëse ka të regjistruar shtetas me emrin Stefan Mitro dhe Anastasia Stefan
Mitro, pasi nuk ka regjistra themeltarë para vitit 1930. Më pas vetë pala e paditur
kundërpaditëse hoqi dorë nga kërkimi i kësaj prove dhe nuk mundi të provoje që
ekziston një tjetër person me emrin Anastasi Mitro dhe që ka qenë bashkëshortja e një
personi tjetër me emrin Stefan Mitro, të cilës sipas tyre i përket prona objekt gjykimi.
27. Në analizë të provave të administruara në gjykim, gjykata e shkallës së parë arrin në
konkluzionin se duke u nisur nga interpretimi i përmbajtjes të fletës së regjistrit të
pasurive të paluajtshme, “Meqë i ka humbur vërtetim zotënimi i parë, simbas
Vendimit të Këshillit, administruar ne nr.173, dt.14.04.1924, regjistrohet në emrin e
saj”, data 14.04.1924, nuk i referohet momentit të regjistrimit të pronës në këtë
regjistër, por i referohet Vendimit të Këshillit. Kjo gjë konfirmon se vërtetim zotënimi
i parë i shtetases Anastasia ka humbur, mbi bazën e së cilës është bërë dhe regjistrimi
në këtë regjistër, regjistrim i cili rezulton të jëtë bërë, pasi Anastasia ishte bërë
bashkëshortja e Stefan Mitro-s.
28. Ky përfundim i gjykatës së shkallës së parë është vlerësuar i drejtë dhe nga Gjykata e
Apelit Korçë, e cila ka marrë në shqyrtim çështjen mbi ankimin e të paditurës
kundërpaditëse Zamira Manka, duke arsyetuar se gjykata e rrethit pasi ka analizuar
pretendimet e provat e paraqitura nga palët ka çmuar se në gjykim u provua fakti se
shtetësja Anastasia Llazo Pano është bërë bashkëshortja e Stefan Mitro Panos vetëm
154
në vitin 1932 dhe se palës paditëse si trashëgimtare e saj me anë të vendimit nr.82,
dt.26.12.2003, të K.K.Prefektura Korçë i është njohur e drejta pronësisë mbi një
sipërfaqe prej 9.000 m2.
29. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se pretendimet të ngritura në rekurs nga të
paditurit kundërpaditës, Zamira Manka, etj., kanë të bëjnë me vlerësim provash. Këto
pretendime janë analizuar dhe u është dhënë përgjigje nga ana e gjykatave të faktit.
Në këto kushte, Kolegji Civil çmon se këto pretendime duke qenë se kanë të bëjnë me
vlerësimin e provave, ato nuk janë objekt shqyrtimi në Gjykatën e Lartë, dhe si të tilla
janë të pabazuara.
30. Përsa i përket pretendimit tjetër të paditurës kundërpaditëse Zamira Manka etj., të
ngritur në rekurs, se paditësi i kundërpaditur ka përdorur dokumenta të falsifikuara
për përfitimin e pasurisë objekt gjykimi, Kolegji e gjen të pambështetur në prova.
Referuar akteve në gjykim rezulton se e paditura kundërpaditëse vetëm ka bërë
kallëzim në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Korçë, ndaj shtetasit Vasil Panariti për
kryerjen e veprës penale të përdorimit të dokumenteve të falsifikuara të parashikuar
nga neni 186/1 i Kodit Penal dhe se nuk provohet që të jetë ngritur akuzë ndaj tij.
Gjithashtu dhe me padi civile nuk rezulton te jenë goditur për falsitet aktet e
pretenduara nga e paditura kundërpaditëse.
31. Lidhur me pronën e të paditurës kundërpaditëse Zamira Manka, etj., e cila krijon
mbivendosje me pronën e paditësit Vasil Panariti ka rezultuar e provuar nga provat që
ndodhen në dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor se
prona ndodhet brenda vijës së verdhë të Qytetit Korçë, bazuar në vendimin nr.3, datë
04.02.1994, të KRRTRSH.
32. Ka rezultuar gjithashtu e provuar se të gjithë të paditurit për sipërfaqet e pronave
objekt gjykimi, fillimisht janë pajisur me akt të marrjes së tokës në përdorim nga
Komisioni i Ndarjes së Tokës. Këta të fundit janë bërë pronarë të sipërfaqeve
respektive (të tokave që më parë i kishin në përdorim), vetëm në vitin 2000, kur
Komisioni i Ndarjes së Tokës Këshilli i Qarkut Korçë i pajisi me aktet e marrjes së
tokës në pronësi, ndërkohë që rregullimet ligjore për këtë çështje janë bërë në vitet
1995, 1996 dhe kuadri ligjor për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve
kishte filluar zbatimin e tij që në vitin 1993.
33. Gjatë gjykimit është provuar se K.K.K.P. Bashkia Korçë me vendimin nr.82, datë
26.12.2003, ka vendosur t’i njohë trashëgimtarit të Anastasia Mitro, pronësinë për
sipërfaqen 9.000 m2, ish tokë arë sot truall brenda vijës kufizuese të qytetit të Korçës,
ku brenda kësaj sipërfaqe ndodhet dhe prona e të paditurve. Përsa kohë kjo sipërfaqe
ndodhej brenda vijës së verdhë të Qytetit Korçë dhe përsa kohë K.K.K.P. Korçë ka
njohur trashëgimlënësin e paditësit si pronarë të kësaj sipërfaqe, është e drejta vetëm e
këtyre të fundit që të kërkojnë kthimin e kësaj sipërfaqe dhe kompensimin e saj në
përputhje me kuadrin ligjor për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve.
34. Përveç sa më sipër, fakti që prona objekt konflikti gjyqësor sipas vërtetimit të
pronësisë nr.29/1924, figuronte në pronësi të Anastasi Mitro është e qartë se kjo pronë
nuk mund të ketë qenë kurrsesi pronë me të cilët, të paditurit të kenë kontribuar në
themelimin e kooperativës bujqësore apo ndërmarrjes bujqësore. Në këto kushte edhe
aktet e pronësisë të lëshuara nga Komisioni i Ndarjes së Tokës Qarkut Korçë në favor
të këtyre personave vlerësohen si akte absolutisht të pavlefshme në respektim të nenit
116 të K.Pr.Administrative. Në të tilla rrethana ky Kolegj e vlerëson të drejtë rrëzimin
e kundërpadisë.
155
35. Përfundimisht, Kolegji Civil çmon se vendimi i gjykatës së apelit ka marrë në analizë
dhe ka vlerësuar provat e paraqitura nga palët në tërësinë e tyre; ka bërë një cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në shqyrtim, duke e
zgjidhur çështjen në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi.
10.02.2011, i Gjykatës së Apelit Korçë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE:

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile.
V E N D O SI:
Lënien në fuqi të vendimit nr.52, datë 10.02.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë.
Tiranë, më 23.09.2015
156
Nr. 00-2015-3288 i Vendimit (384)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: ARTAN TRESKA

ETLEVA GOGO (MALIQI)
FLORIKA MALIQI të përfaqësuar nga
av. Avni Shehu,
TË PADITUR: VIKTORI QIRJAZI
BRIKENA QIRJAZI
QIRJAKO QIRJAZI, të përfaqësuar nga
av. Thimio Kondi,
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të na njohin bashkëpronarë në ¾ pjesë të pandarë
trashëgimore në truallin me sipërfaqe 900 m.2 ndodhur
në Rr:“Papa Kristo Negovani” Korçë, Pasuria nr.5/276, Zona Kadastrale nr.8563.
Detyrimin e të paditurve të na njohin bashkëpronarë
mbi pasurinë e ish pronarëve, Persefoni Maliqi, të njohura, të kthyera,
kompensuara me vendimin nr.275, datë 02.05.2003 të K.K.K.Pronave, Qarku Korçë
dhe me vendimin nr.632 datë 21.04.1995 të K.K.K.Pronave Qarku Korçë
si dhe çdo pasuri tjetër ose të drejta të fituara për shkak të trashëgimisë.
Detyrimin e të paditurve që të na dorëzojnë pjesën e pasurisë trashëgimore
si dhe të gjitha të drejtat e tjera të fituara për shkak të trashëgimisë.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë, duke mos u lejuar tjetërsimin e këtyre pronave
dhe të çdo të drejte tjetër të të tretëve deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes
si dhe Urdhërimin e zyrës së përmbarimit që të bëjë inventarizimin
e pasurisë trashëgimore të trashëgimlënësve Persefoni, Dhimitra dhe Ollga Maliqi.
Urdhërimin e ZVRP Paluajtshme Korçë që të regjistrojë pasurinë trashëgimore
edhe në emër të paditësave në ¾ pjesë.
Baza Ligjore: Neni 343, 349, 350 të Kodit Civil
si dhe nenet 153, 154, 202 e vijues të K.Pr.Civile
si dhe ligjit nr.7843, datë 13.07.1994,
“Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2010-3174 (2000), datë

Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.
157
Detyrimin e të paditurve, Viktori Qirjazi, Brikena Qirjazi, Qirjako Qirjazi të
njohin bashkëpronarë për shkak të trashëgimisë paditësat Artan Treska, Etleva
Gogo, Florika Maliqi mbi pasurinë e paluajtshme regjistruar në ZRPP Korçë
me nr.5/276 pasurie, zona kadastrale nr.8563, vol.19, faqe 232, me sipërfaqe
900 m.2, ndodhur në Korçë në rrugën “Papa Kristo Negovani“ e më
konkretisht të dorëzojnë pjesën prej 202.8 m.2 nga ky truall.
Rrëzimin e padisë për pjesët e tjera të saj.
Regjistrimin e këtij vendimi gjyqësor dhe disponimeve të tij në ZRPP Korçë
pasi të marrë formë të prerë.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.530, datë, 20.12.2010, ka vendosur:

Gjyqësor Korçë, përsa i përket pjesës së rrëzuar të padisë së paditësave, Artan
Treska, Etleva Gogo dhe Florika Maliqi.
Ndryshimin e pjesës tjetër të këtij vendimi si më poshtë:
Rrëzimin e padisë së paditësave përsa i përket kërkimit për pasurinë
trashëgimore në emër të trashëgimlënëses, Dhimitra Maliqi.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, kanë ushtruar rekurs Artan Treska, Etleva Gogo dhe Florika Maliqi,
të cilët kërkojnë prishjen e këtij vendimi dhe vendosjen e e pranimit të plotë të padisë me
këto shkaqe:
- Neni 320 i Kodit Civil nuk tregon në mënyrë shteruese rrethin e personave që thirren
në trashëgim, por vetëm rrethin e personave në radhë të tretë, duke mos qenë kjo
radhë e fundit e thirrjes në trashëgim për trashëgimlënësin.
- Me vendimin nr.7546, date 25.09.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë
përcaktar trashëgimtarët e trashëgimlënëses Ollga Maliqi dhe se duhet pranuar padia
përsa i përket trashëgimlënëses Ollga Maliqi.
- Lidhur me trashëgimlënësen Dhimitra Maliqi, gjykata ka aluduar duke vet
interpretuar jo si është shkruar në kontratën e dhurimit nr.540 rep., date 03.02.1995,
por atë që mendon gjykata pa e bazuar mendimin e saj në prova dhe ligj.
- Kontrata e dhurimit është koncize dhe me sipërfaqe të përcaktuar saktësisht dhe
gjykata nuk mund ta interpretojë në kundërshtim me ligjin, këtë mund ta bënte vetëm
nëse kontrata e dhurimit do të ishte pa sipërfaqe të përcaktuar.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2012-240, datë 08.02.2012,

ka vendosur:
Mospranimin e rekursit të paraqitur nga Artan Treska, Etleva Gogo dhe
Florika Maliqi, kundër vendimit nr.530, datë 20.12.2010 të Gjykatës së Apelit
Korçë.
Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.55, date 03.06.2014, ka vendosur:

Pranimin e kërkesës.
Shfuqizimin e vendimit nr.240, date 08.02.2012 të Kolegjit Civil të Gjykatës
së Lartë.
Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë.
Ky vendim është përfundimtar, i formës së prerë dhe hyn në fuqi ditën e
botimit në Fletoren Zyrtare.
158
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; përfaqësuesin e palës paditëse Artan
Treska etj., avokatin A.Shehu i cila kërkoi: ndryshimin e vendimit nr.530, datë 20.12.2010, të
Gjykatës së Apelit Korcë dhe pranimin e padisë: Detyrimin e të paditurve Viktori Qirjazi,
Brikena Qirjazi, Qirjako Qirjazi të njohin bashkëpronarë në ½ pjesë për shkak të trashëgimisë
paditësat Artan Treska, Etleva Gogo, Flora Maliqi mbi pasurinë e paluajtshme regjistruar në
ZRPP Korçë me nr.5/276 pasurie, zona kadastrale nr.8563, vol.19, faqe 232, me sipërfaqe
900 m2, ndodhur në Korçë në rrugën “Papa Kristo Negovani “ dhe 1/4 pjesë në banesën me
sipërfaqe 142.3 m2. Detyrimin e të paditurve të na njohin bashkëpronarë në ½ pjesë mbi
pasuritë e ish pronares Persifoni Maliqi të njohura, kthyera e kompensuara me vendimin
nr.275, datë 2.5.2003 të K.K.K.Pronave Qarku Korçë si dhe çdo pasuri tjetër ose të drejta të
tjera të fituara për shkak të trashëgimisë. Urdhërimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Korçë që të bëjë regjistrimin e pasurive dhe në emrin tonë;
përfaqësuesen e palës së paditur Viktori Qirjazi, etj; av.Thimio Kondi, i cili kërkoi: Lënien në
fuqi të vendimit nr.530, datë 20.12.2010, të Gjykatës së Apelit Korçë; dhe si bisedoi çështjen
në tërësi,
VËREN
1. Nga provat e administruara në gjykatën e shkallës së parë dhe në apel ka rezultuar se
paditësit Artan Treska, Etleva Gogo dhe Florika Maliqi, me pretendimin e të qënit
trashëgimtar ligjor të trashëgimlënësve Ollga Maliqi, Dhimitra Maliqi dhe Henrik
Maliqi i janë drejtuar gjykatës me padi, duke kërkuar detyrimin e palës së paditur
Viktori, Brikena dhe Qirjako Qirjazi, t’i njohin bashkëpronarë për shkak të
trashëgimisë përkatësisht: në ¾ pjesë të pasurisë me nr.5/276, Z.K. 8563, truall me
sipërfaqe 900 m2 mbi të cilën është ndërtuar një banesë me sipërfaqe prej 142,30 m2
me vendndodhje në qytetin e Korçës, e cila figuron e regjistruar në emër të të
paditurve si dhe trashëgimlënëses Ollga Maliqari referuar çertifikatës për vërtetim
pronësie lëshuar nga ZRPP Korçë me datë 13.02.2007; të pasurisë tokë bujqësore prej
80.000 m2 me vendndodhje Voskopojë të njohur dhe kompensuar trashëgimlënësve
Dhimitra Maliqi dhe Ollga Maliqi me vendimin nr.275, datë 02.05.2003 të
KKKPronave pranë Prefekturës Korçë; të pasurisë truall me sipërfaqe 2650 m2 truall
me vendndodhje Voskopojë të njohur dhe kompensuar trashëgimlënëses Ollga
Maliqari me vendimin nr.632, datë 21.04.1995 të K.K.K.Pronave, pranë Këshillit të
Rrethit Korçë. Paditësat kanë pretenduar se në origjine pronat sa sipër i vijnë nga
trashëgimlënësja Persefoni Maliqi.
2. Ka rezultuar se e ndjera Persefoni Maliqi ka vdekur me datë 18.03.1957, duke lënë si
trashëgimtare ligjore vajzat e saj, Dhimitra Maliqi dhe Ollga Maliqi, të cilat kanë
trashëguar trashëgimlënësen në ½ pjesë takuese.
3. Me vendimin nr.7546, datë 25.09.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
lëshuar dëshmia e trashëgimisë për trashëgimlënësen Dhimitra Gjini (Maliqi), duke
caktuar si trashëgimtarë ligjorë të saj në ½ pjesë takuese djalin Henrik Treska nga
martesa e parë me të ndjerin Ilia Treska dhe në ½ pjesë takuese vajzën e saj Viktori
Qirjazi (Gjini) nga martesa e dytë me të ndjerin Josif Gjini.
4. Me vendimin nr.786, datë 28.06.1960, të Gjykatës së Qarkut Korçë është vërtetuar
fakti i bashkëpronësisë së banesës prej 142,30 m2 me vendndodhje në qytetin e
Korçës ndërmjet trashëgimlënësve Dhimitra Maliqi dhe Ollga Maliqi me kufizimet
përkatëse.
5. Në të gjallë të saj trashëgimlënësja Dhimitra Maliqi me kontratën e dhurimit me
nr.540 rep., 259 kol., datë 03.02.1995, të redaktuar nga notere Xh.Mano i ka dhuruar
159
mbesave të saj Brikena Qirjazi dhe Nimfa Qirjazi (bija të Viktori Qirjazi) ½ e banesës
në bashkëpronësi sipas vendimit nr.786, datë 28.06.1960, të Gjykatës së Qarkut
Korçë.
6. Lidhur me truallin me sipërfaqe 900 m2 mbi të cilin është ndërtuar banesa për shkak
të mungesës së dokumenteve të pronësisë për këtë pasuri, bashkëpronaret Ollga dhe
Dhimitra Maliqi në zbatim të nenit 24/b të ligjit 7843, datë 13.07.1994, “Për
Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme” kanë kërkuar regjistrimin në ZRPP të kësaj
pasurie sipas procedurave të përcaktuara në këtë ligj.
7. Ka vdekur me datë 26.05.2005 trashëgimlënësja Nimfa Qirjazi dhe me vendimin
nr.7740, datë 16.12.2005, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë përcaktuar si
trashëgimtarë ligjor të radhës së dytë të saj prindërit Qirjako Qirjazi dhe Viktori
Qirjazi në ½ pjesë takuese.
8. Referuar kronologjisë së fakteve sa sipër banesa me sipërfaqe prej 142,30 m2 si dhe
trualli me sipërfaqe 900 m2 figuron i regjistruar në emër të Brikena Qirjako dhe
Viktori Qirjazi si dhe Ollga Maliqari sipas çertifikatës për vërtetim pronësie lëshuar
nga ZRPP Korçë me datë 13.02.2007.
9. Në të gjallë të saj trashëgimlënësja Ollga Maliqi ka lënë testamentin me nr.32 rep.,
nr.1 kol., të datës 18.12.2002, të redaktuar nga noteri Thoma Bicja në përmbajtje të së
cilës rezulton se ajo ia le të gjithë pasurinë e luajtshme dhe të paluajtshme nipit të saj
Henrik Maliqi, testament i cili ka mbetur pa fuqi për shkak të vdekjes para testatores
Ollga Maliqi të përfituesit me testament Henrik Maliqi (trashëgimlënës i paditësve).
10. Më pas ka vdekur me datë 18.07.2008 e ndjera Ollga Maliqi për të cilën janë lëshuar
dy dëshmi trashëgimie:
11. Me vendimin nr.9761, datë 12.11.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
përcaktuar si trashëgimtare e vetme ligjore të radhës së tretë të saj Viktori Qirjazi
(mbesa);
Ndërsa me vendimin nr.7546, datë 25.09.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
janë përcaktuar si trashëgimtarë ligjorë të radhës së tretë të saj Viktori Qirjazi
(mbesa) në ½ pjesë takuese dhe Etleva Goga (Maliqi) si dhe Artan Treska në ¼ pjesë
takuese secili si trashëgimtarë ligjor të të paravdekurit nipit të saj Henrik Maliqi
(nipi i saj;
12. Në të tilla rrethana paditësit i janë drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korcë, me vendimin nr.41-2010-3174 (2000), datë
Detyrimin e të paditurve, Viktori Qirjazi, Brikena Qirjazi, Qirjako Qirjazi të njohin
bashkëpronarë për shkak të trashëgimisë paditësat Artan Treska, Etleva Gogo,
Florika Maliqi mbi pasurinë e paluajtshme regjistruar në ZRPP Korçë me nr.5/276
pasurie, zona kadastrale nr.8563, vol.19, faqe 232, me sipërfaqe 900 m.2, ndodhur në
Korçë në rrugën “Papa Kristo Negovani“ e më konkretisht të dorëzojnë pjesën prej
202.8 m.2 nga ky truall.
Regjistrimin e këtij vendimi gjyqësor dhe disponimeve të tij në ZRPP Korçë pasi të
marrë formë të prerë.
14. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:”…
omissis... Në kushtet kur dy çelje trashëgimie të trashëgimlënëses Ollga Maliqi kanë
përcaktuar ndryshe trashëgimtarët ligjore të radhës së tretë së saj, Gjykata në
përfundim të kësaj analize e çmon të drejtë vendimin gjyqësor nr.9761, datë
27.11.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë që ka përcaktuar Viktori Qirjazi si
trashëgimtaren e vetme e radhës të tretë të trashëgimlënëses Ollga Maliqi, duke
160
trashëguar gjithë pasurinë trashëgimore të saj. Për pasojë është i pambështetur në
ligj disponimi i vendimit gjyqësor nr.7546, datë 25.09.2009, i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë që ka lidhje me çeljen e trashëgimisë së Ollga Maliqi, duke
përcaktuar si trashëgimtarë ligjorë të radhës së tretë mbesën Viktori Qirjazi, mbesën
Etleva Goga dhe nipin Artan Treska, të cilët përfitojnë1/3 pjesë secili të pasurisë
trashëgimore. Si i tillë edhe pretendimi i paditësave se janë bashkëtrashëgimtarë të
pasurisë trashëgimore të Ollga Maliqi është i pambështetur në ligj e prova. Pra ½
pjesë e truallit dhe shtëpisë që i takonte Ollga Maliqit si dhe çdo pasuri tjetër
trashëgimore e saj i ka kaluar në pronësi të paditurës Viktori Qirjazi.
Përsa i përket trashëgimisë ligjore që vjen nga Dhimitra Maliqi, (nëna e të paditurës
Viktori dhe Henrik, gjyshja e paditësave Artan dhe Etleva,) ajo është çelur me
vendimin gjyqësor nr.7546, datë 25.09.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
duke u përcaktuar si trashëgimtarë ligjorë të radhës së parë djalin Henrik Maliqi dhe
vajzën Viktori Qirjazi, të cilët përfitojnë ½ pjesë secili të pasurisë trashëgimore.
Kështu duhet të ndahet çdo pasuri e padisponuar nga trashëgimlënësja gjatë
gjallërisë së saj.
Përsa i përket prapësimit të të paditurve se ½ pjesë e saj në truallin prej 900 m2 dhe
shtëpinë e banimit që ndodhen në të është disponuar me kontratën e dhurimit të vitit
1995, Gjykata çmon se nisur nga përmbajtja e kësaj kontrate: “dhuruesja Dhimitra
Maliqi deklaron se është bashkëpronare në një shtëpi banimi të ndodhur në qytetin e
Korçës në adresën Rruga “Papa Kristo Negovani, e cila kap një sipërfaqe prej 88,7
m2…në të cilën dhuruesja ka ½ pjesë të pandarë të kësaj banese. Dhuruesja Dhimitra
Maliqi është plotësisht dakort që këtë pjesë banese tùa dhurojë mbesave të saj
Brikena dhe Nimfa..” ,
-transkiptimi me nr.197 i datës 17.04.1996 administruar në dosje gjyqësore që bën
fjalë për një shtëpi banimi të dhuruar,
- faktin që më vonë se kontrata e dhurimit, Dhimitra Maliqi së bashku me Ollga
Maliqi kanë plotësuar dokumentat pranë ZVRPP Korçë që bazuar në nenin 24/b të
ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, të përcaktonin sipërfaqen e truallit. (pra ajo është
sjelle si pronare e truallit edhe pas dhurimit të pjesës së saj në banesë.)
Gjykata arrin në përfundimin se ½ e truallit prej 900m2 që mbetet përveç truallit që
zë gjysma e shtëpisë e dhuruar, duhet të ndahej midis dy trashëgimtarëve të Dhimitra
Maliqi. Në kushtet kur Henriku aktualisht ka vdekur, paditësat si trashëgimtarë të
këtij të fundit, legjitimohen të kërkojnë pjesën e tij në këtë trashëgimi.
Lidhur me pretendimin tjetër për njohjen e paditësave si bashkëtrashëgimtarë në
pasuritë e njohura e të kompensuara me vendimin nr.632, datë 21.04.1995, të
K.K.K.Pronave qarku Korçë Gjykata evidenton se me këtë vendim është njohur e
drejta e kompensimit të Ollga Maliqi me letra me vlerë për sipërfaqen 2650 m2 truall
ndodhur në fshatin Voskopojë. Në kushtet kur trashëgimtare e vetme e gjithë pasurisë
trashëgimore të saj është e paditura Viktori Qirjazi, paditësat nuk gëzojnë të drejtën
ligjore për të përfituar nga trashëgimia e Ollga Maliqi.
Me vendimin nr.275, datë 02.05.2003, të K.K.K.Pronave Qarku Korçë, Gjykata
evidenton se me këtë vendim është njohur e drejta e kompensimit të trashëgimtarëve
të ish pronarit Persefoni Maliqi për 80.000 m2 tokë bujqësore. Kompensimi do të
bëhet në letra me vlerë në sasinë 248.000 lekë për Dhimitra Maliqi dhe 248.000 lekë
për Ollga Maliqi. Meqenëse të paditurit kanë deklaruar se kompensimi nuk është
realizuar efektivisht dhe nuk kundërshtojnë madje e kanë njohur shprehimisht në
seancë gjyqësore pjesën trashëgimore te Henrikut në trashëgiminë ligjore te nënës
Dhimitra Maliqi e për pasoje edhe pjesën e paditësave në të drejtën e kompensimit
sipas vendimit nr.632, datë 21.04.1995, të K.K.K.Pronave qarku Korçë me vlerën
161
248.000 lekë të Dhimitra Maliqi, Gjykata çmon se pretendimi paditësave bie. Ata
mund ta ushtrojnë të drejtën e tyre të njohur me këtë vendim dhe çdo të drejtë tjetër të
ardhshme të kësaj pasurie trashëgimore në çdo moment kur ajo të realizohet
efektivisht, duke u mjaftuar me paraqitjen e vendimit gjyqësor që çel trashëgiminë
ligjore të trashëgimlënëses Dhimitra Maliqi dhe përcakton dy trashëgimtarët e saj;
Viktori Qirjazi dhe Henrik Maliqi.
Në konkluzion të kësaj analize Gjykata çmon të drejtë e të bazuar në ligj kërkimin e
paditësave për dorëzimin e 202,8m2 truall pjesë e pasurisë së paluajtshme regjistruar
në ZRPP Korçë me nr.5/276 pasurie, zona kadastrale nr.8563, vol.19, faqe 232, me
sipërfaqe 900m2, ndodhur në Korçë në rrugën “Papa Kristo Negovani.(...).”
15. Mbi ankimin e palëve ndërgjyqëse, Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.530,
Lënien në fuqi të vendimit nr.2000, datë 30.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë, përsa i përket pjesës së rrëzuar të padisë së paditësave, Artan Treska, Etleva
Gogo dhe Florika Maliqi.
Rrëzimin e padisë së paditësave përsa i përket kërkimit për pasurinë trashëgimore në
emër të trashëgimlënëses, Dhimitra Maliqi.
16. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:”…
omissis...Në rastin në gjykim nuk përmendet fare trualli, por citohen kufizimet e
pronës, kufizime të cilat është e qartë që përfshijnë dhe truallin e banesës dhe oborrin
rreth saj, duke i karhasuar me gjithë aktet e sjela nga ZRPP Korçë dhe gjendja sot e
kësaj prone. Ky fakt rezulton më së miri dhe nga skica shoqëruese e kontratës, e cila
në konturin e pronës përfshin dhe truallin përrreth, deri në kufitarët e tjerë të pronës.
Po kështu qëllimi i dhurimit në favor të Nimfa e Brikena Qirjazit në kontratën e
dhurimit del qartë, se pranueset e dhurimit mbeten bashkëpronare në pjesë të
barabarta midis tyre në ½ pjesë të banesës së së përshkruar më lart, pra mbeten
bashkëpronare me Ollga Maliqin. Nese dhuruesja Dhimitra nuk di të kishte pasur si
qëllim të dispononte dhe truallin përrreth banesës, do të duhej domosdoshmërisht që
në kontratë të citohej fakti se Brikena e Nimfa Qirjazi mbeten bashkëpronare jo me ½
pjesë tjetër të Ollgës, pa përcaktaur në se ky është truall apo banesë...omissis...po
kështu nisur dhe nga interpretimi që trualli është pjesë e pandashme e banesës si
pronë e palujtshme, edhe nëse përfaqëson oborrin rreth saj, nuk mund të trajtohet në
mënyra të ndryshme prej banesës, aq më tepër që në këtë rast ai është pjesë
funksionale e saj dhe ka ndjekur gjithmonë fatin e banesës si një e tërë dhe e
pandarë...omissis... qëllimi i dhurueses nuk mund të ketë qenë që vetëm për 202.8 m2
truall të lejonte bashkëpronësinë me fëmijët dhe bashkëshorten e djalit të paravdekur,
në të kundërt nuk kishte asnjë pengesë për të disponuar dhe në favor të tyre.(...).”
17. Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs paditësat Artan Treska,
etj., me të cilin kërkon prishjen e vendimit të dy gjykatave dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim në Gjykatën e shkallës së parë Tiranë me tjetër trup gjykues, për shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

18.1 Neni 6 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të
162
18.2 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një
proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të
detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që
mund të propozojnë palët”.
19.1 Neni 361 i K. Civil: “Në radhë të parë thirren në trashëgim fëmijët
dhe bashkëshorti i aftë ose i paaftë për punë, duke trashëguar secili në pjesë
të barabarta.
Kur një nga fëmijët ka vdekur para trashëgimlënësit, është bërë i padenjë për
të trashëguar, ka hequr dorë nga trashëgimi, në vend të tij hyjnë me
zëvendësim fëmijët e tij dhe kur për shkaqet e sipërme nuk mund të jenë
trashëgimtarë, vijnë në trashëgim të paslindurit e tyre pa kufizim. Në këtë
rast, pjesa e prindit që nuk trashëgon, ndahet ndërmjet të paslindurve në pjesë
të barabarta...”
19.2 Neni 364 i K.Civil: “Në radhë të tretë thirren në trashëgim personat e
paaftë për punë në ngarkim të trashëgimlënësit që përmenden në nenin 363 të
këtij Kodi, kur nuk ka trashëgimtarë të tjerë të radhës së dytë, gjyshi e gjyshja,
vëllezërit e motrat, si dhe fëmijët e vëllezërve e të motrave të paravdekur. Të
sipërmit trashëgojnë në pjesë të barabarta, pa u bërë dallimi ndërmjet
vëllezërve e motrave të një ati ose vetëm të një nëne, ndërmjet gjyshit e
gjyshes nga ana a babës ose e nënës.
20. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht paditësat Artan Treska, etj., legjitimohet
ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
21. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohet ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palës tjetër ndërgjyqëse.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësat Artan Treska, etj., përmban shkaqe nga
ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.530, datë 24.11.2010, të Gjykatës së Apelit Korçë si dhe të vendimi
nr.41-2010-3174 (2000), datë 30.07.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
përfundimin se vendimet e gjykatave të faktit janë është rrjedhojë e mosrespektimit të
ligjit dhe për këtë shkak duhet të ndryshohen, duke vendosur ky Kolegj pranimin e
padisë.
24. Kolegji konston se gjykata e shkallës së parë ka pranuar pjesërisht padinë, duke
njohur të drejtën e bashkpronësisë së paditësve me të paditurit në sipërfaqen e truallit
prej prej 900 m2, duke u detyruar këta të fundit t’i dorëzojnë pjesën takuese prej 202,8
m2. Në marrjen e këtij vendimi gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se
trashëgimtarë ligjore të Dhimitra Maliqi në ½ pjesë takuese janë fëmijët e saj Viktori
Maliqi dhe Henrik Maliqi referuar vendimit nr.7546, datë 25.09.2009, të Gjykatës së
163
25. Lidhur me disponimin me kontratë dhurimi të dhurueses Dhimitra Maliqi në favor të
mbesave të saj Brikena dhe Nimfa Qirjazi për ½ pjesë prej 88,7 m 2 të banesës së
pandarë prej 142,30 m2 në bashkëpronësi me motrën e saj Ollga Maliqi, gjykata e
shkallës së parë ka arsyetuar se transkriptimi nr.197, datë 17.04.1996 administruar në
dosje fjalë për një shtëpi banimi të dhuruar. Faktin që më vonë se kontrata e
dhurimit, Dhimitra Maliqi së bashku me Ollga Maliqi kanë plotësuar dokumentet
pranë ZVRPP Korçë që bazuar në nenin 24/b të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, të
përcaktonin sipërfaqen e truallit. (pra ajo është sjellë si pronare e truallit edhe pas
dhurimit të pjesës së banesës. Gjykata arrin në përfundimin se ½ e truallit prej 900
m2 që mbetet përveç truallit që zë gjysma e shtëpisë e dhuruar, duhet të ndahet midis
dy trashëgimtarëve të Dhimitra Maliqi. Në kushtet kur Henriku aktualisht ka vdekur,
paditësat si trashëgimtarë të këtij të fundit, legjitimohen të kërkojnë pjesën e tij në
këtë trashëgim.
26. Përfundimin sa sipër të gjykatës së shkallës së parë ky Kolegj e konsideron të bazuar
në ligj, pasi është marrë në interpretim të drejtë të përmbajtjes së kontratës së dhurimit
me të cilën është disponuar vetëm për ½ pjesë takuese të banesës.
27. Por ky Kolegj referuar dispozitivit të vendimit e konsideron jo të drejtë për sa ka
vendosur ajo gjykatë, duke detyruar të paditurit të dorëzojnë pjesën prej 202,8 m2 të
këtij trualli, pasi kjo pjesë është në bashkëpronësi, të cilës mund ti jepet fund vetëm
nëpërmjet pjesëtimit të pasurisë dhe jo në këtë gjykim.
28. Nga ana tjetër në çështjen në shqyrtim, Kolegji konstaton gjithashtu se në momentin e
redaktimit të kontratës së dhurimit nuk ka qenë regjistruar trualli prej 900 m2 në emër
të dhurueses. Referuar nenit 195 të Kodit Civil pasuritë e paluajtshme nuk mund të
tjetërsohen në rast se nuk është bërë regjistrimi fillestar i tyre në regjistrat e pasurive
të paluajtshme.
29. Për trashëgiminë ligjore të trashëgimlënëses Ollga Maliqi, gjykatat e faktit referuar
nenit 364 të Kodit Civil kanë njohur si trashëgimtarë të vetme ligjore mbesën e saj, të
paditurën Viktori Qirjazi si fëmijë e motrës së paravdekur Dhimitra Qirjazi.
30. Në interpretim të nenit 364 të Kodit Civil në të cilin parashikohet se në radhë të tretë
thirren në trashëgim ndërmjet të tjerësh vëllezërit dhe motrat si dhe fëmijët e
vëllezërve e të motrave të paravdekuar ky Kolegj vlerëson se në rastin në gjykim për
sa kohë trashëgimtari ligjor Henrik Maliqi ka vdekur para trashëgimlënëses Ollga
Maliqi (motra e nënës së tij) e drejta për pjesën takuese duhet ti kalojë
trashëgimtarëve të tij ligjor paditësave Artan Treska dhe Etleva Gogo (Maliqi) fëmijë
të tij të cilët trashëgojnë në pjesë të barabartë me të paditurën Viktori Qirjazi. Kështu
Artan Treskës dhe Etleva Gogos i kalon nga ¼ pjesë takuese ndërsa Viktori Qirjazit
2/4 pjesë takuese të pasurisë trashëgimorë të trashëgimlënëses Ollga Maliqi.
31. Për sa sipër ku Kolegj vlerëson se pasuritë trashëgimore të vërtetuara në këtë gjykim
si: banesa me sipërfaqe prej 142.30 m2 ( përjashtuar 2/4 e saj që i takon Viktori
Qirjazit e tj.,); truall me sipërfaqe 900 m2 (përjashtuar 2/4 e truallit nën banesë i
takon Viktori Qirjazit, etj.,) me vendndodhje në qytetin e Korçës; tokë bujqësore prej
80.000 m2 me vendndodhje Voskopojë, në bashkëpronësi të Dhimitra dhe Ollga
Maliqit si dhe trualli me sipërfaqe prej 2650 m2 me vendndodhje në Voskopojë në
pronësi të Ollga Maliqit duhet ti kalojnë trashëgimtarëve ligjorë të tyre në ½ pjesë
takuese për Viktori Qirjazi dhe ½ pjesë takuese për Artan Treska dhe Etleva Gogo
(Maliqi).
32. Përfundimisht, sa më lart argumentuar, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se
vendimi nr.530, datë 24.11.2010, të Gjykatës së Apelit Korçë si dhe vendimi nr.41-
2010-3174 (2000), datë 30.07.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duhen
ndryshuar dhe vendosur pranimi i padisë.
164
PËR KËTO ARSYE:
Civile.
V E N D O S I:
Ndryshimin e vendimit nr.41-2010-3174 (2000), datë 30.07.2010, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë si dhe të vendimit nr.530, datë 20.12.2010, të Gjykatës së Apelit
Korçë dhe pranimin e padisë së palës paditëse Artan Treska dhe Etleva Gogo (Maliqi).
Tiranë, më 23.09.2015
165
MENDIM PAKICE
1. Unë, gjyqtari në pakicë Admir Thanza, lidhur me çështjen nr.11111-00153-00-2015,
kam mendimin se rekursi përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit
të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.530, datë 20.12.2010 të
Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.41-2010-3174 (2000), datë
30.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë vetëm me ndryshimin se kërkimi
lidhur me detyrimin e palës së paditur t’i dorëzojë pjesën prej 202,8m2 nga ky truall
palës paditëse duhet të rrëzohet.
2. Vendimi i shumicës që ka vendosur: Ndryshimin e vendimit nr.41-2010-3174 (2000),
datë 30.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë si dhe të vendimit nr.530, datë
20.12.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe pranimin e padisë së palës paditëse Artan
Treska dhe Etleva Gogo (Maliqi), vlerësoj se pjesërisht është marrë jo në zbatim dhe
interpertim të drejtë të ligjit.
3. Sipas rrethanave të çështjes rezulton se paditësit Artan Treska, Etleva Gogo dhe Florika
Maliqi, me pretendimin e të qënit trashëgimtar ligjor të trashëgimlënësve Ollga Maliqi,
Dhimitra Maliqi dhe Henrik Maliqi i janë drejtuar gjykatës me padi duke kërkuar
detyrimin e palës së paditur Viktori, Brikena dhe Qirjako Qirjazi, t’i njohin
bashkëpronar për shkak të trashëgimisë përkatësisht: në ¾ pjesë të pasurisë me
nr.5/276, Z.K. 8563, truall me sipërfaqe 900 m2 mbi të cilën është ndërtuar një banesë
me sipërfaqe prej 142,30 m2 me vendndodhje në qytetin e Korçës e cila figuron e
regjistruar në emër të të paditurve si dhe trashëgimlënëses Ollga Maliqari referuar
çertifikatës për vërtetim pronësie lëshuar nga ZRPP Korçë me datë 13.02.2007; të
pasurisë tokë bujqësore prej 80.000 m2 me vendndodhje Voskopojë të njohur dhe
kompensuar trashëgimlënësve Dhimitra Maliqi dhe Ollga Maliqi me vendimin nr.275,
datë 02.05.2003 të K.K.K.Pronave pranë Prefekturës Korçë; të pasurisë truall me
sipërfaqe 2650 m2 truall me vendndodhje Voskopojë të njohur dhe kompensuar
trashëgimlënëses Ollga Maliqari me vendimin nr.632, datë 21.04.1995 të
K.K.K.Pronave, pranë Këshillit të Rrethit Korçë. Paditësat kanë pretenduar se në
origjine pronat sa sipër i vijnë nga trashëgimlënësja Persefoni Maliqi.
4. Ka rezultuar se e ndjera Persefoni Maliqi ka vdekur me datë 18.03.1957 duke lënë si
trashëgimtare ligjore vajzat e saj, Dhimitra Maliqi dhe Ollga Maliqi të cilat kanë
trashëguar trashëgimlënësen në ½ pjesë takuese.
5. Me vendimin nr.7546, datë 25.09.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
lëshuar dëshmia e trashëgimisë për trashëgimlënësen Dhimitra Gjini (Maliqi) duke
caktuar si trashëgimtarë ligjorë të saj në ½ pjesë takuese djalin Henrik Treska nga
martesa e parë me të ndjerin Ilia Treska dhe në ½ pjesë takuese vajzën e saj Viktori
Qirjazi (Gjini) nga martesa e dytë me të ndjerin Josif Gjini.
6. Me vendimin nr.786, datë 28.06.1960 të Gjykatës së Qarkut Korçë është vërtetuar fakti
i bashkëpronësisë së banesës prej 142,30 m2 me vendndodhje në qytetin e Korçës
ndërmjet trashëgimlënësve Dhimitra Maliqi dhe Ollga Maliqi me kufizimet përkatëse.
7. Në të gjallë të saj trashëgimlënësja Dhimitra Maliqi me kontratën e dhurimit me nr.540
rep.,259 kol., datë 03.02.1995 të redaktuar nga notere Xh.Mano i ka dhuruar mbesave të
saj Brikena Qirjazi dhe Nimfa Qirjazi (bija të Viktori Qirjazi) ½ e banesës në
bashkëpronësi sipas vendimit nr.786, datë 28.06.1960 të Gjykatës së Qarkut Korçë.
8. Lidhur me truallin me sipërfaqe 900 m2 mbi të cilin është ndërtuar banesa për shkak të
mungesës së dokumenteve të pronësisë për këtë pasuri, bashkëpronaret Ollga dhe
Dhimitra Maliqi në zbatim të nenit 24/b të ligjit 7843, datë 13.07.1994 “Për
Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme” kanë kërkuar regjistrimin në ZRPP të kësaj
pasurie sipas procedurave të përcaktuara në këtë ligj.
166
9. Ka vdekur me datë 26.05.2005 trashëgimlënësja Nimfa Qirjazi dhe me vendimin
nr.7740, datë 16.12.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë përcaktuar si
trashëgimtarë ligjor të radhës së dytë të saj prindërit Qirjako Qirjazi dhe Viktori Qirjazi
në ½ pjesë takuese.
10. Referuar kronologjisë së fakteve sa sipër banesa me sipërfaqe prej 142,30 m2 si dhe
trualli me sipërfaqe 900 m2 figuron i regjistruar në emër të Brikena, Qirjako dhe Viktori
Qirjazi si dhe Ollga Maliqari sipas çertifikatës për vërtetim pronësie lëshuar nga ZRPP
Korçë me datë 13.02.2007.
11. Në të gjallë të saj trashëgimlënësja Ollga Maliqi ka lënë testamentin me nr.32 rep., nr.1
kol., të datës 18.12.2002 të redaktuar nga noteri Thoma Bicja në përmbajtje të së cilës
rezulton se ajo ia le të gjithë pasurinë e luajtshme dhe të paluajtshme nipit të saj Henrik
Maliqi, testament i cili ka mbetur pa fuqi për shkak të vdekjes para tesatores Ollga
Maliqi të përfituesit me testament Henrik Maliqi (trashëgimlënës i paditësve).
12. Më pas ka vdekur me datë 18.07.2008 e ndjera Ollga Maliqi për të cilën janë lëshuar dy
dëshmi trashëgimie:
13. Me vendimin nr.9761, datë 12.11.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
përcaktuar si trashëgimtare e vetme ligjore të radhës së tretë të saj Viktori Qirjazi
(mbesa);
Ndërsa me vendimin nr.7546, datë 25.09.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
janë përcaktuar si trashëgimtarë ligjorë të radhës së tretë të saj Viktori Qirjazi (mbesa)
në ½ pjesë takuese dhe Etleva Goga (Maliqi) si dhe Artan Treska në ¼ pjesë takuese
secili si trashëgimtarë ligjor të të paravdekurit nipit të saj Henrik Maliqi;
14. Në të tilla rrethana paditësit i janë drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
15. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2010-3174 (2000), datë
Detyrimin e të paditurve, Viktori Qirjazi, Brikena Qirjazi, Qirjako Qirjazi të njohin
bashkëpronarë për shkak të trashëgimisë paditësat Artan Treska, Etleva Gogo, Florika
Maliqi mbi pasurinë e paluajtshme regjistruar në ZRPP Korçë me nr.5/276 pasurie,
zona kadastrale nr.8563, vol.19, faqe 232, me sipërfaqe 900 m.2, ndodhur në Korçë në
rrugën “Papa Kristo Negovani“ e më konkretisht të dorëzojnë pjesën prej 202.8 m.2
nga ky truall.
Regjistrimin e këtij vendimi gjyqësor dhe disponimeve të tij në ZRPP Korçë pasi të
16. Mbi ankimin e palëve ndërgjyqësa, Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.530,
Korçë, përsa i përket pjesës së rrëzuar të padisë së paditësave, Artan Treska, Etleva
Gogo dhe Florika Maliqi.
Rrëzimin e padisë së paditësave përsa i përket kërkimit për pasurinë trashëgimore në
emër të trashëgimlënëses, Dhimitra Maliqi.
17. Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs paditësat Artan Treska
etj., me të cilin kërkon prishjen e vendimit të dy gjykatave dhe dhe kthimin e çështjes
për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë Tiranë me tjetër trup gjykues, për shkaqet
e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
18. Referuar rrethanave të çështjes si dhe provave të administruara në gjykim, si pakicë
kam mendimin se gjykata e shkallës së parë ka marrë në analizë dhe ka vlerësuar provat
e paraqitura nga palët në tërësinë e tyre duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe
167
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në shqyrtim duke e zgjidhur çështjen në
interpretim drejtë dhe të saktë të dispozitat ligjore të zbatueshme në fuqi.
19. Në vendimin e saj gjykata e shkallës së parë ka pranuar pjesërisht kërkesëpadinë duke
njohur të drejtën e bashkpronësisë së paditësve me të paditurit në sipërfaqen e truallit
prej prej 900 m2, duke u detyruar këta të fundit t’i dorëzojnë pjesën takuese prej 202,8
m2. Në konkluzion kjo gjykatë arsyeton se trashëgimtarë ligjore të Dhimitra Maliqi në
½ pjesë takuese janë fëmijët e saj Viktori Maliqi dhe Henrik Maliqi referuar vendimit
nr.7546, datë 25.09.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
20. Ndërsa gjykata e apelit ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzon
tërësisht kërkesëpadinë e ngritur. Argumentet e kësaj gjykate ndër të tjera janë se:…
omissis...Në rastin në gjykim nuk përmendet fare trualli, por citohen kufizimet e pronës,
kufizime të cilat është e qartë që përfshijnë dhe truallin e banesës dhe oborrin rreth saj,
duke i karhasuar me gjithë aktet e sjella nga ZRPP Korçë dhe gjendja sot e kësaj
prone.(...).
...omissis...Po kështu qëllimi i dhurimit në favor të Nimfa e Brikena Qirjazit në
kontratën e dhurimit del qartë, se pranueset e dhurimit mbeten bashkëpronare në pjesë
të barabarta midis tyre në ½ pjesë të banesës së së përshkruar më lart, pra mbeten
bashkëpronare me Ollga Maliqin.(...).
...omissis...po kështu nisur dhe nga interpretimi që trualli është pjesë e pandashme e
banesës si pronë e palujtshme, edhe nëse përfaqëson oborrin rreth saj, nuk mund të
trajtohet në mënyra të ndryshme prej banesës, aq më tepër që në këtë rast ai është pjesë
funksionale e saj dhe ka ndjekur gjithmonë fatin e banesës si një e tërë dhe e pandarë.
(...).
...omissis... qëllimi i dhurureses nuk mund të ketë qenë që vetëm për 202.8 m2 truall të
lejojnte bashkëpronësinë me fëmijët dhe bashkëshorten e djalit të paravdekur, në të
kundërt nuk kishte asnjë pengesë për të disponuar dhe në favor të tyre.(...).”
21. Shumica në vendimin e saj ka ndryshuar të dy vendimet e gjykatave të faktit dhe ka
pranuar tërësisht kërkesëpadinë. Ajo mbështet vendimin e gjykatës së shkallës së parë
lidhur me argumentat e përdorura për pjesën që ka pranuar kërkesëpadinë, por jep
argumenta të tjerë lidhur me pranimin tërësisht të kërkesëpadisë.
22. Shumica jep një interpretim të ndryshëm nga gjykata e shkallës së parë lidhur me nenin
364 të K.Civil në fuqi. Konkretisht ajo argumenton se: “...omissis...Në interpretim të
nenit 364 të Kodit Civil .... ky Kolegj vlerëson se në rastin në gjykim për sa kohë
trashëgimtari ligjor Henrik Maliqi ka vdekur para trashëgimlënëses Ollga Maliqi
(motra e nënës së tij) e drejta për pjesën takuese duhet ti kalojë trashëgimtarëve të tij
ligjor paditësave Artan Treska dhe Etleva Gogo (Maliqi) fëmijë të tij të cilët
trashëgojnë në pjesë të barabartë me të paditurën Viktori Qirjazi. Kështu Artan Treskës
dhe Etleva Gogos i kalon nga ¼ pjesë takuese ndërsa Viktori Qirjazit 2/4 pjesë takuese
të pasurisë trashëgimorë të trashëgimlënëses Ollga Maliqi.
23. Mbështetur nga argumentet e mësipërme, shumica pranon tërësisht kërkesëpadinë duke
përcaktuar se pasuritë trashëgimore të vërtetuara në këtë gjykim si: banesa me
sipërfaqe prej 142.30 m2 ( përjashtuar 2/4 e saj që i takon Viktori Qirjazit e tj.,); truall
me sipërfaqe 900 m2 (përjashtuar 2/4 e truallit nën banesë i takon Viktori Qirjazit e
tj.,) me vendndodhje në qytetin e Korçës; tokë bujqësore prej 80.000 m2 me
vendndodhje Voskopojë, në bashkëpronësi të Dhimitra dhe Ollga Maliqit si dhe trualli
me sipërfaqe prej 2650 m2 me vendndodhje në Voskopojë në pronësi të Ollga Maliqit
duhet ti kalojnë trashëgimtarëve ligjorë të tyre në ½ pjesë takuese për Viktori Qirjazi
dhe ½ pjesë takuese për Artan Treska dhe Etleva Gogo (Maliqi).
168
24. Si pakicë ndaj qëndrim të ndryshëm nga shumica lidhur me interpretimin e nenit 364 të
K.Civil. Ashtu si gjykata e shkallës së parë vlerësoj të bëj një interpretim sistematik të
kësaj dispozite lidhur me nenet 326, 327, 329 dhe 361 parag.II-rë të KCivil.
25. Në nenin 326 të Kodit Civil jepet kuptimi i përgjithshëm i institutit të zëvendësimit në
trashëgim: “Zëvendësimi lejon vënien e zëvendësuesve në vendin, shkallën dhe ne të
drejtat e atij që zëvendësojnë”.
26. Neni 327 i K.Civil përcakton se zëvendësimi në vijë të drejtë i të paslindurve bëhet pa
kufi dhe në të gjitha rastet.
27. Neni 329 i Kodit Civil përcakton se zëvendësimi në vijë të tërthortë pranohet në favor
të fëmijëve e të paslindurve të vëllezërve e motrave të trashëgimlënësit, edhe sikur ata të
konkurrojnë me ungjët apo emtat e tyre apo me të paslindurit e tyre në shkallë të njëjtë
ose jo.
28. Në nenin 361 parag.II-rë të K.C lidhur me zëvendësimin në vijë të drejtë parashikohet se
“Kur një nga fëmijët ka vdekur para trashëgimlënësit, është bërë i padenjë për të
trashëguar, ose është i përjashtuar nga trashëgimi, ka hequr dorë nga trashëgimi, në
vend të tij hyjnë me zëvendësim fëmijët e tij, dhe kur për shkaqet e mësipërme nuk mund
të jenë trashëgimtarë, vijnë në trashëgim të paslindurit e tyre pa kufizim.(...)”.
29. Ndërsa në nenin 364 të K.Civil përcaktohet se: “Në rradhë të tretë thirren në trashëgim
personat e paaftë për punënë ngarkim të trashëgimlënësit që përmenden ne nenin 363
të këtij Kodi,kur nuk ka trashëgimtarë të tjerë të radhës së dytë, gjyshi e gjyshja,
vëllezërit e motrat, si dhe fëmijët e vëllezërve e të motrave të paravdekur.(...).”
30. Nga interpretimi sistematik i dispozitave të lartpërmendura del qartë qëllimi i
ligjvënësit se në rastin e zëvendësimit në vijë të drejtë zëvendësimi bëhet pa kufizim,
ndërsa në vijë të tërthorte zëvendësimi shkon deri tek fëmijët e vëllezërve e të motrave
të paravdekur.
31. Referuar rrethanave të çështjes në gjykim ka rezultuar se në momentin e vdekjes së
trashëgimlënëses Ollga Maliqit, e vetmja motër e saj - Dhimitra Maliqi kishte vdekur
para saj. Si pakicë çmoj se në zbatim të nenit 364 të K.Civil do hyjë më zëvendësim si
trashëgimtare ligjore fëmija i gjallë i motrës, mbesa e quajtur Viktori Qirjazi. Kjo pasi
nipi i trashëgimlënëses Henrik kishte vdekur para saj. Në këto rrethana fëmijët e tij
(Artan dhe Etleva) nuk mund të hyjnë me zëvendësim si trashëgimtar në pasurinë
trashëgimore të trashëgimlënëses Ollga Maliqit pasi babai i tyre (i ndjeri Henrik) nuk e
ka fituar dot atë, meqenëse ka vdekur para tezes së tij.
32. Në përfundim të kësaj analize, si pakicë në interpretim të nenit 364 të K.Civil arrij në
përfundimin se nëse në çastin e çeljes së trashëgimit nuk rezultojnë gjallë fëmijët e
vëllezërve dhe të motrave të paravdekur, e drejta e trashëgimit nuk u kalon fëmijve të
fëmijëve të vëllezërve dhe të motrave të paravdekur pa kufizim, pasi sipas përcaktimeve
të neneve 329 dhe 364 të K.Civil zëvendësimi në vijë të tërthortë pranohet në favor të
fëmijëve e të paslindurve të vëllezërve e motrave të trashëgimlënësit dhe nuk shkon më
tej. Zëvendësimi pa kufizim lejohet vetëm për zëvendësimin në vijë të drejtë sipas
përcaktimeve të neneve 327 dhe 361 parag.II-të të K.Civil.
33. Në vijim të interpertimit të bërë më lart, si pakicë vlerësoj se drejtë ka vendosur gjykata
e shkallës së parë që ka rrëzuar kërkesëpadinë për këtë pjesë të kërkimit duke çmuar të
drejtë vendimin gjyqësor nr.9761 datë 27.11.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë që ka përcaktuar Viktori Qirjazi si trashëgimtaren e vetme e rradhës të tretë te
trashëgimlënëses Ollga Maliqi, duke trashëguar gjithë pasurinë trashëgimore të saj.
34. Lidhur me kërkimin për detyrimin e palës së paditur t’i dorëzojë pjesën prej 202,8 m2
nga ky truall palës paditëse Artan Treska dhe Etleva Gogo (Maliqi), si pakicë çmoj të
drejtë argumentin e përdorur nga shumica se kjo pjesë është në bashkëpronësi, të cilës
mund ti jepet fund vetëm nëpërmjet pjesëtimit të pasurisë dhe jo në këtë gjykim.
169
35. Përfundimisht, si pakicë vlerësoj se zgjidhja e dhënë nga gjykata e shkallës së parë (me
ndryshimin se nuk duhet të vendoset detyrimi i palës së paditur t’i dorëzojë pjesën prej
202,8 m2 nga ky truall palës paditëse), është në përputhje me provat e paraqitura dhe
rrjedhojë e zbatimit dhe interpretimit të drejtë të dispozitat ligjore përkatëse. Prandaj,
krijoj bindjen se vendimi nr.41-2010-3174 (2000), datë 30.07.2010 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë duhet të lihet në fuqi me ndryshimin e mësipërm.
Admir Thanza
170
Nr. 00-2015-3286 i Vendimit (385)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

KËRKUESE: KOMUNA CEPO GJIROKASTËR.

PERSONA TË TRETË: BASHKIM CANI, NEBAHET CANI,
ERMAL CANI, MARJETA FULE,
ADELINA SOKOLI, MUKADEZ MEZINI.
OBJEKTI:
Caktim kujdestari të trashëgimit.
Baza Ligjore: Neni 344 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.642, datë 08.07.2011, ka

vendosur:
Emërimin e kujdestarit për pasurinë trashëgimore të trashëgimlënësve Nedin
Roqi dhe Ferdi Roqi, nga Gjirokastra, avokatin e Dhomës së Avokatisë
Gjirokastër , Pirro Boboli.
Shpalljen e shkurtimit të këtij vendimi në Fletoren Zyrtare.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen kërkuesit”.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.532, datë 07.12.2011, ka vendosur:

Gjyqësor Gjirokastër”.
Kundër vendimit nr.532, datë 07.11.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër me të

cilin është lënë në fuqi vendimi nr.642, datë 08.07.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër ka ushtruar rekurs me datë 16.12.2012, që ka kërkuar bazuar në nenin 485
germa “e” prishjen e të dy vendimeve dhe pushimin e gjykimit të çështjes duke parashtruar
shkaqet si me poshtë vijon:
 Kundërshtojmë vendimin e ndërmjetëm të gjykatës së shkallës së parë për mos
përjashtimin e gjyqtarit, bazuar në nenin 72, pika6, 74 e 75 të K.Pr.C me pretendimin
se gjyqtari i çështjes dhe Kryetari i Komunës si palë ndërgjyqës ishin takuar ne një
bar-kafe për rreth 45 minuta duke me krijuar përshtypjen se bisedonin për çështjen.
Gjykata e Apelit e rrëzoi një kërkim të tillë me arsyetimin se nuk kishte ndonjë
pengesë për ta takuar atë titullar institucioni dhe jo si palë ndëgjyqëse. Ky arsyetim
është i gabuar pasi nuk mund të ndahen cilësitë e personit pjesëmarrës në gjykim dhe
171
unë kërkuesi nuk kam ditur për se bëhet fjalë dhe në këto rrethana gjyqtari duhej të
kishte dhënë dorëheqjen.
 Gjykata e Apelit , në kundërshtim të hapur me çështjen nuk i është përmbajtur objektit
të kërkesës dhe bazës ligjore të saj nenit 344 të Kodit Civil. Gjykata e Apelit ka
gjykuar çështjen në historikun e saj duke mos ju përmbajtur dëshmisë së trashëgimisë
që ne kemi marrë nga gjykata si trashëgimtarë ligjorë të radhës së katërt në vijë
mëmësore, duke mos ditur deri më sot nëse trashëgimlënësit kanë lënë ose jo
trashëgimtarë ligjorë në vijë atërore. Atë të drejtë e kanë trashëgimtarët në vijë
atërore në qoftë se me të vërtetë jetën në Amerikë, sikundër ka ardhur në dijeni
gjykata pa asnjë provë. Për sa kohë është lëshuar dëshmia e trashëgimisë nuk ka vend
për caktim kujdestari. Ne kemi jetuar rreth 60 vjet me trashëgimlënësit dhe nuk kemi
njohur ndonjë të afërm të tyre në vijë atërore dhe nuk kemi pasur ndonjë detyrim
ligjor për të provuar trashëgiminë në linjë atërore.
 Ne si trashëgimtarë ligjorë në linjë mëmësore e kemi në pronësi pasurinë dhe asnjë
deri m sot nuk na është paraqitur me ndonjë dëshmi trashëgimie se është trashëgimtar
ligjor i trashëgimlënësve i ndonjë radhë të më parëndësishme.
 Gjykata e apelit ashtu si gjykata e rrethit kanë interpretuar gabim nenin 344 të Kodit
Civil që sipas këtij neni kujdestari caktohet kur nuk është paraqitur trashëgimtari
ligjorë dhe pushon veprimtarinë kujdestari i caktuar kur paraqitet trashëgimtari në
bazë të nenit 347. Sipas neneve 349 e 350 të K.Civil kushdo që e quan veten
trashëgimtarë ligjorë i trashëgimlënësve mund të ngrejë padi për njohjen
trashëgimtar dhe dorëzimin e pasurisë trashëgimore.
 Në procesverbalin e seancës gjyqësore në gjykatën e apelit nuk janë pasqyruar të
gjitha thëniet e përfaqësuesit tonë në gjykim dhe kuptohet se ajo gjykatë ka pasur
interesin ta mbyllte çështjen me dy fjalë dhe më pas ta arsyetonte vendimin jo bazuar
në kërkesën ankimore. Në kërkesën ankimore kemi shpjeguar shumë gjatë padrejtësitë
në ngritjen e kësaj kërkese dhe qëllimet e vërteta të personave të përfshirë në këtë
çëshjte të cilët nuk duan që NE ta mbrojmë këtë pronë nga pushtimet e paligjshme të
personave zyrtarë.
Po kështu pranë Gjykatës së Lartë është paraqitur edhe kundër-rekurs nga ana e
kërkuesit Komuna Cepo Gjirokastër, ka pretenduar këto shkaqe:
 Gjykatat kanë respektuar drejt rregullat procedurale, dhe kanë zbatuar drejt ligjin
për zgjidhjen e konfliktit të parashtruar para tyre në gjykim.
 Gjykata e apelit ka vepruar drejt duke mos marrë në konsideratë kërkesën e palës
ankuese në lidhje me vendimin e ndërmjetëm të gjykatës së shkallës së parë për
përjashtimin e gjyqtarit. Titullari i kërkuesit vetëm është përshëndetur me gjyqtarin
për më tepër në prezence dhe të personit të tretë Bashkim Cani.
 Në gjykimin e kërkesës u provua se personat e tretë, nuk duhet te ishin thirrur në
trashëgim dhe nuk duhet të ishin përcaktuar si trashëgimtarë të trashëgimlënësve
Ferdi e Nedin Roqi. Nga certifikata e përbërjes familjare, të lëshuar nga regjistri i
vitit 1950, u provua se në lagjen Hazmurat të qytetit të Gjirokastrës, kanë qenë të
regjistruar , familja me kryefamiljar Tahir Roqi, në përbërje të të cilit kanë qenë
vëllezërit e tij si dhe shtetasi Bilal Roqi i cili ka qenë xhaxhai i trashëgimlënësve dhe
ka pasur tre fëmijë të cilët janë me banim në Amerikë dhe se nuk ka lajme për ta.
 Sipas nenit 360 dhe 369 të Kodit Civil, personat e tretë mund të thirreshin në
trashëgim vetëm kur nuk ka trashëgimtarë të një radhe të mëparshme.
172
 Komuna ka interes të ligjshëm në këtë gjykim pasi për pronën e trashëgimlënësve ka
disa procese gjyqësore dhe se Komuna mund ti kundër drejtojë veprimet e
mundëshme me personin kujdestar i cili do të mbrojë interesat e ligjshme të tyre.
VËREN
Se vendimi nr.532, datë 07.12.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër është marrë jo në
zbatim të ligjit e si tillë duhet të prishet e çështja duhet të rrëzohet si e pabazuar në ligj.
Kërkuesi Komuna Cepo, Gjirokastër, me kërkesën objekt gjykimi ka kërkuar caktimin

e kujdestarit për pasurinë trashëgimore të trashëgimlënësit Nedin Roqi dhe Ferid Roqi,
bazuar në nenin 344 të Kodit Civil me pretendimin se personat e tretë nuk janë trashëgimtarët
ligjorë të trashëgimlënësve dhe se pasuria në emër të tyre paraqet mbivendosje me pasurinë
komunale.
Nga aktet ka rezultuar se trashëgimlënësit Nedin dhe Ferdi Roqi, fëmijët e Aziz dhe
Zemo Roqi kanë patur në pronësi një sipërfaqe kullotë prej 76,97 ha, të përfituar me
Vendimin nr.56, datë 02.02.1998 të K. K. K. Pronave, pronësi e cila është e regjistruar në
emër të tyre në ZRPP Gjirokastër referuar aktit “Për Vërtetim Pronësie”, lëshuar nga kjo zyrë
më datë 23.09.1998, pasuria objekt gjykimi shtrihet në territorin e palës kërkuese.
Shtetasi Nedin Roqi ka vdekur me datë 31.01.2004, beqar dhe vëllai tjetër Ferid Roqi
me datë 18.11.2005 gjithashtu beqar dhe nuk rezulton të kenë lënë të paralindur ose të
paslindur si trashëgimtarë ligjorë të radhës së parë.
Me kërkesë të personit të tretë Bashkim Cani, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër
me vendimin nr.344, datë 02.05.2006, ka lëshuar dëshminë e trashëgimisë ligjore për
trashëgimlënësit Nedin Roqi dhe Ferdi Roqi duke përcaktuar si trashëgimtarë ligjorë të
radhës së katërt personat e tretë në këtë gjykim pasi nëna e personave të tretë ka qenë
kushërirë e parë me nënën e trashëgimlënësve (prindërit e tyre vëllezër).
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.642, datë 08.07.2011, ka
vendosur:-Pranimin e kërkesës.
-Emërimin e kujdestarit për pasurinë trashëgimore të trashëgimlënësve Nedin Roqi
dhe Ferdi Roqi, nga Gjirokastra, avokatin e Dhomës së Avokatisë Gjirokastër , Pirro Boboli.
-Shpalljen e shkurtimit të këtij vendimi në Fletoren Zyrtare.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen kërkuesit”.
Gjykata ka arsyetuar: “...omissis... pasuria trashëgimore e trashëgimlënësve Nedin
dhe Ferdi Roqi nuk ka kaluar tek trashëgimtarët e ligjshëm por e disponojnë persona të tjerë,
duke cënuar plotësisht interesat e trashëgimtarëve ligjorë, duke i zhveshur ata nga e drejta e
përfitimit të pasurisë trashëgimore...omissis...Duke patur parasysh pozitën e këtyre
personave që kanë siguruar në kundërshtim me ligjin pozitën e pronarit të pasurisë
trashëgimore, tagrin për ta tjetërsuar atë realisht ekziston rreziku i tjetërsimit të plotë të saj,
duke zhveshur trashëgimtarët ligjorë tërësisht nga e drejta e përfitimit të pasurisë
trashëgimore...omissis...gjykata vlerëson se “personi që mban pasurinë trashëgimore në
bazë të një dëshmie trashëgimie” është një gjendje e përkohshme dhe e paligjshme e gjendjes
së “trashëgimtarit” që disponon mbi pasurinë trashëgimore si pronar. Kjo gjendje e
kundërligjshme nuk mund të bazohet me gjendjen e ligjshme të
trashëgimtarit...omissis...kërkuesi nuk mund të ushtrojë të drejtën e padisë kundër këtyre
personave në rrethanat kur konstatojnë faktin se, pavarësisht se mbajnë pasurinë
trashëgimore, janë në një gjendje të kundërligjshme. Cili është mjeti ligjor për të realizuar
173
interesat e tij? I vetmi mjet ligjor është i parashikuar në nenin 344 të K.Civil me të drejtën
për të kërkuar emërimin e një kujdestari në pasurinë trashëgimore...omissis...Në këto
rrethana gjykata vlerëson se kërkuesi Komuna Cepo legjitimohet në kërkimin e saj për
caktim kujdestarit për pasurinë trashëgimore të trashëgimlënësve Nedin dhe Ferdi
Roqi...përderisa në këtë gjykim, personi i interesuar, provon plotësisht se personat e tretë
nuk janë trashëgimtarët ligjorë të trashëgimlënësve të thirrur sipas nenit 365 të Kodit Civil
dhe provohet se cilët janë trashëgimtarët që duhet të thirren në këtë trashëgimi, atëherë pra
personat e tretë, nuk mund të mbajnë cilësinë e “trashëgimtarit”, por cilësinë e personit që
mban pasurinë trashëgimore në bazë të një dëshmie trashëgimie. Këto dy cilësi nuk mund të
barazohen...omissis...Vetëm në këto rrethana, dhe në mungesë të legjitimitetit të kërkuesit,
gjykata kryesisht me konstatimin e faktit se nuk janë paraqitur trashëgimtarët e ligjshëm dhe
në bazë të nenit 3444 të K.Civil, ka detyrimin dhe duhet të emërojë kujdestar të pasurisë
trashëgimore të trashëgimlënësve Nedin dhe Ferdi Roqi.(...).
Gjirokastër. (me të njëjtin arsyetim)”
Kundër vendimit nr.532, datë 07.11.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër me të
cilin është lënë në fuqi vendimi nr.642, datë 08.07.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër kanë ushtruar rekurs me datë 16.12.2012, personat e tretë Bashkim Cani,
Nebahet Cani, Ermal Cani, Marjeta Fule, Adelina Sokoli, Mukadez Mezini që ka kërkuar
bazuar në nenin 485 germa “e” prishjen e të dy vendimeve dhe pushimin e gjykimit të
çështjes, si dhe është paraqitur kundër-rekurs nga ana e kërkuesit Komuna Cepo Gjirokastër.
Neni 41 i Kushtetutës, i cili shprehet se

“1. E drejta e pronës private është e garantuar.
2. Prona fitohet me dhurim, me trashëgimi, me blerje dhe me çdo mënyrë tjetër
klasike të parashikuar në Kodin Civil.
3. Ligji mund të parashikojë shpronësime ose kufizime në ushtrimin e së drejtës së
pronës vetëm për interesa publikë.
4. Shpronësimet ose ato kufizime të së drejtës së pronës që barazohen me
shpronësimin, lejohen vetëm përkundrejt një shpërblimi të drejtë.
5. Për mosmarrëveshjet lidhur me masën e shpërblimit mund të bëhet ankim në
gjykatë.”;
“1. Liria, prona dhe të drejtat e njohura me Kushtetutë dhe me ligj nuk mund të
cenohen pa një proces të rregullt ligjor.
2. Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetues dhe
ligjorë, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të
drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e
paanshme e caktuar me ligj.”;
Neni 1 i Protokollit nr.1 i Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut, i cili

shprehet se
“Çdo person fizik apo juridik ka të drejtën e gëzimit paqësor të pronës së tij. Asnjë
person nuk do të privohet nga prona e tij me përjashtimin e interesave të publikut dhe kur u
nënshtrohet kushteve të parashikuara nga ligji dhe nga parimet e përgjithshme të së drejtës
ndërkombëtare. Dispozitat pararendëse, sidoqoftë, nuk do të cenojnë në asnjë mënyrë të
drejtën e një shteti për të zbatuar këto ligje në mënyrën që e gjykon të nevojshme për të
174
kontrolluar përdorimin e pronës në përputhje me interesin e përgjithshëm apo për të
siguruar pagimin e taksave ose të ndonjë kontributi apo detyrimi tjetër”;
Neni 163 i Kodit Civil, i cili shprehet se

“Pronësia fitohet nëpërmjet mënyrave të caktuara në këtë Kod dhe mënyrave të tjera
të caktuara me ligj të veçantë.”;
“Trashëgimia është kalimi me ligj ose me testament i pasurisë (trashëgimit) të
personit të vdekur, një ose më shumë personave (trashëgimtarë), sipas rregullave të caktuara
në këtë Kod”.
“Trashëgimia me ligj zbatohet kur trashëgimlënësi nuk ka bërë testament, ose ka bërë
vetëm për një pjesë të pasurisë së tij, ose kur testamenti është tërësisht ose pjesërisht i
pavlefshëm”.
“Trashëgimia çelet në kohën kur vdes trashëgimlënësi dhe në vendin ku ai ka patur
banimin e tij të fundit. Kur ky nuk dihet, trashëgimia çelet në vendin ku ndodhet e gjithë
pasuria e tij ose pjesa kryesore e saj. Ajo rregullohet sipas ligjit të kohës kur është çelur”.
“Trashëgimi fitohet me vdekjen e trashëgimlënësit”.
“Me çeljen e trashëgimit, trashëgimtarit i kalon edhe posedimi i trashëgimlënësit mbi
pasurinë trashëgimore, pa qenë nevoja për të vënë dorë mbi atë”.
“Trashëgimtari mund të fitojë të gjithë pasurinë e trashëgimlënësit ose një pjesë të
saj, ose vetëm një send të caktuar apo një të drejtë tjetër pasurore”.
“Kur nuk dihet a ka trashëgimtarë ose kur trashëgimtarët mungojnë dhe nuk ka lajme
për ata ose kur trashëgimtarët ligjorë apo testamentorë kanë hequr dorë nga trashëgimi dhe
nuk dihen trashëgimtarët e tyre, gjykata e rrethit ku është çelur trashëgimi, kryesisht ose me
kërkesën e çdo të interesuari, emëron një kujdestar të trashëgimit. Shkurtimi i vendimit të
emërimit të kujdestarit shpallet në fletoren zyrtare.”
“Cilësia si trashëgimtar dhe pjesët takuese në trashëgim caktohen në dëshminë e
trashëgimisë, të lëshuar nga gjykata, sipas rregullave të caktuara në Kodin e Procedurës
Civile”.
“Trashëgimtari mund të kërkojë me padi nga kushdo që posedon tërësisht ose
pjesërisht pasurinë trashëgimore, njohjen e tij si trashëgimtar dhe dorëzimin e pasurisë
trashëgimore dhe të pasurisë së fituar me anë të saj, sipas rregullave mbi posedimin me
mirëbesim dhe me keqbesim”.

në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e vendimeve të
gjykatave të faktit dhe duke e gjykuar çështjen në fakt të vendoset ndryshimi i këtyre vendimeve
dhe rrëzimi i kërkesës. Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të
kërkimit, pretendimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit,
175
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e
faktit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, prandaj vendimi i këtyre gjykatave duhet të
ndryshohet e gjykuar çështjen në fakt duhet të vendoset rrëzimi i kërkesës si i pabazuar në ligj.
Gjykata që shqyrton mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe
vetëm për atë që kërkohet, sipas nenit 6 i K.Pr.Civile, të kryejë një hetim të plotë e të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin sipas nenit 14 i K.Pr.Civile, të zgjidhë mosmarrëveshjen
në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj sipas nenit 16 i K.Pr.Civile, ndërsa në përputhje me përcaktimet e nenit 126
të Kodit të Procedurës Civile duhet të bëjë një analizë tërësore dhe objektive të provave dhe
te çmoje provat e marra gjatë gjykimit të çështjes, sipas bindjes së brendshme, të formuar nga
shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre, sipas nenit 309 të po këtij Kodi.
Neni 28 të Kodit të Procedurës Civile shpreh se: “Gjykata duhet të shprehet për të
gjitha kërkesat që parashtrohen në padi, pa i kaluar kufijtë e saj, duke realizuar një gjykim të
drejtë, të pavarur dhe të paanshëm brenda një afati të arsyeshëm.”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në kuptim të këtyre dispozitave gjykata
në ushtrimin e veprimtarisë së saj, udhëhiqet gjithnjë nga ligji, nuk e paragjykon çështjen
objekt gjykimi dhe u krijon palëve të gjitha hapësirat ligjore për të realizuar një proces të
drejtë dhe të rregullt ligjor. Cilësimi juridik i fakteve bëhet në përputhje me cilësimin ligjorë
të tyre. Në këtë kuptim gjykata referuar Nenit 17 te K.Pr.Civile ka orientuar palën paditëse
duke e ftuar atë të japë shpjegime nga pikëpamja e së drejtës që ajo e çmon të nevojshëm për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes.
Modeli juridik i zgjedhur nga Legjislatori për regjimin juridik të marrëdhënies së
trashëgimisë është sistemi i fitimit të trashëgimit shprehur në nenin 330 i Kodit Civil sipas të
cilit: “Trashëgimi fitohet me vdekjen e trashëgimlënësit”. Pra nga interpretimi i kësaj
dispozite, për të fituar të drejtën e trashëgimisë, nuk është i nevojshëm ndonjë veprim tjetër,
përveç vërtetimit të faktit të vdekjes së trashëgimlënësit.
Po kështu përfundimi i mësipërm gjen mbështetje edhe sipas nenin 331 të Kodit
Civil, i cili shprehet se: “Me çeljen e trashëgimit, trashëgimtarit i kalon edhe posedimi i
trashëgimlënësit mbi pasurinë trashëgimore, pa qenë nevoja për të vënë dorë mbi atë”,
trashëgimtarët e identifikuar në këtë vendim konsiderohen automatikisht (ipso legge)
posedues të pasurisë objekt trashëgimie sipas pjesëve të tyre respektive, pavarësisht nga
sundimi efektiv apo vënia dorë fizikisht mbi të, dhe se nga ky moment, ata legjitimohen të
mbrojnë këtë pronë të ardhur nga trashëgimia, kundrejt të gjithëve që e cenojnë atë, duke i
detyruar që t’i njohin trashëgimtarë/pronarë. Kolegjet e Bashkuara Në Vendimin Unifikues
nr.5 datë 31.05.2011 ritheksojnë: “…(i) e drejta e pronësisë është një e drejtë absolute, e
pa kufizuar në kohë dhe ushtrohet nga titullari në çdo kohë. ... (ii) E drejta e pronësisë
është një e drejtë me karakter të qëndrueshëm dhe të vazhdueshëm, ... (iii)…”.
Deri sa pranojmë që trashëgimtari hyn “ipso iure” në trashëgim, me çeljen e
trashëgimisë, trashëgimtari bëhet pronar i pasurisë që i ka ardhur atij nga trashëgimia, dhe
mund të ushtrojë të gjitha mjetet e mbrojtjes, ashtu sikurse mund t’i ushtronte edhe
trashëgimlënësi i tij.
Pavarësisht sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se mund të
ndodhemi edhe përpara rasteve që parashikon Neni 344 i Kodit Civil, kur nuk dihet a ka
trashëgimtarë;ose kur trashëgimtarët mungojnë dhe nuk ka lajme për ata; ose kur
trashëgimtarët ligjorë apo testamentarë kanë hequr dorë nga trashëgimi dhe nuk dihen
trashëgimtarët e tyre. Për të gjitha këto raste, rezulton se nga ana e trashëgimtarëve të de-
cujusit nuk është vënë menjëherë në posedim pasuria trashëgimore, dhe në këto kushte është
e nevojshme ndërhyrja e legjislatorit, që të mbrojë pasurinë trashëgimore ose nëpërmjet saj
edhe të drejtat e kreditorëve të trashëgimlënësit, duke parashikuar masa për sigurimin e
pasurisë trashëgimore.
176
Masat për sigurimin e pasurisë trashëgimore janë masa të përkohshme të cilat
merren nga gjykata e vendimit ku është çelur trashëgimia dhe kanë të bëjnë me ruajtjen dhe
administrimin e pasurisë trashëgimore, për shkak se kjo pasuri mund të shkatërrohet, të
dëmtohet, të humbasë deri në kohën që të paraqitet një ose disa trashëgimtarët e de cujusit.
Marrja e këtyre masave të mbrojtjes së pasurisë trashëgimore bëhet nga ana e
gjykatës në të gjitha ato raste kur vërehet gjendja pezull midis momentit të vdekjes së de
cujusit deri në momentin që trashëgimtarët e tij të marrin në posedim pasurinë trashëgimore
(e konsideruar si gjendje e pezulluar e trashëgimisë condicio turis).
Masa e sigurimit të pasurisë Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se duhet të
ekzistojnë njëkohësisht dy parakushte në mënyrë që gjykata të marrë masa për sigurimin e
pasurisë trashëgimore dhe konkretisht i) duhet të ekzistojë gjendja pezull e trashëgimisë ose
condicio turis, pra trashëgimtarët e de cujusit të mos e kenë venë në posedim pasurinë
trashëgimore; ii) dhe duhet të ekzistojnë një nga rastet e parashikuar në nenin 343 të Kodit
Civil ose një nga rastet e parashikuara nga neni 344 të Kodit Civil që bëjnë fjalë për
emërimin e kujdestarit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në lidhje me masën e përkohshme të
ruajtjes dhe administrimit të pasurisë trashëgimore “emërimin e kujdestarit” bonorium
curator, gjykata e vendit ku është çelur trashëgimia me kërkesë të çdo të interesuari mund të
caktojë një kujdestar trashëgimie vetëm nëse jemi para njërit prej rasteve të parashikuara
specifikisht në nenin 344 të K.Civil; i) kur nuk dihet nëse trashëgimlënësi ka apo jo
trashëgimtarë; ii) kur trashëgimtarët mungojnë dhe nuk ka lajmë për vendndodhjen e tyre;
iii) kur trashëgimtarët ligjorë apo testamentarë kanë hequr dorë nga trashëgimi dhe nuk
dihen trashëgimtarët e rradhëve të tjera të trashëgimlënësit apo nuk dihen trashëgimtarët që
hyjnë me zëvendësim;
Për sa më sipër, gjykatat e faktit duhet të kishin rrëzuar kërkesën e kërkuesit pasi
nuk ndodhej në asnjë prej rasteve kur ajo duhet të caktonte ndonjë kujdestar të pasurisë
trashëgimore me qëllim ruajtjen dhe administrimin e saj, pasi Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër me vendimin nr.344, datë 02.05.2006, ka lëshuar dëshminë e trashëgimisë
ligjore për trashëgimlënësit Nedin Roqi dhe Ferdi Roqi, duke përcaktuar si trashëgimtarë
ligjorë të radhës së katërt, dhe nuk jemi para gjendje e pezulluar e trashëgimisë condicio
turis.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se, dëshmia e trashëgimisë
është një vendim gjyqësor që vërteton fakte të caktuara juridike që kanë lidhje të
drejtpërdrejtë me trashëgiminë. Sipas nenit 348 të Kodit Civil dhe nenit 388 të Kodit të
Procedurës Civile këto vendime kanë karakterin e vendimeve për vërtetimin gjyqësor të
faktit (gjykime gracioze), deklarative dhe si të tilla, këto vendime janë orientuese dhe kanë
fuqi për aq kohë sa nuk kundërshtohen nga rrethi i trashëgimtarëve të përcaktuar në to, apo
nga të tretët jashtë tyre që pretendojnë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se duke qenë se Kërkuesi Komuna Cepo
Gjirokastër nuk bën pjesë në rrethin e trashëgimtarëve për trashëgimlënësit Nedin Roqi dhe
Ferdi Roqi, ajo nuk legjitimohet të kundërshtojë rrethin e trashëgimtarëve dhe pjesët takuese
të tyre të përcaktuara sipas dëshmisë së trashëgimisë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 pika “d” të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Gjirokastër dhe vendimit nr.532, datë 07.12.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër në këtë
mënyrë: Rrëzimin e kërkesës si të pabazuar në ligj.
177
Tiranë, më 23.09.2015
Nr. 00-2015-3287 i Vendimit (386)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: NEIM VRAPI

I PADITUR: PASHO TOSKA
PASURISË SË PALUAJTSHME BERAT
OBJEKTI:
Lirim e dorëzim sendi.
Baza Ligjore: Neni 296 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendim nr.856, datë 18.07.2011, ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë së paditësit Neim Vrapi kundër të paditurit Pasho Toska.
Shpenzimet gjyqësore në shumën 40.000 (dyzetmijë) lekë në ngarkim të
paditësit Neim Vrapi I cili duhet të paguajë shumën e mësipërme ndaj të
paditurit Pasho Toska për përfaqësimin me avokat”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendim nr.993, datë 24.11.2011, ka vendosur:

“Lenien në fuqi të vendimit nr.856, date 18.07.2011, të Gjykatës së rrethit
gjyqësor Berat dhe duke e gjykuar çështjen në fakt: Të pranojë padinë e
paditësit Neim Vrapi.
Të detyrojë të paditurin Pasho Toska të lirojë e dorëzojë sipërfaqen prej 210
m2,pjesa e vizuar me ngjyrë të kuqe,në Jug të ish dyqanit pronë e paditësit
Neim Vrapi sipas skicës së ekspertit Edmon Sinjari e ndodhur në faqen 35 të
dosjes gjyqësore.
Shpenzimet gjyqësore të paditurit”.
Kundër vendimit nr.993, datë 24.11.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë ka

paraqitur rekurs pala e paditur Pasho Toksa, me anë të të cilit kërkon prishjen e vendimit
nr.993, datë 24.11.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.856,
date 18.07.2011, të Gjykatës së rrethit gjyqësor Berat për këto shkaqe:
 Vendimi i gjykatës së apelit bie në kundërshtim me provat dhe është rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të vendimit nr.1 datë 06.01.2009 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë.
178
 Në bazë të Aktit të Marrjes së tokës në pronësi paditësi ka përfituar 100m2 truall
ndërsa personi i tretë ZVRPP Berat i ka regjistruar 375m2 truall në mënyrë të
paligjshme.
 Certifikata e pronësisë së paditësit për sipërfaqja 375 m2 është një akt absolutisht i
pavlefshëm pasi vjen në kundërshtim me nenet 24 pika “a” e 38 të ligjit
nr.7843/1994. Personi i tretë ka vepruar në kapërcim të kompetencave të tij duke
regjistruar truallin e emër të paditësit.
 Vendimi i gjykatës së apelit është i paekzekutueshëm pasi në dispozitivin e tij është
vendosur “Lënie në fuqi.” ndërsa më poshtë dhe duke gjykuara çështjen në fakt: të
pranojë padinë.

VËREN
Se vendimi nr.993 datë 24.11.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë jo në
zbatim të ligjit e si tillë duhet të prishet e çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë
gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se: Palët ndërgjyqëse paditësi Neim Vrapi
dhe i padituri Pasho Toska janë bashkëfshatarë në Orizaj të Komunës Otllak.
Nga lista emërore të pronarëve të trojeve dhe shtëpive, fshati Orizaj rezulton se nr.63
me nr.pasurisë 1355/2, lloj i pasurisë truall, sipërfaqja e truallit 200 m2 nga sipërfaqe truall
ndërtese 80 m2, është në emër atësi mbiemër Neim Ramadan Vrapi.
Nëpërmjet Aktit të Marrjes së Tokës (AMT) nr.30, paditësi Neim Vrapi ka përfituar
tokë bujqësore, sipërfaqja 8 500 m2, nga e cila 8 400 tokë arë dhe 100 m2 truall.
Paditësi Neim Vrapi, gjithashtu ka të regjistruar në ZVRPP Berat pasurinë me
nr.1358/1 me sipërfaqe 375 m2 (200 m2 truall dhe 80 m2 banesë) me kufizime: V dhe L
-pasuria 1362/1, J-pasuria nr.1358/2 dhe P-pasuria nr.1368/1. (Certifikata për vërtetim
pronësie” datë 15.08.2000 e shoqëruar edhe me hartën treguese të regjistrimit).
Paditësi Neim Vrapi me pretendim se sipërfaqja prej 210 m2 brenda sipërfaqes prej
375 m2, pasurinë me nr.1358/1 me kufizime: V dhe L -pasuria 1362/1, J-pasuria nr.1358/2
dhe P-pasuria nr.1368/1, posedohet në mënyrë të kundërligjshme nga pala e paditur Pasho
Toska i është drejtuar gjykatës së rrethit gjyqësor me kërkesë padi për rivendikim sendi.
Gjatë gjykimit pala paditëse ka pretenduar si fillim se këtë pasuri e ka fituar me blerje në
vitin 1993 nga ish-kooperativa dhe e ka regjistruar në kadastër, dhe më tej gjatë debatit
gjyqësor ka pretenduar se këtë tokë e ka blerë nga shtetasi Tajar Ymeri, dhe kur është blerë
kjo pasuri nuk ishte në fuqi ligji i regjistrimit.
Pala e paditur Pasho Toska duke prapësuar ka parashtruar faktin se pronën e ka blerë
në vitin 1998 nga Barjam Agalliu, si dhe regjistrimi i kryer nga paditësi Neim Vrapi është i
paligjshëm dhe në kundërshtim me ligjin ka kërkuar rrëzimin e kërkesë padisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendim nr.856, datë 18.07.2011, ka
vendosur:“Rrëzimin e padisë së paditësit Neim Vrapi kundër të paditurit Pasho Toska.
Shpenzimet gjyqësore në shumën 40.000 (dyzet mijë) lekë në ngarkim të paditësit
Neim Vrapi i cili duhet të paguajë shumën e mësipërme ndaj të paditurit Pasho Toska për
përfaqësimin me avokat”.
Gjykata arsyeton se: “…në kundërshtim me ligjin dhe pa asnjë titull pronësie paditësi
ka regjistruar në emër të tij pasurinë nr.1358/1 sipërfaqen prej 375 m2...në kartelën e kësaj
179
pasurie, në rubrikën “Ref’ ku përshkruhet si rregull dokumenti i pronësisë,nuk ka shënime,
pasi nuk ka asnjë titull pronësie....se në librin e tokës të fshatit Orizaj në vitin 1991 kjo
parcelë është “truall”...se kjo pronësi paditësit i është regjistruar në bazë të AMT nr.30...se
“certifikata për vërtetim pronësie” për pasurinë me nr.1358/1 për sipërfaqe 375 m2 në emër
të paditësit Neim Vrapi është i paligjshëm dhe absolutisht I pavlefshëm pasi është regjistruar
në kundërshtim me ligjin, pa titull pronësie dhe si rrjedhim nuk vijnë pasoja ligjore...”
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendim nr.993, datë 24.11.2011, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.856, date 18.07.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat dhe duke e gjykuar çështjen në fakt: Të pranojë padinë e paditësit Neim Vrapi.
Të detyrojë të paditurin Pasho Toska të lirojë e dorëzojë sipërfaqen prej 210 m2,
pjesa e vizuar me ngjyrë të kuqe,në Jug të ish dyqanit pronë e paditësit Neim Vrapi sipas
skicës së ekspertit Edmon Sinjari e ndodhur në faqen 35 të dosjes gjyqësore.
Shpenzimet gjyqësore të paditurit”.
Gjykata arsyeton se: “…nga AMT në pronësi me nr.30 si, nga “Shiriti i Printimit të Tretë”
për këtë pasuri (kërkuar nga Gjykata e shkallës së parë) si dhe nga përmbajtja e formularit
nr.6 të fshatit Orizaj, del se në pronësi të paditësit është edhe pasuria me nr.1358/1 me
sipërfaqe 375 m2 (nga e cila truall është 200 m2). Po kështu ka rezultuar se paditësi ka blerë
nga ish Komisioni Vlerësimit të Pasurive të Kooperativë Bujqësore dyqanin e fshatit me
sipërfaqe 44 m2 kundrejt shumës prej 32.868 lekë e paguar nëpërmjet mandat arkëtimit
nr.28 datë 20.06.1995,pasuri kjo ndodhet brenda pasurisë me nr.1358/1 e regjistruar në
ZRPP Berat në emër të paditësit Neim Vrapi….në seancat gjyqësore ka ardhur edhe
përfaqësuesi i ZRPP Berat i cili ka mbrojtur rregullshmërinë dhe ligjshmërinë e këtij
regjistrimi në emër të paditësit, duke shtuar se zona objekt konflikti është e menaxhuar e se
regjistrimi,për të gjithë pronarët e Komunës, është në përputhje me kërkesat e ligjit….Edhe
eksperti i dërguar nga gjykata dhe që ka përpiluar aktin e ekspertimit, ka konkluduar se i
padituri Pasho Toska “...cenon pronën e paditësit Neim Vrapi (me nr.1358/1) nga ana
jugore të kufijve të pronave, duke hyrë në pronën e paditësit, sipas hartës treguese, në një
sipërfaqe 210 m2 ...duke mos i lënë objektit ish dyqan, asnjë hapësirë komunikimi me
pronën”….Gjatë gjykimit të çështjes i padituri Pasho Toska ka pretenduar se tokën dhe
banesën me sipërfaqe 1000 m2 që posedon sot,e ka blerë në vitin 1998 nga shtetasi Barjam
Agalliu i cili,nga ana e vet,e ka blerë nga shtetasi Hasan Agalliu që e ka patur shumë kohë
para vitit 1997…..Gjykata e Apelit e çmon me vend të theksojë se, edhe sikur ky pretendim të
jetë i vërtetë, nga aktet nuk rezulton që këta persona, pra Barjam dhe Hasan Agalliu, të jenë
pronar të kësaj sipërfaqeje që ata kanë shitur dhe që sot posedohet nga i padituri Pasho,
duke përfshirë aty edhe sipërfaqen prej 210 m2 që e pretendon paditësi Neim Vrapi. Si
shtetasit me mbiemrin Agalli dhe i padituri Pasho Toska janë pronarë vetëm të sipërfaqes
prej 750 m2, ku nuk përfshihet sipërfaqja prej 210 m2, objekt rivendikimi nga paditësi.(shih
vërtetimin faqe 09.09.2011 të Komunës Otllak). Kështu që nuk mund të thuhet se i padituri
Pasho Toska e mban sipërfaqen prej 210 m2 në mënyrë të ligjshme….Po kështu,ka rezultuar
e provuar se i padituri Pasho Toska ka bërë kërkesë edhe në Komisionin Vendor të
Verifikimit të Titujve të Pronësisë, pranë Prefektit në Berat, për të shpallur pa ligjshmërinë e
AMT në pronësi të paditësit Neim Vrapi, por që i është kthyer përgjigje negative, në datën
31.12.2010, se kërkesa nuk mund të merret në shqyrtim… në këtë gjendje provash pra kur
paditësi Neim Vrapi ka provuar se është pronar i sipërfaqes prej 210m2 që posedohet nga i
padituri Pasho Toska edhe nga ana tjetër i padituri nuk ka provuar se është posedues i
ligjshëm .. padia duhet të pranohet…”
Kundër vendimit nr.993, datë 24.11.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë ka paraqitur
rekurs pala e paditur Pasho Toska me anë të të cilit kërkon prishjen e vendimit nr.993, datë
24.11.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.856, date
18.07.2011, të Gjykatës së rrethit gjyqësor Berat për shkaqet e mësipërme:
180

“1. E drejta e pronës private është e garantuar.
3. Ligji mund të parashikojë shpronësime ose kufizime në ushtrimin e së drejtës së
pronës vetëm për interesa publikë.
5. Për mosmarrëveshjet lidhur me masën e shpërblimit mund të bëhet ankim në
gjykatë.”;
Neni 42 i Kushtetutës, i cili shprehet se “1. Liria, prona dhe të drejtat e njohura me
Kushtetutë dhe me ligj nuk mund të cenohen pa një proces të rregullt ligjor.
ligjorë, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të
drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e
paanshme e caktuar me ligj.”;
shprehet se “Çdo person fizik apo juridik ka të drejtën e gëzimit paqësor të pronës së tij.
Asnjë person nuk do të privohet nga prona e tij me përjashtimin e interesave të publikut dhe
kur u nënshtrohet kushteve të parashikuara nga ligji dhe nga parimet e përgjithshme të së
drejtës ndërkombëtare. Dispozitat pararendëse, sidoqoftë, nuk do të cenojnë në asnjë mënyrë
të drejtën e një shteti për të zbatuar këto ligje në mënyrën që e gjykon të nevojshme për të
Neni 163 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Pronësia fitohet nëpërmjet mënyrave të
caktuara në këtë Kod dhe mënyrave të tjera të caktuara me ligj të veçantë.”;
Neni 296 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të
kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar
për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve.”;
Neni 304 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Posedimi është sundimi efektiv i një
personi mbi një send dhe mbi të drejtat e tjera reale mbi atë. Posedimi mund të ushtrohet
drejtpërsëdrejti ose nga një person që mban sendin.”;
Neni 305 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Posedimi i personit jo pronar mund të jetë i
ligjshëm ose i paligjshëm. Posedimi është i ligjshëm kur poseduesi e ka posedimin nga
pronari, në bazë të një veprimi juridik, në bazë të ligjit ose të një akti administrativ.
Në të gjitha rastet e tjera posedimi është i paligjshëm.”;

nr.993 datë 24. 11. 2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është
181
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të
prishet e çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Objekti kryesor i këtij gjykimi, tek i cili rëndojnë të gjithë pretendimet dhe prapësimet
e ndërgjyqësve, është në tërësi marrëdhënia juridiko-civile e pronësisë dhe konkretisht e
drejta e pronësisë dhe të drejtat që rrjedhin prej saj. Kodi Civil ka përcaktuar qartë mbrojtjen
juridike që gëzon dhe mjetet ligjore për të realizuar një të drejtë të tillë në rast se gëzimi i
qetë i kësaj të drejte cenohet, nëpërmjet institutit të “rei vendicatio”, padia e kërkimit të
sendit e parashikuar nga neni 296 i tij. Gjatë një gjykimi të kësaj natyre, është detyrim i
gjykatës që të analizojë elementët karakteristikë të saj, ekzistencën e sendit, titullin e
pronësisë të pretenduar nga paditësi dhe rrethanën e faktit, posedimin e sendit nga ana e të
paditurit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të japë konsideratat e përgjithshme në

lidhje me kushtet thelbësore dhe esenciale që karakterizojnë padinë e rivendikimit.
Së pari, sendi duhet të jetë i rivendikueshëm, pra individualisht i përcaktuar e jo i
përcaktuar gjenerikisht. Detyrimi i paditëses është të identifikojë dhe individualizojë qartë
dhe saktë sendin që kërkon të rivendikohet në mënyrë që gjithë veprimtaria e gjykatës të jetë
e sigurt, në dhënien e një vendimi lehtësisht të zbatueshëm.
Së dyti, duhet që paditësi të ketë legjitimitet aktiv. Kjo do të thotë që, paditësi ka
detyrimin për të provuar para gjykatës, në mënyrë të padyshimtë, se është pronar i ligjshëm i
sendit apo e pjesës së sendit që kërkon t’i kthehet gjyqësish. Nga pikëpamja e ligjit material,
paditësi duhet të provojë para gjykatës një fakt juridik si pasojë e së cilit është krijuar
marrëdhënia juridike e pronësisë. Neni 163 i Kodit Civil, parashikon në mënyrë
përgjithësuese se kush mund të jenë këto fakte juridike, që sjellin një pasojë të tillë, ndërsa
neni 164 parashikon kontratën si një mënyrë të prejardhur të fitimit të pronësisë. Nga
pikëpamja e ligjit procedural (neni 12 dhe 213 të Kodit të Procedurës Civile), paditësi këtë
fakt juridik duhet ta provojë me një nga provat e lejueshme që Kodi i Procedurës Civile
parashikon.
Së treti duhet që pala e paditur të ketë legjitimitet pasiv. Kjo do të thotë që, paditësi
duhet të provojë para gjykatës, në mënyrë të padyshimtë, se 1) është pikërisht i padituri që e
posedon sendin apo pjesë të tij jashtë vullnetit të paditësit, pa asnjë titull që ta bëjë
posedimin e pavlefshëm. Nga pikëpamja e ligjit material, paditësi pra pronari jo posedues,
duhet të provojë se nuk ka asnjë fakt juridik apo akt vullneti të dalë prej tij, që të ketë bërë
posedues të ligjshëm të paditurin (poseduesin jo pronar), me qëllim për ta kualifikuar atë si
posedues i paligjshëm sipas kuptimit të nenit 305 të Kodit Civil. Nga pikëpamja e ligjit
procedural (neni 12 dhe 213 të Kodit të Procedurës Civile), paditësi duhet ta provojë këtë fakt
me mjetet provuese të lejueshme që Kodi i Procedurës Civile parashikon.
I gjithë hetimi gjyqësor i lartpërmendur, i jep jetë nenit 31 të Kodit të Procedurës
Civile që shprehet se “Padia është e drejta e personit që bën pretendimin, për t’u dëgjuar,
mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo”. ...Nga
ana tjetër, “Pala kundërshtare ka të drejtë të diskutojë dhe të ngrejë prapësime mbi themelin
dhe bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi.”, çka do të thotë se i padituri ka të drejtë të
paraqesë pretendime lidhur me legjitimitetin aktiv ashtu edhe me legjitimitetin pasiv, në
mënyrë që nga debati kontradiktor të dalë e vërteta mbi marrëdhënien objekt gjykimi dhe mbi
bazën e kësaj të vërtete gjykata ta shpallë të bazuar në ligj apo jo padinë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka lënë në
fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, për shkak se ai vendim është dhënë në
shkelje të tilla procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit (neni 472, shkronja “c” e
K.Pr.Civile).
182
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e apelit ka detyrimin që të
zgjidhë vetë çështjen e të vendosë sipas shkronjave “a”, “b” dhe “c” të nenit 466 të
K.Pr.Civile. Në këto raste, nëse për t’i dhënë përgjigje shkaqeve të ngritura në ankim dhe për
zgjidhjen e çështjes, gjykata e apelit çmon se është e nevojshme kryerja e një hetimi
gjyqësor të plotë e të gjithanshëm, ajo gjykatë ka të drejtën e detyrimin të përsërisë tërësisht
apo pjesërisht hetimin gjyqësor sipas nenit 465 të K. Pr. Civile (vendimi nr.160, datë
06.04.2010 i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë).
Në çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Vlorë ka arsyetuar se, nga AMT në
pronësi me nr.30 si, nga “Shiriti i Printimit të Tretë” për këtë pasuri (kërkuar nga Gjykata e
shkallës së parë) si dhe nga përmbajtja e formularit nr.6 të fshatit Orizaj, del se në pronësi të
paditësit është edhe pasuria me nr.1358/1 me sipërfaqe 375 m2 (nga e cila truall është 200
m2). Po kështu ka rezultuar se paditësi ka blerë nga ish Komisioni Vlerësimit të Pasurive të
Kooperativë Bujqësore dyqanin e fshatit me sipërfaqe 44 m2 kundrejt shumës prej 32.868
lekë e paguar nëpërmjet mandat arkëtimit nr.28 datë 20.06.1995,pasuri kjo ndodhet brenda
pasurisë me nr.1358/1 e regjistruar në ZRPP Berat në emër të paditësit Neim Vrapi… në këtë
gjendje provash pra kur paditësi Neim Vrapi ka provuar se është pronar i sipërfaqes prej
210 m2 që posedohet nga i padituri Pasho Toska edhe nga ana tjetër i padituri nuk ka
provuar se është posedues i ligjshëm .. padia duhet të pranohet…, në një kohë që si rrethanë
fakti të dyja gjykatat kanë pranuar se me anë të Aktit të Marrjes së Tokës (AMT) nr.30,
paditësi ka përfituar tokë bujqësore, sipërfaqja 8 500 m2, nga e cila 8 400 tokë arë dhe 100
m2 truall.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nisur nga arsyetimi i mësipërm, arrihet
në përfundimin se, hetimi gjyqësor nuk është i plotë dhe i gjithanshëm, duke pasur në
vëmendje se ka vetëm të drejtën të prishë vendimin e gjykatës më të ulët dhe të kthejë
çështjen për rishqyrtim duke i caktuar edhe detyrat përkatëse.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se, legjitimiteti aktiv i paditësit
që rivendikon është thelbësor dhe primar në gjykimin e padisë sipas nenit 296 të Kodit Civil.
Në mungesë të këtij legjitimiteti nuk ka rëndësi nëse i padituri është posedues i ligjshëm ose
jo i pronës objekt gjykimi.
Nga ana tjetër, legjitimimi pasiv i të paditurit lidhet vetëm me faktin e posedimit të
pronës që rivendikohet nga paditësi. Edhe për këtë fakt barra e provës është e paditësve,
ndërsa kjo barrë është për të paditurin nëse ai pretendon se posedimi i tij është i ligjshëm
(nenet 8, 12, 19, 20 te Kodit të Procedurës Civile). Ligjërisht, kur i padituri prapëson padinë e
kërkimit të sendit, duke u hequr si posedues i ligjshëm, merr përsipër barrën e provës për të
provuar titullin nga i cili rrjedh kjo tagër. Në momentin procedural kur një gjë e tillë ndodh,
debati gjyqësor dhe barra e provës për të provuar të kundërtën bie mbi paditësin i cili duhet të
provojë me radhë vlefshmërinë e titullit nga i cili rrjedh titulli i tij, debat i cili sipas një
eventualiteti mund të mbarojë vetëm kur të provohet një titull origjinal apo një mënyrë
origjinale e fitimit të pronësisë. Kjo formë e veprimtarisë procedurale dhe e debatit gjyqësor
është karakteristika kryesore e padisë së kërkimit të sendit e cila në doktrinë dhe praktikë
njihet edhe me terminologjinë “procesi i provimit djallëzor” (probatio diabolica).
Roli i gjykatës në këtë proces është të garantojë kontradiktorialitetin dhe barrën e
provës përkatëse të palëve në gjykim për të vërtetuar paraprakisht pretendimin e prapësimin
përkatës për titullin e pronësisë së të paditurit.
Kështu, në çështjen në gjykim jemi para rastit kur paditësi ka sjellë Certifikatën e
Pronësisë dhe Kartelën e Pasurisë së Paluajtshme për të provuar pronësinë e tij dhe i padituri
Pasho Toska ka hedhur dyshime mbi ekzistencën e këtij fakti duke pretenduar një kontratë
shitjeje ku i padituri paraqitet si blerësi pasurisë që ai posedon nga një person i tretë në
cilësinë e shitësit.
183
Në çështjen objekt gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i lë si detyrë gjykatës që
do të marrë çështjen në rishqyrtim, që të riçelë hetimin gjyqësor duke hetuar në lidhje me
provimin nga paditësi të titullit të tij të pronësisë për pasurinë prej 375 m2, pasuria me
nr.1358/1 me kufizime: V dhe L -pasuria 1362/1, J-pasuria nr.1358/2 dhe P-pasuria
nr.1368/1, mënyra me anë të së cilës është fituar kjo pasuri, dhe po të jetë rasti edhe
vlefshmërinë e titullit nga i cili rrjedh titulli i tij.
Kolegji i Gjykatës së Lartë vlerëson se janë kaluar pa u hetuar pretendime dhe
prapësime sikurse janë ata të kalimit të pronësisë mbi këtë truall nëpërmjet kontratave të
shitjeve si nga ana e paditësit dhe nga ana e të paditurit. Ndodhur para këtyre pretendimeve
dhe prapësimeve, Kolegji i lë detyrë Gjykatës së apelit, që gjatë rishqyrtimit duhet të
administrojë në dosje, praktikën e regjistrimit fillestar të sipërfaqes tokë truall prej 375 m2, të
gjitha transkriptimet që kanë ndodhur mbi këtë pronë, bazuar në nenin 223 të K.Pr.Civile.
Gjithashtu gjykata duhet të hetojë nëse pala e paditur ka cenuar pronësinë e paditësit
duke i poseduar në mënyrë të paligjshme sendin e paluajtshëm. Po kështu eksperti duhet të
përcaktojë sipërfaqen vendndodhjen e saj. Vetëm duke kryer këtë hetim gjyqësor, duke marrë
mendimin e ekspertit, gjykata e apelit mund të zgjidhë konfliktin midis palëve i cili konsiston
në të drejtën e pronarit jo posedues për rivendikimin e pronës nga poseduesi jo pronar.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se hetimi i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes
në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile) është parim themeltar i gjykimit civil dhe
përbën një detyrim për gjykatat në të gjitha shkallët e gjykimit. Gjykatat e shkallës së parë
dhe ato të apelit janë gjykata të faktit dhe të ligjit, në ndryshim nga Gjykata e Lartë, e cila
është gjykatë ligji. Duke qenë të tilla, në gjykimin në shkallë të parë dhe në apel nuk ka asnjë
pengesë, madje është detyrim, që gjykata të lejojë palët të paraqesin kërkimet e prapësimet,
provat ku i mbështetin ato dhe të arrijnë në përfundimet përkatëse për zgjidhjen e çështjes,
duke çmuar e vlerësuar provat sipas ligjit që është i zbatueshëm për gjykatën.
Në ndryshim nga dy gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë ka për objekt vetëm
zbatimin e ligjit material e procedural nga ana e tyre, por pa patur të drejtën të zhvillojë
hetimin gjyqësor në drejtim të marrjes së provave, apo vlerësimit e çmimit të atyre që janë
vënë në bisedim nga gjykatat më të ulëta.
Gjykata e Lartë nuk mund të përsërisë vetë tërësisht a pjesërisht hetimin gjyqësor, për
shkakun e thjeshtë se, duke qenë vetëm gjykatë ligji, nuk i lejohet të marrë prova të reja apo
të lejojë palët të debatojnë mbi provat, duke hetuar e çmuar ndryshe provat e debatuara në
gjykimin në apel e shkallë të parë (vendimi nr.160, datë 06.04.2010, i Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë).
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.993, datë 24.11.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me trup tjetër gjykues.
Tiranë, më 23.09.2015
184
Nr. 00-2015-3293 i Vendimit (387)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: FEDERATA SHQIPTARE E GJIMNASTIKËS

I PADITUR: KËSHILLI I ARBITRAZHIT SPORTIV
PRANË KOKSH.
KOMITETI OLIMPIK KOMBËTAR
SHQIPTAR.
FLOBENS DILAVERI
ZYRA E PËRMBARIMIT TIRANË
OBJEKTI:
Deklarimin se vendimi nr.1, datë 13.03.2009,
i Këshillit të Arbitrazhit Sportiv pranë Komitetit Olimpik Shqiptar,
për të cilin Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka lëshuar urdhërin e ekzekutimit
nr.2689, datë 18.06.2009, është titull ekzekutiv i pavlefshëm.
Baza Ligjore: Neni 32, 609, 610 i Kodit të Procedurës Civile.

vendosur:
Pranimin e padisë së palës paditëse Federata Shqiptare e Gjimnastikës.
Deklarimin e pavlefshëm të vendimit nr.1, datë 13.03.2009, të Këshillit të
Arbitrazhit Sportiv pranë Komitetit Olimpik Shqiptar.

Lënie në fuqi të vendimit civil nr.7930, datë 25.10.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur Flobens
Dilaveri, i cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.2109, datë 18.10.2011, të Gjykatës së Apelit
duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Vendimet e gjykatave janë të padrejta dhe janë marrë në shkelje të normave
procedurale duke injoruar parimet thelbësore mbi të cilat ngrihet juridiksioni
gjyqësor.
185
- I padituri Flobens Dilaveri që në një periudhë të caktuar kohe pretendonte se kryente
funksionet e Presidentit të Federatës Shqiptare të Gjimnastikës, ka patur një konflikt
në lidhje me zgjedhjet e kryera në këtë organizatë dhe për këtë shkak i është drejtuar
juridiksionit privat të Këshillit të Arbitrazhit Sportiv, pranë K.O.K.SH ku ka shtruar
kërkesën e tij për pavlefshmëri të këtyre zgjedhjeve të datës 07.02.2009. Kjo gjykatë
Arbitrazhi ka shqyrtuar çështjen dhe në përfundim ka vendosur, pranimin pjesërisht të
kërkesës së këtij personi.
- Gjykatat e të dy shkallëve e kanë pranuar këtë padi duke përbërë kështu një precedent
jashtëzakonisht të çuditshëm për rendin juridik.
- Pluraliteti i rendeve juridike është një nga kriteret themelore të shoqërisë demokratike
dhe i shtetit të së drejtës. Për këtë shkak një pjesë e konflikteve mes subjekteve nuk
zgjidhen në juridiksionin gjyqësor të zakonshëm, por në ato të krijuara dhe pranuara
sipas rastit nga subjektet.
- Asnjë fakt nuk ka ngjarë pas vendimit të K.A.S i tillë që ta bëjë atë të pavlefshëm.
Është e qartë se Gjykatat e të dy shkallëve nuk e kanë parasysh paragrafin e dytë të
këtij neni në zgjidhjen e çështjes, pasi shkaqet për vendimin e tyre gjenden në faktin
se sipas tyre Këshilli i Arbitrazhit Sportiv, pranë K.O.K.SH, nuk mund të kryejë
funksione arbitrale.
- Aspekt i funksionit arbitral nuk rregullohet nga ligji “Për Sportin”, por vetëm dhe
ekskluzivisht nga rregullat e vendosura nga Kodit të Procedurës Civile që jo pa qëllim
ka vendosur edhe rregullat bazë të funksionimit të këtij juridiksioni alternativ, pasi ato
trajtohen me të njëjtat parime si gjykatat e zakonshme.
- Pikërisht për këtë, shqyrtimi i vlefshmërisë së marrëveshjes dhe kundërshtimi i
vendimit të arbitrazhit bëhet ekskluzivisht vetëm në rastet e nenit 434, të Kodit të
Procedurës Civile, ku një ndër shkaqet e ankimit është edhe mosformimi i rregullt i
Gjykatës së Arbitrazhit, shqyrtim që bëhet vetëm në Gjykatën e Apelit.
- Ka edhe dy shkelje shumë të rënda me natyrë procedur
- iale. Gjykimi është zhvilluar në të dyja shkallët kundër dy subjekteve që nuk janë
subjekte pasi nuk kanë personalitet juridik, në kuptim të nenit 26, të Kodit Civil.
- Komiteti Olimpik Kombëtar Shqiptar dhe Këshilli i Arbitrazhit Sportiv, pranë
K.O.K.SH, nuk janë të themeluar dhe/apo të regjistruara në asnjë nga mënyrat e
treguara në kreun II, të Kodit Civil dhe në ligjin “Për organizata jofitimprurëse”, apo
për ligjin për “Tregtarët dhe shoqëritë tregtare. Vetëm ky është një shkak i
mjaftueshëm për të prishur vendimet e të dyja shkallëve.
- Për këto shkaqe përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e padisë.

VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse Federata
Shqiptare e Gjimnastikës është person juridik në formës e shoqatës, e regjistruar me vendimin
nr.2638, datë 28.09.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në mbështetje të nenit 17/2
të ligjit nr.9376, datë 21.04.2005 “Për Sportin”.
2. Me vendimin nr.1, datë 13.03.2009, të Këshillit të Arbitrazhit Sportiv pranë
Komitetit Olimpik Shqiptar mbi kërkesën e të paditurit Flobens Dilaveri, në cilësinë e
presidentit të shoqatës, është vendosur konstatimi i pavlefshmërisë së zgjedhjeve të Federatës
186
Shqiptare të Gjimnastikës të zhvilluara në datën 7.02.2009 dhe rrëzimi i kërkesës për
urdhërimin e zgjedhjeve të reja.
3. Pala e interesuar, i padituri Flobens Dilaveri ka paraqitur në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë kërkesë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit. Me vendimin nr.2638, datë
28.09.2009, gjykata ka vendosur pranimin e kërkesës dhe lëshimin e urdhrit të ekzekutimit
për vendimin nr.1, datë 13.03.2009, të Këshillit të Arbitrazhit Sportiv pranë K.O.K.SH.
Vendimi i sipërcituar është dërguar në Zyrën e Përmbarimit për ekzekutim.
4. Kjo zyrë ka filluar procedurat për ekzekutimin e vendimit dhe pala paditëse,
Federata Shqiptare e Gjimnastikës, është njoftuar nga kjo zyrë se është debitore ndaj
kreditorit, të paditurit Flobens Dilaveri, për ekzekutimin e vendimit nr.1, datë 13.03.2009, të
K.A.S. Në këto rrethana, paditësi ka paraqitur padinë në gjykim dhe i ka mbështetur kërkimet
e tij në nenet 609 dhe 610, të Kodit të Procedurës Civile.
vendosur: “Pranimin e padisë së palës paditëse Federata Shqiptare e Gjimnastikës.
Deklarimin e pavlefshëm të vendimit nr.1, datë 13.03.2009, të Këshillit të Arbitrazhit Sportiv
pranë Komitetit Olimpik Shqiptar.”
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...Këshilli i Arbitrazhit Sportiv nuk i plotëson kriteret e një
gjykate administrative sipas parashikimeve të neneve 400 e vijues të K.Pr.Civile, për
rrjedhojë vendimi i tij nuk mund të jetë titull ekzekutiv në kuptim të nenit 432 të K.Pr.Civile...
(...)... Kështu duke mos qenë një organ i krijuar në mbështetje të ligjit dhe K.Pr.Civile
vendimi nr.1, datë 13.03.2009, i palës së paditur Këshilli i Arbitrazhit Sportiv pranë
K.O.K.SH nuk është titull ekzekutiv në kuptim të nenit 510/ç të K.Pr.Civile..(...)...Ligji
nr.9376, datë 21.04.2005 “Për sportin” në asnjë nen të tij nuk parashikon se vendimet e
organeve të shqyrtimit të konflikteve sportive të federatave apo shoqatave sportive janë tituj
ekzekutiv për ekzekutimin e të cilëve ngarkohet Zyra e Përmbarimit. Prandaj vendimet e KAS
nuk janë tituj ekzekutivë as në kuptim të nenit 510/e të K.Pr.Civile...(...)...Vërtet Këshilli i
Arbitrazhit Sportiv ushtron veprimtarinë e tij mbi bazën e marrëveshjes së federatave me
Komitetin Olimpik Shqiptar dhe rregullores së tij, gjithashtu ai ka për mision zgjidhjen e
mosmarrëveshjeve në fushën e sportit, por vendimet e tij nuk janë tituj ekzekutiv për të cilët
duhet të ngarkohet Zyra e Përmbarimit, për sa u parashtrua më sipër...(...)”
6. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2109, datë 18.10.2011, ka vendosur:
“Lënie në fuqi të vendimit civil nr.7930, datë 25.10.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.”
tjera) se: “...Federata Shqiptare e Gjimnastikës, është Person Juridik në formën e Shoqatës e
regjistruar në Regjistrin e Organizatave Jofitimprurëse me vendim të Gjykatës Rrethit
Gjyqësor nr.2638, datë 28.09.2009. Ky subjekt Juridik është krijuar dhe regjistruar në
përputhje me ligjin nr.9376, datë 21.04.2005, “Për Sportin”, ligjin nr.8788, datë 05.07.2001,
“Për Organizatat Jofitimprurëse” si dhe ligjin nr.8789, datë 07.05.2001 “Për regjistrimin e
Organizatave Jofitimprurëse”. Këshilli i Arbitrazhit Sportiv pranë “KOKSH”-it, në kuptim të
neneve 400-438 të K.Pr.Civile, nuk plotëson kriteret ligjore për tu konsideruar si gjykatë
arbitrazhi sipas urdhërimeve të nenit 401 të K.Pr.Civile. Vendimi nr.1, datë 13.03.2009 i
nxjerr nga Këshilli Arbitrazhit Sportiv nuk është titull ekzekutiv sipas nenit 510/ “ç”, “e”
pasi ai nuk është nxjerrë nga Gjykata Arbitrazhit në kushtet e neneve 400-438 të K.Pr.Civile.
Organi i Përmbarimit Gjyqësor me vendimin nr.4807, datë 25.03.2010 me të drejtë nuk ka
konsideruar si një vendim të ekzekutueshëm vendimi nr.1, datë 13.03.2009, për të cilin është
lëshuar urdhri ekzekutimit nr.2689, datë, 18.06.2009, nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë...(...)”
187
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur Flobens Dilaveri, i
cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.2109, datë 18.10.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
të vendimit nr.7930, datë 25.10.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur
rrëzimin e kërkesëpadisë.

8.3 Neni 432 i K.Pr.Civile: “Vendimi i gjykatës së arbitrazhit është i formës së
prerë në lidhje me mosmarrëveshjen e shqyrtuar, sapo shpallet, përveç rasteve
të parashikuara nga neni 434 i këtij Kodi. Ai bëhet i ekzekutueshëm forcërisht
në bazë të një urdhri ekzekutimi të lëshuar nga gjykata e shkallës së parë të
vendit ku është dhënë vendimi. Për një qëllim të tillë, në sekretarinë e gjykatës
depozitohet origjinali i vendimit me një kopje të marrëveshjes së arbitrazhit,
nga një prej arbitrave ose nga pala e interesuar. Kundër vendimit të gjykatës
që lëshon urdhër ekzekutimin nuk lejohet ankim.”
8.4 Neni 510/ç i K.Pr.Civile: “Ekzekutimi i detyrueshëm mund të bëhet vetëm në
bazë të një titulli ekzekutiv. Janë tituj ekzekutivë:.. ç) vendimet e një gjykate
arbitrazhi në Republikën e Shqipërisë.”

nr.2109, datë 18.10.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë, si dhe vendimit nr.7930, datë
25.10.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, nuk janë respektuar dispozitat e ligjit
procedural civil.
10. Kolegji Civil vlerëson se për sa rezulton nga kërkesë padia e paraqitur në këtë
proces gjyqësor, konstatohet se pala paditëse nëpërmjet këtij gjykimi ka kërkuar deklarimin si
titull ekzkutiv të pavlefshëm të vendimit nr.1, datë 13.03.2009, të Këshillit të Arbitrazhit
Sportiv pranë Komitetit Olimpik Shqiptar, për të cilin Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
lëshuar urdhërin e ekzekutimit nr.2689, datë 18.06.2009.
10.1 Në të njëjtën kohë, konstatohet se shkakun juridik të së drejtës të pretenduar
paditësi e referon në nenin 609 dhe nenin 610, të Kodit të Procedurës Civile, duke pretenduar
se i Vendimi nr.1, datë 13.03.2009, i Këshillit të Arbitrazhit Sportiv nuk është një vendim
arbitrazhi (titull ekzekutiv) dhe për këtë arsye nuk mund tì nënshtrohet procedurave të
ekzekutimit të detyrueshëm të titujve ekzekutivë.
11. Kolegji Civil vlerëson se, kuadri ligjor në fuqi për rregullimin e
mosmarrëveshjeve të kësaj natyre përveç dispozitave të Kodit të Procedurës Civile (nenet
400-438), të cilat bëjnë fjalë për procedurën e gjykimeve të arbitrazhit, përmban edhe një
188
rregullim të posaçëm në këtë fushë dhe konkretisht Ligji nr.9376, datë 21.04.2005 “Për
Sportin”, i ndryshuar.
11.1. Bazuar në nenin 116, të Kushtetutës, marrëdhëniet midis normave juridike
bazohen në raportin e mbi/nënvendosjes së tyre. Rendi juridik nuk është një radhitje e
barasvlershme normash, por një sistem hierarkik, i cili përbëhet nga nivele të ndryshme
vlefshmërie dhe në secilin prej këtyre niveleve qëndron një normë ose grup normash, duke
përftuar kështu edhe fuqinë e caktuar juridike. Në të njëjtën kohë, në mbështetje të paragrafit
të parë të nenit 118, të Kushtetutës, aktet nënligjore nxirren në bazë dhe për zbatim të ligjeve,
ndërsa paragrafi i dytë i po këtij neni përcakton se ligji duhet të autorizojë nxjerrjen e akteve
nënligjore, të përcaktojë organin kompetent, çështjet që duhen rregulluar si dhe parimet në
bazë të së cilave nxirren këto akte.[1]
11.2 Në analizë të përmbajtjes së nenit 21 dhe 22, të Ligjit nr.9376/2005, rezulton
qartë se federatat sportive krijojnë organet e gjykimit disiplinor, sipas procedurave të
përcaktuara në statutin e tyre. Çdo anëtar, në rast se vendimet e organeve drejtuese të
organizatave sportive bien në kundërshtim me ligjin dhe me statutin e tyre, ka të drejtë t’i
drejtohet Këshillit të Arbitrazhit Sportiv (KAS) pranë Komitetit Olimpik Shqiptar. KAS-i
organizohet dhe vepron mbi bazën e rregullores së funksionit të tij, e cila përgatitet konform
Statutit Ndërkombëtar të Gjykatës së Arbitrazhit Sportiv.
11.3. Ligji nr.9376/2005, në nenin 22 të tij ka autorizuar Këshillin e Arbitrazhit
Sportiv (KAS) pranë Komitetit Olimpik Shqiptar, si organin kompetent për shqyrtimin e
mosmarrëveshjeve, rregullat dhe parimet bazë të funksionit të tij parashikohen në rregullore
të veçantë. Në rastin në shqyrtim, rezulton se përmbajta e Rregullores së Këshillit të
Arbitrazhit Sportiv është në përputhje të plotë me frymën dhe përmbajtjen e dispozitave e
ligjit nr.9376/2005. Në këtë kuadër, për sa kohë ka dalë në bazë dhe në zbatim të ligjit është i
detyrueshëm për zbatim.
12. Në analizë të përmbajtjes së Rregullores së Këshillit të Arbitrazhit Sportiv (KAS)
pranë Komitetit Olimpik Shqiptar rezulton qartë kjo rregullore është hartuar dhe funksionin
në bazë të parashikimeve të Kodit të Procedurës Civile. Në këtë akt janë parashikohen dhe
disiplinohen të gjitha çështjet të cilat kanë të bëjnë me zhvillimin e procedurave të gjykimit
mosmarrëveshjeve dhe kufijtë e saj; procedurat e gjykimit në shkallë të parë dhe në shkallë të
dytë; numri i arbitrave; caktimi i arbitrave; procedura përpara trupit të arbitrazhit; vendimi
dhe ankimi ndaj tij. Në këtë kuadër, Kolegji civil çmon se vendimi nr.1, datë 13.03.2009, i
Këshillit të Arbitrazhit Sportiv është një vendim arbitrazhi (titull ekzekutiv) dhe për këtë arsye
mund tì nënshtrohet procedurave të ekzekutimit të detyrueshëm të titujve ekzekutiv, sipas
parashikimeve të nenit 510/ç, të Kodit të Procedurës Civile.
nr.2109, datë 18.10.2011, i Gjykatës së Apelit Tiranë, si dhe vendimi nr.7930, datë
25.10.2010, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet të ndryshohet, duke u vendosur
rrëzimi i kërkesëpadisë.
1
[] Shih vendimin nr.3, datë 20.02.2006; vendimin nr.20, datë 11.7.2006; nr.19, datë 09.07.2009; vendimin nr.2, datë
03.02.2010; vendimin nr.7, datë 27.02.2013; vendimin nr.10, datë 06.03.2014; vendimin nr.20, datë 04.04.2014, të Gjykatës
Kushtetuese.
189
PËR KËTO ARSYE
Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.2109, datë 18.10.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë, si dhe
rrëzimin e kërkesëpadisë së palës paditëse Federata Shqiptare e Gjimnastikës.
Tiranë, më 30.09.2015
190
Nr. 00-2015-3298 i Vendimit (388)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: DOMENICO TIRELLI

I PADITUR: SHOQËRIA ATN SH.P.K
PERSON I TRETË SHOQËRIA CHATSWOOD LIMITED L.T.D
SHOQËRIA SPEEDWORK LIMITED
SHOQËRIA MET S.R.L
OBJEKTI:
Pavlefshmëri vendimi nr.4, datë 08.12.2006,
të Asamblesë së ortakëve të shoqërisë ATN sh.p.k,
anulimin e tij dhe çregjistrimin nga regjistri tregtar
duke i kthyer palët në gjendjen e mëparshme.
Rregullimin e pasojave juridike duke bërë të pavlefshme:
(a) veprimin juridik të shitjes së pjesës së kapitalit prej 41,22%
(b) nga shoqëria Chatswood l.t.d tek shoqëria Speedwork limited;
(c) (b) veprimin juridik të shitjes së pjesës së kapitalit prej 51 %
(d) nga shoqëria Chatswood l.t.d tek shoqëria Met s.r.l
Baza Ligjore: Neni 1, 57, 62, 231 të Ligjit nr.7638, datë 19.11.1992,
“Për shoqëritë tregtare”
neni 8 i Statutit të Shoqërisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.4768, datë 10.06.2010, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në ligj dhe në prova.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit.
Kundër vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 15 ditëve
duke filluar ky afat nga dita e nesërme e shpalljes.

Prishjen e vendimit nr.4768, datë 10.06.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykate me tjetër trup
gjykues.
191
të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile ka paraqitur rekurs pala e paditur Shoqëria
A.T.N Sh.p.k, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.2320, datë 04.11.2011, të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.4768, datë 10.06.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Gjykata e Apelit Tiranë ka marrë një vendim në zbatim të gabuar të ligjit, parashikuar
nga neni 472, germa (a) e Kodit të Procedurës Civile, ç’ka përbën edhe shkakun e
ankimit tonë me rekurs.
- Thirrja e personave të tretë në këtë gjykim është bërë me kërkesë të palës paditëse dhe
në analizë të përmbajtjes së procesverbalit të seancës gjyqësore rezulton se palës
paditëse i është lënë e gjithë koha e mjaftueshme për njoftimin dhe plotësimin e
dokumentacionit të nevojshëm.
- Në dosjen gjyqësore, si në gjykimin e çështjes në gjykatën e shkallës së parë ashtu
edhe në gjykimin në gjykatën e apelit, ashtë depozituar në cilësinë e provës shkresore
ekstrakti historik i të paditurit, shoqëria “A.T.N” Sh.p.k, lëshuar nga Qendra
Kombëtare e Regjistrimi. Nga përmbajtja e ekstraktit rezulton se shoqëria “MET”
S.r.l dhe shoqëria “Speedwork Limitted” janë ortakë të shoqërisë “A.T.N” Sh.p.k.
- Në kuptim të ligjit nr.7032, datë 04.11.1992, “Për dispozitat që rregullojnë pjesën e
parë të kodit tregtar”, ligjit nr.7038, datë 19.12.1992, “Për shoqëritë tregtare” dhe
ligjit nr.7667, datë 28.01.1993 “Për regjistrin tregtar dhe formalitetet që duhen
respektuar nga shoqëritë tregtare”, kompetente për regjistrimin e shoqërive tregtare
shqiptare ka qenë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë si mbajtëse e Regjistrit Tregtar.
- Në nenin 28 dhe 32 lë ligjit nr.9723, datë 03.05.2007 “Për qendrën kombëtare të
regjistrimit”, parashikohet se shoqëritë e huaja që vijnë si themelues apo si ortak në
shoqëri të regjistruara sipas legjislacionit shqiptar, duhet të depozitojnë në regjistër
aktin e themelimit e statutin e shoqërisë së huaj.
- Gjykata e shkallës së parë nuk ka shkelur asnjë dispozitë të ligjit procedural në
thirrjen e personave të tretë, edhe kur ajo i thirri kryesisht ata, pasi paditësi hoqi dorë
nga thirrja e tyre dhe kërkoi edhe pakësimin e objektit.
- Kështu nuk rezulton të jetë shkelur ndonjë e drejtë procedurale e ndonjë pale edhe në
kuptim të ligjit me nr.3920. datë 21.11.1964. “Për të drejtat civile nga të huajt dhe
zbatimin e ligjit të huaj” që referon Gjykata e Apelit, pasi thinja e tyre në gjykim më
së fundmi u bë nga gjykata kryesisht në përputhje me nenin 193 të Kodit të
Procedurës Civile jo në funksion të ndonjë kërkimi nga paditësi tashmë, i cili edhe
pakësoi objektin, por edhe hoqi dorë nga thirrja e personave të tretë në gjykim, por
duke çmuar që kërkimi i paditësit duhej t’i nënshtrohej hetimit gjyqësor edhe në prani
të personave të tretë.
- Procesi jo i rregullt ligjor është i lidhur me cenimin ose jo të të drejtave procedurale të
palës që e pretendon atë. Palës paditëse në gjykimin në shkallë të parë nuk i është
cenuar asnjë e drejtë procedurale.
- Gjykata e Apelit Tiranë flet për “mos administrim të ndonjë dokumenti zyrtar të
shtetit italian apo atij anglez që vërteton fitimin e zotësisë të shoqërive Chastwood
Limitted, Speedwork Limitted dhe Met S.r.l”, por nuk kuptojmë se përse i është
dashur gjykatës së shkallë së parë të administrojë ndonjë dokument të tillë.
- Asnjë e drejtë procedurale nuk i është cenuar paditësit dhe ai nuk mund të pretendojë
shkelje të të drejtave procedurale të personave të tretë, për të cilët vetë vendosi të
hiqte dorë nga thirrja e tyre.
- Nuk mund të përbëjë shkak për prishjen e vendimit dhe kthimin për rigjykim,
pretendimi i njërës palë se procesi gjyqësor është zhvilluar në shkelje te të drejtave të
palës tjetër. Aq më tepër kur kjo e fundit nuk pretendon shkelje të të drejtave të saj.
192
- Gjykata e Apelit duhet të shqyrtonte nëse Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë e kishte
zgjidhur drejt çështjen në themel dhe bazueshmërinë e vendimit të shpallur, në lidhje
me zgjidhjen e dhënë mosmarrëveshjes objekt gjykimi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës paditëse
Domenico Tirelli, av. Sokol Lamaj, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.2320, datë
04.11.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë; konstatoi mungesën e palës së paditur, Shoqëria
“ATN” Sh.p.k, si dhe personit të tretë Shoqëria Chatswood Limited L.T.D, Shoqëria
Speedwork Limited, Shoqëria Met S.R.L; si dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Domenico
Tirelli është ortak në shoqërinë A.T.N sh.p.k në të cilën zotëron 2,78 % të kapitalit dhe në
kërkesë padinë drejtuar gjykatës ka kërkuar pavlefshmërinë e vendimit nr.4, datë 08.12.2006
të asamblesë së ortakëve të Shoqërisë A.T.N sh.p.k.
2. Në datën 08.12.2006 është mbledhur asambleja e ortakëve të shoqërisë së paditur
“A.T.N” sh.p.k dhe është diskutuar për miratimin e aktit të ekspertimit për zmadhimin e
kapitalit të shoqërisë. Paditësi Domenico Tirelli pretendon në gjykim se mbledhja e
asamblesë e sipër cituar me rend dite fazën e dytë të zmadhimit të kapitalit të shoqërisë
A.T.N sh.p.k, është zhvilluar në mungesë të ortakut Domenico Tirelli. Mungesa e paditësit
Domenico në këtë mbledhje si ortak i shoqërisë ka ardhur si rezultat i mosrespektimit të
detyrimeve ligjore të përcaktuara në nenin 57, të Ligjit nr.7638, datë 19.11.1992 “Për
shoqëritë tregtare” në lidhje me procedurat e njoftimit të ortakëve për mbledhjen e asamblesë.
3. Në funksion të këtij pretendimi përfaqësuesi i paditësit Domenico Tirelli i është
referuar “shipment detail”, lëshuar prej shërbimit postar D.H.L Dega Tiranë sipas të cilit
sipas tij rezulton që paditësi ka marrë njoftim për këtë mbledhje në datën 06.12.2006 në
Xhedah të Arabisë Saudite. Përmbajtja e këtij dokumenti tregon se paditësi Domenico Tirelli
është njoftuar për mbledhjen jo 15 ditë përpara siç kërkohet në nenin e cituar më sipër por
vetëm 2 ditë përpara datës në të cilën do të zhvillohej mbledhja.
vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në ligj dhe në prova.”
4.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se: “....
(omissis)...Kështu nga gjykimi e konkretisht nga procesverbali i mbledhjes se Asamblesë së
ortakëve dt. 08.12.2006 konfirmuar kjo nga vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
nr.25824/14 dt. 05.03.2007, rezultoi e provuar se paditësi Domenico ka qenë i përfaqësuar
në mbledhjen e Asamblesë në datën e sipërcituar, pikërisht me avokatët të cilët e
përfaqësojnë në këtë gjykim...(...)...Gjykata e vlerëson të pabazuar në ligj pretendimin e
përfaqësuesve të paditësit se këta të fundit nuk kanë qenë prezent në mbledhjen e Asamblesë
pasi ky dokument pra procesverbali i mbledhjes është shqyrtuar dhe administruar prej
Gjykatës në momentin e depozitimit të vendimit për zmadhimin e kapitalit të shoqërisë dhe
nuk ka pasur ndonjë kontestim prej përfaqësuesve të paditësit Domenico në lidhje me një fakt
të tille. Pretendimi i përfaqësuesit të paditësit Domenico për pavlefshmëri të njoftimit për
mbledhjen e Asamblesë është i pabazuar në ligj e konkretisht ne nenin 57 të Ligjit nr.7632 dt.
19.11.1992 “Për shoqëritë tregtare” i ndryshuar në të cilin parashikohet se: “...Çdo
mbledhje e thirrur në mënyre të parregullt, mund të anulohet. Megjithatë anulimi nuk ka
vlerë, në rast se të gjithë ortakët janë të pranishëm ose të përfaqësuar.” pasi siç e sqaruam
më sipër paditësi Domenico ka qenë i përfaqësuar në mbledhje pikërisht me përfaqësuesit e
tij në këtë gjykim...(...)”
193
“Prishjen e vendimit nr.4768, datë 10.06.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykate me tjetër trup gjykues.”
5.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se: “...
(omissis)...Gjatë gjykimit në shkallë të parë nga gjykata nuk ishte respektuar neni 176 i Kodit
të Procedurës (civile, lidhur me detyrimin e gjykatës për të verifikuar legjitimimin (zotësinë
procedurale civile) si palë të personave të tretë, si dhe nuk ka ftuar palët të plotësojnë aktet
dhe dokumentet që rezultojnë me të meta. Lidhur me këtë, në dosjen gjyqësore nuk është
administruar në përputhje me ligjin shqiptar ndonjë dokument zyrtar i shteteve, që vërteton
fitimin e zotësisë (juridike dhe asaj për të vepruar) të Shoqërive Chatswood Limited l.t.d,
Speedwork si dhe Shoqëria Met s.r.l sipas legjislacionit të shteteve përkatëse. Në mungesë të
dokumenteve të tillë mbetet e dyshimtë pasja e tyre të të drejtave procedurale civile si
persona të tretë. Për këtë, gjykata e apelit ka në konsideratë Kodin Civil (nenin 3 të Ligjit
nr.7850, datë 29.07.1994), si dhe Ligjin nr.3920, datë 21.11.1964, “Për të drejtat civile nga
të huajt dhe zbatimin e ligjit të huaj”, që ka qenë në fuqi në kohën e zhvillimit të gjykimit në
shkallë të parë...(...)...Në rastin konkret, në dosjen gjyqësore nuk është administruar asnjë
dokument zyrtar të shtetit italian e anglez që vërteton fitimin e zotësisë të Shoqërisë
“Chatswood Limited l.t.d, Speedwork Limited si dhe Shoqëria Met s.r.l”, të cilat të ketë
mbërritur sipas kërkesave të legjislacionit shqiptar, për të lejuar kështu përdorimin e tyre në
procesin gjyqësor që po realizohet nga gjykata shqiptare. Gjykata duhet të administrojë
praktikën e regjistrimit të shoqërive për të verifikuar legjitimimin (zotësinë procedurale
civile) si palë të personave të tretë si dhe të plotësojnë aktet dhe dokumentet që rezultojnë me
të meta, si dhe çdo provë tjetër të paraqitur nga palët në përputhje me ligjin...(...)”
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile ka paraqitur rekurs pala e paditur Shoqëria A.T.N
Sh.p.k, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.2320, datë 04.11.2011, të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.4768, datë 10.06.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

7.1 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të
plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin.”
7.2 Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
propozojnë palët.”
7.3 Neni 467§ë i K.Pr.Civile: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së
shkallës së parë dhe e dërgon çështjen për rigjykim kur: .. ë) lind nevoja për
marrjen e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e vështirë në shkallë të
dytë, ose gjykata nuk është shprehur për të gjitha kërkesat e parashtruara nga
palët në padi dhe që përbëjnë objektin e mosmarrëveshjes midis palëve
ndërgjyqëse.”
194
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs arrin në përfundimin se
vendimi nr.2320, datë 04.11.2011, i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit procedural civil dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
9. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.2320, datë 04.11.2011, i
Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë duke mos pasur parasysh parashikimet e nenit 467/ë të
Kodit të Procedurës Civile, dispozitë në të cilën është bazuar kjo gjykatë në vendimmarrjen e
saj. Sipas kësaj dispozite gjykata e apelit e kthen çështjen për rigjykim në shkallë të parë
atëherë kur lind nevoja për marrjen e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e vështirë
në shkallë të dytë. Gjykata e Apelit Tiranë, pavarësisht arsyetimit të gjykatës së shkallës së
parë, në kuadër të zhvillimit të gjykimit brenda afateve të arsyeshme kohore, i kishte të gjitha
mundësitë procedurale e ligjore që të përfundonte vetë hetimin gjyqësor dhe të zgjidhte në
themel çështjen.
10.1. Gjykata e Apelit Tiranë në respektim të kompetencës së saj funksionale (gjykatë
e shkallës së dytë), si dhe natyrës së gjykimit (gjykatë fakti), mund ta kthente çështjen për
rigjykim vetëm në rast se kjo do të evidentonte se e kishte të pamundur marrjen e ndonjë
prove konkrete, fakt i cili nuk ka rezultuar nga dosja gjyqësore, si dhe nuk është argumentuar
nga ana e kësaj gjykate.
10.2. Konkretisht, gjatë zhvillimit të procesit gjyqësor pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë janë administruar një sërë provash shkresore në të cilat rezulton se personi i
tretë në këtë gjykim Shoqëria “Chatswood Limited” l.t.d, Shoqëria “Speedwork” Limited , si
dhe Shoqëria Met s.r.l, zotërojnë personalitet juridik, si dhe kanë marrë pjesë në një sërë
veprimesh tregtare. Në të njëjtën kohë, paraqitja e këtij dokumentacioni, si dhe elementët e
formës dhe përmbajtjes së tij sipas parashikimeve të Vendimit të Këshillit të Ministrave
nr.134, datë 07.03.2003, “Për vërtetimin dhe legalizimin e dokumenteve të lëshuara në
Republikën e Shqipërisë, për përdorim jashtë vendit dhe të dokumenteve të huaja, për
përdorim brenda vendit”, si dhe Ligjit nr.9060, datë 08.05.2003, “Për aderimin e Republikës
së Shqipërisë në “Konventën për heqjen e kërkesës për legalizimin e dokumenteve zyrtare të
huaja”, duhet të ishin proces i verifikimit, si dhe ndreqjes së të metave kryesisht gjatë
zhvillimit të gjykimit pranë Gjykatës së Apelit Tiranë.
11. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me qëllim kryerjen e një hetimi të
gjithanshëm dhe brenda një afati të arsyeshëm kohor vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit
duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
11.1 Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, Gjykata e Apelit Tiranë,
duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht,
duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me
argumente çështje të rëndësishme ligjore dhe të faktit lidhur me këtë natyrë mosmarrëveshje.
12. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Tiranë, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
195
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni
14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
(neni 16).
12.1 Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje
me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat bazojnë
pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes,
ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në format
dhe afatet e parashikuara në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
12.2 Në rigjykimin e çështjes Gjykata e Apelit Tiranë duhet të sqarojë të gjitha
rrethanat që lidhen me ligjin e zbatueshëm dhe që kanë rëndësi për zgjidhjen e drejtë të
çështjes. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Apelit Tiranë që, në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me
zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2320, datë 04.11.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 30.09.2015
196
Nr. 00-2015-3300 i Vendimit (389)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: NURIJE SHEHU

KOMPENSIMIT TË PRONAVE
OBJEKTI:
Anulimin e vendimit nr.150, datë 18.05.2009
të Zyrës Rajonale të Qarkut Durrës duke e detyruar paditësin
të miratojë kërkimin e paditëses për njohjen, kthimin,
ose kompensimin e pronës me sipërfaqe 73.100 m2 të ndodhur
në fshatin Arapaj, Komuna Rrashbull, Qarku Durrës në ZK. 1031,
me indeks hartë K-34-100 (17-A, 17-B, 1-C) me këto kufizime:
Veri 38/23, 38/26, Blloku 39, Lindje-Blloku 42,39 Jug-100/9, 342
Perëndim – 100/9 rrugë të fituar në rrugë trashëgimie ligjore.
Anulimin e vendimit me nr.78, datë 24.05.2010,
të Agjensisë së Kthimit Kompensimit të Pronave Tiranë,
i cili ka rrëzuar ankesën dhe ka lënë në fuqi vendimin
me nr.150, datë 18.05.2009,
të Zyrës Rajonale të Kthimit Kompensimit të Pronave Durrës.
Baza Ligjore: Neni 32/a, 43, 324, të Kodit të Procedurës Civile.
Ligji nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”.
Vendim i Këshillit të Ministrave nr.566, datë 23.08.2006,
“Për Organizimin dhe funksionimin e A.K.K.Pronave”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.11-2012-975 (342), datë

Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditëses Nurije Shehu me të paditur Agjencia
për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave Tiranë me objekt: “Anulimin e
vendimit nr.150, datë 18.05.2009 të Zyrës Rajonale të Qarkut Durrës duke e
detyruar paditësin të miratojë kërkimin e paditëses për njohjen, kthimin, ose
kompensimin e pronës me sipërfaqe 73.100 m2 të ndodhur në fshatin Arapaj,
Komuna Rrashbull, Qarku Durrës në ZK.1031, me indeks hartë K-34-100 (17-
A, 17-B, 1-C) me këto kufizime: Veri 38/23, 38/26, Blloku 39, Lindje-Blloku
42, 39 Jug-100/9, 342 Perëndim-100/9 rrugë të fituar në rrugë trashëgimie
ligjore.
197
Anulimin e vendimit me nr.78, datë 24.05.2010, të Agjensisë së Kthimit
Kompensimit të Pronave Tiranë, i cili ka rrëzuar ankesën dhe ka lënë në fuqi
vendimin me nr.150, datë 18.05.2009, të Zyrës Rajonale të Kthimit
Kompensimit të Pronave Durrës”, si të pabazuar në ligj dhe në prova.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2012-930 (466), datë 12.06.2012, ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.342 (11-2012-975), datë 06.02.2012, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Kundër vendimit nr.10-2012-930 (466), datë 12.06.2012, të Gjykatës së Apelit

Durrës, në bazë të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala
paditëse Nurije Shehu, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.10-2012-930 (466), datë
12.06.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.342 (11-2012-975), datë
06.02.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, duke vendosur pranimin e kërkesëpadisë,
duke parashtruar ndër të tjera se:
- Të dy gjykatat kanë interpretuar gabim ligjin material, duke mos arsyetuar se cilat ishin
kërkesat që nuk janë përmbushur konform Ligjit nr.7698, datë 21.03.1993 “Për kthimin
dhe kompensimin e pronës” pasi në nenin 1 të këtij ligji është cituar saktë se: “Ky ligj
ka për objekt: a) rregullimin e drejtë, sipas kritereve të nenit 41 të Kushtetutës, të
çështjeve të së drejtës së pronësisë që kanë lindur nga shpronësimet, shtetëzimet ose
konfiskimet; b) kthimin dhe, aty ku sipas këtij ligji kthimi i pronës është i pamundur
kompensimi i saj; c) procedurat për realizimin e kthimit dhe kompensimit të pronave si
dhe organet administrative të ngarkuara për realizimin e tyre”.
- Në të dy gjykatat, bazuar në nenin 2, të ligjit të mësipërm, nuk është pretenduar në asnjë
moment qenia apo mosqenia e saj subjekt i shpronësuar.
- Të dy gjykatat nuk kane marre në analizë provën themelore të këtij gjykimi që është
dokumenti i lëshuar nga arkivi qendror shtetëror datë 07.07.2006 ku pasqyrohet saktë
që ish subjekti Bajram Malahasi ka blerë nga Bashkia Durrës në bazë të vendimit
nr.842, datë 13.12.1937 si dhe listës se bujqve bashkëngjitur, ç`ka dëshmon qartë se
emri i gjyshit të paditëses ekziston në listën e pronave të blera nga Bashkia.
- Të dy gjykatat janë ndaluar në analizë vetëm të vendimit vërtetim fakti duke
anashkaluar vendimin e Komunës Rashbull nr.8, datë 22.05.1996.
- Në vendimin e shkallës së parë është arsyetuar gabim nga kjo gjykatë kur ka cituar se
paditësja duhej të kishte bërë kërkimin për njohje, kthim dhe kompensim në bazë të
nenit 22, të Ligjit nr.7698, datë 13.04.1993, pasi vetë neni 22 i Ligjit nr.9235, datë
29.07.2004 (i ndryshuar) e ka përcaktuar qartë për vlefshmërinë e vendimeve të dhëna
në bazë të Ligjit nr.7698, datë 13.04.1993.
- Paditësja ka plotësuar kërkesat e parashikuara në nenin 2, 4 e 6 të Ligjit nr.9235, datë
29.07.2004 (të ndryshuar).
- Është logjike dhe ligjore që baza ligjore e padisë së paditëses të ishte ligji nr.9235, datë
29.07.2004, pasi realisht aplikimi pranë komisionit vendor është bërë pas hyrjes në fuqi
të këtij ligji.

198
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Nurije Shehu
është trashëgimtare e të ndjerit Bajram Malahasi të cilin e ka pasur gjysh nga nëna. Me
vendimin civil nr.2736, datë 16.08.1996, të Gjykatës së Rrethit Durrës është lëshuar dëshmia
e trashëgimisë për të ndjerin Bajram Brahim Malahasi duke përcaktuar si trashëgimtare
ligjore të vetme të tij shtetasen Naze Malahasi (nëna e paditëses Nurije Shehu).
2. Me vendimin nr.2455, datë 28.09.2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës
është lëshuar dëshmia e trashëgimisë testamentare për të ndjerën Naze Bajram Aliu
(Malahasi) duke u përcaktuar si trashëgimtare testamentare paditësen Nurije Aliu, e cila sipas
vendimit trashëgon një tokë bujqësore prej 73,1 dynym e ndodhur në katundin Arapaj
Komuna Rrashbull Durrës sipas vendimit nr.118, datë 27.01.2003, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës.
3. Paditësja Nurije Shehu për të përfituar pronën e mësipërme i është drejtuar Zyrës
Rajonale për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave pranë Qarkut Durrës, i cili me vendimin e
tij nr.150, datë 18.05.2009 ka vendosur: “Të mos njohë të drejtën e pronësisë trashëgimtares
të Z. Bajram Malahasi për pronën e pretenduar me sipërfaqe prej 73.100 m2 të ndodhur në
fshatin Arapaj, Komuna Rrashbull Durrës”.
4. Mbi ankimin e paditëses Agjencia për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave Tiranë
me vendimin e saj nr.78, datë 24.02.2010, ka vendosur: “Rrëzimin e ankesës dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.150, datë 18.05.2009, të Zyrës Rajonale për Kthimin dhe Kompensimin e
Pronave pranë Qarkut Durrës.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.11-2012-975(342), datë
06.02.2012, ka vendosur: Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditëses Nurije Shehu me të paditur
Agjencia për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave Tiranë, si të pabazuar në ligj dhe në
prova.”
5.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore
dhe të shqyrtuar në gjykim origjina e pronës së paditëses është vendimi gjyqësor. Rezulton se
me vendimin nr.3694 datë 31/10/1996 Gjykata e Rrethit Durrës e ka vendosur:Vërtetimin
gjyqësisht të faktit juridik të pronësisë së trashëgimlënësit Bajram Malahasi mbi një
sipërfaqe toke bujqësore 73,1 dynym të ndodhur në fshatin Arapaj e cila ka pasur në pronësi
para reformës agrare të vitit 1946...(...)...Siç rezulton nga baza ligjore e kërkesëpadisë
njohja e pronës është bërë mbi bazën e V.K.M nr.560 datë 16.10.1995 “Për masat për
zbatimin e ligjit nr.7699, datë 21.4.1993 “Për kompensimin në vlerë të ish-pronarëve të tokës
bujqësore”. Në bazë të këtij vendimi, pika 7 e tij, në mungesë të akteve provuese për efekt të
përfitimit nga ky ligj mund të vërtetohet pronësia më procedurën e përcaktuar nga ky
vendim...(...)...Qëllimi i njohjes me procedurën e përcaktuar nga ky akt nënligjor është
specifik, vetëm për efekt të përfitimit nga ligji nr.7699, datë 21/04/1993. Në rrethana të tilla
gjykata çmon se komisionet e pronave vendimet e të cilëve janë objekt gjykimi kanë vepruar
drejt duke mos pranuar kërkesën e paditëses për kthimin dhe kompensimin e pronës së
pretenduar nga paditësja. Kjo për faktin se sipas këtij ligji këto komisione në rastet e njohjes
si më lart të pronës kanë vetëm të drejtën e kompensimit në vlerë të pronave dhe ky
kompensim sipas nenit 8 është kompensim vetëm me obligacione të emetuara nga shteti....
(...)...Komisionet vendimet e të cilëve kundërshtohen në këtë gjykim janë krijuar në bazë dhe
për zbatim të ligjit nr.7698, datë 15/04/1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-
pronarëve” dhe kanë për objekt të veprimtarisë së tyre pikërisht kthimin dhe kompensimin
fizik të pronave ish-pronarëve. Në rrethana të tilla nëse paditësja kërkon kthimin dhe
kompensimin e pronës edhe njohjen e pronësisë duhet ta kishte bërë në bazë të përcaktimeve
të këtij ligji dhe pikërisht nenit 22, të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993...(...)”
199
6. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2012-930 (466), datë 12.06.2012, ka
vendosur:b “Lënien në fuqi të vendimit nr.342 (11-2012-975), datë 06.02.2012, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës.”
6.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Durrës arriti duke arsyetuar (ndër të
tjera) se: “...Vendimet e Zyrës Rajonale Durrës dhe Agjencisë Kthimit e Kompensimit të
Pronave Tiranë dhe bazën ligjore të kërkesë padisë ku rezulton se këto vendime që
kundërshtohen, kanë dalë në bazë të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 duke pasur si objekt
kthimin dhe kompensimin e pronave të ish pronarëve...(...)...Në bazë të ligjit nr.9235, datë
29.07.2004 i ndryshuar, në nenin 17/3 përcaktohet rrëzimi i kërkesës për njohjen, kthimin
apo kompensimin e pronës në rast se dokumenti bazë i pronësisë është vërtetimi i faktit
juridik, sipas nenit 388 të K.Pr.Civile...(...)...Vendimi (vërtetim fakti) në rastin konkret nuk
përbën titull që të ketë të drejtën për të kërkuar kthimin apo kompensimin e pronës,
pretenduesi i kësaj prone, duhet theksuar se nuk vërtetoi cilësinë e subjektit të shpronësuar
sipas nenit 3/3 të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 i ndryshuar, pasi nuk arriti të vërtetojë
asnjë nga kushtet e parashikuara në këtë nen...(...)”
7. Kundër vendimit nr.10-2012-930 (466), datë 12.06.2012, të Gjykatës së Apelit
Durrës, në bazë të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala paditëse
Nurije Shehu, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.10-2012-930 (466), datë 12.06.2012, të
Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.342 (11-2012-975), datë 06.02.2012, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, duke vendosur pranimin e kërkesëpadisë.
8 . Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

9.11.2006, “Për procedurat e mbledhjes, të përpunimit dhe administrimit të kërkesave të
200
pronarëve” dhe nr .7699, datë 21.4.1993, “Për kompensimin në vlerë ose me
(...)”

palëve si dhe të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr.10-
2012-930 (466), datë 12.06.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.342 (11-
2012-975), datë 06.02.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës nuk janë respektuar
dispozitat e ligjit material dhe procedural civil.
përfundimin se vendimet e gjykatave të faktit janë rrjedhojë e një hetimi jo të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i Kodit të Procedurës Civile). Gjatë gjykimit në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, nuk ka rezultuar të shtrohen për diskutim si dhe tì
nënshtrohen debatit gjyqësor (analizë ligjore e mbështetur në prova) çështjet të rëndësishme
ligjore lidhur me këtë natyrë mosmarrëveshje.
11.1. Në kundërshtim me parashikimet e nenit 2,4,6 të ligjit nr.9235/2004, “Për
kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, i ndryshuar, si dhe pikës 3, të Vendimi i
Këshillit të Ministrave nr.747/2006 “Për procedurat e mbledhjes, të përpunimit dhe
administrimit të kërkesave të subjekteve të shpronësuara gjatë procesit të njohjes, kthimit apo
kompensimit të pronës”, gjykatat e faktit nuk kanë hetuar dhe për rrjedhojë nuk i kanë dhënë
201
përgjigje ligjore e argumentuar pretendimeve mbi origjinën e pronës të palës paditëse Nurije
Shehu, (çdo lloj titulli të lejuar nga ligji i kohës), si dhe ecurinë e saj.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi i bërë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Durrës se pala paditëse duhet të kishte realizuar procesin e vërtetimit të faktit
juridik në rrugë gjyqësore në bazë të përcaktimeve nenit 22, të Ligjit nr.7698, datë
15.0401993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve” dhe jo si në rastin
konkret në mbështetje të ligjit nr.7699/1993, nuk është i mbështetur në ligj.
12.1. Rezulton se pala paditëse fillimisht ka vërtetuar në rrugë gjyqësore me vendimin
nr.3694, datë 31.10.1996, të Gjykatës së Rrethit Durrës se trashëgimlënësi Bajram Malahasi
ka pasur në pronësi një sipërfaqe tokë bujqësore prej 73,1 dynym të ndodhur në fshatin
Arapaj, e cila ka pasur në pronësi para reformës agrare të vitit 1946. Në analizë të pjesës
arsyetuese të këtij vendimi rezulton se ky vendim ka dalë në zbatim të Ligjit nr.7699, datë
21.04.1993 “Për kompensimin në vlerë të ish pronarëve të tokës bujqësore” që rregullonte në
mënyrë të posaçme të drejtën e kompensimit në vlerë të tokës bujqësore ish pronarëve të
tokave bujqësore të cilët gëzonin pronësinë mbi tokën bujqësore në kohën e daljes së Ligjit
nr.108, datë 29.08.1945 “Për Reformën Agrare”.[1]
12.2. Në bazë të Ligjit nr.7699, datë 21.04.1993, si dhe Vendimit të Këshillit të
Ministrave nr.560, datë 16.10.1995, i dalë në bazë dhe në zbatim të tij do të përfitonin ata
subjekte, pronat e të cilëve ishin regjistruar në kadastrat e rretheve. Në rastet kur Zyra e
Hipotekës ose ajo e Kadastrës nuk disponojnë të dhëna për të lëshuar vërtetim zyrtar, të
pronësisë sipas regjistrit përpara reformës agrare, vërtetimi i pronësisë bëhet me vendim
gjyqësor. [2] Në këtë rast vërtetimi i faktit juridik i bërë në rrugë gjyqësore nuk duhet kuptuar
si një vendim detyrues për autoritetet administrative, por si një akt orientues me qëllim
paraqitjen e tij në organin e kthimit dhe kompensimit të pronave dhe për të përfituar njohjen e
të drejtës së pronësisë, dhe kthimin apo kompensimin e saj.
12.3. Me Ligjin nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” i
cili ka hyrë në fuqi në datën 16.09.2004, është shfuqizuar Ligji nr.7699, datë 21.04.1993,
“Për kompensimin në vlerë të ish pronarëve të tokave bujqësore, kullotave, tokave pyjore dhe
pyjeve”. Ligji nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i
ndryshuar, përmban parashikime mbi procedurat për realizimin e kthimit dhe kompensimit të
pronave të tokës bujqësore.
12.4. Gjithashtu, ish subjekti i shpronësuar ka pasur detyrimin ligjor t’i drejtohej
përsëri këtij komisioni në bazë të nenit 22, të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin
dhe kompensimin e pronës” dhe të kërkonte kthimin e pronës së tij të njohur më parë, duke
respektuar procedurat që parashikohen në dispozitat e këtij ligji.[ 3] Në analizë të kësaj
dispozite rezulton se ish subjekti i shpronësuar apo trashëgimtarët e tij kanë pasur të drejtën ti
drejtohen Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave duke përdorur të njëjtin
dokumentacion në të cilin vërtetohet e drejta e pronësisë së subjektit të shpronësuar.
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës gjatë shqyrtimit të çështjes dhe në vendimin e
saj është mbështetur kryesisht vetëm në arsyetimin se pala paditëse i mbështet pretendimet e
saj vetëm mbi një vendim gjyqësor me objekt vërtetimin e faktit juridik, por duke mos
1
[] Neni 4 i ligjit nr.7699/1993 parashikonte se: “E drejta e kompensimit në vlerë të tokës bujqësore u njihet ish-pronarëve
ose trashëgimtarëve të tyre, prona e të cilëve figuron e regjistruar, ose në mungesë të tyre, kur pronësia vërtetohet me
vendim të gjykatës së rrethit përkatës”.
2
[] Neni 4 i Ligjit nr.7699, datë 21.04.1993 dhe pika 7 e V.K.M nr.560, datë 16.10.1995.
3
[]Në nenin 22 (vendimet e mëparshme), të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”,
parashikohet se: “Vendimet e dhëna në bazë të ligjit nr.7699, datë 21.4.1993 “Për kompensimin në vlerë ose me troje të ish-
pronarëve të tokave bujqësore, livadheve, kullotave, tokave pyjore dhe pyjeve” që nuk janë realizuar, konsiderohen të
vlefshme për njohjen e së drejtës së pronësisë dhe komisioni përcakton nëse është i mundur kthimi i pronës së paluajtshme
apo kompensimi i saj. Procesi i kthimit dhe kompensimit te pronave rifillon në mënyrën, formën dhe kushtet e parashikuara
nga ky ligj.”
202
zhvilluar një analizë tërësore krahasuese me dokumentet e tjera provuese, të nxjerra nga
organet të tjera kompetente.
13.1. Gjykata nuk ka analizuar vlefshmërinë e fuqinë provuese të shkresave, akteve
zyrtare a kopjeve të tyre, të disa provave të cilat nuk janë vërtetime hipotekore apo kadastrale
apo kanë vetëm natyrë referuese në shkresa të tjera (akte zyrtare), por që nuk janë analizuar si
duhet nëse tregojnë me saktësi origjinën, pronarin, madhësinë, apo kufitarët e pronës së
pretenduar nga pala paditëse.
14. Të njëjtin qëndrim ka mbajtur dhe Gjykata e Apelit Durrës, e cila ka arsyetuar në
mënyrë të njëjtë me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, si dhe ka lënë në fuqi vendimin e
kësaj gjykate. Gjykata e Apelit Durrës, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të
konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe t’i ndreqte ato, nuk ka mbajtur në
konsideratë, si dhe nuk kanë evidentuar elementë të rëndësishme të këtij lloj gjykimi lidhur
me sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes dhe që kanë të
bëjnë me kriteret ligjore që parashikohen në Ligjin nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin
dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, i ndryshuar dhe V.K.M nr.747, datë 09.11.2006,
“Për procedurat e mbledhjes, përpunimit dhe administrimit të kërkesave të subjekteve të
shpronësuara gjatë procesit të njohjes, kthimit apo kompensimit të pronës” (pika 3).
14.1. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së lartë vlerëson se në mbështetje të nenit
ulëta.[1]
të plotë nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
14.3 Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.10-2012-930 (466), datë 12.06.2012, i Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimi nr.342 (11-
2012-975), datë 06.02.2012, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
15. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, për t’iu dhënë zgjidhje
problemeve të mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që
rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
(neni 16).
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
15.2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës për të garantuar një proces të rregullt ligjor,
në mbështetje të nenit 486 të Kodit të Procedurës Civile, duke mbajtur parasysh konkluzionet
e mësipërme të këtij vendimi duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të
verifikojë e të identifikojë pretendimet e palëve. Po kështu, në rishqyrtimin e çështjes Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Durrës duhet të sqarojë të gjitha rrethanat që lidhen me: (i) gjykimin e
çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, me natyrën
1
203
juridike të saj si dhe palët ndërgjyqëse; (ii) pretendimet e palëve për verifikimin dhe analizën
e përmbushjes së kritereve ligjore për origjinën e pronësisë dhe legjitimimin e subjektit
kërkues si subjekt i shpronësuar; (iii) identifikimin e saktë të pasurisë objekt gjykimi dhe
pozicionimin e saj; (iv) gjendjen juridike dhe faktike të pasurisë objekt gjykimi në momentin
e paraqitjes së padisë; (v) përmbushjen e kritereve ligjore të shoqëruara e dokumentacionin
përkatës sipas parashikimeve të V.K.M nr.747, datë 09.11.2006, “Për procedurat e mbledhjes,
përpunimit dhe administrimit të kërkesave të subjekteve të shpronësuara gjatë procesit të
njohjes, kthimit apo kompensimit të pronës”; (vi) plotësimin e kritereve ligjore për tu
konsideruar si lirë ose e zënë me qëllim kthimin apo kompensimin fizik të saj.
dalin gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës që, në përputhje me
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2012-930 (466), datë 12.06.2012, të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe të vendimit nr.342 (11-2012-975), datë 06.02.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Durrës, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 30.09.2015
204
Nr. 00-2015-3308 i Vendimit (390)
VENDIM

Ardian Dvorani Anëtar
Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 30.09.2015 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: HAVA DIAMANTI

I PADITUR: SHOQËRIA “BUSHI” SH.P.K
SHOQËRIA “JANO” SH.P.K
PERSON I TRETË: DRITA XHAFERI, NEXHO NEXHIPI,
NAJETE XHAFERI, NAMIK XHAFERI
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e kontratës së sipërmarrjes nr.425 Rep
dhe nr.245 Kol., datë 28.05.2006 të Noterisë Vlorë
zgjidhjen e kësaj kontrate dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme
Baza Ligjore: Neni 31 dhe neni 32 i Kodit të Procedurës Civile
Neni 698 i Kodit Civil

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësit Hava Diamanti me objekt: “Pavlefshmëri e
kontratës së sipërmarrjes nr.425 Rep dhe nr.245 Kol., datë 28.05.2006 të
Noterisë Vlorë zgjidhjen e kësaj kontrate dhe kthimin e palëve në gjendjen e
mëparshme.”
Heqjen e masës së sigurimit të padisë të vendosur nga gjykata me vendimin e
ndërmjetëm të datës 01.07.2009.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditëses.
Kundër vendimit mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë, brenda 15
ditëve nga dita e nesërme e shpalljes së vendimit, për palët në mungesë ky afat
fillon nga dita e marrjes dijeni.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.628, datë 15.06.2011, ka vendosur:

Gjyqësor Vlorë.
205
Kundër vendimit nr.628, datë 15.06.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka
paraqitur rekurs pala paditëse Hava Diamanti, e cila kërkon ndryshimin e vendimit
nr.628, datë 15.06.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit nr.2556, datë
26.10.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke vendosur pranimin e padisë, duke
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe Gjykata e Apelit Vlorë kanë dhënë vendime në
kundërshtim me nenet 20/2, 29, dhe 309/1 të Kodit të Procedurës Civile.
- Gjatë gjykimit të çështjes kam kërkuar dhe kam theksuar se më është bërë shkelje
pasurie është bërë kjo kontratë me persona fizik dhe jo juridikë.
- Kjo kontratë për të cilën unë kërkoj pavlefshmëri dhe zgjidhje nuk është bërë konform
ligjit, është bërë dhe firmosur nga dy persona kur faktikisht ne jemi 5 bashkëpronarë
pra 3 bashkëpronarë nuk kanë firmosur.
- Vëllai ynë nuk ka firmosur fare në këtë kontratë kurse unë paditësja Hava Diamanti
dhe motra ime Drita Xhaferri jemi përfaqësuar me një prokurë nga Italia ku kjo
prokurë ka qenë e pavlefshme sepse ka dashur vula nga Ministria e jashtme në Itali
dhe Ambasada Shqiptare. Si hartuese e kësaj prokure duhej të asistohesha nga një
përkthyer pasi nuk njoh gjuhën italiane.
- Për këtë arsye këtë prokurë e kam revokuar kur kam ardhur në Shqipëri.
- Në vendimin nr.134, datë 07.03.2003 në pikën tre të tij thekson se: “aktet e lëshuara
nga noteri legalizohen drejtpërsëdrejti nga nëpunësi konsullore”.
- Dokumentet e autoriteteve të huaja që do të përdoren brenda vendit legalizohen në
përfaqësitë e R.SH jashtë vendit ndërsa dokumentet e legalizuara nga përfaqësitë e
akredituara në Tiranë legalizohen në ministrinë e punëve të jashtme. Pikërisht kjo
formë ligjore e bën dokumentin të vlefshëm nga pikëpamja ligjore edhe jashtë vendit
ku është lëshuar.
- Paditëses Hava Diamanti nuk më janë shkruar gjeneralitetet në kontratë nga noterja.
- Në kontratën e sipërmarrjes theksohet se në 516 m2 do të ngrihet një apartament me
11 kate por fakti se nuk është ngritur apartament 11 katesh por 13 katesh për këtë
kontratë kanë firmosur dy motrat e mia të mashtruara nga firma pasi firma dy kate
nuk i ka vendosur në akt marrëveshje dhe dy kate padeklaruar.
- Firma jashtë çdo lloj ligji i jep gruas së vëllait tonë 140 m2 që nuk ka asnjë lloj
dokumenti si bashkëpronare.
- Firma me pa të drejtë i lëshon vëllait tonë certifikatë e pronësisë duke ditur se katër
motrat nuk përfaqësohen prej tij as për certifikatat as për çelësat dhe të jetë përgjegjës
i 5 bashkëpronarëve.
- Nga Gjykata nuk janë vlerësuar provat e paraqitura nga ana ime si paditëse të cilat në
kuptimin e plotë të ligjit vërtetojnë më së miri se kjo kërkesë padi duhej të pranohej
dhe në përfundim të pranohej duke zgjidhur çështjen sipas objektit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; palën paditëse Hava Diamanti, e cila
kërkoi heqjen dorë nga rekursi i paraqitur prej saj; konstatoi mungesën e palës së paditur,
Shoqëria “Bushi” Sh.p.k dhe Shoqëria “Jano” Sh.p.k, si dhe të personit të tretë Drita Xhaferi,
Nexho Nexhipi, Najete Xhaferi, Namik Xhaferi; si dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se në datën 28.05.2006
midis të paditurve Shoqëria “Bushi” dhe Shoqëria “Jano” sh.p.k Vlorë (me cilësinë e
Investitorëve) nga njëra anë dhe Najete Xhaferri, Nexho Nexhipi, Drita Xhaferri, Hava
206
Diamanti, Namik Xhaferri (si pronarë trualli) nga ana tjetër është lidhur një kontratë
sipërmarrje mbi bazën e të cilës investitori ka marre përsipër të ndërtojë një objekt 11 kate në
pronën prej 516 m2, ndërtim nga i cili pronari i truallit do të përfitojë 25% të ambienteve të
banimit.
2. Në datë 11.05.2007, midis palëve të sipërcituara është lidhur një akt marrëveshje
tjetër sipas së cilës bashkëpronarët e truallit përfitonin një sipërfaqe prej 588 m2. Paditësja
pretendon se kjo sipërfaqe e ofruar me këtë akt marrëveshje sjell mospërmbushje të detyrimit
që pala e paditur ka marrë përsipër në kontratën e sipërmarrjes së datës 28.05.2006.
3. Pala paditëse Hava Diamanti në zbatim të kontratës, sipërfaqja që ajo dhe
trashëgimtarët e tjerë të Faslli Xhaferrit duhet të përfitonin është 922,35 m2 dhe për këtë
arsye i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.2526, datë 26.10.2009, ka
vendosur: “Rrëzimin e padisë së paditësit Hava Diamanti me objekt: “Pavlefshmëri e
kontratës së sipërmarrjes nr.425 Rep dhe nr.245 Kol., datë 28.05.2006, të Noterisë Vlorë
zgjidhjen e kësaj kontrate dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.”
4.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se: “....
(omissis)..Paditësja pretendoi në gjykim se nga ana e palës së paditur nuk është respektuar
marrëveshja e datës 28.05.2006. Konkretisht në respektim të kësaj marrëveshje, sipërfaqja
që ajo dhe trashëgimtarët e tjerë të Faslli Xhaferrit duhej të mermin është 922,35 m2 dhe jo
558,7 m2 që u është ofruar....(...)...Po kështu dhe vetë paditësja në kërkesë padinë e saj,
pranon faktin se nga pala e paditur u është ofruar sipërfaqja prej 558,7 m2 për të cilën ajo
nuk është dakord ndërkohë që sipas aktit të ekspertimit të sipërcituar sipërfaqja prej 25% e
objektit të ndërtuar sot me 13 kate (një kat parkim i nëndheshëm, dy kate dyqane, 9 kate
banimi, dhe kati 11, 3 ambiente shërbimi) është 514.4 m2....(...)...Ekspertja gjatë gjykimit mbi
pyetjen e paditëses. përcaktoi se sipërfaqja e banimit që do të merrte familja Xhaferri po të
respektohej kontrata e sipërmarrjes që kërkohet të zgjidhet, do të ishte 286,31 m2, ndërkohë
që sipërfaqja prej 25% sipas lejes së ndërtimit të miratuar është 514,4 m2...(...)...Paditësja
pretendon se kjo marrëveshje është marrë në kundërshtim me nenin 45 të ligjit “Për
Noterinë”, por nuk ngriti asnjë pretendim se në ç’mënyrë është shkelur ky nen i ligjit...
(...)...Paditësja pretendoi shkelje të nenit 67 pika (dh), dhe 49 pika (ë) të ligjit “Për
Noterinë” me arsyetimin se, noteri shënimin se “kontratën e sipërmarrjes ua ka lexuar dhe
palët e kanë nënshkruar” e ka bërë pas nënshkrimit të palëve dhe jo më parë....(...)...Neni 67
pika (dh) dhe i ligjit “Për Noterinë” parashikon se janë të pavlefshme veprimet noteriale,
nëse noteri nuk u lexon palëve përmbajtjen e aktit noterial. Ndërkohë që neni 49 pika (ë)
parashikon detyrimin ligjor të noterit që të pasqyrojë në akt se e kreu këtë veprim. Në analizë
të provave lidhur me këtë pretendim, gjykata vëren se palët e pranishme gjatë përpilimit të
kontratës së sipërmarrjes, që janë palët e tjera në këtë gjykim një nga të cilat është dhe
përfaqësuesja e paditëses Hava Diamanti, pra motra e saj Nexho Nexhipi nuk paraqiten
ndonjë pretendim përpara gjykatës se kontrata e sipërmarrjes nuk u ishte lexuar nga noteri.
Pra ky dhe kërkimi i paditëses për pavlefshmëri absolute të kësaj kontrate sipas nenit 67 (dh)
të ligjit “Për Noterinë” është i pabazuar në prova dhe ligj dhe si i tillë duhet të rrëzohet...
(...)”
“Lënien në fuqi të vendimit nr.2556, datë 26.10.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë”
5.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se: “...
(omissis)...Për verifikimin e pretendimeve të paditëses gjykata ka thirrur edhe ekspertë, sipas
të cilit, sipërfaqja prej 25% e objektit të ndërtuar sipas lejes së ndërtimit në sheshin e
ndërtimit prej 2036 m2 (shesh ky ku përfshihet 516 m2 të familjes Xhaferri dhe 1520 m2,
pronarët Ali Sinanaj etj.) është 514,4 m2, pra më e vogël se sipërfaqja e ofruar prej të
paditurve sipas marrëveshjes së shkëmbimit e datës 11.05.2007, ku bashkangjitur akt-
207
marrëveshjes është përcaktuar se apartamentet që do të shkëmbehen janë me sipërfaqe totale
541 m2 + 47m2 (sipërfaqja e përbashkët) = 588 m2. (shih skicat bashkangjitur akt-
marrëveshjes). Por gjatë gjykimit janë rrëzuar edhe pretendimet e tjera të paditëses, siç është
ai që ka të bëjë me mos nënshkrimin e kontratës së shkëmbimit datë 11.05.2007, prandaj dhe
duhet të pas sjell mospërmbushje të detyrimi nga pala e paditur,(pretendim i cili është
rrëzuar me faktin se ajo është përfaqësuar në këtë kontratë, nga personi i tretë, motra e saj
Nexho Nexhipi), apo pretendimi tjetër se i takon me shumë se sa në fakt ka marrë prej të
paditurve, pretendim edhe ky që është rrëzuar gjatë gjykimit me ekspertin e thirrur nga
gjykata por edhe me pohimet e pjesshme të saj gjatë gjykimit dhe në kërkesë padi. Në kushtet
kur është respektuar kontrata e sipërmarrjes në të gjithë treguesit e saj nuk ka asnjë arsye e
ligjshme që ajo të zgjidhet. Sipas nenit 698 të Kodit Civil...(...)...I pabazuar është edhe
pretendimi i paditëses se kjo kontratë vjen në kundërshtim edhe me ligjin “Për Noterinë”
prandaj dhe duhet të deklarohet si absolutisht e pavlefshme. Citimi nga ana e saj të neneve
45,67/dh dhe 49 janë pa asnjë lidhje me shkeljet ligjore. Fakti që mungon identiteti i
paditëses në kontrate e cila përfaqësohet me prokurë bashkangjitur, nga motra e saj, nuk
është shkelje e ligjit, siç nuk është e tillë edhe fakti se noteri, shënimin se “kontratën e
sipërmarrjes u ka lexuar dhe palët e kanë nënshkruar” e ka bërë pas nënshkrimit të palëve
dhe jo më parë...(...)”
6. Kundër vendimit nr.628, datë 15.06.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka paraqitur
rekurs pala paditëse Hava Diamanti, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.628, datë
15.06.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit nr.2556, datë 26.10.2009, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke vendosur pranimin e padisë.

7.1 Neni 472 i K.Pr.Civile: “Vendimet e shpallura nga gjykata e apelit dhe ato të
gjykatës së shkallës së parë, në rastet që përcaktohen nga ky Kod, mund të
ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë vetëm kur: a) nuk është respektuar
ose është zbatuar keq ligji; b) ka shkelje të rënda të normave procedurale
(neni 467 i këtij Kodi); c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien
e vendimit.”
7.2 Neni 490 i K.Pr.Civile: “Pala mund të heq dorë nga rekursi derisa nuk është
filluar relatimi në seancë gjyqësore. Heqja dorë bëhet me shkrim, e
nënshkruar nga vetë pala apo avokati i saj, i pajisur me prokurë për këtë
qëllim. Akti i heqjes dorë u njoftohet palëve që janë paraqitur ose u
komunikohet avokatëve të palëve. Kur hiqet dorë nga rekursi dhe në gjykim
kanë marrë pjesë të gjitha palët ose përfaqësuesit e tyre, nuk ka vend për
shpallje të veçantë të vendimit të pushimit të gjykimit”.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në çështjen objekt gjykimi konstaton në seancën e

datës 30.09.2015, përpara relatimit të çështjes, u depozitua nga paditësja Hava Diamanti,
kërkesa për heqje dorë nga rekursi kundër vendimit nr.628, datë 15.06.2011, të Gjykatës së
Apelit Vlorë.
9. Me anë të kërkesës, nënshkruar nga paditësja Hava Diamanti, deklarohet se heq
dorë nga rekursi i paraqitur në Gjykatën e Lartë dhe pushimin e shqyrtimit të çështjes pranë
kësaj gjykate.
208
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se kërkesa e paraqitur nga paditësja Hava
Diamanti përmbush të gjitha kushtet e parashikuara nga neni 490 i Kodit të Procedurës
Civile. Kërkesa është nënshkruar nga pala rekursuese, si dhe është paraqitur përpara relatimit
të çështjes në seancë gjyqësore.
11. Ky Kolegj çmon se, ky akt përbën heqje dorë të kësaj pale nga rekursi që ka
paraqitur kundër vendimit nr.628, datë 15.06.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar sa më sipër, çmon se gjykimi i kësaj
çështjeje duhet të pushohet në zbatim të nenit 490, të Kodit të Procedurës Civile.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 490 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes me nr.90100-00701-00-2012 Regj. Themeltar, datë
08.03.2012, në Gjykatën e Lartë, për arsye të heqjes dorë nga rekursi prej paditëses Hava
Diamanti.
Tiranë, më 30.09. 2015
209
Nr. 31001-03356-00-2012 i Reg . Themeltar
Nr. 00-2015-3309 i Vendimit (391)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përb ërë nga:

Aleksandër Muskaj Anëtar
Artan Broci Anëtar
PADITËS: SHPRESA MALOKU (HOXHOLLI)

KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË
OBJEKTI:
Anulimin e vendimeve nr.88, datë 27.03.2009,
të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë
dhe nr.416, datë 03.08.2009,
të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë.
Ndryshimin e vendimeve duke vendosur:
“Njohjen e pronësisë dhe kthimin e sipërfaqes së tokës si më poshtë:
“Njohjen e pronësisë dhe kthimin e tokës mbi sipërfaqen
prej 17 Ha tokë bujqësore të quajtur me emrin popullor “Kurpen”
dhe me këto kufizime: V- Lumi i Pezës; Jug-Tokë e Xhmeal Muçës;
Lindje - Rruga kryesore; Perëndim- Peza;
Mbi sipërfaqen prej 8 Ha tokë bujqësore e quajtur me emrin popullor “Murrizë”
dhe me këto kufizime: Veri - Peza dhe lumi i Pezës, Jug- Qazim Shaphasa;
Lindje - Qamil Grori; Perëndim-Peza;
Mbi sipërfaqen 2000 m2 tokë truall të ndodhur në qendër të Pezës
dhe që kufizohet: Jug-Enver Hoxholli- Veri-Myslim Peza;
Nga anët e tjera me tokë dhe sheshe.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues i Kodit të Procedurës Civile
Ligji nr.8485, datë 12.05.1999, Kodi i Procedurave Administrative
Neni 18/2 i Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004,
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës”
Vendim i Këshillit të Ministrave nr.556, datë 23.08.2006,
“Për Organizimin dhe funksionimin
e Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave”

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditëses Shpresa Maloku.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditëse.
210
Gjyqësor Tiranë.

të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs, pala paditëse Shpresa
Maloku, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.1748, datë 03.07.2012, të Gjykatës së Apelit
duke vendosur kthimin e çështjes për rigjykim me një tjetër trup gjykues, duke parashtruar
ndër të tjera se:
- Vendimi është i pabazuar në ligj dhe prova, sepse shkel të drejtat kushtetuese, për t'u
gjykuar nga gjykatë e paanshme dhe e pavarur, të drejtën për të zhvilluar një proces të
rregullt ligjor dhe të gjitha cenojnë të drejtën e pronës për të cilën paditësja i është
drejtuar gjykatës me padi.
- Është shkelur neni 467, germat “b” dhe “d” të Kodit Procedurës Civile në këto drejtime. Nuk
është përcaktuar vlera e padisë siç kërkon neni 35, i Kodit Procedurës Civile. Gjykata
ka dalë në një vendimmarrje duke mos përcaktuar vlerën e objektit të padisë, për të
dalë në një përfundim ligjor të përbërjes së trupit gjykues.
- Përbërja e trupit gjykues, nuk ka qenë e rregullt. Njëri nga anëtarët e këtij trupi
gjykues Z.Aliaj, ka qenë në shkallë të parë anëtar i trupit gjykues në çështjen me
objekt “Njohje Pronësie” ka dhënë një vendim për njohjen dhe kthimin e pronësisë të
familjes Hoxholli, duke e bërë në këtë mënyrë dhe shkak për përjashtimin tij. Këtë
vendim do ta paraqesim në seancë gjyqësore pranë Gjykatës së Lartë.
- Nuk është formuar drejt ndërgjyqësia sepse: Së pari: Padia duhej të ngrihej nga gjithë
trashëgimtarët e Ahmet dhe Halit Hoxhollit, të cilët duhet të ishin palë në gjykim.
Mungesa e këtyre personave, është shkelje procedurale që cenon vendimin e gjykatës
Së dyti: Në kuadrin e formimit të ndërgjyqësisë, duhet të thirreshin në cilësinë e palës
së tretë dhe personat që kanë fituar një pjesë të kësaj sipërfaqe me ligjin për tokën.
- Gjykata nuk ka zbatuar drejtë ligjin dhe në këtë drejtim paraqesim argumentet: (a)
Është shkelur neni 14 i K.Pr.Civile që bën fjalë për një hetim të plotë e objektiv të
çështjes. Gjykata, nuk ka pranuar kërkesën tonë për marrjen e një prove vendimtare
siç është informacioni Z.R.P.P-Tiranë, për sipërfaqen e lirë dhe të zënë, marrja e së
cilës mund të bëhej edhe në shkallë të dytë duke ri-çelur shqyrtimin gjyqësor. (b)
Gjykata, në kundërshtim me nenin 224, të K.Pr.Civile, nuk pranoi të administrojë
informacionin e Z.V.R.P.P-Tiranë për aktet dhe titujt e pronësisë në sipërfaqen objekt
gjykimi.
- Megjithëse kërkesa është e bazuar në ligj dhe më shumë rendësi për çështjen, Gjykata
ka mbyllur shqyrtimin pa marrë këtë informacion. Janë shkelur nenet 180 e 183, të
Kodit Procedurës Civile: Gjykata nuk ka disponuar me vendim të ndërmjetëm për
kërkesën që paraqitem në seancë gjyqësore “Për të marrë nga pala e paditur A.K.K.P-
Tiranë aktet që ajo dispononte e që provonin procedurën administrative që kishte
ndjekur pala e paditur për këto prona”. Duke vepruar kështu nga gjykata janë krijuar
akte të pavlefshme që e bëjnë vendimin e cenueshëm e të pavlefshme.
- Gjykata e Rrethit Tiranë, me vendimin nr.401, datë 01.02.1995, ka pranuar këtë padi
dhe ka vendosur: “Të njohë pronar Halit Hoxhollin. Prandaj bazuar në nenet 179 dhe
180 të këtij kodi. Vendimi i Gjykatës ka marrë formë të prerë dhe për këtë shkak
çështja e pronësisë nuk është zgjidhur drejtë nga Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave.
211
- Vendimet objekt i kërkesë padisë janë marrë në kundërshtim me ligjin dhe si rezultat i
keq zbatimit të procedurës së nxjerrjes së akteve administrative dhe të ligjit material
për Kthimin e Kompensimin e Pronave ish Pronarëve.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës paditëse
Shpresa Maloku, av. Roland Islami, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.1748, datë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur kthimin e çështjes për rigjykim me një
tjetër trup gjykues; përfaqësuesin e palës së paditur Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, Avokatin e Shtetit Lorana Kasapi, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.1748,
datë 03.07.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë; si dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse Shpresa
Maloku i është drejtuar Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Qarku
Tiranë për njohjen dhe kompensimin e tokës bujqësore me sipërfaqe 25 Ha dhe 2000 m2
truall.
2. Zyra Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Qarku Tiranë me vendimin
nr.88, datë 27.03.2009, ka vendosur: “Të mos njohë të drejtën e pronësisë mbi pretendimin
për një sipërfaqe tokë bujqësore prej 270.000 m2 e ndodhur në Fshatin Prezë në Tiranë
subjektit të shpronësuar Halit Hoxhollit (trashëgimtarëve ligjore)”
3. Kundër këtij vendimi të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë është ushtruar ankim administrativ pranë Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Tiranë nga trashëgimtari ligjor i subjektit të shpronësuar, me anë të së cilës është
kërkuar shprehimisht shfuqizimi i vendimit dhe njohjen kthimin, ose kompensimin e
sipërfaqeve të pretenduara.
4. Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave me vendimin nr.416, datë
03.08.2009, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit të Z.R.K.K.P Tiranë. Të mos njohë të
drejtën e pronësisë mbi pretendimin për një sipërfaqe tokë bujqësore prej 270.000 m2 e
ndodhur në Fshatin Prezë në Tiranë subjektit të shpronësuar Halit Hoxhollit
(trashëgimtarëve ligjore)”. Në këto kushte pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
vendosur: “Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditëse Shpresa Maloku.”
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...Paditësja nuk ka depozituar pranë Zyrës Rajonale Tiranë
asnjë provë shkresore në cilësinë e dokumentacionit ligjor mbi origjinën e pronës, ku të
provojë titullin e pronësisë, veprimin juridik mbi mënyrën e fitimit të kësaj pronësie, burimin
e origjinës së pronës, si dhe faktin se ai ka qenë pronar me titull para reformës agrare të vitit
1946...(...)...Gjykata çmon se paditësja ka paraqitur si dokument arkivor shkresën e vitit
1938-1939 dhe nuk rezulton në asnjë akt i mëvonshëm që të vërtetojë vijueshmërinë juridike
të kësaj prone në emër të Halit Hoxholli që të këtë fuqi provuese të pakontestuestushme...
(...)...Gjithashtu paditësja ka paraqitur si dokument ligjor mbi bazën e së cilës vërteton
pronësinë, një Vendim me nr.401, datë 01.02.1995, të Gjykatës së Rrethit Tiranë me objekt
vërtetimin e faktit juridik të pronësisë të Halit Hoxhollit për një sipërfaqe totale prej 270.000
m2 të ndarë në tre parcela...(...)...Si dokument ligjor është paraqitur edhe shkresa me datë
3708/1, datë 04.02.2008 të dhënat pronësie “lëshuar nga A.Q.SH, i vitit 1938, në të cilën
Ahmet Hoxholli figuron në nr.16 në listën e tatimit të viti 1938-1939...(...)...Këto dokumente
212
arkivore si dhe vendimi i gjykatës për vërtetimin e faktit juridik të pronësisë nuk kanë fuqi
provuese të pakontestueshme për vërtetimin e pronësisë për pronën me sipërfaqe 270.000 m2
tokë bujqësorë në emër të subjektit Halit Ahmet Hoxhollit...(...)”
Tiranë.”
tjera) se: “...Në kundërshtim me sa pretendon pala paditëse në ankimin e ushtruar,
objektivisht arsyetohet si në të dy vendimet e kundërshtuara, ashtu edhe në Vendimin e
Gjykatës së shkallës së parë, se vendimi për vërtetimin gjyqësor të faktit, i pa shoqëruar me
prova të tjera, në vështrim edhe të kërkesave të nenit 17/3 të Ligjit nr.9235, datë
29.07.2004...(...)..Sipas aktit të ekspertimit datë 22.06.2011 (faqe 238-242 të dosjes) nuk
mund të përcaktohet konfigurimi i sipërfaqes së tokës mbi praktikën dokumentare të
paraqitur, por thjesht dhe vetëm bazuar në shpjegimet e palës paditëse...(...)...Nga sa u
analizua, në kushtet kur aktet e kundërshtuara, janë nxjerrë nga një organ kompetent në
përputhje me kërkesat ligjore, si në formë, ashtu edhe në përmbajtje, çmohet se drejtë dhe
objektivisht ka vendosur Gjykata e shkallës së parë kur ka rrëzuar kërkesë padinë e palës
paditëse...(...)..Për sa i përket pretendimeve që ngrihen në ankimin e ushtruar, vlerësohet se
ato janë të pambështetura ligjërisht...(...)...Së pari, është tërësisht i papranueshëm pretendimi
që lidhet me ndërgjyqësinë. Sikundër del, paditësja Shpresa Maloku përfaqëson dhe mbron
interesat e të gjithë trashëgimtarëve të tjerë të Halit Ahmet Hoxholli...(...)...Së dyti, Gjykata
në përputhje me kërkesat e nenit 14 të K.Pr.Civile, ka zhvilluar një hetim të plotë e të
gjithanshëm në përputhje me ligjin...(...)...Është vetë pala paditëse që në kundërshtim me
kërkesat e nenit 12 të K.Pr.Civile nuk vërtetoi atë çfarë ka pretenduar dhe kërkuar gjatë
gjykimit të mosmarrëveshjes...(...)”
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs, pala paditëse Shpresa Maloku, e
cila kërkon prishjen e vendimit nr.1748, datë 03.07.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
kthimin e çështjes për rigjykim me një tjetër trup gjykues.

8.3 Neni 472 i K.Pr.Civile: “Vendimet e shpallura nga gjykata e apelit dhe ato të
gjykatës së shkallës së parë, në rastet që përcaktohen nga ky Kod, mund të
ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë vetëm kur: a) nuk është respektuar
ose është zbatuar keq ligji; b) ka shkelje të rënda të normave procedurale
(neni 467 i këtij Kodi); c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien
e vendimit.”
213
9.11.2006 “Për procedurat e mbledhjes, të përpunimit dhe administrimit të kërkesave të
pronarëve” dhe nr.7699, datë 21.4.1993, “Për kompensimin në vlerë ose me
(...)”

në dosjen gjyqësore dhe të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve të kërkuesit të
rekursi i paraqitur nga pala paditëse Shpresa Maloku, nuk përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472, të Kodit të Procedurës Civile që bëjnë të cenueshëm vendimin
nr.1748, datë 03.07.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
214
procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit. Sipas germës “a” të nenit 472, të Kodit të
Procedurës Civile, kërkohet që nga ana e gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë
zbatuar keq ligji. Në rekursin e paraqitur nga ana e palës së paditur nuk argumentohet një gjë
e tillë.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se gjatë gjykimit në
gjykatat e faktit, ka rezultuar të shtrohen për diskutim si dhe tì nënshtrohen debatit gjyqësor
(analizë ligjore e mbështetur në prova) çështjet të rëndësishme ligjore lidhur me këtë natyrë
mosmarrëveshje, si dhe kjo gjykatë e ka zgjidhur çështjen konform shkakut që rezulton nga
shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej
paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar.
13. Kolegji Civil vlerëson se për sa rezulton nga kërkesë padia e paraqitur në këtë
proces gjyqësor, konstatohet se pala paditëse nëpërmjet këtij gjykimi ka kërkuar anulimin e
vendimeve nr.88, datë 27.03.2009, të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë dhe nr.416, datë 03.08.2009, të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë, si dhe njohjen e së drejtësisë së pronësisë së pretenduar.
13.1. Nga provat e administruara në dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar hetimit
dhe debatit gjyqësor, si dhe në analizë të pjesës arsyetuese të vendimeve gjyqësore
konstatohet se nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është realizuar një hetim i
mjaftueshëm lidhur me një fakt shumë të rëndësishëm nëse ish subjekti i shpronësuar, ka
pasur ndonjëherë titull mbi këtë pronë, (çdo lloj titulli të lejuar nga ligji i kohës), me anën e
të cilit ai të provonte që kishte qenë pronar i sipërfaqes së pretenduar, si dhe ecurinë e saj.
13.2. Ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i
ndryshuar, përmban parashikime të cilat kanë të bëjnë me themelin e çështjeve materiale për
njohjen e së drejtës së pronësisë subjekteve të shpronësuara, kthimin dhe aty ku sipas këtij
ligji kthimi i pronës është i pamundur kompensimi i saj.
13.3. Në respektim me parashikimet e nenit 2,4,6 të ligjit nr.9235/2004, “Për kthimin
dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, i ndryshuar, si dhe pikës 3, të Vendimi i Këshillit
të Ministrave nr.747/2006 “Për procedurat e mbledhjes, të përpunimit dhe administrimit të
kërkesave të subjekteve të shpronësuara gjatë procesit të njohjes, kthimit apo kompensimit të
pronës”, gjykatat e faktit kanë hetuar dhe për rrjedhojë i kanë dhënë përgjigje ligjore e
argumentuar pretendimeve mbi origjinën e pronës të palës paditëse.
13.4. Gjykatat në vendimin e tyre me të drejtë kanë arsyetuar se mbështetur vetëm në
vendimin nr.401, datë 01.02.1995, të Gjykatës së Rrethit Tiranë me objekt vërtetimin e faktit
juridik të pronësisë të Halit Hoxhollit për një sipërfaqe totale prej 270.000 m2; dokumentin
arkivor si shkresa e vitit 1938-1939, apo shkresa nr.3708/1, datë 04.02.2008 lëshuar nga
A.Q.SH, i vitit 1938, në të cilën rezulton se Ahmet Hoxholli figuron në nr.16 në listën e
tatimit të viti 1938-1939, nuk mund të konkludohet në lidhje me të drejtën e pronësisë së
pretenduar nga pala paditëse.
13.5. Gjykatat në kuptim të dispozitave të sipërcituara kanë hetuar dhe argumentuar
faktin se dokumentacioni i paraqitur nga pala paditëse Shpresa Maloku, nuk përbën titull
pronësie, për aq sa ky dokument i mirëfilltë arkivor, dhe jo me prejardhje hipotekore apo
kadastrale, nuk është i shoqëruar (ose krahasuar) nga asnjë dokument tjetër provues, i nxjerrë
nga organet të tjera kompetente.
13.6. Gjykatat e faktit kanë analizuar në mënyrë shteruese nëse janë ose jo të
qenësishëm kushtet që kërkohen nga ligji për ta konsideruar palën paditëse subjekt të
përfitimit nga ky ligj në kuptim të origjinës së titullit të pronësisë dhe/apo të faktit e
shpronësimit, pasi në dosjen gjyqësore, nuk është administruar asnjë dokument që vërteton
heqjen ose marrjen e së drejtës së pronësisë së subjektit të shpronësuar nga shteti, sipas
akteve, ligjore e nënligjore të kohës në fuqi.
215
14. Në analizë të përmbajtjes së vendimit nr.1748, datë 03.07.2012, të Gjykatës së
Apelit Tiranë, si dhe nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore nuk rezulton gjithashtu që
gjykata të ketë lejuar shkelje nga ato të parashikuara në germën “b” të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile. Gjykatat nuk kanë lejuar shkelje të dispozitave mbi juridiksionin dhe
nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve pa respektuar
dispozitat e njoftimit për gjykimin në gjykatën e apelit, që të mos jetë formuar drejt
ndërgjyqësia, apo të mungojnë ose të jenë të pavlefshme aktet procedurale.
14.1. Ky Kolegj vlerëson gjithashtu se edhe pretendimi i paraqitur ne rekurs për mos
formim të rregullt të trupit gjykues, pasi njëri nga anëtarët e këtij trupi gjykues, ka qenë në
shkallë të parë anëtar i trupit gjykues në çështjen me objekt “Njohje Pronësie”, duke e bërë
në këtë mënyrë dhe shkak për përjashtimin e tij, nuk është i bazuar në ligjin procedural, ashtu
dhe në aktet e administruara në dosjen gjyqësore.
14.2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se është detyrë e secilës palë
ndërgjyqëse, që në përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë
faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e
ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin
prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni
3).
14.3. Në analizë të akteve të dosjes gjyqësore rezulton se në përbërjen e trupit gjykues
për të cilin është dhënë vendimi nr.401, datë 01.02.1995, i Gjykatës së Rrethit Tiranë me
objekt vërtetimin e faktit juridik, nuk është përfshirë asnjë gjyqtar, i cili më pas ka gjykuar
kërkesëpadinë objekt gjykimi, si dhe në të njëjtën kohë, një kërkesë me objekt përjashtimin e
gjyqtarit të jetë paraqitur nga ana e palës paditëse gjatë zhvillimit të procesit gjyqësor.
15. Kolegji Civil evidenton gjithashtu se nga ana e gjykatave të faktit nuk janë lejuar
shkelje të normave procedurale që të kenë ndikuar në dhënien e vendimit (germa “c” e nenit
472 të K.Pr.Civile).
15.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se pretendimi i paraqitur nga pala
paditëse në rekurs se gjykata ka lejuar shkelje procedurale që kanë të bëjnë me përcaktimin
e vlerës së padisë nuk është i bazuar në ligjin procedural, ashtu dhe në aktet e administruara
në dosjen gjyqësore. Neni 35 i K.Pr.Civile, shprehimisht parashikon se: “Gjykata e shkallës
së parë gjykon me trup gjykues të përbërë nga një gjyqtar ose tre gjyqtarë. Me trup gjykues
të përbërë nga tre gjyqtarë gjykohen këto çështje: a) Paditë me vlerë më shumë se 20 milionë
lekë vetëm nëse një nga palët e kërkon në seancë përgatitore, sipas nenit 158/a të këtij
Kodi...”. Në analizë të kësaj dispozite rezulton se kusht për gjykimin e çështjes gjyqësore në
shkallë të parë nga një trup gjykues i përbërë nga tre gjyqtarë është paraqitja e kërkesës së
palës ndërgjyqëse në seancë përgatitore, kërkesë e cila nuk rezulton të jetë bërë, madje ky
pretendim nuk është paraqitur as në ankimin dhe gjykimin në gjykatën e apelit.
16. Duke pasur parasysh përfundimet e mësipërme të këtij vendimi, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Apelit Tiranë, në përputhje me kërkesat e normave
procedurale, ka kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin,
në çështjen objekt gjykimi (neni 14 i K.Pr.Civile); i ka dhënë përgjigje një sërë pretendimeve
të palëve, kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile),
dhe si rezultat e ka zgjidhur mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj (neni 16 i K.Pr.Civile).
17. Për sa më sipër, Kolegji Civil, çmon se kërkimet e paditëses në rekurs që kanë të
bëjnë me analizën jo të plotë të provave nga gjykatat nuk qëndron dhe analiza e provave nuk
mund të bëhet nga Gjykata e Lartë. Përfundimisht ky Kolegj arrin në konkluzionin se
vendimi nr.1748, datë 03.07.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë është i drejtë dhe duhet të lihet
në fuqi.
216
PËR KËTO ARSYE
Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 30.09. 2015
217
Nr. 00-2015-3576 i Vendimit (392)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA “KALIVAÇ GREEN ENERGY”,

SH.P.K
I PADITUR: SHOQËRIA “SACE” S.P.A
SHOQËRIA “HYDRO” S.R.I
OBJEKTI:
Shpërblim i dëmit jashtë-kontraktor si pasuror ashtu dhe jashtë pasuror.
Dëmi pasuror sipas llogarive paraprake të bëra është të paktën
400.000 Euro (katërqind mijë Euro), shkaktuar nga mos lëshimi
i garancisë së sigurimit për riskun tregtar të projektit të realizimit
të centralit Hidro-energjitik të Kalivaçit që ka shkaktuar
pamundësinë për të kompletuar punimet përkatëse të nisura.
Baza Ligjore: Neni 608 e vijim, 625 të Kodit Civil
Kreu IX i Ligjit nr.10428 date 02.06.2011
“Për të drejtën ndërkombëtare private”.

vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor Shqiptar të çështjes civile me nr.1160
Akti, datë regjistrimi 02.04.2014.
Kundër vendimit lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë brenda 5 ditëve
nga e nesërmja e shpalljes.
Kundër vendimit nr.1451, datë 26.02.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse, Shoqëria “Kalivaç Green Energy”,
Sh.p.k, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.1451, datë 26.02.2015, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe vazhdimin e gjykimit pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
- Referimi i nenit 70, të Ligjit nr.10428, datë 02.06.2011 është i gabuar nga ana faktike,
por dhe si bazë ligjore,
- Për përcaktimin e ekzistencës ose jo të juridiksionit të gjykatës shqiptare dhe
konkretisht Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është e domosdoshme të sqarohet
qartë marrëdhënia juridike e palëve.
218
- Është evidente dhe e pakontestueshme që jemi përpara një marrëdhënie të shkaktimit
të dëmit jashtë kontraktor dhe se nuk ekziston një klauzole me shkrim në mes palëve
ndërgjyqëse për zgjedhjen e juridiksionit dhe ligjit të zbatueshëm pasi nuk kemi një
kontratë të formuar.
- Juridiksioni do të përcaktohet në bazë të kriterit lidhës apo faktit lidhës që në rastin
konkret është ai i vendit ku kanë ndodhur veprimet apo mosveprimet që kanë
shkaktuar dëmin dhe sipas rrethanave dhe provave të sjella në proces rezulton në
mënyrë të qartë se vendi i projektit të Kalivaçit i cili ishte destinatari i garancisë së
SACEs është Shqipëria.
- Rrjedhimisht mosdhënia e kësaj garancie dhe për pasojë pamundësia e financimit të
projektit të Kalivaçit ka ndodhur dhe shkaktuar dëm pikërisht në Shqipëri.
- Konkludimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë se në bazë të nenit 70 rezulton se
ligji i zbatueshëm do të ishte ai Italian është i pasaktë dhe i pabazuar në prova. Kjo
pasi nuk është e vërtetë që instrumentet e ushtrimit të aktivitetit të SACEs janë në
mënyrë të domosdoshme të rregulluar nga legjislacioni Italian. Për më tepër në rastin
e çështjes objekt gjykimi, në marrëdhëniet e saj me KGE dhe Hydro, nuk është në
asnjë rast identifikuar, dhe nuk është as e identifikueshme se cili do të ishte ligji i
aplikueshëm për garancinë që duhej të lëshonte SACE për projektin e Kalivaçit.
- Në rastin e Shqipërisë e cila për më tepër nuk është një Shtet Anëtar i BE, interpretimi
i detyrimit jashtë kontraktor dhe dëmit jashtë kontraktor do të bëhet në përputhje me
legjislacionin e aplikueshëm shqiptar.
- Në këtë rast legjislacioni i aplikueshëm në Shqipëri për përgjegjësinë/dëmin
kontraktor dhe jashtë kontraktor është Kodi Civil e për rrjedhojë interpretimi i
mësipërm i të paditurit është i pabazuar në ligjin e aplikueshëm dhe për sa kohë që
nuk ka një kontratë ndërmjet palëve, në bazë të legjislacionit Shqiptar dëmi
klasifikohet si dëm jashtë kontraktor.
- Në këtë aspekt dhe vetë Ligji nr.10428/2011 përcakton në mënyrë eksplicite se: Ligji i
aplikueshëm për një detyrim jashtë-kontraktor është ligji i shtetit, në të cilin ndodhi
dëmi. pavarësisht nga shteti në të cilin ngjarja qe shkaktoi dëmin ...” (neni 56)
- Por edhe në rast se ligji material i zbatueshëm për garancinë do ishte ai italian ky fakt
nuk ka asnjë implikim lidhur me juridiksionin e gjykatave shqiptare pasi gjykata
shqiptare mund të gjykojë çështje në të cilat ligji material i zbatueshëm është një ligj i
huaj (shih nenet 5,6 dhe 7 i Ligji nr.10428/2011) dhe kjo rrethanë nuk kondicionin
ekzistencën e juridiksionit të kësaj gjykate.)
- Përcaktimi i juridiksionit dhe i rregullave që duhen ndjekur për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes, në rastet e mosmarrëveshjeve ligjore me faktor ndërkombëtar, është
objekt i Rregullores se Bashkimit Evropian nr.44/2001, datë 22 Dhjetor 2000 “Mbi
Juridiksionin dhe Njohjen dhe Zbatimin e Vendimeve Në Çështjet Civile Dhe
Tregtare" (“Bruksel I”).
- Konkretisht, neni 5 i Rregullores përcakton rastet në të cilat do të zbatohet
“juridiksion i veçantë”. Neni 5(3) parashikon se në rastet e shkaktimit te dëmit, delict-
i ose quazi-delict-i, gjykata me juridiksion për të shqyrtuar çështjen do të jetë gjykata
e vendit ku ka ndodhur ose mund të ndodhë ngjarja e dëmshme.
- Pra në bazë të kësaj Rregulloreje paditësit i është dhënë e drejta t’i drejtohet ose
gjykatës së vendit ku i padituri ka vendbanimin e tij (neni 2) si edhe gjykatës ne
vendin ku ka ndodhur ngjarja/veprimi i dëmshëm (neni 5(3)).
- Në këtë kuadër neni 80, i Ligjit nr.10428, datë 02.06.2011, “Për të drejtën
ndërkombëtare private” ka transportuar rregullimet e bëra për përcaktimin e
juridiksionit nga neni 5 i Rregullores Bruksel I, si për rastin e pretendimeve që
rrjedhin nga një kontratë ashtu dhe ato që rrjedhin nga shkaktimin e dëmit.
219
- Gjykata Evropiane e Drejtësisë, duke qenë se neni 5(3) thjesht përdor shprehjen “ku
ka ndodhur ose mund të ndodhe ngjarja e dëmshme” por nuk specifikon nëse vendi do
të jetë ai ku ngjarja e cila rezultoi në dëm ndodhi apo vendi ku u pësua dëmi, ka bërë
interpretimin e këtij termi nëpërmjet disa vendimeve të saj.
- Gjykata Evropiane vendosi që ky term do të interpretohet sikur ka për qëllim të
përfshijë dy vende, edhe vendin ku është pësuar dëmi dhe vendin ku ka ndodhur
ngjarja që ka shkaktuar dëmin apo dëmtimin, dhe se i padituri mund të paditet në bazë
të Nenit 5(3) në gjykatat e të dyja vendeve, sipas zgjedhjes së paditësit. (Gjykata
Evropiane e Drejtësisë, “Bier vs Mines de potasse”, Vendimi nr.21-76, i datës 30
Nëntor 1976).
- Për më tepër, Gjykata Evropiane ka përcaktuar, në një çështje tjetër, se me shprehjen
“vendi i dëmit/dëmtimit” do të nënkuptohet vendi ku, ngjarja që ka shkaktuar dëmin
dhe ka sjellë pasojat dëmtuese, ka prodhuar efektet e saj të dëmshme (Gjykata
Evropiane e Drejtësisë, “Dumez v Hessische Landesbank”, Vendimi nr.C-220/88, i
datës 11 Janar 1990).
Kundër vendimit nr.1451, datë 26.02.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë, ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur, Shoqëria “HYDRO” s.r.l, e cila
kërkon prishjen e vendimit nr.1451, datë 26.02.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe vazhdimin e gjykimit pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar ndër të
tjera se:
- Në bazë të ligjit 10428/2011, në rastet e një dëmi jashtë-kontraktor, juridiksion ka
shteti në të cilin ka ndodhur dëmi. Kjo vjen si rrjedhojë e faktit që juridiksioni
gjyqësor duhet parë në unison me ligjin e zbatueshëm, pasi është alogjike që për të
njëjtin fakt, lex fori shqiptar të parashikojë që juridiksioni i takon një gjykate, ndërsa
ligji i zbatueshëm një tjetre.
- Në rastin konkret, gjykata gaboi duke e lidhur dispozitat e lex fori-t që bëjnë fjalë për
juridiksionin gjyqësor në rastin e dëmit jashtë-kontraktor me dispozitat e lex fori-t që
bëjnë fjalë për ligjin e zbatueshëm në rastin e përgjegjësisë parakontraktore të
parashikuar nga neni 70 i Ligjit 10428/2011.
- Në fakt pretendimi i padisë është për shkaktim dëmi jashtë-kontraktor dhe dispozita e
lex fori-t që rregullon ligjin e zbatueshëm në rastin e dëmit jashtë-kontraktor, është
neni 56 (1), i cili shprehet se: “7. Ligji i aplikueshëm për një detyrim jashtëkontraktor
është ligji i shtetit, në të cilin ndodhi dëmi”, pavarësisht nga shteti në të cilin ngjarja
që shkaktoi dëmin ndodhi dhe pavarësisht nga shteti apo shtetet në të cilin/cilat
ndodhin pasojat indirekte, përveç kur nuk parashikohet ndryshe në dispozitat e këtij
Kreu.
Kundër rekursit të paraqitur nga pala paditëse, Shoqëria “Kalivaç Green

Energy”, Sh.p.k dhe pala e paditur Shoqëria “Hydro” s.r.l në bazë të nenit 477, të Kodit
të Procedurës Civile, ka ushtruar kundër-rekurs, pala e paditur Shoqëria “Sace” S.p.a,
e cila kërkon mospranimin e rekursit të paraqitur, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Negociata për lëshimin e garancisë është realizuar vetëm ndërmjet palëve të paditura
në këtë proces, SACE dhe HYDRO S.R.L, të dyja këto shoqëri të së drejtës italiane.
- Negociata për lëshimin e garancisë është realizuar ekskluzivisht në territorin italian,
aty ku ndodhen jo vetëm zyrat e SACE por edhe selia e palës tjetër të paditur HYDRO
S.R.L.
- Nga ana tjetër është tërësisht i pabazuar në prova e ligj pretendimi i palës paditëse se
mungesa e lëshimit të garancisë nga SACE ishte shkak për mossigurimin e financimit
për realizimin e projektit të Kalivaçit sipas Marrëveshjes së Koncesionit.
220
- Aktiviteti i ofruar nga pala e paditur SACE (i) vetëm për shoqëri italiane; dhe (ii)
instrumentet që lëshohen nga ana e palës së paditur SACE S.P.A në kuadrin e
ushtrimit të aktivitetit të saj (p.sh polica sigurimi, garanci, etj.) rregullohen
ekskluzivisht nga legjislacioni italian.
- Në dritën e nenit 56, pika (2) dhe (3) të Ligjit nr.10428, konkludohet pa asnjë dyshim
se ligji i aplikueshëm për dëmin jashtë-kontraktor është ai italian dhe jo shqiptar.
- Në referim të nenit 71, të Ligjit nr.10428, konstatojmë se Gjykata shqiptare nuk ka
juridiksion të përgjithshëm mbi mosmarrëveshjen në fjalë, pasi palët e paditura në
këtë proces janë jo vetëm shoqëri të themeluara e regjistruara sipas ligjit italian, po
edhe me vendqëndrim të zakonshëm në Itali.
- Duke qenë se padia objekt gjykimi lidhet me shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor, si
edhe në kushtet e mungesës së një marrëveshje mes palëve ndërgjyqëse mbi
juridiksionin ndërkombëtar të Gjykatës shqiptare lidhur me mosmarrëveshjen objekt
gjykimi (fakt ky i pranuar edhe nga vetë paditësi KGE), gjykojmë se gjen aplikim
neni 80 (c) i Ligjit nr.10428, aplikim ky i pranuar edhe nga vetë paditësi KGE në
rekursin e tij.
- Është tërësisht i pabazuar pretendimi i palës së paditur HYDRO në rekurs se gjykata
shqiptare ka juridiksion për gjykimin e mosmarrëveshjes për shkak se ligji material i
zbatueshëm është ai shqiptar. Edhe sikur për një moment do abstragonim dhe do
pranonim se ligji material është ai shqiptar, ky konkluzion nuk është i pamjaftueshëm
në përcaktimin e juridiksionit të gjykatës shqiptare për gjykimin e mosmarrëveshjes
në fjalë, pasi përcaktimi i juridiksionit bëhet vetëm në analizë të normave të karakterit
procedural parashikuara në K.Pr.Civile dhe Ligjit nr.10428/2011, analizuar në mënyrë
të detajuar më lart.
- Nga ana tjetër, pasja e juridiksionit të gjykatës shqiptare nuk është e lidhur
domosdoshmërisht me aplikimin prej saj të ligjit material shqiptar në zgjidhjen e
konfliktit midis palëve ndërgjyqëse. Përkundrazi, neni 220 i K.Pr.Civile, në kuadrin e
juridiksionit të gjykatës shqiptare në zgjidhjen e një mosmarrëveshje juridiko-civile,
detyron gjykatën të zbatojë edhe ligjin e huaj në rast se ajo është e nevojshme për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes për të cilën ajo ka juridiksion.
- Pra, edhe në këndvështrimin e nenit 220, të K.Pr.Civile, ligji i zbatueshëm për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes nuk është element apo faktor që përcakton juridiksionin
e gjykatës.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës së paditur
Shoqëria “HYDRO” S.R.I, av. Dorant Ekmekçiu, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vazhdimin e gjykimit pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë; përfaqësuesin e palës së paditur, Shoqëria “SACE” S.P.A, av. Enkeleda Muça dhe av.
Artur Asllani, të cilët kërkuan lënien në fuqi të vendimit nr.1451, datë 26.02.2015, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; konstatoi mungesën e palës paditëse, Shoqëria
“KALIVAÇ GREEN ENERGY”, SH.P.K; si dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se, paditësi, Shoqëria “Kalivaç
Green Energy” Sh.p.k. është një shoqëri e së drejtës shqiptare me seli në Tiranë që aktualisht
është totalisht e kontrolluar nga Shoqëria “Hydro” S.r.l., me seli në Romë, Itali, shoqëri e së
drejtës Italiane. KGE është shoqëria të cilës i është ngarkuar projektimi, realizimi dhe
operimi i një hidrocentrali në lumin e Vjosës, në pjesën e Kalivaç, Rrethi i Tepelenës, në
221
zbatim të koncesionit të dhënë nga Qeveria Shqiptare, për një kohëzgjatje prej 30-vjetësh.
Koncesioni është dhënë nëpërmjet marrëveshjes përkatëse të koncesionit të aprovuar
fillimisht nga Këshilli i Ministrave të Republikës së Shqipërisë me V.K.M nr.222, datë
24.05.1997, dhe nga Parlamenti i Republikës së Shqipërisë me Ligjin nr.8708 të datës
01.12.2000, si dhe shtesën e kësaj kontrate koncesioni të datës 08.05.2007.
2. Ndërkohë Shoqëria “Sace” S.p.a (Servizi Assicurativi del Commercio Estero) me
seli në Romë, është një shoqëri e të Drejtës Italiane, me objekt sigurimet dhe garantimin e
rreziqeve të tipit politik, katastrofik, ekonomik, tregtar dhe të këmbimit, ndaj të cilëve janë të
ekspozuar operatorët kombëtarë Italianë dhe shoqëritë e lidhura me ose të kontrolluara nga
ato, dhe të huaja, për aktivitetin jashtë vendit.
3. Pala paditëse pretendon se nga viti 2009 e deri në muajt e parë të vitit 2011,
Shoqëria “Hydro” S.r.l. (duke vepruar në emër e për interes të KGE), nga njëra anë, dhe
Shoqërisë “Sace” S.p.a nga ana tjetër, kanë negociuar lëshimin nga ana e Shoqërisë “Sace”
S.p.a të një garancie për rrezikun tregtar lidhur me realizimin e hidrocentralit të Kalivaçit.
4. Pas kontakteve të para, Shoqëria “Sace” S.p.a, në konkretizim të interesit konkret
për projektin, cakton konsulentin e saj Stucky për të bërë një due diligence (proces kontrolli)
të detajuar, i cili mbyllet me një vlerësim pozitiv. Mbi bazën e kësaj due diligence të cituar
më lartë, Shoqëria “Sace” S.p.a mori përsipër tì lëshonte KGE-së garancinë, me plotësimin e
kushteve në vijim: (a) nënshkrimin e një kontrate të transportit të energjisë nga Shqipëria në
Itali; (b) nënshkrimin e një kontrate për shitblerjen e energjisë; (c) konfirmimin e të dhënave
për prurjen ditore të lumit të Vjosës; (d) azhurnimin e studimeve të impaktit social dhe
ambiental.
5. Pala paditëse gjatë gjykimit pretendon se pavarësisht plotësimit të të gjitha
kushteve, Shoqëria “Sace” S.p.a, ka shkelur impenjimin e marrë ndaj KGE-së për lëshimin e
garancisë dhe kjo ka bërë që projekti i Kalivaçit të mos realizohej më dhe në përfundim të
procesit verifikues ka refuzuar lëshimin e garancisë. Për këtë arsye, refuzimi i Shoqërisë
“Sace” s.p.a është i pajustifikuar, i paligjshëm dhe në keqbesim. Në këto kushte pala paditëse
i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
6. Në seancën e datës 29.01.2015 pala e paditur Shoqëria “Sace” s.p.a ka paraqitur një
kërkesë me shkrim në lidhje me nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor shqiptar
vendosur: “Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor Shqiptar të çështjes civile me nr.1160 Akti,
datë regjistrimi 02.04.2014.”
7.1 Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...(omissis)...Mosmarrëveshja civile objekt shqyrtimi nga
Gjykata përmban “elementë të huaj” duke sjellë për pasojë që mosmarrëveshja objekt
gjykimi të jetë objekt rregullimi i ligjit nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të drejtën
ndërkombëtare private”, i cili zgjidh edhe çështjen nëse Gjykata shqiptare ka apo jo
juridiksion mbi mosmarrëveshjen në fjalë...(...)...Duke qenë se padia objekt gjykimi lidhet me
shpërblimin e dëmit jashtë-kontraktor, si edhe në kushtet e mungesës se një marrëveshje mes
palëve ndërgjyqëse mbi juridiksionin ndërkombëtar të Gjykatës shqiptare lidhur me
mosmarrëveshjen objekt gjykimi, gjykojmë se duhet analizuar neni 80 (c) i ligjit nr.10428,
date 02.06.2011. Neni në fjalë përcakton se Gjykata shqiptare ka juridiksion ndërkombëtar
edhe: (c) nëse objekt i gjykimit janë pretendimet, që rrjedhin nga shkaktimi i demit dhe vendi,
ku është kryer apo ka ndodhur veprimi që ka shkaktuar dëmin, është në Republikën e
Shqipërisë; Duke i'u referuar dispozitës së mësipërme, konstatojmë se “kriteri lidhës” apo
“fakti lidhës” për përcaktimin e juridiksionit është “vendi ku është kryer apo ka ndodhur
veprimi që ka shkaktuar dëmin” e pretenduar....(...)...Veprimi apo mosveprimi i pretenduar, i
paligjshëm dhe me faj i SACE s.p.a, që pretendohet nga paditësi se i ka shkaktuar dëm atij,
nuk ka ndodhur apo nuk është kryer në Shqipëri, por në Itali...(...)”
222
8. Kundër vendimit nr.1451, datë 26.02.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse, Shoqëria “Kalivaç Green Energy”, Sh.p.k dhe
pala e paditur Shoqëria “Hydro” s.r.l, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.1451, datë
26.02.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vazhdimin e gjykimit pranë Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Ligjit nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të
drejtën ndërkombëtare private”, në të cilat është parashikuar:
9.1 Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
9.2 Neni 37§1 i K.Pr.Civile: “Juridiksioni i gjykatave shqiptare për personat fizikë
dhe juridikë të huaj rregullohet me ligj.”
9.3 Neni 59 i K.Pr.Civile: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe
kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin
gjyqësor apo atë administrativ. Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë,
mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë.”
9.4 Neni 80/c i ligjit nr.10428/2013: “Gjykatat shqiptare kanë juridiksion
ndërkombëtar:...(c)...nëse objekt i gjykimit janë pretendimet, që rrjedhin nga
shkaktimi i dëmit dhe vendi, ku është kryer apo ka ndodhur veprimi që ka
shkaktuar dëmin, është në Republikën e Shqipërisë”

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve të palës ankuese, si dhe
pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit
nr.1451, datë 26.02.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë respektuar dispozitat e
ligjit procedural civil duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, si dhe duke e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes, ka bërë një identifikim të elementeve
dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e një parakushti të
rëndësishëm procedural siç është ai i verifikimit të juridiksionit të kësaj gjykate.
12. Kolegji Civil vlerëson se gjykata në çdo shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në
shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo
e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin
dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt ligjor. Kolegji Civil konstaton se, Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka zbatuar drejtë dispozitat procedurale lidhur me juridiksionin
gjyqësor të gjykatës shqiptare duke zhvilluar një proces të rregullt ligjor në mbështetje të
nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të K.E.D.NJ.
13. Për rastin në shqyrtim, evidentohet se marrëdhënia civile e krijuar nga palët
ndërgjyqëse është një marrëdhënie civile me elemente të huaj. Në analizë të legjislacionit
shqiptar aktual dhe konkretisht ligjit nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të Drejtën
Ndërkombëtare Private” me termin “element i huaj”, do të kuptohet çdo rrethanë juridike që
223
lidhet me subjektin, përmbajtjen ose objektin e një marrëdhënieje juridiko-civile dhe që bëhet
shkak për lidhjen e kësaj marrëdhënieje me një sistem ligjor të caktuar.
14. Kolegji Civil vlerëson se palët ndërgjyqëse në këtë proces gjyqësor janë një
person juridik shqiptar (pala paditëse) dhe persona juridik (pala e paditur) të cilët janë
subjekte të së drejtës italiane, të cilët janë themeluar dhe regjistruar në territorin e një shteti
tjetër, atij të Replikës së Italisë. Në të njëjtën kohë, evidentohet se pala e paditur, nuk rezulton
të ketë degë apo përfaqësi në Republikën e Shqipërisë. Gjithashtu, nuk rezulton që vetë palët
ndërgjyqëse të kenë caktuar me marrëveshje midis tyre juridiksionin përkatës që do të
zgjidhte mosmarrëveshjet që mund të lindin ndërmjet tyre.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se juridiksioni i
gjykatave shqiptare në çështjet me elementë të huaj, “për personat fizikë dhe juridikë të huaj
rregullohet me ligj”, nga marrëveshje ndërkombëtare të ratifikuara nga Republika e
Shqipërisë dhe/ose nga marrëveshjet midis palëve kontraktuese (neni 37 i K.Pr. Civile).
15.1 Për rrjedhojë, referuar nenit 37§1 të Kodit të Procedurës Civile, për përcaktimin
e juridiksionit për rastin konkret duhet t’i referohemi ligjit nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të
drejtën ndërkombëtare private” i cili, ndër të tjera, përmban norma të karakterit procedural.
Neni 1/1/b) i ligjit nr.10428, datë 02.06.2011, parashikon edhe juridiksionin dhe rregullat
procedurale të gjykatave shqiptare për marrëdhëniet juridike civile, të cilat kanë elemente të
huaj.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë pa marrë në analizë provat shkresore, vlerëson se
gjykimi i kësaj mosmarrëveshje nuk duhet t’i nënshtrohet juridiksionit të gjykatës shqiptare.
Ky qëndrim buron nga ekzistenca e “faktorit lidhës” në varësi të natyrës së mosmarrëveshjes.
Me kriter/faktor lidhje do të kuptohet ai element i një marrëdhënie juridike që përdoret nga
norma e konfliktit (kolizionit) për përcaktimin e ligjit/normës apo juridiksionit i cili duhet të
zbatohet në një rast konkret.
16.1 Ndërkohë, duhet theksuar se “faktori lidhës” vlerësohet sipas ligjit shqiptar (lex
fori) dhe sipas parimit “perpetuario jurisdictionis”. Ekzistenca e tij përcaktohet duke patur
parasysh momentin e ngritjes së padisë dhe çdo ndryshim faktik i mëvonshëm, nuk ka
rëndësi.
16.2 Kolegji Civil vlerëson se gjykatat shqiptare kanë juridiksion në zgjidhjen e
mosmarrëveshjeve juridiko-civile me elemente të huaja, nëse pala e paditur ka
vendqëndrimin e zakonshëm në Republikën e Shqipërisë (parim i përgjithshëm), por në të
njëjtën kohë, gjykatat shqiptare kanë juridiksion ndërkombëtar eskluziv dhe të veçantë edhe
në rastet e parashikuara në Kreun IX, nenet 71-81, të ligjit nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të
drejtën ndërkombëtare private”
16.3 Në këtë drejtim nuk mund anashkalohet fakti se ashtu si Rregullorja e Këshillit të
Komunitetit Evropian nr.44/2001 datë 22.11.2000 [1], njeh përjashtime nga rregulli i
përgjithshëm edhe ligji nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të drejtën ndërkombëtare private” [ 2],
në përcaktimin e juridiksionit ndërkombëtar njeh përjashtime nga rregulli i përgjithshëm, që
për rastin janë parashikuara shprehimisht në nenin 80/c të sipërcituar.
16.4 Kolegji Civil vlerëson se “faktori lidhës” që, për rastin, përcakton juridiksionin
ndërkombëtar të gjykatës shqiptare, evidentohet në harmoni me nenin 37 të Kodit të
Procedurës Civile dhe nenin 80, shkronja (c), të ligjit nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të
drejtën ndërkombëtare private”.
16.5 Në referencë të nenit 80/c të ligjit të sipërcituar, gjykatat shqiptare kanë
juridiksion ndërkombëtar, nëse objekt i gjykimit janë pretendimet, që rrjedhin nga shkaktimi i
1
[] Rregullore e Këshillit Europian (KE) nr.44/2001, datë 22.12.2000 “Për njohjen dhe zbatimin e vendimeve gjyqësore në
çështjet civile dhe tregtare” (Brussels Regulation, “On jurisdiction and on recognition and enforcement of judgments in civil
and commercial matters”, Council Regulation (EC) nr.44/2001 of 22 December 2000).
2
[] Kreu i IX, nenet 71-81, të ligjit nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të drejtën ndërkombëtare private”
224
dëmit dhe vendi, ku është kryer apo ka ndodhur veprimi që ka shkaktuar dëmin, është në
Republikën e Shqipërisë. Pra, referuar këtij rregullimi ligjor del se për detyrimet që lindin nga
pretendimet, që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit, juridiksionin mbi këto çështje e ka gjykata e
vendit ku është kryer apo ka ndodhur veprimi që ka shkaktuar dëmin (lex loci delicti).
17.5 Në këtë kuadër, ky Kolegj vlerëson se vendi ku është kryer apo ka ndodhur
veprimi që ka shkaktuar dëmin e pretenduar nga pala paditëse nuk është Republika e
Shqipërisë dhe për këtë arsye gjykata shqiptare nuk ka juridiksion për gjykimin e kësaj
mosmarrëveshje.
17.6 Kolegji Civil çmon se përfundimi i arritur nga ana e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë se veprimi i cili pretendohet se i ka shkaktuar dëm paditësit nuk është kryer
në Republikën e Shqipërisë, pasi të gjitha veprimet apo mosveprimet e pretenduara si
shkaktare për dëmin e pretenduar nga pala paditëse janë zhvilluar ekskluzivisht nga subjekte
të të drejtës italiane dhe brenda territorit të një shtetit tjetër, Republikës së Italisë.
18. Për sa më sipër, Kolegji Civil arrin në konkluzionin se vendimi nr.1451, datë
26.02.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i drejtë dhe duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59 dhe 485/a të Kodit të
Procedurës Civile
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 30.09. 2015
225
Nr. 11217- 01342-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2015-3301 i Vendimit (393)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËSE E K/PADITUR: AMALINDA BEDIAVA, në mungesë.

E PADITUR K/PADITËSE: SHOQËRIA “SCAI” SH.P.k.,
në mungesë.
PERSON I TRETË NË PADI: THANAS GOGA, në mungesë.
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimi i palës së paditur të zbatojë kontratën e sipërmarrjes
lidhur nga unë me të paditurin në kushtet e porositësit
dhe kalimin e pronësisë mbi banesën objekt i kësaj kontrate.
Baza Ligjore e Padisë: Neni 850 e vijues i Kodit Civil
dhe 153 e vijues i K.Pr.Civile.
Zgjidhja e kontratës së sipërmarrjes dt.10.03.2001,
me nr.453 Rep, nr.42 Kol, dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme
si dhe pagimin e sanksioneve të parashikuara në nenin 5 të kësaj kontrate.
Baza Ligjore e Kundërpadisë: Neni 420, 476, 690, 698, 850 e vijues i Kodit Civil,
neni 160 i K.Pr.Civile.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë-padisë si të pambështetur në ligj e në prova.
Pranimin e kundërpadisë.
Zgjidhjen e kontratës së sipërmarrjes nr.453 Rep, nr.42 Kol, dt.10.03.2001,
lidhur mes palës paditëse të kundërpaditur Amalinda Bediava dhe palës së
paditur kundërpaditëse shoqëria “ Scai” sh.p.k., duke zgjidhur edhe pasojat
juridike të kësaj kontrate si më poshtë vijon:
Detyrimin e palës së paditur kundërpaditëse shoqëria “ Scai” sh.p.k. t’i kthejë
palës paditëse të kundërpaditur Amalinda Bediava shumën 20 000(njëzetë
mijë) USD.
Detyrimin e palës paditëse të kundërpaditur Amalinda Bediava të paguajë
dëmin e shkaktuar palës së paditur kundërpaditëse shoqëria “Scai” sh.p.k. nga
vonesa në përmbushjen e detyrimit të rrjedhur nga kjo kontratë deri në ditën e
kryerjes së aktit të ekspertimit në masën 37 503 (tridhjetë e shtatë mijë e
pesëqind e tre) USD.
226
Shpenzimet gjyqsore në ngarkim të palës paditëse të kundërpaditur.

Ndryshimin e vendimit civil nr.8618, dt.21.11.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë:
Pranimin e kërkesëpadisë.
Detyrimi i të paditurit kundërpaditës Shoqëria "Scai" sh.p.k. Tiranë, t'i
dorëzojë paditëses të kundërpaditur Amalinda Bediava dhe z.Thanas Goga
apartamentin objekt gjykimi sipas detyrimit të rrjedhur nga kontrata e
sipërmarrjes nr.453 Rep., nr.42 Kol., dt.10.03.2001, në Tiranë ndërmjet "Scai"
sh.p.k. dhe porositësave Amalinda Bediava dhe Thanas Goga, si dhe t'i paguaj
atyre shumën 38.340 USD si dëm i shkaktuar nga mosdorëzimi në kohë i
apartamentit objekt gjykimi dhe i kontratës së sipërpërmendur.
Rrezimin e kundrapadisë.
Kundër vendimit nr.213, datë 30.01.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, nga pala
e paditur kundërpaditëse Shoqëria “ Scai” sh.p.k, është bërë rekurs duke kërkuar prishjen
e vendimit të mësipërme dhe lënien në fuqi të vendimit nr.8618, datë 21.11.2010, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke paraqitur shkaqe nga ato që parashikon neni 472 i Kodit të
Proçedurës Civile, duke pretenduar shkelje të ligjit material dhe proçedurial.
(Rekursi eshte depozituar me date 27.02.2012, pra brenda afatit 30 ditor nga marrja e
vendimit nga Gjykata e Apelit Tiranë dhe i eshte komunikuar palëve me njoftim).
- Gjykata e Apelit ka dalë me vendim jashtë kërkimeve të bëra nga ana e paditëses së
kundërpaditur, duke detyruar të paditurin që apartamenti t’i dorëzohet paditëses dhe
personit të tretë. Personi i tretë ishte dakord me vendimin e shkallës së parë dhe nuk
ka bërë ankim për atë vendim. Me personin e tretë i padituri ka bërë marrëveshje me
datën 22/04/2009 duke i kthyer 1/2 e shumës së paguar, në vlerën 20 000 USD. Në
këto kushte personi i tretë i ka humbur të drejtat që rridhnin nga kontrata e
sipërmarrjes.
- Në Gjykatën e Apelit nuk u krye ndonjë hetim gjyqësor, as nuk u mor apo u paraqit
ndonjë provë e re, por vetëm u bë një interpretim i gabuar dhe i njëanshëm i provave
të paraqitura.

VËREN
1. Pala paditëse e kundërpaditur Amalinda Bediava, së bashku me ish-bashkëshortin e saj,
në dt.10.03.2001, kanë lidhur një kontratë sipërmarrje nr.453 Rep, nr.42 Kol, objekt i së
cilës ishte ndërtimi i një apartamenti me sipërfaqe 106,7 m2, i përbërë nga dy dhoma, një
kuzhinë dhe anekset e tjera, në pallatin që po ndërtohej nga pala e paditur.
2. Pala paditëse deklaroi gjyqësisht se çmimi total i kontratës ishte 48 000 USD dhe
paditësja ka kryer pagesat respektive të ndara në këste, të cilat në total kapnin vlerën
40000 USD deri në dt. 20.06.2002.
3. Në respektim të nenit 4 të kontratës, pala paditëse pretendoi se i padituri kishte detyrimin
ta përfundonte objektin në vitin 2002, fakt i cili nuk ka ndodhur asnjëherë. Pala e paditur
sipas paditëses ka mbajtur pa të drejtë shumat e të hollave të depozituara prej saj dhe nuk
227
i ka dorëzuar kësaj pale as apartamentin dhe as sanksionet ligjore që parashikonte
kontrata e sipërmarrjes lidhur me mos shlyerjen në afat të detyrimeve kontraktore.
4. Pala paditëse deklaroi se kontrata e lidhur mes saj dhe të paditurit nuk është prishur
asnjëherë dhe apartamenti objekt gjykimi qëndron ende i mbyllur. Duke qenë se paditësja
dhe personi i tretë kanë zgjidhur martesën ligjore mes tyre, ky apartament sipas palës
paditëse të kundërpaditur i takon asaj në pronësi.
5. Paditësja, nëpërmjet kësaj kërkesëpadie ka kërkuar edhe penalitetet e rrjedhura nga
kontrata e sipërmarrjes, sipas nenit 5 të saj në lidhje me mosdorëzimin në afat të sendit
objekt gjykimi. Sipas aktit të ekspertimit, pala paditëse e kundërpaditur kërkoi gjyqësisht
si vlerë penalitetesh shumën 38 340 USD e në këto kushte, paditësja kërkoi pagimin e
kësaj vlere dhe lirimin e dorëzimin e apartamentit objekt gjykimi.
6. Pala e paditur deklaroi gjyqësisht se moszbatimi i detyrimeve kontraktuale nuk ka ardhur
si rezultat i veprimeve të shoqërisë, por të vetë palës paditëse në këtë gjykim. Pala e
paditur kundërpaditëse deklaroi se paditësja dhe personi i tretë duhet të kryenin pagesën
në tre këste, fakt i cili nuk ka ndodhur.
7. Sipas të paditurit kundërpaditës, nga pala paditëse duhej të ishte paguar 30 % e vlerës së
kontratës në momentin e nënshkrimit të saj në dt.10.03.2001, por në fakt kjo palë e ka
paguar shumën 10 000 USD në dt.12.04.2001. Në maj të vitit 2001, pala paditëse e
kundërpaditur duhej të paguante shumën 30 % të çmimit total të kontratës por në fakt në
dt.10.05.2001 ka paguar vetëm 10 000 USD. Gjithashtu, në tetor të vitit 2001 kjo palë
duhej të paguante shumën 30 % kur në fakt ka paguar në dt.29.12.2001 vetëm 7000 USD,
në dt.22.02.2002 vlerën 10 000 USD, në dt.20.06.2002 shumën 3000 USD me një shumë
totale 40 000 USD.
8. I padituri kundërpaditës pretendoi se shuma totale e kontratës ishte 52 336 USD dhe çdo
këst i palës paditëse duhej të ishte në vlerën 15 700 USD në një kohë që paditësja ka
paguar vetëm një pjesë të kësaj vlere. Sipas kësaj pale, ka qenë vetë paditësja e
kundërpaditur që nuk ka paguar çmimin total të kontratës dhe ka shkelur afatet e shlyerjes
së detyrimit kontraktual. Pala e paditur kundërpaditëse ka zgjidhur kontratën e
sipërmarrjes me kontraktuesin tjetër Thanas Goga ish-bashkëshort i palës paditëse të
kundërpaditur Amalinda Bediava dhe i ka kthyer kësaj pale vlerën 20 000 USD. Në këto
kushte, pala e paditur kundërpaditëse kërkoi gjyqësisht zgjidhjen e kontratës së
sipërmarrjes me paditësen e kundërpaditur, kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme
duke i kthyer kësaj pale shumën 20 000 USD dhe detyrimin e paditëses së kundërpaditur
të shlyejë penalitetet kontraktore në masën 37 503 USD.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8618, datë 21.11.2010, ka vendosur:
 Rrëzimin e kërkesë-padisë si të pambështetur në ligj e në prova.
 Pranimin e kundërpadisë.
 Zgjidhjen e kontratës së sipërmarrjes nr.453 Rep, nr.42 Kol, dt.10.03.2001 lidhur mes
palës paditëse të kundërpaditur Amalinda Bediava dhe palës së paditur kundërpaditëse
shoqëria “Scai” sh.p.k., duke zgjidhur edhe pasojat juridike të kësaj kontrate si më
poshtë vijon:
Detyrimin e palës së paditur kundërpaditëse shoqëria “Scai” sh.p.k. t’i kthejë palës
paditëse të kundërpaditur Amalinda Bediava shumën 20 000(njëzetë mijë) USD.
Detyrimin e palës paditëse të kundërpaditur Amalinda Bediava të paguajë dëmin e
shkaktuar palës së paditur kundërpaditëse shoqëria “Scai” sh.p.k. nga vonesa në
përmbushjen e detyrimit të rrjedhur nga kjo kontratë deri në ditën e kryerjes së aktit të
ekspertimit në masën 37 503 (tridhjetë e shtatë mijë e pesëqind e tre) USD.
 Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditëse të kundërpaditur.
10. Kjo gjykatë ka arsyetuar në mënyrë të përmbledhur se, “... Pala paditëse nuk arriti të
provonte se sendi që kërkohej të vihej në disponim e mbi të cilin kërkonte fitimin e
228
pronësisë, ekzistonte objektivisht. Nga i padituri në këtë proces, u deklarua gjyqësisht se
ndërtimi që po realizohet në Rr.“Gjon Muzaka” ende nuk është përfunduar. Për sa më
sipër, edhe apartamenti që kërkohet nga pala paditëse nuk ekziston juridikisht, pasi kjo
ndërtesë as nuk është pajisur me leje shfrytëzimi dhe as nuk është regjistruar në ZRPP
Tiranë.. Gjykata nuk mund të disponojë me një vendim gjyqësor mbi një send që nuk
ekziston, që nuk provohet se është në qarkullim civil dhe nuk është përcaktuar juridikisht
në godinën që ende po ndërtohet nga pala e paditur në këtë proces.
Në këto kushte, për sa kohë që padia është pa një objekt material të krijuar juridikisht,
gjykata arrin në konkluzionin se kërkesë-padia e palës paditëse Amalinda Bediava është
e pabazuar në ligj e në prova e si e tille duhet rrëzuar.
... Gjykata çmon se në rastin konkret, pala e paditur kundërpaditëse i ka përmbushur të
gjitha detyrimet e rrjedhura nga kontrata e sipërmarrjes lidhur me palën paditëse në këtë
gjykim. Punimet prej kësaj pale janë kryer në përputhje me kriteret teknike të
përcaktuara në kontratë dhe brenda afatit ligjor duke u miratuar edhe nga pala
porositëse në këtë gjykim. Për sa më sipër, i padituri nuk ka asnjë detyrim ligjor të
shlyejë dëmin e shkaktuar nga vonesa, për sa kohë që është vetë paditësja e
kundërpaditur që nuk ka shlyer detyrimin e saj kontraktor.
... Pala paditëse nuk e ka përmbushur detyrimin e rrjedhur nga kontrata e sipërmarrjes e
lidhur me të paditurin në këtë gjykim, sepse nga kjo palë nuk është paguar vlera e kësteve
të kontratës sipas afateve të përcaktuara në nenin 4 të saj.
... gjykata çmon se kundërpadia është e mbështetur në ligj e në prova për sa më poshtë
vijon:
Në gjykim rezultoi e provuar se nga pala paditëse është tejkaluar disa herë afati i
shlyerjes së kësteve të caktuara në nenin 4 të kontratës së sipërmarrjes së lidhur me të
paditurin në këtë gjykim. Në këto kushte, mospërmbushja e detyrimit nga ana e
porositësit është thelbësore për kontratën dhe i padituri kundërpaditës me cilësinë e
sipërmarrësit, legjitimohet në kërkimin e ngritur me objekt zgjidhjen e kësaj kontrate dhe
pagimin e vlerës 37 503 USD që sipas aktit të ekspertimit është edhe vlera e penaliteteve
që paditësja e kundërpaditur i detyrohet shoqërisë.
...Lidhur me pasojat juridike që rrjedhin nga kjo zgjidhje kontrate, gjykata çmon se
referuar akt-marrëveshjes që shoqëria „ SCAI“ sh.p.k. ka arritur me personin e tretë
Thanas Goga, kjo shoqëri e ka zgjidhur kontratën me ish-bashkëshortin e paditëses së
kundërpaditur me mirëkuptim duke i kthyer atij edhe 1/2 e vlerës së paguar prej 40 000
USD, në total shumën 20 000 USD. Në këto kushte, është detyrim i të paditurit
kundërpaditës që referuar nenit 5 të kontratës, t’i kthejë paditëses së kundërpaditur
shumën e mbetur prej 20 000 USD që është edhe vlera që kjo palë ka paguar si
bashkëkontraktore me personin e tretë në këtë gjykim.
...Njëkohësisht, për sa kohë që paditësja e kundërpaditur ka refuzuar përmbushjen e
detyrimeve kontraktore që kanë të bëjnë me pagimin e çmimit total të kontratës sipas
afateve të përcaktuara në nenin 4 të saj, si rezultat i zgjidhjes së kësaj kontrate për fajin e
saj (paditëses se kundërpaditur), pala e paditur kundërpaditëse legjitimohet të kërkojë
edhe dëmin e shkaktuar nga vonesa në shlyerjen e detyrimit, që në rastin konkret, sipas
faqes 5 të aktit të eskpertimit shtesë dt.29.09.2010 është në masën 37 503 USD”.
Ndryshimin e vendimit civil nr.8618, dt.21.11.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë në këtë mënyrë:
 Pranimin e kërkesëpadisë.
 Detyrimi i të paditurit kundërpaditës Shoqëria "Scai" sh.p.k. Tiranë, t'i dorëzojë
paditëses të kundërpaditur Amalinda Bediava dhe z.Thanas Goga apartamentin objekt
gjykimi sipas detyrimit të rrjedhur nga kontrata e sipërmarrjes nr.453 Rep., nr.42 Kol.,
229
dt.10.03.2001 në Tiranë ndërmjet "Scai" sh.p.k. dhe porositësave Amalinda Bediava dhe
Thanas Goga, si dhe t'i paguajë atyre shumën 38.340 USD si dëm i shkaktuar nga
mosdorëzimi në kohë i apartamentit objekt gjykimi dhe i kontratës së sipërpërmendur.
 Rrëzimin e kundrapadisë.
12. Kjo gjykatë ka arsyetuar në mënyrë të përmbledhur se, ndryshe nga çka ka konstatuar
gjykata e faktit, vë re se: Në marrëdhënien juridike midis paditëses të kundërpaditur
Amalinda Bediava dhe te paditurit kundërpaditës Shoqëria "Scai" shpk., është i
pranishëm si porositës edhe personi i trete Thanas Goga, i cili ka qenë në kohën e
kryerjes së veprimit juridik bashkëshorti i paditëses së kundërpaditur, dhe ndaj paditëses
së kundërpaditur Amalinda Bediava, shoqëria kërkon kthimin në gjendjen e mëparshme
për shkak se kjo e fundit nuk ka zbatuar detyrimet kontraktore, pra nuk ka paguar këstin
e fundit, përsa kohe ka marrë në dorëzim apartamentin objekt gjykimi.
Ndërkohë gjatë gjykimit në shkallë të parë, por edhe gjatë gjykimit në shkallë të dytë pala
e paditur kundërpaditëse nuk arriti të provojë se e ka dorëzuar në favor të paditëses apo
personit të tretë apartamentin objekt gjykimi, gjë që hedh poshtë pretendimin e te
paditurit në kundërpadi se kontrata nuk është zbatuar për faj të paditëses.
Nga provat në dosje rezulton se me ekspertim të kryer prej gjykatës është llogaritur dëmi
i pësuar nga paditësja për shkak të mosdorëzimit në kohë të apartamentit objekt gjykimi,
dëm që ajo nuk e ka pësuar e vetme por se bashku me bashkëporositësin tjetër ish
bashkëshortin personit të tretë Thanas Goga, dëm ky i llogaritur në masën 38.340 dollar
amerikane.
13. Kundër vendimit nr.213, datë 30.01.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, nga pala e
paditur kundërpaditëse Shoqëria “Scai” sh.p.k është bërë rekurs, duke kërkuar
prishjen e vendimit të mësipërme dhe lënien në fuqi të vendimit nr.8618, datë 21.11.2010,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke paraqitur shkaqe nga ato që parashikon neni
472 i Kodit të Procedurës Civile, duke pretenduar shkelje të ligjit material dhe procedural.
Konkretisht:
 Gjykata e Apelit ka dalë me vendim jashtë kërkimeve të bëra nga ana e paditëses së
personit të tretë. Personi i tretë ishte dakord me vendimin e shkallës së parë dhe nuk ka
bërë ankim për atë vendim. Me personin e tretë i padituri ka bërë marrëveshje me datën
22/04/2009 duke i kthyer 1/2 e shumës së paguar, në vlerën 20 000 USD. Në këto kushte
personi i tretë i ka humbur të drejtat që rridhnin nga kontrata e sipërmarrjes.
 Në Gjykatën e Apelit nuk u krye ndonjë hetim gjyqësor, as nuk u mor apo u paraqit
ndonjë provë e re, por vetëm u bë një interpretim i gabuar dhe i njëanshëm i provave të
paraqitura.

14.1. Neni 6 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të
230
15.1. Neni 476 i K.Civil: “ Çdo mangësi në ekzekutimin e detyrimeve e
detyron debitorin të shpërblejë dëmin që ka pësuar kreditori, përveç kur ai
provon se mospërmbushja nuk ka ndodhur për fajin e tij.
Në këtë rast kreditori ka të drejtë:
a) të kërkojë ekzekutimin në natyrë të detyrimit, veçanërisht dorëzimin e sendit
ose kryerjen e punimeve, si dhe shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga vonesa e
ekzekutimit, ose:
b) shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga mosekzekutimi i detyrimit”.
15.2. Neni 690 i K.Civil: “ Kontrata e lidhur rregullisht ka forcën e ligjit për
palët.
Ajo mund të prishet ose të ndryshohet me pëlqimin e ndërsjelltë të palëve ose
për shkaqe të parashikuara me ligj.
15.3. Neni 850 i K.Civil:“ “Sipërmarrja është kontrata me anë të së cilës
njëra palë (sipërmarrësi) detyrohet, që me mjetet e saj dhe duke marrë
përsipër rrezikun, të kryejë një vepër (punë), ose të bëjë një shërbim apo një
zbatim të pavarur të punimeve, ndërsa pala tjetër detyrohet ta pranojë atë
kundrejt çmimit të caktuar në kontratë.”
16. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht pala e paditur kundërpaditëse Shoqëria

“Scai” sh.p.k, legjitimohet ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më
sipër.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palëve të tjetëa ndërgjyqëse.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur kundërpaditëse Shoqëria “Scai”
sh.p.k, nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës
Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.213, datë 30.01.2012, të Gjykatës së Apelit
Tiranë me të cilin është ndryshuar vendimi civil nr.8618, dt.21.11.2010, i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë duke u pranuar kërkesëpadi dhe rrëzuar kundrapadia
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve procedurale që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs arrin në përfundimin
se vendimi nr.213, datë 30.01.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e
respektimit të ligjit material dhe procedural, prandaj duhet lënë në fuqi.
20. Kolegji Civil konstaton se dy gjykatat e faktit kanë qëndrime të ndryshme ligjore si dhe
lidhur me vlerësimin e provave duke i dhënë zgjidhje të ndryshme çështjes në gjykim.
20.1. Konkretisht, gjykata e shkallës së parë argumenton se:
 apartamenti që kërkohet nga pala paditëse nuk ekziston juridikisht, pasi kjo
ndërtesë as nuk është pajisur me leje shfrytëzimi dhe as nuk është regjistruar në
ZRPP Tiranë.. Gjykata nuk mund të disponojë me një vendim gjyqësor mbi një
send që nuk ekziston, që nuk provohet se është në qarkullim civil dhe nuk është
përcaktuar juridikisht në godinën që ende po ndërtohet nga pala e paditur në
këtë proces.
 ... për sa kohë që padia është pa një objekt material të krijuar juridikisht,
gjykata arrin në konkluzionin se kërkesë-padia e palës paditëse Amalinda
Bediava është e pabazuar në ligj e në prova e si e tille duhet rrëzuar.
231
 Pala paditëse nuk e ka përmbushur detyrimin e rrjedhur nga kontrata e
sipërmarrjes e lidhur me të paditurin në këtë gjykim, sepse nga kjo palë nuk
është paguar vlera e kësteve të kontratës sipas afateve të përcaktuara në nenin 4
të saj.
 Në bazë të nenit 698 të Kodit Civil, është i pambështetur sepse nuk është
aspak e vërtetë se pala e paditur kudërpaditëse e ka përmbushur detyrimin e saj
kontraktual në vonesë, por realizimi i kësaj kontrate nga shoqëria “SCAI”
sh.p.k. është bërë brenda të gjitha kushteve të përcaktuara në kontratë. Një fakt i
tillë provohet edhe nga akti i kolaudimit të ndërtesës administruar në gjykim me
cilësinë e provës.
 Gjykata çmon se në rastin konkret, pala e paditur kundërpaditëse i ka
përmbushur të gjitha detyrimet e rrjedhura nga kontrata e sipërmarrjes lidhur
me palën paditëse në këtë gjykim.
Përfundimisht kjo gjykatë, referuar argumenteve të mësipërm rrëzon kërkesëpadinë dhe
pranon kundrapadinë.
20.2. Ndërsa, gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton se:
 Pala e paditur kundërpaditëse nuk arriti të provojë se e ka dorëzuar në favor
të paditëses apo personit të tretë apartamentin objekt gjykimi, gjë që hedh poshtë
pretendimin e te paditurit në kundërpadi se kontrata nuk është zbatuar për faj të
paditëses.
 Nga provat në dosje rezulton se me ekspertim të kryer prej gjykatës është
llogaritur dëmi i pësuar nga paditësja për shkak të mosdorëzimit në kohë të
apartamentit objekt gjykimi, dëm që ajo nuk e ka pësuar e vetme por së bashku
me bashkëporositësin tjetër ish bashkëshortin personit të tretë Thanas Goga dëm
ky i llogaritur në masën 38.340 dollar amerikane.
21. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se gjykata e apelit e ka zgjidhur
drejtë çështjen mbështetur në rrethanat e çështjes dhe provat e administruara në gjykim.
22. Kolegji vlerëson se pretendimet e ngritura në rekurs nga pala e paditur kundrapaditëse
Shoqëria “Scai” sh.p.k, janë të pabazuara. Konkretisht, lidhur me pretendimin se
Gjykata e Apelit ka dalë me vendim jashtë kërkimeve të bëra nga ana e paditëses së
personit të tretë, Kolegji çmon se referuar objektit të kërkesëpadisë që është detyrimi i
palës së paditur të zbatojë kontratën e sipërmarrjes dhe kalimin e pronësisë, urdhërimet e
dhëna në vendimin e gjykatës së apelit janë konform objektit të gjykimit.
23. Referuar neneve të kontratës së sipërmarrjes së lidhur mes palëve, porositës -Thanas
Goga dhe Amalinda Bediava dhe sipërmarrës -Shoqëria Scai Sh.p.k. e lidhur datë
10.03.2001, nr.453 Rep, nr.42 Kol, rezulton se:
- Godina duhet të përfundonte në prill 2002 (neni 3 i kontratës).
- Gjithashtu në nenin 4 të kontratës janë përcaktuar afatet dhe mënyra e pagesës.
- Në nenin 5 “Sanksionet” është parashikuar sanksioni për secilën palë nëse nuk
përmbush në afatet e caktuara detyrimet që rrjedhin nga kjo kontratë.
- Po kështu në nenin 6 është përcaktuar kalimi në pronësi dhe dorëzimi i objektit të
kësaj kontrate.
24. Në interpretim të neneve të mësipërm, Kolegji çmon se referuar objektit të kërkësëpadisë
(detyrim zbatim kontrate sipërmarrje), urdhërimet e vendosura nga gjykata e apelit në
vendimin e saj janë rezultat i zbatimit të detyrimeve të përcaktuara në nenet e kësaj
kontrate.
25. Lidhur me pretendimin tjetër të ngritur në rekurs se personi i tretë është dakord me
vendimin e shkallës së parë dhe nuk ka bërë ankim për atë vendim dhe se me personin e
tretë i padituri ka bërë marrëveshje me datën 22/04/2009 duke i kthyer 1/2 e shumës së
232
paguar, në vlerën 20 000 USD. ...në këto kushte personi i tretë i ka humbur të drejtat që
rridhnin nga kontrata e sipërmarrjes, Kolegji vlerëson se marrëveshja e datës 22.04.2009
e lidhur ndërmjet palës së paditur kundrapaditëse dhe personit të tretë, duke i kthyer këtij
të fundit 1/2 e shumës së paguar, në vlerën 20 000 USD, është një marrëveshje e lidhur
pas 7 vitesh nga data që duhej të kishte përfunduar tërësisht objekti. Kjo marrëveshje nuk
ndikon në detyrimin e palës sipërmarrëse në zbatimin nga ana e saj të detyrimeve që
rrjedhin nga kontrata e sipërmarrjes dhe rrjedhimisht prodhon pasoja vetëm për palët
pjesëmarrëse të saj (të marrëveshjes) dhe nuk ndikon në zgjidhjen e çështjes në gjykim.
26. Ka rezultuar në gjykim se kontrata e sipërmarrjes është lidhur gjatë kohës që dy
porositësit (pala paditëse e kundrapaditur dhe personi i tretë) ishin bashkëshortë dhe çdo e
drejtë reale e fituar gjatë martesës prezumohet se i përket në bashkëpronësi të dy
bashkëshortëve. Në këtë aspekt dhe çdo pretendim i tyre lidhur me pjesët takuese sipas
kontratës së sipërmarrjes nuk është objekt i këtij gjykimi, kjo referuar objektit të
kërkesëpadisë apo kundrapadisë.
27. Sa sipër, Kolegji vlerëson se gjykata e apelit ka zgjidhur proceduralisht drejtë konfliktin
në gjykim duke ju referuar objektit të gjykimit dhe duke përcaktuar detyrimet e palës
sipërmarrëse Shoqëria “Scai” Sh.p.k. në favorin e të dy porositësve (paditëses të
kundrapaditur Amalinda Bediava dhe personit të tretë Thanas Goga).
28. Lidhur me pretendimin se në Gjykatën e Apelit nuk u krye ndonjë hetim gjyqësor, as nuk
u mor apo u paraqit ndonjë provë e re, por vetëm u bë një interpretim i gabuar dhe i
njëanshëm i provave të paraqitura, Kolegji vlerëson se nga ana e kësaj gjykate janë
analizuar dhe vlerësuar provat e paraqitura nga palët në tërësinë e tyre; është bërë një
cilësim i saktë i fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në shqyrtim; i
është dhënë përgjigje çdo kërkimi të bërë në gjykim nga palët dhe është zgjidhur çështja
në përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin konkret duke u bazuar në
provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit
të Procedurës Civile.
29. Në vendimin e saj gjykata e shkallës së parë është shprehur se ... paditësja e
kundërpaditur ka refuzuar përmbushjen e detyrimeve kontraktore që kanë të bëjnë me
pagimin e çmimit total të kontratës sipas afateve të përcaktuara në nenin 4 të saj, si
rezultat i zgjidhjes së kësaj kontrate për fajin e saj (paditëses se kundërpaditur), pala e
paditur kundërpaditëse legjitimohet të kërkojë edhe dëmin e shkaktuar nga vonesa në
shlyerjen e detyrimit.
Kolegji vlerëson se ky argumentim është i gabuar dhe bie ndesh me përcaktimet e bëra nga
palët kontraktuese në nenet 3 dhe 4 të kontratës së sipërmarrjes. Sipas këtyre neneve, pala
sipërmarrëse detyrohej të mbaronte tërësisht ndërtimin e godinës në prill të vitit 2002
(neni 3 parag.i fundit), më pas me dorëzimin e objektit dhe lidhjen e kontratës për kalim
pronësie në favor të porositësve lindte detyrimi i palës porositëse për të paguar këstin e
fundit (neni 4 shkronja”d”).
30. Kolegji çmon gjithashtu se konkluzioni i gjykatës së apelit se pala sipërmarrëse, Shoqëria
“Scai” sh.pk. e paditur kundrapaditëse nuk e ka dorëzuar në afatin e përcaktuar në
kontratë (neni 3) në favor të palës paditëse apo personit të tretë apartamentin objekt
gjykimi, është i drejtë dhe i bazuar në provat e administruara në gjykim. Në vijim të këtij
konkluzioni, gjykata e apelit me të drejtë duke ju referuar aktit të ekspertimit ka
përcaktuar vlerën e dëmit të pësuar për palën porositëse, për shkak të mosdorëzimit në
afat te apartamentit objekt gjykimi.
31. Përfundimisht, sa sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se
shkaqet e ngritura në rekursin e palës së paditur kundrapaditëse Shoqëria “Scai” Sh.p.k.
janë të pabazuara, prandaj vendimi nr.213, datë 30.01.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë,
duhet të lihet në fuqi.
233
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile.
V E N D O SI
Tiranë, më 30.09.2015
234
Nr. 00-2015-3302 i Vendimit (394)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: GUXIMTAR HARUNI, i përfaqësuar në gjykim

nga av.Rigels Ikonomi
E PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE, TIRANË,
në mungesë,
SEFEDIN HARUNI, në mungesë,
FATIME DYRMYSHI, në mungesë,
LARTËSIM HARUNI, në mungesë,
SAJMIRA CURRI, në mungesë,
ALTIN MALKO, në mungesë,
AUREL MALKO, në mungesë,
EMIN MALKO, në mungesë,
ZYRA MECI, në mungesë,
PERSON I TRETË: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME GRAMSH, në mungesë.
OBJEKTI:
Anullimi i pikës 2/b1 të vendimit nr.4, datë 21/11/2005,
të K.V.K.K.Pronave Elbasan.
Detyrimin e të paditurve të më njohin pronar pjesërisht
mbi pasurinë e paluajtshme 28/11 zona kadastrale nr.1933 Gramsh.
Baza Ligjore: Ligji nr.9235, datë 29/07/2004,
neni 153 e 324 të K.Pr.Civile,
ligji 7501, datë 19/7/1991, neni 163 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.478, datë 20.02.2008, ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë së paditësit Guximtar Haruni me objekt kundërshtim të
pikës 2/b/1 të vendimit nr.4, datë 21/11/2005 të K.V.K.K.Pronës Qarkut
Elbasan dhe detyrimin e të paditurve (trashëgimtarëve të Veli Harunit) të
njohin pronësinë e tij të pjesshme mbi pasurinë me nr.28/11 të zonës
kadastrale 19333 Gramsh, si të pambështetur në prova e në ligj.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit”.
235
vendosur:
- “Ndryshimin të vendimit civil nr.478, datë 20/2/2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan si më poshtë:
- Pranimin e padisë së paditësit Guximtar Haruni.
- Anullimin e vendimit nr.4, datë 21.11.2005 të Komisionit Vendor për Kthimin dhe
Kompensimin e pronave Qarkut Elbasan në pikën 2/b paragrafi i parë që lidhet me
parcelën nr.28/11 me sipërfaqe 14.125 m2.
- Prishjen dhe pushimin e çështjes përsa i përket kërkimit me objektin e padisë
Detyrimin e të paditurve të më njohë pronar pjesërisht mbi pasurinë e paluajtshme
28/11 zona kadastrale nr.1933 Gramsh”
- Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur”.
Kundër vendimit nr.10-2012-200 (116), datë 06.02.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës

brënda afatit ligjor, në mbeshtetje të nenit 472 te K.Pr.C. ka ushtruar rekurs pala e paditur
Sefedin Haruni duke kërkuar bazuar në nenin 485 shkronja “b” e K.Pr.Civile, prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë ,
për këto arsye:
- Gjykata e apelit ka vlerësuar në mënyrë të gabuar aktin e ekspertimit lidhur me
mbivendosjen e pronave të palëve ndërgjyqëse) pasi sipas atij akti në pikën 2 të tij
thuhet: ”Sipërfaqja e tokës kthyer trashëgimtarëve të Veli Harunit referuar ZVRPP
Gramsh dhe K.K.K.V Elbasan rezulton se nuk ka mbivendosje me pronën e përfituar
nga ligji 7501 nga Guximtar Haruni mbi të cilin është vendosur dhe një antenë
telefonike e kompanisë Vodafone në sip.121,94 m2. Nuk dimë nëse ka ndonjë akt
tjetër ekspertimi që provon mbivendosjen ndërmjet pronave të palëve ndërgjyqëse.
- Gjykata e apelit ka shkelur parimin e kontradiktoritetit dhe të një interesi të ligjshëm
pasi paditësi nuk paraqiti para gjykatës asnjë dokument ligjor si certifikatën e pasurisë
e shoqëruar me hartën treguese dhe kartelën e pasurisë.
- Gjykata e apelit ka disponuar ne vendimin e saj tej kërkimeve të palës paditëse e cila
ka kërkuar anullimin e pjesshëm të vendimit nr.4 të KVKKP Elbasan dhe konkretisht
pikës 2/b/1 që bën fjalë për një sipërfaqe të pretenduar nga paditësi rreth 125 m2 aq sa
zë dhe antena, ndërsa gjykata e apelit i ka dhënë paditësit me anë të këtij vendimi
14.125 m2.
- Gjykata e apelit ka gabuar duke vendosur ndryshimin e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe pranimin e padisë pasi vetë ajo rrëzoi kërkesën e paditësit për një
tjetër akt ekspertimi apo marrjen e provave me dëshmitar, duke e konsideruar aktin të
vlefshëm, akt i cili nuk provon mbivendosjen e pronave të palëve ndërgjyqëse.
Në kundërrekurs paditësi ka pretenduar:

- I padituri ka pretenduar mos respektim apo zbatim të keq të ligjit pa ju referuar ndonjë
dispozite konkrete.
- I padituri ngatërron konceptet e gjykimit pasi janë gjykatat e faktit ato që bëjnë
vlerësimin e provave ndërsa Gjykata e Lartë kontrollon zbatimin e gabuar të ligjit
procedural dhe material nga gjykatat e zakonshme mbi bazën e rekursit apo
kundërrekursit. Pika 1 e rekursit ka të bëjë me vlerësimin e provave që nuk është
diskrecion i Gjykatës së Lartë.
- Lidhur me pretendimin se akt ekspertiza është me përmbajtje tjetër apo e falsifikuar
është pretendim i pabazë pasi provat lejohen të merren me vendim të ndërmjetëm në
gjykatat e faktit duke pasur dhe pala një kopje të tyre. Në se ka falsifikim të akteve i
padituri është i detyruar të bëjë kallëzim në organet kompetente.
236
- Rekursuesi nuk kupton parimin e kontradiktoritetit kur thotë se gjykata e ka zbatuar
gabim këtë parim pa treguar veprimin procedural si dhe lidhjen shkak-pasojë që ka
cenuar këtë parim.
- Legjitimimin paditësit ja jep akti i marrjes së tokës në pronësi (ATM-ja) e fituar nga
ligji 7501 dhe jo fleta e regjistrit. Rekursuesi nuk arrin të bëje dallimin ndërmjet
titullit të pronësisë si dhe certifikatës së pronësisë. Titulli i pronësisë është fituar me
aktin sa sipër.
- Gjykata nuk është shprehur tej objektit të padisë pasi është në diskrecion të saj të
konstatojë dhe deklarojë pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ vendimit nr.4,
dt.21.11.20005, të KVKKP i cili vjen si pasojë e një akti absolutisht të pavlefshëm sic
është vendimi nr.3, datë 16.10.2003 të ZVRPP-Gramsh.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; përfaqësuesin e paditësit Guximtar
Haruni, av. Rigels Ikonomi i cili kërkoi: Lënien në fuqi të vendimit nr.10-2012-200 (116),
datë 06.02.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës; në mungesë të palëve tjera ndërgjyqëse dhe si
bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësi Guximtar Haruni, banori fshatit Harunas, Gramsh është një nga
trashëgimtarët ligjorë të trashëgimlënësit Hysen Haruni sipas vendimit nr.119, datë
24.09.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gramsh. Në zbatim të ligjit nr.7501, datë
19/7/1991 "Për Tokën" trashëgimlënësi Hysen Haruni (kryetar i familjes bujqësore)
referuar aktit të marrjes së tokës në pronësi me nr.2628, datë 22.11.1991, rezulton të
ketë marrë në pronësi ndërmjet të tjerash dhe sipërfaqen prej 17.800 m2 tokë
bujqësore, që në aktin e marrjes së tokës në pronësi figuron me emërtimin Bregu i
Kaptirës dhe me numrat kadastrale 28/13 dhe 28/11 me kufizimet përkatëse.
2. Në një pjesë të sipërfaqes prej 500 m 2 në pronësinë sa sipër, Kompania Vodafone ka
lidhur me datë 13.1.2003 kontratën e qirasë me paditësin Guximtar Haruni me afat 30
vjeçar, duke ju drejtuar më pas Komunës Skënderbegas për miratimin e sheshit të
ndërtimit si dhe ndërtimit të një antene në këtë sipërfaqe.
3. Këshilli i Komunës Skënderbegas me vendimin nr.6, datë 24.1.2003, ka miratuar
sheshin e ndërtimit në vendin e quajtur Bregu i Kaptirës në pronësi të paditësit
Guximtar Haruni. Me vendimin nr.2, datë 4.3.2003, të KRRT Qarku Elbasan është
vendosur miratimi i sheshit dhe lejes së ndërtimit për objektet antenë dhe 2 kontenjerë
në fshatin Harunas në pronësi të Guximtar Haruni me sipërfaqe shesh ndërtimi 500
m2 dhe nga kjo ndërtim 140 m2.
4. Nga ana tjetër me vendimin nr.107, datë 23.05.2003, të Gjykatës së Rrethit Gramsh,
është vërtetuar fakti juridik i pronësisë së ish pronarit Veli Haruni trashëgimlënës i të
paditurve Sefedin Haruni etj., mbi një sipërfaqeje prej 286,2 dy, ndërmjet të cilës
ndodhet edhe sipërfaqja prej 61,2 dy, me emër “Bregu i Kaptirës” dhe zë kadastral
tokë bujqësore.
5. Për pasuritë e vërtetuara në pronësi të ish pronarit Veli Haruni, me vendimin nr.4,
datë 21.11.2005, të Komisionit Vendor për Kthimin e Kompensimin e Pronave Qarkut
Elbasan, i është njohur dhe kthyer në pronësi trashëgimtarëve të tij Sefedin Haruni
etj., ndërmjet të tjerave dhe sipërfaqja prej 14.125 m2 në parcelën 28/11 “Bregu i
Kaptirës” e regjistruar në Z.R.P.P. Gramsh me numër pasurie 28/20, duke krijuar
mbivendosje në të njëjtën parcelë mbi të cilën ishte disponuar më parë në favor të
237
trashëgimlënësit të paditësit Guximtar Haruni toka bujqësore me sipërfaqe 17.800 m2,
dhënë në zbatim të ligjit 7501 “Për tokën”.
6. Për sipërfaqen prej 17.800 m2 në pronësi të paditësit, Z.R.P.P. Gramsh më datë
3.10.2002 ka pajisur paditësin Guximtar Haruni me çertifikatën për vërtetim pronësie,
por pa hartën treguese të pasurisë.
7. Për t’u pajisur nga Z.R.P.P Gramsh me hartën treguese të pasurisë për sipërfaqen prej
17.800, Regjistruesi i kësaj zyre i ka kërkuar paditësit të kryejë rilevimin e kësaj
pasurie me një topograf të licensuar, për të përcaktuar saktë kufirin e pronësisë për
pasurinë 28/13 dhe 28/11.
8. Me shkresën nr.240, datë 22/9/2003, të Regjistruesit të ZRPP Gramsh, njoftohet
Guximtar Haruni të paraqes dokumentacionin pasi do të bëhej ndryshimi i hartës së
pasurisë 28/11 dhe 28/13 dhe pas njoftimit të tij me urdhrin nr.3, datë 16/10/2003,
është vendosur "Korrigjimi hartës treguese të regjistrimit, duke përputhur sipërfaqen
në kartelë me sipërfaqen në hartë për pasuritë 28/11 dhe 28/13.
9. Më pas me vendimin nr.3, datë 16.10.2003, të Regjistruesit në ZRPP Gramsh është
bërë korrigjimi i hartës së regjistrimit në zonën kadastrale 1933 Harunas, për pasuritë
me nr.28/13 me pronar paditësin Guximtar Haruni dhe pasurisë me nr.28/11 me
pronar shtet që sipas plan rilevimit të ing., topograf N.Tafa i datës 11.03.2003
rezulton të jetë me sipërfaqe 18.000 m2.
10. Vendimi nr.3, datë 16.10.2003, i Regjistruesit në ZRPP Gramsh me të cilin është bërë
korrigjimi i hartës së regjistrimit është anulluar me vendimin nr.124, datë 11.04.2007,
të Regjistruesit të mëpasshëm për shkak se ka cenuar kufijtë e pasurisë së
trashëgimlënësit Hysen Haruni, duke e kthyer pasurinë në gjendjen e mëparshme dhe
me vendimin nr.128, datë 13.04.2007, ka vendosur regjistrimin kufizimit të
veprimeve për pasurinë me pronar Guximtar Haruni për sipërfaqen prej 18000 m 2,
deri në zgjidhjen e mosmarrëveshjes në rrugë gjyqësore.
11. Në rrethanat faktike sa sipër paditësi Guximtar Haruni ka kundërshtuar gjyqësisht
vendimin nr.4, datë 21/11/2005, të K.V.K.K.Pronave Elbasan, përkatësisht pikën 2/b/l
të këtij vendimi me anë të të cilit trashëgimtarëve të ish pronarit u është kthyer në
pronësi sipërfaqja 14.125 m2 e cila ka mbivendosje me pronën e përfituar nga familja
e trashëgimlënësit Hysen Haruni.
12. Pala paditëse ka pretenduar se kjo sipërfaqe u është kthyer trashëgimtarëve të Veli
Harunit, mbi bazën e veprimeve arbitrare dhe në kundërshtim me ligjin nr.7843, datë
13/7/1994, të ish regjistruesit të Z.V.R.P.P. Gramsh dhe pasi në mënyrë të njëanshme
është ndryshuar konfiguracioni në hartë, i pasurisë së përfituar sipas ligjit nr.7501,
datë 19/7/1991.
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.478, datë 20.02.2008, ka
vendosur:
“Rrëzimin e padisë së paditësit Guximtar Haruni me objekt kundërshtim të pikës
2/b/1 të vendimit nr.4, datë 21/11/2005 të K.V.K.K.Pronës Qarkut Elbasan dhe
detyrimin e të paditurve (trashëgimtarëve të Veli Harunit) të njohin pronësinë e tij të
pjesshme mbi pasurinë me nr.28/11 të zonës kadastrale 19333 Gramsh, si të
pambështetur në prova e në ligj”.
14. Në marrje e këtij vendimi gjykata shkallës së parë ka arsyetuar: “...omissis ... Së
pari: paditësi vërtet provoi që në bazë të ligjit 7501, datë 19/07/1991, ka marrë në
pronësi ndërmjet të tjerave edhe një sipërfaqe prej rreth 18.000 m2 të ndodhur në
parcelën me numër kadastral 28/13 dhe 28/11, por si paditësi ashtu edhe
Z.R.P.P.Gramsh, nuk paraqiti asnjë çertifikatë për vërtetim pronësie të lëshuar nga
organi përkatës (Z.R.P.P), të shoqëruar me hartën treguese të pasurisë, si pjesë
238
përbërëse të certifikatës për të vërtetuar dhe legjitimuar interesin e tij të ligjshëm për
ngritjen e kësaj padie...
Së dyti: Pretendimi i paditësit se vendimi nr.3, datë 16/10/2003, (në bazë të të cilit
është konfiguruar prona e familjes së Guximtar Harunit dhe mbi bazën e të cilit është
lëshuar vërtetimi Z.V.R.P.P. Gramsh se sipërfaqja 14.125 m2 është tokë shtet) është
një akt absolutisht i pavlefshëm është një pretendim i gabuar dhe një keq interpretim i
ligjit material. Edhe nëse ky akt ka qenë relativisht i pavlefshëm, në referim të nenit
119 K.Pr.Administrative, duke mos u bërë objekt i ankimit administrativ ose gjyqësor
brenda afateve (30 ditë nga njoftimi) sipas këtij ligji, ose nuk është
revokuar/shfuqizuar nga organi kompetent (që është kryeregjistruesi dhe jo
regjistruesi), ai prodhon dhe ka prodhuar efektet e një akti administrativ të vlefshëm,
të rregullt.
Së treti: Me urdhrin e datës 12.03.2003 të regjistruesi të pasurive Gramsh është
konfiguruar harta treguese e gjithë personave që kanë marrë tokë në pronësi në
parcelën me numër kadastral 28 (28/9, 28/13, 28/15, 28/17, 28/16, 28/11, 28/10),
duke marrë një konfigurim të ri vendndodhja e tyre. Ky akt është prishur nga
kryeregjistruesi vetëm për mos njoftim të paditësit, duke urdhëruar dhe një herë
Z.V.R.P.P. Gramsh të ndiqte procedurat e njoftimit me paditësin. Paditësi ka marrë
njoftim përsëri nga regjistruesi për paraqitjen e dokumentacionit për rilevimin e
pronës të marrë prej tij sipas ligjit Për Tokën dhe ka njoftuar se do të paraqitet
brenda datës 15/10/2003. Sa sipër provohet se paditësi ka qenë në dijeni të punës për
rikonfigurimin e hartës treguese të pasurisë së tij.
Së katërti: edhe objekti i dytë i paditësit për detyrimin e të paditurve (trashëgimtarëve
të Veli Harunit) ta njohin pronar në një pjesë të pasurisë 28/11 është i pambështetur
në prova e në ligj për arsyet e mësipërme.(...).”
15. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2012-200 (116), datë 06.02.2012, ka
vendosur:
“Ndryshimin të vendimit civil nr.478, datë 20/2/2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan si më poshtë:
Pranimin e padisë së paditësit Guximtar Haruni.
Anullimin e vendimit nr.4, datë 21.11.2005 të Komisionit Vendor për kthimin dhe
kompensimin e pronave Qarkut Elbasan në pikën 2/b paragrafi i parë që lidhet me
parcelën nr.28/11 me sipërfaqe 14.125 m2.
Prishjen dhe pushimin e çështjes përsa i përket kërkimit me objektin e padisë
“Detyrimin e të paditurve të më njohë pronar pjesërisht mbi pasurinë e paluajtshme
28/11 zona kadastrale nr.1933 Gramsh.”
16. Në marrjen e këtij vendimi gjykata e apelit ka arsyetuar: “...omissis.Në rastin në
gjykim palës paditëse i është kaluar e drejta e pronësisë në çastin e miratimit të aktit,
pra në momentin që është realizuar veprimi juridik i njëanshëm i organit
administrativ, (komisioni i ndarjes së tokës të fshatit Harunas), datë 22.11.1991. E
njëjta situatë juridike është edhe për palën e paditur, por në këtë rast organi
administrativ ka qenë Komisioni Vendor i Kthimit e Kompensimit të Pronave Elbasan
dhe baza ligjore ligji 9235, dt.29.07.2004, i cili ka konkluduar se parcela me nr.28/11
me sipërfaqe 14.125 m2 është e lirë dhe me vendimin nr.4, dt.21.11.2005, ka
disponuar për kthimin e saj në favor të palës së paditur. Ligjit nr.7843, datë
13.7.1994, “Për regjistrimin e pasurive te paluajtshme” neni 10 i saj, parashikon se
“Përparësia e regjistrimit përcaktohet në varësi nga radha e paraqitjes në mënyrë të
përshtatshme të dokumenteve të tyre te regjistruesi pavarësisht nga data e përpilimit
të tyre dhe pavarësisht se shënimi në kartelë mund të vonohet”....omissis...Gjykata e
shkallës së parë me të drejtë ka vendosur të thërrasë ekspert të fushës së topografisë
239
për të përcaktuar vendndodhjen e tokave të pretenduar nga palët ndërgjyqëse. Akti
-ekspertimit i përpiluar nga eksperti Nazmi Muca ka konkluduar se: “Guximtarë
Haruni ka përfituar tokë bujqësore në bazë të ligjit nr.7501, dt.10.07.1991, të cilën e
ka të regjistruar dhe në Z.Rr.P.P.Gramsh. Referuar dokumentacionit në dosje kjo
pronë figuron me mbivendosje me pronën që K.K.K.P të Qarkut Elbasan i ka kthyer
në pronësi trashëgimtarëve të Veli Harunit; krahasuar me dokumentin që ka
paraqitur pala paditëse.“Plan vendosja e pronës që shoqëron aktin ekspertimit ka të
përcaktuar saktësisht me ngjyrosje me të verdhë të vendosjes së tokës të përfituar nga
pala paditëse, nëpërmjet ligjit 7501, sipas aktit të marrjes së tokës në pronësi, dhe të
vijëzuar me blu pronën e 28/11 të përfituar nga pala paditur me ligjin 923,
dt.29.07.2004, e cila mbivendoset në pjesën më të madhe të saj.
Ndërsa në hartën treguese të regjistrimit sipas Z.Rr.P.P. Gramsh, e cila i është
bashkëngjitur aktit të ekspertimit rezulton se paditësit Guximtar Haruni, ti jetë
regjistruar prona gabimisht me zhvendosje në perëndim, duke lënë jashtë kësaj prone
antenën e Kompanisë Vodafone, e cila ndodhet në parcelën 28/11.
Referuar sa më sipër kjo gjykatë konkludon se: pronësia fitohet nëpërmjet mënyrave
të caktuara në K.Civil dhe mënyrave të tjera të caktuara me ligj të veçantë. Në rastin
në gjykim pala paditëse ka fituar pronësinë me ligj të veçantë, që është ligji 7501
dt.19.07.1991, në vendin ku dhe është përcaktuar në terren nga organi administrativ
(Komisioni i Ndarjes së Tokës të Fshatit Harunas). Çasti i kalimit të së drejtës së
pronësisë është çasti i realizimit të veprimit juridik dhe në këtë moment është bërë
pronar mbi këtë sipërfaqe toke, trashëgimlënësi i paditësit Guximtar Haruni, i ndjeri
Hysen Haruni. Për pasojë, kjo sipërfaqe toke, nuk mund të disponohet për së dyti nga
shteti me një akt tjetër administrativ dhe me një ligj tjetër, që në rastin në gjykim
është ligji 9235, dt.29.07.2004, “për kthimin dhe kompensimin e pronave“. Në
përfundim kjo gjykatë konkludon se Komisioni Vendor për Kthimin dhe Kompensimin
e Pronave Qarku Elbasan me vendimin nr.4, dt.21.11.2005, në pikën 2/b të saj,
paragrafi parë në të cilën është disponuar për kthimin e parcelës me nr.28/11, me
sipërfaqe 14.125 m2 në favor të trashëgimtarëve Veli Haruni, është dhënë në
kundërshtim me ligjin për faktin se nuk është tokë pyll, shtet dhe e lirë (pa pronar),
por është në pronësi dhe posedim të paditësit Guximtarë Haruni. Lidhur me kërkimin
e dytë të padisë, “Detyrimin e të paditurve të më njohin pronar pjesërisht mbi
pasurinë e paluajtshme 28/11 zona kadastrale nr.1933 Gramsh“, kjo gjykatë
konkludon se duhet prishur dhe pushuar çështja përsa i përket këtij kërkimi. Kjo padi
mund ti kundrejtohet të paditurit, i cili është pronar mbi pasurinë. Në rastin në gjykim
gjykata duke disponuar se akti administrativ është i pavlefshëm dhe e anullon atë,
atëherë pala e paditur nuk rezulton të jetë më pronare mbi këtë pronë të paluajtshme
për pasojë dhe pala e paditëse nuk mund ti kundrejtohet më asaj me këtë objekt padie
kur paditësi është vetë pronar mbi pronën objekt gjykimi. Gjykata në përfundim
konkludon se lidhur me objektin e padisë “-Detyrimin e të paditurve të më njohë
pronar pjesërisht mbi pasurinë e paluajtshme 28/11 zona kadastrale nr.1933
Gramsh”, duhet prishur dhe gjykimi i çështjes duhet pushuar për faktin se gjykimi
nuk mund të vazhdojë, (Neni 468 K.Pr.Civile).(...).
17. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Sefedin Haruni
me të cilin kërkon prishjen e vendimit nr.116, datë 06.02.2012, të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.478, date 20.02.2008, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan me shkaqet e lartpërmendura.
240

18.1 Neni 6 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të
18.3 Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje
18.4 Neni 20 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të
zbatohet parimi i kontradiktorialitetit.
Ajo e mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet, shpjegimet, dokumentet e
provat e tjera të treguara ose të sjella nga palët, kur këto të fundit kanë qenë
në gjendje të debatojnë sipas parimit të kontradiktorialitetit.”
19. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht i padituri Sefedin Haruni legjitimohet

ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
20. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohet ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palës tjetër ndërgjyqëse.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga i padituri Sefedin Haruni përmban shkaqe nga ato
të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.116, datë 06.02.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës me të cilin është
ndryshuar vendimi nr nr.478, date 20.02.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
përfundimin se vendimi nr.116, datë 06.02.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës është
rrjedhojë e një hetimi jo të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i
Kodit të Procedurës Civile) dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
për rishqyrtim pranë asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
23. Për rastin në shqyrtim evidentohet se gjykata e shkallës së parë referuar objektit dhe
shkakut të padisë, ka arritur në përfundimin e rrëzimit të saj me arsyetimin se:
paditësi vërtet provoi që në bazë të ligjit 7501, datë 19/07/1991, ka marrë në pronësi
ndërmjet të tjerave edhe një sipërfaqe prej rreth 18.000 m2, të ndodhur në parcelën
me numër kadastral 28/13 dhe 28/11, por si paditësi ashtu edhe Z.R.P.P. Gramsh,
nuk paraqiti asnjë certifikatë për vërtetim pronësie të lëshuar nga organi përkatës
(Z.R.P.P), të shoqëruar me hartën treguese të pasurisë, si pjesë përbërëse të
certifikatës për të vërtetuar dhe legjitimuar interesin e tij të ligjshëm për ngritjen e
kësaj padie...
24. Gjykata e apelit e cila ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e paditësit
Guximtar Haruni në rivlerësim të akteve të administruara në gjykim në shkallë të
parë ka arritur në përfundimin e kundërt duke vendosur pranimin pjesërisht të padisë.
241
25. Kolegji konstaton se gjykata e apelit e cila ka pranuar padinë e paditësit Guximtar
Haruni ka arsyetuar se Komisioni Vendor për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave
Qarku Elbasan me vendimin nr.4, dt.21.11.2005, në pikën 2/b të saj, paragrafi parë
në të cilën është disponuar për kthimin e parcelës me nr 28/11 me sipërfaqe 14.125
m2 në favor të trashëgimtarëve Veli Haruni, është dhënë në kundërshtim me ligjin për
faktin se nuk është tokë pyll, shtet dhe e lirë (pa pronar), por është në pronësi dhe
posedim të paditësit Guximtarë Haruni.
26. Lidhur me kërkimin e dytë në padi për detyrimin e të paditurve për të njohur pronar
paditësin mbi pasurinë e paluajtshme me nr.28/11, zona kadastrale 1933 Gramsh ajo
gjykatë ka arsyetuar se kjo padi mund t’i kundrejtohet të paditurit i cili është pronar
mbi pasurinë. Në rastin në gjykim gjykata duke disponuar se akti administrativ është i
pavlefshëm dhe e anullon atë, atëherë pala e paditur nuk rezulton të jetë më pronare
mbi këtë pronë të paluajtshme për pasojë dhe pala e paditëse nuk mund ti
kundrejtohet më asaj me këtë objekt padie kur paditësi është vetë pronar mbi pronën
objekt gjykimi.
27. Ky Kolegj vlerëson se një ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi
gjyqësor janë ligjshmëria dhe argumentimi i tij; elemente ligjore këto që i mungojnë
vendimit të gjykatës së apelit si rezultat i një hetimi të pamjaftueshëm dhe të
gjithanshëm.
28. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se, procesi gjyqësor civil ka për qëllim
zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një
fakti ose një grup faktesh, që domosdoshmërisht para se të vlerësohen nga gjykata,
duhet të vërtetohen. Gjykimi përfundon me dhënien e një vendimi, i cili duhet t’u
përgjigjet dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret dhe gjendjes së faktit
që përbëjnë ose jo cenim të së drejtave të pretenduara nga palët. Në të kundërt,
sikundër është rasti në shqyrtim, vendimi nuk është i argumentuar dhe as i bazuar në
ligj.
29. Referuar rrethanave të çështjes konkrete, Gjykata e apelit ndonëse ka administruar të
njëjtat prova të marra dhe shqyrtuara në gjykim në shkallë të parë ka arritur në
konkluzionin se pala e paditur nuk është pronare e pronës objekt gjykimi, pa e
mbështetur në prova dhe pa e argumentuar si ka arritur në këtë konkluzion.
30. Për sa sipër Kolegji Civil çmon se gjykata e apelit ka vendosur apriori për pranimin e
padisë me argumentin se pala e paditur pronësinë për sipërfaqen prej 14 125 m 2 e ka
përfituar në kundërshtim me ligjin, pasi është tokë bujqësore që trajtohet vetëm nga
ligji 7501/1991.
31. Kolegji konstaton se gjykata e apelit në marrjen e vendimit nuk i është referuar
shkaqeve të ankimit të paditësit Guximtar Haruni, i cili ka kërkuar përsëritjen e
hetimit gjyqësor, duke thirrur një ekspert për të përcaktuar në përputhje me provat e
paraqitura në gjykim planvendosjen e pronës. Paditësi ka pretenduar në ankim se
kufijtë e pronës së tij mund të përcaktohen dhe nga marrja e dëshmive të kufitarëve të
pronës si anëtarëve të komisionit të ndarjes së tokës në fshat.
32. Në të tilla rrethana Kolegji konstaton se gjykata e apelit para së gjithash duhej të
hetonte për legjitimimin aktiv të paditësit Guximtar Haruni në këtë gjykim dhe që ka
të bëje me të drejtën e tij të pronësisë dhe vendndodhjen e saj në terren. Vetëm pas
përcaktimit të saktë të vendndodhjes së pronës do të mund të gjykohej lidhur me
legjitimin pasiv të të paditurve Sefedin Haruni, etj.
33. Gjithashtu dhe personi i tretë Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Gramsh
ka parashtruar në gjykim në shkallë të parë se është i domosdoshëm një rilevim nga
eksperti pasi kufijtë e paditësit ndryshojnë nga ato të aktit të pronësisë.
242
34. Në këto rrethana Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se çështja duhet të kthehet
për rigjykim në Gjykatën e Apelit Durrës, e cila për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
mësipërme, në respektim së të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin
nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen ta zgjidhë atë në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16).
35. Në rigjykim për një zgjidhje të drejtë të konfliktit ajo gjykatë mund të orientojë palët
për të tërhequr mendimin e specializuar të një eksperti të fushës (neni 224 i
K.Pr.Civile), (ashtu siç ka kërkuar paditësi në ankim) si dhe duhet të zgjerojë hetimin
gjyqësor lidhur mospërputhjen ndërmjet sipërfaqes prej 17.800 m2 sipas aktit të
marrjes së tokës në pronësi me nr.2628, datë 23.11.2011, në të cilën figuron me
nr.28/11 dhe 28/13, me ndryshime e mëpasshme të saj sipas çertifikatës për vërtetim
pronësie në të cilën sipërfaqja rezulton prej 18.000 m 2 duke u përfshirë e gjitha në
pasurinë me nr.28/13.
36. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e shkallës së parë, që në përputhje me kërkesat
e ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe
objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.
37. Përfundimisht, sa më lart argumentuar, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se
vendimi nr.116, datë 06.02.2012, i Gjykatës së Apelit Durrës, duhet prishur dhe
çështja t’i dërgohet për rishqyrtim asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2012-200 (116), datë 06.02.2012, të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 30.09.2015
243
Nr. 00-2015-3310 i Vendimit (395)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS TË K/PADITUR: 1. ILIA PROTO, në mungesë.

2. ZHANETA PROTO, në mungesë.
3. DHIMITRAQ PROTO, në mungesë.
E PADITUR K/PADITËS: BASHKIA KORÇË, në mungesë.
E PADITUR NGA PADIA: DREJTORIA ARSIMORE RAJONALE
KORÇË, përfaqësuar nga Avokatura e
Shtetit, Avokati i shtetit Abaz DEDA.
E PADITUR NGA K/PADIA: ZYRA RAJONALE E AGJENSISE SË
KTHIMIT DHE KOMPESIMIT TË
PRONAVE KORÇË, në mungesë.
OBJEKTI I PADISË:
Pavlefshmëria absolute e lejes së ndërtimit me
nr.28/4, dt.21.07.2008, të K.RR.T. Bashkia Korçë.
Lirim dhe dorëzim trualli.
Marrje mase sigurie duke pezulluar punimet e ndërtimit.
Baza Ligjore e Padisë: Nenet 32/a, 202/a, e në vijim, 324 të K.Pr.Civile,
neni 116/b, i K.Pr.Administrative,
neni 296 i K.Civil.
Ndryshimi i vendimit nr.445, dt.12.05.2008
i Zyrës Rajonale të K.K.K.P. Korçë për pikën a.1) të tij për:
Moskthimin fizik të pronës truall shtet me; sipërfaqe të përgjithshme 1980 m/2
e ndarë në dy parcela: 1. Parcela F1 - 1860 m/2 e ndodhur në qytetin e Korçës,
ZK 8561, tek pasuria nr.1/56. 2. Parcela F2 - 120 m/2 e ndodhur në qytetin e Korçës,
ZK 8561, tek pasuria nr.1/616, pasi janë truall që përdoren për interes publik
dhe duhen kompensuar.
Baza Ligjore e Kundërpadisë: Neni 160, i K.Pr.Civile,
Ligji 9235 dt.29.07.2004, “Përkthimin dhe kompensimin e pronës” i ndryshuar,
neni 7 pika 1 dhe 3 e tij, neni 296 - 315 i K.Civil,
V.K.M. nr.161 dt.03.04.1995,
“Për organizimin, drejtimin dhe financimin e bazave
të praktikave profesionale të shkollave industriale, bujqësore dhe ekonomike”.
244
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.342, datë 05.02.2010, ka
vendosur:
“Pranimin padisë. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute, të lejes së ndërtimit
nr.28, datë 21.07.2008, të K.RR.T. Bashkia Korçë.
Lirimin dhe dorëzimin e truallit, me sipërfaqe 11350 m/2 me kufizime: V.-
Shkolla e Maltës, pasuria 1/73, L. - Pasuria 1/70, J. Pasuria e vet nr.1/642, ish
lavanderia, P. -Pasuria e vet 1/341.
Rrëzimin e kundërpadisë.
Akti i ekspertimit është pjesë përbërëse e këtij vendimi. “

“Lënien në fuqi të vendimit nr.342, datë 05.02.2010, të Gjykatës së Shkallës
së Parë Korçë.”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, ka paraqitur rekurs pala e paditur

Bashkia Korçë, Avokatura e Shtetit, Drejtoria Arsimore Rajonale Korçë, që kërkojnë
prishjen e vendimit nr.490, datë 23.11.2010, të Gjykatës së Apelit Korçë, dhe pushimin e
gjykimit të çështjes, duke parashtruar këto shkaqe:
 Së pari: Në kundërshtim me arsyetimin që përdor Gjykata theksojmë se leja është
katërcipërisht e vlefshme, e bazuar në ligj duke respektuar formën dhe procedurën.
Leja në momentin e miratimit është dhënë mbi truall shtet, e konfirmuar kjo me
shkresën nr.1040/1, datë 19.06.2008, ku thuhet shprehimisht se pasuria me nr.1/70,
me sipërfaqe 14 515 m2, është truall shtet. Në kushtet kur nuk kishte përfunduar ende
procedura e transferimit të pronave njësive të qeverisjes vendore apo institucioneve të
tjera KRRT Bashkia Korçë nuk mund të kërkojë çertifikata pronësie për institucione
shtetërore te cilat paraqesin një kërkesë për lejë ndërtimi pasi në këto kushte asnjë
institucion nuk do kishte mundësi të ndërtonte dhe rrjedhimisht as të përmbushte
funksionet e tij.
 Gjykata arsyeton se nga ana e KRRT janë shkelur nenet 29, 35 dhe 43, të ligjit “Për
urbanistiken” Përkundrazi ligji për urbanistiken është zbatuar në çdo nen dhe paragraf
të tij.
 Lidhur me nenin 29, të ligjit “Për urbanistikën” në të parashikohet se administrimi i
tokës bëhet nëpërmjet master planeve, planeve rregulluese, studimeve urbanistike
pjesore KRRT Bashkia Korçë, bazuar në këtë nen dhe në detyrimin e tij se para
miratimit të lejës së ndërtimit duhet të miratohet studimi urbanistik pjesor, me
vendimin nr.19, date 11.07.2008 ka miratuar detyrë projektimi dhe studim urbanistik
pjesor, për bazë prodhuese e shkollës së mesme “Demir Progeri”. Ky vendim është
administruar edhe ne formën e provës shkresore nga ana e Gjykatës.
 Lidhur me nenin 35, te ligjit “Për urbanistiken” theksojmë se nuk ndodhemi para
kushteve te aplikimit të këtij neni, pasi Këshilli i Bashkisë në momentin e miratimit të
lejës së ndërtimit nuk ishte pronar i truallit ku do të ndërtohet baza prodhuese e
shkollës dhe në këto kushte nuk mund të ishte ai që do të paraqiste propozimin për
ndërtim. Në momentin e miratimit të lejes sipas VKM nr.536, datë 01.08.2003 “Për
miratimin e listës paraprake te pronave te paluajtshme qe transferohen ne pronësi të
Bashkisë Korçë” pronar ishte Ministria e Arsimit e Përfaqësuar nga DAR e cila
ka paraqitur edhe kërkesën për lejë ndërtimi.
 Lidhur me nenin 43, të ligjit “Për urbanistiken” ....sikundërse theksuam edhe me sipër
Zyra e Urbanistikes ka bërë publikimin e studimit urbanistik në stendën pranë
Bashkisë dhe ne 3 rajonet. Kjo është bërë me qëllim për të parë nëse nga qytetaret
kishte apo jo ankesa dhe kërkesa lidhur me studimin dhe sipërfaqen ku ai do te
245
shtrihej. Këshilli Bashkiak nuk mund të shpallë konkurse apo te shqyrtojë oferta për
një prone e cila i përket MASH e cila nga ana e saj për ndërtimin e bazës prodhuese
ka realizuar tenderin përkatës, ka shqyrtuar ofertat dhe ka shpallur fituesin.
 Së dyti: Theksojmë se në momentin e miratimit të lejes se ndërtimit Bashkia Korçë,
nuk ka qenë pronare ashtu siç nuk kanë qenë pronarë edhe paditësat. VKM nr.536,
datë 01.08.2003 “Për miratimin e listës paraprake te pronave te paluajtshme qe
transferohen në pronësi të Bashkisë Korçë” nuk e bën pronare Bashkisë, pasi ky
Vendim pas miratimit, në bazë të ligjit 8744 datë 22.02.2001 “Për transferimin e
pronave të paluajtshme publike të shtetit në njësite e qeverisjes vendore” i kalon për
shqyrtim të gjitha institucioneve shtetërore të cilat kanë prona në pronësi apo
përdorim.
 Këto institucione pas shqyrtimit të listës, japin mendimin e tyre te argumentuar se
cilat prona do të mbajnë dhe cilat do lejojnë të kalojnë në pronësi të njësive të
qeverisjes vendore.
 Një nga këto institucione është edhe Agjencia Kombëtarë e Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave, e cila duhet të kishte vënë në dijeni Këshillin e Ministrave së oborri dhe
palestra e shkollës “Demir Progri” i ishte kthyer ish pronarit. Këshilli i Ministrave nga
ana e tij nuk do ia transferonte përfundimisht në pronësi këto objekte Bashkisë Korçë
me VKM 1532, date 19.11.2008 “Për miratimin e listës përfundimtarë të pronave të
paluajtshme publike është shtetërore që transferohen në pronësi ose në përdorim të
Bashkisë Korçë”dhe rrjedhimisht nuk do të ishim para këtij konflikti gjyqësor.
Lidhur me arsyetimin e Gjykatës për lirimin dhe dorëzimin e sipërfaqes së zëne:
 Së pari: Neni 296 i Kodit Civil parashikon se “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për
të kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës:
 Në momentin që gjykata ka disponuar me vendimin nr.342, date 05.02.2010, pra në
momentin qe ajo ka vendosur lirimin e sendin rezulton qe pronar, përveç
trashëgimtarëve Proto në bazë të Vendimit të ZRKKP Korçë të ketë qenë pronar edhe
Bashki Korçë me VKM 1532, datë 19.11.2008 “Për miratimin e listës përfundimtare
të pronave të paluajtshme publike shtetërore që transferohen në pronësi ose ne
përdorim të Bashkisë Korçë”. Pra rezulton të kemi një mbivendosje dhe një pronar që
të njëjtën pronë e kërkon nga pronari tjetër.
 Së dyti: Gjykata arsyeton se padia është ngritur ndaj personit i cili e posedon atë në
mënyrë te paligjshme dhe pa titull. Përkundrazi Bashkia e posedon pronën në mënyrë
krejt të ligjshme dhe me titull pronësie që i buron nga VKM 1532 date 19.11.2008
“Për miratimin e listës përfundimtarë të pronave të paluajtshme publike shtetërore që
transferohen në procesi ose në përdorim të Bashkisë Korçë”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; avokatin e shtetit Abaz Deda që kërkoi
ndryshimin e vendimit nr.342, datë 05.02.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe të
vendimit nr.490, datë 23.11.2010, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë
dhe pranimin e kundrapadisë si të bazuar në ligj dhe në prova; në mungesën e palëve të tjera
VËREN
1. Paditësit pretendojnë se janë bashkëpronarë të pasurisë nr.1/341, me sipërfaqe 506 m/ 2
truall, të fituar me vendim të K.K.K.P. Bashkia Korçë, nr.861, datë.26.05.1995, të
ndodhur në qytetin e Korçës, në ZK.8561, si dhe të pasurisë nr.1/642, ZK.8561 me
246
sipërfaqe 1860 m/2, të fituar me vendim të Z.R.K.K.P. Korçë nr.445, datë 12.05.2008, të
cilat janë në kufi të njëra - tjetrës.
2. Prona me sipërfaqe 506 m/2, që i perket pasurisë nr.1/341, është regjistruar nga
bashkëpronarët që në vitin 1995, në Z.V.R.P.P. Korçë.
3. Kjo pronë, që prej vitit 1995 e deri në korrik 2008, është poseduar dhe gëzuar qetësisht
nga bashkëpronaret e saj, duke mos u cenuar në pronësi nga asnjë palë e tretë.
4. Edhe prona me sipërfaqe 1860 m/ 2, që i përket pasurisë 1/642, është e regjistruar në
Z.V.R.P.P. Korçë, menjëherë pas marrjes së vendimit të Z.RK.K.P. Korçë nr.44, datë
12.05.2008.
5. Mbi këto dy sipërfaqe po ndërtohet nga Drejtoria Arsimore Rajonale Korçë, një objekt me
emërtim “Bazë prodhuese e shkollës së mesme “Demir Progri”, me dy kate, me sipërfaqe
ndërtimore 467 m/2, me sipërfaqe trualli 2.360 m/2.
6. Sipas dokumentacionit të marrë pranë Bashkisë Korçë, rezulton se ky ndërtim realizohet
me anë të lejeve si më poshtë: studim urbanistik pjesor nr.19/4, datë l1.07.2008 miratim
shesh ndërtimi nr.27/4, datë. 21.07.2008, si dhe leje ndërtimi nr.28/4, datë 21.07.2008. Të
gjitha këto leje mbajnë datë të mëvonshme sesa vendimi nr.445, të Z.R.K.K.P. Korçë dhe
atij të K.K.K.P. nr.861, datë 26.05.1995.
Pra ky ndërtim shtrihet pjesërisht mbi pasurinë nr.l/341 dhe pjesërisht mbi atë nr.1/642.
7. Pala paditëse në padi, kërkon anullimin e lejes së ndërtimit, e cila është dhënë mbi
sipërfaqen në pronësi të paditësit. Sipas palës paditëse ky ndërtim cenon rëndë interesat
pronësore të saj, pasi pala e paditur D.A.R. Korçë, po kryen punime mbi këto sipërfaqe të
pronës së paditësve, por pa u zgjidhur në fillim marrëdhëniet me truallin objekt pronësie
private, ku po ndërtohet ky objekt.
8. Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.342, datë 05.02.2010, ka vendosur:
“Pranimin padisë. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute, të lejes së ndërtimit nr.28,
datë 21.07.2008, të K.RR.T. Bashkia Korçë. Lirimin dhe dorëzimin e truallit, me
sipërfaqe 11350 m/2 me kufizime: V.- Shkolla e Maltës, pasuria 1/73, L. - Pasuria 1/70,
J. Pasuria e vet nr.1/642, ish lavanderia, P. -Pasuria e vet 1/341. Rrëzimin e
kundërpadisë. Akti i ekspertimit është pjesë përbërëse e këtij vendimi .“
Kjo gjykatë ka arsyetuar ndër të tjera se:
“...omissis... Pala paditëse në padi, kërkon anulimin e lejes së ndërtimit, e cila është
dhënë mbi sipërfaqen në pronësi të paditësit.
Pala e paditur kundërpaditëse, kundërshton pikërisht titullin e pronësisë të palës
paditëse, të fituar me vendim të Z.R.K.K.P. Qarku Korçë, duke kërkuar ndryshimin e këtij
vendimi, përsa i përket disponimit të tij për kthimin si të lire të sipërfaqes objekt gjykimi.
...omissis...Po tu referohemi kërkesave të ligjit të mësipërm, neni 32, 39, 40, 45, të ligjit
8405, datë 17.09.1998, pikës 49, 50 të “Rregullores së Urbanistikës” si dhe pika 8, për
miratim studimi urbanistik, pika 2 (Kërkesë për leje sheshi), vendimit nr.10, në datë
14.07.2007, të K.RR.T. Bashkia Korçë, arrijmë në konkluzionin se është pronari i tokës ai
i cili drejtohet pranë organit te K.RR.T, Bashkia Korçë, për të aplikuar për studim
urbanistik, miratim shesh ndërtimi si dhe lejë ndërtimi.
Në rastin konkret D.A.R Korçë, e cila po realizon ndërtimin, në momentin e aplikimit për
marrjen e lejeve të mësipërme nuk rezulton pronare e truallit objekt gjykimi, mbi te cilin
po realizohet ndërtimi, pasi pronësinë mbi truallin e kanë paditësat.
Po kështu Bashkia Korçë, duke mos zbatuar procedurën e përcaktuar nga ligji edhe në
rastin kur objekti realizohet mbi pronë publike, ka shkelur nenin 35, të ligjit 8405, datë
17.09.1998 “Për urbanistikën”.
...omissis... Bashkia Korçë, në cilësinë e të paditurit kundërpaditë, nuk arriti të provonte
pronësinë e saj mbi truallin objekt gjykimi,
247
Nuk u sqarua nëse prona në fjalë është ne pronësi apo ne administrim te Bashkisë Korçë
apo të D.A.R. Korçë, pasi provat e paraqitura prej tyre nuk e specifikojnë një gjë të tillë.
Së pari: Në momentin kur kjo Bashki, ka dhënë lejen e ndërtimit dt.21.07.2008 dhe aq me
tepër kur është dhënë vendimi nr.445, dt.12.05.2008, pasuria në fjalë nuk kishte kaluar,
ende në pronësi të bashkisë, duke mosplotësuar kushtin e të qenit pasuri publike
shtetërore në pronësi të Bashkisë Korçë.
Së dyti: Në shkresën 1040/1, prot, datë 19.06.2008, të Z.V.R.P.P. Korçë, drejtuar
Bashkisë Korçë, ku bashkia ka marrë konfirmim për gjendjen juridike të pronës, para se
të jepej leja e ndërtimit, shohim se informacioni për pasurinë nr.1/70 me sipërfaqe
14.515 m/2 rezulton truall "shtet". Referuar numrit të pasurisë të paditësve të
kundërpaditur, shohim se ajo nuk përputhet me numrin e pasurisë për të cilin është marrë
informacion, pasi pasuria e paditësve me sipërfaqe 1860 m/2, është pasuria me nr.1642,
që i korrespondon sipërfaqes së kthyer 1860 m/2.
...omissis... Se treti: Pala e paditur kundrapaditëse Bashkia Korçë edhe pse iu kërkua të
paraqiste si provë në gjykim hartën apo skicën që i bashkëngjitet listës së pronave
nr.rendor 543, qe i përket shkollës “Demir Progri” për sipërfaqen truall dhe ndërtese,
ajo paraqiti dy skica të përpiluara pas fillimit të gjykimit, nga të cilat vërtetohet se
sipërfaqja e truallit të bazës prodhuese nuk është pjesë funksionale e shkollës “Demir
Progri”.
...omissis...Gjatë gjykimit kjo palë e paditur paraqiti si prova disa planvendosje të
objekteve të bazës prodhuese të shkollës “Demir Progri”. Iu kërkua ekspertit që t'i
planvendoste këto objekte brenda planvendosjes së pronës objekt gjykimi me qëllim
përcaktimin e sipërfaqes funksionale të shkollës “Demir Progri”. Nga ana e ekspertit
lidhur me këto objekte, sqaron se në bazë të tyre nuk mund të përcaktohet sipërfaqja
funksionale e shkollës “Demir Progri” e pretenduar se është 30.000 m 2. Këto
planvendosje pasqyrojnë projektin e bazës prodhuese të kësaj shkollë, nga ana grafike
janë shënuar me ngjyrë jeshile dhe nuk janë brenda sipërfaqes 1860 m/ 2 objekt gjykimi
dhe janë ne veri të kësaj prone.
Po kështu edhe në kërkesën për leje ndërtimi të datës 04.06.2008 nga D.A.R. Korçë
drejtuar Bashkikë Korçë, është kërkuar “Shtesë e bazës prodhuese shkollës së mesme
“Demir Progri”. Edhe Bashkia Korçë në lejen e ndërtimit me vendimin nr.27,
dt.21.07.2008, ka miratuar sheshin e ndërtimit për D.A.R. Korçë dhe me vendimin nr.28,
dt.21.07.2008, si pjesë të bazës prodhuese.
...omissis... rezulton se sipërfaqja 1980 m/ 2, në momentin e vendimmarrjes nga ana e
Z.R.K.K.P. Qarku Korçë, nuk përmbushte funksione themelore dhe të pandashme te
shtetit, pra nuk ishte pronë që përdorej për interes publik, prandaj komisioni me të drejtë
e ka konsideruar si të lirë në kuptim të nenit 6 dhe 7, të ligjit 9235, dt.29.07.2004, “Për
kthimin dhe kompensimin e pronave”.
Si konkluzion gjykata çmon se kërkimi i kundërpadisë për ndryshimin e vendimit nr.445,
dt.12.05.2008, duke vendosur moskthimin si të lirë të sipërfaqes 1980 m/2, e ndarë në dy
parcela me sipërfaqe 1860 dhe 120 m/2, nuk qëndron dhe duhet rrëzuar si e
pambështetur në ligj e në prova.
Sa më sipër gjykata pranon konkluzionin e aktit të ekspertimit se sipas gjëndjes së
ndërtimit në fakt, prona e palës paditëse mbivendoset plotësisht sipas lejës së sheshit të
ndërtimit të “shtesës se bazës prodhuese të shkollës “Demir Progri”, ndërsa sipas
gjendjes në fakt të ndërtimit ajo mbivendoset me sipërfaqen 715 m/2, e cila i është kthyer
kësaj pale me vendim nr.445, dt.12.05.2008, i Z.R.K.K.P. Qarku Korçë, dhe me
sipërfaqen 420 m/2, e cila i është kthyer palës paditëse me vendimin nr.861,
dt.26.05.1995. Ndërtesa prej 400 m/2 është e vendosur mbi këto dy prona.
248
Si konkluzion gjykata çmon se leja e ndërtimit nr.28, dt.21.07.2008, është absolutisht e
pavlefshme, pasi është dhënë mbi një territor prone private dhe nuk është zbatuar
procedura e parashikuar në ligjin “Për urbanistikën”, prandaj kërkesë padia duhet të
pranohet.(...)”.
9. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.490, datë 23.11.2010, ka vendosur: “Lënien në
fuqi të vendimit nr.342, datë 05.02.2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë, me të
njëjtin arsyetim.
10. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, ka paraqitur Rekurs pala e paditur
Bashkia Korçë, Avokatura e Shtetit, Drejtoria Arsimore Rajonale Korçë, që
kërkojnë prishjen e vendimit nr.490, datë 23.11.2010, të Gjykatës së Apelit Korçë, dhe
pushimin e gjykimit të çështjes, duke parashtruar këto shkaqe të lartpërmendura.
11. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, “Për
Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”, i ndryshuar në të cilat është parashikuar:
11.1. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
11.2 Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
Megjithatë, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të padisë pa kërkesën
e palës”.
11.3. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore. Gjykata çmon provat që
ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga
shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
11.4. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit, dhe
përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat mbështetet
vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.
12. Dispozitat e ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”
që parashikojnë:
12.1. Neni 6, pika 1/c: “ Subjekteve të shpronësuara u kthehen..(...)...tokat bujqësore
të përfshira në veprimtaritë eksperimentale-shkencore të instituteve kërkimore-
shkencore dhe në çdo veprimtari tjetër të institucioneve të ndryshme shtetërore,
por që janë jashtë destinacionit të veprimtarisë së tyre.”
12.2. Neni 7/1: “Nuk kthehen pronat e paluajtshme që i shërbejnë një interesi
publik..”
13. Vendimi i KM, nr.161, datë 3.4.1995, “Për organizimin, drejtimin dhe financimin e
bazave të praktikave profesionale të shkollave bujqësore, industriale dhe ekonomike”
13.1. Neni 1: “Bazat e praktikave profesionale të shkollave bujqësore,industriale dhe
ekonomike, në këtë vendim të emërtuar "bazat e praktikave profesionale", janë
pjesë integrale e shkollës dhe përdoren për realizimin në mënyrë efektive të
përgatitjes praktike profesionale të nxënësve dhe për kualifikimin e të rriturve
nëpërmjet veprimtarive të ekstensionit, kurseve afatshkurtër etj.”
249
13.2. Neni 2: “Bazat e praktikave profesionale janë në administrim të Ministrisë së
Arsimit. Ato i jepen në përdorim shkollave nëpërmjet drejtorive arsimore të
rretheve.
Bazat e praktikave profesionale përbëhen nga: toka bujqësore, ofiçinat dhe
mjediset e tjera të përgatitjes profesionale”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në

palëve si dhe të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit
nr.490, datë 23.11.2010, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit nr.342, datë
05.02.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, nuk janë respektuar dispozitat e ligjit
procedural dhe material civil, për këtë arsye vendimet e këtyre gjykatave duhet të prishen
dhe çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë, me
tjetër trup gjykues.
15. Ky Kolegj vlerëson se gjykatat e faktit nuk kanë kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile), në lidhje me përcaktimin e
koncepteve të rëndësishme në këtë gjykim si destinacioni i përdorimit të pasurisë (neni 6
pika 1/c e ligjit 9235/2004) dhe nëse pasuria objekt gjykimi i shërben interesit publik të
mësimdhënies dhe punës prodhuese të shkollës (neni 7/1 e ligjit 9235/2004).
16. Kolegji Civil vlerëson se Ligji nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e
pronës”, i ndryshuar, përmban parashikime të cilat kanë të bëjnë me themelin e çështjeve
materiale për njohjen e së drejtës së pronësisë subjekteve të shpronësuara, kthimin dhe aty
ku sipas këtij ligji kthimi i pronës është i pamundur kompensimi i saj.
Në mbështetje të nenit 6, pika 1/c, të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, subjekteve të
shpronësuara u kthehen tokat bujqësore të përfshira në veprimtaritë eksperimentale-
shkencore të instituteve kërkimore-shkencore dhe në çdo veprimtari tjetër të
institucioneve të ndryshme shtetërore, por që janë jashtë destinacionit të veprimtarisë së
tyre.
17. Lidhur me zbatimin e dispozitës së mësipërme ligjore, gjykatat e faktit vlerësimin e tyre e
mbështesim kryesisht në aktin të ekspertimit sipas të cilit sipërfaqja funksionale e
shkollës “Demir Progri” dhe se projekti i bazës prodhuese të kësaj shkolle nuk është
brenda sipërfaqes objekt gjykimi prej 1860 m/2 e kthyer si e lirë paditësave.
18. Gjithashtu, përsa i përket konstatimit se sipërfaqja e kthyer nuk është pjesë funksionale e
shkollës, gjykatat e faktit i mbështesin argumentat e tyre në favor të pranimit të
kërkesëpadisë dhe rrëzimit të kundrapadisë në mendimin e dhënë nga eksperti se: “Në
sipërfaqen 1860 m2 e kthyer e lirë ndodhen vegla gjimnastikore prej metali, të cilat janë
të ndryshkura dhe nga gjendja e tyre në natyrë të japin përshtypjen se ato nuk përdoren
si të tilla”.
19. Sa sipër, gjykatat e faktit duke mbajtur në konsideratë vetëm faktin e konstatimit
sipërfaqësor të ekspertit, kanë arritur në konkluzionin se pasuria objekt gjykimi nuk
përdoret sipas destinacionit të saj si dhe për rrjedhojë nuk i shërben interesit publik.
20. Kolegji Civil çmon se referuar materialeve shkresore të administruara në gjykim nuk
rezulton që të ketë ndryshim të gjendjes juridike të kësaj prone. Konstatimi i bërë në aktin
e ekspertimit se në sipërfaqen 1860 m2 e kthyer e lirë ndodhen vegla gjimnastikore prej
metali, të cilat janë të ndryshkura dhe nga gjendja e tyre në natyrë të japin përshtypjen se
ato nuk përdoren si të tilla”, nuk është i tillë që të passjell ndryshimin e trajtimit që i
bëhet pasurisë objekt gjykimi për efekt të ligjit 9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe
kompensimin e pronës (neni 6, pika 1/c).
250
21. Kolegji Civil vlerëson se gjykatat kanë vlerësuar apriori mospërdorimin dhe humbjen e
interesit publik të kësaj pasurie. Prandaj, përfundimet e arritura nga ana e gjykatave të
faktit janë si një pasojë e një analize të mangët dhe të paplotë të akteve ligjore dhe
nënligjore që rregullojnë këtë situatë juridike dhe shërbejnë për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes objekt gjykimi.
22. Po kështu, gjykatat kanë bërë pjesë të hetimit gjyqësor edhe administrimin e shkresës
1040/1, prot, datë 19.06.2008, të Z.V.R.P.P. Korçë. Sipas kësaj shkrese thuhet se për
pasurinë nr.1/70 me sipërfaqe 14.515 m2 rezulton truall "shtet". Por në vlerësimin e kësaj
shkrese gjykatat shprehen se “informacioni për pasurinë nr.1/70 me sipërfaqe 14.515m2
rezulton truall "shtet". Referuar numrit të pasurisë të paditësve të kundërpaditur, shohim
se ajo nuk përputhet me numrin e pasurisë për të cilin është marrë informacion, pasi
pasuria e paditësve me sipërfaqe 1860 m/2, është pasuria me nr.1/642, që i korrespondon
sipërfaqes së kthyer 1860 m 2” .
23. Në vijim të argumentave gjykatat shprehen gjithashtu se:
“Lidhur me pretendimin se sipërfaqja prej 1860 m2 e shënuar me nr.Pasurie 1/56. Sipas
shkresës se Z.V.R.P.P. Korçë sipërfaqja prej 1860 m 2 është pjese e pasurisë me nr.1/70.
Sipas çertifikatës së pronësisë sipërfaqja 1860 m2 i përket pasurisë me nr.1/642.
Sa më sipër gjykata çmon se ky pretendim nuk qëndron, pasi duke krahasuar
planvendosjen e pronës objekt gjykimi sipas vendimit të komisionit me plan vendosjen e
pronës të hartuar nga ekspertit, me planvendosjen e pronës dhe listën emërore të
pronarëve, vënë në dispozicion nga Z.V.R.P.P. Korçë, rezulton se bëhet fjalë për të
njëjtën pronë. Ndryshimi i numrave të pasurisë, është rezultat i veprimeve të ndryshme që
kanë ndodhur me këtë pasuri”.
24. Kolegji duke ju referuar argumenteve të mësipërme të gjykatave të faktit konstaton se ka
argumente kontradiktorë njëri me tjetrin. Konkretisht nga njëra ana thuhet se sipërfaqja
nuk përputhet me numrin e pasurisë dhe nga ana tjetër rezulton se bëhet fjalë për të
njëjtën pronë. Ndryshimi i numrave të pasurisë, është rezultat i veprimeve të ndryshme që
kanë ndodhur me këtë pasuri”.
25. Gjithashtu, nga ana e gjykatave të faktit, në kuadër të përcaktimit të saktë të marrëdhënies
juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti midis palëve, nuk i janë nënshtruar
hetimit dhe debatit gjyqësor çështje të rëndësishme edhe në raport me legjislacionin
përkatës dhe konkretisht VKM-së nr.161, datë 03.04.1995, “Për organizimin dhe
financimin e bazave të praktikave profesionale të shkollave bujqësore industriale dhe
ekonomike”, urdhrin nr.350, datë 03.12.2001, të Ministrit të Arsimit, si dhe Udhëzimin
nr.17, datë 16.10.1995, “Për organizimin drejtimin dhe financimin e bazave të praktikave
profesionale të shkollave bujqësore, industriale dhe ekonomike”.
26. Trajtimi dhe aplikimi i drejtë i ligjit në zgjidhjen e një mosmarrëveshjeje gjyqësore është
kompetencë e Gjykatës së Lartë (ajo mund ta bëjë dhe vetë direkt aplikimin e drejtë të
ligjit), por për sa kohë ky trajtim ligjor duhet të bëhet në harmoni me provat dhe aktet që
ndodhen në dosjen gjyqësore.
27. Nga tërë sa rezultoi më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykatat e
faktit nuk kanë kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm, prandaj çmon se
vendimi nr.490, datë 23.11.2010, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimi nr.342, datë
05.02.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë duhet të prishen dhe çështja të
dërgohet për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë, me tjetër trup gjykues.
28. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë
edhe kryesisht, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të
evidentojë me argumente ligjore sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me
251
gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me: (i) aktet ligjore dhe nënligjore që rregullojnë
regjimin juridik të tokës, si dhe ndryshimin e tij; (ii) provat që ndodhen në dosjen
gjyqësore; si dhe (iii) situatën juridike dhe faktike të pronës objekt konflikti mes palëve
ndërgjyqëse.
29. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin
(neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, ta zgjidhë atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi (neni 16).
30. Gjithashtu në rigjykimin e çështjes Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë duhet të sqarojë të
gjitha rrethanat që lidhen me ligjin e zbatueshëm dhe që kanë rëndësi për zgjidhjen e
drejtë të çështjes. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht
mund të dalin gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë që, në
përputhje me kërkesat e ligjit procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të
drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE:

Civile,
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.490, datë 23.11.2010, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të
vendimit nr.342, datë 05.02.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 30.09.2015
252
Nr. 00-2015-3284 i Vendimit (396)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS I K/PADITUR: DHIMITËR ÇAVO, i përfaqësuar nga

av.Thimio Kondi në mungesë në
shpalljen e vendimit.
I PADITUR K/PADITËS: KATERINA LLAJO, e përfaqësuar nga
av.Alma Çami
I KUNDËRPADITUR: AKKP VLORË, në mungesë,
TË PADITUR: 1. S.A.M.T SARANDË, në mungesë,
2. ILIA LLAJO,
3. SPIRO LLAJO,
4. MIHAL LLAJO, të përfaqësuar nga
av. Alma Çami
5. KASJANI LLAJO, në mungesë,
6. EMILJO LLAJO, në mungesë,
7. KATERO LLAJO, në mungesë,
8. KRISTAQ LLAJO, në mungesë,
9. VASILIQI LLAJO, në mungesë
10. ATHINA PAPUVI, në mungesë,
11. EFTIHIA MELO, në mungesë,
12. ARTA ZOTO, në mungesë
13. KLEOPATRA KICO, në mungesë,
14. MARJETA PANDO, në mungesë,
15. ALEKS PANDO, në mungesë
16. Z.R.P.P SARANDË, në mungesë,
PERSON I TRETË: KOMUNA DHIVËR SARANDË,
në mungesë.
OBJEKTI I PADISË:
Shfuqizimin e akteve të marrjes së tokës në pronësi
me nr.49, 53, 57, pa datë në emër të të paditurit Jani Vasil Llajo,
Katero Nikolla Llajo, si akte të dhëna në kundërshtim me ligjin,
si dhe fshirjen e këtyre akteve
nga regjistrat e pasurive të paluajtshme përfshirë regjistrimin
me nr.2361 të pasurisë të sipërfaqes prej 1562 m2.
Goditjen për falsitet të Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi
me nr.49, 53, 57 në emër të të paditurve.
253
Lirimin dhe dorëzimin e kësaj sipërfaqe toke nga i padituri
duke ja kthyer atë paditësit si pronar i vetëm si dhe shpërblimin
për përdorimin e tokës nga dita që ka filluar konflikti gjyqësor
nga viti 1999 e deri në kthimin e tokës sipas vlerës që do të caktojë gjykata.
Baza Ligjore e Padisë: Neni 153, 154, 280, 324 të Kodit Civil,
neni 92/a 296, 192, 193, 196, 584/b i K.Civil
neni 115, 117 të K.Pr.Administrative,
Ligji nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” neni 35.
Ligji 7501, datë 19.07.1991 “Për tokën” i ndryshuar si dhe aktet nënligjore,
Udhëzimi nr.2, datë 02.08.1991 i K.M; nr.235, datë 02.08.1991, pika 2/4,
V.K.K.K.Pronave nr.5, datë 29.01.1996.
Anulimi pjesërisht i vendimit të K.K.K.Pronave
me nr.5, datë 29.01.1996.
Baza Ligjore e K/Padisë: Neni 18 i ligjit nr.9235/2004
dhe 324 e vijues të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendim nr.919, datë 29.09.2008, ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë së paditësit Dhimitër Çavo.
Shfuqizimin pjesërisht të Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi me nr.49, 53,
57 pa datë në emër të të paditurve Jani Vasil Llajo, Katero Nikolla Llajo të
regjistruar në regjistrat e pasurive të paluajtshme me nr.2381 pasurie të
sipërfaqes prej 1562 m2 si të pavërteta dhe në kundërshtim me ligjin.
Fshirjen nga regjistrat e pasurive të paluajtshme të regjistrimit të pasurive, të
akteve të tokës në pronësi me nr.49, 53, 57 pa datë në emër të të paditurve Jani
Llajo, Ilia Llajo, Katero Llajo, Mihal Llajo, Spiro Llajo, Kristaq Llajo,
Vasiliqi Lango, Athina Papuci, Eftihi Melo, Arta Zoto, Kleopatra Kico,
Marjeta Pando e Aleks Pando për sipërfaqen e tokës prej 1562 m2.
Detyrimin e të paditurve Jani Llajo, Ilia Llajo, Mihal Llajo, Spiro Llajo,
Kristaq Llajo, Vasiliqi Lango, Athina Papuci, Eftihi Melo, Arta Zoto,
Kleopatra Kico, Marjeta Pando, Katero Llajo e Aleks Pando, të lirojnë dhe të
dorëzojnë sipërfaqen e tokës prej 1562 m2 të paditësit Dhimitër Çavo.
Sipërfaqja e tokës që do të deklarohet e pavlefshme, që do të fshihet nga
regjistrat e pasurive dhe që do të lirohet dhe dorëzohet nga të paditurit është e
përcaktuar në planvendosjen e kryer nga ekspertet Argjir Luzi dhe Luan Bushi
datë 17.04.2000 administruar në dosjen civile me nr.219.
Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë të caktuar me vendim nr.434, datë
25.07.2008.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit të padisë.
Rrëzimin e kundërpadisë si të pabazuar në ligj e në prova.
Shpenzimet gjyqësore sipas përllogaritjes i ngarkohen palëve.

