Përmbajtja Çështje Civile Nr.I Vendimit Data Palët Faqe

PËRMBAJTJA
Çështje Civile
Nr.i vendimit Data PALËT Faqe
282 (00-2013-1145) 02.05.2013 Gjergji Shkrapi kundër Ndërmarrja e Shërbimeve
Publike në mungesë, Jorgo Kaçani në mungesë...................
283 (00-2013-1237) 02.05.2013 Nikolla Semini në mungesë kundër Zija Karaboja
në mungesë...........................................................................
284 (00-2013-1729) 02.05.2013 Bashkim Hoxha në mungesë kundër Çlirim Bushi,
Sejdin Bushi, Shega Bushi, Çlirim Bushi,
Behije Bushi, Petrit Kollçaku, Kadrije Bushi,
Zija Bushi, Naim Bushi, Ardi, Ndriçim,
Anila Kollçaku, Lumturie Bushi, Muhamed Bushi,
Maliq Bushi, Shpresa Bushi, Lirie Bushi, në mungesë;
Zyra e Përmbarimit Kavajë në mungesë...............................
285 (00-2013-1728) 02.05.2013 Arben Kumja, Sokol Kumja, Nafije Kumja,
Agron Kumja, në mungesë kundër Zyra Rajonale e
Agjencisë së Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave pranë Qarkut Shkodër në mungesë,
Nazmie Hoti..........................................................................
286 (00-2013-1144) 02.05.2013 Z.R.P.P. Mirditë në mungesë kundër Bashkia Rrëshen
në mungesë...........................................................................
287 (00-2013-1576) 07.05.2013 Andrea Gjikdhima në mungesë kundër Zyra Rajonale e
Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave Qarku Vlorë,
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Sarandë në mungesë; Zyra e Administrimit dhe
Mbrojtjes së Tokës, Qarku Vlorë në mungesë;
Komuna Lukovë në mungesë; Drejtoria e Shërbimit
Pyjor Sarandë në mungesë....................................................
288 (00-2013-1210) 07.05.2013 Halit Meta në mungesë, Mentor Meta në mungesë,
Hajrie Meta në mungesë kundër Agjencia Kombëtare e
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë
në mungesë, Shefik Meta, Rexhep Meta..............................
289 (00-2013-1104) 07.05.2013 Elona Çela kundër “Raiffesen Bank”, Dega Krujë...............
290 (00-2013-1146) 09.05.2013 Shoqëria “Insig” Sha Tiranë në mungesë kundër
Drejtoria Rajonale Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj
Tiranë në mungesë, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë
në mungesë...........................................................................
291 (00-2013-1262) 09.05.2013 Migen Xhelili në mungesë kundër Departamenti i
Administratës Publike, Ministria e Brendshme....................
292 (00-2013-1236) 09.05.2013 Lule Mara në mungesë kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Dibër në mungesë.............................
293 (00-2013-1235) 09.05.2013 Kërkues: Eljus Thartori, Dorian Thartori, në mungesë.........
294 (00-2013-1692) 09.05.2013 Kërkues: Kisha Katolike Urdhëri i Jezuitëve kundër
Persefoni Gjinopulli, Komisioni i Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave pranë Bashkisë Tiranë.
Eco Plan shpk, Trashëgimtarët e Hajredin Hoxhës..............
295 (00-2013-1143) 09.05.2013 Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Dibër
në mungesë kundër Albtelekom sh.a. Mat në mungesë........
1
296 (00-2013-) .05.2013 kundër .................................................................................
297 (00-2013-1282) 14.05.2013 Shoqëria “Vodafone Albania” sh.a kundër
Komuna Mollaj Korçë..........................................................
298 (00-2013-1283) 14.05.2013 Shoqëria “Gjoka Konstruksion” sh.a kundër
Shoqëria “Kastrati & Arifaj” shpk në mungesë....................
299 (00-2013-1284) 14.05.2013 Shoqëria “Pjetri” sh.p.k në mungesë kundër Drejtoria
Rajonale e Tatimeve Shkodër...............................................
300 (00-2013-) .05.2013 kundër .................................................................................
301 (00-2013-1347) 14.05.2013 Nazmi Mallunza kundër
Shoqëria “Albanian Chrome” shpk.......................................
302 (00-2013-1345) 14.05.2013 Jorgjie Qirjako kundër Besnik Mema...................................
303 (00-2013-1346) 14.05.2013 Sherif Ymeraj kundër Romeo Tasho, Nikolin Tasho,
në mungesë; Katerina Tasho dhe Silvana Tasho (Noti),
në mungesë; Pjetër Bushka, Ana Bushka,
Nikolla Bushka, Arjan Ristani dhe Rubens Ristani,
në mungesë...........................................................................
304 (00-2013-1234) 16.05.2013 Seit Liçi në mungesë kundër Eugen Gjoni në mungesë,
Zyra e Përmbarimit Tiranë në mungesë................................
305 (00-2013-) .05.2013 kundër .................................................................................
306 (00-2013-) .05.2013 kundër .................................................................................
307 (00-2013-1665) 16.05.2013 Melpomeni Ksera në mungesë kundër Banka e
Shqipërisë Tiranë..................................................................
308 (00-2013-1299) 16.05.2013 Hamdi Prengzaj kundër Dega Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tropojë, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Kukës, Instituti i Sigurimeve Shoqërore
Tiranë....................................................................................
309 (00-2013-1297) 16.05.2013 Shoqëria Anonime "Fisheku" kundër Dega e Doganës
Fier........................................................................................
310 (00-2013-1527) 17.05.2013 Kërkues: Qamil Spahija........................................................
311 (00-2013-1578) 21.05.2013 Isuf Rruci në mungesë kundër Raiffeisen Bank...................
312 (00-2013-1726) 21.05.2013 Petrit Shehu kundër Drejtoria e Administrimit dhe
Shitjes së Pronave Publike Tiranë në mungesë.....................
313 (00-2013-) .05.2013 kundër .................................................................................
314 (00-2013-) .05.2013 kundër .................................................................................
315 (00-2013-) .05.2013 kundër .................................................................................
316 (00-2013-1489) 21.05.2013 Isuf Beqja, Naim Kallari, Mersin Kurti, Abaz Kurti,
Qazim Sejdini, Mustafa Beqja, Enver Vraja,
Qazim Balliu, Faik Balliu, Rexhep Tahiri,
Muharrem Balliu, Sabri Tahiri, Haxhi Beqja,
Ali Beqja,Ymer Beqja kundër Caje Aliu, Hasan Kasmi,
Hysen Kasmi, Naile Kasmi, Hajrie Kasmi,
Mustafa Kasmi, Irina Kasmi, Gëzim Kasmi,
Ikbale Strazimiri (të gjithë në mungesë); Basri Mana;
Agjencia Kombëtare e Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Tiranë në mungesë; Komuna Nikël Krujë
në mungesë; Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Krujë në mungesë; Besim Tahiri;
Aeroporti Nënë Tereza sh.a; Këshilli i Ministrave i
Republikës së Shqipërisë në mungesë..................................
2
317 (00-2013-1490) 21.05.2013 Shoqëria “Avduli” sh.p.k Vlorë kundër Drejtoria
Arsimore Vlorë, Ministria e Arsimit dhe Shkencës
Tiranë, Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Shtetit.................
318 (00-2013-1311) 21.05.2013 Haxhi Cokaj në mungesë kundër Agjencia Kombëtare
e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë
në mungesë, Ahmet Bilali në mungesë, Komuna
Gruemirë - Rrethi Malësi e Madhe, Qarku Shkodër
në mungesë, Seksioni i Mbrojtjes dhe Administrimit të
Tokës - Qarku Shkodër në mungesë.....................................
319 (00-2013-1522) 23.05.2013 Ibrahim Cene kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit..................................................................
320 (00-2013-1523) 23.05.2013 Sllave Ilo Naste në mungesë, Vasil Tushi Llakmani
në mungesë kundër Edmond Topa në mungesë,
Ministria e Financave (Drejtoria e Administrimit dhe
Shitjes se Pronave Publike), Ministria e Ekonomisë
në mungesë, Sofije Tushi Llakmani, (Shyta)
në mungesë, Vangjeli Tushi Llakmani (Vesho)
në mungesë, Eliverta Naum Llakmani (Marko)
në mungesë, Pandi Jovan Llakmani, në mungesë,
Roza Jovan Llakmani në mungesë........................................
321 (0-2013-1575) 23.05.2013 Dhimitraq Konini kundër Avokatura e Shtetit,
Ministria e Drejtësisë............................................................
322 (00-2013-1405) 23.05.2013 Dallëndyshe Kambolli në mungesë kundër
Rajmonda Muço në mungesë................................................
323 (00-2013-1504) 28.05.2013 Shoqëria “SAGI” Shpk në mungesë kundër
Dega e Tatim-Taksave Korçë...............................................
324 (00-2013-1725) 28.05.2013 Manushaqe Braculla (Bebri), Shurete Bitri (Bebri),
Vera Bebri, Florika Bebri kundër Zyra Vendore e
Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Vlorë, Bashkia Sarandë në mungesë, Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë..................
325 (00-2013-) .05.2013 kundër .................................................................................
326 (00-2013-) .05.2013 kundër .................................................................................
327 (00-2013-) .05.2013 kundër .................................................................................
328 (00-2013-1315) 28.05.2013 Shoqëria “Fat-I-ER” shpk në mungesë kundër
Drejtoria e Shërbimit të Kontrollit të Energjisë
Elektrike - Dega Tiranë në mungesë.....................................
329 (00-2013-1388) 28.05.2013 “Alpha Bank Ae” Tiranë kundër Ministria e Punëve
Publike, Transportit dhe Telekomunikacionit Tiranë...........
330 (00-2013-1344) 28.05.2013 Hodo Hasani kundër Dega e Doganës Berat, Drejtoria
e Përgjithshme e Doganave Tiranë.......................................
331 (00-2013-1547) 30.05.2013 Shoqëria “Energji” Shpk Tiranë kundër
Shoqëria “Scai”S.p.a.............................................................
332 (00-2013-1548) 30.05.2013 Shoqëria “Shqipëria-2A” shpk Vlorë në mungesë
kundër Drejtoria Rajonale e Tatimeve Vlorë
në mungesë, Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë
në mungesë...........................................................................
333 (00-2013-) .05.2013 kundër .................................................................................
334 (00-2013-) .05.2013 kundër .................................................................................
335 (00-2013-) .05.2013 kundër .................................................................................
3
336 (00-2013-1661) 30.05.2013 Spiro Vjeri, Stillo Cici, Nikolla Mekshi, Sokol Pali,
Stefan Llambri, Dhimo Vjeri, Leonard Llambri,
Illo Nako kundër Komuna Lukovë, Zyra e
Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës Sarandë,
Këshilli i Qarkut Vlorë.........................................................
337 (00-2013-) .05.2013 kundër .................................................................................
(00-2013-) .05.2013 kundër .................................................................................
(00-2013-) .05.2013 kundër .................................................................................
Çështje Penale
154 (00-2013-880) 08.05.2013 I pandehur: Adem Vila..........................................................

155 (00-2013-) .05.2013 Të pandehur: ........................................................................
156 (00-2013-) .05.2013 Të pandehur: ........................................................................
157 (00-2013-814) 15.05.2013 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda Tiranë
Të pandehur: Adhurim Ndreu, Rizart (Rezart) Azizi,
Ilirjan Malaj..........................................................................
158 (00-2013-983) 15.05.2013 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier
I pandehur: Rrapush Seitaj....................................................
159 (00-2013-) .05.2013 Të pandehur: ........................................................................
160 (00-2013-) .05.2013 Të pandehur: ........................................................................
161 (00-2013-813) 15.05.2013 I pandehur: Iljas Ismailaj......................................................
162 (00-2013-1003) 22.05.2013 Kёrkues: Altin Belulaj..........................................................
163 (00-2013-889) 22.05.2013 I pandehur: Hakim Xhezo.....................................................
164 (00-2013-) .05.2013 Të pandehur: ........................................................................
165 (00-2013-890) 22.05.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Pogradec................
Parë
për Krime të Rënda Tiranë
I pandehur: Petrit Abedini.....................................................
167 (00-2013-) .05.2013 Të pandehur: ........................................................................
168 (00-2013-793) 22.05.2013 Kërkues: Ilirjan Malaj
Person i interesuar: Prokuroria pranë Gjykatës së
Shkallës së Parë Fier.............................................................
169 (00-2013-947) 22.05.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës
I pandehur: Arben Roshi.......................................................
170 (00-2013-) .05.2013 Të pandehur: ........................................................................
171 (00-2013-891) 29.05.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Petrit Hithi.........................................................
172 (00-2013-853) 29.05.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Dibër
I pandehur: Bexhet Kurti......................................................
173 (00-2013-) .05.2013 Të pandehur: ........................................................................
174 (00-2013-) .05.2013 Të pandehur: ........................................................................
175 (00-2013-) .05.2013 Të pandehur: ........................................................................
176 (00-2013-) .05.2013 Të pandehur: ........................................................................
Parë Vlorë
I pandehur: Luan Haxhiraj....................................................
4
178 (00-2013-977) 29.05.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër
I pandehur: Aleksandër Kelmendi........................................
179 (00-2013-) .05.2013 Të pandehur: ........................................................................
180 (00-2013-) .05.2013 Të pandehur: ........................................................................
Parë
Tiranë
I pandehur: Zef Bushati në mungesë....................................
182 (00-2013-) .05.2013 Të pandehur: ........................................................................
183 (00-2013-) .05.2013 Të pandehur: ........................................................................
184 (00-2013-851) 30.05.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
E pandehur: Ermonela Hekuri (Dyrnjaja).............................
5
ÇËSHTJE CIVILE
6
Nr.11115-01932-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1145 i Vendimit (282)
VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Ardian Nuni Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 02.05.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËS: GJERGJI SHKRAPI, prezent

i pa përfaqësuar me avokat
E PADITUR: NDËRMARRJA E SHËRBIMEVE
PUBLIKE, në mungesë
PERSON I TRETË: JORGO KAÇANI në mungesë
OBJEKTI:
Njohje pronësie dhe dorëzim sendi
Baza Ligjore: Neni 296 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.198, datë 25.01.2008, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë si të pambështetur në ligj e në prova.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.187, datë 05.06.2008, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.198, datë 25.01.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë, si më poshtë:
Pranimin e padisë të paditësit Gjergji Shkrapi duke u detyruar pala e paditur
Ndërmarrja e Shërbimeve Publike pranë Bashkisë Korçë ta njohë pronar atë
mbi objektin shtëpi banimi, e ndodhur në Korçë, Rruga “Ramis Aranitasi”,
nr.5, Korçë.
Detyrimin e palës së paditur t’i lirojë dhe dorëzojë këtë pronë paditësit Gjergji
Shkrapi.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs personi i tretë Jorgo Kaçani,
me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Mënyra e fitimit të pronësisë për paditësin është bërë në kundërshtim me ligjin dhe
rrjedhim i pasaktësisë në regjistrim dhe nga vetë Z.R.P.P. Korçë.
- Gjykata e apelit ka interpretuar në mënyrë të njëanshme provat e ndodhura në dosjen
gjyqësore, si dhe ka anashkaluar mënyrën se si paditësi është bërë pronar i pasurisë në
fjalë.
7
- Kërkimi i paditësit mbështetur në nenin 296 të K.Civil bën të detyrueshme që të
provojë mënyrën e fitimit të pronësisë dhe pajisjen e tij me titullin e pronësisë në
raport me atë të palës së paditur.
- Në dosjen gjyqësore janë administruar krahas vërtetimit kadastral të vitit 1947 ku
rezultojnë të regjistruara dy shtëpi banimi në emër të pronarëve Buzi, ndërkohë që në
shënimet hipotekore të mëvonshme shfaqet e pasqyruar vetëm një shtëpi, pra jo ajo
objekt i këtij gjykimi.
- Me këtë vendim gjykata e apelit po i hap rrugë një precedenti të gabuar, duke bërë
pronar çdo individ që ka në dorë një vërtetim kadastral të vitit 1947, pa ju nënshtruar
procedimit administrativ sipas ligjit “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave të ish
Pronareve”.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit

të Pasurive të Paluajtshme Korçë në emër të paditësit figurojnë të regjistruara pasuritë
nr.1/832, truall me sipërfaqe 76.6 m2, nga të cilat ndërtesa zë 46.2 m2 me kufizimet përkatëse
dhe nr.1/831, truall me sipërfaqe 237.2 m2, nga të cilat ndërtesa zë 69.9 m2, me kufizimet
përkatëse; pasuri këto të ndodhura në zonën kadastrale 8562, në qytetin e Korçës, Rruga
“Ramis Aranitasi”.
2. Në origjinë pasuritë e sipërcituara referojnë në pronësi të Thoma Visar Buzi. Sipas
dokumentacionit arkivor kadastral të vitit 1947 Thoma Visar Buzi ka pasur në pronësi dy
banesa në kufi të njëra tjetrës, respektivisht: - një shtëpi e formës një katëshe me gjatësi 7 m,
gjerësi 6.6. m dhe sipërfaqe oborri 26 m2 “të lëshuar me qira” dhe një shtëpi e formës dy
katëshe me gjatësi 11.6 m, gjerësi 6 m dhe sipërfaqe oborri 172 m2 për “banim vetjak”.
3. Trashëgimtari ligjor i Thoma Buzit, Ligor Buzi, me vendimin nr.979, datë
01.06.1994, ka vërtetuar faktin juridik të pronësisë së atit të tij mbi shtëpinë e banimit të
formës dy katëshe me sipërfaqe ndërtimore 69.20 m2, të përbërë nga dy dhoma, sobalkë e
korridor lart dhe dhomë sobalkë, qilar dhe korridor poshtë.
4. Me kontratën nr.656/345, datë 11.03.2002, trashëgimtarët ligjorë të Ligor Buzit,
Helen, Thomas dhe Gregory Buzi i kanë shitur shtetasit Gjergji Ballço shtëpinë për të cilën
është bërë vërtetimi i faktit të pronësisë në rrugë gjyqësore. Mbi padinë e Gjergji Ballço, që
me pretendimin se ka blerë të dyja shtëpitë e sipërcituara dhe oborret, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1084, datë 30.05.2002, ka detyruar të paditurit e atij
gjykimi, Helen, Thomas dhe Georgy Buzi të njohin paditësin pronar mbi banesën me
sipërfaqe ndërtimore 46 m2 e oborr 26 m2. Mbi bazën e këtij vendimi gjyqësor është bërë
regjistrimi pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë në emër të
Gjergji Ballços, duke u përfshirë dhe prona (banesë e truall) sipas dispozitivit të këtij
vendimi.
4.1. Me kontratën nr.2751/1388, datë 31.10.2002 midis Helen, Thomas dhe Georgy
Buzi dhe Gjergji Ballço është lidhur përsëri kontrata e shitjes për shtëpinë dy katëshe me
sipërfaqe ndërtimore 69.2 m2.
4.2. Mbi padinë e Helen, Thomas dhe Georgy Buzi kundër Gjergji Ballço, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.380, datë 21.02.2003 është deklaruar pavlefshmëria e
kontratës nr.656/345, datë 11.03.2002, duke u kthyer palët në gjendjen e mëparshme.
Gjithashtu, po mbi padinë e Helen, Thomas dhe Georgy Buzi kundër Gjergji Ballço, Gjykata
8
e Rrethit Gjyqësor, me vendimin nr.1746, datë 07.06.2004, është deklaruar pavlefshmëria e
kontratës nr.2751/1388, datë 31.10.2002, duke u kthyer palët në gjendjen e mëparshme. Për
rrjedhojë të vendimet gjyqësore të sipërcituar, të formës së prerë, pasuria e përbërë nga trualli
me sipërfaqe prej 313.8 m2 nga e cila 69.9 m2 ndërtesë (dy katëshe) dhe 46.2 m2 ndërtesa
tjetër (një katëshe) janë regjistruar pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Korçë në emër të Helen, Thomas dhe Georgy Buzi.
5. Me kontratën e shitjes nr.1031/411, datë 16.05.2006 Helen, Thomas dhe Georgy
Buzi i kanë shitur paditësit të këtij gjykimi Gjergji Shkrapi, “...pasurinë me nr.1/362, të Z.K.
8562, vendosur të dhënat në volumin 15, faqe 112, vendndodhja në Korçë, Rruga “Ramis
Aranitasi”, lloji truall+ndërtesë, me sipërfaqe të përgjithshme 313.8 m2, prej të cilave 115.8
m2 i zë ndërtesa,...”, me kufizimet përkatëse. Më pas rezulton të jetë bërë një ndarje në
regjistrimin e pasurisë, duke u regjistruar kjo pronë në dy pasuri, ajo me nr.1/831, me
sipërfaqe truall 237.2 m2 nga të cilat 29.9 m2 ndërtesa dy kaktëshe dhe ajo me nr.1/832, me
sipërfaqe truall 76.6 m2 nga të cilat 46.2 m2 ndërtesë, që është prona objekt gjykimi.
6. Paditësi Gjergji Shkrapi, me pretendimin se është pronar i ligjshëm i pasurisë
nr.1/832 dhe se nga ana e palës së paditur në mënyrë të paligjshme i është mohuar pronësia,
me padi, bazuar në nenet 144, 149, 192 dhe 296 të Kodit Civil ka kërkuar “...që Ndërmarrja
e Shërbimeve Publike Korçë të ndërpresë qiradhënien në pronën private me numër 1/832 që
ndodhet në Rr.“Ramis Aranitasi” nr.5 Korçë, sepse kjo e drejtë i takon pronarit të ligjshëm
të saj”.
6.1. Në seancën gjyqësore të datës 27.09.2007, paditësi ka ndryshuar objektin e
padisë, pa ndryshuar shkakun e saj, duke kërkuar “...të detyrojë Nd.Shërb.Publike Korçë që të
më njohë pronar mbi pasurinë 1/182 (1/832) ndodhur në adresën e mësipërme si dhe të ma
kthejë atë”. Ndryshimi i objektit të padisë është pranuar me vendim nga gjykata dhe i është
njoftuar palës së paditur, që ka qenë në mungesë në atë seancë gjyqësore.
6.2. Po kështu gjatë gjykimit, gjykata, bazuar në nenin 193 të Kodit të Procedurës
Civile, ka thirrur si person të tretë në gjykim Jorgo Kaçani.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.198, datë 25.01.2008, ka rrëzuar
padinë “si të pambështetur në ligj e në prova”.
7.1. Në rrëzimin e padisë, gjykata arsyeton: - “..., pavarësisht regjistrimeve që janë
bërë në ZRPP për këtë pronë deri tek paditësi që figuron pronar i fundit, është evident fakti
se që nga viti 1947, posedimi i kësaj prone nuk është bërë asnjëherë nga ata që janë
regjistruar si pronarë të saj por ky posedim ju është hequr në një mënyrë ose në një tjetër nga
ana e shtetit, çka nënkupton se që nga ajo periudhë kjo banesë ka qenë e shtetëzuar”; - “duke
qenë se marrëdhëniet e krijuara midis shtetit dhe pronarëve të cenuar prej tij në lidhje me të
drejtën e pronësisë janë të një natyre juridike të veçantë, edhe rregullimi i tyre është bërë
nëpërmjet një ligji specifik që është ligji 9235, datë 29.07.2004...”; - referuar neneve 1, 2 15
të këtij ligji gjykata ka çmuar “...se pretendimi i një personi për të drejta pronësie mbi një
send që i është hequr nga posedimi dhe që ndodhet në posedimin e shtetit, nuk mund të
realizohet nëpërmjet padisë së rivendikimit dhe as nëpërmjet regjistrimeve në ZRPP, sipas
nenit 24/b të Ligjit “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”...”; - “Janë pikërisht Zyrat
Rajonale të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të pronës ato që shqyrtojnë kërkesat dhe
dokumentacionin përkatës të personave që pretendojnë se kanë qenë pronarë, mënyrën e
kalimit të pronësisë së tyre tek shteti dhe që disponojnë me vendim në lidhje me kërkesën e
bërë për këto prona...Për këto shkaqe, nuk gjendet i mbështetur pretendimi i paditësit për t’u
detyruar gjyqësisht Ndërmarrja e Shërbimeve Publike që e ka në administrim këtë pronë që
ta dorëzojë atë në favor të paditësit,...”.
8. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.187, datë 05.06.2008, ka ndryshuar
vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka pranuar padinë e paditësit Gjergji Shkrapi,
duke detyruar palën e paditur ndërmarrjen e Shërbimeve Publike pranë Bashkisë Korçë “...ta
9
njohë pronar atë mbi objektin shtëpi banimi, e ndodhur në Korçë, Rruga “Ramis Aranitasi”,
nr.5, Korçë” dhe ta lirojë e dorëzojë atë paditësit.
8.1. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë,
gjykata e apelit, pasi ka përsëritur pjesërisht hetimin gjyqësor duke marrë dhe prova të reja,
arsyeton: - gjykata e shkallës së parë “...ka keqinterpretuar qenien e familjes së Jorgo
Kaçanit si qiramarrës në banesën e të ndjerit Thoma Buzi në vitin 1947”, në librat e
regjistrimit të pasurive të qytetit të Korçës të këtij viti “...bëhet fjalë për regjistrimin e
banesave private dhe të qiraxhinjve të vendosura në banesa private dhe jo për regjistrim të
banesave shtetërore apo të shtetëzuara”; - “...konstatohet se i ndjeri Thoma Buzi nga dy
shtëpi që kishte ngjitur me njëra-tjetrën, një shtëpi e ka lëshuar me qira...” sikurse dhe
persona të tjerë të regjistruar në këto libra; - në referencë të ligjit nr.222, datë 27.03.1946
“Mbi rregullimin e qirave të banesave”, “...konstatohet se organet e strehimit kishin të drejtë
që pa dëshirën e pronarit të vendosnin qiraxhinj dhe në shtëpi të banuar prej pronarëve”; -
“...ky regjistër tregon se të paktën deri në vitin 1947 banesa e të ndjerit Thoma Buzi...,nuk
kanë qenë të shtetëzuara. Pra familja e Jorgo Kaçanit në vitin 1947 ka qenë qiramarrës në
banesë private dhe jo në banesë shtetërore apo të shtetëzuar”; - “...nuk del që banesa e të
ndjerit Thoma Buzi të jetë shtetëzuar, shpronësuar, konfiskuar apo marrë me ndonjë mënyrë
tjetër të padrejtë nga shteti. Për më tepër në qoftë se do të kishte ndodhur një veprim i tillë do
të kishte lënë gjurmë, mbasi në çdo rast në vitin 1947 (vit kur pretendon gjykata se Thoma
Buzi ka humbur pronësinë e shtëpisë), veprimet e shtetit qoftë shpronësim, sekuestrim apo
konfiskim jo vetëm që botoheshin në Gazetën Zyrtare, por detyrimisht ju dërgoheshin dhe
hipotekave dhe organeve të pushtetit lokal për të bërë transkriptimet e nevojshme (neni 2 i
ligjit nr.40, datë 14.01.1945); - vitet e fundit konstatohen lëvizje të personit të tretë,
“qiramarrësi Jorgo Kaçani, njëherë duke marrë statusin e të pastrehut dhe mandej duke e
lënë atë”; - “Nuk konstatohet që para këtyre ndryshimeve demokratike personi i tretë të ketë
qenë qiramarrës me shtetin. Është e vërtetë që në dosje ndodhet një listë emërore e
qytetarëve që banojnë në banesa private që administrohen nga shteti (faqe 19), ku me
nr.rendor 17 figuron dhe personi i tretë Jorgo Kaçani, por adresa që është shënuar në të
Rr.“Vangjel Teni Konomi” nr.2, nuk ka të bëjë fare me banesën objekt gjykimi e cila ndodhet
në Rrugën “Ramis Aranitasi”, nr.5”; - “...pala paditëse provoi pronësinë e saj mbi këtë
banesë deri në origjinë dhe pala e paditur Ndërmarrja e Shërbimeve Publike kishte detyrimin
që të vërtetonte se kjo banesë është pronës e shtetit. Një gjë e tillë nga pala e paditur nuk u
provua, përkundrazi në gjykim kanë deklaruar se nuk kanë asnjë lloj dokumenti për të
vërtetuar këtë fakt...Personi i tretë...nuk paraqiti asnjë lloj dokumenti për të provuar se ka
pasur kontratë qiraje me shtetin apo se ka paguar qira në shtet për këtë banesë”; - në këto
rrethana gjykata e apelit “...e gjen të gabuar orientimin...për t’iu drejtuar AKKP Qarkut
Korçë...”, e cila nga ana e vet “...ka sqaruar se rasti në fjalë nuk është objekt i ligjit 9235”,
kjo dhe “...për faktin se nga gjykimi u provua se pronari i banesës (si ky aktuali ashtu dhe i
origjinës), asnjëherë nuk e kanë humbur posedimin mbi banesën objekt gjykimi”.
9. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs personi i tretë Jorgo
Kaçani, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Ligji i zbatueshëm
10. Dispozitat e Kodit Civil dhe ato të Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është
parashikuar
10
10.1. Neni 296 i K.Civil: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e
tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për
sendin e përbashkët, me qëllim që ai t'u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve”.
10.2. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
10.3. Neni 309§1 i K.Pr.Civile: “Vendimi mbështetet vetëm në të dhëna që ndodhen
në aktet dhe që janë shqyrtuar në seancë gjyqësore”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
11. Se rekursi i paraqitur nga personi i tretë Jorgo Kaçani nuk përmban shkaqe nga ato
të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e
vendimit nr.187, datë 05.06.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë, me të cilin është ndryshuar
vendimi nr.198, datë 25.01.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe pranuar padia.
12. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
se vendimi i gjykatës së apelit është i mbështetur në dispozitat ligjore të zbatueshme për
rastin dhe në argumente të nxjerra nga provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar
konform dispozitave të Kodit të Procedurës Civile dhe, si i tillë duhet të lihet në fuqi.
13. Evidentohet se paditësit Gjergji Shkrapi, me kontratën e shitjes nr.1031 rep., 411
kol., datë 16.05.2006, nga shitësit Helen, Thomas dhe Gregory Buzi i ka kaluar në pronësi
pasuria “...me nr.1/362, të Z.K. 8562, vendosur të dhënat në volumin 15, faqe 112,
vendndodhja në Korçë, Rruga “Ramis Aranitasi”, lloji truall+ndërtesë, me sipërfaqe të
përgjithshme 313.8 m2, prej të cilave 115.8 m2 i zë ndërtesa,...”, me kufizimet përkatëse.
14. Bazuar në kontratën e sipërcituar, paditësi Gjergji Shkrapi, me padi kundër
Ndërmarrjes së Shërbimeve Publike pranë Bashkisë Korçë, me person të tretë Jorgo Kaçani
ka kërkuar detyrimin e palës së paditur, Ndërmarrjes së Shërbimeve Publike pranë Bashkisë
Korçë Korçë që ta “njohë pronar mbi pasurinë 1/182 (1/832)” ndodhur në Rrugën “Ramis
Aranitasi”, nr.5, si dhe detyrimin e palës së paditur t’ia kthejë atë.
15. Gjykata e shkallës së parë, pasi ka marrë në shqyrtim dhe ka venë në diskutim
pretendimet e palëve dhe provat e parashtruara prej tyre, ka arritur në përfundimin se banesa
objekt material i këtij gjykimi është objekt i trajtimit nga ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për
Kthimin dhe Kompensimin e Pronës” dhe për këtë shkak ky send nuk mund të kërkohet me
padi rivendikimi, pasi më parë duhet të shprehet Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Qarkut Korçë. Mbi këtë përfundim gjykata ka rrëzuar padinë.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson jo të drejtë arsyetimin dhe
konkluzionin e gjykatës së shkallës së parë në lidhje me ekzistencën e shkakut të rrëzimit të
padisë.
17. Mbi ankimin e palës paditëse, gjykata e apelit ka ndryshuar vendimin e gjykatës
së shkallës së parë dhe ka pranuar padinë, “...duke u detyruar pala e paditur Ndërmarrja e
Shërbimeve Publike pranë Bashkisë Korçë, ta njohë pronar...” paditësin Gjergji Shkrapi
“...mbi objektin shtëpi banimi, e ndodhur në Korçë, Rruga “Ramis Aranitasi”, nr.5, Korçë”
dhe detyruar palën e paditur “...të lirojë dhe dorëzojë këtë pronë paditësit Gjergji Shkrapi”.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e
gjykatës së apelit, lidhur me situatën juridike të pronës objekt rivendikimi, e cila nuk është
objekt trajtimi nga legjislacioni për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve apo
subjekteve të shpronësuar.
11
19. Ky kolegj, në shqyrtim të akteve procedurale të çështjes në shqyrtim, të
vendimeve të gjykatave të faktit dhe përmbajtjes së rekursit, vlerëson se në rekurs nuk
parashtrohet asnjë nga shkaqet e parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile.
19.1. Në tërësinë e tij rekursi përmban pretendime që lidhen me analizën, vlerësimin
dhe çmuarjen e provave, gjë që nuk justifikon kërkesat ligjore të sipërpërmendura.
20. Sipas germës “a” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, kërkohet që nga ana e
gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë zbatuar keq ligji. Në rekursin e paraqitur
nga ana e palës paditëse nuk argumentohet një gjë e tillë. Pretendimi se gjykata e apelit ka
zbatuar gabim nenin 296 të Kodit Civil nuk rezulton të gjejë mbështetje në vetë këtë dispozitë
në raport me të drejtën e pretenduar nga pala e paditur dhe personi i tretë dhe gjendjen e faktit
të vërtetuar gjatë gjykimit.
21. Nisur nga formulimi i objektit të padisë, përmbajtjes së saj dhe pretendimeve të
parashtruara gjatë gjykimit paditësi me pretendimin se është pronar i pasurisë nr.1/832, zona
kadastrale 8562, ndodhur në Rrugën “Ramis Aranitasi”, me kufizimet përkatëse dhe se kjo
pasuri posedohet nga pala e paditur ka kërkuar: (i) njohjen e pronësisë mbi këtë pasuri prej
palës së paditur dhe (ii) detyrimin e saj t’i lirojë dhe dorëzojë atë paditësit. Padia e paditësit
Gjergji Shkrapi është padi rivendikimi.
21.1. Në thelb padia e rivendikimit është padia e pronarit jo posedues kundër
poseduesit jo pronar dhe synon kthimin e sendit pronarit. Nga përmbajtja e nenit 296 të Kodit
Civil del se kusht i domosdoshëm për ngritjen e kësaj padie është: nga njëra anë, duhet që
paditësi të jetë pronar i sendit që rivendikon dhe, nga ana tjetër, i padituri duhet të jetë
posedues i paligjshëm i sendit.
22. Ky kolegj evidenton se gjatë gjykimit ka rezultuar e vërtetuar se paditësi Gjergji
Shkrapi është pronar i pasurisë nr.1/832, me sipërfaqe truall 76.6 m2 nga të cilat 46.2 m2
ndërtesë e ndodhur në adresën e sipërcituar.
22.1. Gjithashtu, paditësi ka vërtetuar mënyrën e fitimit të pronësisë, shkakun juridik
dhe pronësinë e personave prej të cilëve ai ka hequr të drejtën e pronësisë mbi sendin që
rivendikon, deri në origjinën më të hershme të mundshme.
(i) Konkretisht, prona objekt rivendikimi në origjinë referon në pronësi të Thoma
Visar Buzi. Me anë trashëgimie kjo pronë ka kaluar në pronësi të trashëgimtarit ligjor të
trashëgimlënësit Thoma Buzi, Ligor Buzi. Po kështu, me anë trashëgime kjo pasuri ka kaluar
tek trashëgimtarët e këtij të fundit, Helen, Thomas dhe Georgy Buzi të cilët janë tjetërsuesit e
paditësit të këtij gjykimi.
(ii) Evidentohet se midis Helen, Thomas dhe Georgy Buzi dhe shtetasit Gjergji Ballço
kanë qenë lidhur kontrata shitje nëpërmjet të cilave pjesë nga kjo pasuri i kanë kaluar në
pronësi këtij të fundit. Pas disa proceseve gjyqësore civile kontratat e shitjes së lidhura midis
tyre janë deklaruar dhe konstatuar të pavlefshme dhe prona objekt rivendikimi i këtij gjykimi
ka mbetur në bashkëpronësi të Helen, Thomas dhe Georgy Buzi, pronësi kjo e regjistruar
pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë.
(iii) Në këtë situatë juridike dhe gjendje fakti midis Helen, Thomas dhe Georgy Buzi
me cilësinë e shitësave dhe Gjergji Shkrapi, me cilësinë e blerësit është lidhur kontrata
nr.1031 rep.411 kol.datë 16.05.2006 me të cilën,ndër të tjera, paditësit i ka kaluar në pronësi
edhe sendi objekt rivendikimi.
22.2. Nga ana tjetër, nuk ka rezultuar e vërtetuar, se kjo pasuri ka kaluar në favor të
shtetit. Pala e paditur, Ndërmarrja e Shërbimeve Publike pranë Bashkisë Korçë dhe personi i
tretë Jorgo Kaçani nuk kanë vërtetuar faktin se kjo pasuri ju është shtetëzuar, konfiskuar apo
marrë në mënyrë të padrejtë familjes “Buzi”. Ndërkohë, personi i tretë nuk ka vërtetuar
shkakun juridik të posedimit të një pjese të kësaj banese. Pretendimi i tij se e ka pasur me qira
një pjesë të kësaj prone, banesën një katëshe, prej vitit 1947, nuk është mbështetur në ndonjë
12
akt, qoftë edhe në shkresë të thjeshtë, të lidhur midis tij dhe trashëgimlënësit Thoma Buzi ose
trashëgimtarëve të tij apo midis tij dhe organeve shtetërore të kohës.
22.3. Pa marrë në analizë provat shkresore të administruara gjatë gjykimit, nga ky
kolegj, ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, konstatohet që banesa një katëshe ka qenë
lëshuar me qira në vitin 1947, nga pronari i saj. Ky fakt ka rezultuar nga dokumentacioni i
Arkivit Shtetëror, por se kush ka qenë qiramarrësi dhe sa kohë ka zgjatur kjo qiramarrje nuk
ka rezultuar e vërtetuar. Edhe pretendimi se kjo banesë ka kaluar në fondin e banesave,
sikurse me të drejtë arsyeton gjykata e apelit, nuk gjen mbështetje në ligj. Konkretisht në
listën e qytetarëve të qytetit Korçë që banojnë “...në ndërtesa ish pronë private, të
shtetëzuara që nuk i janë kthyer ish pronarëve së bashku me vleftën e qirasë dhe kohën e
shlyerjes së qirasë mujore” personi i tretë, Jorgo Kaçani, figuron si qiramarrës në banesën që
gjendet në Rrugën “Vangjo Teni Konomi” dhe jo në Rrugën “Ramis Aranitasi” (në numrin
rendor 17 të kësaj liste).
23. Së dyti, ky kolegj, konstaton se nga ana e gjykatës së apelit nuk janë lejuar shkelje
të rënda të normave procedurale të parashikuara në nenin 467 të Kodit të Procedurës Civile.
Sipas gërmës “b” të nenit 472 të po këtij Kodi kërkohet që nga ana e gjykatës së shkallës së
parë dhe ajo e apelit të ketë shkelje të rënda të normave procedurale. Në rastin konkret nuk
ngrihen në rekurs dhe nuk rezulton që, si gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, të kenë
shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të ketë
qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë
gjykuar në mungesë të palëve, që të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë ose
të jenë të pavlefshme aktet procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
24. Së treti, sipas germës “c” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, kërkohet që
nga ana e gjykatës të jenë lejuar shkelje të tilla procedurale që të kenë ndikuar në dhënien e
vendimit.
25. Edhe në lidhje me këtë rast, sikurse rezulton nga gjykimi i çështjes në shkallë të
parë, nga ankimi, nga gjykimi në apel dhe nga rekursi, pala paditëse jo vetëm që nuk ka
ngritur pretendime të tilla, por edhe nga shqyrtimi e akteve procedurale nuk konstatohen
shkelje të normave procedurale që të kenë ndikuar në dhënien e vendimit.
25.1. Për rastin në shqyrtim evidentohet se gjykata e apelit ka marrë në analizë dhe ka
vlerësuar provat e paraqitura nga palët në tërësinë e tyre; ka bërë një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në shqyrtim dhe e ka zgjidhur atë në
përputhje me dispozitat ligjore në fuqi (neni 296 i K.Civil).
26. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.187, datë
05.06.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.187, datë 05.06.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë.
Tiranë, më 02.05.2013
13
Nr.00-2013-1237 i Vendimit (283)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 02.05.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: NIKOLLA SEMINI, në mungesë

I PADITUR: ZIJA KARABOJA, në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Lirimi e dorëzimi i sendit,
apartament banimi prej 86 m2,
në Lagjen nr.18, Rr.“A. Goga”, Pallati 11, Shkalla 1, Kati 2,
i regjistruar në pronësi të paditësit pranë ZROO Durrës
me çertifikatë pronësie nr.566367, datë 12.10.2012,
me nr.Pasurie 16/169+1-6, ndodhur në zonën kadastrale 8511,
vol. 8, faqe 72 nga mbajtësi i paligjshëm i padituri Zija Karaboja.
Baza Ligjore: Neni 31 e vijues të K.Pr.C,
neni 296 i K.C.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.598, datë 01.03.2013 ka vendosur:

Të mos nxjerrë çështjen civile objekt shqyrtimi me nr.Regjistrimi (11115-
07439) 375/3956, me datë regjistrimi 03.12.2012 jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs i padituri, i cili ka kërkuar prishjen

e tij, duke parashtruar se:
- Çështja duhet të zgjidhet nga Enti Kombëtar i Banesave dhe Bashkia Durrës, e cila
administron pronat shtetërore dhe më ka strehuar që në vitin 1997 në këtë banesë dhe
më pas gabimisht ia ka shitur banesën një personi tjetër.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi i ndërmjetëm nr.598, datë 01.03.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës
është i bazuar në ligj, prandaj duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se, me kontratën nr.1441 Rep, nr.977 Kol, datë 10.12.2003, Drejtoria
Rajonale e Entit Banesave, Dega Durrës, me cilësinë e shitësit i ka shitur paditësit Nikolla
14
Semini, apartamentin e banimit prej 86 m2, në Lagjen nr.18, Rr.“A. Goga”, Pallati 11, Shkalla
1, Kati 2.
Paditësi ka kërkuar lirimin e dorëzimin e këtij apartamenti nga i padituri Zija
Karaboja.
Pala e paditur ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, pasi duhet
të zgjidhet administrativisht nga Enti Kombëtar i Banesave, Dega Durrës, e cila administron
pronat shtetërore.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.598, datë 01.03.2013 ka rrëzuar
kërkesën për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë i padituri, i cili ka
kërkuar prishjen e tij.
Ky Kolegj analizon se paditësi në padinë e paraqitur ka kërkuar lirimin e dorëzimin e
apartamentit me pretendimin se është pronar i tij dhe se apartamenti posedohet nga i padituri
pa asnjë titull.
Këtë kërkim paditësi e kanë mbështetur në nenin 296 të K.C.,sipas të cilit:
Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose
mbajtës...
Pra, duke qenë se mosmarrëveshja midis palëve ndërgjyqëse është mosmarrëveshje
juridike civile, padia e paraqitur hyn në juridiksionin gjyqësor.
Prandaj nuk qëndron pretendimi i paraqitur në ankimin e veçantë se çështja hyn në
juridiksionin administrativ. Ky pretendim i paraqitur nga i padituri, nëse ngrihet gjatë
gjykimit, do të analizohet në lidhje me zgjidhjen në themel të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.C.,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.598, datë 01.03.2013 tё Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës.
Tiranё, mё 02.05.2013
15
Nr.00-2013-1729 i Vendimit (284)
VENDIM

PADITËS: BASHKIM HOXHA, në mungesë

TË PADITUR: ÇLIRIM BUSHI, SEJDIN BUSHI, SHEGA
BUSHI, ÇLIRIM BUSHI, BEHIJE BUSHI,
PETRIT KOLLÇAKU, KADRIJE
BUSHI, ZIJA BUSHI, NAIM BUSHI,
ARDI, NDRIÇIM, ANILA KOLLÇAKU,
LUMTURIE BUSHI, MUHAMED BUSHI,
MALIQ BUSHI, SHPRESA BUSHI,
LIRIE BUSHI, në mungesë
PERSON I TRETË: ZYRA E PËRMBARIMIT KAVAJË, në
mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Pagimin e shpenzimeve gjyqësore,
pagim dëmi ardhur nga zbatimi i urdhrit të ekzekutimit
dëmtim i personalitetit dhe nderit fitim i munguar;
kthim i palëve në gjendjen e mëparshme;
pavlefshmëri titulli ekzekutiv.
Baza Ligjore: Neni 32, 106, 319, 609 e 615 e vijues të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.272, datë 30.03.2007, ka

vendosur:
Pushimin e gjykimit të çështjes për pjesën e objektit të padisë, pagimin e
shpenzimeve gjyqësore, kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme,
pavlefshmëri titulli ekzekutiv, për shkak të heqjes dorë të paditësit nga gjykimi
i saj.
Rrëzimin e pjesës së objektit të padisë, pagim dëmi si të pabazuar në prova e
ligj.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2008-69, datë 18.03.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.272, datë 30.03.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë.
16
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës ka ushtruar rekurs paditësi Bashkim
Hoxha, i cili kërkon prishjen e të dy vendimeve dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Gjykimi në apel është bërë në mungesë pa na njoftuar si dhe në kundërshtim me ligjin
nuk më ka njoftuar për përfundimin e gjykimit, duke më vonuar në të drejtën time për
bërjen e ankimit.
- Zyra e përmbarimit në ekzekutimin e vendimit nr.178, datë 12.06.2001 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Durrës, që është lëshuar Urdhri i Ekzekutimit, më ka shkatërruar
murin rrethues të bërë në leje si dhe 225 m 2 arë të mbjellë me patate, 130.4 m 2 tokë
arë të mbjellë me jonxhë, 80 rrënjë hardhi si dhe 22 drurë frutorë, si dhe dëmtimi i
tokës bujqësore prej 504 m2 e cila u mbush me zhavor dhe u kthye në rrugë.
- Në kuptimin ligjor ne jemi përpara një padie të re që parashikohet në ligj e cila është
pagim i dëmit të ardhur si pasojë e fitimit të munguar, pasi për 8 vjet nuk kam marrë
prodhimin e pritur, si dhe pagimin e dëmit strukturor që ka pësuar toka dhe bimësia
(pemët) të cilat janë të pamundura të kthehen në kushtet e mëparshme.
- Zyra e Përmbarimit Kavajë ka refuzuar zbatimin me arsyetimin se nuk ka tagër ligjor
të bëjë llogaritjen e dëmit dhe të detyrojë palën e paditur të paguajë dhe se do të
veprojë nëse gjykata vendos për diçka të tillë.

VËREN
Vendimi nr.10-2008-69, datë 18.03.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim,
në po atë gjykatë.
Rezulton se, paditësi Bashkim Hoxha është banor i fshatit Krye Luzaj, Kavajë.
Me vendimin nr.1446, datë 23.11.2000 të Gjykatës së Rrethit Durrës është vendosur:
...Të përcaktojë rrugë kalimi sipërfaqen prej 504 m2 me përmasa (4.5 X 112 m2)...
Detyrohet i padituri Bashkim Hoxha të lirojë sipërfaqen e tokës prej 504 m2 me kufij,
sipas pikës së mësipërme të dispozitivit të vendimit, duke shembur murin rrethues të ndërtuar
prej tij.
Vendimi i mësipërm është lënë në fuqi me vendimin nr.263, datë 28.05.2001, nga
Gjykata e Apelit Durrës, meqenëse ka marrë formë të prerë, është lëshuar edhe Urdhri i
Ekzekutimit nr.178, datë 12.06.2001 nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës. Zyra e
Përmbarimit mbi këtë urdhër ekzekutimi ka bërë ekzekutimin e vendimit.
Meqenëse, vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është prishur dhe çështja është kthyer
për rishqyrtim nga Gjykata e Lartë me vendimin nr.512, datë 11.03.2003, paditësi ka
pretenduar se nga ekzekutimi i vendimit janë prishur 225 m 2 arë të mbjellë me patate, 130,5
m2 tokë arë të mbjellë me jonxhë, 80 rrënjë hardhi si dhe 22 drurë frutor, si dhe është
shkatërruar muri rrethues. Prandaj, nga ai është drejtuar gjykatës, duke kërkuar zhdëmtimin e
dëmit (material dhe moral) të shkaktuar si rrjedhoje e ekzekutimit të këtij vendimi, duke ju
referuar nenit 319, 609 e 615 të K.Pr.Civile, etj.
Paditësi ka hequr dorë nga kërkimet si pagimi i shpenzimeve gjyqësore, kthimin e
palëve në gjendjen e mëparshme dhe pavlefshmëri e titullit ekzekutiv dhe nga gjykata ka
vendosur pushimin për këtë pjesë të padisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë me vendimin nr.272, datë 30.03.2007 ka rrëzuar
kërkimin për pagimin e dëmit. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Durrës me
vendimin e saj nr.10-2008-69, datë 18.03.2008. Gjykatat e faktit në arsyetimin e tyre
shprehen se, përsa i përket dëmtimit të tokës, të mbjellave në të, murit, këtë të drejtë paditësi
17
mund ta realizojë në bazë të vendimit unifikues nr.1029, datë 27.10.2000 të Gjykatës së Lartë
sipas të cilit Zyra e Përmbarimit që ekzekuton vendimin rregullon pasojat mes palëve.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, ka ushtruar rekurs paditësi Bashkim
Hoxha, i cili kërkon prishjen e të dy vendimeve dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim.
Ky Kolegj vlerëson se janë të drejta pretendimet e paraqitura në rekurs në lidhje me
zbatimin e gabuar të ligjit nga Gjykata e Apelit Durrës.
Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, paditësi për shkak se, është dhënë një
vendim i ri, i cili është i ndryshëm nga ai që është ekzekutuar nga Zyra e Përmbarimit, ka
kërkuar rregullimin e pasojave nga ekzekutimi, duke pretenduar se i është shkaktuar dëm nga
ky ekzekutim.
Në lidhje me zgjidhjen e konfliktit, me të drejtë gjykata e apelit i është referuar nenit
319 të K.Pr.Civile, sipas të cilit:
Kur vendimi prishet nga gjykata e apelit ose Gjykata e Lartë, ekzekutimi i përkohshëm
pezullohet.
Në rast se pas prishjes së vendimit të parë padia rrëzohet dhe vendimi merr formë të
prerë, gjyq fituesi i parë detyrohet t’i kthejë palës tjetër gjithçka që ka marrë me ekzekutim të
përkohshëm të vendimit të parë.
Me vendimin nr.1029, datë 27.10.2000, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, është arritur në përfundimin njehsues se:
...Në të gjitha rastet kur vendimi i ri që jepet pas prishjes, është i ndryshëm nga
vendimi i parë, i cili është ekzekutuar tërësisht ose pjesërisht, personi që ka përfituar
detyrohet të kthejë të gjitha përfitimet që ka marrë nga ekzekutimi i vendimit.
Kthimi i përfitimeve, si rregull, duhet të përcaktohet në vendimin e ri të formës së
prerë që jepet pas prishjes së vendimeve të mëparshme. Megjithatë, edhe në rastet kur në këtë
vendim gjykata nuk shprehet në mënyrë eksplicite për rregullimin e pasojave që kanë ardhur
nga ekzekutimi tërësisht apo pjesërisht i vendimit të padrejtë që është prishur më pas,
zgjidhja në këtë mënyrë e pasojave është evidente. Zyra e Përmbarimit që ka bërë
ekzekutimin e plotë apo të pjesshëm të vendimit të padrejtë, që është prishur më pas, me
kërkesën e gjyq fituesit, sipas procedurës që përcakton neni 511 i K.Pr.Civile duhet të
detyrojë përfituesin të kthejë të gjitha përfitimet e padrejta...
Por, gjykata e apelit edhe pse i është referuar dispozitës dhe vendimit të mësipërm, në
arsyetimin e saj, nuk ka arritur të zbatojë drejt atë. Në rastin në gjykim, është provuar se
paditësi është drejtuar me padi të veçantë në gjykatë dhe nuk i është drejtuar Zyrës së
Përmbarimit për të zgjidhur pasojat që kanë ardhur nga ekzekutimi i vendimit. Është i gabuar
vendimi i gjykatës së apelit që për të realizuar të drejtën e tij paditësi duhet t’i drejtohet Zyrës
së Përmbarimit, Kolegjet e Bashkuara në vendimin e tyre njehsues janë shprehur qartë
se: ..Kthimi i përfitimeve, si rregull, duhet të përcaktohet në vendimin e ri të formës së prerë
që jepet pas prishjes së vendimeve të mëparshme..
Pra, gjykata e apelit ka lënë të pazgjidhur mosmarrëveshjen, për shkak të zbatim të
gabuar të nenit 319 të K.Pr.Civile (dhe interpretimit të bërë kësaj dispozitë me vendimin
unifikues nr.1029, datë 27.10.2000 të Kolegjeve të Bashkuara). Në këto kushte, vendimi i saj
duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, për të bërë një
vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në mbështetje të
neneve 486 e 493 të K.Pr.Civile, gjykata e apelit, duke mbajtur parasysh konkluzionet e
mësipërme të këtij vendimi, duhet të verifikojë e të evidentojë situatën juridike dhe atë të
gjendjes së faktit të krijuar.
Në rishqyrtim, gjykata e apelit, duke ju referuar tashmë nenit 485/a të K.Pr.Civile (i
cili është shtuar si dispozitë, me ligjin nr.10052, datë 29.12.2008), duhet të hetojë edhe nëse
nga vendimi gjyqësor i formës së prerë vënë në ekzekutim të detyrueshëm, rezulton se, qe
18
vendimi i ri që është dhënë pas prishjes, ka krijuar pasoja të caktuara juridike, pra që ai është
plotësisht i ndryshëm nga vendimi i parë dhe të ketë krijuar të drejta për njërën palë dhe
detyrim për palën tjetër.
Duke pasur parasysh këtë dispozitë, gjykata e apelit duhet të ketë parasysh se, në
rastin e kur është ekzekutuar një vendim dhe më pas ai është prishur, ...personi që ka
përfituar detyrohet t’i kthejë të gjitha përfitimet e marra nga ekzekutimi i vendimit... Përveç
kësaj, gjykata duhet të shprehet për rregullimin e pasojave që kanë ardhur nga ekzekutimi
tërësisht apo pjesërisht i vendimit të padrejtë që është prishur më pas, që zgjidhja në këtë
mënyrë e pasojave të jetë evidente.
Në rishqyrtim, gjykata, për t’u dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim
të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, në bazë
të nenit 14 të K.Pr.Civile, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin dhe,
duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen ta
zgjidhë atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, sipas nenit 16 të
K.Pr.Civile.
Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarim të plotë të situatës
juridike dhe pretendimeve të palëve, gjykata, bazuar në nenin 224/a të Kodit të Procedurës
Civile, për verifikimin e fakteve, duhet të thërrasë ekspert, për aq sa mendimi i tij, është i
nevojshëm për sqarimin e fakteve që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në gjykim.
Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rishqyrtimit, do ta lejojnë gjykatën, që në përputhje me kërkesat e ligjit procedural e atij
material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e
çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/c tё K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2008-69, datë 18.03.2008 tё Gjykatës së Apelit Durrës dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranё, mё 02.05.2013
19
Nr.00-2013-1728 i Vendimit (285)
VENDIM

PADITËS: ARBEN KUMJA, SOKOL KUMJA, NAFIJE

KUMJA, AGRON KUMJA, në mungesë
E PADITUR: ZYRA RAJONALE E AGJENCISË SË
KOMISIONIT TË KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE PRANË
QARKUT SHKODËR, në mungesë
PERSON I TRETË: NAZMIE HOTI, e pa përfaqësuar me avokat
OBJEKTI I PADISË:
Anullimin e vendimit nr.191, datë 05/04/1994 të KKKP
për njohjen e Nafije Kumjes si pronare e pronës objekt padie;
Fshirjen e kësaj prone në emër të Nazmie e Qamile Hotit
në regjistrin e pasurive të paluajtshme;
Sigurimin e padisë civile
Baza Ligjore: Neni 160, 198, 2002, 106 të K.Pr.C,
Ligji nr.7698, datë 15.04.1993, neni 27/a e vijues i tij.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.972, datë 04.05.2006 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.127, datë 04.03.2008 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.972, datë 04.05.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe duke gjykuar çështjen në fakt vendosi:
Pranimin pjesërisht të padisë së paditësve Nafije, Agron, Sokol dhe Arben
Kumja, duke ndryshuar Vendimin e K.K.K.Pronave ish Pronarëve pranë
Bashkisë Shkodër nr.191, datë 05.04.1994 në këtë mënyrë:
Të njohë në bashkëpronësi të trashëgimtarëve ligjore të të Ndjerit Maliq Hoti
në masën 28% të objektit ish- kullë bari, aktualisht shtëpi banimi.
Pjesa tjetër prej 72% në pronësi të shtetit.
Regjistrimi i objektit të mësipërm të bëhet sipas këtij vendimi në Zyrën e
Regjistrimit të Pasurive Shkodër.
20
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs personi i tretë, i cili ka kërkuar
prishjen e tij, duke parashtruar:
- Padia është ngritur pas kalimit të afatit 10 vjeçar të parashikuar në nenin 114 të Kodit
Civil. Vendimi nr.191, datë 05.04.1994 nuk është ankimuar asnjëherë para kalimit të afatit
10 vjeçar për të drejtën e ngritjes së një padie.
- Personi i tretë Nazmije Hoti ka zhvilluar një gjykim ku nga pala Kumja është kërkuar
pagimi i qirasë nga kjo palë në këtë proces, vendim nr.1183, datë 14.05.1996 i cili ka
marrë formë të prerë në datë 27.05.1996, me të cilin është vendosur detyrimi i palës
Kumja t’i paguajë palës paditëse Nazmije Hoti shpërblimin e qirasë mujore.
- Së treti: në lidhje me anën materiale të padisë rezulton se objekt i këtij gjykimi është
vendimi nr.191, datë 30.03.1994 i Komisionit të Kthimit e të Kompensimit të Pronave
të Bashkisë Shkodër. Me anë të këtij vendimi ky komision i ka kthyer trashëgimtarëve
ligjorë të të ndjerit Maliq Hoti pronën objekt i këtij gjykimi, pronë kjo e regjistruar në
radhorin e pronësisë nr.364, datë 16.12.1966, pronë kjo e regjistruar me prejardhje nga
regjistrimi i vjetër kadastral, Tahiri Emlaq i vitit 1911, duke u regjistruar në atë mënyrë
siç përshkruhej në atë regjistrim.
- Kësaj prone i është bërë rikonstruktim me kontribut vullnetar, sipas dëshmisë së palës
paditëse, nga ish Uzina e Telit Shkodër duke e kthyer për banesë. Pjesës së pronës objekt
konflikti i janë bërë vetëm muret ndarës dhe suvatimet e tyre duke shtuar në pronën
Kadia një sipërfaqe prej 27,6 m2 shtesë e cila ka funksionuar e ndarë deri në vitin 1984
kur kjo shtesë i është dhënë për banim trashëgimtarit të paditësve.
- Në vërtetimin e seksionit të financës përmendet se shpronësimi është bërë në bazë të
dekretit nr.4263, datë 11.04.1967 dhe ku shtetëzohet kullë në përdorim të Befotrofit,
ç’ka provon se familja Hoti e kishte dhënë me qira këtë objekt Befotrofit Shkodër për
nevoja ekonomike.
- Kështu me VKM nr.139, datë 18.02.2008 është përcaktuar se vlera e truallit në qytetin
Shkodër, duke marrë në konsideratë përcaktimin e bërë nga eksperti si zonë "A" është
rreth 38.000 lekë për m2 ose rreth 300 Euro për m2, nëse do e kthenim këtë në vlerë për
këtë sipërfaqe kemi 60,6 x 300 = 18180 Eu ose 2.400.000 lek, ç’ka do thotë se vlera e
truallit është disa herë më e madhe se vlera ndërtimore e objektit banesë një katëshe me
një moshë 40 vjet të punimeve të rikonstruksionit nga depo në banesë, ndërkohë që
punime rikonstruksioni në këtë banese janë bërë vetëm muret ndarës, suvatimet dhe
dyer e dritare e hidrosanitare të asaj kohe, kur vlera e plotë e tyre është 185.000 lekë e
nga kjo shumë duhet të zbriten vlera e punimeve të themeleve, muraturës, çatisë,
shtresave dhe dyer e dritare.