Lënien në fuqi te vendimit nr.919, datë 29.09.2008, të Gjykatës të Shkallës së
Parë Sarandë.
254
Kundër vendimit nr.174, datë 30.04.2009, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, si
dhe vendimit nr.919, datë 29.09.2008, të Gjykatës të Rrethit Gjyqësor Sarandë, kanë
bërë rekurs të paditurit Ilia Llajo etj., si dhe e paditura kundërpaditëse Katerina Llajo,
me të cilin kanë kërkuar ndryshimin e këtyre vendimeve dhe vendosur rrëzimin e padisë së
paditësit të kunderpaditur Dhimitër Çavo, pranimin e kundërpadisë me shkaqet si më poshtë;
- Gjykatat e faktit kanë lejuar zhvillimin e një procesi jo të rregullt ligjor, duke
zhvilluar njëkohësisht disa lloje gjykimi të mosmarrëveshjes civile, administrative etj.
Paditësi në objektin e padisë ka disa kërkime si: atë të shfuqizimit të akteve
administrative, akteve të marrjes së tokës në pronësi të të paditurve, goditjen për
fallsitet të këtyre akteve, lirimin dhe dorëzimin e sendit, pagimin e shpërblimit për
përdorimin e sendit, kërkime të cilat nuk mund të shqyrtoheshin nga i njëjti gjyqtar
dhe në të njëjtin gjykim për shkak të vështirësisë dhe ndërlikimit të kërkimeve pasi
zgjidhja e një kërkimi ndikon në zgjidhjen e kërkimeve të tjera duke paragjykuar
kështu zgjidhjen e kësaj çështje.
- Paditësi është njohur pronar në kundërshtim me ligjin 7698/1993 për shkak se
dokumenti i pronësisë i pretenduar prej tij është i vitit 1951 pas reformës agrare.
- Të paditurit e kanë fituar pronën në zbatim të ligjit 7501/1991 “Për tokën” tokë për
rreth shtëpive dhe objekte ndihmëse të ndodhura në fshatin Dhivër.
Në veçanti e paditura kundërpaditëse ka pretenduar se:

- Të dy gjykatat e kanë konsideruar kundërpadinë “gjë të gjykuar” referuar vendimit
nr.47, datë 05.02.2002 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, gjykim në të cilin nuk kam
qenë palë ndërgjyqëse. Të paditurën kundërpaditëse e lidh vetëm mbiemri me palët
ndërgjyqëse të atij gjykimi me të cilin është kundërshtuar vendimi i KKPronave në
favor të Dhimitër Çavo.
Gjithashtu ka paraqitur kundërrekurs paditësi Dhimitër Çavo, i cili ka kërkuar

mospranimin e rekursit për këto shkaqe:
- Vendimi i KKKPronave në favor të paditësit me të cilin i është kthyer sipërfaqja e lirë
prej 3520 është bërë objekti i konfliktit gjyqësor dhe me vendimin nr.1587, datë
07.10.2003 të Kolegjit Civile të Gjykatës së Lartë është vendosur lënia në fuqi e
vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
- Akti i marrjes së tokës në pronësi të Katero Llajos është në kundërshtim me ligjit
7501/1991 dhe VKM nr.255, datë 2.8.1991, pika 4, sipas të cilës nuk mund të
trajtohen tokat bujqësore brenda vijës së verdhë që ende nuk janë zënë nga ndërtimet
si në rastin në gjykim.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; përfaqësuesen e palës së paditur
kundërpaditëse Katerina Llajo, të paditurit Ilija Llajo, Spiro Llajo dhe Mihal Llajo, av.Alma
Çami e cila kërkoi: ndryshimin e vendimit nr.174, datë 30.04.2009, të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, si dhe vendimit nr.919, datë 29.09.2008, të Gjykatës të Rrethit Gjyqësor Sarandë
dhe rrëzimin e padisë të paditurit kundërpaditës Dhimitër Cavo; përfaqësuesin e palës
paditëse të kundërpaditur Dhimitër Çavo, av. Thimio Kondi i cili kërkoi: lënien në fuqi të
vendimit nr.174, datë 30.04.2009, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, dhe si bisedoi çështjen
në tërësi,
255
VËREN
1. Sipas akteve të administruara në gjykatat e faktit rezulton se me vendimin nr.05, date
29.01.1996, të K.K.K.Pronave pranë Këshillit të Rrethit Sarandë, është njohur
pronësia e paditësit Dhimiter Çavo mbi sipërfaqen 4600 m 2 truall, nga e cila
siperfaqja prej 3580 m2 i është kthyer e lire, ndërsa për sipërfaqen prej 1020 m 2 është
vendosur kompensim për shkak se rezulton e zënë me ndërtime të përhershme të të
paditurit Ilia Llajo si dhe shtetasve Vasil Guveli, etj.
2. I padituri në këtë gjykim Ilia Llajo ka iniciuar më parë gjykimin e çështjes civile me
palë ndërgjyqëse: paditës Ilia Llajo, i paditur K.K.K Pronave pranë Këshillit të
Rrethit Sarandë, persona të tretë Komuna Dhivër, Dhimitër Çavo, me objekt:
kundërshtimi i vendimit nr.5, datë 29.01.1196, të K.K.K.P. Anullimin e tij si të
paligjshëm dhe pezullimin e aktit, në favor të personit të tretë Dhimitër Çavo.
3. Me vendimin nr.1587, datë 07.10.2003, të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë është
vendosur lënia në fuqi e vendimit nr.47, datë 5.02.2002, të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër. Në pjesën arsyetuese të vendimit është pranuar se nga sipërfaqja prej
3580 m2 e kthyer e lirë personit të tretë në atë gjykim Dhimitër Çavo duhet zbritur
sipërfaqja prej 60 m2 si rrugë kalimi për në truallin e paditësit Ilia Llajo prej 420 m2
mbi të cilën ka ndërtuar një banesë, duke ju njohur përfundimisht sipërfaqja e lirë prej
3520 m2 dhe kompensuar për sipërfaqen prej 1080 m2.
4. Paditësi Dhimitër Çavo nuk ka mundur të regjistrojë sipërfaqen e lirë prej 3520, pasi
një pjesë e saj prej 1562 m2 e regjistruar në emër të Jani Vasil Llajo, Katerina Nikolla
Llajo dhe Ilia Jani Llajo mbivendosej me pronën e paditësit e konsideruar e lirë me
vendimin nr.1587, datë 07.10.2003, të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
5. Paditësi Dhimitër Çavo ka pretenduar se Aktet e Marrjes së Tokës në Pronësi në favor
të të paditurve Jani Vasil Llajo (në gjykim janë thirrur trashëgimtarët e tij), Katerina
Nikolla Llajo dhe Ilia Jani Llajo janë marrë në kundërshtim me ligjin 7501/1991 “Për
tokën” dhe akteve të dala në zbatim të tij.
6. Ndërsa për të paditurën kundërpaditëse Katerina Llajo, të paditurin Ilia Llajo si dhe
për trashëgimlënësin Jani Llajo të të paditurve Spiro Llajo, Mihal Llajo etj., (sipas
vendimit nr.905, datë 20.10.2006, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë), rezulton
të jenë dhënë nga komisioni i ndarjes së tokës në Komunën Dhivër, Këshilli i Qarkut
Sarandë-Delvinë me aktet e marrjes së tokës në pronësi respektivisht me nr.49, 57 dhe
53, pa datë, sipërfaqet e tokës sipas zërave kadastral dhe kufizimeve të përcaktuara në
këto akte.
7. Lidhur me mungesën e datës në akt sipas vërtetimit të lëshuar nga Kryetari i
Komisionit të Ndarjes së Tokës Llambi Kondo, i cili ka nënshkruar aktet e marrjes së
tokës në pronësi sa sipër rezulton se ndarja e tokës në zbatim të ligjit 7501/1991 të
ketë përfunduar në fundvitin 1999, ndërsa aktet e marrjes së tokës në pronësi janë
plotësuar në muajt prill-maj 2000.
8. Në të tilla rrethana dhe duke pretenduar falsitetin e Akteve të Marrjes së Tokës në
Pronësi të paditurve me nr.49, 53 dhe 57 pa datë me të cilat krijohen mbivendosja në
sipërfaqen prej 1562 m2 me pronën e tij, paditësi Dhimitër Çavo i është drejtuar
gjykatës me padinë sa sipër.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendim nr.919, datë 29.09.2008, ka
vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë së paditësit Dhimitër Cavo.
- Shfuqizimin pjesërisht të Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi me nr.49, 53, 57 pa
datë në emër të të paditurve Jani Vasil Llajo, Katero Nikolla Llajo të regjistruar
256
në regjistrat e pasurive të paluajtshme me nr.2381 pasurie të sipërfaqes prej 1562
m2si të pavërteta dhe në kundërshtim me ligjin.
- Konstatimin absolutisht pjesërisht të pavlefshëm të aktit të marrjes së tokës në
Fshirjen nga regjistrat e pasurive të paluajtshme të regjistrimit të pasurive, të
akteve të tokës në pronësi me nr.49, 53, 57 pa datë në emër të të paditurve Jani
Llajo, Ilia Llajo, Katero Llajo, Mihal Llajo, Spiro Llajo, Kristaq Llajo, Vasiliqi
Lango, Athina Papuci, Eftihi Melo, Arta Zoto, Kleopatra Kico, Marjeta Pando e
Aleks Pando për sipërfaqen e tokës prej 1562 m2.
- Detyrimin e të paditurve Jani Llajo, Ilia Llajo, Mihal Llajo, Spiro Llajo, Kristaq
Llajo, Vasiliqi Lango, Athina Papuci, Eftihi Melo, Arta Zoto, Kleopatra Kico,
Marjeta Pando, Katero Llajo e Aleks Pando, të lirojnë dhe të dorëzojnë
sipërfaqen e tokës prej 1562 m2 të paditësit Dhimitër Cavo.
- Sipërfaqja e tokës që do të deklarohet e pavlefshme, që do të fshihet nga regjistrat
e pasurive dhe që do të lirohet dhe dorëzohet nga të paditurit është e përcaktuar
në planvendosjen e kryer nga ekspertet Argjir Luzi dhe Luan Bushi datë
17.04.2000 administruar në dosjen civile me nr.219.
- Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë të caktuar me vendim nr.434, datë
25.07.2008.
- Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit të padisë.
- Rrëzimin e kundërpadisë si të pabazuar në ligj e në prova.
- Shpenzimet gjyqësore sipas përllogaritjes i ngarkohen palëve.
10. Në marrjen e këtij vendimi gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “...omissis...Nga
analizimi i provave shkresore të administruara në dosjen gjyqësore rezulton
plotësisht e provuar se objekti i padisë në lidhje me shfuqizimin e kërkuar nga
paditësi i kundërpaditur Dhimitër Çavo për Aktet e Marrjes së Tokës në Pronësi nga
të paditurit, është marrë në kundërshtim me ligjin nr.7501, datë 19.07.1991, dhe si
rrjedhojë për këtë pjesë të objektit të padisë gjykata konkludon se duhet pranuar
pjesërisht për pjesën që cenohet pala paditëse Dhimitër Çavo. Në lidhje me objektin e
padisë për goditjen për falsitet, gjykata çmon se duke ju referuar fletëve të regjistrave
të marra nga zyra e gjendjes civile pranë Komunave Dhivër dhe Komunës Ksamil,
provojnë plotësisht faktin se aktet e marrjes së tokës në pronësi nga të paditurit
kundërpaditë janë të pavërteta dhe janë dhënë në kundërshtim me ligjin nr.7501, datë
19.07.1991, dhe jo të falsifikuara.(...)
...omissis... Në lidhje me kundërpadinë e paraqitur në gjykim nga e paditura
kundërpaditëse Katerina Llajo kundër paditësit të kundërpaditur Dhimitër Çavo me
objekt kundërshtimi pjesërisht i vendimit të KKKPronave nr.5, datë 29.1.1996,
gjykata duke ju referuar vendimit gjyqësor me nr.47, datë 05.02.2002, të Gjykatës së
Apelit Gjirokastër, lënë në fuqi me vendimin nr.1857, datë 07.10.2003, të Gjykatës së
Lartë Tiranë, krijon bindjen se kjo çështje është gjë e gjykuar, dhe si rrjedhojë duhet
rrëzuar.(...).”.
11. Mbi ankimin e paditësit Dhimitër Çavo, të paditurve Ilia Llajo etj., si dhe të paditurës
kundërpaditëse Katerina Llajo Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.174,
datë 30.04.2009, me të njëjtin arsyetim ka vendosur: Lënien në fuqi te vendimit
nr.919, datë 29.09.2008, të Gjykatës Shkallës së Parë Sarandë.
12. Kundër vendimit nr.174, datë 30.04.2009, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, si dhe
vendimit nr.919, datë 29.09.2008, të Gjykatës të Rrethit Gjyqësor Sarandë, kanë bërë
rekurs të paditurit Ilia Llajo etj., si dhe e paditura kundërpaditëse Katerina
Llajo, me të cilin kanë kërkuar ndryshimin e këtyre vendimeve dhe vendosur rrëzimin
e padisë së paditësit të kundërpaditur Dhimitër Çavo, pranimin e kundërpadisë, me
shkaqet e lartpërmëndura.
257

13.1. Neni 6 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të
14.1. Neni 296 i K. Civil: ““Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar
15. Kodi i Procedurave Administrative:
15.1. Neni 116 i K.P.A: “Aktet administrativ absolutisht të pavlefshme.
Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptim të këtij
Kodi, në rastet e mëposhtme:
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të
kompetencave të tij ligjore;
16. Ligji 7698, datë 15.04.1993, “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ish
Pronarëve” i ndryshuar:
16.1. Neni 4 i tij: “U njihet e drejta e pronësisë dhe u kthehen ish-pronarëve apo
trashëgimtarëve të tyre të gjitha pronat që në momentin e daljes së këtij ligji
ekzistojnë në formën e trojeve të pazëna apo ndërtesave të pandryshuara, me
përjashtim të rasteve kur përcaktohet ndryshe në këtë ligj.”
17. V.K.M. nr.255, datë 02.08.1991, “Për kriteret e ndarjes së tokës bujqësore”:
17.1. Në pikën 1/1 të këtij vendimi parashikohet se:
“Toka ndahet sipas gjendjes aktuale të sipërfaqes që ka kooperativa bujqësore dhe
numri i frymëve”.
17.2. Në pikën 2/1 të vendimit parashikohet se:
“Në të gjitha rastet toka ndahet përpjesëtimisht për çdo familje sipas numrit të
frymëve të gjendjes civile në datën 01.08.1991”.
18. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht e paditura kundërpaditëse, Katerina

Llajo si dhe të paditurit IliaLlajo etj., legjitimohen ratione personae t’i
drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
19. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohen ratione
temporis. Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palëve të tjera
ndërgjyqëse.
20. Në lidhje me thelbin (legjitimimi ratione materiae), Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë vlerëson se rekurset e paraqitura nga e paditura kundërpaditëse, Katerina
Llajo si dhe të paditurit IliaLlajo, etj., nuk përmbajnë shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
258
vendimit nr.174, datë 30.04.2009, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, si dhe
vendimit nr.919, datë 29.09.2008, të Gjykatës të Rrethit Gjyqësor Sarandë.
në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e
prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara
në rekurs arrin në përfundimin se vendimi nr.174, datë 30.04.2009, të Gjykatës së
Apelit Gjirokastër është rrjedhojë e respektimit të ligjit material dhe procedurial
dhe për këtë shkak duhet lënë në fuqi.
22. Kolegji konstaton se, referuar vërtetimit të lëshuar nga Zyra e Gjëndjes Civile
Komuna Dhivër me datë 15.03.2000 të administruar në gjykim, rezulton e
provuar, se familja e Jani Llajo është shpërngulur nga fshati Dhivër me datë 31
tetori 1986 dhe është rivendosur në këtë fshat me datë 13 Dhjetor 1991.
Konstatohet gjithashtu referuar vërtetimit të lëshuar nga Zyra e Gjëndjes Civile
Komuna Dhivër se familja e Ilia Llajo është shpërngulur nga fshati Dhivër me
datë 30 nentori 1978 dhe është rivendosur në këtë fshat me datë 06 Janar 1992.
23. Sipas pikës 2/1 të VKM nr.255, datë 02.08.1991, “Për kriteret e ndarjes së tokës
bujqësore”, parashikohet se në të gjitha rastet toka ndahej përpjesëtimisht për çdo
familje sipas numrit të frymëve të gjendjes familjare deri më datë 01.08.1991.
24. Referuar këtij parashikimi ligjor dhe fakteve të lartpërmendura, Kolegji vlerëson
se, i padituri Ilia Llajo dhe trashëgimlënësi Jani Llajo i të paditurve Spiro Llajo
etj., nuk mund të ishin subjekte përfituese të ligjit 7501/1991, për shkak se nuk
rezultonin në gjendjen civile të këtij fshati në datën 1 Gusht 1991.
25. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se dhe titulli i
pronësisë i të paditurve, të cilët pretendojnë se kanë përfituar pronësinë në zbatim
të këtij ligji, nuk është i ligjshëm.
26. Në lidhje me të paditurën kundërpaditëse Katerina Llajo ky Kolegj konstaton se
sipërfaqja objekt në konflikt rezulton të jetë brenda vijës së verdhë (fakt provohet
nga përmbajtja e vendimit nr.5, datë 29.01.1996, të K.K.K.Pronave pranë
Këshillit të Rrethit Sarandë në përmbajtje të së cilës rezulton se parcelat me
nr.17/2 dhe 17/11 gjithsej 4880 m2janë brenda vijës së verdhë të tjetërsuara në
truall) dhe se këtë sipërfaqe e ka përfituar më parë paditësi Dhimitër Çavo me
vendimin nr.5, datë 29.01.1996, të K.K.K.Pronave pranë Këshillit të Rrethit
Sarandë.
27. Në të tilla rrethana kjo sipërfaqe tashmë e trajtuar nga ligji 7698/1993 në favor të
palës paditëse nuk mund të disponohej si tokë bujqësore nga Komisoni i Ndarjes
së Tokës në fshat në favor të të paditurës kundërpaditëse Katerina Llajo.
28. Lidhur me kundërpadinë e të paditurës kundërpaditëse Katerina Llajo me të cilën
është kërkuar anullimi pjesërisht i vendimit të K.K.K.Pronave me nr.5, datë
29.01.1996, ndryshe nga sa kanë arsyetuar gjykatat e faktit se vendimi nr.1587,
datë 07.10.2003, i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë (me të cilin është
kundërshtuar nga i padituri Ilia Llajo vendimi sa sipër i K.K.K.P në favor të
paditësit) përbën gjë të gjykuar, dhe mbi këtë bazë kanë rrëzuar kundërpadinë.
Kolegji vlerëson se ky vendim vetëm ka vlerën e provës me fuqi të plotë provuese
për çështjen në shqyrtim.
29. Konkretisht, me vendimit nr.1587, datë 07.10.2003, të Kolegjit Civil të Gjykatës
së Lartë ku palë ndërgjyqëse kanë qenë paditës Ilia Llajo, palë e paditur
Komisioni i K.K.Pronave pranë Këshillit të Rrethit Sarandë, person i tretë
Komuna Dhivër dhe Dhimiter Çavo, me objekt kundërshtimi i vendimit nr.5, datë
29.01.1996, të K.K.K.P., është provuar pronësia e paditësit Dhimitër Çavo për
259
sipërfaqen e pronës së lirë prej 3520 m2 të njohur dhe kthyer me vendimin nr.05,
datë 29.01.1996 të K.K.Pronave dhe se ky truall është brenda vijës së verdhë.
30. Nga ana tjetër, lidhur me pretendimet e ngritura në kundrapadi për kundërshtimin
e vendimit të K.K.K.Pronave, nuk rezulton se e paditura kundërpaditëse Katerina
Llajo të këtë sjellë prova të reja apo të ketë parashtruar argumente më shumë nga
sa ka rezultuar nga gjykimi i mësipërm që të mund të cenonin vendimin nr.5, datë
29.01.1996, të K.K.K.Pronave në favor të paditësit të kundërpaditur Dhimitër
Çavo.
31. Nga analiza e mësipërme, Kolegji Civil e vlerëson të drejtë përfundimin e arritur
nga gjykatat e faktit mbi pabazueshmërinë në ligj të ATM nr.49 të vitit 2000 në
favor të të paditurës kundërpaditëse Katerina Llajo pasi:
Së pari, Komisioni i Tokës referuar aktit të marrjes së tokës në pronësi për të
paditurën kundërpaditëse Katerina Llajo ka disponuar një tokë truall, të trajtuar
më parë në zbatim të ligjit 7698/1993 që në vitin 1996 në favor të paditësit
Dhimitër Çavo.
Së dyti, Komisioni i Tokës nuk kishte juridiksion të ndante toka truall apo toka të
tjetërsuara në truall, të ndodhura brenda vijave kufizuese të qendrave të banuara
sipas nenit 3 të ligjit 7501 në të cilin është parashikuar se jepet në pronësi apo
përdorim vetëm toka bujqësore.
32. Përfundimisht, Kolegji Civil referuar provave sa sipër (Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë nuk mund ti japë provave një vlerësim të ndryshëm nga gjykata e faktit)
çmon se në vendimin e saj gjykata e apelit ka marrë në analizë dhe ka vlerësuar
provat e paraqitura nga palët në tërësinë e tyre; ka bërë një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në shqyrtim, duke e
zgjidhur çështjen në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi.
30.04.2009, i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE:

Civile.
V E N D O SI:
Lënien në fuqi të vendimit nr.174, datë 30.04.2009, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Tiranë, më 30.09.2015
260
MENDIMI I PAKICËS
Unë, gjyqtari në pakicë, shpreh mendimin tim kundër vendimit të shumicës së
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë në lidhje me çështjen civile nr.31001-01609-00-2009
Regj. Themeltar, në lidhje me rekursin e paraqitur nga pala e paditur Ilia Llajo dhe e paditura
kundra-paditëse Katerina Llajo, me palë dhe objekt si më sipër cituar.
Jam i mendimit se nga ana e gjykatave nuk është respektuar dispozita mbi gjënë e
gjykuar, sipas nenit 451/a të K.Pr.Civile.
Në bazë të nenit 451/a të K.Pr.C, parashikohet se: “...Vendimi që ka marrë formë të
prerë është i detyrueshëm për palët, për trashëgimtarët e tyre, për personat që heqin të
drejta nga palët, për gjykatën që ka dhënë vendimin dhe për të gjitha gjykatat dhe
institucionet e tjera.
Vendimi që ka marrë formë të prerë ka fuqi vetëm për çka është vendosur midis po
atyre palëve, për të njëjtin objekt dhe për të njëjtin shkak. Një konflikt që është zgjidhur me
vendim të formës së prerë nuk mund të gjykohet përsëri, përveç kur ligji parashikon
ndryshe”.
Qëllimi i ligjvënësit në këtë dispozitë ka qenë pikërisht dhënia fund e
mosmarrëveshjeve mes palëve, si dhe siguria juridike e të drejtave të fituara nga një proces
gjyqësor dhe nga një vendim i formës së prerë. Për këtë qëllim, ligjvënësi me anë të kësaj
dispozite ka parashikuar një moment, pas kalimit të të cilit, pengohet çdo shprehje e re mbi
atë që është gjykuar. Në analizë të shprehjes së përdorur në këtë dispozitë “përveç kur ligji
parashikon ndryshe” asnjë gjykatë nuk mundet të gjykojë sërish të njëjtën padi kundrejt të
njëjtave palë, ç’ka përbën pikërisht thelbin e asaj që quhet “gjë e gjykuar”.
Në kuadër të shprehjes “përveç kur ligji parashikon ndryshe”, legjislacioni ynë ka
parashikuar dhe ato raste specifike kur është e mundur që një vendim i formës së prerë të
ndryshohet. Kjo ndodh vetëm në ato raste kur kemi ndryshime të fakteve të cilat janë
vërtetuar gjatë gjykimit të mëparshëm, ose ndryshime të ligjit (siç mund të jenë rastet e
detyrimeve ushqimore, heqja ose kufizimi i zotësisë juridike, etj.).
Rezulton që pala e paditur kundra-paditëse Katerina Llajo nuk kanë marrë pjesë në
gjykimin e parë të cituar më lart, dhe në zbatim të nenit 450/a të K. Pr. Civile, në të cilin
thuhet shprehimisht se: “Vendimi që ka marrë formë të prerë ka fuqi vetëm për ç'ka është
vendosur midis po atyre palëve për të njëjtin objekt dhe për të njëjtin shkak”, me të drejtë ato
pretendojnë se nuk jemi para “gjësë së gjykuar”, pasi pala e paditur kundër paditëse nuk ka
qenë palë në procesin e parë gjyqësor.
Problemi i përcaktimit të kufijve objektive të “gjësë së gjykuar” në substancë qëndron
në përcaktimin e asaj ç’ka është vendosur në të. Vendimi gjyqësor i formës së prerë është i
detyrueshëm në të gjithë harkun e pjesës së tij dizpozitive, midis të njëjtave palë, por për
persona të tjerë që nuk kanë qenë palë në proces nuk mund të konsiderohet si “gjë e
gjykuar”.
Gjëja e gjykuar në procesin civil shfaqet në dy trajta – në atë formale dhe në atë
substanciale (materiale). Në kuptimin formal ajo shfaqet si një gjendje juridike e ezaurimit
të mjeteve procedurale të ankimit si dhe e ekzistencës së prekluzivitetit lidhur me mundësinë
për tu ankuar ndaj vendimit gjyqësor të formës së prerë. Në kuptimin substancial ajo kuptohet
si një gjendje juridike jo thjeshtë pamundësie nga palët ndërgjyqës të vendimit gjyqësor të
formës së prerë për të rihapur shqyrtimin e çështjes, por edhe si një e drejtë e secilës prej tyre
për të kundërshtuar mundësinë e rishikimit të zgjidhjes së dhënë për konfliktin në një gjykim
të ri.
261
Për sa më sipër çmoj se arsyetimi i gjykatave të faktit dhe i pranuar nga ky Kolegj, se
jemi para gjësë së gjykuar nuk qëndron. Gjithashtu gjykatat duke u njoftuar vetëm me faktin
e gjësë së gjykuar nuk kanë hetuar titullin e pronësisë në referim të Vendimit Unifikues të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.1 datë 06.01.2009, dhe gjithashtu nuk i kanë
dhënë përgjigje pretendimeve të palëve.
Për sa më sipër çmoj se kishte vend që çështja të prishej dhe të kthehej për rigjykim
në gjykatën e Rrethit Gjyqësor .
Artan Broci
262
Nr. 00-2015-4103 i Vendimit (397)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: LULJETA ÇITOZI.

I PADITUR: SHOQËRIA OPERATORI I SHPËRNDARJES
SË ENERGJISË ELEKTRIKE SH.A (ish-ÇEZ
shpërndarje sh.a.)
OBJEKTI:
Dëmshpërblim me pagën e 6 muajve pune
për mosrespektimin e procedurës së pushimit kolektiv nga puna.
Shpërblim për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Nenet 141, 143, 148, 152 te K.Punës.

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë”.

“Lënien në fuqi të vendimit nr.3628, datë 04.05.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë lidhur me rrëzimin e kërkimit të padisë për dëmshpërblim me
pagën e 6 muajve pune për mosrespektim të procedurës për pushimin kolektiv
nga puna.
Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër, duke detyruar palën e paditur
shoqërisë "CEZ Shpërndarje" SHA, për të shpërblyer paditësen Luljeta Çitozi
vjetërsinë në punë në masën e 8 pagave mujore”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur,

shoqëria “ÇEZ-Shpërndarje” SHA (ish-“OSSH” SHA), më datë 05.04.2012, me të cilin
kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit për pjesën që ka pranuar padinë dhe
rrëzimin e plotë të saj, duke lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, për këto
shkaqe:
 Me vendimin e gjykatës së apelit nuk jemi dakord për pjesën që ka pranuar padinë,
duke na detyruar të shpërblejmë paditësen për vjetërsi pune.
 Vendimi i gjykatës së apelit, jo vetëm që është i padrejtë dhe në kundërshtim me
ligjin, veçanërisht me nenin 145 të Kodit të Punës, por edhe përllogaritjet për vitet e
punës janë të gabuara.
263
 Gjatë gjykimit ka rezultuar e vërtetuar që paditësja është larguar nga puna në
kuadrin e pushimit kolektiv. Fakt ky, që është pranuar nga të dyja gjykatat.
 Ndonëse gjykatat, pranojnë dhe arsyetojnë se zgjidhja e kontratës së punës me
paditësin është bërë në respektim të nenit 148 të Kodit të Punës, pushim kolektiv nga
puna, interpretojnë dhe zbatojnë gabim nenin 145 të po këtij Kodi.
 Sipas kësaj dispozite, punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi në
punë në rastin e pushimit nga puna për shkaqe të arsyeshme, që në rastin konkret
është vërtetuar se pushimi nga puna është bërë për shkak të ristrukturimit.
 Qëndrimi i gjykatave bie ndesh dhe me nenin 148/6 të Kodit të Punës.
 Pushimi kolektiv nga puna përbën një rast të veçantë dhe një situatë të re juridike që
nuk mund të dilet jashtë rregullimeve të nenit 148 të Kodit të Punës. Ka patur motiv
të justifikuar objektiv e të ligjshëm që të bënim pushim kolektiv nga puna. Në këtë
interpretim të kësaj dispozite dhe në situatën ekonomike të shoqërisë që bën pushime
kolektive nuk mund të pretendohet që punëdhënësi të detyrohet t’u paguajë
punëmarrësve edhe shpërblimin për vjetërsi pune.
 Në rast se ligjvënësi do të kishte këtë synim, ai do të kishte bërë në mënyrë eksplicite,
ashtu sikundër e ka bërë edhe për rastin e pushimit nga puna individuale, në mënyrë
të menjëhershme dhe të pajustifikuar në nenet 145, 152 dhe 154/4 të Kodit të Punës.
Paditësja Luljeta Çitozi ka ushtruar kundër rekurs, me të cilin kërkon

mospranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, për këto shkaqe:
 Vendimi i gjykatës së apelit është i drejtë, i bazuar në ligj, në prova, në fakte dhe si i
tillë duhet të lihet në fuqi;
 Pala rekursuese e ka të qartë që gjykata e apelit ka dhënë vendim të drejtë.
 Të njëjtën zgjidhje kjo gjykatë ka bërë dhe me vendime të tjera për çështje me të
njëjtin objekt padie, të cilat janë fituar nga punonjësit e palës së paditur.

VËREN
Se vendimi nr.502, datë 08.03.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në
zbatim të ligjit, e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë bazuar në nenin 199 të K.Pr.Civile, në seancën e

datës 30.09.2015, vendosi të bëjë kalimin procedural të të paditurit CEZ Shpërndarja sh.a.,
duke u bazuar në vendimin nr.63 datë 17.07.2014 “Miratimin e ndryshimit të emrit tregtar të
shoqërisë “CEZ SHPËRNDARJA sh.a., në Shoqëria “Operatori i Shpërndarjes së Energjisë
Elektrike sh.a., me akronimin “OSHEE” të Entit Rregullator të Energjisë”, duke thirrur palë
në këtë gjykim në cilësinë e të paditurit Shoqërinë “Operatori i Shpërndarjes së Energjisë
Elektrike sh.a., me akronimin “OSHEE” .
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Luljeta Çitozi ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur, në Divizionin e Shpërndarjes, Drejtorinë e
Tensionit të Lartë Tiranë, Dega Inxhinierike, Sektori i Shfrytëzimit të Nënstacionit të Linjave
të Tensionit të Lartë, në detyrën e elektricistes prej datës 01.02.1994.
Me shkresën nr.180/9, datë 10.03.2010, të palës së paditur, paditësja është njoftuar
për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës, me motivacioni e strukturimit të shoqërisë, duke i
264
dhënë si përfitim 3 muaj pagë e cila i korrespondon afatit të njoftimit dhe pagën për pushime
vjetore të pakryera.
Paditësja Luljeta Çitozi, me pretendimin se nga ana e palës së paditur nuk janë
respektuar kërkesat e nenit 148 të K.Punës për zgjidhjen e kontratës së punës; motivacioni
dhe shkaku i largimit nga puna është në kundërshtim me ligjin, me padi ka kërkuar si në
objektin e saj pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
Nëpërmjet prapësimeve pala e paditur ka parashtruar se pushimi nga puna i paditëses
është pjesë e pushimit kolektiv nga puna për të cilin kemi respektuar kërkesat e nenit 148 të
Kodit të Punës.
vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë”.
Gjykata, pasi citon dispozitat e Kodit të Punës të zbatueshme për rastin konkret (nnein
148) dhe analizon aktet shkresore të paraqitur me cilësinë e provave, ka arritur në
përfundimin se “Në rastin konkret, kemi të bëjmë me një pushim kolektiv nga puna, ku
paditësja bën pjesë në listën përkatëse të punonjësve të pushuar”, me argumentin se: -
“...OSSH sh.a. (sot “Cez Shpërndarje” sh.a.), në cilësinë e punëdhënësit…, pasi ka njoftuar
për përfundimin e marrëdhënies së punës për një numër shumë të madh punëmarrësish, për
arsye të ristrukturimit dhe organizimit të shoqërisë. Ky fakt është pasqyruar dhe në
përmbajtjen e Shkresës nr.518 prot., datë 28.01.2010 si dhe Vendimit të Këshillit Mbikqyrës
nr.3, dt.21.01.2010”; - “Njëkohësisht, po në referim të përmbajtjes së Shkresës nr.518 prot.,
datë 28.01.2010, përcaktohet dhe afati kohor (periudha) në të cilën do të shtrihet pushimi
kolektiv, e cila është Shkurt-Qershor 2010. Ky përcaktim plotëson dhe kushtin e dytë,
periudhën 90 ditore që përcakton pika 1 e nenit 148 të Kodit të Punës”; - “Po në plotësim të
kësaj pike, njoftimi iu është drejtuar organizatave sindikale me të cilat është lidhur Kontrata
Kolektive e datës 26.11.2009 si dhe Ministrisë së Punës dhe Çështjeve Sociale dhe Shanseve
të Barabarta, duke treguar arsyet e pushimit kolektiv, numrin e punonjësve që do të
pushohen, kohën kur parashikohen të kryhen këto pushime kolektive, të dhënat mbi vendin,
data dhe koha e takimit të grupeve të interesuara (punëdhënës/punëmarrës), qëllimi i takimit
dhe këshillimit me këto organizata sindikale, pjesëmarrësit në takim”; - “Gjithashtu,
plotësohet dhe kushti i tretë, përcaktimi i numrit të punonjësve të cilëve do t’iu përfundojë
marrëdhënia e punës me pushimin kolektiv. Ky numër është i negociuar me sindikatat e
punëmarrësve. Sipas Shkresës dt. 04.02.2010 rezulton se janë kryer dhe përfunduar
diskutimet dhe këshillimet mbi pushimin kolektiv”; - “Pas këtyre diskutimeve është vendosur
fillimi i procedurave të pushimit kolektiv për 650 punonjës të OSSH sh.a. Ky proces do të
zhvillohet gjatë 6-mujorit të parë të vitit 2010. Përzgjedhja e punonjësve që largohen me
pushim kolektiv do të bëhet në bashkëpunim me organizatat sindikale që janë palë e
Kontratës Kolektive”; - “Përfundimi i këtij procesi është edhe fillimi i procedurës së
pushimit kolektiv nga ana e punëdhënësit OSSH sh.a., kjo e konfirmuar me anë të Shkresës
nr.518/2 prot., datë 08.02.2010, i cili i njoftohet Ministrisë së Punës, Çështjeve Sociale dhe
Shanseve të Barabarta, kërkesë e përcaktuar në pikën 4 të nenit 148 të Kodit të Punës”; -
“Në Listën e Punonjësve të larguar me ristrukturim nga 28.02.2010-30.06.2010 rezulton
emri i paditëses Luljeta Çitozi me nr.rendor 350”; - “Më pas është kryer edhe njoftimi
individual i paditëses për ndërprerjen e marrëdhënies së punës me Shkresën nr.180/9 prot.,
dt.10.03.2010 të Drejtorit të DBNJ, e cila u përshkrua më lart”; - “Ndryshe nga sa ka
pretenduar paditësja … në kushtet kur pala e paditur ka respektuar rregullisht procedurën e
pushimit kolektiv nga puna, paditësja nuk mund të përfitojë dëmshpërblim sipas nenit 146/6
të K. Punës, i cili jepet vetëm në rastet e mosrespektimit të kësaj procedure. Gjykata
konkludon se kërkimi i paditëses për të përfitur 6 muaj pagë si dëmshpërblim për
mosrespektim të procedurës së largimit nga puna është i pambështetur në prova e në ligj dhe
si i tillë nuk mund të pranohet”; - I pambështetur në ligj është dhe kërkimi i shpërblimit për
265
vjetërsi në punë, “Dispozita që i referohet paditësja bën pjesë në kapitullin B “Kontrata me
afat të caktuar” të K.Punës. Rasti konkret nuk mund të trajtohet sipas parashikimeve të bëra
në këtë kapitull pjesë e të cilit është neni 152, pasi paditësja ka patur me palën e paditur një
kontratë pune pa afat dhe jo me afat të caktuar”; - “Megjithatë neni 152 i K.Punës i
referohet të njëjtit parim si edhe në dispozitën përkatëse të trajtimit të kontratës me afat të
pacaktuar, që është neni 145 “Shpërblimi për vjetërsinë” i K.Punës. Sipas pikës 1 të kësaj
dispozite, parashikohet se punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi në rastin
e pushimit nga puna për shkaqe të arsyeshme”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.502, datë 08.03.2012, ka
vendosur:“Lënien në fuqi të vendimit nr.3628, datë 04.05.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë lidhur me rrëzimin e kërkimit të padisë për dëmshpërblim me pagën e 6
muajve pune për mosrespektim të procedurës për pushimin kolektiv nga puna. Ndryshimin e
vendimit për pjesën tjetër, duke detyruar palën e paditur shoqërisë "CEZ Shpërndarje" SHA,
për të shpërblyer paditësen Luljeta Çitozi vjetërsinë në punë në masën e 8 pagave mujore”.
Për pjesën që ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit
arsyeton: - “... gjykata e apelit çmon të pabazuar në ligj përfundimin e gjykatës së shkallës
së parë se paditësja në rastin konkret plotësonte kushtet për të përfituar shpërblimin për
vjetërsi në punë në bazë të nenit 145 të Kodit të Punës, duke vlerësuar se paditësja plotëson
kushtet sipas kësaj dispozite për të përfituar shpërblimin për vjetërsi në punë ..., në rrethanat
kur në rastin konkret jemi para zgjidhjes së kontratës së punës nga ana e punëdhënësit,
zgjidhje kjo që nuk ka qenë e menjëhershme, për shkaqe të arsyeshme (të justifikuara)”; -
“Argumenti i gjykatës së shkallës së parë se në rastin konkret zgjidhja e kontratës së punës
së paditëses ka qenë për shkaqe të arsyeshme (ristrukturimin e shoqërisë) është e
pamjaftueshme për të konsideruar se në rastin konkret jemi para rastit përjashtimor të
humbjes së të drejtës së shpërblimit për vjetërsi në punë, përsa kohë nuk provohet,
përkundrazi pranohet edhe nga pala e paditur, se paditësja nuk është pushuar me efekt të
menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme, pra në aplikim të nenit 153 të Kodit të Punës”; -
“Për disponimin tjetër të gjykatës së shkallës së parë, për të cilin nuk është paraqitur ankim
nga palët ndërgjyqëse, gjykata e apelit çmon se nuk ka vend për t’u vënë në diskutim dhe për
t’i dhënë zgjidhje të ndryshme”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, shoqëria
“ÇEZ-Shpërndarje” SHA (ish “OSSH” SHA), më datë 05.04.2012, me të cilin kërkon
ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit për pjesën që ka pranuar padinë dhe rrëzimin e
plotë të saj, duke lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, dhe gjithashtu
paditësja Luljeta Çitozi ka ushtruar kundër rekurs, me të cilin kërkon mospranimin e
rekursit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit.
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës në të cilat është
parashikuar:
Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
përcaktimin që mund të propozojnë palët.
Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët
ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të
formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
266
Neni 44 i Kushtetutës, i cili shprehet se “Kushdo ka të drejtë të rehabilitohet dhe/ose
të zhdëmtohet në përputhje me ligjin, në rast se është dëmtuar për shkak të një akti, veprimi
ose mosveprimi të paligjshëm të organeve shtetërore.”;
Neni 49 i Kushtetutës, i cili shprehet se “1. Secili ka të drejtë të fitojë mjetet e jetesës
së tij me punë të ligjshme, që e ka zgjedhur ose pranuar vetë. Ai është i lirë të zgjedhë
profesionin, vendin e punës, si dhe sistemin e kualifikimit të vet profesional.2. Të punësuarit
kanë të drejtën e mbrojtjes shoqërore të punës.”;
Neni 140 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “Kontrata e punës lidhet:
a - për një kohëzgjatje të pacaktuar;
b - për një kohëzgjatje të caktuar.
(2) Si rregull, kontrata e punës lidhet për një periudhe te pacaktuar. Lidhja e
kontratës se punës për një periudhe te caktuar duhet te justifikohet me arsye objektive, që
lidhen me natyrën e përkohshme te detyrës, në të cilën punëmarrësi do të punësohet. Nese
kohëzgjatja nuk përcaktohet me saktësi nga palët gjate lidhjes se kontratës, ajo trajtohet si
kontrate me periudhe te pacaktuar.”
Neni 141 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “Kontrata me kohëzgtjatje të pacaktuar
përfundon kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit“.
Neni 143 i Kodit të Punës, “1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur
kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një
muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre
muajsh për më shumë se pesë vjet pune.
2) Këto afate mund të ndryshohen me marrëveshje me shkrim ose në kontratën
kolektive të punës. Kur punëmarrësi ka kryer deri në gjashtë muaj pune, afati i njoftimit nuk
mund të jetë më pak se dy javë. Afati i njoftimit është jo më pak se 1 muaj kur punëmarrësi ka
kryer më shumë se gjashtë muaj pune.
3) Afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit, deri në fund të javës
ose deri në fund të muajit. Zbatohet i njëjti rregull kur afati i njoftimit pezullohet gjatë
periudhës së paaftësisë për punë, shtatzënisë ose pushimeve të dhëna nga punëdhënësi.
4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.”;
Neni 144 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1) Pas kohës së marrjes në provë, kur
punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të njoftojë me shkrim
punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të bisedoj me të.
2) Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron punëmarrësit arsyet e vendimit të
parashikuar për t’u marrë dhe i jep atij mundësi për t’u shprehur.
3) Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas
takimit.
4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës.
5) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i
japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të
tjera të mundshme. Zgjidhja e kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e vlefshme.
5/1. I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen është
respektuar.
6) Kjo dispozitë nuk zbatohet në rastet e pushimeve kolektive nga puna.”
Neni 145 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për
vjetërsi, kur kontrata është zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë zgjatur
jo më pak se tre vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi, nëse është
pushuar me efekt të menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme.
2) Shpërblimi për vjetërsi është të paktën sa paga e një 15 ditëshi, mbi çdo vit pune të
plotë, që llogaritet në bazë të pagës që ekziston në përfundim të marrëdhënieve të punës.
267
Kur paga është e ndryshueshme, shpërblimi llogaritet mbi mesataren e pagës të vitit
paraardhës dhe indeksohet.
3) Shpërblimit për vjetërsi i shtohet shpërblimi që jepet në rastin e zgjidhjes së
kontratës pa shkaqe të arsyeshme ose të zgjidhjes me efekt të menjëhershëm pa shkaqe të
arsyeshme.”;
Neni 152 i Kodit të Punës, i cili shprehet se” Në përfundim të marrëdhënieve të
punës që kanë zgjatur jo më pak se tre vjet, punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsinë si
në rastin e zgjidhjes së kontratës me afat të pacaktuar nga punëdhënësi.
Neni 153 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo
kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si
shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit,
t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës.3) Gjykata
vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në
mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.”;
Neni 155 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1) Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që
do të kish fituar, nëse marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në fund të afatit të
njoftimit të parashikuar në ligj ose me kontratë ose në përfundim të kontratës me afat të
caktuar. 2)Punëdhënësi mund të zbresë nga paga të ardhurat që punëmarrësi ka kursyer si
rezultat i ndërprerjes së punës, të ardhurat nga një punë tjetër ose të ardhurat prej të cilave
ai ka hequr dorë qëllimisht. 3) Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të
kontratës së punës nga punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos
detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një
viti pune. Për punëmarrësit në administratën publike, kur ka një vendim të formës së prerë
për kthimin në vendin e mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të zbatojë këtë
vendim.”;
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala e paditur Shoqëria

“Operatori i Shpërndarjes së Energjisë Elektrike sh.a.,, nuk përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim
të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e Vendimit nr.502, datë
08.03.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes
gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose
jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në
realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve
të gjykatave të faktit.
Ky Kolegj evidenton se me padinë në gjykim paditësi ka kërkuar: i) Dëmshpërblim
me pagën e 6 muajve pune për mosrespektimin e procedurës së pushimit kolektiv nga puna;
ii) Shpërblim për vjetërsi në punë .
Gjykata e shkallës së parë, ka rrëzuar padinë, me arsyetimin se është respektuar
procedura e pushimit kolektiv nga puna sipas nenit 148 të K.Punës dhe sipas pikës 1 të nenit
268
145 të K.Punës “Shpërblimi për vjetërsinë”, parashikohet se punëmarrësi e humb të drejtën
e shpërblimit për vjetërsi në rastin e pushimit nga puna për shkaqe të arsyeshme .
Kundër këtij vendimi është bërë ankim dhe gjykata e Apelit Tiranë, e ka ndryshuar
këtë vendim duke i njohur paditësit vetëm shpërblimin për vjetërsi në punë.
Ky Kolegj, në interpretim të harmonishëm të parimeve të përgjithshme që rregullojnë
marrëdhëniet e punës e të sanksionuara në Kodin e Punës me dispozitat e Kreut XIV të po
këtij Kodi, ku janë përcaktuar rregullimet ligjore të përfundimit të marrëdhënieve të punës, e
vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga gjykata e apelit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se fryma e
legjislacionit të punës (ratio legis) ve theksin tek parandalimet e largimeve nga puna, në
kriteret ligjore që duhet të plotësohen nga ana e punëdhënësve për të mos tejkaluar të drejtën
e tyre për të ndërprerë marrëdhënien e punës dhe, për rastet e këtyre largimeve, sanksionon
mbrojtjen ekonomike të punëmarrësve.
Pushimi kolektiv nga puna është një formë e përfundimit të marrëdhënies së punës, që
kryhet nga ana e punëdhënësit në mënyrë të njëanshme dhe jo për shkaqe që kanë të bëjnë me
punëmarrësin. Ai përfaqëson një rast të veçantë të ndërprerjes së marrëdhënies së punës.
Neni 148 i Kodit të Punës, për kushtet dhe kriteret që vendos, përbën një garanci
plotësuese për punëmarrësit për t’u mbrojtur nga pushimet kolektive nga puna.
Nga përmbajtja e kësaj dispozite del se janë disiplinuar në mënyrë shteruese tërësia e
procedurave të zgjidhjes së marrëdhënieve të punës midis punëdhënësit dhe punëmarrësve në
rastet kur punëdhënësi bën pushime kolektive nga puna.
Procedura e caktuar në nenin 148 të Kodit të Punës është e detyrueshme për t’u
zbatuar nga punëdhënësi, që parashikon të bëjë pushime kolektive nga puna. Në të kundërt,
nëse punëdhënësi nuk respekton procedurën e pushimit kolektiv nga puna sipas
parashikimeve të pikave 1, 2, 3 dhe 4 të kësaj dispozite, ai ngarkohet me përgjegjësi civile,
duke u detyruar të dëmshpërblejë punëmarrësit sipas parashikimeve të pikës 6. Pra,
dëmshpërblimet e parashikuara në pikën 6 të nenit 148 të Kodit të Punës janë sanksione civile
ndaj punëdhënësit që nuk ka respektuar procedurën e pushimit kolektiv nga puna.
Shpërblimi për vjetërsi në punë është një institut juridik i ndryshëm në emërtim dhe
në përmbajtje nga dëmshpërblimi si përgjegjësi civile, përfshi këtu dhe dëmshpërblimin që
rrjedh nga marrëdhëniet e punës.
Dëmshpërblimi i lindur nga marrëdhëniet e punës ka të bëjë me kompensimin e dëmit
të shkaktuar punëmarrësit nga ndërprerja e marrëdhënies së punës pa respektuar kriteret e
përcaktuara nga dispozitat e Kodit të Punës. Ky dëmshpërblim është sanksion ndaj
punëdhënësit dhe lidhet me vërtetimin ose jo të fakteve nëse punëdhënësi ka respektuar ose jo
procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës, afatet e njoftimit dhe nëse zgjidhja e kontratës
së punës është bërë ose jo për shkaqe të justifikuara apo nga ato të parashikuara në nenin 146
të Kodit të Punës.
Ndërsa, shpërblimi për vjetërsi në punë nuk është sanksion ndaj punëdhënësit, por
është një formë vlerësimi material për punëmarrësin. Ai është një përfitim që duhet t’i
paguhet punëmarrësit për kontributin që ka dhënë për punëdhënësin. Ky shpërblim nuk jepet
në rastet përjashtuese të parashikuara në nenin 145 të Kodit të Punës.
Kontributi ka të bëjë me pjesëmarrjen e punëmarrësit në aktivitetin e punëdhënësit,
duke dhënë ndihmën e tij në forma të ndryshme për të kryer një punë të dobishme në favor të
punëdhënësit, me vënien nga ana e punëmarrësit të aftësive të tij profesionale, mendore e
fizike në shërbim të punëdhënësit.
Në këtë vështrim, është e natyrshme që punëmarrësi të përfitojë shpërblimin për
vjetërsi në punë kur janë të qenësishme kushtet e parashikuara nga neni 145 i Kodit të Punës.
Në këtë drejtim shkon edhe rregullimi i bërë në nenin 152 të po këtij Kodi.
269
Pra, në koherencë me rregullimet ligjore të sipërcituara, shpërblimi për vjetërsi në
punë zbatohet në mënyrë subsidare, ju shtohet dëmshpërblimeve të tjera nëse ka vend për to
dhe nuk kushtëzohet nga mënyra e zgjidhjes së marrëdhënies së punës, me përjashtim të rastit
kur punëmarrësi largohet nga puna në mënyrë të menjëhershme dhe të justifikuar apo kur ai
vetë, me vullnetin e tij i jep fund marrëdhënies së punës. Në këtë kuptim, në çdo rast kur
marrëdhënia e punës përfundon për arsye që kanë të bëjnë me punëdhënësin dhe ekzistojnë
kushtet e nenit 145 të Kodit të Punës, punëmarrësi përfiton shpërblimin për vjetërsi në punë.
Përsa i përket masës të këtij shpërblimi, ai përcaktohet sipas kritereve të pikës 2 të nenit 145
të Kodit të Punës.
Duke iu kthyer rastit konkret, me të drejtë gjykata e apelit Tiranë, ka ndryshuar
vendimin e gjykatës së shkallës së parë, pasi ka kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm,
ka vlerësuar se në rastin konkret është respektuar procedura e pushimit kolektiv nga puna dhe
afati i njoftimit dhe bazuar në nenin 145 të Kodit të Punës, ka vendosur detyrimin e palës së
paditur të shpërblejë paditësin për vjetërsi në punë.
Për rastin në shqyrtim rezulton se janë plotësuar kushtet për zbatimin e nenit 145 të
Kodit të Punës: (i) marrëdhënia e punës midis punëmarrësit dhe punëdhënësit, ka zgjatur për
më tepër se tre vjet; (ii) marrëdhënia e punës është zgjidhur nga punëdhënësi jo me efekt të
menjëhershëm dhe (iii) jo për shkaqe të arsyeshme/ justifikuara.
Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nuk qëndrojnë shkaqe
ligjore, të paraqitura në rekurs dhe që të bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit
Tiranë
Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në përputhje me Nenin 485/a
të K.Pr.Civile duhet të vendoset lënia në fuqi e vendimit nr.502, datë 08.03.2012, të Gjykatës
së Apelit Tiranë, si një vendim i drejtë dhe në përputhje me ligjin.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Tiranë, më 30.09.2015
270
Nr. 00-2015-3305 i Vendimit (398)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA “OLIVERI” SH.P.K.

I PADITUR: LULZIM ZEQO.
PERSON I TRETË: MINISTRIA E TURIZMIT KULTURËS,
RINISË DHE SPORTEVE.
AGJENSIA KOMBËTARE E TURIZMIT.
OBJEKTI:
Cënim posedimi dhe konstatim i pavlefshmërisë absolute
të kontratës nr.250/70, datë 15.01.2001.
Baza Ligjore: Nenet 303, 303, 305, 527 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendim nr.119, datë 12.02.2010, ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë së paditësit “Oliver” sh.p.k me seli në Golem Kavajë dhe
Enver Dino Zeqo me palë të paditur Lulzim Diko si e pambështetur në ligj dhe
në prova”
Gjykata e Apelit Durrës, me vendim nr.237/10-2012-432, datë 13.03.2012, ka

vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.119, datë 12.02.2010, të Gjykatës së
Shkallës së Parë Kavajë”.
Kundër vendimit nr.237/10-2012-432, datë 13.03.2012, të Gjykatës së Apelit

Durrës ka paraqitur rekurs pala paditëse Shoqëria “Oliveri” shpk, me anë të të cilit
kërkon prishjen e vendimit nr.119, datë 12.02.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë
dhe të vendimit nr.237/10-2012-432, datë 13.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës për këto
shkaqe:
 Mbi ç’bazë ligjore vërtetohet nga gjykata e rrethit vlera e akt ekspertimit së sendit
mbi /nën 20.00.000 lekë të reja dhe nuk gjendet mandate i vlerës 3% të vlerës së
mësipërme mbi/nën 20.000 lekë në dëm të shtetit.
 Mbi ç’bazë ligjore gjykata e ka rrëzuar padinë mbi cenimin e procedimit Kati II dhe
III ndërkohë që kishim krijuar bindjen se I padituri ishte blerës ½ e katit të parë dhe
jo I katit të II dhe të III.
271
VËREN
Se vendimi nr.237/10-2012-432, datë 13.03.2012, i Gjykatës së Apelit Durrës, është
marrë në zbatim të ligjit, e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se: Pala paditëse shoqëria “Oliveri” shpk
është person juridik i së drejtës shqiptare me administrator dhe ortak të vetëm paditësin Enver
Zeqo, me objekt të veprimtarisë, turizëm dhe zhvillim të veprimtarisë turistike etj. Pala
paditëse Enver Zeqo dhe i padituri Lulzim Zeqo janë në marrëdhënie të posaçme me njëri
tjetrin, vëllezër.
Me kontratën e shitjes nr.250/70, date 15.01.2000, paditësi shoqëria “Oliveri” shpk i
ka shitur palës së paditur Lulzim Zeqo 1/2 e sipërfaqes ndërtimore të pasurisë nr.64/3, volumi
10, faqe 36 lloji i pasurisë truall me sipërfaqe 3800 m2 të “Hotel, bar restorant”, të ndodhur
në Golem të Rrethit Kavajë kundrejt vlerës prej 12 000 000 lekë, të paguar jashtë zyres
noteriale. Kjo pasuri tashmë si pasojë e këtij veprimi juridik shndërrohet në dy pasuri të reja
të cilat marrin si numra pasurie të reja respektivisht atë me nr.64/17 me pronar të paditurin
Lulzim Zeqo dhe pasurinë me nr.64/16 me pronar palën paditëse Shoqëria “Oliveri” Shpk.
Respektivisht të dy këto palë kanë apo zotërojnë prej 435 metra katror.
Pala paditëse “Oliveri” shpk ka përfituar posedimin mbi këtë pasuri si rrjedhojë e një
kontratë qiraje të lidhur midis saj dhe shtetit. Kjo kontratë është lidhur për një periudhë prej
25 vite me vlerë qiraje 433, 750 Lek.
Pala paditëse shoqëria “Oliveri” shpk dhe Enver Zeqo me pretendim se kontrata është
një veprim juridik absolutisht i pavlefshëm pasi bashkëshortja e tij ose shteti nuk ka marrë
dijen për këtë kontratë i është drejtuar gjykatës me kërkesë padinë objekt gjykimi. Për më
tepër, paditësi ka pretenduar se është cenuar në posedim e tij pasi shkallët janë bllokuar nga
Lulzim Zeqo duke ndarë katin i dytë në murr rrethues ka kërkuar rivendosjen në posedim.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendim nr.119, datë 12.02.2010, ka
vendosur: “Rrëzimin e padisë së paditësit “Oliver” sh.p.k me seli në Golem Kavajë dhe
Enver Dino Zeqo me palë të paditur Lulzim Diko si e pambështetur në ligj dhe në prova”
Gjykata arsyeton se: “.... si ortak i vetëm i shoqërisë “Oliveri” shpk është vetëm
Enver Zeqo dhe asnjë person tjetër fizik (p.sh bashkëshortja..) dhe as shteti prandaj nuk ka
pse të konsiderohet absolutisht i pavlefshëm një veprim juridik shitje një pasurie për persona
të cilët nuk janë fare pronar të një pasurie nuk kanë marrë pjesë ne realizimin e kontratës..
po ashtu asnjë provë për mashtrim të ortakut të vetëm .. nuk u paraqit në gjykim bazuar në
shkakun ligjor .. po ashtu pretendimi i dytë i cënimit të posedimit nuk u provua para
gjykatës.. sipas vendimit unfikues nr.13 datë 09.03.2006.. paditësi duhet të kërkoj pasojat që
kërkon të rregullohen nga kjo gjykatë pasi të konstatohet që veprimi juridik .. është
absolutisht i pavlefshëm .. si përfundim.. cilësim i saktë i fakteve dhe veprimeve.. që lidhen
me mosmarrëveshjen bëhet nga gjykata që shqyrton çështjen ndërsa përcaktimi i bazës
juridike.. bëhet nga vetë paditësi që me paraqitjen e padisë dhe është disponimin e plotë të
tij..”
Gjykata e Apelit Durrës, me vendim nr.237/10-2012-432, datë 13.03.2012, ka
vendosur:“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.119, datë 12.02.2010, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Kavajë”.
272
Gjykata arsyeton se: “...në veprimin juridik të shitjes së 1/2 të pasurisë së
paluajtshme, të formalizuar në kontratën e shitjes nr.250/70, datë 15.01.2000 nuk gjenden
elemente paligjshmërie të perceptuara si fakte të paligjshme, bazuar në kuptimin e nenit 92/a
te Kodit Civil. Ndodhemi përpara marrëdhënies juridike të shitjes midis një shoqërie tregtare
(paditësi) dhe një personi fizik (i padituri), kështu qe nuk mund të bëhet fjalë për mosmarrje
te pëlqimit të bashkëshortes së palës paditëse Enver Zeqo për kryerjen e veprimit juridik te
kontestuar, referuar kuptimit te nenit 208 te Kodit Civil. Gjithashtu, nuk u provua prej palëve
paditëse elementi i mashtrimit , si qellim i kryerjes se veprimit juridik te shitjes, bazuar ne
kuptimin e neneve 94 e 95 te Kodit Civil. Nga ana tjetër, personi fizik Enver Zeqo nuk
legjitimohet për të kundërshtuar gjyqësish vlefshmërinë e këtij veprimi juridik, sipas kuptimit
të nen-it 32/a të Kodit të Procedurës Civile, për shkak të mungesës se interesit vetjak, të
drejtpërdrejte dhe të sigurte. Në mungese të interesit të ligjshëm të mbrojtur në këtë gjykim,
pretendimi i palës paditëse person fizik mbetet të vlerësohet si i pabazuar në ligj dhe, si i
tillë, duhet të rrëzohet.....Në rastin konkret, pretendimi i palëve paditëse për cenim të
posedimit mbi një objekt “Hotel, bar restorant” në Golem të Rrethit Kavajë nuk gjen
mbështetje materiale tek asnjë nga dispozitat e renditura në bazën juridike të padisë. Për
pasojë me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka konkluduar në rrëzimin e padisë për këtë
pjesë, për shkak të pabazueshmërisë së saj ligjore...pretendimet e ngritura në kërkesën
ankimore të palëve paditëse janë identike me ato të paraqitura në gjykatën e shkallës së parë
dhe kanë marrë përgjigje në pjesën përshkruese-arsyetuese të vendimit të asaj gjykatë, të
përkrahur dhe nga qëndrimi i Gjykatës se Apelit për çështjen. Në rrethanat si më sipër,
Gjykata e Apelit vlerëson se nuk ka vend për cenimin e vendimit të gjykatës se shkallës së
parë...”
Kundër vendimit nr.237/10-2012-432, datë 13.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës
ka paraqitur rekurs pala paditëse Shoqëria “Oliveri” sh.p.k me anë të të cilit kërkon prishjen
e vendimit nr.119, datë 12.02.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë dhe të vendimit
nr.237/10-2012-432, datë 13.03.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës.
Neni 41 i Kushtetutës, i cili shprehet se “1. E drejta e pronës private është e

garantuar.
2. Prona fitohet me dhurim, me trashëgimi, me blerje dhe me çdo mënyrë
tjetër klasike të parashikuar në Kodin Civil.
3. Ligji mund të parashikojë shpronësime ose kufizime në ushtrimin e së
drejtës së pronës vetëm për interesa publikë.
5. Për mosmarrëveshjet lidhur me masën e shpërblimit mund të bëhet ankim
në gjykatë.”;
“1. Liria, prona dhe të drejtat e njohura me Kushtetutë dhe me ligj nuk mund
të cenohen pa një proces të rregullt ligjor.
2. Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij
kushtetues dhe ligjorë, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e
një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e
pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj.”;

273
Neni 303 i Kodit Civil, i cili shprehet se “ Pronari personi që gëzon një të drejtë
tjetër reale ose poseduesi të cilët kanë arsye të shqetësohen se nga një punim i ri i filluar prej
të tjerëve në tokën e tyre ose të tjetër kujt, mund t’i vijë dëm sendit në pronësi ose në
posedimin e tij, mund t’i drejtohet gjykatës me kusht që ky punim të mos ketë përfunduar ose
të mos ketë kaluar një vit nga fillimi i tij”;
Neni 304 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Posedimi është sundimi efektiv i një personi
mbi një send dhe mbi të drejtat e tjera reale mbi atë. Posedimi mund të ushtrohet
drejtpërsëdrejti ose nga një person që mban sendin.”;
Neni 305 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Posedimi i personit jo pronar mund të jetë i
ligjshëm ose i paligjshëm. Posedimi është i ligjshëm kur poseduesi e ka posedimin nga
pronari, në bazë të një veprimi juridik, në bazë të ligjit ose të një akti administrativ.
Në të gjitha rastet e tjera posedimi është i paligjshëm.”;
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala paditëse Shoqëria

“Oliveri” sh.p.k nuk përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës
Civile që të motivojnë cenimin e Vendimit nr.237/10-2012-432, datë 13.03.2012, të Gjykatës
së Apelit Durrës.
Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes
gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose
jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në
realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve
të gjykatave të faktit.
Ky Kolegj vlerëson të drejtë vendimin e gjykatës së apelit Durrës. Pretendimet e
paraqitura në rekurs kanë të bëjnë me analizën dhe vlerësimin e provave, proces ky që është
objekt i shqyrtimit nga gjykatat e faktit dhe jo i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
përcaktuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve e
parashtrimeve në seancë gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi
dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të
kërkesave të ligjit material dhe atij procedural.
274
Ky Kolegj evidenton se gjykata e apelit ka zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke
garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë e të gjithanshëm të mosmarrëveshjes objekt
gjykimi, si dhe iu ka dhënë përgjigje të gjitha kërkimeve dhe pretendimeve të palëve të
ngritura në gjykim dhe në ankim.
Gjykata e apelit ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i
K.Pr.Civile); i ka çmuar ato, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi
në tërësinë e rrethanave të çështjes duke zgjidhur mosmarrëveshjen konkrete në përputhje me
dispozitat ligjore në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile). Gjykata e apelit ka analizuar provat e
paraqitura nga paditësja të administruara në gjykimin në shkallë të parë dhe ka arritur në
përfundimin se, ndodhemi përpara marrëdhënies juridike të shitjes midis një shoqërie
tregtare (paditësi) dhe një personi fizik (i padituri), kështu qe nuk mund të bëhet fjalë për
mosmarrje te pëlqimit të bashkëshortes së palës paditëse Enver Zeqo për kryerjen e veprimit
juridik të kontestuar, referuar kuptimit të nenit 208 të Kodit Civil. Gjithashtu, nuk u provua
prej palëve paditëse elementi i mashtrimit, si qellim i kryerjes se veprimit juridik të shitjes,
bazuar në kuptimin e neneve 94 e 95 të Kodit Civil. Nga ana tjetër, personi fizik Enver Zeqo
nuk legjitimohet për të kundërshtuar gjyqësish vlefshmërinë e këtij veprimi juridik, sipas
kuptimit të nen-it 32/a të Kodit të Procedurës Civile, për shkak të mungesës se interesit
vetjak, të drejtpërdrejtë dhe të sigurt.
Sipas gërmës “a” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, kërkohet që nga ana e
gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë zbatuar keq ligji. Në rekursin e paraqitur
nga ana e palës paditëse nuk argumentohet një gjë e tillë. Rezulton se këto fakte e rrethana
janë vënë në diskutim gjatë gjykimit dhe janë vlerësuar nga gjykata e apelit në tërësinë e
provave të administruara.
Sipas gërmës “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile kërkohet që nga ana e
gjykatës së shkallës së parë dhe ajo e apelit të ketë shkelje të rënda të normave procedurale
(neni 467 i K.Pr.Civile). Në rastin konkret nuk ngrihen në rekurs dhe nuk rezulton që, si
gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, të kenë shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe
nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve, që të mos jetë
formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë ose të jenë të pavlefshme aktet procedurale që
kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
Edhe në lidhje me këtë rast, sikurse rezulton nga gjykimi i çështjes në shkallë të parë,
nga ankimi, nga gjykimi në apel dhe nga rekursi, pala paditëse jo vetëm që nuk ka ngritur
pretendime të tilla, por edhe nga shqyrtimi e akteve procedurale nuk konstatohen shkelje të
normave procedurale.
Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.237/10-2012-
432, datë 13.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 pika “a” të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.237/10-2012-432, datë 13.03.2012, të Gjykatës së Apelit
Durrës.
Tiranë, më 30.09.2015
275
Nr. 00-2015-3306 i Vendimit (399)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS TË K/PADITUR: ASAM ZORBA

TË PADITUR K/PADITËSA: ENRIKETA SINANI
GËZIM SINANI
E PADITUR NË K/PADI: SHOQËRIA TREGTARE “ARVI”
SH.P.K.
PERSON I TRETË NË K/PADI: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT
TË PASURISË SË PALUAJTSHME
DURRËS.
OBJEKTI PADISË:
Kthim sendi.
Baza Ligjore: Neni 296 i K. Civil.
OBJEKTI I K/PADISË:
Konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës së shitblerjes
nr.793/581, datë 01.07.2005.
Detyrimin e paditësit të k/paditur të njohë pronar të paditurin k/paditës
të apartamentit, regjistruar në ZVRPP si pasuria nr.3/380+2-10.
Detyrimi i personit të tretë të fshijë paditësin e k/paditur
si pronar të kësaj pasurie dhe ta regjistrojë atë në emër të të paditurve k/paditës.
Baza Ligjore e K/Padisë: Nenet 32/a, 160, 192 te K.Pr.Civile,
neni 92/a i K.Civil,
ligji nr.7843, date 13.07.1994.

“Rrëzimin e kërkesë-padisë së paditësit të k/paditur Asam Zorba me objekt
detyrimin e të paditurve k/paditës Enriketa Sinani dhe Gëzim Sinani për
lirimin dhe dorëzimin e një apartamenti, i ndodhur në Durrës, pasuria nr.3/380
+ 2-10 si të pa bazuar në prova e në ligj.
Pranimin e pjesshëm të k/padisë së palës së paditur k/paditëse.
Konstatimin e pavlefshëm të kontratës së shitblerjes nr.793/581, datë
01.07.2010.
Kthimin e palëve kontraktore në gjendjen e mëparshme.
276
Rrëzimin e pjesshëm të k/padisë së të paditurve k/paditës Enriketa Sinani dhe
Gëzim Sinani me objekt detyrimin e paditësit të k/paditur, Asam Zorba, të një
pronari të paditurit k/paditës mbi apartamentin objekt gjykimi dhe detyrimin e
ZVRPP Durrës të regjistrojë pronën në emër të paditurve k/paditës si të
pabazuar në prova.
Shpenzimet gjyqësore lihen në ngarkim të palëve siç janë bërë”.

vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.11-2010-5306 (3040), datë 22.11.2010, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs paditësi, Asam Zorba, i cili kërkon prishjen e këtij
vendimi dhe te vendimit te Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës nr.3040, datë 12.11.2010, e
vendosjen e pranimit të padisë e rrëzimin e k/padisë, duke parashtruar këto shkaqe;
 Të dy gjykatat janë shprehur për pavlefshmëri të kontratës së shitjes, për shkak se në
emrin tim ka firmosur motra ime Enriketa Sinani. Por në asnjë nga vendimet e
gjykatave nuk përmendet dispozita ligjore konkrete që të tregojë arsyet e
pavlefshmërisë së kësaj kontrate shitje.
 Neni 92/a i K.Civil cilëson si veprime juridike të pavlefshme ato që vijnë në
kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit. Por në rastin tonë ne duam të dimë
se me cilën dispozitë urdhëruese të ligjit vjen në kundërshtim kontrata e shitjes që e
bënë atë absolutisht të pavlefshme. Në vendim nuk thuhet asnjë, por përmendet vetëm
neni 92/a e K.Civil.
 Kontrata e shitjes nuk është e falsifikuar dhe as firma e blerësit nuk është e
falsifikuar, siç arsyeton gjykata në vendimin e saj. Nënshkrimi poshtë emrit të blerësit
nuk është i falsifikuar, siç arsyeton gjykata në vendimin e saj. Nënshkrimi poshtë
emrit është i Enriketa Sinani dhe firma është origjinale, pra nuk është munduar të
falsifikojë firmën time. Por veprimi te paditurës tregon diçka tjetër të rëndësishme,
tregon vazhdimësinë e veprimeve që ka kryer deri në atë moment për llogarinë time,
veprime këto të bazuara në marrëveshjen që kishim bërë më parë.
 Kontrata e shitjes së apartamentit, objekt padie, përmban të gjitha kushtet e elementet
e kërkuara nga ligja për t’u konsideruar si akt i rregullt dhe i vlefshëm në bazë të
kërkesave të dispozitave ligjore që parashikon pjesa V-të e K.Civil, nenet 659 e vijues
ku flitet për kontratat në përgjithësi dhe nenet 705 e vijues ku flitet për kontratën e
shitjes.
 Kontrata e shitjes së apartamentit është e lidhur midis shoqërisë “ Arvi “ shpk dhe
blerësit, Asam Zorba. Të paditurit që kërkojnë pavlefshmërinë e saj nuk janë palë në
kontratë. Ata pretendojnë se firma e blerësit, pra firma ime është e falsifikuar
ndërkohë që firmën e ka hedhur vet pala e paditur, Enriketa Sinani. Në një rast të tillë
a legjitimohet e paditura të kërkojë pavlefshmërinë e një akti që ka nënshkruar vet
duke përdorur si shkak nënshkrimin e saj?
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, kane ushtruar rekurs të paditurit k/paditës Gëzim dhe Enriketa
Sinani të cilët kërkojnë prishjen e këtij vendimi si dhe te vendimit te Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës nr.3040, datë 22.11.2010 e kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykate të
Rrethit Gjyqësor Durrës, duke parashtruar këto shkaqe:
277
Të dy gjykatat kane vepruar në kundërshtim me kërkesat e neneve 6 dhe 176 të
K.Pr.Civile.
 Gjykatat kanë pranuar në vendimet e tyre se kontrata e shitjes e lidhur midis
shoqërisë “ ARVI “ shpk Durrës, në cilësinë e shitësit dhe paditësit Asim Zorba, si
blerës, është absolutisht e pavlefshme. Në një rast të tillë gjykatat duhet të kishin
zgjidhur dhe pasojat e ardhura nga kjo kontratë ku një nga pasojat është regjistrimi i
pronës në ZRPP Durrës, por këtë pasojë gjykatat nuk e kanë zgjidhur.
 Në vendim gjykata urdhëron kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme. Por ky
disponim i gjykatës është i paqartë dhe jo i plotë. Në vendim nuk bëhet e qartë, si
duhet kuptuar shprehja kthim i palëve në gjendjen e mëparshme, çfarë veprimesh
janë të detyruara palët për të realizuar kthimin në gjendjen e mëparshme.
 Para se të lidhej kontrata e shitblerjes ekzistonte kontrata e sipërmarrjes ku në
cilësinë e porositësit kam qenë unë e paditura Enriketa Sinani dhe sipërmarrës, pala
e paditur shoqëria “ARVI” shpk. Kjo kontratë është ende në fuqi, ajo nuk është
anuluar dhe as që ka qenë objekt i këtij gjykimi dhe me pavlefshmërinë e kontratës së
shitjes duhet të kthehemi në gjendjen para lidhjes së kontratës së shitjes.

VËREN
Se vendimi nr.10-2012-1266 (635), datë 11.09.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës
është marrë jo në zbatim të ligjit e si tillë duhet të prishet e çështja duhet të kthehet për
rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues .
Në datën 19.02.2013, me nr.G-18, në zyrën e protokollit pranë Gjykatës së Lartë është

depozituar një kërkesë datë 18.02.2013 e palëve të paditura kundrapaditëse, nënshkrimi i të
cilës është vërtetuar nga Noteri Lindita Lula, nr.Rep.494, nr.Kol.140, me anë të së cilës kjo
palë ka hequr dorë nga rekursi në bazë të nenit 490 të K.Pr.Civile.
Rekursi i paraqitur për këte çështje është shqyrtuar nga Gjykata e Lartë në dhomë
këshillimi, në bazë të nenit 480 të Kodit të Procedurës Civile, dhe me vendimin datë
07.03.2013 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë në dhomë këshillimi është vendosur kalimi
për shqyrtim i rekurseve të paditësit të kundërpaditur Asam Zorba dhe të të paditurve
kundërpaditësa Enriketa Sinani dhe Gëzim Sinani.
Në seancën e datës 30.09.2015, në Gjykatën e Lartë, palët e paditura kundrapaditëse
nuk u paraqitën në gjykim, dhe nuk u përfaqësuan as me avokat.
Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se kërkesa nr.Rep.494,
nr.Kol.140 e palëve të paditura kundrapaditëse, përbën heqje dorë të kësaj pale nga rekursi që
ai ka paraqitur kundër vendimit nr.nr.10-2012-1266 (635), datë 11.09.2012, të Gjykatës së
Apelit Durrës.
Kërkesa e mësipërme për heqje dorë nga rekursi është në përputhje me nenin 490 të
K.Pr.Civile, i cili thotë: “Pala mund të heqë dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi
në seancë gjyqësore. Heqja dorë nga rekursi bëhet me shkrim e nënshkruar nga vetë pala ose
avokati i saj i pajisur me prokurë për këtë qëllim....”, për arsye se kjo kërkesë është paraqitur
me shkrim, është nënshkruar nga pala rekursuese dhe është paraqitur përpara se të fillojë
relatimi i çështjes në seancë gjyqësore.
278
Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Larte çmon se gjykimi i rekursit të palëve
të paditura kundërpaditëse Enriketa Sinani dhe Gëzim Sinani duhet të pushohet, në zbatim të
nenit 490 të K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në këto kushte shqyrtoi shkaqet e paraqitura në
rekurs nga pala paditëse e kundërpaditur Asam Zorba.
Nga hetimi gjyqësor ka rezultuar se, me kontratën e shitblerjes nr.793 Rep., nr.581
Kol., datë 01.07.2005, paditësi Asam Zorba, ka blerë një apartament nga shoqëria “ARVI”
shpk, në qytetin e Durrësit. Sipas kontratës çmimi i shitjes është 3 500 000 leke dhe janë
likuiduar. Pasuria e blerë nga paditësi është e regjistruar në ZRPP Durrës.
Paditësi pretendon se duke qenë se jeton në Itali lejoi që në shtëpinë e tij të banonte e
motra, e paditura Enriketa Sinani me të shoqin të paditurin Gëzim Sinani dhe pas 2 vjetësh
vendosi që ta shesë ketë shtëpi. Mirëpo të paditurit kanë zënë banesën dhe nuk dalin prej saj
me gjithë tratativat nuk është bërë e mundur zgjidhja e problemit dhe për këtë i është drejtuar
gjykatës duke kërkuar lirimin dhe dorëzimin e apartamentit.
Ndërsa pala e paditur ka ushtruar kundërpadi duke pretenduar se kontrata e
sipërmarrjes është firmosur midis saj dhe shoqërisë së ndërtimit, ndërsa pala paditëse nuk ka
kontrate sipërmarrje, por vetëm kontratën e shitjes dhe se firma e hedhur në kontratën e
shitjes nuk është hedhur nga paditësi, pra është falso. Në këtë mënyre ajo ka kërkuar
pavlefshmërinë e kontratës së shitjes si dhe njohjen pronare të tyre mbi këtë apartament.
22.11.2010 ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesë-padisë së paditësit të k/paditur Asam Zorba me
objekt detyrimin e të paditurve k/paditës Enriketa Sinani dhe Gëzim Sinani për lirimin dhe
dorëzimin e një apartamenti, i ndodhur në Durrës, pasuria nr.3/380 + 2-10 si të pa bazuar në
prova e në ligj.
Pranimin e pjesshëm të k/padisë së palës së paditur k/paditëse.
Konstatimin e pavlefshëm të kontratës së shitblerjes nr.793/581, datë 01.07.2010.
Kthimin e palëve kontraktore në gjendjen e mëparshme.
Rrëzimin e pjesshëm të k/padisë së të paditurve k/paditës Enriketa Sinani dhe Gëzim
Sinani me objekt detyrimin e paditësit të k/paditur, Asam Zorba, të një pronari të paditurit
k/paditës mbi apartamentin objekt gjykimi dhe detyrimin e ZVRPP Durrës të regjistrojë
pronën në emër të paditurve k/paditës si të pabazuar në prova.
Shpenzimet gjyqësore lihen në ngarkim të palëve siç janë bërë”.
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “.. Në rrethana të tilla kur pranohet se kontrata
nuk është e nënshkruar nga paditësi ajo duhet të konstatohet si absolutisht e pavlefshme në
bazë të nenit 92/a të K.Civil, pasi rezulton e falsifikuar sipas pohimit të palëve në gjykim dhe
derisa kontrata është e till si rrjedhojë e pavlefshmërisë së kontratës, bie titulli i pronësisë në
emër të paditësit, Asam Zorba. Në rrethana të tilla paditësi duke mos qene pronare i pronës
objekt gjykimi se paku nga pikëpamja formale nuk mund të kërkojë detyrimin e të paditurve
kundërpaditë për lirimin dhe dorëzimin e apartamentit objekt gjykimi...
...Në lidhje me kundërpadinë gjykata çmon se edhe ajo është pjesërisht e bazuar në
ligj dhe ne prova dhe si e tillë duhet të pranohet në mënyrë të pjesshme vetëm përsa u
parashtrua me lartë. Pra duke u konstatuar kontrata e shitjes nr.793/581, date 01.07.2005 si
absolutisht të pavlefshme palët duhet të kthehen ne gjendjen e mëparshme. Kthimi ne
gjendjen e mëparshme konsiston në kthimin e apartamentit palës se paditur ne k/padi dhe kjo
e fundit detyrohet te ktheje parat e përfituara nga shitja e apartamentit.
Në lidhje me pretendimin e dyte në k/padi për detyrimin e paditësit të k/paditur, Asam
Zorba, të njohë pronare të paditurit k/paditës, Enriketa Sinani dhe Gëzim Sinani mbi
apartamentin objekt gjykimi, gjykata çmon se ai mbeti i paprovuar dhe si i tillë dudhet të
rrëzohet...”
279
vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.11-2010-5306 (3040), datë 22.11.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës”.
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “... Është provuar në gjykim se kontrata e shitjes
nuk është nënshkruar nga paditës i k/paditur, Asam Zorba, por nga motra e tij e paditura
k/paditëse Enriketa Sinani, fakt ky i pranuar dhe nga vetë palët në këtë gjykim.
Në këto kushte gjykata pasi ka analizuar gjendjen e akteve dhe ne zbatim te neneve
92/a dhe 296 te K.Civil ne kushtet kur paditësi i k/paditur nuk është pronar i apartamentit, ai
nuk legjitimohet të kërkojë si lirimin e tij dhe dorëzimin...
Me gjithë pretendimet e ngritura në këtë gjykim dhe ato te parashtruara ne ankimet e
paraqitura nga palët kundër vendimit, Gjykata e Apelit çmon se nuk duhet vlerësuar sepse:
Së pari, vetë pranimi i pjesshëm i k/padisë dhe konstatimi i pavlefshëm i kontratës së
shitblerjes sjellë dhe pasojën, pra kthimin e palëve ne gjendjen e mëparshme.
Së dyti, për shkak të marrëdhënieve të posaçme midis palëve, nuk u provua dhe
kontributi i dhëne për blerjen e apartamentit objekt gjykimi. Në këto kushte me te drejte
gjykata nuk ka detyruar paditësin e k/paditur të njohë pronare të vetëm të pronës apartamentit
të regjistruar në ZVRPP si pasuri me nr.3/380+2-10 të paditurit k/paditës, Enriketa Sinani dhe
Gezim Sinani...”
Neni 41 i Kushtetutës, i cili shprehet se “1. E drejta e pronës private është e

garantuar.
3. Ligji mund të parashikojë shpronësime ose kufizime në ushtrimin e së
drejtës së pronës vetëm për interesa publikë.
5. Për mosmarrëveshjet lidhur me masën e shpërblimit mund të bëhet ankim
në gjykatë.”;
Neni 42 i Kushtetutës, i cili shprehet se “1. Liria, prona dhe të drejtat e njohura me
Kushtetutë dhe me ligj nuk mund të cenohen pa një proces të rregullt ligjor.
ligjorë, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe
publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me
ligj.”;
kontrolluar përdorimin e pronës në përputhje me interesin e përgjithshëm apo për të siguruar
pagimin e taksave ose të ndonjë kontributi apo detyrimi tjetër”;
Neni 163 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Pronësia fitohet nëpërmjet mënyrave të
caktuara në këtë Kod dhe mënyrave të tjera të caktuara me ligj të veçantë.”;
280
Neni 296 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të
kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar
për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve.”;

nr.635, datë 11.09.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës.
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë,e kundra
padisë, pretendimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e
apelit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj vendimi i kësaj gjykate
duhet të prishet e çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup
gjykues.
Objekti kryesor i këtij gjykimi, tek i cili rëndojnë të gjithë pretendimet dhe prapësimet
e ndërgjyqësve, është në tërësi marrëdhënia juridiko-civile e pronësisë dhe konkretisht e
drejta e pronësisë dhe të drejtat që rrjedhin prej saj. Kodi Civil ka përcaktuar qartë mbrojtjen
juridike që gëzon dhe mjetet ligjore për të realizuar një të drejtë të tillë në rast se gëzimi i
qetë i kësaj të drejte cenohet, nëpërmjet institutit të “rei vendicatio”, padia e kërkimit të
sendit e parashikuar nga neni 296 i tij. Gjatë një gjykimi të kësaj natyre, është detyrim i
gjykatës që të analizojë elementët karakteristikë të saj, ekzistencën e sendit, titullin e
pronësisë të pretenduar nga paditësi dhe rrethanën e faktit, posedimin e sendit nga ana e të
paditurit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të japë konsideratat e përgjithshme në
lidhje me kushtet thelbësore dhe esenciale që karakterizojnë padinë e rivendikimit.
Së pari, sendi duhet të jetë i rivendikueshëm, pra individualisht i përcaktuar e jo i
përcaktuar gjenerikisht. Detyrimi i paditëses është të identifikojë dhe individualizojë qartë
dhe saktë sendin që kërkon të rivendikohet në mënyrë që gjithë veprimtaria e gjykatës të jetë
e sigurt, në dhënien e një vendimi lehtësisht të zbatueshëm.
Së dyti, duhet që paditësi të ketë legjitimitet aktiv. Kjo do të thotë që, paditësi ka
detyrimin për të provuar para gjykatës, në mënyrë të padyshimtë, se është pronar i ligjshëm i
sendit apo e pjesës së sendit që kërkon t’i kthehet gjyqësish. Nga pikëpamja e ligjit material,
paditësi duhet të provojë para gjykatës një fakt juridik si pasojë e së cilit është krijuar
marrëdhënia juridike e pronësisë. Neni 163 i Kodit Civil, parashikon në mënyrë
përgjithësuese se kush mund të jenë këto fakte juridike, që sjellin një pasojë të tillë, ndërsa
neni 164 parashikon kontratën si një mënyrë të prejardhur të fitimit të pronësisë. Nga
pikëpamja e ligjit procedural (neni 12 dhe 213 të Kodit të Procedurës Civile), paditësi këtë
fakt juridik duhet ta provojë me një nga provat e lejueshme që Kodi i Procedurës Civile
parashikon.
Së treti, duhet që pala e paditur të ketë legjitimitet pasiv. Kjo do të thotë që, paditësi
duhet të provojë para gjykatës, në mënyrë të padyshimtë, se 1) është pikërisht i padituri që e
posedon sendin apo pjesë të tij jashtë vullnetit të paditësit, pa asnjë titull që ta bëjë
posedimin e pavlefshëm. Nga pikëpamja e ligjit material, paditësi pra pronari jo posedues,
duhet të provojë se nuk ka asnjë fakt juridik apo akt vullneti të dalë prej tij, që të ketë bërë
posedues të ligjshëm të paditurin (poseduesin jo pronar), me qëllim për ta kualifikuar atë si
posedues i paligjshëm sipas kuptimit të nenit 305 të Kodit Civil. Nga pikëpamja e ligjit
procedural (neni 12 dhe 213 të Kodit të Procedurës Civile), paditësi duhet ta provojë këtë fakt
me mjetet provuese të lejueshme që Kodi i Procedurës Civile parashikon.
281
I gjithë hetimi gjyqësor i lartpërmendur, i jep jetë nenit 31 të Kodit të Procedurës
Civile që shprehet se “Padia është e drejta e personit që bën pretendimin, për t’u dëgjuar, mbi
themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo”. ...Nga ana
tjetër, “Pala kundërshtare ka të drejtë të diskutojë dhe të ngrejë prapësime mbi themelin dhe
bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi.”, çka do të thotë se i padituri ka të drejtë të
paraqesë pretendime lidhur me legjitimitetin aktiv ashtu edhe me legjitimitetin pasiv, në
mënyrë që nga debati kontradiktor të dalë e vërteta mbi marrëdhënien objekt gjykimi dhe mbi
bazën e kësaj të vërtete gjykata ta shpallë të bazuar në ligj apo jo padinë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka lënë në
fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, për shkak se ai vendim është dhënë në
bazë të një hetimit jo të plotë dhe të gjithanshëm.
Nga sa më sipër që Kolegji Civil çmon të theksojë që sendi të jetë i
rivendikueshëm, ai duhet të gëzojë cilësinë e dallimit midis të tjerëve,dhe në këtë mënyrë të
jetë individualisht i përcaktuar e jo i përcaktuar gjenetikisht. Nga sa më sipër rezulton
detyrimi i paditësit që në kuadër të legjitimimit të tij aktiv, pra të provimit të
ligjshmërisë së titullit të tij të pronësisë, të identifikojë dhe individualizojë qartë dhe
saktë sendin që kërkon të rivendikohet në mënyrë që gjithë veprimtaria e gjykatës të
jetë e sigurt, në dhënien e një vendimi lehtësisht të zbatueshëm.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen konkrete paditësi i
kundërpaditur ka një titull pronësie i cili goditet për pavlefshmëri nga pala e paditur
kundërpaditëse për shkak të mungesës së nënshkrimit të paditësit të kundërpaditur në
kontratën e shitjes, duke rezultuar e pranuar se nënshkrimi i kësaj kontrate shitje është bërë
nga e paditura kundërpaditëse Enriketa Sinani.
Përkufizimi i veprimit juridik jepet në nenin 79 të Kodit Civil, sipas të cilit “Veprimi
juridik është shfaqja e ligjshme e vullnetit të personit fizik ose juridik, që synon të krijojë, të
ndryshojë ose të shuajë të drejta ose detyrime civile”. Në thelb, veprimi juridik është një
nënkategori e veprimeve të ligjshme të njerëzve.
Kodi Civil në fuqi bën dy klasifikime të veprimeve juridike të pavlefshme. Në grupin
e parë hyjnë veprimet juridike të cilat konstatohen të pavlefshme dhe në grupin e dytë
veprimet juridike që shpallen të pavlefshme. Veprimet juridike që konstatohen të pavlefshme
përbëjnë grupin e veprimeve te cilat në traditën ligjore e gjyqësore shqiptare janë cilësuar
"absolutisht të pavlefshme". Ndërsa veprimet juridike që shpallen të pavlefshme përfshihen
në grupin e quajtur "relativisht të pavlefshme".
Në mes të pavlefshmërisë absolute dhe asaj relative ka dallime: a) Veprimet juridike
relativisht të pavlefshme janë të anulueshme vetëm nga gjykata, ndërsa veprimet juridike
absolutisht të pavlefshme janë të tilla që në momentin e bërjes së tyre dhe nuk është e
nevojshme të anullohen nga gjykata. b) Veprimet juridike relativisht të pavlefshme kanë vlere
ligjore deri në momentin kur shpallen të pavlefshme nga gjykata, ndërsa veprimet juridike
absolutisht të pavlefshme nuk kanë asnjë vlerë ligjore, qoftë kur realizohen, qoftë edhe me
vonë. Veprimet juridike absolutisht të pavlefshme nuk krijojnë asnjë pasoje juridike, ndërsa
veprimet juridike relativisht të pavlefshme krijojnë pasoja juridike gjer në momentin që ato
shpallen të pavlefshme. Anullueshmëria e veprimeve juridike relativisht të pavlefshme është
e kushtëzuar kurdoherë nga paraqitja e kërkesës në gjykatë nga personi i interesuar. Kjo
situate nuk vërehet në veprimet juridike absolutisht të pavlefshme, mbasi këto veprime nuk
shpallen të pavlefshme, por konstatohen të pavlefshme. Për veprimet absolutisht të
pavlefshme Kodi Civil përdor terminologjinë “janë të pavlefshme”.
Duke u rikthyer në çështjen konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
nga tërësia e marrëdhënieve midis palëve, nga përmbajtja e objektit të paditësë dhe të
kundërpadisë, është ngritur pretendimi se e paditura kundërpaditëse Enriketa Sinani, ka
282
vepruar në cilësinë e përfaqësueses së vëllait të saj paditësit të kundërpaditur Asam Zorba,
pavarësisht se e pa pajisur me një prokurë të posaçme apo të përgjithshme.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se sipas nenit 65 të K.Civil, parashikohet
se:“Tagrat e përfaqësimit ligjor caktohen nga dispozitat e ligjit që i japin këtë cilësi, ndërsa
tagrat e përfaqësuesit të emërtuar nga i përfaqësuari caktohen me prokurë. Tagrat e
përfaqësuesit mund të nxirren edhe nga rrethanat në të cilat kryhen veprimet juridike
përkatëse.” Në nenin 78 të kodit Civil parashikohet se: “Kur një person fizik ose juridik
vepron si përfaqësues pa patur këtë cilësi, si dhe kur përfaqësuesi ka kapërcyer tagrat që i
janë dhënë, veprimi juridik i kryer në këto kushte nuk është i detyrueshëm për personin në
emrin e të cilit janë kryer, përveç kur e ka miratuar më vonë. Kur miratimi nuk është dhënë,
personi i tretë që ka qenë në mirëbesim ka të drejtë të kërkojë shpërblimin e dëmit nga
përfaqësuesi.”
Nga dispozitat e sipërpërmendura do të jemi para një veprimi juridik relativisht të
pavlefshëm dhe si pasojë nuk është i detyrueshëm për personin në emrin e të cilit janë kryer,
përveç kur e ka miratuar më vonë, duke krijuar në këtë mënyrë pasoja të drejtpërdrejta për të
përfaqësuarin, i cili është i vetmi person i cili mund të kundërshtojë apo goditur një veprim
juridik të tillë. Nga analiza e sipërpërmendur
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson, që në kushtet kur e paditura kundërpaditëse
ka vepruar si përfaqësuese pa prokurë në një veprim juridik sikurse është kontrata e shitjes
nr.793 Rep. nr.581 Kol. datë 01.07.2005 në emër të të përfaqësuarit/ paditës i kundërpaditur,
Asam Zorba, me objekt një apartament në qytetin e Durrësit me çmim i shitjes 3 500 000
lekë, nga shitësi / i padituri në kundërpadi/ shoqëria “ARVI” shpk., e cila është miratuar më
vonë nga ana e të përfaqësuarit Asam Zorba, e paditura kundërpaditëse Enriketa Sinani
nuk legjitimohet për të goditur dhe kundërshtuar këtë veprim juridik, pasi i vetmi
person i cili mund të kundërshtonte veprimin juridik sipas ligjit është i përfaqësuari të cilit i
vijnë edhe pasojat e drejtpërdrejta nga veprimi juridik.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit duhet të
prishet edhe pasi hetimi gjyqësor i realizuar nga ana e saj, apo nga gjykata vendimin e të cilit
ajo ka kontrolluar, nuk është i plotë dhe i gjithanshëm sipas nenit 14 të K.Pr.Civile.
Hetimi gjyqësor është parim themeltar i gjykimit civil dhe përbën një detyrim për
gjykatat në të gjitha shkallët e gjykimit. Mungesa e një hetimi të plotë nga ana e gjykatës e
bën vendimin të dyshueshëm, të pa bazuar në provat e pretenduara nga palët, e për pasojë
kemi një vendim të padrejtë dhe një proces të parregullt ligjor.
Në ndryshim nga gjykatat e faktit dhe të apelit, Gjykata e Lartë ka për objekt të
veprimtarisë së saj vetëm zbatimin e ligjit material e procedural nga ana e tyre, por pa patur të
drejtën të zhvillojë hetim gjyqësor në drejtim të marrjes së provave apo vlerësimit e çmimit të
atyre provave apo fakteve që janë vënë në bisedim nga gjykatat më të ulëta.
Në këtë situatë ligjore, kur kjo gjykatë arrin në përfundimin se hetimi gjyqësor nuk
është i plotë dhe i gjithanshëm ka të drejtën vetëm të prishë vendimin e gjykatës më të ulët
dhe të kthejë çështjen për rishqyrtim, duke i caktuar edhe detyrat përkatëse.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen konkrete nuk është sqaruar
edhe fakti nëse kontrata e shitjes me nr.793 rep, nr.581 kol, datë 01.07.2005, midis palës
shitëse shoqërisë “Arvi” sh.p.k., dhe blerës Asam Zorba është e lidhur për të njëjtin objekt
për të cilin është materializuar edhe kontrata e sipërmarrjes që është lidhur midis Enriketës
dhe shoqërisë “Arvi” sh.p.k., për nje apartament me sipërfaqe 124 m2, vërtetuar nga noteri
Agim Cani sipas vërtetimit nr.405 Rep, nr.255 kol të datës 21.05.1998, Nga gjykimi ka
rezultuar se nga pala e paditur Shoqëria “ARVI” shpk ka pretenduar:”...Me thënë të drejtën
nuk e mbaj mend. Enriketa Sinani ka një marrëdhënie tjetër me ne, por në një pallat tjetër, jo
për apartamentin objekt gjykimi”.
283
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2012-2012-1266 (635), datë 11.09.2012, të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe kthimin e çështjes për rishqyrtimin në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Pushimin e gjykimit të shqyrtimit të rekursit të paditurve kundërpaditëse Enriketa Sinani
dhe Gëzim Sinani për shkak të heqjes dorë nga rekursi.
Tiranë, më 30.09.2015
284
Nr. 00-2015-3307 i Vendimit (400)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: QENDRA E TRANSFERIMIT TË

TEKNOLOGJIVE BUJQËSORE VLORË.
I PADITUR: SHOQËRIA OPERATORI I SHPËRNDARJES
SË ENERGJISË ELEKTRIKE SH.A (ish-ÇEZ
shpërndarje sh.a.)
OBJEKTI:
Pavlefshmëri titulli ekzekutiv.
Baza Ligjore: Neni 31, 32 e vijues i K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë. Anulimin si pjesërisht të pavlefshëm të titujve
ekzekutiv, faturave të energjisë elektrike si më poshtë: Anulimin e faturës së
muajit Nëntor 2009 nr.45980796 për shumën 72.000 lekë. Anulimin e faturës
së muajit Dhjetor 2009 nr.45992422 për shumën 28.800 lekë. Anulimin e
faturës së muajit Janar 2010 nr.46055891 për shumën 33.600 lekë. Anulimin e
faturës së muajit Shkurt 2010 nr.4612803 për shumën 33.600 lekë. Anulimin e
faturës së muajit Mars 2010 nr.46186035 për shumën 33.600 lekë. Anulimin e
faturës së muajit Prill 2010 nr.46251608 për shumën 30.081 lekë. Anulimin e
faturës së muajit Maj 2010 nr.45486620 për shumën 33.600 lekë. Anulimin e
faturës së muajit Qershor 2010 nr.45544826 për shumën 33.600 lekë.
Anulimin e faturës së muajit Korrik 2010 nr.45663443 për shumën 67.200
lekë. Të ngelet detyrimi total për t’u paguar për periudhën e mësipërme ne
shumën 13.440 lekë.
Për kabinën Shamogjin: Anulimin e faturës së muajit Shkurt 2010
nr.46163951 për shumën 16.800 lekë. Anulimin e faturës së muajit Mars 2010
nr.46236864 për shumën 16.800 lekë. Anulimin e faturës së muajit Prill 2010
nr.46254502 për shumën 16.800 lekë. Anulimin e faturës së muajit Maj 2010
nr.45489627 për shumën 16.800 lekë. Anulimin e faturës së muajit Qershor
2010 nr.45539409 për shumën 16.800 lekë. Anulimin e faturës së muajit
Korrik 2010 nr.45638962 për shumën 50.400 lekë. Anulimin e faturës së
muajit Gusht 2010 nr.45698518 për shumën 16.800 lekë; Duke qëndruar
detyrimi total për këtë kabinë gjithsej në shumën 1200 lekë.
285
Për kabinën e Stacionit te Pombave me kontratë nr.b72506: Anulimin e faturës
së muajit Qershor 2010 nr.45539403 për shumën 6900 lekë. Anulimin e
faturës së muajit Korrik 2010 nr.456638875 për shumën 34.500 lekë.
Shpenzimet gjyqësore taksa 12.000 lekë dhe pagesa e ekspertit në shumën
25.000 lekë i ngarkohet të paditurit.”

“Mospranimin e ankimit.”
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs pala e paditur CEZ

Shpërndarje Sh.a., e cila kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit duke
 Në datën 28.06.2012 nga gjykata e Apelit u mor në shqyrtim ankimi i paraqitur nga
ÇEZ Shpërndarje sh.a. por në kushtet kur ankimi ishte i shkurtuar, kjo gjykatë
vendosi shtyrjen e seancës dhe lënien e një afati 5 ditor palës së paditur për
paraqitjen e ankimit të plotë.
 Në zbatim të detyrës së vendosur nga gjykata për plotësimin e të metave të ankimit
(paraqitjen e ankimit të plotë) në datën 29.06.2012 me shkresë nr.3990, brenda afatit,
dërguam nëpërmjet shërbimit postar ankimin e plotë të kësaj çështje.
 Dërgimi i ankimit të plotë nëpërmjet shërbimit postar është fakt që provohet nga libri
i protokollit në të cilin është cilësuar numri i protokollit dhe data e shkresës,
destinacioni por edhe konfirmimi i zyrës postare dhe data e depozitimit pranë saj
(29.06.2012).
 Ne kemi kryer të gjitha veprimet për të plotësuar detyrat e caktuara nga gjykata e
Apelit dhe brenda afatit.
 Nëse ankimi i plotë nuk është depozituar në dosjen gjyqësore kjo nuk ka ardhur për
shkak të veprimeve apo mosveprimeve tona.

VËREN
Se vendimi nr.820, datë 19.09.2012, i Gjykatës së Apelit Vlorë, është marrë në zbatim
të gabuar të ligjit, e si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim pranë
Gjykatës së Apelit Vlorë, me tjetër trup gjykues.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë bazuar në nenin 199 të K.Pr.Civile, në seancën e

datës 30.09.2015, vendosi të bëjë kalimin procedural të të paditurit CEZ Shpërndarja sh.a.,
duke u bazuar në vendimin nr.63, datë 17.07.2014, “Miratimin e ndryshimit të emrit tregtar të
shoqërisë “ÇEZ SHPËRNDARJA sh.a., në Shoqëria “Operatori i Shpërndarjes së Energjisë
Elektrike sh.a., me akronimin “OSHEE” të Entit Regullator të Energjisë”, duke thirrur palë
në këtë gjykim në cilësinë e të paditurit Shoqërinë “Operatori i Shpërndarjes së Energjisë
Elektrike sh.a., me akronimin “OSHEE” .
Pala paditëse nëpërmjet padisë kërkon pavlefshmëri titulli ekzekutiv te faturave te
energjisë elektrike te vendosura nga pala e paditur duke pretenduar se, nga ana e palës se
paditur ne mënyrë te pajustifikuar ne adresën e saj është faturuar konsum energjie elektrike
ne termin afrofe (një shifër konsumi qe nuk shpreh realitetin ne terren).
286
vendosur: Pranimin e kërkesë-padisë. Anulimin si pjesërisht të pavlefshëm të titujve
ekzekutiv, faturave të energjisë elektrike si më poshtë: Anulimin e faturës së muajit Nëntor
2009 nr.45980796 për shumën 72.000 lekë. Anulimin e faturës së muajit Dhjetor 2009
nr.45992422 për shumën 28.800 lekë. Anulimin e faturës së muajit Janar 2010 nr.46055891
për shumën 33.600 lekë. Anulimin e faturës së muajit Shkurt 2010 nr.4612803 për shumën
33.600 lekë. Anulimin e faturës së muajit Mars 2010 nr.46186035 për shumën 33.600 lekë.
Anulimin e faturës së muajit Prill 2010 nr.46251608 për shumën 30.081 lekë. Anulimin e
faturës së muajit Maj 2010 nr.45486620 për shumën 33.600 lekë. Anulimin e faturës së
muajit Qershor 2010 nr.45544826 për shumën 33.600 lekë. Anulimin e faturës së muajit
Korrik 2010 nr.45663443 për shumën 67.200 lekë. Të ngelet detyrimi total për tu paguar për
periudhën e mësipërme ne shumën 13.440 lekë.
Për kabinën Shamogjin: Anulimin e faturës së muajit Shkurt 2010 nr.46163951 për
shumën 16.800 lekë. Anulimin e faturës së muajit Mars 2010 nr.46236864 për shumën
16.800 lekë. Anulimin e faturës së muajit Prill 2010 nr.46254502 për shumën 16.800 lekë.
Anulimin e faturës së muajit Maj 2010 nr.45489627 për shumën 16.800 lekë. Anulimin e
faturës së muajit Qershor 2010 nr.45539409 për shumën 16.800 lekë. Anulimin e faturës së
muajit Korrik 2010 nr.45638962 për shumën 50.400 lekë. Anulimin e faturës së muajit Gusht
2010 nr.45698518 për shumën 16.800 lekë; Duke qëndruar detyrimi total për këtë kabinë
gjithsej në shumën 1200 lekë.
Për kabinën e Stacionit te Pombave me kontratë nr.b72506. Anulimin e faturës së
muajit Qershor 2010 nr.45539403 për shumën 6900 lekë. Anulimin e faturës së muajit Korrik
2010 nr.456638875 për shumën 34.500 lekë. Shpenzimet gjyqësore taksa 12.000 lekë dhe
pagesa e ekspertit në shumën 25.000 lekë i ngarkohet të paditurit.”
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “ ... Nga akti i ekspertimit .... ne kundërshtim me
dispozitat ligjore në fuqi furnitori në mënyrë të njëanshme ndryshon strukturën kontraktuale
te matjes dhe te shlyerjes se detyrimeve financiare me baze aparaturën matëse në atë
afrofe.... faturat afrofe janë fatura abuzive ndërkohë kur ka patur sistem matës..... Nuk ka
patur ndërhyrje ne matës me qellim abuzimi dhe për pasoje CEZ Shpërndarje nuk i është
shkaktuar asnjë dem ekomomik dhe faturat objekt mosmarrëveshje nuk kane faturuar
energjinë e saktë të harxhuar.
Kërkesë padia gjen zbatim dhe është e bazuar ne nenin 609 te K.Pr.Civile. “
“Mospranimin e ankimit.”
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “ ... Rezulton se pala e paditur ka paraqitur
ankim të shkurtër kundër vendimit dhe në datën 28.06.2012 përfaqësuesi i te paditurit ka
kërkuar kohë për të paraqitur të plotë ankimin, sipas nenit 455 të K.Pr.Civile.
Në seancën e datës 19.09.2012, rezultoi se i padituri nuk e ka depozituar të plotë
ankimin, duke mos ndrequr të metat brenda afatit 5 ditor, ndonëse ka patur në dijeni nga
seanca e kaluar në të cilën ai ka qenë prezent.
Në zbatim të nenit 450 gërma “b” te K.Pr.Civile, gjykata vendos mospranimin e
ankimit.”
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs pala e paditur Shoqëria “Operatori i
Shpërndarjes së Energjisë Elektrike sh.a., ish- CEZ Shpërndarje Sh.a., e cila kërkon
ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit.
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:
287
Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj...(...)”.
Neni 148 i K.Pr.Civile: “Kur afati është caktuar me ditë dhe me orë, përjashtohet dita
dhe ora në të cilën ka filluar ngjarja ose koha nga e cila duhet të fillojë afati.
Afati që është caktuar në javë, në muaj ose në vite mbaron me kalimin e asaj dite të
javës së fundit, ose të muajit të fundit që ka të njëjtin emër ose numër me atë të ditës që ka
filluar afati.
Kur një ditë e tillë mungon në muajin e fundit, afati mbaron me kalimin e ditës së
fundit të këtij muaji.
Kur dita e fundit e një afati bie në ditë pushimi, afati mbaron në ditën e punës, që vjen
pas asaj të pushimit”.
Neni 444 i K.Pr.Civile: “Afatet e caktuara në nenin e mësipërm janë të prerë dhe
fillojnë nga dita e nesërme e shpalljes së vendimit përfundimtar....(...)”
Neni 450/a i K.Pr.Civile: “Gjykata që ka dhënë vendimin nuk e pranon ankimin kur:
a) është paraqitur jashtë afatit;....Mospranimi i ankimit mund të deklarohet në çdo shkallë
gjykimi.”
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në

dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve të të paditurit të
rekursi i paraqitur nga pala e paditur Shoqëria Operatori i Shpërndarjes së Energjisë
Elektrike sh.a, Ish-ÇEZ shpërndarje sh.a., përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin
472, të Kodit të Procedurës Civile që bëjnë të cenueshëm vendimin nr.820, datë 19.04.2012,
të Gjykatës së Apelit Vlorë.
përcaktuara në nenin 472, të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
Kolegji Civil çmon se administrimi i mirë i drejtësisë fillon me garancinë që një
individ të ketë akses në gjykatë për t’i siguruar atij të gjitha aspektet e një forme gjyqësore të
shqyrtimit të çështjes. Aksesi në gjykatë duhet të jetë substantiv dhe jo thjesht formal.
Mohimi i të drejtës për t’iu drejtuar gjykatës dhe për të marrë një përgjigje
përfundimtare prej saj për pretendimet e ngritura, përbën cenim të së drejtës themelore për
një proces të rregullt ligjor [1], por në të njëjtën kohë, vlerësohet se kërkesa e palëve për
fillimin e një procesi gjyqësor është e lidhur me përmbushjen nga ana e tyre të detyrimeve që
rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara në këtë Kod (neni 3 i
K.Pr.Civile).
Në zbatim të kësaj dispozite, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se është detyrë
e palës ndërgjyqëse të ushtrojë të drejtat dhe të përmbushë detyrimet në një proces gjyqësor,
si dhe në të njëjtën kohë, duhet të jetë i interesuar të ndjekë ecurinë e këtij procesi gjyqësor.
Nga materialet e dosjes gjyqësore, rezulton se pala e paditur Shoqëria Operatori i
Shpërndarjes së Energjisë Elektrike sh.a, Ish-ÇEZ shpërndarje sh.a., (nëpërmjet
përfaqësueses së saj) ka marrë pjesë në seancën gjyqësore të datës 27.12.2010 kur është
shpallur vendimi nr.2825, datë 27.12.2010, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë. Nga ana e
palës së paditur Shoqëria Operatori i Shpërndarjes së Energjisë Elektrike sh.a, Ish-ÇEZ
shpërndarje sh.a., brenda afatit të ankimit, është paraqitur ankimi i shkurtuar ndaj këtij
1
[] Shih vendimet nr.14 datë 3.6.2009; nr.7 datë 11.03.2008; nr.5 datë 06.03.3009; nr.17, datë 19.06.2009, të Gjykatës
Kushtetuese.
288
vendimi pranë Gjykatës së Apelit Vlorë.
Në seancën e datës 28.06.2012 përfaqësuesi i të paditurit i ka kërkuar kohë gjykatës
për të paraqitur shkaqet e plota të ankimit, sipas nenit 455 të K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson, se Gjykata e Apelit Vlorë ka gabuar që e
ka konsideruar se është paraqitur plotësimi i ankimit sipas nenit 455 të K.Pr.Civile.
Në rastin konkret rezulton se pala e paditur e ka paraqitur brenda afatit ligjor prej 5
ditësh të parashikuar nga nenin 455 të K.Pr.Civile plotësimin e ankimit. Nga dokumentet në
dosje dhe konkretisht nga vula postare e zarfit me anë të cilit është dërguar ankimi i plotë
(shkaqet e plota të ankimit), mban datën e dorëzimit 29.06.2012, (pra vetëm një ditë pas
seancës gjyqësore të datës 28.06.2012, seancë në të cilën ju la detyra palës së paditur) dhe
ka marrë nr.protokolli nr.325, datë 02.07.2012, pranë Gjykatës së Apelit Vlorë (brenda afatit
5 ditor).
Në këtë kuadër, në rastin në shqyrtim, nga vetë rrethanat posaçërisht të krijuara nga
ky gjykim, ky Kolegj vlerëson se Gjykata e Apelit Vlorë duke vendosur mospranimin e
ankimit, i ka mohuar ankuesit të drejtën për t’iu drejtuar gjykatës dhe për të marrë një
përgjigje përfundimtare prej saj për pretendimet e ngritura, duke përbërë kështu një cenim të
së drejtës themelore për një proces të rregullt ligjor.
Për sa më sipër, Kolegji Civil arrin në konkluzionin se vendimi nr.820, datë
19.09.2012, i Gjykatës së Apelit Vlorë është i gabuar dhe duhet të kthehet çështja për
rishqyrtim po në atë gjykatë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.820, datë 19.09.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me trup tjetër gjykues.
Tiranë, më 30.09.2015
289
ÇËSHTJE PENALE
290
Nr.7/5 i Regj. Themeltar
Nr.7/5 i Vendimit
VENDIM
NЁ EMЁR TЁ REPUBLIKЁS
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Mirela Fana Kryesuese

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Artan Broci Anëtar
në datën 28.09.2015, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale, që i përket:
KËRKUES: SOKOL HASANI, në mungesë,

KUNDËR: SAIMIR TAHIRI, MINISTËR I
BRENDSHËM, përfaqësuar në gjykim
nga av.Dhimitraq Prifti.
PROKURORIA E PËRGJITHSHME,
përfaqësuar në gjyq nga Madrid Kullolli,
prokuror pranë Prokurorisë së Përgjithshme
Tiranë.
OBJEKTI:
Kundërshtimi i vendimit të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë
datë 28.10.2014 për “Mosfillimin e procedimit Penal”
ndaj shtetasit Saimir Tahiri, Ministër i Brendshëm.
Baza Ligjore: Neni 292/2 dhe 75/b/2 i Kodit të Procedurës Penale.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin datë 28.10.2014 ka vendosur:

Mosfillimin e procedimit penal” ne lidhje me kallëzimin penal me nr.10271,
date 17.09.2014.
Kallëzuesi Sokol Hasani në datën 09.12.2014 ka paraqitur pranë Gjykatës së Lartë

kërkesë për kundërshtim të vendimit të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë datë
28.10.2014 për “Mosfillimin e procedimit penal” ndaj shtetasit Saimir Tahiri, Ministër i
Brendshëm, për këto shkaqe:
 Bazuar në nenin 277/3 të Kodit të Procedurës Penale , për veprat penale që gjykohen
në shkallë të parë nga Gjykata e Lartë, procedohet nga Prokuroria e Përgjithshme.
 Duke qenë se i kallëzuar është shtetasi Saimir Tahiri, Ministër i Brendshëm, për
veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal
dhe “Kryerje te veprimeve arbitrare” parashikuar nga neni 250 i Kodit Penal,
kompetente për procedimin penal është Prokuroria e Përgjithshme.
291
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Mirela Fana; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë Madrid Kullolli, i cili kërkoi, lënien në fuqi të vendimit datë 28.10.2014 të “Mosfillimit
të procedimit penal” të marrë nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë; av.Dhimitraq Prifti, i
cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të “Mosfillimit të procedimit”, në mungesë të subjektit
Sokol Hasani, dhe, pasi e diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e faktit e arsyetimi i vendimit të mosfillimit.
1. Në datën 17.09.2014 shtetasi Sokol Hasani ka paraqitur kallëzim pranë Prokurorisë së
Përgjithshme Tiranë kundër shtetasit Saimir Tahiri, Ministër i Brendshëm, për veprat
penale të “Shpërdorimit të detyrës” dhe “Kryerja e veprimeve arbitrare ” sipas neneve
248 e 250 të Kodit Penal.
2. Nga kallëzimi i shtetasit Sokol Hasani, ka rezultuar se në një nga udhëtimet jashtë
territorit të Republikës së Shqipërisë, oficeret e emigracionit në Belgjikë, gjatë kontrollit
në kufi, nuk kanë lejuar hyrjen e kallëzuesit në Belgjikë dhe gjatë procedurës për kthimin
e tij kanë vendosur shënime në pasaportën ndërkombëtare të kallëzuesit, duke sjellë sipas
kallëzuesit dëmtim të pasaportës ndërkombëtare. Pas kthimit në Republikën e Shqipërisë,
kallëzuesi ka kërkuar pranë kompanisë “ALEAT” pajisjen me pasaportë të re
ndërkombëtare. Kallëzuesi ka pretenduar se punonjës të kompanisë “ALEAT” i kanë
kërkuar që të dorëzonte fillimisht pasaportën e dëmtuar, gjë e cila sipas kallëzuesit nuk
ishte e përcaktuar në rregulloren e veprimtarisë së tyre.
3. Shtetasi Sokol Hasani në lidhje me veprimet e punonjësve të kompanisë “ALEAT” ka
depozituar dy kallëzime penale pranë Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ku pas
verifikimeve është vendosur, mosfillim i hetimeve në kuadër të procedimit penal.
4. Pas njoftimit të vendimeve për mosfillim të hetimeve, kallëzuesi është paraqitur pranë
kompanisë “ALEAT” duke pretenduar se nuk mund të dorëzonte pasaportën e vjetër
ndërkombëtare pasi kjo i nevojitej si provë në një proces gjyqësor. Pas kalimit të afatit 30
ditor nga aplikimi, kallëzuesi është interesuar pranë zyrave të Komisariatit të Policisë
nr.3, Tiranë, ku nga një punonjëse ka ardhur në dijeni se pasaporta ishte bllokuar në
Ministrinë e Brendshme.
5. Kallëzuesi ka pretenduar se mos pajisja me pasaportë ndërkombëtare është penguar nga
Ministri i Brendshëm për shkak të dy kallëzimeve penale dhe një civile që ka bërë ndaj tij
si dhe për shkak të sjelljes në detyrë të këtij shtetasi.
6. Kallëzuesi Sokol Hasani kërkesës i ka bashkëngjitur dhe dokumentacionin përkatës.
7. Pas depozitimit me datë 17.09.2014 të kallëzimit nga shtetasi Sokol Hasani në
Prokurorinë e Përgjithshme, me shkresën me nr.1243/1 prot., datë 08.09.2014, Drejtoria e
Hetimit të Krimit Ekonomik, Korrupsionit dhe Krimit të Organizuar, ka përcjellë për
kompetencë të shqyrtimit të tij, Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
8. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë bazuar në shkresën sa sipër ka kryer hetimet për
kallëzimin në fjalë. Prokurori i çështjes, në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
vendimin e datës 28.10.2014 ka vendosur “Mosfillimin e procedimit penal”.
9. Në marrjen e vendimit të mosfillimit të procedimit prokurori ka arsyetuar: Nga studimi i
këtij materiali rezulton se shtetasi Sokol Hasani ka bërë kallëzim pranë Prokurorisë së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, në datë 31.03.2014 mbi bazën e të cilit është regjistruar
kallëzimi penal nr.3064, si dhe në datë 27.04.2014 mbi bazën e të cilit është regjistruar
kallëzimi penal nr.4724. Nga studimi i dy kallëzimeve penale konstatohet se objekti i
kallëzimeve të shtetasit Sokol Hasani dhe shqyrtimi nga ana e Prokurorëve të caktuar për
ndjekjen e kallëzimeve ka të bëjë me të njëjtin objekt sikundër në kallëzimin penal
nr.10271 datë 17.09.2014. Faktet e kallëzuara objekt hetimi të kallëzimit penal nr.10271
292
të vitit 2014 janë të njëjta me faktet e kallëzuara objekt të kallëzimeve penale nr.3064 të
vitit 2014 dhe nr.4724 të vitit 2014, ku mbështetur në nenin 290 pika 1 gërma “e” të
K.Pr.Penale hetimi në lidhje me këto fakte nuk duhet të fillojë.
10. Kallëzuesi është njohur me këtë vendim dhe në datën 09.12.2014 ka paraqitur pranë
Gjykatës së Lartë kërkesë për kundërshtim të vendimit të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor
Tiranë datë 28.10.2014 për “Mosfillimin e procedimit Penal” ndaj shtetasit Saimir Tahiri,
Ministër i Brendshëm.
I. Ligji i zbatueshëm.
Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë.

10.1 Neni 141 në të cilin përcaktohet se: “Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe
rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të
Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të
Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”.
11. Kodi i Procedurës Penale:

11.1. Neni 75/b, paragrafi i dytë në të cilin përcaktohet përcaktohet se: ... “Gjykata e Lartë
gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë të përcaktuar me short,
veprat penale të kryera nga Presidenti i Republikës, Kryetari dhe anëtarët e Këshillit të
Ministrave, deputetët, gjyqtarët e Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarët e Gjykatës Kushtetuese, kur
këta janë në këto funksione në kohën e gjykimit.”
11.2 Neni 277/3: “Për veprat penale që gjykohen në shkallë të parë nga Gjykata e Lartë,
procedohet nga Prokuroria e Përgjithshme.”
12. Ligji nr.8737, datë 12.2.2001 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Prokurorisë
në Republikën e Shqipërisë”:
12.1 Neni 13 Prokurorët pranë Gjykatës së Lartë, në të cilin përcaktohet përcaktohet se:
“1. Pranë Gjykatës së Lartë funksionet e Prokurorisë ushtrohen nga prokurorët e zyrës së
Prokurorit të Përgjithshëm.
2. Prokurorët pranë Gjykatës së Lartë ushtrojnë ndjekjen penale, si dhe përfaqësojnë akuzën
në gjyq kundër Presidentit të Republikës, Kryeministrit dhe anëtarëve të Këshillit të
Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese dhe gjyqtarëve të Gjykatës së
Lartë.”
III. Në lidhje me kërkesën e paraqitur nga kallëzuesi.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i paraqitur nga kallëzuesi është në
kompetencën lëndore të Gjykatës së Lartë për t’u gjykuar, e cila në këtë rast ka
juridiksionin fillestar. Në nenin 141 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë
përcaktohet se:... “Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka
juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit
dhe anëtarëve të Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe
gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”.
14. Në nenin 75/b/2 të Kodit të Procedurës Penale gjithashtu përcaktohet se: ... Gjykata e
Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë të përcaktuar
me short, veprat penale të kryera nga Presidenti i Republikës, Kryetari dhe anëtarët e
293
Këshillit të Ministrave, deputetët, gjyqtarët e Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarët e Gjykatës
Kushtetuese, kur këta janë në këto funksione në kohën e gjykimit...
15. Në vështrim të këtyre përcaktimeve të ligjvënësit, meqenëse shtetasi Saimir Tahiri është
Ministër i Brendshëm, Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar.
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi dëgjoi palën prezente në gjykim e administroi
provat e paraqitura, arrin në përfundimin se ankimi i paraqitur nga kallëzuesi është i
mbështetur në ligjin procedural dhe si i tillë duhet të pranohet.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të drejtë e të bazuar në ligj ankimin e shtetasit
Sokol Hasani lidhur me mungesën e kompetencës lëndore të Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për të proceduar penalisht ndaj subjektit të posaçëm Saimir Tahiri,
Ministër i Brendshëm.
18. Referuar dispozitave respektive të Kodit Procedural Penal, është prokuroria organi që
ushtron ndjekjen penale si dhe përfaqëson akuzën në gjyq. Ndjekja penale (procedimi
penal) përfshin dy faza të ndryshme, por të lidhura në mënyrë funksionale, fazën e
hetimeve paraprake, që konsiston në kryerjen e veprimeve hetimore për të zbardhur
ngjarjen dhe identifikuar autorin, dhe fazën e gjykimit, që përfaqësohet nga mbrojtja e
akuzës përpara gjykatës.
19. Për sa sipër ky kolegj vlerëson se shkresa me nr.1243/1, datë 08.09.2014 e Drejtorit të
Hetimit dhe Kontrollit të Ndjekjes Penale të Krimit të Ekonomik, Korrupsionit dhe
Krimit të Organizuar në Prokurorinë e Përgjithshme si akt administrativ me të cilin i
është dërguar për kompetencë hetimi, kallëzimi në fjalë bie ndesh me ligjin procedural
penal nenin 277/3 të Kodit të Procedurës Penal, sipas të cilit për veprat penale që
gjykohen në shkallë të parë nga Gjykata e Lartë, procedohet nga Prokuroria e
Përgjithshme.
20. Përfundimisht, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Prokurorisë së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, datë 28.10.2014, “Për mosfillimin e procedimit penal”, është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal, si vendim i marrë nga organi jo
kompetent. Si i tillë ky vendim duhet të prishet dhe aktet e çështjes t’i dërgohen për
kompetencë lëndore Prokurorisë së Përgjithshme.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e neneve 277/3 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit të mosfillimit të procedimit penal, datë 28.10.2014 të Prokurorisë
Kalimin e akteve të çështjes për kompetencë lëndore Prokurorisë së Përgjithshme.
Tiranë, më 28.09.2015
294
Nr. 17/2 i Regj. Themeltar
Nr. 17/2 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:
Artan Broci Kryesues

Edmond Islamaj Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
në datën 21.08.2015 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë :
KËRKUES (PERSONI NËN HETIM): MARK FRROKU i biri Prengës

dhe Lezes, lindur në Pukë,
datëlindja 06.10.1972, banues në
Rr."Leonard Frroku" nr.54
Tiranë, i mbrojtur në gjyq nga
av. Genc Gjokutaj dhe
Sajmir Visha.
ME PJESËMARRJEN E: PROKURORIA E
PËRGJITHSHME E
REPUBLIKËS SË
SHQIPËRISË, përfaqësuar
në gjykim nga prokurorët
Rovena Gashi dhe Madrid Kukolli
A K U Z U A R:
Për veprën penale të
“Vrasjes me paramendim e kryer në bashkëpunim”,
parashikuar nga nenet 78/1 dhe 25 të Kodit Penal.
OBJEKTI:
Marrje informacioni nga Prokuroria e Përgjithshme
në lidhje me procedimin penal nr.2 dhe nr.3 të vitit 2015
në ngarkim të kërkuesit Mark Frroku.
Zëvendësimin e masës së sigurimit “Arrest në Burg”, dhënë me
vendimin nr.17, datë 03.04.2015 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë
me masën e sigurimit “Arrest në shtëpi”,
parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale,
ose “Garanci Pasurore” në shumën 10 000 euro
parashikuar në nenin 236 të K.Pr.Penale.
Dhënie pëlqimi për të marrë pjesë në seancën gjyqësore të datës 19 Tetor ora 9.00
në Gjykatën e Shkallës së Parë të Krimeve të Rënda Brabant-Eallon në Bruksel-Belgjikë,
ku ankimojmë edhe vendimin 1115/174 prot., datë 15.07.2015
të Prokurorisë së Përgjithshme e cila me vendim na rrëzoi kërkesën tonë.
Baza Ligjore: Nenet 246/6, 229/2, 230/2 dhe 260/2 të Kodit të Procedurës Penale.
295
Ligji nr.8497 datë 10.06.1999 (FZ 21-1999) për Ratifikimin e Konventës së Europës
“Për transferimin e procedimeve në çështje penale”, nenet 6/1/2, 8/1, 10/a, 15/1, 16/1, 21/1.
Ligji nr.10193 datë 03.12.2009 “Për Marrëdhëniet Juridiksionale
me autoritetet e huaja në fushën penale”, nenet 35/1, 36, 38/1/3/7.
Konventa Europiane për të Drejtat e Njeriut, nenet 6/1, dhe 3/c/d.
KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi personin nën hetim dhe mbrojtësit e tij të cilët kërkuan:
Zëvendësimin e masës së sigurimit “Arrest në Burg”e vendimit me nr.17 datë 03.04.2015 të
Kolegjit Penal të Gjykatës së lartë në bazë të neneve 230/2 dhe 260/2 dhe 237 të K.Pr.Penale
me masën e sigurimit “Arrest në Shtëpi”, ose atë të “Garancisë Pasurore”, parashikuar nga
neni 236 i K.Pr.Penale, për shkak të mosmarrjes së një vendimi nga ana e shtetit belg në
lidhje me transferimin e procedimit penal ndaj të hetuarit;
Prokurorët pranë Gjykatës së Lartë, Rovena Gashi dhe Madrid Kullolli të cilët kërkuan:
Në mbështetje të nenit 246/6, Neni 3, paragrafi 1 dhe Neni 13 paragrafi 1, të Protokollit të
Dytë shtesë të Konventës së Këshillit të Evropës për Ndihmë të Ndërsjellë Juridike në
Çështjet Penale Mospranimin e kërkesës së parë lidhur me dhënien e informacionit personit
nën hetim; Mospranimin e kërkesës për ndryshimin e masës së sigurimit dhe lënien në fuqi të
masës së sigurimit “Arrest ne burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penal ndaj të arrestuarit
Mark FRROKU, i biri i Preng dhe i Lezes, i datëlindjes 06.10.1972, lindur në Pukë e banues
në Tiranë, për veprën penale “Vrasje me paramendim” kryer në bashkëpunim, parashikuar
nga nenet 78/1 dhe 25 të Kodit Penal në dëm të viktimës Aleksandër Kurti; Mospranimin e
kërkesës për të marrë pjesë në gjykimin në Gjykatën e Shkallës së Parë të Krimeve të Rënda,
Belgjikë.
VЁREN
Se kërkesa e Personit nën Hetim Mark Frroku për zëvendësimin e masës së sigurisë
“Arrest në burg” ndaj shtetasit Mark Frroku me masën “Arrest në shtëpi”, parashikuar nga
neni 237 i K.Pr.Penale, ose me masën “Garanci pasurore”, parashikuar nga neni 236 i
K.Pr.Penale, është e pabazuar në ligj dhe në prova dhe si e tillë duhet të rrëzohet. Po kështu
edhe në lidhje me kërkesën e personit nën hetim në lidhje me dhënien e pëlqimit për të marrë
pjesë në seancën gjyqësore të datës 19 tetor ora 9.00 në Gjykatën e Shkallës së Parë të
Krimeve të Rënda Brabant-Eallon në Bruksel-Belgjikë, ku ankimojnë njëkohësisht edhe
vendimin 1115/174 prot., datë 15.07.2015 të Prokurorisë së Përgjithshme i cili rrëzoi të
njëjtën kërkesë të paraqitur nga i hetuari;
Në seancën e datës 21.08.2015 personi nën hetim, dhe avokati i tij mbrojtës i kërkuan
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë pushimin e gjykimit në lidhje me kërkesën “Marrje
informacioni nga Prokuroria e Përgjithshme në lidhje me procedimin penal nr.2 dhe nr.3 të
vitit 2015 në ngarkim të kërkuesit Mark Frroku”, me arsyetimin se nga ana e përfaqësuesve të
organit të akuzës iu vu në dispozicion në seancë informacioni i kërkuar.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendim të ndërmjetëm të datës 21.08.2015
vendosi të pranojë kërkesën e të hetuarit Mark Frroku dhe vendosi pushimin e kërkesës
penale në lidhje me “Marrje informacioni nga Prokuroria e Përgjithshme në lidhje me
procedimin penal nr.2 dhe nr.3 të vitit 2015 në ngarkim të kërkuesit Mark Frroku”.
296
I. PROCEDURA
Se më datë 28.03.2015 Prokuroria e Përgjithshme, ka regjistruar procedimin penal

nr.nr.2,datë 28.03.2015, në ngarkim të shtetasve: a) Mark FRROKU, i biri i Prengës dhe i
Lezes, lindur më 06.10.1972, në Pukë dhe banues në Tiranë; b)Arjan BYTYCI alias Kristian
MORINA (MARINAJ) alias Hile JOKA alias Hile MORINA, lindur në Pukë më datë
02.02.1977 alias Ilir MORINA i lindur në Drenicë, Kosovë, më datë 2 Shkurt 1977, për
veprën penale të “Vrasjes me paramendim e kryer në bashkëpunim”, parashikuar nga nenet
78/1 dhe 25 të Kodit Penal.
Procedimi penal nr.2, i mësipërm, është regjistruar mbi bazën e materialeve të ardhura
nga Zyra Qendrore Kombëtare Interpol Tirana me shkresën nr.2851/1 KL Prot.BM/FKB
1433/15, datë 27.03.2015 dhe Ministria e Drejtësisë me shkresën nr.266/2, datë 28.03.2015.
Zyra Qendrore Kombëtare Interpol Tirana me shkresën nr.2851/1 KL Prot.BM/FKB
1433/15, datë 27.03.2015 ka komunikuar se shtetasi shqiptar Mark FRROKU, lindur më
06.10.1972, në Këcirë – Pukë alias Besnik Morina, është shpallur në kërkim ndërkombëtar
nga autoritetet belge të drejtësisë, mbi bazën e Urdhrit të Arrestit Ndërkombëtar me nr.B1/07
OPC, lëshuar më datë 03.12.2014, të Prokurorisë pranë Gjykatës së Apelit të Brukselit,
Belgjikë, për veprën penale të “Vrasjes si pasojë e plagëve të marra” parashikuar nga nenet
66 dhe 394 të Kodit Penal Belg, vepër për të cilën parashikohet një dënim maksimal me
burgim të përjetshëm.
Sipas Z.Q.K Interpol Tirana, Shtetasi Mark Frroku është identifikuar si: Mark Frroku,
i biri i Prengës dhe Lezes, lindur më 06.10.1972, në Këcirë, Pukë dhe banues aktualisht në
adresën: Rruga “Bedri Karapici”, nr.390-1/6, Tiranë, me funksion Deputet i Kuvendit të
Republikës së Shqipërisë.
Shkresës së Zyrës Qendrore Kombëtare të Interpol Tiranës i është bashkëlidhur
dokumentacioni i mëposhtëm: Kopje e Urdhrit të Arrestit Ndërkombëtar (kartela Red Notice)
me nr.control No: A-109/1-2015, lëshuar nga Interpol Bruksel, më datë 08.01.2015; Kopje e
rezultateve të nxjerra nga kontrolli në sistemin e-ASF2 të Interpolit; Fotokopje e pasaportës
me nr.BI9965569, lëshuar në emër të Mark Frrokut (të dhënat e nxjerra nga Sistemi i
Administrimit Total të Informacionit -TIMS).
Ministria e Drejtësisë me shkresën nr.266/2 datë 28.03.2015 ka përcjellë shkresën
nr.2851/1 KL Prot.BM/FKB 1433/15, datë 27.03.2015 të Zyrës Qendrore Kombëtare Interpol
Tirana mbi shpalljen në kërkim ndërkombëtar të shtetasit shqiptar Mark FFROKU
(FRROKU) alias Besnik MORINA. Gjithashtu Ministria e Drejtësisë ka komunikuar se duke
marrë në konsideratë urdhrin e arrestit ndërkombëtar, bazuar në nenin 38 të Ligjit nr.10 193,
datë 03.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale”,
mbetet në pritje të veprimeve për të komunikuar më tej me Autoritetet Belge.
Prokuroria e Përgjithshme, duke vlerësuar argumentat e parashtruara nga Autoritetet
Belge të drejtësisë, të përcjella nëpërmjet Z.Q.K. Interpol-Tirana dhe Ministrisë së Drejtësisë,
mbështetur në nenin 6 të Kodit Penal, nenin 287 të Kodit të Procedurës Penale, si dhe pikës 7
të nenit 38, të Ligjit nr.10 193, datë 3.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me
autoritetet e huaja në çështjet penale”, ka urdhëruar regjistrimin e procedimit penal në
regjistrin e njoftimit të veprave penale të Prokurorisë së Përgjithshme, për veprën penale
“Vrasje me paramendim” kryer në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 78/1 dhe 25 të Kodit
Penal.
Në vijim organi i Prokurorisë së Përgjithshme ka komunikuar drejtpërdrejt me
Autoritetet Belge të drejtësisë të cilat kanë dërguar Akt-Akuzën në ngarkim të shtetasit Mark
Frroku. Këto autoritete kanë dhënë miratimin për përdorimin e këtij Akti nga autoritetet
shqiptare.
297
Me qëllim për t’i hapur rrugë një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm të këtij rasti,
Organi i Prokurorisë, bazuar në nenet 73/2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, dhe
nenit 288 të Kodit të Procedurës Penale, ka kërkuar nga Kuvendi Autorizimin për arrestimin
ose heqjen e lirisë së shtetasit Mark Frroku, Deputet i Kuvendit të Republikës së Shqipërisë,.
Me Vendimin nr.42 datë 02.04.2015, Kuvendi i Republikës së Shqipërisë ka miratuar
kërkesën e Prokurorisë për dhënien e autorizimit për arrestimin ose heqjen e lirisë të
Deputetit të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, Mark Frroku, bashkimi i procedimeve
bazuar në nenin 79 pika b të K.Pr.Penale.
Sipas kërkesës për gjykim, organi procedues, Prokuroria e Përgjithshme i ka paraqitur
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë vleftësimin e ligjshëm të ndalimit dhe caktimin e masës së
sigurimit “Arrest në burg” për të hetuarin Mark Frroku.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.17 datë 03.04.2015 ka vendosur:
“Vleftësimin e ligjshëm të ndalimit të shtetasit Mark Preng Frroku. Caktimin e masës së
sigurimit personal “Arrestit në burg”, parashikuar nga neni 238 I K.Pr.Penale për shtetasin
Mark Preng Frroku, i dyshuar për veprën penale të parashikuar nga nenet 78/1 dhe 25 të
K.Penal. Urdhërohet policia gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.17/1 datë 11.06.2015 ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës për zëvendësimin e masës së sigurimit të kërkuesit Mark Frroku”
A. Rrethanat e faktit
Në datë 05.03.1999, viktima Aleksandër KURTI, lindur më 03.01.1975, u qëllua me

thikë për vdekje nga 4 autorë, ndërmjet të cilëve shtetasi Besnik VUKA, në hyrje të stacionit
“Midi” në Saint - Gilles, Bruksel. Autor i kësaj ngjarje besohet të jetë shtetasi Mark
FRROKU, i njohur ndryshe si Besnik MORINA, i njohur ndryshe si FRROKU Dritan, i njohur
si Piro SFRANI (SOFRANI). Sipas disa dëshmitarëve, shtetasi Besnik VUKA ishte autori i
goditjeve me thikë. Viktima kishte rënë në dashuri me një prostitutë, me emrin “L.S”. Kjo
vrasje e paramenduar shtrihet brenda fushës së vrasjes mafioze e organizuar nga qarqet e
tutorëve. Shtetasja L.S. kishte lënë takim me viktimën në ditën e ngjarjes (fakteve).
Aleksandër KURTI kishte menduar se do të takonte prostitutën por ai ra në grackë, e cila
rezultoi fatale për të. MARINAJ Kristian, i njohur si Arjan BYTYCI, si dhe Lek Bib DJAFA
ishin bashkëpunëtorë të VUKA Besnik. Dëshmitarët kishin përmendur numrin e autorëve.
Ata u arratisën jashtë vendit, disa ditë pas ngjarjes.
Prokurori i Përgjithshëm i Brukselit e akuzon shtetasin Mark Frroku, për kryerjen e
veprës penale të “Vrasjes me paramendim”. Me vendim të datës 15 janar 2010 në mungesë,
ndaj të akuzuarve Besnik MORINA, Besnik VUKA, Arjan BYTYCI dhe Bib Lek DJAFA,
Gjykata e Krimeve të Rënda të Rrethit të Brukselit, ka dënuar secilin prej tyre me nga 10 vjet
heqje lirie.
Duke qenë se, nga personat e dënuar është ankimuar vendimi i dënimit, Gjykata e
Kasacionit me vendimin e datës 24 Mars 2010, ka kthyer çështjen për rigjykim Gjykatës për
Krime të Rënda të Provincës Brabant-Eallon, Belgjikë. Avokati i të akuzuarit Besnik Morina,
i identifikuar si Mark Frroku, ka kërkuar shtyrjen e seancës gjyqësore së datës 31 Janar 2014,
për në datën 23 Shkurt 2015.
Nga veprimet hetimore të Prokurorisë së Përgjithshme të Brukselit ka rezultuar se:
Nga këqyrja e vendit të ngjarjes, më datë 5 Mars 1999, rreth orës 17:45, Policia e Saint-
Gilles, ka zbuluar në një rrugë në hyrje të Stacionit “Gare du Midi”, nr.47A të Avenue
Fonsny, Bruksel, trupin e një djali të ri në agoni.
Nga këqyrja rezultoi se, hunda e tij ishte e mbuluar me gjak, kishte hematoma të
rënda tek sytë, plagë në dorë dhe gjoksin e gjakosur me tre gjurmë goditjeje me thikë.
298
Viktima, në bazë të dokumenteve të identifikimit që ju gjetën, është identifikuar si Azem
SHKRELI, lindur në Jugosllavi, më 8 Shtator 1980.
Policia ka konstatuar dhe marrë poshtë një kamioni, një thikë të madhe mishi, me një
dorezë prej druri, tehu i të cilës ishte njollosur me gjak. Veprimet e para hetimore kanë
treguar se bëhej fjalë për larje hesapesh ndërmjet personash të përfshirë në rrjetin e
prostitucionit shqiptar.
Nga deklarimi i shtetasit Nickolas Kurti, vëllai i viktimës, i cili është pyetur nga
hetuesit më 7 dhjetor 2000, ka rezultuar se vëllai tjetër i tij, i quajtur George, e ka informuar
për “mbledhjen e baballarëve”, të mbajtur në Shqipëri, më 28 Mars 1999. Zakoni shqiptar
parashikon në rastet e gjakmarrjes se, baballarët e përgjegjësve të këtij krimi paraqiten para
familjes së viktimës dhe japin informacionin mbi identitetin e autorëve. Gjatë kësaj
mbledhjeje, baballarët e përgjegjësve japin shpjegime mbi rrethanat e vrasjes dhe e pranojnë
ose jo përgjegjësinë e tyre. Kjo mbledhje duhet t’i bëjë të mundur familjes së viktimës, të
mund të ushtrojë më pas të drejtën e gjakmarrjes. Në «mbledhjen e baballarëve» të zhvilluar
në një fshat të Shkodrës, nga ku viktima është me origjinë, kanë qenë prezentë:
- babai i viktimës
- vëllai i viktimës, George KURTI
- Preng FRROKU, babai i Mark FRROKU (Besnik MORINA)
- Bibe DJAFA, babai i Lek Bib JAFA (Lek Bib DJAFA)
- Fran Ded JOKA, babai i Hile JOKA (Arjan BYTYCI)
Babai i autorit të katërt, Nikoll VUKOL nuk është paraqitur në mbledhje pasi, djali i
tij Alex VUKA(Besnik VUKA) nuk e vlerëson veten përgjegjës për vdekjen e viktimës, duke
pretenduar se viktima kishte vdekur para se ai të ndërhynte. Megjithë mungesën e babait të
Alex VUKA (Besnik VUKA), borxhi i gjakut është vënë dhe secila prej katër familjeve duhet
që këtej e tutje “të paguante një jetë” që të vendosej sërish paqja.
Sipas këtij zakoni, një dënim i rëndë në Belgjikë është i barabartë me një jetë.
Mbledhja konfirmoi se, arsyeja e vrasjes së Aleksandër KURTI ka qenë larja e hesapeve në
lidhje me shtetasen “L. A”.
Sipas Nickolas KURTI, vëllai i tij Aleksandër, kishte disa probleme me një farë Ben,
(Arben FRROKU), më të madhin e tre vëllezërve FRROKU, tutor i prostitutave me emrat
“L”, “M” dhe “Z”. Nickolas KURTI, ka deklaruar se Arben FRROKU ishte porositës i
vrasjes së shtetasit Aleksandër KURTI, e kryer nga vëllai i tij “Mark” alias Besnik MORINA.
Lek Bib DJAFA (Xhafa) i ka deklaruar shumë shqiptarëve se, ka marrë shumën 10.000
dollarë amerikanë për ekzekutimin e shtetasit Aleksandër KURTI. Nga shpjegimet e shtetasit
Nickolas KURTI, rezulton se ditën e ngjarjes, ka patur një debat midis viktimës dhe tre
djemve të baballarëve, në Gare du Midi në Bruksel. Një person i katërt ka ndërhyrë, toni
është rritur dhe personi ka nxjerrë thikën. Motivi i vrasjes së tij: raporti midis viktimës dhe
shtetases “L” po bëhej më shumë se profesional dhe mund të vinte në rrezik organizatën e
shfrytëzimit të qenieve njerëzore shqiptare nga Italia, Brukseli deri në Londër.
Në shtator dhe tetor 2000, Nickolas KURTI deklaron në polici se kunati i tij është
lidhur me Markun (Besnik MORINA) dhe shtetasin Hilë JOKA për të vrarë shtetasin
Aleksandër Kurti. Prindërit e KURTI-t jetojnë në Amerikë me djalin e tyre Nickolas. Vëllai i
tij Georges është larguar nga Shqipëria për një destinacion të panjohur në Evropë. Ai është i
kërkuar nga banda e të katërve.
Marku, me vëllezërit e tij Nardi dhe Arben, ka qenë përgjegjës për tre prostituta, që
banojnë bashkë. Sipas dëshmitarit anonim ata quhen FRROKU. Viktima me origjinë nga
Shkodra (Shqipëri) është hequr si polic i Interpolit dhe se në Shqipëri e njeh familjen e
shtetases “L”.
299
Nga frika se mos familja e saj mësonte mbi punën që ajo bënte në Belgjikë, shtetasja
“L” i telefonon tutorit të saj Nardi (FRROKU alias Shkurt LASKU) i cili ndodhej në atë kohë
në Shqipëri. Ai e këshillon të njoftojë të vëllain Dritan (Besnik MORINA). Dritani e fton t’i
ngrejë një kurth viktimës në Gare du Midi. Shtetasja L. kontakton me telefon me Aleksandër
KURTI dhe e siguron se ajo do të ishte vetëm me të në takim. Në orën dhe vendin e caktuar,
nuk është “L” e cila pret viktimën, por katër persona të cilët kanë për qëllim ta vrasin.
Gjithashtu, në ngarkim të personit nën hetim Mark Frroku është regjistruar procedimi
penal nr.3, datë 01.04.2015, për veprat penale: 1. “Pastrim i produkteve të veprës penale ose
veprimtarisë kriminale”, parashikuar nga neni 287 i K.Penal dhe 2. “Refuzimi për
deklarimin, Mosdeklarimi,Fshehja ose deklarimi i rremë i pasurive të personave të zgjedhur
dhe nëpunësve publikë”, parashikuar nga neni 257/a/2” i K.Penal.
Ky procedim është regjistrua mbi kërkesën e Inspektoriatit të Lartë të Deklarimit dhe
Kontrollit të Pasurive dhe Konfliktit të Interesave e cila ka dërguar “Kërkesën për fillimin e
ndjekjes penale” ndaj shtetasit Mark Frroku, me funksion Deputet i Kuvendit të Shqipërisë,
për veprën penale të “Refuzimit për deklarimin, mosdeklarimi, fshehja ose deklarimi i rremë i
pasurive të personave të zgjedhur dhe nëpunësve publikë ose i çdo personi tjetër që ka
detyrimin ligjor për deklarim”, parashikuar nga neni 257/a/2 i K.Penal. Në kërkesë janë
parashtruar dyshimet për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 257/a/2 i K.Penal
nga ana e shtetasit Mark Frroku, pasi në “Deklaratën e interesave private ”Para Fillimit të
Detyrës” në vitin 2013, subjekti deklarues ka deklaruar pasuri në shuma të konsiderueshme
për të cilat ka refuzuar burimin e krijimit të tyre.
Nisur nga fakti se, subjekti ka refuzuar burimin e deklarimit të pasurive, krijohen
dyshime të arsyeshme se subjekti deklarues ka fshehur pasuri të tjera të padeklaruara.
Gjithashtu në deklaratën periodike/vjetore të vitit 2014, subjekti ka deklaruar pasuri në vlera
të konsiderueshme të cilave sërish nuk i ka deklaruar burimin e krijimit të tyre. Në këto
kushte, për shtetasin Mark Frroku krijohen dyshime të arsyeshme se, ka konsumuar elementë
të veprës penale të “Refuzimi për deklarimin, mosdeklarimi, fshehja ose deklarimi i rremë i
pasurive të personave të zgjedhur dhe nëpunësve publikë ose i çdo personi tjetër që ka
detyrimin ligjor për deklarim” parashikuar nga neni 257/a/2 i K.Penal.
Në datë 01.04.2015 është vendosur bashkimi i të dy procedimeve të mësipërme duke
u numërtuar procedimi penal nr.2, viti 2015, nisur nga fakti se të dy procedimet penale bëjnë
fjalë për të njëjtin person, i cili ka kryer disa vepra penale që lidhen midis tyre.
II. PRETENDIMET E PALËVE.
1. Personi nën hetim Mark Frroku dhe mbrojtja e tij Av. Saimir Visha pretenduan se:
 Nuk ka asnjë vendim për transferimin e procedimit penal nga Gjykata Belge në
drejtim të Prokurorisë së Përgjithshme apo Ministrisë së Drejtësisë;
 Mungesa e një vendimi për transferimin e procedimit penal kundër deputetit Mark
Frroku nga shteti kërkues që është Belgjika në drejtim të shtetit Shqiptar në lidhje me
veprat penale të parashikuara nga neni 78/1 e 25 të kodit penal bën që nevojat e
sigurimit dhënë me vendimin penal nr.17, datë 03.04.2015 të Kolegjit Penal të
Gjykatës së Lartë e cila ka dhënë masën e sigurimit “Arrest në burg”, janë zbutur;
 Personi nën hetim Mark Frroku jep pëlqimin përpara Kolegji Penal të Gjykatës së
Lartë, që kërkuesi/i hetuar të marrë pjesë në seancën gjyqësore të datës 19 Tetor të
vitit 2015 në Gjykatën Shkallës së Parë të Krimeve të Rënda Brabant-Eallon në
Bruksel-Belgjikë;
 Është një nga parimet e procesit të rregullt ligjor që çdo i pandehur ka të drejtë të
dëgjohet para se të gjykohet, parim nga i cili nuk përfiton vetëm personi i cili i fshihet
drejtësisë;
300
Në lidhje me qëndrimi mbi kërkesën për zëvendësimin e masës së sigurimit, organi
procedues pretendoi se:
 Në këndvështrimin e Prokurorisë nuk ekziston asnjë nga kushtet e mësipërme, as
nevojat e sigurimit mbi të cilat është vendosur masa e sigurimit nga gjykata nuk kanë
ndryshuar dhe fakti kriminal për të cilën personi është vënë nën këtë masë sigurimi
nuk ka ndryshuar. Përsëri ai dyshohet për kryerjen e të njëjtave vepra penale si në
momentin e arrestimit;
 Vazhdojnë të ekzistojnë nevojat e sigurimit të të arrestuarit, me masën e sigurimit
“”Arrest në burg” neni 238 K.Pr.Penale, pasi rrethanat dhe kushtet për caktimin e
kësaj mase nuk janë zbutur por përkundrazi, nga hetimi kane rezultuar fakte dhe
prova qe provojnë autorësinë e veprës penale për të cilën i është caktuar masa e
sigurimit shtetasit Mark Frroku. Nga hetimet e kryera deri në këtë fazë të hetimit, ka
rezultuar i provuar fakti që shtetasi Mark Frroku në bashkëpunim me tre shtetas të
tjerë ka vrarë me paramendim shtetasin Aleksandër Kurti në datën 05.03.2015 në
Bruksel. Këto te dhëna dalin nga materiali i përkthyer i procedimit penal të dërguar
për gjykim nga autoritetet gjyqësore belge në Belgjikë, material i dërguar me
letërporosi në funksion të procedimit penal nr.2 viti 2015 të Prokurorisë së
Përgjithshme të Shqipërisë.
 Nevojat e sigurimit te personit te arrestuar, qëndrojnë ne fuqi për arsye se nuk ka
dalë asnjë prove apo fakt që të zbehë dyshimet e arsyeshme mbi ekzistencën e fakteve
dhe provat ne ngarkim të tij. Nuk ka dalë apo nuk është paraqitur asnjë e dhenë se
dyshimi është i pa vërtetë apo i pa qenë, përkundrazi dyshimet janë plotësuar me
fakte reale dhe prova konkrete të administruara tashmë një pjesë e tyre.
 Nevojat e sigurimit te personit te arrestuar qëndrojnë ne fuqi, nisur edhe nga
këndvështrimi i frymës së vendimit unifikues nr.1 viti 2009 te Kolegjeve te Bashkuara
te Gjykatës së Lartë, i cili ka theksuar se “Organi i procedimit ka ndjekur hetimet në
një diligjencë të posaçme për rastin konkrete duke vijuar ne kryerjen e hetimeve
intensive të cilat nxjerrin në pah nevojën për qëndrimin ne fuqi te masës se
sigurimit”. Në çështjen në shqyrtim dinamika e hetimit tregon se për asnjë çast nuk
është neglizhuar ushtrimi i ndjekjes penale dhe kryerja në vijimësi e veprimeve
hetimore.
 Nevoja për vazhdimin e masës se sigurimit arrest ne burg qëndron ende për shkak se
asnjë nga kushtet apo kriteret për caktimin e masës së sigurimit të vendosura ndaj tij,
nuk është zbutur apo ndryshuar, por e kundërta ka ndodhur dyshimet dhe provat në
ngarkim të tij janë shtuar dhe rënduar.
 Prokuroria e Përgjithshme nuk është autoriteti kompetent për të vlerësuar mbi një
kërkesë për dhënie pëlqimi nga ana e të hetuarit. Kjo kërkesë duhet t’i drejtohet
autoritetit gjyqësor belg dhe jo Prokurorisë së Përgjithshme;
 Konsiderojmë se transferimi i përkohshëm i personave të ndaluar bëhet me qëllim
marrjen në pyetje, në cilësinë e dëshmitarit dhe jo në cilësinë e të pandehurit apo për
të gjykuar një person.
 Sa më sipër prokuroria shqiptare nuk është autoriteti kompetent për të shqyrtuar dhe
miratuar kërkesën tuaj për transferimin dhe pjesëmarrjen në seancën gjyqësore që të
do të zhvillohet në Mbretërinë e Belgjikës.
II. VLERËSIMI I GJYKATËS.
Kolegji Penal i Gjykatës së Larte bazuar në nenin 141 të Kushtetutës së Republikës së

Shqipërisë ku përcaktohet se: “...Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka
juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe
301
anëtarëve të Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe
gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”, vlerëson se kërkesa do trajtohet nga ana e saj.
Kolegji vlerëson se kërkesa e paraqitur nga Prokuroria e Përgjithshme është në
kompetencën lëndore të Gjykatës së Lartë për t’u gjykuar, e cila në këtë rast ka juridiksionin
fillestar, referuar edhe neneve 75/b/2, 79, 277/3, 288 dhe 289 të Kodit të Procedurës Penale.
Në nenin 75, pika “b” paragrafi i dytë të Kodit të Procedurës Penale përcaktohet se:
“...Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë të
përcaktuar me short, veprat penale të kryera nga Presidenti i Republikës, Kryetari dhe
anëtarët e Këshillit të Ministrave, deputetët, gjyqtarët e Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarët e
Gjykatës Kushtetuese, kur këta janë në këto funksione në kohën e gjykimit...”.
Referuar rrethanave të faktit rezulton se: Procedimi penal nr.2, për veprën penale të
“Vrasjes me paramendim e kryer në bashkëpunim” parashikuar nga neni 78/1-25 i Kodit
Penal, është regjistruar mbi bazën e materialeve të ardhura nga Zyra Qendrore Kombëtare
Interpol Tirana me shkresën nr.2851/1 KL Prot.BM/FKB 1433/15, datë 27.03.2015 dhe
Ministria e Drejtësisë me shkresën nr.266/2, datë 28.03.2015.
Gjithashtu, në ngarkim të shtetasit në hetim është regjistruar procedimi penal nr 3,
datë 01.04.2015, për veprat penale “Pastrim i produkteve të veprës penale ose veprimtarisë
kriminale”, parashikuar nga neni 287 i K.Penal dhe “Refuzimi për deklarimin, mosdeklarimi,
fshehja ose deklarimi i rremë i pasurive të personave të zgjedhur dhe nëpunësve publikë”,
parashikuar nga neni 257/a/2” i K.Penal mbi kërkesën e Inspektoratit të Lartë të Deklarimit
dhe Kontrollit të Pasurive dhe Konfliktit të Interesave dhe nga ana e organit të akuzës është
kryer bashkimi i procedimeve bazuar në nenin 79 pika b të K.Pr.Penale.
Sipas kërkesës për gjykim, organi procedues, Prokuroria e Përgjithshme i ka paraqitur
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë kërkesën për vleftësimin e ligjshëm të ndalimit dhe
caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg” për të hetuarin Mark Frroku.
Gjykata e lartë me vendimin nr.17 datë 03.04.2015 ka vendosur: “Vleftësimin e
ligjshëm të ndalimit të shtetasit Mark Preng Frroku. Caktimin e masës së sigurimit personal
“Arrestit në burg”, parashikuar nga neni 238 I K.Pr.Penale për shtetasin Mark Preng
Frroku, i dyshuar për veprën penale të parashikuar nga nenet 78/1 dhe 25 të K.Penal.
Urdhërohet policia gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë për të vendosur nëse kërkesa e personit nën hetim
Mark Frroku dhe mbrojtësit të tij duhet pranuar (pra a duhet zëvendësuar me një masë tjetër
sigurimi personal), ose jo shtron për zgjidhje çështjen juridike si më poshtë:
 A është e mbështetur në ligj kërkesa e të hetuarit në lidhje me “Dhënien e

Pëlqimit”
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se masa e sigurimit personal

dhënë ndaj të hetuarit Mark Frroku nuk është në kuadër të zbatimit të masave shtrënguese
sipas neneve 493-496 të K.Pr.Penale, në bazë të një kërkese nga ana e Ministrisë së
Drejtësisë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se autoriteti i përcaktuar në bazë të
konventave për “Ndihmë të ndërsjelltë juridike në fushën penale”, është pikërisht Ministria e
Drejtësisë nëpërmjet rrugës rrogatore.
Neni 494/1 i Kodit të procedurës Penal parashikon se :”Me kërkesën e shtetit të huaj,
të paraqitur nga Ministria e Drejtësisë nëpërmjet prokurorit pranë gjykatës kompetente,
gjykata mund të vendosë përkohësisht një masë shtrënguese para se të vijë kërkesa e
ekstradimit.
Kodi parashikon si një element të rëndësishëm për të mbrojtur të drejtat e individit se
në të gjitha rastet e zbatimit të masave shtrënguese, brenda 5 ditëve nga ekzekutimi i masës
302
ose nga vleftësimi i saj, gjykata sigurohet për identitetin e personit dhe merr pëlqimin e tij,
kur ai duhet për lejimin ose jo të ekstradimit. Dhënia e pëlqimit është parashikuar
shprehimisht në nenin 492/2 të K.Pr.Penale i cili parashikon se një nga veprimet që duhen
kryer me personin që kërkohet të ekstradohet është edhe marrja e pëlqimit eventual të tij për
ekstradimin. Termi “Pëlqim eventual”, përdoret për faktin se, në raste të vecanta pëlqimi i
personit të kërkuar për t’u ekstraduar është i domosdoshëm. Një rast i tillë und të jetëzgjerimi
i ekstradimit apo riekstradimit.
Nga ana e të hetuarit Mark Frroku i është kërkuar këtij Kolegji “Dhënie pëlqimi për të
marrë pjesë në seancën gjyqësore të datës 19 tetor ora 9.00 në Gjykatën e Shkallës së Parë të
Krimeve të Rënda Brabant-Eallon në Bruksel-Belgjikë, në një kohë që ndaj këtij subjekti
është regjistruar në Republikën e Shqipërisë nga Prokuroria e Përgjithshme, procedimi penal
nr.2, datë 28.03.2015, në ngarkim të shtetasve: a) Mark FRROKU, i biri i Prengës dhe i
Lezes, lindur më 06.10.1972, në Pukë dhe banues në Tiranë; b)Arjan BYTYCI alias Kristian
MORINA (MARINAJ) alias Hile JOKA alias Hile MORINA, lindur në Pukë më datë
02.02.1977 alias Ilir MORINA i lindur në Drenicë, Kosovë, më datë 2 Shkurt 1977, për
veprën penale të “Vrasjes me paramendim e kryer në bashkëpunim”, parashikuar nga nenet
78/1 dhe 25 të Kodit Penal, dhe në funksion të këtij procedimi nga ana e organit procedues
është paraqitur në gjykatë edhe kërkesa për caktimin e masës shtrënguese (masë sigurimi
personal) arrest në burg.
Nga shqyrtimi i akteve të procedimit penal nuk rezulton që nga ana e shtetit belg të jetë
paraqitur përpara autoriteteve shqiptare, nëpërmjet Ministrisë së Drejtësisë ndonjë kërkesë
për ekstradimin e këtij shtetasi apo ndonjë kërkesë për zbatimin e masave shtrënguese sipas
neneve 493-496 të K.Pr.Penale.
Në kushtet kur nga ana e shtetit belg mungon një kërkesë në bazë të akteve
ndërkombëtare të ratifikuara nga ana e shtetit shqiptar, dhe vullnet i tillë për ekstradimin e
këtij shtetasi në territorin e saj (Belgjikë),është jo logjike paraqitja e kërkesës së të hetuarit
për “dhënie pëlqimi nga ana e gjykatës shqiptare”, për të ndjekur gjykimin në Gjykatën e
Shkallës së Parë të Krimeve të Rënda Brabant-Eallon në Bruksel-Belgjikë.
Dhënia e pëlqimit të një subjekti për t’u ekstraduar në një shtet jashtë republikës së
Shqipërisë, në funksion të një procedimi penal, në bazë të Konventës “Për ndihmë të
ndërsjelltë juridike në Fushën Penale”, dhe Protokolleve të saj Shtesë të ratifikuar nga ana e
Republikës së Shqipërisë, është një akt vullnetar i vetë të proceduarit gjithmonë pasi ndaj tij
është paraqitur ndonjë kërkesë me objekt apo qëllim ekstradimin, zgjerimin e ekstradimit apo
riekstradimin.
Në kushtet që Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se ndaj këtij të hetuari nuk
ka asnjë kërkesë me objekt ekstradimin, zgjerimin e ekstradimit apo riekstradimin, nuk ka
asnjë kërkesë për zbatimin e masave shtrënguese për llogari të ekstradimit, dhe që masa e
sigurimit personal “arrest në burg” është marrë si rezultat i regjistrimit të një procedimi penal
nr.2, për veprën penale të “Vrasjes me paramendim e kryer në bashkëpunim” parashikuar nga
neni 78/1-25 i Kodit Penal, në dëm të viktimës Aleksandër Kurti, konform nenin 6 të Kodit
Penal, i cili parashikon se “Zbatimi i ligjit penal për vepra penale të kryera nga shtetas
shqiptarë”, i cili parashikon se: “...Ligji penal i Republikës së Shqipërisë është i zbatueshëm
edhe për shtetasin shqiptar që kryen krim në territorin e një shteti tjetër, kur krimi është
njëkohësisht i dënueshëm dhe derisa nuk është dhënë për të një vendim përfundimtar nga një
gjykatë e huaj....”, (Kolegji) vlerësoi se kërkesa e të hetuarit Mark Frroku është e pabazuar në
ligj dhe si e tillë duhet të rrëzohet.
303
 Cila është masa e sigurimit që i përshtatet nevojave të sigurimit të rastit konkret,
objekt i këtij gjykimi, dhe a janë zbutur nevojat e sigurimit për të hetuarin Mark
Frroku?
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se duke disponuar mbi këtë kërkesë të
organit të akuzës, plotësohen kushtet për caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”. Në
këtë mënyrë respektohen kushtet dhe kriteret të parashikuara nga nenet 228, 229, 230 të
K.Pr.Penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson të evidentojë faktin se masa e sigurimit nuk
është masë ndëshkimore për personin që dyshohet se ka kryer një vepër penale dhe nga ana
tjetër nuk jepet për të lehtësuar punën e organit të prokurorisë në hetimin e çështjes penale,
por masat e sigurimit duhet të aplikohen vetëm për zbatim të shkaqeve, kushteve dhe
kritereve të përcaktuara në mënyrë të qartë në nenet 228, 229 dhe 230 të K. Pr. Penale.
Masa e sigurimit personal nuk njehsohet me dënimin penal, pasi është një veprim
procedural që kufizon përkohësisht lirinë e personit ndaj të cilit po zhvillohet procedimi
penal. Ky kufizim është i përkohshëm dhe shkalla e tij varet nga nevojat konkrete të procesit
të hetimit.
Konkretisht në nenin 228 pika 1 e K.Pr.Penale parashikohen kushtet e përgjithshme të
masave të sigurimit: i) dyshimi i arsyeshëm, i bazuar në prova; ii) ekzistenca e veprës penale;
iii) ekzistenca e kushteve të dënueshmërisë sipas të drejtës penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se masat e sigurimit bëjnë kufizimin e
lirive dhe të drejtave themelore, veçanërisht lirisë personale në përputhje me parimin e
përpjesëtueshmërisë dhe sakrificës sa më të pakët të nevojshme të cenimit së lirive themelore.
Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut në jurisprudencën e saj ka theksuar në
mënyrë të vazhdueshme mjaftueshmërinë e një justifikimi dhe arsyetimi të përshtatshëm për
sa i përket paraburgimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, kërkesa për zëvendësimin e masës së
sigurimit të caktuar, për të hetuarin Mark Frroku dhe caktimi i një mase sigurimi më të lehtë
ndaj tij, se ajo e marrë aktualisht nga gjykata, gjendet jo në përputhje me ligjin procedural
penal dhe për këtë arsye ajo duhet të rrëzohet.
Në nenin 230 të K. Pr. Penale përcaktohet se: “Arresti me burg mund të vendoset
vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të
veprës dhe të pandehurit”.
Po kështu në nenin 260 paragrafi i dytë të K.Pr.Penale parashikohet se: “Kur nevojat
e sigurimit zbuten ose kur masa e zbatuar nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit ose dënimit që
mund të caktohet, gjykata e zëvendëson masën me një tjetër më të lehtë”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në lidhje me këtë të hetuar, nevojat e
sigurimit në momentin e caktimit të masës kanë qenë të tilla sa që e vetmja masë e
përshtatshme ka qenë masa e sigurimit “arrest në burg”. Nga ana tjetër po ky Kolegj vlerëson
se sipas nenit 260 &2 të K.Pr.Penale, nuk rezultoi e provuar nga ana e të hetuarit Mark
Frroku dhe e mbrojtjes, se nevojat e sigurimit janë zbutur ose kur masa e zbatuar nuk i
përgjigjet rëndësisë së faktit ose dënimit që mund të caktohet, që të legjitimonte këtë Kolegj
për zëvendësimin e masës së dhënë ndaj këtij të hetuari.
Pretendimi i ngritur nga ana e të hetuarit dhe e mbrojtës se “Mungesa e një vendimi
për trasferimin e procedimit penal kundër deputetit Mark Frroku nga shteti kërkues që është
Belgjika në drejtim të shtetit Shqiptar në lidhje me veprat penale të parashikuara nga neni
78/1 e 25 të Kodit Penal bën që nevojat e sigurimit dhënë me vendimin penal nr.17, datë
03.04.2015 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë e cila ka dhënë masën e sigurimit “Arrest
në burg”, janë zbutur është i pabazuar në ligj pasi sikundër arsyetuam edhe më sipër, kjo
304
masë sigurimi personal ndaj të hetuarit Mark Frroku nuk është vendosur në zbatim të masave
shtrënguese sipas neneve 493-496 të K.Pr.Penale, në bazë të një kërkese nga ana e Ministrisë
së Drejtësisë (drejtuar nga shteti belg) .
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, gjithashtu vlerëson se nevojat e sigurimit dhe
caktimit të masës janë objekt rishikimi në varësi të ecurisë së procesit hetimor. Ligjvënësi me
synim që të verifikohet ekzistenca e ligjshmërisë së vijimit të zbatimit të masës së sigurimit
“arrest në burg” ka parashikuar që këtë masë t’ia nënshtrojë verifikimit të detyrueshëm,
periodik, në rrugë gjyqësore. Verifikimi i mënyrës së zbatimit të masës së sigurimit personal
është e parashikuar në piken 6 të nenit 246 të Kodit të Procedurës Penale, në përmbajtje të së
cilës rezulton se: “Çdo dy muaj nga zbatimi i vendimit të arrestit, gjykata që ka dhënë
vendimin duhet të informohet nga prokurori për të arrestuarin. Informacioni jepet me shkrim
dhe përmban të dhëna për gjendjen e procedimit, për pyetjen e të pandehurit dhe të
personave të tjerë, për përshkrimin e të dhënave të marra dhe shoqërohet me kopje të akteve
të fashikullit. Kur është rasti, gjykata mund të revokojë ose të zëvendësojë masën e
sigurimit”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se nga ana e organit të akuzës është
përmbushur detyrimi ligjor për dhënien e informacionit për personin ndaj të cilit është
caktuar masa e sigurimit arrest në burg, sidoqoftë ky shkak i vetëm nuk mundet, të shërbejë
për të justifikuar, zëvendësimin e masës së sigurimit të vendosur ndaj të arrestuarit, ashtu
sikurse kanë vlerësuar edhe Kolegjet e Bashkuara në Vendimin Unifikues Penal nr.1/2009.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në rastet e kërkesave për caktimin e një
mase sigurimi personal ndaj një të dyshuari, duhet mbajtur parasysh Justfikimin e
paraburgimit në disa arsye që nuk kërkohet domosdoshmërisht që të ekzistojnë njëkohësisht,
që janë mbajtur parasysh nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë për të vendosur masën e
paraburgimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në rastin konkret ekziston Rreziku i
largimit, Rreziku i ndërhyrjes në procesin e drejtësisë dhe Nevoja për të parandaluar
pasojat e mëtejshme të veprës penale nga ana e të hetuarit Mark Frroku, pasi personi nën
hetim për shkak të faktit të të qenit zyrtar i lartë, ka mundësi potenciale për t’ju shmangur
hetimit, qoftë edhe duke u larguar jashtë vendit dhe gjithashtu mund të kryejë veprime të
ndryshme për të penguar organin procedues për hetimin normal, në funksion të procedimit të
nisur në ngarkim të të hetuarit Mark Frroku. Pra sa më sipër për personin nën hetim Mark
Frroku rezulton justifikimi për mbajtjen e tij në paraburgim.
Duke marrë në konsideratë sa më sipër, kushtet dhe kriteret për caktimin e masave të
sigurimit personal, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin konkret ndaj të
hetuarit Mark Frroku, nuk ekzistojnë kushtet e parashikuara në Kodin e Procedurës Penale,
për zëvendësimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, me ndonjë masë tjetër më të lehtë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 246/6 dhe 260 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Rrëzimin e kërkesës për zëvendësimin e masës së sigurimit të kërkuesit Mark Frroku.
Tiranë, më 21.08.2015
305
Nr.24 i Regj. Themeltar
Nr.24 i Vendimit
VENDIM

ArdianDvorani Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
në datën 28.09.2015, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale, që i përket:
KËRKUES: SOKOL HASANI (në mungesë).

KUNDËR: EDI RAMA, KRYEMINISTËR I REPUBLIKËS
SË SHQIPËRISË.
PROKURORIA E PËRGJITHSHME,
përfaqësuar në gjyq nga Arben Kraja, prokuror
pranë Prokurorisë së Përgjithshme Tiranë.
OBJEKTI:
Kundërshtim i vendimit të Prokurorisë së Përgjithshme
për “Mosfillimin e procedimit penal” ndaj Edi Rama, Kryeministër,
në lidhje me kallëzimin nr.689/1 prot, datë 19.05.2015.
Baza Ligjore: Neni 291/2 dhe 75/b/2 te K.Pr.Penal.
Shtetasi Sokol Hasani ka paraqitur kallëzim pranë Prokurorisë së Përgjithshme Tiranë

kundër shtetasit Edi Rama, me cilësinë e Kryeministrit të Republikës së Shqipërisë dhe
njëkohësisht, për veprën penale të “Moskallëzim krimi” të parashikuar nga neni 300 i Kodit
Penal.
Prokuroria e Përgjithshme në datën 10.06.2015 ka marrë vendimin për “Mosfillimin e

procedimit penal” për kallëzimin penal nr.11, viti 2015, ndaj shtetasit Edi Rama, me cilësinë
e Kryeministrit të Republikës së Shqipërisë.
Kallëzuesi është njohur me këtë vendim dhe në datën 12.06.2015 ka paraqitur pranë
Gjykatës së Lartë kërkesë për kundërshtim të vendimit të Prokurorisë së Përgjithshme, datë
10.06.2015 për “Mosfillimin e procedimit penal” ndaj shtetasit Edi Rama.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Mirela Fana; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë Arben Kraja, i cili kërkoi, rrëzimin e kërkesës së shtetasit Sokol Hasani dhe lënien në fuqi
të vendimit datë 10.06.2015 të “Mosfillimit të procedimit penal” dhe, pasi e diskutoi çështjen
në tërësi,
306
VËREN
Se kërkuesi Sokol Hasani, ka dijeni sipas njoftimit të bërë nga sekretaria e Gjykatës së
Lartë në datë 24.06.2015. Trupi Gjykues, pasi dëgjoi mendimin e palëve për këtë fakt vendosi
të vazhdojë gjykimin pasi nuk e gjen të bazuar në K.Pr.Penale mungesën e kërkuesit si shkak
për mos vazhdimin e gjykimit.
Gjithashtu vendimi i datës 10.06.2015, i “Mosfillimit të procedimit penal” i Prokurorisë së
Përgjithshme është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural penal dhe si i tillë, duhet
të lihet në fuqi dhe të rrëzohet kërkesa e palës kërkuese.
A. Rrethanat e faktit e arsyetimi i vendimit të mosfillimit.
1. Në datën 19.05.2015 shtetasi Sokol Hasani, ka paraqitur kallëzim pranë

Prokurorisë së Përgjithshme Tiranë kundër shtetasit Edi Rama, Kryeministër i Republikës
së Shqipërisë, për veprën penale “Moskallëzim krimi” të parashikuar nga neni 300 i Kodit
Penal.
2. Në kallëzimin e tij, shtetasi Sokol Hasani pretendon se është vënë në dijeni
nga mediat audiovizive se “Kryeministri Edi Rama në datën 18.05.2015, gjatë fushatës
elektorale për zgjedhjet vendore në Burrel, citon se kreu i PD-se, Basha (midis të tjerash)
për kohën në të cilin mbante postin e Ministrit të Transportit, e cila përkon me Rrugën e
Kombit dhe 230 milion Euro të “ikur në drejtim të paditur” e duke vazhduar “jo se shuma
vërtet ka ikur në drejtim të paditur, pasi ne e dimë ku ka shkuar...”.
3. Në këto kushte, sipas kallëzuesit, Kryeministri Edi Rama ka konsumuar
elementet e veprës penale të “Moskallëzimit te krimit”, të parashikuar nga neni 300 i
Kodit Penal.
4. Prokuroria e Përgjithshme në datën 10.06.2015 ka marrë vendimin për
“Mosfillimin e procedimit penal” ndaj shtetasit Edi Rama, për shkakun se mungojnë
elementët e veprës penale të kallëzuar, të parashikuara nga neni 300 i Kodit Penal.
5. Organi procedues ka arsyetuar në vendim se, pretendimet e paraqitura në
kallëim nga shtetasi Sokol Hasani, rezulton se në lidhje me investimet publike të kryera
për ndërtimin e Rrugës së Kombit ka pasur një procedim penal të hetuar nga Prokuroria,
dhe një vendim të Gjykatës së Lartë në lidhje me këtë procedim penal.
6. Përsa kohë organet e zbatimit të ligjit kanë regjistruar një procedim penal,
shumë kohë më para se të bëheshin deklarimet e Kryeministrit në datë 18.05.2015, është
e qartë se një deklarim i tillë nuk mund të përbëjë elementet e veprës penale
“Moskallëzim Krimi” e parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal.
7. Kallëzuesi është njohur me këtë vendim dhe në datën 12.06.2015 ka paraqitur
pranë Gjykatës së Lartë kërkesë për kundërshtim të vendimit të Prokurorisë së
Përgjithshme datë 10.06.2015 për “Mosfillimin e procedimit penal” ndaj shtetasit Edi
Rama, Kryeministër i Republikës së Shqipërisë.
B. Në lidhje me kërkesën e paraqitur nga kallëzuesi.
8. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i paraqitur nga kallëzuesi

është në kompetencën lëndore të Gjykatës së Lartë për t’u gjykuar, e cila në këtë rast ka
juridiksionin fillestar. Në nenin 141 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë
përcaktohet se:... “Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka
juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit
gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”.
307
9. Në nenin 75, pika “b” paragrafi i dyte i Kodit të Procedurës Penale gjithashtu
përcaktohet se: ... Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë
nga 5 gjyqtarë të përcaktuar me short, veprat penale të kryera nga Presidenti i
Republikës, Kryetari dhe anëtarët e Këshillit të Ministrave, deputetët, gjyqtarët e
Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarët e Gjykatës Kushtetuese, kur këta janë në këto funksione
në kohën e gjykimit...
10. Në vështrim të këtyre përcaktimeve të ligjvënësit, meqenëse shtetasi Edi Rama
është Kryeministër i Republikës së Shqipërisë dhe deputet i Parlamentit të Shqipërisë,
Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar.
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë pasi dëgjoi palët dhe administroi provat e
paraqitura në gjykim, arrin në përfundimin se ankimi i paraqitur nga kallëzuesi është i
pambështetur në ligj dhe si i tillë nuk do të pranohet.
12. Kështu, për sa i përket kallëzimit për veprën penale “Moskallëzim krimi” ,
parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal , Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson të
drejtë përfundimin e arritur nga organi i akuzës për këtë vepër për faktin se, n ë rastin
konkret mungojnë elementet e veprës penale, të “Moskallëzimit të krimit”, parashikuar
nga neni 300 i Kodit Penal.
13. Në arsyetimin e vendimit, organi i akuzës ka motivuar mungesën e elementëve
të figurës së veprës penale objekt i kallëzimit, për shkak se nga rrethanat e faktit rezulton
që fakti penal nuk parashikohet si vepër penale si argumentohet më sipër.
14. Vendimi i prokurorit për mosfillimin e procedimit penal vlerësohet i ligjshëm,
edhe për shkak të kuptimit dhe të zbatimit të drejtë të ligjit material dhe procedural penal.
15. Sipas nenit 290/ç të K.Pr.Penale, përcaktohet qartë se në cilat raste organi
procedues merr vendim për mosfillimin e procedimit penal. Në rastin konkret, vendimi i
atakuar është i bazuar në nenet 277/3, 290 gërma “ç” e 291 të K.Pr.Penale (fakti penal
nuk parashikohet si vepër penale).
16. Në kushtet kur, në bazë të kallëzimit e materialeve shoqëruese të tij, është e
qartë situata procedurale dhe ajo penale e hetimit, nuk vlerësohet me vend vazhdimi i
hetimeve të mëtejshme për këtë çështje.
C. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të drejtë vendimin për mosfillimin e
procedimit penal të dhënë në zbatim korrekt të ligjit material dhe procedural penal.
18. Vendimi është rrjedhojë e kuptimit dhe zbatimit të drejtë të ligjit penal dhe, si
i tillë, Kolegji vlerëson se ai do të lihet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e neneve 277/3, 290/ç e 291
të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Rrëzimin e kërkesës se kërkuesit Sokol Hasani me objekt Kundërshtim i vendimit të
Prokurorisë së Përgjithshme për “Mosfillimin e procedimit penal” ndaj Edi Rama, Kryeministër,
në lidhje me kallëzimin nr.689/1 prot, datë 19.05.2015.
Lënien në fuqi të vendimit të mosfillimit të procedimit penal datë 10.06.2015 të
Prokurorisë së Përgjithshme.
308
Tiranë, më 28.09.2015
309
Nr.25 i Vendimit
VENDIM
Guxim Zenelaj Kryesues

Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtar
në seancën gjyqësore datë 23.09.2015, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.25/2015 me

palë:
ANKUES: SOKOL BARDHOSH HASANI
OBJEKTI:
Kundërshtim i vendimit date 05.06.2015
të Prokurorisë së Përgjithshme për mosfillimin të procedimit penal
ndaj shtetasve Edi Rama dhe Saimir Tahiri
Baza ligjore: Neni 291/2 i K.Pr.P.

pasi konstatoi se, kjo çështje bën pjesë në çështjet penale për të cilat, në zbatim të
nenit 141/1 të Kushtetutës së Shqipërisë 1 dhe nenit 75/b, pika 2 të Kodit të Procedurës
Penale2, Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar për gjykimin e akuzave (veprave) penale
kundër një kategorie të caktuar personash që ushtrojnë funksione të rëndësishme Kushtetuese,
midis të cilëve përfshihen edhe Kryetari dhe Anëtarët e Këshillit të Ministrave, sikur se janë
shtetasit Edi Rama (Kryetar i Këshillit të Ministrave) dhe Saimir Tahiri (Anëtar i Këshillit të
Ministrave).
pasi dëgjoi ankuesin Sokol Hasani, i cili kërkoi shfuqizimin e vendimit të Prokurorisë
së Përgjithshme për mosfillimin e procedimit penal;
prokuroren Anila Leka, e cila kërkoi, rrëzimin e ankimit të paraqitur nga shtetasi
Sokol Hasani; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
1
Neni 141 i Kushtetutës së Shqipërisë:
1. Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër
Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së
Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese...
2
Neni 75 i Kodit të Procedurës Penale:
2. Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë të caktuar me short, veprat
penale të kryera nga Presidenti i Republikës, deputetët, Kryeministri dhe anëtarët e Këshillit të Ministrave,
gjyqtarët e Gjykatës Kushtetuese dhe gjyqtarët e Gjykatës së Lartë, kur këta janë në këto funksione në kohën e
gjykimit.
310
Se, ankuesi Sokol Hasani ka paraqitur kallëzim pranë Prokurorisë së Përgjithshme
kundër shtetasit Edi Rama, Kryetar i Këshillit të Ministrave dhe shtetasit Saimir Tahiri,
Anëtar i Këshillit të Ministrave, për kryerjen e veprave penale të “Shpërdorimit të detyrës”,
“Kryerjes së veprimeve arbitrare”, “Mosmarrjes së masave për ndërprerjen e gjendjes së
paligjshme”, parashikuar nga nenet 248, 250 e 251 të KP.
Sipas ankuesit Sokol Hasani, për pajisjen e tij me pasaportë biometrike në procedurat
administrative është penguar nga shtetasi Saimir Tahiri, për shkak të paraqitjes ndaj tij të
kallëzimeve penale dhe një padie civile dhe shtetasi Edi Rama, edhe pse është vënë në dijeni
prej ankuesit, nuk ka marrë asnjë masë për ndërprerjen e kësaj situate.
Në lidhje me kallëzimin e paraqitur nga ankuesi Sokol Hasani, Prokuroria e
Përgjithshme me vendimin datë 05.06.2015 ka vendosur:
Të mosfillojë procedimin penal për veprat penale të parashikuara nga nenet 248, 250 e
251 të KP, ndaj shtetasit Edi Rama, me detyrën Kryetar i Këshillit të Ministrave të
Republikës së Shqipërisë dhe deputet i Kuvendit të Shqipërisë, si dhe shtetasit Saimir Tahiri
me detyrën Ministër i Ministrisë së Brendshme, sepse fakti i kallëzuar nuk parashikohet nga
ligji si vepër penale.
Ankuesi Sokol Hasani ka kundërshtuar vendimin e mësipërm duke parashtruar se:
vendimi i prokurorisë është i paarsyetuar ligjërisht dhe nuk ka pasqyruar drejt
rrethanat dhe faktet;
dorëzimi i pasaportës së dëmtuar nuk është kusht për pajisjen me pasaportë të re, në
interpretim të ligjit dhe akteve nënligjore;
sipas mënyrës së organizimit të strukturave shtetërore, çdo hallkë e tyre mban
përgjegjësi individuale.
Kolegji Penal pasi dëgjoi palët dhe administroi provat e paraqitura në gjykim, arrin në
përfundimin se, ankimi i paraqitur nga kallëzuesi është i pambështetur në ligj dhe si i tillë nuk
do të pranohet.
Në arsyetimin e vendimit, organi i akuzës ka motivuar mungesën e elementëve të
figurës së veprës penale objekt i kallëzimit, për shkak se nga rrethanat e faktit rezulton që
fakti penal nuk parashikohet si vepër penale. Në vendim janë pasqyruar në mënyrë të saktë
rrethanat e faktit, për të cilat kërkuesi pretendon se është kryer vepër penale.
Ndërprerja e procesit për t’u pajisur kërkuesi me pasaportë biometrike ka ardhur si
pasojë e mosplotësimit prej tij të dokumentacionit të duhur ligjor dhe jo nga veprimet apo
mosveprimet e nëpunësve publikë dhe aq më tepër të Kryetarit të Këshillit të Ministrave dhe
Ministrit të Brendshëm.
Në këto kushte, vendimi i prokurorit për mosfillimin e procedimit penal është marrë
në zbatim të nenit 299/1/ç të KPP, pasi fakti i kallëzuar nuk parashikohet nga ligji si vepër
penale, për rrjedhojë, duhet të rrëzohet kërkesa e paraqitur nga ankuesi Sokol Hasani, pasi
nuk është e bazuar në ligjin procedural penal.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e neneve 277/3, 290/ç e 291
të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Sokol Bardhosh Hasani me objekt:
Kundërshtimin e vendimit për mosfillimin e procedimit penal date 05.06.2015 të
Prokurorisë së Përgjithshme.
Tiranë, më 23.09.2015
311
Nr.29 i Regj.Themeltar
Nr.29 i vendimit
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Artan Broci Anëtar
Me pjesëmarrjen e sekretares gjyqësore Elona Kardhiqi, në seancën gjyqësore, datë

08.09.2015 të zhvilluar me dyer të hapura, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.29/2015
me palë:
KËRKUES: PROKURORIA E PËRGJITHSHME,

përfaqësuar nga prokurorët Arben Kraja,
Anila Leka dhe Altin Binaj
PERSON NËN HETIM: ARMANDO PRENGA, përfaqësuar nga
Av. Baftjar Rusi
OBJEKTI:
Shqyrtimin e arrestimit në flagrancë të shtetasit Armando Prenga,
i biri i Ndues dhe Martes, dtl. 26.06.1974,
lindur në Laç dhe banues në Tiranë.
Vleftësimin si të ligjshëm të tij.
Caktimin ndaj këtij shtetasi të masës së sigurimit personal
“Arrest në burg”.
Baza Ligjore: Nenet 228, 229, 244, 245, 258, 259, 238 të K.Pr.Penale.
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje të armëve luftarake ” në ambientet publike,
“Plagosjes së rëndë me dashje”në bashkëpunim
dhe të “Kanosjes” në bashkëpunim,
parashikuar nga nenet 84 e 25, 88 e 25 dhe 278/5 të Kodit Penal.
Më datë 07.09.2015 Prokuroria e Përgjithshme ka paraqitur pranë Gjykatës së Lartë,

kërkesën për shqyrtimin e arrestimit në flagrancë, vleftësimin si të ligjshëm të tij dhe
caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, të parashikuar nga neni 238 i Kodit të
Procedurës Penale, ndaj shtetasit Armando Ndue Prenga, i cili dyshohet për kryerjen e
veprave ”Prodhimi dhe mbajtja pa leje të armëve luftarake” në ambientet publike,“Plagosjes
së rëndë me dashje” në bashkëpunim dhe të “Kanosjes” në bashkëpunim, parashikuar nga
nenet 84 e 25, 88 e 25 dhe 278/5 të Kodit Penal.
312
pasi dëgjoi prokurorët Arben Kraja, Anila Leka dhe Altin Binaj, të cilët kërkuan
vleftësimin si të ligjshëm të arrestimit në flagrancë të shtetasit Armando Ndue Prenga dhe
caktimin ndaj tij të masës së sigurimit personal “Arrest në burg”, të parashikuar nga neni 238
i Kodit të Procedurës Penale; pasi dëgjoi avokatin mbrojtës Baftjar Rusi, i cili kërkoi rrëzimin
e kërkesës; pasi dëgjoi personin nën hetim Armando Ndue Prenga, i cili kërkoi rrëzimin e
kërkesës, dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. RRETHANAT E FAKTIT
1. Në kërkesën e saj, Prokuroria e Përgjithshme, ka parashtruar se:
Në datën 05.09.2015 Prokuroria e Përgjithshme , në bazë të materialeve të referuara nga
policia gjyqësore, ka regjistruar procedimin penal nr.09 të vitit 2015, duke u shënuar
emrat e shtetasve Armando Prenga, Gjergj Cali, Gjok Cali, Gazmir Jushi, Nikoll Cali dhe
Anton Leka, si të dyshuar për kryerjen e veprave penale “Plagosje e rëndë me dashje” në
bashkëpunim, “Mbajtje pa leje të armëve luftarake në vendet publike”, “Prodhimi,
mbajtja, blerja apo shitja pa leje e armëve të ftohta” në ambiente publike, në bashkëpunim
dhe “Kanosje” e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 88/1 e 25, 278/5, 279/2
dhe 84 e 25 të Kodit Penal.
2. Ky procedim ka filluar, pasi nga hetimi paraprak dhe aktet e deritanishme ka rezultuar se:
Shtetasit Armando Prenga, Gjergj Cali, Gjok Cali si dhe shtetasit e tjerë të lidhur me
këtë procedim, janë të njohur me njeri tjetrin edhe banorë të Rrethit Kurbin. Rezulton se
shtetasi Armando Prenga është gjithashtu edhe deputet i Kuvendit të Shqipërisë.
Në Lagunën e Patokut, Laç, shtetasi Gjok Cali ka në pronësinë e tij një lokal. Shtetasi
Armando Prenga, në datë 04.09.2015, rreth orës 22:30 ka shkuar në afërsi të këtij lokali, tek
ura, është takuar dhe ka debatuar me djalin dhe nipin e shtetasit Gjok Cali, shtetasit Dorian e
Julian Cali.
Shtetasi Gjok Cali, pasi është njoftuar në lidhje me këtë konflikt, nga djali i tij, Dorian
Cali, është nisur me automjetin e tij në drejtim të lokalit.
Gjatë rrugës, në vendin e quajtur Fushë Kuqe, shtetasi Gjok Cali është përballur me
shtetasit Armando Prenga, Luigj Skura, Gazmir Jushi dhe Gjon Prenga, të cilët po udhëtonin
së bashku në të njëjtin automjet.
Në këtë moment, shtetasit Gjok Cali dhe Armando Prenga kanë ndaluar automjetet ,
dhe kanë debatuar me njeri tjetrin. Shtetasi Gjok Cali i ka kërkuar Armando Prengës
shpjegime në lidhje me debatin që kishte ndodhur mes tij dhe djalit të tij, pak më parë. Më
pas ata janë konfliktuar mes tyre.
Sipas pretendimeve të shtetasit Gjok Cali, shtetasi Armando Prenga ka nxjerrë armën
e zjarrit tip pistoletë dhe e ka goditur në kokë me qytën e saj, duke i shkaktuar një plagë në
kokë. Pas kësaj ai ka qëlluar me armë një herë në ajër.
Ndërkohë sipas pretendimeve të shtetasit Armando Prenga, Gjok Cali e ka kanosur atë
me thikë.
Sipas Prokurorisë këta dy shtetas kanë një konflikt midis tyre , në lidhje me të drejtën
e shfrytëzimit të Lagunës së Patokut.
Menjëherë pas konfliktit me Armando Prengën, shtetasi Gjok Cali është kthyer në
lokalin e tij. Në orën 23:40 ai ka njoftuar për këtë ngjarje Komisariatin e Policisë Kurbin
duke shpjeguar se: “Tek lokali i Calëve në Patok është goditur me pistoletë nga deputeti
Armando Prenga”.
Me marrjen e këtij njoftimi, grupi i gatshëm i Komisariatit të Policisë Kurbin, ka
shkuar në lokalin e shtetasit Gjok Cali dhe ka marrë të dhënat mbi ngjarjen dhe më pas e ka
313
udhëzuar shtetasin Gjok Cali të paraqitej në Komisariatin e Policisë Kurbin, për të bërë
kallëzim penal për ngjarjen.
3. Shtetasi Gjok Cali së bashku me vëllezërit e tij, Tom Cali e Nikoll Cali dhe shtetasin
Gjergj Cali, kushëririn e tij, janë nisur me automjetin e tij “Mercedes - Benz", ngjyrë gri,
me targa LA7227A, për në Komisariatin e Policisë, Kurbin. Ata janë shoqëruar edhe nga
shtetasi Françesk Cali, nipi i Gjok Calit, i cili ka udhëtuar me një automjet tjetër tip
“BMW".
4. Me të mbërritur në Komisariatin e Policisë Kurbin, shtetasi Gjok Cali ka hyrë brenda
ambienteve të tij për të bërë kallëzim penal, ndërsa shtetasit që e shoqëronin, kanë
qëndruar në pritje të tij, jashtë ambienteve të këtij Komisariati.
5. Nga materialet e dosjes ka rezultuar se, gjatë kësaj kohe, para Komisariatit të Policisë ka
ardhur personi nën hetim Armando Prenga i shoqëruar nga vëllai i tij Edmond Prenga,
shtetasi Gazmir Jushi, etj. Këta shtetas kanë filluar të konfliktohen fizikisht duke u
goditur me grushte, me pjesëtarët e familjes Cali. Më pas shtetasi Armando Prenga ka
qëlluar me armë zjarri tip pistoletë. Nga të shtënat me pistoletë është plagosur në këmbë
shtetasi Tom Cali.
6. Gjithashtu, gjatë këtij konflikti janë përdorur edhe armë të ftohta, nga ku janë dëmtuar
shtetasit Gazmir Pjeter Jushi, Eduart Ndue Prenga, Gjergj Lek Cali dhe Nikoll Ded Cali.
Ndërkohë janë dëgjuar dhe disa të shtëna me armë zjarri të tipit automatik. Pas kësaj, të
gjithë të pranishmit në konflikt janë shpërndarë.
7. Policia gjyqësore, në kushtet kur ngjarja ka ndodhur pranë ambienteve të Komisariatit të
Policisë Laç, menjëherë ka kryer veprimet e para hetimore si :
8. Mbajtjen e proces verbalit për kqyrjen dhe marrjen e dokumentacionit shkresor datë
05.09.2015, për administrimin e librit të shërbimit të drejtimit operativ të Komisariatit të
Policisë Kurbin, e datës 04.09.2015 ku në orën e regjistrimit 23.40 është shënuar “Tek
lokali i Caleve në Patok merr shtetasi Gjok Cali, i cili thotë se e ka goditur me pistolete
deputeti Armando Prenga”. Menjëherë me marrjen e këtij denoncimi grupi i gatshëm ka
shkuar në lokalin e Gjok Calit, ku ka vërejtur gjakosjen në pjesën e kokës të shtetasit
Gjok Cali. Me procesverbalin e datës 05.09.2015, për kqyrjen dhe marrjen e dokumentit
që i referohet librit të hyrjeve dhe daljeve të Komisariatit të Policisë Kurbin është
evidentuar se në orën 00:30’, të datës 05.09.2015, hyrja në komisariat e shtetasit Gjok
Cali për të bërë denoncim; procesverbali i kqyrjes së vendit të ngjarjes, ku janë gjetur me
cilësinë e provës materiale nëntë gëzhoja arme zjarri, një teh biçaku, një automjet
Mercedes Benz, me ngjyrë gri, me targa LA7227A, katër gjurmë papilare në sipërfaqen e
jashtme të këtij automjeti, mbetje tavoline plastike të thyera, një paketë cigare, një
çakmak dhe dy bishta cigare, tre dëmtime në asfalt, të shkaktuara nga predha armësh
zjarri, disa njolla të kuqe si ato të gjakut, të cilat i janë nënshtruar ekspertimit;
procesverbalit të datës 05.09.2015 për kqyrjen dhe marrjen e dokumentit,nga i cili
rezulton se deputeti Armando Prenga ka marrë në dorëzim në datën 24.01.2015 nga
Komisariati i Policisë një pistoletë me numër PX67598 të tipit 9x19 mm, me dy krëhëra
gjithsej 34 fishekë, i cili i është nënshtruar ekspertimit dhe ka rezultuar në bazë të aktit të
ekspertimit nr.8744, datë 05.09.2015, se nuk janë evidentuar prania e faktorëve plotësues
të qitjes, procesverbalet e pyetjes së punonjësve të Policisë së Kurbinit, në shërbim në
momentin e ndodhjes së ngjarjes që referojnë se gjatë konfliktit është përdorur një
pistoletë dhe një automatik me të cilat është shtënë disa herë dhe se shtetasi Tom Cali
është plagosur në këmbë me armë zjarri pistoletë; procesverbalet e thënies së shtetasve
Gjok Cali, Kanto Cali, Gjon Cali, në të cilët shpjegohet se këta shtetas kanë mësuar nga
persona të tjerë se shtetasi Armando Prenga ka shtënë me pistoletë në vendin e ngjarjes.
9. Në rrethanat e mësipërme, policia gjyqësore është vendosur në ndjekje të deputetit
Armando Prenga, i cili është gjetur në ambientet e spitalit të Traumës Tiranë nga ku është
314
shoqëruar në ambientet e Drejtorisë së Policisë Tiranë. Për sa më sipër, policia gjyqësore
bazuar në nenet 251, 252 të K.Pr.P. ka kryer arrestimin në flagrancë të deputetit Armando
Prenga, sepse dyshohej se kishte kryer veprat penale të ”Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të
armëve luftarake ”në ambientet publike,“Plagosjes së rëndë me dashje”në bashkëpunim
dhe të “Kanosjes” në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 278/5, 88 e 25 dhe 84 e 25 të
Kodit Penal.
10. Sipas Prokurorisë së Përgjithshme, nga të dhënat e deritanishme hetimore, rezultojnë
dyshime të arsyeshme se shtetasi Armando Prenga në konfliktin para Komisariatit të
Kurbinit në orët e vona të datës 04.09.2015, ka mbajtur dhe përdorur armë zjarri luftarake
të tipit pistoletë, jo të njëjtë me atë të pajisur me leje të organit kompetent. Për këtë, ky
shtetas ka konsumuar elementët e veprës penale, të mbajtjes pa leje të armëve luftarake të
parashikuar nga neni 278/5 të K. Penal. Në kushtet e veprimit të tij të dëmtimit me armë
të shëndetit të shtetasit Tom Cali, duke qëlluar mbi të, deputeti Armando Prenga dyshohet
të ketë konsumuar elementet e veprës penale të parashikuar nga neni 88 të K.Penal. Me
veprimet e tij të nxjerrjes dhe drejtimit të armës ndaj shtetasve që shoqëronin shtetasin
Gjok Cali në Komisariatin e Policisë Kurbin, në bashkëpunim me disa shtetas të tjerë,
deputeti Armando Prenga dyshohet të ketë konsumuar edhe elementet e veprës penale, të
kanosjes në bashkëpunim, parashikuar nga neni 84 dhe 25 të K.Penal.
11. Sa më sipër, më datë 07.09.2015 Prokuroria e Përgjithshme ka paraqitur pranë Gjykatës
së Lartë, kërkesën për shqyrtimin e arrestimit në flagrancë, vleftësimin si të ligjshëm të
tij, bazuar në përcaktimet e neneve 251/2 dhe 252 të K.Pr.P dhe caktimin e masës së
sigurimit personal atë të “Arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 238 i Kodit të
Procedurës Penale, ndaj shtetasit Armando Prenga i cili dyshohet për kryerjen e veprave
penale “Prodhimi dhe mbajtja pa leje të armëve luftarake” në ambientet
publike,“Plagosjes së rëndë me dashje” në bashkëpunim dhe të “Kanosjes” në
bashkëpunim, parashikuar nga nenet 278/5, 88 e 25 dhe 84 e 25 të Kodit Penal.
12. Së bashku me kërkesën,Prokuroria e Përgjithshme ka paraqitur edhe aktet e administruara
gjatë hetimeve paraprake të kryera prej saj si: Urdhri i regjistrimit nr.9, date
05.09.2015,materialet e arrestit ne flagrance të datës 05.09.2015, vendimin nr.83 të vitit
2015 të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, deklarimet e shtetasit bere para policisë,
aktet e ekspertimit, deklarimet e punonjësve të policisë, Agim Vathaj, Gjon Kola dhe
Lutfi Hima,deklarimet e shtetasve Francesk Cali dhe të ndaluarve të tjerë, konstatime të
kqyrjes së dëmtimeve për disa shtetas pjesëmarrës në konflikt, Akt Ekspertimi Balistik
për gëzhojat në vendin e ngjarjes nr.8739, Akt. Ekspertimi kimik nr.8736 dhe 8737, Akti i
sekuestrimit të automjetit, etj të ndodhura në dosje.
13. Gjithashtu gjykata ka administruar edhe tre deklaratat e paraqitura nga mbrojtësi i
personit nën hetim Av.Baftjar Rusi, që i përkasin shtetasve Gjon Prendi, Luigj Skura dhe
Gani Alkurtaj, e që mbajnë datën 07.09.2015 .
14. Prokurorët Pranë Prokurorisë së Përgjithshme pretenduan se:

15. Sa më sipër arrestimi në flagrancë i shtetasit Armando Prenga është i bazuar në nenet
251/2 e 252 të K.Pr.P dhe për rrjedhojë kërkohet vlerësimi i tij i ligjshëm.
16. Deri në këtë fazë të hetimit, nga tërësia e të dhënave në dispozicion është krijuar baza
ligjore e dyshimeve të arsyeshme të bazuar në prova se, nga ana e shtetasit Armando
Prenga janë konsumuar elementet e veprave penale Prodhimi dhe mbajtja pa leje të
armëve luftarake” në ambientet publike, “Plagosjes së rëndë me dashje” në bashkëpunim
dhe të “Kanosjes” në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 278/5, 88 e 25 dhe 84 e 25 të
Kodit Penal .
315
17. Nga ana tjetër, shtetasi Armando Prenga, veprat penale i ka kryer në bashkëpunim me
shtetasit Gazmir Jushi dhe Anton Leka , të kryera në dëm të shtetasve Nikoll Cali, Gjok
dhe Gjergj Cali. Ndërkohë që edhe këta të fundit kanë kryer veprat penale në dëm të
pjesëtarëve të familjes Prenga. Ndodhur në kushtet e një konflikti të kryer pa shkëputje në
kohë, mes palëve të përfshira në të, provat e veprave penale të kryera nga njëra palë
ndikojnë drejtpërdrejtë mbi provat e veprave penale të kryera nga pala tjetër. Për këto
arsye dhe bazuar në përcaktimet e neneve 79/a , 80/2, 92 germa” b “dhe “c” të K.Pr.P
ndodhemi përpara një procedimi penal të lidhur dhe kompetente për ushtrimin e ndjekjes
penale për gjithë procedimin është Prokuroria e Përgjithshme.
18. Për sa më sipër, Prokuroria e Përgjithshme ka paraqitur kërkesën e saj të sipërpërmendur .
Mbrojtësi i personit nën hetim Av. Baftjar Rusi pretendoi se: Kërkesa e prokurorisë është
tërësisht në kundërshtim me ligjin. Ka shkelje flagrante dhe janë shkelur të drejtat
kushtetuese të të mbrojturit prej meje. Nuk ka një hetim të barabartë dhe ligjor. Ka shkelje te
neneve 27, 28, 31 të Kushtetutës, nenit 6/c të KEDNJE, shkelje të neneve 228 dhe 229 të
K.Pr.Penale.
Jemi para 3 (tre) situatave që nuk janë zgjidhur.
1. Jemi para një dyshimi të arsyeshëm dhe a ka prova për të?
2. Jemi para një arrestimi në flagrancë si qytetar apo si deputet?
3. Ka hetim të barabartë dhe në zbatim të kushteve procedurale?
Nga tërësia e akteve del se nuk ka dyshim të arsyeshëm, nuk ka prove që të vërtetojë,
dyshimin për veprat penale të “kanosjes” në bashkëpunim, “Plagosjes së rëndë me dashje” në
bashkëpunim dhe të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”. Versioni i ngjarjes nuk është
hetuar fare. Ka pasaktësi. Nuk ka kqyrje të vendit të ngjarjes së episodit të parë. Përse nuk ka
proces-verbal kqyrje? Subjekti i mbrojtur nga unë ka qene ne shoqërinë e katër personave të
tjerë. Pas konfliktit Armando ka shkuar në lokalin e vëllait të tij ku ka pastruar armën, të cilën
më pas ja ka dorëzuar bashkëshortes së tij. Më pas Armando i ka kërkuar vëllait të vet të bëjë
denoncimin në Komisariat, me qëllim që të mos përfshihej fare. Si e motivon prokuroria
arrestimin në flagrancë kur është dymbëdhjetë orë pas ngjarjes? Kur është mbajtur proces
verbali i arrestimit të tij, përse nuk janë pyetur persona që e shoqëronin? Përse nuk hetohet
fakti se subjekti i mbrojtur prej meje ka qenë i kërcënuar nga shtetasi Gjok Cali? Meqenëse
nuk është bërë marrja në pyetje e personave që shoqëronin shtetasin Prenga ne kemi mundur
të marrim tre deklarata nga shtetasit Gjon Prendi, Luigj Skura dhe Gani Alkurtaj, që mbajnë
datën 07.09.2015 dhe kërkojmë që këto të bëhen pjesë e dosjes.
Personi nën hetim pretendoi se: Përsa i takon faktit se perse nuk kam bërë kallëzim, mund
të them se i kam rënë telefonit të Drejtorit të Policisë së Qarkut dhe nuk është përgjigjur. Më
pas i kam rënë telefonit të shefit te Komisariatit. Kam autorizuar vëllain tim për të bërë
kallëzim për shtetasin Gjok Cali meqenëse është dhe pronar i lagunës. Dua t’ju bej me dije se
për ketë shtetas ka një sërë denoncimesh të bëra. Në episodin e parë unë jam ndjerë i
kërcënuar nga ky shtetas. Vëllai dhe Gazmiri janë nisur për të bërë kallëzimin, ndërsa unë
kam qenë duke pastruar armën.
III. VLERËSIMI I GJYKATËS.
19. Fillimisht, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 141 të Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë, ku përcaktohet se: “... Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar
dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të
316
Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”, vlerëson se kjo gjykatë është
kompetente për të shqyrtuar kërkesat e paraqitura nga ana e Prokurorisë së Përgjithshme.
Kolegji vlerëson se, kërkesa e paraqitur nga Prokuroria e Përgjithshme është në
kompetencën lëndore të Gjykatës së Lartë për t’u gjykuar, e cila në këtë rast ka juridiksionin
fillestar, referuar edhe neneve 75/b/2, të Kodit të Procedurës Penale.
Në nenin 75, shkronja “b” paragrafi i dytë të Kodit të Procedurës Penale përcaktohet
se: “ ...Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë të
Ka rezultuar se më datë 05.09.2015, në regjistrin përkatës të Prokurorisë së
Përgjithshme është regjistruar procedimi penal nr.09/ 2015, duke u shënuar emrat e shtetasve
Armando Prenga, Gjergj Cali, Gjok Cali, Gazmir Jushi, Nikoll Cali dhe Anton Leka, si të
dyshuar për kryerjen e veprave penale “Plagosje e rëndë me dashje” në bashkëpunim,
“Mbajtje pa leje të armëve luftarake në vendet publike” dhe “Prodhimi, mbajtja, blerja apo
shitja pa leje e armëve të ftohta” në ambiente publike, “Kanosje” e kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga nenet,88/1 e 25, 278/5 279/2 dhe 84 e 25 të Kodit Penal.
20. Sa më sipër, Kolegji Penal i Lartë vlerëson se, kompetenca e Gjykatës së Lartë në lidhje
me vlerësimin e kërkesës për vleftësimin e arrestit në flagrancë dhe caktimin e masës së
sigurimit ndaj shtetasit Armando Prenga, buron nga cilësitë personale të tij, duke qenë se
subjekti është deputet i Kuvendit të Shqipërisë.
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë pasi shqyrtoi provat e paraqitura në gjykim, pretendimet
e organit të akuzës, pretendimet e mbrojtësit dhe të personit nën hetim shtetasit Armando
Prenga, arrin në përfundimin se, në gjendjen që janë aktet, ekzistojnë kushtet ligjore, për
vleftësimin si të ligjshëm të arrestimit në flagrancë të këtij shtetasi dhe caktimin ndaj tij të
masës së sigurimit personal atë të “Arrest në burg”.
a. Në shqyrtim të kërkesës së paraqitur nga organi i akuzës në lidhje me ligjshmërinë e
arrestit në flagrancë të personit nën hetim Armando Prenga, Kolegji Penal çmon se
arrestimi në flagrancë duhet të vlerësohet i ligjshëm pasi janë respektuar kërkesat e
neneve 251, 252, dhe 258 të K.Pr.Penale, të analizuara në harmoni me njëra-tjetrën.
Konkretisht, në zbatim të nenit 251/1 të K.Pr.Penale, arrestimi në flagrancë, është
realizuar për llojet e veprave penale të parashikuara në nenin 251 i K.Pr.Penale, e
konkretisht për veprat penale të“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake ”në
ambientet publike, të “Plagosjes së rëndë me dashje”në bashkëpunim dhe të “Kanosjes”
në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 84 e 25, 88 e 25 dhe 278/5 të Kodit Penal, dy prej
të cilave dënohen nga shtatë deri në pesëmbëdhjetë vjet, nga pesë deri në pesëmbëdhjetë
vjet.
Po ashtu, sa i takon identifikimit të gjendjes së flagrancës, Kolegji Penal thekson se në
zbatim të nenit 252 të K.Pr.Penale, arrestimi do të konsiderohet i kryer në kushtet e
flagrancës, nëse është realizuar në kryerje e sipër të veprës penale ose menjëherë pas kryerjes
së saj, kur personi i dyshuar si autor, ndiqet nga policia gjyqësore, i dëmtuari ose persona të
tjerë ose kur kapet me sende dhe prova materiale nga të cilat duket se ka kryer veprën penale.
b. Mbështetur në procesverbalin e arrestimit në flagrancë të datës 05.09.2015
rezulton se arrestimi i personit nën hetim Armando Prenga, është realizuar në
kushtet e gjendjes së flagrancës, pasi ai është arrestuar menjëherë pas kryerjes së
veprave penale për të cilat dyshohet t’i ketë konsumuar.
c. Veç sa më sipër, në zbatim të nenit 258 të K.Pr.Penale, kërkesa objekt gjykimi
është paraqitur në gjykatë nga Prokuroria e Përgjithshme brenda afatit procedural
prej 48 orësh, parashikuar nga neni i sipërcituar.
317
d. Në kushtet e respektimit së të gjitha kërkesave procedurale të sanksionuara në
nenet 251, 252, 258 të K.Pr.Penale, gjykata çmon se arrestimi në flagrancë i
personit nën hetim Armano Prenga duhet vleftësuar “i ligjshëm”.
22. Në lidhje me kërkesën e dytë të organit të akuzës mbi caktimin e masës së sigurimit
personal “arrest me burg”, ndaj shtetasit nën hetim Armando Prenga, Kolegji Penal çmon
të theksojë fillimisht se masat e sigurimit personal që kufizojnë të drejtat dhe liritë e
personit ndaj të cilit zhvillohet procedimi penal, mund të caktohen vetëm kur ekzistojnë
dhe provohen kushtet dhe kriteret e përcaktuara me ligj. Këto kushte dhe kritere, të
parashikuara në nenin 5 të KEDNJ, janë materializuar edhe në nenin 27 të Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë. Kështu, sipas dispozitës së sipërcituar, një ndër rastet se kur
liria e personit mund të kufizohet, i referohet rastit kur ka dyshime të arsyeshme se
personi ka kryer një vepër penale ose, për të parandaluar kryerjen prej tij të veprës penale
ose largimin e tij pas kryerjes së saj, të materializuara edhe në ligjin procedural penal,
konkretisht në nenin 228 dhe 229 të K.Pr.Penale për masat e sigurimit në përgjithësi dhe
në veçanti, në nenin 230/1 për masën e sigurimit personal “Arrest në burg”.
23. Në vijim të kësaj analize, në pikën 1 dhe 2 të nenit 228 të K.Pr.Penale, sanksionohen
kushtet e përgjithshme që duhet të mbajë parasysh gjykata në caktimin e masës së
sigurimit, të cilat janë përkatësisht ekzistenca e dyshimit të arsyeshëm të bazuar në prova
ose elementi provues (fumus commisi delicti), ekzistenca e veprës penale dhe ekzistenca e
kushteve të dënueshmërisë sipas së drejtës penale. Këto tre kushte duhet të ekzistojnë në
mënyrë kumulative, pasi në qoftë se mungon njëri prej tyre atëherë, gjykata nuk mund të
caktojë masë sigurimi ndaj personit.
24. Në lidhje me kushtin e parë, Kolegji Penal thekson fillimisht se askush nuk mund tì
nënshtrohet masave të sigurimit personal në qoftë se, në ngarkim të tij nuk ekziston një
dyshim i arsyeshëm i bazuar në prova.
Dyshimi i arsyeshëm i bazuar në prova, sipas pikës 1 të nenit 228 të Kodit të Procedurës
Penale, nënkupton ekzistencën e elementëve të mjaftueshëm juridikë dhe të rrethanave të
faktit që i krijojnë bindje gjykatës në drejtim të mundësisë që, jo vetëm se vepra penale
është kryer, por dhe në drejtim të mundësisë se kjo vepër penale është kryer nga personi
ndaj të cilit do të vendoset masa e sigurimit, çka do të thotë se, kërkohet detyrimisht
përgjegjësia e personit që akuzohet. Në këtë pikë, Kolegji Penal thekson se, dyshimi
konsiderohet i arsyeshëm vetëm nëse bazohet në fakte dhe në informacione të cilat,
krijojnë bindjen se ekziston një lidhje objektive midis personit të dyshuar për kryerjen e
veprës penale dhe vetë veprës penale për të cilën ai akuzohet. Po ashtu, ky Kolegj
vlerëson se në një kohë që në fazën e caktimit të masës së sigurimit, nuk mund të
pretendohet ekzistenca e provave të plota që të mund të vërtetojnë akuzën, pasi një nivel i
tillë provueshmërie i takon gjykimit të themelit të çështjes, është e nevojshme ekzistenca
e provave të mjaftueshme për të justifikuar caktimin e masës përkatëse të sigurimit
personal.
Në analizë sa më sipër, Kolegji Penal vlerëson se në rastin konkret, dyshimi i
arsyeshëm në caktimin e masës së sigurimit personal “arrest me burg” ndaj shtetasit nën
hetim Armando Prenga, është i mbështetur në prova të një natyre të tillë që, në gjendjen në të
cilat ato ndodhen, prej tyre mund të nxirren përfundime se ndaj këtij shtetasi, ekziston një
shkallë e arsyeshme mundësie fajësie, për kryerjen prej tij të veprave penale “Prodhimi dhe
mbajtja pa leje të armëve luftarake ”në ambientet publike,“Plagosjes së rëndë me dashje”në
bashkëpunim dhe të “Kanosjes” në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 84 e 25, 88 e 25 dhe
278/5 të Kodit Penal, dy prej të cilave dënohen nga shtatë deri në pesëmbëdhjetë vjet, nga
pesë deri në pesëmbëdhjetë vjet.
a. Konkretisht në gjendjen në të cilën janë aktet e procedimit, ekziston dyshimi i
arsyeshëm se shtetasi nën hetim Armando Prenga, mund të ketë kryer veprat
318
penale për të cilat hetohet, duke iu referuar procesverbalit të kqyrjes së vendit të
ngjarjes datë 05.09.2015, proces-verbale të sekuestrimit të provave materiale
05.09.2015, Arrestimet në flagrancë datë 05.09.2015, Aktet e ekspertimit, si dhe
akteve të tjera të ndodhura në dosje.
25. Në lidhje me kushtin e dytë të nevojshëm për caktimin e masës së sigurimit personal, e
konkretisht ekzistencën e veprës penale, Kolegji Penal thekson se përveç dyshimit të
arsyeshëm, është e nevojshme të konstatohet që fakti konkret të jetë parashikuar nga ligji
si vepër penale, apo vepra penale të mos jetë shuar për shkak parashkrimi të ndjekjes
penale, ose për shkak të shfuqizimit të dispozitave penale, apo të mos jetë amnistuar. Në
rastin konkret, këtij Kolegji i rezulton se veprimet e dyshuara se janë kryer nga shtetasi
nën hetim përbëjnë vepër penale, si dhe nuk ekzistojnë shkaqe të parashkrueshmërisë së
ndjekjes penale, shfuqizimi dispozitash përkatëse apo amnistimi.
26. Sa i takon kushtit të tretë të nevojshëm për caktimin e masës së sigurimit personal ai i
referohet ekzistencës së shkaqeve të dënueshmërisë së personit ndaj të cilit caktohet masa
e sigurimit. Nuk mund të caktohet masë sigurimi ndaj një personi që nuk mund të merret
si i pandehur, ose nuk mund të dënohet . Në vlerësim të plotësimit të këtij kushti, Kolegji
Penal konkludon se shtetasi nën hetim është madhor, i përgjegjshëm para ligjit dhe nuk
ekziston ndonjë prej shkaqeve të sipërcituara të padënueshmërisë së tij.
27. Përveç sa më sipër, ky Kolegj thekson se plotësimi i kushteve të përgjithshme për
caktimin e masës së sigurimit, duhet të plotësohet në vijim edhe me të paktën një prej
kushteve të veçanta ligjore mbi nevojat e sigurimit dhe përshtatshmërinë e masës
konkrete të sigurimit, me të cilën kufizohet liria e të hetuarit (periculum libertatis).
Procesi i vlerësimit dhe gjykimit tërësor të kushteve të përgjithshme dhe të veçanta për
vendosjen ose jo të masës së sigurimit, është i nevojshëm për të ekuilibruar nga njëra anë
respektimin dhe garantimin e rendit publik dhe interesit publik për dhënien e drejtësisë
dhe nga ana tjetër, respektimin e të drejtave dhe interesave ligjorë të individit subjekt i
procedimit, të dyja të parashikuara nga Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë.
28. Në këtë këndvështrim, Kolegji Penal, përveç ekzistencës së kushteve të përgjithshme
duhet të verifikojë nëse ekziston qoftë dhe një nga kushtet e veçanta të parashikuara nga
neni 228/3 i Kodit të Procedurës Penale, e konkretisht, ekzistenca e shkaqeve të
rëndësishme që vënë në rrezik marrjen ose vërtetësinë e provës; largimi i shtetasit nën
hetim, ose rreziku që ai të largohet; ekzistenca e rrezikut që për shkak të rrethanave të
faktit dhe të personalitetit të shtetasit nën hetim, ky i fundit mund të kryejë krime të rënda
ose të të njëjtit lloj me atë për të cilin procedohet. Në këtë pikë, Kolegji Penal thekson se,
kushtet e sipërcituara për caktimin e masës së sigurimit janë alternative dhe jo
kumulative. Nëse në gjykim vërtetohet qoftë edhe njëri prej tyre, gjykata nuk ka detyrim
të hetojë dhe vërtetojë edhe ekzistencën apo mos ekzistencën e kushteve dhe kritereve të
tjera që, sipas ligjit justifikojnë ose jo caktimin e masës së sigurimit dhe kufizimin e lirisë
së të hetuarit.
29. Në mbështetje të sa më sipër dhe referuar akteve të ndodhura në dosje, Kolegji Penal
konstaton se në rastin konkret, caktimi i masës së sigurimit personal ndaj shtetasit
Armando Prenga është i nevojshëm, pasi ekzistojnë kushtet e parashikuara në pikat “a”
dhe “c” të nenit 228/3 të Kodit të Procedurës Penale.
30. Veç sa më sipër, Kolegji Penal në zbatim të nenit 229 të Kodit të Procedurës Penale, në
caktimin e masës së sigurimit mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me
shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret. Çdo masë duhet të jetë
në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale
konkrete, duke mbajtur parasysh edhe vazhdimësinë, përsëritjen, si dhe rrethanat
lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal. Po ashtu, bazuar në nenin 230/1
të Kodit të Procedurës Penale, masa e sigurimit personal “arrest në burg” mund të
319
vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së
veçantë të veprës dhe të pandehurit (në rastin konkret të personit të dyshuar).
a. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, masa e sigurimit personal, e
kërkuar nga organi i akuzës, i përgjigjet rëndësisë së faktit si dhe sanksionit që
parashikon ligji për veprën penale konkrete. Në bazë të nenit 230 të K.Pr.Penale,
masa e sigurimit personal “Arrest në burg”, mund të vendoset vetëm në qoftë se,
për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe subjektit që dyshohet se e ka
kryer atë, çdo masë tjetër është e papërshtatshme. Në rastin konkret plotësohen
këto kritere, pasi si vepra për të cilën ka nisur procedimi ndaj personit nën hetim,
po ashtu edhe vetë ky i fundit, paraqesin rrezikshmëri të veçantë shoqërore.
Konkretisht veprat penale të cilat dyshohen se janë kryer nga personi nën hetim
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje të armëve luftarake” në ambientet publike, “Plagosja
e rëndë me dashje” në bashkëpunim dhe “Kanosja” në bashkëpunim, parashikuar
nga nenet 84 e 25, 88 e 25 dhe 278/5 të Kodit Penal, paraqesin rrezikshmëri të
veçantë shoqërore për shkak të rrethanave të çështjes dhe rëndësisë së faktit penal
në rastin konkret, të mjaftueshme për të vendosur masën e sigurimit personal
“Arrest në burg”, si kusht i parashikuar nga pika 1 e nenit 230 të K.Pr.Penale, pasi
dy prej këtyre veprave dënohen me burgim nga shtatë deri në pesëmbëdhjetë vjet
dhe nga pesë deri në pesëmbëdhjetë vjet.
31. Në analizë të gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon të ligjshëm
arrestimin në flagrancë të shtetasit Armando Prenga si dhe çmon se, në rastin konkret,
ekzistojnë kushtet e përgjithshme dhe të posaçme të parashikuara në Kodin e Procedurës
Penale, për caktimin ndaj këtij shtetasi të masës së sigurimit “Arrest në burg”, të
parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 238, 245 dhe 259 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Vleftësimin si të ligjshëm të arrestimit në flagrancë të shtetasit Armando Prenga.
Caktimin si masë sigurimi atë të “Arrestit në Burg” për shtetasin Armando Prenga,
parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale, për kryerjen e veprave penale
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje të armëve luftarake ”në ambientet publike, “Plagosjes së rëndë
me dashje” në bashkëpunim dhe të “Kanosjes” në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 84 e
25, 88 e 25 dhe 278/5 të Kodit Penal.
Urdhërohet policia gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 08.09.2015
320
MENDIMI I PAKICËS
Në lidhje me gjykimin e kërkesës së organit të akuzës, me objekt vleftësimin e
ligjshëm të arrestit në flagrancë, si dhe caktimin e masës së sigurimit personal “Arrest në
burg” ndaj shtetasit Armando Prenga, nuk pajtohem me qëndrimin e arritur nga ana e
shumicës në vendimin e saj, për caktimin e masës së sigurimit arrest në burg ndaj këtij
shtetasi, për arsyet që vijojnë.
Për caktimin e masave të sigurimit, neni 228 i Kodit të Procedurës Penale, parashikon
si kusht të përgjithshëm dhe kryesor, parimin sipas të cilit askush nuk mund t’i nënshtrohet
masave të sigurimit personal, nëse në ngarkim të tij nuk ekziston një dyshim i arsyeshëm, i
bazuar në prova.
Që të ekzistojë dyshimi i arsyeshëm, kërkohet domosdoshmërisht prania e provave
apo të dhënave provuese, prania e të cilave, si në raport me anën objektive, ashtu edhe me
anën subjektive të veprës penale të supozuar nga ana e organit të akuzës, duhet të verifikohet
dhe kontrollohet nga ana e gjykatës.
Përveç se parashikimit të kushtit të përgjithshëm për caktimin e masave të sigurimit
personal, është e domosdoshme ekzistenca e një vepre penale, si edhe, të paktën, prania e një
nevoje sigurimi nga ato që ka parashikuar shprehimisht ligji procedural në nenin 228, pika
“3” të Kodit të Procedurës Penale.
Prania e dyshimit të arsyeshëm përbën një element shumë të rëndësishëm, i cili duhet
të mbahet parasysh nga ana e gjykatës në vendimin e saj me objekt caktimin e masës së
sigurimit personal. Prania e këtij dyshimi, duhet vlerësuar rast pas rasti, dhe krijimi tij duhet
të jetë mbështetur mbi baza logjike dhe që ai të jetë bindës, ai duhet lindë, nga baza që nuk
janë automatike, por në bazë të provave.
Mbi bazën e këtij kuadri ligjor, çmoj se shumica në vendimin e saj duhet të analizonte
elementët provues të drejtpërdrejtë dhe të tërthortë mbi të cilët bazohet dyshimi dhe peshimin
e tyre gjatë arritjes së konkluzionit se gjendemi përpara një dyshimi “të arsyeshëm”, të
mbështetur në të dhëna konkrete. Në këtë optikë, jo pa qëllim, neni 244/1 i Kodit të
Procedurës Penale parashikon shprehimisht detyrimin e prokurorit për të paraqitur, jo thjeshtë
pretendimet, por “arsyet ku bazohet kërkesa”, në mënyrë që gjykata të jetë në gjendje për të
vendosur sipas rastit me caktimin e masës së kërkuar nga ana e prokurorit. Në të njëjtën
optikë, vijon edhe detyrimi ligjor i parashikuar në nenin 245/1, pjesa e dytë e shkronja “c”, të
Kodit të Procedurës Penale, kur kërkohet detyrimisht paraqitja, e jo vetëm shkaqeve, por edhe
të dhënave që përligjin masën e sigurimit, si elementë të nevojshme që duhet të përmbajë
vendimi me objekt caktimin e masës së sigurimit.
Për vërtetimin ose jo të pranisë së dyshimit, dhe vlerësimit të elementeve provuese ku
mbështetet arsyeshmëria e tij, nga njëra anë, dhe vlerësimin e rëndësisë së pranisë së
elementeve rëndësishme që dalin kundër shtetasit Armando Prenga, nga ana tjetër, shpreh
bindjen se kërkohej një shqyrtim më i imtësishëm i situatës ligjore. Kështu, në rastin konkret,
ndodhemi përpara një konflikti mes dy familjeve dhe ku kemi akuza dhe pretendime të
ndërsjella e kundërthënëse me njëra tjetrën.
Në rast të pranisë së elementeve provuese kontradiktore dhe indicjeve të
pamjaftueshme, shpreh bindjen se duhet të mbizotërojnë ato elemente provuese apo ato
indicje, të cilat kanë një fuqi provuese më fortë apo përputhen më mirë, saqë të kalojnë ato të
shenjës së kundërt.
Mbaj qëndrimin se nga ana e shumicës duhet të shqyrtoheshin në mënyrë sa më
konkrete kuadri provues, duke përmendur elementët objektivë dhe specifikë, pra, shkaqet
konkretizuese, prej të cilave duhet të rezultonte “arsyeshmëria” e dyshimit se shtetasi
Armando Prenga mund të ketë kryer veprat penale të pretenduara nga ana e organit të akuzës
në raport me faktet, vendet, episodet dhe arsyet e parashtruara nga prokurori. Duke u nisur
nga episodet që ndodhen gjatë rrugës në vendin e quajtur Fushë Kuqe, çmoj të arsyeshëm
321
dyshimin e ngritur ndaj shtetasit Armando Prenga, se ai mund të ketë mbajtur armë zjarri në
atë vend dhe mund ta ketë përdorur atë. Dyshim ky, që bazohet edhe nga të dhënat e provave
shkencore lidhur me gjetjen e gjurmëve të përdorimit të armës, dhe që e kalon pragun për
vlerësimin nga një dyshim i thjeshtë në atë të një dyshimi të arsyeshëm.
Nuk ndaj të njëjtin qëndrim me shumicën në lidhje me episodet e ndodhura para
Komisariatit të Policisë, ku për shkak të shpejtësisë së ndodhjes së ngjarjeve, çmoj se organi i
akuzës nuk ka arritur të kalojë pragun e një dyshimi të thjeshtë, lidhur me veprimin e
plagosjes së rëndë dhe kanosjes së pretenduar nga prokurori.
Bazuar në provat e paraqitura nga ana e akuzës, rëndësi dhe një peshë të veçantë zënë
deklarimet e personave okularë, që kanë dijeni për faktet dhe nuk janë të përfshirë në
konfliktin e ndodhur mes dy familjeve.
Kështu, në lidhje me veprën penale me të rëndë atë të plagosjes së dy shtetasve, dhe
atë të kanosjes, shtetasi L.H. në procesverbalin e marrjes së të dhënave nga personi që ka
dijeni për faktet, ka deklaruar se në oborrin e komisariatit të policisë në vendin ku po ndodhte
sherri, u afruan një grup personash të rinj rreth moshës 20 vjeç. Sipas deklarimeve të tij, ka
qenë pikërisht, njëri prej tyre që ka qëlluar me pistoletë.
Shpreh bindjen se kjo rrethanë relevante duhet të ishte mbajtur parasysh në mënyrë të
përshtatshme nga ana e shumicës me qëllim përcaktim e gjendjes dhe shkallës së dyshimit të
arsyeshëm ndaj këtij shtetasi, e cila nuk kalon pragun për cilësimin nga një dyshim i thjeshtë
në atë të një dyshimi të arsyeshëm në ngarkim të këtij shtetasi.
Për sa më sipër, në përputhje me parimin e përshtatshmërisë dhe proporcionalitetit të
caktimit të masave të sigurimit personal, mendoj se masa e sigurimit arrest në shtëpi, do t’i
përmbushte më së miri nevojat e sigurimit personal në gjendjen që janë aktet deri në çastin e
gjykimit të kërkesës ndaj shtetasit Armando Prenga.
Artan Zeneli
322
Nr.30 Regj. Themeltar
Nr.30 Vendimi
VENDIM
Artan Zeneli Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 08/09/2015, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.30

Regj.Them., që i përket:
KËRKUES: PROKURORIA E PËRGJITHSHME

PERSONI NËN HETIM: NIKOLL CALI, Fushë Kuqe, Kurbin.
A K U Z A:
Dyshuar për kryerjen e veprave penale:
“Plagosje e rëndë me dashje” në bashkëpunim
“Prodhimi, mbajtja, blerja apo shitja pa leje e armëve të ftohta,
në ambiente publike”,
parashikuar nga nenet 88 e 25 dhe 279/2 të Kodit Penal.
OBJEKTI:
Vleftësimi i arrestit në flagrancë,
caktim mase sigurimi “arrest në burg”
Baza Ligjore: Neni 238 i K.Pr.Penale.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli, prokurorët Altin Binaj, Arben Kraja e
Anila Leka, të cilët kërkuan pranimin e kërkesës, vleftësimin e ligjshëm të arrestit dhe
caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, mbrojtësin e personit nën hetim Nikollë Cali,
av. Sokol Dedndreaj, i cili kërkoi shpalljen e paligjshme të arrestit në flagrancë dhe lirimin e
menjëhershëm të tij,mos- caktimin e asnjë mase tjetër sigurimi, pasi bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Se kërkesa e Prokurorisë së Përgjithshme me objekt: vleftësimin e ligjshëm të arrestit
në flagrancë, si dhe caktimin e masës së sigurimit personal “Arrest në burg” ndaj shtetasit
Nikoll Cali, është e bazuar në ligj dhe në prova, dhe si e tillë do të pranohet.
Më dt. 05.09.2015, Prokuroria e Përgjithshme ka regjistruar procedimin penal nr.09 të

viti 2015 për veprat penale të “Kanosjes”, kryer në bashkëpunim, “Plagosjes së rëndë me
323
dashje”, e kryer në bashkëpunim, “Mbajtja pa leje e armëve të ftohta në ambiente publike”,
“Mbajtja pa leje e armëve luftarake në vende publike”, të parashikuara nga nenet 84-25, 88/1-
25, 278/2 dhe 279/2 të K.Penal.
Duke qenë se procedimi penal ndaj shtetasit Nikoll Cali, mbi faktet dhe rrethanat që i
atribuohen këtij shtetasi lidhen me faktet dhe rrethanat në ngarkim të shtetasit Armando
Prenga, me funksion deputet i Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, bazuar në nenet 12/c,
14/a, 74, 75/b, 82, 277 e vijues të K.Pr.Penale, Prokuroria ka paraqitur kërkesën për
vleftësimin e arrestit dhe caktimin e masës së sigurimit pranë Gjykatës së Lartë.
Mes personave nën hetim në këtë procedim, përkatësisht shtetasve Gjok Cali dhe
Armando Prenga ka lindur prej disa kohësh një konflikt që lidhet me pretendimet reciproke
për të drejtën e shfrytëzimit për peshkim të Luginës së Patokut.
Me datë 04.09.2015, rreth orës 2230, shtetasi Armando Prenga, ka shkuar tek lokali i
shtetasit Gjok Cali, ndodhur në Lagunën e Patokut. Tek ura e lokalit ka kontaktuar me djalin
dhe nipin e shtetasit Gjok Cali, shtetasit Dorian Cali dhe Julian Cali, me të cilët ka debatuar.
Shtetasi Dorian Cali ka njoftuar për këtë ngjarje nëpërmjet telefonit babain e tij, shtetasin
Gjok Cali, i cili është nisur menjëherë me automjetin e tij në drejtim të lokalit. Gjatë rrugës
në vendin e quajtur Fushë Kuqe është përballur me shtetasin Armando Prenga, i cili po
udhëtonte me automjet bashkë me shtetasit Luigj Skura, Gazmir Jushi dhe Gjon Prenga. Në
këtë moment, shtetasi Gjok Cali e Armando Prenga kanë ndaluar automjetet dhe shtetasi
Gjok Cali i ka kërkuar shpjegime për ngjarjen e ndodhur me të birin pak më parë. Më pas, ata
janë konfliktuar mes tyre dhe sipas pretendimeve të shtetasit Gjok Cali, shtetasi Armando
Prenga ka nxjerrë pistoletën, e ka goditur në kokë me qytën e saj dhe ka qëlluar me pistoletë
një herë në ajër. Ndërkohë, sipas pretendimeve të shtetasit Armando Prenga, shtetasi Gjok
Cali e ka kanosur duke i drejtuar një thikë. Midis shtetasve Armando Prenga dhe Gjok Cali
ekziston një konflikt lidhur me shfrytëzimin e Lagunës se Patokut.
Menjëherë në orën 23.40, në lidhje me ngjarjen e ndodhur, shtetasi Gjok Cali, ka
njoftuar Sallën e Komunikimit të Komisariatit të Policisë Kurbin se, “tek lokali i Çalëve në
Patok është goditur me pistoletë nga deputeti Armando Prenga”,
Me marrjen e këtij njoftimi, grupi i drejtimit të Komisariatit të Policisë Kurbin ka
shkuar në lokalin e shtetasit Gjok Cali dhe ka marrë kontakt me të, duke i kërkuar të paraqitej
në Komisariatin e Policisë Kurbin për të bërë kallëzim penal dhe dhënë shpjegime për
ngjarjen.
Shtetasi Gjok Cali, bashkë me vëllezërit e tij Tom Cali e Nikoll Cali dhe kushëririn e
tyre shtetasin Gjergj Cali, janë nisur me automjetin e tij “Mercedes - Benz", me ngjyrë gri.
me targa LA7227A, për në Komisariatin e Policisë Kurbin. Ata janë shoqëruar edhe nga
shtetasi Françesk Cali, nipi i Gjokës. me një automjet tjetër tip “BMW".
Me të mbërritur në Komisariatin e Policisë Kurbin, shtetasi Gjok Cali ka hyrë brenda
ambienteve të tij për të bërë kallëzim penal, ndërsa shtetasit që e shoqëronin kanë qëndruar në
pritje të tij, jashtë ambienteve të këtij Komisariati.
Gjatë kësaj kohe, para Komisariatit të Policisë ka ardhur shtetasi Armando Prenga i
shoqëruar nga vëllai i tij Edmond Prenga, shtetasi Gazmir Jushi, etj. Këta shtetas kanë filluar
të konfliktohen fizikisht me pjesëtarët e familjes Cali. Pasi janë goditur me njëri tjetrin me
grushte, më pas shtetasi Armando Prenga ka qëlluar me armë zjarri tip pistoletë. Nga të
shtënat me pistoletë është plagosur në këmbë shtetasi Tom Cali.
Gjithashtu, gjatë këtij konflikti janë përdorur edhe armë të ftohta, nga ku kanë mbetur
të dëmtuar shtetasit: Gazmir Pjeter Jushi, Eduart Ndue Prenga, Gjergj Lek Cali dhe Nikoll
Ded Cali. Ndërkohë janë dëgjuar dhe disa të shtëna me armë zjarri të tipit automatik. Pas
kësaj të gjithë të pranishmit në konflikt janë shpërndarë.
324
Në këto kushte, me datën 05.09.2015, shtetasi Nikoll Cali është arrestuar në flagrancë
nga policia gjyqësore, sepse dyshohej se kishte kryer krimet e parashikuar nga neni 279-88-
25 të Kodit Penal, pasi ky shtetas ka qëlluar me armë të ftohtë, duke i shkaktuar plagosjen
shtetasve Eduart Prenga dhe Gazmir Jushi.
Deri në fazën e tanishme të hetimeve, nga tërësia e të dhënave në dispozicion, është
krijuar baza ligjore e dyshimeve të arsyeshme të bazuara në prova, se nga ana e shtetasit
Nikoll Ded Cali janë konsumuar elementët e veprave penale të “Plagosje e rëndë me dashje”,
në bashkëpunim dhe “Prodhimi, mbajtja, blerja apo shitja pa leje e armëve të ftohta”, në
ambiente publike parashikuar nga nenet 88 e 25 dhe 279 2 të Kodit Penal, sanksioni për këto
vepra penal është dënim me burgim gjer në dhjetë vjet.
II. Në lidhje objektin e gjykimit
Prokuroria e Përgjithshme ka kërkuar:

1. Shqyrtimin e arrestimit në flagrancë të shtetasit Nikoll Ded Cali.
2. Vleftësimin si të ligjshëm të tij.
3. Caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, e parashikuar nga neni 238 i
Kodit të Procedurës Penale, ndaj shtetasit Nikoll Cali, i biri i Ded dhe Dile,
datëlindja 05.03.1962, lindur dhe banues në Fushë Kuqe, Kurbin, si person i
dyshuar për kryerjen e veprave penale të “Plagosje e rëndë me dashje”, në
bashkëpunim dhe “Prodhimi, mbajtja, blerja apo shitja pa leje e armëve të ftohta”,
në ambiente publike parashikuar nga nenet 88 e 25 dhe 279/2 të Kodit Penal.
Duke parashtruar shkaqet si më poshtë vijon:

- Arrestimi në flagrancë i shtetasit Nikoll Cali është i bazuar në përcaktimet e
neneve 251/2 dhe 252 të Kodit të Procedurës Penale,
- Është krijuar baza ligjore e dyshimeve të arsyeshme të bazuara në prova, se nga
ana e shtetasit Nikoll Ded Cali janë konsumuar elementët e veprave penale të
“Plagosje e rëndë me dashje”, në bashkëpunim dhe “Prodhimi, mbajtja, blerja apo
shitja pa leje e armëve të ftohta”, në ambiente publike parashikuar nga nenet 88 e
25 dhe 279/2 të Kodit Penal, sanksioni për këto vepra penal është dënim me
burgim gjer në dhjetë vjet;
- Ekzistojnë të gjitha kushtet dhe kriteret ligjorë të parashikuara në nenet
228, 229 dhe 238 të Kodit të Procedurës Penale, që ndaj të arrestuarit në
flagrancë Nikoll Ded Cali të caktohet masa e sigurimit personal “Arrest në
burg".
III.Arsyetimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë
Në lidhje me kërkesën e paraqitur Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se:
Kërkesa e paraqitur nga Prokuroria e Përgjithshme për vleftësimin e ligjshëm të

arrestit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit personal “Arresti në burg” ndaj
shtetasit Nikoll Cali, është e bazuar në ligj dhe në prova dhe si e tillë do të pranohet.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 141 të Kushtetutës së Republikës
së Shqipërisë ku përcaktohet se: “(...) Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues.
Ajo ka juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër (...) deputetëve, (...), nenin 75,
pika “b” paragrafi i dytë të Kodit të Procedurës Penale, ku përcaktohet se: “(...) Gjykata e
Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë të përcaktuar me
short, veprat penale të kryera nga (...), deputetët, (...), kur këta janë në këto funksione në
325
kohën e gjykimit (...)”, si dhe nenin 80/2 të K.Pr.Penale, sipas të cilit parashikohet se: “Në
rastet e procedimeve të lidhura ndërmjet tyre dhe që nuk mund të ndahen, nga të cilat një
ose disa janë kompetencë të gjykatave të shkallës së parë dhe të tjerat në kompetencë të
Gjykatës së Lartë, kompetente është kjo e fundit.”.
Meqenëse, procedimi penal ndaj shtetasit Nikoll Cali, është i njëjtë më procedimin
penal të pandarë, lidhur me faktet dhe rrethanat që kanë të bëjnë me bashkë të hetuarin
Armando Prenga, me funksion si deputet i Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, ky Kolegj,
vlerëson se kërkesa e paraqitur nga Prokuroria e Përgjithshme hyn në fushën e kompetencës
lëndore të Gjykatës së Lartë, e cila në këtë rast ka juridiksionin fillestar, referuar neneve
75/b/2, 79, 80/2, 277/3, 288 dhe 289 të Kodit të Procedurës Penale.
Prokuroria e Përgjithshme, ka kërkuar përpara këtij Kolegji vleftësimin e arrestit në
flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg” për të hetuarin Nikoll Cali.
Në bazë të akteve të dosjes dhe nga shqyrtimi gjyqësor, ka rezultuar qartësisht se në
çështjen objekt shqyrtimi, arrestimi i shtetasit Nikoll Cali është bërë në kushtet e flagrancës,
siç parashikohet në nenin 252 të K.Pr.Penale. Pasi ai është kapur në kryerje e sipër të veprës
penale rreth orës 03.30, pranë ambienteve të Komisariatit ku haptazi dyshohet se ka
konsumuar veprat penale të plagosjes së rëndë dhe mbajtje të armëve të ftohta në ambiente
publike, duke u evidentuar qartë pasoja e plagosjes dhe mbajtja e armëve të ftohta, ndaj
shtetasve Eduard Prenga dhe Gazmir Jushi, për këtë shtetas që në momentin e kapjes së tij.
Sa më sipër, në zbatim të neneve 251, 252 dhe 259 të K.Pr.Penale Gjykata çmon se
arrestimi i shtetasit Nikoll Cali është i ligjshëm, pasi ai akuzohet për kryerjen e dy veprave
penale, ku njëra prej të cilave parashikon një dënim me burgim, jo më të ulët në maksimum
se 5 vjet, duke respektuar në këtë mënyrë kërkesat e nenit 251/1 të Kodit të Procedurës
Penale.
Kushtet e përgjithshme për caktimin e masave të sigurimit parashikohen shprehimisht
në nenin 228 të K.Pr.Penale, nga përmbajtja e të cilit rezulton se masa e sigurimit mund të
caktohet vetëm në rast se: i) ekziston dyshimi i arsyeshëm, i bazuar në prova; ii) ekziston
vepra penale (vepra nuk është shuar); iii) ekzistenca e kushteve të dënueshmërisë sipas të
drejtës penale.
Ky Kolegj çmon të analizojë secilin prej këtyre kushteve për të evidentuar nëse
plotësohen ato në rastin objekt gjykimi.
Lidhur me kushtin e pranisë së një “dyshimi të arsyeshëm”, Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë vëren se ky togfjalësh nënkupton bindjen që krijohet mbi bazën e të
dhënave provuese në përputhje me kërkesat e ligjit. Në bazë të Vendimit Unifikues nr.3 të
datës 27.09.2002, është tashmë e pranuar nga teoria dhe praktika gjyqësore se dyshimi i
arsyeshëm nënkupton bindjen që krijohet në bazë të provave të marra në përputhje me
kërkesat e ligjit të cilat në unitetin e tyre tregojnë se vepra penale ka ndodhur dhe se ajo është
kryer nga ai që akuzohet.
Në Vendimin Unifikues nr.7, dt. 14.10.2011, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, është parashikuar se dyshimi i arsyeshëm, provat ku ai bazohet për të justifikuar
caktimin dhe vijimin e zbatimit të masës së sigurimit, nuk nevojitet të ketë të njëjtën shkallë
sigurie dhe vlerë provueshmërie për të konkluduar sikurse provat që janë të domosdoshme
për dhënien ose jo të vendimit të dënimit ndaj të pandehurit. Gjykimi mbështetet në dyshime
të arsyeshme bazuar në prova, që tregojnë mundësinë e kryerjes së veprës penale objekt
procedimi dhe mundësinë e atribuimit, pra të ekzistencës së fajësisë, pikërisht në drejtim të
të gjykuarit për atë vepër penale (fumus commissi delicti).
Duke patur parasysh sa më sipër, si dhe faktet dhe rrethanat e çështjes objekt gjykimi,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë krijon bindjen se ekziston dyshimi i arsyeshëm se personi
nën hetim Nikoll Cali, mund të ketë kryer veprat penale të“Plagosje e rëndë me dashje”, në
bashkëpunim dhe “Prodhimi, mbajtja, blerja apo shitja pa leje e armëve të ftohta”, në
326
ambiente publike parashikuar nga nenet 88 e 25 dhe 279/2 të Kodit Penal, vepra të cilat
parashikojnë dënimin me burgim përkatësisht deri në 10 vjet dhe deri në 3 vjet burg.
Lidhur me plotësimin e kushtit të dytë të përgjithshëm për caktimin e masës së
sigurimit, ekzistencën e veprës penale, ky Kolegj vëren se ky kusht nënkupton që fakti penal
për të cilin dyshohet personi nën hetim, të parashikohet nga ligji si vepër penale dhe kjo
vepër të mos jetë shuar për efekt të parashkrimit ose dispozitës përkatëse.
Në rastin konkret, veprimet e kryera nga i hetuari Nikoll Cali në mesnatën e midis
datës 4 shtator dhe 5 shtator 2015, pranë ambienteve të Komisariatit të Policisë Kurbin, ku
janë përdorur armë të ftohta, e nga ku kanë mbetur të plagosur shtetasit, Gazmir Pjeter Jushi,
Eduart Ndue Prenga, Gjergj Lek Cali, ka dyshime të bazuara se përbëjnë elementë të figurave
së veprave penale të parashikuara nga nenet 88-25, “Plagosje e rëndë me dashje”, në
bashkëpunim dhe nenit 279/2, “Prodhimi, mbajtja, blerja apo shitja pa leje e armëve të
ftohta”, në ambiente publike, të Kodit Penal, dhe nuk rezulton që ndonjëra prej këtyre
veprave të jetë parashkruar ose shuar.
Lidhur me plotësimin e kushtit të tretë të përgjithshëm për caktimin e masave të

sigurimit, në kuptim dhe zbatim të nenit 228/2 të K.Pr.Penale, Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë çmon se, personi nën hetim ka mbushur moshën për përgjegjësi penale (05.03.1962)
dhe nuk ekziston ndonjë shkak ligjor që ta përjashtojë atë nga përgjegjësia penale.
Si konkluzion, duke vlerësuar se plotësohen në mënyrë kumulative të tre kushtet e
përgjithshme të parashikuara nga neni 228 i K.Pr.Penale, ky Kolegj çmon të vijojë me
analizën e kushteve të veçanta të cilat janë përkatësisht i) ekzistenca e shkaqeve të
rëndësishme që vënë në rrezik marrjen ose vërtetësinë e provës; ii) largimi ose ekzistenca e
rrezikut që i hetuari të largohet dhe iii) ekzistenca e rrezikut që personi nën hetim të kryejë
krime më të rënda ose të të njëjtit lloj me atë për të cilin ai po procedohet, në raport edhe me
nenet 229 e 230 të K.Pr.Penale.
Kolegji i Gjykatës së Lartë, mban parasysh faktin se i hetuari dyshohet për kryerjen e
dy veprave penale, faktin se njëra nga veprat penale, për të cilat dyshohet personi nën hetim,
paraqet rrezikshmëri të lartë shoqërore, nisur kjo jo vetëm nga marrëdhënia juridike që ajo
prek ose cenon, por edhe nga marzhi i dënimit përkatës të parashikuar për të. Fakt ky që
shpreh rëndësinë që ligjvënësi i ka bërë rrezikshmërisë të kësaj vepre penale. Po ashtu, nisur
nga fakti i përmasave të konfliktit midis dy familjeve në raport me vendin ku ka ndodhur
konflikti, afërsisë së tyre dhe numrin e konsiderueshëm të pasojave dhe personave të
përfshirë, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se ndaj të dyshuarit Nikoll Cali, duhet të
caktohet si masë sigurimi ajo e “arrestit në burg”.
Një masë e tillë do t’u përgjigjej plotësisht kritereve të përcaktuara në nenin 229 të
Kodit të Procedurës Penale, pasi sigurohet përshtatshmëria e kësaj lloj mase me shkallën e
nevojave të sigurimit, të cilat në rastin konkret, janë relativisht të mëdha, nisur kjo jo vetëm
nga rëndësia e faktit dhe sanksioni që parashikohet në nenet 88-25, 278/2 dhe 278/3 të
K.Penal, siç është shprehur edhe më lart ky Kolegj, por edhe për shkak të ekzistencës së
mundësisë për t’iu shmangur procedimit penal, duke qenë se i dyshuari Nikoll Cali dyshohet
se ka kryer vepra penale, për të cilat parashikohet dënime me burgim, relativisht të lartë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastet e kërkesave për caktimin e një
mase sigurimi personal ndaj një të dyshuari, duhen mbajtur parasysh e këto arsye:
Së pari: Rreziku i ndërhyrjes në procesin e drejtësisë është një nga arsyet për të
kufizuar lirinë e personit, ku gjykata rast pas rasti duhet të kryejë vlerësimin përkatës, duke iu
referuar fakteve të çështjes konkrete, për të vendosur nëse është rasti për vendosjen masa e
sigurimit.
327
Në rastin konkret, personi nën hetim për shkak të faktit që mund të konsiderohet si
person me rrezikshmëri të lartë shoqërore, si dhe të faktit se po hetohet në një procedim të
lidhur me persona të tjerë, njëri prej të cilëve, ka qenë zyrtar i lartë, ka mundësi potenciale
për të penguar veprimet e organit procedues apo për të ndikuar në prova të tilla, siç janë
thëniet dhe qëndrimet e dëshmitarëve dhe prokurori, i cili ka detyrimin për ta provuar, ka
pretenduar, pikërisht për këtë shkak, se i hetuari mund të dëmtojë procesin duke qenë i lirë.
Së dyti: Nevoja për të parandaluar pasojat e mëtejshme të veprës penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, masa e sigurimit nuk është masë
ndëshkimore për personin që dyshohet se ka kryer një vepër penale dhe nuk jepet për të
lehtësuar punën e organit të prokurorisë në hetimin e çështjes penale. Masa e sigurimit, duhet
të aplikohet vetëm në zbatim të shkaqeve, kushteve dhe kritereve të përcaktuara në mënyrë të
qartë në nenet 228, 229 dhe 230 të K.Pr.Penale, kur ekzistojnë realisht nevoja reale për
zhvillimin e procedimit normal dhe përfundimin e tij, (shih vendimin nr.489, datë 12.12.200
të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë). Për më tepër, masa e sigurimit personal nuk njehsohet
me dënimin penal, pasi është një veprim procedural që kufizon përkohësisht lirinë e personit
ndaj të cilit po zhvillohet procedimi penal. Ky kufizim është i përkohshëm dhe shkalla e tij
varet nga nevojat konkrete të procesit të hetimit.
Në çështjen objekt gjykimi, duke patur parasysh shkaqet për të cilat ka ndodhur
konflikti mes dy familjeve, si dhe faktin se ky konflikt është ende i hapur, Ky Kolegj vlerëson
ashtu siç ka pretenduar edhe organi i akuzës, se ekziston mundësia që i hetuari të kryejë vepra
të tjera penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se në çështjen objekt gjykimi
plotësohen dhe kushtet e parashikuara nga neni 230 i K.Pr.Penale, pasi çdo masë tjetër
sigurimi e parashikuar nga legjislacioni procedural penal, rezulton e papërshtatshme për t’u
caktuar ndaj të hetuarit Nikoll Cali.
Sa më sipër provohet me këto të dhëna provuese:
1. Proçesverbal i Prokurorisë Kurbin, datë 05.09.2015, për arrestimin në flagrancë të
shtetasit Nikoll Cali;
2. Akt për motivimin e arrestimit në flagrancë të shtetasve Nikollë, Gjergj, dhe Gjok
Cali; datë 05.09.2015;
3. Procesverbal i Prokurorisë Kurbin, datë 05.09.2015, h.12.00, për kontrollin e shtetasit
Nikollë Cali;
4. Procesverbal i Prokurorisë Kurbin, datë 05.09.2015, për marrjen e të dhënave nga
personi që zhvillohen hetimet;
5. Vendim i Prokurorisë së Përgjithshme, datë 06.09.2015, për këqyrjen e personit
Nikoll Cali;
6. Procesverbal i Prokurorisë Kurbin, datë 06.09.2015, h.14.30, për k ëqyrjen e jashtme
të shtatasit Nikoll Cali;
7. Procesverbal i Prokurorisë Kurbin, datë 05.09.2015, h.15.30, i kontrollit të të
vendeve;
8. Vendim i Prokurorisë së Përgjithshme, datë 06.09.2015, për vleftësimin e ligjshëm të
kontrollit të banesës, kryer në orën 0.30-03.50;
9. Procerverbal i Prokurorisë, datë 05.09.2015, h.01.20, i këqyrjes së vendit të ngjarjes;
10. Proceverbal i Policisë, datë 05.09.2015, për këqyrjen e provës materiale, kampion
gjaku nga shtetasi Nikoll Cali;
11. Vendim i Prokurorisë Lezhë, datë 05.09.2015, për caktim e ekspertimin dhe kryerjen
dhe kryerje ekspertimi.
12. Vendim i Prokurorisë së Përgjithshme, datë 06.09.2015, për vleftësimin e sekuestros
së provës materiale.
328
13. Vendim i Prokurorisë Kurbin, 05.09.2015, për caktimin e ekspertimit dhe kryerjen e
ekspertimit mjeko ligjor.
Për sa më sipër, ky Kolegj vëren se, kërkesa e paraqitur nga organi i akuzës për
vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit “Arrest në
burg”, të parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale për shtetasin Nikoll Cali,
është e drejtë dhe e bazuar në ligj e në prova, në përputhje me nenet 228, 229, 230 dhe 238 të
K.Pr.Penale, e për pasojë ajo duhet të pranohet.
Si përfundim Kolegji vëren se, mbështetur në aktet bashkëngjitur kërkesës objekt
shqyrtimi, kërkesa e organit të akuzës duhet pranuar sipas objektit të saj, edhe për sa i përket
masës së sigurimit, pasi plotësohen kushtet dhe kriteret për caktimin e masës së sigurimit
“Arrest në burg”, të parashikuara nga nenet 228, 229, 230 të K.Pr.Penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 84-25, 88-25, 278/2 e 278/3 të
Kodit Penal dhe nenet 251, 252, 259, 228, 229, 230, 238 dhe 245 të Kodit të Procedurës
Penale,
V E N D O S I:
1. Vleftësimin si të ligjshëm të “Arrestit në flagrancë” për personin nën hetim Nikoll
Ded Cali.
2. Caktimin si masë sigurimi ndaj tij atë të “Arrest në burg”, sipas nenit 238 të Kodit të
Procedurës Penale.
3. Urdhërohet Policia Gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 08.09.2015
329
Nr.31 i Vendimit
VENDIM
Artan Zeneli Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 08.09.2015, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.31

KËRKUESE: PROKURORIA E PËRGJITHSHME

PERSONI NËN HETIM: GJOK DED CALI
A K U Z A:
“Kanosja” e parashikuar nga neni 84 i K.Penal.
OBJEKTI:
Vleftësimin e arrestit në flagrancë, caktim mase sigurimi
“Detyrimi për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorët Altin Binaj, Arben Krajua e
caktimin e masës së sigurimit “Detyrimi për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”, mbrojtësin e
personit nën hetim Gjok Cali, av. Sokol Dedndreaj, i cili kërkoi vleftësimin e paligjshëm të
arrestimit në flagrancë dhe lirimin e menjëhershëm duke mos caktuar asnjë masë sigurimi
dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se kërkesa e Prokurorisë së Përgjithshme për vleftësimin e ligjshëm të arrestit në
flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit personal “Detyrimi për t’u paraqitur në policinë
gjyqësore” ndaj shtetasit Gjok Ded Cali, është e bazuar në ligj dhe në prova dhe si e tillë do
të pranohet.

vitit 2015 për veprat penale të “Kanosjes”, kryer në bashkëpunim, “Plagosjes së rëndë me
25, 278/2 dhe 279/2 të K.Penal në ngarkim të shtetasve Armando Prenga, Gazmir Jushi,
Anton Leka, Gjok Cali, Gjergji Cali e Nikoll Cali.
330
Duke qenë se procedimi penal ndaj shtetasit Anton Leka, është një procedim penal i
vetëm dhe faktet dhe rrethanat që i atribuohen këtij shtetasi lidhen me faktet dhe rrethanat në
ngarkim të shtetasit Armando Prenga, me funksion anëtar i Kuvendit të Republikës së
Shqipërisë, bazuar në nenet 12/c, 14/a, 74, 75/b, 82, 277 e vijues të K.Pr.Penale, Prokuroria
ka paraqitur kërkesën për vleftësimin e arrestit dhe caktimin e masës së sigurimit pranë
IV. Rrethanat dhe fakti penal objekt akuze.
Më dt. 04.09.2015, rreth orës 22:30, personi nën hetim Armando Prenga, deputet i
Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, ka shkuar tek lokali i personit nën hetim Gjok Cali në
Lagunën e Patokut. Tek ura e lokalit ai është takuar dhe ka debatuar me djalin dhe nipin e
këtij të fundit, personat nën hetim Dorian e Julian Cali. Personi nën hetim Dorian Cali ka
njoftuar në lidhje me konfliktin babanë e tij Gjok Cali, i cili është nisur me automjetin e tij në
drejtim të lokalit.
Gjatë rrugës, në vendin e quajtur Fushë Kuqe ai është përballur me personin nën
hetim Armando Prenga dhe shtetasit Luigj Skura, Gazmir Jushi dhe Gjon Prenga të cilët po
udhëtonin me të.
Personi nën hetim Gjok Cali i ka kërkuar Armando Prengës shpjegime në lidhje me
debatin që ndodhur mes tij dhe djalit të tij pak më parë. Më pas ata janë konfliktuar mes tyre
dhe sipas pretendimeve të personit nën hetim Gjok Cali, i hetuari Armando Prenga ka nxjerrë
armën e zjarrit tip pistoletë dhe e ka goditur në kokë me qytën e saj. Pas kësaj ai ka qëlluar
me armë një herë në ajër. Ndërkohë sipas pretendimeve të personit nën hetim, i hetuari Gjok
Cali e ka kanosur atë me thikë.
Rreth orës 23:40 personi nën hetim Gjok Cali ka njoftuar për ngjarjen Komisariatin e
Policisë Kurbin duke njoftuar se: “Tek lokali i Calëve në Patok është goditur me pistoletë nga
deputeti Armando Prenga”.
në Komisariatin e Policisë Kurbin për të bërë kallëzim penal dhe për të dhënë shpjegime për
ngjarjen.
tyre shtetasin Gjergj Cali, janë nisur me automjetin e tij “Mercedes - Benz", me ngjyrë gri,
shtetasi Françesk Cali, nipi i Gjokës. me një automjet tjetër tip “BMW". Me të mbërritur në
Komisariatin e Policisë Kurbin, shtetasi Gjok Cali ka hyrë brenda ambienteve të tij për të
bërë kallëzim penal, ndërsa shtetasit që e shoqëronin kanë qëndruar në pritje të tij, jashtë
ambienteve të këtij Komisariati.
shoqëruar nga vëllai i tij Edmond Prenga, shtetasi Gazmir Jushi dhe persona të tjerë. Këta
shtetas kanë filluar të konfliktohen fizikisht me pjesëtarët e familjes Cali. Pasi janë goditur
me njëri tjetrin me grushte, më pas shtetasi Armando Prenga ka qëlluar me armë zjarri tip
pistoletë. Nga të shtënat me pistoletë është plagosur në këmbë shtetasi Tom Cali.
Gjithashtu gjatë konfliktit mes palëve janë përdorur edhe armë të ftohta dhe sende të
forta, ku si pasojë kanë mbetur të dëmtuar shtetasit Gazmir Jushi, Eduart Prenga, Gjergj Cali,
Gjok Cali dhe Nikoll Cali.
331
Gjithashtu, gjatë këtij konflikti janë përdorur edhe armë të ftohta, nga ku kanë mbetur
të dëmtuar shtetasit: Gazmir Pjeter Jushi, Eduart Ndue Prenga, Gjergj Lek Cali dhe Nikoll
Ded Cali. Ndërkohë janë dëgjuar dhe disa të shtëna me armë zjarri të tipit automatik. Pas
kësaj të gjithë të pranishmit në konflikt janë shpërndarë.
Gjatë kontrollit të ushtruar në automjetin e personit nën hetim Gjok Cali, janë gjetur
dhe sekuestruar dy armë të ftohta thika. Në këto kushte, me datën 05.09.2015, ora 12.00,
shtetasi Nikoll Cali është arrestuar në flagrancë nga policia gjyqësore, sepse dyshohej se
kishte kryer krimet e parashikuar nga neni 279-88-25 të Kodit Penal, pasi ky shtetas ka
qëlluar me armë të ftohtë, duke ju shkaktuar plagosje shtetasve Eduart Prenga dhe Gazmir
Jushi.
Nga hetimet deri në këtë faze ka rezultuar se personi nën hetim Gjok Cali ka qenë i
përfshirë vetëm në konfliktin me personin nën hetim Armando Prenga, i ndodhur në vendin e
quajtur Fushë–Kuqe.
V. Në lidhje objektin e gjykimit.

1. Shqyrtimin e arrestimit në flagrancë të shtetasit Gjok Ded Cali.
3. Caktimin e masës së sigurimit “Detyrimi për t’u paraqitur në policinë
gjyqësore”, e parashikuar nga neni 234 i K.Pr.Penale ndaj shtetasit Gjok
Cali, i biri i Ded dhe Dile, dtl. 10.01.1964, lindur dhe banues në Fushë
Kuqe, Kurbin, si person i dyshuar për kryerjen e veprës penale “Kanosja” e
parashikuar nga neni 84 i K.Penal..

- Gjatë kontrollit të ushtruar në automjetin e personit nën hetim Gjok Cali, janë
gjetur dhe sekuestruar dy armë të ftohta thika. Në këto kushte, me datën
05.09.2015, ora 12.00, shtetasi Gjok Cali është arrestuar në flagrancë nga policia
gjyqësore, sepse dyshohej se kishte kryer krimin e parashikuar nga neni 279/2 i
Kodit Penal;
- Arrestimi në flagrancë i shtetasit Gjok Ded Cali është i bazuar në përcaktimet e
neneve 251/2 dhe 252 të Kodit të Procedurës Penale, arsye për të cilën kërkohet
vleftësimi i ligjshëm i tij;
- Deri në fazën e tanishme të hetimeve, ka rezultuar se personi nën hetim Gjok Ded
Cali ka qenë i përfshirë vetëm në konfliktin me personin nën hetim Armando
Prenga të ndodhur në Fushë Kuqe, ku sipas pretendimeve të personit nën hetim
Armando Prenga, e ka kanosur me thikë. Ndërsa në konfliktin e ndodhur para
Komisariatit të Policisë Kurbin ai nuk rezulton të ketë qenë i përfshirë;
- Nga ana tjetër, deputeti Armando Prenga, veprat penale i ka kryer në bashkëpunim
me shtetasit Gazmir Jushi dhe Anton Leka. Veprat penale janë kryer në dëm të
shtetasve Nikoll Cali, Gjergj Cali dhe Gjok Cali, ndërkohë që dhe këta të fundit
kanë kryer veprën penale në dëm të prestarëve të familjes Prenga. Në këto kushte
dhe ndodhur para një konflikti të kryer pa shkëputje në kohë, mes palëve të
përfshira në të, provat e veprave penale të kryera nga njëra palë ndikojnë drejt për
drejt mbi provat e veprave penale të kryera nga pala tjetër;
- Në këtë fazë të këtij procedimi penal, ekzistojnë të gjitha kushtet dhe kriteret
ligjorë. të parashikuara në nenet 228, 229 dhe 234 të Kodit të Procedurës Penale,
që ndaj të arrestuarit në flagrancë Gjok Ded Cali të caktohet masa e sigurimit
personal “Detyrimi për t’u paraqitur në policinë gjyqësore".
332
VI. Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.

arrestit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit personal “Detyrimi për t’u
paraqitur në policinë gjyqësore” ndaj shtetasit Gjok Ded Cali, është e bazuar në ligj dhe në
prova dhe si e tillë do të pranohet.
së Shqipërisë ku përcaktohet se: “...Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo
ka juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit
gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”, nenin 75, pika “b” paragrafi i dytë të Kodit të
Procedurës Penale, ku përcaktohet se: “...Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup
gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë të përcaktuar me short, veprat penale të kryera nga
Presidenti i Republikës, Kryetari dhe anëtarët e Këshillit të Ministrave, deputetët, gjyqtarët e
Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarët e Gjykatës Kushtetuese, kur këta janë në këto funksione në
kohën e gjykimit...”, si dhe nenin 80/2 të K.Pr.Penale, sipas të cilit: “Në rastet e procedimeve
të lidhura ndërmjet tyre dhe që nuk mund të ndahen, nga të cilat një ose disa janë
kompetencë të gjykatave të shkallës së parë dhe të tjerat në kompetencë të Gjykatës së
Lartë, kompetente është kjo e fundit.”, në kushtet kur, procedimi penal ndaj shtetasit Gjok
Cali, është i njëjti procedim penal i pandarë lidhur me faktet dhe rrethanat e kryera nga ana e
shtetasit Armando Prenga, me funksion anëtar i Kuvendit të Republikës së Shqipërisë,
vlerëson se kërkesa e paraqitur do të trajtohet nga ana e tij. Për këtë shkak, ky Kolegj
vlerëson se kërkesa e paraqitur nga Prokuroria e Përgjithshme është në kompetencën lëndore
të Gjykatës së Lartë për t’u gjykuar, e cila në këtë rast ka juridiksionin fillestar, referuar
neneve 75/b/2, 79, 80/2, 277/3, 288 dhe 289 të Kodit të Procedurës Penale.
Bazuar në rrethanat dhe faktet e konstatuara deri në këtë fazë të procedimit, rezulton
se: Më dt. 05.09.2015, Prokuroria e Përgjithshme ka regjistruar procedimin penal nr.09 të viti
2015 për veprat penale të “Kanosjes”, kryer në bashkëpunim, “Plagosjes së rëndë me dashje”,
e kryer në bashkëpunim, “Mbajtja pa leje e armëve të ftohta në ambiente publike”, “Mbajtja
pa leje e armëve luftarake në vende publike”, të parashikuara nga nenet 84-25, 88/1-25, 278/2
dhe 279/2 të K.Penal, në ngarkim të shtetasve Armando Prenga, Gazmir Jushi, Anton Leka,
Gjok Cali, Gjergji Cali e Nikoll Cali.
Sipas kërkesës për gjykim, organi procedues, Prokuroria e Përgjithshme, ka kërkuar
përpara këtij Kolegji vleftësimin e arrestit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit
“Detyrimi për t’u paraqitur në policinë gjyqësore” për të hetuarin Gjok Cali.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë evidenton faktin se Kushtetuta e Republikës së
Shqipërisë ka sanksionuar dy dispozita të rëndësishme në lidhje me heqjen e lirisë së
personit, sikurse ka ndodhur në rastin konkret, objekt i këtij gjykimi ku shtetasit Gjok Cali i
është hequr liria.
Konkretisht në nenin 27/1 dhe 2/pika c parashikohet se: “Askujt nuk mund t’i hiqet
liria, përveç se në rastet dhe sipas procedurave të parashikuara me ligj. Liria e personit nuk
mund të kufizohet përveçse....kur ka dyshime të arsyeshme se ka kryer një vepër penale ose
për të parandaluar kryerjen prej tij të veprës penale ose largimin e tij pas kryerjes së saj”.
Kjo normë kushtetuese konfirmon pranimin nga legjislacioni shqiptar të parimit “Habeas
Corpus”. Sipas këtij parimi, gjykata ka kompetencë të vendos për heqjen e lirisë së personit,
kurse shteti nëpërmjet organeve përkatëse ka detyrimin të sjell personin e arrestuar përpara
gjyqtarit, brenda një kohe të shkurtër dhe të provojë ligjshmërinë e arrestimit të tij. Ky parim
është inkorporuar më tej dhe në nenin 28 të Kushtetutës së RSH, ku sanksionohet se një prej
të drejtave të personit të cilit i është hequr liria është e drejta për t’u dërguar brenda 48 orëve
333
përpara gjyqtarit, i cili vendos paraburgimin ose lirimin e tij, jo më vonë se 48 orë nga çasti i
marrjes së dokumenteve për shqyrtim.
Garancitë që duhet të ketë personi të cilit i hiqet ose kufizohet liria përbëjnë gjithashtu
standarde të rëndësishme të nenit 5 dhe 6 të KEDNJ, marrëveshje kjo e ratifikuar nga shteti
ynë që ka një rëndësi thelbësore në rastin e kufizimit të lirive dhe të drejtave themelore të
njeriut (shih nenin 17 i Kushtetutës së RSH).
Arrestimi në bazë të nenit 5.1.c të Konventës është i lejuar vetëm atëherë kur bëhet
me qëllim dërgimin para organit kompetent, përpara gjykatësit ose para një magjistrati tjetër
të përcaktuar nga ligji që të ushtroj funksione gjyqësore. Kjo mund të ndodh vetën në
funksion të procesit penal dhe vetëm kur plotësohen tre rrethana: së pari -dyshimit të
arsyeshëm të kryerjes së një vepre penale të dënueshme: së dyti -nevojës së arsyeshme për të
penguar kryerjen e veprës penale dhe së treti -nevojës së arsyeshme për të penguar
arratisjen pas kryerjes së veprës penale. Neni 5.1 c i KEDNJ interpretohet në lidhje të
ngushtë me nenin 5.3 pasi të dy përbëjnë një tërësi të vetme. Nga këto nene rrjedh detyrimi
për dërgimin para organit kompetent, të çdo personi të arrestuar në rrethanat e lartpërmendura
si dhe shqyrtimi i bazueshmërisë së tij dhe marrjen e vendimit përkatës.
Sa më sipër, në zbatim të dispozitave të mësipërme si dhe të neneve 251, 252 dhe 259
të K.Pr.Penale gjykata çmon se arrestimi i shtetasit është i ligjshëm, për arsye se ai është bërë
me akt të motivuar të mbajtur më dt. 05.09.2015 nga Oficeri i Policisë Gjyqësore L.P, duke
respektuar në këtë mënyrë kërkesat e nenit 251/3 të K.Pr.Penale ku parashikohet shprehimisht
se: “Kur lind nevoja e domosdoshme, për shkak të rëndësisë së faktit ose të rrezikshmërisë së
subjektit, e motivuar me akt të veçantë, oficerët dhe agjentët e policisë gjyqësore kanë të
drejtë të arrestojnë cilindo që kapet në flagrancë, edhe kur nuk janë kushtet e pikës 2.”, pra
edhe kur krimi për të cilin ai është arrestuar nuk parashikon një dënim jo më të ulët në
maksimum se dy vjet.
Në rastin konkret, duke qenë se gjatë kontrollit të automjetit “Benz” me ngjyrë gri, me
targa LA 7227 A, në të cilin kanë qenë duke udhëtuar shtetasit Gjok Cali dhe Gjergji dhe
Nikoll Cali janë gjetur dhe marrë në cilësinë e provës materiale dy thika që mund të jenë
përdorur gjatë konfliktit, po kështu duke qenë se këta tre shtetas janë dyshuar si autorë të
plagosjes së shtetasve Gazmir Jushi dhe Eduard Prenga, nisur nga rrethanat dhe faktet,
rrezikshmëria e veprimeve të kryera, me qëllim mbajtjen në kontroll të situatës dhe
parandalimin e ngjarjeve më të rënda, me të drejtë, me akt të motivuar të oficerit të policisë
gjyqësore, është bërë arrestimi i shtetasit Gjok Cali, në përputhje të plotë me nenet 252/3 dhe
252 të K.Pr.Penale.
Për këto arsye ky Kolegj, bazuar në gjendjen që janë aktet, e vleftëson të ligjshëm
arrestimin në flagrancë të personit nën hetim Gjok Cali.
Ky Kolegj vëren se, bazuar në aktet bashkëngjitur kërkesës objekt shqyrtimi, kërkesa
e organit të akuzës duhet pranuar edhe përsa i përket masës së sigurimit, pasi plotësohen
kushtet dhe kriteret për caktimin e masës së sigurimit “Detyrimi për t’u paraqitur në policinë
gjyqësore”, të parashikuara nga nenet 228, 229, 234 të K.Pr.Penale.
ndëshkimore për personin që dyshohet se ka kryer një vepër penale dhe nga ana tjetër, nuk
jepet për të lehtësuar punën e organit të prokurorisë në hetimin e çështjes penale, por, ajo
duhet të aplikohet vetëm në zbatim të shkaqeve, kushteve dhe kritereve të përcaktuara në
mënyrë të qartë në nenet 228, 229 dhe 230 të K.Pr.Penale. (shih vendimin nr.489, datë
12.12.200 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë). Për më tepër, masa e sigurimit personal
nuk njehsohet me dënimin penal, pasi është një veprim procedural që kufizon përkohësisht
lirinë e personit ndaj të cilit po zhvillohet procedimi penal. Ky kufizim është i përkohshëm
dhe shkalla e tij varet nga nevojat konkrete të procesit të hetimit.
334
drejtës penale. Ky Kolegj çmon të analizojë secilin prej këtyre kushteve për të evidentuar
nëse plotësohen ato në rastin objekt gjykimi.
Në lidhje me “dyshimin e arsyeshëm”, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se ky

togfjalësh nënkupton bindjen që krijohet mbi bazën e provave të marra e të shqyrtuara në
përputhje me kërkesat e ligjit. Në Vendimin Unifikues nr.3 të datës 27.09.2002 në lidhje me
këtë kusht, Gjykata e Lartë është shprehur se:”....Në pajtim të plotë me nenin 5, pika 1, gërma
c dhe pikës 3 të këtij neni të Konventës, neni 228 i K.Pr.Penale ka përcaktuar kushtet dhe
kriteret për caktimin e masave të sigurimit. Është theksuar kushti i rëndësishëm, sipas të cilit
askush nuk mund t’u nënshtrohet masave të sigurimit nëse nuk ekziston në ngarkim të tij një
dyshim i arsyeshëm i bazuar në prova. Është tashmë e pranuar nga teoria dhe praktika
gjyqësore shqiptare se dyshimi i arsyeshëm nënkupton bindjen që krijohet në bazë të provave
të marra në përputhje me kërkesat e ligjit të cilat në unitetin e tyre tregojnë se vepra penale
ka ndodhur dhe se ajo është kryer nga ai që akuzohet”
Po kështu, në lidhje me ekzistencën e këtij kushti, në Vendimin Unifikues nr.7, dt.
14.10.2011, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në qëndrimin e tyre më të fundit për
masat e sigurimit janë shprehur se:” Dyshimi i arsyeshëm i bazuar në prova sipas pikës 1 të
nenit 228, nënkupton ekzistencën e atyre elementëve të mjaftueshëm juridikë dhe të
rrethanave të faktit që i krijojnë bindje gjykatës në drejtim të mundësisë që personi nën
hetim dhe i pandehuri të ketë kryer veprën penale. Dyshimi i arsyeshëm, provat ku ai bazohet
për të justifikuar caktimin dhe vijimin e zbatimit të masës së sigurimit, nuk nevojitet të ketë të
njëjtën shkallë sigurie dhe vlerë provueshmërie për të konkluduar sikurse provat që janë të
domosdoshme për dhënien ose jo të vendimit të dënimit ndaj të pandehurit. Mjafton që ato të
jenë të tilla që, në gjendjen ku janë aktet e procedimit, prej tyre mund të nxirren përfundime
se ndaj të hetuarit a të gjykuarit ekziston një shkallë e arsyeshme mundësie e fajësisë për
kryerjen e veprës penale në ngarkim të tij. Dispozita e pikës 1 të nenit 228 tregon vetë
dallimin e natyrës së veçantë të gjykimit dhe mënyrën e kriteret mbi të cilat krijohet bindja e
gjykatës për caktimin ose jo të masës së sigurimit krahasuar me atë të dhënies ose jo të
vendimit të dënimit. Në rastin e parë, gjykimi mbështetet në dyshime të arsyeshme bazuar në
prova, që tregojnë mundësinë e kryerjes së veprës penale objekt procedimi dhe mundësinë
e atribuimit, pra të ekzistencës së fajësisë, pikërisht në drejtim të të gjykuarit për atë vepër
penale (fumus commissi delicti), ndërsa në rastin e dytë, gjykimi mbështetet vetëm në prova
që vërtetojnë, jashtë çdo dyshimi, dhe e bindin gjykatën për kryerjen ose jo të veprës prej
tij.”
Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut, në disa prej vendimeve të saj në
interpretim të togfjalëshit “dyshimi i arsyeshëm” është shprehur se:“Dyshimi i arsyeshëm
parashikon ekzistencën e provave të besueshme, të cilat mund ta bindin vëzhguesin e
paanshëm se një person i caktuar mund të ketë kryer veprën penale, për të cilën dyshohet”
(shih çështjet e Ciulla kundër Italisë, Murray kundër Mbretërisë së Bashkuar). Gjithashtu ajo
ka mbajtur qëndrimin se: “dyshimi i arsyeshëm”, që të përbëjë standard të ligjshëm për
heqjen e lirisë, duhet të jetë i bazuar në prova, pasi mungesa e tyre do të sillte cënimin e të
drejtave dhe lirive themelore të njeriut (shih çështjen Fox, Cempbell dhe Hartley kundër
Mbretërisë së Bashkuar).
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë krijon bindjen se ekziston dyshimi i arsyeshëm se i hetuari
Gjok Cali, ka kryer veprën penale të “Kanosja”, të parashikuara nga neni 84 i Kodit Penal,
335
për të cilën parashikohet një dënim me gjobë ose burgim deri në një vit. Kjo bindje u krijua si
rezultat i shqyrtimit në seancë të provave të marra dhe të shqyrtuara në përputhje me kërkesat
e ligjit.
Në lidhje me kushtin e dytë të përgjithshëm për caktimin e masës së sigurimit,

ekzistencën e veprës penale, ky Kolegj vëren se ky kusht nënkupton që fakti i dhënë për të
cilin akuzohet personi nën hetim të parashikohet nga ligji si vepër penale dhe kjo vepër të
mos jetë shuar për efekt të parashkrimit ose dispozitës përkatëse. Në lidhje me këtë kusht
GJEDNj në vendimmarrjen e saj ka arsyetuar se nuk mund të flitet për “dyshime të bazuara”
nëse veprimi për të cilin akuzohet një person nuk përbën shkelje ligjore të dënueshme sipas
ligjit në çastin e kryerjes së veprës penale (shih çështjen Loukanov kundër Bullgarisë). Në
rastin konkret veprimet e kryera nga i hetuari Gjok Cali përbëjnë elementë të figurës së
veprës penale të parashikuar nga neni 84 i Kodit Penal, dhe nuk rezulton që kjo vepër të jetë
parashkruar ose shuar.
Në lidhje me kushtin e tretë të përgjithshëm për caktimin e masave të sigurimit, në

kuptim dhe zbatim të nenit 228/2 të K.Pr.Penale, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se, i
hetuari ka mbushur moshën për përgjegjësi penale (i dtl. 10.01.1964) dhe nuk ekziston asnjë
shkak ligjor që ta përjashtojë atë nga përgjegjësia penale.
Në konkluzion, duke konstatuar se plotësohen në mënyrë komulative të tre kushtet e
krime më të rënda ose të të njëjtit lloj me atë për të cilin ai po procedohet. Ky Kolegj çmon të
trajtojë plotësimin e këtyre kushteve, në raport dhe me nenet 229 e 234 të K.Pr.Penale.
Kështu, duke patur parasysh faktin se i hetuari akuzohet për një vepër penale, e cila
nga legjislatori është klasifikuar si kundravajtje dhe si e tillë paraqet rrezikshmëri relativisht
të ulët shoqërore, nisur kjo jo vetëm nga objekti që ajo prek ose cënon por edhe nga marzhi i
dënimit i parashikuara për të, që shpreh çmimin që legjislatori i ka bërë rrezikshmërisë së saj,
gjobë ose burgim gjer në një vit, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se ndaj të
dyshuarit/të hetuarit Gjok Cali, duhet të caktohet si masë sigurimi ajo e “Detyrimit për t’u
paraqitur në policinë gjyqësore”.
Ky Kolegj çmon se, një masë e tillë do u përgjigjej plotësisht kritereve të përcaktuara
në nenin 229 të Kodit të Procedurës Penale pasi sigurohet përshtatshmëria e kësaj lloj mase
me shkallën e nevojave të sigurimit, të cilat në rastin konkret janë relativisht të ulta, nisur kjo
jo vetëm nga rëndësia e faktit dhe sanksioni që parashikohet në nenin 84 të K.Penal, siç është
shprehur edhe më lart ky Kolegj, por edhe duke patur parasysh rrethanat në të cilat ka
ndodhur ngjarja, shkaqet e konfliktit të ndodhur mes palëve si dhe rrethanat personale dhe
familjare të personit nën hetim.
Bazuar në sa më sipër, ky Kolegj vëren se, kërkesa e paraqitur nga organi i akuzës për
vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit “Detyrimi
për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”, të parashikuar nga neni 234 i Kodit të Procedurës
Penale, është e drejtë dhe e bazuar në ligj e në prova, në përputhje me nenet 228, 229 dhe 234
të K.Pr.Penale, e për pasojë ajo duhet pranuar, duke caktuar ndaj personit nën hetim Gjok
Ded Cali që të paraqitet në policinë gjyqësore të hënën e parë të çdo muaji, në ora 12:00.
336
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 84 të K.Penal dhe nenet 251/3,
252, 259, 228, 229, 234 dhe 245 të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Vleftësimin e ligjshëm të “Arrestimit në flagrancë” të personit nën hetim Gjok Ded
Cali.
Caktimin e masës së sigurimit personal ndaj personit nën hetim Gjok Ded Cali, atë të
“Detyrimi për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”, të hënën e parë të çdo muaji, ora 12:00,
bazuar në nenin 234 të K.Pr.Penale.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i personit nën hetim Gjok Ded Cali nga dhomat e
paraburgimit, nëse nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale.
Ngarkohet prokuroria për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 08.09.2015
337
MENDIMI I PAKICËS
Ne gjyqtarët Mirela Fana dhe Artan Broci nuk ndajmë të njëjtin qëndrim sikurse ka
arritur shumica në këtë vendim në lidhje me kërkesat e paraqitura nga organi procedues.
Kemi mendimin se nuk jemi para rastit të vleftësimit të ligjshëm të arrestit në
flagrancë të të dyshuarit Gjok Cali për kryerjen e veprës penale “Kanosje”, parashikuar nga
neni 84 i Kodit Penal dhe po ashtu mendojmë se nuk jemi në kushtet e caktimit ndaj tij të
ndonjë mase sigurimi personal, duke mos qenë dakord për këtë shkak me masën e sigurimit
personal me karakter shtrëngues “Detyrim për paraqitje përpara Policisë Gjyqësore”,
parashikuar nga neni 234 i K.Pr.Penale për veprën e mësipërme, për arsyet si më poshtë;
Ne Gjyqtarët e pakicës evidentojmë faktin se Kushtetuta ka sanksionuar dy dispozita
të rëndësishme në lidhje me heqjen e lirisë së personit, sikurse ka ndodhur në rastin konkret,
objekt i këtij gjykimi ku shtetasit Gjok Cali i është hequr liria, si pasojë e arrestimit.
Konkretisht në nenin 27/1 dhe 2/pika c parashikohet se :”Askujt nuk mund t’i hiqet
liria, pervecse në rastet dhe sipas procedurave të parashikuara me ligj. Liria e personit nuk
Kjo normë kushtetuese konfirmon mishërimin nga legjislacioni shqiptar të parimit
“Habeas Corpus”. Sipas këtij parimi, gjykata ka kompetencë të vendos për heqjen e lirisë së
personit, kurse shteti nëpërmjet organeve përkatëse ka detyrimin të sjell personin e arrestuar
përpara gjyqtarit, brenda një kohe të shkurtër dhe të provojë ligjshmërinë e arrestimit të tij.
Ky parim është inkorporuar më tej dhe në nenin 28 të Kushtetutës së RSH, ku
sanksionohet se një prej të drejtave të personit të cilit i është hequr liria është e drejta për tu
dërguar brenda 48 orëve përpara gjyqtarit, i cili vendos paraburgimin ose lirimin e tij jo më
vonë se 48 orë nga çasti i marrjes së dokumentave për shqyrtim.
standarde të rëndësishme të nenit 5 dhe 6 të KEDNj, marrëveshje kjo e ratifikuar nga shteti
Ndalimi ose arrestimi në bazë të nenit 5.1.c të Konventës është i lejuar vetëm atëherë
kur bëhet me qëllim dërgimin para organit kompetent, përpara gjykatësit ose para një
magjistrati tjetër të përcaktuar nga ligji që të ushtrojë funksione gjyqësore. Kjo mund të
ndodh vetëm në funksion të procesit penal dhe vetëm kur ekzistojnë tre rrethana: së pari
-Dyshimit të arsyeshëm të kryerjes së një vepre penale të dënueshme: së dyti - Nevojës së
arsyeshme për të pamundësuar kryerjen e veprës penale dhe së treti;Nevojës së arsyeshme
për të pamundësuar arratisjen pas kryerjes së veprës penale.
Neni 5.1 c i KEDrNJ interpretohet në lidhje të ngushtë me nenin 5.3 pasi të dy
përbëjnë një tërësi të vetme. Nga këto nene rrjedh detyrimi për dërgimin para organit
kompetent, të çdo personi të arrestuar në rrethanat e lartë përmendura si dhe shqyrtimi i
bazueshmërisë së tij dhe marrjen e vendimit përkatës.
Për të arritur në përfundimin nëse arresti në flagrancë ndaj shtetasit Gjok Cali është i
ligjshëm ose jo, vlerësojmë se duhet t’u referohemi dispozitave 251-259 të K.Pr.Penale. Nga
interpretimi logjik dhe sistematik i tyre rezulton se duhet të plotësohen njëherazi disa kushte.
Një prej kushteve për të patur një arrestim në flagrancë sipas ligjit është rëndësia e
veprës penale. Sipas parashikimeve të nenit 251 të K.Pr.Penale kur autori i veprës akuzohet
për një krim me dashje të kryer ose të mbetur në tentativë, për të cilën ligji cakton një dënim
me burgim jo më të ulët në maksimum se pesë vjet burgim, oficerët e policisë gjyqësore janë
të detyruar të bëjnë arrestimin e në flagrancë, duke mos patur të drejtë të bëjnë një vlerësim
tjetër nga ai që bën ligji.
338
Nga aktet e administruara në gjykim rezultoi se gjykata çmon se arrestimi i shtetasit
është bërë me akt të motivuar, të mbajtur më dt.05.09.2015 nga Oficeri i Policisë Gjyqësore
L.P, bazuar në nenin 251/3 të K.Pr.Penale ku parashikohet shprehimisht se:“Kur lind nevoja
e domosdoshme, për shkak të rëndësisë së faktit ose të rrezikshmërisë së subjektit, e motivuar
me akt të veçantë, oficerët dhe agjentët e policisë gjyqësore kanë të drejtë të arrestojnë
cilindo që kapet në flagrancë, edhe kur nuk janë kushtet e pikës 2.”, pra edhe kur krimi për të
cilin ai është arrestuar nuk parashikon një dënim jo më të ulët në maksimum se dy vjet.
Nga interpretimi i paragrafit 3 të nenit 251 të K.Pr.Penale rezulton se, që të jemi para
kushteve të arrestimit në flagrancë të një shtetasi nga ana e oficerëve apo agjentëve të policisë
gjyqësore këta të fundit duhet që të arsyetojnë nevojën e domosdoshme që legjislatori e ka
kufizuar dhe lidhur njëkohësisht vetëm me rëndësinë e faktit dhe rrezikshmërinë e personit.
Arsyet e motivimit të nevojës së domosdoshme, pra rëndësinë e faktit dhe
rrezikshmërinë e personit janë parashikuar nga legjislatori me qëllimin e vetëm për kontrollin
e veprimtarisë së oficerëve apo agjentëve të policisë, veprimtari e cila nuk duhet të jetë
arbitrare dhe abuzive por duhet të respektojë thelbësisht të drejtat dhe liritë e individit, dhe
specifikisht të drejtën “Për liri dhe siguri”, të parashikuar nga neni 5 i KEDNJ-së.
Rëndësia e faktit dhe rrezikshmëria e personit nuk janë koncepte të panjohura për
legjislacionin penal apo atë procedural penal. Për të përcaktuar rëndësinë e faktit, është vetë
dënimi i parashikuar nga vepra penale apo figura e veprës penale që akuzohet i dyshuari dhe
në rastin konkret rezulton se i dyshuari Gjok Cali është akuzuar për veprën penale
(kundravajtje penale) të parashikuar nga neni 84 i Kodit Penal në të cilën parashikohet
dënimi me gjobë ose me burgim deri në një vit.
Për sa më sipër, vlerësojmë se në rastin konkret, perceptimi i agjentëve të policisë
gjyqësore në lidhje me rëndësinë e faktit është i gabuar dhe nuk bazohet në ligj. Legjislatori
kur parashikon dënimin për një vepër penale mban në vëmendje rrezikshmërinë e faktit. Për
sa më sipër oficerët e policisë nuk legjitimohen për kryerjen e arrestimit, me motivin e
rrezikshmërisë së faktit.
Po kështu, për përcaktimin e rrezikshmërisë së autorit legjislacioni penal i referohet
elementëve të tillë si: a) Gjendja sociale; b) Profesioni; c) Arsimimi; d) Gjendja familjare;
e) Gjendja gjyqësore; Shkalla e fajit.; Rrethanat lehtësuese.
Në aktin e shkruar ku janë motivuar nevojat e domosdoshme nuk rezultojnë të
pasqyruara rrethana serioze për të justifikuar ndonjë gjendje të rëndë sociale; rrezikshmërinë
në ushtrimin e profesionit, arsimimi i tij nuk është tregues për rrezikshmërinë e tij dhe tregues
për mundësinë e veprimeve të kundraligjshme, po kështu rezulton njeri familjar, i padënuar
më parë.
Nga ana tjetër, pavarësisht se sikurse arsyetuam më sipër nuk qëndrojnë nevojat e
domosdoshme për arrestimin e të dyshuarit Gjok Cali, ne Gjyqtarët në pakice mendojmë se
nuk jemi as para gjendjes së flagrancës.
Për të mos e lënë në vlerësim subjektiv Gjendjen e flagrancës, vetë legjislatori ka
marrë përsipër përcaktimin ligjor të saj. Neni 252 i K.Pr.Penale është shprehur se: “Është në
gjendje flagrance ai që është kapur në kryerje e sipër të veprës penale ose ai që menjëherë
pas kryerjes së veprës penale ndiqet nga policia gjyqësore, nga personi i dëmtuar ose
persona të tjerë ose që është kapur me sende dhe prova materiale, nga të cilat duket se ka
kryer veprën penale”.
Duke interpretuar këtë dispozitë konstatojmë se në gjendje flagrance është ai që:
1) është kapur në kryerje e sipër të veprës penale; 2) ose menjëherë pas kryerjes së veprës
penale ndiqet nga Policia Gjyqësore, nga personi i dëmtuar ose nga persona të tjerë ose
3) është kapur me sende dhe prova materiale, nga të cilat duket se ka kryer veprën penale.
339
Nga aktet e procedimit penal rezultoi se “...Rreth orës 23:40 personi nën hetim Gjok
Cali ka njoftuar për ngjarjen Komisariatin e Policisë Kurbin duke njoftuar se: “Tek lokali i
Calëve në Patok është goditur me pistoletë nga deputeti Armando Prenga”. Me marrjen e
këtij njoftimi, grupi i drejtimit të Komisariatit të Policisë Kurbin ka shkuar në lokalin e
shtetasit Gjok Cali dhe ka marrë kontakt me të, duke i kërkuar të paraqitej në Komisariatin
e Policisë Kurbin për të bërë kallëzim penal dhe për të dhënë shpjegime për ngjarjen. ... Me
të mbërritur në Komisariatin e Policisë Kurbin, shtetasi Gjok Cali ka hyrë brenda
ambienteve të tij për të bërë kallëzim penal, ndërsa shtetasit që e shoqëronin kanë qëndruar
në pritje të tij, jashtë ambienteve të këtij Komisariati...”.
Sa më sipër ka pranuar organi procedues, ky shtetas nuk është kapur në kryerje e sipër
të veprës penale. Referuar orës kur pretendohet nga organi procedues që ka ndodhur vepra
penale e kanosjes, dhe orës kur është bërë arrestimi i shtetasi Gjok Cali, nuk rezulton që të
jetë arrestuar menjëherë pas kryerjes së veprës penale dhe gjithashtu nuk rezulton të jetë
ndjekur nga oficerët e policisë gjyqësore. Gjithashtu shtetasi Gjok Cali nuk rezulton që në
momentin e arrestimit t’i jenë sekuestruar prova materiale që të tregojnë kryerjen e veprës për
të cilën ai është arrestuar. I hetuari A.P ka pretenduar se është kanosur nga shtetasi Gjok Cali
me thikë, por nga ana e organit procedues këtij shtetasi nuk i është gjetur dhe sekuestruar
asnjë armë e ftohtë me karakteristikat e thikës.
Duke marrë për bazë përfundimet e mësipërme, ne gjyqtarët në mendimin e pakicës
vlerësojmë se nuk ekzistojnë as kushtet dhe kriteret që duhet të ekzistojnë për caktimin e
masës së sigurimit, në kushtet që arsyetuam se nuk kishte asnjë bazë ligjore për arrestimin e
shtetasit Gjok Cali.
Sipas nenit 5&1 (c) të KEDNJ-së, rezulton qartësisht e përcaktuar se heqja apo
kufizimi i lirisë personale të personit (caktimi i masave të sigurimit personal) do të bëhet në
rast se ka baza të forta për arrestimin e tij. Dyshimi i arsyeshëm parashikon ekzistencën e
provave të besueshme, të cilat mund ta bindin vëzhguesin e paanshëm se një person i
caktuar mund të ketë veprën penale, për të cilën dyshohet” (në lidhje me këtë nocion për më
tepër shih çështjet e GJEDNj Ciulla kundër Italisë, Murray kundër Mbretërisë së Bashkuar).
Nga sa arsyetuam më sipër vlerësojmë se nuk ka patur baza të forta për arrestimin e tij.
Nga ana tjetër, në nenin 228 pika 1 e K.Pr.Penale parashikohen kushtet e përgjithshme
të masave të sigurimit: i)dyshimi i arsyeshëm, i bazuar në prova; ii)ekzistenca e veprës
penale; iii) ekzistenca e kushteve të dënueshmërisë sipas të drejtës penale.
Në lidhje me dyshimin e arsyeshëm Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë,bazuar në
doktrinë dhe jurisprudencë nënkupton bindjen që krijohet mbi bazën e provave të marra e të
shqyrtuara në përputhje me kërkesat e ligjit. Nga aktet e organit të prokurorisë rezulton se
shtetasit Gjok Cali nuk iu sekuestrua asnjë provë materiale në momentin e arrestimit të tij, e
pasqyruar në procesverbalin e kontrollit personal. E vetmja provë e cila ka shërbyer për të
”ngritur dyshimin e arsyeshëm” ndaj këtij shtetasi është deklarimi i të hetuarit A.P, kundër të
cilit shtetasi Gjok Cali ishte paraqitur pranë organeve ligjzbatuese për të bërë kallëzim.
Ne Gjyqtarët në pakicës sjellim në vëmendje vendimin unifikues nr.3 të datës
27.09.2002 i cili ka unifikuar qëndrimin për kushtin “dyshim i arsyeshëm”, vendim në të cilin
është shprehur se: “... Është theksuar kushti i rëndësishëm, sipas të cilit askush nuk mund tu
nënshtrohet masave të sigurimit nëse nuk ekziston në ngarkim të tij një dyshim i arsyeshëm i
bazuar në prova. Është tashmë e pranuar nga teoria dhe praktika gjyqësore shqiptare se
dyshimi i arsyeshëm nënkupton bindjen që krijohet në bazë të provave të marra në përputhje
me kërkesat e ligjit të cilat në unitetin e tyre tregojnë se vepra penale ka ndodhur dhe se ajo
është kryer nga ai që akuzohet”.
Nga aktet e sjella nga organi procedues nuk rezulton asnjë provë që të tregojë se
vepra e kanosjes ka ndodhur dhe për më tepër se është kryer nga shtetasi Gjok Cali.
340
Po kështu Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në Vendimin Unifikues nr.7 të
datës 14.10.2011, në qëndrimin e tyre më të fundit për masat e sigurimit janë shprehur se:
“Dyshimi i arsyeshëm i bazuar në prova sipas pikës 1 të nenit 228, nënkupton ekzistencën e
atyre elementëve të mjaftueshëm juridikë dhe të rrethanave të faktit që i krijojnë bindje
gjykatës në drejtim të mundësisë që personi nën hetim dhe i pandehuri të ketë kryer veprën
penale. ...”.
Vlerësojmë se duke u nisur nga ky qëndrim i Kolegjeve, në lidhje me shtetasin Gjok
Cali nuk ka asnjë element të mjaftueshëm juridik, sikurse mund të ishte një kallëzim për
ndonjë vepër penale, dhe gjithashtu nisur nga rrethanat e ndodhjes së faktit “...vetë organi
procedues ka pranuar që Gjok Cali ka qenë i përfshirë vetëm në konfliktin në vendin e
quajtur Fushë –Kuqe...” - personi që ka pretenduar se është kanosur, i hetuari A.P, jo vetëm
që nuk ka bërë kallëzim në lidhje me këtë konflikt, por e ka deklaruar vetëm pasi është
arrestuar në flagrancë për kryerjen e veprave penale “Plagosje e rëndë me dashje”, përfshirë
edhe ndaj shtetasit Gjok Cali.
Mendojmë që në një situatë të tillë, kur shtetasi Gjok Cali nuk është arrestuar në
kryerje e sipër të veprës penale, ose menjëherë pas kryerjes së veprës penale ndiqet nga
Policia Gjyqësore, nga personi i dëmtuar ose nga persona të tjerë ose 3) është kapur me
sende dhe prova materiale, nga të cilat duket se ka kryer veprën penale; deklarimet e të
hetuarit A.P duhet të merren me rezerva dhe nuk mund të shërbejnë për të krijuar bindjen se
ekziston një dyshim i arsyeshëm dhe i bazuar në prova.
Evidentojmë faktin se masa e sigurimit nuk është masë ndëshkimore për personin që
dyshohet se ka kryer një vepër penale dhe nga ana tjetër nuk jepet për të lehtësuar punën e
organit të prokurorisë në hetimin e çështjes penale. Masat e sigurimit, të cilat kufizojnë
përkohësisht lirinë e personit, duhet të aplikohen vetëm për zbatim të shkaqeve, kushteve dhe
kritereve të përcaktuara në mënyrë të qartë në nenet 228, 229 dhe 230 të K.Pr.Penale (shih
vendimin nr.489, datë 12.12.200 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë).
Për të gjitha sa arsyetuam më sipër, vlerësojmë se arrestimi në flagrancë i shtetasit
Gjok Cali ka qenë jo i ligjshëm dhe ndaj këtij shtetasi nuk ekzistojnë asnjë nga kushtet apo
kriteret për caktimin e ndonjë mase sigurimi personal, me karakter shtrëngues.
Mirela Fana Artan Broci
341
Nr.32 i Regj.Themeltar
Nr.32 i vendimit
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore, datë 08.09.2015 të zhvilluar me dyer të hapura, mori në shqyrtim

çështjen penale me nr.32/2015 me palë:
KËRKUES: PROKURORIA E PËRGJITHSHME,

përfaqësuar nga prokurorët Arben Kraja, Anila
Leka dhe Altin Binaj
PERSON NËN HETIM: GJERGJ CALI, i biri i Lekës, i datëlindjes
02.09.1960, lindur dhe banues në Fushë Kuqe,
Kurbin, i martuar, me arsim 8-vjeçar, i
padënuar, përfaqësuar nga Av. Anila Sefgjini në
bazë të prokurës nr.2235 Rep. nr.1047 Kol, datë
05.09.2015
OBJEKTI:
Shqyrtimin e arrestimit në flagrancë të shtetasit Gjergj Cali,
i biri Lekës dhe i Files, datëlindja 02.09.1960,
lindur dhe banues në Fushë Kuqe Kurbin.
Vleftësimin si të ligjshëm të tij.
Caktimin ndaj këtij shtetasi të masës së sigurimit personal “Arrest në burg”.
Baza Ligjore: Nenet 228, 229, 244, 245, 258, 259, 238 të K.Pr.Penale.
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale
“Plagosje e rëndë me dashje” në bashkëpunim
dhe “Prodhimi, mbajtja, blerja apo shitja pa leje e armëve të ftohta”,
në ambiente publike,
parashikuar nga nenet 88, 25 dhe 279/2 të Kodit Penal
Më datë 07.09.2015 Prokuroria e Përgjithshme ka paraqitur pranë Gjykatës së Lartë,

kërkesën për shqyrtimin e arrestimit në flagrancë, vleftësimin si të ligjshëm të tij dhe
caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, të parashikuar nga neni 238 i Kodit të
Procedurës Penale, ndaj shtetasit Gjergj Lek Cali, i cili dyshohet për kryerjen e veprave
penale “Plagosje e rëndë me dashje” në bashkëpunim dhe “Prodhimi, mbajtja, blerja apo
shitja pa leje e armëve të ftohta”, në ambiente publike, parashikuar nga nenet 88, 25 dhe
279/2 të Kodit Penal
342
pasi dëgjoi prokurorët Arben Kraja, Anila Leka dhe Altin Binaj, të cilët kërkuan
vleftësimin si të ligjshëm të arrestimit në flagrancë të shtetasit Gjergj Lek Cali dhe caktimin
ndaj tij të masës së sigurimit personal “Arrest në burg”, të parashikuar nga neni 238 i Kodit të
Procedurës Penale; pasi dëgjoi avokaten mbrojtëse Anila Sefgjini, e cila kërkoi rrëzimin e
kërkesës; pasi dëgjoi personin nën hetim Gjergj Lek Cali, i cili kërkoi rrëzimin e kërkesës,
dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. RRETHANAT E FAKTIT
1. Në kërkesën e saj, Prokuroria e Përgjithshme, ka parashtruar se:
Në datën 05.09.2015, Prokuroria e Përgjithshme, në bazë të materialeve të referuara nga
policia gjyqësore, ka regjistruar procedimin penal nr.09 të vitit 2015, duke u shënuar
emrat e shtetasve Armando Prenga, Gjergj Cali, Gjok Cali, Gazmir Jushi, Nikoll Cali dhe
Anton Leka si të dyshuar për kryerjen e veprave penale “Plagosje e rëndë me dashje” në
bashkëpunim, “Mbajtje pa leje të armëve luftarake në vendet publike” dhe “Prodhimi,
mbajtja, blerja apo shitja pa leje e armëve të ftohta” në ambiente publike, në
bashkëpunim; “Kanosje” e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga nenet,88/1 e 25, 278/5
279/2 dhe 84 e 25 të Kodit Penal. Ky procedim ka filluar pasi, nga hetimi paraprak dhe
aktet e deritanishme, ka rezultuar se:
Shtetasit Gjergj Cali, Armando Prenga, Gjok Cali si dhe shtetasit e tjerë të lidhur me këtë
procedim, janë të njohur midis tyre dhe njëkohësisht edhe banorë të Rrethit Kurbin.
Rezulton se shtetasi Armando Prenga është gjithashtu edhe deputet i Kuvendit të
Shqipërisë.
Në Lagunën e Patokut, Laç, shtetasi Gjok Cali ka në pronësinë e tij një lokal. Shtetasi
Armando Prenga, në datë 04.09.2015, rreth orës 22:30, ka shkuar në afërsi të këtij lokali,
tek ura, është takuar dhe ka debatuar me djalin dhe nipin e shtetasit Gjok Cali, shtetasit
Dorian e Julian Cali.
Shtetasi Gjok Cali, pasi është njoftuar në lidhje me këtë konflikt nga djali i tij Dorian
Cali, është nisur me automjetin e tij në drejtim të lokalit.
Gjatë rrugës, në vendin e quajtur Fushë Kuqe, shtetasi Gjok Cali është përballur me
shtetasit Armando Prenga, Luigj Skura, Gazmir Jushi dhe Gjon Prenga, të cilët po
udhëtonin së bashku në një automjet dhe kanë debatuar midis tyre.
Në këtë moment, shtetasi Gjok Cali i ka kërkuar Armando Prengës shpjegime në lidhje
me debatin që kishte ndodhur me djalin e tij, pak më parë. Më pas ata janë konfliktuar
mes tyre.
Sipas pretendimeve të shtetasit Gjok Cali, shtetasi Armando Prenga ka nxjerrë armën e
zjarrit, tip pistoletë dhe e ka goditur në kokë me qytën e saj, duke i shkaktuar një plagë në
kokë. Pas kësaj shtetasi Armando ka qëlluar me armë një herë në ajër.
Ndërkohë sipas pretendimeve të shtetasit Armando Prenga, Gjok Cali e ka kanosur atë me
thikë.
Sipas Prokurorisë këta dy shtetas kanë një konflikt midis tyre, në lidhje me të drejtën e
shfrytëzimit të Lagunës së Patokut.
Menjëherë pas këtij konflikti, shtetasi Gjok Cali është kthyer në lokalin e tij dhe në orën
23:40 ka njoftuar për këtë ngjarje Komisariatin e Policisë Kurbin duke shpjeguar se: “Tek
lokali i Calëve në Patok është goditur me pistoletë nga deputeti Armando Prenga”.
Me marrjen e këtij njoftimi, grupi i gatshëm pranë Komisariatit të Policisë Kurbin ka
shkuar në lokalin e shtetasit Gjok Cali dhe ka marrë të dhëna për ngjarjen, duke i kërkuar
këtij shtetasi të paraqitej në Komisariatin e Policisë Kurbin, për të bërë kallëzim penal.
2. Shtetasi Gjok Cali, bashkë me vëllezërit e tij, Tom Cali e Nikoll Cali dhe Gjergj Cali,
343
janë nisur me automjetin e tij “Mercedes - Benz", ngjyrë gri, me targa LA7227A, për në
Komisariatin e Policisë Kurbin. Ata janë shoqëruar edhe nga shtetasi Françesk Cali, nipi i
Gjok Calit, i cili ka udhëtuar me një automjet tjetër tip “BMË".
3. Me të mbërritur në Komisariatin e Policisë Kurbin, shtetasi Gjok Cali ka hyrë brenda
ambienteve të tij për të bërë kallëzim penal, ndërsa shtetasit që e shoqëronin, ndërmjet të
cilëve edhe personi nën hetim Gjergj Cali, kanë qëndruar në pritje jashtë ambienteve të
këtij Komisariati.
4. Nga materialet e dosjes ka rezultuar se, gjatë kësaj kohe, përpara Komisariatit të Policisë,
ka ardhur shtetasi Armando Prenga, i shoqëruar nga vëllai i tij Edmond Prenga, shtetasi
Gazmir Jushi, etj. Këta shtetas kanë filluar të konfliktohen fizikisht duke u goditur me
grushte me pjesëtarët e familjes Cali. Më pas, shtetasi Armando Prenga ka qëlluar me
armë zjarri tip pistoletë. Nga të shtënat me pistoletë është plagosur në këmbë shtetasi
Tom Cali.
5. Gjithashtu, gjatë këtij konflikti janë përdorur edhe armë të ftohta, nga ku janë dëmtuar
shtetasit Gazmir Pjeter Jushi, Eduart Ndue Prenga, Gjergj Lek Cali dhe Nikoll Ded Cali.
Ndërkohë janë dëgjuar dhe disa të shtëna me armë zjarri të tipit automatik. Pas kësaj, të
gjithë të pranishmit në konflikt janë shpërndarë.
6. Gjatë kontrollit të ushtruar në automjetin e shtetasit Gjok Cali, janë gjetur dhe sekuestruar
dy armë të ftohta të tipit thikë. Në këto kushte, në datën 05.09.2015, ora 12.00, shtetasi
Gjergj Lek Cali është arrestuar në flagrancë nga policia gjyqësore, sepse dyshohej se
kishte kryer krimet e parashikuara nga nenet 279-88-25 të Kodit Penal, pasi ky shtetas ka
qëlluar me armë të ftohtë, duke iu shkaktuar plagosje shtetasve Eduart Prenga dhe Gazmir
Jushi.
7. Në këto kushte, më datë 07.09.2015 Prokuroria e Përgjithshme ka paraqitur pranë
Gjykatës së Lartë, kërkesën për shqyrtimin e arrestimit në flagrancë, vleftësimin si të
ligjshëm të tij, bazuar në përcaktimet e neneve 251/2 dhe 252 të K.Pr.P. dhe caktimin e
masës së sigurimit “Arrest në burg”, të parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës
Penale, ndaj shtetasit Gjergj Lek Cali, i cili dyshohet për kryerjen e veprave penale të
“Plagosjes së rëndë me dashje” në bashkëpunim dhe të “Prodhimit, mbajtjes, blerjes apo
shitjes pa leje të armëve të ftohta”, në ambiente publike, parashikuar nga nenet 88, 25 dhe
279/2 të Kodit Penal.
Së bashku me kërkesën, Prokuroria e Përgjithshme ka paraqitur edhe aktet e
administruara gjatë hetimeve paraprake të kryera prej saj si: Urdhri i regjistrimit nr.9, datë
05.09.2015, materialet e arrestit në flagrancë të datës 05.09.2015, deklarimet e shtetasit
bërë para policisë, aktet e ekspertimit, deklarimet e punonjësve të policisë, Agim Vathaj,
Gjon Kola dhe Lutfi Hima, deklarimet e shtetasit Francesk Cali dhe të ndaluarve të tjerë,
konstatime të këqyrjes së dëmtimeve për disa shtetas, Akt Ekspertimi balistik për
gëzhojat në vendin e ngjarjes nr.8739, Akt Ekspertimi kimik nr.8736 dhe 8737, Akti i
sekuestrimit të automjetit, etj të ndodhura në dosje.
8. Prokurorët Pranë Prokurorisë së Përgjithshme pretenduan se:

9. Sa më sipër arrestimi në flagrancë i shtetasit Gjergj Cali është i bazuar në nenet 251/2 e
252 të K.Pr.P dhe për rrjedhojë kërkohet vlerësimi i tij i ligjshëm.
10. Deri në këtë fazë të hetimit, nga tërësia e të dhënave në dispozicion është krijuar baza
ligjore e dyshimeve të arsyeshme të bazuar në prova se, nga ana e shtetasit Gjergj Lek
Cali janë konsumuar elementet e veprave penale “Plagosje e rëndë me dashje” në
bashkëpunim dhe “Prodhimi, mbajtja, blerja apo shitja pa leje e armëve të ftohta”, në
344
ambiente publike, parashikuar nga nenet 88, 25 dhe 279/2 të Kodit Penal, sanksionet për
të cilat janë dënim me burgim deri në dhjetë vjet.
11. Nga ana tjetër, shtetasi Armando Prenga, veprat penale dyshohet se i ka kryer në
bashkëpunim me shtetasit Gazmir Jushi dhe Anton Leka, dhe të kryera në dëm të
shtetasve Nikoll Cali, Gjok dhe Gjergj Cali. Ndërkohë që edhe këta të fundit dyshohet se
kanë kryer veprat penale në dëm të pjesëtarëve të familjes Prenga. Ndodhur në kushtet e
një konflikti të kryer pa shkëputje në kohë, mes palëve të përfshira në të, provat e veprave
penale të kryera nga njëra palë ndikojnë drejtpërdrejtë mbi provat e veprave penale të
kryera nga pala tjetër. Për këto arsye dhe bazuar në përcaktimet e neneve 79/a, 80/2,
92/germa “b” dhe “c” të K.Pr.P ndodhemi përpara një procedimi penal të lidhur dhe
kompetente për ushtrimin e ndjekjes penale për gjithë procedimin është Prokuroria e
Përgjithshme.
12. Për sa më sipër, Prokuroria e Përgjithshme ka paraqitur kërkesën e saj të sipërpërmendur.
Mbrojtësi i personit nën hetim Av. Anilda Sefgjini pretendoi se: Në lidhje me
çështjen, nuk mund të vlerësohet i ligjshëm arrestimi në flagrancë, pa asnjë provë të
vërtetimit të lidhjes së veprës dhe personit dhe kushteve të flagrancës. Nuk ka asnjë provë
që të na çojë drejt dyshimit të arsyeshëm se Gjergj Cali është autor i veprave penale të
mësipërme. Nuk ka asnjë provë nga organi i akuzës ku të vërtetohet se pasoja ka ardhur
nga veprimet e të mbrojturit prej meje. Vetë i mbrojturi prej meje ka qenë në Komisariat
për të bërë denoncim për kanosje nga deputeti Prenga, për të dhe familjarët e tij. Ka
telefonuar 129, ka folur me Ministrin duke i treguar për situatën që ka ndodhur. Kur janë
paraqitur në Komisariat gjenden mes breshëri grushtesh dhe armësh. Është qëlluar nga
deputeti. I mbrojturi prej meje ka bërë denoncim në televizion dhe si mund të pretendohet
për arrest në flagrancë. Në momentin e arrestimit nuk kishte asnjë armë të ftohtë dhe ishte
vetë i dëmtuar dhe kërkonte të jepte një dëshmi. Përsa i takon masës së sigurimit ajo e
kërkuar nga argani i akuzës, është e padrejtë dhe e pabazuar në prova dhe ligj. Referuar
nenit 228/3 të K.Pr.P nuk jemi para ekzistencës së kushteve që venë në rrezik marrjen e
provës, largimin e tij, ku ndërkohë rezulton që ai ka qenë këmbëngulës dhe i është vënë
në dispozicion drejtësisë. Konflikti që ka kjo familje është i njohur, është bërë publik, nuk
ka interes t’i shmanget organeve të drejtësisë. Është person i besueshëm, dhe nuk mund të
përbëjë asnjë problem. Nuk ka asnjë rrethanë apo shkak për të kryer një krim të rëndë apo
të njëjtë me atë që dyshon organi i prokurorisë. Nuk ekziston asnjë nga kushtet e nenit
228, 229, 230 të K.Pr.Penale. Përfundimisht kërkojmë vlerësimin e paligjshëm të arrestit
dhe rrëzimin e kërkesës së prokurorisë për caktimin e mase së sigurimit “arrest në burg”.
13. Personi nën hetim pretendoi se: Nuk i kemi borxh askujt. Na kanë goditur brenda
ambientit të policisë. Nuk i kemi bërë asnjë gjë këtij shteti. Përsa i takon asaj që kërkon
prokuroria nuk jam aspak dakord. Dua të jem i lirë.
I. VLERËSIMI I GJYKATËS.
14. Se, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë pasi dëgjoi kërkesën e prokurorëve Arben Kraja,
Anila Leka dhe Altin Binaj, për zhvillimin e seancës me dyer të mbyllura, vendosi që
shqyrtimi gjyqësor i kërkesave të paraqitura nga Prokuroria e Përgjithshme të zhvillohet
me dyer të hapura, pasi nuk ekzistojnë kushtet e neneve 103, 278/1 dhe 340/1/a të
K.Pr.P.
15. Fillimisht, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 141 të Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë ku përcaktohet se: “... Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar
dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të
Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”, ndryshe nga sa pretendohet
345
nga mbrojtja e personit nën hetim, vlerëson se kjo gjykatë është kompetente për të
shqyrtuar kërkesat e paraqitura nga ana e Prokurorisë së Përgjithshme.
16. Kolegji vlerëson se, kërkesa e paraqitur nga Prokuroria e Përgjithshme është në
kompetencën lëndore të Gjykatës së Lartë për t’u gjykuar, e cila në këtë rast ka
juridiksionin fillestar, referuar edhe neneve 75/b/2, 80/2, 88, 92/1c, 277/3 të Kodit të
Procedurës Penale.
17. Në nenin 75, shkronja “b” paragrafi i dytë të Kodit të Procedurës Penale përcaktohet se:
“...Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë të
18. Ka rezultuar se, në datë 05.09.2015, në regjistrin përkatës të Prokurorisë së Përgjithshme
është regjistruar procedimi penal nr.09/ 2015, duke u shënuar emrat e shtetasve Armando
Prenga, Gjergj Cali, Gjok Cali, Gazmir Jushi, Nikoll Cali dhe Anton Leka, si të dyshuar
për kryerjen e veprave penale “Plagosje e rëndë me dashje” në bashkëpunim, “Mbajtje pa
leje të armëve luftarake në vendet publike” dhe “Prodhimi, mbajtja, blerja apo shitja pa
leje e armëve të ftohta”, në ambiente publike, në bashkëpunim, “Kanosje” e kryer në
bashkëpunim, parashikuar nga nenet,88/1 e 25, 278/5 279/2 dhe 84 e 25 të Kodit Penal.
a. Shtetasi nën hetim Gjergj Lek Cali, ndonëse nuk përfshihet në rrethin e
subjekteve të parashikuara nga neni 75/b - 2 i Kodit të Procedurës Penale,
hetohet në kuadrin e këtij procedimi penal të Prokurorisë së Përgjithshme,
sipas neneve 80/2 dhe 92/1-c të Kodit të Procedurës Penale, me deputetin
Armando Prenga.
b. Sipas parashikimeve të Kodit të Procedurës Penale, një nga kriteret për
akordimin e kompetencës është edhe ai i bashkimi të procedimeve sipas nenit
80/2 të K.Pr.Penale i emërtuar “Bashkimi i procedimeve që janë në
kompetencë të gjykatave të ndryshme”, ku përcaktohet se: “Në rastet e
procedimeve të lidhura ndërmjet tyre dhe që nuk mund të ndahen, nga të
cilat një ose disa janë në kompetencë të gjykatave të shkallës së parë dhe të
tjerat në kompetencë të Gjykatës së Lartë, kompetente është kjo e fundit”.
c. Në nenin 92 pika 1, shkronja “c” parashikohet se: “Bashkimi i çështjeve që
qëndrojnë në të njëjtën gjendje dhe shkallë para të njëjtës gjykatë mund të
vendoset, kur nuk dëmtohet shpejtësia e zgjidhjes së tyre: ... c) në rastet kur
prova e një vepre penale ose e një rrethane të saj ndikon mbi provën e një
vepre penale tjetër ose të një rrethane të saj”.
32. Sa më sipër, Kolegji Penal i Lartë vlerëson se kompetenca e Gjykatës së Lartë në lidhje
me vlerësimin e kërkesës për vleftësimin e arrestit në flagrancë dhe caktimin e masës së
sigurimit ndaj shtetasit Gjergj Cali, buron nga fakti se, hetimi paraprak për shtetasin
Gjergj Cali është kryer nga ana e Prokurorisë së Përgjithshme, duke qenë se ai dyshohet
që ka kryer një vepër në bashkëpunim me persona të tjerë, provat dhe rrethanat e së cilës
ndikojnë mbi provën e një vepre tjetër penale të dyshuar se është kryer nga një subjekt,
për të cilin Gjykata e Lartë, për shkak të cilësive personale të tij, duke qenë se subjekti
është deputet i Kuvendit të Shqipërisë, ka juridiksion fillestar.
33. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë pasi shqyrtoi provat e paraqitura në gjykim, pretendimet
e organit të akuzës, pretendimet e mbrojtësit dhe të personit nën hetim shtetasit Gjergj
Cali, arrin në përfundimin se, në gjendjen që janë aktet, ekzistojnë kushtet ligjore për
vleftësimin si të ligjshëm të arrestimit në flagrancë të këtij shtetasi dhe caktimin ndaj tij të
masës së sigurimit personal “Arrest në burg”.
a. Në shqyrtim të kërkesës së paraqitur nga organi i akuzës në lidhje me
ligjshmërinë e arrestit në flagrancë të personit nën hetim Gjergj Cali, Kolegji
346
Penal çmon se arrestimi në flagrancë duhet të vlerësohet i ligjshëm pasi janë
respektuar kërkesat e neneve 251, 252, dhe 258 të K.Pr.Penale, të analizuara
në harmoni me njëra-tjetrën. Konkretisht, në zbatim të nenit 251/1 të
K.Pr.Penale, arrestimi në flagrancë është realizuar për llojet e veprave penale
të parashikuara në nenin 251 i K.Pr.Penale, e konkretisht për “Plagosje të
rëndë me dashje” në bashkëpunim dhe “Prodhimi, mbajtja, blerja apo shitja pa
leje e armëve të ftohta”, në ambiente publike, parashikuar nga nenet 88, 25
dhe 279/2 të Kodit Penal, të cilat dënohen respektivisht për veprën e parë, kur
ajo kryhet kundër disa personave sikurse dhe në rastin konkret, nga pesë deri
në pesëmbëdhjetë vjet dhe për veprën e dytë nga tre deri në tetë vjet.
34. Po ashtu, sa i takon identifikimit të gjendjes së flagrancës, Kolegji Penal thekson se në
zbatim të nenit 252 të K.Pr.Penale, arrestimi do të konsiderohet i kryer në kushtet e
flagrancës, nëse është realizuar në kryerje e sipër të veprës penale ose menjëherë pas
kryerjes së saj kur ndiqet nga policia gjyqësore, i dëmtuari ose persona të tjerë ose kur
kapet me sende dhe prova materiale nga të cilat duket se ka kryer veprën penale.
a. Mbështetur në proces-verbalin e arrestimit në flagrancë të datës 05.09.2015
rezulton se arrestimi i personit nën hetim Gjergj Cali, është realizuar në
kushtet e gjendjes së flagrancës, pasi ai është arrestuar menjëherë pas kryerjes
së veprës penale të cilën dyshohet të ketë konsumuar.
b. Veç sa më sipër, në zbatim të nenit 258 të K.Pr.Penale, kërkesa objekt gjykimi
është paraqitur në gjykatë nga Prokuroria e Përgjithshme brenda afatit
procedural prej 48 orësh, parashikuar nga neni i sipërcituar.
c. Në kushtet e respektimit të të gjitha kërkesave procedurale të sanksionuara në
nenet 251, 252, 258 të K.Pr.Penale, gjykata çmon se arrestimi në flagrancë i
personit nën hetim Gjergj Cali duhet vleftësuar “i ligjshëm”.
35. Në lidhje me kërkesën e dytë të organit të akuzës mbi caktimin e masës së sigurimit
personal “arrest me burg” ndaj shtetasit nën hetim Gjergj Cali, Kolegji Penal çmon të
theksojë fillimisht se masat e sigurimit personal që kufizojnë të drejtat dhe liritë e personit
ndaj të cilit zhvillohet procedimi penal, mund të caktohen vetëm kur ekzistojnë dhe
provohen kushtet dhe kriteret e përcaktuara me ligj. Këto kushte dhe kritere, të
parashikuara në nenin 5 të KEDNJ, janë materializuar edhe në nenin 27 të Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë. Kështu, sipas dispozitës së sipërcituar, një ndër rastet se kur
liria e personit mund të kufizohet, i referohet rastit kur ka dyshime të arsyeshme se
personi ka kryer një vepër penale, ose për të parandaluar kryerjen prej tij të veprës penale
ose largimin e tij pas kryerjes së saj, të materializuara edhe në ligjin procedural penal,
konkretisht në nenin 228 dhe 229 të K.Pr.Penale për masat e sigurimit në përgjithësi dhe
në veçanti, në nenin 230/1 për masën e sigurimit personal “Arrest në burg”.
36. Në vijim të kësaj analize, në pikën 1 dhe 2 të nenit 228 të K.Pr.Penale, sanksionohen
kushtet e përgjithshme që duhet të mbajë parasysh gjykata në caktimin e masës së
sigurimit, të cilat janë përkatësisht ekzistenca e dyshimit të arsyeshëm të bazuar në prova
ose elementi provues (fumus commisi delicti), ekzistenca e veprës penale dhe ekzistenca e
kushteve të dënueshmërisë sipas së drejtës penale. Këto tre kushte duhet të ekzistojnë në
mënyrë kumulative, pasi në qoftë se mungon njëri prej tyre atëherë, gjykata nuk mund të
caktojë masë sigurimi ndaj personit.
37. Në lidhje me kushtin e parë, Kolegji Penal thekson fillimisht se askush nuk mund tì
nënshtrohet masave të sigurimit personal në qoftë se, në ngarkim të tij, nuk ekziston një
dyshim i arsyeshëm i bazuar në prova.
Dyshimi i arsyeshëm i bazuar në prova, sipas pikës 1 të nenit 228 të Kodit të Procedurës
Penale, nënkupton ekzistencën e elementëve të mjaftueshëm juridikë dhe të rrethanave të
faktit që i krijojnë bindje gjykatës në drejtim të mundësisë që, jo vetëm se vepra penale
347
është kryer, por dhe në drejtim të mundësisë se kjo vepër penale është kryer nga personi
ndaj të cilit do të vendoset masa e sigurimit, çka do të thotë se kërkohet detyrimisht
përgjegjësia e personit që akuzohet. Në këtë pikë, Kolegji Penal thekson se dyshimi
konsiderohet i arsyeshëm vetëm nëse bazohet në fakte dhe në informacione të cilat
krijojnë bindjen se ekziston një lidhje objektive midis personit të dyshuar për kryerjen e
veprës penale dhe vetë veprës penale për të cilën ai akuzohet. Po ashtu, ky Kolegj
vlerëson se, në një kohë që në fazën e caktimit të masës së sigurimit nuk mund të
pretendohet ekzistenca e provave të plota që të mund të vërtetojnë akuzën, pasi një nivel i
tillë provueshmërie i takon gjykimit të themelit të çështjes, është e nevojshme ekzistenca
e provave të mjaftueshme për të justifikuar caktimin e masës përkatëse të sigurimit
personal.
38. Për sa më sipër, Kolegji Penal vlerëson se në rastin konkret, dyshimi i arsyeshëm në
caktimin e masës së sigurimit personal “arrest me burg” ndaj shtetasit nën hetim Gjergj
Lek Cali, është i mbështetur në prova të një natyre të tillë që, në gjendjen në të cilat ato
ndodhen, prej tyre mund të nxirren përfundime se ndaj këtij shtetasi ekziston një shkallë e
arsyeshme mundësie fajësie, për kryerjen prej tij të veprave penale “Plagosje e rëndë me
dashje” në bashkëpunim dhe “Prodhimi, mbajtja, blerja apo shitja pa leje e armëve të
ftohta”, në ambiente publike, parashikuar nga nenet 88, 25 dhe 279/2 të Kodit Penal.
39. Konkretisht, në gjendjen në të cilën janë aktet e procedimit, ekziston dyshimi i arsyeshëm
se shtetasi nën hetim Gjergj Lek Cali mund të ketë kryer veprat penale për të cilat
hetohet, duke iu referuar proces-verbalit të këqyrjes së vendit të ngjarjes datë 05.09.2015,
proces-verbale të sekuestrimit të provave materiale 05.09.2015, Arrestimet në flagrancë
datë 05.09.2015, Aktet e ekspertimit, si dhe akteve të tjera të dosjes.
40. Në lidhje me kushtin e dytë të nevojshëm për caktimin e masës së sigurimit personal, e
konkretisht ekzistencën e veprës penale, Kolegji Penal thekson se përveç dyshimit të
arsyeshëm, është e nevojshme të konstatohet që fakti konkret të jetë parashikuar nga ligji
si vepër penale, apo vepra penale të mos jetë shuar për shkak parashkrimi të ndjekjes
penale, ose për shkak të shfuqizimit të dispozitave penale, apo të mos jetë amnistuar. Në
rastin konkret, këtij Kolegji i rezulton se veprimet e dyshuara se janë kryer nga shtetasi
nën hetim përbëjnë vepër penale, si dhe nuk ekzistojnë shkaqe të parashkrueshmërisë së
ndjekjes penale, shfuqizimi dispozitash përkatëse apo amnistimi.
41. Sa i takon kushtit të tretë të nevojshëm për caktimin e masës së sigurimit personal ai i
referohet ekzistencës së shkaqeve të dënueshmërisë së personit ndaj të cilit caktohet masa
e sigurimit. Nuk mund të caktohet masë sigurimi ndaj një personi që nuk mund të merret
si i pandehur, ose nuk mund të dënohet. Në vlerësim të plotësimit të këtij kushti, Kolegji
Penal konkludon se shtetasi nën hetim është madhor, i përgjegjshëm para ligjit dhe nuk
ekziston ndonjë prej shkaqeve të sipërcituara të padënueshmërisë së tij.
42. Përveç sa më sipër, ky Kolegj thekson se plotësimi i kushteve të përgjithshme për
caktimin e masës së sigurimit, duhet të plotësohet në vijim edhe me të paktën një prej
kushteve të veçanta ligjore mbi nevojat e sigurimit dhe përshtatshmërinë e masës
konkrete të sigurimit, me të cilën kufizohet liria e të hetuarit (periculum libertatis).
Procesi i vlerësimit dhe gjykimit tërësor të kushteve të përgjithshme dhe të veçanta për
vendosjen ose jo të masës së sigurimit, është i nevojshëm për të ekuilibruar nga njëra anë
respektimin dhe garantimin e rendit publik dhe interesit publik për dhënien e drejtësisë
dhe nga ana tjetër, respektimin e të drejtave dhe interesave ligjore të individit subjekt i
procedimit, të dyja të parashikuara nga Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë.
43. Në këtë këndvështrim, Kolegji Penal, përveç ekzistencës së kushteve të përgjithshme,
duhet të verifikojë nëse ekziston qoftë dhe një nga kushtet e veçanta të parashikuara nga
neni 228/3 i Kodit të Procedurës Penale, e konkretisht, ekzistenca e shkaqeve të
rëndësishme që vënë në rrezik marrjen ose vërtetësinë e provës; largimi i shtetasit nën
348
hetim, ose rreziku që ai të largohet; ekzistenca e rrezikut që për shkak të rrethanave të
faktit dhe të personalitetit të shtetasit nën hetim, ky i fundit mund të kryejë krime të rënda
ose të të njëjtit lloj me atë për të cilin procedohet. Në këtë pikë, Kolegji Penal thekson se,
kushtet e sipërcituara për caktimin e masës së sigurimit janë alternative dhe jo
kumulative. Nëse në gjykim vërtetohet qoftë edhe njëri prej tyre, gjykata nuk ka detyrim
të hetojë dhe vërtetojë edhe ekzistencën apo mos ekzistencën e kushteve dhe kritereve të
tjera që, sipas ligjit, justifikojnë ose jo caktimin e masës së sigurimit dhe kufizimin e
lirisë së të hetuarit.
44. Në mbështetje të sa më sipër dhe referuar akteve të ndodhura në dosje, Kolegji Penal
konstaton se në rastin konkret, caktimi i masës së sigurimit personal ndaj shtetasit Gjergj
Lek Cali është i nevojshëm, pasi ekzistojnë kushtet e parashikuara në pikën “a” dhe “c” të
nenit 228/3 të Kodit të Procedurës Penale.
45. Veç sa më sipër, Kolegji Penal në zbatim të nenit 229 të Kodit të Procedurës Penale, në
caktimin e masës së sigurimit mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me
shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret. Çdo masë duhet të jetë
në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale
konkrete, duke mbajtur parasysh edhe vazhdimësinë, përsëritjen, si dhe rrethanat
lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal. Po ashtu, bazuar në nenin 230/1
të Kodit të Procedurës Penale, masa e sigurimit personal “arrest në burg” mund të
vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së
veçantë të veprës dhe të pandehurit (në rastin konkret të personit të dyshuar)..
46. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se masa e sigurimit personal, e kërkuar nga
organi i akuzës, i përgjigjet rëndësisë së faktit si dhe sanksionit që parashikon ligji për
veprën penale konkrete. Në bazë të nenit 230 të K.Pr.Penale, masa e sigurimit personal
“Arrest në burg”, mund të vendoset vetëm në qoftë se, për shkak të rrezikshmërisë së
veçantë të veprës dhe subjektit që dyshohet se e ka kryer atë, çdo masë tjetër është e
papërshtatshme. Në rastin konkret plotësohen këto kritere, pasi si vepra për të cilën ka
nisur procedimi ndaj personit nën hetim, po ashtu edhe vetë ky i fundit, paraqesin
rrezikshmëri të veçantë shoqërore. Konkretisht veprat penale të cilat dyshohen se janë
kryer nga personi nën hetim dënohen nga 5 deri në 15 vjet për “Plagosje të rëndë me
dashje” në bashkëpunim, kur ajo kryhet kundër disa personave dhe nga tre deri në tetë
vjet për veprën penale të “Prodhimi, mbajtja, blerja apo shitja pa leje e armëve të ftohta”,
në ambiente publike, parashikuar nga nenet 88, 25 dhe 279/2 të Kodit Penal dhe paraqesin
rrezikshmëri të veçantë shoqërore për shkak të rrethanave të çështjes dhe rëndësisë së
faktit penal në rastin konkret, të mjaftueshme për të vendosur masën e sigurimit personal
“Arrest në burg”, si kusht i parashikuar nga pika 1 e nenit 230 të K.Pr.Penale.
47. Në analizë të gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson të ligjshëm
arrestimin në flagrancë të shtetasit Gjergj Lek Cali si dhe vlerëson se, në rastin konkret,
ekzistojnë kushtet e përgjithshme dhe të posaçme të parashikuara në Kodin e Procedurës
Penale, për caktimin ndaj këtij shtetasi të masës së sigurimit “Arrest në burg”, të
parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 238, 245 dhe 259 të Kodit të
Procedurës Penale,
349
VENDOSI
- Pranimin e kërkesës.
- Vleftësimin si të ligjshëm të arrestimit në flagrancë ndaj shtetasit Gjergj Lek Cali.
- Caktimin si masë sigurimi personal, atë të “Arrestit në Burg”, për shtetasin Gjergj Lek
Cali, parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale, për kryerjen e veprave penale
“Plagosje e rëndë me dashje” në bashkëpunim dhe “Prodhimi, mbajtja, blerja apo shitja pa
leje e armëve të ftohta”, në ambiente publike, parashikuar nga nenet 88 e 25 dhe 279/2 të
Kodit Penal.
- Urdhërohet policia gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 08.09.2015
350
MENDIMI I PAKICËS
Unë, Gjyqtari Artan Broci, nuk ndaj të njëjtin qëndrim sikurse ka arritur shumica në
këtë vendim në lidhje me kërkesën e paraqitur nga organi procedues për caktimin ndaj të
hetuarit Gjergj Cali, atë të “Arrestit në burg” parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.
Unë gjyqtari në pakice evidentoj faktin se Kushtetuta ka sanksionuar dy dispozita të
rëndësishme në lidhje me heqjen e lirisë së personit, sikurse ka ndodhur në rastin konkret,
objekt i këtij gjykimi ku shtetasit Gjergj Cali i është hequr liria, si pasojë e arrestimit.
liria, përveçse në rastet dhe sipas procedurave të parashikuara me ligj. Liria e personit nuk
Vlerësoj se, duke disponuar mbi këtë kërkesë të organit të akuzës, nuk plotësohen
kushtet për caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, sipas kushteve dhe kritereve të
përgjithshme dhe të veçanta të parashikuara nga nenet 228, 229, 230 të K.Pr.Penale.
Vlerësoj të evidentoj faktin se masa e sigurimit nuk është masë ndëshkimore për
personin që dyshohet se ka kryer një vepër penale dhe nga ana tjetër nuk jepet për të lehtësuar
punën e organit të prokurorisë në hetimin e çështjes penale, por masat e sigurimit duhet të
aplikohen vetëm për zbatim të shkaqeve, kushteve dhe kritereve të përcaktuara në mënyrë të
qartë në nenet 228, 229 dhe 230 të K.Pr.Penale (shih vendimin nr.489, datë 12.12.200 të
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë).
Masa e sigurimit personal nuk njehsohet me dënimin penal, pasi është një veprim
procedural që kufizon përkohësisht lirinë e personit ndaj të cilit po zhvillohet procedimi
penal. Ky kufizim është i përkohshëm dhe shkalla e tij varet nga nevojat konkrete të procesit
të hetimit.
Konkretisht në nenin 228 pika 1 e K.Pr.Penale parashikohen kushtet e përgjithshme të
masave të sigurimit: i) dyshimi i arsyeshëm, i bazuar në prova; ii) ekzistenca e veprës penale;
iii) ekzistenca e kushteve të dënueshmërisë sipas të drejtës penale.
Në lidhje me dyshimin e arsyeshëm praktika e konsoliduar e Gjykatës së Lartë
nënkupton bindjen që krijohet mbi bazën e provave të marra e të shqyrtuara në përputhje me
kërkesat e ligjit.
Gjykata e Lartë në vendimin unifikues nr.3 të datës 27.09.2002, në lidhje me këtë
kusht, është shprehur se:”.... Është theksuar kushti i rëndësishëm, sipas të cilit askush nuk
mund t’u nënshtrohet masave të sigurimit nëse nuk ekziston në ngarkim të tij një dyshim i
arsyeshëm i bazuar në prova. Është tashmë e pranuar nga teoria dhe praktika gjyqësore
shqiptare se dyshimi i arsyeshëm nënkupton bindjen që krijohet në bazë të provave të marra
në përputhje me kërkesat e ligjit, të cilat në unitetin e tyre tregojnë se vepra penale ka
ndodhur dhe se ajo është kryer nga ai që akuzohet”.
Për këtë nocion Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në Vendimin Unifikues
nr.7 të datës 14.10.2011, në qëndrimin e tyre më të fundit për masat e sigurimit janë shprehur
se:
“Dyshimi i arsyeshëm i bazuar në prova, sipas pikës 1 të nenit 228, nënkupton
ekzistencën e atyre elementëve të mjaftueshëm juridikë dhe të rrethanave të faktit që i
krijojnë bindje gjykatës në drejtim të mundësisë që personi nën hetim dhe i pandehuri të ketë
kryer veprën penale”.
Theksoj se në vendimin e saj shumica nuk ka mbajtur parasysh se, caktimi i masës së
sigurimit “arrest në burg” kërkon domosdoshmërisht vërtetimin e ekzistencës së kushteve
përkatëse pra të dyshimit të bazuar në prova, rrezikut për marrjen e vërtetësisë së provës,
për largimin e të pandehurit apo kryerjen e veprave të tjera penale prej tij, shkallën e
rrezikshmërisë shoqërore të veprës penale apo të vetë të pandehurit të parashikuar nga nenet
228 të K.Pr.Penale si dhe të kritereve të neneve 229 e 230 të këtij Kodi. Në interpretim të
351
Kushtetutës dhe Konventës, caktimi dhe vazhdimi i masës së sigurimit arrest në burg janë të
lidhura me garantimin e interesit publik për ushtrimin e ndjekjes penale, i cili nga ana e tij në
mënyrë proporcionale duhet të justifikohet me zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor, pra
me respektimin e të drejtave të njeriut, ku padyshim bën pjesë e drejta e lirisë së personit.
Vlerësoj se në rastet e kërkesave për caktimin e një mase sigurimi personal ndaj një të
dyshuari, duhet mbajtur parasysh neni 5 (c) i Konventës Evropiane të së Drejtave të Njeriut, i
cili, së bashku me jurisprudencën, Gjykatën Europiane të së Drejtave të Njeriut, bazojnë
justifikimin e paraburgimit, pra caktimin e masës më të rëndë atë të “arrestit në burg”
vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme.
Vlerësoj se arsyet që duhet të ekzistojnë dhe testi që duhet të bëjë çdo gjyqtar para se
të caktojë masën më të rëndëm atë të “arrestit në burg” parashikuar nga neni 238 i
K.Pr.Penale janë si më poshtë;
Së pari kur kemi të pranishëm rrezikun e largimit, i cili ekziston në ato raste kur
arrestimi i një personi të dyshuar ka qenë i vështirë apo dihet se personi do të largohet sapo
t’i jepet mundësia për një gjë të tillë. Rezultoi se arrestimi i të hetuarit Gjergj Cali është bërë
në ambientet e komisariatit, pa asnjë rezistencë nga ana e tij dhe gjithashtu nga aktet e organit
procedues, nga përmbajtja e tyre, nuk rezulton që të jetë provuar me ndonjë provë dyshimi i
tyre që personi sapo t’i jepet mundësia mund të largohet. Kujtoj këtu se i hetuari Gjergj Cali
është familjar me fëmijë dhe i padënuar më parë. Po kështu kujtoj këtu që i hetuari Gjergj
Cali është vetë i dëmtuar nga vepra penale.
Gjithashtu në kundërshtim me argumentat e përdorura nga shumica në këtë vendim,
Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut është shprehur se masa e rëndë e dënimit që
parashikon dispozita penale, për të cilën dyshohet i hetuari, nuk mund të jetë faktor që të
krijojë bindjen tek gjyqtari se ekziston rreziku i ikjes së personit të dyshuar. Gjithashtu ajo
thekson se efekti i vendimit të autoritetit gjyqësor sipas nenit 5&3 është që të sigurojë
paraqitjen e personit të dyshuar në gjyq, masa e “arrestit në burg” si më ekstremja jepet
vetëm kur gjyqtarët krijojnë bindjen se masat e tjera janë të papërshtatshme.
Një arsye tjetër e caktimit të masës së sigurimit “arrest në burg” është edhe rreziku
i ndërhyrjes në procesin e drejtësisë. Në lidhje me këtë, Gjykata Europiane disa herë ka
dhënë rekomandime dhe i ka këshilluar Gjykatat e shteteve anëtare që rast pas rasti të bëjnë
vlerësimin përkatës duke iu referuar fakteve të çështjes konkrete për të vendosur nëse mund
të vendoset ndaj këtij personi masa e paraburgimit. Në rastin konkret personi nën hetim nuk
ka asnjë mundësi potenciale për të penguar veprime të organit procedues dhe prokuroria, e
cila ka detyrimin për ta provuar këtë arsye, nuk ka sjellë asnjë argumentim për të provuar se
në çfarë mënyrë ky i hetuari mund të dëmtojë procesin duke qenë nën një masë tjetër sigurimi
personal, për shembull nën masën e sigurimit “Arrest në shtëpi”, e parashikuar nga neni 237 i
K.Pr.Penale.
Në lidhje me arsyen e fundit që mund të legjitimojë masën e sigurimit arrest në burg,
që është “Nevoja për të parandaluar pasojat e mëtejshme të veprës penale”, Gjykata
Europiane në lidhje me këtë kriter ka theksuar se: Gjykatat e shteteve anëtare duhet të kenë
parasysh që në vlerësimin e rastit konkret, nëse ekziston nevoja për caktimin e masës së
arrestit me paraburgim për parandalimin e kryerjes së veprave penale, duhet të marrin në
konsideratë të gjitha rrethanat e çështjes si: historiku i jetës në të kaluarën, personaliteti i
personit të dyshuar, vështirësia ekonomike që mund të ketë ky person”.
Ndryshe nga sa ka argumentuar shumica në vendimin e saj, mendoj se duke qenë se të
hetuarit Gjergj Cali nuk i është sekuestruar asnjë provë materiale nga kontrolli i tij personal,
rrethanat e çështjes nuk janë të tilla sa të justifikojnë vendosjen e masës më të rëndë të
sigurimit personal ndaj tij. Po kështu, personaliteti i të hetuarit Gjergj Cali nuk është i tillë që
të konsiderohet si më e përshtatshme masa e sigurimit që ka kërkuar organi procedues.
352
Në kushtet që masa e kërkuar nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit, nuk ka dyshime të
arsyeshme që ai të jetë autori i veprës penale “Plagosje e rëndë me dashje” nisur nga mënyra
e kryerjes së veprës penale, nuk i janë gjetur prova materiale nga kontrolli personal, unë
vlerësoj si më të përshtatshme për këtë të hetuar caktimin e masës së sigurimit “arrest në
shtëpi”, parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale.
Pra sa më sipër për personin nën hetim Gjergj Cali nuk rezulton justifikimi për
mbajtjen e tij në paraburgim.
Artan Broci
353
Nr.33 Vendim
VENDIM
Tom Ndreca Kryesues

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 08/09/2015, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.33


PERSONI NËN HETIM: ANTON AGUSTIN LEKA
A K U Z A:
“Mbajtja pa leje e armëve luftarake” në mjedise publike,
“Plagosja e rëndë me dashje” dhe “Kanosja”
të parashikuara nga nenet 84, 88/1 dhe 278/5 të K.Penal.
OBJEKTI:
Vleftësimin e arrestit në flagrancë, caktim mase sigurimi “Arresti në burg”.

caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg” me afat 2 (dy) mujor, mbrojtësin e personit
nën hetim Anton Leka, av. Marash Ibraj, i cili kërkoi vleftësimin e ligjshëm të arrestit dhe
caktimin e masës së sigurimit “Detyrimi për t’u paraqitur në policinë gjyqësore” dhe pasi
VËREN
flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit personal “Arresti në burg” ndaj shtetasit Gazmir
Pjetër Jushi, është pjesërisht e bazuar në ligj dhe në prova dhe si e tillë do të pranohet
pjesërisht.

354
25, 278/2 dhe 279/2 të K.Penal në ngarkim të shtetasve Armando Prenga, Gazmir Jushi,
Anton Leka, Gjok Cali, Gjergji Cali e Nikoll Cali.
Duke qenë se procedimi penal ndaj shtetasit Anton Leka, është një procedim penal i
II. Rrethanat dhe fakti penal objekt akuze.
njoftuar në lidhje me konfliktin babain e tij Gjok Cali, i cili është nisur me automjetin e tij në
udhëtonin me të.
Personi nën hetim Gjok Cali i ka kërkuar Armando Prengës shjegime në lidhje me
Policisë Kurbin duke njoftuar se: “Tek lokali i Calëve në Patok është goditur me pistoletë
nga deputeti Armando Prenga”.
ngjarjen.
355
Gjatë kontrollit të vendngjarjes janë gjetur dhe sekuestruar nëntë gëzhoja arme zjarri,
nga ekspertimi i të cilave ka rezultuar se katër gëzhoja janë qitur nga një armë zjarri
automatik i modelit 56, caliber 7.62 mm, kurse pesë të tjerat janë qitur nga një armë zjarri
pistoletë model 54, caliber 7.62 mm. Gjithashtu nga aktet e ekspertimit kimik ka rezultuar se
në shiritat ngjitës me të cilët është marrë material nga duart e shtetasve Armando Prenga e
Anton Leka, është evidentuar prania e nitrateve dhe nitriteve, të cilat janë të pranishme edhe
në mbetjet e qitjes me prejardhje nga barutet, kurse në pesëmbëdhjetë personat e tjerë të
ekspertuar për këtë fakt, nuk është gjetur prania e faktorëve plotësues të qitjes.
Nga pyetja e punonjësve të policisë që kanë qenë në shërbim në zyrën e oficerit të
rojës, ka rezultuar se konflikti është zhvilluar para derës së Komisariatit dhe se gjatë
konfliktit është përdorur një pistoletë dhe një automatik, me të cilët është shtënë disa here.
Në këto kushte, me datën 05.09.2015, ora 14.00, shtetasi Anton Leka është arrestuar
në flagrancë nga policia gjyqësore, sepse dyshohej se kishte kryer krimet e parashikuar nga
nenet 84-25, 88 dhe 278/5 të Kodit Penal.
III.Në lidhje objektin e gjykimit.

4. Shqyrtimin e arrestimit në flagrancë të shtetasit Anton Leka.
6. Caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, e parashikuar nga neni 238 i Kodit
të Procedurës Penale, ndaj shtetasit Anton Leka, i biri i Agustinit dhe Albinës,
datëlindja 26.10.1992, lindur dhe banues në Laç, si person i dyshuar për kryerjen e
veprave penale të parashikuara nga nenet 84 e 25, 88 e 25 dhe 278/5 të Kodit
Penal.

- Me veprimet e tij të përdorimit të një arme zjarri pa leje të organeve kompetente, ende
të paidentifikuar, çka rezulton nga mbetjet e barutit në duart e tij, gjatë konfliktit të
ndodhur në një ambient publik para Komisariatit të Policisë Laç ky shtetas ka
konsumuar veprën penale të parashikuar nga neni 278/5 i K.Penal. Në këto kushte, me
datën 05.09.2015, ora 14.00, shtetasi Anton Leka është arrestuar në flagrancë nga
policia gjyqësore, sepse dyshohej se kishte kryer krimin e parashikuar nga neni 278/5
i Kodit Penal;
- Arrestimi në flagrancë i shtetasit Anton Leka është i bazuar në përcaktimet e neneve
251/2 dhe 252 të Kodit të Procedurës Penale, arsye për të cilën kërkohet vleftësimi i
ligjshëm i tij;
- Gjithashtu, me veprimet e tija të kryera me dashje, në bashkëpunim me shtetasin
Armando Prenga, personi nën hetim ka dëmtuar me armë shëndetin e shtetasit Tom
Cali duke konsumuar edhe elementët e veprës penale të parashikuar nga neni 88 e 25 i
K.Penal;
- Nga ana tjetër, deputeti Armando Prenga, veprat penale i ka kryer në bashkëpunim me
shtetasit Gazmir Jushi dhe Anton Leka. Veprat penale janë kryer në dëm të shtetasve
Nikolt Cali, Gjergj Cali dhe Gjok Cali, ndërkohë që dhe këta të fundit kanë kryer
veprën penale në dëm të pjesëtarëve të familjes Prenga. Në këto kushte dhe ndodhur
para një konflikti të kryer pa shkëputje në kohë, mes palëve të përfshira në të, provat e
veprave penale të kryera nga njëra palë ndikojnë drejt për drejt mbi provat e veprave
356
penale të kryera nga pala tjetër;
- Në këtë fazë të këtij procedimi penal, ekzistojnë të gjitha kushtet dhe kriteret ligjorë.
të parashikuara në nenet 228, 229 dhe 238 të Kodit të Procedurës Penale, që ndaj të
arrestuarit në flagrancë Anton Leka të caktohet masa e sigurimit personal “Arrest në
burg" se ai dyshohet për disa vepra penale, për më të rëndën prej tyre parashikohet
dënimi nga shtatë deri në pesëmbëdhjetë vjet burgim;
- Për personin nën hetim nuk ekzistojnë shkaqe padënueshmërie apo shuarje të veprave
penale;
- Ekzistojnë shkaqe të rëndësishme që venë në rrezik marrjen dhe vërtetësinë e provës
në vijim të hetimeve paraprake sikurse janë identifikimi dhe pyetja e personave të
tjerë që kanë dijeni për rrethana të hetimit, identifikimi i bashkëpunëtorëve të tjerë në
ngjarje, kryerja e ekspertimeve mjeko-ligjore dhe ekspertime të tjera, kërkimi dhe
gjetja e armëve të përdorura në kryerjen e veprave penale, si dhe veprime të tjera
hetimore të diktuara nga dinamika e hetimit;
- Ekziston rreziku që ky shtetas të kryejë vepra penale të tjera pasi konflikti mes palëve
rezulton se është ende i hapur.
- Masa më e përshtatshme e sigurimit është ajo e “Arrestit në burg” me afat dy mujor,
jo vetëm sepse çdo masë tjetër nuk i përgjigjet nevojave të sigurimit duke marrë në
konsideratë rëndësinë e faktit, sanksionet që parashikohen për veprat penale konkrete,
rrezikshmërinë shoqërore të veprave dhe të personit duke qenë se ato janë kryer në
bashkëpunim, por edhe për shkak të nevojave të hetimit në kuadër të mbledhjes,
grumbullimit të provave të tjera që ndikojnë në zbardhjen e rrethanave të ngjarjes,
autorëve dhe mekanizmit të saj si dhe fajësinë dhe shkallën e përfshirjes së personit
nën hetim në të.
IV. Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.

arrestit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit personal “Arresti në burg” me afat
dy mujor ndaj shtetasit Anton Agustin Leka, është pjesërisht e bazuar në ligj dhe në prova
dhe si e tillë do të pranohet pjesërisht.

Lartë, kompetente është kjo e fundit.”, në kushtet kur, procedimi penal ndaj shtetasit Anton
Leka, është i njëjti procedim penal i pandarë lidhur me faktet dhe rrethanat e kryera nga ana e
357
Gjok Cali, Gjergji Cali e Nikoll Cali..
“Arrest në burg” për të hetuarin Anton Leka, ndërsa në gjykim prej organit të akuzës u
kërkua caktimi, ndaj këtij personi nën hetim, i masës së sigurimit “Arrest në burg” me afat dy
mujor.
personit, sikurse ka ndodhur në rastin konkret, objekt i këtij gjykimi ku shtetasit Anton Leka i
është hequr liria.
të K.Pr.Penale gjykata çmon se arrestimi i shtetasit është i ligjshëm, për arsye se personi nën
hetim Anton Leka, akuzohet për vepra penale, për disa prej të cilave, ligji parashikon një
dënim me burgim jo më të ulët në maksimum se pesë vjet (Për veprat penale të parashikuara
nga nenet 88 dhe 278/5 të K.Penal, dënimi në maksimum është ai me dhjetë dhe
pesëmbëdhjetë vjet burgim), duke respektuar në këtë mënyrë kërkesat e nenit 251 të
358
K.Pr.Penale. Po kështu, është qartësisht e evidentueshme në çështjen objekt gjykimi, se
arrestimi i shtetasit Anton Leka është bërë në kushtet e flagrancës, siç parashikohet në nenin
arrestimin në flagrancë të personit nën hetim Anton Leka.
e organit të akuzës duhet pranuar edhe përsa i përket masës së sigurimit, pasi plotësohen
kushtet dhe kriteret për caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, të parashikuara nga
nenet 228, 229, 230 të K.Pr.Penale, me ndryshimin se kjo masë duhet caktuar me një afat prej
një muaji.
mënyrë të qartë në nenet 228, 229 dhe 230 të K.Pr.Penale. (shih vendimin nr.489, datë
nuk njësohet me dënimin penal, pasi është një veprim procedural që kufizon përkohësisht
dhe shkalla e tij varet nga nevojat konkrete të procesit të hetimit, siç është në rastin konkret
nevoja e grumbullimit të provave dhe kryerjes së veprimeve të tjera hetimore, e pretenduar
nga organi i akuzës.
askush nuk mund tu nënshtrohet masave të sigurimit nëse nuk ekziston në ngarkim të tij një
masat e sigurimit janë shprehur se:” Dyshimi i arsyeshëm i bazuar në prova sipas pikës 1 të
359
tij.”
interpretim të togfjalëshit “dyshimi i arsyeshëm” është shprehur se:“Dyshimi i arsyeshëm
Anton Leka, ka kryer veprat penale “Mbajta pa leje e armëve luftarake” në mjedise publike,
“Plagosja e rëndë me dashje” e kryer në bashkëpunim dhe “Kanosja” e kryer në
bashkëpunim, të parashikuara nga nenet 84 e 25, 88 e 25 dhe 278/5 të Kodit Penal, për të cilat
parashikohet një dënim me burgim, përkatësisht, nga tre gjer në dhjetë vjet (neni 88 i
K.Penal), nga shtatë gjer në pesëmbëdhjetë vjet (neni 278/5 i K.Penal) dhe gjobë ose burgim
gjer në një vit (neni 84 i K.Penal).
Kjo bindje u krijua si rezultat i shqyrtimit në seancë të provave të marra dhe të
shqyrtuara në përputhje me kërkesat e ligjit.
Nga ana e mbrojtësit të personit nën hetim u pretendua se jo vetëm që personi nën
hetim nuk ka qëlluar me armë zjarri por ai as nuk ka qenë i pranishëm në vendin e ngjarjes
dhe se organi i akuzës nuk ka paraqitur asnjë provë për të provuar ekzistencën e dyshimit të
arsyeshëm se personi nën hetim i ka konsumuar veprat për të cilat akuzohet, por, nga ana
tjetër, u kërkua caktimi i një mase sigurimi më të butë. Ky Kolegj vëren se, në këtë fazë të
hetimit, në kundërshtim me çka pretenduar mbrojtja, ekzistenca e dyshimit të arsyeshëm ndaj
këtij personi nën hetim bazohet në aktet e fashikullit hetimor nr.09 të vitit 2015 si:
Procesverbali i kqyrjes së vendit të ngjarjes dt. 05.09.2015, nga i cili rezulton se në
vendngjarje është qitur me dy armë, pasi janë gjetur gëzhojat e dy lloj armëve të ndryshme,
Procesverbalet e sekuestrimit të sendeve, gëzhojave të gjetura në vendngjarje, akti i
ekspertimit balistik gëzhojash nr.8739 dt. 05.09.2015, akti i ekspertimit kimik të mbetjeve të
qitjes nr.8736, dt. 05.09.2015, nga i cili ka rezultuar se në shiritat ngjitës me të cilët është
marrë material nga duart e personit nën hetim Anton Leka janë të pranishëm nitrate e nitrite
të cilat janë të pranishëm edhe në mbetjet e qitjes me prejardhje baruti.
GJEDNj në vendimmarrjen e saj ka arsyetuar se nuk mund të flitet për “dyshime të bazuara”
rastin konkret veprimet e kryera nga i hetuari Anton Leka përbëjnë elementë të figurave së
veprave penale të parashikuara nga nenet 84-25, 88-25 dhe 287/5 të Kodit Penal, dhe nuk
360
rezulton që ndonjëra prej këtyre veprave të jetë parashkruar ose shuar.
Në lidhje me kushti i tretë të përgjithshëm për caktimin e masave të sigurimit, në
Kështu, duke patur parasysh faktin se i hetuari akuzohet për disa vepra penale, faktin
se disa nga veprat penale për të cilat dyshohet personi nën hetim paraqesin rrezikshmëri të
lartë shoqërore, nisur kjo jo vetëm nga objekti që ato prekin ose cënojnë por edhe nga marzhi
i dënimeve përkatëse të parashikuara për to, që shpreh çmimin që legjislatori i ka bërë
rrezikshmërisë së tyre, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se ndaj të dyshuarit/të
hetuarit Anton Leka, duhet të caktohet si masë sigurimi ajo e “arrestit në burg”.
me shkallën e nevojave të sigurimit, të cilat në rastin konkret janë relativisht të mëdha, nisur
kjo jo vetëm nga rëndësia e faktit dhe sanksioni që parashikohet në nenet 88-25 dhe 278/5 të
K.Penal, siç është shprehur edhe më lart ky Kolegj, por edhe për shkak të fazës në të cilën
ndodhet hetimi dhe nevojës së mbledhjes së provave të tjera të rëndësishme siç me të drejtë
ka pretenduar organi i akuzës.
Gjithashtu, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastet e kërkesave për
caktimin e një mase sigurimi personal ndaj një të dyshuari, duhet mbajtur parasysh e drejta e
personit për “Liri dhe siguri”, si një e drejtë, e cila jo vetëm që parashikohet në Kushtetutë,
por është edhe një ndër të drejtat e sanksionuara dhe të mbrojtura nga Konventa Evropiane
për të Drejtat e Njeriut dhe Liritë Themelore, e cila, së bashku me Gjykatën Europiane e të
Drejtave të Njeriut në jurisprudencën e saj, bazojnë justifikimin e paraburgimit në disa arsye
që nuk kërkohet domosdoshmërisht që të ekzistojnë njëkohësisht, pra që janë alternative dhe
paraburgimit dhe konkretisht:
hequr lirinë e personit. Gjykata Europiane i ka këshilluar Gjykatat e shteteve anëtare që rast
pas rasti të bëjnë vlerësimin përkatës duke iu referuar fakteve të çështjes konkrete për të
vendosur nëse mund të vendoset ndaj këtij personi masa e paraburgimit. Në rastin konkret
personi nën hetim për shkak të faktit se person me rrezikshmëri të lartë shoqërore si dhe të
faktit se po hetohet në një procedim të lidhur me një person tjetër, i cili ka qenë zyrtar i lartë,
ka mundësi potenciale për të penguar veprime të organit procedues apo për të ndikuar në
prova të tilla siç janë thëniet dhe qëndrimet e dëshmitarëve dhe prokuroria, e cila ka
detyrimin për ta provuar, ka pretenduar, pikërisht për këtë shkak, se i hetuari mund të dëmtojë
procesin duke qenë i lirë.
Së treti: Nevoja për të parandaluar pasojat e mëtejshme të veprës penale. Në
lidhje me këtë element, Gjykata Europiane ka theksuar se, Gjykatat e shteteve anëtare duhet
të kenë parasysh që në vlerësimin e rastit konkret nëse ekziston nevoja për caktimin e masës
së arrestit me paraburgim për parandalimin e kryerjes së veprave penale, të marrin në
personit të dyshuar, vështirësia ekonomike që mund të ketë ky person, etj. Në çështjen objekt
361
gjykimi, duke patur parasysh shkaqet për të cilat ka ndodhur konflikti mes palëve si dhe
faktin se ky konflikt është ende i hapur, çmon se ashtu siç ka pretenduar organi i akuzës,
ekziston mundësia që i hetuari të kryejë vepra të tjera penale.
Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se duke qenë se në
rastin konkret ekziston rreziku potencial që personi nën hetim të ndikojë në marrjen ose
vërtetësinë e provave në vijim të hetimit, jo vetëm për faktin e sipërcituar se po hetohet në një
procedim të lidhur me një person tjetër, i cili ka qenë zyrtar i lartë, ka mundësi potenciale për
të penguar veprime të organit procedues apo për të ndikuar në prova të tilla siç janë thëniet
dhe qëndrimet e dëshmitarëve dhe prokuroria, e cila ka detyrimin për ta provuar, ka
pretenduar, pikërisht për këtë shkak, por nisur dhe nga nevoja dhe arsyeja se pse organi i
akuzës ka kërkuar caktimin e masës së sigurimit, që është mbledhja dhe grumbullimi i
provave që lidhen me akuzat e ngritura ndaj personit nën hetim, si pyetja e dëshmitarëve,
realizimi i akteve përkatëse të ekspertimit, kryerja e ekspertimeve të mëtejshme të gjurmëve
të nitrateve dhe gjetjes së armës së zjarrit, ky Kolegj, në zbatim të nenit 245/ç të K.Pr.Penale,
çmon se masa e sigurimit ndaj personit nën hetim duhet caktuar me afat.
Në ndryshim nga çka pretenduar organi i prokurorisë, Ky Kolegj çmon se kohëzgjatja
e masës së sigurimit të caktuar ndaj personit nën hetim Anton Leka duhet të jetë një muaj,
pasi çmohet se ky është një afat mëse i mjaftueshëm për kryerjen e veprimeve hetimore dhe
grumbullimin e provave të pretenduara nga organi i akuzës në kuadër të këtij procedimi
penal, ndaj personit nën hetim.
PËR KËTO ARSYE

K.Penal dhe nenet 251, 252, 259, 228, 229, 230, 238 dhe 245 të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Vleftësimin e ligjshëm të “Arrestimit në flagrancë” të personit nën hetim Anton Leka.
Caktimin e masës së sigurimit personal ndaj personit nën hetim Anton Agustin Leka, i
dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” parashikuar
nga neni 278/5 i K.Penal, “Plagosjes së rëndë me dashje” parashikuar nga neni 88/1 i K.Penal
dhe “Kanosjes” parashikuar nga neni 84 i K.Penal, atë të “Arresti në burg”, me afat 1 (një)
mujor.
Urdhërohet Policia Gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 08.09.2015
362
Nr.34 Vendimi
VENDIM
Tom Ndreca Kryesues

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 08.09.2015, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.34


PERSONI NËN HETIM: GAZMIR PJETËR JUSHI
AK U Z A:
“Mbajtja pa leje e armëve luftarake, në mjedise publike,
“Plagosja e rëndë me dashje” dhe “Kanosja”
të parashikuara nga nenet 84, 88/1 dhe 278/5 të K.Penal.
OBJEKTI:
Vleftësimin e arrestit në flagrancë,
caktim mase sigurimi “Arresti në burg”.

caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, mbrojtësin e personit nën hetim Gazmir
Jushi, av. Ilir Murati, i cili kërkoi vleftësimin e ligjshëm të arrestit dhe caktimin e një mase
sigurimi më të butë dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit personal “Arresti në burg” ndaj shtetasit Gazmir
Pjetër Jushi, është e bazuar në ligj dhe në prova dhe si e tillë do të pranohet.

25, 278/2 dhe 279/2 të K.Penal.
363
Duke qenë se procedimi penal ndaj shtetasit Gazmir Jushi, është një procedim penal i
II. Rrethanat dhe fakti penal objekt akuze.
njoftuar në lidhje me konfliktin babain e tij Gjok Cali, i cili është nisur me automjetin e tij në
udhëtonin me të.
Personi nën hetim Gjok Cali i ka kërkuar Armando Prengës shpjegime në lidhje me
Policisë Kurbin duke njoftuar se: “Tek lokali i Calëve në Patok është goditur me pistoletë nga
deputeti Armando Prenga”.
ngjarjen.
364
Gjatë kontrollit të vendngjarjes janë gjetur dhe sekuestruar nëntë gëzhoja arme zjarri,
nga ekspertimi i të cilave ka rezultuar se katër gëzhoja janë qitur nga një armë zjarri
automatik i modelit 56, kalibër 7.62 mm, kurse pesë të tjerat janë qitur nga një armë zjarri
pistoletë model 54, caliber 7.62 mm. Gjithashtu nga aktet e ekspertimit kimik ka rezultuar se
në shiritat ngjitës me të cilët është marrë material nga duart e shtetasve Armando Prenga e
Anton Leka, është evidentuar prania e nitrateve dhe nitriteve, të cilat janë të pranishme edhe
në mbetjet e qitjes me prejardhje nga barutet.
Gjithashtu, gjatë kontrollit të banesës së shtetasit Gazmir Jushi është gjetur një armë
zjarri automatik, model 56, kalibër 7.62 mm me numër 4205649, si dhe një sasi prej 80
fishekësh, të cilat ai i mbante pa leje të organeve kompetente.
Në këto kushte, me datën 05.09.2015, ora 15.00, shtetasi Gazmir Jushi është arrestuar
në flagrancë nga policia gjyqësore, sepse dyshohej se kishte kryer krimet e parashikuar nga
nenet 84-25, 88 dhe 278/2 dhe 278/3 të Kodit Penal.
III.Në lidhje objektin e gjykimit.

7. Shqyrtimin e arrestimit në flagrancë të shtetasit Gazmir Jushi.
9. Caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, e parashikuar nga neni 238 i Kodit
të Procedurës Penale, ndaj shtetasit Gazmir Jushi, i biri i Pjetrit dhe Maries,
datëlindja 04.07.1976, lindur dhe banues në Laç, si person i dyshuar për kryerjen e
veprave penale të parashikuara nga nenet 84 e 25, 88 e 25 dhe 278/2 dhe 278/3 të
Kodit Penal.

- Arrestimi në flagrancë i shtetasit Gazmir Jushi është i bazuar në përcaktimet e
neneve 251/2 dhe 252 të Kodit të Procedurës Penale, arsye për të cilën kërkohet
vleftësimi i ligjshëm i tij;
- Personi nën hetim dyshohet për katër vepra penale të cilat paraqesin rrezikshmëri
të lartë shoqërore;
- Me veprimet e tij të mbajtjes në banesë të një sasie prej 80 fishekësh të municionit
luftarak, pa leje të organeve kompetente, shtetasi Gazmir Jushi ka konsumuar
elementët e veprës penale “Mbajtja pa leje e municionit luftarak”, e parashikuar
nga neni 278/2 i K.Penal. Gjithashtu, me mbajtjen prej tij në banesë të armës
luftarake me numër 4205649, pa leje të organeve kompetente, ai ka konsumuar
elementët e veprës penale të “Mbajtja pa leje e armëve luftarake” e parashikuar
nga neni 278/3 i K.Penal;
- Po kështu me veprimet e tij të dëmtimit të shëndetit të shtetasit Tom Cali, në
bashkëpunim me shtetasin Armando Prenga si dhe duke kanosur jashtë
Komisariatit të Policisë shtetasit që shoqëronin shtetasin Gjok Cali, në
bashkëpunim me shtetasin Armando Prenga, ai ka konsumuar dhe veprat penale të
“Plagosja e rëndë me dashje” e kryer në bashkëpunim dhe “Kanosja” e kryer në
bashkëpunim;
- Në këtë fazë të këtij procedimi penal, ekzistojnë të gjitha kushtet dhe kriteret
ligjorë. të parashikuara në nenet 228, 229 dhe 238 të Kodit të Procedurës Penale,
që ndaj të arrestuarit në flagrancë Gazmir Jushi të caktohet masa e sigurimit
personal “Arrest në burg" se ai dyshohet për disa vepra penale, për më të rëndën
prej tyre parashikohet dënimi nga shtatë deri në pesëmbëdhjetë vjet burgim;
365
- Për personin nën hetim nuk ekzistojnë shkaqe padënueshmërie apo shuarje të
veprave penale;
- Ekzistojnë shkaqe të rëndësishme që venë në rrezik marrjen dhe vërtetësinë e
provës në vijim të hetimeve paraprake sikurse janë identifikimi dhe pyetja e
personave të tjerë që kanë dijeni për rrethana të hetimit, identifikimi i
bashkëpunëtorëve të tjerë në ngjarje, kryerja e ekspertimeve mjeko-ligjore dhe
ekspertime të tjera, kërkimi dhe gjetja e armëve të përdorura në kryerjen e veprave
penale, si dhe veprime të tjera hetimore të diktuara nga dinamika e hetimit;
- Ekziston rreziku që ky shtetas të kryejë vepra penale të tjera pasi konflikti mes
palëve rezulton se është ende i hapur
- Masa më e përshtatshme e sigurimit është ajo e “Arrestit në burg” sepse çdo masë
tjetër nuk i përgjigjet nevojave të sigurimit duke marrë në konsideratë rëndësinë e
faktit, sanksionet që parashikohen për veprat penale konkrete, rrezikshmërinë
shoqërore të veprave dhe të personit duke qenë se ato janë kryer në bashkëpunim.
IV. Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.

arrestit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit personal “Arresti në burg” ndaj
shtetasit Gazmir Pjetër Jushi, është e bazuar në ligj dhe në prova dhe si e tillë do të
pranohet.

Lartë, kompetente është kjo e fundit.”, në kushtet kur, procedimi penal ndaj shtetasit Gazmir
Jushi, është i njëjti procedim penal i pandarë lidhur me faktet dhe rrethanat e kryera nga ana e
Gjok Cali, Gjergji Cali e Nikoll Cali.
366
“Arrest në burg” për të hetuarin Gazmir Jushi.
personit, sikurse ka ndodhur në rastin konkret, objekt i këtij gjykimi ku shtetasit Gazmir Jushi
i është hequr liria.
Konkretisht në nenin 27/1 dhe 2/pika c parashikohet se: “Askujt nuk mund ti hiqet
të K.Pr.Penale gjykata çmon se ndalimi i shtetasit është i ligjshëm, për arsye se ekzistonin
shkaqet e bazuara për të menduar se ka një rrezik ikjeje, të personit nën hetim Gazmir Jushi, i
cili akuzohet për vepra penale për disa prej të cilave ligji parashikon një dënim me burgim jo
më të ulët në maksimum se pesë vjet, duke respektuar në këtë mënyrë kërkesat e nenit 251 të
K.Pr.Penale. Po kështu, është qartësisht e evidentueshme në çështjen objekt gjykimi, se
arrestimi i shtetasit Gazmir Jushi është bërë në kushtet e flagrancës, siç parashikohet në nenin
arrestimin në flagrancë të personit nën hetim Gazmir Jushi. Ky Kolegj vlerëson se për
organin procedues, ekzistonin shkaqe të bazuara për të menduar se ky i hetuar mund t’i
shmangej vijimit të hetimeve apo edhe gjykimit duke u larguar.
e organit të akuzës duhet pranuar sipas objektit të saj, edhe përsa i përket masës së sigurimit,
pasi plotësohen kushtet dhe kriteret për caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, të
parashikuara nga nenet 228, 229, 230 të K.Pr.Penale.
367
mënyrë të qartë në nenet 228, 229 dhe 230 të K.Pr.Penale (shih vendimin nr.489, datë
nuk njehsohet me dënimin penal, pasi është një veprim procedural që kufizon përkohësisht
dhe shkalla e tij varet nga nevojat konkrete të procesit të hetimit.
askush nuk mund tu nënshtrohet masave të sigurimit nëse nuk ekziston në ngarkim të tij një
masat e sigurimit janë shprehur se: “Dyshimi i arsyeshëm i bazuar në prova sipas pikës 1 të
tij.”
interpretim të togfjalëshit “dyshimi i arsyeshëm” është shprehur se: “Dyshimi i arsyeshëm
368
Gazmir Jushi, ka kryer veprat penale të“Mbajta pa leje e armëve luftarake”, “Mbajtja pa
leje e municionit luftarak”, “Plagosja e rëndë me dashje” e kryer në bashkëpunim dhe
“Kanosja” e kryer në bashkëpunim, të parashikuara nga nenet 84 e 25, 88 e 25, 278/2 dhe
278/3 të Kodit Penal, për të cilat parashikohet një dënim me burgim, përkatësisht, nga tre gjer
në dhjetë vjet (neni 88 i K.Penal) nga një gjer në pesë vjet (neni 278/3 i K.Penal), me gjobë
ose burgim gjer në dy vjet (neni 278/2 i K.Penal) dhe gjobë ose burgim gjer në një vit (neni
84 i K.Penal).
Kjo bindje u krijua si rezultat i shqyrtimit në seancë të provave të marra dhe të
shqyrtuara në përputhje me kërkesat e ligjit.
GJEDNJ në vendimmarrjen e saj ka arsyetuar se nuk mund të flitet për “dyshime të bazuara”
rastin konkret veprimet e kryera nga i hetuari Gazmir Jushi përbëjnë elementë të figurave së
veprave penale të parashikuara nga nenet 84-25, 88-25, 287/2 dhe 287/3 të Kodit Penal, dhe
nuk rezulton që ndonjëra prej këtyre veprave të jetë parashkruar ose shuar.
Në lidhje me kushti i tretë të përgjithshëm për caktimin e masave të sigurimit, në
Kështu, duke patur parasysh faktin se i hetuari akuzohet për disa vepra penale, faktin
se disa nga veprat penale për të cilat dyshohet personi nën hetim paraqesin rrezikshmëri të
lartë shoqërore, nisur kjo jo vetëm nga objekti që ato prekin ose cenojnë por edhe nga marzhi
i dënimeve përkatëse të parashikuara për to, që shpreh çmimin që legjislatori i ka bërë
rrezikshmërisë së tyre, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se ndaj të dyshuarit/të
hetuarit Gazmir Jushi, duhet të caktohet si masë sigurimi ajo e “arrestit në burg”.
me shkallën e nevojave të sigurimit, të cilat në rastin konkret janë relativisht të mëdha, nisur
kjo jo vetëm nga rëndësia e faktit dhe sanksioni që parashikohet në nenet 88-25, 278/2 dhe
278/3 të K.Penal, siç është shprehur edhe më lart ky Kolegj, por edhe për shkak të
ekzistencës së mundësisë për t’iu shmangur procedimit penal duke qenë se i dyshuari Gazmir
Jushi akuzohet se ka kryer vepra penale, për të cilën parashikohet një dënim me burgim
369
relativisht të lartë.
Gjithashtu, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastet e kërkesave për
caktimin e një mase sigurimi personal ndaj një të dyshuari, duhet mbajtur parasysh e drejta e
personit për “Liri dhe siguri”, si një e drejtë, e cila jo vetëm që parashikohet në Kushtetutë,
por është edhe një ndër të drejtat e sanksionuara dhe të mbrojtura nga Konventa Evropiane
për të Drejtat e Njeriut dhe Liritë Themelore, e cila, së bashku me Gjykatën Europiane e të
Drejtave të Njeriut në jurisprudencën e saj, bazojnë justifikimin e paraburgimit në disa arsye
që nuk kërkohet domosdoshmërisht që të ekzistojnë njëkohësisht, pra që janë alternative dhe
paraburgimit dhe konkretisht:
hequr lirinë e personit. Gjykata Europiane i ka këshilluar Gjykatat e shteteve anëtare që rast
pas rasti të bëjnë vlerësimin përkatës duke iu referuar fakteve të çështjes konkrete për të
vendosur nëse mund të vendoset ndaj këtij personi masa e paraburgimit. Në rastin konkret
personi nën hetim për shkak të faktit se person me rrezikshmëri të lartë shoqërore si dhe të
faktit se po hetohet në një procedim të lidhur me një person tjetër, i cili ka qenë zyrtar i lartë,
ka mundësi potenciale për të penguar veprime të organit procedues apo për të ndikuar në
prova të tilla siç janë thëniet dhe qëndrimet e dëshmitarëve dhe prokuroria, e cila ka
detyrimin për ta provuar, ka pretenduar, pikërisht për këtë shkak, se i hetuari mund të dëmtojë
procesin duke qenë i lirë.
Së treti: Nevoja për të parandaluar pasojat e mëtejshme të veprës penale. Në
lidhje me këtë element, Gjykata Europiane ka theksuar se, Gjykatat e shteteve anëtare duhet
të kenë parasysh që në vlerësimin e rastit konkret nëse ekziston nevoja për caktimin e masës
së arrestit me paraburgim për parandalimin e kryerjes së veprave penale, të marrin në
personit të dyshuar, vështirësia ekonomike që mund të ketë ky person, etj. Në çështjen objekt
gjykimi, duke patur parasysh shkaqet për të cilat ka ndodhur konflikti mes palëve si dhe
faktin se ky konflikt është ende i hapur, çmon se ashtu siç ka pretenduar organi i akuzës,
ekziston mundësia që i hetuari të kryejë vepra të tjera penale.
Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se në çështjen
objekt gjykimi plotësohen dhe kushtet e parashikuara nga neni 230 i K.Pr.Penale pasi çdo
masë tjetër sigurimi e parashikuar nga legjislacioni procedural penal, është e papërshtatshme
për tu caktuar ndaj të hetuarit Gazmir Jushi.
Bazuar në sa më sipër, ky Kolegj vëren se, kërkesa e paraqitur nga organi i akuzës për
vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit “Arresti
në burg”, të parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale, është e drejtë dhe e
bazuar në ligj e në prova, në përputhje me nenet 228, 229, 230 dhe 238 të K.Pr.Penale, e për
pasojë ajo duhet pranuar.
PËR KËTO ARSYE
K.Penal dhe nenet 251, 252, 259, 228, 229, 230, 238 dhe 245 të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Vleftësimin e ligjshëm të “Arrestimit në flagrancë” të personit nën hetim Gazmir
Pjetër Jushi.
Caktimin e masës së sigurimit personal ndaj personit nën hetim Gazmir Pjetër Jushi,
atë të “Arresti në burg”, të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.
Urdhërohet Policia Gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi
370
Tiranë, më 08.09.2015
371
Nr. 61004-01303-00-2015 i Regj Themeltar
Nr. 00-2015-2319 i Vendimit (137)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:
Edmond Islamaj Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 16.09.2015, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR TIRANË
I DYSHUAR: ENIS TELA (dtl.1988)
OBJEKTI:
Caktim mase sigurimi personal.
DYSHUAR:
Për kryerjen e veprës penale “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”,
parashikuar nga neni 283 i K.Penal
Baza Ligjore: N.228, 229, 230, 244, 245, 258, 259, 238 të K.Pr.Penale
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1084 Akti, datë 17.04.2015 ka

vendosur:
Caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”, për shtetasin Enis Tela, i
dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”,
parashikuar nga neni 283 i K.Penal.
Urdhërohet Policia gjyqësore të ekzekutojë vendimin.
- Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.656, datë 05.05.2015 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit penal (masë sigurimi) nr.1084 akti, datë 17.04.2015 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke caktuar si masë sigurimi për
personin nën hetim Enis Tela atë të “arrestit në shtëpi”, parashikuar nga N.237
i K.PR.Penale me adresë në Rr.Sulejman Delvina, pall.nr.14, ap. nr.2, Tiranë.
Urdhërohet lirimi i tij nga dhomat e paraburgimit dhe kalimi në “arrest në
shtëpi”, nqs nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale.
Ngarkohet Policia gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së

Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar këto pretendime:
372
- Gjykata e Apelit që ka zbutur masën e sigurimit nuk ka marrë parasysh kriteret e
përgjithshme për caktimin e masave të sigurimit N.229 dhe rrethanat konkrete që kanë
ekzistuar, që bëjnë të aplikueshëm kriteret e veçanta për caktimin e masës së sigurimit
“arrest në burg” N.230 i K.Pr.Penale.
- Masa e sigurimit arrest në shtëpi, nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit dhe sanksionit që
parashikon kjo dispozitë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen SELIMI; prokurorin Arqilea Koça, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; mbrojtësin e caktuar kryesisht për personin nën hetim
Enis Tela, av.Sonila Çekrezi, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe
pasi e bisedoi çështjen në tërësi
VËREN
Se vendimi nr.656, datë 05.05.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim
të gabuar të ligjit procedural penal, në lidhje me llojin e masës së sigurimit të caktuar dhe si
i tillë do të prishet, dhe do të lihet në fuqi vendimit i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e masës së sigurimit, si dhe të provave të
paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës, ka rezultuar e provuar se:
I. Rrethanat e faktit
1. Personi nën hetim Enis Tela, është banor i qytetit të Tiranës. Ky shtetas
dyshohet nga Prokuroria për kryerjen e veprës penale “Prodhimi dhe shitja e
narkotikëve”, e parashikuar nga neni 283 i K.Penal.
2. Sipas hetimeve paraprake rezulton se në datën 21.02.2014, rreth orës 19.00,
në vendin e quajtur “Ish Blloku”, në kryqëzimin e rrugëve “Nikolla Lena” dhe
“Pasho Vaso”, Tiranë, shërbimet e policisë të Patrullës së Përgjithshme të
Komisariatit të Policisë nr.2 Tiranë, gjatë kontrollit fizik të ushtruar shtetasit Dei
Hasko, i kanë gjetur në xhepin e pantallonave një qese plastike farmaceutike me
material bimor, i dyshuar si narkotike, me erë karakteristike si ajo e “cannabis
sattiva”, sasi e cila pasi u peshua rezultoi të jetë me peshë 1.4 (një pikë katër) gram
me gjithë ambalazh.
3. Nga ana e shërbimeve të Policisë në Drejtorinë e Policisë së Qarkut Tiranë
janë kryer të gjitha veprimet e nevojshme proçeduriale si kapja në flagrancë, kqyrja,
marrja dhe sekuestrimi i provave materiale, pyetja me cilësinë e personit ndaj të cilit
zhvillohen hetime e shtetasit Dei Hasko, si dhe për të bërë të mundur përcaktimin e
llojit të lëndës narkotike është kërkuar kryerja e ekspertimit kimik të lëndës së
sekuestruar si dhe e ekspertimit kimit të urinës së shtetasit Dei Hasko.
4. I pyetur në cilësinë e personit ndaj të cilit zhvillohen hetime shtetasi Dei
Hasko ka shpjeguar se është përdorues i bimës narkotike, lloji “Cannabis Sattiva”
dhe se këtë lëndë ia ka blerë një shtetasi tek Rruga “Vasil Shanto”, i cili quhet
“Nisi”. Ai ka numër telefoni 0692154551, por nuk i di të dhëna të tjera. Shpjegimet e
tij gjejnë mbështetje edhe në provat e marra si dhe nga aktet e ekspertimit të kryera.
5. Rezulton se në bazë të Aktit të Ekspertimit nr.3737, datë 03.03.2014, lënda e
kapur shtetasit Dei Hasko është bimë “Canabis”, produkt herbal i bimës “cannabis
sativa”. Referencat për klasifikim të lëndëve narkotike gjenden në Ligjin nr.7975,
datë 26.07.1995 “Për barnat dhe lëndët narkotike e psikotrope”.
373
6. Sipas përgjigjes të ardhur nga kompania Vodafone, dhe pas kryerjes së
veprimeve të tjera, është identifikuar si posedues i numrit 0692154551, shtetasi nën
hetim Enis Telo.
7. Në këto rrethana Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
paraqitur kërkesën për caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg” në mungesë
për të dyshuarin Enis Tela, bazuar në nenin 238 të K.Pr.Penale.
II. Procedurat gjyqësore
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1084 akti, datë 17.04.2015 ka

vendosur:
i. Pranimin e kërkesës.
ii. Caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”, për shtetasin Enis Tela, i dyshuar
për kryerjen e veprës penale të “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, parashikuar nga
N.283 i K.Penal.
iii. Urdhërohet Policia gjyqësore të ekzekutojë vendimin.
9. Vendimi i mësipërm i gjykatës së rrethit gjyqësor Tiranë është ekzekutuar në datën
21.04.2015.
10. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.656, datë 05.05.2015 ka vendosur:
i. Ndryshimin e vendimit penal (masë sigurimi) nr.1084 akti, datë 17.04.2015 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke caktuar si masë sigurimi për personin
nën hetim Enis Tela atë të “arrestit në shtëpi”, parashikuar nga N.237 i
K.PR.Penale me adresë në rr.Sulejman Delvina, pall.nr.14, ap. nr.2, Tiranë.
ii. Urdhërohet lirimi i tij nga dhomat e paraburgimit dhe kalimi në “arrest në shtëpi”,
nqs nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale.
iii. Ngarkohet Policia Gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi.
11. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së
Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi
të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar pretendimet e pasqyruara
në pjesën hyrëse të vendimit.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
12. Gjykata e apelit e ka gjetur të gabuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke
arsyetuar ndër të tjera se: “...Gjykata në vlerësimin e masës së sigurisë nuk rezulton të
ketë vlerësuar drejt përcaktimet qe bëhen në nenin 228 të K.Pr.Penale dhe pikërisht në
këtë nen përcaktohen edhe rastet kur mund të vendoset një masë sigurimi
personale...Ne vendimin e dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk rezulton
të jetë bërë një analizë e plotë e provave të grumbulluara nga prokurori dhe vendimi i
dhënë nga kjo gjykatë vjen në kundërshtim me përcaktimet e bëra në nenin 228 të
K.Pr.Penale.
13. Kështu nuk ka ndonjë rrezik për marrjen ose vërtetësinë e provës pasi në atë ç’ka
pretendohet nga prokurori të gjitha sekuestrimet e nevojshme janë kryer dhe shtetasi
Enis Tela nuk ka se çfarë prove mund të fshehë, ose mund të prishë vërtetësinë e saj,
përsa kohe nga ana e prokurorisë janë kryer gjithë veprimet paraprake përsa i takon
këtij shtetasi (kontrolle, pyetje..etj). Po kështu nuk ka rrezik që ai të largohet...”
374
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i paraqitur nga
Prokuroria është i bazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i tillë
duhet të pranohet.
15. Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë në lidhje me caktimin e masës së sigurimit
“arrest në shtëpi” është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, ç’ka bën që
ky vendim të jetë i cënueshëm.
16. Kolegji Penal vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë, e cila ka ndryshuar vendimin penal
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në lidhje me masën e sigurimit ndaj të
dyshuarit Enis Tela në “arrest në shtëpi”, është marrë duke anashkaluar kriteret e
përgjithshme për caktimin e masave të sigurimit (neni 229 i Kodit të Procedurës
Penale) dhe rrethanat konkrete.
Në nenin 229 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se: “1. Në caktimin e
masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me
shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që
parashikohet për veprën penale konkrete. Mbahen parasysh edhe vazhdimësia,
përsëritja, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi
Penal...”
Neni 230 i K.Pr.Penale
Kriteret e veçanta për caktimin e masës së arrestit në burg

“1. Arresti në burg mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e
papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe të
pandehurit...”.
17. Gjykatat kanë arsyetuar drejt se ndaj personit nën hetim Enis Tela, ka një dyshim të
arsyeshëm të bazuar në prova se nga ana e tij është kryer vepra penale e “Prodhimi
dhe shitja e narkotikëve”, parashikuar nga neni 283 i K.Penal. Prokurori për t’i krijuar
bindje gjykatës në lidhje me ekzistencën e faktit penal dhe se autori i dyshuar është
personi nën hetim gjatë seancës gjyqësore për shqyrtimin e masës së sigurimit në
materialin e fashikullit ka paraqitur prova bindëse, si: Procesverbali i kapjes në
flagrancë i shtetasit Dei Hasko; procesverbali i deklarimit të shtetasit Dei Hasko datë
21.02.2014; Akti i ekspertimit nr.3737, datë 03.04.2014 i materialit bimor
sekuestruar shtetasit Dei Hasko; procesverbali i deklarimit i shtetasit Dei Hasko datë
30.09.2014 dhe 09.01.2015; procesverbali i deklarimit i shtetasit Edison Vangjeli
datë 26.09.2014; procesverbali i deklarimit i shtetasit Erdis Metani datë 29.09.2014;
procesverbali i deklarimit i shtetasit Joni Sadikaj datë 29.09.2014; procesverbali i
deklarimit i shtetasit Armand Cfilo datë 07.01.2015; procesverbali i deklarimit i
shtetasit Jurgen Jacaj datë 17.03.2015; procesverbali i deklarimit i shtetasit Maltin
Buzheli datë 08.01.2015; shkresa nr prot. FRS/1843/AD ardhur nga VODAFONE
sh.a, tabulatet telefonike të printuara, si dhe aktet e tjera te gjendura ne dosjen
hetimore.
18. Vepra penale te “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, parashikuar nga neni 283 i
K.Penal për të cilën dyshohet shtetasi Enis Tela nuk rezulton të jenë parashkruar,
amnistuar apo depenalizuar, ç’ka plotëson formalisht mundësinë e zbatimit ndaj tij të
një masë sigurimi, ashtu siç kërkohet nga N.228/2 të K.Pr.Penale.1
1
Neni 228/2 K.Pr.Penale
375
19. Përsa i përket nevojave të sigurimit gjykata e shkallës së parë e ka argumentuar
caktimin si masë sigurimi personal “arrest në burg” në bazë të raportit midis rëndësisë
së faktit dhe sanksionit të parashikuar për këtë vepër penale, mënyrën sesi dyshohet të
jetë kryer vepra penale, në formën e shitjes, faktin që nga vërtetimi i gjendjes
gjyqësore shtetasi Enis Tela, rezulton i dënuar më parë, po për veprën penale të
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, në formën e shitjes.
20. Kolegji Penal e gjen të gabuar argumentimin e Gjykatës së Apelit se i dyshuari
“...vuan nga sëmundje neurologjike e cila provohet me vendimin nr.3140 datë
01.07.2014 të DRSSH, KMCAP me të cilin rezulton të jetë i pa aftë për punë dhe
qëndrimi në izolim i shkakton rëndimin e gjendjes së tij shëndetësore..”, pasi nuk
rezulton i bazuar në akte ligjore. Ky argumentim përsa i përket papërshtatshmërisë së
masës së sigurimit “arrest në burg”,e për rrjedhojë izolimit të tij, me gjendjen
shëndetësore të pretenduar, duhej t’i ishte referuar në provë shkencore si akt
ekspertimi mjeko-ligjor, të marrë sipas rregullave të përgjithshme të procedurës
penale.
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se masa e sigurimit “arrest në
shtëpi” nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit dhe sanksionit penal të parashikuar për këtë
vepër1.
22. Duke marrë në konsideratë kushtet dhe kriteret për caktimin e masave të sigurimit
personal sa më sipër, rrethanat konkrete të faktit dhe personalitetit të të dyshuarit Enis
Tela, si i dënuar më parë po për veprën penale të parashikuar nga N.283/1 i K.Penal,
në formën e shitjes, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejë disponimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila ka caktuar masën e sigurimit personal me
karakter shtrëngues “arrest në burg” parashikuar nga N.238 i K.Pr.Penale si masë e
përshtatshme me nevojat konkrete të hetimit të çështjes.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
23. Vendimi nr.656, datë 05.05.2015, i Gjykatës së Apelit Tiranë në lidhje me caktimin e
masës e sigurimit personal “arrest në shtëpi” është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural dhe si i tillë duhet të prishet.
24. Kolegji Penal e gjen të drejtë rekursin e paraqitur nga prokurori për të ndryshuar
vendimin e Gjykatës së Apelit e duke vendosur si masë sigurimi personal ndaj
personit nën hetim Enis Tela atë të “arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 238 i
Kodit të Procedurës Penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 249 pika “8” të Kodit të
Procedurës Penale,
Asnjë masë nuk mund të zbatohet kur ka shkaqe padënueshmërie ose të shuarjes së veprës penale.
1
Prodhimi dhe shitja e narkotikëve
Shitja, ofrimi për shitje, dhënia ose marrja në çdo formë, shpërndarja, tregtimi, transportimi, dërgimi, dorëzimi, si dhe
mbajtja, përveç rastit të përdorimit vetjak dhe në doza të vogla, të substancave narkotike dhe psikotrope, si edhe i farërave të
bimëve narkotike, në kundërshtim me ligjin ose në kapërcim të përmbajtjes së tyre, dënohet me burgim nga pesë gjer në
dhjetë vjet.
376
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.656, datë 05.05.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.1084, datë 17.04.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Ngarkohet Prokurori pranë Gjykatës së Lartë për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 16.09.2015
377
Nr. 00-2015-2316 i Vendimit (138)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

FIER.
KUNDËR: ARTAN KONI.
OBJEKTI:
Vleftësim arresti në flagrancë.
Caktim masë sigurimi personal “Arrest në burg”.
Baza ligjore: Neni 227, 228, 229, 238 të Kodit të Procedurës Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2015-336/82, datë 31.01.2015,

ka vendosur:
Të vleftësojë të paligjshëm arrestin në flagrancë të shtetasit Artan Koni, të
kryer në datën 27.01.2015, ora 18.00, si i dyshuar për veprën penale të
parashikuar nga neni 135-25 të K.Penal.
Të caktojë si masë sigurimi personal për shtetasin Artan Koni, masën e
sigurimit “Detyrim paraqitje në policinë gjyqësore”, te oficeri i policisë
gjyqësore Selman Hoxhaj, një herë në muaj, ditën e hënë të parë të çdo muaji
ora 10.00 në bazë të N. 234 të K.Pr.Penale.
Urdhërohet lirimi i shtetasit Artan Koni nga dhomat e paraburgimit të
Komisariatit të Policisë Fier.

Ndryshimin e vendimit nr.82, datë 31.01.2015 të Gjykatës së rrethit gjyqësor
Fier dhe duke e gjykuar çështjen në fakt;
Të vleftësojë të ligjshëm arrestimin në flagrancë të shtetasit Artan Koni.
Të caktojë si masë sigurimi ndaj tij “arrest në burg”.
Kundër këtij vendimi, më datë 14.04.2014, ka paraqitur rekurs kërkuesi Artan Koni,
nëpërmjet avokatit të tij mbrojtës, me anë të të cilit kërkon: Ndryshimin e vendimit të
gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
378
Si shkaqe të rekursit, paraqet:
- Masa e sigurimit personal “arrest në burg”, për personin nën hetim Artan Koni, nuk
është e përshtatshme, pasi nuk i përgjigjet as rrezikshmërisë së veçantë të autorit apo
personalitetit të tij, as rëndësisë së faktit dhe rrethanave në të cilat dyshohet se ka
kryer veprën.
- Ndaj tij nuk ekziston dyshimi i arsyeshëm se ka kryer veprën për të cilën hetohet.
Provat flasin krejt të kundërtën.
- Gjykata e apelit nuk përmend ekzistencën e ndonjë shkaku që mund të vërë në rrezik
marrjen apo vërtetësinë e provës për këtë të dyshuar.
- Gjykata e apelit vetëm citon formalisht këto dispozita.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin A. Selmani, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; në mungesë të mbrojtësit të personit
nën hetim; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
A. Rrethanat e çështjes.
1. Më datën 27.01.2015, shtetasi Besnik Ziu, me detyrë koordinator me çështjet e
sigurisë së pronave të kompanisë “Bankers Petrolium”, ka bërë kallëzim penal se, në këtë
datë, rreth orës 12:30, është njoftuar nga menaxheri i kompanisë Brian Kenny, që të shkonte
në bazën e kompanisë së transportit të shtetasit Viktor Bistika, e ndodhur në Marinëz, Fier,
nën kontraktore e kompanisë “Bankers Petrolium”, pasi disa punonjës të kësaj kompanie po
vidhnin naftë.
2. Ai ka vajtur në vendngjarje dhe atje ka mësuar se, në tokë pranë trajlerit me targa AA
933 J ishin disa bidona plastik të mbushur me lëndë djegëse diezel i kuq dhe menaxheri i ka
treguar me gisht që po i mbushnin tre punëtorët që ishin atje. Ai ka marrë kontakt me tre
punëtorët e firmës “Bistika”, të cilit ishin aty pranë bidonëve të mbushur me naftë dhe i ka
kërkuar shpjegim se i kujt ishte nafta që ishte nëpër bidona. Njëri prej tyre, i dyshuari Vasil
Berdilla, i ka thënë që i kishin marrë nga depozita 5000 litroshe që ishte mbi trajlerin me
targa AA 933J. Gjithashtu, kallëzuesi ka konstatuar se, pranë kontenierit që ishte në afërsi të
trajlerit ishin edhe pesë bidonë 30 litrash dhe një bidon 60 litra të mbushur me naftë. Më pas
kallëzuesi ka pyetur pronarin e firmës “Bistika”, shtetasin Vikor Bistika i cili i është
përgjigjur se këto bidonë nuk i përkisnin atij. Kallëzuesi ka treguar se, firma “Bistika” kishte
marrë planin për të transportuar depozitën 5000 litroshe nga sheshi O 30 B për në sheshin
5017 ku ndodheshin depozitat boshe të kompanisë “Bankers Petrolium”.
3. Transporti i kësaj depozite do të bëhej pasi të boshatisej dhe nga boshatisja kishte
ngelur një sasi diesel në fund të depozitës për pamundësi të pajisjes teknike. Pasi depozita
është ngarkuar nga sheshi O 30 B për ta çuar në sheshin 5017 është kthyer në bazën e firmës
“Bistika” me urdhër të presidentit të shoqërisë,pasi shoferi do të shkonte për testim në Fier.
Kallëzuesi ka treguar se dy punonjësit e tjerë që po vidhnin naftën ishin Agron Prifti dhe
Artan Koni
B. Procedura gjyqësore.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2015-336/82, datë 31.01.2015,

ka vendosur:
- Të vleftësojë të paligjshëm arrestin në flagrancë të shtetasit Artan Koni, të kryer në
datën 27.01.2015, ora 18.00, si i dyshuar për veprën penale të parashikuar nga neni 135-
25 të K.Penal.
379
- Të caktojë si masë sigurimi personal për shtetasin Artan Koni, masën e sigurimit
“Detyrim paraqitje në policinë gjyqësore”, te oficeri i policisë gjyqësore Selman Hoxhaj,
një herë në muaj, ditën e hënë të parë të çdo muaji ora 10.00 në bazë të N. 234 të
K.Pr.Penale.
- Urdhërohet lirimi i shtetasit Artan Koni nga dhomat e paraburgimit të Komisariatit të
Policisë Fier.
Ndryshimin e vendimit nr.82, datë 31.01.2015 të Gjykatës së rrethit gjyqësor Fier dhe duke e
gjykuar çështjen në fakt;
- Të vleftësojë të ligjshëm arrestimin në flagrancë të shtetasit Artan Koni.
- Të caktojë si masë sigurimi ndaj tij “arrest në burg”.
6. Kundër këtij vendimi, më datë 14.04.2014, ka paraqitur rekurs kërkuesi Artan Koni,
nëpërmjet avokatit të tij mbrojtës, me anë të të cilit kërkon: Ndryshimin e vendimit të
gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke
parashtruar edhe shkaqet përkatëse të cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
7. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i personit nën

hetim është i pabazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i tillë nuk
duhet të pranohet.
8. Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë në lidhje me ndryshimin e masës së sigurimit
është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural, çka ka sjellë si pasojë që vendimi të
jetë i pacenueshëm.
9. Kolegji Penal vlerëson se Gjykata e Apelit Vlorë e cila ka ndryshuar vendimin penal
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, në lidhje me masën e sigurimit ndaj personit nën hetim
Artan Koni, nga “Detyrim për tu paraqitur në policinë gjyqësore” në atë të “arrest në burg”,
ka marrë parasysh kriteret e përgjithshme për caktimin e masave të sigurimit (neni 229 i
Kodit të Procedurës Penale”) dhe rrethanat konkrete që kanë ekzistuar, të cilat bëjnë të
aplikueshëm kriteret e veçanta për caktimin e masës së sigurimit arrest në burg (neni 230 i
K.Pr.Penale1).
10. Nisur nga rrethanat e faktit, nga gjykatat është pranuar se ndaj personin nën hetim
Artan Koni ka një dyshim të arsyeshëm të bazuar në prova se mund të ketë konsumuar veprën
penale të “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”, parashikuar nga neni 135 i Kodit Penal.
11. Vepra penale e “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”, parashikuar nga neni 135 i
Kodit Penal, për të cilën dyshohet shtetasi Artan Koni nuk rezulton të jetë parashkruar,
amnistuar apo depenalizuar çka plotëson formalisht mundësinë e zbatimit ndaj tij të një mase
sigurimi.
12. Për sa i përket nevojave të sigurimit gjykatat kanë pasur qëndrime të ndryshme për sa
i përket llojit të masës së sigurimit personal që duhet të vendoset ndaj personit nën hetim,
Artan Koni.
13. Kolegji Penal çmon se e mirë argumentuar është caktimi i masës së sigurimi personal
“arrest në burg”, nga ana e gjykatës së apelit Vlorë, nisur nga rrezikshmëria shoqërore të
1
Neni 229 i Kodit të procedurës Penale
1. Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të
sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete.
Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal...”
Neni 230 “Kriteret e veçanta për caktimin e masës së arrestit në burg”
“1. Arresti në burg mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së
veçantë të veprës dhe të pandehurit...”.
380
veprës dhe sanksionit që ajo parashikon. Ky argumentim për sa i përket arsyetimit konkret të
rrethanave të çështjes dhe të analizimit të personalitetit të të dyshuarit, është i drejtë në lidhje
me nevojën e caktimit të kësaj mase sigurimi personal.
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se masa e sigurimit “arrest në
burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale i përgjigjet rëndësisë së faktit dhe
rrezikshmërisë shoqërore të autorit dhe se ka vend që ndaj personit nën hetim Artan Koni, kjo
masë të mbetet në fuqi.
15. Vepra penale e “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”, parashikuar nga neni 135 i
Kodit Penal është vepër me rrezikshmëri të theksuar shoqërore për shkak të marrëdhënies
juridike e cila cenohet, parashikimit të saj si krim, duke pasur parasysh se detyra e personit
nën hetim ka qenë ajo e transportuesit të naftës për firmën “Bistika” për llogari të shoqërisë
Bankers Petrolium, si dhe sanksionit penal me marzhe të larta dënimi, deri në 10 (dhjetë) vjet
burgim.
Gjithashtu tregon për rrezikshmëri të theksuar të subjektit dhe mundësisë reale që personi
nën hetim të ndërhyjë në procesin e të provuarit dhe në rast të një vendimi fajësie kundër tij
shmangien nga dënimi.
16. Në caktimin e masës së sigurimit personal ndaj shtetasit Artan Koni, ky Kolegj
vlerëson se gjykata e apelit Vlorë ka pasur parasysh kriteret e përgjithshme (neni 229/1/2 i
K.Pr.Penale), ashtu dhe kriteret e veçanta (neni 230/1 i K.Pr.Penale), duke analizuar rrethanat
e faktit mbi mënyrën e kryerjes së veprës penale. Kështu, në bazë të akteve të fashikullit të
masës së sigurimit, rezulton se personi nën hetim Artan Koni është gjendur në vendngjarje së
bashku me të dyshuarit e tjerë, shtetasin Agron Prifti dhe Vasil Berdilla, kur po mbusheshin
bidonët me naftë; rrethanë kjo që tregon për një rrezikshmëri shoqërore të veprës dhe të vetë
autorit.
17. Lidhur për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i
gjykatës së apelit është i drejtë dhe duhet të mbetet në fuqi.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
18. Vendimi nr.105, datë 04.03.2015 i Gjykatës së Apelit Vlorë për sa i përket ndryshimit
të vendimit nr.82, datë 31.01.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier në lidhje me caktimin
e masës së sigurimit personal “arrest në burg”, është marrë në zbatim të ligjit procedural dhe
si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 420/ç, 433/1, dhe 441, të Kodit
të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.105, datë 04.03.2015 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 16.09.2015
381
Nr. 56250-01227-00-2013 Regj. Themeltar
Nr. 00-2015-2320 i Vendimit (139)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 16.09.2015 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

RRETHIT GJYQËSOR MAT, e përfaqësuar
nga prokurori pranë Gjykatës së Lartë Sokol
Stojani.
I GJYKUAR: GJERGJ NDOSHA, në mungesë
OBJEKTI:
Për veprat penale të
“Prodhimit dhe shitjes së lëndës narkotike”
Baza Ligjore: Neni 283/1 i Kodit Penal
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin me nr.98, datë 26.12.2012, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gjergj Ndosha për veprën penale të
‘‘Prodhimit dhe shitjes së bimëve narkotike ” të parashikuar nga neni 283/1 të
K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 5 (pesë) vite burgim.
Vuajtja e dënimit të fillojë me 08.06.2012.
Dënimi të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin me nr.731, datë 19.07.2013, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit penal nr.98, datë 26.12.2012 , të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Mat.
Kundër këtij vendimi, më datë 20.08.2013, ka paraqitur Rekurs i gjykuari

Gjergj Ndosha, përmes avokatit të tij, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit
të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.731, datë 19.07.2013 dhe vendimit nr.98, datë 26.12.2012, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Mat dhe kthimin e çështjes për rigjykim me tjetër trup gjykues.
Duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse:

- Në hetimet paraprake dhe në seancë gjyqësore në gjykatën e faktit, i pandehuri nuk ka
patur avokat mbrojtës. Arsyet ekonomike nuk ia kanë mundësuar një të drejtë të tillë
të njohur nga ligji dhe kushtetuta, Edhe nga organi i akuzës është kërkuar që të
caktohet një avokat kryesisht por kërkesa nuk është pranuar nga gjykata.
382
I pandehuri në seancë gjyqësore të datës 05.11.2012 ka kërkuar që të procedohet me
gjykim të shkurtuar, në bazë të nenit 403 të K.Pr.Penale dhe gjykata ka refuzuar
kërkesën, megjithëse edhe prokurori është shprehur dakord. Kjo kërkesë është
refuzuar me qëllim që të merren prova me dëshmitarë dhe konkretisht, janë thirrur për
t’u pyetur nëna dhe vëllai i të pandehurit, të cilët kanë refuzuar për të dëshmuar. Pra,
edhe pse është refuzuar kërkesa për gjykim të shkurtuar, përsëri është vendosur mbi
bazën e të njëjtave akte të sjella nga prokurori. Ky vendim për refuzimin e kërkesës
për gjykim të shkurtuar është marrë në kundërshtim me vendimin me nr.14 datë
26.03.2012 të Gjykatës Kushtetuese.
- Edhe Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur në kundërshtim me vendimin e sipërcituar
të Gjykatës Kushtetuese.
- Të dyja gjykatat nuk e kanë konstatuar një shkelje të rëndë që ka të bëjë me aktin e
ekspertimit me nr.6525 që mban datën 11.07.2010 në një kohë, që procedimi penal
është regjistruar me datë 06.06.2012. Veç kësaj sipas procesverbalit të sekuestrimit të
lëndës narkotike thuhet se u gjetën 85 gr. lënde narkotike, ndërsa sipas aktit të
ekspertimit, në qesen e dërguar në laborator, thuhet se janë 49 gr. lëndë narkotike.
- Në kuptim të përmbajtjes së nenit 128/1 pika “c” të K.Pr.Penale, gjykimi i çështjes pa
avokat, kur i pandehuri nuk ka patur mjete të mjaftueshme financiare për të zgjedhur
avokat, e bën vendimin absolutisht të pavlefshëm. Vendimi është i pavlefshëm edhe
për faktin se sipas nenit 112 të K.Penal ai duhej arsyetuar.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Sokol Stojani, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit, Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim; në mungesë të të gjykuarit; si dhe, pasi shqyrtoi në tërësi
çështjen,
VËREN
Se vendimi i gjykatës së apelit, me të cilin është lënë në fuqi vendimi i gjykatës së
shkallës së parë që ka deklaruar fajtor për veprën penale të prodhimit dhe shitjes së bimëve
narkotike, duke dënuar me 5 vite burgim, të pandehurin Gjergj Ndosha, është rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj ai është i cenueshëm në mënyrën dhe për
shkaqet që vijojnë.
Me datë 05.06.2012 rreth orës 17.00 shtetësja Elida Ndosha është paraqitur në
Komisariatin e Policisë Mat duke kërkuar mbrojtje për shkak se ishte dhunuar nga djali i saj, i
pandehuri Gjergj Ndosha.
Rezulton se shërbimet e policisë kanë shkuar në banesën ku banojnë i pandehuri
Gjergj Ndosha dhe e ëma e tij e dhunuar Elida Ndosha dhe gjatë kontrollit të ushtruar në
objekt (në banese) dhe pikërisht, në korridorin e banesës kanë gjetur nje qese plasmasi. Në
këtë qese ishte lëndë me ngjyrë jeshile të thatë me peshë 85 gram, e cila me vonë nga
veprimet procedurale hetimore, siç është akti i ekspertimit kimik nr 6525, datë 11,07.2012 ka
rezultuar se ky material bimor janë gjethe, kërcej dhe fara bimë cannabis sativa.
Në këto kushte, Prokuroria ka ngritur akuzën për kryerjen e vepres penale të
"Prodhimit dhe shitjes së lëndëve narkotike" që parashikohet nga neni 283/1 i K.Penal.
383
B. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin me nr.98, datë 26.12.2012, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gjergj Ndosha për veprën penale të "Prodhimit
dhe shitjes së bimëve narkotike ” të parashikuar nga neni 283/1 të K.Penal dhe në bazë të
kësaj dispozite dënimin e tij me 5 (pesë) vite burgim.
Vuajtja e dënimit të fillojë me 08.06.2012.
Dënimi të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
Gjykata e Apelit, Tiranë me vendimin me nr.731, datë 19.07.2013, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit penal nr.98, dt. 26.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Mat.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka bërë rekurs i gjykuari Gjergj Ndosha,
me shkaqe si në pjesën hyrëse të vendimit.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Është provuar në gjykim, se sasia e bimës narkotike është futur në banesë nga vetë i
pandehuri Gjergj Ndosha, ndonëse gjatë gjykimit i pandehuri ka mbajtur qëndrim të dyzuar
në lidhje me akuzën.
Në fazën e hetimeve paraprake, si dhe nga deklarimet e personave që kanë dijeni për
ngjarjen, por që për shkak të së drejtës që iu njeh ligji për të mos dëshmuar, nuk kanë
dëshmuar para Gjykatës, si dhe vetë fjala e fundit e të pandehurit ku ka treguar se jam i
penduar dhe i kërkoj mëshirë Gjykatës, Gjykata e shkallës së parë ka çmuar se i pandehuri
Gjergj Ndosha është autor i veprës penale të "Prodhimit dhe shitjes së lëndëve narkotike" që
parashikohet nga neni 283/1 i K.Penal dhe për këtë duhet të deklarohet fajtor dhe të dënohet.
Në llojin dhe masën e dënimit, Gjykata e shkallës së parë ka mbajtur parasysh
rrezikshmërinë e lartë shoqërore të veprës dhe të autorit, faktin se kjo vepër është shumë e
përhapur, i pandehuri është në moshë të re dhe si rezultat i kësaj vepre penale rrezikshmëria e
tij bëhet edhe më e madhe për shkak të dhunës që ushtron në familje dhe konkretisht mbi
nënën e tij. Në konkluzion Gjykata e Apelit Tiranë çmon se vendimi nr.98, dt.26.12.2012 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat duhet lënë në fuqi, si një vendim i drejtë i mbështetur në
ligj dhe në prova.
Pretendimet e ngritura në ankim nuk qëndrojnë dhe rrëzohen plotësisht me arsyetimin
e mësipërm.
D. Në lidhje me rekursin
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i paraqitur nga ana
e mbrojtjes së të gjykuarit Gjergj Ndosha, është i mbështetur në ligjin procedural dhe vendimi
i gjykatës së apelit, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penale për shkaqet
dhe arsyet që vijojnë.
Për sa i përket shkakut të rekursit që pretendohet cenimin e së drejtës së mbrojtjes,
Kolegji i Gjykatës së Lartë, vëren se e drejta për t’u mbrojtur realizohet qoftë me praninë e
një mbrojtësi, qoftë me praninë e të pandehurit në gjykimin që zhvillohet ndaj tij.
E drejta për t’u mbrojtur është një e drejtë themelore e individit të akuzuar për një
vepër penale, dhe si e tillë ajo duhet të gjejë zbatim në çdo shkallë dhe fazë të procedimit
penal.
Kolegji vlerëson se e drejta për t’u mbrojtur duhet të jetë reale, efektive dhe jo vetëm
teorike. Ushtrimi i kësaj të drejte nuk duhet të pengohet, por përkundrazi, gjykatat duhet të
384
marrin të gjitha masat ligjore, që në përputhje me parimin e procesit të rregullt e të drejtë, t’i
japin mundësinë palës së interesuar të zhvillojë një mbrojtje reale, duke respektuar parimin e
barazisë së armëve, njoftimin e palës së interesuar, dhe dhënien e mundësive për të marrë
pjesë në formimin e provës, duke kontribuar në përcaktimin e fakteve, si edhe në cilësimin e
saktë të natyrës së akuzave të ngritura dhe të dërguara për gjykim.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në bazë të nenit 1 të Kodit të Procedurës
Penale, legjislacioni procedural penal ka për detyrë të sigurojë një procedim të drejtë, të
barabartë e të rregullt ligjor, të mbrojë liritë personale dhe të drejtat e interesat e ligjshme të
shtetasve, po ashtu, sipas nenit 2 të Kodit të Procedurës Penale, respektimi i normave
procedurale është i detyrueshëm për subjektet e procedimit penal, për organet shtetërore,
personat juridikë dhe shtetasit. Është detyrë e legjislacionit procedural që të sigurojë një
procedim të drejtë, të barabartë e të rregullt ligjor për të gjithë personat ndaj të cilëve ka
filluar një procedim penal. Veçanërisht, në procesin penal, barazia e armëve,
kontradiktorialiteti dhe lidhur ngushtë me këto, realizimi i mbrojtjes së të pandehurit, është e
garantuar shprehimisht në nenin 31 të Kushtetutës, nenin 6 të KEDNJ-së dhe nenin 14 të
Paktit për të Drejtat Civile dhe Politike, këto parime përbëjnë në vetvete elementët më
thelbësorë të procesit të rregullt ligjor, të cilët duhet të kihen parasysh nga ana e gjykatave
gjatë zbatimit dhe interpretimit të ligjit.
Në rastin objekt rekursi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se ndaj të
gjykuarit nuk është zhvilluar një gjykim i rregullt e drejtë, gjykimi ndaj tij është zhvilluar pa
praninë e një mbrojtësi. Kolegji vlerëson se zbatimi i ligjit procedural nga ana e gjykatës së
apelit, duke proceduar me gjykimin pa pjesëmarrjen e mbrojtësit, është i gabuar, pavarësisht
pengesave dhe shkaqeve të mungesës së mjeteve financiare, gjykata e apelit duhet të kishte
bërë të gjitha përpjekjet për sigurimin dhe caktimin e një mbrojtësi për personin e gjykuar,
duke zbatuar kështu detyrimin për realizimin e mundësive reale dhe zhvillimin e një
mbrojtjeje efektive për të gjithë personat e marrë si të pandehur në përputhje me parimet
kushtetuese të barazisë dhe sigurimit të mbrojtjes me krijimin të gjitha mundësive për të
ushtruar të drejtat e mbrojtjes.
Gjykata e apelit në gjykimin e të gjykuarit Ndosha nuk ka arsyetuar në mënyrë të
detajuar dhe të hollësishme lidhur me pretendimet e paraqitura nga ana e të gjykuarit.
Për sa i përket shkakut që pretendon cenimin e së drejtës së mbrojtjes si rezultat i mos
akordimit të gjykimit të shkurtuar, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, gjykimi i
shkurtuar, i cili parashikohet nga nenet 403 - 406 të Kodit të Procedurës Penale, kërkohet nga
ana e të pandehurit ose nga përfaqësuesi i tij i posaçëm, të cilët kërkojnë që çështja të
përfundohet duke u bazuar në provat e marra gjatë hetimit paraprak. Kjo kërkesë mund të
bëhet derisa të mos ketë filluar shqyrtimi gjyqësor. Në gjykimin e shkurtuar, në rast se
gjykata pranon fajësinë e të pandehurit, e ul dënimin me burgim ose me gjobë me një të tretën
e tij.
Sipas neneve 407/3 dhe 422 të Kodit të Procedurës Penale, i pandehuri gëzon të
drejtën e apelimit të vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Kjo e drejtë apelimi shtrihet si
ndaj pjesës së vendimit rreth fajësisë ashtu edhe ndaj masës së dënimit të dhënë nga kjo
gjykatë. Kjo, për arsye se realizimi i funksionit riedukues të dënimit kërkon që gjykata, në
përcaktimin e këtij dënimi, të respektojë parimin e proporcionalitetit në caktimin e masës së
dënimit.
Dënimi penal në aspektin kushtetues, në përputhje me nenin 17/1 të Kushtetutës, sipas
parimit të proporcionalitietit, duhet të jetë i drejtë dhe në përpjesëtim me veprën e kryer. Me
qëllim që realizohet një proces riedukativ i suksesshëm, është e nevojshme që ndëshkimi
penal të perceptohet nga autori i veprës si i drejtë dhe në përpjesëtim me veprën e kryer (shih
vendimin nr.19, datë 01.06.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
385
Në rastin e gjykimit të shkurtuar, i pandehuri kërkon që gjykata e apelit të kontrollojë
rreth arsyeve ku mbështetet vendimi i refuzimit të gjykimit të shkurtuar, duke e kundërshtuar
këtë vendim për arsye se ka vënë në dyshim ligjshmërinë e dënimit të dhënë.
Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.14, datë 26.03.2012, paparashikuar se: “Instituti i
gjykimit të shkurtuar parashikohet nga nenet 403-406 të KPP-së dhe cilësohet nga
legjislacioni procedural penal si një gjykim i posaçëm. Për të garantuar një të drejtë ankimi
efektive ndaj vendimit të mospranimit të gjykimit të shkurtuar, gjykata e apelit duhet të jetë
në gjendje që të shqyrtojë e kontrollojë në mënyrë efikase ligjshmërinë e ushtrimit të
diskrecionit nga ana e gjykatës së shkallës së parë në marrjen e vendimit, si nga pikëpamja
procedurale ashtu edhe substanciale. Nëse gjykata e apelit, që shqyrton ankimin ndaj
vendimit të mospranimit të gjykimit të shkurtuar, konstaton se çështja mund të vendosej në
gjendjen e akteve dhe kërkesa e të pandehurit për gjykim të shkurtuar është refuzuar pa të
drejtë, ajo ka kompetenca të ndryshojë vendimin në lidhje me masën e dënimit, duke aplikuar
nenin 406/1 të KPP-së. Kjo bëhet me qëllim që të vihet në vend një e drejtë e mohuar dhe i
pandehuri të përfitojë reduktimin e dënimit. Ndërsa për sa i përket ritit procesual të gjykimit
të shkurtuar, ky i fundit është i parikuperueshëm në apel.”
Gjithashtu, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në Vendimin Unifikues
nr.2/2003 kanë parashikuar se: “Gjykimi i shkurtuar ka vlerë për ekonomi gjyqësore sepse
thjeshton dhe shkurton procedurat, rrit shpejtësinë dhe efektivitetin e gjykimit dhe sjell si
pasojë një përfitim për të pandehurin në uljen e 1/3 të masës së dënimit dhe mos aplikimin e
dënimit me burgim të përjetshëm”. Efekti kryesor që sjell aplikimi i gjykimit të shkurtuar
është caktimi i një mase dënimi lehtësuese për të pandehurin. Duke pasur parasysh efektet që
sjell gjykimi i shkurtuar, për sa i përket ekonomisë gjyqësore dhe veçanërisht masës së
dënimit, Gjykata evidenton domosdoshmërinë e shmangies së kufizimeve arbitrare mbi të
drejtën e ankimit ndaj vendimit që refuzon këtë lloj gjykimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rast se nga ana e gjykatës së shkallës
së parë, është proceduar me gjykim të zakonshëm, kur është paraqitur kërkesë për procedimin
për gjykim të shkurtuar, nuk mund të mos merret në konsideratë serioze çështja që vendimi
eventual i dënimit, i dhënë në bazë të përfundimit të ritit të zakonshëm mund të bëhet i
cenueshëm, edhe për sa i përket aspektit të ligjshmërisë së masë së dënimit të dhënë. Kjo për
faktin se, i pandehuri ka të drejtë të konkludojë që, për shkak të refuzimit të ritit me gjykim të
shkurtuar, në mënyrë të paarsyetuar apo të gabuar nga ana e gjykatës së faktit, ai padrejtësisht
nuk ka përfituar të drejtën e tij për uljen e 1/3 të masës së dënimit, pavarësisht se ai ka
plotësuar kushtin, duke shprehur pëlqimin e tij për heqjen dorë në mënyrë të lirë prej disa
garancive kushtetuese, në këmbim të një trajtimi në caktimin e dënimit më të favorshëm për
të.
Në lidhje me rastin objekt shqyrtimi, i gjykuari Ndosha në bazë të nenit 406, ka
parashtruar kërkesën për lejimin e gjykimit të shkurtuar; por, gjykatat e faktit, nuk e kanë
lejuar këtë pa arsyetuar ndonjë shkak që do të përligjte këtë qëndrim, gjykatat e themelit nuk
kanë bërë ndonjë ndryshim apo cilësim të ndryshëm nga ai që ka kërkuar prokurori, duke mos
sjellë ndonjë të re në vërtetimin e fakteve.
Si përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se ndaj të gjykuarit Ndosha
nuk është siguruar prania e mbrojtësit nga ana e gjykatave, fakt që ka ndikuar në dhënien e
vendimit.
Gjykata e shkallës së parë nuk ka arsyetuar drejt dhe në mënyrë të hollësishme, mbi
refuzimin e kërkesës për gjykimin shkurtuar, duke shkelur në këtë mënyrë një nga parimet
bazë të gjykimit, atë të arsyetimit të vendimit për të gjitha rrethanat e çështjes dhe për të
gjitha kërkesat e bëra nga palët në gjykim, sikurse është edhe kërkesa për gjykim të
shkurtuar. Po ashtu, edhe Gjykata e apelit në vendimin e saj objekt rekursi nuk i ka dhënë
386
përgjigje pretendimit të paraqitur në ankim nga ky i gjykuar lidhur me refuzimin e gjykimit të
shkurtuar.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi i gjykatës së apelit, është
rrjedhojë zbatimit të gabuar të ligjit procedural, pasi është marrë në shkelje të nenit 6, 49, 406
të K.Pr.Penale, duke mos i garantuar të gjykuarit Ndosha një gjykim të drejtë e të rregullt.
Ky Kolegj vlerëson se në çështjen objekt gjykimi, gjykata e apelit nuk ka arsyetuar
vendimin për refuzimin e gjykimit të shkurtuar nga pikëpamja e plotësimit të hetimit
gjyqësor.
Pretendimet e tjera, mund të paraqiten nga pala përkatëse në gjykimin e rishqyrtimit,
sipas rregullave dhe parimeve të përgjithshme të gjykimit në apel dhe të trajtohen nga gjykata
në përputhje me parimin e gjykimit të drejtë e të rregullt, sipas frymës dhe konkluzioneve të
këtij vendimi.
Në këto kushte, është e nevojshme zhvillimi i një gjykimi në përputhje me parimet e
gjykimit të drejtë e të rregullt, prandaj vendimi i apelit duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim në gjykatën e apelit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronja
“ç” e Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.731, datë 19.07.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 16.09.2015
387
Nr. 00-2015-2322 i Vendimit (140)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 16.09.2015 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

TIRANË
TË GJYKUARIT: FLOR ABAZI,
HERGER ÇITAKU, përfaqësuar nga
Av. Skënder Breca
OBJEKTI:
Vrasje në rrethana të tjera cilësuese,
mbajtja pa leje e armëve luftarake,
moskallëzim krimi
Baza Ligjore: Neni 79/dh,22 dhe 278/2 të K.P.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1069, datë 30.07.2013 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Herger Çitaku për kryerjen e veprës
penale “Vrasja në kushtet e tronditjes së fortë psikike” e mbetur në
tentativë, të parashikuar nga neni 82 i Kodit Penal në lidhje me nenin 22 të
po këtij Kodi dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Herger Çitaku për veprën penale
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe municionit” të
parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) vit
burgim.
Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal, i pandehuri dënohet përfundimisht
me 2 (dy) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Vuajtja dënimit për të pandehurin Herger Çitaku të fillojë nga dita e
arrestimit të tij, më datë 18.12.2012.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Herger Çitaku të kryhet në një burg
të sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Flor Abazi për veprën penale
“Moskallëzimi i krimit” të parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal dhe
dënimin e tij me 3 (tre) muaj burgim.
Vuajtja dënimit për të pandehurin Flor Abazi të fillojë nga që ky vendim
do të marrë formë të prerë.
388
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Flor Abazi të kryhet në një burg të
sigurisë së ulet.
Shpenzimet procedurale në fazën e hetimeve paraprake dhe shpenzimet
gjyqësore i ngarkohen të pandehurve.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim brenda 10 (dhjetë) ditëve në
Gjykatën e Apelit Tiranë, afat ky i cili fillon nga e nesërmja e shpalljes së
vendimit, ndërsa për të pandehurin Flor Abazi në mungesë, nga e
nesërmja e njoftimit të vendimit.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.54 datë 29.01.2014, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1069, datë 30.07.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë

së Apelit Tiranë, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve, duke u dënuar i gjykuari sipas
akuzës, Vrasja në rrethana të tjera cilësuese” e mbetur në tentativë dhe “Mbajtja pa leje e
armëve luftarake”, dhe dënimin e tij me 15 vjet burgim.
Duke parashtruar këto pretendime:

1. Referuar provave dhe fakteve sa më sipër nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tirane është përcaktuar ndryshe fakti duke i dhënë cilësimin e "Vrasjes së kryer
në kushtet e tronditjes psikike të çastit" mbetur në tentativë, parashikuar nga neni
88,22 i Kodit Penal dhe jo atë të "Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese" e mbetur
në tentativë, të parashikuar nga neni 79/dh dhe 22 i Kodit Penal ndaj të
pandehurit Hegert Çitaku, për të cilën është ngritur edhe akuza.
2. Ndryshimin e këtij cilësimi juridik e konsiderojmë të pambështetur në ligj dhe në
prova, në argumentet e gjykatës nuk gjejmë asnjë analizë prove, mbi të cilën të
konkludohet mbi ndërtimin e faktit dhe dhënien këtij fakti të një cilësimi juridik
tjetër, veçse përsiatje doktrinale pa asnjë argument.
3. Ajo çka ne vlerësojmë se gjykata gabon, është pikërisht fakti se konstaton se
mungojnë rrethanat që karakterizojnë elementet e kësaj figure vepre penale nga
figurat e tjera të parashikuara në seksionin e parë të kreut të dytë të veprave
penale kundër personit?
4. Në anën tjetër ajo ngelet vetëm në një konstatim pa asnjë analizë prove me anë të
së cilës të bëhet e dukshme se pse ka arritur në këtë konkluzion.
5. Cilat janë ato rrethana që mungojnë të cilat nuk legjitimojnë cilësimin e këtij
fakti sipas përcaktimeve të nenit 79/dh të K.Penal. Përkundrazi, ajo kalon direkt
në një analizë të shkaqeve pse ajo e konsideron veprën si "Vrasje e kryer në
kushtet e tronditjes se forte psikike".
6. Gjykata jo vetëm që nuk analizon arsyet pse nuk e konsideron ekzistencën e
veprës penale të parashikuar nga neni 79/dh i Kodit Penal, por edhe bën një
analizë që e çon në përfundimin se ajo konsideron si të vetmin person të dëmtuar
dhe të rrezikuar, të dëmtuarin. Një këndvështrim i tillë ndjek tërë arsyetimin e
Gjykatës, e cila tashmë kërkon rrethanën e re e cila do të shërbente për t’i dhënë
një cilësim tjetër veprës penale, atë të tronditjes së fortë psikike.
7. Nuk provohet të ketë ekzistuar asnjë tronditje e fortë psiqike e shkaktuar nga i
dëmtuari dhe asnjë provë që veprimet e te dëmtuarit dhe personave të tjerë të
ndodhur në vendngjarje, të kenë sjelle një gjendje afekti psikologjik, siç thotë
gjykata në paragrafin 18 të vendimit, afekt të cilin gjykata nuk dihet se nga e ka
nxjerrë, pasi edhe vetë i pandehuri nuk ka shfaqur asnjë shenjë të tillë gjatë apo
389
edhe menjëherë pas kryerjes së veprës penale.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Arben Dollapaj, i cili kërkoi: ndryshimin e vendimit të gjykatës së Apelit duke
deklaruar fajtor të gjykuarin Çitaku për veprën penale të vrasjes në rrethana cilësuese mbetur
në tentativë, si dhe deklarimin fajtor për veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve luftarake
dhe dënimin e tij me 15 vjet burgim, pasi dëgjoi mbrojtësin e të pandehurit Heger Çitaku, Av.
S.Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, si dhe pasi shqyrtoi në
tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit, i cili ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës
së parë që ka deklaruar fajtor të pandehurin Herger Çitaku, për veprën penale të vrasjes në
kushtet e tronditjes së fortë psikike, dhe të armëmbajtjes pa leje, duke e dënuar atë
përfundimisht me 2 vjet e 6 muaj burgim, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural
dhe atij material, prandaj ai është i cenueshëm në mënyrën dhe për shkaqet që vijojnë.
Më datë 21.05.2012, rreth orës 20:30, në lokalin “Çermenika” në pronësi të

shtetasit Sokol Gjypi ka shkuar si klient shtetasi Enver Bitri. Në lokal, në këtë kohë,
ndodheshin shtetasit Armando Gjypi dhe Jetnor Gjypi (djemtë e shtetasit Sokol Gjypi) të
cilët ishin të punësuar aty, dhe që, së bashku me shtetasit Erald Bruçi, Isuf Bruçi dhe
Eriol Xherri, ishin ulur në një nga tavolinat në verandën e lokalit.
Shtetasi Enver Bitri, i cili ka qenë në gjendje të dehur kur ka mbërritur në lokal,
është ulur në tavolinën ngjitur me tavolinën në të cilën ndodheshin i dëmtuari Armando
Gjypi dhe shtetasit Jetnor Gjypi, Erald Bruçi, Isuf Bruçi dhe Eriol Xherri dhe ka
porositur një birrë.
Duke parë gjendjen e tij të dehur, i dëmtuari Armando Gjypi në fillim nuk ka
dashur t’i shërbejë, por, më pas, duke parë këmbënguljen e tij, i ka shërbyer. Gjatë kohës
që ishte duke pirë birrën shtetasi Enver Bitri ka filluar një debat me fjalë me shtetasit
Erald Bruçi dhe Eriol Xherri, të cilët ndodheshin në një tavolinë me të dëmtuarin
Armando Gjypi dhe vëllanë e tij Jetnor Gjypi.
Duke parë debatin që po zhvillohej mes shtetasit Enver Bitri dhe miqve të tij,
shtetasi Jetnor Gjypi e ka nxjerrë shtetasin Enver Bitri jashtë lokalit duke e shtyrë, pasi ai
ishte i pirë dhe kundërshtonte, nuk donte të largohej. Për një moment shtetasi Enver Bitri
është rrëzuar.
Në këtë kohë, i pandehuri Herger Çitaku, i cili ndodhej në bilardon përballë me
lokalin e vëllezërve Gjypi, duke parë që shtetasi Jetnor Gjypi kishte rrëzuar në tokë shtetasin
Enver Bitri, i cili ishte mik me babanë e tij, ka ndërhyrë për të ndihmuar këtë të fundit dhe
është konfliktuar me fjalë dhe pastaj me grushta me shtetasit Jetnor Gjypi, Armando Gjypi,
Erald Bruçi dhe Erjol Xherri.
Duke qenë se ata ishin më shumë në numër, i pandehuri Herger Çitaku është larguar
duke thënë: “...do më njihni se kush jam unë...”. Pas konfliktit, i dëmtuari Armando Gjypi
dhe shtetasit Jetnor Gjypi, Erald Bruçi, Isuf Bruçi dhe Erjol Xherri janë rikthyer në tavolinën
e tyre në verandën e lokalit “Çermenika”.
Pas rreth pesë minutash, i pandehuri Herger Çitaku është rikthyer në lokal duke
mbajtur një armë zjarri, ai ka qëlluar një herë kur ka qenë rreth 10-20 m larg lokalit, më pas
ka vazhduar të qëllojë duke iu afruar gjithmonë e më shumë verandës së lokalit. I pandehuri
390
ka qëlluar katër herë në drejtim të lokalit ku ndodheshin i dëmtuari dhe shtetasit Jetnor Gjypi,
Erald Bruçi, Isuf Bruçi dhe Erjol Xherri, duke shkaktuar dëmtime në rrethimin e jashtëm të
verandës së lokalit dhe thyerjen e vetratës së tij, si dhe duke plagosur në këmbë të dëmtuarin
Armando Gjypi.
Për sa i përket të pandehurit Flor Abazi, nga provat e administruara në gjykim rezultoi
se i pandehuri Flor Abazi ka qenë i pranishëm në vendin e ngjarjes, më datë 01.04.2012, rreth
orës 20.00, kur, në një lokal pranë Komisariatit të Policisë nr.4, pas një zënke për motive të
dobëta, ka qëlluar me armë zjarri shtetasi Naim Basriu. I pandehuri Flor Abazi megjithëse ka
qenë i pranishëm në lokal në momentin që shtetasi Naim Basriu ka qëlluar me armë, është
larguar nga vendi i ngjarjes dhe nuk ka kallëzuar faktin e ndodhur.
Më dt. 29.05.2012, mbi bazën e materialit të dërguar nga Drejtoria e Policisë së
Qarkut Tiranë me shkresën nr.10965 prot., dt. 25.05.2012, Prokuroria pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë ka regjistruar procedimin penal nr.2620 të vitit 2012 për veprat
penale “Vrasja në rrethana të tjera cilësuese” e mbetur në tentativë dhe “Prodhimi dhe
mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit”, të parashikuara nga nenet 79/dh, 22 dhe
278/2 të K.Penal, në ngarkim të shtetasit Herger Çitaku.
Gjatë kryerjes së veprimeve hetimore, konkretisht, pas administrimit të akt-
ekspertimit balistik me nr.5417, datë 08.06.2012, ka rezultuar se gëzhojat e gjetura dhe të
sekuestruara në ngjarjen për të cilën akuzohet i pandehuri Herger Çitaku, ishin qitur nga e
njëjta armë e përdorur edhe në një ngjarje tjetër (ngjarjen e datës 01.04.2012), të regjistruar
nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë si procedim penal me nr.1749, datë 12.04.2012.
Nisur nga ky fakt, me vendimin: “Për bashkimin e procedimeve”, datë 05.07.2012,
është vendosur bashkimi i procedimit penal nr.1749 të vitit 2012, me procedimin penal
nr.2620 të vitit 2012 në një procedim të vetëm me nr.1749 të vitit 2012.
Akti nr.5417, dt. 08.06.2012, Ekspertim vlerësues e krahasues gëzhojash lidhur me
ngjarjen në Tiranë më dt. 21.05.2012, nga i cili rezultoi se: “...4. Katër gëzhojat model 54,
kalibër 7.62 mm të sekuestruara në vendin e ngjarjes së datës 21.05.2012 në Babrru, Rrethi
Tiranë, ku janë qëlluar shtetasit Armando e Jetnor Gjypi janë qitur nga e njëjta armë zjarri që
ka qitur dy gëzhojat model 54, kalibër 7.62 mm, sekuestruar në vendin e ngjarjes së dt.
01.04.2012, qëlluar në rrugën “Aleksandër Moisiu” në Rrethin Tiranë”.
Akt ekspertimi mjeko-ligjor nr.809, dt. 01.06.2012, nga i cili rezultoi se: “...1. Në
trupin e shtetasit Armando Gjypi është konstatuar: Plagë me armë zjarri në këmbën e majtë,
me karakteristikat e përshkruara më lart. 2. Dëmtimi i mësipërm është shkaktuar nga qitja me
armë zjarri. 3. Dëmtimi i mësipërm përkohësisht hyn në kategorinë e atyre që kanë shkaktuar
paaftësi të përkohshme për punë në masën mbi 9 (nëntë) ditë.”
I pandehuri Flor Abazi, në prani të mbrojtësit të zgjedhur prej tij Av. Rezart Elmazi,
ka deklaruar: “Për sa i përket akuzës që më atribuohet dua të them se e pranoj akuzën e
“moskallëzimit të krimit”, por siç kam deklaruar më parë, kam qenë i trembur nga ngjarja që
ndodhi dhe për këtë arsye nuk kam deklaruar në polici. Për sa i përket shpjegimeve të tjera i
qëndroj atyre që kam sqaruar në datën 24.07.2012.”, dhe aktet e tjera të dosjes hetimore.
B. Procedurat gjyqësore
Gjykata e rrethit gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1069, datë 30.07.2013 ka

vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Herger Çitaku për kryerjen e veprës penale
“Vrasja në kushtet e tronditjes së fortë psikike” e mbetur në tentativë, të parashikuar
nga neni 82 i Kodit Penal në lidhje me nenin 22 të po këtij Kodi dhe dënimin e tij me 2
(dy) vjet burgim.
391
Deklarimin fajtor të të pandehurit Herger Çitaku për veprën penale “Prodhimi
dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe municionit” të parashikuar nga neni 278/2
i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.
Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal, i pandehuri dënohet përfundimisht me 2
(dy) vjet e 6 (gjashte) muaj burgim.
Vuajtja dënimit për të pandehurin Herger Çitaku të fillojë nga dita e arrestimit të
tij, më datë 18.12.2012.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Herger Çitaku të kryhet në një burg të
sigurisë së zakonshme.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Flor Abazi për veprën penale “Moskallëzimi i
krimit” të parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 3 (tre) muaj
burgim.
Vuajtja dënimit për të pandehurin Flor Abazi të fillojë nga që ky vendim do të
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Flor Abazi të kryhet në një burg të sigurisë
së ulet.
Shpenzimet procedurale në fazën e hetimeve paraprake dhe shpenzimet gjyqësore
i ngarkohen të pandehurve.
-Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim brenda 10 (dhjetë) ditëve në Gjykatën
e Apelit Tiranë, afat ky i cili fillon nga e nesërmja e shpalljes së vendimit, ndërsa për të
pandehurin Flor Abazi në mungesë, nga e nesërmja e njoftimit të vendimit.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.54 datë 29.01.2014, ka vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.1069, datë 30.07.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë
Prokurorisë së Apelit Tiranë, i cili kërkon: Ndryshimin e vendimeve, duke u dënuar i
gjykuari sipas akuzës, Vrasja në rrethana të tjera cilësuese” e mbetur në tentativë dhe
“Mbajtja pa leje e armëve luftarake”, dhe dënimin e tij me 15 vjet burgim, me shkaqet e
parashtruara si më lart.
C. Arsyetimi i vendimit të ankimuar
Lidhur me cilësimin juridik të veprës penale, akuzën për “Vrasja në rrethana të tjera
cilësuese” e mbetur në tentativë, të parashikuar nga neni 79/dh dhe 22 i Kodit Penal ndaj të
pandehurit H Ç. Gjykata faktit ka vërejtur se, vepra penale për të cilën akuzohet i pandehuri
H Ç, parashikohet në Kreun II të pjesës së posaçme të K.Penal me titull “Vepra penale
kundër personit, Krime kundër jetës”, Seksioni I mbi “Krime kundër jetës të kryera me
dashje”, të cilat kanë si qëllim mbrojtjen e jetës së personit si e drejta bazë dhe themelore,
kusht për gëzimin e të gjitha të drejtave të tjera, e mbrojtur jo vetëm nga legjislacioni penal
por edhe nga neni 21 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe neni 8 i Konventës
Europiane për të Drejtat e Njeriut.
Në këto kushte, vullneti i të pandehurit Hergert Çitaku, dëshira e tij për të
kryer veprën, është shkaktuar nga faktorë të jashtëm, pikërisht konflikti mes tij
dhe vëllait të të dëmtuarit, shtetasit Jetnor Gjypi, pra, megjithëse i pandehuri e ka
kryer veprën me dashje direkte, ajo është kryer në rrethana të posaçme, në kushtet
e tronditjes së fortë psikike.
Gjykata e faktit arriti në këtë konkluzion pasi: Neni 82 i K.Penal parashikon:
“Vrasja me dashje e kryer në gjendje të tronditjes së fortë psikike të çastit shkaktuar
nga dhuna ose fyerja e rëndë e viktimës dënohet me burgim gjer në tetë vjet.”. Nga
392
interpretimi literal, gramatikor dhe logjik i kësaj dispozite, dalin në pah dhe tre
elementët dallues të kësaj figure vepre penale, të cilët janë:
Ekzistenca tek i pandehuri e gjendjes së tronditjes së fortë psikike. Tronditja e
fortë psikike të jetë e çastit.
Tronditja e fortë psikike të jetë shkaktuar nga dhuna ose fyerja e rëndë e
viktimës. Duke analizuar elementët e sipërcituar në dritën e fakteve dhe të rrethanave të
çështjes konkrete, gjykata arrin në konkluzionin se këta elementë plotësohen që të tre.
Në këto kushte, bazuar në nenin 375 të K.Pr.Penale i cili parashikon: “Me
vendimin përfundimtar gjykata mund t’i japë faktit një përcaktim të ndryshëm nga ai që
ka bërë prokurori ose i dëmtuari akuzues, më të lehtë ose më të rëndë, me kusht që
vepra të jetë në kompetencën e saj.”, gjykata ndryshon cilësimin juridik të veprës penale
pasi me veprimet e tij kriminale të kundraligjshme, i pandehuri nuk ka konsumuar
veprën penale “Vrasja në rrethana të tjera cilësuese” të parashikuar nga neni 79/dh i
K.Penal, siç është pretenduar nga akuza, por atë të “Vrasja në kushtet e tronditjes së
fortë psikike” të parashikuar nga neni 82 i K.Penal.
Pra, nga sa është arsyetuar më lart rezultoi se, i pandehuri Herger Çitaku, ka
konsumuar elementët e figurës së veprës penale të “Vrasja në kushtet e tronditjes së
fortë psikike” të parashikuar nga neni 82 i K.Penal, pasi, si pasojë e dhunës së ushtruar
ndaj tij, konfliktit me shtetasit Jetnor dhe Armando Gjypi, të pandehurit i ka lindur
mendimi kriminal për kryerjen e veprës, ai ka shkuar menjëherë për të marrë armën, e ka
marrë dhe për rreth pesë minuta është rikthyer duke ndërmarrë veprime të
drejtëpërdrejta kundër vëllezërve Gjyqi për të kryer veprën. I pandehuri nuk e ka
realizuar qëllimin e tij kriminal dhe pasoja nuk ka ardhur (ai ka arritur vetëm të plagosë
të dëmtuarin Armando Gjypi dhe të shkaktoj dëmtim të pronës së vëllezërve Gjypi, lokal
“Çermenikës”), për shkaqe të pavarura nga vullneti i tij, pasi të dëmtuarit kanë arritur
të futen brenda dhe të fshihen, ndaj vepra ka mbetur në tentativë.
Nga ana objektive kjo vepër, moskallëzimi i krimit, kryhet me mosveprime të
kundraligjshme që konsistojnë në qëndrimin pasiv të personit i cili megjithëse është i
pranishëm apo ka marrë dijeni për kryerjen e një vepre penale, krimi, nuk njofton
organet përkatëse të ngarkuara sipas ligjit për hetimin dhe zbardhjen e ngjarjes.
Gjykata vëren se K.Penal, e shtrin përgjegjësinë penale për moskallëzim vetëm
në rast se nuk është kallëzuar një krim, por jo një kundravajtje penale. Nga provat e
administruara në gjykim (shih paragrafin 8, pikat 8.1 deri në 8.6 të këtij vendimi)
rezultoi se i pandehuri Flor Abazi ka qenë i pranishëm në vendin e ngjarjes, më datë
01.04.2012, rreth orës 20.00, kur, në një lokal pranë Komisariatit të Policisë nr.4, pas një
zënke për motive të dobëta, ka qëlluar me armë zjarri shtetasi Naim Basriu. I pandehuri
Flor Abazi megjithëse ka qenë i pranishëm në lokal në momentin që shtetasi Naim
Basriu ka qëlluar me armë, është larguar nga vendi i ngjarjes dhe nuk ka kallëzuar faktin
e ndodhur. Gjykata vëren se duke vepruar në këtë mënyrë i pandehuri Flor Abazi ka
konsumuar plotësisht elementët e veprës penale “Moskallëzimi i krimit”, të parashikuar
nga neni 300 i K.Penal. Vepra penale që ai nuk ka kallëzuar është ajo e “Prodhimi dhe
mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit” e parashikuar nga neni 278/2 i
K.Penal, pra është një krim, si dhe, i pandehuri Flor Abazi nuk futet në rrethin e
subjekteve të cilët përjashtohen nga detyrimi për kallëzim sipas nenit 300/2 të K.Penal.
D. Në lidhje me rekursin
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i paraqitur nga ana
e prokurorit është i bazuar në ligj dhe vendimi i gjykatës së apelit është i cenueshëm, pasi
393
është marrë në shkelje të nenit 152, nenit 383/ç të K.Pr.Penale si dhe të ligjit penal material,
për shkaqet dhe në mënyrën që vijojnë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se pretendimet e ngritura në rekurs kanë të
bëjnë me interpretimin e së drejtës materiale lidhur me cilësimin juridik të veprës penale të
“vrasjes në rrethana të tjera cilësuese”, apo cilësimin e veprës të “vrasjes së kryer në gjendje
të tronditjes së fortë psikike”, të parashikuar nga neni 82 i Kodit Penal, përkatësisht të
mbetura në tentativë.
Në Kodin Penal janë parashikuar në Kreun II, veprat penale kundër personit, krimet
kundër jetës, të cilat kanë për objekt marrëdhënien juridike posaçërisht të mbrojtur nga ligji
penal që ka të bëjë me jetën si një e drejtë natyrore dhe themelore nga e cila rrjedhin të gjitha
të drejtat e personit. Në nenin 21 të saj Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë parashikon se
jeta e personit mbrohet me ligj. Kjo dispozite shpreh në mënyrë të drejtpërdrejtë mbrojtjen e
jetës njerëzore, e cila përbën një vlerë kushtetuese.
Në seksionin e I-rë të këtij kreu, janë përfshirë krimet kundër jetës të kryera me
dashje, ku përcaktimi grupor i figurave të ndryshme të veprave penale përcaktohet në bazë të
cilësimit të elementit të anës subjektive dhe konkretisht atij të dashjes. Përkufizimi i dashjes
si element i domosdoshëm i veprës penale është parashikuar në pjesën e përgjithshme dhe
konkretisht në nenin 15 të Kodit Penal.
Vrasja e cilësuar drejtohet kundër të njëjtit objekt, jetës së njeriut. Dallimi me vrasjen
e thjeshtë, apo me vrasjet e tjera, bazohet në anën subjektive dhe anën objektive të figurës së
veprës penale, si dhe në pasojën e ardhur, pra, në thelb kemi të bëjmë me veprën penale të
vrasjes me dashje, ku si objekt përveç dashjes së thjeshtë të pasojës, duhet bëjë pjesë edhe një
nga rrethanat cilësuese të parashikuara në mënyrë të shprehur nga neni 79 i Kodit Penale.
Për sa i përket anës subjektive, në vrasjen e cilësuar, ajo dallohet lehtësisht nga
qëllimi kriminal, si dhe prania e dashjes në një nga format e saj edhe për rrethanën cilësuese.
Kolegji vëren se Kodi Penal, parashikon në rastin e dy veprave penale, konkretisht atë
të vrasjes, sipas nenit 82 dhe atë të plagosjes së rëndë, sipas nenit 88/a, kryerjen e tyre në
kushtet e “tronditjes së fortë psikike të çastit”. Për të pasur veprën penale të parashikuar nga
neni 82 i Kodit Penal, duhet që të kemi “gjendje të tronditjes së fortë psikike”, e cila të jetë e
çastit dhe e shkaktuar nga dhuna ose fyerja e rëndë e viktimës. Viktima, në mënyrë të
padrejtë shkakton, me anë të fyerjes së rëndë ose dhunës, gjendjen e tronditjes psikike të
subjektit aktiv të veprës penale, i cili në atë çast, kryen veprimin e vet kriminal.
Në ndryshim nga neni 17 i Kodit Penal, subjekti aktiv i veprës penale, jo për shkak të
ndonjë prishje tërësore të ekuilibrit mendor apo ulje të tij (gjendje afekti patologjik), por për
shkak të një provokimi të jashtëm ka prekur dhe ndikuar në vetëdijen dhe vullnetin e tij, saqë
ka shkaktuar një afektim fiziologjik, domethënë një reagim fiziologjik që ka tronditur
psikikën e subjektit dhe dobësuar arsyen e veprimit të tij, duke mos ndikuar në praninë e
elementit psikologjik, përkatësisht të dashjes për konfigurimin e veprës penale.
Dallimi midis gjendjes së ndikimit dhe tronditjes psikike, si rrethanë lehtësuese që
ndikon në uljen e dënimit, sipas nenit 48, paragrafi “1”, shkronja “b” të Kodit Penal dhe
gjendjes së tronditjes psikike, të parashikuar nga neni 82 dhe 88/a i Kodit Penal, qëndron
pikërisht, në cilësimin e shkallës së afektit fiziologjik, e për pasojë, të nivelit të vetëdijes dhe
aftësisë për të kuptuar, menduar dhe për të kontrolluar veprimin, i cili në rastin e fundit duhet
të jetë i “fortë”, sipas parashikimit të nenit 82 dhe 88/a të Kodit Penal.
Ky Kolegj verën se elementi i ligjor i “tronditjes psikike”, si rrethanë cilësuese e
vrasjes, sipas nenit 82 të Kodit Penal, duhet të përmbushë një sërë cilësish që të plotësohet
figura e veprës penale, si: 1) tronditja psikike-afekt fiziologjik duhet të jetë aq “e fortë” që të
ketë errësuar në shkallë të tillë vetëdijen dhe aftësinë e personit për të kontrolluar veprimet e
veta saqë të mbizotërojë veprimet e tij, 2) ajo duhet të lindë në mënyrë të atëçastme, pra të
atypëratyshme, të rrufeshme, domethënë menjëherë, 3) ajo duhet të jetë pasojë e shkakut
394
provokues: dhunës së rëndë ose fyerjes së rëndë, 4) të zgjasë pak çaste dhe të jetë kalimtare,
në kuptimin që gjatë kohëzgjatjes së të cilës, personi konkret nuk ka kontrollin e plotë të
veprimeve të tij, pasi vetëdija e tij errësohet duke mbizotëruar afekti, 5) të jetë shkaktuar nga
viktima në mënyrë të padrejtë. Prandaj, jo çdo lloj dhune apo fyerje plotëson këto elementë,
por rast pas rasti, si dhe duke patur parasysh çfarë konsiderohet fyerje e rëndë nga një person
mesatar.
Gjykata e Lartë me vendimin nr.38, datë 25.01.2001, është shprehur se: “tronditja
psikike nënkupton një reagim të personit, që është një reagim i çastit, i atypëratyshëm ndaj
fyerjes apo dhunës së ushtruar prej viktimës, që i ka shkaktuar atij tronditjen e fortë psikike.
Megjithëse efektet e tronditjes së fortë psikike, të çastit mund të shtrihen edhe për një
kohë të afërt, pas shkakut që ka sjellë këtë tronditje, dhe që varet nga rrethanat në të cilat ka
ndodhur ngjarja, e rëndësishme në këtë rast është që koha ndërmjet shkakut që ka sjellë
tronditjen e fortë psikike, dhe vrasjes si rezultat i saj të jetë relativisht i shkurtër. Nga ana
tjetër ky nuk është elementi i vetëm, e rëndësishme për të patur këtë figurë krimi, është edhe
fakti që ndërmjet shkakut dhe pasojës të mos ketë ndërprerje në kohë, në kuptimin që
veprimet e personit të tronditur nga moment i tronditjes deri në momentin e kryerjes së
vrasjes të jetë në funksion të mendimit kriminal të vrasjes që ka ardhur si rezultat i tronditjes
së fortë psikike. Koha që duhet për të stabilizuar gjendjen psikologjike dhe për të marrë një
vendim të paramenduar ndryshon në varësi të temperamentit të personit dhe vlerësohet nga
sjellja e tij.
Në rastin objekt shqyrtimi, Kolegji Penal vlerëson se në shqyrtimin e vërtetimit të
fakteve, gjykatat e themelit nuk kanë mbajtur parasysh pasqyrimin dhe arsyetimin e të gjitha
elementëve që lidhen me konfigurimin e veprës penale të vrasjes së kryer në gjendjen e
tronditjes. Kështu, nga gjykata e themelit nuk është arsyetuar në mënyrë të mjaftueshme dhe
të detajuar lidhur me intensitetin dhe nivelin e dhunës psikologjike dhe fizike që mund të ketë
çuar në krijimin e afektimit fiziologjik dhe shkallën e tij, aspekt ky i nevojshëm për qëllim të
zbatimit të rrethanës lehtësuese ose për efekte të cilësimit të saktë juridik të veprës penale së
kryer. Është e vërtetë që çdo veprim i padrejtë ndikon në psikikën e personit dhe si pasojë e
trondit atë, por jo çdo tronditje konsiderohet tronditje e fortë psikike.
Arsyetimi i gjykatave të themelit edhe për sa i përket elementit të atypëratyshëm të
gjendjes së tronditjes nuk është përshtatur me rrethanat e faktit, sipas të cilave, subjekti aktiv
i veprës penale iu është drejtuar vëllezërve Gjypi dhe miqve të tyre, duke iu thënë se: - Do më
shihni se kush jam unë! Mbi bazën e vetëm kësaj shprehjeje, vendimi i gjykatës së themelit
nuk ka përshkruar në mënyrë të plotë lindjen e mungesës së arsyes dhe errësimin e
ndërgjegjes, si reagim ndaj padrejtësisë. Është e vërtetë se në veprimet e të gjykuarit mund të
ketë pasur ndonjë gjendje inati të rëndë, për shkak të ngjarjes që i kishte ndodhur, por në
vendimin e gjykatave të themelit nuk është hetuar në mënyrë të plotë në këtë drejtim, qoftë
nga të dhënat ekzistuese, qoftë edhe në mungesë edhe të një prove shkencore që do të
sqaronte nivelin e tronditjes, apo kohën që duhet për të stabilizuar gjendjen psikologjike dhe
për të marrë një vendim të paramenduar e cila ndryshon në varësi të temperamentit të
personit dhe vlerësohet nga sjellja e tij. Në këtë kuadër, Kolegji Penal vëren se vendimi i
gjykatës së apelit nuk është marrë në përputhje me ligjin material dhe vlerësimin e provave.
Po në këtë këndvështrim, nga ana e gjykatave të themelit nuk është bërë një përshkrim
i gjendjes emocionale të pandehurit, në mënyrë që të mund të saktësohet niveli i tij për të
kuptuar dhe kontrolluar veprimet dhe nuk është përcaktuar cilësia e viktimës, në raport me
këtë sjellje të të gjykuarit dhe në raport me çastin se kur të gjykuarit i ka lindur mendimi për
të vrarë. Arsyetimi i gjykatës së apelit se mendimi të gjykuarit i ka lindur gjatë dhunës fizike
dhe se ai ka ikur për të marrë armën dhe është kthyer pas 5 minutash, nuk është shoqëruar me
referimin në provat dhe faktet nga të cilat do të mund të kuptohet prania e një gjendjeje të
395
tronditjeje nga një reagim normal i të gjykuarit, që nëse do të ishte i tillë do të kërkonte
zbatimin e nenit 79 të Kodit Penal.
Për sa i takon rastit objekt rekursi, Kolegji Penal vlerëson se në shqyrtimin e
vërtetimit të fakteve, gjykatat e themelit nuk kanë mbajtur parasysh pasqyrimin dhe
arsyetimin e të gjitha elementëve që lidhen më cilësimin e saktë të veprës penale të kryer,
prandaj një shqyrtim i ri i çështjes është i nevojshëm në mënyrë që bëhet cilësimi i drejtë i
fakteve dhe i së drejtës materiale të zbatueshme.
Që të jemi përpara veprës penale të parashikuar nga neni 82 i Kodit Penal, duhet që të
kemi gjendje të tronditjes së fortë psikike, e cila të sjellë si pasojë humbjen totale të kontrollit
e për këtë shkak, kryerjen e veprës penale në këtë gjendje, gjë që nuk është provuar në rastin
konkret. Në asnjë nga provat nuk mbështetet në mënyrë shteruese përfundim i gjykatës së
shkallës së parë dhe asaj i apelit se i gjykuari është çuar në gjendje të tronditjes së fortë
psikike pa fajin e tij. Në bazë të fakteve të vërtetuara nga gjykatat e themelit ka rezultuar se
ka qenë i gjykuari ai që ka shkuar tek lokali dhe është konfrontuar me të dëmtuarin edhe me
grushte. Në këto kushte, ka rëndësi të hetohet edhe fakti nëse ndërhyrja e të gjykuarit ka qenë
e drejtë.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, vendimi i
Gjykatës së Apelit, që ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke e
deklaruar fajtor të pandehurin Herger Çitaku, për veprën penale të vrasjes në kushtet e
tronditjes së fortë psikike, dhe asaj të armëmbajtjes pa leje dhe dënuar atë, përfundimisht me
2 vjet e 6 muaj burgim, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material dhe procedural.
Vendimi i gjykatës së apelit nuk ka kryer një analizë të saktë të fakteve, duke mos arsyetuar
në mënyrë shteruese lidhur me plotësimin e elementëve të veprës penale të vrasjes së kryer në
gjendje të tronditjes së fortë psikike, e si i tillë, ai duhet të prishet, duke e kthyer çështjen për
rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Gjatë gjykimit të rishqyrtimit, gjykata e apelit duhet të shqyrtojë, duke respektuar
parimet e zhvillimit të procesit të rregullt e të drejtë, nëse në rastin konkret ndodhemi vetëm
para veprës penale të parashikuar nga neni 79/dh i Kodit Penal, apo asaj të parashikuar nga
neni 82 i Kodit Penal, të mbetura përkatësisht në tentativë, duke kryer një hetim të plotë dhe
të hollësishëm të kushteve në të cilat ka ndodhur vepra penale dhe elementeve përbërës,
aspekte për të cilat, gjykatat e themelit nuk kanë hetuar dhe arsyetuar dhe që kanë ndikuar në
dhënien e vendimit.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.54, datë 29.01.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 16.09.2015
396
Nr. 00-2015-2322 i Vendimit (141)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në séancën gjyqësore të datës 16.09.2015 mori në shqyrtim çështjen penale nr.01342-2015 që i

përket:
KËRKUES; PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

TIRANË
OBJEKTI:.
Vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë
Caktimin e masës së sigurimit personal “arrest në burg”.
NDAJ: PERSONIT NËN HETIM ALDO DUKA,

dtl 17.12.2000.
I DYSHUAR:
Për veprën penale “vjedhje”
parashikuar nga neni134/2-22 i Kodit Penal.
Baza Ligjore: Neni 259, 244 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1235 akti, datë 30.04.2015 ka

vendosur:
Vleftësimin si te ligjshëm të ndalimit të shtetasit Aldo Duka , i dtl 17.10.2000,
person i dyshuar për kryerjen e veprës penale te vjedhjes, parashikuar nga
neni134/2-22 i Kodit Penal.
Të caktojë ndaj tij si masë sigurimi atë të “arrest në burg”, parashikuar nga
neni 238 i K.Pr.Penale.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.728, datë 19.05.2015 ka vendosur:

Miratimin e vendimit nr.123 5akti, datë 30.04.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar REKURS i gjykuari Aldo Duka,

përfaqësuar nga av. S.Pasha (Hoti), i cili kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës se
Apelit dhe caktimin e masës së sigurimit “detyrimin për tu paraqitur në policinë gjyqësore”,
duke parashtruar këto shkaqe:
397
 Gjykata e apelit nuk ka vlerësuar sa dhe si duhet kushtet, kriteret për caktimin e
masave të sigurimit personal të përcaktuara nga nenet 228, 229 te K.Pr.P.
 Masa e sigurimit “arrest në burg” nuk është ajo me e përshtatshmja ne rastin konkret.
 I pandehuri është i mitur, sapo ka mbushur moshën 14 vjeç dhe vazhdon shkollën 9-
vjeçare “Pal Zefi”, Rrushkull.
 Është i padënuar më parë dhe nuk ka rrezik të largohet.
 Vepra penale ka mbetur në tentative; nuk ka rrezik të kryeje vepër tjetër penale.
 Nuk ka rrezik të prishë provat.
 Duke qenë nxënës shkolle i ndërpritet procesi mësimor-edukativ.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Artur Selmani i cili kërkoi
pushimin e shqyrtimit të çështjes , dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, shqyrtimi i çështjes penale, e regjistruar ne këtë gjykatë me nr.01342 akti, viti
2015, duhet të pushohet.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka kërkuar para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë vleftësim arresti dhe caktim masë sigurimi personal për shtetasin Aldo Duka, i dtl
17.12.2000 (i mitur), në këto rrethana:
Në datën 27.04.2015, rreth orës 01:00, shtetasi Nderim Ahmati në bashkëpunim me
shtetasit Ardian Ahmati, Astrit Stojani dhe Aldo Duka kanë tentuar të vjedhin me thyerje
dyqanin në pronësi të shtetasit Lufturi Hasani, në të cilin ushtronte tregtim bizhuteri floriri.
Pasi nuk kane bërë të mundur hapjen e derës se dyqanit, katër të dyshuarit, gjatë
tentativës për t’u larguar me dy motomjetet, që drejtoheshin pa leje drejtimi nga Nderim dhe
Ardian Ahmati, janë arrestuar në flagrancë nga organet e policisë Mat.
Sëbashku me dy motorët (motomjetet) janë sekuestruar me cilësinë e provës materiale
dhe mjetet e gjendura në to, të cilat do të përdoreshin për kryerjen e veprës penale.
Sa sipër, në orën 18:30 të datës 27.04.2015, është kryer arrestimi në flagrancë i të
dyshuarit Aldo Duka, duke u kërkuar dhe vleftësimi i arrestit dhe caktimi i masës së
sigurimit, konform neneve 228 e vijues të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1235 akti, datë 30.04.2015 ka
vendosur:
- Vleftësimin si të ligjshëm të ndalimit të shtetasit Aldo Duka , i dtl 17.10.2000,
person i dyshuar për kryerjen e veprës penale të vjedhjes, parashikuar nga neni134/2-22 i
Kodit Penal.
- Të caktojë ndaj tij si masë sigurimi atë të “arrest në burg”, parashikuar nga neni 238
i K.Pr.Penale.
Me arsyetimin:
“…çmohet se arrestimi ne flagrance ka qenë i ligjshëm, pasi është kryer menjëherë
pas kryerjes së veprës penale…
- lidhur me caktimin e masës se sigurimit ekziston dyshimi i arsyeshëm i bazuar ne
prova (aktet bashkëngjitur kërkesës) se i arrestuari ka kryer veprën penale parashikuar nga
neni 134/2 i K.Penal; ekzistojnë kushtet dhe kriteret e përgjithshme dhe të veçanta të
parashikuara nga neni 228, 229, 230 te k.pr.p; nuk u vërtetuan shkaqe padënueshmërie ose
të shuarjes së veprës penale…
- masa e sigurimit e kërkuar nga prokurori “arrest në burg” përputhet me
rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale, nisur nga marzhet e dënimit të përcaktuara nga
ligjvënësi, përhapjen e saj.”
398
Mbi apelin e të dyshuarit Aldo Duka, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.728,
datë 19.05.2015 ka vendosur miratimin e vendimit nr.1235 akti, datë 30.04.2015 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke e çmuar masën e sigurimit, të caktuar prej asaj gjykate, në
përshtatje me kushtet dhe kriteret që përcaktojnë neni 228 e vijues të K.Pr.Penale.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Aldo Duka, përfaqësuar
nga av. S.Pasha (Hoti), i cili kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës se Apelit dhe
caktimin e masës së sigurimit “Detyrimin për tu paraqitur në policinë gjyqësore”, duke
parashtruar shkaqet e cituara hollësisht në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi mori në shqyrtim shkaqet e parashtruara në
rekursin e ushtruar brenda afatit ligjor nga ana e personi nën hetim Aldo Duka, çmoi se ato
janë të tilla që e bëjnë të cenueshëm vendimin 728, datë 19.05.2015 te Gjykatës se Apelit
Tirane, për këtë arsye kaloi çështjen për gjykim.
Në seance gjyqësore, Prokurori i Prokurorisë së Përgjithshme parashtroi se, “nga
informacioni i marrë nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, lidhur me ecurinë e çështjes
në ngarkim të shtetasit Aldo Duka rezulton se çështja është shqyrtuar në themel nga Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila e ka deklaruar fajtor për kryerjen e veprës penale te
parashikuar nga neni 134/2-22 të Kodit Penal dhe është dënuar me 5 muaj burgim.
Mbi apelin e të pandehurit, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1186, datë
07.08.2015 ka pranuar kërkesën e te pandehurit Aldo Duka, për shuarjen e masës së
sigurimit “arrest në burg”, për shkak se kohëzgjatja e paraburgimit ka qene më e madhe se
masa e dënimit të caktuar ndaj tij me vendim gjyqësor.
Vendimi 1186, datë 07.08.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë është ekzekutuar, bazuar
në urdhrin datë 07.08. 2015 të Prokurorisë së Apelit Tiranë.”
Ndodhur në këto rrethana, pasi dëgjoi mendimin e përfaqësuesit të akuzës, i cili
kërkoi pushimin e gjykimit, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon pushimin e gjykimit të
çështjes penale nr.01342 akti, viti 2015, ndaj të gjykuarit Aldo Duka, pasi mungon objekti i
gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441, 442, 1/a, 2 të Kodit të
Procedurës Penale,
V E N D O S I:
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 16.09.2015
399
Nr. 52303-01395-00-2014 i Regj.Themeltar
Nr. 00-2015-2318 i Vendimit (142)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 16.09.2015 mori në shqyrtim çështjen penale me:
TË PANDEHUR: ALBAN OSMANI, mbrojtur nga avokati

i caktuar Skënder Breca
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Plagosje e rëndë me dashje”,
parashikuar nga neni 88/1 i K.P.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.294, datë 02.07.2013 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alban Osmani për kryerjen e veprës penale
“Plagosjes së rëndë me dashje”, parashikuar nga neni 88/1 të Kodit Penal dhe
dënimin e tij me 3 vjet burgim.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.418, datë 29.05.2014 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.294, datë 02.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë dhe pushimin e çështjes që i përket të pandehurit Alban Osmani, për
shkak të ligjit nr.22/2014 “Për amnistinë”.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs prokuroria pranë Gjykatës Së Apelit Vlorë, e
cila ka kërkuar prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit është i pambështetur në prova dhe në ligj, rrjedhoje e
interpretimit te gabuar te ligjit material penal dhe zbatim të gabuar të ligjit 22/2014
“Për dhënie amnistie”.
- Gjykata e Apelit ka arsyetuar shume shkurt vendimin e saj, duke e konsideruar
dënimin prej tre vjetësh burgim te dhënë ndaj te pandehurit si të amnistuar me ligjin
22/2014 “Për dhënie amnistie”.
- Gjykata e mbështet këtë vendim ne argumentin se vendimi me të cilin është dënuar i
pandehuri Alban Osmani kishte marre formë të prerë më datë 31 Dhjetor të vitit
2013, dhe fakti qe ky vendim është rivendosur ne afat me dale 06.02.2014, nuk duhet
te ndikoje ne aplikimin e amnistisë.
400
- Ky arsyetim i gjykatës bie ndesh me ato kritere qe janë vendosur ne ligjin 22/20 1 4
“Për dhënie amnistie”, pasi vendimi qe është marre ne shqyrtim, ne momentin qe
është gjykuar ne Gjykatën e Apelit nuk ka qene i formës se prere.
- Fakti qe ky vendim ka qene i formës se prere ne periudha te mëparshme, të cilat
përkojnë para datës 31 Dhjetor 2013 si kufi maksimal i vendosur nga ligji “Për dhënie
amnistie”, nuk e bën atë te aplikueshëm me këtë ligj.
- Gjykata e Apelit duhet qe ta merrte ne shqyrtim çështjen dhe të vendosë ne themel
për kërkimet qe ishin bere nga i pandehuri dhe mbrojtja ne lidhje me provueshmërinë
ose jo te autorësisë se tij për veprën penale për të cilën ishte akuzuar dhe dënuar nga
Gjykata e Shkalles se pare, e drejte kjo qe i ka lindur te pandehurit menjëherë pas
rivendosjes ne afat të ankimit.
KOLEGJI PENAL I GJYKATES SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Arqilea Koca, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e akteve për rishqyrtim
në po atë gjykatë, mbrojtësin e të pandehurit, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, rekursi i paraqitur nga prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, përmban
shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.418, datë 29.05.2014 të Gjykatës së Apelit
Vlorë.
Rezulton se, nga prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është paraqitur
kërkesë për gjykimin e çështjes në ngarkim të të pandehurit Alban Osmani, për kryerjen e
veprës penale të “Plagosjes së rëndë me dashje” të shtetasit Elison Mersini, parashikuar nga
neni 88/1 i K.P.
Pas përfundimit të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin
nr.294, datë 02.07.2013 e ka deklaruar fajtor të pandehurin Alban Osmani për kryerjen e
veprës penale “Plagosjes së rëndë me dashje”, parashikuar nga neni 88/1 të Kodit Penal dhe e
ka dënuar me 3 vjet burgim.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.418, datë 29.05.2014 ka prishur vendimin
nr.294, datë 02.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe ka pushuar çështjen që i
përket të pandehurit Alban Osmani, për shkak të ligjit nr.22/2014 “Për amnistinë”. Kundër
këtij vendimi, ka paraqitur rekurs prokuroria pranë Gjykatës Së Apelit Vlorë, e cila ka
kërkuar prishjen e tij.
Kolegji Penal, duke analizuar në tërësi vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë çmon se,
kjo gjykatë, nuk i është përmbajtur kritereve ligjore të përcaktuara në nenin 428/c të KPP dhe
ligjin nr.22/2014 “Për dhënie amnistie”.
Sipas kësaj gjykate, meqenëse ky ligj amniston të gjithë të dënuarit që deri më
31.12.2013 u ka mbetur deri në tre vjet burgim, edhe i pandehuri Alban Osmani që është
njeri nga ata, duhet të përfitojë nga kjo amnisti.
Kjo gjykatë, është shprehur më tej, edhe pse Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me
vendimin nr.33, datë 06.02.2014 ka rivendosur në afat të pandehurin Alban Osmani për të
ankimuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë nr.294 dalë 02.07.2013, vendimi i
ankimuar ka marrë formë të prere 10 ditë pas shpalljes datë 15.07.2013, pra në datën
25.07.2013, që është para datës 31.12.2013, datë kjo e fiksuar në fund të nenit 3 të ligjit
nr.22/2014 “Për dhënie amnistie”.
Ky vendim i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit nr.22/2014
“Për dhënie amnistie”. Gjykata e apelit në zbatim të gabuar të ligjit, ka prishur vendimin e
dënimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë, si dhe ka konsideruar se, vendimi ka qenë i
401
formës së prerë, ndërkohë që po gjykonte çështjen, mbi ankimin e paraqitur nga i pandehuri,
kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë.

Sipas nenit 1 të ligjit nr.22/2014 “Për dhënie amnistie”:
1. Qëllimi i këtij ligji është të përjashtojë nga ndjekja penale, nga vuajtja tërësisht ose
pjesërisht e dënimit të gjithë personat që plotësojnë kriteret, sipas dispozitave të këtij ligji...
2. Dhënia e amnistisë udhëhiqet nga parimet e humanizmit, arritjes së qëllimit të
dënimit, rrezikshmërisë së ulët të personave që amnistohen, si dhe mbrojtjes së interesit
publik.
Nenit 2 të ligjit:
I dënuar, në kuptim të këtij ligji, konsiderohet personi i dënuar nga gjykata me
vendim gjyqësor të formës së prerë.
Nenit 3 të ligjit:
Plotësojnë kriteret për të përfituar amnisti, sipas këtij ligji:
a) personat e dënuar me burgim deri në 3 vjet, personat e dënuar me kusht, me gjobë
apo personat, për të cilët gjykata ka caktuar një nga llojet e alternativave të dënimit me
burgim, për dënime të dhëna deri në datën 31 dhjetor 2013, pavarësisht nga koha e mbetur
nga dënimi, me përjashtim të personave të dënuar për veprat penale, të parashikuara në
nenin 6 të këtij ligji;...
dhe nenit 5 të po këtij ligji:

Amnistohen nga ndjekja penale të gjithë personat, të cilët deri në datën 31dhjetor
2013 kanë kryer vepra penale, të cilat parashikojnë një dënim në maksimum deri në dy vjet
burgim ose çdo lloj dënimi tjetër më të lehtë, me përjashtim të veprave të parashikuara në
pikën 2 të nenit 6 të këtij ligji.
Në interpretim të dispozitave të mësipërme, me hyrjen në fuqi të ligjit, do të
përjashtohen nga ndjekja penale, ata persona për të cilët kishte filluar procedimi penal (nëse
plotësohen kriteret në dispozitat përkatëse të ligjit për përfitimin e amnistisë) dhe do të
përjashtohen nga vuajtja e dënimit (tërësisht apo pjesërisht) personat, për të cilët ishte dhënë
një vendim i formës së prerë për dënimin e tyre, gjithmonë nëse nuk ekzistojnë kriteret
ndaluese të parashikuara në nenin 6 të ligjit, për përfitimin e amnistisë.
Në momentin e hyrjes në fuqi të ligjit, vetëm për personat që kishin kryer vepra
penale deri më datë 13.12.2013, për të cilat parashikohet dënimi maksimal me dy vjet burgim
(duke u përjashtuar veprat penale të parashikuar në nenin 6/2 të ligjit), vendimi i dënimit
është i cenueshëm, gjithmonë nëse ata ankimojnë vendimin, duke pretenduar për pafajësinë,
në të kundërt, prishet vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe pushohet çështja.
Amnistia e veprës penale sjell pushimin e ndjekjes penale përpara se të jetë dhënë një
vendim përfundimtar dënimi, prandaj dhe gjykata e apelit në bazë të nenit 428/1 të KPP,
vendos prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes, pasi është një nga rastet që nuk lejon
vazhdimin e procedimit.
Mirëpo, gjykata e apelit, kur ka vendosur prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës
së parë dhe ka pushuar çështjen, nuk ka pasur parasysh se, vepra penale për të cilën është
akuzuar dhe gjykuar i pandehuri, plagosje e rëndë me dashje, në bazë të nenit 88/1 të K.P,
parashikon dënimin me burgim nga tre deri në dhjetë vjet dhe nuk mund të zbatohej neni 5 i
ligjit nr.22/2014 “Për dhënie amnistie”.
Po kështu, gjykata e apelit ka zbatuar gabim nenet 2 dhe 3 të ligjit të mësipërm, duke
ju referuar parashikimit të bërë në ligj, lidhur me amnistinë e dënimit për personat e dënuar
me vendim të formës së prerë.
402
Në ligj është parashikuar qartë se, për personat për të cilët është dhënë një vendim
dënimi, duke pasur parasysh e rrezikshmërinë e ulët të personave (pasi përjashtohen personat
e dënuar për vepra penale të rënda të parashikuara në nenin 6 të tij), dënimin deri në tre vjet
burgim, ose dënime më të lehta, duke pasur parasysh edhe arritjen e qëllimit të dënimit, është
parashikuar përjashtimi nga vuajtja e mëtejshme e dënimit.
Ky parashikim ligjor është i zbatueshëm, në fazën e ekzekutimit të dënimeve penale,
kur për personat është dhënë një vendim përfundimtar nga gjykatat, pasi amnistia e dënimit
sjell efekte pas dhënies së vendimit të ekzekutueshëm dhe zbatohet nga organet që janë
ngarkuar nga ligji procedural për ekzekutimin e vendimeve penale.
Ne këto rrethana kur ligji 22/2014 “Për dhënie amnistie” ka hyre ne fuqi pas
rivendosjes ne afat te ankimit ndaj vendimit te gjykatës se shkalles se pare, do te thotë qe ne
këtë rast nuk jemi para një vendimi te formës se prere, e për pasoje nuk munde te zbatohet
neni 2 dhe 3/a te ligjit 22/2014 për amnistinë.
Sa më sipër, vendimi nr.267, datë 05.06.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë, si vendim i
marrë në kundërshtim me ligjin procedural, duhet të prishet dhe aktet të dërgohen për
rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues. Gjykata e Apelit duhet qe të marrë ne
shqyrtim çështjen dhe të vendosë ne themel për kërkimet qe janë bere nga i pandehuri dhe
mbrojtja ne lidhje me provueshmërinë ose jo te autorësisë se tij për veprën penale për të cilën
është akuzuar dhe dënuar nga gjykata e shkallës së parë, e drejte kjo qe i ka lindur te
pandehurit menjëherë pas rivendosjes ne afat të ankimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/ç të K.P.P.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.418, date 29.05.2014 te Gjykatës se Apelit Vlore dhe kthimin e
akteve për rishqyrtim ne atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 16.09.2015
403
Nr. 00-2015-2447 i Vendimit (143)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore, të datës 23.09.2015, mori në shqyrtim çështjen penale, nr.61009-

01234-00-2015 akti që i përket:
KËRKUES: HULK DEDJA, i biri i Donaldit dhe Adelinës,

dtl.15.12.1994, lindur e banues në Burrel,
i padënuar më parë, i martuar, me kombësi e
shtetësi shqiptare, me masë sigurimi
“arrest në burg”.
A K U Z U A R:
Për veprat penale të “Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese”
mbetur në tentativë, në bashkëpunim,
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”,
të parashikuara nga nenet 79, germa (dh) - 22 - 25 dhe 278/2 të K.Penal.
KUNDËR: PROKURORISË SË RRETHIT GJYQËSOR

TIRANË.
OBJEKTI:
Revokimin e masës së sigurimit “arrest në burg”
dhënë ndaj të pandehurit Hulk Dedja
me vendimin nr.616 Akti, dt. 08.05.2011
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe lirimi i tij i menjëhershëm nga burgu.
Baza Ligjore: Nenet 260, 261 e 266 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.611 Akti, datë 28/04/2015, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës me nr.611 akti, dt 21.04.2015 me kërkues të pandehurin
Hulk Dedja.
Ndaj këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë, brenda
10 ditëve nga dita e nesërme e shpalljes së tij.
404
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.738 datë 21.05.2015 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit penal nr.611 Akti, datë 28.04.2015,të Gjykatës së
Kundër vendimit nr.738 datë 21.05.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka

ushtruar rekurs kërkuesi Hulk Dedja nëpërmjet mbrojtësit të tij i cili kërkon:
Shuarjen e menjëhershme të masës së sigurimit personal “Arrest në burg” të rivënë në
ekzekutim në mënyrë të pabazuar në shkelje të ligjit me urdhrin e prokurorisë Tiranë me
nr.8903, datë 21.11.2014, urdhër i cili është ekzekutuar tashmë e riarrestimi i Hulk Dedjes
është realizuar në datë 20.01.2015.
Lirimin e menjëhershëm të të arrestuarit Hulk Dedja nga dhomat e izolimit pranë IEVP Fushë
–Krujë, ku mbahet në mënyrë të paligjshme me masë sigurimi të shuar.
Shkaqet e Rekursit:
- Me shkresën me nr.26/1 prot., datë 22.04.2015 të Kancelarit të Gjykatës së Lartë,
provohet fakti se kjo e fundit, me vendimin nr.52, datë 08.04.2015, ka vendosur
prishjen e Vendimit nr.933, datë 22.10.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
- Pas prishjes së këtij vendimi të gjykatës së apelit, i cili kishte prishur vendimin e
gjykatës së shkallës së parë që e kishte deklaruar ta pafajshëm kërkuesin Hulk Dedja
dhe i kishte hequr masën e sigurimit “Arrest në burg”, konstatohet shuarja e
menjëhershme e masës së sigurimit personal caktuar me Vendimin nr.616, datë
21.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, rivënë në ekzekutim nga
prokuroria, pas prishjes së vendimit të pafajësisë.

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes, Edmond Islamaj, prokurorin Sokol Stojani i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit nr.738 datë 21. 05. 2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë, avokat
Petraq Semani i cili kërkoi prishjen e vendimeve dhe pranimin e kërkesës, dhe pasi analizoi
dhe diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
Se vendimi nr.738 datë 21.05.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë i Gjykatës së Apelit
Shkodër i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.611 Akti, datë 28.04.2015, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material e procedural penal, dhe
rekursi i të pandehurit Hulk Dedja duhet pranuar.
A. RRETHANAT E ÇËSHTJES.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.616 Akti, datë 08.05.2011, ka

vendosur caktimin si masë sigurimi ndaj të pandehurit Hulk Dedja, akuzuar në atë kohë për
kryerjen e veprës penale të “Vrasja në rrethana të tjera cilësuese”, e mbetur në tentative dhe
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe municionit”, të parashikuara,
respektivisht, nga neni 79/dh, në lidhje me nenin 22 e 25 dhe neni 278/2 i Kodit Penal, atë të
“Arrestit në burg”, parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale.
Kjo masë sigurimi është hequr me Vendimin nr.1340, datë 21.10.2014 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, që e ka deklaruar të pafajshëm të pandehurin Hulk Dedja, për
kryerjen e veprave penale për të cilat akuzohej dhe ishte caktuar masa e sigurimit “Arrest në
burg”.
405
Pas Vendimit nr.933, datë 22.10.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka prishur
vendimin e pafajësisë të shkallës së parë, duke e kthyer çështjen për rigjykim, masa e
sigurimit personal “Arrest në burg” për të pandehurin Hulk Dedja është rikthyer në fuqi,
nëpërmjet Urdhrit të Ekzekutimit me nr.8030, datë 21.11.2014 të Prokurorisë pranë Gjykatës
I pandehuri Hulk Dedja ka pretenduar se, për sa kohë është prishur vendimi i gjykatës
së apelit që prishi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke rikthyer në fuqi masën e
sigurimit, kjo e fundit ka rënë pas prishjes së vendimit të gjykatës së apelit nga Gjykata e
Lartë, pasi tashmë i vetmi vendim në fuqi për Hulk Dedja është vendimi i pafajësisë i
shkallës së parë, që ka hequr edhe masën e sigurimit.
B. PROCEDURA GJYQËSORE.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës me nr.611 akti, dt.21.04.2015 me kërkues të pandehurin Hulk
Dedja.
Ndaj këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë, brenda 10
ditëve nga dita e nesërme e shpalljes së tij.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.738, datë 21. 05. 2015 ka vendosur: Lënien
në fuqi të vendimit penal nr.611 Akti, datë 28.04.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
C. ARSYETIMI I VENDIMEVE TË GJYKATAVE.

arsyetuar ndër të tjera se :
“Lidhur me kërkesën e të pandehurit për revokimin e kësaj mase sigurimi, Gjykata
çmon se :
ekziston ende dyshimi i arsyeshëm se, personi nën hetim Hulk Dedja mund të ketë
kryer veprat penale të “Vrasjes në rrethana cilësuese” mbetur në tentativë, të kryer në
bashkëpunim dhe “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake“, të parashikuar nga
nenet 79/dh-22-25 dhe 278/2 të K.Penal. Marzhet e dënimit për këto vepra penale janë mjaft
të larta (jo më pak se 20 vjet burgim për veprën penale të parashikuar nga neni 79/dh i KP);
nga ana e organit të akuzës është përforcuar dyshimi se, i pandehuri ka kryer veprat
penale të parashikuara nga nenet 79/dh-22-25 dhe 278/2 të KP. Për këto vepra penale
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë e ka marrë të pandehur dhe ka sjellë çështjen për gjykim
në ngarkim të të pandehurit; pretendimi kryesor i të pandehurit, mbi bazën e të cilit Gjykata
duhet të vendoste revokimin e masës së sigurimit personal nuk rezulton të jetë i bazuar në
ligj. Është i vërtetë fakti se, me vendimin dt. 08.04.2015 të kolegjit penal të Gjykatës së Lartë
është prishur vendimi nr.933, dt. 22.10.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka prishur
vendimin nr.1340, dt.21.10.2014 që urdhëronte heqjen e masës së sigurimit personal “arrest
në burg” dhënë me vendimin nr.616 akti, dt 08.05.2011. Por, sipas shkresës nr.P-26/1prot,
dt.22.04.2015 të Kancelarit të Gjykatës së Lartë (pasi vendimi i zbardhur nuk ishte ende i
disponueshëm) nuk rezulton që me vendimin e dt.08.04.2015 kolegji penal i Gjykatës së
Lartë t’i ketë dhënë fuqi vendimit nr.1340, dt.21.10.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë. Rrjedhimisht, ky vendim i fundit është ende i prishur tërësisht e për pasojë edhe çdo
disponim i bërë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në këtë vendim, tashmë nuk ka më
fuqi juridike.
406
Sa më sipër Gjykata, duke vlerësuar në kompleksitet rrethanat e mësipërme dhe në
vështrim të nenit 260, 261 e 266 të K.Pr.Penale, çmon se masa e sigurimit personal “arrest në
burg“, e dhënë ndaj të pandehurit Hulk Dedja nga Gjykata me vendimin nr.616Akti,
dt.08.05.2011, jo vetëm që vazhdon të jetë në fuqi, por është ende në përshtatje me
nevojat e sigurimit, rrezikshmërinë e faktit dhe të personit, i cili është marrë i pandehur
se ka kryer veprat penale të parashikuara nga nenet 79/dh-22-25 dhe 278/2 të K.Penal. Si
rrjedhim, kërkesa e të pandehurit Hulk Dedja, me objekt revokimin e kësaj mase sigurimi
duhet rrëzuar.”
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.738 datë 21.05.2015 ka arsyetuar ndër
të tjera se:
Gjykata e Apelit vlerëson se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet lënë në fuqi,
por me një arsyetim të ndryshëm. Kështu në këtë gjykim ka qenë objekt i verifikimit gjyqësor
fakti nëse Gjykata e Lartë ka disponuar për fatin e masës së sigurisë.
Në nenin 446 të Kodit të Procedurës Penale, që gjendet në Kreun III, “Rekursi në
Gjykatën e Lartë”, Seksioni III, “Vendimi” dhe titullohet “Pasojat e vendimit mbi masat e
sigurimit”, parashikohet se “Kur në bazë të vendimit të Gjykatës së Lartë duhet të pushojë
vazhdimi i një burgimi, ose i një dënimi plotësues, ose një mase sigurimi, sekretaria ia
komunikon menjëherë dispozitivin e vendimit prokurorit pranë gjykatës përkatëse.”
Gjatë gjykimit në shkallë të parë, por as në apel, nuk u bë i mundur administrimi i
vendimit të arsyetuar të Gjykatës së Lartë, pasi nuk rezulton që kjo të ketë ndodhur.
Gjithashtu nuk rezultoi e provuar që sekretaria e Gjykatës së Lartë t’i ketë komunikuar
prokurorisë përkatëse dispozitivin e vendimit, nëse do të duhej pushonte vazhdimi masës së
sigurimit.
Në këto rrethana, kur dispozitivi i vendimit nuk i është komunikuar nga sekretaria e
Gjykatës së Lartë, prokurorisë përkatëse, në kuptim të nenit 446 të K.Pr.Penale, si dhe nuk
është administruar vendimi i Gjykatës së Lartë, pasi ende nuk është arsyetuar, gjykata e
shkallës së parë, por edhe ajo e apelit janë në pamundësi absolute për të vlerësuar nëse masa e
sigurimit personal “Arrest në burg” për të pandehurin Hulk Dedja, është shuar ose jo, sipas
pretendimit të mbrojtjes.
D. Në lidhje me rekursin.
Kundër vendimit nr.738 datë 21.05.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka

ushtruar rekurs kërkuesi Hulk Dedja nëpërmjet mbrojtësit të tij i cili kërkon:
Shuarjen e menjëhershme të masës së sigurimit personal “Arrest në burg” të rivënë në
ekzekutim në mënyrë të pabazuar në shkelje të ligjit me urdhrin e prokurorisë Tiranë me
nr.8903, datë 21.11.2014, urdhër i cili është ekzekutuar tashmë e riarrestimi i Hulk Dedjes
është realizuar në datë 20.01.2015.
Lirimin e menjëhershëm të të arrestuarit Hulk Dedja nga dhomat e izolimit pranë
IEVP Fushë –Krujë, ku mbahet në mënyrë të paligjshme me masë sigurimi të shuar, duke
parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e çmon rekursin e ushtruar ndaj Vendimit nr.738
datë 21.05.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të bazuar në nenin 432 (a) të Kodit të
Procedurës Penale.
407
Vendimi nr.738 datë 21.05.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe nr.611 Akti, datë
28.04.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural penal, pasi nga ana e Gjykatës së Apelit nuk është bërë një analizë e plotë dhe e
gjithanshme çështjes objekt shqyrtimi.
Nga aktet në dosje gjyqësore rezulton se i arrestuari Hulk Dedja është ri-arrestuar në
mënyrë të paligjshme në kundërshtim flagrant me ligjin duke i shkelur atij të drejta themelore
të garantuara nga Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë dhe ligji procedural penal.
Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë në nenet 27e 28 ka përcaktuar se askujt nuk
mund t’i hiqet liria përveçse në rastet dhe sipas procedurave të përcaktuara në ligj.
Në nenin 389i të Kodit të Procedurës Penale është përcaktuar qartë se me vendimin e
pafajësisë të dhënë nga gjykata e shkallës së parë urdhërohet shuarja e masave të sigurimit
personal. Në zbatim të kësaj dispozite masa e sigurimit është shuar me Vendimin nr.1340,
datë 21.10.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që e ka deklaruar të pafajshëm të
pandehurin Hulk Dedja, për kryerjen e veprave penale për të cilat akuzohej dhe ishte caktuar
masa e sigurimit “Arrest në burg”.
Kolegji Penal i Gjykatës së lartë arrin në konkluzionin se Urdhri i Ekzekutimit me
nr.8030, datë 21.11.2014 i Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
nxjerrë në shkelje flagrante të ligjit procedural penal, pasi masa e sigurimit “Arrest në burg” e
caktuar me vendimin nr.616 akti datë 08.05.2011 të Gjykatës së rrethit Gjyqësor Tiranë është
shuar pas daljes së vendimit nr.1340, datë 21.10.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Fakti që ky vendim është prishur dhe çështja është kthyer për rigjykim nga Gjykata e
Apelit Tiranë, nuk do të thotë që masa e sigurimit e dhënë me vendimin nr.616 akti datë
08.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë e cila është shuar njëherë, të rimarrë prapë
forcë automatikisht dhe të riekzekutohet nga ana e organit të akuzës.
Organi i akuzës nuk mund të arsyetojë apriori se ndodhemi përpara të njëjtave
rrethana të fakti e ligjit në lidhje me nevojat e sigurimit për të cilat ajo ishte vendosur, pa ju
drejtuar gjykatës sipas nenit 244/1 të Kodit të Procedurës Penale. Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë ka gabuar gjithashtu kur arsyeton se vendimi i masës së sigurimit është ende në fuqi,
pasi Gjykata e Apelit ka prishur vendimin me anë të të cilit kërkuesi është shpallur i
pafajshëm nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
gabon kur arsyeton se ky vendim i Gjykatës së Apelit i jep forcë masës së sigurimit të shuar
me vendimin e pafajësisë së dhënë kërkuesit me vendimin nr.1340, datë 21.10.2014 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.1
Gjykata e Apelit Tiranë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal, e lidh kërkesën
e kërkuesit në rastin konkret me arsyetimin e vendimit në Gjykatën e Lartë, në lidhje me
urdhërimet e Gjykatës së Lartë në rastet kur kjo gjykatë zgjidh themelin e çështjes, dhe
justifikon rrëzimin e kërkesës së ligjshme të kërkuesit, me mungesën e dispozitivit të
vendimit të gjykatës së lartë.
Gjykata e Apelit Tiranë në kundërshtim me nenin 383 të Kodit të Procedurës Penale,
jo vetëm nuk ju ka dhënë përgjigje shkaqeve të ankimit të kërkuesit në arsyetimin e vendimit
të saj por as nuk i ka përmendur të gjitha ato në vendimin e saj.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i tërheq vëmendjen Gjykatës së Apelit Tiranë, se në
rast se do ishim para një rasti të tillë, kërkuesi nuk do kishte nevojë ti drejtohej gjykatës së
apelit, për të kërkuar shuarjen e masës së sigurimit.
Për sa më sipër Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzion se vendimi
nr.738, datë 21.05.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.611
Akti, datë 28.04.2015 duhet të prishet dhe kërkesa e kërkuesit Hulk Dedja duhet pranuar.
408
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/c të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.738, datë 21.05.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë, prishjen e
vendimit nr.611 Akti, datë 28.04.2015 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.
Pranimin e kërkesës së kërkuesit Hulk Dedja. Lirimin e menjëhershëm të kërkuesit
Hulk Dedja nga dhomat e paraburgimit nëse nuk mbahet për ndonjë masë tjetër sigurimi, apo
vendim dënimi.
Ngarkohet Prokurori pranë Gjykatës së Lartë për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 23.09.2015
409
Nr. 00-2015-2450 i Vendimit (144)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATES SË

RRETHIT GJYQËSOR BERAT
I GJYKUAR: LEONARD GUÇE, (dtl. 1991)
A K U Z U A R:
Për veprën penale ”Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”,
të parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.283, datë 03.10.2013 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Leonard Guçe, për kryerjen e veprës penale
’’Prodhimi dhe shitja e narkotikeve”, të parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, i ulet 1/3 e dënimit dhe në perfundim i
pandehuri Leonard Guçe dënohet me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit të pandehurit Leonard Guçe, i fillon ditën e arrestimit në
flagrancë datë 27.03.2013 dhe dënimin ta kryej në burgun e sigurisë së
zakonshme.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.21/60-2014-89, datë 22.01.2014 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit gjyqësor penal me nr.283, datë 03.10.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs i gjykuari Leonard Guçe, nëpërmjet

përfaqësuesit të tij, duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes penale në
ngarkim të tij, pasi fakti nuk përbën vepër penale, duke parashtruar këto pretendime:
- Ky vendim është i padrejtë, vjen si rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit material dhe
procedurial penal.
- Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat dhe Gjykatat kanë diskriminuar të pandehurin
për shkak të statusit (sëmundjes) që ai ka si narkoman.
410
- Gjykata ka arritur në konkluzionin e gabuar se sasia prej 2.823 gram e kapur të
gjykuarit është sasi e madhe, duke i dhënë vlerë të paracaktuar aktit mjeko-ligjor
nr.899 ç’ka e ngarkon ate më përgjegjësi penale, pavarësisht se provohet se atë e ka
patur për përdorim vetjak.
- Nga të gjitha aktet e ndodhura në dosje vërtetohet se i pandehuri lëndën narkotike e
ka patur për përdorim vetjak, të cilën e konsumonte dhe me shtetasin Faik Nallbani
ku lëndën narkotike e siguronin me radhë.
- Në rrethanat e mësipërme rezulton se i pandehuri nuk e ka kryer veprën penale të
“Prodhim dhe shitja e narkotikëve” parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal, pasi fakti
nuk përbën vepër penale.
- Edhe për mosaplikim të nenit 59 te K.Penal është rezultat i zbatimit të keq të ligjit. I
pandehuri është i sëmurë si pasojë e përdorimit të gjatë të lëndës narkotike dhe
gjykata në bazë të nenit 59 e 60 të K.Penal duhet të kishte pezulluar ekzekutimin e
dënimit, duke e detyruar të pandehurin të marrë mjekim sipas nenit 60/11 të K.Penal.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen SELIMI; prokurorin Arqilea Koca, i cili
kërkoi lënien në fuqi të Gjykatës së apelit Vlorë; mbrojtësin e të gjykuarin Leonard Guçe,
av.Shuaip Syri, i cili kërkoi prishjen e vendimeve dhe pushimin e gjykimit të çështjes; dhe
pasi e bisedoi çështjen në tërësi
VËREN
Vendimi nr.21/60-2014-89, datë 22.01.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi
nr.283, datë 03.10.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat janë marrë në zbatim të gabuar
të ligjit procedurial dhe material penal dhe si të tillë duhet të prishen dhe çështja penale në
ngarkim të të gjykuarit Leonard Guçe duhet të pushohet.
Nga shqyrtimi gjyqësor në të dy shkallët e gjykimit janë provuar këto rrethana fakti:
1. I gjykuari Leonard Guçe është banor i qytetit të Beratit dhe ka njohje shoqërore me
shtetasin Faik Nallbani.
2. Në datë 27.03.2013, rreth ores 11.40, nga ana e Shërbimeve të Policisë Gjyqësore në
Drejtorinë e Policisë Qarku Berat, Seksioni Kundër Narkotikëve është konstatuar se
shtetasi Leonard Guçe, i njohur si person me tendenca kriminale në fushën e
narkotikëve po qëndronte tek lulishtja e lagjes ”Barrikada” dhe është takuar me
shtetasin Faik Nallbani, i njohur dhe ky si person me tendenca kriminale.
3. Shërbimet e policisë gjyqësore, kanë ndjekur veprimet e këtyre dy shtetasve; ku Faik
Nallbani mbante në ato momente në dorë, një çantë sportive, ngjyrë të zezë dhe të dy
janë futur mes pallateve, duke dalë përsëri në rrugën kryesore, rreth 50 m më larg dhe
kanë hipur në autobuzin urban të linjes Uznove-Kombinat.
4. Punonjesit e policisë, janë vënë në ndjekje të autobuzit të sipërpërmendur dhe pasi
kanë ndalur autobuzin, janë futur brenda duke bërë të mundur kapjen e shtetasit
Leonard Guçe, që mbante në dorë çantën sportive, ndërsa shtetasi Faik Nallbani është
larguar me vrap, duke mos arritur të kapet nga punonjësit e policisë.
5. Shtetasi Leonard Guçe, është shoqëruar në ambientet e policisë, dhe në momentin e
zbritjes nga mjeti i policisë ai, ka hedhur në dyshemenë e mjetit të policisë, një qese
celefoni, me material bimor që sipas ngjyrës e aromës dyshohet të jetë lëndë
narkotike, e llojit cannabis sativa. Ky veprim, është parë nga punonjësit e policisë, që
411
po bënin shoqërimin e tij dhe materiali bimor është sekuestruar me cilësinë e provës
materiale.
6. Nga peshimi i lëndës narkotike të dyshuar, ka rezultuar se:b "Sasia e gjetur dhe
sekuestruar, së bashku me amballazhin është 3.05 (tre presje zero pesë) gram”.
7. Nga akt-ekspertimi kimik nr.4138, datë 18.04.2013 ka rezultuar se: "Materiali bimor
objekt ekspertimi, është cannabis produkt herbal i bimës cannabis sativa”.
8. Nga akt-ekspertimi toksikologjik nr.456, datë 08.04.2013 ka rezultuar se: "Në mostrën
e urinës së shtetasit Leonard Guçe, u zbulua prania e produkteve të metabolizmit të
kanabinoideve”.
9. Nga akt-ekspertimi mjeko-ligjor nr.899, date 05.06.2013 ka rezultuar se: "Sasia e
bimës narkotike cannabis sativa prej 2.823 (dy pikë tetëqind e njëzet e tre) gram,
sekuestruar shtetasit Leonard Guçe nuk është dozë për përdorim vetjak dhe si e tillë
është një dozë e dëmshme dhe, helmuese për trupin e njeriut, siç mund të jetë dhe
shtetasi Leonard Guçe”.
10. Në këto kushte Prokuroria e rrethit gjyqësor Berat ka dërguar për gjykim çështjen
penale në ngarkim të të gjykuarit Leonard Guçe, duke e akuzuar për veprën penale
"Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, të parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal.
11. I gjykuari Leonard Guçe ka pranuar se është përdorues i rregullt i lëndës narkotike
dhe është i regjistruar në qëndren e rehabilitimit të qytetit. Nëpërmjet mbrojtësit të tij,
ka kërkuar deklarimin e tij të pafajshëm, duke pretenduar se lëndën e gjetur e ka për
përdorim vetjak.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.283, datë 03.10.2013 ka

vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Leonard Guçe, për kryerjen e veprës penale
"Prodhimi dhe shitja e narkotikeve”, të parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
ii. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, i ulet 1/3 e dënimit dhe në perfundim i
pandehuri Leonard Guçe dënohet me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
iii. Vuajtja e dënimit të pandehurit Leonard Guçe, i fillon ditën e arrestimit në
flagrancë datë 27.03.2013 dhe dënimin ta kryej në burgun e sigurisë së
zakonshme.
13. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.21/60-2014-89, datë 22.01.2014 ka
vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit gjyqësor penal me nr.283, datë 03.10.2013 të Gjykatës
së rrethit gjyqësor Berat.
14. Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs i gjykuari Leonard Guçe,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe pushimin e
çështjes penale në ngarkim të tij, pasi fakti nuk përbën vepër penale, duke parashtruar
pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimi.
15. Gjykata e Apelit Vlorë e ka gjetur të drejtë dhe të bazuar në ligj, vendimin e gjykatës
së shkallës së parë, duke arsyetuar ndër të tjera se: “vendimi i gjykatës së rrethit
gjyqësor Berat është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit material dhe procedural
penal, i bazuar në prova, si në lidhje me cilësimin juridik të veprës penale, fajësinë e
të pandehurit Leonard Guçe dhe me masën e dënimit të zbatuar ndaj tij... gjykata e
412
shkallës së parë ka respektuar të gjitha kriteret për kualifikimin ligjor të veprës penale,
ku kriteri përcaktues për ekzistencën e veprës penale është mbajtja e substancave
narkotike dhe psikotrope, si dhe të farave të bimëve narkotike jo për përdorim vetjak
dhe kur rezulton i provuar fakti nëpërmjet analizave toksikologjike dhe analizave të
tjera mjeko-ligjore se lënda narkotike e psikotropeka tejkaluar dozën e vogël të
përdorimit vetjak dhe ekziston prezumimi se ajo mbahet nga personi për të kryer
veprimet e tjera si shitje, ofrim për shitje, etj, elementë të anës objektive të figurës së
krimit...”
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i të gjykuarit duhet të pranohet dhe
vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë nr.21/60-2014-89, datë 22.01.2014 si dhe vendimi
nr.283, datë 03.10.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat duhet të prishen dhe
çështja penale duhet të pushohet.
17. Vendimi i Gjykatës së Apelit i cili ka lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë në
lidhje me deklarimin fajtor të të gjykuarit Leonard Guçe për veprën penale të mbajtjes
së lëndëve narkotike të parashikuar nga neni 283/1 të Kodit Penal është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit penal. Kolegji Penal çmon se në veprimet e të gjykuarit nisur
nga sasia e lëndës narkotike të gjetur si dhe fakti se ai rezulton të jetë përdorues i
rregullt i lëndës narkotike, nuk ka elementë të veprës penale të parashikuar nga neni
283/1 i Kodit Penal1.
18. Nga provat e administruara gjatë gjykimit rezulton se sasia neto e lëndës të cilën e ka
pasur në posedim i gjykuari është 2.823 (dy pikë tetëqind e njëzet e tre) gram. Në
bazë të aktit të ekspertimit rezulton se ajo është e llojit cannabis sativa dhe në bazë të
ligjit nr.7975, datë 26.07.1995 “Për barnat narkotike dhe psikotrope” klasifikohet në
llojin e drogave mbajtja dhe përdorimi i të cilave duhet të jetë i autorizuar. Përveç
kësaj rezulton se këtë sasi lënde narkotike i gjykuari e ka patur për përdorim vetjak
dhe nuk ekziston asnjë provë në ngarkim të tij që të vërtetojë se ai është shitës apo
shpërndarës i saj.
19. Fakti që i gjykuari është përdorues rezulton e provuar në bazë të aktit të ekspertimit
toksikologjik nr.456, datë 08.04.2013, ku ekspertët kanë konstatuar gjurmë të
kanabinoidëve në mostrën e urinës. Po ashtu edhe vetë i gjykuari ka deklaruar se është
përdorues i rregullt i lëndës narkotike.
20. Të dy gjykatat kanë arritur në konkluzionin e gabuar se sasia prej 2.823 (dy pikë
tetëqind e njëzet e tre) gram, sekuestruar të gjykuarit Leonard Guçe është sasi e
madhe, ç’ka e ngarkon atë me përgjegjësi penale pavarësisht se provohet se atë e ka
patur për përdorim vetjak. Gjykatat kanë bërë interpretim të gabuar të provave kur
lëndën narkotike e kanë konsideruar sasi të mëdha, duke e kualifikuar si një nga
format e kryerjes së veprës penale të prodhimit dhe mbajtjes së lëndëve narkotike.
21. Kodi Penal në mënyrë të qartë ka përjashtuar nga përgjegjësia penale të gjithë
përdoruesit e lëndës narkotike duke mos e kriminalizuar këtë lloj sjellje e pavarësisht
se nuk është në përputhje me moralin dhe e dëmshme për shëndetin. Dhe kjo del nga
vetë formulimi i nenit 283/1 të Kodit Penal ku mbasi rendit format se si kryhet kjo
vepër nga ana objektive përcakton se : “....përveç rastit të përdorimit vetjak dhe në
doza të vogla, të substancave narkotike dhe psikotrope”. Megjithëse përdorimi i
1
Shitja, ofrimi për shitje, dhënia ose marrja në çdo formë, shpërndarja, tregtimi, transportimi, dërgimi, dorëzimi, si dhe
mbajtja, përveç rastit të përdorimit vetjak dhe në doza të vogla, të substancave narkotike dhe psikotrope, si edhe i farërave të
bimëve narkotike, në kundërshtim me ligjin ose në kapërcim të përmbajtjes së tyre, dënohet me burgim nga pesë gjer në
dhjetë vjet.
413
lëndës narkotike nuk është vepër penale ligjvënësi mbajtjen për arsye të përdorimit
personal e ka kufizuar në doza të vogla. Pra përjashtimi nga përgjegjësia penale i
kërkon në mënyrë kumulative përdorimin vetjak dhe doza të vogla.
22. Në mungesë të një definicioni juridik të termit “doza të vogla” të përdorur nga
legjislacioni, i është hapur rrugë interpretimit gjyqësor. Në vendimin unifikues nr.1
datë 27.03.2008 Gjykata e Lartë ka arritur në konkluzionin përgjithësues dhe
njëkohësisht detyrues për gjykatat se: “Doza e vogël, në kuptimin ligjor të saj,
konsiderohet jo ndarja fizike në disa të tilla, por sasia e lëndës apo substancës
narkotike e psikotrope që ajo përmban si e tërë dhe që sipas ekspertëve vlerësohet si
dozë e vogël”.
23. Në analizë të rrethanave të faktit rezulton se sasia prej 2.823 (dy pikë tetëqind e njëzet
e tre) gram cannabis sativa e kapur të gjykuarit, jo vetëm në aspektin sasior, por edhe
të përdorimit jo vetëm që nuk përbën disa doza, por në fakt përbën një përdorim të një
doze substance narkotike. Në bazë të rrethanave të faktit provohet se si kjo sasi e cila
e pregatitur përbën një dozë të vetme, dhe do të konsumohej bashkarisht me shtetasin
Faik Nallbani.
24. Në aspektin ligjor formulimi i nenit 283 të Kodit Penal përmban një dënim penal të
vetëm (pena unica) pa bërë dallim mbi llojet e drogave në droga të lehta dhe në droga
të rënda si dhe të sasisë së mbajtur. Ndërkohë që në ligj janë parashikuar format nga
ana objektive mënyrat e kryerjes së veprës penale; duhet bërë një dallim përsa i përket
penalizimit midis: i) të mbajtjes së lëndës narkotike për qëllim të shitjes me ii)
mbajtjen për përdorim personal. Ndërsa mbajtja për qëllim shitjen është veprim
penalisht i dënueshëm, rasti i mbajtjes vetëm për përdorim personal nuk përbën vepër
penale. Ky dallim në praktikë është mjaft i rëndësishëm mbasi në çdo rast influencon
në fillimin e një procedimi penal, pra për të vlerësuar nëse është shkelje
administrative apo sjellje penalisht e dënueshme e cila duhet të dënohet sipas
dispozitës përkatëse. Nga ana tjetër ky është një vlerësim i rrethanave konkrete të
faktit i cili kërkon një vlerësim rast past rasti për të bërë vlerësimin e mbajtjes në
potencë për shitje me qëllim që subjektet që kryejnë veprën penale të mos i shpëtojnë
përgjegjësisë penale. Në analizë të këtij dallimi është vendosur si kriter mbajtja në
doza të vogla. Në interpretim gjyqësor të këtij termi vendimi unifikues duhet parë në
funksion të vlerësimit për përdorimin vetjak, ç’ka në çdo rast kërkon një vlerësim në
rradhë të parë të kriterit sasior, i cili në mungesë të një akti referues ligjor duhet t’i
referohet një akti ekspertimi toksikologjik mbi kapacitetin absorbues fizik të subjektit
përdorues të lëndës narkotike apo psikotrope.
25. Përcaktimi i sasisë së përdorimit vetjak në mungesë të një përcaktimi nga një akt
ligjor nga ana e ekspertit toksikologjik duhet të kryhet mbi bazën e një vlerësimi të
dalë në bazë të një studimi të përgjithshëm të fenomenit të varësisë nga droga të një
subjekti përdorues ku të përcaktohen kufijtë maksimalë të dozës për përdorim
ekskluzivisht personal për çdo substancë narkotike apo psikotrope. Në çdo rast
eksperti duhet të përcaktojë për çdo lloj të lëndës narkotike a) dozën mesatare të
vetme e kuptuar si sasia e substancës aktive për çdo marrje të vetme, e aftë për të
prodhuar tek një subjekt përdorues dhe dipendent një efekt psikotrop, b) frekuencën
mesatare të përditshme të marrjes c) sasinë e substancës aktive të marrjes në mënyrë
të përditshme d) fuqinë për të shkaktuar ndryshime të sjelljes dhe rënie të aftësive
psikomotore.
26. Gjithashtu si element referues për gjykatën për të bërë këtë dallim duhet të jenë dhe
rrethanat konkrete siç mund të jenë: vendi i kapjes, vendi se ku mbahet lënda
narkotike, mënyra e paketimit apo sasia e të ardhurave që ka individi të cilat mund të
justifikojnë qëllimin e blerjes. Të gjithë këta elementë bëjnë dallimin midis mbajtësit
414
për qëllim shitje i cili është edhe subjekti i veprës penale dhe përdoruesit si viktimë e
fenomenit të drogës.
27. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga të gjitha provat e paraqitura
provohet se mbajtja e sasisë prej 2.823 (dy pikë tetëqind e njëzet e tre) gramë
cannabis sativa nga i gjykuari Leonard Guçe ka qenë për përdorim personal dhe në
sasi të vogël ç’ka e përjashton nga përgjegjësia penale. Në analizë të të gjithë
rrethanave të faktit del e provuar se ai është përdorues i rregullt i lëndës narkotike
ç’ka vërtetohet nga akti i ekspertimit biologjik, e ka poseduar lëndën narkotike për
përdorim personal pa patur për qëllim hedhjen në treg dhe në një sasi e cila përbën
dozë të vogël. Në këto kushte fakti i ndodhur nuk përbën vepër penale dhe çështja në
ngarkim të tij duhet të pushohet.
28. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë duke e gjykuar çështjen konstaton se vendimet e të
dy gjykatave janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit penal. Në kushtet kur fakti nuk
përbën vepër penale çështja penale në ngarkim të të gjykuarit Leonard Guçe duhet të
pushohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 442 paragrafi i 1 gërma “a” të
Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.21/60-2014-89, datë 22.01.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe vendimit nr.283, datë 03.10.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat duke vendosur
pushimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit Leonard Guçe.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të gjykuarit nëse nuk mbahet për ndonjë shkak
tjetër ligjor.
Ngarkohet prokurori pranë Gjykatës së Lartë për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 23.09.2015
415
Nr. 00-2015-2453 i Vendimit (145)
VENDIM

Andi Çeliku Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

FIER
KUNDËR: ALEKSANDËR MYRTAJ.
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale
“Korrupsion pasiv i personave që ushtrojnë funksione publike”,
parashikuar nga neni 259 i Kodit Penal
OBJEKTI:
Vlerësim i ligjshëm i ndalimit dhe Caktim i masës së sigurimit
Baza ligjore: Neni 227, 228, 229, 238 të Kodit të Procedurës Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.l55 (697), datë 28.02.2015, ka

vendosur:
Vlerësimin si të ligjshëm te ndalimit te shtetasit Aleksandër Myrtaj i
dyshuar për kryerjen e Veprës Penale “Korrupsion pasiv i personave qe
ushtrojnë funksione publike" parashikuar nga N.259 te Kodit Penal.
Caktimin e masës se sigurimit personal me karakter shtrëngues “Arrest ne
burg” parashikuar nga neni 238 i Kodit Procedurës Penale.
Urdhërohet Policia Gjyqësore për zbatimin e këtij vendimi dhe ta shoqërojë të
ndaluarin Aleksandër Myrtaj pranë IEVP “Jordan Misja” Fier.

Ndryshimin e vendimit nr.82, datë 31.01.2015 të Gjykatës së rrethit gjyqësor
Fier dhe duke e gjykuar çështjen në fakt;
Miratimin e vendimit nr.155/697, date 28.02.2015 te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Fier për pjesën qe ka disponuar për vleftësimin e ligjshëm te
ndalimit te shtetasit Aleksandër Myrtaj.
Ndryshimin e vendimit te mësipërm ne lidhje me llojin e masës se sigurimit,
ne këtë mënyrë:
Caktimin e masës se sigurimit personal me karakter shtrëngues "Detyrim për
tu paraqitur ne policinë gjyqësore", parashikuar nga N.234 i Kodit Procedurës
Penale ndaj te ndaluarit Aleksandër Myrtaj.
416
Detyrohet i ndaluarit Aleksandër Myrtaj qe ne zbatim te këtij vendimi
gjyqësor te paraqitet ne Komisariatin e Policisë Fier, pranë Oficerit te Policisë
gjyqësore te martën e pare dhe te trete te çdo muaji, ora 12.00.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i te ndaluarit Aleksandër Myrtaj nga
dhomat e paraburgimit, nëse ai nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale apo
për ndonjë dënim te dhënë me vendim gjyqësor.
Ngarkohet Prokuroria dhe policia gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi.
Kundër këtij vendimi, më datë 14.04.2014, ka paraqitur rekurs Prokurori pranë

Prokurorisë së Apelit Vlorë, me anë të të cilit kërkon: Prishjen e vendimit të Gjykatës së
Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë Fier.
Si shkaqe të rekursit, paraqet:

- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me dispozitat procedurale, kushtet
dhe kriteret e parashikuar nga N.228, 229 dhe 230 të K.PR.Penale.
- Arsyetimi i gjykatës së apelit është i pabazuar dhe joobjektiv.
- Gjykata duhet të kishte parasysh se i dyshuari është parë të marrë para në disa raste
nga i dyshuari tjetër A.Malaj.
- Vepra penale për të ciëln ai dyshohet parashikon si sanksion dënimin me burgim 2-10
vjet dhe hyn në veprat me rrezikshmëri të veçantë për shkak të përhapjes së saj dhe
pasojave të rënda që vijnë për qytetarët.
- Gjykata e apelit nuk përcakton as rrethanat familjare që e shtynë në ndryshimin e
vendimit, pavarësisht se i përmend në vendim.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin A. Selmani, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier; avokatin B. Kareci, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Apelit Vlorë; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
A. Rrethanat e çështjes.
1. Nga ana e Sektorit Kundër Krimit Financiar, pranë Drejtorisë së
Policisë Qarku Fier, është venë në dijeni Prokuroria pranë Gjykatës se Shkallës së
Parë Fier, se shtetasi Aleksandër Myrtaj, në detyrën e Regjistruesit ne Zyrën se
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier, ne bashkëpunim me persona të tjerë
kryhen veprime korruptive në procedurat e regjistrimit të pasurive të paluajtshme,
rifreskimit në kartelat e pasurive dhe pasqyrimet e ndryshme në lidhje me to.
2. Sipas informacionit te policisë gjyqësore, ne kryerjen e kësaj
veprimtarie, shtetasi Aleksandër Myrtaj ndihmohej nga punonjës të tjerë të kësaj
zyre. Kështu, ne funksion te hetimit janë ndërmarrë nga prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Fier një sere veprimesh procedurale si përgjime telefonike, vëzhgime,
këqyrje e praktikave te regjistrimit te pronave, pyetja e personave qe kane dijeni për
rrethanat e hetimit nga ku rezultojnë dyshime te arsyeshme se shtetasi Aleksandër
Myrtaj, duke qene me detyrën e kryeregjistruesit te ZVRPP Fier (nga data 10.10.2013-
18.09.2014), ka kryer veprime korruptive në procedurat e regjistrimit të pasurive të
paluajtshme, rifreskimet e kartelave të pasurive dhe pasqyrimet e ndryshme në lidhje
me to.
3. Nga përgjimet e bisedave me audio dhe video (të kryera sipas vendimit
të gjykatës ne zyrën e regjistruesit te ZVRPP Fier) dyshohet se aktet korruptive ky
417
shtetas i kryente kryesisht ne ambientet e zyrës. Përgjatë këtij lloj përgjimi për
vetëm 10 dite nën survejim, nga data 08.09.2014-18.09.2014, dyshohet se gati
përditë janë kryer veprime korruptive si dhënie dhe marrje parash ne zarf ose jo,
kryeregjistruesit Aleksandër Myrtaj, nga ana e punonjësve te ZVRPP, Kastriot
Rakipaj (specialist Hartograf nga data 15.11.2006 e ne vazhdim), Hidri Zani (specialist
jurist nga data 04.02.2013 e ne vazhdim), Altin Malaj (specialist i IT nga data 30.04.2010 e
ne vazhdim).
4. Të pyetur lidhur me veprimet sa më sipër, personat nën hetim kanë
deklaruar se ato ishin shuma parash të dhëna si borxh, për ushqim ose karburant, në
disa raste këto deklarime kanë qenë në kundërthënie me njëra-tjetrën.
B. Procedura gjyqësore.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.l55 (697), datë

- Vlerësimin si të ligjshëm te ndalimit te shtetasit Aleksandër Myrtaj i dyshuar për
kryerjen e Veprës Penale “Korrupsion pasiv i personave qe ushtrojnë funksione publike"
parashikuar nga neni 259 te Kodit Penal.
- Caktimin e masës se sigurimit personal me karakter shtrëngues “Arrest ne burg”
parashikuar nga neni 238 i Kodit Procedurës Penale.
- Urdhërohet Policia Gjyqësore për zbatimin e këtij vendimi dhe ta shoqërojë të
ndaluarin Aleksandër Myrtaj pranë IEVP “Jordan Misja” Fier.
Ndryshimin e vendimit nr.82, datë 31.01.2015 të Gjykatës së rrethit gjyqësor Fier dhe duke e
gjykuar çështjen në fakt;
- Miratimin e vendimit nr.155/697, datë 28.02.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier për pjesën që ka disponuar për vleftësimin e ligjshëm të ndalimit të shtetasit
Aleksandër Myrtaj.
- Ndryshimin e vendimit te mësipërm ne lidhje me llojin e masës se sigurimit, në këtë
mënyrë:
- Caktimin e masës se sigurimit personal me karakter shtrëngues "Detyrim për tu
paraqitur ne policinë gjyqësore", parashikuar nga N. 234 i Kodit Procedurës Penale ndaj
te ndaluarit Aleksandër Myrtaj.
- Detyrohet i ndaluarit Aleksandër Myrtaj që në zbatim të këtij vendimi gjyqësor të
paraqitet në Komisariatin e Policisë Fier, pranë Oficerit të Policisë gjyqësore të martën e
parë dhe të trete te çdo muaji, ora 12.00.
- Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i te ndaluarit Aleksandër Myrtaj nga dhomat e
paraburgimit, nëse ai nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale apo për ndonjë dënim te
dhënë me vendim gjyqësor.
- Ngarkohet Prokuroria dhe policia gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi.
7. Kundër këtij vendimi, më datë 14.04.2014, ka paraqitur rekurs Prokurori
pranë Prokurorisë së apelit Vlorë, me anë të të cilit kërkon: Prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë Fier, duke
parashtruar edhe shkaqet përkatëse të cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
8. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i prokurorisë

është i pabazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i tillë nuk duhet të
pranohet.
418
9. Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë në lidhje me ndryshimin e masës së
sigurimit është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural, çka ka sjellë si pasojë që
vendimi të jetë i pacenueshëm.
10. Kolegji Penal vlerëson se Gjykata e Apelit Vlorë e cila ka ndryshuar vendimin
penal të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, në lidhje me masën e sigurimit ndaj personit nën
hetim Aleksandër Myrtaj nga ajo e “arrestit në burg” në atë “Detyrim për tu paraqitur në
policinë gjyqësore”, ka marrë parasysh kriteret e përgjithshme për caktimin e masave të
sigurimit (neni 229 i Kodit të Procedurës Penale”) dhe rrethanat konkrete që kanë ekzistuar,
duke vlerësuar kështu për mos aplikimin e kritereve të veçanta për caktimin e masës së
sigurimit arrest në burg (neni 230 i K.Pr.Penale1).
11. Nisur nga rrethanat e faktit, nga gjykatat është pranuar se ndaj personin nën
hetim Aleksandër Myrtaj ka një dyshim të arsyeshëm të bazuar në prova se ka konsumuar
veprën penale të “Korrupsion pasiv i personave që ushtrojnë funksione publike”, parashikuar
nga neni 259 i Kodit Penal.
12. Vepra penale “Korrupsion pasiv i personave që ushtrojnë funksione publike”,
parashikuar nga neni 259 i Kodit Penal, për të cilën dyshohet shtetasi Aleksandër Myrtaj nuk
rezulton të jetë parashkruar, amnistuar apo depenalizuar çka plotëson formalisht mundësinë e
zbatimit ndaj tij të një mase sigurimi.
13. Për sa i përket nevojave të sigurimit, gjykatat më të ulëta kanë pasur qëndrime
të ndryshme për sa i përket llojit të masës së sigurimit personal që duhet të vendoset ndaj
personit nën hetim, Aleksandër Myrtaj.
14. Kolegji Penal çmon se i argumentuar është caktimi i masës së sigurimi
personal “Detyrimi për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”, nga ana e gjykatës së apelit
Vlorë, nisur nga rrezikshmëria shoqërore e veprës dhe sanksionit që ajo parashikon. Ky
argumentim për sa i përket arsyetimit konkret të rrethanave të çështjes dhe të analizimit të
personalitetit të të dyshuarit, është i drejtë në lidhje me nevojën e caktimit të kësaj mase
sigurimi personal.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se masa e sigurimit
“Detyrimi për tu paraqitur në policinë gjyqësore”, parashikuar nga neni 234 i Kodit të
Procedurës Penale i përgjigjet rëndësisë së faktit dhe rrezikshmërisë shoqërore të autorit dhe
se ka vend që ndaj personit nën hetim Aleksandër Myrtaj, kjo masë të mbetet në fuqi.
16. Vepra penale “Korrupsion pasiv i personave që ushtrojnë funksione publike”,
parashikuar nga neni 259 i Kodit Penal është vepër me rrezikshmëri të theksuar shoqërore për
shkak të marrëdhënies juridike e cila cenohet, parashikimit të saj si krim, duke pasur parasysh
se detyra e personit nën hetim ka qenë ajo e drejtuesit të zyrës vendore të regjistrimit të
pasurive të paluajtshme, Fier, si dhe sanksionit penal me marzhe të larta dënimi, deri në 8
(tetë) vjet burgim.
17. Në caktimin e masës së sigurimit personal ndaj shtetasit Aleksandër Myrtaj,
ky Kolegj vlerëson se gjykata e apelit Vlorë ka pasur parasysh kriteret e përgjithshme (neni
229/1/2 i K.Pr.Penale), duke analizuar rrethanat e faktit mbi mënyrën e kryerjes së veprës
penale. Kështu, gjykata e apelit ka arsyetuar se si masë sigurimi për të dyshuarin duhet të
caktohet ajo e “Detyrimit për tu paraqitur në policinë gjyqësore”, parashikuar nga neni 234 i
K.Pr.Penale. Kjo masë vjen plotësisht në përputhje me rrethanat e faktit që kanë rezultuar të
1
Neni 229 i Kodit të procedurës Penale
1. Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të
sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete.
Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal...”
Neni 230 “Kriteret e veçanta për caktimin e masës së arrestit në burg”
“1. Arresti në burg mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së
veçantë të veprës dhe të pandehurit...”.
419
provuara gjatë hetimit gjyqësor, por njëherësh edhe me masën e sanksionit të parashikuar nga
dispozita konkrete. Në rastin konkret për të dyshuarin plotësohen të gjithë kushtet e
parashikuara në këtë nen që përligjin caktimin e një mase të sigurimit personal.
18. Nisur për sa më sipër, në përfundim Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson
se nisur nga provat e paraqitura nga organi i akuzës dhe të administruara nga gjykata, çmon
që masa e sigurimit e vendosur nga gjykata e apelit Vlorë ajo e “Detyrimit për tu paraqitur në
policinë gjyqësore”, është një masë e drejtë, në përputhje e ecurinë e deritanishme të procesit
hetimor ndaj personit nën hetim, Aleksandër Myrtaj.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
19. Vendimi nr.160, datë 14.04.2015 i Gjykatës së Apelit Vlorë për sa i përket
ndryshimit të vendimit nr.155 (697), datë 28.02.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier në
lidhje me caktimin e masës së sigurimit personal “Detyrimit për tu paraqitur në policinë
gjyqësore” ndaj personit nën hetim Aleksandër Myrtaj është marrë në zbatim të ligjit
procedural dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 420/ç, 433/1, dhe 441, të Kodit
të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.160, datë 14.04.2015 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 23.09.2015
420
MENDIM PAKICE
Unë, anëtar i trupit gjykues, Shkëlzen Selimi nuk jam dakord me vendimin e
shumicës, përsa i përket lënies në fuqi të vendimit nr.160, datë 14.4.2015 të Gjykatës së
Apelit Vlorë, i cili ka ndryshuar vendimin penal nr.l55 (697), datë 28.02.2015, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Fier, në lidhje me llojin e masës së sigurimit të vendosur për shtetasin
nën hetim Aleksandër Myrtaj.
Mendoj se vendimi i drejtë në çështjen objekt gjykimi do të ishte prishja e
vendimit të lartpërmendur të gjykatës së apelit dhe lënia në fuqi e vendimit të gjykatës
së shkallës së parë, i cili ka caktuar për personin nën hetim masën e sigurimit të
“arrestit në burg” të parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale, për arsyet
të cilat do t’i parashtrojmë si më poshtë vijon:
1. Gjykata e Apelit nuk ka marrë parasysh kriteret e përgjithshme për caktimin e masave
të sigurimit (neni 229 i Kodit të Procedurës Penale) dhe rrethanat konkrete që kanë
ekzistuar të cilat bëjnë të aplikueshëm kriteret e veçanta për caktimin e masës së
sigurimit arrest në burg (neni 230 i K.Pr.Penale).
2. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit ka rezultuar se nga ana e Sektorit Kundër
Krimit Financiar, pranë Drejtorisë së Policisë Qarku Fier, është vënë në dijeni
Prokuroria pranë Gjykatës se Shkallës së Parë Fier, se shtetasi Aleksandër Myrtaj, në
detyrën e Regjistruesit në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier, në
bashkëpunim me persona të tjerë kryejnë veprime korruptive në procedurat e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme, rifreskimit në kartelat e pasurive dhe
pasqyrimet e ndryshme në lidhje me to.
3. Sipas informacionit të policisë gjyqësore, në kryerjen e kësaj veprimtarie, shtetasi
Aleksandër Myrtaj ndihmohej nga punonjës të tjerë të kësaj zyre. Në funksion të
hetimit janë ndërmarrë nga prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier një sërë veprimesh
procedurale si përgjime telefonike, vëzhgime, këqyrje e praktikave të regjistrimit të
pronave, pyetja e personave që kanë dijeni për rrethanat e hetimit nga ku rezultojnë
dyshime të arsyeshme se shtetasi Aleksander Myrtaj, duke qenë me detyrën e
kryeregjistruesit të ZVRPP Fier (nga data 10.10.2013-18.09.2014), ka kryer veprime
korruptive në procedurat e regjistrimit të pasurive të paluajtshme, rifreskimet e
kartelave të pasurive dhe pasqyrimet e ndryshme në lidhje me to.
4. Nga përgjimet e bisedave me audio dhe video (të kryera sipas vendimit të gjykatës në
zyrën e regjistruesit te ZVRPP Fier) dyshohet se aktet korruptive ky shtetas i kryente
kryesisht në ambientet e zyrës. Përgjatë këtij lloj përgjimi për vetëm 10 ditë nën
survejim, nga data 08.09.2014-18.09.2014, dyshohet se gati çdo ditë janë kryer
veprime korruptive si dhënie dhe marrje parash në zarf ose jo, kryeregjistruesit
Aleksandër Myrtaj, nga ana e punonjësve të ZVRPP, Kastriot Rakipaj (specialist
Hartograf nga data 15.11.2006 e në vazhdim), Hidri Zani (specialist jurist nga data
04.02.2013 e në vazhdim), Altin Malaj (specialist i IT nga data 30.04.2010 e në
vazhdim).
5. I pyetur në cilësinë e personit nën hetim, shtetasi Aleksandër Myrtaj ka pretenduar
rrethana të tjera të faktit, duke i mohuar akuzat në ngarkim të tij.
6. Përsa i përket nevojave të sigurimit gjykata e apelit ka argumentuar caktimin si masë
sigurimi personal “detyrimin për t’u paraqitur në policinë gjyqësore” me
rrezikshmërinë e autorit, dhe mungesën e ekzistencën e disa arsyeve të rëndësishme,
siç janë rreziku që personi të largohet, rreziku i ndërhyrjes në procesin e drejtësisë,
dmth për të parandaluar një krim tjetër dhe e fundit, për të ruajtur rendin publik. Ky
argument nuk është i drejtë në lidhje me nevojën e caktimit të masës së sigurimit.
7. Unë, gjyqtari i pakicës, jam i mendimit se masa e sigurimit “detyrim për t’u paraqitur
në policinë gjyqësore” nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit dhe rrezikshmërisë
421
shoqërore të autorit dhe se masa e sigurimit më e përshtatshme në rastin konkret do të
ishte ajo e “arrestit në burg” e parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.
8. Nga shqyrtimi i akteve të paraqitura gjatë shqyrtimit të kërkesës së prokurorit për
caktimin e masës së sigurimit provohet dyshimi se personi nën hetim Aleksandër
Myrtaj ka kryer veprën penale të “Korrupsion pasiv i personave që ushtrojnë
funksione publike”, parashikuar nga neni 259 i Kodit Penal. Ai duke qenë në detyrën
e Regjistruesit në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier, në
bashkëpunim me persona të tjerë kryejnë veprime korruptive në procedurat e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme, rifreskimit në kartelat e pasurive dhe
pasqyrimet e ndryshme në lidhje me to.
9. Vepra penale për të cilën dyshohet autori paraqet rrezikshmëri të theksuar shoqërore
parashikohet nga neni 259 i Kodit Penal ku si dënim parashikohet vetëm ai me burgim
nga dy deri në tetë vjet. Vepra penale “Korrupsion pasiv i personave që ushtrojnë
funksione publike”, parashikuar nga neni 259 i Kodit Penal është vepër me
rrezikshmëri të theksuar shoqërore për shkak të marrëdhënies juridike e cila cënohet,
parashikimit të saj si krim si dhe sanksionit penal me marzhe të larta dënimi.
Gjithashtu tregon për rrezikshmëri të theksuar të subjektit, i cili është një person i
ngarkuar me detyrë shtetërore ishte përgjegjës për veprimtarinë e ZRPP, Fier, duke i
përcaktuar detyrat punonjësve të zyrës, filluar dhe ndjekur regjistrimin e parë të
pasurive të paluajtshme deri në përfundimin dhe gjithë detyrat e tjera të përcaktuara
në ligj e akte nënligjore të dala në zbatim të tij.
10. Në caktimin e masës së sigurimit personal ndaj shtetasit Aleksandër Myrtaj, gjykata e
apelit ka anashkaluar kriteret e përgjithshme (neni 229/1/2 të K.Pr.Penale) ashtu dhe
kriteret e veçanta (neni 230/1 i K.Pr.Penale), pa bërë analizë konkrete të rrethanave të
faktit mbi mënyrën e kryerjes së veprës penale. Kështu në bazë të akteve të fashikullit
të masës së sigurimit rezulton se aktet korruptive të shoqëruara me marrje lekësh ky
shtetas i kryente kryesisht në ambientet e zyrës dhe në bashkëpunim me persona të
tjerë punonjës pranë ZVRPP, Fier.
Shkëlzen Selimi
422
Nr. 52102-00527-00-2014 Regj.Themeltar
Nr. 00-2015 – 2449 i Vendimit (146)
VENDIM


RRETHIT GJYQËSOR TIRANË.
I GJYKUARI: ALDO MORINA
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Vrasje me dashje”
parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.723, datë 06.06.2013, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Aldo Morina për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me dashje” parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal dhe dënimin e tij
në bazë të këtij neni me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurin
Aldo Morina me 8 (tetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestimit të tij në flagrancë, 01.01.2013 dhe
të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.

Ndryshimin e vendimit penal nr.723, datë 06.06.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Aldo Morina për veprën penale“Vrasja në
kushtet e tronditjes së fortë psikike”dhe në bazë të nenit 82 të K.Penal,dënimin
e tij me 6 (gjashtë)vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1të K.Pr.Penale, dënimin e të pandehurit Aldo
Morina, përfundimisht me 4(katër) vjet burgim.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 27.02.2014, Prokuroria

pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila kërkon: Prishjen e vendimit nr.69, datë 29.01.2014
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimin nr.723, datë 06.06.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
423
- Ndryshe nga sa arsyetohet nga gjykata e apelit rezulton se nuk jemi përpara rastit të
tronditjes së fortë psikike;
- Së pari: rezulton se marrëdhënia e së jëmës së të pandehurit me viktimën është e
hershme dhe ka vazhduar pavarsisht kundërshtimeve të bashkëshortit dhe djemve të
saj, të cilët edhe më parë kanë ushtruar dhunë fizike ndaj viktimës për të mundësuar
ndërprerjen e kësaj marrëdhënieje. Pra kemi të bëjmë me një konflikt të shtrirë në
kohë dhe mungon tërësisht elementi “çast i papritur”, i cili është i domosdoshëm për
të patur elementin e tronditjes së fortë psikike;
- Së dyti: ditën e ngjarjes i pandehuri e ka konstatuar viktimën dhe ka qëndruar në pritje
në asaj që do ndodhte, duke ruajtur veprimet e viktimës dhe nënës së tij element ky që
tregon gjakftohtësi;
- Së treti: gjendja e nënës në makinën e viktimës nuk ka qenë ngjarje e papritur por
përkundrazi diçka e monitoruar nga i pandehuri;
- Së fundmi: Jo çdo fyerje çon domosdoshmërisht në humbjen e aftësisë së individit për
të kontrolluar veprimet e tij;
- Mënyra e ekzekutimit tregon për vendosmëri të madhe të autorit në kryerjen e veprës
dhe për motivin e tij;
- Për këto shkaqe vendimi i Gjykatës së Apelit është i pabazuar në prova e në ligj.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 26.02.2014,i gjykuari Aldo

Morina, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.69, datë
29.01.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe t’i japë faktit përcaktimin e kapërcimin e nevojës
ekstreme dhe duke e dënuar të pandehurin Aldo Morina me kohën e burgimit që ai ka kryer.

- Gjykata e Apelit kishte të gjitha mundësitë të cilësonte juridikisht veprën si të kryer
në kapërcim të kufive të mbrojtjes së nevojshme duke dhënë një masë dënimi më të
butë dënimi për të pandehurin;
- I gjykuari e ka kryer veprën në kushtet e mbrojtjes së nevojshme pasi ka mbrojtur
veten dhe nënën e tij nga një sulm pasi viktima në moment ka tentuar të hapër
kroskotin dhe të nxjerrë një armë të rrezikshme për jetën;
- I gjykuari ka qenë përpara një sulmi të padrejtë, të çastit dhe real që vjen pas cënimit
të nderit dhe dinjitetit të tij dhe familjes së tij;
- Gjykata edhe në llojin dhe masën e dënimit të dhënë duhet të vlerësonte drejt
subjektin, i cili është i ri dhe shumë patriot, ka dhënë kontribute në luftë në emër të
moralit të kombit dhe ka kryer detyra shumë të vështira, ku ka parë dhe përballuar
situata lufte dhe gjakderdhje, ku ka ndërhyrë me trimërinë dhe profesionalizmin e tij,
duke mbrojtur jetën e shtetasve të huaj në mision, ku ka vënë kokën në rrezik dhe kur
dihet botërisht se shokët e tij janë vrarë dhe kanë rënë në këtë detyrë rrezik të cilin e
ka patur dy herë dhe i gjykuari në mision;
- I gjykuari është një djal i ri që vjen nga një familje punëtore, me disa çertifikata
vlerësimi ndërkombëtare dhe përvojë praktike në profesion, një djalë shembullor që
për rreth katër vjet mban dhe peshën e kryefamiljarit në një moshë shumë të re (dtl.
1988), me vështirësi familjare, të një vëllai dhe motre më të vogël, duke qenë vetë
kudo dhe kurdoherë në kubën e jetës një njeri shembullor dhe me vlera.
424
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen SELIMI; prokurorin Arqilea Koça, i cili
kërkoi prishjen e vendimit nr.69, datë 29.01.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.723, datë 06.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; mbrojtësin e
caktuar kryesisht për të gjykuarin Aldo Morina, av.Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi
të vendimit të gjykatës së apelit; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi
VËREN
Se vendimi nr.69, datë 29.01.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim
dhe interpretim të gabuar të ligjit procedural e material penal dhe si i tillë do të prishet, dhe
do të lihet në fuqi vendimit i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Nga shqyrtimi gjyqësor në të dy shkallët e gjykimit rezulton të jenë provuar këto

rrethana fakti:
1. I gjykuari Aldo Morina ka qenë efektiv i Repartit të Forcave Speciale nr.1050, Zall
Herr, Tiranë. Për shkak të funksionit si ushtarak ai ka qenë i pajisur me armatim
luftarak personal, pistoletë tip “Bereta”.
2. Viktima Mehmet Beqiri punonte si shofer taksie me automjetin e tij me targë TR
8428 A. Rreth vitit 2006 viktima Mehmet Beqiri ka krijuar lidhje jashtëmartesore me
shtetasen Mbaresa Morina, e cila është nëna e të gjykuarit Aldo Morina. Ky fakt është
vënë re dhe nga familjarët e shtetases Mbaresa Morina dhe i gjykuari Aldo Morina i
ka kërkuar viktimës Mehmet Beqiri që të mos krijonte konflikte familjare.
3. Më datë 01.01.2013, rreth orës 14:00, i gjykuari Aldo Morina ka dalë nga banesa së
bashku Mbaresa Morina, me qëllim që ta dërgonte me automjetin e tij në vendin e saj
të punës,në QSUT “Nënë Tereza”. Pasi ka dalë nga territori i Spitalit të Pediatrisë, i
gjykuari Aldo Morina ka konstatuar se viktima Mehmet Beqiri me automjetin e tij,
ndodhej pranë godinës së spitalit. Në këtë moment, i gjykuari Aldo Morina ka
dyshuar se mos nëna e tij do të takohej me viktimën Mehmet Beqiri dhe për këtë
qëllim ka parkuar automjetin e tij buzë rrugës automobilistike. Shtetasi Mehmet
Beqiri është futur në një rrugicë përballë godinës së Spitalit Pediatrik. Pas disa
çastesh i gjykuari Aldo Morina ka konstatuar se shtetasja Mbaresa Morina ka dalë nga
godina e Spitalit dhe është futur në të njejtën rrugicë ku ishte futur dhe shtetasi
Mehmet Beqiri. Pas kësaj, i gjykuari Aldo Morina ka ndjekur nga pas nënën e tij dhe
ka konstatuar se ajo është futur në automjetin e viktimës Mehmet Beqiri, i cili ishte i
ndaluar. I gjykuari Aldo Morina është afruar pranë automjetit të viktimës Mehmet
Beqiri dhe ndërmjet tyre ka filluar një debat me fjalë. Gjatë debatit i gjykuari Aldo
Morina ka nxjerrë nga brezi pistoletën e tij, të cilën e mbante për shkak të detyrës dhe
ka qëlluar disa herë mbi shtetasin Mehmet Beqiri, i cili ishte i ulur në vendin e
drejtuesit të automjetit, duke i shkaktuar atij vdekjen e menjëhershme.
4. Pas kësaj i gjykuari Aldo Morina ka nxjerrë nga vendi i pasëm i pasagjerit shtetasen
Mbaresa Morina dhe te dy janë larguar nga vendi i ngjarjes.
5. Më pas i gjykuari Aldo Morina me automjetin e tij ka shkuar në Repartin Ushtarak
nr.1050, ku ka vënë në dijeni eprorët e tij për ngjarjen dhe më pas është dorëzuar në
policinë gjyqësore.
6. Gjatë kqyrjes së vendit të ngjarjes janë gjetur dhe sekuestruar 5 gëzhoja luftarake.
Gjithashtu Aldo Morina ka dorëzuar edhe armën.
7. Në bazë të aktit të ekspertimit mjeko-ligjor nr.01, datë 29.01.2013, mbi ekzaminimin
e kufomës së shtetasit Mehmet Beqiri, ka rezultuar se në trupin e tij janë konstatuar
425
plagë të shkaktuara si pasojë e qitjeve me armë. Drejtimi i qitjes ka qenë kryesisht
nga mbrapa-përpara dhe nga e majta në të djathtë. Qitjet janë bërë në distancë të afërt.
Shkaku i vdekjes ka qenë shoku i rëndë traumatik-hemoragjik, si pasojë e kalimit të
predhave në trup.
8. Gjatë hetimeve paraprake i gjykuari Aldo Morina ka pranuar faktin se autori i vrasjes
ka qenë ai. Në lidhje me shkakun e kësaj ngjarje i gjykuari Aldo Morina ka
pretenduar se fillimisht është marrë në telefon nga nëna e tij, shtetasja Mbaresa
Morina dhe është vënë në dijeni se shtetasi Mehmet Beqiri i kishte dalë përpara dhe
po e kërcënonte. Menjëherë pas kësaj telefonate, ai ka zbritur nga automjeti i tij dhe
është drejtuar për tek rrugica ku ndodhej automjeti i shtetasit Mehmet Beqiri, pasi ai
është afruar pranë automjetit të drejtuar nga ana e shtetasit Mehmet Beqiri, automjet i
cili ishte i ndaluar, ndërmjet tij dhe shtetasit Mehmet ka lindur një debat me fjalë, ku
shtetasi Mehmet Beqiri ndër të tjera e ka ofenduar dhe sharë me fjalë të rënda për të
dhe nderin e familjes së tij. I ndodhur në këto kushte i gjykuari Aldo Morina ka
nxjerrë nga brezi pistoletën dhe me të ka qëlluar mbi shtetasin Mehmet Beqiri, duke i
shkaktuar vdekjen.
9. Gjatë hetimeve ky pretendim i të gjykuarit Aldo Morina, se është njoftuar nëpërmjet
telefonit celular nga nëna e tij, shtetasja Mbaresa Morina, në lidhje me kërcënimin që
i bënte shtetasi Mehmet Beqiri asaj, nuk është provuar, por përkundrazi është rrëzuar
nga provat e administruara si procesverbalet e kqyrjes së telefonit celular të të
gjykuarit dhe të shtetases Mbaresa Morina. Nëpërmjet kqyrjes së këtyre aparateve
telefonike celulare, fakt i pasqyruar me procesverbalin e datës 01.01.2013, nuk
rezulton që ndërmjet të gjykuarit dhe nënës së tij të jetë kryer ndonjë bisedë
telefonike në momentin përpara ngjarjes. Gjithashtu pretendimi i të gjykuarit nuk ka
gjetur mbështetje as nga deklarimi i dhënë gjatë fazës së hetimeve paraprake nga
shtetasja Mbaresa Morina, deklarim ky i cili pasqyrohet në procesverbalin e datës
01.01.2013. Ndërsa përsa i përket faktit se i gjykuari Aldo Morina është sharë dhe
ofenduar me fjalë fyese nga shtetasi Mehmet Beqiri, ky pretendim i të gjykuarit
mbështetet edhe nga deklarimi i dhënë nga shtetasja Mbaresa Morina.
10. I gjykuari Aldo Morina ka pretenduar se shtetasi Mehmet Beqiri ka tentuar të nxjerrë
një thikë nga kroskoti i automjetit të tij e për këtë shkak i gjykuari Aldo Morina ka
qëlluar mbi viktimën me armën e zjarrit. Ky pretendim i të gjykuarit Aldo Morina
nuk gjen mbështetje sipas prokurorit me provat e tjera, e konkretisht me
proçesverbalin e kqyrjes së vendit të ngjarjes. Është e vërtetë që në kroskotin e mjetit
të viktimës është gjetur dhe sekuestruar një thikë me gjatësi 27 cm, por sipas
proçesverbalit të kqyrjes së vendit të ngjarjes dhe të automjetit konstatohet se kapaku
i kroskotit është gjetur i mbyllur. Gjithashtu trupi i viktimës Mehmet Beqiri është
gjetur në pozicion të ulur mbi sediljen e drejtuesit të automjetit dhe jo i përkulur për
nga vendi ku ndodhet kroskoti i mjetit.
11. Në këto rrethana Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka dërguar për gjykim çështjen
penale në ngarkim të të gjykuarit Aldo Morina duke e akuzuar për kryerjen e veprës
penale të “Vrasje me dashje” parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal.
12. Në gjykim,i gjykuari Aldo Morina nëpërmjet përfaqësuesit të tij ka kërkuar
ndryshimin e cilësimit ligjor, duke u deklaruar fajtor për veprën penale të parashikuar
nga Neni 82 ose Neni 83 i K.Penal, dhe dënimin sipas kësaj dispozite.

vendosur:
426
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Aldo Morina për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me dashje” parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë
të këtij neni me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
ii. Në aplikim të nenit 406 të KPPenale e dënon përfundimisht të pandehurin Aldo
Morina me 8 (tetë) vjet burgim.
iii. Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestimit të tij në flagrancë, 01.01.2013 dhe të
kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Ndryshimin e vendimit penal nr.723, datë 06.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë si më poshtë:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Aldo Morina për veprën penale: “Vrasja në kushtet
e tronditjes së fortë psikike” dhe në bazë të nenit 82 të K.Penal, dënimin e tij me 6
(gjashtë) vjet burgim.
ii. Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin e të pandehurit Aldo Morina,
përfundimisht me 4 (katër) vjet burgim.
15. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 27.02.2014, Prokuroria
pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila kërkon: Prishjen e vendimit nr.69, datë
29.01.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimin nr.723, datë
06.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; duke parashtruar shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
16. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 26.02.2014, i gjykuari
Aldo Morina, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Ndryshimin e vendimit
nr.69, datë 29.01.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe t’i japë faktit përcaktimin e
kapërcimin e nevojës ekstreme dhe duke e dënuar atë me kohën e burgimit që ai ka
kryer; duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
17. Gjykata e Apelit Tiranë, e ka gjetur të gabuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë
dhe ndër të tjera arsyeton se: “...Gjykata e Apelit çmon se cilësimi juridik i veprës si
nga ana e Prokurorisë dhe nga Gykata e faktit nuk është i drejtë në rastin konkret.
Konkretisht, i pandehuri Aldo Morina akuzohet për kryerjen e veprës penale “Vrasja
me dashje” e parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal. Duke analizuar veprimet e të
pandehurit në raport me elementët e kësaj figure vepre penale, nga analiza e anës
objektive, veprimet e kryera nga i pandehuri Aldo Morina, rezulton se ai ka kryer
veprën penale të vrasjes (këtu gjykata mban parasysh mjetin e përdorur, armë zjarri e
përshtatshme për të shkaktuar humbjen e jetës së personit, numrin e qitjeve, i
pandehuri ka qëlluar katër – pesë herë, faktin që ka qëlluar drejtëpërdrejtë vendit ku
ndodhej i dëmtuari). Gjithashtu, Gjykata e Apelit vëren se përmbushen edhe disa nga
elementët e tjerë të kësaj figure vepre penale, ana objektive dhe subjekti, por, nuk
mjafton vetëm kaq për t’i cilësuar veprimet e të pandehurit sipas nenit 76 të K.Penal.
Në analizë të rrethanave të kryerjes së veprës nga i pandehuri, Gjykata e Apelit vëren
se në momentin e kryerjes së saj, mbi të pandehurin kanë ndikuar disa kushte apo
rrethana të veçanta. Kushtet dhe rrethanat e kryerjes së veprës janë provuar
plotësisht nga aktet e dosjes hetimore dhe gjyqësore...Gjykata e Apelit konkludon :
megjithëse i pandehuri e ka kryer veprën me dashje direkte, ajo është kryer në
rrethana të posaçme, në kushtet e tronditjes së fortë psikike...Duke analizuar
elementët e sipërcituar në dritën e fakteve dhe të rrethanave të çështjes konkrete,
Gjykata e Apelit arrin në konkluzionin se këta elementë plotësohen që të tre. Kështu:
Së pari: Në lidhje me ekzistencën, tek i pandehuri, të gjendjes së tronditjes së fortë
427
psikike, gjykata vëren se, vepra është kryer nga i pandehuri vetëm pasi viktima ka
kulmuar fyerjet e tij ndaj te pandehurit... Pikersisht kjo fyerje e rende dhe e
patolerueshme per nderin dhe dinjitetin e te pandehurit i ka shkaktuar atij (të
pandehurit) zemërim, inat të brendshëm. Në këto momente vetëdija, aftësia e të
pandehurit për të kuptuar dhe për të menduar pakësohen sepse mbizotëron afekti.
Pra, është ulur aftësia për të kontrolluar veprimet, vetëkontrolli i tij. Pikerisht kjo
fyerje ka shërbyer si shkak për t’i shkaktuar të pandehurit afektin fiziologjik, pra
tronditjen e fortë psikike...”.
IV. Në lidhje me rekursin
18. Kolegji Penal i gjykatës së Lartë e gjen të bazuar rekursin e paraqitur nga Prokurori,
N.432 i K.Pr.Penale, dhe si i tillë, vendimi nr.69, datë 29.01.2014 i Gjykatës së Apelit
Tiranë do të prishet për zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe material në lidhje me
kualifikimin e veprës penale dhe do të lihet në fuqi vendimi nr.723, datë 06.06.2013 i
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se vendimi i Gjykatës së Apelit është
rrjedhojë e një analize jo të saktë të provave dhe për këtë arsye ai duhet të prishet. Ky
vendim vjen në kundërshtim me parimet e sanksionuara në dispozitën e nenit 152 të
Kodit të Procedurës Penale1 në lidhje me kualifikimin e veprës penale te vrasjes me
dashje për këtë të gjykuar.
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se kualifikimi nga Gjykata e Apelit i
veprimeve të të gjykuarit Aldo Morina si “Vrasja në kushtet e tronditjes së fortë
psikike” dhe në bazë të nenit 82 të K.Penal 2 është i gabuar, duke arritur në
konkluzionin se me veprimet e tij ka kryer veprën penale të vrasjes me dashje,
parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal3.
21. Në bazë të provave të shqyrtuara në të dy shkallët e gjykimit ka rezultuar e provuar se
i gjykuari Aldo Morina në datë 01.01.2013 është ndodhur në rrethana aspak të
rastësishme në të njëjtin rrugë me viktimën Mehmet Beqiri.
22. Siç u parashtrua edhe më sipër në pjesën hyrëse të vendimit, viktima Mehmet Beqiri
prej vitit 2006 ishte në një lidhje jashtëmartesore me nënën e të gjykuarit, shtetasen
M.M. Ditën e ngjarjes datë 01.01.2013, i gjykuari pasi ka përcjellë nënën e tij për në
punë, ka vënë re se edhe i gjykuari ndodhej me makinën e tij pranë punës së nënës së
tij; është futur në një rrugicë përballë godinës së Spitalit Pediatrik. Pas disa çastesh i
gjykuari Aldo Morina ka konstatuar se nëna e tij, shtetasja M.M. ka dalë nga godina e
Spitalit dhe është futur në të njejtën rrugicë ku ishte futur dhe shtetasi Mehmet Beqiri.
Pas kësaj, i gjykuari Aldo Morina ka ndjekur nga pas nënën e tij dhe ka konstatuar se
ajo është futur në automjetin e viktimës Mehmet Beqiri, i cili ishte i ndaluar. I
gjykuari Aldo Morina është afruar pranë automjetit të viktimës Mehmet Beqiri dhe
ndërmjet tyre ka filluar një debat me fjalë.
23. Gjatë debatit i gjykuari Aldo Morina ka nxjerrë nga brezi pistoletën e tij, të cilën e
mbante për shkak të detyrës dhe ka qëlluar disa herë mbi shtetasin Mehmet Beqiri, i
1
N.152/1 K.Pr.Penale - Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i
nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre
në tërësi.
2
Vrasja e kryer në gjendje të tronditjes së fortë psikike
Vrasja me dashje e kryer në gjendje të tronditjes së fortë psikike të çastit shkaktuar nga dhuna ose fyerja e rëndë e viktimës
dënohet me burgim gjer në tetë vjet.
3
Neni 76 vrasja me dashje
Vrasja e kryer me dashje dënohet me burgim nga dhjetë gjer në njëzet vjet
428
cili ishte i ulur në vendin e drejtuesit të automjetit, duke i shkaktuar atij vdekjen e
menjëhershme. Pas kësaj i gjykuari Aldo Morina ka nxjerrë nga vendi i pasëm i
pasagjerit shtetasen Mbaresa Morina dhe të dy janë larguar nga vendi i ngjarjes.
Në lidhje me pretendimin e paraqitur në rekursin e prokurorit në lidhje me kualifikimin e

veprës penale
24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen plotësisht të bazuar pretendimin e prokurorit
se nuk jemi përpara veprës penale të “Vrasja e kryer në gjendje të tronditjes së fortë
psikike”.
25. Gjykata e apelit nuk ka arritur në një konkluzion logjik në lidhje me kualifikimin
ligjor që duhet ti bëhet faktit penal, përsa i përket kualifikimit ligjor që duhet t’i bëhet
marrëdhënies juridike që është cenuar nga veprimet e kundraligjshme të të gjykuarit
Aldo Morina.
26. Kolegji Penal vlerëson se veprimeve të kryera nga i gjykuari Aldo Morina i është
dhënë kualifikim i drejtë nga Gjykata e shkallës së Parë, duke e deklaruar fajtor për
veprën penale të “Vrasje me dashje” ndaj viktimës Mehmet Beqiri.
27. Kodi Penal ka përmbledhur në Kreun II të tij Veprat penale kundër personit, Krimet
Kundër jetës, të cilat kanë për objekt marrëdhënien juridike posaçërisht të mbrojtur
nga ligji penal që ka të bëjë me jetën si një e drejtë natyrore dhe fondamentale nga e
cila rrjedhin të gjitha të drejtat e individit. Në seksionin e I-rë janë përfshirë krimet
kundër jetës të kryera me dashje ku përcaktimi grupor i figurave të ndryshme të
veprave penale përcaktohet në bazë të elementit të anës subjektive dhe konkretisht
dashjes. Përkufizimi i dashjes si element i domosdoshëm i veprës penale është
parashikuar në pjesën e përgjithshme dhe konkretisht në nenin 15 të Kodit Penal1.
28. Kualifikimi ligjor i drejtë i veprës penale ka të bëjë para së gjithash me aplikimin e
ligjit penal nga gjykata për dhënien e një vendimi të drejtë e të bazuar në ligj. Në këtë
kuptim interpretimi i një elementi të ndërgjegjes së individit që kryen në një vepër
penale është sa e vështirë ashtu edhe e rëndësishme për përcaktimin e fajësisë
nëpërmjet kualifikimit ligjor. Natyrisht ky perceptim për gjykatën nuk duhet bërë mbi
baza subjektive por në bazë të “leximit” të veprimeve konkrete dhe të vlerësimit në
harmoni të të gjitha provave dhe të konkluzionit që del prej tyre.
29. Kolegji Penal vlerëson se Gjykata e Apelit ka gabuar kur ka arritur në konkluzionin se
veprimet e tij të kundraligjshme i gjykuari i ka kryer në gjendjen e tronditje së fortë
psikike.
30. “Vrasja me dashje”, parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal, dhe “Vrasja e kryer në
gjendje të tronditjes së fortë psikike”, parashikuar nga neni 82 i Kodit Penal, kanë të
përbashkët faktin se që të dyja kryhen me dashje.
31. Neni 48/b i K.Penal ka parashikuar se është rrethanë lehtësuese kur vepra penale është
kryer nën ndikimin e tronditjes psikike të shkaktuar nga provokimi ose veprimet e
padrejta të viktimes apo të ndonjë personi tjetër. Që të jemi përpara veprës penale të
parashikuar nga neni 82 i KPenal, duhet që të kemi gjendje të tronditjes së fortë
psikike, e cila të sjellë si pasojë humbjen totale të kontrollit e për këë shkak kryerjen e
vepres penale në këtë gjendje, gjë që nuk është provuar në rastin konkret.
32. Në të dy rastet e mësipërme, si rregull, viktima, në mënyrë të padrejtë shkakton, me
anë të fyerjes së rëndë ose dhunës, (siç u pretendua nga i gjykuari, se ishte telefonuar
nga nëna e tij pasi kërcënohej nga viktima Mehmet Beqiri, apo fyrjet e rënda që
1
Neni 15 K.Penal - Dashja
Vepra penale kryhet me dashje, kur personi i parashikon pasojat e veprës penale dhe dëshiron ardhjen e tyre ose, megjithëse i
parashikon dhe nuk i dëshiron ato, me ndërgjegje lejon ardhjen e tyre.
429
viktima i ka drejtuar të gjykuarit nga brenda automjetit) gjendjen e tronditjes psikike
të të gjykuarit, i cili, në atë çast, kryen veprimin e vet kriminal.
33. Dallimi midis figurave të mësipërme të krimit qëndron në nivelin e afektit fiziologjik
dhe për pasojë, nivelit të vetëdijes dhe aftësisë për të kuptuar, për të menduar dhe për
të kontrolluar veprimin.
34. Në rastin e vrasjes me dashje, në kuptim të nenit 76 të Kodit Penal, provokimi i
padrejtë i viktimës, krijon tronditje psikike të të pandehurit që gjithsesi nuk arrin
afektin fiziologjik, apo tronditjen e fortë psikike të çastit, të autorit të veprës penale
“Vrasje e kryer në gjendje të tronditjes së fortë psikike”, parashikuar nga neni 82 i
Kodit Penal.
35. Dashja nuk përjashton ekzistencën e shkakut provokues dhe as tronditjen në
momentin e përballjes me këtë shkak, por ajo që e diferencon këtë vepër penale nga
“vrasja e kryer në kushtet e tronditjes psikike” është pikërisht aftësia e personit për të
kontrolluar tronditjen dhe për të marrë një vendim të paafektuar nga kjo e fundit.
Koha që duhet për të stabilizuar gjendjen psikologjike dhe për të marrë një vendim të
paramenduar ndryshon në varësi të temperamentit të personit dhe vlerësohet nga
sjellja e tij.
36. Tronditja psikike, si rrethanë cilësuese e “Vrasjes”, sipas N.82 të K.Penal, ka një
sërë veçorish: tronditja psikike-afekt fiziologjik shumë i fortë që lind në mënyrë të
menjëhershme, të rrufeshme, si pasojë e shkakut provokues, zgjat pak çaste dhe më
pas kalon, gjatë kohëzgjatjes së të cilës personi konkret nuk ka kontrollin e plotë të
veprimeve të tija pasi vetëdija e tij errësohet duke mbizotëruar afekti. Ajo duhet të
jetë: i) e fortë-që errëson në shkallë të tillë vetëdijen dhe aftësinë e personit për të
kontrolluar veprimet e veta sa dikton sjelljen e tij, pra veprimet kryhen si pasojë e
këtij afekti. ii) e çastit: e aty për atyshme, aty lind dhe personi e kryen veprën në
moment. iii) shkaku provokues: Dhuna ose fyerja e rëndë nga ana e viktimës. Jo çdo
lloj dhune apo fyerje, por rast pas rasti si dhe duke patur parasysh çfarë konsiderohet
fyerje e rëndë nga një njeri mesatar.
37. Kolegji Penal,vlerëson se duke marrë në analizë elementët objektivë, rrethanat
konkrete dhe veprimet konkrete të të gjykuarit si: dijenia e lidhjes së nënës së tij me
viktimën që prej vitit 2006, pra ky nuk ishte një fakt as i mësuar rishtazi dhe as i
mësuar në moment aty për aty; ditën e ngjarjes, kur ka qenë në shtëpi përpara se të
çonte të jëmën në punë i gjykuari kishte mësuar se viktima kishte kaluar përpara
pallatit të tij (sipas deklarimeve të dhëna nga i vëllai i të gjykuarit); para ngjarjes, pasi
ka lënë të jëmën tek puna i gjykuari ka qëndruar në pritje duke vëzhguar. Pra ai ka
parë viktimën, nuk ka patur asnjë reagim të menjëhershëm por thjesht ka vëzhguar;
edhe kur është afruar tek makina ku ishte viktima dhe nëna e tij i gjykuari nuk ka
qëlluar por ka debatuar me viktimën me fjalë.
38. Pra deri në këtë moment nuk ka asnjë veprim instiktiv të kryer nga i gjykuari çka
tregon se ai nuk ka qenë në ndikimin e ndonjë afekti fiziologjik, por ai qëndron në
ruajtje, i ndjek këto veprime dhe më pas shkon në vendin ku ndodhen ata ndërkohë që
me vete, për shkak të punës që ai kryen ka një armë zjarri, pistoletë, që për nga natyra
e tij është i tillë që sjell dhe pasojën e dëshiruar (vdekjen e viktimës). Ai nuk ka
shkuar ta vrasë viktimën sapo e ka parë, as menjëherë sapo e ka gjetur në makinë me
nënën e tij. Pra, këto veprime flasin për temperamentin dhe natyrën e të pandehurit si
një person i matur.
39. Pra, pavarësisht se i pandehuri është tronditur, nga veprimet e tij rezulton se ai ka
qenë në gjendje ta kontrollojë tronditjen dhe njëkohësisht, të marrë një vendim të
paafektuar nga kjo tronditje në lidhje me kryerjen e veprës penale.
430
40. Fakti që ai pasi e ka parë viktimën dhe nuk ka reaguar menjëherë ndaj tij, tregon se ai
nuk ka qenë në kushtet e një tronditje të tillë sa t’i errësohej ndërgjegja dhe mos të
kontrollonte veprimet e tij por përkundrazi, tregon për një kontroll dhe zotërim të
situatës.
41. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke analizuar sa më sipër, arrin në konkluzionin
se: në çështjen objekt gjykimi nuk ka patur fyerje të rëndë nga viktima M.B të tillë që
në moment (e çastit) të shkaktojë tronditje të fortë psikike tek i gjykuari duke e bërë
atë të veprojë në kushtet e vetëdijes së errësuar dhe nën nën ndikimin e këtij afekti.
Në këto rrethana e gjen të drejtë konkluzionin e gjykatës së shkallës së parë se i
gjykuari Aldo Morina me veprimet e tij të kundraligjshme ka konsumuar elementët e
veprës penale të “Vrasje”, me dashje, sipas N.76 të K.Penal.
Në lidhje me pretendimet e paraqitura në rekursin e të gjykuarit, për kualifikimin e veprës

penale si Vrasje të kryer në kapërcim të kufive të mbrojtjes së nevojshme
42. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i gjen të pabazuara këto pretendime dhe si pasojë
rekursi i të gjykuarit nuk do të pranohet. I gjykuari Aldo Morina ka pretenduar
rrethana të tjera të fakti; se shtetasi Mehmet Beqiri ka tentuar të nxjerrë një thikë nga
kroskoti i automjetit të tij e për këtë shkak i gjykuari Aldo Morina ka qëlluar mbi
viktimën me armën e zjarrit. Por ky pretendimin rezultoi tërësisht i pabazuar, duke iu
referuar procesverbalit të kqyrjes se vendit të ngjarjes; në kroskotin e mjetit të
viktimës është gjetur dhe sekuestruar një thikë me gjatesi 27 cm, por konstatohet se
kapaku i kroskotit është gjetur i mbyllur. Gjithashtu trupi i viktimës Mehmet Beqiri
është gjetur në pozicion të ulur mbi sediljen e drejtuesit të mjetit dhe jo i përkulur për
nga vendi ku ndodhet kroskoti i mjetit.
43. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se nuk jemi përpara veprës penale,vrasja e
kryer në kapercim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme, parashikuar nga neni 83 i
KPenal. Ne rastin konkret i gjykuari nuk ka qenë i detyruar të mbrojë jetën, shëndetin,
të drejtat e interesat e tij ose të një tjetri, nga një sulm i padrejtë, i vertetë dhe i çastit,
që të përjashtohet nga përgjegjësia penale. Nuk ka patur një sulm i)të padrejtë, ii) të
vertetë dhe iii) të çastit, i cili të ketë cenuar jetën, shëndetin, të drejtat dhe interesat e
të gjykuarit apo të nënës së tij. Rezulton se ka patur vetëm fyerje (edhe këto vetem
sipas deklarimeve të të gjykuarit dhe të nënës se tij). Pra i gjykuari nuk mund të
përjashtohet nga pergjegjesia penale në bazë të nenit 19 të KPenal. Gjithashtu sipas
këtij neni edhe kur kemi ndonjë sulm të padrejtë, të vërtetë dhe të çastit, i cili të ketë
cenuar jetën, shëndetin, të drejtat dhe interesat e personit ose të një tjetri, karakteri i
mbrojtjes duhet të jetë në proporcion me rrezikshmërinë e sulmit. Mospërputhja
haptazi ndërmjet tyre përbën kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme.
44. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe material penal, në lidhje me deklarimin
fajtor të të gjykuarit Aldo Morina për veprën penale “Vrasja e kryer në gjendje të
tronditjes së fortë psikike”, duke ndryshuar kualifikimin e veprës penale,e duke lënë
në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë pasi i gjykuari me veprimet e tij ka
konsumuar veprën penale të “Vrasjes me dashje”, të parashikuar nga neni 76 i Kodit
Penal.
431
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 gërma “d” të Kodit të
Proçedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.69, datë 29.01.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.723, datë 06.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 23.09.2015
432
Nr.00-2015-2454 Vendimi (147)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 23/09/2015, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.52102-

00002-00-2014 Regj.Them.,që i përket:

RRETHIT GJYQËSOR DURRËS
TË PANDEHUR: ANDRIT TOÇI
ARMANDO XHEKA
ERVIS XHEKA
A K U Z A:
“Vrasje me dashje”, “Moskallzim krimi”,
“Veprime që pengojnë zbulimin e së vërtetës”
Baza Ligjore: Nenet 76, 300, 301 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës,me vendimin nr.(11-2012-6112)465, datë

Deklarimin fajtor të të pandehurit Ervis Xheka për veprën penale të "Vrasjes
me dashje" dhe në bazë të nenit 76, 48 gërma "b" e "ç" dhe 49 të K.Penal e
dënon me 12 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e dënimit penal të dhënë dhe
përfundimisht i pandehuri Ervis Xheka dënohet me 8 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim i fillon të pandehurit Ervis Xheka nga dita e
arrestimit të tij datë 17.12.2011 dhe të kryhet në burgun e sigurisë së
zakonshme.
Deklarimin fajtor të pandehurit Armando Xheka për veprën penale të
"Moskallëzimit të krimit" dhe në bazë të nenit 300/ 1, 48 gërma "ç" dhe 49 të
K.Penal e dënon me 3 muaj e 15 ditë burgim.
përfundimisht i pandehuri Armando Xheka dënohet me kohën e qëndrimit të
tij në dhomat e paraburgimit, nga dt.17.12.2011 deri më dt.01.02.2012.
Deklarimin fajtor të pandehurit Andrit Toçi për veprën penale të
"Moskallzimit të krimit" dhe në bazë të nenit 300/1, 48 gërma "ç" dhe 49 të
K.Penal e dënon me 2 muaj burgim.
433
Deklarimin fajtor të pandehurit Andrit Toçi për veprën penale të "Veprimeve
që pengojnë zbulimin e së vërtetës" dhe në bazë të nenit 301, 48 gërma "ç" dhe
49 të K.Penal e dënon me 2 muaj burgim.
Në bashkim të dënimeve, konform nenit 55 të K.Penal, i pandehuri Andrit
Toçi dënohet me 3 muaj e 15 ditë burgim.
përfundimisht i pandehuri Andrit Toçi dënohet me kohën e qëndrimit të tij në
dhomat e paraburgimit, nga dt. 17.12.2011 deri më dt. 01.02.2012.
Provat materiale, automjet i sekuestruar tip “Mercedes Benz” me targë TR
3260 R, t’i kthehet shtetasit Përparim Xheka, në zbatim të nenit 190 gërma "ç"
të K.Pr.Penale.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2013-1509, datë 21.10.2013, ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit penal nr.(11-2012-6112) 465, datë 20.07.2012 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës, për të pandehurin Ervis Xheka në këtë
mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ervis Xheka për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes së kryer në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme” dhe
bazuar në nenin 83 të Kodit Penal e dënon atë me 5 (pesë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurin
Ervis Xheka me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit fillon më datë 17.12.2011 dhe të vuhet në një burg të
Lënien në fuqi të vendimit penal nr.(11-2012-6112)465, datë 20.07.2012 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës për sa i përket të pandehurve Armando
Xheka dhe Andrit Toçi, si dhe për pjesët e tjera të këtij vendimi.
Kundër këtij vendimi, më datë 14.11.2013,ka paraqitur rekurs Prokuroria pranë

Gjykatës së Apelit Durrës, me anë të cilit kërkon:
Prishjen e vendimit nr.10-2013-1509 (482), datë 21.10.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.(l1-2012- 6112) 465, datë 20.07.2012 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Durrës në lidhje me të pandehurin Ervis Xheka.
Lënien në fuqi të vendimit nr.10-2013-1509 (482), dt.21.10.2013 të Gjykatës së Apelit
Durrës në pjesët e tjera të tij.
Shkaqet që paraqiten në rekurs janë:

- Gjykata e Apelit ka ndryshuar cilësimin juridik të veprës penale në ngarkim të të
pandehurit Ervis Xheka pa u bazuar në provat e administruara në dosje. Gjykata e
Apelit ka konluduar se i pandehuri Ervis e ka kryer veprën penale të vrasjes, në
kushtet e tronditjes së fortë psikike të çastit dhe në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së
nevojshme, por meqenëse vepra penale e “Vrasjes së kryer në kapërcim të kufijve të
mbrojtjes së nevojshme”, parashikuar nga neni 83 i K.Penal është më e favorshme për
të pandehurin, atëherë duhet të zbatohet kjo dispozitë. Ky konkluzion i gjykatës nuk
është i drejtë;
- Gjithashtu, provat e administruara vërtetojnë se nuk ndodhemi para vrasjes së kryer
në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme, pasi nuk vërtetohen elementët e
mbrojtjes së nevojshme të përcaktuara në nenin 19 të K.Penal. Bazuar në faktin që
zënia midis viktimës dhe të pandehurit ka qenë reciproke, që viktima nuk ka pasur
asnjë mjet me vete, por e ka goditur të pandehurin vetëm me grushte, atëherë të
434
krijohet bindja se nuk ndodhemi përpara një sulmi në kuptimin e sulmit që
parashikohet nga neni 19 i K.Penal. Është pikërisht mungesa e elementëve të
mbrojtjes së nevojshme, ajo që e ka bindur Gjykatën e Shkalles së Parë ta deklarojë
fajtor të pandehurin për veprën penale të parashikuar nga neni 76 i K.Penal;
- Provat e administruara dhe rrethanat e vërtetuara nga këto prova, tregojnë se vrasja ka
ndodhur në zënie e sipër, zënie e nisur për motive të dobëta dhe se veprimet që ka
kryer i pandehuri Ervis përbejnë anën objektive të veprës penale të “Vrasjes me
dashje”, parashikuar nga neni 76 i K.Penal, ndaj dhe vendimi i Gjykatës së Shkallës
së Parë është i drejtë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Arqilea Koça i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit nr.10-2013-1509, dt. 21.10.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës, vetëm
përsa i përket kualifikimit ligjor dhe masës së dënimit për të gjykuarin Ervis Xheka.
Kualifikimin e veprës penale të kryer prej tij si “Plagosje e rëndë me dashje” me pasojë
vdekjen, të parashikuar nga neni 88/2 i K.Penal dhe dënimin e tij përfundimisht me 6 vjet
burgim; avokatin e të gjykuarit Ervis Xheka, av. Ilir Murati, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
V Ë R E N:
Vendimi nr.482, datë 21.10.2013 i Gjykatës së Apelit Durrës, është pjesërisht i bazuar
në ligj e në prova, e si i tillë ai do të ndryshohet përsa i përket kualifikimit ligjor të veprës dhe
masës së dënimit të caktuar ndaj të gjykuarit Ervis Gjeka.
Të pandehurit Ervis Xheka, Armando Xheka dhe Andrit Toçi janë banor të qytetit të
Tiranës dhe ndërsa të dy të parët kanë lidhje gjaku me njëri-tjetrin me të pandehurin Andrit
Toçi ata kanë marrëdhënie shoqërore prej disa vitesh.
Më datë 16.12.2011, rreth orës 14.00, të pandehurit në fjalë pasi kanë marrë
automjetin tip "Mercedes -Benz", me targa TR3260 R, i cili rezulton të jetë në pronësi të
shtetasit Përparim Xheka, i cili është babai i të pandehurit Ervis Xheka dhe kanë shkuar në
qytetin e Durrësit duke qëndruar në këtë qytet deri në ora 16.00, e më pas ata kanë marrë
rrugën e kthimit për në Tiranë duke udhëtuar në autostradën Durrës -Tiranë. Ndërkohë në
momentin kur të pandehurit Ervis Xheka, Armando Xheka dhe Andrit Toçi sapo kishin hyrë
në segmentin rrugor të autostradës Durrës -Tiranë dhe po udhëtonin në drejtim të Tiranës me
automjetin e lartpërmendur në drejtim të të cilit ka qenë i pandehuri Ervis Xheka, ata janë
parakaluar nga një tjetër automjet dhe konkretisht autovetura e markës "Fiat -Punto" në
ngjyrë blu, me targa AA 603 BZ, në të cilën udhëtonin viktima, shtetasi Blerim Hoxha si dhe
dy të njohurit e tij dhe konkretisht shtetasit Ali Axha dhe Gentian Koka, persona të cilët sapo
kishin përfunduar së ngrëni një drekë në një nga lokalet në qytetin e Durrësit dhe konkretisht
ne vendin e njohur si "Zona e Kënetës". Gjatë parakalimit viktima Blerim Hoxha dhe dy
shokët e tij, kanë bllokuar herë pas here krahun e lëvizjes të të pandehurit Ervis Xheka, duke
kryer dhe frenime të vazhdueshme pa shkak, të automjetit. Gjatë gjithë segmentit rrugor të
autostradës tek mbikalimi i Sukthit, shtetasi Blerim Hoxha dhe shokët e tij Ali Axha e
Gentian Koka, kanë vazhduar me reagime e veprime negative ndaj të pandehurve Ervis e
Armando Xheka e Andrit Toçi, që udhëtonin me automjet për në drejtim të qytetit të Tiranës.
Ata kanë përdorur fjalë fyese e kërcënuese ndaj të pandehurve dhe kanë kërkuar që
ata të hapin krahun e rrugës automobilistike dhe të ndalonin automjetin, duke u bllokuar
lëvizjen e automjetit.
435
Në këto kushte të pandehurit Ervis e Armando Xheka e Andrit Toçi janë detyruar të
ndalojnë automjetin anës rrugës automobilistike. Viktima Blerim Hoxha dhe dy dëshmitarët
Ali Axha dhe Gentian Koka, kanë dalë nga automjeti i tyre dhe me shpejtësi kanë shkuar tek
automjeti i ndaluar ku ndodheshin të pandehurit. Pasi kanë hapur derën e automjetit (viktima)
shtetasi Blerim Hoxha me forcë ka nxjerrë nga automjeti shtetasin Ervis Xheka dhe
menjëherë ka filluar ta godasë me shkelma e grushta në trup, duke e shtrire në asfaltin e
rrugës automobilistike.
I ndodhur para një situate të tillë konfliktuale dhe veçanërisht nën breshërin e
goditjeve të vazhdueshme me grushta dhe shkelma të viktimës Blerim Hoxha (fizikisht shumë
më i shëndetshëm dhe i fuqishëm se i pandehuri), edhe gjatë momentit që ishte i shtrirë në
tokë, i pandehuri Ervis Xheka pasi ka marrë një mjet të mprehtë ka qëlluar dy herë në dy
pjesët e sipërme të kofshëve (të majtë dhe të djathtë) viktimën Blerim Hoxha.
Në momentet e konfliktit të pandehurit Armando Xheka dhe Andrit Toçi kanë mundur
të shkëputen nga veprimet e dhunshme të shtetasve Ali Axha dhe Gentian Koka dhe janë
larguar me vrap rrugës automobilistike, me drejtim për në Tiranë.
Menjëherë pas ngjarjes në fjalë i pandehuri Ervis Xheka ka hypur me shpejtësi në
automjetin tip "Mercedes -Benz" me targa TR 32 60 R dhe pasi është nisur ka gjetur gjatë
rrugës shtetasin Andrit Toçi, dhe janë larguar në drejtim të qytetit të Tiranës.
Shtetasi Armando Xheka ka vazhduar rrugën në drejtim të Tiranës dhe ka arritur në
banesën e vet me mjete të rastit.
Gjatë momenteve kur të pandehurit Ervis Xheka dhe Andrit Toçi kishin hypur dhe po
largoheshin nga vendi i ngjarjes me automjetit tip "Mercedes -Benz" me targa TR 32 60 R, i
pandehuri Andrit Toçi ka marrë nga i pandehuri Ervis Xheka mjetin e mjetin e fortë mprehtës
me të cilin ky i fundit kishte qëlluar viktimën, dhe e ka flakur jashtë automjetit duke e hedhur
atë në një kanal të madh kullues me ujë që shtrihet buzë autostradës Durrës -Tiranë dhe më
pas ata me të mbërritur në qytetin e Tiranës janë ndarë nga njëri-tjetri.
Në qytetin e Tiranës të pandehurit janë ndarë dhe po atë natë është bërë arrestimi në
flagrancë i tyre nga Policia Gjyqësore Durrës. Të pyetur mbi rrethanat, mënyrën, vendin,
kohën shkaqet dhe motivet e ndodhjes të kësaj ngjarje të rëndë kriminale në hetimin e kësaj
çështje penale, të pandehurit Ervis Xheka, Armando Xheka dhe Andrit Toçi kanë dhënë
shpjegime të plota dhe të hollësishme, të cilat përputhen dhe gjejnë konfirmim të plotë dhe
me mjaft prova dhe akte të tjera hetimore dhe procedurale të administruara në gjykim.
Gjatë hetimit të çështjes është kryer ekspertimi mjeko-ligjor i viktimës Blerim Hoxha,
sipas konkluzionit të dhënë në Aktin e Ekspertimit Mjeko -ligjor nr.548, datë 16.12.2011
përpiluar nga Shërbimi i Mjeksisë Ligjore pranë Institutit të Mjeksisë Ligjore në Tiranë
konstatohet se; "... Në trupin e viktimës Blerim Hoxha konstatohen dy plagë prerëse, një në
kofshën e këmbës së djathtë që ka sjellë dëmtimin e plotë të arteries dhe venës femorale të
djathtë". Plaga e konstatuar në kofshën e këmbës së majtë është plagë prerëse shpuese me
trajtë ovale me thellësi 3.5 cm dhe nuk ka dëmtuar tufën neurovale të majtë. Shkaku i vdekjes
së shtetasit Blerim Hoxha ka qenë shoku i rëndë hemorragjik-hipovolemik (humbje gjaku, si
pasojë e dëmtimit të arteries dhe venës femorale (enë me prurje të madhe gjaku)".
Ndërkohë në përpjekje për të ndaluar apo identifikuar autorin e goditjes me thikë të
shtetasit (viktimës) Blerim Hoxha, deklaruesi Ali Axha është afruar me shpejtësi tek pjesa e
pasme e automjetit tip "Mercedes -Benz" me targa TR 3260 R duke shkulur, marrë dhe më
pas dorëzuar tek policia gjyqësore e cila nga ana e saj ka bërë sekuestrimin në cilësin e
provës materiale, targën e pasme të këtij automjeti me inicialet dhe simbolet "TR 3260 R".
Nga akti i ekspertimit psikiatriko ligjor nr.15, datë 16.01.2012, lëshuar nga Insituti i
Mjeksisë Ligjore Tiranë, është konstatuar se shtetasi Ervis Xheka nuk vuan nga ndonjë
sëmundje psikike dhe gjatë kryerjes së veprës penale nuk është ndikuar nga ndonjë faktor
psikik në kryerjen e saj.
436
Akti i ekspertimit mjeko-ligjor nr.861, datë 19.12.2011 përcakton se: “Në trupin e të
pandehurit Ervis Xheka janë konstatuar zona shëmbje,zona ekimotike e gërvishtje me
lokalizimime sipas karakteristikave të parashikuara në akt. Këto dëmtime janë shkaktuar me
mjete të forta jo-mprehëse dhe hynë në kategorinë e dëmtimeve që kanë sjellë paaftësi të
përkohshme në punë në masën deri në 9 ditë”.
pandehurit Andrit Toçi janë konstatuar hematoma në kyçin e këmbës së djathtë sipas
karakteristikave të parashikuara në akt. Këto dëmtime janë shkaktuar me mjete të forta jo-
mprehtëse dhe hynë në kategorinë e dëmtimeve që kanë sjellë paaftësi të përkohëshme në
punë në masën deri në 9 ditë”.
pandehurit Armando Xheka nuk konstatohen shenja të jashtme të dhunës fizike”.
II. Procedurat gjyqësore dhe arsyetimi i gjykatave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2012-6112)465, datë

- Deklarimin fajtor të të pandehurit Ervis Xheka për veprën penale të "Vrasjes me
dashje" dhe në bazë të nenit 76, 48 gërma "b" e "ç" dhe 49 të K.Penal e dënon me 12
vjet burgim.
- Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e dënimit penal të dhënë dhe
përfundimisht i pandehuri Ervis Xheka dënohet me 8 vjet burgim.
- Vuajtja e dënimit me burgim i fillon të pandehurit Ervis Xheka nga dita e arrestimit
të tij datë 17.12.2011 dhe të kryhet në burgun e sigurisë së zakonshme.
- Deklarimin fajtor të pandehurit Armando Xheka për veprën penale të
"Moskallëzimit të krimit" dhe në bazë të nenit 300/ 1, 48 gërma "ç" dhe 49 të K.Penal
e dënon me 3 muaj e 15 ditë burgim.
përfundimisht i pandehuri Armando Xheka dënohet me kohën e qëndrimit të tij në
dhomat e paraburgimit, nga dt.17.12.2011 deri më dt.01.02.2012.
- Deklarimin fajtor të pandehurit Andrit Toçi për veprën penale të "Moskallzimit të
krimit" dhe në bazë të nenit 300/1, 48 gërma "ç" dhe 49 të K.Penal e dënon me 2 muaj
burgim.
- Deklarimin fajtor të pandehurit Andrit Toçi për veprën penale të "Veprimeve që
pengojnë zbulimin e së vërtetës" dhe në bazë të nenit 301, 48 gërma "ç" dhe 49 të
K.Penal e dënon me 2 muaj burgim.
- Në bashkim të dënimeve, konform nenit 55 të K.Penal, i pandehuri Andrit Toçi
dënohet me 3 muaj e 15 ditë burgim.
përfundimisht i pandehuri Andrit Toçi dënohet me kohën e qëndrimit të tij në dhomat
e paraburgimit, nga dt. 17.12.2011 deri më dt. 01.02.2012.
- Provat materiale, automjet i sekuestruar tip “Mercedes Benz” me targë TR 3260 R,
t’i kthehet shtetasit Përparim Xheka, në zbatim të nenit 190 gërma "ç" të K.Pr. Penale.
Në vendimin e saj kjo gjykatë ka arsyetuar: “...Gjykata pasi analizoi provat e faktet,
krijon bindjen e plotë juridike që me veprimet e kryera, i pandehuri Ervis Xheka ka
konsumuar elementët e veprës penale “Vrasja me dashje” të kryer në grindje e sipër dhe në
kushtet e veprimeve të padrejta, provokuese e të dhunshme të viktimës Blerim Hoxha....”.
Mbi apelin e ushtruar nga organi i akuzës dhe nga i gjykuari Ervis Xheka, Gjykata e
Apelit Durrës ka vendosur: Ndryshimin e vendimit penal nr.(11-2012-6112) 465, datë
437
20.07.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës, për të pandehurin Ervis Xheka në këtë
mënyrë:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Ervis Xheka për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes së kryer në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme” dhe bazuar në
nenin 83 të Kodit Penal e dënon atë me 5 (pesë) vjet burgim.
- Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurin
Ervis Xheka me 3(tre)vjet e 4(katër) muaj burgim.
- Vuajtja e dënimit fillon më datë 17.12.2011 dhe të vuhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
- Lënien në fuqi të vendimit penal nr.(11-2012-6112)465, datë 20.07.2012 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës për sa i përket të pandehurve Armando Xheka
dhe Andrit Toçi, si dhe për pjesët e tjera të këtij vendimi, duke arsyetuar:
“...Për sa pretendohet në kërkesën ankimore nga i pandehuri Ervis Xheka nëpërmjet
mbrojtësi i tij, gjykata mendon se është e rëndësishme të analizojmë anën objektive dhe anën
subjektive, si elementë më të rëndësishëm të kësaj figure të veprës penale dhe për të
konkluduar se cila është vepra penale e konsumuar nga i pandehuri Ervis Xheka. Ana
objektive e figurës së veprës penale, paraqet nga ana e jashtme grumbullimin e tipareve të
caktuara që e karakterizojnë një vepër si shoqërisht e rrezikshme për interesat e shoqërisë.
Ana objektive si element i figurës së veprës penale paraqet në vetvete procesin e zhvillimit të
sulmit kriminal që bëhet kundër raporteve shoqërore duke e shqyrtuar atë nga ana e tij e
jashtme, nga pikëpamja e zhvillimit gradual dhe konsekuent të ngjarjes dhe fenomeneve të
cilat fillojnë të vihen në lëvizje me kryerjen nga ana subjektive të veprimit dhe përfundojnë në
ardhjen e rezultatit kriminal. I pandehuri Ervis Xheka, me veprime konkludente të
kundraligjshme me dashje direkte ka qëlluar mbi shtetasin Blerim Hoxha duke sjellë dhe
pasojën, vdekjen e këtij të fundit. Nga vet mënyra e kryerjes së kësaj vepre dhe mjeti mprehës
i përdorur, duke qëlluar dy here kundër personit sulmues për të sprapsur sulmin e tij të
padrejtë tregon qëllimin dhe vullnetin e tij të brendshëm për të sjellë atë pasojë kriminale të
arritur nga kjo ngjarje. Nga provat e administruara rezulton se i pandehuri Ervis ka qenë
nën sulmin e padrejtë, të vërtet dhe real duke sjellë edhe pasoja për të, i cili rezulton të ketë
pësuar dëmtime te cilat hyjnë në ato që shkaktojnë paaftësi të përkohshme në punë deri në 9
ditë, por për asnjë çast nuk i është rrezikuar jeta dhe ndaj tij nuk është përdorur armë ose
mjete të tjera të forta. I pandehuri Ervis rezulton të jetë mbrojtur me mjete të papërshtatshme
duke realizuar një mbrojtje jo në përpjesëtim me rrezikun e sulmit. Kjo gjykate duke patur
parasysh mënyrën e kryerjes, mjetin e përdorur, kohën e vendin, konkludon se i pandehuri e
ka konsumuar këtë element të veprës penale (anës objektive) të vrasje së kryer në kapërcim të
mbrojtjes së nevojshme dhe jo atë të vrasjes me dashje. Ana subjektive e figurës së veprës
penale kuptohet përmbajtja e brendshme e saj, qëndrimi psiqik që mban autori kundrejt
veprës të kryer prej tij. Qëndrimin psiqik i autorit të veprës penale nuk duhet të konkludohet
nga deklarimet e të pandehurit, por nga tërësia e provave të administruara në gjykim. I
pandehuri Ervis Xheka madhor me aftësi të nevojshme intelektuale është ndodhur në kushtet
e tronditjes së fortë psikike për faktin se; së pari i pandehuri Ervis është fyer dhe kërcënuar
nga vitima Blerim dhe dy shokët e tij nga mjeti në mjet, më pas i është zënë rruga me
automjet për të ndaluar, më pas tre personat midis tyre dhe viktima Blerim Hoxha kanë dalë
nga automjeti i tyre dhe ky i fundit ka shkuar ka hapur derën e automjetit ku ndodhej i
pandehuri duke e nxjerrë atë me forcë dhe goditur me shkelma dhe grushta. Në këto kushte
psikike dhe fizike, (për faktin se viktima me një peshë shumë më të rëndë se i pandehuri dhe
në pozicion sipër duke e goditur, tepër të disfavorshme për të pandehurin) i pandehuri i cili
mbante një mjet të fortë prehës ka goditur dy herë viktimën në kofshë, për të zbrapsur sulmin
(të pa drejtë, të vërteta, e të atëçastit) të tij. Gjendja emocionale që ka lindur tek i pandehuri
Ervis Xheka për gjatë gjithë ngjarjes si dhe qënia e tij në një pozicion të disfavorshëm dhe
438
nën goditjet e viktimës, ka qenë ajo e një tronditje të rëndë psikike të fortë (afekt fiziologjik).
Ky afekt fiziologjik ka ushtruar një ndikim të madh mbi psikikën e të pandehurit Ervis të cilit
i ka frenuar veprimtarinë e vetëdijshme intelektuale dhe vetkontrolluese duke qëlluar dy herë
kundër agresorit jo vetëm për të sprapsur sulmin e pa drejtë të tij, por dhe për ta vrarë atë.
Për sa u analizua më sipër konkludohet se vrasja e shtetasit Blerim Hoxha kryer nga i
pandehuri Ervis Xheka është kryer me dashje në gjendje të tronditjes së fortë psikike të çastit,
shkaktuar nga dhuna dhe fyerja e rëndë e viktimës, pra cilësimi juridik i kësaj vepre penale
është edhe ajo e parashikuar nga neni 82 K.Penal.Por kjo gjykatë konstaton se veprime e
kundraligjshme me pasojë vdekjen e një personi të kryera nga i pandehuri Ervis Xheka hyn
dhe në kategorinë e vrasjes më dashje e kryer në rrethana lehtësuese, “vrasjes së
privilegjuar” që parashikohet nga nenin 83 K.Penal në të cilën parashikohet si “vrasja e
kryer në kushtet e kapërcimit të kufijve të mbrojtjes së nevojshme”. Në kuptim të kapërcimit
mbrojtjes së nevojshme duhet që: Sulmi të ketë qenë i padrejtë; në rastin në shqyrtim, sulmi i
viktimave dhe personave që i shoqëronin ato, ka qenë i padrejtë dhe i kundraligjshëm. Në
rastin në shqyrtim rezulton se viktima ka qenë inisiatori i grindjes dhe më pas i sulmit direkt
ndaj të pandehurit, duke i sjellë këtij të fundit edhe dëmtime fizike. Sulmi të jetë i vërtetë, real
dhe të mos ekzistojë në imagjinatën e subjektit; Sulmi i agresorit ka qenë i vërtetë dhe real
dhe konkludohet nga provat e administruara. Sulmi të jetë i atëçastëm; sulmi i të pandehurit
Ervis rezulton të ketë qenë menjëherë në një çast me sulmin e padrejtë të agresorit, pra ka
qenë iminent. Por nga provat e administruara në këtë gjykim konstatohet se karakteri i
mbrojtjes ndaj sulmit të padrejtë ka qenë më ashpër. Intesiteti i mbrojtjes nuk është pajtuar
me intensitetin e sulmit duke patur parasysh mjetin e përdorur. Sulmuesi rezultojnë të mos
ketë patur asnjë armë apo mjet tjetër të fortë, ndërsa mbrojtësi nga sulmi, i pandehuri Ervis
ka mbajtur mjet mprehës në dorë dhe me të ka qëlluar kundër shtetasit Blerim Hoxha,
viktimë e kësaj ngjarje. Nga rrethanat e rastit konkret, mjeti i përdorur nga i pandehuri nuk i
përgjigjet nevojës së zbrapsjes së sulmit. Gjykata konkludon se vrasja e shtetasit Blerim
Hoxa e kryer nga i pandehuri Ervis Xheka, është kryer në gjendjen e tronditjes së fortë
psikike të castit, por që është pasojë e kapërcimit të kufijve të mbrojtjes së nevojshme dhe për
pasojë duhet cilësuar si vrasje e kryer në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme të
parashikuar nga neni 83 K.Penal, për sa më poshtë: Vepra penale e vrasjes e kryer në
kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme të parashikuar nga neni 83 K.Penal është një
vepër penale më e favorshme dhe me sanksion më të lehtë se vepra penale vrasjes kryer në
gjendjen e tronditjes të fortë psikike të çastit të parashikuar nga neni 82 K.Penal, për këtë
arsye gjykata duhet të aplikojë dispozitën më të favorshme për të pandehurin. I pandehuri
Ervis Xheka duhet të dënohet për veprën penale e vrasjes e kryer në kapërcim të kufijve të
mbrojtjes së nevojshme të parashikuar nga neni 83 K.Penal sepse në caktimin e masës së
dënimit për të, bazuar në nenin 47 e 48/b K.Penal duhet të kihet parasysh edhe “kryerja e
veprës penale nën ndikimin e tronditjes psikike” si një nga rrethanat lehtësuese. Ky qëndrim
është mbajtur edhe nga praktika gjyqësore e deritanishme si dhe komentarët e së drejtës
penale së pjesës së posaçme. Kjo gjykatë në caktimin e dënimit për të pandehurin Ervis
Xheka ka patur parasysh sanksionin e parashikuar nga neni 83 K.Penal, rrezikshmërinë
shoqërore të veprës dhe të autorit të saj, shkallën e fajit si dhe rrethanat lehtësuese dhe
rënduese (të parashtruara nga gjykata e shkallës së parë në vendimin e saj përfundimtarë).
Si rrethanë lehtësues kjo gjykatë vlerëson dhe atë të kryerjes së veprës penale nën ndikimin e
tronditjes psikike të shkaktuar nga provokimi ose veprimeve të padrejta të viktimës të
parashikuar nga neni 48/b të K.Penal. Lidhur me masën e dënimit të dhënë nga gjykata e
shkallës së parë për të pandehurit Armando Xheka dhe Andrit Toci dhe të kundërshtuar me
ankim nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës, kjo vlerëson se:
Gjykata e shkallës së parë në caktimin e dënimit ka respektuar dispozitat e pjesës së
përgjithshme si dhe kufijtë e dënimit të parashikuar nga neni 300 dhe 301 të kodit penal. Në
439
caktimin e dënimit ndaj të pandehurve Armando Xheka dhe Andrit Toci, gjykata ka patur
parasysh rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale dhe të autorëve të saj, shkallën e fajit si
dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese. Gjithashtu gjykata e shkallës së parë ka patur
parasysh një serë rrethanash lehtësuese të parashikuara nga neni 48 dhe 49 të K.Penal, si
dhe mosekzistencën e rrethanave rënduese të parshikuara nga neni 50 të K.Penal. Në
përfundim kjo gjykatë vlerëson se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet lënë në fuqi
për sa i përket masës së dënimit të dhënë për të pandehurit Armando Xheka dhe Andrit
Toci.....”.
III.Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Në lidhje me rekursin e paraqitur Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se:

Vendimi nr.482, datë 21.10.2013 i Gjykatës së Apelit Durrës, është pjesërisht
rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit material penal e si i tillë duhet të ndryshohet përsa i
përket të pandehurit Ervis Xheka, duke u vendosur:
Deklarimin fajtor të të gjykuarit Ervis Xheka për veprën penale “Plagosje e rëndë
me dashje” me pasojë vdekjen, parashikuar nga neni 88/2 i K.Penal dhe në bazë të këtij
neni, në lidhje dhe me nenin 48 të K.Penal, dënimin e tij me 7 vjet e 6 muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.P, zbritet 1/3 e dënimit dhe përfundimisht i gjykuari
Ervis Xheka dënohet me 5 vjet burgim.
Siç ka rezultuar nga rrethanat e faktit të pranuara nga të dyja gjykatat, më datë
16.12.2011, rreth orës 16.00, të pandehurit kanë qenë duke udhëtuar me automjetin tip
"Mercedes-Benz", me targa TR 3260 R, në autostradën Tiranë-Durrës, me drejtimin nga
Durrësi për në Tiranë. Në momentin kur të pandehurit Ervis Xheka, Armando Xheka dhe
Andrit Toçi sapo kishin hyrë në segmentin rrugor të autostradës Durrës-Tiranë dhe po
udhëtonin në drejtim të Tiranës me automjetin e lartpërmendur në drejtim të të cilit ka qenë i
pandehuri Ervis Xheka, ata janë parakaluar nga një tjetër automjet dhe konkretisht autovetura
e markës "Fiat -Punto" në ngjyrë blu, me targa AA 603 BZ, në të cilën udhëtonin viktima,
shtetasi Blerim Hoxha si dhe dy të njohurit e tij, shtetasit Ali Axha dhe Gentian Koka. Gjatë
parakalimit viktima Blerim Hoxha dhe dy shokët e tij, kanë bllokuar herë pas here krahun e
lëvizjes të të pandehurit Ervis Xheka, duke kryer dhe frenime të vazhdueshme pa shkak të
automjetit. Gjatë gjithë segmentit rrugor të autostradës deri tek mbikalimi i Sukthit, shtetasi
Blerim Hoxha dhe shokët e tij Ali Axha e Gentian Koka, kanë vazhduar me reagime e
veprime negative ndaj të pandehurve Ervis e Armando Xheka e Andrit Toçi, që udhëtonin me
automjet për në drejtim të qytetit të Tiranës. Ata kanë përdorur fjalë fyese e kërcënuese ndaj
të pandehurve dhe kanë kërkuar që ata të hapnin krahun e rrugës automobilistike dhe të
ndalonin automjetin, duke u bllokuar lëvizjen e automjetit.
Në këto kushte të pandehurit Ervis e Armando Xheka dhe Andrit Toçi janë detyruar të
ndalojnë automjetin anës rrugës automobilistike. Viktima Blerim Hoxha dhe dy dëshmitarët
Ali Axha dhe Gentian Koka, kanë dalë nga automjeti i tyre dhe me shpejtësi kanë shkuar tek
automjeti i ndaluar ku ndodheshin të pandehurit. Pasi kanë hapur derën e automjetit, viktima,
shtetasi Blerim Hoxha, me forcë ka nxjerrë nga automjeti të pandehurin Ervis Xheka dhe
menjëherë ka filluar ta godasë me shkelma e grushta në trup, duke e shtrirë në asfaltin e
rrugës automobilistike.
I ndodhur para një situate të tillë konfliktuale dhe veçanërisht nën breshërin e
goditjeve të vazhdueshme me grushta dhe shkelma të viktimës Blerim Hoxha (fizikisht shumë
më i shëndetshëm dhe i fuqishëm se i pandehuri), edhe gjatë momentit që ishte i shtrirë në
tokë, i pandehuri Ervis Xheka pasi ka marrë një mjet të mprehtë ka qëlluar dy herë në dy
pjesët e sipërme të kofshëve (të majtë dhe të djathtë) viktimën Blerim Hoxha.
440
Menjëherë pas ngjarjes në fjalë i pandehuri Ervis Xheka ka hypur me shpejtësi në
automjetin tip "Mercedes -Benz" me targa TR 32 60 R dhe pasi është nisur ka gjetur gjatë
rrugës shtetasin Andrit Toçi, dhe janë larguar në drejtim të qytetit të Tiranës. Gjithashtu, të
dyja Gjykatat kanë konstatuar se, sipas Aktit të Ekspertimit Mjeko Ligjor nr.548, datë
16.12.2011, të përpiluar nga Shërbimi i Mjekësisë Ligjore pranë Institutit të Mjekësisë
Ligjore në Tiranë ka rezultuar se: "... Në trupin e viktimës Blerim Hoxha konstatohen dy
plagë prerëse, një në kofshën e këmbës së djathtë që ka sjellë dëmtimin e plotë të arteries dhe
venës femorale të djathtë". Plaga e konstatuar në kofshën e këmbës së majtë është plagë
prerëse shpuese me trajtë ovale me thellësi 3.5 cm dhe nuk ka dëmtuar tufën neurovale të
majtë. Shkaku i vdekjes së shtetasit Blerim Hoxha ka qënë shoku i rëndë hemorragjik-
hipovolemik (humbje gjaku, si pasojë e dëmtimit të arteries dhe venës femorale (enë me
prurje të madhe gjaku)".
Bazuar në faktet dhe rrethanat e sipërcituara, të pranuara në të njejtën mënyrë nga dy
gjykatat më të ulëta, ky Kolegj vëren se, vendimi i Gjykatës së Apelit është i drejtë e i bazuar
në ligj e në prova, përsa i përket cilësimit juridik, fajësisë, llojit dhe masave të dënimit të
caktuara ndaj të pandehurve Armand Xheka dhe Andrit Toçi. Kjo çështje ka ardhur për
gjykim përpara këtij Kolegji me rekurs të Prokurorisë pranë Gjykatës së Apelit Durrës, për
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në ndryshim nga Gjykata e Apelit Durrës, e cila i ka
kualifikuar juridikisht veprimet e kryera nga i pandehuri Ervis Xheka si “Vrasje në kapërcim
të kufijve të mbrojtjes së nevojshme”, të parashikuar nga neni 83 i K.Penal, vëren se:
Në mënyrë që t’i jepet kualifikimi i duhur ligjor veprimeve të kryera nga i pandehuri
Ervis Xheka duhet të bëhet një analizë sistematike e neneve 76, 83 dhe 88/2 të K.Penal, duke
i interpretuar këto dispozita në raport me njëra tjetrën dhe nën dritën e fakteve dhe rrethanave
konkrete të çështjes objekt gjykimi. Kështu, të treja dispozitat e sipërcituara përfshihen në
pjesën e posaçme, Kreu II i K.Penal, mbi: “Veprat penale kundër personit”, të cilat, ndër të
tjera, ndahen në krime kundër jetës, ku bëjnë pjesë dhe nenet 76 dhe 83 të K.Penal dhe krime
kundër shëndetit ku bën pjesë neni 88 i këtij Kodi.
Një nga elementët dallues mes neneve 76, 83 dhe 88 të K.Penal është objekti i figurës
së veprës penale. Kështu, objekti i veprave penale të parashikuara nga nenet 76 dhe 83 të
K.Penal janë marrëdhëniet juridike të vendosura për të garantuar mbrojtjen e jetës së personit,
të mbrojtur edhe nga neni 21 i Kushtetutës dhe neni 2 i KEDNJ, ndërsa objekti i veprës
penale të parashikuar nga neni 88 i K.Penal janë marrëdhëniet juridike të vendosura për të
garantuar mbrojtjen e shëndetit të personit, paprekshmërinë e tij, nga veprimet apo
mosveprimet e kundraligjshme dhe penalisht të dënueshme. Pikërisht, me plagosje, në
kuptimin juridiko-penal, kuptohet dëmtimi i shëndetit të personit që shprehet në prishjen e
tërësisë anatomike ose të funksionimit normal të organeve të ndryshme të trupit. Paragrafi i
dytë i nenit 88 të K.Penal ka si objekt edhe mbrojtjen e jetës së personit, por në ndryshim nga
veprat penale të parashikuara nga nenet 76 dhe 83 të K.Penal, ku pasoja, vdekja e viktimës,
vjen si pasojë e veprimeve të kryera me dashje nga i pandehuri, në këtë rast pasoja vjen nga
pakujdesia. Pra vullneti i kryerësit të veprës drejtohet për të dëmtuar shëndetin dhe jo jetën.
Gjykata e Apelit Durrës ka arsyetuar se me dashje, por në kushtet e kapërcimit të
mbrojtjes së nevojshme, i pandehuri Ervis Xheka ka shkaktuar vdekjen e të dëmtuarit. Ky
arsyetim i Gjykatës së Apelit është i pabazuar dhe vjen në kundërshtim me faktet dhe
rrethanat e pranuara nga kjo gjykatë.
Ky Kolegj vëren se, për të konkluduar mbi formën e fajit me të cilën ka vepruar i
pandehuri, duhet analizuar fillimisht ana objektive, veprimet e kryera prej tij si dhe pasoja e
ardhur në rastin objekt gjykimi. Të dyja gjykatat, kanë konkluduar se i pandehuri ka vepruar
me dashje për të shkaktuar dëmtimin e jetës së viktimës, me ndryshimin se gjykata e apelit e
ka konsideruar këtë vepër si të kryer në rrethana lehtësuese, në kushtet e mbrojtjes së
441
nevojshme. Në ndryshim me ç’kanë arsyetuar gjykatat “dashja” si formë faji i referohet
qëndrimit të brendshëm psikik që mban autori ndaj kryerjes së një veprimi konkret dhe
ardhjes së një pasoje konkrete. Nga interpretimi literal i nenit 15 të K.Penal, i cili parashikon:
“Vepra penale kryhet me dashje, kur personi i parashikon pasojat e veprës penale dhe
dëshiron ardhjen e tyre ose, megjithëse i parashikon dhe nuk i dëshiron ato, me ndërgjegje
lejon ardhjen e tyre.”, si dhe interpretimi sistematik i tij me nenet 76 dhe 83 të K.Penal,
rezulton se, në mënyrë që të konkludohet se i pandehuri Ervis Xheka ka vepruar me dashje
për kryerjen e veprës penale të vrasjes, duhet të vërtetohet se ai ka dëshiruar pikërisht vdekjen
e viktimës Blerim Hoxha, ka parashikuar që me veprimet e tij do t’i shkaktonte vdekjen
viktimës ose e ka parashikuar vdekjen e viktimës dhe ka lejuar që kjo pasojë të vijë (dashja
indirekte). Kjo pasi, të dyja veprat penale, edhe ajo për të cilën i pandehuri është deklaruar
fajtor nga Gjykata e Shkallës së Parë, “Vrasja me dashje”, edhe ajo për të cilën është
deklaruar fajtor nga Gjykata e Apelit, “Vrasja në kapërcim të kufive të mbrojtjes së
nevojshme”, kryhen me dashje.
Ky Kolegj vëren se, ana subjektive në kryerjen e veprës penale evidentohet nga
analiza e tërësisë së elementëve të anës objektive të saj, si veprimet e kryera nga i pandehuri,
koha, vendi, mënyra e kryerjes së veprimeve prej tij, mjeti i përdorur, vendi i goditjes, numri
e intensiteti i goditjeve, kjo pasi faji (dashja ose pakujdesia) si qëndrimi psikik që mban
autori i veprës ndaj veprimeve të kryera dhe pasojës së ardhur është një proces i brendshëm të
menduari që zhvillohet në trurin e njeriut, në vetëdijen e tij, e si i tillë ka karakter personal
dhe duhet të vërtetohet gjatë procesit gjyqësor. Në çështjen objekt gjykimi, duke u nisur nga
arsyet pse është kryer vepra, koha dhe vendi ku ka ndodhur ajo, mjeti i përdorur nga i
gjykuari Xheka, mënyra e kryerjes së veprës, vendi ku e ka goditur viktimën Blerim Hoxha
dhe numri i goditjeve, rezulton se veprimet e të pandehurit Ervis Xheka nuk plotësojnë
elementët e asnjërës prej veprave për të cilat ai është deklaruar fajtor, pasi, nuk ekziston ana
subjektive si element i figurave të veprave penale të parashikuara nga nenet 76 dhe 83 të
K.Penal, dashja (direkte apo indirekte) për shkaktimin e vdekjes së viktimës Blerim Hoxha.
Kështu, duke patur parasysh faktin se vepra ka ndodhur si pasojë e një konflikti të aty
për atyshëm, në autostradën Tiranë-Durrës ndërkohë që i pandehuri ishte duke udhëtuar me
mjetin e tij në drejtim të Tiranës, veprimet që kanë passjellë vdekjen e viktimës janë kryer
nga i pandehuri ndërkohë që ai ishte duke u goditur nga ky i fundit (aty për aty, në të njejtën
kohë), mjeti i përdorur nga i pandehuri ishte një mjet rrethanor të cilin e ka gjetur kur ishte i
shtrirë në tokë, vendi ku e ka goditur viktimën ka qenë në pjesën e poshtme të trupit, jo në
organe jetësore, e ka goditur vetëm dy herë, një herë në kofshën e majtë dhe një herë në të
djathtën, ky Kolegj vëren se, nuk rezulton që i pandehuri të ketë dëshiruar apo synuar
vdekjen e viktimës dhe as që ai të ketë lejuar me dashje këtë pasojë.
Në analizë të veprimeve të kryera nga i pandehuri, përkundrazi, rezulton se dashja si
formë faji me të cilën ka vepruar i pandehuri, është drejtuar drejt dëmtimit të shëndetit të
viktimës (në asnjë moment kundër jetës së tij) dhe se vdekja e këtij të fundit ka ardhur si
pasojë e pakujdesisë në formën e neglizhencës, pasi në rrethanat konkrete, edhe pse nuk i ka
parashikuar, i pandehuri duhet dhe kishte mundësi të parashikonte se nga goditjet e dhëna
prej tij, nga ai dëmtim i shëndetit, do t’i shkaktohej ajo pasojë viktimës, duke plotësuar
kështu veprimet e tij, të gjithë elementët e veprës penale të parashikuar nga neni 88/2 i
K.Penal “Plagosja e rëndë” me pasojë vdekjen.
Neni 88 i K.Penal parashikon:“Plagosja e kryer me dashje që ka sjellë si pasojë
gjymtimin, shëmtimin e çdo dëmtim tjetër të përhershëm të shëndetit, ndërprerjen e
shtatzanisë ose ka qenë e rrezikshme për jetën në çastin e shkaktimit të saj, dënohet me
burgim nga tre gjer në dhjetë vjet. Po kjo vepër, kur është kryer kundër disa personave ose
kur ka sjellë si pasojë vdekjen, dënohet me burgim nga pesë gjer në pesëmbëdhjetë vjet.”
442
Nga interpretimi literal, gramatikor e logjik i kësaj dispozite dalin në pah dhe
elementët e figurës së veprës penale të parashikuar prej saj. Objekt i kësaj vepre penale janë
marrëdhëniet juridike të vendosura për të siguruar paprekshmërinë e shëndetit të personit,
tërësinë dhe funksionimin normal të organeve të trupit, marrëdhënie këto të cilat janë cënuar
në rastin konkret nga i pandehuri Ervis Xheka me veprime aktive. Nga ana objektive, vepra
penale e parashikuar nga neni 88/2 i K.Penal, i sipërcituar, kryhet me veprime aktive, në
forma dhe mënyra të ndryshme, që kanë sjellë si pasojë dëmtimin e përhershëm të shëndetit,
gjymtimin, shëmtimin apo kanë qenë të rrezikshme për jetën në momentin e shkaktimit dhe
në rastin e parashikuar nga paragrafi i dytë, kanë passjellë vdekjen, siç edhe ka ndodhur në
çështjen objekt gjykimi, ku i pandehuri Ervis Xheka, me mjet të fortë prerës, ka goditur dy
herë, një herë në kofshën e majtë dhe një herë në të djathtën, viktimën Blerim Hoxha, duke i
dëmtuar plotësisht arterien dhe venën femorale të djathtë, dhe duke i shkaktuar viktimës shok
hemoragjik, dëmtim ky, i cili jo vetëm që ka qenë i rrezikshëm për jetën e viktimës në
momentin e shkaktimit por që i ka shkaktuar atij vdekjen.
Ky Kolegj vëren se, pikërisht fakti që veprimet e të pandehurit Ervis Xheka janë
drejtuar për dëmtimin e shëndetit të viktimës dhe jo drejtpërdrejt kundër jetës së tij, bën që
veprimet e tij të kualifikohen sipas kësaj dispozite.
I pandehuri është subjekt i kësaj vepre penale dhe nga ana subjektive ai ka vepruar me
dashje për dëmtimin e shëndetit të viktimës Blerim Hoxha dhe pasoja, vdekja e këtij të fundit
ka ardhur nga pakujdesia.
Për sa më sipër, ky Kolegj vëren se veprimet e kryera nga i pandehuri Ervis Xheka
plotësojnë të gjithë elementët e figurës së veprës penale “Plagosja e rëndë me dashje” me
pasojë vdekjen, e parashikuar nga neni 88/2 i K.Penal.
Në lidhje me caktimin e llojit dhe masës së dënimit për këtë të pandehur, ky Kolegj
vëren se, lloji i dënimit për këtë vepër penale përcaktohet nga vetë ligji, neni 88/2 i K.Penal i
cili parashikon: “...Po kjo vepër, kur është kryer kundër disa personave ose kur ka sjellë si
pasojë vdekjen, dënohet me burgim nga pesë gjer në pesëmbëdhjetë vjet.”” Kjo dispozitë siç
shihet ka përcaktuar vetëm një lloj dënimi, atë me burgim.
Për sa i përket caktimit të masës së dënimit për të pandehurin, gjykata mban parasysh:
-Rrezikshmërinë e veprës penale dhe të pasojës së saj. Në këtë kuadër gjykata vëren
se vepra e kryer nga i pandehuri është parashikuar në K.Penal si krim dhe jo si kundravajtje,
gjë që tregon çmimin që legjislatori i ka bërë rrezikshmërisë së kësaj vepre. Gjithashtu,
rrezikshmëria e kësaj vepre shihet dhe nga masa e dënimit të parashikuar për të, burgim nga
pesë deri në pesëmbëdhjetë vjet, faktin se objekt i kësaj vepre penale janë marrëdhëniet
juridike të vendosura për të mbrojtur shëndetin e personave. Në këtë kuadër gjykata mban
parasysh në mënyrë të veçantë dhe pasojën e vdekjen e viktimës Blerim Hoxha.
-Rrezikshmërinë e autorit, të pandehurit Ervis Xheka, i cili siç kanë analizuar të dyja
gjykatat, nuk është i dënuar më parë, ka pranuar veprën dhe ka shfaqur pendim, ka dhënë
shpjegime të hollësishme në hetim për rrethanat e ngjarjes, moshën e tij 22 vjeç si dhe faktin
se kur ka kryer veprën ai ka qenë në moshë të re, 18 vjeç.
-Ekzistencën e rrethanave lehtësuese siç është ajo e parashikuar nga neni 48/ç i
K.Penale, si dhe në tërësi shkaqet dhe rrethanat e kryerjes së veprës.
Përsa më sipër, ky Kolegj çmon se dënimi i përshtatshëm për të pandehurin Ervis
Xheka është ai me 7 (shtatë) vjet e 6(gjashtë muaj) burgim. Kjo masë dënimi çmohet nga ky
Kolegj se është në përputhje me rëndësinë e faktit, tërësinë e rrethanave të çështjes,
rrezikshmërinë e veprës dhe të vetë të pandehurit, si dhe i shërben qëllimit final të dënimit
penal, riedukimit të të pandehurit dhe riintegrimit të tij në shoqëri, duke përmbushur
njëkohësisht edhe funksionin e tij ndëshkues.
443
Duke qenë se për gjykimin e kësaj çështjeje, nga gjykatat është proceduar me gjykim
të shkurtuar, masës së dënimit të caktuar si më sipër ndaj të pandehurit, bazuar në nenin 406
të K.Pr.Penale, i zbritet 1/3 duke u dënuar ai përfundimisht me 5 vjet burgim.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1/b të Kodit të Procedurës
Penale,
V E N D O S I:
Lënien në fuqi të vendimit nr.482, datë 21.10.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës për të
gjykuarit Armando Xheka dhe Ardit Toçi.
Ndryshimin e vendimit nr.482, datë 21.10.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës për të
gjykuarin Ervis Xheka në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të gjykuarit për veprën penale “Plagosje e rëndë me dashje” me
pasojë vdekjen, parashikuar nga neni 88/2 i K.Penal dhe në bazë të këtij neni në lidhje dhe
me nenin 48 të K.Penal, dënimin e tij me 7 vjet e 6 muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.P zbritet 1/3 e dënimit dhe përfundimisht i gjykuari
Ervis Xheka dënohet me 5 vjet burgim.
Tiranë, më 23.09.2015
444
Nr. 00-2015-3868 i Vendimit (148)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 23.09.2015 mori ne shqyrtim çështjen penale me palë:

RRETHIT GJYQËSOR KAVAJË
TË PANDEHUR: SAJMIR PËRPALAJ
LULZIM DERVISHI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë me vendimin me nr.12-2012-1349, datë

Deklarimin fajtor të të pandehurit Sajmir Përpalaj për kryerjen e veprës penale
të “Prodhim dhe shitje së narkotike të kryer në bashkëpunim” dhe në bazë të
nenit 283/2, 49 të K.Penal e dënon atë me 8 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Lulzim Dervishi për kryerjen e veprës
penale të “Prodhim dhe shitje të narkotike të kryer në bashkëpunim” dhe në
bazë të nenit 283/2, 49 të K.Penal e dënon atë me 8 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurit Lulzim Dervishi dhe Sajmir Përpalaj të
fillojë nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi dhe të kryhet në një burg të
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin me nr.10-2012-1659 (613), datë 14.11.2012,

ka vendosur:
Mospranimin e ankimit të bërë nga av. Altin Sinella ndaj vendimit penal
nr.12-2012-1349 datë 09.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë pasi
është bërë nga një person që nuk legjitimohet.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar Rekurs i gjykuari Saimir Përpalaj, përfaqësuar

nga av. A.Peza, i cili ka kërkuar prishjen e vendimit nr.12-2012-1349 datë 09.05.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, prishjen e vendimit nr.1659 datë 14.11.2012 të
Gjykatës së Apelit Durrës dhe pafajësi për të pandehurin Saimir Përpalaj, duke parashtruar
këto shkaqe:
445
- Të dyja vendimet e gjykatave kanë respektuar në mënyrë të gabuar ligjin penal.
- Doza e gjetur në automjetin e të pandehurit Saimir Përpalaj ishte në një sasi të vogël,
për përdorim vetjak dhe nuk provohet që ai është shpërndarës i saj, prandaj për këtë
arsye kërkojmë deklarimin e tij të pafajshëm. Përsa i përket rrethanës së “përdorimit
vetjak” është se ajo nuk mund të qëndrojë më vete për të arritur në përfundimin se,
duke u bazuar vetëm në ekzistencën e saj nuk ekziston edhe figura e krimit të
parashikuar nga neni 283 të K.Penal.
- Provat shkencore, aktet e ekspertimit kimik, provuan se i pandehuri Saimir Përpalaj
ishte përdorues i rregullt i substancave narkotike, fakti se ai ka blerë një porcion droge
për përdorim vetjak tek një person i panjohur nuk do të thotë që ai është fajtor për
veprën penale të parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal.
- Vendimet janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit, për shkak se nuk ekziston asnjë
provë shkresore apo me dëshmitarë që provon fajësinë e të pandehurit për këtë vepër
penale.

lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.613, datë 16.11.2012 i Gjykatës së Apelit Durrës është rezultat i zbatimit
të gabuar të ligjit procedural penal, si i tillë duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për
rigjykim në atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kavajë, në kuadër të procedimit penal nr.33, viti 2011,
ka paraqitur për gjykim para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, të pandehurit Saimir
Përpalaj dhe Lulzim Dervishi, nën akuzën e “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në
bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë ka pranuar këto rrethana të çështjes në shqyrtim:
Më datë 02.02.2011, rreth orës 03.45, gjatë lëvizjeve të bëra nëpër qytetin e Kavajës,
tek ish Komisariati i vjetër, është ndaluar dhe kontrolluar automjeti tip Mitsubish Golf, me
ngjyrë të kaltër, me targa BE-5784, me tek derë, me drejtues shtetasin Saimir Përpalaj dhe
pasagjer në vendin e parë, shtetasin Lulzim Dervishi.
Gjatë këqyrjes dhe kontrollit të hollësishëm, pasi është dyshuar se brenda në mjet
mund të kishte sende të ndalura, në sediljen e shoferit, në krahun e djathtë të saj, në hapësirën
midis saj dhe ndarëses plastike, në një distancë 12 cm nga pjesa e pasme e sediljes së shoferit,
janë konstatuar dy pjesë alumini, njëra me përmasa 7.8 cm dhe 3 cm gjerësi e palosur dhe
tjetra brenda saj me përmasa 4.9 x 1.9 cm, në të cilat është konstatuar lëndë pluhur me ngjyrë
kafe në dukje si heroinë. Ngjitur me të kanë konstatuar një mbështjellje me të vogël në ngjyrë
të verdhë me përmasa 3x1.5 cm e mbështjellë me një qese me stampim “Shëndet mbi ti” ku
është konstatuar një lëndë pluhuri me ngjyrë kafe, në dukje si lëndë narkotike “heroinë”.
Pranë këtij vendi është konstatuar një tjetër mbështjellje me letër alumini, me përmasa 6.8 x1
cm, brenda te cilës është gjetur një lëndë me ngjyrë kafe si të djegur. Këto sende janë
sekuestruar në cilësinë e provës materiale.
Në këto kushte është kryer arrestimi në flagrancë i shtetasve Saimir Përpalaj dhe
Lulzim Dervishi, si të dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së
narkotikeve”, të parashikuar nga neni 283/2 i Kodit.
Pesha e përgjithshme e sendeve të sekuestruara me cilësinë e provës materiale, tre
pakove së bashku me ambalazhimin, ka rezultuar 1.5 gr.
446
Shtetasi Sajmir Përpali, i pyetur në cilësinë e personit ndaj të cilit zhvillohen hetime,
ka deklaruar se është përdorues droge dhe sasia e kapur nga policia i është dhënë nga shtetasi
Lulzim Dervishi, gjë e cila pranohet dhe nga shtetasi Lulzim Dervishi, pasi edhe ai është
përdorues droge, i llojit heroinë.
Akti i ekspertimit toksikologjiko-ligjor nr.120 datë 09.02.2011 ka konkluduar se në
urinën e shtetasit Lulzim Dervishi u zbulua prania e produkteve të metabolizmit të heroinës
(monoacetilmorfin) në organizmin e njeriut.
Akti i ekspertimit toksikologjiko-ligjor nr.121 datë 09.02.2011 ka konkluduar se në
urinën e shtetasit Sajmir Përpalaj u zbulua prania e produkteve të metabolizmit të heroinës
(monoacetilmorfin) në organizmin e njeriut.
Në aktin e ekspertimit nr.1311, datë 16.02.2011, pasi janë cituar objektet e ekspertimit
dhe është konstatuar se: “Paketimi i numërtuar me nr.“1” mbështjellë me letër alumini,
brenda të cilës vërehen mbetje pluhuri në trajtë petëzash me ngjyrë të kuqërreme, por që sasia
e tyre është e vogël për tu peshuar. Paketimi i numërtuar me nr “2” mbështjellë me letër të
verdhë si ato të paketave të cigares brenda pluhur me ngjyrë bezhë pesha pa ambalazh është
0,098 gram. Paketimi i numërtuar nr “3” janë dy mbështjellëse të njëpasnjëshme pluhur me
ngjyrë bezhë pesha pa ambalazh është 0,284 gram.” dhe është kryer ekzaminimi fiziko-kimik
i tyre, është dalë në konkluzionin se:“Analiza me GC/MS për pluhurat objekt ekspertimi
tregoi për praninë e heroinës. Referencat në klasifikimin në lëndë narkotike apo jo gjenden në
ligjin nr.7975, datë 26.07.1995 “Për barnat narkotike dhe lëndët psikotrope.”.
Akti i ekspertimit mjeko-ligjor nr.373, datë 09.03.2011 ka arritur në konkluzionin se
“sasia e lëndës narkotike e llojit heroinë prej 0384 gr, e sekuestruar te pandehurve, si e tërë
përbën një dozë të dëmshme për njeriun e rritur, rrjedhimisht përdorimi i menjëhershëm i saj
do të dëmtonte shëndetin e tyre.”
Të pandehurit kanë kërkuar pafajësi lidhur me akuzën e ngritur ndaj tyre, duke
deklaruar se janë përdorues të lëndës narkotike të llojit heroinë dhe se sasia e gjetur është për
përdorim vetjak.
Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë me vendimin me nr.12-
2012-1349, datë 09.05.2012, ka vendosur të deklarojë fajtorë të pandehurit Sajmir Perpalaj
dhe Lulzim Dervishi për kryerjen e veprës penale “Prodhim dhe shitje së narkotike të kryer
në bashkëpunim” dhe në bazë të nenit 283/2, 49 të K.Penal i ka dënuar me nga 8 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurit Lulzim Dervishi dhe Sajmir Përpalaj të fillojë nga
dita e ekzekutimit të këtij vendimi dhe të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Me këtë arsyetim: “...Nga hetimi rezultoi se lënda narkotike, heroinë, që i është
gjetur të pandehurve është e një sasie jo të vogël; edhe pse ata kane pretenduar se e kanë për
përdorim vetjak, doza e gjetur të pandehurve nuk ishte për përdorim vetjak, pasi sasia e saj
është më shumë se një përdorimshe dhe se përdorimi i menjëhershëm i saj nga të pandehurit
do të dëmtonte shëndetin e tyre, pra janë disa doza dhe për disa përdorime gjate 24 orëve.
Kolegjet e Bashkuara me vendimin nr 1 date 27.03.2008 arrijnë në përfundimin unifikues se:
Doza e vogël, në kuptimin ligjor të saj, konsiderohet jo ndarja fizike në disa të tilla, por sasia
e lëndës apo substancës narkotike e psikotrope që ajo përmban si e tërë dhe që sipas
eksperteve vlerësohet si dozë e vogël. Nga analiza tërësore e provave të administruara në
gjykim pandehurit Saimir Përpali dhe Lulzim Dervishi kane konsumuar ne veprën penale të
mbajtjes së narkotikeve, të kryer në bashkëpunim, vepër kjo e parashikuar nga neni 283/2 i
Kodit Penal, në formën e mbajtjes së lëndëve, substancave e farërave, narkotike dhe
psikotrope, në kundërshtim me ligjin ose në kapërcim të përmbajtjes së tyre...Sipas hetimeve
ne seancë gjyqësore rezultoi e provuar se të pandehurit Saimir Përpali dhe Lulzim Dervishi
në kryerjen e veprës penale, kanë vepruar me dashje direkte e me faj...”.
447
Ndaj këtij vendimi ka ushtruar ankim i pandehuri Saimir Përpalaj, nëpërmjet av. A.
Sinella, i cili ka kërkuar ndryshimin e vendimit dhe deklarimin e pafajshëm lidhur me veprën
penale te parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin me nr.10-2012-1659 (613), datë 14.11.2012, ka
vendosur: Mospranimin e ankimit të bërë nga av. Altin Sinella, ndaj vendimit penal nr.12-
2012-1349 dt. 09.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, pasi është bërë nga një
person që nuk legjitimohet, duke arsyetuar se:
« …Kundër këtij vendimit kanë bërë ankim i av.Altin Sinella i caktuar kryesisht në
shkalle të parë për të pandehurin Sajmir Përpalaj, duke kërkuar ndryshimin e vendimit dhe
deklarimin e pafajshëm të të pandehurit.-Prokurori në seance gjyqësore kërkoi mospranimin
e ankimit për shkak se është bërë nga një person i cili nuk legjitimohet pasi av. Altin Sinella
ka qenë i caktuar kryesisht dhe nuk ka tagër për të ushtruar ankim. Në këto kushte në bazë të
nenit 420/a Gjykata e Apelit Durrës konkludon se duhet vendosur mospranimi i ankimit për
shkak se është bërë nga një person i cili nuk legjitimohet. ».
Kundër vendimit ka ushtruar rekurs i gjykuari Saimir Përpalaj, përfaqësuar nga av.
A.Peza, i cili ka kërkuar prishjen e vendimit nr.12-2012-1349 datë 09.05.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kavajë, prishjen e vendimit nr.1659 datë 14.11.2012 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe deklarimin e pafajshëm, duke parashtruar shkaqet e cituara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të administruara në dosjen
gjyqësore dhe duke e pare vendimin objekt rekursi në tërësinë e tij, arrin në përfundim se ai
është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal, si i tillë duhet të prishet.
Pavarësisht se në rekursin e paraqitur, i gjykuari nuk ka parashtruar si shkak të
rekursit shkeljet procedurale që lidhet me thirrjen e të pandehurit në gjykim, Kolegji Penal në
përputhje me kërkesat e nenit 434 të K.Pr.Penale, «Kufijtë e shqyrtimit në Gjykatën e Lartë »,
konstaton kryesisht se vendimi është marrë kundërshtim me urdhërimet ligjore të dispozitës
se nenit 426 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Apelit Durrës nuk ka kryer thirrjen dhe njoftimin e të pandehurve Sajmir
Përpalaj dhe Lulzim Dervishi për gjykimin e çështjes në ngarkim të tyre në apel, gjykim i
zhvilluar në mungesë, në datë 14.11.2012, ora 10:00.
Zhvillimi i procesit gjyqësor penal në Gjykatën e Apelit në mungesë të të pandehurve,
e bën vendimin, rrjedhojë të një procesi të parregullt ligjor, për pasojë të cënueshëm
ligjërisht.
Kolegji Penal arrin në përfundimin sa siper, pasi referuar akteve të administruara nga
gjykata e Apelit Durrës, ka rezultuar se ajo gjykatë me shkresat përkatëse nr.424 sistemi, datë
23.10.2012 ka dërguar njoftim në dhomat e paraburgimit të Institutit të Ekzekutimeve të
Vendimeve Penale Durrës “Për shoqërimin e të pandehurve Sajmir Përpali dhe Lulzim
Dervishi në datë 14.11.2012, ora 10.00.
Meqenëse ka rezultuar se të pandehurit nuk ndodhen në dhomat e paraburgimit, nga
ana e Kancelares së Gjykatës se Apelit Durrës janë kërkuar flete-lirimet përkatëse të tyre.
Sipas fletë-lirimeve nr.755 prot dhe 756 prot, datë 05.03.2011 ka rezultuar se shtetasit
Saimir Përpalaj dhe Lulzim Dervishi janë liruar në datë 05.03.2011, në bazë të urdhër
ekzekutimeve nr.627 dhe nr.628, datë 05.03.2011 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Kavajë
për ekzekutimin e vendimeve gjyqësore nr.213 dhe nr.214, datë 05.03.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kavajë, të cilët kanë ndryshuar masën e sigurimit për dy të pandehurit nga
“arrest në burg” me afat 30 ditë me masën e sigurimit “detyrim për paraqitje ne policinë
gjyqësore”, konform nenit 234 të K.Pr.Penale.
Në seancën gjyqësore të zhvilluar në datë 14.11.2012, ora 10:00, Gjykata e Apelit
Durrës, në mungesë të të pandehurve, të cilët nuk janë njoftuar dhe në mungese të avokatëve
448
përkatës, këta të fundit janë njoftuar rregullisht me fletë-thirrjet e dërguara në datë
23.10.2012, ka vendosur mospranimin e ankimit të paraqitur nga i pandehuri Saimir Përpalaj.
Është detyrë e gjykatave që t’i sigurojnë çdo personi të akuzuar një proces të rregullt
ligjor, pjesë përbërëse e të cilit është dhe njoftimi i rregullt i tij, në përputhje me dispozitat
proceduriale penale (nenet 132 e vijues të K.Pr.Penale).
Urdhërimi i thirrjes të të pandehurit, sipas nenit 426/1 të Kodit të Procedurës Penale,
nga gjykata e apelit, nuk mund të kuptohet i shkëputur nga detyrimi i asaj gjykate për
njoftimin e vetë të pandehurit dhe rregullat procedurale që duhet të zbatohen për këtë njoftim.
Gjykata nuk duhet të njehsojë njoftimin e mbrojtësit me njoftimin e të pandehurit. (Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Larte në vendimin nr.1, datë 15.02.2001 dhe Kolegji Penal i kësaj
Gjykate në vendime të tjera rast pas rasti, e kanë trajtuar me hollësi detyrimin procedural të
Gjykatave të Apelit për thirrjen e të pandehurit në gjykim.
Sigurimi i të drejtës së pjesëmarrjes dhe dëgjimit të të pandehurit në gjykimin në apel,
është një veprim procedural i detyrueshëm si në aspektin kushtetues ashtu dhe ne atë
procedural penal.
Neni 31 i Kushtetutës së Republikë së Shqipërisë parashikon : “Gjatë procesit penal
kushdo ka të drejtë:… ç) të mbrohet vetë ose me ndihmën e një mbrojtësi ligjor të zgjedhur
prej tij; të komunikojë lirisht dhe privatisht me të, si dhe t'i sigurohet mbrojtja falas, kur nuk
ka mjete të mjaftueshme; ndërsa, neni 33 në vijim parashikon : « 1. Kushdo ka të drejtë të
dëgjohet para se të gjykohet. 2. Nga kjo e drejtë nuk mund të përfitojë personi që i fshihet
drejtësisë. »
Formulimi i dispozitës kushtetuese të nenit 31, është i njëjtë me përmbajtjen e nenit 6,
« E drejta për një proces të rregullt”, pika 3, gërma “c” të Konventës Europiane të së
Drejtave të Njeriut, sipas të cilit “Në përcaktimin e të drejtave dhe detyrimeve të tij civile ose
të çdo akuze penale kundër tij, çdo person ka të drejtë që çështja e tij të dëgjohet
drejtësisht…
3. Çdo i akuzuar për një vepër penale ka të drejtat minimale të mëposhtme:
c) të mbrohet vetë ose të ndihmohet nga një mbrojtës i zgjedhur prej tij ose, në qoftë
se ai nuk ka mjete të mjaftueshme për të shpërblyer mbrojtësin, t’i mundësohet ndihma
ligjore falas kur këtë e kërkojnë interesat e drejtësisë;”
Ky parim i rëndësishëm kushtetues është sanksionuar në nenin 426 të Kodit të
Procedurës Penale, « Veprimet paraprake të gjykimit » sipas të cilit :“1 .Kryetari i kolegjit të
gjykatës së apelit urdhëron thirrjen e të pandehurit, paditësit civil dhe të paditurit civil, si
dhe të mbrojtësve e të përfaqësuesve të tyre. Afati i paraqitjes nuk mund të jetë më i vogël se
dhjetë ditë.
2. Urdhri i thirrjes është i pavlefshëm kur i pandehuri nuk është identifikuar në
mënyrë të sigurt ose kur nuk është saktësuar vendi, dita dhe ora e paraqitjes.”.
Në rastin në shqyrtim, Gjykata e Apelit Durrës, pa kryer rregullisht njoftimet e të
pandehurve, pra, pa siguruar të drejtën ligjore të pjesëmarrjes dhe dëgjimit të tyre në gjykim,
në shkelje të urdhërimeve ligjore të dispozitës së cituar me lart, ka zhvilluar gjykimin duke
vendosur mospranimin e ankimit.
Prandaj, në rigjykimin e çështjes, Gjykata e Apelit Durrës, duhet të urdhërojë thirrjen
e të pandehurve të lirë Saimir Përpalaj dhe Lulzim Dervishi dhe pasi të sigurojë njoftimin e
tyre në përputhje me kërkesat ligjore të neneve 140 dhe 426 të Kodit të Procedurës Penale, i
ka të gjithë hapësirat ligjore për të proceduar lidhur me përfaqësimin ligjor të të pandehurve
në procesin penal, e me tej me shqyrtimin e ligjshmërisë të shkaqeve të ankimit të paraqitur
para asaj gjykate.
449
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenet 441/Ç të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.613, datë 16.11.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin
e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë më 23.09.2015
450
MENDIM PAKICE
Kemi mendim kundër vendimit të shumicës, e cila ka vendosur prishjen e vendimit
nr.613, datë 16.11.2012 te Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin e çështjes për rigjykim, për
këto arsye:
Me vendimin objekt rekursi, Gjykata e Apelit Durrës ka vendosur: Mospranimin e
ankimit të bërë nga av. Altin Sinella, ndaj vendimit penal nr.12-2012-1349 datë 09.05.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, pasi është bërë nga një person që nuk legjitimohet.
Nga aktet ka rezultuar se të pandehurit Saimir Përpalaj dhe Lulzim Dervishi, janë
akuzuar për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal.
Mbrojtja e dy te pandehurve, të cilët kanë qenë të pranishëm gjatë gjykimit të çështjes
penale në ngarkim të tyre në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë, është realizuar nëpërmjet
avokateve te caktuar kryesisht nga gjykata, konform nenit 49 të K.Pr.Penale, (për shkak të
pamundësisë ekonomike të tyre) përkatësisht i pandehuri Sajmir Përpalaj është mbrojtur nga
av. Altin Sinella ndërsa i pandehuri Lulzim Dervishi është mbrojtur nga av. Kujtim Lilamani.
Ndaj vendimit përfundimtar të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, ka ushtruar
ankim para Gjykatës së Apelit Durrës av. Altin Sinella, mbrojtës i të pandehurit Sajmir
Përpalaj, duke parashtruar dhe shkaqet përkatëse të kundërshtimit të vendimit, i cili e ka
deklaruar fajtor dhe e ka dënuar në bazë te nenit 283/2 të Kodit Penal.
Prokurori i Apelit Durrës, gjate parashtrimit të kërkesave paraprake ka kërkuar para
gjykatës mospranimin e ankimit, pasi ankimi në emër të të pandehurit Sajmir Përpali është
bërë dhe paraqitur nga avokati Altin Sinella, i cili nuk ka marrë pëlqimin e të mbrojturit prej
tij (nuk ka prokurë për të ushtruar ankim), si i tillë është i palegjitimuar.
Vendimmarrja e Gjykatës së Apelit Durrës, e cila ka vendosur mospranimin e
ankimit, është e drejtë, prandaj vendimi i asaj gjykate, i rekursuar nga i pandehuri Sajmir
Përpali, duhej të lihej në fuqi.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1, datë 10.03.2014 përmes
përfundimeve të tjera unifikuese (kryesisht lidhur me përfaqësimin e te pandehurve në
mungesë dhe paraqitjen e ankimit ndaj një vendimi gjyqësor të dhënë në mungese) kanë
arritur edhe në përfundimin unifikues se: “E drejta për të bërë ankim, në vështrim të
përcaktimit ligjor të bërë nga ligjvënësi në nenin 50 pika 1 e 410 të K.Pr.Penale, është një e
drejtë e cila i rezervohet personalisht të pandehurit...”.
Neni 410 (1) i K.Pr.Penale përcakton se “i pandehuri mund të bëjë ankim vetë ose
nëpërmjet mbrojtësit të tij, ndërsa qe neni 50 (1) i K.Pr.Penale parashikon se “Mbrojtësi ka të
drejtat që ligji i njeh të pandehurit, përveç atyre që i rezervohen personalisht këtij të fundit”.
Po kështu Kolegjet e Bashkuara në atë vendim kanë arritur në përfundimin unifikues
se: “I pandehuri lejohet që personalisht të delegojë të drejtën për të bërë ankim tek
mbrojtësi. Akti i delegimit mund të jetë në të njëjtin akt me të cilin bëhet zgjedhja e
mbrojtësit, ose në një akt të veçantë.”.
Në çështjen ne shqyrtim rezulton se i pandehuri Sajmir Përpalaj ka qene i pranishëm
ne gjykimin e çështjes në shkalle të parë dhe mbrojtja e tij në procesin penal te zhvilluar
pranë asaj gjykate, është caktuar kryesisht nga gjykata, në përputhje me nenin 49/7 te
K.Pr.Penale.
Nga këqyrja e procesverbalit të séancës gjyqësore datë 27.06.2011 rezulton se i
pandehuri Sajmir Përpalaj ka kërkuar përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë që të
caktohet një avokat nga shteti për ta përfaqësuar në të gjithë seancat gjyqësore që do të
zhvillohen në atë gjykatë, në prani dhe në mungesë të tij.
Përveç sa me sipër, ky i pandehur nuk i ka dhënë tagra të tjera avokatit të caktuar
kryesisht nga gjykata, siç mund të ishte dhe e drejta për të ushtruar ankim në emër të tij, ndaj
vendimit përfundimtar te Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë.
451
Këtë tagër, që av. Altin Sinella të ushtrojë ankim në emër të tij ndaj vendimit penal të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, i pandehuri Sajmir Përpalaj nuk e ka shprehur as me
prokurë (akt përfaqësimi të përpiluar përpara noterit).
Në këto rrethana, vendimmarrja e Gjykatës së Apelit Durrës, e cila ka konsideruar
ankimin e paraqitur nga avokat A.Sinella, si të paraqitur nga një mbrojtës i palegjitimuar dhe
si të tille nuk e ka pranuar, çmohet nga ana jonë si e marrë në përputhje me ligjin procedural
penal.
Për sa më sipër, ndryshe nga sa ka vendosur shumica, mendojmë se vendimi nr.613,
datë 16.11.2012 i Gjykatës së Apelit Durrës duhej të lihej në fuqi.
Shkëlzen Selimi Tom Ndreca
452
Nr. 00-2015-2451 i Vendimit (149)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

BERAT
TË GJYKUAR: ARTUR ETEMAJ
ADRIATIK KORECI
A K U Z U A R:
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, në bashkëpunim,
parashikuar nga N.283/2 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.158, datë 05.06.2013, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Etemaj për veprën penale te
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit i ka nisur të pandehurit Artur Etemaj nga data 06.12.2012
dhe të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Adriatik Koreci për veprën penale të
“Moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga neni 300/1 i K.Penal dhe dënimin
e tij me 9 (nëntë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit i ka nisur të pandehurit Adriatik Koreci nga data
06.12.2012.
Në bazë të nenit 261/1/c të K.Pr.Penale masa e sigurimit “arrest në burg”,
caktuar me vendimin nr.161, datë 09.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat shuhet më datë 06.06.2013 dhe në këtë datë urdhërohet lirimi i të
pandehurit Adriatik Koreci nga IEVP Berat nëse nuk mbahet për shkak tjetër.
Në bazë të nenit 190/1 gërma “b” të K.Pr.Penale, lënda narkotike e
sekuestruar me procesverbalin e datës 06.012.2012 të asgjesohet ndërsa
aparatet telefonike, celulare dhe çelësat e lavazhos, në bazë të nenit 190/1/ “ç”
të K.Pr. Penale tù kthehen personave që i përkasin.
453
Lënien në fuqi të vendimit nr.158, datë 05.0.2013 të Gjykatës së shkallës së
parë Berat në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Etemaj për veprën penale të
prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, në bashkëpunim dhe në bazë të nenit
283/2 të K.Penal dënimin e tij me 7 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Adriatik Koreci për veprën penale të
prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, në bashkëpunim dhe në bazë të nenit
283/2 të K.Penal dënimin e tij me 7 vjet burgim.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesën tjetër.
Kundër këtij vendimi, më datë 14.11.2013, ka paraqitur rekurs i gjykuari Adriatik

Koreci, nëpërmjet avokatit të tij mbrojtës, me anë të të cilit kërkon: Prishjen e vendimit
nr.346, datë 16.10.2013 të gjykatës së apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.158, datë
05.06.2013 të gjykatës së rrethit gjyqësor Berat.
Shkaqet që paraqiten në rekurs janë:

- Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të
ligjit penal dhe procedural penal, pasi çdo provë i është nënshtruar shqyrtimit
gjyqësor duke mos i dhënë vlerë të paracaktuar, ka çmuar provat sipas bindjes së
formuar pas shqyrtimit të provave në tërësi duke bërë dhe arsyetimin e vendimit në
përputhje me ligjin.
- Gjykata e apelit në kundërshtim me kriteret e parashikuara në nenin 152 të
K.Pr.Penale, pa arsyetuar lidhur me vërtetësinë dhe fuqinë provuese të provave, u ka
dhënë vlerë të paracaktuar pretendimeve të ngritura nga prokuroria lidhur me
kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal duke u mbështetur
vetëm në indicie, pa përcaktuar rëndësinë, saktësinë dhe përputhjen e indiceve me
njëra-tjetrën si përcaktohet ne neni 152/2 i K.Penal.
- Gjykata e Apelit ka zbatuar keq nenet 25, 283/2 e 300/1 te K.Penal.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi, prokurorin Arben Dollapaj, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; mbrojtësin e të gjykuarit Adriatik Koreci,
av.Shuaip Syri, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.346, datë 16.10.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë gjendet i pabazuar në
ligj dhe në prova dhe si i tillë do të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës
së parë.
Nga gjykatat janë pranuar këto rrethana të faktit.