VËREN
Vendimi nr.127, datë 04.03.2008 tё Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në zbatim
të gabuar të ligjit dhe si i tillë duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi nr.972, datë
04.05.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, që ka rrëzuar padinë.
Rezulton se, me vendimin nr.191, datë 05.04.1994 të K.K.K.P. pranë Bashkisë
Shkodër, i është njohur dhe i është kthyer trashëgimtarëve ligjorë të ish pronarit Maliq Hoti
(personi i tretë Nazmie Hoti është trashëgimtarja e vetme e tij):
..një kullë sane, me sipërfaqe 48 m2, e cila është kthyer në banesë shtetërore..
Për këtë banesë shtetërore në vitin 1984 është lidhur kontrata e qirasë me
trashëgimtarin e paditësave Rifat Kumja.
21
Paditësat kanë pretenduar se prona objekt gjykimi është pronë shtetërore dhe se vlera
e objektit të shtuar, pas shpronësimit të ish pronarit është e konsiderueshme, prandaj ajo
duhet të privatizohet nga qiramarrësit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.972, datë 04.05.2006 ka rrëzuar
padinë. Ndërsa, Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.127, datë 04.03.2008 ka gjykuar
çështjen në fakt, duke njohur bashkëpronësinë e trashëgimtarëve ligjorë të ndjerit Maliq Hoti
në masën 28% të objektit ish – kullë bari, aktualisht shtëpi banimi dhe pjesa tjetër prej 72%
në pronësi të shtetit. Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs personi tretë, e cila ka
Ky Kolegj konstaton se, gjykata e apelit, pas analizës së provave të administruara në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër, si dhe nga ato të administruara prej saj, pas përsëritjes
së hetimit gjyqësor, ka arritur në përfundimin që, në objektin ish kullë bari janë kryer vetëm
72% punime nga shteti dhe pjesa tjetër është 28%.
Gjykata e apelit për zgjidhjen e mosmarrëveshjes i është referuar me të drejtë neni 13
i ligjit nr.7698, datë 15.4.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve”, i
ndryshuar, sipas të cilit:
Kur në objektin ish-pronë private janë kryer nga shteti apo pronari shpenzime për
ndryshime në strukturë, shtesa anësore apo shtesa kati, etj., objekti i kthehet ish-pronarit pa
kundërshpërblim, kur vlefta e shpenzimeve përbën deri 20 për qind të vlerës së objektit.
Kur në objektin ish-pronë private vlefta e shpenzimeve të kryera përbën 20 deri në 50
për qind të vleftës së objektit, ai mund të kalojë në pronësi të ish-pronarit, pasi të jetë shlyer
nga ana e tij kundërvlefta e mësipërme, mbi 20 për qind, e llogaritur në bazë të çmimeve të
ndërtimit në kohën e rikthimit të pronës.
Kur vlera e shpenzimeve të kryera është mbi 50 për qind të vlerës së objektit, objekti
mbetet në bashkëpronësi....
Mirëpo edhe pse me të drejtë, gjykata e apelit i është referuar dispozitës së
mësipërme, ka arritur në përfundim të gabuar për zgjidhjen e mosmarrëveshjes. Meqenëse në
objektin ish – kullë bari, aktualisht shtëpi banimi, vlera e shpenzimeve të kryera nga ish
pronari është 28%, pra vlera e shpenzimeve të kryera nga shteti është mbi 50 për qind të
vlerës së objektit, objekti do të mbetet në bashkëpronësi të shtetit dhe trashëgimtarëve të ish
pronarit.
Duke mos qenë ky objekt vetëm në pronësi të shtetit, paditësit nuk kanë të drejtë të
kundërshtojnë vendimin nr.191, datë 05.04.1994 të KKKP pranë Bashkisë Shkodër, në favor
të trashëgimtarëve ligjorë të ish pronarit Maliq Hoti. Ata si qiramarrës mund të kishin të
drejtë për privatizimin e banesës, vetëm nëse kjo e fundit do të ishte e gjitha në pronësi të
shtetit dhe nëse shteti do ta privatizonte atë. Në momentin që banesa është në bashkëpronësi
të trashëgimtarëve të ish pronarit dhe shtetit, për pjesën që i takon këtij të fundit, zbatohen
dispozitat e K.C. për bashkëpronësinë dhe nuk zbatohen dispozitat e ligjeve të posaçme në
lidhje me privatizimin e banesave shtetërore.
Pra, paditësit nuk gëzojnë interesin e ligjshëm për të ngritur padinë. Interesi për të
ngritur padi është një element i së drejtës së padisë dhe konsiston në interesin për të marrë
nga gjykata vendimin e kërkuar. Interesi për të ngritur padi është një interes proçedurial, i cili
lind nga domosdoshmëria për të arritur nga proçesi mbrojtjen e një interesi material dhe për
këtë arsye pala i drejtohet gjykatës, duke kërkuar njohjen e cënimit të një interesi dhe
rivendosjen e së drejtës së shkelur.
Paditësi ka legjitimitet aktiv atëherë kur ai ka një interes të ligjshëm për të ngritur
padinë, që synon angazhimin e gjykatës për të mbrojtur dhe vënë në vënd të drejtat dhe
interesat e ligjshme të shkelura dhe do të konsiderohet se është plotësuar kushti i dytë për
vlefshmërinë e padisë kur është përcaktuar saktë personi të cilit i përket interesi për të ngritur
padinë (legjitimimi aktiv) dhe personi kundrejt të cilit padia duhet të ngrihet (legjitimimi
22
pasiv). Mos ekzistenca e njërit prej këtyre kushteve themelore të përmënduar më sipër sjell si
pasojë që padia të mos ekzistojë, dhe gjykata të marrë vendim për rrëzimin e saj.
Në këto kushte, në interpretim të dispozitës së mësipërme, vendimi i gjykatës së apelit
është marrë në zbatim të gabuar të ligjit. Prandaj, duhet të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër, me të cilin është vendosur rrëzimi i padisë, por për shkaqet e
arsyetuara me sipër.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/b tё K.Pr.C,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.127, datë 04.03.2008 tё Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.972, datë 04.05.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Tiranё, mё 02.05.2013
23
Nr.00-2013-1144 i Vendimit (286)
VENDIM

në datën 02.05.2013 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11243-01123-

2013 i Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: Gjergj Perleka, në mungesë.
E PADITUR: Z.R.P.P. MIRDITË, në mungesë

PERSON I TRETË: BASHKIA RRËSHEN, në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e ZRPP Mirditë të fshijë nga regjistrat publikë
të pasurive të paluajtshme me nr.207/2 Zk 2769
të regjistruar në emër të Preng Nikoll Gjeta.
Detyrimin e ZRPP Mirditë të regjistrojë
në emrin tim pasurinë 207/2 Zk 2769.
Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile
dhe nenet 168, 169 e 170 të Kodit Civil,
Ligji 33/2012, “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendim nr.214, datë 20.03.2013 ka vendosur:

Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me numër 299 akti që i
përket paditësit Gjergj Perleka i paditur ZRPP Mirditë, si person i tretë
Bashkia Rrëshen. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
Kundër vendimit nr.214, datë 20.03.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, ka

paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Gjergj Perleka me anë të të cilit kërkon prishjen e
vendimit dhe dërgimin e çështjes për gjykim në atë gjykatë ,duke parashtruar këto shkaqe :
- Vendimi për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor është rrjedhojë e
kuptimit e zbatimit të gabuar të ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”.
- Gjykata ka zbatuar keq ligjin procedural në lidhje me juridiksionin.
- Ligji nr.33/2012, datë 21.03.2012, Neni 37/3 parashikon se: Në rastet kur dokumentet
e paraqitura për regjistrim krijojnë mbivendosje me një pasuri të regjistruar më parë,
regjistruesi, me urdhër të arsyetuar, refuzon regjistrimin e pasurisë për atë pjesë që
krijon mbivendosje deri në zgjidhjen gjyqësore dhe orienton kërkuesin për zgjidhjen e
çështjes në rrugë administrative a gjyqësore.
24
- Gjykata nuk ka qenë në kushtet e nxjerrjes së çështjes jashtë juridiksionit por duhet të
vazhdonte gjykimin.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; pasi
diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësi Gjergj Perleka, banues në qytetin e Rrëshenit, ka përfituar në bazë të ligjit
nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”, me aktin e marrjes së tokës në pronësi datë
26.12.2007, tokë bujqësore me sipërfaqe 2148m2, për parcelat me nr.207/1 dhe nr.207/2.
Paditësi Gjergj Perleka për regjistrimin e aktit të marrjes në pronësi nr.s’ka, datë
26.12.2007, i është drejtuar me kërkesë palës së paditur Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Mirditë, e cila me shkresën nr.180 prot, datë 11.02.2013 e ka njoftuar
se pasuria me nr.207/2 Zk 2769 është e regjistruar në emër të Preng Nikoll Gjeta.
Paditësi Gjergj Perleka, duke mos qenë dakord me përgjigjen e palës së paditur
(shkresës nr.180 prot, datë 11.02.2013 të ZVRPP Lezhë), i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë me kërkesë padi, me anë të së cilës kërkon: “Detyrimin e ZRPP Mirditë të
fshijë nga regjistrat publikë të pasurive të paluajtshme me nr.207/2 Zk 2769 të regjistruar në
emër të Preng Nikoll Gjeta. Detyrimin e ZRPP Mirditë të regjistrojë në emrin e tij pasurinë
207/2 Zk 2769”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendim nr.214, datë 20.03.2013, ka vendosur
kryesisht të nxjerre jashtë juridiksionit gjyqësor gjykimin e kësaj çështjeje me numër 299 akti
dhe me palë ndërgjyqëse paditësit Gjergj Perleka, i paditur ZRPP Mirditë, person i tretë
Bashkia Rrëshen.
Gjykata në vendimin e saj arsyeton se:“....sipas ligjit 33/2012, “Për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme” kërkuesi nuk ka paraqitur kërkesë pranë ZRPP Mirditë për
regjistrim dhe mbas dhënies së vendimit nga ana e ZRPP ky i fundit mund t’i drejtohej
gjykatës ose Kryeregjistruesit. Por duke parë sa më sipër del se paditësi nuk ka konsumuar
rrugën administrative e duke qenë kështu, gjykata duhet ta nxjerrë këtë çështje jashtë
juridiksionit gjyqësor...”.
Kundër vendimit nr.214, datë 20.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë ka
paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Gjergj Perleka, me anë të të cilit kërkon prishjen e
vendimit dhe dërgimin e çështjes për gjykim në atë gjykatë, duke parashtruar shkaqet të cilat
janë cituar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimit nr.214, datë 20.03.2013 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë është marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural, dhe si
i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
Ky Kolegj vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga paditësi Gjergj Perleka nuk
përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat e bëjnë të
cenueshëm vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë
Ky Kolegj fillimisht vlerëson të theksojë se është e qartë nga e drejta jonë procedurale
se çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të rëndësishme procedurale, mosrespektimi
dhe moszgjidhja drejt e së cilës sjell automatikisht prishjen e vendimit.
Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të K.Pr.Civile parashikohet shprehimisht
se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse
çështja që shqyrton bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrativ. Kundër vendimit të
dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
25
Në analizë të dispozitës së mësipërme konstatohet se çdo lloj gjykate dhe në çdo
shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me
juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht
është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt
ligjor të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
Nisur nga rëndësia e madhe që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit, në Kodin e
Procedurës Civile është përcaktuar qartë raporti dhe marrëdhënia midis dy juridiksioneve, atij
administrativ dhe atij gjyqësor. “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet
civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta” (Neni
36 ).
Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni administrativ pengon gjykatën në
shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 136 të K.Pr.Administrative dhe 328 të
K.Pr.Civile “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti administrativ ose
kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ. Palët e interesuara mund t’i drejtohen
gjykatës, vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrativ“. Pra, “kontrolli gjyqësor vjen
pasi është konsumuar rekursi administrativ”.
Në rastin objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, gjatë shqyrtimit të kësaj
çështje, me të drejtë ka marrë në shqyrtim, kryesisht, nëse kjo çështje bën pjesë në
juridiksionin gjyqësor apo në atë administrativ.
Ky Kolegj e gjen të mbështetur konkluzionin e kësaj gjykate se kjo çështje gjyqësore
bën pjesë në juridiksionin administrativ dhe jo në atë gjyqësor.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në analizë të akteve të ndodhura në dosjen
gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte si dhe të
vendimit të gjykatës, konkludon se shqyrtimi i mosmarrëveshjes objekt i këtij gjykimi i
përket juridiksionit administrativ.
Kolegji Civil vlerëson se juridiksioni është çështje që përcaktohet shprehimisht nga
ligji dhe nuk mund të përcaktohet mbi interpretimet apo qëndrimet e ndryshme të palëve në
një proces gjyqësor në lidhje me dispozitat referuese. Vetëm ligji, në mënyrë të shprehur,
mund të përcaktojë si rrugë të detyrueshme ndjekjen dhe ezaurimin e rrugës administrative,
përpara se individi a subjekti juridik t’i drejtohet gjykatës me anë të padisë përkatëse.
Në bazë të padisë të ngritur në këtë gjykim në objektin e saj rezulton se pala paditëse
ka kërkuar nga gjykata detyrimin e palës së paditur ZRPP Mirditë të fshijë nga regjistrat
publik të pasurive të paluajtshme me nr.207/2 Zk 2769 të regjistruar në emër të Preng Nikoll
Gjeta dhe detyrimin e ZRPP Mirditë të regjistrojë në emrin e paditësit të pasurisë 207/2 Zk
2769.
Në nenin 25 të Ligjit nr.33/2012, “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”
parashikohet shprehimisht se: “........Regjistruesi, brenda 30 ditëve nga data e paraqitjes së
kërkesës, duhet t’i kthejë përgjigje kërkuesit, pas pagesës së shpenzimeve, të cilat
parapaguhen nga kërkuesi. Kundër vendimit të regjistruesit ose në mungesë të përgjigjes, me
kalimin e këtij afati, kërkuesi mund të ankohet në gjykatë. Në procesin gjyqësor gjykata
thërret të gjithë pronarët, pronat e të cilëve janë kufitare me njëra-tjetrën, e të cilët kanë
interes të ligjshëm për gjykim......”.
Në kuptim të dispozitës së lartpërmendur, Kolegji Civil vëren se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Lezhë, për zgjidhjen e çështjes së juridiksionit për shqyrtimin e mosmarrëveshjes
objekt gjykimi, ka interpretuar në mënyrë të drejtë dispozitat procedurale civile si dhe ato të
legjislacionit të posaçëm të ligjit 33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Kolegji Civil çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë ka përcaktuar drejtë natyrën
e marrëdhënies objekt gjykimi. I drejtë është konkluzioni i saj se kjo marrëdhënie objekt
gjykimi është e natyrës juridike civile që rregullohet nga ligji i posaçëm mbi regjistrimin e
pasurive të paluajtshme, në të cilin përcaktohet se personi i interesuar duhet t’i drejtohet me
26
kërkesë për regjistrimin e pasurisë ZRPP Mirditë (regjistruesit), i cili ka detyrimin ligjor që
brenda 30 ditëve t’i kthejë përgjigje personit të interesuar (kërkuesit). Kundër vendimit të
regjistruesit ose në mungesë të përgjigjes së tij, kërkuesi mund të ankohet në gjykatë.
Ky Kolegj në referim të materialeve të dosjes gjyqësore konstaton se paditësi Gjergj
Perleka nuk i është drejtuar me kërkesë palës së paditur ZVRPP Mirditë për regjistrimin e
pronës së tij të paluajtshme.
Nuk rezulton gjithashtu që regjistruesi të ketë marrë një vendim në lidhje me kërkesën
e palës paditëse, kundër të cilit atij (paditësit) t’i lindë e drejta për t’iu drejtuar me kërkesë
padi gjykatës.
Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.214, datë
20.03.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit
dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 59 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Lënin në fuqi të vendimit nr.214, datë 20.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lezhë.
Tiranë, më 02.05.2013.
27
Nr.00-2013-1576 i Vendimit (287)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:
Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 07.05.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket palëve:
PADITËS: ANDREA GJIKDHIMA, në mungesë;

I PADITUR: ZYRA RAJONALE E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE QARKU
VLORË
ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME SARANDË,
në mungesë;
PERSON I TRETË: ZYRA E ADMINISTRIMIT DHE
MBROJTJES SË TOKËS, QARKU VLORË,
në mungesë;
KOMUNA LUKOVË, në mungesë;
DREJTORIA E SHËRBIMIT PYJOR
SARANDË, në mungesë.
OBJEKTI:
Kërkohet saktësimi i planvendosjes
dhe kufijtë aktualë të sipërfaqes së pronës së vjetër,
të ndodhur në katundin Sasaj të Komunës Piqeras Sarandë,
të cilën kërkuesi e trashëgon nga subjekti i shpronësuar Pilo Gjikdhima.
Baza Ligjore: Nenet 388 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 2, 6 dhe 15 të Ligjit nr.9235.2004
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar,
dhe V.K.M nr.747, datë 09.11.2006.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.246, datë 13.03.2008, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë nr.233 Regj. Themeltar, datë 03.01.2008 të paditësit
Andrea Gjikdhima;
28
Shpenzimet gjyqësore në shumën 33.784 lekë, lihen në ngarkim të palës
paditëse.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.200, datë 20.05.2008, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit civil nr.246, datë 13.03.2008 të Gjykatës së Shkallës
së Parë Sarandë si më poshtë:
Vërtetimin e faktit juridik të ish bashkëpronësisë së Pilo Gjikdhimës, mbi një
sipërfaqe prej 31 ha, të ndodhur në fshatin Lukovë, Sarandë me këto kufizime:
Veriu – përroi i Hallkos-Mames
Jugu – kurrizi i kodrës se lapidarit-Radhare
Lindja – Cacka e Cukës
Perëndimi – Deti Jon
Sipas Aktit të Ekspertimit (skicës bashkëngjitur) të ekspertit Vangjel Valera.
Akti i Ekspertimit i ekspertit Vangjel Valera konsiderohet pjesë e vendimit të
gjykatës.
Kundër këtij vendimi nr.200, datë 20.05.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka

ushtruar rekurs personi i tretë, Zyra e Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës Sarandë,
nëpërmjet organit epror Këshilli i Qarkut Vlorë, e cila kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës
së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë,
duke parashtruar këto shkaqe:
- Në bazë të nenit 24 e vijues të Kodit Civil, si person juridik është Këshilli i Qarkut
Vlorë dhe ai duhej të thirrej si person i tretë;
- Vërtetimi juridik i faktit nuk mund të bëhet me palë paditëse e të paditur, por me
kërkues dhe person të tretë;
- Në gjykimin e kësaj çështje duhej të thirrej edhe Avokatura e Shtetit;
- Pala paditëse është në vonesë në kërkimin e saj, pasi ligji nr.9235, datë 29.07.2004, në
nenin 17 të tij, përcakton si afat për vërtetimin e faktit datën 01.10.2007, ndërsa padia
është ngritur më datë 13.12.2007;
- Sipas nenit 157 të Kodit Civil, padia për saktësimin e kufijve mund të ngrihet vetëm
nga pronari i tokës ndërsa paditësi nuk është pronar i saj.
- Në të tilla rrethana, padia ngelet pa objekt dhe duhet rrëzuar.
Kundër rekursit të paraqitur nga personi i tretë, në zbatim të nenit 477 të K.Pr.C., ka
ushtruar kundërrekursin pala paditëse Andrea Gjikdhima, i cili kërkoi mospranimin e rekursit
të paraqitur kundër vendimit nr.200, datë 20.05.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
lënien në fuqi të këtij vendimi, duke parashtruar këto shkaqe:
- Përsa i përket pretendimit të palës rekursuese për formimin e drejtë të ndërgjyqësisë,
se në këtë proces duhej të ishte thirrur si palë e tretë Këshilli i Qarkut Vlorë dhe jo
ZAMT Sarandë, theksojmë se si palë në gjykim është ZAMT Qarku Vlorë Rrethi
Sarandë dhe, bazuar në nenin 141 të Kodit Civil, njoftimi dhe ndërgjyqësia është bërë
konform ligjit.
- Gjykimi si bazë ligjore ka dhe nenin 388 të K.Pr.C., por ky nen vlen për një pjesë të
padisë, sepse po të shihet me kujdes dhe të lexohet deri në fund baza ligjore kemi të
bëjmë dhe me korrigjimin material të sipërfaqes së pronës të përshkruar në notën e
transkriptimit.
- Lidhur me pjesëmarrjen e avokaturës së shtetit në gjykim ajo është thirrur nga trupi
gjykues në gjykatën e apelit.
29
- Për afatin pranimit të kërkesave për njohjen e kthimit dhe kompensimit të pronave
pranë zyrave rajonale të kthimit e kompensimit të pronave përcaktohet në nenin 17 të
ligjit 9235/2004, por ndërkohë kërkesa pranë zyrës rajonale është bëra brenda afatit.
- Nga pala paditëse nuk kërkohet saktësimi i kufijve midis pronave bazuar në nenin 157
të Kodit Civil, pasi i vetmi fakt i cili është i saktë në dokumentacionin e pronësisë së
vjetër dhe i provuar gjyqësisht janë kufijtë e vjetër.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; si dhe Avokati i Shtetit z. Abaz
Deda, i cili kërkoi prishjen e dy vendimeve, vendimit nr.200 datë 20.05.2008 të Gjykatës së
Apelit Gjirokastër dhe vendimit nr.246 datë 13.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë dhe pushimin e gjykimit të çështjes; pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse Andrea
Gjikdhima, me cilësinë e trashëgimtarit të ish pronarit të shpronësuar Pilo Gjikdhima,
disponon dokumente pronësie të titulluar “notë transkriptimi” të datës 05.02.1935, në favor të
5 personave, për një kontratë shitblerje nr.585.417 datë 04.02.1935, ku njëri nga të 5 personat
është trashëgimlënësi i palës paditëse, me anë të së cilës vërtetohet blerja e një pjesë arë e
quajtur “CUKE” e përbëre prej “aproksimativisht 20 streme”, e me kufizimet përkatëse, të
ndodhur në katundin Sasaj të Komunës Piqeras të Sarandës.
2. Pala paditëse fillimisht i është drejtuar Zyrës së AMT, Komunës Lukovë, e cila me
shkresën e datës 02.11.2007 e emërtuar “Vërtetim” ka konfirmuar “se në zonën e lapidarit
(Shën Nifoni) me nr.Kadastral 29, e cila kufizohet nga jugu me vijën ujëndarëse, nga veriu
me përroin e Mamës, nga perëndimi me detin Jon dhe nga lindja me Caçkën e Cukës është
tokë e lirë e vënë në dispozicion për t’u ndarë në përdorim sipas ligjit 7501/1991 “Për
tokën”.
3. Më tej, paditësi i është drejtuar Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave të Qarkut Vlorë, për njohje dhe kthim prone në zbatim të ligjit 92356/2004 “Për
kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve” i ndryshuar, e cila me shkresën nr 211/1
protokolli me datë 18.01.2008, e ka njoftuar se në vendin e pronës së pretenduar nga pala
paditëse ka mospërputhje me sipërfaqen faktike sipas kufijve të vjetër dhe sipërfaqes së
shprehur në “strem”, kjo nga verifikimi i grupit të specialistëve të ZRKKP Vlorë dhe për sa
më sipër e ka orientuar palën paditëse t’i drejtohet gjykatës për saktësimin e sipërfaqes”.
4. Me shkresën (s’ka nr.protokolli) datë 10.03.2008 lëshuar nga ZVRPP Sarandë,
paditësit Andrea Gjikdhima i është kthyer përgjigje “se nuk disponon dokumentacion të para
viteve 1990”.
5. Në këto rrethana pala paditëse i është drejtuar gjykatës me kërkesë padinë objekt
gjykimi me qëllim saktësimin e sipërfaqes së pretenduar.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.246, datë 13.03.2008, ka
vendosur “Rrëzimin e kërkesëpadisë nr.233 Regj. Themeltar, datë 03.01.2008 Regjistrimi, të
paditësit Andrea Gjikdhima. Shpenzimet gjyqësore në shumën 33.784 lekë, lihen në ngarkim
të palës paditëse”.
6.1 Arsyetimi i gjykatës: “se dokumenti “Notë transkriptimi”, është i plotë në
përmbajtjen e tij, si për sipërfaqen ashtu edhe për kufijtë. Eksperti nuk ka bërë gjë tjetër
vetëm se ka parashtruar në hartë, ato ç’ka ka pasur dokumenti e në këtë rast, nuk ka se çfarë
të vërtetohet gjyqësisht. Gjykata ka çmuar se përderisa paditësi disponon një dokument te
vjetër pronësie, padia nuk mund të ngrihet, pasi nuk jemi para kushteve të nenit 388 të
K.Pr.Civile dhe ka çmuar që padia duhet rrëzuar”.
30
7. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.200, datë 20.05.2008, ka
vendosur: “Ndryshimin e vendimit civil nr.246, datë 13.03.2008 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Sarandë si më poshtë: Vërtetimin e faktit juridik të ish bashkëpronësisë së Pilo
Gjikdhimës, mbi një sipërfaqe prej 31 ha, të ndodhur në fshatin Lukovë, Sarandë dhe me këto
kufizime :
Veriu – përroi i Hallkos-Mames
Jugu – kurrizi i kodrës së lapidarit-Radhare
Lindja – Cacka e Cukës
Perëndimi – Deti Jon
Sipas Aktit të Ekspertimit (skicës bashkëngjitur) të ekspertit Vangjel Valera.
Akti i Ekspertimit i ekspertit Vangjel Valera konsiderohet pjesë e vendimit të
gjykatës”.
7.1 Arsyetimi i gjykatës: “se në qoftë se sipërfaqja është pak a shumë e saktësuar,
kufijtë nuk i përgjigjen toponimeve të sotme. E rëndësishme është të përcaktohet sipërfaqja
duke u nisur nga kufijtë e vjetër në ato kufij aktualë. Referuar praktikës gjyqësore të krijuar
për çështje analoge, gjykata mund të vendosë saktësimin e kufijve”.
8. Kundër këtij vendimi nr.200, datë 20.05.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka
ushtruar rekurs personi i tretë, Zyra e Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës Sarandë,
nëpërmjet organit epror Këshilli i Qarkut Vlorë, e cila kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës
së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë.
9. Kundër rekursit të paraqitur nga personi i tretë, në zbatim të nenit 477 të K.Pr.C.,
ka ushtruar kundërrekurs pala paditëse Andrea Gjikdhima, i cili kërkoi mospranimin e
rekursit të paraqitur kundër vendimit nr.200, datë 20.05.2008 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër dhe lënien në fuqi te këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
10.1 Neni 79.a: “Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara
me ligj. Gjykata, që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga
Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë
mundësi të marrë pjesë në gjykim”.
11.2 Neni 467: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e
dërgon çështjen për rigjykim kur: d) nuk është formuar drejt ndërgjyqësia;
11.3 Neni 472: “Vendimet e shpallura nga gjykata e apelit dhe ato të gjykatës së
shkallës së parë, në rastet që përcaktohen nga ky Kod, mund të ankimohen me rekurs në
Gjykatën e Lartë vetëm kur: b) ka shkelje të rënda të normave procedurale (neni 467 i këtij
Kodi);
12. Vendimi Unifikues nr.13, datë 24.03.2004 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
13. Në fillim të seancës gjyqësore të datës 07.05.2013, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë konstatoi se ish-Zyra Rajonale e Kthimit të Kompensimit Qarku në Vlorë, në bazë të
ligjit 10207.2009, “Për disa shtesa dhe ndryshime të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për
Kthimin dhe Kompensimin e Pronës” (nenet 15 dhe 18), është suprimuar si rezultat i
ristrukturimit të veprimtarisë së AKKP dhe të gjithë kompetencat (të drejtat dhe detyrimet) i
janë transferuar AKKP qendër.
14. Në këtë kuptim, Kolegji, mbështetur në paragrafin e dytë të nenit 199 të K.Pr.C.
ku përcaktohet shprehimisht se “Kur pala që është person juridik mbaron, çështja vazhdon
nga ose kundër personit juridik a fizik, të cilit i kanë kaluar të drejtat e detyrimet e personit
31
juridik që ka mbaruar”, vendosi kalimin procedural të palës së paditur ish-Zyra Rajonale e
Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave Qarku Vlorë me Agjencinë Kombëtare të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë.
15. Lidhur me rekursin e paraqitur nga personi i tretë, Kolegji Civil çmon se përmban
shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që
motivojnë cenimin e vendimit nr.200, datë 20.05.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër me të
cilin është ndryshuar vendimi nr.246 datë 13.03.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë
dhe të vetë këtij të fundit.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga gjithë provat shkresore që
ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që i janë nënshtruar hetimit gjyqësor dhe të pranuar nga
gjykatat e faktit, pala paditëse në thelb të kërkimit të saj ka saktësimin në rrugë gjyqësore të
një akti shkresor apo dokumenti i cili e pengon atë në cilësinë e subjektit të interesuar t’i
drejtohet ish Zyrës Rajonale të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave për
njohjen dhe kthimin e pronës objekt shqyrtimi.
17. Kolegji çmon se gjykatat e faktit në shqyrtimin e kësaj çështje, nuk kanë zbatuar
nenin 79/a të Kodit të Procedurës Civile, në të cilin është parashikuar se: Avokatura e Shtetit
ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj. Gjykata që shqyrton çështje, në të
cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e
akteve kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim".
18. Duke iu referuar si ligjit të kohës nr.8551, datë 18.11.1999 “Për Avokaturën e
Shtetit” por edhe ligjit aktual nr.10018, datë 23.11.2008, përfaqësimi dhe mbrojtja e pronës
dhe interesave publike nga ana e Avokaturës së Shtetit, në një gjykim të filluar, është një
përfaqësim dhe mbrojtje e detyrueshme dhe gjykatat e faktit sipas nenit 79.a të K.Pr.C-së,
kanë detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit me qëllim që kjo e fundit jo vetëm
të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim, por edhe të realizojë mbrojtjen e interesave të
shtetit. Ky përfaqësim në gjyq kryhet pa autorizim të posaçëm të të përfaqësuarit. Ky qëndrim
gjen mbështetje edhe në Vendimin Unifikues nr.13, datë 24.03.2004 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë që i referohet nenit 1 të ligjit nr.8551, datë 17.11.1999 “Për
Avokaturën e Shtetit”, gjithashtu edhe në disa vendime të Gjykatës Kushtetuese (shih
vendimin nr.27, datë 27.07.2009 të Gjykatës Kushtetuese; vendim nr.42. datë 29.09.2011 të
Gjykatës Kushtetuese).
19. Në argumentin të sa më sipër, nga aktet e administruara në dosje gjyqësore
rezulton se padia është depozituara më datë 13.12.2007, ndonëse detyrimi për të thirrur
Avokaturën e Shtetit lindte nga dispozitat e ligjit nr.8551/1999 “Për Avokaturën e Shtetit”
(neni 1), ligj i cili ka qenë në fuqi nga momenti i depozitimit të kërkesë padisë dhe deri në
përfundimin e gjykimit në Gjykatën e Apelit Gjirokastër, Kolegji Civil vëren se as gjykata e
shkallës parë as ajo e apelit nuk ka marrë masa për të njoftuar Avokaturën e Shtetit, Zyrën
Vendore Gjirokastër, lidhur me gjykimin e kësaj çështje.
20. Konkretisht, nga përmbajtja e proces-verbalit të seancës gjyqësore të datës
20.05.2008, zhvilluar ne Gjykatën e Apelit Gjirokastër, seancë e cila rezulton të jetë zhvilluar
në mungesë të palëve së paditur dhe personit të tretë, Kolegji konstaton se për shkak të
zhvillimit në mungesë të kësaj seancë, personi i tretë ka qenë në pamundësi për të parashtruar
në mënyrë eksplicite prapësimin e mos njoftimit të Avokaturës së Shtetit në gjykimin e
çështjes, si shkelje e rëndë procedurale që passjell detyrimisht prishjen e vendimit gjyqësor,
dhe me të drejtë këtë pretendim e ka ngritur në rekurs.
21. Për këto arsye, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se mos ndërtimi i drejtë i
ndërgjygjësisë është një shkelje procedurale, e cila ndikon drejtpërsëdrejti në dhënien e
vendimit. Gabimet në procedim, si formimi i gabuar i ndërgjyqësisë, të cilat parashikohen në
nenin 467/d të K.Pr.Civile, shqyrtohen nga gjykata edhe kryesisht, pikërisht për shkak të
efektit të drejtpërdrejtë që ato kanë në vendimin e dhënë.
32
23. Në këtë kontekst, nëse vendimi i shkallës së parë dhe ai i apelit janë marrë
nëpërmjet një procesi jo të rregullt ligjor, për shkak të mos njoftimit të Avokaturës së Shtetit,
sipas kërkesave të nenit 79/a të K.Pr.C-së, Kolegji Civil me të drejtë arrin në përfundimin se
vendimi përmban shkaqe të mjaftueshme për t’u prishur.
24. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Apelit Gjirokastër duhej të
kishte prishur vendimin gjyqësor nr.246, datë 13.03.2008 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Sarandë, në bazë të nenit 466/c të Kodit të Procedurës Civile, duke argumentuar se mos
njoftimi i Avokaturës së Shtetit nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, përbën shkelje të
rëndë procedurale që passjell prishjen e vendimit gjyqësor.
25. Për këto arsye, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludoi se vendimi i Gjykatës
së Apelit Gjirokastër dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë duhet të prishen
dhe çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë, por me
tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485 të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.200, datë 20.05.2008 të Gjykatës Apelit Gjirokastër dhe të
vendimit nr.246, datë 13.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.05.2013
33
Nr.31001-01159-00-2013 i Regj.Them.
Nr.00-2013-1210 i Vendimit (288)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 07.05.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITËS: HALIT META, në mungesë,

MENTOR META, në mungesë,
HAJRIE META, në mungesë
I PADITUR: AGJENCIA KOMBËTARE E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË, në
mungesë,
SHEFIK META, përfaqësuar nga Av.Haki
Kraja,
REXHEP META, përfaqësuar nga Av.Haki
Kraja.
OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit nr.468, datë 13.02.1995
të K.K.K.Pronave pranë Bashkisë Shkodër.
Detyrimin e të paditurve që të njohin pronar paditësit
për pronën me sipërfaqe 550 m2,
duke e kthyer ose kompensuar atë sipas rastit.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153 e vijues, 324 të K.Pr.Civile
dhe ligji nr.9235/2004
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.10037, datë 24.10.2012 ka

vendosur:
Deklarimin jo kompetente nga pikëpamja tokësore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe kalimin e çështjes për gjykim Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
Kundër vendimit nr.10037, datë 24.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka

paraqitur ankim të veçantë pala paditëse, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.10037, datë 24.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
34
Shkaqet që paraqiten në ankimin e veçantë nga pala paditëse janë:
- Kompetente nga pikëpamja territoriale është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ku ka
selinë e saj Agjencia Kombëtare e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, pasi
Zyra Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Shkodër është suprimuar me
ligj.
- Neni 18 i ligjit nr.9235/2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave” parashikon
të drejtën e ankimit në gjykatë, por kjo e fundit e keqinterpreton atë, duke arsyetuar
se, ky nen bën fjalë vetëm për vendimet e reja të marra nga Agjencia Kombëtare e
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë dhe jo për vendimet e zyrave rajonale të
kthimit pronave, të cilat me ligj janë suprimuar dhe kompetencat e tyre i kanë kaluar
qendrës.
- Gjykata gabon dhe nuk interpreton drejtë nenin 54 të K.Pr.Civile, pasi në këtë rast
kemi përplasje të neneve 43, 45 dhe 53 të K.Pr.Civile, prandaj ligjvënësi i ka dhënë
zgjidhje kësaj situate, duke ia lënë të drejtën e zgjedhjes paditësit ndërmjet disa
gjykatave kompetente, në bazë të nenit 54 të K.Pr.Civile.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e të paditurve Shefik dhe
Rexhep Meta, Av.Haki Kraja, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.10037, datë 24.10.2012 të
Gjykatës së Rrethit Tiranë dhe pushimin e gjykimit të çështjes; në përfundim,
VËREN
Në Gjykatën e Lartë, me datë 16.04.2013, është regjistruar çështja civile nr.31001-
01159-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditësa Halit Meta, etj., dhe të
paditur Agjencia Kombëtare e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, etj., me objekt
njohje pronar, etj....
Vendimi nr.10037, datë 24.10.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë të jenë si më poshtë:
Me vendimin nr.468, datë 13.02.1995 Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave pranë Bashkisë Shkodër u ka njohur pronësinë të paditurve për një sipërfaqe trualli
prej 550 m2, duke u kthyer atyre në natyrë një sipërfaqe prej 462 m 2 dhe kompensimin e
pjesës tjetër, pronë e cila është e regjistruar në ZVRPP Shkodër.
Pala paditëse, duke pretenduar pronësinë e kësaj sipërfaqe, i është drejtuar me
kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke kërkuar shfuqizimin e vendimit të
K.K.K.Pronave pranë Bashkisë Shkodër dhe detyrimin e të paditurve Shefik dhe Rexhep
Meta që të njohin pronar palën paditëse.
vendosur:
Deklarimin jo kompetente nga pikëpamja tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kalimin e çështjes për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:
....Neni 18 i ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e
Pronës” bën fjalë për vendimet e agjencisë kombëtare dhe jo për vendimet e zyrave rajonale.
Në rastin në gjykim ka dhe kërkim për njohje pronësie, prandaj duhet zbatuar neni 45
i K.Pr.Civile, i cili përcakton se padia ngrihet në vendin ku ndodhet sendi ose pjesa më e
madhe e tij....
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimet që ka arritur Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me moskompetencën tokësore të saj është i bazuar në ligj,
35
prandaj shkaqet që ngrihen nga pala paditëse në ankimin e veçantë nuk gjejnë mbështetje
ligjore dhe për rrjedhojë ai nuk duhet të pranohet.
Gjatë gjykimit në shkallë të parë ka rezultuar se njëri nga kërkimet e palës paditëse ka
të bëjë me njohjen e pronësisë për një sipërfaqe trualli prej 550 m 2, i ndodhur në qytetin e
Shkodrës.
Në nenin 45 të K.Pr.Civile thuhet shprehimisht:

Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme, për pjesëtimin e sendeve të
përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më
e madhe e tyre.
Ligji procedural civil i jep një status të veçantë mbrojtjeje kompetencës tokësore për
këto lloj padish, pasi në nenin 52 të K.Pr.Civile, ndërmjet të tjerave, përcaktohet se për rastet
e parashikuara nga nenet 45 e 46 të K.Pr.Civile nuk lejohet ndryshimi i kompetencës tokësore
as me marrëveshje me shkrim të palëve.
E përmendëm këtë dispozitë ligjore për të vënë në dukje se, për paditë ku kërkohen të
drejtat reale mbi sendet e paluajtshme, në asnjë rrethanë nuk lejohet ndryshimi i kompetencës
tokësore, çka do të thotë se kur në objektin e padisë ka edhe kërkime të tjera, ai që është
primar për të përcaktuar kompetencën tokësore është kërkimi që ka të bëjë me të drejtat reale
mbi sendet e paluajtshme.
Pretendimi që ngrihet në ankim nga pala paditëse se kompetenca tokësore i takon
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi qendra e Agjencisë Kombëtare të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave është në Tiranë, vlerësohet i pabazuar në ligj nga Kolegji Civil,
sepse në rastin objekt gjykimi nuk kundërshtohet vendimi i dhënë nga Agjencia Kombëtare e
Kthimit të Pronave Tiranë, por vendimi i një zyre rajonale, i marrë që në vitin 1995, prandaj
kompetenca tokësore nuk i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Nga ana tjetër Kolegji Civil vlerëson se kur ngrihet padia për njohjen pronar nuk është
e nevojshme që të kundërshtohet akti me të cilin është bërë pronar pala tjetër nga kërkohet
pronësia (vendimi i K.K.K.Pronave), pasi një gjë e tillë do t’i hiqte të drejtën e pronësisë
kësaj të fundit dhe ajo nuk kishte se çfarë të drejte t’i kalonte palës tjetër, pasi titulli që e
kishte bërë atë pronar kërkohet të shfuqizohet, prandaj në raste të tilla është e mjaftueshme që
padia të ketë si objekt të saj vetëm njohjen pronar, e cila është një padi që ka të bëjë me të
drejtat reale mbi sendet e paluajtshme, prandaj kompetenca tokësore duhet të përcaktohet
sipas nenit 45 të K.Pr.Civile.
Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se,
vendimi nr.10037, datë 24.10.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i bazuar në
ligj, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 62 dhe 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.10037, datë 24.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 07.05.2013
36
Nr.00-2013-1104 i Vendimit (289)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 07.05.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:
PADITËS: ELONA ÇELA

E PADITUR: “RAIFFESEN BANK”, DEGA KRUJË.
OBJEKTI:
Dëmshpërblim me pagën e një viti.
Baza Ligjore: Nenet 143,146,153/2 e vijues të K.Punës.
Gjykata e Shkallës së Parë Krujë, me vendimin nr.665, datë 27.12.2012 ka vendosur:

Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë
për shqyrtimin e çështjes civile me nr.643 regjistri themeltar, datë 30.07.2012,
që i përket paditëses Elona Çela kundër “Raiffeisen Bank” sh.a Tiranë.
Dërgimin e akteve pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykatë
kompetente për gjykimin e çështjes.
Në bazë të nenit 64 të K.Pr.Civile, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka kërkuar nga

Gjykata e Lartë rregullimin e kompetencës, duke parashtruar se kompetente për gjykimin e
kësaj çështje është Gjykata e Krujës në bazë të nenit 54 të K.Pr.Civile, i cili përcakton se “E
drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e cila e ushtron me
ngritjen e padisë”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.665, datë 27.12.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë për shpalljen e
moskompetencës tokësore të kësaj gjykate dhe dërgimin e çështjes në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë si gjykatë kompetente, nuk është i mbështetur në ligj. Prandaj ky vendim
gjyqësor duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për shqyrtim po Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Krujë, si gjykata kompetente nga pikëpamja tokësore.
37
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, pranohet e vërtetuar
se, paditësja Elona Çela, i është drejtuar me padi gjykatës, duke thirrur si të paditur
“Raiffeisen Bank” sha me seli në Tiranë dhe “Raiffeisen Bank” - Dega Krujë.
Padia ka për shkak ligjor dhe objekt detyrimin e palëve të paditura të dëmshpërblejnë
paditësen me pagën e një viti për zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme dhe
pa respektuar procedurën e afatet e njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës.
Në seancë gjyqësore të datës 27.12.2012, nga ana e palës së paditur i është kërkuar
gjykatës të shpallë moskompetencën tokësore dhe t’ia dërgojë aktet e çështjes për shqyrtim
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, pasi ka marrë në shqyrtim kërkesën e palës së
paditur, ka vendosur të deklarojë moskompetencën tokësore për gjykimin e çështjes dhe
dërgimin e akteve të çështjes Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykatë kompetente.
Kjo gjykatë arsyeton se, sipas nenit 42 të Kodit të Procedurës Civile, paditë ngrihen
në vendin ku ka vendbanimin apo selinë pala e paditur. Nga shqyrtimi i kërkesëpadisë
rezulton se pala e paditur “Raiffesen Bank” sha e ka selinë në qytetin e Tiranës. prandaj, në
këto rrethana kompetente për ta shqyrtuar çështjen është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Pas dhënies së këtij vendimi, bazuar në nenin 64 të Kodit të Procedurës Civile,
Gjykata Rrethit Gjyqësor Tiranë i ka parashtruar Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj lidhur me
shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi.
Kjo gjykatë, në thelb, parashtron se sipas nenit 47 të K.Pr.Civile paditë që rrjedhin
nga marrëdhëniet e punës mund të ngrihen si në vendbanimin e palës së paditur ashtu edhe në
atë të palës paditëse. Të njëjtën rregullim mbi kompetencën përmban edhe neni 7 i Kodit të
Punës. Ndërkohë që, sipas nenit 53 të K.Pr.Civile, padia ndaj shumë të paditurve mund të
ngrihet edhe në vendin ku banon apo ka selinë cilido prej tyre. Së fundi, sipas nenit 54 të këtij
Kodi e drejta e zgjedhjes mes disa gjykatave kompetente i takon paditësit. Prandaj, duke
pasur për shqyrtim një konflikt pune dhe paditësja ka zgjedhur si gjykatë kompetente atë të
vendbanimit të saj dhe të selisë së degës së palës së paditur, gjykata kompetente është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se parashtrimi i qëndrimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, lidhur me kompetencën tokësore për gjykimin e çështjes, është i
mbështetur në ligj.
Të gjitha dispozitat e zbatueshme mbi kompetencën tokësore për çështjen objekt
gjykimi të sjellin në përfundimin se gjykata kompetente është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Krujë.
Kështu, dispozita më e posaçme lidhur me çështjen në gjykim, ajo e nenit 47 të
K.Pr.Civile parashikon se:”Paditë “.....që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës, mund të
ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku ka
banimin paditësi.”. Edhe Kodi i Punës, në nenin 7 të tij parashikon se paditë ngrihen para
gjykatës së vendbanimit të të paditurit, por edhe në vendin ku punëmarrësi kryen zakonisht
punën e tij.
Paditësja ka vendbanimin e saj në qytetin e Krujës, ku edhe ka ushtruar detyrën e saj
pranë të paditurve.
Prandaj, kjo zgjidhje e dhënë nga ligjvënësi për paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet e
punës, është e mjaftueshme për të konkluduar se gjykata kompetente për shqyrtimin e
çështjes është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë.
Por edhe dispozita e nenit 43, 53 dhe 54 të Kodit të Procedurës Civile i lejojnë
ekskluzivisht paditëses Elona Çela të zgjedhë ndërmjet gjykatave kompetente, të cilave, në
rastin konkret, ligji i ka njohur dhe i ngarkuar, njëkohësisht, me kompetencën për gjykimin e
çështjes.
38
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 62 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.665, datë 27.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë
dhe dërgimin e akteve të çështjes po kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, si gjykata
kompetente nga pikëpamja tokësore.
Tiranë, më 07.05.2013
39
Nr.00-2013-1146 i Vendimit (290)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

palëve:
PADITËSE: SHOQËRIA “INSIG” SHA, TIRANË,

në mungesë
TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE NJËSIA E
TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ TIRANË,
në mungesë
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR
PRANË DREJTORISË SË PËRGJITHSHME
TË TATIMEVE TIRANË, në mungesë
OBJEKTI:
Kundërshtimi dhe shfuqizimi i Njoftim Vlerësimit Tatimor
nr.16409/6 prot., datë 06.12.2011 të Drejtorisë Rajonale
Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë.
Kundërshtimi dhe shfuqizimi i vendimit nr.37/2 prot., datë 26.04.2012
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor.
Baza Ligjore: Nenet 32, 324 e vijues të K.Pr.Civile.
Neni 109 i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008.
Udhëzimi nr.24, datë 02.09.2009 i M.Financave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1434, datë 15.02.2013, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesës së palës së paditur, Drejtoria Rajonale Njësia e
Tatimpaguesve të Mëdhenj.
Nxjerrjen e çështjes civile nr.3153 Akti nga juridiksioni gjyqësor duke çmuar
që është në juridiksionin administrativ.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ushtruar ankim të veçantë

pala paditëse, Shoqëria “Insig” SHA, me të cilin kërkohet prishja e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe dërgimi i akteve po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, për këto
shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është i padrejtë dhe i paprovuar me asnjë provë nga pala e paditur.
40
- Kemi ankimuar në rrugë administrative njoftim vlerësimin tatimor nr.16409/6, datë
06.12.2012, dhe kemi bërë parapagimin e detyrimit.
- Ka disa divergjenca vetëm për një pjesë të vogël të detyrimit, përsa i takon detyrimit
mbi fitimin e vitit 2009 në vlerën prej 210.986 lekë dhe kjo ka ndodhur për shkak se
organet tatimore e kanë hedhur me vonesë në sistem këtë detyrim, duke sjellë edhe
pagesë të vonuar lidhur me këtë rast.
- Bazuar në nenet 31 dhe 185 të K.Pr.Civile, kemi kërkuar të pakësojmë objektin e
padisë lidhur me këtë pjesë të detyrimit (tatim fitimi i vitit 2009), duke vazhduar
gjykimin për pjesën tjetër të kërkimit.
- Konform ligjit kemi paraqitur para gjykatës me cilësinë e provave të gjitha
urdhërpagesat e bëra nëpërmjet Intesa Sanpaolo Bank, që kanë të bëjnë me pagesën e
detyrimeve të sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore të agjentëve të “Insig” SHA,
por gjykata nuk i administroi. Këto pagesa janë bërë më datë 27.12.2011, pra brenda
afatit ligjor dhe janë paguar tërësisht në favor të përfituesit, organeve tatimore.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Insig” SHA
është regjistruar pranë organeve tatimore me NIPT K 46316201 U; ajo ushtron aktivitet në
fushën e sigurimeve.
2. Pala e paditur, Drejtoria Rajonale Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, me
njoftim vlerësimin tatimor nr.16409/6 prot., datë 06.12.2011, ka njoftuar palën paditëse për
detyrim tatimor të papaguar në shumën prej 2.802.706 lekë, si detyrim për pagesën e
sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore për periudhën Maj-Dhjetor 2009 dhe për tatim fitimin
e vitit 2009. Respektivisht: detyrim për sigurimet shoqërore dhe shëndetësore Maj-Dhjetor
2009 - 2.031.378 lekë; interesa nga sistemi informatik tatimor 376.568 lekë; gjoba sistemi
informatik tatimor 466.331 lekë; gjoba inspektori tatimor 507.795 lekë; detyrim për tatim
fitimin 210.986 lekë për vitin 2009 dhe gjobë për detyrimin e tatim fitimit 52.747 lekë.
3. Pala paditëse, Shoqëria “Insig” SHA, ka ushtruar ankim administrativ kundër
njoftim vlerësimit tatimor të sipërcituar në Drejtorinë e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, e cila me vendimin nr.37/2 Prot., datë 26.04.2012 ka
refuzuar ankimin “...për shkak se e konsideron ankimin të papranueshëm, pasi nuk është
respektuar afati i pagesës për detyrimin e tatimit të përcaktuar në aktin administrativ,
Njoftim Vlerësimit për Detyrimet Tatimore..., për shumën 2.802.706 lekë,...”.
4. Pala paditëse, Shoqëria “Insig” SHA, me pretendimin se detyrimet sipas njoftim
vlerësimit nuk janë të drejta, pasi agjentët e sigurimeve nuk janë të punësuar, por me ta lidhet
kontratë ndërmjetësimi sipas K.Civil dhe sipas ligjit dhe se për ata nuk duhet të paguhet nga
ana jonë kontribute për sigurimet shoqërore dhe shëndetësore; aktiviteti i agjentëve në
marrëdhëniet me organet tatimore është përgjegjësi e tyre individuale; pavarësisht nga kjo,
nga ana jonë prej muajit Shtator 2009 e në vazhdim janë derdhur kontributet për agjentët mbi
pagën minimale; po kështu është e gabuar dhe llogaritja e bërë nga ana e inspektorëve të
kontrollit; gjobat e vëna nuk kanë mbështetje ligjore; është e gabuar mosnjohja e
shpenzimeve për marketing, me padi ka kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në pjesën
hyrëse të vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
5. Mbi kërkimin e palës së paditur, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin
nr.1434, datë 15.02.2013, ka vendosur nxjerrjen “...e çështjes civile nr.3153 Akti nga
juridiksioni gjyqësor duke çmuar që është në juridiksionin administrativ”.
41
5.1. Në nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, gjykata, pasi citon dispozitat
e Kodit të Procedurave Administrative (nenet 18, 137/2/3), ato të ligjit nr.9920, datë
19.05.2008, “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë” dhe vendimin njehsues
nr.3, datë 12.02.2008 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë”, arsyeton:
- “...rezultoi e provuar... se paditësi në fakt i është drejtuar organit më të lartë
administrativ, por nga ana e tij nuk është marrë në shqyrtim ankimi për shkak se pala
paditëse nuk ka parapaguar detyrimin tatimor të plotë, para se të merret në shqyrtim
ankimi...”;
- “...refuzimi i organit administrativ për shqyrtimin e ankimit administrativ të
paditësit është i mbështetur në ligj” ;
- sipas nenit 107/1 të ligjit nr.9920/2008 “...ankimi pranohet vetëm në qoftë se
ankimuesi, tatimpaguesi, paguan shumën e plotë të detyrimit tatimor objekt ankimi të
përcaktuar në aktin administrativ që ankimohet... dhe në momentin që paraqet për shqyrtim
një kërkesë ankimore...,duhet të ekzistojnë të përmbushura njëkohësisht edhe kushti i
parapagimit të detyrimit tatimor, edhe kushti i paraqitjes së kërkesës në afat. Mungesa e
njërit prej tyre passjell mos shqyrtimin e rekursit administrativ dhe, për pasojë, mos
ezaurimin e tij”.
6. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ushtruar ankim të
veçantë pala paditëse, Shoqëria “Insig” SHA, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e akteve po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit,
për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008,
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar në të cilat është
parashikuar:
7.1. Neni 36§1 i K.Pr.Civile: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë
Kod dhe në ligje të veçanta”.
7.2. Neni 107 i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008: “1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të
ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji, duhet që, bashkë me ankesën, të
paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në njoftimin e
vlerësimit të administratës tatimore.
2. Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e
përfshira në vlerësimin tatimor të ankimuar.
3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin
tatimor, që është subjekt i ankimit.
4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk
është ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë
gjyqësore”.
7.3. Neni 109/2 i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008: “2. Tatimpaguesi mund ta
kundërshtojë vendimin e drejtorisë së apelimit tatimor në gjykatë, brenda 30
ditëve kalendarike nga data e marrjes dijeni për këtë vendim. Nëse drejtoria e
apelimit tatimor nuk shprehet brenda tre muajve nga data e marrjes së ankimit,
tatimpaguesi mund të ankohet drejtpërdrejt në gjykatë”.
8. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse, Shoqëria “Insig” SHA, nuk
përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.1434, datë 15.02.2013 të
42
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor
çështja civile nr.regj. them. 12572/3153, datë regjistrimi 22.05.2012.
9. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte si dhe vendimit të gjykatës, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi nuk i përket
juridiksionit gjyqësor.
10. Ky kolegj konstaton se gjykata e shkallës parë, pasi ka dëgjuar pretendimet e
palëve në lidhje me juridiksionin dhe pasi ka verifikuar pretendimet e palës paditëse për
refuzimin e ankimit nga instanca kompetente administrative, si dhe nëse, për rastin, pala
paditëse ka plotësuar ose jo kushtet ligjore për t’iu drejtuar gjykatës, ka konkluduar se pala
paditëse nuk ka plotësuar kërkesat e ligjit, nuk ka shteruar rrugën administrative të ankimit
dhe për rrjedhojë ka nxjerrë çështjen objekt gjykimi jashtë juridiksionit gjyqësor.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen të mbështetur në ligj arsyetimin dhe
përfundimin e arritur nga gjykata se parapagimi i plotë i detyrimit duhet të përmbushet nga
subjekti ankues përpara se ankimin e tij ta marrë në shqyrtim organi administrativ përkatës.
12. Ndryshe nga sa pretendohet në ankim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë evidenton
se pala paditëse nuk ka plotësuar kërkesat e nenit 107 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për
procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”.
13. Edhe nga ky kolegj, në shqyrtim të pretendimeve të ankimit dhe akteve
procedurale të dosjes gjyqësore, evidentohet se pala paditëse nuk ka parapaguar “shumën e
plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në njoftimin e vlerësimit”, konform kërkesave të
nenit 107 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008.
13.1. Sipas kësaj dispozite tatimpaguesi duhet, që së bashku me ankesën, të paguajë
shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në njoftimin e vlerësimit të administratës
tatimore dhe të vërtetojë me akt shkresor pagesën e detyrimit tatimor të kryer.
14. Është gjykata e shkallës së parë ajo që analizon dhe vlerëson provat mbi të cilat
palët mbështesin pretendimet e tyre, ndërsa Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i venë në
lëvizje mbi ankimin e veçantë, merr në shqyrtim ligjshmërinë e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë, evidenton nëse kjo gjykatë ka respektuar ose jo ligjin procedural dhe atë
material në zgjidhjen e çështjes, që për rastin konkret ky kolegj vlerëson se vendimi i
ankimuar është marrë në respektim të ligjit dhe të praktikës së njehsuar të Gjykatës së Lartë
[1].
15. Mospërmbushja e kërkesave të ligjit nga tatimpaguesi ankues nuk detyron organin
administrativ të shqyrtojë në themel ankimin administrativ. Në rrethana të tilla, kur
tatimpaguesi nuk ka plotësuar kërkesat e dispozitave të ligjit “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë” edhe gjykata ka pengese ligjore të shqyrtojë në themel padinë.
16. Evidentohet se në çështjen objekt gjykimi, ndjekja e apelimit administrativ nuk
është shteruar për shkak të mosrespektimit të ligjit nga vetë ankuesi.
17. Në vijim të argumentimit të mësipërm si dhe në vlerësim të qëndrimit të njehsuar
të praktikës gjyqësore[2], ky kolegj çmon se për çështjen konkrete nuk ka vend për të zbatuar
nenin 109/2 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë”, në të cilin parashikohet mundësia dhe e drejta e ankuesit që t’i drejtohet gjykatës
për të kundërshtuar një akt administrativ, sepse pala paditëse nuk ka shteruar rrugën
administrative të apelimit tatimor.
18. Edhe pretendimi se nga ana e palës paditëse është kërkuar pakësimi i objektit të
padisë nuk gjen mbështetje në aktet procedurale të fashikulluara në dosjen gjyqësore. Nga
1 ?
[ ], [2]. Vendimi nr.3, datë 12.02.2008 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
43
përmbajtja e këtyre akteve nuk rezulton që pala paditëse të ketë respektuar kërkesat e nenit
185 të Kodit të Procedurës Civile.
19. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.1434, datë
15.02.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është vendosur nxjerrja jashtë
juridiksionit gjyqësor e çështjes me nr.regj. them. 12572/3153, datë regjistrimi 22.05.2012,
duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 36§1, 59§2 dhe 485/a të Kodit
të Procedurës Civile,
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 09.05.2013
44
Nr.00-2013-1262 i Vendimit (291)
VENDIM

në seancat gjyqësore të datave 02.05.2013 dhe 09.05.2013 mori në shqyrtim çështjen civile,
që u përket palëve:
PADITËS: MIGEN XHELILI në mungesë

TË PADITUR: DEPARTAMENTI I ADMINISTRATËS
PUBLIKE, përfaqësuar nga juristja
Ira Papagjika
MINISTRIA E BRENDSHME, përfaqësuar nga
juristi Ergys Gashi
OBJEKTI:
Anullim i vendimit datë 07.06.2004
i Drejtorit të Departamentit të Administratës Publike
për largimin nga shërbimi civil
dhe vendimit nr.200, datë 07.10.2004 të K.SH.C.,
rikthimin në punën e mëparshme dhe pagimin e pagës
për kohën e qëndrimit padrejtësisht pa punë.
Pagimin e paaftësisë së përkohshme për punë
nga data 07.06.2004 deri më datë 27.09.2004.
Baza Ligjore: Neni 8, pika 2 e ligjit nr.8549, datë 11.11.2009
“Statusi i nëpunësit civil”.
Nenet 153, 154, 324 e vijues të K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin e pjesërisht të padisë.
Anullimin e vendimit datë 7.06.2004 të Drejtorit të Departamentit të
Administratës Publike për largimin nga Shërbimi Civil dhe vendimit nr.200,
datë 7.10.2004 të Komisionit të Shërbimit Civil.
Detyrimin e të paditurve Ministrisë së Brendshme dhe Departamentit të
Administratës Publike t’i paguajnë paditëses Migen Xhelili pagën e një viti
për kohën e qëndrimit pa punë padrejtësisht.
Rrëzimin e padisë për pjesët e tjera.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.568, datë 15.05.2007, ka vendosur:
45
Prishjen e vendimit nr.1012, datë 23.02.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2009-463, datë 25.05.2009, ka

vendosur:
Mospranimin e rekursit të paraqitur nga paditësja Migen Xhelili kundër
vendimit nr.568, datë 15.05.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësja Migen Xhelili, me

të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë dhe pranimin e padisë, për këto shkaqe:
- Të gjithë anëtarëve ju është vënë në dispozicion deklarata e konfliktit të interesave.
- Ky fakt nuk mund të përbëjë shkelje disiplinore, pasi nuk ka ndikuar në rezultatet e
konkursit.
- Paditësja nuk ka pasur konflikt interesash.
- Detyrimi për plotësimin e deklaratës me datë 20.05.2004 nuk ka qënë përcaktuar si
detyrim ligjor i saj.
- Vetëm me udhëzimin e datës 28.05.2004 të DAP është përcaktuar një detyrim i tillë.
- Ditën kur është marrë vendimi për largimin nga Shërbimi Civil paditësja ka qenë me
raport shëndetësor.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesen e palës së paditur,
Departamenti i Administratës Publike, juristen Ira Papagjika, që kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së apelit; përfaqësuesin e palës së paditur, Ministria e Brendshme,
juristin Ergys Gashi, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi
çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Migen Xhelili prej vitit
1999 ka ushtruar detyrën e specialistes pranë palës së paditur, Departamenti i Administratës
Publike.
2. Më datë 20.05.2004 është zhvilluar testimi për plotësimin e pozicionit të
Përgjegjësit të Sektorit të Koordinimit me Parlamentin dhe Këshillin e Ministrave në
Drejtorinë Juridike në Ministrinë e Mbrojtjes. Paditësja Migen Xhelili ka qenë përfaqësuese e
Departamentit të Administratës Publike në komitetin ad–hoc të krijuar për zhvillimin e
testimit dhe vlerësimin e kandidatëve. Mbi ankesën e një konkurruesi nga ana e Drejtorit të
Departamentit të Administratës Publike është marrë në shqyrtim gjithë dokumentacioni i
konkurrimit. Nga ky shqyrtim ka rezultuar se njëri prej anëtarëve të komitetit ad–hoc,
46
konkretisht Valeriu Veriga, nuk e ka nënshkruar deklaratën e konfliktit të interesave para
zhvillimit të konkursit, por një ditë më pas, konkretisht më datë 21.05.2004.
2.1. Me shkresën nr.990 Prot., datë 31.05.2004, Departamenti i Administratës Publike
ka njoftuar paditësen për fillimin e ecurisë disiplinore, duke e ftuar për të dhënë sqarimet e
nevojshme dhe për të paraqitur prova në mbështetje të pretendimeve të saj. Më datë
03.06.2004 është zhvilluar procesi i shqyrtimit të masës disiplinore ndaj paditëses, e cila ka
qenë e pranishme gjatë zhvillimit të procedurës duke parashtruar se deklarata e konfliktit të
interesave mban datën 20.05.2004, por dy prej anëtarëve të komisionit kjo deklaratë u është
dhënë për ta nënshkruar pas konkurrimit, më datë 21.05.2004 z. Valeriu Veriga dhe më datë
24.05.2004 z. Skënder Kaçupi.
2.2. Mosplotësimi i deklaratës së konfliktit të interesave nga njeri prej anëtarëve të
komitetit ad–hoc përpara zhvillimit të testimit është konsideruar shkelje e procedurës së
konkurrimit dhe cenim i procesit të rregullt dhe të paanshëm administrativ “në dukje” të tij
dhe me aktin nr.1039 Prot., datë 07.06.2004, të Drejtorit të Departamentit të Administratës
Publike, është vendosur marrja ndaj paditëses e masës disiplinore “Largim nga shërbimi
civil” me motivacionin “Moskryerje e detyrës funksionale dhe shkelje e rëndë e etikës në
komunikimin me eprorët”.
3. Mbi ankimin e paditëses, Komisioni i Shërbimit Civil, me vendimin nr.200, datë
07.10.2004, ka vendosur rrëzimin e ankimit.
4. Paditësja Migen Xhelili, me pretendimin se largimi i saj nga shërbimi civil dhe
vendimi i Komisionit të Shërbimit Civil janë marrë në kundërshtim me nenin 25 të ligjit
“Statusi i nëpunësit civil”, se ajo ka përmbushur me korrektësi detyrën si përfaqësuese e
DAP-it në përbërje të komitetit ad–hoc, duke respektuar të gjitha procedurat ligjore të
konkurrimit, plotësimi i deklaratës është detyrim personal i anëtarëve të komitetit ad–hoc, në
realitet asnjë nga anëtarët nuk ka pasur konflikt interesi me asnjë prej konkurrentëve, në asnjë
akt ligjor apo nënligjor nuk përcaktohet detyrimi i paditëses për të plotësuar deklaratën e
konfliktit të interesave me nënshkrimin e të gjithë anëtarëve të këtij komiteti përpara
konkurrimit, masa disiplinore e largimit nga shërbimit civil është dhënë në kohën kur ajo ka
qenë me paaftësi të përkohshme në punë, me padi ka kërkuar si në objektin e saj pasqyruar në
pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
5. Nëpërmjet prapësimeve pala e paditur ka parashtruar se, bazuar në Vendimin e
Këshillit të Ministrave nr.231, datë 11.05.2000, “Për pranimin në shërbimin civil dhe
periudhën e provës”, anëtarët e komitetit ad-hoc përpara procedurave të konkurrimit duhet të
zbatojnë kërkesat e neneve 37 dhe 43 të Kodit të Procedurave Administrative, ata kanë
detyrimin e deklarimit të ekzistencës ose mungesës së rasteve të konfliktit të interesave,
detyrim ky që duhet të përmbushet përpara vendimmarrjes administrative, organi
administrativ ka detyrimin të marrë masa për shmangien e konfliktit të interesave, duke mos
lejuar pjesëmarrjen në vendimmarrje të punonjësve për të cilët ekziston një prej rasteve
ligjore të skualifikimit, paditësja nuk ka respektuar procedurën ligjore të konkurrimit, fakt që
përbën dhe moskryerjen e rregullt të detyrës së saj funksionale, kjo sepse në fazën e testimit
përgjegjësia për organizimin e konkurrimit i përket Departamentit të Administratës Publike
dhe paditësja si përfaqësuese e DAP nuk mund të lejonte zhvillimin e konkursit pa u
deklaruar më parë nga të gjithë anëtarët e komitetit ad–hoc mungesa e konfliktit të interesave,
me veprimet e ndërmarra në kundërshtim me ligjin paditësja ka shkelur procedurat ligjore
dhe ka paraqitur fakte të rreme në dokumentacionin e konkurrimit, në lidhje me deklaratën e
konfliktit të interesave, e cila mban datë nënshkrimi 20.05.2004, kur realisht nuk është
nënshkruar në këtë datë nga njëri prej anëtarëve të komitetit ad–hoc, pas ndërprerjes së
marrëdhënies së punës me Departamentin e Administratës Publike paditësja është punësuar
më datë 31.07.2006 në ZQRPP, ku vazhdon punën dhe aktualisht
47
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1012, datë 23.02.2006, ka
pranuar pjesërisht padinë, duke anulluar vendimin e datës 07.06.2004 të Drejtorit të
Departamentit të Administratës Publike për largimin nga Shërbimi Civil dhe vendimin
nr.200, datë 7.10.2004 të Komisionit të Shërbimit Civil dhe ka detyruar të paditurit “...t’i
paguajnë paditëses Migen Xhelili pagën e një viti për kohën e qëndrimit pa punë
padrejtësisht”.
7. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.568, datë 15.05.2007, ka prishur vendimin
e gjykatës së shkallës së parë dhe ka kthyer çështjen “...për rigjykim pranë asaj gjykate, me
tjetër trup gjykues”.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2009-463, datë 25.05.2009,
nuk ka pranuar rekursin e paraqitur nga paditësja Migen Xhelili.
9. Gjatë rigjykimit të çështjes nga ana e palës paditëse janë realizuar ndryshimet
përkatëse të ndërgjyqësisë, duke drejtuar kërkimet e saj ndaj të paditurve Departamenti i
Administratës Publike dhe Ministrisë së Brendshme.
rrëzuar padinë.
10.1. Gjykata arsyeton: - “…rezulton se paditësja nuk ka respektuar procedurën e
zhvillimit të testimit për pozicionin e punës së Përgjegjësit të Sektorit të Koordinimit me
Parlamentin dhe Këshillin e Ministrave në Drejtorinë Juridike në Ministrinë e Mbrojtjes,
duke mos përmbushur në këtë mënyrë detyrën e saj funksionale”; - “Anëtarët e komitetit ad–
hoc kanë detyrimin të respektojnë kërkesat e neneve 37 dhe 43 të K.Pr.A., të cilët
parashikojnë rastet e skualifikimit nga procedura vendimmarrëse administrative e punonjësit
të administratës publike, krahas të tjerash dhe në kushtet e ekzistencës së konfliktit të
interesave. Ky fakt nënkupton detyrimin e anëtarit të komitetit ad–hoc për të deklaruar
paraprakisht ekzistencën e pengesave ligjore për pjesëmarrjen në procedimin administrativ
dhe përjashtimin e tij nga vendimmarrja”; - “Evidentimi i rasteve të konfliktit të interesave
dhe përjashtimi nga procesi vendimmarrës administrativ i punonjësit të prekur nga ky rast
skualifikimi, konsiderohet detyrim jo vetëm i këtij të fundit, i cili duhet të deklarojë pengesën
ligjore për pjesëmarrje në procedim, por dhe i organit administrativ, i cili duhet të marrë të
gjitha masat për konstatimin dhe parandalimin e pjesëmarrjes në vendimmarrje të
punonjësve të ndodhur në kushtet e konfliktit të interesave” (neni 5 i ligjit nr.9131, datë
08.09.2003, “Për rregullat e etikës në administratën publike); - “…provohet se paditësja si
përfaqësuese e DAP–it në komitetin ad–hoc ka lejuar zhvillimin e procedurave të provimit pa
konfirmuar më parë ekzistencën e konfliktit të interesave të anëtarëve të komitetit në raport
me pjesëmarrësit në konkurrim. Njëri prej anëtarëve të komitetit, konkretisht Valeriu Veriga,
ka nënshkruar deklaratën një ditë pas zhvillimit të konkurrimit,…Përsos këtij fakti rezulton se
në dokumentacionin e konkursit janë pasqyruar fakte të jo vërteta në lidhje me deklaratën e
mungesës së konfliktit të interesave,…”; - “Veprimet e paditëses përbëjnë mospërmbushje të
detyrës funksionale me pasoja në ligjshmërinë, paanësinë dhe besueshmërinë e veprimtarisë
administrative në drejtim të: a) mosrespektimit të kërkesave urdhëruese ligjore që garantojnë
zhvillimin e procedurës së konkurrimit në përputhje me ligjin,…b) Megjithëse anëtari i
komitetit ad–hoc Valeriu Veriga nuk vërtetohet të ketë pasur konflikt interesi me ndonjë prej
konkurrenteve pjesëmarrës në testim, plotësimi prej tij i deklaratës së mungesës së konfliktit
të interesave një ditë pas konkurrimit cenon “dukjen e paanësisë në procedim”, e cila nuk
duhet jo vetëm të ekzistojë në themel të vendimmarrjes, por dhe të perceptohet si e tillë.
Deklarimi i mungesës së konfliktit të interesave duhet të realizohet përpara procedimit
administrativ. Mosrespektimi i këtij momenti ligjor, pra deklarimi pas përfundimit të procesit
administrativ, krijon dyshime mbi paanësinë në hetimin dhe vendimmarrjen publike. c)
pasqyrimi i fakteve të pavërteta në dokumentacionin e konkurrimit cenon besueshmërinë e
administratës publike në raport me të tretët. Paditësja ia ka paraqitur për nënshkrim
48
deklaratën e mungesës së konfliktit të interesave një ditë pas provimit njërit prej anëtarëve të
komitetit…dhe ka administruar në dokumentacionin e konkurrimit deklaratën e nënshkruar
nga të gjithë anëtarët më datë 20.04.2005, duke paraqitur në mënyrë fiktive respektimin
paraprak të procedurës ligjore. Ky veprim në mashtrim të ligjit ka cenuar dukshëm dhe
raportin e mirëbesimit mes paditëses si punëmarrëse dhe të paditurit, si punëdhënës.
Dokumentimi i fakteve të rreme në aktet që i përkasin procedurës administrative të emërimit
në shërbimin civil cilësohet me pasoja të rënda pasi dëmton besueshmërinë, drejtësinë dhe
imazhin e administratës në raport me publikun” ; -“…rezulton se pala e paditur ka
respektuar dhe procedurën në lidhje me ecurinë disiplinore, duke i garantuar paditëses të
drejtën e njoftimit, pjesëmarrjes në procedim dhe dëgjimit të saj”.
11. Me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2214, datë
27.10.2011, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
12. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs paditësja Migen Xhelili,
me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe pranimin e padisë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Ligji i zbatueshëm

13.1. Neni 14 i K.Pr.Civile:“Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët”.
14. Se rekursi i paraqitur nga paditësja Migen Xhelili përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit
nr.2214, datë 27.10.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi
nr.3240, datë 20.04.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të
vendimeve të gjykatave të faktit, të shkaqeve të rekursit, si dhe parashtrimeve në seancë
gjyqësore në Gjykatën e Lartë, arrin në përfundimin se vendimi nr.2214, datë 27.10.2011 i
Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet
të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
16. Nga analiza juridike e vendimit të gjykatës së apelit, ky kolegj vlerëson se ai nuk
përmban argumentet ligjore të lënies në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
17. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
49
18. Nga analiza juridike e vendimit të gjykatës së apelit vlerësohet se ai nuk përmban
argumentet ligjore të lënies në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimit të
padisë. Ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi gjyqësor janë ligjshmëria dhe
argumentimi i tij; elementë ligjorë këto që i mungojnë vendimit të gjykatës së apelit.
18.1. Nuk mund të konsiderohet i mjaftueshëm vetëm vlerësimi i pretendimeve të
palës së paditur dhe referimi në disa dispozita ligjore e nënligjore për të arritur në
konkluzionin se paditësja “nuk ka përmbushur detyrën e saj funksionale si përfaqësuese e
DAP-it në procedurën e zhvillimit të testimit” dhe largimi nga shërbimi civil është i drejtë
dhe në proporcionalitet me shkeljen disiplinore.
19. Sikurse gjykata e shkallës së parë edhe gjykata e apelit nuk ju ka dhënë përgjigje
pretendimeve të palës së paditur në lidhje me detyrën funksionale që ajo ka pasur në
komitetin ad-hoc të krijuar për zhvillimin e testimit për pozicionin e punës së Përgjegjësit të
Sektorit të Koordinimit me Parlamentin dhe Këshillin e Ministrave në Drejtorinë Juridike të
Ministrisë së Mbrojtjes, veçanërisht në lidhje me faktin nëse ka qenë pjesë e detyrës
funksionale të saj ose jo plotësimi dhe verifikimi i deklaratave të “konfliktit të interesit” nga
anëtarët e këtij komiteti (formular tip “Për vlerësimin e paanshmërisë së anëtarëve të
komitetit ad hoc”).
19.1. Ndonëse kjo gjykatë i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të ndreqte mangësitë e
gjykimit në shkallë të parë, nuk ka sqaruar plotësisht rrethanat ligjore që lidhen me gjykimin
e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, nuk ju ka
dhënë përgjigje pretendimeve të anës së paditur në lidhje me çështjet që i përkasin detyrës së
saj funksionale si anëtare e komitetit ad-hoc apo si kryetare e tij.
19.2. Sipas pikës 13 të Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.231, datë 11.05.2000
“Në fillim të çdo procedure konkurrimi anëtarët e komitetit ad hoc zgjedhin kryetar njërin
nga dy përfaqësuesit e institucionit të vendit të lirë...”. Nga ana e gjykatave nuk është
evidentuar dhe as argumentuar pozicionimi i paditëses në komitetin për zhvillimin e testimit.
Nga pozicionimi i detyrës funksionale në komitetin e testimit përcaktohet dhe përgjegjësia në
lidhje me plotësimin dhe verifikimin e deklaratave të konfliktit të interesit të anëtarëve të
komitetit të testimit.
19.3. Ky qëndrim gjen mbështetje edhe në nenet 37, 38 e 43 të Kodit të Procedurave
Administrative, në nenin 5 të ligjit nr.9131, datë 08.09.2003 “Për rregullat e etikës në
administratën publike”. Dispozita këto që, ndonëse citohen nga gjykata, keqinterpretohen në
lidhje me detyrën funksionale të paditëses. Në vështrim të këtyre dispozitave është eprori
direk ose drejtuesi i organit i cili, me mbështetjen e njësisë së personelit, merr masat e
nevojshme që të shmanget nga një vendimmarrje apo procedim administrativ të punonjësit që
paraqet rastet e skualifikimit të parashikuara në nenin 37 të Kodit të Procedurave
Administrative. Sipas këtyre dispozitave përgjegjësia e anëtarit të komitetit ad-hoc të testimit
është individuale, për deklarimin e tij. Qenia anëtar nuk mund ta bëjë atë përgjegjës për
mosplotësimin dhe mosverifikimin e deklaratave të konfliktit të interesave të anëtarëve të
tjerë të komitetit ad-hoc të testimit. Është kryetari i komitetit ai që duhet të përgjigjet për
plotësimin dhe verifikimin e ekzistencë ose jo të konfliktit të interesave të anëtarëve të
komitetit me personat që janë pjesëmarrës në testim për emërimin, apo pranimin në shërbimin
civil.
20. Në këto rrethana nuk gjen mbështetje ligjore as arsyetimi i gjykatës në lidhje me
parimin e proporcionalitetit përsa i përket masës disiplinore të marrë ndaj paditëses në raport
me shkeljen disiplinore.
21. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka mundësitë ligjore të marrë
në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj
gjykate, me tjetër trup gjykues.
50
21.1. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit, duke
mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të
përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me argumente nëse
pretendimet e palëve qëndrojnë ose jo dhe për këtë duhet të përcaktojë me vendim për secilën
palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila palë
veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës për secilën palë.
21.2. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje pretendimeve në ankim, në
respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i
K.Pr.Civile) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen ta zgjidhë atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi
(neni 16 i K.Pr.Civile).
21.3. Gjykata, nëpërmjet shqyrtimit gjyqësor të provave të paraqitura nga palët në
provim të rrethanave dhe fakteve të pretenduara prej tyre, të argumentojë situatën juridike
dhe faktike të detyrës që ka pasur konkretisht paditësja në komitetin ad-hoc të zhvillimit të
testimit për pozicionin e punës së Përgjegjësit të Sektorit të Koordinimit me Parlamentin dhe
Këshillin e Ministrave në Drejtorinë Juridike të Ministrisë së Mbrojtjes; nëse pozicionimi i
paditëses dhe veprimet e saj përbëjnë ose jo mospërmbushje të detyrës funksionale si anëtare
apo kryetare e këtij komiteti dhe nëse masa disiplinore e marrë ndaj paditëses është në
përputhje ose jo me shkeljen disiplinore të pretenduar nga pala e paditur.
22. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2214, datë 27.10.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 09.05.2013
51
Nr.00-2013-1236 i Vendimit (292)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 09.05.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: LULE MARA, në mungesë

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE DIBËR, në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin e palës së paditur që të më njohë si vjetërsi pune,
periudhën 01.01.1986-30.06.1991,
si kooperativiste në fshatin Rukaj të Kooperativës Bruc,
duke realizuar për çdo vit nga 230 ditë pune.
Baza Ligjore:Nenet 31 e 32/b të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin nr.110, datë 05.04.2013, ka vendosur:

Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat për gjykimin
e çështjes civile nr.183 regjistri, datë 11.03.2013, me paditëse Lule Mara.
Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykatë kompetente.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse, e cila ka

kërkuar prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Në bazë të nenit 42 të K.Pr.Civile, padia mund të ngrihet në vendin ku i padituri ka
vendbanimin ose vendqëndrimin e tij. Edhe sipas nenit 43/2 të K.Pr.Civile, paditë që
rrjedhin marrëdhëniet me një degë ose agjenci lokale të personit juridik mund të
ngrihen dhe në gjykatën ku ka qendrën ose degën agjencia.

VËREN
Rezulton se paditësja Lule Mara, me pretendimin se, për periudhën 01.01.1986 -
30.06.1991, ka punuar si kooperativiste në fshatin Rukaj, Bruc, duke realizuar për çdo vit nga
230 ditë pune, i është drejtuar palës së paditur dhe duke qenë se nga pala e paditur nuk
disponohen regjistra themeltarë për vjetërsinë në punë, ka paraqitur në gjykatë padinë e
mësipërme.
52
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin nr.110, datë 05.04.2013, ka shpallur
moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat për gjykimin e çështjes, me arsyetimin
se, bazuar në aktet ligjore dhe nënligjore, marrëdhëniet e paditëses për të përfituar pension
pleqërie për sa kohë që ajo është banore e Rrethit Tiranë do të krijohen me Drejtorinë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse, e cila ka
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e faktit në arsyetimin e saj është
bazuar në kërkimin e palës paditëse, si një kërkim bazuar në nenin 388 të K.Pr.Civile për
vërtetimin e fakteve juridike. Që këtu gjykata e faktit duke u mbështetur në hamendësime të
gabuara ka arritur në konkluzione të gabuara, duke anashkaluar në fakt kërkimin e palës
paditëse të pasqyruar në padinë e saj, me objekt dhe bazë ligjore të qartë, që tregon se jemi
para një padie me palë kundërshtare dhe bazë ligjore të ndryshme nga ajo që ka marrë për
bazë gjykata.
Në këto kushte kur nuk jemi para një kërkimi – vërtetim fakti juridik –bazuar në nenin
388 të K.Pr.Civile, por para një padie me palë kundërshtare dhe bazë ligjore të ndryshme nga
ajo që ka marrë për bazë gjykata e faktit, ky Kolegj vlerëson të drejtë pretendimin e paraqitur
në ankimin e veçantë se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat nuk ka respektuar nenin 43 të
K.Pr.Civile, sipas të cilit:
Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi
juridik ka qendrën e tij.
Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të
personit juridik mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe në
gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues
të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë.
Në interpretim të dispozitës së mësipërme, për paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet
juridike me një degë ose agjenci lokale të personit juridik, padia mund të ngrihet në gjykatën
ku ka qendrën personi juridik, në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia juridike, si dhe në
gjykatën ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të autorizuar.
Në bazë të nenit 54 të K.Pr.Civile:

E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e cila
ushtrohet me ngritjen e padisë.
Sa më sipër, paditësi ka të drejtën të zgjedhë midis gjykatave kompetente, për
gjykimin e çështjes dhe ai ka zgjedhur Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Mat për ngritjen e saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485 tё K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.110, datë 05.04.2013 tё Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe
dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit, në po atë gjykatë.
Tiranё, mё 09.05.2013
53
Nr.00-2013-1235 i Vendimit (293)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
KËRKUES: ELJUS THARTORI, DORIAN THARTORI,

në mungesë
OBJEKTI:
Lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë testamentare
për trashëgimlënësit Sinan dhe Hamide Hametaj.
dhe nenet 348 e 372 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.816, datë 04.04.2013, ka vendosur:

Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
për shqyrtimin e çështjes civile, që i përket: Kërkues Eljus Thartori, Dorian
Thartori me objekt lëshim i dëshmisë testamentare.
Dërgimin e çështjes për shqyrtim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë paditësit, të cilët kanë

kërkuar prishjen e tij, duke parashtruar:
- Gjykata ka shkelur nenet 45, 46, 52, 388 të K.Pr.Civile dhe nenent 318, 343, 348, 372
të K.Civil.
- Me provat e paraqitura në gjykim është provuar se kërkuesit banojnë aktualisht në
banesën e testatorëve, në banesën 156 në Lagjen “10 Korriku”, Vlorë.

VËREN
Vendimi nr.816, datë 04.04.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është marrë në
respektim të ligjit, dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se kërkuesit Eljus Thartori dhe Dorian Thartori janë nipërit e të ndjerëve
Sinan e Hamide Hametaj.
Kërkuesit kanë kërkuar lëshimin e dëshmisë testamentare të testatorëve Sinan e
Hamide Hametaj, të cilët me testamentin e datës 22.08.1997 kanë disponuar mbi pasurinë e
tyre, një apartament të ndodhur në Vlorë, duke ju a lënë atë kërkuesve.
54
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.816, datë 04.04.2013 ka shpallur
moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë për shqyrtimin e çështjes
civile dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan. Me
arsyetimin se gjykata kompetente për gjykimin e çështjes është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Elbasan, ku kanë vendbanimin kërkuesit.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë paditësit, të cilët kanë
Ky Kolegj vlerëson se vendbanimi i kërkuesve është qyteti Peqin, sipas çertifikatave
personale të tyre, të lëshuara nga Zyra e Gjendje Civile pranë Bashkisë Peqin. Në të kundërt
me çfarë pretendojnë kërkuesit, qëndrimi i tyre përkohësisht në Vlorë nuk do të konsiderohet
si vendbanimi i tyre, sipas ligjit procedural.
Në bazë të nenit 12 të K.Civil:

Banimi është vendi ku personi, për shkak të punës apo të shërbimit të përhershëm, të
ndodhjes së pasurisë apo të realizimit të interesave të veta, qëndron zakonisht ose të shumtën
e kohës.
Çdo person madhor ka të drejtë të caktojë lirisht vendbanimin e tij. Personi nuk mund
të ketë njëkohësisht me shumë se një vendbanim. Kjo dispozitë nuk zbatohet për vendbanimin
e veprimtarisë së tregtarit.
Në interpretim të dispozitë së mësipërme, personi mund caktojë lirisht vendbanimin e
tij, por detyrimisht me kushtin që ai mund të zgjedhë vetëm një vendbanim. Kjo zgjedhje e
personit pasqyrohet edhe në regjistrat përkatës të zyrave të gjendjes civile, aktet zyrtare të së
cilave përbëjnë provë të plotë, në aspektin e të provuarit në gjykim.
Nga kërkuesit Eljus Thartori dhe Dorian Thartori është kërkuar lëshimi i dëshmisë
testamentare, duke ju referuar nenit 348 të K.Civil, sipas të cilit:
Cilësia si trashëgimtar dhe pjesët takuese në trashëgim caktohen në dëshminë e
trashëgimisë, të lëshuar nga gjykata, sipas rregullave të caktuara në Kodin e Procedurës
Civile.
Dëshmia e trashëgimisë, si një nga bazat mbi të cilën varet lindja, ndryshimi a shuarja
e të drejtave personale e pasurore, nuk parashikohet nga ligji si një gjykim që duhet të
zhvillohet me palë kundërshtare (me padi). Po kështu, ligji nuk parashikon ndonjë rrugë
tjetër, jashtë asaj gjyqësore, për lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë. Për rrjedhojë, ky lloj
kërkimi gjyqësor me natyrë njohëse, mund të bëhet vetëm në formën e gjykimit pa palë
kundërshtare, me anë të gjykimit të posaçëm të vërtetimit gjyqësor të faktit, në bazë të nenit
388 të K.Pr.Civile, sipas të cilit:
Kur nga një fakt varet lindja, ndryshimi ose shuarja e të drejtave personale apo
pasurore të një personi dhe akti që vërteton atë është zhdukur, ka humbur dhe nuk mund të
bëhet përsëri ose nuk mund të merret me ndonjë rrugë tjetër, personi i interesuar ka të drejtë
të kërkojë që fakti të vërtetohet me vendim të gjykatës së shkallës së parë.
Kërkesa për vërtetimin e fakteve paraqitet në gjykatën e shkallës së parë, në territorin
e së cilës ka banimin kërkuesi ...
Duke qenë se, në bazë të kësaj dispozite, kërkesa për vërtetimin e fakteve paraqitet në
gjykatën e shkallës së parë, në territorin e së cilës kanë banimin kërkuesit, me të drejtë, nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë është shpallur moskompetenca për gjykimin e çështjes dhe
ja ka dërguar aktet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.Civile,
55
VENDOSI
Vlorë.
Tiranё, mё 09.05.2013
56
Nr.11111-02945-00-2012 Regj.Them.
Nr.00-2013-1692 Vendimi (294)
VENDIM
Arjana Fullani Kryesuese

Medi Bici Anëtar
Në datë 09.05.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
ndërgjyqëse të mëposhtme:
KËRKUES: KISHA KATOLIKE URDHËRI I JEZUITËVE,

përfaqësuar nga Av.Dhimitër Muslia.
OBJEKTI:
Rishikimi i vendimit nr.1817, datë 14.11.2003
të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë,
vendimit nr.1430, datë 07.12.2001 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe vendimit nr.3530, datë 13.11.2000
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 494/a i K.Pr.Civile.
Palët, objekti dhe baza ligjore e padisë në vendimet që kërkohen të rishikohen janë:
PADITËS: KISHA KATOLIKE URDH RI I JEZUITËVE

I PADITUR: PERSEFONI GJINOPULLI
KOMISIONI I KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE PRANË
BASHKISË TIRANË
PERSON I TRETË: ECO PLAN SHPK
TRASHËGIMTARËT E HAJREDIN HOXHËS
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurës Persefoni Gjinopulli për pushimin
e cënimit të pronësisë dhe të njohjes pronare të Kishës Katolike
mbi truallin dhe shtëpinë, të ndodhura në Rr.“Mujo Ulqinaku”
nr.11 Tiranë dhe kthimin e saj,
marrjen e masës provizore, ndryshimin e vendimit
nr.567, datë 22.05.1996 të K.K.K.Pronave
dhe mbajtjen nga ana e Kishës Katolike të punimeve
të kryera nga Eco Plan në këtë truall (20% të tyre).
Kundërshtimin e të tretit ndaj vendimit nr.5197, datë 13.10.1997
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 154-157, 202 të K.Pr.Civile,
57
nenet 175, 296, 584 të K.Civil,
Ligji nr.7688, datë 15.04.1993
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ish-Pronarëve” dhe neni 503 e vijues i K.Pr.Civile
(i pa shfuqizuar).

vendosur:
Rrëzimin në tërësi si të pabazuar në prova dhe në ligj të padisë së Kishës
Katolike Urdhëri Jezuitëve me objekt: 1) Detyrimin e të paditurës Persefoni
Gjinopulli të pushojë cënimin e pronësisë për njohjen pronar të Kishës mbi
truallin dhe shtëpinë e ndodhur në Rr.“Mujo Ulqinaku” nr.11, si dhe për
dorëzimin e kësaj prone. 2) Për marrjen e masës provizore. 3) Për ndryshimin
e vendimit nr.567, datë 22.05.1996 të K.K.K.Pronave, si dhe 4) Për mbajtjen e
punimeve të kryera në këtë truall nga firma Eco Plan në masën 20% nga ana e
Kishës, etj.
Rrëzimin në tërësi si të pabazuar në prova dhe në ligj të padisë së Kishës për
kundërshtimin e të tretit ndaj vendimit të formës së prerë të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.5194, datë 13.10.1997, duke e konsideruar të drejtë
anullimin e vendimit nr.1330, datë 28.03.1995 të Komisionit të Pronave dhe
detyrimin e vendosur për njohjen e pronësisë të Persefoni Gjinopullit mbi
truallin dhe shtëpinë objekt gjykimi të ndodhur në Tiranë, Rr.“Mujo
Ulqinaku” nr.11.
Pushimin e gjykimit përsa u përket personave të tretë në gjykim
trashëgimtarëve Hoxha.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1430, datë 07.12.2001 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.3530, datë 13.11.2000 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1817, datë 14.11.2003 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1430, datë 07.12.2001 të Gjykatës së Apelit
Tiranë.
Kundër vendimeve të mësipërme ka paraqitur kërkesë për rishikim Kisha Katolike

Urdhri i Jezuitëve, e cila kërkon: Pranimin e kërkesës. Prishjen e vendimeve dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me tjetër trup gjykues.
Shkaqet që kërkuesja Kisha Katolike Urdhri i Jezuitëve paraqet në kërkesën e saj për
rishikim janë:
- Gjatë gjykimeve të çështjes nuk janë administruar, çmuar e vlerësuar si prova
shkresore kontrata e shitjes nr.14688/8672, datë 28.09.1938; testamenti i lënë nga Atë
Luigji Santi me datë 11.01.1951, çelja e testamentit me datë 24.07.1962; çertifikata e
vdekjes (ekstrakti i aktit të vdekjes) datë 23.07.1962; Katalogu i Provincës Veneto
Milaneze i viteve 1937, 1938, 1947 dhe deklarata e Atë Françensko Tata e datës
30.01.2004.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin e datës 11.06.2012 ka vendosur:

Kalimin për gjykim të kërkesës së paraqitur nga kërkuesja Kisha Katolike
Urdhri i Jezuitëve për rishikimin e vendimit nr.1817, datë 14.11.2003 të
58
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, vendimit nr.1430, datë 07.12.2001 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.3530, datë 13.11.2000 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e kërkueses Kisha Katolike
Urdhëri i Jezuitëve, Av.Dhimitër Muslia, i cili kërkoi pranimin e kërkesës për rishikim dhe
prishjen e vendimeve; përfaqësuesin e palës së paditur Persefoni Gjinopulli, Av.Sokol Puto, i
cili kërkoi mospranimin e kërkesës për rishikimin e vendimeve të formës së prerë; në
përfundim,
VËREN
Në Gjykatën e Lartë me datë 06.11.2012 është regjistruar për gjykim çështja civile
nr.11111-02945-00-2012 regj. them., që i përket kërkueses Kisha Katolike Urdhri i Jezuitëve,
me objekt rishikimi i vendimeve të formës së prerë, në bazë të nenit 494/a e vijues të
K.Pr.Civile.
Kërkesa e kërkueses Kisha Katolike Urdhri i Jezuitëve për rishikimin e vendimit
nr.3530, datë 13.11.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lënë në fuqi nga vendimi
nr.1430, datë 07.12.2001 i Gjykatës së Apelit Tiranë, lënë në fuqi nga vendimi nr.1817, datë
14.11.2003 i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, është e bazuar në ligj, prandaj si e tillë ajo
duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimet e mësipërme duhet të prishen dhe çështja të
dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Para se shqyrtojë bazueshmërinë ose pabazueshmërinë e kërkesës për rishikimin e
vendimeve të formës së prerë, Kolegji Civil vlerëson se duhet sqaruar një moment që ka të
bëjë me regjistrimin e çështjes në gjykim.
Kërkesa për rishikimin e vendimit të formës së prerë është paraqitur në Gjykatën e
Lartë me datë 18.02.2004 dhe dosja civile mban numrin 51/2004, e cila i ka kaluar relatorit të
çështjes me datë 04.04.2011, i cili me shkresën e datës 01.06.2012 i ka kërkuar Kancelares së
Gjykatës së Lartë që të organizonte shortin për formimin e trupit gjykues, pasi shumë nga
gjyqtarët e kësaj gjykate kishin pengesa ligjore, short i cili është zhvilluar po me datë
01.06.2012 dhe pas formimit në përputhje me ligjin të trupit gjykues, me vendimin e datës
11.06.2012, Kolegji Civil (Dhoma e Këshillimit), pasi ka shqyrtuar çështjen, ka vendosur
kalimin e saj për gjykim.
Pas kalimit të çështjes për gjykim, me datë 06.11.2012 administrata e Gjykatës së
Lartë e ka regjistruar atë me një numër të ri, duke i dhënë numrin 11111-02945-00-2012 të
regj.them dhe më pas ia kalon si relator të njëjtit gjyqtar, i cili pasi e konstatoi këtë
parregullsi, me datë 23.11.2012 i ka paraqitur kërkesën për dorëheqjen e tij Kryetares së
Gjykatës së Lartë, e cila me vendimin e datës 23.01.2013 nuk e ka pranuar atë me arsyetimin
se nuk ka shkaqe ligjore, prandaj pas hedhjes së disa shorteve për formimin e trupit gjykues,
u kalua në gjykimin e çështjes në seancë gjyqësore, duke u bërë njoftimi nominal i të gjitha
palëve.
Pasqyrimi i saktë i fakteve të mësipërme tregon qartë se nga dita që çështja i ka kaluar
relatorit Medi Bici e deri në ditën e dhënies së vendimit përfundimtar kanë kaluar dy vjet e
një muaj dhe megjithë vështirësitë e shumta që janë hasur për mos formimin e trupit gjykues,
për shkak të pengesave ligjore të shumë gjyqtarëve, kjo çështje brenda kësaj periudhe kohe
ka kaluar si dhomën e këshillimit, ashtu dhe fazën e gjykimit në seancë gjyqësore, prandaj
pretendimi i përfaqësuesit të palës së paditur Persefoni Gjinopulli se është cënuar parimi për
një proces të rregullt ligjor, parashikuar nga neni 6/1 i KEDNJ është i pabazuar, pasi në
praktikën e Gjykatës së Lartë për shkak të ngarkesës janë të pakta çështjet civile që kalojnë
dhomën e këshillimit dhe fazën e gjykimit në themel brenda një afati kohor kaq të shkurtër.
59
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes rrethanat dhe faktet rezultojnë të jenë si më poshtë:
Në vitin 1947 shteti shqiptar ka shpronësuar në emër të Institutit të Murgeshave
shtëpinë dhe truallin objekt gjykimi, të cilën në vitin 1959 ia ka shitur të ndjerës Avjerini
Ziko dhe pas vdekjes së saj, kjo banesë bashkë me truallin i ka kaluar në pronësi
trashëgimtares ligjore të së ndjerës Avjerini, të paditurës Persefoni Gjinopulli.
Pronave pranë Bashkisë Tiranë i ka njohur pronësinë dhe kthyer në natyrë pronën në fjalë
trashëgimtarëve të ish-pronarit Hajredin Hoxha, vendim i cili është anulluar me vendimin
nr.5194, datë 13.10.1997 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke ia lënë përfundimisht
pronësinë e sendit të paditurës Persefoni Gjinopulli, e cila ka lidhur një aktmarrëveshje me
personin e tretë Eco Plan për ndërtimin e një godine banimi shumëkatëshe.
Pala paditëse, Kisha Katolike-Urdhri i Jezuitëve, duke pretenduar se kjo pronë ka
qenë në pronësi të saj i është drejtuar fillimisht Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave pranë Bashkisë Tiranë, i cili me vendimin nr.567, datë 22.05.1996 nuk ka pranuar
kërkesën, prandaj ajo i është drejtuar rrugës gjyqësore për zgjidhjen e mosmarrëveshjes, duke
kundërshtuar vendimin e Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave pranë Bashkisë
Tiranë, njohjen pronar dhe kundërshtimin e të tretit për vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, me të cilin është anulluar vendimi i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave pranë Bashkisë Tiranë, i cili i jepte pronën objekt gjykimi personit të tretë
trashëgimtarëve të Hajredin Hoxhës.
vendosur:
Rrëzimin në tërësi si të pabazuar në prova dhe në ligj të padisë së Kishës Katolike-
Urdhri Jezuitëve me objekt: 1) Detyrimin e të paditurës Persefoni Gjinopulli të pushojë
cënimin e pronësisë për njohjen pronar të Kishës mbi truallin dhe shtëpinë e ndodhur në
Rr.“Mujo Ulqinaku” nr.11, si dhe për dorëzimin e kësaj prone. 2) Për marrjen e masës
provizore. 3) Për ndryshimin e vendimit nr.567, datë 22.05.1996 të K.K.K.Pronave, si dhe 4)
Për mbajtjen e punimeve të kryera në këtë truall nga firma Eco Plan në masën 20% nga ana e
Kishës, etj.
Rrëzimin në tërësi si të pabazuar në prova dhe në ligj të padisë së Kishës për
kundërshtimin e të tretit ndaj vendimit të formës së prerë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë nr.5194, datë 13.10.1997, duke e konsideruar të drejtë anullimin e vendimit nr.1330,
datë 28.03.1995 të Komisionit të Pronave dhe detyrimin e vendosur për njohjen e pronësisë të
Persefoni Gjinopullit mbi truallin dhe shtëpinë objekt gjykimi të ndodhur në Tiranë,
Rr.“Mujo Ulqinaku” nr.11.
Pushimin e gjykimit përsa u përket personave të tretë në gjykim trashëgimtarëve
Hoxha.
....Pala paditëse nuk legjitimohet që të ngrejë padinë me kërkimin për kundërshtimin e
të tretit për vendimin nr.5197, datë 13.10.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi
ka kaluar afati një vjeçar, i parashikuar nga neni 445 i K.Pr.Civile, i cili është një afat
prekluziv dhe nuk mund të zgjatet.
Pala paditëse nuk legjitimohet edhe për ngritjen e padisë së kërkimit të sendit dhe
pushimin e cënimit të pronësisë, parashikuar nga nenet 296 e 302 të K.Civil, pasi gjykata
konstaton se Kisha Katolike nuk është pronare e sendit, sepse banesa për shumë vite ka qenë
në pronësi të së paditurës Persefoni Gjinopulli dhe se shtetasi italian Sante Luigji nuk ka
lidhje me kishën, prandaj pronësinë e truallit mund ta kërkojë vetëm ai ose trashëgimtarët e
tij......
Me ankimin e palës paditëse çështja i ka kaluar për gjykim Gjykatës së Apelit Tiranë,
e cila me vendimin nr.1430, datë 07.12.2001 ka vendosur:
60
Lënien në fuqi të vendimit nr.3530, datë 13.11.2000 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë.
Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:
.....Pala paditëse nuk mund të vërtetojë që veprimtaria e Institutit të Murgeshave ka
qenë e njëjtë me veprimtarinë e Kishës Katolike, prandaj kjo e fundit nuk provon pronësinë e
sendit objekt gjykimi.
Gjithashtu shtetasi italian Santa Luigji nuk mund të identifikohet me këtë shoqatë,
prandaj pronësinë e truallit mund ta kërkojë vetëm ai, ose trashëgimtarët e tij.....
Me rekurs të palës paditëse çështja i ka kaluar për shqyrtim Kolegjit Civil të Gjykatës
së Lartë, i cili me vendimin nr.1817, datë 14.11.2003 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.1430, datë 07.12.2001 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ndërmjet të tjerave arsyeton:
……Veç sa kanë pranuar gjykatat për sa më sipër, Kolegji Civil konstaton se
dokumenti akt shtetëzimi i vitit 1947, i cili flet për prona të shtetëzuara Institutit të
Murgeshave dhe që pranohet në arsyetimet e gjykatave, në fakt nuk i përgjigjet banesës
objekt konflikti, por flet për prona të tjera të shtetëzuara këtij subjekti.....
Në vendimin nr.02/2008 Gjykata Kushtetuese ndërmjet të tjerave thotë se:
Sipas nenit 494 e vijues të K.Pr.Civile, e drejta për të paraqitur kërkesë në Gjykatën e
Lartë për rishikimin e një vendimi të formës së prerë i përket në mënyrë të pavarur çdo
personi që ka qenë palë në gjykimin e çështjes, për të cilën është dhënë vendimi dhe që ka
interes të ligjshëm për rishikimin e tij. Kjo do të thotë se është në vullnetin e personit të
mësipërm që të paraqesë ose jo kërkesën për rishikim, ose të paraqesë atë së bashku me
persona të tjerë që janë palë në të njëjtën çështje......
Kërkuesja, Kisha Katolike Urdhri i Jezuitëve, ka qenë palë paditëse në vendimet që
kërkohen të rishikohen, gjithashtu ajo ka interes të ligjshëm, pasi duke përdorur provat e reja
kërkon që të rishikohen vendimet e formës së prerë, të cilat i kanë cënuar të drejtën e saj për
kthimin e pronës së pretenduar, prandaj në zbatim të vendimit të Gjykatës Kushtetuese që
cituam më sipër rezulton që kërkuesja legjitimohet që të paraqesë para Gjykatës së Lartë
kërkesën për rishikimin e vendimeve të formës së prerë.
Kërkuesja, Kisha Katolike Urdhri i Jezuitëve, duke pretenduar se gjatë gjykimeve të
mëparshme nuk janë administruar e vlerësuar si prova shkresore kontrata e shitjes
nr.14688/8672 e datës 28.09.1938; testamenti i lënë nga Atë Santi Luigji i datës 11.01.1951;
çelja e testamentit të datës 24.07.1962; çertifikata e vdekjes (ekstrakti i aktit të vdekjes) i
datës 23.07.1962; Katalogu i Provincës Veneto Milaneze i viteve 1937, 1938, 1947 dhe
deklarata e Atë Françensko Tata e datës 30.01.2004, i është drejtuar Gjykatës së Lartë me
kërkesë për të rishikuar vendimet e formës së prerë.
Kërkimin e saj pala kërkuese, Kisha Katolike Urdhri i Jezuitëve, e mbështet në nenin
494/a të K.Pr.Civile, i cili përcakton se:
Pala e interesuar mund të kërkojë rishikimin e një vendimi që ka marrë formë të prerë
kur zbulohen rrethana të reja apo prova të reja me shkresë që kanë rëndësi për çështjen, të
cilat nuk mund të diheshin nga pala gjatë shqyrtimit të saj….
Në mënyrë që të gjejë zbatim dispozita ligjore e mësipërme, gjykata vlerëson se duhet
të plotësohen njëkohësisht katër kushtet e mëposhtme:
Rrethana apo prova për të cilat kërkohet rishikimi i vendimit duhet të jetë e re.
Prova që paraqitet në rishikim duhet të jetë në formë shkresore.
Prova e paraqitur nga pala duhet të ketë rëndësi për çështjen.
Kjo provë nuk mund të dihej nga pala në kohën e shqyrtimit të çështjes.
Duhet theksuar se dy nga dokumentet shkresore të paraqitura si prova të reja nga
kërkuesja, Kisha Katolike Urdhri i Jezuitëve, janë paraqitur prej saj edhe në gjykatën e apelit,
të cilat ndodhen të administruara në faqet 36, 44-47 të dosjes gjyqësore me nr.3530 vendimi,
61
datë 13.11.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, prandaj Kolegji Civil vlerëson se akti
i lëshuar në Bolonjë në vitin 1962 dhe testamenti i vitit 1951 nuk mund të përbëjnë prova të
reja në kuptim të nenit 494/a të K.Pr.Civile.
Nga dosja gjyqësore nr.3530 vendimi, datë 13.11.2000 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë del e provuar se gjykata, me kërkesë të palëve, ka marrë për shqyrtim provat shkresore
ku nuk figurojnë të administruara shkresa e lëshuar nga Atë Françesko Tata me datë
30.01.2004; kontrata e shitjes nr.14688/8672, datë 28.09.1938; akti i njoftunisë i datës
13.09.1939 dhe Katalogu i Provincës Veneto Milaneze i viteve 1937, 1938, 1947, të cilat nuk
janë marrë si prova shkresore as në gjykimin në apel, prandaj në këto rrethana plotësohet
kushti i parë i kërkuar nga neni 494/a të K.Pr.Civile, që këto prova janë të reja.
Dokumentet shkresore të mësipërme i plotësojnë kërkesat e neneve 246 dhe 253 të
K.Pr.Civile, pasi ato janë akte zyrtare të përpiluara nga personat që kanë ushtruar veprimtari
publike, brenda kompetencës së tyre, janë të nënshkruara rregullisht dhe shkresat që janë
marrë jashtë territorit të Republikës së Shqipërisë mbajnë vulën Apostile, në përputhje të
plotë me Konventën për Heqjen e Kërkesës për Legalizimin e Dokumenteve Zyrtare të Huaja,
e ratifikuar nga Kuvendi i Republikës së Shqipërisë me ligjin nr.9060, datë 08.05.2003,
prandaj duke pasur vlerën e provës shkresore ato i plotësojnë edhe kriteret e nenit 494/a të
K.Pr.Civile për provat me shkresë.
Kolegji Civil vlerëson se këto prova shkresore kanë rëndësi për çështjen, pasi ato janë
dokumente ku pasqyrohet qartë se trualli objekt gjykimi është blerë nga Atë Luigji Santi prej
të ndjerëve Sali dhe Osman Shtishi. Ky person nuk është thjesht një shtetas italian, i cili nuk
ka lidhje me Kishën Katolike, ashtu siç arsyetojnë gjykatat në vendimet e tyre, por ai ka qenë
një prift katolik, i cili ka ushtruar aktivitetin e tij edhe në Shqipëri pikërisht në kohën kur
është blerë trualli dhe shtetëzuar banesa Institutit të Murgeshave dhe se ky i fundit është një
institucion që funksionon brenda veprimtarisë së Kishës Katolike, duke u plotësuar kështu
edhe kërkesa e tretë që parashikon neni 494/a i K.Pr.Civile, provat duhet të kenë rëndësi për
çështjen.
Dokumentet shkresore të paraqitura nga kërkuesja Kisha Katolike Urdhri i Jezuitëve
nuk janë akte të përpiluara prej saj, por ato janë akte zyrtare, dy prej të cilave kanë dalë nga
arkivat e shtetit shqiptar (kontrata shitblerjes së truallit dhe akti njoftunisë) dhe dy të tjerat
janë marrë në shtetin italian ku ka qendrën Urdhri i Jezuitëve, dokumente të cilat jo vetëm që
nuk janë administruar në gjyq, por kërkuesja Kisha Katolike nuk ka pasur realisht mundësi që
të kishte dijeni për këto prova gjatë gjykimit në themel të çështjes, duke u plotësuar kështu
edhe kërkesa e fundit e nenit 494/a të K.Civil.
Kolegji Civil arrin në përfundimin se në rastin objekt gjykimi plotësohen të gjitha
kriteret ligjore të parashikuara nga neni 494/a të K.Pr.Civile, pasi kërkuesja paraqiti katër
prova të reja me shkresë, të cilat kanë rëndësi për zgjidhjen çështjes dhe që nuk mund të
diheshin prej saj në kohën e gjykimit në themel, të cilat po të ishin administruar nga gjykatat,
përfundimi që do të arrinin ato mund të ishte i ndryshëm nga ai që kanë arritur.
Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit kanë arritur në përfundimin që shtetasi
italian Santa Luigji nuk ka lidhje me Kishën Katolike, prandaj vetëm ai ose trashëgimtarët e
tij ligjor mund të legjitimohen në ngritjen e padisë së rivendikimit, të parashikuar nga neni
296 i K.Civil, ndërkohë që dokumentet e paraqitura nga kërkuesja Kisha Katolike Urdhri i
Jezuitëve nxjerrin në pah se i ndjeri Atë Luigji Santi ka qenë një person i lidhur me Kishën
Katolike, duke i shërbyer asaj edhe në vendin tonë.
Kërkesa për rishikim përveç plotësimit të kërkesave të parashikuara në nenin 494/a të
K.Pr.Civile është e detyrueshme që të paraqitet edhe brenda afateve të parashikuara nga nenet
445 dhe 496 të K.Pr.Civile, prandaj gjykata në përputhje me Vendimin Unifikues nr.08/2008
të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë bëri objekt të debatit gjyqësor edhe momentin
e marrjes dijeni të kërkueses për provat e reja dhe paraqitjen e kërkesës brenda afatit ligjor.
62
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes del e provuar se vendimi gjyqësor është shpallur
nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me datë 14.11.2003, ndërsa kërkesa e Kishës Katolike
për rishikimin e vendimeve është paraqitur me datë 18.02.2004, pra tre muaj e katër ditë pas
shpalljes së vendimit që kërkohet të rishikohet, prandaj ajo konsiderohet se është paraqitur
brenda afatit ligjor, të parashikuar nga neni 445 i K.Pr.Civile.
Gjithashtu rezulton se dokumenti i lëshuar nga Atë Françesko Tata mban datën
30.01.2004, që është brenda afatit 30 ditor të parashikuar nga neni 496 të K.Pr.Civile, prandaj
mjafton vetëm ky fakt në mënyrë që kërkesat e dispozitës ligjore të mësipërme të
konsiderohen të përmbushura.
Në pretendimet e saj para Gjykatës së Lartë, pala e paditur pretendon se provat e
paraqitur nga kërkuesja Kisha Katolike nuk përbëjnë prova të reja në kuptim të nenit 494/a të
K.Pr.Civile, pasi ajo pohon se nuk ia mohon pronësinë e truallit Atë Luigji Santit, por ashtu si
gjykatat e faktit edhe ajo konsideron të ndjerin një shtetas italian pa lidhje me Kishën
Katolike, prandaj thotë se kjo e fundit nuk është pronare e truallit.
Pala e paditur mundohet ti konsiderojë të ezauruara kontratën e shitjes së vitit 1938
dhe aktin e njoftunisë së vitit 1939, pa treguar se në cilën faqe të dosjes gjyqësore janë të
administruara ato nga gjykatat, duke “luajtur” me përmbajtjen e tyre, duke thënë që nuk e
kundërshtojmë pronësinë e truallit, por nga ana tjetër duke pretenduar se Kisha Katolike nuk
ka qenë asnjëherë pronare e tij.
Gjithashtu ajo pretendon se shkresa e Atë Françesko Tatës, lëshuar me datë
30.01.2004 nuk përbën provë të re, pasi prej tij janë dërguar edhe shkresa të tjera më parë,
por në dosje nuk ndodhet asnjë shkresë e tillë dhe ajo tregon qartë se misioni i Shoqërisë
Jezuite është hapur në Shqipëri në vitin 1930 dhe ky urdhër është organizëm i brendshëm i
Kishës Katolike, gjë për të cilën në gjykimin e themelit gjykatat arsyetojnë se ky fakt mbetet i
paprovuar, ç’ka tregon se ky dokument ka mjaft rëndësi për zgjidhjen e kësaj çështjeje.
Kolegji Civil gjen me vend të theksojë se në Vendimin Unifikues nr.05, datë
30.03.2005 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë arritur në përfundimin se:
Në rastet kur regjimi komunist ka shtetëzuar prona kundër Kishës Katolike,
pavarësisht se ato kanë qenë të regjistruara në emër të personave fizik apo personave juridik
(shoqëri tregtare) të krijuara para hyrjes në fuqi të marrëveshjes midis shtetit italian dhe
Selisë së Shenjtë, këto prona i kthehen apo kompensohen Kishës Katolike.
Në gjyq pala e paditur Persefoni Gjinopulli pretendon se vendimi i Kolegjeve të
Bashkuara është marrë pas dhënies së vendimeve objekt rishikimi, prandaj ai nuk mund të
zbatohet për rastin objekt gjykimi, pasi vendimet e Gjykatës së Lartë nuk kanë fuqi
prapavepruese, pretendim të cilin Kolegji Civil e vlerëson të pabazuar në ligj, pasi vendimet e
Kolegjeve të Bashkuara në bazë të nenit 486 të K.Pr.Civile, janë të detyrueshme për gjykatën
që rishqyrton çështjen.
Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil të Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se
kërkesa për rishikimin e vendimeve të formës së prerë e paraqitur nga kërkuesja Kisha
Katolike Urdhri i Jezuitëve është e bazuar në ligj, prandaj si e tillë ajo duhet pranuar dhe për
rrjedhojë vendimet objekt rishikimi duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për t’u
rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 498/2 të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Pranimin e kërkesës.
63
Prishjen e vendimit nr.1817, datë 14.11.2003 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, të
vendimit nr.1430, datë 07.12.2001 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të vendimit nr.3530, datë
13.11.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 09.05.2013
Kundër
Mirela FANA
Guxim ZENELAJ
64
Nr.00-2013-1143 i Vendimit (295)
VENDIM
Ardian NUNI Kryesues

Guxim ZENELAJ Anëtar
Majlidna ANDREA Anëtar
Mirela FANA Anëtar
Medi BICI Anëtar
asistuar nga sekretare gjyqësore Brunilda Ago në datën 09.05.2013, mori në shqyrtim në
seancën gjyqësore publike, çështjen civile nr.11242-00121-00-2009 i Regj. Themeltar, që i
përket palëve :
PADITËS: HAXHI LULI, i biri i Lulit dhe i Hikes, i datëlindjes

03.10.1942, lindur dhe banues në fshatin Prell të rrethit Mat.
Prezent pa përfaqësues.
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQERORE DIBËR në mungesë
PALË E TRETË: ALBTELEKOM SH.A. MAT në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur
për të lidhur pension pleqërie shtetëror.
Baza Ligjore: Neni 86/3 e 96 i Ligjit nr.7703.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.11, datë 12.01.2007, ka vendosur:

Pranimin e padisë së paditësit Haxhi Luli.
Detyrimin e anës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Dibër
t’i caktojë pension pleqërie në shtet Haxhi Luli, me të drejtë pagese që nga
data 03.04.2003 e në vazhdim.

Prishjen e vendimit civil nr.11, datë 12.01.2007 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Mat dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.322, datë 18.06.2008, ka vendosur:

Rrëzimin e padisë së paditësit Haxhi Luli si të pabazuar në prova dhe në ligj.
65
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.322, datë 18.06.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat.
Kundër vendimit nr.1941, datë 04.12.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar

rekurs paditësi Haxhi Luli, më datë 23.12.2008, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të
gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë, për
këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë rezultat i mosrespektimit dhe zbatimit të keq të ligjit dhe
njëkohësisht me shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
Vendimet e gjykatave nuk bazohen në provat e administruara në gjykim.
- Gjykata e apelit nuk ka zhvilluar asnjë lloj hetimi gjyqësor. Kjo gjykatë zhvilloi
gjykimin në mungesë time, pa më njoftuar. Veprimi i gjykatës bie ndesh me nenet 143
dhe 144 të K.Pr.Civile.
- Gjykata e shkallës së parë nuk zbatoi detyrat e lëna nga gjykata e apelit; nuk mori
prova me dëshmitarë për periudhën e punës së paditësit.
- Parregullsitë mbi të cilat mbështetet vendimi nuk qëndrojnë, pasi regjistri themeltar i
punonjësve nuk është i grisur dhe se shkrimi nuk është i ndryshëm nga fleta në fletë.
Në të nuk ka asnjë ndërhyrje mekanike apo korrigjim të dhënash dhe se fletët e tij janë
të vulosura; numrat vazhdojnë në mënyrë kronologjike për të gjithë punonjësit.
- Edhe nëse ato janë sikurse parashtron gjykata nuk i kam krijuar unë. Ai është
dokumentacion zyrtar që përpilohet e mbahet nga nëpunësit shtetëror.
- Vendimi i gjykatës bazohet mbi aludime, pasi në këto raste është e domosdoshme
thirrja e ekspertëve për të përcaktuar konkluzione rreth vërtetësisë dhe realitetit të
dokumentacionit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; në prezencë të paditësit pa
përfaqësues; në mungesë të palës së paditur dhe personit të tretë; diskutoi e analizoi çështjen
në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
Paditësi Haxhi Luli, me banim në fshatin Prell të Rrethit Mat, i datëlindjes
03.10.1942, i është drejtuar palës së paditur Dega e Përfitimeve pranë D.R.S.SH. Dibër për
përfitim pension pleqërie.
Në përfundim të shqyrtimit të kërkesës së Haxhi Lulit, Dega e Përfitimeve pranë
D.R.S.SH. Dibër, me vendimin nr.496, datë 30.09.2004 i ka njohur kërkuesit vetëm të drejtën
e pensionit të pleqërisë si punonjës kooperative.
Mbi ankimin e paditësit Haxhi Luli, Komisioni Rajonal i Ankimit Dibër, me vendimin
nr.02, datë 02.02.2006, ka lënë në fuqi vendimin nr.496, datë 30.09.2004 .
Duke mos qenë dakord me këtë vendim paditësi i është drejtuar me ankim Komisionit
Qendror të Ankimit Tiranë, i cili me vendimin nr.142, datë 31.03.2006, ka lënë në fuqi
vendimet e sipërcituara.
Paditësi Haxhi Luli me pretendimin se ai ka qenë në marrëdhënie pune në ndërmarrje
shtetërore, në Albtelekom (Ish P.T.T. Mat), për periudhat nga 06.10.1958 - 20.12.1961 si
postier dhe nga 05.01.1974 - 27.12.1967 si fillrojtës, dhe se i plotëson kriteret për të përfituar
pension pleqërie në shtet, i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat duke
kërkuar detyrimin e palës së paditur për t’i lidhur pension pleqërie shtetërore për gjithë
periudhën që ka punuar në marrëdhënie pune me shtetin.
66
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.11, datë 12.01.2007, ka vendosur
pranimin e padisë së paditësit Haxhi Luli; detyrimin e anës së paditur Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Dibër t’i caktojë pension pleqërie në shtet Haxhi Luli, me të drejtë
pagese që nga data 03.04.2003 e në vazhdim.
Mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.45, datë
15.01.2008, ka vendosur prishjen e vendimit civil nr.11, datë 12.01.2007 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Mat dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues, duke lënë detyra përkatëse.
Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.322, datë 18.06.2008,
ka vendosur rrëzimin e padisë së paditësit Haxhi Luli si të pabazuar në prova dhe në ligj.
Gjykata ka arsyetuar ne vendimin e saj se: “....nga këqyrja me sy të lirë e këtij
dokumenti del qartë se kemi të bëjmë me një dokument haptazi të parregullt. Kështu gjykata
çmon se pala e paditur ka të drejtë që nuk e merr në konsideratë librezën e punës së paditësit.
Ky dokument ka parregullsi të dukshme. Vërehet qartë se megjithëse libreza e punës është e
lëshuar në vitin 1970 ajo është e vulosur me një model vule që i përket periudhës pas vitit
1976. Është koha (1976) kur Shqipëria u quajt Republikë Popullore Socialiste, ndërsa në
vitin 1970 Shqipëria quhej Republikë Popullore. Kontradiktat sa sipër në vulën e përdorur në
Librezën e Punës e komprometojnë rëndë atë saqë në atë gjendje që është nuk mund të
përdoret si një provë e rregullt dhe e mjaftueshme për të realizuar një qëllim të ligjshëm....
Regjistri në fjalë duket qartë se është një dokument i cënuar në atë masë që për disa të dhëna
krijohen mjaft dyshime. Fleta ku pasqyrohen të dhënat e punës së paditësit ka tre elementë që
e bëjnë atë shumë të dyshimtë nëse pasqyron të vërtetën apo jo. Së pari, fleta ku pasqyrohen
të dhënat e paditësit duket qartë se është e vendosur në atë pozicion me ngjitje. Së dyti,
shkrimi i përdorur në atë fletë duket shumë qartë se ndryshon si me fletët paraardhëse ashtu
edhe me fletët pasardhëse të regjistrit. Së treti, edhe ngjyra e bojës së vulës së përdorur në
fletën që bën fjalë për paditësin është e vetmja e përdorur në regjistër. Prezenca e këtyre
elementëve të dyshimtë në fletën e regjistrit që pasqyron punën e paditësit e bën atë një provë
të parregullt për të provuar sa pretendon paditësi...”
Mbi ankim të palës paditëse Haxhi Luli, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin
nr.1941, datë 04.12.2008, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit civil nr.322, datë
18.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.
Kjo gjykatë arsyeton se: “...dokumentet ekzistuese për këtë periudhë kanë parregullsi
të atilla që në pikëpamje formale nuk krijojnë bindje për vlefshmërinë e tyre. Libreza e punës
e lëshuar në vitin 1970 është vulosur me model vule që i përket viteve 1976 po kështu i tillë
është gjendur edhe regjistri i fuqisë punëtore, i cili për shkak të cënimeve dhe të ndërhyrjeve
mekanike nuk e ka vlerën dhe me të drejtën gjykata nuk e ka vlerësuar si një akt të vlefshëm...
me të drejtë gjykata ka pranuar parregullsinë e këtij akti duke i marrë në tërësi parregullsitë
e konstatuara në akt të cilat janë të dukshme dhe që janë vërejtur gjatë këqyrjes të këtyre nga
vetë gjykata, pra në këtë vështrim gjykata i ka vlerësuar në kompleks të gjitha aktet dhe
provat e paraqitura nga palët në gjykim dhe në përgjithësi rrjedhën e të gjithë çështjes duke
arritur në përfundime të bazuara... është lënë detyrë për gjykatën e shkallës së parë “të
marrë prova qoftë me shkresë qoftë me dëshmitar...”, pra është lënë detyrim fakultativ d.m.th.
e çmon gjykata mënyrën e të vepruarit për të zgjidhur sa më drejtë çështjen, prandaj
vlerësohet se nga ana e gjykatës të shkallës së parë nuk ka ndonjë detyrë të paplotësuar të
urdhëruar nga gjykata e apelit...”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Haxhi Luli, më datë
23.12.2008, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë, duke paraqitur shkaqet e përmendura në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
67
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendim nr.1941, datë 04.12.2008 i
Gjykatës së Apelit Tiranë është rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit procedural dhe për
rrjedhim duhet të prishet e çështja duhet të dërgohet në atë gjykatë, për rishqyrtim.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka konstatuar se Gjykata e Apelit Tiranë, në
gjykimin e kësaj çështjeje nuk ka kryer “një hetim të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje
me ligjin” (nenin 14 të K.Pr.Civile). Konkluzionet e arritura nga kjo gjykatë në lidhje me
zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje objekt gjykimi janë rezultat i një hetimi të përciptë, jo të
plotë dhe e të gjithanshëm.
Ky Kolegj vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësi Haxhi Luli përmban shkaqe të
parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, që bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës së
Apelit Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë nuk i ka
shqyrtuar dhe nuk u ka dhënë përgjigje pretendimeve të parashtruara në rekurs nga pala
paditëse.
Gjykata e apelit, në gjykimin dhe vendimin e saj, ka pranuar fakte dhe rrethana të
domosdoshme për t’u verifikuar, të cilat do ta orientonin drejtë një zgjidhje ligjore të
konfliktit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të gabuar arsyetimin që Gjykata e Apelit
Tiranë bën lidhur me vlerësimin e provave të paraqitura nga palët gjatë shqyrtimit gjyqësor,
si: Libreza e punës, regjistri i fuqisë punëtore, etj.
Kjo gjykatë ka vlerësuar si të parregullta këto dokumente shkresore duke u nisur nga
këqyrja vizuale e saj, pa zbatuar përcaktimet e ligjit procedural. Parregullsia e një dokumenti
nuk mund të njësohet me pavërtetësinë me pasoja juridike për paditësin, sikurse i ka
konsideruar gjykata aktet e sipërcituara.
Neni 24/a i Kodit të Procedurës Civile përcakton se:

“Kur për konstatimin ose sqarimin e fakteve, që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në
gjykim kërkohen njohuri të posaçme në fushat e shkencës , teknikës ose artit, gjykata mund të
thërrasë një ose më shume ekspertë ...”
Në referim të kësaj dispozite, ky Kolegj vlerëson se gjykata e apelit, për vlerësimin
nëse këto prova dokumente ishin të parregullta apo jo, duhet të kishte thirrur një ekspert,
mendimi i të cilit do të kishte rëndësi për zgjidhjen sa më objektive dhe të drejtë të çështjes
objekt gjykimi.
Në bazë të këtyre dispozitave, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se, në
gjykimin e zhvilluar për rastin objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka hetuar në lidhje
me pretendimin e paditësit nëse ai gëzon të drejtën e pensionit të pleqërisë për periudhën kur
ka punuar në ndërmarrjen shtetërore apo jo.
Përfundimi i arritur nga gjykata e apelit vjen në kundërshtim me një nga parimet e së
drejtës procedurale civile të sanksionuara nga ligjvënësi në nenin 10 të K.Pr.Civile (Gjykata
mbështet vendimin e saj vetëm mbi faktet që janë paraqitur gjatë procesit gjyqësor).
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e konsideron këtë qëndrim të Gjykatës së Apelit
Tiranë si një proces të parregullt ligjor dhe në vijim, vendimin e saj në shkelje të ligjit e në
këto rrethana, rrjedhimisht, prishjen e tij dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë
gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Në rigjykim gjykata e apelit duhet të sqarojë fakte dhe rrethana për të cilat kërkohen
njohuri të posaçme nga fusha të tjera të shkencës dhe që nuk mund të zgjidhen nëpërmjet
këqyrjes vizuale të saj, sikurse ka vepruar gjykata duke konsideruar regjistrin themeltar dhe
librezën e punës të paditësit të parregullt.
Gjatë rigjykimit, në respektim të një procesi të rregullt ligjor dhe pasi t’u japë
përgjigje ligjore të gjitha pretendimeve të pjesëmarrësve në proces, në përputhje me rregullin
68
e parashikuar në nenin 14 të K.Pr.Civile (gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë e të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin), gjykata e apelit do të arrijë në një zgjidhje të drejtë të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/c tё K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1941, datë 04.12.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rigjykim në po këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 09.05.2013.
69
70
Nr.00-2013-1282 i Vendimit (297)
VENDIM

Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA “VODAFONE ALBANIA” SH.A,

me seli në Tiranë, përfaqësuar nga juristi Elviz
Zerva
E PADITUR: KOMUNA MOLLAJ KORÇË, përfaqësuar nga
juristja Lireza Sinollari
OBJEKTI:
1. Konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të
“Njoftim vlerësimit tatimor” nr.160 prot., datë 15.08.2012,
lëshuar nga Komuna Mollaj.
2. Ngarkimin e shpenzimeve gjyqësore palës së paditur.
Baza Ligjore: Neni 331 i K.Pr.Civile,
nenet 115/a, 116/b, c, 117, 137 e vijues të K.Pr.Administrative,
nenet 7 dhe 9 të Ligjit nr.9632, datë 30.10.2006,
“Për sistemin e taksave vendore”,
neni 11, pika (e) e Ligjit nr.9975, datë 28.01.2008
“Për taksat kombëtare”,
neni 3, pika 22 dhe neni 93, pika 6 e Ligjit nr.9918, datë 19.05.2008,
“Për komunikimet elektronike në RSH”,
Udhëzimi nr.28, datë 06.10.2008,
“Për përcaktimin e tarifës së shërbimit për shërbimet e radiokomunikacionit”,
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008,
“Për procedurat tatimore në RSH”,
Udhëzimi nr.655/1, datë 05.02.2007,
“Për përcaktimin e uniformitetit të standardeve procedurale
dhe raportimit të sistemit të taksës vendore”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.31011-00436-2013 (989) akti, datë

05.04.2013, ka vendosur:
1. Mospranimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor.
2. Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Lartë brenda 5 ditëve nga
e nesërmja e shpalljes.
71
Brenda afatit ligjor, në datën 10.04.2013, pala e paditur Komuna Mollaj ka ushtruar të
drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nr.31011-
00436-2013 (989) akti, datë 05.04.2013 dhe kërkon prishjen e tij dhe nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor dhe paraqet këtë arsyetim:
- Pretendimi i paditësit për pavlefshmëri absolute nuk justifikon ligjërisht mos
ezaurimin e rrugës administrative, që përbën për çdo subjekt detyrim ligjor;
- Rezulton që pala paditëse nuk ka paguar detyrimin e përcaktuar në aktin administrativ
dhe në këto kushte ankimi i saj nuk mund të merrej parasysh nga ana jonë;
- Ndryshimi i padisë nga kundërshtimi i aktit për pavlefshmëri relative në pavlefshmëri
absolute përbën një precedent negativ që mund t’i japë mundësinë çdo subjekti që në
këto raste të ankimojë aktin administrativ direkt në gjykatë duke anashkaluar kështu
përcaktimet e Ligjit nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore në RSH”;
- K.Pr.Administrative nuk përcakton shprehimisht të drejtën për t’iu drejtuar direkt
gjykatës për konstatimin e aktit si absolutisht të pavlefshëm;
- Sipas vendimit unifikues të Kolegjeve të Bashkuara nr.3/2008 shqyrtimi i një çështje
nuk mund të jetë objekt i shqyrtimit gjyqësor në rast se ankimi administrativ nuk është
ezauruar për faj të paditësit;
- Pavlefshmëria absolute është kërkim që konstatohet nga gjykata në përfundim të
hetimit gjyqësor dhe vetëm fakti se pala e pretendon nuk e bën atë të pranueshëm për
efekt të përcaktimit të juridiksionit;

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës së paditur,
Komuna Mollaj, juristen Lireza Sinollari, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor; përfaqësuesin e palës
paditëse Shoqëria Vodafone Albania sh.a., juristin Elvis Zerva, që kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria
“Vodafone Albania” sh.a, është person juridik, me seli në Tiranë, që ushtron aktivitet tregtar
në fushën e komunikimeve elektronike në të gjithë territorin e vendit.
Pala e paditur, me shkresën nr.160 prot., datë 15.08.2012, “Njoftim Vlerësimi
Tatimor” ka njoftuar palën paditëse, Shoqërinë “Vodafone Albania” sh.a se kjo e fundit ka
një detyrim tatimor për vitin 2012 “Tarifë pastrimi për çdo antenë të telefonisë celulare ” të
vendosur në territorin e kësaj komune, në shumën 100.000 lekë.
Gjithashtu, pala paditëse është njoftuar se duhet të kryente pagesën pranë Zyrës së
Tatim Taksave deri në datën 15.09.2012. Kjo shkresë i është njoftuar palës paditëse,
Shoqërisë “Vodafone Albania” sh.a, në datën 24.08.2012.
Në përgjigje të sa më sipër, pala paditëse me anë të shkresës nr.ref. LGD/0264/KSh,
datë 18.09.2012, drejtuar Kryetarit të Komunës Mollaj i ka parashtruar këtij të fundit
kundërshtimet e saj në lidhje me këtë akt administrativ.
Pala e paditur, Komuna Mollaj me anë të shkresës nr.188 prot, datë 12.10.2012,
drejtuar Shoqërisë “Vodafone Albania” sh.a e ka vënë atë në dijeni se ajo ka detyrimin ligjor
që, në zbatim të nenit 107/3 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në
RSH” të paguajë detyrimin tatimor, pasi vetëm në këtë rast ankimi do të merret parasysh për
shqyrtim.
72
Pala paditëse ka marrë njoftim për këtë shkresë në datën 15.10.2012 dhe nuk ka kryer
pagesën e detyrimit tatimor siç i kërkohej në këtë shkresë.
Rezulton se në datën 14.11.2012, pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë me padi me objekt: “Anullimin e aktit administrativ të “Njoftim Vlerësimit
Tatimor” me nr.160 prot., datë 15.08.2012, të lëshuar nga Komuna Mollaj Korçë për shkak
të pavlefshmërisë relative”.
Gjatë gjykimit të kësaj çështje civile, në seancën gjyqësore të datës 07.01.2013, pala e
paditur ka paraqitur kërkesën për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor duke
pretenduar se nga ana e palës paditëse nuk është ezauruar më parë ankimi administrativ.
Në lidhje me këtë kërkesë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.41-
2013-81 (45), datë 10.01.2013, ka vendosur:
“1. Nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes civile me nr.regj.them 31011-04117-41-
2012 (380/3527), datë regjistrimi 15.11.2012, që i përket paditës “Vodafone Albania” sh.a, i
paditur Komuna Mollaj, me objekt: Anullimi i aktit administrativ të “Njoftim Vlerësimit
Tatimor” me nr.160 prot, datë 15.08.2012, të lëshuar nga Komuna Mollaj Korçë për shkak të
pavlefshmërisë relative”.
Kjo gjykatë ka arsyetuar se.... shoqëria duhej që së bashku me kërkesën për ankim të
Njoftim Vlerësimit Tatimor të kishte paguar edhe detyrimin tatimor të përcaktuar në këtë akt
në shumën prej 100.000 lekë. Mospagimi i detyrimit tatimor është një kusht i domosdoshëm
për apelim, qoftë në rrugë administrative ashtu edhe në rrugë gjyqësore, mungesa e të cilit
çon drejt mos shqyrtimit të ankimit, e në këto kushte gjykata çmon se pala paditëse nuk ka
plotësuar kriteret për t’iu drejtuar gjykatës e për t’i hapur rrugë shqyrtimit gjyqësor...
Kundër këtij vendimi nuk rezulton të jetë paraqitur ankim i veçantë pranë Gjykatës së
Lartë nga ana e palës paditëse.
Në datën 04.02.2013, pala paditëse ka paraqitur sërish padi në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Korçë, me objekt: “Konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të “Njoftim vlerësimit
tatimor” nr.160 prot., datë 15.08.2012, lëshuar nga Komuna Mollaj. 2. Ngarkimin e
shpenzimeve gjyqësore palës së paditur”.
Me anë të kësaj padie, pala paditëse kërkon konstatimin si absolutisht të pavlefshëm
të aktit administrativ të nxjerrë nga pala e paditur për arsye se është nxjerrë në kapërcim të
kompetencave ligjore të këtij organi, duke qenë se njësitë vendore nuk mund të nxjerrin
njoftim vlerësim tatimor për një Shoqëri si “Vodafone Albania” sh.a që është “biznes i madh”
dhe i nënshtrohet juridiksionit të organit tatimor të pushtetit qendror (Dega e Tatimpaguesve
të Mëdhenj).
Gjatë gjykimit të kësaj çështje civile në seancën e datës 05.04.2013, pala e paditur,
Komuna Mollaj, ka paraqitur kërkesën për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor,
me arsyetimin se nuk është ezauruar më parë rruga administrative e ankimit nga ana e palës
paditëse.
Në lidhje me këtë kërkesë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin
nr.31011-00436-2013 (989) akti, datë 05.04.2013, ka vendosur:
“1. Mospranimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
2. Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Lartë brenda 5 ditëve nga e
nesërmja e shpalljes”.
Gjykata ka arsyetuar se ... padia e paraqitur nga pala paditëse është një padi që i
përket juridiksionit gjyqësor... me anë të saj pretendohet pavlefshmëria absolute e aktit
administrativ...
Gjykata e Lartë e ka unifikuar qëndrimin e saj në lidhje me pavlefshmërinë absolute
të aktit (vendimi nr.3/2008), sipas të cilës ky lloj kërkimi nuk është i ndërvarur nga ndonjë
afat parashkrimi dhe gjykata nuk mund ta nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor...
Ligjvënësi në dispozitat 117 dhe 121 të K.Pr.Administrative ka parashikuar të drejtën e
73
personit që pretendon se është cenuar në të drejtat dhe interesat e tij të ligjshme nga një akt
administrativ absolutisht i pavlefshëm që t’i drejtohet drejtpërdrejt gjykatës me qëllim
rivendosjen e të drejtave të cenuara nga një shkelje flagrante e ligjit, pa qenë i detyruar të
plotësojë kritere të tjera si ato të pretenduara nga përfaqësuesi i të paditurit...
Brenda afatit ligjor në datën 10.04.2013, pala e paditur Komuna Mollaj ka ushtruar të
drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nr.31011-
00436-2013 (989) akti, datë 05.04.2013 dhe kërkon prishjen e tij dhe nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor, për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Në seancën e datës 11.04.2013, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, pasi ka konstatuar
se kundër vendimit të saj të datës 05.04.2013 nga ana e palës së paditur është paraqitur ankim
i veçantë në Gjykatën e Lartë, ka vendosur të pezullojë gjykimin e çështjes derisa të
shqyrtohet ankimi pranë kësaj gjykate.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtimin e kësaj çështje, vlerëson se ankimi i
veçantë i paraqitur nga pala e paditur Komuna Mollaj nuk përmban shkaqe ligjore të cilat e
bëjnë të cenueshëm vendimin nr.31011-00436-2013 (989) akti të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.
Referuar të drejtës sonë procedurale çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të
rëndësishme procedurale, mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës sjell
automatikisht prishjen e vendimit. Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të K.Pr.Civile
parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht,
merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo
administrativ. Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në
Gjykatën e Lartë”.
është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit për zhvillimin e një
procesi të rregullt ligjor të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
Në përputhje me nenin 36 të K.Pr.Civile ne juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshje të tjera të parashikuara në këtë kod e në ligje të
veçanta.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në shqyrtimin e kësaj çështje, konstaton se Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Korçë, në përputhje me nenin 16 të K.Pr.Civile, ka kuptuar dhe ka
përcaktuar qartë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes, shkakun ligjor të kërkimeve të
paditësit, si dhe ligjin e aplikueshëm për zgjidhjen e drejtë dhe të saktë të konfliktit objekt
gjykimi.
Rezulton se kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim referuar kërkesë padisë është: “1.
Konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të “Njoftim vlerësimit tatimor” nr.160 prot., datë
15.08.2012 lëshuar nga Komuna Mollaj. 2. Ngarkimin e shpenzimeve gjyqësore palës së
paditur”.
Këtë kërkim pala paditëse e ka bazuar në nenin 331 i K.Pr.Civile, nenet 115/a, 116/b,
c, 117, 137 e vijues të K.Pr.Administrative, nenet 7 dhe 9 te Ligjit nr.9632, datë 30.10.2006,
“Për sistemin e taksave vendore”, neni 11, pika (e) e Ligjit nr.9975, datë 28.01.2008, “Për
taksat kombëtare”, neni 3, pika 22 dhe neni 93, pika 6 e Ligjit nr.9918, datë 19.05.2008, “Për
komunikimet elektronike në RSH”, Udhëzimi nr.28, datë 06.10.2008, “Për përcaktimin e
tarifës së shërbimit për shërbimet e radiokomunikacionit”, Ligji nr.9920, datë 19.05.2008,
“Për procedurat tatimore në RSH”, Udhëzimi nr.655/1, datë 05.02.2007, “Për përcaktimin e
uniformitetit të standardeve procedurale dhe raportimit të sistemit të taksës vendore” në nenet
31, 32/a, 153, 154, 324, 327, 328, 331 të K.Pr.Civile, nenet 115, 118 të K.Pr.Administrative,
neni 71 i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në RSH”.
74
Në analizë të shkakut ligjor të kërkimit që ka parashtruar para gjykatës pala paditëse,
ky Kolegj konstaton se jemi përpara kërkimit për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
aktit administrativ të nxjerrë nga ana e paditur.
Në gjykime të këtij lloji, kur pretendohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ,
ligjvënësi ka parashikuar qartë përkatësisht në nenet 331 të K.Pr.Civile dhe 117 të
K.Pr.Administrative, që çdo person i interesuar, në çdo kohë, ka të drejtë t’i drejtohet
drejtpërsëdrejti gjykatës për të kërkuar konstatimin e kësaj pavlefshmërie. Këto dispozita
shprehimisht parashikojnë se:
Neni 117 i K.Pr.Administrative:

1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet absolutisht i
pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë. Organi administrativ
kompetent, me iniciativën e tij, mundet të deklarojë një akt administrativ absolutisht të
pavlefshëm në çdo kohë.
3. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit është absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti do të
konsiderohet absolutisht i pavlefshëm në rast se pjesa që anullohet është aq e
rëndësishme sa që organi administrativ nuk do ta nxirrte aktin pa këtë pjesë.
Neni 331 i K.Pr.Civile:

Gjykata në vendimin e saj përfundimtar vendos:
- Rrëzimin e padisë kur akti administrativ gjendet i drejtë dhe i bazuar;
- Konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ;
- Anullimin pjesërisht apo tërësisht të aktit administrativ;
- Detyrimin e organit përkatës për të nxjerrë aktin në përputhje me ligjin ose
për marrjen e masave për rivendosjen e së drejtës së cënuar;
- Saktësimin e të drejtave dhe detyrimeve ndërmjet paditësit dhe organit
administrativ në marrëdhënien në konflikt, në bazë të ligjit dhe në interpretim
të marrëveshjes kur ka të tillë.
Në analizë të dispozitave të mësipërme rezulton qartë që për këtë lloj kërkimi,
(konstatimi i pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ), gjykata ka juridiksion të
drejtpërdrejtë dhe merr në shqyrtim çështjen, pavarësisht se paditësi nuk ka ezauruar rrugën
administrative të parashikuar shprehimisht në nenet 106 dhe 107 të Ligjit nr.9920, datë
19.05.2008, “Për procedurat tatimore në RSH”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se pikërisht ky lloj kërkimi, në
ndryshim nga kërkimi për deklarimin e pavlefshmërisë relative të një akti administrativ,
merret në shqyrtim drejtpërsëdrejti nga ana e gjykatës, për shkak se një akt administrativ
absolutisht i pavlefshëm prezumohet se ka shkelje të tilla thelbësore të ligjës, të cilat e bëjnë
atë që të mos ketë asnjë mundësi veprimi në asnjë moment dhe të konsiderohet sikur nuk ka
ekzistuar asnjëherë.
Ligjvënësi ka parashikuar juridiksion të drejtpërdrejtë në gjykatë të këtij kërkimi, pasi
një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm, që nga momenti i nxjerrjes së tij, nuk krijon
dhe as mund të krijojë pasojat juridike për të cilat ai është nxjerrë. Një akt absolutisht i
pavlefshëm nuk është akt, ai është një nulitet i plotë, i cili konsiderohet se nuk ka hyrë në fuqi
asnjëherë. Për shkak të shkeljes së rëndë thelbësore të ligjës, pavlefshmëria absolute e një akti
nuk mund të rregullohet në të ardhmen, as nga palët dhe as nga organi që ka lëshuar aktin,
pasi ky akt konsiderohet sikur nuk ka ekzistuar asnjëherë. Si i tillë ai nuk mund të ketë fuqi
detyruese as ndaj personave apo subjekteve, të cilëve iu kundër drejtohet dhe as ndaj
organeve të tjera të administratës shtetërore.
75
Në këto kushte, si këto subjekte dhe organet të cilave ai iu drejtohet kanë të drejtë të
refuzojnë përmbushjen e detyrimeve apo urdhërimeve që rrjedhin nga ky akt, pa qenë nevoja
që për pavlefshmërinë e tij të shprehet patjetër ndonjë organ shtetëror.
Për shkak të kësaj veçorie që ka akti absolutisht i pavlefshëm, ligjvënësi ka
parashikuar që çdo palë e interesuar ka të drejtë të kërkojë nga ana e gjykatës konstatimin e
pavlefshmërisë absolute, dhe jo deklarimin e saj.
Prandaj, kur gjykata gjatë gjykimit të çështjes konstaton se akti është absolutisht i
pavlefshëm ajo nuk shpall deklarimin e pavlefshmërisë, por vetëm e konstaton atë dhe zgjidh
pasojat juridike që vijnë për palët nga ky akt absolutisht i pavlefshëm.
Kjo është dhe arsyeja se përse kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
një akti administrativ nuk i nënshtrohet ndonjë afati të veçantë parashkrimi, por bëhet nga
çdo palë e interesuar, në çdo kohë.
Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë ka juridiksion për të shqyrtuar kërkimin për konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të aktit administrativ, nëpërmjet procedurave të zakonshme pranë seksionit
administrativ të kësaj gjykate.
Këtë qëndrim kanë mbajtur edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin unifikues nr.3/2008, ku shprehimisht thuhet: “38.3. ... nëse pretendohet
pavlefshmëria absolute e akteve, kërkim që nuk është i ndërvarur nga ndonjë afat
parashkrimi, gjykata, nuk mund të nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, por në
zbatim të nenit 121 të K.Pr.Administrative dhe 331 të K.Pr.Civile, konstaton pavlefshmërinë
për efekt të zgjidhjes së pasojave juridike që janë krijuar nga akti...
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të tërheqë vëmendjen e gjykatës më të ulët,
duke theksuar se juridiksioni i saj në çështjen objekt gjykimi qëndron vetëm në gjykimin e
shkaqeve ligjore që i përkasin kërkimit për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit
administrativ, parashikuar shprehimisht në nenet 116 dhe 117 të K.Pr.Administrative.
Në asnjë rast, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, në vazhdimin e gjykimit të kësaj
çështje, nuk duhet të ngatërrojë shkaqet për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një akti
administrativ, me shkaqet për deklarimin e pavlefshëm të tij.
Konfuziteti që krijohet shpesh nga gjykatat më të ulëta në gjykimin e këtyre shkaqeve
(ngatërrohen shkaqet e pavlefshmërisë relative me shkaqet e pavlefshmërisë absolute), ka
çuar në faktin që subjektet me qëllim që t’i shmangen ndjekjes së rrugës administrative (për
rrjedhojë dhe detyrimeve ligjore të domosdoshme të parashikuara në ligj për ezaurimin e
kësaj rruge), kërkojnë para gjykatës konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit
administrativ, duke paraqitur shkaqe ligjore, të cilat i përkasin kërkimit të pavlefshmërisë
relative të aktit administrativ.
Përfundimisht, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se çështja në shqyrtim bën
pjesë në juridiksionin gjyqësor dhe gjykata është e detyruar që në përputhje me rregullat
procedurale të zhvillojë gjykimin, në përfundimin të të cilit të shprehet mbi bazueshmërinë në
ligj e në prova të kërkimeve të palës paditëse.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 59 dhe 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.31011-00436-2013 (898) akti, datë 05.04.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Tiranë më 14.05.2013
76
Nr.00-2013-1283 i Vendimit (298)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “GJOKA KONSTRUKSION”

SH.A, përfaqësuar nga av. Marash Ibraj
I PADITUR: SHOQËRIA “KASTRATI & ARIFAJ” SHPK.,
në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria “Kastrati & Arifaj” Shpk.
t’i paguajë paditësit “Gjoka Konstruksion” sha,
shumën prej 55.457.880 lekë me TVSH
për faturat e papaguara të furnizimit me asfalt.
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria “Kastrati & Arifaj” Shpk.,
t’i paguajë paditësit shpërblimin e dëmit të shkaktuar,
që konsiston në kamatë vonesat në formën e interesit bankar,
sipas vlerësimit të ekspertit.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë,
duke vendosur sekuestro konservative mbi llogaritë bankare
të Shoqërisë “Kastrati & Arifaj” Shpk., në të gjitha bankat e nivelit të dytë.
Baza Ligjore: Nenet 32, 48, 153, 203 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 419 e vijues, 445 e vijues, 476 e vijues,
640 e vijues, 772 e vijues të K.Civil.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
në shqyrtimin e çështjes civile me nr.16948 Akti.
Dërgimin e çështjes civile me nr.16948 Akti për kompetencë gjykimi Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Kukës.
Kundër vendimit mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë. Për
palën e paditur në mungesë afati fillon nga dita e komunikimit të vendimit.
Brenda afatit ligjor në datën 10.012.2012, pala paditëse Shoqëria “Gjoka

Konstruksion” sh.a ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së
77
Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.11802, datë 04.12.2012 dhe kërkon prishjen e tij dhe kthimin e
çështjes për të vazhduar gjykimin pranë të njëjtit trup gjykues, dhe paraqet këtë arsyetim:
- Nga ana e palës së paditur na është shkaktuar një dëm i konsiderueshëm. Ky dëm
është shkaktuar në Tiranë pasi në këtë vend kemi selinë, llogaritë bankare, etj., dhe
çdo gjë tjetër që ka lidhje me shoqërinë;
- Neni 48 i K.Pr.Civile na jep të drejtën që padia të ngrihet edhe ne vendin ku është
shkaktuar dëmi;
- Shqyrtimi i kësaj padie në Kukës do na krijonte vështirësi dhe zvarritje gjykimi për
shkaqe objektive;
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër duhet të gjykojë çështjen.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës paditëse, Av.
Marash Ibraj, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate; dhe si bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, se pala paditëse, Shoqëria
“Gjoka Konstruksion” sh.a është person juridik që zhvillon aktivitet tregtar në fushën
projektimeve, ndërtimeve, prodhimeve të materialeve të ndërtimit, etj., me seli në Tiranë.
Pala e paditur, Shoqëria “Kastrati & Arifaj” Shpk, është person juridik që zhvillon
aktivitet tregtar në fushën e ndërtimeve dhe ka selinë në Kukës.
Pala paditëse pretendon se midis tij dhe palës së paditur ka pasur një marrëveshje për
furnizimin e kësaj të fundit me asfalt me qëllim asfaltimin e një segmenti rrugor. Në
përmbushje të kësaj marrëveshje furnizimi, pala paditëse pretendon se e ka furnizuar
periodikisht palën e paditur me asfalt, fakt që rezulton edhe nga faturat tatimore të shitjes të
lëshuara prej tij, të cilat rezulton se nuk janë paguar nga ana e paditur. Sipas palës paditëse në
mbyllje të vitit financiar 2009 detyrimi i palës së paditur përkundrejt saj ka qenë 55.457.880
lekë.
Në këto kushte, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padi me objekt parashtruar
në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Në seancën përgatitore, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin
nr.11802, datë 04.12.2012, ka vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në
shqyrtimin e çështjes civile me nr.16948 Akti.
Dërgimin e çështjes civile me nr.16948 Akti për kompetencë gjykimi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kukës.
Kundër vendimit mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë. Për palën e
paditur në mungesë afati fillon nga dita e komunikimit të vendimit”.
Gjykata ka arsyetuar se ... duke analizuar të dhënat e padisë në shqyrtim, bazën e saj
ligjore, faktin që nga pala paditëse, nëpërmjet kësaj padie kërkohet përmbushja e një
detyrimi kontraktor, i cili rrjedh nga marrëdhënia kontraktore e furnizimit që ka ekzistuar
mes palëve ndërgjyqëse, Gjykata arrin në përfundimin se nuk është kompetente për
shqyrtimin e kësaj çështje. Nga të dhënat e padisë dhe nga ato të ekstraktit të QKR-së për
palën e paditur, rezulton që qendra e Shoqërisë “Kastrati & Arifaj” shpk, është në Kukës,
për rrjedhojë, padia e paraqitur për shqyrtim përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
nuk është në kompetencë tokësore të kësaj gjykate, por të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës,
si gjykata ku i padituri ka qendrën e vet.
78
Pretendimi i palës paditëse në referim të parashikimeve të nenit 48 të K.Pr.Civile,
është i pabazuar, për aq kohë sa nga të dhënat e padisë në shqyrtim, kjo gjykatë vlerëson se
ndodhemi përpara një padie me natyrë detyrimi kontraktor. Neni 48 i këtij kodi përcakton
kompetencën e gjykatave në lidhje me paditë e natyrës së shpërblimit të dëmit jashtë
kontraktor dhe nuk mund të aplikohet në rastin objekt gjykimi.
Brenda afatit ligjor në datën 10.12.2012, pala paditëse Shoqëria “Gjoka
Konstruksion” sh.a ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.11802, datë 04.12.2012, dhe kërkon prishjen e tij dhe kthimin e
çështjes për të vazhduar gjykimin pranë të njëjtit trup gjykues, duke paraqitur ato shkaqe që
parashtrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.11802, datë 04.12.2012, i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është vendosur “Shpallja e moskompetencës
në shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeje; Dërgimi i akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kukës”, është marrë në zbatim të drejtë të normave procedurale dhe si i tillë ai duhet të lihet
në fuqi.
Ky Kolegj, fillimisht, vlerëson të sqarojë se kompetenca nuk është gjë tjetër veçse
sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të saj
çdo gjykate. Kompetenca është një kusht procedural i vlefshmërisë së procesit gjyqësor dhe i
akteve të realizuara gjatë tij në kuptimin që “Një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë
asnjë veprimtari procedurale”.
Për këtë arsye, shqyrtimi i çështjes së kompetencës përfshihet që në veprimet
përgatitore të procesit gjyqësor që duhet të kryeje gjykata (neni 158 /a i K.Pr.Civile).
Ligjvënësi, kur ka rregulluar kompetencën territoriale dhe tokësore të gjykatave për
shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuar në K.Pr.Civile dhe në ligje të tjera të
veçanta, ka pasur parasysh midis të tjerave dhe lehtësimin dhe komoditetin që duhet t’u
krijohet palëve në proces. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh procesi
duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që procesi të
zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm në respektim edhe të
nenit 6 të KEDNJ, nenit 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenit 4 të
K.Pr.Civile.
Rezulton që në çështjen objekt gjykimi paditësi ka investuar Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë me padi, objekti i së cilës është: “Detyrimi i palës së paditur, Shoqëria
“Kastrati & Arifaj” Shpk., t’i paguajë paditësit “Gjoka Konstruksion” sha shumën prej
55.457.880 lekë me TVSH për faturat e papaguara të furnizimit me asfalt. Detyrimi i palës së
paditur, Shoqëria “Kastrati & Arifaj” Shpk., t’i paguajë paditësit shpërblimin e dëmit të
shkaktuar, që konsiston në kamatë vonesat në formën e interesit bankar, sipas vlerësimit të
ekspertit. Marrja e masës së sigurimit të padisë, duke vendosur sekuestro konservative mbi
llogaritë bankare të Shoqërisë “Kastrati & Arifaj” Shpk., në të gjitha bankat e nivelit të
dytë”, në bazë të neneve 32, 48, 153, 203 e vijues të K.Pr.Civile, neneve 419 e vijues, 445 e
vijues, 476 e vijues, 640 e vijues, 772 e vijues të K.Civil.
Referuar shkakut ligjor të kërkimit, objektit dhe bazës ligjore të padisë rezulton qartë
se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është detyrimi i palës së paditur që të përmbushë
detyrimet kontraktore, si dhe shpërblimi i dëmit të ardhur si pasojë e mospërmbushjes së
këtyre detyrimeve.
Në analizë të normave procedurale të cilat flasin për kompetencën tokësore, norma
këto të parashikuara shprehimisht në Kreun III, Kompetenca, neni 42 e vijues i K.Pr.Civile,
ku ligjvënësi për çdo mosmarrëveshje të mundshme civile, apo mosmarrëveshje të tjera të
parashikuara në ligje të veçanta, ka përcaktuar së paku një gjykatë kompetente për gjykimin e
tyre, konstatohet se nuk ka një dispozitë specifike për kompetencën tokësore të gjykatës në
lidhje me paditë me objekt përmbushjen e detyrimeve kontraktore. Në këto kushte, për të
79
përcaktuar se cila është gjykata kompetente nga pikëpamja tokësore për shqyrtimin e çështjes
objekt gjykimi, duhet t’i referohemi rregullave të përgjithshme për kompetencën tokësore të
gjykatave.
Në nenin 42 të K.Pr.Civile parashikohet shprehimisht se: “Paditë ngrihen në gjykatën
e vendit ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin e tij...”, ndërsa në nenin 43 të
K.Pr.Civile thuhet se: “Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e
vendit ku personi juridik ka qendrën e tij...”.
Në analizë të normave të mësipërme (përveç rasteve kur ligji procedural përcakton në
mënyrë specifike kompetencën tokësore të gjykatës lidhur me natyrën e mosmarrëveshjeve
gjyqësore), rezulton se gjykatë kompetente nga pikëpamja tokësore, për shqyrtimin e
mosmarrëveshjeve civile, është gjykata ku padituri ka vendbanimin apo vendqëndrimin, apo
ku i padituri ka selinë (në rast se i padituri është person juridik).
Nga parimi i përgjithshëm i sanksionuar në K.Pr.Civile, sipas të cilit gjykatë
kompetente nga pikëpamja e kompetencës tokësore është gjykata ku ndodhet i padituri bëjnë
përjashtim tre grupe padish: (a) paditë për të drejtat reale mbi sendet e paluajtshme, për
pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin mbi këto sende; (b) paditë që rrjedhin
nga kallëzimi i një punimi të ri dhe i një dëmi të mundshëm, si dhe (c) paditë që rrjedhin nga
trashëgimi, paditë për pavlefshmërinë e testamentit dhe për pjesëtimin e trashëgimit.
Nga analiza e dispozitave që rregullojnë kompetencën tokësore për këto tre grupe
padish arrihet në konkluzionin se ligjvënësi kur ka bërë këto parashikime ka pasur parasysh
faktin që shqyrtimi i këtyre mosmarrëveshjeve pavarësisht nga vendbanimi i të paditurve, të
zhvillohet para një gjykate vendndodhja e së cilës të mundësojë që ajo të ushtrojë funksionet
e saj në mënyrë efikase. Në këtë mënyrë kjo kompetence tokësore nuk mund të ndryshohet
apo të shmanget nga palët.
Në çështjen objekt gjykimi rezulton qartë që nuk jemi as përpara këtyre rasteve dhe as
përpara kompetencës alternative ose konkurruese, të shprehur qartë në nenin 54 të
K.Pr.Civile.
Në çështjen objekt gjykimi rezulton qartë që jemi përpara një konflikti për
mospërmbushje detyrimesh nga ana e paditur. Rezulton nga aktet e administruara në dosjen
gjyqësore, se pala e paditur, Shoqëria “Kastrati & Arifaj” Shpk., është person juridik dhe e ka
selinë në Kukës (ekstrakt historik i Qendrës Kombëtare të Regjistrimit datë 26.11.2012, fq.9
e dosjes gjyqësore).
Në këto kushte, në referim të nenit 43 të K.Pr.Civile, kompetente nga pikëpamja
tokësore për shqyrtimin e mosmarrëveshjes midis palëve ndërgjyqëse është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Kukës ku ka selinë (qendrën) pala e paditur, Shoqëria “Kastrati & Arifaj” Shpk.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se pretendimi i palës paditëse se: “..në referim
të nenit 48 të K.Pr.Civile, gjykatë kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi në Tiranë është shkaktuar dëmi”, nuk është i bazuar në ligj.
Neni 48 i K.Pr.Civile parashikon shprehimisht se: “Paditë që rrjedhin nga shkaktimi i
dëmit mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën
e vendit ku është shkaktuar dëmi...”.
Në analizë të kësaj dispozite rezulton se ajo rregullon kompetencën tokësore të
gjykatës në rastin e padive me objekt shkaktim dëmi, ndërsa në çështjen objekt gjykimi, siç
është parashtruar më sipër në këtë vendim, kërkimi kryesor është përmbushja e detyrimeve
kontraktore, ndërsa shpërblimi i dëmit të ardhur si pasojë e mospërmbushjes së këtyre
detyrimeve, është një kërkim i ndërvarur me kërkimin kryesor. Në gjykime të këtij lloji,
gjykata që është kompetente për shqyrtimin e kërkimit kryesor të padisë është kompetente
edhe për shqyrtimin e kërkimit të ndërvarur me kërkimin kryesor.
PËR KËTO ARSYE
80
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 dhe 485/a të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 14.05.2013
81
Nr.00-2013-1284 i Vendimit (299)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA “PJETRI” SH.P.K, në mungesë

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
SHKODËR, me pjesëmarrjen e Av. Shtetit, Z.
Abaz Deda
OBJEKTI:
Kundërshtim i pjesshëm i aktit njoftim vlerësimi
për detyrimin tatimor me nr.386/3, datë 16.03.2012
të Drejtorisë Rajonale Tatimore.
Baza Ligjore: Ligji nr.9920, datë 19.05.2008,
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar.
Udhëzim nr.24, datë 02.09.2008,
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”
neni 13, 80-104 të K.Pr.Administrative,
Neni 32, 325, 328/2 K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.s’ka, datë 31.10.2012, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2013-131, (44), datë 17.01.2013

ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.s’ka, datë 31.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në lidhje me juridiksionin, në po
atë gjykatë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.790 (1365), datë 28.03.2013, ka

vendosur:
Konstatimin e mungesës së juridiksionit gjyqësor në gjykimin e çështjes.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë. Ndaj këtij vendimi mund të bëhet ankim i
veçantë në Gjykatën e Lartë Tiranë.
82
Brenda afatit ligjor në datën 01.04.2013, pala paditëse, Shoqëria “Pjetri” Shpk, ka
ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit nr.790 (1365), datë 28.03.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe kërkon prishjen e tij dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim në atë gjykatë dhe paraqet këtë arsyetim:
- Gjykata përpara se të merrte vendimin duhet të kërkonte nga pala e paditur të
provonte pretendimet dhe prapësimet që kishin e bënim me konsumimin e rrugës
administrative dhe jo të lidhte cilësimin e fakteve dhe rrethanave me përcaktimet e
përfaqësuesit te Avokatit te Shtetit;
- Edhe nga pikëpamja formale nuk mund të mos konstatohet se mënyra se si është
shprehur autoriteti tatimor në vendim është i gabuar për arsye se refuzimi i ankimit
nënkupton rrëzimin e ankimit, çka do të thotë se është konsumuar rekursi
administrativ dhe ankuesi, siç e ka orientuar autoriteti tatimor, i është drejtuar
gjykatës për mbrojtjen e të drejtës së shkelur;
- Edhe sikur të mos ishin paguar plotësisht detyrimet tatimore, refuzimi i ankimit për
detyrimin tatimor nuk do të thotë apriori se pala paditëse përjashtohet përfundimisht
nga e drejta e shqyrtimit të një ankimi administrativ;
- Çështja nuk është shqyrtuar jo për fajin tonë, prandaj gjykata ka juridiksion për
shqyrtimin e çështjes;
- Vendimi i DAT nuk i referohet të metave të tjera të ankimit që janë konstatuar nga kjo
Drejtori, me përjashtim të faktit që ankimi është jashtë afatit;
- Nga ana jone është provuar se kemi teprica kreditore për t’u njohur si të paguara sipas
ligjit të gjitha detyrimet tatimore;
- Na është mohuar e drejta e ankimit e garantuar me dispozitat kushtetuese;
- Gjykata e faktit duhet të shqyrtonte jo vetëm paligjshmërinë e aktit, por edhe
ligjshmërinë e veprimeve/mosveprimeve të organeve të administratës tatimore.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; Avokatin e Shtetit Z. Abaz Deda, që
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër; dhe si bisedoi
VËREN
Gjykatat kanë pranuar rrethanat dhe faktet si vijon:
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Pjetri” shpk,
është person juridik që zhvillon aktivitet tregtar në fushën e përpunimit të drurit, shitjes së
tjegullave, etj., dhe e ka selinë në Fushë-Arrëz.
Rezulton që pala e paditur me anë të shkresës “Lajmërim kontrolli” nr.386, datë
16.01.2012, e ka njoftuar palën paditëse se do të kryente pranë saj një kontroll tatimor që
përfshinte shumë aspekte të veprimtarisë, ndër të cilat TVSH-në për periudhat 2009-2012,
tatimin mbi të ardhurat për vitet 2009-2010, saktësimin e rezultatit financiar për vitet 2009-
2010, etj.
Në përfundim të kontrollit të ushtruar, pala e paditur, me anë të shkresës nr.386/4,
datë 16.03.2012, i ka njoftuar palës paditëse raport kontrollin përfundimtar me konstatimet
për shkeljet e kryera. Gjithashtu me anë të shkresës nr.386/3, datë 16.03.2012 i ka njoftuar
paditësit edhe Njoftim Vlerësimin Tatimor në lidhje me pagesën që duhet të kryejë për
TVSH-së, sigurimet shoqërore, mos pajisje me kasa fiskale, etj., të pasqyruara këto në
mënyrë të detajuar në këto akte.
Rezulton që njoftim vlerësimi tatimor i mësipërm i është njoftuar palës paditëse më
datë 19.03.2012.
83
Duke mos qenë dakord me rezultatet e kontrollit tatimor dhe njoftim vlerësimin
përkatës, pala paditëse i ka kundërshtuar ato pjesërisht (vetëm në lidhje me gjobën për
TVSH-në për periudhat tatimore 2010/4, 2010/8-2011/1 2011/3, 2011/5-2011/12 në shumën
1.916.392 lekë si dhe gjobën për mos pajisje me kasa fiskale për periudhën tatimore 2012/1
në shumën 200.000 lekë), pranë Drejtorisë së Apelit Tatimor me datë 17.04.2012, duke e
dërguar ankimin me postë, i protokolluar në datë 18.04.2012 në këtë Drejtori.
Nuk rezulton që pala paditëse të ketë paguar detyrimin tatimor në llogarinë e organit
tatimor siç parashikohet në Ligjin nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në
RSH”.
Përmes vendimit nr.8273/1, prot, datë 06.06.2012, Drejtoria e Apelimit Tatimor
Tiranë ka vendosur: “Refuzimin e ankimit për shkak se e konsideron të papranueshëm pasi
nuk është respektuar afati ligjor për paraqitjen e ankimit”.
Në këto kushte, pala paditëse, Shoqëria “Pjetri” Shpk në datën 06.07.2012 ka
paraqitur në gjykatë padinë me objekt kundërshtim i pjesshëm i akt njoftim vlerësimit
tatimor.
Gjatë gjykimit të kësaj çështje, përfaqësuesi i palës së paditur ka kërkuar nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke pretenduar se ankimi në Drejtorinë e Apelimit
Tatimor është paraqitur jashtë afatit dhe nuk është kryer pagesa e detyrimit tatimor, pra nuk
janë plotësuar kërkesat ligjore për marrjen në shqyrtim të ankimit të tij.
Në lidhje me këtë kërkesë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin
nr.s’ka, datë 31.10.2012, ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”.
Gjykata ka arsyetuar se ... D.A.T. Tiranë nuk e ka shqyrtuar ankimin e paditësit në
themel duke e quajtur atë të papranueshëm për shkak se është paraqitur jashtë afatit ligjor,
duke mos i komunikuar arsye të tjera për mos shqyrtim. Në gjykim rezultoi e provuar si dhe
më lart se ankimi administrativ është paraqitur brenda afatit prej 30 ditë. Sa i përket
pretendimit të palës së paditur se çështja duhet nxjerrë jashtë juridiksionit për shkak se nuk
është bërë parapagimi i detyrimit tatimor, gjykata çmon se pala paditëse nuk ka faj për këtë
të metë pasi pala e paditur nuk ja ka komunikuar si të metë duke mos e shqyrtuar fare
ankimin me arsyen e paraqitjes jashtë afatit. Gjykatës i rezulton e provuar se jo për faj të
paditësit (ankuesit) çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ, ndaj dhe
në funksion të garantimit të një procesi të rregullt ligjor është e detyruar të shqyrtojë çështjen
në themel, duke qenë se ajo ka juridiksionin për shqyrtimin e çështjes”.
Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim në Gjykatën e Lartë nga ana e palës
së paditur, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2013-131 (44), datë
“Prishjen e vendimit nr.s’ka, datë 31.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në lidhje me juridiksionin, në po atë gjykatë”.
Kolegji Civil ka arsyetuar se... nga aktet e dosjes konstatohen se akti njoftim vlerësimi
i është njoftuar më datë 19.03.2012 paditësit, i cili e ka kundërshtuar këtë akt pranë
Drejtorisë së Apelit Tatimor më datë 17.04.2012 duke e dërguar me postë (sikurse rezulton
nga dëftesa e postës) dhe ky ankim është protokolluar në datë 18.04.2012 nga Drejtoria e
Apelimit Tatimor. Referuar datës së dërgimit me postë, sikundër ka arsyetuar gjykata, ankimi
është dërguar brenda afatit të njohur me ligj prej 30 ditësh.
Përsa më sipër, ky Kolegj edhe pse çmon se vendimi i gjykatës së shkallës së parë me
të drejtë ka konsideruar në afat ankimin e palës paditëse, vlerëson se vendimi duhet të prishet
dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në lidhje me çështjen e juridiksionit, duke marrë në
analizë edhe pretendimin për parapagimin e detyrimit nga pala paditëse, duke administruar e
shqyrtuar provat përkatëse në këtë drejtim.
84
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.790 (1365), datë 28.03.2013,
ka vendosur:
“Konstatimin e mungesës se juridiksionit gjyqësor në gjykimin e çështjes. Shpenzimet
gjyqësore siç janë bërë.
Ndaj këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë Tiranë”.
Gjykata ka arsyetuar se.... rezulton e provuar se paditësi (ankuesit) e ka parashtruar
ankimin në afat por të pashoqëruar me dokumentacionin e detyrueshëm sipas ligjit që ankimi
të merret në shqyrtim (vërtetimi i pagesës së plotë të detyrimit tatimor). ...ankimi nuk ka qenë
në fakt i shoqëruar nga vërtetimi i pagesës së plotë të detyrimit tatimor, që do të thotë se
rezultati do të ishte i njëjtë ai i refuzimit të ankimit.
Brenda afatit ligjor në datën 01.04.2013, pala paditëse Shoqëria “Pjetri” Shpk ka
ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit nr.790 (1365), datë 28.03.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe kërkon prishjen e tij dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim në atë gjykatë, për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i nr.790 (1365), datë
28.03.2013, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, i cili ka vendosur “Konstatimin e
mungesës së juridiksionit gjyqësor në gjykimin e çështjes”, është marrë në zbatim të drejtë të
ligjës procedurale dhe asaj materiale dhe për rrjedhojë ky vendim do të lihet në fuqi.
Ky Kolegj vlerëson të theksojë fillimisht se çështja e juridiksionit është një nga
çështjet më të rëndësishme procedurale, mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës
sjell automatikisht prishjen e vendimit. Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të
K.Pr.Civile parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë
edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin
gjyqësor apo administrativ. Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet
ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt
ligjor të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
Nisur nga rëndësia e madhe që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit, në Kodin e
Procedurës Civile është përcaktuar qartë dhe raporti dhe marrëdhënia midis dy
juridiksioneve, atij administrativ dhe atij gjyqësor “Gjykatat nuk mund të shqyrtojnë një
çështje që ligji e ka lënë në juridiksionin administrativ”. Juridiksioni administrativ pengon
gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 136 të K.Pr.Administrative dhe
328 të K.Pr.Civile “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti
administrativ ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ. Palët e interesuara
mund t’i drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrativ”. Pra,
“kontrolli gjyqësor vjen pasi është konsumuar rekursi administrativ”.
Siç rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore dhe siç përshkruhet në
mënyrë analitike në pjesën faktet dhe rrethanat e çështjes, më lart në këtë vendim, pala
paditëse ka investuar Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër me kërkimin për: “Kundërshtim i
pjesshëm i aktit njoftim vlerësimi për detyrimin tatimor me nr.386/3, datës 16.03.2012, të
Drejtorisë Rajonale Tatimore”.
Këtë kërkim pala paditëse e ka mbështetur në Ligjin nr.9920, datë 19.05.2008, “Për
procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar, udhëzimin nr.24, datë
02.09.2008, “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, nenin 13, 80-104 të
K.Pr.Administrative, nenin 32, 325, 328/2 te K.Pr.Civile.
85
Në analizë të objektit dhe shkakut ligjor të padisë rezulton se paditësi kërkon të
kundërshtojë gjyqësisht një akt administrativ të lëshuar nga administrata tatimore dhe
konkretisht një njoftim vlerësimi tatimor të Drejtorisë Rajonale Tatimore Shkodër.
Kundërshtimi i akteve administrative të administratës tatimore bëhet sipas kushteve
dhe afateve të parashikuara në Ligjin nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në
RSH” dhe aktet nënligjore të dala në zbatim të tij.
Legjislacioni tatimor në Republikën e Shqipërisë përbëhet nga tërësia e normave
juridike (materiale dhe procedurale), të cilat rregullojnë funksionimin e tatimeve dhe taksave
kombëtare si dhe të taksave vendore, kontributet e detyrueshme të sigurimeve shoqërore dhe
shëndetësore.
Në nenin 106 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, shprehimisht thuhet se:
1. Tatimpaguesi mund të ankimojë kundër çdo njoftim vlerësimi, çdo vendimi që
ndikon në detyrimin e tij tatimor, çdo kërkese për rimbursim ose lehtësim tatimor, ose çdo
akti ekzekutiv të posaçëm tatimor, në lidhje me tatimpaguesin.
2. Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e parashikuar në zbatim të këtij ligji, me
udhëzim të Ministrit të Financave.
3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30 ditëve
kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore është marrë ose
vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi.
4. Drejtoria e apelimit i dërgon një kopje të ankimit administratës tatimore, që ka
nxjerrë vlerësimin tatimor ose vendimin, objekt të ankimit tatimor.
Në nenin 107 të ligjit të lartpërmendur shprehimisht thuhet se:

1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji,
duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në
njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.
2. Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira
në vlerësimin tatimor të ankimuar.
3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që
është subjekt i ankimit.
4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk është
ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore.
Në analizë të dispozitave të mësipërme rezulton se çdo subjekt (tatimpagues) ka të
drejtë të ushtrojë ankim administrativ me shkrim kundër aktit të organit tatimor që përmban
detyrime për të (subjektin/tatimpaguesin) në Drejtorinë e Apelimit Tatimor, (strukturë në
Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve), brenda 30 ditëve nga njoftimi i aktit që
kundërshtohet.
Pagesa e detyrimit tatimor të përcaktuar në aktin administrativ për ankimuesin përbën
kusht për vlefshmërinë e ankimit administrativ.
Kuptimin e detyrimit tatimor e jep neni 6, paragrafi 3 i Ligjit nr.9920, datë
19.05.2008, që shprehimisht thotë se:
“3. Detyrimi tatimor përfshin tatimin, kamatëvonesat, si dhe gjobat, për rastet e
parashikuara nga ky ligj”.
Në analizë të këtij parashikimi, detyrimi tatimor përfshin (i) tatimin, (ii)
kamatëvonesat, dhe (iii) gjobën.
Detyrimi tatimor përbën shumën e papaguar të tatimit, taksës apo kontributit të
sigurimeve shoqërore siç përcaktohet në aktin e vlerësimit tatimor; gjobat nuk janë gjë tjetër
veçse dënime administrative që i ngarkohen tatimpaguesit për moszbatimin e legjislacionit
fiskal dhe janë parashikuar në Seksionin XIV të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, ndërsa
86
kamatëvonesa është parashikuar në nenin 76/1 të këtij ligji ku shprehimisht thuhet se: “Kur
detyrimi tatimor nuk paguhet në afat, tatimpaguesi është i detyruar që, për periudhën nga
afati i pagesës deri në datën e pagesës së tatimit, të paguajë kamatëvonesë për këtë shumë, në
masën e përcaktuar në pikën 3 të këtij neni”.
Për rrjedhojë, që ankimi administrativ të jetë i vlefshëm dhe të detyrojë Drejtorinë e
apelimit tatimore ta marrë në shqyrtim atë, duhet të plotësohen njëherazi dy kushte: i) ankimi
administrativ duhet të paraqitet brenda 30 ditëve nga njoftimi i aktit që kundërshtohet në
Drejtorinë e Apelimit Tatimor; ii) ankuesi, (subjekti tatimpagues), duhet të paguajë
detyrimisht detyrimin tatimor dhe kamatat (interesat) që gjenerojnë për vonesë në deklarimin
dhe pagesën e këtyre detyrimeve tatimore.
Në kuptim të nenit 107/2 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, shuma që duhet paguar
për efekt të vlefshmërisë së ankimit administrativ përjashton të gjithë gjobat e përfshira në
vlerësimin tatimor që përmban akti që kundërshtohet.
Në çështjen objekt gjykimi, njoftim-vlerësimi nr.386/3, datë 16.03.2012, i Drejtorisë
Rajonale të Tatimeve Shkodër, ka përcaktuar si detyrime tatimore në ngarkim të palës
paditëse detyrime tatimore dhe gjoba për TVSH-në, sigurimet shoqërore, etj. Rezulton se pala
paditëse ka ushtruar ankim administrativ në D.A.Tatimor duke kundërshtuar njoftim
vlerësimin tatimor të nxjerrë nga pala e paditur, vetëm për gjobat në lidhje me detyrimet e
TVSH-së dhe gjobat për mos pajisje me kasa fiskale.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, pavarësisht se paditësi ka kundërshtuar në
rrugë administrative vlerësimin tatimor të nxjerrë nga pala paditëse, vetëm për gjobat e
mësipërme, në referim të nenit 107 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, që ankimi
administrativ të jetë i vlefshëm dhe të merret në shqyrtim nga ana e Drejtorisë së Apelimit
Tatimore duhet që kjo palë të parapaguante shumën e detyrimeve tatimore që përmbante
njoftim-vlerësim nr.386/3, datë 16.03.2012, të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër.
Kjo për arsye se gjobat e mësipërme përbëjnë dënime administrative, të cilat i
ngarkohen tatimpaguesit për shkelje të dispozitave ligjore në lidhje me deklarimin dhe
pagimin e detyrimeve tatimore.
Konkretisht ka rezultuar se Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër, pasi ka konstatuar
se paditësi nuk ka paguar në përputhje me parashikimet ligjore, detyrimet tatimore (të cilat
përcaktohen në njoftim-vlerësimin nr.386/3, datë 16.03.2012), ka vendosur që përveç
ngarkimit të paditësit me këto detyrime tatimore, ky i fundit të ngarkohet dhe me gjobat
përkatëse, si rrjedhojë e moszbatimit të ligjit. Prandaj në rastin konkret, ankimi administrativ
i ushtruar nga paditësi në D.Apelimit Tatimor duhej të ishte shoqëruar me mandatin përkatës
për pagesën e detyrimeve tatimore, në mënyrë që të merrej në shqyrtim nga organi
administrativ.
Si rrjedhojë, ky Kolegj çmon se pala paditëse nuk ka ezauruar ankimin administrativ,
të detyrueshëm dhe të përcaktuar qartë në dispozitat e mësipërme të ligjit specifik dhe për
rrjedhojë nuk janë kushtet për kontrollin gjyqësor të aktit administrativ, që si rregull
procedural kryhet pasi është konsumuar rekursi administrativ (neni 107/4 i Ligjit nr.9920,
datë 19.05.2008, neni 136 i K.Pr.Administrative dhe neni 328 i K.Pr.Civile).
Sa më sipër është dhe qëndrimi i Kolegjeve te Bashkuara të Gjykatës së Lartë ne
vendimin nr.3, datë 10.10.2008, ku shprehimisht thuhet: “Nëse gjykatës i rezulton se ankimi
administrativ është paraqitur jashtë afatit dhe/ose mungojnë dokumentet shoqëruese sipas
nenit 55 të Ligjit, dhe ky është shkaku i mos shqyrtimit në themel të ankimit nga organi
administrativ, gjykata vendos konform neneve 36 dhe 59 të K.Pr.Civile nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor”.
Gjithashtu, ky Kolegj vlerëson se nuk qëndron pretendimi i palës paditëse se “kjo palë
ka teprica kreditore ndaj organit tatimor dhe duhej të ishte konsideruar i paguar detyrimi
87
tatimor, për efekt të vlefshmërisë së ankimit administrativ ndaj njoftim vlerësimit nr.386/3,
datë 16.03.2012, të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër”.
Në referim të 75 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, kompensimi i detyrimeve të një
njoftim vlerësimi me gjendjen kreditore të një tatimpaguesi mund të kryhet në rast se
plotësohen njëherazi kushtet e mëposhtme:
a- Subjekti tatimor duhet të ketë paraqitur kërkesë me shkrim pranë organit
tatimor për kompensimin e detyrimeve tatimore me gjendjen kreditore;
b- Organi tatimor duhet të ketë konfirmuar zyrtarisht kompensimin si më sipër,
brenda 15 ditëve nga data kur subjekti ka paraqitur kërkesën për kompensim.
Nuk mund të pranohet në asnjë rast se kompensimi i detyrimeve tatimore me gjendjen
kreditore të tatimpaguesit është kryer apo do të konsiderohet i tillë, pa një akt të organit
tatimor.
Është pikërisht organi tatimor, ai i cili në respektim të procedurës së parashikuar në
Ligjin nr.9920, datë 19.05.2008 dhe në aktet e tjera nënligjore, pas verifikimeve të kryera, do
të konfirmojë nëse duhet të kryhet apo jo kompensimi. Çdo vendim negativ i marrë nga kjo
administratë, qoftë dhe mosveprimi i saj mund të kundërshtohen në mënyrën e parashikuar në
ligj, por në asnjë rast nuk mund të konsiderohet si pranim në heshtje i kompensimit të
detyrimeve apo kryerje automatikisht e tij.
Nuk rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore që organi tatimor të ketë nxjerrë ndonjë akt,
në bazë të të cilit të jetë pranuar kompensimi i detyrimeve tatimore të ngarkuara paditësit me
anën e njoftim vlerësimit nr.386/3, datë 16.03.2012 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve
Shkodër, me tepricën kreditore që paditësi pretendon të ketë ndaj organit tatimor.
Përsa më sipër dhe në kushtet kur vlerësohet nga ky Kolegj se nuk është ezauruar
ankimi administrativ, në bazë të nenit 36 dhe 59 të K.Pr.Civile, mosmarrëveshja objekt
gjykimi është jashtë juridiksionit gjyqësor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.790 (1365), datë 28.03.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
Tiranë, më 14.05.2013
88
89
Nr.00-2013-1347 i Vendimit (301)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 14.05.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që i përket palëve:
PADITËS: NAZMI MALLUNZA

I PADITUR: SHOQËRIA “ALBANIAN CHROME” SH.P.K.
OBJEKTI:
Detyrimi i Shoqërisë Albanian Chrome Sh.p.k (ish Darfo, Albania Shpk)
të shpërblejë dëmin e shkaktuar nga vonesa në pagimin e detyrimit
të rrjedhur nga paga e dhënë në vonesë palës paditëse në këtë gjykim.
Baza Ligjore: Neni 153 e vijues i K.Pr.Civile,
neni 450 e vijues të Kodit Civil,
neni 120 i Kodit të Punës,
VKM nr.534, datë 24.09.2001
“Për trajtimin dhe shpërblimin e punonjësve
që shkurtohen nga kalimi në koncesion
i “Uzinës së Ferrokromit Burrel”.

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë.
Detyrimin e palës së paditur, Shoqërisë “Albanian Chrome” sh.p.k. të
shpërblejë paditësin Nazmi Mallunza për dëmin e shkaktuar nga vonesa në
pagimin e pagës, në masën 889.200 (tetëqind e tetëdhjetë e nëntë mijë e
dyqind) lekë me interesin ditor përkatës, deri në ditën e ekzekutimit të
vendimit.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2217, datë 29.09.2012, ka vendosur :

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të nenit 472 të K.Pr.Civile ka bërë
rekurs pala e paditur, Shoqëria “Albanian Chrome” sh.p.k., e cila ka kërkuar prishjen e të dy
vendimeve dhe pushimin e gjykimit për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është i paarsyetuar dhe për rrjedhojë cënon të drejtën për një
proces të rregullt të garantuar nga neni 6 i Konventës dhe neni 42 i Kushtetutës të
90
RSH. Detyrimi i gjykatës është se duhet t’i japë përgjigje për çdo pyetje ose çështje që
i parashtrohet, por nëse parashtrimi është thelbësor për zgjidhjen e çështjes atëherë
gjykata duhet të arsyetojë rreth këtij parashtrimi në mënyrë të posaçme. Në rastin tonë
gjykata nuk ka arsyetuar për asnjë nga pretendimet e parashtruara nga pala e paditur.
- Objekti i kërkesë padisë ka qenë dhënia e dëmshpërblimit të ardhur si pasojë e
vonesës në pagimin e pagave të përfituar me vendim gjykatë. Në fakt kjo e drejtë,
bazuar në nenin 203 të K.P., i është parashkruar palës paditëse pasi që në momentin
kur atij i ka lindur kjo e drejtë e deri në momentin e ngritjes së padisë kanë kaluar 3
vjet. Po ashtu, duke ju referuar nenit 65 të K.Pr.Civile, vlera e padisë përbëhet me
kërkimet e parashtruar në proces duke përfshirë kamatat e arrira, shpenzimet e kryera
dhe dëmet e pretenduara. Rrjedhimisht paditësit i është shlyer vlera e padisë që
përcaktohet nga i gjithë detyrimi i vendosur me vendim nr.876/2009 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Gjykata ka zbatuar keq ligjin, pasi gjykata i referohet nenit 640 të K.Civil që flet për
dëmin që shkaktohet nga vonesa në pagimin e një detyrimi në të holla. Ky qëndrim i
gjykatës është i gabuar pasi bie ndesh me vetë natyrën e dëmshpërblimit që
punëmarrësi përfiton si pasojë e zgjidhjes për shkaqe të arsyeshme së punës. Pasi në
vetvete pagat që paguhen janë një dëmshpërblim, pra nuk është e logjikshme dhe as e
mbështetur në ligj që të kërkohet dëmshpërblim për një detyrim që në vetvete është
një dëmshpërblim. Të njëjtin qëndrim kanë mbajtur edhe Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë në Vendimin Unifikues nr.19, datë 15.11.2007, ku thuhet: Ndërsa
zgjidhja e menjëhershme e pajustifikuar sjell pasoja për pasojat për palët. Kështu,
punëdhënësi detyrohet të paguajë dy dëmshpërblime në rast se nuk provon ekziston e
një shkaku justifikues (neni 155): së pari, shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga
mosrespektimi i afatit të njoftimit (pagën për periudhën e afatit neni 155 pika1) dhe së
dyti, dëmshpërblimin me karakter ndëshkues për punëdhënësin dhe ndreqës i dëmit
moral të shkaktuar punëmarrësit (maksimumin e një viti page 155, pika 3). Po i njëjti
qëndrim është mbajtur edhe në vendimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara nr.5,
datë 22.01.2007, ku thuhet se punonjësit të cilët janë larguar nga puna nëpërmjet
zgjidhjes në kundërshtim me ligjin të kontratës së punës së shërbimit publik kanë të
drejtë të kërkojnë dëmshpërblim sipas dispozitave të Kodit të Punës dhe jo atij civil.
- Paditësi i ka pasur të gjithë mjetet procedurale ligjore për këtë kërkim në
kërkesëpadinë e vendosur me vendim nr.876/2009, për rrjedhojë investimi i gjykatës
për një kërkim që ka një lidhje të padiskutueshme me atë që është vendosur është
abuziv dhe shpërdorues. Kështu kemi arsye të besojmë se kjo çështje është res
judicata.
- Gjykata nuk ka vepruar si një gjykatë e pavarur dhe e paanshme dhe ka zbatuar
standarde të dyfishta, pasi po kjo trupë gjyqësore në vendimin e saj nr.1763/2012 me
palë të paditur shoqërinë tonë dhe paditës Nezir Klosi, i cili ka pretenduar të njëjtin
gjë, ka pranuar prapësimet e parashtruar. Ky përbën një qëndrim jo koherent i
gjykatës në zbatimin e ligjit
- Gjykata e ka shkelur paanshmërinë e saj sepse është shprehur tej kërkesave që janë
parashtruar nga paditësi në padi. Kjo për arsye se paditësi nuk ka kërkuar në asnjë
moment kamatë vonesat që parashikon Kodit i Punës ne nenin 120 por i ka bazuar
pretendimet e tij në dispozitat e Kodit Civil për shkaktimin e shpërblimin e dëmit,
çfarë do të thotë që gjykata ka shkelur rëndë nenet 5, 6, 9 dhe 20 të K.Pr.Civile.
91
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesin e palës paditëse av. Flora
Gjini, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi diskutoi
VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Nazmi Mallunxa
ka qenë punonjës pranë ish Uzinës së Ferrokromit Burrel, me detyrë përgjegjës i repartit të
shërbimit. Me ligjin nr.8592, datë 22.12.1999, është parashikuar privatizimi i kësaj uzine,
ndërsa në nenin 6 të këtij ligji përcaktohet se punonjësit që do të dilnin pa punë si rezultat i
privatizimit do të përfitonin një shpërblim në masën e pagës së dy viteve punë. Në bazë e për
zbatim të ligjit të mësipërm ka dalë edhe Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.534, datë
24.09.2001. Në kushtet kur paditësi ka dalë i papunë dhe nuk ju dha vullnetarisht shpërblimi
nga pala e paditur, sipas akteve të mësipërme ligjore, ai (paditësi) i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë me padi për kërkimin e shpërblimit në masën e pagës së dy viteve.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e saj nr.876, datë 09.02.2009, ka pranuar
padinë e paditësit duke urdhëruar të paditurin t’i paguajë pagën e dy viteve punë mbi pagën
bazë mujore prej 24.700 lekë. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me
vendimin e saj nr.1445, datë 14.07.2010 e më pas është ekzekutuar nga Zyra e Përmbarimit
Tiranë më datën 09.12.2010.
Me padinë e ngritur në këtë gjykim paditësi ka pretenduar të shpërblehet për dëmin e
shkaktuar nga vonesa në pagimin e pagës së dy viteve, pasi ai është larguar nga puna më
16.07.2001 dhe ka marrë shpërblimin më 09.12.2010.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.9102, datë 14.11.2011 ka pranuar
padinë duke e detyruar palën e paditur, Shoqërinë “Albanian Chrome” shpk, të shpërblejë
paditësin Nazmi Mallunxa për dëmin e shkaktuar nga vonesa në pagimin e pagës, në masën
889.200 lekë, me interesin ditor përkatës deri në ditën e ekzekutimit të vendimit.
Në vendimin e saj Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arsyeton ndër të tjera se “..........
Vendimi i mësipërm është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e saj
nr.2217, datë 29.09.2012, e cila në vendimin e saj arsyeton se “......
Kundër vendimeve të mësipërme ka paraqitur rekurs Shoqëria “Albanian Chrome”
shpk, e cila kërkon prishjen e vendimeve dhe pushimin e gjykimit për shkaqet e përshkruara
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimet e të dyja gjykatave të faktit
janë të pambështetura në ligj dhe si të tilla ato duhet të prishen.
Gjykatat e faktit kanë arsyetuar se shuma e kërkuar nga paditësi, për të cilën kanë
detyruar palën e paditur për kamatë vonesën në pagimin e pagës që parashikon neni 120 i
Kodit të Punës, çmojmë se kjo dispozitë nuk ka të bëjë me rastin objekt gjykimi por me rastet
e pagimit me vonesë të pagës periodike gjatë zbatimit të kontratës së punës. Rasti objekt
gjykimi ka të bëjë me një marrëdhënie pas zgjidhjes së parakohshme të kontratës së punës,
zgjidhje që siç pranohet nga palët është bërë në bazë të ligjit dhe për shkaqe të arsyeshme.
Termi i përdorur në aktet ligjore e nënligjore “paga e dy vjetëve” ka të bëjë me masën e
dëmshpërblimit që shoqëria privatizuese e ndërmarrjes duhet të paguante në favor të
punëtorëve të mbetur pa punë dhe fjala “pagë” është përdorur si njësi matëse, në kushtet kur
pagat e punonjësve nuk ishin të njëjta. Pra, i padituri nuk do të paguante pagën e papaguar të
paditësit për dy vjet dhe kamatë vonesën përkatëse (siç do të ishte rasti i nenit 120 të Kodit të
Punës), por shpërblimin për zgjidhjen e parakohshme, me shkaqe të arsyeshme dhe për shkak
të ligjit, të kontratës së punës, të dy vjetëve pagë në favor të paditësit. Siç është përmendur
më lart në këtë vendim, këtë shpërblim paditësi e ka përfituar nëpërmjet vendimeve gjyqësore
të cilat kanë marrë formë të prerë dhe janë ekzekutuar. Asnjë akt ligjor e nënligjor (nga ata të
përmendur më sipër për privatizimin e ndërmarrjes), por dhe asnjë dispozitë e Kodit të Punës
92
nuk parashikon e rrjedhimisht të detyrojë të paditurin të paguajë një shpërblim për pagimin
me vonesë të shpërblimit (të tërhequr tashmë nga paditësi).
Në të tilla rrethana, duke i konsideruar të pambështetura në ligj vendimet e gjykatave
të faktit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson prishjen e tyre dhe rrëzimin e padisë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/d të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.9102, datë 14.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe të vendimit nr.2217, datë 27.09.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
padisë.
Tiranë, më 14.05.2013
93
Nr.11115-02098-00-2008 i Regj.Themeltar
Nr.00-2013-1345 i Vendimit (302)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
ndërgjyqëse të mëposhtme:
PADITËS: JORGJIE QIRJAKO, përfaqësuar nga

Av. Hanëme Bakia.
I PADITUR: BESNIK MEMA, përfaqësuar nga
Av. Enise Kurteshi.
OBJEKTI:
Lirim e dorëzim sendi, një sipërfaqe 16 m2 korridor,
duke u hequr dera e hekurt.
Baza Ligjore: Neni 296 i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.1306, datë 22.12.2006, ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.183, datë 28.05.2008, ka vendosur:

Parë Berat.
Kundër vendimit nr.183, datë 28.05.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.1306, datë 22.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat ka paraqitur rekurs pala
paditëse Jorgjie Qirjako, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.183, datë 28.05.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë e të vendimit
nr.1306, datë 22.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe pranimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që paraqiten në rekurs nga pala paditëse Jorgjie Qirjako janë:

- Gjykata e shkallës së parë si rezultat i një ekspertimi jo të saktë arriti në përfundimin
se pala paditëse nuk legjitimohet në ngritjen e padisë, pasi korridori me sipërfaqe prej
16 m2 është në pronësi të shtetit.
- Gjykata e apelit arsyeton se sipërfaqja e korridorit është pjesë e sipërfaqes prej 160
m2, të privatizuar nga i padituri Besnik Mema.
- Akti i ekspertimit është bërë nga një ekspert i pa liçensuar, të cilin e kemi
kundërshtuar në apel, por gjykata nuk e mori parasysh kërkesën tonë, duke i
94
konsideruar të mjaftueshme ato vizatime të cilat nuk sqarojnë kufijtë veriorë dhe
jugorë të pronës së palës paditëse.
- Prona e palës paditëse është e regjistruar në ZRPP Kuçovë në përputhje të plotë me
kontratat e dhurimit dhe shitjes, çka bën të domosdoshëm kryerjen e një ekspertimi të
ri, i cili duhet sqarojë pretendimet e palëve në gjykim.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesen e palës paditëse Av.Hanëme
Bakia, e cila kërkoi ndryshimin e vendimit nr.183, datë 28.05.2008 të Gjykatës së Apelit
Vlorë e të vendimit nr.1306, datë 22.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe
pranimin e kërkesëpadisë; përfaqësuesen e palës së paditur Av. Enise Kurteshi, e cila kërkoi
lënien në fuqi të vendimit nr.183, datë 28.05.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë; në përfundim,
VËREN
Në Gjykatën e Lartë me datë 15.09.2008 është regjistruar çështja civile nr.11115-
02098-00-2008 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Jorgjie Qirjako dhe i
paditur Besnik Mema, me objekt lirim dhe dorëzim sendi....
Vendimet nr.183, datë 28.05.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe nr.1306, datë
22.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat janë marrë në shkelje të rënda të rregullave
procedurale, që detyrimisht të çojnë në prishjen e tyre dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim
në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Berat, por me tjetër trup gjykues.
Duke u mbështetur në Dekretin e Presidentit të Republikës së Shqipërisë me nr.378,
datë 27.11.1992 ish-skulptori Moisi Harka, nëpërmjet kontratës së dhurimit të datës
24.02.1993, është bërë pronar i një ambienti dhomë dhe korridor me sipërfaqe 36 m 2, të cilën
e ka të regjistruar pranë ZRPP Kuçovë.
Me kontratën e shitblerjes nr.3151/896, datë 21.12.2004 pala paditëse Jorgjie Qirjako
ka blerë nga shitësi Moisi Harka ambientin dhomë e korridor me sipërfaqe 36 m 2, të cilën e
ka të regjistruar pranë ZRPP Kuçovë.
Nga ana tjetër po në këtë ndërtesë pala e paditur Besnik Mema, bashkë me anëtarët e
tjerë të familjes shtetasit Refije Mema, Gazmend Mema dhe Majlinda Mema, me kontratat e
shitblerjes së ndërtesës dhe të truallit kanë blerë Repartin e Qeramikës me sipërfaqe 160 m 2,
të cilin e kanë të regjistruar në ZRPP Kuçovë.
Me pretendimin se korridori prej 16 m 2 është në pronësi të paditëses dhe mbahet pa
asnjë tagër nga pala e paditur, pala paditëse i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Berat, e cila me vendimin nr.1306, datë 22.12.2006 ka vendosur:
Rrëzimin e padisë.
……Pala paditëse nuk provon që është pronare e ligjshme e sipërfaqes 16 m 2, pasi
nga akti i ekspertimit del që kjo sipërfaqe nuk është në pronësi të asnjërës palë, prandaj pala
paditëse nuk legjitimohet që të ngrejë padinë e rivendikimit për këtë send……
Mbi ankim të palës paditëse Jorgjie Qirjako çështja i ka kaluar për shqyrtim Gjykatës
së Apelit Vlorë, e cila me vendimin nr.183, datë 28.05.2008 ka vendosur:
Berat.
Gjykata e apelit arsyeton:
……Nga planimetria e objektit të Repartit të Qeramikës dhe nga këqyrja e realizuar
është e provuar se korridori i shërben gjithë ndërtesës dhe ai asnjëherë nuk i ka shërbyer
vetëm studios së skulptorit Moisi Harka…..
95
Kolegji Civil vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Jorgjie Qirjako përmban
shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472/b të K.Pr.Civile, prandaj vendimet e gjykatave
janë të cënueshme.
Në nenin 296 të K.Civil thuhet se:

mbajtës. Këtë të drejtë e ka çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u
dorëzohet gjithë bashkëpronarëve.
Gjykatat kanë vlerësuar që pala e paditur Besnik Mema është posedues pa titull i
korridorit objekt gjykimi, por meqenëse pala paditëse Jorgjie Qirjako nuk arriti që të provojë
pronësinë e sipërfaqes 16 m2 të korridorit, ato e kanë rrëzuar padinë për mungesë të
legjitimitetit aktiv, sepse padia e rivendikimit, e parashikuar nga neni 296 i K.Civil mund të
ngrihet vetëm nga pronari ose çdo bashkëpronar, me kusht që ky i fundit t’ua dorëzojë sendin
edhe bashkëpronarëve të tjerë.
Kolegji Civil vlerëson se gjykatat kanë gabuar në ndërtimin e rregullt të
ndërgjyqësisë, sepse sipas kontratave të privatizimit të ndërtesës dhe të truallit, del që
sipërfaqja 160 m2 nuk është vetëm në pronësi të të paditurit Besnik Mema, por edhe të tre
familjarëve të tij Refije, Gazmend dhe Majlinda Mema, që megjithëse objekti i padisë ka
qenë lirim dhe dorëzim sendi ato nuk janë thirrur për t’u dëgjuar në gjykim, në një kohë që
është e provuar se njëri nga bashkëpronarët e Repartit të Qeramikës, pikërisht i padituri
Besnik Mema, ka patur pretendime pronësie për korridorin me sipërfaqe 16 m 2 kundrejt palës
paditëse Jorgjie Qirjako.
Në nenin 193 të K.Pr.Civile thuhet shprehimisht se:

Gjykata, kur çmon se procesi gjyqësor duhet të zhvillohet në prani të një personi të
tretë, i cili rezulton se ka interes në çështje, e thërret atë dhe për këtë qëllim shtyn seancën
gjyqësor.
Sekretari e njofton atë me fletëthirrje.
Gjykata e shkallës së parë ishte e detyruar të hetonte se cilët ishin personat madhorë
që e kishin privatizuar sipërfaqen 160 m2, të cilët posedojnë edhe korridorin objekt gjykimi
dhe vetëm pasi t’i thërriste ato në gjyq në bazë të dispozitës që cituam më lart, mund të
gjykonte padinë me objekt lirim dhe dorëzim sendi.
Meqenëse gjykata e apelit nuk ka zbatuar kërkesat e nenit 467/d të K.Pr.Civile,
atëhere Kolegji Civil vlerëson se ndodhemi përpara kërkesave të nenit 472/b të K.Pr.Civile
dhe për rrjedhojë në zbatim të nenit 485/ç të K.Pr.Civile vendimet e gjykatave duhet të
prishen dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Berat, e cila
duhet të thërrasë në cilësinë e personave të tretë, në përputhje me nenin 193 të K.Pr.Civile,
bashkëpronarët e tjerë të sipërfaqes 160 m2, të cilët janë Refije Mema, Gazmend Mema dhe
Majlinda Mema.
Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil vlerëson që rekursi i paraqitur nga pala
paditëse Jorgjie Qirjako përmban shkaqe të bazuara në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të
pranohet dhe për rrjedhojë vendimet e gjykatave duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për
t’u rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/ç të K.Pr.Civile,
VENDOSI
96
Prishjen e vendimit nr.183, datë 28.05.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë e të vendimit
nr.1306, datë 22.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Berat, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 14.05.2013
Kundër
Andi ÇELIKU
97
Nr.11115-00881-00-2009 i Regj.Them.
Nr.00-2013-1346 i Vendimit (303)
VENDIM
Evelina Qirjako Kryesuese

Tom Ndreca Anëtar
Medi Bici Anëtar
Në datë 14.05.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITËS I K/PADITUR: SHERIF YMERAJ, përfaqësuar nga

Av. Pëllumb Karkanaqe.
TË PADITUR K/PADITËS: ROMEO TASHO, NIKOLIN TASHO,
të dy në mungesë
TË PADITUR: KATERINA TASHO, SILVANA
TASHO (NOTI), të dyja në mungesë
TË K/PADITUR: PJETËR BUSHKA, ANA BUSHKA,
NIKOLLA BUSHKA,
ARJAN RISTANI, RUBENS RISTANI,
të pestë në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin e të paditurve kundërpaditës që të kthejnë sendin
dhe pagimin e shpërblimit për përdorimin e tij.
Baza Ligjore: Nenet 31 e 32 të K.Pr.Civile
dhe nenet 296 e 298 të Kodit Civil.
OBJEKTI I K/PADISË:
Detyrimin e paditësit të kundërpaditur
dhe të kundërpaditurve që të na njohin pronarë
për sipërfaqen e truallit prej 57 m2.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 160 e vijues të K.Pr.Civile
dhe neni 175 i Kodit Civil.