1. Të gjykuarit Artur Etemaj dhe Adriatik Koreci janë banorë të lagjes Uznovë Berat, dhe
me njohje të hershme me njëri-tjetrin. I gjykuari Adriatik është i punësuar pranë një pike
larje automjetesh, në pronësi të shtetasit F.D, të cilën e frekuenton shpesh edhe i gjykuari
Artur.
2. Në datë 06.12.2012 rreth orës 09:30 oficerët e Policisë Gjyqësore të Seksionit kundër
narkotikëve pranë Drejtorisë së Policisë së Shtetit të Qarkut Berat, kanë bërë kontrollin
454
personal të të gjykuarit Artur Etemaj. Si rezultat i këtij kontrolli të gjykuarit i është gjetur
në xhepin e brendshëm të xhupit, një qese e vogël e tejdukshme si ato të farmacive. Qesja
në fjalë ka qenë e mbushur me bimë me ngjyrë dhe aromë të dyshuar si ajo e cannabis –
sattiva. Nga policia gjyqësore është kryer peshimi i kësaj lënde dhe ka rezultuar në masën
4.30 (katër pikë tre) gram.
3. Në kohën e këtij kontrolli i gjykuari ka qënë në afërsi të pikës së larjes së automjeteve të
përshkruar më sipër. Nga policia gjyqësore është kryer po atë ditë edhe kontrolli i kësaj
pike të larjes së automjeteve dhe nga kontrolli janë gjetur dhe sekuestruar një qese e
bardhë me mbishkrimin “Supermarket Star” e mbushur me bimë me ngjyrë dhe aromë të
dyshuar si ajo e cannabis – sativa. Qesja në fjalë është gjetur në dhomën e parë të godinës
së lavazhos nga ana e rrugës kombëtare Berat-Skrapar. Nga peshimi i saj ka rezultuar
pesha 335.5 (treqind e tridhjetë e pesë pikë pesë) gramë.
4. Në vijim të kontrollit në lavazh, mbi një tavolinë të vendosur në brendësi të saj u gjet dhe
sekuestrua një qese në ngjyrë rozë ku brënda saj u gjendën edhe 6 (gjashtë) copë më të
vogla të mbushura edhe këto me bimë me ngjyrë dhe aromë si ajo e cannabis-sattiva si
dhe disa bimë me ngjyrë dhe aromë të po kësaj lënde. Ndërsa në brendësi të një bidoni të
madh, brenda dhomës së dytë janë gjetur mbetje ose më saktë grimca të një lënde bimore
me ngjyrë dhe aromë si ajo e lëndës narkotike të përmendur më lart.
5. Nga organi procedues janë kryer akt ekspertimet kimike nr.615 dhe nr.616 datë
17.01.2013 nga të cilat ka rezultuar se lënda e sekuestruar në tërësinë e saj është lëndë
narkotike është Cannabis, produkt herbal i bimës Cannabis-sattiva me peshë totale
369.068 (treqind e gjashtëdhjetë e nëntë pikë zero gjashtë) gramë.
6. Nga policia gjyqësore më datë 06.12.2012 është kryer arrestimi në flagrancë i të
gjykuarve Artur Etemaj, Adriatik Koreci dhe i pronarit të kësaj pike të larjes së
automjeteve shtetasit F. D. Në vazhdim është kryer akt ekspertimi nr.11706, datë
18.12.2012 nga cili ka rezultuar se në sendet e sekuestruara , të përshkruara më lart nuk
janë gjetur gjurmë papilare të vlefshme për identifikim. Janë kryer akt ekspertimet
toksiko logjike nr.1476, nr.1477 dhe nr.1478 nga të cilat arrihet në përfundimin se të dy të
gjykuarit Artur Etemaj dhe Adriatik Koreci si dhe shtetasi F. D. janë përdorues të lëndës
narkotike.
7. Nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat në datë 04.02.2013 është marrë vendimi i
pushimit të ndjekjes penale për shtetasin F. D pasi nuk provohet kryerja e veprës penale.
8. Në këto rrethana Prokuroria e rrethit gjyqësor Berat ka dërguar për gjykim çështjen
penale në ngarkim të gjykuarve Artur Etemaj dhe Adriatik Koreci duke i akuzuar për
kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, të kryer në
bashkëpunim.
9. I gjykuari Artur Etemaj nëpërmjet përfaqësuesit të tij, ka kërkuar deklarimin e pafajshëm,
ose në rast të deklarimit fajtor aplikimin e N.59 të K.Penal; i gjykuari Adriatik Koreci,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, ka kërkuar ndryshimin e cilësimit ligjor dhe deklarimin
fajtor të tij për veprën penale të “moskallëzim krimi”.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.158, datë 05.06.2013, ka vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Etemaj për veprën penale të “Prodhimit dhe
shitjes së narkotikeve”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal dhe dënimin e tij me 5
(pesë) vjet burgim.
ii. Vuajtja e dënimit i ka nisur të pandehurit Artur Etemaj nga data 06.12.2012 dhe të
kryhet në një burg te sigurisë se zakonshme.
455
iii. Deklarimin fajtor te te pandehurit Adriatik Koreci per veprën penale te
“Moskallëzimit te krimit”, parashikuar nga neni 300/1 i K.Penal dhe dënimin e tij me
9 (nëntë) muaj burgim.
iv. Vuajtja e dënimit i ka nisur të pandehurit Adriatik Koreci nga data 06.12.2012.
v. Në bazë të nenit 261/1/c të K.Pr.Penale masa e sigurimit “arrest në burg”, caktuar me
vendimin nr.161, datë 09.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat shuhet më
datë 06.06.2013 dhe në këtë datë urdhërohet lirimi i të pandehurit Adriatik Koreci nga
IEVP Berat nëse nuk mbahet për shkak tjetër.
vi. Në bazë të nenit 190/1 gërma “b” të K.Pr.Penale, lënda narkotike e sekuestruar me
procesverbalin e datës 06.012.2012 të asgjësohet ndërsa aparatet telefonike, celulare
dhe çelësat e lavazhos, në bazë të nenit 190/1/ “ç” të K.Pr. Penale tù kthehen
personave qe i përkasin.

i. Lënien në fuqi të vendimit nr.158, datë 05.0.2013 te Gjykatës së shkalles se pare
Berat në këtë mënyrë:
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Etemaj për veprën penale të prodhimit dhe
shitjes së narkotikëve, në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 283/2 të K.Penal dënimin
e tij me 7 vjet burgim.
iii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Adriatik Koreci për veprën penale të prodhimit dhe
shitjes së narkotikëve, në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 283/2 të K.Penal dënimin
e tij me 7 vjet burgim.
iv. Lënien në fuqi të vendimit për pjesën tjetër.
12. Kundër këtij vendimi, më datë 14.11.2013, ka paraqitur rekurs i gjykuari Adriatik
Koreci, nëpërmjet avokatit të tij mbrojtës, me anë të të cilit kërkon: Prishjen e vendimit
nr.346, datë 16.10.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.158,
datë 05.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, duke parashtruar pretendimet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
13. Gjykata e Apelit Vlorë, ka konkluduar se gjykata e shkallës së parë ka zbatuar gabim
nenin 152 të K.Pr.Penale, dhe ndër të tjera arsyeton se: “...gjykata e shkallës së parë ka
arsyetuar se nuk provohet marrëveshja e dy të pandehurve për të mbajtur lëndë narkotike
...gjykata e shkallës së parë, duke i vlerësuar të ndara provat nga njëra-tjetra nuk ka
patur parasysh përmbajtjen e nenit 152 të K.Pr.Penale, sipas të cilit provat duhet të
vlerësohen në tërësi, të lidhura dhe në unitet me njëra-tjetrën. Pra fakti që i pandehuri
Artur Etemaj është kapur në flagrancë duke mbajtur me vete lëndë narkotike, vendi ku
është kapur, që është pranë lavazhos ku punonte i pandehuri tjetër, shoku i tij, Adriatik
Koreci, fakti që lënda narkotike është gjetur në tre ambiente të ndryshme të lavazhos,
përbëjnë prova që kundërshtojnë thëniet e të pandehurit Artur Etemaj, duke i bërë këto
thënie të pabesueshme, pasi në kushtet kur sipas tij po vinte policia, nuk kishte përse ta
fshihte lëndën narkotike në tre vende të ndryshme...”
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga i gjykuari
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimet e paraqitura në rekursin e

të gjykuarit përsa i përket cilësimit ligjor të veprës penale janë të bazuara në ligj,
456
(neni 432 i K.Pr.Penale) dhe si të tilla do të pranohen, dhe vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet duke u lënë në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë.
Në lidhje me pretendimin për deklarimin fajtor për veprën penale “Moskallëzim krimi”.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të bazuar këtë pretendim. Gjykata e apelit ka
zbatuar gabim ligjin procedural penal në lidhje me çmuarjen e provave N.152
K.Pr.Penale1, duke arritur në konkluzion jo të drejtë përsa i përket kualifikimit ligjor të
faktit penal të ndodhur në lidhje me veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes të
narkotikëve”, të kryer në bashkëpunim, çka ka bërë që vendimi i saj të jetë i cenueshëm
për këtë pjesë.
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se kualifikimi nga gjykata e apelit i
veprimeve të të gjykuarit Adriatik Koreci si Prodhim e shitje e narkotikëve, kryer në
bashkëpunim vepër penale e parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal 2 është i gabuar
duke arritur në konkluzionin se me veprimet e tij ka kryer veprën penale të Moskallëzimit
të krimit, të parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal3.
17. Në bazë të provave të shqyrtuara rezulton e provuar se i gjykuari Adriatik Koreci ka
njohje të hershme me të gjykuarin Artur, si banorë të të njëjtës lagje në qytetin e Beratit
dhe frekuentojnë të njëjtat mjedise. Në datë 06.12.2012 rreth orës 09:30 oficerët e policisë
gjyqësore të Seksionit kundër narkotikëve pranë Drejtorisë së Policisë së Shtetit të Qarkut
Berat, kanë bërë kontrollin personal të të gjykuarit Artur Etemaj. Si rezultat i këtij
kontrolli të gjykuarit i është gjetur në xhepin e brendshëm të xhupit një qese e vogël si ato
të farmacive, e mbushur me bimë cannabis – sattiva. Nga policia gjyqësore është kryer
peshimi i kësaj lënde dhe ka rezultuar në masën 4.30 (katër pikë tre) gram.
18. Nga policia gjyqësore është kryer po atë ditë edhe kontrolli i kësaj pikës së larjes së
automjeteve, në të cilën ishte i punësuar i gjykuari Adriatik, shumë pranë vendit ku është
ndaluar i gjykuari Artur. Nga kontrolli i ushtruar në tre vende të ndryshme të lavazhos,
është gjetur dhe sekuestruar një sasi në total prej 369.068 (treqind e gjashtëdhjetë e nëntë
pikë zero gjashtë) gramë cannabis sativa.
19. I gjykuari Adriatik nuk ka pranuar të ketë lidhje me lëndën narkotike, por ka pohuar se i
gjykuari Artur vjen shpesh për arsye personale në ambientet e pikës së larjes së
automjeteve. I gjykuari Artur në deklarimet e tij, shpjegon se sapo ka parë praninë e
policisë ka shkuar në drejtim të lavazhit, me qëllim që të linte lëndën narkotike.
20. Në këto rrethana, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzonin se përfundimet
e arritura nga gjykata e apelit se vepra është kryer në bashkëpunim, ashtu siç është edhe
akuza e ngritur nga organi i prokurorisë, nuk u arritën të ngriheshin në nivel
provueshmërie. Vetëm fakti që i pandehuri Artur Etemaj është kapur në flagrancë duke
mbajtur me vete lëndë narkotike, vendi ku është kapur, që është pranë lavazhos ku
punonte i pandehuri tjetër, shoku i tij, Adriatik Koreci, fakti që lënda narkotike është
gjetur në tre ambjente të ndryshme të lavazhos, nuk mund të përbëjnë prova që të
vërtetojnë tej çdo dyshimi të arsyeshëm kryerjen e veprës së mbajtjes së lëndës narkotike
1
N.152 K.Pr.Penale - Çmuarja e provave
1. Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk
ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi.
2. Ekzistenca e një fakti nuk mund të nxirret nga indicjet përveçse kur këto janë të rëndësishme, të sakta dhe në përputhje
me njëra-tjetrën.
2
Neni 283/2 - Prodhimi dhe shitja e narkotikëve
Po kjo vepër, kur kryhet në bashkëpunim ose më shumë se një herë, dënohet me burgim nga shtatë gjer në pesëmbëdhjetë
vjet.
3
Neni 300 i K.Penal - Moskallëzimi i krimit
Moskallëzimi në organet e ndjekjes penale, në gjykatë, në organet e rendit publik, të pushtetit ose të administratës, i një
krimi që është duke u kryer apo që është kryer, dënohet me gjobë ose me burgim gjer në tre vjet.
457
në bashkëpunim. Duke ju referuar materialeve të administruara në gjykimin e çështjes,
rezulton se asnjë provë, fakt apo indicje veç gjendjes së lëndës narkotike në mjedisin ku
punonte i gjykuari Ardian, dhe një ambjent i frekuentueshëm nga i gjykuari Artur, nuk
tregon se si ka ndodhur bashkëpunimi midis të gjykuarve; cila është marrëveshja midis
bashkëpuntorëve; cili ka qenë roli dhe veprimet e tyre në mbajtjen e lëndës narkotike.
21. Kolegjet e Bashkuara në vendimin nr.4 datë 15.04.2011, kanë unifikuar praktikën
gjyqësore në lidhje me bashkëpunimin në kryerjen e veprës penale duke përcaktuar
se:
“Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë vlerësojnë se që të ndodhemi në kushtet e
bashkëpunimit duhet të bashkekzistojnë si kushte sine qua non:
1. dy ose më shumë subjekte (pluralitet personash);
2. realizimi i faktit kriminal në të gjithë elementet e tij materiale;
3. dhënia e një kontributi rilevant në kryerjen e veprës penale nga secili prej
bashkëpunëtorëve;
4. ana subjektive, të paktën në formën e saj minimale, që është dijenia e të paktën
njërit prej bashkëpunëtorëve për të bashkëpunuar me të tjerët në kryerjen e faktit
kriminal.”
22. Kolegji Penal e gjen të drejtë vendimin e gjykatës së shkallës së parë në lidhje me
cilësimin ligjor dhe vlerëson se akuza nuk arriti të ngrinte përtej dyshimit, bashkëpunimin
në kryerjen e veprës penale. E vetme, e palidhur me prova të tjera apo indicie të
rëndësishme, të sakta dhe në përputhje me njëra-tjetrën, prova që paraqet procesverbali i
sekuestrimit të lëndës narkotike i firmosur nga i gjykuari Adriatik, nuk vërteton
bashkëpunim në kryerjen e veprës penale, pasi provohet ekzistenca e lëndës narkotike në
vendin ku ka qenë i punësuar i gjykuari Adriatik, por jo lidhja e tij me të.
23. Ky Kolegj, po ashtu si gjykata e shkallës së parë, nuk mund të pranojë “bashkëpunimin”
mes të gjykuarit Artur Etemaj dhe të gjykuarit Adriatik Koreci. I gjykuari Adriatik ka
patur dijeni për mbajtjen nga ana e të gjykuarit tjetër Artur të sasisë prej prej 369.068
(treqind e gjashtëdhjetë e nëntë pikë zero gjashtë) gramë cannabis sativa dhe për këtë
dijeni të tijën, i gjykuari nuk ka kryer kallëzimin pranë organeve kompetente, megjithëse i
kishte të gjitha mundësi ta bënte. Nuk u provua tej çdo dyshimi të arsyeshëm se kjo
mbajtje është kryer në bashkëpunim midis tyre, përsa kohë mungojnë indicie të tjera të
cilat të mund të përdoren në kushtet e nenit 152/2 të K.Pr. Penale.
24. Në kushtet kur, këto indicie, nuk përputhen me prova të tjera, direkte ose indirekte, ato
nuk përmbushin standardin e kërkuar nga ligji procedural penal shqiptar dhe nga praktika
e Gjykatës së Strasburgut, që të provojnë fajësinë, “tej çdo dyshimi të arsyeshëm”. Në
bazë të nenit 4 të Kodit të Procedurës Penale1, këto indicie, sipas parimit “In dubbio pro
reo”, si dyshime, vlerësohen në favor të të gjykuarit, duke rrëzuar pretendimin e akuzës
për ekzistencën e bashkëpunimit. Në këto kushte, ajo që mund të provohet jashtë çdo
dyshimi, është se i gjykuari Adriatik Koleci, ka konsumuar veprën penale të
“Moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga N.300 i K.Penal, ndërsa i gjykuari Artur
Etemaj ka konsumuar veprën penale “Prodhimi dhe shitja e lëndës narkotike”,
parashikuar nga N.283/1 i K.Penal.
25. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së apelit është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe material penal, në lidhje me deklarimin fajtor të
të gjykuarve Artur Etemaj dhe Adriatik Koreci për veprën penale të “Prodhimi dhe shitja
1
Prezumimi i pafajësisë 1. I pandehuri prezumohet i pafajshëm gjersa nuk vërtetohet fajësia e tij me vendim gjyqësor të
formës së prerë. Çdo dyshim për akuzën çmohet në favor të të pandehurit.
458
e lëndës narkotike”, kryer në bashkëpunim parashikuar nga N.283/2 i K.Penal, duke
ndryshuar kualifikimin e veprës penale, e duke lënë në fuqi vendimin e gjykatës së
shkallës së parë pasi i gjykuari Artur Etemaj me veprimet e tij ka konsumuar veprën
penale të “Prodhimi dhe shitja e lëndës narkotike” parashikuar nga N.283/1 i K.Penal,
ndërsa i gjykuari Adriatik Koreci ka konsumuar veprën penale “Moskallëzim krimi”,
parashikuar nga N.300 i K.Penal.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 gërma “d” të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.346, datë 16.10.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.158, datë 05.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Tiranë, më 23.09.2015
459
Nr. 00-2015-2448 i Vendimit (150)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në séancën gjyqësore të datës 23.09.2015 mori në shqyrtim çështjen penale me:
KËRKUES: GEORGE VOURVACHIS

PERSONA TË INTERESUAR: ILIR KARÇINI, mbrojtur nga
av. Sokol Puto
SKËNDER AMONIKU
OBJEKTI:
Ankim kundër vendimit te pushimit te çështjes nr.1460 te vitit 2006
te Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
Baza Ligjore: Neni 329 i K.P.P.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin me nr.935/21 akti, datë

Rrëzimin e kërkesës se kërkuesit George Vourvachis për prishjen e vendimit
datë 18.04.2012 “Për Pushimin e Procedimit Penal nr.1460 te vitit 2006” te
Prokurorisë se Rrethit Gjyqësor Tirane.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin me nr.887, datë 11.10.2013 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.21 akti datë 21.03.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor, Tiranë në këtë mënyrë :
Prishjen e vendimit të pushimit të çështjes nr.1406 të vitit 2006 të prokurorisë
së rrethit gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e hetimeve.
Kundër këtij vendimi, kanë paraqitur rekurs prokurori pranë Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe personi i interesuar Ilir Karçini, me të cilët kërkojnë prishjen e tij, duke parashtruar se:
Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Tiranë:

- Vendimi i Gjykatës së Apelit, Tiranë nuk i është i drejtë dhe i bazuar në ligj pasi
vendimi i pushimit të procedimit penal është i drejtë, i bazuar në ligj dhe prova dhe i
marrë pas kryerjes së të gjitha veprimeve hetimore. Në këtë vendim, pas administrimit
të plotë të dokumentacionit, verifikimit të pretendimeve të palëve dhe kryerjes së disa
akteve të ekspertimit grafik, argumentohet hollësisht se fakti nuk përbën vepër penale.
460
- Në bazë të përcaktimit ligjor të praktikës gjyqësore të gjykatave më të larta, gjykata
mund të shprehet vetëm për bazueshmërinë e pretendimeve që lidhen me moskryerjen
e veprimeve të plota hetimore, duke sjellë si pasojë një vlerësim jo të saktë të
kritereve ligjore që determinojnë mosfillimin ose pushimin e procedimit penal. Organi
i akuzës në një vendim të argumentuar hollësisht ka rrëzuar të gjitha pretendimet e
kallëzuesit. Aktet e ekspertimit, të cilat janë provë shkencore me vlerë prevaluese mbi
provat e tjera kanë përcaktuar që nënshkrimet e kallëzuesit janë hedhur prej tij duke
rrëzuar pretendimin për falsifikim të kontratave të shitjes së aksioneve.
- Janë disa akte ekspertimi të realizuara prej grupe ekspertësh që arrijnë në këtë
përfundim dhe konsolidojnë bindjen se dokumenti i pretenduar nuk është i falsifikuar.
Mbi këtë bazë, me të drejtë, organi i akuzës ka arritur në përfundimin që fakti i
kallëzuar nuk parashikohet në ligj si vepër penale, ndaj është shprehur me vendimin
përkatës.
- Vlerësimi që i është bërë provave nga organi i akuzës është i drejtë dhe nuk është në
kompetencën e gjykatës, në kuptim të nenit 329 të KPP, që të shprehet në lidhje me
mënyrën e përfundimit të procedimit, por vlerësohet kryerja e veprimeve të plota
hetimore, për të arritur një përfundim ligjor. Prandaj vendimin e gjykatës së Apelit e
gjejmë të pabazuar në akte procedurale pasi veprimet hetimore janë kryer të plota dhe
nuk ka vend për kryerjen e veprimeve të mëtejshme, që nuk do të kishin asnjë ndikim
në mënyrën e përfundimit të çështjes.
Personi i interesuar Ilir Karçini:

- Nga përmbajtja e vendimit të Gjykatës së Apelit rezulton se ka shkelur parimet
procedurale dhe njëkohësisht ka zbatuar në mënyrë të gabuar ligjin penal. Pa hyrë në
themel të vlerësimit të vendimit të pushimit të organit të akuzës, çështja penale duhej
të pushohej për shkak të kalimit të afatit të parashkrimit të ndjekjes penale, pasi
ndjekja penale është parashkruar të paktën në mars 2008, fakt të cilin apeli nuk e
përmend.
- Apeli nuk ka marrë në shqyrtim të gjitha provat e paraqitura në dosje si dhe
pretendimet dhe argumentet e palëve. Çështja penale ka filluar për falsifikim dhe në
këtë kuadër janë kryer 4 akte ekspertimi grafike, ku në 3 prej tyre është dhënë
konkluzioni kategorik se firma është origjinale e G.Vourvachis. Megjithëse kjo është
edhe prova kryesore, ky fakt jo vetëm që nuk është përmendura nga apeli por nuk
është as analizuar në vendimin e saj.
- Në vendimin e saj, kjo gjykatë, paraqet vetëm argumente të përgjithshme për shkakun
e kthimit të çështjes për hetime të mëtejshme pa specifikuar elementët konkrete lidhur
me detyrat që duhet të kryejë organi procedues dhe njëkohësisht ka caktuar të kryhen
detyra të cilat tashmë janë kryer. Por nga ana tjetër vetëm mungesa e regjistrimit të
hyrjes dhe daljes në kufi nuk mund të përbëjë provë të pakundërshtueshme lidhur me
mundësinë që G.Vourvachis ka nënshkruar personalisht apo jo kontratat e shitjes së
aksioneve pasi për periudhën që bëhet fjalë regjistrimi i emrit në regjistrin e hyrjes
dhe të daljes në kufirin tokësor shqiptar ka qenë një procedurë që çdokush mund t’i
shmangej.
- Gjithashtu lidhur me provueshmërinë e kryerjes së pagesës prej 40 milion dhrahmi
Gjykata e Apelit nuk shprehet për kryerjen e detyrave të caktuara, por parashtron
fraza të përgjithshme, në një kohë që nga vetë organi i akuzës janë pyetur të gjithë
personat e mundshëm lidhur me këtë fakt.
- Në lidhje me pretendimin për pagesën në monedhën dhrahmi dhe jo euro, gjykata
anashkalon faktin që pagesa është bërë në vitin 2002 kur akoma përdorej monedha
dhrahmi.
461
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Sokol Stojani i cili kërkoi
pushimin e shqyrtimit të çështjes, Av. Sokol Puto, i cili kërkoi prishjen e vendimit të
Gjykatës së apelit dhe lënien një fuqi te vendimit të gjykatës së rrethit, Av. Anastas Duro i
cili kërkoi lënien një fuqi te vendimit të gjykatës së apelit dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, rekursi i paraqitur nga person i interesuar përmban shkaqe ligjore që motivojnë
cenimin e vendimit nr.887, datë 11.10.2013 të gjykatës së apelit Tiranë.
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, mbi kallëzimin e kërkuesit
George Vourvachis, ka filluar procedimi penal ndaj shtetasve Ilir Karçini e Skënder
Amoniku, për kryerjen e veprës penale te “Falsifikimit te dokumenteve”, parashikuar nga
nenet 186/2-25 te KP. Sipas kërkuesit, këta shtetas, ortakë të tij në shoqërinë “Viakal-Gaz”
SHA, kanë falsifikuar nënshkrimin e tij në kontrata noteriale të shitjes, duke blerë aksionet e
tij në shoqëri.
Procedimi penal ka filluar në vitin 2004 dhe pas prishjes nga gjykata e shkallës së
parë Tiranë me vendimin e saj datë 10.06.2005, të vendimit datë 01.12.2005 për mosfillimin
e procedimit penal nga prokuroria pranë kësaj gjykate, po kjo prokurori me vendimin datë
04.07.2007 ka pushuar çështjen penale.
Ky vendim është shfuqizuar nga Drejtoria e Kontrollit te Hetimit dhe Ndjekjes Penale
pranë se Prokurorit te Përgjithshëm me vendimin datë 18.07.2011 dhe është urdhëruar
vazhdimi i mëtejshëm i hetimeve.
Pas rifillimit të hetimeve dhe kryerjes se detyrave te lëna ne këtë vendim, prokuroria
pranë gjykatës së rrethit gjyqësor Tiranë me vendimin e datës 18.04.2006 ka vendosur përsëri
pushimin e çështjes penale.
Kërkuesi George Vourvachis ka ankimuar vendimin e pushimit të çështjes, duke
pretenduar se, vendimi është mbështetur vetëm ne aktin e ekspertimit te nënshkrimit te
kallëzuesit George Vourvachis, duke e marrë atë te shkëputur nga rrethanat e tjera te çështjes,
pasi për periudhën qe figuron përpilimi i kontratës datë 13.02.2003, kërkuesi nuk ka qenë ne
Shqipëri dhe se nuk janë zbatuar detyrat e lëna nga Prokuroria e Përgjithshme.
Gjykata e rrethit gjyqësor Tiranë me vendimin me nr.935/21 akti, datë 21.03.2013 ka
rrëzuar kërkesën. Ky vendim është ndryshuar nga gjykata e apelit me vendimin e saj nr.887,
datë 11.10.2013 dhe është pranuar kërkesa për prishjen e vendimit të pushimit të çështjes dhe
është dërguar çështja për vazhdimin e hetimeve.
Kjo gjykatë ka arsyetuar se, duhet dërguar çështja për vazhdimin e hetimeve, pasi
hetimet nuk janë të plota dhe të gjithanshme, pasi nuk janë kryer një sërë veprimesh të
domosdoshme hetimore. Në rihetim të çështjes, duhet të kryhet një hetim i plotë i faktit pse
shoqëria “Viakel-Gaz” SHA, i ka kryer të gjitha veprimet noteriale tek e njëjta notere,
ndërkohë që vetëm kontratat e datës 13.02.2003 janë hartuar tek një noter tjetër, për të cilin
janë ngritur edhe më parë akuza nga prokuroria për paraqitje të dhënash të rreme në aktet
noteriale.
Sipas kësaj gjykate, pretendimi i shtetasve Ilir Karçini e Skënder Amoniku se, kanë
bërë pagesën e vlerës së aksioneve me dy këste është i dyshimtë, pasi nëse kontrata noteriale
e lidhur me ortakët e shoqërinë në datë 13.02.2003 do të ishte e pakontestueshme, atëherë kjo
shumë duhej të kalonte nëpërmjet rrugës bankare.
Më tej, kjo gjykatë arsyeton se, organi i prokurorisë duhet të hetojë edhe dhe për
akuza të tjera, siç i është kërkuar edhe nga prokurori më i lartë, pasi kallëzuesi ka pretenduar
se ortakët e shoqërisë, i kanë vjedhur pasurinë e tij në shoqërinë “Viakel-Gaz” SHA, duke
hartuar kontrata noteriale të falsifikuara.
462
Kolegji Penal pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara ne rekursin e paraqitur dhe tërësinë
e gjithë akteve të administruara ne dosjen penale vlerëson se, vendimi i gjykatës se apelit, i
cili ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkalles se pare, është marre ne zbatim te gabuar te
ligjit procedural.
Me te drejte, gjykata e shkalles se pare, nga aktet e administruara ne fashikullin e këtij
procedimi penal ka analizuar se, prokuroria ka realizuar një hetim te plote, te gjithanshëm e
objektiv, për verifikimin e pretendimeve te ankuesit George Vourvachis, duke zbatuar detyrat
e lëna nga prokurori me i larte.
Konkluzioni i arritur nga organi i akuzës, për pushimin e këtij procedimi penal, për
arsye se, nuk rezulton e provuar se është konsumuar vepra penale e “Falsifikimit te
dokumenteve”, parashikuar nga neni 186/2-25 te Kodit Penale dhe fakti nuk parashikohet nga
ligji si vepër penale, është rrjedhoje i analizës se te gjitha fakteve te vërtetuara gjate një
procesi hetimor te drejte dhe te bazuar ne ligjin material dhe atë procedural penal.
Përfundimet e arritura nga prokuroria pranë gjykatës se rrethit gjyqësor Tirane, ne
vendimin për pushimin e procedimit penal, janë analizuar nga gjykata e shkalles se pare, si ne
respektimin e parimit te ligjshmërisë, pretendimeve te ankuesit, ashtu edhe ne aspektin e
kryerjes se veprime te mëtejshme hetimore ne lidhje me këtë çështje.
Po kështu, gjykata e shkalles se pare ka analizuar edhe pretendimet e kërkuesit, ne
lidhje me moskryerjen e veprimeve te caktuara dhe ka vlerësuar se, ato janë te parëndësishme
dhe nuk sjellin asnjë pasoje ne mënyrën e përfundimit te procedimit penal, te pushuar me
vendimin date 18.04.2012 te prokurorisë pranë gjykatës se rrethit gjyqësor Tirane.
Vendimi i gjykatës se shkalles se pare është marre ne respektim te neneve 290, 291,
328 e 329 te KKP dhe vendimin unifikues nr.2/2013 te Kolegjeve te Bashkuara, sipas te cilit:
...Në gjykimin me objekt kundërshtimin e vendimit të pushimit të çështjes, funksioni i
gjykatës është kontrolli lidhur me zbatimin e drejtë dhe korrekt të rasteve të parashikuara
nga neni 328 i KPP. Gjithashtu, edhe sipas nenit 329 të KPP, gjykata merr vendim duke
disponuar, sipas rastit, shfuqizimin e vendimit të pushimit të çështjes ose rrëzimin e kërkesës
së ankuesit kur ai është i dëmtuari, ndërsa kur ankues është i pandehuri, gjykata mund t’i
japë një formulim të ndryshëm vendimit të pushimit më të favorshëm për të pandehurin.
Kur gjykata vepron mbi bazën e ankimit të të dëmtuarit nga vepra penale, krahas
kontrollit për respektimin e kritereve dhe rasteve të parashikuara nga neni 328 i KPP nga
ana e prokurorit, gjykata kontrollon edhe faktin nëse organi i procedimit ka mbajtur
parasysh kërkesat e të dëmtuarit gjatë zhvillimit të hetimeve paraprake në raport me
detyrimin që ka prokurori për trajtimin e kërkesave të të dëmtuarit që kanë të bëjnë me
parashtrimin e fakteve dhe marrjen e provave lidhur me akuzën apo çështjen e ngritur.
Detyrim ky, i cili buron nga neni 58, pika “3” e KPP. Në këtë kontekst, gjykata verifikon
pretendimet e të dëmtuarit lidhur me kërkesat dhe provat e kërkuara prej tij gjatë fazës së
hetimeve paraprake, duke vlerësuar njëkohësisht nëse prokurori ka vepruar ose jo, në
përputhje me kriteret e parashikuara në ligj për pushimin e çështjes dhe ka paraqitur
argumente të mjaftueshme ose jo, lidhur me veprimtarinë e tij hetimore.
Sikundër mund të vërehet, lidhur me kontrollin gjyqësor të vendimit të pushimit nga
ana e të dëmtuarit, gjykata vihet në lëvizje në bazë të kërkesës ankimore dhe jo kryesisht. Në
këtë kuadër, është e kuptueshme që gjykata, pasi vlerëson legjitimimin dhe interesin e
ankuesit për të kundërshtuar, krahas shqyrtimit të kërkimeve të parashtruara nga ankuesi,
gjykata njëkohësisht bën edhe kontrollin e ligjshmërisë së vendimit, nëse ai është dhënë sipas
përcaktimeve ligjore. Në rast se në ankimin kundër vendimit të pushimit të çështjes janë
treguar veprime hetimore që sipas ligjit duhet të ishin bërë, por nuk janë kryer, është e
kuptueshme që - kur kërkimet e ankuesit kanë të bëjnë me kryerjen nga ana e prokurorisë të
veprimeve të tjera hetimore, të cilat vlerësohen si të domosdoshme për arritjen e një
konkluzioni të drejtë në drejtim të ngritjes ose jo të një akuze - gjykata duhet të urdhërojë
463
prokurorin edhe për kryerjen të këtyre veprimeve hetimore shtesë. Detyrimi për kryerjen e
këtyre veprimeve hetimore nuk duhet kuptuar si kapërcim i rolit dhe i funksionit të gjykatës
përkundër funksionit të organit të prokurorisë. Ndonëse, prokuroria është organi i vetëm i
ndjekjes penale, ky funksion duhet ushtruar në mënyrë të ligjshme dhe të barabartë ndaj të
gjithëve. Mënyrë kjo që parashikon të vetmin mekanizëm kontrollues mbi ligjshmërinë e
ushtrimit të veprimtarisë së prokurorit, i cili konsiston në ushtrimin e kontrollit gjyqësor për
të dy anët që kanë të bëjnë me funksionin e ndjekjes penale, qoftë kur nuk synohet të veprohet
për ushtrimin e ndjekjes penale, ashtu edhe kur abuzohet me ushtrimin e tepruar të këtij
funksioni. Për sa më sipër, arrihet në konkluzionin se:
Në gjykimin e çështjes me objekt kundërshtimin e vendimit të pushimit të çështjes
penale, gjykata shqyrton, jo vetëm bazueshmërinë e kërkimeve të paraqitura nga ana e
ankuesit, por edhe kontrollin e ligjshmërisë së këtij vendimi, duke verifikuar nëse nga ana e
prokurorit janë respektuar drejt rastet e parashikuara nga ligji lidhur me pushimin e çështjes
penale. Kur vendos shfuqizimin e vendimit, gjykata ka të drejtë të disponojë mbi kryerjen e
veprimeve të tjera që kanë lidhje me akuzën dhe me veprimet hetimore të kryera deri në atë
çast, në funksion të zbulimit të fakteve dhe të vërtetës për ushtrimin e ndjekjes penale sipas
ligjit.
Ndryshe, nga gjykata e shkalles se pare, gjykata e apelit, ne mosrespektim te
dispozitave procedurale, ne arsyetimin e vendimit te saj, shprehet vetëm se ekzistojnë
dyshime dhe duhet te te kryhen veprime hetimore, por pa përcaktuar se, fare veprimesh
hetimore shtese duhet te kryeje prokurori.
Nga ana tjetër, vendimin e saj, gjykata e apelit, i është referuar fakteve qe kane dale
gjate hetimit te çështjes, për te cilat, nga veprimet e kryera, prokurori, pasi i ka analizuar, ka
arritur ne përfundimin se, nuk kane vlere provuese se, personat e interesuar e kane kryer
veprën penale, për te cilën ka filluar procedimi penal, apo ndonjë vepër tjetër.
Pra, gjykata e apelit nuk ka analizuar apo te ketë arritur ne përfundimin se, duhet te
kryhen veprime te tjera hetimore, të cilat te vlerësohen si të domosdoshme për arritjen e një
konkluzioni të drejtë në drejtim të ngritjes ose jo të një akuze, nga prokurori. Ne këto kushte,
vendimi i gjykatës se apelit Tirane duhet te prishet, pasi është marre ne mosrespektim te
dispozitave procedurale penale dhe te lihet ne fuqi vendimi i gjykatës se rrethit gjyqësor
Tirane.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/d të KPP
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.887, datë 11.10.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.935/21 Akti, datë 21.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 23.09.2015
464
Nr. 00-2015-2468 i Vendimit (151)
VENDIM

Majlinda Andrea Anëtare
në datën 23.09.2015, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen penale nr.71002-

00625-00-2015 Regj. Themeltar, që i përket palëve:

KURBIN, përfaqësuar nga prokurori Arben
Dollapaj
OBJEKTI:
Ndreqjen e vendimit, duke korrigjuar gabimin material,
në dispozitivin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin,
duke përcaktuar fillimin e vuajtjes së dënimit, për të dënuarin Dritan Fani,
i biri i Frrokut dhe i Diles u datëlindjes 1979, lindur dhe banues
në lagjen 2 të qytetit Laç datën 24.03.2009
dhe të vuhet në burg të sigurisë së zakonshme.
KUNDËR TË DËNUARIT: DRITAN FANI, i biri i Frrokut dhe i Diles, i

vitlindjes 1979, banues në lagjen 2, Laç,
përfaqësuar në gjykim nga av.Përparim
Sanxhaku.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin penal nr.44, datë 26.03.2012, ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesës së prokurorit si të bazuar në ligj.
Ndreqjen e vendimit penal me nr.482/64 date 13.05.2009 të gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kurbin, si gabim material, duke korrigjuar në pjesën urdhëruese të
vendimit si më poshtë: “Vuajtja e dënimit fillon me datën 24.03.2009 (dymijë
e nëntë) dhe të vuhet në burg të sigurisë së zakonshme”.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.713, datë 04.07.2012 ka vendosur:

Gjyqësor Kurbin.”
465
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs i dënuari,
Dritan Fani, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e
kërkesës së Prokurorisë për ndreqjen e gabimit material, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi për ndreqjen e gabimit, është i pabazuar në ligj. Ai ka marre formë të
prerë pa u ankimuar nga palët në proces më datën 25.05.2009.
- Kjo kërkesë e prokurorit është tërësisht e pabazuar në ligj e në prova dhe duhej të
ishte rrëzuar nga gjykata, pasi baza ligjore në rastin konkret do të ishte Neni 480 i
K.Pr.Penale- Kompetenca të tjera” ose rishikimi i vendimit penal.
- Gjykatat kanë lejuar shkelje të rëndë të N.55 të K.Penal, duke dhënë një vendim, i
cili tejkalon shumën e përgjithshme të vendimit dhe dënimeve veç e veç që në
mbledhje matematikore bën një masë dënimi prej 25 vjet, kur dispozita përkatëse
ka marzhe dënimi deri në 20 vjet.
- Sipas praktikës gjyqësore, gjykata mund të bëjë ndreqjen e gabimeve materiale,
kur ato nuk përbëjnë shkak për prishjen e vendimit,.
- Nga gjykata është vendosur ndryshimi i një vendimi të formës së prerë, çka është
një shkelje e rëndë procedurale, përsa i përket kompetencës lëndore.
- Prokurori i cili ka paraqitur kërkesën për bashkimin e dënimeve ka kërkuar një
dënim të vetëm prej 15 vjetësh burgim, ndërsa me kërkesën e Prokurorisë të
pranuar nga Gjykata rezulton se i dënuari duhet të vuajë një dënim prej 25 vjetësh
9 muaj e 27 ditë, fakt i cili është në kundërshtim me N.55 të K.Penal.
Kolegji Penal i Gjykatës Lartë, me vendimin nr.00-2013-5, datë 10.01.2013 ka

vendosur:
“Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i dënuari Dritan Fani, nëpërmjet
përfaqësuesit të tij, kundër vendimit nr.713, datë 04.07.2012 të Gjykatës së
Apelit Tiranë.
Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.13, datë 17.03.2014 ka vendosur:

“Pranimin e kërkesës.
Shfuqizimin e vendimit nr.00-2013-5, datë 10.01.2013 të Kolegjit Penal të
Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2014-1133, datë 11.07.2014

ka vendosur:
“Mospranimin e rekursit të ushtruar nga i dënuari Dritan Fani kundër vendimit
nr.713, datë 04.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.”
Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.18, datë 14.04.2015 ka vendosur:

“Pranimin pjesërisht të kërkesës.
Shfuqizimin e vendimit nr.00-2014-1133, datë 11.07.2014 të Kolegjit Penal të
Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë.”
466
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; si dëgjoi prokurorin A. Dollapaj, i cili
kërkoi mospranimin e rekursit të paraqitur nga ana e të pandehurit Dritan Fani dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.713 datë 04.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, si dëgjoi përfaqësuesin
e të pandehurit, av. P. Sanxhaku, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.44 datë 26.03.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin dhe vendimit nr.713 datë 04.07.2012 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe rrëzimin e kërkesës së prokurorit pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kurbin me objekt ndreqjen e vendimit penal; si dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi;
VЁREN
RRETHANAT E FAKTIT
1. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.110, datë 20.07.2004, ka
vendosur, ndër të tjera, deklarimin fajtor të kërkuesit për veprën penale të “Vjedhjes
me armë” në bashkëpunim, parashikuar nga neni 140 dhe 25 i Kodit Penal (KP) dhe
dënimin e tij me 13 vjet burgim.
2. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.156, datë 11.03.2005, ka vendosur lënien në
fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
3. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.85, datë 17.02.2006, ka vendosur
mospranimin e rekursit të paraqitur nga personi i dënuar me arsyetimin se ai nuk
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 432 të Kodit të Procedurës Penale.
4. Ndërkohë që vuante dënimin, i dënuari Dritan Fani me vendimin nr.59, datë
03.05.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin, është deklaruar përsëri fajtor, për
një ngjarje tjetër të kryer para dhënies së vendimit të parë, për veprën penale të
“Vjedhjes me armë” në bashkëpunim, parashikuar nga neni 140 dhe 25 i Kodit Penal
dhe është dënuar me 12 vjet burgim. Ky vendim është lënë në fuqi me vendimin
nr.45, datë 25.01.2008, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
5. Në këto kushte, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kurbin, bazuar në nenet 55 dhe 56 të
Kodit Penal, pasi ka konstatuar ekzistencën e dy vendimeve të formës së prerë ndaj të
dënuarit Dritan Fani, njëri prej të cilëve në ekzekutim, ka kërkuar bashkimin e
dënimit të ri prej 12 vjetësh me pjesën e mbetur të dënimit të mëparshëm (prej 5 vjet,
4 muaj dhe 3 ditë), duke përcaktuar për efekte përllogaritjeje dënimi datën e arrestimit
të tij, më 28.11.2002.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin me vendimin nr.482/64, datë 13.05.2009, ka
vendosur pranimin e kërkesës, bashkimin e dënimit të ri prej 12 vjetësh të dhënë me
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin, nr.59, datë 03.05.2007, me pjesën e
mbetur të dënimit të mëparshëm. Dënimin përfundimisht të kërkuesit me një dënim të
vetëm prej 13 vjetësh. Gjykata ka caktuar gjithashtu se vuajtja e dënimit fillon në
datën e arrestimit (fillestar) të kërkuesit, pra më 28.11.2002. Ky vendim ka marrë
formë të prerë, pa u ankimuar nga asnjë prej palëve ndërgjyqëse.
7. Në vitin 2012, pas pothuajse 3 vjetësh nga momenti kur vendimi për bashkimin e
dënimit kishte marrë formë të prerë, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kurbin, bazuar në
nenet 114 dhe 385 të K.Pr.Penale, ka kërkuar ndreqjen e gabimit material të vendimit
nr.482/64, datë 13.05.2009, në lidhje me korrigjimin e datës së fillimit të vuajtjes së
dënimit të ri, pra ndryshimin nga data e arrestimit fillestar të kërkuesit, në datën e
kërkesës për bashkimin e dënimeve, më 24.03.2009.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin me vendimin nr.44, datë 26.03.2012, ka vendosur
pranimin e kërkesës, ndreqjen e pjesës urdhëruese të vendimit penal nr.482/64, datë
13.05.2009, duke caktuar si datë të fillimit të vuajtjes së dënimit, atë të kërkesës së
Prokurorisë për bashkimin e dënimeve, pra më 24.03.2009.
467
9. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar: “...Gjykata nuk i gjen aspak të
argumentuara në prova, dhe as të mbështetura në ligj pretendimet e avokatit të të
dënuarit, pasi...në rastin konkret, është arsyetuar dhe është bërë bashkimi i pjesës së
mbetur të të dënimit të parë, me një dënim të ri të pavuajtur dhe gjykata gabimisht ka
vendosur si datë të ekzekutimit të dënimit të bashkuar atë të arrestimit të të dënuarit,
kur nuk korrespondon asnjë dënim, fakt, e dhënë e shprehur nga gjykata në gjithë
pjesën arsyetuese të vendimit të saj, bazuar në të cilat do të duhej të përcaktohej
pikërisht kjo datë (gabimisht e shkruar – 28.11.2012), si datë e fillimit të ekzekutimit
të dënimit penal të vetëm të bashkuar. Gjatë gjithë shqyrtimit gjyqësor të kërkesës,
(për “Bashkimin e dy dënimeve të dhëna me vendime të formës së prerë ndaj të
dënuarit Dritan Fani”), Gjykata, ka hetuar dhe arsyetuar vijueshmërisht, dukshëm,
në mënyrë koherente, duke e zbritur, madje duke e përjashtuar pjesën e vuajtur të
dënimit të parë, nga përllogaritja në lidhje me bashkimin e kryer nga gjykata...”
10. Mbi ankim të të dënuarit Dritan Fani, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.713,
datë 04.07.2012, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.44, datë 26.03.2012, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin.
11. Gjykata e Apelit ka arsyetuar: “...Në rastin në shqyrtim paligjshmëria e lejuar nga
gjykata është e dukshme. Gjykata e faktit, pas pranimit të kërkesës së Prokurorit, për
bashkimin e dy dënimeve të caktuara ndaj të dënuarit Dritan Fani, në një dënim të
vetëm prej 13 vjetësh burgim, ishte e detyruar që si moment i fillimit të vuajtjes të
këtij dënimi të caktohej data 24.03.2009 që përkon me datën e rillogaritjes së dënimit
të mbetur të pavuajtur, dhe konkretisht në këtë datë ky i dënuar kishte pa vuajtur edhe
5 vjet, 4 muaj e 3 ditë burgim. Ndërkohë dënimi i caktuar me vendimin penal nr.59,
datë 03.05.2007 prej 12 vjetësh për të dënuarin Dritan Fani nuk kishte filluar së
vuajturi pasi nuk ishte kryer bashkimi i këtyre dënimeve. Në këtë vështrim Kolegji
Penal çmon se, paligjshmëria e lejuar nga gjykata e faktit, kurrsesi nuk mund të
mbetet pa u ndrequr nëpërmjet mekanizmave proceduralë, që në rastin konkret është
ndreqja e gabimit material...”
12. Mbi rekurs të të dënuarit Dritan Fani, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin
nr.00-2013-5, datë 10.01.2013, ka vendosur mospranimin e rekursit, me arsyetimin se
ai nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 432 të K.Pr.Penale.
13. I dënuari Dritan Fani ka kundërshtuar vendimin e mësipërm të Kolegjit Penal të
Gjykatës së Lartë në Gjykatën Kushtetuese dhe kjo e fundit, me vendimin nr.13, datë
17.03.2014 ka vendosur pranimin e kërkesës, shfuqizimin e vendimit nr.00-2013-5,
datë 10.01.2013 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim në Gjykatën e Lartë.
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2014-1133, datë 11.07.2014 ka
vendosur mospranimin e rekursit të ushtruar nga i dënuari Dritan Fani kundër
vendimit nr.713, datë 04.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
15. Mbi ankim të kërkuesit Dritan Fani, Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.18, datë
14.04.2015 ka vendosur pranimin pjesërisht të kërkesës, shfuqizimin e vendimit
nr.00-2014-1133, datë 11.07.2014 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë.
PRETENDIMET E PALËVE
16. I dënuari Dritan Fani, ka pretenduar se:

16.1 Janë shkelur standardet kushtetuese për një proces të rregullt ligjor nga gjykata e
rrethit gjyqësor dhe gjykata e apelit, pasi duke korrigjuar datën e fillimit të vuajtjes
së dënimit të ri, gjykatat kanë cenuar një vendim të formës së prerë.
468
16.2 Gjykata e rrethit gjyqësor dhe ajo e apelit, kanë vepruar në kundërshtim me nenin
56/1 të Kodit Penal, sepse në përcaktimin e datës së vuajtjes së dënimit nuk kanë
respektuar rregullimin që pjesa e vuajtur e dënimit llogaritet në dënimin e ri.
16.3 Gjykatat nuk kanë respektuar nenin 55/2 të Kodit Penal, sepse duke korrigjuar datën
e fillimit të vuajtjes së dënimit të ri, kanë kapërcyer kufirin më të lartë të
parashikuar për llojin e dënimit të dhënë.
16.4 Në rastin konkret, nuk mund të zbatohen nenet 114 dhe 385 të Kodit të Procedurës
Penale, në të cilat gjykatat kanë mbështetur vendimet e tyre, pasi prekja e masës së
dënimit të caktuar në dispozitivin e vendimit, konsiston në ndryshim vendimi dhe jo
në ndreqje të tij.
17. Prokuroria e Përgjithshme, ka pretenduar se:
17.1 Pretendimi i ngritur në rekurs për cenimin e vendimit të formës së prerë nuk është i
bazuar, pasi vendimet objekt shqyrtimi nuk janë shprehur për të njëjtin objekt
gjykimi të vendimit të mëparshëm (nr.482/64, datë 13.05.2009), pra nuk kanë të
bëjnë me bashkimin e dënimeve, por thjesht me ndreqjen e gabimit material që
është verifikuar në të.
17.2 Vendimet e gjykatave të faktit kanë respektuar nenin 56/1 të Kodit Penal, sepse në
llogaritjen e dënimit të ri nga gjykatat është mbajtur parasysh pjesa e vuajtur e
dënimit të parë. Nëse gjykatat do të përcaktonin si datë të fillimit të vuajtjes së
dënimit të ri, atë të arrestimit fillestar të kërkuesit, ky i fundit për veprën penale të
dytë, nuk do të kryente asnjë lloj dënimi, pasi masa e dënimit të parë dhe ajo e
caktuar pas bashkimit të dënimeve është po 13 vjet burgim.
17.3 Është respektuar neni 55/2 i Kodit Penal pasi lloji i dënimit, ai me burgim, sipas
sanksionimit të nenit 32 të këtij Kodi, në kohën e dhënies së vendimit, parashikonte
si kufi më të lartë të burgimit 25 vjet. Pikërisht ky kufi nuk duhet të kalohet në rast
të bashkimit të dënimeve.
17.4 Gjykatat nuk kanë ndërhyrë në masën e dënimit të caktuar, por thjesht kanë
korrigjuar datën nga e cila duhej bërë llogaritja e dënimit të caktuar, pas bashkimit
të dënimeve. Sipas përcaktimeve të neneve 114 dhe 385 të K.Pr.Penale, gjykatës që
ka dhënë vendimin i lejohet çdo lloj korrigjimi i gabimit material.
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
18. Se, rekursi i paraqitur nga i dënuari Dritan Fani, përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 432 të K.Pr.Penale që motivojnë cenimin e vendimit nr.713
datë 04.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.44 datë 26.03.2012, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin, në lidhje me pranimin e kërkesës së Prokurorisë
dhe ndreqjen e pjesës urdhëruese të vendimit penal nr.482/64, datë 13.05.2009, duke
caktuar si datë të fillimit të vuajtjes së dënimit, datën 24.03.2009.
19. Fillimisht, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, si vendimit nr.713 datë
04.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, po ashtu dhe vendimit nr.44 datë 26.03.2012
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin, u mungon argumentueshmëria si kriter
thelbësor i një vendimi të drejtë, të bazuar në ligj dhe si një garanci e së drejtës për një
proces të rregullt ligjor.
20. Ky Kolegj thekson se e drejta për një proces të rregullt ligjor, e garantuar në nivel
kushtetues në nenet 42 dhe 142/1 të Kushtetutës dhe në nivel supra-kombëtar në nenin
6 të KEDNJ-së, përfshin edhe të drejtën për të patur një vendim gjyqësor të arsyetuar.
Mbështetur edhe në jurisprudencën e konsoliduar të Gjykatës Kushtetuese, arsyetimi i
vendimeve gjyqësore, qofshin ato penale apo civile, përbën një garanci për procesin
ligjor. Vendimi duhet të mbështetet vetëm mbi faktet që janë paraqitur gjatë procesit
469
gjyqësor dhe duhet të përmbajë bazën ligjore mbi të cilën bazohet zgjidhja e
mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën e zgjidhjes së mosmarrëveshjes.
Arsyetimi i vendimeve është element thelbësor i një vendimi të drejtë, i cili përbën
aktin procedural kryesor të të gjithë procesit gjyqësor. Ai përmbledh dhe finalizon
përfundimisht qëndrimet që mban gjykata lidhur me çështjen në gjykim (shih
vendimet nr.8, datë 16.03.2011; nr.23, datё 04.11.2008; nr.11, datë 02.04.2008 dhe
nr.7, datë 09.03.2009, të Gjykatës Kushtetuese).
21. Kolegji Penal thekson se, ndryshe nga standarti i kërkueshëm ligjor për një vendim të
arsyetuar, vendimet e gjykatave të faktit, nuk kanë arritur të argumentojnë në mënyrë
të mjaftueshme urdhërimet respektive të tyre. Kështu, të dyja gjykatat e faktit, në
vendimet përkatëse për ndreqjen e gabimit material lidhur me bashkimin e dënimeve,
bazuar në rrethanat e çështjes, i janë referuar kritereve të sanksionuara në nenin 56/1
të Kodit Penal, sipas të cilit kur i dënuari, para vuajtjes së plotë të dënimit, dënohet
për një vepër penale të kryer para dhënies së vendimit, zbatohen rregullat e nenit 55 të
Kodit Penal, mbi caktimin e dënimeve për disa vepra penale dhe pjesa e vuajtur e
dënimit llogaritet në dënimin e ri.
22. Pavarësisht kësaj rrethane, gjykatat në arsyetimin e tyre në lidhje me ndreqjen e pjesës
urdhëruese të vendimit mbi bashkimin e dënimeve, kanë mbajtur parasysh vetëm
pjesën e pavuajtur të dënimit të parë dhe për këtë shkak, kanë caktuar si datë të fillimit
të vuajtjes së dënimit, datën e kërkesës së prokurorit për bashkimin e dënimeve. Një
ndryshim i tillë i pjesës urdhëruese të vendimit gjyqësor mbi bashkimin e dënimeve,
ndryshe nga rastet e ndreqjes së gabimit, nuk konsiston në një korrigjim të thjeshtë të
një të mete materiale të dukshme të vendimit gjyqësor të formës së prerë, por përbën
në vetvete një llogaritje të re e të paarsyetuar të dënimit përfundimtar, të urdhëruar me
vendimin e mësipërm.
23. Kolegji Penal thekson se një rivlerësim i tillë ekstraprocedural i vendimit gjyqësor,
pas pothuajse tre vjetësh pasi ai ka marrë formë të prerë, jo vetëm që ka rënduar
pozitën e të pandehurit, por edhe ka vënë në dyshim garantimin e pritshmërisë së
ligjshme të të dënuarit në lidhje me kohëzgjatjen e dënimit përfundimtar, duke cenuar
në këtë mënyrë të drejtën e tij për një proces të rregullt ligjor.
24. Në lidhje me këtë pikë, në zbatim edhe të jurisprudencës së Gjykatës Europiane të të
Drejtave të Njeriut, Kolegji Penal thekson se një element thelbësor i shtetit të së
drejtës është edhe parimi i sigurisë juridike, i cili presupozon, ndër të tjera, mos
cenimin e vendimeve gjyqësore të formës së prerë. Garantimi i sigurisë juridike
kërkon domosdoshmërisht respektimin e parimit të res judicata, sipas të cilit askush
nuk ka të drejtë të kërkojë një rivlerësim apo rishikim të një vendimi gjyqësor të
formës së prerë, thjesht për qëllim të të pasurit të një mundësie të dytë për të rigjykuar
të njëjtën çështje. Një kërkesë e një natyre të tillë, qoftë ajo kërkesë për rishikim,
ndreqje gabimi, apo saktësim dhe interpretim vendimi gjyqësor, nuk duhet trajtuar si
një mjet i zakonshëm ankimi, me anë të të cilit të vihen efektivisht në dyshim
urdhërimet e një vendimi gjyqësor të formës së prerë. (Shih Cështjen Ryabykh v
Russia, Aplikimi nr.52854/99 GJEDNJ, 24 Korrik 2003).
25. Po ashtu, në analizë të parashikimeve të nenit 56 të Kodit Penal, ky Kolegj çmon se
ligjvënësi, me qëllim realizimin efektiv të funksionit riedukativ të dënimit, ka
diferencuar ndërmjet dy rasteve të zbatimit të institutit të bashkimit të dënimeve, në
varësi të rrezikshmërisë shoqërore që paraqet secili rast.
25.1 Konkretisht, në paragrafin e parë të nenit 56 të Kodit Penal, parashikohet se
nëse i dënuari, para vuajtjes së plotë të dënimit, dënohet për një vepër të kryer para
dhënies së dënimit që është duke vuajtur, sikurse edhe rasti objekt gjykimi, pjesa e
vuajtur e dënimit llogaritet në dënimin e ri.
470
25.2 Ndërkohë, në paragrafin e dytë të këtij neni, ligjvënësi ka parashikuar se, në
rastet kur i dënuari, pas dhënies së vendimit, por para vuajtjes së plotë të tij, kryen një
vepër penale të re, atëherë gjykata bën bashkimin e dënimit të ri me pjesën e mbetur
të dënimit të mëparshëm, pa patur parasysh pjesën e vuajtur për efekt të bashkimit të
dënimeve.
26. Ndryshimi ndërmjet rastit kur pjesa e vuajtur e dënimit llogaritet në dënimin e ri
(konsiderohet e shlyer në pjesën përkatëse, për efekt të këtij dënimi) dhe rastit tjetër,
kur dënimi i ri shtohet me pjesën e pavuajtur të dënimit të mëparshëm, është jo vetëm
evident, por edhe thelbësor për efekt të përcaktimit të shkallës respektive të
rrezikshmërisë shoqërore të personit. Në lidhje me këtë pikë, Kolegji Penal çmon se
personi që kryen një vepër penale të re, pasi është dënuar më parë, paraqet një
rrezikshmëri më të madhe shoqërore, se sa personi që nuk është dënuar asnjëherë.
27. Në vijim të analizës së mësipërme, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimet e gjykatave të faktit mbi ndreqjen e gabimit, nuk kanë arsyetuar me qartësi
dhe në mënyrë koherente se përse në ndryshimin e datës së fillimit të vuajtjes së
dënimit, kanë ndryshuar efektivisht edhe mënyrën e përllogaritjes së dënimit
përfundimtar. Një e metë e tillë në argumentimin e gjykatave të faktit, ka passjellë
pashmangshmërisht edhe urdhërimin efektiv të vuajtjes së një dënimi, i cili tejkalon
shumën e përgjithshme të dënimeve të caktuara veç e veç dhe kufirin më të lartë të të
parashikuar për llojin e dënimit të dhënë, kur vetë dispozita përkatëse ligjore, e
konkretisht neni 140 i Kodit Penal ka marzhe dënimi deri në 20 vjet burgim.
28. Së fundmi, Kolegji Penal konkludon se mungesa e argumentueshmërisë në
përmbajtjen e vendimeve të gjykatave të faktit mbi ndreqjen e gabimit, si dhe
rivlerësimi efektiv që është kryer nëpërmjet tij, i një vendimi gjyqësor të formës së
prerë, cenojnë parimet thelbësore të sigurisë juridike, barazisë përpara ligjit dhe të
garantimit të drejtësisë në caktimin e fajësisë dhe të dënimit penal.
29. Për këto arsye, në rishqyrtim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, në vlerësim të
kërkimit për ndreqjen e gabimit të vendimit gjyqësor të formës së prerë mbi
bashkimin e dënimeve, të argumentojë në mënyrë koherente e të plotë, qëndrimin e
saj, në zbatim të duhur të legjislacionit penal dhe procedural penal në fuqi, duke
garantuar respektimin e së drejtës së të dënuarit për një proces të rregullt ligjor.
30. Kryerja e veprimeve të mësipërme dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin gjatë
rishqyrtimit, do ta lejojnë gjykatën e rrethit gjyqësor, që në përputhje me kërkesat e
ligjit procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe
objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi.
31. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.713,
datë 04.07.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.44, datë 26.03.2012, i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin, duhet të prishen dhe çështja të kthehet për
rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me tjetër trup gjykues.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441 (ç) të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.713, datë 04.07.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.44, datë 26.03.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 23.09.2015
471
Nr. 00-2015-2458 i Vendimit (152)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në séancën gjyqësore të dates 30.09.2015 mori në shqyrtim çështjen penale me:
I PANDEHUR: JANI KËRXHALIU, mbrojtur nga

av.Sonila Çekrezi
AKUZUAR:
“Plagosjes së rëndë në gjendje të tronditjes së fortë psikike”,
parashikuar nga neni 88/a të KP
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin me nr.36, datë 24.04.2013, ka

vendosur:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Jani Kërxhaliu për kryerjen e veprës penale
të “Plagosje e rëndë në gjendje të tronditjes së fortë psikike”, parashikuar nga
neni 88/a të KP dhe në bazë të kësaj dispozite dënohet me 4 vite burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Jani Kërxhaliu për kryerjen e veprës penale
të “Mbajtjes pa leje të armëve të gjuetisë dhe sportive”, parashikuar nga neni
280 i KP dhe në bazë të kësaj dispozite të dënohet me 1 vit burgim.
Në bazë të nenit 55 të KP për “Caktimi i dënimeve për disa vepra penale” i
pandehuri Jani Kerxhaliu dënohet me 4 vite burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Jani Kërxhaliu fillon nga dita e arrestimit
të tij në flagrancë që është datë 18.04.2012.
Në bazë të ligjit nr.8628 datë 16.04.1998 i ndryshuar, i pandehuri do të vuajë
dënimin në një nga burgjet e sigurisë së zakonshme.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin me nr.273, datë 15.07.2013, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.30 datë 24.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor,
Kukës.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Jani Kërxhaliu për veprën penale të ”Vrasjes
me dashje” mbetur në tentativë dhe në bazë të nenit 76-22 e 23 të KP e dënon
me 7 vjet burgim.
Prishjen e vendimit për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armës sportive”
parashikuar nga neni 280 i KP dhe pushimin e çështjes.
Konfiskimin e armës sportive nr.372557, në zbatim të nenit 190/1,b të KPP.
472
Kundër këtij vendimi kanë paraqitur rekurs i pandehuri Jani Kërxhaliu dhe prokurori,
të cilët kanë kërkuar ndryshimin tij, duke parashtruar se :
I pandehuri Jani Kërxhaliu:

- Gjykata e apelit Shkodër ka bërë cilësim jo të drejtë të veprës penale pasi qëllimi i të
gjykuarit nuk ka qenë vrasja e shtetasit Flamur Bilali, pasi po ta dëshironte një gjë të
tillë ai nuk do të kishte qëlluar nga një distancë prej 20 metrash dhe mund të qëllonte
disa herë dhe jo vetëm një herë, siç ka ndodhur në fakt. Prandaj edhe cilësimi duhet të
ishte “Plagosje e rëndë në gjendje të tronditjes së fortë psikike”, parashikuar nga neni
88/a i K.Penal.
- Gjykata e Lartë duhet të marrë në konsideratë edhe rrethanat që lidhen me ngjarjen
dhe kryerjen e veprës penale nga ana e të pandehurit. Ngjarja ka ndodhur në kushtet e
tronditjes së thellë psikike ku sulmi është përsëritur disa herë dhe me intensitet e
rrezikshmëri realisht në rritje për jetën e të pandehurit Jani Kërxhaliu e të familjes së
tij. Tronditja psikike ka ardhur si rezultat i sulmit të dytë të furishëm, të shumtë në
numër, të drejtpërdrejtë dhe kur pasi ata kanë shqyer derën e oborrit dhe një pjesë e
tyre kanë kapërcyer avllinë dhe janë drejtuar me vrap, në sulm për në vendin ku
ndodhej i pandehuri, ndërsa pjesa tjetër e tyre ka goditur të atin e të pandehurit,
brenda oborrit të shtëpisë së tij. Në këtë ngjarje ka mbetur i plagosur i ati i të
pandehurit dhe ngjarja ka ndodhur në banesën e tij, e cila është dhunuar forcërisht.
- Vetë i pandehuri dhe familja e tij kanë lajmëruar organet e policisë dhe është dorëzuar
vetë, nuk kanë tentuar të ikin, të fshehin provat materiale e të tjera apo t’i shmangen
hetimit e gjykimit të tyre nga ana e organeve të drejtësisë.
Prokuroria pranë gjykatës së apelit Shkodër:

- I pandehuri është deklaruar fajtor dhe dënuar për veprën penale të “Vrasjes me
dashje” të mbetur në tentativë, vepër e cila paraqet rrezikshmëri të madhe shoqërore,
ku kjo rezulton edhe nga sanksioni që parashikon kryerja e saj nga 10 deri në 20 vjet
burgim. Po kështu rezulton qartë se i pandehuri ka kryer të gjitha veprimet për të
realizuar qëllimin e tij, vrasjen e të dëmtuarit dhe se vepra nuk është realizuar për
rrethana të pavarura nga vullneti i tij, siç janë dërgimi i të dëmtuarit në spital dhe
ndërhyrja e specializuar e mjekëve etj. Duke pasur parasysh rrethanat e konstatimit të
kryerjes së veprës penale, siç janë largësia e qitjes, mjeti i përdorur, pasoja e rëndë e
ardhur, rrethana këto që tregojnë dashjen e të pandehurit, qëllimin e tij nga njëra anë
por edhe shkallën e afërsisë së ardhjes së pasojës që do të thotë se të tilla rrethana
tregojnë për një rrezikshmëri të madhe të të pandehurit. Vetëm fakti se vepra penale
ka mbetur në tentativë, nuk është detyrim për gjykatën që të ulë dënimin nën
minimumin e parashikuar në ligj, pasi në caktimin e llojit dhe masës së dënimit në
ngarkim të të pandehurit duhet të kihen parasysh përveç faktit se vepra penale ka
mbetur në tentativë edhe rrethanat ligjore të parashikuara në nenin 47 e vijues të KP.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit Shkodër, vetëm për sa i përket masës së
dënimit, Av. Sonila Cekrezi, e cila kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit Shkodër
dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor Kukës, dhe pasi bisedoi çështjen
në tërësi,
473
VËREN
Se, rekursi i paraqitur nga i pandehuri Jani Kërxhaliu, përmban shkaqe ligjore për
cenimin e vendimit të gjykatës së apelit Shkodër.
Nga aktet e administruara ne dosjen gjyqësore rezulton se, i pandehuri Jani Kërxhaliu
së bashku me të dëmtuarin Flamur Bilali janë banorë të fshatit Canaj, komuna Bicaj.
Më datë 18.04.2012, rreth orës 0900, shtetasi Xhemal Bilali ka shkuar tek banesa e të
pandehurit për të marrë bagëtitë dhe për t’i dërguar për kullotë. I pandehuri i është drejtuar
me fjalët: “Mos u vono më se, do të të rrahin gratë”.
Këtë bisedë e ka dëgjuar shtetasi Flamur Bilali që është vëllai i Xhemaliut i cili ka
filluar të grindet me të pandehurin, në grindje e sipër shtetasi Flamur e ka qëlluar me grusht
në fytyrë të pandehurin Jani Kërxhaliu dhe ky i fundit ka reaguar duke u përleshur me njëri-
tjetrin.
Pas kësaj zënke i pandehuri dhe i dëmtuari janë ndarë dhe kanë shkuar secili në
banesat e tyre. I dëmtuari Flamur Bilali ka njoftuar vëllanë e tij Dashnorin, nipin Klodianin
dhe kushëririn Kadri Bilali, duke u treguar se çfarë kishte ndodhur dhe të gjithë bashkë kanë
shkuar tek banesa e shtetasit Shkelzen Kërxhaliu, babait të pandehurit.
Me të shkuar tek banesa e shtetasit Shkëlzen ata kanë kërkuar të pandehurin dhe më
pas kanë hyrë brenda në banesë në dhomën e pritjes më kërkesën e Shkëlzenit për tu sqaruar
se çfarë kishte ndodhur. Gjatë bisedës, në dhomën e pritjes, i dëmtuari Flamur së bashku me
personat e sipërcituar kanë filluar duke sharë shtetasin Shkëlzen Kërxhaliu, babain e të
pandehurit. Ky i fundit ju ka kërkuar që mosmarrëveshjen ta zgjidhin me qetësi, por një gjë e
tillë nuk është arritur. Në këto momente shtetasi Shkëlzen Kërxhaliu u ka kërkuar që të dalin
jashtë banesës së tij.
Gjatë daljes nga banesa, i dëmtuari së bashku me shtetasit Dashnor, Klodian dhe
Kadri Bilali kanë filluar të shajnë dhe ofendojnë shtetasin Shkëlzen. Pasi kanë dalë tek dera e
oborrit, shtetasi Dashnor Bilali së bashku me të dëmtuarin Flamur janë kthyer përsëri dhe
janë afruar afër shtetasit Shkëlzen i cili ishte tek shkallët e banesës së tij.
Në këtë moment kanë filluar duke e goditur shtetasin Shkëlzen me grushta dhe sende
të forta i cili ka rënë në tokë pa ndjenja, ku sipas akt dëshmisë mjeko-ligjore ka rezultuar se
tek ky i dëmtuar konstatohen dy plagë, dy dhëmbë të thyer dhe këto dëmtime janë shkaktuar
me mjete të forta jo të mprehta.
Ndërkohë bashkëshortja e shtetasit Shkëlzen, Farije Kërxhaliu ka filluar të bërtasë. Në
këtë moment nga kuzhina e banesës ka dalë i pandehuri me armën sportive që e mbante pa
leje dhe nga korridori i banesës, duke e parë të shtrirë babain e tij, ka qëlluar në drejtim të
turmës, duke plagosur shtetasin Flamur Bilali.
Sipas aktit të ekspertimit mjeko-ligjor rezulton se, tek shtetasi Flamur Bilali
konstatohen plagë arme gjahu depërtuese në zgavrën e barkut dhe të gjoksit, të shoqëruar me
dëmtime të diafragmës, fshikëzës së tëmthit, stomakut, veshkës së djathtë, shpretkës dhe
zorrëve si dhe grumbullime gjaku në zgavrën e barkut. Këto dëmtime janë shkaktuar me armë
gjahu dhe dëmtimet kanë qenë të rrezikshme për jetën në çastin e shkaktimit të tyre, po të
mos ishte dhënë ndihma e kualifikuar mjekësore.
Prokuroria pranë gjykatës së rrethit gjyqësor Kukës ka filluar procedimin penal në
ngarkim të të pandehurit Jani Kërxhaliu për konsumimin e veprave penale të “Vrasjes me
dashje” të mbetur në tentativë dhe të “Mbajtjes pa leje të armëve të gjuetisë dhe sportive”, të
parashikuara nga nenet 76-22 dhe 280 të KP.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin me nr.36, datë 24.04.2013 ka
deklaruar fajtor të pandehurin Jani Kërxhaliu për kryerjen e veprës penale të “Plagosjes së
rëndë në gjendje të tronditjes së fortë psikike” e të “Mbajtjes pa leje të armëve të gjuetisë dhe
sportive” dhe në bazë të nenit 88/a të KP dhe 280 të KP e ka dënuar përfundimisht me 4 vite
burgim.
474
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin me nr .273, datë 15.07.2013 ka ndryshuar
vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor Kukës, duke e deklaruar fajtor të pandehurin Jani
Kërxhaliu për veprën penale të “Vrasjes me dashje”të mbetur në tentativë dhe në bazë të
nenit 76-22 e 23 të KP, e ka dënuar me 7 vjet burgim. Ndërsa në lidhje me veprën penale të
“Mbajtjes pa leje të armëve të gjuetisë dhe sportive”, ka prishur vendimin dhe ka pushuar
çështjen. Kundër këtij vendimi kanë paraqitur rekurs i pandehuri Jani Kërxhaliu dhe
prokurori.
Kolegji Penal pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara ne rekurset e paraqitur dhe tërësinë
e gjithë akteve të administruara ne dosjen penale vlerëson se, vendimi i gjykatës se apelit,
ashtu edhe vendimi i gjykatës së shkallës së parë, janë marrë ne zbatim te gabuar te ligjit
material penal, për sa i përket cilësimit ligjor të veprës penale të kryer nga i pandehuri Jani
Kërxhaliu.
Të dyja gjykatat e faktit, kanë pranuar të provuar se:
i dëmtuari, së bashku me personat e tjerë kanë fyer dhe dhunuar fizikisht babain e të
pandehurit dhe nëna e të pandehurit ka filluar të bërtasë;
kur i pandehuri ka dalë nga dhoma, babai i tij ka qenë i shtrirë përtokë i dëmtuar;
ai ka qëlluar në drejtim të të dëmtuarit me armë sportive;
dëmtimet në momentin e shkaktimit të tyre, kanë qenë të rrezikshme për jetën, ai
është qëlluar në gjoks e zgavrën e barkut duke i dëmtuar organet jetike;
Të dyja gjykatat për të njëjtat fakte të provuara në gjykim, kanë arritur në përfundime
të ndryshme, lidhur me cilësimin ligjor të veprës, gjykata e shkallës së parë e ka cilësuar si
“Plagosje e rëndë në gjendje të tronditjes së fortë psikike”, parashikuar nga neni 88/a të KP,
ndërsa të ”Vrasjes me dashje” të mbetur në tentativë dhe në bazë të nenit 76-22 e 23 të KP.
Sipas gjykatës së shkallës së parë, i pandehuri Jani Kërxhaliu ka plagosur me armë
sportive shtetasin Flamur Bilali, si pasojë e tronditjes së fortë psikike të çastit, si efekt
fiziologjik, e cila është shkaktuar nga fyerjet e rënda dhe dhuna e përdorur nga i dëmtuari së
bashku me të afërmit e tij, shtetasit Shkëlzen Kërxhaliu (babai i të pandehurit), ngjarje e
ndodhur në banesën e të pandehurit, fakt i cili është provuar me deklarimet e dëshmitarëve
okularë dhe me procesverbalin e këqyrjes së vendit të ngjarjes dhe akt ekspertimet mjeko-
ligjore.
Sipas gjykatës së apelit, është e vërtetë, që i dëmtuari bashkë me personat që e
shoqëronin ka ushtruar dhunë mbi babain e të pandehurit, po kjo dhunë është ushtruar pa
praninë e të pandehurit. Fakti që është qëlluar i dëmtuari në gjoks e zgavrën e barkut duke i
dëmtuar organet jetike, vepra e kryer përbën tentativë vrasjeje sepse rezultati kriminal nuk ka
ardhur për shkaqe të pavarura prej të pandehurit, mbasi plagët e marra kanë qenë të
rrezikshme për jetën dhe është faktori i ndërhyrjes mjekësore që i ka shpëtuar jetën të
dëmtuarit.
Ky Kolegj, vlerëson se, me të drejtë, gjykata e apelit, ndryshe nga gjykata e shkallës
së parë, ka arritur në konkluzionin se, është tentativë vrasjeje dhe jo plagosje e të dëmtuarit,
duke u nisur nga dëmtimet e shkaktuara të dëmtuarit, i cili është qëlluar në drejtim të
organeve jetike, gjoks e bark, dhe dëmtimet kanë qenë të rrezikshme për jetën në momentin e
shkaktimit të tyre.
Nga ana objektive, për veprën penale të “Vrasjes” veprimet e kryera nga personi, janë
ato që prekin jetën e personit, ndërsa në veprën penale të “Plagosjes”, këto veprime, synojnë
prekjen e shëndetit të personit.
Në gjykimin e çështjes është provuar se, goditjet, kanë qenë të rrezikshme për jetën në
çastin e shkaktimit dhe veprimet e tij nga ana subjektive kanë synuar për marrjen e jetës të të
dëmtuarit. Me veprimet e tij i pandehuri ka prekur organe jetike të të dëmtuarit, prandaj nga
ana subjektive, qëllimi i të gjykuarit ka qenë shkaktimi i vdekjes, e cila nuk është arritur të
realizohet, për shkak të ndihmës së kualifikuar që i është dhënë në atë moment.
475
Por, se, gjykata e apelit nuk ka pasur parasysh se, i pandehuri, ka kryer veprimet ndaj
të dëmtuarit në kushtet e tronditjes së fortë psikike në çastin kur ka dëgjuar britmat e së ëmës
dhe ka parë babain e tij të dhunuar e të shtrirë përtokë, duke kryer kështu veprën penale të
“Vrasjes në gjendje të tronditjes së fortë psikike”, parashikuar nga neni 82 i KP.
Ndryshimi midis veprës penale të “Vrasjes’, të parashikuar nga neni 76 i KP dhe asaj
“Vrasjes në gjendje të tronditjes së fortë psikike”, parashikuar nga neni 82 i KP, qëndron dhe
në elementet e anës objektive të kryerjes së veprës penale. Vrasja e thjeshtë karakterizohet
nga rrethana të veçanta sepse kryhet me gjaknxehtësi, në zënie, rrahje apo grindje e sipër;
vrasja e kryer në gjendje të tronditjes së fortë psikike kryhet në kushtet e tronditjes psikike të
autorit të veprës penale, e cila nënkupton një reagim të çastit, të atypëratyshëm ndaj fyerjes
apo dhunës së ushtruar nga ana e viktimës, e cila i ka shkaktuar atij tronditjen e fortë psikike.
Element i rëndësishëm për të pasur këtë figurë krimi, është edhe fakti që ndërmjet
shkakut dhe pasojës të mos ketë ndërprerje në kohë.
Në bazë të nenit 82 të KP, duhet të ekzistojnë rrethana të caktuara për të cilësuar
veprën në bazë të tij. Është e domosdoshme që të provohet se autori e kryen veprën në
gjendje të tronditjes së fortë psikike të çastit dhe tronditja të jetë shkaktuar nga dhuna ose
fyerja e rëndë e viktimës.
Tronditja e forte është element përbërës i domosdoshëm i kësaj vepre, është një afekt
fiziologjik qe krijon një gjendje emocionale jashtëzakonisht te forte qe lind menjëherë dhe qe
pakëson aftësinë e kontrollit te veprimeve, por qe ne asnjë rast nuk e përjashton atë. Një
gjendje e tille nuk mund te përcaktohet pasi varet nga temperamenti i çdo personi, si dhe nga
marrëdhëniet qe ai ka me te dëmtuarin apo me viktimën. Por kjo gjendje duhet te jete
gjithmonë e çastit gjë qe, ne rastin ne shqyrtim sikurse ka pranuar gjykata e rrethit, ka qene e
tille.
Nga provat e administruara në gjykim, të gjithë veprimet e kryera prej te pandehurit
nen efektin e tronditjes se forte psikike te çastit, kane qene te menjëhershme, te pa shkëputura
nga njëra tjetra, pas fyerjes dhe dhunës qe u përdor ndaj familjarit të tij.
Në këto kushte, i pandehuri Jani Kërxhaliu, duhet të deklarohej fajtor për kryerjen e
veprës penale të “Vrasjes në gjendje të tronditjes së fortë psikike”, të mbetur në tentativë, në
bazë të neneve 82 e 22 të KP.
Ky Kolegj, për caktimin e dënimit, ka parasysh edhe ekzistencën e rrethanave
lehtësuese, të parashikuara nga neni 48 i KP, që vepra është kryer nën ndikimin e tronditjes
psikike të shkaktuar nga veprimet e padrejta të të dëmtuarit, që i pandehuri ka treguar pendim
të thellë dhe që vetë ai dhe familjarët e tij kanë lajmëruar organet kompetente pas kryerjes së
veprës penale.
Prandaj, vendimi i gjykatës së apelit duhet të ndryshohet, për sa i përket cilësimit
ligjor të veprës penale dhe masës së dënimit, duke u dënuar i pandehuri Jani Kërxhaliu me 4
vjet burgim, ndërsa duhet të lihet në fuqi për pjesët e tjera të tij.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/a dhe b të KPP
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.273, datë 15.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe të
vendimit nr.36, datë 24.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, si më poshtë:
Deklarimin fajtor të tët gjykuarit Jani Kërxhaliu për veprën penale të “Vrasjes në gjendje të
tronditjes së fortë psikike”, mbetur në tentativë dhe në bazë të neneve 82 e 22 të KP e dënon
me 4 vjet burgim.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesën tjetër të tij.
Tiranë, më 30.09.2015
476
Nr. 00-2015- 2459 i Vendimit (153)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 30.09.2015 mori në shqyrtim çështjen penale me:
TË PANDEHUR: ALEM HASA, MIT’HAT HASA,

PËRPARIM HASA, ERMAL HASA,
PERTEF HASA, URIM HASA,
MENTOR HASA, FATMIR BIÇAKU,
në mungesë
A K U Z U A R:
“Shkatërrimit të pronës” në bashkëpunim,
parashikuar nga nenet 150 dhe 25 te K.P.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin me nr.354, datë 19.07.2011 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alem Hasa për veprën penale të
“Shkatërrimit të pronës” në bashkëpunim parashikuar nga neni 150 e 25 i KP
dhe dënimin e tij me 6 muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Mitat Hasa për veprën penale të
dhe dënimin e tij me 4 muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Përparim Hasa për veprën penale të
dhe dënimin e tij me 200 000 lekë gjobë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ermal Hasa për veprën penale të
Deklarimin fajtor të të pandehurit Pertef Hasa për veprën penale të
Deklarimin fajtor të të pandehurit Urim Hasa për veprën penale të
477
Deklarimin fajtor të të pandehurit Mentor Hasa për veprën penale të
Vuajtja e dënimit për Alem dhe Mitat Hasa do të ekzekutohet në një burg të
sigurisë së zakonshme pasi vendimi të marrë formë të prerë.

Mospranimin e ankimit.
Kundër këtij vendimi, kanë paraqitur rekurs të pandehurit Alem Hasa, Mitat Hasa,
Perparim Hasa, Ermal Hasa, Pertef Hasa, Urim Hasa dhe Mentor Hasa, nëpërmjet mbrojtësit
të tyre, me anën e të cilit kanë kërkuar ndryshimin e tij, duke parashtruar:
- Të dy vendimet janë të padrejta për shkak se vijnë si rezultat i zbatimit të gabuar të
ligjit procedural dhe material penal. Për gjykimin në apel nuk jemi njoftuar. Është
njoftuar vetëm mbrojtësi i caktuar prej nesh në gjykimin në shkallë të parë, i cili nga
ana e tij ka bërë ankimin në Gjykatën e Apelit dhe ka hequr dorë nga ankimi përpara
daljes së ligjit për amnistinë me qëllim që ekzekutimi i këtij vendimi të amnistohej.
Prandaj pavarësisht veprimit të mbrojtësit, Gjykata e Apelit kishte detyrimin që të na
njoftonte bazuar në nenin 426 të KPP.
- Gjykata e faktit nuk është shprehur fare në pjesën urdhëruese edhe për të akuzuarin
Fatmir Biçaku megjithëse në pjesën hyrëse dhe arsyetuese ka arsyetuar për këtë
person por në pjesën urdhëruese të vendimit nuk është shprehur për këtë person por
është mjaftuar për tu shprehur për 7 persona dhe për këtë nuk është shprehur. Ky fakt
e bën vendimin të pavlefshëm.
- Edhe në themel gjykatat nuk kanë bërë vlerësimin drejt të elementëve të veprës penale
duke mos respektuar dispozitat që kanë të bëjnë me vërtetimin e faktit juridik pra të
anës objektive të veprës penale. Duke qenë se kemi të bëjmë me veprën penale të
shkatërrimit të pronës elementi thelbësor është vlera e sendit. Nga shpjegimet e
dëshmitarëve nuk është përcaktuar se kush ishin personat që kanë kryer veprën por
dëshmitarët janë shprehur se ishin vëllezër të Alem Hasës, por nuk janë përcaktuar
konkretisht prej tyre se si quhet njëri apo si quhet tjetri, çfarë veprimesh kreu njëri apo
tjetri, u kryen veprimet bashkërisht apo veprimet ishin të shkëputura.
- Vlerësimi i pasurisë është bërë nga ana e prokurorit dhe është kontestuar nga ana jonë
për shkak se në fotografitë e vendit të ngjarjes, rezulton se janë dëmtuar sendet që
ndodheshin në një frigorifer dhe prej të dëmtuarit është pretenduar se janë dëmtuar
1350 shishe. Ky është kundërshtuar për shkak se ai frigorifer nuk mund të marrë në
volum një sasi aq të madhe sendesh të tilla dhe për këtë u kërkua të bëhej një
eksperiment apo të thirrej një specialist për të përcaktuar sasinë e sendeve që mban
një frigorifer i tillë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit te gjykatës se apelit Vlore dhe dërgimin e akteve për rishqyrtim ne
po atë gjykate me tjetër trup gjykues, dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, rekursi i paraqitur përmban shkaqe ligjore qe motivojnë cenimin e vendimit te
gjykatës se apelit Vlore.
Rezulton se, për te pandehurit Alem, Mit’hat, Pertef, Mentor, Përparim, Ermal, Urim,
Fatmir Biçaku ka filluar procedimi penal për kryerjen e veprës penale të “Shkatërrimit të
478
pronës” në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 150 dhe 25 te KP, pasi me date 13.06.2010
kane shkatërruar sende dhe lokalin e shtetasit Ferdinand Gremi, ne fshatin Libofshe, Fier.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin me nr.354, datë 19.07.2011 ka
deklaruar fajtor dhe i ka dënuar te pandehurit për kryerjen e veprës penale të “Shkatërrimit të
pronës” në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 150 dhe 25 te KP.
Gjykata e apelit Vlore nr.47, datë 07.02.2012 ka vendosur mospranimin e ankimit,
pasi gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të dytë, rezulton se mbrojtësi i të pandehurve Alem,
Mit’hat, Përparim, Ermal, Pertef, Urim, Mentor Hasa, me deklaratë me shkrim, është
shprehur se, heqin dorë nga ankimi i bërë.
Kundër këtij vendimi, kanë paraqitur rekurs të pandehurit Alem Hasa, Mitat Hasa,
Perparim Hasa, Ermal Hasa, Pertef Hasa, Urim Hasa dhe Mentor Hasa, nëpërmjet mbrojtësit
të tyre, me anën e të cilit kanë kërkuar ndryshimin e tij.
Kolegji Penal pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara ne rekursin e paraqitur dhe tërësinë
e gjithë akteve të administruara ne dosjen penale vlerëson se, vendimi i gjykatës se apelit,
është marre ne mosrespektim te dispozitave procedurale penale, si ato ne lidhje me njoftimin
e te pandehurve, ashtu edhe ato ne lidhje me mospranimin e ankimit te paraqitur.
Nga aktet e dosjes gjyqësore, rezulton se, gjykata e apelit ka dërguar njoftim për datën
dhe orën e zhvillimit te seancës gjyqësore ne vendbanimet e te pandehurve, dhe duke u
mjaftuar nga shënimet ne fletëthirrjet se, ata ishin larguar dhe se mbrojtësi i tyre kishte marre
dijeni, ka vazhduar gjykimin dhe ne përfundim ka vendosur mospranimin e ankimit, me
arsyetimin se, ishte hequr dore prej tij.
Se pari, ky vendim i gjykatës se apelit është marrë në mosrespektim të neneve 140,
141 e 426 të KPP, sipas të cilave:
Neni 140
1. Njoftimi i të pandehurit në gjendje të lirë bëhet duke i dorëzuar atij kopjen e aktit.
Kur nuk mund t’i dorëzohet personalisht, njoftimi bëhet në banesën e tij ose në vendin e
punës, duke ia dorëzuar aktin një personi që bashkëjeton me të ose një fqinji, ose një personi
që punon me të.
2. Kur vendet e treguara në paragrafin 1 nuk dihen, njoftimi bëhet në vendin ku i
pandehuri ka banimin e përkohshëm ose vendin ku qëndron më shpesh, duke ia dorëzuar atë
njërit prej personave të treguar në paragrafin 1.
3. Kopja e njoftimit nuk mund t’i dorëzohet një të mituri nën 14 vjeç ose një personi
me paaftësi të dukshme intelektuale.
4. Kur personat e treguar në paragrafin 1 mungojnë ose nuk janë të përshtatshëm,
ose refuzojnë të marrin aktin atëherë procedohet me kërkimin e të pandehurit në vende të
tjera. Në rast se edhe në këtë mënyrë nuk mund të bëhet njoftimi, akti depozitohet në qendrën
administrative të lagjes ose të fshatit ku i pandehuri banon ose punon. Lajmërimi i
depozitimit afishohet në portën e shtëpisë së të pandehurit ose të vendit ku punon. Ftuesi
gjyqësor e lajmëron atë për depozitimin me letër rekomande me lajmërim marrje. Efektet e
njoftimit rrjedhin që nga marrja e rekomandesë...
Neni 141
1. Kur njoftimi nuk mund të bëhet sipas rregullave të caktuara për njoftimin e të
pandehurit të lirë, autoriteti procedues urdhëron kërkimin e të pandehurit. Në qoftë se
kërkimi nuk jep rezultat pozitiv, atëherë nxirret vendimi i mosgjetjes, me të cilin, pasi i
caktohet një mbrojtës të pandehurit, urdhërohet që njoftimi të bëhet duke i dorëzuar një
kopje mbrojtësit. I pagjeturi përfaqësohet nga mbrojtësi.
2. Vendimi i mosgjetjes i pushon efektet kur përfundojnë hetimet paraprake ose me
dhënien e vendimit nga gjykata.
479
3. Njoftimi për të pandehurin e fshehur ose të arratisur bëhet nëpërmjet dorëzimit të
kopjes së aktit mbrojtësit dhe kur ai nuk ka mbrojtës autoriteti procedues cakton një mbrojtës
kryesisht, i cili e përfaqëson të pandehurin.
Në lidhje me njoftimin e të pandehurit në procesin penal, Gjykata Kushtetuese me

vendimin nr.30/2010 është shprehur se:
...Dispozitat procedurale për njoftimet vendosin një rend të caktuar për mënyrën e
njoftimit të akteve për të pandehurin, prandaj duhet respektuar rendi sipas preferencës
ligjore për këtë qëllim. Me këtë detyrim të organeve përkatëse shtetërore, për të njoftuar në
mënyrë rigoroze të pandehurin dhe për të provuar se ai i fshihet drejtësisë, është e lidhur e
drejta e tij për të marrë pjesë në gjykim, si dhe e drejta e gjykatës për të vendosur për
gjykimin e tij në mungesë kur janë respektuar në mënyrë rigoroze dispozitat për njoftimin...
Neni 426
1. Kryetari i kolegjit të gjykatës së apelit urdhëron thirrjen e të pandehurit, paditësit
civil dhe të paditurit civil, si dhe të mbrojtësve e të përfaqësuesve të tyre. Afati i paraqitjes
nuk mund të jetë më i vogël se dhjetë ditë…
Me vendimin nr.1, datë 15.2.2001 Kolegjet të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, kane

bere interpretimi e kësaj dispozite, duke u shprehur se:
...Ky urdhërim nuk mund të kuptohet pa realizimin e njoftimit të të pandehurit. Për të
ilustruar koneksitetin ndërmjet “urdhërimit të thirrjes” dhe “njoftimit” të të pandehurit,
mjafton të shikohen përcaktimet që bëjnë nenet 349 dhe 350 të Kodit të Procedurës Penale…
duke mos respektuar kërkesat e parashikuara nga nenet 426/ 1 dhe 139 të Kodit të
Procedurës Penale, të gjitha aktet e realizuara nga gjykata e apelit janë absolutisht të
pavlefshme...
Në interpretim të këtyre dispozitave procedurale, që të procedohet me gjykimin në
mungesë të të pandehurit, duhet që i pandehuri duhet të jetë njoftuar për ditën, datën dhe orën
e gjykimit. Akti i njoftimit duhet t’i dorëzohet personalisht të pandehurit dhe nëse kjo nuk
është e mundur, atëherë ai i dorëzohet personave që bashkëjetojnë me të ose në vendin e
punës, personave që punojnë me të.
Në rast se, njoftimi nuk mund të realizohet në këtë mënyrë, atëherë procedohet me
kërkimin në vende të tjera nëpërmjet policisë gjyqësore. Në rast se edhe në këtë mënyrë nuk
është bërë i mundur njoftimi, siç përcakton kjo dispozitë në paragrafin e katërt, akti
depozitohet në qendrën administrative të lagjes apo të fshatit ku i pandehuri banon ose punon.
Vetëm pasi të jenë respektuar këto procedura njoftimi, gjykata mund të procedojë me
deklarimin e mungesës së të pandehurit. Pikërisht, mosrespektimi i procedurave për njoftimin
dhe mosrespektimi i nenit 426 te KPP nga gjykata e apelit, pas sjellin pavlefshmërinë e
vendimit te gjykatës se apelit, ne baze te nenit 128 te KPP.
Se dyti, gjykata e apelit ka vendosur mospranimin e ankimit te paraqitur kundër
vendimit te gjykatës se shkalles se pare, ne kundërshtim me nenet 410, 418 e 420 te KPP,
sipas te cilave:
Neni 410:
1. I pandehuri mund të bëjë ankim vetë ose nëpërmjet mbrojtësit të tij. Kujdestari i të
pandehurit mund të bëjë çdo ankim që i takon të pandehurit.
2. Kundër vendimit të dhënë në mungesë, mbrojtësi mund të bëjë ankim vetëm kur
është i pajisur me një akt përfaqësimi të lëshuar në format e parashikuara nga ligji.
3. I pandehuri mund ta tërheqë ankimin e bërë nga mbrojtësi i tij, por kur ai nuk ka
zotësinë juridike për të vepruar duhet të merret edhe pëlqimi i kujdestarit.
480
Neni 418:
...2. I pandehuri dhe palët private mund të heqin dorë nga ankimi edhe nëpërmjet
mbrojtësit ose përfaqësuesit.
3. Deklarata për heqjen dorë paraqitet në format dhe mënyrat e parashikuara për
paraqitjen e ankimit, sipas rastit, në gjykatën që ka dhënë vendimin ose në gjykatën që
shqyrton ankimin...
Neni 420:
1. Ankimi nuk pranohet:
...ç) kur është hequr dorë nga ankimi.
Kolegjet e Bashkuara te Gjykatës se Larte me vendimin e tyre unifikues nr.1/2014,

jane shprehur:
...Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë (më poshtë të cituara “Kolegjet e
Bashkuara” ose “Gjykata”) ritheksojnë se e drejta e mbrojtjes, në kuptimin thelbësor të saj,
është një e drejtë themelore me karakter kushtetues e cila i përket ekskluzivisht të pandehurit
dhe nuk mund të transferohet tek të afërmit.1
Figura e mbrojtësit në procesin penal është e natyrës teknike. Ajo ushtrohet
nëpërmjet dhënies së ndihmës juridike për të mbrojturin dhe përfaqësimit të tij në gjykim. Në
funksion të autoritetit që jep tagrin e përfaqësimit, legjislacioni ynë procedural penal njeh dy
lloje mbrojtësish, përkatësisht: i) atë të zgjedhur nga i pandehuri (neni 48 i KPP), dhe ii)
mbrojtësin e caktuar nga organi që procedon, në rast se i pandehuri nuk ka zgjedhur
mbrojtës, ose ka mbetur pa të, dhe gjithnjë nëse e kërkon një të tillë (neni 49 i KPP).
Mbrojtësi me marrjen e tagrave ka të drejtat (procedurale) që ligji i njeh të
pandehurit, përveç atyre që i rezervohen personalisht këtij të fundit...
... Kolegjet e Bashkuara arrijnë në përfundimin se:
 I pandehuri lejohet që personalisht të delegojë të drejtën për të bërë ankim tek
mbrojtësi. Akti i delegimit mund të jetë në të njëjtin akt me të cilin bëhet zgjedhja e
mbrojtësit, ose në një akt të veçantë...
 ...Mënyra dhe forma e përcaktuar nga ligji për këtë delegim është ajo e
përcaktuar në pikën 2 të nenit 48 të KPP...
Nga aktet e dosjes ka rezultuar se, te pandehurit kane deklaruar ne gjykimin e çështjes
ne shkalle te pare se, si mbrojtjes te tyre kane zgjedhur avokat Kastriot Brahimmuco, për t’i
përfaqësuar edhe ne mungese te tyre. Është po ky mbrojtës qe ka paraqitur ankimin përpara
gjykatës se apelit, kundër vendimit te gjykatës se shkalles se pare, ashtu edhe kërkesën për
heqje dore nga ankimi.
Ky Kolegj i tërheq vëmendjen gjykatës se apelit Vlore, pasi kjo gjykate nuk ka
verifikuar paraprakisht, nëse ankimi i paraqitur, si akt procedural, ashtu edhe kërkesa për
heqje dore nga ankimi, ishin paraqitur ne formën e duhur ligjore.
Te pandehurit e kane shprehur vullnetin e tyre, duke deklaruar para gjykatës se
shkalles se pare, se do te mbrohen nga avokat Kastriot Brahimmuco, edhe ne mungese te tyre,
por se, ata nuk kane deklaruar shprehimisht apo te kenë deleguar me ndonjë akt, te drejtën për
te bere ankim nga mbrojtësi, apo për te kryer veprime te tjera, edhe pse te pandehurit kane
qenë te interesuar për të kundërshtuar vendimin e dënimit te dhënë ndaj tyre, pasi pas
komunikimit te vendimit te gjykatës se apelit kane paraqitur edhe rekurs ne Gjykatën e Larte.
Gjykata e apelit duhet te verifikonte ankimin e paraqitur dhe për mangësi ne

1
Kolegjet e Bashkuara, vendim nr.1, datë 20.01.2011, faqe 7; Gjykata Kushtetuese, vendim nr.30, datë 17.06.2010,
faqe 15-16.
481
paraqitjen e tij duhet te njoftonte edhe vete te pandehurit apo mbrojtësin e tyre, pasi është
detyrë e autoriteteve shtetërore përkatëse që të njoftojnë në mënyrë rigoroze, konform
kërkesave procedurale, të pandehurit ndaj të cilëve ka filluar procesi penal, për te arritur në
përfundimin nëse, ata nuk kane qene te interesuar për kundërshtimin e vendimit te gjykatës se
shkalles se pare.
Sipas dispozitave të ligjit procedural penal në kuptim të përgjithshëm, mbrojtësi si
subjekt procedural gëzon të drejtat që ligji i njeh të pandehurit, por se, sipas parashikimeve te
nenit 50 të KPP, këto te drejta kufizohen, për ato që i rezervohen personalisht këtij të fundit.
Ne vazhdim, gjykata e apelit, duke mos e pranuar për shqyrtim ankimin, ka vepruar
në kundërshtim me dispozitat procedurale, pasi nuk ka qenë para rastit për të vendosur
mospranimin e ankimit, por duhet ta merrte në shqyrtim dhe të shprehej me vendim në lidhje
me themelin e ankimit.
Ne baze të neneve 410 e 418 te KPP, mbrojtësi si subjekt procedural i merr tagrat nga
personi që mbron dhe nuk heq dorë nga e drejta e ankimit, pa pasur një tagër te shprehur prej
tij. Mbrojtësi i të pandehurve ka hequr dorë nga ankimi i bërë në gjykatën e apelit, por pa e
pasur një të drejtë të tillë të shprehur në një akt përfaqësimi të dhënë prej tyre. Në lidhje me
përfaqësimin e të pandehurve prej mbrojtësit të zgjedhur prej tyre nuk ka një prokurë me të
cilën ta kenë autorizuar pikërisht për të hequr dorë nga ankimi. Mbrojtja mund ta bënte një
kërkesë të tillë vetëm nëse do të parashikohej ajo shprehimisht në aktin e përfaqësimit, në të
kundërt, ky është një kërkim i cili vjen në kundërshtim me dispozitat e KPP.
Duke mos pranuar ankimin për shqyrtim, pa ndonjë shkak ligjor, i ka cenuar të
pandehurve një të drejtë themelore siç është e drejta për t’u ankuar ndaj një vendimi gjyqësor,
e parashikuar në nenin 43 të Kushtetutës te Republikës se Shqipërisë.
Sa me sipër, vendimi i gjykatës se apelit Vlore duhet te prishet dhe aktet te dërgohen
pe rishqyrtim ne po atë gjykate, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/ç të KPP
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.47, datë 07.02.2012 te Gjykatës se Apelit Vlorë dhe dërgimin e
akteve ne atë gjykate, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 30.09.2015
482
Nr. 00-2015- 2461 i Vendimit (154)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancë gjyqësore të datës 30.09.2015, mori në shqyrtim çështjen penale nr.01493-00-2013

akti, që i përket:
TË PANDEHUR: SPIRO MUNGULI

PETRAQ KOTE
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale “Shpërdorim detyre”,
parashikuar nga neni 248 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin penal nr.3492 (148) datë

“Deklarimin fajtor të të pandehurit Spiro Miho Munguli, akuzuar për kryerjen
e veprës penale “Shpërdorim detyre”, parashikuar nga neni 248 të K.Penal e
dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim e 300.000 (treqindmijë) lekë gjobe.
Në aplikim te nenit 406/1 te K.Pr.Penale dënimin e të pandehurit Spiro
Munguli përfundimisht me 4 (katër) muaj burgim dhe 200.000 (dyqindmijë)
leke gjobe.
Në aplikim te nenit 59 te K.Penal, pezullimin e ekzekutimit me burg per ketë
te pandehur, duke e vene në prove për një afat 18 (tetëmbëdhjetë) muaj te mos
kryeje vepër penale.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Petraq Stefan Kote, akuzuar per kryerjen e
veprës penale, “Shpërdorim detyre”, parashikuar nga neni 248 te K.Penal,
dënimin e tij me 9 (nëntë) muaj burgim dhe 600.000 (gjashtëqind mije) leke
gjobe.
Në aplikim te nenit 406/1 te K.Pr.Penale, dënimin e te pandehurit Petraq Kote
përfundimisht me 6 (gjashte) muaj burgim dhe 400.000 (katërqind mije) lekë
gjobe.
Në aplikim të nenit 59 te K.Penal, pezullimin e ekzekutimit me burg për këtë
të pandehur duke e vënë në provë për një afat 24 (njëzet e katër) muaj të mos
krye e vepër penale.
Vënia ne ekzekutim ne lidhje me masën e dënimit për te dy te pandehurit do te
filloje nga data qe vendimi do te marrë formën e prerë.
Urdhërohet me ekzekutimin e këtij vendimi Prokuroria e Rrethit Gjyqësor
Sarande.
483
Shpenzimet proceduriale te kryera në fazën e hetimeve paraprake në shumën
20.000 (njëzet mijë) leke dhe shpenzimet gjyqësore ju ngarkohen të
pandehurve solidarisht.”
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.156, datë 08.10.2013 ka vendosur:

“Prishjen e vendimit penal nr.3492/148 date 05.12.2012 të Gjykates se Rrethit
Gjyqësor Sarandë dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurve
Petraq Kote dhe Spiro Munguli.”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, ka ushtruar rekurs Prokurori i

Apelit Gjirokastër, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.156 datë 08.10.2013 të Gjykatës së
Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.48, datë 05.12.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë sa i takon deklarimit fajtor të të pandehurve Petraq Kote e Spiro Munguli,
 I pandehuri Spiro Munguli me detyrë përgjegjës i ZAMT-së në Komunën Lukvovë
është provuar se prej tij nuk është kryer asnjë veprim informues në bazë të shkresave
të cikluara nga Kryetari i Komunës.
 Nga i pandehuri Petraq Kote me detyrë përgjegjës i Zyrës së Urbanistikës Ligjore,
nuk është kryer asnjë verifikim siç parashikohet në ligjin për Urbanistikën për
disiplinimin në dhënien e lejeve të rrethimit, por ka lëshuar leje për rrethimin e kësaj
parcele në emër të shtetasit Sali Bare, duke krijuar kështu konflikt në mes pronarit të
ligjshëm Glori Husi dhe shtetasit Sali Bare i cili nuk është pronarë.
 I pandehuri Petraq Kote, në ushtrimin e detyrës ka shkelur kërkesat e Ligjit 8652, datë
31.07.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes vendore”, të ligjit 8405
dt.17.09.1998 “Për urbanistikën”, ligjit nr.10119, datë 23.04.2009 “Për planifikimin e
teritorit” ndryshuar me ligjin nr.10258 datë 25.03.2010. Në bazë të këtyre ligjeve, i
pandehuri Petraq Kote kishte detyrimin që të kryente korrespondencën në lidhje me
qenien pronar të tokës ku ka dhënë lejen e rrethimit. Duke qenë se nuk i ka kryer këto
verifikime, me mosveprim, në mënyrë të drejtpërdrejte, me dashje direkte ka
konsumuar elementët e veprës penale të “Shpërdorimi i detyrës”.
 I pandehuri Spiro Munguli, me shkresat e ZVRPP Sarandë është vënë në dijeni të
pronës së familjes Husi dhe nuk ka kryer asnjë veprim informues sipas siglimit të bërë
nga kryetari i Komunës.
 Në Gjykatën e Apelit, është vendosur administrimi i vendimeve civile të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe të Gjykatës së Apelit Gjirokastër që ka lënë në fuqi
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, me te cilin është vendosur:
Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të “Leje thurjes” datë 04.02.2012 të Komunës
Lukovë. Referuar këtyre vendimeve, Komuna Lukovë është vënë në dijeni me
shkresat nr.1245 Prot., datë 15.06.2010 dhe nr.1193 Prot., datë 08.06.2010 të ZVRPP
se prona ku është dhënë leja e rrethimit është e regjistruar në emër të familjes Husi.
 Gjykata e Apelit Gjirokastër gabon kur thotë se “Si organi i Prokurorisë ashtu dhe
Gjykata e Shkallës së Parë nuk kanë arritur të individualizojnë dhe konkretizojnë
përgjegjësinë penale të të pandehurve Petraq Kote e Spiro Munguli si dhe nuk janë
përcaktuar dispozitat konkrete ligjore të cënuara nga të pandehurit”.

prishjen e vendimit te Gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së rrethit,
avokatin Albert Golemi i cili kërkoi lenien në fuqi të vendimit të Gjykatës së apelit dhe pasi
484
VËREN
Vendimi nr.56, datë 08.10.2013 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit dhe si i tillë duhet të prishet, ndërsa vendimi nr.3492/148 datë
05.12.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të tij,
prandaj duhet të lihet në fuqi.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Sarandë, mbi kallëzimin penal të përfaqësuesit ligjor të
shtetasit Glori Husi, ka regjistruar procedimin penal nr.268, viti 2012, në ngarkim të
shtetasve Petraq Kote e Spiro Munguli dhe në përfundim të hetimeve të kryera prej saj, ka
paraqitur për gjykim para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë të pandehurit Petraq Kote e
Spiro Munguli, nën akuzën e “Shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 248 të Kodit
Penal.
Gjykatat kanë pranuar këto rrethana të çështjes:
I pandehuri Petraq Kote ushtron detyrën e Përgjegjësit të Zyrës së Urbanistikës
Ligjore në Komunën Lukovë të Rrethit Sarandë, ndërsa i pandehuri Spiro Munguli ushtron
detyrën e përgjegjësit të Zyrës së Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës Bujqësore të asaj
komune.
Shtetasi Glori Husi, me cilësinë e trashëgimtarit ligjor të ish pronarit Sabri Husi, me
vendimet nr.71, 72, 73, 75, 77, datë 25.03.2008 të Agjensisë se Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, Qarku Vlorë, ka fituar pronësinë mbi disa parcela tokë bujqësore të ndodhura në
fshatin Borsh, Sarandë.
Me shkresën nr.1245 prot. datë 15.06.2010, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme Sarandë, pasi ka regjistruar vendimet e mësipërme, ka informuar Zyrën e
Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës Bujqësore të Komunës Lukovë, për sipërfaqet e tokave
bujqësore, të cilat ishin në përdorim nga shtetas të ndryshëm dhe që nëpërmjet vendimeve
përkatëse kanë kaluar në pronësi të trashëgimtarit ligjor të ish-pronarëve.
Një prej tyre rezulton të jetë shtetasi Sali Bare, i cili me “Aktin e Marrjes së tokës në
përdorim” ka përfituar në zbatim të ligjit nr.7501/1991, një sipërfaqe prej 2500 m2 tokë
bujqësore në fshatin Borsh. Sipas shkresës së Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë, sipërfaqja e regjistruar në përdorim të shtetasit Sali Bare është 2490 m2
dhe ajo në tërësinë e saj, me vendimet e A.K.K. Pronave i është kthyer shtetasit Glori Husi.
Shkresa si më sipër dhe dy shkresat e mëparshme, me nr.1193. Prot dhe nr.1186. Prot.
Datë 08.06.2010 të Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë, që
informojnë për pronën e shtetasit Glori Husi, (të sekuestruara si prova materiale) rezulton të
jenë arshivuar në Zyrën e Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës Bujqësore, Komuna Lukovë,
dhe kanë me dorëshkrim shënime të Kryetarit të Komunës me tekstin “Kadastra, të
verifikohen pasuritë dhe të informohem”.
Dy vjet më vonë, në datë 04.06.2012, mbi kërkesën e shtetasit Sali Bare, Kryetari i
Komunës Lukovë ka miratuar një leje rrethimi me material te lehtësuara për tokën e marrë në
përdorim. Akti i emëruar “Leje thurje pasurie”, rezulton i nënshkruar nga Kryetari i
Komunës Lukovë Vladimir Kumi dhe Përgjegjësi i Zyrës së Urbanistikës, i pandehuri Petraq
Kote.
Siç rezulton nga procesverbali i këqyrjes së vendit të ngjarjes (pronës), shtetasi Sali
Bare ka rrethuar me tel dhe kallama sipërfaqen e tokës të marrë në përdorim dhe që sipas
shkresës së Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë i është kthyer
shtetasit Glori Husi.
Në rrethanat si më sipër, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka akuzuar të
pandehurit Petraq Kote e Spiro Minguli për veprën penale të “Shpërdorimi i detyrës”,
parashikuar nga neni 248 i K.Penal, pasi nuk kanë koordinuar dhe rakorduar të dhënat për
pronësinë e parcelës nr.551, për të cilën është dhënë leja e rrethimit.
485
Përgjegjësi i Urbanistikës, i pandehuri Petraq Kote, bazuar në disa lista të vjetra të
dhënies së tokës në përdorim sipas ligjit nr.7501, pa marrë informacion nga punonjësi i Zyrës
së Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës Bujqësore të Komunës Lukovë ka dhënë leje
rrethimi të parcelës nr.551 në emër të shtetasit Sali Bare.
Nga verifikimet e kryera rezulton se si i pandehuri Petraq Kote dhe i pandehuri Spiro
Munguli nuk kanë kryer rakordimin e të dhënave që pasuria nr.551 është regjistruar në emër
të shtetasit Glori Husi; në Komunë nuk është gjetur asnjë korrespondencë midis këtyre dy
zyrave apo të informohej vetë qytetari Sali Bare, që kjo pasuri ka kaluar në emër të shtetasit
Glori Husi.
Ka rezultuar gjithashtu se mbi padinë e shtetasit Glori Husi, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Sarandë me vendim nr.180, datë 11.02.2013, i cili është lënë në fuqi nga Gjykata e
Apelit Gjirokastër me vendimin nr.280, datë 21.05.2013, ka konstatuar si absolutisht te
pavlefshëm aktin administrativ, lejen e thurrjes datë 04.02.2012 të Komunës Lukovë, duke
rregulluar dhe pasojat të cilat kishte prodhuar ai akt, shembjen e punimeve te filluara nga të
paditurit Sali Baro dhe Hyske Kuci dhe kthimin e pronës në gjendjen e mëparshme.
Në përfundim të gjykimit, i cili mbi kërkesën e të pandehurve, është zhvilluar me
procedurën e gjykimit të shkurtuar, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin penal
nr.3492 (148) datë 05.12.2012, ka vendosur deklarimin fajtor të të pandehurve Spiro Miho
Munguli dhe Petraq Stefan Kote për veprën penale “Shpërdorim detyre”, parashikuar nga
neni 248 i Kodit Penal, duke i ka dënuar përkatësisht me 6 (gjashtë) muaj burgim e 300.000
(treqind mijë) lekë gjobë dhe 9 (nëntë) muaj burgim dhe 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë
gjobë. Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të pandehurit Spiro
Munguli me 4 (katër) muaj burgim dhe 200.000 (dyqind mije) lekë gjobë, ndërsa të
pandehurin Petraq Stefan Kote me 6 (gjashtë) muaj burgim dhe 400.000 (katërqind mijë) lekë
gjobë. Në aplikim të nenit 59 të K.Penal, pezullimin e ekzekutimit me burg për dy të
pandehurit, duke i vënë në provë përkatësisht me afat 18 (tetëmbëdhjetë) muaj dhe 24 (njëzet
e katër) muaj. Vënia në ekzekutim në lidhje me masën e dënimit për të dy të pandehurit do të
fillojë nga data që vendimi do të marrë formë të prerë.
Gjykata pasi ka pasqyruar në mënyrë të hollësishme rrethanat e faktit, të cilat kanë
rezultuar të provuara nga aktet e ndodhura në fashikullin e hetimit, ka arritur në konkluzionin
se të pandehurit kanë konsumuar elementët e veprës penale të parashikuar nga neni 248 i
Kodit Penal, duke arsyetuar ndër të tjera se:
“...Z.V.Rr.P.P.Sarandë me shkresat nr.1245Prot.datë 15.06.2010, nr.1193. Prot dhe
nr.1186. Prot. Datë 08.06.2010 ka vënë në dijeni Komunën Lukovë lidhur me sipërfaqen e
tokës, e cila ka kaluar në pronësi të familjes Husi. Këto shkresa janë përcjellë nga Kryetari
ne Z.A.M.T Bujqësore të asaj komune, përgjegjës i të cilës është i pandehuri Spiro Munguli;
ky i pandehur në kundërshtim me detyrimin ligjor, sipas ligjit 8652 datë 31.07.2000, ligjit
8405 datë 17.09.1998, ligjit nr.10119 datë 23.04, ndryshuar me ligjin 10258 datë
25.03.2010, ligjin 10315 date 16.09.2010 dhe ligjin 10360 datë 16.12.2010, nuk ka kryer
korrespodencën ne lidhje me qënien pronar të tokës ku ka dhënë lejen e ndërtimit... i
pandehuri megjithëse ka qenë në dijeni se pronën në fjalë e ka ne pronësi familja Husi nuk
ka kryer asnjë veprim informues në bazë të shkresave të sigluara nga kryetari i komunës... në
mënyrë të d.p.d dhe me dashje ai ka konsumuar elementët e veprës penale të parashikuar nga
neni 248 i K.Penal... po kështu i pandehuri Petraq Kote në cilësinë e Drejtorit të
Urbanistikës ligjore në Komunën Lukovë nuk ka kryer asnjë verifikim, si parashikohet ne
ligjin “Për urbanistikën”, për disiplinimin në dhënien e lejeve të ndërtimit , por në
kundërshtim me to ka lëshuar leje ndërtimi për rrethimin e kësaj parcele në emër të shtetasit
Sali Bare, duke krijuar konflikt mes tij dhe pronarit legjitim të saj, Glori Husi; nga veprimet
dhe mosveprimet e pandehurve ka ardhur pasoja e kundërligjshme pasi janë cënuar prona e
shtetasit Glori Husi, e cila është e garantuar nga Kushtetuta e Shqipërisë, nenet 41,42...
486
-në caktimin e masës së dënimit gjykata mban parasysh përcaktimet e nenit 47 e
vijues të K.Penal, rrezikshmërinë shoq. të veprës penale, të të pandehurve, pasojën e ardhur,
faktin që të pandehurit janë të padënuar,...arsye për të cilat çmohet që dënimi me burgim i
caktuar ndaj tyre të pezullohet sipas nenit 59 te K.Penal... ”.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, e vënë në lëvizje me apelin e dy të pandehurve, të cilët
kanë pretenduar se akuza në ngarkim të tyre nuk është e provuar dhe duhet të deklarohen të
pafajshëm, me vendimin nr.156, datë 08.10.2013 ka prishur vendimin penal nr.3492/148, datë
05.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe ka pushuar çështjen penale në
ngarkim të të pandehurve Petraq Kote dhe Spiro Munguli, duke arsyetuar ndër të tjera:
“...vendimi Shkallës së Parë është rrjedhojë e moszbatimit të drejtë të ligjit
procedurial dhe material penal... në mosrespektim të nenit 152 të K.P.Penale nuk ka
vlerësuar drejt provat e administruara si dhe nuk ka analizuar drejt elementët e veprës
penale objekt akuze, ... si organi i prokurorisë ashtu dhe Gjykata e Shkalles se Parë nuk kanë
arritur të individualizojnë dhe konkretizojnë përgjegjësinë penale të të pandehurve Petraq
Kote dhe Spiro Munguli...gjykata është mjaftuar me citimin e disa ligjeve, pa arsyetuar dhe
evidentuar në mënyrë të qartë dispozitën apo dispozitat konkrete ligjore të cënuara nga të
pandehurit.... në momentin e miratimit të lejes së rrethimit, nuk konstatohen përcaktime
ligjore që në përmbushje të rregullt të detyrës duhet të zbatonin të pandehurit dhe që ata në
fakt i kanë shkelur.... nuk vërtetohet ana objektive e veprës penale pasi nuk provohet që të
pandehurit Petraq Kote dhe Spiro Munguli të kenë ndërmarrë veprime ose mosveprime në
kundërshtim me dispozita të ligjit...”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, Prokurori i Apelit
Gjirokastër, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.56, datë 08.10.2013 i Gjykatës së Apelit
Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.148 datë 05.12.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë, duke parashtruar shkaqet përkatëse të cituara hollësisht në pjesën hyrëse të
këtij vendimi, të cilat përmbledhtazi konsistojnë në faktin se “ ndryshe nga sa ka konkluduar
gjykata e apelit, nga aktet e administruara në fashikullin e gjykimit është provuar plotësisht
se të pandehurit me mosveprime dhe me veprime të kryera në kundërshtim me ligjin kanë
konsumuar elementët e veprës penale të “Shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 248 i
Kodit Penal.”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit dhe tërësinë e akteve
të administruara në dosjen penale çmon se, rekursi i paraqitur përmban shkaqe nga ato që
parashikon neni 432/a i K.Pr.Penale; vendimi, objekt rekursi, i Gjykatës se Apelit Gjirokastër
është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material penal, ai është i cënueshem ligjërisht dhe
si i tillë duhet të prishet.
Përfundimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër -se në veprimet e të gjykuarve Petraq
Kote dhe Spiro Munguli mungojnë elementët e anës objektive dhe subjektive të veprës penale
të parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal - çmohet si është rrjedhoje e kuptimit dhe zbatimit
të gabuar nenit 248 të Kodit Penal.
Nenit 248 të Kodit Penal parashikon:“Kryerja ose mos kryerja me dashje e veprimeve
a e mosveprimeve ne kundërshtim me ligjin, që përbën mospërmbushje të rregullt të detyrës,
nga personi qe ushtron funksione publike, kur i kane sjellë atij ose personave të tjerë
përfitime materiale ose jomateriale të padrejta e kanë dëmtuar interesat e ligjshme të shtetit,
të shtetasve dhe të personave të tjerë juridikë, nëse nuk përbën vepër tjetër penale, dënohet
me burgim deri në shtatë vjet dhe me gjobë nga treqind mijë deri në një milion lekë.”.
Siç shihet nga përmbajtja e dispozitës së mësipërme dhe në dritën e teorisë të të
drejtës penale, qëllimi i ligjvënësit në figurën e veprës penale të “shpërdorimit të detyrës”
është marrja në mbrojte e marrëdhënieve juridike të vendosura me ligj ose në aktet
nënligjore, për të siguruar veprimtarinë normale të aparatit shtetëror si dhe mbrojtjen e
interesave dhe të drejtave të ligjshme të Shtetit, shtetasve dhe personave juridike. Objekti në
487
kuptimin material konkret merr në mbrojte ato marrëdhënie juridike të vendosura me
dispozitat konkrete të akteve ligjore dhe nënligjore, të cilat sanksionojnë forma të caktuara
sjelljeje dhe që shkelen ose anashkalohen në përmbajtjen e tyre nga personat që ushtrojnë
funksione publike.
Nga ana objektive, kjo vepër penale kryhet me veprime aktive në kundërshtim me
përmbushjen e rregullt të detyrës ose moskryerjen e veprimeve që përbëjnë mospërmbushje të
detyrës.
Gjykata e apelit ka arsyetuar se “si organi i prokurorisë ashtu dhe Gjykata e Shkalles
se Parë nuk kanë arritur të individualizojnë dhe konkretizojnë përgjegjësinë penale të të
pandehurve Petraq Kote dhe Spiro Munguli dhe se ato nuk kane përcaktuar dispozitat
konkrete ligjore të cënuara prej tyre”.
Ajo gjykatë ka pranuar se veprimtaria në dhënien e lejeve të ndërtimit në momentin e
miratimit të aktit për të cilin akuzohen të pandehurit rregullohej nga dispozitat e ligjit
nr.10119 datë 25.03.2009 “Për planifikimin e territorit”, duke cituar në mënyre kronologjike
dhe të hollësishme dispozitat e neneve 71,72,73,74 të ligjit nr.10119, datë 23.04.2009 “Për
planifikimin e territorit”; por sipas saj, dhe se në referim të këtyre dispozitave por dhe në
tërësi të ligjit, nuk konstatohen përcaktime ligjore që në përmbushje të rregullt të detyrës,
duhet të zbatonin të pandehurit dhe që në fakt ata nuk i kanë shkelur...”.
Ndryshe nga sa ka arsyetuar ajo gjykate, Kolegji çmon se me të drejtë Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Sarandë, në veprimet dhe mosveprimet e kryera nga të pandehurit, gjatë
ushtrimit të detyrës së tyre në pozitën e përgjegjësit të ZAMT dhe përgjegjësit të Zyrës së
Urbanistikes të Komunës Lukovë, ka evidentuar dhe konkretizuar përgjegjësinë penale për
secilin prej tyre, duke gjetur të konsumuara elementët e veprës penale të parashikuar nga neni
248 i Kodit Penal.
Neni 74, pika “2” e ligjit nr.10119 datë 25.03.2009 “Për planifikimin e territorit”,
parashikon shprehimisht se:“Shqyrtimi i kërkesës për zhvillim dhe miratimi i lejes së
zhvillimit është një akt administrativ që nxirret nga kryetari i bashkisë//komunës ose zyrtari i
autorizuar prej tij me delegim, me mbështetjen profesionale dhe teknike të stafit të
planifikimit dhe kontrollit të zhvillimit.”, ndërsa pika “7” e këtij neni parashikon: “Miratimi
ose refuzimi i çdo kërkese për zhvillim kryhet vetëm pas shqyrtimit e vlerësimit ligjor e teknik
të saj nga strukturat përgjegjëse për kontrollin e zhvillimit dhe çështjet juridike të autoritetit
përgjegjës të planifikimit. Jo më vonë se 20 ditë nga përfundimi i afatit të përcaktuar në
pikën 6 të këtij neni, përgjegjësit e strukturave të mësipërme shqyrtojnë e vlerësojnë
praktikën e kërkesës për zhvillim, nënshkruajnë raportin, me propozimin për pranimin me
ose pa vërejtje a kushte apo refuzimin e saj dhe e botojnë atë në regjistër e sipas mjeteve
tradicionale të informimit, si dhe ia përcjellin praktikën për vendimmarrje kryetarit të njësisë
së qeverisjes vendore ose zyrtarit të autorizuar prej tij me delegim.”.
Siç shihet nga përmbajtja e kësaj dispozite, ndryshe nga sa ka arsyetuar Gjykata e
Apelit Gjirokastër në vendimin objekt rekursi, i gjykuari Spiro Munguli megjithëse ka qenë
në dijeni se pronën në fjalë e ka në pronësi familja Husi, me dashje nuk ka kryer asnjë veprim
informues në bazë të shkresave të sigluara nga Kryetari i Komunës, por i ka arkivuar ato, po
kështu i gjykuari Petraq Kote megjithëse e ka pasur detyrim ligjor për të verifikuar saktësinë
e të dhënave të parashtruara nga kërkuesi Sali Bare në kërkesën për tu pajisur me leje
rrethimi, me dashje nuk e ka kryer një veprim të tillë; moskryerja e këtyre veprimeve nga ana
e të gjykuarve, mos koordinimi dhe mosrakordimi i të dhënave për pronësinë e parcelës
nr.551, ka çuar në një vendimmarrje të paligjshme e shoqëruar me ardhjen e pasojës,
dëmtimin e interesave të ligjshme të pronësisë të shtetasit Glori Husi.
488
Por, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, megjithëse e çmon të drejtë vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë lidhur me cilësimin ligjor të veprës penale dhe
deklarimin fajtor të të pandehurve, konstaton se ajo gjykatë ka aplikuar ndaj tyre dy dënime
kryesore të parashikuara nga neni 248 i Kodit Penal, dënim me burg dhe dënim me gjobë.
Në këto rrethana, në referim të vendimit nr.47, datë 26.07.2012 të Gjykatës
Kushtetuese, i cili ka vendosur: “Shfuqizimin si të papajtueshëm me Kushtetutën, të nenit 29,
paragrafi i fundit të Kodit Penal”, çmohet që vendimi nr.148 datë 05.12.2012 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë të ndryshohet, duke u hequr dënimi me gjobë në masën 200.000
(dyqindmijë) lekë i dhënë për të gjykuarin Spiro Munguli dhe dënimi me gjobë në masën
400.000 (katërqindmijë) lekë, i dhënë për të gjykuarin Petraq Kote.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/ 1/b/d të Kodit të
Procedurës Penale,
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.156, datë 08.10.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.148, datë 08.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë,
me këtë ndryshim: Heqjen e masës së gjobës për të gjykuarit Spiro Munguli e Petraq Kote.
Tiranë, më 30.09.2015
489
ÇËSHTJE ADMINISTRATIVE
490
Nr. 00-2015-4552 i Vendimit (466)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :
Xhezair Zaganjori Kryesues

Medi Bici Anëtar
në dhomën e këshillimit datë 10.09.2015 mori në shqyrtim çështjen administrative

nr.00194/2015 Akti, që u përket:
PADITËS: BAJRAM KOKLA

TË PADITUR: ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË.
ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME LUSHNJË
OBJEKTI:
Pavlefshmërinë e zgjidhjes së kontratës së punës pa afat të caktuar,
me palën e paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë
dhe ZVRPP Lushnjë, në mënyrë të menjëhershme, të njëanshme
dhe pa shkaqe të arsyeshme.
Detyrimin e palëve të paditura ta kthejnë në vendin e mëparshëm të punës.
Detyrimin solidar të palëve të paditura të paguajnë dëmshpërblim
në masën e 3 pagave mujore bruto për mosrespektim të afatit të njoftimit;
2 paga për mosrespektim të procedurës;
1 vit pagë për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të kontratës.
1,5 paga mujore bruto si shpërblim për vjetërsinë në punë;
detyrimin për pagimin e 2 javëve kalendarike për pushimet vjetore të vitit 2013.
Baza Ligjore: Neni 140, 141, 143, 144, 145, 146, 151, 155 të K.Punës,
nenet 32, 106, 154 të K.Pr.Civile,
Ligji 49/2012, nenet 419, 420 të K.Civil,
nenet 9, 10, 18 të Ligjit 33/2012 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”,
pg i fundit nenit 3 të ligjit 7843 datë 13.07.1994
“Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”.
Gjykata Administrative Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.193 datë

Pranimin e pjesshëm të padisë.
Detyrimin e palës së paditur ZQRPP Tiranë dhe ZVRPP Lushnjë të
dëmshpërblejë paditësin me dhjetë paga mujore për shkak të zgjidhjes së
kontratës së punës me efekt të menjëhershëm pa shkaqe të justifikuara.
491
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me 2 paga mujore për
mosrespektim të afatit të njoftimit; 2 paga mujore për mosrespektim të
procedurës në zgjidhjen e marrëdhënies së punës; 1 muaj e gjysëm si
shpërblim për vjetërsinë në punë; pagën e një pesëmbëdhjetëditëshi për
pushimet e pakryera për lejen vjetore të vitit 2013.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.2613 datë 01.07.2014 ka

vendosur:
Mospranimin e ankimit të përbashkët të paditurve Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme dhe Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Lushnjë, kundër Vendimit nr.193 datë 27.02.2014 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative Vlorë.
Kundër vendimit nr.2613 datë 01.07.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë

ka ushtruar rekurs pala e paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë, e cila ka kërkuar ndryshimin e të dy vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke
 Juristja e ZVRPP Lushnjë si përfaqësuese e kësaj zyre ka ushtruar të drejtën e ankimit
ndaj vendimit të gjykatës së sipërcituar, pasi ka pasur tagrin e përfaqësimit në këtë
gjykim dhe në përfundim të tij si pjesëmarrëse në këtë gjykim në momentin e
shpalljes kur ka marrë dijeni për vendimin ka ushtruar të drejtën e ankimit ndaj tij.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e Gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Paditësi ka filluar punë pranë palës së paditur me anë të Urdhërit nr.523 datë
26.03.2010, si i komanduar në detyrën e specialistit në Sektorin e Regjistrimit dhe
Hartografisë pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lushnjë (më
poshtë ZVRPP Lushnjë). Me Urdhrin nr.33 datë 02.04.2013 të Kryeministrit “Për miratimin e
strukturës dhe organikës së ZRPP”, ka ndryshuar struktura dhe me paditësin është nënshkruar
kontrata individuale e punës pa afat, me nr.269 datë 08.07.2013 ku paditësi është emëruar
specialist në Sektorin e Regjistrimit dhe Hartografisë në ZVRPP Fier. Me shkresën 850 datë
19.11.2013 ZVRPP Lushnjë pranë Kryeregjistruesit është dërguar propozimi për lirimin e
paditësit nga detyra për mosrespektim dhe neglizhencë në trajtimin e praktikave;
mosinformim i regjistruesit lidhur me praktikat e vonuara (ankesat e qytetarëve);
mosrespektim i orarit zyrtar.
Paditësi duke pretenduar se zgjidhja e marrëdhënies së punës është kryer pa respektuar
procedurën dhe në mënyrë të menjëhershme e pa shkaqe të justifikuara ka ngritur padinë
objekt gjykimi.
2. Gjykata Administrative Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.193 datë 27.02.2014
ka vendosur Pranimin e pjesshëm të padisë. Detyrimin e palës së paditur ZQRPP Tiranë dhe
ZVRPP Lushnjë të dëmshpërblejë paditësin me dhjetë paga mujore për shkak të zgjidhjes së
kontratës së punës me efekt të menjëhershëm pa shkaqe të justifikuara. Po Detyrimin e palës
së paditur të dëmshpërblejë paditësin me 2 paga mujore për mosrespektim të afatit të
njoftimit; 2 paga mujore për mosrespektim të procedurës në zgjidhjen e marrëdhënies së
punës; 1 muaj e gjysmë si shpërblim për vjetërsinë në punë; pagën e një pesëmbëdhjetëditëshi
për pushimet e pakryera për lejen vjetore të vitit 2013. Në këtë vendim kjo gjykatë ka
arsyetuar se nga provat e administruara, ka rezultuar e provuar se nuk ka ekzistuar asnjë rast
492
në të cilin të jenë konstatuar nga pala e paditur shkelje e detyrimeve kontraktuale nga
paditësi. Po kështu sipas kësaj gjykate, rëndësia e shkeljeve të detyrimeve kontraktuale nga
pala paditëse, të pretenduara nga pala e paditur, nuk ka qenë e atij niveli sa të çonte në
krijimin e rrethanave dhe situatave të rënda, verifikimi i të cilave të ketë sjellë humbjen e
besimit të punëdhënësit për vazhdimin e marrëdhënieve të punës. Në lidhje me pretendimet e
palës së paditur të shprehur në gjykim se paditësi ka pasur vërejtje lidhur me kryerjen e punës
dhe të disiplinës në punë, sipas gjykatës së shkallës së parë, nuk rezultoi e provuar që ai të
jetë vënë në dijeni me shkrim lidhur me këto pretendime dhe me vërejtjet.
3. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.2613 datë 01.07.2014 ka
vendosur mospranimin e ankimit të përbashkët të paditurve Zyra Qendrore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme dhe Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lushnjë,
kundër Vendimit nr.193 datë 27.02.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative
Vlorë. Në këtë vendim kjo gjykatë ka arsyetuar se ankimi është nënshkruar nga shtetasja
Brunilda Dinaku, e cila kishte autorizim nga të dy palët e paditura për tì përfaqësuar ato në
Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë. Pra, në këto autorizime asaj nuk i jepen
tagra për të ushtruar të drejtën e ankimit ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Në këtë
kontekst, Drejtori i ZQRPP Tiranë dhe Regjistruesi i ZVRPP Lushnjë si organ individual
duhej të kishin nënshkruar në këtë cilësi ankimin ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së
parë, sa kohë rezulton që kjo e drejtë nuk i është deleguar një personi tjetër. Nënshkrimi në
rastin e personit juridik nënkupton firmën e titullarit të organit që vepron në emër të këtij
personi dhe vulën e këtij të fundit. Rrjedhimisht ankimi nuk rezulton të jetë vullnet i palëve të
paditura në këtë çështje.
4. Kundër vendimit nr.2613 datë 01.07.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë
ka ushtruar rekurs pala e paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë, e cila ka kërkuar ndryshimin e të dy vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke
parashtruar se juristja e ZVRPP Lushnjë si përfaqësuese e kësaj zyre ka ushtruar të drejtën e
ankimit ndaj vendimit të gjykatës së sipërcituar, pasi ka pasur tagrin e përfaqësimit në këtë
gjykim. Në përfundim të gjykimit në shkallë të parë, ajo ka ushtruar të drejtën e ankimit ndaj
tij.
Vlerësimi i Kolegjit Administrativ
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me dosjen gjyqësore, vendimet e

gjykatave, shkaqet e parashtruara në rekurs vlerëson se vendimi i Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë është marrë në zbatim të gabuar të normave procedurale, nenet 46, 50/a të ligjit
nr.49/2012 dhe janë të tilla që bëjnë të cenueshëm vendimin e kësaj gjykate,
6. Konkretisht, Gjykata Administrative e Apelit në dhomë këshillimi në bazë të nenit
50/a të Ligjit nr.49/2012, ka vendosur mospranimin e ankimit. Ankimi nuk është pranuar për
shkak se personi që kishte nënshkruar ankimin ishte i autorizuar nga të dy palët e paditura për
tì përfaqësuar ato vetëm në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë dhe jo për ushtrimin
e ankimit ndaj vendimit të kësaj gjykate. Po kështu as drejtuesit e palëve të paditura, nuk e
kanë nënshkruar ankimit, e po kështu nuk rezulton që tìa kenë deleguar ndonjë personi tjetër
këtë të drejtë.
7. Kolegji vë në dukje se nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se palët e
paditura, janë përfaqësuar në gjykimin në shkallë të parë nga juristja e Zyrës Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lushnjë ZVRPP Lushnjë, Brunilda Dinaku.
Konkretisht, në autorizimin nr.1038/1 datë 10.02.2014 të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të
PAsurive të Paluajtshme Tiranë citohet se: “ Autorizohet Zj. Brunilda Dinaku ose …, të
përfaqësojnë Zyrën Qendrore te Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, në çështjen
civile me paditës Bajram Kokla,…, në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
493
Ndërkohë, Vetë Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lushnjë, e ka pajisur
juristen e këtij institucioni me autorizim në të cilin citohet: “ .. të përfaqësojë Zyrën Vendore
të Pasurive të Paluajtshme Lushnjë në procesin me palë paditës Bajram Kokla, të paditur
Z.Q.R.P.P. Tiranë, dhe Z.V.R.P.P. Lushnjë, me objekt pavlefshmëri e zgjidhjes së kontratës
së punës. Pas përfundimit të gjykimit në shkallë të parë, përfaqësuesja e palëve të paditura,
juristja e Z.V.R.P.P. Lushnjë, Brunilda Dinaku, ka paraqitur ankim, i cili nuk është pranuar
për arsyet e cituara më lart.
8. Sipas nenit 442/a të K.Pr.C. ku parashikohet se: “Ankimi është akti me të cilin palët
pjesëmarrëse në proces parashtrojnë kundërshtimet e tyre ndaj vendimeve të gjykatës, .... për
të mbrojtur të drejtat dhe interesat e tyre”, rezulton se ankimi është mjeti procedural me anë
të cilit palët e interesuara, që kanë qenë pjesëmarrëse në një proces gjyqësor, mund të
kundërshtojnë vendimin gjyqësor në një gjykatë më të lartë. Pra, ankimi nuk është gjë tjetër
veçse mjeti procedural i përdorur nga palët pjesëmarrëse në një gjykim për të: (i)
kundërshtuar vendimin e gjykatës për të gjitha ato shkaqe që parashikohen në ligj, si dhe (ii)
për të kontrolluar vendimet e gjykatës dhe për të përsosur dhënien e drejtësisë. Në këtë
drejtim KPrC ka parashikuar këtë mjet ankimi, që nga paraqitja e deri tek shqyrtimi i tij nga
Gjykata e Apelit. Në këto dispozita procedurale janë përcaktuar të gjitha rregullat (kushtet) që
duhet të respektohen në lidhje me pranimin e ankimit. Në kuptim të nenit 446 të KPrCivile
ankimet depozitohen në gjykatën që ka dhënë vendimin, e cila ka detyrimin që të kryejë
kontrollin formal të ankimit, parashikuar në nenin 450 të K.Pr.Civile ku shprehimisht thuhet
se: “Gjykata që ka dhënë vendimin nuk e pranon ankimin kur: a) është paraqitur jashtë
afatit;b) nuk ndreqen të metat në afatin e caktuar. Në këto raste zbatohen rregullat e
përcaktuara në nenin 157 të këtij Kodi;c) është bërë kundër një vendimi ndaj të cilit nuk
lejohet ankim; ç) është bërë nga një person që nuk legjitimohet të bëjë ankim; d) është hequr
dorë nga ankimi; Mospranimi i ankimit mund të deklarohet në çdo shkallë gjykimi. Kundër
vendimit për kthimin e ankimit mund të bëhet ankim i veçantë”.
9. Të njëjtin parim procedural parashikon dhe ligji i ri për gjykimin administrativ ligji
nr.49/2012 në nenet 44-50 të Kreut të VII-të . Në këto dispozita procedurale janë parashikuar
të gjitha rregullat (kushtet) që duhet të respektohen në lidhje me pranimin e ankimit. Sipas
kuptimit të dispozitave të mësipërme ankimet depozitohen në gjykatën që ka dhënë vendimin,
e cila ka të drejtën që të bëjë kontrollin e ankimit, parashikuar në nenet 46 dhe 47 të ligjit
nr.49/2012 duke vendosur pranimin ose jo të ankimit apo kthimin e tij.
10. Kolegji vë ne dukje se K.Pr.C. për ta bërë të vlefshëm këtë mjet procedural dhe për të
mënjanuar të gjitha të metat që mund të kishte ky akt në nenet 453, 454 të tij, ka parashikuar
qartë se çfarë duhet të përmbajë ai. Sipas këtyre dispozitave, ankimi duhet të nënshkruhet nga
pala ankimuese ose përfaqësuesi me prokurë siç është trajtuar më lartë në pikën 13, si dhe të
tregojë palët ndërgjyqëse, shkaqet e ankimit, vendimin ndaj të cilit ankimohet dhe çfarë
kërkohet me ankim. Ndërkohë neni 455 KPrC, parashikon mundësinë ligjore të rregullimit të
ankimit kur ai ka të meta në lidhje me elementët që përmban të përshkruara më lart sipas
parashikimeve të neneve 453 dhe 454 të KPrC. Kështu sipas kësaj dispozite, gjykata ku është
paraqitur ankimi (pra, që ka dhënë vendimin që ankimohet) njofton palën ankimuese, e cila
brenda 5 ditëve duhet të ndreqë gabimin që vihet re në ankim, në të kundërt ankimi kthehet.
Ky qëndrim është konsoliduar dhe me parashikimin e njëjtë në nenin 46 të Ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”. Pra legjislacioni procedural parashikon mundësinë e
riparimit të të metave të ankimit, brenda një afati të arsyeshëm, me qëllim që të mos humbasë
kjo e drejtë themelore.
11. Në referim të sa më sipër, Kolegji thekson se ka qenë detyrë e gjykatës së shkallës së
parë që ka dhënë vendimin të kontrollonte fillimisht nga pikëpamja formale nëse ankimi i
paraqitur nga pala ndërgjyqëse plotëson apo jo kërkesat e parashikuara nga normat
494
procedurale. Kryerja e këtyre veprimeve nga gjykata që ka dhënë vendimin, vlerësohen nga
ky Kolegj si të domosdoshme pasi (i) këto detyra janë parashikuar shprehimisht në ligj dhe
janë të detyrueshme të zbatohen; (ii) për t’i dhënë mundësinë një gjykate më të lartë të marrë
në shqyrtim çështjen dhe të zgjidhë konfliktin në mënyrë përfundimtare dhe në bazë të ligjit,
(iii) për të shmangur abuzivizmin, në lidhje me respektimin e vullnetit të palës ndërgjyqëse,
për të ushtruar të drejtën e ankimit sipas vullnetit të saj, siç është rasti konkret.
12. Në mbështetje të sa më sipër dhe në interpretim të nenit 46 të Ligjit 49/2012 dhe nenit
455/b të KPrC, Kolegji vlerëson se në kushtet kur gjykata që ka dhënë vendimin, nuk kishte
kryer veprimet e duhura procedurale të parashikuara shprehimisht në ligj, për të njoftuar
palën e paditur që të plotësonte ankimin, ishte e domosdoshme që Gjykata Administrative e
Apelit t’i jepte palës së paditur kohë për të plotësuar të metën e ankimit në lidhje me
nënshkrimin nëse do vlerësonte që ky ankim nuk është i plotësuar sipas nenit 46 të
sipërpërmendur. Ky nen bën fjalë edhe për rastet kur ankimin nuk është nënshkruar nga pala,
ose kur mungon akti i përfaqësimit. Por nëse Gjykata e Shkallës së Parë ka konstatuar dhe
nuk janë ndrequr të metat nga pala ankuese dhe sërisht është pranuar ankimi nga kjo gjykatë,
atëherë Gjykata Administrative e Apelit zbaton nenin 50/a të ligjit 49/2012.
13. Çdo interpretim i ndryshëm e dispozitës së mësipërme procedurale, do të çonte në
shkelje të së drejtës se ankimit, që është një nga elementët e procesit të rregullt ligjor. Po
ashtu, Kolegji thekson se për rastet e parashikuara nga neni 45 i ligjit nr.49/2012 (shih pikën
17), Gjykata Administrative e Apelit kur vlerëson se ndaj vendimit të Gjykatës së Shkallës së
Parë nuk lejohet ankim, por ai është pranuar në kundërshtim me këtë dispozitë nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë, atëherë në bazë të nenit 50/a të ligjit 49.2014 vendos
mospranimin e ankimit.
14. Përfundimisht, Kolegji çmon se në kushtet kur vendimi nr.2613 datë 01.07.2014 të
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë është marrë në kundërshtim me rregullat e
parashikuara nga ligji nr.49/2012 dhe K.Pr.C. (për aq sa nuk rregullon ligji 49/2012), ky
vendim duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë me tjetër trup gjykues. Kjo e fundit në rigjykim ka detyrën që
të shqyrtojë shkaqet e parashtruara në ankim nga palët e paditura, në përputhje me ligjin
49/2012 që rregullon shqyrtimin e çështjes në Gjykatën Administrative të Apelit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63/a të Ligjit 49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2613 datë 01.07.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë po kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 10.09.2015
495
Nr. 00 - 2015 - 3590 i Vendimit (467)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Medi Bici Anëtar
në datën 10.09.2015, në dhomë këshillimi, mori në shqyrtim çështjen administrative me

nr.02194/2012 akti, që u përket palëve:
PADITËS: RASIM HOXHA

PALË E PADITUR: BASHKIA BURREL
OBJEKTI:
Kërkim dëmshpërblimi prej 1 (një) viti page për zgjidhje
të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës.
Dëmshpërblim me pagën e 2 (dy) muajve për mosrespektim
të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Dëmshpërblim me pagën e 2 (dy) muajve për mosrespektim
të afatit të njoftimit të zgjidhjes së kontratës së punës.
Dëmshpërblim për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore : Neni 143/1, 144, 145/3, 153/3 të Kodit të Punës
dhe nenet 102 dhe 106 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.39, datë 01.02.2012, ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Rasim Hoxha.
Detyrimin e palës së paditur Bashkia Burrel, t’i paguajë paditësit Rasim
Hoxha si dëmshpërblim pagën e 12 ( dymbëdhjetë) muajve për shkak të
zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur ti paguajë paditësit Rasim Hoxha dëmshpërblim
prej 2 (dy) paga mujore për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së
kontratës së punës,
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit Rasim Hoxha si
dëmshpërblim pagën e 2 (dy) muajve për shkak të mosrespektimit të afatit të
njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimin e Bashkise Burrel të dëmshpërblejë me 1 (një) muaj paga mujore
paditësin Rasim Hoxha, si shpërblim për vjetërsi në punë.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës se paditur.

Gjyqësor Mat.
496
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Bashkia Burrel, e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.1528, datë 14.06.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.39, datë 01.02.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe pushimin e
gjykimit, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Të dyja gjykatat nuk kanë dhënë vendime të drejta, të mbështetura në ligj dhe në
prova.
 Në arsyetimin e saj, gjykata thotë se paditësi nuk ka konfirmim për marrje dijeni
për masën e dhënë nga Bashkia. Kjo e fundit mban një libër protokolli dhe në këtë
libër shënohen të gjitha shkresat e dalura dhe të hyra në këtë institucion, në të
cilën dallohet qartë që paditësi ka pasur dijeni rreth masës disiplinore të dhënë nga
Kryetarja e Bashkisë.
 Gjykatat duhet të kishin pasur parasysh që paditësit i është dhënë masë disiplinore
me nr.117, datë 02.08.2011, sepse ai nuk ka paraqitur grafikun e shërbimit të
policëve i cili është kërkuar dy ditë më parë nga Kryetarja e Bashkisë.
 Paditësit i është dhënë njoftimi me nr.750, datë 04.10.2011 “Për largim nga
detyra”, për një sërë shkeljesh të kryera nga ana e tij, duke moszbatuar urdhërat e
dhëna nga Kryetarja e Bashkisë, ka konsumuar pije alkoolike gjatë ushtrimit të
detyrës duke thyer rëndë disiplinën në punë, nuk ka marrë asnjë masë për të
ruajtur vendin e ngjarjes ku ka ndodhur aksidenti, duke ndikuar kështu në prishjen
e provave në vendin e ngjarjes dhe nuk ka informuar titullaren për këtë ngjarje.
 Gjykatat nuk morën në konsideratë provat e depozituara nga pala e paditur,
sikundër ishte proces-verbali i mbledhjes që është bërë pas aksidentit të ndodhur,
ku vetë polici ka pohuar që e ka lëvizur makinën para se të vinte policia rrugore,
fakt i cili pasqyrohet qartësisht në këtë proces-verbal.
 Të dyja gjykatat kanë gabuar kur kanë arsyetuar se, pala e paditur e ka ngarkuar
palën paditëse me përgjegjësi dhe detyrime që nuk i ka pasur. Paditësi nuk ka
përmbushur urdhërimet që i ka dhënë Kryetarja e Bashkisë për të liruar ato
trotuare dhe hapësira publike, nga tregtarët ambulant që nuk paguajnë taksa në
bashki dhe jo nga ata tregtarë që paguajnë taksa. Dhe kjo në ndryshim nga sa
arsyeton gjykata, është në detyrën funksionale të Policisë Bashkiake.
 Pala paditëse ka pretenduar se është hequr nga puna për arsye politike dhe kjo gjë
nuk është e vërtetë. Kjo provohet edhe me faktin se, pala paditëse ka dhënë
doreheqjen nga detyra dhe Kryetarja e bashkisë nuk e ka pranuar këtë dorëheqje.
Ky fakt nuk u mor në konsideratë nga ana e gjykatave.
 Nuk qëndron as fakti që pala e paditur nuk ka respektuar afatin e njoftimin dhe
procedurën e pushimit nga puna të paditësit. Zgjidhja e marrëdhënies së punës
është bërë në respektim të nenit 154/3 të Kodit të Punës.
 Gjykatat kanë vlerësuar gabim kur i kanë njohur palës paditëse shpërblimin për
vjetërsi në punë, pasi marrëdhëniet e punës midis palëve ndërgjyqëse kanë zgjatur
më pak se 3 vjet dhe për këtë arsye, referuar nenit 154, pika 1, nuk i takon
dëmshpërblim për vjetërsi në punë.

Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, si dhe diskutoi çështjen
në tërësi;
VËREN
497
1. Nga aktet e administruara në dosje, rezulton se paditësi Rasim Hoxha ka qenë në
marrëdhënie pune me palën e paditur Bashkia Burrel që nga data 23.02.2009 deri në datën
10.10.2011, në pozicionin e Inspektorit të Policisë Bashkiake.
2. Me vendim nr.117, datë 02.08.2011 “Për fillim ecurie disiplinore”, Kryetarja e
Bashkisë Burrel ka vendosur t’i njoftojë punonjësit Rasim Hoxha, fillimin e ecurisë
disiplinore “Vërejtje me shkrim” me motivacionin “për mosparaqitjen e grafikut të shërbimit
të policëve, i cili është kërkuar dy ditë më parë nga Kryetari i Bashkisë...”.
3. Pala paditëse, nëpërmjet shkresës nr.750, datë 04.10.2011 të Kryetares së Bashkisë
Burrel, është njoftuar për masën disiplinore “Largim nga detyra”, me motivacionin: “Për
moszbatimin e detyrave pasi nuk ka zbatuar urdhërin e Kryetares së Bashkisë për lirimin e
hapsirave të trotuareve nga ambulantët dhe tavolinat e lokaleve. Z. Rasim Hoxha me datë
16.09.2011 është thirrur nga kryetarja në zyrë, por pasi është paraqitur është larguar me
pretendimin se nuk mund të presi më gjatë dhe pas kësaj dite ka sjellë raport dy javor me
regjim shtrati, por ka ardhur në bashki çdo ditë dhe nuk ka ushtruar detyrën e tij. Gjithashtu,
punonjësi në fjalë ka konsumuar alkool në orarin e punës duke thyer rëndë disiplinën në
punë dhe cënuar integritetin e figurës së policit, kjo e vënë re nga titullarja. Për më tepër,
z.Rasim Hoxha ka kërkuar dorëheqje (me nr.188, datë 15.09.2011) me dëshirën e tij, por nuk
i është pranuar nga kryetarja e Bashkisë, pasi motivacioni i kësaj dorëheqje nuk është i
saktë....Me datë 06.10.2011 do të shqyrtohet masa disiplinore...”.
4. Bazuar edhe sa më sipër, me vendimin nr.202, datë 10.10.2011 Kryetarja e
Bashkisë Burrel, ka vendosur largimin nga detyra te paditësit Rasim Hoxha, me
motivacionin: “si dhe në shkelje të rëndë disiplinore të datës 06.10.2011, i cili pas aksidentit
të ndodhur me makinën e policisë bashkiake z. Rasim Hoxha nuk ka marrë masat për t’u
kryer ekspertiza nga policia rrugore për aksidentin e ndodhur, pasi është lëvizur automjeti i
policisë bashkiake duke prishur provat e ngjarjes dhe nuk ka informuar kryetaren e bashkisë
për ngjarjen e ndodhur...”.
5. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me këtë urdhër të nxjerrë nga ana
e Kryetares së Bashkisë Burrel, në datën 10.11.2011 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat, me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se është larguar nga puna
në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikueshme, si dhe nuk janë zbatuar afatet e
njoftimit të kontratës së punës si dhe procedura e zgjidhjes së saj.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.39, datë 01.02.2012, ka
vendosur:
-Pranimin e padisë së paditësit Rasim Hoxha.
-Detyrimin e palës së paditur Bashkia Burrel, t’i paguajë paditësit Rasim Hoxha si
dëmshpërblim pagën e 12 ( dymbëdhjetë) muajve për shkak të zgjidhjes së menjëhershme të
pajustifikuar të kontratës së punës.
-Detyrimin e palës së paditur ti paguajë paditësit Rasim Hoxha dëmshpërblim prej 2
(dy) paga mujore për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës,
-Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit Rasim Hoxha si dëmshpërblim
pagën e 2 (dy) muajve për shkak të mosrespektimit të afatit të njoftimit për zgjidhjen e
kontratës së punës.
-Detyrimin e Bashkise Burrel të dëmshpërblejë me 1 (një) muaj paga mujore paditësin
Rasim Hoxha, si shpërblim për vjetërsi në punë.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës se paditur.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “... Që zgjidhja e kontratës të jetë e justifikuar
duhet që elementet e nenit 153 të K.Punës të përmbushen njëkohësisht. Gjykata çmon se, nga
analiza e fakteve dhe e dispozitës së mësipërme, zgjidhja e marrëdhënies së punës bërë në
mënyrë të menjëhershme nga ana e palës së paditur, çmohet si zgjidhje e menjëhershme e
pajustifikuar, pasi në analizë të kushteve të nenit 153 të K.Punës, nuk rezulton përmbushja e
498
këtyre kritereve në mënyrë kumulative. .... Sipas vlerësimit të gjykatës, -Një pjesë e shkeljeve
të pretenduara në tërësinë e tyre, nuk rezultojnë të provuara (konsumi i alkoolit në orarin e
punës, apo përgjegjësia për mosruajtje të vendit të ngjarjes apo lëvizjes së makinës nga
vendi i ngjarjes në rastin e një aksidenti). - Për një pjesë tjetër shkeljesh (shembja e
objekteve pa leje), gjykata çmon se, paditësi ngarkohet me përgjegjësi dhe detyrime që nuk
janë funksion dhe përgjegjësi e tij si Inspektor i Policisë Bashkiake. -Për një kategori tjetër
shkeljesh (lirimi i trotuareve etj) nuk janë krijuar kushtet për veprim, pasi duhet që më parë
të anullohen urdhërat dhe kontratat e bëra nga administrata paraardhëse. .... Për të gjitha
shkeljet e pretenduara nuk rezulton të ketë shqyrtime përkatëse, njoftimet janë të njëanshme
të pakonfirmuara për marrje dijeni nga personi i proceduar. Në kushtet kur në të gjitha
rastet mungon shqyrtimi i shkejeve të pretenduara, ato prezumohet se nuk kanë ndodhur. E
vetmja shkeje që pranohet nga ana e paditësit është përgatitja me dy ditë vonesë e grafikut të
shërbimit të policisë bashkiake, megjithëse edhe kjo mbetet në kuadrin e një shkelje formale,
pasi nuk është vërtetuar ardhja e ndonjë pasoje konkrete.....Në këtë mënyrë, duke qënë se nga
ana e palës së paditur nuk u provuan as ekzistenca e një shkelje të rëndë apo e disa shkeljeve
me faj të lehtë në mënyrë të përsëritur nga ana e palës paditëse, zgjidhja e kontratës së punës
me paditësin, konsiderohet se është bërë në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar. ....
Si konkluzion, në vlerësimin e masës së këtij dëmshpërblimi, gjykata i referohet shkakut të
zgjidhjes, kohëzgjatjes së raporteve të punës, faktit që edhe aktualisht ai është i papunë,
vështirësitë në tregun e punës etj. Sa më sipër, në caktimin e masës së dëmshpërblimit,
gjykata çmon se, si dëmshpërblim punëdhënësi (i padituri), duhet t’i paguajë punëmarrësit
pagën e 12 muajve punë.... gjykata çmon se nga analiza e mësipërme, u konkludua se
zgjidhja e kontratës së punës është bërë në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar. ....
Nga verifikimi i kohës së fillimit të punës dhe mbarimit të saj referuar urdhërave respektiv,
provohet se kohëzgjatja e marrëdhënies së punës midis palëve (23.02.2009 deri më
10.10.2011 ) 2 vjet, 7 muaj e 17 dite. Si i tillë afati i njoftimit për zgjidhje të kësaj
marrëdhënie në kuptim të Nenit 143/1 është 2 (dy) muaj. Për sa më sipër, duke qënë se pa
asnjë shkak të justifikuar zgjidhja e kontratës së punës sipas vlerësimit të gjykatës është bërë
në mënyrë të menjëhershme, çmohet se afati minimal i njoftimit i parashikuar në ligj (Kod
Neni 143/1/3) nuk është respektuar prej punëdhënësit. ....E treta, përsa i përket pretendimit
për shpërblimin me 2 paga mujore për shkak të mosrespektimit të procedurës së pushimit nga
puna, gjykata konstaton se, edhe ky kërkim i paditësit është i drejtë dhe si i tillë duhet
pranuar. ... Së fundi, .... meqënëse paditësi ka të paktën 2 vjet të plota pune në këtë
institucion, atij i takon të paguhet me pagën e 2 pesëmbëdhjetëditëshave. Sa më sipër,
vërtetohet nga provat e administruara në dosje si dhe shpjegimet e pjesëmarrësve në
proçes. ...”.
-Lënien në fuqi të vendimit nr.39, datë 01.02.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Mat.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar njësoj si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat.
8. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Bashkia Burrel, e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.1528, datë 14.06.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.39, datë 01.02.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe pushimin e
gjykimit, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e
paditur përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
499
administrative”, të cilat i bëjnë të cënueshme vendimet e gjykatave më të ulëta. Ky Kolegj,
konstaton se, në gjykimin e kësaj çështje, të dyja gjykatat më të ulëta kanë interpretuar gabim
ligjin material që zbatohet për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje dhe si rezultat, nuk e kanë
zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej tyre.
10. Në analizë të kërkimeve të palës paditëse dhe shkakut ligjor në të cilat mbështet
këto kërkime, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, në rastin objekt
shqyrtimi jemi përpara një mosmarrëveshje që rrjedh nga marrëdhëniet e punës, për zgjidhjen
e të cilës referimi duhet bërë tek dispozitat e Kodit të Punës.
11. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, fillimisht paditësi ka
qenë i punësuar pranë Bashkisë Burrel në pozicionin e Inspektorit të Policisë Bashkiake, nga
data 23.02.2009 deri në datën 10.10.2011 kohë në të cilën ka dalë urdhëri për lirimin e tij nga
detyra. Marrëdhënia e punës midis palëve ndërgjyqëse rregullohej sipas parashikimeve të
Kodit të Punës.
12. Rezulton që, marrëdhënia juridike e punës mes palëve ka zgjatur për një periudhë
mbi 2 vjet e gjysëm dhe për këtë arsye, referuar nenit 141 të K.Punës është një marrëdhënie
pune me afat të pacaktuar. Kontrata e punës është zgjidhur në mënyrë të menjëhershme nga
pala e paditur,sipas saj me shkak te justifikuar nëpërmjet vendimit nr.202, datë 10.10.2011 të
Kryetares së Bashkisë Burrel.
13. Nga aktet e administruara në dosje, rezulton e provuar se, pala e paditur nuk ka
zbatuar afatin për zgjidhjen e kontratës së punës, ndaj në kuptim të nenit 143 të K.Punës, që
shprehimisht thotë “Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit,
zgjidhja e kontratës trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt te menjëhershëm”, kjo zgjidhje
është e njëanshme dhe e menjëhershme. Në kushtet kur arrihet në konkluzionin se, jemi para
zgjidhjes së kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme, është mese e domosdoshme për
gjykatën të hetojë në mënyrë të plotë dhe të gjithanshme nëse zgjidhja e menjëhershme, e
njëanshme e kontratës së punës nga ana e punëdhënësit, në rastin konkret të paditurit Bashkia
Burrel, është bërë për shkak të justifikuar apo jo, ashtu siç parashikohet në nenin 153 të
K.Punës?
14. Neni 153 i K.Punës parashikon se:“1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë,
mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si shkaqe të
justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata
vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.
15. Në analizë të kësaj dispozite, punëmarrësi dhe/ose punëdhënësi në çdo kohë mund
ta zgjidhin kontratën e punës, (që do të thotë se, zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të
menjëhershme prej secilës palë është ligjshme), me kusht që të provohet se shkaku i zgjidhjes
së kontratës së punës është i justifikuar, pra që jemi para kushteve të parashikuara në nenin
153/2 të K.Punës. Kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar janë:
a – punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e punës,
kontrata kolektive; b – kjo shkelje të jetë kryer me faj; c – ekzistenca e lidhjes
shkakësore midis shkeljes me faj dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; d – kjo shkelje të
ketë krijuar një situate të rëndë që nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit t’i kërkohet
punëdhënësit vazhdimi i marrëdhënieve të punës.
16. Në çështjen objekt gjykimi, ka rezultuar qartë që shkaku i zgjidhjes së kontratës së
punës nga ana e palës se paditur, është “Për shkelje të rënda dhe të disiplinës në punë”. Në
referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore që janë marrë në shqyrtim nga gjykatat
500
më të ulëta, rezulton se, ana e paditur ka arritur në këtë konkluzion pasi ka konstatuar se: -
paditësi ka vërejtje me shkrim – datë 02.08.2011; është thirrur në takim nga Kryetarja e
Bashkisë në datë 16.09.2011, por paditësi, pasi është paraqitur është larguar pa e kryer këtë
takim, pasi nuk mund të priste më gjatë, - ka konsumuar pije alkoolike gjatë ushtrimit të
detyrës etj; - paditësi nuk ka zbatuar urdhërat e brendshëm të Kryetares së Bashkisë në
lidhje me lirimin e trotuareve dhe hapsirave publike nga tregtarët ambulantë, që nuk
paguajnë taksat – pala paditëse rezulton që në datë 15.09.2011të ketë dhënë dorëheqjen nga
puna, e cila nuk i është pranuar nga ana e Kryetares se Bashkisë, pasi motivacioni i
dorëheqjes nuk ishte i saktë; - dhe së fundi në datë 06.10.2011, paditësi pas aksidentit të
ndodhur me makinën e policisë bashkiake, nuk ka marrë masat për t’u kryer ekspertiza nga
policia rrugore për aksidentin e ndodhur, duke lejuar prishjen e provave në vendin e
ngjarjes, si dhe nuk ka bërë informimin e Kryetares së Bashkisë për këtë ngjarje të ndodhur.
Të gjitha këto shkelje të paditësit, janë pasqyruar qartë në aktet shkresore të administruara në
dosje, të cilat janë marrë në shqyrtim nga të dyja gjykatat më të ulëta (referojuni vendimit
nr.117, datë 02.08.2011 fq. 20 e dosjes gjyqësore; - procesverbalit të mbledhjes së datës
08.08.2011, fq 41 e dosjes gjyqësore; njoftimit nr.750, datë 04.10.2011 të Kryetarit të
Bashkisë Burrel “Për largim nga detyra”, fq, 21 e dosjes gjyqësore; - procesverbali i
mbledhjes së datës 07.10.2011, fq. 26-27-28 të dosjes gjyqësore).
17. Në nenin 8, të ligjit nr.8224, datë 15.05.1997 “Për funksionimin dhe organizimin e
Policisë të Bashkisë dhe Komunës”, i ndryshuar, parashikohet se: “Policia e bashkisë dhe e
komunës ka për detyrë: 1. Të sigurojë zbatimin efektiv të urdhërave të nxjerra nga kryetari
i bashkisë (komunës) dhe të vendimeve të këshillit që kanë të bëjnë me sigurimin e rendit e
të qetësisë dhe mbarëvajtjen e punëve publike. 2. Të marrë masa për ruajtjen e pasurisë së
bashkisë apo të komunës si dhe të atyre që administrohen nga ana e saj. 3. Të sigurojë
zbatimin e urdhrave të nxjerra nga kryetari i bashkisë (komunës) në lidhje me personat
juridikë ose fizikë, që nuk plotësojnë konform ligjit detyrimet financiare e fiskale, ndaj
bashkisë apo komunës, si dhe çdo detyrim tjetër pasuror ndaj tyre. 4. Të mbikëqyrë e
verifikojë nëse shtetasit në administrim të pasurisë së tyre, zbatojnë ose plotësojnë kërkesat e
akteve bashkiake. 5. Të konstatojë e të parandalojë ndotjet e mjedisit, hedhjet e mbeturinave
të ndryshme, si dhe të sinjalizojë kryetarin e bashkisë (komunës) për shfaqjet e parazitëve të
dëmshëm e të rrezikshëm si dhe për rastet e shfaqjes së epidemive. 6. Të ndalojë, shmangë e
prishë ndërtimet e paligjshme, të ndalojë zëniet e paligjshme të trojeve dhe të ndërtesave e
objekteve publike të bashkisë apo komunës si dhe të organizojë lirimin e tyre. 7. Të kujdeset
për qetësinë publike, duke shmangur zëniet, mënjanuar zhurmat e shkaktuara nga
grumbullimet e njerëzve, autoparlantet e radiove e magnetofoneve, rënia pa vend e burive të
automjeteve në rrugë, banesa, plazhe e mjedise të tjera publike, që sjellin shqetësime për të
tjerët. 8. Të marrë masa për ruajtjen e rendit, kur ka grumbullime njerëzish, si në tregje,
panaire, ceremoni publike, artistike, fetare e sportive, në kinema, teatro, pallate e salla
sportive, objekte të kultit dhe në mjedise të tjera publike. 9. Të inspektojë tregjet, të
kontrollojë zënien e vendeve për tregti ambulante, të verifikojë pajisjen me licensë të
tregtarëve dhe personave të tjerë që merren me veprimtari shitblerje, me tregtimin e pijeve
alkoolike, objekteve me vlera artistike e kombëtare, të lëndëve djegëse, të kontrollojë
respektimin e masës, peshës dhe çmimin e shitjes. 10. Të kujdeset për respektimin e orarit të
shërbimit të njësive tregtare, bufeve, restorante ve, bilardove, lojrave të fatit e të objekteve të
tjera me veprimtari publike, si dhe për zbatimin nga ana e tyre të rregulloreve apo urdhërave
të nxjerra nga kryetari i bashkisë apo komunës. 11. Të kontrollojë marrjen e masave të
sigurisë që parandalojnë fatkeqësitë e ndryshme natyrore si dhe të ndihmojë në kapërcimin e
tyre duke u dhënë gjithashtu ndihmë të dëmtuarve në raste urgjence. 12. Të marrë masa të
përkohshme ndaj të sëmurëve psikikë në gjendje të rëndë, që krijojnë shqetësime për rendin
publik. 13. Të kujdeset për ruajtjen e afisheve, njoftimeve e shpalljeve publike si dhe heqjen e
501
atyre të paligjshme ose të paautorizuara. 14. Të kontrollojë e të marrë masa për zbatimin e
rregulloreve, urdhërave e udhëzimeve të lëshuara nga kryetari i bashkisë apo i komunës
për probleme që lidhen me zbatimin e këtij ligji”.
18. Referuar përmbajtjes së dispozitës së sipërcituar, rezulton qartë që, pala paditëse
nuk ka arritur të përmbushi detyrimet që i ka ngarkuar ligji dhe të dyja gjykatat më të ulëta
kanë gabuar, kur kanë arsyetuar se, paditësit në këtë gjykim i janë ngarkuar detyrime të cilat
nuk i ka parashikuar ligji për pozicionin e punonjësit të policisë bashkiake.. Rezulton
qartësisht e provuar se, është detyrë e punonjësit të policisë bashkiake që të inspektojë tregjet,
të kontrollojë zënien e vendeve për tregti ambulante, të verifikojë pajisjen me licensë të
tregtarëve dhe personave të tjerë që merren me veprimtari shitblerje etj; të marrë masa për
zbatimin e urdhrave të nxjerra nga kryetari i bashkisë (komunës) në lidhje me personat
juridikë ose fizikë, që nuk plotësojnë konform ligjit detyrimet financiare e fiskale, ndaj
bashkisë apo komunës, si dhe çdo detyrim tjetër pasuror ndaj tyre; të ndalojë, shmangë e
prishë ndërtimet e paligjshme, të ndalojë zëniet e paligjshme të trojeve dhe të ndërtesave e
objekteve publike të bashkisë apo komunës, të organizojë lirimin e tyre; si dhe të marri masa
për zbatimin e rregulloreve, urdhërave e udhëzimeve të lëshuara nga kryetari i bashkisë apo i
komunës për probleme që lidhen me zbatimin e këtij ligji.
19. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, të
dyja gjykatat më të ulëta, kanë arritur në konkluzion të gabuar kur janë shprehur se,
mospërmbushja e detyrave nga ana e palës paditëse për lirimin e hapsirave publike, ka
ndodhur për faktin se, nuk janë plotësuar kushtet për veprim për lirimin e tyre. Policia
Bashkiake, sipas nenit 2 të Ligjit nr.8224, datë 15.05.1997 “Për funksionimin dhe
organizimin e Policisë të Bashkisë dhe Komunës”, i ndryshuar, përbëhet nga: a) inspektori -
shefi i seksionit të policisë në bashki ose në komunë (sikundër është paditësi në këtë gjykim);
b) policë. Në kushtet kur inspektori (shefi i seksionit të policisë) është në strukturë organike
më lartë se struktura zbatuese që është polici, ka përgjegjësi direkte për të marrë masat dhe
për të kryer zbatimin e urdhërimeve të ligjit apo të urdhërave të Kryetarit të Bashkisë të
nxjerra për zbatimin e tyre, gjë e cila, në çështjen objekt shqyrtimi nuk rezulton të jetë
provuar se është përmbushur nga ana e palës paditëse, apo të jenë paraqitur shkaqe të
justifikuara nga ligji për mospërmbushjen e tyre.
20. Përveç sa më sipër, nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore, rezulton që paditësi
ka dashur të japë dorëheqjen nga detyra nëpërmjet shkresës me nr.188 prot, datë 15.09.2011,
dorëheqje e cila nuk rezulton të jetë pranuar nga ana e Kryetares së Bashkisë Burrel. Sa më
sipër, tregon qartë faktin që nuk ka pasur asnjë qëllim të anës së paditur për ta larguar
paditësin nga puna pa shkaqe të arsyeshme, por kjo e fundit, në mënyrë të vazhdueshme dhe
të përsëritur i ka tërhequr vëmendjen paditësit, që të plotësonte dhe përmbushte detyrimet
ligjore që i buronin nga kontrata e punës.
21. Nisur nga sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se,
shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës nga pala e paditur është i justifikuar. Kjo për arsye
se, gjatë gjithë periudhës 2 mujore të fundit të punës, pala paditëse jo vetëm që nuk ka
përmbushur detyrat e tij funksionale, por edhe është proceduar disiplinarisht gjë e cila nuk
është marrë në konsideratë nga ana e këtij të fundit. Kjo situatë e krijuar nuk lejon sipas
parimit të mirëbesimit që të vazhdojë marrëdhënia e punës e krijuar mes palëve.
22. Referuar akteve të administruara në dosjen gjyqësore, ky Kolegj, vlerëson se, pala
e paditur nuk ka zbatuar procedurën për zgjidhjen e kontratës së punës parashikuar nga neni
144 i K.Punës. Në kuptim të kësaj dispozite, procedura për zgjidhjen e kontratës së punës
duhet zbatuar edhe në rastin e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës së punës, në rast të
kundërt punëdhënësi detyrohet të dëmshpërblejë punëmarrësin me pagën e dy muajve. Në
këto kushte, duke qenë se pala e paditur nuk ka respektuar parashikimet e nenit 144 të
K.Punës, vlerëson se, ky dëmshpërblim duhet ti njihet palës paditëse. Për këto arsye,
502
vendimet e gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të
ndryshohen, duke i njohur palës paditëse të drejtën e përfitimit të dëmshpërblimit vetëm për 2
muaj pagë, si rezultat i mosrepsektimit të procedurës për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës
dhe të rrëzojë padinë e ngritur nga paditësi për pjesën tjetër të saj.
23. Në përfundim të analizës sa më sipër, dhe në kushtet kur Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, vlerëson se, shkaku për zgjidhjen e kontratës së punës është një shkak i
justifikuar dhe i bazuar në ligj, paditësi nuk ka të drejtë të përfitojë shpërblimet që rrjedhin
nga zgjidhja e marrëdhënies së punës (neni 143, 153, 145 i K.Punës), pasi kërkimet e tij janë
të pabazuara në prova dhe në ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/a të ligjit nr.49/2012
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.39, datë 01.02.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat
dhe vendimit nr.1528, datë 14.06.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, në këtë mënyrë:
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit pagën e 2 (dy) muajve për
mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës.
Rrëzimin e kërkesë padisë për kërkimet e tjera.
503
Nr.00-2015-3591 i Vendimit (468)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar

nr.02897/2012 që u përket palëve:
PADITËS: XHEMAL POGA

PALË E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale
e Sigurimeve Shoqërore Tiranë për rillogaritjen e pensionit
nga data 01.06.2003 e në vazhdim deri në daljen në pension pleqërie.
Indeksimin dhe rillogaritjen sa herë ka ndryshuar paga referuese
mbi bazën e të cilës është llogaritur pensioni i parakohshëm.
Detyrimin e palës së paditur për indeksim, rillogaritje
dhe ndryshimin e masës së pensionit
si dhe dhënien e diferencave nga data 01.06.2003 e në vazhdim.
Baza Ligjore: Ligji nr.7703 datë 11.5.1993
“Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, nenet 85, 86;
Ligji nr.8087 datë 13.3.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve
të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, neni 11 i ndryshuar;
Ligji nr.8521 datë 30.7.1999 “Për disa shtesa dhe ndryshime
në Ligjin nr.8087 datë 13.3.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar
të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”;
Ligji nr.9210, datë 23.3.2004 “Për statusin e ushtarakut
të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, nenet 35 dhe 49;
Ligji nr.9481, datë 16.02.2006 “Për disa ndryshime në Ligjin nr.9418 datë 20.5.2005
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve
të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, nenet 2 dhe 4.

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Xhemal Poga.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë të rillogarisë pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi që nga data
01.06.2003, të indeksuar.
504
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë t’i paguajë paditësit diferencën midis masës së rillogaritur të pensionit
të parakohshëm për vjetërsi shërbimi dhe asaj të paguar nga përfitimi i
pensionit.
Shpenzimet gjyqësore të evidentuara në masën 12.000 lekë, janë në ngarkim të
palës së paditur.

Lënien në fuqi të vendimit nr.8161, dt.20.10.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale e

Sigurimeve Shoqërore Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.1597, datë 20.06.2012
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e kërkesë padisë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
 Paditësit i është caktuar pension i parakohshëm për vjetërsi shërbimi me të drejtë
pagese nga data 01.06.2003 deri në plotësimin e kushteve për përfitimin e pensionit të
pleqërisë në masën fillestare 19.020 lekë, llogaritur mbi bazën e pagës referuese
12.232 lekë.
 Masa e pensionit është llogaritur sipas Ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 dhe në zbatim
të tij janë nxjerrë edhe aktet nënligjore sikundër është VKM 579, datë 08.12.1999
“Për kushtet dhe masën e përfitimeve nga sigurimi shoqëror suplementar i
ushtarakëve dhe anëtarët e familjes së tyre, në rastet e nxjerrjes në rezervë, lirim ose
në pension”.
 Përsa i përket pikës së dytë të kërkimit në kërkesë padi për indeksimin e masës së
pensionit, bazuar në vendimin për caktimin e pensionit si dhe në kartelën financiare të
cilat janë administruar si prova në gjykim, cilësojmë para gjykatës se indeksimet e
pensioneve janë bërë cdo vit bazuar në VKM , gje e cila shihet qartë dhe në
ndryshimin e masës së pensionit, e cila fillimisht ka qenë në masën prej 12,232 lekë.
 Në datën 27.06.2009 ka hyrë në fuqi Ligji nr.10142, datë 15.05.2009 nëpërmjet të cilit
janë shfuqizuar ligjet mbi bazën e të cilit pala paditëse ka mbështetur kërkimin e saj.
Në nenin 31 janë shfuqizuar të gjitha dispozitat ligjore të ligjeve përkatëse që paditësi
ka në objektin e tij. Kërkimi është ngritur në kohën kur ligji i sipërcituar ka hyrë në
fuqi.
 Në nenin 29 të ligjit nr.nr. 10142, datë 15.05.2009, është parashikuar rillogaritja e të
gjitha pensioneve të parakohshme për vjetërsi shërbimi të caktuara në përputhje me
ligjet 8087 datë 13.03.1996, i ndryshuar pavarësisht nga mosha e vjetërsia në punë në
çastin e fillimit të së drejtës do të rillogariten. Siç rezulton dispozitat ligjore të këtij
neni kanë fuqi prapavepruese.
 Në këto kushte, paditësi nga data 01.09.2007 e në vazhdim, nuk mund të kërkojë
zbatimin e një ligji të shfuqizuar, në rastin konkret ligjin nr.8087, datë 13.03.1996 i
ndryshuar, të cilët janë shfuqizuar nga neni 31 i Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e palës
rekursuese, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë dhe si bisedoi çështjen në
tërësi,
505
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi Xhemal Poga,
ka qenë oficer i shërbimit aktiv të përhershëm nga viti 1970 pranë Repartit Ushtarak nr.8800
Tiranë, deri në datë 31.05.2001, kohë në të cilën ka dalë në rezervë. Në këtë moment pala
paditëse ka pasur gradën “major” dhe për një periudhë dyvjeçare është trajtuar me pagesë
kalimtare.
2. Paditësi ka pretenduar se, për një periudhë 2 vjeçare, pra nga data 31.05.2001 deri
në muajin Maj të vitit 2003 është trajtuar me pagë kalimtare. Me mbarimin e trajtimit me
pagë kalimtare, pala paditëse i është drejtuar DRSSH Tiranë për t’u trajtuar me pension të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi, si ish-efektiv i Forcave të Armatosura, pasi kishte 30 vjet
e 5 muaj që kishte shërbyer si ushtarak.
3. Me vendimin nr.3321, datë 08.09.2003, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë i ka njohur paditësit si periudhë shërbimi ushtarak 30 vjet, 5 muaj e 5 ditë, duke i
lidhur atij pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, në masën prej 12.232 lekë në muaj,
me të drejtë pagese nga data 01.06.2003, duke marrë si pagë referuese atë në masën prej
33.505 lekë.
4. Paditësi ka pretenduar se masa e pensionit nuk i është llogaritur saktësisht sipas
parashikimeve të ligjit në fuqi në momentin e daljes së tij në pension dhe për këtë arsye, ai i
është drejtuar me kërkesën nr.10552 prot, datë 04.10.2010 DRSSH Tiranë që të rillogarisi
edhe njëherë masën e pensionit të parakohshëm.
5. Pala paditëse, ka pretenduar se nuk ka marrë një përgjigje nga ana e palës së paditur
përsa i përket mënyrës së përllogaritjes së pensionit të parakohshëm dhe për ktë arsye, në
datën 19.11.2010 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padinë me objekt të
sipërcituar, duke pretenduar se DRSSH Tiranë i ka përllogaritur gabim pensionin e
parakohshëm, në kundërshtim me sa parashikojnë dispozitat ligjore në fuqi, kur këtij paditësi
i ka lindur e drejta për të përfituar pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi.
vendosur:
-Pranimin e padisë së paditësit Xhemal Poga.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë të
rillogarisë pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi që nga data 01.06.2003, të
indeksuar.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë t’i
paguajë paditësit diferencën midis masës së rillogaritur të pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi dhe asaj të paguar nga përfitimi i pensionit.
-Shpenzimet gjyqësore të evidentuara në masën 12.000 lekë, janë në ngarkim të palës
së paditur.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Rezulton se paditësi Xhemal Poga ka dalë në
rezervë më datë 01.06.2003, pra para hyrjes në fuqi të ligjit të sipërcituar nr.9210 datë
23.3.2004, ndaj Ligji nr.8087, datë 13.3.1996 gjendet i zbatueshëm për rastin e paditësit në
kohën e lidhjes së pensionit të parakohshëm, sipas ndryshimeve të pësuara me Ligjin nr.8521
datë 30.7.1999. Sipas nenit 6 të ligjit 8521/1999: përfitojnë pension të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi kur plotësojnë vjetërsinë e shërbimit ushtarak në masën 12 vjet për gratë
dhe 15 vjet për burrat, dhe kur kanë mbushur moshën 44 vjeç gratë dhe 47 vjeç burrat... .
Rezulton nga të dhënat dokumentare në dosjen e paditësit Xhemal Poga se, ai ka 30 vite, 5
muaj e 5 ditë shërbimi dhe se është i datëlindjes 14.03.1948, pra në kohën e përfitimit të
pensionit në vitin 2003, ka plotësuar kërkesat e ligjit. .... Në rastin konkret, rezulton se
paditësi ka pasur pagë referuese në masën 33.505 lekë, ndërsa masa e pensionit fillestar e
llogaritur ndaj tij ka qenë 12.232 lekë, pra jo në zbatim të skemës ligjore, e cila, pensionin e
parakohshëm për vjetërsi shërbimi e konsideron si rezultante të: masës 50 për qind të pagës
506
referuese mbi të cilën është derdhur kontributi dhe shtesave sipas vjetërsisë së shërbimit me
2 për qind të pagës referuese, por këto të fundit (shtesat me 2% në vit) nuk mund të jenë një
vlerë më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi. Gjykata
konstaton se, kjo skemë nuk është respektuar në rastin e paditësit dhe nëse do të respektohej,
ai do të përfitonte 50 % të pagës referuese prej 33.505 lekë, si edhe 2% për 15 vite vjetërsi
shërbimi të tij, pra gjithsej 80% të pagës referuese prej 33.505 lekë, e cila, sipas llogaritjes
në vetë fletëpërllogaritjen e kryer nga DRSSH do të ishte 26.804 lekë. Në fakt, masa e
pensionit të lidhur paditësit është më pak sesa vetëm 50% e pagës referuese prej 33.505 lekë,
ndërsa pengesa ligjore e parashikuar nga gërma “b” e nenit 6 të Ligjit 8521/1999 në nivel të
pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi, nuk u provua nga pala e paditur të ishte sa
shtesat e aplikuara për 15 vite vjetërsi shërbimi. ... Gjykata vlerëson se qëndrimi i Drejtorisë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë mbi rillogaritjen e pensionit të parakohshëm në
zbatim të Ligjit nr.10142, datë 15.5.2009 “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së
Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të Policisë Së
Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm
në Republikën e Shqipërisë”, neni 29, pika 2 e tij, nuk interferon në të drejtën e tij për të
kërkuar zbatimin korrekt të ligjit në kohën e përfitimit të pensionit të parakohshëm që është
data 01.06.2003....”.
-Lënien në fuqi të vendimit nr.8161, dt.20.10.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Në kushtet kur pensioni konsiderohet si
mbrojtje financiare e detyrueshme e shtetit ndaj individit përfitues dhe në vlerësim të
garancisë në nivel kushtetues të nenit 29 të ligjit nr.10142, viti 2009, për mospërkeqësimin e
të drejtës së masës së fituar të pensionit, paditësi legjitimohet t’i kërkojë autoritetit të
sigurimeve shoqërore pagimin e diferencës midis masës së përfituar nga rillogaritja e
pensionit në vlerën e 80 % të pagës referuese të indeksuar, dhe asaj të paguar ndaj tij
efektivisht. Për sa më sipër, ky kolegj çmon se kërkesë padia e paditësit Xhemal Poga është e
mbështetur në ligj dhe në prova, dhe si e tillë me të drejtë është pranuar nga gjykata e
shkallës së parë, duke u detyruar pala e paditur t’i rillogarisë dhe paguajë atij diferencën e
papaguar nga pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi, i cili është në masën 80% të
pagës referuese, që nga koha e përfitimit të këtij pensioni. Gjykata e Apelit Tiranë ndërkohë
që e vlerëson të drejtë vendimin e gjykatës së shkallës së parë, nuk gjen në ankimin e të
paditurit shkaqe për cënimin e vendimit....”.
8. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.1597, datë 20.06.2012
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e kërkesë padisë, duke parashtruar ato shkaqe që
citohen në pjesën hyrëse, të këtij vendimi.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, vendimi nr.1597, datë

20.06.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë pjesërisht në mosrespektim të ligjit
material, e për rrjedhojë, ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
10. Referuar natyrës juridike të mosmarrëveshjes, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson se, çështja objekt shqyrtimi përbën një mosmarrëveshje në fushën e
sigurimeve shoqërore. Objekt i këtij gjykimi është kërkimi i paditësit për të përfituar
pensionin e parakohshëm të ushtarakut, në bazë të ligjit të zbatueshëm. Konflikti midis
507
palëve ndërgjyqëse, qëndron në faktin se, si do të llogaritet pensioni i parakohshëm për
vjetërsi shërbimi, që i takon paditësit si ish-ushtarak. Rezulton se kërkimet e paditësit në këtë
gjykim janë: “1. Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë për rillogaritjen e pensionit nga data 01.06.2003 e në vazhdim deri në daljen në
pension pleqërie. 2. Indeksimin dhe rillogaritjen sa herë ka ndryshuar paga referuese mbi
bazën e të cilës është llogaritur pensioni i parakohshëm. 3. Detyrimin e palës së paditur për
indeksim, rillogaritje dhe ndryshimin e masës së pensionit si dhe dhënien e diferencave nga
data 01.06.2003 e në vazhdim”.
11. Në shqyrtim të objektit të mësipërm si dhe të akteve të ndodhura në dosjen
gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor, në gjykatat më të ulëta,
rezulton se paditësi në këtë gjykim kërkon të përfitojë pensionin e parakohshëm të ushtarakut
dhe konflikti midis palëve ndërgjyqëse, qëndron në faktin se, si do të llogaritet ky pension.
Rezulton se, paditësit Xhemal Poga i ka lindur e drejta për t’u trajtuar me pension të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi në Forcat e Armatosura, në datën 01.06.2003. Me
vendimin nr.3321, datë 08.09.2003, DRSSH Tiranë i ka lidhur paditësit pension të
parakohshëm në masën prej 12.232 lekë në muaj, duke marrë si pagë referuese atë në masën
prej 33.505 lekë. Paditësi, me padinë objekt shqyrtimi ka pretenduar se pala e paditur e ka
përllogaritur gabim masën e pensionit, duke i dhënë atij një masë më të vogël nga ajo që
parashikonin dispozitat ligjore në fuqi, në momentin kur atij i ka lindur kjo e drejtë.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, në çështjen objekt gjykimi,
ndërsa Gjykata e Apelit Tiranë ka aplikuar drejt Ligjin nr.8087, datë 11.03.1996, i ndryshuar
me ligjin nr.8521, datë 30.07.1999 “Për sigurimin shoqëror suplementar të Ushtarakëve të
Forvave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë” për përcaktimin e pensionit në kohën e
daljes në pension të paditësit, ajo nuk ka marrë në konsideratë dhe nuk ka aplikuar efektet e
Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 "Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
forcave të armatosura, të punonjësve të policisë së shtetit, të gardës së republikës, të
shërbimit informativ të shtetit, të policisë së burgjeve, të policisë së mbrojtjes nga zjarri dhe
të shpëtimit e të punonjësve të shërbimit të kontrollit të brendshëm në Republikën e
Shqipërisë”, i cili nëpërmjet dispozitave të tij, të cilat do të jepen më poshtë në këtë vendim,
ka parashikuar rrillogaritjen e të drejtave të njohura deri në atë moment, pas hyrjes në fuqi të
tij.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, paditësit i ka lindur e
drejta për përfitim pensioni të parakohshëm të ushtarakut në datën 01.06.2003, kohë në të
cilën, si ligj i zbatueshëm, ka qenë ai me nr.8087, datë 11.03.1996 “Për sigurimin shoqëror
suplementar të Ushtarakëve të Forvave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë, i
ndryshuar. Në nenin 11 të këtij ligji të ndryshuar, i titulluar “Pension i parakohshëm për
vjetërsi shërbimi”, parashikohej se kush ishin subjektet që do të përfitonin nga ky ligj si dhe
formula e përcaktimit të pensionit të parakohshëm. Konkretisht në këtë dispozitë
parashikohej se: “Ushtarakët e shërbimit aktiv te përhershëm, që kanë dalë në rezervë e në
lirim pas datës 03.07.1991 deri në plotësimin e kushteve për pension pleqërie, sipas ligjit
nr.7703, date 11.05. 1993 "Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë", përfitojnë
pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, kur plotësojnë vjetërsinë e shërbimit si
ushtarak në masën 12 vjet për gratë dhe 15 vjet për burrat dhe të kenë mbushur moshën:
gratë 42 vjeç dhe burrat 47 vjeç. Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi do
të jetë: a) 50 për qind të pagës referuese mbi të cilën është derdhur kontributi; b) Për çdo vit
tjetër të vjetërsisë së shërbimit mbi përcaktimin e mësipërm, masa e pensionit shtohet me 2
për qind të pagës referuese, por jo më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në
shkallë vendi....”.
14. Në analizë të dispozitës ligjore të sipërcituar, rezulton se, pensioni i parakohshëm,
paditësit, duhej t’i përllogaritej sa shumatorja e: (i) 50% e pagës referuese që ka marrë
508
paditësi (e cila sipas pretendimeve rezulton të ketë qenë në masën prej 33.505 lekë), dhe
(ii) 2% të pagës referuese, për çdo vit vjetërsi shërbimi mbi 15 vjet (paditësi ka pasur
konkretisht 30 vjet, 5 muaj e 5 ditë, pra 2 % do ti llogaritet për 15 vjet). Pra, subjekti paditës,
duhej të përfitonte pension në masën që përcaktohet nga formula që parashikonte ligji i
zbatueshëm në datën 01.06.2003, dhe jo domosdoshmërisht, sa ka qenë masa e pensionit
maksimal në shkallë vendi në këtë datë. Ky ka qenë vullneti i shprehur nga ligjvënësi në atë
moment dhe pala e paditur, si dhe çdo organ tjetër shtetëror është e detyruar që ta zbatonte
atë.
15. Rezulton që, gjatë kohës së gjykimit të kësaj çështjeje pranë gjykatave më të ulëta,
ka hyrë në fuqi Ligji nr.10142, datë 15.05.2009 "Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të forcave të armatosura, të punonjësve të policisë së shtetit, të gardës së
republikës, të shërbimit informativ të shtetit, të policisë së burgjeve, të policisë së mbrojtjes
nga zjarri dhe të shpëtimit e të punonjësve të shërbimit të kontrollit të brendshëm në
Republikën e Shqipërisë”, nëpërmjet të cilit janë shfuqizuar Ligji nr.8087, datë 13.03.1996,
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura të Republikës
së Shqipërisë”, i ndryshuar me Ligjin nr.8251 datë 30.07.1999 “Për disa shtesa dhe
ndryshime në ligjin nr.8087, datë 13.03.1996 "Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë".
16. Sipas nenit 29 të ligjit të sipërcituar, i titulluar “Rillogaritja e të drejtave të
njohura”, pika 2 e tij, parashikohet se: “2. Pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe
pensionet suplementare, të caktuara në përputhje me ligjet nr.8087, datë 13.3.1996 "Për
sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së
Shqipërisë", të ndryshuar dhe nr.8661, datë 18.9.2000 "Për sigurimin suplementar të
punonjësve të Policisë së Shtetit", si edhe ato të caktuara me vendime të gjykatave,
pavarësisht nga mosha e vjetërsia në punë, në çastin e fillimit të së drejtës, do të rillogariten.
Rillogaritja bëhet sipas rregullave të përcaktuara në këtë ligj dhe në bazë të pagave
referuese, në çastin që i ka lindur e drejta për përfitim. Mbi këtë masë përfitimi të rivlerësuar
zbatohen koeficientet e rritjes apo të indeksimit të pensionit, sipas vendimeve të veçanta të
Këshillit të Ministrave, nga çasti i lindjes së të drejtës dhe deri në datën e hyrjes në fuqi të
këtij ligji. Masa e pensionit, e rivlerësuar si më lart, në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji,
vlerësohet si shumë përfundimtare e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi ose e
pensionit suplementar.” Pra, ky ligj ka parashikuar qartazi që të gjitha pensionet e përfituara
para hyrjes në fuqi të këtij ligji, janë objekt rishqyrtimi dhe rivlerësimi i tyre do të kryhet
sipas parashikimeve të këtij ligji, fakt i cili është marrë në konsideratë nga ana e të dyja
gjykatave, por nuk është analizuar zbatimi i tij në lidhje me këtë mosmarrëveshje.
17. Në analizë të dispozitës së mësipërme dhe në referim të akteve të dosjes
gjyqësore, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, pavarësisht se paditësi e ka
përfituar të drejtën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi sipas Ligjit nr.8087, datë
13.03.1996, “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura të
Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar me Ligjin nr.8251 datë 30.07.1999 “Për disa shtesa
dhe ndryshime në ligjin nr.8087, datë 13.03.1996 "Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë", masa e pensionit të
parakohshëm të pleqërisë për paditësin duhet rillogaritur, duke marrë në konsideratë, jo
vetëm parashikimet e ligjeve të kohës kur i ka lindur kjo e drejtë (referuar gjithë periudhës që
ato kanë qenë në fuqi), por edhe parashikimet e ligjit të fundit që është në fuqi dhe që
rregullon këtë të drejtë (me të gjitha ndryshimet), duke i filluar efektet nga momenti që ai ka
hyrë në fuqi.
18. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, e drejta për sigurime shoqërorë në pleqëri
është e drejtë themelore e njeriut, e parashikuar posaçërisht nga Kushtetuta në nenin 52, dhe
që i garantohet personit kur përmbush kushte të caktuara sipas ligjit. Por, nëse sigurimi
509
shoqëror bazë është një e drejtë kushtetuese ekonomiko-sociale dhe si e tillë lidhet me
detyrimin e shtetit për të qenë aktiv, e për t’u garantuar shtetasve sigurimin e mjeteve të
përshtatshme për nevoja jetësore në rastet e fatkeqësive, sëmundjeve, invaliditetit, pleqërisë
dhe papunësisë së padëshiruar, ndryshimi i skemës së përfitimeve suplementare mbetet në
diskrecion të politikave dhe mundësive të ekzekutivit, kurse prekja e skemës së sigurimeve
shoqërore bazë nuk duhet kurrsesi të pësojë ndryshime të tilla, që të përkeqësojë ndjeshëm
jetën e shtetasve që përfitojnë këtë sigurim.
19. Gjykata Kushtetuese, në vendimin nr.2 datë 18.02.2013, ka mbajtur këtë qëndrim
“..megjithëse skema e re e llogaritjes së masës së sigurimit suplementar ka sjellë uljen e të
ardhurave për përfituesit, kjo ndërhyrje është në përpjesëtim të drejtë me qëllimin që e ka
diktuar atë. Siç u tha më lart, qëllimi që kërkon të arrijë ekzekutivi/ligjvënësi me anë të
rregullimit të ri është mbajtja e skemës së sigurimeve brenda parimeve bazë të saj, pra të
raporteve të drejta dhe të arsyeshme midis masës së sigurimit të parakohshëm dhe pagës
mesatare neto nga puna. Diferencimet që ekzistonin para kësaj ndërhyrjeje cenonin parimet
dhe rregullat në fushën e pagave dhe të tatimit mbi të ardhurat personale si dhe shkaktonin
një detyrim të papërballueshëm për buxhetin e shtetit duke e rrezikuar atë seriozisht. Gjykata
konstaton se masa e pensionit e përllogaritur sipas formulës së re mbështetet në mundësitë
reale buxhetore, ajo siguron respektimin e parimeve të funksionimit të skemave
suplementare, si dhe ruajtjen e raporteve të arsyeshme midis pensionit suplementar të
ushtarakëve, atij të pleqërisë dhe pagës neto nga puna”. Në këtë kuptim, rillogaritja e
pensionit të parakohshëm për paditësin, nga ana e palës së paditur, është një detyrim i
përcaktuar me ligj dhe nuk mund të konsiderohet cënim i të drejtës së tij të përfituar më parë,
me Ligjin nr.8087, datë 13.03.1996, “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar.
20. Në nenin 14, prg.1 të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, i ndryshuar, parashikohen
kriteret për llogaritjen e pensionit të parakohshëm për personat që kanë plotësuar kushtet
ligjore për këtë lloj përfitimi, si vijon: “1. Pensioni i parakohshëm për personat, që
plotësojnë kushtet e përfitimit, është 50 për qind e pagës mesatare referuese mujore. Për çdo
vit tjetër të vjetërsisë në shërbim, sipas përcaktimit, masa e pensionit shtohet me 2 për qind të
pagës mesatare referuese”. Në nenin 4 të ligjit të sipërcituar, i ndryshuar jepet definicioni
rreth pagës referuese, në të cilin parashikohet se: “1. Përfitimet, që jepen nga ky ligj, l
logariten në bazë të pagës referuese. 2. Paga referuese përbëhet nga paga bazë mujore për
gradë, sipas viteve të shërbimit dhe shtesat mbi pagë, ose nga paga bazë mujore për funksion
dhe shtesat, të cilat përcaktohen e zbatohen për të njëjtën gradë apo funksion në datën e
lindjes së të drejtës së një përfitimi. Për efekt të llogaritjes së përfitimeve: a) Paga referuese
neto është paga që rezulton pas zbritjes, nga paga referuese, të kontributit të detyrueshëm të
sigurimit shoqëror dhe shëndetësor plus tatimin mbi të ardhurat personale plus kontributin
suplementar, sipas këtij ligji, të cilat mbahen nga paga. b) Paga mesatare referuese
llogaritet si mesatare e pagave referuese sipas periudhave të qëndrimit në atë gradë apo
funksion. c) Paga mesatare referuese neto është paga e barabartë me pagën referuese
mesatare, pasi i zbritet shuma e kontributit të sigurimit shoqëror shëndetësor, tatimit mbi të
ardhurat dhe kontributit suplementar, sipas këtij ligji, të cilat mbahen nga paga. Pagat
referuese të njësuara, rregullat e llogaritjes së pagës referuese neto dhe rregullat e
llogaritjes së pagës mesatare referuese neto, për të gjithë karrierën, përcaktohen me vendim
të Këshillit të Ministrave". Parashikimet e këtij neni lidhen ngushtësisht me zbatimin dhe
aplikimin e nenit 29 të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, i ndryshuar, ku në paragrafin e dytë
të tij është konkluduar se, rillogaritja e pensionit të parakohshëm duhet të kryhet duke ju
referuar nocionit të pagës referuese. Për këtë arsye, gjykatat në shqyrtimin e kësaj çështje,
duhet të mbanin në konsideratë këto parashikime ligjore.
510
21. Vlen të theksohet se, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin
unifikues nr.3/2013, në një mosmarrëveshje të ngjashme me çështjen objekt shqyrtimi, janë
shprehur se, gjykata në të tilla raste është e detyruar ti japë përgjigje konkrete kërkimeve të
paditësit dhe jo thjesht të urdhërojë zbatimin e ligjit nga pala e paditur DRSSH, në kushtet
kur paditësi ka kërkuar detyrimin për pagim pensioni nga një datë e caktuar.
22. Për sa më sipër, duke qenë se Gjykata e Apelit Tiranë, ndonëse i ka pasur të gjitha
mundësitë ligjore që të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe t’i ndreqte ato,
ka vepruar në kundërshtim me dispozitat proceduriale dhe materiale për zgjidhjen e kësaj
mosmarrëveshje, pasi nuk ka përcaktuar detyrimin konkret të palës së paditur ndaj paditësit,
si dhe nuk ka marrë në analizë mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi edhe në referim të Ligjit
nr.10142, datë 15.05.2009, vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
për t’u rishqyrtuar në Gjykatën Administrative të Apelit.
23. Kjo gjykatë, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor në bazë të nenit 465 të
K.Pr.Civile ku parashikohet se “Në shqyrtimin e çështjes në gjykatën e apelit mbahen
parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të
parë”, dhe të caktojë kryesisht ekspertë të specializuar, për të llogaritur masën e pensionit që
i takon paditësit dhe detyrimin e palës së paditur ndaj paditësit. Në kushtet kur kërkimet e
paditësit në këtë proces, lidhen me pretendime për llogaritjen e saktë të pensionit të
parakohshëm nga data 01.06.2003 e në vijim, si dhe duke u nisur nga fakti që legjislacioni i
zbatueshëm, ka pësuar ndryshime në vite, kjo Gjykatë duhet t’u japë përgjigje pyetjeve të tilla
si: i) Sa është masa e pensionit të parakohshëm që duhet të përfitonte paditësi në përputhje
me Ligjin 8087, datë 13.03.1996, “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar me Ligjin nr.8251 datë
30.07.1999 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8087, datë 13.03.1996 "Për
Shqipërisë" deri sa hyri në fuqi Ligji nr.10142, datë 15.05.2009? ii) Sa është diferenca midis
masës së pensionit që i takon paditësit referuar zbatimit të ligjit në kohë dhe asaj që ai ka
përfituar efektivisht sipas vendimit të dhënë nga DRSSH Tiranë, nga data që i ka lindur kjo e
drejtë (pra nga data 01.06.2003) deri në datën që ka hyrë në fuqi Ligji nr.10142, datë
15.05.2009? iii) Sa është masa e pensionit e rillogaritur për paditësin sipas Ligjit nr.10142,
datë 15.05.2009, i ndryshuar, nga data që ky ligj ka hyrë në fuqi? Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë për një hetim më të plotë dhe të gjithanshëm, mund të caktojë dhe detyra të
tjera, duke marrë në konsideratë edhe kërkesat e palëve në proçes.
24. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në shqyrtimin dhe zgjidhjen e kësaj
mosmarrëveshje, për aq sa janë të zbatueshme dhe pa cënuar interesat dhe të drejtat e palëve
në proces, duhet të ketë parasysh edhe vendimet e Gjykatës Kushtetuese nr.9/2007,
nr.33/2010 dhe nr.2/2013, të cilat rregullojnë këtë veprimtari dhe ndihmojnë në zgjidhjen e
mosmarrëveshjes objekt gjykimi, në përputhje me ligjin. Në rigjykim, kjo gjykatë duhet t’u
bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin të provojnë
faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të
drejtat kanë dhe detyrimet që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara.
25. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë, duhet të lejojë të dyja palët që të paraqesin prova shkresore me anën e të cilave
ato të provojnë pretendimet e tyre, bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile dhe t’i lejojë ato,
që t’ia nënshtrojnë hetimit e debatit gjyqësor. Ky Kolegj, çmon gjithashtu se, kryerja e
veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë
rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi.
511
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1597, datë 20.06.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim, në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 10.09.2015
512
Nr.00-2015-3968 i Vendimit (469)
VENDIM
NE EMËR TË REPUBLIKËS

Medi Bici Anëtar

nr.01940/2012 që u përket palëve:
PADITËS: VLADIMIR HADËRAJ

PALË E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE TIRANË
PERSON I TRETË: INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur për të më paguar
pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi,
të fituar në përputhje me kushtet dhe kriteret e përcaktuara
në ligjin nr.8661, datë 18.09.2000 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar
të Punonjësve të Policisë së Shtetit”,
duke filluar nga data e ngritjes së padisë dhe në vazhdim çdo muaj.
Detyrimi i palës së paditur për të më paguar humbjen pasurore që kam pësuar
në shumën 765 339 lekë, si pasojë e uljes së pensionit të parakohshëm
të vjetërsisë së shërbimit nga rillogaritja e tij pa shkak të ligjshëm.
Baza Ligjore: Nenet 4, 42 dhe 132 & 1 të Kushtetutës së RSH.
Neni 29 i Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “Për sigurimin Shoqëror Suplementar
të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë,
Punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit,
të Policisë së Burgjeve, të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri
dhe të Shpëtimit të Punonjësve të Shërbimit të kontrollit të brendshëm në RSH”,
neni 655 i K.Civil, neni 32 i K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë së ngritur nga paditësi Vladimir Abaz Hadëraj.
Detyrimi i palës së paditur DRSSH Tiranë për t’i paguar pensionin e
parakohshëm për vjetërsi shërbimi paditësit Vladimir Hadëraj, në masën e
llogaritur në bazë të Ligjit nr.8661, datë 18.09.2000 “Për Sigurimin Shoqëror
Suplementar të Punonjësve të Policisë së Shtetit” nga data e ngritjes së padisë
deri në datë 04.05.2011 (datë e rillogaritjes përfundimtare bërë nga DRSSH
Tiranë në zbatim të Ligjit 10142, datë 15.05.2009).
513
Detyrimin e të paditurit DRSSH Tiranë t’i paguajë paditësit Vladimir Hadëraj
diferencën e papaguar të këtij pensioni e nga data 01.07.2009 e në vazhdim.
Shpenzimet gjyqësore sikurse janë bërë.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Vladimir Hadëraj, i cili
kërkon ndryshimin e vendimit nr.801, datë 05.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë,
duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimi i gjykatës se apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit për pjesën e
pranuar të padisë, duke kufizuar padrejtësisht pagimin e pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi deri në datën 06.05.2011, datë që është bërë rillogaritja nga DRSSH
Tiranë në bazë të Ligjit 10142 datë 17.05.2009.
 Në lidhje me masën e rillogaritjes përfundimtare Gjykata e Rrethit Gjyqësor dhe
Gjykata e Apelit duhej të ishin shprehur për kundërshtimin e aktit të rillogaritjes bërë
nga DRSSH Tiranë dhe nuk duhej të arsyetonte se, kërkesa ankimore e bërë nga
paditësi për rillogaritjen përfundimtare të pensionit nuk është pjesë e objektit të padisë.
 Objekti i padisë së ngritur nga ana e paditësit është: “Detyrimi i palës së paditur për të
më paguar pensionin e parakohshëm, të fituar në përputhje me kushtet dhe kriteret e
përcaktuara me Ligjin nr.8661, datë 18.09.2000 “Për sigurimet shoqërore
suplementare të Punonjësve të Policisë së Shtetit”. Kjo e drejtë, e rillogaritjes së
pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në bazë të ligjit të mësipërm, paditësit i
ka lindur para hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 17.05.2009.
 Me vendimin e datës 06.05.2011, DRSSH Tiranë ka bërë rishqyrtimin e pensionit të
parakohshëm të paditësit për vjetërsi shërbimi, bazuar në ligjin nr.10367, datë
23.12.2010 “Për miratimin e aktit normativ nr.5, datë 16.11.2010 “Për disa ndryshime
dhe shtesa në ligjin nr.10142, datë 17.05.2009” dhe nga rillogaritja e bërë, ka rezultuar
se masa e pensionit është ulur në masën 17.293 lekë ose 2354 lekë më pak se sa i është
paguar paditësit, sipas shkresës me nr.3379, datë 07.07.2009 të ISSH Tiranë, në të
cilën pensioni i ishte përcaktuar në masën 19.470 lekë.
 Në përllogaritjen e pensionit pala e paditur nuk e ka zbatuar korrektësisht ligjin, duke
cenuar rëndë paditësin në një të drejtë të fituar, pra duke cenuar sigurinë juridike. Ky
konkluzion mbështetet plotësisht edhe nga vendimi nr.33, datë 24.06.2010 i Gjykatës
Kushtetuese.
 Për sa më sipër, të dyja gjykatat kanë kufizuar shtrirjen në kohë të pagimit të pensionit
të parakohshëm për vjetërsi shërbimi të llogaritur në ligjin nr.8661, datë 18.09.2000.
Çfarëdo VKM të dali dhe në çdo kohë që të dali ajo për zbatimin e nenit 29 të ligjit
nr.10142, datë 17.05.2009, ajo nuk duhet të mohojë, përkeqësoj apo të tejkaloj të
drejtat që janë njohur me ligj.
 Në këto kushte pagimi i përfitimit sipas Ligjit nr.8661, datë 18.09.2000 duhej të ishte i
pakufizuar.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs edhe pala e

paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e
vendimit nr.801, datë 05.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.8020,
datë 17.10.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
514
 Paditësi ka dalë në pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi si ish punonjës i
Policisë së Shtetit dhe nga DRSSH i është caktuar pension i parakohshëm.
 Masa e pensionit të paditësit është caktuar në bazë të Ligjit nr.8661, datë 18.09.2000
“Për Sigurimin Shoqëror Suplementar në Policinë e Shtetit”.
 Në datë 27.06.2009 ka hyrë në fuqi Ligji nr.10142, datë 27.06.2009, nëpërmjet të cilit
është shfuqizuar Ligji nr.8661, datë 18.09.2000.
 Në nenin 29 të këtij ligji shprehet se, të drejtat e fituara me Ligjin nr.8661, datë
18.09.2000 do të rillogariten dhe rillogaritja do të behët sipas parashikimeve të këtij
ligji, sipas pagave referuese që ka pasur paditësi në momentin e lindjes së të drejtës për
përfitim.
 Nisur nga ky fakt, me shkresën nr.3379 prot, datë 07.07.2009 të ISSH Tiranë, janë
urdhëruar të gjitha DRSSH-të që për të gjitha pensionet e parakohshme, masa e të
cilave kapërcen kufirin e vendosur nga ligji i mësipërm, do të vendosen në kufirin e dy
pensioneve bazë të pleqërisë në shkallë vendi dhe mbi ta, do të zbatohet koefiçenti
përkatës i rritjes ndër vite.
 VKM nr.739, datë 24.09.2010 në zbatim të Ligjit nr.10142, ka përcaktuar rregulla të
plota mbi të cilat do të rillogariten përfitimet nga DRSSH Tiranë dhe masa e pensionit
të rivlerësuar, do të konsiderohet si shumë përfundimtare e pensionit të parakohshëm
për vjetërsi shërbimi.
 Përsa i përket vendimit të gjykatës kushtetuese në lidhje me nxjerrjen antikushtetues të
pikës 2, të nenit 14 të Ligjit nr.10142, VKM shprehet se deri në reflektimin ligjor të
vendimit të Gjykatës Kushtetuese nr.33, datë 24.06.2010, përfitimit dhe efektet
financiare që rrjedhin prej tyre, llogariten dhe zbatohen sipas Ligjit nr.10142, datë
15.04.2009, pa ndryshime.
 Nisur nga faktet e mësipërme, pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi do të
rillogariten nga DRSSH-të përkatëse si institucioni i cili në bazë të ligjit bën
llogaritjen.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e palëve
rekursuese, paditësit Vladimir Hadëraj dhe palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, si dhe e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi Vladimir
Hadëraj ka qenë në marrëdhënie pune në strukturat e Policisë së Shtetit për një periudhë prej
21 vjetësh. Pala paditëse pretendon se ka ndërprerë karrierën si punonjës policie në kohën kur
ka qenë i punësuar pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit, ku edhe mbante
gradën “Komisar”.
2. Me vendimin nr.186, datë 26.11.2007, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë i ka njohur paditësit si periudhë shërbimi në policinë e shtetit 21 vjet, duke i lidhur atij
pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, në masën prej 54.188 lekë në muaj me të drejtë
pagese nga data 17.10.2007, duke marrë si pagë referuese atë prej 87.400 lekë.
3. Kjo vlerë e pensionit është rritur sipas përcaktimeve të VKM nr.820, datë
18.06.2008 në masën 5%, me të drejtë pagese nga data 01.07.2008 dhe me VKM nr.416, datë
27.04.2009 në masën 4%, me të drejtë pagese nga data 01.05.2009 deri më datë 30.06.2009,
duke u paguar kështu në vlerën 59.173 lekë në muaj.
4. Me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, DRSSH Tiranë bazuar në
nenin 29 të këtij ligji, ka njoftuar palën paditëse se, me ndryshimet e kryera në këtë ligj do të
515
kryhet rivlerësimi i pensionit të tij. Kështu nga data nga data 01.07.2009 e në vazhdim, pala
paditëse është paguar në çdo muaj në masën 18.892 lekë.
5. Duke mos qenë dakord me këtë rivlerësim të masës së pensionit, pala paditëse është
ankuar në rrugë administrative pranë DRSSH Tiranë, e cila nëpërmjet shkresës me nr.7066/1
prot. datë 29.07.2010, ka sqaruar se: “Duke filluar nga data 27.06.2009 ka hyrë në fuqi ligji
10142, datë 17.05.2009 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të
Armatosura të Republikës së Shqipërisë, Punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së
Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të Policisë së
Mbrojtjes nga Zjarri dhe të shpëtimit të punonjësve të shërbimit të kontrollit të brendshëm në
RSH” dhe për rrjedhojë ka shfuqizuar ligjin nr.8661, datë 18.09.2000 “Për Sigurimet
Shoqërore Suplementare të Punonjësve të Policisë së Shtetit”. Rillogaritja e pensionit tuaj
nga data 01.07.2009 është bërë mbi bazën e shkresës nr.3379, datë 07.07.2009 së ardhur nga
ISSH. Për vënien në zbatim të ligjit 10142, datë 17.05.2009 presim daljen e akteve nënligjore
të tij”.
6. Pas daljes së akteve nënligjore në zbatim të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, pala e
paditur ka kryer rivlerësimin e pensionit për paditësin Vladimir Hadëraj, nëpërmjet vendimit
të datës 06.05.2011, duke i përcaktuar atij pensionin e parakohshëm në masën prej 17.293
lekë.
7. Pala paditëse duke mos qenë dakord me këtë rivlerësim të kryer nga DRSSH
Tiranë, e ka kundërshtuar atë administrativisht pranë palës së paditur, duke pretenduar se
rivlerësimi i kryer nga ana e palës së paditur është kryer në kundërshtim me ligjin, pasi i është
cenuar një e drejtë e fituar.
8. Me shkresën e datës 04.05.2011, DRSSH Tiranë ka sqaruar palën paditëse se:
“...sipas ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, masa e pensionit sipas shqyrtimit shkon në vlerën
17.293 lekë në muaj nga 01.07.2009...”.
9. Pala paditëse, duke mos qenë dakord përsa i përket mënyrës së rillogaritjes së
pensionit të parakohshëm nga ana e DRSSH Tiranë, në datën 17.01.2011 i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se
DRSSH Tiranë i ka rillogaritur gabim pensionin e parakohshëm, në kundërshtim me sa
parashikojnë dispozitat ligjore në fuqi.
vendosur:
- Pranimin e kërkesë-padisë së ngritur nga paditësi Vladimir Abaz Hadëraj.
- Detyrimi i palës së paditur DRSSH Tiranë për t’i paguar pensionin e parakohshëm
për vjetërsi shërbimi paditësit Vladimir Hadëraj, në masën e llogaritur në bazë të Ligjit
nr.8661, datë 18.09.2000 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Punonjësve të Policisë së
Shtetit” nga data e ngritjes së padisë deri në datë 04.05.2011 (datë e rillogaritjes
përfundimtare bërë nga DRSSH Tiranë në zbatim të Ligjit 10142, datë 15.05.2009).
- Detyrimin e të paditurit DRSSH Tiranë ti paguajë paditësit Vladimir Hadëraj
diferencën e papaguar të këtij pensioni e nga data 01.07.2009 e në vazhdim.
- Shpenzimet gjyqësore sikurse janë bërë.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....gjykata konkludon se, ligji i aplikueshëm për
zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshjeje është Ligji nr.10142, datë 17.05.2009 “Për Sigurimin
Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë,
Punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit,
të Policisë së Burgjeve, të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të shpëtimit të punonjësve të
shërbimit të kontrollit të brendshëm në RSH”. .... gjykata konkludon se, neni 29 i ligjit 10142,
datë 15.05.2009 (nga ku është cituar nga Gjykata Kushtetuese si një dispozitë e pajtueshme
me Kushtetutën), zgjidh përfundimisht gjendjen e përfituesve të pensionit suplementar si dhe
të atyre që përfitojnë vjetërsi shërbimi duke u rillogaritur masa e pensionit në tërësi, ç’ka do
516
të thotë se dhe pala paditëse është pjesë e kësaj dispozite..... gjatë shqyrtimit gjyqësor u
provua se paditësit i është rillogaritur pensioni suplementar në zbatim të ligjit nr.10142, datë
17.05.2009 zbatuar dhe aktet ligjore në zbatim këtij ligji më datë 04.05.2011 fakt që provohet
nga shkresa e datës 04.05.2011 lëshuar nga ISSH Tiranë, ç’ka do të thotë që paditësi duhet
të përfitojë masën e pensionit për vjetërsi shërbimi që është trajtuar para datës 01.07.2009 e
deri më datë 04.05.2011 (datë e rillogaritje përfundimtare). Në lidhje me masën e rillogaritje
përfundimtare, gjykata nuk shprehet se nuk e ka objekt kërkimi në padi pasi, sipas neni 6 të
K.Pr.Civile “Gjykata shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”. Në
lidhje me pjesën e dytë të padisë nga ku paditësi kërkon që të detyrohet pala e paditur për ti
paguar humbjen pasurore që ka pësuar në shumën 765 339 lekë, si pasoje e uljes së
pensionit të parakohshëm të vjetërsisë së shërbimit nga rillogaritja e tij pa shkak të ligjshëm,
gjykata konkludon se, dhe ky pretendim është i mbështetur pa i hyrë vlerës që ka cilësuar
pala paditëse në padi (në vijim të sa sipër) pasi, pavarësisht emërtimit “Humbje pasurore”
dhe referimit nga paditësi veç të ligjit të posaçëm për sigurimin shoqëror suplementar dhe
veç të në nenit 655 të K.Civil, kërkimi në fakt është i qartë dhe përmban diferencën e
papaguar mes pensionit të marrë para datës 01.07.2009 dhe masës së këtij pensioni pas
vendosjes së kufizimit sipas shkresës së ISSH Tiranë nr.3379, datë 07.07.2009, konkluzion ky
i dalë dhe nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1633, datë 11.07.2011 (rast analog)”.
-Lënien në fuqi të vendimit nr.8020, datë 17.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
11/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Fakti që neni 29 i këtij ligji është në fuqi, bën
që rillogaritja e përfitimit edhe për paditësin Vladimir Hadëraj është një detyrim ligjor i
palës së paditur. Me të drejtë gjykata e rrethit ka arsyetuar se, parimi i pretenduar nga
paditësi si parim i vendosur nga Gjykata Kushtetuese në interpretim të rillogaritje së këtij
përfitimi për mosndryshimin e masës në përkeqësim të situatës së përfituesve, është një parim
që do të duhej të mbahej në konsideratë nga organet kompetente që do të miratojnë aktet
nënligjore për zbatimin e kësaj rillogaritje të përcaktuar në ligj. Në rastin konkret, nuk mund
të jetë objekt shqyrtimi një konflikt që nuk ekziston midis paditësit dhe të paditurve, vetëm
mbi pretendimin e paditësit se mund të ndodhë, apo më saktë se ai nuk duhet të ndodhë, pasi
do të cenonte parimin e sigurisë juridike. Në rast se paditësi ka pretendime se ..... me datë
06.05.2011 nga pala e paditur gjatë gjykimit të çështjes, është marrë vendimi për
rishqyrtimin e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi ka cenuar një të drejtë të fituar
që paditësi e pretendon të pacenueshme, mund ti drejtohet gjykatës me objekt kërkimi
kundërshtimin e këtij akti, siç dhe pretendon në ankim se gjatë gjykimit, pala e paditur ka
nxjerrë një akt të tillë. Në lidhje me këtë fakt, gjatë shqyrtimit gjyqësor është provuar se
paditësit i është rillogaritur pensioni suplementar në zbatim të Ligjit nr.10142, datë
17.05.2009 zbatuar dhe aktet ligjore në zbatim këtij ligji më datë 04.05.2011 fakt që provohet
nga shkresa e datës 04.05.2011 lëshuar nga ISSH Tiranë, prandaj drejtë gjykata e rrethit ka
arritur në konkluzionin se, paditësi duhet të përfitojë masën e pensionit për vjetërsi shërbimi
që është trajtuar para datës 01.07.2009 e deri më datë 04.05.2011 (datë e rillogaritje
përfundimtare). Në lidhje me masën e rillogaritje përfundimtare, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe Gjykata e Apelit Tiranë, ndryshe sa pretendohet në ankim nuk mund të shprehen
pasi nuk është objekt i kërkimit në padi e për pasojë, sipas neni 6 të K.Pr.Civile “Gjykata
shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”. Në lidhje me pjesën e dytë
të padisë ...., gjykata e rrethit ka konkluduar drejt se dhe ky pretendim është i mbështetur në
prova dhe në ligj, pa i hyrë vlerës që ka cilësuar pala paditëse në padi, kërkimi është i drejtë
dhe i qartë dhe përmban diferencën e papaguar mes pensionit të marrë para data 01.07.2009
dhe masës së këtij pensioni pas vendosjes së kufizimit sipas shkresës së ISSH Tiranë nr.3379,
datë 07/07/2009....”.
517
12. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Vladimir Hadëraj, i cili
kërkon ndryshimin e vendimit nr.801, datë 05.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke
parashtruar ato shkaqe që citohen në pjesën hyrëse, të këtij vendimi.
13. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs edhe pala e
paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e
vendimit nr.801, datë 05.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.8020, datë
17.10.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar ato shkaqe që citohen
në pjesën hyrëse, të këtij vendimi.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, vendimi nr.801, datë
05.04.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në mosrespektim të ligjit procedurial dhe
atij material, e për rrjedhojë, ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për rigjykim,
pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, Gjykata e Apelit Tiranë, në
çështjen objekt gjykimi, nuk ka realizuar “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në
përputhje me ligjin”, ajo nuk ka kuptuar dhe interpretuar drejtë, dizpozitat e ligjës materiale
të detyrueshme për t’u zbatuar në çështjen objekt gjykimi.
16. Referuar natyrës juridike të mosmarrëveshjes, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson se, çështja objekt shqyrtimi përbën një mosmarrëveshje në fushën e
sigurimeve shoqërore. Objekt i këtij gjykimi është kërkimi i paditësit për të përfituar
pensionin e parakohshëm të ushtarakut, në bazë të ligjit të zbatueshëm. Konflikti midis
palëve ndërgjyqëse, qëndron në faktin se, si do të llogaritet pensioni i parakohshëm për
vjetërsi shërbimi, që i takon paditësit si ish-punonjës i Policisë së Shtetit. Rezulton se
kërkimet e paditësit në këtë gjykim janë: “1. Detyrimi i palës së paditur për të më paguar
pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi, të fituar në përputhje me kushtet dhe kriteret
e përcaktuara në ligjin nr.8661, datë 18.09.2000 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të
Punonjësve të Policisë së Shtetit”, duke filluar nga data e ngritjes së padisë dhe në vazhdim
çdo muaj. 2. Detyrimi i palës së paditur për të më paguar humbjen pasurore që kam pësuar
në shumën 765 339 lekë, si pasojë e uljes së pensionit të parakohshëm të vjetërsisë së
shërbimit nga rillogaritja e tij pa shkak të ligjshëm”.
17. Rezulton nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore se, paditësi Vladimir Hadëraj,
ka përfituar pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi si ish-punonjës i Policisë së Shtetit,
në masën prej 54.188 lekë në muaj (me indeksimet përkatëse ky pension deri në datën
30.06.2009 ka arritur vlerën prej 59.173 lekë). Me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.10142, datë
15.05.2009 "Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura, të
punonjësve të policisë së shtetit, të gardës së republikës, të shërbimit informativ të shtetit, të
policisë së burgjeve, të policisë së mbrojtjes nga zjarri dhe të shpëtimit e të punonjësve të
shërbimit të kontrollit të brendshëm në Republikën e Shqipërisë”, DRSSH Tiranë ka kryer
rivlerësimin e pensionit të palës paditëse duke e përcaktuar fillimisht këtë pension ne vlerën
prej 18.892 lekë me të drejtë pagimi nga data 01.07.2009 dhe më pas, nëpërmjet vendimit të
datës 06.05.2011, i ka përcaktuar paditësit pensionin e parakohshëm në masën prej 17.293
lekë.
18. Paditësi me padinë objekt shqyrtimi, ka pretenduar se, pala e paditur ka cenuar
parimin e sigurisë juridike të një të drejtë të fituar më parë, pasi referuar vendimit nr.33, datë
24.06.2010 të Gjykatës Kushtetuese, pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi vërtetë
duhet të përllogariteshin sipas nenit 29 të ligjit 10142, datë 15.05.2009, por masa e pensionit
sipas kësaj përllogaritje nuk duhet të jetë më e vogël nga ajo që subjekti ka përfituar më parë.
Pra, gjendja e subjekteve përfitues nuk duhet të cënohet negativisht nga përllogaritja e
518
pensionit të parakohshëm. Për këtë arsye, kjo palë ka ngritur pretendimin se, rillogaritja e
pensionit në referim të nenit 29 të ligjit 10142, datë 15.05.2009 është kryer në kundërshtim
me ligjin, pasi jo vetëm që është zvogëluar në raport me masën fillestare që ky subjekt ka
përfituar nga momenti i daljes në pension e deri në datën 30.06.2009, por kjo masë i është
llogaritur dy herë dhe çdo herë masa e këtij pensioni ka ardhur në ulje.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në gjykimin e çështjes konkrete,
konstaton se, paditësit i ka lindur e drejta për përfitim pensioni të parakohshëm të ushtarakut,
në datën 17.10.2007, kohë në të cilën, si ligj i zbatueshëm, ka qenë ai me nr.8661, datë
18.9.2000 "Për sigurimin suplementar të punonjësve të Policisë së Shtetit". Ky ligj rezulton
të jetë shfuqizuar me Ligjin nr.10142, datë 15.05.2009 "Për sigurimin shoqëror suplementar
të ushtarakëve të forcave të armatosura, të punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së
Republikës, të shërbimit informativ të shtetit, të policisë së burgjeve, të policisë së mbrojtjes
nga zjarri dhe të shpëtimit e të punonjësve të shërbimit të kontrollit të brendshëm në
Republikën e Shqipërisë”.
20. Sipas nenit 29 të ligjit të sipërcituar, i titulluar “Rillogaritja e të drejtave të
njohura”, pika 2 e tij, parashikohet se: “2. Pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe
pensionet suplementare, të caktuara në përputhje me ligjet nr.8087, datë 13.3.1996 "Për
Shqipërisë", të ndryshuar dhe nr.8661, datë 18.9.2000 "Për sigurimin suplementar të
punonjësve të Policisë së Shtetit", si edhe ato të caktuara me vendime të gjykatave,
pavarësisht nga mosha e vjetërsia në punë, në çastin e fillimit të së drejtës, do të rillogariten.
Rillogaritja bëhet sipas rregullave të përcaktuara në këtë ligj dhe në bazë të pagave
referuese, në çastin që i ka lindur e drejta për përfitim. Mbi këtë masë përfitimi të rivlerësuar
zbatohen koeficientet e rritjes apo të indeksimit të pensionit, sipas vendimeve të veçanta të
Këshillit të Ministrave, nga çasti i lindjes së të drejtës dhe deri në datën e hyrjes në fuqi të
këtij ligji. Masa e pensionit, e rivlerësuar si më lart, në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji,
vlerësohet si shumë përfundimtare e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi ose e
pensionit suplementar.” Pra, ky ligj ka parashikuar qartazi që të gjitha pensionet e përfituara
para hyrjes në fuqi të këtij ligji, janë objekt rishqyrtimi dhe rivlerësimi i tyre, do të kryhet
sipas parashikimeve të këtij ligji.
21. Në analizë të dispozitës së mësipërme dhe në referim të akteve të dosjes
gjyqësore, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, pavarësisht se paditësi e ka
përfituar të drejtën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi sipas Ligjit nr.8661, datë
18.9.2000 "Për sigurimin suplementar të punonjësve të Policisë së Shtetit", masa e pensionit
të parakohshëm të pleqërisë për paditësin duhet rillogaritur, sipas parashikimeve të ligjit të
fundit që është në fuqi dhe që rregullon këtë të drejtë, duke i filluar efektet, nga momenti që
ai ka hyrë në fuqi (pra nga data 30.06.2009).
22. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, e drejta për sigurime shoqërorë në pleqëri
është e drejtë themelore e njeriut, e parashikuar posaçërisht nga Kushtetuta në nenin 52, dhe
që i garantohet personit kur përmbush kushte të caktuara sipas ligjit. Por, nëse sigurimi
shoqëror bazë është një e drejtë kushtetuese ekonomiko-sociale dhe si e tillë lidhet me
detyrimin e shtetit për të qenë aktiv, e për t’u garantuar shtetasve sigurimin e mjeteve të
përshtatshme për nevoja jetësore në rastet e fatkeqësive, sëmundjeve, invaliditetit, pleqërisë
dhe papunësisë së padëshiruar, ndryshimi i skemës së përfitimeve suplementare mbetet në
diskrecion të politikave dhe mundësive të ekzekutivit, kurse prekja e skemës së sigurimeve
shoqërore bazë nuk duhet kurrsesi të pësojë ndryshime të tilla, që të përkeqësojë ndjeshëm
jetën e shtetasve që përfitojnë këtë sigurim.
23. Gjykata Kushtetuese, në vendimin nr.2 datë 18.02.2013, ka mbajtur këtë qëndrim
“..megjithëse skema e re e llogaritjes së masës së sigurimit suplementar ka sjellë uljen e të
ardhurave për përfituesit, kjo ndërhyrje është në përpjesëtim të drejtë me qëllimin që e ka
519
diktuar atë. Siç u tha më lart, qëllimi që kërkon të arrijë ekzekutivi/ligjvënësi me anë të
rregullimit të ri është mbajtja e skemës së sigurimeve brenda parimeve bazë të saj, pra të
raporteve të drejta dhe të arsyeshme midis masës së sigurimit të parakohshëm dhe pagës
mesatare neto nga puna. Diferencimet që ekzistonin para kësaj ndërhyrjeje cënonin parimet
dhe rregullat në fushën e pagave dhe të tatimit mbi të ardhurat personale si dhe shkaktonin
një detyrim të papërballueshëm për buxhetin e shtetit duke e rrezikuar atë seriozisht. Gjykata
konstaton se masa e pensionit e përllogaritur sipas formulës së re mbështetet në mundësitë
reale buxhetore, ajo siguron respektimin e parimeve të funksionimit të skemave
suplementare, si dhe ruajtjen e raporteve të arsyeshme midis pensionit suplementar të
ushtarakëve, atij të pleqërisë dhe pagës neto nga puna”. Në këtë kuptim, rillogaritja e
pensionit të parakohshëm për paditësin nga ana e palës së paditur, është një detyrim i
përcaktuar me ligj dhe nuk mund të konsiderohet cënim i të drejtës së tij të përfituar më parë,
me Ligjin nr.8661, datë 18.9.2000 "Për sigurimin suplementar të punonjësve të Policisë së
Shtetit".
24. Në nenin 14, prg.1 të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, i ndryshuar, parashikohen
kriteret për llogaritjen e pensionit të parakohshëm për personat që kanë plotësuar kushtet
ligjore për këtë lloj përfitimi, si vijon: “1. Pensioni i parakohshëm për personat, që
plotësojnë kushtet e përfitimit, është 50 për qind e pagës mesatare referuese mujore. Për çdo
vit tjetër të vjetërsisë në shërbim, sipas përcaktimit, masa e pensionit shtohet me 2 për qind të
pagës mesatare referuese”. Në nenin 4 të ligjit të sipërcituar, i ndryshuar jepet definicioni
rreth pagës referuese, në të cilin parashikohet se: “1. Përfitimet, që jepen nga ky ligj, l
llogariten në bazë të pagës referuese. 2. Paga referuese përbëhet nga paga bazë mujore për
gradë, sipas viteve të shërbimit dhe shtesat mbi pagë, ose nga paga bazë mujore për funksion
dhe shtesat, të cilat përcaktohen e zbatohen për të njëjtën gradë apo funksion në datën e
lindjes së të drejtës së një përfitimi. Për efekt të llogaritjes së përfitimeve: a) Paga referuese
neto është paga që rezulton pas zbritjes, nga paga referuese, të kontributit të detyrueshëm të
sigurimit shoqëror dhe shëndetësor plus tatimin mbi të ardhurat personale plus kontributin
suplementar, sipas këtij ligji, të cilat mbahen nga paga. b) Paga mesatare referuese
llogaritet si mesatare e pagave referuese sipas periudhave të qëndrimit në atë gradë apo
funksion. c) Paga mesatare referuese neto është paga e barabartë me pagën referuese
mesatare, pasi i zbritet shuma e kontributit të sigurimit shoqëror shëndetësor, tatimit mbi të
ardhurat dhe kontributit suplementar, sipas këtij ligji, të cilat mbahen nga paga. Pagat
referuese të njësuara, rregullat e llogaritjes së pagës referuese neto dhe rregullat e
llogaritjes së pagës mesatare referuese neto, për të gjithë karrierën, përcaktohen me vendim
të Këshillit të Ministrave". Parashikimet e këtij neni lidhen ngushtësisht me zbatimin dhe
aplikimin e nenit 29 të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, i ndryshuar, ku në paragrafin e dytë
të tij është konkluduar se, rillogaritja e pensionit të parakohshëm duhet të kryhet duke ju
referuar nocionit të pagës referuese. Për këtë arsye, gjykatat në shqyrtimin e kësaj çështje,
duhet të mbanin në konsideratë këto parashikime ligjore.
25. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të akteve të administruara në
dosjen gjyqësore dhe që janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulëta, konstaton se, këto të
fundit nuk kanë hetuar dhe nuk kanë analizuar në përputhje me kërkesat e ligjit procedurial,
kërkimin kryesor të palës paditëse, pra nëse Ligji nr.10142, datë 15.05.2009 i ndryshuar, si
dhe aktet nënligjore të dala në bazë dhe për zbatim të tij, janë zbatuar drejtë nga ana palës së
paditur në këtë gjykim apo jo dhe në këto kushte, nuk e kanë zgjidhur konfliktin në bazë të
ligjit. Rezulton se deri në momentin që ka hyrë në fuqi Ligji nr.10142, datë 15.05.2009, pala
paditëse nuk ka pasur asnjë lloj pretendimi për llogaritjen e masës së pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi. Konflikti mes palëve ka lindur pikërisht pas hyrjes në fuqi
të këtij ligji, zbatimi i të cilit nga ana e palës së paditur në këtë gjykim, ka sjellë uljen e masës
së pensionit të parakohshëm për paditësin, të rivlerësuar dy herë dhe me akte të ndryshme.
520
Për këtë arsye, pala paditëse ka pretenduar se, nga ana e palës së paditur është zbatuar gabim
ligji, duke i përllogaritur gabim masën e pensionit të parakohshëm, fakt për të cilin, gjykatat
më të ulëta nuk rezultojnë të jenë shprehur fare, duke u mjaftuar vetëm me faktin se,
rivlerësimi është kryer sipas ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, por pa i dhënë përgjigje
pretendimeve të palës paditëse në shkaqet që ai ngre për rillogaritje të gabuar.
26. Gjithashtu, në vendimin e gjykatës së faktit, lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit,
rezulton se ka një mospërputhje midis pjesës arsyetuese ku shprehet: “Në lidhje me masën e
rillogaritje përfundimtare, gjykata nuk shprehet, se nuk e ka objekt kërkimi në padi pasi,
sipas neni 6 të K.Pr.Civile “Gjykata shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që
kërkohet”, me dispozitivin e vendimit, ku gjykatat i njohin palës së paditur, detyrimin që t’i
paguajë paditësit diferencën e papaguar të pensionit nga data 01.07.2009 e në vazhdim. Në
lidhje me sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, gjykatat më të
ulëta kishin detyrimin që të vlerësonin dhe të merrnin parasysh të gjithë përmbajtjen e akteve
procedurale, të identifikonin shkakun ligjor të kërkimeve të paditësit, në mënyrë që, të mund
të jepnin vendime të drejta dhe të qarta. Ky është një qëndrim i konsoliduar i Gjykatës së
Lartë, sipas vendimit unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, nr.3/2012, ku
shprehimisht thuhet se: “Gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit duke e analizuar
padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi
në pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë gabimisht dispozitat ligjore,
porse nga leximi i kërkesëpadisë, del e qartë e drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast,
gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i
kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë
dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar”.
27. Për sa më sipër, ky Kolegj, çmon se Gjykata e Apelit Tiranë, ndonëse i ka pasur të
gjitha mundësitë ligjore që të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe t’i ndreqte
ato, ka vepruar në kundërshtim me dispozitat procedurale dhe materiale për zgjidhjen e kësaj
mosmarrëveshje, duke anashkaluar sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me
gjykimin e çështjes, si dhe nuk ka analizuar dhe kthyer përgjigje pretendimeve të paraqitura
nga palët në proces, pra, nëse rillogaritja e pensionit të paditësit është bërë në përputhje me
përcaktimet e ligjit të zbatueshëm, Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, i ndryshuar, i cili
rregullon mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, si dhe akteve nënligjore të dala në bazë dhe për
zbatim të tij. Për këtë arsye, vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, duhet të prishet dhe çështja
të dërgohet për t’u rishqyrtuar në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
28. Kjo gjykatë, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor në bazë të nenit 465 të
K.Pr.Civile ku parashikohet se “Në shqyrtimin e çështjes në gjykatën e apelit mbahen
parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të
parë”, dhe të analizojë nëse rillogaritja e masës së pensionit të parakohshëm që i takon
paditësit, është kryer nga ana e DRSSH Tiranë në përputhje me parashikimet ligjore në fuqi
apo jo. Kjo gjykatë mund të caktojë kryesisht ekspertë, specialistë të fushës financiare, në
mënyrë që t’i japë përgjigje kërkimeve të palës paditëse dhe prapësimeve të palës së paditur
të ngritura në këtë gjykim (neni 225 i K.Pr.Civile).
mosmarrëveshje, për aq sa janë të zbatueshme dhe pa cenuar interesat dhe të drejtat e palëve
në proces, duhet të ketë parasysh edhe vendimet e Gjykatës Kushtetuese nr.9/2007,
nr.33/2010 dhe nr.2/2013, të cilat rregullojnë këtë veprimtari dhe ndihmojnë në zgjidhjen e
mosmarrëveshjes objekt gjykimi, në përputhje me ligjin. Në rigjykim, kjo gjykatë duhet t’u
bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin, të provojnë
521
30. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë, duhet të lejojë të dyja palët që të paraqesin prova shkresore me anën e të cilave
ato të provojnë pretendimet e tyre, bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile dhe t’i lejojë ato,
që t’ia nënshtrojnë hetimit e debatit gjyqësor. Ky Kolegj, çmon gjithashtu se, kryerja e
veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë
rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi.
PËR KËTO ARSYE

mosmarrëveshjeve administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.801, datë 05.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rigjykim, në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 10.09.2015
522
Nr. 00 - 2015 - 3651 i Vendimit (470)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.01131/2012 akti, që u përket palëve:
PADITËS: ZHENEVIEVA DETI

PALË E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
KORÇË
OBJEKTI:
Shfuqizim i aktit për futjen e regjimit të TVSH
me nr.20670, datë 03.09.2010 të veprimtarisë së profesionit të lirë.
Anullimin e njoftimit të vlerësimit për detyrimin tatimor
me nr.321, datë 10.01.2011 për vlerën 40.000 lekë.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues të K.Pr.Civile.
Nenit 115, 116 e 117 të K.Pr.Administrative,
si dhe Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore të Republikën e Shqipërisë”,
si dhe VKM nr.1058, datë 21.10.2009 me ndryshimet e mëpasshme.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2011-3905 (2165), datë

Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë me paditëse: Zhenevieva Deti, e paditur
Drejtoria Rajonale e Tatimeve Korçë, me objekt: Shfuqizim i aktit për futjen e
regjimit të TVSH me nr.20670, datë 03.09.2010 të veprimtarisë së profesionit
të lirë. Anullimin e njoftimit të vlerësimit për detyrimin tatimor me nr.321,
datë 10.01.2011 për vleren 40.000 lekë. Anullimin e njoftimit të vlerësimit për
detyrimin tatimor me nr.4683 e datës 10.03.2011 për vlerën 10.000 lekë.
Anullimin e njoftimit të vlerësimit për detyrimin tatimor me nr.10556, datë
09.06.2011 për vlerën 10.000 lekë. Baza ligjore: Neni 324 e vijues të
K.Pr.Civile dhe neni 115 e 116 e 117 të K.Pr.Administrative, si dhe Ligji
nr.9920, datë 19.05.2008 si dhe VKM nr.1058, datë 21.10.2009 me
ndryshimet e mëpasshme.
Rrëzimin e kërkesës për shfuqizimin e aktit administrativ për kalimin në
TVSH, të datës 03.09.2010 të anës së paditur.
523
Anullimin e njoftimeve të vlerësimit për detyrim tatimor me nr.321, të datës
10.01.2011 për vlerën 40.000 lekë, nr.468, datë 10.03.2011 për vlerën 10.000
lekë dhe nr.10556, datë 09.06.2011 për vlerën 10.000 lekë të palës së paditur.

Gjyqësor Korçë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur, Drejtoria Rajonale

Tatimore Korçë, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.95, datë 16.02.2012 të Gjykatës së
Apelit Korçë dhe vendimit nr.41-2011-3905 (2165), datë 03.10.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimet e marra nga palët e paditura në këtë gjykim, janë të drejta dhe në përputhje
të plotë me dispozitat ligjore në fuqi.
- Njoftim-vlerësimet objekt gjykimi nuk janë akte administrative të cilat nuk janë
nxjerrë në kapërcim të kritereve të parashikuara në VKM, ashtu siçarsyeton gjykata.
- Edhe pse i njoftuar zyrtarisht tatimpaguesi nuk ka përmbushur obligimin e përcaktuar
me ligj, fakt i cili ka çuar në penalizimin e tatimpaguesit me gjobat objekt gjykimi.
- Gjatë hetimit gjyqësor, rezultoi e provuar dhe e pranuar nga tatimpaguesi, që nuk ka
bërë deklarimin e TVSH, fakt i cili është çon në sanksionimin me gjobë me 10.000
lekë për çdo periudhë.
- Kjo rrethanë është anashkaluar nga gjykata, gjë e cila ka çuar më pas në shfuqizimin
me pa të drejtë aktit administrativ.
- Gjykata në marrjen e vendimit për heqjen e gjobave duhet të merrte në konsideratë
arsyen e daljes së gjobave, të shqyrtonte dhe të nxirrte shkeljet e organit tatimor, i cili
me qëllim konstatimin e akteve si të pavlefshme dhe anullimin e tyre. Gjykatat në
asnjë moment nuk konstatuan shkelje të konsumuara nga organi tatimor.
- Akti i dytë administrativ me nr.4683, datë 10.03.2011, drejtoria e apelimit tatimor e
ka lënë në fuqi me vendimin e datës 29.06.2011. Për kundështimin e këtij akti,
paditësja ka humbur afatin ligjor për kundërshtimin gjyqësisht të saj, referuar nenit
328 të K.Pr.Civile.
- Si në ankimin administrativ, ashtu edhe gjatë shqyrtimit gjyqësor, pala paditëse nuk
ka paraqitur asnjë provë përtë provuar se pse penalitetet që i janë vendosur me këto
akte nuk qëndrojnë.
- Pala paditëse ka pretenduar anullimin e akteve pa asnjë bazë ligjore si dhe pa
evidentuar asnjë lloj të mete të kryer nga organi tatimor, që të ketë ndikuar në
nxjerrjen e këtyre akteve.

Pasi dëgjoi relacionin e çështjes objekt gjykimi nga gjyqtarja relatore Evelina Qirjako,
dhe verifikoi legjitimitetin e palës rekursuese Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësja Zheneveva
Deti që prej vitit 1995 ushtron aktivitetin privat në profesionin dentist dhe është rregjistruar
pranë organeve të pushtetit vendor Bashkia Pogradec, si biznes i vogël.
2. Në muajin shtator të vitit 2010, pala e paditur nëpërmjet shkresës me nr.20670
prot., datë 03.09.2010, ka njoftuar palën paditëse se si subjekt tatimor kalon me rregjim
TVSH-je, duke e bazuar këtë gjë në VKM nr.1058, datë 21.10.2009, pasi kalonte kufirin
minimal të xhiros vjetore në shumën 2.000.000 lekë.
524
3. Paditësja, pasi është vënë në dijeni të kësaj shkrese, ka ushtruar ankim në datën
17.09.2010 pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë, duke e vënë në dijeni këtë të fundit se,
biznesi i saj nuk i plotësonte kriteret e VKM nr.1058, datë 21.10.2009, pasi qarkullimi ishte
më i vogël se 2.000.000 lekë.
4. Pala paditëse në lidhje me këtë ankim, ka pretenduar se nuk ka marrë asnjë
përgjigje.
5. Në muajin Janar të vitit 2011, pala e paditur nëpërmjet njoftim–vlerësimit tatimor
nr.321, datë 10.01.2011, ka gjobitur paditësen me gjobë në masën 40.000 lekë, me arsyen se
nuk ka deklaruar TVSH-në për muajt Gusht-Shtator 2010.
6. Kundër këtij njoftim-vlerësimi tatimor, pala paditëse ka paraqitur ankim në datë
26.01.2011, pranë Drejtorisë së Apelimit në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve, duke
pretenduar heqjen e gjobës së vënë nga ana e administratës tatimore.
7. Me vendimin nr.1945/1 prot, datë 26.04.2011, Drejtoria e Apelimit në Drejtorinë e
Përgjithshme të Tatimeve, pasi ka marrë në shqyrtim kërkesën ankimore të palës paditëse, ka
vendosur: “Lënien në fuqi të aktit objekt ankimi, Njoftim Vlerësimi Për Detyrimet Tatimore,
nr.321, datë 10.01.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë dhe rrëzimin e ankimit”.
8. Në kushtet kur pala paditëse, nuk ka rënë dakort me këtë vendim të marrë nga ana e
palës së paditura, në datën 25.05.2011, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë,
për të kundërshtuar aktin e nxjerrë nga pala e paditur, me arsyetimin se, pala paditëse nuk
është subjekt i cili kishte detyrim deklarimin e TVSH-së referuar VKM nr.1058, datë
21.10.2009.
9. Gjatë shqyrtimit të çështjes në gjykatë, pala paditëse është njoftuar rreth aktit
Njoftim Vlerësimi Tatimor me nr.4683 prot, datë 10.03.2011, nëpërmjet të cilit Drejtoria
Rajonale Tatimore Korcë e kishte gjobitur në masën 10.000 lekë për mosdeklarim të TVSH-
së për muajin Dhjetor 2010.
10. Edhe ndaj këtij njoftim vlerësimi tatimor, pala paditëse në datën 08.04.2011, ka
ushtruar të drejtën e ankimit pranë Drejtorisë së Apelimit në Drejtorinë e Përgjithshme të
Tatimeve duke pretenduar heqjen nga regjimi i deklarimit të TVSH-së si dhe gjobës së
vendosur për mosdeklarimin e saj, pasi nuk ishte një subjekt i cili kishte detyrim deklarimin e
TVSH-së.
11. Me vendimin nr.8601/1 prot, datë 29.06.2011, Drejtoria e Apelimit në Drejtorinë e
Përgjithshme të Tatimeve, pasi ka marrë në shqyrtim kërkesën ankimore të palës paditëse, ka
vendosur: “1. Lënien në fuqi të aktit objekt ankimi, Njoftim Vlerësimi Për Detyrimet
Tatimore, nr.4683, datë 10.03.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë në lidhje me
penalitetin e vendosur për dorëzim të vonuar të formularit të deklarimit dhe pagesës së
TVSH-së për periudhën tatimore 2010/12 vendosur për kundravajtjen administrative të
konstatuar “mosdeklarim në afat”. 2. Refuzimin e ankimit në lidhje me heqjen e subjektit nga
rregjimi i TVSH-së, për arsye se e konsideron ankimin të paparanueshëm për faktin se nuk
është objekt i ankimit administrativ tatimor në Drejtorinë e Apelimit Tatimor, parashikuar në
nenin 106 të ligjit të sipërcituar”.
12. Në muajin Qershor 2011, pala paditëse ka pretenduar se i është njoftuar akti
Vlerësim Njoftimi Për Detyrimet Tatimore nr.10556 prot, datë 09.06.2011, nëpërmjet të cilës,
pala e paditur DRT Korçë e ka gjobitur në masën prej 10.000 lekë gjobë për mosdeklarim në
afat të TVSH-së për muajin Janar 2011.
13. Pala paditëse, ka pretenduar se ka ushtruar të drejtën e ankimit pranë Drejtorisë së
Apelimit në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve në datën 08.07.2011, kundër njoftim
vlerësimit të mësipërm, duke pretenduar heqjen nga regjimi i deklarimit të TVSH-së si dhe
gjobës së vendosur për mosdeklarimin e saj, pasi nuk ishte një subjekt i cili kishte detyrim
deklarimin e TVSH-së.
525
14. Pasi ka marrë në shqyrtim edhe këtë kërkesë ankimore, Drejtoria e Apelimit
Tatimor me vendimin e saj nr.13990/1 prot, datë 06.09.2011, ka vendosur: “1. Lënien në fuqi
të aktit objekt ankimi, Njoftim Vlerësimi Për Detyrimet Tatimore, nr.10556 prot., datë
09.06.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë në lidhje me penalitetin e vendosur për
dorëzim të vonuar të formularit të deklarimit dhe pagesës së TVSH-së për periudhën tatimore
2011/01 vendosur për kundravajtjen administrative të konstatuar “mosdeklarim në afat”. 2.
Refuzimin e ankimit në lidhje me heqjen e subjektit nga rregjimi i TVSH-së, për arsye se e
konsideron ankimin të paparanueshëm për faktin se nuk është objekt i ankimit administrativ
tatimor në Drejtorinë e Apelimit Tatimor, parashikuar në nenin 106 të ligjit të sipërcituar”.
15. Paditësja duke mos qenë dakort me të gjitha aktet e cituara më sipër, në seancat
gjyqësore të datës 07.09.2011 dhe atë të datës 22.09.2011 ka kërkuar shtimin e objektit të
padisë për kundërshtimin e akt Njoftimit të Vlerësimit Tatimor me nr.4683 prot, datë
10.03.2011 si dhe atij me nr.10556 prot, datë 09.06.2011 pasi ka marrë përgjigje nga
Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë. Të dyja këto kërkesa i janë pranuar nga gjykata.
16. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2011-3905 (2165), datë
-Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë me paditëse: Zhenevieva Deti, e paditur
Drejtoria Rajonale e Tatimeve Korçë, me objekt: Shfuqizim i aktit për futjen e regjimit të
TVSH me nr.20670, datë 03.09.2010 të veprimtarisë së profesionit të lirë. Anullimin e
njoftimit të vlerësimit për detyrimin tatimor me nr.321, datë 10.01.2011 për vleren 40.000
lekë. Anullimin e njoftimit të vlerësimit për detyrimin tatimor me nr.4683 e datës 10.03.2011
për vlerën 10.000 lekë. Anullimin e njoftimit të vlerësimit për detyrimin tatimor me nr.10556,
datë 09.06.2011 për vlerën 10.000 lekë. Baza ligjore: Neni 324 e vijues të K.Pr.Civile dhe
neni 115 e 116 e 117 të K.Pr.Administrative, si dhe Ligji nr.9920, datë 19.05.2008 si dhe
VKM nr.1058, datë 21.10.2009 me ndryshimet e mëpasshme.
-Rrëzimin e kërkesës për shfuqizimin e aktit administrativ për kalimin në TVSH, të
datës 03.09.2010 të anës së paditur.
-Anullimin e njoftimeve të vlerësimit për detyrim tatimor me nr.321, të datës
10.01.2011 për vlerën 40.000 lekë, nr.468, datë 10.03.2011 për vlerën 10.000 lekë dhe
nr.10556, datë 09.06.2011 për vlerën 10.000 lekë të palës së paditur.
16/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Gjykata pasi dëgjoi pretendimet e palëve dhe
analizoi provat e paraqitura prej tyre në seancë gjyqësore, çmon se kërkesë padia duhet
pranuar pjesërisht. Përsa i përket kërkesës së paditësit për shfuqizimin e aktit administrativ
për kalim me regjim TVSH të palës së paditur me nr.20670, datë 03.09.2010 duhet të
rrëzohet. Pretendimi i përfaqësuesit të paditëses se shkresa e sipërpërmendur për kalimin e
paditëses me regjim TVSH-je është akt administrativ dhe si i tillë mund të kundërshtohet në
rrugë gjyqësore, nuk duhet marrë në konsideratë nga gjykata, pasi nuk ndodhemi përpara
një akti të mirëfilltë administrativ. ....Duke marrë për bazë kriteret e këtij neni, gjykata çmon
se shkresa nr.2067, datë 03.09.2010 nuk përmban elementët e duhur të një akti administrativ,
pasi nuk krijon të drejta dhe detyrime, si dhe nuk krijon pasoja juridike të drejtpërdrejta për
palën të cilës i drejtohet. Ne rastin konkret, kjo shkresë është thjesht një akt njoftimi ku
paditësja vihet në dijeni për detyrimet që rrjedhin prej V.K.M nr.1058, datë 21.10.2009 si
subjekt që duhet trajtuar me TVSH. Pra në këto kushte, paditësja nuk ka zgjedhur mjetin e
duhur ligjor për të mbrojtur interesat e saj dhe për këtë arsye, kjo kërkesë duhet rrëzuar.
Përsa i përket pjesës tjetër të objektit të padisë për anullimin e njoftimimeve të vlerësimit të
detyrimit tatimor me nr.321, datë 10.01.2011, nr.4683, datë 10.03.2011 dhe nr.10556, datë
09.06.2011 konkretisht për gjobat respektive në masën 40.000 lekë, 10.000 lekë dhe 10.000
lekë për mosdeklarim të TVSH, për muajt, gusht 2010 - janar 2011, kjo kërkesë duhet
pranuar. .... Për të analizuar në thelb nëse aktet e mësipërme janë nxjerrë konform
legjislacionit të përcaktuar për këtë rast, gjykata vlerëson se duhet analizuar fakti nëse
526
aktiviteti i paditëses duhet të trajtohej me regjimin e TVSH-së në bazë të V.K.M. nr.1058,
datë 21.10.2009 dhe se veprimi i D.R.T. Korçë për trajtimin në këtë regjim, është i drejtë dhe
ligjor. Duke iu referuar kritereve të këtij vendimi, rezulton se: “kufiri minimal i regjistrimit
për tatimin mbi vlerën e shtuar (TVSh) të jetë 2 000 000 lekë për vit kalendarik (ku përfshihet
dhe profesioni dentist)”. Nga provat e administruara gjatë gjykimit, rezultoi se xhiroja e
realizuar nga paditësja për vitin 2009 dhe 2010, në bazë të librit të xhiros dhe dëftesave
tatimore kanë qenë përkatësisht 1.163.850 lekë dhe 915.600 lekë. Edhe trajtimi i biznesit të
paditëses në bazë të vërtetimit të lëshuar nga Zyra e Tatim Taksave Bashkia Pogradec për
vitin 2010, ka qenë 2.000.000 lekë. Nga sa u parashtrua më sipër, rezulton se trajtimi me
regjimin e TVSH-së për aktivitetin e paditëses Zhenevieva Deti me nr.Nipti K33713655J,
është bërë në kundërshtim me kriteret e VKM nr.1058, datë 21.10.2009, i cili përcakton
subjekte të cilat trajtoheshin me këtë regjim, duke përcaktuar kufirin minimal të regjistrimit
për tatimin mbi vlerën e shtuar. Xhiroja e realizuar nga paditësja në asnjë moment nuk ka
kapërcyer kufirin minimal të parashikuar nga ky akt nënligjor.... Dokumentat shkresore të
sipërpërmendura, të cilat u administruan në seancë gjyqësore, përbëjnë prova të plota të
deklarimeve që përmbajnë dhe nuk përputhen me konstatimin e aktit datë 14.07.2010 të DRT
Korçë. Gjithashtu, në këtë akt konstatimi nuk shprehet qartë se ku janë bazuar inspektorët e
DRT Korçë në nxjerrjen e xhiros për periudhën Janar – Korrik 2010 të biznesit të paditëses.
Në këto kushte gjykata vlerëson se aktet e njoftimeve të vlerësimit për detyrim tatimor me
nr.321 të datës 10.01.2011 për vlerën e gjobës 40.000 lekë e nr.4683, datë 10.03.2011 për
vlerën e gjobës 10.000 lekë dhe nr.10556, datë 09.06.2011 për vlerën e gjobës 10.000 lekë të
anës së paditur duhet të deklarohen të pavlefshme pasi janë nxjerrë në kundërshtim me
kriteret ligjore e konkretisht VKM nr.1058, datë 21.10.2009 dhe si të tilla, duhet vendosur
anullimi i tyre”.
Korçë.
17/1. Kjo gjykatë ka përdorur të njëjtin arsyetim, si Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Korçë.
18. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur, Drejtoria Rajonale
Tatimore Korçë, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.95, datë 16.02.2012 të Gjykatës së
Apelit Korçë dhe vendimit nr.41-2011-3905 (2165), datë 03.10.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala
e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në
nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat, i bëjnë të cënueshëm vendimet e
gjykatave më të ulëta.
20. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar
hetimit dhe debatit gjyqësor në gjykatat më të ulëta, objektit dhe shkakut ligjor të padisë,
pretendimeve të parashtruara në këto akte, si dhe në analizë të vendimeve të gjykatave,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë dhe
Gjykata e Apelit Korçë, kanë interpretuar dhe zbatuar gabim ligjin material, që shërben për
zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi dhe për këtë arsye, çmon se, këto vendime duhet të
ndryshohen, duke u rrëzuar kërkesë padia e paditëses.
527
21. Rezulton se, kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim, është: “1) Shfuqizim i aktit
për futjen e regjimit të TVSH me nr.20670, datë 03.09.2010 të veprimtarisë së profesionit të
lirë; 2) Anullimin e njoftimit të vlerësimit për detyrimin tatimor me nr.321, datë 10.01.2011
për vlerën 40.000 lekë; 3) Anullimin e njoftimit të vlerësimit për detyrimin tatimor me
nr.4683, datë 10.03.2011 për vlerën 10.000 lekë; 4) Anullimin e njoftimit të vlerësimit për
detyrimin tatimor me nr.10556, datë 09.06.2011 për vlerën 10.000 lekë”. Këtë kërkim, pala
paditëse, e ka bazuar në nenet 115, 116 e 117 të K.Pr.Administrative, në Ligjin nr.9920, datë
19.05.2008 “Për procedurat tatimore të Republikën e SHqipërisë”, si dhe në VKM nr.1058,
datë 21.10.2009, me ndryshimet e mëpasshme.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të kërkimeve të paditësit dhe
shkakut ligjor ku ai mbështet këto pretendime, vlerëson se, në rastin objekt gjykimi, jemi
përpara një konflikti për kundërshtimin e akteve administrative të administratës tatimore,
konflikt ky, i cili zgjidhet në referim të ligjeve që rregullojnë këtë lloj veprimtarie.
23. Rezulton se, të dyja gjykatat më të ulëta kanë pranuar kërkimin e palës paditëse
për anullimin e aktit “Për futjen e regjimit të TVSH me nr.20670 prot, datë 03.09.2010 të
veprimtarisë së profesionit të lirë”, me arsyetimin se: “...shkresa nr.2067, datë 03.09.2010
nuk përmban elementët e duhur të një akti administrativ, pasi nuk krijon të drejta dhe
detyrime, si dhe nuk krijon pasoja juridike të drejtpërdrejta për palën të cilës i drejtohet. Në
rastin konkret, kjo shkresë është thjesht një akt njoftimi ku paditësja vihet në dijeni për
detyrimet që rrjedhin prej V.K.M nr.1058, datë 21.10.2009 si subjekt që duhet trajtuar me
TVSH...”. Ndërsa përsa i përket kërkimeve të tjera të padisë, të cilat në thelb kanë derivuar si
rezultat i këtij akti objekt kërkimi në padi, gjykatat më të ulëta i kanë anulluar ato, duke
vlerësuar se njoftim vlerësimet tatimore të nxjerra nga pala e paditur, janë kryer në
kundërshtim me kriteret ligjore të VKM nr.1058, datë 21.10.2009 “Për përcaktimin minimal
të regjistrimit për tatimin mbi vlerën e shtuar (TVSH)”, i ndryshuar.
24. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, të dyja gjykatat më të ulëta,
në marrjen e vendimeve të mësipërme, në kundërshtim me nenin 16 të K.Pr.Civile, nuk kanë
kuptuar dhe nuk kanë përcaktuar drejtë, natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes, shkakun ligjor
të kërkimeve të paditësit, dhe për rrjedhojë, kanë marrë një vendim të pabazuar në ligj.
25. Referuar të dhënave që pasqyrojnë aktet e administruara në dosje, rezulton se,
bazuar në ndryshimet që u bënë në VKM nr.1058, datë 21.10.2009 “Për përcaktimin
minimal të regjistrimit për tatimin mbi vlerën e shtuar (TVSH)”, i ndryshuar me VKM
nr.149, datë 03.03.2010, Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë ka njoftuar palën paditëse me
shkresën nr.20670 prot, datë 03.09.2010 se si subjekt tatimor kalon me rregjim TVSH-je. Ky
akt i nxjerrë nga Drejtoria Rajonale Tatimore, në kundërshtim me sa kanë arsyetuar dy
gjykatat më të ulëta, përbën një akt administrativ, i cili jep efekte në detyrimin tatimor të
paditësit ndaj të cilit mund të ushtrohet ankim administrativ pranë Drejtorisë së Apelimit
Tatimor, sipas kushteve dhe përcaktimeve të parashikuara në nenin 106 të Ligjit nr.9920, datë
19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, të titulluar
“Objekti i ankimit administrativ tatimor”, në të cilin shprehimisht thuhet se: “1. Tatimpaguesi
mund të ankimojë kundër çdo njoftim vlerësimi, çdo vendimi që ndikon në detyrimin e tij
tatimor, çdo kërkese për rimbursim ose lehtësim tatimor, ose çdo akti ekzekutiv të posaçëm
tatimor, në lidhje me tatimpaguesin. 2. Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e parashikuar
në zbatim të këtij ligji, me udhëzim të Ministrit të Financave. 3. Tatimpaguesi e dorëzon
ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30 ditëve kalendarike nga data kur vlerësimi
ose vendimi i administratës tatimore është marrë ose vlerësohet të jetë marrë nga
tatimpaguesi. 4. Drejtoria e apelimit i dërgon një kopje të ankimit administratës tatimore, që
ka nxjerrë vlerësimin tatimor ose vendimin, objekt të ankimit tatimor”.
26. Në lidhje me përcaktimin e akteve të cilat mund të përbëjnë objekt të ankimit
administrativ tatimor, si dhe definicionit se çfarë përbëjnë akte administrative të lëshuara nga
528
organet tatimore, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i referohet parashikimeve të
Udhëzimit të Ministrit të Financave, nr.24, datë 02.09.2008, “Për procedurat tatimore në
Republikëne shqipërisë”, pika 106.1.1 të tij, në të cilin parashikohet se: “Sipas nenit 106 të
Ligjit te Procedurave Tatimore, tatimpaguesi mund të ankimojë kundër: a) çdo akti
administrativ te administratës tatimore, b) i cili ka të bëjë me tatimpaguesin, dhe c) ndikon
në detyrimin e tij tatimor”. Po kështu, në pikën 106.1.2 të po këtij udhëzimi, parashikohet se:
“Për qëllime të këtij neni, akt administrativ konsiderohen të gjitha aktet (jo vetëm ato me
shkrim) te nxjerra nga organet e administratës tatimore që shkaktojnë efekte ligjore për çdo
tatimpagues individualisht. Shembuj të vendimeve administrative që mund të ankimohen
lidhur me tatimpaguesin dhe detyrimin e tij tatimor përfshijnë: ….b) çdo akt tjetër
administrativ që ndikon detyrimin tatimor të tatimpaguesit përfshirë kërkesën për kompensim
(kur, për një tatim ose disa lloje tatimesh, tatimpaguesi ka një detyrim por gjithashtu gëzon
edhe të drejtën e kreditimit ose rimbursimit…”. Në analizë të këtyre dispozitave, ҫdo subjekt
i cili nëpërmjet akteve të lëshuara nga organet tatimore, ndikohet në detyrimet e tij tatimore
ose ngarkohet me një të tillë, ka të drejtë që ti kundërshtojë ato nëpërmjet ankimit në
Drejtorinë e Apelimit Tatimor në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve, pavarësisht formës
së zgjedhur për shprehjen e këtij vullneti, pra me shkrim sikundër jemi në rastin konkret, ose
në mënyrë verbale.
27. Nëpërmjet shkresës (aktit) nr.20670 prot, datë 03.09.2010 të Drejtorisë Rajonale
Tatimore Korçë, pala e paditur ka njoftuar palën paditëse se, në cilësinë e subjektit tatimor ky
subjekt do të kalonte nga regjimi pa TVSH në regjimin me TVSH, bazuar në ndryshimet e
kryera në VKM nr.1058, datë 21.10.2009 “Për përcaktimin minimal të regjistrimit për
tatimin mbi vlerën e shtuar (TVSH)”, i ndryshuar me VKM nr.149, datë 03.03.2010. Në këto
kushte, kjo shkresë shpreh vullnet të qartë të organit tatimor, duke ngarkuar palën paditëse në
cilësinë e subjektit tatimor me detyrime të reja tatimore dhe për këtë arsye, shkresa objekt
shqyrtimi përbën një akt administrativ të nxjerrë nga organi tatimor, duke plotësuar të gjitha
ekstremitet që kërkon një akt i tillë. Ishte detyrimi i palës paditëse që, në kushtet kur nuk
ishte dakord me atë që parashikohej në këtë akt, të paraqiste një kërkesë ankimore pranë
Drejtorisë së Apelimit Tatimor brenda afatit 30 ditor, të parashikuar nga neni 106, pika 3 e
Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i
ndryshuar.
28. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka ezauruar brenda afateve ligjore të përcaktuara,
rrugën administrative për kundërshtimin e aktit administrativ tatimor brenda juridiksionit
administrativ, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, kërkimet e palës paditëse
të ngritura në këtë proces gjyqësor janë të pabazuara në ligj. Kjo për arsye se, shkresa me
nr.20670 prot, datë 03.09.2010 nxjerrë nga ana e paditur, duke mbetur e paankimuar nga pala
paditëse, prodhon efektet e saj sipas ligjit dhe kundërshtimi i kësaj shkrese në gjykatë
nëpërmjet padisë objekt gjykimi, rezulton të jetë në kundërshtim me ligjin, pasi mosndjekja e
rrugës së detyrueshme të ankimit administrativ pengon gjykatën të shqyrtojë çështjen.
29. Në vijim të sa më sipër, ky kolegj cmon të theksojë se, ky është një qëndrim i
konsoliduar i Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara nr.3/2008,
ku shprehimisht thuhet: “Ndekja e rrugës administrative (të apelimit administrativ) për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti t’i drejtohet gjykatës, është e
detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike dhe veprimtarinë
administrative të fushës përkatese, parashikon shprehimisht se ndaj aktit administrativ mund
të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet konkrete administrative
tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi administrativ. Përveç
detyrueshmërisë së parashikimit të ndjekjes së rrugës administrative të ankimit, të organit ku
ai drejtohet dhe që ka kompetencën për shqyrtimin e saj, eventualisht, sipas natyrës së
marrëdhënieve juridike dhe asaj të mosmarrëveshjes, ligji i posaçëm mund të parashikojë
529
ose jo edhe modalitete konkrete mbi afatet, kushtet e procedurat që duhen respektuar për të
bërë të pranueshëm për shqyrtim nëthemel ankimin administrativ, për procedurat e
shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi administrative, etj. Nëse rregulla të tilla
eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet, kushtet e procedurat e parashikuara
nga Kodi i Procedurave Administrative. Kjo mënyrë e shprehjes së vullnetit të ligjvënësit,
nga njëra anë autorizon dhe legjitimon organin administrativ të pranojë, marrë në shqyrtim
dhe vendosë lidhur me ankimin administrativ, nga ana tjetër, jo vetëm i detyron të ndjekin
rrugën administrative për efekt të respektimit të uniformitetit të veprimtarisë administrative
dhe sigurisë juridike, por, mbi të gjitha, dhe i garanton individëve dhe subjekteve të tjerë një
proces të rregullt ligjor dhe një mjet efektiv juridik, pasi pretendimi i tyre për cënimin e një
të drejte a interesi kushtetues dhe ligjor detyrimisht do të merret në shqyrtim dhe do të
zgjidhet nga organi administrativ. Në çdo rast, pavarësisht nëse parashikohet apo jo
shprehimisht në ligjin e posaçëm, pas dhënies së vendimit nga organi apo organet
administrative të ngarkuar nga ligji, pala që kishte ushtruar ankimin administrativ ka të
drejtën t’i drejtohet rrugës gjyqësore për zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative. Nëse
ligji i posaçëm nuk e parashikon shprehimisht, zbatohen afatet dhe procedurat e
parashikuara për këtë qëllim nga Kodi i Procedurës Civile dhe Kodi i Procedurave
Administrative”.
30. Për këtë arsye, pala paditëse, përpara se t’i drejtohej rrugës gjyqësore për
kundërshtimin e aktit të nxjerrë nga administrata tatimore, duhej të kishte ezauruar brenda 30
ditëve nga njoftimi i tij, ankimin administrativ pranë Drejtorisë së Apelimit Tatimore dhe
pastaj t’i drejtohej rrugës gjyqësore. Në kushtet kur, paditësi për faj të tij nuk ka ushtruar të
drejtën e rekursit administrativ brenda afatit 30 ditor të parashikuar në nenin 106, pika 3 të
Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërsië”, i
ndryshuar në Drejtorinë e Apelimit Tatimor, nuk mund të kërkojë shqyrtimin e saj në rrugë
gjyqësore. Ky Kolegj, çmon të theksojë se, kontrolli gjyqësor vjen gjithmonë pas kontrollit
administrativ dhe në respektim të afateve ligjore të përcaktuara për kundërshtimin e tyre.
31. Në kushtet kur akti administrativ, shkresa me nr.20670 prot, datë 03.09.2010 e
Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë nuk është kundërshtuar rregullisht sipas parashikimeve të
Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërsië”, i
ndryshuar dhe pala paditëse është regjistruar si subjekt tatimor me TVSH, kjo e fundit duhet
të përmbushte të gjitha detyrimet që buronin nga Ligji nr.7928, datë 27.04.1995 “Për tatimin
mbi vlerën e shtuar”, i ndryshuar. Në nenin 37 të këtij ligji, të titulluar “Deklaratat për
periudhat tatimore”, parashikohet se: “1. Çdo person i tatueshëm detyrohet: a) të bëjë një
deklaratë në bazë të nenit 32 të këtij ligji për çdo periudhë tatimore jo më vonë se 14 ditë pas
përfundimit të periudhës tatimore me të cilën ajo lidhet: b) të paguajë TVSH për atë
periudhë, në ose para datës së detyrueshme të deklaratës. 2. Deklarata e bërë sipas pikës 1
bëhet në atë formë dhe përmban atë informacion siç përcaktohet nga ministri i Financave”.
Pra, në kushtet kur pala paditëse nuk ka kryer deklarimet në përputhje me parashikimet e këtij
neni, në kohën kur ka figuruar të ketë qenë i regjistruar si subjekt tatimor me TVSH, ka
konsumuar kundravajtje administrative bazuar në nenin 57 të ligjit nr.7928, datë 27.04.1995
“Për tatimin mbi vlerën e shtuar”, i ndryshuar, të titulluar “Kundërvajtjet administrative dhe
sanksionet”, në të cilin parashikohet se: “Shkeljet e dispozitave për tatimin mbi vlerën e
shtuar, që përbëjnë kundërvajtje administrative dhe dënimet përkatëse përcaktohen në ligjin
nr.9920, datë 19.5.2008 "Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë".
32. Për sa më sipër, me të drejtë Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë, pasi ka kryer
vlerësimin e deklaratave tatimore të kryera nga ana e subjektit tatimor Zhenevieva Deti, e cila
ushtron profesionin e dentistit, pasi ka konstatuar se, ky subjekt nuk ka kryer deklarimet e
nevojshme sipas përcaktimeve të nenit 65 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërsië”, i ndryshuar, i titulluar “Dorëzimi i deklaratës
530
tatimore”, në të cilin parashikohet se: “1. Tatimpaguesi dorëzon deklaratën tatimore
nëpërmjet: a) postës, sipas dispozitave të këtij ligji; b) mënyrës elektronike; c) bankës
apo një institucioni tjetër financiar. 2. Ministri i Financave, me udhëzim, miraton procedurën
e dorëzimit të deklaratës tatimore. 3. Në rastet kur afati i fundit për dorëzimin e deklaratës
bie në ditë pushimi, atëherë si ditë e fundit e afatit llogaritet dita e parë e punës, pas ditës së
pushimit. 4. Tatimpaguesi dhe, nëse ka, përfaqësuesi i tij nënshkruajnë deklaratën
tatimore, shënojnë numrat e tyre të identifikimit tatimor dhe konfirmojnë, në përgjegjësinë e
tyre, se deklarata është e plotë dhe e saktë. 5. Deklarata tatimore vlerësohet e dorëzuar, nëse
plotësohen kërkesat e këtij ligji, të legjislacionit tatimor dhe të akteve nënligjore, të dala në
zbatim të tyre. 6. Këshilli i Ministrave përcakton afatet kohore për dorëzimin e deklaratave
tatimore e të dokumenteve të tjera tatimore, vetëm nëpërmjet formës elektronike 7. Detyrimi
për të deklaruar ndërpritet në çastin e aplikimit në QKR për çregjistrim (në rastin e
personave fizikë) ose deri në çastin e aplikimit për fillimin e procedurave të likuidimit në
QKR ose në gjykatë (në rastin e personave juridikë)”, e ka gjobitur atë sipas parashikimeve të
nenit 113 të po këtij ligji, të titulluar “Mosdeklarimi në afat”, në të cilin parashikohet se:
“Tatimpaguesi, i cili nuk lëshon deklaratën tatimore në afat dënohet me gjobë me 10 000 lekë
për çdo deklaratë tatimore të padorëzuar”, me të drejtë është dënuar administrativisht nga
organet tatimore me gjobë në masën sa parashikon ligji.
33. Referuar të dhënave që pasqyrojnë aktet e administruara në dosje, si dhe
pretendimeve të palëve në proces, konstatohet qartësisht se, aktet që pala paditëse
kundërshton në këtë proces gjyqësor janë: i) njoftim vlerësimet për detyrimin tatimor me
nr.321, datë 10.01.2011 për vlerën 40.000 lekë, ii) ai me nr.4683, datë 10.03.2011 për vlerën
10.000 lekë; iii) si dhe ai me nr.10556, datë 09.06.2011 për vlerën 10.000 lekë. Rezulton e
provuar se, të gjitha këto akte (njoftim vlerësime tatimore) janë nxjerrë nga ana e paditur në
vijim dhe në zbatim të shkresës nr.20670 prot, datë 03.09.2010, analizuar më lart në këtë
vendim, akt i cili është në fuqi dhe prodhon efektet e tij.
34. Përsa kohë pala paditëse me cilësinë e subjektit tatimor me regjim TVSH-je, nuk
ka respektuar detyrimet ligjore të parashikuara nga Ligji nr.7928, datë 27.04.1995 “Për
tatimin mbi vlerën e shtuar”, i ndryshuar, me të drejtë dhe në përputhje me të gjitha kriteret
ligjore të cituara dhe të analizuara në sipër, është gjobitur nga ana e organeve tatimore për
moskryerje të deklarimeve të nevojshme brenda afateve ligjore të përcaktuara. Për këtë arsye,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, të gjitha njoftim vlerësimet tatimore të
nxjerra nga ana e Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë, janë në përputhje me ligjin dhe si të
tilla ato duhet të lihen në fuqi.
35. Në përfundim të analizës së mësipërme, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, vendimi nr.41-2011-3905 (2165), datë 03.10.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë, i cili është lënë në fuqi me vendimin nr.95, datë 16.02.2012 të Gjykatës së
Apelit Korçë, ashtu dhe ky i fundit janë marrë në interpretim të gabuar të ligjit material, dhe
për këtë arsye këto vendime duhet të ndryshohen, duke rrëzuar plotësisht kërkesë-padinë e
ngritur nga pala paditëse Zhenevieva Deti.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/a, të ligjit nr.49/2012
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.2165, datë 03.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë dhe vendimit nr.95, datë 16.02.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe rrëzimin e
kërkesë padisë.
531
Nr. 11243-01678-00- 2012 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2015 - 3652 i Vendimit (471)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 10.09.2015, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: RIZA DEMUSHI

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE TROPOJË
OBJEKTI :
Detyrimin e anës se paditur DRSSH Tropojë të më rillogarisë
dhe paguajë pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi si ushtarak aktiv
nga data 02.09.2008 e ne vazhdim sipas ligjit të kohës si me poshtë:
a) 50% e pagës referuese në momentin e lidhjes së të drejtës;
b) dy përqind për çdo vit vjetërsie;
Baza Ligjore : Ligji nr.8087 datë 13.031996
“Për Sigurimin shoqëror suplementar të Ushtarakëve të F. Armatosura të R.Sh,
Ministrisë së Rendit Publik dhe Shërbimit Informativ të Shtetit”.
Ligji nr.8521 datë 30.07.1999 “Për disa ndryshime në Ligjin nr.8087 datë 13.03.1996
“Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të F.Armatosura të R.Sh,
Ministrisë së Rendit Publik dhe Shërbimit Informativ të Shtetit”.
Ligji nr.9210 datë 23.03.2004 “Për Statusin e Ushtarakut të F.Armatosura në R.Sh.”
Neni 31,32, 106, 153, 154 të K.Pr.Civile
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë me vendim nr.288, datë 26.11.2010, ka

vendosur:
“1. Pranimin e kërkesë- padisë.
2. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.7, datë 24.11.2008 të
palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tropojë.
3. Detyrimin e palës së paditur të rillogarisë masën e pensionit të parakohshëm
të paditësit Riza Dimushi: a) 50% të pagës referuese mbi të cilën është derdhur
kontributi; b) për çdo vit tjetër të vjetërsisë së shërbimit mbi përcaktimin e
mësipërm masa e pensionit te shtohet me 2% të pagës referuese.
4. Detyrimin e palës së paditur ti paguaje paditesit Riza Demushi diferencat e
papaguara te pensionit te parakohshem të ushtarakut qe nga momenti i lindjes
së të drejtës për pension të parakohshëm dt 01.09.2008 deri në datën e
rillogaritjes sipas detyrimeve të pikës 3 të këtij vendimi.
5. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.
532
6. Kunder vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 15 ditëve
duke filluar ky afat, nga e nesërmja e shpalljes se vendimit.”
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.192, datë 16.04.2012 ka vendosur:

“Prishjen e vendimit nr.288, datë 26.11.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tropojë dhe pushimin e gjykimit”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar të drejtën e rekursit paditësi Riza Demushi, që

kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe ka parashtruar keto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit bie ndesh me parimin e sigurisë juridike;
- Gjykata e apelit duhej te kishte gjykuar çështjen duke iu referuar dhe legjislacionit në
fuqi dhe vendimit të Gj.Kushtetuese;

dhe verifikoi legjitimitetin e palës rekursuese, Riza Demushi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësi Riza Demushi
ka qenë ushtarak aktiv nga data 01.06.1981 deri në datën 01.09.2008, kur ka dalë në rezervë.
Me daljen në rezerve paditësi është trajtuar me pagesë kalimtare nga data 01.09.2006 deri ne
01.09.2008 sipas kerkesave te Ligjit nr.8087 datë 13.03.1996 “Për Sigurimin Shoqëror
Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë” neni 10 i
tij.
2. Pas mbarimit të periudhës se pageses kalimtare, me datë 01.09.2008, paditësit i
është lidhur pension i parakohshëm sipas Ligjit nr.8087 datë 13.03.1996 neni 11 i tij, siç
rezulton nga libreza e pensionit e administruar në dosje. Ky pension është llogaritur, mbi
bazën e pagës referuese per nje masë pensioni mujor prej 19.034 lekë me vendimin nr.7, datë
24.11.2008 të palës së paditur.
3. Paditësi pretendon se pala e paditur nuk e ka llogaritur konform ligjit masën e
pensionit të parakohshëm, duke pretenduar, se atij i takon të marrë si pension të parakohshëm
50% te pagës referuese mbi te cilen eshte derdhur kontribut per 15 vjet vjetersi si ushtarak
aktiv per burrat. Gjithashtu paditësi pretendon se duhet t’i shtohet në masën e pensionit dhe
2% për çdo vit vjetërsie në punë.
4. Duke mos qenë dakord me këtë llogaritje, paditësi i është drejtuar gjykatës me
padinë me objekt siç parashtrohet më sipër.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë me vendim nr.288, datë 26.11.2010, ka
vendosur:
“1. Pranimin e kërkesë- padisë.
2. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.7, datë 24.11.2008 të palës së
paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tropojë.
3. Detyrimin e palës së paditur të rillogarisë masën e pensionit të parakohshëm të
paditësit Riza Dimushi: a) 50% të pagës referuese mbi të cilën është derdhur
kontributi; b) për çdo vit tjetër të vjetërsisë së shërbimit mbi përcaktimin e mësipërm
masa e pensionit te shtohet me 2% të pagës referuese.
4. Detyrimin e palës së paditur ti paguaje paditesit Riza Demushi diferencat e
papaguara te pensionit te parakoheshem te ushtarakut qe nga momenti i lindjes së të
drejtës për pension të parakohshëm dt 01.09.2008 deri ne datën e rillogaritjes sipas
detyrimeve të pikës 3 të këtij vendimi.
533
5. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.
6. Kunder vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 15 ditëve duke
filluar ky afat, nga e nesërmja e shpalljes se vendimit.”
5/1. Kjo gjykate ka arsyetuar se: ... Sipas Ligjit nr.8521, datë 30.7.1999 “Për disa
shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8087, date 13. 3. 1996 " Për sigurimin shoqëror
suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura ... në nenin 6 përcaktohet
se :...Ushtaraket e shërbimit aktiv te përhershëm, që kanë dalë në rezervë e në lirim pas datës
3. 7. 1991 deri në plotësimin e kushteve për pension pleqërie, sipas ligjit nr.7703, datë 11. 5.
1993 ... përfitojnë pension te parakohshëm për vjetërsi shërbimi, kur plotësojnë vjetërsinë e
shërbimit si ushtarak ne masën 12 vjet për gratë dhe 15 vjet për burrat dhe te kenë mbushur
moshën: gratë 42 vjeç dhe burrat 47 vjeç. Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi do të jetë:
a) 50 për qind të pagës referuese mbi të cilën është derdhur kontributi.
b) b) Për çdo vit tjetër te vjetërsisë se shërbimit mbi përcaktimin e mësipërm, masa e
pensionit shtohet me 2 për qind të pagës referuese, por jo më shumë se masa e
pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi.... Në ligjin nr.9210 datë
23.03.2004 “Për statusin e ushtarakut të forcave të armatosura të Republikës së
Shqipërisë” në nenin 49 të tij është shfuqizuar : ” ..shprehja "por jo më shumë se
masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi" në shkronjën "b" të
nenit 11 të ligjit nr.8087, datë 13.3.1996 "Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura ... si dhe te gjitha aktet ligjore dhe
nënligjore, që janë në kundërshtim me kërkesat e këtij ligji, shfuqizohen". Me këtë
ndryshim të ligjit ,si dhe të heqjes së shprehjes “jo më shumë se masa e pensionit
maksimal të pleqërisë në shkallë vendi",gjykata çmon se masa e pensionit për
kategorinë e ushtarakëve do të përbëhet nga 50% e pagës referuese duke i shtuar
2% çdo vit mbi 15 vjet punë ( të përcaktuar në nenin 6 të Ligjit nr.8521, datë
30.7.1999). duke u rritur më pas çdo vit me 2% pa u lidhur kjo rritje vjetore me
ndonjë kufi apo tavan që nuk duhet kaluar Në rastin konkret për paditësin shtesa
do të jetë 6% (për afersisht 3 vjet ). Vendimi i palës së paditur është në
kundërshtim me ligjin dhe si i tille eshte akt absolutisht i pavflefshem...
6. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.192, datë 16.04.2012 ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.288, datë 26.11.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë
dhe pushimin e gjykimit”.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se ne kushtet kur ka nje legjislacionin te ri, ligji
nr.10142/2009 që rregullon të drejtat e paditësit dhe të gjithë pensionet qe duhen rillogaritur
mungon juridiksioni gjyqësor për shqyrtimin e cështjes dhe duhet vendos pushimi i gjykimit...
7. Kundër këtij vendimi ka ushtruar të drejtën e rekursit paditësi Riza Demushi, që
kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër, për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
8. Kolegji Administrativ i Gjykates së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala
paditëse përmban shkaqe ligjore nga ato te parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Shkodër.
9. Rezulton qe Gjykata e Apelit Shkodër ka prishur vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër dhe ka pushuar gjykimin e çështjes me arsyetimin se “çështja nuk i përket
juridiksionit gjyqësor, në kushtet kur ka një legjislacion të ri që ngarkon organet
administrative të sigurimeve shoqërore për zgjidhjen e kërkesave të subjekteve që përfitojnë
pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi.”
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi i mësipërm i
Gjykatës së Apelit Tiranë për rrjedhoje dhe vendimi i marrë prej saj vijnë në kundërshtim me
534
ligjën proceduriale dhe konkretisht me nenin 468 të K.Pr.Civile, në të cilin parashikohen
rastet se kur vendoset pushimi i gjykimit të çështjes. Referuar kësaj dispozite procedurale,
Gjykata e Apelit vendos pushimin e gjykimit ne rastin kur a) gjykata konstaton se çështja nuk
hyn në juridiksionin gjyqësor; b) padia nuk mund të ngrihej; c) gjykimi nuk mund të
vazhdojë. Ky Kolegj çmon se në çështjen objekt shqyrtimi nuk jemi përpara rastit ku mungon
juridiksioni gjyqësor për zgjidhjen e çështjes apo kur gjykimi nuk mund të vazhdojë, siç
arsyeton gjykata e Apelit Shkodër.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, fillimisht çmon të theksojë se është e
vërtetë se çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të rëndësishme proceduriale,
mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejte e se cilës sjell automatikisht prishjen e vendimit. Kjo
eshte dhe arsyeja se perse ne nenin 9 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, parashikohet
shprehimisht se: “Gjykata ne çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, kur
konstaton se çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor merr vendim për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor dhe dërgimin e çështjes organit kompetent”. Në analize
të dispozitës se mësipërme konstatohet se çdo lloj gjykate dhe në çdo shkalle gjykimi ka të
drejtë të marrë në shqyrtim, të analizoje dhe të vendose në lidhje me juridiksionin e çështjes
objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur
drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt ligjor të
sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ. Nisur nga rëndësia e madhe që ka përcaktimi i drejtë i
juridiksionit, në Ligjin 49/2012 është përcaktuar qartë raporti dhe marrëdhënia midis dy
juridiksioneve, atij administrativ dhe atij gjyqesor “Gjykatat nuk mund te shqyrtojnë një
çështje që ligji e ka lënë në juridiksionin administrativ “. Në kuptim të sa më sipër,
juridiksioni administrativ pengon gjykaten në shqyrtimin e themelit të çështjes dhe “kontrolli
gjyqësor vjen pasi është konsumuar rekursi administrativ”. Por ky Kolegj, duke iu referuar
akteve të dosjes gjyqësore që janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulta si dhe shkakut
ligjor të kerkimeve të paditesit vlerëson se mosmarrëveshja e shtruar për gjykim bën pjesë në
juridiksionin gjyqësor.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen objekt gjykimi,
Gjykata e Apelit Shkodër në kundërshtim me nenin 16 të K.Pr.Civile, nuk ka kuptuar dhe nuk
ka përcaktuar drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes, shkakun ligjor të kërkimeve të
paditësit, dhe për rrjedhoje ka marrë një vendim te pabazuar ne ligj.
13. Ky Kolegj çmon të theksojë se neni 42 (2) i Kushtetutës jep në vija të
përgjithshme te drejtën qe kane subjektet për t’ju drejtuar gjykatës për rivendosjen e të
drejtave të tyre të pretenduara të shkelura. Sipas kësaj dispozite, padia mund të ngrihet në
gjykatë për mbrojtjen e të i) drejtave, ii) lirive dhe iii) interesave kushtetuese e ligjore.
Detajimi i këtij parashikimi kushtetues gjendet në dispozitat përkatëse të së drejtës materiale
dhe procedurale, por megjithatë nëse nuk ka dispozita të tilla, çdo person ka të drejtën t’i
drejtohet gjykatës për mbrojtjen e të drejtave apo interesave që pretendon se i garantohen nga
Kushtetuta, aktet ndërkombëtare të detyrueshme për Republikën e Shqipërisë, ligji apo
parimet e përgjithshme të së drejtës që zbatohen nga gjykatat shqiptare.
14. Padia është e drejta e personit që bën pretendimin për t’u dëgjuar, mbi themelin e
këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar apo jo (neni 31 (1) i
K.Pr.Civile) Pra, gjykata analizon pretendimet e paditësit, domethënë shikon nëse ka lidhje
objekti i padisë me shkakun e saj (dhe sigurisht edhe faktet e provuara gjatë gjykimit) dhe në
fund e shpall të bazuar ose jo padinë. Themeli i pretendimit formulohet nga palët dhe gjykata
ka detyrimin që të shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet (neni 6 i
K.Pr.Civile).
15. Në çështjen objekt shqyrtimi, në referim të akteve të administruara në dosjen
gjyqësore që janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulta, rezulton se paditësi në thelb
535
kërkon detyrimin e palës së paditur t’i rillogarisë pensionin e parakohshëm për vjetërsi
shërbimi si ushtarak aktiv; paditësi pretendon se pensioni që i është caktuar nga pala e paditur
nuk është në përputhje me ligjin dhe duke qënë se ka një mosmarrëveshje midis tij dhe palës
së paditur për këtë fakt, paditësi i është drejtuar gjykatës për ta zgjidhur konfliktin gjyqësisht.
Pra jemi përpara kërkimit të paditesit për detyrimin e organit administrative qe të kryeje një
veprim administrativ të te caktuar ne interes te tij..
16. Gjatë shqyrtimit të kësaj mosmarrëveshje ka ndryshuar ligji i zbatueshëm për
zgjidhjen e tij, si rrjedhojë e hyrjes në fuqi të Ligjit nr.10142 dt. 15.05.2009. Por ndryshe nga
sa arsyeton Gjykata e Apelit, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se çështja
objekt gjykimi është në juridiksionin gjyqësor dhe gjykimi i saj duhet të vazhdojë për arsyet
si vijon.
17. Së pari është tashmë praktikë e konsoliduar gjyqësore se asnjë organ nuk mund ta
marrë në shqyrtim një mosmarrëveshje kur ajo i është shtruar për zgjidhje gjykatës. Sa më
sipër, parashikohet qartë në nenin 36, të K.Pr.Civile ku shprehimisht thuhet: “Asnjë
institucion nuk ka të drejtë të pranojë për gjykim një mosmarrëveshje civile që është duke u
gjykuar nga gjykata”.
18. Së dyti, nuk rezulton që për kërkimet e tij të parashtruara dhe ne kete kerkese
padi, paditesi të ketë detyrim ligjor, sipas legjislacionit të ri, Ligji nr.10142, dt. 15.05.2009,
t’ia nënshtrojë për zgjidhje organit administrativ. Pra paditësi nuk ka detyrimin që përpara se
t’i drejtohet gjykatës, të ezaurojë ndonjë rrugë ankimimi administrativ apo të ndjekë ndonjë
procedurë administrative pranë palës së paditur.
19. Së treti , rezulton qe padia e paditesit eshte paraqitur ne gjykate para se te hynte ne
fuqi Ligji nr.10142, dt. 15.05.2009. Kerkimet e pales paditese si dhe shkaku ligjor i tyre i
referohen per zgjidhje legjislacionit të kohës kur ka lindur mosmarrëveshja. Në këto kushte
është detyrim i gjykates të shprehet për atë që kërkohet duke patur parasysh zbatimin e drejte
te ligjjit. Është parim i njohur se gjykata e njeh vetë ligjin dhe ka detyrë t’a zbatojë drejt atë;
gjykata në shqyrtimin e nje mosmarrëveshje ka për detyrë të mbajë parasysh zbatimin e drejte
te ligjit material dhe procedural si dhe efektin qe sjellin ligjet e reja qe hyne ne fuqi gjate
gjykimit te nje çeshtjeje (cilat norma duhen zbatuar dhe cilat nuk duhen zbatuar), si dhe
parimet bazë të së drejtës.
20. Është parim i gjithëpranuar se ligji material për zgjidhjen e mosmarrëveshjes është
ligji i kohës kur ka lindur mosmarrëveshja. Ndërsa ligji procedurial është i zbatueshëm
menjëherë, përveç se kur vete ligji parashikon ndryshe. Në parim është vetë ligji ai, i cili
përcakton se çfarë ndodh me hyrjen ne fuqi te tij. Ligji nr.10142, dt. 15.05.2009, qe permban
ne vetvete norma te se drejtës materiale dhe proceduriale parashikon efekte prapavepruese
për zbatimin e këtyre normave, një prej të cilave jepet dhe në nenin 29 të tij (rillogaritja e
pensioneve). Gjykata ka për detyrë që për zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të çështjes të
mbajë parasysh edhe zbatimin e Ligjit nr.10142, dt. 15.05.2009 dhe shtrirjen e efekteve të tij
nga koha e hyrjes së këtij ligji në fuqi.
22. Ne analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se ky
gjykim duhej të vazhdonte dhe ishte detyrim i Gjykatës se Apelit, ta merrte në shqyrtim
mosmarrëveshjen, objekt gjykimi dhe në përfundim të një hetimi të plotë e të gjithanshëm të
vendoste pranimin ose rrëzimin e kërkimeve të paditësit sipas objektit të padisë.
23. Në kushtet kur vendimi i Gjykates se Apelit Shkodër eshte marre ne kundërshtim
me rregullat procedurale, ky Kolegj vlerëson se ky vendim duhet të prishet dhe në zbatim të
Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të
Republikës së Shqipërisë, cështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë.
536
24. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, për zgjidhjen e drejtë dhe
përfundimtare të çështjes, duke u nisur nga fakti se legjislacioni i zbatueshëm ka pësuar
ndryshime në vite, përveç ligjit të kohës kur ka lindur mosmarrëveshja, duhet të mbajë
parasysh parashikimet e Ligjit nr.10142 dt. 15.05.2009, sa i takon rillogaritjes së pensioneve
të parakohshme dhe zbatimin e dispozitave ligjore në kohë.
mosmarrëveshje për aq sa janë të zbatueshme dhe pa cenuar interesat dhe të drejtat e palëve
në proces duhet të ketë parasysh edhe vendimet e Gjykatës Kushtetuese nr.9/2007,
nr.33/2010 dhe nr.2/2013, të cilat rregullojnë këtë veprimtari dhe ndihmojnë ne zgjidhjen e
mosmarrëveshjes objekt gjykimi në përputhje me ligjin. Në rigjykim, kjo gjykatë duhet t’u
bëje të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin të provojnë
Gjykata Administrative e Apelit duhet të lejojë të dyja palët që të paraqesin prova shkresore
me anën e të cilave ato të provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të
K.Pr.Civile dhe t’i lejojë ato që t’ia nënshtrojnë hetimit e debatit gjyqësor.
26. Kryerja e veprimeve të përmendura më sipër si dhe e të tjerave që eventualisht
mund të lindin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
V E N D O SI
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër nr.192, datë 16.04.2012 dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 10.09.2015
537
Nr.11243-03139-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2015-3589 i Vendimit (472)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.03139/2012, që u përket palëve:
PADITËS: TELEVIZIONI KABLLOR JUGU/INTEL

MEDIA SH.P.K.
PALA E PADITUR: KËSHILLI KOMBËTAR I RADIOS DHE
TELEVIZIONIT TIRANË
OBJEKTI:
Anullimi tërësisht i masës së gjobës 800.000 lekë dhe 100.000 lekë
të vendosur nga grupi i inspektorëve të KKRT
dhe miratuar me vendimin nr.57, datë 12.02.2011
dhe nr.61, datë 11.02.2011 të KKRT.
Baza Ligjore: Neni 320, 324 e vijues i K.Pr.Civile;
Ligji nr.8655, datë 31.07.2000
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2011-3475 (1730), datë

“Pranimin e padisë. Anullimin e vendimit nr.57, datë 12.02.2011 të KKRT dhe
të gjobës vendosur me aktin nr.332, datë 12.01.2011 të inspektorëve të KKRT.
Anullimin e vendimit nr.61, datë 11.02.2011 të KKRT dhe të gjobës vendosur
me aktin nr.338, datë 19.01.2011 të inspektorëve të KKRT”.