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë.
Detyrimin e të paditurve kundërpaditës Romeo Tasho e Nikolin Tasho t’i
paguajnë paditësit të kundërpaditur Sherif Ymeraj vlerën për përdorimin e
sipërfaqes së truallit prej 94.5 m2 nga data 01.12.2001 e deri në datën e
shpalljes së vendimit, në shumën 540.000 m2 (pesëqind e dyzet mijë) lekë.
Pranimin e kundërpadisë.
98
Detyrimin e paditësit të kundërpaditur Sherif Ymeraj dhe të kundërpaditurve
Pjetër Bushka, Ana Bushka (Luga), Nikolla Bushka, Rubens Ristani e Arjan
Ristani t’i njohin pronarë të paditurit kundërpaditës mbi sipërfaqen e truallit
prej 57 m2, kundrejt vlerës 4560 Euro.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1088, datë 08.11.2005 ka vendosur:

Ndryshimin pjesërisht të vendimit nr.5941, datë 03.12.2004 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Tiranë si më poshtë:
Pranimin e pjesshëm të padisë.
Detyrimin e të paditurve kundërpaditës Romeo Tasho e Nikolin Tasho t’i
lirojnë e dorëzojnë paditësit të kundërpaditur sipërfaqen e truallit prej 37.5 m2.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër për shpërblimin nga përdorimi i sendit.
Detyrimin e paditësit të kundërpaditur dhe të kundërpaditurve Pjetër Bushka,
Ana Bushka (Luga), Nikolin Bushka, Robens Ristani e Arjan Ristani t’i njohin
pronarë të paditurit kundërpaditës për sipërfaqen e truallit prej 57 m2, kundrejt
pagimit të vlerës 4560 Euro.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.34, datë 31.01.2008 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.1088, datë 08.11.2005 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe të vendimit nr.5941, datë 03.12.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë lidhur me kundërpadinë dhe rrëzimin e saj.
Prishjen e vendimit nr.1088, datë 08.11.2005 të Gjykatës së Apelit Tiranë
lidhur me padinë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me
Gjykata e Apelit Tiranë pas rigjykimit të çështjes me vendimin nr.401/824, datë

27.03.2009 ka vendosur:
Gjyqësor Tiranë, duke pranuar padinë e paditësit të kundërpaditur Sherif
Ymeraj dhe detyruar të paditurit kundërpaditës Romeo e Nikolin Tasho dhe të
paditurat Katerina e Silvana Tasho:
T’i lirojnë dhe dorëzojnë paditësit të kundërpaditur sipërfaqen prej 95 m 2 të
truallit, pasuria nr.6/301, Zona Kadastrale 8350, sipas aktit të ekspertimit.
T’i paguajë paditësit të kundërpaditur të ardhurat nga përdorimi i këtij sendi në
vlerën prej 16.000 lekë në muaj nga data 01.11.2001 e deri me datë
31.12.2007 dhe 18.000 lekë në muaj pas kësaj date e deri në ekzekutimin e
këtij vendimi.
Akti i ekspertimit i kryer në këtë gjykim nga ekspertja Suzana Sinani me datë
27.01.2009 është pjesë e këtij vendimi.
Kundër vendimit nr.401/824, datë 27.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe

vendimit nr.5941, datë 03.12.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë kanë paraqitur
rekurs të paditurit kundërpaditës Romeo e Nikolin Tasho dhe e paditura Katerina Tasho, të
cilët kërkojnë:
Ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të apelit lidhur me të ardhurat nga
përdorimi i sendit dhe rrëzimin e padisë.
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të pjesës tjetër të padisë.
99
Shkaqet që paraqiten në rekurs nga pala e paditur kundërpaditëse Romeo e Nikolin
Tasho dhe nga e paditura Katerina Tasho janë:
- Gjykata ka lejuar shkelje të rënda procedurale, pasi nuk ka zbatuar nenin 59 të
K.Pr.Civile për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, pasi pala e paditur
kundërpaditëse ka paraqitur kërkesë pranë ALUIZN-it për legalizimin e ndërtimit pa
leje (shtesës) në bazë të ligjit nr.9482, datë 03.04.2006 “Për Legalizimin e Ndërtimeve
pa Leje”, prandaj zgjidhja e çështjes i përket këtij organi administrativ.
- Gjykata ka shkelur nenet 2, 6 dhe 28 të K.Pr.Civile, pasi në padinë e tij paditësi i
kundërpaditur ka kërkuar të ardhurat e sendit në shumën 15.000 lekë në muaj, duke
filluar nga dita e ngritjes së padisë dhe ai nuk ka paraqitur ankim ose rekurs për këtë
pjesë, prandaj gjykata e apelit duhet të shqyrtonte vetëm ankimin e palës së paditur
kundërpaditëse.
- Për kthimin e të ardhurave nga përdorimi i sendit, gjykata ka shkelur parimin e
kontradiktorialitetit, pasi ajo nuk arsyeton se, përse pretendimet e palës së paditur
kundërpaditëse janë të pa bazuara në ligj.
- Gjykata ka zbatuar keq ligjin material, pasi ka urdhëruar kthimin e të ardhurave jo nga
momenti i ngritjes së padisë.
- Për këtë pjesë vendimi i gjykatës është i cënueshëm, pasi është tej përmbajtjes së
provave, nga të cilat pasqyrohet se ky truall nuk ka vlerë përdorimi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës paditëse të
kundërpaditur Av.Pëllumb Karkanaqe, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.401/824,
datë 27.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë; në përfundim;
VËREN
Me datë 09.06.2009 është regjistruar në Gjykatën e Lartë, çështja civile nr.11115-
00881-00-2009 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës i kundërpaditur Sherif
Ymeraj, të paditur kundërpaditësa Romeo e Nikolin Tasho, të paditura Katerina e Silvana
Tasho (Noti) dhe të kundërpaditur Pjetër Bushka, etj, me objekt kthim sendi, etj….
Vendimi nr.401/824, datë 27.03.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë i
zbatimit të drejtë të ligjit procedural dhe material civil, prandaj duke qenë i tillë ai duhet të
lihet në fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
Para se të kalohet në analizën ligjore të çështjes Kolegji Civil vlerëson se duhet të
pasqyrohen saktësisht në vendim shkaqet e shtyrjes së disa seancave gjyqësore gjatë gjykimit
të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Me datë 25.02.2013 pala e paditur kundërpaditëse Romeo Tasho ka paraqitur një
kërkesë për shtyrjen e seancës gjyqësore të datës 26.02.2013, me arsyetimin se ai ka
shkëputur marrëdhëniet me mbrojtësen që ka pasur në gjykatën e apelit dhe se do të zgjidhte
një mbrojtës tjetër. Kërkesa është shoqëruar me një raport mjekësor për paaftësi të
përkohshme në punë lëshuar në emër të të paditurit kundërpaditës Romeo Tasho, prandaj
kërkesa u pranua nga gjykata për t’i dhënë mundësi palës së paditur kundërpaditëse Romeo
Tasho që të përfaqësohet në gjyq me mbrojtësin e zgjedhur prej tij.
Në seancën gjyqësore të datës 19.03.2013 u paraqit përfaqësuesi i posaçëm i të
paditurit kundërpaditës Romeo Tasho, Av.Ferdinand Caka, i pajisur me prokurën e posaçme
nr.114/45, datë 19.03.2013, i cili kërkoi kohë për njohjen e çështjes dhe gjykata duke parë që
prokura ishte lëshuar ditën e seancës gjyqësore e shtyu atë me shpallje për t’i dhënë kohë
mbrojtësit të palës së paditur kundërpaditëse Romeo Tasho për t’u njohur me materialet e
çështjes, në mënyrë që t’i sigurohej një mbrojtje efektive kësaj pale.
100
Në seancën gjyqësore të datës 30.04.2013 përfaqësuesi i posaçëm i palës së paditur
kundërpaditëse Romeo Tasho paraqiti një kërkesë me shkrim, të shoqëruar me një raport
mjekësor për paaftësi të përkohshme në punë të lëshuar në emër të mbrojtësit Ferdinand
Caka, i cili shprehet se nuk mund ta realizojë mbrojtjen për arsye shëndetësore, prandaj
gjykata e shtyu seancën gjyqësore me shpallje.
Në seancën gjyqësore të datës 14.05.2013 përfaqësuesi i po kësaj pale, Av.Ferdinand
Caka, jo vetëm që nuk u paraqit në gjyq për të përfaqësuar palën që kishte marrë përsipër, por
i paraqiti gjykatës një kërkesë me shkrim për heqjen dorë nga përfaqësimi, me arsyetimin se
nuk mund ta bënte mbrojtjen për arsye shëndetësore, duke i bashkëngjitur kërkesës për
dorëheqje edhe një raport mjekësor për paaftësi të përkohshme në punë, i lëshuar nga një
mjek tjetër, në një kohë që sipas ligjit vizitat bëhen tek mjeku i familjes (i njëjti mjek).
I ndodhur në këto rrethana, Kolegji Civil vlerëson se veprimet e palës së paditur
kundërpaditëse Romeo Tasho dhe të mbrojtësit të tij kanë pasur si qëllim të vetëm zvarritjen
e gjykimit, prandaj në bazë të nenit 6 të KEDNJ, e miratuar me ligjin nr.8137, datë
31.07.1996, gjykimi u zhvillua në mungesë të kësaj pale, në mënyrë që të respektohet parimi
i gjykimit të çështjes brenda një afati të arsyeshëm.
Pronave pranë Bashkisë Tiranë i ka njohur pronësinë paditësit të kundërpaditur Sherif Ymeraj
për një sipërfaqe trualli prej 232 m2, por duke kthyer të lirë vetëm sipërfaqen 25 m2, i cili
ndodhet në Rr.“Maliq Muço” në Tiranë.
Pala paditëse e kundërpaditur e ka kundërshtuar këtë vendim dhe Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.926, datë 24.02.1997 ka ndryshuar vendimin e
K.K.K.Pronave, duke i kthyer të lirë paditësit të kundërpaditur sipërfaqen e truallit prej 218
m2 dhe duke i njohur pronësinë për sipërfaqen e zënë prej 14 m2.
Vendimi nr.926, datë 24.02.1997 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
kundërshtuar me anë të institutit të kundërshtimit të të tretit nga trashëgimlënësi i të paditurve
kundërpaditës dhe të paditurve i ndjeri Thimi Tasho, kërkesë e cila është rrëzuar
përfundimisht me vendimin nr.1137, datë 01.11.2001 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
Nga ana tjetër, pala e paditur kundërpaditëse në vitin 1994 ka marrë një leje ndërtimi
nga Bashkia e Tiranës për të ndërtuar një banesë në pronën e saj, por ajo ka ndërtuar edhe
jashtë sipërfaqes së saj, prandaj pala paditëse e kundërpaditur, me pretendimin se një pjesë e
ndërtimit ka zënë truallin e saj, i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
e cila me vendimin nr.5941, datë 03.12.2004 ka vendosur:
Detyrimin e të paditurve kundërpaditës Romeo Tasho e Nikolin Tasho t’i paguajnë
paditësit të kundërpaditur Sherif Ymeraj vlerën për përdorimin e sipërfaqes së truallit prej
94.5 m2 nga data 01.12.2001 deri në datën e shpalljes së vendimit në shumën 540.000 m2
(pesëqind e dyzet mijë) lekë.
Detyrimin e paditësit të kundërpaditur Sherif Ymeraj dhe të kundërpaditurve Pjetër
Bushka, Ana Bushka (Luga), Nikolla Bushka, Rubens Ristani e Arjan Ristani t’i njohin
pronarë të paditurit kundërpaditës mbi sipërfaqen e truallit prej 57 m 2, kundrejt vlerës 4.560
Euro.
......Paditësi i kundërpaditur pretendoi se pala e paditur kundërpaditëse i ka zënë një
sipërfaqe trualli prej 115.9 m2, por nga akti i ekspertimit rezultoi që sipërfaqja e truallit të
zënë është 94.5 m2, nga e cili vetëm sipërfaqja prej 37.5 m2 mund t’i kthehet palës paditëse të
kundërpaditur....
101
Gjithashtu të paditurit kundërpaditës duhet të detyrohen t’i paguajnë paditësit të
kundërpaditur vlerën e të ardhurave nga përdorimi i truallit me sipërfaqe prej 94.5 m 2, që
nga data 01.12.2001 kur është përfunduar çështja në Gjykatën e Lartë dhe deri në momentin
e dhënies së këtij vendimi, në shumën 540.000 lekë......
Me ankimin e palës paditëse të kundërpaditur Sherif Ymeri dhe palës së paditur
kundërpaditëse dhe palës së paditur, çështja është rigjykuar nga Gjykata e Apelit Tiranë, e
cila me vendimin nr.401/824, datë 27.03.2009 ka vendosur:
Tiranë, duke pranuar padinë e paditësit të kundërpaditur Sherif Ymeraj dhe detyruar të
paditurit kundërpaditësa Romeo e Nikolin Tasho dhe të paditurat Katerina e Silvana Tasho:
T’i lirojnë dhe dorëzojnë paditësit të kundërpaditur sipërfaqen prej 95 m2 të truallit,
pasuria nr.6/301, Zona Kadastrale 8350, sipas aktit të ekspertimit.
T’i paguajë paditësit të kundërpaditur të ardhurat nga përdorimi i këtij sendi në vlerën
prej 16.000 lekë në muaj nga data 01.11.2001, deri me datë 31.12.2007 dhe 18.000 lekë në
muaj pas kësaj date e deri në ekzekutimin e këtij vendimi.
Akti i ekspertimit i kryer në këtë gjykim nga ekspertja Suzana Sinani me datë
27.01.2009 është pjesë e këtij vendimi.
Gjykata e apelit,ndërmjet të tjerave, arsyeton:
......Të paditurit kundërpaditës i kanë zënë paditësit të kundërpaditur përveç
sipërfaqes së truallit prej 14 m2 për të cilin ai nuk ka pretendime edhe një sipërfaqe tjetër
prej 95 m2, të cilin pjesërisht e kanë zënë me ndërtim pa leje, prandaj ato duhet ta lirojnë atë
dhe të paguajnë dëmshpërblimin për përdorimin e sendit.....
Duhet theksuar se me vendimin nr.34, datë 31.01.2008 të Kolegjit Civil të Gjykatës së
Lartë është zgjidhur përfundimisht çështja në lidhje me kundërpadinë e paraqitur nga pala e
paditur kundërpaditëse Romeo e Nikolin Tasho, duke e rrëzuar atë, prandaj objekt i këtij
gjykimi është vetëm kërkesëpadia e paraqitur nga paditësi i kundërpaditur Sherif Ymeraj.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur
kundërpaditëse Romeo e Nikolin Tasho dhe e paditura Katerina Tasho nuk përmban asnjërin
prej shkaqeve të parashikuara nga neni 472 i K.Pr.Civile, prandaj nuk ka asnjë arsye ligjore
që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.
Në nenin 296 të Kodit Civil parashikohet se:

mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai
t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve.
Dispozita ligjore e mësipërme tregon qartë se kjo padi ngrihet nga pronari, ose
bashkëpronari që është zhveshur nga posedimi, kundër çdo personi që e mban sendin pa asnjë
tagër pronësie (poseduesit jo pronar).
Gjykata e apelit ka arritur në përfundimin që pala paditëse e kundërpaditur Sherif
Ymeraj është pronar i sipërfaqes së truallit objekt gjykimi dhe kjo pronësi i vjen atij dhe të
kundërpaditurve nëpërmjet vendimit të K.K.K.Pronave pranë Bashkisë Tiranë, i ndryshuar
nga vendimi nr.926, datë 24.02.1997 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ndërsa të
paditurit kundërpaditësa dhe të paditurit e mbajnë këtë send pa asnjë titull, prandaj ato janë
posedues të paligjshëm.
Kolegji Civil vlerëson se përfundimet që ka gjykata e apelit janë të bazuara në ligj,
sepse paditësi i kundërpaditur është njëri nga bashkëpronarët e truallit objekt gjykimi, ndërsa
pala e paditur kundërpaditëse dhe pala e paditur janë posedues të paligjshëm të tij, prandaj me
të drejtë gjykata e apelit ka urdhëruar që këto të fundit të lirojnë dhe dorëzojnë sendin që
mbajnë pa asnjë tagër.
102
Pretendimi që ngrihet në rekurs nga pala e paditur kundërpaditëse dhe e paditura
Katerina Tasho për moszbatimin nga gjykata e apelit të nenit 59 të K.Pr.Civile, pasi sipas tyre
çështja është jashtë juridiksionit gjyqësor nuk gjen mbështetje ligjore, sepse çështja në fjalë
është regjistruar në gjykatën e shkallës së parë me datë 24.06.2003, pra afro tre vjet më parë
se të kish hyrë në fuqi ligji nr.9482, datë 03.04.2006 “Për Legalizimin e Ndërtimeve pa Leje”,
prandaj ky ndërtim nuk mund të jetë objekt i këtij ligji, përderisa çështja ka qenë në konflikt
gjyqësor (neni 36 i K.Pr.Civile dhe neni 26 i ligjit nr.9482/2006).
Në nenin 298/1 të K.Pr.Civile thuhet se:

Poseduesi me keqbesim, për të gjithë kohën e posedimit të tij, detyrohet t’i kthejë
pronarit bashkë me sendin edhe frutat natyrore të veçuara e frutat civile të vjela ose që janë
bërë të kërkueshme dhe të ardhurat e tjera që mund të vilte, si dhe të shpërblejë pronarin për
përdorimin e sendit dhe për humbjen, dëmtimin ose pamundësinë e kthimit të sendit qoftë
edhe pa fajin e tij….
Në vendimin nr.34, datë 31.01.2008 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka arritur në
përfundimin se pala e paditur kundërpaditëse ka qenë në keqbesim, prandaj gjykata e apelit
në zbatim të këtij vendimi ka kryer ekspertimin, duke nxjerrë vlerën që duhet të paguajnë ato
për përdorimin e sendit, duke përcaktuar si ditë të lindjes së detyrimit datën 01.11.2001, kohë
kur paditësi i kundërpaditur Sherif Ymeraj me vendim të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë
është bërë pronar i truallit objekt gjykimi.
Kolegji Civil vlerëson se përfundimi që ka arritur gjykata e apelit edhe për këtë
kërkim të palës paditëse të kundërpaditur është i bazuar në ligj, pasi pala e paditur
kundërpaditëse ka qenë në keqbesim që në momentin kur ajo ka shkelur lejen e ndërtimit
duke mos zbatuar kondicionet urbanistike dhe duke u shtrirë në truallin e palës paditëse të
kundërpaditur.
Trashëgimlënësi i të paditurve kundërpaditës dhe të paditurve jo vetëm që ka qenë
koshient që ka hyrë në truallin e palës paditëse të kundërpaditur, por ai ka kundërshtuar
titullin e pronësisë së paditësit të kundërpaditur me anë të kundërshtimit të të tretit, kërkesë e
cila është rrëzuar nga gjykata me vendim të formës së prerë.
Pala e paditur kundërpaditëse dhe e paditura Katerina Tasho në rekurs pretendojnë se
dita e fillimit të detyrimit nuk duhet të ishte ajo që ka përcaktuar gjykata e apelit, por detyrimi
duhet të fillonte nga dita e ngritjes së padisë.
Kolegji Civil e vlerëson të pabazuar në ligj pretendimin e palës së paditur
kundërpaditëse dhe të paditurës Katerina Tasho, pasi në rastin e poseduesit në keqbesim afati
i pagimit të detyrimit për të ardhurat e sendit fillon që në momentin që poseduesi vihet në
zotërim të sendit (për gjithë kohën e posedimit), por në rastin në gjykim në momentin e
fillimit të posedimit të paligjshëm pala paditëse e kundërpaditur nuk ka qenë bërë akoma
pronare e sendit, prandaj me të drejtë gjykatat kanë marrë si moment të fillimit të detyrimit
ditën që pala paditëse e kundërpaditur është bërë pronare e sendit objekt gjykimi.
Nuk është i bazuar në ligj pretendimi i palës së paditur kundërpaditëse dhe i të
paditurës Katerina Tasho se pala paditëse e kundërpaditur i ka kërkuar të ardhurat e sendit
nga dita e ngritjes së padisë dhe se ai nuk ka paraqitur ankim ose rekurs (rënia në dekadencë),
pasi gjykata e apelit në arsyetimin e saj thotë që paditësi i kundërpaditur i ka kërkuar të
ardhurat e sendit nga data 24.02.1997 (ditën e shpalljes së vendimit nga shkalla e parë), pra
shumë kohë para ngritjes së padisë, por meqenëse ai përfundimisht është bërë pronar me datë
01.11.2001 (kur gjykimi i çështjes ka përfunduar në Gjykatën e Lartë) me të drejtë gjykatat
kanë marrë si ditë të lindjes së detyrimit atë datë.
Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin se rekursi i paraqitur
nga pala e paditur kundërpaditëse Romeo e Nikolin Tasho dhe e paditura Katerina Tasho
103
është i pabazuar në ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i
gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 485/a të Kodit të Procedurës Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.401/824, datë 27.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 14.05.2013
104
Nr. 00-2013-1234 i Vendimit (304)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: SEIT LIÇI, në mungesë

I PADITUR: EUGEN GJONI, në mungesë
PERSON I TRETË: ZYRA E PËRMBARIMIT TIRANË,
në mungesë
OBJEKTI:
Pavlefshmëri titulli ekzekutiv.
Kundërshtim i veprimeve përmbarimore.
Baza Ligjore: Nenet 609 e 610 të K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin e padisë.
Anullimin e veprimeve përmbarimore për vënien në ekzekutim të vendimit
nr.3273, datë 13.10.1992 të Gjykatës së Rrethit Tiranë duke shfuqizuar
Urdhërin e Ekzekutimit nr.1402 Akti të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Parë Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Eugen Gjoni, me të

cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë dhe pushimin e çështjes ose rrëzimin, për këto shkaqe:
- Në pranimin e padisë të dyja gjykatat i referohen nenit 114 të K.Civil dhe meqenëse
vendimi gjyqësor, sipas tyre nuk është vënë në ekzekutim brenda afatit 10 vjeçar,
ekzekutimi i tij është parashkruar.
- Vendimi gjyqësor është vënë në ekzekutim të detyrueshëm që në vitin 1992 sipas
ligjit të kohës.
- Kemi kryer të gjitha rrugët e mundura ligjore, edhe kallëzim penal, por përsëri
vazhdon cenimi që më bëhet në pronësi dhe për këtë shkak kërkuam lëshimin e
urdhrit të ekzekutimit sipas ligjit në fuqi.
105
- Urdhri i ekzekutimit është lëshuar në vitin 2005 dhe në referim të vendimit gjyqësor
kur ka marrë formë të prerë përsëri nuk është mbushur afati 10 vjeçar. Pra jam brenda
afatit.
- Gjykata nuk ka bërë një hetim gjyqësor të plotë të çështjes, pasi nuk i ka dhënë kohën
e mjaftueshme personit të tretë të shprehej në lidhje me ekzekutimin dhe dosjen e
përmbarimit. Kemi kërkuar shtyrjen e seancë gjyqësore që të paraqitej zyra e
përmbarimit, por gjykata nuk e pranoi kërkesën me arsyetimin se kjo zyrë nuk
paraqitet asnjëherë.
- Gjykata nuk pranoi provat tona që vërtetojnë pronësinë e tokës për Eugen Gjoni me
pretendimin se ato nuk janë në formën e kërkuar nga ligji.
- Kemi kërkuar riçeljen e hetimit gjyqësor dhe administrimin e provave, por gjykata
nuk e pranoi kërkesën.
- Këto fakte i ngritëm edhe në gjykatën e apelit, por edhe kjo gjykatë nuk i mori
parasysh kërkesat tona.
- Mund të ketë ndryshuar subjekti pronar, por nuk ka ndryshuar dhe ekziston cenimi i
pronësisë.
- Arsyetimi i gjykatës në lidhje me nenet 113 e 114 të K.Civil është jo ligjor dhe i
gabuar.

VËREN
RRETHANAT E ÇËSHTJES:
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se midis paditësit të këtij gjykimi Seit
Liçi me cilësinë e të paditurit dhe Eugen Gjoni me cilësinë e paditësit është zhvilluar proces
gjyqësor që ka pasur për objekt: pushim cenimi në pronësi. Gjykata e Rrethit Tiranë me
vendimin nr.3273, datë 13.10.1992 ka vendosur: “Pranimin e padisë dhe detyrimin e të
paditurit Seit Liçi të pushojë cenimin e pronësisë së paditësit Eugen Gjoni”. Vendimi ka
marrë formë të prerë më datë 26.10.1992.
2. Kreditori, i padituri i këtij gjykimi Eugen Gjoni, pasi nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1402 Akti, datë 09.11.2005 është lëshuar Urdhri i
Ekzekutimit, e ka vënë atë në ekzekutim të detyrueshëm.
3. Paditësi Seit Liçi me pretendimin se urdhri i ekzekutimit është lëshuar për një titull
i cili nuk ekziston për shkak të parashkrimit shues (ka kaluar afati 10 vjeçar), me padinë e
datës 19.03.2007, bazuar në nenet 609 e 610 të Kodit të Procedurës Civile, ka kërkuar si në
objektin e padisë pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
pranuar padinë duke anulluar veprimet përmbarimore “...për vënien në ekzekutim të vendimit
nr.3273, datë 13.10.1992 të Gjykatës së Rrethit Tiranë duke shfuqizuar Urdhrin e Ekzekutimit
nr.1402 Akti të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
4.1. Gjykata, pasi citon nenet 609 e 610 të Kodit të Procedurës Civile dhe nenet 113,
114 e 115 të Kodit Civil, arsyeton: - “...me vendimin nr.3273, datë 13.10.1992 është vendosur
pranimi i padisë me objekt pushim cenimi, e cila është një padi që i nënshtrohet efekteve të
parashkrimit parashikuar nga K.C....kërkesa për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit është bërë
në kapërcim të afatit 10 vjeçar të përcaktuar nga ligji, ky titull ekzekutiv nuk mund të
ekzekutohet pasi ai është parashkruar” - “Nga çertifikata e pronësisë për pasurinë me
nr.188/23 rezulton se pronar i saj është e Ramazan Liçi dhe jo Seit Liçi. Duke qenë se kjo
106
pronë nuk është e Seit Liçit por e një personi tjetër i cili nuk është palë në gjykim, nuk ka
kuptim që ekzekutimi i vendimit për pushim cenimi në pronësi t’i drejtohet këtij të fundit”.
5. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1282, datë 01.07.2008, ka lënë në fuqi
vendimin e gjykatës së shkallës së parë, me arsyetimin: - “...se rezulton të kenë ngjarë fakte
pas dhënies së vendimit nr.3273, datë 13.10.1992...Kështu ka ndryshuar pronësia mbi
sipërfaqen ku pretendon i padituri, duke kaluar nga paditësi Seit Liçi tek Ramazan Liçi...” -
“Nga ana tjetër është i mbështetur ligjërisht arsyetimi që bën gjykata e shkallës së parë në
Vendimin e saj, se në rastin konkret duke ju referuar kërkesave të nenit 115, 114 dhe 113 të
Kodit Civil, kemi të bëjmë me kërkesë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit jashtë afatit 10
vjeçar dhe se titulli ekzekutiv nuk mund të ekzekutohet, mbasi është parashkruar”.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Eugen Gjoni, me
të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë dhe pushimin e çështjes ose rrëzimin e padisë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
7. Dispozitat e Kodit Civil, miratuar me ligjin nr.6340, datë 26.06.1981 të Kodit Civil
viti 1994 dhe ato të Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:
7.1. Paragrafi i fundit i nenit 63 i Kodit Civil, viti 1981: “Nuk parashkruhen edhe
kërkesat për ekzekutimin e detyrueshëm të vendimeve që janë të lidhura me
padi, për të cilat nuk zbatohet parashkrimi”.
7.2. Paragrafi i fundit i nenit 113 i Kodit Civil, viti 1994: “Nuk parashkruhen edhe
kërkesat për ekzekutimin e detyrueshëm të vendimeve që janë të lidhura me
padi, për të cilat nuk zbatohet parashkrimi”.
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët”.
7.4. Neni 14 i K.Pr.Civile:“Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.

8. Se rekursi i paraqitur nga i padituri Eugen Gjoni përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që i bëjnë të cenueshëm vendimet e
gjykatave të faktit.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen
në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, si dhe të vendimeve të gjykatave të faktit, arrin në përfundimin se vendimi nr.1282,
datë 01.07.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.4504, datë 12.06.2007 i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet
të prishen dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
10. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose
një grup faktesh, që domosdoshmërisht para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen
dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet dispozitave ligjore të
zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt, sikundër është rasti në shqyrtim, vendimi nuk
është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
107
10.1. Ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi gjyqësor janë ligjshmëria
dhe argumentimi i tij, elemente ligjore këto që iu mungojnë vendimeve të gjykatave të faktit.
11. Në vendimin e gjykatës së shkallës së parë, nuk janë sqaruar plotësisht rrethanat
ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë
objekt shqyrtimi. Arsyetimi dhe konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë bie ndesh me
përcaktimet e paragrafëve të fundit të nenit 63 të Kodit Civil të vitit 1981 dhe të nenit 113 të
Kodit Civil në fuqi.
12. I njëjti qëndrim është mbajtur edhe nga gjykata e apelit. Kjo gjykatë, me
interpretimin e gabuar që ju ka bërë dispozitave të Kodit Civil, ka anashkaluar problemet
themelore që kanë të bëjnë me natyrën juridike të shkakut të lindjes së mosmarrëveshjes
objekt gjykimi, të titullit ekzekutiv të vënë në ekzekutim të detyrueshëm.
13. Evidentohet se gjykatat e faktit kanë pranuar padinë e paditësit Seit Liçi me
argumentimin se: (i) e drejta e të paditurit të këtij gjykimi, Eugen Gjoni për të kërkuar vënien
në ekzekutim të detyrueshëm të vendimit gjyqësor të formës së prerë nr.3273, datë
13.10.1992 është parashkruar (ii) prona objekt material i gjykimit të zhvilluar nuk është në
pronësi të Seit Liçit që ka qenë palë në atë gjykim, por sipas gjykatës së apelit “... rezulton të
kenë ngjarë fakte pas dhënies së vendimit nr.3273, datë 13.10.1992...Kështu ka ndryshuar
pronësia mbi sipërfaqen ku pretendon i padituri, duke kaluar nga paditësi Seit Liçi tek
Ramazan Liçi...” dhe, “Duke qenë se kjo pronë nuk është e Seit Liçit por e një personi tjetër i
cili nuk është palë në gjykim, nuk ka kuptim që ekzekutimi i vendimit për pushim cenimi në
pronësi t’i drejtohet këtij të fundit”.
14. Në lidhje me shkakun e parë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit në lidhje me parashkrueshmërinë e
titullit ekzekutiv objekt shqyrtimi gjyqësor, nuk gjen mbështetje në ligj.
14.1. Sikurse gjykata e shkallës së parë edhe gjykata e apelit, ndonëse i ka pasur të
gjitha mundësitë ligjore të ndreqte mangësitë e gjykimit në shkallë të parë, zbaton gabim
ligjin kur arsyeton se “...kemi të bëjmë me kërkesë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit jashtë
afatit 10 vjeçar dhe se titulli ekzekutiv nuk mund të ekzekutohet, mbasi është parashkruar”.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në zgjidhjen e çështjes konkrete, mban parasysh:
(i) situatën juridike të krijuar me vendimin gjyqësor të formës së prerë nr.3273, datë
13.10.1992; (ii) dispozitat e Kodit Civil të vitit 1981 1, mbi bazën e të cilave ai është dhënë
(neni 131 dhe paragrafi i fundit i nenit 63); (iii) dispozitat e Kodit Civil të vitit 1994 2 (neni
302, paragrafi i fundit i nenit 113, nenet 131/ç dhe 1163); (iv) faktin që vendimi gjyqësor
nr.3273, datë 13.10.1992, sipas dispozitave të Kodit të Procedurës Civile të vitit 1981 3 dhe
atyre të Kodit të Procedurës Civile në fuqi 4, përbën titull ekzekutiv.
16. Ky kolegj, në interpretim të dispozitave të sipërcituara, ndryshe nga gjykatat e
faktit, arrin në përfundimin se për rastin nuk ndodhemi përpara një titulli ekzekutiv që i
nënshtrohet afateve të parashkrimit shues.
1
Kodi Civil, miratuar me ligjin nr.6340, datë 26.06.1981, hyrë në fuqi më datë
01.01.1982, i ndryshuar.
2
Kodi Civil, miratuar me ligjin nr.7850, datë 29.07.1994, hyrë në fuqi më datë
01.11.1994, i ndryshuar.
3
Kodi i Procedurës Civile, miratuar me ligjin nr.6341, datë 27.06.1981, hyrë në fuqi
më datë 01.01.1982, i ndryshuar.
4
Kodi i Procedurës Civile, miratuar me ligjin nr.8116, datë 29.03.1996 , hyrë në fuqi
më datë 01.06.1996, i ndryshuar.
108
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatave të faktit se titujt
ekzekutivë, qofshin vendime gjyqësore apo të përcaktuar si të tillë me ligj, dhe mënyra e
ekzekutimit të tyre përcaktohet në Kodin e Procedurës Civile. Ndërsa parashkrimi ose jo i
titujve ekzekutivë, meqenëse parashkrimi është një institut i së drejtës materiale, parashikohet
në Kodin Civil.
17.1. Sipas nenit 61 të Kodit Civil të vitit 1981 e drejta “për të kërkuar ekzekutimin e
detyrueshëm të një vendimi të formës së prerë të gjykatës ose të një titulli tjetër ekzekutiv
parashkruhet me kalimin e një viti, kur palët janë persona juridikë dhe, me kalimin e tre
viteve, në të gjitha rastet e tjera”. Në Kodin Civil në fuqi nuk gjendet një dispozitë e tillë
përsa i përket parashkrimit të titujve ekzekutiv, por lidhja midis parashkrimit të padisë dhe
titujve ekzekutiv gjendet në nenin 114, në paragrafin e fundit të nenit 113 dhe në germën “ç”
të nenit 131 të këtij Kodi.
17.1.a) Në interpretim të këtyre dispozitave arrihet në përfundimin se afatet e
parashkrimit për ekzekutimin e vendimeve gjyqësore, ose të arbitrazhit përkatës apo të titujve
të tjerë ekzekutivë, do të ndjekin fatin e parashkrimit të marrëdhënies juridike të cilën
rregullojnë.
17.1.b) Sikurse në Kodin Civil të vitit 1981 (paragrafi i fundit i nenit 63) edhe në
Kodin Civil në fuqi, janë bërë përjashtime nga ky rregulli i përgjithshëm (paragrafi i fundit i
nenit 113).
17.2. Përjashtim nga rregulli i përgjithshëm bëjnë: (i) kërkesat për ekzekutim të
detyrueshëm të vendimeve gjyqësore, që janë të lidhura me padi për të cilat ligji ka
parashikuar afate të posaçme parashkrimi. Të tilla padi kanë qenë parashikuar në nenin 63 të
Kodit Civil të vitit 1981 dhe parashikohen në nenin 115 të Kodit Civil në fuqi dhe padi të
tjera të parashikuara në këtë Kod ose nga ligje të tjera; (ii) kërkesat për ekzekutim të
detyrueshëm të vendimeve gjyqësore, që janë të lidhur me padi, për të cilat nuk zbatohet
parashkrimi. Ky përjashtim nga rregulli i përgjithshëm ka qenë përcaktuar në paragrafin e
fundit të nenit 63 të Kodit Civil të vitit 1981 dhe, po me të njëjtën përmbajtje gjendet në
paragrafin e fundit të nenit 113 të Kodit Civil në fuqi.
17.3. Sipas kësaj dispozite “Nuk parashkruhen edhe kërkesat për ekzekutimin e
detyrueshëm të vendimeve që janë të lidhura me padi, për të cilat nuk zbatohet parashkrimi”.
18. Duke i’u kthyer rastit konkret rezulton se vendimi gjyqësor i formës së prerë
nr.3273, datë 13.10.1992 është dhënë pas shqyrtimit të një padie mohuese (actio negatoria) e
cila nuk i nënshtrohet efekteve të parashkrimit shues. Për rrjedhojë, referuar rregullimit të
posaçëm të bërë në dispozitën e sipërcituar (pika 17.3.), edhe vendimi gjyqësor si titull
ekzekutiv i dhënë pas shqyrtimit të një padie mohuese të ngritur nga i padituri i këtij gjykimi
Eugen Gjoni kundër Seit Liçit, paditës në këtë gjykim, nuk i nënshtrohet efekteve të
parashkrimit shues, sikurse gabim kanë arsyetuar gjykatat e faktit.
19. Po kështu nuk gjen mbështetje në ligj as arsyetimi dhe përfundimi i gjykatave të
faktit në lidhje me ngjarjen e fakteve të reja pas dhënies së vendimit që përbën titull
ekzekutiv me argumentin se prona ka kaluar tek persona të tjerë që nuk kanë qenë palë në
gjykimin e zhvilluar.
19.1. Gjykatat, referuar aktit të pronësisë të paraqitur si provë shkresore nga pala
paditëse, pranojnë se pronësia ka kaluar nga Seit Liçi tek Ramazan Liçi dhe për këtë arsye
titulli ekzekutiv nuk mund të ekzekutohet prej këtij të fundit. Ky qëndrim i gjykatave bie
ndesh me nenin 451/a të Kodit të Procedurës Civile.
19.2. Edhe në konsideratën se pas dhënies së vendimit gjyqësor objekt kundërshtimi
në këtë gjykim kanë ndodhur ngjarje apo fakte të reja, sikundër gjykatat e faktit pranojnë, se
prona ka kaluar nga Seit Liçi tek Ramzan Liçi, ndonëse ato nuk kanë verifikuar apo sqaruar
mënyrën e kalimit të pronësisë dhe lidhjen që mund të ekzistojë midis këtyre dy personave,
anashkalojnë rregullimin e nenit 451/a të Kodit të Procedurës Civile. Sipas paragrafit të parë
109
të kësaj dispozite vendimi që ka marrë formë të prerë është i detyrueshëm jo vetëm për palët
ndërgjyqëse, por edhe “për trashëgimtarët e tyre, për personat që heqin të drejta nga palët,
për gjykatën që ka dhënë vendimin dhe për të gjitha gjykatat dhe institucionet e tjera”.
19.3. Në kuptim të nenit 451/a të Kodit të Procedurës Civile nuk ndodhemi përpara
atyre fakteve të ngjara pas dhënies së vendimit që përbëjnë shkak për pavlefshmërinë e titullit
ekzekutiv, parashikuar nga neni 609§2 i Kodit të Procedurës Civile.
20. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimet e gjykatave
të faktit duhet të prishen dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, me tjetër trup gjykues.
20.1. Në rigjykim, gjykata, për t’i dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen ta zgjidhë
atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16).
20.2. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e shkallës së parë, duke
mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, duhet të verifikojë e të
evidentojë situatën juridike dhe atë të gjendjes së faktit të krijuar nga vendimi gjyqësor i
formës së prerë vënë në ekzekutim të detyrueshëm, efektet e këtij vendimi në kuptim të nenit
451/a të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me personat e tjerë që mund t’u ketë kaluar
prona objekt material i gjykimit të zhvilluar, mënyrën e kalimit të kësaj pronësie, si dhe
lidhjen e paditësit Seit Liçi me Ramazan Liçi.
20.3. Për të arritur në përfundime të argumentuara, në respektim të nenit 213 në lidhje
me nenet 11 dhe 12 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata duhet të përcaktojë me vendim për
secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila
palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës për secilën palë.
20.4. Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarim të plotë të situatës
juridike dhe pretendimeve të palëve, gjykata, bazuar në nenet 223 dhe 224 të Kodit të
Procedurës Civile, për verifikimin e fakteve, që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në gjykim
mund të kërkojë zyrtarisht nga të tretët të dhëna me shkrim për akte dhe dokumente që
ndodhen pranë tyre dhe që vlerësohen të nevojshme të shqyrtohen në këtë proces gjyqësor.
20.5. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën, që në përputhje me kërkesat e ligjit procedural e
atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e
çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1282, datë 01.07.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.4504, datë 12.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 16.05.2013
110
111
Nr.00-2013-1665 i Vendimit (307)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: MELPOMENI KSERA, në mungesë

E PADITUR: BANKA E SHQIPËRISË TIRANË, përfaqësuar
nga juristi Elvis Zajmi
OBJEKTI I PADISË:
Rivendosje në afat e së drejtës së ngritjes së padisë;
detyrimi i palës së paditur të kthejë shumën 24.682,24 dollarë amerikanë.
Baza Ligjore: Neni 32, 151, 152 i K.Pr.C,
nenet 655-658 të K.C.
Gjykata e Shkallës së Parë Gjirokastër, me vendimin nr.203, datë 05.03.2013 ka

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës së Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër për
gjykimin e çështjes civile me nr.Regj. Them.323 (21257-00180-2)-2013, datë
regjistrimi 04.02.2013, me palë: Paditёs: Melpomeni Ksera, e bija e
Kostandinos, e vtl.1921, banuese në Dervician, Gjirokastër. E Paditur: Banka
e Shqipërisë Tiranë.
Me objekt: Rivendosje në afat e së drejtës së ngritjes së padisë. Detyrimi i
palës së paditur të kthejë shumën 24.682,24 dollarë amerikanë.
Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tirane, si gjykatë kompetente
për gjykimin e mosmarrëveshjes civile.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Melpomeni Ksera,
duke kërkuar prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në po atë
gjykatë, për këto shkaqe:
- Padia e paditëses rrjedh nga marrëdhënia juridike me Bankën e Shqipërisë, Dega
Gjirokastër, pasi të gjitha veprimet që i janë bërë paditëses lidhur me shumat që i janë
mbajtur janë bërë në degën përkatëse të Bankës që ka qenë në Gjirokastër.
- Përderisa Banka e Shqipërisë ka degë në Gjirokastër, gjykimi i çështjes duhet të bëhet
në Gjykatën e Shkallës së Parë Gjirokastër. Ky argument gjen bazë ligjore në nenin
43/2 të K.Pr.C.
112
pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e palës së paditur
Juristin Elvis Zajmi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër; si dhe pasi bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi nr.203, datë 05.03.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër është i
bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se, pala paditëse pretendon se
gjatë viteve 1975-1985, babai i saj emigrant në SHBA i ka dërguar në vijimësi të holla, në
valutë të huaj USD. Pala paditëse pretendon se një pjesë të çeqeve që i dërgoheshin ne USD i
janë këmbyer në lekë nga Banka e Shqipërisë sipas kursit 1 USD = 2 lekë, ndërkohë që pala
paditëse pretendon se kursi i shkëmbimit i atëhershëm ka qenë 1 USD = 7 lekë. Ndryshimi i
këtij kursi pretendohej se kryhej nga ana e shtetit shqiptar me pretendimin se dërguesi i të
hollave nga jashtë kishte statusin e të arratisurit.
Pala paditëse pretendon se, për shkak të kursit të gabuar që është zbatuar nga shuma
prej 5556 USD, që i ka ardhur nga babai i saj, ajo ka humbur gjatë shkëmbimit shumën prej
3968,28 USD, si dhe nuk ka marrë asnjëherë 4 çeqe përkatësisht me vlerë, 6025 USD, 600
USD, 1200 USD dhe 240 USD. Sipas palës paditëse edhe pse këto shuma janë tërhequr nga
Banka e Shqipërisë, asnjëherë nuk i janë derdhur në llogarinë bankare të saj pranë filialit të
Bankës së Shqipërisë Gjirokastër (vlera e shkëmbimit në Lekë).
Së bashku me kërkimin kryesor, pala paditëse e ka kërkuar rivendosjen në afat të
kërkesë padisë, duke parashtruar si shkaqe faktin se babai i saj ishte një i arratisur politik dhe
për një kohë të gjatë nuk mund të pretendonte mbrojtjen e të drejtave të saj pranë organeve
shtetërore.
Gjykata e Shkallës së Parë Gjirokastër me vendimin nr.203, datë 05.03.2013 ka
shpallur moskompetencën e Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër për gjykimin e çështjes
civile dhe dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Sipas
kësaj gjykate, nga përmbajtja e kërkesë padisë dhe akteve bashkëshoqëruese konkludohet se
mosmarrëveshjet lidhur me pagimin e detyrimit, paditësi i ka me Bankën e Shqipërisë dhe në
bazë të nenit 43 të K.Pr.C, padia duhej të ngrihej në gjykatën ku personi juridik ka qendrën e
tij, që është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë, pala paditëse Melpomeni Ksera,
duke kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe kthimin e
çështjes për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë.
Në të kundërt me çfarë pretendohet në ankimin e paraqitur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër është zbatuar drejt ligji procedural në lidhje me kompetencën
territoriale për gjykimin e çështjes.
Pala paditëse ka paraqitur padi me objektin e sipërcituar në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër, ku si palë të paditur ka thirrur Bankën e Shqipërisë.
Banka e Shqipërisë është banka qendrore e Republikës së Shqipërisë. Ky status
sanksionohet në nenin 161 të Kushtetutës dhe me ligjin nr.8269, datë 27.12.1997 "Për
Bankën e Shqipërisë", i cili përcakton objektivat, detyrat, marrëdhëniet me sistemin bankar
dhe me shtetin, organizimin dhe drejtimin, pronësinë mbi kapitalin, pasqyrat financiare dhe
shpërndarjen e fitimit.
Banka e Shqipërisë u krijua gjatë procesit të tranzicionit me kalimin në sistemin
bankar dynivelor dhe me krijimin e hapësirës së nevojshme ligjore për një bankë qendrore, e
cila u zyrtarizua me miratimin e ligjit nr.7559, datë 22.04.1992 "Për Bankën e Shqipërisë" (i
shfuqizuar me ligjin nr.8269, datë 23.12.1997).
113
Në nenin 1 të ligjit nr.8269, datë 23.12.1997 “Për Bankën e Shqipërisë”, i ndryshuar,
parashikohet se:
1. Banka e Shqipërisë është banka qendrore e Republikës së Shqipërisë dhe vepron në
përputhje me dispozitat e këtij ligji.
2. Banka e Shqipërisë është person juridik publik me qendër në Tiranë.
Në këto kushte, meqenëse në bazë të ligjit të posaçëm është përcaktuar se Banka e
Shqipërisë, si person juridik e ka qendrën në Tiranë, duhet zbatuar neni 43 i K.Pr.C, sipas të
cilit:
Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi
juridik ka qendrën e tij.
Sa më sipër, për gjykimin e çështjes është kompetente Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, prandaj vendimi nr.203, datë 05.03.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.C.,
VENDOSI
Gjirokastër.
Tiranё, mё 16.05.2013
114
Nr.00-2013-1299 i Vendimit (308)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 16.05.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS HAMDI PRENGZAJ

TË PADITUR: DEGA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE TROPOJË
DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE KUKËS
INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
TIRANË
OBJEKTI:
Anullimin e vendimit nr.347, datë 08.11.1996,
të Degës Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tropojë
“Për caktim pensioni”.
Anullimin e vendimit datë 22.04.2003,
të Komisionit Rajonal të Ankimit pranë Drejtorisë Rajonale Kukës.
të Komisionit Qendror të Ankimit, pranë I.S.SH Tiranë.
të Komisionit Rajonal të Ankimit pranë Drejtorisë Rajonale Kukës.
Detyrimin e palëve të paditura të rillogarisin masën e përfitimit të pensionit
që rrjedh nga kontributi i punës prej 33 vitesh në Minierën e Kromit Kam.
Detyrimin e palëve të paditura të më paguajnë
dëmin e shkaktuar mua dhe familjes time.
Baza Ligjore: Neni 100 i Kushtetutës,
nenet 608, 31, 32/a, 153, 224, 233, 253,
254 dhe 328 të K.Pr.Civile,
neni 141/2 i K.Pr.Administrative,
Nenet 83/3, 59, 32 e 33 të ligjit nr.7703/1993
të ligjit “Për sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë, me vendimin nr.s’ka, datë 04.04.2013, ka

vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të kërkesë padisë me palë: Paditës
Hamdi Prengzaj, i paditur Dega Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tropojë,
115
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Kukës, Instituti i Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, me objekt: Anullimin e vendimit nr.347, datë 08.11.1996 të
Degës Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tropojë “Për caktim pensioni”.
Anullimin e vendimit datë 22.04.2003 të Komisionit Rajonal të Ankimit, pranë
Drejtorisë Rajonale Kukës. Anullimin e vendimit nr.152, datë 29.05.2003 të
Komisionit Qendror të Ankimit pranë I.S.SH Tiranë. Anullimin e vendimit
nr.22, datë 07.11.2012 të Komisionit Rajonal të Ankimit pranë Drejtorisë
Rajonale Kukës. Detyrimin e palëve të paditura të rillogarisin masën e
përfitimit të pensionit që rrjedh nga kontributi i punës prej 33 vitesh në
Minierën e Kromit Kam. Detyrimin e palëve të paditura të më paguajnë dëmin
e shkaktuar mua dhe familjes time.
Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga paditësi Hamdi Prengzaj, që
kërkon prishjen e vendimit për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor dhe dërgimin
po kësaj gjykate për vazhdimin gjykimi, duke parashtruar se:
- Gjykata ka vendosur nxjerrjen jashtë juridiksioni me pretendimin se nuk kam ndjekur
ankimin administrativ, përcaktuar në nenin 86 i ligjit nr.7703, datë 11.05.1993.
- Gjykata nuk ka zbatuar nenin 1 të K.Pr.Civile duke mos vënë rregulla të barabarta dhe
duke u treguar e njëanshme, duke dhënë zgjidhje të gabuar të konfliktit dhe
keqinterpretim të ligjit.
- Gjykata nuk ka bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve.
- Kam paraqitur fakte të padiskutueshme dhe të bazuara në ligj që vërtetojnë se
sigurimet kanë vepruar në mënyrë të paligjshme, që nga caktimi fillestar i masës së
pensionit e në vazhdim, duke më mohuar të drejtën time.
- Gjykata nuk është marrë fare me veprimet e paligjshme të akteve administrative, por
ka trajtuar thjesht mos zbatimin procedurave të ankimit, duke favorizuar palët e
paditura.
- Gjykata ka ndryshuar bazën ligjore të padisë se e drejta e ankimit për një të drejtë të
mohuar mbrohet me Kushtetutë dhe nuk ka afate kohore, siç pretendon pala e paditur.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi pretendimet e përfaqësuesit me
autorizim të palës së paditur Dega Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tropojë, juristin Avni
Breçani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit; dhe analizoi e diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Hamdi Prengzaj ka punuar në
Minierën e Kromit Kam, Tropojë nga viti 1963 deri në vitin 1996, në sektorin e prodhimit të
Kuarcit Kërnajë dhe në impiantin e Pasqyrimit të Kuarcit në fshatin Gri të Rrethit Tropojë, në
detyra të ndryshme.
2. Nga ana e palës së paditur, Dega Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tropojë, me
vendimin nr.347, datë 08.11.1996, fillimisht i është llogaritur pensioni paditësit në masë 5420
lekë në muaj dhe ky vendim nuk është ankimuar nga ky i fundit.
3. Më datën 21.05.2001, paditësi Hamdi Prengzaj i është drejtuar me një kërkesë
D.R.S.SH. Kukës për të bërë rillogaritjen e pensionit, kërkesë të cilën e ka përsëritur dhe në
datën 15.04.2003, duke iu drejtuar me kërkesën e dytë edhe Institutit të Sigurimeve
Shoqërore Tiranë.
4. Në lidhje me kërkesat e paditësit, D.R.S.SH. Kukës i ka kthyer përgjigje se
llogaritja e pensionit të tij ishte bërë në përputhje me ligjin, ndërsa Komisioni Qendror i
116
Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë ka vendosur të pranojë kërkesën dhe t’i bëhet
përllogaritja duke vendosur një shtesë mbi pension e drejtë që i fillon nga data 04.06.2001 e
në vazhdim, pra paditësit i është paguar në vazhdimësi pensioni duke përfituar rritjen e tij
sipas kritereve dhe akteve ligjore e nën ligjore.
5. Më pas paditësi i është drejtuar me një ankim në rrugë administrative Komisionit
Rajonal të Ankimit pranë Drejtorisë Rajonale Kukës dhe ky i fundit, me vendimin nr.22, datë
07.11.2012, ka vendosur mos shqyrtimin e kërkesës së paditësit. Ky vendim i është
komunikuar paditësit më datë 20.11.2012.
6. Kundër këtij vendimi paditësi ka bërë ankim në Komisionin Qendror të Ankimit
pranë Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë (provuar kjo me aktet shkresore 06.03.2013,
të Degës Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tropojë).
7. Nga ana e paditur është pretenduar se çështja është ende në procedurë
administrative.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë, me vendimin nr.s’ka, datë 04.04.2013, ka
vendosur:
“Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të kërkesë padisë me palë: Paditës Hamdi
Prengzaj, i paditur Dega Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tropojë, Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Kukës, Instituti i Sigurimeve Shoqërore Tiranë, me objekt: Anullimin
e vendimit nr.347, datë 08.11.1996 të Degës Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tropojë “Për
caktim pensioni”. Anullimin e vendimit datë 22.04.2003 të Komisionit Rajonal të Ankimit,
pranë Drejtorisë Rajonale Kukës. Anullimin e vendimit nr.152, datë 29.05.2003 të Komisionit
Qendror të Ankimit, pranë I.S.SH Tiranë. Anullimin e vendimit nr.22, datë 07.11.2012 të
Komisionit Rajonal të Ankimit, pranë Drejtorisë Rajonale Kukës. Detyrimin e palëve të
paditura të rillogarisin masën e përfitimit të pensionit që rrjedh nga kontributi i punës prej
33 vitesh në Minierë e Kromit Kam. Detyrimin e palëve të paditura të më paguajnë dëmin e
shkaktuar mua dhe familjes time”.
8.1 Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:
“Së pari:...kërkesa për anullimin e akteve administrative nr.347, datë 08.11.1996 dhe
nr.152, datë 29.05.2003, është shuar ligjërisht pasi nuk është ushtruar në afatin e përcaktuar
me ligj dhe si e tillë nuk mund të ngrihet më as në rrugë gjyqësore e as administrative. ...
Paditësi ndaj vendimit nr.22, datë 07.11.2012 të KRA Kukës ka bërë kërkesë në KQA
pranë I.S.SH ...e ndërkohë paralel me ankimin administrativ, pa pritur vendimin
përfundimtar të KQA, ka ngritur padi në gjykatë.
Ndodhur në këto rrethana kur ankimi administrativ është i detyrueshëm në të gjitha
nivelet sepse është përcaktuar në ligjin organik “Për sigurimet shoqërore” nr.7703/1993,
neni 86, të njëjtën gjë ka konfirmuar Vendimi Unifikues i Gjykatës së Lartë nr.1, datë
26.10.2012, po ashtu edhe neni 328 i K.Pr.Civile dhe neni 137 i K.Pr.Administrative,
ndërkohë që paditësi nuk ka një vendim përfundimtar të Komisionit Qendror të Ankimit pranë
I.S.Sh si organi më i lartë i ankimit administrativ dhe çështja ndodhet në procedurë shqyrtimi
në KQA pranë I.S.SH, ngritja e kërkesë padisë në gjykatë është në kundërshtim të plotë me
ligjin në fuqi.
Së dyti: Padisë ndaj aktit administrativ mund t’i bashkëngjiten kërkime të tjera si
shpërblimi për dëmin e shkaktuar, etj... Ato mund të kërkohen edhe sipas rregullave të
përgjithshme për ngritjen e padisë, me padi të veçantë, kjo e përcaktuar në nenin 325 të
K.Pr.Civile paragrafi i fundit, po kërkimet e tjera të padisë objekt gjykimi janë të ndërvarura
nga kërkimi i parë objekt gjykimi dhe ndodhur në kushte të tilla gjykata duhet të shprehet për
kërkimet objekt gjykimi në tërësi”.
9. Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga paditësi Hamdi
Prengzaj, që kërkon prishjen e vendimit për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor
117
dhe dërgimin po kësaj gjykate për vazhdimin gjykimi, për shkaqet e parashtruara në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm
10. Kodi i Procedurës Civile, Kodi i Procedurave Administrative dhe ligji nr.7703,
datë 11.05.1993, “Për sigurimet shoqërore”, i ndryshuar, në të cilat përcaktohet:
11. Kodi i Procedurës Civile:
Neni 36
“Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile dhe
mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta. Juridiksioni
gjyqësor civil ushtrohet sipas dispozitave të këtij Kodi dhe ligjeve të tjera. Asnjë institucion
tjetër nuk ka të drejtë të pranojë për shqyrtim një mosmarrëveshje civile që është duke u
gjykuar nga gjykata. Është e pavlefshme çdo marrëveshje që lidhet në kundërshtim me këtë
dispozitë”.
Neni 59
“Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim
nëse çështja që shqyrton bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ. Kundër
vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”,
Neni 328
“Afati për paraqitjen e padisë ndaj një akti administrativ është tridhjetë ditë nga dita
e shpalljes ose e njoftimit të vendimit të organit më të lartë administrativ, që ka shqyrtuar
ankesën në rrugë administrative, përveç kur ligji parashikon ankimin e drejtpërdrejtë në
gjykatë. Në këtë rast afati fillon nga dita e shpalljes ose e njoftimit të aktit administrativ ndaj
të cilit është paraqitur padia.
Kur organi administrativ më i lartë nuk ka shqyrtuar ankimin në afatin e caktuar me
ligj ose kur organi kompetent administrativ nuk ka shqyrtuar kërkesën e shtetasit në afatin e
caktuar me ligj dhe kundër aktit të tij parashikohet ankimi i drejtpërdrejtë në gjykatë, shtetasi
ka të drejtë t’i drejtohet gjykatës brenda afatit të caktuar në paragrafin e parë të këtij neni
edhe pse nuk i është dhënë përgjigje për kërkesën ose ankesën e parashtruar”.
12. Kodi i Procedurave Administrative:
Neni 18
“Në mënyrë që të mbrohen të drejtat kushtetuese dhe ligjore të personave privatë,
veprimtaria administrative i nënshtrohet:
a) kontrollit të brendshëm administrativ në përputhje me dispozitat e këtij Kodi mbi
ankimin administrativ; dhe
b) kontrollit nga gjykatat në përputhje me dispozitat e Kodit të Procedurës Civile”.
Neni 137
“3. Në parim palët e interesuara mund t’i drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë
ezauruar rekursin administrativ”.
13. Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore”, i ndryshuar:
Neni 86 - Ankimimi
“1. Ankimi kundër vendimeve të përfitimeve bëhet në Komisionin e Ankimit pranë
Drejtorive Rajonale të Sigurimeve Shoqërore.
118
2. Ankimi kundër vendimeve të Komisionit të Ankimit të Drejtorisë Rajonale të
Sigurimeve Shoqërore bëhet në Komisionin e Ankimit pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Institutit të Sigurimeve Shoqërore.
3. Ankimet e zgjidhura në mënyrë të pafavorshme bëhen në gjykatë, vendimi i të cilës
është përfundimtar.
4. Këshilli Administrativ përcakton përbërjen, numrin dhe procedurën e funksionimit
të komisionit të ankimit pranë drejtorive rajonale dhe Drejtorisë së Përgjithshme të Institutit
të Sigurimeve Shoqërore".
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
14. Se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë është marrë në zbatim të ligjit
dhe nuk duhet të ndryshojë.
15. Ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse nuk përmban shkaqe ligjore që të
justifikojnë cënimin e vendimit nr.s’ka, datë 04.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tropojë, me të cilin është nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështja.
16. Ky Kolegj gjen të drejtë arsyetimin e gjykatës se është shuar ligjërisht e drejta për
të kërkuar anullimin e akteve administrative nr.347, datë 08.11.1996 dhe nr.152, datë
29.05.2003, pasi, bazuar në nenin 328 të K.Pr.Civile, nuk është ushtruar në afatin e
përcaktuar me ligj dhe si e tillë nuk mund të ngrihet më, as në rrugë gjyqësore e as
administrative.
17. Përsa i përket, vendimit nr.22, datë 07.11.2012 të KRA Kukës, Kolegji Civil vëren
se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë ka vendosur të nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit
gjyqësor bazuar në faktin se paditësi ka bërë kërkesë në KQA pranë I.S.SH dhe ndërkohë
paralelisht, pa pritur për vendimin e organit administrativ, ka ngritur padi në gjykatë.
Referuar nenit 86 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993, “Për sigurimet shoqërore”, rezulton se
nga ana e paditësit nuk është ezauruar ankimi administrativ, i cili është i detyrueshëm në këtë
rast.
padisë (lidhur me anullimin e vendimit nr.22, datë 07.11.2012 të KRA Kukës “Për
shqyrtimin e kërkesës për rillogaritjen e masës së përfitimit të pensionit të pleqërisë të
shtetasit Hamdi Sejdi Prengzaj ”), pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte dhe
dispozitave ligjore të mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i
gjykatës për nxjerrjen jashtë juridiksionit është i drejtë.
19. Referuar nenit 137, parag.3 të K.Pr.Administrative: “Në parim palët e interesuara
mund t’i drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrativ”.
20. Në kushtet kur mosmarrëveshja objekt gjykimi ka për objekt anullimin e
vendimeve për caktim pensioni apo rillogaritjen e masës së përfitimit të pensionit, gjejnë
zbatim dispozitat mbi juridiksionin e shqyrtimit të mosmarrëveshjeve të parashikuara në
ligjin e posaçëm, ligjin nr.7703, datë 11.05.1993, neni 86, i cili parashikon se kundërshtimi i
akteve të dala nga organet e sigurimeve shoqërore bëhen fillimisht në rrugë administrative e
më tej në gjykatë.
21. Në vijim të sa më sipër, ky Kolegj vlerëson se për rastin në shqyrtim kemi të
bëjmë me “rrugë administrative” të detyrueshme për t’u ndjekur nga subjekti pretendues
para se t’i drejtohet gjykatës.
20. Një çështje mund të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur ligji në mënyrë
eksplicite ka përcaktuar se subjekti që ka pretenduar një të drejtë të shkelur, përpara se t’i
drejtohet gjykatës duhet të ndjekë dhe ezaurojë juridiksionin administrativ. Mosndjekja në
këto raste e juridiksionit administrativ pengon marrjen në shqyrtim nga ana e gjykatës të
çështjes.
119
21. Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tropojë ka zbatuar drejt ligjin, si dhe ka vepruar në përputhje me praktikën tashmë
të konsoliduar të Gjykatës së Lartë, duke arritur në përfundim të drejtë.
22. Sipas vendimit unifikues nr.1, datë 26.11.2010 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë: “Ndjekja e rrugës administrative për zgjidhjen e mosmarrëveshjes
administrative përpara se subjekti t’i drejtohet gjykatës është e detyrueshme vetëm nëse ligji
që rregullon marrëdhëniet juridike dhe veprimtarinë administrative të fushës përkatëse,
parashikon shprehimisht se ndaj aktit administrativ mund të ushtrohet ankim administrativ, si
dhe tregon organin apo organet konkrete administrative tek të cilët eventualisht, sipas
hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi administrativ.....Ligji i posaçëm mund të parashikojë
edhe modalitete konkrete mbi afatet, kushtet e procedurat që duhen respektuar për të bërë të
pranueshëm për shqyrtim në themel ankimin administrativ, për procedurat e shqyrtimit dhe
natyrën e vendimmarrjes nga organi administrativ, etj. Nëse rregulla të tilla eventuale nuk
janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet, kushtet e procedurat e parashikuara nga Kodi i
Procedurave Administrative”.
23. Kolegji vlerëson të drejtë edhe arsyetimin e gjykatës lidhur me kërkimin për
shpërblimin e dëmit të shkaktuar. Në këtë rast, duke qenë se kërkimi për shpërblimin e dëmit
është pjesë e së njëjtës padi dhe duke qenë se lidhet drejtpërsëdrejti me kërkimin e anullimit
të aktit administrativ, është i drejtë arsyetimi se ky kërkim është i ndërvarur nga kërkimi i
parë (anullimi i aktit administrativ). Në këto kushte, me të drejtë gjykata është shprehur për
kërkimet objekt gjykimi në tërësi, kur ka vendosur nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor.
24. Përfundimisht, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së
rrethit gjyqësor duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka, datë 04.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tropojë.
Tiranë, më 16.05.2013
120
Nr.00-2013- 1297 i Vendimit (309)
VENDIM

Majlidna Andrea Anëtare
Artan Broci Anëtar
në datën 16.05.2013 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11243-01353-

00-2008 Regj. Themeltar, që i përket palëve :
PADITËS: SHOQËRIA ANONIME "FISHEKU",

përfaqësuar nga avokat Leonard Gremi
I PADITUR: DEGA E DOGANËS FIER, përfaqësuar nga
juristja Ornela Biti.
Prezent avokati i shtetit Abaz Deda.
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e titullit ekzekutiv, vendimit nr.2, datë 07.03.2006,
të Degës së Doganës Fier.
Pezullimi i ekzekutimit të vendimit nr.2, datë 07.03.2006
të Degës së Doganës Fier.
Baza ligjore: Neni 609 i K.Pr.Civile,
nenet 245/4, 261 dhe 289 të K.Doganor.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.484, datë 03.04.2007, ka vendosur:

Rrëzimin e padisë së palës paditëse “Fisheku” SHA Fier ndaj palës së paditur
Dega e Doganës Fier, me objekt pavlefshmëri titulli ekzekutiv vendimi nr.2,
datë 07.03.2006 të Degës së Doganës Fier, si të pabazuar në prova e në ligj.

Gjyqësor Fier.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse Shoqëria

“Fisheku” sha Fier, më datë 30.04.2008, duke kërkuar ndryshimin e vendimit të gjykatës së
apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë, për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje të rënda dhe moszbatim të ligjit
procedural dhe material.
- Gjykatat kanë interpretuar gabim Kodin Doganor, që si ligj specifik rregullon
marrëdhëniet midis palëve ndërgjyqëse.
- Vendimi nr.2, datë 07.03.2006 i anës së paditur është titull ekzekutiv në kuptim të
nenit 245 të K.Doganor dhe jo sikurse kanë pranuar gjykatat. Që ky vendim përbën
121
titull ekzekutiv është përcaktuar edhe në urdhrin e Drejtorisë së Përgjithshme të
Doganave “Mbi procedurat ligjore për rikuperimin me forcë të borxhit doganor”.
- Mbi të gjitha, në kundërshtim me arsyetimin e gjykatës së apelit, autoritetet doganore
kanë filluar procedurat për rikuperimin me forcë të borxhit doganor.
- Nga ana e paditur nuk janë marrë masat e parashikuara në pikat 1 dhe 2 të nenit 245 të
K.Doganor, por në të njëjtën kohë janë marrë masa të tjera që kanë të bëjnë me
garantimin dhe rikuperimin me forcë të borxhit doganor. Autoriteti doganor me
shkresën nr.704 prot., datë 25.04.2006 i ka kërkuar Degës së Tatimeve Fier marrjen e
masave për rikuperimin me forcë të borxhit doganor. Ky organ tatimor me shkresën
nr.61 Prot., datë 02.06.2006 ka pretenduar shlyerjen e këtij detyrimi. Po kështu,
autoriteti doganor ka vepruar për mbajtjen forcërisht të shumave të likuiduara tepër
nga ana e shoqërisë në llogari të doganës, si dhe të shumave që kësaj shoqërie duhet
t’i ktheheshin nga zbatimi i Marrëveshjes së Tregtisë së Lirë.
- Efektet e vendimit janë konkretizuar me veprime konkrete nga organet tatimore dhe
doganore, së bashku dhe në këto kushte ai është titull ekzekutiv. Edhe nga disa
vendime të Gjykatës së Lartë është mbajtur i njëjti qëndrim duke i konsideruar tituj
ekzekutivë.
- Si gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit janë bazuar vetëm në anën formale dhe
nuk janë shprehur në lidhje me themelin e çështjes.
- Edhe në pranim, sikurse thotë gjykata se padia është pa objekt, gjykata e apelit duhet
të konstatonte mungesën e hetimit të themelit të çështjes dhe ta kthente atë për
rigjykim për shkelje të rënda procedurale apo nëse na mungonte legjitimiteti dhe
padia është pa objekt gjykata e apelit duhet të pushonte gjykimin dhe jo të rrëzonte
padinë, për të mos paragjykuar të drejta apo interesa të cilat mund të verifikoheshin në
të ardhmen.
- Në lidhje me themelin nga analizat laboratorike dhe nga aktet shkresore rezulton e
provuar se malli i importuar dhe i zhdoganuar është në përputhje me deklaratat
doganore, duke na u kthyer edhe garancia e vendosur për këtë qëllim.
- Nga analizat laboratorike të kryera nga Laboratori Kimik Merceologjik (laboratori i
anës së paditur) dhe nga Laboratori i Inspektoriatit Shtetëror të Kontrollit të Naftës
dhe Gazit ka rezultuar se gjendja faktike e lëngut të zhdoganuar i përgjigjet kodit
tarifor të deklaruar nga ne si importues në momentin e futjes së mallit, pra me kod
tarifor 27101961.
- Këto rezultate nuk janë hedhur poshtë nga asnjë lloj ekzaminimi tjetër, po kështu edhe
nga dokumentacioni shkresor. Pala e paditur ka pranuar këtë gjendje, por ka insistuar
vetëm duke referuar në deklaratat e eksportit bullgar, të cilat edhe ato janë vetë
deklarime dhe kanë të njëjtën vlerë ligjore si deklaratat e importit shqiptar.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; dëgjoi pretendimet e përfaqësuesit të
paditësit avokat Leonard Gremi, i cili kërkoi pushimin e gjykimit, për shkak të heqjes dorë
nga rekursi; dëgjoi pretendimet e përfaqësuesve të palës së paditur të cilët ishin dakord me
pretendimin e përfaqësuesit të paditësit; si diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Fisheku” SHA është
regjistruar si person juridik me vendimin nr.22035, datë 20.09.1999 të Gjykatës së Rrethit
122
Tiranë, me objekt veprimtarie kryesore tregtimin me shumicë, import-eksport të naftës, gazit
dhe nënprodukteve të tyre si naftë bruto, gaz natyror i lëngshëm, benzinë, mazut, etj.
Në muajin Mars 2005 ka kryer disa importe të lëndës djegëse nga ish-Republika
Jugosllave e Maqedonisë (FYROM) nëpërmjet Degës së Doganës Fier. Në dokumentacionin
e paraqitur pranë Degës së Doganës Fier dhe në deklaratat doganore (5 të tilla) malli është
pasqyruar me kod tarifor 27101961, që i përgjigjet lëndës djegëse.
Mbi bazën e kontrollit a posteriori nga ana e paditur dhe proces verbalit të mbajtur
është konkluduar se subjekti paditës ka deklaruar një cilësi (natyrë) malli të ndryshme nga ajo
e konfirmuar nga autoritete doganore bullgare, me qëllim shmangien nga detyrimi doganor i
importit. Sipas konfirmimit nga autoritetet doganore bullgare, vendi i origjinës së mallit, në
deklaratat doganore të eksportit malli është deklaruar gazoil me kod tarifor 27101949.
Me vendimin nr.2, datë 07.03.2006, ana e paditur ka vendosur kundrejt anës paditëse
një detyrim doganor të papaguar prej 4.688.778 lekë si dhe gjobë në masën 14.066.334 lekë,
gjithsej 18.755.112 lekë.
Pala paditëse, Shoqëria “Fisheku” SHA, bazuar në nenin 609 të K.Pr.Civile, duke
pretenduar se vendimi i palës së paditur është titull ekzekutiv, ka kundërshtuar në gjykatë me
arsyetimin se detyrimi nuk ekziston.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.484, datë 03.04.2007, ka vendosur
rrëzimin e padisë së palës paditëse “Fisheku” SHA Fier ndaj palës së paditur Dega e Doganës
Fier, me objekt pavlefshmëri titulli ekzekutiv vendimi nr.2, datë 07.03.2006 të Degës së
Doganës Fier, si të pabazuar në prova e në ligj.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.112, datë 02.04.2008, ka vendosur lënien në
fuqi të vendimit nr.484, datë 03.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Pala paditëse, Shoqëria “Fisheku” SHA Fier, duke mos qenë dakord me vendimin e
gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs, duke kërkuar ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit
dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë, për shkaqet e parashtruara
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në çështjen objekt gjykimi konstaton se nga pala
paditëse “Fisheku” sha është depozituar kërkesë (shkresa me nr.Sh-50 prot, datë 03.04.2013),
me objekt:
“Tërheqje e rekursit për kundërshtimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier dhe të Gjykatës së Apelit Vlorë, me objekt “Konstatimin e pavlefshmërisë së titullit
ekzekutiv vendimit nr.2, datë 07.03.2006 të Degës së Doganës Fier”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se kërkesa e paraqitur nga pala paditëse
“Fisheku” sha për heqje dorë nga rekursi përmbush të gjitha kushtet e parashikuara nga neni
490 i Kodit të Procedurës Civile, që përcakton se: “Pala mund të heqë dorë nga rekursi
derisa nuk është filluar relatimi në seancë gjyqësore. Heqja dorë nga rekursi bëhet me
shkrim e nënshkruar nga vetë pala ose avokati i saj i pajisur me prokurë për këtë qëllim....”.
Rezulton se kërkesa është nënshkruar nga përfaqësuesi i palës paditëse “Fisheku”sha
dhe është paraqitur përpara se të fillojë relatimi i çështjes në seancë gjyqësore. Në këto
kushte, ky akt përbën heqje dorë të kësaj pale nga rekursi që ai ka paraqitur kundër vendimit
nr.112, datë 02.04.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar sa më sipër, çmon se gjykimi i kësaj
çështjeje duhet të pushohet në zbatim të nenit 490 të K.Pr.Civile.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 490 të Kodit Procedurës Civile,
VENDOSI
123
Pushimin e gjykimit të çështjes me nr.11243-01353-00-2008 Regj. Themeltar në
Gjykatën e Lartë, për arsye të heqjes dorë nga rekursi prej palës së paditëse “Fisheku” SHA.
-
Tiranë, më 16.05.2013
124
Nr.00-2013-1527 i Vendimit (310)
VENDIM
Evelina Qirjako Kryesuese

Ardian Nuni Anëtar
në datën 17.05.2013, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11111-02495-

00-2008 i Regj.Themeltar, që i përket palëve:
KËRKUES: QAMIL SPAHIJA, përfaqësuar nga

av. Fatmira Laska.
PERSON I INTERESUAR: NAIM HAXHAGIQ, përfaqësuar nga
av. Petrit Serjani dhe Shyqyri Dylgjeri.
OBJEKTI:
Rishikimin e vendimit nr.2266, datë 16.09.1996
Dhënë nga Gjykata e Rrethit Shkodër,
vendimi ky i lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë
me vendimin nr.6478, datë 21.11.1996
Baza Ligjore: Neni 494 germat "a" dhe "c", neni 495/1
dhe nenet 496, 497 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.767, datë 25.04.1995, ka

vendosur:
Detyrimin e të paditurit Malo Haxhagiq ti paguaje paditësit Qamil Spahija 732
lekë qira mujore për 122 m2 truall te kafe “Podgorica”, duke filluar nga muaji
Prill i vitit 1995.

Gjyqësor Shkodër.
Kolegji Civil i Gjykatës së Kasacionit, me vendimin nr.1477, datë 02.11.1995, ka

vendosur:
Prishjen e vendimit nr.767, datë 25.04.1995 të Gjykatës së Shkodrës, nr.2420,
datë 14.06.1995 të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në
Gjykatën e Shkodrës.
Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.2266, datë 16.09.1996, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së paditësit Qamil Spahia.
125
Anullimin e vendimit nr.163, datë 16.03.1994 të Komisionit të Kompensimit
të Pronave Shkodër që bën fjalë për kthimin në natyrë të tokës truall prej 122
m2 që është ndërtuar lokali i Naim Haxhagiq.
Të njohë si pronar të truallit prej 122 m2 Naim Haxhagiqin, që ka zënë
lokalin.
Detyrimin e komisionit që të kompensojë paditësin Qamil Spahija.
Rrëzimin e kërkesës së Naim Haxhagiq për pjesën tjetër të sip. që pretendon
nga 170 m2 në 122 m2.

Shkodër.
Kolegji Civil i Gjykatës së Kasacionit, me vendimin nr.1291, datë 05.11.1996, ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.6478, datë 21.11.1996 të Gjykatës së Apelit
Tiranë”.
Kolegji Seleksionues i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin

nr.Q-14, datë 05.06.2001, ka vendosur:
Mospranimin e rekursit te paraqitur nga paditësi Qamil Spahija si të pabazuar
në ligj.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.20, datë 07.04.2006, ka vendosur:

Mospranimin e kërkesës së kërkuesit Qamil Spahija për rishikimin e vendimit
nr.2266, datë 16.09.1996 të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër.
Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.20, datë 29.09.2008, ka vendosur:

Pranimin e kërkesës së kërkuesit Qamil Spahija, deklarimin si të papajtueshëm
me Kushtetutën të vendimit nr.20, datë 07.04.2006 të Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë (Dhoma e Këshillimit).
Dërgimin e çështjes për rishqyrtim pranë Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë
(Dhoma e Këshillimit).
Kërkuesi Qamil Spahija, me anë të kërkesës nr.Q-13 prot, datë 12.07.2010, i është
drejtuar Gjykatës së Lartë duke kërkuar vënien në lëvizje të shqyrtimit të kërkesës nr.Q-13
prot, datë 21.11.2005, me anë të së cilës ka kërkuar rishikimin e vendimit civil të formës së
prerë nr.2266, datë 16.09.1996 të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër, prishjen e tij dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim, duke parashtruar këto shkaqe:
- Në vendimin përkatës që kërkohet të rishikohet gjykatat civile kanë arsyetuar se
trashëgimlënësi i shtetasit Naim Haxhagiq ka fituar titull të ligjshëm posedimi të
truallit bazuar në lejen e ndërtimit nr.407, datë 09.12.1992, lëshuar nga ish KE i KP të
qytetit Shkodër.
- Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin penal nr.250, datë 12.10.2005, ka
vendosur, ndër të tjera, që bazuar në nenin 391/1 të K.Pr.Penale leja në fjalë të
asgjësohet, duke përcaktuar kështu falsitetin e saj.
- Vendimet e gjykatave që kërkohet të rishikohen janë bazuar në një dokument të
falsifikuar, shkak ky i parashikuar nga neni 494/ç i K.Pr.Civile.
Në mbështetje të kërkesës së tij kërkuesi Qamil Spahija ka paraqitur si prova të reja:
126
- Urdhër ekzekutimin nr.310, datë 01.12.2005 të Prokurorisë Shkodër për vënien në
ekzekutim të vendimit penal nr.250, datë 12.10.2005.
- Proces-verbal i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër për vënien në ekzekutim të
urdhrit të Prokurorisë datë 28.03.2006.
- Vendimin e mos fillimit të kallëzimit penal nr.554, datë 28.05.2010 të shtetasit Naim
Haxhagiq.
- Vendimin nr.200, datë 26.07.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër që ka
lënë në fuqi vendimin e mos fillimit të kallëzimit penal.
- Vendimin nr.2239, datë 13.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, që ka
fshirë pronën në emër të Naim Haxhagiq.
- Vendimin nr.136, datë 26.10.20011 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, që ka
rrëzuar kërkesën për rishikim të bërë nga Naim Haxhagiq.
- Vendimin nr.648, datë 24.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; pasi dëgjoi përfaqësuesen e kërkuesit
av. Fatmira Laska, e cila kërkoi pranimin e kërkesës për rishikim; pasi dëgjoi përfaqësuesit e
personit të interesuar avokatët Petrit Serjani dhe Shyqyri Dylgjeri, të cilët kërkuan
mospranimin e kërkesës për rishikim; si diskutoi e analizoi në tërësi çështjen ,
VËREN
Se kërkesa e paraqitur nga kërkuesi Qamil Spahija përmban shkaqe nga ato të
parashikuar në nenin 494, pika “ç” të Kodit të Procedurës Civile dhe për këtë fakt kërkesa
duhet të pranohet.
Rrethanat e faktit
1. Kërkuesit Qamil Spahia me vendimin nr.163, datë 16.03.1994 të KKKP
Shkodër, në zbatim të ligjit nr.7698/1993, i është njohur dhe kthyer një sipërfaqe
trualli prej 122 m2 që ndodhet në Lagjen “Partizani”, Rruga “Çlirimi” në qytetin e
Shkodrës.
2. Ky vendim nr.163, datë 16.03.1994 i KKKP është regjistruar në Zyrën e
Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Shkodër në radhorin e pronësisë nr.69, datë
20.01.1995, provuar me vërtetimin e pronësisë më datë 27.01.1995, të lëshuar nga kjo
zyrë.
3. Po mbi këtë truall prej 122 m2 të kthyer kërkuesit Qamil Spahija personi i
interesuar Naim Haxhagiq, në zbatim të lejes nr.407, datë 09.12.1992 lëshuar nga ish
KE i KP të qytetit Shkodër, ka ndërtuar një ambient shërbimi, lokal.
Kërkuesi Qamil Spahija, duke mos qenë dakord me veprimet dhe ndërtimin e
bërë nga personi i interesuar ka paraqitur padi pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër duke kërkuar detyrimin e të paditurit për të paguar qira mujore për truallin e
zënë prej 122 m2, pronë të tij.
4. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me
vendimin nr.767, datë 25.04.1995, ka vendosur detyrimin e të paditurit Malo
Haxhagiq t’i paguajë paditësit Qamil Spahija 732 lekë qira mujore për 122 m2 truall
te kafe “Podgorica”, duke filluar nga muaji prill i vitit 1995.
5. Mbi ankim të palës së paditur Malo Haxhagiq, Gjykata e Apelit Tiranë, me
vendimin nr.2420, datë 14.06.1995, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.767,
datë 25.04.1995 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
6. Mbi rekurs të palës së paditur Malo Haxhagiq, Kolegji Civil i Gjykatës së
Kasacionit, me vendimin nr.1477, datë 02.11.1995, ka vendosur prishjen e vendimit
nr.767, datë 25.04.1995 të Gjykatës së Shkodrës dhe vendimit nr.2420, datë
127
14.06.1995, të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e
Shkodrës.
7. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendim nr.2266, datë
16.09.1996, ka vendosur rrëzimin e kërkesës së paditësit Qamil Spahija, anullimin e
vendimit nr.183, datë 16.03.1994 të Komisionit të Kompensimit të Pronave Shkodër
që bën fjalë për kthimin në natyrë të tokës truall prej 122 m2 që është ndërtuar lokali i
Naim Haxhagiq, të njohë si pronar të truallit prej 122 m2 Naim Haxhagiqin që ka
zënë lokalin. Detyrimin e komisionit që të kompensojë paditësin Qamil Spahija.
Rrëzimin e kërkesës së Naim Haxhagiq për pjesën tjetër të sip. që pretendon nga 170
m2 në 122 m2.
7.1. Gjykata arsyeton se: “...I padituri Naim në vitin 1991-1992 me leje të
rregullt të organeve të pushtetit lokal ka ndërtuar një lokal të përhershëm në Lagjen
“Partizani”... pasi ka ndërtuar këtë lokal i padituri e ka njohur si fakt juridik dhe e ka
regjistruar në regjistrin e Hipotekës Shkodër me vendim nr.572, datë 01.04.1996...
sipas mendimit të grupit të ekspertëve të caktuar nga gjykata rezulton se vlera e
lokalit është disa herë më e madhe se vlera e truallit që zë lokali.. vendimi i
Komisionit të Kthimit të Pronave pranë Bashkisë së qytetit Shkodër duhet të anullohet
pasi në kohën e kthimit të pronës paditësit trualli nuk ka qenë i lirë...”
8. Mbi ankim të palës paditëse Qamil Spahia, Gjykata e Apelit Shkodër, me
vendimin nr.6478, datë 21.11.1996, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.2266,
datë 16.09.1996 të Gjykatës së Rrethit Shkodër.
9. Mbi rekurs të palës paditëse Qamil Spahija, Kolegji Civil i Gjykatës së
Kasacionit, me vendimin nr.1291, datë 05.11.1996, ka vendosur lënien në fuqi të
vendimit nr.6478, datë 21.11.1996 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
10. Në shqyrtim të kërkesës për rishikim në interes të ligjit të paraqitur nga
kërkuesi Qamil Spahija, Kolegji Seleksionues i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, me vendimin nr.Q-14, datë 05.06.2001, ka vendosur mospranimin e rekursit të
paraqitur nga paditësi Qamil Spahija, si të pabazuar në ligj.
11. Në shqyrtim të kërkesës nr.Q-13prot, datë 21.11.2005 të kërkuesit Qamil
Spahija për rishikim të vendimit civil të formës së prerë nr.2266, datë 16.09.1996 të
Gjykatës së Rrethit Shkodër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.20,
datë 07.04.2006, ka vendosur mospranimin e kërkesës së kërkuesit Qamil Spahija për
rishikimin e vendimit nr.2266, datë 16.09.1996, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Shkodër.
12. Mbi ankim të kërkuesit Qamil Spahija, Gjykata Kushtetuese, me vendimin
nr.20, datë 29.09.2008, ka vendosur: -Pranimin e kërkesës së kërkuesit Qamil Spahia,
deklarimin si të papajtueshëm me Kushtetutën të vendimit nr.20, datë 07.04.2006 të
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë (Dhoma e Këshillimit). Dërgimin e çështjes për
rishqyrtim pranë Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë (Dhoma e Këshillimit).
12.1. Gjykata Kushtetuese arsyeton se: “Meqenëse vendimi që ka vërtetuar
rrethanën e falsifikimit ka marrë formë të prerë me datë 14.11.2005 dhe kërkuesi e ka
paraqitur kërkesën për rishikim pranë Gjykatës së Lartë me datë 21.11.2005, kërkesa
duhet të konsiderohet se është paraqitur brenda afatit një vjeçar. Këtë qëndrim kanë
mbajtur dhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.8, datë
24.03.2005, duke arsyetuar se: “Ligjvënësi e ka klasifikuar kërkesën për rishikim në
mjetet për t’u ankuar ndaj vendimeve të gjykatave, krahas apelit dhe rekursit (neni
442 i K.Pr.Civile). Ky afat prekluziv (dekadencë) llogaritet nga momenti që është
shpallur vendimi që ankimohet, apo vendimi i formës së prerë që përmban shkakun e
rishikimit, sipas rasteve të parashikuara në nenin 494 të K.Pr.Civile. Si përfundim, në
rastet e paraqitjes së kërkesës për rishikimin e një vendimi të formës së prerë, neni
128
445 i K.Pr.Civile duhet të zbatohet në harmoni me nenin 496 të këtij Kodi përsa i
përket afatit prekluziv një vjeçar, për pasojë, paraqitja e kërkesës tej këtij afati e bën
atë të papranueshme”. Gjykata Kushtetuese konstaton se interpretimi jo i drejtë i
dispozitave në fjalë ka lidhje të drejtpërdrejtë me standardet kushtetuese që lidhen me
procesin e rregullt ligjor dhe i ka mohuar kërkuesit të drejtën e aksesit për t’iu
drejtuar gjykatës dhe për të kërkuar të drejtën e pronësisë. Për sa më sipër, gjykata e
gjen të mbështetur pretendimin për cenim të procesit të rregullt ligjor për shkak të
interpretimit të gabuar të nenit 445 të K.Pr.Civile lidhur me afatin e paraqitjes së
kërkesës për rishikim. Ky vlerësim i gjykatës ka të bëjë me cenimin e parimeve
kushtetuese për një proces të rregullt ligjor, pasi duke mos u zbatuar dispozitat
procedurale të K.Pr.Civile si dhe standardet e nenit 42 të Kushtetutës dhe nenit 6 të
KEDNJ, kërkuesit i është mohuar e drejta kushtetuese e aksesit dhe rrjedhimisht,
pretendimi për të drejtën e pronësisë”
13. Kërkuesi Qamil Spahija, me anë të kërkesës nr.Q-13 prot, datë 12.07.2010,
i është drejtuar Gjykatës së Lartë duke kërkuar vënien në lëvizje të shqyrtimit të
kërkesës nr.Q-13 prot, datë 21.11.2005, me anë të së cilës ka kërkuar rishikimin e
vendimit civil të formës së prerë nr.2266, datë 16.09.1996 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Shkodër, prishjen e tij dhe dërgimin e çështjes për rigjykim për shkaqet e
parashtruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
14. Përsa i përket çështjes nga ana procedurale:
14.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë pasi studjoi dhe analizoi aktet e dosjes
gjyqësore konkludon se kërkesa është paraqitur brenda afati ligjor prej 30 ditëve. Në zbatim
të afatit të parashikuar nga neni 496 i K.Pr.Civile, në të cilën thuhet se: “Kërkesa për rishikim
mund të paraqitet brenda 30 ditëve nga dita që pala ka marrë dijeni për shkakun e rishikimit,
por në çdo rast jo më vonë se një vit nga dita që ka lindur shkaku i rishikimit. Në rastet e
parashikuara në nenin 495, afati prej 30 ditësh fillon nga dita që vendimi ka marrë formën e
prerë”, rezulton se vendimi gjyqësor penal nr.250, datë 12.10.2005 i Gjykatës së Shkallës së
Parë Shkodër, që shërben si themel për kërkesën e rishikimit, ka marrë formë të prerë në datë
14.11.2005, kërkesa për rishikim është paraqitur në Gjykatën e Lartë në datë 21.11.2005, pra
brenda afatit 30 ditor.
14.2. Kolegji Civil vlerëson se, në lidhje me respektimin e afatit të parashikuar nga
neni 445 i K.Pr.Civile, në zbatim të vendimit nr.20, datë 29.09.2008 të Gjykatës Kushtetuese
dhe bazuar në nenin 76 të ligjit nr.8577/2000 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatës
Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë”, duhet konstatuar se ky afat është respektuar.
Në lidhje me thelbin e çështjes
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se kërkesa për rishikim paraqitur nga
kërkuesi Qamil Spahija plotëson kriterin e vendosur nga Neni 494, pika “ç” të K.Pr.Civile, në
të cilin parashikohet se: Kërkesa për rishikim është akti me të cilin kërkohet rishikimi i një
vendimi të formës së prerë të gjykatës. Pala e interesuar mund të kërkojë rishikimin e një
vendimi që ka marrë formë të prerë, kur: ç) “vërtetohet se vendimi i dhënë është bazuar në
dokumente të falsifikuara”.
15.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të Nenit 494, pika “ç” dhe Nenit
495 të K.Pr.Civile, në të cilën thuhet se: “Rishikimi i vendimeve për rrethanat e parashikuara
në shkronjat “b”, “c” dhe “ç” të nenit 494 të këtij Kodi lejohet kur ato rrethana janë
vërtetuar me vendim penal të formës së prerë. Kur ndjekja penale nuk mund të fillojë ose të
përfundojë për ndonjë nga shkaqet e treguara në nenin 290 të Kodit të Procedurës Penale,
ose për shkak se nuk është zbuluar personi që ka kryer falsifikimin, për vërtetimin e
129
rrethanave të mësipërme mund të ngrihet padi në gjykatën civile”, çmon se kërkesa për
rishikim të një vendimi të formës së prerë, si një mjet i jashtëzakonshëm, përjashtimor, i cili
lejohet vetëm në rastet e parashikuara në mënyrë specifike nga ligji dhe jo në çdo rast, pasi e
kundërta do të prishte sigurinë juridike dhe garancinë e së drejtës, do të konsiderohet në
përputhje me kushtet e kësaj dispozite vetëm në rastin kur ekziston një vendim penal ose civil
i formës së prerë, me anën e së cilës vërtetohet se dokumenti është i falsifikuar.
15.2. Në lidhje me çështjen objekt gjykimi, me vendimin penal nr.250, datë
12.10.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, i cili ka marrë formë të prerë më datë
14.11.2005, është vendosur “...... Bazuar në nenin 391/1 të K.Pr.Penale dokumenti leje
ndërtimi me nr.407 prot, datë 09.12.1991, pa shënimin: ”shënim: dyqani është miratuar të
ndërtohet provizor (me material provizor) si dhe “U pa” nënshkrimi dhe 09.12.91, krahasuar
me lejen e ndërtimit me nr 407 prot, datë 09.12.1991, vërtetuar nga Bashkia Shkodër më datë
22.04.2005, me shënimin “shënim: dyqani është miratuar të ndërtohet provizor (me material
provizor) si dhe “U pa nënshkrimi dhe 09.12.91” të asgjësohet....”.
15.3. Kolegji Civil konkludon se, në referim të materialeve në dosjen gjyqësore, në të
gjitha shkallët e gjykimit është pranuar si i provuar fakti se origjina e titullit të posedimit e
me tej e drejta e pronësisë mbi sipërfaqen prej 122 m2 e personit të interesuar Naim
Haxhagiq vjen nga leja e ndërtimit nr.407 prot., datë 09.12.1991, lëshuar nga ish KE i KP të
qytetit Shkodër. Në vendimin nr.2266, datë 16.09.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër, objekt i kërkesës për rishikim, gjykata ka mbajtur qëndrimin se trualli i kthyer
kërkuesit Qamil Spahija me anë të vendimit të K.K.K.Pronave duhet të ishte konsideruar i
zënë me ndërtimin e ligjshëm të Naim Haxhagiq.
15.4. Ndryshe nga sa pretenduan përfaqësuesit e palës së interesuar, ky Kolegj çmon
se, në kushtet kur vendimi nr.2266, datë 16.09.1996 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
është i bazuar në një dokument, konkretisht leja e ndërtimit nr.407 prot., datë 09.12.1991
lëshuar nga ish KE i KP qytetit Shkodër, i deklaruar me një vendimin penal të formës së prerë
si i falsifikuar, plotësohet kushti i parashikuar nga neni 495, pika “ç” i K.Pr.Civile.
15.5. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se kërkesa
e paraqitur nga Qamil Spahija për rishikimin e vendimit civil nr.2266, datë 16.09.1996 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër është e bazuar në ligj dhe në prova.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur, në Nenin 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Pranimin e kërkesës për rishikim.
Prishjen e vendimit nr.Q-14, datë 05.06.2001 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, të
vendimit nr.6478, datë 21.11.1999 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.2266, datë
16.09.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 17.05.2013
130
Nr.00-2013-1578 i Vendimit (311)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 21.05.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket palëve:
PADITËS: ISUF RRUCI, në mungesë.

E PADITUR: RAIFFEISEN BANK
OBJEKTI:
Detyrimin e anës së paditur të më dëmshpërblejë
me pagën e një viti për zgjidhjen e kontratës së punës
pa shkaqe të justifikuara dhe me efekt të menjëhershëm.
me tre muaj afat njoftimi.
me pagën e dy muajve për mosrespektimin e procedurës
për zgjidhjen e kontratës së punës
Detyrimin e anës së paditur të paguajë shpenzimet
e kërkesëpadisë dhe avokatit.
Baza Ligjore: Neni 141, 143, 144/5, 155/3 të Kodit të Punës
si dhe nenet 102, 106 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.127 datë 17.04.2013, ka vendosur:

Të shpallë moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat për
çështjen civile nr.200 regjistri, datë 21.03.2013 dhe dërgimin e akteve për
kompetencë gjykimi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.127 datë 17.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, për
deklarimin e moskompetencën brenda afatit ligjor, ka paraqitur ankim të veçantë pala e
paditur Isuf Rruci, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për gjykim në
Gykatën e Rrethit Gjyqësor Mat, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i gjykatës nuk është i drejtë
- Në vështrim të nenit 42 të K.Pr.C. tregohet se padia mund të ngrihet në vendin ku i
padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin e tij, por edhe sipas nenit 43/2 të K.Pr.C.
“Paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet juridike me një degë ose agjenci lokale të
personit juridik mund të ngrihen në gjykatën ku ka qendrën ose dega ose agjencia.
- Nga ana tjetër referuar shkakut, objektit dhe bazës ligjore të padisë konstatohet se
kemi të bëjnë me një padi që rrjedh nga marrëdhënia e punës; “Kompetenca tokësore
131
për gjykimin e padive që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës rregullohen nga neni 47 i
K.Pr.C., që shprehimisht thotë ... paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës mund
të ngrihen në gjykatën ku ka banimin i padituri, ashtu edhe në gjykatën ku ka banimin
paditësi/..”.
- Në analizë të dispozitave të sipërcituara dhe të nenit 54 të K.Pr.C. del qartë se
ligjvënësi të drejtën për të zgjedhur gjykatën në rastin e konflikteve që rrjedhin nga
marrëdhëniet e punës ia ka lënë punëmarrësit, pra është në diskrecion të këtij të fundit
për të vendosur.
- Pala paditurës duke qenë se në zbatim të kontratës së punës ka kryer shërbimin në
qytetin e Burrelit, me të drejtë duhet të jetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat që të
gjykojë mosmarrëveshjen.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin me autorizim të palës
së paditur Raiffeisen Bank, juristin Kujtim Mara, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit
nr.127 datë 17.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat; si dhe pasi diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse Isuf Rruci
është banor në qytetin e Burrelit dhe ka qenë në marrdhënie pune me palën e paditur
Raiffeisen Bank–Dega Burrel deri më datë 09.11.2012.
2. Me shkresën nr.15039.1 prot., datë 02.10.2012, lëshuar nga pala e paditur
përkundrejt paditësit Isuf Rruci, këtij të fundit i është ndërprerë marrëdhënia e punës si
rezultat i shkurtimit të vendit të punës, pas respektimit të afatit të njoftimit.
3. Ndodhur në këto rrethana paditësi Isuf Rruci, duke mos qenë dakord me këtë
vendim, i është drejtuar gjykatës sipas kërkesë padisë objekt shqyrtimi.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.127 datë 17.04.2013, ka
vendosur: “Të shpallë moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat për
çështjen civile nr.200 regjistri e datës 21.03.2013 dhe dërgimin e akteve për kompetencë
gjykimi Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
4.1 Arsyetimi i gjykatës: “Në nenin 43 të K.Pr.Civile është parashikuar se: Kur i
padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka
qendrën e tij.
Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjensi lokale të
personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjensia, si dhe në
gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues
të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë.
Sa sipër rezultoi se pala e paditur Raiffeisen Bank, si person juridik, e ka qendrën e tij
në Tiranë ashtu siç parashikohet dhe në Ekstratin e Regjistrit Tregtar të Q.K.R Tiranë, ku në
rubrikën “Selia” rezulton se Raiffeisen Bank është me seli dhe adresë në Rrugën e Kavajës,
pallati 71, shk.1, ap.4, Tiranë.
Gjithashtu në Kontratën e Punës (Individuale) të datës 01.04.20007 e lidhur ndërmjet
palëve ku punëdhënës është Raiffeisen Bank dhe punëmarrës Isuf Rruci në nenin 9 të saj,
Dispozita të Përgjithshme, në pikën 9.6 është përcaktuar dhe rënë dakord se:
……….Mosmarrëveshjet që mund të lindin ndërmjet punëdhënësit dhe punëmarrësit zgjidhen
me bisedime, në të kundërt kompetente për zgjidhjen e tyre është gjykata e shkallës së parë ku
ka qendrën punëdhënësi.
132
Siç shihet palët me marrëveshje mes tyre kanë rënë dakord që zgjidhjen e
mosmarrëveshjeve mes tyre do ta zgjidhin në gjykatën e shkallës së parë ku ka qendrën
punëdhënësi e në rastin konkret punëdhënësi, Raiffeisen Bank sh.a, e ka qendrën në Tiranë.
Kjo marrëveshje është e parashikuar dhe në ligj e konkretisht në nenin 52 të
K.Pr.Civile, ku thuhet se:
Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve,
përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë
marrëveshje”.
5. Kundër vendimit nr.127, datë 17.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, për
deklarimin e moskompetencës, brenda afatit ligjor, ka paraqitur ankim të veçantë pala e
paditur Isuf Rruci, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e
gjykimit në Gykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.
Ligji i zbatueshëm
6. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar;
6.1 Neni 43.2: “Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci
lokale të personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia,
si dhe në gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një
përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë”.
6.2 Neni 47.2: “ ....... dhe paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës, mund të
ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku ka
banimin paditësi.”
6.3 Neni 52: “Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të
palëve, përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon
këtë marrëveshje”.
6.4 Neni 54: “ E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon
paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë”.
7. Dispozita e Kodit të Punës, në të cilat është parashikuar:
7.1 Neni 7: “1) Paditë ndaj personave që banojnë në territorin e Shqipërisë ngrihen
para gjykatës së vendbanimit të të paditurit.
2) Padia ngrihet edhe në vendin ku punëmarrësi kryen zakonisht punën e tij. Kur
punëmarrësi nuk e kryen zakonisht punën e tij në të njëjtin vend, vendi ku ndodhet
qendra e punës, që e ka punësuar atë.
3) Marrëveshjet që lidhen me juridiksionin janë të vlefshme vetëm nëse përcaktohen
pas lindjes së konfliktit”.
8. Ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse, Isuf Rruci, përmban shkaqe që
motivojnë ligjërisht cenimin e vendimit nr.127, datë 17.04.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat, i cili është marrë në mosrespektim të plotë si të ligjit material dhe atij
procedural.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në vlerësim të objektit, shkakut të padisë dhe të
gjithë akteve të administruara në dosje, të cilat i janë nënshtruar hetimit gjyqësor, i gjen të
pabazuara përfundimet e arritura nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat në lidhje me shpalljen e
moskompetencës së saj në gjykimin e çështjes civile nr.200 regjistri, datë 21.03.2013 dhe
dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
10. Ky kolegj vëren se mosmarrëveshja objekt gjykimi lidhet me marrëdhënien
(kontratën) e punës së krijuar midis palëve ndërgjyqëse. Kompetenca tokësore e gjykatës për
zgjidhjen e këtyre mosmarrëveshjeve gjen rregullim në Kodin e Procedurave Civile (nenet
47, 52 dhe 54) dhe Kodin e Punës (neni 7).
133
11. Në interpretim harmonik të dispozitave të sipërcituara, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë e gjen me vend të sqarojë se kompetenca është sasia e juridiksionit ose masa e
juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të saj çdo gjykate. Në këtë kuptim,
ligjvënësi me të drejtë e ka konsideruar kompetencën për mosmarrëveshje në marrëdhëniet e
punës si një kompetencë alternative në funksion të disponibilitetit të palëve duke i dhënë të
drejtën e zgjedhjes së gjykatës kompetente palës paditëse nëpërmjet ngritjes së padisë ose me
marrëveshjen të tyre, kur këtë nuk e ndalon ligji.
12. Referuar ligjit të posaçëm për mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, Kolegji vëren se
kjo situatë rregullohet nga dispozitat e Kodit të Punës, i cili në nenin 7.3 përcakton se
“Marrëveshjet që lidhen me juridiksionin janë të vlefshme vetëm nëse përcaktohen pas
lindjes së konfliktit”, me fjalë të tjera do të thotë se palët në një marrëdhënie pune
përcaktimin e juridiksionit (gjykatës kompetente) duhet ta bëjnë pas lindjes së
mosmarrëveshjes.
13. Në rastin konkret, palët ndërgjyqëse në kontratën individuale të punës (neni 9.1)
kanë rënë dakord se: “Mosmarrëveshjet që mund të lindin ndërmjet punëdhënësit dhe
punëmarrësit zgjidhen me bisedime, në të kundërt kompetente për zgjidhjen e tyre është
gjykata e shkallës së parë ku ka qendrën punëdhënësi, në rastin konkret punëdhënësi
Raiffeisen Bank sh.a e ka qendrën në Tiranë”.
Në vijim të sa më sipër, gjykata e faktit ka arsyetuar se çështja objekt shqyrtimi duhet
të gjykohet nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykatë e zgjedhur paraprakisht nga
palët me marrëveshje, në përputhje me kërkesat e nenit 52 të K.Pr.Civile.
14. Kolegji Civil e çmon të pabazuar në ligj qëndrimin e mbajtur nga gjykata e faktit.
Marrëveshja e parashikuar në kontratën individuale të punës e konkretisht klauzola (neni 9.1)
për përcaktimin e gjykatës ku ka qendrën punëdhënësi si gjykatë kompetente në rast lindje
konflikt, përbën një parashikim të realizuar midis palëve përpara lindjes së konfliktit në lidhje
me marrëdhëniet e punës, dhe për rrjedhojë është një marrëveshje e pavlefshme në kuptim të
neni 7.3 të Kodit të Punës.
15. Gjithashtu, Kolegj Civil e vlerëson të drejtë dhe të mbështetur në ligj, pretendimin
e parashtruar nga pala paditëse, se padia për marrëdhëniet e punës duhet të ngrihet në vendin
kur punëmarrësi kryen zakonisht punën e tij (nenin 7.2 i Kodit të Punës). Në këtë kontekst,
për sa kohë pala paditëse është banor i qytetit të Burrelit dhe në cilësinë e punëmarrësit e
kryente punën e tij në këtë qytet (kompetencë tokësore e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat),
me të drejtë padia objekt shqyrtimi duhet të ngrihet në vendin ku punëmarrësi kryen
zakonisht punën e tij.
16. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi
nr.127, datë 17.04.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, me të cilin është shpallur
moskompetenca tokësore, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet pranë asaj gjykate
për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 dhe 485 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.127, datë 17.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe
dërgimin e çështjes pranë asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 21.05.2013
134
Nr.00-2013-1726 i Vendimit (312)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 21.05.2013 çështjen civile që i përket palëve:
PADITËS : PETRIT SHEHU, përfaqësuar nga Av.

Shpëtim Beqiri dhe Erind Mërkuri
I PADITUR: DREJTORIA E ADMINISTRIMIT DHE
SHITJES SË PRONAVE PUBLIKE TIRANË,
në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të lidhë
kontratën noteriale të shitblerjes së truallit.
Baza Ligjore: Pika 29 e VKM nr.428, datë 09.06.2010.
Neni 690 i K.Civil
dhe nenet 32 e 324 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.967 datë 05.02.2013, ka vendosur:

Deklarimin e moskompetencës tokësore për gjykimin e çështjes civile me:
Paditës: Petrit Shehu.
I Paditur: Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronave Publike Tiranë.
Objekti: Detyrimin e palës së paditur të lidhë kontratën noteriale të shitblerjes
së truallit dhe dërgimin për kompetencë gjykimi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
Kundër vendimit nr.967, datë 05.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për
deklarimin e moskompetencës, brenda afatit ligjor, ka paraqitur ankim të veçantë pala
paditëse Petrit Shehu, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe vazhdimin e gjykimit në Gykatën
e Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Detyrimin i palës së paditur për të lidhur kontratën noteriale me palën paditëse buron
nga pika 29 e VKM 428/2010. Referuar faktit se baza ligjore e veprimtarisë së palës
së paditur është në një VKM, atëherë rezulton se në këtë rast ne kemi të bëjmë me një
veprimtari administrative. Kështu neni 2/1 i K.Pr.Administrative ka këtë përmbajtje
“Veprimtaria e organeve administrative është tërësia e akteve dhe veprimeve
nëpërmjet të cilave formohet dhe manifestohet vullneti i administratës publike si dhe
ekzekutimi i këtij vullneti. Pra duke qenë së në rastin e konfliktit ne kemi të bëjmë në
thelb me ligjshmërinë e veprimeve të palës së paditur, atëherë mund të pretendojmë se
135
në radhë të parë ndodhemi përballë mosmarrëveshjeve administrative që rregullohet
nga nenin 324 i K.Pr.C, dhe sipas nenit 327 të këtij Kodi paditë ngrihen në vendin ku
ka selinë organi administrativ përkatës.
- Fakti që ndodhemi përballë një mosmarrëveshje administrative përforcohet edhe nga
formulimi i pikës së fundit të nenit 331 të K.Pr.Civile.
- Edhe nëse i referohemi objektit të padisë përsëri rezulton se ndodhemi përballë
parashikimeve të nenit 45 të K.Pr.C, pasi objekti ynë është detyrimi i palës për të
lidhur kontratën e shitblerjes së truallit; kështu, referuar interpretimit sistematik të
normave, kontrata e shitjes rregullohet nga pjesa e V, Titulli II, Kreu I i Kodit Civil ,
ndërsa pronësia rregullohet nga pjesa e dytë e Kodit Civil.
- Në interpretim të nenit 45 të K.Pr.C, detyrimi për lidhje kontratë, nuk përfshihet i
listuar në rastet që përmban ky nen. Pasi padia objekti gjykimi nuk përbën të padi mbi
të drejtë reale mbi sendin për këto arsye: nuk kemi pasur konflikt pronësie; nuk jemi
përpara të drejtave reale të sendit si posedimi, disponimi, hipoteka, uzufrukti,
servituti, etj; thjesht po kërkojmë të plotësojmë kërkesat e legjislacionit për të lidhur
kontratën e shitblerjes për truallin.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesit ligjorë të palës
paditëse, av. Shpëtim Beqiri dhe av. Erind Mërkuri, të cilët kërkuan prishjen e vendimit
nr.967, datë 05.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes pranë
asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Petrit Shehu, më
datë 16.04.1992, ka blerë nga ish Agjencia Kombëtare e Privatizimeve objektin “Depo
Drithi” Vlorë, ish-pronë e Ndërmarrjes së Grumbullimit dhe Përpunimit të Drithit Vlorë
(NGP Vlorë), blerje e cila është bërë me shkresë dhe jo me akt noterial.
3. Më tej, si rezultat i komunikimit me ZVRPP Vlorë lidhur me kushtet për
regjistrimin e pasurisë së paluajtshme, pala paditëse Petrit Shehu ka lidhur kontratën e
shitblerjes me nr.714 Rep, 1947 Kol, datë 04.10.2007, me palën e paditur.
4. Mbi bazën e kontratës të sipërcituar objekti “Depo Drithi” është regjistruar në
ZVRPP Vlorë, fakt që provohet nga çertifikata e pronësisë e lëshuar më datë 23.10.2007, e
administruar në dosjen gjyqësore.
5. Me shkresën nr.280, datë 08.04.1992 të ish-Agjencisë Kombëtare të Privatizimit
me objekt “Për ndryshimin e pronësisë” është urdhëruar që pronësia e objektit “Depo Drithi”
t’i kalojë palës paditëse duke përfshirë edhe sipërfaqen e truallit prej 300 m2, sipas gentplanit
me vleftë prej 54.000 lekë, duke urdhëruar që kalimi i pronësisë së truallit të bëhet nëpërmjet
kontratës së shitjes midis seksionit të punës së Komitetit Ekzekutiv të Rrethit Vlorë dhe
blerësit brenda datës 20.04.1992.
6. Në zbatim të kësaj shkrese dhe të legjislacionit në fuqi të kohës, pala paditëse në
muajin Prill 1992 ka kryer pagesën pranë degës së AKP Vlorë, që vërtetohet nga mandat-
arkëtimi nr.184535, datë 15.04.1992.
7. Nëpërmjet shkresës datë 01.03.2012 dhe 31.03.2012 paditësi Petrit Shehu i është
drejtuar palës së paditur Drejtorisë së Administrimit dhe Shitjeve të Pronave Publike (e cila
ka marrë kompetencat e Agjencisë Kombëtare të Privatizimit), për të vijuar me lidhjen e
kontratës së shitjes së truallit në zbatim të VKM nr.428/2010.
8. Pala e paditur, në përgjigje të sa më sipër, me shkresat nr.333/1 Prot, datë
07.03.2012; nr.331/3 Prot, datë 18.04.2012 shprehet se: “në zbatim të VKM nr.428, datë
136
09.06.2010, kap III, pika 28 dhe 29 DASHP realizon legalizimin ose lidhjen e kontratës për
objekt/truall, kur dokumentacioni që ndodhet në arkivin e kësaj Drejtorie është i rregullt. Për
sa ju kërkoni në lidhje me truallin ju kujtojmë se në arkivin e kësaj drejtorie nuk ndodhet
asnjë dokument për privatizimin e tij”,
9. Në këto kushte pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekti gjykimi.
vendosur: “Deklarimin e moskompetencës tokësore për gjykimin e çështjes civile me:
Paditës: Petrit Shehu.
I Paditur: Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronave Publike Tiranë.
Objekti: Detyrimin e palës së paditur të lidhë kontratën noteriale të shitblerjes së
truallit dhe dërgimin për kompetencë gjykimi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë”.
10.1 Arsyetimi i gjykatës: “Në seancë gjyqësore përfaqësuesja e Avokaturës së Shtetit
paraqiti një kërkesë me shkrim për deklarimin jo kompetente nga pikëpamja tokësore për
gjykimin e çështjes të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kalimin e çështjes për gjykim
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, pasi në bazë të nenit 45 të K.Pr.Civile prona që po
gjykohet ndodhet në qytetin e Vlorës dhe paditë për të drejta reale gjykohen në gjykatën e
rrethit ku ndodhet sendi.
Përfaqësuesi i paditësit kërkoi rrëzimin e kësaj kërkese, pasi në referim të nenit 43 të
K.Pr.Civile sipas të cilit kur i padituri është person juridik, padia ngrihet në gjykatën e vendit
ku personi juridik ka qendrën e tij.
Gjykata çmon se kërkesa e Avokaturës së Shtetit për deklarimin jo kompetente nga
pikëpamja tokësore për gjykimin e çështjes të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet
pranuar në vështrim të nenit 45 të K.Pr.Civile. pasi sendi objekt gjykimi ndodhet në Vlorë. Në
këto kushte kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Vlorë”.
11. Kundër vendimit nr.967, datë 05.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
për deklarimin e moskompetencën, brenda afatit ligjor, ka paraqitur ankim të veçantë pala
paditëse Petrit Shehu, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe vazhdimin e gjykimit në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Ligji i zbatueshëm
12. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar;
12.1 Neni 43: “Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci
lokale të personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia,
si dhe në gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një
përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë”.
12.1 Neni 327: “Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni përkatës
i gjykatës, në zonën e së cilës ka qendrën organi administrativ, ndaj të cilit drejtohet padia.
Kur padia paraqitet në gjykatën, në territorin e së cilës ka qendrën organi administrativ, kjo
ia dërgon jo më vonë se tri ditë gjykatës ku është krijuar seksioni për gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative. Shqyrtimi i mosmarrëveshjes duhet të përfundojë brenda
30 ditëve nga dita e regjistrimit në gjykatë”.
13. VKM nr.428, datë 09.06.2010, “Për kriteret e vlerësimit te pronës shtetërore, që
privatizohet, apo transformohet dhe për procedurën e shitjes”
14. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga paditësi Petrit Shehu, për aq sa pretendimet e
tij në lidhje me kompetencën tokësore bazohen në nenin 43 të Kodit të Procedurës Civile,
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të po këtij Kodi që motivojnë ligjërisht
cenimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
137
13. Padia objekt shqyrtimi ka për shkak të drejtën e rrjedhur nga një marrëdhënie
juridike, e krijuar midis palëve ndërgjyqëse paditësit Petrit Shehu dhe palës së paditur
DASHPP, që në rastin konkret është një organ administrativ. Në analizë të kërkimit të padisë
konstatohet se thelbi i kërkimit nuk lidhet më të drejtat reale për sendin objekt shqyrtimi, pasi
nuk përmban kërkime mbi pjesëtimin e sendit të përbashkët, posedimin ose tjetërsimin e tij.
15. Në këtë kuptim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke mos përcaktuar drejt
natyrën e marrëdhënies juridike për shkak të së cilës ka lindur mosmarrëveshja që paditësi ka
kërkuar të zgjidhë gjyqësisht; duke mos përcaktuar drejt shkakun e padisë, pra të drejtën
subjektive të paditësit dhe gjendjen e faktit të pretenduar, që i kundërvihet kësaj të drejte, ka
dhënë zgjidhje të gabuar duke shpallur moskompetencën tokësore të shqyrtimit të kësaj
çështje.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të përmbajtjes së padisë, objektit
dhe shkakut të saj, vëren se mosmarrëveshja e lindur midis palëve ndërgjyqëse rrjedh nga
marrëdhënia juridike e krijuar midis tyre si rezultat e një akti nënligjor (VKM 438/2010), ku
thelbi i pretendimit të ngritur nga pala paditëse konsiston në detyrimin e palës së paditur
(organit të autorizuar nga akti nënligjor) të lidhë kontratën për shitblerjen e truallit, pasi pala
paditëse i ka përmbushur kërkesat ligjore të përcaktuara në VKM nr.428/2010.
17. Konkretisht, pretendimet e ngritura në kërkesëpadinë nga pala paditëse lidhen me
parregullsitë gjatë ushtrimit të veprimtarisë së ish-AKP, e cila është suprimuar, dhe në zbatim
të VKM nr.428, datë 09.06.2010, “Për kriteret e vlerësimit të pronës shtetërore, që
privatizohet, apo transformohet dhe për procedurën e shitjes” të drejtat dhe detyrimet ia ka
tërhequr Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronave Publike Tiranë.
18. Në argument të sa më sipër, në rrethanat kur objekt shqyrtimi gjyqësor janë bërë
mosveprimet e një organi administrativ, siç është Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së
Pronave Publike Tiranë dhe konflikti është i karakterit administrativ referuar nenit 327 të
Kodit të Procedurës Civile, kompetente për nga pikëpamja territoriale është gjykata ku organi
administrativ i thirrur me cilësinë e të paditurit ka qendrën.
19. Në zbatim të nenit 43 të K.Pr.C, i cili parashikon “Kur i padituri është person
juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij” dhe nenin 327
të K.Pr.C, është parashikuar se: “Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni
përkatës i gjykatës, në zonën e të cilës ka qendrën organi administrativ ndaj të cilit drejtohet
padia...”. Kolegji Civil vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të jetë gjykata
kompetente nga pikëpamja territoriale si gjykata ku ka qendrën organi administrativ.
20. Ndryshe nga sa arsyeton gjykata e faktit se për rastin duhet të zbatohet neni 45 i
Kodit të Procedurës Civile, ky kolegj, në shqyrtim të objektit të padisë dhe përmbajtjes së saj,
vlerëson se për rastin konkret nuk gjen zbatim kjo dispozitë. Kjo për arsye se nga vetë pala
paditëse me padinë objekt gjykimi goditet moskryerja e veprimeve nga organi administrativ
duke kërkuar detyrimin e organit përkatës për të kryer lidhjen e kontratës së shitblerjes së
truallit.
21. Gjithashtu, Kolegji vlerëson se gjykimi i kësaj çështje në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë do të mundësonte kryerjen e një hetim të plotë dhe të gjithanshëm për palët
ndërgjyqëse përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës do të ndihmojë që gjykimi të
zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm duke mos i kufizuar të
drejtën e aksesit në drejtësi (Neni 6 i Konventës Evropiane të së Drejtave të Njeriut, neni 42 i
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe neni 4, 28 i Kodit të Procedurës Civile).
22. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në interpretim të gabuar të dispozitave procedurale civile
dhe si i tillë duhet të prishet, duke u dërguar çështja për vijimin e gjykimit në po atë gjykatë,
si gjykatë kompetente.
138
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të neni 63 dhe 485 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.967, datë 05.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes pranë asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 21.05.2013
139
140
141
142
Nr.11111-02430-00-2008 i Regj.Them.
Nr.00-2013-1489 i Vendimit (316)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
të mëposhtme:
PADITËS: ISUF BEQJA, NAIM KALLARI,

MERSIN KURTI, ABAZ KURTI,
QAZIM SEJDINI, MUSTAFA BEQJA,
ENVER VRAJA, QAZIM BALLIU,
FAIK BALLIU, REXHEP TAHIRI,
MUHARREM BALLIU, SABRI TAHIRI,
HAXHI BEQJA, ALI BEQJA,
YMER BEQJA, të gjithë të përfaqësuar
nga Av. Sulejman Sharka.
TË PADITUR: CAJE ALIU, HASAN KASMI,
HYSEN KASMI, NAILE KASMI,
HAJRIE KASMI, MUSTAFA KASMI,
IRINA KASMI, GËZIM KASMI,
IKBALE STRAZIMIRI, (të gjithë në
mungesë).
BASRI MANA (Prezent në gjykim).
AGJENCIA KOMBËTARE E
KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT
TË PRONAVE TIRANË, në mungesë.
KOMUNA NIKËL KRUJË,
në mungesë.
ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT
TË PASURIVE TË PALUAJTSHME
KRUJË, në mungesë.
PERSON I TRETË: BESIM TAHIRI, përfaqësuar nga
Av. Sulejman Sharka.
OBJEKTI I PADISË:
Anullimin e vendimit nr.91, datë 09.03.2001 të K.K.K.Pronave
pranë Prefekturës së Qarkut Durrës (Rrethi Krujë),
ndryshuar me vendimin nr.244, datë 21.05.2001
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.
143
Detyrimin e të paditurve familjes Kasmi të njohin paditësat
dhe personin e tretë pronarë të tokës bujqësore të marrë
sipas akteve të ndarjes së tokës në pronësi të Komisionit të Ndarjes së Tokës
së fshatit Qerekë me datë 28.04.2000.
Konstatimin absolutisht të pavlefshme të kontratave të shitblerjes
realizuar midis të paditurve, respektivisht me nr.2628/662, datë 15.08.2001,
nr.2629/663, datë 15.08.2001, nr.2630/664, datë 15.08.2001
dhe nr.2631/665, datë 15.08.2001.
Detyrimin e Z.R.P.P. Krujë të bëjë çregjistrimin nga regjistri hipotekor
të pasurisë së paluajtshme të regjistruar në favor të paditurve Basri Mana,
Ikbale Strazimiri, Gëzim Kasmi dhe familjes Kasmi (pjesa e mbetur),
si dhe regjistrimin në favor të paditësave dhe personit të tretë
të tokës bujqësore të marrë sipas akteve të marrjes së tokës në pronësi,
lëshuar me datë 24.08.2000 nga Komisioni i Ndarjes së Tokës Qerekë.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 45, 324 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 92, 192 e 193 të K.Civil,
ligji nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”,
Ligji nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”,
ligji nr.7699, datë 15.04.1993 “Për kompensimin në vlerë
ose me troje të ish-pronarëve të tokave bujqësore, kullotave,
livadheve, tokave pyjore dhe pyjeve”
dhe ligji nr.7843, datë 13.07.1994 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”.
NDËRHYRËS KRYESOR: AEROPORTI NËNË TEREZA SH.A,

përfaqësuar në gjyq nga juristi
Ervin Vasjari dhe Av.Shtetit Abaz Deda.
TË PADITUR NGA
NDËRHYRJA KRYESORE: KËSHILLI I MINISTRAVE I
REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË,
në mungesë.
AGJENCIA KOMBËTARE E
KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT
TË PRONAVE TIRANË, në mungesë.
KOMUNA NIKËL KRUJË,
në mungesë).
BASRI MANA (Prezent në gjykim).
CAJE ALIU, HASAN KASMI,
HYSEN KASMI, NAILE KASMI,
HAJRIE KASMI, MUSTAFA KASMI,
IRINA KASMI, GËZIM KASMI,
IKBALE STRAZIMIRI, (të gjithë në
mungesë).
ISUF BEQJA, NAIM KALLARI,
MERSIN KURTI, ABAZ KURTI,
QAZIM SEJDINI, MUSTAFA BEQJA,
ENVER VRAJA, QAZIM BALLIU, FAIK
BALLIU, REXHEP TAHIRI,
MUHARREM BALLIU, SABRI TAHIRI,
HAXHI BEQJA, ALI BEQJA,
144
YMER BEQJA, të gjithë të përfaqësuar
nga Av. Sulejman Sharka.
ME PJESËMARRJEN E
AVOKATURËS SË SHTETIT,
përfaqësuar në gjyq nga Av.Shtetit
Abaz Deda.
OBJEKTI I PADISË SË NDËRHYRËSIT KRYESOR:

Anullimin e vendimit nr.91, datë 09.03.2001
të K.K.K.Pronave pranë Prefekturës së Qarkut Durrës (Rrethi Krujë),
ndryshuar me vendimin nr.244, datë 21.05.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.
Konstatimin absolutisht të pavlefshme të kontratës të shitblerjes
nr.2629/663, datë 15.08.2001 të lidhur ndërmjet të paditurve.
Konstatimin absolutisht të pavlefshme të kontratës të shitblerjes
nr.4813/339, datë 24.07.2001 të lidhur ndërmjet të paditurve.
Anullimin pjesërisht të VKM-së nr.213, datë 07.05.2005.
Detyrimin e të paditurve që të njohin posedues të ligjshëm shoqërinë tonë
mbi sipërfaqen 1.09 ha, të ndodhur në parcelën nr.121
(ose nr.04, sipas numrit të vjetër) në fshatin Qerekë.
Detyrimin e të paditurve që të njohin posedues të ligjshëm shoqërinë tonë
mbi sipërfaqen 1.334 m2 e ndodhur në parcelën nr.118,
e cila përfshihet brenda masterplanit të miratuar me vendimin
nr.29, datë 10.06.1994 të K.RR.T.R.SH, ndodhur në fshatin Qerekë.
Anullimin e akteve të marrjes së tokës në pronësi të lëshuara në favor
të paditurve Isuf Beqja etj., dhe personit të tretë Besim Tahiri,
të cilët janë trajtuar me tokë bujqësore në parcelën nr.121, me sipërfaqe 1.09 ha.
Baza Ligjore: Nenet 467/a, 189, 190, 32/a, 45, 324 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 92, 192, 193, 304 e vijues të Kodit Civil,
Ligji nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave” (i ndryshuar),
ligji nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”,
ligji nr.7699, datë 15.04.1993 “Për kompensimin në vlerë ose me troje
të ish-pronarëve të tokave bujqësore, kullotave,
livadheve, tokave pyjore dhe pyjeve” (i ndryshuar),
ligji nr.7693, datë 06.04.1993 “Për Urbanistikën”,
ligji nr.8405, datë 17.06.1998 “Për Urbanistikën” (i ndryshuar)
dhe Udhëzimi nr.03, datë 21.06.1993.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.56, datë 03.02.2003, ka vendosur:

Pranimin e kërkesëpadisë.
Detyrimin e të paditurve që të njohin pronarë paditësit, për sipërfaqen e tokës
bujqësore, sipas akteve të marrjes së tokës në pronësi.

Krujë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.198, datë 20.04.2005, ka vendosur:
145
Pranimin pjesërisht të padisë të paditësave Isuf Beqja, Naim Kallari, Mersin
Kurti, Abaz Kurti, Qazim Sejdini, Mustafa Beqja, Enver Vraja, Qazim Balliu,
Faik Balliu, Rexhep Tahiri, Muharrem Balliu, Sabri Tahiri, Haxhi Beqja, Ali
Beqja, Ymer Beqja dhe personit të tretë Besim Tahiri.
Anullimin pjesërisht të vendimit nr.91, datë 09.03.2001 të K.K.K.Pronave të
Prefekturës së Qarkut Durrës që u përket trashëgimtarëve të Ismail Kasmit, të
paditurve Caje Aliu, etj…, i ndryshuar me vendimin nr.224, datë 21.05.2001
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, përsa i përket sipërfaqes së kthyer në
natyrë prej 49.670 m2, e ndodhur në fshatin Qerekë të Komunës Nikël, Krujë.
Detyrimin e të paditurve që të njohin pronarë paditësat dhe personin e tretë për
sipërfaqen 49.670 m2, sipërfaqe e marrë prej paditësave me aktet e marrjes së
tokës në pronësi.
Konstatimin pjesërisht të pavlefshme të kontratave të shitblerjeve nr.2628/662,
datë 15.08.2001 realizuar midis të paditurve Kasmi dhe të paditurit Basri
Mana për sipërfaqen 1.950 m2; nr.2629/663, datë 15.08.2001 realizuar
ndërmjet të paditurve Kasmi dhe të paditurit Basri Mana për sipërfaqen 12.030
m2; nr.2630/664, datë 15.08.2001 të realizuar ndërmjet të paditurve Kasmi dhe
të paditurit Gëzim Kasmi për sipërfaqen 10.550 m 2 dhe nr.2631/665, datë
15.08.2001 të realizuar ndërmjet të paditurve Kasmi dhe të paditurës Ikbale
Strazimiri, për sipërfaqen 12.560 m2.
Detyrimin e Z.R.P.P. Krujë që të çregjistrojë pronat e regjistruara në pronësi të
të paditurve Basri Mana, Gëzim Kasmi, Ikbale Strazimiri dhe familjes Kasmi
(pjesa e mbetur) dhe ti regjistrojë ato në favor të paditësave dhe personit të
tretë.

Pranimin e padisë së ndërhyrësit kryesor Aeroporti Nënë Tereza sha Tiranë.
Anullimin pjesërisht të vendimit nr.91, datë 09.03.2001 të Agjensisë së
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave pranë Prefekturës së Qarkut Durrës,
Rrethit Krujë, që i përket trashëgimtarëve të Ismail Kasmit, të paditurve Caje
Aliu, etj....
Anullimin e akteve të marrjes së tokës në pronësi nga paditësat Isuf Beqja, etj.
Konstatimin absolutisht të pavlefshme të kontratave të shitjes ndërmjet
familjes Kasmi dhe të paditurit Basri Mana.....
Pushimin e gjykimit në lidhje me padinë e ndërhyrësit kryesor kundër
Këshillit të Ministrave.
Rrëzimin e padisë së paditësave Isuf Beqja, etj. dhe personit të tretë Besim
Tahiri si të pabazuar në ligj.
Kundër vendimit nr.1001, datë 21.05.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë kanë paraqitur
rekurs paditësat Ali Beqja, etj. dhe personi i tretë Besim Tahiri, të cilët kërkojnë:
Prishjen e vendimit nr.1001, datë 21.05.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.198, datë 20.04.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.
Shkaqet që paraqesin në rekurs pala paditëse dhe personi i tretë janë:

- Gjykata e apelit ka keqinterpretuar kërkimet që ka bërë pala paditëse në padi, pasi
tokën e kemi fituar sipas ligjit dhe e kemi poseduar qetësisht atë si pronarë të saj.
- Kontratat që kanë lidhur të paditurit Kasmi me të paditurin Basri Mana janë të
absolutisht të pavlefshme.
146
- Gjykata e apelit gabon kur thotë se toka i ka kaluar me vendim të K.RR.T.R.SH-së
ndërhyrësit kryesor, Aeroportit të Rinasit sha, pasi kjo tokë që në vitin 1994 nuk ishte
në pronësi të shtetit, e konfirmuar kjo me shkresën e datës 02.02.1994 të Ministrisë së
Bujqësisë dhe Ushqimit.
Kundër vendimit nr.1001, datë 21.05.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur

rekurs pala e paditur Ikbale Strazimiri, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit në pjesën që i takon konstatimit të pavlefshëm të
kontratave të shitjes, në pjesën që pranon padinë e ndërhyrësit kryesor dhe në pjesën që
ndryshon vendimin e K.K.K.Pronave të Prefekturës së Qarkut Durrës.
Lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, përsa i përket anullimit të akteve të pronësisë
të paditësave Isuf Beqja, etj.
Shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur Ikbale Strazimiri janë:

- Gjykata e apelit ka arritur një përfundim në kundërshtim me ligjin, duke thënë se
vendimet e K.R.R.T.R.SH-së janë mënyrë e fitimit të pronësisë.
- Zgjerimi i aeroportit nuk mund të shërbejë si pretekst për të marrë pronat tona, pasi në
këto raste duhet të zbatohej ligji nr.8561, datë 22.12.1999 “Për shpronësimet për
interes publik”.
- Ndërhyrësi kryesor nuk legjitimohet për të kundërshtuar vendimin e K.K.K.Pronave,
pasi ai nuk ka qenë palë në procesin e kthimit të pronave.
- Gjykata e apelit nuk mund të ndryshojë një vendim tjetër gjykate të formës së prerë,
çka bie në kundërshtim me nenin 451/a të K.Pr.Civile.
- Vendimi i gjykatës së apelit jo vetëm që nuk është i plotë, por dispozitivi i tij bie në
kundërshtim me pjesën arsyetuese të vendimit.
- Kur janë bërë kontratat e shitjes, toka ka qenë e regjistruar në emrin e të paditurve,
prandaj ato kanë qenë të lirë për të bërë çdo transaksion.
- Aktet marrjes së tokës në pronësi nga paditësit nuk sjellin asnjë pasojë juridike, pasi
kjo tokë është ndarë në kundërshtim me ligjin.

rekurs pala e paditur Basri Mana, i cili kërkon:
Ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit në pjesën që pranon padinë e ndërhyrësit kryesor
dhe lënien në fuqi për pjesën tjetër.
Shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur Basri Mana janë:

- Gjykata e apelit ka arritur një përfundim në kundërshtim me ligjin, duke thënë se
vendimet e K.RR.T.R.SH-së janë mënyrë e fitimit të pronësisë.
- Akti i ekspertimit është i paplotë, pasi ai nuk i ka dhënë zgjidhje mbivendosjes së
parcelave nr.120 dhe 121.
- Gjykata e apelit ka pranuar padinë me objekt anullimin e një vendimi gjyqësor të
formës së prerë, në kundërshtim me nenin 451/a të K.Pr.Civile.
- Aktet e marrjes së tokës në pronësi nga pala paditëse dhe personi i tretë nuk mund të
sjellin asnjë pasojë juridike, pasi dhënia e kësaj toke nga Komisioni i Ndarjes së
Tokës është bërë në kundërshtim me ligjin.
- Parcelat nr.120 dhe 121 ndodhen në territorin e fshatit Rinas dhe jo të fshatit Qerekë,
prandaj ajo nuk mund t’u viheshin në dispozicion për ndarje banorëve të këtij fshati.

rekurs ndërhyrësi kryesor, Aeroporti Nënë Tereza sha, i cili kërkon:
147
Ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit, duke pranuar plotësisht padinë e paraqitur nga
ndërhyrësi kryesor.
Shkaqet që paraqet në rekurs ndërhyrësi kryesor Aeroporti Nënë Tereza sha janë:
- Gjykata pranon se kontratat e shitjes të lidhura ndërmjet të paditurve Kasmi dhe të
paditurit Basri Mana janë absolutisht të pavlefshme, por nga ana tjetër ajo pushon
gjykimin për kërkimin tonë në lidhje me shfuqizimin e VKM-së nr.213, datë
07.04.2005, që ka të bëjë me shpronësimin e të paditurit Basri Mana, i cili është i
detyruar të kthejë shumën e marrë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e posaçëm të palës paditëse
dhe të personit të tretë Av.Sulejman Sharka, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.1001, datë
21.05.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.198, datë
20.04.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë; të paditurin Basri Mana, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit në pjesën që pranon padinë e ndërhyrësit kryesor
dhe lënien në fuqi e pjesës tjetër të vendimit; përfaqësuesit e ndërhyrësit kryesor Aeroportit
Nënë Tereza sha, juristin Ervin Vasjari dhe Av.Shtetit Abaz Deda, të cilët kërkuan lënien në
fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; në përfundim,
VËREN
02430-00-2008 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Isuf Beqja, etj., të paditur
Agjencia Kombëtare e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, etj.; person i tretë Besim
Tahiri dhe ndërhyrës kryesor Aeroporti Nënë Tereza sha, me objekt anullimin e vendimit të
K.K.K.Pronave, etj....
Vendimi nr.1001, datë 21.05.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në shkelje
të rënda të rregullave procedurale që detyrimisht të çojnë në prishjen e tij dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Me aktet e marrjes së tokës në pronësi të datës 24.08.2000 paditësat Isuf Beqja, etj.
dhe personi i tretë Besim Tahiri kanë marrë nga Komisioni i Ndarjes së Tokës së Komunës
Qerekë tokë bujqësore në pronësi në parcela të veçanta me sipërfaqe që variojnë nga 2.000 m2
deri në 6.000 m2, të ndodhura në parcelat nr.120 dhe 121 me sipërfaqe të përgjithshme 60.000
m2.
Aktet e Marrjes së Tokës në Pronësi të marrë nga paditësat dhe personi i tretë janë
konfirmuar më pas nga Komuna Nikël e Rrethit Krujë dhe Komisioni i Ndarjes së Tokës,
pranë Këshillit të Qarkut Durrës, me shkresën nr.279, datë 12.03.2002.
Pas marrjes së këtij konfirmimi zyrtar, paditësat dhe personi i tretë i janë drejtuar
palës së paditur ZVRPP Krujë për regjistrimin e pronave, por kjo e fundit u ka kthyer
përgjigje se pronat e pretenduara prej tyre nuk mund të regjistrohen, pasi kanë mbivendosje
me pronat që janë regjistruar në emër të familjes Kasmi.
Nga ana tjetër, trashëgimtarët ligjorë të të ndjerit Ismail Kasmi i janë drejtuar me
kërkesë K.K.K.Pronave Krujë, i cili me vendimin nr.91, datë 09.03.2001 ka vendosur njohjen
e pronësisë së ish-pronarit Ismail Kasmi për një sipërfaqe toke 109.000 m 2, duke e
kompensuar atë me troje fizike, ose me obligacione, vendim i cili është ndryshuar me
vendimin nr.224, datë 21.05.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, e cila u ka kthyer në
natyrë trashëgimtarëve të të ndjerit Ismail Kasmi një sipërfaqe toke prej 60.000 m 2, e cila
ndodhet pikërisht në parcelat nr.120 dhe 121 që u janë dhënë nga Komisioni i Ndarjes së
148
Tokës Qerekë paditësave dhe personit të tretë, sipërfaqe të cilën të paditurit Kasmi e kanë
regjistruar në ZVRPP Krujë.
Ndërmjet të paditurve Kasmi dhe të paditurve Basri Mana, Ikbale Strazimiri dhe
Gëzim Kasmi janë bërë katër kontrata shitblerje dhe dy parcelat e blera nga i padituri Basri
Mana, më pas i janë shpronësuar atij nga shteti për interes publik si pasojë e zgjerimit të
Aeroportit të Rinasit.
Në gjykimin në apel ka bërë ndërhyrje kryesore Aeroporti Nënë Tereza sha, duke
pretenduar se si vendimi i K.K.K.Pronave, ashtu dhe A.M.T.P. që u japin pronësinë
paditësave dhe personit të tretë janë të paligjshëm, pasi një pjesë e këtij territori i përket
aeroportit dhe për rrjedhojë dhe VKM-ja që shpronëson të paditurin Basri Mana nuk është i
bazuar në ligj.
Pasi nuk i është pranuar kërkesa për rishikimin e vendimit nr.224, datë 21.05.2001 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, pala paditëse i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Krujë, e cila pas rishqyrtimit të çështjes me vendimin nr.198, datë 20.04.2005 ka
vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë të paditësave Isuf Beqja, Naim Kallari, Mersin Kurti,
Abaz Kurti, Qazim Sejdini, Mustafa Beqja, Enver Vraja, Qazim Balliu, Faik Balliu, Rexhep
Tahiri, Muharrem Balliu, Sabri Tahiri, Haxhi Beqja, Ali Beqja, Ymer Beqja, dhe personit të
tretë Besim Tahiri.
Anullimin pjesërisht të vendimit nr.91, datë 09.03.2001 të K.K.K.Pronave të
Prefekturës së Qarkut Durrës që u përket trashëgimtarëve të Ismali Kasmit, të paditurve Caje
Aliu etj., i ndryshuar me vendimin nr.224, datë 21.05.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Krujë, përsa i përket sipërfaqes së kthyer në natyrë prej 49.670 m 2, e ndodhur në fshatin
Qerekë të Komunës Nikël, Krujë.
Detyrimin e të paditurve që të njohin pronarë paditësat dhe personin e tretë për
sipërfaqen 49.670 m2, sipërfaqe e marrë prej paditësave dhe personit të tretë me aktet e
marrjes së tokës në pronësi.
Konstatimin pjesërisht të pavlefshme të kontratave të shitblerjeve nr.2628/662, datë
15.08.2001 realizuar midis të paditurve Kasmi dhe të paditurit Basri Mana për sipërfaqen
1.950 m2; nr.2629/663, datë 15.08.2001 realizuar ndërmjet të paditurve Kasmi dhe të paditurit
Basri Mana për sipërfaqen 12.030 m2; nr.2630/664, datë 15.08.2001 të realizuar ndërmjet të
paditurve Kasmi dhe të paditurit Gëzim Kasmi për sipërfaqen 10.550 m 2 dhe nr.2631/665,
datë 15.08.2001 të realizuar ndërmjet të paditurve Kasmi dhe të paditurës Ikbale Strazimiri
për sipërfaqen 12.560 m2.
Detyrimin e ZRPP Krujë që të çregjistrojë pronat e regjistruara në pronësi të të
paditurve Basri Mana, Gëzim Kasmi, Ikbale Strazimiri dhe të familjes Kasmi (pjesa e
mbetur) dhe t’i regjistrojë ato në favor të paditësave.
....Provohet se pjesërisht sipërfaqja prej 60.000 m2 që i është kthyer familjes Kasmi
nga K.K.K.Pronave të Prefekturës së Qarkut Durrës, i ndryshuar nga vendimi nr.224/2001 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë ka qenë e ndarë më parë sipas ligjit për tokën, prandaj
duke pasur mbivendosje, vendimi i mësipërm për sipërfaqen 49.670 m 2 duhet të ndryshohet
dhe për rrjedhojë kontratat e shitjeve janë absolutisht të pavlefshme......
Duke bazuar në ankimin e të paditurit Basri Mana, etj., çështja i ka kaluar për
shqyrtim Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila me vendimin nr.1001, datë 21.05.2008 ka
vendosur:
Pranimin e padisë së ndërhyrësit kryesor Aeroporti Nënë Tereza sha Tiranë.
Anullimin pjesërisht të vendimit nr.91, datë 09.03.2001 të Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave pranë Prefekturës së Qarkut Durrës, Rrethi Krujë, që i përket
trashëgimtarëve të Ismail Kasmit, të paditurve Caje Aliu, etj....
149
Anullimin e akteve të marrjes së tokës në pronësi nga paditësat Isuf Beqja, etj.....
Konstatimin absolutisht të pavlefshme të kontratave të shitjes ndërmjet familjes
Kasmi dhe të paditurit Basri Mana.
Pushimin e gjykimit në lidhje me padinë e ndërhyrësit kryesor kundër Këshillit të
Ministrave.
Rrëzimin e padisë së paditësave Isuf Beqja, etj. dhe personit të tretë Besim Tahiri si të
pabazuar në ligj.
.....Vendimi nr.91, datë 09.03.2001 i K.K.K.Pronave Krujë duhet të ndryshohet, sepse
sipërfaqja e tokës i përket zgjerimit të aeroportit, prandaj ish-pronarit nuk mund t’i kthehet
në natyrë dhe në këtë kuptim kontratat e lidhura ndërmjet të paditurve janë absolutisht të
pavlefshme.
Gjithashtu në kohën që u është ndarë toka paditësve dhe personit të tretë ajo nuk ka
qenë e lirë, prandaj A.M.T.P që u janë dhënë atyre duhet të anullohen si akte të dala në
kundërshtim me ligjin....
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekurset e paraqitura nga palët përmbajnë
shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile, prandaj vendimi i dhënë nga
gjykata e apelit bëhet i cënueshëm.
Në nenin 467/a/1 të K.Pr.Civile thuhet shprehimisht se:

Gjykata e apelit kur prish vendimin nuk mund ta kthejë çështjen për rigjykim për të
dytën herë por e shqyrton vetë si gjykatë e shkallës së parë.
Duke marrë në konsideratë parimin e rëndësishëm të parashikuar në Kushtetutë dhe
në nenin 6 të KEDNJ që gjykimi i çështjes duhet të përfundojë brenda një afati të arsyeshëm,
ligji procedural civil nuk e lejon gjykatën e apelit që ta kthejë çështjen për të dytën herë në
gjykatën e shkallës së parë, por e detyron atë që në këtë rast të mos veprojë si gjykatë
revizioni, por të gjykojë vetë si gjykatë e shkallës së parë.
Megjithëse gjykata e apelit e citon këtë dispozitë ligjore në faqen 8 të vendimit të saj,
në thelb ajo nuk e ka zbatuar atë, duke bërë vetëm një përsëritje të pjesshme të hetimit
gjyqësor në lidhje me ekspertimin dhe më pas ka shpallur vendimin përfundimtar, në një
kohë që ajo ka rregulluar (shtuar) ndërgjyqësinë, duke pranuar në gjykim si ndërhyrës kryesor
Aeroportin Nënë Tereza sha dhe ka shqyrtuar padinë e tij pa zhvilluar gjykimin nga fillimi.
Shkelja e rëndë e këtij rregulli proçedural e ka çuar gjykatën e apelit në një përfundim
të gabuar, pasi ajo nuk ka disponuar mbi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke u
shprehur vetë direkt për padinë, në një kohë që duhet të ishte shprehur më parë për prishjen e
vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pastaj të vazhdonte me disponimin në lidhje me
padinë dhe ndërhyrjen kryesore.
Kolegji Civil vlerëson se gjykata e apelit kur ka konstatuar se është ndodhur përpara
rrethanave që duhej të rregullonte ndërgjyqësinë, por ligji nuk lejonte që çështja të dërgohej
në shkallë të parë, ajo me vendim të ndërmjetëm duhet të prishte vendimin e gjykatës së
shkallës së parë dhe të shprehej se çështjen do ta mbante vetë për gjykim dhe më pas të
rregullonte ndërgjyqësinë duke e filluar çështjen nga fillimi, duke dëgjuar palët, duke marrë
provat e duhura, etj. dhe më pas të dilte me vendimin përfundimtar, duke pasqyruar në të
edhe se çfarë është vendosur në lidhje me vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
Gjatë gjykimit të çështjes gjykata e apelit ka lejuar edhe shkelje të tjera të rregullave
procedurale, pasi në disa seanca gjyqësore ajo nuk ka pasqyruar në rregull trupin gjykues,
duke thënë se çelet seanca gjyqësore me trup të njëjtë gjykues, në një kohë kur në seancat
gjyqësore paraardhëse trupi gjykues ka qenë i paplotësuar (shih faqet 45, 70, 100 dhe 102 të
procesverbalit gjyqësor).
150
Duke u ndodhur në këto rrethana, Kolegji Civil vlerëson se ndodhemi përpara
kërkesave të nenit 485/c të K.Pr.Civile, prandaj vendimi nr.1001, datë 21.05.2008 i gjykatës
së apelit duhet të prishet dhe çështja të kthehet për t’u rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i
po asaj gjykate.
Gjatë rishqyrtimit të çështjes gjykata e apelit duhet të bëjë kujdes që të zbatojë me
korrektësi kërkesat e nenit 467/a/1 të K.Pr.Civile, duke prishur fillimisht vendimin e gjykatës
së shkallës së parë dhe më pas të kalojë në rregullimin e saktë të ndërgjyqësisë dhe më pas
duke e shqyrtuar çështjen në themel si gjykatë e shkallës së parë.
Gjykata e apelit duhet të ketë parasysh edhe Vendimin Unifikues nr.03, datë
29.03.2012 me të cilin ka ndryshuar praktika gjyqësore në lidhje me objektin dhe shkakun
ligjor të padisë.
Vetëm pasi të kryhen veprimet e mësipërme dhe të tjera që gjykata e apelit mund t’i
vlerësojë të domosdoshme gjatë gjykimit, atëherë mund të arrihet në një zgjidhje sa më të
drejtë të çështjes objekt gjykimi.
Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin se rekurset e paraqitura
nga palët janë të bazuara në ligj, prandaj si të tillë ato duhet të pranohen dhe për rrjedhojë
vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë
gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 21.05.2013
151
Nr.11217-02531-00-2008 i Regj.Them.
Nr.00-2013-1490 i Vendimit (317)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA “AVDULI” SH.P.K VLORË,

përfaqësuar nga Av.Ilirjan Hoxha.
I PADITUR: DREJTORIA ARSIMORE VLORË,
përfaqësuar nga Av.Shtetit Abaz Deda.
MINISTRIA E ARSIMIT DHE SHKENCËS
TIRANË, përfaqësuar nga
Av. Shtetit Abaz Deda.
ME PJESËMARRJEN E AVOKATURËS SË
SHTETIT, përfaqësuar nga Av.Shtetit Abaz
Deda.
OBJEKTI:
Detyrimin e palëve të paditura që të na paguajnë
shumën prej 9.999.987 lekë si detyrim kontraktual për:
1. Garancinë e punimeve prej 5% të vlerës së kontratës të datës 18.12.2000
lidhur ndërmjet Shoqërisë “Avduli” shpk dhe palës së paditur
Drejtorisë së Arsimit Vlorë për ndërtimin e Shkollës 8 vjeçare “Zenel Murra”
së bashku me penalitetet.
2. Punën e kryer për ndërtimin e konviktit të shkollës së mesme tregtare
në bazë të kontratës së sipërmarrjes të datës 17.06.2003
të lidhur ndërmjet Shoqërisë “Avduli” shpk dhe palës së paditur
Drejtorisë Arsimore Vlorë së bashku me penalitetet.
Baza Ligjore: Neni 419 e në vijim, 850 e në vijim dhe 864 të Kodit Civil,
pikat 17 dhe 21 të kontratës së datës 18.12.2000,
si dhe pikat 14, 15 dhe 21 të kontratës së datë 17.06.2003.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1870, datë 05.11.2004, ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Arsimore Vlorë të paguajë në favor të
paditëses Firma “Avduli” shpk shumën prej 7.665.270 lekë.
152
Prishjen e vendimit nr.1870, datë 05.11.2004 të Gjykatës së Rrethit Vlorë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup
gjykues.