“Lënien në fuqi të vendimit nr.62-2011-3475 (1730), datë 14.11.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Këshilli

Kombëtar i Radios dhe Televizionit Tiranë, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të
gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë, për
këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë pasojë e zbatimit të gabuar të ligjit.
- Referuar ligjit specifik, nr.8410/1998, inspektoret kane te drejte te kryejnë kontrolle
edhe pa njoftuar subjektin;
- Te drejtat për proces te rregullt lidhen me procedimin e kundravajtjes administrative,
qe rezulton se janë zbatuar me përpikmeri nga pala e paditur gjate shqyrtimit te
538
ankimit te paditësit ndaj gjobave, ku atij i është respektuar e drejta për tu dëgjuar,
mbrojtur e informuar;
- Aktet e KKRT janë te bazuara ne ligj dhe janë nxjerre konform procedurës ligjore dhe
kane formën e kërkuar nga ligji;
- Është vërtetuar shkelja e konstatuar nga pala e paditur, te cilën paditësi nuk mundi ta
vërtetonte si jo ekzistente.

dhe verifikoi legjitimitetin e palës rekursuese, Këshilli Kombëtar i Radios dhe Televizionit
Tiranë, sot Autoriteti për Mediat Audiovizive (“AMA”),
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton pala paditëse Televizioni
Kabllor Jugu/ shoqëria Intel Media sh.p.k. është shoqëri tregtare që ushtron aktivitetin e
transmetimeve televizive, me seli në Fier.
2. Inspektorët e palës së paditur kanë ushtruar një kontroll për transmetimet palës
paditëse nga ku ka rezultuar se kjo palë transmeton kanale për të cilat nuk zotëron të drejtën e
transmetimit sipas kërkesave që parashikon ligji. Për këtë arsye inspektorët kanë vendosur të
gjobitin me gjobë në masën 800,000 lekë palën paditëse sipas aktit nr.332, datë 12.01.2011.
Ndërsa me aktin nr.338, datë 19.01.2011 inspektorët kanë vendosur gjobën në masën
1.000.000 Lekë pasi subjekti ritransmetonte kanale televizive pa autorizim dhe në pika të
ndryshme nga sa parashikonte licenca e saj, (transmetonte ne Ardenice, ndërkohë licenca
parashikonte transmetime ne Fier).
3. Duke mos qenë dakord me këto vendime, pala paditëse është ankuar në KKRT dhe
kjo e fundit me vendimin nr.57, datë 12.02.2011 ka vendosur lënien në fuqi të gjobës
vendosur me aktin nr.332, datë 12.01.2011 të inspektorëve, ndërsa me vendimin nr.61, datë
11.02.2011 ka vendosur lënien në fuqi të gjobës vendosur me aktin nr.338, datë 19.01.2011 të
inspektorëve
4. Për këtë arsye pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padi duke kërkuar
anullimin e akteve të mësipërme dhe gjobave të vendosura, duke pretenduar se pranë njësisë
së saj të biznesit nuk është kryer asnjë kontroll dhe programet që pretendohen nuk janë
transmetuar prej saj.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2011-3475 (1730), datë
“Pranimin e padisë. Anullimin e vendimit nr.57, datë 12.02.2011 të KKRT dhe të
gjobës vendosur me aktin nr.332, datë 12.01.2011 të inspektorëve të KKRT. Anullimin e
vendimit nr.61, datë 11.02.2011 të KKRT dhe të gjobës vendosur me aktin nr.338, datë
19.01.2011 të inspektorëve të KKRT”.
5/1. Gjykata, ka arsyetuar se: janë cënuar parimet e procesit të rregullt, pasi pala e
paditur nuk ka njoftuar paditësin për kontrollin, nuk i ka dhënë të drejtën të dëgjohet dhe nuk
ka kryer një proces informimi sipas standarteve të K.Pr.A...
“Lënien në fuqi të vendimit nr.62-2011-3475 (1730), datë 14.11.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier”.
6/1. Kjo gjykatë ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e faktit.
7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Këshilli
Kombëtar i Radios dhe Televizionit Tiranë, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier dhe rrëzimin e
padisë, për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
539
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës se Apelit
Vlorë nr.779, datë 11.07.2012, si dhe vendimi civil i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Fier 62-
2011-3475 (1730), datë 14.11.2011 janë marre ne zbatim te gabuar te ligje materiale dhe asaj
procedurale, dhe si rrjedhoje, këto dy vendime duhet te ndryshohen.
9. Ky Kolegj vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur përmban shkaqe nga
ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” te cilat i bëjnë te
cenueshme vendimet e gjykatave me te ulta.
10. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore dhe që janë marrë në shqyrtim nga
gjykatat më të ulta rezulton se kërkimet e palës paditëse në këtë gjykim janë: “Anullimi
tërësisht i masës së gjobës 800.000 lekë dhe 100.000 lekë të vendosur nga grupi i
inspektorëve të KKRT dhe miratuar me vendimin nr.57, datë 12.02.2011 dhe nr.61, datë
11.02.2011 të KKRT”. Këto kërkime pala paditëse i ka bazuar në nenet 320 e vijues dhe nenet
324 e vijues të K.Pr.Civile dhe Ligjin nr.8655, datë 31.07.2000.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në referim të objektit dhe shkakut ligjor
të kërkesëpadisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte si dhe gjatë gjykimit të zhvilluara
në gjykatat më të ulta nga pala paditëse, konstaton se çështja objekt shqyrtimi gjyqësor,
përbën një mosmarrëveshje qe ka lindur mes palëve si pasoje e lëshimit nga ana e paditur te
akteve administrative te cituara me lart ne ketë vendim.12. Ky Kolegj vlerëson të theksojë
fillimisht se në kuptim të Ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për radion dhe televizionin publik
dhe privat në Republikën e Shqipërisë”, veprimtaria e radios dhe televizionit publik dhe
privat përbën një veprimtari të lirë ushtrimi i së cilës i nënshtrohet kushteve rregullatore që
vendosen nga ligji dhe aktet nënligjore. Mosrespektimi i këtyre kushteve sjell si pasojë dhe
dënimet administrative sipas parashikimeve ligjore. Për të monitoruar dhe mbikëqyrur
respektimin e këtyre kushteve dhe për të garantuar zbatimin e tyre, ligji specifik, nr.8410,
datë 30.09.1998 ka përcaktuar shprehimisht krijimin e një autoriteti rregullator, ish Këshilli
Kombëtar i Radios dhe Televizionit, sot Autoriteti i Mediave Audiovizive. Ky i fundit është
krijuar në bazë të parashikimeve të Ligjit nr.97/2013, “Për transmetimet audiovisuale”, i cili
ka shfuqizuar ligjin e mëparshëm atë me nr.nr. 8410, datë 30.09.1998 “Për radion dhe
televizionin publik dhe privat në Republikën e Shqipërisë”.
13. Referuar zbatimit te ligjit material ky Kolegj konstaton se në kohën kur ka lindur
mosmarrëveshja objekt gjykimi ka qenë në fuqi Ligji nr.8410, datë 30.09.1998, prandaj për
zgjidhjen e ketij konflikti do të zbatohen parashikimet e këtij ligji.
14. Në rastin objekt shqyrtimi, rezulton se grupi i inspektimit të KKRT ka konstatuar
se pala paditëse ka kryer shkelje të parashikuara nga Ligji nr.8410, datë 30.09.1998, pasi ka
qenë duke transmetuar në kanalet e televizionit të tij kabllor në Fier, kanale të tjera, për të
cilat nuk ka patur autorizim sipas kërkesave ligjore, nga subjektet që kanë të drejtën e
transmetimit. Për këtë shkelje grupi i inspektimit ka vendosur të gjobisë palën paditëse me
gjobë në masën 800,000 Lekë, (akt inspektimi nr.332, datë 12.01.2011); këtë dënim e ka
miratuar edhe KKRT me vendimin e saj nr.57, datë 12.02.2011. Gjithashtu me akt
inspektimin nr.338, datë 19.01.2011 të inspektorëve të KKRT është vendosur të gjobitet pala
paditëse me shumën 1,000,000 lekë për transmetim televiziv nga vende të ndryshme nga ato
të shënuara në liçencë; sipas inspektorëve pala paditëse kryente transmetime ne Ardenice,
ndërkohë që licenca parashikonte të drejta transmetimi ne Fier; Ky vendim i inspektorëve
është lënë në fuqi me vendimin nr.61, datë 11.02.2011 të KKRT.
15. Pala paditëse kundërshton në këtë proces gjyqësor aktet administrative të
mësipërme dhe kërkon anullimin e tyre me pretendimin se (i) aktet e inspektimit janë mbajtur
në kundërshtim me ligjin, në kushtet kur ato nuk i janë njoftuar palës paditëse dhe nuk janë
nënshkruar prej, (ii) këto akte nuk janë mbajtur në vendin e ushtrimit të biznesit por në një
540
familje, abonent të palës paditëse. Të dyja gjykatat më të ulta kanë pranuar kërkimet e palës
paditëse duke arsyetuar se vendimet e KKRT janë marrë në kundërshtim me kërkesat ligjore.
16. Në referim të akteve dhe provave shkresore të administruara në dosjen gjyqësore,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i vlerëson të gabuara konkluzionet e arritura prej
tyre. Ky Kolegj konstaton se të dyja gjykatat më të ulta kanë zbatuar gabim dispozitat e ligjit
material dhe si rrjedhojë e kanë zgjidhur mosmarrëveshjen shtruar për gjykim në kundërshtim
me ligjin.
17. Në Ligjin nr.8410, datë 30.09.1998, neni 137/4, pika 7 parashikohet shprehimisht
se: “transmetimi nga operatorët televizivë i programeve që nuk i kanë prodhuar vetë dhe për
të cilat nuk kanë marrëveshje, kontratë shitjeje, shkëmbimi ose dhurimi nga subjektet e tjera
radiotelevizive, prodhuesit apo shpërndarësit e autorizuar të tyre, përbën kundravajtje
administrative që dënohet me gjobë nga 200,000 lekë deri në 1,000,000 Lekë. Gjoba
vendoset nga KKRT me nismën e saj ose pas ankimit të operatorëve. Përsëritja e kësaj
shkeljeje më shumë se 5 herë dënohet me uljen deri në 50 për qind të afatit të licencës. Në
rast ripërsëritjeje shkelja ndëshkohet me heqjen e licencës. Konstatimi i shkeljes bëhet nga
inspektorët e KKRT në bazë të procedurave ligjore dhe dënimi vendoset me vendim të KKRT.
18. Ndërsa në nenin 137/4, pika 3/c të të njëjtit ligj shprehimisht thuhet se: “Shkeljet
e mëposhtme, të kryera nga të licencuarit ,kur nuk përbëjnë vepër penale,janë kundërvajtje
administrative dhe dënohen si më poshtë: ...Me gjobë 500.000 deri 1.500.000 lekë për rastet
kur: ...c) Transmeton nga vende të ndryshme nga ato të shënuara në liçencë.”
19. Kundravajtjet administrative për të cilat është gjobitur nga KKRT pala paditëse
përbëjnë shkeljet e parashikuara shprehimisht në dispozitat e cituara më sipër. Në analizë të
akteve të dosjes gjyqësore që janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulta, rezulton se pala
paditëse nuk ka provuar në këtë gjykim nëse konstatimet e inspektorëve për shkeljet në fjalë
janë të bazuara apo jo. Kjo palë ka pretenduar gjatë gjykimit të zhvilluar në gjykatat më të
ulat vetëm se aktet e palës së paditur janë të pavlefshme pasi nuk janë respektuar elementët
formale në nxjerrjen e tyre siç është i) mungesa e njoftimit për kontrollin e ushtruar dhe ii)
ushtrimi i kontrollit në vend të ndryshëm nga ai i vendit të biznesit të shoqërisë.
20. Në nenin 137/1 të Ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 parashikohet shprehimisht se:
“Inspektimi i veprimtarisë së të licencuarit kryhet nga specialistë të administratës së KKRT-
së. Këta specialistë pajisen me dokument të posaçëm identifikimi dhe quhen inspektorë. Ata
kryejnë inspektim në mjediset ku i licencuari zhvillon veprimtarinë e tij edhe pa e njoftuar
paraprakisht atë,për të verifikuar zbatimin e dispozitave të këtij ligji,të kushteve të licencës
dhe të rregulloreve të miratuara nga KKRT-ja. I licencuari nuk ka të drejtë t’i ndalojë
inspektorët për të kryer inspektim. Ai është I detyruar të bashkëpunojë me ta dhe t’u japë
informacion ,kur ata e kërkojnë një gjë të tillë. Inspektori, kur nevojitet ekspertizë e
veçantë,mund të marrë ekspertë”. Në analizë të kësaj dispozite rezulton se inspektorët e
KKRT mund të kryejnë inspektime edhe pa njoftuar paraprakisht subjektin. Ligji në fjalë nuk
kërkon detyrimisht njoftimin e subjekteve për kontrollet; ata mund të kryejnë edhe kontrolle
të befasishme tek subjektet e licencuar, pa i lajmëruar këta të fundit. Kontrolli tek abonentët e
subjektit të licencuar konsiderohet i vlefshëm përsa kohë bëhet fjalë për ushtrim veprimtarie,
transmetim televiz të subjektit të licencuar.
21. Në rastin në shqyrtim, rezulton se inspektimi është kryer në bazë të kompetencave
të caktuara me ligj inspektorëve; Nuk rezulton që inspektorët apo KKRT të kenë shkelur
ndonjë dispozitë ligjore në procedurën e nxjerrjes së akteve që kundërshtohen. Ndërsa në
lidhje me faktin se subjekti transmeton nga një vend tjetër prej atij të lejuar, vetë pala
paditëse e ka pranuar këtë konstatim të inspektorëve, (shkresa datë 20.01.2011, fq. 3 e dosjes
gjyqësore), ku pala paditëse shprehet se amencon me pika transmetimi, pasi ka pamundësi
transmetimi në qytetin e Fierit. Ndërkohë qe rezulton nga aktet e administruara ne dosje se
palës paditëse i janë garantuar të drejtat e procesit të rregullt, gjatë shqyrtimit të kundravajtjes
541
në rrugë administrative; kësaj pale i është dhënë e drejta të ankimojë aktet e konstatimit; të
japë shpjegime e fakte lidhur me shkeljet e konstatuara dhe të mbrojë të drejtat e veta, sipas
parashikimeve të Ligji nr.8410/1998 dhe K.Pr.Administrative.
22. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se
aktet e KKRT që kundërshtohen në këtë proces janë akte administrative të vlefshme dhe të
nxjerra në përputhje me ligjin nga organi kompetent. Për këto arsye, ky Kolegj çmon se
vendimet e gjykatave më të ulta duhet të ndryshohen duke u rrëzuar padia e palës paditëse.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.62-2011-3475 (1730), datë 14.11.2011 te Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Fier dhe të vendimit nr.779, datë 11.07.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
rrëzimin e kërkesë padisë së palës paditëse.
Tiranë, më 09.10.2015
542
Nr. 00 - 2015 - 2928 i Vendimit (473)
VENDIM

në seancë gjyqësore në prani të palëve më datë 17.09.2015 mori në shqyrtim çështjen

administrative nr.02607/2013 Akti, që u përket:
PADITËS: ALBANIAN CHROME shpk, përfaqësuar

në gjykim nga Avokate Erinda Ballanca.
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
TIRANË, NJËSIA E TATIMPAGUESVE
TË MËDHENJ, përfaqësuar në gjykim nga
përfaqësuesja e Avokaturës së Shtetit
Znj. Lorana Kasapi.
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
TATIMEVE, DREJTORIA E APELIMIT
TATIMOR, përfaqësuar në gjykim nga
përfaqësuesja e Avokaturës së Shtetit
Znj. Lorana Kasapi.
OBJEKTI:
Anulim/shfuqizim i pjesshëm i Njoftimit të Vlerësimit
nr.19898/3 prot dt. 12.12.2011 të Drejtorisë Rajonale
të Tatim Paguesve të Mëdhenj përsa i përket detyrimit të kontributeve
të sigurimeve shoqërore e shëndetësore dhe TAP së bashku me gjobat.
Anullim i pjesshëm i Vendimit nr.444/3 dt 09.04.2012
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues i K.Pr.Civile,
Neni 69,83, 106, 119 i ligjit nr.9920, dt. 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në R.Sh” i ndryshuar.
Udhëzimi nr.24 Dt. 02.09.2008 i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8191 datë 17.09.2012 ka

vendosur:
Anullimin në mënyrë të pjesshme të Njoftim vlerësimit tatimor nr.198983 prot
dt.12.12.2011 përsa i përket detyrimit për TAP në vlerën 5.292.678 leke dhe
gjoba për TAP në vlerën 2.646.339 lekë.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
543
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.874 datë 15.04.2013 ka vendosur:
Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë:
Anullimin e njoftimit vlerësimit tatimor me nr.198983 Prot, datë 12.12.2011
përsa i përket detyrimit për sigurimet shoqërore në shumën 13.406.080 lekë
dhe gjobën në vlerën 6.703.040 lekë.
Kundër vendimit nr.874 datë 15.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar

rekurs pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, e cila ka
kërkuar prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
 Nga kontrolli ka rezultuar se për periudhën korrik-gusht 2011 paditësi nuk ka
llogaritur dhe derdhur sigurimet shoqërore e shëndetësore e TAP për një numër të
konsiderueshëm punonjësish. Duke qenë se në këtë periudhë nuk ka pasur asnjë
largim nga detyra, sigurimet shoqërore duhej të ishin derdhur në përputhje me ligjin
9136 datë 11.09.2003.
 Në zbatim të ligjit 9920 i ndryshuar, (neni 117) për shkeljen e mosllogaritjes së
kontributeve dhe TAP, shoqëria penalizohet me 6 703 040 lekë për sigurime dhe 2
646 339 lekë për TAP.
 Gjykata e apelit ka arsyetuar se gjatë grevës punonjësit nuk kanë punuar dhe si
rezultat kjo periudhë nuk konsiderohet periudhë pune. Megjithatë, përderisa shoqëria
nuk ka deklaruar largim nga puna të punonjësve, ata konsiderohen në marrëdhënie
pune.

rekurs Avokatura e Shtetit, e cila ka kërkuar prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e padisë,
 Në zbatim të ligjit 9136 datë 11.09.2003 “Për mbledhjen e kontributeve të
detyrueshme të sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore në RSH”, i ndryshuar dhe
Udhëzimit nr.26 datë 16.04.2009 i ndryshuar, punëdhënësi ka detyrimin ligjor të bëjë
sigurimin e punëmarrësit me kohë të plotë ose të pjesshme, duke filluar nga data e
fillimit të punës, sipas përcaktimit në kontratën e punës apo në aktin e emërimit dhe
vazhdon të paguajë kontribute gjatë gjithë kohës që vazhdojnë marrëdhëniet e punës.
 Në gjykimin në apel, pala paditëse ka ngritur pretendimin se me marrëveshje
punonjësit që kanë qenë në grevë kanë hequr dorë nga pagesa e kontributeve të
sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore. Qenia në grevë e punonjësve nuk e justifikon
paditësin dhe nuk e përjashton atë nga detyrimet që i cakton ligji lidhur me derdhjen e
sigurimeve shoqërore. Kodi i Punës e rregullon të drejtën e punëmarrësve për të
përfituar sigurime shoqërore dhe shëndetësore gjatë periudhës së grevës dhe kurrsesi
një marrëveshje në mes të palëve nuk mund të cënojë këtë detyrim.
 Lidhur me detyrimin për pagimin e TAP –it, paditësi duhej të llogariste dhe të
paguante tatimin në burim. Shmangia nga pagimi i këtij detyrimi përbën kundërvajtje
dhe penalizohet me gjobë.

pasi dëgjoi relatimin e Gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dëgjoi përfaqësuesen e palës
paditëse Avokaten Erinda Ballanca e cila kërkoi Lënien në fuqi të vendimit nr.874, datë
15.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, dëgjoi përfaqësuesen e palëve të paditura Avokaten
e Shtetit Znj.Lorana Kasapi, e cila kërkoi ndryshimin e vendimit nr.8191, datë 17.09.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit nr.874, datë 15.04.2013 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe rrëzimin e kërkesë padisë dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
544
VËREN
1. Pala paditëse është shoqëri që ushtron aktivitetin e saj në fushën e nxjerrjes së
minereve. Me anë të shkresës nr.19888 prot. dt. 02.11.2011 të Drejtorit të Drejtorisë së
Kontrollit në Drejtorinë Rajonale të Tatimeve Tiranë, Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj ka
urdhëruar kryerjen e kontrollit pranë subjektit ALBANIAN CHROME. Me dt. 12.12.2011,
pas kryerjes së kontrollit, nga ana e inspektorëve është mbajtur Akt kontrolli përfundimtar.
Në bazë të këtij raporti, Shoqërisë ALBANIAN CHROME shpk i është njoftuar detyrimi për
TVSH për vitin 2011 në shumën 2.151.376 lekë + gjobë; detyrimet për Sigurimet Shoqërore
2011 në masën 13.406.080 lekë + gjobë 6.703.040 leke dhe TAP në masën 5.292.678 lekë +
gjobë 2.646.339 lekë. Paditësi ka bërë ankim administrativ të këtij akti dhe Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve, Drejtoria e Apelimit Tatimor me vendimin Nr 444/3 dt 09.04.2012
është lënë në fuqi ky Njoftim Vlerësim i Drejtorisë Rajonale.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8191 datë 17.09.2012 ka
vendosur pranimin e pjesshëm të padisë. Anulimin në mënyrë të pjesshme të Njoftim
Vlerësimit Tatimor nr.198983 prot dt. 12.12.2011 përsa i përket detyrimit për TAP në vlerën
5.292.678 lekë dhe gjoba për TAP në vlerën 2.646.339 lekë dhe rrëzimin e padisë për pjesën
tjetër. Në këtë vendim është arsyetuar se sipas ligjit nr.9136 dt. 11.09.2003 “Për mbledhjen e
kontributeve të detyrueshme të sigurimeve shëndetësore në RSH”, i ndryshuar dhe Udhëzimit
nr.26. dt. 16.04.2009 të ndryshuar, rezulton se punëdhënësi ka detyrimin ligjor të bëjë
sigurimin e punëmarrësit me kohë të plotë ose të pjesshme, duke filluar nga data e fillimit të
punës dhe vazhdon të paguajë detyrimet për gjatë gjithë kohës së punës. Sipas nenit 197/8 të
K.Punës rezulton se “Gjatë kohës së grevës pezullohen detyrimet dhe të drejtat, që rrjedhin
nga kontrata e punës duke përfshirë të drejtën e pagës dhe detyrimin e bindjes. Dispozitat e
pikës 1 nuk prekin të drejtat e parashikuara me ligj për përkujdesjen shoqërore, aksidentet
në punë dhe sëmundjet profesionale”
3. Në interpretim të këtyre dispozitave, gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se
paditësi si punëdhënës, nuk mund ti shmanget detyrimit të pagimit të sigurimeve shoqërore
dhe shëndetësore për të punësuarit gjatë periudhës së Korrik – Gusht 2011, pavarësisht se
këta punonjës kanë qenë në grevë. Sipas kësaj gjykate, punëdhënësi ka detyrimin ligjor të
bëjë sigurimin e punëmarrësit me kohë të plotë ose të pjesshme duke filluar nga data e fillimit
të punës dhe vazhdon të paguaje detyrimet për gjatë gjithë kohës së punës. Ndërsa për TAP-
in e llogaritur për periudhën korrik – gusht 2011, gjykata e shkallës së parë ka argumentuar se
në kushtet kur vetë përfaqësuesja e palës së paditur e pranon se punonjësit kanë qenë në grevë
dhe nuk janë paguar për këtë periudhë, ky detyrim nuk duhet te ngarkohet për palën paditëse.
Në kushtet kur provohet se punonjësit nuk janë paguar akti i Njoftim- Vlerësimit nuk duhet të
parashikojë detyrim për pagimin e tatimit mbi të ardhurat personale të punëmarrësve, pasi
këto të ardhura personale nuk janë realizuar fare prej tyre.
4. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.874 datë 15.04.2013 ka vendosur
lënien në fuqi të vendimit nr.8191, datë 17.09.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në
këtë mënyrë: Anulimin e njoftimi vlerësimit tatimor me nr.198983 Prot, datë 12.12.2011
përsa i përket detyrimit për sigurimet shoqërore në shumën 13.406.080 lekë dhe gjobën në
vlerën 6.703.040 lekë. Në këtë vendim kjo gjykatë ka arsyetuar se ndryshe nga sa ka
vendosur gjykata e shkallës së parë, padia duhet pranuar edhe përsa i përket sigurimeve
shoqërore dhe gjobave të marra mbi mospagimin e këtyre detyrimeve për periudhën korrik –
gusht 2011. Kjo për faktin se, duke qenë se marrëdhëniet e punës kanë qenë të ndërprera për
shkak të grevës, ashtu siç nuk mund të paguheshin detyrimet e TAP, në të njëjtën mënyrë nuk
duhen paguar dhe detyrimet për sigurimet shoqërore. Kjo dhe për faktin se një marrëveshje e
lidhur midis sindikatës së minatorëve dhe kompanisë me cilësinë e palës paditëse, nuk ka
patur një kusht të tillë. Për më tepër, sipas gjykatës së apelit, neni 197 i K.Punës pika 2 dhe 3
545
të saj përcaktojnë mbulimet shoqërore për përkujdesjet dhe aksidentet në punë dhe sëmundjet
profesionale, por nga aktet e paraqitura nga palët dhe të cilat kanë qenë objekt i një hetimi
administrativ nga ana e palës së paditur nuk rezulton se ka patur raste të aksidenteve në punë
që kanë zgjatur gjatë periudhës së grevës dhe njëkohësisht persona të punësuar pranë palës
paditëse që të trajtoheshin me sëmundje profesionale.
5. Kundër vendimit nr.874 datë 15.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka
ushtruar rekurs pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, e cila
ka kërkuar prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar se gjatë periudhës
korrik / gusht 2011, pala paditëse nuk ka deklaruar largime të punonjësve nga puna dhe si
rrjedhojë, ajo ishte e detyruar të paguante tatimin mbi të ardhurat personale e po kështu edhe
sigurimet shoqërore për çdo punonjës. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar
rekurs edhe Avokatura e Shtetit, e cila prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke
parashtruar se në zbatim të ligjit 9136 datë 11.09.2003 “Për mbledhjen e kontributeve të
detyrueshme të sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore në RSH”, i ndryshuar dhe Udhëzimit
nr.26 datë 16.04.2009 i ndryshuar, punëdhënësi ka detyrimin ligjor të bëjë sigurimin e
punëmarrësit me kohë të plotë ose të pjesshme, duke filluar nga data e fillimit të punës dhe
vazhdon të paguajë kontribute gjatë gjithë kohës që vazhdojnë marrëdhëniet e punës, e po
kështu edhe tatimin mbi të ardhurat personale.
6. Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me dosjen gjyqësore,

vendimet e gjykatave dhe pretendimet e parashtruara në rekurs çmon se vendimi 874 datë
15.04.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i drejtë dhe duhet lënë në fuqi, por me
interpretim të ndryshëm ligjor.
7. Kolegji vëren se me të drejtë gjykatat kanë vlerësuar se akti i nxjerrë nga pala
e paditur duhej anuluar lidhur me detyrimet që kishin të bënin me tatimin mbi të ardhurat
personale. Nga hetimi gjyqësor i gjykatave të faktit ka rezultuar se shkaku i mospagimit të
tatimit mbi të ardhurat personale të punonjësve të paditësit ka pasur të bëjë me faktin se
punëmarrësit e tij kanë qenë në grevë. Konkretisht është pranuar se për periudhën Korrik /
Gusht 2011 punonjësit e palës paditëse kanë qenë në një grevë të ligjshme dhe se
punëmarrësit nuk janë paguar gjatë kohës së grevës.
8. Neni 197&8 i K.Punës parashikon se: “Gjatë kohës së grevës pezullohen
detyrimet dhe të drejtat, që rrjedhin nga kontrata e punës duke përfshirë të drejtën e pagës
dhe detyrimin e bindjes.” Mbështetur në dispozitën e mësipërme, Kolegji vëren se greva e
pezullon marrëdhënien e punës mes punëdhënësit dhe grevistëve punëmarrës, por nuk e
ndërpret atë. Kjo do të thotë që, përsa kohë që greva vazhdon, punëdhënësi dhe punëmarrësi
nuk përfitojnë nga të drejtat që u jep marrëdhënia e punës, e po kështu, nuk janë të detyruar të
respektojnë detyrimet ndaj njëri tjetrit, detyrime që rrjedhin nga kjo marrëdhënie pune. Në
këtë drejtim, edhe e drejta e pagës, e cila është një ndër të drejtat kryesore që punëmarrësit i
rrjedh nga marrëdhënia e punës, është e pezulluar gjatë kohës së grevës. Punëdhënësi nuk ka
detyrimin që të paguajë punëmarrësit gjatë kohës së grevës dhe këta të fundit nuk kanë të
drejtë të kërkojnë pagën.
9. Gjykatat e faktit kanë pranuar se gjatë kohës së grevës punëmarrësit nuk kanë
marrë pagë. Pikërisht tatimi mbi të ardhurat personale është ajo përqindje që punëdhënësi
mban nga paga bruto e punëmarrësit, duke e derdhur atë në organet tatimore. Në kushtet kur
punëmarrësit nuk janë paguar, si rrjedhojë ata nuk kanë përfituar as të ardhura personale nga
puna, të ardhura të cilat janë objekt i tatimit. Në këto kushte, me të drejtë gjykatat e faktit
kanë arritur në përfundimin se duhet anuluar detyrimi i vendosur paditësit nga pala e paditur
546
lidhur me mospagimin në muaj korrik/gusht 2011 të tatimit mbi të ardhurat personale të
punonjësve që kanë qenë në grevë.
10. Lidhur me detyrimin e ngarkuar paditësit me anë të aktit të kundërshtuar për
mospagimin e sigurimeve shoqërore për punonjësit për këtë periudhë, Kolegji vëren se me të
drejtë gjykata e apelit e ka anuluar aktin e kundërshtuar për këtë pjesë. Megjithatë arsyetimi i
kësaj gjykate nuk është në përputhje me interpretimin e drejtë të ligjin. Konkretisht, gjykata e
shkallës së parë ka vendosur rrëzimin e padisë për pjesën në të cilën kundërshtohej akti i
palës së paditur që vendoste detyrime ndaj palës paditëse lidhur me mospagimin e sigurimeve
shoqërore për punonjësit për periudhën korrik gusht 2011. Ky vendim është marrë mbështetur
në arsyetimin se punëdhënësi ka detyrimin ligjor të bëjë sigurimin e punëmarrësit me kohë të
plotë ose të pjesshme, duke filluar nga data e fillimit të punës dhe vazhdon të paguajë
detyrimet për gjatë gjithë kohës së punës. Ndërkohë, gjykata e apelit ka vlerësuar se
marrëdhëniet e punës kanë qenë të ndërprera për shkak të grevës dhe se për të njëjtat shkaqe
që gjatë kësaj periudhe nuk paguhen detyrimet e TAP, nuk duhen paguar as detyrimet për
sigurimet shoqërore. Po kështu, sipas gjykatës së apelit, neni 197 i K.Punës pika 2 dhe 3 të
saj përcaktojnë mbulimet shoqërore për përkujdesjet dhe aksidentet në punë dhe sëmundjet
profesionale, por nuk ka rezultuar se ka patur raste të aksidenteve në punë që kanë zgjatur
gjatë periudhës së grevës dhe njëkohësisht persona të punësuar pranë palës paditëse që të
trajtoheshin me sëmundje profesionale.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vë në dukje se në asnjë dispozitë
konkrete në legjislacionin tonë nuk rregullohet shprehimisht nëse ekziston apo jo detyrimi i
punëdhënësit që të paguajë sigurimet shoqërore e shëndetësore të punëmarrësve gjatë kohës
së grevës. Për këtë qëllim, vlerëson të marrë në analizë një sërë dispozitash nga të cilat mund
të arrihet në një përfundim nëse punëdhënësi e ka apo jo detyrimin për pagimin e sigurimeve
shoqërore e shëndetësore gjatë kohës së grevës (kuptohet që bëhet fjalë për grevë të
ligjshme).
12. Neni 197/8 i K.Punës parashikon se “Gjatë kohës së grevës pezullohen
detyrimet dhe të drejtat, që rrjedhin nga kontrata e punës duke përfshirë të drejtën e pagës
dhe detyrimin e bindjes. Dispozitat e pikës 1 nuk prekin të drejtat e parashikuara me ligj për
përkujdesjen shoqërore, aksidentet në punë dhe sëmundjet profesionale”
Neni 6 i ligjit 9136, date 11.09.2003 parashikon se: 2. Punëdhënësi është përgjegjës për
mbajtjen e kontributeve te punëmarrësit dhe për pagesën ne organet tatimore, se bashku me
kontributet e punëdhënësit.
Neni 13 nr.7703, datë 11.5.1993 Për sigurimet shoqërore në RSH, parashikon se: 1.
Kontributet do të paguhen nga personat e siguruar. 2. Kontributet e personave të punësuar
nën një kontratë pune do të ndahen ndërmjet personit të siguruar dhe punëdhënësit të tij, në
përputhje më dispozitat e këtij ligji dhe do të derdhen nga punëdhënësi.
Neni 8 i ligjit 7703 parashikon se:Periudha e mbrojtjes nga sigurimet shoqërore nis
ditën kur personi e ka filluar ligjërisht veprimtarinë ekonomike dhe mbaron ditën kur
përfundon ligjërisht kjo veprimtari.
Neni 79 i ligjit 9920 parashikon se: 3. Radha e pagesës për kontributet e sigurimeve
shoqërore dhe shëndetësore është si më poshtë: a) kontributet e punëmarrësit; b) kontributet e
punëdhënësit.
Neni 6 i ligjit 7703 parashikon se Sigurimet shoqërore mbrojnë në mënyrë të
detyrueshme gjithë shtetasit ekonomikisht aktivë në Shqipëri, në rastin e pakësimit të të
ardhurave si pasojë e barrëlindjes, pleqërisë, invaliditetit dhe humbjes së mbajtësit të
familjes. Sigurimet shoqërore, gjithashtu, i japin mbrojtje të detyrueshme gjithë personave të
punësuar në rastin e pakësimit të të ardhurave si pasojë e paaftësisë së përkohshme të
shkaktuar nga sëmundja, aksidenti në punë, sëmundja profesionale dhe papunësia.
547
13. Në vështrim të dispozitave të mësipërme, arrihet në përfundimin se sigurimet
për shoqërore dhe shëndetësore në RSH është parashikuar një skemë e detyrueshme pagesash
për të gjithë personat që janë janë ekonomikisht aktiv. Këta persona janë të detyruar që në
mënyrë periodike të derdhin sigurimet e tyre shëndetësore e shoqërore, me qëllim që në rastet
e pakësimit të të ardhurave të tyre, të parashikuara nga ligji, ky investim ti kthehet atyre, duke
përfituar mbrojtje të detyrueshme nga skema e sigurimeve shoqërore. Për këtë, ligji ka
parashikuar se përfitojnë mbrojtje nga skema e sigurimeve shoqërore, të gjithë personat e
punësuar që nga momenti i fillimit të punës e deri në përfundim të marrëdhënieve të punës.
Kjo pasi prezumohet dhe është detyrim që gjatë vazhdimit të marrëdhënieve të punës të
paguhen sigurimet shoqërore dhe ato shëndetësore. Pikërisht për këtë, ligji ka parashikuar
edhe se kush do të jenë kontribuesit në skemën e sigurimeve shoqërore e shëndetësore, sasinë
e këtyre kontributeve, mënyrën e pagimit të tyre, etj.
14. Ndërkohë, greva është një situatë e jashtëzakonshme në marrëdhëniet
punëdhënës – punëmarrës. Madje, në shumë legjislacione evropiane deri vonë ajo ka qenë e
ndaluar. Edhe legjislacioni ynë e ndalon atë në disa sektorë jetikë të shoqërisë. Greva është
një nga mjetet më të rëndësishme të presionit sindikal kundër punëdhënësit. Ajo ka të bëjë me
një formë të organizuar të ndërprerjes së përkohshme të punës, të cilën punëmarrësit e
përdorin për zgjidhjen e kërkesave të tyre ekonomike e shoqërore e që e ushtrojnë në
përputhje me rregullat e përcaktuara në Kushtetutë si dhe në aktet e tjera ligjore. Në nenin 51
të Kushtetutës së RSH përcaktohet qartë se e drejta e të punësuarit për grevë që ka të bëjë me
marrë-dhëniet e punës, është e garantuar. Ashtu siç u përmend edhe më sipër, zhvillimi i
grevës nuk sjell ndërprerjen e marrëdhënies së punës (kur është e ligjshme dhe punëdhënësit
nuk kryejnë veprime të paligjshme në dëm të punëdhënësit), pasi në kohë greve punëdhënësit
i ndalohet të zëvendësojë grevistët me persona të tjerë të cilët gjatë kohës së grevës nuk kanë
qenë punonjës të tij, si dhe nuk lejohet marrja në punë e punonjësve të rinj.
15. Në zbatim të nenit 197/8 të K.Punës gjatë grevës pezullohen detyrimet dhe të
drejtat që rrjedhin nga kontrata e punës. Ndërkohë paragrafi i dytë i kësaj dispozite
parashikon përjashtimin nga rregulli i pezullimit të të drejtave dhe detyrimeve që rrjedhin nga
kontrata e punës. Sipas këtij paragrafi në kohën e grevës nuk pezullohen të drejtave të
sigurimeve shoqërore, të aksidenteve, të sëmundjeve profesionale dhe të drejtës së vjetërsisë
në punë. Kjo do të thotë që greva nuk e prek të drejtën e punëmarrësve për të përfituar të
drejtat e përmendura më sipër nga paragrafi i dytë i nenit 197/8 i K.Punës. Megjithatë, çështja
që shtrohet për diskutim, të cilës legjislacioni ynë nuk i ka dhënë një përgjigje të qartë është
nëse, të drejtave të punëmarrësve për këto përfitime gjatë kohës së grevës, a i korrespondon
detyrimi i punëdhënësit për të paguar sigurimet shoqërore dhe shëndetësore, pasur parasysh
mënyrën e organizimit të skemës së sigurimit të detyrueshëm.
16. Së pari, paragrafi i dytë i nenit 197/8 të K.Punës flet vetëm për të drejtat e
punëmarrësit për përfitimet që parashikohen në të dhe jo edhe për detyrimet e punëdhënësit
për shkak të marrëdhënies së punës, detyrime të cilat në kohë greve janë të pezulluar. Nëse
ligjvënësi do të donte që të parashikonte se në kohë greve punëdhënësi do të duhej të
paguante vlerën e sigurimeve shoqërore e shëndetësore për çdo të punësuar, do ta kishte
përmendur në paragrafin e dytë të nenit 197/8 të K.Punës, ose në ndonjë dispozitë tjetër të tij.
Po ashtu një parashikim të tillë, ligjvënësi nuk e ka bërë as në legjislacionin tatimor, atë të
sigurimit të detyrueshëm shoqëror e shëndetësor, etj. Kjo për shkak se të drejtat e detyrimet
punëdhënësit dhe punëmarrësit gjatë kohës së grevës rregullohen nga Kodi i Punës në nenin
197/8 të tij.
17. Së dyti, nëse do pranohej e kundërta, se punëdhënësi në kohë greve është i
detyruar me pagimin e detyrimeve të sigurimeve shoqërore e shëndetësore, pyetja që shtrohet
në këtë rast ka të bëjë me shumën e këtij detyrimi. Sipas nenit 6/2 të ligjit 9136, datë
11.09.2003 punëdhënësi është përgjegjës për mbajtjen e kontributeve te punëmarrësit dhe për
548
pagesën ne organet tatimore, se bashku me kontributet e punëdhënësit. Po kështu, sipas nenit
13/2 të ligjit nr.7703, datë 11.5.1993 “Për sigurimet shoqërore në RSH”, kontributet e
personave të punësuar nën një kontratë pune, do të ndahen ndërmjet personit të siguruar dhe
punëdhënësit të tij, në përputhje më dispozitat e këtij ligji dhe do të derdhen nga punëdhënësi.
Pra, sipas skemës së përcaktuar me ligj punëdhënësi është i detyruar që për çdo punëdhënës
të derdhë pranë organeve kompetente detyrimin për sigurimin shoqëror e shëndetësor. Ky
detyrim në tërësinë e tij paguhet një pjesë nga punëdhënësi dhe pjesa tjetër nga punëmarrësi.
Këtë shumë që përbën detyrimin e punëmarrësit për sigurimin e detyrueshëm shëndetësor e
shoqëror, ky i fundit nuk e merr në formën e pagës, por i ndalohet nga punëmarrësi prej pagës
bruto, në të njëjtën mënyrë si edhe detyrimi mbi të ardhurat personale. Në këtë drejtim, përsa
kohë që punëmarrësi nuk përfiton pagë, punëmarrësi nuk ka çfarë detyrimesh të derdhë për
llogari të pjesës që punëmarrësit i ndalohet për efekt të sigurimit të detyrueshëm shoqëror e
shëndetësor. Nuk mund dhe nuk ka kuptim të detyrohet punëdhënësi të detyrohet të paguajë
shumën e plotë të sigurimeve shoqërore e shëndetësore për punëmarrësit (pjesën e tij dhe të
punëmarrësve). Aq më tepër që kjo nuk është e parashikuar shprehimisht në asnjë ligj.
18. Së treti, neni 197/8 pg. 2 parashikon se: “Dispozitat e pikës 1 nuk prekin të
drejtat e parashikuara me ligj për përkujdesjen shoqërore, aksidentet në punë dhe sëmundjet
profesionale”. Nëse ligjvënësi do të kishte dashur të parashikonte pagimin edhe në kohë
greve të detyrimit të sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore, atëherë, nga pikëpamja e
logjikës legjislative, nuk ka kuptim të përcaktohet përfitimi i të drejtave që kanë të bëjnë me
aksidentet në punë, apo sëmundjet profesionale, në një kohë që pagimi i detyrimeve
shoqërore e shëndetësore siguron edhe mbulimin e këtyre të fundit, e po kështu edhe të gjitha
rasteve të tjera që ligji i parashikon shprehimisht.
19. Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vetë
ligjvënësi ka parashikuar si përjashtim që, në kohë greve pavarësisht se nuk kontribuohet në
skemën e sigurimit të detyrueshëm, punëmarrësi do të përfitojë disa të drejta lidhur me
kujdesin shoqëror, shëndetësor dhe aksidentet në punë. Me qëllim garantimin e të drejtës së
grevës dhe dhënien e të gjitha mundësive për ushtrimin lirisht të kësaj të drejte, pa pasur
ndonjë cenim në këtë drejtim. Në këto kushte, ky Kolegj vëren se analiza e kryer nga gjykata
e apelit është e gabuar, megjithëse zgjidhja e çështjes është e drejtë. Prandaj, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.874 datë 15.04.2013 i Gjykatës së
Apelit Tiranë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.874 datë 15.04.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 14.09.2015
549
Nr. 00-2015-2927 i Vendimit (474)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 14.09.2015 mori në shqyrtim çështjen administrative me

nr.31001-03403-2013 , që u përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA TREGTARE “CHANNEL ONE”

SHPK, përfaqësuar nga Av. Shamet Shabani
I PADITUR: KËSHILLI KOMBËTAR I RADIOS DHE
TELEVIZIONIT, sot AUTORITETI I
MEDIAVE AUDIOVIZIVE, përfaqësuar nga
Eriola Fishta
Me pjesëmarrjen e Avokates së Shtetit, Lorana
Kasapi
OBJEKTI:
Anullim i Aktit Administrativ Vendimit nr.47, datë 21.01.2011 të K.K.R.T.
“Mbi shqyrtimin e ndryshimit të pronësisë se kuotave të kapitalit themeltar
dhe disa të dhënave të tjera të shoqërisë “Teknotrade” Shpk
licencuar për subjektin televiziv privat vendor “Tele 1”.
Anullim i Aktit Administrativ Vendimit nr.48, datë 21.01.2011 të K.K.R.T.
“Për reduktimin e kohës se vlefshmërisë se licencës se televizionit privat vendor”.
Marrja e masës se sigurimit të padisë duke pezulluar zbatimin e vendimit
nr.48, datë 21.01.2011 të K.K.R.T.
“Për reduktimin e kohës se vlefshmërisë se licencës se televizionit privat vendore.
Baza Ligjore: Nenet 160, 202, 206, 324, 329, të K.Pr. Civile,
Nenet 115, 116, 117, 118, 123 të K.Pr. Administrative,
Nenet 20, 22, 24, 30, 34, 137 e vijues të Ligjit 8410, datë 30.09.1998
“Për Radion dhe Televizionin Publik dhe Privat” në R.Sh.
Ligji nr.10279, datë 20.05.2010 “Për Kundravajtjet Administrative
dhe Rregullorja për licencën e operatoreve privat për transmetim radioteleviziv
analog tokësor në nivel vendor”
miratuar me vendimin nr.355, datë 29.08.2005.

vendosur:
Anullimin e Aktit Administrativ vendimit nr.47, datë 21.01.2011 të K.K.R.T.
550
Ligjërimin e Pezullimit të zbatimit të Aktit Administrativ, datë 28.03.2011.

Gjyqësor Tiranë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs Zyra Vendore e

Avokaturës së Shtetit, e cila kërkon:
-Ndryshimin e vendimit nr.819, datë 02.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.8977, datë 03.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
Shkaqet që Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit paraqet në rekurs, janë:

 Paditësi kërkon konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të vendimit nr.47, datë
21.01.2011 të KKRT bazuar në nenin 116 pika b të K.Pr.Administrative. Gjatë
gjykimit është provuar se akti administrative është nxjerre nga një organ administrativ
i specializuar siç është KKRT i krijuar me ligj si dhe i pajisur prej tij me tagra pushteti
dhe kompetence për këtë arsye nuk qëndron pavlefshmëria absolute e aktit sipas pikës
b, akti është nxjerrë nga organ, i cili ka kompetencë të plotë në trajtimin e çështjes në
fjalë sipas ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për radion dhe televizionin publik dhe
privat në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar. Tagra e pushtetit dhe aftësia për të
nxjerrë aktin administrativ përkatësisht dhënien e miratimit të ndryshimit të kuotave
të kapitalit themeltare dhe disa të dhënave të tjera të Shoqërisë “Teknotrade” Shpk i
licencuar për subjektin televiziv privat vendore Tele 1 është sanksionuar në nenin 22
të ligjit 8410, datë 30.09.1998 i ndryshuar. Në këtë nen parashikohet: “Licenca e
transmetimit është e patjetërsueshme dhe vlen vetëm për subjektin të cilit i është
dhënë. Në rast se mbajtësi i licencës hyn në marrëdhënie juridike civile, objekti i të
cilave është veprimtaria radio televizive e licencuar atëherë për cedimin ose kalimin e
të drejtave që burojnë nga licenca kërkohet miratimi i Këshillit Kombëtare të Radios
dhe Televizionit. Subjekti që ka fituar këto të drejta, miratimi i jepet në formën e një
licence të re me të njëjtën përmbajtje. Kur Këshilli nuk e miraton kalimin për shkaqe
të parashikuara në këtë ligj, i ofron frekuencat që i përkasin kësaj licence për një
konkurrim të ri kandidaturash.
 Në lidhje me vendimin nr.48, datë 21.01.2011 vendimi i gjykatës është i pabazuar në
ligj dhe në prova pasi pas periudhës së monitorimit të programacionit të televizionit
privat vendor “Tele 1”, e drejtë kjo e bazuar në nenin 7 pika 2 e ligjit nr.8410, datë
30.09.1998 janë konstatuar një sërë shkeljesh nga ana e këtij subjekti për të cilin është
bërë dhe paralajmërimi, i cili i është komunikuar paditësit me vendim nr.190, datë
22.10.2010 me shkresë nr.1530 prot, datë 02.11.2010. Ky vendim nuk është ankuar në
gjykatë dhe pas periudhës se monitorimit me vendimin nr.233, datë 21.12.2010
KKRT vendosi paraprakisht reduktimin e kohës së vlefshmërisë së licencës së
subjektit televiziv privat vendor “Tele 1” me 3 vjet. Më pas i është lënë afat 30 ditë në
zbatim të parimit të dëgjimit dhe pjesëmarrjes në procedim për të paraqitur prapësimet
në lidhje me këtë vendim. Pas shqyrtimit të kërkesës ankimore KKRT ka pranuar
pjesërisht ankimin, duke e ulur reduktimin e licencës në 2.5 vjet për shkak se ishte
plotësuar me vonesë pas daljes se vendimit detyrimi për taksën për shërbime radio
televizive në vlerën 384.000 lekë.
551
 Në shkeljet e konstatuara nga monitorimi janë:
1. Që prej, datës 28.05.2003 me shkresën nr.315 prot, duke parë se “Tele 1” po
vazhdonte transmetimin sipas një strukture të pamiratuar nga KKRT, duke i
tërhequr vëmendje subjektit, duke kërkuar të funksionojë sipas kërkesave të
ligjit, pasi nuk ishte licencuar si përsëritës televiziv që transmeton 24 orë
vetëm kanale satelitore CNN dhe BBC World.
2. Gjithashtu nuk ka plotësuar kushtin të paktën 15% e programit javor të
përmbaje informacione dhe programe që lidhen me realitetin lokal. Subjekti
është i detyruar të njoftojë KKRT për çdo ndryshim, i cili duhet të miratohet
nga KKRT.
3. Informacioni nën siglën “Edicioni informative” përbëhet nga seanca plenare të
Kuvendit të Shqipërisë dhe 2-3 kronika që përsëriten.
4. Nuk ka edicion qendror lajmesh.
5. Mungojnë programe argëtuese, zbavitëse kulturore e artistike, të cilat së
bashku do të përbënin një përqindje të konsiderueshme të kohës së
transmetimit sipas strukturës programore të licencuar.
 Paditësi ka kërkuar pezullimin e aktit administrative, duke e konsideruar këtë kërkesë
si masë sigurimi të padisë, duke ju referuar nenit 329 të K.Pr. Civile kjo kërkesë nuk
përbën masë sigurimi padie.
 Pala paditëse nuk ka arritur të paraqiste para gjykatës provat mbi të cilin mbështeste
pretendimet e saj për të kërkuar pezullimin e aktit administrativ. Pala paditëse ka
detyrimin për të provuar para gjykatës demin e rende dhe të pazëvendësueshëm që do
të pësonte paditësi nëse akti administrativ do të vazhdonte efektet e tij.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici, Avokatin e Shtetit Lorana Kasapi që
kërkoi prishjen e vendimeve të dy gjykatave dhe rrëzimin e kërkesë padisë, përfaqësuesin e
palës paditëse Av. Shamet Shabani që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit
Tirane dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Rezulton nga aktet e administruara ne dosjen gjyqësore se pala paditëse Shoqëria
Tregtare “Channel One” Shpk, më parë e emërtuar Teknotrade Shpk zotëron licencë për të
ushtruar veprimtari si subjekt televiziv privat vendor “TELE 1”.
2. Në strukturën e ortakëve të kësaj shoqërie, janë kryer disa ndryshime që kanë sjellë
si pasojë zotërimin e kapitalit themeltar të shoqërisë në masën 100 % nga ana e Z. Ylli
Ndroqi, i cili është bërë ortak i vetëm i shoqërisë me blerjen e kuotave sipas kontratës
noteriale për shit-blerje kuotash nr.84 Kol, e nr.22 Rep., datë 09/12/2010. Në bazë të kësaj
kontratë ortakët Geront Selenica dhe Shoqëria “The Point” Shpk i kanë shitur kuotat që ata
zotëronin në kapitalin themeltar të shoqërisë Z. Ylli Ndroqi, i cili është bërë ortak i vetëm dhe
njëkohësisht administrator i shoqërisë. Shitja e kuotave është bërë për arsye të rimëkëmbjes
së shoqërisë dhe të nevojave për investime të mëtejshme në të.
3. Me njoftimin nr.1238 Prot, datë 15.09.2010 KKRT ka njoftuar palën paditëse për
fillimin e një hetimi administrativ.
4. Me vendimin nr.190, datë 22.10.2010 KKRT ka dhënë një sanksion paralajmërimi
ndaj palës paditëse, për arsye të mos respektimit të strukturës programore për të cilën është
licencuar.
5. Me vendimin nr.233, datë 21.12.2010 KKRT ka vendosur reduktimin e kohës së
vlefshmërisë së licencës së subjektit televiziv privat vendor “Tele 1” me 3 vjet (nga 5 vjet në
2 vjet).
552
6. Vendimi nr.233, datë 21.12.2010 i KKRT është ankimuar nga ana e palës paditëse
brenda afateve të përcaktuara në ligjin nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radion dhe
Televizionin Publik e Privat në Republikën e Shqipërisë”.
7. Me vendimin nr.47, datë 21.01.2011 “Mbi shqyrtimin e ndryshimit të pronësisë së
kuotave të kapitalit themeltar dhe disa të dhënave të tjera të shoqërisë “TEKNOTRADE”
Shpk, licencuar për subjektin televiziv privat vendor “TELE 1”, KKRT ka vendosur të mos
miratojë transferimin e kuotave në shoqëri, duke e konsideruar transferimin e kuotave si
transferim licence.
8. Me vendimin nr.48, datë 21.01.2011 “Për Reduktimin e kohës së vlefshmërisë së
licencës së televizionit privat vendor” KKRT ka vendosur të reduktojë kohen e vlefshmërisë
së licencës në dy vjet e gjysëm.
9. Kundër vendimeve nr.47, datë 21.01.2011 dhe 48, datë 21.01.2011 të KKRT
paditësi ka depozituar kërkesëpadi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësorë Tiranë duke kërkuar sipas
objektit të saj.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8977, datë 03.10.2012 ka
vendosur:
Ligjërimin e Pezullimit të zbatimit të Aktit Administrativ, datë 28.03.2011.
10/1. Kjo gjykatë ndër të tjera arsyeton se:

Njoftimet për ndryshimet e kryera pranë palës së paditur, sipas ligjit të posaçëm nuk
kërkojnë asnjë miratim paraprak. Në nenin 30 të ligjit 8410, datë 30.09.1998 (i ndryshuar)
parashikohet se njoftimet bëhen brenda 15 ditëve pasi ka ndodhur ndryshimi. Sipas kësaj
dispozite, njoftimet kanë të bëjnë me ndryshimin e të dhënave të paraqitura në kërkesën për
marrjen e licencës siç është dhe rasti i paditësit.
Neni 22 i ligjit 8410, datë 30.09.1998 (i ndryshuar) përcakton vlefshmërinë e
licencës, transferimin apo kalimin e saj apo të të drejtave që lidhen me te, në këtë rast
nëpërmjet transferimit të kuotave, subjekti i licencuar mbetet i njëjti, dhe nuk ka as kalim, as
transferim, as cedim apo disponim në forma të tjera të licencës apo të drejtave të lidhura me
të.
Shoqëria CHANNEL ONE Shpk., më parë e emërtuar TEKNOTRADE Shpk., është
mbajtëse e licencës si subjekt televiziv privat vendor TELE 1 dhe licenca në fjalë apo të
drejta që rrjedhin prej saj, nuk posedohen apo mbahen prej ndonjë subjekti tjetër. Nëse do të
kishte një marrëveshje të tillë do të ishim në kushtet e nenit 22.
Fakti se Z.Ylli Ndroqi zotëron 100% të kuotave të një shoqërie të licencuar si
televizion vendor e konkretisht Ora News Shpk. – nuk përbën arsye që të ndalohet apo
kufizohet të marrë pjesë si ortak në shoqërinë CHANNEL ONE Shpk
KKRT pretendon se Z.Ylli Ndoqi ka dy licenca, ndërkohë që licencat janë të shoqërive
tregtare. Në asnjë rast nuk mund të njehsohet qenia e një shoqërie tregtare me ortakun e saj,
pasi janë dy subjekte të ndryshme, dhe për më tepër zotësia e tyre për të vepruar është e
ndarë.
Vendimi nr.48, datë 21.01.2011 i KKRT është marrë pa u respektuar procedura e
ankimit administrative, për shkak se pala e paditur nuk ka arritur të respektojnë një proces të
rregullt ligjor si dhe nuk ka vepruar sipas parimit të ligjshmërisë së veprimtarisë së
administratës publike.
Sa më sipër, palës paditëse i janë mohuar garancitë për një proces të rregullt ligjor.
Nisur nga sa me sipër gjykata arrin në konkluzionin se vendimet nr.47, datë
21.01.2011 dhe nr.48, datë 21.01.2011 të KKRT janë nxjerrë në kundërshtim me ligjin dhe
553
referuar kërkesave të nenit 118 të K.Pr.A si akte administrative relativisht të pa vlefshme ato
duhet të anulohen.
11. Gjykata e Apelit Tiranë, me të njëjtin arsyetim si gjykata e faktit, me vendimin
Tiranë.
12. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit, e
cila kërkon, ndryshimin e vendimit nr.819, datë 02.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.8977, datë 03.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë, duke parashtruar ato shkaqe që përmenden në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga
Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Tiranë nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në
nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” te cilat e bëjnë te cenueshëm vendimin e
Gjykatës së Apelit Tiranë nr.819, datë 02.04.2013.
14. Ky Kolegj në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, që janë
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më të ulta, vlerëson se Gjykata e Apelit
Tiranë dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në përputhje me kërkesat e normave
procedurale kanë kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me
ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile); u kanë dhënë përgjigje pretendimeve dhe kërkimeve të palëve
në proces; kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile)
dhe si rezultat e kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre“ (neni 16 i K.Pr.Civile).
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në referim të objektit dhe shkakut ligjor
të kërkesëpadisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte si dhe gjatë gjykimit të zhvilluar
në gjykatat më të ulta nga pala paditëse, konstaton se çështja objekt shqyrtimi gjyqësor,
përbën një mosmarrëveshje e cila ka lidhje me kundërshtimin e akteve administrative të palës
së paditur.
16. Në kuptim të Ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për radion dhe televizionin publik
dhe privat në Republikën e Shqipërisë”, veprimtaria e radios dhe televizionit publik dhe
privat përbën një veprimtari të lirë ushtrimi i së cilës i nënshtrohet kushteve rregullatorë që
vendosen nga ligji dhe aktet nënligjore. Mosrespektimi i këtyre kushteve sjell si pasojë dhe
dënimet administrative sipas parashikimeve ligjore. Për të monitoruar dhe mbikëqyrur
respektimin e këtyre kushteve dhe për të garantuar zbatimin e tyre, ligji specifik, nr.8410,
datë 30.09.1998 ka përcaktuar shprehimisht krijimin e një autoriteti rregullator, ish Këshilli
Kombëtar i Radios dhe Televizionit, sot Autoriteti i Mediave Audiovizive. Ky i fundit është
krijuar në bazë të parashikimeve të Ligjit nr.97/2013, “Për transmetimet audiovisuale”, i cili
ka shfuqizuar ligjin e mëparshëm atë me nr.nr. 8410, datë 30.09.1998 “Për radion dhe
televizionin publik dhe privat në Republikën e Shqipërisë”.
Referuar zbatimit te ligjit material ky Kolegj konstaton se në kohën kur ka lindur
mosmarrëveshja objekt gjykimi ka qenë në fuqi Ligji nr.8410, datë 30.09.1998, prandaj për
zgjidhjen e këtij konflikti do të zbatohen parashikimet e këtij ligji.
17. Në rastin objekt shqyrtimi, rezulton se ish ortakët e shoqërisë Teknotrade sh.p.k.,
person juridik që ushtronte veprimtari si televizion privat vendor “Tele 1” në Tiranë, Geront
Selenica dhe shoqëria “The point” sh.p.k. me anë të kontratës nr.84/22, datë 09.12.2010 i
kanë transferuar nëpërmjet shitjes shtetasit Ylli Ndroqi pjesëmarrjet e tyre në kapitalin e
shoqërisë Teknotrade sh.p.k.; si rrjedhojë e këtij veprimi juridik shtetasi Ylli Ndroqi rezulton
të jetë ortak i vetëm, që zotëron 100% të kapitalit të kësaj shoqërie. Duke qenë se veprimtaria
që ushtronte shoqëria Teknotrade ka qene objekt rregullimi nga Ligji nr.8410/1998, ky
ndryshim i duhej njoftuar autoritetit rregullator, palës se paditur ne baze te nenit 30 te Ligjit
554
te mësipërm. Pas njoftimit qe i është bere anës se paditur me shkresën 10.12.2010, kjo e
fundit me vendimin nr.47, datë 21.01.2011 ka vendosur të mos miratojë këtë ndryshim të
pronësisë së kuotave të shoqërisë, me arsyetimin se jemi përpara një transferimi licence dhe
nuk plotësohen kushtet ligjore për një miratim të tillë.
18. Në nenin 30 të Ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 parashikohet shprehimisht se:

“I licencuari detyrohet të njoftojë Këshillin Kombëtar të Radios dhe Televizionit për
çdo ndryshim të të dhënave që ka paraqitur në kërkesën për marrjen e licencës ose për
mosplotësimin e kushteve të caktuara në licencë, duke dhënë dhe arsyet përkatëse,
paraprakisht dhe në çdo rast, jo më vonë se 15 ditë pas bërjes së këtyre ndryshimeve. Nëse
ndryshimet merren parasysh, shpenzimet përkatëse i paguan i interesuari”. Në analizë të
kësaj dispozite rezulton qartë se subjektet e licensuara nga autoriteti rregullator i radio
televizionit, për çdo ndryshim në të dhënat qe ka pasur kur është pajisur me licence, duhet të
njoftojnë autoritetin jo më vonë se dy javë nga ndodhja e ndryshimeve.
19. Ndërsa në nenin 22 të njëjtit ligj parashikohet se: “Licenca e transmetimit është e
patjetërsueshme dhe vlen vetëm për subjektin të cilit i është dhënë. Në rast se mbajtësi i
licencës hyn në marrëdhënie juridike civile, objekt i të cilave është edhe veprimtaria
radiotelevizive e licencuar, atëherë për cedimin ose kalimin e të drejtave që burojnë nga
licenca kërkohet miratimi i Këshillit Kombëtar të Radios dhe Televizionit. Subjektit që ka
fituar këto të drejta, miratimi i jepet në formën e një licence të re me të njëjtën përmbajtje.
Kur Këshilli nuk e miraton kalimin për shkaqe të parashikuara në këtë ligj, i ofron frekuencat
që i përkasin kësaj licence për një konkurrim të ri kandidaturash”.
20. Për një zgjidhje te drejte dhe përfundimtare te mosmarrëveshjes objekt gjykimi
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon të sqarojë se çfarë do të kuptohet me fjalën
“i licencuari” qe përdoret ne dispozitat e mësipërme te ligjit . Në kuptim të nenit 20 e vijues
të Ligjit nr.8410, datë 30.09.1998, i licencuari është personi fizik, juridik apo organizata
jofitimprurëse në emër të cilit është dhënë një licence për ushtrim aktivitetit radioteleviziv;
pra bëhet fjalë për atë subjekt që është titullar i licencës së lëshuar nga enti rregullator. Ne
rastin kur i licencuari është person juridik, nuk duhet ngatërruar ky i fundit me personat fizike
apo juridike qe janë zotërues te kuotave apo aksioneve të personit juridik te licensuar.
Zotëruesi i kapitalit është person fizik apo juridik me personalitet të ndryshëm juridik nga i
licencuari; është pikërisht ky i fundit që ka detyrime dhe përgjegjësi për zbatimin e kushteve
të licencës ndaj autoritetit rregullator.
21. Detyrimet e përcaktuara në nenin 30 të Ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 cituar më
sipër, janë detyrime për të licensuarin dhe që lidhen me licensën përkatëse. Këto detyrime
nuk janë për ortakun apo aksionerin e të licensuarit, kur ky i fundit është person juridik. Në
kuptim të sa më sipër, në referim të akteve të dosjes gjyqësore kërkesa e palës paditëse, në
cilësinë e të licensuarit, drejtuar palës së paditur për njoftimin e ndryshimeve në pronësinë e
kapitalit të të licensuarit, nuk ka të bëjë me ndryshime në licence, por me ndryshime të
zotëruesit të kapitalit të personit juridik që është titullar i një licence. Për sa kohë një
ndryshim i tillë nuk bie në kundërshtim me ligjin, pala e paditur nuk ka të drejtë të refuzojë
kërkesën e palës paditëse, siç ka bërë me vendimin e saj nr.47, datë 21.01.2011.
22. Një refuzim i tillë do të ishte e bazuar në ligj nëse ndryshimet në zotërimin e
kapitalit të të licensuarit nuk do të plotësonin kriteret e vendosura në ligjin e posaçme, Ligji
nr.8410, datë 30.09.1998. Në referim të akteve të dosjes gjyqësore që janë marrë në shqyrtim
nga gjykatat më të ulta, rezulton se ndryshimi i pronësisë së kapitalit të shoqërisë Teknotrade
sh.p.k. është në përputhje me parashikimet e ligjit të sipërcituar. Shoqëria Teknotrade sh.p.k.
ka qenë një shoqëri që ushtronte veprimtari televizive vendore dhe ka qenë subjekti i
licensuar për këtë qëllim nga pala e paditur.
555
23. Në ligjin nr.8410, datë 30.09.1998, neni 20 parashikon shprehimisht se:
“ Licencat janë dy llojesh: kombëtare dhe lokale. … Një person fizik ose juridik, që ka
aksione në një shoqëri televizive ose radio kombëtare, nuk lejohet të ketë, drejtpërdrejt ose
tërthorazi, aksione në një shoqëri të dytë televizive ose radio kombëtare, si dhe nuk i lejohet
të marrë licencë për transmetim televiziv ose radioje lokale….Licencat për transmetim
televiziv ose radio lokale me modulim në frekuencë u jepen personave juridikë e fizikë dhe
organizatave jofitimprurëse të regjistruara në territorin e Republikës së Shqipërisë. Të njëjtit
subjekt nuk i jepet licencë për më shumë se dy zona transmetimi lokal. Licenca për
transmetim lokal në zonat urbane me mbi 200.000 banorë nuk u jepet personave fizikë. I
njëjti subjekt që zotëron një licencë për transmetim televiziv lokal mund të marrë vetëm një
licencë të dytë për transmetim radioje lokale. I njëjti subjekt që zotëron një licencë për radio
lokale mund të marrë vetëm një licencë të dytë për transmetim televiziv lokal. ..”
24. Në analizë të kësaj dispozite, subjektit fizik apo juridik nuk i ndalohet të zotërojë
pjesë të kapitalit të një personi juridik që është pajisur me licensë për transmetimeve
televizive vendore, edhe nëse zotëron pjesë kapitali në shoqëri tjetër televizive vendore. Ne
rast se do te ekzistonte një ndalim i tille për subjektin fizik apo juridik kjo do te shprehej
qarte ne ligj nga ligjvënësi, ashtu siç është shprehur ne rastin kur këta te fundit zotërojnë
aksione, në një shoqëri televizive ose radio kombëtare.
25. Po ndërsa ne paragrafin e pare te kësaj dispozite ligjvënësi është shprehur qarte
për ndalimet ligjore qe ka çdo person fizik ose juridik, që ka aksione në një shoqëri televizive
ose radio kombëtare, te cilët nuk u lejohet të kenë, drejtpërdrejt ose tërthorazi, aksione në një
shoqëri të dytë televizive ose radio kombëtare, si dhe nuk u lejohet të marrë licencë për
transmetim televiziv ose radioje lokale…., persa i televizioneve dhe radiove lokale ligjvënësi
këtu vendos ndalime për subjektin e licensuar, (qe është shoqëria qe ka marre liciencen), dhe
jo për personat fizike apo juridike qe kane pjesëmarrje kapitali ne këto shoqëri.
26. Në rastin objekt gjykimi, shtetasi Ylli Ndroqi, nuk është mbajtës i dy licensave. Ai
gëzon pjesëmarrje te kapitaleve ne këto shoqëri, por subjekte te licensuara ne kuptim te ligjit
janë shoqëria “Ora Nwës” shpk si dhe “Teknotrade” sh.p.k., sot shoqëria Channel One
sh.p.k., te cilat gëzojnë personalitet juridik me vete dhe janë dy subjekte te ndryshme te
licensuara. Ne këto kushte detyrimi i vetëm i subjektit te licensuar shoqërisë Teknotrade, ne
atë kohe, ne baze te nenit 30 te Ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 ka qene njoftimi i KKRT për
çdo ndryshim të të dhënave që ka paraqitur në kërkesën për marrjen e licencës , detyrim te
cilin rezulton se e ka përmbushur me kërkesën e dt 10.12.2010.
27. Në analizë të sa më sipër, vendimi nr.47, datë 21.01.2011 i palës së paditur është
në kundërshtim me ligjin dhe me të drejtë gjykatat më të ulta kanë pranuar kërkimet e palës
paditëse në lidhje me këtë akt administrativ.
28. Në lidhje me vendimin nr.48, datë 21.01.2011 të palës së paditur, në referim të
akteve të dosjes gjyqësore që janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulta, rezulton se ky
vendim është nxjerrë në kundërshtim me parimet e procesit të rregullt. Në referim të akteve
dhe provave shkresore të administruara në dosjen gjyqësore, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë, i vlerëson të drejta dhe të bazuara në ligj konkluzionet e arritura prej tyre. Ky Kolegj
i gjen arsyetimet e gjykatave më të ulta në përputhje me ligjin. Rezulton se pretendimeve të
palës paditëse të parashtruara në ankimin e saj nuk u jepet përgjigje nga ana e paditur në
vendimin nr.48, datë 21.01.2011 dhe rezulton se palës paditëse nuk i është garantuar e drejta
e mbrojtjes në procesin administrativ, sikurse kanë arsyetuar gjykatat më të ulta në vendimet
e tyre.
556
29. Ne çështjet me natyre te ngjashme me konfliktin objekt shqyrtimi gjyqësor, duke
u konsideruar organi administrativ si quasi gjykate ne një procedim administrativ, është
detyre e gjykatës, pikërisht te shqyrtoje zbatueshmërinë e parimeve të proçesit të rregullt
ligjor nga ana e administratës shtetërore në nxjerrjen e aktit administrativ të kundërshtuar në
një gjykim individual. Mosrespektimi i parimeve te sipërpërmendura ne procedimin
administrativ nga ana e administratës shtetërore sjell si pasoje nulitetin e aktit administrativ
qe kundërshtohet ne rruge gjyqësore.
30. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në kushtet kur çmon se
gjykatat më të ulta kanë zbatuar drejt ligjin procedurial dhe material, vlerëson të lërë në fuqi
vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63/e të Ligjit 49/2012
V E N D O SI
Lënien në fuqi të vendimit nr.819, datë 02.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 14.09.2015
557
MENDIM PAKICE
Unë, gjyqtari Medi BICI, jam pjesërisht kundër vendimit nr.474, datë 14.09.2015 të
Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, që i përket çështjes administrative nr.03403/2013
akti me palë: paditëse Shoqëria Tregtare “Channel One” Shpk dhe i paditur Autoriteti i
Mediave Televizive (AMA), me objekt anullimin e akteve administrative, prandaj në
përputhje me nenin 307/2 të K.Pr.Civile paraqes me shkrim mendimin tim kundër për t’ia
bashkëngjitur vendimit të mësipërm.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes në Gjykatën e Lartë ka rezultuar si më poshtë:
Pala paditëse Shoqëria Tregtare “Channel One” Sh.p.k, më parë e emërtuar
“Teknotrade” Shpk zotëron një licencë për të ushtruar veprimtari si subjekt televiziv privat
vendor i quajtur “Tele 1”.
Në strukturën e ortakëve të kësaj shoqërie, janë kryer disa ndryshime që kanë sjellë si
pasojë zotërimin e kapitalit themeltar të shoqërisë në masën 100 % nga shtetasi Ylli Ndroqi, i
cili është bërë ortak i vetëm i shoqërisë me blerjen e kuotave sipas kontratës noteriale të
shitjes së kuotave nr.84 Kol, dhe nr.22 Rep., datë 09/12/2010. Në bazë të kësaj kontrate
ortakët Geront Selenica dhe Shoqëria “The Point” Shpk i kanë shitur kuotat që ata zotëronin
në kapitalin themeltar të shoqërisë shtetasit Ylli Ndroqi, i cili është bërë ortak i vetëm dhe
njëkohësisht administrator i Shoqërisë “Channel One” Shpk.
Me njoftimin nr.1238 prot, datë 15.09.2010 pala e paditur KKRT (sot AMA) ka
njoftuar palën paditëse për fillimin e hetimit administrativ. Me vendimin nr.190, datë
22.10.2010 KKRT-ja i ka dhënë një sanksion paralajmërimi palës paditëse, për arsye të
mosrespektimit të strukturës programore për të cilën është licencuar. Me vendimin nr.233,
datë 21.12.2010 KKRT-ja ka vendosur reduktimin e kohës së vlefshmërisë së licencës së
subjektit televiziv privat vendor “Tele 1” nga 5 vjet në 2 vjet.
Vendimi nr.233, datë 21.12.2010 i KKRT-së është ankimuar nga ana e palës paditëse
brenda afateve të përcaktuara në ligjin nr.8410, datë 30/09/1998 “Për Radion dhe
Televizionin Publik e Privat në Republikën e Shqipërisë”.
Me vendimin nr.47, datë 21/01/2011 “Mbi shqyrtimin e ndryshimit të pronësisë së
kuotave të kapitalit themeltar dhe disa të dhënave të tjera të Shoqërisë “Teknotrade” Shpk,
licencuar për subjektin televiziv privat vendor “Tele 1”, KKRT-ja ka vendosur të mos
miratojë transferimin e kuotave të shoqërisë, duke e konsideruar transferimin e tyre si
transferim licence.
Me vendimin nr.48, datë 21/01/2011 “Për reduktimin e kohës së vlefshmërisë së
licencës së televizionit privat vendor” “Tele 1”, KKRT-ja ka vendosur të reduktojë kohën e
vlefshmërisë së licencës nga dy vjet në dy vjet e gjysëm.
Kundër vendimeve nr.47, datë 21/01/2011 dhe nr.48, datë 21/01/2011 të KKRT-së,
paditësi ka depozituar kërkesëpadi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke kërkuar
anullimin e vendimeve nr.47 dhe nr.48 të datës 21.01.2011 të nxjerra nga pala e paditur
KKRT (sot AMA).
vendosur:
Anullimin e aktit administrativ, vendimit nr.47, datë 21.01.2011 të KKRT.
Anullimin e aktit administrativ, vendimit nr.48, datë 21.01.2011 të KKRT.
Ligjërimin e pezullimit të zbatimit të aktit administrativ, datë 28.03.2011.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndër të tjera arsyeton se:
......Njoftimet për ndryshimet e kryera pranë palës së paditur, sipas ligjit të posaçëm
nuk kërkojnë asnjë miratim paraprak. Në nenin 30 të ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 (i
ndryshuar) parashikohet se njoftimet bëhen brenda 15 ditëve, pasi ka ndodhur ndryshimi.
558
Sipas kësaj dispozite, njoftimet kanë të bëjnë me ndryshimin e të dhënave të paraqitura në
kërkesën për marrjen e licencës, siç është dhe rasti i paditësit.
Neni 22 i ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 (i ndryshuar) përcakton vlefshmërinë e
licencës, transferimin apo kalimin e saj apo të të drejtave që lidhen me të, në këtë rast
nëpërmjet transferimit të kuotave, subjekti i licencuar mbetet i njëjti, dhe nuk ka kalim,
transferim, cedim apo disponim në forma të tjera të licencës apo të drejtave të lidhura me të.
Shoqëria “Channel One” Sh.p.k, më parë e emërtuar “Teknotrade” Sh.p.k., është
mbajtëse e licencës si subjekt televiziv privat vendor “Tele 1” dhe licenca në fjalë apo të
drejtat që rrjedhin prej saj, nuk posedohen apo mbahen prej ndonjë subjekti tjetër. Nëse do
të kishte një marrëveshje të tillë do të ishim në kushtet e nenit 22.
Fakti se shtetasi Ylli Ndroqi zotëron 100% të kuotave të një shoqërie të licencuar si
televizion vendor e konkretisht “Ora News” Sh.p.k nuk përbën arsye që të ndalohet apo
kufizohet të marrë pjesë si ortak në Shoqërinë “Channel One” Sh.p.k.
KKRT-ja pretendon se shtetasi Ylli Ndoqi ka dy licenca, ndërkohë që licencat janë të
shoqërive tregtare. Në asnjë rast nuk mund të njehsohet qenia e një shoqërie tregtare me
ortakun e saj, pasi janë dy subjekte të ndryshme, dhe për më tepër zotësia e tyre për të
vepruar është e ndarë.
Vendimi nr.48, datë 21.01.2011 i KKRT-së është marrë pa u respektuar procedura e
ankimit administrativ, për shkak se pala e paditur nuk ka arritur të respektojnë një proces të
rregullt ligjor, si dhe nuk ka vepruar sipas parimit të ligjshmërisë së veprimtarisë së
administratës publike.....
Mbi bazën e ankimit të paraqitur nga pala e paditur AMA (KKRT), Gjykata e Apelit
Tiranë me vendimin nr.819, datë 02.04.2013 (me të njëjtin arsyetim), ka vendosur:
Gjyqësor Tiranë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.474, datë 14.09.2015
ka vendosur:
Ndryshe nga qëndrimi i shumicës, pakica vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë në pjesën që i përket
disponimit për anullimin e vendimit nr.47, datë 21.01.2011 të KKRT-së janë të pabazuar
në ligj, prandaj si të tillë ato duhet të ndryshoheshin nga Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, duke u vendosur rrëzimi i kërkesëpadisë në lidhje me këtë kërkim.
Në nenin 20 pika 7 të ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radio Televizionin Publik
dhe Privat”, i ndryshuar është parashikuar se:
I njëjti subjekt që zotëron një licencë për transmetim televiziv vendor mund të marrë
vetëm një licencë të dytë për transmetim radioje vendore.
I njëjti subjekt që zotëron një licencë për radioje vendore mund të marrë vetëm një
licencë të dytë për transmetim televiziv vendor.
Pala paditëse Shoqëria “Channel One” Shpk zotëron aktualisht dy licenca për
transmetime televizive vendore që janë licencat e kanaleve televizive “Ora News” dhe
“Channel One”, prandaj kjo gjë është në kundërshtim të hapur me kërkesat e nenit 20/7 të
ligjit nr.8410/1998 i ndryshuar, sepse mbajtësi i një licence televizive vendore ka të drejtë të
zotërojë vetëm një licencë radioje vendore dhe anasjelltas dhe në asnjë mënyrë nuk duhet të
zotërojë dy licensa për transmetime televizive vendore, ose dy licenca për radio vendore.
Në nenin 22 të ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radio Televizionin Publik dhe
Privat”, i ndryshuar është parashikuar se:
Licenca e transmetimit është e patjetërsueshme dhe vlen vetëm për subjektin të cilit i
është dhënë. Në rast se mbajtësi i licencës hyn në marrëdhënie juridike civile, objekt i të
559
cilave është edhe veprimtaria radiotelevizive e licencuar, atëherë për cedimin ose kalimin e
të drejtave që burojnë nga licenca kërkohet miratimi i Këshillit Kombëtar të Radios dhe
Televizionit. Subjektit që ka fituar këto të drejta, miratimi i jepet në formën e një licence të re
me të njëjtën përmbajtje. Kur Këshilli nuk e miraton kalimin për shkaqe të parashikuara në
këtë ligj, i ofron frekuencat që i përkasin kësaj licence për një konkurrim të ri kandidaturash.
Në vendim, shumica arsyeton se nuk duhet të ngatërrohet mbajtësi i licencës me
zotëruesin e kuotave, duke aluduar se licenca në këtë rast i përket shoqërisë që është licensuar
në fillim nga organi kompetent administrativ (KKRT-ja), ndërsa kuotat janë blerë dhe
zotërohen nga pala paditëse. Pakica vlerëson se me blerjen e kuotave nga pala paditëse, ajo
bëhet zotëruese në masën 100% të tyre dhe rrjedhimisht bëhet edhe zotëruese e licencës të
kanalit televiziv vendor “Channel One”, pavarësisht se kujt i është lëshuar më parë kjo
licencë, prandaj pala paditëse jo vetëm që duhet t’i drejtohej me kërkesë palës së paditur
KKRT-së, në përputhje me kërkesat e nenit 30 të ligjit nr.8410/1998, i ndryshuar (për të
rinovuar licencën), por kjo e fundit në asnjë mënyrë nuk mund të pajiste me licencë të re
palën paditëse për televizionin vendor “Channel One”, sepse pronari i tij shtetasi Ylli Ndroqi
zotëronte edhe licencën e kanalit tjetër televiziv vendor “Ora News”, pasi një gjë të tillë nuk e
lejon neni 20/7 i ligjit nr.8410/1998 i ndryshuar, qëllimi i të cilit është mosvendosja e
hegjemonisë monopoliste të një shoqërie në fushën e transmetimeve radio televizive, siç ka
ndodhur në rastin konkret, pasi kjo do të shkatërronte konkurrencën në fushën e mediave
elektronike.
Për këto që u thanë më sipër, pakica krijon bindje të plotë se, vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë në pjesën që ato kanë
disponuar për anullimin e vendimit nr.47, datë 21.01.2011 të KKRT-së janë të pabazuar në
ligj dhe për rrjedhojë ato duheshin ndryshuar nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,
duke u vendosur rrëzimi i kërkesëpadisë në këtë pjesë, prandaj vota ime është kundër
vendimit nr.474, datë 14.09.2015 të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, përsa i
përket anullimit të vendimit nr.47, datë 21.01.2011 të KKRT-së.
Medi Bici
560
Nr. 00-2015-2952 i Vendimit (475)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancë gjyqësore më datë 15.09.2015 mori në shqyrtim çështjen administrative

03860/2014, që u përket palëve:
PADITËS: SAIMIR MULGECI

TË PADITUR : DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
BURGJEVE (DPB)
MINISTRIA E DREJTËSISË
OBJEKTI:
Anulimi akteve administrative, urdhri nr.543/1, datë 22.10.2013
i Ministrisë së Drejtësisë,
urdhri nr.6884/2, datë 23.10.2013
të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve Tiranë
dhe urdhri i brendshëm nr.3020 prot datë 24.10.2013
i Drejtorit të IEVP “Jordjan Misja”.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve
t’i paguajë paditësit pagën për 12 muaj sipas pagesës mujore si dëmshpërblim
për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënieve të punës.
t’i paguajë paditësit pagën për 3 muaj sipas pagesës mujore
si dëmshpërblim për mosrespektim të afatit të njoftimit.
t’i paguajë paditësit pagën për 2 muaj sipas pagesës mujore
si dëmshpërblim për mosrespektim të procedurës së largimit nga puna.
t’i paguajë paditësit shpërblim për vjetërsi në masën e 30 ditë
për çdo vit pune sipas librezës së punës në total 19 vite pune.
Baza ligjore: Nenet 324, 325, 331, 328 të KPrC,
nenet 141, 143, 144, 145, 146, 155, 156 të Kodit të Punës,
nenit 115 e vijues të KPrA;
ligji nr.10032, datë 11.12.2008 “Për policinë e Burgjeve”,
VKM nr.173, datë 07.03.2003
“Për emërimin, lirimin ose shkarkimin nga detyra
të drejtuesve të institucioneve në varësi të KM, Kryeministrit ose Ministrit”.
561
Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.194, datë
Rrëzimin e padisë
Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.446, datë 03.03.2014 ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.194, datë 31.12.2013 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë.
Pranimin e pjesshëm të padisë
Detyrimin e palës së paditur DPB t’i paguajë paditësit 8 paga mujore si
dëmshpërblim për zgjidhje të kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme
pa shkaqe të justifikuara.
Detyrimin e palës së paditur DPB t’i paguajë paditësit 3 paga mujore si paga
gjatë afatit të njoftimit i parespektuar në zgjidhjen e kontratës së punës.
dëmshpërblim për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës së
punës.
shpërblim për vjetërsi.
Paga të llogaritet mbi pagën neto.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
Kundër vendimit nr.446, datë 03.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit

kanë paraqitur:
a) Rekurs pala e paditur, DPB, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.446, datë
03.03.2014 të Gjykatës së Apelit dhe rrëzimin e padisë duke u lënë në fuqi vendimi nr.194,
datë 31.12.2013 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, duke parashtruar
shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata Administrative e Apelit nuk ka zgjidhur drejtë mosmarrëveshjen. Paditësi në
padi i është referuar nenit 146 të K.Punës dhe jo neneve 153 dhe 155 të K.Punës.
Kështu kjo gjykatë duhet ta trajtonte shkakun e largimit nga puna jo sipas nenit 153,
por nenit 146 të K.Punës.
- Në interpretim të nenit 146 të K.Punës, paditësi ka barrën e provës për të provuar nëse
largimi nga puna është bërë për motive politike dhe duke qenë se nuk provoi
pretendimet e tij padia duhej të rrëzohej.
- Largimi nga detyra është bërë sipas ligjit.
b) Rekus, Avokatura e Shtetit, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.446, datë

03.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit nr.194, datë
31.12.2013 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Paditësi ka statusin e policit të burgjeve. Ai është liruar nga detyra , dhe nuk është
përjashtuar nga policia e burgjeve. Lirimi është i ndryshëm nga përjashtimi, pasi është
ndërprerje e karrierës ose pamundësi për vazhdimin e saj, me mundësi rikthimi.
Ndërsa përjashtimi ka të bëjë me rrethana të tilla si me veprime apo mosveprime të
punonjësve të policisë së burgjeve në kundërshtim me ligjin dhe aktet e tjera
nënligjore që përbëjnë shkelje disiplinore.
- Për zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi nuk gjen zbatim K.Punës siç ka
vendosur Gjykata Administrative e Apelit, por ligji nr.10142, datë 15.05.2009 “Për
562
sigurimin shoqëror suplementar….të punonjësve të policisë së burgjeve” dhe ligji
nr.10032, datë 11.12.2008 “Për policinë e burgjeve”. Paditësi sipas këtyre ligjeve në
rast lirimi nga detyra apo zgjidhje të kontratës së punës ka të drejtën e shpërblimit të
pagave referuese mujore dhe të pagesës kalimtare
c) Kundër rekurs paditësi, Saimir Mulgeci, i cili ka kërkuar mospranim rekursi dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.446, datë 03.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit, duke
- Marrëdhënia e punës e paditësit është rregulluar nga K.Punës, pasi paditësi ka
funksion civil dhe nuk ka statusin e policit të burgut.
- Marrëdhënia e punës është zgjidhur në mënyrë të menjëhershme, të pajustifikuar, pa
respektuar procedurën dhe paditësit i takojnë dëmshpërblimet.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; pretendimet e Avokaturës së
Shtetit përfaqësuar nga Avokatja e Shtetit zj. Lorana Kasapi, e cila kërkoi prishjen e vendimit
nr.446, datë 03.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.194, datë 31.12.2013 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë duke rrëzuar padinë;
pretendimet e mbrojtësit të paditësit Av. Ardian Leka, i cili kërkoi mospranimin e rekursit
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.446, datë 03.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit;
konstatoi mosparaqitjen e palëve të tjera në gjykim pa ndonjë shkak, si dhe diskutoi çështjen
në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes:
1. Paditësi ka qenë në marrëdhënie pune pranë palës së paditur për periudhën nga data
02.12.2005 deri më datë 24.10.2013 në funksione të ndryshme dhe së fundmi në detyrën e
drejtuesit të IEVP “Jordan Misja” Tiranë.
2. Me shkresën nr.6884, datë 22.10.2013 Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve i ka
propozuar Ministrit të Drejtësisë lirimin e paditësit nga detyra e Drejtorit të IEVP “Jordan
Misja” Tiranë. Ministri i Drejtësisë me urdhrin nr.543/1 datë 22.10.2013 ka liruar paditësin
nga detyra. Në zbatim të urdhrit të Ministrit, Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve ka nxjerrë
urdhrin nr.6884/2, datë 23.10.2013 për lirimin e paditësit nga detyra e Drejtorit të IEVP
“Jordan Misja” Tiranë, duke emëruar në të njëjtin urdhër Drejtorin e ri. Ky i fundit me
urdhrin e brendshëm nr.3020 prot. ,datë 24.10.2012 ka urdhëruar lirimin e paditësit nga
detyra bazuar në urdhrin nr.543/1 datë 23.10.2013 dhe ndërprerjen e marrëdhënieve
administrative më datë 24.10.2013 e ato financiare më datë 07.11.2013. Sipas palës së paditur
largimi nga puna ka ndodhur në kuadër të organizimit më të mirë të punës në sistemin e
burgjeve.
3. Paditësi ka paraqitur padinë në gjykatë duke pretenduar se largimi i tij nga detyra
është i paligjshëm dhe ka kërkuar anulimin e urdhrave të lirimit të tij nga puna si dhe
dëmshpërblimet përkatëse për zgjidhjen e marrëdhënies së punës në mënyrë të
menjëhershme, të pajustifikuar dhe parespektuar procedurës, sipas objektit të padisë.
4. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.194, datë
31.12.2013 ka rrëzuar padinë.
5. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka analizuar e në rastin objekt gjykimi
largimi nga puna i paditësit nuk është shkarkim si masë disiplinore, por lirim nga detyra.
Sipas kësaj gjykate, në bazë të nenit 12 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “Për sigurimin
shoqëror suplementar….të punonjësve të policisë së burgjeve” dhe nenit 23 të ligjit nr.10032,
datë 11.12.2008 “Për policinë e burgjeve”, paditësi gëzon të drejtën për zgjidhjen e pasojave
563
për shkak të lirimit nga puna, përmes përfitimit të pagave referuese mujore dhe të drejtës për
pagesë kalimtare.
6. Sa më sipër, sipas Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, kërkimet e paditësit
për dëmshpërblim dhe anulim të urdhrave për largim nga puna janë pabazuara në ligj.
7. Kundër vendimit të mësipërm kanë paraqitur ankim pala paditëse dhe kundër
ankim pala e paditur DPB, në Gjykatën e Administrative të Apelit.
8. Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.446, datë 03.03.2014 ka
ndryshuar vendimin nr.194, datë 31.12.2013 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë duke pranuar pjesërisht padinë dhe vendosur: detyrimin e palës së paditur DPB t’i
paguajë paditësit 8 paga mujore si dëmshpërblim për zgjidhje të kontratës së punës në mënyrë
të menjëhershme pa shkaqe të justifikuara; detyrimin e palës së paditur DPB t’i paguajë
paditësit 3 paga mujore si paga gjatë afatit të njoftimit i parespektuar në zgjidhjen e kontratës
së punës; detyrimin e palës së paditur DPB t’i paguajë paditësit 2 paga mujore si
dëmshpërblim për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës; detyrimin e
palës së paditur DPB t’i paguajë paditësit 4 paga mujore si shpërblim për vjetërsi. Paga të
llogaritet mbi pagën neto; si dhe ka rrëzuar padinë për pjesën tjetër.
9. Gjykata Administrative e Apelit ka theksuar se Gjykata Administrative e Shkallës
së Parë ka zgjidhur mosmarrëveshjen në kundërshtim me ligjin. Konkretisht sipas Gjykatës
Administrative të Apelit për mosmarrëveshjen objekt gjykimi ligji i zbatueshëm është Kodi i
Punës. Sipas kësaj gjykate paditësi nuk gëzon statusin e parashikuar për policin e burgjeve në
ligjet nr.10031/2008 “Për policinë e burgjeve”dhe nr.10142/2009 Për sigurimin shoqëror
suplementar….të punonjësve të policisë së burgjeve”, pasi ai është person jashtë trupës së
Policisë së Burgjeve dhe ka statusin e një punonjësi civil. Sipas Gjykatës Administrative të
Apelit marrëdhënia e punës së paditësit rregullohet nga Rregullorja e Përgjithshme e
Burgjeve, e cila parashikon mënyrën e emërimit dhe largimit nga detyra të drejtuesve të
Institucioneve të Vuajtjes së dënimeve Penale. Ndërkohë, sipas kësaj gjykate, në rast largimi
në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar nga puna, dëmshpërblimet rregullohen me
K.Punës sakohë që Rregullorja nuk ka parashikim në lidhje me to. Gjykata Administrative e
Apelit ka arritur në këtë përfundimin referuar nenit 13 të ligjit nr.10031/2008 “Për policinë e
burgjeve”; nenit 3/2 të Rregullores së Përgjithshme të Burgjeve miratuar me VKM
nr.303/2009 dhe nenit 4 të K.Punës.
10. Sipas Gjykatës Administrative të Apelit lirimi i paditësit nga detyra është bërë po
ashtu në kundërshtim me VKM nr.173, datë 07.03.2003 “Për emërimin, lirimin ose
shkarkimin nga detyra te drejtuesve te institucioneve, ne varësi te Këshillit te Ministrave,
Kryeministrit ose te Ministrit”,. Konkretisht kjo VKM parashikon ndër të tjera në nenin 3 se
lirimi ose shkarkimi i drejtuesve të institucioneve nga ministri përkatës që i ka nën varësi,
duhet të jetë i motivuar, pasi të jenë dëgjuar edhe pretendimet e personit.
11.Sa më sipër, Gjykata Administrative e Apelit ka theksuar se paditësi është liruar
nga detyra pa motiv të justifikuar, pasi pala e paditur nuk e ka motivuar largimin e tij nga
puna me mungesë të kryerjes së detyrave apo për shkelje të tyre me faj në kuptim të nenit 153
të K.Punës. Po ashtu sipas kësaj gjykate nuk është respektuar afati i njoftimit 3 mujor për
zgjidhjen e marrëdhënies së punës në kuptim të nenit 143 të K.Punës; si dhe procedura pasi
nuk është dëgjuar paditësi në lidhje me pretendimet e tij për largimin nga puna siç kërkon
edhe neni 144 i K.Punës. Kështu sipas kësaj gjykate paditësit i takojnë dëmshpërblimet
përkatëse sipas masës së sipërpërmendur në pikën 8. Po ashtu Gjykata Administrative e
Apelit i ka njohur paditësit të drejtën e shpërblimit për vjetërsi në punë në bazë të nenit 145 të
K.Punës, duke pasur parasysh periudhën e punës pranë palës së paditur, 2005-2013.
12. Gjykata Administrative Apelit në kuptim dhe të vendimit unifikues nr .7. datë
01.06.2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë ka theksuar se nuk pranohet
pretendimi i paditësit për anulimin e urdhrave për lirimin e tij nga puna, pasi është i pabazuar
564
në ligj. Konkretisht Kolegjet e Bashkuara në vendimin e mësipërm janë shprehur se: në rast
të zgjidhjes së kontratës së punës, pavarësisht se organi administrativ për rastet e
administratës publike shprehet me një akt të marrë nga drejtuesi i organit, kjo nuk do të thotë
që jemi përpara marrëdhënieve administrative, pra shprehjes së vullnetit të organit në
kuptim të marrëdhënieve administrative, por jemi përpara shprehjes së vullnetit të
punëdhënësit për zgjidhjen e kontratës së punës. Pra, me këtë do të kuptojmë se kemi të
bëjmë me një marrëdhënie pune midis punëdhënësit dhe punëmarrësit dhe jo më me një
marrëdhënie administrative. Pra, punëmarrësi nuk mund të ngrejë padi për goditjen e aktit
administrativ por mund të ngrejë padi për kërkimin e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e
kontratës së punës. Kështu, Gjykata Administrative e Apelit ka rrëzuar pretendimin për
anulimin e urdhrit nr.543/1, datë 22.10.2013 i Ministrisë së Drejtësisë, urdhrit nr.6884/2, datë
23.10.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve Tiranë dhe urdhrit të brendshëm nr.3020
prot datë 24.10.2013 të Drejtorit të IEVP “Jordjan Misja” Tiranë.
13. Kundër vendimit nr.288, datë 21.02.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
kanë paraqitur rekurs pala e paditur DPB dhe Avokatura e Shtetit, duke parashtruar shkaqet e
sipërcituar në pjesën hyrëse të vendimit. Ndërsa, paditësi ka paraqitur kundër rekurs ku është
shprehur në favor të vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit.
14. Përfaqësuesja e Avokaturës së Shtetit, në seancë gjyqësore, iu përmbajt
pretendime në rekurs. Ajo parashtroi ndër të tjera se paditësi ka të drejtën për pagesë
kalimtare të garantuar nga ligji nr.10142, datë 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror
suplementar….të punonjësve të policisë së burgjeve” dhe ligji nr.10032, datë 11.12.2008 “Për
policinë e burgjeve”, pasi ka statusin e policit të burgjeve dhe është liruar nga detyra. Kështu
sipas saj, paditësi nuk mund të kërkoj dëmshpërblime për zgjidhje të marrëdhënies së punës,
pasi nuk është shkarkuar nga detyra, por është liruar prej saj. Lirimi nga detyra është bërë për
të pasur një organizim dhe funksionim më të mirë të burgjeve. Ky lirim është bërë në
përputhje me procedurën ligjore dhe nga organi kompetent që është Ministri i Drejtësisë në
bazë të Rregullores së Përgjithshme të Burgjeve dhe VKM nr.173, datë 07.03.2003 “Për
emërimin, lirimin ose shkarkimin nga detyra te drejtuesve te institucioneve, ne varësi te
Këshillit te Ministrave, Kryeministrit ose te Ministrit”. Për pasojë, sipas Avokaturës së Shtetit
padia është e pabazuar në ligj dhe vendimi Gjykatës Administrative të Apelit duhet të prishet
dhe lihet në fuqi vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë që ka rrëzuar padinë.
15. Mbrojtësi i paditësit, në seancë gjyqësore, iu përmbajt qëndrimit në kundër rekurs
dhe parashtroi ndër të tjera se:
Së pari Kolegji duhet të vendos mospranimin e rekursit, pasi DPB e ka paraqitur
jashtë afatit ligjor. Vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit objekt rekursi i është vënë në
dijeni DPB në datën 31.03.2014 nga zyra përmbarimore, e cila ka filluar procedurat e
ekzekutimit të tij. Madje detyrimi i caktuar me vendimin nr.446, datë 03.03.2014 të Gjykatës
Administrative të Apelit, objekt rekursi është ekzekutuar dhe për këtë shkak me vendimin e
datës 15.09.2014 të Përmbaruesit Gjyqësor është pushuar ekzekutimi. Ndërkohë rekursi i
DPB është paraqitur më datë 12.06.2014 në Gjykatën e Lartë, pra jashtë afatit ligjor për
paraqitjen e tij;
Së dyti paditësi nuk ka statusin e punonjës të policit të burgjeve, pasi është punonjës
civil dhe jo ushtarak. Nëse do të kishte statusin e policit të burgjeve vet pala e paditur do ta
kishte trajtuar atë me pagesën kalimtare. Kështu mbrojtësi i paditësi i qëndroi argumenteve të
Gjykatës Administrative të Apelit duke kërkuar lënien ne fuqi të vendimit të saj dhe
mospranim të rekursit.
565
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji) pasi shqyrtoi aktet që
ndodhen në dosjen gjyqësore, vendimet e gjykatave të faktit, arrin në përfundimin se vendimi
nr.446, datë 03.03.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit, që ka ndryshuar vendimin
nr.194, datë 31.12.2013 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është i drejtë
dhe i bazuar në ligj.
17. Kolegji, fillimisht thekson se nuk qëndron pretendimi i paditësit se rekursi është
paraqitur jashtë afatit ligjor dhe se nuk duhet të pranohet për shqyrtim. Kolegji vë në dukje se
në Gjykatën e Lartë përveç DPB ka paraqitur rekurs edhe Avokatura e Shtetit. Kjo e fundit
mbron interesat e palës së paditur, institucion shtetëror, që në rastin konkret përveç DPB
është dhe Ministria e Drejtësisë. Nga ana tjetër nga materialet e dosjes rezulton se gjykimi në
Gjykatën Administrative të Apelit është kryer në dhomë këshillimi pa praninë e palëve.
Vendimmarrja e kësaj gjykate, në bazë të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” i
është njoftuar prej saj palëve ndërgjyqëse. Konkretisht DPB ka marrë dijeni më datë
13.06.2014, ndërsa Ministrisë së Drejtësisë më datë 06.06.2014. Brenda afati ligjor 30 ditor
nga marrja dijeni këto palë kanë paraqitur rekursin kundër vendimit të Gjykatës
Administrative të Apelit, përkatësisht DPB më datë 12.06.2014 dhe Avokatura e Shtetit më
datë 07.07.2014. Këto rekurse me vendimet datë 07.07.2014 dhe datë 12.06.2014 janë
pranuar nga Gjykata Administrative e Apelit e cila i ka dërguar më pas në Gjykatën e Lartë
në zbatim të ligjit 49/2012. Sa më sipër, Kolegji vlerëson se pretendimi për mospranim të
rekursit është i pabazuar.
18. Kolegji në lidhje me zgjidhjen e mosmarrëveshjes vëren se Gjykata
Administrative e Apelit me të drejtë ka rrëzuar kërkimin e paditësit për anulimin si të
pavlefshëm të urdhrave të lirimit nga detyra, pasi është i pabazuar në ligj. Konkretisht urdhrat
për largimin nga detyra të paditësit nuk janë akte administrative, por mënyrë e shprehjes së
vullnetit të organit shtetëror publik i formalizuar në një akt shkresor zyrtar. Pra nuk jemi para
një marrëdhënie administrative që për rrjedhojë të trajtohet dhe kundërshtohet akti i largimit
nga puna si akti administrativ, por ndodhemi para shprehjes së njëanshme të vullnetit të
punëdhënësit (organ shtetëror) për zgjidhje të marrëdhënies së punës. Këtë qëndrim mbajnë
dhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.7, datë 01.06.2011
siç e ka përmendur Gjykata administrative e apelit (shih pikën 11) ku shprehimisht thuhet se:
Në rast të zgjidhjes së kontratës së punës, pavarësisht se organi administrativ për rastet e
administratës publike shprehet me një akt të marrë nga drejtuesi i organit, kjo nuk do të thotë
që jemi përpara marrëdhënieve administrative, pra shprehjes së vullnetit të organit në
kuptim të marrëdhënieve administrative, por jemi përpara shprehjes së vullnetit të
punëdhënësit për zgjidhjen e kontratës së punës. Pra, me këtë do të kuptojmë se kemi të
bëjmë me një marrëdhënie pune midis punëdhënësit dhe punëmarrësit dhe jo më me një
marrëdhënie administrative. Pra, punëmarrësi nuk mund të ngrejë padi për goditjen e aktit
administrativ por mund të ngrejë padi për kërkimin e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e
kontratës së punës.
19. Kolegji analizon se Gjykata Administrative e Apelit ka zbatuar drejtë ligjin kur ka
argumentuar se paditësi nuk ka statusin e policit të burgjeve të parashikuar nga ligji
nr.11032/2008 “Për policinë e burgjeve”. Sipas këtij ligji policia e burgjeve është institucion i
krijuar për ruajtjen e rendit dhe sigurisë në IEVP, si dhe gjatë transferimeve e shoqërimeve të
dënuarve ose të paraburgosurve në gjykata e institucione të tjera në përputhje me ligjin. Kjo
polici drejtohet nga Drejtori i Policisë së Burgjeve dhe funksionon në bazë hierarkie. Policët
e burgjeve kanë gradat përkatëse sipas funksioneve. Ndërkohë në bazë të Rregullores së
Përgjithshme të Burgjeve miratuar me VKM nr.173/2003 gjen rregullim statusi i Drejtorit të
566
IEVP-së. Sipas kësaj Rregullore, ai është punonjës civil që drejton dhe kontrollon punën në
IEVP. Drejtori i IEVP-së është përgjegjës për organizimin, funksionimin dhe kontrollin e
veprimtarisë në institucion dhe për respektimin e të drejtave të njeriut, trajtimin e paanshëm
të paraburgosurve dhe të dënuarve në përputhje me aktet ligjore dhe nënligjore në fuqi, si dhe
me rregulloren e brendshme të IEVP-së.
20. Sa më sipër, Kolegji thekson se Gjykata Administrative e Apelit në mënyrë të
drejtë ka konkluduar se në zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi nuk gjejnë zbatim
ligji nr.10142, datë 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror suplementar….të punonjësve të
policisë së burgjeve” dhe ligji nr.10032, datë 11.12.2008 “Për policinë e burgjeve”, pasi
paditësi nuk gëzon statusin e policit të burgjeve për të përfituar të drejtën e pagave referuese
mujore dhe të pagesës kalimtare. Kështu Kolegji vë në dukje se legjislacioni i zbatueshëm për
të vlerësuar ligjshmërinë e largimin të paditësit nga detyra është Rregullorja e Përgjithshme e
Burgjeve dhe VKM nr.173/2003“Për emërimin, lirimin ose shkarkimin nga detyra te
drejtuesve te institucioneve, ne varësi te Këshillit te Ministrave, Kryeministrit ose te
Ministrit”. Ndërkohë, në lidhje me pasojat e zgjidhjes së marrëdhënies së punë në mënyrë të
pajustifikuar, të menjëhershme dhe parespektuar procedurën, sakohë që legjislacioni i
posaçëm, pra Rregullorja e sipërpërmendur, nuk ka parashikimin në këtë drejtim, gjejnë
zbatim dispozitat e K.Punës.
21. Kolegji konstaton se nga faktet e pranuara nga gjykatat ka rezultuar se paditësi
është larguar nga detyra e Drejtorit të IEVP “Jordan Misja” me argumentin e organizimit më
të mirë të punës në sistemin e burgjeve. Largimi nga puna është bërë nga Ministri i Drejtësisë
sipas Rregullores së Përgjithshme të Burgjeve (miratuar me VKM nr.303 datë 25.03.2009)
dhe VKM-së nr.173, datë 07.03.2003 “Për emërimin, lirimin ose shkarkimin nga detyra te
drejtuesve te institucioneve, ne varësi te Këshillit te Ministrave, Kryeministrit ose te
Ministrit”. Kolegji thekson se largimi nga puna e paditësit me të drejtë është vlerësuar nga
Gjykata Administrative e Apelit a) si zgjidhje e marrëdhënies së punës në mënyrë të
menjëhershme (pa respektuar afatin e njoftimit 3 mujor, duke qenë se marrëdhënia e punës ka
zgjatur më tej se 5 vjet) dhe b) e pajustifikuar pasi shkaku i largimit nuk është i motivuar
duke qenë se nuk ka rezultuar që paditësi të ketë shkelur detyrimet kontraktuale të
marrëdhënies së punës gjatë përmbushjes së detyrës. Pra, nuk justifikohet shkaku i lirimit nga
detyra. Po ashtu largimi nga puna është kryer pa respektuar procedurën, pasi paditësi nuk
është dëgjuar në lidhje me pretendimet për largimi nga detyra siç e kërkon VKM nr.173/2003
dhe neni 144 i K.Punës. ( shih më lart pikat 9-11).
22. Sa më sipër Kolegji vë në dukje se në përputhje me ligjin, Gjykata Administrative
e Apelit ka vendosur që paditësit i takojnë a) dëmshpërblimi për zgjidhjen e marrëdhënies së
punës pa shkak të justifikuar, në mënyrë të menjëhershme sipas parashikimit të nenit 155/3 të
K.Punës; b) dëmshpërblimi për mosrespektim të afatit 3 mujor të njoftimit dhe procedurës për
zgjidhjen e marrëdhënies së punës në kuptim të neneve 143, 144 të K.Punës; si dhe c)
shpërblimi për vjetërsi në kuptim të nenit 145 të K.Punës. Kolegji konstaton se në lidhje me
masën dhe mënyrën e llogaritur të dëmshpërblimit pra, mbi bazën e pagës neto, nuk pati
pretendime nga palët në Gjykatën e Lartë.
23. Kolegji thekson se nuk qëndron pretendimi në rekurs i DPB se Gjykata
Administrative e Apelit ka zbatuar gabim ligjin, pasi nuk e ka zgjidhur mosmarrëveshjen
referuar nenit 146 të K.Punës, në parashikimet e të cilit paditësi ka mbështetur pretendimet e
tij. Kolegji vë në dukje se ky pretendim është haptazi i pabazuar në aktet e dosjes dhe
analizën e gjykatave të faktit, ku rezulton se paditësi ka pretenduar dhe kërkuar
dëmshpërblim për zgjidhjen e marrëdhënies së punës në mënyrë të pajustifikuar, të
menjëhershme dhe pa respektuar procedurën në bazë të neneve 143, 144, 145, 153, 155 të
K.Punës.
567
24. Sa më sipër, Kolegji thekson se pretendimet në rekurs të paraqitura nga DPB dhe
Avokatura e Shtetit janë të pabazuara në ligj dhe vendimi nr.446, datë 03.03.2014 i Gjykatës
Administrative të Apelit duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të Ligjit 49/2012 “Për
administrative”.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.446, datë 03.03.2014 të Gjykatës Administrative të
Apelit.
Tiranë, më 15.09.2015
568
Nr.00-2015-2958 i Vendimit (476)
VENDIM

Ardjan Dvorani Anëtar
Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 15.09.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative me

PADITËS: HASAN HAXHI, në mungesë

PALË E PADITUR: ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË,
në mungesë
ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME SARANDË,
në mungesë
Me pjesëmarrjen e Avokatit të Shtetit,
Z. Abaz Deda
OBJEKTI:
Anullim i aktit administrativ, nr.389, datë 24.05.2011
të ZQRPP Tiranë si të pabazuar në ligj;
Anullimin e urdhrit nr.421, datë 11.05.2011 të ZRPP Sarandë;
detyrimin e ZRPP Sarandë të regjistrojë lejen e shfrytëzimit
dhe kontratën e shitblerjes datë 28.06.2000.
Baza Ligjore: Neni 83, 192, 196 i K.Civil,
Ligji nr.7843, datë 13.07.1994, K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.23-2011-2822(1521), datë

Pranimin e padisë së paditësit Hasan Haxhi.
Anullimin e urdhrit “Për refuzim Regjistrimi” nr.389, datë 24.05.2011 të Zyrës
Vendore të Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Sarandë si dhe urdhrit
nr.421, datë 11.05.2011 të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurisë së
Paluajtshme Tiranë, si të marrë në kundërshtim me ligjin.
Detyrimin e palës së paditur, Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurisë së
Paluajtshme Sarandë, të regjistrojë lejen e shfrytezimit të paditësit, për
objektin “Godinë Banimi dhe shërbimesh” në bllokun H-1, parcela me nr.93,
Zona Hotel Turizëm-Kanali i Çukës në qytetin e Sarandës, sipas dokumentave
shoqëruese të Bashkisë Sarandë, me shkresën me nr.68 prot, datë 17.01.2011,
569
të Drejtorisë së Urbanistikës, si dhe të regjistrojë kontratën e shitblerjes me
nr.1105 rep., e nr.560 koleksioni, datë 28 .06 .2000.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen solidarisht palës së paditur, në raport ½
pjesë secilit.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.90, datë 21. 02.2012 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.23-2011-2822(1521), datë 16. 12. 2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Kundër vendimit nr.90, datë 21.02.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, nga pala e
paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Tiranë, është bërë rekurs
duke kërkuar ndryshimin e vendimit nr.23-2011-2822(1521), datë 16.12.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe vendimit nr.90, datë 21.02.2012 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër dhe rrëzimin e kërkesë padisë, duke paraqitur shkaqe nga ato që parashikon neni
472 i Kodit të Proçedurës Civile, duke pretenduar shkelje të ligjit material dhe proçedurial.
 Gjykata e Apelit ka vendosur në kundërshtim me nenin 195 të K.Civil, në lidhje me
regjistrimin e kontratës nr.1105 rep., e nr.560 koleksioni, datë 28.06.2000, të lidhur
ndërmjet Bashkisë Sarandë dhe blerësit Hektor Cikuli. Bashkia Sarandë nuk ka qenë
pronare e truallit të shitur objekt i kësaj kontrate.
 Leja e ndërtimit për objekt 5+1 kate e miratuar me vendimin nr.3/96, datë17.11.2006
të KRRT-së, Bashkisë Sarandë është miratuar në kundërshtim me vendimin nr.3, datë
19.02.1999 të Këshillit të Rregullimit të Territorit të Republikës së Shqipërisë, në të
cilin përcaktohet se numri maksimal i kateve për objektet e ndërtuara në këtë zonë do
të jetë 2-3 kate.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, Avokatin e Shtetit, Z. Abaz Deda, i
cili kërkoi sa i takon shkeljeve procedurale, prishjen e vendimeve të dy gjykatave dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër,
ndërsa sa i takon themelit të çështjes ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër
dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe rrëzimin e padisë, dhe si bisedoi
çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se, paditësi Hasan Haxhi
me kontratën e sipërmarrjes nr.1533 rep,nr.675/2 kol date 06.04.2007 ka marre nga shtetasi
Hektor Cikuli ne sipërmarrje për ndërtim, sipas kushteve ne kontrate, 612 m2 truall për
ndërtimin e një objekti shumëkatësh.
2. Rezulton se Hektor Cikuli e ka përfituar të drejtën mbi truallin më sipër në baze te
kontratës se shitblerjes me nr.1105 rep dhe 560 kol date 28.06.2000, e lidhur midis, Seksionit
te Financës pranë Bashkise Sarande dhe tij. Kontrata e shitblerjes se truallit është lidhur ne
baze te Ligjit me nr.7980 date 27.07.1995, vendim KRT-se Këshillit Bashkiak Sarande, nr.1
date 28.08.1999, neni 80,83, 705 e vijues te K.Civil.
3. Pas lidhjes se kontratës se sipërmarrjes datë 06.04.2007 paditësi Hasan Haxhi ka
bere kërkese ne KRRT-ne e Bashkise Sarande, për miratimin e sheshit te ndërtimit prej 612
m2 si investitor i sheshit te ndërtimit. Me vendim nr.3/96, date 17.11.2006 te KRRT-se ,
është miratuar studimi urbanistik për ndërtimin e një objekti 5 +1 katesh për te cilin është
dhëne dhe leja e ndërtimit, dhe gjithë dokumentacioni përkatës i parashikuar ne ligj.
4. Paditësi pasi është pajisur me lejen e ndërtimit dhe dokumentacionin e nevojshëm
ka kryer ndërtimin e objektit, sipas studimit urbanistik dhe projektit te miratuar me lejen e
570
ndërtimit. Pas përfundimit te objektit dhe likuidimit te detyrimeve tatimore, paditësi është
pajisur me lejen e shfrytëzimit te objektit, nga Bashkia Sarande e cila me shkresën nr.68 prot,
date 17.01.2011, ia ka dërguar Zyrës se Regjistrimit për regjistrim. Sipas këtij
dokumentacioni rezulton se ndërtimi është kryer konform kushteve ligjore te përcaktuara ne
ligjin nr.8402, date 10.09.1998 “ Për kontrollin dhe disiplinimin e punimeve” nenin 13.
5. Zyra Vendore e Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Sarande me shkresën
nr.290/1 prot, date 11.05.2008 i ka dërguar paditësit urdherin nr.421, date 11.05.2011, dhe
shkresën me nr.389 date 24.05.2011, te Kryeregjistruesit për refuzimin e regjistrimit te
objektit. Ne pjesën arsyetuese te këtij urdhri citohet se : ...Sheshi i ndërtimit,i cili është
miratuar me vendim nr.3/96, date 17.11.2006 te KRRT-se, Bashkise Sarande është miratuar
ne kundërshtim me vendimin nr 1 date 28.08.1999. Kontrata e shitblerjes se truallit është
lidhur ne kundërshtim me Ligjit me nr.7980, date 27.07.1995, dhe nenin 196 te K.Civil , duke
e bere këtë kontrate shitblerje te paregjistrueshme”. Po kështu, ne urdhrat e refuzimit është
saktësuar fakti se Bashkia Sarande nuk ka qene pronare e truallit dhe si rrjedhoje, nuk
legjitimohet ne shitjen e sipërfaqes se truallit prej 612 m2. Kundër këtij urdhri brenda afatit
ligjor te ankimit, paditësi ka kërkuar ne gjykate anulimin e tij dhe detyrimin e ZVRPP te
kryeje regjistrimin e pasurisë.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.23-2011-2822(1521), datë
 Pranimin e padisë së paditësit Hasan Haxhi.
 Anulimin e urdhërit “Për refuzim Regjistrimi” nr.389, datë 24.05.2011 të Zyrës
Vendore të Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Sarandë si dhe urdhërit
nr.421, datë 11.05.2011 të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurisë së
Paluajtshme Tiranë, si të marrë në kundërshtim me ligjin.
 Detyrimin e palës së paditur, Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurisë së
Paluajtshme Sarandë, të regjistrojë lejen e shfrytëzimit të paditësit, për objektin
“Godinë Banimi dhe shërbimesh” në bllokun H-1, parcela me nr.93, Zona Hotel
Turizëm-Kanali i Çukës në qytetin e Sarandës, sipas dokumenteve shoqëruese të
Bashkisë Sarandë, me shkresën me nr.68 prot, datë 17.01.2011, të Drejtorisë së
Urbanistikës, si dhe të regjistrojë kontratën e shitblerjes me nr.1105 rep., e
nr.560 koleksioni, datë 28.06.2000.
 Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen solidarisht palës së paditur, në raport ½ pjesë
secilit.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: Ne lidhje me sa parashtrohet ne arsyetimin e
urdhrit nga pala e paditur, gjykata çmon se ky urdhër është nxjerre ne kundërshtim me nenin
38 te ligjit nr.7843, date 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te paluajtshme” .. paditësi
ka fituar te drejtën e pronësisë te transferuar tek ai , mbi bazën e vendimeve te organit
kompetent shtetëror KRT-se te Këshilli te Bashkise Sarande dhe nga Këshilli Bashkiak. Sipas
paragrafit 2 te nenit 38 regjistrimi i pasurisë kryhet sipas paragrafit “h” te nenit 193 te
K.Civil, ndërkohe qe sipas nenit 193/a te K.Civil, duhet te regjistrohen ne regjistrat e
pasurive te paluajtshme kontratat për kalimin e pronësisë se sendeve te paluajtshme, pra
pala e paditur duhet qe te kryente regjistrimin e kontratës se shitjes dhe objektit sipas
dokumentacionit te kërkuar sipas ligjit “Për kontrollin dhe disiplinimin e ndërtimeve”.
Ne paragrafin e trete te nenit 38 përcaktohet se refuzimi i kërkesës për regjistrim
behet kur nuk plotësohen kushtet e përcaktuara, por siç rezulton paditësi plotëson kushtet e
regjistrimit ,pasi disponon kontrate shitje sipas nenit 193/a te K.Civil dhe për këtë urdhri për
refuzim është i pabazuar.
Arsyetimi i urdhrit se shitja e truallit është kryer ne kundërshtim me ligjin nr.7980,
date 27.07.1995 “Për shitblerjen e trojeve” nenin 3, rezulton se është i pabazuar, pasi ne
momentin qe është kryer kalimi i sheshit te ndërtimit, trualli ka qene ne administrim te shtetit
571
. Ne lidhje me ndërtimin qe ka kryer paditësi , është kryer studimi urbanistik, i cili është
miratuar nga KRRT-ja. Bashkia Sarande ne rast se paditësi nuk plotësonte kërkesat e ligjit
“Për urbanistiken” nuk duhet qe te kryente miratimin dhe studimin urbanistik për dhënien e
lejes se ndërtimit paditësit.
Kontrata e shitblerjes është kryer pas daljes se ligjit nr.8743 date 22.02.2001 “ Për
pronat e paluajtshme te shtetit”, e si e tille sipas nenit 4 te këtij ligji sipërfaqja e shitur
paditësit, ka qene ne administrim te Bashkise Sarande, pasi nuk rezulton qe kjo sipërfaqe te
jete e regjistruar tek ndonjë person i trete ose te këtë pretendime mbi te. Pra konkluzioni i
palës se paditur, se Bashkia Sarande ka shitur një prone qe nuk ka qene ne administrim te saj
është i pabazuar, pasi sipërfaqja e truallit prej 612 m2 ka kaluar tek shtetasi Hektor Cikuli.
Kontrata e shitblerjes se truallit është ne fuqi dhe nuk është kontestuar nga pala e paditur
dhe te drejtën e ngritjes se pavlefshmërisë se kontratës e kane vetëm palët pjesëmarrëse ne
kontrate ose persona te trete qe cenohen nga kontrata dhe siç rezulton për truallin nuk ka
pretendime nga persona te tretë....Konkluzioni i nxjerre nga pala e paditur ne urdhër, se
kontrata nuk plotëson elementet e formës sipas pikes 5 /ii, te udhëzimit nr.1, date 31.01.2008
te KM, nuk mund te pranohet, pasi ajo është redaktuar sipas ligjit “Për noterinë” dhe nuk ka
elemente qe ta bëjnë te pavlefshme nga ana formale. Kurse arsyetimi se pasuria nuk ka qene
e regjistruar me pare ne emër te Bashkise Sarande, është i vërtete qe nuk është kryer
regjistrimi, por kjo sipërfaqe trualli është ne administrim te saj , dhe udhëzimi ka dale pas
daljes se ligjit “Për pronat e paluajtshme te shtetit”, dhe pas shitjes se truallit. ...Me
paraqitjen e... dokumentacionit, zyra e regjistrimit te pasurive te paluajtshme ne përputhje
me dispozitat ligjore, kryen veprimet përkatëse te regjistrimit te objektit dhe lëshon
certifikatën e pronësisë te interesuarit”.
7. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.90, datë 21. 02. 2012 ka vendosur:
 Lënien në fuqi të vendimit nr.23-2011-2822(1521), datë 16. 12. 2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar njësoj si gjykata e shkallës së parë.
8. Kundër vendimit nr.90, datë 21.02.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, nga pala
e paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Tiranë, është bërë rekurs
duke kërkuar ndryshimin e vendimit nr.23-2011-2822(1521), datë 16. 12. 2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe vendimit nr.90, datë 21.02.2012 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër dhe rrëzimin e kërkesë padisë për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga ana e
paditur, ZQRPP Tiranë, përmban shkaqe ligjore nga ato te parashikuara në nenin 58 të Ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të cenueshme vendimet e gjykatave më të
ulta.
10. Ky Kolegj vlerëson se vendimi nr.90, datë 21.02.2012 i Gjykatës së Apelit
Gjirokastër që ka lënë në fuqi vendimin nr.23-2011-2822(1521), datë 16.12.2011 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Sarandë është marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si i
tillë ai duhet të prishet, duke u kthyer çështja për rigjykim në Gjykatën Administrative të
Shkallës së Parë Gjirokastër.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë para shqyrtimit të themelit të çështjes
objekt gjykimi vlerëson të shqyrtojë pretendimin e ngritur nga Avokatura e Shtetit në lidhje
me shkeljet proceduriale të lejuara nga të dyja gjykatat më të ulta. Ky Kolegj vlerëson te
theksoje se Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji ka të drejte të shqyrtojë si zbatimin e ligjit
material ashtu dhe zbatimin e ligjit procedural nga gjykatat më të ulta, referuar kjo në nenin
58 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, por ndërkohë, ky Kolegj thekson se ekzistenca
572
e gabimeve në procedim dhe e shkeljeve proceduriale pengon gjykatën që të shqyrtojë
gabimet në zbatimin e ligjit material, (në rast se ka të tilla) ose të gjykojë themelin e çështjes.
12. Tashmë është praktikë e konsoliduar që gabimet e rënda në procedim dhe në
mënyre të veçantë ato të parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile, (të cilat konsiderohen dhe
si shkelje të rënda të ligjës procedurale), shqyrtohen paraprakisht nga ana e Gjykatës së Lartë,
para se kjo e fundit të shqyrtojë themelin e çështjes. Në varësi të shkeljeve proceduriale të
lejuara nga gjykatat më të ulta, Gjykata e Lartë në respektim të nenit 63/d të Ligjit 49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”, ka të drejtë të vendosë prishjen e vendimeve të gjykatave
më të ulta dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën kompetente.
13. Ne gjykimin e kësaj çështje, ne rekurs është paraqitur pretendimi për shkelje të
rende procedurale në lidhje me mosrespektimin nga ana e gjykatave me te ulta të nenit 79/a të
K.Pr.Civile që shprehimisht thotë: “Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e
parashikuara me ligj. Gjykata që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe
mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të fundit, me
qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim” si dhe dispozitave të Ligjit nr.8551,
datë 18.11.1999 “Për avokaturën e shtetit”, neni 1.
14. Në analizë të dispozitave të mësipërme, në kuadrin e zhvillimit të një procesi të
rregullt ligjor ishte detyrim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë të njoftonte Avokaturën e
Shtetit dhe t’i krijonte asaj mundësinë për të marre pjesë në gjykim, me qëllim ushtrimin e
funksioneve te saj për mbrojtjen e interesave të shtetit. Sa me sipër vlerësohet si e
domosdoshme për sa kohë palë në mosmarrëveshjen që gjykohej është ZRPP, kur prona truall
në origjinë pretendohet se ka qenë pronë shtet dhe në kushtet kur ligji procedural urdhëron
kryerjen e një veprimi të tillë nga gjykata. Këtë qëndrim mbajnë dhe Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë në vendimin e tyre unifikues nr.13/2004, ku shprehimisht thuhet: “Thirrja
e palëve nuk duhet kuptuar si e drejte e pakushtëzuar për gjykatën dhe aq me pak, si e drejte,
bazueshmeria ne ligj e se cilës te mund te konsiderohet e pakontrollueshme dhe e pa
verifikueshme ne shkallet pasardhëse te gjykimit. Përderisa ligjvënësi ka parashikuar edhe
mundësinë e thirrjes dhe pjesëmarrjes se palëve ne këtë lloj gjykimi, Kolegjet e Bashkuara
çmojnë se gjykatës i del për detyre qe ne çdo rast gjykimi te padive me objekt kundërshtimin
e veprimeve te përmbaruesit gjyqësor, te mbaje parasysh edhe faktin nëse është ose jo e
nevojshme, rast pas rasti, thirrja e palëve ne gjykim dhe kur ajo çmon se ekzistojnë shkaqe
dhe rrethana qe e bëjnë te nevojshme thirrjen e tyre, sikurse ne rastin objekt gjykimi,
urdhëron thirrjen e tyre. Në kuptim të nenit 79/a te K.Pr.Civile, gjykata kur shqyrton çështje
për te cilat përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e detyruar
qe te urdhëroje njoftimin e akteve kësaj te fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet mundësia
reale Avokaturës se Shtetit qe te marre pjese ne gjyq me qellim përfaqësimi dhe mbrojtjeje te
interesave te shtetit, ne rastet e parashikuara nga ligji”.
15. Ndërsa, Gjykata Kushtetuese ka mbajtur qëndrimin që ndërsa jo çdo shkelje e
rregullave procedurale e bën procesin të parregullt në aspektin e shkeljes së të drejtave
kushtetuese, ndikim të drejtpërdrejtë në një proces ligjor kanë ato shkelje thelbësore,
vërtetimi i të cilave do të cenonte të drejtat dhe liritë themelore të individit (vendimi
nr.21/2008 i Gjykatës Kushtetuese). Në këtë kuptim dhe referuar dispozitave të sipërcituara,
Avokatura e Shtetit duhet te gëzoje te njëjtat të drejta dhe garanci që garantohen nga parimi i
procesit të rregullt ligjor, si çdo pale tjetër ne një proces të tillë. Shkelja nga ana e gjykatave
të rregullave procedurale për thirrjen e saj në procesin gjyqësor dhe mosdhënia e mundësisë
Avokaturës së Shtetit për të siguruar mbrojtjen e interesit publik në këtë proces, konsiderohet
nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë si cenim i parimit kushtetues të procesit të
rregullt ligjor.
573
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë për gjykatën më të
ulët administrative që pavarësisht se Gjykata e Lartë, nuk shqyrtoi në këtë proces, zbatimin e
ligjit material nga ana e gjykatave më të ulta, thirrja në këtë gjykim e Avokaturës së Shtetit
do të sjellë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes si dhe një zgjidhje të drejtë dhe të
bazuar në ligj të konfliktit gjyqësor.
17. Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte çmon se në kushtet kur
vendimi i Gjykatës se Apelit Gjirokastër dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë
janë marre ne kundërshtim me rregullat procedurale, këto vendime duhet të prishen dhe në
zbatim të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të
Presidentit të Republikës së Shqipërisë, çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.
18. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër do t’u bëjë të
qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin të provojnë faktet
mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejta kanë
dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj.
Gjykata duhet të lejojë palët që të paraqesin prova shkresore me anën e të cilave ato të
provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile dhe t’i lejojnë palët që
t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor, si dhe të kërkojë nëse nevojitet
zyrtarisht nga organet kompetente (neni 224 K.Pr.Civile) paraqitjen e provave dhe të dhënave
të cilat ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të çështjes. Kryerja e veprimeve të
përmendura më sipër si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë rigjykimit, do të
lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

V E N D O SI
Prishjen e vendimit me nr.90, datë 21.02.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të
vendimin nr.23-2011-2822(1521), datë 16.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë,
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Gjirokastër.
Tiranë, më 15.09.2015
574
Nr. 00 - 2015 - 2955 i Vendimit (477)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar

nr.31001 -01149-00 - 2012 Akti, që u përket palëve:
PADITËS: XHEVDET ÇIRAKU, në mungesë

TË PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
në mungesë
ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË,
në mungesë
PERSON I TRETË: BASHKIA SARANDË, në mungesë
Me pjesëmarrjen e Avokatit të Shtetit, Z. Abaz
Deda
OBJEKTI:
Shfuqizimin e urdhrit nr.596, datë 21.07.2011
të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Sarandë të kryejë regjistrimin fillestar
të pasurisë së paluajtshme të objektit “pikë tregtie”,
e cila ndodhet në lagjen nr.2, Sarandë
pasurisë të një banese me sipërfaqe ndërtimore prej 100 m2
dhe me sipërfaqe trualli prej 259 m2, e cila ndodhet në Lagjen “28 Nëntori”,
në Rajonin nr.3, duke detyruar palën e paditur të lëshojë çertifikatën e pronësisë.
Baza Ligjore: Ligji nr.7843 datë 13.07.1997
“Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme” i ndryshuar
me ligjin nr.9701, datë 02.04.2007;
nenet 32/a,, 153, 154, 328 të K.Pr.Civile;
neni 175, 192 të K.Civil;
Ligji nr.8402, datë 10.09.1998
“Për kontrollin dhe disiplinimin e punëve të ndërtimit”;
Ligji nr.8405, datë 17.10.1998 “Për urbanistikën”.
575
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2011-2766 (1499), datë
-Rrëzimin e kërkesë padisë me nr.regjistri themeltar 21314-01370-23-2011,
datë regjistrimi 05.09.2011 të paditësit Xhevdet Çiraku.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.96, datë 22.02.2012, ka vendosur:

-Ndryshimin e vendimit nr.2766 (1499), datë 14.12.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë si më poshtë:
-Pranimin e padisë.
-Anullimin e Urdhrit nr.596, datë 21.07.2011 të ZQRPP Tiranë.
-Detyrimin e të paditurit ZVRPP Sarandë të kryejë regjistrimin e objektit
“pikë tregtie”, lagjja nr.2, Sarandë, sipas dokumentacionit që shoqëron lejen e
shfrytëzimit datë 11.05.2011 të Bashkisë Sarandë.
-Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Qëndrore e

Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit
nr.313, datë 28.03.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.2502 (173), datë
28.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Rezulton se kontratat e marrëdhënieve me truallin mbi të cilën ngrihet objekti i
sipërpërmendur, i ndërtuar nga paditësi Xhevdet Çiraku, kontrata e shitjes nr.891 rep,
nr.82 kol, datë 09.08.1999, e lidhur midis Bashkisë Sarandë, Seksioni i Financës në
cilësinë e palës shitëse dhe Xhevdet Çiraku në cilësinë e palës blerëse me objekt:
“truall me sip. 18 m2 e ndodhur në Lagjen nr.2, Sarandë”, që në kuptim të
disponimeve të bëra në pikën 12, të Kreut IV të Rregullores së Punës në Zyrat e
Regjistrimit nr.184, datë 08.04.1999 është pjesë thelbësore e dokumentacionit që
paraqitet për regjistrimin e një pasurie të përfituar sipas ligjeve të urbanistikës, nuk
plotëson kriteret konform nenit 195 të K.Civil në të cilin përcaktohet se: “Pasuritë e
paluajtshme dhe të drejtat reale mbi ato janë fituar ose njohur sipas dispozitave të
këtij kodi nuk mund të tjetërsohen dhe kur është rasti të ngarkohen me barrë” dhe
nenit 24/a të Lijgit nr.7843 datë 13.07.1997 “Për Regjistrimin e Pasurive të
Paluajtshme” i ndryshuar, ç’ka e bën këtë kontratë një titull pronësie jo të
detyrueshëm për regjistrim.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, Avokatin e Shtetit, Z. Abaz Deda, i
cili kërkoi sa i takon shkeljeve procedurale, prishjen e vendimeve të dy gjykatave dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër,
ndërsa sa i takon themelit të çështjes ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër
dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe rrëzimin e padisë, dhe si bisedoi
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se, paditësi Xhevdet Çiraku
është pronar i një sipërfaqeje prej 18 m2, të ndodhur në Lagjen nr.2, Sarandë, me këto kufij:
Veriu- Rrugë kryesore; Jugu- rrugë shërbimi; Lindja – me banesë; dhe Perëndimi- me rrugë.
2. Pronësinë mbi këtë pasuri paditësi pretendon se e ka fituar nëpërmjet kontratës së
shitblerjes me nr.891 rep, dhe nr.82 kol, datë 09.08.1999, të lidhur midis tij në cilësinë e
blerësit dhe Bashkisë Sarandë (Seksioni i Financës) me cilësinë e shitësit, bazuar në nenin
576
705 të K.Civil dhe dispozitave të Ligjit nr.7980, datë 27.07.1995, në të cilën pasqyrohet se:
“....palët me vullnetin e tyre të lirë e të pavesuar lidhën këtë kontratë shitje, sipas së cilës
shitësi i shet blerësit një sipërfaqe trualli për ndërtim lokal tregtimi. Trualli që shitet ndodhet
në Lagjen nr.2 të qytetit të Sarandës dhe ka këto kufizime: nga Veriu - me rrugë kryesore;
nga Jugu - me rrugë shërbimi; nga Lindja – me banesë dhe Perëndimi- me rrugë. Trualli ka
një sipërfaqe prej 18 m2... Blerësi e pranon blerjen e truallit kundrejt çmimit 8640 lekë
(tetëmijë e gjashtëqind e dyzet lekë), të cilat i ka likuiduar duke kryer derdhjen bankare sipas
mandat arkëtimit nr.1119081, datë 04.08.1999...”.
3. Nga ana e palës paditëse, pretendohet se kontrata e shitjes e sipërcituar rezulton të
jetë regjistruar në regjistrat e ZVRPP Sarandë, e konkretisht në Regjistrimin hipotekor nr.1,
fq. 32, Indeksi 93, datë 13.09.1999, fakt të cilin e provon nëpërmjet Vërtetimit Hipotekor datë
21.03.2000, të lëshuar nga ZVRPP Sarandë.
4. Në kushtet kur pala paditëse e kishte blerë këtë sipërfaqe trualli për të ndërtuar mbi
të një pikë tregtie, lejen e ndërtimit për të cilën e kishte marrë më parë pranë Bashkisë
Sarandë, akt që ishte miratuar me Vendimin nr.94, datë 22.06.1998 “Për miratimin e
destinacionit të sheshit të ndërtimit dhe kondicionet urbane të tij” të KKRRT Sarandë,
Vendimit nr.5, datë 29.10.1998 të Këshillit Bashkiak Sarandë si dhe Lejes së Ndërtimit datë
09.08.1999, ka kryer ndërtimin e pikës së tregimit mbi sipërfaqen prej 18 m2, sipas
parashikimeve të këtyre akteve.
5. Bazuar mbi këto akte, pala paditëse pasi ka marrë edhe lejen e shfrytëzimit të
objektit të ndërtuar të datës 11.05.2011, i është drejtuar ZVRPP Sarandë që të kryente
regjistrimin fillestar të këtij objekti, duke paguar edhe vlerën përkatëse, kërkesë e cila i është
refuzuar nga ana e kësaj zyre.
6. Për këtë arsye, pala paditëse ka ushtruar të drejtën e ankimit pranë ZQRPP Tiranë,
e cila me Urdhrin nr.596, datë 21.07.2011 ka vendosur refuzimin e kërkesës së investitorit
Xhevdet Çiraku me arsyetimin se: “...objekti i ndërtuar nga z. Xhevdet Çiraku dhe
konkretisht kontrata e shitjes nr.891 rep, nr.82 kol, datë 09.08.1999, e lidhur midis Bashkisë
Sarandë, Seksioni i Financës në cilësinë e palës shitëse dhe Xhevdet Çiraku në cilësinë e
palës blerëse me objekt: “truall me sip. 18 m2 e ndodhur në Lagjen nr.2, Sarandë”, që në
kuptim të disponimeve të bëra në pikën 12, të Kreut IV të Rregullores së Punës në Zyrat e
Regjistrimit nr.184, datë 08.04.1999 është pjesë thelbësore e dokumentacionit që paraqitet
për regjistrimin e një pasurie të përfituar sipas ligjeve të urbanistikës, nuk plotëson kriteret
konform nenit 195 të K.Civil .... dhe nenit 24/a të Ligjit nr.7843 datë 13.07.1997 “Për
Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme” i ndryshuar, ç’ka e bën këtë kontratë një titull
pronësie jo të detyrueshëm për regjistrim konform këtyre përcaktimeve ligjore. Gjithashtu
konstatohet se në lejen e ndërtimit nuk është shënuar numri i vendimit dhe data që është
dhënë kjo leje”.
7. Në këto kushte, pala paditëse në datën 05.09.2011, i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar regjistrimin e
pasurisë së tij, ndërtim dhe truall me sipërfaqe 18 m2, bazuar në nenin 24/a të Ligjit nr.7843
datë 13.07.1994 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”, i ndryshuar, si dhe me aktet
ligjore dhe nënligjore të dala në bazë dhe për zbatim të tij.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2011-2766 (1499),
-Rrëzimin e kërkesë padisë me nr.regjistri themeltar 21314-01370-23-2011, datë
regjistrimi 05.09.2011 të paditësit Xhevdet Çiraku.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Së pari: rezultoi në rastin konkret, se Xhevdet
Çiraku, nuk ka respektuar afatin ligjor të paraqitjes së kërkesë padisë në gjykatë për
kundërshtimin e Urdhrit të Refuzimit nr.596, datë 21.07.2011.... Së dyti, ekzistojnë
577
parregullsi juridike të personit të tretë Bashkia Sarandë si institucion shtetëror kanë çuar në
lidhjen e një kontrate me paditësin për një pasuri e cila nuk ka qenë në pronësi të saj. Për
rrjedhojë Bashkia Sarandë në rastin konkret nuk mund të transferojë pronësinë e truallit tek
paditësi, tagër të cilin nuk e kishte edhe ajo vetë....Së treti, pala paditëse ...në kuptimin
formal kërkesë padinë e ka paraqitur në gjykatë pas skadimit të afatit të ankimit. Kjo do të
thotë se ai e ka humbur të drejtën në kuptimin procedurial për t’ju drejtuar gjykatës. Për
rrjedhojë gjykata arrin në përfundimin se paditësi në paraqitjen e këtij kërkimi është në
vonesë (more), pasi ai nuk e ka respektuar afatin ligjor që është tridhjetë ditë nga dita e
marrjes dijeni. Paditësi e ka humbur të drejtën që gjykata të merrte në konsideratë zgjidhjen
e çështjes së tij në themel...”.
9. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.96, datë 22.02.2012, ka
vendosur:
-Ndryshimin e vendimit nr.2766 (1499), datë 14.12.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë si më poshtë:
-Anullimin e Urdhrit nr.596, datë 21.07.2011 të ZQRPP Tiranë.
-Detyrimin e të paditurit ZVRPP Sarandë të kryejë regjistrimin e objektit “pikë
tregtie”, lagja nr.2, Sarandë, sipas dokumentacionit që shoqëron lejen e shfrytëzimit datë
11.05.2011 të Bashkisë Sarandë.
-Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...padia rezulton të jetë ngritur brenda afatit 30
ditor të kundërshtimit të aktit administrativ përcaktuar nga neni 328 i K.pr.Civile. Kështu
është vërtetuar se paditësi është njoftuar për aktin në rrugë zyrtare në datën 03.08.2011 dhe
ka paraqitur padi në gjykatë në datën 05.09.2011. Gjykata e Shkallës së Parë nuk ka patur
parasysh në përllogaritje se dita e fundit e afatit 30 ditor binte në ditë pushimi javor dhe
sipas nenit 148 paragrafi i fundit i K.Pr.Civile, afati mbaronte në ditën e punës që vinte pas
asaj të pushimit, pra ditën e hënë datë 05.09.2011 që është edhe data e depozitimit të
padisë. ... paditësi ka ndërtuar konform dispozitave të ligjit 8405/1998 “Për urbanistikën”.
Në përputhje me nenin 13 të ligjit nr.8402/1998 “Për kontrollin dhe disiplinimin e punimeve
të ndërtimit”, Drejtoria e Urbanistikës pranë Bashkisë Sarandë ka përcjellë praktikën
dokumentare për regjistrim pranë ZVRPP Sarandë, duke konfirmuar se objekti është
ndërtuar në përputhje me kushtet ligjore dhe teknike të miratuara. Gjykata e Apelit e gjen të
pambështetur në ligj shkakun e refuzimit të regjistrimit fillestar të objektit. .... Udhëzimi
nr.1/2007 i KM specifikon rastet e refuzimit të kërkesave për regjistrim të titujve të pronësisë.
Kontrata e Shitblerjes për të cilën ngrihen pretendime është lidhur në respektim të ligjit
7980/1995 “Për shitblerjen e trojeve”. Po ashtu objekti rezulton i ndërtuar konform
përcaktimeve të ligjit 8405/1998 “Për Urbanistikën” dhe Ligjit nr.8402/1998 “Për kontrollin
dhe disiplinimin e punimeve të ndërtimit”. Gjykata çmon se pala e paditur nuk kompetencën
e vlerësimit kryesisht të veprimeve juridike të cilat në vite kanë sjellë pasoja.... Megjithatë e
gjen me vend që të sqarojë se tjetërsimi i pasurisë për të cilin ngre pretendim ankuesi, ka të
bëjë me tjetërsimin e pronës publike nga Seksionet e Financave të cilat kanë vepruar si
administruese të pronës shtetërore në bazë të ligjit 7512/1991 “Për sanksionimin e mbrojtjes
së pronës private...”, neni 21. Në këtë dispozitë ishte shprehur qartë e drejta e e organeve
financiare të pushtetit vendor për të tjetërsuar truall personave fizikë e juridikë vendas për
ndërtim. .... procesi i regjistrimit të truallit pronë shtetërore për organet e pushtetit vendor
është rregulluar me ligjin nr.8744/2001..... Pra në kohën kur është lidhur kontrata e
shitblerjes në favor të paditësit, nuk kishte rregullim ligjor për regjistrimin e pronës publike,
ndërkohë që shitblerja e truallit ishte e lejuar dhe e normuar nga dispozitat e ligjeve
7512/1991 dhe 7980/1995....”.
578
10. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.96,
datë 22.02.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimit nr.2766 (1499), datë
14.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga ana e
paditur, ZQRPP Tiranë, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të cënueshme vendimet e gjykatave më të
ulëta.
12. Ky Kolegj vlerëson se vendimi nr.96, datë 22.02.2012 i Gjykatës së Apelit
Gjirokastër që ka ndryshuar vendimin nr.2766 (1499), datë 14.12.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë është marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si i tillë ai duhet
të prishet, duke u kthyer çështja për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Gjirokastër.
objekt gjykimi vlerëson të shqyrtojë pretendimin e ngritur nga Avokatura e Shtetit në lidhje
me shkeljet proceduriale të lejuara nga të dyja gjykatat më të ulëta. Ky Kolegj vlereson te
theksoje se Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji ka të drejte të shqyrtojë si zbatimin e ligjit
material ashtu dhe zbatimin e ligjit procedurial nga gjykatat më të ulëta, referuar kjo në nenin
58 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gabimet në zbatimin e ligjit material, (në rast se ka të tilla) ose të gjykojë themelin e çështjes.
si shkelje të rënda të ligjës proceduriale), shqyrtohen paraprakisht nga ana e Gjykatës së
Lartë, para se kjo e fundit të shqyrtojë themelin e çështjes. Në varësi të shkeljeve
proceduriale të lejuara nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë në respektim të nenit 63/d të
Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
më të ulëta dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën kompetente.
15. Në gjykimin e kësaj çështje, në rekurs është paraqitur pretendimi për shkelje të
rëndë proceduriale në lidhje me mosrespektimin nga ana e gjykatave më të ulëta të nenit 79/a
të K.Pr.Civile që shprehimisht thotë: “Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e
parashikuara me ligj. Gjykata që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe
mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të fundit, me
qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim” si dhe dispozitave të Ligjit nr.8551,
datë 18.11.1999 “Për avokaturën e shtetit”, neni 1.
16. Në analizë të dispozitave të mësiperme, në kuadrin e zhvillimit të një procesi të
rregullt ligjor ishte detyrim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë të njoftonte Avokaturën e
Shtetit dhe t’i krijonte asaj mundësinë për të marre pjesë në gjykim, me qëllim ushtrimin e
funksioneve te saj për mbrojtjen e interesave të shtetit. Sa me sipër vlerësohet si e
domosdoshme për sa kohë palë në mosmarrëveshjen që gjykohej është ZRPP, kur prona truall
në origjinë pretendohet se ka qënë pronë shtet dhe në kushtet kur ligji procedurial urdhëron
kryerjen e një veprimi të tillë nga gjykata. Këtë qëndrim mbajnë dhe Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë në vendimin e tyre unifikues nr.13/2004, ku shprehimisht thuhet: ““Thirrja
e paleve nuk duhet kuptuar si e drejte e pakushtezuar per gjykaten dhe aq me pak, si e drejte,
bazueshmeria ne ligj e se ciles te mund te konsiderohet e pakontrollueshme dhe e pa
verifikueshme ne shkallet pasardhese te gjykimit. Perderisa ligjvenesi ka parashikuar edhe
579
mundesine e thirrjes dhe pjesemarrjes se paleve ne kete lloj gjykimi, Kolegjet e Bashkuara
çmojne se gjykates i del per detyre qe ne çdo rast gjykimi te padive me objekt kundershtimin
e veprimeve te permbaruesit gjyqesor, te mbaje parasysh edhe faktin nese eshte ose jo e
nevojshme, rast pas rasti, thirrja e paleve ne gjykim dhe kur ajo çmon se ekzistojne shkaqe
dhe rrethana qe e bejne te nevojshme thirrjen e tyre, sikurse ne rastin objekt gjykimi,
urdheron thirrjen e tyre. Në kuptim të nenit 79/a te K.Pr.Civile, gjykata kur shqyrton çeshtje
per te cilat perfaqesimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata eshte e detyruar
qe te urdheroje njoftimin e akteve kesaj te fundit. Vetem keshtu mund t’i krijohet mundesia
reale Avokatures se Shtetit qe te marre pjese ne gjyq me qellim perfaqesimi dhe mbrojtjeje te
interesave te shtetit, ne rastet e parashikuara nga ligji”.
të rregullave proceduriale për thirrjen e saj në procesin gjyqësor dhe mosdhënia e mundësisë
nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë si cënim i parimit kushtetues të procesit të
rregullt ligjor.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë për gjykatën më të
ulët administrative që pavarësisht se Gjykata e Lartë, nuk shqyrtoi në këtë proces, zbatimin e
ligjit material nga ana e gjykatave më të ulta, thirrja në këtë gjykim e Avokaturës së Shtetit
do të sjellë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes si dhe një zgjidhje të drejtë dhe të
bazuar në ligj të konfliktit gjyqësor.
vendimi i Gjykatës se Apelit Gjirokastër dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë
janë marre ne kundërshtim me rregullat proceduriale, këto vendime duhet të prishen dhe në
zbatim të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të
Presidentit të Republikës së Shqipërisë, çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.
20. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër do t’u bëjë të
qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin të provojnë faktet
mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejta kanë
dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj.
Gjykata duhet të lejojë palët që të paraqesin prova shkresore me anën e të cilave ato të
provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile dhe t’i lejojnë palët që
t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor, si dhe të kërkojë nëse nevojitet
zyrtarisht nga organet kompetente (neni 224 K.Pr.Civile) paraqitjen e provave dhe të dhënave
të cilat ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të çështjes. Kryerja e veprimeve të
PËR KËTO ARSYE

580
V E N D O SI
Prishjen e vendimit me nr.96, datë 22.02.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të
vendimit nr.2766 (1499), datë 14.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.
Tiranë, më 15.09.2015
581
Nr. 00-2015-2954 i Vendimit (478)
VENDIM
NE EMËR TË REPUBLIKËS

Medi Bici Anëtar
në datën 15.09.2015, në seancë gjyqësore me prani të palëve, mori në shqyrtim çështjen

administrative me nr.02642/2012 që u përket palëve:
PADITËS: ARBEN MUÇAJ

PALË E PADITUR: KLINIKA STOMATOLOGJIKE
UNIVERSITARE TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit Klinika Stomatologjike Universitare Tiranë,
të nxjerrë aktin administrativ përkatës,
për zbatimin e Urdhërit të Ministrit të Shëndetësisë nr.389, datë 29.06.2009.
Baza Ligjore: Neni 32, 324, 325, 327, 328 të K.Pr.Civile,
nenet 105, 137, 141 të K.P.Administrative.

vendosur:
-Pranimin e kërkesë padisë.
-Detyrimin e të paditurit Klinika Stomatologjike Universitare Tiranë të nxjerrë
aktin administrativ përsa i përket zbatimit të kontratës së shërbimit të lidhur
midis Klinika Stomatologjike Universitare Tiranë dhe paditësit Arben Muçaj.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur, Klinika Universitare

Stomatologjike, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.1443, datë 17.06.2011 të Gjykatës
së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.3442, datë 27.04.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, si dhe pushimin e gjykimit të çështjes, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
 Vendimet e dhëna nga të dyja gjykatat janë haptazi të padrejta, të marra në
kundërshtim me ligjin, normat proceduriale dhe që nuk gjejnë mbështetje ligjore në
kërkesat e nenit 472 “a”, “b”, dhe “c” të K.Pr.Civile dhe në nenin 486 të këtij Kodi.
582
 Nga pikëpamja proceduriale duhet thënë që padia e shqyrtuar nga gjykata nuk ka
objekt dhe si e tillë ajo nuk mud të shqyrtohej.
 Vetë dispozitivi i vendimit përfundimtar të gjykatës me të cilën është pranuar padia,
nuk zgjidh asnjë mosmarrëveshje mes palëve. Kështu mes palëve ndërgjyqëse nuk
është lidhur asnjë marrëdhënie juridike administrative, pasi palët lidhen mes tyre
vetëm nga marrëdhëniet civile (kontraktore).
 Pala e paditur nuk ka asnjë detyrim ligjor për të nxjerrë ndonjë akt administrativ,
pavarësisht urdhrit nr.389, datë 29.06.2009 të Ministrit të Shëndetësisë, pasi ne kemi
përmbushur të gjitha detyrimet që na rrjedhin nga kontrata e shërbimit lidhur me të
paditurin.
 Duke qenë para rastit të një padie pa objekt, Gjykata e Apelit duhet të konkludonte në
prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e gjykimit të çështjes,
pasi një padi e tillë nuk mund të ngrihet.
 Midis paditësit dhe palës së paditur nuk ka pasur asnjë kontratë individuale pune.
Pagesën në lidhje me specializimin e tij, pala paditëse e ka marrë nga Qendra
Spitalore Universitare “Nënë Tereza” Tiranë, ndërsa pala e paditur Klinika
Stomatologjike Universitare ka siguruar vetëm mbështetjen për kryerjen e
specializimit të palës paditëse, pra kontrata nuk ka asnjë efekt financiar.
 Gjykata e Apelit duhej të mbante parasysh përmbajtjen e nenit 681 të K.Civil, sipas të
cilit kur interpretohet një kontratë duhet të sqarohet se cili ka qenë qëllimi i vërtetë
dhe i përbashkët i palëve, pa u ndalur në kuptimin letrar të fjalëve si dhe duke
vlerësuar sjelljen e tyre në tërësi, para e pas përfundimit të kontratës.
 Pretendimi i palës paditëse se sipas kontratës pala e paditur detyrohet ta marri në
punë, nuk qëndron. Ky konkluzion rrjedh nga vetë natyra e kontratës së shërbimit të
lidhur mes palëve ndërgjyqëse.
 Sipas kësaj kontrate, parashikohet vetëm detyrimi i palës paditëse në cilësinë e
specializantit që të ofrojë punën e tij pas mbarimit të specializimit, pranë
institucioneve publike shëndetësore për një periudhe të paktën 5 vjeçare, duke
parashikuar edhe sanksion në rast të mos përmbushjes së këtij detyrimi.
 Pra sipas kësaj kontrate, pala e paditur ka kërkuar vetëm të drejta ndaj paditësit e në
asnjë rast detyrimin për ta marrë atë në punë pas përfundimit të specializimit. Nga ana
tjetër, ky i fundit ka detyrimin për të shërbyer pranë palës së paditur. Çdo interpretim i
ndryshëm i kontratës së shërbimit do të vinte palën e paditur në pozita diskriminuese
në të cilat ajo do të merrte përsipër vetëm detyrime dhe asnjë të drejtë, ç’ka dëmton
thelbin e marrëdhënies kontraktore të lidhur mes palëve. Kjo bazohet edhe në nenin
686 të K.Civil.

Pa filluar relatimi i gjyqtares Evelina Qirjako, dëgjoi kërkesën paraprake të
përfaqësuesit ligjor të palës së paditur, i cili kërkoi para Gjykatës së Lartë “heqjen dorë nga
rekursi” i paraqitur prej kësaj pale, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësi Arben Muçaj,
ka lidhur me palën e paditur Klinika Stomatologjike Universitare Tiranë, kontratën e
shërbimit pa datë, nëpërmjet të cilës ka pranuar të vazhdojë specializimin pasuniversitar në
Degën Kirurgji O.M.F, për një periudhë 4-vjeçare, pra deri në datën 01.03.2008. Kjo kontratë
është miratuar edhe nga Ministria e Shëndetësisë.
583
2. Pala paditëse pretendon se në këtë kontratë shërbimi, është parashikuar që, pas
përfundimit të specializimit, mjeku Arben Muçaj do të emërohej në Klinikën Stomatologjike
Universitare Tiranë dhe në rast se paditësi, do të përfundonte këtë specializim dhe do të
largohej nga puna pa plotësuar minimalisht 5 vjet punë si specialist në këtë institucion, do të
detyrohej t’i kthente Ministrisë së Shëndetësisë, pagat e marra, si dhe nuk mund të punësohej
në sektor shtetëror apo privat për një periudhë prej 5 vjetësh.
3. Pas mbarimit të specializimit dhe dhënies së provimit përfundimtar të formimit,
paditësi i është drejtuar palës së paditur për të nxjerrë urdhërin e emërimit në detyrë pranë
kësaj klinike, në përmbushje të detyrimeve të parashikuara në kontratën e shërbimit të
sipërcituar, të lidhur midis tyre.
4. Megjithëse paditësi i ka kërkuar disa herë palës së paditur për të përmbushur
detyrimet e kontratës, kjo e fundit nuk e ka nxjerrë urdhërin e emërimit dhe për këtë arsye, ai
është ankuar pranë Ministrisë së Shëndetësisë.
5. Ministri i Shëndetësisë në zbatim të kontratës së shërbimit të datës 01.03.2004, ka
nxjerrë Urdhrin nr.389, datë 29.06.2009 “Për zbatimin e kontratës së shërbimit të lidhur midis
Ministrisë së Shëndetësisë, Klinikës Stomatologjike dhe mjekut Arben Muçaj”, duke
urdhëruar Drejtorinë e Klinikës Stomatologjike Universitare për zbatimin e kësaj kontrate.
6. Pala e paditur, në lidhje me këtë mosmarrëveshje të krijuar me palën paditëse, i
është drejtuar Ministrisë së Shëndetësisë me shkresën nr.67 prot, datë 09.07.2009, duke i
sqaruar se: “...1. Z. Arben Muçaj do duhej të mbaronte specializimin me të gjitha detyrimet
që kërkon ky proces përfshirë edhe provimin përfundimtar e diplomën e specializimit që në
muajin mars 2008. Për shkak të një konflikti midis tij dhe komisionit të provimit përfundimtar
të spëcializimit të KOMF të Fakultetit të Mjeksisë në ditën e provimit datë 30.04.2008, Dr.
Arben Muçaj largohet dhe nuk e mbron diplomën e specializimit në afatin e parashikuar....2.
nga muaji prill deri në muajin korrik 2008 janë bërë disa takime midis Drejtores, Shefit të
Personelit KSU dhe z. Arben Muçaj për realizimin e kësaj kontrate. .... Kemi kërkuar
konsultime me Drejtorin dhe inspektorët e Drejtorisë së Burimeve Njerëzore të MSH lidhur
me zbatimin e kësaj kontrate dhe përgjigjja ka qenë që pavarësisht kontratave, ne duhet të
zbatonim Urdhrin e Ministrit nr.291, datë 20.07.2007 “Për kriteret e punësimit në shërbimin
shëndetësor publik”, i cili thotë që: “të gjitha punësimet në institucionet shëndetësore të
bëhen vetëm nëpërmjet konkurimit të hapur bazuar në kritere të unifikuara”. Në datën
30.07.2008 vjen shkresa për një vend të lirë në KSU dhe drejtoria e KSU me shkresën nr.42,
datë 09.08.2008 ka caktuar datën e konkursit sipas legjislacionit në fuqi,për në datën
02.10.2008.... Në ditën e konkursit që z. Arben Muçaj u paraqit bashkë me dy të tjerët, nuk e
kishte mbrojtur diplomën, por ne e dinim tashmë që ai do të jepej të nesërmen dhe fakti që
atë dipllomë nuk e kishte në dosje, nuk përbënte arsye të fortë që ne të anullonim procedurën.
Viti shkollor po fillonte dhe ne duhej të plotësonim këtë vend vakant aq të nevojshëm dhe që
kishim pritur plot 7 muaj sa të zgjidheshin mosmarrëveshjet e z. Arben Muçaj me Komisionin
e Provimit. Në konkurs Dr. Arbeni mori 11 pikë totale (+ pikët e për specializimin shuma del
31). Përsëri në klasifikim ai del i treti....”.
7. Në përgjigje të kësaj shkrese, Ministria e Shëndetësisë i ka kthyer përgjigje
Drejtorisë së Klinikës Stomatologjike Universitare, duke i saktësuar se: “....Për aq kohë sa z.
Arben Muçaj ka lidhur një kontratë të ligjshme me KSU sipas së cilës ka detyrimin të
emërohet pranë këtij institucioni për një periudhë 5-vjeçare, pretendimet e ngritura nga ana
juaj për procedurën e konkurimit janë të pavlefshme, argumentat për të cilën janë dhënë
shumë qartë nga grupi i inspektimit të Ministrisë së Shëndetësisë. Për sa më sipër, merrni
masa për zbatimin e Urdhërit të Ministrit të Shëndetësisë nr.389, datë 29.06.2009....”.
8. Në kushtet kur pala e paditur nuk ka nxjerrë urdhërin e emërimit në detyrë të palës
paditëse, në datën 15.02.2010, kjo e fundit i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar detyrimin e palës së paditur për të
584
zbatuar detyrimet që rrjedhin nga kontrata e shërbimit si dhe Urdhëri i Ministrit të
Shëndetësisë me nr.389, datë 29.06.2009 “Për zbatimin e kontratës së shërbimit të lidhur
midis Ministrisë së Shëndetësisë, Klinikës Stomatologjike dhe mjekut Arben Muçaj”.
vendosur:
-Pranimin e kërkesë padisë.
-Detyrimin e të paditurit Klinika Stomatologjike Universitare Tiranë të nxjerrë aktin
administrativ përsa i përket zbatimit të kontratës së shërbimit të lidhur midis Klinika
Stomatologjike Universitare Tiranë dhe paditësit Arben Muçaj.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....nga shqyrtimi i provave Gjykata e çmon se
duhet pranuar kërkesë padia e paditësit Arben Muçaj për këto arsye: Kontrata e lidhur midis
palëve është e ligjshme dhe e tillë do të mbetet deri sa ajo nuk është shpallur e pavlefshme
dhe në këto kushte ajo ka fuqinë e ligjit dhe duhet zbatuar. Në kontratën e shërbimit datë
01.03.2004 është parashikuar që paditësi është lejuar që për një periudhë 4 vjeçare të kryejë
specializimin për Degën Kirurgji OMF pranë palës së paditur dhe pas përfundimit të këtij
specializimi, në bazë të nenit 3 të kësaj kontrate, paditësi Arben Muçaj është taksative që do
të emërohet pranë palës së paditur. Duke qenë se kjo kontratë është e ligjshme me të drejtë
Ministria e Shëndetësisë me cilësinë e garantuesit të kontratës i është drejtuar palës së
paditur me një urdhër për ekzekutimin e këtij urdhëri duke nxjerrë vendimin e emërimit të
paditësit në detyrën e kirurgut stomatolog. Me të drejtë paditësi i është drejtuar Gjykatës me
kërkesë padi të cilën e ka bazuar në nenin 324/2 te K.P.C, i cili ka të bëjë me kundërshtimin e
refuzimit të aktit administrative. Pala e paditur, pas mbarimit të specializimit të paditësit
duhet të nxjerrë aktin administrativ për emërimin e paditësit në këtë detyrë”.
Tiranë.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Gjykata e Apelit Tiranë, në interpretim të
përcaktimeve si më sipër, vlerëson se pretendimi i të paditurit ankues se kontrata përcakton
detyrimin e paditësit për të punuar pranë të paditurit, por jo detyrimin e këtij të fundit ta
marrë në punë, është pikërisht një interpretim që nuk bazohet në qëllimin e përbashkët të
palëve. Mund të jetë e vërtetë që në rastet më të shpeshta janë të specializuarit që duke
siguruar vende më të mira pune, pretendojnë të mos punojnë pranë institucioneve që ju kanë
garantuar këtë specializim dhe ky ndoshta është shkaku që penalitet në kontratë janë
përcaktuar vetëm ndaj njërës palë. Nga ana tjetër, ky fakt nuk mund të interpretohet se në të
kundërt detyrimi nuk ekziston. Edhe personi i specializuar ka pranuar të kryejë një
specializim pasuniversitar prej 4 vjetësh, duke patur si interes përvec përfitimit të njohurive,
pse jo edhe sigurimin e një vendi pune në një institucion ku ai synon të punojë. ... Përsa më
sipër, Gjykata e Apelit Tiranë vlerëson se një marrëdhënie pune në sektorët e shërbimit
publik, shoqërohet me elemente të një marrëdhënie administrative, sa kohë lidhja e
mërrëdhënies së punës dhe përcaktimi i elementeve të kësaj marrëdhënie, ka të nevojshme
disponimin me një akt emërimi nga organi administrativ. Në këto kushte dhe në rrethanat që
i padituri refuzon të shprehet, paditësi ka të drejtën të kërkojë detyrimin për t’u shprehur. Sa
më sipër, pretendimi i të paditurit se padia është pa objekt e gjykimi duhet pushuar, nuk
vlerësohet si pretendim i bazuar. Analizuar sa më sipër, Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se
paditësi edhe në forma të tjera mund të kërkonte të drejtën që pretendon se i është cënuar,
por disponimi i padisë është e drejtë e tij dhe sa kohë kërkimi është i bazuar ai nuk mund të
rrëzohet.....”.
11. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur, Klinika Universitare
Stomatologjike, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.1443, datë 17.06.2011 të Gjykatës së
585
Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.3442, datë 27.04.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, si dhe pushimin e gjykimit të çështjes, duke parashtruar ato shkaqe që citohen në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
12. Rekursi i paraqitur për këtë çështje është shqyrtuar nga Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë në dhomën e këshillimit të datës 18.06.2015, në të cilën, ky Kolegj ka
vendosur që, ta kalojë shqyrtimin e rekursit të paraqitur nga pala e paditur Klinika
Universitare Stomatologjike kundër vendimit nr.3442, datë 27.04.2010 të Gjykatës së Apelit
Tiranë në seancë gjyqësore me prani të palëve, bazuar në nenin 62, pika c të Ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e ka marrë këtë çështje në shqyrtim në
seancën gjyqësore të datës 14.07.2015, në të cilin u paraqit vetëm pala paditëse, e cila kërkoi
shtyrjen e sencës pasi nuk ishte në dijeni të faktit që pala e paditur ka ushtruar të drejtën e
rekursit dhe për këtë arsye, kërkonte të pajisej me një kopje të këtij rekursi për tu njohur me
përmbajtjen e tij.
14. Në seancën gjyqësore të datës 15.09.2015, përpara se të fillonte relatimi i çështjes,
përfaqësuesi ligjor i palës së paditur paraqiti kërkesën me shkrim nr.204/1 prot, datë
20.08.2015 me objekt “Heqje dorë nga rekursi i ushtruar ndaj vendimit nr.1443, datë
17.06.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe Vendimit nr.3442, datë 27.04.2010 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë”, duke arsyetuar se, nga data 05.09.2014 këto vendime janë
ekzekutuar plotësisht nga pala e paditur dhe paditësi Arben Muçaj është punësuar pranë
Klinikës Stomatologjike Universitare Tiranë.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se kërksesa e palës së paditur
për heqje dorë nga rekursi, rezulton (i) të jetë paraqitur përpara se çështja të relatohej në
seancë gjyqësore; (ii) të jetë depozituar në formën shkresore (me shkrim), dhe (iii) të mbajë
nënshkrimin e personit të autorizuar për të kryer heqjen dorë, konkretisht z. Patriot Çobaj.
Referuar Autorizimit me nr.204 prot, datë 18.08.2015 të Klinikës Stomatologjike
Universitare Tiranë, të nënshkruar dhe vulosur nga titullari i kësaj Klinike, pasqyrohet se
“Përfaqësuesi ka të gjitha të drejtat që i njeh Kodi i Procedurës Civile në dispozitat e
përfaqësimit si dhe autorizohet të hartojë, të nënshkruajë dhe depozitojë pranë Gjykatëss ë
Lartë kërkesën “Për heqjen dorë nga Rekursi””.
16. Për këto arsye, Kolegji Administriv i Gjykatës së Lartë, çmon se, kërkesa me
nr.204/1 prot, datë 20.08.2015, përbën heqje dorë të palës së paditur Klinikës Stomatologjike
Universitare Tiranë nga rekursi i paraqitur, pasi përmbush kushtet dhe kriteret ligjore të
përcaktuara në nenin 490 të K.Pr.Civile.
17. Për sa më sipër, vlen të theksohet se, ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i
ndryshuar, nuk ka një dispozitë të posaçme në lidhje me heqjen dorë nga rekursi, ndaj për
këtë arsye, referimi do të bëhet në dispozitat e përgjithshme të cilat e rregullojnë këtë
mardhënie, e konkretisht në K.Pr.Civile.
18. Në kushtet kur, pala rekursuese është tërhequr nga rekursi me arsyen se, vendimet
objekt rekursi janë ekzekutuar plotësisht dhe konflikti nuk ekziston më, ky Kolegj vlerëson të
shprehet për pushimin e gjykimit të kësaj çështje.
PËR KËTO ARSYE
586
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, si dhe nenit 490 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit në Gjykatën e Lartë të çështjes me palë paditëse: Arben Muçaj;
palë e paditur: Klinika Stomatologjike Universitare Tiranë; me objekt: “Detyrimin e të
paditurit Klinika Stomatologjike Universitare Tiranë, të nxjerrë aktin administrativ përkatës,
për zbatimin e Urdhërit të Ministrit të Shëndetësisë nr.389, datë 29.06.2009”.
587
Nr. 00 - 2015 - 4500 i vendimit (479)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 15.09.2015 mori në shqyrtim çështjen administrative me

nr.31003-01702-00-2015 akti me palë:
KËRKUES: MJAFTIME ZENELAJ, përfaqësuar në gjykim

nga avokat Gentian Mete.
OB JEKTI :
Sqarim dhe interpretim të vendimit
nr.00-2014-2987 (432), datë 10.07.2014
të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.
Baza Ligjore: Neni 314 i K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë.
Detyrimin e të paditurit DRSSH Tiranë t’i paguajë paditëses, Mjaftime
Zenelaj përfitimin e shtesës së pensionit mesatar prej datës 13.12.1993 deri në
datën 19.09.2007.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1804, datë, 15.09.2011 ka vendosur:

Gjyqësor Tiranë dhe ndryshimin se e drejta e përfitimit të shtesës së pensionit
mesatar duhet të fillojë nga data 21 janar 2000.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2014-2987 (432),

datë 10.07.2014 ka vendosur:
lënien në fuqi të vendimit nr.9960, datë 22.12.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Me kërkesën e paraqitur më datë 23.03.2015, kërkuesja Mjaftime Zenelaj, ka kërkuar

sqarimin dhe interpretimin e vendimit nr.00-2014-2987 (432), datë 10.07.2014 të Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë, konform nenit 314 të K.Pr.Civile, duke parashtruar këto
shkaqe:
588
- Në vendimin nr.00-2014-2987 (432), datë 10.07.2014 të Kolegjit Administrativ të
Gjykatës së Lartë, faqe 7, paragrafi i fundit i pjesës arsyetuese gjykata shprehet:
“Prandaj, pala e paditur DRSSH, jo vetëm që veproi drejtë duke i njohur të drejtën e
përfitimit të pensionit mesatar sipas ligjit nr.7514/1991, por kishte edhe detyrimin t’i
llogarisë asaj sipas kritereve përkatëse ligjore edhe shumën që rezultonte si diferencë
e papaguar mes pensionit të pleqërisë që i kishte lindur në vitin 1993 dhe pensionit
mesatar që duhet të përfitonte sipas ligjit nr.7514/1991, sikurse ky pension të kishte
filluar t’i paguhej që nga data 13.12.1993.”
- Nga arsyetimi i vendimit të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë del që
pensioni sipas ligjit nr.7514/1991 është një e drejte eventuale madje dhe fakultative
përfitimi, pra qe aktivizohet ose behet efektive me kërkesë te titullarit vetëm në rast se
pensioni i pleqërisë sipas ligjit nr.7703/1993 është më i ulët se pensioni mesatar në
shkalle vendi. Si rrjedhojë logjike në rast se pensioni i pleqërisë sipas ligjit 7703/1993
është më i madhe se pensioni mesatar në shkallë vendi, atëherë pensioni i rehabilitimit
sipas ligjit nr.7514/1991 nuk aplikohet.
- Mirëpo në asnjërin prej këtyre ligjeve nuk gjejmë asnjë dispozitë të posaçme që të
njësojë, identifikojë termat e këtyre përfitimeve financiare të skemës së sigurimeve
shoqërore shtetërore. Përkundrazi, ligjvënësi i rregullon me dy ligje të ndryshme,
madje i referon edhe si dy tituj të ndryshëm, në varësi edhe të motivit për të cilin i ka
rregulluar këto dy përfitime.
- Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “ Për sigurimet shoqërore”, i ndryshuar trajton
përfitimin me pension të plotë pleqërie dhe jo përfitimin e një të drejte specifike që
parashikohet në nenin 5 të ligjit nr.7514, datë 30.09.1991 “Për pafajësinë, amnistinë
dhe rehabilitimin e ish të dënuarve dhe të përndjekurve politik”. Për efekt të
llogaritjes se pensionit, personat e dënuar gëzojnë të drejtën e zgjedhjes së pagës
mesatare mujore të marre gjate tre vjetëve të fundit të punës, para ose pas procedimit
penal, ose të pagës së marrë nga punëtore, që ka punuar me kushte të njëjta pune me
atë që ka kryer i dënuari gjatë vuajtjes së dënimit. Kur kjo zgjedhje nuk mund të bëhet
për shkaqe të ndryshme, atyre u jepet pensioni mesatar. Në vijim, sipas nenit 6 të ligjit
nr.7514/1991 “ Të drejtat e njohura në nenin 5 të këtij ligji, i këtij ligji, i fitojnë edhe
personat e dëbuar apo te internuar për motive politike”.
- Në të tilla kushte, nisur nga paragrafi i cituar në vendimin e Kolegjit Administrativ të
Gjykatës së Lartë, del e domosdoshme që të sqarohet problemi që çfaq ky paragraf ne
lidhje me titullin e përfitimit. Pra kemi vetëm një pension pleqërie, që pë pbehet nga
një pjesë e caktuar sipas ligjit nr.7703/1993 qe eventualisht nuk duhet të kalojë masën
e pensionit del nga paga mesatare mujore e tre viteve te fundit brenda dhjete viteve te
zgjedhura para ose pas vuajtjes së dënimit, ose në pamundësi të tyre deri në masën e
pensionit mesatar.
- Sqarimi dhe interpretimi i vendimit kërkohet posaçërisht në frymën e rezolutës së
Kuvendit të RSH-së të pasqyruar në preambulën e ligjit nr.7514, datë 30.09.1991“Për
pafajësinë, amnistinë dhe rehabilitimin e ish të dënuarve dhe të përndjekurve politik”:
...Për këto arsye, Kuvendi Popullor, duke përdorur kompetencat e tij, u jep ish të
burgosurve dhe të përndjekurve politikë pafajësinë dhe i konsideron në nderin e vet
që, si përfaqësuesi më i lartë i popullit, në emër të shtetit juridik tu kërkojë falje
këtyre njerëzve për dënimet politike dhe vuajtjet që e kanë pësuar në të kaluarën...”
589
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të
kërkueses Mjaftime Zenelaj, avokatin Gentian Mete, për motivet e Kërkesës së saj për
sqarimin dhe interpretimin e vendimit nr.00-2014 (432) datë 10.07.2014 të Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë; dhe e diskutoi çështjen në tërësi në seancë gjyqësore,
VËREN
Se kërkuesja Mjaftime Zenelaj i është drejtuar Kolegjit Administrativ të Gjykatës së
Lartë me një kërkesë, nëpërmjet së cilës kërkon të interpretohet dhe sqarohet vendimi nr.00-
2014 (432) datë 10.07.2014 i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.
Në thelb, me anë të kërkesës, i parashtrohet Kolegjit Administrativ të Gjykatës së
Lartë se, përpos drejtësisë së vendimit dhe zbatimin korrekt të ligjit nga ky Kolegj në të gjithë
arsyetimin dhe në disponimin e tij, vetëm paragrafi i fundit në pjesën arsyetuese të vendimit
përmban një arsyetim që errëson të drejtën që vetë ky Kolegj i njeh kërkueses Mjaftime
Zenelaj dhe krijon probleme në ekzekutimin e tij.
Kështu, në paragrafin e fundit të pjesës arsyetuese të vendimit nr.00-2014 (432) datë
10.07.2014 i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë parashtrohet se:
“Prandaj, pala e paditur DRSSH, jo vetëm që veproi drejt duke i njohur paditëses të
drejtën e përfitimit të pensionit mesatar sipas ligjit nr.7514/1991, por kishte edhe detyrimin
t’i llogariste asaj sipas kritereve përkatëse ligjore, edhe shumën që rezultonte si diferencë e
papaguar mes pensionit të pleqërisë që i kishte lidhur në vitin 1993 dhe pensionit mesatar që
duhet të përfitonte sipas ligjit nr.7514/1997 sikurse ky pension të kishte filluar t’i paguhej që
nga data 13.12.1993.”
Sipas kërkueses Mjaftime Zenelaj, ajo i është drejtuar gjykatës me një padi me shkak
ligjor dhe objekt “Detyrimin e të paditurit të paguajë përfitimin e shtesës përkatëse të
pensionit mesatar nga data 13.12.1993 deri në datën 19.09.2007.”. Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, e ka njohur të ligjshme kërkimin e paditëses për të drejtën e saj të
përfitimit të shtesës së “pensionit mesatar”, si edhe përfitimin e kësaj të drejte nga data
13.12.1993. Por, sipas arsyetimit të paragrafit të fundit të vendimit të sipërcituar rezulton që
përfitimi i pensionit mesatar sipas ligjit nr.7514/1991“Për pafajësinë, amnistinë dhe
rehabilitimin e ish të dënuarve dhe të përndjekurve politikë“ është një e drejtë që aktivizohet
me kërkesë të përfituesit vetëm kur pensioni i pleqërisë sipas ligjit nr.7703/1993 “Për
sigurimet shoqërore” është më i ulët se pensioni mesatar në shkallë vendi. Nëse pensioni i
pleqërisë është më i madh se pensioni mesatar, atëherë pensioni i rehabilitimit sipas ligjit
nr.7514/1991 nuk aplikohet.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se, kjo pjesë e arsyetimit të vendimit
të saj, për të cilën është paraqitur kërkesa për sqarim/interpretim, nuk shpreh atë kuptim që i
jep kërkuesja Mjaftime Zenelaj dhe nuk duhet të ndikojë me atë kuptim në fazën e
ekzekutimit të vendimit. Megjithatë, ky Kolegj vlerëson që të qartësojë kërkuesen dhe palën e
paditur mbi ligjin e zbatueshëm, zbatimin e drejtë të tij, të drejtën që ky vendim gjyqësor, me
pjesën arsyetuese dhe urdhëruese të tij, i ka njohur kërkueses (paditëses) dhe detyrimin që ka
për ta përmbushur pala e paditur DRSSH Tiranë.
Së pari, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, me anë të arsyetimit por edhe me
dispozitivin e vendimit të tij, ka konfirmuar zbatimin e drejtë të ligjit nga gjykata e shkallës
së parë dhe gjykata e apelit për njohjen e së drejtës së kërkueses (paditëses) Mjaftime Zenelaj
për të përfituar pensionin e pleqërisë sipas kriterit të “pensionit mesatar” të parashikuar nga
ligji i posaçëm nr.7514/1991“Për pafajësinë, amnistinë dhe rehabilitimin e ish të dënuarve
dhe të përndjekurve politikë“ dhe të njohur si mënyrë llogaritje dhe përfitimi edhe nga ligji
kuadër nr.7703/1993 “Për sigurimet shoqërore” dhe aktet nënligjore të nxjerra në bazë e për
zbatim të tij.
590
Së dyti, duke qenë se me të drejtë gjykata e shkallës së parë kishte pranuar në tërësi
padinë duke ia njohur kërkueses (paditëses) Mjaftime Zenelaj të drejtën e përftimit të
pensionit të pleqërisë sipas kriterit të posaçëm të “pensionit mesatar” duke filluar nga data e
lindjes së kësaj të drejtë, datës 13.12.1993, kur kërkueses i kishte lindur e drejta e
pensionimit, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë ka arsyetuar në vendimin e tij se
gjykata e apelit ka zbatuar gabim ligjin duke ia njohur këtë të drejtë (përfitimin e pensionit
mesatar) kërkueses (paditëses) Mjaftime Zenelaj vetëm nga data 21.01.2000, meqenëse, sipas
gjykatës së apelit, fakti i internimit të paditëses Mjaftime Zenelaj është vërtetuar gjyqësisht
me vendimin nr.55, datë 21.01.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Prandaj, Kolegji
Administrativ i Gjykatës ka disponuar prishjen e vendimit nr.1804, datë 15.09.2011 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.9960, datë 22.12.2010 të Gjykatës
Së treti, pensioni i përfituar sipas kriterit të posaçëm të pensionit mesatar bazuar në
ligjin nr.7514/1991, nuk është ndonjë lloj pensioni i posaçëm apo lloj pensioni tjetër, por
është pension pleqërie, i cili, në rrethana të caktuara dhe për subjekte të caktuara, llogaritet e
përfitohet jo sipas kritereve të zakonshme që përmban ligji kuadër nr.7703/1993 “Për
sigurimet shoqërore”, por sipas kritereve të veçanta e përjashtimore që njeh ligji i posaçëm
nr.7514/1991 “Për pafajësinë, amnistinë dhe rehabilitimin e ish të dënuarve dhe të
përndjekurve politikë“ për kategori të caktuara të ish të dënuarve dhe të përndjekurve
politikë.
Së katërti, në përputhje me të gjithë arsyetimin e hollësishëm të ligjit të zbatueshëm
që përmban vendimi i saj nr.00-2014 (432) datë 10.07.2014 për zgjidhjen e drejtë të çështjes,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në paragrafin e fundit të këtij vendimi arsyeton
edhe se ““Prandaj, pala e paditur DRSSH, jo vetëm që veproi drejt duke i njohur paditëses të
drejtën e përfitimit të pensionit mesatar sipas ligjit nr.7514/1991, por kishte edhe detyrimin
t’i llogariste asaj sipas kritereve përkatëse ligjore, edhe shumën që rezultonte si diferencë e
papaguar mes pensionit të pleqërisë që i kishte lidhur në vitin 1993 dhe pensionit mesatar që
duhet të përfitonte sipas ligjit nr.7514/1997 sikurse ky pension të kishte filluar t’i paguhej që
nga data 13.12.1993.”
Ky paragraf nuk përcakton asgjë të ndryshme nga disponimi (pjesa urdhëruese) e
vendimit të këtij Kolegji Administrativ, për pranimin në tërësi të padisë sikurse kishte
vendosur gjykata e shkallës së parë. Ky paragraf nuk arsyeton as mohimin e ndonjë të drejtë
që ligji i njeh kërkueses për përfitimin e pensionit të pleqërisë sipas kriterit të pensionit
mesatar, madje duke filluar që nga data 13.12.1993, sikurse kërkohet me anë të padisë.
Me anë të këtij paragrafi të pjesës arsyetuese të vendimit të tij, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë thekson vetëm se:
- pala e paditur DRSSH Tiranë e ka respektuar drejt ligjin duke ia njohur
kërkueses (paditëses) Mjaftime Zenelaj të drejtën e pensionit të pleqërisë sipas kriterit të
pensionit mesatar të ligjit nr.7514/1991;
- pala e paditur DRSSH Tiranë ka shkelur ligjin nr.7514/1991 dhe ligjin
nr.7703/1993 duke mos ia njohur dhe shlyer pensionin e pleqërisë sipas kriterit të pensionit
mesatar që nga dita e lindjes së kësaj të drejte, pra nga data 13.12.1993;
- pala e paditur DRSSH Tiranë ka detyrimin që, në fazën e ekzekutimit të
vendimit gjyqësor, këtë të drejtë të posaçme pensionimi t’ia njohë dhe respektojë duke filluar
nga data 13.12.1993, kur edhe ka lindur kjo e drejtë;
- përveç sa më sipër, në rrjedhojë logjike-juridike të arsyetimit dhe disponimit të
këtij vendimi gjyqësor, pala e paditur DRSH Tiranë, në ekzekutim të vendimit, duhet të
llogarisë dhe t’i paguajë kërkueses (paditëses) Mjaftime Zenelaj edhe diferencën e papaguar
që do të rezultonte ndërmjet shumës së pensionit të pleqërisë të llogaritur sipas kriterit të
posaçëm të pensionit mesatar që i takon në zbatim të drejtë të ligjit dhe këtij vendimi
591
gjyqësor që nga data 13.12.1993, me atë të shumën së pensionit të pleqërisë të llogaritur më
parë sipas kritereve të zakonshme, të cilën eventualisht mund t’ia ketë njohur dhe paguar deri
në datën 19.09.2007 (ditë kur vetë pala e paditur DRSSH Tiranë pranon se i ka caktuar
paditëses Mjaftime Zenelaj pensionin e pleqërisë sipas kriterit të pensionit mesatar të
parashikuar nga ligji i posaçëm nr.7514/1991) dhe, nëse jo, deri në ditën e ekzekutimit të këtij
vendimi gjyqësor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 314 të Kodit të
Procedurës Civile dhe në nenin 1 pika 2 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
V E N D O S I:
Sqarimin e vendimit nr.00-2014 (432) datë 10.07.2014 të Kolegjit Administrativ të
Tiranë, më 15.09.2015
592
Nr. 00 - 2015 - 2953 i Vendimit (480)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 15.09.2015 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative që iu

përket palëve:
PADITËS: LLAMBI BUZUKA

E PADITUR: Z.Q.R.P. PALUAJTSHME TIRANË.
Z.V.R.P. PALUAJTSHME SARANDË.
OBJEKTI:
Shfuqizimin dhe shpalljen e pavlefshme të akteve administrative,
urdhrit nr.685, datë 14.07.2011 te ZVRPP Sarandë
dhe urdhrit nr.610, datë 26.07.2011 të ZQRPP Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Sarandë të kryejë regjistrimin
e objektit Lokal+banesë të ndodhur në lagjen nr.4 Sarandë.
Baza Ligjore: Nenet 18, 115 e vijues te KPrAdministrative,
ligji nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive te paluajtshme”, i ndryshuar
si dhe Udhëzimi i Këshillit të Ministrave nr.1, datë 31.01.2007,
ligji nr.8405 “Për Urbanistikën”
Nenet 153, 154, 324, 331 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.2226/1251, datë 28.10.2011

ka vendosur:
Anullimin e urdhrit nr.685, datë 14.07.2011 të Zyrës Vendore të Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Sarandë dhe urdhrit nr.610, datë 26.07.2011 të
Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.
Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë
të kryejë regjistrimin e objektit lokal dhe banesë ndodhur në lagjen nr.4
Sarandë në emër paditësit Llambi Buzuka.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.132, datë 13.03.2012 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.2226/1251, datë 28.10.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë.
593
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, ka ushtruar rekurs pala e
paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, e cila kërkon
ndryshimin e këtij vendimi dhe vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë nr,
2226/1251, datë 28.10.2011 e vendosjen e rrëzimit të padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Dokumentacioni i paraqitur nga paditësi nuk plotëson kriteret e plotësuar në nenin
195 të Kodit Civil dhe nenit 9 të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “ Për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar, pasi pala shitëse në kontratë nuk figuron të jetë
pronare e pasurisë në regjistrat që administron ZVRPP Sarandë, fakt i cili është
konstatuar edhe gjatë kontrolleve të ushtruara në ZVRPP Sarandë nga Këshilli i Lartë
i Shtetit.
- ZRPP është një institucion shtetëror, veprimtaria e te cilit është objekt i kontrollit dhe
monitorimit nga Kontrolli i Lartë i Shtetit, referuar përcaktimeve të bëra ne ligjin
nr.8270, datë 23.12.1997 “ Për Kontrollin e Lartë të Shtetit”, i ndryshuar
rekomandimeve, të cilat janë të detyrueshme për zbatim nga organet e administratës
shtetërore.
- Gjithashtu në bazë të Urdhrit nr.606, datë 21.08.2009 kërkesa për regjistrim e
z.Llambi Buzuka është refuzuar pasi mungojnë marrëdhëniet ligjore të ndërtesës me
leje ndërtimi nr.37, datë 27.12.1995 e KRRT-së Rrethit Sarandë, në emër të Llambi
Buzuka, për objektin “ Lokal+banesë”, me truallin mbi të cilin ngrihet kjo ndërtesë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësueses së palës së
paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, avokaten e shtetit Lorena
Kasapi, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të vendimit të
gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë; si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rekursi i paraqitur nga pala e paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme (ZQRPP) është i mbështetur në ligj. Vendimi nr.132 datë 13.03.2012 i Gjykatës
së Apelit Gjirokastër dhe vendimi nr.2226/1251 datë 28.10.2011 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit procedural, prandaj të dy vendimet
gjyqësore duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative
të Shkallës së Parë Gjirokastër.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, përsa i
përket rrethanave të faktit, rezulton se, bazuar në kërkesën e paditësit Llambi Buzuka si
investitor, me vendimet nr.14 datë 13.05.1994 dhe me nr.6 datë 30.11.1994 të KRRT të
Bashkisë Sarandë është miratuar dhënia e një sipërfaqe 120 m2 truall për shesh ndërtimi, e
ndodhur në lagjen nr.4 të qytetit të Sarandës. Ndërsa me vendimin nr.14 datë 13.05.1996,
KRRT i Bashkisë Sarandë, ka miratuar edhe lejen e ndërtimit për një objekt lokal- banesë me
subjekt ndërtues Mane shpk.
Në datën 20.07.1995 ndërmjet paditësit Llambi Buzuka si investitor dhe subjektit
ndërtues Mane shpk është lidhur kontrata përkatëse për realizimin e punimeve për ndërtimin
e objektit.
Me kontratën e shitblerjes nr.1346/351 datë 02.08.1999, Bashkia Sarandë, nëpërmjet
seksionit të financës, i ka shitur paditësit Llambi Buzuka sipërfaqen e sipërcituar të truallit
publik prej 120 m2 ku ishte realizuar ndërtimi.
Pas lëshimit të lejes së shfrytëzimit të objektit nga ana e Bashkisë Sarandë, paditësi
Llambi Buzuka i ka paraqitur kërkesë për regjistrimin e pasurisë së paluajtshme palës së
paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të paluajtshme Sarandë (ZVRPP Sarandë).
594
Pala e paditur ZVRPP Sarandë, me urdhrin nr.685 datë 14.07.2011 ka refuzuar
regjistrimin e pasurisë së paluajtshme të kërkuar nga paditësi Llambi Buzuka, në thelb, me
motivin, se mungon marrëdhënia e ligjshme e pronësisë së paditësit Llambi Buzuka me
sipërfaqen e truallit, sipërfaqe të cilën as nuk e ka të regjistruar në pronësi në regjistrat e
pasurive të paluajtshme.
E vënë në lëvizje mbi ankimin e paditësit Llambi Buzuka, pala tjetër e paditur ZQRPP
Tiranë, me urdhrin nr.610 datë 26.07.2011, me të njëjtin motiv, e ka refuzuar kërkesën e tij
për regjistrimin e pasurisë së paluajtshme.
Në të tilla rrethana, paditësi Llambi Buzuka ka ngritur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Sarandë padi me shkak ligjor dhe objekt shfuqizimin dhe shpalljen të pavlefshme të akteve
administrative, urdhrit nr.685 datë 14.07.2011 të palës së paditur ZVRPP Sarandë dhe urdhrit
nr.610 datë 26.07.2011 të ZQRPP Tiranë, si edhe detyrimin e palës së paditur ZVRPP
Sarandë të kryejë regjistrimin e objektit lokal dhe banesë, të ndodhur në lagjen nr.4 të qytetit
të Sarandës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, pasi shqyrtoj çështjen, ka vendosur të pranojë
padinë, sipas tre kërkimeve të saj të sipërcituara.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, palët e paditura ZVRPP
Sarandë dhe ZQRPP Tiranë, kanë paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Gjirokastër.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, pasi ka administruar edhe disa prova të reja shkresore,
ka pranuar të njëjtat rrethana të faktit si dhe ka konfirmuar interpretimin dhe zbatimin e ligjit
për zgjidhjen e çështjes të parashtruar nga gjykata e shkallës së parë, duke ardhur në
përfundimin se duhet të mbetet në fuqi vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Sarandë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, pala e paditur ZQRPP Tiranë ka
paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë. Me anë të rekursit, në thelb, pretendohet se të dy
gjykatat kanë zbatuar gabim ligjin material për zgjidhjen e çështjes. Dokumentacioni i
paraqitur nga paditësi Llambi Buzuka nuk plotëson kriteret e parashikuara nga neni 195 i
Kodit Civil dhe neni 9 i ligjit nr.7843/1993 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Pala shitëse e truallit mbi të cilën është kryer ndërtimi, Bashkia e Sarandës, nuk është pronare
e truallit publik dhe as nuk e ka të regjistruar atë në pronësi të saj. Pra, mungojnë
marrëdhëniet ligjore ndërmjet ndërtesës së realizuar me leje ndërtimi dhe e cila kërkohet të
regjistrohet, me sipërfaqen e truallit mbi të cilën ngrihet kjo ndërtesë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, përpara se të shprehej lidhur me shkaqet e
ngritura në rekursin e paraqitur nga pala e paditur ZQRPP Tiranë, në përmbushje të detyrës së
saj si gjykatë ligji, kryesisht, verifikoi dhe bisedoi gjendjen e procedimit dhe aktet
procedurale që mban dosja gjyqësore, duke konstatuar se gjykimi i çështjes në gjykatën e
shkallës të parë dhe gjykatën e apelit është zhvilluar në shkelje të rëndë të normave
procedurale. Prandaj, është vendi që vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë
dhe Gjykata e Apelit Gjirokastër të prishen dhe çështja të rishqyrtohet nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se me anë të padisë, paditësi Llambi
Buzuka ka kërkuar që palët e paditura ZVRPP Sarandë dhe ZQRPP Tiranë të detyrohen të
kryejnë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme në emër të tij, e përbërë nga një ndërtese e re
dhe sipërfaqja e truallit mbi të cilën ajo është ngritur. Palët e paditura e kanë refuzuar
regjistrimin e kësaj prone me motivin se trualli mbi të cilin është realizuar ndërtimi është
tjetërsuar në kundërshtim me ligjin nga seksioni urbanistik i Bashkisë Sarandë, e cila nuk
ishte pronare e truallit publik që ka tjetërsuar dhe as nuk e kishte të regjistruar në emër të saj
përpara se të kryente tjetërsimin e këtij trualli paditësit Llambi Buzuka.
Në të tilla rrethana të pranuara në gjykim nga gjykatat e faktit, mosmarrëveshja nuk
lidhet me pretendime për të drejta subjektive dhe interesa të ligjshme mes subjektesh private,
595
por me pretendime që kërkojnë realizimin e tyre kundrejt shtetit dhe organeve shtetërore. Pra,
është i dukshëm interesi që ka shteti ka për të mbrojtur në këtë gjykim.
Ndodhur në këto kushte, gjykata e shkallës së parë, por edhe gjykata e apelit kanë
shkelur rëndë ligjin procedural duke mos i garantuar palëve të paditura si organe
administrative mbrojtjen e interesave të shtetit sipas kushteve dhe mënyrës që parashikon
shprehimisht ligji.
Sipas nenit 79/a të Kodit të Procedurës Civile “......Gjykata, që shqyrton çështje për të
cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e
akteve kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim.”
Sikurse rezulton nga praktika gjyqësore e unifikuar dhe nga vendime të mëparshme të
dhëna nga Gjykata e Lartë për çështje të kësaj natyre (p.sh vendimi nr.117 datë 18.02.2014),
respektimi ose jo i kësaj dispozite procedurale nuk është në diskrecionin e gjykatës, por është
një normë me natyrë urdhëruese. Gjykata ka detyrimin që të njoftohet avokati i shtetit për të
marrë pjesë në gjykim. Pas kësaj, gjykata ka përmbushur detyrimin e saj ligjor dhe
përgjegjësia për të garantuar pjesëmarrjen në gjykim e ka vetë avokati i shtetit.
Një interpretim të tillë të ligjit kanë bërë edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, të cilat, mes të tjerave, në vendimin unifikues nr.13 datë 23.03.2004 janë shprehur se:
“.....Nga përmbajtja e kësaj dispozite (nenit 79/a të K.Pr.Civile), del se, kur shqyrton
çështje për të cilat përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e
detyruar që të urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet
mundësia reale Avokaturës së Shtetit që të marrë pjesë në gjyq me qëllim përfaqesimi dhe
mbrojtjeje të interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji”...
Sa më sipër, përbën një motiv të mjaftueshëm për të cilin Kolegji Administrativ të
disponojë prishjen e vendimeve të dhëna nga të dy gjykatat më të ulta, duke e dërguar
çështjen për rigjykim në Gjykatën e Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “d” të nenit 63
të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.132 datë 13.03.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të
vendimit nr.2226/1251 datë 28.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Gjirokastër.
Tiranë, më 15.09.2015
596
Nr. 00 - 2015 - 4547 i Vendimit (481)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seancë gjyqësore të datës 15.09.2015, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: SHOQËRIA “ARK-IT” SH.P.K;

I PADITUR: QENDRA SPITALORE UNIVERSITARE
“NËNË TEREZA”;
OBJEKTI I PADISË:
Përmbushja e detyrimit kontraktor sipas kontratës
së nënshkruar rregullisht midis palëve me datë 15.08.2004,
si dhe ndryshimit të bërë dhe të firmosur nga të dy palët me datë 18.11.2004,
duke u detyruar i padituri të paguajë çmimin e kontratës
për shërbimin e kryer deri tani në vlerën 9.960.000 lekë.
Baza Ligjore: Kontrata e lidhur rregullisht midis palëve me datë 15.08.2004
si dhe amendimi i kësaj të fundit me anë të kontratës së rishikuar me datë 18.11.2004;
Neni 32 i K.Pr.Civile;
Neni 419 dhe 420; Neni 450, Neni 455 dhe 463;
Neni 476, 481, 486, 659 e vijues i K.Civil;
Neni 850 e vijues i K.Civil të R.SH.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8674, date 17.11.2010

vendosi:
“Pranimin e kërkesëpadisë. Detyrimin e palës së paditur Qendra Spitalore
Universitare “Nënë Tereza” t’i paguajë palës paditëse Shoqëria “ARK-IT”
sh.p.k. shumën prej 9.960.000 (nëntë milion e nëntëqind e gjashtëdhjetë mijë)
lekë. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2422, date 15.11.2011 vendosi:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.8674 datë 17.11.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë”.
Kundër vendimit nr.2422, date 15.11.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar

rekurs, pala e paditur Drejtoria e Qendrës Spitalore Universitare “Nënë Tereza” e cila kërkon
prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes dhe Avokatura e Shtetit e cila kërkon prishjen
e vendimeve dhe rrëzimin padisë duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
597
Rekursi i Qendrës Spitalore Universitare “Nënë Tereza” Tiranë dhe Rekursi i
Avokaturës së Shtetit;
- Kjo padi nuk mund të qëndrojë e nuk mund të ngrihet në këtë mënyrë për arsye se në
asnjë pikë të dispozitave te posaçme të Kodit Civil që rregullojnë Kontratën e
Sipërmarrjes nuk qëndron një detyrim apo një e drejtë subjektive e paditësit, për
arsye se në çdo rast ajo duhet të shoqërohet me zgjidhjen e kontratës, pa plotësuar e
pa përmbushur vetë kontratën sipas Procedurave Tenderuese e brenda afateve
ligjore, pasi kanë kaluar mbi 6 vjet e ajo nuk është përfunduar akoma prej saj,
atëherë çfarë kërkon kjo shoqëri për të përmbushur detyrimin ndaj saj.
- nga del kjo shumë e si mund të paguhet kjo nga një Institucion publik pa një faturë
tatimore ku të përcaktuar qartë detyrimi, pa një plan Situacioni përfundimtar për
punimet e kryera;
- në nenin 8.2 të kushteve të veçanta të Kontratës , ne mënyrën e bërjes së pagesave ,
është e përcaktuar shumë qartë se ajo bëhet në përfundim të gjithë Punës në masën
100% pas realizimit të kontratës e nënshkrimit të një procesverbali për realizim të
kënaqshëm të saj mes palëve kontraktuese. Ndërsa në Nenin 8.4 thotë që bëhet brenda
30 ditëve nga dita e marrëveshjes për pagesën , në rastin tonë nuk kemi as
marrëveshje as faturë tatimore me situacione e asnjë gjë ligjore, e atëherë si mund të
realizohej kjo kur nuk dihet se çfarë pune është bërë;
- Kontrata e Sipërmarrjes e lidhur mes palëve është e bazuar ne ligjin për „Prokurimin
Publik“ nr.7971, Datë 26.7.1995 , si dhe në nenet 850 e vijues të Kodit Civil .
- në një analizë të thjeshtë sa thamë më lart e të kontratës sipërmarrjes me kushtet e
përgjithshme e te veçanta të kontratës ,dhe formularin e kontratës nuk jemi para asnjë
nga rastet modifikimeve, ndryshimeve, e zgjatjes së afatit të kontratës të parashikuar
nga nenet 18, nenet 19.6-19.10, e neni 21.4 i kushteve te përgjithshme të kontratës.
- Paditësi ka shkelur të gjithë kontratën me gjithë ndryshimet e pa nevojshme e në
kundërshtim me ligjin që i janë bërë kontratës , ai jo vetëm që nuk ka paralajmëruar
për pamundësinë e kryerjes së shërbimit të sipërmarrjes , por ai nuk ka mbajtur asnjë
lidhje apo qëndrim ligjor me përfaqësuesit ligjor të autoritetit Kontraktues
- paditësi kërkon të marrë padrejtësisht jo vetëm atë që nuk e ka bërë sipas objektit të
prokurimit publik “Përmirësimin e menaxhimit te Pajisjeve ne QSUT” .
- Vetëm nga kjo zgjatje më shumë se 1 Vit paditësi i detyrohet QSUT më shumë se
36.500.000 lekë të reja sipas Pikës D paragrafi 1 i Kontratës ku flitet për Sanksionet e
për Penalitetet në shumën 110.200 lekë në ditë , për çdo ditë vonesë në plotësimin e
kontratës që kontraktuesi i paguan investitorit, kjo shumë vetëm për Vitin 2006 pale
për vitet në vijim 2007,2008,2009,2010 deri sot e në vijim që nuk ka përfunduar
akoma e nuk është zgjidhur ligjërisht si Kontratë mes palëve.
- Gjithashtu kundërshtojmë çdo lloj veprimi të njëanshëm e arbitrar që bën paditësi ,
duke përcaktuar punët e bëra e ato të pa bëra , pasi ato janë në total e jo të shkëputura
nuk janë për njësi për çmim por për një çmim total për të gjithë punën e bërë e të rënë
dakord në kontratë mes palëve , çdo ndryshim apo shfaqje e një anshme e vullnetit të
paditësit është jo ligjore e në kundërshtim me gjithë provat e sjella vetë prej tij e prej
QSUT-së.
- Kështu nuk ekziston asnjë dokument në të cilin të vërtetohet mbarimi i punës dhe
marrja në dorëzim nga Investitori Legjitim i këtyre produkteve.
- Të dy aktet e Ekspertimit të cilat i kemi kundërshtuar e mos pranuar edhe gjatë
Gjykimit ne Gjykatën e Rrethit Tirane , janë krejt të njëanshëm e mbështeten vetëm
në të dhënat e shoqërisë Ark-it. Ekspertët inxhinierë janë mbështetur në dokumentet
skematikë të sjella nga paditësi.
598
- Edhe Ekspertimi Ekonomik që është mbështetur vetëm në disa tabela të njëanshme e
pa asnjë vlerë ligjore të paditësit që është kundërshtuar nga ana jonë, pasi ato nuk janë
dokumente ligjore e nuk kanë asnjë vlerë ligjore e nuk mund të merren parasysh nga
ana e Gjykatës.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, përfaqësuesin e palës paditëse
shoqërisë “Ark-it” sh.p.k, Avokat Vangjel Kosta i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatë së Apelit, përfaqësuesin e Avokaturës së Shtetit Z. Abaz Deda i cili kërkoi
ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse shoqëria
“ARK-IT” sh.p.k. është regjistruar si person juridik me Vendimin nr.28073, datë 19.07.2002
të Gjykatës së Rrethit Tiranë, me objekt veprimtarie prodhim software, projektim,
implementim të sistemeve elektronike.
2. Pala e paditur, ka organizuar tenderin me procedurën e prokurimit publik
« Shërbimi i menaxhimit të pajisjeve dhe të imazheve radiologjike”.
3. Ne këtë tender nder subjektet e tjera ka marre pjese dhe pala paditëse, shoqëria
«ARK-IT» sh.p.k. e cila ne baze te konkurrimit, ka rezultuar fituese.
4. Sa më sipër ndërmjet QSU “Nënë Tereza” dhe Shoqëria “ARK-IT” sh.p.k. është
lidhur me datë 15.08.2004 Kontrata e Sipërmarrjes me objekt “Shërbimi i menaxhimit të
pajisjeve dhe të imazheve radiologjike”, me vlerë kontrate 27.550.000 lekë. Kjo kontratë
është lidhur me afat fillimi datën e nënshkrimit të saj dhe afat përfundimi datën 20.12.2004
5. Rezulton se palët ndërgjyqëse kanë mbajtur një procesverbal të datës 17.11.2004, i
kërkuar nga QSUT pasi kjo palë ka hasur në vështirësi në aplikimin e softeve të menaxhimit
pasi mungon rrjeti i përshtatshëm kompjuterik dhe personeli i trajnuar sipas të cilit: 1)
shërbimi i trajnimit të vazhdojë edhe gjatë vitit 2005 (deri në 20 dhjetor 2005). 2) gjatë kësaj
periudhe QSUT do të marrë masa për lidhjen në rrjet të operatorëve. 3) Për vitin 2004 nga
QSUT të paguhet shuma 13.000.000 (trembëdhjetë milion) lekë. Pagesa e shumës mbetëse
(sipas pikës A të kontratës) për firmën “ARK-IT” do të kryhet sipas realizimit të trajnimeve
gjatë vitit 2005”.
6. Mbi bazën e procesverbalit të sipërcituar palët kanë nënshkruar Amendamentin
datë 18.11.2004. Sipas këtij amendamenti rezulton se : “Nga QSU “Nënë Tereza” i është
kërkuar palës paditëse dhe është pranuar që t’i bëhet një ndryshim kontratës në nenin 19
“Vonesa në zbatim dhe zgjatja e afatit” dhe nenin 21 “Negociatat dhe amendamentet”.
Arsyeja e këtij ndryshimi është se pala e paditur QSU “Nënë Tereza” nuk ka mundur të
realizojë detyrimin kontraktor, pasi ka hasur vështirësi në plotësimin e rrjetit me kompjuterë
dhe për vënien në dispozicion të paditësit të personelit për trajnim. Në këto kushte është rënë
dakord ndërmjet palëve për të ndryshuar pikën A të kontratës së sipërmarrjes datë 15.08.2004
si më poshtë: “Shërbimi i menaxhimit të pajisjeve dhe të imazheve radiologjike dhe vlefta e
kontratës është 27.550.000 (njëzetë e shtatë milion e pesëqind e pesëdhjetë mijë) lekë, nga të
cilat 13.000.000 (trembëdhjetë milionë) lekë do të paguhen gjatë vitit 2004, ndërsa pagesa e
shumës mbetëse do të kryhet sipas realizimit të trajnimeve gjatë vitit 2005”. Pika C
ndryshohet si më poshtë vijon: “Kjo kontratë hyn në fuqi datën e nënshkrimit dhe data e
përfundimit të saj është 20 dhjetor 2005”.
7. Rezulton se pala e paditur i ka paguar palës paditëse deri në datën 08.12.2004
vetëm një pjesë të pagesës së faturës në shumën prej 13.000.000 lekë.
8. Sa më sipër pala paditëse pretendon se pala e paditur nuk ka paguar çmimin e
kontratës për punën e bërë nga pala paditëse dhe nuk ka siguruar infrastrukturën e nevojshme
599
për implementimin e të gjithë shërbimit siç janë pajisja me kompjuterë dhe pajisjet e tjera
Hard Ware, duke e vendosur paditësin në pamundësi të plotësimit të pjesës së mbetur të
shërbimit të marrë përsipër për t’u kryer. Këto probleme i janë bërë të ditura palës së paditur.
9. Ndodhur në këto kushte pala paditëse shoqëria “ARK IT” sh.p.k i është drejtuar
gjykatës me padinë objekt gjykimi.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8674, date 17.11.2010
vendosi:” Pranimin e kërkesëpadisë. Detyrimin e palës së paditur Qendra Spitalore
Universitare “Nënë Tereza” t’i paguajë palës paditëse Shoqëria “ARK-IT” sh.p.k. shumën
prej 9.960.000 (nëntë milion e nëntëqind e gjashtëdhjetë mijë) lekë. Shpenzimet gjyqësore në
ngarkim të palës së paditur.”.
10.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Nga akti i ekspertimit të kryer nga ekspertët z.Genc
Ibrahimi dhe z.Denis Saatciu rezultoi në konkluzion se pala paditëse Shoqëria “ARK-IT”
sh.p.k. i ka realizuar detyrimet e saj kontraktore kundrejt QSU “Nënë Tereza” të
pretenduara në kërkesë-padi. Ekspertët konstatuan se në QSU nuk mungonin programet, por
infrastruktura e duhur për këtë qëllim. Konkretisht, programi “Kartela e pacientit”
funksiononte plotësisht vetëm për shërbimin e statistikës, por nuk qe lidhur me klinikat e
QSUT për shkak se mungonte infrastruktura e nevojshme. Paketa e programit të sektorit të
farmacive ishte e instaluar dhe në funksion të plotë. Por për shkak të mungesës së lidhjeve
me një server qendror, lidhjet me farmacitë periferike kryheshin me telefon. Programi i
Burimeve Njerëzore dhe listëpagesave ishte instaluar nga pala paditëse, por meqenëse pala e
paditur kishte ndërruar kompjuterët e vjetër me të rinj në vitin 2008, por programi nuk ishte
riinstaluar. Programet libraría ligjore, financës, menaxhimi i buxhetit dhe të aseteve janë
instaluar në serverin e sektorit të statistikave që prej vitit 2005 prej palës paditëse, por nuk
janë vënë në punë prej palës së paditur. Sipas CD-ve përkatëse, nga pala paditëse janë
ndërtuar këto programe: 1. Aktive të qëndrueshme, 2. Libraria ligjore, 3. Menaxhimi i
dokumenteve, 4. Sistemi i farmacive, 5. Menaxhimi i buxhetit, 6. Kartela e pacientit, 7.
Burimet njerëzore, 8. Menaxhimi financiar, 9. Sistemi Intranet-Internet paketa Biomedikal,
10. Sekretaria telefonike. Nga akti i ekspertimit të kryer nga ekspertja kontabël rezultoi se
referuar aktit tjetër të ekspertimit dhe provave të administruara në dosje, këto CD të
programeve të ndërtuara nga pala paditëse, sipas dokumentacionit të tenderit dhe tabelës së
inventarit të komponentëve, janë në një vlerë totale prej 20.100.000 lekë. Nga vlera e
parashikuar për komponentin 2 (faza e tretë instalimet, trajnimet, asistenca për çdo seksion
të QSU me vlerë 1.750.000 lekë) dhe për komponentin 3 (suporti 1-vjeçar për çdo seksion të
QSUT me vlerë 4.200.000 lekë), e parashikuar në total prej 5.950.000 lekë, është realizuar
prej palës paditëse vetëm puna në shumën prej 1.868.400 lekë. Pra ka mbetur pa u realizuar
për komponentët 2 dhe 3 shuma prej 4.081.600 lekë. Ndërsa komponenti 4 që është
administrimi i projektit rezulton të jetë kryer në shumën prej 1.277.850 lekë. Në konkluzion të
aktit të ekspertimit kontabël rezulton se ka realizime të projektit prej palës paditëse të
palikujduara nga pala e paditur në shumën prej 10.245.850 lekë. Konkretisht, e kushtëzuar
prej moskryerjes së detyrimeve kontraktore prej palës së paditur, pala paditëse ka realizuar
pjesërisht detyrimet e saj kontraktore. Nga provat e sipërpërmendura rezulton i provuar fakti
se për realizimin e plotë të kontratës është bërë pengesë vetë pala e paditur duke mos
realizuar infrastrukturën e nevojshme, nëpërmjet së cilës pala paditëse do të realizonte
pjesën e pakryer të kontratës. Në kushtet kur është tejkaluar në vite afati i parashikuar në
kontratë për përfundimin e saj, për shkak të palës së paditur, me të drejtë pala paditëse, në
bazë edhe të neneve 476 e 486 të K.Civil, ka kërkuar të likuidohet pagesa për punën e kryer
prej saj deri në atë masë. Ndërsa pala e paditur nuk ka kryer rregullisht pagesën për
kryerjen e shërbimeve të realizuara prej palës paditëse. Sipas Faturës tatimore të shitjes
nr.78, dt.23.11.2004 me përshkrimin “shërbim i menaxhimit të pajisjeve dhe imazheve
radiologjike”, me shitës palën paditëse dhe blerës palën e paditur, rezulton vlera e faturimit
600
në shumën prej 27.550.000 lekë. Pala e paditur ka realizuar vetëm një pjesë të vlerës së kësaj
fature në shumën prej 13.000.000 lekë me dt.08.12.2004, që provohet me shkresën e Bankës
Amerikane të Shqipërisë dt.14.02.2008. Referuar aktit të ekspertimit rezultoi se puna e
realizuar prej palës paditëse është në shumën prej 23.245.850. Duke zbritur pagesën e kryer
prej 13.000.000 lekë të kryer prej palës së paditur, rezulton shuma e palikujduar kundrejt
palës paditëse për punën e kryer prej saj në zbatim të detyrimit kontraktor, në shumën prej
10.245.850 lekë. Si rrjedhojë, bazuar në dispozitat sa sipër dhe në kontratën e lidhur
ndërmjet palëve, Gjykata konkludon se pala e paditur i detyrohet t’i paguajë palës paditëse
shumën prej 10.245.850 lekë, si detyrim kontraktor për realizimin e shërbimit. Gjykata vëren
se kërkimi në objektin e padisë prej palës paditëse është më i vogël e konkretisht, në shumën
prej 9.960.000 lekë. Referuar nenit 6 të K.Pr.Civile, Gjykata është e detyruar të shprehet
vetëm për atë që kërkohet, pa u shtrirë tej kërkimeve të palëve”.
11. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2422, date 15.11.2011 vendosi:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.8674 datë 17.11.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
11.1 Arsyetimi i gjykatës:“ I njëjtë me atë të faktit”.
12. Kundër vendimit nr.2422, date 15.11.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka
ushtruar rekurs, pala e paditur Drejtoria e Qendrës Spitalore Universitare “Nënë Tereza” e
cila kërkon prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes dhe Avokatura e Shtetit e cila
kërkon prishjen e vendimeve dhe rrëzimin padisë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në
LIGJI I ZBATUESHËM
13. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
13.1 Neni 1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky
ligj nuk parashikon ndryshe.
13.2 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët.
14. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Qendra Spitalore Universitare “Nënë
Tereza” dhe Avokatura e Shtetit, nuk përmbajnë shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e
vendimit nr.2422 datë 15.11.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, për rrjedhojë ky vendim
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në
të vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të
drejtë të ligjit material dhe procedural.
16. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
601
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
17. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj,
Kolegji Administrativ, çmon se çështja objekt shqyrtimi përbën mosmarrëveshje
administrative, dhe nga pikëpamja lëndore, në referim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012, ky
Kolegj është kompetent për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
18. Referuar padisë objekt gjykimi, konstatohet se në thelb të kërkimit të saj pala
paditëse ka kërkuar që në bazë të punimeve të kryera prej saj pranë palës së paditur QSU
“Nënë Tereza” Tiranë, për shërbimin e menaxhimit të pajisjeve dhe të imazheve radiologjike,
të përmbushë detyrimin kontraktor, për shkak të punimeve të kryera por të papaguara prej
palës së paditur.
19. Sikurse pranohet nga gjykata e faktit, pala e paditur ka pretenduar se nga ana e
palës paditëse nuk është realizuar instalimi dhe funksionimi normal i të gjithë komponentëve
sipas parashikimeve të kontratës. Në këto rrethana, gjykata e faktit gjatë shqyrtimit gjyqësor
të çështjes, përveç të tjerave, ka vlerësuar si të nevojshëm realizimin e ekspertimit për të
verifikuar pretendimet e palës paditëse dhe prapësimet e palës së paditur lidhur me rrethanat e
lindjes së mosmarrëveshjes.
20. Në përgjigje të detyrave të lëna nga gjykata, eksperti arriti në përfundimin se: “në
QSU nuk mungonin programet, por infrastruktura e duhur për këtë qëllim”. Mbështetur në
konkluzionet e nxjerra nga akti i ekspertimit, gjykata e rrethit gjyqësor me arsyetimin se nga
pala paditëse janë përmbushur detyrimet e saj por pala e paditur nuk zotëron infrastrukturën e
nevojshme për vënien në punë të programeve, ka konkluduar me pranimin e kërkesë padisë,
vendim i cili është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë.
21. Kolegji Administrativ në realizimin e funksionit të tij rishikues për bazueshmërinë
ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit, vlerëson se qëndrimi i mbajtur nga të dyja
gjykatat e faktit, gjen mbështetje si në prova dhe në ligj. Në një gjendje të tillë të rrethanave
të faktit sikurse i kanë pranuar dhe gjykatat e faktit, si dhe arsyeve mbi të cilat është ngritur
padia, ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, ky Kolegj e vlerëson të drejtë qëndrimin e
gjykatave të faktit lidhur me interpretimin dhe zbatimin e ligjit mbi mosmarrëveshjen objekt
gjykimi.
22. Ky Kolegj vlerëson të theksojë se në zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi më të
drejtë gjykata e faktit kanë marrë në analizë kontratën e lidhur ndërmjet shoqërisë “Ark-
it”sh.p.k dhe Qendrës Spitalore Universitare “Nënë Tereza” Tiranë dhe përfundimet e arritura
nga ekspertët e caktuar nga gjykata në aktet e ekspertimit.
23. Sa më sipër vlen të evidentohet se sikurse me të drejtë është pranuar nga gjykata e
Apelit se në bazë të përfundimeve të akteve të ekspertimit të administruar në dosje, pala
paditëse shoqëria “Ark-it” sh.p.k ka realizuar pjesën më të madhe të detyrimeve kontraktore
të marra përsipër prej saj duke mbetur pa kryer vetëm një pjesë e vogël punimesh, por kjo jo
për faj të paditësit, por e kushtëzuar nga veprimet dhe mosveprimet e palës së paditur QSU
“Nënë Tereza”Tiranë. Sikurse me të drejtë kanë pranuar gjykatat e faktit, për realizimin e
plotë të kontratës është bërë pengesë vetë pala e paditur duke mos realizuar infrastrukturën e
nevojshme, e cila është bërë pengesë për funksionimin e pjesës së kryer të kontratës dhe për
të cilën paditësi nuk është paguar, madje edhe pse programet janë instaluar, pala e paditur
përsëri vazhdon të mos i bëjë funksionalë për të njëjtat shkaqe.
24. Në këtë kuptim, Kolegji vlerëson se Gjykata e Apelit ka vendosur drejtë, kur ka
arsyetuar se në kushtet kur afati i parashikuar në kontratë për përfundimin e kontratës është
tejkaluar, për shkak të veprimeve dhe mosveprimeve të palës së paditur, pala paditëse, në
bazë të neneve 476 të Kodit Civil, ka të drejtë të paguhet për punën e kryer prej saj deri në atë
masë, që kanë përcaktuar ekspertët në aktet e tyre të ekspertimit të administruar në dosjen
gjyqësore.
602
25. Neni 476 i Kodit Civil parashikon shprehimisht se: “Çdo mangësi në ekzekutimin
e detyrimeve e detyron debitorin të shpërblejë dëmin që ka pësuar kreditori, përveç kur ai
provon se mospërmbushja nuk ka ndodhur për fajin e tij”. Nga sa u trajtua në paragrafin e
mësipërm pala paditëse i plotëson kriteret e përcaktuara në ligj për të kërkuar gjyqësisht
përmbushjen e këtij detyrimi për punën e kryer të papaguar, pasi sikurse u trajtua edhe në
paragrafët e mësipërm dhe është pranuar nga gjykatat e faktit, pengesë për realizimin e plotë
të punimeve është bërë vetë pala e paditur QSUT (debitori). Kjo palë nuk arriti të provonte
përpara gjykatës se mospërmbushja e detyrimeve nuk kishte ndodhur për faj të saj (QSUT).
26. Përsa i përket pretendimeve të parashtruara në rekurs, se nuk ka një faturë për të
paguar, paditësi nuk ka lajmëruar palën e paditur për pamundësinë e zbatimit të kontratës,
paditësi është në vonesë në zbatimin e kontratës, nuk ka dokument për marrjen e punës në
dorëzim ekspertët janë bazuar në dokumente të njëanshme, Kolegji Administrativ, vlerëson
se këto janë çështje fakti, për të cilat Gjykata e Lartë nuk mund të investohet.
27. Sa më sipër, është në përputhje me qëndrimin e Gjykatës Kushtetuese e cila
shprehet se “rekursi, si mjet për rishikimin e vendimeve, ushtrohet vetëm për gabime të
ndryshme të shkeljes së ligjit. Gjatë gjykimit, Kolegji rishikon gjykimin e bërë mbi çështjet e
së drejtës, por ai nuk mund të interpretojë faktet e çështjes, sepse është i detyruar t’i
konsiderojë ato të mirëqena ashtu siç janë vërtetuar, përshkruar e pranuar në vendimin e
kundërshtuar. Nxjerrja e konkluzionit për provat në të kundërt me vlerësimin e dy gjykatave
të shkallëve më të ulta nuk pajtohet me natyrën e gjykimit në Gjykatën e Lartë.” (Vendimi
nr.32, datë 28.12.2009; Vendimi nr.17, datë 30.04.2007 i Gjykatës Kushtetuese).
28. Në analizë të sa më sipër si dhe duke e parë çështjen në tërësi, Kolegji
Administrativ arrin në përfundimin se gjykatat e faktit kanë zhvilluar një hetim të plotë dhe të
gjithanshëm duke i dhënë përgjigje të gjithë pretendimeve të palëve ndërgjyqësve, përgjigje
të cilat ky Kolegj i vlerëson si të drejta dhe të bazuara në ligj dhe në këto kushte vendimi i
Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.2422 datë 15.11.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 15.09.2015
603
MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ nuk duhet të kishte
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.2422 datë 15.11.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Përkundrazi, ky vendim i gjykatës së apelit duhet të prishej dhe çështja të rishqyrtohej nga
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë.
Pas shqyrtimit të shkaqeve të paraqitura në rekursin e palës së paditur Qendra
Spitalore Universitare “Nënë Tereza”, shumica e Kolegjit Administrativ, ka ardhur në
përfundimin se Gjykata e Apelit Tiranë ka zbatuar drejt ligjin duke lënë në fuqi vendimin e
dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila, nga ana e saj, ka pranuar padinë duke e
detyruar palën e paditur ti paguajë palës paditëse shumën 9.960.000 lekë.
Shumica e Kolegjit arsyeton se gjykatat e faktit kanë marrë në analizë kontratën e
lidhur mes palëve në gjykim, provat dhe përfundimet e arritura nga ekspertët dhe kanë
zbatuar drejt ligjin kur vijnë në përfundimin se padia duhet të pranohet. Shkaqet e ngritura në
rekurs përsa i përket zbatimit të ligjit nuk janë të mbështetura, gjykatat e kanë zbatuar drejt
ligjin, ndërkohë që rekursi përmban pretendime të lidhura me çështje të faktit.
Si gjyqtar në pakicë, në ndryshim nga shumica e Kolegjit Administrativ, kam
mendimin se ky Kolegj duhet të vendoste prishjen e vendimit të gjykatë së apelit duke e
dërguar çështjen për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8674 datë 17.11.2010, ka
vendosur të pranojë padinë sipas kërkimeve të saj.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë pala e paditur QSUT ka paraqitur
ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë, duke parashtruar shkaqe të hollësishme për
kundërshtimin e tij, si përsa i përket fakteve dhe vlerësimit të provave, ashtu edhe lidhur me
ligjin e zbatueshëm.
Gjykata e Apelit Tiranë, pasi ka shqyrtuar çështjen, ka vendosur lënien në fuqi të
vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, pala e paditur QSUT ka paraqitur
rekurs në Gjykatën e Lartë. Në rekurs, pala e paditur përsërit, në thelb, të njëjtat pretendime
të hollësishme dhe konkrete mbi zbatimin e ligjit, çështjet e faktit dhe ato të administrimit e
vlerësimit të provave të cilat i kishte parashtruar edhe përpara gjykatës së apelit.
Njëkohësisht, parashtron se gjykata e apelit nuk i ka dhënë përgjigje pretendimeve të
paraqitura nga ana e palës së paditur në ankim dhe në seancë gjyqësore.
Si gjyqtar në pakicë, në ndryshim nga shumica e Kolegjit Administrativ, konstatoj se
Gjykata e Apelit Tiranë, në vendimin e saj me të cilin ka vendosur lënien në fuqi të vendimit
të dhënë nga gjykata e shkallës së parë, përshkruan vetëm qëndrimin që ka mbajtur gjykata e
shkallës së parë, pa u lidhur, pa i cituar dhe pa u shprehur konkretisht në pjesën arsyetuese se
për cilat motive të faktit dhe të ligjit, të vlerësuara prej vetë gjykatës së apelit, nuk qëndrojnë
shkaqet e parashtruara në ankimin e palës së paditur. Një qëndrim i tillë i gjykatës së apelit e
bën të cenueshëm vendimin e saj dhe të detyrueshëm që çështja të rishqyrtohej nga Gjykata
Administrative e Apelit Tiranë, si një vendim i dhënë në zbatim të gabuar të ligjit procedural.
Gjykata e apelit vihet në lëvizje mbi ankimin palëve në gjykim. Nga ana tjetër,
Kushtetuta në pikën 1 të nenit 142 të Kushtetutës parashikon detyrimin që vendimet
gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara. Pra, gjykata e apelit ka detyrimin të arsyetojë qartë
qëndrimin e saj për të gjitha dhe për aq sa janë pretendimet, ato thelbësore e konkrete, të
parashtruara në ankim, si përsa i përket zbatimit të ligjit material e procedural, ashtu edhe
çmimit të provave nga ana e gjykatës së shkallës së parë.
Në çështjen objekt gjykimi, konstatoj se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, thuajse
në tërësinë e tij të renditjes dhe përmbajtjes, përsërit pjesën arsyetuese të vendimit të gjykatës
së shkallës së parë, por pa shprehur vetë ndonjë qëndrim mbi shkaqet e hollësishme dhe
konkrete të ngritura nga pala e paditur në ankimin drejtuar gjykatës së apelit me pretendime
604
mbi zbatimin e ligjit dhe çmimin e provave. Pra, në thelb, vendimit të gjykatës së apelit i
mungojnë arsyet dhe përfundimet e vetë kësaj gjykate se përse nuk i gjen të mbështetura në
ligj dhe prova pretendimet konkrete të ngritura në ankim, si edhe ligjin përkatës ku e
mbështet ajo gjykatë qëndrimin e saj.
Si gjyqtar në pakicë, duke respektuar arsyetimet dhe qëndrimin e mbajtur nga Gjykata
e Lartë në praktikën e saj gjyqësore për raste të ngjashme, vlerësoj se në një vendim i tillë
gjyqësor, nuk bëhet fjalë për mangësi që e bëjnë jo të plotë e të gjithanshëm hetimin gjyqësor
të çështjes apo për ndonjë mangësi në plotësinë e cilësinë e arsyetimit të vendimit të dhënë
nga gjykata e apelit. Nisur nga natyra e gjykimit në shkallë të dytë, ky është një vendim
gjyqësor i dhënë nga një gjykate apeli por që nuk mund të konsiderohet si i arsyetuar.
Në një gjendje të tillë të gjykimit dhe arsyetimit të vendimit gjyqësor, palës së paditur
QSUT i është mohuar efektivisht e drejta për t’iu drejtuar gjykatës dhe për të pasur një
gjykim të rregullt. Detyrimi kushtetues për arsyetimin e vendimit, përsa i përket gjykatës së
shkallës së dytë, nuk përmbushet thjesht me përshkrimin e vendimit të dhënë nga gjykata e
shkallës së parë, nëse ajo vetë, si gjykatë më e lartë, nuk parashtron në thelb qëndrimin e saj
mbi shkaqet e ngritura në ankimin e paraqitur nga palët ndërgjyqëse. Në varësi të natyrës së
mosmarrëveshjes, shkaqeve të ngritura në ankim dhe mënyrës së parashtrimit të tyre, gjykata
jo vetëm ka të drejtën por edhe detyrimin që të gjejë, sipas rastit, arsyetimin e duhur për të
treguar se, në gjykimin dhe në vendimin e saj, i ka dhënë përgjigje ezauruese pretendimeve të
ngritura në ankim.
Prandaj, si gjyqtar në pakicë kam mendimin se nuk është ezauruar gjykimi në apel
dhe nuk ishte më vendi që Kolegji Administrativ të arsyetonte mbi shkaqet e ngritura në
rekurs, të cilat, janë të njëjtat me ato që i ishin paraqitur për shqyrtim gjykatës së apelit, aq
më tepër kur një pjesë e tyre lidhen edhe me çështje të faktit, me marrjen e vlerësimit e
provave. Ky Kolegj duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit nr.2422 datë 15.11.2011 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative
të Apelit Tiranë.
Ardian Dvorani
605
Nr. 00-2015-2963 i Vendimit (482)
VENDIM
Ardian Dvorani Kryesues

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore e datës 15.09.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: MIRELA QIRJAKO

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
BURGJEVE
OBJEKTI:
Kërkohet shpërblimi i demit për zgjidhje te menjerheshme
dhe te pajustifikuar te marrëdhënieve te punes.
Baza Ligjore: Neni 32a, i K.Pr.C,
neni 44, i Kushtetutes,
nenet 143/1, 144, 153, 155- 3, të K.Punës.
Ligji 10032, datë 11.12.2008 “Për Policinë e Burgjeve”
neni 13 dhe në vijim i tij.

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës se paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tirane, te
paguaje ne favor te paditëses Mirela Qirjako pagën për periudhën nga
15.01.2011 deri ne 23.03.2011, page e cila i takonte deri ne dhënien e
vendimit përfundimtar nr.1909/1 Prot dt.23.03.2011 për “Largimin nga
detyra”.
Detyrimin e palës se paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tirane, te
paguaje ne favor te paditëses Mirela Qirjako, një dëmshpërblim për
mosrespektim te procedurave te zgjidhjes te kontratës se punës nga
punedhenesi, ne masen e 2 muajve page, mbi pagen bruto prej 37.000
leke/muaj.
Detyrimin e pales se paditur Drejtoria e Pergjithshme e Burgjeve Tirane, te
paguaje ne favor te paditeses Mirela Qirjako nje demshperblim per zgjidhje te
menjehershme dhe te pajustifikuar te kontrates se punes nga ana e
punedhenesit, ne masen e 6 muajve page, mbi pagen bruto prej 37.000
leke/muaj.
606
Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit të gjykatës, ka ushtruar rekurs, Drejtoria e Përgjithshme e

Burgjeve, e cila kerkon prishjen e vendimeve duke parashtruar keto shkaqe:
- Nga ana e jone është e provuar se ndaj paditëses Mirela Qirjako në datë
22.09.2010, është dhënë masë disiplinore “vërejtja me paralajmërim” për shkak se
ka shkelur në mënyrë te rendë skemën e sigurisë të IEVP Korçë, gjate ushtrimit te
detyrës si punonjëse e rolit bazë “Operatoresh Kamarash”.
- Më datë 09.12.2010, ndaj kësaj punonjëse nga D.P.Burgjeve Tiranë dhe ne
prezencë të saj, është zhvilluar proçedura disiplinore ne lidhje me MEMO datë
24.11.2010, të sektorit të ndërlidhjes të saj.
- Është provuar nga ana e jonë, se kjo punonjëse para se të merrte masën e largimit
nga puna, ka qenë me masë disiplinore “vërejtje me paralajmërim” dhe se zgjidhja
e kontratës së punës, e vlerësojmë si shkaqe te justifikuara që cenojnë rendë
parimin e mirëbesimit ne pune dhe duhej te vlerësohet si shkak i justifikuar për
zgjidhjen e kontratës së marrëdhënieve të punës pasi duket qartë se kjo
punëmarrëse ka shkelur me faj të rëndë detyrimet e saj si punonjëse.
- Kërkojmë prishjen e vendimit dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen ne tërësi,
VËREN
1. Paditësja Mirela Qirjako, ka qenë në marrdhënie pune pranë I.E.V.P-se Korcë, me
detyrën e operatores të kamerave, e emëruar nga Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve, me
shkresën nr.1878, datë 27.02.2009.
Paditësja ka filluar punë në datë 04.03.2009 dhe në bazë të urdhërit nr.1174/1, të
Drejtorit të Përgjithshëm është larguar nga detyra me motivacionin “Për shkak të shkeljes të
rregullave të shërbimit si operator”.
Marrdhëniet e punës paditëses, i janë nderprere në datë 15.01.2011, datë në të cilën i
ka mbaruar leja vjetore.
Në këto rrethana, ajo ka kërkuar në rrugë gjyqësore shpërblimin e dëmit për zgjidhje
të menjëhershme e të pajustifikuar të marrdhënies të punës, sipas objektit të padisë, duke
pretenduar për mosrespektim të nenit 36/2, të Ligjit nr.10032, datë 11.12.2008 dhe ligjit të
posacëm neneve 153 e 144, të Kodit të Punës.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës:
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.2576 datë 07.11.2011, datë ka

vendosur:
-Detyrimin e palës se paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tirane, të paguaje
në favor të paditëses Mirela Qirjako pagën për periudhën nga 15.01.2011 deri ne 23.03.2011,
page e cila i takonte deri ne dhënien e vendimit përfundimtar nr.1909/1 Prot dt.23.03.2011
për “Largimin nga detyra” .
-Detyrimin e palës se paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tirane, te paguaje
ne favor te paditëses Mirela Qirjako, një dëmshpërblim për mosrespektim te procedurave te
607
zgjidhjes te kontratës se punës nga punëdhënësi, në masën e 2 muajve page, mbi pagën bruto
prej 37.000 lekë/muaj.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tiranë, të paguajë
në favor të paditëses Mirela Qirjako një dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme dhe të
pajustifikuar te kontratës së punës nga ana e punëdhënësit, në masën e 6 muajve page, mbi
pagen bruto prej 37.000 lekë/muaj.
Korcë.
Me arsyetimin:
......Gjykata e Apelit, pasi shqyrtoi ankimin e paraqitur si dhe vendimin gjykatës se
rrethit gjyqësor Korçë e vlereson te drejte e ligjor qëndrimin e gjykatës se rrethit.
Kështu paditësja ka qenë me detyrën e operatores dhe situata e krijuar e cila është
konsideruar shkelje ka qenë ajo e datës 14.10.2010, kur rreth orës 09.50, gjate kohës qe ajo
ka qenë me detyrë, ka ikur disa here rryma elektrike, për te cilën janë lajmëruar drejtuesit e
Policisë.
Ata kanë evidentuar ikjet e rrymës në proces verbal, të cilat sollën daljen nga sistemi i
funksionimit të driverve, pavarësisht se monitorimi ka qenë i plotë.
Kjo situate e krijuar është marrë në analizë edhe nga Komisioni i Apelimit të Masave
Disiplinore, pranë Ministrisë të Drejtësisë e cila ka arritur në përfundimin se: Nga shqyrtimi i
dokumentacionit rezulton se sistemi i kamerave dhe driverve kanë dalë jashtë funksionit, si
pasoje e ikjes se rrymës elektrike ne mënyrë të përsëritur. Ndërhyrja ne sistemin e
programimit, fikja apo ndezja e sistemit te monitorimit janë te ndaluar nga ana e
Operatoreve, përjashto rastet kur merret leja nga teknika, megjithatë një ndër detyrat
funksionale të sektorit në të cilin punonte Mirela Qirjako, është edhe sigurimi i mbajtjes në
gatishmëri të plotë të sistemit të monitorimit me kamera të burgjeve dhe ndërlidhjen me
telefon. Rezulton se bllokimi i sistemit të kamerave në IEVP Korçë, ka ndodhur edhe në ditët
e mëvonshme kur Mirela Qirjako, nuk ishte Operatore e IEVP, si pasoje e ikjes se rrymës
elektrike. Nga shqyrtimi i fakteve dhe rrethanave, rezulton se nuk kemi te bëjmë me veprime
te qëllimshme te kryera nga Mirela Qirjako, por me gabime njerëzore te kryera gjate
ushtrimit te detyrave te saj. Komisioni vlereson se masa disiplinore “Largim nga detyra nuk
eshte ne përputhje me shkeljen e kryer prej saj dhe pasojat e saj”.
Referuar përmbajtjes te vendimit për gjykatën eshte qartësuar fakti se veprimet e
paditëses Mirela Qirjako nuk kane sjelle pasojën e rende te difektit te ndodhur ne sistem. Por
eshte provuar se shkaku ka qene ikja e shpeshte e rrymës elektrike.
Pra veprimet e paditëses me te drejte nuk janë konsideruar veprime me pasoja te
renda qe nuk lejojnë parimin e mirëbesimit ne kuptim te nenit 153, te K.Punes, arsyetim te
cilin e citon gjykata e rrethit ne vendimin e saj. Ne këto rrethana, me te drejte eshte çmuar se
zgjidhja e kontratës se punës nga punëdhënësi, është e menjëhershme e pajustifikuar dhe ne
baze te nenit155/3, te K.Punes pasoja konkrete eshte një dëmshpërblim deri ne një vit page,
qe Gjykata nga ana e saj ne vlerësim te masës se këtij dëmshpërblimi dhe te rrethanave qe
kane rezultuar ne gjykim i ka caktuar paditëses te dëmshpërblehet ne masën e 6 muajve page.
Po kështu është konstatuar se zgjidhja e kontratës te punës është bërë në kohë të
papërshtatshme (paditësja ka qenë me leje vjetore dhënë nga punëdhënësi) dhe për largim në
kundërshtim me nenin 147, te K.Punes, pala e paditur është detyruar ti paguajë paditëses
pagën për periudhën 15.01.2011 deri në 23.03.2011, pagë e cila i ka takuar deri në dhënien
e vendimit të largimit.
Edhe lidhur me dëmshpërblimin për shkak të mosrespektimit të procedurës të
zgjidhjes të kontratës, qëndrimi i gjykatës është i drejtë. Në gjykim është provuar se pala e
paditur nuk ka respektuar procedurën e përcaktuar në nenin 144/1/2, të K.Punës për
608
rrjedhojë më të drejtë është pranuar kërkimi i padisë për dëmshpërblim sipas përcaktimeve të
nenit 144/5 të K.Punës. Pretendimet e ngritura në kërkesën ankimore nuk merren parasysh.
Ato janë ngritur edhe në gjykimin e shkallës së parë të cilat mbasi janë trajtuar nëpërputhje
me ligjin, kanë marrë përgjigje me vendimin e arsyetuar të gjykatës së rrethit.
III. Ligji i zbatueshëm:
4. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në të cilat parashikohet:
Neni1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të Procedurës
Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe.
Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe

normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët.
Dispozitat e ligjit nr.10032/2008 “Për Policinë e Burgjeve” në të cilat parashikohet:
Neni 36 Masat disiplinore

1. Kur punonjësi i Policisë së Burgjeve nuk zbaton detyrat e shërbimit ose shkel
rregullat e parashikuara në këtë ligj dhe në aktet e tjera, ligjore dhe nënligjore, që lidhen me
detyrën dhe këto veprime nuk përbëjnë vepra penale, ndaj tij mund të jepet njëra nga këto
masa disiplinore:
a) vërejtje me shkrim;
b) vërejtje me paralajmërim;
c) pezullim pa të drejtë page nga një deri në tre muaj;
ç) ulje në gradë, jo më shumë se një gradë ose funksion deri në 12 muaj;
d) largim nga Policia e Burgjeve.
2. Masa disiplinore duhet të jetë në përputhje me shkeljen e kryer dhe pasojat e
ardhura prej saj.
3. Efektet e masës disiplinore fillojnë pasi të jetë dhënë masa disiplinore nga organi
kompetent.
4.Vendimi për masën disiplinore duhet t’i komunikohet me shkrim punonjësit të
Policisë së Burgjeve brenda 5 ditëve pune nga marrja e tij, duke e vënë në dijeni njëkohësisht
edhe për të drejtën e tij të ankimit për vendimin.
5. Kategoritë dhe llojet e shkeljeve disiplinore, kriteret, rregullat, procedurat dhe
dokumentacioni për dhënien e masave disiplinore, si dhe përbërja, mënyra e organizimit dhe
e funksionimit të komisionit të apelimit të punonjësve të Policisë së Burgjeve përcaktohen në
rregulloren e disiplinës.
Neni 37: Procesi disiplinor

1. Dhënia e masave disiplinore dhe shqyrtimi i tyre bëhen sipas një procedure, e cila
garanton të drejtën për t'u vënë në dijeni, për t'u dëgjuar dhe për t'u mbrojtur.
2. Për çdo shkelje jepet vetëm një masë disiplinore. Për vendimin për marrjen e masës
disiplinore njoftohet me shkrim i interesuari, për të cilin bëhet shënimi përkatës në dosjen
vetjake.
609
Neni 39: Ankimi
1. Punonjësi i Policisë së Burgjeve, ndaj të cilit merret një masë disiplinore, sipas
shkronjave "a" e "b" të pikës 1 të nenit 36 të këtij ligji, ka të drejtë të ankohet tek eprori i
punonjësit të policisë, që ka dhënë masën ndaj tij, brenda 5 ditëve nga data e marrjes dijeni
për dhënien e masës disiplinore.
2. Punonjësi i Policisë së Burgjeve, ndaj të cilit merret një masë disiplinore, sipas
shkronjave "c", "ç" e "d" të pikës 1 të nenit 36 të këtij ligji, ka të drejtë të ankohet me shkrim
në komisionin e apelimit të masave disiplinore në Ministrinë e Drejtësisë, brenda 10 ditëve
nga çasti i marrjes dijeni me shkrim, për dhënien e asaj mase.
IV. Arsyetimi i Kolegjit Administrativ dhe zgjidhja e çështjes:
5. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve,

përmban shkaqe ligjore të cilat bëjnë të cënueshëm vendimin nr.117, datë 23.02.2012, të
Gjykatës së Apelit Korçë.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të materialeve
që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve e
prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, arrin në
përfundimin se vendimi nr.2576, datë 07.11.2011, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe
vendimi nr.117, datë 23.02.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë, janë marrë në interpretim dhe
zbatim të gabuar të ligjit material në zgjidhjen e çështjes.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, referuar dispozitave ligjit të posaçëm që
rregullon marrëdhëniet e punës ndërmjet palëve ndërgjyqëse (ligji nr.10032/2008) dhe Kodit
të Punës dhe në vlerësim të provave të administruara gjatë gjykimit, ka arritur në
konkluzionin se: “motivacioni i urdhrit për largimin e paditëses nga detyra, është nxjerrë në
mbështetje të dispozitave ligjore dhe akteve nënligjore të sipërcituara”. Nisur nga aktet e
paraqitura në dosjen gjyqësore, gjykata konstaton se për paditësen Mirela Qirjako, kjo nuk
është masa e parë disiplinore e marrë ndaj saj.
8. Gjykatat e shkallës së parë dhe e apelit, të cilat në zbatim jo të drejtë të ligjit, kanë
zgjidhur mosmarrëveshjen në gjykim, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në vlerësim
të rrethanave të faktit në zhvillimin e procedurës të marrjes së masave disiplinore dhe të
shkaqeve për të cilat është zgjidhur kontrata e punës, në raport me dispozitat ligjore të
detyrueshme për t’u zbatuar nga ana e palës së paditur, ka arritur në përfundimin se padia
duhet rrëzuar.
9. Ky Kolegj, vlerëson se mosmarrëveshja e lindur midis palëve ndërgjyqëse, e parë
edhe nga vetë objekti i kërkimit, është një mosmarrëveshje e natyrës juridike që buron nga
marrëdhëniet e punës, sipas rrethanave të pranuara dhe vërtetuara nga gjykatat, konstatohet se
“nga shqyrtimi i dokumentacionit rezulton se sistemi i kamerave dhe drive-ve kanë dalë
jashtë funksionit, si pasoje e ikjes së rrymës elektrike në mënyrë të përseritur. Ndërhyrja në
sistemin e programimit, fikja apo ndezja e sistemit të monitorimit janë të ndaluar nga ana e
Operatorëve, përjashto rastet kur merret leja nga teknika, megjithatë një ndër detyrat
funksionale të sektorit në të cilin punonte Mirela Qirjako, është edhe sigurimi i mbajtjes
në gadishmëri të plotë të sistemit të monitorimit me kamera të burgjeve dhe ndërlidhjen me
telefon”. Ndaj paditëses Mirela Qirjako me urdhërin nr.11741/1, datë 28.12.2010, është
marrë masa disiplinore e parashikuar në nenin 36/d, të ligjit nr.10032/2008 “Për policinë e
burgjeve” ajo e “Largimit nga Detyra”.
Kjo masë ka filluar zbatimin e saj menjëherë. Ndërkohë evidentohet se ndaj kësaj
paditëse me urdhërin nr.2617, datë 22.09.2010, është marrë edhe masa “Vëreje me
paralajmërim” me motivacionin “Për shkelje të skemës së sigurisë”.
610
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, e gjen me vend të parashtrojë se në
dispozitat e ligjit nr.10032/2008 “Për Policinë e Burgjeve”, parashikohet statusi i punonjësit të
Policisë së Burgjeve (neni 3); pranimi në radhët e Policisë së Burgjeve (neni 17), emërimi dhe
lirimi (neni 20, 23), masat disiplinore (neni 36) dhe ankimet për masat disiplinore (nenet 37 dhe
39). Ndonëse nuk janë përcaktuar në mënyrë shteruese rastet e zgjidhjes së kontratës së
punës, si dhe marrëdhëniet e punës midis punëdhënësit dhe punëmarrësit në tërësinë e saj, në
këtë legjislacion janë përcaktuar në mënyrë eksplicite jo vetëm rastet kur punonjësi
lirohet/largohet nga Policia e Burgjeve dhe për rrjedhojë i zgjidhet kontrata e punës, por dhe
rregulla të detyrueshme për t’u zbatuar nga ana e punëdhënësit, strukturave kompetente të
Drejtorisë së Burgjeve gjatë ecurisë së procedurës disiplinore.
11. Në kuptim të përmbajtjes së dispozitave ligjore, del qartë se procedura për
dhënien e masave disiplinore, përbëhet nga tërësia e veprimeve që kryejnë autoritetet eprore
nga momenti i evidentimit të shkeljes, pasqyrimit të saj në aktet përkatëse, shqyrtimit të të
gjitha rrethanave të çështjes, përfshirë dhe pretendimet e shkelësit dhe së fundi, nëse
konkludohet në ekzistencën e shkeljes disiplinore, vendimi i eprorit për të ndëshkuar
vartësit e tij disiplinarisht duhet të jetë i bazuar në fakte e prova të mjaftueshme dhe
bindëse. Gjithashtu, në këto dispozita është përcaktuar procedura që duhet ndjekur për
dhënien e masave disiplinore, nga autoriteti që ligji i ka njohur të drejtën dhe detyrën të
zhvillojë këtë procedurë dhe të dalë me një akt; afatet që ky autoritet duhet të ndjekë, që nga
raporti me shkrim për konstatimin e shkeljes, vendimin e motivuar me shkrim shkelësit jo më
shumë se 5 ditë mbas marrjes së tij.
12. Referuar këtyre rregullimeve ndaj punonjësit të policisë së burgjeve që kryhen
shkelje disiplinore, masa disiplinore ndëshkuese jepet në mënyrë të shkallëzuar dhe duhet të
përputhet me shkallën e rëndësisë së shkeljes ose të keqsjelljes dhe pasojave të saj.
Nga rrethanat të rezultuara, konkludohet se pala e paditur ka marrë masën e largimit
të paditëses Mirela Qirjako, nga policia, si masë të dytë, për shkeljen për të cilën është marrë
masa disiplinore e datës 22.09.2010 ajo e vërejtjes mëe paralajmërim.
Pra, në kushtet kur gjatë gjykimit është vërtetuar fakti se paditësja ka kryer shkelje
tjetër disiplinore, masa disiplinore e largimit nga policia e burgjeve e dhënë në të tilla
rrethana, ka të bëjë me shkelje të përsëritura, të detyrimeve që rrjedhin nga rregullimi ligjor
specifik që rregullon atë marrëdhënie pune.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, me qëllim verifikimin nëse vendimi për
marrjen e masës disiplinore është marrë në përputhje me ligjin dhe nëse shkelja e kryer nga
paditësi ishte shkak i justifikuar për zgjidhjen e marrëdhënies së punës, ka marrë në analizë
rregulloren e brendshme të organit ku ishte punësuar paditësja, si dhe aktet e tjera normuese.
Për më tepër, në rastin konkret, duke pasur parasysh edhe faktin se paditësja punonte në
strukturat e policisë së burgjeve, veprimtaria e së cilës është e përcaktuar në mënyrë të qartë
përmes rregullimit ligjor specifik, qoftë edhe përmes urdhrave të drejtuesve të Policisë së
Burgjeve, pikërisht për shkak të rëndësisë së kësaj strukture. Në këto kushte, nga ana e
gjykatës në zgjidhjen e çështjes, është pasur parasysh vetëm një pjesë e kuadrit ligjor që
rregullonte veprimtarinë e punës së paditëses. Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatë së
Lartë vlerëson se, shkaqet për të cilat paditësja Evelina Qirjako është larguar nga puna,
kanë qenë të justifikuara dhe të mbështetura në ligj. Në këtë drejtim, kërkimi lidhur me
shpërblimin për shkak të zgjidhjes së menjëhershme për shkaqe të pajustifikuara të
marrëdhënies së punës është i pambështetur në ligj e në prova dhe si i tillë duhet rrëzuar.
Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se urdhri objekt
gjykimi, është nxjerre konform ligjit dhe nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve është ndjekur procedura ligjore për largimin nga detyra te paditëses Mirela Qirjako.
611
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykates se Larte, duke u bazuar në nenin 63 të Ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.
VENDOSI
Korçë dhe vendimit nr.117, datë 23.02.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe rrëzimin e
padisë.
Tiranë, më 15.09.2015
612
Nr. 00-2015-2962 i Vendimit (483)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën e datës 15.09.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative që i përket paleve

ndergjyqese :
PADITËS: HALIT TOPALLI

I PADITUR: DREJTORIA E SHËRBIMIT PYJORE MAT
MINISTRIA E MJEDISIT, PYJEVE E
ADMINISTRIMIT TË UJRAVE TIRANË
OBJEKTI:
Dëmshpërblim page me 12 paga mujore si dëmshpërblim
për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme
e të pajustifikuar pa shkaqe të arsyeshme,
me dy paga mujore për mosrespektim të procedurës,
me tre paga mujore për mosrespektim te afatit te njoftimit,
demshperblim per vjetersi ne pune.
Pagimin e pagës për periudhën 01.01.2009-31.03.2009,
01.02.2010-28.02.2010 dhe 01.06.2010 deri 31.07.2010,
si pagë e papaguar për punën e kryer.
Baza Ligjore: Neni 109 e 143, e vijues i Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.227, dt.21.06.2011, ka vendosur

si vijon:
Pranimin e pjesshëm të kërkesë-padisë së paditësit Halit Topalli.
Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Shërbimit Pyjor Mat, që ti paguajë
paditësit një dëmshpërblim prej 2 (dy) paga mujore, për mosrespektim të
afateve të njoftimit (sipas neni 143/1, K.Punës) 2 (dy) paga mujore, për
mosrespektim të procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës (sipas nenit
144/5, K.Punës).
Rrëzimin e kërkesë-padisë, për pjesën tjetër të objektit të padisë.
Pranimin e padisë së paditësit Halit Topalli, duke detyruar DSH Pyjor Mat, për
6 (gjashtë) paga mujore punën e kryer.
Rrëzimin e padisë për dëmshpërblim page, për periudhën 10.09.2010 deri
20.11.2011, si të pabazuar në ligj dhe në prova.
613
Shpenzimet gjyqësore në shumën 57.000 (pesëdhjete e shtatë mijë) lekë të
parapaguara nga paditësi, t’i paguhen paditësit duke ja vënë në ngarkim palës
së paditur DSHP Mat.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin, nr.258, datë 09.02.2012, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.227, datë 21.06.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur Rekurs pala Paditëse

Halit Topalli që kërkon prishjen e vendimit nr.258, datë 09.02.2012, të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe pranimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin e saj nr.258, datë 09.02.2012, pasi shqyrtoi
ankimin e ngritur nga Ministria e Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit te Ujërave,
Tiranë, me objekt ankimin kundër vendimit të Vendimit te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Mat me nr.227, dt.21.06.2010, me anë të së cilës vendosi pranimin e saj dhe
lënien në fuqi të vendimit te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Mat.
- Ministria e Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit te Ujërave Tiranë, e ka konsideruar
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, me nr 227, dt.21.06.2010, të pa
mbështetur në prova dhe në ligj, pasi pretendimi i saj i vetëm për te mbështetur
pretendimet e saj ka qenë për emërimin ti, Halit Topallit nuk ka pasur emërim të
rregullt në punë dhe për këtë arsye si pushimi im s’ka asnjë problem nëse bëhet në të
njëjtën mënyrë.
- Me këtë pretendim, të ngritur pas te paktën 5 vjet pune pranë këtij punedhenesi, ka
bere ankim ne Gjykatën e Apelit Tirane dhe pasi Drejtoria e Shërbimit Pyjor Mat, qe
kishte bere ankimin kishte marre njoftimet e duhura sipas procedurës ka qene ne
mungese gjate shqyrtimit te çështjes nga Gjykata e Apelit Tirane. Sipas nenit 461, te
Kodit te Pr.Civile “Fillimisht gjykata verifikon paraqitjen e rregullt të palëve, bën
bashkimin e ankimeve të bëra kundër të njëjtit vendim dhe bën përpjekje për
zgjidhjen e çështjes me pajtim.
- Gjykata nuk mund të shqyrtojë çështjen në mungesë atëherë kur dëgjimi i palëve
është një nga detyrat e rigjykimit ose kur njoftimi ka qenë i parregullt:
- Ne baze te nenin te sipërcituar, paragrafi i trete, gjykata nuk mund te shqyrtonte ketë
çështje dhe te shprehej ne mungese, pasi dëgjimi i palës se paditur Drejtorisë se
Shërbimit Pyjore Mat, ishte mjaft i rëndësishëm, pasi ishte pikërisht kjo pale e cila u
be shkak për dërgimin e çështjes ne gjykim nga Gjykata e Apelit Tirane, unë as nuk u
pyeta nga trupi gjykues për vazhdimin apo jo te gjykimit, madje e vetmja pyetje qe
mu be gjate këtij procesi ishte a isha dakord me vendimin e Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Mat dhe unë u shpreha se koha do e tregoje se sa dakord jam me ketë
vendim por ne asnjë çast nuk u shpreha se jam dakord me ketë vendim siç ka shprehur
vendimi i Gjykatës se Apelit Tirane, prandaj bazuar në nenin 472, të Kodit të
Procedurës Civile ju paraqes këtë rekurs, duke parashtruar këto argumente:
Së pari: Kam qene ne marrëdhënie pune nga data 01.08.2006 pranë palës se paditur,
Drejtoria Shërbimit Pyjor Mat me detyrën e Teknikut te pyjeve dhe nga data
01.01.2007 e ne vazhdim me detyrën e inspektorit te pyjeve‘'' detyre te cilën e kam
kryer deri ne dt 20.11.2010 kur me është komunikuar, Urdhri nr.713, dt.02.09.2010,
për lirimin nga detyra, urdhër ne te cilin thuhet se:
“Ne mbështetje te pikës 4 te nenit 102 te Kushtetutës te RSH, urdhrit nr.184,
dt.17.03.2010 te Ministrit te Mjedisit te Pyjeve dhe Administrimit te Ujërave për
“Përcaktimin e numrit te punonjësve te institucioneve te varësisë se MMPAU te
urdhrit dt 05.04.2010 te Ministrit te Mjedisit për miratimin e strukturës organike dhe
614
strukturës se pagave për DSHP MALSIE MADHE, te shkresës se Ministrisë se
financave nr.225/155, dt.30.07.2010 “transferimi te punonjësve për vitin 2010 dhe me
propozim te drejtorit te Drejtorisë se Shërbimit Pyjor Mat, me ane te se cilit
urdhërohet:
1. Lirimin nga detyra e z.Halit Topalli, deri ne tani ne detyrën e inspektorit te Pyjeve
dhe Kullotave ne Drejtorinë e Shërbimit Pyjor Mat për shkaqe te justifikuara.
2. Arsyet e lirimit lidhen me shkurtimin e vendimit te punës. Marrëdhënia financiare i
ndërpriten me dt.10.09.2010.
- Nuk jam dakord me vendimin e largimit tim nga puna si inspektor i pyjeve dhe i
kullotave, pasi mundet te jete bere shkurtime nga puna si inspektore pyjesh dhe
kullotash dhe pranë punëdhënësit ka ardhur struktura organike, por është absurde qe
te largohem nga puna pasi jam punonjësi me i vjetër ne organike dhe kur janë bere
shkurtimet duhet te ishin paraqitur edhe arsyet perse duhet te largohesha unë nga
detyra duke me argumentuar nëse kisha bere ndonjë shkelje ose jo apo nëse nuk
plotësoja me kriteret.
- Me datë 20.11.2010, jam njoftuar për ndërprerjen e marrëdhënies se punës dhe
largimit tim nga detyra duke argumentuar vetëm me shkurtim te vendit te punës.
- Edhe kur ndërprerja e marrëdhënies se punës është bere për shkak te ndryshimeve ne
strukturën organike te ndërmarrjes, por edhe ndryshimet strukturore, është treguar ne
nenin 138/3, të K. Punës, se në rast duhet te respektohen rregullat e përcaktuara ne
kreun XIV, pra zbatimi i dispozitave e vijues së K.Punës.
- Duke qenë se, pala e paditur ka bere zgjidhjen e menjëhershme dhe te pajustifikuar te
kontratës se punës dhe për ketë kam për te shpjeguar si me poshtë:
- Ky vendim i largimit tim nga puna me te cilin janë ndërprere marrëdhëniet e punës
me palën e paditur është një ndërprerje e tyre ne mënyre te menjëhershme dhe te
pajustifikuar. Duke shpjeguar ketë fakt del qarte se nuk janë zbatuar procedurat e
parashikuara nga dispozitat ligjore ne fuqi, me konkretisht neni 141, i K.Punes se
RSh, ne te cilin parashikohet “Kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon kur
zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit”, gjithashtu nuk është
zbatuar as afati i parashikuar nga neni 143/1, i K.Punes, pra afati i paralajmërimit për
largim nga puna duke qene se kam te paktën 5 vjet marrëdhënie pune me ketë
punëdhënës afati i paralajmërimit duhet te ishte 3 muaj.
- Ajo qe vihet re qarte është se është shkelur hapur procedura e largimit nga puna e
parashikuar ne nenin 144 ne te cilin thuhet se “kur punëdhënësi mendon të zgjidhë
kontratën e punës, ai duhet të njoftojë me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para
takimit dhe të bisedoj me të.
takimit.
5) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën përcaktuar në këtë nen, detyrohet ti japë
punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të
tjera të mundshme. Zgjidhja e kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e
vlefshme.
- I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen është
respektuar.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat si dhe Gjykata e Apelit Tiranë, nuk ka bere
vlerësimin e duhur të dosjes, duke marrë ne shqyrtim provat e paraqitura prej meje,
për te mbështetur kërkese padinë dhe nuk ka marrë në konsideratë vjetërsinë time
615
pranë këtij punëdhënësi, madje nuk ka marre ne konsiderate as faktin se ky
punëdhënës nuk ka qenë korrekt me punonjësin e tij, pasi nuk e paguar këtë të fundit
sipas rregullave të punës dhe madje as sot nuk është likuiduar në mënyrën e duhur për
periudhën që ka qenë në punë.
- Për sa me lart argumentova, në baze te nenit 485, te K.Pr.Civile, kërkoj pranimin e
rekursit si te bazuar ne prova dhe ne ligj si dhe:
1. Detyrimin e palës se paditur te me dëmshpërbleje mua me 12 paga mujore, si
rezultat i zgjidhjes se kontratës se punës ne mënyre te menjëhershme e te
pajustifikuar.
2. Pagimin e 3 pagave mujore nga ana e palës se paditur për mosrespektim te afatit te
njoftimit.
3. Pagimin e 2 pagave mujore për moszbatim te procedurave te largimit nga puna.
4. Pagimin nga ana e palës se paditur, e dëmshpërblimit për vjetërsi pune.
5. Detyrimin e palës se paditur te me paguaje pagën për periudhën 01.01.2009-
31.03.2009 dhe 01.02.2010-28.02.2010 dhe 01.06.2010-31.07.2010, si detyrim i
papaguar për punën e kryer pranë punëdhënësit tim.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku,si dhe bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Pala paditëse Halit Topalli, ka qenë i punësuar pranë palës së paditur me detyrë
inspektor i Pyjeve dhe Kullotave ne zonën Kurdari, për periudhën kohore prej 01.01.2006
deri më 08.09.2010, kur me Urdhrin nr.713 Prot, datë 08.09.2010, është bërë ndërprerja e
marrëdhënieve juridike të punës me motivacionin “shkurtim i vendit të punës”.
Paditësi pretendon se largim nga puna është i menjëhershëm dhe pa shkaqe të
justifikuara dhe se nuk janë respektuar procedurat ligjore përkatëse. Zgjidhja e marrëdhënies
së punës nga ana e palës së paditur nuk mbështetet në ndonjë shkak të justifikuar, pasi duke u
bazuar në nenin 153, të Kodit të Punës, nuk ka shkelur detyrimet kontraktuale me faj të
rëndë, ose faj të lehte ne mënyre te përsëritur, por përkundrazi ka përmbushur me korrektësi
detyrat e ngarkuara.
Për sa sipër, duke e konsideruar të padrejtë e të pabazuar në ligj zgjidhjen e kontratës
i është drejtuar gjykatës me kërkesë-padinë objekt gjykimi.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.227, dt.21.06.2011, ka

vendosur si vijon:
- Pranimin e pjesshëm të kërkesë-padisë së paditësit Halit Topalli.
- Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Shërbimit Pyjor Mat, që t’i paguajë paditësit një
dëmshpërblim prej 2 (dy) pagë mujore për mosrespektim të afateve të njoftimit (sipas
nenit 143/1, Kodi i Punës) 2 (dy) paga mujore, për mosrespektim të procedurave të
zgjidhjes së kontratës së punës (sipas nenit 144/5, Kodi i Punës).
- Rrëzimin e kërkesë-padisë për pjesën tjetër të objektit të padisë.
- Pranimin e padisë së paditësit Halit Topalli, duke detyruar DSH Pyjor Mat, për 6 (gjashtë)
paga mujore, punën e kryer.
- Rrëzimin e padisë për dëmshpërblim page, për periudhën 10.09.2010 deri 20.11.2011, si
të pabazuar në ligj dhe në prova.
- Shpenzimet gjyqësore në shumën 57.000 (pesëdhjetë e shtatë mijë) lekë të parapaguara
616
nga paditësi, ti paguhen paditësit duke ja vënë në ngarkim palës së paditur DSHP Mat.
- Kundër këtij vendimi ka bërë ankim, pala e paditur Drejtoria e Shërbimit Pyjor Mat.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin, nr.258, datë 09.02.2012, ka vendosur:

- Lënien në fuqi të vendimit civil nr.227, datë 21.06.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Mat.
Me arsyetimin:
Pala e paditur, Drejtoria e Shërbimit Pyjore Mat, i është drejtuar Gjykatës së Apelit
Tiranë, me kërkesën ankimore kundër vendimit nr.227, dt.21.06.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat, ku kërkon prishjen e vendimit të sipërcituar dhe rrëzimin e kërkesë padisë së
paditëses si të pabazuar në ligj dhe në prova.
Gjykata e Apelit Tiranë, arrin në përfundimin, se vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat është rrjedhojë e një gjykimi të drejtë, i bazuar në ligjin procedural e material
civil dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi duke arsyetuar si më poshtë:
Konkretisht në nenin 143, pika 1, parashikohet se: “Pas kohës së marrjes në provë,
për të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat
njoftimi prei 1 muaji, gjate vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri ne pesë vjet
pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet punë”.
Ndërsa neni 143/4, i Kodit të Punës shprehet në vijim se: “Kur njëra nga palët e
zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës me
efekt të menjëhershëm”.
Në kuptim të këtij neni, si dhe dispozitave te paragrafëve 1 dhe 4, pala e paditur
Drejtoria e Shërbimit Pyjor Mat, nuk ka respektuar afatin e njoftimit pas marrjes në provë
dhe të lidhjes së marrëdhënies së punës.
Në bazë të nenit 143/1, i K.Punës, pala e paditur Drejtoria e Shërbimit Pyjor Mat
sh.a., ne rastin konkret meqenëse paditësi i cili ka ne marrëdhënie pune pranë palës se
paditur rreth 4-vjet, për te gjitha veprimet procedurale si dhe administrative, qe ka kryer
pala e paditur, duhet ta njoftonte paditësin për këto veprime jo me pak se 2 muaj para,
veprim te cilën kjo pale nuk e ka kryer.
Neni 144, i K.Punes për procedurat e zgjidhjes se kontratës se punës nga

punedhenesi parashikohet se:
“1. Pas kohës se marrjes ne prove, kur punëdhënësi mendon te zgjidhe kontratën e
punës, ai duhet te njoftoje me shkrim punëmarrësin te paktën 72 ore para takimit dhe te
bisedoje me te.
2. Punedhenesi, gjate kësaj bisede, i parashtron punëmarrësit arsyet e vendimit te
parashikuar për tu marre dhe i jep atij mundësi për tu shprehur.
3. Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 ore deri ne një jave pas
takimit.
4. Kjo procedure zbatohet edhe ne raste e zgjidhjes se menjëhershme te kontratës.
5. Punedhenesi, qe nuk respekton procedurën e caktuar ne ketë nen, detyrohet ti japë
punëmarrësit një dëmshpërblim prej 2 muajsh page, qe i shtohem dëmshpërblimeve te
mundshme.
Zgjidhja e kontratës ne kundërshtim me ketë dispozite mbetet e vlefshme.
5/1.1 takon punedhenesit te vërtetoje qe procedura e caktuar nga ky nen është
respektuar”.
Në kuptim te këtij neni, pala e paditur Drejtoria e Shërbimit Pyjore Mat, nuk ka
zbatuar proceduren e parashikuar nga neni 144, pika 1, 2, 3, 4, 5, 5/1, të Kodit të Punës.
Pala e paditur, Drejtoria e Shërbimit Pyjore Mat, nuk ka arritur te njoftoje dhe as te
bisedoje paraprakisht me palën paditëse, për zgjidhjen e kontratës se punës.
617
Pala e paditur, duhet te thërriste ne bisedime paditësin, për t’i komunikuar atij
vendimin qe do te merrte, shkaqet dhe arsyet e këtij vendimi si dhe te dëgjonte parashtrimet
qe paditësi do te paraqiste. Pasi te kryheshin këto veprime me paditësin duhej te vendosej
zgjidhja e kontratës.
Gjate procesit gjyqësor ne shkalle te pare, konstatohet se paditësi nuk është njoftuar
për zgjidhjen e kontratës se punës për shkaqet e zgjidhjes së saj dhe aq me pak t’i ofrohej atij
mundësia e bisedimeve paraprake me palën e paditur, por veten është njoftuar për
ndërprerin e marrëdhënieve financiare.
Për mosrespektim te procedurës se zgjidhjes se kontratës se punës, pala e paditur
duhet te dëmshpërbleje me dy paga mujore paditësin ne kuptim te nenit 144 pika 5, të
K.Punes.
Ç'fare duhet te kuptojmë me shkaqe te arsyeshme dhe te justifikuara te zgjidhjes se
kontratës se punës. Ne teori dhe ne praktike gjithandej i referohet nenit 153, te K.Punes i cili
parashikon:
“l. Punedhenesi e punëmarrësi ne çdo kohe mund te zgjidhin menjëherë kontratën për
shkaqe te justifikuara.
2. Vleresohen si shkaqe te justifikuara te gjitha rrethanat qe nuk lejohen sipas parimit
te mirëbesimit, t’i kërkohet atij qe ka lidhur kontratën vazhdimin e marrëdhënies se punës.
Gjykata vendos vete nëse kane ekzistuar shkaqe te justifikuara për zgjidhjen e
kontratës. Konsiderohen si shkaqe te justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj te rende, si dhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj te lehte, ne mënyre te përsëritur, me gjithë paralajmerimet me shkrim te punëdhënësit.”
Ne kuptim te nenit te sipërcituar si dhe përmbajtjes se dispozitave nga aktet e
shqyrtuara dhe te debatuara ne gjykimin e këtij konflikti pala e paditur nuk ka pasur shkaqe
te justifikuara, si dhe shkelje te konstatuara nga paditësi qe te përbejnë fajin te rende apo te
lehte.
Gjithashtu paditësi nuk ka shkelur asnjë detyrim kontraktua, si dhe nuk ka marre
asnjë vërejtje apo qortim nga ana e palës se paditur si punëdhënës.
Ne rastin konkret, nga ana e Drejtorie se Shërbimit Pyjore Mat, si punëdhënës
rezulton se këto rregulla nuk janë zbatuar, çka e detyrojnë atë te dëmshpërbleje palën
paditëse sipas urdhërimeve te K.Punes.
Nga aktet qe kane shërbyer si prove shkresore, te cilat janë shqyrtuar dhe
administruara ne fashikullin gjyqësor, rezulton se paditësi Halit Topalli, është larguar nga
puna ne mënyre te pajustifikuar, e ne kundërshtim me dispozitat e Kodit te Punës dhe ne këto
rrethana qëndrimi qe ka mbajtur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, është i drejtë.
Nisur nga këto konsiderata juridike, Gjykata e Apelit Tirane arrin ne përfundim se
vendimi civil nr.227, dt.21.06.2011, i Gjykatës se Rrethit Gjyqësore Mat, duhet te lihet ne
fuqi, për te gjitha ato rrethana dhe fakte qe u përmenden me sipër, si dhe ato qe janë
analizuar ne mënyre te hollësishme nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat.
4. Në nenin 141 të Kodit Punës parashikon se:

Kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka
përfunduar afati i njoftimit.
Në nenin 143 të Kodit Punës parashikon se:

1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar,
palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy
muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune.
618
2) Këto afate mund të ndryshohen me marrëveshje me shkrim ose në kontratën
kolektive të punës. Kur punëmarrësi ka kryer deri në gjashtë muaj pune, afati i njoftimit nuk
mund të jetë më pak se dy javë. Afati i njoftimit është jo më pak se 1 muaj kur punëmarrësi ka
kryer më shumë se gjashtë muaj pune.
3) Afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit, deri në fund të javës
ose deri në fund të muajit. Zbatohet i njëjti rregull kur afati i njoftimit pezullohet gjatë
periudhës së paaftësisë për punë, shtatzënisë ose pushimeve të dhëna nga punëdhënësi.
4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.
Në nenin 144, të Kodit Punës parashikon se:

1) Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e
punës, ai duhet të njoftojë me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të
bisedoj me të.
takimit.
5) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i
japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të
tjera të mundshme. Zgjidhja e kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e vlefshme.
5/1. I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen është
respektuar.
6) Kjo dispozitë nuk zbatohet në rastet e pushimeve kolektive nga puna.
Në nenin 153 të Kodit Punës parashikon se:

1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën
për shkaqe të justifikuara.
2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë,
sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e
marrëdhënieve të punës.
3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e
menjëhershme të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel
detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të
punëdhënësit.
5. Vendimi nr.258, datë 09.02.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë i

zbatimit të drejtë të ligjit procedural dhe material civil, prandaj duke qenë i tillë ai duhet të
lihet në fuqi nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë të jenë si më poshtë:
Pala paditëse ka filluar punë pranë palës së paditur me datë 01.08.2006 në detyrën Punonjës
i Pyjeve në DSHP Mat. Ministria e Mjedisit, në kuadrin e ristrukturimit ka nxjerrë urdhrin
nr.184, datë 17.03.2010 “Për miratimin e numrit të punonjësve të institucioneve në varësi të
saj”, duke shkurtuar numrin e punonjësve në DSHP Mat, prandaj me shkresën nr.713 Prot,
datë 08.09.2010, paditësit Halit Topalli është njoftuar për ndërprerjen e marrëdhënieve
juridike të punës me motivacionin “shkurtim i vendit të punës”.
619
Duke mos qenë dakord me zgjidhjen e kontratën e punës, pala paditëse i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, e cila me vendimin nr.227, dt.21.06.2011, ka vendosur si
vijon:
“Pranimin e pjesshëm të kërkesë-padisë së paditësit Halit Topalli. Detyrimin e të
paditurit Drejtoria e Shërbimit Pyjor Mat, që t’i paguajë paditësit një dëmshpërblim prej 2
(dy) paga mujore, për mosrespektim të afateve të njoftimit (sipas neni 143/1, K.Punës) 2 (dy)
paga mujore, për mosrespektim të procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës (sipas nenit
144/5, K.Punës).
Rrëzimin e kërkesë-padisë, për pjesën tjetër të objektit të padisë. Pranimin e padisë së
paditësit Halit Topalli, duke detyruar DSH Pyjor Mat, për 6(gjashtë) paga mujore punën e
kryer. Rrëzimin e padisë për dëmshpërblim page, për periudhën 10.09.2010 deri 20.11.2011,
si të pabazuar në ligj dhe në prova”.
Gjykata e shkallës së parë në vendimin e saj arsyeton:
“Është e vërtetë që neni 138 i Kodit të Punës, e ka konsideruar ristrukturimin shkak
të arsyeshëm, por me kusht që të zbatohen afatet e njoftimit”.
Mbi bazën e ankimit të palës së paditur çështja i ka kaluar për shqyrtim Gjykatës së
Apelit Tiranë, e cila me vendimin nr.258, datë 09.02.2012, ka vendosur: “Lënien në fuqi të
vendimit civil nr.227, datë 21.06.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.”
Në vendimin e saj gjykata e apelit arsyeton:
Referuar nenit 143/4, të K.Punës i cili shprehet se: “Kur njëra nga palët e zgjidh
kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të
menjëhershëm”
Ne kuptim të këtij neni, si dhe dispozitave te paragrafëve 1 dhe 4, pala e paditur
Drejtoria e Shërbimit Pyjore Mat, nuk ka respektuar afatin e njoftimit pas marrjes ne prove
dhe te lidhjes se marrëdhënies se punës.
Ne kuptim te këtij neni, pala e paditur Drejtoria e Shërbimit Pyjore Mat, nuk ka
zbatuar procedurën e parashikuar nga neni 144, pika 1, 2, 3, 4, 5, 5/1, të Kodit të Punës.
Pala e paditur, Drejtoria e Shërbimit Pyjore Mat, nuk ka arritur të njoftojë dhe as të
bisedojë paraprakisht me palën paditëse, për zgjidhjen e kontratës së punës. Pala e paditur,
duhet të thërriste në bisedime paditësin, për t’i komunikuar atij vendimin që do të merrte,
shkaqet dhe arsyet e këtij vendimi si dhe të dëgjonte parashtrimet që paditësi do te paraqiste.
Pasi të kryheshin këto veprime me paditësin duhej të vendosej zgjidhja e kontratës. Gjate
procesit gjyqësor në shkalle të parë, konstatohet se paditësi nuk është njoftuar për zgjidhjen
e kontratës së punës për shkaqet e zgjidhjes së saj dhe aq më pak t’i ofrohej atij mundësia e
bisedimeve paraprake me palën e paditur, por vetëm është njoftuar për ndërprerjen e
marrëdhënieve financiare.
Për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës, pala e paditur
duhet të dëmshpërblejë me dy paga mujore paditësin në kuptim të nenit 144 pika 5, të
K.Punës.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, e vlerëson të pabazuar në prova dhe në
ligj rekursin e paraqitur nga pala paditëse Halit Topalli, prandaj nuk ekziston asnjë arsye
ligjore për cenimin e vendimit të dhënë nga gjykata e apelit.
Në nenin 143/4 të K.Punës thuhet:
Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.
Paditësi Halit Topalli, ka filluar punë pranë palës së paditur me datë 01.08.2006 dhe
është larguar nga puna me datë 08.09.2010 dhe në bazë të nenit 143/1, të K.Punës, afati i
njoftimit për të ka qenë dy muaj, afat i cili nuk është zbatuar nga pala e paditur, e cila e ka
njoftuar palën paditëse me shkrim në datë 08.09.2010, prandaj kjo zgjidhje kontrate duhet të
konsiderohet me efekt të menjëhershëm, sipas nenit 143/4, të K.Punës.
620
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të drejtë vendimin nr.227, datë
21.06.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe nr.258, datë 09.02.2012, të Gjykatës së
Apelit Mat, se zgjidhja e kontratës është plotësisht e justifikuar, është në zbatim të urdhërit
nr.184, datë 17.03.2010 “Për miratimin e numrit të punonjësve të institucioneve në varësi të
saj”, të Ministrisë së Mjedisit dhe aq më tepër për paditësit të cilit i është suprimuar vendi i
punës. Në vështrim të nenit 141, 143, të Kodit të Punës, kontrata e punës me afat të pacaktuar
mund të zgjidhet për shkaqe të vlefshme, ku në bazë të nenit 138/3, përfshihet edhe
ristrukturimi i organikës së punëdhënësit.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se nuk duhet t’i bëhet një
interpretim i gabuar parashikimit të nenit 138/3, të Kodit të Punës, sepse kjo dispozitë kërkon
zbatimin me rigorozitet të rregullave që parashikohen në Kreun XIV, të Kodit të Punës në
rastin e ristrukturimit.
9. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, arrin në
përfundimin që, rekursi i bërë nga pala paditëse është i pabazuar në ligj dhe për rrjedhojë nuk
ka vend që të cenohet vendimi i dhënë nga gjykata e apelit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63, të Ligjit nr.49,
VENDOSI
Tiranë, më 15.09.2015
621
Nr. 00-2015-2964 Vendimi (484)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 15.09.2015, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative që u

përket palëve të mëposhtme:
KËRKUES: ALI SPAHO, përfaqësuar në gjyq nga

Av. Mine Progronati.
PASURIVE TË PALUAJTSHME SKRAPAR
(në mungesë).
KOMISIONI VENDOR I VLERËSIMIT TË
TITUJVE TË PRONËSISË PRANË
PREFEKTIT BERAT (në mungesë).
BASHKIA POLIÇAN (në mungesë).
OBJEKTI:
Ndreqje gabimi.
Baza Ligjore: Neni 312 i Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.20, datë 09.05.2012 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Ali Spaho.

Berat dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
1. Pranimin e kërkesës së kërkuesit Ali Spaho, duke bërë ndreqjen e gabimit
në dispozitivin e vendimit nr.1207, datë 31.10.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat si me poshtë:
2. Pranimin e padisë së paditësit Ali Spaho.
3. Korrigjimin e AMT-së në pronësi nr.160, datë 25.06.1999 në emër të
familjes bujqësore të përfaqësuar nga Ali Musa Spaho, duke përfshirë edhe
sipërfaqen prej 1.000 m2 e ndodhur në parcelën nr.107/46 (pjesë e saj) me
kufizimet:
Veriu - pasuria nr.107/46;
Lindja – rruga automobilistike;
Jugu – pasuria nr.133/16 dhe nr.107/46;
622
Perëndimi-pasuria nr.107/46 (në stacionin e autobusit).
4. Detyrimi i ZRPP Skrapar të regjistrojë pjesën e paregjistruar të ATM-së në
pronësi nr.160, datë 25.06.1999 të sipërfaqes 5.690 m2.
5. Detyrimi i ZRPP Skrapar të regjistrojë ATM në pronësi të korrigjuar për
parcelën nr.107/46 ( pjesë e saj ) me sipërfaqe 1.000 m2 me kufizimet:
Perëndimi dhe Veriu-pasuria nr.107/46;
Lindja - rruga automobilistike;
Jugu - pasuria nr.133/16 dhe nr.107/46 (“Stacioni i autobusit” ndodhur në Z.K.
3019.
Ky vendim është i vlefshëm së bashku me Plan-rilevimin e ekspertit E.Sinjari,
ndodhur në faqen nr.8 të dosjes me nr.akti 15.
Kundër vendimit të sipërcituar ka paraqitur rekurs personi i tretë Komisioni

Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë, pranë Prefektit të Qarkut Berat, i cili
kërkon:
Prishjen e vendimit nr.183, datë 30.10.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.20, datë 09.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga personi i tretë Komisioni Vendor i Vlerësimit

të Titujve të Pronësisë, pranë Prefektit të Qarkut Berat, janë:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat në vendimin nr.20, datë 09.05.2012 ka arsyetuar
drejtë kur është shprehur se nuk ka pasaktësi të dukshme midis kërkimit të paditësit,
hetimit gjyqësor, pjesës arsyetuese dhe pjesës urdhëruese të vendimit, si edhe kur
është shprehur se nuk jemi në kushtet e përcaktuara në nenin 312 të K.Pr.Civile. Pra
vendimi i gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat nuk duhej të ishte prishur nga gjykata e
apelit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesen e kërkuesit Av. Mine
Progonati, e cila kërkoi pushimin e gjykimit të çështjes; në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë, me datë 08.04.2013 është regjistruar çështja administrative
nr.11243-00979-00-2013 regj. them., me kërkues Ali Spaho dhe persona të tretë Komisioni
Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë, pranë Prefektit të Qarkut Berat, Bashkia Poliçan
dhe ZVRPP Skrapar, me objekt: Ndreqje gabimi.
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se duhet të vendoset pushimi i
gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë, pasi personi i tretë Komisioni Vendor i Vlerësimit të
Titujve të Pronësisë, pranë Prefektit të Qarkut Berat ka hequr dorë nga rekursi në përputhje të
plotë me kërkesat e nenit 490 të K.Pr.Civile.
3. Kërkuesi, Ali Spaho, me Aktin e Marrjes së Tokës në Pronësi nr.160, datë

25.06.1999 ka marrë në pronësi 11.000 m2 arë dhe 4.690 m2 vreshtë.
4. Paditësi Ali Spaho, duke pretenduar se nuk ka përfituar tokë sipas normës së
përcaktuar për frymë në fshatin Pronovik, i është drejtuar me kërkesë Komisionit Vendor të
Vlerësimit të Titujve të Pronësisë, pranë Prefekturës së Qarkut Berat, duke pretenduar se Akti
i Marrjes së Tokës në Pronësi duhet plotësuar dhe me një sipërfaqe tjetër prej 1.000 m 2 e
ndodhur në parcelën nr.107/42.
623
5. Prefekti i Qarkut Berat, në përfundim të shqyrtimit të kërkesës me vendimin nr.89,
datë 17.11.2010, ka vendosur: Mosshqyrtimin e kërkesës së z. Ali Spaho në lidhje me Aktin e
Marrjes së Tokës në Pronësi nr.160, datë 25.06.1999, lëshuar në emër të familjes bujqësore
të përfaqësuar nga z. Ali Spaho, duke argumentuar se shqyrtimi i kësaj kërkese është në
kapërcim të kompetencave ligjore të KV dhe si e tillë nuk do ta marrë në shqyrtim.
6. Kërkuesi Ali Spaho, duke mos qenë dakort me vendimin nr.89, datë 17.11.2010 të
Prefektit të Qarkut Berat, i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, e cila
me vendimin nr.1207, datë 31.10.2011 ka vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Ali Spaho.
Të korrigjojë Aktin e Marrjes së Tokës në Pronësi nr.160, datë 25.06.1999, lëshuar në
emër të familjes bujqësore të përfaqësuar nga Ali Musa Spaho, duke përfshirë në të edhe
sipërfaqen prej 1.000 m2 e ndodhur në parcelën nr.107/42 “ a “ me kufizime: veriu-me
pasurinë nr.107/34, 116/8, lindja – me pasurinë nr.132/10 (rruga nacionale), Jugu-me
pasurinë nr.107/42 dhe Perëndimi-me pasurinë nr.116/4.
Detyrimi i Zyrës Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Skrapar të
regjistrojë pjesën e paregjistruar të Aktit të Marrjes Tokës Bujqësore në Pronësi nr.160, datë
25.06.1999, për sipërfaqen prej 5.690 m2.
Detyrimi i Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Skrapar të
regjistrojë Aktin e Marrjes së Tokës në Pronësi të korrigjuar, për parcelën nr.107/42 “A” me
sipërfaqen prej 1.000 m2, me kufizime: Veriu, me pasurinë nr.107/34, nr.116/8, Lindja me
pasurinë nr.132/10 ( rruga nacionale ), Jugu, me pasurinë nr.107/42, perëndimi me pasurinë
nr.116/4 e ndodhur në Zonën Kadastrale nr.3019, sipas aktit të ekspertimit të ekspertit
Edmond Sinjari, pjesë e këtij vendimi. (Ky vendim ka marrë formë të prerë pa u ankimuar).
7. Paditësi, Ali Spaho, ka konstatuar se në vendimin e sipërcituar kishte pasaktësi në

dispozitivin e vendimit dhe për këtë arsye i është drejtuar gjykatës me kërkesën për
korrigjimin e pasaktësive që ka vendimi.
II. Vendimet e gjykatave dhe arsyetimet e tyre:
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.20, datë 09.05.2012 ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Ali Spaho.
9. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton:
....Nga përmbajtja e dispozitës ligjore del qartë në pah se qëllimi i saj është ndalues.
Pra ligji ndalon gjykatën që ka dhënë vendimin pas shpalljes ta anullojë ose ndryshojë atë,
duke bërë përjashtim vetëm në tre raste kur gjykata me kërkesën e palëve ose edhe kryesisht
mund të ndreqë këtë vendim në rastet kur: Ka bërë gabime të dukshme në shkrim, pra ka
gabime drejtshkrimore në pjesë të ndryshme të vendimit. Ka bërë gabime në llogaritje. Ka
pasaktësi të dukshme të vendimit.
Kërkuesi Ali Spaho pretendon pasaktësi të dukshme të vendimit, pasi harta treguese
që shoqëron këtë vendim ka treguar një sipërfaqe tjetër toke nga ajo që ka qenë objekt i këtij
shqyrtimi gjyqësor dhe kjo paraqitje grafike ka passjellë përcaktimin gabim të numrit të
pasurisë në të pasaktë 107/42, kur në fakt duhet të ishte 107/46.
Në shqyrtimin gjyqësor të çështjes pavarësisht se në këtë seancë eksperti deklaroi se
janë pasqyruar gabim të dhënat në aktin e ekspertimit, gjykata konkludon se në vendimin e
gjykatës nuk ka pasaktësi të dukshme të tij që mund të ndreqet në përputhje me nenin 312 të
K.Pr.Civile.
Që në fillim të këtij gjykimi paditësi ka pretenduar se pasuria e tij me sipërfaqe 1.000
2
m është pjesë e pasurisë nr.107/42 dhe gjatë gjithë hetimit gjyqësor është hetuar për këtë
624
pasuri. Pra në vendim nuk ka pasaktësi të dukshme midis kërkimit të paditësit, hetimit
gjyqësor, pjesës arsyetuese dhe pjesës urdhëruese të vendimit.
Fakti që ka një gabim në aktin e ekspertimit, i cili dyzohet midis fotografive të pronës
dhe planin e rilevimit, gabim ky duket se është bërë edhe për shkak të kërkimit të paditësit,
nuk krijon mundësinë që konflikti të zgjidhet në bazë të nenit 312 të K.Pr.Civile, por në bazë
të dispozitave të tjera të këtij Kodi, dispozita këto që kanë të bëjnë me prova të reja në
shqyrtimin e çështjes....
10. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.183, datë 30.10.2012 ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.20, datë 09.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat
dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
1. Pranimin e kërkesës së kërkuesit Ali Spaho, duke bërë ndreqjen e gabimit në
dispozitivin e vendimit nr.1207, datë 31.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat si më
poshtë:
2. Pranimin e padisë së paditësit Ali Spaho.
3. Korrigjimin e AMT në pronësi nr.160, datë 25.06.1999 në emër të familjes
bujqësore të përfaqësuar nga Ali Musa Spaho, duke përfshirë edhe sipërfaqen prej 1.000 m 2 e
ndodhur në parcelën nr.107/46 (pjesë e saj) me kufizimet:
Veriu - pasuria nr.107/46;
Lindja – rruga automobilistike;
Jugu – pasuria nr.133/16 dhe nr.107/46;
Perëndimi-pasuria nr.107/46 (në stacionin e autobusit)
4. Detyrimi i ZRPP Skrapar të regjistrojë pjesën e paregjistruar të ATM në pronësi
nr.160, datë 25.06.1999 të sipërfaqes 5.690 m2.
5. Detyrimi i ZRPP Skrapar të regjistrojë ATM në pronësi të korrigjuar për parcelën
nr.107/46 ( pjesë e saj ) me sipërfaqe 1.000 m2 me kufizimet:
Perëndimi dhe Veriu-pasuria nr.107/46.
Lindja - rruga automobilistike.
Jugu - pasuria nr.133/16 dhe nr.107/46 (“Stacioni i autobusit “ndodhur në Z.K. 3019.
Ky vendim është i vlefshëm së bashku me Plan-rilevimin e ekspertit E.Sinjari,
ndodhur në faqen nr.8 të dosjes me nr.akti 15.
11. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton:
.....Edhe në gjykimin e çështjes objekt gjykimi, pra për ndreqjen e gabimit, gjykata
thirri përsëri ekspertin Edmond Sinjari, i cili konfirmoi se:... “plan rilevimi dhe kufizimet e
dispozivit të vendimit të gjykatës nuk i përgjigjen parcelës me sipërfaqe prej 1.000 m 2, me
vendndodhje poshtë rrugës nacionale Berat - Çorovodë (pranë stacionit të autobusit) dhe që
ka qenë objekt i kërkimit të paditësit, i aktit të ekspertimit dhe i shqyrtimit gjyqësor...
Në faqen 8 të dosjes me nr.20 ndodhet edhe plan rilevimi i ekspertit, ku është
përcaktuar saktë vendndodhja e parcelës prej 1.000 m2, me kufizime: Veriu me pasurinë
nr.107/46, lindja rruga automobilistike, jugu me pasurinë nr.133/16 dhe nr.107/46 dhe
perëndimi me pasurinë nr.107/46, me pikë referimi, pranë rrugës nacionale Berat-Çorovodë,
(pranë stacionit të autobusit), ndodhur në Zonën Kadastrale nr.3019. Ndërsa gjykata i
cakton kësaj parcele (me nr.107/42) një vendndodhje dhe kufizime të tjera, që e bën,
padrejtësisht, pjesë të parcelës nr.107/45.
Kërkuesi Ali Spaho, ka përfituar nga Komisionit i Ndarjes së Tokës, parcelën me sip.
1.000 m2 dhe që e ka konfirmuar edhe gjykata nëpërmjet korrigjimit të AMT pronësi nr.160,
datë 25.06.1999. Edhe regjistrimi i saj në ZRPP ka qenë pjesë e parcelës nr.107/42 dhe sot,
për shkak të ndryshimeve (të ndarjes së kësaj parcele në disa parcela të tjera) është pjesë e
parcelës nr.107/46 me kufizime e mësipërme.
625
Në këto rrethana, kur të gjitha pretendimet e kërkuesit në apel janë të drejta dhe të
bazuara në prova dhe në ligj, duhet të ndryshohet vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe
të pranojë kërkesën për korrigjimin e vendimit.....
12. Në nenin 490 të K.Pr.Civile parashikohet se:

Pala mund të heqë dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi në seancë
gjyqësore. Heqja dorë bëhet me shkrim, e nënshkruar nga vetë pala apo avokati i saj, i
pajisur me prokurë për këtë qëllim.
Akti i heqjes dorë u njoftohet palëve që janë paraqitur ose u komunikohet avokatëve
të palëve.
Kur hiqet dorë nga rekursi dhe në gjykim kanë marrë pjesë të gjitha palët ose
përfaqësuesit e tyre, nuk ka vend për shpallje të veçantë të vendimit të pushimit të gjykimit.
13. Në dosjen gjyqësore ndodhet kërkesa me shkrim e personit të tretë Komisioni

Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë, pranë Prefektit të Qarkut Berat për heqje dorë
nga rekursi, e cila është paraqitur në Gjykatën e Lartë me shkresën nr.376 prot, datë
12.03.2013, ku thuhet:
Heqim dorë nga rekursi, pasi vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë nr.183, datë
30.10.2012 ka vendosur: ndreqjen e gabimeve të vendimit nr.1207, datë 31.10.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat. Me këtë vendim nuk është ndryshuar apo cënuar vendimi
i Komisionit Vendor të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë, pranë Prefektit të Qarkut Berat dhe
në këto kushte heqim dorë nga rekursi i ushtruar ndaj vendimit nr.183, datë 30.12.2012 të
Gjykatës së Apelit Vlorë.....
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se ndodhemi përpara kërkesave
të nenit 490 të K.Pr.Civile, pasi personi i tretë Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të
Pronësisë, pranë Prefektit të Qarkut Berat ka paraqitur kërkesë me shkrim për heqje dorë nga
rekursi përpara fillimit të shqyrtimit gjyqësor të çështjes në Gjykatën e Lartë dhe kjo kërkesë
është e nënshkruar personalisht nga vetë titullari i institucionit, prandaj në këto rrethana
gjykimi i çështjes nuk mund të vazhdojë më tej, duke u vendosur pushimi i gjykimit të saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63 të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative” dhe nenin
490/3 të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Tiranë, më 15.09.2015
626
Nr.11243-01029-00-2011 i Regj.Themeltar
Nr. 00-2015-2960 i Vendimit (485)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 15.09.2015 mori në shqyrtim çështjen administrative me

nr.11243-01029-00-2011, që u përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA TREGTARE “N.P.V.