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së palës paditëse Shoqërisë “Avduli”
shpk.
Detyrimin e palëve të paditura, Drejtoria Arsimore Vlorë dhe Ministria e
Arsimit dhe Shkencës Tiranë, që të paguajnë në favor të palës paditëse,
Shoqërisë “Avduli” shpk, shumën 8.698.344 lekë.

Gjyqësor Vlorë dhe duke gjykuar çështjen në fakt:
Rrëzimin e padisë së paditësit Firma “Avduli” shpk Vlorë.
Kundër vendimit nr.153, datë 09.05.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka paraqitur

rekurs pala paditëse, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.153, datë 09.05.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.1099, datë 12.06.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë.
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala paditëse janë:

- Gjykata e apelit ka arsyetuar gabim, duke marrë apriori pretendimin e Avokaturës së
Shtetit se nuk është mbajtur procesverbal dorëzimi për kontratën e sipërmarrjes të
datës 18.12.2000, me pretendimin se nuk ka firmosur drejtori i këtij institucioni, por
për ndërtuesin është e mjaftueshme firma e supervizorit.
- Edhe në arsyetimin e realizimit të kontratës së sipërmarrjes të datës 17.03.2003
gjykata ka marrë apriori pretendimin e palës së paditur se nuk është mbajtur
procesverbal për dorëzimin e objektit dhe nuk merr në konsideratë se që nga viti 2004
objekti disponohet dhe shfrytëzohet nga pala e paditur për mësimdhënie pa asnjë
problem.
- Gjykata e apelit ka gabuar duke vlerësuar të drejtë konkluzionin e Kontrollit të Lartë
të Shtetit, megjithëse në këtë kontroll nuk rezulton që të ketë marrë pjesë ndonjë
specialist i fushës së ndërtimit dhe kjo është sqaruar nga katër ekspertime që rezultuan
pa shkelje nga paditësi.
- Gjykata shprehet vetëm për procesverbalet e dorëzimit dhe nuk thotë për ndonjë
procesverbal tjetër për vërejtjet ndaj punimeve të kryera, pasi supervizori i ka njohur
punimet e kryera nga pala paditëse.
- Përsa i përket pagimit të kushtit penal të parashikuar në kontratë, padia është ngritur
brenda afateve ligjore të parashikuara në nenin 115 të K.Civil.
- Gjykata me dashje ka anashkaluar punimet shtesë, të cilat janë miratuar edhe nga ana
e palës së paditur Ministria e Arsimit dhe Shkencës, që janë punime të kryera dhe
situacioni është bërë ku vlera e punimeve të kryera nuk e ka tejkaluar vlerën e çmimit
fillestar.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës paditëse Av.Ilirjan
Hoxha, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.153, datë 09.05.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë
153
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1099, datë 12.06.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Vlorë; Av. e Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.153, datë
09.05.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë; në përfundim,,
VËREN
02531-00-2008 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria “Avduli” shpk
Vlorë dhe të paditura Drejtoria Arsimore Vlorë dhe Ministria e Arsimit dhe Shkencës Tiranë,
me objekt pagim detyrimi, etj....
Vendimi nr.153, datë 09.05.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rezultat i një hetimi
të paplotë gjyqësor, i cili është në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.Civile, prandaj si i tillë ai
duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Ndërmjet palës paditëse Shoqëria “Avduli” shpk dhe palës paditur Drejtoria Arsimore
Vlorë janë lidhur dy kontrata sipërmarrje të datave 18.12.2000 dhe 17.06.2003, pasi pala
paditëse kishte dalë fituese në dy tenderat e zhvilluar për ndërtimin e Shkollës 8 vjeçare
“Zenel Murra” në Ujin e Ftohtë dhe rikonstruksionin e Konviktit të Shkollës së Mesme
Tregtare Vlorë.
Përsa i përket kontratës së datës 18.12.2000 konflikti ndërmjet palëve ka lindur vetëm
për 5% e vlerës së investimit, që përfaqëson garancinë për cilësinë e punimeve të kryera nga
ana e palës paditëse me cilësinë e sipërmarrësit tej afatit 9 mujor, të cilin pala e paditur,
Drejtoria Arsimore Vlorë, nuk ia ka paguar me pretendimin se punimet janë kryer me të
meta.
Lidhur me kontratën e sipërmarrjes të datës 17.03.2003 që ka për objekt
rikonstruksionin e Konviktit të Shkollës së Mesme Tregtare Vlorë, pala paditëse pretendon se
pala e paditur nuk e ka paguar për vlerën e situacionit të fundit në shumën 3.517.210 lekë dhe
pagimin e penalitetit nga mospërmbushja e këtij detyrimi.
vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së palës paditëse Shoqërisë “Avduli” shpk.
Detyrimin e palëve të paditura Drejtoria Arsimore Vlorë dhe Ministria e Arsimit dhe
Shkencës Tiranë që të paguajnë në favor të palës paditëse Shoqërisë “Avduli” shpk shumën
8.698.344 lekë.
....Meqenëse nga provat shkresore, si dhe akti i ekspertimit që ndodhet në dosje nuk
rezulton se nga ana e palës së paditur Drejtoria Arsimore Vlorë gjatë periudhës 9 mujore që
palët kishin parashikuar në kontratë të ketë pasur ndonjë pretendim lidhur me cilësinë e
punimeve të kryera prej palës paditëse, prandaj pala e paditur është e detyruar që t’i paguajë
palës tjetër shumën e mbajtur si garanci për cilësinë....
Me ankim të palës së paditur, Drejtoria Arsimore Vlorë dhe Zyrës Vendore të
Avokaturës së Shtetit Vlorë, çështja i ka kaluar për shqyrtim Gjykatës së Apelit Vlorë, e cila
me vendimin nr.153, datë 09.05.2008 ka vendosur:
Vlorë dhe duke gjykuar çështjen në fakt:
Rrëzimin e padisë së paditësit Firma “Avduli” shpk Vlorë.
.....Për dorëzimin e objekteve ku ka punuar pala paditëse nuk ka procesverbale të
marrjes në dorëzim nga pala e paditur, prandaj nuk provohet që pala paditëse i ka korrigjuar
defektet dhe të jetë bërë marrja në dorëzim nga investitori i punimeve të kryera nga
sipërmarrësi....
154
Kolegji Civil vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Shoqëria “Avduli” shpk
përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile, prandaj vendimi i
gjykatës së apelit bëhet i cënueshëm.
Në lidhje me kontratën e sipërmarrjes të datës 18.12.2000 me objekt ndërtimin e
Shkollës 8 vjeçare “Zenel Murra” në Ujin e Ftohtë Vlorë gjykata e apelit ka arritur në
përfundimin se nuk ka procesverbal që pala e paditur Drejtoria Arsimore Vlorë (investitori) të
ketë marrë në dorëzim përfundimin e punimevec me pretendimin se punimet duheshin
korrigjuar në disa zëra dhe pala paditëse nuk provon nëse i ka kryer ato.
Kolegji Civil vlerëson se gjykata e apelit nuk ka bërë një hetim të plotë e të
gjithanshëm të çështjes në përputhje me nenin 14 të K.Pr.Civile, pasi ajo nuk ka hetuar se
cilat kanë qenë punimet e pakryera ose të kryera keq nga pala paditëse dhe nëse ato janë
kryer nga ajo dhe përse pala e paditur (porositësi) nuk e ka marrë në dorëzim përfundimin e
punimeve.
Nga ana tjetër, gjykata e apelit e bazon vendimin e saj në raportin e Kontrollit të Lartë
të Shtetit të datës 09.12.2003, ku thuhet se pala paditëse jo vetëm që nuk ka korrigjuar
sistemin e ngrohjes, por në këtë sistem ka mungesa të pajisjeve, siç është rezervuari i lëndës
djegëse dhe gjykata e apelit, pa bërë asnjë lloj hetimi gjyqësor se çfarë i mungon këtij sistemi
dhe ku janë defektet e tij, ka arritur në një konkluzion përfundimtar.
Përsa i përket kontratës së sipërmarrjes së datës 17.03.2003 që ka për objekt
rikonstruksionin e Konviktit të Shkollës së Mesme Tregtare Vlorë, gjykata e apelit ka arritur
në përfundimin se ky objekt është i pa dorëzuar, pasi dorëzimi i tij nuk mund të bëhet me
veprime konkludente siç arsyeton shkalla e parë, prandaj e ka rrëzuar edhe këtë pjesë të
padisë.
Kolegji Civil vlerëson se edhe në këtë pjesë, gjykata e apelit nuk ka bërë një hetim të
plotë e të gjithanshëm gjyqësor, në përputhje me nenin 14 të K.Pr.Civile, pasi ajo nuk ka
hetuar nëse punimet që janë pasqyruar në situacionin përfundimtar në vlerën 3.517.210 lekë
janë kryer apo jo nga sipërmarrësi dhe nuk është hetuar rreth përfundimeve që është arritur në
raportin e Kontrollit të Lartë të Shtetit në lidhje me të metat e konstatuara në këtë objekt dhe
për cilin shkak porositësi nuk ka marrë në dorëzim përfundimin e punimeve.
I ndodhur në këto rrethana, Kolegji Civil arrin në përfundimin se në rastin në gjykim
ndodhemi përpara kërkesave të nenit 485/c të K.Pr.Civile, prandaj vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i
po asaj gjykate.
Gjatë rishqyrtimit të çështjes gjykata e apelit duhet të zbatojë kërkesat e nenit 465 të
K.Pr.Civile, duke përsëritur shqyrtimin gjyqësor të çështjes dhe të shtrijë hetimin gjyqësor në
këto drejtime:
Të hetojë nëse ka pasur punime pa cilësi në objektin e parë, nëse po cilat kanë qenë
ato dhe nëse sipërmarrësi i ka riparuar.
Të hetojë nëse ka pasur punime pa cilësi në objektin e dytë, nëse po cilat janë ato dhe
nëse sipërmarrësi i ka riparuar.
Të hetojë shkaqet e mosmarrjes në dorëzim të objekteve nga investitori (porositësi)
dhe nëse situacioni përfundimtar në objektin e dytë përmban punime shtesë, për të cilat
kërkohet detyrimisht miratimi i palës paditur Ministria e Arsimit dhe Shkencës.
Të kryejë ekspertimin në grup ekspertësh ku në përbërjen e tij të bëjë pjesë edhe një
ekspert që ka njohuri të posaçme për pajisjet nën presion, në mënyrë që të verifikohen të
metat që përmenden në raportin e Kontrollit të Lartë të Shtetit në lidhje me sistemin e
ngrohjes që ndodhet në objektin e parë.
Vetëm pasi të kryhen veprimet e mësipërme hetimore dhe të tjera që gjykata e apelit
do t’i vlerësojë të domosdoshme gjatë rishqyrtimit të çështjes, atëhere mund të arrihet në një
përfundim të drejtë për zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi.
155
Duke arsyetuar si më sipër Kolegji Civil arrin në përfundimin që rekursi i paraqitur
nga pala paditëse përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile,
prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të
prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim nga një trup tjetër gjykues i po asaj gjykate.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.153, datë 09.05.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 21.05.2013
156
Nr.11243-01376-00-2013 i Regj.Them.
Nr.00-2013-1311 i Vendimi (318)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
të mëposhtme:
PADITËS: HAXHI COKAJ, në mungesë

I PADITUR: AGJENCIA KOMBËTARE E KTHIMIT
DHE KOMPENSIMIT TË PRONAVE
TIRANË, në mungesë
AHMET BILALI, në mungesë
KOMUNA GRUEMIRË, RRETHI MALËSI E
MADHE, QARKU SHKODËR, në mungesë
SEKSIONI I MBROJTJES DHE
ADMINISTRIMIT TË TOKËS, QARKU
SHKODËR, në mungesë
OBJEKTI:
Kundërshtimin e pjesshëm të vendimit
nr.331, datë 06.07.2011 të K.K.K.Pronave.
Detyrimin e të paditurve për të njohur pronar paditësin
për gjithë sipërfaqen e pasurisë prej 8.800 m2,
nr.pasurie 1063/10, vol.3, fq.180, Z.K 1766,
e ndodhur në fshatin Gjormë, Komuna Gruemirë,
ndarë sipas AMTP nr.140, datë 23.09.2007
lëshuar nga KNT dhe konfirmuar nga Komuna Gruemirë.
dhe ligji nr.9235/2004
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës” (i ndryshuar).
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.572 (997), datë 05.03.2013 ka

vendosur:
Konstatimin e mungesës së kompetencës tokësore në gjykimin e çështjes.
Dërgimin e çështjes nr.394/3137 (31003-06257-51-2012), datë 04.10.2012,
për shqyrtim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.572 (997), datë 05.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Shkodër ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse, e cila kërkon:
157
Prishjen e vendimit nr.572 (997), datë 05.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Shkaqet që paraqet në ankimin e veçantë pala paditëse janë:

- Kompetente nga pikëpamja territoriale është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, pasi
aty kanë qendrat e tyre Komuna Gruemirë dhe SAMT i Qarkut Shkodër.
- Pala paditëse ka paraqitur kërkesë për njohje pronar, prandaj në bazë të nenit 54 të
K.Pr.Civile kompetenca tokësore është alternative dhe vetë ligji u jep status të veçantë
këtyre lloj padish.
- Arsyetimi i gjykatës se në rastin konkret kemi të bëjmë me një vendim të
A.K.K.K.Pronave Tiranë, prandaj kompetenca tokësore i përket Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë është i pabazuar në ligj, sepse nuk kundërshtohet vendimi i agjencisë
së kthimit të pronave, për të cilin ankimi bëhet brenda një afati të caktuar në ligj, por
pala paditëse duke kërkuar njohjen pronar kundërshton edhe vendimin e nxjerrë nga
agjencia në favor të familjes Bilali.
- Edhe në referim të parimit të ekonomisë gjyqësore kjo çështje do të gjykohej brenda
një kohe më të shkurtër në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër se sa në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dhe bisedoi në tërësi çështjen, në mungesë
të palëve; në përfundim,
VËREN
01376-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Haxhi Cokaj dhe të
paditur Agjencia Kombëtare e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, etj., me objekt
kundërshtimin e pjesshëm të vendimit të K.K.K.Pronave, etj...
Vendimi nr.572 (997), datë 05.03.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër është
rrjedhojë i zbatimit të keq të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të prishet nga Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Në zbatim të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”, me AMPT nr.140, datë
23.09.2007, pala paditëse ka marrë në pronësi nga Komisioni i Ndarjes së Tokës një sipërfaqe
toke bujqësore prej 8.800 m2, e ndodhur në fshatin Gjormë të Komunës Gruemirë në Rrethin
e Malësisë së Madhe të Qarkut Shkodër.
Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Malësi e Madhe me shkresën nr.561,
datë 03.09.2012 i ka kthyer përgjigje palës paditëse se sipërfaqja prej 2.880 m 2 nuk mund të
regjistrohet në favor të saj, pasi ajo ka mbivendosje me pronën e të paditurit Ahmet Bilali, i
cili e ka fituar pronësinë nëpërmjet vendimit nr.331, datë 06.07.2011 të A.K.K.K.P. Tiranë.
Duke pretenduar se prona i përket atij dhe vendimi i A.K.K.K.P. Tiranë është i
pabazuar në ligj, pala paditëse i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër,
e cila me vendimin nr.572 (997), datë 05.03.2013 ka vendosur:
Konstatimin e mungesës së kompetencës tokësore në gjykimin e çështjes.
Dërgimin e çështjes nr.394/3137 (31003-06257-51-2012), datë 04.10.2012, për
shqyrtim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
....Palë e paditur në këtë gjykim është një institucion publik me qendër në Tiranë, që
është A.K.K.P. Tiranë, gjithashtu edhe pala e paditur Ahmet Bilali është banor i qytetit të
Tiranës dhe Shkodrës, etj......
158
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimet që ka arritur Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Shkodër në lidhje me moskompetencën tokësore të saj janë të pabazuara në
ligj, prandaj shkaqet që ngrihen nga pala paditëse në ankimin e veçantë gjejnë mbështetje
ligjore dhe për rrjedhojë ai duhet të pranohet.
Gjatë gjykimit në shkallë të parë ka rezultuar se njëri nga kërkimet e palës paditëse në
objektin e padisë ka të bëjë me njohjen e pronësisë për një sipërfaqe toke bujqësore prej
8.800 m2, e ndodhur në fshatin Gjormë të Komunës Gruemirë në Rrethin e Malësisë së
Madhe të Qarkut Shkodër.
Në nenin 45 të K.Pr.Civile thuhet shprehimisht:

Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme, për pjesëtimin e sendeve të
përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më
e madhe e tyre.
Ligji procedural civil i jep një status të veçantë mbrojtjeje kompetencës tokësore për
këto lloj padish, pasi në nenin 52 të K.Pr.Civile, ndërmjet të tjerave përcaktohet se për rastet e
parashikuara nga nenet 45 e 46 të K.Pr.Civile nuk lejohet ndryshimi i kompetencës tokësore
as me marrëveshje me shkrim të palëve.
E përmendëm këtë dispozitë ligjore për të vënë në dukje se për paditë ku kërkohen të
drejtat reale mbi sendet e paluajtshme në asnjë rrethanë nuk lejohet ndryshimi i kompetencës
tokësore, çka do të thotë se, kur në objektin e padisë ka edhe kërkime të tjera, ai që është
primar për të përcaktuar kompetencën tokësore është kërkimi që ka të bëjë me të drejtat reale
mbi sendet e paluajtshme.
Nga ana tjetër Kolegji Civil vlerëson se kur ngrihet padia për njohjen pronar nuk është
e nevojshme që të kundërshtohet akti me të cilin është bërë pronar pala tjetër (në këtë rast
vendimi i K.K.K.Pronave), pasi një gjë e tillë do t’i hiqte të drejtën e pronësisë kësaj të fundit
dhe ajo nuk kishte se çfarë të drejte t’i kalonte palës tjetër, pasi titulli që e kishte bërë atë
pronar mund të shfuqizohej, prandaj në raste të tilla është e mjaftueshme që padia të ketë në
objektin e saj vetëm kërkimin për njohjen pronar, e cila është një padi që ka të bëjë me të
drejtat reale mbi sendet e paluajtshme, prandaj kompetenca tokësore duhet të përcaktohet
sipas nenit 45 të K.Pr.Civile.
Pala paditëse ka vendosur si kërkim të parë në objektin e padisë atë që ka të bëjë me
njohjen e saj pronar, ndërsa gjykata e shkallës së parë për të “përligjur” vendimin e saj ka
pasqyruar në objektin e padisë si kërkim primar kundërshtimin e vendimit të
A.K.K.K.Pronave Tiranë, të cilin as nuk e ka administruar në dosjen gjyqësore
Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se,
ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet
të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë duhet të prishet
dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 62 dhe 485 të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.572 (997), datë 05.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe dërgimin e çështjes po në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 21.05.2013
159
Nr.00-2013-1522 i Vendimit (319)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :
Majlinda Andrea Kryesuese

Admir Thanza Anëtar

00-2010 i Regj.Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: IBRAHIM CENE, përfaqësuar nga avokate

Bruna Vrapi.
I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT, përfaqësuar nga juristët
Elda Cenalia dhe Fatmir Shehu.
OBJEKTI:
Shfuqizim i urdhrit nr.1684/1, datë 15.10.2007,
të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit,
për përjashtimin e paditësit nga policia.
Kthimin në punën e mëparshme.
Pagimin e pagës nga koha e largimit
derisa vendimi të marrë formë të prerë.
Baza Ligjore:Nenet 32/5, 29/2 të ligjit 8553, datë 25.11.1999,
"Për Policinë e Shtetit",
nenet 31, 41, 43, 54 të K.Pr.Civile,
neni 7/2 i K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.7832, datë 17.09.2008, ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë si të pambështetur në prova e në ligj.

Prishjen e vendimit civil nr.7832, datë 17.09.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me

rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, duke kërkuar prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
160
- Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka marrë në shqyrtim të gjitha faktet dhe provat të cilat
ne i kemi paraqitur gjatë shqyrtimit gjyqësor.
- Gjykata përgjithësoi dhe nuk i analizoi drejt proceduralisht këto prova duke i
anashkaluar ato. Pala e paditur pretendon që gjykata duhet të kishte mbajtur një
qëndrim asnjanës në përmbushje të detyrimeve procedurale ndaj argumentimeve tona,
të cilat janë pasqyruar në procesverbalin gjyqësor.
- Mbështetur në nenet 14, 1, 28, 29 të K.Pr.Civile gjykata duhet të kryejë një hetim të
plotë e të gjithanshëm, të bëjë një cilësim objekt të paanshëm të fakteve dhe provave
të paraqitura, të cilat lidhen me mosmarrëveshjen pa u lidhur me përcaktimin që mund
të propozojnë palët.
- Gjykata nuk ka pasqyruar drejt prapësimet e palës së paditur në vendimin
përfundimtar.
- Gjykata nuk ka marrë në konsideratë pretendimet tona.
- Në këtë vendim anashkalohen provat e paraqitura prej nesh.
- Vendimi i gjykatës së apelit nuk ka lidhje logjike me vendimin e dhënë nga ana e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; pasi dëgjoi përfaqësuesin e palës së
paditur, juristin Fatmir Shehu, i cili kërkoi pranimin e rekursit, prishjen e vendimit të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë; dëgjoi përfaqësuesen e palës paditëse avokaten Bruna Vrapi, e cila kërkoi lënien në
fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; si diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
Pala paditëse Ibrahim Cene, ka qenë në marrëdhënie punë në Drejtorinë e Policisë së
Qarkut Elbasan për periudha të ndryshme dhe së fundmi për periudhën prej 01.04.2003 deri
në 18.10.207, me gradën Kryeinspektor, në detyrën e specialistit në Seksionin e Luftës
kundër Trafiqeve të Paligjshme (SKTP).
Me relacionin e datës 05.09.2007 Shefi i Seksionit të LKPT-së i ka propozuar
Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Qarkut Elbasan që paditësit t’i jepej masa disiplinore
“vërejtje me paralajmërim” për faktin se në muajin Gusht 2007 ka pasur rezultate të dobëta
në punë, ku veçohet numri i vogël i informacioneve dhe puna për dokumentimin e veprave
penale për drejtimet që ai mbulon, kryesisht të trafikimit të mjeteve motorike. Me të njëjtin
motivacion, paditësi Ibrahim Cene në datë 31.05.2007 është ndëshkuar me masën disiplinore
“vërejtje”.
Drejtori i Policisë së Qarkut Elbasan, me Aktin nr.206-8 prot, datë 18.09.2007, mbi
propozimin e Shefit të Seksionit të LKPT-së, bazuar në nenin 129 të ligjit nr.9749, datë
04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”, si dhe Rregulloren e Disiplinës, ka vendosur që paditësit
t’i jepet masa disiplinore “gjobë me reduktimin e pagës për 5 ditë punë” me motivacionin
“për përsëritje të shkeljeve të ndëshkuara më parë me masën disiplinore vërejtje me
paralajmërim”, konkretisht për neglizhencën e shfaqur dhe shmangien nga detyrat e dhëna
nga eprori dhe për gabimet e përsëritura të konstatuara në përpilimin e shkresave përcjellëse,
për verifikimin e numrave të shasisë për mjetet e dyshuara si të trafikuara, si dhe pse është
treguar neglizhent dhe jo aktiv në kryerjen e detyrës edhe pas ndëshkimit me masën
disiplinore “vërejtje me paralajmërim” dhënë në datë 05.09.2007.
Si dhe me Aktin nr.212-8 prot, datë 26.09.2007 të Drejtorit të Policisë së Qarkut
Elbasan është vendosur që paditësit t’i jepet masa disiplinore “shtyrje e afatit të gradimit për
1 vit” me motivacionin “për përsëritje të shkeljeve të ndëshkuara më parë me gjobë,
161
neglizhenca të përsëritura në kryerjen e detyrave si dhe dhënien e urdhrave që tejkalojnë
kompetencat” konkretisht për mungesë korrektësie në kryerjen e detyrave në mënyrë të
përsëritur, gjë që ka sjellë si pasojë rezultate të pamjaftueshme në zbulimin e dokumentimin
dhe goditjen e veprimtarisë kriminale në fushën e trafiqeve të paligjshme dhe është treguar
neglizhent dhe jo aktiv në kryerjen e detyrës edhe pas ndëshkimit me masën disiplinore
“vërejtje me paralajmërim” dhe “gjobë me reduktimin e pagesës për 5 ditë pune”.
Këshilli Rajonal Emërues pranë Drejtorisë së Policisë së Qarkut Elbasan me Aktin e
datës 09.10.2007, mbi relacionin e datës 08.10.2007 të Drejtorit të Policisë së Qarkut Elbasan
dhe propozimin e tij, bazuar në nenet 75/e dhe 129 të Ligjit nr.9749, datë 0406.2007 “Për
Policinë e Shtetit”, si dhe nenet 22/1, germa e/a të Rregullores së Personelit, i ka propozuar
Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit “përjashtimin nga Policia e Shtetit të
punonjësit të policisë kryeinspektor Ibrahim Et’hem Cene”, me motivacionin “për kryerje në
mënyrë të përsëritur të thyerjeve të rënda të disiplinës dhe nuk i është shuar masa e dhënë më
parë”.
Me urdhrin nr.1684/1, datë 15.10.2007, Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit ka
urdhëruar “përjashtimin nga Policia e Shtetit të punonjësit të policisë kryeinspektor Ibrahim
Et’hem Cene” si dhe ndërprerjen e të drejtave administrative dhe financiare më datë
18.10.2007”.
Në kundërshtim të urdhrit nr.1684/1, datë 15.10.2007 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit, paditësi Ibrahim Cene ka ushtruar ankim pranë Komisionit Qendror të
Disiplinës pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit, i cili me vendimin nr.66
prot, datë 15.01.2008, ka vendosur: “të konsiderojë të motivuar masën e dhënë ndaj paditësit
për përjashtim nga Policia e Shtetit”.
Paditësi Ibrahim Cene me pretendimi se urdhri nr.1684/1, datë 15.10.2007 i Drejtorit
të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit për largimin nga radhët e policisë nuk është nxjerrë në
përputhje me ligjin në fuqi që rregullon marrëdhëniet për emërimin dhe largimin nga radhët e
policisë, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan me kërkesë padinë objekt
gjykimi.
Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin
nr.370, datë 11.02.2008, ka vendosur të deklarojë moskompetencën e Gjykatës Elbasan për
shqyrtimin e çështjes e t’i kalojë aktet e çështjes për shqyrtim Gjykatës së Rrethit Tiranë si
gjykatë kompetente............”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.7832, datë 17.09.2008, ka
vendosur rrëzimin e padisë si të pambështetur në prova e në ligj.
Gjykata arsyeton se: “.......gjykata gjen të pambështetura pretendimet e paditësi në
këtë proces që urdhri i nxjerrë nga Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit është një akt
absolutisht i pavlefshëm..... Ky akt nuk është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe
procedurën e kërkuar nga ligji. Gjithashtu paditësi nuk argumentoi përpara gjykatës dhe nuk
provoi se cila formë dhe procedurë ishte shkelur (cili ligj apo rregullore) nga pala e paditur
në nxjerrjen e këtij urdhri, që si i tillë ai të konstatohet nga gjykata absolutisht i pavlefshëm.
Paditësi pretendoi gjithashtu se ky urdhër është i pavlefshëm se ai është i bazuar në ligjin e
shfuqizuar nr.8553, datë 25.12.1999 dhe në rregulloret aktet normative që kishin dalë në
zbatim të këtij ligji dhe jo në ligjin e ri nr.9749, datë 04.06.2007, gjykata analizon se as ky
pretendim i paditësit nuk qëndron dhe nuk mund të sjellë pavlefshmërinë e urdhrit objekt
gjykim, pasi rezulton se ky urdhër dhe dy masat e fundit disiplinore janë nxjerrë në
mbështetje të ligjit të ri dhe rregullores së personelit të Policisë së Shtetit e të Rregullores së
Disiplinës.... E pa provuar në këtë proces ishte dhe pretendimi tjetër i paditësit se ndaj tij
është hënë masa e largimit nga detyra ndërkohë që për masat e tjera ai kishte ushtruar
ankim. Rezultoi se ndaj paditësit janë marrë disa masa disiplinore në kohë të shkurtër të
cituara më lart dhe pas tyre është marrë masa e largimit nga detyra.... por nuk u provua që
162
ndaj masave të tjera paditësi të kishte ushtruar ankim sikundër parashikon se efektet e masës
disiplinore fillojnë pasi të ketë përfunduar procesi disiplinor... ”
Mbi ankim të palës paditëse Ibrahim Cene, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin
nr.1577, datë 20.11.2009, ka vendosur prishjen e vendimit civil nr.7832, datë 17.09.2008 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë,
me tjetër trup gjykues.
Gjykata e apelit arsyeton se: “.......Gjykata e apelit çmon se përfundimi i gjykatës së
shkallës së parë për paprovueshmërinë e pretendimit të paditësit lidhur me paraqitjen e
ankimeve nga ana e tij kundër vendimeve për dhënien e masave disiplinore është rezultat i
hetimit gjyqësor të pamjaftueshëm, kur përkundër pretendimeve të paditësit gjykata nuk ka
kërkuar dhe administruar në gjykim praktikat përkatëse të proceseve disiplinore kundër tij, si
dhe nëse ka pasur edhe aktet e procedurave të apelimit të masave disiplinore, kushtet kur
këto praktika disponohen vetëm nga pala e paditur e cila nuk rezulton t’i ketë vënë në
dispozicion......Gjykata e apelit çmon të drejtë pretendimin e paditësit lidhur me formimin e
ndërgjyqësish, duke vlerësuar se thirrja në gjykim e Drejtorisë së Policisë së Qarkut Elbasan
ka qenë e nevojshme në rrethanat kur paditësi është përjashtua nga policia pikërisht si efekt i
saj, si dhe kur masa disiplinore e përjashtimit nga policia ishte marrë në konsideratë të
masave disiplinore të mëparshme të dhëna nga ana e kësaj drejtorie, e cila në çdo rast ka
qenë subjekti që ka vënë në lëvizje proceset disiplinore kundër paditësit.. ...”.
rekurs pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, duke kërkuar prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, për shkaqet e parashtruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur,
Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në
nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që e bëjnë të cenueshëm vendimin nr.1577, datë
20.11.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në
përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, me anë të të cilit është vendosur prishja e
vendimit civil nr.7832, datë 17.09.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimi i
çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues, është marrë në respektim të
ligjit material e procedural dhe duhet lënë në fuqi.
Rezulton se gjykata e apelit në zhvillimin e këtij procesi ka konstatuar shkelje të rënda
procedurale nga ana e gjykatës së rrethit gjyqësor lidhur me krijimin e ndërgjyqësisë dhe
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm.
Kështu, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në kundërshtim me rregullat procedurale
mbi formimin e ndërgjyqësisë ka rrëzuar kërkesën e paditësit Ibrahim Cene për të thirrur në
gjykim me cilësinë e të paditurit Drejtorinë e Policisë së Qarkut Elbasan, në kushtet kur
paditësi ka qenë efektiv pranë kësaj drejtorie dhe procedimi disiplinor që ka përfunduar me
largimin e tij nga radhët e policisë është zhvilluar nga Drejtoria e Policisë së Qarkut Elbasan.
Për më tepër, Kolegji Civil çmon se, në kundërshtim me parashikimet e Nenit 14 të
K.Pr.Civile në të cilin parashikohet se “Gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të
plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin”, gjykata e rrethit nuk ka kërkuar dhe
administruar në gjykim praktikat përkatëse të masave disiplinore të marra ndaj paditësit
Ibrahim Cene, si dhe aktet e procedurave të apelimit të masave disiplinore, për aq sa
administrimi i këtyre praktikave është i domosdoshëm për shqyrtimin, vlerësimin dhe
trajtimin e drejtë të pretendimeve të palëve në proces.
163
Përsa arsyetohet më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i gjen të pabazuara
pretendimet e palës së paditur Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit lidhur me
cënueshmërinë e vendimit të gjykatës së apelit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në Nenin 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 23.05.2013
164
Nr.00-2013-1523 i Vendimit (320)
VENDIM
Majlidna Andrea Kryesues


00-2009 Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËSA: SLLAVE ILO NASTE, në mungesë

VASIL TUSHI LLAKMANI,
në mungesë
TË PADITUR: EDMOND TOPA, në mungesë
MINISTRIA E FINANCAVE
(DREJTORIA E ADMINISTRIMIT
DHE SHITJES SE PRONAVE
PUBLIKE) përfaqësuar nga avokati
i shtetit Abaz Deda.
PERSONA TË TRETË: MINISTRIA E EKONOMISË,
në mungesë
Sofije Tushi Llakmani, (Shyta),
në mungesë.
VANGJELI TUSHI LLAKMANI
(VESHO), në mungesë
ELIVERTA NAUM LLAKMANI
(MARKO), në mungesë
PANDI JOVAN LLAKMANI,
në mungesë
ROZA JOVAN LLAKMANI,
në mungesë
OBJEKTI:
Anullimin e ankandit të datës 06.01.2005
për shitjen në ankand të “inkubatorit”, Buçimas, Pogradec,
zhvilluar në AK të Privatizimit Tiranë.
Konstatimin e pavlefshëm të kontratës së shitjes nr.152/23, datë 18.01.2005,
me palë shitës AKP dhe blerës Z.Edmond Topa,
objekt shitje “inkubator”, Buçimas, sektori Pogradec.
Detyrimin e palës së paditur AKP të përsërisë procedurat e ankandit
për shitjen e objektit, me saktësimin “Inkubator” Tushemisht, sektori Pogradec.
Baza Ligjore: Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.159, datë 13.03.2003,
Nenet 31, 32, 202, 185, 161 të Kodit të Procedurës Civile,
165
neni 92/a i Kodit Civil,
neni 22 i ligjit 7698, datë 15.04.1993,
ndryshuar me ligjin nr.9235, datë 29.07.2004,
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.7640, datë 06.11.2007, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë-padisë. Konstatimin pjesërisht të pavlefshëm të kontratës
së shitjes nr.152/23, datë 18.01.2005 të lidhur midis AKP dhe Edmond Topa
vetëm për truallin me sipërfaqe prej 82 m2.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tirane kanë ushtruar rekurs pala e paditur
Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronës Publike, e cila kërkon ndryshimin e vendimit
nr.7640, datë 06.11.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe të vendimit nr.1797, datë
07.11.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë për pjesën që është pranuar; si dhe pala paditëse
Sllave Naste dhe Vasil Llakmani, të cilët kërkojnë prishjen e vendimit nr.7640, datë
06.01.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe të vendimit nr.1797, datë 07.11.2008
të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
1) Pala e paditur Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronës Publike:

- Në referim të VKM 159, datë 03.02.2003 Kapitulli III pika tetë, “Ish pronarët e
truallit bashkangjitur kërkesës për blerjen e ndërmarrjes ose objektit që shtrihet mbi
tokën ish-pronë e tij, duhet të paraqesë në AKP ose në degën e saj dhe vendimin
përkatës të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave që përcakton se ai
është ish-pronar.
- Kur sipërfaqe e tokës ish pronë private shtrihet mbi 80% së të gjithë tokës nën objekt,
e drejta e parablerjes shtrihet në të gjithë objektin.
- Nëpërmjet kontratës së shitjes nr.152/23, datë 18.01.2005, ka kaluar në pronësi të
palës së paditur Edmond Topa, objekti dhe trualli në të cilin përfshihet dhe sipërfaqja
prej 82 m2 për të cilën pretendohet (nëpërmjet aktit të ekspertimit) se ka mbivendosje
të pronës me nr.pasuri 18/11 në emër të Edmond Topa dhe asaj me nr.18/5 në emër të
Sllave Naste.
- Pra kontrata e shitjes bërë midis ish AKP dhe Edmond Topa është e rregullt dhe në
përputhje me dispozitat ligjore, pasi në momentin e lidhjes së kësaj kontrate nuk ka
pasur mbivendosje të pronës prej 82 m2 dhe në kohën e tjetërsimit të kësaj prone ky
truall ka qenë i lirë, e vërtetuar kjo me shkresën nr.400/1, datë 30.11.2005 të
K.K.K.Pronave Korçë, në të cilën thuhet se “akoma nuk ka vendim të këtij komisioni
që njeh pronën dhe të drejtën e parablerjes së objektit “Inkubator” Komuna Buçimas
me vendndodhje në fshatin Tushemisht, në administrimin e Institutit të Kërkimit të
Peshkut Durrës.
2) Pala paditëse Sllave Naste dhe Vasil Llakmani:

- Gjykata ka gabuar në zbatimin e nenit 22 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për
kthimin e kompensimin e pronave ish-pronarëve”, si dhe të vendimit nr.7, datë
10.04.1998 të Gjykatës Kushtetuese, pasi paditësit kanë pasur të drejtën e parablerjes
166
së objektit në proporcion me sipërfaqen e zënë nga objekt, (vendimi nr.7, datë
10.04.1998 i Gjykatës Kushtetuese.
- Në procedurat e përgatitjes për shitjen e gjithë praktika brenda institucioneve
identifikohet objekti me vendndodhje të saktë ”Inkubatori” përcaktohet “Komuna
Buçimas, fshati Tushemisht”.
- Në praktikën e publikimit për shitje ku përfshihet edhe e drejta e parablerjes-objekti
nuk publikohet ”Inkubatori i rritjes së peshkut Komuna Buçimas fshati Tushemisht”
por “Inkubatori i së peshkut Komuna Buçimas”, duke shmangur në mënyrë të
qëllimshme fshatin Tushemisht që të mos realizohet e drejta e parablerjes.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; pasi dëgjoi përfaqësuesin e palës së
paditur, Avokatin e Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për pjesën që është
pranuar padia; në mungesë të palëve të tjera ndërgjyqëse; si diskutoi e analizoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
Palës paditëse Sllave Naste me vendimin nr.1, datë 17.10.2001 të KKK Pronave
Pogradec i është njohur pronësia mbi një sipërfaqe prej 3000 m2 të ndodhur në Kraste,
Pogradec (sipërfaqe prej 700 m2 dhe 2300 m2), e cila përbëhet nga dy pjesë të ndara nga
Rruga Tushemisht Doganë: pjesa F1 me një total prej 1637 m2 dhe pjesa F2 prej 1363 m2.
Në pjesën F1 ndodhet inkubatori i peshkut me sipërfaqe prej 221 m2 dhe pompa e ujit me
sipërfaqe 192 m2, ndërsa sipërfaqja e lirë në pjesën F1 është 1224 m2.
Po në këtë vendim nr.1, datë 17.10.2001 K.K.K Pronave Pogradec në njohjen e
pronësisë prej 3000 m2 ka vendosur edhe “njohjen dhe kthimin e sipërfaqes F1 të barabartë
me 1224 m2 (pjesa e lirë) duke përcaktuar dhe kufirin e saj në pjesën perëndimore:
Inkubatori i Peshkut -njohjen dhe kthimin e sipërfaqes F2 prej 1363 m2 dhe kompensimin për
sipërfaqen prej 413 m2, e zënë nga inkubatori dhe pompa e ujit”.
Paditësja sipërfaqen e lirë prej 1224 m2 të ndodhur në pjesën F1- është regjistruar në
ZRPP Pogradec me nr.18/5 pasurie, në zonën kadastrale nr.3664/ sipas çertifikatës së
pronësisë të lëshuar nga kjo zyre më datë 12.06.2002, sipas hartës treguese rezulton se në
pjesën perëndimore ajo kufizohet me inkubatorin objekt gjykimi.
Ndërsa sipërfaqja prej 413 m2, e zënë nga inkubatori dhe pompa e ujit, në bazë të
shkresës me nr.344 prot., datë 20.04.2007 të Këshillit të Qarkut Korçë, nuk i është
kompensuar në natyrë paditëses Sllave Naste, e cila në bazë të nenit 21 të ligjit 7698/1993, si
dhe nenit 14 të ligjit 9235/2004, si ish-pronare ka të drejtën e parablerjes mbi objektet mbi të
në rast privatizimi.
Paditësi Vasil Llakmani dhe personat e tretë trashëgimtarë të ish pronarit Tushi Koli
Llakmani me vendimin nr.27, datë 07.02.2007 AKK Pronave është vendosur:“njohjen dhe
kthimin e të drejtës së pronësisë për pronën truall me sipërfaqe 922 m2, e ndodhur në
Tushemisht Pogradec, në pasurinë me nr.17/2 të ZK 3664, subjektit të shpronësuar Tushi
Llakmani”.
Mbi kërkesën e trashëgimtarëve të ish pronarit Tushi Kola me vendimin nr.183, datë
14.09.2007 të AKK Pronave është vendosur:
“a) njohja e të drejtës së pronësisë për pronën: truall me sipërfaqe 2178 m2, ndodhur
në fshatin Tushemisht ... b) të njohë të drejtën e kompensimit për pronën: truall me sipërfaqe
2178 m2, të ndodhur në fshatin Tushemisht...aktualisht e zënë nga...dhe objekti “Inkubator i
Rritjes së Peshkut” i privatizuar së bashku me truallin”.
167
Rezulton se prona prej 922 m2, e trajtuar me vendimin nr.27/2007 të AKKP
Pogradec, e pasqyruar fillimisht me vendndodhje në pasurinë nr.17/2 në ZK 3664, me daljen
e vendimin nr.183/2007 të AKKP Pogradec sipas të dhënave nga ZRPP, saktësohet me
nr.17/4 pasurie.
Pala e paditur Edmond Topa, me cilësinë e blerësit dhe Agjencia Kombëtare e
Privatizimit (sot Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronave Publike/DASHPP pranë
Ministrisë së Financave: në cilësinë e shitësit, në përfundim të procedurës ligjore të shitjes në
ankand të pronës e konsideruar shtetërore, kanë lidhur kontratën e shitjes së pasurisë së
paluajtshme me nr.152/23, datë 18.01.2005, me objekt: “Kalimin në pronësi private të
objektit dhe truallit “Inkubator”, Buçimas, nën administrimin e Institutit të Kërkimeve të
Peshkimit Durrës, me një sipërfaqe totale prej 1020 m2, nga e cila 450 m2 nën objekt”.
Në kontratën e shitjes nr.152/23, datë 18.01.2005, është përcaktuar qartë vendndodhja
dhe kufizimet përkatëse të pronës, çmimi i shitjes, detyrimet reciproke të palëve nënshkruese
si dhe baza ligjore e kontratës, midis të cilave ligji 7512, datë 10.08.1991, VKM 159, datë
13.03.2003; pjesët përbërëse të saj, etj.
Pala e paditur Edmond Topa (blerësi), me lidhjen e kësaj kontrate dhe regjistrimin e
saj pranë ZRPP Pogradec konform ligjit, është bërë pronar i pasurisë objekt i kontratës së
shitjes dhe është pajisur me çertifikatën përkatëse të pronësisë (e lëshuar nga ZRPP Pogradec
me datë 28.01.2005) për pronën me numër pasurie 18/11 e përbërë nga truall me sipërfaqe
987 m2 dhe sipërfaqe nën objekt 450 m2, me kufizime përkatëse të pronës: veri-prona me
nr.18/10 dhe 17/2; Lindje-nr.18/7; Perëndim-17/2.
Pala paditëse Sllave Naste dhe Vasil Llakmani, me pretendimin se i është shkelur e
drejta e parablerjes që i buron nga ligji i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve,
i është drejtuar Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesë padi duke kërkuar anullimin e
ankandit të zhvilluar më datë 06.01.2005 dhe pavlefshmërinë e kontratës së shitjes nr.152/23,
datë 18.01.2005, lidhur në përfundim të procedurave të ankandit dhe detyrimin e AKP të
përsërisë procedurat e ankandit për shitjen e objektit “Inkubator” Tushemisht Pogradec.
Gjatë shqyrtimit gjyqësor pala e paditur Edmond Topa, duke prapësuar ka parashtruar
faktin se procedurat e ankandit dhe kontrata e shitjes në përfundim të tij janë kryer në
përputhje me legjislacionin në fuqi për privatizimin e pronës shtetërore, ka kërkuar rrëzimin e
kërkesë padisë:
Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin
nr.7640, datë 05.11.2007, ka vendosur rrëzimin e kërkesë – padisë; konstatimin pjesërisht të
pavlefshëm të kontratës së shitjes nr.152/23, datë 18.01.2005, të lidhur midis AKP dhe
Edmond Topa vetëm për truallin me sipërfaqe prej 82 m2.
Gjykata e rrethit arsyeton se: “... Nga tërësia e provave të trajtuara më lart dhe
referimi ligjor i bërë del se pala paditëse Sllave Naste duke qenë se: është ish pronar i
truallit mbi të cilin ndodhet inkubatori për një pjesë të tij, pronësi e njohur me vendim të
organit kompetent shtetëror, Komisioni i KKP; për sipërfaqen mbi të cilën ndodhet
inkubatori - për pjesën takuese të tij, i është vendosur kompensimi i pronës; -kompensimi në
natyrë nuk është realizuar as aktualisht për rrjedhojë të ligjit ai ka të drejtën e parablerjes së
këtij inkubatori-në raport me pjesën takuese (VGJK datë 12.01.1998) – në momentin e
privatizimit të tij.
Nga tërësia e provave të trajtuara më lart dhe referimi ligjor i bërë del se pala
(paditësi dhe personat e tretë Llakmani): a) në kohën e zhvillimit të ankandit dhe shitjes së
pronës tek i padituri Edmond Topa-viti 2005: -është ish pronar i truallit 922 m2, njohur deri
në këtë kohë vetëm me vendim gjyqësor dhe i patrajtuar akoma me vendim nga K.K.K.P. të
asaj kohe; -trualli me sipërfaqe 922 m2 është jashtë inkubatorit dhe nuk ka asnjë
mbivendosje me pasurinë nr.18/11 në tërësinë e saj; -nuk ka të paraqitur dokumentacionin e
plotë të nevojshëm ligjor pranë K.K.K.P. në vitin 2005 mbi qenien e tij pronar për sipërfaqen
168
prej 2178 m2, në të cilën ndodhet dhe inkubatori (e siguron këtë provë vetëm në vitin 2007
me vendimin gjyqësor të datës 07.05.2007), gjë e cila hedh poshtë në mënyrë kategorike çdo
mundësi të saj në këtë periudhë për të paraqitur pranë A.K.Privatizimit, konform kërkesave të
ligjit apo të akteve nënligjore të kohës VKM 159/2003, një vendim të K.K.KP. që të vërtetojë
qenien e saj pronar dhe për rrjedhojë të përligjë të drejtën e parablerjes mbi pronën objekt
gjykimi; b) dhe në kohën e trajtimit të pronës prej 2178 m2 nga A.K.K.P. në vitin 2007: -për
sipërfaqen mbi të cilën ndodhet inkubatori-për pjesën takuese të tij, i është vendosur
kompensimi i pronës; vendim i pranuar prej saj në kohën në të cilën i lindte e drejta e
parablerjes nuk ka më objekt për privatizim, pasi objekti tashmë është privatizuar, fakt që siç
thamë më lart e ka pasqyruar A.K.K.P. në vendimin dhënë tyre dhe ata e kanë pranuar duke
mos ushtruar asnjë ankim ndaj këtij vendimi. Përfundimisht trashëgimtarët e Tushi
Llakamanit në kohën e zhvillimit të ankandit (datë 06.01.2005) nuk kishin të njohur pronësinë
mbi truallin (flasim për truallin e zënë nga inkubatori, pjesa takuese), të njohur konform ligjit
përkatës të kthimit dhe kompensimit të pronave dhe për rrjedhojë asnjë të drejtë derivuese
prej saj: të drejtë parablerje. Në momentin e trajtimit të kësaj prone nga AKP kjo pronë
figuronte me të drejtë pronë shtetërore, duke mos ekzistuar asnjë dokument që të vërtetojë të
kundërtën. Përsa më lart pala paditëse Llakmani nuk legjitimohet në ngritjen e kësaj padie,
me shkakun e pretenduar: shkelje e të drejtës së parablerjes….Gjykata në përfundim të
analizës së bërë dhe në referim të VKM 159/2003, çmon se procedura e publikimit është
ndjekur e plotë dhe provat e paraqitura prej palës paditëse nuk përligjin shkakun e
pretenduar mbi pamundësinë e saj për informim-njoftim për shkak të procedurës jo të
rregullt të publikimit. Në kushtet kur kjo procedurë çmohet nga gjykata e plotë rezulton se
pala paditëse Sllave Naste i kishte të gjitha mundësitë që të merrte pjesë në ankand duke
ushtruar të drejtën e saj të parablerjes, në raport me pjesën takuese, sipas V.K.K.K.P, nr.1,
datë 17.10.2001, të drejtë të cilën nuk e ka ushtruar dhe për rrjedhojë përligjet dhe zhvillimi i
ankandit në mungesë të paraqitjes së dokumentacionit të tij të pronësisë deri në datën e
zhvillimit të ankandit (ndërsa për Vasil Llakmanin çështja u trajtua më lart: nuk legjitimohet
në ngritjen e padisë, por dhe në rast se do legjitimohej ndodhemi përpara një procedure të
rregullt ligjore publikimi të ankandit).
Gjatë gjykimit rezultoi se nëpërmjet kontratës së shitjes nr.152/23, datë 18.01.2005, si
një nga mënyrat e fitimit të pronësisë, në pronësi të palës së paditur Edmond Topa ka kaluar
objekt dhe truall në të cilin përfshihet dhe një sipërfaqe prej 82 m2, sipërfaqe e cila sipas
aktit të ekspertimit të ekspertit topograf Fatmir Braçe rezulton si një mbivendosje e pronës
me nr.pasurie 18/11 (në emër të Edmond Topas) dhe asaj me nr.18/5 (në emër të Sllave
Nastes). Mbivendosja e këtyre dy pronave prej 82 m2…. kontrata e shitjes me nr.152/23 datë
18.01.2005 nga AKP të Edmond Topa është pjesërisht e pavlefshme-vetëm për sipërfaqen
prej 82 m2, pasi nga ana e AKP (organi kompetent shtetëror është disponuar mbi një pasuri-
truall prej 82 m2, e cila në momentin e disponimit – tjetërsimit ka qenë në pronësi të një
subjekti tjetër: Sllave Naste, dhe për rrjedhojë prej saj nuk mund të shtrihej e drejta e
disponimit – tjetërsimi i pronës, si një nga tagrat e pronësisë, që i takon vetëm pronarit të
saj….”
Mbi ankim te paditësve Sllave Nasta dhe Vasil Llakmani, Gjykata e Apelit Tiranë me
vendimin nr.1797, datë 07.11.2008 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.7640, datë
06.11.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Gjykata e apelit në marrjen e vendimit arsyeton se: “.....Nisur nga ankimet e
paraqitura nga palët ndërgjyqëse, si dhe në konsideratë të mënyrës së disponimit
përfundimtar të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit çmon të evidentojë se mënyra e
disponimit të gjykatës së shkallës së parë është kontraditore, kur nga vetë urdhërimet e saj
rezulton qartë se padia është pranuar pjesërisht. Gjithsesi, një mangësi e tillë nuk përbën
shkak për cënimin e procesit dhe të zgjidhjes në themel të çështjes nga gjykata e shkallës së
169
parë...Lidhur me pretendimet e ngritura rreth rrethanave të faktit të shitjes së pronës
shtetërore, gjykata e apelit çmon të bazuara përfundimet e arritura nga gjykata e shkallës së
parë, që ka pranuar, se me Shkresën nr.6452/1 prot., datë 21.10.2004, Ministria e Ekonomisë
ka miratuar privatizimin e objektit “inkubator” të Komunës Buçimas, në administrim të
Institutit të Kërkimeve të Peshkimit Durrës (Sektori Pogradec), si dhe ka urdhëruar
përgatitjen e dokumentacionit të vlerësimit në zbatim të Vendimit të Këshillit të Ministrave
nr.159, datë 13.03.2003, “Për kriteret e vlerësimit të pronës shtetërore që privatizohet dhe
procedurat e shitjes”, si dhe të akteve të tjera ligjore e nënligjore në fuqi. Gjykata e apelit
vlerëson, se gjykata e shkallës së parë ka përcaktuar drejtë thelbin e mosmarrëveshjes së
paraqitur nga palët në këtë gjykim, ku mbi bazën e shkaqeve ligjore të padisë, ka vënë në
diskutim ekzistencën e të drejtës së pretenduar nga paditësat (pasjen nga ata të së drejtës së
parablerjes të objektit shtetëror si ish-pronarë të truallit në rastin e privatizimit të tij, si dhe
të së drejtës së pronësisë mbi truallin e njohur dhe të kthyer nga Komisioni i Kthimit të
Pronave), si dhe gjendjen e faktit që i kundërvihet të drejtës së pretenduar nga paditësat, pra
faktin nëse privatizimi i pronës shtetërore objekt gjykimi ka cënuar të drejtat që paditësat
pretendojnë, pra të drejtën e parablerjes dhe të drejtën e pronësisë, duke arritur kështu në
përfundime korrekte rreth legjitimimit të paditësave në ngritjen e padisë. Çmohet se është në
përputhje me ligjin dhe provat e administruara në gjykim, përfundimi i gjykatës së shkallës së
parë, se paditësi Sllave Naste, duke qenë ish-pronar mbi një pjesë të truallit të objektit
“inkubator”, njohur nga Komisioni i Kthimit të Pronave, ka gëzuar të drejtën e parablerjes
së objektit në raport me pjesën takuese të truallit në momentin e privatizimit të tij. Një
përfundim i tillë është në përputhje me nenin 21 të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, (ligj ky i
zbatuar në rastin e marrjes së vendimit të Komisionit të Kthimit të Pronave në favor të
paditësit), si dhe nenit 14 të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, (ligji që ka qenë në fuqi në
momentin e privatizimit të objektit shtetëror), sipas të cilëve subjektet e shpronësuara kanë të
drejtën e parablerjes të objekteve shtetërore në rastin kur ato privatizohen..... Gjykata e
apelit çmon të pabazuar ankimin, përsa i përket pretendimit të paditësit Sllave Naste për
shkeljen e të drejtës së parablerjes të objektit “inkubator”, me argumentin se procedura e
publikimit të objektit “inkubator” ishte bërë pa u identifikuar qartë vendndodhja e objektit
kur, sipas tij, objekti ndodhet në fshatin Tushemisht, ndërsa është publikuar në fshatin
Buçimas. Për këtë është provuar se në administrim të Institutit të Kërkimeve të Peshkimit
Durrës ka qenë vetëm 1 (një) “inkubator” në Fshatin Tushemisht - Komuna Buçimas -
Pogradec, ndërkohë që nuk ka asnjë provë që të vërtetojë ekzistencën në Fshatin Buçimas të
ndonjë “inkubatori” në administrim të Institutit të Kërkimeve të Peshkimit Durrës, ç’ka do ta
bënte të paqartë identifikimin e objektit të publikuar. Gjykata e apelit vlerëson të bazuar
përfundimin e gjykatës së shkallës së parë, që ka vlerësuar se procedura e publikimit është
ndjekur e plotë dhe argumentet e paditësit nuk përligjin pretendimin për pamundësinë e
informimit për shkak të procedurës jo të rregullt të publikimit... Po kështu, lidhur me
pretendimin e paditësit Sllave Naste, për pasjen e të drejtës së pronësisë mbi një pjesë të
sipërfaqes së truallit të shitur në favor të të paditurit Edmond Topa, si dhe cënimin e kësaj të
drejte në rastin e privatizimit nëpërmjet ankandit të objektit “inkubator”, gjykata e apelit
vlerëson se me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka thirrur në gjykim një ekspert, specialist
topograf, ku nga ekspertimi i kryer me anë të matjeve në vend, në raport me dokumentacionin
e pronësisë të disponuar nga palët ndërgjyqëse, është konkluduar se prona e të paditurit
Edmond Topa, me numër pasurie 18/11, ka një mbivendosje me pronën e paditësit Sllave
Naste, për një sipërfaqe prej 82 m2..... në momentin e lidhjes së kontratës së shitjes objekt
gjykimi, paditësi Sllave Naste ka pasur të drejtën e pronësisë mbi sipërfaqen e truallit të
mbivendosur prej 82 m2, ç’ka bën që organi shtetëror të ketë disponuar për tjetërsimin e një
pasurie që nuk ka qenë në pronësi të shtetit, duke bërë që në këtë pjesë kontrata e shitjes të
jetë në kundërshtim me dispozitat urdhëruese të ligjit dhe, për rrjedhojë, të jetë absolutisht të
170
pavlefshme..... Me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka konkludua, se përfundimet e
ekspertit lidhur me pronën e paditësit Vasil Llakmani dhe mbivendosjen e saj me pronën e të
paditurit janë të gabuara, kur nga ana e ekspertit ishte marrë për bazë sipërfaqja e njohur
nga gjykata prej 1.022 m2 (vendimi nr.99, datë 28.03.2003 i Gjykatës së Rrethit Pogradec),
kur në fakt kjo sipërfaqe është 922 m2, konfirmuar kjo me vendimin nr.27 të vitit 2007, të
Komisionit të Kthimit të Pronave, vendim ky që nuk është kundërshtuar nga paditësi.....”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë kanë ushtruar rekurs pala e paditur,
Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronës Publike, e cila kërkon ndryshimin e vendimit
nr.7640, datë 06.11.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, dhe të vendimit nr.1797,
datë 07.11.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë për pjesën që është pranuar, si dhe pala paditëse
Sllave Naste dhe Vasil Llakmani, të cilët kërkojnë prishjen e vendimit nr.7640, datë
06.11.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, dhe të vendimit nr.1797, datë 07.11.2008
të Gjykatës së Apelit Tiranë për shkaqet e parashtruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur
Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronave Publike dhe rekursi i paraqitur nga pala
paditëse Sllave Naste e Vasil Llakmani nuk përmbajnë shkaqe nga ato të parashikuara në
nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që i bëjnë të cenueshëm vendimin nr.7640, datë
06.11.2007, të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe vendimin nr.1797, datë 07.11.2008, të
Gjykatës së Apelit Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs arrin në
përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë me anë të të cilit është vendosur lënia në
fuqi e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në respektim të ligjit
material e procedural dhe për këtë arsyet duhet të lihet në fuqi.
Ky Kolegj konstaton se të dyja gjykatat, si ajo e Apelit dhe e Rrethit Gjyqësor Tiranë
kanë përcaktuar drejt thelbin e mosmarrëveshjes së paraqitur nga palët në këtë gjykim, ku
mbi bazën e shkaqeve ligjore të padisë, ka vënë në diskutim ekzistencën e të drejtës së
pretenduar nga paditësat (pasjen nga ata të së drejtës së parablerjes të objektit shtetëror si ish-
pronarë të truallit në rastin e privatizimit të tij, si dhe të së drejtës së pronësisë mbi truallin e
njohur dhe të kthyer nga Komisioni i Kthimit të Pronave), si dhe gjendjen e faktit që i
kundërvihet të drejtës së pretenduar nga paditësat, pra faktin nëse privatizimi i pronës
shtetërore objekt gjykimi ka cenuar të drejtat që paditësat pretendojnë, pra të drejtën e
parablerjes dhe të drejtën e pronësisë.
Ka rezultuar e provuar në të dy shkallët e gjykimit se paditësja Sllave Naste, duke
qenë ish-pronare mbi një pjese të truallit të objektit “inkubator”, njohur nga Komisioni i
Kthimit të Pronave, në përputhje me nenin 21 të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 dhe nenin 14
të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, ka gëzuar të drejtën e parablerjes së objektit në raport me
pjesën takuese të truallit në momentin e privatizimit të tij. Ndërsa paditësit Vasil Llakmani, si
një prej trashëgimtarëve të Tushi Llakmanit e drejta për parablerje të objekteve shtetërore që
do të privatizohen i ka lindur vetëm në vitin 2007, kur objekti “inkubator” ishte privatizuar
tashmë që në vitin 2005.
Lidhur me të drejtën e parablerjes së paditëse Sllave Naste, Kolegji e gjen të bazuar
në prova dhe në ligj përfundimin e arritur nga gjykatat e faktit se blerja e pronës shtetërore
nga i padituri Edmond Topa është realizuar nëpërmjet procedurës së ankandit, në përputhje
me legjislacionin që ka qenë në fuqi në kohen e realizimit të tij.
Privatizimi i objektit “inkubator”, në Komunën Buçimas, në administrim të Institutit
të Kërkimeve të Peshkimit Durrës (Sektori Pogradec), është miratuar nga autoriteti i ngarkuar
nga ligji, pala e paditur Ministria e Ekonomisë, e cila ka urdhëruar dhe përgatitjen e
dokumentacionit dhe nga Agjencia Kombëtare e Privatizimit, në përputhje me Vendimin e
171
Këshillit të Ministrave nr.159, datë 13.03.2003, është zhvilluar procedura e plotë, lidhur me
vlerësimin e objektit, ngritjen dhe miratimin e komisionit të vlerësimit, përgatitjen e
vlerësimit të objektit nga ky komision, verifikimin përkatës të pronës, kryerjen e publikimit
dhe mbajtjen e proces-verbaleve përkatëse.
Në kushtet kur është provuar se në administrim të Institutit të Kërkimeve të Peshkimit
Durrës ka qenë vetëm 1 (një) “inkubator”, në Fshatin Tushemisht - Komuna Buçimas -
Pogradec, ndërkohë që nuk ka asnjë prove që të vërtetojë ekzistencën në Fshatin Buçimas të
ndonjë “inkubatori” në administrim të Institutit të Kërkimeve të Peshkimit Durrës, ç’ka do ta
bënte të paqartë identifikimin e objektit të publikuar, me të drejtë gjykatat e faktit kanë
rrëzuar pretendimin e palës paditëse Sllave Naste për shkelje të së drejtës së parablerjes për
shkak se procedura e publikimit te objektit “inkubator” nuk identifikonte qartë vendndodhjen
e objektit.
Për më tepër, Kolegji Civil vlerëson se nuk qëndron pretendimi i parashtruar nga pala
e paditur lidhur me vlefshmërinë e plotë të kontratës së shitjes nr.152/23, datë 18.01.2005, që
i ka kaluar të drejtën e pronësisë palës së paditur Edmond Topa mbi truallin në të cilin
përfshihen dhe sipërfaqja prej 82 m2, e cila nga akti i ekspertimit ka rezultuar në pronësi të
paditëse Sllave Naste.
Ky Kolegj çmon se, në zbatim të nenit 92/a të Kodit Civil në të cilin parashikohet se
“Veprimet juridike të pavlefshme nuk krijojnë asnjë pasojë juridike. Të tilla janë ato që: a)
vijnë në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit ”, në kushtet kur pala e paditur
Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronave Publike ka disponuar për tjetërsimin e një
pasurie që nuk ka qenë në pronësi të shtetit, në kundërshtim me legjislacion në fuqi, kjo pjesë
e kontratës është absolutisht e pavlefshme.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga shqyrtimi i akteve të dosjes
gjyqësore konstatohet se edhe pretendimet e tjera të parashtruara në rekurs janë të njëjtat me
ato të paraqitura para gjykatës së apelit, të cilave ju është dhënë përgjigje prej saj.
Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit dhe për rrjedhim duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 485/a të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 23.05.2013
172
Nr.11241-00883-00-2009 i Regj. Them
Nr.00-2013-1575 i Vendimit (321)
VENDIM
Arjana Fullani Kryesuese