INTERNACIONAL KORÇA“ SH.P.K.,
I PADITUR: QENDRA E FURNIZIMIT MATERIAL
E TEKNIK
OBJEKTI:
Kthimin e shumës së mbajtur padrejtësisht nga i padituri
në zbatim të kontratës me nr.18/24, datë 04.09.2006, s
i dhe kamatëvonesat që nga dita e depozitimit të kërkesë-padisë.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 153 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 420, 476, 481, 488, 608/2, 609, 653, 850 e vijues të K.C.

vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të kërkesë-padisë.
Detyrimin e palës së paditur, Qendra e Furnizimit Material e Teknik, Tiranë,
t’i kthejë paditësit shoqërisë tregtare “NPV Internacional Korça”, sh.p.k
shumën 7.001.059 (shtatë milion e një mijë e pesëdhjetë e nëntë) lekë.
Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër të saj”.

“Ndryshimin e vendimit nr.9114, datë 05.11.2009, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
Pranimin e padisë. Detyrimin e palës së paditur Qëndra e Furnizimit Material
e Teknik t’i kthejë palës paditëse Shoqëria tregtare “N.P.V. Internacional
Korça“ sh.p.k., shumën prej 18.260.674 lekë”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka ushtruar rekurs, Avokatura e Shtetit, e cila

parashtron këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural e material, si
dhe fakteve dhe rrethanave të vërtetuara me provat shkresore të administruara në
dosje.
627
- Në aspektin procedurial është për tu theksuar se gjykatat nuk kanë respektuar kriteret
e neneve 14 e 16, të K.Pr.Civile, e për rrjedhojë nuk kanë arritur të bëjnë një cilësim
të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me këtë mosmarrëveshje, gjë që i ka çuar
ato në konkluzionin e gabuar.
- Në kuptim të këtyre dispozitave del qartë pabazueshmëria e pretendimeve të paditësit,
pasi provat shkresore të pretenduara nga pala paditëse jo vetëm nuk janë në formën e
kërkuar nga ligji, por në to nuk vërtetohet fakti që mospërmbushja e detyrimeve sipas
kontratës nr.18/24, datë 04.09.2006, ka qenë për shkak të forcave madhore.
- Nuk janë respektuar kushtet e nenit 156, të K.Pr.Civile, pasi pala paditëse nuk ka bërë
pagesën mbi aktet (1% në rastin konkret), konform ligjit “Për sistemin e taksave në
RSH”, Udhëzimit nr.13, datë 12.02.2009, duke i shkaktuar një dëm buxhetit të shtetit,
e duke kryer njëkohësisht një shkelje proceduriale.
- Kërkesë padia e paditësit është e parashkruar, pasi kërkimi kryesor sipas objektit të
padisë , është kthim shume, që është rrjedhojë e zbatimit të sanksioneve ( kushtit
penal vlerësues) nga ana e palës së paditur, parashikuar në nenin 11/1 të kontratës së
lidhur mes palëve.
- Bazuar në nenin 453/2, të Kodit Civil, rezulton se kushti penal është parashikuar për
mospërmbushje të detyrimit në mënyrën e duhur nga ana e debitorit, atëherë kemi të
bëjmë me kushtin penal vlerësues.
- Është për tu theksuar se dallimi ndërmjet kushtit penal vlerësues dhe atij gjobor,
qëndron në faktin se i pari shprehet në përqindje ose në thyesor për çdo ditë vonesë
dhe i nënshtrohet afateve të posaçme të parashkrimit, i dyti shprehet në përqindje në
total, që do të thotë se vihet një gjobë në tërësi, por nuk i nënshtrohet afateve të
posaçme parashkrimit.
- Neni 115/a, i Kodit Civil sanksionion se;
“gjashtë muaj paditë për pagimin e kushteve penale vlerësuese”, ndërsa neni 117,
parashikon se:
“Afati i parashkrimit fillon nga dita kur subjektit i ka lindur e drejta e padisë”.
- Sa sipër arrihet në konkluzionin ligjor se padia e paditësit është e parashkruar, kjo
përsa i përket kërkimit të parë të objektit të padisë, por duhet të kemi parasysh se
detyrimi plotësues ndjek fatin e detyrimit kryesor.
- Afati i kontratës ka qenë deri më datë 31.12.2006 ndërsa padia është depozituar më
datë 29.07.2008, pra tej afatit ligjor 6 mujor të parashikuar në nenin 115/a.
- Me shkresën nr.18/48 prot, datë 05.01.2007, pala paditur i është përgjigjur kërkesës së
përsëritur të paditësit për vazhdimin e zbatimit të kontratës. Pala e paditur ka pranuar
kërkesën e subjektit për të ndryshuar vlefshmërinë e kontratës të përcaktuar në
paragrafin e tretë të nenit 14 të kontratës, por duke theksuar faktin se përmbushja e
detyrimeve kontraktuale deri më datë 31.01.2007 do të shoqërohet me aplikimin e
sanksioneve të parashikuara në nenin 11 të kontratës, për periudhën nga data
27.12.2006 deri më 31.01.2007, pa përjashtuar aplikimin e sanksioneve sipas neneve
5 dhe 11, për periudhën para datës 27.12.2006, për mallrat e palëvruara.
- Me shkresën nr.18/52 prot, datë 20.20.2007, pala e paditur ka njoftuar subjektin për
aplikim të penaliteteve për shkak të mosrespektimit të kushteve të kontratës,
konkretisht nenit 5, të saj. Pikërisht shuma e dhënë nga gjykata e apelit është shuma e
mospërmbushjes së kushteve të kontratës.
- Arsyetimi i gjykatës se moslëvrimi i mallit nuk ka ardhur për faj të subjektit por për
shkak të forcave madhore nuk qëndron dhe nuk gjen mbështetje ligjore.
- Fakti i bllokimit të anijes në portin e Selanikut për shkak të një greve nuk e përjashton
subjektin nga përgjegjësia.
628
- Nga shkresat e administruara në dosje nuk rezulton që kjo lëndë e parë të jetë
porositur dhe të jetë ngarkuar në anije në portin e Shangait Kinë dhe me destinacion
portin e Selanikut në Greqi. Paditësi nuk arriti të provonte që kjo lëndë e parë të ketë
kaluar tranzit në Greqi.
- Llogaritjet e bëra nga eksperti nuk duheshin marrë në konsideratë pasi ky akt
ekspertimi është ndërtuar mbi bazën e pretendimeve të palës paditëse.
- Përfundimisht kërkojmë ndryshmin e vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e kërkesë
padisë të palës paditëse.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësi shoqëria tregtare “N.P.V. Internacional Korça” sh.p.k. ka statusin e
personit juridik shoqëri me përgjegjësi të kufizuar, personalitetit juridik i të cilit daton me
vendimin nr.4764, dt.07.06.1994, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Ajo ushtron aktivitet kryesisht në fushën e prodhimit të ndryshëm të konfeksioneve,
fakt ky që rezulton edhe nga ekstrakti i shoqërisë i marrë pranë QKR në dt. 30.04.2008 dhe i
administruar ne kuadrin e provave ne dosje. Statusi i shoqërisë është aktiv.
Në datë 04.09.2006, palët ndërgjygjëse, pala paditëse me cilësinë e shitësit dhe pala e
paditur me cilësinë e blerësit, kanë rënë dakord si më poshtë vijon;
a-Të nënshkruajnë një kontratë shitje me nr.18/24, në bazë të së cilës pala e paditur,
Qëndra e Furnizimit Material e Teknik Tiranë, do të blejë kostume blu policie, sipas llojit,
sasisë, çmimit dhe vlerës së përcaktuar në nenin 2, të kësaj kontrate dhe sipas specifikimeve
teknike të përcaktuar në dokumentet e tenderit të organizuar dhe të përshkruara edhe në
aneksin nr.1, bashkëlidhur kontratës.
Vlera e përgjithshme e kësaj kontrate ishte 90.717 440 lekë. (neni 1,2 i kontratës)
b-Transporti i mallit objekt të kësaj kontrate do të përballohej nga shitësi me mjetet e
tij deri tek magazinat e blerësit me adresë Qëndra e Furnizimit Materialo Teknike Mullet
Tiranë (neni 3 i kontratës).
c- Afati i lëvrimit të mallit objekt i kësaj kontrate do të ishte 115 ditë kalendarike nga
data e lidhjes së kontratës, sipas grafikut të mëposhtëm (neni 5, i kontratës)
- Kostum policie për meshkuj, 20% e sasisë do të lëvrohet 100 ditë kalendarike nga
lidhja e kontratës, 80% e sasisë do të lëvrohet 115 ditë kalendarike nga lidhja e kontratës.
- Kostum blu policie për femra 100% e sasisë do të lëvrohet 80 ditë kalendarike nga
lidhja e kontratës
- Kostum ceremonial 100% e sasisë do të lëvrohet 75 ditë kalendarike nga lidhja e
kontratës.
d- Në rast se shitësi vonon lëvrimin e mallit objekt i kësaj kontrate tej afatit të
përcaktuar në nenin 5, të kësaj kontrate (me përjashtim të rasteve të përcaktuara në nenin 12,
të kësaj kontrate), ndodhin dëmtime cilësore dhe shitësi vonohet sipas nenit 9, etj. të kësaj
kontrate, atëherë është i detyruar t’i paguajë blerësit tarifa ditore 4/1000 e vleftës totale të
kontratës.
e- Në rast se blerësi nuk shlyen detyrimet sipas nenit 10, të kësaj kontrate duhet ti
paguajë shitësit tarife ditore 4/1000 për vlerën e papaguar në afatin e përcaktuar në nenin e
mësipërm. (neni 11 i kontratës).
Palët kanë rënë dakord gjithashtu (kjo në bazë të shkresës nr.18/44, dt. 27.12.2006) se
për shkak të mospërmbushjes së detyrimeve kontraktuale nga pala paditëse brenda afatit të
rënë dakord (115 ditë kalendarike deri në datë 31.12.2006), vlefshmëria e kontratës se
629
përcaktuar në nenin 14 paragrafi i 3, ndryshon nga data 31.12.2006 në 31.01.2007. Blerësi ka
pranuar vazhdimin e përmbushjes së kontratës tej afatit të përcaktuar në nenin 5, të saj pra tej
datës 27.12.2006 deri në datë 31.01.2007, duke i dhënë subjektit “N.P.V. Internacional sh.p.k
edhe një afat 30 ditë ditor që të përmbushë detyrimet kontraktuale.
Por përmbushja e detyrimeve kontraktuale deri në datë 31.01.2007, do të shoqërohej
me aplikimin e sanksioneve të parashikuara në nenin 11, të kontratës nr.18/24, datë
04.09.2006 për furnizimin me kostume policie për periudhën nga data 27.12.2006 deri në
datë 31.01.2007, d.m.th. pa përjashtuar aplikimin e sanksioneve sipas neneve 5 dhe 11, për
periudhën para datës 27.12.2006, për mallra të palëvruara.
Në rast se deri në datë 31.01.2007 subjekti “N.P.V. Internacional” sh.p.k., nuk
përmbushte detyrimet kontraktuale, kontrata konsiderohej e zgjidhur duke iu nënshtruar
zbatimit të sanksioneve të përcaktuara në nenin 8, të kontratës. (Ky fakt rezulton nga
përmbajtja e shkresave nr.18/44, datë 27.12.2006, shkresës nr.18/52, datë 20.02.2007,
shkresës nr.18/48, datë 05.01.2007, e në tërësi gjithë korrespondenca administrative ndërmjet
palëve ndërgjygjëse e administruar në kuadrin e provave në dosjen gjyqësore).
Paditësi i është drejtuar kësaj gjykate me kërkesë-padinë me objekt të sipërpërmendur.

vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të kërkesë-padisë.
Detyrimin e palës së paditur, Qendra e Furnizimit Material e Teknik, Tiranë, t’i
kthejë paditësit shoqërisë tregtare “NPV Internacional Korça”, sh.p.k shumën 7.001.059
(shtatë milion e një mijë e pesëdhjetë e nëntë) lekë.
Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër të saj”.
Me arsyetimin se nga variantet e paraqitura nga eksperti dhe në respektim edhe të
nenit 5, te kontratës, gjykata thekson se paditësi duhet të penalizohet konform kontratës për
lloj të caktuar artikujsh, në datat që kjo paketë e mallit është dorëzuar duke përllogaritur
vonesat për kategori malli sipas momentit kohor kur ai është bërë i kërkueshëm.
Kështu paketa prej 20% e kostumit të policisë meshkuj do të quhet e dorëzuar në
vonesë me kalimin e 100 ditëve kalendarike dhe paketa prej 80% e këtij lloji me kalimin e
115 ditëve nga nënshkrimi i kontratës, për pasojë paditësi është në vonesë për 20% të kësaj
pakete në moment të ndryshëm kohor me atë që ndodhet në vonesë për paketën 80% të mallit
të porositur për të blerë. Për pasojë nuk mund të penalizohet në të njëjtën mënyrë dhe në të
njëjtin afat kohor raporte të ndryshme të këtij zëri malli të blerë.
Në konkluzion gjykata ka çmuar se padia duhet të pranohet në vlerën e diferencës së
shumës së mbajtur si penalitet nga pala e paditur, me shumën që në fakt duhet të mbante si
rezultat i llogaritjes së penaliteteve konform nenit 5, të kontratës pikërisht shumën 6.987.252
lekë (diferenca e shumës 18.260.674 – 11.273.422 = 6.987.252 lekë )(faqe 13 i aktit të
ekspertimit).
Po kështu mbi shumën 6.987.252 lekë, duhet të përllogariten edhe kamatëvonesat në
kthimin e saj të përllogaritura si depozitë pa afat në faqen 14 të aktit të ekspertimit, nga
momenti i kërkimit pikërisht nga data e depozitimit të kërkesëpadisë (data 08.07.2008).
Kjo shumë në aktin e ekspertimit ka rezultuar 13. 807 lekë (faqe 14 e aktit të
ekspertimit në variantin e llogaritjes si depozitë pa afat).
Në total vlera monetare që duhet ti kthehet paditësit është në shumën 6.987.252 lekë
+13.807 lekë = 7.001.059 lekë.
630
“Ndryshimin e vendimit nr.9114, datë 05.11.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
Pranimin e padisë. Detyrimin e palës së paditur Qëndra e Furnizimit Material e
Teknik t’i kthejë palës paditëse Shoqëria tregtare “N.P.V. Internacional Korça“ sh.p.k.,
shumën prej 18.260.674 lekë”.
Me arsyetimin se shkaku i vetëm i cili ka ndikuar në vonesën e dorëzimit të mallit
brenda afatit të caktuar në kontratë nga pala paditëse, ka qenë lënda e parë që nuk ka arritur
në kohë si rezultat i bllokimit të anijes që vinte nga importi dhe kjo vonesë malli ka ndodhur,
jo për faj të palës paditëse dhe as nga rrethanat që mund të parashikoheshin dhe të
parandaloheshin nga paditësi.
Gjykata çmon se në rastin në gjykim duhet të aplikohet neni 476 i Kodit Civil i cili
parashikon se:
“Çdo mangësi në ekzekutimin e detyrimeve e detyron debitorin të shpërblejë dëmin që
ka pësuar kreditori, përveç kur ai provon se mospërmbushja nuk ka ndodhur për fajin e tij”.
Në këto kushte vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet të ndryshohet
duke pranuar padinë e paditësit dhe duke e detyruar palën e paditur t’i kthejë shumën në
total 18.260.674 lekë.
4. Neni 32, i K.Pr.C.

Neni 12, i K.Pr.Civile ka sanksionuar:
“Pala që pretendon një të drejtë, ka detyrim që në përputhje me ligjin, të provojë
faktet mbi të cilët bazon pretendimin e saj”.
Neni 420, i K.Civil ka sanksionuar:
“Detyrimet lindin nga kontrata ose nga ligji..”
Neni 481/1, i K.Civil shprehet se:
“Debitori që nuk përmbush një detyrim të kërkueshëm në afatin e caktuar, quhet se
është me vonesë (morë), përveç kur mosekzekutimi është rrjedhim i rrethanave që nuk kanë
lidhje me fajin e debilorit. Debitori vihet në vonesë me anë të një njoftimi me shkrim”.
Neni 543/2, i K.Civil parashikon se:
“...Kur kushti penal është caktuar për rastin e ekzekutimit të detyrimit jo në mënyrën e
duhur dhe debitori nuk e ka ekzekutuar detyrimin e tij në mënyrën e duhur, kreditori ka të
drejtë të kërkoj ekzekutimin e detyrimit dhe pagimin e kushtit penal, si dhe shpërblimin e
pjesës së dëmit që kalon kushtin penal”.
Neni 11, i kontratës ka rregulluar se:
“Në rast se shitësi vonon lëvrimin e mallit objekt i kësaj kontrate tej afatit të
përcaktuar në nenin 5, të kësaj kontrate (me përjashtim lë rasteve të përcaktuara në nenin 12,
të kësaj kontrate) ndodhin dëmtime cilësore dhe shitësi vonohet sipas nenit 9, etj të kësaj
kontrate atëherë është i detyruar ti paguaj blerësit tarifa ditore 4/1000 e vleftës totale të
kontratës”
Neni 12, i kontratës është rregulluar se:
“Palët kontraktuese mund të zgjasin afatin e lëvrimit e mund të shkarkohen nga
përgjegjësia e përmbushjes së kontratës vetëm në rastin e forcave madhore.
Do të konsiderohen forca madhore çdo ngjarje që ndodh jashtë kontrollit të blerësit
ose shitësit dhe që nuk përbën neglizhencë nga ana e shitësit dhe që nuk mund të
parashikohen. Këtu bëjnë pjesë luftrat, zjarret, tërmetet, përmbytjet, embargot, epidemitë, dhe
mos alokimet apo ndryshimet e fondit nga organet kompetente.
631
Palët kontraktuese duhet të njoftojnë me shkrim për shfaqjen e fenomenit të forcës
madhore duke paraqitur dokumentat justifikuese nga autoritetet përkatëse.
Afati i lëvrimit të mallit objekt i kësaj kontrate do të shtyhet aq kohë sa zgjasin forcat
madhore.
Secila nga palët ka të drejtë të heqi dorë nga ekzekutimi i mëtejshëm i kësaj kontrate
në rastin kur forcat madhore zgjasin më shumë se 100 ditë.
Certifikata e lëshuar nga institucionet kompetente do të jenë të efektshme për
aplikimin e rrethanave lë mësipërme”.
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga

Avokatura e Shtetit, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj vendimi i
gjykatës së shkallës së parë dhe vendimi i gjykatës së apelit bëhen të cenueshëm.
6. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar
hetimit dhe debatit gjyqësor në gjykatat me të ulëta, objektit dhe shkakut ligjor të padisë,
pretendimeve të parashtruara në këto akte, si dhe në analizë të vendimeve të gjykatave më të
ulëta, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konkludon se përfundimet e arritura nga këto
të fundit lidhur me mosmarrëveshjen objekt gjykimi janë të pabazuara në ligj.
7. Kolegji Administrativ vlerëson se, gjykatat më të ulta e kanë zgjidhur çështjen në
zbatim të gabuar të ligjit procedural e material, si dhe akteve dhe rrethanave të vërtetuara me
provat shkresore të administruara në dosje. Në aspektin procedurial gjykatat nuk kanë
respektuar kriteret e neneve 14 e 16, të K.Pr.Civile, e për rrjedhojë nuk kanë arritur të bëjnë
një cilësim të saktë të akteve dhe veprimeve që lidhen me këtë mosmarrëveshje gjë që i ka
çuar ato në konkluzionin e gabuar.
Në kuptim të këtyre dispozitave del qartë pabazueshmëria e pretendimeve të paditësit,
pasi provat shkresore të pretenduara nga pala paditëse, jo vetëm nuk janë në formën e kërkuar
nga ligji, por në to nuk vërtetohet fakti që mospërmbushja e detyrimeve sipas kontratës
nr.18/24, datë 04.09.2006, ka qenë për shkak të forcave madhore.
8. Referuar nenit 156, të K.Pr.Civile, pala paditëse nuk ka bërë pagesën mbi aktet (1%
në rastin konkret), konform ligjit “Për sistemin e taksave në RSH”. Udhëzimit nr.13, datë
12.02.2009, duke i shkaktuar një dëm buxhetit të shtetit, e duke kryer njëkohësisht një shkelje
proceduriale. Kërkesë padia e paditësit është e parashkruar, pasi kërkimi kryesor sipas
objektit të padisë, është kthim shume, që është rrjedhojë e zbatimit të sanksioneve (kushtit
penal vlerësues) nga ana e palës së paditur, parashikuar në nenin 11/1, të kontratës së lidhur
mes palëve.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin ligjor se padia e
paditësit është e parashkruar, pasi referuar nenit 453/2, të Kodit Civil, rezulton se kushti
penal është parashikuar për mospërmbushje të detyrimit në mënyrën e duhur nga ana e
debitorit, atëherë kemi të bëjmë me kushtin penal vlerësues. “Dallimi ndërmjet kushtit penal
vlerësues dhe atij gjobor, qëndron në faktin së i pari shprehet në përqindje ose në thyesor
për çdo ditë vonesë dhe i nënshtrohet afateve të posaçme të parashkrimit, i dyti shprehet në
përqindje në total, që do të thotë se vihet një gjobë në tërësi, por nuk i nënshtrohet afateve të
posaçme parashkrimit”.
Referuar nenit 115/a, i Kodit Civil i cili parashikon se; “gjashtë muaj paditë për
pagimin e kushteve penale vlerësuese”, ndërsa neni 117, parashikon se: “Afati i parashkrimit
fillon nga dita kur subjektit i ka lindur e drejta e padisë”.
Sa më sipër përsa i përket kërkimit të parë të objektit të padisë por edhe duke pasur
parasysh se detyrimi plotësues ndjek fatin e detyrimit kryesor, rezulton se padia e paditësit
është e parashkruar.
632
Afati i kontratës ka qenë deri më datë 31.12.2006, ndërsa padia është depozituar më
datë 29.07.2008, pra tej afatit ligjor 6 mujor të parashikuar në nenin 115/a.
10. Arsyetimi i gjykatës se moslëvrimi i mallit nuk ka ardhur për faj të subjektit, por
për shkak të forcave madhore, nuk qëndron dhe nuk gjen mbështetje ligjore, detyrimi i palës
paditëse ka qënë pikërisht të përmbushte detyrimin e lëvrimit të mallit tek blerësi brenda 115
ditëve, detyrim i cili nuk është përmbushur brenda afatit kontraktual. Nga tërësia e akteve,
nuk rezulton të jetë pasojë e ngjarjeve apo forcave madhore të pakontrolluar nga pala
paditëse.
Me shkresën nr.18/48 prot. datë 05.01.2007, pala e paditur i është përgjigjur kërkesës
së përsëritur të paditësit për vazhdimin e zbatimit të kontratës. Pala e paditur ka pranuar
kërkesën e subjektit për të ndryshuar vlefshmërinë e kontratës të përcaktuar në paragrafin e
tretë të nenit 14, të kontratës, por duke theksuar faktin se përmbushja e detyrimeve
kontraktuale deri më datë 31.01.2007 do të shoqërohet me aplikimin e sanksioneve të
parashikuara në nenin 11 të kontratës, për periudhën nga data 27.12.2006 deri më 31.01.2007,
pa përjashtuar aplikimin e sanksioneve sipas neneve 5 dhe 11 për periudhën para datës
27.12.2006, për mallrat e palëvruara.
Me shkresën nr.18/52 prot, datë 20.20.2007, pala e paditur ka njoftuar subjektin për
aplikim të penaliteteve për shkak të mosrespektimit të kushteve të kontratës, konkretisht nenit
5, të saj. Pikërisht shuma e dhënë nga gjykata e apelit është shuma e mospërmbushjes së
kushteve të kontratës.
11. Pala paditëse nuk ka parashtruar në kontratë dhe as në anekset e saj vendin e
sigurimit të mallit, (lëndës së parë nëse do të vinte nga importi dhe nga cili shtet) i cili do të
përdorej për të prodhuar kostumet sipas sasisë dhe cilësisë së kontratës. Nga tërësia e akteve
nuk rezultoi i provuar që kjo lëndë e pare të jetë porositur, të jetë ngarkuar ne Shangai Kinë,
në anije me destinacion portin e Selanikut në Greqi. Po kështu nuk arriti të provohet
pretendimi i palës paditëse se pikërisht kjo sasi malli e porositur për llogari të kontratës me
palën e paditur është ç’doganuar apo kaluar tranzit në portin e Selanikut Greqi. Pala paditëse
nuk ka depozituar asnjë dokument financiar, sikundër janë faturat e blerjes së lëndës së parë
në Shangai Kinë, apo kontratën me transportuesin e mallit për llogari të kontratës objekt
gjykimi. Nga dokumenti shkresor i paraqitur nga paditësi sikundër është shkresa me
nr.1970/2007/MLG prot, datë 28.02.2007, nuk rezultojnë të dhëna lidhur me llojin e mallit te
transportuar me anijen M/V.GLENMOOR.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se, pretendimi i palës paditëse
se mospërmbushja e detyrimit ka ndodhur pa fajin e tij, nuk qëndron dhe as provohet. Pala
paditëse nuk arriti të provojë pretendimin e saj se ishte shkak greva e përgjithshme e portit të
Selanikut ai që bëri të pamundur pa faj të tij mospërmbushjen e detyrimit kontraktual në
kohë. Në shkresen nr.3479/3, dt.26.06.2007, është sqaruar se gjatë kontrollit të ushtruar në
dt.12.12.2006 (brenda afatit kontraktual) në magazinat e N.P.V. ka qënë gjendje rreth 100%
të lëndë së parë, për llogari të kontratës së nënshkruar me palën e paditur. Ky procesverbal
sikundër cilësohet edhe në shkresë është nënshkruar edhe nga përfaqësuesi ligjor i shoqërisë
paditëse.
Fakti i bllokimit të anijes në portin e Selanikut për shkak të një greve nuk e përjashton
subjektin nga përgjegjësia.
Nga shkresat e administruara në dosje nuk rezulton që kjo lëndë e parë të jetë
porositur dhe të jetë ngarkuar në anije në portin e Shangait Kinë dhe me destinacion portin e
Selanikut në Greqi. Paditësi nuk arriti të provonte që kjo lëndë e parë të ketë kaluar tranzit në
Greqi.
633
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë del në konkluzionin se nuk provohet
ekzistenca e rasteve te forcave madhore në rastin e mospërmbushjes së detyrimit kontraktual
në afatin e përcaktuar në kontratë. Mospërmbushja e detyrimit kontraktual ka ndodhur për faj
të palës paditëse, e për pasojë me të drejtë pala e paditur ka penalizuar paditësin për shkak te
mospërmbushjes së detyrimit në kohë.
Me nënshkrimin e kontratës, palët kanë përcaktuar afatin kontraktual. Ka qenë
mundësia e paditësit që ai të konstatonte se afati ishte me i shkurtër se ai i parashikuar ne
momentin e tenderimit dhe të tërhiqej nga kontrata.
Me nënshkrimin e kontratës, ka qenë vullneti dhe mundësia e palës paditëse të
plotësonte detyrimin në afatin 115 ditë.
14. Për të gjitha këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, rekursi rekursi i paraqitur nga Avokatura e Shtetit është i bazuar në ligj, prandaj
si i tillë duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe
vendimi i gjykatës së apelit duhet të ndryshohen, duke u vendosur rrëzimi i kërkesëpadisë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë dhe vendimit nr.418, datë 22.02.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
padisë.
Tiranë, më 15.09.2015
634
Nr.11243-02264-00-2011 Themeltar
Nr. 00-2015-2961 Vendimit (486)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën e datës 15.09.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative që i përket palëve

ndergjyqese :
PADITËS: SOKRAT LELAJ

PASURIVE TË PALUAJTSHME FIER
SOKRAT SAMARXHIU
OBJEKTI:
Detyrimin për regjistrimin e një sipërfaqe trualli e toke.
Baza Ligjore: Neni 32,154, i Kodit te Procedurës Civile,
neni 192 e vijues i Kodit Civil,
neni 38, i ligjit 7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive te paluajtshme”.
PADITËS (NDËRHYRËS KRYESOR): SOKRAT SAMARXHIU

TË PADITUR: 1. SOKRAT LELAJ
2. DREJTORIA E
ADMINISTRIMIT DHE
MBROJTJES SË TOKËS
BUJQËSORE TË KËSHILLIT
TË QARKUT
3. KOMUNA DERMENAS,
QARKU FIER
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshëm dhe goditjen për falsitet
të aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.3904, datë 19.06.1992.
Baza Ligjore: Neni 115, 116, i K.Pr.Administrative,
ligji nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1014, date 09.06.2008, ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit (të paditur) Sokrat Lelaj kundër
palës së paditur Zyra Vendore te Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier
635
dhe i paditur (paditës) Sokrat Samarxhi, si të bazuar në ligj dhe prova
shkresore.
Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit te Pasurive te
Paluajtshme Fier, të bëjë regjistrimin në regjistrat e pasurisë së paluajtshme në
emër të paditësit (të paditur) Sokrat Lelaj të sendeve të paluajtshme si më
poshtë:
Ngastrën bujqësore me nr.kadastral 59/4, me sipërfaqe 3.800 m2, me kufizime
përkatëse: Veriu: Ngastra bujqësore 59/3 e Sabri Sales; Lindje: Kanal dhe
Ngastra bujqësore nr.135, Jugu: Ngastra bujqësore e M.Brahimit, Perëndimi:
Kanal dhe Ngastra bujqësore nr.154, të ndodhur në fshatin Pojan, Komuna
Dermenas, Qarku Fier.
Ngastrën bujqësore me nr.kadastral 60, me sipërfaqe 400 m2, të ndodhur në
fshatin Pojan, Komuna Dermenas, Qarku Fier.
Rrëzimin e kërkimit tjetër të padisë së paditësit (të paditur) Sokrat Lelaj
kundër palës së paditur Zyra Vendore te Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Fier dhe i paditur (paditës) Sokrat Samarxhi për detyrim për
regjistrim në regjistrat e pasurisë së paluajtshme të sendit të paluajtshëm tokë
truall me nr.kadastral 42, me sipërfaqe 200 m2, me kufizime përkatëse:
Veriu: Sabri Salaj; Lindje: Sokrat Samarxhiu, Jugu: Medi Thaçi, Perëndimi:
Vaso Mëngjezi, të ndodhur në fshatin Pojan, Komuna Dermenas,Qarku Fier,
pasqyruar në planvendosjen e shkalles 1:2500 të nxjerrë prej Komunës
Dermenas me konfiguracionin e gërmesë ‘’L’’.
Pranimin e padisë së paditësit (të paditur) Sokrat Samarxhiu kundër të
paditurit (paditës) Sokrat Lelaj dhe të paditurve: Drejtoria e Administrimit dhe
Mbrojtjes së Tokës Bujqësore të Këshillit të Qarkut Fier dhe Komunës
Dërmenas, Qarku Fier, me objekt: Konstatimin e pavlefshëm të aktit të
marrjes së tokës në pronësi me nr.3904 regj, dt.19.06.1992, si të bazuar në ligj
dhe prova shkresore.
Konstatimin pjesërisht të pavlefshëm të aktit të marrjes së tokës në pronësi me
nr.3904 regj, dt.19.06.1992 në lidhje me dhënien në pronësinë e paditësit
(të paditur) Sokrat Lelaj të sipërfaqes tokë truall prej 200 m2, me
kufizime përkatëse: Veriu: Sabri Salaj; Lindje: Sokrat Samarxhiu, Jugu:
Medi Thaçi, Perëndimi: Vaso Mëngjezi,te ndodhur ne fshatin Pojan, Komuna
Dermenas,Qarku Fier, pasqyruar ne plavendosjen e shkalles 1: 2500 te nxjerre
prej Komunës Dermenas me konfiguracionin e gërmesë ‘’L’’.
Pushimin e gjykimit në lidhje me kërkimin tjetër në padinë e paditësit (te
paditur) Sokrat Samarxhiu për goditje për fallsitet të aktit të marrjes së tokës
në pronësi me nr.3904 regj, dt.19.06.1992.
Gjykata e Apelit Vlore, me vendimin nr.1016, datë 02.12.2010, ka vendosur:

Gjyqësor Fier.
Kundër vendimit të gjykatës së Apelit në mbështetje të Nenit 472, te K.Pr.Civile, ka

ushtruar rekurs paditësi (i paditur) Sokrat Lelaj, i cili kërkon prishjen e vendimeve duke
- Vendimet e Gjykatave janë marre pjesërisht ne kundërshtim me ligjin dhe me
provat.
- Gjykatat nuk kanë respektuar parimin e kontradiktoritetit parashikuar nga nenet
19 e 20/2, te K.Pr.Civile.
636
- Nuk është kryer nga gjykata e shkalles se pare një hetim i plote dhe i gjithanshëm, dhe
nuk u është kthyer përgjigje te gjitha pretendimeve te ngritura, duke mos
respektuar ne ketë mënyre kërkesat e nenit 28, te K.Pr.Civile;
- Nga ana ime, paditësit (te paditur) Sokrat Lelaj është paraqitur si prove certifikata e
pronësisë (dublikate) nr.3904, date 19.06.1992, e cila nga gjykata padrejtësisht
është konsideruar se nuk është ne formën e kërkuar dhe ne kundërshtim me nenin 116,
te K.Pr.Administrative dhe ne baze te nenit 246 te K.Pr.Civile nuk duhet te merret
plotësisht ne konsiderate;
- Ndryshimi i bere në aktin e marrjes se tokës ne pronësi është bere nga Komisioni i
ndarjes se tokës dhe ne baze te nenit 248, te K.Pr.Civile këto ndryshime duhet te
merren si te mirëqena;
- Po kështu është i pabazuar arsyetimi i gjykatës se pala e paditur duhet t'ua
komunikonte palëve te tjera ndryshimin e bere ne aktin e pronësisë është i
pabazuar, pasi ndryshimi është bere qe ne momentin e plotësimit te këtij akti;
- Arsyetimi i gjykatës se gabimet materiale ne lidhje me numrin e parcelave duhet te
bëhen nga përgjegjësi i kadastrës është i gabuar;
- Vendimi gjyqësor qe i ka kthyer te paditurit truallin prej 200 m2 nuk mund te sjelle
pasoja për mua se unë nuk jam thirrur ne ketë gjykim as si p aditur dhe as si
person i trete;
- Vendimi i Gjykatëse se Fierit dhe ai i Apelit Vlore, nuk janë bazuar ne provat e
administruara ne dosjen gjyqësore.Përfundimisht kërkojmë ndryshimin e vendimit
dhe pranimin plotësisht te padisë se paraqitur prej meje dhe rrëzimin e padisë
se ngritur prej ndërhyrësit kryesor (padisë se dyte).
Kundër Rekursi i Palës së paditur (paditëse) Sokrat Samarxhiu:

- Padia e tij për kundërshtimin e regjistrimit te këtij trualli nga ZRPP Fier mbi aktin e
për regjistrim e paditësit Sokrat Lela nuk është gjetur e bazuar ne ligj dhe ne prova
nga Gjykata e shkalles se Pare Fier e cila ne vendimin me te cilin ka rrezuar ketë kërkim
te padisë se tij ka arsyetuar se komisioni i ndarjes se tokës ne fshat nuk kishte te drejte
te ndante toke truall sipas ligjit 7501 dhe akteve ne zbatim te tij, se akti i marrjes se
token ne pronësi AMTP nr.3904, dt.19.06.1992, i paditësit Sokrat Lela nuk ka formën
dhe nuk është nxjerre ne mënyrën e kërkuar nga ligji sepse ai ka korrigjim qe është i
dukshëm me sy te lire persë i përket sipërfaqes se truallit prej 200 m2, se edhe ne se
komisioni i ndarjes se tokës ne fshat do te kishte bere vërtet gabim si pretendon
paditësi Sokrat Lela për pasaktësi paditësi duhej t’i drejtohej organeve me te larta
ne vije hierarkike ligjore deri ne Komisionin e Ndarjes se Tokës ne Ministrinë e
Bujqësisë sipas ligjeve ne fuqi se pronësia mbi ketë toke nga i padituri (paditës)
Sokrat Samarxhi është fituar me vendim gjyqësor dhe i cili nuk mund te
kundërshtohej me vendim administrativ te komisionit te ndarjes se tokës ne fshat
edhe se komisioni i ndarjes se tokës nuk kishte te drejte dhe kompetence ligjore te
ndante toke truall si pretendon paditësi sipas ligjit 7501, juridiksionin për dhënie
trualli dhe juridiksionin mbi token truall e kishin vetëm këshillat e bashkuar e me
vone këshillat e komunave sipas ligjeve te urbanistikes, etj.
Gjykata e Apelit Vlore pasi ka gjykuar çështjen mbi ankimin e paditësit Sokrat Lela
ka vendosur me vendimin e saj nr.1019, dt.02.12.2010 lënien ne fuqi te vendimit nr.1014,
date 09.06.2008 te Gjykatës se Shkalles se Pare te Rrethit Gjyqësor Fier.
637
Kundër këtij vendimi ka bere rekurs paditësi Sokrat Lela duke parashtruar për
ndryshimin e këtyre vendimeve këto shkaqe:
- Nuk është zbatuar drejt parimi i kontradiktorialitetit.
- Kjo sepse konkluzioni i gjykatave se akti i marrjes se tokës ne pronësi nuk është
nxjerre ne formën e kërkuar nga ligji dhe ky akt i marrjes se tokës ne pronësi nuk
mund te konsiderohej si mënyre e drejte e fitimit te pronësisë ne kuptim te nr.246
te K.Civil nuk është i drejte, se ne rastin ne fjale për, MTP nr. 3904 dt.19.06.1992
kemi te bëjmë me ndryshim dhe jo shtesa dhe korrigjime ne akt si kane arsyetuar
gjykatat.
- Se ne baze te nr.248 te K.PrC person qe paraqet një shkrese si prove duhet te
vërtetoje se ndryshimet janë bere nga ai qe e ka lëshuar atë dhe ne ketë rast anëtaret
e komisionit Petaq Kerri Palush Lako dhe Jonuz Paloja e kane pranuar me deklaratat e
dt.12.05.2000 dhe 17.04.2000, se ndryshimet janë bere prej tyre.
- Akti i marrjes se tokës ne pronësi AMTP 3904 është mare ne përputhje me ligjin
dhe se komisioni i tokës ne fshat korrigjimin e ka bere qe ne kohen qe është ndare
toka prandaj arsyetimi i gjykatës se ne shqyrtimin e tij duhej te thirreshin palët e
interesuara sipas nr.116, te KPrA është i gabuar sepse Kodi i Procedurave
Administrative nuk ishte miratuar ende (K.Pr. Adm) është miratuar me ligjin nr.8485,
dt. 12.05.1999).
- Akti i Marrjes se Tokës ne Pronësi AMTP nr. 3904, dt. 19.06.1992, me te cilin i është
dhëne kjo prone paditësit Sokrat Lela ka fuqi ligjore qe kur është dhëne dhe i padituri
Sokrat Samarxhi e ka fituar me vone ketë sipërfaqe ne pronësi pasi ai e ka fituar te
njëjtën prone me vendimin gjyqësor nr.937 dt. 18.06.1998.
- Se gjykata ka kapërcyer objektin e padisë.
- Ne rekurs me shkrim te bolduar pretendohet se “Është fakt i njohur se te gjithë
personal qe banojnë ne fshatra kane te shënuar ne aktin e marrjes se tokës ne pronësi
dhe sipërfaqen ndërtimore te banesave dhe oborreve ne seksioni truall...” prandaj edhe
paditësi Sokrat Lela ka pasur një te tille.
- Këto shkaqe te pretenduara nga rekursuesi Sokrat Lela ne rekurs nuk janë nga
ato te parashikuara nga ligji prandaj rekursi i tij duhet te mospranohet.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku,si dhe bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësi (i paditur) Sokrat Lelaj ne baze te aktit te marrjes ne pronësi nr.3904,
dt.19.06.1992 pretendon se në baze te ligjit nr.7501, dt.19.07.1991, ka përfituar këto sende të
paluajtshme:
-Truall me sipërfaqe 200m2;
-ngastër bujqësore me sipërfaqe 3.800 m2;
-ngastër bujqësore me sipërfaqe 400 m2.
Ne baze te ligjit nr.7843, dt.13.04.1994, neni 9, paditësi ka kërkuar qe te regjistroje
sipërfaqen e sipërpërmendura pranë palës se paditur Zyra Vendore e Regjistrimit te Pasurive
te Paluajtshme Fier.
E paditura, Zyra Vendore e Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Fier me shkresën e
saj nr.1532, prot, dt.03.11.2006, i ka kthyer përgjigje paditësit (te paditur) ne ketë gjykim
Sokrat Lelaj se nuk mund te bënte regjistrimin, pasi kjo pasuri i ishte njohur dhe kthyer te
paditurit (paditës) Sokrat Samarxhiu me vendimin gjyqësor civile nr.937, dt.18.06.1998 te
Gjykate se Rrethit Gjyqësor Fier.
638
Paditësi (i paditur) Sokrat Lelaj, është ankuar administrativisht ne rruge hierarkike
pranë Zyres Qendrore te Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Tirane dhe ajo me shkresën
nr.676/1 prot, dt.29.01.2007, i ka kthyer përgjigje se regjistrimi i pasurive nuk mund te
krijonte mbivendosje me prona te regjistruara me pare, prandaj e orientonte atë qe ta kërkonte
zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshjeje ne rruge gjyqësore duke kërkuar c’rregjistrimin e
pasurisë ne emër te paditurit (paditës) Sokrat Samarxhiu.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr 1014, date 09.06.2008, ka

vendosur:
- Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit (të paditur) Sokrat Lelaj kundër palës së
paditur Zyra Vendore te Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier dhe i paditur (paditës)
Sokrat Samarxhi, si të bazuar në ligj dhe prova shkresore.
- Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme
Fier, të bëjë regjistrimin në regjistrat e pasurisë së paluajtshme në emër të paditësit (të
paditur) Sokrat Lelaj të sendeve të paluajtshme si më poshtë:
- Ngastrën bujqësore me nr.kadastral 59/4, me sipërfaqe 3.800 m2, me kufizime
përkatëse: Veriu: Ngastra bujqësore 59/3 e Sabri Sales; Lindje: Kanal dhe Ngastra bujqësore
nr.135, Jugu: Ngastra bujqësore e M.Brahimit, Perëndimi: Kanal dhe Ngastra bujqësore
nr.154, të ndodhur në fshatin Pojan, Komuna Dermenas, Qarku Fier.
- Ngastrën bujqësore me nr.kadastral 60, me sipërfaqe 400 m2, të ndodhur në fshatin

Pojan, Komuna Dermenas, Qarku Fier.
- Rrëzimin e kërkimit tjetër të padisë së paditësit (të paditur) Sokrat Lelaj kundër
palës së paditur Zyra Vendore te Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier dhe i paditur
(paditës) Sokrat Samarxhi për detyrim për regjistrim në regjistrat e pasurisë së paluajtshme të
sendit të paluajtshme tokë truall me nr.kadastral 42, me sipërfaqe 200 m2, me kufizime
përkatëse: Veriu: Sabri Salaj; Lindje: Sokrat Samarxhiu, Jugu: Medi Thaçi, Perëndimi: Vaso
Mëngjezi, të ndodhur në fshatin Pojan, Komuna Dermenas,Qarku Fier, pasqyruar në
planvendosjen e shkalles 1:2500 të nxjerrë prej Komunës Dermenas me konfiguracionin e
gërmesë ‘’L’’.
- Pranimin e padisë së paditësit (të paditur) Sokrat Samarxhiu kundër të paditurit
(paditës) Sokrat Lelaj dhe të paditurve: Drejtoria e Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës
Bujqësore të Këshillit të Qarkut Fier dhe Komunës Dermenas, Qarku Fier, me objekt:
Konstatimin e pavlefshëm të aktit të marrjes së tokës në pronësi me nr.3904 regj,
dt.19.06.1992, si të bazuar në ligj dhe prova shkresore.
- Konstatimin pjesërisht të pavlefshëm të aktit të marrjes së tokës në pronësi me
nr.3904 regj, dt.19.06.1992 në lidhje me dhënien në pronësinë e paditësit (të paditur)
Sokrat Lelaj të sipërfaqes tokë truall prej 200 m2, me kufizime përkatëse: Veriu: Sabri
Salaj; Lindje: Sokrat Samarxhiu, Jugu: Medi Thaçi, Perëndimi: Vaso Mëngjezi,te ndodhur ne
fshatin Pojan, Komuna Dermenas,Qarku Fier, pasqyruar ne planvendosjen e shkalles 1:2500
te nxjerre prej Komunës Dermenas me konfiguracionin e gërmesë ‘’L’’.
-Pushimin e gjykimit në lidhje me kërkimin tjetër në padinë e paditësit (te paditur)
Sokrat Samarxhiu për goditje për falsitet të aktit të marrjes së tokës në pronësi me nr.3904
regj, dt.19.06.1992.
Me arsyetimin:
Në këtë gjykim ndërhyri me cilësinë e ndërhyrësit kryesor pala paditëse (e paditur)
Sokrat Samarxhiu, i cili pretendoi se sipërfaqja e truallit prej 200 m2, i takonte atij.
639
Me vendim të ndërmjetëm, gjykata pranoi ndërhyrjen kryesore të paditurit (paditës)
në këtë gjykim Sokrat Samarxhiu sipas nenit 189, të K.Pr.C. dhe pranoi për gjykim padinë e
ngritur prej tij me objekt: Konstatimin e pavlefshëm dhe goditjen për falsitet te aktit te
marrjes se tokës ne pronësi nr.3904, dt.19.06.1992 pasi kishte një interes te ligjshëm.
Gjykata bazuar ne nenin 2, 161, te K.Pr.C me vendim te ndërmjetëm thirri me cilësinë
e te paditurve ne ketë gjykim: Drejtoria e Administrimit dhe Mbrojtjes se Tokës Bujqësore te
Këshillit te Qarkut Fier dhe Komunën Dermenas, Qarku Fier.
I padituri (paditës) Sokrat Samarxhiu ne padinë e tij me objekt: Konstatimin e
pavlefshëm dhe goditjen për falsitet te aktit te marrjes se tokës ne pronësi
nr.3904,dt.19.06.1992 pretendoi se paditësi (i paditur) Sokrat Lelaj nuk kishte titull
pronësie mbi sipërfaqen 200 m2, pasi atë nuk e kishte fituar ne baze te ligjit nr.7501,
dt.19.07.1991’ “Për Token’’, pasi Komisionet e Ndarjes se Tokës ne Fshat, nuk kishin te
drejte te ndanin toke truall dhe për me teper brenda vijave kufizuese te fshatit
Pojan,Qarku Fier.
Me vendimin gjyqësor dhe provat shkresore, i padituri (Paditës) Sokrat Samarxhiu, i
provoi gjykatës se sipërfaqja e truallit prej 200 m2, ndodhej brenda vijave kufizuese te fshatit
Pojan, Qarku Fier.
Sipas vendimit nr.255, dt.02.08.1991, pika 4, pala paditëse theksonte se toka
bujqësore brenda vijës se verdhe qe ende nuk ishte zëne nga ndërtimet dhe trojet e oborreve,
përjashtohej nga ndarja dhe dhënia ne pronësi.
Këto toka sipas tyre jepeshin ne përdorim te përkohshëm nga Komiteti Ekzekutiv i
Fshatit.
Organet e pushtetit vendor nuk i kishin dhëne ndonjë leje ndërtimi mbi truallin 200
m2 dhe sipas tyre edhe sot paditësi (i paditur) nuk kishte shtëpi banimi.
-Nuk kishte te pasqyruar ne formularin nr.6, te kadastrës asnjë sipërfaqe trualli, por
vetëm toke bujqësore.
-Akti i marrjes se tokës ne pronësi nr.3904, dt.19.06.1992 (Dublikate) ishte një akt i
pasakte si ne forme dhe ne përmbajtje.
Këtij akti, i ishin bere shtesa dhe korrigjime qe nuk përputheshin me përmbajtën e
formularit nr.6.
Ne aktin e marrjes se tokës ne pronësi te paditësit (te paditur) Sokrat Lela nr.3904,
dt.19.06.1992 (Dublikate) i ishte dhëne padrejtësisht sipërfaqja truall prej 200m2, qe i
përkiste te paditurit (paditës) Sokrat Samarxhiu. Qellimisht nga Komisioni i Ndarjes se
Tokës ne Fshat ishte spostuar parcela truall prej ngastrës 59/4 ne ngastrën 42.
Ky veprim i paligjshëm i këtij komisioni dukej qarte ne korrigjimin qe i kishte bere
aktit te marrjes se tokës ne pronësi nr.3904, dt.19.06.1992 (Dublikate).
- Sipërfaqja e truallit prej 200 m2, e ndodhur ne ngastrën nr.42, sipas veprimeve te
paligjshme te komisionit kishte mbivendosje me sipërfaqen prej 565m2, qe kishte përfituar ai
si i paditur (paditës) ne baze te ligjit nr.7968, dt.15.04.1993.
Me provën shkresore vendim nr.277, dt.30.08.1996, te Komisionit te Kthim
Kompensimit te Pronave te Këshillit te Rrethit Fier i padituri (paditës) Sokrat Samarxhiu i
pohoi gjykatës se trashëgimtaret ligjore te trashegimlenesit Pilo Samarxhiu ishin njohur dhe
kompensuar për një sipërfaqe trualli prej 18.000 m2, te ndodhur ne Komunën Dermenas,
Qarku Fier.
Ky vendim komisioni ishte kundërshtuar ne gjykate dhe ka rezultuar se me
vendimin gjyqësor nr.937, dt. 18.06.1998, i është kthyer ne natyre trashëgimtareve te
Pilo Samarxhiut midis te tjerash edhe sipërfaqja prej 565 m2, me kufizime përkatëse:
Veriu: Sabri Salaj; Lindje: Sokrat Samarxhiu, Jugu: Medi Thaçi, Perëndimi: Vaso
Mëngjezi,te ndodhur ne fshatin Pojan, Komuna Dermenas, Qarku Fier.
640
Ky vendim gjyqësor ishte ankimuar ne te gjitha shkallet e gjykimit dhe kishte mbetur
ne fuqi.
Ne baze te ligjit nr.7843, dt.13.07.1994 pala paditëse (e paditur) kishte bere
regjistrimin e pasurisë se paluajtshme 565 m2 truall te paditësit (te paditur) Sokrat
Samarxhiu.
- Akti administrativ i marrjes se tokës ne pronësi nr.3904, dt.19.06.1992
(Dublikate) ishte fiktiv si ne forme ashtu edhe ne përmbajtje, pasi sipas tij kishin
nenshkruar persona te tjerë dhe jo anëtaret e Komisionit te Ndarjes e Tokës.
Korrigjimi i aktit te marrjes se tokës ne pronësi ishte kompetence e organeve
hierarkike administrative te Komisioni Ndarjes se Tokës ne Komune apo Bashki, si dhe ne
Komisionin Qeveritar te Tokave ne Ministrinë e Bujqësisë Tirane.
Pala e paditur (paditëse) Sokrat Lelaj kundërshtoi pretendimet e palës paditëse
duke prapësuar se:
Së pari: Nga ana e Komisionit te Ndarjes se Tokës ne fshatin Pojan, fillimisht trualli
objekt gjykimi prej 200 m2 ishte hedhur gabimisht ne parcelën nr.59/4, nga anëtaret e
komisionit, pasi kjo parcele përmban vetëm toke bujqësore dhe nuk kishte toke truall.
Ne ketë kontekst paditësi Sokrat Lelaj nuk kishte sesi te merrte toke truall ne një
parcele qe ishte toke bujqësore.
Ketë gabime anëtaret e komisionit, te cilët ishin Petraq Kerri, Palush Lako dhe Jonuz
Paloi, e kishin pranuar ne deklaratat qe vete ata kane lëshuar për ndreqjen e gabimit qe ata
kane bere ne aktin e marrjes se tokës ne pronësi, me qellim qe te behej regjistrimi ne ZVRPP
Fier.
Këto janë te vërtetuara ne deklarata dhe vërtetime, konkretisht Petraq Kerri ne date
17.04.2000, Palush Lako me date 12.05.2000 dhe Jonuz Paloi me date 12.05.2000.
Te tre këta persona deklarojnë se gabimisht token truall prej 200 m2 e kane hedhur ne
parcelën nr.59/4 dhe ne fakt ajo është ne parcelën nr.42, e cila ne përmbajtjen e saj ka dhe
toke truall dhe toke bujqësore.
Kjo gjë vërtetohet edhe me dokumentin e datës 06.02.2006 te lëshuar nga Kryetari i
Komunës dhe Kryetari i fshatit dhe qe është paraqitur si prove nga ana e jone. Siç e kemi
dhëne edhe ne shpjegimet e para, vete Kryetari i Komunës ka pohuar se ne formularin nr.6
nuk është regjistruar asnjë toke truall.
Së dyti: Persë i përket pretendimit tjetër te palës paditëse Sokrat Samarxhiu, ne lidhje
me falsifikimin e firmave, kjo pale nuk na ka vene ne dispozicion ndonjë akt ekspertimi
kriminalistik për te vërtetuar se firmat e anëtareve te komisionit janë fallco.
Së treti: Persë i përket pretendimit tjetër, se perse ne dublikate ndodhen firmat te
anëtareve te ndryshëm, ata sqaronin palën e paditur (paditëse) se anëtaret e Komisionit te
Komunës dhe te Qarkut kane ndryshuar dhe për kohen kur është dhëne ky dokument kane
firmosur ata anëtare qe kane qene ne ketë kohe dhe ne këto pozicione.
Paditësi Sokrat Lelaj, qe ne atë kohe qe ka merre token truall, ka paguar tatimet dhe
nuk ka patur asnjë problem. Gjithashtu ne baze te ligjit 7501, date 19.07.1991, i përfaqësuari
prej meje ka qene banor i atij fshati dhe ka marre ne pronësi si toke truall, ashtu edhe toke
bujqësore dhe nuk është i bazuar pretendimi i paditësit Sokrat Samarxhiu qe nuk i takonte
toke Sokrat Lelaj.
Së katërti: Sokrat Lelaj e kishte përfituam aktin e marrjes se tokës ne pronësi,
nr.3904, date 19.06.1992, bazuar tek ligji nr.7501 “Për Token” dhe e ka marre si një nga
anëtaret e familjeve te tjera qe banonin ne fshat sikurse shprehet ne Vendimin nr.255, date
02.08.1991 “Për kriteret e ndarjes se tokës” nga komisioni i ndarjes se tokës ne fshat , i cili
ishte i ligjshëm ne baze te Udhëzimit nr.2, date 02.08.1991 “Për funksionimin e komisioneve
te tokës ne komitetet ekzekutive te rretheve e te fshatrave”. Për me tepër Akti i marrjes se
641
tokës ne pronësi është ne vetvete një formular tip i miratuar me V.K.M dhe ne sip. e tokës
bujqësore ne m2 ka te shprehur këto te dhëna: Are; Pemëtore; Vreshte; Ullishte; Trualli.
Ishte një fakt mese i njohur qe te gjithë personat banues ne fshatra kane te
shënuar ne aktet e marrjes se tokës ne pronësi edhe sipërfaqen ndërtimore te banesave
dhe oborreve ne seksionin “truall”, sikurse ka ndodhur edhe me banoret e fshatit Pojan
qe i kane regjistruar shtëpitë ne ketë seksion.
Së pesti: Ne vendimet gjyqësore qe Sokrat Samarxhiu pretendon se ka fituar te
drejtën e pronësisë se sip. prej 200 m2 truall kundrejt Sokrat Lelaj është për tu theksuar fakti
se asnjëherë ai nuk ka qene i thirrur ne këto séance as si pale e paditur, as si pale e trete qe
kishte interesa duke qene se me aktin e marrjes se tokës ne pronësi ai është pronari i ligjshëm
i kësaj sip 200 m2, ne baze te ligjit nr.7501 “Për Token”, ndaj këto vendime nuk mund ti
shtrin efektet kundër këtij personi.
Së gjashti: Te gjitha pretendimet e tyre lidhur me sipërfaqen prej 200 m2, te përfituar
nga Sokrat Lela ne baze te ligjit nr.7501, janë mbështetur dhe nga përfaqësuesi i Komunës
Dermenas Durim Beqaraj kur shprehet se për gjithë fshatin Pojan komisioni i tokës ne fshat
token truall e ka pasqyruar direkt ne Aktin e marrjes se tokës ne pronësi.
Përfaqësuesi i palës se paditur Komuna Dermenas, Qarku Fier, pohoi ne gjykim
se gabimisht paditësit (te paditur) Sokrat Lelaj i ishte dhëne truall ne parcelën e tokës
bujqësore me numër kadastral 59/4, më pas ky gabim ishte rregulluar dhe kjo sipërfaqe trualli
ishte transferuar ne parcelën nr.42/26.
Gjatë këtij korrigjimi ata nuk kishin dijeni që kjo sipërfaqe trualli i ishte kthyer të
paditurit (paditës) Sokrat Samarxhiu.
Gjithashtu ky përfaqësues i beri me dije gjykatës se brenda sipërfaqes truall prej
200m2 nuk kishte ndërtime dhe se sipërfaqja prej 200 m2truall objekt konflikti gjyqësor
ndodhej brenda vijës se verdhe.
Me planvendosjen e shkalles 1:25.000 te nxjerre prej Komunës Dermenas, Qarku
Fier, përfaqësuesi i provoi gjykatës vendndodhjen e kësaj pasurie dhe palët ndergjygjese qe
nuk kishin kundërshtim me përmbajtjen e saj.
Gjykata pasi analizoi pohimet e paditësit, te paditurit dhe provat shkresore, si dhe
bindjes se saj te brendshme sipas nenit 29/2, te k.p.c, konkludon se:
a) Akti i marrjes se tokës ne pronësi ne nr.3904, dt.19.06.1992 (Dublikate) i dale ne
emër te paditësit (te paditur) Sokrat Lela është nxjerre ne kundërshtim me formën dhe
procedurën e kërkuar nga ligji, ç’ka bie ndesh me përmbajtjen e nenit 116, te Kodit te
Procedurave Administrative, germa c.
Nuk lejohet qe ne një shkrese te hartuar ne një forme te caktuar te ketë shtesa
midis rreshtave ose c’rregullime te tjera me shuarje sipas nenit 246, te te k.p.c.
Ne rastin konkret akti i marrjes se tokës ne pronësi ne nr.3904, dt.19.06.1992
(Dublikate) ka korrigjime dhe shtesa te dukshme ne vende te tjera, pasi parcela 200 m2 ka ne
parcelën e tokës bujqësore me numër kadastral 59/4, me pas kjo sipërfaqe trualli është
transferuar ne parcelën nr.42/26 ,duke krijuar mbivendosje me pronën e te paditurit(paditës)
Sokrat Samarxhiu.
Komisioni i Ndarjes se Tokës ne fshatin Pojan ne qofte se konstatonte se gjate ndarjes
se tokës ne aktin e marrjes se tokës ne pronësi ne nr.3904, dt.19.06.1992 (Dublikate) kishte
gabime duhej t’ja referonte organeve me te larta admininistrative Komisioni Ndarjes se
Tokës ne Komune apo Bashki, si dhe ne Komisionin Qeveritat te Ndarjes se Tokave ne
Ministrinë e Bujqësisë Tirane dhe jo te ndërhynte vete ne akt.
Gjithashtu edhe ne rastin e konstatimit te gabimeve materiale ne lidhje me numrin e
parcelave sipas Udhëzimit nr.2, dt.02.08.1991 “Për funksionimin e Komisioneve te Tokës se
Rretheve dhe te Fshatrave”, kreu III, Pika 15, korrigjohen vetëm nga përgjegjësi i kadastrës.
642
a/1.Edhe pse pala e paditur ka korrigjuar aktin e marrjes se tokës ne pronësi ne
nr.3904, dt.19.06.1992 (Dublikate) nuk ja komunikuar palëve te interesuara,gjë e cila bie
ndesh me përmbajtjen e nenit 58, te kodit te procedurës administrative.
a/2. I padituri (paditës) Sokrat Samarxhiu paraqitet pronar mbi sipërfaqen e truallit
200m2, te fituar ne baze te ligjit nr.7968, dt.15.04.1993 me vendimin gjyqësor nr.937,
dt.18.06.1998 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Fier.
Me ane te këtij vendimi gjyqësor i është kthyer ne natyre trashëgimtareve te Pilo
Samarxhiut midis te tjerash edhe sipërfaqja prej 565 m2, me kufizime përkatëse: Veriu: Sabri
Salaj; Lindje: Sokrat Samarxhiu, Jugu: Medi Thaçi, Perëndimi: Vaso Mëngjezi,te ndodhur
ne fshatin Pojan, Komuna Dermenas,Qarku Fier.
Ky vendim gjyqësor është ankimuar ne te gjitha shkallet e gjykimit dhe ka mbetur ne
fuqi.
Ne baze te ligjit nr.7843, dt.13.07.1994 pala paditëse (e paditur) ka bere regjistrimin
e pasurisë se paluajtshme 565 m2 truall (i padituri) paditës Sokrat Samarxhiu.
Duke qene se pronësia e te paditurit (paditës) Sokrat Samarxhiu është fituar me
vendim gjyqësor, titulli i pronësisë mbi sipërfaqen 200 m2 truall, nuk mund te kontestohet ajo
me akte administrative, siç mund te jete edhe vendimet e Komisionit te Ndarjes se Tokave ne
Fshat.
Sipërfaqja prej 200 m2, ndodhet brenda vijës se verdhe se fshati Pojan dhe ajo nuk
qene e zëne me ndërtime, prandaj gjykata ka konkluduar ne kthimin e saj fizik.
a/3 Nuk provon pala e paditur Komuna Dermenas qe ne ndarjen e tokave bujqësore
ka pasur ne fondin e saj edhe token truall 200 m2 qe sipas saj ja kane dhëne (paditësit) te
paditurit Sokrat Lela.
Sipas formularit nr.6, përfituesi paditësi (I paditur) Sokrat Lela nuk ka te pasqyruar
ndonjë sipërfaqe trualli.
Perfudimsisht gjykata çmon se duhet te detyroje palës se paditur Zyra Vendore te
Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Fier te beje regjistrimin ne regjistrat e pasurisë se
paluajtshme ne emër te paditësit (te paditur) Sokrat Lelaj te sendeve te paluajtshme si me
poshtë:
- Ngastrën bujqësore me nr.kadastral 59/4, me sipërfaqe 3.800 m2, me kufizime
përkatëse: Veriu: Ngastra bujqësore 59/3 e Sabri Sales; Lindje: Kanal dhe Ngastra
bujqësore nr.135, Jugu: Ngastra bujqësore e M.Brahimit, Perëndimi: Kanal dhe Ngastra
bujqësore nr.154, te ndodhur ne fshatin Pojan, Komuna Dermenas,Qarku Fier.
- Ngastrën bujqësore me nr.kadastral 60, me sipërfaqe 400 m2, të ndodhur ne fshatin
Pojan, Komuna Dermenas, Qarku Fier.
- Te rrëzimin kërkimin tjetër te padisë se paditësit (te paditur) Sokrat Lelaj kundër
palës se paditur Zyra Vendore te Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Fier dhe i paditur
(paditës) Sokrat Samarxhi për detyrim për regjistrim ne regjistrat e pasurisë se paluajtshme
te sendit te paluajtshme toke truall me nr.kadastral 42, me sipërfaqe 200 m2, me kufizime
përkatëse: Veriu: Sabri Salaj; Lindje: Sokrat Samarxhiu, Jugu: Medi Thaçi, Perëndimi: Vaso
Mëngjezi,te ndodhur ne fshatin Pojan, Komuna Dermenas, Qarku Fier,pasqyruar ne
plavendosjen e shkalles 1:2500 te nxjerre prej Komunës Dermenas me konfiguracionin e
gërmesë ‘’L’’,pasi pronar i kësaj sipërfaqeje është i padituri (paditës) Sokrat Samarxhi.
-Te konstatoje pjesërisht te pavlefshëm te aktin e marrjes se tokës ne pronësi me
nr.3904 regj, dt.19.06.1992 ne lidhje me dhënien në pronësinë e paditësit (te paditur) Sokrat
Lelaj te sipërfaqes toke truall prej 200 m2, me kufizime përkatëse: Veriu: Sabri Salaj;
Lindje: Sokrat Samarxhiu, Jugu: Medi Thaçi, Perëndimi: Vaso Mëngjezi,te ndodhur ne
fshatin Pojan,Komuna Dermenas,Qarku Fier,pasqyruar ne plavendosjen e shkalles 1:2500 te
nxjerre prej Komunës Dermenas me konfiguracionin e gërmesë ‘’L’’.
643
- Pushimin e gjykimit ne lidhje me kërkimin tjetër ne padinë e paditësit (te paditur)
Sokrat Samarxhiu për goditje për falsitet te aktit te marrjes se tokës ne pronësi me nr.3904
regj, dt.19.06.1992, pasi ai ne diskutimin përfundimtar hoqi dore nga ky kërkim dhe gjykata
çmon se ndodhemi para kushteve te nenit 201/1, te K.Pr.Civ.
3. Gjykata e Apelit Vlore, me vendimin nr.1016, datë 02.12.2010, ka vendosur:
- Lënien në fuqi të vendimit nr.1014, datë 09.06.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier.
Kundër vendimit të gjykatës së Apelit në mbështetje të Nenit 472, te K.Pr.Civile, ka
ushtruar rekurs paditësi (i paditur) Sokrat Lelaj, për shkaqet e parashtruara në pjesën
4. Ligji nr.7501 “Për tokën” dhe VKM të dala në zbatim të tij.

Vendimi nr.255, dt.02.08.1991, pika 4
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.1016, datë

02.12.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë, që ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.1014,
datë 09.06.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, është marrë në respektim të ligjit dhe
për këtë arsye duhet të lihet në fuqi.
6. Gjykatat e faktit e kanë gjetur të bazuar në ligj dhe në prova kërkimin e palës së
paditur (paditës) Sokrat Samarxhi, e për rrjedhim kanë vendosur; Konstatimin pjesërisht të
pavlefshëm të aktit të marrjes së tokës në pronësi me nr.3904 regj, dt.19.06.1992 në lidhje
me dhënien në pronësinë e paditësit (të paditur) Sokrat Lelaj të sipërfaqes tokë truall prej
200 m2, me kufizime përkatëse: Veriu: Sabri Salaj; Lindje: Sokrat Samarxhiu, Jugu: Medi
Thaçi, Perëndimi: Vaso Mëngjezi, te ndodhur ne fshatin Pojan, Komuna Dermenas,Qarku
Fier, pasqyruar ne planvendosjen e shkalles 1:2500 te nxjerre prej Komunës Dermenas me
konfiguracionin e gërmesë ‘’L’.
të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi
dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të
kërkesave të ligjit.
8. Vendimet e gjykatave janë mbështetur në dispozitat ligjore të zbatueshme për
gjykimin e çështjes konkrete dhe në argumente të nxjerra nga provat, të cilat janë marrë,
administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit të Procedurës Civile. Për
rrjedhojë pretendimet e parashtruara në rekurs nga pala e paditur nuk përmbajnë shkaqe nga
ato që parashikon neni 472 i Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë ligjërisht cenimin e
9. Në thelb, me anë të rekursit pala paditëse (e paditur) pretendon se nga gjykata e
faktit është zbatuar gabim ligji nr.7501 “Për tokën” dhe VKM të dala në zbatim të tij si.
Në ligjin nr.7501 “Për tokën” ligjvënësi ka përcaktuar subjektet që përfitojnë nga
zbatimi i këtij ligji . Dhe konkretisht në nenin 5 të thuhet se: “Pajisen me tokë si pas këtij
ligji: familjet anëtarë të kooperativës bujqësore. duke marrë në pronësi tokën bujqësore që u
takon nga tërësia e subjektit ku bëjnë pjesë. Sasia dhe vendi ku do të jepet toka, përcaktohet
nga komisioni i tokës…”.
Në bazë dhe për zbatim të këtij ligji, VKM nr.255, datë 02.08.1991, ka përcaktuar
kriteret e ndarjes së tokës bujqësore.
644
Në pikës 1/1 të këtij vendimi përcaktohet se: “Toka ndahet sipas gjendjes aktuale të
sipërfaqes që ka kooperativa bujqësore dhe numri i frymëve”.
Në pikën 2/1 të po këtij vendimi është përcaktuar se: “Në të gjitha rastet toka ndahet
përpjesëtimisht për çdo familje sipas numrit të frymëve të gjendjes civile në datën
01.08.1991”.
Paditësi (i paditur) Sokrat Lelaj nuk ka titull pronësie mbi sipërfaqen 200 m2, pasi atë
nuk e kishte fituar në bazë te ligjit nr.7501, dt.19.07.1991’ “Për Tokën’’, pasi Komisionet e
Ndarjes së Tokës në Fshat, nuk kishin të drejtë të ndanin tokë truall dhe për më tepër brenda
vijave kufizuese të fshatit Pojan,Qarku Fier.
Rezulton se sipërfaqja e truallit prej 200 m2, ndodhej brenda vijave kufizuese te
fshatit Pojan, Qarku Fier.
Sipas vendimit nr.255, dt.02.08.1991, pika 4, toka bujqësore brenda vijës së verdhë që
ende nuk ishte zënë nga ndërtimet dhe trojet e oborreve, përjashtohej nga ndarja dhe dhënia
në pronësi.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren së në gjykim ka rezultuar e
provuar se:Akti i marrjes se tokës ne pronësi ne nr.3904, dt.19.06.1992 (Dublikate) i dalë
në emër të paditësit (të paditur) Sokrat Lelaj, është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe
procedurën e kërkuar nga ligji, c’ka bie ndesh me përmbajtjen e nenit 116, të Kodit të
Procedurave Administrative, gërma c.
Akti i marrjes së tokës në pronësi nr.3904, dt.19.06.1992 (Dublikate) ka korrigjime
dhe shtesa të dukshme në vende të tjera, pasi parcela 200 m2 ka në parcelën e tokës bujqësore
me numër kadastral 59/4, më pas kjo sipërfaqe trualli është transferuar në parcelën nr.42/26,
duke krijuar mbivendosje me pronën e të paditurit (paditës) Sokrat Samarxhiu.
Komisioni i Ndarjes së Tokës në fshatin Pojan në qoftë se konstatonte se gjatë ndarjes
së tokës në aktin e marrjes së tokës në pronësi ne nr.3904, dt.19.06.1992 (Dublikate) kishte
gabime, duhej t’ja referonte organeve më të larta admininistrative Komisionit të Ndarjes së
Tokës në Komunë apo Bashki, si dhe në Komisionin Qeveritar të Ndarjes së Tokave në
Ministrinë e Bujqësisë Tiranë dhe jo të ndërhynte vetë në akt.
Me të drejtë gjykata e shkalles se pare dhe te Apelit, kane rrëzua padinë e Sokrat
Lelaj, për të regjistruar këtë sipërfaqe toke truall prej 200 m2, dhe kanë pranuar kundërpadinë
e Sokrat Samarxhiut, për pavlefshmërinë e Aktit të Marrjes së tokës në pronësi (dublikatës),
në emër të paditësit Sokrat Lelaj për sipërfaqen 200 m2 tokë truall.
11. Vendimi nr.1016, date 02.12.2010, te Gjykatës se Apelit Vlorë, që ka lenë në fuqi
vendimin nr.1014 datë 09.06.2008, Gjykata e Shkalles se Parë Fier, i cili ka rrezuar
pretendimet e paditësit mbi sipërfaqen e tokës truall prej 200 m2, është i drejte dhe i bazuar
ne ligj. Fakti qe është toke truall, e lire dhe pa ndërtime, është vërtetuar plotësisht me prova
shkresore te paraqitura ne gjykim dhe te pohuara dhe nga vete paditësi.
12. Ndryshe nga sa pretendon pala paditëse (e paditur) në rekurs Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, e gjen të bazuar arsyetimin dhe konkluzionin e Gjykatës së
Apelit Vlorë për zgjidhjen e çështjes referuar nenit 3, të ligjit 7501 “Për tokën” dhe VKM të
dala në zbatim të tij. Objekt i shpërndarjes nga komisionet e tokave, është vetëm toka
bujqësore. Kjo dispozite ka përcaktuar se toka bujqësore u jepet në pronësi ose në përdorim
personave juridik ose fizik vendas pa shpërblim. Referuar nenit 1/a, tokë bujqësore përfshin
"tokat bujqësore të zëna me bimë të arave, pemishtet vreshta dhe ullishte". Toka truall nuk
konsiderohet tokë bujqësore. Ky ndalim është përcaktuar dhe në vendimin e Këshillit te
Ministrave nr.255, datë 02.08.1991, “Për kriteret e ndarjes së tokës bujqësore". Në pikën 4, të
këtij udhëzimi është përcaktuar në mënyrë të qartë “Toka bujqësore brenda vijës së verdhë
që ende nuk është zënë nga ndërtimet e trojeve dhe oborreve përjashtohet nga ndarja
dhe dhënia në pronësi”.
645
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se ka rezultuar e provuar se në
rastin konkret, toka ka qenë e lirë dhe në bazë të ligjit 7698, datë 15.04.1993, “Për
Kthimin dhe Kompensimin e Pronave", tokat truall te lira ju kthehen ish pronarëve
ashtu siç është vepruar në rastin konkret. I padituri (paditës) Sokrat Samarxhiu, paraqitet
pronar mbi sipërfaqen e truallit 200m2, të fituar në bazë të ligjit nr.7968, dt.15.04.1993 me
vendimin gjyqësor nr.937, dt.18.06.1998 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Fier. Sipërfaqja prej
200 m2, ndodhet brenda vijës së verdhë se fshati Pojan dhe ajo nuk qenë e zënë me ndërtime,
prandaj gjykata ka konkluduar në kthimin e saj fizik.
Sipas formularit nr.6, përfituesi paditësi (I paditur) Sokrat Lela nuk ka te pasqyruar
ndonjë sipërfaqe trualli.
14. Duke parë në tërësinë e saj gjykimin e kësaj çështje, aktet e administruara gjatë
gjykimit, pretendimet dhe prapësimet e palëve, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Vlorë, është rrjedhojë e respektimit dhe
zbatimit të kërkesave të ligjit. Për rrjedhojë vendimi nr. nr.1016, datë 02.12.2010, i Gjykatës
së Apelit Vlorë, duhet të lihet në fuqi
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63, të Ligjit
nr.49, datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1016, datë 02.12.2010, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 15.09.2015
646
Nr. 00-2015- 2959 i Vendimit (487)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: AGIM ONJEA, në mungesë

PALË E PADITUR: ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË, në
mungesë
në mungesë
Me pjesëmarrjen e Avokatit të Shtetit, Z.Abaz
Deda
OBJEKTI:
Kundërshtim akti administrativ,
urdhër refuzimi për regjistrim fillestar nr.49, datë 08.02.2012 të ZRPP Sarandë
lënë në fuqi nga ZQRPP Tiranë, për banesë private me sipërfaqe 271 m2
ndodhur në Sarandë dhe detyrimin e palës së paditur ZVRPP Sarandë
të bëjë regjistrimin fillestar dhe të pajisë paditësin me certifikatën përkatëse.
Baza Ligjore: Neni 83, 192, 196 i K.Civil,
nenet 24 /b e vijues të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, K.Pr.Civile;
Ligji nr.33/2012.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.23-2012-1625 (709), date

“Pranimin e padisë;
Shfuqizimin dhe anullimin e aktit administrativ nr.49, datë 08.02.2012 të
ZRPP
Sarandë dhe urdhrin nr.214, datë 12.03.2012 të ZQRP Tiranë, si të marrë në
kundërshtim me ligjin.
Detyrimin e ZVRPP Sarandë të bëjë regjistrimin fillestar të pasurisë banesë
private me sipërfaqe 120 m2 ndërtese dhe 271 m2 truall ndodhur në zonën
Lugu i Bardhë, Sarandë, Blloku R-1, parcela 16 dhe të pajisë paditësin me
certifikatë pronësie;
Shpenzimet gjyqësore palës së paditur solidarisht në raport 1/2.
647
Kundër vendimit lejohet ankim ne Gjykatën e Apelit Gjirokastër brenda 15
ditëve, duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes.”.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.480, date 16.10.2012 ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.23-2012-1625 (709), date 30.05.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala e paditur ZQRPP Tiranë qe kërkon
ndryshimin e vendimeve të gjykatave me te ultë dhe rrëzimin e padisë dhe parashtron shkaqet
si me poshtë vijon:
- Vendimet e gjykatave janë ne kundërshtim me ligjin;
- Bashkia nuk rezulton pronare e regjistruar në ZRPP; ligji pengon regjistrimin kur
shitësi nuk figuron ne regjistrin e ZRPP;
- Veprimet dhe urdhri i palëve të paditura janë të drejta dhe të bazuara në ligj dhe janë
nxjerrë konform dispozitave dhe procedurave ligjore;

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, Avokatin e Shtetit Abaz Deda që
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Rezulton nga aktet e administruara ne dosjen gjyqësore se paditësi ne këtë gjykim
ka kundërshtuar urdhrin nr.49, datë 08.02.2012 të ZRPP Sarandë lënë në fuqi nga ZQRPP
Tiranë, me të cilin është vendosur refuzimi i kërkesës së paditësit për regjistrimin fillestar të
pronës “banese private”, në regjistrin e pasurive të paluajtshme pranë ZVRPP Sarandë. Prona
rezulton te jete në Sarandë, Blloku R-1, parcela 16. Pala paditëse pretendon se kjo pronë
është ndërtuar konform lejes së ndërtimit nr.2/88, datë 10.16.2009 miratuar nga KRRT
Bashkia Sarandë si dhe akteve të tjera lëshuar nga organet kompetente. Rezulton se ky
ndërtim është kryer në truallin me sipërfaqe totale prej 271 m2, në pronësi të paditësit.
2. Këtë truall paditësi e ka përfituar në bazë të vendimit nr.4, datë 15.03.1996 të
Këshillit Bashkiak Sarandë “për dhënie sheshi ndërtimi në favor të paditësit”, nxjerrë ky akt
në bazë të vendimit të KRRT Sarandë nr.1/1994 dhe studimit urbanistik pjesor nr.31/2006 të
po këtij organi. Me kontratën e shitblerjes së truallit nr.490/480, datë 11.10.2006 paditësi e ka
blerë këtë truall nga Bashkia Sarandë duke paguar dhe vlerën e truallit sipas mandat arkëtimit
administruar në dosje.
3. Pasi ka kryer ndërtimin paditësi është pajisur me leje shfrytëzimi nga organet e
urbanistikës dhe i është drejtuar ZRPP Sarandë për regjistrimin e pronës banesë vetjake, prej
120 m2 ndërtese dhe 271 m2 truall. Kjo e fundit e ka refuzuar këtë regjistrim me vendimin
nr.49, datë 08.02.2012 me arsyetimin se prona truall nuk është regjistruar më parë në emër të
shitësit Bashkisë Sarandë. Mbi bazën e ankimit të paditësit, ZQRPP Tiranë ka marrë në
shqyrtim çështjen dhe ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të ZRPP Sarandë.
4. Duke mos qenë dakord me aktin e mësipërm, pala paditëse i është drejtuar gjykatës
me padi me objekt sa parashtrohet në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.23-2012-1625 (709), date
“Pranimin e padisë;
Shfuqizimin dhe anullimin e aktit administrativ nr.49, datë 08.02.2012 të ZRPP
Sarandë dhe urdhrin nr.214, datë 12.03.2012 të ZQRP Tiranë, si të marrë në
648
Detyrimin e ZVRPP Sarandë të bëjë regjistrimin fillestar të pasurisë banesë private
me sipërfaqe 120 m2 ndërtese dhe 271 m2 truall ndodhur në zonën Lugu i Bardhë, Sarandë,
Blloku R-1, parcela 16 dhe të pajisë paditësin me certifikatë pronësie;
-Shpenzimet gjyqësore palës së paditur solidarisht në raport 1/2.
-Kundër vendimit lejohet ankim ne Gjykatën e Apelit Gjirokastër brenda 15 ditëve,
duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes.”.
5/1. Kjo Gjykatë ka arsyetuar se .. . në bazë të nenit 192 dhe 193/h të K.Civil ZRPP
ka detyrimin të regjistrojë pronën, e cila është fituar në një formë të ligjshme fitimi
pronësie... regjistrimi në ZRPP nuk jep titull pronësie (VU 1/2009)...por i jep publicitet këtij
titulli... aktet që posedon paditësi e legjitimojnë kërkesën e tij për regjistrim pronësie..
6. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.480, date 16.10.2012 ka
vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.23-2012-1625 (709), date 30.05.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë”.
6/1. Kjo gjykate ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e faktit.
7. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala e paditur ZQRPP Tiranë qe kërkon
ndryshimin e vendimeve të gjykatave me te ultë dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar ato
shkaqe që përmenden në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e
paditur dhe Avokatura e Shtetit, përmban shkaqe nga ato te parashikuara ne nenin 58 te Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative” te cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së
Apelit Gjirokastër.
9. Ky Kolegj çmon se vendimi i Gjykatës se Apelit Gjirokastër nr.480, date
16.10.2012 është marre ne zbatim te gabuar te normave proceduriale dhe si i tille ky vendim
duhet te prishet dhe çështja te dërgohet për rigjykim ne Gjykatën Administrative të Apelit
Tiranë.
objekt gjykimi, në seancë gjyqësore, vlerëson të shqyrtojë pretendimin e ngritur nga Avokati
i Shtetit në lidhje me shkeljet proceduriale të lejuara nga Gjykata e Apelit Gjirokastër. Ky
Kolegj vlerëson te theksoje se Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji ka të drejte të shqyrtojë si
zbatimin e ligjit material ashtu dhe zbatimin e ligjit procedural nga gjykatat më të ultë,
referuar kjo në nenin 58 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, por ndërkohë, ky Kolegj
thekson se ekzistenca e gabimeve te renda në procedim dhe e shkeljeve procedurale nuk e
lejon dhe pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet në zbatimin e ligjit material, (në rast se ka
të tilla) ose të gjykojë themelin e çështjes.
para se kjo e fundit të shqyrtojë themelin e çështjes. Në varësi të shkeljeve procedurale të
lejuara nga gjykatat më të ultë, Gjykata e Lartë në respektim të nenit 63/d të Ligjit 49/2012
më të ultë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën kompetente.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte vlerëson te drejte dhe te bazuar ne ligj
pretendimin e ngritur ne rekurs si dhe te paraqitur para trupit gjykues nga ana e avokatit te
shtetit se Gjykata e Apelit Gjirokastër gjate shqyrtimit te kësaj çështje nuk ka respektuar
detyrimin ligjor te parashikuar ne nenin 79/a të K.Pr.Civile, i cili shprehimisht thotë se:
“Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj. Gjykata që
649
shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit,
urdhëron njoftimin e akteve kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë
në gjykim” si dhe dispozitave të Ligjit nr.8551, datë 18.11.1999 “Për avokaturën e shtetit”,
neni 1.
13. Rezulton nga aktet e administruara ne dosjen gjyqësore se Gjykata e Apelit
Gjirokastër nuk ka respektuar detyrimin e përmendur me lart , në kushtet kur ka riçelur
hetimin gjyqësor dhe ka vendosur të përsërisë atë, ne baze te nenit 465 te K.Pr.Civile. Kjo
dispozitë shprehimisht thotë: “Në shqyrtimin e çështjes në gjykatën e apelit mbahen parasysh
për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të parë”. Duke
qenë se detyrimi për njoftimin e Avokaturës së Shtetit përbën një detyrim procedural për
gjykatën e shkallës së parë, Gjykata e Apelit Gjirokastër për sa kohë riçeli hetimin gjyqësor
dhe zhvillon procedurën e gjykimit si në shkallë të pare, ka detyrimin qe të njoftoje e
Avokaturën e Shtetit për këtë riçelje si dhe për zhvillimin e gjykimit.
14. Në kuadrin e zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor ishte detyrim i Gjykatës së
Apelit Gjirokastër të njoftonte Avokaturën e Shtetit, gjë te cilën ajo nuk e ka bere, dhe t’i
krijonte asaj mundësinë për të marre pjesë në gjykim, me qëllim ushtrimin e funksioneve te
saj për mbrojtjen e interesave të shtetit. Nga aktet e dosjes gjyqësore, rezulton se në
procesverbalin e seancës gjyqësore, (fq.37 e dosjes gjyqësore), gjykata ka fiksuar veprimin
procedural te riçeljes së hetimit gjyqësor, prezencën e palëve, ku nuk ka asnjë shënim për
thirrjen e avokaturës së shtetit; nuk ka në dosje asnjë fletëthirrje që të vetëtojë se kjo palë
është thirrur në procesin gjyqësor.
15. Sa me sipër vlerësohet si e domosdoshme për sa kohë palë në mosmarrëveshjen që
gjykohej është ZRPP, kur prona truall në origjinë pretendohet se ka qenë pronë shtet dhe në
kushtet kur ligji procedural urdhëron kryerjen e një veprimi të tillë nga gjykata. Këtë qëndrim
mbajnë dhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin e tyre unifikues
nr.13/2004, ku shprehimisht thuhet: “Thirrja e palëve nuk duhet kuptuar si e drejte e
pakushtëzuar për gjykatën dhe aq me pak, si e drejte, bazueshmeria ne ligj e se cilës te mund
te konsiderohet e pakontrollueshme dhe e pa verifikueshme ne shkallet pasardhëse te
gjykimit. Përderisa ligjvënësi ka parashikuar edhe mundësinë e thirrjes dhe pjesëmarrjes se
palëve ne këtë lloj gjykimi, Kolegjet e Bashkuara çmojnë se gjykatës i del për detyre qe ne
çdo rast gjykimi te padive me objekt kundërshtimin e veprimeve te përmbaruesit gjyqësor, te
mbaje parasysh edhe faktin nëse është ose jo e nevojshme, rast pas rasti, thirrja e palëve ne
gjykim dhe kur ajo çmon se ekzistojnë shkaqe dhe rrethana qe e bëjnë te nevojshme thirrjen e
tyre, sikurse ne rastin objekt gjykimi, urdhëron thirrjen e tyre. Në kuptim të nenit 79/a te
K.Pr.Civile, gjykata kur shqyrton çështje për te cilat përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga
Avokatura e Shtetit, gjykata është e detyruar qe te urdhëroje njoftimin e akteve kësaj te
fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet mundësia reale Avokaturës se Shtetit qe te marre pjese
ne gjyq me qellim përfaqësimi dhe mbrojtjeje te interesave te shtetit, ne rastet e parashikuara
nga ligji”.
të rregullave procedurale për thirrjen e saj në procesin gjyqësor dhe mosdhënia e mundësisë
nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë si cenim i parimit kushtetues të procesit të
rregullt ligjor.
650
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë për Gjykatën
Administrative të Apelit Tiranë që pavarësisht se Gjykata e Lartë, nuk shqyrtoi në këtë
proces, zbatimin e ligjit material nga ana e gjykatave më të ulëta, thirrja në këtë gjykim e
Avokaturës së Shtetit do të sjellë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes si dhe një
zgjidhje të drejtë dhe të bazuar në ligj të konfliktit gjyqësor.
vendimi i Gjykatës se Apelit Gjirokastër është marre ne mosrespektim te normave
procedurale, ky vendim duhet të prishet dhe në zbatim të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të Republikës së
Shqipërisë, çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë.
19. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë do t’u bëjë të qartë palëve që
është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat
bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejta kanë dhe
detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata
duhet të lejojë palët që të paraqesin prova shkresore me anën e të cilave ato të provojnë
pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile dhe t’i lejojnë palët që t’ia
nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor, si dhe të kërkojë nëse nevojitet zyrtarisht
nga organet kompetente (neni 224 K.Pr.Civile) paraqitjen e provave dhe të dhënave të cilat
ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të çështjes. Kryerja e veprimeve të
PËR KËTO ARSYE

mosmarrëveshjeve administrative”
V E N D O SI
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër nr.480, date 16.10.2012 dhe
Tiranë, më 15.09.2015
651
Nr. 00 - 2015 - 2951 i Vendimit (488)
VENDIM

Evelian Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar
në seancë gjyqësore më datë 15.09.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative

PADITËS: RASHIT NELA

E PADITUR: DREJTORIA ARSIMORE RAJONALE (DAR)
KUKËS
OBJEKTI:
Anulimin e urdhrit nr.707, datë 04.03.2012 të anës së paditur
si të pambështetur në ligj dhe në prova
dhe rikthimin në punën e mëparshme
si mësues në shkollën 9 vjeçare Kollovoz.
Detyrimin e palës së paditur për të paguar pagën nga data 24.03.2012
deri në rikthimin në vendin e mëparshëm të punës.
Detyrimin e anës së paditur për të më paguar detyrimin që rrjedh
nga dëmshpërblimi në shumën e barabartë me atë të një viti
për zgjidhje të kontratës pa shkaqe të justifikuar.
Detyrimin e anës së paditur për të më paguar e tre muajve
për mosrespektim të afateve të njoftimit.
Detyrimin e anës së paditur për shpërblimin e vjetërsisë në punë.
Baza Ligjore: Neni 154 i KPrC,
nenet 140, 141, 143, 144, 145, 146, 147, 154, 155 të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin nr.350, datë 18.10.2012 ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë.
Konstatimin e pavlefshëm të zgjidhjes së kontratës së punës duke anuluar
urdhrin nr.707, datë 04.03.2012 të DAR Kukës dhe kthimin e paditësit në
vendin e mëparshëm të punës në shkollën 9 vjeçare Kollovoz.
Detyrimin e palës së paditur DAR Kukës, t’i paguajë paditësit pagën nga data
24.04.2012 e në vijim deri në kthimin në vendin e mëparshëm.
Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera.
652
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.147, datë 14.01.2014 ka vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Apelit Shkodër, për
gjykimin e çështjes nr.1391/1919/ (00938), datë 16.11.2012 dhe dërgimin e
akteve Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.288, datë 21.02.2014 ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.350, datë 18.10.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kukës.
Detyrimin e të paditurit DAR Kukës të dëmshpërblejë paditësit me:
Një vit pagë për ndërprerjen e menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënies
së punës;
Pagën e 3 muajve për mosrespektim të afatit të njoftimit për ndërprerjen e
marrëdhënieve të punës
Pagën e 20 muajve për 40 vjet vjetërsi në punë/ Rrëzimin e padisë për pjesën
tjetër.
Dëmshpërblim të bëhet mbi bazën e pagës neto të paditësit Rashit Nela të
përfituar deri në datën e ndërprerjes së marrëdhënieve financiare në zbatim të
urdhërim nr.707, datë 04.03.2012 të DAR Kukës.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit ka paraqitur rekurs pala e

paditur, DAR Kukës, e cila ka kundërshtuar vendimet e gjykatave të faktit dhe kërkuar
rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Largimi nga puna është bërë për shkaqe të strukturimi në bazë të udhëzimit të
Ministrit të Arsimit ku është shkurtuar një punonjës në shkollë.
- Pala e paditur me t’u njohur me pretendimet e palës paditëse ka nxjerr urdhrin nr.315
datë 24.09.2012 duke komanduar paditësin si mësues në shkollën e mesme të
Bashkuar Topojan. Madje pala paditëse nuk ka pasur interes ë vazhdoj punën ku është
komanduar pasi është kërkuar që të paraqitet në DRA dhe nuk është paraqitur, siç nuk
u paraqit as vetë personalisht gjatë gjykimit. Ky fakt nuk është marrë parasysh nga
gjykata.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, konstatoi mosparaqitjen e palëve
pa ndonjë shkak, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësi ka qenë në marrëdhënie pune pranë palës së paditur DAR Kukës që prej
vitit 1971, dhe kryente detyrën e mësuesit pranë Shkollës 8 vjeçare Kollovoz të Rrethit
Kukës. Me urdhrin nr.707 datë 04.03.2012 të Drejtorit të DAR Kukës është paditësi është
larguar nga detyra dhe i janë ndërprerë marrëdhëniet financiare, për arsye të shkurtimit të
vendit të punës, si rrjedhojë e rënies së numrit të nxënësve dhe bashkimit të klasave.
2. Në kohën që është nxjerr urdhri për largimin nga puna, paditësi ka qenë me raport
paaftësie të përkohshëm në punë duke përfituar pagesë nga sigurimet shoqërore. Konkretisht
paditësi ka qenë me raport për periudhën nga data 24.02.2012 deri më datë 25.03.2012 dhe
nga data 09.04.2012 deri më datë 24.04.2012.
3. Në kushtet e mësipërme paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi
duke pretenduar se largimi nga puna është i paligjshëm, pasi është bërë në kohë të
653
papërshtatshme, kur ai ka qenë me raport mjekësor. Për pasojë, paditësi ka kërkuar anulimin
e urdhrit nr.707 datë 04.03.2012 të largimit nga puna, rikthimin në punë dhe pagën deri ditën
e kthimit; si dhe dëmshpërblimet përkatëse për zgjidhjen e marrëdhënies së punës në mënyrë
të pajustifikuar dhe pa respektuar afatin e njoftimit sipas objektit të padisë.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin nr.350, datë 18.10.2012 ka
pranuar pjesërisht padinë duke konstatuar pavlefshmërinë e zgjidhjes së kontratës së punës
duke anuluar urdhrin nr.707, datë 04.03.2012 të DAR Kukës dhe kthimin e paditësit në
vendin e mëparshëm të punës në shkollën 9 vjeçare Kollovoz; si dhe ka vendosur detyrimin e
palës së paditur DAR Kukës, t’i paguajë paditësit pagën nga data 24.04.2012 e në vijim deri
në kthimin në vendin e mëparshëm. Për kërkimet e tjera në padi gjykata ka vendosur rrëzimin
e tyre si të pabazuara në ligj dhe prova.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka arsyetuar se marrëdhëniet e punës janë ndërprerë në
kohë të papërshtatshme, kur paditësi ka qenë me raport mjekësor për shkak të paaftësisë në
punë. Kështu sipas kësaj gjykate, largimi nga puna në kuptim të nenit 147/1 të K.Punës, është
absolutisht i pavlefshëm dhe për pasojë palët duhet të respektojnë detyrimet kontraktore që
rrjedhin nga kontrata e punës. Në këto kushte, sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor paditësi
gëzon të drejtën e rikthimit në vendimin e mëparshëm të punës duke iu paguar edhe paga deri
në rikthim.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka argumentuar se me urdhrin nr.315 datë 24.09.2012 të
DAR Kukës paditësi është komanduar për të punuar në shkollën e mesme Topojan, por nuk
rezulton t’i jete komunikuar ky urdhër dhe ai të ketë konfirmuar marrjen dijeni të tij. Nga ana
tjetër, sipas kësaj Gjykate pala e paditur mund të merrte vendim transferimi vetëm në kushtet
kur paditësi të kthehej në punë pas përfundimit të periudhës së paaftësisë në punë.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka rrëzuar kërkimet e tjera të paditësit për
dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme, të pajustifikuar të marrëdhënies së punës dhe
vjetërsisë në punë, pasi i ka vlerësuar të pabazuara në ligj dhe prova. Sipas kësaj gjykate nuk
jemi para zgjidhjes së kontratës së punës pa shkak të pajustifikuar, por jo para pavlefshmërisë
së zgjidhjes së saj, pasi marrëdhënia e punës është ndërprerë në kohë të papërshtatshme.
8. Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim, pala e paditur në Gjykatën e
Apelit Shkodër.
9. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.147, datë 14.01.2014 ka shpallur
moskompetencën lëndore të Gjykatës së Apelit Shkodër, për gjykimin e çështjes me
nr.1391/1919/ (00938), datë 16.11.2012 dhe dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë, bazuar në ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe vendimi nr.3/2013 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
10. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.288, datë 21.02.2014 ka
ndryshuar vendimin nr.350, datë 18.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, duke
pranuar pjesërisht padinë dhe vendosur detyrimin e të paditurit DAR Kukës të dëmshpërblejë
paditësit me një vit pagë për ndërprerjen e menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënies së
punës; 3 muaj pagë për mosrespektim të afatit të njoftimit për ndërprerjen e marrëdhënieve të
punës; 20 muaj pagë për 40 vjet vjetërsi në punë; si dhe rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
Gjykata Administrative e Apelit ka vendosur që dëmshpërblimi të bëhet mbi bazën e pagës
neto të paditësit Rashit Nela të përfituar deri në datën e ndërprerjes së marrëdhënieve
financiare në zbatim të urdhrit nr.707, datë 04.03.2012 të DAR Kukës.
11. Gjykata Administrative e Apelit ka theksuar se Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka
zgjidhur mosmarrëveshjen në kundërshtim me ligjin. Konkretisht sipas Gjykatës
Administrative të Apelit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor e ka zgjidhur çështjen në të njëjtën
mënyrë që do të duhej ta zgjidhte në rastin e një nëpunësi civil, statusi i të cilit rregullohet me
ligjin nr.8549, datë 11.11.1999 “Për statusin e nëpunësit civil”. Ndërkohë sipas kësaj gjykate,
654
marrëdhënia e punës në rastin konkret rregullohet nga K.Punës. Në këtë kuptim duke qenë se
rikthimi në punë nuk gëzon mbrojtje nga K.Punës, disponimi i gjykatës së rrethit gjyqësor për
kthim në punë është i gabuar.
12. Sipas Gjykatës Administrative të Apelit është i gabuar qëndrimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor që barazon aktin administrativ të pavlefshëm me zgjidhjen e kontratës së
punës në kohë të papërshtatshme në kuptim të kthimit të palëve në gjendjen e mëparshme.
Sipas Gjykatës Administrative të Apelit, konstatimi i këtij fakti duhet të ishte premise për
ngarkimin e palës së paditur për dëmshpërblim të punëmarrësit sipas dispozitave ligjore të
K.Punës dhe jo shkak për konstatim të pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ.
13. Gjykata Administrative e Apelit ka theksuar se zgjidhja e marrëdhënies së punës
nuk ka ndodhur për faj të paditësit dhe në kuptim të nenit 153 të K.Punës është e
pajustifikuar. Po ashtu sipas kësaj gjykate, në kuptim të nenit 143 të K.Punës nuk është
respektuar afati 3 mujor për njoftimin e zgjidhjes së marrëdhënies së punës, pasi në urdhrin e
largimit marrëdhënia e punës është zgjidhur në të njëjtë datë. Kështu Gjykata Administrative
e Apelit ka përcaktuar dëmshpërblimet përkatëse të kërkuara me padi për zgjidhjen e
menjëhershme dhe të pajustifikuara të marrëdhënies së punës, për mosrespektim të afatit të
njoftimit për vjetërsi në punë, sipas masës së sipërpërmendur në pikën 10.
14. Gjykata Administrative e Apelit ka theksuar se llogaritja e dëmshpërblimeve të
bëhet mbi pagën neto, pasi paditësi nuk mund të përfitojë në formë dëmshpërblimi edhe
shumën e llogaritur, por të mbajtur nga paga bruto për efekt të kontributeve të sigurimeve
shoqërore. Kjo, pasi sipas Gjykatës Administrative të Apelit, paga bruto i kapërcen kufijtë e
dëmshpërblimit të punëmarrësit. Dëmshpërblimi sipas saj, konsiston vetëm në vendosjen në
të njëjtën situatë financiare që ndodhej punëmarrësi para ndërprerjes së marrëdhënieve të
punës situatë e krijuar nga të ardhurat e përfituara realisht, pra nga paga neto e paditësit.
15. Kundër vendimit nr.288, datë 21.02.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit ka
paraqitur rekurs pala e paditur duke parashtruar shkaqet e sipërcituar anë pjesën hyrëse të
vendimit.
ndodhen në dosjen gjyqësore, vendimet e gjykatave të faktit, arrin në përfundimin se vendimi
nr.288, datë 21.02.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit, që ka ndryshuar vendimin
nr.350, datë 18.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, është e drejtë dhe i bazuar në ligj.
17. Kolegji thekson se nga faktet e pranuara nga gjykatat ka rezultuar se gjatë kohës
që paditësi ka qenë me raport mjekësor për shkak të paaftësisë së përkohshme në punë. pala e
paditur e ka larguar nga puna. Shkak për ndërprerjen e marrëdhënies së punës ka qenë
pakësimi i numrit të nxënësve në shkollën ku ai ishte mësues dhe bashkimi klasave, duke u
ulur për pasojë dhe numrin e punonjësve.
18. Kolegji thekson se Gjykata e Administrative e Apelit me të drejtë ka rrëzuar
kërkimin e paditësit për anulimin si të pavlefshëm të urdhrit nr.707, datë 04.03.2012 të
Drejtorit të DAR Kukës për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës së paditësit, pasi është i
pabazuar në ligj. Konkretisht vendimi i mësipërm nuk është akt administrativ, por mënyrë e
shprehjes së vullnetin të organit shtetëror publik i formalizuar në një akt shkresor zyrtar. Pra
nuk jemi para një marrëdhënie administrative që për rrjedhojë të trajtohet dhe kundërshtohet
akti i largimit nga puna si akti administrativ, por ndodhemi para shprehjes së njëanshme të
vullnetit të punëdhënësit (organ shtetëror) për zgjidhje të marrëdhënies së punës. Këtë
qëndrim mbajnë dhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.7,
datë 01.06.2011 ku shprehimisht thuhet se: Në rast të zgjidhjes së kontratës së punës,
pavarësisht se organi administrativ për rastet e administratës publike shprehet me një akt të
655
marrë nga drejtuesi i organit, kjo nuk do të thotë që jemi përpara marrëdhënieve
administrative, pra shprehjes së vullnetit të organit në kuptim të marrëdhënieve
administrative, por jemi përpara shprehjes së vullnetit të punëdhënësit për zgjidhjen e
kontratës së punës. Pra, me këtë do të kuptojmë se kemi të bëjmë me një marrëdhënie pune
midis punëdhënësit dhe punëmarrësit dhe jo më me një marrëdhënie administrative. Pra,
punëmarrësi nuk mund të ngrejë padi për goditjen e aktit administrativ por mund të ngrejë
padi për kërkimin e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e kontratës së punës.
19. Kolegji vë në dukje se Gjykata Administrative e Apelit ka zbatuar drejtë KPunës,
kur ka vlerësuar se pala e paditur e ka zgjidhur marrëdhënien e punës në kundërshtim me
nenin 147/1 të KPunës. Kjo dispozitë parashikon ndër të tjera se: “punëdhënësi nuk mund të
zgjidhë kontratën në kohën kur, sipas legjislacionit në fuqi, punëmarrësi ...., përfiton pagesë
paaftësie të përkohshme në punë nga punëdhënësi ose nga sigurimet shoqërore, për një
periudhë deri në një vit..” Kolegji thekson se, në rastin konkret, pala e paditur ka ndërprerë
marrëdhënien e punës për shkak të shkurtimit të vendit të punës, si rrjedhojë e rënies së
numrit të nxënësve dhe bashkimit të klasave. Në këto kushte Kolegji sqaron se në bazë të
nenit 138/3 të K.Punës largimi nga puna për arsye strukturore është i ligjshëm, por ndërprerja
e marrëdhënies së punës duhet të respektojë rregullat e përcaktuara në Kreun XIV të K.Punës.
Pra, largimi nga puna për shkak ndryshimeve strukturore, duhet të respektojë rregullat në
lidhje me afatin e njoftimit, procedurën e zgjidhjes së marrëdhënies së punës, si dhe
parashikimin e nenit 147 të K.Punës të sipërpërmendur. Në të kundërt, zgjidhja e
marrëdhënies së punës do të vlerësohet si e menjëhershme dhe pa shkak të justifikuar në
kuptim të nenit 153 të K.Punës. Sipas nenit 153 të K.Punës zgjidhja e marrëdhënies së punës
nga punëdhënësi mund të kryhet në mënyrë të menjëhershme, për shkak të shkeljes së
detyrimeve kontraktuale nga ana e punëmarrësit a) me faj të rëndë, apo b) me faj të lehtë në
mënyrë të përsëritur me gjithë paralajmërimet me shkrim të punëdhënësit. Kolegji sqaron se
në rastin objekt gjykimi, paditësi nuk ka shkelur detyrimet kontraktuale të marrëdhënies së
punës. Kjo e fundit është ndërprerë për shkak shkurtimit të vendit të punës. Nga ana tjetër
Kolegji thekson se caktimi i paditësit në punë si mësues në shkollën e mesme të Bashkuar
Topojan, me urdhrin nr.315 datë 24.09.2012, pas rreth 6 muaj nga ndërprerja e marrëdhënies
së punës, nuk sjell asnjë efekt ligjor në zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi. Kontrata
e punës mes palëve ndërgjyqëse është zgjidhur me urdhrin nr.707 datë 04.03.2012 dhe është
në vullnetin e të dyja palëve nëse do të lidhin një kontratë të re apo jo.
20. Sa më sipër Kolegji thekson se më të drejtë Gjykata Administrative e Apelit ka
konstatuar se marrëdhënia e punës është zgjidhur pa shkak të justifikuar në mënyrë të
menjëhershme. Kështu paditësit i takojnë a) dëmshpërblimi për këtë zgjidhje sipas
parashikimit të nenit 155/3 të K.Punës; b) dëmshpërblimi për mosrespektim të afatit të
njoftimit 3 mujor për zgjidhjen e marrëdhënies së punës në kuptim të neneve 143, 155/1 të
K.Punës; si dhe c) shpërblimi për vjetërsi në kuptim të nenit 145 dhe 154 të K.Punës, pasi
jemi para rastit të zgjidhjes së marrëdhënies së punës nga punëdhënësi për shkak të
pajustifikuar në kuptim të nenit 153 të K.Punës. Kolegji konstaton se në lidhje me
ligjshmërinë e mënyrës së llogaritjes së dëmshpërblimit, mbi bazën e pagës neto, nuk ka
pretendime nga palët në Gjykatën e Lartë.
21. Kolegji vë në dukje se Gjykata Administrative e Apelit me të drejtë ka rrëzuar
pretendimet e paditësit për rikthim në punë dhe pagimin e pagës deri në rikthimi, pasi janë të
pabazuara në ligj, sa kohë që në rastin konkret paditësi nuk gëzon të drejtën për rikthimin në
punë.
22. Sa më sipër, Kolegji thekson se pretendimet në rekurs të paraqitura nga pala e
paditur janë të pabazuara në ligj dhe zgjidhja e mosmarrëveshjes nga Gjykatës Administrative
të Apelit me vendimin nr.288, datë 21.02.2014 duhet lënë në fuqi.
656
PËR KËTO ARSYE
administrative”.
VENDOSI
Apelit.
Tiranë, më 15.09.2015
657
Nr. 00-2015-4626 i Vendimit (489)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi më datë 17.09.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative

PADITËS: BESIM ELSHANI

TË PADITUR: KËSHILLI I MINISTRAVE
MINISTRIA E PUNËVE PUBLIKE DHE E
TRANSPORTIT (SOT MINISTRIA E
TRANSPORTIT DHE INFRASTRUKTURËS)
RRUGËVE (SOT AUTORITETI RRUGOR
SHQIPTAR)
OBJEKTI:
Ndryshimin e Vendimit nr.308 datë 05.05.2010 të Këshillit të Ministrave
lidhur me masën e shpërblimit të caktuar për shpronësimin e tokës,
dhe detyrimin e palës së paditur për të paguar shpërblimin për shpronësim
në shumën 35.691.600 lekë ose 254.940 euro.
Baza ligjore: Nenet 31, 32/a, 326 e vijues të Kodit të Procedurës Civile,
neni 41 i Kushtetutës, neni 153 dhe 190 i Kodit Civil,
neni 24 i ligjit nr.8561 datë 22.12.1999
“Për shpronësimet dhe marrjen në përdorim të përkohshëm
të pasurisë pronë private për interes publik”.

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Besim Elshani.
Ndryshimin e Vendimit nr.308 datë 05.05.2008 të Këshillit të Ministrave për
pjesën e vlerës së shpërblimit për shpronësimin e sipërfaqes së tokës prej 1214
m2 të shtetasit Besim Elshani nga 479.530 lekë në 14.568.000 lekë, dhe
detyrimin e palës së paditur për t’i paguar diferencën në masën 14.088.470
lekë.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1605, datë 12.07.2013 ka vendosur :

Ndryshimin e vendimit nr.3323, datë 26.04.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
658
Ndryshimin e vendimit nr.308, datë 05.05.2010 të Këshillit të Ministrave përsa
i përket vlerës së shpërblimit për shpronësimin e sipërfaqes së tokës prej 250
m2 të shtetasit Besim Elshani nga 98.750 lekë në 7,350,000 lekë dhe detyrimin
e palës së paditur për të paguar paditësin diferencën në masën 7.251,250 lekë.
dhe rrëzimin e padisë përsa i përket kërkimit për shpërblimin e sipërfaqes prej
964 m2.
Kundër vendimit nr.1605, datë 12.07.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka

ushtruar rekurs:
a) Avokatura e Shteti pranë Ministrisë së Punëve Publike dhe Transportit (sot

Ministria e Transportit dhe Infrastrukturës), e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.1605,
datë 12.07.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.3323, datë 26.04.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Gjykatat kanë gabuar kur e kanë konsideruar tokën truall në kuptim të nenit 1 të ligjit
nr.7980, datë 27.07.1995 “Për shitblerjen e trojeve”, pasi dokumentacioni për lejen e
ndërtimit nuk ka përfunduar dhe leja e ndërtimit ka dalë 2 muaj pas VKM-së së
shpronësimit. Paditësi nuk është ankuar pranë Komisionit të Posaçëm për
Shpronësimet lidhur me llojin e pasurisë, pasi ajo sipas dokumentit të pronësisë ka
qenë tokë arë.
- Vlera e shpronësimit ka dalë në bazë të metodologjisë së llogaritjes e miratuar me
VKM nr.138 datë 23.03.2000, ndryshuar me VKM nr.872, datë 12.12.2007.
- Ndërkohë eksperti në gjykim është bazuar në disa vlera të transaksioneve të kryera në
atë zonë me konfirmime të klientëve me gojë. Akti i ekspertimit i është referuar vlerës
së pronës kur është bërë ky akt dhe jo kur është bërë shpronësimi. Shpërblimi për
shpronësim në bazë të nenit 1 të ligjit nr.8561/1999 “Për shpronësimet dhe marrjen në
përdorim të përkohshëm të pasurisë pronë private për interes publik” kërkon
shpërblim të drejtë dhe jo të plotë.
b) Pala e paditur, Autoriteti Rrugor Shqiptar (ish Drejtoria e Përgjithshme e

Rrugëve), e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.1605, datë 12.07.2013 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe vendimit nr.3323, datë 26.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vlera e tregut të njohur nga gjykatat e faktit prej 200 euro për m 2 nuk është provuar
me asnjë provë nga paditësi.
- Procedura për shpronësim e pronës së paditësit është bërë në përputhje me ligjin.
- Shpërblimi për shpronësim në kuptim të nenit 3 të ligjit nr.8561/1999 “Për
shpronësimet dhe marrjen në përdorim të përkohshëm të pasurisë pronë private për
interes publik” është i drejtë dhe jo domosdoshmërish me një vlerë tregu.
- Akti i ekspertimit ka vlerë më të lartë edhe se VKM nr.308, datë 05.05.2010 dhe nuk
janë vlera reale dhe të bazuara në një metodikë vlerësimi.
- Eksperti duhej t’i referohej vlerës së tregut për pasuritë e paluajtshme për vitin 2010
në kohën kur ka dalë VKM nr.308 datë 05.05.2010.
- Gjykatat kanë gabuar kur e kanë vlerësuar zërin kadastral truall, pasi leja e ndërtimit e
dhënë me vendimi nr.16 datë 02.07.2010, të KRrT Komuna Kashar, ka dalë 2 muaj
pas shpronësimit edhe pse leja për shesh ndërtimi është dhënë me vendimin nr.6 datë
05.06.2009 të KRrT Kashar. Faza e marrjes së lejes për shesh ndërtimi është faza e
659
parë dhe ndryshimi juridik i regjimit juridik të tokës në bazë të nenit 1 ligjit
7980/1995, përfundon me dhënien e lejes së ndërtimit.
- Gjatë gjykimit nuk është provuar të jetë zgjeruar vija e verdhë e Komunës Kashar ku
të ishte përfshirë pasuria nr.95/10. Madje paditësi nuk është ankuar tek Komisionin i
Posaçëm për Shpronësim për llojin e pasurisë, pasi sipas çertifikatës së pronësisë
prona ka qenë “arë”.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, si dhe diskutoi çështjen në tërësi
VËREN
1. Me VKM nr.308 datë 5.5.2010 “Për shpronësimin, për interes publik, të pronarëve
të pasurive të paluajtshme, që preken nga ndërtimi i rrugës paralele Tiranë – Vorë (krahu i
majtë)” është vendosur shpronësimi në favor të Drejtorisë së Përgjithshme të Rrugëve, ndër të
tjera edhe i pasurisë së paditësit Besim Elshani për sipërfaqen prej 1214 m 2 tokë, e ndodhur
në ZK nr.2119 Tiranë.
2. Sipas vendimit të mësipërm, toka e shpronësuar është e llojit arë dhe vlera është
llogaritur në masën 395 lekë/m2.. Kështu në total për sipërfaqen prej 1214 m2 masa e
shpërblimit për shpronësimin është llogaritur 479.530 lekë.
3. Paditësi i është drejtuar gjykatës, duke kundërshtuar VKM-në e mësipërme lidhur
me masën e shpërblimit të dhënë. Paditësi pretendon se toka nuk është arë, por truall dhe
vlera në treg e pasurisë është shumë herë më e lartë sesa ajo e vlerësuar dhe dhënë për
shpronësim e saj.
pranuar pjesërisht padinë duke vendosur: Ndryshimin e Vendimit nr.308 datë 05.05.2010 të
Këshillit të Ministrave për pjesën e vlerës së shpërblimit për shpronësimin e sipërfaqes së
tokës prej 1214 m2 të shtetasit Besim Elshani nga 479.530 lekë në 14.568.000 lekë, dhe
detyrimin e palës së paditur për t’i paguar diferencën në masën 14.088.470 lekë.
Arsyetimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
5. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, VKM nr.308, datë 05.05.2008 duhet ndryshuar
pasi a) ka përcaktuar gabimisht tokën si arë ndërkohë që ajo është truall, si dhe b) ka
shpërblyer paditësin për shpronësimin e tokës në një vlerë në kundërshtim me parimin e
dhënies së një shpërblim të drejtë në kuptim të nenit 41 të Kushtetutës dhe ligjit nr.8561 datë
22.12.1999 “Për shpronësimet dhe marrjen në përdorim të përkohshëm të pasurisë pronë
privatë për interes publik”.
6. Përsa i takon regjimit juridik të tokës së shpronësuar objekt gjykimi, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor siç u sipërpërmend ka konkluduar se ajo është truall dhe jo arë siç është
trajtuar nga VKM-ja e shpronësimit. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka theksuar se në kohën e
shpronësimit toka në ZRPP ka qenë e regjistruar si tokë bujqësore, arë. Por, me vendimin nr.6
datë 05.06.2009 të KRrT pranë Komunës Kashar është miratuar leja për shesh ndërtimi për
objektin “Godinë administrative 2-3 kate dhe ekspozitor” në favor të investitorit “Amadeus
Group” për sip prej 5000 m2, tokë arë në pronësi të paditësit. Brenda kësaj pasurie ndodhet
dhe sipërfaqja prej 1214 m2 e shpronësuar. Ndëkohë me vendimin nr.16, datë 02.07.2010 të
KRrT pranë Komunës Kashar, pronarit të tokës, pra paditësit dhe investitorit të “Amadeus
Group” i është miratuar kërkesa për leje sheshi dhe leje ndërtimi për objektin “Godinë
administrative 4-5 kate dhe 2 kate nëntokë” në sipërfaqen e mësipërme prej 5000 m2 që
ndodhet në Katund të Ri në Kashar. Kështu sipas kësaj gjykate toka është shndërruar në truall
në kuptim të a) ligjit nr.8405 datë 17.9.1998 “Për urbanistikën”, i ndryshuar i cili në nenin 45
të tij parashikon se ndërtimi në territorin e Republikës së Shqipërisë lejohet vetëm mbi bazën
660
e lejes së ndërtimit, dhe në nenin 1 të tij sanksionon se “truall” është një sipërfaqe toke që
ndodhet brenda vijës kufizuese të ndërtimit, e përcaktuar nëpërmjet studimit urbanistik të
miratuar për të ndërtuar mbi të; si dhe b) ligjit nr.7980 datë 27.7.1995 “Për shitblerjen e
trojeve”, i ndryshuar, i cili përcakton në nenin 1 të tij se truall quhet e gjithë toka që ndodhet
brenda vijave kufizuese të qyteteve (bashkive) pavarësisht nëse përdoret për ndërtim, kopsht,
arë etj., si dhe toka jashtë vijave kufizuese që në momentin e trajtimit është përdorur ose do të
përdoret për ndërtim, me kusht që të jetë përfunduar dokumentacioni që vërteton tjetërsimin e
saj. Sa më sipër sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor në rastin konkret, rezulton që mbi këtë
sipërfaqe toke të shpronësuar të jetë miratuar procedura e ndërtimit nga organi përgjegjës
pranë pushtetit lokal – KRrT pranë Komunës Kashar më datë 05.09.2009 përpara sesa një
pjesë e saj të shpronësohej. Gjykata vlerëson se, në kohën e shpronësimit të saj, toka me
sipërfaqe prej 5.000 m2 është kthyer në truall, pasi ky është lloji i tokës mbi të cilin lejohen
ndërtime. Mospërqasja me të dhënat pranë ZVRPP Tiranë, kur kjo e fundit vetëm sa pasqyron
llojin e pasurisë dhe nuk e përcakton natyrën juridike të saj. Pra, nuk do të thotë se zëri
kadastral tokë “arë” nuk ka ndryshuar.
7. Përsa i takon vlerës së shpërblimit për shpronësim, përcaktuar në VKM nr.308 datë
05.05.2010 prej 395 lekë/m2, duke rezultuar për sipërfaqen prej 1214 m 2 në shumën prej
479.530 lekë, gjykata ka konkluduar se nuk është i drejtë. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka
arsyetuar se në nenin 17 të ligjit nr.8561/1999, përcaktohen kriteret vlerësuese të pronës për
efekte të shpronësimit të saj. Konkretisht kjo dispozitë parashikon se “kriteret e tjera teknike
të vlerësimit dhe të përllogaritjes së masës të shpërblimit të pasurive pronë private që
shpronësohen, të pasurive që zhvlerësohen dhe të të drejtave të tjera të personave të tretë,
sipas këtij ligji, caktohen nga Këshilli i Ministrave”. VKM nr.138 datë 23.3.2000“Për
kriteret teknike të vlerësimit dhe të përllogaritjes së masës së shpërblimit të pasurive pronë
private që shpronësohen, të pasurive që zhvlerësohen dhe të drejtave të personave të tretë, për
interes publik”, i ndryshuar me VKM nr.662 datë 18.12.2002 dhe VKM nr.872, datë
12.12.2007, përcakton në pikën 1 të saj vlerësimet respektive për llojet e pasurisë “truall”.
Sipas parashikimit të këtij akti nënligjor, vlerësimi për truallin përcaktohet, sipas çmimeve të
miratuara, me vendim të Këshillit të Ministrave, për trojet urbane, brenda vijës së verdhë,
trojet në qytete dhe komuna, në zbatim të ligjit nr.9235, datë 29.7.2004 "Për kthimin dhe
kompensimin e pronës", të ndryshuar. Në rastet kur mungojnë çmimet e miratuara për zonat
përkatëse, vlerësimi për truallin përcaktohet si mesatare e shitblerjeve, që ka zyra e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme (ZRPP).
8. Sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor, ka konkluduar se vlera e tuallit objekt
shpronësimi në bazë të pikës 1 të VKM-së 138/2000 të ndryshuar, përcaktohet nga VKM
nr.1620 datë 26.11.2008 “Për miratimin e çmimeve të trojeve që ndodhen në të gjitha
Bashkitë dhe në disa Komuna”. Ky akt nënligjor, në fuqi në kohën e shpronësimit, ka dalë në
mbështetje të nenit 17 të ligjit nr.9235, datë 29.7.2004 "Për kthimin dhe kompensimin e
pronës", të ndryshuar. Sipas tabelës shoqëruese që përcakton përshkrimin e zonës dhe vlerën
e truallit për m2, rezulton se: në kolonën “Aksi Tiranë-Durrës, zonë e zhvillimit industrial,
brezi 200 m nga rruga nacionale, vlera e tregut është 12 000 lekë/m². Kështu sipas gjykatës
vlera e shpronësimit e llogaritur sipas këtij vendimi është pasqyruar në aktin e ekspertimit
dhe rezulton të jetë në shumën 14.568.000 lekë.
9. Mbështetur në analizën e mësipërme, Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka vlerësuar se
shpërblimi i vendosur me VKM nr.308 datë 05.05.2008 për paditësin Besim Elshani për
shpronësimin e sipërfaqes së tokës prej 1214 m2, në vlerën 479.530 lekë, e vlerësuar si tokë
arë, nuk i përgjigjet shpërblimit të drejtë. Ky shpërblim për të njëjtën sipërfaqe toke e cila
rezulton të jetë truall, duhet të jetë në vlerën 14.568.000 lekë. Kështu kjo gjykatë ka vendosur
detyrimin e palës së paditur për t’i paguar paditësit diferencën prej 14.088.470 lekë.
661
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka argumentuar se nuk qëndron pretendimi i paditësit
për shpërblim për shpronësim të pronës me vlerën e tregut, rreth 200-210 euro/m 2, referuar
vlerësimit të bërë nga ekspertja në shumën 35.691.600 lekë ose 254.940 euro. Sipas kësaj
gjykate koncepti i shpërblimit të drejtë, nuk prezumon realizimin e interesave ekonomike më
të larta të subjekteve në vlerësim të të gjitha parametrave investuese të pronës që
shpronësohet, por se pronarit duhet t’i akordohet një masë shpërblimi e kënaqshme për
standardet ekonomike dhe sociale, në kohën kur ky shpronësim kryhet. Sipas Gjykatës neni 3
i ligjit 8561/1999 “Për shpronësimet dhe marrjen në përdorim të përkohshëm të pasurisë
pronë privatë për interes publik” parashikon standardin që privimi nga e drejta e pronësisë e
detyron shtetin që të shpërblejë pronarin në mënyrë të drejtë, por jo domodoshmërisht me një
vlerë tregu. Për këtë qëllim është sanksionuar një kuadër ligjor i mirë-përcaktuar në bazë të së
cilit kërkohet të arrihet një barazi sociale.
11. Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim pala paditëse, Avokatura e
Shtetit dhe pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve, në Gjykatën e Apelit Tiranë.
12. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1605, datë 12.07.2013 ka ndryshuar
vendimin nr.3323, datë 26.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Ajo ka vendosur
a) pranimin pjesërisht të padisë dhe ndryshimin e Vendimit nr.308, datë 05.05.2010 të
Këshillit të Ministrave përsa i përket vlerës së shpërblimit për shpronësimin e sipërfaqes së
tokës prej 250 m2 të shtetasit Besim Elshani nga 98.750 lekë në 7,350,000 lekë, si dhe
detyrimin e palës së paditur për të paguar paditësin diferencën ne masën 7.251,250 lekë; b)
prishjen e vendimit nr.3323, datë 26.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe rrëzimin e
padisë përsa i përket kërkimit për shpërblimin e sipërfaqes prej 964 m2.
Arsyetimi i Gjykatës së Apelit Tiranë
13. Gjatë gjykimit në apel ka rezultuar se ka dalë VKM nr.400 datë 08.05.2013 e cila
ka ndryshuar VKM nr.308, datë 05.05.2010 objekt gjykimi, duke zvogëluar sipërfaqen e
shpronësuar në 250 m2 dhe për pasojë është pakësuar dhe objekti për të kundërshtuar vlerën e
shpronësimit vetëm për këtë sipërfaqe.
14. Gjykata e Apelit ka mbështetur argumentimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor se
pasuria e shpronësuar është shndërruar nga tokë arë në truall në bazë të lejes për shesh
ndërtimi të dhënë KRrT pranë Komunës Kashar me vendimin nr.6 të vitit 2009 pavarësisht se
figuron e regjistruar arë ne regjistrin e ZRPP. Ky regjistrim nuk përcakton llojin e tokës, por
të pasurisë dhe për pasojë nuk do të thotë se zëri kadastral tokë arë nuk ka ndryshuar.
15. Sa i takon vlerës së llogaritur për shpronësimin, Gjykata e Apelit ka arsyetuar se

Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka gabuar, pasi ky shpërblim nuk llogaritet sipas VKM-së
nr.1620, datë 26.11.2008, pasi kjo VKM bën fjalë për çmimin prej 12,000 lekë për m 2 për
truallin në kolonën e Aksit rrugor Tiranë- Durrës, zonë e zhvillimit industrial, brezi 200 m
nga rruga nacionale dhe i korrespondon Qarkut Tiranë, komuna Maminas, Rrashbull dhe
Xhafzotaj dhe jo fshatit Katund i Ri Komuna Kashar ku ndodhet prona e paditësit. Kështu
sipas Gjykatës së Apelit shpërblimi për shpronësim duhet të llogaritet me vlerën e tregut që
sipas aktit të ekspertimit varion nga 200-210 euro për m 2. Kështu vlera e tregut e pronës prej
250 m2 sipas aktit të ekspertimit është 7,350,000 lekë. Paditësi për shpronësimin e kësaj
prone është shpërblyer sipas VKM nr.400 datë 08.05.2013 (e cila ka ndryshuar VKM nr.308,
datë 05.05.2010 sa i takon sipërfaqes së shpronësuar duke e pakësuar atë) në shumën 98.750
lekë.
16. Sa më sipër, Gjykata e Apelit ka arsyetuar se pala e paditur ka detyrimin që për
shpronësimin e 250 m2 t’i paguajë paditësit shumën prej 7.251.250 leke që është diferenca
mes vlerës së tregut dhe asaj që i është dhënë me VKM objekt gjykimi.
17. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka paraqitur rekurs Avokatura e Shteti
pranë Ministrisë së Punëve Publike dhe Transportit (sot Ministria e Transportit dhe
662
Infrastrukturës) dhe pala e paditur Autoriteti Rrugor Shqiptar duke parashtruar shkaqet e
sipërcituara në pjesën hyrëse të vendimit.
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ i Gjykatës së Lartë
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji), pasi analizoi aktet e
ndodhura në dosjen gjyqësore, të cilat janë administruar e shqyrtuar nga gjykatat e faktit,
vendimet e gjykatave, shkaqet e parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin se
mosmarrëveshja nuk është zgjidhur sipas ligjit nga gjykatat e faktit dhe duhet dërguar për
rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit për të kryer hetim të plotë gjyqësor në
funksion të zbatimit të drejtë të ligjit material.
19. Kolegji thekson se në lidhje me pretendimin në rekurs që pasuria e shpronësuar
është tokë arë (siç figuron e regjistruar në ZRPP) dhe jo truall, nuk qëndron. Kolegji vë në
dukje se argumentimi i gjykatave të faktit se toka arë prej 5000 m 2 në pronësi të paditësit
brenda të cilës ndodhet dhe sipërfaqja e shpronësuar prej 250 m 2 (e cila fillimisht ka qenë
1214 m2 sipas VKM-së nr.308, datë 05.05.2010 dhe më pas është pakësuar në 250 m 2 sipas
VKM-së nr.400, datë 08.05.2013) është shndërruar në truall me vendim nr.06, datë
05.06.2009 të KRrT Komuna Kashar. Me këtë vendim KRrT Komuna Kashar ka dhënë lejen
për shesh ndërtimi për sipërfaqen 5000 m2. Ky përfundim arrihet në kuptim të nenit 1 të ligjit
nr.7980, datë 27.07.1995 “Për shitblerjen e trojeve” i ndryshuar dhe nenit 45 i ligji nr.8405,
datë 17.09.1998 “Për urbanistikën” i ndryshuar , siç ka analizuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor
(shih pikën 6). Kolegji thekson po ashtu se nuk qëndron pretendimi në rekurs që duke qenë se
nuk ishte dhënë edhe leja e ndërtimit në kohën kur është bërë shpronësimi (e cila është dhënë
më pas me vendimin nr.16, datë 02.07.2010 të KRrT Komuna Kashar), atëherë nuk
konsiderohet i përfunduar dokumentacioni që vërteton tjetërsimin e tokës nga arë në truall, në
kuptim të nenit 1 të Ligjit nr.7980/1995. Konkretisht në nenin 1 të ligjit nr.7980/1995,
përkufizohet termi “truall” si toka që ndodhet brenda vijave kufizuese të qyteteve (bashkive)
pavarësisht nëse përdoret për ndërtim, kopësht, arë etj., si dhe toka jashtë vijave kufizuese që
në momentin e trajtimit është përdorur ose do të përdoret për ndërtim, me kusht që të jetë
përfunduar dokumentacioni që vërteton tjetërsimin e saj, duke mos qenë më tokë bujqësore,
livadh apo kullotë, etj. Në interpretim të kësaj dispozite në momentin që autoriteti vendor ka
vendosur për të shndërruar në shesh ndërtimi tokën arë prej 5000 m 2 e ka tjetërsuar atë në
truall, pavarësisht se nuk është dhënë akoma leja për ndërtimin që do kryhet mbi të. Kjo e
fundit jepet duke analizuar autoriteti vendor kushtet dhe kriteret për respektimin e
kondicioneve urbane për ndërtimin në kuptim të ligjit 8405/ 1998 “Për ubanistikën” në kohën
e mosmarrëveshjes (sot ligji nr.104/2014 “Për planifikimin e territorit”). Kolegji në zbatim të
dispozitës ligjore së sipërcituar në lidhje me rastin në gjykim, vlerëson se pretendimi i ngritur
në rekurs se regjimi juridik i pronës është ai i regjistruar në ZRPP-ja, nuk është i bazuar në
ligj. Kjo sepse nga dispozita ligjore e mësipërme evidentohet qartë se përcaktimi i llojit të
pasurisë së paluajtshme nuk bëhet nga zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme, por nga
ligji, në përputhje me kërkesat dhe kriteret përkatëse për tokat jashtë vijave kufizuese.
Konkretisht ligji kërkon që: a) në momentin e trajtimit toka është përdorur ose do të përdoret
për ndërtim; si dhe b) me kusht që të jetë përfunduar dokumentacioni që vërteton tjetërsimin
e saj, duke mos qenë më tokë bujqësore, livadh apo kullotë, etj.
20. Kolegji vë në dukje se pavarësisht sa më sipër, gjykatat e faktit për të argumentuar
që prona objekt gjykimi është truall dhe jo tokë bujqësore, (pavarësisht pasqyrimit të saj si
tokë bujqësore në regjistrat e ZRPP Tiranë) duhet të verifikonin nëse ajo ndodhet në “zonën
industriale” Tiranë -Durrës, e cila është transformuar në truall me vendimet nr.03, datë
30.10.2002 dhe nr.01, datë 01.06.2006 të KRRTRSh. Megjithatë, Kolegji rithekson se
663
përfundimi që pasuria e shpronësuar është truall, i arritur gjykata e shkallës së parë dhe e
apelit është në përputhje të plotë me kriteret e përcaktuara nga neni 1 i ligjit nr.7980/1995.
21. Në lidhje me çështjen tjetër të ngritur në rekurs për përcaktimin nga Gjykata e
Apelit në kundërshtim me ligjin të vlerës së shpronësimit të 250 m 2 truall, Kolegji thekson se
qëndron. Konkretisht palët rekursuese kanë pretenduar se Gjykata e Apelit ka llogaritur
shpërblimin e shpronësimit me vlerën e tregut 200-210 euro për m 2 të përcaktuar nga eksperti
në gjykim. Sipas pretendimeve në rekurs, ky i fundit ka gabuar, pasi është bazuar në disa
vlera të transaksioneve të kryera në atë zonë me konfirmime të klientëve me gojë, si dhe i
është referuar vlerës së pronës kur është kryer akti i ekspertimit dhe jo kur është bërë
shpronësimi. Sipas palëve rekursuese Gjykata e apelit ka gabuar në përcaktimin e vlerës së
shpronësimit, pasi nuk ka zbatuar VKM nr.138 datë 23.03.2000 “Për kriteret teknike të
vlerësimit dhe të përllogaritjes së masës së shpërblimit të pasurive pronë private që
shpronësohen, të pasurive që zhvlerësohen dhe të drejtave të personave të tretë, për interes
publik” të ndryshuar.
22. Në referim të pretendimeve të mësipërme të palëve rekursuese, Kolegji vë në
dukje se Gjykata e Apelit në përcaktimin e vlerës së shpërblimit për shpronësimin e 250 m 2
truall në zonën Katund i Ri, Komuna Kashar, ZK nr.2119 Tiranë, ka zbatuar gabim ligjin
material, si dhe atë procedural duke mos kryer një hetim gjyqësor të plotë për të zbatuar
drejtë dispozitat e ligjit nr.8561/1999 “Për shpronësimet dhe marrjen në përdorim të
përkohshëm të pasurisë pronë private për interes publik” dhe VKM-së nr.nr. 138/2000 “Për
kriteret teknike të vlerësimit dhe të përllogaritjes së masës së shpërblimit të pasurive pronë
private që shpronësohen, të pasurive që zhvlerësohen dhe të drejtave të personave të tretë, për
interes publik”, e ndryshuar me VKM nr.662 datë 18.12.2002 dhe VKM nr.872, datë
12.12.2007, në fuqi në kohën e shpronësimit.
23. Kolegji thekson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor në përcaktimin e vlerës së
shpërblimit për shpronësim, të cilën e ka llogaritur 12,000 lekë për m 2, i referohet VKM-së
nr.1620/2008 (në zbatim të nenit 1 të VKM nr.138/2000 të ndryshuar), duke argumentuar se
çmimet për vlerësimin e truallit objekt gjykimi janë përcaktuar me VKM e mësipërme.
Gjykata e Apelit ka theksuar se VKM nr.1620/2008 nuk gjen zbatim në rastin konkret, pasi
në të nuk përfshihet zona ku ndodhet trualli objekt gjykimi dhe për pasojë ka llogaritur vlerën
e shpronësimit sipas çmimit të tregut të përcaktuar nga eksperti në gjykim.
24. Për zgjidhjen e çështjes, Kolegji vlerëson fillimisht të analizojë ligjin
nr.8561/1999 dhe VKM nr.138/2000 të ndryshuar, në lidhje me mënyrën e llogaritjes së
shpërblimit në rast shpronësimi. Ligji nr.8561/1999 parashikon në nenin 3 të tij që shpërblimi
në rast shpronësimi do jetë i drejtë, pra jo domosdoshmërish në vlerën e tregut (siç ka
konkluduar dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor, shih pikën 10). Ndërkohë në nenin 17/3 të tij,
ligji parashikon rezervën ligjore që kriteret e tjera teknike të vlerësimit dhe të përllogaritjes
së masës të shpërblimit të pasurive pronë private që shpronësohen, të pasurive që
zhvlerësohen dhe të drejtave të tjera të personave të tretë, sipas këtij ligji, caktohen nga
Këshilli i Ministrave. Në mbështetje të këtij parashikimi ka dalë VKM nr.138/2000 e
ndryshuar me VKM nr.662, datë 18.12.2002 dhe VKM nr.872, datë 12.12.2007 që gjen
zbatim në rastin objekt gjykimi. Pika 1/1 e VKM-së 138/2000 së ndryshuar kriteret
parashikon se "Vlerësimi për truallin përcaktohet, sipas çmimeve të miratuara, me vendim të
Këshillit të Ministrave, për trojet urbane, brenda vijës së verdhë, trojet në qytete dhe
komuna, në zbatim të ligjit nr.9235, datë 29.7.2004 "Për kthimin dhe kompensimin e pronës",
të ndryshuar. Në rastet kur mungojnë çmimet e miratuara për zonat përkatëse, vlerësimi për
truallin përcaktohet si mesatare e shitblerjeve, që ka zyra e regjistrimit të pasurive të
paluajtshme (ZRPP)." Pra, në kuptim të këtij rregullimi ligjor në vlerësimin e truallit objekt
shpronësimi duhet të zbatohen disa kritere, sipas radhës ligjore. Konkretisht fillimisht a)
duhet analizuar nëse çmimi i truallit objekt shpronësimi është përcaktuar me VKM duke u
664
miratuar sipas zonës përkatëse, në zbatim të ligjit nr.9523, datë 29.07.2004; me tej b) në rast
se trualli është në një zonë që nuk është përfshirë në VKM-në përkatëse, atëherë vlera
llogaritet si mesatare e shitblerjeve që ka ZRPP për zonën ku ndodhet pasuria në momentin e
shpronësimit.
25. Në rastin objekt gjykimi, shpërblimi për shpronësim është përcaktuar duke pasur
parasysh çmimet e përcaktuara në VKM-në nr.139, datë 13.02.2008 “Për miratimin e
çmimeve të trojeve të përcaktuara në hartat përkatëse për qarqet e Fierit, të Elbasanit, Tiranë,
Vlorës, Durrësit dhe Shkodër”. Konkretisht sipas shkresës së ZRKKP Qarku Tiranë drejtuar
Drejtorisë së Shpronësimeve pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Rrugëve, çmimet sipas
VKM-s së mësipërme për fshatin Katund i Ri, komuna Kashar, ZK 2119, kanë qenë 395
lekë/m2 për tokën bujqësore dhe 2457 lekë/m2 për truall. Kështu sipas VKM-së nr.400, datë
08.05.2012 e cila ka ndryshuar VKM nr.308, datë 05.05.2010 vetëm përsa i takon sasisë prej
250 m2 të sipërfaqes së shpronësuar, si tokë arë, vlera e shpronësimit është llogaritur me
çmimin 395 lekë për m2.
26. Kolegji thekson se në zbatim të VKM-së nr.138/2000“Për kriteret teknike të
vlerësimit dhe të përllogaritjes së masës së shpërblimit të pasurive pronë private që
shpronësohen …” e ndryshuar, për të përcaktuar çmimet e trojeve dhe tokës arë për efekt të
vlerësimit të shpronësimit është miratuar më datë 13.02.2008, VKM nr.139 “Për miratimin e
çmimeve të trojeve të përcaktuara në hartat përkatëse për qarqet e Fierit, të Elbasanit, Tiranë,
Vlorës, Durrësit dhe Shkodër”. Ndërkohë me VKM nr.1620, datë 26.11.2008 “Për miratimin
e çmimeve të trojeve, që ndodhen në të gjitha bashkitë dhe në disa komuna” janë ndryshuar
çmimet e trojeve urbane, brenda vijës së verdhë të të gjitha qyteteve, në të dymbëdhjetë
qarqet, sipas tabelave përkatëse duke iu referuar hartave të zonave të vlerësimit të tokës të
përcaktuara edhe në VKM-në e mëparshme nr.139/2008. Në tabelën bashkëlidhur këtij
vendimi parashikohen çmimet për m2 truall, ndër të tjera, për Komunën Maminas, Aksi
Tiranë-Durrës Zonë e zhvillimit industrial, brezi 200 m nga rruga nacionale; për Komunën,
Rashbull Aksi Tiranë-Durrës Zonë e zhvillimit industrial, brezi 200 m nga rruga nacionale;
për aksin Tiranë-Durrës Zonë e zhvillimit industrial,brezi 200 m nga rruga nacionale; për
Katundin e Ri; për Kasharin etj.
27. Kolegji thekson se nisur nga zonat për të cila ka përcaktuara çmimet e trojeve
VKM-ja nr.1620/2008, përfundimi i Gjykatës së Apelit se Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka
gabuar kur ka zbatuar VKM-në nr.1620/2008 për të përcaktuar vlerën e shpronësimit, është i
pabazuar në prova. Sipas Gjykatës së Apelit VKM nr.1620/2008 përcakton çmimet e trojeve
në komunat Maminas, Rrashbull dhe Xhafzotaj dhe jo të fshatit Katund i Ri, Komuna Kashar
ku ndodhet prona e paditësit. Kolegji thekson se Gjykata e Apelit për të arritur në një
përfundim të tillë duhet të kryente hetim të plotë gjyqësor (përmes ekspertimit) për të
përcaktuar: a) nëse trualli objekt gjykimi është pjesë e brezit 200 m nga rruga nacionale e
shpallur me vendimet nr.03, datë 30.10.2002 dhe nr.01, datë 01.06.2006 të KRrTRSh si
“zonë industriale”; b) nëse trualli objekt gjykimi përfshihet në hartën e trojeve për të cilat
VKM-1620/2008 ka përcaktuar çmimet. Vetëm pas një hetimi të tillë gjyqësor Gjykata e
Apelit do të arrinte në përfundimin nëse për vlerësimin e truallit objekt gjykimi zbatohet apo
jo VKM-ja nr.1620/2008.
28. Kolegji, po ashtu, thekson se Gjykata e Apelit ka zbatuar gabim VKM
nr.138/2000“Për kriteret teknike të vlerësimit dhe të përllogaritjes së masës së shpërblimit të
pasurive pronë private që shpronësohen …” e ndryshuar. Konkretisht sipas kësaj VKM-je në
rastet kur mungojnë çmimet e miratuara me VKM për zonat përkatëse, vlerësimi për truallin
përcaktohet si mesatare e shitblerjeve, që ka zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme
(ZRPP). Pra nëse nuk zbatohej sipas Gjykatës së Apelit për vlerësimin e truallit VKM
nr.1620/2008 (pasi nuk është përcaktuar në të çmimi për truallin objekt gjykimi) dhe për
pasojë nuk kishte një akt nënligjor për të përcaktuar çmimin e truallit, atëherë kjo gjykatë
665
duhet të kryente ekspertim për të vlerësuar çmimin e truallit bazuar në mesataren e
shitblerjeve që ka ZRPP për zonën objekt gjykimi. Një hetim i tillë gjyqësor nuk është kryer,
por Gjykata e Apelit ka përcaktuar vlerën e shpronësimit sipas çmimit të trualli të treguar nga
eksperta, e cila i është referuar çmimeve të deklaruara nga agjenci të shitjes së trojeve. Kjo
mënyrë e përcaktimit të çmimit të truallit objekt gjykimi dhe për pasojë e vlerës së
shpronësimit është në kundërshtim me VKM nr.138/2000 të ndryshuar.
29. Në përfundim të analizës së mësipërme, Kolegji thekson se Gjykata e Apelit ka
zbatuar gabim ligjin material në përcaktimin e vlerës së shpronësimit të truallit objekt
gjykimi, si dhe ka cenuar nenet 14,16,29 të KPrC, pasi ka kryer një hetim të mangët gjyqësor
në zgjidhjen e mosmarrëveshjes.
30. Përsa më sipër Kolegji arrin në përfundimin se vendimi nr.1605, datë 12.07.2013 i
Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe në zbatim të nenit 7, të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative” dhe vendimit unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3,
datë 06.12.2013, çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të
Apelit, e cila si një gjykatë fakti ka mundësinë ligjore të realizojë hetim të plotë gjyqësor.
Gjykata Administrative e Apelit në rigjykim duhet të analizojë dhe vendos në lidhje me
vlerën e shpronësimit te truallit prej 250 m 2 objekt gjykimi, pasi të kryejë hetim të plotë
gjyqësor sipas orientimit dhe detyrave të lënë nga ky Kolegj në pikat 27 dhe 28 të këtij
vendimi.
PËR KËTO ARSYE

administrative”.
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 17.09.2015
666
MENDIM PAKICE
1. Unë gjyqtare e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, Arjana Fullani e mbetur
në pakicë, për çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, me palë paditëse Besim Elshani, palë të
paditur Këshilli i Ministrave, Ministria e Punëve Publike dhe e Transportit (sot Ministria e
Transportit dhe Infrastrukturës), Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve (sot Autoriteti Rrugor
Shqiptar), me objekt: “Ndryshimin e Vendimit nr.308 datë 05.05.2010 të Këshillit të
Ministrave lidhur me masën e shpërblimit të caktuar për shpronësimin e tokës, dhe detyrimin
e palës së paditur për të paguar shpërblimin për shpronësim në shumën 35.691.600 lekë ose
254.940 euro”, vlerësoj se rekursi i paraqitur nga pala e paditur nuk përmban shkaqe ligjore
nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat të bëjnë
të cenueshëm vendimin nr.1605 datë 12.07.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
2. Pakica e këtij Kolegji vlerëson se vendimi nr.1605 datë 12.07.2013 të Gjykatës së
Apelit Tiranë, është një vendim i bazuar në interpretimin dhe zbatimin e drejtë të ligjit dhe në
analizë tërësore të provave të administruara në gjykim.
3. Siç rezulton dhe nga rrethanat e faktit të parashtruara në vendimin e shumicës, në
çështjen objekt shqyrtimi me VKM nr.308 datë 5.5.2010 “Për shpronësimin, për interes
publik, të pronarëve të pasurive të paluajtshme, që preken nga ndërtimi i rrugës paralele
Tiranë – Vorë (krahu i majtë)” është vendosur shpronësimi në favor të Drejtorisë së
Përgjithshme të Rrugëve, ndër të tjera edhe i pasurisë së paditësit Besim Elshani për
sipërfaqen prej 1214 m2 tokë, e ndodhur në ZK nr.2119 Tiranë.
4. Në vendimin e mësipërm është përcaktuar se toka e shpronësuar është e llojit arë
dhe vlera është llogaritur në masën 395 lekë/m2 . Kështu në total për sipërfaqen prej 1214 m2
masa e shpërblimit për shpronësimin është llogaritur 479.530 lekë.
5. Paditësi i është drejtuar gjykatës, duke kundërshtuar VKM-në e mësipërme lidhur
me masën e shpërblimit të dhënë.
pranuar pjesërisht padinë duke vendosur: Ndryshimin e Vendimit nr.308 datë 05.05.2010 të
Këshillit të Ministrave për pjesën e vlerës së shpërblimit për shpronësimin e sipërfaqes së
tokës prej 1214 m2 të shtetasit Besim Elshani nga 479.530 lekë në 14.568.000 lekë, dhe
detyrimin e palës së paditur për t’i paguar diferencën në masën 14.088.470 lekë.
7. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1605, datë 12.07.2013 ka ndryshuar
vendimin nr.3323, datë 26.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Ajo ka vendosur
a) pranimin pjesërisht të padisë dhe ndryshimin e Vendimit nr.308, datë 05.05.2010 të
Këshillit të Ministrave përsa i përket vlerës së shpërblimit për shpronësimin e sipërfaqes së
tokës prej 250 m2 të shtetasit Besim Elshani nga 98.750 lekë në 7,350,000 lekë, si dhe
detyrimin e palës së paditur për të paguar paditësin diferencën ne masën 7.251,250 lekë; b)
prishjen e vendimit nr.3323, datë 26.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe rrëzimin e
padisë përsa i përket kërkimit për shpërblimin e sipërfaqes prej 964 m2.
8. Pakica e këtij kolegji konstaton se dy janë çështjet që përbëjnë themelin për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes në gjykim: a) Përcaktimi i regjimit juridik të tokës nëse është
arë apo truall; b)Masa e shpërblimit për shpronësimin e tokës në përputhje me parimin e
dhënies së një shpërblim të drejtë në kuptim të nenit 41 të Kushtetutës dhe ligjit nr.8561 datë
22.12.1999 “Për shpronësimet dhe marrjen në përdorim të përkohshëm të pasurisë pronë
privatë për interes publik”.
9. Rezulton se të dy gjykatat e faktit kanë konkluduar drejt përsa i përket regjimit
juridik të tokës së shpronësuar objekt gjykimi është truall dhe jo arë siç është trajtuar nga
VKM nr.308, datë 05.05.2008, e shpronësimit. Ky përfundim i arritur nga gjykatat e faktit
është arritur pasi gjykata ka realizuar “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në
përputhje me ligjin” dhe ka kryer një analizë tërësore dhe objektive të provave të
667
administruara në dosjen gjyqësore (neni 14, 16 i K.Pr.Civile). Gjykatat kanë evidentuar
saktësisht faktet që pasqyrojnë provat shkresore të administruara në dosje, si dhe i kanë
interpretuar ato në përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme.
10. Pasuria e shpronësuar është shndërruar nga tokë arë në truall në bazë të lejes për
shesh ndërtimi të dhënë KRrT pranë Komunës Kashar me vendimin nr.6 të vitit 2009
pavarësisht se figuron e regjistruar arë në regjistrin e ZRPP. Ky regjistrim nuk përcakton
llojin e tokës, por të pasurisë dhe për pasojë nuk do të thotë se zëri kadastral tokë arë nuk ka
ndryshuar.
11. Pakica e këtij kolegji ndan të njëjtin qëndrim me shumicën përsa i përket
përcaktimi të regjimit juridik të tokës si “tokë truall” dhe jo “tokë arë” ,si i drejtë dhe në
interpretim dhe zbatim të ligjit. Vlerësoj se në ndryshim nga konstatimi i shumicës nuk duhej
të cënohej vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të lihej si detyrë përsëri përcaktimi nëse
toka e konsideruar si truall përfshihet në zonën industriale pasi ky konkluzion është arritur
nga eksperti.
12. Gjatë gjykimit në apel ka rezultuar se ka dalë VKM nr.400 datë 08.05.2013 e cila
ka ndryshuar VKM nr.308, datë 05.05.2010 objekt gjykimi, duke zvogëluar sipërfaqen e
shpronësuar në 250 m2 dhe për pasojë është pakësuar dhe objekti padisë duke kundërshtuar
vlerën e shpronësimit vetëm për këtë sipërfaqe.
13. Pakica e këtij kolegji vlerëson se përsa i përket vlerës së pasurisë së shpronësuar,
vlera në treg e pasurisë ka rezultuar më e lartë sesa ajo e vlerësuar dhe dhënë për shpronësim
e saj. Gjykata e Apelit Tiranë pasi ka analizuar në lidhje me aktet ligjore dhe nënligjore të
zbatueshme për të përllogaritur vlerën e shpronësimit. Kjo gjykatë ka konstatuar se VKM
nr.1620, datë 26.11.2008 nuk ka qenë i zbatueshëm për rastin konkret pasi sipërfaqja e tokës
nuk përfshihet në kategoritë e listuara nga ky VKM. Për rrjedhim Gjykata e Apelit i është
referuar provave të administruar në dosje e konkretisht aktit të ekspertimit që ka përcaktuar
çmimin e shpronësimit sipas vlerës së tregut.
14. Gjykata e Apelit Tiranë ka arsyetuar drejt se ky shpërblim nuk llogaritet sipas
VKM-së nr.1620, datë 26.11.2008, pasi kjo VKM bën fjalë për çmimin prej 12,000 lekë për
m2 për truallin në kolonën e Aksit rrugor Tiranë- Durrës, zonë e zhvillimit industrial, brezi
200 m nga rruga nacionale dhe i korrespondon Qarkut Tiranë, komuna Maminas, Rrashbull
dhe Xhafzotaj dhe jo fshatit Katund i Ri Komuna Kashar ku ndodhet prona e paditësit.
Kështu sipas Gjykatës së Apelit shpërblimi për shpronësim duhet të llogaritet me vlerën e
tregut që sipas aktit të ekspertimit varion nga 200-210 euro për m 2. Kështu vlera e tregut e
pronës prej 250 m2 sipas aktit të ekspertimit është 7,350,000 lekë. Paditësi për shpronësimin e
kësaj prone është shpërblyer sipas VKM nr.400 datë 08.05.2013 (e cila ka ndryshuar VKM
nr.308, datë 05.05.2010 sa i takon sipërfaqes së shpronësuar duke e pakësuar atë) në shumën
98.750 lekë.
15. Sa më sipër, drejt ka arsyetuar Gjykata e Apelit Tiranë se pala e paditur ka
detyrimin që për shpronësimin e 250 m2 t’i paguajë paditësit shumën prej 7.251.250 leke që
është diferenca mes vlerës së tregut dhe asaj që i është dhënë me VKM nr.400 datë
08.05.2013.
16. Pakica e Kolegjit Administrativ vlerëson se, rekursi i paraqitur nga Avokatura e
Shtetit dhe pala e paditur Autoriteti Rrugor Shqiptar, nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të
parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat ta bëjnë të
cenueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë. Ky Kolegj, ҫmon gjithashtu se vendimi
nr.1605, datë 12.07.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit
procedurial dhe atij material e për rrjedhojë, ky vendim duhet të lihet në fuqi.
668
17. Për sa më sipër, mendoj se Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është i drejtë, i
mbështetur në ligj dhe prova ndërsa rekursi i palës se paditur është bërë për shkaqe të
ndryshme nga ato që lejon ligji.
18. Pakica e këtij kolegji thekson se Gjykata e Lartë në ndryshim nga gjykatat më të
ulta, ka për objekt gjykimi vetëm kontrollin e zbatimit të ligjit material e procedurial nga ana
e gjykatave, vendimet e të cilave janë objekt i rekursit, por pa patur të drejtën që të zhvillojë
hetimin gjyqësor në drejtim të marrjes së provave. Gjykatat e shkallës së parë dhe ato të
apelit janë gjykata të faktit dhe të ligjit, në ndryshim nga Gjykata e Lartë, e cila është gjykatë
ligji. Në rastin konkret shumica ka çmuar e vlerësuar provat e administruara nga gjykata e
faktit për të arritur në përfundimin e cenimit të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë.
19. Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur vendimi i gjykatës së apelit ka
zgjidhur drejt çështjen, vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1605, datë 12.07.2013, është
një vendim i bazuar në ligj dhe për këtë arsye duhej të lihej në fuqi
Arjana Fullani
669
Nr. 00 - 2015 - 4178 i Vendimit (490)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: NAUNKA GJEÇI

TË PADITUR: ELI AGALLIU
ANA AGALLIU
RAFAEL AGALLIU
PERSONA TË TRETË: KËSHILLI I QARKUT FIER, ZYRA E
ADMINISTRIMIT DHE MBROJTJES SË TOKËS.
KOMISIONI VENDOR I VLERËSIMIT TË
TITUJVE TË PRONËSISË PRANË PREFEKTIT.
OBJEKTI:
Konstatim i pavlefshmërisë dhe goditje për falsitet
i aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.5608 datë 05.11.1992
të familjes së Bektash Agalliut dhe i formularit nr.6 të Fshatit Grykë.
Baza Ligjore: Neni 92/a i K.Civil
dhe neni 270 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.294 datë 21.02.2007 ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Konstatimin e pavlefshmërisë së Aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.5608
datë 05.11.1992 dhe të formularit nr.6 (regjsitër Inventar MAtrikullimi), në
emër të Bektash Agalliut.
Urdhërohet fshirja e shënimeve në Zyrën e Kadastrës për parcelën nr.82/42
“Mucaraku” për sipërfaqen e tokës truall 1190 m2, në formularin nr.6 në emër
të Bektash Agalliut.
Detyrim i organit administrativ Komisioni i Ndarjes së Tokës në Qarkun Fier
që të nxjerrë aktin administrativ “Akti i marrjes së tokës në pronësi” në emër
të Bektash Agalliut, në përputhje me ligjin 7501 “Për tokën”.

Prishjen e vendimit nr.294 datë 21.02.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Fier dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.
670
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.148 datë 25.01.2010 ka
vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.148 datë 28.01.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier.
Kundër vendimit nr.258 datë 15.04.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar

rekurs pala paditëse, i cili ka kërkuar ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe
pranimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
 Paditësja legjitimohet në ngritjen e padisë pasi prona objekt gjykimi është trualli i
paditëses dhe të paditurit e kanë zënë duke përdorur dokumente të falsifikuara.
 Toka objekt gjykimi ka qenë truall brenda vijës së verdhë që para se të dilte ligji për
tokën.
 Gjykata nuk ka pasur parasysh përfundimet e ekspertëve të policisë shkencore dhe të
inxhinieres topografe. Kjo e fundit ka konkluduar se mes pronës së paditëses dhe të
paditurës Eli Agalliu ka mbivendosje.
 Falsifikimi i formularit nr.6 është vërtetuar si në gjykim ashtu edhe në rigjykimin e
çështjes me provat e paraqitura.

VËREN
1. Paditësja është një ndër bashkëpronaret e pasurisë nr.82/45, e llojit truall, me
sipërfaqe 5060 m2 e ndodhur në Fshatin Grykë, Komuna Topojë, Fier, sipas çertifikatës për
vërtetim pronësie datë 08.02.2005. Këtë pasuri, paditësja e ka fituar me vendimin nr.80 date
2.12.1994 të KKKP Fier. Të paditurit janë trashëgimtarët e Bektash Agalliut, familja e të cilit
me aktin e marrjes së tokës në pronësi nr.5608 datë 05.11.1992 dhe sipas formularit nr.6 të
Fshatit Grykë, Komuna Topojë, ka marrë në pronësi një sipërfaqe tokë arë prej 1190 m2, në
ngastrën me nr.82/42, të quajtur “Mucaraku”
2. Paditësja ka pretenduar se cenohej nga akti i marrjes së tokës në pronësi nr.5608 datë
05.11.1992, lëshuar të paditurve, si dhe formulari nr.6 të Fshatit Grykë, në të cilin pasqyrohej
sipërfaqja që jepej me aktin e marrjes së tokës në pronësi. Kjo pasi një pjesë e sipërfaqes për
të cilën bëhet fjalë në këtë akt është në bashkëpronësi të saj. Paditësja ka pretenduar se si akti
i mësipërm i marrjes së tokës në pronësi, e po ashtu edhe formulari nr.6 janë akte të
falsifikuara dhe si të tilla janë absolutisht të pavlefshme.
3. Sipas paditëses, sipërfaqja që u është dhënë të paditurve në pronësi nuk është tokë arë,
por ndodhej brenda vijës së verdhë dhe ishte tokë truall. Sipas paditëses, në formularin nr.6 të
Fshatit Grykë, është shënuar që të paditurve u është dhënë vetëm një sipërfaqe prej 190 m2
me qëllim ndërtimin e një shtëpie, por në këtë formular me anë të falsifikimit, tek shifra që
tregon sipërfaqen e dhënë të paditurve është shtuar numri 1 (një) dhe të paditurit kanë
përfituar në mënyrë të padrejtë një sipërfaqe trualli prej 1190 m2, në vend të sipërfaqes prej
190 m2. Mbi bazën e këtij falsifikimit të formularit nr.6 të Fshatit Grykë, është nxjerrë edhe
akti i marrjes së tokës në pronësi për të paditurit. Për falsifikimet e kryera paditësja ka
paraqitur akte ekspertimi (nga të cilat rezultonte se vula nuk ishte ajo e komisionit të ndarjes
së tokës, e po kështu edhe nënshkrimi i përgjegjësit të kadastrës). Po kështu, paditësja ka
671
pretenduar se të paditurve nuk u takonte fare të merrnin tokë në Fshatin Grykë, pasi nuk kanë
qenë banor të këtij fshati me datë 01.08.1991 dhe as anëtarë të kooperativës bujqësore.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.294 datë 21.02.2007 ka vendosur
pranimin e padisë dhe konstatimin e pavlefshmërisë së Aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr.5608 datë 05.11.1992 dhe të formularit nr.6 (regjistër inventar matrikullimi), në emër të
Bektash Agalliut. Po kështu, me vendimin e gjykatës së shkallës së parë është urdhëruar
fshirja e shënimeve në Zyrën e Kadastrës për parcelën nr.82/42 “Mucaraku” për sipërfaqen e
tokës truall 1190 m2, në formularin nr.6 në emër të Bektash Agalliut, si dhe detyrimin e
Komisionit të Ndarjes së Tokës në Qarkun Fier që të nxjerrë aktin administrativ “Akti i
marrjes së tokës në pronësi” në emër të Bektash Agalliut, në përputhje me ligjin 7501 “Për
tokën”.
5. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.259 datë 05.09.2008 ka vendosur prishjen e
vendimit nr.294 datë 21.02.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier dhe dërgimin e çështjes
për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues. Një ndër detyrat e lëna nga kjo gjykatë
ka qenë edhe verifikimi i pretendimeve të palës paditëse për cënim të së drejtës së saj të
pronësisë dhe për të përcaktuar nëse ka mbivendosje mes truallit në të cilin paditësja figuron
si bashkëpronare dhe parcelës 82/42, që sipas aktit të marrjes së tokës në pronësi objekt
kundërshtimi, figuron në pronësi të të paditurve.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.148 datë 25.01.2010 ka vendosur
rrëzimin e padisë. Në këtë vendim kjo gjykatë ka arsyetuar se janë kontradiktore pretendimet
e paditëses që, akti i marrjes së tokës në pronësi dhe formulari nr.6 janë dy akte edhe të
pavlefshme edhe të falsifikuara. Sipas kësaj gjykate, në kuptim të nenit 116 të
K.Pr.Administrative, akti është i pavlefshëm pasi organi që ka nxjerrë aktin nuk ka respektuar
ligjin, ndërsa nëse akti është i falsifikuar, ai nuk ekziston materialisht, pasi nuk kemi organ
administrativ dhe aq më pak shprehje të vullnetit të organit administrativ. Në vazhdim kjo
gjykatë ka arsyetuar se pretendimi i paditëses se aktet janë të pavlefshme bazuar në nenin
92/a të K.Civil është i pabazuar. Paditësja nuk provoi se aktet ishin të pavlefshme për shkak
të ekzistencës së ndonjërit nga rastet e parashikuara nga neni 116 i K.Pr.Administrative. Sipas
kësaj gjykate, pretendimi për pavlefshmëri i kundërdrejtohet organit që e ka nxjerrë aktin dhe
jo personit që ka përfituar nga ky akt, prandaj të paditurit nuk kanë legjitimitet pasiv dhe si
rrjedhojë gjykata nuk mund të shqyrtojë themelin e këtij kërkimi. Sipas gjykatës së shkallës
së parë, paditësja nuk provoi faktin se aktet e pretenduara ishin të falsifikuara, pasi nga
ekspertimi nuk është konkluduar se akti i marrjes së tokës në pronësi është i falsifikuar. Sipas
këtij arsyetimi, fakti që firma e personit që ka nënshkruar nuk është e njëjtë me dy modelet e
krahasimit, nuk do të thotë në mënyrë të pakundërshtueshme se akti është i falsifikuar, pasi
këtë nuk e thotë as akti i ekspertimit. Më tej, gjykata e shkallës së parë ka argumentuar se
paditësja nuk vërtetoi të kishte legjitimitet aktiv në gjykim, pasi nuk provoi se çfarë i kanë
cenuar asaj të paditurit përmes akteve që ajo i kundërshton. Në këto kushte, edhe nëse në
gjykim do të provohej se këto akte janë të pavlefshme apo të falsifikuara, padia do të rrëzohej
për mungesë legjitimimi.
7. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.258 datë 15.04.2013 ka vendosur lënien në
fuqi të vendimit nr.148 datë 28.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier. Në këtë vendim
është arsyetuar se paditësja nuk provoi se ka interes në ngritjen e kësaj padie, pasi nuk ka
asnjë cenim të interesave të saj nga të paditurit. Sipas gjykatës së apelit, kërkimi i padisë për
falsitetin e ATM-së dhe njëkohësisht pavlefshmërinë e tij janë kontradiktore dhe nuk mund të
gjejnë zgjidhje në të njëjtin gjykim, pasi përjashtojnë njëri tjetrin. ATM-ja dhe formulari nr.6
janë akte të nxjerra nga organe të administratës shtetërore dhe pavlefshmëria e tyre nuk mund
të kundërshtohet në gjykatë, në bazë të nenit 92/a të K.Civil, por sipas nenit 116 të
K.Pr.Administrative.
672
8. Kundër vendimit nr.258 datë 15.04.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar
rekurs pala paditëse, i cili ka kërkuar ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe
pranimin e padisë, duke parashtruar se ajo legjitimohet në ngritjen e padisë pasi prona e cila
disponohet nga të paditurit përmes aktit objekt gjykimi është trualli i paditëses, të cilin kjo e
fundit e ka përfituar me vendim të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave,
ndërsa të paditurit e kanë zënë duke përdorur dokumente të falsifikuara, falsifikimi i të cilave
është vërtetuar në gjykim. Sipas shkaqeve të parashtruara në rekurs, edhe vetë ekspertja
topografe e thirrur në gjykim ka konkluduar se mes pronës së paditëses dhe të paditurës Eli
Agalliu ka mbivendosje.
Vlerësimi i kolegjit Administrativ
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me aktet e dosjes gjyqësore,

vendimet e gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs vlerëson se vendimet e të dy
gjykatave të faktit janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe si të tilla duhen
prishur dhe çështja duhet kthyer për rigjykim.
10. Konkretisht, paditësja ka pretenduar se palët e paditura kanë përfituar në mënyrë të
padrejtë një sipërfaqe toke sipas Ligjit 7501/91 “Për tokën”, ndërkohë që kjo sipërfaqe ishte
tokë truall dhe se të paditurit me anë të aktit të marrjes së tokës në pronësi, objekt gjykimi
kanë cenuar të drejtën e pronësisë së paditëses. Konkretisht, paditësja pretendon se e paditura
Eli Agalliu, i ka zënë paditëses një sipërfaqe prej 1456 m2, duke u mbështetur në aktin e
marrjes së tokës në pronësi dhe të formularit nr.6, të cilat janë të falsifikuara.
11. Gjykatat e faktit, në rigjykim kanë arsyetuar se paditësja nuk legjitimohet në ngritjen
e padisë për shkak se, paditësja nuk provoi se çfarë i kanë cenuar asaj të paditurit përmes
akteve që ajo i kundërshton dhe nuk ka asnjë cenim të interesave të saj nga ana e të paditurve.
Nga ana tjetër në vetë vendimin e saj gjykata e apelit ka arsyetuar se “.. nga akti i ekspertimit
topografik.. ka rezultuar tërësisht e provuar se prona mbi të cilën paditësja Naunka Gjeçi
pretendon se posedohet nga e paditura Eli Agalliu mbi bazën e AMT nr.5608 datë
05.11.1992 është e lirë dhe posedohet nga vetë pronarët e saj (paditësja Naunka Gjeci është
një nga bashkëpronaret e pronës së njohur dhe kthyer me vendimin nr.80 të
K.K.Pronave)...vetë pala paditëse e ka pranuar faktin se me vendimin gjyqësor civil të formës
së prerë nr.276 datë 07.03.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, është vendosur
detyrimi i të paditurës Eli Agalliu të lirojë dhe dorëzojë në favor të paditëses Naunka Gjeci
sipërfaqen prej 1456 m2, duke e konsideruar si poseduese pa asnjë titull të ligjshëm
pronësie. .. edhe nëse e paditura do të vazhdonte ta posedonte këtë sipërfaqe, toke (arë ose
truall), përsëri paditësja nuk legjitimohet të ngrejë padinë objekt gjykim, pasi interesi i
ligjshëm i cënuar, tashmë është rivendosur nëpërmjet një vendimi gjyqësor të formës së prerë
dhe do të duhet vetëm ekzekutimi i tij. Pavarësisht sa më sipër, në gjykim nuk është provuar
as kjo situatë e cënimit të pronësisë së paditëses”. Kolegji thekson se argumenti i dhënë nga
gjykata e apelit se sipërfaqja që paditësja pretendon se mbahet nga e paditura mbi bazën e
AMT-së posedohet nga paditësja, është kontradiktor me pjesën tjetër të arsyetimit, e po
kështu dhe me zgjidhjen e çështjes. Nëse një pjesë e sipërfaqes së truallit dhënë paditëses me
anë të vendimit të K.K.K.P. i është dhënë me anë të AMP-së objekt gjykimi edhe të
paditurve, pavarësisht se nga kush disponohet prona objekt gjykimi, paditësja legjitimohet të
kërkojë kundërshtimin e këtij akti. Fakti që e paditura mund të ketë zënë në mënyrë të
paligjshme një pjesë të truallit në pronësi të paditëses, nuk ka lidhje dhe asnjë rëndësi me
zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi, në të cilën kundërshtohet titulli i pronësisë së të
paditurve. Si nga akti i ekspertimit i administruar nga gjykata, ashtu edhe nga vendimet e
gjykatave nuk është e qartë dhe nuk kuptohet raporti në mes pronës së kthyer paditëses me
anë të vendimit të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe pronës që palët e
673
paditura kanë përfituar me aktin e marrjes së tokës në pronësi, i cili pretendohet se është i
falsifikuar. Në këtë drejtim, Kolegji vëren se gjykatat nuk kanë kryer një hetim të plotë
gjyqësor, me qëllim sqarimin e vendndodhjeve të pronave të pretenduara nga palët
ndërgjyqëse; raporteve mes tyre, me qëllim verifikimin e legjitimimit të palëve ndërgjyqëse;
faktit nëse ka pasur falsifikim të aktit të marrjes së tokës në pronësi, etj.
12. Po kështu, Kolegji vëren se gjykatat megjithëse e kanë rrëzuar padinë për shkaqe që
kanë të bëjnë me legjitimimin, kanë marrë në shqyrtim edhe anën materiale të çështjes, duke
arsyetuar lidhur me zgjidhjen e saj në themel. Pavarësisht kësaj, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, vëren se edhe në këtë drejtim, gjykatat kanë kryer një analizë sipërfaqësore
të provave të administruara, pa u thelluar në hetimin gjyqësor. Nga ana tjetër, ky Kolegj vë në
dukje interpretimin e gabuar të ligjit nga ana e gjykatave kur ato argumentojnë se paditësja
duhet të kërkojë ose falsitetin e aktit ose pavlefshmërinë e tij pasi të dyja nuk mund të gjejnë
zgjidhje në një gjykim, sepse përjashtojnë njëra tjetrën. Kolegji vëren se paditësja pretendon
se akti objekt gjykimi është nul pikërisht për shkak se është i falsifikuar. Argumenti i
gjykatave se akti administrativ mund të jetë ose i falsifikuar ose i pavlefshëm nuk qëndron.
Një akt administrativ mund të jetë i pavlefshëm edhe për shkakun se ai është i falsifikuar. Si i
tillë ai është nul dhe i paqenë nga pikëpamja juridike. Ky falsifikim i kryer mund të jetë në
formë apo në përmbajtje, e po kështu mund te jetë kryer edhe nga punonjësit që e kanë për
detyrë ta lëshojnë atë akt. Pala që vjen në dijeni të tij dhe i cënohen interesat mund të kërkojë
konstatimin e kësaj pavlefshmërie, pikërisht me argumentin se ai është i falsifikuar.
13. Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se çështja duhet
kthyer për rigjykim që në gjykatën e shkallës së parë. Nisur nga fakti se mosmarrëveshja mes
palëve është e natyrës administrative, kompetente për rigjykimin e çështjes është Gjykata
Administrative e Apelit Vlorë. Kjo e fundit, duhet të sqarojë: a) ku ndodhet prona e paditëses
dhënë me Vendimin e Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, e po kështu ku
ndodhet prona dhënë të paditurve me AMT-në nr.5608 datë 05.11.1992, si dhe raportin e
këtyre dy pronave me njëra tjetrën; b) nëse sipërfaqja e përfshirë në aktin e dhënies së tokës
në pronësi për të paditurit ka qenë tokë truall apo jo; c) në varësi të përfundimit të arritur
lidhur me raportin e pronave me njëra tjetrën, gjykata duhet të hetojë nëse ka pasur falsifikim
të akteve të pretenduara, nëse falsifikimi i pretenduar është kryer nga personat që kanë pasur
për detyrë të lëshojnë këtë akt apo jo dhe të verifikojë para cilave shkaqe të pavlefshmërisë
absolute paraqitet rasti konkret. Për këtë qëllim, gjykata në vështrim të kryerjes së një hetimi
të plotë e të gjithanshëm gjyqësor, duhet të dëgjojë palët, tù lejojë atyre të paraqesin provat
që ato i çmojnë të nevojshme me qëllim zgjidhjen e drejtë të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.258 datë 15.04.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.148 datë 25.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe dërgimin e çështjes
për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 17.09.2015
674
Nr. 00 - 2015 - 4578 i Vendimit (491)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA “GJIKURIA” SH.P.K.

I PADITUR: KOMISIONI I PROKURIMIT PUBLIK
UNIVERSITETI “ALEKSANDËR MOISIU”,
DURRËS
OBJEKTI:
Shfuqizimi i Vendimit nr.744/4, datë 25.10.2011
të Komisionit të Prokurimit Publik për skualifikimin
e Shoqërisë “Gjikuria” sh.p.k. nga tenderi me objekt
“Ndërtim i Kampusit të ri universitar për Universitetin “Aleksandër Moisiu” Durrës
me Autoritet kontraktor Universiteti “Aleksandër Moisiu” Durrës.
Detyrimin e palës së paditur Komisioni i Prokurimit Publik
t’i kthejë paditësit shumën prej 2.122.787 lekë.
Baza Ligjore: Ligji nr.9643, datë 20.11.2006 i ndryshuar,
VKM nr.1, datë 10.01.2007 “Për rregullat e prokurimit Publik” i ndryshuar,
nenet 31, 32, 153, 324, 325, 331 të K.Pr.Civile,
Kodi i Procedurave Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me Vendimin nr.7830, datë 24.07.2012, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazur në prova dhe në ligj.

Lënien në fuqi të Vendimit nr.7830, datë 24.07.2012 të Gjykatës së Shkallës
së Parë Tiranë, me ndryshimin që pala e paditur Komisioni i Prokurimit Publik
detyrohet të kthejë në favor të palës paditëse Shoqëria “Gjikuria“ sh.p.k.
tarifën prej 2.122.787 lekë të paguar për te ushtruar ankimin administrativ.
Kundër vendimit nr.2239 datë 29.10.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar

rekurs Avokatura e Përgjithshme e Shtetit, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit të
gjykatës së apelit dhe rrëzimin e plotë të padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
675
 Gjykata e apelit nuk i është referuar asnjë dispozite ligjore dhe apriori ka konkluduar
se: “kur praktikisht nuk është shqyrtuar ankesa, atëherë mbetet e pajustifikuar edhe
mbajtja e tarifës bërë nga pala paditëse”. Sipas VKM 261 datë 17.03.2010 “Për
përcaktimin e tarifës dhe të rregullave për pagimin e saj, në një procedurë ankimi
pranë Komisionit Publik”, në pikat 4, 5 6 të saj përcaktohet se parapagimi i tarifës
përbën element të domosdoshëm për paraqitjen e ankesës, ndërsa moskryerja e tij
përbën shkak për mospranimin e ankesës nga KP-ja.
 Referuar pikës 5 të VKM nr.261 datë 17.03.2010 “Për përcaktimin e tarifës dhe të
rregullave për pagimin e saj në një procedurë ankimi pranë Komisionit Publik”,
pagesa e tarifës i kthehet ankimuesit kur në fund të procesit të ankimit ankesa e tij
pranohet. Kur ankesa nuk pranohet të ardhurat e arkëtuara nga tarifa e ankimimit
derdhen në Buxhetin e Shtetit. Ankesa e palës paditëse jo vetëm që nuk është pranuar,
por për më tepër të dy gjykatat kanë vendosur rrëzimin e padisë përsa i përket ankimit
lidhur me vendimin e KPP, duke e vlerësuar se vendimi i këtij të fundit ishte i drejtë.

VËREN
1. Pala paditëse, Shoqëria “Gjikuria” sh.p.k., ka për objekt të veprimtarisë së saj
“.. ndërtim, montim dhe rikonstruksion të objekteve e veprave industriale, turistike, civile,
prodhim i materialeve të ndërtimit, si dhe transport i tyre..”. Pala e paditur ka shpallur
kërkesën për oferta lidhur me tenderimin e ndërtimit të Kampusit Universitar për
Universitetin “Aleksandër Moisiu” Durrës dhe pala paditëse ka konkuruar në këtë procedurë.
Me shkresën datë 05.08.2011, pala paditëse është njoftuar nga Autoriteti Kontraktor se
skualifikohej nga procedura e prokurimit, për shkak se kishte shmangie dhe mosplotësim të
zërave të veçantë të preventivit, si në emërtesë, në volum ashtu edhe në sasi, të përcaktuara
në dokumentet standarde të tenderit.
2. Konkretisht, lidhur me përmbajtjen e preventivit në seksionin B/6 “Paisje për
ngrohje ftohje dhe furnizimi me ujë”, në grupin “elektropompë zjarrfikëse Q 100 m3/h, H-
50”, rezulton se në ofertë nuk është plotësuar ky zë. Vërtetimi i lëshuar nga ana e Zyrës së
Përmbarimit, pjesë e dokumentacionit të tenderit, është lëshuar nga Zyra Përmbarimore
Tiranë, ndërkohë që nga ekstrakti i shoqërisë rezulton që selia e shoqërisë është në Fier. Nuk
janë paraqitur kontrata për punime të ngjashme, të cilat do të jepnin informacion për përvojën
e paditësit në këto lloj punimesh. Po kështu në dokumentet e tenderit është gjendur dhe një
faturë e cila kishte korrigjime.
3. Me ardhjen në dijeni të njoftimit të mësipërm të Autoritetit Kontraktues,
pala paditëse, pasi ka realizuar pagesën paraprake në vlerën 2.122.787 lekë, ka
ushtruar ankim pranë palës së paditur, Komisionit të Prokurimit Publik. Ky i fundit me
Vendimin nr.744/4, datë 25.10.2011, ka vendosur të mos pranojë ankimin me arsyetimin
se është paraqitur jashtë afatit ligjor. Duke mos qenë dakord me këtë akt të nxjerrë nga
pala e paditur, Komisioni i Prokurimit Publik, pala paditëse ka kërkuar me padinë
objekt gjykimi, shfuqizimin e Vendimit nr.744/4, datë 25.10.2011, si dhe detyrimin e
palës së paditur t’i kthejë shumën prej 2.122.787 lekë.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me Vendimin nr.7830, datë
24.07.2012, ka vendosur rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj. Në
këtë vendim kjo gjykatë ka arsyetuar se është i vërtetë fakti që paditësi ka depozituar në
dokumentacionin e tenderit një vërtetim të Zyrës së Përmbarimit Tiranë, ndërkohë qe selia
qendrore e shoqërisë është në Fier. Po kështu sipas gjykatës, në përmbajtjen e preventivit në
676
seksionin B/6 “Pajisje për ngrohje ftohje dhe furnizimi me ujë”, ne grupin elektropompë
zjarrfikëse Q 100 m3/h, H-50, Shoqëria “Gjikuria” sh.p.k. në preventivin e dorëzuar në
ofertë, nuk e ka plotësuar këtë zë. Po ashtu, është konstatuar se në dokumentacionin e tenderit
të dorëzuar nga paditësi, mungonin kontratat për punime të ngjashme. Gjykata e konsideron
se ky dokumentacion është shumë i rëndësishëm për të krijuar bindjen te i padituri, që
paditësi i kishte mundësitë teknike dhe resurset profesionale për të kryer këtë detyrë.
5. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2239 datë 29.10.2013 ka vendosur
lënien në fuqi të Vendimit nr.7830, datë 24.07.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë,
me ndryshimin që pala e paditur Komisioni i Prokurimit Publik, detyrohet të kthejë në favor
të palës paditëse Shoqëria “Gjikuria“ sh.p.k. tarifën prej 2.122.787 lekë të paguar për të
ushtruar ankimin administrativ. Në këtë vendim kjo gjykatë ka arsyetuar se del qartë që
subjekti konkurues, pala paditëse Shoqëria “Gjikuria” sh.p.k., nuk ka përmbushur kriteret e
kërkuara për t’u kualifikuar fitues në prokurimin publik. Është vërtetuar se pala paditëse, në
cilësinë e subjektit konkurues, në përmbajtjen e preventivit në seksionin B/6 – pajisje për
ngrohje e ftohje dhe furnizimin me ujë në grupin elektropompë zjarrfikëse Q 100 m3/h, H.50,
nuk i ka plotësuar këto zëra. Po ashtu, pala paditëse, në dokumentacionin e paraqitur ka
depozituar një “Vërtetim” nga Zyra e Përmbarimit Tiranë, në një kohë që sipas të dhënave të
Q.K.R.-së, rezulton se selia e saj qendrore e shoqërisë është në qytetin e Fierit, gjë që do të
thotë se “Vërtetimi” do të duhet të lëshohej nga Zyra e Përmbarimit Fier. Sipas gjykatës së
apelit, ka rezultuar e provuar se pala paditëse në cilësinë e subjektit konkurues, në praktikën
dokumentare të depozituar, nuk ka paraqitur kontrata të mëparshme për punime të ngjashme.
Mungesa e këtij dokumentacioni, përbën një mangësi të dukshme për të krijuar bindjen e
Autoritetit Kontraktues se paditësi kishte mundësitë teknike dhe resurset profesionale për të
kryer detyrën. Të gjitha pretendimet që janë ngritur gjatë shqyrtimit gjyqësor, por dhe në
ankimin e ushtruar nga ana e palës paditëse Shoqëria “Gjikuria” sh.p.k. rreth mangësive të
mësipërme në dokumentacion, mbeten vetëm në këtë kuadër dhe në kundërshtim me kërkesat
e nenit 12 te K.Pr.Civile, nuk vërtetuan të kundërtën sa më sipër.
6. Lidhur me kthimin e shumës së parapaguar, gjykata e apelit ka argumentuar se
në vështrim të kërkesave të nenit 63/10 të Ligjit të përmendur nr.9643, datë 20.11.2006 i
ndryshuar, pala paditëse Shoqëria “Gjikuria” sh.p.k., para se të ushtronte ankimin
administrativ pranë palës së paditur Komisioni i Prokurimit Publik, ka paguar tarifën
përkatëse në vlerën 2.122.787 lekë. Pala e paditur, Komisioni i Prokurimit Publik, pa e marrë
në shqyrtim ankesën, me Vendimin nr.744, datë 25.10.2011, nuk e ka pranuar atë me
arsyetimin se është paraqitur jashtë afateve ligjore. Në këtë kuadër, sipas gjykatës së apelit,
duke mos e marrë në shqyrtim ankesën e ushtruar, pala e paditur Komisioni i Prokurimit
Publik, nuk ka analizuar asnjë nga pretendimet e ngritura në ankim nga pala paditëse, gjë që
do të thotë se nuk ka shqyrtuar as formën dhe as përmbajtjen e tij. Sa më sipër, sipas kësaj
gjykate, kur praktikisht nuk është shqyrtuar ankesa, atëherë mbetet e pajustifikuar edhe
mbajtja e tarifës bërë nga pala paditëse. Në këto kushte, pala e paditur Komisioni i Prokurimit
Publik duhet të kthejë vlerën e tarifës së mësipërme në favor të palës paditëse.
7. Kundër vendimit nr.2239 datë 29.10.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka
ushtruar rekurs Avokatura e Përgjithshme e Shtetit, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit
të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e plotë të padisë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në
mënyrë të përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me aktet e dosjes

gjyqësore, vendimet e gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs vlerëson se vendimi i
677
Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit. Ndërkohë vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i drejtë dhe si i tillë duhet lënë në fuqi.
9. Konkretisht, të dy gjykatat e faktit kanë pranuar si të vërtetuar në gjykim se
pala paditëse ishte skualifikuar nga procedurat prokuruese lidhur me tenderimin e ndërtimit të
Kampusit Universitar për Universitetin “Aleksandër Moisiu”, Durrës. Të dy këto gjykata, në
mënyrë objektive kanë marrë në shqyrtim shkeljet për të cilat pala paditëse është skualifikuar.
Po kështu, gjykatat kanë marrë në shqyrtim rëndësinë e këtyre shkeljeve, duke arritur në
përfundimin se këto mungesat dhe pasaktësitë në dokumentacionin e palës paditëse përbënin
një mangësi të dukshme për të krijuar bindjen e Autoritetit Kontraktues se paditësi kishte
mundësitë teknike dhe resurset profesionale për të kryer detyrën.
10. Ndërkohë, gjykatat kanë argumentuar në mënyra të ndryshme vendimet lidhur
me kërkimin e palës paditëse për kthimin e shumës së parapaguar në K.P.P., me qëllim
kryerjen e ankimit administrativ. Nga provat e administruara nga gjykatat, ka rezultuar se me
datë 30.07.2011, nga autoriteti kontraktor është hapur procedura prokuruese, pasi ishte kryer
më parë publikimi në faqen e internetit. Në këtë procedurë ka aplikuar edhe pala paditëse, e
cila është njoftuar për skualifikimin nga procedura e mësipërme e prokurmit. Pala paditëse
është ankimuar fillimisht tek autoriteti kontraktor, i cili me datë 16.08.2011 ka refuzuar
kërkesën e ankuesit. Më pas, me datë 24.08.2011, kjo e fundit i është drejtuar K.P.P. duke
kundërshtuar skualifikimin nga procedurat prokuruese dhe me vendimin nr.prot. 744/4 datë
25.10.2011 K.P.P. nuk ka pranuar ankimin për shkak se ai është kryer jashtë afatit ligjor të
parashikuar nga nenin 63 të Ligjit 9643 datë 20.11.2006 “Për prokurimin publik”. Gjykata e
Apelit Tiranë me vendimin nr.2239 datë 29.10.2013 ka argumentuar se përderisa pala e
paditur K.P.P. nuk e ka marrë në shqyrtim ankesën përsa i përket formës apo përmbajtjes së
saj, mbetet e pajustifikuar edhe mbajtja e tarifës bërë nga pala paditëse.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se ky qëndrim i Gjykatës së
Apelit nuk është i mbështetur në asnjë dispozitë ligjore. Konkretisht, Neni 63, pika “10” e
Ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 ( i ndryshuar me ligjin 10 170, datë 22.10.2009 Për disa
shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.9643, datë 20.11.2006 "Për Prokurimin Publik" , të
ndryshuar) parashikon se:” 10. Çdo ankesë në Komisionin e Prokurimit Publik bëhet
kundrejt pagesës. Rregullat dhe tarifa e pagesës përcaktohen me vendim të Këshillit të
Ministrave.". Gjithashtu, VKM nr.261/2010 “Për përcaktimin e tarifës dhe të rregullave për
pagimin e saj, në një procedurë ankimi pranë Komisionit Publik” parashikon se: “1. Ankesa e
paraqitur në rrugë elektronike, pranë Komisionit të Prokurimit Publik (KPP), nga çdo
person që ka ose ka pasur një interes të ligjshëm në një procedurë prokurimi, në përputhje
me kërkesat e përcaktuara në ligjin nr.9643, datë 20.11.2006 "Për prokurimin publik", të
ndryshuar, duhet të përmbajë dokumentin bankar, që vërteton pagesën paraprake të tarifës
përkatëse. 4. Parapagimi i tarifës nga ankuesi përbën element të domosdoshëm për
paraqitjen e ankesës, ndërsa moskryerja e tij përbën shkak për mospranimin e ankesës nga
KPP-ja. 5. Pagesa e tarifës i kthehet ankimuesit, kur, në fund të procesit të ankimit, ankesa e
tij pranohet. Kur ankesa nuk pranohet të ardhurat e arkëtuara nga tarifa e ankimimit të
derdhen 100 për qind në Buxhetin e Shtetit. 6. Ngarkohen Ministria e Financave dhe
Komisioni i Prokurimit Publik për zbatimin e këtij vendimi.”
12. Në kuptim të dispozitave të mësipërme, Kolegji vlerëson se duhet të vërë
në diskutim çfarë rëndësie ka për kthimin e shumës së parapaguar (me qëllim kryerjen
e ankimit) fakti nëse, organi administrativ që shqyrton ankimin, nuk e pranon atë për
shkaqe që kanë të bëjnë me themelin e ankimit, por për shkaqe që kanë të bëjnë me
paraqitjen e ankimit jashtë afatit. Nga ana e Kolegjeve të Bashkuara në vendimin nr.3,
datë 12.02.2008 është theksuar së pari se, nuk mjafton paraqitja e një ankimi formal në
organin administrativ në mënyrë që të konsiderohet e ezauruar rruga administrative.
Përkundrazi, ankimi duhet paraqitur brenda afateve të përcaktuara ligjore, e po kështu
678
i shoqëruar me dokumentet e nevojshme që e lejon organin administrativ të verifikojë
ankimin, përfshirë këtu edhe parapagimin e detyrimit (tatimor në atë rast). Së dyti,
nëse kushtet e mësipërme nuk përmbushen nga ana e ankuesit, Kolegjet e Bashkuara e
kanë konsideruar ankimin e paraqitur thjesht formal, pa pasur qëllim ezaurimin e
rrugës administrative. Së treti, sipas interpretimit njësues të Kolegjeve të Bashkuara, në
kushtet e një ankimi formal, organi administrativ nuk është i detyruar të marrë në
shqyrtim ankimin për tù shprehur lidhur me themelin e tij.
13. Pasur parasysh qëndrimin e mësipërm të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë, ishte detyrimi i palës paditëse Shoqëria “Gjikuria” shpk, të përmbushte kërkesat
formale ligjore lidhur me paraqitjen e ankimit të tij, e në këtë drejtim edhe kryerjen e
parapagimit të tarifës së përcaktuar më sipër, e po kështu paraqitjen e këtij ankimi brenda
afatit ligjor. Në këtë drejtim, duke argumentuar paraqitjen e ankimit jashtë afatit ligjor pala e
paditur, K.P.P. ka vendosur të mos e pranojë kërkesën e paditësit. Megjithatë, në mbështetje
të vendimit të mësipërm unifikues, K.P.P. mund edhe të mos e merrte fare në shqyrtim
ankesën, pasi pala paditëse për fajin e saj nuk kishte plotësuar një ndër elementët formal të
këtij ankimi. Rregullimi ligjor specifik ka parashikuar rastet se kur kthehet shuma e
parapaguar me qëllim kryerjen e ankimit pranë K.P.P. dhe kjo është e lidhur me pranimin e
ankesës në përfundim të procesit ankimor dhe nuk përmend rastet kur pala nuk e ka ezauruar
plotësimin e të gjitha detyrimeve të saj, me qëllim paraqitjen e ankimit. Në këtë drejtim,
mosplotësimi nga ana e paditësit të këtyre kushteve, nuk passjell detyrimin e palës së paditur
për kthimin e tarifës së parapaguar, pasi kjo tarifë shumë është pjesë përbërëse e këtij ankimi.
14. Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se kërkesa
e palës paditëse për kthimin e shumës së parapaguar prej saj me qëllim kryerjen e ankimit
administrativ pranë palës së paditur, është e pambështetur në ligj dhe si e tillë duhet rrëzuar.
Në këtë drejtim, qëndrimi i gjykatës së shkallës së parë që ka vendosur Rrëzimin e padisë
është i drejtë dhe duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2239 datë 29.10.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.7830, datë 24.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 17.09.2015
679
MENDIM PAKICE
1. Unë Arjana Fullani, gjyqtare e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, e
mbetur në pakicë, për çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, me palë paditëse Shoqëria
“Gjikuria” sh.p.k., palë të paditur Komisioni i Prokurimit Publik dhe Universiteti
“Aleksandër Moisiu”, Durrës, me objekt: “Shfuqizimi i Vendimit nr.744/4, datë 25.10.2011
të Komisionit të Prokurimit Publik për skualifikimin e Shoqërisë “Gjikuria” sh.p.k. nga
tenderi me objekt “Ndërtim i Kampusit të ri universitar për Universitetin “Aleksandër
Moisiu” Durrës me Autoritet kontraktor Universiteti “Aleksandër Moisiu” Durrës.
Detyrimin e palës së paditur Komisioni i Prokurimit Publik t’i kthejë paditësit shumën prej
2.122.787 lekë”, vleresoj se rekursi i paraqitur nga Avokatura e Shtetit nuk përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të
cënueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë nr.2239, datë 29.10.2013.
2. Siç rezulton dhe nga rrethanat e faktit të parashtruara në vendimin e shumicës, në
cështjen objekt shqyrtimi pala e paditur ka shpallur kërkesën për oferta lidhur me tenderimin
e ndërtimit të Kampusit Universitar për Universitetin “Aleksandër Moisiu” Durrës. Pala
paditëse Shoqëria “Gjikuria” sh.p.k., ka konkuruar në këtë procedurë. Me shkresën datë
05.08.2011, pala paditëse është njoftuar nga Autoriteti Kontraktor se skualifikohej nga
procedura e prokurimit, për shkak se kishte shmangie dhe mosplotësim të zërave të veçantë të
preventivit, si në emërtesë, në volum ashtu edhe në sasi, të përcaktuara në dokumentet
standarde të tenderit.
3. Me ardhjen në dijeni të njoftimit të mësipërm të Autoritetit Kontraktues, pala
paditëse, pasi ka realizuar pagesën paraprake në vlerën 2.122.787 lekë, ka ushtruar ankim
pranë palës së paditur, Komisionit të Prokurimit Publik.
4. Me vendimin nr.744/4, datë 25.10.2011 Komisioni i Prokurimit Publik, ka
vendosur të mos pranojë ankimin me arsyetimin se është paraqitur jashtë afatit ligjor.
5. Duke mos qenë dakord me këtë akt të nxjerrë nga Komisioni i Prokurimit Publik,
pala paditëse ka kërkuar me padinë objekt gjykimi, shfuqizimin e Vendimit nr.744/4, datë
25.10.2011, si dhe detyrimin e palës së paditur t’i kthejë shumën prej 2.122.787 lekë.
vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj”.
7. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2239 datë 29.10.2013 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.7830, datë 24.07.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë,
me ndryshimin që pala e paditur Komisioni i Prokurimit Publik, detyrohet të kthejë në favor
të palës paditëse Shoqëria “Gjikuria“ sh.p.k. tarifën prej 2.122.787 lekë të paguar për të
ushtruar ankimin administrativ”.
8. Kundër vendimit nr.2239 datë 29.10.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar
rekurs Avokatura e Përgjithshme e Shtetit, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit të
gjykatës së apelit dhe rrëzimin e plotë të padisë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në
mënyrë të përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë për çështjen objekt gjykimi ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.2239 datë 29.10.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.7830, datë 24.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
10. Unë gjytare e mbetura në pakicë, vlerësoj se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë
nr.2239 datë 29.10.2013, është një vendim i bazuar në ligj dhe për këtë arsye duhej të lihej në
fuqi dhe kolegji te dispononte me mospranim rekursi.
11. Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur drejt kur ka disponuar për lënien ne fuqi të
vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë përsa i përket kërkimit të palës paditëse që
lidhet me shfuqizimin e vendimit nr.744/4, datë 25.10.2011 të palës së paditur Komisioni i
Prokurimit Publik për skualifikimin e Shoqërisë “Gjikuria” sh.p.k. nga Tenderi me objekt
680
“Ndërtim i Kampusit të ri universitar për Universitetin “Aleksandër Moisiu” Durrës, pasi
subjekti konkurrues Shoqëria “Gjikuria” sh.p.k., nuk ka përmbushur kriteret e kërkuara për
t’u kualifikuar fitues në prokurimin publik.
12. Në respektim të kërkesave të nenit 63/10 të Ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për
prokurimin publik” i ndryshuar, pala paditëse Shoqëria “Gjikuria” sh.p.k., para se të
ushtronte ankimin administrativ pranë palës së paditur Komisioni i Prokurimit Publik, ka
paguar tarifën përkatëse në vlerën 2.122.787 lekë.
13. Nga provat e administruara nga gjykatat, ka rezultuar se me datë 30.07.2011, nga
autoriteti kontraktor është hapur procedura prokuruese, pasi ishte kryer më parë publikimi në
faqen e internetit. Në këtë procedurë ka aplikuar edhe pala paditëse, e cila është njoftuar për
skualifikimin nga procedura e mësipërme e prokurimit. Pala paditëse është ankimuar
fillimisht tek autoriteti kontraktor, i cili me datë 16.08.2011 ka refuzuar kërkesën e ankuesit.
Më pas, më datë 24.08.2011, kjo e fundit i është drejtuar K.P.P. duke kundërshtuar
skualifikimin nga procedurat prokuruese dhe me vendimin nr.prot. 744/4 datë 25.10.2011
K.P.P. nuk ka pranuar ankimin për shkak se ai është kryer jashtë afatit ligjor të parashikuar
nga neni 63 i Ligjit 9643 datë 20.11.2006 “Për prokurimin publik”.
14. Komisioni i Prokurimit Publik, pa e marrë në shqyrtim ankesën, me vendimin
nr.744, datë 25.10.2011, nuk e ka pranuar atë me arsyetimin se është paraqitur jashtë afateve
ligjore.
15. Pakica vlerëson se përderisa pala e paditur Komisioni i Prokurimit Publik nuk ka
shqyrtuar ankesën përsa i përket formës apo përmbajtjes së saj, duhet të kthejë vlerën e tarifës
së mësipërme në favor të palës paditëse.
16. Në nenin 63, pika “10” e Ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 ( i ndryshuar me ligjin 10
170, datë 22.10.2009 Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.9643, datë 20.11.2006 "Për
Prokurimin Publik" , të ndryshuar) parashikohet se:” 10. Çdo ankesë në Komisionin e
Prokurimit Publik bëhet kundrejt pagesës. Rregullat dhe tarifa e pagesës përcaktohen me
vendim të Këshillit të Ministrave.". Gjithashtu, VKM nr.261/2010 “Për përcaktimin e tarifës
dhe të rregullave për pagimin e saj, në një procedurë ankimi pranë Komisionit Publik”
parashikon se: “1. Ankesa e paraqitur në rrugë elektronike, pranë Komisionit të Prokurimit
Publik (KPP), nga çdo person që ka ose ka pasur një interes të ligjshëm në një procedurë
prokurimi, në përputhje me kërkesat e përcaktuara në ligjin nr.9643, datë 20.11.2006 "Për
prokurimin publik", të ndryshuar, duhet të përmbajë dokumentin bankar, që vërteton pagesën
paraprake të tarifës përkatëse. 4. Parapagimi i tarifës nga ankuesi përbën element të
domosdoshëm për paraqitjen e ankesës, ndërsa moskryerja e tij përbën shkak për
mospranimin e ankesës nga KPP-ja. 5. Pagesa e tarifës i kthehet ankimuesit, kur, në fund të
procesit të ankimit, ankesa e tij pranohet. Kur ankesa nuk pranohet të ardhurat e arkëtuara
nga tarifa e ankimimit të derdhen 100 për qind në Buxhetin e Shtetit. 6. Ngarkohen Ministria
e Financave dhe Komisioni i Prokurimit Publik për zbatimin e këtij vendimi.”
17. Unë gjyqtare në pakicë vlerësoj se pala e paditur, pa e marre ne shqyrtim ankesën,
me Vendimin e cituar nr.744, date 25.10.2011, nuk e ka pranuar atë me arsyetimin se eshte
paraqitur jashtë afateve ligjore. Në kuptim të dispozitave të mësipërme, vlerësohet se duhet të
kthehet shuma e parapaguar (me qëllim kryerjen e ankimit) pasi organi administrativ i vënë
në lëvizje nga pala ka refuzuar shqyrtimin e ankimit për shkaqe që kanë të bëjnë me
paraqitjen e ankimit jashtë afatit dhe nuk është shprehur për themelin e ankimit.
18. Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur vendimi i gjykatës së apelit ka
zgjidhur drejtë çështjen përkundrejt vendimit të gjykatës së shkallës së parë, vendimi i
Gjykatës së Apelit Tiranë nr.2239, datë 29.10.2013, është një vendim i bazuar në ligj dhe për
këtë arsye duhej të lihej në fuqi.
Arjana Fullani
681
Nr. 00 - 2015 - 3612 Vendimi (492)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 17.09.2015 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

nr.11243-01133-00-2013 akti që iu përket palëve:
PADITËS: MEHDI MUSTA

I PADITUR: ZVRPP DURRËS
OBJEKTI:
Detyrimin e ZVRPP Durrës të na pajisë me dokument pronësie
për pasurinë 18/83, të zonës kadastrale nr.8518, Durrës.
Baza Ligjore: Nenet 31 dhe 32 të Kodit të Procedurës Civile,
ligji nr.7843/1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar,
si dhe nenet 163, 149 të Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.2771 (4871), datë 26.10.2010

ka vendosur:
Të pranojë kërkesëpadinë e paditësit Mehdi Musta me të paditur ZVRPP
Durrës.
Të detyrojë palën e paditur ZVRPP Durrës që ta pajisë paditësin Mehdi Musta
me çertifikatë për vërtetim pronësie për pasurinë 18/83 të ndodhur në Zonën
Kadastrale nr.8518 Durrës.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2013-126 (87), datë 05.02.2013 ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.2771 (4871), datë 26.10.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës si më poshtë:
Rrëzimin e kërkesëpadisë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs paditësi Mehdi

Musta, i cili kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.10-2013-126 (87), datë 05.02.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.2771 (4871), datë 26.10.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës.
Shkaqet që paditësi Mehdi Musta paraqet në rekurs, janë:

 Gjykata e Apelit Durrës ka tejkaluar kompetencat e saj, pasi në paragrafin e
parafundit dhe të fundit të faqes 9 të vendimit të saj ka shfuqizuar vendimin nr.1269,
datë 24. 10. 2000 të Gjykatës së Rrethit Durrës
682
 Gjykata e Apelit Durrës, refuzon të njohë një vendim të detyrueshëm për të, në
referencë të paragrafit 1 të nenit 451/a të K.Pr.Civile, për më tepër e shfuqizon atë,
duke marrë atributet e Gjykatës Kushtetuese. Mjafton vetëm ky veprim i Gjykatës së
Apelit Durrës, për të shfuqizuar këtë vendim si antikushtetues. Në arsyetim logjik,
gjykata ka shfuqizuar edhe një sërë nenesh me këtë deklarim, pasi askush nuk duhet të
dënohet në bazë të neneve 320, 320/a dhe 321 të K. Penal, përderisa gjykata deklaron
se vendimet e formës së prerë mund të deklarohen të pavlefshme dhe të shfuqizohen
nga çdo gjykatë, e cila nuk e “pëlqen” vendimin e mëparshëm.
 Gjykata e Apelit Durrës me deklarimin e saj ka krijuar një pasiguri juridike, pasi me
këtë veprim (nëse do të lejohet) çdo gjykatë mund të ndryshojë vendimet e formës së
prerë të gjykatave të tjera sipas “arsyetimeve” apo “mendimeve juridike” të tyre, pra
jemi përpara faktit se po kërkohet një precedent për të shmangur gjykatat nga
detyrimet ligjore dhe lënies së marrjes së lirë të vendimeve, duke shfuqizuar çdo
vendim, i cili do të vinte ndesh me “vullnetin apo dëshirën” e një trupe gjyqësore.
 Pra jemi përpara faktit, kur dëshira apo vullneti i një gjykate nuk ndalet përpara ligjit,
por vetëm përpara arsyetimit të saj të cilën siç do ta provojmë edhe në pikat e tjera
vjen ndesh edhe me ligjin material e për me tepër me të drejtën themeltare të
Kushtetutës së Shqipërisë atë të pronës dhe vendimet unifikuese të Gjykatës së Lartë.
 Gjykata e Apelit Durrës ka zbatuar keq ligjin material, duke shkelur nenin 16 të K. Pr.
Civile, pasi ajo në asnjë rast nuk e ka zgjidhur mosmarrëveshjen në bazë të normave
në fuqi dhe dispozitat, pasi neni 193 pika “h” të K. Civil e përcakton se i padituri
ZVRPP Durrës është i detyruar të zbatojë vendimet e gjykatave, ndërsa gjykata
deklaron se nuk qëndron ky detyrim.
 Gjykata e Apelit Durrës ka shkelur nenin 28 të K.Pr.Civile, pasi gjykata nuk është
mbështetur në kërkesat drejtuar asaj, por duke kaluar çdo kufi është marrë edhe me
vendime gjyqësore të cilat jo vetëm ishin të formës së prerë por për të cilat askush nuk
kërkoi interpretim apo shfuqizim. Pjesa më e madhe e pjese arsyetuese të vendimit të
Gjykatës se Apelit Durrës nuk kishte lidhje me objektin e gjykimit atë të refuzimit të
ZVRPP Durrës të rifreskonte dokumentin e pronësisë së marrë edhe më parë e për të
cilën jo vetëm kishte origjinë prone, por edhe vendim gjykate të formës së prerë e
konform nenit 193/h të K. Civil duhej ta ekzekutonte.
 Gjykata e Apelit Durrës ka zbatuar keq ligjin material, duke tejkaluar limitet mbi
pronësinë e duke mbështetur vetëm idenë e ish regjimit komunist se prona e
paluajtshme fillon dhe mbaron tek prona socialiste, arsyetim që ka çuar gjykatën në
një lajthitje ligjore.
 Për të treguar qartazi pabazueshmërinë e vendimit më lejoni të citoj vendimin
unifikues nr.5, të datës 23.03.2004 të Gjykatës së Lartë, i cili përcakton në pjesën
arsyetuese: “Ligji Për kthimin e kompensimin e pronave ish pronarëve” krijoi
mundësinë e rivendosjes së të drejtave të shkelura në lidhje me të drejtën e pronësisë
si një nga të drejtat themelore të njeriut, duke ua hequr ish pronarëve me akte të
ndryshme ligjore, vendime të gjykatave apo të marra në çdo mënyrë të padrejtë nga
shteti pas datës 29.11.1994. Kthimi i pronave e kompensimi i ish pronarëve është
kërkesë sociale e ligjore dhe sa parashikohet në ligjin nr.7698, nuk janë forma të reja
të fitimit të pronësisë, pasi pronarët nuk e kanë humbur asnjëherë titullin e së drejtës
së pronësisë mbi sendet e tyre, por vetëm posedimin.
 Ndërkohë situata jonë është edhe më favorizuese, pasi prona objekt gjykimi është
blerë në vitin 1937 nga familja Musta (konkretisht Hajdije Musta) dhe e regjistruar në
regjistrin nr.357, datë 21.10.1937 të Hipotekës Durrës. Me vërtetimin nr.42/49, datë
03.02.1975 të Zyrës së Kadastrës së Komitetit Ekzekutiv të Rrethit Durrës,
përcaktohet se nga prona e sipërpërmendur është regjistruar sipërfaqja 425 m 2 truall
683
me nr.602 kadastre, në emër të djalit të Hajdijes, Eqerem Mustës, babai dhe shitësi i
pronës në favor të paditësit.
 Në kuptim të ligjit prona e paluajtshme asnjëherë nuk ishte marrë apo zënë nga shteti
dhe aq më pak kthyer në pronë socialiste.
 Në asnjë rast paditësi nuk ka kërkuar pronën e shtetit (për të përfituar me oborr në
përdorim) apo pronën e një të treti (për të përfituar me legalizim), por ka kërkuar të
shmang abuzimin e administratës për ta lejuar të gëzojë qetësisht pronën të cilën e
kanë blerë konform ligjit dhe e posedojnë prej 3 brezash.
 A mundet Gjykata e Apelit Durrës të ndryshojë vërtetimin nr.42/49, datë 03.02.1975
të Zyrës së Kadastrës së Komitetit Ekzekutiv të Rrethit Durrës, ku përcaktohet se
prona me sipërfaqe 425 m2 truall është regjistruar me nr.602 kadastre në emër të djalit
të Hadijes, Eqerem Mustës, vetëm se ligjet e kohës nuk lejonin tjetërsimin e pronës
socialiste?

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në dhomën
e këshillimit, në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 15.04.2013 është regjistruar çështja administrative
nr.11243-01133-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Mehdi Musta
dhe e paditur ZVRPP Durrës, me objekt: Detyrimin e ZVRPP Durrës të na pajisë me
dokument pronësie për pasurinë 18/83, të zonës kadastrale 8518, Durrës...
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.10-2013-126 (87),
datë 05.02.2013 i Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimi nr.2771 (4871), datë 26.10.2010 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, janë rrjedhojë e shkeljeve të rënda të rregullave
procedurale që detyrimisht të çojnë në prishjen e tyre dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në
shkallës të parë.
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje sipas vërtetimit të

Zyrës së Kadastrës anë 03.02.1973, në emër të Eqerem Mustës është regjistruar sipërfaqja e
truallit prej 425 m2, e ndodhur në lagjen nr.13 Durrës, e individualizuar me nr.kadastral 602.
Ky vërtetim është lëshuar mbi bazën e kërkesës së shtetasit Eqerem Musta.
4. Nëpërmjet vendimit civil nr.1269, datë 24.10.2000 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Durrës është njohur e drejta e pronësisë së palës paditëse Mehdi Musta mbi një sipërfaqe
trualli prej 425 m2, që ndodhet në lagjen nr.13 plazh të qytetit të Durrësit dhe me kufizime të
përcaktuara. Ky vendim ka marrë formë të prerë në datën 05.12.2000 pa u ankimuar nga palët
ndërgjyqëse.
5. Nëpërmjet kontratës së shitblerjes nr.4878/2198, datë 14.09.2005 shtetasi Eqerem
Musta i ka shitur paditësit Mehdi Musta një shtëpi banimi me sipërfaqe ndërtimore 35.2 m 2
dhe një sipërfaqe trualli prej 425 m2, e cila ndodhet në lagjen nr.13 të qytetit të Durrësit.
6. Në datën 02.07.2009 është aplikuar për çertifikatë pronësie nga ana e palës paditëse
Mehdi Musta për banesën dhe truallin pranë palës së paditur ZVRPP Durrës, e cila me
shkresën “kthim përgjigje” nr.1841 prot, datë 22.04.2010 ka refuzuar regjistrimin e pronës së
pretenduar nga paditësi, me argumentimin se: pasuria nr.18/83 është regjistruar në bazë të
vendimit gjyqësor nr.1269, datë 21.10.2000 dhe në këtë mënyrë nuk përmbushen kriteret e
ligjit nr.7843/1994 dhe të Udhëzimit nr.1, datë 31.01.2007 të dalë në zbatim të tij.
684
7. Pala paditëse Mehdi Musta, ka paraqitur ankim në Zyrën Qendrore të Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme, e cila ka konfirmuar qëndrimin e ZVRPP Durrës lidhur me këtë
rast, duke arsyetuar qëndrimin e saj se vendimi gjyqësor nuk përben titull pronësie të
detyrueshëm për regjistrim dhe se nuk disponohet nga pala paditëse ndonjë titull i vlefshëm
pronësie për truallin.
8. Në kushtet e sipërcituara pala paditëse, i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë
objekt gjykimi.
II. Vendimet e gjykatave dhe arsyetimi i tyre:
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.2771 (4871), datë 26.10.2010

ka vendosur:
Të pranojë kërkesëpadinë e paditësit Mehdi Musta me të paditur ZVRPP Durrës.
Të detyrojë palën e paditur ZVRPP Durrës që ta pajisë paditësin Mehdi Musta me
çertifikatë për vërtetim pronësie për pasurinë 18/83 të ndodhur në Zonën Kadastrale nr.8518
Durrës.
....Sipas nenit 193 të K.Civil pala e paditur ka qenë e detyruar të regjistrojë kontratën
noteriale të shitblerjes nr.4878 rep nr.2198 kol, datë 14.09.2005 në bazë të të cilës paditësi e
ka blerë pronën (shtëpi + truall) nga shtetasi Eqerem Musta.
Po kështu pala e paditur mbështetur në nenin 193 germa ‘h’ të Kodit Civil është e
detyruar që të regjistrojë vendimin gjyqësor të formës së prerë nr.1269, datë 24.10.2000, i
cili sipas nenit 451/a të K.Pr. Civile është i detyrueshëm për palën e paditur.....
11. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2013-126 (87), datë 05.02.2013 ka
vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.2771 (4871), datë 26.10.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës si më poshtë:
Rrëzimin e kërkesëpadisë.
.....Gjykata e apelit çmon jo të drejta konkluzionet e gjykatës së shkallës së parë për
çështjen. Kështu, gjykatës i është paraqitur për zgjidhje një mosmarrëveshje e natyrës
administrative. Nëpërmjet padisë së paraqitur për shqyrtim pretendohet detyrimi i autoritetit
administrativ për të kryer një veprim të caktuar brenda limiteve të kompetencës së tij.
Vlefshmëria e vendimit / urdhrit të autoritetit administrativ kushtëzohet me ligjshmërinë e tij
dhe gjykata kryen kontrollin ex post të vendimmarrjes administrative.
Në kundërshtim me sa pretendohet nga pala paditëse Mehdi Musta dhe pranohet nga
gjykata e shkallës së parë në vendimin e apeluar, gjykata e apelit vlerëson se qëndrimi i
gjykatës së shkallës së parë buron nga ndryshimi në kuptimin e përmbajtjes së dispozitave
ligjore të kohës, të zbatueshme për çështjen objekt gjykimi, ç’ka e ka çuar këtë gjykatë në
anashkalimin e këtyre rregullimeve ligjore në lidhje me parashkrimin fitues si një mënyrë
origjinare e fitimit të pronësisë. Referuar dispozitave kushtetuese (nenet 18 e 19 të
Kushtetutës se vitit 1976), Dekretit “Mbi Pronësinë”, legjislacionit për mbrojtjen tokës dhe
mbi sistemimin agrar të tokave dhe regjistrimin e tyre, Kodit Civil të vitit 1981 dhe atij në
fuqi (Kodit Civil të vitit 1994) gjykata e apelit çmon se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga
gjykata e shkallës së parë është i pambështetur në ligj. Pra, në vështrim të legjislacionit të
zbatueshëm për rastin konkret dhe duke evidentuar problemin që shtrohet e që ka të bëjë me
ligjshmërinë ose jo të vendimit të gjykatës me të ulet, arrin në konkluzionin se pala paditëse
nuk është pronar mbi sipërfaqen prej 425 m2 me anë të parashkrimit fitues.
Nisur nga parashtrimi i mësipërm i interpretimit të ligjit mbi institutin e parashkrimit
fitues, neneve 168 e vijues të Kodit Civil në fuqi, neneve 91 e vijues të Kodit Civil të vitit
685
1981, neneve 44 e vijues të Dekretit nr.2083, datë 06.07.1956 “Mbi pronësinë”, etj., faktit se
parashkrimi fitues pa titull nuk ishte i parashikuar përpara hyrjes në fuqi të Kodit Civil
(01.11.1994), faktit se kjo rrethanë mjafton që të rrëzohet kërkimi e pretendimi i palës
paditëse për fitimin e pronësisë me anë të parashkrimit fitues pa titull, faktit se neni 169 i
Kodit Civil kërkon një afat 20 vjeçar posedimi të qetë e të pandërprerë dhe që ndërkohë, nga
dita e hyrjes së tij në fuqi (1994) kur ky afat fillon të ecë e deri më sot, objektivisht, nuk janë
plotësuar ende 20 vjet, faktit se ky kalim kohe duhet të jetë i shoqëruar dhe me sjelljen si
pronar, pa u vënë kjo sjellje në dyshim nga të tjerët, gjykata e apelit, duke iu kthyer çështjes
konkrete, përsa i përket kërkimit e pretendimit të palës paditëse për fitimin e pronësisë me
parashkrim fitues me titull, ai pa të drejtë është pranuar nga gjykata e shkallës se parë,
pavarësisht ekzistencës se vendimit gjyqësor nr.1269, anë 24.10.2000.
Referuar përcaktimeve ligjore të mësipërme, ky vendim gjyqësor nuk përbën titull të
mirëfilltë pronësie, i cili të jetë i detyrueshëm për t’u regjistruar nga ana e ZVRPP Durrës,
në kuptim të nenit 451/a të Kodit të Procedurës Civile.
Në lidhje me sipërfaqen nën banesë dhe atë funksionale, paditësi duhet të zgjidhte dhe
përcaktonte drejt mjetin juridik për të mbrojtur pretendimin e tij. Problemi i oborreve në
përdorim të shtetasve (si në rastin e paditësit) është zgjidhur tashmë me ligjin nr.9701, datë
02.04.2007, “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.7843, datë 13.07.1994, për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, të ndryshuar, ligj i cili kishte hyrë në fuqi përpara se
kjo çështje të gjykohej nga gjykata e shkallës së parë.
Në rastin konkret, gjykata e apelit konstaton se nuk është përmbushur njëri prej
kushteve të parashikuara në nenin 24/b i ligjit nr.7843/1994 lidhur me paraqitjen e titullit të
pronësisë mbi truallin nen dhe në funksion të banesës prej palës paditëse Mehdi Musta. Për
këtë pasuri, konstatohet se nga ana e ZQRPP Tiranë është urdhëruar ZVRPP Durrës të
vendos urdhër kufizimi.
Në rrethanat më sipër, gjykata e apelit vlerëson se pala e paditur ZVRPP, Durrës ka
zbatuar drejt urdhërimet e ligjit nr.7843/1994 dhe të pikës 5 të Udhëzimit nr.1/2007, kur ka
refuzuar kërkesën e palës paditëse për regjistrimin e pasurisë me sipërfaqen e pretenduar, në
të kundërt, praktika dokumentare e depozituar në ZVRPP nga ana e palës paditëse për
regjistrimin e kësaj banese nuk është e plotë, në mungesë të titullit të pronësisë mbi
sipërfaqen e truallit prej 425 m2. Për rrjedhojë, produkti i veprimtarisë administrative,
vendimi për refuzimin e kërkesës së palës paditëse, nuk përfaqëson një akt administrativ të
paligjshëm, siç pa të drejtë pretendohet nga pala paditëse Mehdi Musta.
Në këto rrethana, gjykata e apelit e vlerëson jo të drejtë konkluzionin e gjykatës së
shkallës së parë, sipas të cilit, nuk ekziston asnjë pengesë për lëshimin e çertifikatës së
pronësisë palës paditëse prej ZVRPP Durrës, bazuar në nenin 28/ 1 të ligjit nr.7843/1994
(tashmë i shfuqizuar).....
13. Në nenin 79/a të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se:

Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj.
Gjykata, që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga
Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve të kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë
mundësi të marrë pjesë në gjykim.
14. Në vendimin nr.27, datë 27.07.2009, të Gjykatës Kushtetuese ndër të tjera thuhet
se:
Sipas ligjit nr.8743, datë 22.02.2001 “Për pronat e Paluajtshme të Shtetit” dhe ligjit
të kohës nr.8551, datë 18.11.1999 “Për Avokaturën e Shtetit”, përfaqësimi dhe mbrojtja e
686
pronës dhe interesave publike nga ana e Avokaturës së Shtetit, në një gjykim të filluar, është
një përfaqësim dhe mbrojtje e detyrueshme dhe gjykatat, sipas nenit 79/a të K.Pr.Civile, kanë
detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit me qëllim që jo vetëm të ketë mundësi të
marrë pjesë në gjykim, por edhe të realizojë mbrojtjen e interesave të shtetit.
15. Në vendimin unifikues nr.13, datë 24.03.2004 të Kolegjeve të Bashkuara të

Gjykatës së Lartë ndër të tjera thuhet se:
Kolegjet e Bashkuara konstatojnë gjithashtu se as Avokaturës së Shtetit, e cila sipas
ligjit nr.8851, datë 18.11.1999 ka për detyrë të përfaqësojë dhe mbrojë në gjyq shtetin, në
kundërshtim me urdhërimet e dispozitës së nenit 79/a të K.Pr.Civile, nga ana e gjykatës nuk
ju njoftuan aktet, me qëllim që ajo të kishte mundësi të merrte pjesë në gjykim.
Nga përmbajtja e kësaj dispozite (nenit 79/a i K.Pr.Civile), del se kur shqyrton
mundësia reale Avokaturës së Shtetit që të marrë pjesë në gjyq me qëllim përfaqësimi dhe
mbrojtjeje të interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji.
16. Në vendimin unifikues të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 06.12.2013 ndërmjet të

tjerave thuhet se:
Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës
së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia,
ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e
shkallës së parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë, dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto
gjykata nuk ka përfunduar akoma.....
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala
paditëse Mehdi Musta përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj vendimet e
gjykatave bëhen të cënueshëm.
18. Në referim të dispozitave të ligjit nr.10018, datë 13.11.2008 “Për Avokaturën e
Shtetit” dhe akteve nënligjore të nxjerra në zbatim të tij, dhe nenit 79/a të K.Pr.Civile,
përfaqësimi dhe mbrojtja e interesave publike, duhet të realizohet me pjesëmarrjen e
detyrueshme të Avokatit të Shtetit.
19. Nga dispozitat e legjislacionit të sipërcituar rezulton qartë se gjykatat që
shqyrtojnë çështje të lidhura me mbrojtjen e pronave shtetërore, interesave publike, kanë
detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit, me qëllim që ky institucion jo vetëm të
ketë mundësi të marrë pjesë, por edhe të realizojë mbrojtjen efektive të interesave të shtetit,
problematikë për të cilën ka qëndrime të konsoliduara nga Gjykata Kushtetuese (vendimi
nr.27/2009) dhe praktika gjyqësore e Gjykatës së Lartë (vendimi nr.13/2004) të cituar më lart.
20. Në çështjen në shqyrtim, nga verifikimi i akteve procedurale, kryesisht gjykata
konstaton se, nuk është realizuar njoftimi i akteve Avokaturës së Shtetit, me qëllim që ajo të
marrë dijeni dhe, sipas çmimit të saj, të realizojë përfaqësimin e mbrojtjen e interesave të
shtetit në gjykim (të ZVRPP Durrës) çmon se, pa qenë e nevojshme për t’u ndalur në shkaqet
e tjera të ngritura në rekurs, se vendimet e gjykatave më të ulëta bëhen të cënueshëm.
687
21. Meqenëse shkelja procedurale e cituar më sipër është e tillë që passjell detyrimisht
prishjen e vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë,
pretendimet e parashtruara në rekurs nga pala paditëse mund të përsëriten në atë gjykatë.
22. Në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë, aktualisht kompetente në lëndë për shqyrtimin e çështjes është Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Durrës, prandaj Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës, duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata Administrative
e Shkallës së Parë Durrës.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/d të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2013-126 (87), datë 05.02.2013 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe vendimit nr.2771 (4871), datë 26.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Durrës.
Tiranë, më 17.09.2015
688
Nr. 00-2015-3531 Vendimi (493)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

KËRKUES: ZYHDI KRAJA

PERSON I TRETË: DRSSH, SHKODËR
OBJEKTI:
Sigurim padie, pezullim i ekzekutimit të masës debitore.
Baza Ligjore: Nenet 202, 203, 206/b të Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.24-3235, datë 20.04.2012 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesës së kërkuesit Zyhdi Kraja.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë nëpërmjet pezullimit të ekzekutimit të
masës debitore, deri në marrjen formë të prerë të vendimit gjyqësor.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.39, datë 18.07.2012, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.24-3235, datë 20.04.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs personi i tretë

Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.39, datë 18.07.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe rrëzimin e
kërkesës.
Shkaqet që personi i tretë DRSSH Shkodër paraqet në rekurs, janë:

 Me vendim nr.41/1, datë 06.12.2011 DRSSH Shkodër, në zbatim të dispozitave të
ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, është rishqyrtuar masa e pensionit të paditësit dhe i
është caktuar pension i parakohshëm në masën 14.960 lekë/muaj me të drejtë pagese
nga data 01.07.2009- 17.03.2022. Nga kjo rillogaritje z. Kraja ka rezultuar debitor në
shumën 134.340 lekë. Kjo shumë debitore do të ndalet në pensionin mujor në masën
20% të masës së pensionit.
 Në rishqyrtimin e këtij përfitimi DRSSH Shkodër është mbështetur në nenin 14, dhe
29 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, i ndryshuar me aktin normativ nr.10367, datë
23.12.2010 sipas të cilit: “Pensioni i parakohshëm për personat, që plotësojnë kushtet
e përfitimit, është 5 për qind e pagës mesatare referuese mujore neto për çdo vit
shërbimi.
689
 Kërkuesi kërkon pezullimin e masës debitore dhe vazhdimin e pagimit të pensionit
deri në përfundim të gjykimit të padisë.
 Konform nenit 202 të K.Pr.Civile me kërkesën e paditësit, gjykata brenda 5 ditëve
lejon marrjen e masave për sigurimin e padisë kur ka arsye të dyshohet se ekzekutimi
i vendimit për të drejtat e paditësit do të bëhet i pamundur ose i vështirë.
 Konform nenit 206 të K.Pr.Civile sigurimi i padisë bëhet me marrjen nga ana e
gjykatës të masave të përshtatshme.
 Në interpretimin e këtyre neneve Gjykata e Lartë me vendimin unifikues nr.10, datë
24.03.2004 ka unifikuar praktikën gjyqësore si më poshtë “Në asnjë rast nuk mund të
vendoset me anë të një mase të përkohshme të sigurimit të padisë urdhërimi për të
kryer i padituri atë që kërkon paditësi nëpërmjet padisë dhe që prapësohet nga i
padituri.
 E thënë ndryshe masa e përkohshme e sigurimit të padisë që vendoset nga gjykata nuk
ka kuptim të jetë e njëjtë me urdhërimin për përmbushjen e kërkimit të palës paditëse
të shprehur në objektin e padisë.
 Në rastin konkret z. Zyhdi Kraja kërkon që nëpërmjet sigurimit të padisë gjykata të
urdhërojë DRSSH Shkodër që të kryejë të njëjtin veprim që ai kërkon edhe nëpërmjet
padisë kryesore , vazhdimin e pagimit të plotë të pensionit.
 Në këto kushte DRSSH Shkodër çmon se kërkuesi nuk mund të kërkojë nëpërmjet
sigurimit të padisë të njëjtën gjë që kërkon edhe nëpërmjet objektit kryesor të padisë.
Rezulton të jetë paraqitur kundërrekurs nga kërkuesi Zyhdi Kraja, i cili kërkon:
Mospranimin e rekursit të paraqitur nga personi i tretë dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Apelit Shkodër.
Shkaqet që kërkuesi paraqet në kundërrekurs, janë:

 Rekursi i paraqitur nga DRSSH Shkodër nuk është i bazuar në prova, fakte dhe as i
mbështetur në ligj.
 DRSSH ka bërë rishqyrtim të pensionit të ushtarakut Zyhdi Kraja në zbatim të nenit
29 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 dhe e ka nxjerrë debitor në masën 134.340 lekë,
dhe vazhdon mbajtjen e kësaj masë çdo muaj 20%.
 Paditësi ka kërkuar pezullimin e masës debitore dhe jo vazhdimin e pagimit të
pensionit siç e ka pasur para rishqyrtimit , por DRSSH e keqinterpreton kërkesën për
pezullim nga paditësi.
 DRSSH Shkodër interpreton gabim vendimin unifikues të Gjykatës së Lartë
nr.10/2004, sepse nuk jemi para marrëdhënieve kontraktore në rastin e pensionit të
paditësit. (siç përcaktohet në vendimin unifikues).
 Kërkuesi ka përfituar pension në masën 19.030 nga data 19.03.2009, kurse me
rishqyrtim të pensionit kjo masë pensioni është pakësuar deri 14.960 lekë. Kjo është
bërë në kundërshtim me interpretimin që bën Gjykata Kushtetuese ligjit nr.10142,
datë 19.09.2009.
 Gjykata e ka pranuar kërkesën, duke arsyetuar se pala kërkuese paraqiti prova që
provojnë të drejtën e tij në lidhje me përfitimin e pensionit të ushtarakut dhe se
ekzekutimi i vendimit përfundimtar do të bëhet i vështirë sepse tashmë ai do të jetë i
dëmtuar ekonomikisht aq më tepër që bëhet fjalë për pension. Gjykata e ka vlerësuar
saktë vështirësinë që i krijohet kërkuesit në ekzekutimin e vendimit përfundimtar,
duke u nisur nga fakti se ai dëmtohet rëndë ekonomikisht nga ndalesa prej 20% të
pensionit të tij të parakohshëm.
690
 Kërkuesi në objektin e kërkesëpadisë që ka ngritur, kërkon të anullohet vendimi për
shqyrtimin e pensionit të tij nr.4115, datë 06.12.2011, ndërsa kërkesën për pezullimin
e ekzekutimit të masës debitore e mbështet në vështirësitë që i krijon atij dhe familjes
se tij në jetën e përditshme nga ekzekutimi i masës debitore.

VËREN
nr.90100-03282-00-2012 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: kërkues Zyhdi Kraja,
dhe person të tretë DRSSH Shkodër, me objekt: Sigurim padie, pezullim i ekzekutimit të
masës debitore.
2. Vendimi nr.39, datë 18.07.2012 i Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimi nr.24-
3235, datë 20.04.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër janë rrjedhojë i zbatimit të keq
të ligjit, prandaj si të tillë ato duhet të ndryshohen dhe të rrëzohet kërkesa e kërkuesit Zyhdi
Kraja.
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton se kërkuesi i

është drejtuar Gjykatës edhe me një padi themeli me objekt: “Kundërshtim akti nr.3005, datë
11.01.2012, të DRSSH, Shkodër. Anullimin e vendimit për shqyrtim pensioni (të ardhurave)
nr.4115, datë 06.12.2011. Anullimin e masës debitore nr.3, datë 05.01.2012 për periudhën
01.07.2009 deri me datë 30.12.2011. Kthimin e diferencave të mbajtura nga masa debitore”.
4. Personi i tretë DRSSH, Shkodër, njofton paditësin Zyhdi Kraja nga rillogaritja e
pensionit të tij, konkretisht bazuar në nenin 29 të ligjit me nr.10142, datë 15.05.2009, ka
rezultuar se është debitor në shumën 130.340 lekë.
5. Kërkuesi, duke pretenduar se marrja e masës debitore nga pensioni, sjell pasoja në
të ardhurat e tij, pasi është në vështirësi ekonomike dhe pensioni i tij është i vogël dhe
gjithashtu që vendimi për uljen e pensionit është marrë në kundërshtim të hapur me ligjin,
duke përbërë një akt absolutisht të pavlefshëm që nuk sjell pasoja për të, i është drejtuar
gjykatës me kërkesën objekt gjykimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.24-3235, datë 20.04.2012 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesës së kërkuesit Zyhdi Kraja.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë nëpërmjet pezullimit të ekzekutimit të masës
debitore, deri në marrjen formë të prerë të vendimit gjyqësor.
..... Gjykata çmon se kërkesa duhet pranuar si e mbështetur në prova e në ligj (neni
202 i K.Pr.Civile).
Kështu, në rastin konkret, nisur nga provat e paraqitura nga pala kërkuese, Gjykata
çmon se plotësohet kushti i parashikuar nga neni 202/2, germa a, i K.Pr.Civile, pasi kërkuesi
paraqiti prova që provojnë të drejtën e tij në lidhje me përfitimin e pensionit të ushtarakut.
Gjithashtu, gjykata çmon se plotësohet edhe kërkesa e paragrafit të parë të këtij neni,
pasi personi i tretë, merr çdo muaj shuma nga pensioni i paditësit, çka bën që të dyshohet se
691
nqs gjykata do marrë një vendim përfundimtar, në favor të paditësit, ekzekutimi i tij do të
bëhet i vështirë sepse tashmë ai do të jetë i dëmtuar ekonomikisht, aq më tepër që bëhet fjalë
për pension. Pa paragjykuar zgjidhjen e çështjes në themel gjykata çmon se duhet pranuar
kërkesa për sigurim padie, duke pezulluar ekzekutimit për marrjen e masës debitore nga
pensioni i paditësit.
8. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.39, datë 18.07.2012 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.24-3235, datë 20.04.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
III. Ligji i Zbatueshëm:
9. Neni 204 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:

Sigurimi i padisë mund të kërkohet edhe përpara ngritjes së padisë në gjykatën e
vendit ku ka banimin paditësi, ose ku ndodhet pasuria me të cilën do të sigurohet padia.
Në këtë rast gjykata cakton një afat jo më shumë se pesëmbëdhjetë ditë, brenda të cilit
duhet të paraqitet padia në gjykatë.
10. Neni 329 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:

Paditësi mund ti kërkojë gjykatës edhe pezullimin e zbatimit të aktit administrativ.
Gjykata mund të lejojë pezullimin kur ekziston rreziku i shkaktimit të një dëmi të
rëndë dhe të pazëvendësueshëm për paditësin. Në të gjitha rastet gjykata duhet të arsyetojë
vendimin e saj.
11. Vendimi unifikues nr.10, datë 24.03.2004 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së

Lartë dhe vendimi nr.32, datë 24.11.2003 i Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga
personi i tretë DRSSH Shkodër, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj ka
arsye ligjore që vendimet e gjykatave të ndryshohen dhe të rrëzohet kërkesa.
Gjykatës së Lartë ndërmjet të tjerave thuhet se: Në praktikën e gjykatave të shkallës së parë
dhe të apeleve vërehet shpesh që ato konsiderojnë si masë sigurimi të padisë edhe pezullimin
e zbatimit të një akti administrativ të kundërshtuar në gjykatë, duke iu referuar krahas nenit
329 të KPC dhe nenit 202 e 206/b të po këtij Kodi.....Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë janë të mendimit se kërkesa për kundërshtimin në gjykatë të një akti administrativ nuk
ka tiparet e një padie civile të mirëfilltë, prandaj edhe pezullimi i zbatimit të aktit
administrativ nga ana e gjykatës, kur e lejon ligji, nuk duhet të konsiderohet si një masë e
përkohshme për sigurimin e padisë në kuptim të nenit 206/b të KPC, prandaj referenca në
këtë rast edhe në nenin 202 e vijues të KPC nuk është i saktë......
14. Në vendimin nr.32, datë 24.11.2003 Gjykata Kushtetuese ndërmjet të tjerave ka

arsyetuar se:
......Kjo do të thotë që vetëm paraqitja e ankimit në gjykatë për këto vendime nuk
shkakton automatikisht pezullimin e tyre. Por, kur pala e interesuar kërkon njëkohësisht edhe
pezullimin e këtyre akteve, atëhere gjykata nuk ka asnjë pengesë që kur janë kushtet e nenit
329 të Kodit të Proçedurës Civile, të vendosi pezullimin e aktit të nxjerrë nga këto organe. I
parë problemi në këtë këndvështrim, dispozita e nenit 83 të ligjit “Për Urbanistikën”, nuk e
692
cënon kontrollin administrativ të gjykatës mbi veprimtarinë administrative dhe as është në
kundërshtim me nenin 329 të Kodit të Procedurës Civile......
15. Në zbatim të vendimeve të mësipërme të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë dhe të Gjykatës Kushtetuese, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në
rastin kur kërkohej pezullimi i një akti administrativ, gjykatat nuk kanë patur pengesa ligjore
për marrjen e tij, por pezullimi i aktit administrativ nuk mund të bëhej sipas nenit 202 dhe
vijues të KPC, por sipas dispozitave ligjore të parashikuara nga Kreu i II-të i KPC dhe
pikërisht nga neni 329 e vijues i tij, të cilat kanë qenë në fuqi në kohën e marrjes së masë së
sigurimit. Pezullimi i aktit administrativ bëhet vetëm pasi të jetë paraqitur kërkesëpadia për
kundërshtimin e tij, prandaj vendimet e gjykatave duhet të ndryshohen dhe të rrëzohet
kërkesa e paraqitur nga kërkuesi Zyhdi Kraja.
16. Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se,
rekursi i paraqitur nga personi i tretë DRSSH Shkodër është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë
ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimet e gjykatave duhet të ndryshohen dhe kërkesa
për sigurimin e padisë duhet të rrëzohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/dh të ligjit
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.24-3235, datë 20.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe vendimit nr.39, datë 18.07.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe rrëzimin e
kërkesës së kërkuesit Zyhdi Kraja.
Tiranë, më 17.09.2015
693
Nr. 00-2015-3524 Vendimi (494)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: TEREZINA HAJMELI

GJOVALIN HAJMELI
VITORE HAJMELI
MARIJE HAJMELI
I PADITUR: ZVRPP SHKODËR
PERSON I TRETË: ANA JAKAJ
NIKOLIN ZEKA
OBJEKTI:
Përcaktimin e sipërfaqes së truallit me nr.pasurie 9/335
e ndodhur në Z.K. 8593 që mbahet nga të quajturit
Terezina, Gjovalin, Vitore e Marije Hajmeli.
Detyrimin e palës së paditur të bëjë
regjistrimin e pasurisë së paluajtshme në emër të paditësit.
Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile,
ligji nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”
dhe neni 157 i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.2500, datë 25.10.2010 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë sipas objektit të saj;
Përcaktimin e sipërfaqes së truallit me nr.pasurie 9/335 ndodhur në Z.K. 8593
që mbahet nga paditësit Terezina, Gjovalin, Vitore dhe Marie Zef Hajmeli,
pronë kjo në lagjen “3 Heronjtë”, Rr. Pjetër Tusha, nr.115, me sipërfaqe totale
473 m2 nga të cilat 154 m2 sipërfaqe ndërtimore, që kufizohet: V- pasuria
nr.9/334, pronë kjo e Ndrekë Jakajt; J- pasuri me nr.9/336, pronë e Nikolin
Zeka; L- pasuri me nr.9/337, 9/331, rrugicë; P- pasuri me nr.9/68, 9/216, rrugë
dhe kanal;
Në zbatim ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”, neni 24/b dhe kthimit të përgjigjes ndaj paditëses Terezina
Hajmeli nr.2154 prot, ZVRPP Shkodër duhet të bëj veprimet përkatëse të
domosdoshme për regjistrimin e pasurisë nr.9/335 në emër të paditësve:
694
Terezina Hajmeli, e bija e Zef dhe Vitore, dtl. 1948, lindur dhe banuese në
Shkodër, L. “3 Heronjtë”, Rr. P. Tusha, nr.115.
Gjovalin Hajmeli, biri i e Zefit dhe Vitores, dtl. 1958, lindur dhe banues në
Shkodër, L. “3 Heronjtë", Rr. P. Tusha, nr.115.
Vitore Hajmeli e bija e Zef dhe Vitore, dtl. 1944, lindur dhe banuese në
Shkodër, L. “3 Heronjtë”, Rr. P. Tusha, nr.115.
Marie Hajmeli e bija e Zef dhe Vitore, dtl. 1955, lindur dhe banuese në
Shkodër, L. “3 Heronjtë”, Rr. P. Tusha, nr.115, pasi mangësitë e paraqitura
nga paditësit pranë ZVRPP Shkodër janë ezauruar në gjykatë;
Bashkangjitur këtij vendimi është dhe një kopje e akt ekspertimit si dhe hartat
përkatëse.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.04, datë 09.01.2013 ka vendosur:

Shkodër dhe dërgimin e çështjes për rigjykim pranë asaj gjykate me tjetër trup
gjykues.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të kenë paraqitur rekurs pala paditëse

Terezina Hajmeli, Gjovalin Hajmeli, Vitore Hajmeli, Marije Hajmeli, të cilët kërkojnë:
Prishjen e vendimit nr.04, datë 09.01.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.2500, datë 25.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Shkaqet që pala paditëse paraqet në rekurs, janë:

 Vendimi i gjykatës së apelit nuk është i drejtë, duke mos respektuar kërkesat e nenit
472 të Kodit të Procedurës Civile. Ai është i bazuar në ligj dhe në provat shkresore të
depozituara në dosjen e gjykatës.
 Gjykata e apelit ka arsyetuar në mënyrë të njëanshme në favor të personit të tretë
Kolec Hajmeli, i cili kërkoi që të ndërhynte në proces si trashëgimtar i të ndjerëve Zef
Hajmeli dhe Vitore Hajmeli.
 Gjykata e Apelit Shkodër nuk e legjitimoi si palë në procesin civil kërkuesin Kolec
Hajmeli, duke e rrëzuar kërkesën e tij, nuk depozitoi asnjë provë shkresore, nuk u bë
asnjë kërkesë për përsëritjen e shqyrtimit gjyqësor dhe për marrjen e provës shkresore
nga kërkuesi Kolec Hajmeli, por kjo gjykatë në arsyetimin e saj përveç të tjera
arsyeton në mënyrë të njëanshme në favor të kërkuesit Kolec Hajmeli dhe e kthen
çështje për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër me një tjetër trup
gjykues, bazuar në nenin 466/ç dhe 467/d të K.Pr.Civile.
 Padia është e ngritur drejtë (neni 31 i K.Pr.Civile), pasi është e drejta e personit që
bën pretendimin, për tu dëgjuar mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata
ta shpallë atë të bazuar ose jo.
 Paditësat disponojnë prova shkresore (akte zyrtare) që vërtetojnë pasurinë e
paluajtshme në favor të tyre që në kuptim të neneve 253-254 të K.Pr.Civile kanë fuqi
të plotë provuese dokumentet zyrtare (aktet zyrtare) nuk janë shpallur të pavlefshme
nga pala e paditur dhe nga asnjë palë tjetër.
 Paditësat disponojnë vendime gjyqësore që në kuptim të nenit 451/a të K.Pr.Civile:
Vendimi që ka marrë formë të prerë është i detyrueshëm për palët, ...
 Padia është ngritur, pasi është konsumuar procedura administrative me palën e
paditur.
695
 Sipas hartave urbanistike të pasurisë objekt gjykimi të vitit 1962-1981, sipërfaqja e
truallit, nuk ka ndryshime përsa i takon kufijve të sipërfaqes së truallit, ndërsa banesa
ka shtesë sipërfaqe ndërtimi, kjo referuar fletëlejes nr.65 ekstra, datë 10.03.1983 të
Kom. Ekz. K.P. Qytetit Shkodër.
 Në mbrojtjen ligjore të paraqitur nga ana jonë në Gjykatën e Apelit Shkodër u vu në
dukje dhe ndryshimet që ka pësuar ligji dhe pikërisht ligji nr.7843, datë, 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” është shfuqizuar dhe është në fuqi ligji
nr.33, datë 21.03.2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme “.
 Vërtetohet se pasuria objekt gjykimi është e vërtetuar me dokument zyrtar, të dhurimit
nga Vitore Hajmeli dhe të pranim dhurimit në emër të paditësve (fëmijët e Vitore
Hajmelit) të lëshuar sipas ligjit të asaj kohe me vendim nr.8, datë 30.01.1988 të
Komitetit Ekzekutiv i K.P. Qytetit Shkodër sipas shkresës me nr.29/1prot, datë
10.03.1988, dhënë nga Zyra e Strehimit të Komitetit Ekzekutiv i K.P. Qytetit
Shkodër.
 Vitore Hajmeli e ka fituar pasurinë nëpërmjet aktit të testamentit të lëshuar nga
bashkëshorti i saj Zef Palokë Hajmeli. Pasuria e paditësve ekziston e regjistruar në
Z.V.R.P.P Shkodër me nr.radhori pronësie nr.1085, datë 8.12.1997: një shtëpi banimi
një katëshe e ndodhur në lagjen “Tre Heronjtë” Shkodër e përbërë nga shtatë dhoma,
një banjo, dy koridore, një verandë, pak oborr para shtëpisë, e kufizuar para në veri
Ndrekë Jakaj jugu Ndoc Zeka, perëndimi rruga “Tre Heronjtë” lindje rrugicë.
 Përsa më sipër vërtetohet se padia është e ngritur drejtë nga paditësit mbështetur në
ligj dhe në prova shkresore.
 Origjina e pronës në favor të paditësve nuk është vendim gjykatë, vërtetim fakti, por
është akt zyrtar i lëshuar sipas vendimit nr.8, datë 30.01.1988 Zyra e Strehimit të
Komitetit Ekzekutiv KP Qytetit Shkodër në emër të paditësve, vendimi është i bazuar
në këtë akt dhe pasuria e paditësve duhet të regjistrohet në sistem të ri sipas ligjit të
kohës nr.33, datë 21.03.2012 “Për regjistrimin e pasurisë së paluajtshme”.

VËREN
nr.11111-01226-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Terezina
Hajmeli, Gjovalin Hajmeli, Vitore Hajmeli, Marije Hajmeli, dhe e paditur ZVRPP Shkodër,
persona të tretë Ana Jakaj dhe Nikolin Zeka, me objekt: Përcaktimin e sipërfaqes së truallit
me nr.pasurie 9/335 e ndodhur në Z.K. 8593 që mbahet nga të quajturit Terezina, Gjovalin,
Vitore e Marije Hajmeli. Detyrimin e palës së paditur të bëjë regjistrimin e pasurisë së
paluajtshme në emër të paditësit.
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.04, datë
09.01.2013 i Gjykatës se Apelit Shkodër dhe vendimi nr.2500, datë 25.10.2010 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër, janë rrjedhojë e shkeljeve të rënda të rregullave procedurale që
detyrimisht të çojnë në prishjen e tyre dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në shkallës të
parë.
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton se paditësit

pretendojnë se janë pronar të një shtëpie banimi e ndodhur në lagjen “3 Heronjtë”, Rr.“Pjetër
696
Tusha”, nr.115, e cila është ndërtesë me blloqe betoni, e vjetër dhe referuar vendimit të
gjykatës nr.1008, datë 21.11 1978 kjo pronësi i është njohur të ndjerit Zef Hajmeli, (i ati i
paditësve), i cili e ka përfituar atë sipas dokument për shitblerje të pasurisë sipas të cilës, në
datë 05 mars 1938, me nr.akti 73 dhe nr.të truallit 106, z. Zef Palok Hajmelit i është shitur
tokë truall me sipërfaqe 300 m2, kundrejt shumës 240 franga ari.
4. Shtetasi Zef Hajmeli mbështetur në një leje të lëshuar nga K.E. i Këshillit Popullor
i qytetit me nr.65 prot, në bazë të së cilës është dhënë edhe një kredi për një shtesë sipërfaqe
ndërtimi 20 m2.
5. Me vendimin gjyqësor nr.1008, datë 21.11.1978 të Gjykatës së Rrethit Shkodër
është shprehur duke njohur pronësinë e kërkuesve.
6. Paditësit i janë drejtuar gjykatës për njohje pronësi dhe në vitin 1997, në lidhje me
pronën objekt gjykimi kërkesë, e cila iu është pranuar me vendimin nr.465, datë 19.11.1997.
7. Paditësit për nevojat e tyre kërkojnë përcaktimin e kufizimeve dhe të sipërfaqes të
pronës së tyre në lagjen “3 Heronjtë”, Rr. Pjetër Tusha nr.115, me dokument noterie të
hipotekës nr.1008, datë 21.11.1978. Paditësit në rastin konkret i janë drejtuar ZVRPP
Shkodër me kërkesë për të regjistruar titullin e pronës së paluajtshme konform ligjit nr.7843,
datë 13.07.1994, neni 24/b.
8. Në përgjigje të kësaj kërkese pala e paditur përfundimisht e ka refuzuar kërkesën e
tyre, duke argumentuar se mungon dokumentacioni për fitimin e pronësisë dhe se vendimet
për njohje pronësie nuk mund të regjistrohen. Në kushtet e sipërcituara paditësit, i janë
drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.2500, datë 25.10.2010 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë sipas objektit të saj.
Përcaktimin e sipërfaqes së truallit me nr.pasurie 9/335 ndodhur në Z.K. 8593 që
mbahet nga paditësit Terezina, Gjovalin, Vitore dhe Marie Zef Hajmeli, pronë kjo në lagjen
“3 Heronj”, Rr. Pjetër Tusha, nr.115, me sipërfaqe totale 473 m 2 nga të cilat 154 m2 sipërfaqe
ndërtimore, që kufizohet: V- pasuria nr.9/334, pronë kjo e Ndrekë Jakajt; J- pasuri me
nr.9/336, pronë e Nikolin Zeka; L- pasuri me nr.9/337, 9/331, rrugicë; P- pasuri me nr.9/68,
9/216, rrugë dhe kanal;
Në zbatim ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”,
neni 24/b dhe kthimit të përgjigjes ndaj paditëses Terezina Hajmeli nr.2154 prot, ZVRPP
Shkodër duhet të bëj veprimet përkatëse të domosdoshme për regjistrimin e pasurisë nr.9/335
në emër të paditësve:
Terezina Hajmeli, e bija e Zef dhe Vitore, dtl. 1948, lindur dhe banuese në Shkodër,
L. “3 Heronjtë”, Rr. P. Tusha, nr.115.
Gjovalin Hajmeli, biri i e Zefit dhe Vitores, dtl. 1958, lindur dhe banues në Shkodër,
L. “3 Heronjtë", Rr.“P. Tusha”, nr.115.
Vitore Hajmeli e bija e Zef dhe Vitore, dtl. 1944, lindur dhe banuese në Shkodër, L.
“3 Heronjtë”, Rr.“P. Tusha”, nr.115.
Marie Hajmeli e bija e Zef dhe Vitore, dtl. 1955, lindur dhe banuese në Shkodër, L. “3
Heronjtë”, Rr.“P. Tusha”, nr.115, pasi mangësitë e paraqitura nga paditësit pranë ZVRPP
Shkodër janë ezauruar në gjykatë.
Bashkangjitur këtij vendimi është dhe një kopje e akt ekspertimit si dhe hartat
përkatëse.
697
...... nga gjykata u muar një ekspert i licencuar, ing. Rajmonda Qerimaj, e cili u dha
përgjigje pyetjeve të shtruara nga gjykata, ku rezulton se:
Vendndodhja e pronës objekt gjykimi është Lagjja 3 Heronjtë, Rr. Pjetër Tusha,
nr.115, Shkodër. Prona është një sipërfaqe trualli rrethuar me mure blloqe betoni në tre anë
të saj. Dy pjesë kufizohen me rrugë, një pjesë me një pronë private, kurse një pjesë kufizohet
me rrjetë teli. Në këtë pronë ndodhet një shtëpi banimi një katëshe prej 5 dhomash, dy anekse
dhe banjo. Me vendim të Komitetit Ekzekutiv të K.P. Rrethit Shkodër nr.29/1 prot dhe vendim
nr.8, viti 1988, është vendosur, duke miratuar kërkesat për pranimin e dhurimit të shtëpisë,
referuar dokumentave të sipërcituara me nr.1008…
Kjo shtëpi është ngritur nga shtetasi Zef Hajmeli mbështetur në një leje të lëshuar
nga K.E. Këshillit Popullor të qytetit me nr.65 prot, në këtë leje është dhënë edhe një kredi
shtesë për një sipërfaqe ndërtimi 20 m2. Nga shtetasi Zef Hajmeli kjo kredi bankare është
shlyer. Nga eksperti është përcaktuar se sip. e truallit të kësaj pasurie me nr.9/335 ndodhur
në Z.K 8593 që mbahet nga paditësat Terezina, Gjovalin, Vitore dhe Marije Hajmeli është
prej 473 m2, nga e cila sip. 473 m2, nga e cila sip. ndërtimore banesë një katëshe është 154
m2. Përsa i përket sipërfaqes së truallit, nuk ka ndryshime përsa i takon kufijve. Këto i
referohen hartës së urbanistikës së vitit 1962 -1981.
11. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.04, datë 09.01.2013 ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.2500, datë 25.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim pranë asaj gjykatë me tjetër trup gjykues.
..... Vendimi nr.2500, datë 25.10.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim pranë asaj gjykatë për shkak se nuk është
formuar drejtë ndërgjyqësia.
Nga shtetasi Kolec Hajmeli është depozituar në kryesekretarinë e Gjykatës së Apelit
Shkodër, vendimi nr.434, datë 14.02.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër me të cilin
janë përcaktuar trashëgimtarët ligjor të të ndjerëve Zef Hajmeli e Vitore Hajmeli.
Përveç paditësave, si trashëgimtar ligjor të të ndjerëve Zef e Vitore, rezulton të jenë
edhe fëmijët e tjerë të tyre Kolec, Paulin, Gjyzepina, Albina e Regjina.
Në këto rrethana, kur nga paditësat nuk disponohet akt -dhurimi i vitit 1988 i
pretenduar prej tyre si veprim juridik për kalimin e pronësisë në favor të tyre, kur provohet
se trashëgimtar ligjor të të ndjerëve Zef e Vitore Hajmeli janë nëntë fëmijët e tyre, trupi
gjykues i Gjykatës së Apelit Shkodër çmon se në këtë gjykim duhej të thirreshin të gjithë
trashëgimtarët ligjor të të ndjerëve Zef e Vitore Hajmeli.
Pasi të zgjidhen mosmarrëveshjet ndërmjet paditësave dhe vëllezërve e motrave të
tjerë të tyre në lidhje me të drejtat pasurore të tyre, për pasurinë e lënë nga babai i tyre,
atëhere ato mund të kërkojnë që të bëhet regjistrimi i pasurisë së lënë trashëgim, në sistemin
e ri të regjistrimit të pasurive të paluajtshme.
13. Në nenin 79/a të Kodit të Procedurës Civile parashikohet:

mundësi të marrë pjesë në gjykim”.
698
se:

Nga përmbajtja e kësaj dispozite (nenit 79/a të K.Pr.Civile), del se kur shqyrton

tjerave thuhet se:
...Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala
paditëse Terezina Hajmeli, etj, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj
vendimet e gjykatave bëhen të cënueshëm.
detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit, me qëllim që ky institucion jo vetëm të
699
20. Në çështjen në shqyrtim, nga verifikimi i akteve procedurale rezulton që nga
gjykata e shkallës së parë nuk është realizuar njoftimi i akteve Avokaturës së Shtetit, me
qëllim që ajo të merrte dijeni dhe sipas çmimit të saj, të realizonte përfaqësimin dhe
mbrojtjen e interesave të shtetit në gjykim (të ZVRPP Shkodër), Kolegji Administrativ
vlerëson se, gjykata e apelit para se të shprehej nëse ishte apo jo e drejtë ndërgjyqësia, edhe
kryesisht ajo duhet të kishte konstatuar mos njoftimin e akteve Avokaturës së Shtetit nga ana
e gjykatës së shkallës së parë, duke e prishur vendimi dhe kthyer çështjen për rishqyrtim për
këtë shkak.
21. Duke u ndodhur në këto rrethana, pa qenë e nevojshme për tu ndalur në shkaqet e
tjera të ngritura në rekursin e palës paditëse, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,
vlerëson se, meqenëse shkelja procedurale e cituar më sipër është e tillë që passjell
detyrimisht prishjen e vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e
shkallës së parë, pretendimet e tjera të parashtruara në rekurs mund të përsëriten në atë
gjykatë.
së Lartë, aktualisht kompetente për shqyrtimin e çështjes është Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Shkodër, prandaj Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër,
duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Shkodër.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.04, datë 09.01.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
vendimit nr.2500, datë 25.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.
Tiranë, më 17.09.2015
700
Nr. 00 - 2015 - 3611 Vendimi (495)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: LLUKA MËHILLI

I PADITUR: KOMISIONI VENDOR I VLERËSIMIT TË
TITUJVE TË PRONËSISË VLORË
ZVRPP VLORË
OBJEKTI:
Kundërshtimi i refuzimit të kërkesës për korrigjimin
e aktit të marrjes së tokës në pronësi në emër të Lluka Mëhilli
dhe ndryshimi i këtij akti duke shënuar në pronësi të paditësit
sipërfaqet e dhëna në pronësi të babait të tij.
Detyrimi i ZVRPP Vlorë për të kryer regjistrimin e sipërfaqes
që i takon të përfitojë në pronësi paditësi me korrigjimin e aktit.
Baza Ligjore: Nenet 32, 154, 324 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 121-128 të K.Pr.Administrative,
ligji nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore
të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”
dhe ligji nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i ndryshuar.

vendosur:
Korrigjimin e Aktit të Marrjes se Tokës në Pronësi nr.9724, datë 07.02.1994,
në emër të paditësit Lluka Mehilli, sa i takon sipërfaqes së tokës bujqësore të
përfituar, nga 1500 m2 në 15000 m2 dhe ndryshimin e këtij akti, duke shënuar
në pronësi të paditësit edhe sipërfaqen prej 8.010 m 2 dhënë në pronësi të
babait të tij, të ndjerit Pavllo Mehilli, sipas aktit të ekspertimit topografik
ndodhur në dosjen gjyqësore.
Detyrimin e palës se paditur, Z.V.R.P.P Vlore, të kryeje regjistrimin e pasurisë
së sipërcituar, e pasqyruar në Aktin e Marrjes së Tokës në Pronësi të
korrigjuar.
701
Gjyqësor Vlorë, me ndryshimin që:
Korrigjimin e Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi (AMTP) nr.9724, datë
07.02.1994 në emër të Lluke Mëhillit, duke u shënuar në pronësi të tij edhe
sipërfaqja prej 8.010 m2 që është dhënë në emër të babait të tij-Pavllo Mehilli.
Detyrimin e ZRPP Vlorë të regjistrojë pasurinë e mësipërme 9.510 m 2,
pasqyruar edhe në AMTP të korrigjuar.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala e paditur

ZVRPP Vlorë, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.1095, datë 18.12.2012 të Gjykatës se Apelit Vlorë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
Shkaqet që pala e paditur ZVRPP Vlorë paraqet në rekurs, janë:

 Vendimi nr.1107, datë 20.12.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhoje e një
gjykimi me shkelje të renda procedurale dhe i zbatimit të gabuar të ligjit.
 Pasuria objekt gjykimi ndodhet në ZK. 1481, Dhërmi, zonë, e cila nuk i është
nënshtruar regjistrimit fillestar sistematik (pra është zone e pamenaxhuar), aktualisht
është në proces.
 ZVRPP Vlorë nuk mund të bëjë regjistrime në këtë zonë, pasi mund të krijohen
mbivendosje me regjistrime të kryera me parë.
 Regjistrimi në zonat e pamenaxhuara me Aktin e Marrjes së Tokës në Pronësi bëhet,
duke respektuar pikat e Rregullores për Regjistrimet e Veçanta me nr.61, datë
02.08.1999. Regjistrimi në këto raste behet me miratim nga Kryeregjistruesi i
Republikës, pasi aplikuesi plotëson dokumentacionin e sipër përmendur.
 Në rastin konkret nuk është ndjekur rruga administrative pranë Z.V.R.P.P Vlorë dhe
më pas t’i drejtohet gjykatës.
 Padia e ngritur nga paditësi nuk u provua në asnjë element të saj.

VËREN
nr.11111-00741-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Lluka Mëhilli,
dhe të paditur Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë Vlorë dhe ZVRPP Vlorë
me objekt: Kundërshtimi i refuzimit të kërkesës për korrigjimin e aktit të marrjes së tokës në
pronësi në emër të Lluka Mëhilli dhe ndryshimi i këtij akti, duke shënuar në pronësi të
paditësit sipërfaqet e dhëna në pronësi të babait të tij. Detyrimi i ZVRPP Vlorë për të kryer
regjistrimin e sipërfaqes që i takon të përfitojë në pronësi paditësi me korrigjimin e aktit.
18.12.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.2123, datë 09.07.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, janë rrjedhojë e shkeljeve të rënda të rregullave procedurale që
parë.
702
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton se paditësi

Lluka Mehilli është banor i fshatit Dhërmi Vlorë dhe sipas ligjit nr.7501, datë 19.07.1991
“Për Tokën”, dhe akteve nënligjore të dala në zbatim të tij, ka përfituar një sipërfaqe toke prej
1500 m2 në fshatin Dhërmi.
4. Në bazë të çertifikatës së përbërjes familjare të datës 01.08.1991, familja e paditësit
përbehej nga 5 (pesë) anëtare dhe sipas përllogaritjeve, bazuar në normën prej 300 m2 për
fryme, ai duhet të merrte sipërfaqen prej 15.000 m2 tokë.
5. Referuar formularit nr.6, datë 07.02.1994, në zbatim të ligjit nr.7501, datë
19.07.1991 "Për Token”, babai i paditësit- Pavllo Mehilli, ka përfituar pronësi në fshatin
Dhërmi, të një sipërfaqe toke bujqësore prej 8.010 m2, ndërkohe qe, referuar çertifikatës së
vdekjes nr.001761659, datë 19.03.2012, lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile, Bashkia Himarë,
i ndjeri Pavllo Mehilli, ka ndërruar jete në datë 08.01.1990, për pasojë nuk mund të ishte
subjekt i përfitimit nga ligji nr.7501, datë 19.07.1991 "Për Token".
6. Të gjithë sipërfaqen e tokës bujqësore, dhënë në pronësi të babait të paditësit,
Pavllo Mehilli, gjatë gjithë kohës, e ka poseduar dhe shfrytëzuar paditësi Lluka Mehilli, për
të ndrequr këto pasaktësi.
7. Paditësi i është drejtuar, bazuar në ligjin nr.9948, datë 07.07.2008, Komisionit
Vendor të Verifikimit të Titujve të Pronësisë, pranë Prefekturës Vlorë, por ai, me anë të
shkresës nr.523, datë 09.04.2012, ka refuzuar këtë kërkesë me arsyetimin se nuk ka
kompetence për shqyrtimin e kërkesës, pasi ka përfunduar afati ligjor i veprimtarisë së tij
administrative.
8. Në kushtet e sipërcituara paditësi, i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë objekt
gjykimi.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2123, datë 09.07.2012 ka

vendosur:
Korrigjimin e Aktit të Marrjes se Tokës në Pronësi nr.9724, datë 07.02.1994, në emër
të paditësit Lluka Mehilli, sa i takon sipërfaqes së tokës bujqësore të përfituar, nga 1500 m 2
në 15000 m2 dhe ndryshimin e këtij akti, duke shënuar në pronësi të paditësit edhe sipërfaqen
prej 8.010 m2 dhënë në pronësi të babait të tij, të ndjerit Pavllo Mehilli, sipas aktit të
ekspertimit topografik ndodhur në dosjen gjyqësore.
Detyrimin e palës se paditur, Z.V.R.P.P Vlore, të kryeje regjistrimin e pasurisë së
sipërcituar, e pasqyruar në Aktin e Marrjes së Tokës në Pronësi të korrigjuar.
Referuar parashikimit të nenit 18 të ligjit nr.9948, datë 17.07.2008, gjykata çmon se
ndodhemi përpara rastit kur veprimtaria e organit administrative, është e kufizuar në kohë,
që do të thotë se, vetëm brenda këtij afati ligjor, organi administrativ mund të shpreh vullnet
shtetëror, përmes nxjerrjes së akteve administrative dhe nëse ndodh që pas këtij afati të prerë
ligjor, organi administrativ do të nxjerrë akte administrative, ato do të konsiderohen
absolutisht të pavlefshme (nul), për shkak se janë nxjerrë nga një organ administrative, i
panjohur dhe i pa krijuar me ligj.
Për sa sipër, në kushtet kur organi administrativ, nuk mund të disponoje me vendim
në lidhje me kërkesat e individit apo personave juridike, për shkak të mbarimit të afatit ligjor
të veprimtarisë së tij, atëherë për shqyrtimin e këtyre çështjeve, individi legjitimohet t’i
drejtohet drejtpërdrejte gjykatës, konform nenit 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë
703
e drejta e aksesit) dhe të marre prej saj përgjigje në lidhje me çështjet dhe pretendimet e
ngritura.
Gjykata çmon se, nga ballafaqimi i fakteve të çështjes. provave të administruara, si
dhe dispozitave ligjore të cituara me sipër, kërkimi i paditësit në lidhje me korrigjimin e aktit
të marrjes se tokës në pronësi, sa i takon sipërfaqes se përfituar, është i drejte dhe i bazuar
në ligj, për pasoje duhet pranuar.
Rezultoi e provuar , përmes administrimit si prove të çertifikatës se vdekjes
nr.001761659, datë 19.03.2012, lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile, Bashkia Himarë, fakti
se babai i paditësit, i ndjeri Pavllo Mehilli, ka ndërruar jete në datë 08.01.1990.
Gjithashtu, rezultoi e provuar përmes administrimit si prove të formularit nr.6, datë
7.1994, fakti se, Pavllo Mehilli ka përfituar në pronësi, një sipërfaqe toke bujqësore prej
8.010 m2 Për sa sipër, pala paditëse kërkon ndryshimin e aktit të marrjes se në pronësi
nr.9724, datë 07.02.1994, duke shënuar në pronësi të tij. sipërfaqet e dhëna në pronësi të
babait të tij, të ndjerit Pavllo Mehilli, me arsyetimin se, ai nuk ka qene gjalle në kohen e
hyrjes në fuqi të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën” dhe nuk mund të ishte subjekt
përfitues, dhe se sipërfaqet e tokës të dhëna në emër të tij, janë poseduar dhe shfrytëzuar nga
paditësi Lluka Mehilli.
Realizimi i një vendimmarrje të tillë nga gjykata, justifikohet me veprimtarinë e
paligjshme të organeve të administratës shtetërore, në këtë rast, komisionet vendore të
ndarjes se tokës në fshat, si dhe nga mungesa objektive, për shkak të mbarimit të afatit ligjor
të veprimtarisë së organit shtetëror, të cilit ligji i ka dhënë kompetence për të shqyrtuar
veprimtarinë e komisioneve vendore të ndarjes se tokës në fshat.
Për sa sipër u parashtrua, gjykata çmon se, kërkesëpadia e paraqitur nga pala
paditëse, është e bazuar në ligj dhe në prova dhe si e tillë duhet pranuar.
Vlorë, me ndryshimin që:
Korrigjimin e Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi (AMTP) nr.9724, datë 07.02.1994
në emër të Lluke Mëhillit, duke u shënuar në pronësi të tij edhe sipërfaqja prej 8.010 m 2 që
është dhënë në emër të babait të tij-Pavllo Mehilli.
Detyrimin e ZRPP Vlorë të regjistrojë pasurinë e mësipërme 9.510 m 2, pasqyruar
edhe në AMTP të korrigjuar.
... Ka dale e provuar se babai i paditësit Lluke Mehilli, i ndjeri Pavllo Mehilli ka
ndërruar jete në datën 08.01.1990, kohe kur ende nuk kishte dale ligji “Për token”,
megjithatë ai ka përfituar toke, siç del edhe nga formulari nr.6, një sipërfaqe prej 8.010 m2.
Në këto kushte me të drejtë gjykata e shkallës së parë, këtë sipërfaqe, që gabimisht ish
Komisioni i Tokës në fshat e ka shënuar në emër të te ndjerit Pavllo Mehilli, ja ka kaluar
paditësit Lluke Mehilli, i cili në fakt e ka poseduar pa ndërprerje atë, por edhe për faktin se,
megjithë këtë shtesë të sipërfaqes, përsëri është brenda(me pak) normës takuese të banoreve
të fshatit Dhërmi.
Por Gjykata ka gabuar kur në dispozitiv të vendimit të saj është shprehur për
sipërfaqen prej 15.000 m2, si sipërfaqe takuese e paditësit Lluke Mehilli, duke patur parasysh
normën takuese të banoreve të fshatit Dhërmi.
Në fakt, Akti i Marrjes se Tokës në Pronësi nr.9724, datë 07.02.1994, ne emër të
paditësit Lluke Mehilli do të korrigjohet duke u shënuar në të, veç sipërfaqes prej 1.500
(njëmijë e pesëqind) m2 edhe ajo që figuron, gabimisht në formularin nr.6, ne emër të te atit
të ndjerë Pavllo Mehilli prej 8.010 (tetëmijë e dhjetë) m2, gjithsej 9.510 (nëntëmijë e
pesëqind e dhjetë) m2.
704
Pavarësisht se nuk përkojnë shifrat e parcelave të shënuara në AMTP apo në
formularin 6 me ato në fakt, sipas matjeve të bëra nga ekspertja Gj.Murati(Alibeaj), për
shkak të mungesës së menaxhimit të zonës së bregdetit, ku futen edhe këto sipërfaqe, Gjykata
do të pranojë si sipërfaqe në pronësi të paditësit Lluke Mehilli shumën e sipërfaqes së
shënuar në AMTP nr.9724 në emër të tij (1.500 m2) me sipërfaqet e shënuara në formularin
nr.6 (8.510 m2) në emër të të ndjerit Pavllo Mëhilli.
13. Në nenin 79/a të Kodit të Procedurës Civile përcaktohet:

mundësi të marrë pjesë në gjykim”.
se:
Sipas ligjit nr.8743, datë 22.02.2001 “Për pronat e Paluajtshme të Shtetit” dhe Ligjit
një përfaqësim dhe mbrojtje e detyrueshme dhe gjykatat, sipas nenit 79/a të KPr Civile, kanë

kundërshtim me urdhërimet e dispozitës së nenit 79/a të KPr Civile, nga ana e gjykatës nuk

tjerave thuhet se:
705
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e
paditur ZVRPP Vlorë përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj vendimet e
gjykatave bëhen të cënueshëm.
detyrimin që ti njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit, me qëllim që ky institucion jo vetëm të
20. Në çështjen në shqyrtim, nga verifikimi i akteve procedurale, kryesisht gjykata
konstaton se, nuk është realizuar njoftimi i akteve Avokaturës së Shtetit, me qëllim që ajo të
marrë dijeni dhe, sipas çmimit të saj, të realizojë përfaqësimin e mbrojtjen e interesave të
shtetit në gjykim (të ZVRPP Vlorë) çmon se, pa qenë e nevojshme për tu ndalur në shkaqet e
tjera të ngritura në rekurs, se vendimet e gjykatave më të ulëta bëhen të cënueshëm.
21. Meqenëse shkelja procedurale e cituar më sipër është e tillë që passjell detyrimisht
prishjen e vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë,
pretendimet e parashtruara në rekurs nga pala paditëse mund të përsëriten në atë gjykatë.
Shkallës së Parë Vlorë, prandaj Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duhet të prishen
dhe çështja të dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1095, datë 18.12.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
vendimit nr.2123, datë 09.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 17.09.2015
706
Nr. 00-2015-4648 i Vendimit (496)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 17.09.2015 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen administrative me

PADITËS: ANDI TOMA

I PADITUR: DEGA E BANKËS KORÇË
BANKA E SHQIPËRISË
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurit të më paguajë pagën e një viti punë
dhe shpërblimet e tjera të rrjedhura për shkak të ndërprerjes
pa shkaqe të arsyeshme e të pajustifikuar të kontratës së punës.
Baza Ligjore: Nenet 4/2, 143, 144, 145 si dhe 152 e 155 të K.Punës.

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Andi Toma.
Detyrimin e palës së paditur Banka e Shqipërisë që t’i paguajë paditësit Andi
Toma dëmshpërblim baras me pagën e 6 (gjashtë) muajve për zgjidhjen e
menjëhershme pa shkaqe të arsyeshme e të justifikuara të kontratës së punës.
- Detyrimin e palës së paditur Banka e Shqipërisë që t’ i paguajë paditësit
Andi Toma pagën e 3 (tre) muajve për shkak të mosrespektimit të afatit të
njoftimit.
- Detyrimin e palës së paditur Banka e Shqipërisë që t’ i paguajë paditësit
Andi Toma pagën e 8 (tetë) pesëmbëdhjetëditëshave si shpërblim për vjetërsi
në punë.

Lënien në fuqi të vendimit 6899 datë 27.09.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

rekurs pala e paditur Banka e Shqipërisë, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar:
707
 Zgjidhja e kontratës së punës për shkaqe të paarsyeshme dhe zgjidhja e kontratës së
punës për shkaqe të pajustifikuara, as nuk mund të konfondohen dhe as nuk mund të
përfshihen tek njëra-tjetra, përndryshe nuk do të kishte kuptim rregullimi juridik i
veçantë që u bën atyre ligjvënësi. Pra të njëjtat fakte nuk mund të përbëjnë
njëkohësisht edhe shkaqe për zgjidhjen e kontratës së punës për shkaqe të
paarsyeshme edhe shkaqe për zgjidhjen e kontratës së punës për shkaqe të
pajustifikuara. Për këtë sjellim në vëmendje të gjykatës edhe vendimin nr.33 datë
12.09.2007 të Gjykatës Kushtetuese dhe vendimin Unifikues së Gjykatës së Lartë
nr.19 datë 15.11.2007.
 Gjykatat nuk trajtojnë thelbin e çështjes, i cili konsiston në pretendimin e paditësit se
shkak deçiziv për nxjerrjen e vendimit të transferimit të tij në Degën e Bankës së
Shqipërisë në Korçë dhe të Vendimit të Degës së Bankës së Shqipërisë Korçë për
ndërprerjen e marrëdhënieve të punës, ka qenë vullneti hakmarrës i drejtorit të
Departamentit të Burimeve Njerëzore të Bankës së Shqipërisë ndaj paditësit. Ky
vullnet hakmarrës lidhet me faktin se sipas pretendimeve të paditësit, ky i fundit ka
qenë juristi i autorizuar që ka përfaqësuar Bankën e Shqipërisë në një proces gjyqësor
ndaj drejtorit të Departamentit të Burimeve Njerëzore të Bankës së Shqipërisë. Siç
mund të kuptohet qartë paditësi pretendon se ndërprerja e marrëdhënieve të punës
është bërë për motive abuzive të parashikuara në nenin 146 të Kodit të Punës.
Ekzistenca e secilit prej motiveve abuzive të përcaktuara në pikën 1 të nenit 146 të
Kodit të Punës nuk prezumohet, por në bazë të parimit të barrës së provës të
sanksionuar në nenin 12 të K.Pr.Civile duhet të provohet nga punëmarrësi që
pretendon se zgjidhja e kontratës së punës është bërë për shkaqe abuzive.
 Vendimi i gjykatës për të cilësuar si datë të zgjidhjes së kontratës së punës datën 18.
07. 2005, që është data e transferimit të paditësit në Degën e Bankës së Shqipërisë
Korçë dhe jo në datën 20 shtator 2006, që është data e vendimit të Drejtoreshës së
Degës së Bankës së Shqipërisë Korçë për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës me
paditësin me efekt të menjëhershëm, vjen në kundërshtim me parimet themelore të së
drejtës së punës dhe me nenin 141 të Kodit të Punës. Kontrata e punës nëpërmjet
palëve do të konsiderohet e zgjidhur vetëm në rastin kur kemi një shfaqje të vullnetit
të punëdhënësit ose të punëmarrësit për ta zgjidhur kontratën. Shfaqja e vullnetit të
Bankës së Shqipërisë për të zgjidhur kontratën e punës me paditësin është
materializuar me vendimin e datës 20. 09. 2005 të Drejtoreshës së Degës së Bankës së
Shqipërisë Korçë, për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës me paditësin dhe jo me
urdhrin nr.3589 datë 18.07.2005, të Guvernatorit për transferimin e paditësit në Degën
e Bankës së Shqipërisë Korçë. Paditësi ka kundërshtuar në gjykatë vendimin e
largimit nga puna, duke pretenduar zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe të
arsyeshme dhe kërkuar si rrjedhojë edhe shpërblimet që rrjedhin si pasojë e një
zgjidhje të tillë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku, konstatoi mungesën në gjykim të palëve
ndërgjyqëse, pa u paraqitur prej tyre ndonjë shkak lidhur me këtë mungesë dhe si bisedoi
708
VËREN
1. Paditësi Andi Toma ka filluar punë pranë palës së paditur Banka e Shqipërisë me dt.
05.11.1996 me detyrën e juristit në sektorin juridik dhe më vonë ka kaluar në pozicione të
ndryshme në këtë institucion. Me urdhrin nr.3589 dt. 18.07.2005 të Guvernatorit të Bankës së
Shqipërisë, është vendosur transferimi i paditësit nga pozicioni i specialistit në Departamentin
e Teknologjisë dhe të Informacionit në vendin e punës “specialist me arsim të lartë” në
Degën e Bankës së Shqipërisë në Korçë. Në pozicionin e punës përpara transferimit, paditësi
kishte pagën mujore 91 770 lekë, ndërsa në pozicionin e punës të transferuar, paditësi do ta
kishte pagën 68 970 lekë, sipas shkresës dt 22.10.2007 të Drejtores së Degës së Bankës
Korçë.
2. Paditësi fillimisht i është drejtuar me dt. 25.07.2005 me një ankim administrativ
Guvernatorit të Bankës Shqipërisë ku kundërshton urdhrin e transferimit me arsyetimin se
nuk është informuar paraprakisht për këtë ndryshim, nuk përcaktohet natyra e punës, dhe
gjithashtu kërkon rimbursimin e shpenzimeve të nevojshme si udhëtimi, fjetja etj. Me
shkresën e datës 08.08.2005 paditësi ka marrë përgjigje nga Zv. /Guvernatori i Bankës së
Shqipërisë, i cili ka kundërshtuar argumentet e paditësit duke e cilësuar vendimin të drejtë.
3. Me dt 12.09.2005 Drejtorja e Degës së Bankës Korçë ka njoftuar paditësin për
bisedime për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës për shkak të mosparaqitjes së tij në punë
dhe me dt 20.09.2005 Dega e Bankës Korçë ka vendosur ndërprerjen e marrëdhënieve të
punës me paditësin. Duke konsideruar se kontrata e punës në Bankën e Shqipërisë, është
zgjidhur në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të arsyeshme,dhe të justifikuara, paditësi ka
paraqitur para gjykatës padinë objekt gjykimi.
vendosur pranimin pjesërisht të padisë dhe detyrimin e palës së paditur Banka e Shqipërisë t’i
paguajë paditësit një dëmshpërblim me pagën e gjashtë muajve për zgjidhjen e menjëhershme
pa shkaqe të arsyeshme e të justifikuara të kontratës së punës; pagën e tre muajve për shkak
të mosrespektimit të afatit të njoftimit; pagën e tetë pesëmbëdhjetëditëshave si shpërblim për
vjetërsi në punë. Në këtë vendim kjo gjykatë ka arsyetuar se me caktimin e paditësit nga
specialist në Departamentin e Teknologjisë dhe të Informacionit në specialist me arsim të
lartë, atij i ka ndryshuar si natyra e punës ashtu edhe paga. Meqenëse dy elementët kryesorë
të kontratës së punës kanë ndryshuar, me ndryshimin e tyre jemi para zgjidhjes së kontratës
së punës në mënyrë të njëanshme nga pala e paditur. Pala e paditur nuk solli asnjë argument
që të provojë nevojën e transferimit të paditësit nga Departamenti i Teknologjisë në Degën e
Bankës Korçë për më tepër që me këtë transferim paditësit i është caktuar një funksion që për
një bankë cilësohet nga gjykata si funksion i paqartë. Në strukturat organike të Bankës së
Shqipërisë që paraqiti pala e paditur, nuk figuronte asnjë funksion me emërtimin “Specialist
me arsim të lartë”.
5. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2081 datë 13.10.2011 ka vendosur lënien
në fuqi të vendimit nr.6899 datë 27.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Në këtë
vendim kjo gjykatë është shprehur se pala e paditur në mënyrë të njëanshme, pa pëlqimin e
paditësit ka ndryshuar pagën dhe vendin e punës, duke mos e shoqëruar me kompensimin
përkatës, për të përballuar transferimin. Sipas argumenteve të gjykatës së apelit, ndryshimi i
elementeve të kontratës pa pëlqimin e paditësit ka çuar në përfundimin që pala e paditur ka
pranuar zgjidhjen e kontratës së parë dhe hyrjen në fuqi të një kontrate të re, me kushtet e të
cilës paditësi nuk ka shprehur vullnetin e tij. Me transferimin e paditësit, punëdhënësi jo
vetëm ishte i detyruar të respektonte pagën, por njëkohësisht të mbulonte të gjitha shpenzimet
që shoqëronin këtë transferim dhe pavarësisht se këto kërkesa i janë paraqitur nga paditësi,
pala e paditur nuk ka pranuar tì respektojë.
709
rekurs pala e paditur Banka e Shqipërisë, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në mënyrë të
përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me aktet e dosjes, vendimet e

gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin se vendimet e gjykatave
janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe si të tilla duhen prishur dhe çështja duhet
kthyer për rigjykim në gjykatë të apelit.
8. Gjykatat kanë pranuar se paditësi është transferuar për një periudhë gjashtë mujore
nga Banka e Shqipërisë Tiranë në Degën e Bankës së Shqipërisë në Korçë në vendin e punës
“specialist me arsim të lartë’, me Urdhrin nr.3589 datë 18.07.2005 të Guvernatorit të BSH”.
Paditësi është ankuar tek Guvernatori me pretendimin se me këtë ndryshim atij nuk i ishte
përcaktuar natyra e punës, e po kështu nuk ishte rimbursuar lidhur me shpenzimet qe do të
kryente si udhëtimi, fjetja, etj, e po kështu procedura e transferimit nuk ishte e rregullt.
Guvernatori duke i kthyer përgjigje paditësit, ka argumentuar vendimin e tij, duke e cilësuar
atë të drejtë dhe në kompetencën e tij. Më tej, paditësi nuk është paraqitur në vendin e punës
ku ishte transferuar përkohësisht dhe Dega e Bankës së Shqipërisë Korçë ka vendosur
zgjidhjen e marrëdhënieve të punës me paditësin.
9. Kolegji vlerëson se pasur parasysh rrethanat e pranuara nga gjykatat, këto të fundit
kanë interpretuar në mënyrë jo të drejtë ligjin material. Konkretisht, si moment i zgjidhjes së
kontratës mes palëve, është konsideruar momenti i ndryshimit të kushteve të punës në mënyrë
të njëanshme nga pala e paditur. Në vlerësimin e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë,
ky interpretim i ligjit material në raport me rrethanat e rastit konkret, është i gabuar. Kjo
gjykatë, duke e interpretuar si ndryshim të njëanshëm të kontratës së punës veprimin e palës
së paditur, i cili konsistonte në një transferim të përkohshëm, ka argumentuar zgjidhjen e
kësaj kontrate.
10. Ky Kolegj çmon se marrëdhënia e punës si një marrëdhënie kontraktore, kërkon
vullnetin e të dy palëve për krijimin dhe vazhdimin e saj, sipas kushteve të rëna dakord në
fillim ose edhe më pas. Kushtet kontraktore të marrëdhënies së punës mund të ndryshojnë
gjatë vazhdimësisë së marrëdhënies së punës, megjithatë, për këtë kërkohet vullneti i të dy
palëve kontraktore. Ndryshimi i njëanshëm i kushteve të kontratës së punës nga njëra palë, pa
marrë pëlqimin e palës tjetër, çon në zgjidhjen e marrëdhënies së punës që ekzistonte në bazë
të kushteve të vjetra. Ky ndryshim i njëanshëm sjell propozimin nga ana e punëdhënësit të një
marrëdhënie të re, me kushte të reja, për të cilat punëmarrësi mund të shprehë vullnetin e tij
të mëvonshëm duke vazhduar marrëdhënien e punës sipas këtyre kushteve, ose duke e
refuzuar atë.
11. Megjithatë, Kolegji vë në dukje se ky ndryshim i kushteve të kontratës, kryer në
mënyrë të njëanshme nga punëdhënësi, që të çojë në zgjidhjen e kontratës ekzistuese, duhet të
ketë karakter të përhershëm lidhur me marrëdhënien e punës, nga momenti i ndryshimit e në
vazhdim. Ndërkohë, Kolegji vëren se mes këtij ndryshimi të marrëdhënieve të punës dhe
rastit konkret nuk mund të hiqen paralele dhe as të trajtohen si çështje të njëjta, siç kanë
vepruar gjykatat.
12. Konkretisht, Statuti i BSH dhe rregullorja e këtij institucioni i ka dhënë të drejtën
Guvernatorit të kësaj Banke që për nevoja të institucionit, të transferojë përkohësisht
punonjës të kësaj Banke në degë të saj. Sipas nenit 12.2 të Rregullave mbi marrëdhëniet e
punës të punonjësve në Bankën e Shqipërisë, miratuar me vendim të Këshillit Mbikëqyrës,
nr.110 datë 24.12.2003, për nevoja të vazhdimësisë së kryerjes së operacioneve të punës,
710
Guvernatori transferon punonjësit brenda ose jashtë njësisë organizative, të cilat zgjasin për
një periudhë prej 6 muaj, por jo më shumë se një vit. Në këtë rast, niveli i pagës që i paguhet
punonjësit të transferuar, caktohet nga Guvernatori. Ky i fundit, mbështetur në tabelën e
pagave të miratuar nga Këshilli Mbikëqyrës, ka përcaktuar pagën që do të merrte paditësi në
pozicionin e transferuar përkohësisht. Pra, në rastin konkret, paditësi është transferuar për
nevoja të institucionit për një periudhë gjashtë mujore, duke i caktuar edhe pagën për
pozicionin e punës që paditësi do të kryente, sipas vendimit të Këshillit Mbikëqyrës “Për
strukturën e pagave bazuar në klasifikimin e vendeve përkatëse të punës në Bankën e
Shqipërisë”, nr.7 datë 11.02.2004, i ndryshuar.
13. Kolegji vëren se paditësi ka qenë në dijeni të kësaj të drejte të Guvernatorit të BSH,
madje ai vetë në padinë e tij nuk kundërshton vetë transferimin. Ai në thelb nuk ka qenë
dakord me mënyrën sesi transferimi është kryer. Konkretisht, ai ka pasur pretendime se me
vendimin që e transferonte atë përkohësisht në Degën e Bankës në Korçë, nuk ishte
përcaktuar pozicioni i punës që paditësi do të kryente dhe po kështu nuk i ishin rimbursuar
shpenzimet lidhur me koston e transferimit, si dhe sipas tij janë shkelur procedurat lidhur me
këtë transferim. Neni 126/1 i Kodit të Punës parashikon se: “Punëdhënësi rimburson
punëmarrësin për të gjitha shpenzimet që rrjedhin nga kryerja e punës”, e në këtë drejtim
edhe paditësi ka kërkuar që pala e paditur të mbulojë shpenzimet e transportit dhe të fjetjes në
rrethin ku ai është transferuar përkohësisht.
14. Në këto kushte, ajo që gjykatat duhej të verifikonin ishte nëse ky transferim i
përkohshëm i paditësit ishte kryer sipas statutit, rregullores apo kuadrit ligjor që normon
veprimtarinë e Bankës së Shqipërisë, e po kështu pa rënë ndesh me dispozitat urdhëruese të
K.Punës. Më pas, në varësi të hetimit gjyqësor, gjykatat duhej të zgjidhnin dhe pasojat
konkrete të ardhura nga ky urdhër transferimi.
15. Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se çështja duhet
kthyer për rigjykim në gjykatë të apelit, e cila mund të gjykojë edhe si gjykatë fakti, të marrë
prova dhe të kryejë hetimin e nevojshëm gjyqësor, pasur parasysh mënyrën e interpretimit të
ligjit në rastin konkret. Konkretisht, për shkak të kompetencës lëndore, çështja duhet kthyer
për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë. Kjo e fundit, duke marrë për bazë
arsyetimin e deritanishëm të ligjit material nga ana e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së
Lartë.
PËR KËTO ARSYE

nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr 2081 datë 13.10.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 17.09.2015
711
MENDIM PAKICE
Unë gjyqtari në pakicë Andi Çeliku, në bazë të nenit 307/2 të Kodit të Proçedurës
Civile, parashtroj me shkrim mendimin tim kundër, për t’ia bashkëngjitur vendimit nr.496,
datë 17.09.2015, të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, që i përket çështjes nr.11241-
00321-00-2012 me palë ndërgjyqëse: paditës Andi Toma dhe i paditur Dega e Bankës
Korçë/Banka e Shqipërisë, me objekt “Detyrimi i të paditurit të më paguajë pagën e një viti
punë dhe shpërblimet e tjera të rrjedhura për shkak të ndërprerjes pa shkaqe të arsyeshme e
të pajustifikuar të kontratës së punës”.
Nga shqyrtimi i çështjes në dhomën e këshillimit rezulton se:
Paditësi Andi Toma ka filluar punë pranë palës së paditur Banka e Shqipërisë me dt.
05.11.1996 me detyrën e juristit në sektorin juridik dhe më vonë ka kaluar në pozicione të
ndryshme në këtë institucion. Me urdhrin nr.3589, dt.18.07.2005, të Guvernatorit të Bankës
së Shqipërisë, është vendosur transferimi i paditësit nga pozicioni i specialistit në
Departamentin e Teknologjisë dhe të Informacionit në vendin e punës “specialist me arsim të
lartë” në Degën e Bankës së Shqipërisë në Korçë. Në pozicionin e punës përpara transferimit,
paditësi kishte pagën mujore 91 770 lekë, ndërsa në pozicionin e punës të transferuar, paditësi
do ta kishte pagën 68 970 lekë, sipas shkresës dt 22.10.2007 të Drejtores së Degës së Bankës
Korçë.
Paditësi fillimisht i është drejtuar me dt. 25.07.2005, me një ankim administrativ
Guvernatorit të Bankës Shqipërisë, ku kundërshton urdhrin e transferimit me arsyetimin se
nuk është informuar paraprakisht për këtë ndryshim, nuk përcaktohet natyra e punës, dhe
gjithashtu kërkon rimbursimin e shpenzimeve të nevojshme si udhëtimi, fjetja etj. Me
shkresën e datës 08.08.2005, paditësi ka marrë përgjigje nga Zv./Guvernatori i Bankës së
Shqipërisë, i cili ka kundërshtuar argumentet e paditësit duke e cilësuar vendimin të drejtë.
Me dt.12.09.2005, Drejtorja e Degës së Bankës Korçë, ka njoftuar paditësin për
bisedime për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës për shkak të mosparaqitjes së tij në punë
dhe me dt 20.09.2005, Dega e Bankës Korçë ka vendosur ndërprerjen e marrëdhënieve të
punës me paditësin. Duke konsideruar se kontrata e punës në Bankën e Shqipërisë, është
zgjidhur në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të arsyeshme,dhe të justifikuara, paditësi ka
paraqitur para gjykatës padinë objekt gjykimi.
Duke mos u pajtuar me vendimin e palës së paditur, pala paditëse Andi Toma, i është
drejtuar me kërkesë padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila me vendimin nr.6899,
datë 27.09.2010, ka vendosur pranimin pjesërisht të padisë..., vendim që është lënë në fuqi
nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2081, datë 13.10.2011, i cili është edhe objekt i
rekursit në Gjykatën e Lartë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.496, datë 17.09.2015,
vendosi; Prishjen e vendimit nr.2081, datë 13.10.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Në ndryshim nga qëndrimi i shumicës, pakica është e mendimit se ndodhemi
përpara kushteve të kërkuara nga neni 63/a, i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Funksionimin e Gjykatave Administrative”….., pasi rekursi i palës së paditur është bërë për
shkaqe të ndryshme nga ato të parashikuara nga neni 58, i po këtij ligji, prandaj pakica
vlerëson se, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duhet të vendoste mospranimin e
rekursit të bërë nga pala e paditur ndaj vendimit nr.2081, datë 13.10.2011, të Gjykatës së
Apelit Tiranë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, e ka prishur vendimin e gjykatës së
apelit me arsyetimin se, kjo e fundit nuk ka kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm
gjyqësor, gjykatat, kanë interpretuar në mënyrë jo të drejtë ligjin material. Konkretisht, si
moment i zgjidhjes së kontratës mes palëve, është konsideruar momenti i ndryshimit të
kushteve të punës në mënyrë të njëanshme nga pala e paditur. Në vlerësimin e Kolegjit
712
Administrativ të Gjykatës së Lartë, ky interpretim i ligjit material në raport me rrethanat e
rastit konkret, është i gabuar..
Pakica vlerëson se, përfundimi që ka arritur shumica jo vetëm që është i pabazuar në
ligj, por edhe detyrimi i gjykatës që të verifikoj nëse transferimi i përkohshëm i paditësit ishte
kryer sipas statutit, rregullores apo kuadrit ligjor që normon veprimtarinë e Bankës së
Shqipërisë, bie ndesh me dispozitat urdhëruese të K.Punës.
Pasi marrëdhënia e punës si një marrëdhënie kontraktore, kërkon vullnetin e të dy
palëve për krijimin dhe vazhdimin e saj, sipas kushteve të rëna dakord në fillim ose edhe më
pas. Kushtet kontraktore të marrëdhënies së punës mund të ndryshojnë gjatë vazhdimësisë së
marrëdhënies së punës, megjithatë, për këtë kërkohet vullneti i të dy palëve kontraktore.
Ndryshimi i njëanshëm i kushteve të kontratës së punës nga njëra palë, pa marrë pëlqimin e
palës tjetër, çon në zgjidhjen e marrëdhënies së punës që ekzistonte në bazë të kushteve
të vjetra. Ky ndryshim i njëanshëm sjell propozimin nga ana e punëdhënësit të një
marrëdhënie të re, me kushte të reja, për të cilat punëmarrësi duhet të shprehë vullnetin e tij të
mëvonshëm duke vazhduar marrëdhënien e punës sipas këtyre kushteve, ose duke e refuzuar
atë.
Në rastin në gjykim, rezulton e provuar qartë se me transferimin e paditësit
punëdhënësi jo vetëm ishte i detyruar të respektonte pagën, por njëkohësisht të mbulonte të
gjitha shpenzimet që shoqëronin këtë transferim, por pala e paditur nuk ka pranuar të
respektojë këto kërkesa ligjore, pavarësisht se ato i janë bërë prezent në ankimin e paditësit
gjatë kryerjes së procedurës së kundërshtimit të transferimin në Korçë.
Në bazë të nenit 146, paragrafi 1, gërma a), zgjidhja e kontratës nga punëdhënësi,
konsiderohet pa shkaqe të arsyeshme kur punëmarrësi ka pretendime që rrjedhin nga kontrata
e punës.
Në këtë kuadër mospërmbushja e detyrimeve të palës së paditur në lidhje me
ndryshimin në mënyrë të njëanshme të pagës, të mospërballimit të shpenzimeve të
transferimit dhe të ndryshimit të aftit kohor kontraktual, përbën shkak ligjor të bazuar në
kontratën e punës, mosrespektimi i të cilit shkakton pavlefshmërinë e zgjidhjes së kontratës
dhe legjitimin e palës paditëse Andi Toma, të kërkojë dëmshpërblim, që i shtohet pagës që ai
duhet të marrte gjatë afatit të njoftimit.
Çështjet që përmendëm më sipër kanë të bëjnë me ligjin dhe jo me provat, ashtu siç
arsyeton në vendim Kolegji Administrativ, të cilat i zgjidh Gjykata e Lartë si gjykatë ligji,
prandaj kthimi i çështjes për rishqyrtim i çështjes në Gjykatën Administrative të Apelit ka
qenë krejtësisht i panevojshëm.
Për të gjitha këto që u thanë më sipër, pakica vlerëson se nuk kishte asnjë arsye ligjore
që vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Tiranë të cënohej, prandaj vota ime është kundër
vendimit nr.496, datë 17.09.2015, të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.
Andi Çeliku
713
Nr. 00-2015-4308 i Vendimit (497)
VENDIM

në dhomën e këshillimit të datës 17.09.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: BAFTJAR KAFEXHIU

I PADITUR: BASHKIA BERAT
PERSONI TRETË: KONTROLLI I LARTË I SHTETIT TIRANË
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrative,
urdhër zhdëmtimi nr.234, datë 19.08.2010,
të Kryetarit të Bashkisë Berat.
Pezullimin e zbatimit të akteve administrative.
Baza Ligjore: Nenet 324, 325 dhe 329, të K.Pr.Civile.

vendosur:
Konstatimin të pavlefshëm të Aktit administrativ, Vendim nr.234, datë
19.08.2010, të Kryetarit të Bashkisë Berat për pikën 1 germa a dhe b dhe
pikën 2, të vendimit për zhëmtimin e shumave 75.132 lekë dhe 98.392 lekë,
nga paditësi Bafitjar Kafexhiu.
Urdhërohet i padituri ti kthejë paditësit gjithë shumën e mbajtur nga paga
paditësit deri në datën e ekzekutimit të këtij vendimi.
Rrëzimin e padisë për pjesën e objektit që ka të bëjë me pezullimin e zbatimit
të aktit administrativ.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të paditurit.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur ankim pala e paditur, e cila parashtron shkaqet për
ndryshimin e tij:
- Urdhri i nxjerrë nga Kryetari i Bashkise Berat është rezultat i rekomadimeve nga
KLSH.
- Vlerat dalin nga rekomandimet e KLSH dhe kërkohet kthimi i shumave të marra
tepër.
- Përfundimisht kërkohet prishja e vendimit dhe pushimi i çështjes.

Prishjen e Vendimit nr.1457, datë 20.12. 2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Berat dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
714
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka paraqitur rekurs, pala paditëse
Baftjar Kafexhiu, i cili ka kërkuar: Prishjen e vendimit te gjykatës se apelit dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim ne gjykatën e apelit, me tjetër trup gjykues, duke parashtruar këto
shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë nr.528, datë 23.05.2012, është rezultat i zbatimit
të keq të ligjit nr.8652, datë 31/07/2000 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Qeverisjes Vendore”, neneve ll6/b, të ligjit nr.8485, datë 12/05/1999, Kodi i
Procedurave Administrative, neneve 31, 32 e 331, të K.Pr.Civile dhe neneve 27, e
vijues të K.Punës, prandaj Gjykata e Lartë, në bazë te nenit 485/c, të K.Pr. Civile te
vendose:
- Prishjen e vendimit te gjykatës se apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim ne
gjykatën e apelit, me tjetër trup gjykues.
- Urdhri i zhdëmtimit nr.234, datë 19.08.2010, i Kryetarit të Bashkise Berat, është akt
administrativ që vjen në kundërshtim me ligjin dhe cënojnë interesat ekonomike të
paditësit.
- Urdhri i zhdëmtimit vjen në kundërshtim me ligjin Kodi i Punës, Kontratën Kolektive
të Punës datë 04.01.2008, VKM nr.511, datë 24.10.2002, Për kohëzgjatjen e punës
dhe të pushimit ne Institucionet Shtetërore, VKM nr.369, datë 13.06.2007, Për fondin
e veçantë të institucioneve buxhetore, etj.
- Pagesat që paditësi ka përfituar nga Ndërmarrja e Gjelbërimit te qytetit Berat për
shpërblimin për vitin 2008-2009 dhe kompensim për lejet vjetore për vitin 2007-2008,
janë në përputhje me K.Punes, Kontratën Kolektive te Punës dhe akte te tjera
nënligjore.
- Kompensimi ne page për lejet vjetore për periudhën 2007-2008 për paditësin Baftjar
Kafexhiu është bërë në bazë të neneve 93, 94 e 95, të K.Punës dhe pikës 12, të
Kontratës Kolektive te Punës.
Në nenin 94, të K.Punës parashikohet:
Paga qe paguhet për lejen vjetore, është ajo që punëmarrësi do të përfitonte sikur të
mos kryente lejen.
Në pikën 12, të Kontratës Kolektive të Punës parashikohet:
Kohëzgjatja e pushimeve vjetore është 4 javë kalendarike. Në rast se pushimet vjetore
nuk ekzekutohen të bëhet kompensimi me page.
Shpërblimi ne shumën 75.132 leke, që paditësi Baftjar Kafexhi ka përfituar “Për
rezultate të mira ne pune”, është bërë në përputhje me VKM nr.369, datë 13.06.2007
“Për fondin e veçantë të institucioneve buxhetore”
- Në VKM nr.369, datë 13.06.2007, Për Fondin e Veçantë në Institucionet Buxhetore
në pikat 2, e 3 parashikohet: Shpërblimi për rezultate të mira në pune gjatë vitit, për
çdo punonjës, nuk duhet të jete me shume se 1 (një) page mujore.
Shpërblimi ne fund te vitit i jepet çdo punonjësi buxhetor ne masën 10.000 (dhjete
mije) leke, pavarësisht shpërblimit sipas pikës 2 te këtij vendimi...
- Urdhri i zhdëmtimit nr.234, datë 19.08.2010, vjen në kundërshtim me ligjin Kodi i
Punës, kontratën kolektive të punës datë 04.01.2008, VKM nr.511, datë 24.10.2002,
Për kohëzgjatjen e punës dhe të pushimit në Institucionet Shtetërore, VKM nr.369,
datë 13.06.2007 “Për fondin e veçante të institucioneve buxhetore” etj.
- Nga ky akt administrativ paditësi Baftjar Kafexhiu ka pasoja ekonomike, pasi
Ndërmarrja e Gjelbërimit i ka njoftuar për ndalesat qe do te kryhen ne zbatim te
urdhrit te zhdëmtimit.
715
- Vendimi nr.234, datë 19.08.2010, i Kryetarit të Bashkise Berat, është një akt
absolutisht i pavlefshëm, në bazë të nenit 116/b, të ligjit nr.8485, datë 12.05.1999
“Kodi i Procedurave Administrative”, pasi akti është nxjerrë në kapërcim të
kompetencave ligjore.
- Ana e paditur nuk ka kompetencë që të nxjerrë urdhër zhdëmtime apo akte të tjera
administrative për të urdhëruar zhdëmtimin e dëmit të shkaktuar.
- Në veprimet juridike absolutisht të pavlefshme nuk është e nevojshme konstatimi i
pavlefshmërisë, ndërsa në aktet administrative absolutisht të pavlefshme, konstatimi i
pavlefshmërisë së tyre bëhet nga gjykata me vendim.
- Kjo gjë është shprehur saktësisht në nenin 331, paragrafi i dyte të K.Pr.Civile të cilin
po e citojmë: “Gjykata në vendimin e saj përfundimtar vendos: -Kostatimin e
pavlefshmërisë së aktit administrativ”.
Nga përmbajtja e kësaj dispozite del qartë se gjykata konstaton pavlefshnmerinë e
akteve absolutisht të pavlefshme, ndërsa aktet relativisht të pavlefshëm gjykata i
anullon. Nga ky akt absolutisht i pavlefshëm pala paditëse ka pasoja ekonomike dhe
morale.
- Në nenin 27, të K.Punës është përcaktuar përgjigjësia e punëmarrësit dhe rrugën
ligjore me të cilën nga punëdhënësi kërkohet shpërblimi i dëmit të shkaktuar.
- Në asnjë dispozitë të K.Punës, nuk parashikohet e drejta e punëmarrësit të nxjerrë
akte administrative, urdhëra zhdëmtimi ndaj punëmarrësve.
- Gjykata është i vetmi organ kompetent per te vendosur nese keto shuma jane perfituar
padrejtesisht nga paditesi dhe po keshtu eshte vetem gjykata qe mund te urdheroje
kthimin e shumave dhe shperblimin e demit te shkaktuar.
- Gjykata e Apelit arsyetoi se jemi para një padie që nuk mund të ngrihet.
- Neni 32, i K.Pr.C, parashikon rastet kur legjitimohet (subjekti) të ngrejë padi
(legjitimimi aktiv): “Padia mund të ngrihet: a) për të kërkuar rivendosjen e një të
drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur; b) për vërtetimin e qenies ose
mosqenies së një marrëdhënie juridike ose një të drejte; c) për njohjen e vërtetësisë
ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për paditësin”.
- Nga akti paditësit i kanë filluar pasojat, pasi është urdhëruar të fillojë ndalesa nga
paga, prandaj mbështetur ne nenin 31 dhe 32, te K.Pr.Civile është e drejtë e paditësit
të ngrejë padi për të kundërshtuar këtë akt në përputhje me afatet kohore të
parashikuara në nenin 328 të K.Pr.Civile.
- Përfundimisht kërkojmë nga Gjykata e Lartë, që në bazë të nenit 485/c, të K.Pr.Civile
të vendose: Prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim në gjykatën e apelit, me tjetër trup gjykues.

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Paditësi Baftjar Kafexhiu, është drejtor i ndërmarrjes së Gjelbërimit Berat, e cila është
person juridik publik që financohet nga buxheti i shtetit në varësi të Bashkisë.
Në datën 28.07.2010, është ushtruar kontroll nga inspektoret e personit të tretë,
Kontrollit të Lartë të Shtetit për periudhën 2008-2009, të cilët kanë rekomanduar të kërkohen
në rrugë ligjore shpërblimi i dëmit (kthimi i shumave të marra tepër) për paditësin Baftjar
Kafexhiu, në vlerën 173.524 lekë, me arsyetimin se janë përfituar ne mënyre te padrejte
shpërblim për vitin 2008-2009 dhe kompensim për lejet vjetore për vitin 2007-2008.
716
Mbi ketë bazë ana e paditur, Bashkia Berat, nxori urdhrin e zhdëmtimit nr.234, datë
19.08.2010 për shumën 173.524 lekë.
Nga Kryetari i Bashkisë Berat, është lëshuar Urdhër Zhdëmtimi nr.234, në datë
19.08.2010, më të cilin është urdhëruar që shuma prej 2,231,481 lekë, të zhdëmtohet nga 55
punonjësit e Ndërmarrjes të Gjelbërimit sipas listës bashkëngjitur.
Ndër të tjera në pikën 1 germat a dhe b dhe listës nr.6 bashkëngjitur, është urdhëruar
qe paditësi Baftjar Kafexhiu, të shpërblejë demin për shumën 75,132 lekë për shpërblim në
kundërshtim me kërkesat e pikës 2, të VKM nr.369, datë 13.06.2007 “Për Fondin e Veçantë
të Institucioneve Buxhetore” dhe 98,392 lekë, për shpërblim në kundërshtim me VKM
nr.511, datë 24.02.2002 “Për kohëzgjatjen e punës dhe të pushimit në institucionet
shtetërore”.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatave:

vendosur:
- Konstatimin te pavlefshëm te Aktit Administrativ, Vendim nr.234, datë
19.08.2010, të Kryetarit të Bashkise Berat për pikën 1, gërma a dhe b dhe pikën 2,
të vendimit për zhdëmtimin e shumave 75.132 lekë dhe 98.392 lekë, nga paditësi
Bafitjar Kafexhiu.
- Urdhërohet i padituri ti kthejë paditësit gjithë shumën e mbajtur nga paga paditësit
deri në datën e ekzekutimit të këtij vendimi.
- Rrëzimin e padisë për pjesën e objektit që ka të bëjë me pezullimin e zbatimit të
aktit administrativ.
- Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të paditurit.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur ankim pala e paditur i cili parashtron shkaqet
për ndryshimin e tij:
Urdhri i nxjerrë nga Kryetari i Bashkise Berat, është rezultat i rekomadimeve nga
KLSH.
Vlerat dalin nga rekomandimet e KLSH dhe kërkohet kthimi i shumave të marra
tepër.
Përfundimisht kërkohet prishja e vendimit dhe pushimi i çështjes.
- Prishjen e Vendimit nr.1457, datë 20.12. 2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë Berat
dhe
pushimin e gjykimit të çështjes.
Me arsyetimin:
Vendimi i Gjykatës se shkallës së parë Berat nr.457, datë 20.12. 2010, me të cilin
është vendosur pranimi i padisë së paditësit, duhet të prishet dhe gjykimi i çështjes duhet të
pushojë.
Gjykata e shkallës së parë e ka pranuar padinë me arsyetimin se vendimi për
mbajtjen e pagës të paditësit duhej më parë të merrej nga Këshilli i Bashkise i cili ka
kompetence për të bërë kontrollin financiar te veprimtarisë te paditësit dhe jo nga Kryetari
i Bashkise në bazë të neneve 6/2, nenit 21 dhe nenit 32 gërmat "c","h" dhe "e", të ligjit
nr.8652 datë 31.07.2000"Për Organizimin dhe Funksionimin e Qeverisjes Vendore".
Sipas Gjykatës së shkallës së pare, në V.K.M. nr.369, datë 13.06.2007, parashikohet
e drejta e Drejtuesit të Institucionit buxhetor qe te përdorë fondin e veçante 5%, te fondit te
planifikuar te pagave, për shpërblimin e punonjësve për rezultate te mira ne pune,për
shpërblim ne fund te vitit, për dhënie ndihmash të menjëhershme etj. Për rezultate të mira në
punë ky shpërblim nuk duhet të jetë më shumë se 1 (një) pagë mujore.
717
Ne rastin konkret paditësi me cilësinë e Drejtorit te Ndërmarrjes te Gjelbërimit
(Drejtuesi i Institucionit) e ka përfituar ketë shpërblim jo me shumën e një page mujore ne
vit, për me shume se tre vjet resht.
Ky shpërblim ka qenë brenda fondit të veçantë i parashikuar në fillim të çdo viti nga
Këshilli Bashkiak si 5% e fondit të pagave. Paditësi me cilësinë e drejtuesit të institucionit
bazuar në pikat 1 dhe 2, te V.K.M. nr.369, date 13.06.2007, ka edhe diskrecionin te beje
shpemdarjen e këtij shpërblimi. Paditësi e ka përfituar këtë shpërblim me tepër se tre vjet
rresht pa patur rezerva të shprehura nga i padituri Bashkia Berat.
Në bazë të nenit 114, të Kodit të Punës paditësi ka të drejtë ta marrë ketë shpërblim
edhe në të ardhmen.
Gjykata e Apelit e shqyrton çështjen mbi ankimin e palës se paditur dhe konstaton se
çështja duhet te prishet dhe gjykimi nuk duhet te vazhdoje pasi nuk ndodhemi para rastit te
padisë me ketë objekt, pasi kjo padi nuk mund te ngrihej.
Gjykata e apelit e çmon te drejte arsyetimin e gjykatës se shkalles se pare lidhur me
natyrën e mosmarrëveshjes dhe natyrën e padisë me objekt shpërblim demi.
Gjykata e shkallës së parë kishte detyrimin te konstatonte nëse paditësit i ishin cenuar
te drejtat nga një akt i tille apo jo.
Në varësi të këtij fakti, gjykata duhej ta rrëzonte padinë, me arsyetimin e mësipërm,
pasi njëkohësisht, përsa kohë akti nuk ka sjellë asnjë pasoje tek paditësi, ai nuk mund të
ngrejë një padi të tillë.
Ky fakt rezultoi edhe në gjykatën e apelit ku u shpjegua se akti nuk ka sjellë pasoja.
Eshte paditësi qe ne rastin konkret ka ngritur një padi, qe nuk mund te ngrihej persa
kohe akti i pretenduar si absolutisht i pavlefshëm nuk ka prodhuar asnjë pasoje.
Nga ana tjetër, pala e paditur për të realizuar qëllimin e saj, duhet te investoje
gjykatën me një padi në rolin e paditësit, ku do të hetohet gjyqësisht nëse ka apo jo dëm të
shkaktuar, kush ka qenë shkaku që ka prodhuar atë dhe nëse janë rastet e përgjegjësisë me
faj apo pa faj te paditësit.
Sa me sipër çmohet prishja e vendimit dhe pushimi i gjykimit te ceshtjes.
Nenin 58, i Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Nenin 299, i K.Pr.Civile;
Neni 32, i K.Pr.Civile;
Vendimi unifikues i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,nr. 3/2012.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit

Vlorë nr.528, datë 23.05.2012, është marrë në zbatim të gabuar të ligjës materiale dhe asaj
proceduriale, dhe si rrjedhoje, ky vendim duhet të prishet.
Ky Kolegj vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse pëmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 58, të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” të cilat e bëjnë të
cënueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i kësaj gjykate për
pushimin e gjykimit vjen në kundërshtim me ligjin procedurial dhe konkretisht nenin 299, te
K.Pr.Civile. Pushimi i gjykimit përveçse është bërë në kundërshtim me ligjin e ka lënë
konfliktin objekt gjykimi, të pazgjidhur duke bërë që të paditurit t’i humbasin të drejtat, (në
718
rast se ato i takojnë), që rrjedhin nga akti administrative nr.234, datë 19.08.2010 të Kryetarit
të Bashkisë Berat.
Rastet kur gjykata vendos pushimin e gjykimit të cështjes janë parashikuar
shprehimisht në nenin 299, të K.Pr.Civile dhe konkretisht janë: “a) kur asnjëra prej palëve
nuk kërkon brenda 6 muajve rifillimin e gjykimit të pezulluar me kërkesën e tyre,.. b) paditësi
heq dorë nga gjykimi i padisë; c) pushimi i gjykimit parashikohet shprehimisht në ligj”. Në
analizë të kësaj dispozite proceduriale pushimi i gjykimit vendoset nga gjykata në ato raste
kur pala demonstron mungesën e interesit për vazhdimin e gjykimit ose kur nuk kryen
veprimet proceduriale të domosdoshme për vazhdimin e tij, si dhe në ato raste kur ligji e
parashikon shprehimisht.
Gjykata e Apelit Vlorë, ka arsyetuar ne vendimin e saj se duke qënë se paditësi në
këtë gjykim, ka kërkuar vetëm kundërshtimin e aktit administrativ, pa pretenduar zgjidhjen e
pasojave që ka shkaktuar ky akt, (pra mungon interesi i ligjshëm i paditsit në këtë gjykim),
jemi përpara një padie që nuk mund të ngrihej.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të gabuar arsyetimin e mësipërm të
kësaj gjykate, arsyetim i cili ka çuar në një zgjidhje të gabuar të mosmarrëveshjes objekt
gjykimi. Kjo pasi në analizë të dispozitave proceduriale nuk rezulton që në rast se mungon
interesi i ligjshëm, gjykata vendos pushimin e gjykimit të çështjes. Neni 31 i K.Pr.Civile
parashikon shprehimisht se “Padia është e drejta e personit që bën pretendimin, për t’u
dëgjuar mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose
jo”. Në analizë të kësaj dispozite proceduriale, në rast se mungon interesi i ligjshëm i padisë,
gjykata vendos rrëzimin e saj, por jo pushimin e gjykimit. Ndërsa neni 32 i K.Pr.Civile
parashikon se padia mund të ngrihet: “a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejtë ose
interesi të ligjshëm që është shkelur; b) për vërtetimin e qënies ose mosqënies së një
marrëdhënie juridike apo të një të drejte; c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një
dokumenti”.
Referuar të drejtës subjektive proceduriale, çdo individ ka të drejtën t’i drejtohet
gjykatës për të mbrojtur një të drejtë ose një interes të ligjshëm të cilin ai pretendon se i është
shkelur apo i është cënuar, e drejtë kjo dhe garanci e cila sanksionohet dhe nga neni 42 i
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë. Kjo e drejtë e dhënë, e cila është një e drejtë
themelore, e pandashme, e patjetërsueshme dhe e padhunueshme i jepet vetëm atij i cili
pretendon se i janë shkelur këto të drejta dhe interesa të ligjshme, (neni 42 i Kushtetutes së
Republikës së Shqiperisë: kushdo për mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe të interesave të tij
kushtetuese dhe ligjore mund t’i drejtohet gjykatës”). Në referim të sa me sipër del qartë që
çdo subjekt mund t’i drejtohet gjykatës për mbrojtjen e një të drejte apo interesi të ligjshëm
vetëm kur ekziston interesi i ligjshëm dhe vetëm në këto kushte ai mund të kërkojë nga
gjykata që kjo e fundit të realizojë një gjykim të drejtë, të paanshëm dhe të vendosë në lidhje
me pretendimet e tij.
Pikërisht për këtë qëllim, pala të cilës i është cënuar një e drejtë, i drejtohet gjykatës
me padi. Gjykata është e detyruar ta shqyrtojë padinë dhe pas një analize të plotë e të
gjithanshme të provave të paraqitura nga palët në një proces gjyqësor në përputhje me ligjën
materiale dhe proceduriale ta pranojë apo ta rrëzojë atë. Që një padi të merret në shqyrtim
nga gjykata, pra që të jetë e vlefshme duhet të plotësojë dy kushte themelore: a) interesi i
ligjshëm për të ngritur padi, dhe b) legjitimiteti për të vepruar. Në rast se ekzistojnë këto dy
kushte mund të konsiderohet që padia ekziston në kuptimin që për gjykatën del
domosdoshmëria për të marrë vendim mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë.
Interesi për të ngritur padi që parashikohet qartë në nenin 32 te K.Pr.Civile, është një interes
procedurial, i cili lind nga domosdoshmëria për të arritur nga procesi mbrojtjen e një interesi
material, dhe për këtë arsye pala i drejtohet gjykatës duke kërkuar rivendosjen e së drejtës së
shkelur.
719
Në çështjen objekt shqyrtimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se
paditësi ka një interes të ligjshëm për të paraqitur kërkesë padinë në shqyrtim, pasi kërkon
rivendosjen e të drejtave të tij të pretenduara të shkelura nga vendimi i palës së paditur
nr.234, datë 19.08.2010. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson si më poshtë:
Pavarësisht mënyrës se si i ka formuluar paditësi kërkimet e tij në padi si dhe në aktet e tjera
gjatë procesit gjyqësor, “kundërshtim akti administrativ, këto kërkime kanë lidhje me
pretendime që burojnë nga marrëdhënia e punës, dhe në këto kushte është detyrë e gjykatës të
hetojë në lidhje me to dhe të zgjidhë pasojat përkatëse.
Shqyrtimi dhe zgjidhja e një çështjeje nga gjykata nuk mund të bazohet vetëm mbi atë
që formalisht shkruhet në aktet e procesit dhe që mund të emërtohen objekti apo baza ligjore.
Gjykatat gjatë shqyrtimit të çështjeve që u shtrohen për gjykim, kanë detyrimin të vlerësojnë
dhe të marrin parasysh të gjithë përmbajtjen e akteve proceduriale, të identifikojnë shkakun
ligjor të kërkimeve të paditësit në mënyrë që të mund të japin vendime të drejta për to. Sa më
sipër është shprehur qartë dhe në Vendimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë nr.3/2012: “Gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit duke e analizuar padinë
në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi në
pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë gabimisht dispozitat ligjore,
porse nga leximi i kërkesëpadisë del e qartë e drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast
gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i
kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë
dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar”.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë duke iu referuar shkakut ligjor të kërkimeve
të paditësit, pavarësisht mënyrës së formulimit të tyre në objektin e padisë apo në pretendimet
e tij gjatë shqyrtimit gjyqësor, (akte këto të cilat janë të administruara në dosjen gjyqësore,
janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulta dhe që kanë qënë pjesë e debatit gjyqësor),
arrin në konkluzionin se objekt i vërtetë i këtij gjykimi si dhe shkak ligjor i tij është zgjidhja e
pasojave që ka sjellë urdhri i palës së paditur nr.234, datë 19.08.2010.
Në këto kushte për një zgjidhje përfundimtare të konfliktit objekt gjykimi ky Kolegj
vlerëson se gjykatat më të ulta duhet të analizojnë nëse urdhri i palës së paditur nr.234, datë
19.08.2010, është i drejtë apo jo.
Në këto raste gjykata në referim të nenit 223, të K.Pr.Civile mund të urdhërojë
marrjen e provave pranë palës së paditur, pasi kjo e fundit në cilësinë e ish punëdhënësit
disponon të gjithë informacionin e nevojshëm për sqarimin e fakteve që lidhen me
mosmarrëveshjen objekt gjykimi.
Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë duke u bazuar në përfundimet e
arritura nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke patur parasysh për aq sa janë të
zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të parë dhe konkretisht dispozitat
e neneve 225 - 230 të K.Pr.Civile, si dhe të gjitha provat që ndodhen në dosjen gjyqësore, të
përsërisë hetimin gjyqësor për të hetuar nëse urdhri i palës së paditur nr.234, datë 19.08.2010,
është bërë apo jo konform dispozitave të K.Punës.
Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë duhet t’i bëjë të qartë paditësit
që është detyrë e tij që në perputhje me ligjin të provojë pretendimet që ngre. Palët ashtu siç
kanë të drejtat, kanë dhe detyrimet që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e
parashikuara në ligj.
Kryerja e veprimeve si më sipër si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë
rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
lidhur me zgjidhjen e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e kësaj çeshtjeje.
Gjykata e Lartë, si gjykate ligji, nuk i hyn analizës së provave, gjë që duhet ta bëjnë
dy gjykatat e tjera të niveleve më të ulta, por ajo vetëm evidenton shkeljet ligjore që kanë
lejuar këto dy gjykata, qoftë të normave proceduriale dhe atyre materiale duke kërkuar
720
respektimin e tyre. Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji ka të drejtë të shqyrtojë si gabimet në
gjykim, ashtu dhe gabimet në procedim të lejuara nga gjykatat më të ulta, referuar kjo në
nenin 58, të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gabimet në gjykim, (në rast se ka të tilla) ose të gjykojë themelin e çështjes. Në kushtet kur
Gjykata e Apelit Vlorë ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes, Gjykata e Lartë nuk
mund të marrë në shqyrtim themelin e mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi, pasi nuk është
ezauruar gjykimi në një shkallë të procesit gjyqësor.
Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës
së Apelit Vlore duhet prishur dhe në zbatim të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të Republikës së Shqipërisë, çështja
duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.528, datë 23.05.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 17.09.2015
721
Nr. 00-2015-3900 i Vendimit (498)
VENDIM


përket:
PADITËSE: ELSA KOSOVA

I PADITUR: MINISTRIA E PUNËVE TË JASHTME
OBJEKTI I PADISË:
Kundërshtimi dhe Shfuqizimi tërësisht i aktit administrativ,
Urdhër i Ministrit nr.586 datë 31.12.2013 me lëndë “Emërim në detyrë"
për shkak se është një akti që është nxjerrë në kundërshtim me ligjin;
Kthimi i paditëses në vendin e punës Drejtor në Drejtorinë e Amerikave dhe Paqësorit,
në Drejtorinë e Përgjithshme të Amerikave, Azisë dhe Afrikës,
ose në një pozicion tjetër ekuivalent sipas hierarkisë brenda shërbimit të jashtëm
sipas gradës diplomatike “Ministër Këshilltar”;
Detyrimin e palës së paditur Ministrisë së Jashtme, për pagimin e pagës
paditëses Elsa Kosova nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënies financiare
e deri në kthimin e paditëses në vendin e punës;
Dhënia e Vendimit me ekzekutim të përkohshëm;
Njohja dhe pagimi i shpenzimeve gjyqësore dhe shpenzimet për avokat.
Baza Ligjore: Pjesa e tretë e Ligjit nr.9095, date 3.7.2003
“Për shërbimin e jashtëm të Republikës së Shqipërisë”
dhe Kreu VIII-XI i VKM nr.839, date 17.12.2004 “Për miratimin e dokumentit
“Rregullorja e Shërbimit të jashtëm të Republikës së Shqipërisë”;
Ligji nr.152/2013 datë 23.05.2013 “Për Nëpunësin Civil”;
VKM nr.360 dt. 14.07.2000 ”Për lirimin nga shërbimi civil”;
Nenin 6, 117 e në vijim i Kodit të Procedurave Administrative;
Neni 7, Neni 15 dhe 17/a,g të Ligjit nr.49/2012 datë 18.05.2013
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
Kodi i Procedurës Civile i RSH.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.950 datë

11.03.2014 vendosi:
“Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë së paditësit Elsa Kosova. Konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ , urdhrit nr.586 datë 31.12.2013
të Ministrit të Punëve të Jashtme. Detyrimin e të paditurve Ministria e Punëve
722
të Jashtme, të kthejë paditësen Elsa Kosova në vendin e mëparshëm të punës
ose në një vend pune të barasvlershëm me të.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj, si të pabazuara në ligj dhe prova.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bëre . Ky vendim përbën titull ekzekutiv sapo
të marrë formë të prerë dhe urdhërohet zyra e përmbarimit të bëjë ekzekutimin
e tij”.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.3969 datë 29.10.2014

vendosi:
“Ndryshimin e vendimit nr.950 datë 11.03.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë. Rrëzimin e padisë.”.
Kundër vendimit nr.3969, datë 29.10.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit

Tiranë, ka ushtruar rekurs, pala paditëse Elsa Kosova i cili kërkon prishjen e vendimit të
gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës administrative të
shkallës së parë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata Administrative e Apelit Tiranë ka zbatuar dhe interpretuar keq ligjin material
të zbatueshëm në çështjen konkrete në kuptim të nenit 58/a të Ligjit 49/2012 pasi
ndryshimin e pozicionit të punës që pala e paditur ka bërë në disfavor të paditëses e
konsideron si në përputhje me ligjin dhe nga ana tjetër në mënyrë kontradiktore
arsyeton se ulja e saj në detyrë nuk është bërë si rrjedhojë e një mase disiplinore,
ndërkohë që pala e paditur ka nxjerrë të gjitha aktet administrative pa ligj dhe si të
tilla ato duhet të barazohen me akte administrative abuzive dhe të nxjerra në kushtet e
tejkalimit absolut të diskrecionit të organeve administrative.
- Në lidhje me paligjshmërinë e veprimeve të palës së paditur sqarojmë se ligji i ri për
nëpunësin civil i cili realisht duhet të ishte zbatuar nga pala e paditur në momentin e
procedurës administrative me të cilën është bërë lëvizja e paditëses në një detyrë më
të ulët(sikurse me të drejtë ka arsyetuar Gjykata e Shkallës së Parë), në asnjë pikë të
tij dhe as të ligjit 9095/2003 nuk parashikohet ulja në detyrë përveçse si një masë
disiplinore.
- Në përputhje me nenin 70 të kreut IX të VKM nr.839, datë 17.12.2004 Për miratimin
e dokumentit “Rregullorja e Shërbimit të jashtëm të Republikës së Shqipërisë” dhe
nenin 24 të ligjit nr.8549, dt. 11.11.1999, ulja në një detyrë më të ulët nuk mund të
jepej për më shumë se një vit, duke qenë se këto dy dispozita nuk mund të
interpretohen ndryshe veçse në konformitet me njëra tjetrën.
- Pala e paditur ka sqaruar në mënyrë abuzive në parashtresën e saj gjatë gjykimit dhe
në ankimin e saj se Ligji i zbatueshëm për nxjerrjen e akteve të kundërshtuara me padi
ka qenë ligji nr.8549 datë 11.11.199 “Për Statusin e Nëpunësit Civil” dhe jo ligji
152/2013 “Për nëpunësin Civil”.
- Paditësja nuk ka pretenduar kurrë ulja në detyrë e saj është bërë si rrjedhojë e një
procedimi disiplinor, por ka pretenduar se ulja e saj në detyrë sikurse ka ndodhur në
rastin konkret mund të bëhej vetëm si rrjedhojë e një mase disiplinore nëse
përmbusheshin kushtet e ligjit në të kundërt ulja në detyrë nuk mund të bëhej kurrsesi.
- Pala e paditur në përputhje me rregullat mbi barrën e provës nuk provoi se në
përputhje me ligjin ka qenë e pamundur sistemi i paditëses në të gjitha drejtoritë e reja
të krijuara sipas strukturës së re.
- Gjykata e Apelit në kundërshtim me ligjin arsyeton dhe e shtrin analizën vetëm në
drejtorinë ku paditësja kryente efektivisht detyrën, mirëpo Gjykata e Apelit dhe pala e
paditur nuk arsyetojnë se përse për paditësen nuk ka qenë e mundur sistemi i saj në
asnjë drejtori tjetër pranë MPJ.
723
- Në vendimin e Këshillit të Ministrave nr.360 datë 14.07.2000 “Për Lirimin nga
Shërbimi Civil”, nga pika 7 deri në pikën 10 të tij është bërë një rregullim specifik
lidhur me mënyrën sesi do të veprohet me punonjësit që janë në detyrë në rastin e
ristrukturimit të institucioneve. Konkretisht në pikën 9 parashikohet se “Nëpunësit, të
cilët kanë kryer punë me përshkrim të njëjtë apo të ngjashëm, me përshkrimin e
vendeve te reja, të krijuara apo të mbetura, dhe të ristrukturuara dhe që janë vlerësuar
pozitivisht në dy vitet e fundit do të mbahen në punë në kufirin e përgjithshëm të
vendeve të miratuara”.
Ka ushtruar kundërrekurs pala e paditur Ministria e Punëve të Jashtme duke

- Rekursi nuk përmbush kushtet e parashikuara në Kodin e Procedurës Civile dhe nenin
58 të ligjit nr.49/2012.
- Ligji i zbatueshëm është ligji nr.8549, datë 11/11/1999 “Për statusin e nëpunësit civil.
Çështjes së ligjit të aplikueshëm për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve që kanë të bëjnë
me të drejtat dhe detyrimet e palëve në marrëdhëniet e punësimit për subjektet e ligjit
të posaçëm të statusit të nëpunësit civil gjatë kohës që çështja e ligjit të ri 152/2013,
ishte në shqyrtim nga Gjykata Kushtetuese i ka dhënë zgjidhje vetë Gjykata
Kushtetuese me vendimin nr.5, datë 05.02.2014.
- Emërimi i rekursueses në një pozicion më të ulët ka ardhur si rezultat i reduktimit të
pozicionit të Drejtorëve në gjithë institucionin. Qarkullimi i nëpunësve të shërbimit të
jashtëm bëhet në përputhje me ligjin 9095, datë 03/07/2003, dhe aktet nënligjore.
- Vendimi i Gjykatës së Apelit është tërësisht i bazuar edhe përsa i përket vlerësimit të
ligjshmërisë së aktit administrativ. Në referencë të sa më sipër duke qenë se në kohën
kur ka dalë akti administrativ ligji i zbatueshëm ishte ligji 8549/1999, dhe ligji
9095/2003 Urdhri nr.558, datë 31.12.2013, është një akt administrativ, i nxjerrë në
përputhje të plotë me kërkesat e parashikuara në ligj.
- Pretendimet mbi ndryshimin e përshkrimit të vendit të punës dhe mundësinë e
përshtatjes së nëpunësit janë të pabazuara në ligj dhe prova.
- Përsa i përket pamundësisë së emërimit të saj në një pozicion të barasvlershëm kjo
vjen si rezultat i zbatimit të sistemit të gradave dhe karrierës që buron nga ligji 9095,
datë 03/07/2003.
- Në kushtet e ristrukturimit kur u shkri një strukturë e tërë “Drejtori” bazuar në nenin
23, të ligjit për statusin e nëpunësit civil dhe nenit 39, të ligjit për shërbimin e jashtëm
dhe rregullores ishte detyrë e institucionit që në pozicionimin e diplomatëve të mbante
në konsideratë gradat, eksperiencën diplomatike.
- Në kuadër të ristrukturimit të institucionit ka pasur një reduktim të pozicionit të
drejtorëve të drejtorive që ishin në strukturën e mëparshme. ndërkohë që numri i
diplomatëve me grada që plotësojnë aktualisht kushtet për të qenë drejtor nuk ka
ndryshuar.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Elsa
Kosova me urdhrin nr.795 datë 31.12.2002 ka filluar punë pranë palës së paditur Ministrisë
së Punëve të Jashtme në pozicionin e Drejtores së Drejtorisë së Kosovës, më pas me shkresën
nr.559 datë 10.04.2004 të Departamentit të Administratës Publike është emëruar nëpunës
civil në periudhë prove në po këtë pozicion, ndërkohë që më pas ka kryer një sërë detyrash të
724
tjera në këtë institucion si përgjegjëse e sektorit të Kosovës, Drejtore e Drejtorisë së
Organizatave Ndërkombëtare etj...
2. Me urdhrin nr.259 datë 07.06.2012 të Ministrit të Punëve të Jashtme pala paditëse
Elsa Kosova është emëruar Drejtore në Drejtorinë e Amerikave dhe Paqësorit në Drejtorinë e
Përgjithshme të Amerikave, Azisë dhe Afrikës.
3. Më tej me urdhrin nr.147 datë 01.04.2013 të Ministrit të punëve të Jashtme
paditëses Elsa Kosova i është dhënë grada diplomatike “Ministër Këshilltar”.
4. Rezulton se me urdhrin nr.586 datë 31.12.2013 “Për emërim në detyrë” të Ministrit
të Punëve të Jashtme, bazuar në nenin 26 të ligjit nr.9095 datë 03.07.2033 “Për shërbimin e
jashtëm”, urdhrit të Kryeministrit nr.227 datë 02.12.2013 “Për miratimin e strukturës dhe
organikës së Ministrisë së Punëve të Jashtme”, është vendosur: “Elsa Kosova emërohet
Specialiste në Drejtorinë e Amerikës, Paqësorit, Azisë dhe Afrikës, në Drejtorinë e
Përgjithshme të marrëdhënieve dypalëshe”.
5. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Elsa Kosova i është drejtuar gjykatës me
padinë objekt gjykimi.
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.950 datë
11.03.2014 vendosi:” Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë së paditësit Elsa Kosova.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ , urdhrit nr.586 datë 31.12.2013
të Ministrit të Punëve të Jashtme. Detyrimin e të paditurve Ministria e Punëve të Jashtme , të
kthejë paditësen Elsa Kosova në vendin e mëparshëm të punës ose në një vend pune të
barasvlershëm me të. Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj, si të pabazuara në ligj dhe
prova. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë . Ky vendim përbën titull ekzekutiv sapo të marrë
formë të prerë dhe urdhërohet zyra e përmbarimit të bëjë ekzekutimin e tij”.
6.1 Arsyetimi i Gjykatës: “ Gjykata vlerëson se ligji i zbatueshëm është ligji
nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”. Gjykata kushtetuese me vendimin nr.5 datë 05.02.2014
ka vendosur shfuqizimin sit ë papajtueshëm më kushtetutën të aktit normative të të Këshillit
të Ministrave nr.5 datë 30.09.2013. Ky vendim ka fuqi prapavepruese në kuptim të nenit 76 të
ligjit nr.8557 datë 10.02.2000 pika “b” ndaj çështjeve që shqyrtohen nga gjykatat derisa
vendimet nuk kanë marrë formë të prerë. Lidhur me vlefshmërinë e aktit administrative
objekt gjykimi, paditësja Elsa Kosova në bazë të nenit 67/3 të ligjit nr.152/2013 “Për
nëpunësin Civil”, gëzon statusin e nëpunësit civil. Ligji 152/2013 në dallim nga ligji
8549/21999 nuk e parashikon ristrukturimin ose daljen e tepërt të vendit të punës si rast
lirimi nga shërbimi civil. Në rastet kur vendi i punës ristrukturohet sikurse ka ndodhur në
rastin e paditëses në nenin 50 të ligjit nr.152/2013 parashikohet: “ 1. Nëse për shkak të
mbylljes apo ristrukturimit të institucionit, pozicioni i mëparshëm i një nëpunësi civil nuk
ekziston më, ai transferohet në një pozicion tjetër të shërbimit civil të së njëjtës kategori. 2.
Transferimi, sipas pikës 1 të këtij neni, bëhet me precedencë, sipas kësaj renditjeje: a) në të
njëjtin institucion, ku nëpunësi civil është i emëruar; b) në institucionin, me të cilin
institucioni është shkrirë apo bashkuar, në një nga institucionet, në të cilat institucioni është
ndarë apo në institucionin që ka marrë funksionet që kryente më parë nëpunësi; c) në
institucionet e varësisë së institucionit të ristrukturuar; ç) në një institucion tjetër të
shërbimit civil. 3. Në çdo rast mbylljeje apo ristrukturimi krijohet një komision ristrukturimi.
Komisioni shqyrton mundësitë e sistemimit të çdo nëpunësi civil në vendet e lira ekzistuese
dhe propozon transferimin e nëpunësit në një pozicion të lirë, në të cilin ai plotëson kërkesat
specifike. Vendimi përfundimtar i transferimit merret nga njësia përgjegjëse, në bazë të
propozimit të komisionit. 4. Nëpunësi mund ta refuzojë transferimin vetëm për arsyet e
parashikuara në pikën 3 të nenit 48 të këtij ligji. Refuzimi i transferimit për arsye të tjera
përbën shkak për lirimin nga shërbimi civil. 5. Komisioni i ristrukturimit, i parashikuar në
pikën 3 të këtij neni, drejtohet nga njësia përgjegjëse dhe në të bëjnë pjesë përfaqësues të
institucioneve të parashikuara në shkronjat "a", "b" dhe "c" të pikës 2 të këtij neni, sipas
725
rastit. 6. Procedura e hollësishme për risistemimin e nëpunësve civilë, për shkak të mbylljes
apo ristrukturimit, si dhe përbërja e hollësishme e komisionit miratohen nga Këshilli i
Ministrave”. Nga aktet e dosjes rezulton se paditësja në bazë të strukturës së re është
suprimuar vendi i drejtorit duke u ushtruar ky funksion nga një drejtori e vetme, Gjykata
çmon se nga organika e re e Ministrisë së Punëve të Jashtme rezulton se janë 5 drejtori të
Përgjithshme të cilat kanë në varësi drejtori të tjera të cilat të barazvlefshme me detyrën që
ka kryer paditësja. Gjithashtu pala e paditur nuk provoi që drejtorët e tjerë të sapoemëruar
kanë grada dhe karrierë më të gjatë se paditësja në shërbimin e jashtëm. Gjykata konstaton
se neni 70 i VKM nr.839 datë 17.12.2004 parashikon se kalimi në një funksion më të ulët i
një nëpunësi civil në shërbimin e jashtëm parashikohet si masë disiplinore, gjatë gjykimit nuk
rezultoi që ndaj paditëses të ketë filluar një procedurë disiplinore, madje ajo është vlerësuar
shume mirë nga eprorët e saj. Duke e kaluar paditësin në një pozicion më të ulët pala e
paditur ka shkelur nenin 50 të ligjit nr.152/2013 dhe për rrjedhojë urdhri i Ministrit të
Punëve të Jashtme është një akt i pavlefshëm për shkak se është në kundërshtim të hapur me
ligjin nr.152/2013. Në lidhje me pagimin e pagës nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënies
financiare gjykata vlerëson se ky pretendim nuk qëndron pasi paditëses nuk i janë ndërprerë
marrëdhëniet financiare dhe ajo vazhdon të paguhet me të njëjtën pagë që kishte kur
ushtronte detyrën e drejtores”.
7. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.3969 datë
29.10.2014 vendosi: “Ndryshimin e vendimit nr.950 datë 11.03.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë. Rrëzimin e padisë.”.
7.1 Arsyetimi i gjykatës:” Në rastin konkret, provohet se vendi i punës së paditëses
konfirmuar me status nëpunës civil, Drejtore e Drejtorisë së Amerikave dhe Paqësorit është
suprimuar si pasoje e strukturës së re të miratuar për Ministrinë e Jashtme me Urdhrin
nr.227 datë 02.12.2013 të Kryeministrit. Kështu, është provuar nga i padituri se funksionet e
ushtruar tashmë nga Drejtoria që mbulonte paditësja se bashku me Drejtorinë e Azisë dhe
Afrikës i janë atribuuar një drejtorie të vetme. Drejtoria e Amerikës Paqësorit, Azisë dhe
Afrikës me organigramën depozituar, një drejtor dhe 5 specialiste, ku një ndër të cilët është
emëruar paditësja. Neni 23 i ligjit nr.8549/1999 ka përcaktuar se : “Në rastet e
ristrukturimit të institucioneve të administratës publike, nëpunësve civile, vendet e të cilëve
janë deklaruar të tepërt, do tu ofrohet vend i të njëjtit nivel në një ministri apo institucion
tjetër të administratës publike qendrore apo vendore ose në pamundësi një vend i një niveli
më të ulët. Rezulton se paditësja është emëruar në një vend tjetër pune të shërbimit të
jashtëm. Emërimi i saj në pozicionin e specialistes nuk mund të cilësohet mase disiplinore,
pasi është rrjedhoje e suprimimit të vendit të saj të punës, rast i cili sipas kësaj dispozite
lejon caktimin e nëpunësit një vend më të ulët në rast të pamundësisë së caktimit të saj në të
njëjtin nivel. Pala e paditur ka argumentuar dhe provuar vendosjen e drejtuesit në drejtorinë
e riorganizuar ka përthithur edhe funksionet e paditëses. Nga pala paditëse nuk rezultojnë
kundërshtime se këtë drejtori me vetëm një drejtues dhe pesë specialiste, drejtuesi i emëruar
ka karrierën diplomatike të nevojshme dhe i dekretuar "Ambasador”, gradë më të lartë se
paditësja. Paditësja Elsa Kosova rezulton të gëzojë të njëjtën gradë diplomatike si dhe
trajtohet financiarisht në të njëjtën pagë që kishte kur ushtronte detyrën e Drejtores së
Drejtorisë së Amerikave dhe Paqësorit prej 126.600 lekë, kjo e vërtetuar nga vërtetimi nr
ekstra prot datë 12.02.2014 i administruar në gjykim. Në kuptim të dispozita të ligjit për
shërbimin e jashtëm, sa më sipër vepruar përmes Urdhrit nr.586 datë 31.12.2013 i Ministrit
të Punëve të Jashtme nuk përben cenim të statusit të saj, garantuar qëndrimi në detyre si dhe
pandryshueshmëria e pagës. Për pasoje, Kolegji Administrativ i Apelit vlerëson
vendimmarrjen e të paditurit të përligjur në mënyrë të arsyeshme dhe objektive”.
8. Kundër vendimit nr.3969 datë 29.10.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, ka ushtruar rekurs, pala paditëse Elsa Kosova i cili kërkon prishjen e vendimit të
726
gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
9. Dispozitat e ligj nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk
parashikon ndryshe.
9.2 Neni 17: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u
lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
10. Dispozitat e Ligjit nr.152/2013 “Për nëpunësin Civil”;

10.1 Neni 50: Nëse për shkak të mbylljes apo ristrukturimit të institucionit, pozicioni
i mëparshëm i një nëpunësi civil nuk ekziston më, ai transferohet në
një pozicion tjetër të shërbimit civil të së njëjtës kategori. 2.
Transferimi, sipas pikës 1 të këtij neni, bëhet me precedencë, sipas
kësaj renditjeje: a) në të njëjtin institucion, ku nëpunësi civil është i
emëruar; b) në institucionin, me të cilin institucioni është shkrirë apo
bashkuar, në një nga institucionet, në të cilat institucioni është ndarë
apo në institucionin që ka marrë funksionet që kryente më parë
nëpunësi; c) në institucionet e varësisë së institucionit të ristrukturuar;
ç) në një institucion tjetër të shërbimit civil. 3. Në çdo rast mbylljeje
apo ristrukturimi krijohet një komision ristrukturimi. Komisioni
shqyrton mundësitë e sistemimit të çdo nëpunësi civil në vendet e lira
ekzistuese dhe propozon transferimin e nëpunësit në një pozicion të
lirë, në të cilin ai plotëson kërkesat specifike. Vendimi përfundimtar i
transferimit merret nga njësia përgjegjëse, në bazë të propozimit të
komisionit. 4. Nëpunësi mund ta refuzojë transferimin vetëm për arsyet
e parashikuara në pikën 3 të nenit 48 të këtij ligji. Refuzimi i
transferimit për arsye të tjera përbën shkak për lirimin nga shërbimi
civil. 5. Komisioni i ristrukturimit, i parashikuar në pikën 3 të këtij
neni, drejtohet nga njësia përgjegjëse dhe në të bëjnë pjesë përfaqësues
të institucioneve të parashikuara në shkronjat "a", "b" dhe "c" të pikës
2 të këtij neni, sipas rastit. 6. Procedura e hollësishme për risistemimin
e nëpunësve civilë, për shkak të mbylljes apo ristrukturimit, si dhe
përbërja e hollësishme e komisionit miratohen nga Këshilli i
Ministrave”.
11. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Elsa Kosova, përmban shkaqe nga ato që
motivojnë cenimin e vendimit nr.3969 datë 29.10.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë.
727
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në
përfundimin se vendimi nr.3969 datë 29.10.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë,
që ka ndryshuar vendimin nr.950 datë 11.03.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet.
13. Ky Kolegj e vlerëson të drejtë përfundimin e arritur nga Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Tiranë dhe për rrjedhojë vendimi i kësaj gjykate duhet të lihet në fuqi.
Ndërsa arsyetimi i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të
gabuar të ligjit, ç’ka e bën vendimin e kësaj gjykate të cenueshëm.
Kolegji Administrativ, çmon se jemi përpara një mosmarrëveshje administrative, dhe nga
pikëpamja lëndore, në referim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012, ky Kolegj është kompetent për
shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
15. Nga gjykatat e faktit është pranuar se paditësja ka gëzuar statusin e nëpunësit civil
dhe ka ushtruar detyrën e Drejtorit të Drejtorisë deri në momentin që për shkak të strukturës
së re së Ministrisë së Punëve të Jashtme kjo drejtori ku paditësja ka qenë Drejtore, është
shkrirë, duke i kaluar kompetencat e saj një drejtorie tjetër. Në këto kushte pala paditëse Elsa
Kosova është emëruar specialiste në Drejtorinë e re të krijuar sipas strukturës së miratuar.
Pavarësisht emërimit si specialiste, paditësja ka pretenduar se në bazë të ligjit, duke qenë se
ajo gëzonte statusin e nëpunësit civil, nuk mund të ulej në detyrë, por duhet të sistemohej në
një detyrë tjetër të të njëjtit nivel, atë të Drejtorit të Drejtorisë. Në këto kushte pala paditëse
Elsa Kosova i është drejtuar gjykatës për të realizuar gjyqësisht të drejtën e pretenduar prej
saj.
16. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, ka arsyetuar se :“ Gjykata
vlerëson se ligji i zbatueshëm është ligji nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”. Gjykata
Kushtetuese me vendimin nr.5 datë 05.02.2014 ka vendosur shfuqizimin si të papajtueshëm
me Kushtetutën të Aktit Normativ të Këshillit të Ministrave nr.5 datë 30.09.2013. Ligji
152/2013 në dallim nga ligji 8549/21999 nuk e parashikon ristrukturimin ose daljen e tepërt
të vendit të punës si rast lirimi nga shërbimi civil. Në rastet kur vendi I punës ristrukturohet
sikurse ka ndodhur në rastin e paditëses në nenin 50 të ligjit nr.152/2013 parashikohet: “ 1.
Nëse për shkak të mbylljes apo ristrukturimit të institucionit, pozicioni i mëparshëm i një
nëpunësi civil nuk ekziston më, ai transferohet në një pozicion tjetër të shërbimit civil të së
njëjtës kategori, etj... Gjykata çmon se nga organika e re e Ministrisë së Punëve të Jashtme
rezulton se janë 5 drejtori të Përgjithshme të cilat kanë në varësi drejtori të tjera të cilat të
barazvlefshme me detyrën që ka kryer paditësja. Gjithashtu pala e paditur nuk provoi që
drejtorët e tjerë të sapoemëruar kanë grada dhe karrierë më të gjatë se paditësja në
shërbimin e jashtëm”. Mbi këtë konkluzion gjykata ka disponuar se padia e paditëses Elsa
Kosova duhet pranuar pjesërisht.
17. Ndryshe nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, Gjykata
Administrative e Apelit Tiranë, mbi të njëjtat fakte parashtron se: “Neni 23 i ligjit
nr.8549/1999 ka përcaktuar se : “Në rastet e ristrukturimit të institucioneve të administratës
publike, nëpunësve civile, vendet e të cilëve janë deklaruar të tepërt, do tu ofrohet vend i të
njëjtit nivel në një ministri apo institucion tjetër të administratës publike qendrore apo
vendore ose në pamundësi një vend i një niveli më të ulët. Rezulton se paditësja është
emëruar në një vend tjetër pune të shërbimit të jashtëm. Emërimi i saj në pozicionin e
specialistes nuk mund të cilësohet mase disiplinore, pasi është rrjedhoje e suprimimit të
vendit të saj të punës, rast i cili sipas kësaj dispozite lejon caktimin e nëpunësit një vend më
të ulët në rast të pamundësisë së caktimit të saj në të njëjtin nivel”, ka arritur në përfundimin
se vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë duhet të ndryshohet duke u
vendosur rrëzimi i padisë.
728
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë është i pabazuar në ligj, në kushtet kur nuk ka trajtuar dhe nuk
ka argumentuar në lidhje me ligjin e zbatueshëm për zgjidhjen e drejtë të mosmarrëveshjes duke
arritur në një përfundim i cili nuk gjen mbështetje ligjore.
19. Parë në këtë këndvështrim, Kolegji çmon se Gjykata në çdo rast duhet të jetë
kategorike në dhënien e konkluzioneve, ato duhet të jenë të qarta, të sakta dhe pa ekuivokë,
pasi çdo mënyre tjetër bën që gjykimi të jetë i njëanshëm, palët të vihen në pozita jo të
barabarta para ligjit, e për pasojë njëra nga palët të jetë në pozita diferencuese përkundrejt
palës tjetër.
20. Nisur nga rrethanat e sipërcituara, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se
Gjykata Administrative e Apelit nuk ka dhënë arsyet dhe argumentet ligjore të nevojshme për
ndryshimin e vendimit. Kjo gjykatë, ka anashkaluar kërkesat e neneve 10, 29 dhe 309 të
Kodit Civil. Ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi gjyqësor janë ligjshmëria
dhe argumentimi i tij; elementë ligjorë këto që i mungojnë vendimit të Gjykatës së Apelit.
21. Ndryshe nga sa ka konkluduar Gjykata e Apelit e cila nuk ka marrë në analizë se
cili do të jetë ligji i zbatueshëm, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë
arsyetimin dhe konkluzionin e arritur nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë,
sipas së cilës, ligji i zbatueshëm për zgjidhjen e çështjes është ligji nr.152/2013 “Për
nëpunësin Civil” dhe jo ligji nr.8549/1999, mbi të cilin është bazuar Gjykata Administrative e
Apelit në arritjen e përfundimit të saj për rrëzimin e padisë së paditëses Elsa Kosova.
22. Në vijim të sa më sipër Kolegji e çmon të nevojshme të marrë në analizë kuadrin
ligjor për nëpunësin civil. Akti Normativ nr.5, datë 30.9.2013 “Për disa ndryshime në ligjin
nr.152/2013, "Për nëpunësin civil" ndryshoi ligjin e sipërcituar duke parashikuar se: “Ky ligj
hyn në fuqi më 1 tetor 2013 dhe i fillon efektet e tij 6 muaj pas hyrjes në fuqi. Deri në datën e
fillimit të efekteve të këtij ligji zbatohet ligji nr.8549, datë 11.11.1999, "Statusi i nëpunësit
civil". Rezulton se me vendimin nr.5 datë 05.02.2014 Gjykata Kushtetuese e Republikës së
Shqipërisë ka vendosur: “Shfuqizimin si të papajtueshëm me Kushtetutën të aktit normativ të
Këshillit të Ministrave nr.5, datë 30.09.2013 “Për disa ndryshime në ligjin nr.152/2013 ‘Për
nëpunësin civil’ dhe të ligjit të Kuvendit nr.161/2013 “Për miratimin e aktit normativ nr.5,
datë 30.09.2013” .
23. Ligji nr.8577, datë 10.2.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatës
Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë”, i cili në nenin 76 parashikon se : “Vendimi i
Gjykatës Kushtetuese që ka shfuqizuar një ligj apo akt normativ si të papajtueshëm me
Kushtetutën ose me marrëveshjet ndërkombëtare sjell efekte juridike nga data e hyrjes së tij
në fuqi” , ky vendim ka fuqi prapavepruese vetëm ndaj çështjeve që shqyrtohen nga
gjykatat, derisa vendimet e tyre nuk kanë marrë formë të prerë. Në referim të nenit të
sipërcituar Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë në nenin 132 parashikon: “Vendimet e
Gjykatës Kushtetuese hyjnë në fuqi ditën e botimit në Fletoren Zyrtare”. Rezulton se vendimi
nr.5 datë 05.02.2014 I Gjykatës Kushtetuese është botuar në fletoren zyrtare nr.18 datë
26.02.2014.
24. Në analizë sa më sipër ligji nr.152/2013 datë 30.05.2013 “Për nëpunësin civil”
është i zbatueshëm për të gjithë subjektet që janë pjesë e marrëdhënies së shërbimit civil dhe i
shtrin efektet e tij nga data 1.10.2013, datë e hyrjes në fuqi të tij, për të gjitha çështjet që janë
duke u shqyrtuar nga gjykatat përsa kohë për këto çështje nuk ka ende një vendim të formës
së prerë. Rezulton se padia e paditëses Elsa Kosova është depozituar në datën 30.01.2015 dhe
ka qenë në gjykim gjatë kohës që është botuar vendimi i gjykatës Kushtetuese duke qenë ligji
i zbatueshëm për zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi.
25. Në kushtet kur ligji mbi të cilin do të zgjidhet mosmarrëveshja është ligji
nr.152/2013 “Për statusin e nëpunësit Civil”, me të drejtë Gjykata Administrative e Shkallës
së Parë Tiranë ka arsyetuar se në bazë të parashikimeve të nenit 50 të këtij ligji, duke qenë se
729
në bazë të strukturës së re pozicioni i paditëses Elsa Kosova nuk ekziston më, ajo duhej të
transferohej në një pozicion tjetër të të njëjtit nivel apo kategori por jo të një niveli më të ulët,
sipas radhës që ka përcaktuar vetë ligji. Vlen të theksohet se ligji nuk parashikon në asnjë
dispozitë të tij kalimin në një kategori më të ulët të një nëpunësi civil për shkak të
ristrukturimit të institucionit.
26. Gjithashtu, Kolegji e vlerëson të drejtë arsyetimin e Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë se vetë akti administrativ i cili ka vendosur emërimin e paditëses në
pozicionin e specialistes, vjen në kundërshtim me vetë parashikimet e ligjit për shërbimin e
jashtëm dhe aktet nënligjore të dala në zbatim të tij.
27. Në kushtet kur funksionimi dhe marrëdhëniet e punësimit pranë palës së paditur
Ministria e Punëve të Jashtme rregullohen si nga ligji “Për statusin e nëpunësit civil” dhe nga
ligji “Për shërbimin e Jashtëm në Republikën e Shqipërisë” e aktet nënligjore të dala në
zbatim të tij. Neni 70 i VKM nr.839 datë 17.12.2004 parashikon se: “ Llojet e masave
disiplinore për shkeljet e renda janë: a) Pezullimi deri ne 2 vjet nga e drejta e ngritjes ne
grade; b) Pezullimi deri ne 2 vjet nga e drejta e ngritjes ne detyre; c) Kalimi ne një funksion
me te ulet; d) Largimi nga shërbimi i jashtëm”. Në kuptim të dispozitës së sipërcituar kalimi
në një funksion më të ulët i një nëpunësi civil në Shërbimin e Jashtëm parashikohet si masë
disiplinore, ndërkohë që sikurse është pranuar nga gjykatat e faktit ndaj paditëses nuk është
marrë asnjë masë disiplinore, madje ajo është vlerësuar maksimalisht nga punëdhënësi.
28. Mbështetur sa më sipër, ky Kolegji konkludon se vendimi i Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit përkundrejt
vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë e cila ka zgjidhur drejt
çështjen objekt gjykimi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.3969 datë 29.10.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.950 datë 11.03.2014 të Gjykatës Administrative të
Tiranë, më 17.09.2015
730
Nr. 00 - 2015 - 4095 i Vendimit (499)
VENDIM

Mori në shqyrtim në dhomë këshillimi të datës 17.09.2015, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: “PHILIP MORRIS ALBANIA” SH.P.K;

I PADITUR: DEGA E DOGANËS TIRANË;
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E DOGANAVE
OBJEKTI:
Pavlefshmërinë absolute të akteve administrative
të rivlerësimeve/ripërcaktimeve doganore në lidhje
me deklaratat doganore të mëposhtme të PMA:
R- 28422 datë 16.06.2008, R 28656 datë 17.06.2008,
R 28655 datë 17.06.2008, R 25994 datë 02.06.2008,
R 25994 datë 02.06.2008, R 25966 datë 02.06.2008,
R 26514 datë 05.06.2008, R 26760 datë 06.06.2008,
R 25242 datë 29.05.2008, R 23783 datë 22.05.2008,
R 24191 datë 24.05.2008 .
Shpallje e pavlefshmërisë së akteve administrative
nr.6945/1 prot., datë 02/07/2008,
nr 8142/1, datë 04/07/2008, nr.7548 datë 04.07.2008
dhe nr.7372 datë 07.04.2008, nxjerrë nga DP.D,
që ka vendosur mospranimin e ankimeve të paditësit.
Baza Ligjore: Neni 42 i Kushtetutës se R.Sh;
Neni 34, 289 të K.Doganor dhe aktet nënligjore përkatëse;
neni 116/c, 2/1, 20/1 i K.Pr.Administrative;
neni 324/a/, 325, 328/1, 321/2 i K.Pr.Civile;
neni 7 i Marrëveshjes GATT;
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2563 datë 04.04.2011

vendosi:
“Rrëzimin e padisë së palës paditëse Shoqërisë “Philip Morris Albania” sh.p.k,
si të pabazuar në ligj. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse
shoqërisë “Philip Morris Albania” sh.p.k”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1937 datë 17.07.2012 vendosi:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.2563 datë 04.04.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë”.
731
rekurs, brenda afati ligjor, pala paditëse shoqëria “Philip Morris Albania”sh.p.k i cili kërkon
ndryshimin e vendimeve të gjykatave të faktit dhe pranimin e padisë, duke parashtruar
- Të dy disponimit e mësipërme të dy gjykatave me të ulta janë të gabuara nga
pikëpamja e faktit apo e ligjit të aplikueshëm pasi në asnjë etapë apo dokument
procedural paditësi nuk ka kërkuar pavlefshmërinë absolute të akteve të tij të
vullnetshme siç janë deklaratat doganore,por ka kërkuar pavlefshmërinë absolute të
akteve të njëanshme të ndryshimit apo ripërcaktimit të këtyre deklaratave të shprehura
në vlerë doganore.
- Paditësi ka pretenduar e provuar se ky akt kontrolli apo verifikimi pavarësisht se ka
sjelle pasojën juridike ai ka dale në mungesën e plotë apo mosrespektimin e plotë të
procedurës së parashikuar specifikisht në legjislacionin doganor.
- Akti i kontrollit/verifikimit nuk përmban elementet formale kryesore të aktit, si baza
ligjore e ankimit, organi kolegjial, stemën etj. Pikërisht shkelja e rëndë e procedurës
së nxjerrjes së këtij akti si dhe mungesa e formës së tij e bëjnë aktin e kontrollit të
goditur si absolutisht të pavlefshem, por jo që të venë në diskutim faktin qe akti i
kontrollit/verifikimit është një nga format apo manifestimet e aktit administrativ.
- Neni 34/2/a është neni qendror dhe ku Paditësi/Ankuesi ka bazuar kërkimin e tij,
sepse ky është neni që përcakton mënyrën se si duhet të veprojnë autoritetet doganore
në rivlerësimin doganor kur kane dyshimet se lidhja ndërmjet Shitësit dhe Blerësit ka
ndikuar në çmimin e deklaruar. Në këtë rast siç thekson vetë përmbajtja e këtij neni
importuesi duhet të vihet në dijeni për dyshimet e bazuara të Doganës si dhe ti lihet
mundësi e arsyeshme Importuesit për tu dëgjuar.
- Të dy vendimet kane anashkaluar përgjigjen nëse organet doganore kanë shkelur
formën dhe procedurën e nxjerrjes së aktit administrativ.
- Neni 81.1 të VKM-se nr.205, datë 13.04.1999 “Për dispozitat zbatuese të Kodit
Doganor”dispozitë e cila kërkon nga organet doganore që: “në rastet kur kanë
dyshime mbi vlerën e transaksionit të kërkojnë informacione shtesë nga subjekti dhe
nëse përsëri kanë dyshime përpara se të marrin një vendim duhet të lajmërojnë
personin e interesuar me shkrim nëse ai kërkon një gjë të tillë...
- Autoritetet doganore nuk kanë zhvilluar një proces të rregullt ligjor me karakteristika
administrative për të provuar dyshimet e tyre në lidhje me çmimin e deklaruar nga ana
e Paditësi në lidhje me transaksionin, çka do të thotë ndërmarrja e hapave të tillë
përmes një procedure të mirëfillte administrative të tilla si: komunikimi me Paditësin
se pse nuk pranohet çmimi i deklaruar i transaksionit; arsyet që e bëjnë të
domosdoshëm rivlerësimin doganor; aktualizimin apo azhurnimin e çmimeve
referuese të aplikuara në rastet e rivlerësimeve.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse shoqëria
“Philip Morris Albania (PMA)” është person juridik në formën e shoqërisë me përgjegjësi të
kufizuar , ushtron aktivitet privat në fushën e import eksport dhe shitje të produkteve të
duhanit dhe marketing e tregtim të pajisjeve dhe materialeve etj.
2. Pala paditëse shoqëria “Philip Morris Albania” sh.p.k ka bërë vendosjen në
qarkullim të lirë të artikullit “cigare”të markave L&M, MERIT, MARLBORO, në muajin
Maj –Qeshor 2008, me eksportues shoqërinë “Philip Morris Products” SA duke paraqitur
732
faturat përkatëse, deklarata doganore R- 28422 datë 16.06.2008, R 28656 datë 17.06.2008, R
28655 datë 17.06.2008, R 25994 datë 02.06.2008, R 25994 datë 02.06.2008, R 25966 datë
02.06.2008, R 26514 datë 05.06.2008, R 26760 datë 06.06.2008, R 25242 datë 29.05.2008, R
23783 datë 22.05.2008, R 24191 datë 24.05.2008, mandat arkëtimet e detyrimit doganor ku
pala e paditur dega e Doganës Tiranë ka bërë llogaritjet përkatëse, regjistrimin e tyre,
kontabilizimet.
3. Në zbatim të udhëzimit nr.1 dt. 25.01.2006 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Doganave dhe nr.25 dt. 30.11.2007 të Ministrit të Financave ka konstatuar se paditësi “Philip
Morris Albania” sh.p.k është bije e shoqërisë “Philip Morris International Management SA
(PMIM)” me qendër në Avenue de Cour 107, CH-1001, Laussane Switzerland duke
konkluduar kështu që paditësi dhe shoqëria e sipërcituar janë subjekte të lidhur ashtu siç
përcaktohet në dispozitat e VKM nr.205 dt. 13.04.1999 “Për dispozitat zbatuese të Kodit
Doganor”.
4. Dega e Doganes Tiranë ka bere rivlerësime/ ripërcaktim doganor, të deklaratave
doganore, R- 28422 datë 16.06.2008, R 28656 datë 17.06.2008, R 28655 datë 17.06.2008, R
25994 datë 02.06.2008, R 25994 datë 02.06.2008, R 25966 datë 02.06.2008, R 26514 datë
05.06.2008, R 26760 datë 06.06.2008, R 25242 datë 29.05.2008, R 23783 datë 22.05.2008, R
24191 datë 24.05.2008”.
5. Sa më sipër, për çmime referuese të ndryshme nga ato të deklaruara nga paditësi
shoqëria “Philip Morris Albania” sh.p.k ka llogaritur gjithashtu dhe një detyrim të ndryshëm
doganor nga ai i paguar në fakt i cili për të gjithë sasinë e rivlerësuar.
5. Ndaj akteve te cituar me sipër paditësi “Philip Morris Albania” sh.p.k ka paraqitur
ankimet e tij administrative pranë të paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Doganave e cila me
shkresat nr.6945/1 prot datë 02.07.2008, nr.8142/1, datë 04.07.2008, nr.7548 datë 04.07.2008
dhe nr.7372 datë 04.07.2008 ka vendosur lënien në fuqi të akteve të cituara me sipër, me
argumentin se: në fakt diferencat që rezultojnë duke krahasuar vlerat e sotme me importet në
rastet e shitjeve të mallrave identike ose të ngjashme për eksport drejt Shqipërisë midis
blerësve dhe shitësve që nuk janë të lidhur në asnjë rast janë përafërsisht 26% më të ulta për
cigare LM , 35 % për cigaret Marlboro dhe Merit .… autoritetet doganore kanë respektuar
procedurën si dhe kanë vepruar tërësisht në zbatim të neneve 32,34-38 dhe 204 të
K.Doganor si dhe të pikës 81 te VKM se nr.205 dt 13.4.1999 dhe sa me sipër ankimi juaj
konsiderohet i pabazuar në prova e në ligj”.
6. Ndodhur në këto kushte, pala paditëse shoqëria “Philip Morris Albania”sh.p.k i
është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padinë objekt gjykimi.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2563 datë 04.04.2011
vendosi:” Rrëzimin e padisë së palës paditëse Shoqërisë “Philip Morris Albania” sh.p.k, si
të pabazuar në ligj. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse shoqërisë “Philip
Morris Albania” sh.p.k.”
7.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Së pari: Nëpërmjet padisë së paraqitur nga ana e palës
paditëse kërkohet konstatimi i pavlefshmërisë absolute të deklaratave doganore, në një kohë
kur të gjitha pretendimet e ngritura nuk rezulton të lidhen me këto dokumente, të cilat nga
ana tjetër, janë akte me të cilat një person shpreh vullnetin për të vendosur mallrat nën një
regjim të caktuar doganor (neni 8/17 i Kodit Doganor), pra si të tilla nuk mund të
konsiderohen akte administrative. Në rastin konkret nuk rezulton që të jemi as para rastit të
parashikuar nga neni 91 i K.Doganor, për shpalljen e pavlefshme nga autoriteti doganor të
deklaratave doganore të pranuara më parë, dispozitë kjo në të cilën parashikohet se :“Me
kërkesë të deklaruesit, autoritetet doganore e shpallin të pavlefshme deklaratën doganore të
pranuar më parë, kur deklaruesi paraqet prova që mallrat ishin deklaruar gabimisht për
regjimin doganor të treguar në deklaratë ose kur, për shkak të rrethanave të veçanta, nuk
justifikohet me vendosjen e mallrave nën regjimin doganor të treguar në deklaratë...”. Së
733
dyti: Referuar përmbajtjes së kërkesë – padisë, si dhe pretendimeve të parashtruara nga ana
e përfaqësuesit të palës paditëse nuk rezulton se pretendimet e kësaj të fundit të shtrihen ndaj
vendimit të autoritetit doganor që rezulton të ketë vendosur për detyrimin e saj të importit
dhe pikërisht për masën e këtij detyrimi doganor, i cili rezulton të jetë edhe akti me karakter
detyrues dhe që nëpërmjet të cilit mund dhe në fakt rezulton të kenë ardhur pasojat,
përkundrazi referuar përmbajtjes së kërkesë – padisë dhe pretendimeve të parashtruara nga
ana e përfaqësuesit të palës paditëse, rezulton që pretendimet e kësaj të fundit të shtrihen
lidhur me përcaktimin e vlerës doganore që duhet të paguante pala paditëse në rastin
konkret, të cilat përveçse janë akte të procesit të përcaktimit të detyrimit të importit, nuk
rezultojnë të përmbajnë disponime me karakter urdhërues. Në këtë kuptim gjykata vlerëson
se nuk mund të kundërshtohen gjyqësisht akte të shkëputura të një procesi të vetëm, akte të
cilat për më tepër nuk klasifikohen si akte administrative në kuptim të ligjit. Këto akte ashtu
si dhe pjesë të caktuara të procesit, mund të jenë objekt kontrolli gjyqësor vetëm në kuadër të
kontrollit të ligjshmërisë së aktit përfundimtar dhe konkretisht ndaj vendimit të autoritetit
doganor që rezulton të ketë vendosur për masën e detyrimit doganor të importit që duhet të
paguante pala paditëse, vendim ky i cili rezulton që të përbëjë edhe akt administrativ në
kuptim të ligjit, si dhe kundërshtimi i të cilit nuk rezulton që të jetë kërkuar nga ana e palës
paditëse gjatë gjykimit të kësaj çështjeje. Së treti : Procedurat e ndjekura nga ana e
autoriteteve doganore në rastin konkret, në kuadër të zbatimit të legjislacionit doganor,
pavarësisht se në kuptim të përgjithshëm janë procedura administrative, ato në fakt rezulton
që të përbëjnë procedura specifike, ku të drejtat dhe detyrimet e palëve në këtë marrëdhënie
parashikohen posaçërisht në legjislacionin doganor dhe si të tilla prevalojnë në raport me
rregullimet ligjore të përgjithshme të parashikuara në Kodin e Procedurave Administrative,
fakt ky i cili të shpie në përfundimin se për vënien apo jo në diskutim të rregullshmërisë dhe
ligjshmërisë së një procedure doganore duhet ti referohemi dispozitave të posaçme të Kodit
Doganor dhe atë çfarë synohet të arrihet nëpërmjet tyre. Së katërti : Referuar parashikimeve
të bëra në nenin 34 të K.Doganor, nuk rezulton që kjo dispozitë të ketë përcaktuar të drejtën
për tu dëgjuar, për tu mbrojtur dhe paraqitur prova nga ana e subjektit, pasi vënia në lëvizje
e procedurës doganore nga ai shoqërohet me detyrimin për të paraqitur të gjithë
dokumentacionin e nevojshëm para autoritetit doganor. Megjithatë referuar përmbajtjes së
kësaj dispozite rezulton që lejohet mundësia e paraqitjes nga subjekti të dokumenteve
plotësues, kjo në varësi të arsyeve të ngritura nga autoriteti doganor lidhur me vërtetësinë
dhe saktësinë e të dhënave të deklaruara, ku për një komunikim të tillë ndërmjet palëve
dispozita e sipërcituar nuk kërkon dokumentimin shkresor të tij, me përjashtim të rastit kur
një gjë e tillë kërkohet nga subjekti, i cili nga ana tjetër në një procedurë apelimi, ka barrën
e të provuarit të një mangësie të tillë, si dhe argumentin e rëndësisë së kësaj mangësie në
procedurën doganore të ndjekur nga autoritetet doganore në aspektin e ligjshmërisë së aktit
përfundimtar të saj. Së pesti : Çështjet që lidhen me zbatimin e ligjit lidhur me përcaktimin e
saktë dhe të drejtë të vlerës doganore të mallit apo përllogaritjen e detyrimit doganor në
përgjithësi, nuk janë çështje që kanë të bëjnë me ligjshmërinë e procedurës së nxjerrjes së
aktit, pra me nulitetin e aktit.”.
8. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1937 datë 17.07.2012 vendosi:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.2563 datë 04.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë”.
8.1 Arsyetimi i gjykatës:“I njëjtë me atë të faktit”.
9. Kundër vendimit nr.1937 datë 17.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse shoqëria “Philip Morris Albania” sh.p.k i cili kërkon
ndryshimin e vendimeve të gjykatave të faktit dhe pranimin e padisë, duke parashtruar
shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
734
LIGJI I ZBATUESHËM

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në të cilat parashikohet:
10.1. Neni1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e

Kodit të Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe
për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe.
10.2 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur
me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
11. Dispozitat e Kodit Doganor të Republikës së Shqipërisë;

12. VKM nr.205 datë 13.03.1999 “Për dispozitat zbatuese të Kodit Doganor”;
13. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse shoqëria “Philip Morris Albania” sh.p.k
përmban shkaqe që motivojnë cenimin e vendimeve nr.2563 datë 04.04.2011, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe nr.1937 datë 17.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të materialeve që ndodhen
në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit arrin në përfundimin se vendimet e
gjykatave të faktit, janë rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të
ndryshohen duke u pranuar padia e palës paditëse shoqërisë “Philip Morris Albania” sh.p.k
sipas objektit të saj.
Kolegji Administrativ, çmon se në çështjen objekt shqyrtimi marrëdhënia krijohet midis
personit juridik shoqërisë tregtare “Philip Morris Albania” sh.p.k dhe shtetit, organeve
shtetërore të ngarkuara nga ligji me të drejtën dhe detyrimin për të ndjekur dhe zbatuar
procedurat për respektimin e procedurave doganore në Republikën e Shqipërisë. Në këtë
kuptim çështja objekt shqyrtimi përbën mosmarrëveshje administrative, dhe nga pikëpamja
lëndore, në referim të nenit 7 të ligjit nr.42/2012, ky Kolegj është kompetent për shqyrtimin e
kësaj mosmarrëveshje.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, nga shqyrtimi i çështjes dhe vendimet e
dhëna nga gjykatat e faktit, rezulton se pala paditëse Philip Morris Albania (PMA) shpk, ka
importuar cigare të markës L&M, MERIT, MARLBORO, me origjinë nga Polonia dhe
Zvicra duke paraqitur faturat përkatëse, deklarata doganore IM 4.
18. Pala e paditur Dega e Doganës Tiranë, pasi ka shqyrtuar praktikën doganore, ka
vlerësuar se çmimet e deklaruara nga pala paditëse shoqëria Philip Morris Albania (PMA)
sh.p.k për sasinë e mallit cigare të importuar, nuk përafrohen me çmimet reale duke u
735
krahasuar edhe me çmimet e deklaruara nga subjekte të tjera doganore për të njëjtën natyrë
malli.
19. Sa më sipër, bazuar në nenet 34-36 të Kodit Doganor, me motivin se ekzistojnë
dyshime të arsyetuara lidhur me vlerën doganore të deklaruar në zhdoganimin e mallit, pala e
paditur, Dega e Doganës Tiranë, nuk e ka pranuar vlerën (çmimin) e faturës së deklaruar dhe
depozituar nga paditësi Philip Morris Albania (PMA) sh.p.k në deklaratën doganore të
dorëzuar prej saj. Pala e paditur ka vijuar me procedurën ligjore të rivlerësimit të deklarimit
doganor duke pranuar si të zbatueshme çmimet e mallrave identike të deklaruara nga një
subjekt tjetër doganor dhe të azhurnuara me të dhënat e disponueshme për artikullin cigare
L&M, MERIT, MARLBORO nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave dhe
Komisioni ad hoc i Ministrisë së Financave.
20. Përfundimisht, pala e paditur Dega e Doganës Tiranë ka kryer rivlerësimin
doganor të mallit të importuar nga paditësi Philip Morris Albania (PMA) shpk, duke e
përcaktuar detyrimin doganor pas rivlerësimit të bërë në shumën e përgjithshme, e cila e
ngarkon palën paditëse me një detyrim doganor për tu paguar në shumën 17.301.946 lekë,
mbi atë të deklaruar nga vetë pala paditëse.
21. Pas kësaj procedure rivlerësimi të aplikuar nga ana e palës së paditur Dega e
Doganës Tiranë, pala paditëse Philip Morris Albania (PMA) sh.p.k ishte e detyruar të kryente
pagesën e detyrimeve doganore të paracaktuara nga pala e paditur, si kushte për të lëvruar
mallin dhe për të ushtruar të drejtën e ankimit. Pas kryerjes së pagesës, si procedurë e
detyrueshme dhe e pashmangshme doganore, për të kundërshtuar rivlerësimet doganore të
bëra kryesisht nga e paditura Dega e Doganës Tiranë, paditësi Philip Morris Albania (PMA)
sh.p.k i është drejtuar me ankim palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, e cila
e ka vlerësuar ankimin si të pabazuar në prova dhe në ligj.
22. Në këto rrethana , pala paditëse shoqëria Philip Morris Albania (PMA) shpk i
është drejtuar gjykatës me padi me shkak ligjor dhe objekt pavlefshmërinë absolute të
rivlerësimeve doganore për deklaratat doganore të paraqitura nga paditësi dhe rregullimin e
pasojave duke e detyruar palën e paditur të kthejë shumën e paguar në masën 17.301.946
lekë.
23. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në analizë të provave të administruara gjatë
gjykimit ka arritur në konkluzionin se padia duhet rrëzuar si e pabazuar në prova dhe në ligj
duke argumentuar se: “Referuar përmbajtjes së kërkesë – padisë, si dhe pretendimeve të
parashtruara nga ana e përfaqësuesit të palës paditëse nuk rezulton se pretendimet e kësaj të
fundit të shtrihen ndaj vendimit të autoritetit doganor që rezulton të ketë vendosur për
detyrimin e saj të importit dhe pikërisht për masën e këtij detyrimi doganor, i cili rezulton të
jetë edhe akti me karakter detyrues dhe që nëpërmjet të cilit mund dhe në fakt rezulton të
kenë ardhur pasojat, përkundrazi referuar përmbajtjes së kërkesë – padisë dhe pretendimeve
të parashtruara nga ana e përfaqësuesit të palës paditëse, rezulton që pretendimet e kësaj të
fundit të shtrihen lidhur me përcaktimin e vlerës doganore që duhet të paguante pala
paditëse në rastin konkret, të cilat përveçse janë akte të procesit të përcaktimit të detyrimit të
importit, nuk rezultojnë të përmbajnë disponime me karakter urdhërues. Në këtë kuptim
gjykata vlerëson se nuk mund të kundërshtohen gjyqësisht akte të shkëputura të një procesi të
vetëm, akte të cilat për më tepër nuk klasifikohen si akte administrative në kuptim të ligjit.
Këto akte ashtu si dhe pjesë të caktuara të procesit, mund të jenë objekt kontrolli gjyqësor
vetëm në kuadër të kontrollit të ligjshmërisë së aktit përfundimtar dhe konkretisht ndaj
vendimit të autoritetit doganor që rezulton të ketë vendosur për masën e detyrimit doganor të
importit që duhet të paguante pala paditëse, Referuar parashikimeve të bëra në nenin 34 të
K.Doganor, nuk rezulton që kjo dispozitë të ketë përcaktuar të drejtën për tu dëgjuar, për tu
mbrojtur dhe paraqitur prova nga ana e subjektit, pasi vënia në lëvizje e procedurës
doganore nga ai shoqërohet me detyrimin për të paraqitur të gjithë dokumentacionin e
736
nevojshëm para autoritetit doganor. Megjithatë referuar përmbajtjes së kësaj dispozite
rezulton që lejohet mundësia e paraqitjes nga subjekti të dokumenteve plotësues, kjo në
varësi të arsyeve të ngritura nga autoriteti doganor lidhur me vërtetësinë dhe saktësinë e të
dhënave të deklaruara, ku për një komunikim të tillë ndërmjet palëve dispozita e sipërcituar
nuk kërkon dokumentimin shkresor të tij, me përjashtim të rastit kur një gjë e tillë kërkohet
nga subjekti, i cili nga ana tjetër në një procedurë apelimi, ka barrën e të provuarit të një
mangësie të tillë, si dhe argumentin e rëndësisë së kësaj mangësie në procedurën doganore
të ndjekur nga autoritetet doganore në aspektin e ligjshmërisë së aktit përfundimtar të saj”.
24. Gjykata e Apelit Tiranë, pasi ka shqyrtuar çështjen, duke parashtruar në thelb të
njëjtin arsyetim mbi provat dhe ligjin e zbatueshëm, ka ardhur në përfundimin se vendimi i
gjykatës së rrethit gjyqësor duhet të lihet në fuqi për arsye se është i bazuar në prova dhe
është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit.
25. Duke marrë në konsideratë sa më lart, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i
vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga gjykatat e faktit pasi janë
rrjedhojë e interpretimit të gabuar të dispozitave të Kodit Doganor dhe akteve nënligjore të
dala në zbatim të tij çka i bën këto vendime të pambështetur në ligj.
26. Në vështrim të nenit 116 të Kodit të Procedurave Administrative parashikohet se:
“Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi, në
rastet e mëposhtme: a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar; b)
kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji”.
27. Në nenin 34 të Kodit Doganor parashikohet se : “Vlera doganore e mallrave të
importuara është vlera e transaktuar, që është çmimi realisht i paguar ose që duhet paguar
për mallrat e shitura për eksport drejt territorit doganor të Republikës së Shqipërisë..., duke
marrë në konsideratë edhe rregullimet që mund t'i bëhen në përputhje me nenet 37 dhe 38,
me kusht që: …a) Për të përcaktuar nëse vlera e transaktuar është e pranueshme për qëllimet
e paragrafit 1, fakti që blerësi dhe shitësi janë të lidhur nuk përfaqëson në vetvete një arsye
të mjaftueshme për ta konsideruar vlerën e transaktuar të papranueshme. Nëse është e
nevojshme, shqyrtohen rrethanat e shitjes dhe pranohet vlera e transaktuar, me kusht që
lidhja të mos ketë ndikuar në çmim. Nëse, në bazë të informacionit të dhënë nga deklaruesi
ose të marrë nga burime të tjera, autoritetet doganore kanë arsye të mendojnë që kjo lidhje
ka ndikuar në çmim, ata i komunikojnë arsyet deklaruesit, të cilit i jepet një mundësi e
arsyeshme për t'u përgjigjur. Me kërkesë të deklaruesit, arsyet njoftohen me shkrim…” .
28. Kolegji Administrativ e gjen me vend të theksojë se në analizë të VKM
nr.205/1999 “Për dispozitat zbatuese të Kodit Doganor”, pika 81.2, parashikohet se: “Kur
autoritetet doganore kanë dyshimet e përmendura në paragrafin 1, ata mund të kërkojnë
informacion shtesë në përputhje me paragrafin 3. Nëse përsëri ka dyshime, autoritetet
doganore, përpara se të marrin një vendim përfundimtar, duhet të lajmërojnë personin e
interesuar me shkrim nëqoftëse ai e kërkon një gjë të tillë për arsyet që çojnë në dyshime dhe
t’i japin atij mundësinë reale për t’u përgjigjur. Vendimi përfundimtar dhe arsyet për
marrjen e një vendimi të tillë i komunikohet me shkrim personit në fjalë. Kundër këtij
vendimi, të interesuarit i lind e drejta e ankimimit në Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave
brenda 10 ditëve nga data e njoftimit. Drejtori i Përgjithshëm i Doganave është i detyruar që
brenda 5 ditëve t’i kthejë përgjigje ankuesit”.
29. Nisur nga përmbajtja dhe interpretimi i dispozitave të sipërcituara, Kolegji
Administrativ vlerëson se, në rastin e mallrave të shitura për eksport drejt territorit doganor të
Republikës së Shqipërisë nga persona të lidhur (shitësi dhe blerësi), nëse e gjykon të
nevojshme, autoriteti doganor shqyrton rrethanat konkrete të shitjes dhe pranon vlerën e
transaktuar, me kusht që lidhja të mos ketë ndikuar në çmim. Nëse, në bazë të informacionit
të dhënë nga deklaruesi ose të marrë nga burime të tjera, autoritetet doganore kanë arsye të
737
mendojnë që kjo lidhje ka ndikuar në çmim, ata i komunikojnë arsyet përkatëse të këtij
dyshimi deklaruesit. Fillimisht, ky komunikim së bashku me arsyet përkatëse nuk është i
domosdoshëm që të bëhet me shkrim. Por, nëse e kërkon deklaruesi, arsyet e komunikimit i
parashtrohen deklaruesit me shkrim.
30. Gjithsesi, për zbatimin e drejtë të rregullave të sipërcituara, në praktikën doganore
duhet të veprojë mekanizmi, nëpërmjet të cilit, së paku, të vërtetohet apo verifikohet nëse ky
komunikim, në formën e bisedimit apo me shkrim, ka ndodhur ose jo ndërmjet autoritetit
doganor dhe subjektit deklarues. Kjo kërkohet dhe duhet të ekzistojë pikërisht, për ti dhënë
subjektit deklarues “mundësinë reale” për t’u përgjigjur sikurse shprehet dispozita ligjore e
sipërcituar. Vetëm pas këtij komunikimi të rregullt, deklaruesit i jepet një mundësi reale dhe e
arsyeshme për t'u përgjigjur. Nëpërmjet këtij komunikimi autoriteti doganor mund t’i kërkojë
deklaruesit informacion shtesë apo një përgjigje mbi dyshimin e ngritur, si dhe i paraqet edhe
një “vendim” “paraprak” apo siç quhet në praktikën e përditshme doganore një “draft
doganor”, i cili, nëpërmjet rivlerësimit doganor të njëanshëm nga autoriteti doganor, përmban
vlerën doganore që sipas këtij autoriteti duhet që të paguajë deklaruesi.
31. Pas marrjes së përgjigjes nga deklaruesi, nëse ka një të tillë, atëherë autoriteti
doganor vlerëson përfundimisht, nëse ka vend për të pranuar vlerësimin doganor sipas
qëndrimit fillestar të deklaruesit apo duhet të vendoset rivlerësim doganor në një shumë tjetër
që e çmon autoriteti doganor. Pikërisht, ky akt i fundit, do të përbënte atë që legjislacioni i
sipërcituar e emërton “vendim përfundimtar”. Pikërisht, ndaj këtij akti të fundit, deklaruesi ka
të drejtën e ankimit administrativ në Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave.
32. Kolegji vëren se, nisur nga parashikimet e dispozitave të sipërcituara, duke pasur
parasysh se kemi një “vendim përfundimtar” për tu dhënë, interpretimi logjik juridik të sjell
në përfundimin se ka dhe duhet të ketë edhe një vendimmarrje, një “vendim” “paraprak”, i
cili i komunikohet deklaruesit së bashku me arsyet e dyshimit e që sjellin në këtë qëndrim
paraprak të njëanshëm të autoritetit doganor. Subjektit deklarues nuk i komunikohen vetëm
arsyet e dyshimit por edhe pasojat financiare dhe detyruese për subjektin që vijnë nga
ekzistenca e rrethanave të ndryshme të dyshuara përkundrejt atyre të deklaruara. Në çdo rast,
lind pyetja se kush do të ishte vendimi “përfundimtar” në kushtet kur deklaruesi nuk do të
jepte përgjigje ndaj komunikimit të rregullt të dyshimit të bërë nga autoriteti doganor? Në
këtë rast, përgjigja e pyetjes do të ishte se ky akt është vetë “vendimi” paraprak i autoritetit
doganor që përmbante rivlerësimin doganor përkatës mbi bazën e dyshimit të lindur në rastin
konkret.
33. Dispozitat e sipërcituara nuk shprehen për formën dhe elementët që duhet të
përmbajë kjo lloj vendimmarrje, qoftë paraprake apo përfundimtare. Pavarësisht nga forma,
gjithsesi, jemi përpara shfaqjes së vullnetit të qartë administrativ dhe që sjell pasoja juridike
imediate ndaj subjektit doganor të cilit i drejtohet. Në çdo rast subjekti doganor ka detyrimin
e pashmangshëm të shlyejë vlerën doganore që tregohet në vendimin paraprak (draftin
doganor) apo në vendimin përfundimtar, pavarësisht nëse do të ushtrojë ose jo ankim
administrativ, do të ngrejë ose jo padi në gjykatë. Në këtë kuptim, e shprehur në formën e një
modulari rivlerësimi doganor apo në një formë tjetër, rivlerësimi doganor është akt i qartë
vullneti administrativ, është një vendimmarrje administrative me pasoja juridike ndaj
subjektit të cilit i drejtohet. Rrjedhimisht ai mund të kundërshtohet në rrugë administrative
dhe gjyqësore, sipas procedurave që parashikon ligji.
34. Sa më sipër, Kolegji Administrativ vlerëson se është vendi për të evidentuar se,
procedura e rivlerësimit doganor sipas dispozitave ligjore e nënligjore të sipërcituara,
përmban tiparet e mjaftueshme të një procedimi hetimor administrativ. Si i tillë, ky procedim
hetimor, duhet t’i përmbahet parimeve dhe standardeve të një procesi të rregullt ligjor. Për të
qenë procedim i rregullt, aq më tepër kur ndërhyhet në lirinë e qarkullimit dhe tregtimit të
mallrave, sikurse e parashikojnë qartësisht dhe jo rastësisht dispozitat e sipërcituara, veprimet
738
dhe vendimet e autoritetit doganor duhet të respektojnë të drejtën e deklaruesit për t’u
informuar, për t’u dëgjuar dhe për të ankimuar veprimet hetimore dhe vendimet
administrative që ndërmerren nga autoriteti doganor.
35. Nëse nuk respektohen hapat dhe veprimet që legjislacioni doganor i parashikon
lidhur me rivlerësimin doganor sipas neneve 34 pika 1 dhe pika 2/a të Kodit Doganor apo nga
pika 81.2 e vendimit nr.205 datë 13.03.1999 të Këshillit të Ministrave, atëherë cenohet në
thelb rregullsia e kësaj veprimtarie administrative, duke qenë se cenohet procedura që duhej
ndjekur deri në shfaqjen e vullnetit administrativ dhe të akteve të nxjerra prej autoritetit
doganor. Në kuptim të shkronjës “c” të nenit 116 të Kodit të Procedurave Administrative, në
raste të tilla, kemi të bëjmë me pavlefshmëri absolute të vetë vendimmarrjes që finalizon
procesin administrativ, pikërisht për shkak se ai është “në kundërshtim me formën dhe
procedurën e kërkuar nga ligji ”.
36. Duke u rikthyer në çështjen konkrete, Kolegji, konstaton se pala e paditur Dega e
Doganës Tiranë ka vepruar në kundërshtim thelbësor me procedurën që përcaktohet
qartësisht nga ligji për kryerjen e veprimtarisë hetimore administrative dhe për dhënien e
vendimit, aktit, për zgjidhjen e çështjes. Pala e paditur Dega e Doganës Tiranë nuk i ka
komunikuar palës paditëse Philip Morris Albania (PMA) shpk “dyshimet” e saj lidhur me
vlerën e transaktuar të mallit. Po kështu edhe lidhur me faktin nëse pas këtij komunikimi i
është dhënë mundësia palës paditëse të shprehet nëse arsyet e dyshimit i kërkon që t’i
paraqiten me shkrim, përfshirë edhe projektin e rivlerësimit doganor të njëanshëm të
autoritetit doganor.
37. Në mungesë të këtij komunikimi, pra në kundërshtim me procedurën e
parashikuar shprehimisht dhe që është e detyrueshme nga ligji, pala paditëse Philip Morris
Albania (PMA) shpk nuk kishte asnjë mundësi dhe hapësirë për të ushtruar të drejtat e saj
kushtetuese dhe ligjore për t’u informuar, për t’u dëgjuar dhe për t’u përgjigjur përpara palës
së paditur Dega e Doganës Tiranë. Për palën paditëse Philip Morris Albania (PMA) shpk,
“projekti” i rivlerësimit doganor (apo “drafti doganor”) i përpiluar njëanshmërisht nga pala e
paditur Dega e Doganës Tiranë i ka sjellë të gjitha pasojat juridike të shfaqjes së vullnetit
administrativ, të një akti administrativ. Kjo përderisa, palës paditëse Philip Morris Albania
(PMA) shpk nuk i mbetej gjë tjetër veçse që të shlyente detyrimin e treguar sipas atij
rivlerësimi doganor.
38. Në kushtet e mungesës së këtij komunikimi, pra në kundërshtim me procedurën e
parashikuar shprehimisht dhe në mënyrë të detyrueshme nga ligji, nuk kishte më vend që
paditësi të kërkonte apo pala e paditur të nxirrte një “vendim përfundimtar” mbi rivlerësimin
doganor. Ky “vendim përfundimtar” do të pritej apo nevojitej vetëm nëse deklaruesi
(paditësi) do të përgjigjej me shkrim ndaj dyshimit të palës së paditur dhe draftit doganor të
saj.
39. Ky komunikim dhe përgjigje nuk ka ndodhur dhe nuk mund të ndodhte, në kushtet
kur pala e paditur, në kundërshtim me procedurën caktuar me ligj, nuk ka realizuar
komunikimin e domosdoshëm dhe të detyrueshëm me palën paditëse. Thjesht, pala paditëse
është detyruar të shlyejë menjëherë detyrimin doganor, sikurse u përcaktua në aktin e
rivlerësimit doganor të përpiluar njëanshmërisht nga pala e paditur Dega e Doganës Tiranë
qysh në momentin që ky autoritetet vlerësoj se ka vend për dyshim mbi vlerën e transaktuar.
Në këtë kuptim, nuk ka vend për të biseduar nëse akti, për shkak të të cilit paditësi u detyrua
ligjërisht e pashmangshmërisht që të paguajë vlerën doganore që i caktoi pala e paditur, i
kishte apo jo të gjitha elementët formalë që mund të ketë një akt administrativ. Në çështjen në
gjykim, rezulton qartë se ky akt, i cili gjithsesi është me shkrim dhe ku identifikohet organi
që e nxjerr, subjekti të cilit i drejtohet dhe ajo e cila urdhërohet për tu kryer nga ky subjekt, ia
ka arritur qëllimit për të shfaqur vullnetin administrativ të palës së paditur dhe për të sjellë
739
pasoja juridike për palën e interesuar, e cila ishte e detyruar dhe e shtrënguar prej këtij akti që
të kryente pagesën në atë shume që ai akt përcaktonte.
40. Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konkludon se aktet e
rivlerësimit doganor objekt gjykimi janë absolutisht të pavlefshme për shkak se janë rrjedhojë
e shkeljes thelbësore të procedurës që parashikon shprehimisht ligji për nxjerrjen e tyre. Si
gjykata e rrethit gjyqësor, ashtu edhe gjykata e apelit, mbi provat e çmuara dhe rrethanat e
faktit të pranuara prej tyre, kanë zbatuar gabim ligjin procedural kur kanë vendosur rrëzimin
e padisë. Rrjedhimisht vendimet e dy gjykatave të faktit të ndryshohen dhe padia të pranohet
sipas objektit të saj.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.2563 datë 04.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe të vendimit nr.1937 datë 17.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pranimin e
padisë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të rivlerësimit doganor të palës së
paditur Dega e Doganës Tiranë mbi deklarimin doganor R- 28422 datë 16.06.2008 të palës
paditëse Philip Morris Albania (PMA) shpk.
paditur Dega e Doganës Tiranë mbi deklarimin doganor R 28656 datë 17.06.2008 të palës
740
Detyrimin e palës së paditur Dega e Doganës Tiranë t’i kthejë palës paditëse Philip
Morris Albania (PMA) shpk shumën 17.301.946 lekë, për efekt të rregullimit të pasojave të
pavlefshmërisë absolute të akteve.
Tiranë, më 17.09.2015
741
Nr. 00 - 2015 - 3083 i Vendimi (500)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket palëve:
PADITËS: AFËRDITA BASHA

E PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
URBANISTIK PRANË BASHKISË TIRANË.
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ vendim “Për prishjen e objektit”,
nr.3968, datë 11.03.2010
të Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik pranë Bashkisë Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur për të vendosur në vend kioskën e paditëses
të konfiskuar në mënyrë të paligjshme.
Baza Ligjore: Neni 1/1 Protokollit shtesë të KEDNJ,
neni 41,42,44 i Kushtetutës së R.Sh-së,
Neni 32 gërma “a”, 153, 324, 325 dhe 328 të K.Pr.Civile,
nenet 9, 10, 12, 13, 14, 20, 44, 46, 51, 118/1, 2, 121,
148 dhe 150 të K.Pr.Administrative,
neni 14/1, 3 i ligjit nr.9780, datë 06.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit”,
VKM nr.862, datë 04.12.2007
“Për unifikimin e procedurave të kontrollit të territorit
nga Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar dhe ai Vendor”, pika 8.

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditëses Afërdita Basha si të pambështetur në ligj.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2799, datë 22.12.2011 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.458, datë 31.01.2011 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.
Pranimin e kërkesëpadisë së paditëses Afërdita Basha.
Anullimin e vendimit nr.3968, datë 11.03.2010 të palës së paditur,
Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik pranë Bashkisë Tiranë.
742
Detyrimin e palës së paditur, Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik pranë
Bashkisë Tiranë të vendos objektin- kioskë në pronësi të paditëses, Afërdita
Basha, në vëndin e mëparshëm.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur,

Bashkia Tirane, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi vendimin e Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.458, datë 31.01.2011, duke parashtruar këto shkaqe;
- Vendimi i prishjes së objektit ka dalë në zbatim të nenit 5 pika “a” dhe “d” dhe nenit
13 të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit”.
- Paditësja pretendon se eshte me leje ndërtimi dhe ka sjellë si provë në gjykatë
vendimin nr.9, datë 16.06.2010 të Këshillit Teknik të Bashkisë së Tiranës i cili ka
miratuar “Leje vendosje kioske për peshore ne favor të znj.Afërdita Basha ne rrugën e
Durrësit”.
- Leja e dhënë ka karakter të përkohshëm, ajo konsiderohet leje provizore njëvjeçare,
pasi objekti ndërtimor është kioskë peshore. Sipas nenit 45 të ligjit nr.8405, datë
17.09.1998 “Për urbanistikën” (i ndryshuar), leja e ndërtimit i jepet personit juridik
ndërtues të licensuar, i cili duhet të paraqesë kontratën lidhur me pronarin e tokës ose
me personin që ka marrë sheshin e ndërtimit nga KRRT-ja, si në rastet kur toka është
pronë private, ashtu dhe kur ajo është pronë publike.
- Ndërsa në nenin 48 të ligjit janë parashikuar llojet e ndërtimit për të cilat kërkohet
leje. Në rastin konkret, të tilla parashikime ligjore nuk janë të aplikueshme, pasi
objekti i paditëses, kioskë metalike, bënë në fakt një send i cili nuk është i lidhur në
mënyrë të qëndrueshme dhe integrale me tokën. Pretendimi i paditëses se sendi është i
regjistruar në Tiranë, nuk i jep sendit tipare të palëvizshmërisë së pasurive që kjo zyrë
regjistron.
- Sipas neneve 76 dhe 78 të ligjit nr.8405 “Për urbanistikën”, ndërtimet që kryhen pa
leje ndërtimi në sheshin e miratuar, janë ndërtime të paligjshme dhe në zbatim të ligjit
nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit”, i ndryshuar, neni 5 gërma
“d”, inspektoriati ndërtimor e urbanistik ka si detyrë të vendosë prishjen e ndërtimit të
kundërligjshëm. Në rastin konkret, pala e paditur ka vendosur drejtë që ka nxjerrë
vendim për prishjen e objektit.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe e diskutoi çështjen në tërësi në
seancë gjyqësore,
VËREN
Se shkaqet e rekursit të paraqitur nga pala e paditur Inspektorati Ndërtimor Urbanistik
Vendor Bashkia Tiranë (INU-Bashkia Tiranë) janë të bazuara në ligj. Vendimi nr.2799 datë
22.12.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit, prandaj
duhet të prishet dhe të mbetet në fuqi vendimi nr.458 datë 31.01.2011 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, përsa i përket
rrethanave të faktit, rezulton se paditësja Afërdita Basha ka blerë një objekt - barakë me
sipërfaqe 5 m2 nga Dega e Agjencisë Kombëtare të Privatizimit Tiranë. Ky objekt, i cili
përdorej si peshore për njerëz, ndodhur në Rrugën “Kongresi i Përmetit”, në qytetin e
Tiranës.
Objekti figuron i regjistruar në regjistrin hipotekar me nr.3259 datë 12.10.1992, në
zonën kadastrale nr.8350 të Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë. Nga
dokumentet hipotekarë të lëshuar nga kjo Zyrë, të shoqëruar edhe nga harta treguese për
743
pasurinë me nr.2/158, rezulton se përmbahet komenti vijues i parashtruar nga regjistruesi:
“Ky vërtetim pronësie është i vlefshëm për kontratë shitblerje të truallit nën objekt me AKP-
në.” Vërtetimi është lëshuar sipas kërkesës së paditëses Afërdita Basha të datës 27.02.2002.
Me vendim nr.9 datë 15.06.2000 të Këshillit Teknik pranë palës së paditur Bashkia
Tiranë, paditëses Afërdita Basha i është miratuar në parim leje për vendosje kioske për
peshore në Rrugën e Durrësit, pozicioni i së cilës është përcaktuar të vendoset nga specialistët
e Drejtorisë së Urbanistikës. Sipas këtij vendimi të Këshillit Teknik, i shoqëruar nga plan-
vendosja përkatëse, është plotësuar akti “Leje Ndërtimi” nga sekretaria teknike pranë KRT.
Në përmbajtjen e këtij akti, i cili rezulton të ketë shënimin në të majtë të fletës për nr.6776
datë 21.09.00, nuk është përcaktuar afat kohor dhe janë lënë të paplotësuar rubrikat e tjera.
Më datë 08.03.2010, pranë këtij objekti, është ushtruar kontroll nga INU- Bashkia
Tiranë. Sipas procesverbalit të mbajtur është konstatuar kryerja e një ndërtimi pa leje dhe me
vendimin nr.3968 datë 11.03.2010 të palës së paditur është vendosur prishja e objektit
“Kioskë metalike pa leje ndërtimi”.
Në të tilla rrethana, paditësja Afërdita Basha i është drejtuar me padi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë me shkak ligjor dhe objekt shfuqizimin e aktit administrativ –
vendimi nr.3968 datë 11.03.2010 i palës së paditur INU-Bashkia Tiranë për prishjen e
objektit në pronësi të saj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, ka
vendosur të rrëzojë padinë, si të pambështetur në prova dhe në ligj.
Kjo gjykatë, në thelb, ka arsyetuar se paditësja nuk rezulton të ketë përfituar leje për
ndërtim me karakter të përhershëm me themele, për të cilin të nevojitet paraprakisht
dokumentacion ndërtimor. Nga sa më sipër, gjykata vlerëson se leja e përftuar nga paditësja
sipas akteve të paraqitura prej saj në gjykatë dhe përsa është vlerësuar e vlefshme nga
autoriteti që e ka lëshuar, i ka përfunduar efektet e veta brenda një viti nga lëshimi i saj. Nga
hetimi gjyqësor, nuk rezultoi që Këshilli i Rregullimit të Territorit Tiranë të ketë pajisur me
ndonjë leje të mëpasshme paditësen dhe pala e paditur INU-Bashkia Tiranë me të drejtë ka
marrë vendim për prishjen e objektit.
Kundër këtij vendimi të gjykatës së shkallës së parë, paditësja Afërdita Basha ka
paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, pasi ka shqyrtuar çështjen, ka ardhur në përfundimin se
vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të ndryshohet dhe të pranohet padia, duke
anuluar vendimin nr.3968 datë 11.03.2010 të palës së paditur INU-Bashkia Tiranë dhe duke e
detyruar atë të vendosë objektin-kioskë në pronësi të paditëses Afërdita Basha, në vendin e
mëparshëm.
Gjykata e Apelit Tiranë, në thelb, ka arsyetuar se pala e paditur INU-Bashkia Tiranë
në rastin e prishjes së objektit të paditëses Afërdita Basha, ka vepruar në kundërshtim me
kërkesat e Ligjit nr.8405/1998 dhe Ligjit nr.9780/2007. Sipas praktikës dokumentare të
administruar në gjykim, objekti barake për të cilin pala e paditur ka vendosur prishjen, është
ndërtuar në përputhje me kërkesat e ligjit. Leja e ndërtimit e dhënë në vitin 2000 nuk bën
fjalë për afate kohore. Gjatë gjithë periudhës nga marrja e lejes së ndërtimit (15.06.2000), por
edhe më parë, mbasi e ka privatizuar barakën, paditësja Afërdita Basha ka ushtruar
veprimtarinë e saj normalisht dhe pa u shqetësuar nga askush, gjë që do të thotë se ndërtimi i
saj është konsideruar në përputhje me ligjin. Pala e paditur INU-Bashkia Tiranë pa të drejtë
ka marrë vendim për prishjen e objektit, mbasi kioska e disponuar nga paditësja Afërdita
Basha gjendet e mbrojtur nga efektet e lejes së ndërtimit të vitit 2000, për shkak se nuk ka
qenë provizore.
744
Prandaj, gjykata e apelit ka arsyetuar edhe se, në kushtet kur akti administrativ objekt
gjykimi është i kundërligjshëm dhe është ekzekutuar duke u prishur objekti, paditësja
Afërdita Basha duhet të rivendoset në gjendjen e mëparshme, duke i vendosur objektin në
pronësi të saj në vendin para prishjes.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë
pala e paditur INU-Bashkia Tiranë.
Në thelb, lidhur me zbatimin e ligjit, pala e paditur INU-Bashkia Tiranë parashtron se
leja e ndërtimit që i është dhënë paditëses ka qenë e përkohshme me afat një vjeçar, për vetë
karakterin e objektit dhe destinacionin e tij. Objekti i paditëses është kioskë metalike, i
palidhur në mënyrë të qëndrueshme me tokën. Duke qenë ndërtim i përkohshëm dhe objekt i
lëvizshëm, për të cilin leja kishte skaduar me kalimin e një viti, me të drejtë është vendosur
prishja e tij nga inspektorët.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e ngritura në rekurs
lidhur me zbatimin e gabuar të ligjit nga gjykata e apelit janë të mbështetura në ligj. Prandaj,
vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Tiranë duhet të prishet dhe të mbetet në fuqi vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë që e ka rrëzuar në tërësi padinë.
Ky Kolegj Administrativ vëren se si gjykata e shkallës së parë, ashtu edhe gjykata e
apelit, i kanë pranuar njësoj rrethanat e faktit të vërtetuara mbi bazën e provave të çmuara
prej tyre. Por, këto gjykata arsyetojnë dhe interpretojnë ndryshe ligjin e zbatueshëm mbi këto
rrethana fakti.
Kështu, gjykata e apelit arsyeton gabimin ligjin e zbatueshëm kur shprehet se,
pavarësisht nga kërkesat e neneve 48 dhe 54 të Ligjit nr.8405/1998 “Për urbanistikën” dhe
kontrollet eventuale që mund të kryhen, këto dispozita nuk janë të aplikueshme. Pavarësisht
se objekti i paditëses, një kioskë metalike, nuk është i lidhur në mënyrë të qëndrueshme dhe
integrale me tokën, kjo gjendje e faktit dhe e ligjit të zbatueshëm nuk mund të justifikojë
ligjërisht vendimin nr.3968 datë 11.03.2010 të nxjerrë nga pala e paditur INU_Bashkia
Tiranë, për prishjen e këtij objekti, përsa kohë ky objekt gjendet e mbrojtur nga efektet e lejes
së ndërtimit të vitit 2000, për shkak se nuk ka qenë provizore.
Përkundrazi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen të bazuar në ligj
arsyetimin e gjykatës së shkallës së parë, e cila, mes të tjerash, arsyeton se në kushtet kur
objekti i paditëses Afërdita Basha është kioskë për peshore, i vetmi parashikim ligjor që njeh
lejen e ndërtimit për këtë natyrë objekti, është neni 58 i ligjit nr.8405/1998 “Për urbanistikën”
ku parashikohet se: “Leja për ndërtime të objekteve të përkohshme jepet vetëm për rastet e
fatkeqësive natyrore ose për raste të njehsuara me to. Ndërtimet e përkohshme kryhen me
materiale të çmontueshme, pa përdorur struktura beton armeje, blloqe betoni, murature e
soleta. Leja për ndërtimin e këtyre objekteve të përkohshme jepet për një periudhë deri një
vit.”.
Sikurse pranojnë gjykatat e faktit, në lejen e ndërtimit nr.6776 datë 21.09.2000 të
KRT-së pranë Bashkisë Tiranë, nuk është përcaktuar ndonjë afat vlefshmërie dhe nuk
rezulton që kjo leje të jetë dhënë për shkak të ndonjë fatkeqësie natyrore apo të njehsuar me
të. Ndonëse objekti kioskë metalike për peshore njerëzish prej 5 m2, me karakter të
çmontueshëm, pa struktura betoni, murature etj., ka qenë prej shumë kohësh në atë vend,
Kolegji Administrativ vlerëson të bazuar në ligj arsyetimin e gjykatës së shkallës së parë se
kushtet për përfitimin e lejes dhe natyrën e saj e vendos ligji. Në rastin objekt i këtij gjykimi,
paditësja Afërdita Basha nuk rezulton të ketë përfituar leje për ndërtim me karakter të
përhershëm me themele etj. sikurse parashikon ligji nr.8405/1998 dhe as nuk disponon
dokumentacion teknik ndërtimor për këto lloje ndërtimesh. Prandaj, leja e sheshit dhe
ndërtimit e përftuar nga paditësja Afërdita Basha sipas akteve të paraqitura prej saj në gjykatë
dhe përsa është vlerësuar e vlefshme nga autoriteti që e ka lëshuar, i ka përfunduar efektet e
veta brenda një viti nga lëshimi i saj.
745
Gjithashtu, Kolegji Administrativ gjen të mbështetur në ligj arsyetimin mbi ligjin të
gjykatës së shkallës së parë se, në zbatim të shkronjës “d” të nenit 5 të ligjit nr.9780 datë
16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit”, pala e paditur INU-Bashkia Tiranë ka ushtruar
detyrën e saj ligjore për të kontrolluar ndërtimet dhe, duke konstatuar mungesën e lejes së
objektit kioskë metalike të palës paditëse Afërdita Basha, ka zbatuar drejt ligjin duke
vendosur prishjen e këtij ndërtimi të përkohshëm si të kundërligjshëm sepse është pa leje
ndërtimi. Kjo kioskë metalike e çmontueshme e paditëses Afërdita Basha nuk gjendet e
mbrojtur nga efektet e lejes së ndërtimit të vitit 2000, pasi kjo e fundit ka qenë e përkohshme
dhe i ka përfunduar efektet pas një viti të pajisjes me të.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “b” të nenit 63
të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.2799 datë 22.12.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.458 datë 31.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 22.09.2015
746
Nr. 00 - 2015 - 3091 Vendimi (501)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Medi Bici Anëtar
me datë 22.09.2015 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative, që iu

përket palëve ndërgjyqëse të mëposhtme:
PADITËS: PËLLUMB MEMAÇI (I pranishëm në gjykim,

por i papërfaqësuar me mbrojtës).
KORBE MEMAÇI (Në mungesë).
I PADITUR: BASHKIA BURREL (Në mungesë).
PERSON I TRETË: ENTI KOMBËTAR I BANESAVE, DEGA
RAJONALE DIBËR (Në mungesë).
OBJEKTI:
Detyrimin e palës se paditur Bashkisë së qytetit Burrel
të bëjë privatizimin e banesës në pallatin nr.88/c kati 3,
apartamenti 10 në lagjen “Partizani” Burrel
e përbërë nga dy dhoma e një kuzhinë i ndodhur në qytetin e Burrelit
me vlerën e privatizimit sipas ligjit nr.7652, datë 23.12.1992
“Për privatizimin e banesave shtetërore”, i ndryshuar.
Baza Ligjore: Ligji nr.7652, datë 23.12.1992
“Për privatizimin e banesave shtetërore”
dhe VKM-të nr.46, 48, 591 e 210 në zbatim të tij.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.37, datë 30.01.2012 ka vendosur:

Pranimin e padisë së paditësave Pëllumb Memaçi dhe Korbe Memaçi.
Detyrimin e anës së paditur Bashkia Burrel t’i privatizojë paditësit Pëllumb
Memaçi me tre pjesëtarë të familjes (të cilët janë në dy kurorë) apartamentin
nr.12, pallati 88/d, me çmimin e shitjes në kohën kur paditësit kanë hyrë në
këtë apartament.

Gjyqësor Mat.
747
Bashkia Burrel, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.2315, datë 05.10.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.37,
datë 30.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur Bashkia Burrel, janë:

 Vendimi i gjykatës është i pabazuar në ligj dhe në prova.
 Banesat që janë ndërtuar me fonde publike nga Enti Kombëtar i Banesave, të cilat deri në
fund të vitit 2007 rezultojnë me kontrata të palidhura, kalojnë në pronësi të organeve të
qeverisjes vendore ku ndodhen. Organet e qeverisjes vendore vendosin për privatizimin e
tyre vetëm nëse pas kalimit të një periudhe 5 vjeçare nga hyrja në fuqi e këtij ligji, familja
ka paguar rregullisht qiranë e përcaktuar nga Këshilli Bashkiak.
 Shteti e ka zgjidhur problemin e paditësit dhe i ka dhënë shtëpi banimi me sipërfaqe të
njëjtë ashtu siç e kërkon ligji dhe nga shteti problemi i strehimit për paditësin është i
ezauruar. Problemi qëndron se paditësi Pëllumb Memaçi nuk ka lidhur një kontratë qiraje
me Bashkinë Burrel, pas kalimit të këtyre banesave në pronësi të Bashkisë dhe nuk e ka
paguar këtë qira në bazë të ligjit nr.9719, datë 23.04.2007, neni 39/1 pika 2, “Për
programet sociale të strehimit të banoreve në zonat urbanë” dhe VKM-së nr.260, datë
24.02.2010.
 Bashkia Burrel nuk është bërë pengesë për privatizimin e banesës së paditësit, por
paditësi nuk ka paguar qiranë dhe nuk ka lidhur një kontratë qiraje me Bashkinë Burrel.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi në tërësi çështjen, në
përfundim;
VËREN
nr.11243-00792-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditësa Pëllumb
Memaçi e Korbe Memaçi, e paditur: Bashkia Burrel dhe person i tretë Enti Kombëtar i
Banesave, Dega Rajonale Dibër, me objekt: Detyrimin e palës së paditur Bashkisë së qytetit
Burrel të bëjë privatizimin e banesës në pallatin nr.88/c kati 3, apartamenti 10 në lagjen
“Partizani” Burrel e përbërë nga dy dhoma e një kuzhine i ndodhur në qytetin e Burrelit me
vlerën e privatizimit sipas ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave
shtetërore”, i ndryshuar.
2. Vendimi nr.2315, datë 05.10.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë i
zbatimit të drejtë të ligjit procedurial dhe material, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi
nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë.
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton se paditësi

Pëllumb Memaçi ka pretenduar se ka qenë me banim në qytetin e Klosit, në një shtëpi me
qira 2+1, të cilën në vitin 1995 Komisioni i Kthimit të Pronave të Rrethit Mat ia ka kthyer
pronarit. Në këtë shtëpi ai ka jetuar me familjen e tij dhe Korbe Memaçin, të cilët ishin në dy
kurorë të ndara, por që kanë jetuar bashkë si një familje.
4. Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Mat me shkresën nr.46, datë
13.11.1995 i është drejtuar Këshillit të Bashkisë Burrel në lidhje me sistemimin e personave
të dalë pa strehë nga kthimi i banesave ish pronarëve dhe nga listat e dërguara rezulton se
paditësit i është dhënë një hyrje 2+1 në qytetin e Burrelit, ku 1+1 i jepej paditësit Pëllumb
748
Memaçi dhe një dhomë i jepej paditëses Korbe Memaçit në apartamentin 12 të pall. 88/d, kati
3.
5. Pala e paditur pretendon se apartamenti nr.12, pall. 88/d, kati 3, në qytetin e
Burrelit në bazë të ligjit nr.9719, datë 23.04.2007 “Për programet e strehimit të banorëve në
zonat urbane”, në nenin 39/1, pika 2 të gjithë apartamentet që janë ndërtuar me fonde publike
nga EKB-ja, nëse nuk është lidhur kontrata deri në fund të vitit 2007, kalojnë në pronësi të
qeverisjes vendore, në rastin konkret në Bashkinë Burrel. Ka rezultuar që ky apartament është
ndërtuar me fonde publike, nuk është lidhur kontratë sipas afateve të parashikuara në ligj dhe
për pasojë ky apartament është në pronësi të Bashkisë Burrel dhe nuk mund të privatizohet.
Në këto kushte paditësit i janë drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.37, datë 30.01.2012 ka vendosur:

Pranimin e padisë së paditësave Pëllumb Memaçi dhe Korbe Memaçi.
Detyrimin e anës së paditur Bashkia Burrel ti privatizojë paditësit Pëllumb Memaçi
me tre pjesëtarë të familjes (të cilët janë në dy kurorë) apartamentin nr.12, pallati 88/d, me
çmimin e shitjes në kohën kur paditësit kanë hyrë në këtë apartament.
7. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton se:
... Gjykata bazuar në tërësinë e provave të administruara ka çmuar se paditësit duhet
ta privatizojnë apartamentin nr.12 të pallatit 88/d, kati 3, me çmimin e kohës dhe pa
penalitete, në bazë të ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave
shtetërore”, i ndryshuar, pasi paditësit, duke qenë se banonin në një banesë të ish pronarëve
kanë humbur të drejtën e privatizimit të banesave shtetërore për shkak se janë detyruar ta
dorëzojnë banesën e tyre 2+1 tek pronari dhe janë sistemuar në një banesë 2+1 aq sa kanë
dorëzuar, por privatizimi i saj nuk mund të bëhet me çmimet e tregut pa mbajtur parasysh të
drejtën që paditësit kanë humbur nga privatizimi i banesës në të cilin kanë jetuar.
Privatizimi i këtij apartamenti duhet të bëhet nga paditësit në bazë të ligjit nr.7652,
datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave shtetërore”, i ndryshuar, me çmimin e kohës
kur paditësit kanë hyrë në apartament. Ana e paditur nuk duhet ta përdorë këtë apartament si
pronë të saj në bazë të ligjit nr.9719, datë 23.04.2007 “Për programet e strehimit të
banorëve në zonat urbane”, pasi rasti i këtij apartamenti është një rast specifik, pasi
paditësat nuk e kanë lënë apartamentin pa privatizuar me dashje, por për shkak të mënyrës
dhe llogaritjes së privatizimit për të cilët kur apartamenti ishte në pronësi të Entit Kombëtar
të Banesave, ky ent nuk ka mbajtur parasysh asnjë lloj rrethane për privatizimin e banesës
nga paditësat, nuk ka mbajtur parasysh se paditësat i kishin dorëzuar shtëpinë e tyre
pronarit dhe kishin marrë aq sa kishin dorëzuar. Apartamenti duhet tu privatizohet paditësve
me çmimin që kishte apartamenti në kohën kur është marre nga paditësat dhe jo me çmimin e
tregut të lirë.....
8. Gjykata e Apelit Tiranë, me të njëjtin arsyetim me vendimin nr.2315, datë
Lënien në fuqi të vendimit nr.37, datë 30.01.2012 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Mat.
9. Në nenin 20 të ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave

shtetërore”, i ndryshuar, parashikohet se:
Për efekt të zbatimit të këtij ligji, të merret për bazë përbërja familjare dhe gjendja e
strehimit që rezulton në regjistrat themeltar të shtetasve në datën 01.12 1992.
749
shtetërore”, i ndryshuar, parashikohet se:
Banesat shtetërore ish-pronë private nuk privatizohen në bazë të këtij ligji.
11. Në nenin 39/1/2 të ligjit nr.9719, datë 23.04.2007 “Për programet sociale të
strehimit të banorëve në zonat urbane” është parashikuar se:
Banesat, që janë ndërtuar me fonde publike nga EKB-ja të cilat deri në fund të vitit
rezultojnë me kontrata të palidhura, kalojnë në pronësi të organeve të qeverisjes vendore ku
ndodhen. Kalimi i pronësisë së këtyre banesave bëhet nga EKB-ja me miratimin e ministrit
që mbulon fushën e strehimit. Organet e qeverisjes vendore vendosin për privatizimin e tyre
vetëm nëse pas kalimit të një periudhe 5 vjeçare nga hyrja në fuqi e këtij ligji, familja ka
paguar rregullisht qiranë e përcaktuar nga Këshilli Bashkiak. Privatizimi i tyre bëhet sipas
kushteve, kritereve dhe procedurave, që miratohen me vendim të Këshillit të Ministrave.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala
e paditur Bashkia Burrel nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj nuk ka
arsye që vendimi i dhënë nga gjykata e apelit të cënohet.
shtetërore”, i ndryshuar, parashikohet se: Për efekt të zbatimit të këtij ligji, të merret për bazë
përbërja familjare dhe gjendja e strehimit që rezulton në regjistrat themeltar të shtetasve në
datën 01.12 1992. Në këtë datë familja e paditësave e përbërë në dy kurorë të ndara i kishin
gjendjen civile në qytetin e Klosit dhe banonin në të njëjtin apartament 2+1, që e kishin marrë
me qira nga shteti, të cilin më pas nuk e privatizuan, pasi me vendim të KKKP Mat ai u është
kthyer ish pronarëve Aqif dhe Ahmet Doda. Nga kjo del e qartë se me hyrjen në fuqi të ligjit
nr.7652/1992 “Për privatizimin e banesave shtetërore” pala paditëse e ka fituar të drejtën e
privatizimit të një banese shtetërore me çmimet dhe kushtet e parashikuara në këtë ligj.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, pretendimet e ngritura në
rekurs nga pala e paditur Bashkia Burrel se: .......Shteti e ka zgjidhur problemin e paditësit
dhe i ka dhënë shtëpi banimi me sipërfaqe të njëjtë ashtu siç e kërkon ligji dhe nga shteti
problemi i strehimit për paditësin është i ezauruar. Problemi qëndron se paditësi Pëllumb
Memaçi nuk ka lidhur një kontratë qiraje me Bashkinë Burrel, pas kalimit të këtyre banesave
në pronësi të Bashkisë dhe nuk e ka paguar këtë qira në bazë të ligjit nr.9719, datë
23.04.2007, neni 39/1 pika 2, “Për programet sociale të strehimit të banoreve në zonat
urbanë” dhe VKM 260, datë 24.02.2010. Bashkia Burrel nuk është bërë pengese për
privatizimin e banesës se paditësit, por paditësi nuk ka paguar qiranë dhe nuk ka lidhur një
kontratë qiraje me Bashkinë Burrel........ janë të pabazuara në ligj, sepse gjykata e shkallës së
parë dhe ajo e apelit kanë interpretuar drejtë dispozitat ligjore të sipërcituara, duke marrë
parasysh në vendimmarrjen e tyre faktin që banesa në të cilën jetonin me qira paditësit në
qytetin e Klosit u është kthyer ish pronarëve me vendim të KKKP Mat.
15. Pala e paditur Bashkia Burrel i mbështet pretendimet e saj në nenin 39/1/2 të ligjit
nr.9719, datë 23.04.2007 “Për programet sociale të strehimit të banorëve në zonat urbane”, i
cili thotë: Banesat, që janë ndërtuar me fonde publike nga EKB-ja të cilat deri në fund të vitit
rezultojnë me kontrata të palidhura, kalojnë në pronësi të organeve të qeverisjes vendore ku
ndodhen. Kalimi i pronësisë së këtyre banesave bëhet nga EKB-ja me miratimin e ministrit
që mbulon fushën e strehimit. Organet e qeverisjes vendore vendosin për privatizimin e tyre
vetëm nëse pas kalimit të një periudhe 5 vjeçare nga hyrja në fuqi e këtij ligji, familja ka
paguar rregullisht qiranë e përcaktuar nga Këshilli Bashkiak. Privatizimi i tyre bëhet sipas
kushteve, kritereve dhe procedurave, që miratohen me vendim të Këshillit të Ministrave.
750
16. Kolegji Administrativ vlerëson se, pala e paditur Bashkia Burrel i bën një
interpretim të gabuar dispozitës ligjore të mësipërme, sepse kjo dispozitë ligjore bën fjalë për
banesat e ndërtuara me fondet e EKB-së dhe që nuk janë lidhur kontratat nga familjet që
jetojnë në to. Rasti në gjykim është krejt specifik dhe jo i ngjashëm me rastet e tjera, pasi
paditësat në kohën e privatizimit të banesave shtetërore kanë qenë qiramarrës të një banesë të
tillë dhe atyre u kishte lindur e drejta që të përfitonin nga ligji nr.7652, datë 23.12.1992 “Për
privatizimin e banesave shtetërore”, i ndryshuar. Ato janë futur në banesën e re në qytetin e
Burrelit vetëm pas korrespondencës së KKKP Mat me Këshillin e Bashkisë Burrel në vitin
1995, kanë lidhur një kontratë të përkohshme shitje me datë 11.05.1995 me Entin Kombëtar
të Banesave, Dega Burrel, prandaj me të drejtë gjykatat më të ulta kanë arritur në
përfundimin se çmimi i shitjes së banesës duhet të jetë ai i kohës që paditësat kanë hyrë në
banesën objekt gjykimi.
17. Edhe pretendimet e tjera të paraqitura në rekurs nga pala e paditur Bashkia Burrel
janë të pabazuara në ligj, pasi si në gjykimin në shkallë të parë, ashtu edhe në apel nuk vihet
re ndonjë shkelje të rënda të rregullave procedurale që të çojë në cënimin e vendimeve.
Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit në gjykimin e kësaj çështje kanë zbatuar drejtë
ligjin procedurial dhe material.
18. Për të gjitha këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
arrin në përfundimin se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Bashkia Burrel është i pabazuar
në ligj, prandaj si të tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së
apelit duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/e të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
VENDOSI
Tiranë, më 22.09.2015
751
Nr. 00 - 2015 - 3089 Vendimi (502)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Medi Bici Anëtar

përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “AGIKONS” SHPK (në mungesë).

I PADITUR: AGJENCIA RAJONALE E MJEDISIT
VLORË, përfaqësuar në gjyq nga Av.Shtetit
Abaz Deda.
QENDRA KOMBËTARE E LICENCIMIT,
përfaqësuar në gjyq nga Av.Shtetit Abaz Deda.
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Përgjithshme
të Shtetit, përfaqësuar në gjyq nga Av.Shtetit
Abaz Deda.
OBJEKTI:
Kundërshtim i refuzimit për dhënien e autorizimit mjedisor
dhe detyrimi për lëshimin e lejes së thjeshtë mjedisore.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues të K.Pr.Civile,
ligji nr.8934, datë 05.09.2002 “Për mbrojtjen e mjedisit”,
ligji nr.10081, datë 23.02.2009 “Për autorizimet dhe lejet”,
neni 28 i ligjit nr.10137, datë 11.05.2009
“Për disa ndryshime në legjislacionin në fuqi për licencat dhe lejet”,
VKM nr.538, datë 6.05.2009.

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit “Agikons” Shpk.
Detyrimin e të paditurit QKL Tiranë për lëshimin e lejes së thjeshtë mjedisore
sipas kërkesës së paditësit nr.LC-1770-12-2011 “Për ndërtimin dhe
funksionimin e objektit pikë karburanti dhe shërbimesh”.

Lënien në fuqi të vendimit nr.1720, datë 04.06.2012 të Gjykatës Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
752
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të kenë paraqitur rekurs palët e paditura
Agjencia Rajonale e Mjedisit Vlorë dhe Qendra Kombëtare e Licencimit, të cilat
kërkojnë:
Prishjen e vendimit nr.916, datë 17.10.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.1720, datë 04.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur Agjencia Rajonale e Mjedisit Vlorë

dhe Qendra Kombëtare e Licencimit, janë:
 Vendimi nr.1720, datë 04.06.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ashtu dhe ai
nr.916, datë 17.10.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë, për dhënien e vendimit nuk marrin
në konsideratë ligjin material, konkretisht atë nr.10081, datë 23.02.2009, i cili në
nenin 20, pika 7, përcakton se afati vendimmarrës i institucionit fillon të llogaritet nga
data e publikimit të vendimit të QKL-së dhe jo data e aplikimit siç pretendon paditësi.
 Kërkesën e shtyrjes së afatit MMPAU e ka bërë në regjistrin aplikativ brenda afatit të
caktuar, dhe kjo shtyrje vërtetohet nga ana e procesverbalit të paraqitur nga QKL.
Vendimi i shtyrjes së afatit nga ana e paditësit nuk përmendet asnjëherë në
kërkesëpadi dhe për rrjedhojë çdo përllogaritje që ai bën lidhur me afatet bie poshtë
në mënyrë të pakundërshtueshme.
 Paditësi fillon llogaritjen e afatit ditën e aplikimit pranë QKL në kundërshtim me
dispozitat ligjore, nuk përmend faktin se MMPAU ka kërkuar shtyrje afati dhe në
fund pretendon që çështja të miratohej në heshtje, pasi kanë kaluar afatet e marrjes së
vendimit. Këtu kemi të bëjmë me shkelje të rëndë të gjithë legjislacionit të posaçëm
që përcakton procedurat përkatëse për pajisjen me leje të thjeshtë mjedisore, kemi të
bëjmë me anashkalim të faktit juridik të ndodhur, siç është shtyrja e afatit në regjistrin
aplikativ nga ana e MMPAU, fakt të cilin e vërtetojmë me procesverbalin e paraqitur,
i cili si akt zyrtar i një organi shtetëror që tregon kryerjen e një veprimi nga ana e këtij
organi, përbën provë të plotë për përmbajtjen e tij..
 Për rrjedhim vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, ashtu si dhe ai i Gjykatës
së Apelit Vlorë janë të pabazuar në ligj e në prova, rrjedhojë i një cilësimi jo të saktë
të fakteve e rrethanave dhe i një interpretimi jo të saktë të dispozitave ligjore, e për
rrjedhojë meqenëse janë dhënë në kundërshtim të plotë me dispozitat e ligjit të
posaçëm ato duhen prishur. Pra, vendimi sipas të cilit QKL duhet të miratonte në
heshtje çështjen, vjen në kundërshtim të plotë me provat e paraqitura, shpjegimet e
dhëna në seancat gjyqësore, si dhe me ligjin material, i cili përcakton në mënyrë të
qartë dhe eksplicite të gjitha afatet dhe procedurat përkatëse.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e Avokaturës së Shtetit Av.
Abaz Deda, i cili kërkoi ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e kërkesëpadisë; në
përfundim;
VËREN
nr.11243-00060-00-2013 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria
“Agikons” Shpk dhe të paditur Agjencia Rajonale e Mjedisit Vlorë e Qendra Kombëtare e
Licencimit, me objekt: Kundërshtim i refuzimit për dhënien e autorizimit mjedisor dhe
detyrimi për lëshimin e lejes së thjeshtë mjedisore.
17.10.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.1720, datë 04.06.2012 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, janë rrjedhojë i shkeljeve të rënda të rregullave procedurale që
753
parë.
3. Pala paditëse Shoqëria “Agikons” Shpk, është subjekt ndërtues dhe është pajisur
nga KRRT Bashkia Himarë me lejen e ndërtimit nr.35, datë 16.12.2010, sipas të cilës lejohet
të ndërtojë në hyrje të fshatit Qeparo Himarë një objekt “pikë karburanti dhe ambiente
ndihmëse”.
4. Para se të miratohej leja e ndërtimit për objektin e mësipërm, nga KRRT e Bashkisë
Himarë është miratuar edhe destinacioni i sheshit të ndërtimit sëbashku me kondicionet
urbane të tij, vendim, i cili shoqërohet me formularin nr.3/1 për lidhjen e objektit me
infrastrukturën inxhinierike dhe planimetrinë e sheshit të ndërtimit.
5. Bazuar në vendimet e KRRT-së së Bashkisë Himarë për miratimin e sheshit dhe të
lejes së ndërtimit, paditësi ka aplikuar pranë Qendrës Kombëtare të Licencimit, duke kërkuar
pajisjen me lejen mjedisore për kryerjen punimeve të ndërtimit, sipas kërkesave të ligjit
nr.10081, datë 23.02.2009 dhe VKM-së nr.538, datë 26.05.2009, pasi plotësohen kushtet për
pajisjen me leje mjedisore, referuar edhe përcaktimeve të ligjit nr.8934, datë 05.09.2002 pala
paditëse ka aplikuar tre herë, në datat 24.10.2011, 10.11.2011 dhe 20.12.2011, por nuk është
miratuar leja mjedisore me arsyetimin se Agjencia Rajonale e Mjedisit (ARM) Qarku Vlorë
ka dhëne mendim negativ, duke parashtruar se: largësia e objektit të parashikuar për t'u
ndërtuar është rreth një metër nga deti, dëmtohet pamja vizive e bregdetit dhe se do të
refuzohet përgjigja për ndërtimet e kryera në këtë zonë dhe nën rrugën nacionale. Në këto
kushte pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit “Agikons” Shpk.
Detyrimin e të paditurit QKL, Tiranë për lëshimin e lejes së thjeshtë mjedisore sipas
kërkesës së paditësit nr.LC-1770-12-2011 “Për ndërtimin dhe funksionimin e objektit pikë
karburanti dhe shërbimesh”.
... Gjykata i ka gjetur të pabazuara përgjigjet e dhëna nga ana e ARM Qarku Vlorë
anës paditëse për refuzimin e kërkesës për tu pajisur me leje mjedisore.
Kështu, lidhur me largësinë e pretenduar të objektit nga deti, gjykata ka konkluduar
se duke u bazuar në planimetrinë e miratuar të sheshit të ndërtimit dhe pikë fillimin e
objektit, distanca e objektit nga deti në pikat me të afërta, është respektivisht 40.6 m dhe 47.4
m.
Lidhur me shkakun tjetër të refuzimit, pra se dëmtohet pamja vizave e bregdetit,
gjykata e shkallës së parë ka theksuar se ky shkak, jo vetëm që është tepër subjektiv dhe i
pamatshëm, por se pala paditëse ka provuar se objekti është projektuar, duke e përshtatur
paraqitjen e tij estetike me pamjen e zonës dhe se ndërtimi i objektit në një xhep dhe është një
pjesë të pronës që është e pashfrytëzueshme për çdo përdorim tjetër, pa u ndërhyrë me
punimet e ndërtimit në pamjen e asaj pjese të rrugës dhe parashikimi i krijimit të sipërfaqeve,
të gjelbra në harmoni me peizazhin e zonës shmangin çdo efekt negativ që mund të ketë
ndërtimi në pamjen e zonës....
8. Kundër vendimit të sipërcituar ka paraqitur ankim pala e paditur në Gjykatën e
Apelit Vlorë, e cila me të njëjtin arsyetim me vendimin nr.916, datë 17.10.2012, ka vendosur:
754
Lënien në fuqi të vendimit nr.1720, datë 04.06.2012 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
9. Në nenin 79/a të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se:

mundësi të marrë pjesë në gjykim.
se:


tjerave thuhet se:
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së

shkallës së parë dhe vendimi i gjykatës së apelit janë rrjedhojë i shkeljeve të rënda të
rregullave procedurale që detyrimisht të çojnë në prishjen e tyre dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim në gjykatën e shkallës të parë.
755
14. Në ligjin nr.10018, datë 13.11.2008 “Për Avokaturën e Shtetit”, aktet nënligjore
të nxjerra në zbatim të tij dhe në nenin 79/a të K.Pr.Civile është parashikuar, se përfaqësimi
dhe mbrojtja e interesave publike, duhet të realizohet me pjesëmarrjen e detyrueshme të
Avokatit të Shtetit, i cili në rastin në gjykim ishte i detyruar që të mbronte në gjyq interesat e
ligjshme të Agjencisë Rajonale të Mjedisit Vlorë dhe Qendrës Kombëtare të Licencimit.
15. Nga dispozitat e legjislacionit të sipërcituar rezulton se, gjykatat që shqyrtojnë
çështje të lidhura me mbrojtjen e pronave shtetërore, ose interesave të tjera publike, kanë
detyrimin që ti njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit, me qëllim që ky institucion jo vetëm që
të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim, por edhe të realizojë një mbrojtje efektive të
interesave të shtetit, problematikë për të cilën ka qëndrime të konsoliduara nga Gjykata
Kushtetuese (vendimi nr.27/2009) dhe praktika gjyqësore, konform vendimit unifikues nr.13,
datë 24.03.2004 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
16. Nga verifikimi i akteve procedurale rezulton që nga gjykata e shkallës së parë nuk
është realizuar njoftimi i akteve Avokaturës së Shtetit, me qëllim që ajo të marrë dijeni dhe
sipas çmimit të saj, të realizojë përfaqësimin dhe mbrojtjen e interesave të shtetit në gjykim,
duke iu referuar edhe parashtrimeve të përfaqësuesit të Avokaturës së Shtetit të paraqitura në
seancë gjyqësore, pa qenë e nevojshme për t’u ndalur në shkaqet e tjera të ngritura në rekurs
nga ana e palës së paditur, Kolegji Administrativ vlerëson se, pretendimi i ngritur gjatë
gjykimit nga Avokatura e Shtetit për mosnjoftimin e saj është i bazuar në ligj.
17. Meqenëse shkeljet procedurale të lejuara nga gjykatat janë të tilla që passjellin
detyrimisht prishjen e vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e
shkallës së parë, pretendimet e tjera të parashtruara në rekurs mund të përsëriten në atë
gjykatë.
Shkallës së Parë Vlorë, prandaj Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duhet
të prishen dhe çështja të dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.916, datë 17.10.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.1720, datë 04.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 22.09.2015
756
Nr. 00-2015-3085 i Vendimit (503)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seancë gjyqësore të datës 22.09.2015, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: RAMIZ DAUTI

I PADITUR: NJËSIA RAJONALE E POLICISË RRUGORE
DIBËR
OBJEKTI:
Anulimin e vendimit të Komisionit të Qarkullimit Dibër,
nr.160, datë 16.09.2010 të mbështetur mbi proces verbalin
e z. Shpetim Muharremi të mbajtur më datë 13.09.2010.
Detyrimin e te paditurit të më kthejë vlerën 31.650 lekë
si dhe vlerën 300.000 lekë për dëmtim të shëndetit
dhe cenim të moralit tim.
Përjashtimi nga taksa gjyqësore si invalid pune.
Baza Ligjore: Neni 202 i Kodit Rrugor,
neni 31, 32, 324, 264, 265 të Kodit të Procedurës Civile,
neni 625 germa “a”, 99, 107 i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.121 datë 07.03.2011 vendosi:

“Rrëzimin e kërkesëpadisë në çështjen civile nr.552/29 Akti,
dt.20./22.09.2010.3./6.1.2011 që është ngritur nga pala paditëse, Ramiz Dauti,
për efekt të shuarjes së të drejtës për të ngritur padi. Detyrimin e palës
paditëse, Ramiz Dauti, për të paguar shpenzimet gjyqësore, që lidhen me
paraqitjen/ngritjen e padisë/pa kryer veprimet e regjistrimit te saj, në regjistër.
Një kopje e vendimit, për të ekzekutuar detyrimin e palës paditëse Ramiz
Dauti, t’i kaloje për ekzekutim, Zyrës Përmbarimore Dibër. Shpenzimet
gjyqësore i ngarkohen palës paditëse, Ramiz Dauti. Ky vendim është i formës
së prerë/ i pa ankimueshëm”.

“Mospranimin e ankimit”.
757
rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Ramiz Dauti i cili kërkon prishjen e vendimeve të
gjykatave të faktit duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Unë padinë e kam depozituar brenda afatit 5 ditor dhe konkretisht në datën
20.09.2010.
- Unë si invalid pune jam i përjashtuar nga taksat ndërsa gjykata më ka ngarkuar
shpenzimet gjyqësore.
- Në nenin 326 të KPC jepen rastet e përjashtimit nga kontrolli gjyqësor dhe neni 137 i
KPA më jep të drejtën e ankimit në gjykatë.
- Gjykata e Apelit nuk ka respektuar dispozitat procedurale.
- Nuk la ligj organik dhe procedural që të parashikojë se vendimet janë të
paankimueshem dhe të formës së prerë.

Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Arjana Fullani, në mungesë të palëve
ndërgjyqëse, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
V Ë R EN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Ramiz
Dauti është pronar i automjetit tip Benz me targa DI 4147 A.
2. Në datën 13.09.2010 paditësi është ndaluar nga policia rrugore, Komisariati i
Policisë Bulqizë dhe ka verifikimi kanë konstatuar se automjeti është pa dokumente me vete
dhe pa targa metalike.
3. Për këtë shkak është mbajtur procesverbali i gjobës nr.2200546 i cili e dënon
paditësin me 1000 lekë dhe gjithashtu detyrimin për t’u paraqitur në Komisionin e Policisë
Rrugore në datën 16.09.2010. Rezulton se ky procesverbal është nënshkruar rregullisht nga
pala paditëse.
4. Sa më sipër me vendimin nr.160 datë 16.09.2010 Komisioni i Njësisë së Policisë
Rrugore, bazuar në nenin 201 të ligjit nr.8378 datë 22.07.1998 vendosi: “Të gjobisë qytetarin
Ramiz Dauti me 30.000 lekë”.
5. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Ramiz Dauti i është drejtuar gjykatës më datë
20.09.2010 me padinë objekt gjykimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.121 datë 07.03.2011
vendosi:” Rrëzimin e kërkesëpadisë, në çështjen civile nr.552/29 Akti,
dt.20./22.09.2010.3./6.1.2011 që është ngritur nga pala paditëse, Ramiz Dauti, për efekt të
shuarjes së të drejtës për të ngritur padi. Detyrimin e palës paditëse, Ramiz Dauti, për të
paguar shpenzimet gjyqësore, që lidhen me paraqitjen/ngritjen e padisë/pa kryer veprimet e
regjistrimit te saj, në regjistër. Një kopje e vendimit, për të ekzekutuar detyrimin e palës
paditëse Ramiz Dauti, t’i kaloje për ekzekutim, Zyrës Përmbarimore Dibër. Shpenzimet
gjyqësore i ngarkohen palës paditëse, Ramiz Dauti. Ky vendim është i formës së prerë/ i pa
ankimueshëm”.
6.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Për gjykatën pala paditëse nuk është në afatin e caktuar
ligjor 5 ditor nga shpallja/njoftimi për të realizuar të drejtën e pretenduar nëpërmjet padisë
vendimmarrjen administrative, pasi afati ka filluar në datën 16.9.2010 dhe pala paditëse ka
marrë dijeni po në datën 16.09.2010, afat i cili është prekluziv. Në këto kushte gjykata nuk m
und të shprehet për themelin në lidhje me veprimet e palës së paditur ”.
“Mospranimin e ankimit”.
758
7.1 Arsyetimi i gjykatës:“ Gjykata e shkallës së parë e ka gjykuar çështjen në themel
dhe është shprehur me vendim përfundimtar të formës së prerë dhe të pa ankimueshëm.
Gjykata e Apelit Tiranë konstaton se : vendimi i shkallës së parë lidhur me çështjen, sipas
ligjit organik dhe ligjit "Për Kodin e Procedurave Administrative" është vendim i formës së
prerë, ndaj të cilit nuk mund të ushtrohet ankim në vështrim të nenit 450/c K.Pr.Civile, gjë të
cilën me dispozitivin e vendimit gjykata e faktit ia ka komunikuar palëve e megjithëse
vendimi është shpallur me formë të prerë, përsëri paditësi ka ushtruar ankim”.
rekurs, brenda afati ligjor, pala paditëse Ramiz Dauti i cili kërkon prishjen e vendimeve të
gjykatave të faktit, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj
nuk parashikon ndryshe.
9.2 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
propozojnë palët.
10. Dispozitat e Kodit Rrugor të Republikës së Shqipërisë;

11. Vendimi nr.12 datë 14.04.2010 i Gjykatës Kushtetuese të Republikës së
Shqipërisë.
12. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Ramiz Dauti përmban shkaqe që
motivojnë cenimin e vendimit nr.101 datë 19.01.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka
vendosur, mospranimin e ankimit.
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi i
Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është vendosur mospranimi i ankimit është rrjedhojë e
mosrespektimit të drejtë të ligjit procedural dhe për këtë shkak duhet të prishet.
Kolegji Administrativ, çmon se çështja objekt shqyrtimi përbën mosmarrëveshje
administrative dhe nga pikëpamja lëndore, në referim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012, ky Kolegj
është kompetent për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
759
16. Sikurse pranohet nga Gjykata e Apelit, në shpalljen e vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Dibër, pala paditëse Ramiz Dauti është njoftuar se, kundër vendimit të kësaj
gjykate nuk mund të bëhet ankim, pasi në zbatim të dispozitave të Kodit Rrugor ky vendim
është i paankimueshem. Mbi këto konkluzione Gjykata e Apelit Tiranë, ka vendosur
mospranimin e ankimit të paraqitur nga pala paditëse Ramiz Dauti.
ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit, vlerëson se qëndrimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë, është i pambështetur në ligj, dhe në këto kushte vendimi i saj lidhur me çështjen
objekt shqyrtimi gjyqësor duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim.
18. Evidentohet se Gjykata e Apelit Tiranë, nuk ka respektuar rregullat procedurale
duke cenuar në këtë mënyrë parimet baze të procesit të rregullt ligjor dhe veçanërisht atë të
aksesit në gjykatë të parashikuar në nenin 3, 4 të KPC dhe nenit 6 KEDNJ, si dhe të drejtën
për të ankimuar vendimin e gjykatës më të ulët në një gjykatë më të lartë dhe për t’u marrë në
shqyrtim ky ankim nga ana e kësaj gjykate, parashikuar në nenin 43 të Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë, ku thuhet: “Kushdo ka të drejtë të ankohet kundër një vendimi
gjyqësor në një gjykatë më të lartë, përveçse kur në Kushtetutë parashikohet ndryshe”.
Mosrespektimi i këtyre parimeve bazë e bëjnë procesin gjyqësor të zhvilluar, të parregullt dhe
për rrjedhojë vendimin e marrë nga ana e kësaj gjykate të cenueshëm.
19. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se me hyrjen në fuqi të ligjit 49/2012
mosmarrëveshjeve administrative” zbatohen rregullat procedurale që parashikohen në këtë
ligj. Sipas nenit 44 të këtij ligji parashikohet shprehimisht se: “Mjetet dhe afatet e ankimit të
vendimeve të gjykatave administrative janë të njëjta me ato të parashikuara në K.Pr.Civile,
përveç kur parashikohet ndryshe në këtë ligj”. Në këto kushte referim për shqyrtimit e kësaj
mosmarrëveshje bëhet sipas dispozitat e KPC.
20. Referuar të drejtës procedurale, ankimi është mjeti procedural me anë të cilit palët
e interesuara, që kanë qenë pjesëmarrëse në një proces gjyqësor, mund të kundërshtojnë
vendimin gjyqësor në një gjykatë më të lartë (neni 451, 452, 472 i K.Pr.Civile). Pra ankimi
nuk është gjë tjetër veçse mjeti procedural i përdorur nga palët pjesëmarrëse në një gjykim
për të: (i) kundërshtuar vendimin e gjykatës për të gjitha ato shkaqe që parashikohen në ligj,
si dhe (ii) mjeti për të kontrolluar vendimet e gjykatës dhe për të përsosur dhënien e
drejtësisë. E drejta jonë procedurale ka parashikuar të gjitha rregullat (kushtet) dhe afatet që
duhet të respektohen në lidhje me pranimin e ankimit.
21. Në vështrim të dispozitave të sipërtrajtuara, që rregullojnë rastet e ushtrimit të
ankimit në gjykatën e apelit, Kolegji e gjen me vend të marrë në analizë nenet 451 dhe 452 të
KPC, në bazë të cilave përcaktohen shprehimisht kur vendimi i gjykatës merr formë të prerë
dhe është i paankimueshem, prej nga sanksionohet se (i) Vendimi i gjykatës merr formë të
prerë kur nuk mund të bëhet ankim kundër tij dhe (ii) ankimohen në gjykatën e apelit të gjitha
vendimet e dhëna nga gjykata e shkallës së parë, me përjashtim të rasteve kur ankimi
përjashtohet me ligj.
22. Duke marrë në konsideratë parashikimet e dispozitave të mësipërme, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë konkludon se në gjykimin e kësaj çështje, është e
nevojshme të marrë në shqyrtim parashikimet e Kodit Rrugor të Republikës së Shqipërisë.
Neni 202 i Kodit Rrugor, “Ankimi tek organet gjyqësore”, parashikonte shprehimisht se:
“Kundër vendimit të dënimit sipas nenit 201 nga organi administrativ shtetëror mund të
bëhet ankim brenda 5 ditëve nga dita e shpalljes në gjykatën e rrethit ku është kryer
kundërvajtja, vendimi i së cilës është i formës së prerë”.
23. Ndërkohë që Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.2 datë 14.04.2010 ka vendosur:
“Shfuqizimin si të papajtueshëm me Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë të togfjalëshit
"...vendimi i së cilës është i formës së prerë", në nenin 202 të Kodit Rrugor. Ky vendim është
760
përfundimtar, i formës së prerë dhe hyn në fuqi 6 muaj pas ditës së botimit në Fletoren
Zyrtare. Rezulton se ky vendim është botuar në fletoren zyrtare të datës 27.04.2010 dhe ka
hyrë në fuqi në datën 27.10.2010.
24. Sa më sipër, referuar parashikimeve të Kodit Rrugor të Republikës së Shqipërisë,
në kohën e lindjes së mosmarrëveshjes, në nenin 202 të tij nuk parashikohej forma e prerë e
vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor dhe paankueshmëria e tij. Rezulton se ky nen nga data
27.10.2010 nuk e parashikonte më formën e prerë të vendimit të gjykatës së shkallës së parë,
ndërkohë që vendimi nr.121 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, mban datën 07.03.2011,
pra pasi kishte hyrë në fuqi vendimi nr.2 datë 14.04.2010 i Gjykatës Kushtetuese i cili kishte
shfuqizuar togfjalëshin “vendimi i së cilës është i formës së prerë”, në nenin 202 të Kodit
Rrugor.
25. Në këto kushte, Kolegji Administrativ çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë për mospranimin e ankimit të paditësit Ramiz Dauti, është marrë në kundërshtim me
rregullat materiale të parashikuara nga Kodi Rrugor dhe ato procedurale të parashikuara nga
Kodi i Procedurës Civile.
26. Për këto arsye, Kolegj Administrativ arrin në përfundimin se vendimi nr.101 datë
19.01.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe në zbatim të Ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”, çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.101 datë 19.01.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
e çështjes për shqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 22.09.2015
761
Nr. 00-2015-4088 i Vendimit (504)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi më datë 23.09.2005 mori në shqyrtim çështjen administrative

PADITËS: “SARK” SHPK dhe “SPARTAKU” SHPK

I PADITUR: KOMUNA DËRMËNAS, QARKU FIER.
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur t’i shlyejë palës paditëse
detyrimin e parashikuar në kontratën
nr. 35/10 prot., datë 20.05.2009 si dhe kamatëvonesat.
Baza Ligjore: Nenet 419, 420 e vijues, 476 dhe 690, 698 të K.C.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.62-2012-1023 (375) datë

Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur Komuna Dermenas të përmbush detyrimin
kontraktor ndaj palës paditëse në shumën 1.414.020 leke si dhe vonesat
vjetore në mënyrë progresive të kësaj shume nga data 07.10.2010 deri ditën e
ekzekutimit të këtij vendimi duke i llogaritur këto kamatëvonesa sipas
interesave vjetore te Bankës së Shqipërisë
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.30, datë 24.01.2013 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.375 (1023) datë 27.02.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier
Kundër vendimit nr.30, datë 24.01.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka paraqitur

rekurs pala e paditur, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit nr.30, datë 24.01.2013 të Gjykatës
së Apelit Vlorë dhe pushimin e çështjes, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata nuk kanë zbatuar drejtë legjislacionin në fushën e prokurimit publik ligjin
nr.9643/2006 “Për prokurimin publik” i ndryshuar dhe VKM nr.1 datë 10.01.2007
“për miratimi ne rregullave për prokurimin publik” të ndryshuar.
- Pala e paditur ka shlyer palën paditëse në bazë për shumën e kontratës së lidhur më
datë 30.06.2009. Çmimi i punimeve sipas nenit 3 të kontratë ka qenë 8.296.512 leke
dhe jo 10.059.701 lekë sa pretendon pala paditëse.
762
- Rezulton se pala paditëse ka shkelur detyrimet kontraktuale siç tregon dhe raporti i
KLSh, sipas procesverbalit nr.9 datë 24.11.2009 duke i shkaktuar dëm shtetit prej
615.160 leke dhe për këtë dem pala paditëse është njoftuar me urdhër 38 datë
23.03.2010 nga Komuna.
- Pretendimet për punime shtese të bëra jashtë kontratës janë të pabazuar në nenin 33 të
ligjit 9643/2006.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
I.Rrethanat e çështjes:
1. Me kontratën e sipërmarrjes datë 30.05.2009 midis Komunës Dermenas me cilësinë
e i investitorit dhe shoqërive kontraktuese SARK shpk dhe SPARTAKU shpk me cilësinë e
sipërmarrësit është lidhur kontrata me objekt “rikonstruksioni i rrugës Unaza Radostinë Faza
e IV” me çmim kontrate 8.296.512 lekë, bashkëlidhur preventivi i punimeve.
2. Sipas kontratës afati i përfundimit të punimeve ishte 30 ditë nga data e lidhjes së
kontratës e konkretisht nga data 01.06.2009 deri me date 30.06.2009 dhe pagesa do të kryhej
me urdhër xhirimi në bankë. Po ashtu kontrata ka parashikuar se brenda 365 ditëve duke
filluar nga përfundimi i punimeve, pra nga data 30.06.2009, do të bëheshin riparimet e
defekteve që do të rezultonin në punime.
3. Punimet kanë filluar më datë 01.06.2009 e kanë mbaruar në datë 30.06.2009. Vlera
e situacionit përfundimtar ka qenë është 10.059.701 lekë. Pra ka pasur shtesë në vlerën e
punimeve prej 1.414.020 lekë. Për këtë është mbajtur dhe një procesverbal mes autoriteti të
projektimit (ku thuhet për investitorin) dhe firmës zbatuese për disa shtesa dhe ndryshime në
projekt me qëllim përmirësimin e anës funksionale të tij. Ky procesverbal shoqërohet me
preventivin shtesë, që është në vlerën 1.414.020 lekë. Preventivi është nënshkruar edhe nga
kryetari i Komunës.
4. Pas përfundimit të punimeve, objekti është verifikuar dhe ka rezultuar i kryer sipas
objektit të kontratës. Më datë 01.07.2009 është hartuar procesverbali i kolaudimit dhe më
datë 02.07.2009 i marrjes në dorëzim të objektit. Më pas pala e paditur ka marre sendin në
dorëzim dhe ka mbajtur procesverbal me datë 07.10.2010 që objekti nuk ka probleme gjatë
periudhës së garancisë.
5. Pala paditëse i ka kërkuar palës së paditur pagimin e vlerës së punimeve shtesë në
shumën prej 1.414.020 lekë.
6. Pala e paditur nuk ka kryer pagesë duke pretenduar se nuk është përpiluar kontratë
për punimet shtesë të kryera sipas ligjit, dhe aktet janë mbajtur nga kryetari i mëparshëm i
Komunës dhe duhet të përmbushen nga ai.
7. Në kushtet e mësipërm pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt
gjykimi
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.62-2012-1023 (375) datë
27.02.2012 ka pranuar padinë “duke detyruar palën e Komuna Dermenas të përmbushë
detyrimin kontraktor ndaj palës paditëse në shumën 1.414.020 leke si dhe vonesat vjetore në
mënyrë progresive të kësaj shume nga data 07.10.2010 deri ditën e ekzekutimit të këtij
vendimi duke i llogaritur këto kamatëvonesa sipas interesave vjetore te Bankës së
Shqipërisë”.
9. Gjykata ka arsyetuar se detyrimi i marrë përsipër nga kryetari i mëparshëm i
Komunës, i cili ka vepruan në emër dhe për llogari të saj, është detyrim i Komunës dhe
vazhdon të jetë i saj. Sa i takon pretendimeve të palës së paditur për mungese kontrate për
punimet shtesë, gjykata ka argumentuar se ka pasur një procesverbal mes firmës ndërtuese,
763
autorit të projektit dhe porositësit, i cili është shoqëruar me situacionin shtesë të punimeve
duke marrë pëlqimin e porositësit.
10. Sa më sipër gjykata ka pranuar pretendimet e palës paditëse a) për përmbushjen e
detyrimit në shumën 1.414.020 lekë; si dhe b) për kamatë vonesat duke arsyetuar se është
dëm i shkaktuar që fillon nga data 07.10.2010 deri në ditën e ekzekutimit të detyrimit. Masa e
kamatëvonesave sipas gjykatës është sa masa e llogaritjeve të interesave vjetore të Bankës së
Shqipërisë.
11. Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim pala e paditur në Gjykatën e
Apelit Vlorë.
12. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.30, datë 24.01.2013 ka lënë në fuqi të
vendimin nr.375 (1023) datë 27.02.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, pasi e ka
vlerësuar të drejtë dhe të bazuar në ligj dhe prova.
13. Gjykata e Apelit ka argumentuar zgjidhjen e çështjes në të njëjtën mënyrë si dhe
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier.
14. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka paraqitur rekurs pala e paditur Komuna
Dërmenas, duke pretenduar se vendimet e gjykatave të janë të pabazuar në ligj duke
parashtruar shkaqet e sipërcituara në pjesën hyrëse të vendimit.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji) pasi analizoi aktet e
ndodhura në dosjen gjyqësore, të cilat janë administruar e shqyrtuar nga gjykatat e faktit,
vendimet e dy gjykatave, arrin në përfundimin se ato kanë zbatuar gabim ligjin material në
zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi.
16. Kolegji vë në dukje se gjykata e faktit kanë argumentuar se pala paditëse ka kryer
punimet shtesë në vlerën 1.414.020 lekë, të cilat janë pranuar nga pala e paditur duke u
nënshkruar preventivi këtyre punimeve. Në këto kushte sipas gjykatave të faktit, palës së
paditur i lind detyrimi për të paguar punimet e kryera shtesë dhe kamatë vonesat nga data
07.10.2007 (kur ka përfunduar afati i garancisë) e deri ditën e ekzekutimit të këtij vendimi, në
masën e interesave vjetore të Bankës së Shqipërisë.
17. Kolegji thekson se qëndrimi i gjykatave të faktit është i pambështetur në ligjin
nr.9643, datë 20.11.2006 “Për prokurimin publik’ (më tej LPP). Konkretisht sipas fakteve të
pranuara në gjykim rezulton se mes palëve ndërgjyqëse pas zhvillimit të procedurave të
tenderit është lidhur kontrata me shkrim sipas ligjit të posaçëm LLP për kryerjen e punimeve
“rikonstruksioni i rrugës Unaza Radostinë Faza e IV” në vlerën 8.296.512 lekë. Për punimet
shtesë në shumën 1.414.020 lekë nuk janë zhvilluar procedurat me negocim pa shpallje
paraprake te njoftimit dhe nuk është lidhur kontratë me shkrim sipas parashikimeve të nenit
33 të ligji nr.9643/2006, të ndryshuar. Pra, pala paditëse ka kryer punime shtesë, të cilat janë
miratuar nga Kryetari i Komunës, duke nënshkruar vlerën e situacioneve të tyre, në
kundërshtim me LPP.
18. Kolegji rithekson se pala e paditur fondet për rikonstruksionin e rrugës i paguan
sipas rregullimeve të ligjit të posaçëm nr.9643, datë 20.11.2006 “Për prokurimin publik”. Për
pasojë nëse nuk lidhen kontrata me shkrim sipas këtij ligji, atëherë marrëdhëniet e krijuara
janë në kundërshtim me ligjin. Ky ligj parashikon mënyrën sesi do të përdoren fondet publike
duke garantuar sigurinë ekonomike të institucioneve publike.
19. Në këtë drejtim Kolegji çmon të sqarojë se kontratat apo marrëveshjet që lidhin
organet e administratës publike, të cilat ndryshe njihen si kontrata administrative, ndryshojnë
nga kontratat tipike të parashikuara nga K.C, përmes të cilave hyjnë në marrëdhënie personat
fizikë dhe juridikë. Kontratat administrative kanë si qëllim kryerjen e punëve dhe shërbimeve
në interes publik dhe përdorin fondet publike për realizimin e tyre. Është pikërisht përdorimi i
764
këtyre fondeve publike në mënyrë të drejtë, transparente dhe efikase, një ndër qëllimet e ligjit
për prokurimin publik, i cili parashikon rregulla për zhvillimin e procedurave tenderuese dhe
lidhjen e kontratave sipas kushteve të përcaktuara. (qëndrim të ngjashëm ka mbajtur Kolegji
Administrativ në çështjet: Shoqëria “Therepeli Security” shk kundër Dogës së Doganës
Durrës, viti 2014; Shoqëria e Ruajtjes dhe Sigurisë Fizike “Mitro” shpk kundër Drejtorisë
Rajonale e Bujqësisë dhe Ushqimit, viti 2014; shoqëria MB Kurti shpk kundër IEVP
Rrgozhinë, IEVP Lushnjë, Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, viti 2015)
20. Përsa më sipër, Kolegji vë në dukje se gjykatat e faktit duke pranuar padinë, i
kanë njohur palës paditëse një të drejtë dhe për pasojë palës së paditur një detyrim, në zbatim
të gabuar të ligjit. Gjykatat në këtë mënyrë kanë legjitimuar një marrëdhënie juridike të
krijuar në kundërshtim me LLP, duke disponuar fonde publike në rikonstruksionin e rrugës
në mënyrë të paligjshme. Për punimet shtesë në bazë të ligjit të posaçëm nr.7971, datë
26.07.1995 “Për prokurimin publik” i ndryshuar, si dhe VKM nr.1 datë 10.01.2007 “Për
miratimi ne rregullave të prokurimit publik” të ndryshuar, objekt gjykimi duhet të lidhej
kontratë administrative me shkrim sipas mënyrës së parashikuar në ligj. Kjo gjë nuk ka
ndodhur. Nuk është respektuar asnjë procedurë e parashikuar nga ky ligj. Për pasojë palët
kanë vepruar në kushtet e paligjshmërisë.
21. Përsa më sipër Kolegji çmon se vendimmarrja e gjykatave të faktit duhet të
ndryshohet dhe padia të rrëzohet.
PËR KËTO ARSYE

administrative”.
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.62-2012-1023 (375) datë 27.02.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier dhe vendimit nr.30, datë 24.01.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe rrëzimin e
padisë.
Tiranë, më 23.09.2015
765
Nr. 00-2015-4420 i Vendimit (505)
VENDIM

Andi Çeliku Anëtare
Medi Bici Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA “STEFANI & CO” SH.A., me seli

në Tiranë.
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE.
NJËSIA E TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ
TIRANË.
DREJTORIA APELIMIT TATIMOR, PRANË
DREJTORISË SË PËRGJITHSHME E
TATIMEVE TIRANË.
OBJEKTI:
Anulimin tërësor të aktit administrativ,
vendimit nr.6646/1 Prot. datë 10.06.2011,
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve.
Anulimin e pjesshëm të aktit administrativ,
njoftim vlerësimi nr.23365/6 prot datë 15.02.2011 të
Drejtorisë Rajonale Tatimore Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj.
Rregullimin e pasojave të ardhura
nga anullimi i akteve të mësipërme administrative.
Baza ligjore. Neni 31 e në vazhdim i K.Pr.Civile ,
nenet 324, 327 , 328 , 331 të K.Pr.Civile.
Neni 137 pika 3 të K.Pr.Administrative,
neni 58 e vijues i Ligjit nr.9920 datë 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në RSh”.
Neni 22 e vijues i ligjit nr.8976 datë 12.12.2002 “Për akcizat”
Udhëzimi nr.24 datë 02.09.2008 të Ministrit të Financave
“Për procedurat Tatimore në RSH”, pika 46.1.9 e vijues,
Udhëzimi nr.26 i Ministrit të Financave
“Për disa shtesa në udhëzimin nr.7 datë 16.06.2003
“Për Akcizat në RSH” i ndryshuar.
766
vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë së ngritur nga paditësi Shoqëria “Stefani & Co” Sh
a.
Anulimin tërësor të aktit administrativ, vendimit nr 6646/1 Prot datë
10.06.2011 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve, si një akt i nxjerrë në kundërshtim me ligjin.
Anulimin e pjesshëm të aktit administrativ, njoftim vlerësimi nr 23365/6 Prot,
datë 15.02.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore, Njësia e Tatimpaguesve të
Mëdhenj vetëm sa i takon vlerës (gjobë) sa dyfishi i detyrimit në shumën 2
503 246 lekë (dymilion e pesëqind e tre mijë e dyqind e dyzetë e gjashtë) .

Gjyqësor Tiranë.

rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, e cila ka kërkuar ndryshimin e
vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
 Për diferencën prej 301 863 litra birrë është bërë dalje nga magazina tatimore por nuk
është pasqyruar si shitje për muajin Shtator 2010, sipas nenit 21, 22, shtojca 1 dhe
nenit 44, germa b të ligjit 8976/2002, sipas të cilit duhet llogaritur akcizë. Neni 10 i
ligjit 8967/2002 e përcakton qartë se cilat janë rastet e vetme se kur malli mund të
dalë nga magazina doganore. Në të kundërt lëvizja e mallrave të akcizës nuk mund të
bëhet nën regjistrimin e pezullimit të akcizës, pra pa u paguar kjo akcizë. Për më
tepër, nenin 22 pika 4 të ligjit 8976/2002 përcakton momentin e pagimit të akcizës për
mallrat që i nënshtrohen regjimit të pezullimit tatimor.
 Lëvizja e mallrave nga magazina tatimore nuk mund te kryhet pa u paguar akciza,
përveç rasteve të parashikuara në nenin 10 të ligjit 8976/2002. Në rastin kur organi
tatimor vëren lëvizje të mallrave jashtë këtyre rasteve, në zbatim të nenit 22 të ligjit
përcakton momentin e pagimit të akcizës. Çasti kur akciza pushon së qeni e pezulluar
apo mallrat largohen nga magazina tatimore, konsiderohet si moment i pagimit të
akcizës.
 Procedura e ndjekur nga shoqëria për shitjen derë më derë bie ndesh me procedurën e
përcaktuar në dispozitën e sipërcituar për lëvizjen e mallrave të akcizës nga magazina
tatimore, ku përcaktohet qartë momenti kur akciza bëhet e pagueshme. Pala paditëse
nuk ka treguar se në cilat nene konkrete të ligjit e ka mbështetur mënyrën e veprimit
të shoqërisë lidhur me pagesën e mallrave të akcizës.
 Akciza lind si detyrim që në momentin e parë të lëvizjes së mallit nga shitësi dhe jo
domosdoshmërish është e lidhur me suksesin në shitjen në fazat e mëpasme. Qëllimi i
ligjvënësit ka qenë të minimizojë mundësitë për evazion duke e qartësuar dhe
vendosur lindjen e detyrimit në momentin më të hershëm tregtar dhe jo atë të
mëpasme. Në këto kushte, akciza (ashtu si edhe taksa të tjera mbi qarkullimin, si psh
TVSH) mblidhen në doganë apo tek prodhuesi pavarësisht shkallës së suksesit tregtar
në shitjet e mëpasme. Ligjvënësi përmes instrumenteve lehtësuese të adoptuara si psh
magazinat doganore, ka ulur barrën fillestare të parapagimit tërësor të akcizës në
momentin e hyrjes në doganë apo prodhimit tek fabrika, por kjo shihet vetëm si një
lehtësi e pjesshme dhe jo heqje dorë nga parimi që detyrimi për akcizë lind në
momentin më të hershëm të lëvizjes së mallit, në rastin tonë, të daljes së tij nga
magazina.
767
VËREN
1. Pala paditëse Shoqëria “Stefani & Co” Sh.a ”sha ka objekt të veprimtarisë së saj
prodhimin, ambalazhimin dhe tregtimin e birrës dhe të pijeve freskuese. Pala e paditur,
Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj, ka ushtruar kontroll
pranë palës paditëse. Mbështetur në këtë akt kontroll të datës 10.02.2011, paditësit i është
komunikuar vendimi, Njoftim Vlerësimi nr.23365/6 Prot, datë 15.02.2011, me anë të së cilës
subjekti “Stefani & Co” SH.A, detyrohet të paguajë pranë organit tatimor, detyrimin me vlerë
totale 33.795.379 lekë (tridhjetë e tre milion e shtatëqind e nëntëdhjetë e pesëmijë e treqind e
shtatëdhjetë e nëntë). Ky detyrim është llogaritur për shkak se është konstatuar mospagim i
akcizës për një sasi malli birre, e po kështu janë nxjerrë detyrime për akcizën e ambalazhit të
qelqit dhe plastikës për gjendjen në magazinë për periudhën 17 korrik 2010 deri me 01 gusht
2010 në zbatim të Ligjit 10286, datë 03.06.2010 “Për disa ndryshime ne Ligjin nr 8976 datë
12.12.2002 “Për Akcizat”.
2. Lidhur me gjobën e vënë për shkak të mospagimit të akcizës për një sasi birre, pala
paditëse ka pretenduar se bëhej fjalë për shitjet që ajo kishte kryer derë më derë me furgona,
për të cilat, në mëngjes është nxjerrë malli i shoqëruar me faturën e kasës fiskale dhe pjesa që
ka mbetur e pashitur është kthyer edhe njëherë në magazinë. Për sasinë e kthyer në magazinë,
pala e paditur ka llogaritur akcizën si të papaguar dhe ka vendosur detyrimin e palës paditëse
për pagimin e akcizës për këtë sasi malli për sasinë 301.963 litra birrë (në shumën 9 055 890
lekë (301 863 litra X 30lekë/litri), e po kështu edhe të gjobës sa dyfishi i detyrimit në shumën
18 111 780 lekë).
3. Pala paditëse ka pretenduar se për sasinë që drejtuesit e mjeteve të transportit
(furgonëve) kanë shitur gjatë ditës në terren, është prerë fatura tatimore në bazë të shitjeve
faktike të dokumentuara me kuponët e kasës fiskale. Diferenca midis sasisë së furnizuar në
fillim të ditës e dokumentuar me faturë shoqërimi, me shitjet e faturuara me faturë tatimore,
sipas kuponëve të kasës fiskale në fund të ditës, është kthyer dhe është bërë hyrje në fabrikë
dhe për shitjen e dokumentuar me faturë shitje është kryer pagesa e akcizës.
4. Drejtoria e Apelimit Tatimor, pas shqyrtimit të kërkesës ankimore, me Vendimin
nr.Prot. 6646/1, të datës 10.06.2011 ka vendosur: “Lënien në fuqi të aktit administrativ
Njoftim Vlerësimi nr.23365/6 Prot. datë 15.02.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Njësia
e Tatim Paguesve të Mëdhenj.”
vendosur aulimin tërësor të aktit administrativ, vendimit nr.6646/1 Prot datë 10.06.2011 të
Drejtorisë së Apelimit Tatimor, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, si një akt i nxjerrë në
kundërshtim me ligjin. Anulimin e pjesshëm të aktit administrativ, njoftim vlerësimi nr
23365/6 Prot, datë 15.02.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore, Njësia e Tatimpaguesve të
Mëdhenj, vetëm sa i takon vlerës (gjobë) sa dyfishi i detyrimit në shumën 2 503 246 lekë.
6. Në këtë vendim, gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se për sasinë që drejtuesit e
mjeteve të transportit (furgonëve) kanë shitur gjatë ditës në teren është prerë fatura tatimore
në bazë të shitjeve faktike të dokumentuara me kuponët e kasës fiskale. Diferenca midis
sasisë së furnizuar në fillim të ditës e dokumentuar me faturë shoqërimi me shitjet e faturuara
me faturë tatimore sipas kuponëve të kasës fiskale, në fund të ditës është kthyer dhe është
bërë hyrje në fabrikë dhe për shitjen e dokumentuar me faturë shitje është kryer pagesa e
akcizës. Kjo do të thotë se, paditësi ka respektuar parashikimet ligjore të pikës 46.1.9 të
Udhëzimit nr.24 datë 02.09.2008, “Për Procedurat Tatimore” të Ministrit të Financave.
Paditësi ka llogaritur dhe paguar në mënyre korrekte akcizën për gjithë mallin e dalë nga
768
magazina tatimore. Pra, nuk rezulton mall akcize i dalë nga magazina tatimore që nuk është
paguar akcizë. Ky pretendim vërtetohet edhe nga bilanci material i kryer në këtë raport nga
ana e inspektorit të kontrollit. Në Vendimin nr.6646/1 Prot. të Drejtorisë së Apelimit Tatimor
argumentohet se procedura e ndjekur nga pala paditëse është në kundërshtim me kërkesat e
nenit 10 pika 1 të Ligjit nr.8976, datë 12.12.2002 “Për Akcizat në Republikën e Shqipërisë”,
sipas të cilit: “mallrat e akcizës mund të dalin nga një magazinë tatimore pa pagesën e
akcizës vetëm në rastet kur ngarkesa është për eksport ose dërgohet në një magazinë tjetër
tatimore.” Sipas gjykatës së shkallës së parë, ky pretendim nuk qëndron dhe nuk është i
bazuar në ligj pasi nuk ka dalje të mallrave nga magazina tatimore por vetëm lëvizje të tyre
brenda saj, në përputhje edhe me autorizimin e lëshuar nga Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve për magazinën tatimore.
7. Pra, sipas gjykatës së shkallës së parë, duke qenë se kemi të bëjmë në lëvizjen e
mallrave me mjetet e shoqërisë për të cilat është marrë autorizimi përkatës në këtë kuptim
mjetet me të cilat është bërë lëvizja e mallit në bazë të legjislacionit në fuqi cilësohen si
«magazina tatimore» dhe në këtë rast, nuk është e nevojshme pagesa e akcizës, pasi janë
pikërisht këto mjete me anë të së cilave kryhet shitja derë më derë. Në ligjin nr.8976 datë
12.02.2002 “Për akcizat në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, në dispozitat hyrëse të tij
jepet përkufizimi për magazinën tatimore, e cila përcaktohet si, citojmë: “magazinë tatimore”
është truall, ndërtesë ose mjedis tjetër, i miratuar sipas dispozitave të këtij ligji, në të cilin
mallrat subjekt i akcizës prodhohen ose mbahen në kushtet e regjimit të pezullimit tatimor
gjatë veprimtarisë ekonomike të një personi të autorizuar”.
8. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2829 datë 03.12.2012 ka vendosur lënien
në fuqi të vendimit nr.4389 datë 03.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Në këtë
vendim është arsyetuar se nga hetimi gjyqësor ka rezultuar se paditësi ka paguar akcizë për
aq mall sa ka shitur, e vërtetuar me faturat tatimore të shitjes. Pretendimi i anës së paditur se
paditësi ka qenë i detyruar të paguante akcizën për të gjithë mallin që ka dalë nga magazina
tatimore, pavarësisht nëse është shitur, apo jo, nuk është e drejtë. Paditësi, sasinë e mallit që
nuk shitej e kthente përsëri në magazinë dhe e bënte hyrje. Në këto kushte, atij, sipas anës së
paditur, i bie të paguajë dy herë akcizë për atë sasi malli. Ana e paditur nuk ka mundur që të
vërtetojë në gjykim se sasia e mallit të dalë nga magazina, me atë të gjendjes në fakt, ka
mungesa, që të tregojë se paditësi e ka nxjerrë mallin nga magazina dhe nuk ka paguar
akcizë. Ana e paditur ka pranuar se sasia e mallit që nuk është shitur gjatë ditës me furgonat e
saj, është bërë hyrje përsëri në magazinë dhe po, sipas anës së paditur, paditësi ka paguar
akcizën për sasinë e mallit të shitur gjatë ditës me furgonat e tij, që vërtetohet dhe me faturat
tatimore të shitjes. Fakti që ana e paditur pranon se paditësi, në përfundim të shitjeve ditore,
diferencën e mallit të mbetur e ka bërë hyrje në magazinë, tregon se ai nuk i është shmangur
pagimit të akcizës dhe si i tillë, nuk mund të penalizohet. Nga ana tjetër, lidhur me detyrimin
dhe gjobën e vendosur për akcizën e ambalazheve, Gjykata e Apelit ka argumentuar se me të
drejtë, gjykata e shkallës së parë e ka pranuar padinë e paditësit, duke anuluar detyrimin për
pagimin e dyfishit të vlerës së akcizës për ambalazhet që ka pasur gjendje në magazinë. Sipas
anës së paditur, paditësi ka pasur detyrimin që mbas miratimit të Ligjit nr.10286, datë
03.06.2010 “Për disa ndryshime në Ligjin nr.8976, datë 12.12.2002 “Për akcizat” të paguante
akcizë për sasinë e ambalazhit që ka pasur gjendje në magazinë. Për shkak të mos kuptimit të
ligjit, si dhe të faktit se më parë nuk paguhej akcizë e këtij malli pa u shitur, paditësi nuk e ka
paguar atë për periudhën 17 Korrik deri në 10 Gusht 2010. Paditësi ka pranuar dhe para anës
së paditur se këtë detyrim është dakord ta shlyej, por nuk duhet të penalizohet me dënimin me
gjobë për pagimin e dyfishit të vlerës së akcizës.
rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, e cila ka kërkuar ndryshimin e
vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar se rastet e vetme të lëvizjes së mallrave pa
769
paguar akcizë janë të parashikuara në nenin 10 të ligjit dhe në të kundërt lëvizja e mallrave të
akcizës nuk mund të bëhet nën regjistrimin e pezullimit të akcizës. Procedura e ndjekur nga
shoqëria për shitjen derë më derë bie ndesh me procedurën e përcaktuar në ligj për lëvizjen e
mallrave të akcizës nga magazina tatimore, ku përcaktohet qartë momenti kur akciza bëhet e
pagueshme. Akciza lind si detyrim që në momentin e parë të lëvizjes së mallit nga shitësi dhe
jo domosdoshmërish është e lidhur me suksesin në shitjen në fazat e mëpasme.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me aktet e dosjes gjyqësore,
vendimet e gjykatave dhe pretendimet e parashtruara në rekurs, vlerëson se vendimet e
gjykatave të faktit janë marrë në interpretim të gabuar të ligjit material. Si rrjedhojë vendimet
e gjykatave të faktit duhen prishur dhe padia duhet rrëzuar si e pambështetur në ligj.
11. Ka rezultuar se pala e paditur ka vendosur detyrimin e palës paditëse për pagimin e
akcizës për një sasi prej 301.963 litra birrë (në shumën 9 055 890 lekë (301 863 litra X
30lekë/litri), e po kështu edhe të gjobës sa dyfishi i detyrimit në shumën 18 111 780 lekë.
Gjykatat kanë pranuar se sasia e birrës për të cilën është vendosur ky detyrim, ka dalë me
faturë shoqërimi nga magazina tatimore, për tu shitur gjatë ditës në terren nga drejtuesit e
mjeteve, shitje këto të dokumentuara me kuponët e kasës fiskale. Po kështu, është pranuar se
sasia e birrës që nuk është shitur gjatë ditës, është rikthyer në magazinë dhe për të nuk është
paguar akciza pas daljes nga magazina, por në momentin që është kryer shitja. Pikërisht për
këtë sasi të rikthyer në magazinë, pala e paditur ka vlerësuar se në momentin e daljes nga
magazina tatimore, pala paditëse duhej të kishte paguar akcizën për këtë mall, pavarësisht
faktit nëse realizohej apo jo shitja e tij. Po kështu, ka rezultuar se pala e paditur i ka vendosur
palës paditëse detyrim për akcizë dhe gjobë për mospagim akcize për sasinë e ambalazheve
plastike dhe atyre të qelqit gjendje në magazinë, për të cilat për periudhën 17 Korrik deri në
10 Gusht 2010, në kundërshtim me ligjin, nuk ishte paguar akcizë.
12. Lidhur me detyrimin tatimor dhe gjobën përkatëse për shmangie nga pagimi i akcizës
për sasinë prej 301.963 litra birrë, gjykatat e faktit kanë arsyetuar se pala paditëse, Shoqëria
“Stefani & Co” sh.a., sasinë e mallit që nuk shitej e kthente përsëri në magazinë dhe e bënte
hyrje. Në të kundërt, sipas gjykatave të faktit, paditësit do tì duhet të paguajë dy herë akcizë
për atë sasi malli. Po ashtu, gjykatat e faktit kanë argumentuar se mjetet e transportit që kanë
kryer transportin e mallrave nga magazina tatimore në pikat e shitjes, për efekt të ligjit do të
konsiderohen pjesë përbërëse e magazinës tatimore. Sipas gjykatës së apelit, konsiderimi i
mjeteve të transportit si pjesë përbërëse e magazinës tatimore është një praktikë e njohur dhe
e konsoliduar në kohë, e kontrolluar më parë dhe e konsideruar e rregullt nga ana e organeve
tatimore. Nëse këto të fundit kanë ndryshuar interpretimin e ligjit duhet të njoftonin
paraprakisht subjektet tatimore për të mos e vazhduar më tej këtë praktikë dhe vetëm pas këtij
njoftimi do të shtrohej problemi i vënies para përgjegjësisë ligjore të subjektit tatimor. Sipas
gjykatave është momenti i shitjes së mallit ai që përcakton momentin e pagimit të akcizës.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se arsyetimi i gjykatave të faktit është
kryer duke interpretuar në mënyrë të gabuar ligjin. Për këtë arsye, ky Kolegj, pa u ndalur në
faktet e pranuara nga gjykatat e faktit, në provat e administruara dhe të vlerësuara prej tyre,
vlerëson se duhet fokusuar në interpretimin e rregullimit ligjor specifik, për të nxjerrë
përcaktimin që ligji u ka bërë magazinave tatimore, qëllimit të tyre, momentit kur duhet
paguar akciza e një malli, etj.
14. Pikat 15 dhe 16 të nenit 2 të Ligjit nr.8976, datë 12.12.2002 “Për Akcizat në
Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar parashikojnë se: “15. " Magazine tatimore " është
truall, ndërtesë ose mjedis tjetër, i miratuar sipas dispozitave te këtij ligji, ne te cilin mallrat
subjekt i akcizës prodhohen ose mbahen ne kushtet e regjimit te pezullimit tatimor gjate
770
veprimtarisë ekonomike te një personi te autorizuar . 16. "Mallra akcize" janë mallrat qe
janë subjekt i pagesës se akcizës.”
Në nenin 4 të këtij ligji parashikohet se: “Çdo person, që prodhon mallra në territorin e
Republikës së Shqipërisë ose importon ngarkesa tregtare mallrash, subjekt akcize, për
përpunim të miratuar në një magazinë tatimore të miratuar, detyrohet të pajiset me
autorizimin e organeve tatimore. ….2. Çdo person i autorizuar nga organet tatimore mund te
prodhoje dhe te mbaje ne magazinën tatimore te miratuar, sipas dispozitave te nenit 5 te këtij
ligji, vetëm mallrat e akcizës, te përshkruara ne autorizim, te cilat prodhohen prej tij ne
territorin e Republikës se Shqipërisë ose importohen te paambalazhuara për përpunim te
mëtejshëm, ne kuadër te regjimit te pezullimit tatimor . 3. Çdo person qe, sipas pikës 2 te
këtij neni, ka te drejte te mbaje mallra akcize ne magazinën tatimore pa bere pagesën e
akcizës, mundet, gjithashtu, te kryeje, pa bere pagesën e akcizës, operacione me mallrat e
akcizës “
Pika 6 e nenit 5 të ligjit parashikon se: “Ne një magazine tatimore te miratuar nuk mbahen
ne te njëjtin vend mallrat e akcizës te caktuara për t'u mbajtur nen regjimin e pezullimit
tatimor, edhe mallra akcize për te cilat akciza është paguar. “
Neni 10 i Ligjit nr.8976, datë 12.12.2002 “Për Akcizat në Republikën e Shqipërisë” i
ndryshuar parashikon se: “1. Mallrat e akcizës mund te dalin nga një magazine tatimore pa
pagesën e akcizës, sipas pikave 3 deri ne 5 te këtij neni, vetëm ne rastet e mëposhtme: a) për
eksport; b) "b) për t'u dërguar ne një magazine tjetër tatimore te miratuar; c) për furnizimin
e anijeve ose te avionëve si artikuj te shitjes me pakice për pasagjeret, me kusht qe këto anije
ose avionë ndalesën e pare ta kenë jashtë territorit te Republikës se Shqipërisë.
2. Ngarkesat tregtare te nënprodukteve te naftës, te verës, pijeve alkoolike, alkoolit,
cigareve, purove dhe produkteve te tjera te përpunuara te duhanit mund te zhvendosen nga
vendi i importimit ne një magazine tatimore te miratuar për përpunim te mëtejshëm ne
kuadër te regjimit te pezullimit tatimor, sipas pikave 3 deri ne 5 te këtij neni dhe te nenit 39
te këtij ligji.
3. Nuk lejohet lëvizja e mallrave te akcizës, akciza e te cilave nuk është paguar, përveç
rasteve kur lëvizja është miratuar me shkrim nga organi tatimor, sipas pikave 1 dhe 2 te këtij
neni, nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, për lëvizjet sipas pikës 2 te këtij neni, si dhe
kur janë plotësuar kërkesat e mëposhtme: a) akciza e llogaritur si e pagueshme për mallrat e
akcizës qe dalin është siguruar nëpërmjet një garancie te miratuar nga organi tatimor; b)
mallrat e akcizës, qe dalin sipas pikës 1 te këtij neni, shoqërohen me një dokument, qe ka
formën dhe përmbajtjen e përcaktuar nga udhëzimet e Ministrit te Financave dhe qe lëshohet
nga nisësi i mallit ose agjenti i tij ; c) mallrat e akcizës te dala sipas pikës 1 shkronjat "a"
dhe "c" dhe pikës 2 te këtij neni, gjithashtu, përmbushin kërkesat e Drejtorisë se
Përgjithshme te Doganave.
5. Çdo dërgesë e mallrave te akcizës; e dale ne kuadër te regjimit te pezullimit tatimor,
kryhet ne një kontejner te tipit te miratuar për këtë qellim nga organi tatimor dhe vuloset nga
nisësi me një vule numerike te miratuar nga organi tatimor, sipas deklarimeve përkatëse te
paraqitura pranë këtij organi.”
Neni 17 i ligjit parashikon se:” Punonjësit e autorizuar te organit tatimor përkatës mund te
ndalojnë dhe te kontrollojnë automjetin ose anijen, kur ka te dhëna se ai ose ajo është ose
mund te jete duke transportuar mallra akcize, te cilat janë: a) te tatueshme me akcize, e cila
nuk është paguar ose siguruar , b) duke u larguar ilegalisht nga ose drejt ndonjë vendi; c)
subjekt sekuestrimi për ndonjë arsye, sipas këtij ligji.”
Neni 22 i ligjit parashikon se: “Akciza për mallrat, qe i nënshtrohen akcizës, ne baze te
dispozitave te këtij ligji, paguhet ne çastin e importimit ose te prodhimit te mallrave te
akcizës ne territorin e Republikës se Shqipërisë, përveç rasteve kur ne këtë ligj parashikohet
ndryshe. 4. për mallrat e akcizës, qe i nënshtrohen regjimit te pezullimit tatimor, çasti kur
771
akciza behet e pagueshme është me e hershme sesa koha kur: a) akciza pushon se qeni e
pezulluar, ne përputhje me regjimin e pezullimit tatimor; b) ka shkelje ndaj ndonjë kërkesë,
qe lidhet me regjimin e pezullimit tatimor; c) personi i autorizuar pushon se qeni i
autorizuar; ç) trualli, ndërtesa ose çdo mjedis tjetër, ne te cilin mbahen mallrat e akcizës,
pushojnë se qeni magazine tatimore e miratuar; d) mallrat përkatëse te akcizës konsumohen;
dh) mallrat përkatëse te akcizës largohen nga magazinat tatimore, me përjashtim te rastit qe
parashikon neni 10 i këtij ligji; e) lëshohet një fature, qe lidhet me shitjen e mallrave te
akcizës; e) organi tatimor zbulon ose njoftohet se mallra akcize nen regjimin e pezullimit
tatimor nuk gjenden ne magazine ose se ka mospërputhje te pajustifikuara; f) janë gjetur
mospërputhje ne gjendjen e llogarive te çdo tatimpaguesi te akcizës ose çasti kur gjendja e
lendeve te para, te përdorura për çdo zë prodhimi te produktit te gatshëm, nuk justifikon
sasinë e pranueshme te produktit te gatshëm.”
15. Në interpretim të dispozitave të mësipërme, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vë në dukje se, ligji “Për akcizat” përcakton rregullat e përgjithshme lidhur me mallrat e
akcizës, ndër të tjera lidhur me mbajtjen, magazinimin, lëvizjen e produkteve që i
nënshtrohen detyrimeve të akcizës. Për këto lloj mallrash, ligji ka parashikuar detyrimin për
pagimin e menjëhershëm të saj. Megjithatë, në disa raste të përcaktuara nga ligji në mënyrë
shteruese, janë parashikuar disa lehtësira përsa i përket momentit të pagimit të mallrave të
akcizës. Në këto raste, ku përfshihet edhe ai në shqyrtim, akciza nuk paguhet menjëherë me
importimin e mallit për të cilin paguhet akcizë, apo prodhimin e tij, por pagimi i akcizës
pezullohet deri me lëvizjen e mallit të akcizës, kryerjen e transaksioneve me të, etj. Pikërisht,
për këtë arsye, ligjvënësi ka përcaktuar edhe momentin se kur kjo akcizë do të konsiderohet e
pagueshme për qëllimet e këtij ligji. Në këtë këndvështrim, kur mallrat ndodhen nën regjimin
e pezullimit të pagimit të akcizës, në kuptim të nenit Neni 10 i Ligjit “Për Akcizat në
Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar, pagimi i akcizës do të vazhdojë të mbetet i pezulluar
vetëm në rastet kur: malli i akcizës dërgohet për eksport; kur dërgohet në një magazinë tjetër
tatimore të miratuar; në rastet e furnizimit të anijeve ose te avionëve si artikuj te shitjes me
pakice për pasagjerët, me kusht qe këto anije ose avionë ndalesën e pare ta kenë jashtë
territorit te Republikës se Shqipërisë. Në të gjitha rastet e tjera të ndryshme nga këto, në
kuptim të këtij ligji, akciza e këtyre lloj mallrash do të konsiderohet e pagueshme në
momentin që malli ka dalë nga magazina tatimore (ashtu si në rastin konkret), për shitje dhe
jo për dërgimin në një magazinë tjetër tatimore. Në këtë kuptim, pagesa e akcizës mbetet e
pezulluar deri në momentin kur sipas ligjit ajo bëhet e pagueshme.
16. Kolegji thekson se ligji i ka përcaktuar qartë rastet se kur një mall mbahet në
magazinë apo lëvizet prej saj pa u paguar akciza e këtij malli. Këto raste janë përcaktuar në
mënyrë shteruese nga neni 10 i Ligjit “Për akcizat” dhe përveç atyre nuk ka të tjera raste kur
malli lëviz nga magazina tatimore nën regjimin e pezullimit të akcizës. Në të gjitha rastet e
tjera, për të cilat nuk zbatohet neni 10 i Ligjit “Për akcizat”, akciza bëhet e pagueshme
menjëherë me daljen e mallit nga magazina tatimore.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykatat e faktit kanë
interpretuar në mënyrë në mënyrë të gabuar ligjin kur kanë argumentuar se edhe furgonët me
të cilët pala paditëse shpërndante për shitje mallin e akcizës do të konsiderohen si magazinë
tatimore, duke i konsideruar këto mjete si “mjedis tjetër, i miratuar sipas dispozitave te këtij
ligji”. Ky Kolegj vlerëson se, ky argument jo vetëm që nuk rezulton të jetë përcaktuar në ligj,
por nuk mund të nxirret edhe nga një interpretim i zgjeruar i Ligjit nr.8976, datë 12.12.2002
“Për Akcizat në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar.
18. Në kuptim të këtij ligji, magazina tatimore është parashikuar nga ligji si një ambient
tërësisht i ndarë nga ambientet e tjera, ku produktet e akcizës prodhohen, përpunohen apo
mbahen pa u paguar akciza, deri në daljen e tyre nga kjo magazinë, përveç rasteve të dërgimit
të këtyre produkteve në një magazinë tjetër tatimore ose kur eksportohen. Arsyeja se pse këto
772
magazina duhet të jetë të ndara nga ambientet e tjera, është i lidhur me faktin se qenia brenda
këtyre magazinave i mallrave të akcizës, në dallim nga rregulli i përgjithshëm, pezullon
pagimin e akcizës për këto mallra. Në këtë drejtim termi “mjedis tjetër, i miratuar sipas
dispozitave te këtij ligji”, ka të bëjë me një ambient të ndryshëm nga trualli apo ndërtesa, në
të cilin mbahen mallrat e akcizës në regjimin e pezullimit tatimor.
19. Ashtu siç u përmend më lart, mallrat e akcizës qëndrojnë nën regjimin e pezullimit
vetëm kur ndodhen në këto magazina ose kur transportohen në një magazinë tjetër tatimore,
ose kur transportohen me qëllime eksporti. Për më tepër, Ligji për akcizat, në nenin 10/5 të tij
e ka përcaktuar qartë edhe procedurën sesi bëhet dalja dhe transportimi i mallrave të akcizës,
e konkretisht ka parashikuar se: “Çdo dërgesë e mallrave te akcizës; e dalë në kuadër të
regjimit të pezullimit tatimor, kryhet në një kontejner të tipit të miratuar për këtë qellim nga
organi tatimor dhe vuloset nga nisësi me një vulë numerike të miratuar nga organi tatimor,
sipas deklarimeve përkatëse te paraqitura pranë këtij organi.” Pra, jo vetëm mbajtja e
mallrave të akcizës nën regjimin e pezullimit të akcizës, por edhe transportimi i tyre, kryhet
nën një regjim të rreptë dhe të mirëkontrolluar, me qëllim shmangien e çdo abuzimi me
pagimin e akcizës së mallrave të tillë. Në këtë kuptim, çdo dalje e mallrave të akcizës nga
magazinat tatimore përveç se kryhet me anë të kontenierëve të miratuar nga organi përkatës,
këto të fundit vulosen deri në mbërritjen në destinacion me vulën numerike të organit tatimor,
kur ky i fundit është njohur me deklarimin e subjektit për llojin dhe sasinë e mallit të akcizës
që nxirret nga magazina tatimore.
20. Në rastin objekt gjykimi, ndodhemi para rasteve kur mjetet e transportit të shoqërisë,
kanë transportuar mallra jashtë magazinave tatimore me qëllim shitjen e mallit dhe jo për tì
transportuar ato në një magazinë tjetër apo për eksport. Në këtë kuptim, mjetet e transportit të
shoqërisë të cilat kanë transportuar mallrat e akcizës me qëllim shitjen e tyre tek klientët, nuk
mund të konsiderohen si magazina tatimore për qëllimet e këtij ligji. Me nxjerrjen e mallrave
jashtë këtyre magazinave me qëllim shitjen e tyre, në kuptim të ligjit për akcizat, kjo e fundit
konsiderohet e pagueshme.
21. Po kështu, të dy gjykatat e faktit kanë argumentuar në mënyrë të gabuar kur kanë
mbështetur arsyetimin e tyre në Udhëzimin nr.24, datë 02.09.2008 "Për Procedurat
Tatimore”, për ti dhënë një kuptim termit magazinë doganore, e po kështu për të lidhur
momentin e pagimit të akcizës me momentin e shitjes së mallit. Udhëzimi nr.24 datë
02.09.2008 "Për Procedurat Tatimore" i ndryshuar, në pikën 46.1.9 (dispozitë në të cilën janë
mbështetur gjykatat në vlerësimin e tyre) parashikon se: “Personi i tatueshëm, për çdo lëvizje
të brendshme të mallrave nga magazina në magazinë, nga magazina në dyqan apo
anasjelltas, nga qendra në filial, nga vendi i prodhimit në magazinë, nga vendi i prodhimit ne
dyqan, etj., është i detyruar te lëshojë faturën e shoqërimit te mallit. Fatura e shoqërimit te
mallit lëshohet edhe në rastin e shitjeve derë me derë... Kurse në momentin e realizimit të
çdo shitje të mallrave derë më derë, personi i tatueshëm lëshon për blerësin faturë tatimore
me TVSH”, moment ky i fundit ku në bazë të shitjeve të realizuara bëhet edhe deklarimi i
produkteve të shitura me akcizë.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në një interpretimin literal të dispozitës së
mësipërme, tërheq vëmendjen se kjo dispozitë as nuk flet, por as nuk mund të interpretohet se
ka të bëjë me mallrat që ndodhen nën regjimin e pezullimit të akcizës. Sa më lart,së pari me
anë të dispozitës së përmendur të këtij udhëzimi, nuk mundet që ti jepet një tjetër kuptim një
termi ligjor (siç janë magazinat tatimore apo mjediset e tjera të miratuara sipas dispozitave te
këtij ligji), kur ligji nuk e ka përmendur, e po kështu as të zgjerojë kuptimin e këtyre termave
tej asaj çfarë është parashikuar në ligj. Së dyti, referimi tek ky udhëzim është i gabuar, kur
përmendet se akciza bëhet e pagueshme në momentin e fundit, në rastin e realizimit të
shitjeve derë më derë.
773
Kuptimi i kësaj dispozite, ka të bëjë me rregullimin e përgjithshëm mbi mënyrën e lëvizjes së
mallrave nga një magazinë në një tjetër, apo edhe në dyqane, duke detyruar subjektet që çdo
mall që transportojnë duhet ta mbulojnë me faturë shoqërimi të tij për në magazinën tjetër,
apo edhe për shitjen derë më derë. Në momentin e shitjes së mallit derë më derë, shitësi
lëshon për blerësin faturën tatimore me TVSH, moment i cili konsiderohet edhe momenti i
deklarimit në organet tatimore të shitjeve të realizuara për mallrat, përfshirë edhe ato të
akcizës. Në këtë kuptim, lëshimi i faturës me TVSH ka të bëjë me deklarimin në organet
tatimore të shitjes së mallrave me akcizë dhe nuk është i lidhur me momentin e pagimit të
akcizës. Siç u sqarua dhe më lart, momenti i pagimit të akcizës është përcaktuar qartë nga
ligji. Sipas tij, akciza do të konsiderohet e pagueshme për qëllime të ligjit në momentin që ajo
pushon së qeni e pezulluar. Kjo do të thotë se që në momentin që malli del nga magazina
tatimore për shitje dhe nuk përfshihet në rastet kur ligji parashikon transportin e mallit nën
regjimin e pezullimit tatimor, akciza do të konsiderohet e pagueshme, pavarësisht faktit nëse
malli shitet apo jo. Në këtë drejtim, pala paditëse nuk mundej që pasi të nxirrte mallin nga
magazina tatimore jashtë kushteve që parashikon ligji për qenien e mallrave nën regjimin e
pezullimit të pagimit të akcizës, ta rikthente përsëri po atë mall në magazinë tatimore, si një
mall me regjimin e pezullimit të pagimit të akcizës. Me nxjerrjen e mallit nga magazina
tatimore me qëllim shitjen e tij, ai nuk është më nën regjimin e pezullimit të pagimit të
akcizës dhe si rrjedhojë nuk mund të mbahet në magazinën tatimore ku mbahen mallrat nën
regjimin e pezullimit të akcizës.
23. Në këtë drejtim, ky Kolegj vëren se është i gabuar edhe argumenti i gjykatave të faktit
se paditësit do tì duhet të paguajë dy herë akcizë për sasinë e mallit të nxjerrë nga magazina
tatimore nëse paguan akcizën e mallit me daljen për shitje. Nuk ka asnjë arsye që për të
njëjtin mall të paguhet dy herë akciza. Kjo e fundit paguhet vetëm një herë dhe në rastin
konkret, me daljen e mallit nga magazina tatimore, me qëllim shitjen e tij.
24. Të gabuara janë edhe argumentet e gjykatës së apelit e cila ka arsyetuar se praktika e
ndjekur nga pala paditëse është e njohur dhe e lejuar nga pala e paditur prandaj nëse kjo
praktikë do të ndryshohej, pala paditëse duhej që më parë të ishte lajmëruar. Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se fakti që ligji mund të jetë lejuar të zbatohet në
mënyrë të gabuar nga pala e paditur, nuk e shmang përgjegjësinë e palës paditëse në zbatimin
e drejtë të ligjit. Në këto kushte, ajo nuk mund të pretendojë mbrojtje dhe cenim të saj, kur
ndodhet në kushtet e paligjshmërisë.
25. Nga ana tjetër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se jo ligjor është edhe
argumenti i gjykatave se paditësi nuk kishte paguar akcizën e ambalazheve plastike dhe të
qelqit që kishte në magazinë për shkak të mospasjes së qartë të ligjit. Konkretisht, pas
miratimit të Ligjit nr.10286, datë 03.06.2010 “Për disa ndryshime në Ligjin nr.8976, datë
12.12.2002 “Për akcizat”, pala paditëse duhej të paguante akcizë për sasinë e amballazhit që
ka pasur gjendje në magazinë. Gjykatat e faktit kanë argumentuar se për shkak të mos
kuptimit të ligjit, si dhe të faktit se më parë nuk paguhej akcizë e këtij malli pa u shitur,
paditësi nuk e ka paguar atë për periudhën 17 Korrik deri në 10 Gusht 2010. Sipas gjykatave,
paditësi ka pranuar dhe para anës së paditur se këtë detyrim është dakord ta shlyej, por nuk
duhet të penalizohet me dënimin me gjobë për pagimin e dyfishit të vlerës së akcizës. Ky
Kolegj thekson se padijenia për ligjin nuk shmang përgjegjësinë e subjekteve për
moszbatimin e tij. Për më tepër paditësi është shoqëri me aktivitet të gjerë dhe me
eksperiencë në treg, fakt i cili nuk përligj mosdijeninë e tij lidhur me ndryshimet e
legjislacionit tatimor.
26. Nisur nga sa më lart, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimet
e gjykatave janë marrë tërësisht në zbatim të gabuar të ligjit dhe si rrjedhojë ato duhet të
prishen dhe padia duhet rrëzuar si e pambështetur në ligj.
774
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Ndryshim e vendimit nr.4389 datë 03.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe të vendimit nr.2829 datë 03.12.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
Tiranë, më 23.09.2015
775
Nr. 00 - 2015 - 3897 Vendimi (506)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 23.09.2015 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative me

nr. 11241-02162-00-2013 akti që iu përket palëve:
PADITËS: SERXHI KOÇI

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
TATIMEVE
OBJEKTI:
Detyrim për pagimin e dëmshpërblimit për largimin nga puna
në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, përkatësisht:
Pagën e një viti pune për zgjidhje të menjëhershme
dhe të pajustifikuar të kontratës së punës, neni 155 i K. Punës.
Pagën e dy muajve për mosrespektim të afatit të njoftimit,
sipas nenit 143 të K.Punës dhe pagën e dy muajve
për moszbatim të procedurës sipas nenit 144 të K.Punës.
Baza Ligjore: Nenet 143, 144, 152, 153 dhe 155 të K.Punës.

vendosur:
Detyrimi i palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me pagën e 2 (dy)
muajve për mosrespektimin e procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimi i palës së paditur të dëmshpërblejë paditësen me pagën e 2 (dy)
muajve për mosrespektimin e afatit të njoftimit, si dhe me pagën e 8 (tetë)
muajve punë si dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme dhe të
pajustifikuar të marrëdhënieve të punës.
Në llogaritjen e dëmshpërblimit të merret si bazë paga mesatare mujore e vitit
të fundit të punës.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj.

Lënien në fuqi të vendimit nr.1644, datë 23.02.2012 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.
776
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.194, datë 29.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.1644, datë 23.02.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e

Tatimeve, janë:
 Bazuar në provat e mbledhura (fatura, librezë, kabllori, deklarime) në fshatin Kolonjë
Lushnje, aktiviteti i shërbimit kabllor, me pronar Serxhi Koçi, ka filluar në muajin
Gusht të vitit 2008, i palicensuar në QKR, për pasojë i paregjistruar në organet
tatimore, në organet e pushtetit lokal dhe organet e sigurimeve shoqërore.
 Ky subjekt është licensuar në QKR Fier, si subjekt fizik, me datë 02.10.2009 me nipt
K94602401S në emër të shtetasit Dhimitër Zharkalliu, për të mbuluar konfliktin e
interesit që ka paditësi si punonjës i administratës tatimore.
 Konflikti faktik i interesit, përkufizuar kjo në nenin 3 të ligjit nr.9367, datë
07.04.2005 (i ndryshuar), pika 1, dhe pika 4 bie ndesh edhe me shkresën e deklarimit
të konfliktit të interesave, të cilën paditësi Serxhi Koçi e ka nënshkruar me datë
26.06.2007 kur ka filluar punë. Gjithashtu bazuar në ligjin nr.9920, datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore në R.SH”, neni 26 pika 1 ku thotë: Nëpunësit dhe punonjësit
e administratës tatimore zbatojnë në mënyrë të drejtë dhe të paanshme ligjet tatimore
dhe nuk administrojnë, ndikojnë apo orientojnë tatimpaguesit në veprimtarinë e tij, si
dhe deklarojnë paraprakisht rastet kur kanë lidhje të drejtpërdrejtë ose të tërthortë për
tatimpaguesin në kundërshtim të cilit ka vepruar paditësi Serxhi Koçi.
 Duke u bazuar edhe në ligjin nr.9131, datë 08.03.2003 “Për rregullat e etikës në
administratën publike” neni 2, pika 4, neni 4 dhe neni 5. Konflikti i interesave
provohet edhe në kolateralin “pajisje kabllori” që ka lënë paditësi Serxhi Koçi kur ka
lidhur kontratën e huasë me Unionin Shqiptar të Kursim-Kredisë me datë 27.10.2008
me nr.ALLT- 016353-003.
 Përpara këtij konstatimi të Drejtorisë së Investigimit (Antikorrupsion) nga ana e
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve është respektuar procedura ligjore e marrjes së
masës disiplinore në zbatim të VKM nr.1184, datë 20.08.2008 (i ndryshuar) “Për
përcaktimin e procedurave të rekrutimit e të emërimit, të afateve të kalimit nga një
nivel më i ulët në një nivel më i lartë karriere dhe për marrjen e masave disiplinore
për punonjësit e administratës tatimore” pika III “Procedura disiplinore” pika 15.2/b
( Për shmangien e konfliktit të interesit), pika 16 (Procedura e trajtimit të shkeljeve),
ku me shkresën nr.228/1, datë 28.12.2009 paditësit Serxhi Koçi i është komunikuar
fillimi i ecurisë disiplinore, me shkresën nr.194, datë 08.01.2010.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi çështjen në tërësi, në
Dhomën e Këshillimit, në përfundim;
VËREN
777
nr.11241-02162-00-2013 regj. them, që iu përket palëve ndërgjyqëse: paditës Serxhi Koçi
dhe e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, me objekt: Detyrimi për pagimin e
dëmshpërblimit për largimin nga puna në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të
justifikuara, përkatësisht: Pagën e një viti punë për zgjidhje të menjëhershme dhe të
pajustifikuar të kontratës së punës, neni 155 i K. Punës. Pagën e dy muajve për mosrespektim
të afatit të njoftimit, sipas nenit 143 të K.Punës dhe pagën e dy muajve për moszbatim të
procedurës sipas nenit 144 të K.Punës.
2. Vendimi nr.1644, datë 23.02.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
vendimi nr.194, datë 29.01.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë janë rrjedhojë i zbatimit të
gabuar të ligjit material, prandaj si të tillë ato duhet të ndryshohen, duke u rrëzuar
kërkesëpadia e paraqitur nga paditësi Serxhi Koçi.
3. Paditësi Serxhi Koçi ka punuar pranë palës së paditur Drejtoria Rajonale e

Tatimeve Lushnje, fillimisht në detyrën e inspektorit dhe më pas atë të Përgjegjësit të Sektorit
të Përpunimit dhe Menaxhimit të të Ardhurave në Degën e Tatimeve Lushnje, duke filluar
nga data 17.04.2007 dhe deri në datën 03.02.2010, kur me Urdhërin nr.525 të po kësaj date të
Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve është larguar nga detyra.
4. Megjithëse në vendimin nr.525, datë 03.02.2010 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Tatimeve, nuk jepen shkaqe për largimin nga detyra (konkretisht thuhet largimi nga shërbimi
civil), nga e gjithë procedura e ndjekur rezulton se sipas palës së paditur është konstatuar
konflikt interesi në kryerjen e detyrës. Konkretisht parashtrohet se paditësi ka ushtruar
veprimtari private në fushën e shërbimit kabllor, duke filluar nga muaji Gusht 2008,
veprimtari e paregjistruar, e palicencuar dhe e paregjistruar në organet tatimore, të pushtetit
lokal, si dhe sigurimet shoqërore. Parashtrohet më tej se për marrjen e një kredie në vlerën
500.000 lekë, janë lënë si garanci ndër të tjera edhe pajisjet që do të shërbenin për shërbimin
kabllor.
5. Pala e paditur ka pretenduar se edhe pas licencimit në emër të shtetasit Dhimitër
Zharkalliu, kontrolli i veprimtarisë së shërbimit kabllor në fushën e tatimeve kryhej nga zyra
e drejtuar prej paditësit Serxhi Koçi, gjë që bie ndesh me kërkesat e nenit 3 të ligjit nr.9367,
datë 07.04.2005, ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 dhe ligjit nr.9131, datë 08.09.2003.
Vendimin nr.525, datë 3.2.2010 e palës së paditur, pala paditëse e ka kundërshtuar në
Komisionin e Shërbimit Civil, duke e trajtuar mosmarrëveshjen në këtë fushë, por me
vendimin nr.33, datë 26.03.2010 të Komisionit të Shërbimit Civil është vendosur pushimi i
gjykimit, me arsyetim se personi nuk e ka fituar statusin e nënpunësit civil…

vendosur:
Detyrimi i palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me pagën e 2(dy) muajve për
mosrespektimin e procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimi palës së paditur të dëmshpërblejë paditësen me pagën e 2 (dy) muajve për
mosrespektimin e afatit të njoftimit, si dhe me pagën e 8 (tetë) muajve punë si dëmshpërblim
për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të marrëdhënieve të punës.
Në llogaritjen e dëmshpërblimit të merret si bazë paga mesatare mujore e vitit të
fundit të punës.
778
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj.
.......Gjykata çmon se në gjykimin e kësaj çështjeje, në bazë të analizës së provave të
paraqitura rezultoi që fakti i konsideruar si konflikt interesi nga pala e paditur nuk ekziston.
Bazuar në sa më lart, gjykata konkludon se pala e paditur nuk kishte shkak të justifikuar për
të proceduar në ndërprerjen e marrëdhënieve të punës në mënyrë të menjëhershme, për
rrjedhojë paditësi përfiton pagën që do të merrte gjatë afatit të njoftimit, që në rastin e
paditësit që ishte në vitin e tretë të punës është dy muaj, si dhe ka të drejtën për
dëmshpërblim.
Në caktimin e masës së dëmshpërblimit gjykata mban parasysh faktin se masa e
dëmshpërblimit të punëmarrësit duhet të jetë e plotë dhe rezultat i një raporti të drejtë mes
gjendjes pasurore të tij para dhe pas përfundimit të marrëdhënies së punës, kushtet materiale
dhe familjare të jetesës, mundësitë për të rifilluar një marrëdhënie të re pune, me qëllim që
masa e dëmshpërblimit të vendosë punëmarrësin në gjendjen pasurore para zgjidhjes së
kontratës së punës. Për sa i përket kërkimit për pagimin e një viti pagë, pretendimi i paditësit
nuk u mbështet me prova që të justifikohet një dëm në masën e kërkuar, për rrjedhojë duke
marrë në konsideratë kohëzgjatjen totale të marrëdhënies së punës, por edhe arsyet që ka
aplikuar pala e paditur për ndërmarrjen e procedurës për largimin nga puna të paditësit,
gjykata çmon që ai të dëmshpërblehet me pagën 8 ( tetë) e muajve.....
8. Gjykata e Apelit Tiranë , me vendimin nr.194, datë 29.01.2013 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.1644, datë 23.02.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë.
9. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton se:
......Gjykata çmon se ashtu sikundër arsyetohet në vendimin e gjykatës së shkallës së
parë, pala e paditur ka ndjekur ecurinë disiplinore në referencë të kërkesave të ligjit nr.8549,
datë 11.11.1999, i cili parashikon një proces të ndryshëm nga ai që parashikon Kodi i Punës.
Për rrjedhojë, në kushtet kur për rastin konkret zbatohen dispozitat e Kodit të Punës, atëherë
respektimi i procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës, ose verifikimi i kryerjes së saj do
të bëhet sipas nenit 144 të K.Punës, që efektivisht nuk është bërë.
Gjithashtu i drejtë vlerësohet përfundimi tjetër i gjykatës së shkallës së parë, e cila ka
vendosur për pranimin e kërkesëpadisë lidhur me shpërblimin për mosrespektim të afateve të
njoftimit për zgjidhjen e marrëdhënies së punës.
Duke qenë se kontrata, sikundër u përmend më lartë, konsiderohet si me afat të
pacaktuar, për zgjidhjen e kontratës duhet të ishte respektuar afati ligjor i njoftimit. Në bazë
të nenit 143/1 të Kodit të Punës, për punëmarrësin gjatë vitit të parë të punës afati i njoftimit
për zgjidhjen e kontratës është 1 muaj, për 2 deri në 5 vjet punë afati është 2 muaj, për më
shumë se 5 vjet punë afati është 3 muaj.
Në rastin konkret, paditësi Serxhi Lipi Koçi në cilësinë e punëmarrësit duhet të
njoftohej 2 muaj më parë për zgjidhjen e kontratës së punës, mbasi ai kishte mbi 3 vjet në
marrëdhënie pune. Efektivisht rezulton se nuk është dhënë asnjë afat për zgjidhjen e
kontratës së punës. Përsa më sipër, Gjykata e Shkallës së Parë konkludon drejtë, kur vendos
se paditësi duhet të shpërblehet me 2 muaj pagë për efekte njoftimi……..
10. Neni 153 i Kodit Punës parashikon se:

1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën
për shkaqe të justifikuara.
779
2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë,
sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e
marrëdhënieve të punës.
3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e
menjëhershme të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel
detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të
punëdhënësit.
11. Në nenin 26 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në R.SH”
është parashikuar se:
Nëpunësit e administratës tatimore zbatojnë në mënyrë të drejtë dhe të paanshme
ligjet tatimore dhe nuk administrojnë, ndikojnë apo orientojnë tatimpaguesin në veprimtarinë
e tij, si dhe të deklarojnë lidhjen e drejtpërdrejtë ose të tërthortë me subjektet tatimpaguese.
12. Ligji nr.9376, datë 07.04.2005 “Për Parandalimin e konfliktin të interesit në

ushtrimin e detyrave publike” (I ndryshuar).
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala
e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në
ligj, prandaj vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe vendimi i gjykatës së apelit duhet të
ndryshohen, duke u rrëzuar kërkesëpadia e paraqitur nga pala paditëse Serxhi Koçi.
14. Nga citimi i nenit 153/2 dhe 3 të Kodit Punës evidentohet se: Punëdhënësi e
punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara.
Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të
mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës....
mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.
15. Kolegji Administrativ vlerëson se, gjykata e shkallës së parë edhe ajo e apelit e
kanë zbatuar keq ligjin material, pasi pala paditëse kishte konflikt të pastër interesi në
kontrollin e subjektit të regjistruar në emër të shtetasit Dhimitër Zharkalliu, sepse pajisjet e
kabllorit të këtij subjekti kanë qenë vënë si kolateral në kontratën e huasë së lidhur ndërmjet
paditësit Serxhi Koçi dhe Unionit Shqiptar të Kursim Kredisë me datë 27.10.2008 (faqe 10 e
dosjes gjyqësore).
16. Vetëm ky shkak do tu mjaftonte gjykatave më të ulta për të konstatuar konfliktin e
interesit që ka patur paditësi Serxhi Koçi në lidhje me detyrën që kryente pranë palës së
paditur. Sipas nenit 3 të ligjit nr.9376, datë 07.04.2005 “Për parandalimin e konfliktin të
interesit në ushtrimin e detyrave publike” (I ndryshuar), paditësi ishte i detyruar që ta
deklaronte këtë fakt në deklaratën e datës 26.06.2007, çka tregon që ai ka patur interesa të
drejtëpërdrejta me këtë subjekt tatimor.
17. Në nenin 26 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në R.SH”
është parashikuar se nëpunësit e administratës tatimore zbatojnë në mënyrë të drejtë dhe të
paanshme ligjet tatimore dhe nuk administrojnë, ndikojnë apo orientojnë tatimpaguesit në
veprimtarinë e tij, si dhe të deklarojnë lidhjen e drejtpërdrejtë ose të tërthortë me subjektet
tatimpaguese, gjë të cilën pala paditëse nuk e ka bërë në momentin e marrjes së detyrës.
18. Meqenëse pala e paditur nuk ka zbatuar kërkesat e ligjit nr.8549, datë 11.11.1999
“Për Shërbimin Civil” në momentin e rekrutimit të paditësit, me të drejtë gjykatat e faktit
780
kanë arritur në përfundimin se mosmarrëveshja ndërmjet palëve në gjykim duhet të zgjidhet,
duke u bazuar në dispozitat ligjore të Kodit Punës, por shkelja që ka bërë pala paditëse është
një shkelje e rëndë e disiplinës në punë, e parashikuar nga neni 153 i Kodit Punës, prandaj
punëdhënësi në këtë rast nuk është i detyruar që të përgjigjet për asnjë lloj dëmshpërblimi
ndaj punëmarrësit.
19. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve
është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i
gjykatës së shkallës së parë dhe vendimi i gjykatës së apelit duhet të ndryshohen, duke u
rrëzuar kërkesëpadia e paraqitur nga pala paditëse Serxhi Koçi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/dh të ligjit nr.49, datë
03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”.
VENDOSI
Tiranë dhe vendimit nr.194, datë 29.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
padisë.
Tiranë, më 23.09.2015
781
Nr. 00 - 2015 - 3895 Vendimi (507)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datë 23.09.2015 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative me

nr.11243-02111-00-2012 akti që iu përket palëve ndërgjyqëse të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA “ANAS” SH.P.K

I PADITUR: MINISTRIA E TURIZMIT, KULTURËS,
RINISË DHE SPORTEVE
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit, Ministria e Turizmit, Kulturës,
Rinisë dhe Sporteve për të paguar shumën prej 498.880 lekë,
sipas faturave tatimore të shitjes me nr.311, datë 03.07.2007,
nr.370, datë 31.07.2007, nr.371, datë 31.07.2007,
nr.372, datë 31.07.2007, nr.806, datë 19.12.2007,
nr.171, datë 22.02.2008, nr.175, datë 22.02.2008, nr.1057, datë 14.11.2008
dhe nr.1239, datë 31.12.2008, të nënshkruara nga palët.
Baza Ligjore: Nenet 419, 420, 421, 422, 455, 659, 676 dhe 850 të Kodit Civil
dhe nenet 31, 32, 35 dhe 153 të Kodit të Procedurës Civile.

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit Ministria e Turizmit, Rinisë dhe Sporteve që t’i
paguajë paditësit Shoqëria “Anas” Sh.p.k, shumën prej 498.880 lekë si
detyrim kontraktor të papërmbushur.

Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs pala e paditur MTKRS, e cila

kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.1267, datë 24.05.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.9895, datë 06.12.2011 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë.
782
Shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur e paditur Ministria e Turizmit,
Kulturës, Rinisë dhe Sporteve, janë:
 Gjykatat nuk kanë marrë në konsideratë se, personat që kanë nënshkruar faturat dhe
kanë kryer dhe veprimet e shërbimit, nuk kanë qenë të autorizuar dhe as rezultojnë si
anëtarë të komisionit të tenderimit të blerjeve të vogla, në përputhje me pikën 2/ç të
Kreut VI-të të VKM-së nr.01, datë 10.01.2007, i cili parashikon shprehimisht se: Në
çdo rast, faturat e mallrave apo të shërbimeve duhet të jenë të rregullta e sipas
legjislacionit në fuqi, si dhe të nënshkruhen nga anëtarët e komisionit. Faturat e
lëshuara kanë vlerën e kontratës së lidhur. Në këto kushte pala paditur nuk mund të
shpërblejë paditësin, sepse në këtë rast kemi të bëjmë me një detyrim
jashtëkontraktor.
 Në nenin 420 të Kodit Civil parashikohet shprehimisht se: Detyrimet lindin nga
kontratat ose nga ligji. Në këtë rast, duke qenë se faturat nuk janë të rregullta ato nuk
kanë vlerën e kontratës së lidhur dhe për MTKRS nuk ka lindur asnjë detyrim
kundrejt Shoqërisë Anas Shpk.
- Për të vërtetuar këtë fakt, pala paditur MTKRS ka paraqitur një procedurë të rregullt
dhe ligjore me qëllim që të qartësojë gjykatën lidhur me procedurën që ndiqet në të
tilla raste. Më konkretisht, MTKRS paraqiti faturën me nr.937, datë 01.10.2008 të
nënshkruar nga Kryetari i komisionit blerjeve të vogla, e cila është likuiduar me
urdhër xhirimi nr.350, datë 23.12.2008. Po kështu, në pikën 6 të Udhëzimit nr.02, datë
18.02.2008 “Për procedurën e prokurimit me vlera të vogla”, është parashikuar
shprehimisht se: Në çdo rast, faturat e mallrave, shërbimeve apo punëve duhet të jenë
të rregullta, në përputhje me legjislacionin në fuqi dhe duhet të nënshkruhen nga të
gjithë personat e pranishëm në vendin e kryerjes së prokurimit.
- Procesverbali i mbajtur midis personave të pranishëm, së bashku me faturën përkatëse
të nënshkruar prej tyre, i dorëzohen Komisionit të prokurimit me vlera të vogla, i cili
mban procesverbalin, sipas formularit 5 bashkëlidhur, nënshkruan faturën dhe të
gjithë dokumentacionin dhe ia dërgon zyrës së financës për likuidim.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi çështjen në tërësi në dhomën
VËREN
nr.11243-02111-00-2012 regj. them, që iu përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria
“Anas” Sh.p.k dhe e paditur Ministria e Turizmit, Kulturës, Rinisë dhe Sporteve, Tiranë, me
objekt: Detyrimin e të paditurit për të paguar shumën prej 498.880 lekë, sipas faturave
tatimore të shitjes nr.311, datë 03.07.2007, nr.370, datë 31.07.2007, nr.371, datë 31.07.2007,
nr.372, datë 31.07.2007, nr.806, datë 19.12.2007, nr.171, datë 22.02.2008, nr.175, datë
22.02.2008, nr.1057, datë 14.11.2008 dhe nr.1239, datë 31.12.2008.
2. Vendimi nr. 1267, datë 24.05.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi
nr.9895, datë 06.12.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë marrë në zbatim të
gabuar të ligjit material, prandaj si të tillë ato duhet të ndryshohen nga Kolegji Administrativ
i Gjykatës së Lartë dhe të rrëzohet kërkesëpadia e paraqitur nga pala paditëse.
3. Pranë palës paditëse “Anas” Sh.p.k janë paraqitur punonjës të Ministrisë së

Turizmit, Rinisë dhe Sporteve, të cilët kanë marrë shërbim për riparimin e automjeteve të
783
kësaj ministrie. Shërbimet janë kryer për automjetet me targa “TR 2801 J, TR 2244 K, TR
1371 G, TR 1271 E dhe TR 3972 J. Një pjesë e faturave të lëshuara nga pala paditëse për
palën e paditur janë paguar, ndërsa ato që përbëjnë objektin e këtij gjykimi nuk janë paguar.
4. Pala paditëse pretendon se, ndërmjet palëve ka ekzistuar një marrëdhënie juridike
civile e vazhdueshme, ku ajo ka ofruar shërbimin për riparimin e automjeteve. Sipas saj
faturat e lëshuara janë të rregullta, duke pretenduar se nuk mund të mbajë përgjegjësi për
shkeljen e procedurave të prokurimit që mund të ketë bërë pala e paditur, etj...
II.Vendimi dhe arsyetimi i gjykatave:

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit Ministria e Turizmit, Rinisë dhe Sporteve që t’i paguaj
paditësit Shoqëria “Anas|” Sh.p.k shumën prej 498.880 lekë, si detyrim kontraktor të
papërmbushur.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndër të tjera arsyeton se:
.... Gjykata çmon se pranë paditësit janë paraqitur shoferë të ndryshëm të Ministrisë
së Turizmit, Rinisë dhe Sporteve, të cilët kanë nënshkruar faturat që vërtetonin shërbimet e
bëra për automjetet e institucionit. Nga ekstrakti bankar i datës 04.06.2010, rezultoi se i
padituri i ka likuiduar një pjesë të faturave që janë lëshuar në kushte të njëjta me ato që
refuzon t’i paguaj. Pala e paditur ndonëse pretendoi se janë shkelur procedurat e prokurimit,
nuk paraqiti asnjë provë bindëse në lidhje me këtë fakt. Kjo palë nuk qe në gjendje të provojë
që faturat e likuiduara ndaj paditësit, nuk ishin në të njëjtat kushte me ato që refuzohen të
paguhen. Po ashtu nuk u tregua ndonjë praktikë që do të bënte që paditësi të ishte në
keqbesim, kur riparoi automjetet e palës së paditur. Përkundrazi, paditësi çmohet se ka qenë
në mirëbesim, pasi pranë tij janë paraqitur shoferët e institucionit, të cilët kanë sjellë
makinat për riparim dhe që një pjesë e shërbimeve janë paguar nga pala e paditur.....
7. Gjykata e Apelit Tiranë , me vendimin nr.1267, datë 24.05.2012 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.9895, datë 06.12.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
8. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton se:
.....Gjykata çmon se nga ekstrakti bankar i datës 04.06.2010, rezultoi se i padituri i ka
likuiduar një pjesë të faturave që janë lëshuar në kushte të njëjta me ato që refuzon t’i
paguaj.
Pala e paditur ndonëse pretendoi se janë shkelur procedurat e prokurimit, nuk
paraqiti asnjë provë bindëse në lidhje me këtë fakt. Kjo palë nuk qe në gjendje të provojë që
faturat e likuiduara ndaj paditësit, nuk ishin në të njëjtat kushte me ato që refuzohen të
paguhen. Po ashtu nuk u tregua ndonjë praktikë që do të bënte që paditësi të ishte në
keqbesim, kur riparoi automjetet e palës së paditur. Sipas vërtetimit nr.3832 prot, datë
06.07.2011 të palës së paditur, vërtetohet se automjetet e cituara nga paditësi në padi, kanë
qenë automjete në dispozicion të këtij institucioni. Për sa sipër nuk konstatohet asnjë shkak i
arsyeshëm që mund të justifikojë mos pagesën e faturave të lëshuara nga pala paditëse, për
shërbimin e përfituar nga automjetet e ministrisë.
Pala e paditur nuk paraqiti asnjë provë në lidhje me këtë. Nga ana tjetër, çdo
pretendim për parregullsi të procedurave të prokurimit të blerjeve të vogla, nuk mund të
rëndojë mbi paditësin që ka ofruar shërbimin në mirëbesim, por eventualisht mbi personat
përgjegjës që kanë qenë të punësuar pranë palës së paditur.....
784
10. Neni 419 i Kodit Civil parashikon se:

Detyrimi është një marrëdhënie juridike me anën e së cilës një person (debitori)
detyrohet të japë diçka ose të kryejë apo të mos kryejë një veprim të caktuar në dobi të një
personi tjetër (kreditori), i cili ka, gjithashtu, të drejtë të kërkojë t’i jepet diçka, ose të kryhet
apo të mos kryhet veprimi.
11. Neni 850 i Kodit Civil parashikon se:

Sipërmarrja është kontrata me të cilën njëra palë (sipërmarrësi) detyrohet, që me
mjetet e saj dhe duke marrë përsipër rrezikun, të kryejë një vepër (punë), ose të bëjë një
shërbim apo një zbatim të pavarur të punimeve, ndërsa pala tjetër detyrohet ta pranojë atë
kundrejt çmimit të caktuar në kontratë.
12. Në nenin 29 të ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Procedurat e Prokurimit

Publik” i ndryshuar parashikohet se:
1. Autoriteti kontraktor, në përcaktimin e fituesve të kontratave publike, zbaton
procedurat e parashikuara në këtë ligj. Llojet e procedurave të prokurimit publik janë:
a) procedurë e hapur;
b) procedurë e kufizuar;
c) procedurë me negocim, me ose pa shpallje paraprake të njoftimit të
kontratës;
ç) kërkesë për propozime;
d) konkurs projektimi.
2. Procedura e hapur mund të përdoret për të gjitha kontratat. Procedura e kufizuar
mund të përdoret atëherë kur është e domosdoshme të bëhet dallimi ndërmjet fazës së
përzgjedhjes, ku trajtohet kualifikimi i kandidatëve dhe fazës së përcaktimit të kontratës
fituese, ku shqyrtohet oferta. Dallimi ndërmjet procedurës së hapur dhe procedurës së
kufizuar bëhet sipas përcaktimit në rregullat e prokurimit.
3. Autoriteti kontraktor përdor procedurën e hapur, procedurën e kufizuar dhe
konkursin e projektimit për kontratat mbi kufirin e ulët monetar. Procedura me negocim
përdoret vetëm në rrethana të veçanta, siç përcaktohet në nenet 32 e 33 të këtij ligji dhe në
rregullat e prokurimit publik.
4. Autoriteti kontraktor mund të përdorë procedurën me negocim, me ose pa shpallje
paraprake dhe kërkesën për propozime për kontratat me vlerë më të ulët se kufiri i ulët
monetar sipas kushteve të përcaktuara në këtë ligj.
5. Për prokurimet me vlerë të vogël, nën kufirin e ulët monetar, të mallrave,
shërbimeve apo punëve, autoritetet kontraktore mund të përdorin procedura të thjeshtuara,
të përcaktuara në rregullat e prokurimit publik.
13. Në pikën 2/ç të Kreut VI-të të VKM-së nr.01, datë 10.01.2007 parashikohet se:
Në çdo rast, faturat e mallrave apo të shërbimeve duhet të jenë të rregullta e sipas
legjislacionit në fuqi, si dhe të nënshkruhen nga anëtarët e komisionit. Faturat e lëshuara
kanë vlerën e kontratës së lidhur. Në këto kushte pala paditur nuk mund të shpërblejë
paditësin, sepse në këtë rast kemi të bëjmë me një detyrim jashtëkontraktor.
785
14. Në pikën 6 të Udhëzimit nr.02, datë 18.02.2008 “Për procedurën e prokurimit me
vlera të vogla”, është parashikuar se:
Në çdo rast, faturat e mallrave, shërbimeve apo punëve duhet të jenë të rregullta, në
përputhje me legjislacionin në fuqi dhe duhet të nënshkruhen nga të gjithë personat e
pranishëm në vendin e kryerjes së prokurimit.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi i Gjykatës së

Apelit Tiranë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk janë të bazuar në ligj,
prandaj si të tillë ato bëhen të cënueshëm.
16. Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, duke u bazuar në dispozitat e
përgjithshme të Kodit Civil mbi detyrimet dhe kontratat kanë arritur në përfundimin se, pala e
paditur duhet të paguaj vlerën e faturave të shërbimeve të kryera nga pala paditëse për
riparimin e automjeteve. Ky qëndrim i gjykatave të faktit vlerësohet i pabazuar në ligj nga
Kolegji Administrativ, sepse në rastin në shqyrtim kemi të bëjmë me fonde publike dhe çdo
mosmarrëveshje ndërmjet palëve duhet të zgjidhet duke u bazuar në parashikimet që bën ligji
nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimet Publike” i ndryshuar dhe aktet nënligjore të dala në
bazë dhe në zbatim të tij. Vetëm nëse ligji i posaçëm nuk e rregullon një çështje të caktuar,
atëhere mund tu drejtohemi për “ndihmë” dispozitave të përgjithshme të Kodit Civil.
17. Në zbatim të ligjit nr.9643/2006 të ndryshuar kanë dalë VKM-ja nr.01, datë
10.01.2007 dhe Udhëzimi nr.02, datë 18.02.2008 “Për procedurën e prokurimit me vlera të
vogla”, të cilët parashikojnë se faturat e mallrave dhe të shërbimeve duhet të nënshkruhen
nga anëtarët e komisionit të prokurimit publik, prandaj me të drejtë pala e paditur nuk e ka
paguar vlerën e faturave të shërbimeve të nënshkruara nga persona të pa autorizuar prej saj.
18. Arsyetimi që bëjnë gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit se, pala e paditur i ka
paguar disa fatura në të njëjtat kushte është i pabazuar në ligj, sepse edhe sikur ajo të kishte
vepruar në këtë mënyrë është përgjegjësi ligjore e saj, por për faturat që i janë nënshtruar
hetimit gjyqësor, gjykatat ishin të detyruara që të verifikonin nëse ato ishin lëshuar dhe
nënshkruar në përputhje me ligjin për prokurimin publik dhe aktet nënligjore të dala në
zbatim të tij dhe jo ta zgjidhnin mosmarrëveshjen, duke përdorur analogjinë.
19. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
përfundimet që kanë arritur gjykatat më të ulta janë të pabazuara në ligjin e prokurimit publik
dhe aktet nënligjore të dala në bazë dhe për zbatim të tij, prandaj vendimet e tyre duhet të
ndryshohen dhe të rrëzohet kërkesëpadia e paraqitur nga pala paditëse.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në 13/6 të ligjit nr.49/2012
“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
Tiranë dhe vendimit nr.1267, datë 24.05.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
Tiranë, më 23.09.2015
786
Nr. 00 - 2015 - 4430 i Vendimit (508)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga :

Arjana Fullani Anëtar

nr.31001-00440-00-2012 akti që ju përket palëve :
PADITËS: SHOQËRIA “GTS-GAZRA TEKNIKE

SHQIPTARE” SHPK.
E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE.
DEGA E DOGANËS TIRANË.
OBJEKTI:
Shfuqizimin e shkresës nr.477/1 prot. datë 12.02.2009
të Degës së Doganës Tiranë
dhe shkresës nr.2023/1 prot, datë 06.03.2009
e Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave.
Kryerjes e procedurave doganore duke u bazuar në vlerën e transaksionit.
Kthimin e shumës.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues i Kodit të Procedurës Civile,
neni 18, 19, 20, 34, 35 e në vijim i Kodit Doganor
dhe dispozitat zbatuese të tij, neni 116 e vijues të K.Pr.Adm.

vendosur:
Shfuqizimin e shkresës me nr.477/1, datë 12.02.2009 të Degës së Doganës
Tiranë dhe shkresës me nr.2023, datë 06.03.2009 të Drejtorisë së Përgjithshme
të Doganave dhe detyrimin e palëve të paditura për të kryer procedurat
doganore me paditësin, Shoqëria “ GTS-Gazra Teknike Shqiptare” shpk. Duke
u bazuar në vlerën e transaksionit.

Gjyqësor Tiranë.
787
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur,
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, e cila kërkojnë prishjen e këtij vendimi si dhe vendimin
e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.6276, datë 26.07.2010 e vendosjen e rrëzimit të
padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
Shkaqet e ngritura në rekursin e Drejtorisë Përgjithshme të Doganave:

- Si Gjykata e Rrethit Gjyqësor ashtu dhe Gjykata e Apelit kanë pranuar një padi pa
objekt, pasi objekti është shfuqizimi i shkresës nr.477/1 prot.datë 12.02.2009 “Kthim
përgjigje”,të Degës së Doganës Tiranë dhe shkresës nr.2023/1 prot.datë 06.03.2009
“Kthim përgjigje” (Kthim pa veprim) të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, pra
si del qartë shkresat e sipërcituara nuk janë tituj ekzekutiv dhe si të till nuk kanë fuqi
vepruese.
- Në fakt baza ligjore, shkaku ligjor i padisë, pra e drejta subjektive, ka të bëjë me
shfuqizimin e aktit administrativ. Gjykatat kanë gabuar në vendimet e tyre duke
pranuar kërkesëpadine me objekt dhe bazë ligjore të gabuar.
- Gjykatat nuk mund të urdhërojnë DPD dhe DDT në lidhje me zhdoganimet ( duke
aplikuar metodën e transaksionit) pasi Administrata doganore bazohet në ligjin
material Kodin Doganor ku në të është përcaktuar shumë qartë rastet e aplikimit të
metodës së transaksionit dhe referencës në nenet 24, 25, 26 të Kodit Doganor.
- Gjykatat kanë vepruar në tejkalim të kompetencave që njeh ligji, duke u shprehur në
lidhje me zhdoganimet që mundë të kryejnë shoqëria “GTS”, duke anashkaluar ligjin
material Kodin Doganor me anë të të cilit rregullohen marrëdhëniet doganore.
- Në udhëzimin nr.1, datë 25.01.2006 të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave dhe
Udhëzimit nr.25, datë 30.11.2007 të Ministrisë së Financave, përcaktohen rastet kur
në vlerësim doganor nuk duhet të aplikohet neni 34 i Kodit Doganor, por neni 35, 36 i
Kodit Doganor.
- Fakti që çmimi i ulët i deklaruar për mallrat e importuar është më i vogël se çmimi i të
dhënave të disponueshme në administrim të autoriteteve doganore dhe më i vogël se
çmimi i zhdoganuar nga gjithë tregtarët e të tjerë që kanë importuar po të njëjtat
artikuj, referuar deklaratat doganore të paraqitur si prova nga Dega e Doganës Tiranë.
- Mosparaqitja e dokumentave shtesë për të vërtetuar nëse vlera e deklaruar përfaqëson
shumën totale realisht të paguar ( faturë të sigurimit të mallit, plan shpërndarje,
dokumentat e siguracionit të mallit, çertifikatë të cilësisë, shpenzimet e transportit)
përbëjnë dyshime të bazuara, të bazuara, të arsyetuara që autoriteti doganorë të mos
zbatojë nenin 34 të Kodit Doganor për nenin 36 të Këtij Kodi.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe diskutoi çështjen në tërësi në
dhomën e këshillimit,
VËREN
Vendimi nr.2485, datë 18.11.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën e Administrative të Apelit Tiranë.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e rrethit gjyqësor dhe ajo e apelit, përsa i përket
rrethanave të faktit, rezulton se pala paditese “GTS Gazra Teknike Shqipetare” shpk me seli
në Vaqarr, Tiranë dhe ushtron aktivitetin e import-eksport të gazrave të ndryshëm.Në datën
09.02.2009 nga ana e pales paditëse janë paraqitur disa kamione ( trajlera) me deklaratë
doganore me nr.R/5773; R-5775, date 11.02.2009.
Nga ana e shoqërisë është paraqitur dokumentacioni për zhdoganimin e mallit azot me
kod tarifor 28043000 dhe CO 2(Dioksid Karboni) me kod tarifor 281121100 për faturat
788
18/0441210;18/2021148 datë 09.02.2009, kontratën me shitësin si dhe deklaratat e eksportit
si dhe swiftet bankare.
Nga ana e palës së paditur, Dega e Doganës Tiranë, për mallrat e importuara nga pala
paditëse është vendosur që të mos merret në konsideratë vlera reale e transaksionit, çmimi
realisht i paguar, sipas faturave por të aplikohen çmimet e referencës.
Shoqëria” “GTS Gazra Teknike Shqipetare” shpk, duke mos qënë dakord me
aplikimin e çmimeve të referencës i është drejtuar me ankesë, Degës së Doganës Tiranë e cila
i ka kthyer përgjigje me shkresën nr.477/1 prot. datë 12.02.2009 ku i shpjegon:
“Vlera për mallin e deklaruar nga ana e juaj është nën nivelin e transaksioneve të
deklaruara nga shoqëri të tjera për mallra identike, si dhe nën nivelin e çmimeve në dosjen e
të dhënave të disponueshme, të Drejtorise së Përgjithshme të Doganave.Dokumentacioni i
paraqitur nga ana e juaj si kontratë e nënshkruar ashtu dhe faturat ngjitur dokumentit të
pagesës, nuk janë bindëse për të pranuar transaksionin.Vlera doganore për mallin e
deklaruar nga ana e juaj do të llogaritet sipas nenit 36 të Kodit Doganor”
Pala paditëse duke mos qënë dakort me këtë përgjigje të Degës Doganës Tiranë ka
paraqitur ankesën me nr.2023 prot.datë 17.02.2009 tek Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave me shkresën nr.2023/1, datë 06.03.2009 i ka
kthyer këtë përgjigje palës paditëse:
“Autoritet doganore duke u bazuar në Kodin Doganor dhe dispozitat zbatuese të tij
nuk mund të pranojnë si vlerë të mallrave të importuara vlerën e transaksuar, në qoftëse ata
nuk binden, mbi bazën e dyshimeve të arsyeshme se vlera e deklaruar përfaqëson shumën
totale të paguar ose që duhet paguar sipas nenit 35,36 të Kodit Doganor dhe dispozitave
zbatuese. Është në kompetencë të Degës Doganore ku subjekti kryen veprimet të përcaktojë
vlerën doganore të mallrave të importuar duke u mbështetur në dokumentacionin që ju ofroni
dhe në çdo informacion shtesë mbi deklarimin tuaj.”
Shoqëria “GTS Gazra Teknike Shqiptare” shpk, pasi ka ezauruar rrugën e ankimit
administrativ i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
pretenduar se zhdoganimi duhej bërë mbi bazën e vlerës së transaksionit dhe jo të referencës
dhe për këtë ka kërkuar kthimin e shumës të mbajtur më tepër.
Në përfundim të gjykimit të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin
nr.6276, datë 26.07.2010, ka vendosur të pranojë padinë e palës paditëse Shoqëria “ GTS-
GAZRA TEKNIKE SHQIPTARE “ SHPK, duke shfuqizuar aktin e Degës së Doganës Tiranë
nr.477/1, datë 12.02.2009 si dhe nr.2023, datë 06.03.2009 të Drejtorisë Përgjithshme të
Doganave, si dhe detyrimin e palëve të paditura për të kryer procedurat doganore mbi bazën e
vlerës së transaksionit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor, në thelb ka arsyetuar se:” “...Në rastin konkret Gjykata e
gjënë të padrejtë vendimin e marrë nga autoriteti doganor që të përcaktojë vlerën doganore
për subjektin e interesuar Shoqëria “ Gazra Teknike Shqipetare” shpk, duke mos ndjekur
rrjedhën që përcakton dispozita perkatese duke u caktuar një vlerë doganore ne baze te
cmimit te references, duke i shkaktuar nje dem ekonomik teper te madhe ketij subjekti.
Nga ana e palës se paditur Dega e Doganes Tiranë është vepruar në mënyrë
arbitrare dhe të paligjshme, duke mbajtur parasysh këto kërkesa të sipërcituara në udhëzim,
por duke aplikuar çmimin e vlerave të references kur një gjë e tillë është e përcaktuar se kur
duhej të bëhej.
Pikësepari duke u bazuar ne VKM nr.81 duheshin informacione shtesë dhe nëqoftese
ky nuk sigurohej atëhere palës së paditur i lind e drejtë për të lajmëruar personin e
interesuar me shkrim në qoftëse ai e kërkon një gjë të till, për arsyet që çojnë në dyshime dhe
ti japin atij mundësinë reale për tu përgjigjur.Vendimi përfundimtar dhe arsyet për marrjen e
një vendimi të tillë i komunikohen me shkrim personit në fjalë...
789
Shkresa me nr.477/1 prot.datë 12.02.2009 dhe shkresa nr.2023 prot.datë 17.02.2009
për shkak të parregullsive në procedurën që kanë ndjekur duhen anulluar nga gjykata si akte
relativisht të pavlefshme duke rregulluar dhe pasojat e tyre...”
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, të paditurat Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave dhe Dega e Doganës Vlorë, kanë ushtruar ankim në Gjykatën e
Apelit Vlorë.
Gjykata e Apelit Vlorë, pasi ka shqyrtuar çështjen, duke parashtruar në thelb të njëjtin
arsyetim, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga gjykata e rrethit gjyqësor.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, e paditura Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave, ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë. Me anë të rekursit, duke përsëritur
shkaqet ligjore të ngritura dhe në ankim, pretendohet se gjykata e rrethit gjyqësor dhe gjykata
e apelit kanë zbatuar gabim ligjin.
Në thelb, në rekurs, parashtrohet se mungesa e dokumentacionit të plotë si dhe mos
përputhja e vlerës së deklaruar nga pala paditëse me subjekte të tjera për të njëjtin artikull
krijojnë dyshime të arsyeshme për të aplikuar jo nenin 34 por nenet 35 dhe 36 të Kodit
Doaganor.
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve e
parashtrimeve në seancë gjyqësore, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë
këshillimi, vlerëson se vendimi i gjykatës të apelit, është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit
dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë Gjykatës
Administrative të Apelit.
Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se çështja objekt shqyrtimi lidhet me zbatimin nga
ana e autoritetit doganor (pala e paditur) të neneve 34-36 të Kodit Doganor. Në këtë kuptim
përbën një mosmarrëveshje administrative në fushën e doganave, e cila rregullohet në mënyrë
specifike nga Kodi Doganor.
Sikurse rezulton e provuar dhe e pranuar nga gjykatat në rastin objekt shqyrtimi pala e
paditur (autoriteti doganor ), si rezultat i dyshimeve të arsyeshme të krijuara nga vlera e
çmimit të deklaruar nga paditësi për importin e gazrave të ndryshëm mbi bazën e metodës së
vlerës së transaktuar është bazuar në çmimin e përcaktuar sipas çmimeve për rastet analoge.
Pala paditëse duke mos qenë dakord me mos përdorimin e metodës së vlerës së transaktuar,
më datë 11.02.2009 i është drejtuar me kërkesë palës së paditur për caktimin e vlerës
doganore sipas çmimit të transaksionit dhe jo çmimit të referencës, por që i është refuzuar me
shkresën nr.2023/1 prot.datë 06.03.2009 të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave. Mungesa e
përgjigjes pozitive nga pala e paditur, ka bërë që pala paditëse ti drejtohet drejtpërdrejtë
gjykatës për zgjidhjen e konfliktit.
Kolegji çmon si të pabazuar përfundimet e nxjerra nga gjykatat kur kanë arsyetuar se
pala e paditur nuk ka provuar se cilat janë dyshimet e arsyeshme që kanë çuar autoritetin
doganor në rillogaritjen e detyrimit doganor për subjektin “GTS” shpk, duke i sjellë një dëm
ekonomik tepër të madhe.
Referuar dispozitave materiale që rregullojnë këtë mosmarrëveshje (nenit 18 pika 1,
nenit 24, 34 e vijues të K.Doganor; pikat 81/1, 81/2, 81/3, 142/1c e vijues të Dispozitave
Zbatuese të K.Doganor miratuar me VKM nr.205, datë 13.04.1999; nenet 82, 83 e vijues të
K.Pr.Administrative), Kolegji konstaton se barrën e provës për të provuar vlerën e saktë të
paguar për blerjen e mallit, e kishte pikërisht pala paditëse, në mënyrë që të aplikohej neni
34 i K. Doganor.
790
Në nenet 34-36 të Kodit Doganor, ligjvënësi ka përkufizuar konceptin “vlerë
doganore” e cila është vlera e transaktuar, pra çmimi realisht të paguar ose që duhet paguar
për mallrat e shitura për eksport drejt territorit doganor te Republikës se Shqipërisë, e cili në
thelb zbërthehet si “shumatorja e vlerës së mallit me vlerën e transportit, vlerën e sigurimit,
shpenzimet e ngarkim-shkarkimit, vlerën e shpenzimeve të tjera deri në mbërritjen e mallit në
pikën doganore”, në rastin konkret në Tiranë. Nga përmbajtja e këtyre dispozitave
përcaktohet edhe metodat që duhet të përdorë autoriteti doganor për të përllogaritur vlerën
doganore.
Sipas VKM nr.205/1999, i ndryshuar, i cili ka dalë në zbatim të Kodit Doganor (pika
81.1) parashikohet se “Autoritetet doganore nuk duhet të përcaktojnë vlerën doganore të
mallrave të importuara mbi bazën e metodës së vlerës së transaktuar, në qoftë se, në
përputhje me procedurat e përcaktuara në paragrafin 2, ata nuk binden, mbi bazën e
dyshimeve të arsyeshme, se vlera e deklaruar përfaqëson shumën totale realisht të paguar
ose që duhet paguar sipas nenit 34 të Kodit”. Kolegji vlerëson se nga përmbajtja e kësaj
dispozite, nuk kërkohet detyrimisht që autoriteti doganor të vërtetojë të kundërtën e asaj që
pretendon subjekti deklarues, por mjaftohet me dyshime nëpërmjet argumenteve bindës të
krijuara lidhur me dokumentacionin e paraqitur në momentin e përcaktimit të vlerës doganore
të mallit të importuar për të kaluar në metodat e mëpasshme të vlerësimit doganor.
Qëndrimi i mësipërm gjen shprehje edhe në nenin 24 i Kodi Doganor ku thuhet
shprehimisht se : “Për zbatimin e legjislacionit doganor, çdo person i përfshirë në mënyrë të
drejtpërdrejtë, ose të tërthortë në operacione që lidhen me tregtinë e mallrave, duhet t’u
paraqesë autoriteteve doganore të gjithë dokumentet dhe informacionin e nevojshëm,
pavarësisht nga mënyra e përdorur për mbajtjen e tyre, si dhe të japë gjithë ndihmën e
nevojshme të kërkuar prej tyre, brenda afateve kohore të përcaktuara nga autoritetet
doganore.
Në analizë të sa më sipër, autoriteti doganor ka të drejtë të kërkojë, ndërsa subjekti
është i detyruar që të bindë këtë të fundit, që vlera e paraqitur prej tij është vlera realisht e
paguar. Në çdo rast subjekti tregtar është i detyruar të paraqesë dokumentacionin e kërkuar
dhe të nevojshëm për të hequr çdo dyshim dhe për të vërtetuar saktësinë e të dhënave mbi të
cilat llogaritet vlera doganore e mallit.
Në këto rrethana, Kolegji vlerëson se ishte detyrim i gjykatave, në respektim të nenit
14 të K.Pr.Civile, të hetonin nëse: ekzistonte vërtet dyshimi i arsyeshëm i pretenduar nga pala
e paditur në kuptim të nenit 34-36 të Kodit Doganor për sa i përket dokumentacionit të
paraqitur nga paditësi? A ishte i plotë dhe i mjaftueshëm dokumentacioni i dorëzuar në
doganë në momentin e zhdoganimit të mallit apo ishte e nevojshme paraqitja e dokumenteve
shtesë?; A është aplikuar drejt ligji gjatë procedurës së zhdoganimit të mallit
Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrative çmon se në rigjykim, Gjykata
Administrative e Apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim të të
drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor, “... ka për detyrë
që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të
plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” .
Në mënyrë që t’iu japë përgjigje të gjithë të pyetjeve dhe problemeve të trajtuara më
lart në përputhje me nenin 224 KPC dhe nenit 25 të ligjit nr.49/2012, gjykata mund të caktojë
një ekspert me njohuri të posaçme teknike dhe shkencore të fushës i cili duke u mbështetur në
provat që ndodhen në dosjen gjyqësore si dhe në aktet e normative përkatëse mund të
ndihmojë gjykatën me dije në fushat specifike për zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi.
791
Gjykata duhet t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” sipas ligjit.
Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do ta lejojnë Gjykatën Administrative të Apelit, që në përputhje me kërkesat
e ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive,
lidhur me zgjidhjen e çështjes.
Për këto arsye Kolegji arrin në përfundimin se vendimet e dhëna nga gjykatat e apelit
duhet të prishet dhe çështja duhet t’i dërgohet për rishqyrtim Gjykatës Administrative të
Apelit, e cila është gjykata kompetente nga pikëpamja e lëndës në përputhje me nenin 7 të
ligjit nr.49/2012.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49, datë
03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.2485, datë 18.11.2011 dhe
Tiranë, më 23.09.2015
792
Nr. 00 - 2015 - 3087 i Vendimit (509)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seance gjyqësore të datës 29.09.2015, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: MUNIR SINANI;

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE DIBËR; INSTITUTI I
SIGURIMEVE SHOQËRORE TIRANË
OBJEKTI I PADISË:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ
dhe pikërisht shkresës nr.6743/1 prot., datë 12.01.2009
për paditësin Munir Sinani lëshuar nga ISSH-ja
dhe të vendimit nr.1174/1 datë 16.06.2009 të DRSSH-se Dibër,
si akte që bien ndesh me nenin 115 pika “ a “
dhe 116, pika “ b” të Kodit të Procedurave Administrative.
Detyrimin e të paditurit të paguajë pensionin “trajtim i veçantë”
të ndërprerë nga data 31.08.2008 e në vazhdim.
Detyrimin ne mënyrë solidare të palëve të paditura për të më dëmshpërblyer në të holla,
pasi vendimi nr.1174/1 datë 16.06.2009 i DRSSH Dibër, është hapur i padrejtë
dhe në kundërshtim me ligjin dhe organi që e ka nxjerrë këtë vendim
është me keqbesim të urdhërimeve të nenit 44 të Kushtetutës
dhe neneve 3 / “a” e 4 paragrafi II dhe nenet 5 e vijues
të ligjit 8510 datë 15.07.1999 “Për përgjegjësinë e organeve të administratës shtetërore”.
Baza Ligjore: Nenet 15, 41, dhe 44 të Kushtetutës, neni 6 pika 1 e KEDNJ,
nenet 31, 32 pika “a”, 153 e vijues, 324 e vijues, dhe 331 të Kodit të Procedurës Civile, nenet
4,9 pika 1, 11 pika 2, 12, 13, 5,16, 18, 20, 44, 46, 47, 93, 105, 106, 107, 108,
109, 115/a, 116/c, 117, 121, 123 e 124 të Kodit të Procedurave Administrative,
neni 2 i ligjit 8685 datë 09.11.2000 “Për një trajtim të veçantë të punonjësve
që kanë punuar në miniera në nëntokë”, i ndryshuar,
VKM nr.73 datë 15.02.2001 “Për kriteret dhe masën e trajtimit të veçantë
të punonjësve që kanë punuar në minierë në nëntokë”, pika 7 e këtij vendimi,
ligji 8510 datë 15.07.1999
“Për përgjegjësinë e organeve të administratës shtetërore”,
nenet 3,4,5 e vijues të këtij ligji.
793
“Rrëzimin e padisë së paditësit Munir Sinani me objekt anulim aktesh
administrative dhe trajtimit të veçantë”si e pabazuar në prova dhe në ligj.
Shpenzimet gjyqësore i lihen në ngarkim paditësit”.

“Prishjen e vendimit nr.623 datë 09.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues”.

“Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë, në këtë mënyrë: Konstatimin e
pavlefshmërisë, së aktit administrativ/ aktit revokues, nr.1174/1 datë
16.6.2009, të palës së paditur, drejtoria rajonale e sigurimeve shoqërore Dibër,
që bën fjalë për mbylljen e trajtimit të veçantë për palën paditëse, Munir
Sinani. Detyrimin e palëve të paditura, drejtoria rajonale e sigurimeve
shoqërore Dibër, e instituti i sigurimeve shoqërore Tiranë, për të paguar
trajtimin e veçantë nga momenti i ndërprerjes, datë 31.8.2008, e në vazhdim,
për palën paditëse, Munir Sinani. Pushimin e gjykimit, në çështjen civile,
nr.723/117 akti, datë 13.12.2010./3.1.2011, që është ngritur nga pala paditëse,
Munir Sinani, për kërkimin “konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit
administrativ, të shkresës nr.6743/1 prot., datë 12.1.2009, të lëshuar nga pala e
paditur, ISSH - ja Tiranë, për palën paditëse Munir Sinani”, si një padi që nuk
mund të ngrihet. Pushimin e gjykimit, në çështjen civile, nr.723/117 akti, datë
13.12.2010./3.1.2011, që është ngritur nga pala paditëse, Munir Sinani, për
kërkimin “detyrimin në mënyrë solidare të palëve të paditura për të më
dëmshpërblyer në të holla, pasi vendimi, nr.1174/1 datë 16.6.2009, i DRSSH
së Dibër, është hapur i padrejtë dhe në kundërshtim me ligjin dhe organi që e
ka marrë këtë vendim është me keqbesim të plotë dhe për faj të të paditurit”;
pasi, çështja, nuk hyn në juridiksionin gjyqësor. Shpenzimet gjyqësore, në
masën e pjesës së padisë që është pranuar, t’u ngarkohen, solidarisht, palëve të
paditura, drejtorisë rajonale të sigurimeve shoqërore Dibër, e institutit të
sigurimeve shoqërore Tiranë”.

“Lënien në fuqi të vendimit nr.481 datë 19.07.2011 të Gjykatës Rrethit
Gjyqësor Dibër” .

rekurs, pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Dibër e cila kërkon,
prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Paraqitja e kërkesëpadisë së gjykuar në këtë çështje është në kundërshtim me nenin
185 të KPC, pasi gjykata duhej të kishte vendosur pushimin e gjykimit përsa i përket
padisë fillestare.
- Konflikti midis palëve nuk mund të legjitimohet si një konflikt juridiko administrativ,
pasi karakteri i mosmarrëveshjes është civil.
- Të dy gjykatat kanë gjykuar me njëanshmëri kundrejt provave të administruara dhe të
marra në shqyrtimin gjyqësor.
794
- Sipas verifikimit për periudhën 01.07.1974-31.12.1977 është korrigjuar emri i
paditësit si përsa i përket identitetit po ashtu edhe po ashtu edhe përsa i përket
nënshkrimit.
- Nga regjistrat e ndërmarrjes emri i paditësit nuk figuron i regjistruar.
- Nëse i referohemi moshës së paditësit dhe fillimit të marrëdhënieve të punës rezulton
që është nën moshën e lejuar për punë të kategorisë së parë.
- Vendimi i dënimit të paditësit provon në mënyrë të plotë falsitetin e shënimeve të
librezës së punës dhe shënimeve të listë pagesave të korrigjuara, pasi rezulton se
paditësi është arrestuar më datë 05.11.1975 dhe është dënuar me 6 vjet heqje lirie.
- Nga vendimi i mësipërm rezulton se paditësi përpara se të arrestohej ka qenë në
marrëdhënie pune me ish kooperativën bujqësore fshati Koçeve dhe konkretisht në
brigadën e perimeve si roje.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, përfaqësuesin e palës paditëse Munir
Sinani, Av. Baftjar Rusi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit,
përfaqësuesin e Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Dibër, Z. Ervin Zuna i cili
kërkoi ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, përfaqësuesin e Institutit të
Sigurimeve Shoqërore Tiranë , Z. Akil Devolli i cili kërkoi ndryshimin e vendimeve dhe
rrëzimin e padisë, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Munir
Sinani ka aplikuar pranë palës së paditur për të përfituar pension të veçantë si punonjës që ka
punuar në minierë në nëntokë. Pala e paditur, i ka lidhur pension të veçante minatori në
nëntoke me datë fillimi 1.4.2001, dosje pensioni nr.838.
2. Nga kontrolli kryer për pensionet e minatorëve nga grupi i auditit pranë palës së
paditur janë gjetur mangësi në lidhjen e pensionit të palës paditëse Munir Sinani. Sipas
Raportit përfundimtar nr.4 datë 09.12.2008, rezulton se : “ sipas verifikimit 24.7.2008 me
bordero në Min Kromit Bulqizë për periudhën 1.7.74 - 31.10.83 konfirmohet se për
periudhën 1.1.75 - 31.12.77 në bordero është fshirë një emër tjetër dhe sipër është shkruar
emri Munir Sinani. Në dosje janë llogaritur 23 vite 4 muaj. Duke zbritur periudhën sipër
shënuar mbeten 21 vite 4 muaj. Si rezultat nuk plotëson kushtet e ligjit nr.8685 datë
09.11.2000 neni 2”.
3. Rezulton se me vendimin nr.466 datë 1.09.2009 pala e paditur DRSSH Dibër ka
pezulluar pagesën e përfitimit të pensionit për palën paditëse Munir Sinani me nr.838.
4. Mbi bazën e urdhrit të mbylljes nr.1174/1 datë 16.6.2009 të palës së paditur
DRSSH Dibër, kjo e fundit ka nxjerrë vendimin për mbyllje pensioni nr.1174/1 datë
16.6.2009 për pensionin nr.838 duke filluar nga data 01.09.2008. Me shkresën nr.15 prot.,
datë 7.5.2008 të DRSSH Kukës njofton paditësin se për shkak të mbylljes së pensionit
(trajtim i veçantë minatori) dhe përfitimit të tij në mënyrë të padrejtë për periudhën 1.4.2001
– 31.08.2008 rezulton debitor për shumën prej 1.120.081 lekë.
5. Ndodhur në këto kushte pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt
gjykimi.
vendosi:” Rrëzimin e padisë së paditësit Munir Sinani me objekt anulim aktesh
administrative dhe trajtimit të veçantë”si e pabazuar në prova dhe në ligj. Shpenzimet
gjyqësore i lihen në ngarkim paditësit”.
795
“Prishjen e vendimit nr.623 datë 09.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues” .
7.1 Arsyetimi i gjykatës:” Gjykata e Apelit Tiranë, duke vlerësuar se janë pikërisht
këto listpagesa prova vendimtare për çështjen objekt gjykimi, çmon se me aktet e
administruara në gjykimin në shkallë të parë është e pamundur të arrihet ne një përfundim të
saktë lidhur me vlerën provuese të këtyre listëpagesave. Kështu në rastin konkret, nëse nga
këqyrja e listëpagesave në origjinal, gjykata krijon bindjen se këto akte janë të korrigjuara
duke u bërë të papërdorshme në cilësinë e provës për paditësin Munir Sinani, dhe në
pamundësi të administrimit të tyre si prova, do të duhet të procedoje me një nga mjetet e
marrjes se provave si është dhe “Këqyrja e sendeve”, dhe duke mbajtur edhe proces verbalin
përkatës për këtë veprim në respektim të neneve 287 e 291, të K.Pr.Civile. Nëse edhe në këtë
mënyrë gjykata do ta ketë të vështirë krijimin e bindjes, veprimin procedural si me sipër,
mund ta kryejë në praninë e një eksperti me njohuri të posaçme në këtë fushe, i cili në këtë
proces verbal apo në një akt të veçantë jep dhe mendimin e tij të specializuar”.
vendosi:” Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë, në këtë mënyrë: Konstatimin e
pavlefshmërisë, së aktit administrativ/ aktit revokues, nr.1174/1 datë 16.6.2009, të palës së
paditur, drejtoria rajonale e sigurimeve shoqërore Dibër, që bën fjalë për mbylljen e
trajtimit të veçantë për palën paditëse, Munir Sinani. Detyrimin e palëve të paditura,
drejtoria rajonale e sigurimeve shoqërore Dibër, e instituti i sigurimeve shoqërore Tiranë,
për të paguar trajtimin e veçantë nga momenti i ndërprerjes, datë 31.8.2008, e në vazhdim,
për palën paditëse, Munir Sinani. Pushimin e gjykimit, në çështjen civile, nr.723/117 akti,
datë 13.12.2010./3.1.2011, që është ngritur nga pala paditëse, Munir Sinani, për kërkimin
“konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, të shkresës nr.6743/1 prot.,
datë 12.1.2009, të lëshuar nga pala e paditur, ISSH - ja Tiranë, për palën paditëse Munir
Sinani”, si një padi që nuk mund të ngrihet. Pushimin e gjykimit, në çështjen civile,
nr.723/117 akti, datë 13.12.2010./3.1.2011, që është ngritur nga pala paditëse, Munir Sinani,
për kërkimin “detyrimin në mënyrë solidare të palëve të paditura për të më dëmshpërblyer në
të holla, pasi vendimi, nr.1174/1 datë 16.6.2009, i DRSSH së Dibër, është hapur i padrejtë
dhe në kundërshtim me ligjin dhe organi që e ka marrë këtë vendim është me keqbesim të
plotë dhe për faj të të paditurit”; pasi, çështja, nuk hyn në juridiksionin gjyqësor. Shpenzimet
gjyqësore, në masën e pjesës së padisë që është pranuar, t’u ngarkohen, solidarisht, palëve të
paditura, drejtorisë rajonale të sigurimeve shoqërore Dibër, e institutit të sigurimeve
shoqërore Tiranë”.
8.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Për efekte të të vlerësuarit, të provës, në seancë, u bë edhe
këqyrja e bordero përkatëse. Nga këqyrja rezultoi se, për të dhënat, në bordero, në rubrikën,
emri e mbiemri, nuk mund të thuhet se janë të korrigjuara; e të dhënave në bordero, nuk
mund të jepet kuptim tjetër, veçse, kuptimin e të dhënave, për përbërësit e gjendjes civile, që
mban/ që ka pala paditëse. Në seancën, e datës 2.5.2011, nga këqyrja e borderove, rezultoi
se, për palën paditëse, nuk qëndronte ajo, çfarë ishte thënë për të, nga palët e paditura, “se
është fshirë një emër tjetër dhe sipër është shkruar emri Munir Sinani”, për faktin e thjeshtë
e të vetëm, se aty nuk mund të thuhej se kishte ndërhyrje/ nuk mund të konceptohej, se kishte
ndërhyrje; dhe gjykata, për efekt të së drejtës, në detyrimin pozitiv, e ndërpreu këqyrjen e
mëtejshme të borderove, për të bërë të mundur më parë këqyrjen e regjistrit mbi bazën e të
cilit dalin të dhënat për marrëdhënien e punës së kryer. Në seancën, e datës 26.5.2011, u bë e
mundur paraqitja e një regjistri, dhe nga këqyrja e atij regjistri, rezultoi se, për palën
paditëse, kishte vetëm një të dhënë, për marrëdhënien e punës së kryer prej saj/ kishte vetëm
një datë të fillimit të punës/ datën 17.7.80. Pra nga ky regjistër, rezultoi se, për palën
paditëse, ky regjistër, nuk pasqyronte asgjë/ aty nuk pasqyrohej jo vetëm marrëdhënia e
796
punës së kontestuar, por nuk pasqyrohej edhe e gjithë marrëdhënia tjetër e punës/ që do të
thotë se, sipas atij regjistri, duhej të kontestohej, e gjithë marrëdhënia e punës së kryer nga
pala paditëse. Pra siç rezulton, në seancë, konstatohet lehtësisht se: vendimi i mbylljes, nuk
pasqyron atë, çfarë thotë, se në borderotë është fshirë një emër e sipër tij është shkruar emri
Munir Sinani/ palës paditëse; dhe palët e paditura, nuk mund të shpreheshin në atë mënyrë
apriori, e vetëm duke thënë se, “është fshirë një emër”, por duhet që fshirjes/ atij shkrimi/
atyre të dhënave, t’u jepnin një kuptim tjetër/ një kuptim ndryshe, se kë emër konceptojnë ato
se është fshirë, e për më tepër që për mbiemrin vetë palët e paditura nuk kanë kontestim. Për
gjykatën, të dhënat që pasqyrohen në bordero, për palën paditëse, janë të qarta/ pa
ndërhyrje, dhe ato të dhëna janë si gjithë të dhënat e tjera që borderotë pasqyrojnë/ apo në
mos më të qarta. Ai (përfaqësuesi i palëve të paditura), ka futur për diskutim/ për debat
gjyqësor edhe një provë me shkresë, një vendim penal, nr.214 datë 23.12.1975, të gjykatës
popullore të rrethit Dibër. Në këtë akt/ vendimin penal, bëhet fjalë për dënimin e shtetasit
Mynyr S., me 6 (gjashtë) vjet heqje të lirisë, ku vuajtja e dënimit i ka filluar nga data e
arrestimit të tij/ datë 5.11.1975. Në logjikën e këtij akti, duke e marrë të mirëqenë se bëhet
fjalë për të njëjtin person/ shtetas; për palën paditëse, duhet të kontestohet, marrëdhënia e
punës për 7 vjet, që i takon një vit para se të arrestohet e 6 vjet heqje lirie, dhe jo për rreth
një vit sa i takon kontestimi që bëhet nga palët e paditura/ për rreth një vit që lidhet/
dublohet me kohën që pasqyron vendimi penal”.
“Lënien në fuqi të vendimit nr.481 datë 19.07.2011 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor
Dibër” .
9.1 Arsyetimi i gjykatës:”I njëjtë me atë të faktit”.
rekurs, pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Dibër e cila kërkon,
prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën
LIGJI I ZBATUESHËM

Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky
ligj nuk parashikon ndryshe.
11.2 Neni 14 i KPC Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë
dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin.
11.3 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
propozojnë palët.
12. Dispozitat e ligjit nr.8685/2000 “Për një trajtim të veçantë të punonjësve që kanë
punuar në miniera në nëntokë”;
13. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqëror
Dibër përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.397 datë 28.2.2012 të
797
Gjykatës së Apelit Tiranë me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.481 datë 19.07.2011 të
Gjykatës Rrethit Gjyqësor Dibër.
të vendimeve të gjykatave të faktit, të shkaqeve të rekurseve, arrin në përfundimin se vendimi
i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet
të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë.
Kolegji Administrativ, çmon se çështja objekt shqyrtimi, përbën një mosmarrëveshje
administrative dhe në zbatim të nenit 7 dhe 17 të ligjit nr.49/2012, ky Kolegj është kompetent
nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
17. Referuar padisë objekt gjykimi, konstatohet se në thelb të kërkimit të saj pala
paditëse ka kërkuar vazhdimin e trajtimit të saj me trajtim të veçantë si minator që ka punuar
në nëntokë duke kundërshtuar urdhrin e mbylljes së trajtimit të veçantë të palës së paditur
DRSSH Dibër. Në thelb, urdhri i mbylljes ka si shkak të tij mosplotësimin nga ana e paditësit
Munir Sinani të kritereve ligjore, në lidhje me minimumin e vjetërsisë në punë për të përfituar
këtë trajtim, dhe konkretisht, vitet në të cilat paditësi pretendon se ka punuar në Minierën e
Kromit Bulqizë.
18. Gjykatat e faktit kanë pranuar padinë me arsyetimin se:” Për efekte të të
vlerësuarit, të provës, në seancë, u bë edhe këqyrja e bordero përkatëse. Nga këqyrja rezultoi
se, për të dhënat, në bordero, në rubrikën, emri e mbiemri, nuk mund të thuhet se janë të
korrigjuara; Për gjykatën, të dhënat që pasqyrohen në bordero, për palën paditëse, janë të
qarta/ pa ndërhyrje, dhe ato të dhëna janë si gjithë të dhënat e tjera që borderotë pasqyrojnë.
Në vendimin penal, bëhet fjalë për dënimin e shtetasit Mynyr S., i dënuar me 6 (gjashtë) vjet
heqje të lirisë, ku vuajtja e dënimit i ka filluar nga data e arrestimit të tij datë 5.11.1975. Në
logjikën e këtij akti, duke e marrë të mirëqenë se bëhet fjalë për të njëjtin person, duhet të
kontestohet, marrëdhënia e punës për 7 vjet, që i takon një vit para se të arrestohet e 6 vjet
heqje lirie, dhe jo për rreth një vit sa i takon kontestimi që bëhet nga palët e paditura”.
ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit, vlerëson se zgjidhja e mosmarrëveshjes e
dhënë me vendimin nr.397 datë 28.2.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, nuk gjen mbështetje
në ligj.
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë gjen të drejta pretendimet e ngritura në
rekurs nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Dibër se mungon hetimi
gjyqësor dhe analiza nga Gjykata e Apelit lidhur me pretendimet e ngritura në lidhje me
vjetërinë, moshën e fillimit të punës dhe përkatësinë e vendimit penal , fakte të cilat kanë
vlerë thelbësore për zgjidhjen e drejtë të çështjes.
21. Mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, duhet te trajtohet si një marrëdhënie qe ka
lindur mes dy palëve, zgjidhja e se cilës, përveçse referimit në dispozitat e posaçme të ligjit
për trajtimin e punonjësve që kanë punuar në miniera në nëntokë, duhet te referohet edhe në
rregullimet ligjore të kohës kur pretendohet se ka ekzistuar marrëdhënia e punës në minierë,
pasi vete legjislacioni i kohës ka përcaktuar rregulla të hollësishme në lidhje me kriteret dhe
kushtet e punësimit në minierë.
798
22. Ndryshe nga sa është kërkuar vazhdimisht nga pala e paditur DRSSH Dibër, se
paditësi Munir Sinani nuk mund të punonte në minierë për periudhën e pretenduar prej tij
pasi ka qenë i mitur, ka qenë i dënuar me një vendim të formës së prerë po për këtë periudhë
dhe nuk mund të ketë qenë i punësuar në minierë dhe se më parë kur është ekzekutuar
vendimi penal paditësi ka qenë i punësuar në kooperativë dhe nuk mund të ketë qenë i
punësuar në minierë në të njëjtën kohë, gjykata ka ardhur në përfundimin se padia duhet
pranuar pjesërisht, duke mos analizuar në tërësi pretendimet e palës së paditur, por duke i
anashkaluar ato.
23. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se
kjo mosmarrëveshje e krijuar mes palëve ndërgjyqëse duhej analizuar nga Gjykata e Apelit
Tiranë duke i dhënë përgjigje të argumentuar të gjithë pretendimeve të palës së paditur. Në
kushtet kur ligji i posaçëm i kohës përmban parashikime ligjore të detyrueshme për tu
zbatuar, rrjedhimisht ky fakt duhej analizuar nga Gjykata e Apelit në tërësi të gjitha
pretendimet e tjera e ngritura nga pala e paditur.
24. Gjithashtu, Kolegji vlerëson se ishte detyrim i Gjykatës së Apelit, në respektim të
nenit 14 të Kodit të Procedurës Civile, të hetonte pretendimin e paditësit në lidhje me
përkatësinë vendimit penal dhe për atë çfarë ai parashikon në lidhje me qenien e paditësit në
marrëdhënie pune. Gjykata e Apelit nuk duhet të kishte anashkaluar hetimin lidhur me
verifikimin e këtij fakti nëse sipas pretendimit të paditësit Munir Sinani ky vendim i përkiste
atij, duke e parë në koneksitet me qenien e tij si i punësuar në kooperativë apo në minierë.
25. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se procesi gjyqësor ka për
qëllim zhvillimin e një gjykimi të drejtë e të paanshëm në përputhje me normat procedurale
që konsiston në vlerësimin dhe analizimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose grup
faktesh, të cilat para se të vlerësohen nga gjykata duhet domosdoshmërisht të vërtetohen prej
saj gjatë gjykimit, në të kundërt, sikundër është edhe rasti konkret, vendimi nuk është i
argumentuar dhe i bazuar në ligj.
26. Duke marrë në konsideratë vlerësimet e mësipërme, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë konkludon se në gjykimin e kësaj çështje, gjykatat e faktit nuk kanë
realizuar “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i
K.Pr.Civile), nuk kanë bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe rrethanave në këtë
mosmarrëveshje; nuk i kanë dhënë përgjigje pretendimeve të palës së paditur dhe nuk kanë
realizuar një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile), për ta
zgjidhur mosmarrëveshjen në përputhje me ligjin dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej saj (neni 16 i K.Pr.Civile).
27. Përsa më sipër, Kolegji Administrativ vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit
duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, e cila i ka mundësitë ligjore të marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen si
gjykatë kompetente në kuptim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012 dhe vendimit unifikues nr.3/2013
të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
28. Ndodhur në këtë situatë Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata Administrative të Apelit Tiranë në rigjykim për një zgjidhje të drejtë të këtij konflikti
gjyqësor duhet të hetojë: Së pari: nëse sipas parashikimeve të ligjeve të kohës lejohej ose jo
punësimi në miniera i personave të mitur të cilët nuk kishin mbushur moshën 18 vjeç, Së
dyti: nëse vendimi penal nr.214 datë 23.12.1975 i Gjykatës Popullore të Rrethit Dibër i përket
apo jo paditësit Munir Sinani, dhe në bazë të konkluzionit në lidhje me përkatësinë e
vendimit penal të hetohet dhe të sqarohet fakti i punësimit të paditësit përsa kohë sipas
vendimit rezulton se në momentin e arrestimit ka qenë i punësuar në kooperativë dhe
ndërkohë figuron i punësuar edhe në minierë për periudhën përpara dhe pas ekzekutimit të
vendimit penal. Së treti: Të verifikojë dhe të hetojë nëse paga që ka përfituar paditësi sipas
borderove të depozituara në cilësinë e provës në gjykatë është e njëjtë me pagën e minatorëve
799
apo i përket nivelit të pagës si minator gjatë kohës së marrjes së një vendimi penal dhe në
varësi të përfundimit të verifikojë nëse plotësohen kushtet ligjore për njohjen e vjetërisë në
punë.
29. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se sqarimi i çështjeve sa më sipër,
duke thirrur dhe ekspertë të fushës në rast se gjykata e çmon te arsyeshme, do të ndihmonte
gjykatën në zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të mosmarrëveshjes objekt gjykimi.
30. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, për t’iu dhënë zgjidhje
problemeve të mësipërme, në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që
rrjedhin nga procesi gjyqësor, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
ligjin dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi” .
31. Gjykata duhet t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin nr.49/2012, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e të provojnë
faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e
ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin
prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” sipas ligjit.
32. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë, që në përputhje
me kërkesat e ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe
objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të neni 63 të ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.397 datë 28.02.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 29.09.2015
800
Nr. 00 - 2015 - 3172 i Vendimit (510)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 29.09.2015, çështjen administrative që i

përket:
PADITËSE: VALENTINA MUHO.

TË PADITUR: FATBARDHA MUHO
BASHKIA SARANDË
PASURIVE TË PALUAJTSHME SARANDË.
OBJEKTI:
1. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit
të Këshillit Bashkiak nr.5, datë 25.06.1999 në emër të Fatbardha Muho.
2. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes
me seksionin e financës Sarandë datë 12.10.2000 midis
blerësit Fatabardha Muho dhe shitësit seksioni i financës Bashkia Sarandë
përfaqësuar nga Natasha Duka.
3. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes
me nr.2006 rep, nr.1018 kol, datë 13.10.2000
midis shitësit Bashkia Sarandë, seksioni i financës
përfaqësuar nga përgjegjësja Natasha Duka dhe blerësit Fatbardha Muho.
4. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të rregjistrimit hipotekor
në emër të Fatbardha Muho në regjistrimin hipotekor me nr.1, faqe 145,
nr.145, nr.438 indeksi datë 04.12.2001 si dhe fshirjen e rregjistrimit të mësipërm.
Baza Ligjore: Neni 92 dhe 584 i Kodit Civil,
ligji nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”,
si dhe nenet 116 dhe 117 të K.Pr.Administrative.
E PADITUR K/DITËSE: FATBARDHA SULO

PADITËSE E K/PADITUR: VALENTINA MUHO
E PADITUR: BASHKIA SARANDË
PERSON I TRETË: ZYRA RAJONALE E REGJISTRIMIT
TË PASURIVE TË PALUAJTSHME
SARANDË.
OBJEKTI:
801
Deklarimin të pavlefshëm të këtyre akteve administrative:
1. Vendimin e Këshilllit Bashkiak nr.5 datë 25.06.1999 në emër të Valentina Muhos.
2. Vendimin e KRRT Sarandë me nr.1, datë 01.0.6.1998 për Valentina Muho.
3. Planimetria e Sheshit të Ndërtimit në funksion të akteve të mësipërme.
Baza Ligjore: Neni 116/b i K.Pr.Administrative,
nenet 160 e 324 e vijues të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.1202, date 20.10.2011, ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë me nr.21262-00640-23-2011 Regjistri Themeltar,
datë 12.04.2011 Regjistrimi, të paditëses Valentina Muho. Konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të Vendimit të Këshillit Bashkiak nr.5 datë
25.06.1999 në emër të të paditurës Fatbardha Muho. Konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes datë 13.10.2000, nr.2006
Repertori, nr.1018 Koleksioni, të lidhur mes Bashkisë së qytetit Sarandë dhe të
paditurës Fatbardha Muho përpara noterit publik Artan Mane Lulaj.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të rregjistrimit hipotekor nr.1 faqe 145
nr.438 indeksi në emër të të paditurës Fatbardha Muho dhe fshirjen e këtij
regjistrimi. Rrëzimin e kundërpadisë së të paditurës kundërpaditëse Fatbardha
Sulo(Muho)”.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.135, date 15.03.2012, ka vendosur:

“Lënien në fuqi të Vendimit nr.23-2011-2146(1202), date 20.10.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë”.
Kundër vendimit nr.135, date 15.03.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, ka

ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, e paditura/kundërpaditëse Fatbardha Muho, e cila kërkon
prishjen e vendimit nr.135, date 15.03.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të vendimit
nr.1202, datë 20.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe dërgimin e çështjes për
rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimet gjyqësore të rekursuara administrojnë konfuzion juridik.
- Kërkimi kryesor në objektin e padisë së palës paditëse të kundërpaditur është:
"Konstatimi i pavleshmërisë absolute të Vendimit të Këshillit Bashkiak Sarandë nr.05
datë 25.06.1999 në emër të Fatbardha Muhos. Kërkimet e tjera janë derivat i kërkimit
të mësipërm pasi konstatimi i pavlefshmerisë absolute të vendimit të mësipërm
passjell konstatimin e pavlefshmërisë absolute të akteve të përgatitura në bazë dhe për
zbatim të tij. Ndërsa kërkimi kryesor i palës sonë në objektin e kundrapadisë
përcaktohet: Deklarimin e pavlefshëm të vendimit nr.05 datë 25.06.1999 në emër të
paditëses së kundërpaditur Valentina Muho.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë në dispozitivin e vendimit të saj shprehet për
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit të Këshillit Bashkiak nr.05 datë
25.06.1999 në emër të të paditurës Fatbardha Muho. Faktikisht, vendimi nr.05 datë
25.06.1999 i Këshillit Bashkiak Sarandë nuk përmban të shënuar emrin e palës së
paditur, por në pikën nr.32 të tij është shënuar nominalisht paditësia e kundërpaditur
Valentina Muho. Konstatimi i pavlefshmërisë absolute për një subjekt inekzistent në
përmhajtjen e tij është një non sens juridik. Për rrjedhojë, vendimet e rekursuara janë
të gabuara, përsa i përket rastit të mosrespektimit të ligjit ashtu edhe të zbatimit të keq
të ligjit.
802
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka zhvilluar një proçes gjyqësor të tejzgjatur, me
orientime të gabuara, të cilat në tërësinë e tyre janë jashtë natyrës juridike të
kërkesave të parashtruara nga palët ndërgjyqëse.
- Gjykata e faktit, ka qënë e detyruar të dëgjonte të dyja palët në mënyrë, që në
përfundim të proçesit gjyqësor të shprehej për bazueshmërinë në ligj e në prova të
pretendimeve të tyre.
- Nga arsyetimi i vendimit Gjykata e faktit tregon, se vendimi nr.05 datë 25.06.1999
nuk ka të shënuar emrin e të paditurës në pikën nr.32 si perfituese e sip. 180 m2 truall.
Perkundrazi, vetë Gjykata pranon, se në këtë numër rendor është shënuar emri i
paditëses së kundërpaditur. Dokumenti "Vërtetim" datë 01.09.2000 i lëshuar nga
Kryetari i Bashkisë së asaj kohe, që referon faktin, se në nr.32 të Vendimit nr.05 datë
25.06.1999 i përket palës së paditur ka tentuar të korrigjojë pasaktesinë e lejuar në
shënimin e emrit të paditëses.
- Emri i të paditurës/kundërpaditëse nuk ka ekzistuar asnjeherë në vendimin e zbardhur
nr.05 datë 25.06.1999, të Këshillit Bashkiak Sarandë. Mbi këtë bazë konstatimi
pavlefshmërisë absolute të tij, duke nënvizuar emrin tim, që përcaktohet në
dispozitivin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë është jo vetëm i gabuar, por
edhe një lajthitje në objekt.
- Kunderpadia e palës së paditur u rrëzua nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me
arsyetimin, se i ka munguar legjitimiteti aktiv në ngritjen e saj legjitimiteti aktiv i
palës sonë në ngritjen e kundërpadisë bazohet te dokumenti "Protokoll nr.9 datë
25.06.1999" mbajtur në mbledhjen e Këshillit Bashkiak Sarandë në të njëjtën datë,
duke e shoqëruar kundërpadinë me këtë dokument.
- Nga gjykatat e të dyja shkallëve është vepruar në kundërshtim me parimin e barazisë
së armëve në një proçes gjyqësor.
- Vlersojmë të bëjmë pjesë përbërëse të këtij rekursi vendimin nr.65 datë 20.01.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë që ka marrë formë të prerë, i cili ka vendosur:
"Korrigjimin e pasaktësisë së vendimit të zbardhur të Këshillit Bashkisë nr.05 datë
25.06.1999 pikën 32 të saj, vetëm përsa i përket emrit të shtetasit të trajtuar në këtë
pikë nga znj.Valentina Muho, duke e saktësuar në Fatbardha Muho, sipas proçes
verbalit nr.9 datë 25.06.1999 të Këshillit të Bashkisë Sarandë".
- Nuk është formuar drejtë ndërgjyqesia pasi është thirrur dhe është zhvilluar gjykimi
në të dyja shkallët, duke qënë e paditur Bashkia e Sarandës. Duke u bazuar në ligjin
nr.8652 datë 31.07.2000 nenet 7/2 rezulton, se organi i qeverisjes vendore, sikunder
është (në rastin e Bashkive) Këshilli Bashkiak ushtron kopetencat e tyre nëpërmjet
vendimeve, urdhëresave dhe urdhërave. Urdhëri nr.05 datë 25.06.1999 që në këtë
proçes gjyqësor ka qënë objekt konflikti është nxjerrë jo nga njësia e qeverisjes
vendore, por nga organi i saj, Këshilli Bashkiak për rrjedhim duhej të thirrej dhe të
dëgjohej si i paditur Këshilli Bashkiak dhe jo Bashkia Sarandë. Ndërtimi i gabuar i
ndërgjyqesise është shkak ligjor, që në bazë të nenit 467/d të K.Pr.C dhe 485/c të
K.Pr.C shoqërohet me prishjen e vendimit të të dyja gjykatave të mësipërme dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e Shkallës së Parë Sarandë;

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
803
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se, paditëses Valentina
Muho me vendimin nr.5 datë 25.06.1999 të Këshillit të Bashkisë Sarandë (pika 32 e tij) i
është miratuar dhënia e një sheshi ndërtimi me sipërfaqe 180 m 2, për objektin lokal shërbimi
në lagjen nr.4, të miratuar me vendim të KRRT nr.1 datë 1.6.1998.
2. Për vendimin nr.5 datë 25.06.1999 të Këshillit të Bashkisë Sarandë Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.44 datë 28.01.2000 ka vendosur: “Konstatimin
e pavlefshmërisë së vendimit nr.5 datë 25.06.1999 të Këshillit Bashkiak Sarandë për pikat 1,
2, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 11, 12, 14, 16, 17, 18, 19, 23, 24, 25, 27, 28, 32, 35, 36 dhe 37”.
3. Mbi ankimin e paditëses Valentina Muho çështja është gjykuar në Gjykatën e
Apelit Gjirokastër, e cila me vendimin e saj nr.487 datë 15.12.2009 ka vendosur:
“Prishjen e vendimit civil nr.44 datë 28.01.2000 të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë
përsa i përket pjesës së objektit të padisë në lidhje me shfuqizimin e Vendimit të Këshillit
Bashkiak nr.5 datë 25.06.1999, pika 32, që i përket shtetases Valentina Muho dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim po në atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.”
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.324 datë 05.04.2010 ka
vendosur: “Kthimin e kërkesë padisë për të meta paditësave Llazar Papadhima, Thoma
Strati, Andrea Papagjika, Arqile Papadhima, Minello Dhimërtika, me banim në Sarandë dhe
në Nivicë të Sarandës së bashku me aktet provuese regjistruar kjo si çështje civile me
nr.31010-00139-23-2010 regjistri themeltar datë 23.02.2010 rregjistrimi.”
5. E paditura/kundërpaditëse Fatbardha Muho është pajisur me Vendim të Këshilit të
Bashkisë Sarandë me nr.5 datë 25.06.1999 i zbardhur individual dhe nënshkruar nga Kryetari
i Bashkisë Çapajev Zëra, më date 01.09.2000. Mbi këtë bazë është bërë akt vlerësim trualli
nga seksioni i Financës së Bashkisë Sarandë, plotësuar për rubrikën investitor në emër të
Fatbardha Muho dhe është lidhur kontrate shitje trualli datë 12.10.2000 me palë shitëse
Bashkinë Sarandë (seksioni i financës) dhe blerës Fatbardha Muho.
6. Ndërmjet të njëjtave palë, shitëse Bashkia Sarandë, seksioni i financës, dhe blerëse
Fatbardha Muho është lidhur kontratë noteriale shitblerje me nr.2006 rep. dhe nr.1018 kol
datë 13.10.2000.
7. E paditura Fatbardha Muho mbi bazën e këtij dokumentacioni dhe kesaj kontrate ka
përfituar pasurinë e paluajtshme duke e regjistruar atë në emër të saj në ZRPP Sarandë në
regjistrimin hipotekor me nr.1, faqe 145, nr.438 indeksi datë 04.12.2001.
8. Në një çështje tjetër në lidhje me të njëjtën pasuri, truallin prej 180 m2 Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.461 datë 14.06.2004, ka vendosur: “Pranimin
pjesërisht të kërkesëpadisë së paditëses Fatbardha Muho. Detyrimin e të paditurit Kastriot
Malile t’i lirojë dhe dorëzoj paditëses Fatbardha Muho, sipërfaqen e truallit prej 6 m 2 të
ndodhur në lagjen nr.4 Sarandë, sipas kufizimeve të përcaktuara në skicën e aktit të
ekspertimit datë 04.06.2004, të ndodhur në dosjen me ngjyrë portokalli, duke spostuar
barakën”.
9. Kundër vendimit nr.461 datë 14.06.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë
është ushtruar ankim nga i padituri Kastriot Malile.
10. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.344 datë 13.10.2004 ka
vendosur: “Prishjen e vendimit nr.461 datë 14.06.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë dhe pushimin e çështjes” me arsyetimin se: “..paditësja Fatbardha Muho nuk është
pronare e ligjshme e truallit me sipërfaqe 180 m 2 të regjistruar në ZRPP. Edhe sikur vendimi
nr.5 datë 25.06.1999 i Këshillit të Bashkisë Sarandë të mos ishte shfuqizuar vazhdon,
arsyetimin e saj kjo gjykatë, emri i paditëses Fatbardha Muho nuk figuron në këtë vendim.
Paditëses i mungon legjitimiteti aktiv për pretendim të të drejtave reale të saj.”
804
11. Për këtë çështje me vendimin datë 02.12.2010, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor
Sarandë, ka vendosur: “Pushimin e hetimeve të çështjes penale nr.205 të vitit 2010 për
kryerjen e veprës penale të “Falsifikimit të dokumentave” të parashikuar nga neni 186 i
Kodit Penal për arsye se ekziston një shkak që shuan veprën penale”. Prokurori arsyeton se
kontrata e shtiblerjes me nr.2006 rep., nr.1018 kol datë 13.10.2000 është e falsifikuar.
Përdoruesja e kësaj kontrate është shtetasja Fatbardha Muho, e cila ka përfituar pronën duke e
regjistruar atë në emër të saj në ZRPP Sarandë, por vepra penale është parashkruar.
12. Paditësja Valentina Muho duke pretenduar se dokumentat mbi bazën e të cilave e
paditura Fatbardha Muho është njohur pronare janë të falsifikuara i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë me padinë objekt gjykimi duke kërkuar konstatimin e
pavlefshmërisë së këtyre akteve për fitimin e pasurisë së paluajtshme dhe fshirjen e
regjistrimit të bërë nga ZVRPP Sarandë në emër të të paditurës Fatbardha Muho.
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.1202, date 20.10.2011,
ka vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë me nr.21262-00640-23-2011 Regjistri Themeltar,
datë 12.04.2011 Regjistrimi, të paditëses Valentina Muho. Konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të Vendimit të Këshillit Bashkiak nr.5 datë 25.06.1999 në emër të të paditurës
Fatbardha Muho. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes datë
13.10.2000, nr.2006 Repertori, nr.1018 Koleksioni, të lidhur mes Bashkisë së qytetit Sarandë
dhe të paditurës Fatbardha Muho përpara noterit publik Artan Mane Lulaj. Konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të regjistrimit hipotekor nr.1 faqe 145 nr.438 indeksi në emër të të
paditurës Fatbardha Muho dhe fshirjen e këtij regjistrimi. Rrëzimin e kundërpadisë së të
paditurës kundërpaditëse Fatbardha Sulo(Muho)”.
13.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Gjykata e citoi analizën e kryer nga prokurori mbi faktin
e përdorimit të dokumentave të fallsikuar nga shtetasja Fatbardha Muho, në cilësinë e të
paditurës në këtë proçes gjyqësor, pasi çmon se kjo çështje penale ka lidhje të drejtpërdrejtë
me çështjen civile objekt gjykimi. ......3.Në dorëshkrimet e plotësimit të rekuzitave të
dokumentave:1-Akt vlerësim trualli i seksionit të Financës të Bashkisë Sarandë, plotësuar
për investitor në emër të Fatbardha Muho dhe Shkresë seksionit të financës Sarandë mbi
vlerën që duhet të paguajë investitori Fatbardha Muho për lejen e ndërtimit të marrë, objekt
ekspertimi konstatohen ndërhyrje tek rekuzita investitori e tyre.
Në akt ekspertimin grafik të shkrimit dhe nënshkrimit dhe teknik të vulës me nr.9149
date 10.11.2010 është arritur në konkluzionin se: ......-Ndërhyrjet konsistojnë në fshirjen e
shkronjës së parë të emrit të mëparshëm (duke mbuluar me lënde të bardhë) dhe shkronjën
lartë tij të emrit aktual. Shkronja e mëparshme ka qënë V(V.Muho) dhe e me ane të
nderhyrjeve është shndrruar në Fatbardha Muho......
Në këtë mënyrë gjykata çmon se kërkimet e paditëses për pavlefshmëri të të gjitha
veprimeve juridike të kryera nga e paditura Fatbardha Muho, për fitimin e pronësisë mbi
truallin me sipërfaqe 180 m2 janë të drejta, të bazuara në ligj dhe në prova. Në këtë mënyrë,
me vendimin nr.5 datë 25.06.1999 të Këshillit Bashkiak Sarandë, në pikën 32 të tij është
vendosur për trajtimin me shesh ndërtimi për objektin lokal shërbimi në lagjen nr.4 në favor
të paditëses Valentina Muho.
Ka qënë kjo palë, e cila në cilësinë e personit të interesuar pasi është rivendosur në
afat nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka ushtruar ankim në Gjykatën e Apelit
Gjirokastër kundër vendimit nr.44 datë 28.01.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë,
i cili ndër të tjera kishte vendosur pavlefshmërinë e vendimit nr.5 datë 25.06.1999 të Këshillit
të Bashkisë Sarandë edhe për pikën 32 të këtij vendimi..... Gjykata e Apelit Gjirokastër, e cila
ka marrë në shqyrtim këtë çështje në shkallë të dytë mbi ankimin e paditëses Valentina Muho,
duke e legjitimuar dhe duke e gjetur të drejtë dhe të bazuar në ligj ankimin e saj, ka vendosur
prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, vetëm përsa i përket disponimit të tij në
805
lidhje me shtetasen Valentina Muho dhe dërgimin e çështjes për rigjykim po në atë gjykatë,
por me tjetër trup gjykues.
Në rigjykim, Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë ka vendosur kthimin për të meta të
kërkesë padisë, disponim ky që sjell si pasojë juridike faktin që vendimi nr.5 datë 25.06.1999
i Këshillit të Bashkisë Sarandë vetëm në pikën 32 të tij dhe që lidhet me disponimin në favor
të paditëses Valentina Muho, është i vlefshëm dhe me fuqi të plotë juridike. Në këtë kuptim,
paditësja Valentina Muho legjitimohet në kerkimin e saj për të goditur të gjitha aktet e tjera
që figurojnë për këtë truall në emër të të paditurës Fatbardha Muho.
Lidhur me kërkimin e saj për pavlefshmëri të vendimit nr.5 datë 25.06.1999 të
Bashkisë Sarandë në emër të Fatbardha Muhos, lëshuar më datë 01.09.2000 nga ish kryetari
i bashkisë Çapajev Zera, është evident fakti se ky është një vendim nul, absolutisht i
pavlefshëm pasi, vendimi i Këshillit Bashkiak nr.5 datë 25.06.1999 me të cilin është vendosur
trajtimi me shesh ndërtimi për 39 objekte, në pikën 32 te tij ka diponuar në favor të shtetases
Valentina Muho, dhe çdo vërtetim tjetër që është lëshuar me vonë mbi bazën e këtij vendimi,
nuk mund të ketë përmbajtje tjeter nga ajo që rrjedh nga vetë ky vendim. Në këtë mënyrë,
çuditerisht në këtë rast ish kryetari i bashkisë ka lëshuar me datë 01.09.2000 një vërtetim të
ri referuar vendimit nr.5 datë 25.06.1999 të Këshillit të Bashkisë Sarandë në favor të të
paditurës Fatbardha Muho, kur ky vendim në pikën 32 të tij ka disponuar në favor të
paditëses Valentina Muho. Për rrjedhoje në kuptim të nenit 116 të Kodit te Proçedurës
Administrative, ky vërtetim i ri i lëshuar më datë 01.09.2000 nga ish kryetari i Bashkisë
Çapajev Zera në favor të të paditures Fatbardha Muho është i pavlefshëm dhe ai nuk mund
të prodhojë asnjë pasojë ligjore. Bazuar në nenin 116 dhe nenin 117 Kodit të Proçedurave
Administrative si rrjedhim në kushtet kur vendimi i lëshuar nga Bashkia Sarandë më datë
01.09.2000 në favor të të paditurës Fatbardha Muho, për trajtimin e saj me truall me
siperfaqe 180 m2, është një vendim absolutisht i pavlefshëm ateherë edhe të gjitha aktet e
tjera administrative si dhe të gjitha veprimet juridike të kryera mbi bazën e këtij veprimi jane
nul, të pavlefshme pasi,ky vendim nuk mund të prodhojë asnjë lloj pasoje jurdike.
Në këtë mënyrë, kontrata e shitblerjes datë 13.10.2000 e lidhur mes Bashkisë Sarandë
në cilësinë e palës shitëse dhe të paditurës Fatbardha Muho në cilësinë e palës blerëse
përpara noterit publik si një veprim juridik i lidhur në bazë të Vendimit të Këshillit Bashkiak
nr.5 datë 25.06.1999, i lëshuar në favor të saj në vitin 2000 nga kryetari i bashkisë Çapajev
Zera dhe që sikurse e analizua më lartë është nul, është edhe ky një veprim juridik
absolutisht i pavlefshëm pasi bazohet në një veprim inekzistent. Jo vetëm kaq, por kjo
kontratë është lidhur edhe mbi bazën e disa dokumentave të falsifikuar. Kështu dy shkresat:
akt vlerësimi trualli drejtuar seksionit të financës në Bashkinë Sarandë plotësuar në rubrikën
investitori me emrin e të paditurës Fatbardha Muho dhe shkresa drejtuar Seksionit të
Financës mbi vlerën që duhet të paguajë investitori për miratimin e lejes së ndërtimit, në
rubrikën investitori e plotësuar me emrin e të paditurës Fatbardha Muho, janë të dyja të
falsifikuara, pasi me anë të ndërhyrjeve të jashtme mekanike, është bërë ndryshimi i emrit të
investitorit në këto shkresa nga V.Muho në Fatbardha Muho.( shih akt ekspertimin grafik te
shkrimit dhe nenshkrimit me nr.9149 date 10.11.2010 te eskpertit kriminalist Shkelqim Koçia
ne piken 3 te rubrikes Konkluzione).
Gjithashtu në kushtet kur veprimi juridik, kontrata e shitblerjes datë 13.10.2000 me
nr.2006 repertori, nr.1018 koleksioni, me anë të cilës e paditura Fatbardha Muho pretendon
se është bërë pronare e truallit me sipërfaqe 180 m2 është një veprim juridik absolutisht i
pavlefshëm, ajo nuk ka sjellë dhe nuk mund të sjellë asnjëherë pasojat juridike të dëshiruara
prej palëve. Në këtë kuptim edhe regjistrimi i këtij trualli në pronësi të të paditurës
Fatbardha Muho, në regjistrin hipotekor me nr.4 faqe 145, nr.438 datë 01.12.2001 është i
palvefshëm, pasi e paditura Fatbardha Muho nuk ka qënë kurrëe pronare e këtij trualli dhe
ajo nuk e ka fituar pronësinë mbi këtë truall. Për rrjedhojë, gjykata duke konstatuar
806
pavlefshmërinë e këtij regjistrimi vendosi të pranojë kërkesë padinë e paditëses Valentina
Muho për fshirjen e kësaj prone nga regjistri hipotekor.
Përsa i përket kundërpadisë së të paditurës/kundërpaditëse Fatbardha Muho, ajo u
rrëzua nga gjykata për mungesë legjitimimi aktiv të kësaj pale”.
14. Kundër vendimit nr.23-2011-2146(1202), date 20.10.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë ka ushtruar të drejtën e ankimit e paditura Fatbardha Muho.
15. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.135, datë 15.03.2012, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të Vendimit nr.23-2011-2146(1202), datë 20.10.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë”.
15.1 Arsyetimi i gjykatës: “...ka rezultuar me aktet e marra në gjykim se pika 32 e
vendimit nr.5 datë 25.06.1999 nuk është shfuqizuar. Gjithashtu sipas vendimit nr.344, datë
13.10.2004 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, për të cilin mbi rekursin e paraqitur nga
Fatbardha Muho është vendosur mospranim rekursi është arsyetuar dhe arritur në
konkluzionin përfundimtar se Fatbardha Muho (Sulo) nuk është pronare e ligjshme e truallit
prej 180 m2 të regjistruar në ZVRPP Sarandë. Në këtë vendim konkludohet se Fatbardha
Muhos i mungon legjitimiteti aktiv për pretendimin e të drejtave reale në lidhje me këtë
sipërfaqe trualli. Gjykata e Apelit çmon se vetëm ky konkluzion i një vendimi gjyqësor të
formës së prerë do të mjaftonte për të pranuar kërkimin e paditëses Valentina Muho si dhe në
të njëjtën kohë, për të njëjtën arsye gjykata nuk duhej ta kishte pranuar kundërpadinë.
Megjithatë me të drejtë gjykata ka vlerësuar dhe vendimin e prokurorisë për pushimin e
çështjes penale nr.205, datë 02.12.2010..”.
16. Pas dhënies së vendimi nr.1202, date 20.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë por para vendimit të apelit e paditura Fatbardha Muho (Sulo) i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë me kërkesë me objekt: “Deklarimin e pasaktë të
zbardhjes së vendimit nr.5, datë 25.06.1999 të Këshillit të Bashkisë, duke saktësuar në pikën
32 në vend të Valentina Muho, emrin e Fatbardha Muho, duke plotësuar të gjitha aktet për
këtë qëllim me emrin e Fatbardha Muho. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me
vendimin nr.260, datë 28.02.2011 ka vendosur: “Nxjerrjen jashtë juridiksioni të çështjes
civile me nr.11122-01821-23-2010/148 akti, datë regj. 08.10.2010”.
17. E paditura/Kundërpaditëse këtë kërkim e ka riparaqitur në gjykatë në formën e
korrigjimit të pasaktësisë të vendimit të Këshillit Bashkiak. Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Sarandë me vendimin nr.65, date 20.01.2012 ka vendosur:“Pranimin e kërkesëpadisë së
paditëses Fatbardha Muho(Sulo). Korrigjimin e pasaktësisë së vendimit të zbardhur të
Këshillit Bashkiak nr.5, datë 25.06.1999 pikën 32 të saj, vetëm përsa i përket emrit të
shtetasit të trajtuar në këtë pikë nga znj.Valentina Muho, duke e saktësuar në Fatbardha
Muho sipas procesverbalit nr.9 të datës 25.06.1999 të Këshilllit të Bashkisë Sarandë”.
18. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.609, datë 02.03.2012, ka
vendosur: “Lëshimin e urdhërit të ekzekutimit për vendimin civil nr.23-2012-138(65), datë
20.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.”
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.239 datë 28.06.2012, ka
vendosur: “Mospranimin e kërkesës së paraqitur nga pala kërkuese Fatbardha Sulo (Muho)
për pezullimin e ekzekutimit të vendimit nr.23-2012-138(65), datë 20.01.2012 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Sarandë (ky vendim nuk është ankimuar), lënë në fuqi me vendimin nr.135,
datë 15.03.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër”.
20. Kundër vendimit nr.135, datë 15.03.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, ka
ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, e paditura/kundërpaditëse Fatbardha Muho, e cila kërkon
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër nr.135, date 15.03.2012 dhe të vendimit
nr.1202, datë 20.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe dërgimin e çështjes për
rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në
807
LIGJI I ZBATUESHËM

21.1 Neni 1/2: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
parashikon ndryshe”.
22.1 Neni 79/a: “Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara
me ligj. Gjykata, që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe
mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të
fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim”.
22.2 Neni 467: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe
e dërgon çështjen për rigjykim kur: d) nuk është formuar drejt ndërgjyqësia;
23. Dispozitat e ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”.
24. Vendimi Unifikues nr.13 datë 24.03.2004 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:
25. Vendimi nr.1202, datë 20.10.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe
vendimi nr.135, date 15.03.2012 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër janë dhënë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural dhe për këto arsye duhet të prishen.
26. Kolegji Administrativ, pas shqyrtimit të akteve procedurale që ndodhen në dosjen
gjyqësore, vlerëson se gjykimi është zhvilluar në shkelje të rëndë të ligjit procedural, në
kushtet kur të dy gjykatat nuk kanë njoftuar avokatin e shtetit për të marrë pjesë në gjykimin
e çështjes. Prandaj, për këtë motiv thelbësor, vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit
Gjirokastër dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë duhet të prishen e çështja të rishqyrtohet
nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër.
27. Kolegji Administrativ vëren se me anë të padisë në gjykim, paditësja Valentina
Muho ka thirrur në gjykim si të paditur edhe Bashkinë Sarandë e Zyrën Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë. Gjithashtu edhe e paditura/kundërpaditëse
Fatbardha Muho ka thirrrur në cilësinë e palës së paditur Bashkinë Sarandë dhe Zyrën
Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme. Në këtë kuptim, në çështjen objekt
gjykimi, veçanërisht për shkakun se kërkohet të konstatohet pavlefshmëri e akteve
administrative në mënyrë të dyanshme me padi e kundërpadi dhe në rast pavlefshmërie prona
kthehet në pronë me pronar shtet, si dhe për faktin se palë është një organ shtetëror, është i
pranishëm interesi që ka shteti për të mbrojtur pozitën e organit shtetëror të thirrur në gjykim.
Prezenca e Avokatisë së Shtetit në gjykim vlerësohet si e domosdoshme për sa kohë palë në
mosmarrëveshjen që gjykohej është Bashkia Sarandë dhe ZVRPP Sarandë dhe në kushtet kur
ligji procedural urdhëron në mënyrë të detyrueshme thirrjen e saj nga gjykata.
28. Në logjikë të sa më sipër, Kolegji çmon se gjykatat e faktit në shqyrtimin e kësaj
çështje, nuk kanë zbatuar nenin 79/a të Kodit të Procedurës Civile, në të cilin është
parashikuar se: “Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin ne rastet e parashikuara me ligj.
Gjykata që shqyrton çështje, të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e
Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë
pjesë në gjykim" dhe Ligjin nr.10018, datë 13.11.2008 “Për avokaturën e shtetit”, neni 5/b ku
thuhet: “Avokatura e Shtetit kryen funksionet e mëposhtme b) përfaqëson dhe mbron interesat
pasurore të shtetit shqiptar pranë gjykatave kombëtare, ndërkombëtare dhe të huaja, pa
808
autorizim të posaçëm të të përfaqësuarit në çështjet gjyqësore, në të cilat një organ i
administratës shtetërore ose Republika e Shqipërisë është palë.”
29. Në analizë të ligjit nr.10018/2008 “Për Avokaturën e Shtetit”, në të cilin
parashikohet se përfaqësimi dhe mbrojtja e pronës dhe interesave publike nga ana e
Avokaturës së Shtetit, është një përfaqësim dhe mbrojtje e detyrueshme dhe gjykatat e faktit
sipas nenit 79/a të KPC-së, kanë detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit me
qëllim që kjo e fundit jo vetëm të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim, por edhe të
realizojë mbrojtjen e interesave të shtetit. Ky përfaqësim në gjyq kryhet pa autorizim të
posaçëm të të përfaqësuarit. Ky qëndrim gjen mbështetje në Vendimin Unifikues nr.13, datë
24.03.2004 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjithashtu edhe në disa vendime
të Gjykatës Kushtetuese (shih vendimin nr.27, datë 27.07.2009 të Gjykatës Kushtetuese;
vendim nr 42 datë 29.09.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
30. Pra, respektimi ose jo i kësaj dispozite procedurale (neni 79/a i KPC) nuk është në
diskrecionin e gjykatës, por është një normë me natyrë urdhëruese/detyruese. Në këtë kuptim,
gjykata ka detyrimin që të njoftojë avokatin e shtetit për të marrë pjesë në gjykim dhe vetëm
në këtë mënyrë gjykata ka përmbushur detyrimin e saj ligjor, ndërkohë vlerësimin e
përgjegjësinë për të garantuar pjesëmarrjen në gjykim e ka vetë avokati i shtetit.
31. Duke u kthyer në çështjen objekt shqyrtimi, konstatohet se si gjykata e rrethit
gjyqësor, por edhe gjykata e apelit kanë shkelur rëndë ligjin procedural duke mos i garantuar
palës shtetërore mbrojtjen sipas kushteve dhe mënyrës që parashikon shprehimisht ligji. Të
dyja këto gjykata nuk kanë njoftuar Avokaturën e Shtetit, mungesa e të cilës ka ndikuar në
mosndërtimin e drejtë të ndërgjyqësisë për çështjen objekt gjykimi.
32. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin ne
përfundimin se mosndërtimi i drejtë i ndërgjyqësisë përbën një shkelje të rëndë procedurale, e
cila ndikon drejtpërsëdrejti në dhënien e vendimit. Gabimet në procedim, si formimi i gabuar
i ndërgjyqësisë, të cilat parashikohen në nenin 467/d të K.Pr.Civile, i cili ka gjetur pasqyrim
në nenin 58 të ligjit nr.49/2012, shqyrtohen nga gjykata edhe kryesisht, pikërisht për shkak të
efektit të drejtpërdrejtë që ato kanë në vendimin e dhënë.
33. Në këtë kontekst, Kolegji Administrativ konkludon se vendimi i shkallës së parë
dhe ai i apelit janë marrë nëpërmjet një procesi jo të rregullt ligjor, për shkak të mosnjoftimit
të Avokaturës së Shtetit nga gjykata, sipas kërkesave të nenit 79/a të K.Pr.C, përbën shkak të
mjaftueshëm për prishjen e vendimeve të dhëna nga të dy gjykatat e faktit, duke e dërguar
çështjen për rigjykim në Gjykatën e Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.
34. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër është kompetente nga
pikëpamja lëndore dhe tokësore për gjykimin e çështjes bazuar në vendimin unifikues nr.3,
datë 06.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, i cili ka përcaktuar se:
“Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto
gjykata nuk ka përfunduar akoma” si dhe në bazë të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
dhe dekretit 7818, datë 16.11.2012.
809
35. Kolegji Administrativ vlerëson të mos marrë në analizë pretendimet e ngritura në
rekurs për shkelje të tjera ligjit nga gjykatat e faktit në shqyrtimin gjyqësor dhe në zgjidhjen e
çështjes, pretendime të cilat, sipas diskrecionit dhe disponimit të palëve, mund të paraqiten
prej tyre përpara Gjykatës Administrative së Shkallës së Parë Gjirokastër që do të rishqyrtojë
çështjen.
PËR KËTO ARSYE

V E N D O SI
Prishjen e vendimit nr.135, date 15.03.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të
vendimit nr.1202, datë 20.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.
Tiranë, më 29.09.2015
810
Nr. 00 - 2015 - 4627 i Vendimit (511)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancë gjyqësore, me datë 29.09.2015 mori në shqyrtim çështjen administrative

PADITËS: EDUART FUGA

E PADITUR: K.RR.T. PRANË BASHKISË LUSHNJE
PERSON I TRETË: ARTAN BENDO;
SHOQËRIA “PEGASO” SHPK.
NDËRHYRËS KRYESOR: KOMUNITETI MYSLIMAN I SHQIPËRISË
OBJEKTI PADISË:
Kundërshtim i vendimit nr.8, datë 08.12.2004
të K.RR.T.-së Bashkia Lushnje
dhe nr.10, datë 28.01.2005 po të K.RR.T.-së Bashkia Lushnje.
Sigurimi i objektit të padisë për pezullimin e këtyre vendimeve.
Baza Ligjore: Neni 202 e vijues të K.Pr.Civile
dhe ligji nr.9235, date 29.07.2004.
OBJEKTI I NDËRHYRËSIT KRYESOR:

Anullim i vendimeve të K.RR.T-së Bashkisë Lushnje.
Baza Ligjore: Nenet 189, 190 te K.Pr.Civile
dhe ligji nr.9235, date 29.07.2004
“Per Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”.
Gjykata e Shkallës së Parë Lushnje, me vendimin nr.1310, datë 23.12.2005, ka

vendosur:
Të rrëzojë padinë dhe ndërhyrjen kryesore si të pabazuara në ligj dhe
në prova.
Gjykata e Apelit Vlore, me vendimin nr.603, datë, 15.11.2006 ka vendosur:

Lënien ne fuqi te vendimit nr.1310, datë 23.12.2005 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Lushnje.
Gjykata e Lartë me vendimin nr.434 datë 15.12.2009 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.603 datë 15.11.2006 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
811
Gjyqësor Lushnje.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë nr.3 datë 11.01.2012, në bazë të nenit
472 të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs paditësi Eduart Fuga, i cili kërkon
pranimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
 Paditësit i është njohur e drejta e pronësisë si ish pronar por prona nuk është kthyer
me motivin se trojet ishin të zëna me lulishte, ndërkohë që në kundërshtim të hapur
me ligjin pala e paditur ka ndryshuar destinacionin public të pronës, duke lejuar
personat e tretë të ndërtojnë aty një ndërtesë polifunksionale.
 Aktet administrative të Bashkisë Lushnje janë absolutisht të pavlefshme pasi mungon
pronësia e truallit në emër të personit të tretë Artan Bendo, ku sipas ligjit përfituesi i
lejes së ndërtimit duhej të ishte pronar i truallit dhe ndërkohë ai ka përfituar leje
ndërtimi pa pasur raporte me truallin.
 Në aktin e ekspertimit është shprehur se ka mbivendosje pronash në mes të pronës së
paditësit të njohur me vendim të K.K.K.Pronave Lushnje dhe truallit mbi të cilin është
ndërtuar objekti. Ndërkohë, nuk mund të ketë mbivendosje kur personi i tretë nuk ka
tagrat e pronarit.
 Vetë pala e paditur KRRT Bashkia Lushnje në korrespondencën me KKP Qarku Fier
pas kërkesës së paditësit për kthimin e truallit i përgjigjet se: “Objekti që kërkohet të
kthehet është lulishte dhe ka interes publik”. Ndërkohë, pala e paditur miraton një leje
ndërtimi për një subjekt jo pronar.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë nr.3 datë 11.01.2012, ka ushtruar rekurs
personi i tretë Komuniteti Mysliman i Shqipërisë, i cili kërkon rrëzimin e padisë dhe
pranimin e ndërhyrjes kryesore, duke parashtruar këto shkaqe:
 Komuniteti Mysliman i Shqipërisë është pronar i ligjshëm i truallit me sipërfaqe 12
100 m2 ndodhur në ish Lagjen “Mehmet Pasha” në Qytetin e Lushnjes ( sot Kongresi
i Lushnjes), për të cilën KRT e Lushnjes me vendimin nr.8 datë 08.12.2004 dhe me
vendimin nr.10 datë 28.01.2005 është vendosur miratimi i sheshit të ndërtimit dhe
lejes së ndërtimit shoqërisë Pegaso, pa vullnetin tonë.
 Shoqëria ndërtuese nuk vërteton lidhjen e ndërtimit me truallin.
 Njoftimi për KRT Bashkisë Lushnje është i pavlefshëm pasi ky organ nuk ka
ekzistuar në momentin e gjykimit të çështjes. Në gjykim duhej të ishte thirrur
sekretaria teknike e Urbanistikës së Bashkisë Lushnje, e cila sipas ndryshimeve
ligjore në fuqi në kohën e gjykimit të çështjes ka marrë kompetencat e KRT.
 Eksperti ka dhënë mendim juridik. Ky truall para lejes së ndërtimit ka qenë zonë e
gjelbër, lulishte e Qytetit Lushnje dhe nuk ka qenë e zënë me objekte të përhershme
në kuptim të ligjit për kthimin dhe kompensimin e pronave. Në këtë drejtim, parcelat
me nr.pasurie 16/78 dhe 16/100, me sipërfaqe 698 m2, duhet tì kthehen subjektit të
shpronësuar KMSH-së.
 Në pikën 2 të nenit 7 të ligjit 9235 datë 29.07.2004 thuhet se pronat e paluajtshme që i
shërbejnë një interesi publik propozohen të tjetërsohen dhe i kalojnë subjekteve të
shpronësuara. Ndërkohë në nenin 10 të ligjit 9235 datë 29.07.2004 të ndryshuar
thuhet: “ Kur vërtetohet se prona e paluajtshme nuk përdoret më për interesa publike,
ajo i kthehet subjektit të shpronësuar..” Në këto kushte, Bashkia Lushnje nuk mund të
jepte leje ndërtimi personit të tretë për të ndërtuar një pallat mbi truallin e një subjekti
812
privat, pa dëshirën dhe miratimin e KMSH-së, i cili është pronar i ligjshëm i truallit
objekt konflikti gjyqësor.
pasi dëgjoi relacionin e Gjyqtarit Xhezair Zaganjori, konstatoi mungesën e palëve
ndërgjyqëse pa ndonjë shkak të arsyeshëm dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Me vendimin nr.10, datë 09.11.2001 të ish K.K.K.P. të Qarkut të Fierit,
trashëgimlënësve të paditësit Eduard Fuga, u është njohur e drejta e pronësisë mbi disa
sipërfaqe trualli prej 10 690 m2 dhe 1015 m2, të ndodhura në qytetin e Lushnjes. Ndër këto
sipërfaqe ka qenë edhe ajo me sipërfaqe 640 m2, e zënë nga shtëpia e cila i është shpronësuar
trashëgimlënësve të paditësit dhe është shndërruar në Prefekturën e Qytetit dhe më pas është
kthyer në lulishte. K.K.K.P. i Qarkut Fier, ka trajtuar këto sipërfaqe si të zëna dhe i ka njohur
trashëgimlënësve të paditësit të drejtën e kompensimit mbi këto pasuri. Ndër pasuritë e
njohura por të pakthyera ka qenë edhe sipërfaqja prej 640 m2, e cila nuk është kthyer për
shkak se është konsideruar se trojet janë të zëna me ndërtime dhe lulishte, duke i njohur
njëkohësisht të drejtën e kompensimit, përveç një sipërfaqeje prej 16,2 m2 që u është kthyer.
Nga ana tjetër, pala e paditur KRRT Bashkia Lushnjë, me vendimin nr.8 datë 08.12.2004 ka
vendosur miratimin e sheshit të ndërtimit në favor të personit të tretë Artan Bendo dhe me
vendimin nr.10, datë 28.01.2005, ka vendosur miratimin e lejes së ndërtimit për personin e
tretë Shoqëria “Pegaso” shpk në një sipërfaqe prej 698 m2.
2. Me ardhjen në dijeni të vendimeve të lartpërmendura të palës së paditur, paditësi i
është drejtuar gjykatës me padi për kundërshtimin e tyre. Në thelb paditësi pretendon se
trualli ku personave të tretë u është dhënë leja e ndërtimit është sipërfaqja që atij i është
njohur në pronësi si ish pronar, por nuk i është kthyer për shkak se trojet ishin të zëna me
lulishte. Sipas paditësit në kundërshtim të hapur me ligjin, pala e paditur ka dhënë lejet e
ndërtimit, duke i lejuar personat e tretë të ndërtojnë aty një ndërtesë shumë funksionale. Sipas
paditësit përsa kohë që paditësit nuk i është kthyer prona me pretendimin se është e zënë, e
tillë duhej të konsiderohej edhe për personat e tretë.
3. Gjatë gjykimit, ka paraqitur kërkesë dhe është pranuar si ndërhyrës kryesor në gjykim
Komuniteti Mysliman i Shqipërisë, i cili, në thelb, pretendon kundërshtimin e vendimeve të
nxjerra nga i padituri, sepse trualli mbi të cilin realizohej ndërtimi i personave të tretë, ka
qenë në pronësi të tij dhe se, për këtë qëllim, kishte paraqitur kërkesë në shqyrtim pranë
K.K.K.P. të Qarkut të Fierit. Konkretisht, me vendimin nr.1145 datë 01.09.1994 të Gjykatës
së Rrethit Lushnje, Komuniteti Mysliman ka vërtetuar faktin e pronësisë mbi një sipërfaqe
trualli prej 12 100 m2 në Qytetin e Lushnjes. Në këtë sipërfaqe përfshihet edhe lulishtja
kryesore dhe vendi ku ka qenë ish Prefektura Lushnje. Në këtë sipërfaqe, në qendër të parkut
të qytetit deri në vitin 1961 ka qenë xhamia e vjetër. Me vendimin nr.47 datë 26.07.2006,
K.V.K.K.Pronave Qarku Fier, ka vendosur njohjen e ndërhyrësit kryesor, Komunitetit
Mysliman i Shqipërisë si ish pronar në një sipërfaqe prej 11 100 m2, duke iu kthyer një pjesë
e sipërfaqes dhe kompensuar pjesa tjetër. Sipas personit të tretë, sipërfaqja objekt gjykimi
ndodhet brenda sipërfaqes së njohur me anë të vendimit të mësipërm, por nuk i është kthyer
pasi ndodhej ë pronësi të të paditurit Artan Bendo dhe ishin regjistruar në ZVRPP Lushnje në
bazë të lejes së ndërtimit të dhënë në këtë pasuri. Personat e tretë kanë prapësuar në gjykim se
paditësi dhe ndërhyrësi kryesor nuk legjitimohen të kundërshtojnë vendimet e palës së
paditur, për shkak se ata nuk janë pronarë dhe paraprakisht duhet të godasin vendimet
përkatëse për kthimin dhe kompensimin e pronës së tyre.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnje, me vendimin nr.1310, datë 23.12.2005, ka
vendosur të rrëzojë padinë dhe ndërhyrjen kryesore si të pabazuara në ligje dhe në prova. Kjo
813
gjykatë ka caktuar ekspert për të përcaktuar nëse ka mbivendosje ndërmjet sipërfaqeve të
njohura sipas vendimit të K.K.K.P., për paditësin dhe akteve të vjetra të pronës për
ndërhyrësin kryesor. Po kështu, ekspertit i është lënë detyrë që të përcaktojë dhe nga ana
tjetër sipërfaqen e truallit të miratuar si shesh ndërtimi dhe të sipërfaqes për të cilën është
dhënë leje ndërtimi nga pala e paditur në favor të personave të tretë. Nga akti i ekspertimit
sipas gjykatës, ka rezultuar se nuk mund të përcaktohet nëse ka mbivendosje, pasi mungon
harta e K.K.K.P. e cila tregon vendndodhjen e pronës së paditësve. Po kështu, edhe nga aktet
mbi pronësinë të ndërhyrësit kryesor nuk mund të përcaktohet vendndodhja e pronës së tyre.
Gjykata e shkallës së parë ka arritur në konkluzionin se paditësi dhe ndërhyrësi kryesor nuk
arritën të provonin në bazë të nenit 32 të K.Pr.Civile interesin e ligjshëm për të kundërshtuar
lejet e ndërtimit dhe se duke mos patur legjitimim gjykata nuk mund të shprehet nëse kjo leje
dhe sheshi i ndërtimit janë apo jo në përputhje me ligjin. Gjykata e Apelit Vlorë, me
vendimin nr.603, date, 15.11.2006 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.1310, datë
23.12.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnje. Kjo gjykatë ka arsyetuar në të njëjtën
mënyrë si gjykata e shkallës së parë.
5. Gjykata e Lartë me vendimin nr.434 datë 15.12.2009 ka vendosur prishjen e vendimit
nr.603 datë 15.11.2006 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në
po atë gjykatë me tjetër trup gjykues. Në këtë vendim Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka
arsyetuar se ndonëse eksperti nuk ka dhënë mendim teknik kategorik për mbivendosjen e
pronave, gjykatat kanë ardhur në përfundimin se paditësi dhe ndërhyrësi kryesor nuk arritën
të provonin interesin e ligjshëm për të kundërshtuar aktet e palës së paditur. Më pas, jep një
përfundim tjetër krejt të ndryshëm kur arsyeton se gjykata nuk mund të shprehet nëse kjo leje
dhe sheshi i ndërtimit janë apo jo në përputhje me ligjin. Në rrethana të tilla, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë është shprehur se ndonëse gjykatat e faktit nuk kanë krijuar bindje nëse
mund të pranojnë apo jo padinë sipas provave që vetë i kanë çmuar, kanë disponuar për
rrëzimin e padisë së paditësit dhe të ndërhyrësit kryesor. Në këto kushte, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë ka lënë si detyrë për gjykatën e apelit përsëritjen e pjesshme apo tërësore
të hetimit gjyqësor, duke kryer një ekspertim të ri me grup ekspertësh, duke lënë detyrë që të
kërkohej dhe tì nënshtrohej debatit gjyqësor edhe dosja e ish K.K.K.P. që i ka njohur të
drejtën e pronësisë palës paditëse, etj.
6. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.3 datë 11.01.2012 ka vendosur lënien në fuqi
të Vendimit nr.1310 datë 23.12.21012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnje. Në këtë
vendim kjo gjykatë ka arsyetuar se mbi gjendjen e akteve të vëna në dispozicion nga
Agjensia e KKP Tiranë, ekspertët e thirrur nga gjykata kanë dhënë mendim kategorik se leja
e ndërtimit të personit të tretë Artan Bendo nuk ka mbivendosje me pronën e palës paditëse.
Ndërsa përsa i përket ndërhyrësit kryesor, rezulton se nga planvendosja prona e Komunitetit
Mysliman Shqiptar e trajtuar nga KKP Qarku Fier, krijon totalisht mbivendosje me lejen e
sheshit të ndërtimit dhe mbivendosje me ndërtimin e kryer nga subjekti ndërtues “Pegaso”
shpk. Sipas kësaj gjykate, padia për kundërshtimin e vendimit nr.8 datë 08.12.2004 të lejes së
sheshit të ndërtimit dhe nr.10 datë 28.01.2005 të lejes së ndërtimit të KRrT Bashkia Lushnje,
është paraqitur në prill 2005, pra jashtë afatit 30 ditor nga dita e shpalljes së aktit
administrativ. Po kështu, sipas argumenteve të gjykatës së apelit, rezulton se ndërhyrësi
kryesor nuk e ka kundërshtuar vendimin nr.47 datë 26.07.2006 të KKK Pronave Qarku Fier,
me të cilin është vendosur njohja dhe kompensimi i Komunitetit Mysliman Shqiptar për
pronat nr.16/100 dhe 16/78, pronësi e cila është regjistruar në regjistrin hipotekor me nr.565
datë 28.12.2006 të ZRPP Lushnje në pronësi të personit të tretë Artan Bendo. Sa më sipër,
gjykata e apelit ka arritur në përfundimin se paditësi dhe ndërhyrësi kryesor nuk legjitimohen
për të kërkuar kundërshtimin e akteve objekt padie.
7. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë nr.3 datë 11.01.2012, ka ushtruar rekurs
paditësi Eduart Fuga, i cili kërkon pranimin e padisë, duke parashtruar se atij i është njohur e
814
drejta e pronësisë si ish pronar, por prona nuk është kthyer me motivin se trojet ishin të zëna
me lulishte. Ndërkohë, paditësi pretendon se në kundërshtim të hapur me ligjin, pala e paditur
ka ndryshuar destinacionin publik të pronës, duke lejuar personat e tretë të ndërtojnë aty një
ndërtesë polifunksionale. Po kështu, sipas paditësit, aktet administrative të Bashkisë Lushnje
janë absolutisht të pavlefshme, pasi personit të tretë Artan Bendo i është dhënë leje ndërtimi
në sipërfaqen e truallit objekt gjykimi pa pasur raporte me këtë truall. Ndërkohë, në aktin e
ekspertimit, eksperti është shprehur se ka mbivendosje pronash në mes të pronës së paditësit
të njohur me vendim të K.K.K.Pronave Lushnje dhe truallit mbi të cilin është ndërtuar
objekti.
8. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë nr.3 datë 11.01.2012, ka ushtruar rekurs
personi i tretë Komuniteti Mysliman i Shqipërisë, i cili kërkon rrëzimin e padisë dhe
pranimin e ndërhyrjes kryesore, duke parashtruar se Komuniteti Mysliman i Shqipërisë është
pronar i ligjshëm i truallit me sipërfaqe 12 100 m2, brenda të cilës ndodhet edhe sipërfaqja
për të cilën KRT e Lushnjes me vendimin nr.8 datë 08.12.2004 dhe me vendimin nr.10 datë
28.01.2005 është vendosur miratimi i sheshit të ndërtimit dhe lejes së ndërtimit shoqërisë
Pegaso, si dhe leja e ndërtimit i është dhënë personit të tretë pa pasur raporte me truallin.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi u njoh me aktet e dosjes gjyqësore,

vendimet e gjykatave dhe pretendimet e parashtruara në rekursin e paditësit dhe të
ndërhyrësit kryesor, vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit dhe si i tillë duhet prishur.
10. Konkretisht, nga rrethanat e pranuara nga gjykatat ka rezultuar se trashëgimlënësve të
paditësit Eduart Fuga u janë njohur disa sipërfaqe trualli në qendër të Qytetit të Lushnjes,
ndër të cilat u është kthyer vetëm një sipërfaqe prej 12,6 m2, ndërsa pjesa tjetër është
vendosur kompensimi për shkak se ajo sipërfaqe trualli ishte e zënë. Ky vendim nuk ka qenë i
shoqëruar me planvendosjen përkatëse. Pas kërkesës së paditësit për kthimin e truallit ku
trashëgimlënësit e tij kanë pasur banesën (e kthyer pas shpronësimit në prefekturë), me
pretendimin se ai ishte i lirë, pala e paditur KRRT Bashkia Lushnje në korrespondencën me
KKP Qarku Fier i është përgjigjur këtij të fundit se, sipërfaqja që kërkohej të kthehej nga
paditësi ishte lulishte dhe kishte interes publik.
11. Ndërkohë, personit të tretë i është dhënë leje për shesh ndërtimi me anë të vendimit
nr.8 datë 08.12.2004 të KRRT Bashkia Lushnjë për sipërfaqen prej 698 m2. Më tej, me
vendimin nr.99 datë 28.12.2004 të Këshillit Bashkiak Lushnje, është vendosur: “ Të
miratohet e drejta e shkëmbimit të disa të drejtave të Bashkisë me persona fizik dhe juridik
për interesa publike në sektorin e investimeve”. Me anë të kontratës së shkëmbimit datë
24.01.2005 të Këshillit Bashkiak Lushnje dhe personit të tretë Artan Bendo, është rënë dakort
për kalimin e një sipërfaqe trualli prej 462 m2. Kjo sipërfaqe i është bashkëngjitur asaj prej
236 m2, që personi i tretë Artan Bendo kishte të regjistruar në pronësi të tij. Ndërkohë, për
sipërfaqen totale prej 698 m2, me vendimin nr.10 datë 28.01.2005 të KRRT Bashkia Lushnje,
është dhënë leja e ndërtimit për personin e tretë Shoqëria “Pegaso” shpk. Objekti që do
ndërtohej kishte sipërfaqe 386 m2 dhe ishte i regjistruar në ZRPP Lushnje 22% në pronësi të
Artan Bendo dhe 78% në pronësi të Shoqërisë “Pegaso” shpk. Ndërkohë me akt marrëveshjen
nr.prot. 88/2 datë 26.01.2005 ndërmjet Këshillit Bashkiak Lushnje dhe personit të tretë Artan
Bendo ndër të tjera përshkruhet si më poshtë: “ Kjo akt marrëveshje nënshkruhet në vazhdim
të kontratës së shkëmbimit nr.88/1 prot datë 24.01.2005 lidhur mes palëve të mësipërme me
të njëjtën bazë ligjore. Për sa më sipër, investitori, z. Artan Bendo bie dakort tì japë
Bashkisë Lushnje të drejtën e përdorimit pa pagesë të disa prej ambienteve të objektit
“Qendër Polifunksionale Shërbimesh 8 – kate” për mbledhje, konferenca shtypi koktejle apo
815
aktivitete të ngjashme me këto. Bashkia Lushnje duhet që ambientet që do të vihen në
përdorim të mos i dëmtojë dhe tì mirëmbajë. Në rast të një dëmi të mundshëm në lidhje me
përdorimin dhe mirëmbajtjen Bashkia merr përsipër riparimin e tyre.”
Ndërkohë, kontrata e shkëmbimit nr.prot. 88/1 datë 24.01.2005 e lidhur mes palëve të
mësipërme rezulton se ka për objekt një sipërfaqe trualli prej 462 m2 dhe sipas nenit 4 të saj,
qëllimi i lidhjes së kësaj kontrate është përmirësimi i insfrastrukturës dhe sipërfaqes së
gjelbër në sipërfaqen e përshkruar në nenin 1, sipas projektit të miratuar në KRRT. Me anë të
kësaj kontrate Këshilli Bashkiak Lushnje, si administrator i këtij trualli, i ka dhënë në
administrim pa afat personit të tretë Artan Bendo sipërfaqen e mësipërme të truallit.
12. Sipas ekspertit të thirrur në gjykim në Gjykatën e Apelit, pala paditëse nuk ka
planvendosje të konfirmuar nga një institucion shtetëror për pronën e pretenduar prej saj, por
sipas kësaj pale, relacionit të konfirmuar nga Urbanistika e Rrethit Lushnje, si dhe
planvendosjes së sipërfaqes prej 640 m2, prona e pretenduar nga paditësi në raport me
truallin për të cilin është dhënë leje ndërtimi, kanë një mbivendosje prej 159,5 m2. Ndërkohë,
sipas ekspertëve është përcaktuar se trualli mbi të cilin është ndërtuar objekti 9 kate mbi tokë
dhe një kat nën tokë, ndodhet tërësisht brenda sipërfaqes së njohur ndërhyrësit kryesor,
Komunitetit Mysliman të Shqipërisë me vendimin nr.47 datë 26.07.2006.
13. Gjykata e Apelit në përfundim të hetimit gjyqësor ka arritur në konkluzionin se
paditësi nuk legjitimohej në ngritjen e padisë për shkak se ekspertët e thirrur nga gjykata kanë
dhënë mendim kategorik se leja e ndërtimit të personit të tretë Artan Bendo nuk ka
mbivendosje me pronën e palës paditëse. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vë në
dukje se në arritjen e këtij përfundimi kjo gjykatë nuk ka pasur parasysh provat që ajo vetë i
ka administruar në gjykimin e kryer prej saj. Konkretisht, në fq. 120 të dosjes, në faqen nr.8
të aktit të ekspertimit (pg. I) thuhet qartë se prona e pretenduar nga paditësi dhe sipërfaqja
objekt gjykimi (për të cilën është dhënë leje për shesh ndërtimi dhe leje ndërtimi) kanë një
mbivendosje prej 159,5 m2.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë thekson se paditësi Eduart Fuga
legjitimohet në kërkimet e tij për kundërshtimin e lejeve të dhëna personave të tretë. Sipas
relacionit të Urbanistikës së Bashkisë Lushnje, datë 26.12.2000 sipërfaqja prej 640 m2, pas
shpronësimit para viteve 90, ka qenë e zënë nga një godinë që ka shërbyer si Prefektura e
qytetit dhe më pas ka qenë lulishte. Pikërisht, për shkak të faktit se kjo sipërfaqe trualli ishte
lulishte dhe kishte interes publik si pronë, nuk i është kthyer paditësit Eduart Fuga. Ndërkohë
në pikën 2 të nenit 7 të ligjit 9235 datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave”
i ndryshuar thuhet se pronat e paluajtshme që i shërbejnë një interesi publik kur propozohen
të tjetërsohen i kalojnë subjekteve të shpronësuara. Ndërkohë në nenin 10 të ligjit 9235 datë
29.07.2004 të ndryshuar thuhet: “Kur vërtetohet se prona e paluajtshme nuk përdoret më për
interesa publike, ajo i kthehet subjektit të shpronësuar..” Nisur nga sa më lart, në kushtet kur
prona objekt gjykimi nuk do të përdorej për interesa publike, në kuptim të dispozitave më
sipër, duhej t’i kthehej ish pronarit. Ky Kolegj thekson se paditësi legjitimohet në ngritjen e
padisë pikërisht se pretendon që përmes nxjerrjes së akteve të tilla (lejes së sheshit të
ndërtimit dhe më pas lejes së ndërtimit), të kundërshtuara prej tij, prona objekt gjykimi nuk
shërben më për interesin publik, i cili ishte dhe shkaku që sipërfaqja e truallit mbi të cilën ai
është njohur pronar nuk iu kthye në natyrë ( dhe as nuk janë kompensuar).
15. Vërehet se në dosje ndodhet një kontratë shkëmbimi, e datës 24.01.2005 si dhe akt
marrëveshja e mëvonshme e datës 26.01.2005, palë në të cilat janë Këshilli Bashkiak
Lushnje, si organi që administron truallin dhe Artan Bendo si investitor për ndërtimin e një
godine polifunksionale. Në këto akte rezulton se Bashkisë do ti jepeshin pa afat në përdorim
disa salla për ushtrimin e aktiviteteve. Megjithatë, rezulton se ndërtimi me një sipërfaqe prej
386 m2 është regjistruar 22% në pronësi të Artan Bendo dhe 78 % në pronësi të Shoqërisë
“Pegaso” shpk.
816
16. Kolegji thekson se Këshilli Bashkiak kishte të drejtë që të ndryshonte për interesa
publike destinacionin e truallit objekt gjykimi nga lulishte në një tjetër, qoftë edhe në një
godinë polifunksionale, nëse do të ngrihej dhe do t’i shërbente interesit publik. Në këtë rast,
paditësi dhe ndërhyrësi kryesor nuk do të legjitimoheshin të kundërshtonin aktet e palës së
paditur. Megjithatë, paditësi pretendon se trualli për të cilin është disponuar me anë të akteve
objekt gjykimi nuk shërben më për interesa publike dhe si rrjedhojë i duhej kthyer ish
pronarit. Si paditësi ashtu edhe ndërhyrësi kryesor pretendojnë se pavarësisht anës formale,
pala e paditur në thelb ka tjetërsuar pasurinë publike duke mos pasur si qëllim interesin
publik. Ajo ka dhënë një truall në administrim për të kryer një ndërtim shumëkatësh, nga i cili
praktikisht ajo nuk ka asnjë të drejtë pronësie, përveç të drejtës së përdorimit të disa sallave
në raste nevoje për koktejle apo organizime të vetë Bashkisë. Për më tepër, sipas nenit 4 të
kontratës së lidhur mes palës së paditur dhe personave të tretë, rezulton se qëllimi i lidhjes së
kontratës së shkëmbimit ishte përmirësimi i infrastrukturës dhe sipërfaqes së gjelbër,
ndërkohë aty është dhënë leje për ndërtimin e një godine. Në këtë drejtim, pretendohet se
interesi publik nuk ka qenë ai që ka udhëhequr palën e paditur në nxjerrjen e akteve të
kundërshtuara dhe si rrjedhojë edhe në ndryshimin e destinacionit të sipërfaqes objekt
gjykimi. Sa më lart, Kolegji vëren se paditësi dhe ndërhyrësi kryesor me të drejtë pretendojnë
se nëse Këshilli Bashkiak do të kishte arritur në përfundimin se trualli objekt gjykimi nuk i
shërbente më për interesa publike, ai duhet të mbante parasysh ligjin për kthimin dhe
kompensimin e ish pronarëve.
17. Lidhur me ndërhyrësin kryesor, Komunitetin Mysliman të Shqipërisë, padia është
rrëzuar pasi gjykata e apelit ka arsyetuar se padia është parashkruar sepse që nga momenti i
dhënies së vendimit për sheshin e ndërtimit e deri në momentin e ngritjes së padisë kanë
kaluar tre muaj. Po kështu, shkaku tjetër i rrëzimit të padisë së ndërhyrësit kryesor, ka të bëjë
me faktin se ky i fundit nuk ka kundërshtuar vendimin që i njihte të drejtën e pronësisë tij,
por jo kthimin e sipërfaqes së njohur. Kolegji vëren se, lidhur me çështjen e parashkrimit të
padisë, argumenti i gjykatës së apelit nuk qëndron pasi, së pari, ajo nuk ka hetuar se kur pala
që ka ngritur padinë ka marrë dijeni lidhur me dhënien e lejes së ndërtimit. Për më tepër,
ndërhyrësi kryesor ka pretenduar dhënien e akteve të kundërshtuara në tejkalim të
kompetencave që i ka njohur ligji dhe në kundërshtim me të. Nga ana tjetër, fakti që paditësi
nuk e ka kundërshtuar vendimin që thjesht i njihte pronësinë mbi sipërfaqen e truallit, por nuk
ia kthente atë, nuk lidhet me legjitimimin e kësaj pale. Ndërhyrësi kryesor legjitimohet të
ngrejë padinë në të njëjtën mënyrë dhe për të nëjtat shkaqe siç legjitimohet dhe paditësi për
kundërshtimin e akteve objekt gjykimi.
18. Në këtë drejtim, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i
Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në interpretim të gabuar të ligjit material, e po kështu në
shkelje të rëndë të dispozitave të ligjit procedural, përmes zgjidhjes së çështjes pa pasur
parasysh provat e administruara në gjykim. Për këtë arsye, pasur parasysh edhe faktin se
çështja është kthyer një herë për rigjykim, Kolegji vlerëson se çështja duhet kthyer për
rigjykim në gjykatë të apelit. Nisur nga natyra e mosmarrëveshjes objekt gjykimi, kompetente
për rigjykimin e çështjes është Gjykata Administrative e Apelit.
19. Gjykata Administrative e Apelit, në rigjykimin e çështjes, duhet të mbajë parasysh
përfundimin e arritur nga ky Kolegj se, si paditësi ashtu edhe ndërhyrësi dytësor legjitimohen
në kërkimet e tyre. Në rigjykim, kjo gjykatë duhet të ketë parasysh kryerjen e një hetimi të
plotë e të gjithanshëm gjyqësor me qëllim arritjen e një përfundimi lidhur me faktin nëse:
ndryshimi i destinacionit të truallit i kryer nga Këshilli Bashkiak Lushnje, a është kryer në
përputhje me qëllimin për të cilin është kryer ky ndryshim ( i përmendur në nenin 4 të
kontratës së shkëmbimit të truallit). Sipas kontratës së shkëmbimit, dhe marrëveshjes së
mëpasme, pala e paditur ka dhënë një truall në administrim për të kryer një ndërtim
shumëkatësh, në të cilin ajo nuk ka asnjë të drejtë pronësie, përveç të drejtës së përdorimit të
817
disa sallave në raste nevoje për koktejle apo organizime të vetë Bashkisë. Për më tepër,
Këshilli Bashkiak sipas nenit 4 të kontratës rezulton se qëllimi i lidhjes së kontratës së
shkëmbimit ishte përmirësimi i infrastrukturës dhe sipërfaqes së gjelbër, ndërkohë aty është
dhënë leje për ndërtimin e një godine. Në këtë drejtim, në rigjykim, gjykata duhet të vlerësojë
nëse ka qenë interesi publik ai që ka udhëhequr palën e paditur në nxjerrjen e akteve të
kundërshtuara dhe si rrjedhojë edhe në ndryshimin e destinacionit të sipërfaqes objekt
gjykimi. Po kështu, kjo gjykatë duhet të verifikojë dhe kompetencën e Këshillit Bashkiak për
lidhjen e kontratës, vlefshmërinë e kësaj kontrate, etj, me qëllim arritjen e një përfundimi dhe
zgjidhjen e drejtë të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.3 datë 11.01.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 29.09.2015
818
Nr. 00 - 2015 - 3171 i Vendimit (512)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancë gjyqësore më datë 29.09.2015 mori në shqyrtim çështjen administrative

nr.01676/2012 Akti, që u përket palëve:
PADITËS: BEHAR SHEHU

TË PADITUR: KOMUNA QESARAT, QARKU
GJIROKASTËR
SHYQYRI SEITI
OBJEKTI:
Konstatim si absolutisht të pavlefshëm të kontratës së qirasë l
idhur midis të paditurës Komuna Qesarat dhe të paditurit Shyqyri Seiti.
Baza Ligjore: Nenet 32,153,154 te K.Pr.Civile
si dhe neni 92/a i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.67/21-2012-138, datë

Pranimin e padisë.
Konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të kontratës së qirasë me nr.112/69,
datë 02.02.2011 lidhur midis të paditurit Komuna Qesarat Tepelene dhe të
paditurit Shyqyri Seiti.
Detyrimin e të paditurit Shyqyri Seiti t’i dorëzojë të paditurit Komuna Qesarat
Tepelenë pasurinë me nr.127/3 të ndodhur, në ZK 311, me sipërfaqe 14750 m2,
në fshatin Anëvjosë, Komuna Qesarat.
Detyrimin e Komunës Qesarat Tepelenë që t’i kthejë të paditurit Shyqyri Seiti
qiranë e paguar në zbatim të kontratës nr.112/69, datë 02.02.2011 e lidhur mes
tyre, si dhe çdo pagesë tjetër të kthyeshme të bërë nga i padituri në funksion të
marrjes së tokës me qira.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.206, datë 20.04.2012 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.67/21-2012-138, datë 30.01.2012 të Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
819
Kundër vendimit nr.206, datë 20.04.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, ka
paraqitur rekurs i padituri Shyqyri Seiti, i cili ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.67/21-
2012-138, datë 30.01.2012 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe vendimit nr.206,
datë 20.04.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar
- Vendimet e gjykatave janë dhënë në mosrespektim dhe në zbatim të keq të ligjit.
- Arsyetimi i Gjykatës së Apelit vjen në kundërshtim me udhëzimin e Këshillit të
Ministrave nr.3, datë 16.05.2007 dhe ligjin nr.8312, datë 26.03.1998 “Për tokat
bujqësore të pandara”, pasi vetë ligji dhe udhëzimi nuk i japin prioritet faktit të të
qënurit ish pronar për të përfituar tokat e pandara që jepen me qira. Në këtë rast
zhvillohet vetëm ankand.
- Kështu paditësi nuk legjitimohet të kundërshtojë kontratën e qirasë.
- Gjykata e Apelit në arsyetimin e vendimit të saj, pranon se mungon njoftimi, në një
kohë që para kësaj gjykate u paraqit prova shkresore, shpallje date 03.01.2011 për
dhënien me qira të tokave bujqësore, ku përfshihet dhe parcela objekt gjykimi.
Njoftimi i shpalljes së njoftimit për dhënien e tokës me qira, nuk është marrë si provë
në shkallë të parë, por vetëm gjatë gjykimit në Gjykatën e Apelit. Gjykata e Apelit në
lidhje me njoftimin, arsyeton se në Komunë nuk ka të arkivuar dokumente në lidhje
me këtë moment. Por, vendimi i Gjykatës së Apelit është kontradiktor në arsyetimin e
tij dhe për pasojë ka sjellë edhe përfundim të gabuar. Kjo, sepse gjykata pranon që
edhe paditësi ka paraqitur kërkesë për marrje me qira të parcelës nr.127/3. Kështu
meqenëse nuk është e vetme kërkesa e të paditurit, atëherë sipas Gjykatës së Apelit
dhënia me qira e tokës duhej të realizohej nëpërmjet ankandit.
- Nëse pranohet arsyetimi i Gjykatës së Apelit atëherë, paditësi brenda afateve ligjore
duhet t’a kishte kundërshtuar administrativisht vendimin nr.45, datë 21.01.2011 të
BQTBP për dhënie me qira të parcelës nr.127/3, me të cilin u shpall fitues i padituri
Shyqyri Seiti. Pra, paditësi duhej të zgjidhte çështjen në rrugë administrative e jo
gjyqësore, sipas pikës 13 të udhëzimit të KM nr.3, datë 16.05.2007.
- Gjykatat nuk i ka zgjidhur drejtë pasojat nga konstatimi i pavlefshmërisë absolute të
kontratës së qirasë, pasi nuk ka marrë parasysh investimet e kryera në këtë parcel nga
i padituri Shyqyri Seiti.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, konstatoi mosparaqitjen e palëve
pa ndonjë shkak, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Ndërmjet të paditurit “Komuna Qesarat”, në cilësinë e qiradhënësit, dhe të paditurit
Shyqyri Seiti, me cilësinë e qiramarrësit, është lidhur kontrata e qirasë nr.112 rep., nr.69 kol.,
datë 02.02.2011. Sipas kësaj kontrate qiramarrësi merrte me qira tokë bujqësore të pandarë,
pasurinë shtetërore, parcelën me nr.127/3, të ndodhur në ZK 3111, me sipërfaqe 14,750 m2,
në fshatin Anëvjosë, Komuna Qesarat, rrethit Tepelenë. Afati i kësaj kontrate ka qenë prej 99
vitesh dhe çmimi 6000 lekë/hektari në vit.
2. Kontrata e mësipërme është lidhur, pasi i padituri Shyqyri Seiti është shpallur fitues
për marrje me qira të kësaj pasurie me vendimin nr.45, datë 21.01.2011 të Bordit të Dhënies
me Qira të Tokave Bujqësore të Pandara (BQTBP) të Komunës Qesarat. Në mbledhjen e
datës 2.101.2011 BQTBP është shprehur se kërkesa e të paditurit Shyqyri Seiti, për marrjen
me qera të parcelës nr.127/3, është e vetme dhe pasi është shqyrtuar ajo është pranuar.
820
3. Në mbledhjen e mësipërme të BQTBP të Komunës Qesarat është mbajtur
procesverbali përkatës datë 21.01.2011 ku përcaktohen: a) të lista me numrat e pasurive 120-
127, zonat kadastrale që do jepen me qira si dhe b) lista e personave përfitues ku janë shënuar
si paditësi Behar Shehu me nr.rendor 8, ashtu edhe i padituri Shyqyri Seiti me nr.rendor 1. Në
procesverbal është përshkruar procedura e shqyrtimit të kërkesave dhe veprimet e anëtarëve
të Bordit. Sipas tij ka rezultuar se nuk ka parcela me më shumë se një kërkues dhe në kushtet
e mësipërme i padituri Shyqyri Seiti është shpallur fitues për marrjen me qira të parcelës
nr.127/3.
4. Paditësi i është drejtuar gjykatës dhe kundërshton për pavlefshmëri absolute
kontratën e qirasë nr.112 rep., nr.69 kol., datë 02.02. 2011, duke pretenduar se nuk është
zbatuar procedura e dhënies me qira të tokës bujqësore, parcelës nr.127/3, e parashikuar nga
pikat II/2, II/3 dhe II/10 të udhëzimit nr.3 datë 16.5.2007 të Këshillit të Ministrave “Për
procedurat e dhënies me qira të tokave bujqësore të pandara”. Sipas paditësit, nuk është bërë
njoftimi për dhënien me qira të kësaj parcele, sipas përcaktimeve ligjore. Kjo ka çuar në
pamundësinë e tij për të marrë pjesë në ankand dhe për pasojë ai nuk ka mundur të marrë
pjesë në procesin e dhënies me qira të parcelës nr.127/3. Kjo e fundit është pasuri, për të cilën
si trashëgimtar i ish-pronarit, ai zotëron të drejtën e kompensimit të pronësisë së njohur me
vendimin nr.260, datë 30.12.1995 të KKKP-së Tepelenë ,vendimin nr.241, datë 30.10.1998 të
Gjykatës së Rrethit Tepelenë dhe vendimin nr.1190, datë 26.6.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjirokastër. Kështu ai pretendon se ka interes të marrë pjesë dhe t’i nënshtrohet procedurave
të dhënies me qira të pasurisë objekt gjykimi.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.67/21-2012-138, datë
30.01.2012, ka pranuar padinë dhe ka vendosur: konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të
kontratës së qirasë me nr.112/69, datë 02.02.2011 lidhur midis të paditurit Komuna Qesarat
Tepelene dhe të paditurit Shyqyri Seiti; detyrimin e të paditurit Shyqyri Seiti t’i dorëzojë të
paditurit Komuna Qesarat Tepelene pasurinë me nr.127/3 të ndodhur ne ZK 311 me sipërfaqe
14750 m2 në fshatin Anëvjosë, Komuna Qesarat; detyrimin e Komunës Qesarat Tepelene që
t’i kthejë të paditurit Shyqyri Seiti qiranë e paguar në zbatim të Kontratës 112/69, datë
02.02.2011 e lidhur mes tyre si dhe çdo pagesë tjetër të kthyeshme të bërë nga i padituri në
funksion të marrjes së tokës me qira.
Arsyetim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër
6. Gjykata ka theksuar se sipas ligjit nr.8312, datë 26.3.1998 “Për tokat bujqësore të
pandara”, VKM-së nr.531, datë 21.8.1998 “Për tokat bujqësore të pandara”, Udhëzimit nr.3
datë 16.5.2007 i Këshillit të Ministrave “Për procedurat e dhënies me qira të tokave bujqësore
të pandara” dhënia me qira e tokave bujqësore të pandara i nënshtrohet një procedure të
detajuar që finalizohet me lidhjen e kontratës së qirasë. Sipas kësaj gjykate, nëse kjo
procedurë nuk zbatohet, atëherë cenohet edhe “rregullshmëria” e vet kontratës qirasë.
Konkretisht udhëzimi nr.3, datë 16.5.2007 i Këshillit të Ministrave “Për procedurat e dhënies
me qira të tokave bujqësore të pandara”, ndër të tjera parashikon se: a) shpallet njoftimi për
dhënie me qira të parcelës, në qendër të Komunës, b) njoftimi përmban disa të dhëna të
detyrueshme për informim, si qëllimin e dhënies me qira të tokës, sipërfaqen, vendin e
paraqitjes së dokumentave, si dhe afatin e fundit të paraqitjes së ofertave c) publikimi i
njoftimit bëhet në Buletinin e njoftimeve zyrtare dhe nëse është e mundur dhe me mediat
lokale dhe shpallet në mjediset e njësisë vendore. Më pas procedura vijon me paraqitjen e
kërkesave nga ofertuesit, të cilët i shoqërojnë me planin e biznesit për përdorimin e tokës me
qira. Pas paraqitjes së ofertave zhvillohet ankandi. Sipas udhëzimit nr.3/2007 edhe në rastin e
paraqitjes së një kërkese të vetme Bordi ka detyrimin të shpall njoftimin për dhënien me qira
të tokës. Bordi shqyrton ofertat dhe kur ka vetëm një kërkesë për një parcelë të caktuar,
evidentohet ky fakt dhe ai merr më pas vendimin për shpalljen e fituesit për marrjen me qira
të tokës bujqësore.
821
7. Sipas gjykatës së rrethit gjyqësor, në këndvështrim të rregullimit të mësipërm
ligjor, për dhënien me qira të parcelës nr.127/3, provohet se është paraqitur vetëm kërkesë
nga i padituri Shyqyri Seiti, e cila është bërë me shkrim dhe gjendet në dosjen e ruajtur në
Komunën Qesarat. Sipas kësaj gjykate, nga BQTBP pranë Komunës Qesarat, nuk është bërë
njoftimi për dhënien me qira, siç kërkon udhëzimi nr.3/2007, pasi nuk dokumentohet nga
Komuna ky fakt. Gjykata argumenton se në kushtet e paraqitjes së një kërkese të vetme për
marrje me qira të parcelës nr.127/3 prej të paditurit Shyqyri Seiti, nuk është zhvilluar ankand.
Për pasojë nuk është respektuar procedura për dhënien me qira të parcelës nr.127/3, pasi nuk
është bërë njoftimi përmes shpalljes publike për dhënien me qira të saj.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka theksuar se mungesa e respektimit të procedurës së
njoftimit i ka mohuar të drejtën e informimit banorëve të Komunës, duke përfshirë dhe
paditësin, që kanë pasur interesin potencial për marrje e tokës me qira duke shmangur kështu
zhvillimin e një ankandi të mundshëm. Këtu sipas kësaj gjykate, paditësi legjitimohet në
ngritjen e padisë për të kundërshtuar kontratën e qirasë.
9. Përsa më sipër, sipas gjykatës, kontrata e qirasë nr.112/69, datë 02.02.2011 është
lidhur në kundërshtim me dispozitat urdhëruese të akteve të mësipërme ligjore dhe
konstatohet si absolutisht e pavlefshme. Për rrjedhojë kontrata nuk ka krijuar asnjë pasojë
juridike dhe është nul.
10. Përsa i përket rregullimit të pasojave të kësaj pavlefshmërie, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor ka theksuar se a) parcela nr.127/3, duhet t’i kthehet Komunës Qesarat, pasi shteti e
administron këtë pasuri nëpërmjet Komunës; si dhe b) çmimi i qirasë së tokës nga data
2.2.2011 e deri në datën e dhënies së vendimit (nëse është paguar nga i padituri) si dhe çdo
pagesë/tarifë e kthyeshme (pagesa/tarifa të cilat kthehen nëse nuk pranohet kërkesa) që i
padituri Shyqyri Seiti i ka dhënë Komunës Qesarat në funksion të përfitimit të kësaj toke me
qira, t’i kthehen nga i padituri Komuna Qesarat. Gjykata e Rrethit Gjyqësor në rregullimin e
pasojave ka mbajtur parasysh se i padituri Shyqyri Seiti ka vepruar me mirëbesim, pasi ai nuk
ka ditur dhe nuk kishte mundësi të dinte se BQTBP-ja e Komunës Qesarat nuk kishte zbatuar
procedurën ligjore, që i paraprin lidhjes së kontratës.
11. Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim i padituri Shyqyri Seiti në
Gjykatën e Apelit Gjirokastër.
12. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.206, datë 20.04.2012 ka lënë në
fuqi vendimin nr.67/21-2012-138, datë 30.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër.
Arsyetimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër
13. Gjykata e Apelit ka vlerësuar ndër të tjera se qëndrimi i mbajtur nga gjykata e
shkallës së parë në lidhje me mosmarrëveshjen objekt gjykimi është i bazuar në ligj dhe
prova. Sipas kësaj gjykate rezulton se edhe paditësi ka paraqitur kërkesë për t’u pajisur me
tokën me qira për parcelën nr.127/3, por nuk është zhvilluar ankand. Gjykata e Apelit ka
pranuar, po ashtu se nuk është ndjekur nga BQTBP procedura e njoftimit për dhënien me qira
të tokës sipas parashikimeve të udhëzimit nr.3/2007, pasi nuk provohet nga dokumentacioni
përkatës i Komunës. Kështu sipas kësaj gjykate, paditësit i është mohuar e drejta për të marrë
pjesë ne procesin e dhënies me qira të parcelës nr.127/3. Gjykata e Apelit thekson se paditësi
ka shfaqur interes në marrjen e kësaj parcele me qira sa kohë ka paraqitur kërkesë, por nga
ana tjetër interesi i tij qëndron edhe në faktin se ai është trashëgimtar i ish-pronarit të kësaj
toke bujqësore, pronësia e të cilës i është njohur duke iu kompensuar sipas vendimit të
KKKP.
14. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka paraqitur rekurs i padituri Shyqyri Seiti
duke parashtruar pretendimet e sipërcituara në pjesën hyrëse të vendimit.
822
ndodhen në dosjen gjyqësore, vendimet e gjykatave të faktit, pretendimet në rekurs, arrin në
përfundimin se vendimmarrja e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe Gjykatës së Apelit është e
drejtë dhe e bazuar në ligj.
16. Kolegji thekson se me ligjin nr.8312, datë 26.3.1998 “Për tokat bujqësore të
pandara” , VKM-në nr.531, datë 21.8.1998 “Për tokat bujqësore të pandara” dalë në zbatim të
nenit 8 të ligjit 8312/1998 dhe udhëzimit nr.3 datë 16.5.2007 i Këshillit të Ministrave “Për
procedurat e dhënies me qira të tokave bujqësore të pandara” dalë në bazë të nenit 4 të VKM-
së nr.531/1998 është parashikuar rregullimi ligjor për dhënien me qira të tokave bujqësore të
pandara. Kështu sipas ligjit dhe akteve nënligjore të sipërpërmendura, tokat bujqësore të
pandara janë në administrim të Këshillave të Komunave dhe Bashkive, të cilat i japin me qira
sipas udhëzimit të KM nr.3/2007. Ky udhëzim parashikon një procedurë të detajuar që duhet
të ndiqet në lidhje me dhënien me qira të tokave bujqësore të pandara. Konkretisht në çdo
Komunë dhe Bashki krijohet Bordi i Dhënies me Qira të Tokave Bujqësore të Pandara
(BQTBP), i cili në zbatim të ligjit nr.8312/1998, zhvillon dhe garanton procedurën e dhënies
më qira të tokave bujqësore të pandara. Konkretisht prej Bordit duhet bërë shpallja publike
(njoftim) për tokat që do të jepen me qira. Ky njoftim përmban ndër të tjera qëllimin për të
cilin do të përdoret toka, sipërfaqen e saj, si dhe vendin ku do të paraqiten dokumentet dhe
afatin përfundimtar të paraqitjes se kërkesave nga subjektet. Subjekte të ligjit nr.8312/1998
dhe VKM-së nr.531/1998 janë ndër të tjera familje fshatare apo individë që kanë detyrimin ta
përdorin tokën bujqësore sipas ligjit nr.7501, datë 19.7.1991 "Për token", me ndryshimet
përkatëse, si dhe akteve nënligjore të dala në zbatim të tij. Pasi paraqiten kërkesat zhvillohet
ankandi dhe nëse ka vetëm një kërkesë shqyrtohet ajo dhe shpallet fituesi. Më pas lidhet
kontrata e qirasë sipas afateve dhe çmimeve të përcaktuara në udhëzimin nr.3/2007.
Respektimi i nje procedure të tillë dokumentohet nga Bordi në dosjen përkatëse për dhënien
me qira të tokës bujqësore.
17. Kolegji thekson se në kuadër të rregullimit ligjor të mësipërm pala paditëse
legjitimohet në ngritjen e padisë. I padituri Shyqyri Seiti, ka ngritur pretendimin në rekurs se
paditësi nuk legjitimohet të ngrejë padinë, pasi pretendon të marrë me qira parcelën nr.127/3
si subjekt me cilësinë e ish-pronarit që i është njohur e drejta e pronës dhe kompensimit të
saj. Sipas pretendimit të palës rekursuese, ligji nr.8312, datë 26.3.1998 “Për tokat bujqësore
të pandara” nuk i jep prioritet ish-pronarit në lidhje me të drejtën e marrjes me qera të tokës
bujqësore të pandarë. Kolegji thekson se është e vërtetë që ligji nr.8312, datë 26.3.1998 “Për
tokat bujqësore të pandara” nuk e lidh të drejtën e marrjes me qira të kësaj tokës bujqësore
me cilësinë si ish-pronar të subjektit që e kërkon atë. Por nga ana tjetër, paditësi pavarësisht
se është trashëgimtar i ish-pronarit që i është njohur e drejta e kompensimit për tokën objekt
gjykimi, ashtu siç është shprehur gjykata e rrethit gjyqësor legjitimohet në ngritjen e padisë
pavarësisht nga këto motivet që e shtyjnë për të kërkuar pikërisht parcelën nr.127/3. Kështu
paditësi ashtu si dhe banorët e tjerë të Komunës legjitimohen të kërkojnë të drejtat që rrjedhin
nga ligji nr.8312, datë 26.3.1998 “Për tokat bujqësore të pandara”dhe aktet nënligjore për të
marrë me qira tokën bujqësore, sepse janë subjekte të këtij ligji. Për pasojë ata kanë të drejtë
të paraqesin edhe padi në gjykatë, në rast konstatimi të shkeljes së procedurës ligjore në
dhënien me qira të tokës.
18. Në rastin objekt gjykimi nga faktet e pranuara nga gjykatat dhe aktet në dosje ka
rezultuar se BQTBP nuk ka zbatuar procedurën e shpalljes publike, pra njoftimit për dhënie
me qira të parcelës 127/3, sipas mënyrës dhe kërkesave të udhëzimit nr.3/2007, i trajtuar në
pikën 16 më lart. Në këtë kuptim BQTBP ka pasur detyrimin të bënte shpalljen e njoftimit
dhe t’a dokumentonte atë. Mospërmbushja e këtij detyrimi ligjor nga BQTBP ka çuar në
823
marrjen në shqyrtim vetëm të kërkesës së të paditurit Shyqyri Seiti. Në këtë mënyrë BQTBP
ka kryer procedurën në kundërshtim flagrant me ligjin duke cenuar të drejtën e paditësit dhe
interesin e tij për të marrë pjesë në procesin e dhënies me qira të tokës bujqësore, duke
shmangur kështu zhvillimin e një ankandi të mundshëm. Sa më sipër në kuptim të nenit 116/c
të K.Pr.A, vendimi nr.45, datë 21.01.2011 i BQTBP për shpalljen fitues dhe dhënien me qira
të parcelës nr.127/3 të paditurit Shyqyri Seiti, është absolutisht i pavlefshëm. Për pasojë dhe
kontrata e qirasë nr.112 rep., nr.69 kol., datë 02.02.2011 është absolutisht e pavlefshme në
kuptim të nenit 92/a të KCivil, pasi është lidhur në kundërshtim me dispozitat urdhëruese të
ligjit, si pasojë e veprimtarisë së paligjshme të organit administrativ BQTBP.
19. Sa më sipër, Kolegji gjen me vend të theksojë se pala paditëse (duke qenë se nuk
është respektuar procedura e njoftimit) nuk është bërë pjesë e procesit të dhënies me qira të
tokës bujqësore, për të cilën nuk është zhvilluar ankand. Kështu kjo palë nuk ka sesi të ndjek
rrugën administrative të ankimit që bën fjalë pika 13 e udhëzimit nr.3/2007, i cili parashikon
ankim ndaj mënyrës së zhvillimit dhe rezultatit të ankandit. Pavarësisht argumentimit të
mësipërm, Kolegji vë në dukje se nga ana tjetër pavlefshmëria absolute e kontratës së qerasë
është një kërkim që për nga natyra e tij realizohet përmes një padie drejtpërdrejtë në gjykatë.
Kështu Kolegji thekson se nuk qëndron pretendimi në rekurs për mosezaurim nga pala
paditëse të rrugës administrative të ankimit ndaj vendimit nr.45, datë 21.01.2011 të BQTBP.
20. Përfundimisht, Kolegji thekson se gjykatat e faktit kanë dhënë një vendim të
drejtë kur kanë konkluduar se kontrata e qirasë nr.112/69, datë 02.02.2011 është absolutisht e
pavlefshme, pasi është lidhur në kundërshtim me ligjin. Po ashtu Kolegji vë në dukje se në
mënyrë të drejtë gjykatat e faktit kanë zgjidhur dhe pasojat nga konstatimi i pavlefshmërisë
absolute të kontratës së qirasë duke detyruar a) të paditurit Shyqyri Seiti t’i dorëzojë të
paditurit Komuna Qesarat Tepelenë pasurinë me nr.127/3 të ndodhur ne ZK 311 me sipërfaqe
14750 m2 në fshatin Anëvjosë, Komuna Qesarat, si dhe b) duke detyruar të paditurin Komuna
Qesarat Tepelene që ti kthejë të paditurit Shyqyri Seiti qiranë e paguar në zbatim të Kontratës
112/69, datë 02.02.2011 e lidhur mes tyre, si dhe çdo pagesë tjetër të kthyeshme të bërë nga i
padituri në funksion të marrjes së tokës me qira. Në zgjidhjen e pasojave gjykatat e faktit me
të drejtë kanë mbajtur parasysh rrethanën e mirëbesimit të të paditurit Shyqyri Seiti në lidhjen
e kontratës së qirasë, sipas rregullimit të nenit 106 të KC (shih më lart pikën 10). Kolegji
thekson se nuk qëndron pretendimi i të paditurit në rekurs se gjykatat nuk kanë zgjidhur
drejtë pasojat që rrjedhin nga konstatimi i pavlefshmërisë absolute të kontratës së qirasë
nr.112/69, datë 02.02.2011. Konkretisht sipas të paditurit gjykatat në kthimin e palëve në
gjendjen e mëparshme nuk kanë marrë parasysh shpenzimet e kryera prej tij për përdorimin e
tokës. Kolegji ve në dukje se këto pretendime për shpenzime të kryera nga i padituri, duhet të
kërkohen ligjërisht përmes një padie ndaj Komunës dhe gjykatat e faktit nuk kanë shkelur
ligjin në këtë drejtim, sa kohë që nuk ka pasur një kërkim të ngritur në formën ligjore.
PËR KËTO ARSYE

administrative”.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.206, datë 20.04.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Tiranë, më 29.09.2015
824
Nr.00-2015-3174 Vendimit (513)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 29.09.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: VALTER LAPA

I PADITUR: INUK - TIRANË
INUK - DEGA SARANDË
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute te aktit administrativ
konkretisht vendimit me nr.18, date 04.11.2011, te INUK Tirane
te dënimit me gjobe te paditësit, si te marre ne kundërshtim me ligjin.
Baza Ligjore: Neni 14, i Ligjit nr.9780, date 16.07.2007
“Për inspektimin e ndërtimit”
neni 115/a dhe 116/c, teK.Pr.Administrative
dhe neni 43, 324, 325 te KPr.Civile
dhe ligji nr.10119, date 23.04.2009
“Për planifikimin e territorit” i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2012-546(265),

dt.27.02.2012 ka vendosur:
Pranimin e kërkese padisë
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute te aktit administrative, konkretisht
vendimit me nr.18, date 04.11.2011 te INUK Tirane te dënimit me gjobe te
paditësit, si te marre ne kundërshtim me ligjin.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen solidarisht palës se paditur ne raport 1/2
pjese secilit.

Lënien ne fuqi te vendimit nr.23-2012-546 (265), date 27.02.2012, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Sarande.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, ka paraqitur rekurs, pala e paditur

Inspektorati Ndërtimor dhe Urbanistik Kombëtar e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit
nr.248, datë 15.05.2012, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimit nr.248, datë 15.05.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
825
- Vendimi është mare nga INUK Tirane e jo Saranda, çështja duhet te gjykohej nga
Gjykata e Rrethit Tirane ku ka qendrën edhe INUK.
- Gjykata nuk ka ase parasysh provat e administruara.
- Referimi i gjykatës ndaj shkresave te paraqitura nga pala paditëse, përben një
shmangie subjektiv nga vija logjike e analizës së fakteve dhe rrethanave qe përfshihen
ne objektin e gjykimit, duke mos patur parasysh natyrën e kundërvajtjes dhe
parashikimet ligjore ne lidhje me te.
- Në bazë të dispozitave përkatëse, Vendimi nr.18, date 04.11.2011. i INUK për
dënimin me gjobë është në respektim të afateve ligjore dhe nga organi kompetent.
- Inspektoret e INUK sektori (dega) Sarandë në zbatim të detyrave dhe kompetencave
te tyre ne mbështetje të nenit 12 të ligjit "Për inspektimin e ndërtimit” në datë
31.10.2011, kanë ushtruar kontroll ndaj paditësit me adresë Lagja nr.4, përballë
Stadiumit Sarandë” e si rrjedhojë e kundravajtjeve të konstatuara kanë mbajtur
procesverbalin e datës 31.10.2011, Mur guri pa leje shfrytëzimi, vlera e përgjithshme
e objektit 10.000 leke.
- Në momentin e inspektimit një dokument i tillë (leje për zhvillim) i cili të justifikojë
veprimet si dhe kundravajtjen e paditësit nuk u vu në dispozicion të inspektoreve të
cilët konstatuan kundravajtjen e as në cilësinë e provës përgjatë procesit gjyqësor.
- Në respektim të afatit ligjor 10 ditor, INUK duke u bazuar në këtë proces verbal ka
dal me vendimin nr.18, datë 04.11.2012, “Për dënim me gjobe”, akte këto plotësisht të
vlefshme e të bazuara në “nenet 71, 81, 82 te ligjit nr.10119, dt. 23.04.2009 “Për
planifikimin e territorit”.
- Nga ana procedurale Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë ne shqyrtimin të këtij
procesi gjyqësor ndodhet jashtë kompetencës se saj territoriale referuar këtu neneve
43 dhe 327, te K.Pr.C e cila pasi vendimi është marre nga INIJK Tirane e jo Sarande.
INUK vërtet ka degët e saja neper rrethe por ato nuk kane autoritet vendimmarrës, e si
rrjedhoje gjykata kompetente për shqyrtim do te ishte ajo e rrethit Tirane.
- Sjellin në vëmendje të gjykatës se po të njëjtin qëndrim ka mbajtur edhe Kolegji Civil
i Gjykatës së Lartë, në vendimin nr.00-2011-1210 i Vendimit (351), datë 05.07.2011,
për sa i përket kompetencës nga i cili citojmë “Por Kodi i Procedurës Civile, në nenin
327,l parashikon rregullin e përgjithshëm, i cili gjen zbatim edhe në çështjen
konkrete, sipas të cilit: “Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni
përkatës i gjykatës në zonën e së cilës ka qendrën organi administrativ ndaj të cilit
drejtohet padia”.
- Për sa me sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor duhej te kishte respektuar dispozitat e
parashikuara ne nenin 61 te K.Pr.C.
- Referimi i gjykatës ndaj shkresave të ndryshme te paraqitura nga pala paditëse,
përbën një shmangie subjektive nga vija logjike e analizës së fakteve dhe rrethanave
që përfshihen në objektin e gjykimit të kësaj çështjeje, duke mos patur parasysh
natyrën e kundravajtjes dhe parashikimet ligjore ne lidhje me te.
- Gjykata e apelit ne vendimi e saj nuk ka marre ne konsiderate se paditësi është
përsëritës pasi për kundravajtje dhe ndaj këtij subjekti, është janë mbajtur dhe më parë
procedurat dhe për te cilën subjekti është ndëshkuar dhe nuk ka respektuar as afatet
dhe as aktet më te cilat është sanksionuar, përkatësisht: Vendimi nr.01 ‘'Për
pezullimin e punimeve ne ndërtim" Vendimi nr.04 dënim me gjobe”; Vendimi nr.02
“Për prishje objekti”.
826
- Me te gjitha masat qe INUK ka marre paditësi vazhdonte punimet ne ndërtim dhe si
pasoje e kësaj situatë si dhe ne kuadrin e parandalimit te punimeve te ndërtimit
paligjshëm (një nga qëllimet e institucionit tonë) ishte e natyrshme qe te rimbaheshin
procedurat duke e sanksionuar subjektin me masa më të rrepta sipas parashikimit te
ligjit te kohës.
- Procedurat e para janë mbajtur e nxjerre ne baze e për zbatim të ligjit nr.8405,
dt.17.09.1998 “Për urbanistikën” si ligji ne fuqi në atë kohë, ndërsa vendimi objekt
gjykimi sipas parashikimeve te ligjit nr.10119, datë 23.04.2009 “Për Planifikimin e
territorit” i cili shfuqizoi ligjin “Për urbanistikën” dhe kishte hyrë në fuqi me efektet e
plota referuar nenit 92.
- Vendimi objekt gjykimi nr.18, dt. 04.11.2011 e me numër nr.0000216 serie ka dale ne
baze te procesverbalit nr.5, dt.31.10.2011 e me nr.005765 serie, moment në të cilin
kishte hyrë në fuqi me efekte të plota ligji nr.l0119, Datë 23.04.2009 “Për
Planifikimin e territorit”.
- Paditësi dhe gjykata si ajo e shkalles se pare dhe ajo e apelit, vlerësojnë situatën e
shënuar dhe konstatuar ne palët si argument duke mos e vlerësuar atë ne tërësi pasi
nuk është një akt konstatimi i thjeshtë, por mbahet vetëm ne rast konstatimi
kundravajtjesh dhe ne asnjë rast tjetër referuar formatit te miratuar me VKM nr.862,
Datë 5.12.2007 “Për Unifikimin e Procedurave të Kontrollit të Territorit nga
Inspektorati Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar e ai Vendor”.
- Paditësi ka ndërthurur aktet e INUK duke krijuar një situatë te rreme, pasi interpreton
procesverbalet duke i përshtatur vendimeve te gabuara përkatësisht vendimin objekt
gjykimi e bazon ne proces verbalin e pare te mbajtur ndaj paditësit kështu duke
deformuar realitetin dhe duke parashtruar një fabul e cila nuk del jashtë vijës logjike
te rrethanave dhe fakteve në te cilën situate ka ndodhur ne te vërtete.
- Ne momentin qe kundravajtesi është perserites është e natyrshme të cilësohet e njëjta
kundravajtje normalisht sipas specifikimeve përkatëse, sipas evoluimit ne kohe te
situatës ndërtimore.
- Subjektiviteti i gjykatës si asaj te shkalles se pare dhe apelit, haptazi ne momentin qe
shprehet se ne te vërtet nuk ekziston një situate e cila te përbeje kundravajtje
administrative e te konsiderohet ne cilësinë e ndërtimit te paligjshëm.
- Përsërisim faktin që INUK, si organ i pavarur e kontrollues i zbatueshmërisë së
legjislacionit në fushën e urbanistikës, ka konstatuar një kundravajtje e për të cilën ka
vazhduar me procedurat ndëshkuese, duke i mbështetur tërësisht ne ligjet te cilat
rregullojnë praktiken e punës.
- Sikurse dhe kemi shpjeguar gjatë hetimit gjyqësor, gjejmë me vend të ritheksojmë se
kontrolli dhe inspektimi i ushtruar nga ana jonë mbështetet në kompetencat që
dispozitat ligjore të sipërcituara i njohin I.N.U.K si dhe janë respektuar te gjitha
procedurat për njoftimin e vendimit paditësit.
- Nga sa arsyetuam, Vendimi i Gjykatës se Apelit Gjirokastër, ndodhet qarte ne
keqzbatim te ligjit duke lëne ne fuqi Vendimin e Gjykatës se Rrethit Sarande.
- Ndryshimin e vendimit nr.248, dt.15.05.2012 te Gjykatës se Apelit Gjirokastër me të
cilin është vendosur: “Lënien ne fuqi te vendimit civil nr.23-2012-546 (265), dt
27.02.2012, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe rrëzimin e kërkesë padisë.

pasi dëgjoi relacionin përkatës te gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
827
VËREN
Pala paditëse Valter Lapa, është me banim ne lagjen nr.4, te qytetit te Sarandës, ku ka
edhe banesën e tij. Kështu ne muajin Tetor te vitit 2011, ai është vene ne dijeni ne mënyre te
tërthorte, ne lidhje me një vendim te INUK Tirane nr.26, date 12.09.2011, për pezullim
punimesh për ndërtimin e një muri me gur, ne lartësi 0.6 metra dhe gjatësi 50 metra dhe pa
leje ndërtimi dhe ku është marre, ne baze te një procesverbali te mbajtur nga pala e paditur,
inspektoret e saj me nr.19, date 05.09.201l, po ne daten 07.10.2011 përsëri nga pala e paditur
INUK Tirane është marre vendimi nr.2, date 07.10.2011 për prishjen e objektit mur guri dhe
vendimi nr.4, date 07.10.2011 te dënimit me gjobe te paditësit, ne masën 500 leke. Këto
vendime me shkresën nr.469 protokolli, date 02.11.2011, i janë njoftuar palës paditëse Valter
Lapa.
Përsëri pala e paditur INUK Tirane me vendimin e saj nr.26, date 12.09.2011, ka
pezulluar punimet e bëra nga pala paditëse, dhe i ka njoftuar palës paditëse INUK - ja me
shkresën e saj nr.413 protokolli, date 20.09.2011.
Përsëri INUK Tirane ka nxjerre vendimin e saj nr.18, date 04.11.2011, për dënimin
me një gjobe ne masën 400.000 mije leke, paditësin si kundërvajtës, pasi po ndërtonte një
mur guri pa leje ndërtimi.
Ketë vendim pala e paditur INUK Tirane ia njoftoi palës paditëse me shkresën e saj
nr.518 prot, date 15.11.2011, ne ketë vendim pala e paditur INUK - Tirane është bazuar ne
nenin 9,10/1 te Ligjit nr.9780, date 16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit” dhe nenin
71,81,82 te Ligjit nr.10119, date 23.04..2009 “ Për planifikimin e Territorit te ndryshuar”.
Paditësi me t’u njohur me ketë vendim, ne rruge postare me date 18.11.2011, brenda
10 ditësh qe parashikon afati i ankimit, dhe konkretisht me datën 24.11.2011 ka paraqitur një
padi gjyqësore ne Gjykatën e Sarandës, ku ka paditur fillimisht INUK Sarande dhe me pas,
gjate gjykimit ka thirrur si te paditur edhe INUK Tirane, kërkese kjo qe u pranua nga gjykata,
kjo ne baze te nenit 161/c te K.Pr.Civile.
Paditësi kërkon kundërshtimin e këtij akti administrative, vendimit te dënimit me
gjobe te paditësit, si kundërvajtjes me nr.18, date 04.11.2011, si absolutisht i pavlefshëm dhe
te marre ne kundërshtim flagrant me ligjin.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2012-546 (265),
dt.27.02.2012 ka vendosur:
- Pranimin e kërkese padisë
- Konstatimin e pavlefshmërisë absolute te aktit administrative, konkretisht vendimit
me nr.18, date 04.11.2011 te INUK Tirane te dënimit me gjobe te paditësit, si te marre
ne kundërshtim me ligjin.
- Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen solidarisht palës se paditur ne raport 1/2 pjese
secilit.
- Lënien ne fuqi te vendimit nr.23-2012-546(265), date 27.02.2012, te Gjykatës
se Rrethit Gjyqësor Sarande.
Me arsyetimin:
Se vendimi i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Sarande nr.23-2012-546(265), date
27.02.2012, është i bazuar ne prova dhe ne ligj dhe si i tille duhet te lihet ne fuqi.
Paditësi paraqet këto argument si me poshtë vijon:
- Pala e paditur për te njëjtin fakt ka nxjerre disa akte dhe konkretisht ka mare
vendim për pezullim punimesh nr.26, date 12.09.2011 dhe vendim për prishje objekti nr.2,
date 07.10.2011 dhe vendimi i dënimit me gjobe nr.04, date 07.10.2011 dhe sa me sipër,
referuar ligjit nr.9780, date 16.07.2007 dhe ligjit “Për planifikimin e territorit” nuk mund te
dalin dy akte për te njëjtin fakt, dhe nuk mund te përdoret përsëri i njëjti argument ne disa
akte për te njëjtin fakt.
828
- INUK Tirane është bazuar ne vendimin e dënimit me gjobe, si akt
administrativ ne Ligjin nr.10119, date 23.04.2009, i ndryshuar. Ne baze te ndryshimeve te
pësuara ne ketë ligj, hyn ne fuqi me date 30.09.2011, kështu akti administrativ te lëshuar nga
pala e paditur janë para kësaj date, fakte qe vërteton se pretendimi i tyre për kundërvajtje nga
ana jone janë kryer para hyrjes ne fuqi te ligjit, i cili nuk ka fuqi prapavepruese dhe si
rrjedhim ka edhe pavlefshmëri absolute te këtij vendimi te dënimit me gjobe pra te këtij akti
administrative.
- Paditësi nuk ka kryer asnjë kundërvajtje penale, asnjë punim pa leje dhe nuk ka
asnjë akt provues, qe paditësi ka kryer ketë kundërvajtje penale, pasi po te shihet ne vend,
paditësi nuk ka bere asnjë mur guri te thate. Kështu ky akt administrative i dënimit me gjobe
te paditësit, ne masën 400.000 mije leke me nr.18, date 04.11.2011 është absolutisht i
pavlefshëm dhe si pasoje nuk krijon pasoja juridike.
Nisur nga pretendimet e palëve, gjykata për sqarimin e çështjes, ka operuar me
kryerjen e akt ekspertimit teknik, për te verifikuar nëse prej paditësit ishin kryer punime
ndërtimi pa leje te organeve kompetente (neni 224/a dhe 225 te K.Pr.Civile).
Eksperti Mihal Cavo ne përfundim te kryerjes së akt ekspertimit, ka arritur ne
përfundimin se prej paditësi nuk është kryer asnjë punim i natyrës se përshkruar ne
procesverbalin e palës se paditur, nuk ka asnjë forme te murit te kryer me llaç apo pa llaç.
Gjykata e Shkalles se Pare, pasi ka shqyrtuar çështjen, ka arritur ne përfundimin se
kërkese padia e paditësit Valter Lapa duhet te pranohet.
Pretendimi i ngritur edhe ne Gjykatën e Apelit se çështja nuk duhet te gjykohej nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarande, Gjykata e faktit e rrezon duke arsyetuar se ajo gjykate
është kompetente pasi ne mbështetje te nenit 324/1, 327, 43, 53 te K.Pr.Civile, krahas INUK
Tirane si pale e paditur është edhe INUK Sarande e cila është me qendër ne Sarande. Ne
kushte te tilla është e drejta e paditësit te zgjedhe se ne cilën gjykate do te drejtohet për
gjykimin e çështjes.
Paditësi me njohjen e akteve administrative te kundërshtuara, ka paraqitur ne gjykate
brenda afatit ligjor 10 dite, kërkese padi kundër vendimeve te INUK.
Ne nenin 14, te Ligjit 9780/2007 përcaktohet: “Kundër vendimit te Inspektoratit
Ndërtimor e Urbanistik te Bashkise/Komunës/Qarkut për marrjen e masave dhe dhënien e
sanksioneve administrative, lejohet ankim administrative dhe gjyqësor, sipas rregullave dhe
afateve te përcaktuara ne dispozitat ligjore ne fuqi.
Ankimi administrative dhe gjyqësor kundër vendimit te inspektoratit ndërtimor e
urbanistik te Bashkise/Komunës/Qarkut nuk pezullon ekzekutimin e tij.
Kundër vendimeve te Inspektoratit Ndërtimor Urbanistik Kombëtar lejohet ankim i
drejtpërdrejt ne gjykate brenda 10 ditëve, duke filluar nga dita e njoftimit te vendimit.
Ankimi gjyqësor kundër vendimit te Inspektoratit Ndërtimor Urbanistik Kombëtar,
nuk pezullon ekzekutimin e tij”.
Ne lidhje me themelin e çështjes, gjykata e faktit konkludon se paditësi nuk është
kundërvajtës, pasi nuk ka kryer asnjë punim te natyrës se përshkruar ne procesverbalet e
mbajtura nga pala e paditur, për rrjedhoje ajo gjykate konkludon se paditësi, nuk ka kryer
asnjë veprim te kundërligjshëm dhe akte administrative objekt kundërshtimi janë te
pambështetura ne ligj.
Çështja shqyrtohet ne shkalle te dyte mbi bazën e ankimit te palës se paditur INUK
Tirane shkaqet e te cilit janë parashtruar ne pjesën hyrëse te vendimit.
Se pari: Pala e paditur pretendon se shqyrtimi i kësaj çeshtje nuk është ne
kompetencën e Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Sarande, pasi vendimi është marre nga INUK
Tirane dhe jo INUK Sarande.
Se dyti: Shkelja e përcaktuar ne procesverbalet nr.19, date 05.09.2011 dhe nr.24, date
27.09.2011, është konstatuar nga inspektoret.
829
Ashtu siç përmendem edhe me lart, këto pretendime janë ngritur nga pala e paditur
edhe ne gjykimin ne gjykatën e shkalles se pare te cilat kane marre dhe përgjigjen e duhur.
Gjykata e Apelit, pasi shqyrtoi çështjen arriti ne përfundimin se vendimi i Gjykatës se
faktit është i bazuar ne ligj dhe ne prova dhe si i tille duhet te lihet ne fuqi.
Ne lidhje me kompetencën tokësore, pretendimi i palës se paditur është i pabazuar.
Ne ligjin nr.9780/2007 përcaktohet qarte mënyra e ndërtimit dhe funksionimit të
INUK. Fakti qe ne Rrethin e Sarandës, kryen funksione e INUK edhe Dega Sarande, tregon
qarte se INUK Sarande është përfaqësuese e Inspektoratit Ndërtimor Tirane.
Ndërkaq INUK Tirane, ka pajisur me autorizim për ta përfaqësuar ketë pale edhe
juristin e Degës Sarande z. Eltjon Merkuri.
Dega INUK Sarandë, ka zhvilluar me paditësin gjithë korrespodencën e INUK Tiranë.
Një fakt i tille tregon se pala e paditur INUK Tirane pranon se Dega e Sarande është
përfaqësuese e saj juridike ne ketë rreth.
Ne rastin ne shqyrtim jo vetëm që INUK Tirane, ka dege që funksionon në emër te saj
ne Rrethin e Sarandës, por ka ndërtese, aktivitet e caktuar përfaqësues për te mbajtur interesat
e saj (neni 43/2 i K.Pr.Civile).
Mbështetja e palës se paditur ne nenin 71,81,82, te Ligjit 10119/23.04.2009, nuk është
me vend, pasi ky ligj ka hyre ne fuqi ne date 30.09.201l.
Procesverbalet e konstatimit mbajnë data te mëparshme se data 30.09.2011.
I pabazuar është edhe pretendimi i përcaktuar edhe ne procesverbalet e konstatimit se
paditësi ka kryer ndërtime ne vendin e cituar ne këto akte.
Nga konkluzionet e ekspertit, por dhe mungesa e fakteve (provave) te sjella nga pala e
paditur, vërtetohet se ne vendin e pretenduar paditësi nuk ka kryer asnjë lloj punimi.
Me te drejte Gjykata e faktit, bazuar në nenet 328-331 te K.Pr.Civile, ka konkluduar
se ky akt është absolutisht i pavlefshëm dhe si i marrë në kundërshtim me ligjin.
Kundër vendimit te gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur Inspektorati
Ndërtimor Urbanistik Kombëtar, i cili kërkon prishjen e vendimeve te gjykatave për shkaqet
e parashtruara ne pjesën hyrëse te vendimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit dhe parashtrimeve në seancë gjyqësore,
arrin në përfundimin se vendimi nr.248, datë 15.05.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër
dhe vendimit nr.265, datë 27.02.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarande janë rrjedhojë
e respektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet lëne ne fuqi.
Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
një grup faktesh, që domosdoshmërish këto të fundit para se të vlerësohen nga gjykata duhet
të vërtetohen dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt, sikundër është rasti në
shqyrtim, vendimi nuk është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
Kolegji konstaton se gjykata e shkallës së parë referuar shkakut dhe objektit të padisë
në zgjidhjen e mosmarrëveshjes se palëve ndërgjyqëse lidhur me aktin administrative,
vendimin e dënimit me gjobe nr.18, datë 04.11.2011 te INUK – Tiranë ndaj nga palës se
paditur si kundravajtës, ka pranuar kërkesën e palës paditëse për thirrjen e një eksperti të
fushës në përputhje me nenin 224/a të K.Pr.Civile
Gjykatat referuar konkluzioneve të aktit të ekspertimit datë 13.02.2012 me të cilin
është saktësuar fakti, se paditësi Valter Lapa nuk ka ndërtuar ndonjë mur afër banesës se tij
dhe për pasoje nuk ka kryer shkelje urbanistike.
Kolegji çmon me te drejtë se gjykatat e faktit kanë arritur ne përfundim te saktë se
vendimi i marrë për dënimin me gjobë te INUK – Tiranë është i paligjshëm. Duke u bazuar
830
ne nenin 328, 331 te K.Pr.Civile kanë konkluduar se akti është absolutisht i pavlefshëm dhe si
i marrë ne kundërshtim me ligjin, “ Për inspektimin e ndërtimit” nenin 14 te tij, po kështu ne
zbatim te nenit 105, 107, 115/a dhe 116/b te K.Pr.Administrative është një akt i nxjerrë nga
INUK ne kapërcim te kompetencave te saj, pasi vërtetohet plotësisht se paditësi Valter Lala
nuk ishte kundravajtjes dhe nuk ka kryer ndonjë ndërtim te paligjshëm.
Kolegji Administrativ konstaton se nga sa u parashtrua me lart, rezulton se
pretendimet e ngritura ne rekurs nga pala e paditur INUK – Tiranë janë te pabazuara ne prova
e ne ligje e nuk ka vend te pranohen.
Për sa me sipër, Ky Kolegj vlerëson se rekursi i paraqitur nga INUK – Tiranë nuk
përmban shkaqe nga ato te parashikuara ne nenin 58 te ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.248, datë 15.05.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Tiranë, më 29.09.2015
831
Nr. 00-2015-3175 Vendimit (514)
VENDIM
NË EMËR TE REPUBLIKËS

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 29.09.2015, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: SELMAN SMAKAJ

I PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT
PASURIVE TË PALUAJTSHME SHKODËR
PERSON I TRETË: MARJANA KOLA
OBJEKTI:
Kundërshtimin e vendimit të refuzimit të regjistrimit të pasurisë
me nr.2790 prot, date 09.11.2009.
Detyrimin e Z.V.R.P.P. Shkodër, te regjistroje pronën e paditësit Selman Smakaj.
Baza Ligjore: Neni 31, 32, dhe 324 të Kodit të Procedurës Civile.
Neni 157, i Kodit Civil.
Nenet 24, 27 dhe 28, te ligjit
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1204, datë 04.05.2010, ka

vendosur:
- “Pranimin e kërkesëpadisë.
- Detyrimin e palës së paditur Z.R.P.P.Shkodër, që të regjistrojë në favor të paditësit
Selman Smakaj, të drejtën e pronësisë, mbi një sipërfaqe ndërtimore prej 14,2
(katërmbëdhjetë presje dy) m2 e ndodhur ne Lgj. Partizani, Rruga ‘Çlirimi” zona
kadastrale 8592, e cila skicohet me pikat 1, 2, 3, 4, 5, 6 sipas skicës nr.5 të aktit shtesë
të ekspertimit që i bashkëngjitet këtij vendimi dhe që kufizohet Veriu, - pasuria
nr.7/106 N 13, Jugu-pjese e pasurisë nr.7/106, lindja - pasuria nr 7/ 99, perëndimi
-pjese e pasurisë nr.7/106.
- Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.178, date 09.04.2012, ka vendosur:

- Lënien në fuqi të vendimit nr.1204, datë 04.05.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër.
832
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka paraqitur Rekurs pala e paditur,
Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Shkodër, që kërkon Prishjen e vendimit nr.178, date 09.04.2012, të
Gjykatës së Apelit Shkodër, duke parashtruar këto shkaqe:
- Kundërshtojmë Vendimin e Gjykatës së Apelit Shkodër nr.178, dt.09.04.2012, i cili
ka lënë ne fuqi Vendimit date 04.05.2010, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Shkodër, si
vendime te dhëna ne kundërshtim me ligjin.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin civil nr.date 04.05.2010 ka
vendosur:
‘Pranimin e kërkesë- padisë.
Detyrimin e palës se paditur ZVRPP Shkodër të regjistroje pasurinë e paluajtshme te
paditësit sipërfaqe ndërtimore 14.2m2 ... etj.
- Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.178 dt.09.04.2012 ka vendosur:
Lënien ne fuqi te Vendimit civil date 04.05.2010, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Shkodër.
- Vendimet e mësipërme janë marre në zbatim të gabuar te ligjit procedural e atij
material. Për këtë arsye, Z.V.R.P.P Shkodër i kundërshton pranë Gjykatës se Larte
Tirane duke argumentuar:
- Vendimi i gjykatës ka arsyetim të njëanshëm. Me pa të drejte gjykata arsyeton se
vendimi i ZVRPP Shkodër, për refuzimin e regjistrimit te prones.Nr.prot.2790,
dt.09.11.2009, është marre në kundërshtim me ligjin.
- Akti është marre në zbatim të nenin 24, te ligjit ligji 7843, dt.13.07.1994, i ndryshuar.
Regjistrimi fillestar i një pasurie behet në baze të aktit ligjor për pronësinë i shoqëruar
me dokumentacioni teknik, parashikuar nga neni 193, i K.Civile dhe neni 24. i ligjit
7843, dt. 13.07.1994, i ndryshuar.
- Paditësit i mungon dokumentacioni teknik qe shoqëron privatizimin si dhe kontratën e
cila përcakton marrëdhëniet me truallin.
Gjykata ka dhëne vendim në kundërshtim me nenin 325, 331 e 332 të K.Pr.Civile,
pasi gjykata është kompetente të shqyrtoje paligjshmërinë apo pathemelësinë e aktit
administrativ të ankimuar dhe jo të kryeje një hetim të plote administrativ.
- Ankimi në gjykate për anulimin tërësisht apo pjesërisht të një akti duhet të mbështetet
vetëm në ato akte qe kane qene objekt i shqyrtimit administrativ.
- Ne rastin ne gjykim, paditësit i mungojnë aktet qe kane sjelle regjistrim për çdo
transkript te kryer.
Bazuar ne nenin 82, te K.Pr.Administrative si dhe ne nenin 12, te K.Pr.Civile, është
detyre e paditësit i cili ka barrën e provës ne hetim administrativ, dhe me pas ne
gjykim për te provuar pretendimet e tij ne baze te provave te marra ne seance
gjyqësore.
Paditësi nuk ka paraqitur prova shkresore për te mbështetur pretendimin e tij.
Gjykata, arsyeton se ZVRPP nuk japin tituj pronësie, por vetëm regjistrojnë tituj
pronësie. Dhe këtë objekt te veprimtarisë së saj ka patur parasysh ZVRPP Shkodër,
bazuar në nenin 2/1, të ligjit specifik kur ka refuzuar regjistrimin, pasi nuk mund te
regjistrojmë pasurinë e pretenduar nga paditësi me mangësitë e sipërme, duke e bere
ne ketë mënyre aktin qe kundërshtohet te ligjshëm.
Prona e pretenduar e paditësit vjen ne origjine te saj si pasuri e fituar me ligj te
veçante e konkretisht nga ligji nr.7512 dt.10.08.1991 “Për Sanksionimin dhe
Mbrojtjen e Pronës Private dhe Nismës së Lire, te Veprimtarive Private te Pavarura
dhe Privatizimit".
833
- Ne radhorin e pronësisë me nr.238 dt.9.03.1992 nëpërmjet kontratës së shitjes me
dt.17.2.1992 (data e kontratës ne praktike te privatizimit është 17.1.1992) figuron e
regjistruar “rrobaqepësi ne lagjen Partizani me kufizimet përkatëse, me pronar llirjana
Deda, Mirela Gjinoshi dhe Marjana Kola, me pronar te mëparshëm Nd/Shërbimeve
Shkodër, njësi shtetërore, e cila ne themel te regjistrit mban shënim transkripti ne
radhorët e pronësisë me nr.708, dt.22.6.1992, pjesa e Marjanes dhe 259 - 260 /1992.
- Këtij regjistrimi sipas praktikes së përcjelle nga D.A.SH.P.P Tirane, i mungon plan
vendosja dhe kontrata e cila përcakton marrëdhëniet me truallin, detyrim ky qe buron
nga neni 23, 24/a i ligjit 7843, dt. 13.07.1994 i ndryshuar dhe rregullore e punës me
nr.184, viti 1999 pika 7, kapitulli “mënyra e regjistrimit fillestar”.
- Ne radhorin e pronësisë me nr.259, dt.12.3.1992, me akt pjesëtimi vullnetar
dt.12.12.1992 nr.rep.1980 dhe kol.170 është e regjistruar “pjesa e A me ngjyre blu e
njesisie rrobaqepësi me dimensione 4m e 30 cm X 3m e 5 cm me vendndodhje te
përshkruar, nga Ilirjana Deda, Mirela Gjinoshi dhe Marjana Kola si pronare te
mëparshëm, ka kaluar tek pronaret llirjana Deda, Mirela Gjinoshi, me origjine
radhorin nr.238 dt.09.03.1992 me shënim transkripti, kaluar ne radhorin e pronësisë
me nr.805 dt.21.09.1999.
- Aktet qe kane sjelle ketë regjistrim mungojnë dhe nuk janë paraqitur as ne gjykim .
Me sy te lire akti i pjesëtimit vullnetar mban dt.12.12.1992, nr.rep.1980 dhe kol.170,
ndërsa regjistrimi figuron te jete i dt.12.03.1992. Kuptojmë sa me lart qe është bere
regjistrimi ne Mars, ndërsa akti qe ka sjelle regjistrimin është përpiluar tete muaj me
vone.
- Për te kuptuar ketë pasaktësi gjykata duhet te kishte kërkuar paraqitjen e akteve qe
kane sjelle regjistrimin e këtij rradhori, gjë te cilën nuk e ka realizuar dhe përsëri me
ketë mangësi te akteve ligjore vendos regjistrimin e pronës ne emër te paditësit ne
- Referuar radhorit te pronësisë me nr.805 dt.21.09.1999, nëpërmjet akt shitblerje me
nr.583-177 dt.21.09.1999 me përshkrim prone “Pjesa A me ngjyre blu e njësisë
rrobaqepësi...” kalon prona nga llirjana Deda , Mirela Deda (kështu është shënimi ne
regjistër) tek Mensur Riza Hamiti, me origjine radhorin e pronësisë 259 dt.12,03.1992
me shënim ne thembër. “transkriptuar ne radhorin e pronësie me nr.839
dt.27.09.1999”. Ne ketë regjistrimi ka një plan vendosje te pronës së Mensur Hamiti
por, nuk është pikërisht skica e pjesëtimit te pare qe është emërtuar pjesa A me ngjyre
blu.
- Ne radhorin e pronësisë me nr 839 dt.27.Shtator 1999 me akt shitblerje nr.604- 180
dt.27.09 1999, pa përshkrim te pronës, nga Hysen Hamiti prona ka kaluar tek Selman
Smakaj, me origjine radhorin e pronësisë 805 dt.21.09.1999, pa shënime ne thembër
te regjistrit.
- Akti qe ka sjelle ketë regjistrim te pa-plote (pa përshkrim) bën fjale po për pjesën A
me ngjyre blu qe nga ana teknike nuk u provua asnjëherë së ku është me akte e
paraqitura ne regjistrim ne sistemin hipotekor. Pavarësisht së ne kontrate është
përcaktuar se pjese e saj është edhe skica planimetrike paditësi ketë skice nuk e ka ne
aktin e shitblerjes.
Bazuar në nenin 23, 24 të ligjit 7843 dt. 13.07.1994 i ndryshuar, si dhe në nenin 193/b
të K.Civil si dhe rregulloren e punës 184/ 1999, akti i ZVRPP Shkodër me
nr.prot.2790 dt.09.11.2009 për refuzimin e regjistrimit te pronës është e bazuar ne ligj
duhet te lihet ne fuqi.
- Ne këto kushte, bazuar ne nenin 485/b te K.Pr.Civile, kërkoj:
834
- Ndryshimin e vendimit civil dt. 04.05.2010 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Shkodër
si dhe -Vendimin e Gjykatës se Apelit Shkodër nr.178, dt.09.04.2012 me paditës
Selman Smakaj, duke vendosur:
- Rrëzimin e kërkese padisë si te pabazuar ne prova dhe ne ligj.

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Ka rezultuar se me datë 17.01.1992, shtetasit Ilirjana Deda, Mirela Gjinoshi dhe
Marjana Kola, kane blerë nga Ndërmarrja e Riparimit Shërbimeve dhe AKP Shkodër, njësinë
tregtare “Rrobaqepësi” ne lagjen Partizani, me kufizimet përkatëse. Prona në fjalë është
regjistruar në radhorin e pronësisë nr.238, date 09.03.1992.
Me akt-pjesëtimi vullnetar bashkëpronarët e mësipërm kanë pjesëtuar sendin dhe
Iirjana Deda dhe Mirela Gjinoshi kanë marre në pronësi pjesën, “a” të dyqanit me dimensione
4,3x3,5m me kufizimet përkatëse. Kjo pronë është regjistruar në radhorin e pronësisë nr.259,
datë 12.03.1992.
Me kontratën nr.583 rep, nr.577 kol, datë 21.09.1999, Ilirjana Deda dhe Mirela
Gjinoshi, i kanë shitur shtetasit Mensur Hamiti, pasurinë e përshkruar në radhorin e pronësisë
nr.259, dt 12.03.1992.
Si rrjedhojë e kësaj kontrate, prona është transkriptuar në radhorin e pronësisë nr.805,
dt 21.09.1999.
Me kontratën nr.609 rep, nr 180 kol, dt 27.09.1999, Mensur Halimi i ka shitur
paditësit Selman Smakaj, pasurinë e përshkruar në radhorin e pronësisë nr.805, dt
21.09.1999.
dt 27.09.1999.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1204, datë 04.05.2010, ka
vendosur:
- “Pranimin e kërkesëpadisë.
- Detyrimin e palës së paditur Z.R.P.P.Shkodër, që të regjistrojë në favor të paditësit
Selman Smakaj, të drejtën e pronësisë, mbi një sipërfaqe ndërtimore prej 14,2
(katërmbëdhjetë presje dy) m2 e ndodhur ne Lagjen “ Partizani,” Rruga ‘Çlirimi”
zona kadastrale 8592, e cila skicohet me pikat 1, 2, 3, 4, 5, 6 sipas skicës nr.5 të aktit
shtesë të ekspertimit që i bashkëngjitet këtij vendimi dhe që kufizohet Veriu, - pasuria
nr.7/106 N 13, Jugu-pjese e pasurisë nr.7/106, lindja - pasuria nr 7/ 99, perëndimi
-pjese e pasurisë nr.7/106.
- Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.178, date 09.04.2012, ka vendosur:
Shkodër.
…….Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, ashtu sikurse ka pranuar edhe Gjykata e
Shkallës së Parë, ka rezultuar e provuar se me datë 17.01.1992, shtetasit Ilirjana Deda, Mirela
Gjinoshi dhe Marjana Kola, kane blerë nga Ndërmarrja e Riparimit Shërbimeve dhe AKP
Shkodër, njësinë tregtare “ Rrobaqepësi” ne lagjen Partizani, me kufizimet përkatëse. Prona
në fjalë është regjistruar në radhorin e pronësisë nr.238, date 09.03.1992.
Me akt-pjesëtimi vullnetar bashkëpronarët e mësipërm kanë pjesëtuar sendin
dhe Ilirjana Deda dhe Mirela Gjinoshi kanë marre në pronësi pjesën, “a” të dyqanit me
dimensione 4,3x3,5m me kufizimet përkatëse. Kjo pronë është regjistruar në radhorin e
pronësisë nr.259, datë 12.03.1992.
835
Me kontratën nr.583 rep, nr.577 kol, dt 21.09.1999, Ilirjana Deda dhe Mirela
Gjinoshi, i kanë shitur shtetasit Mensur Hamiti, pasurinë e përshkruar në radhorin e pronësisë
nr.259, dt 12.03.1992.
dt 21.09.1999.
Me kontratën nr.609 rep, nr 180 kol, dt 27.09.1999, Mensur Halimi i ka shitur
paditësit Selman Smakaj, pasurinë e përshkruar në radhorin e pronësisë nr.805, dt
21.09.1999.
dt 27.09.1999.
Gjykata e Apelit çmon se, mosmarrëveshja në gjykim i përket konflikteve juridike të
natyrës administrative. Ligjvënësi, gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative, i ka
parashikuar dhe rregulluar me dispozitat e neneve 324 e vijim të K.Pr.Civile, të Ligjit
nr.8485, datë 12.05.1999 a Kodi i Procedurave Administrative të Republikës së Shqipërisë si
dhe të akteve të tjera ligjore sikurse është ligji organik nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
Regjistrimin e pasurive të Paluajtshme” .
Pala paditëse, qoftë në Kërkese Padi, apo edhe gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes ka
theksuar faktin, se kërkon regjistrimin e pronës në Sistemin e Ri të Regjistrimit. Efektivisht ai
ndodhet para procesit të regjistrimit fillestar të pasurisë, të rregulluar nga dispozita e nenit 24,
të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, të përmendur më lart, “Mënyra e regjistrimit fillestar”. Në
zbatim të gërmës “a” dhe b” të kësaj dispozite, personi që kërkon të bëjë regjistrimin fillestar
të pasurisë, krahas akteve të tjera, duhet të paraqes në Z.V.R.P.P. dokumentet e pronësisë,
aktet e fitimit të pronësisë sipas nenit 193, të K.Civil. Nga përmbajtja e kësaj dispozite janë
parashikuar disa nga aktet të cilat duhet të regjistrohen në regjistrin e pasurisë të paluajtshme,
të cilat, në vështrim të nenit 163, të K.Civil, kanë cilësinë e titujve të pronësisë.
Nga studimi i akteve të dosjes gjyqësore, midis së tjerave, konstaton se, aspekti më
kryesor juridik që duhet të trajtohet në këtë mosmarrëveshje administrative, ishte sqarimi i
faktit nëse pala paditëse e posedon aktin e fitimit të pronësisë, mbi sendin objekt gjykimi.
Rezulton se pala paditëse, në vështrim të nenit 24, të Ligjit material të përmendur më
lartë, me cilësinë e titullit të pronësisë, për regjistrimin e pasurisë ka paraqitur Kontratën
Noteriale të Shitjes, nr.609, datë 27.09.1999, ku nga përmbajtja e saj provohet fakti se pala
paditëse, me cilësinë e blerësit, ka fituar cilësinë e pronarit, me titull të prejardhur, mbi
sendin objekt gjykimi.
Pala e paditur, ndonëse nuk e mohon aktin e mësipërm të pronësisë, gjatë procesit ka
prapësuar faktin se pala paditëse, krahas këtij akti duhet të zotëronte edhe akte të tjera
plotësuese që individualizojnë sendin objekt gjykimi.
Gjykata e Shkallës së Parë, për sqarimin e fakteve që lidhen me këtë aspekt juridik të
mosmarrëveshjes në gjykim, duke konstatuar se vërtetohen rrethanat e parashtruara në nenin
24/a, të K.Pr.Civile, ka thirrur në gjykim, një ekspert për të dhënë mendim.
Nga përmbajtja e Akt-Ekspertimit, i administruar në dosje, është individualizuar
pozicioni i sendit objekt gjykimi, po ashtu edhe sipërfaqja e tij prej 14.2 m2.
Gjithashtu, Gjykata e Faktit në mënyrë të bazuar ka trajtuar edhe marrëdhëniet
juridike me truallin që krijohen midis palës paditëse dhe pronarëve të tjerë kufizues, në
vështrim të nenit 209 të K.Civil.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka paraqitur Rekurs pala e paditur,
Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Shkodër, që kërkon Prishjen e vendimit nr.178, date 09.04.2012, të
Gjykatës së Apelit Shkodër, për shkaqe e parashtruara ne pjesën hyrëse te vendimit.
836
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e
paditur Zyra vendore e Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Shkodër, përmban shkaqe që
motivojnë cenimin e vendimit nr.178, datë 09.04.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
vendimeve, shkaqeve të rekursit, vendimit nr.178, datë 09.04.2012 të Gjykatës së Apelit
Shkodër, arrin në përfundimin se vendimi është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për
këtë shkak duhet të prishet.
Kolegji Administrativ, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe
pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykata janë lejuar ose jo shkelje
të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes
së këtyre çështjeve nga gjykatat e apelit, Kolegji Administrativ i Gjykata e Lartë, në realizim
të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimit të gjykatës
të apelit.
Ky Kolegj e gjen me vënd të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
një grup faktesh, që domosdoshmërish këto të fundit para se të vlerësohen nga gjykata duhet
të vërtetohen dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt, sikundër është rasti në
shqyrtim, vendimi nuk është rrjedhojë e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm dhe i bazuar në
analizën e provave, në kundërshtim me nenin 14, 16 e 126 të K.Pr.C
Në rastin në shqyrtim, Kolegji Administrativ vëren se vendimin nr.178, datë
09.04.2012 i Gjykatës së Apelit Shkodër është rrjedhojë e një hetimi jo të plotë, nisur nga
shkaqet e ankimit të paraqitur nga pala paditur Zyra vendore e Regjistrimit te Pasurive te
Palujtëshme Shkodër
Kolegji çmon se Gjykata e Apelit duhet të kishte administruar në gjykim praktikën e
plotë dokumentare mbi gjendjen e objektit nga privatizimi dhe aktualisht pranë organeve te
administratës shtetërore. Si rregull regjistrimi fillestar I një pasurie bëhet ne bazë te aktit
ligjor për pronësinë I shoqëruar me dokumentacion teknik, parashikuar nga neni 193 I
K.Civil dhe neni 24 I ligjit 7843, datë 13.07.1994 I ndryshuar. Paditësit I mungon
dokumentacioni teknik që shoqëron privatizimin si dhe kontrata e cila përcakton
marrëdhënien me truallin .Nga ana e gjykatës duhej te ishte kërkuar paraqitja e akteve qe
kanë sjell regjistrimin e aktit te pjesëtimit vullnetar datë 12.12.1992 nr rep 1980, kol 170 ne
radhorin e pronësisë me nr 259, datë 12.03.1992, pranë palës së paditur, gjë te cilën nuk e ka
realizuar .
Në rigjykim gjykata e apelit Shkodër duhet ti kërkojë organeve kompetente te dhënat
e ndodhura pranë tyre, te cilat ndihmojnë ne zgjidhjen e drejte dhe përfundimtare te çështjes.
Gjykata ka për detyre tu bëje te qarte palëve se ashtu siç kanë te drejta kanë dhe detyrime qe
rrjedhin prej procesit, në format dhe afatet e parashikuara.
Provat e paraqitura prej palëve, gjate rigjykimit duhet ti lejojë që ti nënshtrohen
debatit gjyqësor, ku te gjithë palët te shprehin pretendimet e tyre ne lidhje me provat e
administruara.
Përsa sa me sipër dhe ne rrethanat kur nga gjykata e apelit Shkodër nuk është
respektuar ligji, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Larte çmon se vendim i gjykatës së apelit
Shkodër duhet te prishet dhe çështja te kthehet rishqyrtim .
Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte, në referim te Ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, mori në shqyrtim dhe konstatoi se, bazuar në nenin 63/c te ligjit, gjykate
kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje është Gjykata Administrative Apelit
Tiranë, prandaj aktet e çështjes i duhen dërguar për gjykim kësaj gjykate.
837
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.178, datë 09.04.2012 te Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
dërgimin e çështjes për shqyrtim ne Gjykatën Administrative te Apelit.
Tiranë, më 29.09.2015
838
Nr. 00 - 2015 - 3173 i Vendimit (515)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 29.09.2015, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: YLVI SALA.

I PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME SHKODËR.
OBJEKTI:
Kërkesë për regjistrim prone në ZVRPP Shkodër, të pronës në ZK 8593,
me nr.pasurie 6/324, me sipërfaqe trualli 112 m2
nga kjo sipërfaqe ndërtimore 58 m2, në pronësi të paditësit Ylvi Sala.
Baza Ligjore: Ligji nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.2901, datë 09.12.2010 ka

vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të kërkesë-padisë. 2.Detyrimin e ZVRPP Shkodër, të
regjistrojë pasurinë e paluajtshme, me nr.6/324, të përbërë nga një dhomë, një
kuzhinë me aneks, korridor e banjo, me sipërfaqe ndërtimi prej 56.8 m2, e
ndodhur në zonën kadastrale 8593, ne adresën: L."Perlat Rexhepi", Rr."Gjon
Buzuku", Shkodër, dhe që kufizohet: në veri- rruga, pasuria me nr.6/257,
prona e Rikard Shllakut, me nr.6/258; në jug- pasuria me nr.6/323, pronë e
Mark Mirashit; në lindje - pasuria me nr.6/258, pronë e Rikard Shllakut dhe në
perëndim pasuria me nr.6/692, prona e Laura Dema, e pasqyruar kjo në
planvendosje me pikat 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 dhe 8. 3.Pjesë përbërëse e këtij
vendimi është edhe planvendosja e ndërtesës, e cila i bashkangjitet aktit të
ekspertimit. 4.Rrëzimin e kërkesë-padisë për pjesën tjetër.”
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.185, datë 12.04.2012 vendosi:

Gjyqësor Shkodër me këtë ndryshim: Detyrimin e ZVRPP Shkodër t’i
rregjistrojë paditësit Ylvi Sala edhe 36 m2 oborr sipas skicës pjesë përbërëse e
vendimit të mësipërm.”.
839
Kundër vendimit nr.185, datë 12.04.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Zyra Vendore e Rregjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Shkodër, e cila kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër
nr.185, datë 12.04.2012 dhe të vendimit nr.2901, datë 09.12.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër dhe rrëzimin e padisë duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedurial dhe atij material;
- Paditësi është bazuar në nenin 24 të ligjit nr.7843, datë 13.7.1994 “Për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme”. Me vendim të K.E.K.P, të qytetit Shkodër, me nr.20, datë
17.02.1961, jepet tokë për ndërtim banese z.Rexhep Sala, në bllokun Canej, me
sipërfaqe 500 m2. Sipas vendimit pika 5, për kalimin e pronësisë duhet të lidhet
kontrata përkatëse me Ndërmarrjen e Shërbimit Komunal, e cila nuk vërtetohet nga
dokumentacioni i paraqitur.
- Paditësi pasurinë e tij e ka fituar me kontratë dhurimi nga babai i tij. Ky i fundit ka si
origjinë të pronës vendimin gjyqësor me nr.1058, datë 20.10.1961 me objekt vërtetim
fakti, i cili nuk rezulton të disponohet nga e ZRPP Shkodër.
- Akti i dhurimit me nr.1386/812, datë 15.11.1994, në favor të Ylvi Dejës sipas
vërtetimit të lëshuar nga nga Zyra e Hipotekës në datë 16.11.1994 të disponuar nga
paditësi është rregjistruar në radhorin e pronësisë me nr.2251, datë 16.11.1994, radhor
i cili nuk gjendet në arkivën e ZVRPP Shkodër. Ky akt dhurimi provon se paditësi
është pronar vetëm për sipërfaqen ndërtimore prej 18 m 2 si pjesë e pasurisë së dhuruar
nga babai i tij Rexhep Deja.
- Emri i paditësit nuk përputhet me atë të vërtetimit të pronësisë si dhe në gjykim nuk u
paraqitën akte të Z.Gj.C Shkodër për të provuar saktësisht lidhjen midis dy personave
të mbajtësit të të drejtës së pronësisë dhe të paditësit.
- Bazuar në nenin 23, 24 të ligjit nr.7843, datë 13.7.1994 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme” si dhe ne nenin 193/b të K.Civil si dhe rregulloren e punës 184/1999,
refuzimi i regjistrimit të pronës së pretenduar nga paditësi është i bazuar në ligj dhe në
prova;

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, Avokatin e Shtetit z.Abaz Deda, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimit me nr.2901 datë 09.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe vendimit me nr.185 datë 12.04.2012 të Gjykatës se Apelit Shkodër dhe rrëzimin
e kërkese padisë, në mungesë të palës paditëse dhe të paditur, si dhe pasi bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Ylvi Sala i është
drejtuar Zyrës Vendore të Rregjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, për rregjistrimin
e pasurisë së paluajtshme, me nr.6/324, truall me sipërfaqe prej 112 m 2, nga të cilat 58 m2
sipërfaqe ndërtimore, 1 kat.
2. Origjina e kësaj pasurie të paluajtshme është vendimi i Komitetit Ekzekutiv të
Këshillit Popullor, të qytetit Shkodër, me nr.20, datë 17.02.1961, sipas të cilit i jepet toke për
ndërtim banese z.Rexhep Sala, në bllokun Canej, me sipërfaqe 500 m2.
3. Me akt dhurimi me nr.1386 rep dhe nr.812 kol, datë 15.11.1994, dhuruesi Rexhep
Deja, me vullnetin e tij të lirë, i dhuron pranuesit të dhurimit, paditësit Ylvi Deja, një dhomë,
me përmasa 5.4x4 m, e ndodhur në krahun e djathtë të hyrjes së shtëpisë (në fund të shtëpisë),
e kufizuar: para- kuzhina e dhuruesit Rexhep Deja, prapa- Mark Mirashi, majtas korridori i
dhuruesit dhe djathtas - Lazer Vila. Sipas kësaj kontrate dhurimi, pasuria e dhuruesit është një
840
shtëpi një-katëshe, e përbërë nga: tre dhoma, një kuzhinë, korridor, aneks e vvc, me një oborr
me sipërfaqe 137.5 m2, banesë e cila ndodhet në lagjen "Skenderbeg'', e kufizuar: para -
rruga; prapa – Ded Mark Mema; djathtas - Beqir Behri; majtas - Lazer Vila.
4. Kjo kontrate dhurimi është rregjistruar në radhorin e pronësisë me nr.2251, datë
16.11.1994, në emër të paditësit Ylvi Rexhep Deja.
5. Me fletë-lejen me nr.58 prot, të datës 02.05.1983, të Komitetit Ekzekutiv të
Këshillit Popullor të qytetit Shkodër, paditësit Ylvi Rexhep Sala, i jepet leja për të bërë një
shtesë banese prej një kuzhine e një aneks, korridor vvc, ngjitur me banesën ekzistuese.
6. Nga çertifikata e lindjes me nr.regj.them.76/136, e lëshuar më datë 26.03.2010,
rezulton se paditësi, me vendimin me nr.28, datë 10.04.2000, ka bërë ndryshimin e mbiemrit
nga Deja në Sala.
7. Me vendimin gjyqësor, me nr.3584, datë 14.11.1994 është vendosur: “Vërtetimin e
faktit juridik të pronësisë së kërkuesit Ylvi Sala mbi një pasuri të paluajtshme shtëpi e
ndodhur në lagjen Skënderbeg të Shkodrës, rruga Gjon Buzuku Shkodër. Shtëpi banimi
njëkateshe, e përbërë nga një kuzhinë, aneks, korridor, banjo verandë e kufizuar 1.Rexhep
Daja, 2.Rexhep Daja, 3.Ded Mema, 4.Bep Hila”.
8. Me urdherin nr.1070 prot, datë 23.03.2010 Zyra Vendore e Rregjistrimit të
Pasurive te Paluajtshme Shkodër ka refuzuar rregjistrimin bazuar në nenin 24/a të ligjit
nr.7843 datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” duke arsyetuar se: “Nga
verifikimi i dokumentacionit të paraqitur konstatohet se me vendim të K.E.K.P, të qytetit
Shkodër, me nr.20, datë 17.02.1961, jepet tokë për ndërtim banese z.Rexhep Sala, në bllokun
Canej, me sipërfaqe 500 m2. Sipas vendimit pika 5, për kalimin e pronësisë duhet të lidhet
kontrata përkatëse me Nd/jen e Shërbimit Komunal, e cila nuk vërtetohet nga
dokumentacioni i paraqitur. Sipas akt dhurimit me nr.1386/812, datë 15.11.1994, me palë
dhuruese Rexhep Deja dhe pranues dhurimi Gëzim Deja, Sali Deja, Ylvi Deja, kalon titulli i
pronësisë mbi pasurinë me përshkrimin një dhomë, me përmasa 5.4x4 m, e ndodhur në
krahun e djathtë të hyrjes së shtëpisë së kufizuar para kuzhina e dhuruesit Rexhep Deja,
prapa Mark Mirashi, majtas koridori i dhuruesit dhe djathtas Lazer Vila. Sipas aktit
konstatohet se mbiemri i përfituesit të pasurisë Deja nuk përkon me mbiemrin e kërkuesit
Sala. Gjithashtu bazuar në përshkrimin e pronës nuk citohet sipërfaqe oborri. Nga verifikimi
i rregjistrave të pronësisë konstatohet se origjinë e pronës është vendimi gjyqsësor me
nr.1058, datë 20.10.1961 me objekt vërtetim fakti, të cilën nuk rezulton ta dispononi dhe që
nuk gjendet as në arshivën e ZRPP Shkodër. Sipas vendimit gjyqesor, me nr.3584, datë
14.11.1994, me objekt vërtetim fakti pronësie mbi pasurinë e paluajtshme, në favor të Ylvi
Sala, njihet pronësia mbi pasurinë me përshkrimin shtëpi banimi njëkatëshe, e përbërë nga
një kuzhinë, aneks, korridor, e ndodhur ne lagjen Skënderbeg të Shkodrës. Bazuar në nenin
193 të Kodit Civil, paragrafi i fundit, vendimet gjyqësore me objekt vërtetim fakti juridik të
pronësisë, të dhëna pas datës 01.11.1994, nuk rregjistrohen në rregjistrat publike të pasurisë
së paluajtshme”.
9. Pala paditëse duke mos qënë dakord me këto vendime i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër me padinë objekt gjykimi.
10.Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.2901, datë 09.12.2010 ka
vendosur: “1.Pranimin e pjesshëm të kërkesë-padisë. 2.Detyrimin e ZVRPP Shkodër, të
rregjistrojë pasurinë e paluajtshme, me nr.6/324, të përbërë nga një dhomë, një kuzhinë me
aneks, korridor e banjo, me sipërfaqe ndërtimi prej 56.8 m 2, e ndodhur në zonën kadastrale
8593, ne adresën: L."Perlat Rexhepi", Rr."Gjon Buzuku", Shkodër, dhe që kufizohet: në veri-
rruga, pasuria me nr.6/257, prona e Rikard Shllakut, me nr.6/258; në jug- pasuria me
nr.6/323, pronë e Mark Mirashit; në lindje - pasuria me nr.6/258, pronë e Rikard Shllakut
dhe në perëndim pasuria me nr.6/692, prona e Laura Dema, e pasqyruar kjo në planvendosje
me pikat 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 dhe 8. 3.Pjesë përbërëse e këtij vendimi është edhe planvendosja e
841
ndërtesës, e cila i bashkangjitet aktit të ekspertimit. 4.Rrëzimin e kërkesë-padisë për pjesën
tjetër.”
10.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Regjistrimi i pronës së kërkuar nga paditësi rregullohet
nga neni 24/a i ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, "Për rregjistrimin e pasurive të paluajtshme"
i ndryshuar. Bazuar në nenin 193 të Kodit Civil, paditësi ka paraqitur për të rregjistruar,
këto akte: akt dhurimi të pasurisë së paluajtshme dhe fletën e lejes së ndërtimit. Bazuar në
nenin 224/a të K.Pr.Civile, për të realizuar një hetim gjyqësor të plotë e të gjithanshëm,
meqënëse nevojitej mendimi i një personi të specializuar në fushën e ndërtimit, u caktua një
eksperte e kësaj fushe. Në aktin e ekspertimit të realizuar, duke u bazuar në provat shkresore
të marra gjatë gjykimit, matjet në terren dhe nga verifikimet në dokumentacionin e palës së
paditur për këtë pasuri, konkludohet si me poshtë: Prona e pretenduar nga paditësi ndodhet
në qytetin e Shkodrës, Lagje "Perlat Rexhepi", Rr."Gjon Buzuku", Shkodër, me sipërfaqe
ndërtimore prej 56.8 m2 dhe përbëhet nga shtëpi banimi një katëshe, e përbërë nga një
dhomë, kuzhinë, aneks, korridor, vvc. Kjo pasuri kufizohet: në veri me pasurinë nr.6/257 -
rrugë, pasuria me nr.6/258, pronë e Rikard Shllakut; në jug pasuria me nr.6/323, pronë e
Mark Mirashit; në lindje me pasurinë nr.6/258, prona e Rikard Shllakut dhe në perëndim me
pasurinë nr.6/692, pronë e Laura Dema. Nga verifikimi në vend i kësaj prone, ka rezultuar se
ajo përbëhet përveçse nga një ndërtesë një katëshe, edhe nga një sipërfaqe e lirë, në pjesën e
përparme, si rrugë kalimi për dalje në rrugën publike.
Paditësi Ylvi Sala, ka titull pronësie vetëm për ndërtesën një katëshe të përbërë prej
një dhome, një kuzhinë me aneks, korridor, etj, kjo sipas kontratës së dhurimit me
nr.1386/812, datë 15.11.1994 dhe fletë-lejes me nr.58.prot, të datës 02.05.1983, të Komitetit
Ekzekutiv të Këshillit Popullor të qytetit Shkodër.
Duke analizuar kontratën e dhurimit, të sipërcituar, rezulton se dhuruesi Rexhep
Deja, megjithëse ka në pronësi përveç ndërtesës edhe një sipërfaqe oborri, ai i dhuron vetëm
një dhomë, me kufizimet përkatëse dhe jo sipërfaqe oborri, pavarësisht se paditësi Ylvi Sala e
përdor një pjesë të këtij oborri si dhe mbi një pjesë të tij ka reailzuar edhe një ndërtese me
leje, sipas fletë-lejes nr.58 prot, të datës 02.05.1983, të Komitetit Ekzekutiv të Këshillit
Popullor të qytetit Shkodër.
Megjithëse prona, nga verifikimi në vend, ka një sipërfaqe të lirë, në favor të paditësit
Ylvi Sala, do regjistrohet vetëm pasuria sipas kontratës së dhurimit dhe fletë-lejes së
sipërcituar, duke patur parasysh që për oborrin nuk ka titull pronësie. Në këto kushte, duke e
gjetur kërkesë-padinë pjesërisht të bazuar në ligj e në prova, gjykata konkludon se ajo duhet
pranuar pjesërisht, duke u urdhëruar pala e paditur të bëjë rregjistrimin e pasurisë së
përshkruar me lart, sipërfaqe ndërtimore, në sistemin e ri të rregjistrimit, në favor të
paditësit Ylvi Sala.”
11. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.185, datë 12.04.2012 vendosi:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.2901, datë 09.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër me këtë ndryshim: Detyrimin e ZVRPP Shkodër t’i rregjistrojë paditësit Ylvi Sala
edhe 36 m2 oborr sipas skicës pjesë përbërëse e vendimit të mësipërm.”.
11.1 Arsyetimi i gjykatës: “Nga akti i dhurimit rezulton se përshkrimi i pronës përveç
shtëpisë një katëshe me tre dhoma guzhinë, koridor aneks e vvc është shënuar edhe oborri.
Rezulton se K.E.K.P të Qytetit Shkodër i ka dhënë paditësit pasi ka saktësuar me vendim
mbiemrin nga Daja në Sala, leje ndërtimi nr.58, datë 02.05.1983 ku ai ka ndërtuar shtesë
banese një guzhinë korridor, aneks e vvc i cili i është njohur nga gjykata me vendim nr.3584,
datë 14.11.1994. Në rrethanat kur prona e kërkuar për rregjistrim është fituar me dhurim
dhe i është dhënë leje ndërtimi paditësit sipas legjislacionit në fuqi të kohës nga organet
kopetente shtetërore dhe nga ajo kohë pronën e kanë gëzuar e disponuar lirisht janë bërë
pronar të saj në të gjithë pjesën e saj me zotërim dhe mbi gjithçka që përfshihet brenda
vijave kufizuese të saj. Ne keto kushte vendimi i gjykatës është i drejtë i bazuar në pjesën që
842
ka detyruar anën e paditur ta rregjistrojë në favor të paditësit dhe duhet lënë në fuqi duke u
pranuar edhe pjesa që i është rrëzuar, oborri i cili i shërben sipas skicës për të hyrë në
banesë pra jo vetëm se është i përshkruar në akt dhurimi edhe oborri, por është në të njëjtën
kohë edhe pjesë funksionale e banesës së ndërtuar me leje kundrejt pagesave të përcaktuara
në ligjet e kohës. Në rrethanat e mësipërme paditësit i duhet rregjistruar edhe sip e oborrit
me sip.36 m2 të cilën gjykata nuk ja ka pranuar. Në këto rrethana pretendimet e anës së
paditur se kjo pronë nuk ka origjinë të saktë është pa bazë mbasi vjen me dhurim dhe është
ndërtuar në bazë e në zbatim të ligjeve të kohës”.
12. Kundër vendimit nr.185, datë 12.04.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka
ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, Zyra Vendore e Rregjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Shkodër, e cila kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër nr.185, datë
12.04.2012 dhe të vendimit nr.2901, datë 09.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

13.1 Neni 1/2: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe”.
13.2 Neni 17/2: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
14. Dispozitat e ligj nr.7843/1994 “Për rregjistrimin e pasurive të paluajtshme” i
ndryshuar;
14.1 Neni 24: “Mënyra e regjistrimit fillestar”, “Regjistruesi, një person ose çdo
grup i ngarkuar nga kryeregjistruesi kërkon që pronësia si dhe kufijtë e çdo pasurie që duhet
regjistruar, të dokumentohen duke përdorur kriteret e mëposhtme:
a) Pronësia dhe kufijtë e pasurive të paluajtshme përcaktohen nga aktet e fitimit të
pronësisë, sipas nenit 193 të Kodit Civil.
b) Individët, familjet dhe personat juridikë, privatë apo shtetërorë, që zotërojnë
dokumente pronësie, sipas shkronjës “a”, por nuk kanë të përcaktuar në to sipërfaqen e
pasurisë së paluajtshme, kanë të drejtë t’i paraqesin regjistruesit një kërkesë për regjistrim
pronësie, e cila duhet të shoqërohet me dokumentin e pronësisë, me një planvendosje apo
genplanin e pasurisë, deklaratën noteriale të pronarëve fqinjë, që vërtetojnë përmbajtjen e
kërkesës për pronësinë dhe kufijtë e pasurisë që pretendohet, si dhe kopje të vërtetuara nga
noteri të dokumenteve të ndryshme, që mbështesin kërkesën për regjistrim.
Regjistruesi, brenda 30 ditëve nga paraqitja e kërkesës, duhet t’i kthejë përgjigje
kërkuesit pas pagesës së shpenzimeve, të cilat parapaguhen nga kërkuesi.
Kundër vendimit të regjistruesit ose në mungesë të përgjigjes, me kalimin e këtij afati,
kërkuesi mund të ankohet në gjykatë. Në procesin gjyqësor gjykata thërret të gjithë pronarët,
pronat e të cilëve janë ngjitur njëra-tjetrës e të cilët kanë interes të ligjshëm në gjykim.
c) Për kalimin në pronësi të sipërfaqes, kur në dokumentin e pronësisë është bërë
shënimi “oborr në përdorim”, kërkuesit duhet t'u drejtohen organeve të kthimit dhe
kompensimit të pronave. Për rastet, të cilat nuk janë subjekt i ligjit për kthimin dhe
kompensimin e pronave, kërkuesit i drejtohen institucionit të autorizuar nga Këshilli i
Ministrave. Procedura e kalimit të kësaj sipërfaqeje në pronësi, në këto raste, përcaktohet me
vendim të Këshillit të Ministrave”.
843
15. Dispozitat e Kodit Civil;
15.1. Neni 193 i K.Civil: “Duhet të regjistrohen në regjistrin e pasurive të
paluajtshme:
a) kontratat për kalimin e pronësisë së sendeve të paluajtshme dhe aktet për pjestimin
vullnetar të tyre;
b) kontratat me të cilat krijohen, njihen, ndryshohen ose pushojnë të drejta pronësie
mbi sendet e paluajtshme, të drejta uzufrukti, përdorimi e bujtjeje, emfiteoze e servituti e të
drejta të tjera reale;
dh) vendimet e gjykatave ose organeve kompetente shtetërore që përkatësisht
përmbajnë fitimin ose njohjen e pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme, pjestimin e pasurive të
paluajtshme ose që deklarojnë të pavlefshme veprimet juridike për kalimin e pronësisë të
regjistruar më parë rregullisht, si dhe aktet e përmbarimit gjyqësor për sekuestrimin e
pasurisë së paluajtshme ose shitjen në ankant të tyre.
Vërtetimi gjyqësor i faktit të pronësisë nuk regjistrohet.
16. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse pala e paditur Zyra Vendore e
Rregjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, nuk përmban shkaqe ligjore që motivojnë
cenimin e vendimit nr.185, datë 12.04.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
17. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe
parashtrimeve të rekursit, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në interpretim të
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se vendimi i dhënë
nga Gjykata e Apelit është marrë në interpretim të drejtë të ligjit dhe për rrjedhojë duhet të
lihet në fuqi.
respektuar drejtë ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit,
Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo
në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
19. Kolegji Administrativ çmon se arsyetimi dhe përfundimi i gjykatave të faktit është
rrjedhojë e interpretimit të drejtë të dispozitave të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
rregjistrimin e pasurive të paluajtshme” dhe dispozitave të Kodit Civil.
20. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, e vlerëson të
drejtë dhe të bazuar qëndrimin e mbajtur nga gjykatat e faktit të cilat kanë pranuar pjesërisht
padinë me arsyetimin se duhet të rregjistruar pasuria e fituar sipas kontratës së dhurimit me
nr.1386/812, datë 15.11.1994 dhe fletë-lejes me nr.58 prot, të datës 02.05.1983, të Komitetit
Ekzekutiv të Këshillit Popullor të qytetit Shkodër dhe pjesa e oborrit që pjesë funksionale e
banesës.
21. Nga dispozitat e ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, del e qartë se rregjistrimi i titujve
të pronësisë dhe të drejtave të tjera reale mbi pasuritë e paluajtshme, bëhet në bazë të
dokumenteve ligjore që vërtetojnë pronësinë mbi pasuritë e paluajtshme. Pranë ZRPP bëhet
çdo regjistrim fillestar i pronësisë dhe pronësia dokumentohet dhe përcaktohet nga aktet e
fitimit të pronësisë, sipas nenit 193 të Kodit Civil.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon të arsyetojë se gjykatat e faktit e
kanë pasur të qartë natyrën e mosmarrëveshjes në gjykim. Nisur nga objekti i gjykimit si dhe
nga shkaku ligjor i kërkimeve të palës paditëse, çështja objekt konflikti është e natyrës
administrative dhe ka të bëjë me regjistrimin fillestar të pasurive të paluajtshme të
844
parashikuar nga neni 24/a i ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për Regjistrimin e Pasurive të
Paluajtshme”(i ndryshuar), në fuqi në kohën e mosmarrëveshjes.
23. Nga aktet e dosjes gjyqësore ka rezultuar e provuar se paditësi nuk e ka të
rregjistruar në sistemin e ri të rregjistrimit të pasurive të paluajtshme pasurinë objekt gjykimi,
për rrjedhim duhet të trajtohet kërkimi për rregjistrimin e pronës objekt gjykimi si regjistrim
fillestar.
24. Procedura e regjistrimit sipas nenit 24 të ligjit nr.7843/1994 i referohet regjistrimit
fillestar të pasurive të paluajtshme që nuk figurojnë të rregjistruara në rregjistrat e pasurive të
paluajtshme. Rregjistrimi fillestar i pasurive bëhet nëse pronësia si dhe kufijtë e çdo pasurie
që duhet regjistruar janë të dokumentuara, duke përdorur kritere të ndryshme. Nëse pronësia
dhe kufijtë e pasurive të paluajtshme përcaktohen nga aktet e fitimit të pronësisë, sipas nenit
193 të Kodit Civil rregjistrimi do të bëhet sipas nenit 24/a të ligjit të sipërcituar. Ndërsa
rregjistrimi sipas nenit 24/b i referohet individëve, familjeve dhe persona juridikë, privatë apo
shtetërorë, që zotërojnë dokumente pronësie, sipas shkronjës “a”, por nuk kanë të përcaktuar
në to sipërfaqen e pasurisë së paluajtshme. Në rastin konkret paditësi e ka të përcaktuar
sipërfaqen sipas titullit të pronësisë për rrjedhim rregjistrimi i pasurisë së paluajtshme duhet
të bëhet sipas nenit 24/a të ligjit të sipërciuar.
25. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon të arsyetojë se paditësi disponon
titull për pasurinë e paluajtshme që kërkon të rregjistrojë. Pasuria është fituar sipas kontratës
së dhurimit me nr.1386/812, datë 15.11.1994 dhe fletë-lejes me nr.58 prot, të datës
02.05.1983, të Komitetit Ekzekutiv të Këshillit Popullor të qytetit Shkodër. Prona që kërkohet
të rregjistrohet është fituar me dhurim dhe me leje ndërtimi që i është dhënë paditësit sipas
legjislacionit në fuqi të kohës nga organet kompetente shtetërore. Kjo pronë duhet të
rregjistrohet nga pala e paditur duke u rregjistruar dhe oborri i cili është pjesë funksionale e
banesës së ndërtuar me leje.
26. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se vendimi i nr.185, datë 12.04.2012 i Gjykatës së Apelit Shkodër, i cili ka lënë
në fuqi vendimin nr.2901, datë 09.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër me
ndryshimin për detyrimin e ZVRPP Shkodër t’i regjistrojë paditësit Ylvi Sala edhe 36 m 2
oborr, është një vendim i mbështetur ne ligj dhe për këtë arsye duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.185, datë 12.04.2012 i Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 29.09.2015
845
MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ nuk duhet të kishte
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.185 datë 12.04.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër,
por duhet të dispononte prishjen e këtij vendimi dhe t[ vendimit nr.2901 datë 09.12.2010 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.
Shumica e Kolegjit Administrativ, në arsyetimin e saj, nuk ka mbajtur parasysh
zbatimin e rregullave të përcaktuara në nenin 23 të ligjit nr.7483/1994 “Për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme”, i zbatueshëm në çështjen objekt i këtij gjykimi, lidhur me formimin
e rregullt të ndërgjyqësisë në çështjes gjyqësore me shkak ligjor dhe objekt kundërshtimin e
aktit administrativ të regjistruesit të Zyrës vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
për refuzimin e kërkesës së regjistrimit fillestar të pasurive të paluajtshme.
Në nenin 23 të ligjit nr.7483/1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”
parashikohet se :
“Neni 24 Mënyra e regjistrimit fillestar
Regjistruesi, një person ose çdo grup i ngarkuar nga kryeregjistruesi kërkon që
pronësia si dhe kufijtë e çdo pasurie që duhet regjistruar, të dokumentohen duke përdorur
kriteret e mëposhtme:
a) Pronësia dhe kufijtë e pasurive të paluajtshme përcaktohen nga aktet e fitimit të
pronësisë, sipas nenit 193 të Kodit Civil.
b) Individët, familjet dhe personat juridikë, privatë apo shtetërorë, që zotërojnë
dokumente pronësie, sipas shkronjës “a”, por nuk kanë të përcaktuar në to sipërfaqen e
pasurisë së paluajtshme, kanë të drejtë t’i paraqesin regjistruesit një kërkesë për regjistrim
pronësie, e cila duhet të shoqërohet me dokumentin e pronësisë, me një planvendosje apo
genplanin e pasurisë, deklaratën noteriale të pronarëve fqinjë, që vërtetojnë përmbajtjen e
kërkesës për pronësinë dhe kufijtë e pasurisë që pretendohet, si dhe kopje të vërtetuara nga
noteri të dokumenteve të ndryshme, që mbështesin kërkesën për regjistrim.
Regjistruesi, brenda 30 ditëve nga paraqitja e kërkesës, duhet t’i kthejë përgjigje
kërkuesit pas pagesës së shpenzimeve, të cilat parapaguhen nga kërkuesi.
Kundër vendimit të regjistruesit ose në mungesë të përgjigjes, me kalimin e këtij afati,
kërkuesi mund të ankohet në gjykatë. Në procesin gjyqësor gjykata thërret të gjithë pronarët,
pronat e të cilëve janë ngjitur njëra-tjetrës e të cilët kanë interes të ligjshëm në gjykim.”
Në këtë gjykim, gjykata e shkallës së parë nuk ka thirrur në gjykim pronarët e pronave
që janë ngjitur me atë që paditësi Ylvi Sala pretendon se duhet të regjistrohet në emër të tij,
ndonëse nga praktika administrative pranë palës së paditur ZRPP Shkodër dhe prova të tjera
shkresore, ka rezultuar që pasuria e paluajtshme që paditësi Ylvi Sala kërkon të regjistrojë
është kufitare me ndërtesa dhe troje që deklarohen në pronësi të personave të tretë. Gjykata
nuk i ka thirrur në gjykim dhe nuk ka ezauruar detyrimin për të verifikuar nëse pronarët
kufitarë kanë kundërshti dhe interesa të ndryshme nga ai i paditësit Ylvi Sala.
Prandaj, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë duhet të konstatonte parregullsinë
në ndërtimin e ndërgjyqësisë, mospërmbushjen nga gjykata të detyrimit për të thirrur si
persona të tretë në gjykim pronarët e pronave kufitare me atë të pretenduar nga paditësi.
Për rrjedhojë, shumica e Kolegjit Administrativ duhet të kishte vendosur prishjen e
vendimit nr.185 datë 12.04.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe të vendimit nr.2901 datë
09.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër duke e dërguar çështjen për rishqyrtim
në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.
Ardian Dvorani
846
Nr. 00 - 2015 - 3176 i Vendimit (516)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 29.09.2015, në seancë gjyqësore, mori në shqyrtim çështjen administrative me nr.

01992/2012 akti, që u përket palëve:
PADITËS: AGIM SHAHU, në mungesë

PASURIVE TË PALUAJTSHME KORÇË,
në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e ZVRPP Korçë për heqjen e kufizimit për
“Urdhër kufizim regjistrim kufizimi” të datës 27.09.2011,
si dhe çdo kufizim tjetër mbi pasurinë nr.2/380 ndodhur
në ZK 8564, e regjistruar me nr.862/25, datë 01.12.2005
dhe mospërsëritjen e këtij veprimi në të ardhmen.
Detyrimin e pagimit për shpenzimet gjyqësore
të cilat do të kryhen për këtë qëllim.
Baza Ligjore: Neni 46 i Ligjit nr.7843 datë 13.07.1994
“Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme” i ndryshuar,
neni 32/a e 202 e vijues i K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin e padisë së palës paditëse Agim Shahu; i paditur: Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë; me objekt të sipërcituar
Heqjen e masës së kufizimit Urdhër për regjistrim, kufizim datë 27.09.2011,
në lidhje me pasurinë e regjistruar pranë Zyrës vendore të regjistrimit të
pasurive të Paluajtshme Korçë në bashkëpronësi të Agim Shahu dhe Servet
Feka si pasuri me nr.2/380, e ndodhur në zonën kadastrale 8564, e regjistruar
në nr.862/25, datë 01.12.2005, vol. 11, fq, 125 të radhorëve të pronësisë të
apartamenteve qytet e llojit truall dhe banesë kolektive, duke mos u përsëritur
në të ardhmen vetëm me një ngjarje të re.
Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer.
847
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.309, datë 07.05.2012, ka vendosur:
Gjyqësor Korçë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs shtetasi Engjëll Myteveli, i cili

kërkon prishjen e vendimit nr.309, datë 07.05.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
vendimit nr.342, datë 07.02.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, si dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e rrethit gjyqësor Korçë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Vendimet e mësipërme janë marrë në zbatim të keq të ligjit, shkeljes së parimit të
paanësisë dhe i shkeljeve të rënda proceduriale që kanë ndikuar në dhënien e
vendimit.
- Gjykata e ka trajtuar kërkesën e z. Engjëll Myrteveli për të ndërhyrë në këtë proces si
ndërhyrës dytësor, në kundërshtim me kërkesat e nenit 190 të K.Pr.Civile. Engjëll
Myteveli ka interesa nga gjykimi i kësaj çështje dhe në bazë të neneve 191 dhe 194 të
K.Pr.Civile, kishte të drejtë të merrte pjesë në këtë gjykim, si ndërhyrës dytësor për të
mbështetur palën e paditur në këtë gjykim, e cila kishte marrë një vendim të drejtë për
vendosjen e kufizimit.
- Kjo kërkesë është trajtuar me njëanshmëri, pasi ankuesi ka një interes të ligjshëm në
gjykimin e kësaj çështje.
- Kjo gjykatë nëse do të kishte respektuar parashikimet e nenit 190 të K.Pr.Civile, do
duhej ta kishte thirrur vetë kryesisht kërkuesin si ndërhyrës dytësor.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë i ka dhënë fund hetimit gjyqësor, pasi kërkuesi
Engjëll Myteveli është larguar nga salla e gjyqit në seancën gjyqësore të datës
03.02.2012.
- Gjithashtu edhe kërkesa e palës së paditur në këtë gjykim, për të pezulluar gjykimin e
kësaj çështjeje deri sa të zgjidhej pavlefshmëria e kontratës së shitjes midis subjekteve
Shishimani, Agim Shahu dhe Servet Feka pretenduar nga familja Myteveli, bie në
- Kërkesat e përfaqësuesit të palës së paditur për marrjen e provave të reja nuk janë
pasqyruar në proces-verbalin e seancës gjyqësore.
- Gjykata e Apelit Korçë ka shtrembëruar faktet e çështjes, duke shfaqur njëanshmëri
dhe nuk i ka dhënë përgjigje pretendimeve të ankuesit Engjëll Myteveli, në shkelje të
neneve 6, 28, 465 të K.Pr.Civile.
- Prona me sipërfaqe prej 583 m2, objekt i këtij shqyrtimi është në bashkëpronësi të
familjes Myteveli, e cila origjinën e prejardhjes së saj ka kontratën e dhurimit si dhe
trashëgiminë ligjore.
- Gjithashtu, kjo sipërfaqe i është njohur familjes Myteveli edhe me vendimin nr.1098
datë 07.07.2005 të Gjykatës së Lartë, i cili është lënë në fuqi edhe nga Gjykata
Kushtetuese me vendimin nr.18, datë 23.06.2006, nëpërmjet të cilit është vendosur
rrëzimi i kërkesës së kërkuesve Shishmani për shfuqizimin e këtij vendimi.
- Pala paditëse në këtë gjykim si dhe Servet Feka, kanë ngritur një padi në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilën kanë kërkuar:
a) shfuqizimin e urdhrit nr.21, datë 06.05.2009 të Kryeregjistruesit
b) Heqjen e kufizimit mbi pasurinë 2/380 etj
- Me vendimin nr.2950, datë 12.04.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
vendosur pranimi pjesërisht i këtij vendimi, duke u anulluar vendimi nr.21, datë
06.05.2009 i ZQRPP Tiranë dhe rrëzimi për pjesën tjetër.
Pra siç shihet, me vendim gjyqësor të Formës së prerë është rrëzuar padia për heqjen e
kufizimit të për pasurinë nr.2/380 që është trualli në pronësi të familjes Myteveli.
848
- Në bazë të nenit 451/a të K.Pr.Civile, vendimi gjyqësor i sipërcituar, është titull
ekzekutiv dhe vetëm për këtë shkak, gjykata duhet të kishte vendosur rrëzimin e
padisë.
- Në datën 18.11.2010, subjekti Engjëll Myteveli ka ngritur një padi kundër ZVRPP,
Servet Feka, Agim Shau, Filloreta Saliaj (Shishmani), me të cilën ka kërkuar:
a) Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes me nr.1243 rep. dhe
343 kol, datë 18.09.2002 të lidhur midis trashëgimtarëve Shishmani dhe Servet
Feka e Agim Shahu.
b) Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të deklaratës noteriale (kontratë
sipërmarrje) me nr.2125 rep. 1184 kol, datë 24.07.2006 të lidhur midis të
paditurve Shishmani dhe Servet Feka e Agim Shahu. Kthimin e palëve në gjendjen
e mëparshme.
c) Detyrimin e ZVRPP Korçë të fshijë regjistrimin për shtëpinë dhe sipërfaqen e
truallit në emër të të paditurve, duke e regjistruar në emër të paditësave.
d) Detyrimin e të paditurve të shpërblejnë dëmin e shkaktuar duke paguar vlerën e
banesës dhe dyqanit me vlerën e tregut.
e) Detyrimin e të paditurve Servet feka dhe Agim Shahu të njohin paditësat
bashkëpronarë mbi pallatin e ndërtuar në sipërfaqen e truallit prej 583 m2 dhe të
truallit të dyqanit, në raportin 35% të sipërfaqes së ndërtimit.
- Ana e paditur ZVRPP Korçë me të drejtë ka vendosur ta mbajë të kufizuar pasurinë
me nr.2/380 dhe ka urdhëruar kufizimin për pasurinë me nr.862/25, në bazë të nenit
44/b të ligjit nr.7843 datë 13.07.1994 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”, i
ndryshuar, deri sa të përfundojë gjykimi i kërkesë padisë së paditësit Engjell
Myteveli.
- Me shkresën nr.3751/5 prot, datë 22.09.2011 ZQRPP Tiranë ka urdhëruar që kufizimi
mbi pasurinë 2/380, vol 11, fq. 125, ZK. 8564 duhet të qëndrojë.
- Veprimet e kryera nga ZVRPP Korçë vijnë në përputhje me nenin 44 të ligjit “Për
Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”.
- Gjykata ka vepruar në kundërshtim me kërkesat e nenit 451/a të K.Pr.Civile.
- Arsyetimi i dhënë nga gjykata se, nuk kemi një ngjarje të re për vendosjen e kufizimit
vjen në kundërshtim me faktet.
- Kufizimet e Regjistruesit Korçë datë 19.05.2008 dhe 27.09.2011 janë vendosur për
shkaqe të ndryshme.
- Kufizimi i datës 19.05.2008, është vendosur pasi i është propozuar Kryeregjistruesit
fshirja e regjistrimit në bazë të Udhëzimit nr.4, datë 21.11.2007 të KM, duke u
vendosur kufizimi për 30 ditë, ndërsa kufizimi i datës 27.09.2011 objekt i këtij
gjykimi, është vendosur pas paraqitjes së kërkesës-padisë që do të zgjidhë çështjen e
pronësisë së truallit në themel, mbi bazën e vendimit të Gjykatës së Lartë.

pasi verifikoi prezencën e palës paditëse Agim Shahu, i cili nuk është paraqitur në
gjykim (dijeni ka me shpallje sipas ligjit), palës së paditur Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Korçë, e cila nuk është paraqitur në gjykim (dijeni ka me shpallje
sipas ligjit), dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako dhe si e bisedoi çështjen
në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi Agim Shahu
është banor i qytetit të Korçës.
849
2. Pala paditëse ka pretenduar se është një ndër dy bashkëpronarët e një pasurie të
paluajtshme të përbërë nga një shtëpi e ndodhur në Rrugën “Riza Cerova”, truall dhe objekt
dyqan “Frigoriferi Dvoran”, ku trualli ka një sipërfaqe prej 888.4 m2 dhe objekti një
sipërfaqe ndërtimore prej 234.4 m2. Kjo pasuri figuron e regjistruar në regjistrat e ZVRPP
Korçë, në pasurinë me nr.2/380 e ndodhur në ZK. 8564 në emër të bashkëpronarëve Servet
Feka dhe Agim Shahu pasqyruar sipas çertifikatave të pronësisë të lëshuara nga ZVRPP
Korçë në datë 05.09.2011.
3. Sipas pretendimeve të palës paditëse, origjina e kësaj pasurie vjen nga vendimi
nr.706, datë 22.03.1995 të Komisionit të Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave pranë
Bashkisë Korçë, më të cilin është vendosur që trashëgimtarëve ligjore të subjektit të
shpronësuar Rahmi Shishmanit, t’u njihet dhe t’u kthehet pasuria e paluajtshme e përbërë nga
“një shtëpi me sipërfaqe prej 583 m2, e cila figuron e regjistruar dhe e transkiptuar në
radhorin e pronësisë me nr.39/8, datë 04.04.1995”.
4. Me vendimin nr.2436, 22.09.1995 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë është
vendosur: “-Anullimi i pikës 3 të vendimit nr.706, datë 22.03.1995 të K.K.K.Pronave pranë
Bashkisë Korçë duke i njohur pronësinë ish-pronarit Rahmi Shishmani edhe mbi një
sipërfaqe trualli 495 m2 të ndodhur në Korçë (me kufij sipas vendimit) duke urdhëruar që
sipërfaqja prej 178 m2 t’i kthehet si truall i lirë dhe t’i akordohet e drejta e parablerjes për
një dyqan frigorifer me sipërfaqe 86 m2”. Ky vendim është pretenduar se është regjistruar
dhe transkriptuar në nr.518/9 të radhorit të pronësisë.
5. Sipas të dhënave që citohen në vendimin gjyqësor nr.879 datë 18.03.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, të administruar në dosjen gjyqësore, rezulton se
trashëgimtarët Shishmani me kontratën e shitblerjes nr.2201 rep, 1609 Kol, datë 02.05.1996
kanë blerë prej Ndërmarrjes së Frigoriferit Korçë një objekt, dyqan frigoriferi me sipërfaqe
ndërtimore 231 m2 dhe gjithashtu, po me kontratën e shitblerjes nr.3190 rep, 343 kol, datë
06.09.2002, AKP i shet bashkëpronarëve Shishmani një pjesë të truallit objekt dyqani i
frigoriferit me sipërfaqe 37.4 m2.
6. Po nga të dhënat që citohen në vendimin gjyqësor të sipërcituar, në datën
18.09.2002 midis trashëgimtarëve të Rahmi Shishmani në cilësinë e shitësave dhe Agim
Shahu dhe Servet Feka në cilësinë e blerësave, është lidhur në formë noteriale një kontratë
shitblerje me nr.1243 rep. dhe 343 kol. me objekt: “një shtëpi e ndodhur në rrugën “Riza
Cerova”, truall dhe objekti dyqan “Frigoriferi Dvoran” së bashku me sipërfaqe të
përgjithshme 884.4 m2, me sipërfaqe të ndërtuar 234.4 m2”. Kjo pasuri është regjistruar si
pasuri me nr.2/380 e ndodhur në zonën kadastrale 8564 në emër të bashkëpronarëve Servet
Feka dhe Agim Shahu.
7. Pala paditëse ka pretenduar se, bashkëpronarët Servet Feka dhe Agim Shahu pas
prishjes së objekteve të lartpërmendur, mbi truallin 884 m2 kanë ndërtuar një banesë
kolektive të formës gjashtë katërshe, pasuri e cila është e regjistruar në nr.862/25, datë
01.12.2005 të radhorëve të pronësisë të apartamenteve qytet, si pasuri me nr.2/380.
8. Ne lidhje me pasurinë e lartpërmendur, kanë patur pretendime pronësie edhe
trashëgimtarët e familjes Myteveli, të cilët kanë kërkuar në rrugë gjyqësore ndryshimin e
vendimit nr.706, date 22.03.1995 të K.K.K.Pronave pranë Bashkisë Korçë, duke u detyruar të
paditurit trashëgimtarë të Rahmi Shishmanit t’i njohin pronarë mbi një shtëpi banimi të
ndodhur në Korçë me sipërfaqe 538 m2.
9. Në lidhje me këtë kërkesë të familjes Myteveli, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë
me vendimin nr.1439, datë 09.07.2003 ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesëpadisë së
trashëgimtarëve të Xhafer Myteveli”. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit
Korçë me vendimin e saj nr.332, datë 11.12.2003.
10. Gjykata e Lartë, bazuar në rekursin e trashëgimtarëve Myteveli, me vendimin
nr.1098, datë 07.07.2005, ka vendosur: “Ndryshimin e vendimit nr.1439, datë 09.07.2003 të
850
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe të vendimit nr.332, datë 11.12.2003 të Gjykatës së
Apelit Korçë. Pranimin e padisë duke anulluar vendimin nr.706, datë 22.03.1995 të
K.K.K.Pronave pranë Bashkisë Korçë dhënë në favor të të paditurve (trashëgimtarëve
Shishmani) dhe detyrimin e këtyre të fundit t’i njohin paditësat pronarë mbi shtëpinë e
banimit objekt konflikti e ndodhur në qytetin e Korçës”.
11. Bazuar në kërkesën e Engjëll Myteveli për regjistrimin e vendimit nr.1098, datë
07.07.2005 të Gjykatës së Lartë, Regjistruesi i Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme, ka vendosur kufizim mbi këtë pasuri, kufizim i cili është hequr pas shkresës
nr.130 A/1, datë 17.10.2006 të Kryeregjistruesit, me të cilin ai urdhëronte vazhdimin e
procedurave për pajisjen me dokument pronësie të bashkëpronarëve Agim Shahu dhe Servet
Feka për banesën kolektive të regjistruar pranë Z.V.R.P.Palujtshme Korçë, në ZK 8564, vol
25, faqe 75, me arsyetimin se: “vendimi i Gjykatës së Lartë nr.1098, datë 07.07.2005 nuk
mund të ekzekutohet, pasi objekti nuk ekziston dhe trualli është tjetërsuar”.
12. Me vendimin nr.3, datë 19.05.2008, Regjistruesi i Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme ka vendosur t’i kërkojë kryeregjistruesit fshirjen e pjesshme të
pasurisë me nr.2/380, të regjistruar me nr.536/21, datë 18.09.2002 me sipërfaqe 884 m2,
vetëm për sipërfaqen S1 prej 583 m2, në ngarkim të trashëgimtarëve Shishmani dhe Servet
Feka dhe Agim Shahu në favor të trashëgimtarëve Myteveli. Në pritje të vendimit të
Kryeregjistruesit, Regjistruesi i Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Korçë ka bërë pezullimin e regjistrimit dhe mbi pasurinë në bashkëpronësi të paditësit dhe të
bashkëpronarit tjetër Servet Feka, është vendosur kufizimi e inskriptuar në nr.516/4, datë
16.02.2008.
13. Pala paditëse në këtë gjykim, me kërkesën ankimore të datës 09.06.2008 i është
drejtuar Kryeregjistruesit duke i kërkuar mosmiratimin e vendimit nr.3, datë 19.05.2008 “Për
fshirjen e regjistrimeve të paligjshme të pasurive të paluajtshme” të Regjistruesit të Zyrës
Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme me pretendimin se, nuk ka mbivendosje të
pronës së tyre me atë të familjes Myteveli. Në kushtet kur, regjistruesi ka vendosur përsëri
kufizim mbi pronën në bashkëpronësi të tij, pa lindur shkaqe të reja ligjore dhe se pezullimi i
vendosur e ka humbur fuqinë, pasi Kryeregjistruesi nuk është shprehur brenda afateve ligjore
që parashikon udhëzimi nr.4, datë 21.11.2007 i Këshillit të Ministrave, e ka bërë çështjen
objekt të shqyrtimit gjyqësor.
14. Me vendimin nr.879, datë 18.03.2009, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, ka
vendosur:
- Pranimin e padisë së palës paditëse Agim Shahu; i paditur: Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë; objekti: ndryshim kufizimi.
- Heqjen e masës së kufizimit të regjistrimit, kufizim i inskriptuar në nr.561/4, date
16.02.2008, në lidhje me pasurinë e regjistruar pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Korçë në bashkëpronësi të Agim Shahu dhe Servet Feka si pasuri
me nr.2/380, e ndodhur në zonën kadastrale 8564, e regjistruar në nr.862/25, datë
01.12.2005 të radhorëve të pronësisë të apartamenteve qytet, volum 5, faqe 25, e llojit truall
dhe banesë kolektive.
14/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Në rastin objekt gjykimi, vendimi i regjistruesit
me nr.3 mban datën 19.05.2008, por Kryeregjistruesi siç pohohet edhe prej palës së paditur
(pohim gjyqësor i cili çmohet si provë në kuptim të nenit 214 të K.Pr.C) nuk është shprehur
ende në lidhje me të pra, nuk është shprehur brenda afatit 30 ditor nga paraqitja e kërkesës
prej regjistruesit. Për rrjedhim, pezullimi i regjistrimit i vendosur nga regjistruesi në pritje të
vendimit të Kryeregjisturesit e ka humbur efektin e tij dhe duhet të hiqet. Gjykata çmon se
nuk është objekt i këtij gjykim të shprehet nëse ekziston ose jo mbivendosje e pasurisë. Për t’u
shprehur në lidhje me këtë fakt, duhet të ketë një vendim themeli nga ana e organit
administrativ, Kryeregjistruesit të Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
851
sipas parashikimeve procedurale dhe afateve kohore që përmban udhëzimi nr.4, datë
21.11.2007 i Këshillit të Ministrave dhe në lidhje me këtë vendim të Kryeregjistruesit, prej
palëve të interesuara mund të bëhet ankim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Pra, duhet
që domosdoshmërish të ezaurohet rruga administrative për zgjidhjen e mosmarrëveshjes. Në
këto kushte, Gjykata çmon se, padia është e mbështetur në ligj e në prova dhe si e tillë duhet
pranuar....”.
15. Ky vendim i sipërcituar, rezulton të jetë lënë në fuqi me vendimin nr.232, datë
14.07.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë, ndërsa me vendimin nr.887, datë 13.10.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, është lëshuar urdhri i ekzekutimit për vendimin nr.879,
datë 18.03.2009 të po kësaj gjykate, e cila është vënë në ekzekutim nga ana e Zyrës së
Përmbarimit Gjyqësor Korçë.
16. Në bazë të kërkesës së palës së interesuar si dhe në zbatim të vendimit gjyqësor të
sipërcituar, me qëllim heqjen e kufizimit të vënë nga ana e Regjistruesit të ZVRPP Korçë, ky
i fundit i është drejtuar për mendim ZQRPP Tiranë dhe në të njëjtën kohë, me shkresën
nr.3848/1 prot, datë 04.10.2011 ka njoftuar Zyrën Përmbarimore Korçë, duke i sqaruar se:
“...ZVRPP Korçë është në pritje të udhëzimeve nga ZQRPP Tiranë, pasi mbi pronën objekt i
këtij urdhri rezulton që kufizimi i vendosur nuk ka qenë objekt i vendimit nr.879, datë
18.03.2009, për të cilin kërkohet ekzekutim”.
17. Nga ana e ZQRPP Tiranë, me shkresën e saj nr.3751/1 prot. datë 01.07.2011, ka
sqaruar në lidhje me mënyrën sesi duhet të veprojë ZVRPP Korçë në lidhje me këtë rast,
duke pasqyruar se: “...ZVRPP Korçë gjatë përpunimit të praktikës së mësipërme duhet të
mbajë parasysh faktin që në paragrafin e fundit të nenit 44 të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
“Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme” të ndryshuar, parashikohet se: “...regjistruesi
urdhëron që të regjistrohet një kufizim në rastet kur ai sheh se e drejta e pronarit për të
vepruar mbi pasurinë e paluajtshme, kontratën e qirasë ose hipotekën është e kufizuar”. Në
aplikim të disponimeve të bëra në dispozitën e mësipërme ligjore, regjistruesi i ZRPP-së pasi
konstaton një mbivendosje të dy a më shumë regjistrimeve për të njëjtën pasuri, apo të
regjistrimeve të kryera në mungesë të dokumentacionit të nevojshëm të parashikuar në ligj,
njëkohësisht konstaton se e drejta e pronarit për të vepruar mbi këto pasuri të paluajtshme,
kontratën e qirasë ose hipotekën është e kufizuar, derisa të provohet zgjidhja e mbivendosjes
së konstatuar, apo të provohet që një regjistrim i caktuar është kryer në përputhje me
dispozitat ligjore nga organet kompetente shtetërore apo deri në momentin që do të
plotësohet dokumentacioni i parashikuar në ligj, i cili ka rezultuar se mungon...”.
18. Bazuar në orientimin e dhënë nga ZQRPP Tiranë si dhe nenin 44 të Ligjit nr.7843,
datë 13.07.1994 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme” të ndryshuar, Regjistruesi i
ZVRPP Korçë ka nxjerrë urdhrin e datës 22.07.2011 “Për regjistrim kufizimi”, me të cilin ka
urdhëruar regjistrimin e kufizimit mbi pasurinë nr.2/380, vol 11, fq. 125, ZK. 8564, me një
afat 30 ditor. Me cilësinë e dokumentacionit është cituar edhe vendimi nr.1005, datë
10.05.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.2950, datë
12.04.2010.
19. ZQRPP Tiranë me shkresën nr.3751/5 prot, datë 22.09.2011, ka sqaruar ZVRPP
Korçë si dhe trashëgimtarët e familjes Myteveliu, në lidhje me urdhrin e kufizimit të vënë nga
ana e ZVRPP Korçë se: “...Shfuqizimi i vendimit nr.21, datë 06.06.2009 të ZQRPP Tiranë
“Për fshirje të pjesshme të të pasurisë nr.2/380, regjistruar në nr.536/1, datë 18.09.2002 me
sipërfaqe 884 m2, vetëm për sipërfaqen 583 m2”, me vendimin nr.1005, datë 10.05.2011 të
Gjykatës së Apelit Tiranë ka kthyer pasuritë objekt i procedimit të mësipërm administrativ në
gjendjen juridike që ka qenë para fillimit të këtij procedimi, ç’ka do të thotë që jemi në
kushtet e regjistrimit të pasurisë nr.2/380 në nr.536/1 datë 18.09.2002, në bazë të kontratës
së shitjes me nr.1243/343, datë 18.09.2002 në favor të Servet Feka dhe Agim Shahu, i cili
rrjedh nga regjistrimi i kryer në nr.hipotekor ...datë 16.09.2002 në bazë të VKKP nr.706,
852
datë 22.03.1995 të anulluar me vendimin nr.1098, datë 07.07.2005 të Gjykatës së Lartë me
palë paditëse z. Engjël, Myriban Myteveliu etj...Në këtë mënyrë ....kufizimi mbi pasurinë
nr.2/380, vol 11, fq. 125, ZK. 8564 duhet të qëndrojë, duke ju referuar vendimit të mësipërm
gjyqësor, ç’ka do të thotë që nga ana juaj duhet të rishikohet urdhri i datës 22.07.2011, duke
përmendur më qartë arsyen e vendosjes së kufizimit.....”.
20. Bazuar si më sipër dhe nenin 44 të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme” të ndryshuar, Regjistruesi i ZVRPP Korçë ka nxjerrë
urdhrin e datës 27.09.2011 “Për regjistrim kufizimi”, me të cilin ka urdhëruar regjistrimin e
kufizimit mbi pasurinë nr.2/380, vol 11, fq. 125, ZK. 8564, me afat të pacaktuar, duke
arsyetuar se: “për këtë pronë ka një vendim të Gjykatës së Lartë nr.1098, datë 07.07.2005, i
cili anullon vendimin nr.706, datë 22.03.1995 të KKKP Korçë”.
21. Në këto kushte, pala paditëse në datën 19.12.2011, i është drejtuar sërisht
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar
heqjen e kufizimit mbi pasurinë nr.2/380, ndodhur në ZK 8564, e regjistruar me nr.862/25,
datë 01.12.2005 dhe mospërsëritjen e këtij veprimi në të ardhmen, bazuar në dispozitat e
Ligjit nr.7843 datë 13.07.1994 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”, i ndryshuar, si
dhe me aktet ligjore dhe nënligjore të dala në bazë dhe për zbatim të tij.
22. Gjatë zhvillimit të këtij gjykimi pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, ka bërë
kërkesë pala e paditur ZVRPP për pezullimin e këtij gjykimi, pasi po në këtë gjykatë është
duke u shqyrtuar pavlefshmëria e kontratës së shitjes midis palëve Agim Shahu
trashëgimtarëve Shishimani dhe Servet Feka. Kjo kërkesë me vendim të ndërmjetëm datë
03.02.2012 është rrëzuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, (fq.73 e dosjes gjyqësore).
23. Gjithashtu, gjatë shqyrtimit të kësaj çështjeje në shkallë të parë ne date
03.02.2012, ka paraqitur kërkesë subjekti Engjëll Myteveli, i cili ka kërkuar të ndërhyjë si
person i tretë, duke u bashkuar me palën e paditur në këtë gjykim. Kjo kërkesë është refuzuar
nga gjykata e rrethit gjyqësor.
24. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.342, datë 07.02.2012, ka
vendosur:
- Pranimin e padisë së palës paditëse Agim Shahu; i paditur: Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë; me objekt të sipërcituar
- Heqjen e masës së kufizimit Urdhër për regjistrim, kufizim datë 27.09.2011, në
lidhje me pasurinë e regjistruar pranë Zyrës vendore të regjistrimit të pasurive të
Paluajtshme Korçë në bashkëpronësi të Agim Shahu dhe Servet Feka si pasuri me nr.2/380,
e ndodhur në zonën kadastrale 8564, e regjistruar në nr.862/25, datë 01.12.2005, vol. 11, fq,
125 të radhorëve të pronësisë të apartamenteve qytet e llojit truall dhe banesë kolektive,
duke mos u përsëritur në të ardhmen vetëm me një ngjarje të re.
- Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer.
24/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Me vendim të ndërmjetëm gjykata nuk pranoi
kërkimin e palës së paditur në mbështetje të nenit 297/a të K.Pr.Civile me argumentin se
gjykimi me objekt heqjen e kufizimit të për “urdhër kufizim regjistrim kufizimi” të datës
27.09.2011 nuk ka varësi me çështjen në gjykim me objekt pavlefshmëri të kontratës së
shitjes, pasi nuk ndikon në themel të saj, duke patur në konsideratë faktin se urdhri i nxjerrë
nga regjistruesi vendor i ZVRPP Korçë datë 27.09.2011 cënon interesat e ligjshme të
pronarëve aktualë, pra paditësat. Gjithashtu më datë 03.02.2012 pasi i ishte dhënë fund
hetimit gjyqësor u paraqit një kërkesë nëpërmjet sekretarisë gjyqësore më kërkues Engjëll
Myteveli si ndërhyrës dytësor për të marrë pjesë në gjykim si palë. .... Gjykata argumenton
se, momenti procedurial i paraqitjes së kërkesës nuk është i përshtatshëm pasi me vendim i
ishte dhënë fund hetimit gjyqësor dhe palët ishin orientuar për konkluzionet përfundimtare
me shkrim. ... në këtë rast kërkuesi nuk është i legjitimuar, ky kërkim nuk merret në
konsideratë nga gjykata duke u çmuar se nuk është paraqitur ... gjykata bazuar në urdhrin
853
objekt gjykimi ... për regjistrim kufizimi në datë 27.09.2011 deri në një afat të pacaktuar,
çmon se ky veprim është i padrejtë dhe pasi pretendimi i palës së paditur se për këtë pronë ka
një vendim të Gjykatës së Lartë nr.1098, datë 07.07.2005 nuk mund të jetë mjet ligjor
justifikues ku përsa u parashtrua më lartë ka një vendim gjyqësor i cili e ka sqaruar situatën
për këtë pronë dhe se ky urdhër në rubrika arsyet e kufizimit përmend përsëri vendimin
gjyqësor të Gjykatës së Lartë nr.1098, datë 07.07.2005, pra të njëjtin pretekst dhe jo një
ngjarje të re (siç parashikon neni 44, i ligjit nr.7843 datë 13.07.1994 “Për Regjistrimin e
Pasurive të Paluajtshme”) e cila vërtetë do të përbënte logjikën ligjore të nxjerrjes së urdhrit
nga regjistruesi vendor. ...pala e paditur në asnjë rast dhe me të njëjtin arsyetim ligjor
( Vendimi i gjykatës së lartë që është bërë shkak për vendosjen e urdhrit) nuk duhet të
veprojë pasi bie në kundërshtim me atë që janë vendosur dhe urdhëruar nga vendimet
gjyqësore nr.879, datë 18.03.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë të lënë në fuqi me
vendimin nr.232, datë 14.07.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë, të cilat janë vënë në ekzekutim
nga Zyra e Përmbarimit Korçë... Palës së paditur nuk i kanë lindur shkaqe të reja që
parashikon ligji i sipërcituar në rastet e vendosjes së kufizimit, ndaj në këtë rast (të Urdhrit
të datës 27.09.2011) ajo përsërit vetveten, por theksohet në kundërshtim të vendimeve të
gjykatave të formës së prerë. Në këto kushte, gjykata çmon se padia është e mbështetur në
ligj e në prova dhe si e tillë duhet pranuar”.
25. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.309, datë 07.05.2012, ka vendosur:
Korçë.
25/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar njësoj si gjykata e rrethit gjyqësor.
26. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs shtetasi Engjëll Myteveli, i cili kërkon
prishjen e vendimit nr.309, datë 07.05.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit nr.342,
datë 07.02.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, si dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim në gjykatën e rrethit gjyqësor Korçë, duke parashtruar ato shkaqe, që pasqyrohen
në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

27. Se rekursi i paraqitur nga Engjëll Myteveli, përmban shkaqe nga ato parashikuara
në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, te cilat cojne ne cenimin e
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë ashtu dhe të vendimit të Gjykatës se Apelit
Korçë.
28. Në këtë gjykim, ky Kolegj konstaton se të dyja gjykatat më të ulta kanë lejuar
shkelje te renda procedurale, te cilat cojne ne cenimin e vendimeve te marra prej tyre.
Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji ka të drejte të shqyrtojë si gabimet në gjykim, ashtu dhe
gabimet në procedim të lejuara nga gjykatat më të ulta, referuar kjo në nenin 58 të Ligjit
49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, por ndërkohë, ky Kolegj thekson se ekzistenca e
gabimeve në procedim dhe e shkeljeve procedurale të lejuara nga gjykatat më të ulta, pengon
këtë Kolegj që të shqyrtojë themelin e çështjes.
para se kjo e fundit të shqyrtojë themelin e çështjes. Në varësi të ekzistencës së shkeljeve
procedurale të lejuara nga gjykatat më të ulta, (si dhe të rëndësisë së tyre), Gjykata e Lartë në
respektim të nenit 63/d të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, ka të drejtë të vendosë
854
prishjen e vendimeve të gjykatave më të ulta, dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë
gjykatë që ligji përcakton në rastet e shkeljeve procedurale.
30. Siç u përmend dhe me lart ne ketë vendim ne pjesën “Rrethanat e ceshtjes”,
rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore se në seancën e datës 07.02.2012 të zhvilluar pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, shtetasi Engjell Myteveli ka paraqitur një kërkesë për të
marrë pjesë si palë e tretë në këtë proces gjyqësor ne cilësinë e ndërhyrësit kryesor. Në
procesverbalin e seancës të datës 07.02.2012, gjykata ka shënuar se kërkesa e paraqitur për
ndërhyrje kryesore është depozituar pas dhënies së vendimit të ndërmjetëm datë 03.02.2012,
me të cilin është mbyllur hetimi gjyqësor dhe i cili në bazë të nenit 304 nuk mund të riçelej;
rezulton që për këtë kërkesë të ndërhyrësit kryesor të marrë në shqyrtim, gjykata nuk është
shprehur me vendim me arsyetimin se Ëngjëll Myteveli nuk është palë e legjitimuar në
proces.
31. Ëngjëll Myteveli ka pretenduar se ai ka paraqitur fillimisht kërkesën për ndërhyrje
kryesore në seancën e datës 03.02.2012, por Gjykata ka refuzuar marrjen e kësaj kërkesë dhe
ka urdhëruar largimin e tij nga salla e gjykimit; Pas këtij veprimi, ai ka kërkuar takim me
kryetarin e Gjykatës, i cili ka urdhëruar sekretarinë për administrimin e kërkesës dhe
njoftimin e gjyqtarit të çështjes. Në të njëjtën datë me vendim të ndërmjetëm gjykata ka
vendosur mbylljen e hetimit gjyqësor.
32. Rezulton se më datë 10.02.2012 Ëngjëll Myteveli ka paraqitur ankim ndaj
vendimit përfundimtar të gjykatës datë 07.02.2012 duke kundërshtuar ne te njejten kohe me
këtë ankim dhe refuzimin e gjykatës të kërkesës së tij si ndërhyrës kryesor në proces.
Rezulton se Gjykata e Apelit Korçë, në kushtet kur ka pranuar të marrë në shqyrtim ankimin
e Ëngjëll Mytevelit si dhe pjesëmarrjen e tij në gjykim, në vendimin e saj nuk ka arsyetuar
dhe nuk i ka kthyer përgjigje asnjë prej pretendimeve të tij të ngritura si në ankimin ndaj
vendimit të Gjykatës së shkallës së parë ashtu dhe gjatë seancës gjyqësore në apel, (shih
procesverbalin e seancës gjyqësore për shqyrtimin e çështjes në apel; fq. 30 e vijim e dosjes
gjyqësore, fashikulli i gjykimit në apel).
33. Nisur nga mënyra se si gjykatat më të ulta kanë shqyrtuar kërkesën dhe ankimin e
Ëngjëll Mytevelit, për pjesëmarrjen e tij në proces në cilësinë e ndërhyrësit kryesor,
vlerësohet nga ky Kolegj në kundërshtim me ligjin procedural, cënim i procesit të rregullt
ligjor si dhe të drejtës kushtetuese të palëve për akses në gjykatë.
34. Ligji ynë procedural ka përcaktuar qartë pozicionin e personit të tretë në një
proces civil si dhe të drejtat dhe detyrimet e tyre. Në kuptim ligjit procedural por edhe të
vendimit unifikues të Gjykatës së Lartë nr.74/2002, personi i tretë në gjykim mund të ketë
pozicionin procedurale të ndërhyrësit kryesor dhe në atë ndërhyrësit dytësor. Në cilësinë e
ndërhyrësit kryesor, (neni 189 i K.Pr.Civile), personi i tretë ngre kërkime direkte, (pa u lidhur
me kërkimet e paditësit në gjykimin që ka filluar), kundër palëve ndërgjyqëse, (paditës, i
paditur) ose njërës prej tyre. Në këtë rast konsiderohet se personi i tretë ka ngritur një padi të
re. Ndërsa në cilësinë e ndërhyrësit dytësor, (neni 191 i K.Pr.Civile), personi i tretë hyn në
procesin gjyqësor për të mbështetur kërkimet e palës paditëse, për të cilat ai ka një interes të
ligjshëm.
35. Në rastin në shqyrtim rezulton se Ëngjëll Myteveli ka kërkuar të hyjë në këtë
proces gjyqësor në bazë të nenit 189 të K.Pr.Civile si ndërhyrës kryesor, i cili thotë: “Kushdo
mund të ndërhyjë në një proces gjyqësor që zhvillohet ndërmjet personave të tjerë, kur
pretendon për vete tërësisht ose pjesërisht sendin ose një të drejtë që është objekt i padisë në
shqyrtim,ose që lidhet me përfundimin e gjykimit, duke ngritur padi kundër të dy palëve ose
njërës prej tyre”.Të drejtat procedurale të personit të tretë jepen në nenin 195 të K.Pr.Civile
ku shprehimisht thuhet se kësaj pale i lejohen të gjitha ato veprime procedurale që i lejohen
palëve, përveç atyre që përbëjnë disponim të objektit të padisë.
855
36. Nisur nga rëndësia që paraqet pjesëmarrja e personit të tretë në proces, ligjvënësi
ka parashikuar që: “Kundër vendimit që refuzon marrjen pjesë të personit të tretë mund të
bëhet ankim i veçantë” (neni 194, parag.2 i K.Pr.Civile). Këto lloj çështjesh shqyrtohen dhe
ndjekin të gjitha shkallët e gjykimit. Shqyrtimi i ankimit të veçantë ndaj vendimit të
ndërmjetëm të gjykatës së faktit për rrëzimin e kërkesës së subjektit për të marrë pjesë në
procesin gjyqësor, në cilësinë e ndërhyrësit kryesor, është një gjykim i veçantë, i ndryshëm
nga gjykimi i çështjes se themelit.
37. Në referim të neneve 192, 442, 442/a, 443, 448 të K.Pr.Civile natyrat e këtyre dy
gjykimeve dhe rregullat procedurale që zbatohen janë të ndryshme për secilin prej tyre, pasi
shkaku ligjor i mosmarrëveshjeve është i ndryshëm. Për secilin gjykim, gjykatës më të lartë,
në rastin konkret gjykatës së apelit, i paraqiten për shqyrtim dosje të veçanta gjyqësore; për
secilën çështje zhvillohet gjykim i veçantë dhe jepen dy vendime të veçanta.
38. Si rregull, ankimi i veçantë shqyrtohet përpara ankimit ndaj vendimit gjyqësor që
zgjidh çështjen në themel. Kjo për arsye se, siç u tha dhe me lart ne ketë vendim gabimet e
rënda në procedim dhe në mënyre të veçantë ato të parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile,
(të cilat konsiderohen dhe si shkelje të rënda të ligjës procedurale), shqyrtohen paraprakisht
nga ana e gjykatës më të lartë, para se të shqyrtohet themeli i çështjes. Ne te tilla raste
gjykohet njëherë ankimi i veçante dhe pastaj gjykohet themeli i ceshtjes ne mënyre qe te
shmangen shkeljet procedurale, te cilat cojne ne prishjen e vendimit te themelit.
39. Në rastin objekt shqyrtimi, nuk rezulton qe Gjykata e Apelit Korçë të ketë
shqyrtuar fillimisht ankimin për mospranimin e ankuesit ne cilësinë e ndërhyrësit kryesor dhe
me pas ankimin kundër vendimit te themelit, vendimit te Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
nr.309, datë 07.05.2012. Në vendimin e saj nuk ka asnjë arsyetim për ankimin mbi kërkesën
për ndërhyrje kryesore dhe as në dispozitivin e vendimit gjykata nuk shprehet në lidhje me të,
ndërkohë që është detyrim i Gjykatës të shprehet për gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë
që kërkohet, (neni 28 i KPr.Civile).
40. Sa më sipër vlerësohen nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë si shkelje të
dispozitave procedurale, të cilat çojnë në prishjen e vendimit te Gjykatës se Apelit Korçë.
41. Ndërkohe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlereson se edhe vendimi i
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Korçe, është marrë në mosrespektim të ligjit procedural, në
kushtet kur kjo gjykatë, nuk ka pranuar kërkesën e Engjell Mytevelit për të marrë pjesë në
këtë proces si ndërhyrës kryesor. Kjo për arsye, se siç është parashtruar dhe më sipër në këtë
vendim, Ëngjëll Myteveli legjitimohej për një kërkim të tillë, për sa kohë ai pretendon se
është pronar i pronës objekt shqyrtimi gjyqësor, duke u bazuar në vendimin e Gjykatës së
Lartë nr.1098, datë 07.07.2005 dhe rezulton se ka interes të ligjshëm për të qenë palë në këtë
proces gjyqësor. Nisur nga sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë kishte për detyrë të
pranonte këtë kërkesë, (dhe jo ta largonte kërkuesin nga salla e gjykimit), dhe pas një hetimi
të plotë e të gjithanshëm të vendoste pranimin apo rrëzimin e kërkimeve të tij, në respektim të
dispozitave proceduriale dhe materiale.
42. Ky Kolegj vlerëson të theksojë se referuar të drejtës subjektive proceduriale çdo
individ ka te drejtën t’i drejtohet gjykatës për te mbrojtur një te drejte ose një interes të
ligjshëm te cilin ai pretendon se i eshte shkelur apo i është cenuar, e drejte kjo dhe garanci e
cila sanksionohet dhe nga neni 42 i Kushtetutës se Republikës se Shqipërisë. Kjo e drejte e
dhëne, e cila eshte një e drejte themelore, e pandashme, e patjetërsueshme dhe e
padhunueshme i jepet vetëm atij i cili pretendon se i janë shkelur këto te drejta dhe interesa te
ligjshme, (neni 42 i Kushtetutës se Republikës se Shqipërisë: kushdo për mbrojtjen e te
drejtave, lirive dhe te interesave te tij kushtetuese dhe ligjore mund t’i drejtohet gjykatës”).
Ne referim te sa me sipër del qarte qe çdo subjekt mund t’i drejtohet gjykatës për mbrojtjen e
një te drejte apo interesi te ligjshëm vetëm kur ekziston interesi i ligjshëm. Vetëm ne ketë rast
856
personi ka te drejte te kërkoje nga gjykata qe kjo e fundit te realizoje një gjykim te drejte dhe
te paanshëm dhe te vendose ne lidhje me pretendimet e tij.
43. Padia është e drejta e personit që bën pretendimin për t’u dëgjuar, mbi themelin e
këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar apo jo (neni 31 (1) i
K.Pr.Civile) Pra, gjykata analizon pretendimet e paditësit, domethënë shikon nëse ka lidhje
objekti i padisë me shkakun e saj (dhe sigurisht edhe faktet e provuara gjatë gjykimit) dhe në
fund e shpall të bazuar ose jo padinë. Themeli i pretendimit formulohet nga palët dhe gjykata
ka detyrimin që të shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet (neni 6 i
K.Pr.Civile). Në zgjidhjen e mosmarrëveshjes gjykata paraqitet në rolin e një arbitri asnjanës,
i cili vlerëson në mënyrë të paanshme pretendimet e palëve dhe në fund i shpall ato të
bazuara apo jo. Palët kanë të drejtë të parashtrojnë para gjykatës interpretimin apo
përcaktimin e tyre për faktet dhe të drejtat që lidhen me zgjidhjen e çështjes, por gjykata në
ushtrim të pavarësisë dhe paanësisë së saj, i çmon vetë këto çështje, dhe nëse i gjen të
bazuara pretendimet e palëve i pranon, në të kundërt i rrëzon.
44. Në kuptim të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlereson se
ishte detyrim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë të pranonte për shqyrtim kërkesën e
Engjëll Mytevelit për ndërhyrje kryesore dhe t’i jepte atij mundësinë që të ushtronte të drejtat
proceduriale të palës në këtë gjykim, dhe në përfundim të vendoste në lidhje me kërkimet e tij
sipas ligjit. Veprimet e kësaj gjykate dhe vendimi i saj në lidhje me kërkesën e Ëngjëll
Mytevelit, çmohen nga ky Kolegj në shkelje të parimit për një proces të rregullt dhe cënim i
së drejtës kushtetuese të palës për akse në gjykate, shkelje këto që kanë sjellë si pasojë që
vendimi i gjykatës të jetë i padrejtë dhe i pabazuar në ligj.
45. Për sa më sipër, në kushtet kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
konstaton se të dyja gjykatat më të ulta kanë lejuar një shkelje të rëndë procedurale, e cila i
bën të cënueshme vendimet e marra nga prej tyre, çmon se këto vendime duhen prishur dhe
çështja gjyqësore duhet dërguar për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së
Parë Korçë. Në rigjykim është detyrim i gjykatës që në respektim të dispozitave të
sipërcituara, të marrë në shqyrtim kërkesën e Ëngjëll Mytevelit dhe pas një hetimi të plotë e
të gjithanshëm të zgjidhë çështjen në përputhje me ligjin material të detyrueshëm për zbatim
prej saj.
46. Ky Kolegj, ashtu siç u përmend dhe me lart ne ketë vendim, vlerëson të theksojë
dhe njëherë se përsa kohë ne ketë çështje konstatohen shkelje të renda proceduriale, ky i
fundit nuk mund te gjykoje zbatimin e drejtë apo të gabuar të ligjës materiale nga ana e
gjykatave më të ulta, të ngritura në rekurset paraqitur pranë kësaj Gjykate.
47. Në rigjykim, Gjykata do t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre,
që në përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që
kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejta kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në
format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata duhet të lejojë palët që të paraqesin prova
shkresore me anën e të cilave ato të provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të
K.Pr.Civile dhe t’i lejojnë palët që t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor, si
dhe të kërkojë nëse nevojitet zyrtarisht nga organet kompetente (neni 224 K.Pr.Civile)
paraqitjen e provave dhe të dhënave të cilat ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe
përfundimtare të çështjes. Kryerja e veprimeve të përmendura më sipër si dhe e të tjerave që
eventualisht mund të lindin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të
drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/a, të ligjit nr.49/2012
857
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.309, datë 07.05.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit
nr.342, datë 07.02.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
858
MOSKOMPETENCA CIVILE
859
Nr. 00 - 2015 - 3361 i Vendimit
VENDIM

Evelian Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi, më datë 10.09.2015, mori në shqyrtim çështjen nr.01687/2015 akti, që

u përket palëve:
PADITËS: XHAFER VILLA

I PADITUR: MINISTRIA E BRENDSHME
MINISTRIA E ZHVILLIMIT EKONOMIK,
TREGTISË DHE SIPËRMARRJES
KËSHILLI I MINISTRAVE
PASURIVE TË PALUAJTSHME DURRËS
OBJEKTI:
Konstatim pjesërisht absolutisht të pavlefshëm të aktit administrativ,
VKM nr.250, datë 24.04.2003
“Për miratimin e Listës së Inventarit të Pronave të Paluajtshme
të cilat kalojnë në përgjegjësi të Ministrisë së Rendit Publik”
dhe aktit për regjistrim të pasurisë së paluajtshme në përgjegjësi
dhe administrim të Ministrisë së Rendit Publik
me nr.53/1, me sipërfaqe 73.000 m2, ZK. 8518, ndodhur në Plazh Durrës,
përsa i përket vetëm sipërfaqes prej 400 m2 truall në emër të Xhaferr Villa,
fituar me vendimin nr.1506, datë 11.07.1996 të KKKPronave, të Bashkisë Durrës
me kufizimet: majtas nr.71, djathtas parcela 73, para deti,
mbrapa rruga brenda sipërfaqes së truallit me nr.5/1, me sipërfaqe 73.000 m2
në përgjegjësi dhe administrim të Ministrisë së Brendshme.
Lirimin dhe dorëzimin e truallit me sipërfaqe 400 m2, me numër pasurie 53/1,
ndodhur në Plazh, Durrës, ZK 8518, me kufizime:
majtas-parcela m.71, djathtas- parcela nr.73, para nr.53-/1 me sipërfaqe 73,000 m2
në përgjegjësi dhe administrim të Ministrisë së Brendshme.
Çregjistrimin nga regjistri hipotekor i pasurisë nr.53/1, prej 73,000 m2
në përgjegjësi dhe administrim të Ministrisë së Brendshme
vetëm përsa i përket mbivendosjes me truallin prej 400 m2
në pronësi të paditësit Xhafer Villa.
Kryerjen e veprimeve përkatëse në ZVRPP Durrës duke u pajisur
me çertifikatë për vërtetim pronësie, paditësin Xhafer Villa, për sipërfaqen 400 m2
me numër pasurie 53/1, ndodhur në plazh Durrës, ZK 8515, me kufizime:
majtas – parcela nr.71, djathtas- parcela nr.73, para-deti dhe mbrapa – rruga.
860
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 36, 41, 43,202, 309, 610 e vijues te KPrC;
neni 113/b,153,163, 296 e vijues, 663, 193/h të KC;
nenet 115/a, 116/b, 117 të KPrA;
ligji nr.7689/1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave”;
ligji nr.7843/1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”
vendimet nr.24, datë 13.03.2002
dhe nr.25 datë 28.03.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1932, datë 11.02.2014 ka

vendosur:
Konstatimin e mungesës së kompetencës për shqyrtimin e çështjes dhe
dërgimin gjykatës kompetente Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.1042, datë 09.05.2014 ka

vendosur:
Gjyqësor Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.6223, datë

Të deklarojë moskompetencën tokësore për gjykimin e çështjes dhe dërgimin
e saj për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.104, datë

Të ngrejë mosmarrëveshjen e kompetencës tokësore midis Gjykatës së
Administrative të Shkallës së Parë Durrës dhe Gjykatës Administrative të

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Pala paditëse ka paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë padinë - me
objektin e sipërpërmendur në pjesën hyrëse të vendimit - e cila është protokolluar më datë
26.12.2013. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1932, datë 11.02.2014 ka
vendosur konstatimin e mungesës së kompetencës të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor për
shqyrtimin e kësaj çështje me nr.709 akti dhe dërgimin e saj për shqyrtim, gjykatës
kompetente, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, bazuar në ligji nr.49/2012
dhe vendimin unifikues nr.3 datë 06.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
2. Mbi ankimin e palës paditëse Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin
nr.1042, datë 09.05.2014 ka marrë në shqyrtim vendimmarrjen e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor në lidhje me kompetencën e gjykatës që duhet të shqyrtonte çështjen dhe ka
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.1932, datë 11.02.2014 të Gjykatë së Rrethit Gjyqësor
Tiranë. Kolegji Civil në vendimin e tij ka arsyetuar se kompetenca tokësore dhe lëndore i
takon Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
861
3. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.6223, datë
04.11.2014 ka vendosur të shpall moskompetencën tokësore për gjykimin e çështjes
administrative dhe dërgimin e saj Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, ka argumentuar se çështja lidhet me
mbrojtjen e të drejtave që rrjedhin nga send i paluajtshëm, truall, që ndodhet në territorin ku
shtrin kompetencën Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës dhe në kuptim të 11/3
të ligjit49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” kjo e fundit ka kompetencën dhe për gjykim.
4. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.104 datë
23.06.2015 ka ngritur para Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë mosmarrëveshjen e
kompetencës tokësore. Kjo gjykatë parashtron se me vendimin nr.1042, datë 09.05.2014
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka theksuar se kompetenca lëndore dhe tokësore për
gjykimin e çështjes i takon Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë. Në këtë kuptim
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës kërkon nga Kolegji Administrativ të
sqarojë situatën nëse Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë mund të dërgonte
çështjen për kompetencë tokësore ndërkohë që nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i është
dërguar asaj për shqyrtim duke e vlerësuar atë ajo kompetente.
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë thekson se vendimi nr.6223, datë
04.11.2014 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë është i pabazuar, pasi kjo
gjykatë duhet të zbatonte vendimin nr.1042, datë 09.05.2014 të Kolegjit Civil të Gjykatës së
Lartë. Kolegji Civil tashmë ka marrë në shqyrtim kompetencën e gjykatës që do të shqyrtojë
çështjen dhe me vendimi ne sipërcituar ka vendosur se duhej të gjykohej nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë. Në këto kushte kjo e fundit duhet të vazhdonte
gjykimin e çështjes dhe të mos e dërgonte në një gjykatë tjetër.
6. Sa më sipër, Kolegji Administrative konkludon se vendimi nr.6223, datë
04.11.2014 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë duhet të prishet dhe çështja
të dërgohet pranë saj për të vazhduar gjykimin. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
gjen me vend të theksojë se tashmë kur çështja do merret në shqyrtim nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, kjo e fundit duhet te ketë parasysh praktikën e
fundit unifikuese të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në lidhje me kompetencën
lëndore mes gjykatave civile dhe administrative në rast gjykimi të çështjeve me kërkime të
përziera (civile dhe administrative) . Konkretisht Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë të ketë parasysh vendimin unifikues nr.3 datë 28.04.2014, marrë pas vendimmarrjes së
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë nr.1042, datë 09.05.2014, duke ndryshuar kështu rrethanat
ligjore në drejtim të kompetencës lëndore.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 7 të Ligjit 49/2012
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.6223, datë 04.11.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë dhe dërgimin e çështjes pranë saj për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 10.09.2015
862
Nr.00-2015-3423 i Vendimit
VENDIM

në dhomën e këshillimit datë 29.09.2015 mori në shqyrtim çështjen civile nr.23000-02660-

00-2015 Regj. Themeltar, që u përket:
PADITËS: A. R.
E PADITUR: F. M.
OBJEKTI:
Ndryshimi i vendimit gjyqësor civil nr.2412 datë 06.12.2012
i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier,
për mënyrën e ushtrimit të përgjegjësisë prindërore,
në lidhje me të drejtën e takimit të paditësit me fëmijët e mitur
A. R. dhe D. R. .
Baza Ligjore Nenet 158 dhe 159 të K.Familjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.62-2015-2690 (894), datë

“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
për gjykimin e çështjes civile me nr.21009-00808-52-2015 (1182) dt.
16.04.2015 dhe dërgimin e akteve për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, brenda 5
ditëve nga e nesërmja e shpalljes.”
Kundër vendimit nr.62-2015-2690(894) datë 29.06.2015 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Fier, ka ushtruar ankim të veçantë, paditësi A. R. , me anë të të cilit kërkon:
Ndryshimin e vendimit të ndërmjetëm nr.62-2015-2690 (894) datë 29.06.2015 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier, duke shpallur si gjykatë kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier, për këto shkaqe:
- Gjykata ka gabuar në marrjen e këtij vendimi, pasi parashikimi i përgjithshëm i nenit
42 të K.Pr.Civile mund të kryhet vetëm nëse për padinë konkrete nuk ka parashikim
tjetër.
- Në rastin konkret, objekt i padisë është pikërisht ndryshimi i vendimit të zgjidhjes së
martesës sa i takon ushtrimit të së drejtës së takimit. Në këto kushte, kur padia
kryesore e zgjidhjes së martesës sipas nenit 51 të K.Pr.Civile mund të ngrihet si në
gjykatën e vendit ku bashkëshortët kanë patur banimin e tyre të përbashkët të fundit,
ose në gjykatën ku ka banimin i padituri, edhe padia tjetër që ka të bëjë me
ndryshimin e kësaj të fundit, i nënshtrohet parashikimit të nenit 51 të K.Pr.Civile, pasi
863
në thelb kërkohet të ndryshohet ky vendim i zgjidhjes së martesës dhe të gjithë pasojat
e ardhura prej saj. Në thelb në këtë mënyrë paditësit i lihet e drejta të zgjedhë midis
dy gjykatave sipas nenit 54 të K.Pr.Civile.
- Palës së paditur nuk i është mohuar asnjë e drejtë, pasi adresa e saj është vendosur në
Tiranë sipas adresës së re, dhe me anë të njoftimit ka të drejtën të përfaqësohet në këtë
gjykim.

pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe diskutoi çështjen në tërësi në dhomën e
këshillimit,
VËREN
1. Palët ndërgjyqëse kanë qenë bashkëshortë. Ata kanë lidhur martesë ligjore në datën
15.09.2004, sikurse është vërtetuar me çertifikatën martesore të datës 24.07.2012 të
Zyrës së Gjendjes Civile Rajoni 1, Bashkia Fier.
2. Nga kjo martesë kanë lindur dy fëmijë, A. R. i datëlindjes 09.12.2004 dhe D. R. i
datëlindjes 11.03.2012.
3. Martesa ndërmjet palëve është zgjidhur me vendimin nr.2412 datë 06.12.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, i cili ka marrë formë të prerë pasi nuk është
ankimuar.
4. Në këtë vendim është vendosur lënia e fëmijëve për rritje dhe edukim paditëses në atë
gjykim, F. M. dhe është caktuar e drejta e takimit të babait të tyre për fëmijën A. R.,
çdo të shtunë nga ora 10:00 dhe kthimi ditën pasardhëse në orën 15:00, si dhe marrja
me pushime nga data 01-30 gusht, ndërsa për fëmijën D. R., çdo të shtunë nga ora
10:00 deri në orën 15:00 të po asaj dite, marrja dhe dorëzimi i fëmijëve të kryhet në
banesën e F. Mukës.
5. Në datën 16.04.2015 paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier duke
kërkuar ndryshimin e vendimit gjyqësor civil nr.2412, datë 06.12.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier, për mënyrën e ushtrimit të përgjegjësisë prindërore, në lidhje
me të drejtën e takimit të paditësit me fëmijët e mitur A. R. dhe D. R.. Konkretisht
paditësi ka kërkuar për të dy fëmijët e tij të drejtën e takimit çdo të shtunë ora 10:00
deri të dielën pasardhëse në orën 19:00, të drejtën për të marrë fëmijët në raste
festash, datëlindjesh, gëzimesh familjare nga ora 10:00 deri në 19:00 të ditës
pasardhëse, si dhe të drejtën për tì marrë ata me pushime nga data 01-30 gusht, ku
marrja dhe dorëzimi i fëmijëve të kryhet në banesën e F. M, të paditurës në këtë
gjykim.
6. Me këtë pretendim, paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier me
kërkesëpadinë me objekt të cituar në pjesën hyrëse.
7. Përpara fillimit të hetimit gjyqësor, e paditura F. M. kërkoi nga gjykata shpalljen e
mungesës së kompetencës tokësore, pasi ajo aktualisht banon në Tiranë, e për pasojë,
kompetente nga pikëpamja tokësore për shqyrtimin e kësaj çështjeje sipas nenit 42 të
K.Pr.Civile, është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.62-2015-2690 (894) datë 29.06.2015
ka vendosur: “1. Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier për gjykimin e çështjes civile me nr.21009-00808-52-2015 (1182), datë
16.04.2015, dhe dërgimin e akteve për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, brenda 5 ditëve
nga e nesërmja e shpalljes.”
864
9. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar se: “…Gjykata vlerëson se
kompetenca tokësore do të përcaktohet duke iu referuar rregullave të parashikuara
në K.Pr.Civile, përderisa neni 159 i K. Familjes, i cili rregullon në mënyrë të
shprehur të drejtën e ngritjes së kësaj padie, nuk ka parashikuar një rregullim të
veçantë në këtë drejtim. Nga ana tjetër, vetë K.Pr.Civile nuk ka parashikuar një
rregullim të veçantë për të përcaktuar kompetencën tokësore për shqyrtimin e padisë
së parashikuar nga neni 159 i K. Familjes. Në këto kushte, gjykata vlerëson se
kompetenca tokësore në këtë rast do të përcaktohet sipas rregullit të përgjithshëm të
parashikuar nga neni 42 i K.Pr.Civile, sipas të cilit paditë ngrihen në gjykatën e
vendit ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin e tij. Nga përmbajtja e
çertifikatës personale të dt. 14.04.2015, të lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile Njësia
Bashkiake nr.2 Tiranë, ka rezultuar i provuar fakti se e paditura F. M. banon në
Tiranë, rruga “Fuat Toptani”, nr.468. Gjykata duke iu referuar këtij akti, si dhe
përmbajtjes së nenit 42 të K.Pr.Civile, çmon se kompetente për shqyrtimin e kësaj
padie është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykata e vendit ku ka banimin e
paditura F. M. . Përfaqësuesja e paditësit, duke iu referuar përmbajtjes së nenit 51
dhe 54 të K.Pr.Civile, kërkoi rrëzimin e kërkesës për shpalljen e moskompetencës
tokësore të kësaj gjykate. Përfaqësuesja e paditësit pretendoi se në themel kjo është
një padi që i referohet zgjidhjes së martesës mes palëve ndërgjyqëse dhe si e tillë, ajo
mund të ngrihet si në gjykatën ku bashkëshortët kanë pasur banimin e tyre të
përbashkët të fundit ose në gjykatën ku ka banimin i padituri…Padia e parashikuar
nga neni 159 i K.Familjes ka për objekt ndryshimin e vendimit të dhënë më parë për
zgjidhjen e martesës, por nuk i referohet fare kësaj të fundit, pasi për këtë pjesë
(zgjidhjen e martesës), vendimi ka marrë formë të prerë dhe nuk mund të vihet përsëri
në diskutim nga gjykata…”
10. Kundër vendimit nr.62-2015-2690 (894) datë 29.06.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, ka ushtruar ankim të veçantë, paditësi A. R. , me anë të të cilit kërkon
ndryshimin e vendimit të ndërmjetëm nr.62-2015-2690 (894) datë 29.06.2015 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier duke shpallur si gjykatë kompetente për gjykimin e
kësaj çështjeje po atë gjykatë, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

11.1 Neni 42/1 i K.Pr.Civile: “Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri ka
vendbanimin ose vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit ku
ai ka banesën e përkohshme...”
12. Dispozitat e Kodit të Familjes, në të cilat është parashikuar:
12.1 Neni 159 i K. Familjes: “Vendimi lidhur me ushtrimin e përgjegjësisë prindërore,
mund të ndryshohet në çdo rast nga gjykata, me kërkesën e njërit prej ish-
bashkëshortëve, një të afërmi ose të prokurorit.”
12. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse, A. R., nuk përmban shkaqe ligjore
që të motivojnë cenimin e vendimit nr.62-2015-2690 (894) datë 29.06.2015 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
865
13. Vendimi nr.62-2015-2690 (894) datë 29.06.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier,
që ka shpallur moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes civile me
nr.21009-00808-52-2015 (1182) datë 16.04.2015, duke i dërguar aktet Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të normave procedurale
civile dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
14. Nga shqyrtimi i akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, në vlerësim tërësor të
objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe ankimit të veçantë, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë, në interpretim të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile të zbatueshme për
rastin konkret, arrin në konkluzionin se kompetente nga pikëpamja tokësore për
gjykimin e çështjes nr.21009-00808-52-2015 (1182) regjistri datë 16.04.2015, është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
15. Ndryshe nga sa pretendohet në ankim, ky kolegj e vlerëson të drejtë përfundimin e
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, e cila ka përcaktuar drejt natyrën juridike
të mosmarrëveshjes dhe shkakun e lindjes së saj.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e Parë të Kodit të Procedurës Civile
në lidhje me kompetencën tokësore të gjykatave për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve
civile, në të cilat është patur parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos iu bëhet i
vështirë aksesi në drejtësi. Në këtë kontekst, i vlerësueshëm është fakti se për kategori
të caktuara mosmarrëveshjesh, procesi gjyqësor duhet të zhvillohet përpara një
gjykate, vendndodhja e së cilës ndihmon që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive
dhe brenda një afati të arsyeshëm kohor (Neni 6 i Konventës Europiane të të Drejtave
të Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të
Procedurës Civile).
17. Në përcaktimin e gjykatës kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete nga
pikëpamja territoriale, ky Kolegj, bazuar në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile të
zbatueshme për rastin, merr në konsideratë objektin dhe shkakun e padisë, si dhe
karakterin dhe natyrën juridike të mosmarrëveshjes.
18. Nga shqyrtimi i përmbajtjes së padisë, objektit dhe shkakut të saj, evidentohet se me
anë të kësaj padie, pala paditëse kërkon: “Ndryshimin e vendimit gjyqësor civil
nr.2412, datë 06.12.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, për mënyrën e
ushtrimit të përgjegjësisë prindërore, në lidhje me të drejtën e takimit të paditësit me
fëmijët e mitur A. R. dhe D.R..”
19. Padia në shqyrtim ka për shkak të drejtën e palës paditëse për të kërkuar ndryshimin e
mënyrës së ushtrimit të përgjegjësisë prindërore, e drejtë kjo e garantuar specifikisht
në nenin 159 të Kodit të Familjes.
20. Mosmarrëveshja midis palëve ndërgjyqëse, ndryshe nga sa pretendohet në ankimin e
veçantë, nuk i referohet një kërkimi për të ndryshuar vendimin e zgjidhjes së martesës
ndërmjet këtyre palëve, i cili për këtë pjesë të disponimit të tij ka marrë formë të
prerë, por vetëm pjesën e vendimit që ka disponuar mbi mënyrën e ushtrimit të
përgjegjësisë prindërore, e cila mund të ndryshohet në mënyrën e posaçme të
parashikuar për këtë qëllim nga neni 159 i K.Familjes.
21. Në këto kushte, Kolegji Civil vlerëson se, sikurse me të drejtë ka arsyetuar Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Fier, si neni 159 i K.Familjes, po ashtu edhe dispozitat e tjera të këtij
Kodi, nuk parashikojnë ndonjë rregullim specifik mbi gjykatën kompetente për
shqyrtimin e çështjeve me objekt ndryshimin e mënyrës së ushtrimit të përgjegjësisë
prindërore.
866
22. Po ashtu, sikurse me të drejtë ka arsyetuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, Kolegji
Civil vlerëson se, ndryshe nga sa pretendon pala paditëse në ankimin e veçantë të
paraqitur prej saj, çështja e kompetencës tokësore në rastin objekt gjykimi, nuk gjen
rregullim në nenet 51 dhe 54 të K.Pr.Civile. Këto dispozita i referohen rastit kur
objekt mosmarrëveshjeje është pikërisht zgjidhja e martesës, duke specifikuar se një
padi e tillë mund të ngrihet si në gjykatën ku bashkëshortët kanë patur banimin e tyre
të përbashkët të fundit, ose në gjykatën ku ka banimin i padituri, duke krijuar një
mundësi zgjedhjeje ndërmjet këtyre dy alternativave. Ndryshe nga rasti i mësipërm,
kërkimi konkret i paditësit në çështjen objekt ankimi të veçantë, nuk i referohet
zgjidhjes së martesës ndërmjet palëve ndërgjyqëse, por ndryshimit të mënyrës së
ushtrimit të përgjegjësisë prindërore.
23. Në vijim të analizës së mësipërme, ky Kolegj vlerëson se, sa kohë që K.Pr.Civile nuk
përmban një rregullim të posaçëm për identifikimin e gjykatës kompetente nga
pikëpamja territoriale, për shqyrtimin e çështjeve me objekt ndryshimin e mënyrës së
ushtrimit të përgjegjësisë prindërore, atëherë do të zbatohet rregulli i përgjithshëm i
parashikuar në nenin 42 të K.Pr.Civile, sipas të cilit kompetente do të jetë gjykata e
vendit ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin e tij.
24. Në këto kushte, Kolegji Civil e gjen të drejtë arsyetimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, se në kushtet kur e paditura F. M., ka ndryshuar vendbanimin e saj dhe
tashmë banon në Tiranë, atëherë kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete do të
jetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
25. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.62-2015-
2690 (894) datë 29.06.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, që ka shpallur
moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes civile me nr.21009-00808-52-
2015 (1182) datë 16.04.2015, duke i dërguar aktet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, është marrë në zbatim të duhur të ligjit procedural e për pasojë, duhet të lihet
në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenet 42 dhe 485/a të Kodit të
Procedurës Civile
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.62-2015-2690 (894), datë 29.06.2015, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier.
Tiranë, më 29.09.2015
867
VENDIM

në dhomën e këshillimit datë 29.09.2015 mori në shqyrtim çështjen civile nr.11243-02964-

00-2015 Regj. Themeltar, që u përket:
PADITËS: ERJON MIHALI

TË PADITUR: MINISTRIA E FINANCAVE TIRANË
DEGA THESARIT TIRANË
PERSON I TRETË: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR
TIRANË.
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Shtetit.
OBJEKTI :
Kërkohet detyrimi solidarisht i anës së paditur për kompensimin
për burgim të padrejtë për periudhën e kaluar në paraburgim
prej 286 ditësh nga data 10.10.2013 deri më datë 23/07/2014,
në masën 858.000 mijë lekë të reja.
Baza Ligjore: Neni 154-158 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 268-269 të K.Pr.Penale
dhe Ligji nr.9381 datë 28.04.2005
“Për kompensim për burgim të padrejtë”.

vendosur:
“Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
në shqyrtimin e çështjes civile datë 08.05.2015, nr.8291 regjistri, me paditës
Erjon Mihali.
Dërgimin e çështjes për kompetencë gjykimi Gjykatës Administrative të
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë
Tiranë, nga e nesërmja e shpalljes për palët prezent dhe nga dita e nesërme e
njoftimit të vendimit për palët në mungesë.”
Kundër vendimit nr.4692 datë 08.06.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë, ka ushtruar ankim të veçantë, e paditura Dega e Thesarit Tiranë, me anë të të cilit
kërkon:
Prishjen e vendimit nr.4692 datë 08.06.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
kthimin e çështjes për gjykim në po atë gjykatë, për këto shkaqe:
868
- Gjykata ka gabuar në marrjen e këtij vendimi, pasi çështja nuk është e natyrës
administrative. Kundërdrejtimi i padisë ndaj organeve të administratës qendrore dhe
thirrja e Prokurorisë në gjykim, nuk e shndërrojnë mosmarrëveshjen në konflikt
administrativ.
- Vendimi gjyqësor ka të përbashkëta me një akt administrativ, por njëkohësisht edhe
dallon nga ky i fundit.
- Ligji për kompensim për burgim të padrejtë, nuk rregullon marrëdhëniet ndërmjet
shtetit dhe personit, por thjesht orienton gjykatat mbi kriteret e caktimit të masës së
kompensimit.
- Në thelb, kompensimi për burgim të padrejtë, lidhet me të drejta subjektive që kanë të
bëjnë me shpërblimin e dëmit shkaktuar një personi nga burgimi i padrejtë, ndaj dhe
këto konflikte mund të gjykohen vetëm nga gjykatat e zakonshme civile. Ky
përfundim mbështetet në nenet 2 dhe 3 të K.Pr.Administrative, si dhe në nenet 2, 7, 8,
15 e 17 të ligjit 49/2012. Po ashtu, një përfundim i tillë arrihet edhe në zbatim të
Vendimeve Unifikuese nr.2 datë 10.03.2014 dhe nr.3 datë 27.03.2003.
- Ne si palë e paditur jemi organ administrate publike, por nuk kemi nxjerrë akt
administrativ, ligjshmëria e të cilit të kontrollohet gjyqësisht.
- Vendimet e marra nga prokuroria apo gjykata, nuk janë akte të mirëfillta
administrative.
- Objekti i padisë “kompensim” është nocion i së drejtës civile dhe jo administrative.

pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe diskutoi çështjen në tërësi në dhomën e
këshillimit,
VËREN
1. Paditësi Erjon Mihali ka pretenduar se me vendimin nr.1091 Akti, datë
10.10.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, i është caktuar masa e sigurimit
personal “Arrest në burg”, si i dyshuar për kryerjen e veprave penale të “Vrasjes në
rrethana cilësuese” të mbetur në tentativë dhe “Mbajtje pa leje e armëve luftarake”, të
parashikuara nga nenet 79/dh dhe 278/4 të Kodit Penal.
2. Pas ankimimit të kryer nga personi nën hetim, paditësi Erjon Mihali,
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.661, datë 30.10.2013, ka vendosur miratimin
e vendimit nr.1091 Akti, datë 10.10.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë përsa
i përket vleftësimit si të ligjshëm të arrestit në flagrancë dhe ndryshimin e vendimit së
gjykatës së rrethit gjyqësor vetëm mbi masën e sigurimit personal duke vendosur
arrest në burg për një afat 40-ditor.
3. Në përfundim të afatit të mësipërm, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
me vendimin nr.1091/1 Akti, ka caktuar ndaj paditësit Erjon Mihali masën e sigurimit
personal “Arrest në burg” pa afat, masë kjo e cila është miratuar më pas nga Gjykata e
Apelit Tiranë me vendimin nr.758 datë 27.11.2013.
4. Më pas, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur marrjen si të
pandehur të paditësit Erjon Mihali për veprat penale të “Kanosjes” dhe “Mbajtjes pa
leje të armëve luftarake”, parashikuar nga nenet 84 dhe 278/4 të Kodit Penal. Gjatë
gjykimit, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka bërë ndryshimin e akuzës, duke
akuzuar përfundimisht të pandehurin në atë gjykim Erjon Mihali për veprën penale të
“Kryerjes së veprimeve që pengojnë zbulimin e së vërtetës”, parashikuar nga neni 301
i Kodit Penal.
869
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin penal nr.1909 datë
23.07.2014 ka vendosur deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Erion Mihali për
kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 301 i Kodit Penal, duke urdhëruar
njëkohësisht edhe lirimin e menjëhershëm të tij. Në këto kushte paditësi është liruar
në datë 23.07.2014 sipas Urdhër-Lirimit nr.1498/2 Prot., datë 23.07.2014 të I.E.V.
Penale 302 “Mine Peza” Tiranë.
6. Mbi ankim të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë, Gjykata e Apelit
Tiranë me vendimin penal nr.524 datë 24.03.2015 ka vendosur lënien në fuqi të
vendimit penal nr.1909, datë 23.07.2014, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
7. Në këto kushte, pala paditëse duke pretenduar se i lind e drejta të
kompensohet për burgim të padrejtë për periudhën e vuajtur në paraburgim nga data
10.10.2013 deri në datën 23.07.2014, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë me kërkesëpadi me objekt të cituar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
8. Përpara fillimit të hetimit gjyqësor, në seancën e datës 08.06.2015,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka marrë në shqyrtim kryesisht çështjen e
kompetencës lëndore për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeje dhe me vendimin
nr.4692 datë 08.06.2015 ka vendosur: “Të shpallë moskompetencën lëndore të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në shqyrtimin e çështjes civile datë 08.05.2015,
nr.8291 regjistri, me paditës Erjon Mihali. Dërgimin e çështjes për kompetencë
gjykimi Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë. Kundër këtij vendimi
mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë Tiranë, nga e nesërmja e shpalljes
për palët prezent dhe nga dita e nesërme e njoftimit të vendimit për palët në
mungesë.”
9. Në marrjen e vendimit për mungesën e kompetencës lëndore, Gjykata
ka arsyetuar se: “…Padia e paditësit Erjon Mihali ka për objekt kërkimi të saj:
Kompensim për burgim të padrejtë në periudhën 16.03.2013 deri në 23.10.2013,
bazuar në nenin 268, 269 të K.Pr.Penale dhe Ligji nr.9381, datë 28.04.2005, “Për
kompensim për burgim të padrejtë”. Referuar bazës ligjore të kërkimit të paditësit në
padi, si dhe shpjegimeve të dhëna deri në këtë fazë të shqyrtimit gjyqësor, gjykata
çmon se mosmarrëveshja objekt gjykimi, pavarësisht se është e natyrës civile, duke
qenë se ka lindur për shkak të një akti të paligjshëm të dhënë nga ana e organeve
shtetërore (vendim gjyqësor), në thelb kërkon të zgjidhë një konflikt mes shtetit dhe
individit (për dëmshpërblimin e pasojave të ardhura nga akti shtetëror individit). Në
nenin 7 të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, është
parashikuar se: Gjykatat administrative janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që
lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat
administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga
organi publik; b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme
ose të mosveprimit të organit publik; c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet
organeve të ndryshme administrative në rastet e parashikuara nga Kodi i
Procedurave Administrative; ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të
punës, kur punëdhënësi është organ i administratës publike; d) kërkesat e paraqitura
nga organet administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve administrative, për të
cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të dënimit administrativ
për kundërvajtësin; dh) kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e
dënimit administrativ me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
Pasi analizoi natyrën e mosmarrëveshjes së paraqitur për gjykim, nëpërmjet kërkesë
padisë së paditësit Erjon Mihali, gjykata çmon se është përpara zgjidhjes së një
mosmarrëveshje a) që ka lindur nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
870
normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të
veprimtarisë administrative nga organi publik; b) që ka lindur për shkak të
ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik, mosmarrëveshje e
natyrës administrative, e cila është në kompetencë shqyrtimi nga ligji nr.49, datë
03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, sipas nenit 7/a,b të tij; Në këto
rrethana, patur parasysh ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, Vendimin unifikues të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 06.12.2013,
gjykata kompetente për shqyrtimin e kërkesë-padisë së paditësit Erjon Mihali, është
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë…”
10. Kundër vendimit nr.4692, datë 08.06.2015, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, ka ushtruar ankim të veçantë, e paditura Dega e Thesarit Tiranë, me
anë të të cilit kërkon prishjen e vendimit nr.4692, datë 08.06.2015, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e çështjes për gjykim në po atë gjykatë, për
LIGJI I ZBATUESHËM

11.2 Neni 41 i K.Pr.Civile: “Në kompetencë të gjykatës së shkallës së parë janë të
gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë
Kod e në ligje të tjera.”
11.3 Neni 61 i K.Pr.Civile: “Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për
gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën
e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente.
12. Dispozitat e Ligjit nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, në të cilat është
parashikuar:
12.1 Neni 2, pika 6 i ligjit nr.49/2012: “6. Organ publik” është çdo organ i pushtetit
qendror, i cili kryen funksione administrative, çdo organ i enteve publike, në
masën që ato kryejnë funksione administrative; çdo organ i pushtetit vendor që
kryen funksione administrative; çdo organ i Forcave të Armatosura, çdo strukturë
tjetër, punonjësit e së cilës gëzojnë statusin e ushtarakut, për aq kohë sa këto
kryejnë funksione administrative, si dhe çdo person fizik ose juridik, të cilit i është
dhënë me ligj, akt nënligjor ose çdo lloj forme tjetër, të parashikuar nga
legjislacioni në fuqi, e drejta e ushtrimit të funksioneve publike.”
12.2 Neni 2, pika 6 i ligjit nr.49/2012: “Veprim tjetër administrativ” është çdo formë e
njëanshme e veprimtarisë së organit publik, në kryerjen e funksionit publik dhe që
nuk plotëson kushtet për të qenë akt administrativ apo kontratë dhe që krijon
pasoja juridike mbi të drejtat subjektive apo interesat e ligjshëm”.
12.3 Neni 7/b i ligjit nr.49/2012: “Gjykatat administrative janë kompetente për: (b)
mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik”.
871
12.4 Neni 17, pika 1, shkronja (dh) dhe (f): “1. Padia ngrihet: ....dh) për saktësimin e
të drejtave dhe të detyrimeve ndërmjet paditësit dhe organit publik; f) për
shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm”.
13. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga e paditura, Dega e Thesarit Tiranë, nuk përmban
shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.4692, datë 08.06.2015, të
14. Vendimi nr.4692 datë 08.06.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes nr.8291 regjistri, datë
08.05.2015, duke i dërguar aktet Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë,
është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të normave procedurale civile dhe për këtë shkak
15. Nga shqyrtimi i akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, në vlerësim tërësor të
objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe ankimit të veçantë, Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë, në interpretim të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile të zbatueshme për
rastin konkret, arrin në konkluzionin se kompetente për gjykimin e çështjes nr.8291
regjistri, datë 08.05.2015, është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
16. Ndryshe nga sa pretendohet në ankim, ky kolegj e vlerëson të drejtë përfundimin e
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila ka përcaktuar drejt natyrën
juridike: (i) të palës së paditur, që është organ i Administratës Publike; (ii) të
mosmarrëveshjes e cila është e karakterit administrativ, si dhe (iii) ka bërë një
identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për
përcaktimin e kompetencës lëndore.
17. Konkretisht, Kolegji Civil vlerëson se, sikurse ka arsyetuar Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, mosmarrëveshja objekt gjykimi ka të bëjë me të drejta të lindura nga
legjislacioni i së drejtës publike, respektivisht ligji nr.9381, datë 28.04.2005 “Për
kompensimin e burgimit të padrejtë”.
18. Ky ligj, duke synuar përmirësimin e arsyeshëm të nivelit të gjendjes ekonomike të një
kategorie personash, e cila është dëmtuar gjatë kohës që ka qëndruar padrejtësisht në
burg, për shkak të një akti të paligjshëm të organeve shtetërore, rregullon “…rastet e
përfitimit dhe të kompensimit për burgim të padrejtë, përfshirë arrestin në shtëpi dhe
masën e mënyrën e llogaritjes së tij, si dhe procedurat për kërkimin, pagesën dhe
kompensimin për burgim të padrejtë” (neni 1), që përballohet nga Buxheti i Shtetit
(neni 9.1). Pra, në thelb ky ligj rregullon marrëdhëniet ndërmjet shtetit dhe personit i
cili është “…deklaruar i pafajshëm ose për të cilin është pushuar çështja me vendim
gjykate të formës së prerë apo të prokurorit, ose është mbajtur në burg tej kohës së
caktuar në vendimin e dënimit,…” dhe që kanë të bëjnë me “…të drejtën e
kompensimit për burgimin e vuajtur” (neni 2).
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
rregullimet e bëra në nenet 2 e 3 të Kodit të Procedurave Administrative dhe në nenet
2, 7, 8, 15 e 17 të ligjit nr.49/2012 (ratio legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio
iuris).
19.1. Sipas nenit 7 të ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, gjykatat administrative, ndër të tjera, janë kompetente nga
pikëpamja lëndore, për shqyrtimin e “...a) mosmarrëveshjeve që lindin nga aktet
administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat
administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative
872
nga organi publik; b) mosmarrëveshjeve që lindin për shkak të ndërhyrjes së
paligjshme ose të mosveprimit të organit publik”.
19.2. Po ashtu, në nenin 15/a të ligjit nr.49/2012, është përcaktuar se të drejtën e padisë
në gjykatën administrative e ka çdo subjekt, që pretendon se i është cenuar një e
drejtë apo një interes i ligjshëm nga një veprim apo mosveprim i organit publik.
Në rastin në gjykim paditësi Erjon Mihali nëpërmjet kërkesëpadisë së tij, në thelb
pretendon se i janë cenuar të drejtat e tij nga veprimet/ ndërhyrjet e paligjshme të
kryera nga ana e organeve publike.
19.3. Për më tepër, Kolegji Civil thekson se, për identifikimin e Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja
lëndore për shqyrtimin e çështjes objekt ankimi të veçantë, shërben edhe neni 17/1
gërma f) e ligjit nr.49/2012, sipas së cilit, padia para gjykatës administrative
ngrihet: “dhe) ...f) “për shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor, sipas ligjit të
posaçëm”.
20. Në këtë kuadër ligjor, Kolegji Civil vlerëson se në rastet e kërkimit për kompensim
për burgim të padrejtë si një formë e shpërblimit të dëmit jashtëkontraktor, sikurse
dhe rasti objekt gjykimi, marrëdhënia krijohet midis personit që pretendon se gëzon të
drejtën e kompensimit për burgimin e vuajtur dhe shtetit, organeve ose institucioneve
shtetërore, të ngarkuara nga ligji me të drejtën dhe detyrimin për të ndjekur dhe
zbatuar procedurat për realizimin e kompensimit për burgim të padrejtë. Në kushtet e
mësipërme, një marrëdhënie e tillë juridike është e karakterit administrativ ndaj dhe
për rrjedhojë, ndryshe nga sa pretendohet në ankimin e veçantë, mosmarrëveshjet që
lindin për shkak të saj, nga pikëpamja lëndore janë në kompetencën e gjykatave
administrative.
21. Së fundmi, referuar ligjit nr.49/2010, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, dekreteve të Presidentit të Republikës nr.7818, datë 16.11.2012,
“Për caktimin e numrit të gjyqtarëve për çdo gjykatë të shkallës së parë, të apelit dhe
të gjykatave administrative, si dhe caktimin e kompetencave tokësore dhe selisë
qendrore të gjykatave administrative” dhe nr.8349, datë 14.10.2013 “Për fillimin e
funksionimit të gjykatave administrative”, Kolegji Civil vlerëson se kompetente, si në
pikëpamje lëndore dhe atë tokësore, për shqyrtimin e çështjes konkrete, është Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
22. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave të
ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe në referim të
vendimit njësues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3, datë
06.12.2013, vlerëson se vendimi nr.4692, datë 08.06.2015, i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, që ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes
me nr.8291 regjistri, datë 08.05.2015, duke i dërguar aktet për kompetencë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është marrë në zbatim të duhur të ligjit
procedural e për pasojë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenet 62, 63 dhe 485/a të Kodit të
Procedurës Civile
873
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 29.09.2015
Nr. 00-2015-3719 Vendimi
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 23.09.2015 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit, çështjen administrative që

iu përket palëve ndërgjyqëse të mëposhtme:
KËRKUES: SHPK “DULEVIÇ” LIBOFSHË

SHPK “BEQIRI” FIER
OBJEKTI:
Lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për vendimin
nr. 62-2012-1119 (421), datë 01.03.2012
të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier,
i lënë në fuqi me vendimin nr.3648, datë 02.10.2014
të Gjykatës së Apelit Administrativ.
Baza Ligjore: Nenet 509, 510 e 511 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1260 (230), datë 09.04.2015 ka

vendosur:
Të shpallë moskompetencën lëndore në shqyrtimin e kërkesës së kërkuesve
Shpk “Duleviç” Libofshë dhe Shpk “Beqiri” Fier me objekt: Lëshimin e
urdhërit të ekzekutimit për vendimin nr.62-2012-1119 (421), datë 01.03.2012
të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier, i lënë në fuqi me vendimin nr.3648, datë
02.10.2014 të Gjykatës së Apelit Administrativ, duke iu kaluar për
kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.222, datë

Mosmarrëveshjen në kompetencën tokësore të kësaj çështje me Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Fier, duke urdhëruar kancelarinë e kësaj gjykate të dërgojë
brenda 5 ditëve pranë Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, parashtron se:
874
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier në referimin e saj në lidhje me kompetencën lëndore i
është referuar një vendimi të Gjykatës së Lartë (Kolegjeve të Bashkuara) praktikë e
cila është ndryshuar me qëndrimin unifikues të saj me nr.03, datë 28.04.2014.
 Konstatohet qartë se në momentin e vendimmarrjes prej Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier, Gjykata e Lartë (në Kolegje të Bashkuara) e ka qartësuar praktikën në lidhje me
kompetencën e gjykimit të çështjeve të cilat ishin paraqitur për gjykim përpara datës
së fillimit të gjykatës administrative.
 Pra, konstatohet fare qartë se në momentin e vendimmarrjes prej Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, Gjykata e Lartë (në Kolegje të Bashkuara) e ka qartësuar praktikën në
lidhje me kompetencën e gjykimit të çështjeve të cilat ishin paraqitur për gjykim
përpara datës së fillimit të funksionimit të Gjykatave Administrative.
 Prandaj në referencë të nenit 13 të ligjit me nr.49/2012 si dhe të nenit 7 dhe 8 të tij,
çmohet se kjo çështje ka për objekt gjykimi përsa është shënuar në objektin e padisë,
objekt i së cilës nuk është në kompetencën lëndore të kësaj gjykate, por të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier.
 Duke qenë se kjo çështje aktualisht është paraqitur për gjykim, e dërguar nga ana e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, në mbështetje të nenit 13/5 të ligjit me nr.49/2012
kryesisht po ngremë çështjen e kësaj mosmarrëveshje në drejtim të kompetencës
lëndore, duke i dërguar kopjen e akteve të nevojshme për zgjidhjen e kësaj
mosmarrëveshje Kolegjit Administrativ pranë Gjykatës së Lartë.
 Përsa sipër, si dhe nisur nga fakti se kompetenca (lëndore, tokësore) janë elementë të
procesit të rregullt ligjor (gjyqësor) në kuptim të nenit 6 të K.E.D.NJ dhe nenit 42 të
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, gjykata çmon se kompetente për gjykimin e
kësaj çështje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi në tërësi çështjen në Dhomë
Këshillimi, në përfundim;
VËREN
nr.31001-01591-00-2015 regj. them, që iu përket palëve ndërgjyqëse: Shpk “Duleviç”
Libofshë dhe Shpk “Beqiri” Fier, me objekt: Lëshimin e urdhërit të ekzekutimit për vendimin
nr.62-2012-1119 (421), datë 01.03.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier, i lënë në fuqi
me vendimin nr.3648, datë 02.10.2014 të Gjykatës së Apelit Administrativ.
2. Vendimi nr.1260 (230), datë 09.04.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë.
3. Kërkuesit në cilësinë e bashkimit të operatorëve ekonomik kanë marrë pjesë dhe

janë shpallur fitues në tenderin e shpallur nga autoriteti kontraktor Komuna Dermenas Fier,
me objekt ndërtimin e kopshtit të fëmijëve të kësaj komune, duke nënshkruar kontratën në
datë 20.01.2010.
4. Pas realizimit të punimeve dhe dorëzimit të ndërtimit brenda afatit dhe kushteve të
përcaktuara në kontratë, i është kërkuar autoritetit kontraktor lëvrimi i fondeve. Në përgjigje
të kërkesës së tyre Komuna Dermenas iu ka bërë me dije se nuk mund të përmbush detyrimin
për shkak të moslëvrimit të fondit.
875
5. Në këto rrethana kërkuesit në këtë gjykim i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, e cila me vendimin gjyqësor nr.1119 (421), datë 01.03.2012 ka vendosur:
Pranimin e padisë së palës paditëse Shpk ”Duleviç” Libofshë dhe Shpk “Beqiri” Fier
ndaj palës e paditur Komuna Dermenas si e bazuar në ligj dhe prova.
Detyrimin e palës së paditur Komuna Dermenas të përmbushë detyrimin kontraktor
ndaj palës së paditur Shpk “Duleviç” Libofshë dhe Shpk “Beqiri” Fier në shumën 5.107.484
lekë, si dhe kamatëvonesat vjetore në mënyrë progresive të kësaj shume nga data 20.04.2010
deri në ditën e ekzekutimit të këtij vendimi, duke i llogaritur këto kamatëvonesa sipas
interesave vjetore të Bankës së Shqipërisë.
6. Me vendimin nr.218, datë 13.02.2014 Gjykata e Apelit Vlorë ka vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Vlorë për gjykimin e çështjes civile me nr.1490
regjistri datë regjistrimi 04.04.2012.
Dërgimin e akteve të kësaj çështje civile për kompetencë Gjykatës Administrative të
Apelit.
7. Me vendimin nr.3648, datë 02.10.2014 Gjykata Administrative e Apelit Tiranë ka
vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.1119 (421), datë 01.03.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier.
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatave në mosmarrëveshje:
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1260 (230), datë 09.04.2015 ka

vendosur:
Të shpallë moskompetencën lëndore në shqyrtimin e kërkesës së kërkuesve Shpk
“Duleviç” Libofshë dhe Shpk “Beqiri” Fier me objekt: Lëshimin e urdhërit të ekzekutimit
për vendimin nr.62-2012-1119 (421), datë 01.03.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier, i
lënë në fuqi me vendimin nr.3648, datë 02.10.2014 të Gjykatës së Apelit Administrativ, duke
iu kaluar për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
... Gjykata, referuar përmbajtjes se vendimeve të mësipërme, nenit 1 germa “ç” të
ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative”, si dhe nenit 61 të K.Pr.Civile kryesisht konstaton se kjo
gjykatë nuk është kompetente nga pikëpamja lëndore në shqyrtimin e kërkesës së mësipërme
për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit ndaj vendimit gjyqësor nr.1119(421), datë 01.03.2012
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier lënë në fuqi me vendimin nr.3648, datë 02.10.2014 të
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe për këtë ajo do të shpallë moskompetencën,
duke ia kaluar aktet Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Është e vërtetë se kjo çështje civile ka nisur gjykimin para hyrjes në fuqi të këtij ligji,
që është data 04.11.2013, por nga vazhdimi i kësaj çështje ka rezultuar se kemi një çështje
civile me objekt shqyrtim mosmarrëveshje administrative çka është konkluduar dhe nga
vendimi i mësipërm i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Për rrjedhojë edhe urdhërin e ekzekutimit të vendimit civil nr.1119 (421), datë
01.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, i cili përmban detyrime konkrete ndaj
debitorit Komuna Dermenas Fier, do ta shqyrtojë Gjykata Administrative e Shkallës Parë
Vlorë, si gjykata kompetente nga pikëpamja lëndore.
Sa më sipër gjykata bazohet dhe në konkluzionet e vendimit unifikues nr.03, datë
06.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës të Lartë ku flitet në lidhje me fillimin e
efekteve të plota juridike në zbatim të ligjit nr.49/2012 në lidhje me juridiksionin,
kompetencën dhe procedurën e gjykimit të çështjeve; që kanë objekt mosmarrëveshjet e
përmendura në nenin 7 të këtij ligji ku flitet në lidhje me kompetencën lëndore.
876
10. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.222, datë
Mosmarrëveshjen në kompetencën tokësore të kësaj çështje me Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Fier duke urdhëruar kancelarinë e kësaj gjykate të dërgojë brenda 5 ditëve pranë
Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.
11. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, ndër të tjera arsyeton:
......Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier në referimin e saj në lidhje me kompetencën
lëndore i është referuar një vendim të Gjykatës së Lartë (Kolegjeve të Bashkuara) praktikë, e
cila është ndryshuar me qëndrimin unifikues të saj me nr.03, datë 28.04.2014.
Konstatohet qartë se në momentin e vendimmarrjes prej Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier, Gjykata e Lartë (në Kolegje të Bashkuara) e ka qartësuar praktikën në lidhje me
kompetencën e gjykimit të çështjeve të cilat ishin paraqitur për gjykim përpara datës së
fillimit të gjykatës administrative.
Pra, konstatohet fare qartë se në momentin e vendimmarrjes prej Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, Gjykata e Lartë (në Kolegje të Bashkuara) e ka qartësuar praktikën në lidhje
me kompetencën e gjykimit të çështjeve të cilat ishin paraqitur për gjykim përpara datës së
fillimit të funksionimit të Gjykatave Administrative. Prandaj në referencë të nenit 13 të ligjit
me nr.49/2012, si dhe të neneve 7 dhe 8 të tij, çmohet se kjo çështje ka për objekt gjykimi
përsa është shënuar në objektin e padisë, objekt i së cilës nuk është në kompetencën lëndore
të kësaj gjykate, por të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Duke qenë se kjo çështje aktualisht është paraqitur për gjykim, e dërguar nga ana e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, në mbështetje të nenit 13/5 të ligjit me nr.49/2012
kryesisht po ngremë çështjen e kësaj mosmarrëveshje në drejtim të kompetencës lëndore,
duke i dërguar kopjen e akteve të nevojshme për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje Kolegjit
Administrativ, pranë Gjykatës së Lartë.
Përsa sipër, si dhe nisur nga fakti se kompetenca (lëndore, tokësore) janë elementë të
procesit të rregullt ligjor (gjyqësor) në kuptim të nenit 6 të K.E.D.NJ dhe nenit 42 të
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, gjykata çmon se kompetente për gjykimin e kësaj
çështje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier.
12. Neni 1 i ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, parashikon se:
Ky ligj përcakton rregulla të detyrueshme për:
a) organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative, si dhe statusin e
gjyqtarëve që shërbejnë në to;
b) juridiksionin dhe kompetencën e gjykatave administrative;
c) parimet dhe procedurën e gjykimit, palët në proces dhe personat e tjerë në
gjykimin administrativ;
ç) vendimet gjyqësore administrative dhe ekzekutimin e tyre.
2. Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të Procedurës Civile,
me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe.
13. Neni 7 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave

Administrative” parashikon se:
Gjykatat administrative janë kompetente për:
a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë
administrative nga organi publik;
877
b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik;
c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative
në rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative;
ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ
i administratës publike;
d) kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve
administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të
dënimit administrativ për kundërvajtësin;
dh) kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit
administrativ me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
14. Neni 13/5 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative” parashikon se:
Gjykata me kërkesë të palëve ose kryesisht, ngre çështjen e mosmarrëveshjes së
kompetencës me vendim të arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë kopjen e akteve
të nevojshme për zgjidhjen e saj. Gjykata, që ka dhënë vendimin, njofton menjëherë gjykatën
në mosmarrëveshje. Vendimi për ngritjen e mosmarrëveshjes, së bashku me aktet, i dërgohet
Gjykatës së Lartë brenda 5 ditëve.
15. Neni 511(1) i Kodit Procedurës Civile parashikon se:

Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim nëpërmjet lëshimit të urdhrit të ekzekutimit, i cili:
a) për rastet e parashikuara nga shkronjat “a” dhe “b” të nenit 510 të këtij Kodi,
lëshohet nga gjykata që ka dhënë vendimin. Në këtë rast, kancelari konfirmon urdhrin e
ekzekutimit, brenda pesë ditëve nga marrja formë të prerë e vendimit gjyqësor;
b) për vendimet e gjykatave të shteteve të huaja e të gjykatave të arbitrazhit të huaj,
që u është dhënë fuqi në zbatimi të dispozitave të këtij Kodi, lëshohet nga gjykata e apelit
brenda 5 ditëve nga data e paraqitjes së kërkesës së kreditorit;
c) për rastet e parashikuara nga shkronja “ç” e nenit 510 të këtij Kodi, lëshohet nga
gjykata e vendit ku është dhënë vendimi brenda 5 ditëve nga data e paraqitjes së kërkesës së
kreditorit;
ç) për rastet e parashikuara nga shkronjat “d”, “dh” dhe “e”, lëshohet nga gjykata e
vendit ku detyrimet që përmban titulli ekzekutiv do të përmbushen, brenda 5 ditëve nga data
e paraqitjes së kërkesës së kreditorit.
Nuk lëshohet urdhri i ekzekutimit për vendimin e sigurimit të padisë dhe për gjobat e
dhëna nga gjykata, si dhe për vendimet civile të gjykatës, të dhëna për ekzekutim të
përkohshëm, të cilat ekzekutohen drejtpërdrejt nga zyra e përmbarimit, pas njoftimit të
vendimit.
16. Neni 511/1(2) i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:

Për rastet e parashikuara nga shkronjat “a” dhe “b” të nenit 510 të këtij Kodi,
urdhëri i ekzekutimit lëshohet së bashku me vendimin gjyqësor dhe bëhet i ekzekutueshëm
nga përmbaruesi gjyqësor vetëm pas konfirmimit nga Kancelari.
Kancelari konfirmon urdhërin e ekzekutimit vetëm pasi verifikon se vendimi gjyqësor
ka marrë formë të prerë.
Ky konfirmim bëhet nëpërmjet një shënimi të posaçëm në urdhrin e ekzekutimit, sipas
rregullave të përcaktuara me urdhër të Ministrit të Drejtësisë.
1
Ndryshuar me ligjin nr.122/2013, datë 18.4.2013, neni 38
2
Shtuar neni me ligjin nr.122/2013, datë 18.4.2013, neni 39
878
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që parashtrohen

nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, janë të pa bazuara në ligj, prandaj
vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nuk është i cënueshëm.
18. Për të përcaktuar kompetencën lëndore për të tilla çështje duhet të shikohet se, cila
ka qenë natyra e çështjes, për vendimin e të cilës kërkohet lëshimi i urdhërit të ekzekutimit.
Në rastin në gjykim është kërkuar lëshimi i urdhërit të ekzekutimit për vendimin nr.62-2012-
1119 (421), datë 01.03.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier, i lënë në fuqi me vendimin
nr.3648, datë 02.10.2014 të Gjykatës së Apelit Administrativ, pra çështja për vendimin e të
cilës kërkohet lëshimi i urdhërit të ekzekutimit ka patur natyrë administrative, prandaj
kompetenca në lëndë për gjykimin e saj i përket gjykatave administrative.
19. Arsyetimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë se, ka ndryshuar
praktika gjyqësore me vendimin unifikues nr.03/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë është i pabazuar në ligj, sepse me këtë vendim Kolegjet e Bashkuara kanë unifikuar
praktikën gjyqësore në lidhje me ndarjen e kërkimeve civile nga ato administrative, ndërsa në
rastin e lëshimit të urdhrave të ekzekutimit çështja është krejt ndryshe, sepse lëshimi i
urdhërit të ekzekutimit lidhet me gjykatën që ka dhënë vendimin, që do të thotë se, për
çështjet me natyrë administrative, urdhëri i ekzekutimit duhet të lëshohet nga gjykatat
administrative.
20. Nëse çështja ka qenë gjykuar në shkallë të parë nga gjykata civile, atë e ka
zgjidhur përfundimisht vendimi unifikues nr.03/2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, duke bërë kompetente në gjykimin në shkallë të dytë Gjykatën Administrative të
Apelit, prandaj meqenëse gjykimi i çështjes ka filluar në shkallë të parë kompetente në lëndë
bëhet Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në 13/6 të ligjit nr.49/2012
“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1260 (230), datë 09.04.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier.
Tiranë, më 23.09.2015
879
Nr. 00 - 2015 - 3898 Vendimi
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.31003-01757-00-2015 akti që u përket palëve:
PADITËS: HASIM REÇKA

I PADITUR: OPERATORI I SHPËRNDARJES SË
ENERGJISË ELEKTRIKE
OBJEKTI:
Pavlefshmëri absolute e procesverbalit të gjobës
nr.0199643, datë 04.10.2012
dhe procesverbalit për ndërprerjen e energjisë elektrike
nr.1700990, datë 11.04.2011 të OSHEE-së.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës së shqyrtimit të kësaj çështje prej Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.s’ka, datë

BAZA LIGJORF- Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë përpara Gjykatës së
Lartë për gjykimin e çështjes që i përket: paditës Hasim Reçka, dhe i paditur
Operatori i Sistemit të Shpërndarjes së Energjisë Elektrike, me objekt:
Pavlefshmëri absolute procesverbal gjobe me nr.0199643 serial, datë
04.10.2012 dhe procesverbal “për ndërprerjen e energjisë elektrike
nr.1700990, datë 11.04.2011 të OSHEE”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë parashtron këto shkaqe:

 Pala e paditur Operatori i Sistemit të Shpërndarjes së Energjisë Elektrike nuk është
një organ publik në kuptim të përcaktimeve të nenit 3 të K.Pr.Administrative dhe
nenit 2/6 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjes administrative” i sipërcituar.
 Organizimi, funksionimi dhe objekti i veprimtarisë së tij rregullohen nga dispozitat e
ligjit nr.9901, datë 14.04.2008 “Për tregtarët dhe shoqëritë tregtare”. Po kështu dhe
aktet dhe veprimtaria e tij nuk janë të mirëfillta administrative, sërish në kuptim të
parashikimeve të nenit 2 të K.Pr.Administrative.
880
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi çështjen në tërësi, në
dhomën e këshillimit, në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 07.09.2015 është regjistruar çështja nr.31003-01757-
00-2015 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Hasim Reçka dhe i paditur
Operatori i Shpërndarjes së Energjisë Elektrike, me objekt: Pavlefshmëri absolute e
procesverbali të gjobës, etj.....
2. Vendimi nr.5942, datë 14.07.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë.
3. Paditësi është trashëgimtar ligjor i të ndjerit Iljaz Reçka. Ky i fundit ka patur në

pronësi një banesë për të cilën paditësi dhe trashëgimtarët tjerë janë në konflikt gjyqësor që
vazhdon edhe aktualisht. Pavarësisht se ndodhemi përpara një fakti të tillë, paditësi pretendon
se energjia elektrike është paguar rregullisht.
4. Pala paditur OSHEE Sha ka bërë ndërprerjen e energjisë elektrike dhe pas
interesimit, paditësi ka ardhur në dijeni të shkakut, i cili ishte një dëm ekonomik në vlerën
81.000 lekë ku sipas një procesverbali të mbajtur pretendohet se është bërë ndërhyrje në
matësin elektrik. Një pretendimi i tillë nuk është i vërtetë, pasi sipas paditësit ai nuk ka patur
nevojë që të ndërhyjë në matës, pasi familja e tij përbëhet vetëm nga tre persona dhe
komoditeti i elektroshtëpiakeve të tij është në minimumin që ka një familje në kryeqytet.
Paditësi pretendon se, procesverbali nuk pasqyron realitetin, është i qëllimshëm dhe ngjan me
shumë raste të tjera, që janë bërë publike në media.
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatave në mosmarrëveshje:

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës së shqyrtimit të kësaj çështje prej Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë.
.... Gjykata çmon se me vendimin nr.04, datë 10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë është njehsuar praktika në lidhje me kompetencën lëndore të gjykatave
civile dhe administrative. Në rastin konkret gjykata konstaton se çështja në gjykim është
kundërshtimi për pavlefshmërinë absolute të dy akteve administrative dhe zgjidhjen e
pasojave, ku subjekti që ka nxjerrë aktin (Operatori i Shpërndarjes së Energjisë Elektrike )
është një subjekt juridik që kryen funksione publike....
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.s’ka, datë
Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë përpara Gjykatës së Lartë për
gjykimin e çështjes që i përket: paditës Hasim Reçka dhe i paditur: Operatori i Sistemit të
Shpërndarjes së Energjisë Elektrike, me objekt: Pavlefshmëri absolute procesverbal gjobe me
nr.0199643 serial, datë 04.10.2012 dhe procesverbal “për ndërprerjen e energjisë elektrike
nr.1700990, datë 11.04.2011 të OSHEE”.
881
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë , ndër të tjera arsyeton se:
.... Gjykata çmon se në rastin konkret, duke analizuar kërkimet objekt padie, kuadrin
ligjor në të cilën mbështet kërkimi, palët në mosmarrëveshje, pa u përqendruar vetëm në
elementet në pjesën hyrëse të kërkesëpadisë, gjykata çmon se nuk është kompetente nga
pikëpamja lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje. Mes palëve është në fuqi një kontratë
furnizimi me energji elektrike, e cila është kontratë e mirëfilltë civile dhe jo administrative në
kuptim të nenit 151 të K.Pr.Administrative dhe ligjit nr.49/2012 “Për organizmin dhe
funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative.
Paditësi kundërshton një vlerë që sipas tij në mënyrë të padrejtë i është ngarkuar nga pala
paditur. Pra mosmarrëveshja mes palëve rrjedh nga një marrëdhënie juridiko-civile, e lindur
në kuadër të një kontrate furnizimi. Ndërkohë që nuk jemi përpara asnjë prej rasteve të
parashikuara në mënyrë shteruese nga neni 7 i ligjit nr.49/2012 që përbëjnë dhe lëndën që
merr në shqyrtim gjykata administrative......
9. Në nenin 13/5 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave

Administrative” është parashikuar se:
Gjykata, me kërkesë të palëve ose kryesisht, ngre çështjen e mosmarrëveshjes me
vendim të arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë kopjen e akteve të nevojshme për
zgjidhjen e saj. Gjykata, që ka dhënë vendimin, njofton menjëherë gjykatën në
mosmarrëveshje. Vendimi për ngritjen e mosmarrëveshjes, sëbashku me aktet, i dërgohet
Gjykatës së Lartë brenda 5 ditëve.
10. Në nenin 3 të Kodit të Procedurave Administrative është parashikuar se:

Në kuptim të këtij Kodi, organe të administratës publike janë:
-organet e pushtetit qendror të cilat kryejnë funksione administrative;
-organet e enteve publike në masën që ato kryejnë funksione administrative;
-organet e pushtetit vendor që kryejnë funksione administrative;
-organet e Forcave të Armatosura, si dhe çdo strukturë tjetër, punonjësit e së cilës
gëzojnë statusin e ushtarakut, për aq kohë sa këto kryejnë funksione administrative.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që ngrihen në

parashtrimin e Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë janë të pabazuara në ligj,
prandaj vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk është i cënueshëm.
12. Kolegji Administrativ vlerëson se pala e paditur është shoqëri anonime, e cila e
zhvillon veprimtarinë e saj sipas ligjit nr.9901, datë 14.04.2008 “Për tregtarët dhe shoqëritë
tregtare”, në kuadrin e së drejtës private, që do të thotë se pala paditur Shoqëria OSHEE Sh.a
nuk është organ i administratës publike, por është subjekt i së drejtës tregtare.
13. Megjithëse në këtë rast kemi të bëjmë me një subjekt që i përket të drejtës private,
gjatë veprimtarisë së tij si ent publik ai mund të kryej edhe veprimtari administrative, të drejtë
që ia lejon neni 3 i Kodit të Procedurave Administrative.
14. Objekt i këtij gjykimi janë procesverbalet e gjobës dhe ndërprerjes së energjisë
elektrike, të cilët janë akte administrative, sepse masa dënimi në rastet e kryerjes së
kundravajtjeve administrative mund të marrë vetëm shteti, i cili ka caktuar edhe subjektin
përkatës që do ti marrë këto masa, prandaj pavarësisht se pala e paditur OSHEE Sh.a është
një subjekt i të drejtës private, në rastin e vendosjes së gjobave për kundravajtjet
administrative (Cënimi i vulave të matësit elektrik) dhe të ndërprerjes së energjisë elektrike të
882
abonentëve, ai vepron me atributet e një organi administrativ në përputhje të plotë me
kërkesat e nenit 3 të K.Pr.Administrative.
15. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin që kjo
mosmarrëveshje ka një natyrë administrative, prandaj kompetenca në lëndë për gjykimin e
çështjes i përket gjykatës administrative.
16. Megjithëse gjykatat e shkallës së parë kanë qenë në konflikt për kompetencën
lëndore, ato duhet t’i kërkonin palës paditëse që të ndreqte të metat e padisë, pasi asaj i
mungon baza ligjore, prandaj Kolegji Administrativ u vë në dukje gjykatave më të ulta që të
bëjnë më kujdes në të ardhmen në lidhje me të metat e konstatuara.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 23.09.2015
883
Nr. 00-2015-4082 i Vendimit
VENDIM


përket:
PADITËS: BESNIK GREPSA.

E PADITUR: KËSHILLI I QARKUT DURRËS (ZYRA E
ADMINISTRIMIT DHE MBROJTJES SË
TOKËS KRUJË).
OBJEKTI:
Njohjen e pavërtetësisë së pjesshme të dokumentit kadastral datë 11.07.2001,
saktësimin e kufijve dhe të sipërfaqes së tokës truall në parcelën
nr.361, viti 1948 dhe ne parcelen nr.344/1, viti 1951,
duke njohur pronar para viti 1946 të ndjerin Xhemal Tahir Grepsa,
mbi këtë pronë të ndodhur në lagjen "Mustafa Kovaci"
në vendin e quajtur "Kecej" Krujë.
Baza Ligjore: Neni 31 dhe 32 i K.Pr.Civile
dhe nenet 157, 165 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë me vendimin nr.357, datë 05.07.2013, ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit, Besnik Grepsa si të pambështetur në
ligj dhe në prova”.

“Moskompetencën e gjykimit të çështjes, dërgimin e akteve gjykatës
kompetente, Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë”.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.ska datë 10.09.2015,

vendosi:
“Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë lëndore përpara Gjykatës së Lartë për
gjykimin e çështjes. Dërgimin e kopjeve të akteve Gjykatës së Lartë, Kolegjit Administrativ
me qëllim zgjidhjen e çështjes së mosmarreveshjes së kompetencës midis Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Apelit. Një kopje e këtij vendimi t’i njoftohet
menjëherë Gjykatës së Apelit Tiranë”.
884
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni 13 pika 1
dhe 5 , të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i është drejtuar Gjykatës së Lartë duke ngritur
çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes, duke
- Padia e paditësit nuk përfshihet, jo vetëm në rrethin e çështjeve të parashikuara nga
neni 7/ç i ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative", pasi nuk është një
mosmarrëveshje në fushën e marrëdhënieve të punës me punëdhënës organ të
administratës publike, por njëkohësisht nuk është në asnjë nga rastet e parashikuara
nga neni 7 i ligjit nr.49/2012.
- Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka arsyetuar pse kjo çështje është administrative, cilës
pikë të nenit 7 apo 17 i përgjigjet ky objekt i padisë në shqyrtim, por apriori e ka
konsideruar rastin në shqyrtim si mosmarrëveshje administrative.
- Gjykata Administrative e Apelit çmon se rasti i paraqitur për zgjidhje para saj nuk
është në kompetencën e vet lëndore. Neni 7 i Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarreveshjeve
administrative", ka përcaktuar në mënyrë shteruese rastet e kompetencës lëndore të
Gjykatës Administrative, raste që janë detajuar në nenin 17 të po këtij ligji.
- Padia e paraqitur për gjykim nuk përfshihet në asnjë nga këto raste. çështja është e një
natyre civile dhe kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje nga pikepamja lëndore
është Gjykata e Apelit Tiranë.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësi i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë me padi për njohjen e pavërtetësisë së pjesshme të
dokumentit kadastral datë 11.07.2001, saktësimin e kufijve dhe të sipërfaqes së tokës truall në
parcelën nr.361, viti 1948 dhe ne parcelen nr.344/1, viti 1951, duke njohur pronar para viti
1946 të ndjerin Xhemal Tahir Grepsa, mbi këtë pronë të ndodhur në lagjen "Mustafa Kovaci"
në vendin e quajtur "Kecej" Krujë
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë me vendimin nr.357, datë 05.07.2013, ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit, Besnik Grepsa si të pambështetur në ligj
dhe në prova”.
3. Kunder vendimit nr.357, datë 05.07.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, ka
paraqitur ankim pala paditëse, z.Besnik Grepsa, që kërkon prishjen e vendimit dhe kthimin e
çështjes për rigjykim.
4. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2859, datë 01.07.2014, ka vendosur:
“Moskompetencën e gjykimit të çështjes, dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë”.
4.1 Arsyetimi i gjykatës: “çështja objekt gjykimi hyn në kategorinë e çështjeve,
kompetencën lëndore për gjykimin e të cilave e ka Gjykata Administrative, dhe në këto kushte
duhet t’i dërgohet për shqyrtim asaj gjykate. Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se në kuadër
të ndryshimeve ligjore, nuk ka më kompetencën lëndore për shqyrtimin e kësaj çështjeje.
Kështu, nga data 04.11.2013, kanë filluar funksionimin gjykatat administrative, përfshir
Gjykata e Apelit Administrativ në kompetencë lëndore të të cilave, referuar nenit 7/ç të ligjit
49/2012 "Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative", hynë dhe çështja objekt gjykimi”.
885
5. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.ska datë 10.09.2015,
ka vendosur: “Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë lëndore përpara
Gjykatës së Lartë për gjykimin e çështjes. Dërgimin e kopjeve të akteve Gjykatës së Lartë,
Kolegjit Administrativ me qëllim zgjidhjen e çështjes së mosmarreveshjes së kompetencës
midis Gjykatës së Apelit Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Apelit. Një kopje e këtij
vendimi t’i njoftohet menjëherë Gjykatës së Apelit Tiranë”.
5.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata Administrative e Apelit çmon se çështja që i është
paraqitur për shqyrtim nuk përfshihet në rrethin e çështjeve që janë në kompetencën lëndore
të kësaj gjykate. Gjykata Administrative e Apelit çmon se përfundimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë është i gabuar pasi padia e paditësit nuk përfshihet, jo vetëm në rrethin e çështjeve të
parashikuara nga neni 7/ç i ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarreveshjeve administrative", pasi nuk është një
mosmarrëveshje në fushën e marrëdhënieve të punës me punëdhënës organ të administratës
publike, por njëkohesisht nuk është në asnjë nga rastet e parashikuara nga neni 7 i ligjit
nr.49/2012. Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka arsyetuar pse kjo çështje është administrative,
cilës pikë të nenit 7 apo 17 i përgjigjet ky objekt i padisë në shqyrtim, por apriori e ka
konsideruar rastin në shqyrtim si mosmarrëveshje administrative. Gjykata Administrative e
Apelit çmon se rasti i paraqitur për zgjidhje para saj nuk është në kompetencën e vet lëndore.
Neni 7 i Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarreveshjeve administrative", ka përcaktuar në mënyrë shteruese rastet e
kompetencës lëndore të Gjykates Administrative. raste që janë detajuar në nenin 17 të po
këtij ligji. Padia e paraqitur për gjykim nuk përfshihet në asnjë nga këto raste. çështja është e
një natyre civile dhe kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje nga pikëpamja lëndore është
Gjykata e Apelit Tiranë”.
LIGJI I ZBATUESHËM
6. Dispozitat e Kushtetutës në të cilat është parashikuar:

6.1 Neni 42/2: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të
tij kushtetuese dhe ligjore ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të
drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një
gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”.

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
7.2/1 Neni 1/2: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
parashikon ndryshe”;
7.2/2 Neni 7: “Kompetenca lëndore” përcakton: Gjykatat administrative janë
kompetente për:
a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet
nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik;
b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik;
c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme
administrative në rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave
Administrative;
ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi
është organ i administratës publike;
886
d) kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e
kundërvajtjeve administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri
në 30 ditë, si një lloj të dënimit administrativ për kundërvajtësin;
dh) kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit
administrativ me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
7.2/3 Neni 17: “Objekti i padisë” përcakton: “1. Padia ngrihet:
a) për shfuqizimin tërësisht apo pjesërisht të aktit administrativ;
b) për ndryshimin, pjesërisht apo tërësisht, të aktit administrativ apo
detyrimin e organit publik për të ndryshuar një akt administrativ;
c) për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ;
ç) për të detyruar organin publik të kryejë një veprim administrativ, që është
refuzuar, apo për të cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka pasur kërkesë;
d) për konstatimin e paligjshmërisë së veprimit administrativ, që nuk prodhon
pasoja juridike, nëse paditësi ka një interes të arsyeshëm për këtë;
dh) për saktësimin e të drejtave dhe të detyrimeve ndërmjet paditësit dhe
organit publik;
e) për detyrimin e organit publik për të kryer apo për të ndaluar kryerjen e një
veprimi tjetër administrativ, të nevojshëm për mbrojtjen e të drejtave apo të
interesave të paditësit;
ë) për përcaktimin e organit që ka në kompetencën e tij zgjidhjen e çështjes
konkrete, duke urdhëruar kur është rasti dhe shfuqizimin e aktit të nxjerrë nga
organi jokompetent;
f) për shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm;
g) për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të punës, kur punëdhënësi është një
organ i administratës publike.
2. Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të
përcaktimin që mund të propozojnë palët.
7.2/4 Neni 13/5 përcakton se: “Gjykata me kërkesë të palëve ose kryesisht, ngre
çështjen e mosmarrëveshjes me vendim të arsyetuar, me të cilin i paraqet
Gjykatës së Lartë kopjen e akteve të nevojshme për zgjidhjen e saj. Gjykata,
që ka dhënë vendimin, njofton menjëherë gjykatën në mosmarrëveshje.
Vendimi për ngritjen e mosmarrëveshjes, së bashku me aktet, i dërgohet
Gjykatës së Lartë brenda 5 ditëve”.
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile;
8.1 Në nenin 32 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se: “Padia mund të
ngrihet:
a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është
shkelur;
b) për vërtetimin e qënies ose mosqënies së një marrëdhënie juridike ose një
të drejte;
c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja
juridike për paditësin.
9. Vendimi nr.2859, datë 01.07.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë që ka shpallur

moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi dhe dërgimin e saj për
gjykim, Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është një vendim i marrë në zbatim të
887
gabuar të ligjit procedural dhe atij material, ndaj për këtë shkak, ai duhet të prishet dhe
çështja duhet të dërgohet në po këtë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatë së Lartë, referuar llojit të mosmarrëveshjes dhe
kohës së shqyrtimit të saj, konstaton se Gjykata e Apelit Tiranë ka gabuar në zbatimin e ligjit
procedural. Kjo gjykatë nuk duhet të shpallte moskompetencën e saj nga pikëpamja lëndore
duke referuar në dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe dispozitat e Kodit të
Procedures Civile.
vendimin e Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë janë të bazuara në ligj, prandaj ka arsye
ligjore që vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Tiranë të cënohet.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e
së drejtës procedurale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedural, që
bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë
zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari
procedurale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61
K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit 49/2012).
13. Çështja e kompetencës konsiderohet e një rëndësie të veçantë në respektim të
zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor. Gjykata në çdo shkalle gjykimi ka të drejtë të marrë
në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore apo tokësore përpara se
të gjykojë çështjet që i paraqiten nga palët për shqyrtim. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar
edhe kryesisht është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një
procesi të rregullt ligjor të sanksionuar në nenin 42/2 të Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë dhe në nenin 6 të KEDNJ. Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion/kompetencë për të
gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit
përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
14. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë, se, në çfarë rastesh
dhe në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj për ta gjykuar. Ndarja e
kompetencës, është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e
pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe
në Kodin e Procedures Civile.
15. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet natyrës së
mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo administrative.
Për identifikimin e saj, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të kërkuesit, të
parashtruara si në kërkesë ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarrëveshjes, si dhe
statusit juridik të palëve që marrin pjesë në këtë gjykim, si dhe bën lidhjen midis fakteve që
pretendohen prej kërkuesit se kanë ngjarë, të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë
cënuar, si dhe ligjin e zbatueshëm për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në lidhje me çështjen objekt gjykimi, në
shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve dhe kërkimeve të parashtruara prej paditësit në aktet procedurale, qëndrimit të
ngritur nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, dhe në interpretim të dispozitave të Ligjit
nr.49/2012 të zbatueshme, çmon se, Gjykata e Apelit Tiranë nuk e ka kuptuar drejtë natyrën e
vërtetë të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi.
17. Pala paditëse në këtë gjykim ka pretenduar “Njohjen e pavërtetësisë së pjesshme
të dokumentit kadastral datë 11.07.2001, saktësimin e kufijve dhe të sipërfaqes së tokës truall
në parcelën nr.361, viti 1948 dhe ne parcelen nr.344/1, viti 1951, duke njohur pronar para
viti 1946 të ndjerin Xhemal Tahir Grepsa, mbi këtë pronë të ndodhur në lagjen "Mustafa
888
Kovaci" në vendin e quajtur "Kecej" Krujë”, kërkim të cilin e ka mbështetur në nenet 31 dhe
32 të K.Pr.Civile dhe nenet 157, 165 të K.Civil. Ky kërkim, rezulton të jetë i një natyre civile
dhe si i tillë, duhet të gjykohet nga gjykata civile.
18. Në analizë të këtij kërkimi, si dhe shkakut ligjor të tij, rezulton se jemi para rastit
ku subjekti i interesuar në cilësinë e paditësit në këtë gjykim, i është drejtuar gjykatës për të
vërtetuar gjyqësisht pavërtetësinë e pjesshme të një dokumenti nga i cili varet lindja e një të
drejtë personale (sikundër është e drejta për të përfituar të drejta pronësie), bazuar në nenet
31, 32 gërma “c” të K.Pr.Civile dhe nent 157, 165 i K.Civil. Mosmarrëveshjet në lidhje me
vërtetësinë/pavërtetësinë e dokumentave rregullohen nga dispozitat e K.Pr.Civile e
konkretisht neni 32/c i tij, ku shprehimisht thuhet: Padia mund të ngrihet: ... c- për njohjen e
vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për paditësin. Referuar
kësaj dispozite procedurale civile, padia për vërtetësinë e dokumentit është një padi njohje që
i përket të drejtës civile. Me anë të këtij kërkimi subjekti që ka legjitimitetin aktiv kërkon të
deklarohet i vërtetë një akt apo një ose disa të dhëna, të cilat sjellin direkt pasoja juridike për
paditësin.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se Këshilli i Qarkut Durrës,
është thirrur në këtë gjykim me cilësinë e palës së paditur dhe për këtë arsye, në rastin objekt
shqyrtimi, ky organ shtetëror nuk është duke ushtruar pushtet shtetëror apo publik. Në këto
kushte, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, nuk lidhet as me veprimtari administrative në
kuptim të nenit 2 të K.Pr.Administrative, dhe as me veprimtarinë e një organi publik, në
kuptim të nenit 3 të po këtij Kodi, si edhe nenit 2, pika 6 të Ligjit nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”.
20. Çështja objekt shqyrtimi, ka në thelb të saj shqyrtimin e një mosmarrëveshjeje të
natyrës civile dhe për rrjedhojë, gjykimi i saj i nënshtrohet rregullimeve të parashikuara në
Kodin Civil dhe në Kodin e Procedurës Civile. Për këtë arsye, në kushtet kur çështja objekt
shqyrtimi, nuk i përket asnjë prej parashikimeve ligjore të përcaktuara në nenin 7 të Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, por gjen mbështetje tek neni 8 gërma “b” të po këtij ligji,
në të cilën pasqyrohet se: “Gjykata Administrative nuk shqyrton mosmarrëveshjet:... b)
shqyrtimi i të cilave, sipas legjislacionit në fuq, është në kompetencën e një gjykate tjetër”,
kjo çështje nuk është e natyrës administrative dhe si e tillë, nuk është në kompetencën lëndore
të Gjykatave Administrative.
21. Sa më sipër, është në përputhje edhe me qëndrimin unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.3 datë 06.12.2013, ku shprehimisht thuhet:
“Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
së gjykimit....”. Çështja objekt shqyrtimi, është e natyrës civile pasi ka si objekt të saj,
pavërtetësinë e pjesshme të një dokumenti dhe saktësim të kufijve, i cili rregullohet nga
dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe shqyrtohet nga gjykata e zakonshme civile.
22. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishi
vendimin nr.2859, datë 01.07.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe ta dërgojë këtë çështje
sërish pranë kësaj të fundit, për vazhdimin e gjykimit si gjykata kompetente.
889
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të ligjit nr.49/2012 duke u bazuar
në 13/6 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.
VENDOSI
dërgimin e çështjes po kësaj gjykate për shqyrtim, si gjykatë kompetente nga pikëpamja
lëndore.
Tiranë, më 23.09.2015
890
VENDIM


përket:
PADITËS: DOD RUÇI;

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE LEZHË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit nr.69 të DRSSH Lezhë për mbylljen e pensionit.
Detyrimin e DRSSH t’i njohë paditësit Dod Ruçi, vjetërsi në punë
në marrëdhënie me Minierën e Bakrit Kurbnesh,
për periudhën 10.01.1978-30.11.1987, nga 01.15.1978
si dhe nga 01.01.1994 si punëtor nëntokë sipas shënimeve në librezë.
Detyrimin e DRSSH Lezhë për çeljen
dhe vazhdimin e pagesës së pensionit për paditësin.
Baza Ligjore: Nenet 32,153 dhe 324 e 325 të K.Pr.C.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.182, datë 03.12.2007 ka

vendosur:
“Shfuqizimin e vendimit nr.69 për mbylljen e pensionit (trajtim i veçantë) si
punëtor nëntoke për paditësin Dod Ruçi. Detyrimin e Drejtorisë Rajonale të
Sigurimeve Shoqërore Lezhë t’i njohë paditësit Dod Bib Ruçi vjetërsinë e
punës në marrëdhënie me Minierën e Bakrit Kurbnesh për periudhat
10.01.1978-30.11.1978, nga 01-15.12.1978, si dhe nga 01.01.1994-30.11.1994
si punëtor nëntoke sipas shënimeve në librezën e punës. Detyrimin e DRSSH
Lezhë për çeljen dhe vazhdimin e pagesës së pensionit (trajtimit të veçantë)
për paditësin Dod Ruçi”.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.430, datë 02.10.2008, ka vendosur:

“Prishjen e vendimit nr.182, datë 21.02.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lezhë dhe pushimin e gjykimit të çështjes”.
Gjykata e Lartë me vendimin nr.574 datë 18.10.2013 ka vendosur:

“Prishjen e vendimit nr.430, datë 02.10.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues”.
891
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.752 datë 23.04.2014, vendosi:
“Moskompetencën për gjykimin e çështjes civile me nr.regjistri 1455 datë
regjistrimi 20.01.2014 dhe dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë”.
pasqyruar shkaqet e mëposhtme:
 Pra konstatohet lehtësisht se disa nga kërkimet në padi janë të natyrës civile , Njohjen
e faktit të vjetërsisë së punës, për rrjedhojë gjykata administrative nuk ka kompetence
lëndore për gjykimin e kësaj çështje në bazë të ligjit nr 49/2012.
 Lidhur me përcaktimin e kompetencës lëndore në kërkesëpaditë me disa kërkime, të
cilat janë me natyra të ndryshme (civile dhe administrative), në vendimin unifikues
nr.03, datë 28.04.2014 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë mbajnë qëndrimin
se Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe
administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 4.11.2013 do të vazhdojnë
të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur.

VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Dod Ruçi
i ditëlindjes 1960, është banor në fshatin Kulme të Rrethit Mirditë. Ai ka përfituar trajtim të
veçantë financiar si punonjës nëntoke me vendim nr.005694 datë 03.09.2000 duke filluar nga
data 16.12.2000.
2. Pas kontrollit të ushtruar nga grupi i auditit të ISSH ka dalë raporti përfundimtar,
ku, ndër të tjera, për paditësin ka rezultuar se nuk plotëson kushtet e parashikuara në nenin 2
të ligjit nr.8685, datë 09.11.2000 “Për një trajtim të veçantë të punonjësve që kanë punuar në
minierë nën tokë”i ndryshuar, duke qenë se nga datat 10.01.1978-30.11.1978 nuk ka punuar
në nëntoke. Për periudhën 01-15.12.1978 nuk i del emri në Minierën e Bakrit Kurbnesh dhe
nga data 01.01.1994-30.11.1994 ka punuar elektricist.
3. Me shkresën nr.9/12 prot., datë 07.01.2008 paditësi Dod Ruçi është njoftuar nga
pala e paditur se i është mbyllur pensioni, si rezultat i kontrollit, duke e orientuar se nëse ka
pretendime t’i drejtohet gjykatës.
4. Në këto rrethana, pala paditëse Dod Ruçi i është drejtuar gjykatës më datë
22.01.2008 me padinë objekt shqyrtimi.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.182, datë 03.12.2007 ka
vendosur: “Shfuqizimin e vendimit nr.69 për mbylljen e pensionit (trajtim i veçantë) si
punëtor nëntoke për paditësin Dod Ruçi. Detyrimin e Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore Lezhë t’i njohë paditësit Dod Bib Ruçi vjetërsinë e punës në marrëdhënie me
Minierën e Bakrit Kurbnesh për periudhat 10.01.1978-30.11.1978, nga 01-15.12.1978, si dhe
nga 01.01.1994-30.11.1994 si punëtor nëntoke sipas shënimeve në librezën e punës.
Detyrimin e DRSSH Lezhë për çeljen dhe vazhdimin e pagesës së pensionit (trajtimit të
veçantë) për paditësin Dod Ruçi”.
6. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.430, datë 02.10.2008, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.182, datë 21.02.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe
pushimin e gjykimit të çështjes”.
892
7. Gjykata e Lartë me vendimin nr.574 datë 18.10.2013 ka vendosur: “Prishjen e
vendimit nr.430 datë 02.10.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues”.
8. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.752 datë 23.04.2014, vendosi:
“Moskompetencën për gjykimin e çështjes civile me nr.regjistri 1455 datë regjistrimi
20.01.2014 dhe dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë”.
8.1 Arsyetimi i gjykatës: “Në nenin 7/a të ligjit nr.49/2012 përcaktohet se: Gjykatat
administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative
individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik. Sipas Vendimit Unifikues nr.3 i
datë 06.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë është unifikuar se: Gjykatat
administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, të krijuara me Ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji
përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së
gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat padia, ankimi
ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së
parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka
përfunduar akoma. Si rrjedhim duke nisur nga data 04.11.2013 gjykata e rretheve gjyqësore,
gjykatat e apeleve dhe kolegji civil i gjykatës së lartë nuk kanë kompetencë lëndore në
shqyrtimin e këtyre çështjeve. Mbi bazën e përcaktimeve ligjore dhe interpretuese gjykata e
Apelit vlerëson se mosmarrëveshja konkrete hyn në fushën e veprimit të gjykatave
administrative”.
9. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni 13 pika 1
pasqyruar shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

10.1 Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të
interesave të tij kushtetuese dhe ligjore ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të
drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e
pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”.
10.2 Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile;
10.3 Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” ;
10.4 Vendimi unifikues nr.3 datë 28.4.2014 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë;
11. Se vendimi nr.752 datë 23.04.2014 i Gjykatës së Apelit Shkodër, që ka shpallur

moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për vazhdimin e
gjykimit Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të
ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po atë gjykatë për
vazhdimin e gjykimit.
893
12. Kolegji Administrativ e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e
gjykatës për gjykimin e një çështje, nga pikëpamja lëndore, është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
13. Kolegji Administrativ në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet
identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative.
Kolegji e vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Apelit
Shkodër. Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e
vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore
që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
14. Nga kërkesë padia rezulton se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është: “(i)
Shfuqizimin e vendimit nr.69 të DRSSH Lezhë për mbylljen e pensionit. (ii) Detyrimin e
DRSSH t’i njohë paditësit Dod Ruçi, vjetërsi në punë në marrëdhënie me Minierën e Bakrit
Kurbnesh, për periudhën 10.01.1978-30.11.1987, nga 01.15.1978 si dhe nga 01.01.1994 si
punëtor nëntokë sipas shënimeve në librezë. (iii) Detyrimin e DRSSH Lezhë për çeljen dhe
vazhdimin e pagesës së pensionit për paditësin.
15. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.3 datë 28.04.2014,
kanë vendosur të njësojnë praktikën në lidhje me gjykatën kompetente për shqyrtimin e
padisë, që përmban kërkime mikse, qofshin këto një bashkim i thjeshtë apo i ndërvarur.
16. Kolegji, vëren se qëndrimi i Gjykatës së Apelit Shkodër vjen në interpretim të
gabuar të qëndrimeve unifikuese të mbajtura nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë
me vendimin unifikues nr.3 datë 28.04.2014, i cili ka njehsuar praktikën gjyqësore sa më
poshtë:
 Kur në objektin e gjykimit të një çështje ka disa kërkime si të natyrës civile
dhe administrative, këto kërkime pavarësisht faktit nëse kanë një lidhje të thjeshtë në mes
tyre, apo janë edhe të ndërvarura nga njëra tjetra, referuar nenit 61 dhe 159 të K.Pr.Civile
dhe 13 dhe 23 të ligjit 49/2012, gjykata duhet të veçojë kërkimet që nuk janë në
kompetencën e saj lëndore, duke ia kaluar ato gjykatës kompetente.
 Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe
administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të
gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur”.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se padia e cila është paraqitur për
shqyrtimin përmban kërkime mikse të përbëra nga kërkime civile siç është (i) Detyrimi i
DRSSH t’i njohë paditësit Dod Ruçi, vjetërsi në punë në marrëdhënie me Minierën e Bakrit
Kurbnesh, për periudhën 10.01.1978-30.11.1987, nga 01.15.1978 si dhe nga 01.01.1994 si
punëtor nëntokë sipas shënimeve në librezë dhe kërkime administrative siç janë:
(i) Shfuqizimi i vendimit nr.69 të DRSSH Lezhë për mbylljen e pensionit. (ii) Detyrimin e
DRSSH Lezhë për çeljen dhe vazhdimin e pagesës së pensionit për paditësin.
18. Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se padia është paraqitur në
gjykim në datën 22.01.2008. Sa më sipër nisur nga natyra e kërkimeve në padi (civile dhe
administrative), dhe nga fakti që padia është paraqitur para datës 04.11.2013, kompetente nga
pikëpamja lëndore për gjykimin e çështjes është gjykata në të cilën është paraqitur padia, që
në rastin konkret është gjykata civile.
përfundimin se vendimi nr.752 datë 23.04.2014 i Gjykatës së Apelit Shkodër, duhet të prishet
dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
894
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.752 datë 23.04.2014 i Gjykatës së Apelit Shkodër dhe dërgimin
e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 17.09.2015
895
VENDIM


përket:
PADITËS: ALBANA ÇARÇANAJ;

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE ARSIMORE
VLORË
OBJEKTI:
Njohja e pavërtetësisë së vendlindjes time Vlorë
dhe të mbiemrit tim Çarçani të pasqyruar në Regjistrin Themeltar
të Shkollës së Mesme të Përgjithshme “Halim Xhelo”,
me nr.amze 5033 dhe nr.regjistri të veçantë 1207.
Njohjen si të vërtetë të vendlindjen Brataj Vlorë
si dhe mbiemrin Çarçanaj në dokumentin Regjistri Themeltar
të Shkollës së Mesme të Përgjithshme “Halim Xhelo”, me nr.amze 5033
dhe nr.regjistri të veçantë 1207 sipas certifikatës së lindjes.
Të bëhet korrigjimi në regjistrin themeltar të kësaj shkolle
dhe të plotësohet diploma sipas certifikatës së lindjes.
Baza Ligjore: Neni 32/c i Kodit të Procedurës Civile.

vendosur:
“Pranimin e padisë. Njohjen si të pavërtetë të të dhënave vendlindja “Vlorë”
dhe mbiemri “Carçani” i paditëses znj. Albana Carçanaj të pasqyruara në
Regjistrin Themeltar të Shkollës së Mesme të Përgjithshme “Halim Xhelo”,
duke njohur si të vërtetë gjeneralitetet respektive “Brataj, Vlorë” dhe
“Çarçanaj” sikur pasqyrojnë aktet e gjendjes civile. Korrigjimin e këtyre
dokumenteve si më sipër u tha. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen solidarisht
të paditurve.”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.738 datë 3.06.2015, vendosi:

“Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e kësaj çështje dhe
dërgimin për kompetencë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë”.
896
pasqyruar shkaqet e mëposhtme:
 Në rastin konkret kemi të bëjmë me një konflikt në lidhje me njohjen e vërtetësisë së
akteve që sjellin pasoja juridike për paditësen dhe për rrjedhojë konflikti i paraqitur
për zgjidhje përpara gjykatës është i natyrës civile dhe jo administrative. Kjo del qartë
dhe nga baza ligjore në të cilën paditësja ka referuar padinë e saj që është neni 32
germa “c” i Kodit të Procedurës Civile.
 Në kushtet në të cilat, kërkimi i objektit të padisë së paraqitur nga pala paditëse është i
natyrës civile, dhe baza ligjore ku paditësja ka bazuar kërkimet është bazuar në Kodin
e Procedurës Civile, Gjykata Administrative e Apelit, çmon se çështja është në
kompetencë lëndore të gjykatës civile dhe jo asaj administrative.
- Gjykata Administrative e Apelit i referohet në konkluzionin e saj vendimit unifikues
të Gjykatës së Lartë në lidhje me kompetencën lëndore. Konkretisht, Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.4 datë 10.12.2013 kanë konkluduar në
interpretimin unifikues se: “C. Kur nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë
mosmarrëveshja objekt gjykimi rezulton të jetë e natyrës civile dhe si rezultat i
zgjidhjes së pasojave të çështjes me natyrë civile mund të urdhërohet kryera e disa
veprimeve administrative\ si p.sh. urdhërimi i Z. V.R.P.P:së për kryer fshirjen apo
regjistrimin e një prone të caktuar ,atëherë shqyrtimi i këtyre çështjeve do të jetë në
kompetencë të gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjet civile". Në rastin objekt
gjykimi, Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se jemi përpara përcaktimeve të
pikës “C” të vendimit unifikues nr.4/2013 të Gjykatës së Lartë

VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Albana
Çarçanaj ka kryer studimet në shkollën e mesme të përgjithshme “Halim Xhelo” gjatë vitit
arsimor 1992 - 1993, por se në momentin kur ka tërhequr diplomën dhe vërtetimin e notave
ka konstatuar se mbiemri dhe të dhënat e shënuar në këto dokumente nuk përputheshin me të
dhënat e paditëses sipas certifikatës së Gjendjes Civile.
2. Nga përmbajtja e vërtetimit nr.637 Prot, datë 10.12.2013 të lëshuar nga Gjimnazi
“Halim Xhelo” Vlorë rezulton se Albana Nase Çarçani ka lindur në Vlorë dhe ka përfunduar
shkollën e mesme në vitet 1992 -1993 dhe figuron me numër nr.amze 5033 dhe nr regjistri të
veçantë l207.
3. Në këto rrethana, pala paditëse Albana Çarçanaj duke mos qenë dakord me
vërtetimin e gjeneruar nga Shkolla e Mesme e Përgjithshme “Halim Xhelo” mbi të dhënat e
Regjistri Themeltar, me nr.amze 5033 dhe nr.Regjistri të veçantë 1207 i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me padi në datën 20.06.2014.
vendosur: “Pranimin e padisë. Njohjen si të pavërtetë të të dhënave vendlindja “Vlorë” dhe
mbiemri “Carçani” i paditëses znj. Albana Carçanaj të pasqyruara në Regjistrin Themeltar
të Shkollës së Mesme të Përgjithshme “Halim Xhelo”, duke njohur si të vërtetë gjeneralitetet
respektive “Brataj, Vlorë” dhe “Çarçanaj” sikur pasqyrojnë aktet e gjendjes civile.
Korrigjimin e këtyre dokumenteve si më sipër u tha. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen
solidarisht të paditurve.”.
897
5. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.738 datë 3.06.2015, vendosi: “Shpalljen
e moskompetencës lëndore për gjykimin e kësaj çështje dhe dërgimin për kompetencë
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë”.
5.1 Arsyetimi i gjykatës: “Paditësja kundërshton pjesërisht pavërtetësinë e aktit
administrativ. Kolegjet e Bashkuara kanë arritur në interpretimin unifikues se: “Gjykatat
administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji
përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së
gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi
ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së
parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka
përfunduar akoma.”.
6. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni 13 pika 1
pasqyruar shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

7.1 Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe
të interesave të tij kushtetuese dhe ligjore ose në
rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën
e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të
arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e
paanshme e caktuar me ligj”.
7.2 Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile;
7.3 Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” ;
7.4 Vendimi unifikues nr.4, datë 10.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë;
8. Se vendimi nr.738 datë 3.06.2015 i Gjykatës së Apelit Vlorë, që ka shpallur

moskompetencën për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe për
këtë shkak ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po këtë gjykatë për vazhdimin
e gjykimit.
9. Kolegji Administrativ e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e
gjykatës nga pikëpamja lëndore për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës.
898
10. Nga kërkesë padia rezulton se kërkimi i paditëses në këtë gjykim është:
“(i) Njohja e pavërtetësisë së vendlindjes time Vlorë dhe të mbiemrit tim Çarçani të
pasqyruar në Regjistrin Themeltar të Shkollës së Mesme të Përgjithshme “Halim Xhelo”, me
nr.amze 5033 dhe nr.regjistri të veçantë 1207. (ii) Njohjen si të vërtetë të vendlindjen Brataj
Vlorë si dhe mbiemrin Çarçanaj në dokumentin Regjistri Themeltar të Shkollës së Mesme të
Përgjithshme “Halim Xhelo”, me nr.amze 5033 dhe nr.regjistri të veçantë 1207 sipas
certifikatës së lindjes. (iii) Të bëhet korrigjimi në regjistrin themeltar të kësaj shkolle dhe të
plotësohet diploma sipas certifikatës së lindjes”.
11. Në analizë sa më sipër dhe të elementëve thelbësorë të kërkesë padisë, shkakut
ligjor, objektit (kërkimi), etj, ky Kolegj vlerëson se në çështjen konkrete ndodhemi përpara
një çështje civile siç është pavërtetësia e dokumentit regjistër themeltar të nxënësve të
shkollës së mesme të përgjithshme “Halim Xhelo” në lidhje me vërtetimin e të dhënave të
pasakta të shënuara në këtë regjistër, i cili sjell si pasojë detyrimin e organit administrativ
(Drejtoria Rajonale Arsimore Vlorë) për te kryer korrigjimet përkatëse në këto regjistra.
12. Kolegji çmon se duke vlerësuar shkakun ligjor të kërkimeve, ndodhemi përpara
një gjykimi që përbën mosmarrëveshje e cila rregullohet nga dispozitat e Kodit të Procedurës
Civile, siç është vërtetësia apo pavërtetësia e një dokumenti. Kjo del qartë nga përmbajtja e
nenit 32 të KPC sipas të cilit: “Padia mund të ngrihet: (i) për të kërkuar rivendosjen e një të
drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur; (ii) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së
një marrëdhënieje juridike ose një të drejte; (iii) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së
një dokumenti me pasoja juridike për paditësin”.
13. Sa më sipër në analizë të kërkimit të palës paditëse dhe shkakut ligjor ku
mbështetet kërkimi, rezulton se jemi përpara një padie për njohjen e pavërtetësisë së
dokumentit. Me padinë objekt shqyrtimi paditësja Albana Çarçanaj kërkon të vërtetojë
gjyqësisht pavërtetësinë e regjistrit themeltar të shkollës së mesme me qëllim vërtetimin e
faktit që ka qenë pikërisht paditësja që ka kryer shkollën e mesme dhe për pasojë nga pala e
paditur të kryejë korrigjimet në këto regjistra.
14. Pavarësisht, se në zgjidhjen e mosmarrëveshjes, gjykata mund të urdhërojë
kryerjen e disa veprimeve nga ana e organeve administrative, (palës së paditur), duke patur
parasysh se kërkimi kryesor në këtë gjykim kanë të bëjë me të drejta që rregullohen nga
dispozitat procedurale civile, është pikërisht gjykata që shqyrton mosmarrëveshjet civile, ajo
që ka kompetencën lëndore për gjykimin e çështjes.
15. Ky përfundim gjen mbështetje në vendimin unifikues nr.4 datë 10.12.2013, të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, pika “C”: “Kur nga objekti dhe shkaku ligjor
i padisë mosmarrëveshja objekt gjykimi rezulton të jetë e natyrës civile dhe si rezultat i
zgjidhjes së pasojave të çështjes me natyrë civile mund të urdhërohet kryera e disa
veprimeve administrative, si p.sh. urdhërimi i Z.V.R.P.P. -së për kryer fshirjen apo
regjistrimin e një prone të caktuar ,atëherë shqyrtimi i këtyre çështjeve do të jetë në
kompetencë të gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjet civile”.
16. Kolegji në referim të analizës së sipërcituar vlerëson se çështja konkrete përbën
një mosmarrëveshje civile dhe bazuar në ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe
kompetente nga pikëpamja lëndore për gjykimin e çështjes është Gjykata e Apelit Vlorë.
përfundimin se vendimi nr.738 datë 3.06.2015 i Gjykatës së Apelit Vlorë, me të cilin është
shpallur moskompetenca për gjykimin e çështjes, duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po
asaj gjykate për të vazhduar gjykimin.
899
PËR KËTO ARSYE
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.738 datë 3.06.2015 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e
çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 17.09.2015
900
Nr. 00 - 2015 - 4105 i Vendimit
VENDIM


përket:
PADITËSE: MELIHA GECI

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE SHKODËR.
OBJEKTI:
Kundërshtim vendimi nr.156 datë 31.05.2010 të DRSSH Shkodër,
lënë në fuqi me vendimin nr.213 datë 21.06.2010 të KRA Shkodër
dhe me vendimin nr.645 datë 30.08.2010 të KQA të Sigurimeve Shoqërore Tiranë;
Njohjen e qënies në marrëdhënie pune pranë ndërmarrjes komunale banesa
në sektorin e gjelbërimit e përpunimit të plehut Shkodër
nga data 05.06.1980 deri më datën 31.12.1991.
Detyrimin e palës së paditur DRSSH Shkodër për t’i paguar pension
të plotë pleqërie si nënë me shumë fërnijë që nga data e lindjes
së të drejtes së përfitimit të pensionit të pleqërisë.
Detyrimin e palës së paditur për të paguar shpenzimet procedurale.
Baza Ligjore: Nenet 32/b,c, 324, 388 Kodit të Procedurës Civile
dhe Ligji nr.7703 datë 11.05.1993 "Për sigurimët Shoqërore"(i ndryshuar).
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1126 datë 11.05.2011,

vendosi:
“Pranimin pjesërisht të padisë. Rrëzimin përsa i përket pikës një, tre dhe katër
të objektit të padisë. Njohjen e qenies në marrëdhënie pune pranë Ndërmarrjes
së Komunale Banesa në Sektorin e Gjelbërimit e Përpunim Plehut, Shkodër
nga data 05.06.1980 deri më datë 31.12.1991 të paditëses melica Muhamet
Skura dhe mbiemër pas martese Geci”.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.764 datë 19.12.2013, vendosi:

“Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Shkodër. Dërgimin e çështjes për
kompetencë gjykimi Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë”.
901
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.104, datë 30.01.2014, ka
vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.1126 datë 11.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të
Shkallës së Parë Shkodër”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni
13 pika 1 dhe 5 , të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, ka ngritur çështjen e
mosmarrëveshjes për kompetencën lëndore pranë Gjykatës së Lartë për shqyrtimin e çështjes,
duke pasqyruar shkaqet e mëposhtme:
 Në themel të kërkimit, pala paditëse kërkon njohjen e vjetërsisë në punë me pasoja
juridike për të.
 Në vendimin e njesuar nr.3 datë 28.4.2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë në të cilin është parashikuar: çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa
kërkime si të natyrës civile dhe administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara
datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur.
 Gjykimi i njohjes, për vërtetirnin e qënies ose mosqënies së një marrëdhënieje
juridike ose një të drejte, apo për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një
dokumenti me pasoja juridike për paditësen mund të bëhet vetëm në një gjykim civil.
 Gjykatë kompetente në kompetencën lëndore, për gjykimin e çështjes është vetëm
gjykata e shkallës së parë Shkodër

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësja Meliha Geci i
është drejtuar DRSSH Shkodër me kërkesë për lidhje pensioni pleqërie si nënë me shumë
fëmijë, bazuar në nenin 31/2 të Ligjit nr.7703 datë l1.05.1993 "Për sigurimet shoqërore" (i
ndryshuar).
2. Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër, Dega e Përfitimeve, me
vendimin nr.156 datë 31.05.2010 e ka refuzuar kërkesën e paditëses për shkak se, referuar të
dhënave të pasqyruara në rregjistrat themeltar të ndërrmarrjeve ku paditësja pretendonte të
ketë punuar, nuk rezultojnë 30 vite vjetërsi, pra 30 vite sigurim si kusht për njohjen e këtij
përfitimi.
3. Komisioni Rajonal i Ankimit në DRSSH Shkodër, me Vendimin nr.213 datë
21.06.2010 ka lënë në fuqi vendimin e degës së përfitimeve.
4. Komisioni Qëndror i Ankimit në ISSH, me Vendimin nr.645 datë 30.08.2010 ka
lënë në fuqi dy vendimet e mësipërme.
5. Paditësja duke mos qënë dakord me sa më sipër, e ka bërë çështjen konflikt
gjyqësor duke kërkuar nëpërmjet kërkesëpadisë së saj, sipas objektit të ndryshuar gjatë
gjykimit, kundërshtimin e tre vendimeve administrative me të dhënat e sipërcituara.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1126 datë 11.05.2011,
vendosi: “Pranimin pjesërisht të padisë. Rrëzimin përsa i përket pikës një, tre dhe katër të
objektit të padisë. Njohjen e qenies në marrëdhënie pune pranë Ndërmarrjes së Komunale
Banesa në Sektorin e Gjelbërimit e Përpunim Plehut, Shkodër nga data 05.06.1980 deri më
datë 31.12.1991 të paditëses melica Muhamet Skura dhe mbiemër pas martese Geci”.
902
7. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.764 datë 19.12.2013, vendosi:
“Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Shkodër. Dërgimin e çështjes për kompetencë gjykimi
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë”.
8. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.104, datë 30.01.2014,
ka vendosur: “Prishjen e vendimit nr.1l26 datë 11.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Shkodër”.
9. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, bazuar në nenin 25 pika 1/ç,
neni 13 pika 1 dhe 5 , të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, ka ngritur çështjen e
mosmarrëveshjes për kompetencën lëndore pranë Gjykatës së Lartë për shqyrtimin e çështjes,
duke pasqyruar shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

11. Neni 42/2 i Kushtetutës:
“Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetuese dhe
ligjore ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe
publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me
ligj”.
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” ;
12.1 Neni 7/a: “Gjykatat administrative janë kompetente për
mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative
individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat
administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të
veprimtarisë administrative nga organi publik”.
12.2 Neni 13/3/4: “Gjykata shpall me vendim moskompetencën e saj për
shkaqet e parashikuara në këtë nen dhe urdhëron
dërgimin e akteve gjykatës kompetente. Vendimi për
shpalljen e moskompetencës dhe vendimi për rrëzimin e
kërkesës për shpalljen e moskompetencës ankimohen së
bashku me vendimin përfundimtar”.
“Ka mosmarrëveshje për kompetencën, kur dy ose më
shumë gjykata, në të njëjtën kohë, marrin ose nuk
pranojnë të marrin për shqyrtim të njëjtën çështje
administrative”.
13. Vendimi nr.s’ka datë 11.06.2014 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë

Durrës, që ka ngritur para Gjykatës së Lartë mosmarrëveshjen për kompetencë për gjykimin e
çështjes me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër, është rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit
të gabuar të ligjit.
14. Ky kolegj, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret,
vlerëson se gjykimi i çështjes në Gjykatën e Lartë përsa i përket mosmarrëveshjes për
kompetencë duhet të pushohet.
15. Kolegji Administrativ vëren se Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Shkodër, ka ngritur pranë Gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës me
903
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër për gjykimin çështjes. Ky qëndrim i gjykatës është i
pabazuar në ligj. Veprimet e kryera nga gjykata janë kontradiktore dhe bien ndesh jo vetëm
me ligjin procedural të posaçëm, me vendimin unifikues nr.3 datë 28.4.2014 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë por edhe me standardet e pranuara për një proces të rregullt
ligjor, ku një nga elementet e këtij procesi është gjykimi i çështjes nga një gjykatë e caktuar
me ligj.
16. Kolegji e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës nga
pikëpamja lëndore për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson së në kuptim të përmbajtjes së
nenit 13 të ligjit nr.49/2012, ngritja e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës nga
gjykatat lejohet vetëm kur ndodhemi përpara rastit të mosmarrëveshjes. Në harmoni me
përkufizimin që ka dhënë ligjvënësi, “ka mosmarrëveshje për kompetencën, kur dy ose më
shumë gjykata, në të njëjtën kohë, marrin ose nuk pranojnë të marrin për shqyrtim të njëjtën
çështje administrative”. Sikurse rezulton nga aktet e administruara në dosje nuk ndodhemi
përpara këtij rasti pasi çështja është dërguar pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Shkodër nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë dhe jo nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
18. Në vijim të sa më sipër, Kolegji Administrativ, arsyeton se “ngritja e
mosmarrëveshjes” si mjet i gjykatave për të zgjidhur konfliktet e kompetencave ndërmjet
tyre, lejohet vetëm kur dy ose më shumë gjykata, në të njëjtën kohë marrin ose nuk pranojnë
të marrin për shqyrtim të njëjtën çështje administrative. Për rastet e tjera, si shpalljen e
moskompetencës dhe vendimi për rrëzimin e kërkesës për shpalljen e moskompetencës
vendimet e ndërmjetme mund të goditen vetëm me vendimin përfundimtar.
19. Në rrethana të tilla, në këtë fazë gjykimi, Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Shkodër, për sa kohë çështja i ka ardhur nga një gjykatë më e lartë (Gjykata e Apelit),
nuk mund investojë Gjykatën e Lartë për të çmuar dhe disponuar mbi pretendimet për
zbatim të gabuar të ligjit nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër kur kjo e fundit nuk është
vënë në lëvizje nga pala paditëse apo t’i ketë kaluar për kompetencë çështja objekt gjykimi.
Pra Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër nëse do e konsideronte veten jo
kompetente nga pikëpamja lëndore pjesërisht apo tërësisht për gjykimin kësaj çështjeje
duhej të shprehej me vendim duke ia dërguar aktet gjykatës kompetente që ajo vlerësonte
dhe jo të shprehej për mosmarrëveshjen për kompetencë.
20. Në analizë të sa më sipër, Kolegj Administrativ e vlerëson të gabuar arsyetimin
dhe përfundimin e arritur nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër përsa i
përket ngritjes së mosmarrëveshjes së kompetencave, pasi kjo gjykatë ndodhet në kushtet që
nëpërmjet veprimeve që ka kryer dhe vendimit të dhënë prej saj, ndodhet në pamundësi për të
ngritur çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës sipas ligjit nr.49/2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” pranë Gjykatës së Lartë.
21. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se, ngritja e
çështjes së moskompetencës nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër është
ushtruar në zbatim të gabuar të ligjit, prandaj i ndodhur në këto rrethana ky Kolegj vlerëson
se duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
904
PËR KËTO ARSYE
administrative”
VENDOSI
Tiranë, më 17.09.2015
905
Nr. 00 - 2015 - 4206 i Vendimit
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datë 23.09.2015 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative me

nr.31003-01722-00-2015 akti që iu përket palëve të mëposhtme:
PADITËS: JANI GENGOLLARI

I PADITUR: KOMISARIATI I POLICISË KORÇË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit nr.1/1, datë 20.01.2015
të komisionit për heqje leje të armëve të gjahut.
Detyrimin e palës së paditur të më kthejë sendin mua
ose Shoqërisë së Gjuetarëve Korçë.
Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.Civile, neni 296 i K.Civil
dhe neni 12 i ligjit nr.7566, datë 25.06.1992 “Për armët”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.245, datë

Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes administrative; me nr.284
Regj.Them, datë regjistrimi 06.02.2015.
Kundër vendimit të sipërcituar ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Jani

Gengollari, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.245, datë 15.05.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Korçë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë.
Shkaqet që pala paditëse Jani Gengollari paraqet në ankimin e veçantë, janë:

 Edhe pse gjykata ka vendosur në këtë mënyrë kam mendimin se ajo duhet të kishte
përfunduar gjykimin, duke pranuar apo rrëzuar kërkesëpadinë. Nëse do të shihet akti
për të cilin kërkohet shfuqizimi i tij rezulton se ai mbështetet në ligjin nr.7566, datë
l8.5.1992 “Për Armët” që aktualisht është i shfuqizuar, pra gjykata që në momentin e
parë të kryerjes së veprimeve përgatitore dhe më pas në seancat e ardhshme të
gjykimit duhet të kishte konstatuar një fakt të tillë nëse do të ishte e bindur se kjo
çështje duhet të nxirrej jashtë juridiksionit gjyqësor.
906
 Edhe baza ligjore e padisë së ngritur nga ana jonë është mbështetur referuar ligjit
nr.7566/1992 dhe nuk është referuar ligjit të ri. Gjykata duhet të kishte hetuar gjatë
gjykimit të çështjes nëse unë kisha ndjekur rrugën administrative të ankimit ndaj
vendimit apo jo. Nëse do të ishte kryer një veprim i tillë do të rezulonte se unë e kam
ndjekur rrugën adminsitrative të ankimit, duke drejtuar ankesë Ministrit të Brendshëm
dhe në atë ankesë i kam parashtruar jo vetëm arsyet e ankesës, por kam sugjeruar se
nese kjo kërkesë për shqyrtim nuk ka qenë në kompetencë të tij tia delegonte organit
përkatës që duhet ta shqyrtonte. Fakti është se mbi ankesën e bërë nga ana ime me anë
të shkresës nr.J-3-3, datë 09.04.2015 nga ana e Drejtorisë se Inspektimit të
Përgjithshëm, pranë Ministrisë se Brendshme me vë në djeni mua se meqenese çështja
është në proces gjyqësor, atëhere është gjykata që do të zgjidhë përfundimisht atë. Pra
gjykata nëse do të kishte hetuar në këtë dejtim atëhere nuk kishte pse ta nxirrte
çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor që për mua është një vendim i gabuar.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi në tërësi çështjen në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.31003-01722-00-2015 regj. them, që iu përket palëve ndërgjyqse: paditës Jani Gengollari
dhe i paditur Komisariati i Policise Korçë, me objekt: Shfuqizimin e vendimit nr.1/1, datë
20.01.2015 të komisionit për heqje leje të armëve të gjahut. Detyrimin e palës së paditur të
më kthej sendin mua ose Shoqërisë së Gjuetarve Korçë.
2. Vendimi nr.245, datë 15.05.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Korçë është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
3. Paditësi Jani Gengollari ka në pronësi dy armë gjahu një të llojit teke dhe një të
llojit çifte për të cilat ka qenë i pajisur me leje për mbajtjen e tyre të dhënë nga organet
kompetente në vitin 1996.
4. Pas një konflikti me familjarët e tij, pala e paditur ka vendosur t’i heqë përkohësisht
(pezullojë) paditësit lejen e mbajtjes së këtyre armëve, duke ia heq përkohësisht posedimin e
këtyre armëve të gjahut paditësit, sepse ekzistonte dyshimi që paditësi të mund të kryente një
krim në familje në rrethanat e konfliktit.
5. Me vendimin nr.1/1, datë 20.01.2015 të Komisionit për dhënien dhe heqjen e lejes
së armëve të gjahut në Komisariatin e Policisë Korçë është vendosur heqja përsohësisht e
lejes për mbajtje armë gjahu paditësit Jani Gengollari.
6. Me vendimin nr.1256, datë 08.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë është
vendosur pushimi i gjykimit të çështjes civile me paditës Jani Gengollari dhe palë e paditur
Reiz Andranji, me objekt lëshimi i urdhërit menjëhershëm të mbrojtjes.
7. Në të tilla rrethana pala paditëse i është drejtuar me padinë objekt gjykimi gjykatës,
duke pretenduar se pala e paditur duhet t’ia kthejë atij ose shoqatës së armëve këto armë
gjahu në pronësi të tij, të cilat ia ka bllokuar paditësit. Gjithashtu pala paditëse pretendon se
vendimi nr.1/1, datë 20.01.2015 i Komisionit për dhënien dhe heqjen e lejes së armëve të
gjahut në Komisariatin e Policisë Korçë është një akt administrativ i kundraligjshëm dhe
duhet shfuqizuar nga gjykata.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës së shkallës parë:
907
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.245, datë
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes administrative me nr.284 Regj.
Them, datë regjistrimi 06.02.2015.
9. Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton se:
.... Rezulton se pala paditëse nuk e ka kundërshtuar vendimin nr.1/1, datë 20.01.2015
të Komisionit për dhënien dhe heqjen e lejes së armëve të gjahut në Komisariatin e Policisë
Korçë, pranë Drejtorit të Drejtorisë së Policisë së Qarkut e në zbatim të nenit 54/2 të ligjit
nr.74/2014 “Për armët”, pala paditëse para se ti drejtohej me padinë objekt gjykimi kësaj
gjykate, duhej që më parë të ezauronte rrugën administrative të ankimimit.
Kërkimet e tjera në padi varen nga kërkimi kryesor që është kundërshtimi i vendimit
nr.1/1, datë 20.01.2015. Në të tilla rrethana gjykata çmon se kjo çështje nuk bën pjesë në
juridiksionin gjyqësor dhe në bazë të nenit 9 të ligjit nr.49/2012 duhet të vendosë nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor......
10. Në nenin 54 të ligjit nr.74/2014 “Për Armët” parashikohet se:

1. Ndaj akteve të pezullimit dhe revokimit të licencës mund të bëhet ankim, brenda 30
ditëve nga data e marrjes njoftim, pranë Drejtorit të Përgjithshëm Policisë së Shtetit.
2. Ndaj akteve të pezullimit dhe revokimit të autorizimit lejohet ankim, brenda 30
ditëve nga marrja njoftim, pranë drejtuesit të organit përgjegjës vendor të Policisë së Shtetit.
3. Shqyrtimi i ankimeve bëhet sipas rregullave të përgjithshme, të përcaktuara në
Kodin e Procedurave Administrative.
11. Në nenin 55 të ligjit nr.74/2014 “Për Armët” parashikohet se:

Ndaj vendimeve të autoriteteve, të përcaktuara në nenin 54, të këtij ligji, mund të
bëhet ankim në gjykatën administrative, sipas dispozitave të ligjit nr.49/2012, “Për
administrative”.

ankimin e veçantë nga pala paditëse Jani Gengollari janë të pabazuara në ligj, prandaj
vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë nuk bëhet i cënueshëm.
13. Nga citimi i nenit 54 të ligjit nr.74/2014 “Për Armët” evidentohet qartë se ndaj
akteve të pezullimit dhe revokimit të licencës mund të bëhet ankim, brenda 30 ditëve nga data
e marrjes njoftim, pranë Drejtorit të Përgjithshëm Policisë së Shtetit. Ndërsa nga citimi i nenit
55 të këtij ligji evidentohet se: Ndaj vendimeve të autoriteteve, të përcaktuara në nenin 54, të
këtij ligji, mund të bëhet ankim në gjykatën administrative, sipas dispozitave të ligjit
nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”.
14. Kolegji Administrativ bazuar në dispozitat e sipërcituara vlerëson se, paditësi
duhet të kishte ndjekur rrugën administrative dhe vetëm pasi organi administrativ përkatës të
ishte shprehur me vendim në lidhje me ankimin e tij, mund ti drejtohej gjykatës për
kundërshtimin e këtij vendimi brenda afateve të cituara më lart. Në rastin në gjykim nuk
rezulton që paditësi të ketë ezauruar rrugën administrative të ankimit, për rrjedhojë gjykata e
shkallës së parë ka zbatuar drejtë ligjin.
908
15. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se çështja objekt gjykimi nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor dhe për
rrjedhojë vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Korçë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Shkallës së Parë Korçë.
Tiranë, më 23.09.2015
909
Nr. 00-2015-4396 Vendimi
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.31001-01758-00-2015 akti që u përket palëve:
PADITËS: FARUK BOROVA

GALIP BOROVA
NEVIN TËRSHANA (BOROVA)
NERMIN MJESHTRI (BOROVA)
JUSUF BOROVA
NARIN PANARITI (BOROVA)
ERDAL BOROVA
MEDIJE BOROVA (KACELI)
I PADITUR: BESIM KUKA
HEKURAN SHIMA
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr.10, datë 26.06.1992 të Komisionit të Tokës, Fshati Tufinë.
Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë
që të fshijë regjistrimin e emrit të Besim Kukës
për pasurinë nr.73/25 zk. 3426, vol 1, faqe nr.238.
që të fshijë regjistrimin e emrit të Hekuran Shimës
për pasurinë nr.73/41 zk. 326, vol 5, faqe 230.
që të regjistrojë pasurinë nr.73/41 zk. 3426, vol 5, faqe 230
në emër të trashëgimtarëve Borova.
Baza Ligjore: Nenet 32 e vijues, 153 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 92 e vijues, 192, 193, 200/d, 296 e vijues të K.Civil,
ligji nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”
dhe Udhëzimi KM nr.02, datë 12.09.2012.
910
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.s’ka, datë
Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, në bazë

të nenit 59 të K.Pr.Civile, kanë paraqitur ankim të veçantë i padituri Besim Kuka, i cili
kërkon:
Prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Në ankimin e veçantë i padituri Besim Kuka parashtron këto shkaqe:

 Nga ana jonë me datë 04.06.2015 iu kërkua kësaj gjykate nxjerrja e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor, për faktin se nuk është shteruar ankimi administrativ.
 Kjo, pasi shqyrtimi i vlefshmërisë së aktit të titujve të pronësisë për tokën (AMTP-së)
është në kundërshtim me vendimin e KVVT-së pranë Prefektit të Qarkut Tiranë, kjo e
bazuar dhe në ligjin nr.9948, datë 07.07.2008 “Për vlefshmërinë e titujve të
pronësisë”.
 Po kështu nëse nuk do të ishte vendosur kalimi për konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të (AMTP-së) kjo çështje referuar kërkimeve të tjera është në kompetencë
lëndore të gjykatës civile.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.31001-01758-00-2015 regj. them, që iu përket palëve ndërgjyqëse: paditës Faruk Borova,
etj dhe të paditur Besim Kuka, etj , me objekt: Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit
të marrjes së tokës në pronësi nr.10, datë 26.06.1992 të Komisionit të Tokës së Fshatit
Tufinë. Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë të fshijë
regjistrimin e emrit Besim Kuka për pasurinë 73/25 zk. 3426, vol 1, faqe nr.238.
Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë të fshijë
regjistrimin e emrit Hekuran Shima për pasurinë nr.73/41 zk. 326, vol 5, faqe 230. Detyrimin
e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë të regjistrojë pasurinë
nr.73/41 zk. 3426, vol 5, faqe 230 në emër të trashgimtarëve Borova.
2. Vendimi nr.s’ka, datë 04.06.2015 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi
nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë.
3. Pala paditëse i është drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë me

anë të kësaj padie. Gjatë seancës gjyqësore të datës 19.05.2015 nga ana e palës së paditur
Besim Kuka dhe Hekuran Shima u paraqit kërkesë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor, pasi sipas pretendimit të ngritur nga ana e përfaqësuesit të palëve të paditura më
parë, pala paditëse rezulton që mos të ketë ezauruar rrugën administrative për ankimin e
akteve të marrjes së tokës në pronësi nr.107, datë 26.06.1993 dhe nr.08, datë 10.06.1992 të
Komisonit të Tokës së Fshatit Tufinë.
911
4. Pas marrjes dijeni, nga pala paditëse është paraqitur në gjykatën administrative të
shkallës së parë një kërkesëpadi me anë të të cilës kërkohet konstatimi i pavlefshmërisë
absolute të akteve administrative të marrjes së tokës në pronësi.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës administrative të shkallës së parë:
5. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.s’ka, datë

Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
6. Gjykata administrative e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton se:
.... Gjykata çmon se në objekt të kërkimi të palës paditëse është konstatimi i
pavlefshmërisë absolute të akteve administrative që sipas nenit 117 të K.Pr.Administrative
mund të kërkohet në çdo kohë përpara gjykatës apo organit administrativ dhe nuk lidhet me
ndonjë kufizim për ezaurimin më parë të rrugës administrative për kundërshtimin e akti, duke
ushtruar më parë rekursin administrativ. Mbi bazën e këtij arsyetimi gjykata vlerëson se
kërkimi për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor është i pabazuar në ligj dhe si i
tillë duhet të rrëzohet, pasi aktualisht rezulton të mos ketë një organ tjetër të administratës
publike që të ketë juridiksion për shqyrtimin e pretendimeve të palës paditëse për konstatimin
e pavlefshmërisë së pretenduar të këtyre akteve administrative....
7. Në nenin 116 të Kodit të Procedurës Administrative është parashikuar se:
Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,

në rastet e mëposhtme:
a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të
tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga
ligji.
8. Në nenin 117/1 të Kodit të Procedurave Administrative është parashikuar se:

Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
9. Në nenin 121 të Kodit të Procedurave Administrative është parashikuar se:

Aktet administrative shfuqizohen ose revokohen me nismën e organit kompetent ose si
rezultat i kërkesës për shqyrtim apo apelimit të palëve të interesuara.
Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk mund të shfuqizohen apo
revokohen.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet që ngrihen në

ankimin e veçantë nga pala e paditur Besim Kuka nuk janë të bazuara në ligj, prandaj
vendimi i dhënë nga gjykata administrative e shkallës së parë nuk bëhet i cënueshëm.
11. Në referim të neneve 117/1 dhe 121 të K.Pr.Administrative arrijmë në dy
përfundime të rëndësishme:
912
- Aktet administrative absolutisht të pavlefshëm nuk prodhojnë asnjë pasojë juridike
(janë nul).
- Organet administrative nuk mund ti shfuqizojnë apo revokojnë aktet administrative
absolutisht të pavlefshme.
12. Meqenëse neni 121/2 i K.Pr.Administrative në mënyrë të shprehur përcakton se,
organi administrativ nuk ka të drejtë që të shfuqizojë ose revokojë aktet administrative
absolutisht të pavlefshme, atëhere arrihet në përfundimin se, në rastin kur kërkohet
pavlefshmëria absolute e aktit administrativ nuk është e nevojshme që të ndiqet rruga
administrative e ankimit.
13. Kolegji Administrativ vlerëson se, në rastet kur kërkohet pavlefshmëria absolute e
aktit administrativ, gjykata nuk shqyrton thelbin e tij, por mjaftohet vetëm me verifikimin e
kërkesave të nenit 116 të K.Pr.Administrative.
14. Duhet vënë në dukje fakti se, Gjykata e Lartë ka një qëndrim të konsoliduar për
raste të tilla, pasi në shumë vendime të saj është mbajtur qëndrimi që, kur kërkohet
pavlefshmëria absolute e aktit administrativ juridiksioni gjyqësor nuk mungon, prandaj pala e
interesuar mund ti drejtohet direkt gjykatës pa qenë nevoja që më parë ti drejtohet organit më
të lartë administrativ, por në këtë rast gjykata që shqyrton çështjen është e detyruar që të
zbatojë me rigorizitet kërkesat e nenit 116 të K.Pr.Admnistrative.
15. Në rastin në gjykim, gjykata administrative e shkallës së parë i ka zbatuar drejtë
kërkesat e ligjit, pasi pala e paditëse ka kërkuar konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
akteve të marrjes së tokës në pronësi, prandaj Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, çështja objekt gjykimi bën pjesë në juridiksionin gjyqësor dhe për rrjedhojë
vendimi i gjykatës administrative të shkallës së parë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka, datë 04.06.2015 të Gjykatës Administrative të
Tiranë, më 23.09.2015
913
Nr. 00 - 2015 - 4487 i Vendimit
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi më datë 23.09.2015, mori në shqyrtim çështjen nr.01868/2015 akti, që u

përket palëve:
PADITËS PERSON FIZIK “SHPRESA ZEKTHI”

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E
TATIMPAGUESVE (DRT) ELBASAN
TATIMEVE (DPT) TIRANË
OBJEKTI:
Anulimin/Shfuqizimin e njoftim vlerësimit tatimor
\nr. 4692 prot., datë 06.11.2014 të DRT Elbasan
me objekt shlyerje detyrimi tatimor në shumën totale 2.108385 lekë,
të ndarë 98208 lekë detyrim i papaguar plus gjobë ne shumën 2,000,000 lekë
për mosdeklarim të 8 punonjësve të organit tatimor
plus interesa 357 lekë gjobë për detyrim të papaguar.
Anulimin/Shfuqizimin e vendimit nr.31556, datë 24.02.2015
të Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë që ka lënë në fuqi
Njoftim Vlerësimin tatimor nr.4692 prot., datë 06.11.2014
të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Elbasan.
Baza ligjore: Neni 17/c I ligjit
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative”;
ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “për procedurat tatimore
me ndryshimet dhe plotësimet me
ligjin nr.1014, datë 28.09.2009, datë 23.12.2009,
nr.1026, datë 01.04.2010.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.678 akti, datë

Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen me nr.regjistri 00344-935,
datë regjistrimi 25.03.2015 që i përket palës paditëse Shpresa Zekthi, e të
paditur DRT Elbasan etj.
914
Kundër vendimit nr.678 akti, datë 28.05.2015 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Durrës ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse, e cila ka kërkuar
prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës dhe dërgimin e
çështjes kompetence dhe juridiksion kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit me të njëjtin trup
gjykues, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Veprimet e organeve tatimore kanë qenë arbitrare dhe në kundërshtim flagrant me
ligjin, pasi detyrimi tatimor dhe gjoba është vënë për persona që nuk kanë qenë të
punësuar pranë palës paditëse.
- Për këtë shkak pala paditëse kërkon pavlefshmëri absolute te akteve objekt gjykimi
dhe gjykata ka çështjen në juridiksion gjyqësor.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi
VËREN
1. Pala paditëse është person fizik që ushtron aktivitet fizik si shtëpi botuese dhe
librari, me adrese rruga “Ismail Qemali”, Elbasan. Pala e paditur, Drejtoria Rajonale
Tatimore Elbasan, me anë të “Njoftim vlerësimit për detyrimet tatimore” nr.969 prot, datë
06.11.2014 ka njoftuar palën paditëse për një detyrim në shumën 2.108.385 lekë që përbehet
nga 98,208 lekë detyrim tatimor, 357 lekë interesa dhe 2,000,000 lekë gjoba për detyrim të
papaguar 9820 lekë.
2. Kundër këtij akti pala paditëse ka ushtruar ankim administrativ në Drejtorinë e
Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, e cila sipas shkresës
nr.31556, datë 24.02.2015 ka vendosur refuzimin e ankimit për shkak të mosplotësimit të
kushteve të përcaktuara në nenin 107 të Ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat
tatimore në RSH”, kushte të cilat kanë të bëjnë me moskryerjen e parapagimit të detyrimit
tatimor në shumën 98,208 lekë.
3. Pala paditëse ka paraqitur padi në gjykatë duke kërkuar anulimin/ shfuqizim e
njoftim vlerësimit tatimor nr.4692 prot., datë 06.11.2014 të DRT Elbasan, si dhe
anulimin/shfuqizim të vendimit nr.31556, datë 24.02.2015 të DAT.
4. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, në seancë përgatitore, ka
vendosur me vendimin nr.678, datë 28.05.2015 të nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit
gjyqësor, për shkak të mosezaurimit të rrugës administrative nga pala paditëse. Kjo gjykatë
ka argumentuar se nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton e provuar se pala paditëse nuk ka
paguar detyrimin tatimor në kohën kur ka ushtruar ankimin administrativ, sipas kërkesave të
nenit 107 të ligjit nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore në RSh”. Sipas kësaj Gjykate
çështja nuk është marrë në shqyrtim lidhur me themelin e saj nga organi më i lartë
administrativ për shkak të mosplotësimit të kushteve të ankimit nga vetë paditësi.
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i veçantë i
paraqitur nga pala paditëse personi fizik “Shpresa Zekthi”, nuk përmban shkaqe ligjore që
motivojnë cenimin e vendimit nr.678, datë 28.05.2015 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Administrative Durrës, e cila ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor. Në shqyrtim të
akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të
parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe ankimit të veçantë, ku Kolegj arrin në
përfundimin se çështja objekt gjykimi nuk i përket juridiksionit gjyqësor.
6. Konkretisht, neni 16 i Ligjit 49/2012 parashikon parimin lidhur me
detyrueshmërinë e ezaurimit të ankimit administrativ përpara ankimit në gjykatë, duke
përjashtuar njëkohësisht edhe rastet e përjashtimit nga ky detyrim. Konkretisht kjo dispozitë
parashikon se: “1. Padia ndaj veprimit administrativ mund të ngrihet vetëm pas shterimit të
ankimit administrativ. 2. Përjashtohen nga ky rregull rastet kur: a) ligji nuk parashikon
915
organ më të lartë për paraqitjen e ankimit administrativ, ose kur organi më i lartë
administrativ nuk është konstituuar; b) ligji parashikon shprehimisht të drejtën për t'u
ankuar ndaj veprimit administrativ drejtpërdrejt në gjykatë; c) organi më i lartë në
shqyrtimin e një ankimi administrativ ka cenuar, me vendimin e tij, të drejtat apo interesat
personalë të ligjshëm të një personi, i cili nuk ka qenë palë në procedimin administrativ.” Në
këtë drejtim, pala paditëse nuk mund të drejtohej menjëherë në gjykatë pa ezauruar ankimin
administrativ.
7. Në vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3, datë
10.01.2008 dhe 12.02.2008, gjykata është shprehur se: “Gjykata, e nxjerr çështjen jashtë
juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për faj të tij, nuk e ka paraqitur ankimin
administrativ në afat ose nuk ka kompletuar dokumentet shoqëruese sipas ligjit (megjithëse
organi administrativ e ka vënë në dijeni për të metat e ankimimit). Nëse gjykatës i rezulton se
jo për faj të paditësit (ankuesit) çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi
administrativ, atëherë në zbatim të nenit 42 të Kushtetutës, nenit 6 të Konventës Europiane të
të Drejtave të Njeriut, që garantojnë një proces të rregullt ligjor, është e detyruar të
shqyrtojë çështjen në themel, duke qenë ajo që ka juridiksionin për shqyrtimin e çështjes.”
8. Ligji nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore në RSh” në neni 107 parashikon ndër
te tjera se tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë njoftim vlerësimin tatimor duhet që, bashkë
me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në njoftimin e
vlerësimit të administratës tatimore. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatim paguesi ka
paguar këtë detyrim.
9. Në ankimin e saj të veçantë pala paditëse parashtron se kërkimet në padi kanë të
bëjnë me si shkaqe të pavlefshmërisë absolute të akteve të ankimuara (lidhur me
paligjshmërinë dhe arbitraritetin e palës së paditur në nxjerrjen e akteve administrative).
Sipas palës paditëse moslejimi i saj për tù ankuar në gjykatë përbën cenim të së drejtës për
akses në gjykatë dhe të së drejtës për tù ankuar.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji) vë re se pala paditëse
në objektin e kërkimeve të saj në padi ka kërkuar anulimin/shfuqizimin e akteve
administrative objekt gjykimi, duke pretenduar shkaqe që kanë të bëjnë me qenien e këtyre
akteve të padrejta. Kolegji konstaton se në kërkimin e saj pala paditëse nuk ka ngritur shkaqe
të pavlefshmërisë absolute të akteve administrative objekt gjykimi. Shkaqe të tilla pala
paditëse i pretendon në ankimin e veçantë drejtuar Gjykatës së Lartë, edhe pse këto
pretendime vlerësohen nga Kolegji të natyrës të pavlefshmërisë relative. Pra, jemi para
kundërshtimit të akteve administrative për konstatimet e punonjësve tatimor të 8 punonjësve
të punësuar nga pala paditëse pa u deklaruar në organet kompetente sipas ligjit. Pala paditëse
e kundërshton këtë konstatim të organeve tatimore duke pretenduar se nuk ka pasur të
punësuar personat e mësipërm.
11. Sa më sipër Kolegji thekson se pala paditëse nuk mund të pretendojë shmangien e
rrugës administrative duke pretenduar në ankimin e veçantë në Gjykatën e Lartë
pavlefshmërinë absolute të njoftim vlerësimit tatimor, ndërkohë që kërkimet e saj në padi
janë të natyrës së pavlefshmërisë relative, pasi kanë të bëjnë me kundërshtimin e përmbajtjes
dhe fakteve të akteve. Kolegji vë në dukje Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.9, datë
02.04.2003, ka vlerësuar se: “vendosja e parakushtit të pagimit të detyrimit tatimor para
fillimit të procedurave të ankimit, nga pikëpamja formale paraqitet si një kufizim i së drejtës
për t’iu drejtuar gjykatës, parashikuar në nenin 42 të Kushtetutës, si dhe në nenin 17 të
Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut, por megjithatë është konsideruar si një masë e
nevojshme dhe në proporcion me gjendjen që e ka krijuar.”
10. Në këto kushte, çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor dhe si rrjedhojë
vendimi nr.678, datë 28.05.2015 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës është i
drejtë dhe duhet lënë në fuqi.
916
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 7, 13 të Ligjit
49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
VENDOSI
Shkallës së Parë Durrës.
Tiranë, më 23.09.2015
917
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
në dhomë këshillimi të datës 10/09/2015, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:
PADITËS: FATMIR BRAHIMAJ

I PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË;
HEKTOR ÇAUSHAJ; SADETE SHEHI;
KASTRIOT AGAJ;
SHOQËRIA “BRILANT” SHPK.
OBJEKTI:
Shfuqizim i aktit administrativ
nr.8349/1 datë 19.12.2012 të ZVRPP Vlorë.
Detyrimin e ZVRPP Vlorë të çregjistrojë pronën e palëve të paditura
dhe të regjistrojë atë në emrin e paditësit për sipërfaqen 1000 m2.
Sigurimin e objektit të padisë.
Baza Ligjore: Neni 32/a, Ligji 49/2012, Ligji nr.49/2012
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.237 datë

“Të mos pranojë kërkesën për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit të
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor..”
Kundër vendimit ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur Sadete Shehu, e cila ka
kërkuar ndryshimin e vendimit dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke
parashtruar:
 Referenca që bën gjykata tek ligji 33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”, ku sipas saj në këtë ligj nuk parashikohet ankim administrativ është në
kundërshtim me parimin e përgjithshëm të së drejtës administrative dhe të konceptit të
një akti administrativ. Ligji 33/2012 është një ligj i posaçëm dhe në të gjitha rastet kur
subjektet e ndryshme nuk janë dakord me aktet e nxjerra nga punonjësit e këtij organi,
ata nuk mund tì drejtohen gjykatës pa shteruar më parë ankimin administrativ.
 Neni 45 i ligjit 33/2012, ndryshe nga sa arsyeton gjykata nuk ka të bëjë me
regjistrimin fillestar. Në nenin 45/3 parashikohet se regjistruesi propozon refuzimin e
kërkesës për regjistrim dhe dosja e plotë e praktikës së bashku me projekturdhërin i
918
kalojnë për kompetencë kryeregjistruesit.” Në këtë drejtim, sipas ligjit propozimi për
refuzim nuk parashikohet tì njoftohet palës së interesuar, fakt që e përjashton të qenit
e këtij propozim refuzimi si akt administrativ. Në mbështetje të nenit 45/4 të ligjit, pas
mbërritjes së praktikës tek kryeregjistruesi, akti i marrë prej tij mund të bëhet ankim
gjyqësor.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi
VËREN
Paditësi Fatmir Brahimaj, vëllai i tij Naim Brahimaj, etj, me anë të kontratës së shitje
datë 02.12.1995 ka blerë nga A.K.P.Dega Vlorë fabrikën e peshkut dhe frigoriferin e saj.
Sipërfaqja e objektit të privatizuar ka qenë 5672 m2. Pas blerjes së godinës, paditësi ka
paguar qiranë e truallit dhe me pas, në zbatim të ligjit për shitblerjen e trojeve të
ndërmarrjeve shtetërore të privatizuara, kanë blerë sipërfaqen e truallit prej 10 112 m2. Nga
kjo sipërfaqe trualli e blerë, një pjesë prej 5672 m2 ndodhet nën objekt dhe 4400 m2 është
konsideruar si sipërfaqe funksionale. Ndërkohë, për sipërfaqen prej 3800 m2, pala paditëse
me vendimin nr.765 datë 05.07. 2000, Gjykata e Shkallës së Parë Fier kishte shpallur
pavlefshmërinë e pjesshme të kontratës së privatizimit të truallit prej paditësit, në një
sipërfaqe prej 3800 m2.
Me vendimin nr.51 datë 05.08.1994 K.K.K.Pronave Vlorë u ka njohur në pronësi
trashëgimtarëve të Shaqir Harxhit një sipërfaqe trualli prej 3200 m2, nga e cila pas
përfundimit të procesit gjyqësor, një pjesë prej 600 m2 u është kthyer në natyrë, pranë
Kombinatit të Konservave Vlorë. Vëllai i paditësit, Naim Brahimaj ka ngritur padi kundër
trashëgimtarëve të Shaqir Harxhit, duke kërkuar anulimin e vendimit nr.51 datë 05.08.1994
dhe detyrimin për njohjen pronar në një sipërfaqe prej 200 m2 dhe në përfundim të procesit
gjyqësor, padia është pranuar. Trashëgimtarët e Shaqir Harxhit kanë lidhur kontratë me një
shoqëri për ndërtim objekti shumëkatësh dhe shtetasi Ferdinand Brahimaj (i vëllai i paditësit)
ka ngritur padi ndaj tyre me pretendimin se cënoheshin në pronësinë e tyre, duke kërkuar
pushimin e cënimit në pronësi dhe pavlefshmërinë e lejes së ndërtimit, etj.
Me vendimin nr.1082 datë 17.12.2012, Gjykata e Apelit Vlorë ka vendosur rrëzimin e
padisë për kundërshtimin e vendimit nr.51 datë 05.08.1994 të K.K.K. Pronave Vlorë, si dhe
anulimin e lejes së ndërtimit dhënë në favor të shoqërisë që kishte lidhur kontratë me
trashëgimtarët e familjes Harxhi.
Pas aplikimit për regjistrimin e pasurisë në sistemin e ri të regjistrimit të zyrave të
regjistrimit të pasurive të paluajtshme, të gjithë sipërfaqes që paditësi pretendonte se kishte në
pronësi. Me shkresën nr.8349/1 datë 19.12.2013 pala e paditur ZVRPP Vlorë i ka kthyer
përgjigje Ferdinand Brahimaj (vëllai i paditësit) se kërkesa e tij për regjistrim krijonte
mbivendosje me pasuritë 29/179, etj, (regjistruar në emër të paditurve të tjerë Hektor Çaushi,
etj).
Paditësi ka kërkuar në gjykatë shfuqizimin e aktit administrativ nr.8349/1 datë
19.12.2012 të ZVRPP Vlorë dhe detyrimin e kësaj të fundit të çregjistrojë pronën e palëve të
paditura dhe të regjistrojë atë në emrin e paditësit për sipërfaqen 1000 m2. Në këtë gjykim
palët e paditura kanë kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për shkak të
mosezaurimit të ankimit administrativ.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë ka vendosur të mos pranojë kërkesën
për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit të çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor. Në këtë
vendim kjo gjykatë ka arsyetuar se shkresa kthim përgjigje e ZVRPP Vlorë nr.8349/1 datë
19.12.2013 është akt administrativ pasi ka krijuar pasoja për palën paditëse, e cila nuk ka
mundur të ekzekutojë vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor të formës së prerë. Pala e
919
paditur duhej të kishte regjistruar pasurinë për pjesën që nuk krijon mbivendosje dhe
orientohet pala që të zgjidhë mosmarrëveshjen në gjykatë. Pala paditëse nuk ka fituar ndonjë
të drejtë me vendim gjykate, pasi ajo e ka pasur këtë të drejtë, por ka qenë e detyruar tì
drejtohet gjykatës për të vendosur detyrimin për regjistrim të pronës në total, pronë e cila ka
qenë e regjistruar njëherë.
Kundër vendimit ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur Sadete Shehu, e cila ka
kërkuar ndryshimin e vendimit dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke
parashtruar se Ligji nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, është një ligj i
posaçëm dhe në të gjitha rastet kur subjektet e ndryshme nuk janë dakord me aktet e nxjerra
nga punonjësit e këtij organi, ata nuk mund tì drejtohen gjykatës pa shteruar më parë
ankimin administrativ.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore,
objektit dhe shkakut të padisë, vendimit të gjykatës dhe ankimit të veçantë, e gjen të bazuar
në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga gjykata administrative e shkallës së parë, në
lidhje me juridiksionin e gjykatës në shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi. Me anë të padisë
së ngritur paditësi ka pretenduar se pala e paditur përmes veprimeve të saj ka cenuar të
drejtën e tij për regjistrimin e pasurisë në pronësi të tij. Megjithatë, në themel të
mosmarrëveshjes mes palëve është e drejta e pronësisë mbi sipërfaqen e truallit të regjistruar
në zyrën vendore të regjistrimit të pasurive të paluajtshme. Me qëllim kryerjen e regjistrimit
ose kundërshtimin e tij, palët janë të detyruara të kërkojnë në gjykatë ballafaqimin e akteve të
tyre të pronësisë dhe më pas edhe detyrimin e zyrës vendore të regjistrimit të pasurive të
paluajtshme, që të kryejë regjistrimin e pasurisë së pretenduar. Paditësit kanë pretenduar se,
mosmarrëveshja midis palëve ndërgjyqëse ka ardhur si pasojë e veprimeve të ZVRPP dhe
kërkimi i tyre kryesor është detyrimi i zyrës së regjistrimit për të realizuar regjistrimin e
pasurisë së paluajtshme. Me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se pala paditëse
ka qenë e detyruar tì drejtohet gjykatës për të vendosur detyrimin për regjistrim të pronës në
total, pronë e cila sipas rrethanave të pranuara nga gjykata e shkallës së parë, ka qenë e
regjistruar njëherë.
Në këtë drejtim, përsa kohë që në themel të mosmarrëveshjes objekt gjykimi nuk
është regjistrimi i zyrës së regjistrimit si regjistrim fillestar (për të cilin duhet ezauruar rruga
administrative), por ka të bëjë me pretendime të palëve lidhur me të drejta pronësie mbi një
pronë dhe regjistrimin e këtyre të drejtave, të cilat janë objekt i juridiksionit gjyqësor, me të
drejtë gjykata e shkallës së parë ka vendosur që çështja objekt gjykimi është në juridiksionin
gjyqësor. Sa më sipër, vendimi nr.237 datë 07.05.2014 I Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Vlorë është i drejtë dhe i mbështetur në ligj dhe si i tillë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 10 të Ligjit 49/2012
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.237 datë 07.05.2014 i Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 10.09.2015
920
i
Me vendimin e pafajësisë a të pushimit, gjykata urdhëron lirimin e të pandehurit të paraburgosur dhe deklaron heqjen e masave të
tjera të sigurimit. Në të njëjtën mënyrë disponohet edhe kur vendoset pezullimi me kusht i vendimit.

Civ Pen Adm Mosk Shtator 1 1573

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Civ Pen Adm Mosk Shtator 1 1573

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

PËRMBAJTJA

365 (00-2015-3075) 16.09.2015 Sulejman Çelaj kundër Agjencia e Kthimit dhe

7/5 28.09.2015 Kërkues: Sokol Hasani në mungesë

139 (00-2015-2320) 16.09.2015 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykates së Rrethit

466 (00-2015-4552) 10.09.2015 Bajram Kokla kundër Zyra Qendrore e Regjistrimit të

00-2015-3361 10.09.2015 Xhafer Villa kundër Ministria e Brendshme, Ministria

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Majlinda Andrea Kryesuese

Në seancën gjyqësore të datës 16.09.2015, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:

PADITËS: SULEJMAN ÇELAJ.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3798, datë 10.05.2010, ka

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2147, datë 21.10.2011, ka vendosur:

Kundër vendimit nr.2147, datë 21.10.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

II. Ligji i zbatueshëm

7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson

9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Majlinda Andrea Kryesuese

Në seancën gjyqësore të datës 16.09.2015, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:

PADITËS: LLAMBRO DUNI

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8615, datë 12.11.2010, ka

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.385, datë 27.02.2012, ka vendosur:

Kundër vendimit nr.385,datë 27.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

II. Ligji i zbatueshëm

8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit Civil në të cilat është

III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson

9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Majlinda Andrea Kryesuese

Në seancën gjyqësore të datës 16.09.2015, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:

PADITËS: RAMADAN SALIU

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.131, datë 21.01.2008, ka

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.294, datë 30.03.2010, ka vendosur:

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.27, datë 12.01.2011, ka

Kundër vendimit nr.116, datë 09.02.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë, në bazë të

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

II. Ligji i zbatueshëm

9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen

16.7. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Majlinda Andrea Kryesuese

Në seancën gjyqësore të datës 16.09.2015, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:

PADITËS: FRENSIS QAZOLLI

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.7047, datë 19.09.2011, ka

Gjykata e Apelit Tiranë me Vendimin nr.1963, datë 19.07.2012, ka vendosur:

Kundër vendimit nr.1963, datë 19.07.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

II. Ligji i zbatueshëm

7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit Rrugor në të cilat është

III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson

8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Majlinda Andrea Kryesuese

Në seancën gjyqësore të datës 16.09.2015, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:

PADITËS: TAHIRE DAJA, ISMAIL REKA,

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5738, datë 23.05.2013, ka