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 23.05.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: DHIMITRAQ KONINI, i pranishëm,

përfaqësuar nga Av. Oltion Samarxhi
TË PADITUR: AVOKATURA E SHTETIT, përfaqësuar
nga Avokati i Shtetit Z. Abaz Deda
MINISTRIA E DREJTËSISË, përfaqësuar
nga Avokati i Shtetit Z. Abaz Deda
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë së zgjidhjes së kontratës së punës
nga punëdhënësi dhe rikthimin e paditësit në vendin e mëparshëm të punës
si Avokat Shteti në Zyrën Vendore të Avokaturës së Shtetit Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur Avokatura e Shtetit t’i paguajë paditësit
pagën për periudhën gjatë së cilës ai ka qëndruar padrejtësisht pa punë,
që nga ndërprerja e marrëdhënieve të punës deri në rikthimin në detyrë.
shpërblimin për mosrespektim të procedurave të njoftimit
dhe komunikimit gjatë zgjidhjes së marrëdhënieve të punës nga paditësi.
Baza Ligjore: Nenet 143, 144/b, 146 dhe 155 të K.Punës.

vendosur:
Konstatimin e pavlefshmërisë së zgjidhjes së kontratës së punës së paditësit
Dhimitraq Konini nga palët e paditura. Rikthimin e paditësit Dhimitraq Konini
në vendin e mëparshëm të punës si avokat shteti në Zyrën Vendore të
Avokaturës së Shtetit Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur Avokatura e Shtetit të paguajë në favor të
paditësit Dhimitraq Konini pagën për periudhën gjatë të cilës ai ka qëndruar
padrejtësisht pa punë, që nga data 16.04.2007 deri në ekzekutimin e vendimit.
Dhimitraq Konini dëmshpërblimin për mosrespektim të procedurave të
njoftimit.
173
Gjyqësor Tiranë me ndryshimin:
Detyrimin e anës së paditur Avokaturës së Shtetit t’i paguajë paditësit si
dëmshpërblim pagën e një viti.
Kundër vendimit nr.347 datë 19.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar

rekurs pala paditëse duke kërkuar prishjen e tij dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata e apelit në vendimin e saj është shprehur për ndryshimin e vendimit
përfundimtar të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në një mënyrë për të cilën nuk
është pretenduar nga asnjëra prej palëve. Duke ndryshuar vendimin dhe duke u
shprehur në tejkalim të kërkesave dhe pretendimeve të palëve gjykata e apelit ka
shkelur parimin e disponibilitetit, duke e bërë vendimin të cënueshëm.
- Vendimi i gjykatës së apelit ka zbatuar në mënyrë të gabuar edhe ligjin për sa i përket
argumentimit të shkaqeve që kanë çuar në ndryshimin e vendimit. Ndryshe nga sa e
ka interpretuar Gjykata e Apelit objekti i kërkimit nuk e koncepton pagesën e rrogës
për periudhën e ndërmjetme si dëmshpërblim në zbatim të ndonjë dispozite të veçantë
të Kodit të Punës, por si një pasojë normale të pavlefshmërisë së konstatuar në
procedurën për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës.
- Në këtë kuptim, për përcaktimin e përfitimit të pagës nga paditësi nuk duheshin marrë
për bazë në interpretim dispozitat apo interpretimet e ligjit bazuar mbi
dëmshpërblimet por ajo e bazuar mbi detyrimin e palës së paditur për të vijuar
marrëdhënien e punës me të gjitha detyrimet e saj.

rekurs edhe pala e paditur duke kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në interpretim të gabuar të ligjit që rregullon
këtë marrëdhënie. Pavarësisht kërkimeve të paditësit gjykata, edhe nëse gjatë gjykimit
do të krijonte bindjen se ndërprerja e marrëdhënieve të punës është bërë në
kundërshtim me ligjin, pa shkaqe të arsyeshme të justifikuara, mund të vendoste
konstatimin e pavlefshmërisë së ndërprerjes. Për pasojë paditësi mund të përfitonte
pagën për të gjithë periudhën deri në ekzekutimin e vendimit. Detyrimi që gjykata ka
vendosur për të paguar dëmshpërblimin nga moszbatimi i procedurave është në
zbatim të gabuar të ligjit duke e bërë të cënueshëm vendimin e mësipërm.
- Gjykata ka konstatuar të pavlefshëm aktin e Ministrit të Drejtësisë, urdhrin që ka
ndërprerë marrëdhënien e punës dhe që ka dalë në përputhje me ligjin, pasi është
kompetencë e Ministrit të marrë këtë lloj vendimi.
- Neni 153 i K.Punës kërkon plotësimin e kushteve themelore që ndërprerja të jetë për
shkaqe të justifikuara: duhet të provohet se punëmarrësi gjatë ushtrimit të detyrës
shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si dhe me faj të lehtë dhe të përsëritur.
Në dosje janë administruar shkeljet disiplinore të paditësit në përsëritje, vërejtje me
shkrim, propozim për vërejtje me shkresë, etj. Duke provuar shkeljet e paditësit
provohet fare lehtë se vendimi i mësipërm është marrë në shkelje të kërkesave të nenit
155/3 të K.Punës.
- Gjykata ka disponuar rikthimin në vendin e mëparshëm të punës si rezultat i
konstatimit të pavlefshmërisë së aktit duke detyruar pagimin e pagës deri në
ekzekutimin e vendimit. Duke qenë se ndërprerja e marrëdhënies së punës është bërë
174
bazuar në nenin 153 të K.Punës punëdhënësi ka humbur besimin tek punëmarrësi dhe
si pasojë i janë ndërprerë marrëdhëniet e punës në mënyrë të menjëhershme dhe, në
mbështetje të neni 145 të K.Punës, ka humbur të drejtën e shpërblimit për vjetërsi dhe
bazuar në neni 154/4 ka përfituar pushimet e pa marra.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës paditëse
Dhimitraq Konini, Av. Oltion Samarxhi, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; Avokatin
e Shtetit Z. Abaz Deda, që kërkoi prishjen e vendimeve të dyja gjykatave dhe rrëzimin e
padisë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore se pala paditëse Dhimitraq
Konini ka qenë në marrëdhënie pune me palën e paditur, në detyrën e Avokatit të Shtetit
pranë Zyrës Vendore të Avokaturës së Shtetit Tiranë që prej muajit Qershor 2003 deri në
datën 18.04.2007.
Me Urdhrin nr.2220/2, datë 16.04.2007, Ministri i Drejtësisë, me propozim të
Avokatit të Përgjithshëm të Shtetit, ka vendosur shkarkimin nga detyra të paditësit, të cilit i
janë ndërprerë marrëdhëniet e punës me motivacionin: “Për shkelje të rënda në detyrë”.
Rezulton se pala e paditur, duke u bazuar në Akt Kontrollin e Departamentit të
Kontrollit të Brendshëm Administrativ dhe Antikorrupsionit pranë Këshillit të Ministrave
datë 06.07.2006, ka konsideruar si shkak për ndërprerjen e marrëdhënies së punës me
paditësin faktin se ky i fundit ka vepruar në kundërshtim me ligjin, në një çështje civile
ngarkuar atij për ndjekje në zbatim të detyrave funksionale të Avokatit të Shtetit.
Duke qenë se pala paditëse ka pretenduar se shkarkimi i tij nga detyra është bërë pa
shkaqe të arsyeshme dhe në kundërshtim me ligjin i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me padinë objekt shqyrtimi.
vendosur:
“Pranimin e kërkesëpadisë. Konstatimin e pavlefshmërisë së zgjidhjes së kontratës së
punës së paditësit Dhimitraq Konini nga palët e paditura. Rikthimin e paditësit Dhimitraq
Konini në vendin e mëparshëm të punës si avokat shteti në Zyrën Vendore të Avokaturës së
Shtetit Tiranë. Detyrimin e palës së paditur Avokatura e Shtetit të paguajë në favor të
paditësit Dhimitraq Konini pagën për periudhën gjatë të cilës ai ka qëndruar padrejtësisht pa
punë, që nga data 16.04.2007 deri në ekzekutimin e vendimit. Detyrimin e palës së paditur
Avokatura e Shtetit t’i paguajë paditësit Dhimitraq Konini dëmshpërblimin për mosrespektim
të procedurave të njoftimit”.
Kjo gjykatë ka arsyetuar se........ rezulton se në çështjen civile Veriga kundër AKP,
paditësi me autorizimin nga pala e paditur, Avokatura e Shtetit, ka paraqitur përpara
gjykatës një ankim të shkurtër për faktin se deri në atë moment vendimi përfundimtar nuk i
ishte vënë në dispozicion. ... me urdhër të Avokatit të Përgjithshëm të Shtetit, bazuar në nenin
11/2 të rregullores së brendshme për veprimtarinë dhe funksionimin e Avokaturës së Shtetit,
paditësi është urdhëruar të tërheqë ankimin e depozituar prej tij për këtë çështje civile. Nga
ana e palës së paditur Avokatura e Shtetit janë paraqitur një sërë rastesh që kanë të bëjnë me
çështje civile të ndjekura nga paditësi që ajo konsideron se ai ka vepruar në kundërshtim me
ligjin, por nga ana e gjykatës nuk u morën parasysh për faktin se duke ju referuar propozimit
të tyre nr.13. datë 06.04.2007 drejtuar Ministrisë së Drejtësisë për shkarkimin e paditësit nga
puna, janë bazuar vetëm në Raport Kontrollin e DKBAA-së pranë Këshillit të Ministrave, pra
175
në çështjet e paraqitura në raport kontroll dhe jo për rastet e tjera të konstatuara më
vonë... ...Duke qenë në këto kushte, bazuar në nenin 146 të Kodit të Punës, zgjidhja e
kontratës së punës së paditësit është e pavlefshme....
“Lënien në fuqi të vendimit nr.6818 datë 11.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë me ndryshimin:
Detyrimin e anës së paditur Avokaturës së Shtetit t’i paguajë paditësit si
dëmshpërblim pagën e një viti”.
Kjo gjykatë ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e faktit dhe shton se ...duke u
bazuar në nenin 146 të K.Punës vendimi duhet ndryshuar, pasi paditësi duhet të
dëmshpërblehet me pagën e një viti punë dhe jo me pagën e kohës së qëndrimit pa punë...
rekurs pala paditëse duke kërkuar prishjen e tij dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar ato shkaqe të cilat pasqyrohen në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
rekurs edhe pala e paditur duke kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.6818, datë 11.10.2007 dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar
ato shkaqe të cilat pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se si vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë
nr.347, datë 19.03.2009, ashtu dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.6818,
datë 11.10.2007 janë marrë në zbatim të gabuar të ligjës materiale dhe si të tilla ato duhet të
ndryshohen.
Ky Kolegj vlerëson se vendimet e gjykatave më të ulëta, të cilat kanë vendosur
“Konstatimin e pavlefshmërisë së zgjidhjes së kontratës së punës së paditësit Dhimitraq
Konini nga palët e paditura. Rikthimin e paditësit Dhimitraq Konini në vendin e mëparshëm
të punës”, janë marrë në zbatim të gabuar si të ligjit material, Kodit të Punës të Republikës së
Shqipërisë, ashtu dhe Vendimit Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë
nr.7, datë 01.06.2011.
Nga shqyrtimi i kërkesë padisë si dhe akteve të tjera të ndodhura në dosjen gjyqësore,
të cilat i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor rezulton se kërkimi i paditësit në këtë
gjykim është: “Konstatimin e pavlefshmërisë së zgjidhjes së kontratës së punës nga
punëdhënësi dhe rikthimin e paditësit në vendin e mëparshëm të punës si Avokat Shteti në
Zyrën Vendore të Avokaturës së Shtetit Tiranë. Detyrimin e palës së paditur Avokatura e
Shtetit t’i paguajë paditësit pagën për periudhën gjatë së cilës ai ka qëndruar padrejtësisht
pa punë, që nga ndërprerja e marrëdhënieve të punës deri në rikthimin në detyrë. Detyrimin
e palës së paditur Avokatura e Shtetit t’i paguajë paditësit shpërblimin për mosrespektim të
procedurave të njoftimit dhe komunikimit gjatë zgjidhjes së marrëdhënieve të punës nga
paditësi”, bazuar në nenet 143, 144/b, 146 dhe 155 të K.Punës.
Në analizë të shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit të shprehura qartë si në kërkesë
padi ashtu dhe gjatë gjykimit në notat verbale, si dhe në respektim të nenit 16 të K.Pr.Civile,
arrihet në përfundimin se jemi përpara një mosmarrëveshje që rrjedh nga zgjidhja e
marrëdhënies së punës mes palëve ndërgjygjëse. Në këto kushte, palët do të realizojnë të
drejtat e tyre të pretenduara të shkelura, duke iu referuar Kodit të Punës si për sa i përket
zgjidhjes së kësaj mosmarrëveshje, ashtu dhe për pasojat financiare që rrjedhin prej saj.
Sa më sipër, është tashmë qëndrim i konsoliduar i praktikës së Gjykatës së Lartë,
sanksionuar edhe me Vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara me nr.7, datë
01.06.2011, në të cilin shprehimisht thuhet: “...Është shtruar midis të tjerave për unifikim dhe
fakti që e trajtojnë zgjidhjen e kontratës së punës si konflikt administrativ apo si konflikt që
rrjedh nga marrëdhëniet e punës. Në rast të zgjidhjes së kontratës së punës, pavarësisht se
176
organi administrativ për rastet e administratës publike shprehet me një akt të marrë nga
drejtuesi i organit, kjo nuk do të thotë që jemi përpara marrëdhënieve administrative pra
shprehjes së vullnetit të organit në kuptim të marrëdhënieve administrative, por jemi përpara
shprehjes së vullnetit të punëdhënësit për zgjidhjen e kontratës së punës. Pra me këtë do të
kuptojmë se kemi të bëjmë me një marrëdhënie pune midis punëdhënësit dhe punëmarrësit
dhe jo më me një marrëdhënie administrative. Pra punëmarrësi nuk mund të ngrejë padi për
goditjen e aktit administrativ por mund të ngrejë padi për kërkimin e pasojave që rrjedhin
nga zgjidhja e kontratës së punës...”.
Në analizë të sa më sipër është i qartë fakti se në këto lloj gjykimesh kërkimet e
paditësit për sa i takon pretendimeve për zgjidhjen e kontratës së punës nga ana e
punëdhënësit duhet të lidhen domosdoshmërisht vetëm me pasojat që rrjedhin nga zgjidhja e
kontratës së punës dhe nuk mund të konsistojnë në kërkim për pavlefshmërinë e aktit me të
cilin është zgjidhur marrëdhënia e punës nga ana e punëdhënësit, apo me kërkime për kthim
në vendin e mëparshëm të punës.
Ky Kolegj vlerëson të theksojë dhe njëherë se fryma e K.Punës është pikërisht
shpërblimi i punëmarrësit në rastet e zgjidhjes së kontratës së punës nga ana e punëdhënësit
në kundërshtim me dispozitat e këtij Kodi dhe ligjet specifike që mund të rregullojnë
marrëdhënien e punës në sektorë të ndryshëm.
Rikthimi në punën e mëparshme nuk gëzon mbrojtje ligjore nga K.Punës, përveç atyre
rasteve kur në ligje të posaçme kjo e drejtë është sanksionuar shprehimisht, si p.sh. në rastin e
nëpunësve të shërbimit publik, statusi i të cilëve rregullohet nga Ligji nr.8549, datë
11.11.1999, “Për statusin e nëpunësit civil”, me ndryshime, etj.
Të njëjtin qëndrim me frymën e K.Punës kanë mbajtur edhe Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë në Vendimin Unifikues me nr.7, datë 01.06.2011, ku shprehimisht thuhet:
“…si dhe për analogji në VU të KB nr.31, datë 14.04.2003 ku shprehimisht thuhet se: .me
anë të ankimit në gjykatë punonjësi i policisë, ashtu si dhe një numër tjetër punonjësish publikë
që kanë detyra të caktuara shërbimi ndaj shtetit, për shkak të të cilave veprojnë si përfaqësues të
shtetit për mbrojtjen e interesave të tij, nuk mund të realizojnë gjyqësisht rikthimin në detyrën që
kanë pasur, edhe në qoftë se provohet se janë larguar prej saj pa shkaqe të përligjura...E drejta
e rikthimit në punë nuk gëzon mbrojtje ligjore, ndërsa e drejta e dëmshpërblimit është një e
drejtë që gëzon mbrojtje”.
Pala që dëmtohet nga një pushim i padrejtë nga puna gëzon të drejtën e
dëmshpërblimit, duke e realizuar këtë të drejtë në rrugë gjyqësore. Kjo e drejtë gëzon
mbrojtje nga Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë (neni 44), ku shprehimisht thuhet se:
“Kushdo ka të drejtë të rehabilitohet dhe/ose të zhdëmtohet në përputhje me ligjin, në rast se
është dëmtuar për shkak të një akti, veprimi ose mosveprimi të organeve shtetërore”.
Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen
objekt gjykimi ajo çfarë duhet të hetonin të dyja gjykatat më të ulëta në mënyrë që të zgjidhin
sa më drejtë mosmarrëveshjen dhe në mënyrë që të zgjidhin drejt pasojat që rrjedhin prej
kësaj mosmarrëveshje, ishte përcaktimi i saktë: (i) i kohëzgjatjes dhe afatit të marrëdhënies së
punës (me afat të caktuar apo të pacaktuar): (ii) i mënyrës së zgjidhjes së kontratës së punës,
nëse kjo zgjidhje është e menjëhershme ose jo?; (iii) nëse është respektuar procedura e
zgjidhjes së kontratës së punës parashikuar në nenin 144 të K.Punës?; (iv) nëse është
respektuar afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës me afat të pacaktuar (neni 143 i
K.Punës)?; (v) nëse shkaku i zgjidhjes se kontratës së punës është i justifikuar ose jo.
Në varësi të përfundimeve që arrin gjykata, pas një analize të plotë e të gjithanshme të
çështjeve të mësipërme, përcaktohet dhe lloji dhe masa e dëmshpërblimit sipas parashikimeve
të normave materiale.
Siç u analizua dhe më lart, pozicioni i punës së paditësit pranë palës së paditur
rregullohet nga dispozitat e Kodit të Punës dhe për rrjedhojë edhe zgjidhja e pasojave për
177
përfundimin e marrëdhënies së punës do të bëhet në bazë të këtij Kodi. Nuk rezulton të ketë
ndonjë rregullim ligjor të posaçëm për këtë kategori punonjësish (avokatët e shtetit), për të
cilët të parashikohet rikthimi në punë, siç trajtohen p.sh. punonjësit e shërbimit civil.
Në lidhje me mosmarrëveshjen objekt gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në
referim të provave shkresore të administruara në dosjen gjyqësore, konstaton se marrëdhënia
e punës midis paditësit dhe palës së paditur Avokatura e Shtetit është me afat të pacaktuar, në
referim të nenit 151/1 të K.Punës. Rezulton se paditësi ka punuar në detyrën e Avokatit të
Shtetit pranë Zyrës Vendore të Avokaturës së Shtetit Tiranë që prej muajit Qershor 2003 deri
në datën 18.04.2007, pra marrëdhënia e punës ka zgjatur mbi tre vjet.
Rezulton nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore se kontrata e punës midis palëve
ndërgjyqëse është zgjidhur nga pala e paditur Ministria e Drejtësisë, në bazë të propozimit të
palës së paditur Avokatura e Shtetit, me urdhërin nr.2220/2, datë 16.04.2007.
Ky Kolegj, nisur nga mënyra se si është zgjidhur kontrata e punës së paditëses, arrin
në konkluzionin se kjo e fundit është bërë nga pala e paditur në mënyrë të menjëhershme.
Rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore dhe siç është pranuar edhe
nga gjykatat më të ulëta, se pala e paditur nuk ka respektuar kërkesat e nenit 143 të K.Punës,
për sa i takon afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës me afat të pacaktuar. Konkretisht,
ana e paditur nuk ka respektuar nenin 143/1 të K.Punës ku shprehimisht thuhet: “1) Pas
kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të
respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy
deri në pesë vjet pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune”.
Në nenin 143/4 të K.Punës thuhet shprehimisht se: “Kur njëra nga palët e zgjidh
kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja e kontratës trajtohet si zgjidhje e kontratës
me efekt të menjëhershëm”.
Duke qenë se marrëdhënia e punës midis paditësit dhe anës së paditur Avokatura e
Shtetit ka zgjatur për më shumë se tre vjet, në referim të nenit 143/1 të K.Punës, afati i
njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës me afat të pacaktuar nga ana e paditur duhet të
ishte tre muaj. Pikërisht, mosrespektimi i këtij afati njoftimi bën që zgjidhja e kontratës së
punës të konsiderohet me efekt të menjëhershëm.
Në gjykime të këtij lloji, kur jemi përpara rasteve të zgjidhjes së kontratës së punës në
mënyrë të menjëhershme, është më se e domosdoshme që gjykatat të hetojnë në mënyrë të
plotë dhe të gjithanshme nëse kjo zgjidhje është bërë apo jo për shkak të justifikuar, ashtu siç
parashikon dhe neni 153 i K.Punës.
Neni 153 i K.Punës parashikon se:“1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund
të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si shkaqe të
justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata
vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në
mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”.
Në analizë të kësaj dispozite, punëmarrësi dhe/ose punëdhënësi në çdo kohë mund ta
zgjidhin kontratën e punës për shkaqe të justifikuara (që do të thotë se zgjidhja e kontratës së
punës në mënyrë të menjëhershme prej secilës palë është e ligjshme), me kusht që të provohet
se shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës është i justifikuar, pra që jemi para kushteve të
parashikuara në nenin 153/2 të Kodit të Punës.
Kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar janë:
a) punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e punës,
kontrata kolektive; b) kjo shkelje të jetë kryer me faj; c) ekzistenca e lidhjes shkakësore midis
shkeljes me faj dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; d) kjo shkelje të ketë krijuar një
178
situatë të rëndë që nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit t’i kërkohet punëdhënësit vazhdimi i
marrëdhënieve të punës.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, nuk
ekzistojnë kushtet kumulative të parashikuara më sipër, të cilat janë të domosdoshme për të
zgjidhur kontratën në mënyrë të menjëhershme për shkaqe të justifikuara.
Ky Kolegj, në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, që janë marrë
në shqyrtim nga gjykatat më të ulëta dhe që kanë qenë pjesë e debatit dhe hetimit gjyqësor,
arrin në të njëjtin përfundim që kanë konkluduar gjykatat më të ulëta se ndërprerja e
marrëdhënies se punës me paditësin është bërë nga pala e paditur pa shkaqe të arsyeshme.
Rezulton se shkak për ndërprerjen e marrëdhënies së punës, në çështjen objekt
gjykimi, kanë qenë veprimet e paditësit në lidhje me çështjen gjyqësore civile “Romeo dhe
Naum Veriga kundër AKP”, ku paditësi, në cilësinë e avokatit të shtetit ka mbrojtur interesat
e shtetit. Këto veprime të paditësit janë konsideruar nga ana e paditur në kundërshtim me
ligjin, duke u bazuar në akt kontrollin e Departamentit të Kontrollit të Brendshëm
Administrativ dhe Antikorrupsionit pranë Këshillit të Ministrave datë 06.07.2006. Siç ka
rezultuar nga hetimi gjyqësor realizuar në gjykatat më të ulëta dhe siç është pranuar nga këto
të fundit në vendimet e tyre, ky akt kontrolli ka konstatuar shkeljet e kryera nga avokatura e
shtetit në mbrojtjen e çështjes civile me palë “Veriga kundër Agjencisë Kombëtare të
Privatizimit (AKP)” (çështje gjyqësore e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë).
Ka rezultuar që në përfundim të këtij procesi gjyqësor si dhe shpalljes së vendimit nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, paditësi, i cili ka qenë i ngarkuar për ta ndjekur këtë
çështje nga kryetari i zyrës vendore të Avokatisë së Shtetit, ka paraqitur një kërkesë për zënie
të afatit të ankimit ndaj vendimit të gjykatës së faktit, meqë pala shtet kishte humbur procesin
dhe vendimi nuk ishte zbardhur ende. Rezulton se Avokati i Përgjithshëm i Shtetit ka lejuar
që të hiqej dorë nga ankimi, duke urdhëruar paditësin për të kryer veprimet përkatëse.
Neni 11, pika e Rregullores së Brendshme të Avokaturës së Shtetit parashikon se:
“Avokati i Shtetit ka të drejtë të mos bëjë ankim apo rekurs, në ato raste kur ai çmon se
pretendimet e palës tjetër janë të drejta e të provuara. Në këtë rast ai informon me shkrim
Kryetarin e Zyrës Vendore, i cili e miraton apo jo këtë qëndrim. .. Këto akte i njoftohen
avokatit të përgjithshëm të shtetit, i cili vendos dhe njofton zyrën vendore për ushtrimin ose jo
të ankimit apo rekursit..”. Pra, rezulton se paditësi ka hequr dorë nga ankimi kundër vendimit
gjyqësor të mësipërm, pas miratimit të kërkesës së tij nga eprori në respektim të rregullores së
mësipërme.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë konkluzionin e arritur nga gjykatat
më të ulëta për të mos marrë parasysh shkaqet e ngritura në Raport Kontrollin e
Departamentit të Kontrollit të Brendshëm Administrativ dhe Antikorrupsionit (DKBAA)
pranë Këshillit të Ministrave datë 25.08.2006 “Për zbatimin e ligjshmërisë nga institucioni i
avokaturës së shtetit”, si shkaqe për zgjidhjen e marrëdhënies së punës së paditësit, nga ana e
paditur, Avokatura e Shtetit. Rezulton se kjo e fundit nuk është bazuar në këtë akt kontrolli,
kur i ka propozuar Ministrit të Drejtësisë largimin e paditësit nga puna. Në referim të akteve
të administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se propozimi i palës së paditur, Avokatura e
Shtetit, nr.13, datë 06.04.2007, drejtuar Ministrit të Drejtësisë për ndërprerjen e marrëdhënies
së punës me paditësit, evidenton si shkelje veprimet e Zyrës Vendore Tiranë vetëm në lidhje
me çështjen “Veriga kundër AKP”, që u parashtrua më lart dhe jo ato shkaqe që pasqyrohen
ne raport kontrollin datë 25.08.2006 të DKBAA.
Në analizë të sa më sipër, ky Kolegj çmon se shkaqet e zgjidhjes së marrëdhënies së
punës me paditësin nuk përbëjnë shkak të arsyeshëm për zgjidhjen e kontratës së punës, për
arsye se, në referim të nenit 153 të K.Punës, duhet të ekzistojë një lidhje shkakësore midis
shkeljeve të punëmarrësit dhe pushimit të menjëhershëm nga puna, për të përligjur shkakun e
179
justifikuar të zgjidhjes së kontratës së punës nga ana e punëdhënësit (një nga kushtet
kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar sipas nenit 153 të K.Punës).
Referuar të drejtës sonë materiale, si dhe çështjes objekt gjykimi, do të ishte i
përligjur vendimi i marrë nga ana e paditur për zgjidhjen e marrëdhënies së punës me
paditësit vetëm nëse ky i fundit kishte shkelur me faj kushtet e kontratës së punës dhe si
pasojë e këtyre shkeljeve të rënda ishte krijuar situatë e rëndë, që nuk lejon sipas parimit të
mirëbesimit t’i kërkohet punëdhënësit, vazhdimi i marrëdhënieve të punës, si dhe nëse
ekzistonte një lidhje shkakësore midis shkeljeve të punëmarrësit dhe pushimit të
menjëhershëm nga puna.
Në analizë të sa më sipër, ky Kolegj çmon përfundimisht se zgjidhja e kontratës së
punës midis paditësit dhe palëve të paditura nga ana e këtyre të fundit konsiderohet si
zgjidhje e njëanshme, e menjëhershme dhe pa shkak të justifikuar, pasi nuk provohet
ekzistenca e kushteve kumulative të cituara më lart. Në këto kushte, paditësi ka të drejtë të
dëmshpërblehet me pagën e 12 muajve, në referim të nenit 155, parag. 3, që shprehimisht
thotë: “Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit
ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune”.
Siç është parashtruar më sipër, pala e paditur nuk ka respektuar kërkesat e nenit 143 të
K.Punës ku shprehimisht thuhet: “1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën
me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjatë
vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre muajsh për më
shumë se pesë vjet pune. 2) Këto afate mund të ndryshohen me marrëveshje me shkrim ose në
kontratën kolektive të punës. Kur punëmarrësi ka kryer deri në gjashtë muaj pune, afati i
njoftimit nuk mund të jetë më pak se dy javë. Afati i njoftimit është jo më pak se 1 muaj kur
punëmarrësi ka kryer më shumë se gjashtë muaj pune. 3) Afati i njoftimit për zgjidhjen e
kontratës zgjatet, sipas rastit, deri në fund të javës ose deri në fund të muajit. Zbatohet i njëjti
rregull kur afati i njoftimit pezullohet gjatë periudhës së paaftësisë për punë, shtatzënisë ose
pushimeve të dhëna nga punëdhënësi”.
Rezulton se marrëdhënia e punës midis paditësit dhe Avokaturës së Shtetit ka zgjatur
mbi tre vjet dhe në këto kushte paditësi ka të drejtë të dëmshpërblehet me pagën e tre muajve.
Ka rezultuar nga hetimi gjyqësor se pala e paditur nuk ka respektuar as kërkesat e
nenit 144 të K.Punës për procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës. Në bazë të nenit 144/4
të K.Punës kjo procedurë duhet të zbatohet edhe në rastin e zgjidhjes së menjëhershme të
kontratës së punës, në rast të kundërt për punëdhënësin që nuk zbaton këtë procedurë ligji
parashikon një dëmshpërblim prej dy muaj pagë që i shtohen dëmshpërblimeve të tjera të
mundshme (neni 144/5 i K.Punës).
Përveç sa më sipër, ky Kolegj çmon se paditësi ka të drejtë të përfitojë edhe
shpërblimin për vjetërsi në punë, në referim të nenit 145 i K.Punës, ku shprehimisht thuhet:
“1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur kontrata është zgjidhur nga punëdhënësi
dhe marrëdhëniet e punës kanë zgjatur jo më pak se tre vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e
shpërblimit për vjetërsi, nëse është pushuar me efekt të menjëhershëm, për shkaqe të
arsyeshme.
2) Shpërblimi për vjetërsi është të paktën sa paga e një 15 ditëshi, mbi çdo vit pune të
plotë, që llogaritet në bazë të pagës që ekziston në përfundim të marrëdhënieve të punës. Kur
paga është e ndryshueshme, shpërblimi llogaritet mbi mesataren e pagës të vitit paraardhës
dhe indeksohet. 3) Shpërblimit për vjetërsi i shtohet shpërblimi që jepet në rastin e zgjidhjes
së kontratës pa shkaqe të arsyeshme ose të zgjidhjes me efekt të menjëhershëm pa shkaqe të
arsyeshme”.
Në analizë të kësaj dispozite rezulton se shpërblimin për vjetërsi në punë e përfiton
punëmarrësi që ka vjetërsi në punë pranë të njëjtit punëdhënës për të paktën tre vjet dhe kur
180
zgjidhja e kontratës së punës është bërë nga ana e punëdhënësit në mënyrë të menjëhershme,
pa shkak të arsyeshëm.
Rezulton se paditësi ka punuar pranë palës së paditur, Avokatura e Shtetit, për një
periudhë prej më shumë se tre vjet dhe në këto kushte ai plotëson vjetërsinë e kërkuar nga
ligji (neni 145/1 i K.Punës), për të përfituar shpërblimin për vjetërsi në punë sa paga e një 15
ditëshi për çdo vit pune pranë palës së paditur.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Tiranë dhe vendimit nr.347, datë 19.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë si më poshtë:
Detyrimin e të paditurve Ministria e Drejtësisë dhe Avokatura e Shtetit t’i paguajnë
paditësit Dhimitraq Konini dymbëdhjetë paga mujore si dëmshpërblim për zgjidhjen e
menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës.
paditësit Dhimitraq Konini tre muaj pagë si dëmshpërblim për mosrespektim të afatit
tre mujor të njoftimit.
paditësit Dhimitraq Konini dy paga mujore si dëmshpërblim për mosrespektim të
procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
paditësit Dhimitraq Konini vjetërsinë në punë sa paga e një 15 ditëshi mbi çdo vit
pune të plotë.
Rrëzimin e padisë përsa i përket kthimit të paditësit Dhimitraq Konini në punën e
mëparshme.
Tiranë, më 23.05.2013
181
Nr.00-2013-1405 i Vendimit (322)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 16.04.2013, 23.04.2013, 30.04.2013, 14.05.2013, 21.05.2013,

dhe 23.05.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11115-01930-00-2008, që i përket
palëve:
PADITËSE: DALLËNDYSHE KAMBOLLI, në mungesë

I PADITUR: RAJMONDA MUÇO, në mungesë
OBJEKTI:
Lirim dhe dorëzim shtëpie banimi, kuzhinë,
apartament të ndodhur në pallatin nr.19/1,
me kufij: V-J-L pasuria nr.2/17 dhe P - pasuria nr.2/221.
Baza Ligjore: Neni 296 i K.Civil.

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë.
Detyrimin e të paditurës Rajmonda Shefki Muço t’i lirojë dhe dorëzojë
paditëses Dallëndyshe Hysen Kambolli ambientin e banimit kuzhinë të një
apartamenti (të përbërë prej një dhome e një kuzhine) të ndodhur në pallatin
19/1 në qytetin e Korçës L.14 në Rrugën “Partizani”, në zonën kadastrale
8563, me sipërfaqe 53 m2, me nr.pasurie 2/16+1-1 dhe me kufij V-L-J,
pasuria nr.2/17 dhe P-pasuria nr.1/221.

Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs Rajmonda Muço (Mino), e cila kërkon prishjen e të dy
vendimeve, duke parashtruar këto shkaqe:
- Unë jam në pozitat e qiramarrësit për kuzhinën që ka qenë pronë e Stavri Minos, ish
bashkëshorti im, por që jam ndarë dhe jam në kategorinë si familje e pastrehë.
- Gjykata e apelit arsyeton në mënyrë të gabuar kur thotë se qëndrimi im në atë shtëpi
është i pajustifikuar dhe se ligji nuk më favorizon, në një kohë që me gjithë
182
ndryshimet e ligjës mbrohem nga dispozitat e Kodit Civil e konkretisht nenet 259/II
dhe 260;
- Jam e pastrehë qysh në vitin 1996 dhe meqenëse gjykata nuk e ka marrë parasysh kam
aplikuar përsëri në vitin 2007 dhe sipas vërtetimit të Bashkisë së datës 07.04.2008 jam
në pozitat e të pastrehës.
- Gjykatat justifikojnë dhënien e vendimit të gabuar me shprehjen e banimit provizor,
por harrojnë që në të njëjtën kohë, me vendim gjykate jam vënë në pozitat e
qiramarrëses deri në sistemimin tim me banesë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se e paditura Rajmonda Muco ka qenë e martuar
me shtetasin Stavri Mino dhe se me vendimin nr.639, datë 06.06.1992, të Gjykatës së Rrethit
Korçë, është zgjidhur martesa e tyre, ku ndër të tjera është vendosur që “Banesa
bashkëshortore e përbërë nga një dhomë e kuzhinë t’i lihet Stavri Minos, ndërsa Rajmonda
përkohësisht të përdorë kuzhinën deri sa Kom.Ekz.i K.Pop. të qytetit të sigurojë tjetër banim
për të”.
Me daljen e ligjit për privatizimin e banesave shtetërore nga ana e Stavri Minos është
bërë privatizimi i apartamentit të mësipërm, duke u lidhur edhe kontrata e shitjes me
Ndërmarrjen Komunale Banesa më datë 25.05.1993.
Rezulton se ky apartament nga ana e ish bashkëshortit të së paditurës i është shitur
shtetasit Mevlud Bezatit me kontratën e shitjes të datës 29.05.1993.
Gjithashtu rezulton se pas zgjidhjes së martesës (kur shtëpia iu la bashkëshortit të
paditurës dhe e paditura do të qëndronte në një dhomë të banesës,deri sa të sistemohej nga
pushteti lokal), e paditura ka qëndruar në këtë banesë për një periudhë të shkurtër dhe është
larguar pasi ka shkëmbyer me shtetasin Dari Kuqo dhomën që kishte në përdorim me një
dhomë që kishte ky shtetas në një apartament tjetër në qytetin e Korçës.
Rezulton nga aktet në dosjen gjyqësore që mbi kërkesë padinë e ish bashkëshortit të
paditëses, Stavri Mino, Gjykata e Rrethit Korçë me vendimin nr.199, datë 24.02.1993 ka
vendosur që Dari Kuqo të lirojë kuzhinën si nëdorës i paligjshëm, pasi Rajmonda Muço nuk
kishte të drejtë të kalonte përdorimin e dhomës tek të tjerë, kur një të drejtë të tillë ajo e
kishte të përkohshme edhe për vete.
Në një gjykim tjetër të zhvilluar në Gjykatën e Rrethit Korçë, paditësja ka kërkuar
rivendosjen në nëdorësi të kuzhinës në fjalë duke paditur ish bashkëshortin Stavri Mino dhe
duke thirrur si person të tretë Mevlud Bezatin (shtetas ky të cilit ish bashkëshorti i së
paditurës i kishte shitur apartamentin me kontratën datë 29.05.1993). Gjykata e Rrethit Korçë
me vendimin nr.959, datë 22.07.1993 ka vendosur rrëzimin e padisë, ndërsa Gjykata e Apelit
Korçë me vendimin nr.284, datë 14.10.1993 ka vendosur ndryshimin e vendimit të Gjykatës
së Rrethit Korçë, duke detyruar Stavri Minon dhe Mevlud Bezatin që të pranojnë në kuzhinë
paditësen për banim provizor. Gjykata e Kasacionit me vendimin nr.1402, datë 05.07.1994 ka
vendosur pushimin e gjykimit të çështjes, pasi ankimi i bërë nga personi i tretë, Mevlud
Bezati, nuk përmbante asnjë nga shkaqet e parashikuara në nenin nr.9 i Ligjit nr.7574, datë
24.06.1992.
Rezulton gjithashtu se me kontratën e shitjes të datës 25.01.1996, shtetasi Mevlud
Bezati ia ka shitur këtë pronë shtetasit Viktor Këllezi dhe ky i fundit e ka tjetërsuar këtë
pronë tek paditësja me kontratën e shitjes nr.3092 rep dhe nr.2154 Kol., datë 17.11.2005.
183
Prona është regjistruar në ZRPP Korçë në emër të paditëses me nr.pasurie 2/16 +1 -1, Zona
Kadastrale 8563, vol.11, fq. 194, me vendndodhje në Rr.“Partizani”, pallati 19/1, shk.1. ap.1.
Kjo e fundit pretendon se për kohë të gjatë nuk ka banuar në atë apartament dhe kur
është kthyer ka gjetur në shtëpi të paditurën dhe për këtë arsye, duke qenë pronare e ligjshme
e këtij apartamenti të cilin dhe e ka të regjistruar rregullisht në ZRPP, i është drejtuar gjykatës
me kërkimin për lirimin dhe dorëzimin e këtij apartamenti prej të paditurës.
vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë.
Detyrimin e së paditurës Rajmonda Shefti Muço t’i lirojë dhe dorëzojë paditëses
Dallëndyshe Hysen Kambolli ambientin e banimit kuzhinë të një apartamenti (të përbërë prej
një dhome e një kuzhine) të ndodhur në pallatin 19/1 në qytetin e Korçës L.14 në Rrugën
“Partizani” në zonën kadastrale 8563, me sipërfaqe 53 m.2, me nr.pasurie 2/16+1-1 dhe me
kufij V-L-J, pasuria nr.2/17 dhe P-pasuria nr.1/221.
Kjo gjykate ka arsyetuar se:… Duke iu referuar përmbajtjes të vendimit dhe vetë nenit
101 të K.Familjes të vitit 1982, i cili ishte në fuqi në kohën e dhënies të vendimit, duket qartë
se jemi para një mase provizore e cila nuk mund të qëndrojë pafundësisht apo për aq kohë sa
dëshiron e paditura. Kjo masë provizore është vendosur në rrethanat kur banesa si gjithë
banesat e tjera ishin pronë shtetërore dhe çdo qytetar që banonte në to ishte në pozitën e
qiramarrësit me Ndërmarrjen Komunale Banesa... Me daljen e Ligjit nr.7652, datë
23.12.1992 “ Për privatizimin e banesave shtetërore” ish bashkëshorti i të paditurës ka bërë
privatizimin.... Në asnjë dispozitë të K.Civil në lidhje me kontratën e shitjes për pasuritë e
paluajtshme nuk përcaktohet shitja me kusht që të sjellë pasoja juridike për të tretët... E
drejta e qëndrimit në kuzhinë nga ana e gjykatës i është dhënë të paditurës kur ajo shtëpi
ishte pronë shtetërore...fakti që gjykata shprehet që ajo të qëndrojë i K.P. të Rrethit ka të bëjë
me rrethanat dhe ligjin në fuqi në atë kohë, pasi shteti ishte pronar i vetëm i tokës dhe për të
gjithë familjet e me vendbanim në qytet që ishin të pastrehë, i sistemonte si qiramarrës në
banesat e përbashkëta që ai ndërtonte......gjithçka në këtë aspekt u liberalizua dhe të
paditurën nuk e pengonte asgjë që të blinte shtëpi ose truall për të ndërtuar sipas mundësisë
ekonomike, e drejtë të cilën ia ka dhënë Ligji nr.7652, datë 23.12.1992...”
“Lënien në fuqi të vendimit nr.688, datë 10.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë”.
Kjo gjykatë ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e faktit.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, në bazë të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs e paditura Rajmonda Muço (Mino), e cila kërkon
prishjen e të dy vendimeve, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur nuk
përmban shkaqe nga ato të parashikuara nga neni 472 i K.Pr.Civile, të cilat të bëjnë të
cenueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Korçë.
Ky Kolegj, çmon se vendimi nr.170, datë 28.05.2008, i Gjykatës së Apelit Korçë
është marrë në respektim të ligjit procedural dhe të atij material dhe për rrjedhojë ky vendim
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në gjykimin e kësaj çështje, në referim dhe të akteve
që ndodhen në dosjen gjyqësore, vlerëson se të dyja gjykatat më të ulëta kanë realizuar “një
hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), u
kanë dhënë përgjigje pretendimeve të palëve, kanë bërë një analizë të plotë dhe objektive të
provave (neni 126 i K.Pr.Civile), dhe përfundimisht e kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen në
184
përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej saj ” (neni 16 i K.Pr.Civile).
Ka rezultuar se kërkimi i paditëses në këtë gjykim është “Lirim e dorëzim sendi”,
(padia e rivendikimit). Këtë kërkim paditësja e ka bazuar në nenet 296 të K.Civil dhe 153,
154 të K.Pr.Civile.
Në çështjen objekt gjykimi paditësja, e cila ka kërkuar lirimin dhe dorëzimin e sendit
bazuar në nenin 296 të Kodit Civil, ka provuar pronësinë mbi sendin me kontratën e
shitblerjes me nr.3092 rep dhe nr.2154 Kol., datë 17.11.2005, regjistruar në ZRPP Korçë me
nr.pasurie 2/16 +1 -1, Zona Kadastrale 8563, vol.11, fq. 194, sipërfaqe 153 m2, me
vendndodhje në Rr.“Partizani”, pallati 19/1, shk.1, ap.1, ku prona rezulton në emër të
pronares Dallëndyshe Kambolli.
Ky Kolegj vlerëson se titulli i pronësisë që ka paditësja mbi pronën, apartament, e
legjitimon këtë palë të ngrejë padinë e rivendikimit, si nga pikëpamja procedurale ashtu dhe
nga ajo materiale.
Paditësja, në bazë të nenit 32/a të K.Pr.Civile, ka një interes të ligjshëm, pasi ajo në
cilësinë e pronarit ka të drejtë të ngrejë çdo lloj padie që ka lidhje me sendin apo të drejtat
reale të lidhura me të.
Në nenin 296 të Kodit Civil parashikohet se “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të
kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka dhe çdo bashkëpronar
për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve”.
Në interpretim të kësaj dispozite për t’u legjitimuar paditësi në ngritjen e padisë me
objekt lirimin dhe dorëzimin e sendit (padia e rivendikimit) duhet të plotësohen dy kushte: (i)
paditësi duhet të jetë pronar i sendit për të cilin kërkon kthimin, dhe (ii) i padituri kundër të
cilit drejtohet padia duhet të jetë posedues i paligjshëm i sendit ose mbajtës i tij.
Me padinë objekt gjykimi pronari kërkon që t’i kthehet sendi i cili mbahet në mënyrë
të paligjshme ose në posedim nga persona jo pronarë. Quhet posedues i paligjshëm personi që
mban sendin në posedimin e tij qoftë edhe të përkohshëm pa pasur një shkak të ligjshëm ose
pasi shkaku juridik (kontrata, akti administrativ, etj.) ka rënë nga fuqia. Për posedimin e
paligjshëm nuk ka rëndësi fakti nëse poseduesi në kohën që ka fituar posedimin mbi sendin
ka qenë në mirëbesim ose në keqbesim. Posedues i paligjshëm konsiderohet dhe poseduesi i
ligjshëm i cili refuzon t’ia kthejë sendin pronarit kur ai bëhet i kërkueshëm prej tij.
Në këtë lloj gjykimi sqarimi i titullit të pronësisë ka vlerë thelbësore. Prova e titullit të
pronësisë është shumë e rëndësishme në një proces me kërkim lirimin dhe dorëzimin e sendit,
pasi fillimisht duhet proceduar me njohjen e titullit të pronësisë dhe pastaj me detyrimin e
poseduesit të paligjshëm për lirimin dhe dorëzimin e sendit. Në këto kushte gjykata duhet të
bëjë një hetim thelbësor mbi ekzistencën, vlefshmërinë dhe relevanten e titullit të paditësit
mbi sendin. Këto prova duhet të paraqiten në gjykim nga paditësi, i cili duhet të provojë
titullin e pronësisë mbi sendin me anë të fitimit me titull origjinar apo të prejardhur
(kontratë).
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i vlerëson të drejta përfundimet e arritura në çështjen
objekt shqyrtimi gjyqësor, se pala paditëse është pronare e ligjshme e sendit objekt konflikti
midis palëve ndërgjyqëse dhe se e paditura është poseduese e paligjshme e një dhome të
apartamentit në pronësi të paditëses.
Siç është parashtruar më lart në këtë vendim paditësja është pronare e ligjshme e
apartamentit të ndodhur në Korçë, Rruga “Partizani” pasi e ka fituar këtë pronë me anë të një
mënyre të ligjshme fitimi pronësie, kontratë shitje, dhe titullin e saj të pronësisë e ka të
regjistruar rregullisht në ZRPP Korçë. Ndërsa rezulton se pala e paditur posedon në mënyrë
të paligjshme një dhomë të pronës së paditëses. Pala e paditur është vendosur për të banuar
përkohësisht në këtë dhomë me anë të vendimit gjyqësor nr.639, datë 06.06.1992 të Gjykatës
së Rrethit Korçë. Në kohën kur është dhënë ky vendim, apartamenti ka qenë pronë shtetërore
185
dhe më vonë pronësia e tij i ka kaluar ish bashkëshortit të të paditurës me anë të privatizimit
sipas dispozitave të Ligjit nr.7652, datë 23.13.1992, “Për privatizimin e banesave shtetërore”.
Nuk rezulton që e paditura të ketë kundërshtuar procedurën e privatizimit të banesës që ka
kryer ish bashkëshorti i saj duke pretenduar të drejtën e privatizimit të kësaj banese edhe për
vete.
Neni 305 i K.Civil, shprehimisht thotë: “.. Posedimi është i ligjshëm kur poseduesi e
ka posedimin nga pronari, në bazë të një veprimi juridik, në bazë të ligjit, ose të një akti
administrativ. Në të gjitha rastet e tjera posedimi është i paligjshëm”.
Në analizë të kësaj dispozite dhe duke iu referuar akteve të administruara në dosjen
gjyqësore, që janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulëta dhe që kanë qenë pjesë e
debatit dhe hetimit gjyqësor të zhvilluar prej tyre, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
se e paditura posedimin e dhomës në pronën e palës paditëse nuk e ka as nga ligji dhe as nga
ndonjë veprim juridik me pronaren e ligjshme (paditësen).
Në analizë tërësore të Ligjit nr.7652, datë 23.13.1992, “Për privatizimin e banesave
shtetërore” apo akteve ligjore në fuqi që rregullojnë statusin e të pastrehut, nuk rezulton që
përdoruesi i përkohshëm të mund të ketë ndonjë të drejtë për të vazhduar posedimin në
pronën që privatizohet nga shtetasit, as ndonjë kufizim për pronarin e ri që privatizon pronën
shtetërore (banesat). Gjithashtu rezulton se e drejta për posedim provizor dhënë të paditurës
mbi dhomën në apartamentin e paditëses, me anë të një vendimi gjyqësor, ka qenë e lidhur
me rrethanat konkrete të kohës kur është dhënë vendimi, kohë në të cilën apartamenti ka qenë
pronë e shtetit. Në kushtet kur këto rrethana kanë ndryshuar dhe prona nuk rezulton më pronë
e shtetit, por ka pronësi private (është aktualisht në pronësi të paditëses), dhe duke u nisur nga
fakti se e drejta e posedimit njohur paditëses ka qenë provizore, nuk mund të pranohet se një
e drejtë e tillë do të vazhdojë pambarimisht dhe se posedimi i paditëses të konsiderohet i
ligjshëm, pasi në këtë rast do të cenoheshin rëndë të drejtat e pronarit të ligjshëm të pronës
për ta gëzuar, poseduar dhe disponuar atë.
Përveç sa më sipër, rezulton se e paditura, edhe pse me vendim gjykate ka pasur të
drejtën e përdorimit të një dhome në ish banesën bashkëshortore, ajo për disa vite nuk ka
banuar atje, pasi në bazë të shkresës datë 08.06.1994 të Hotel Elbasan Korçë, e paditura për
periudhën 01.09.1993 deri më 08.06.1994 ka jetuar bashkë me familjen e saj (fëmijët dhe
burri i saj Myrteza Reçi, nga martesa tjetër), duke e humbur në këtë mënyrë posedimin e
pandërprerë mbi dhomën, objekt konflikti. Gjithashtu rezulton nga shkresa datë 07.02.2008 e
Bashkisë Korçë, se e paditura nuk gëzon as statusin e të pastrehit, dhe në këto kushte edhe e
drejta për vazhdimin e posedimit të përkohshëm prej saj, të dhomës që ndodhet në pronën e
palës paditëse, nuk ka më vlerë.
Në përfundim të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i
Gjykatës së Apelit Korçë është i drejtë dhe i bazuar në ligj dhe si i tillë do të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.170, datë 28.05.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë.
Tiranë, më 23.05.2013
186
Nr.00-2013-1504 i Vendimit (323)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA “SAGI” SHPK, në mungesë

E PADITUR: DEGA E TATIM-TAKSAVE KORÇË,
përfaqësuar nga Avokati i Shtetit Z.Abaz Deda
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute
të akt njoftim-vlerësimit datë 31.01.2007.
Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.Civile,
neni 116/c i K.Pr.Administrative,
Ligji nr.9136, datë 11.09.2003
“Për mbledhjen e detyrueshme të sigurimeve
shoqërore dhe shëndetësore në RSH”,
si dhe Udhëzimi nr.4, datë 30.01.2006,
“Për mbledhjen e detyrueshme të sigurimeve
shoqërore dhe shëndetësore”,
Ligji nr.8560, datë 22.12.1999,
“Për procedurat tatimore në RSH” i ndryshuar,
Udhëzimi nr.2, datë 30.01.2006 “Për procedurat tatimore”.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.857, datë 01.04.2008, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë-padisë të paditësit të ngritur nga paditësi Shoqëria “SAGI”
shpk Korçë, me administrator Aleksandër Gjoka ndaj të paditurit Dega e
Tatim Taksave Korçë, me objekt të sipërcituar. Konstatimin absolutisht të
pavlefshëm të Akt Njoftim Vlerësimit të datës 31.01.2007. Detyrimin e palës
së paditur të rimbursojë në favor të palës paditëse shumën e paguar për efekt të
detyrimeve sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore që ka përcaktuar ky akt
njoftim vlerësimi.

Korçë që i përket palës paditëse Shoqëria “SAGI” Shpk dhe të paditurit Dega
e Tatim Taksave Korçë, me objekt konstatim i pavlefshëm i akt njoftim
vlerësimit.
187
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar rekurs pala e paditur Dega
Tatim Taksave Korçë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë dhe të vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Nëse akt marrëveshja e shoqatës së ndërtuesve nuk do të ishte lidhur, inspektorët do të
merrnin si pikë referimi të dhënat e një subjekti tjetër të rregullt me aktivitet ndërtimi;
- Kundërshtoj arsyetimin e gjykatës se diferenca e mospagimit për sigurimet shoqërore
nuk ka rrjedhur nga mosdeklarimi i saktë i numrit të punonjësve për të shmangur
pagesat, por në bazë të standardeve të vendosura nga marrëveshja e shoqatës së
ndërtuesve;
- Nëse i referohemi nenit 13 i K.Pr.Civile citoj “faktet e njohura botërisht ose zyrtarisht
nuk ka nevojë të pranohen”, pra gjykatës i ka mjaftuar ky fakt mbi të cilin duhet të
kishte dhënë një vendim të drejtë dhe jo të njëanshëm;
- Me vendimin e dhënë nga gjykata ajo pranon që një pallat mund të ndërtohet vetëm
më pak se një herë, por nuk pyet se sa e lehtë është të gjesh këta njerëz të specializuar
në shumë profile.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; Avokatin e Shtetit, Z. Abaz Deda, që
kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë nr.237, datë 17.07.2008, si dhe të
vendimit civil të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nr.857, datë 01.04.2008, dhe rrëzimin e
kërkesë padisë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria
“SAGI” sh.p.k, ushtron aktivitet në fushën e ndërtimeve dhe është regjistruar si subjekt
tatimor pranë palës së paditur, Drejtoria e Tatim Taksave Korçë.
Rezulton se inspektorët e palës së paditur kanë ushtruar kontroll ndaj palës paditëse
për periudhën 01.01.2004 deri më 30.09.2006, pas përfundimit të të cilit janë konstatuar
parregullsi në zërin “detyrime shëndetësore dhe shoqërore ”. Për këto shkelje, pala paditëse
është ngarkuar me detyrimin në masën 2.940.654 lekë që përbëhet nga shuma e detyrimit,
interesa dhe gjoba.
Ky detyrim rezulton se është përcaktuar nga pala e paditur mbi bazën e arsyetimit se
fondi i pagave të palës paditëse duhet të jetë më i madh se ai që është deklaruar nga ky
subjekt pranë organit tatimor. Mbi bazën e konkluzioneve të kontrollit të kryer është përpiluar
njoftim vlerësimi me nr.379 prot., datë 31.01.2007.
Pala paditëse pretendon se për akt njoftimin e mësipërm nuk është njoftuar rregullisht
dhe rezulton se më datën 26.06.2007, kjo palë ka ushtruar ankim administrativ ndaj këtij akti
të organit tatimor në Drejtorinë e Apelimit Tatimor. Rezulton se kjo e fundit, me shkresën
datë 31.07.2007, prot.6206/1, ka vendosur të mos marrë në shqyrtim këtë ankim pasi është
paraqitur jashtë afatit 30 ditor të parashikuar nga ligji.
Rezulton se pala paditëse ka paraqitur edhe ankim në organin epror administrativ,
Komisioni i Apelimit Tatimor pranë Ministrisë së Financave, i cili me vendimin nr.418, datë
27.09.2007 ka vendosur të rrëzojë kërkesën e tij, pasi është paraqitur jashtë afateve të
parashikuara ne nenin 55 te Ligjit nr.8560, datë 22.12.1999.
Në këto kushte, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padi duke kërkuar
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, njoftim vlerësimi tatimor, me
pretendim se ky akt nuk i është njoftuar rregullisht dhe se organi tatimor nuk ka të drejtë
ligjore të përdorë metodë alternative për të përcaktuar detyrimin tatimor.
188
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë me vendimin nr.857, datë 01.04.2008, ka
vendosur:
“Pranimin e kërkesë-padisë të paditësit të ngritur nga paditësi Shoqëria “SAGI” Shpk
Korçë, me administrator Aleksandër Gjoka ndaj të paditurit Dega e Tatim Taksave Korçë, me
objekt të sipërcituar. Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të Akt Njoftim Vlerësimit të
datës 31.01.2007. Detyrimin e palës së paditur të rimbursojë në favor të palës paditëse
shumën e paguar për efekt të detyrimeve sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore që ka
përcaktuar ky akt njoftim vlerësimi”.
Kjo gjykatë ka arsyetuar se... padia është ngritur brenda afatit dhe se pala paditëse
ka ezauruar rrugën e ankimit administrativ... akt vlerësimi tatimor është një akt i pavlefshëm
në kuptim të nenit 116/c të K.Pr.Administrative, pasi ky akt është nxjerrë në kundërshtim me
procedurën e kërkuar nga ligji... nuk i është njoftuar rregullisht paditësit... nuk ka në akt
shënim që paditësi ka marrë dijeni, vetëm një firmë pa emër mbiemër dhe vulë... nuk mundet
organi tatimor të rivlerësojë detyrimin duke u bazuar në të dhënat me shoqatën e ndërtuesve
se nuk e lejon ligji... pala paditëse nuk është anëtare e shoqatës së ndërtuesve dhe nuk ka
marrë asnjë detyrim përsipër... pala paditëse ka qenë e rregullt në deklarimin e sigurimeve
shoqërore për të punësuarit e vet....
“Lënien në fuqi të vendimit nr.857, datë 01.04.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë që i përket palës paditëse Shoqëria “SAGI” Shpk dhe të paditurit Dega e Tatim
Taksave Korçë me objekt konstatim i pavlefshëm i akt njoftim vlerësimit”.
Kjo gjykatë ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e faktit.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar rekurs pala e paditur, Dega
Tatim Taksave Korçë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë dhe të vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, duke parashtruar ato shkaqe që
pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se si vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë
nr.237, datë 17.07.2008, ashtu dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nr.857, datë
01.04.2008, janë marrë në zbatim të gabuar të ligjës procedurale dhe asaj materiale dhe për
rrjedhojë këto vendime duhet të ndryshohen.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në shqyrtimin e kësaj çështje, konstaton se të dyja
gjykatat më të ulëta, në kundërshtim me nenin 16 të K.Pr.Civile, nuk kanë kuptuar dhe nuk
kanë përcaktuar qartë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes, shkakun ligjor të kërkimeve të
paditësit, si dhe nuk e kanë zgjidhur mosmarrëveshjen objekt gjykimi në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre.
Ky Kolegj, duke iu referuar shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, pavarësisht
mënyrës së formulimit të këtyre kërkimeve në objektin e padisë (si në kërkesë padi ashtu dhe
gjatë shqyrtimit gjyqësor), si dhe akteve të administruara në dosjen gjyqësore, të cilat janë
marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulëta dhe që kanë qenë pjesë e debatit gjyqësor, arrin në
konkluzionin se paditësi në këtë gjykim ka ngritur shkaqe të cilat nuk i përkasin
pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, por pavlefshmërisë relative.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të domosdoshme të theksojë dhe të tërheqë
vëmendjen e gjykatave më të ulëta në faktin se, në shumë raste këto gjykata në gjykime të
këtij lloji ngatërrojnë shkaqet e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ me shkaqet e
pavlefshmërisë relative, gabime këto që çojnë në përfundime të gabuara dhe në vendime jo të
bazuara në ligj.
Pikërisht ky konfuzitet i gjykatave më të ulëta ka çuar në krijimin e situatave të tilla
juridike ku subjektet me qëllim që t’i shmangen ndjekjes së rrugës administrative (për
rrjedhojë dhe detyrimeve ligjore të domosdoshme të parashikuara në ligj për ezaurimin e
kësaj rruge, ku ndër më të rëndësishmit është parapagimi i detyrimit tatimor), kërkojnë para
189
gjykatës konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ (pasi ky kërkim mund të
paraqitet direkt në gjykatë, pa ezauruar më parë rrugën administrative dhe pa parapaguar
detyrimin), por duke paraqitur në gjykim shkaqe ligjore, të cilat i përkasin kërkimit të
pavlefshmërisë relative të aktit administrativ.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë thekson se kur subjekti në cilësinë e paditësit kërkon
përpara gjykatës konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një akti administrativ (siç është në
rastin konkret), gjykatat duhet të hetojnë e gjykojnë vetëm ekzistencën e shkaqeve ligjore që i
përkasin këtij lloj kërkimi, dhe jo shkaqe të tjera, të cilat janë të parashikuara shumë qartë në
nenet 116 dhe 117 të K.Pr.Administrative.
Këto dispozita shprehimisht thonë se:
Neni 116 (Aktet administrative absolutisht të pavlefshme)

Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,
në rastet e mëposhtme:
a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të
kompetencave të tij ligjore;
b) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar
nga ligji.
Neni 117 (Efektet e aktit administrativ absolutisht të pavlefshëm)

1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja
ligjore pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
1. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet
absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë. Organi
administrativ kompetent, me iniciativën e tij, mundet të deklarojë një akt administrativ
absolutisht të pavlefshëm në çdo kohë.
2. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit është absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti
do të konsiderohet absolutisht i pavlefshëm në rast se pjesa që anullohet është aq e
rëndësishme sa që organi administrativ nuk do ta nxirrte aktin pa këtë pjesë.
Në analizë të dispozitave të mësipërme rezulton se si kriter kryesor për të dalluar
pavlefshmërinë absolute nga ajo relative merret shkalla e shkeljes së ligjit, rrezikshmëria e
aktit të shkelur, shkalla e mundësisë së eliminimit të shkeljes nga vetë organi që ka nxjerrë
aktin, etj.
Një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm prezumohet se ka shkelje të tilla
thelbësore të ligjës, të cilat e bëjnë atë që të mos ketë asnjë mundësi veprimi në asnjë moment
dhe të konsiderohet sikur nuk ka ekzistuar asnjëherë. Një akt administrativ absolutisht i
pavlefshëm, që nga momenti i nxjerrjes së tij, nuk krijon dhe as mund të krijojë pasojat
juridike për të cilat ai është nxjerrë.
Referuar të drejtës materiale administrative një akt absolutisht i pavlefshëm nuk është
akt, ai është një nulitet i plotë, i cili konsiderohet se nuk ka hyrë në fuqi asnjëherë. Për shkak
të shkeljes së rëndë thelbësore të ligjës, pavlefshmëria absolute e një akti nuk mund të
rregullohet në të ardhmen as nga palët dhe as nga organi që ka lëshuar aktin, pasi ky akt
konsiderohet sikur nuk ka ekzistuar asnjëherë. Si i tillë ai nuk mund të ketë fuqi detyruese as
ndaj personave apo subjekteve, të cilëve iu kundrejtohet dhe as ndaj organeve të tjera të
administratës shtetërore.
Tre janë rastet që ligji ka parashikuar nëse një akt është absolutisht i pavlefshëm:
(i) Rasti i parë lidhet me ato akte që nxirren nga një organ administrativ i
paidentifikuar dhe që nuk njihet si i tillë. Organi administrativ që të konsiderohet i njohur nga
ligji duhet të jetë pajisur me tagër pushteti, të jetë kompetent për veprimtarinë konkrete
190
administrative që do të kryejë, si dhe të ketë strukturën përkatëse organizative administrative.
Këto tre elementë përcaktojnë gjendjen juridike të organit administrativ. Akti do të quhet i
nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar edhe kur aktit i mungojnë simbolet e
pushtetit si koka, vula, firma dhe elementë të tjerë si data, etj.
(ii) Rasti i dytë i pavlefshmërisë absolute ka të bëjë me aktet administrative që nxirren
nga një organ administrativ në kapërcim të kufijve të kompetencave të tij. Çdo organ
administrativ është kompetent në fushën që ai mbulon dhe nuk mundet të ushtrojë të drejtat e
një organi tjetër administrativ, pasi ushtrimi i kompetencave tej kufijve të ligjit përbën cënim
të parimit të ligjshmërisë dhe si rrjedhojë çdo veprim apo akt administrativ që mund të nxirret
nga kjo veprimtari e pakufizuar dhe arbitrare shpie domosdoshmërisht në pavlefshmërinë
juridike të tyre.
(iii) Rasti i tretë lidhet me shkeljet në mënyrë flagrante të formës dhe procedurës për
nxjerrjen e aktit administrativ. Respektimi i formës dhe i procedurës për nxjerrjen e aktit
administrativ përbën një tjetër element të rëndësishëm qe përcakton vlefshmërinë e tij.
Shkelja e formës dhe e procedurës mund të paraqitet në mënyra të ndryshme, por jo të gjitha
shkeljet që lidhen me formën dhe procedurën mund të shpien detyrimisht në pavlefshmërinë e
aktit. Mosrespektimi i këtyre elementëve duhet të jetë i atij karakteri dhe asaj rëndësie që të
ketë ndikuar drejtpërdrejt në nxjerrjen e aktit administrativ. Një shkelje e parëndësishme e
procedurës apo formës së aktit nuk mund të shkaktojë pavlefshmëri absolute të aktit.
Si rregull i përgjithshëm, një akt administrativ nuk është i pavlefshëm për mosrespektim
të një kërkese formale ose procedurale, në rast se një shkelje e tillë nuk do të jepte ndonjë
ndryshim.
Duke iu referuar analizës së mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
në çështjen objekt shqyrtimi, shkaqet e ngritura nga paditësi për pavlefshmërinë absolute të
aktit administrativ, njoftim-vlerësimi tatimor i datës 31.01.2007 të palës së paditur, nuk janë
nga ato të parashikuara në ligj.
Referuar shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, të paraqitura si në kërkesë padi ashtu
dhe gjatë gjykimeve në shkallët më të ulëta (notat verbale), konstatohet se ai kërkon
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit njoftim-vlerësimi tatimor të datës 31.01.2007,
pasi: (i) ky akt nuk i është njoftuar atij rregullisht; dhe se (ii) organi tatimor nuk ka të drejtë
ligjore të bëjë rivlerësim të detyrimit tatimor me metodë alternative të përcaktimit të këtij
detyrimi.
(i) Për sa i takon shkakut të parë të parashtruar nga pala paditëse, rezulton se njoftim-
vlerësimi datë 31.01.2007 është nxjerrë nga organi kompetent, Drejtoria e Tatim Taksave
Korçë, në përputhje me kompetencat e njohura këtij organi në bazë të Ligjit nr.8560, datë
22.12.1999; akti përmban elementët e kërkuar nga ligji si në formë dhe në përmbajtje dhe në
këtë akt rezulton se tek rubrika “Subjekti” ka nënshkrim (fq. 5 e dosjes gjyqësore).
Rezulton se ky akt administrativ është nxjerrë pas një kontrolli tatimor të organit
administrativ për të cilin paditësi ka qenë në dijeni, pasi kontrolli është kryer në zyrat e palës
paditëse dhe pasi është hartuar raport kontrolli nga organi tatimor. Në njoftim vlerësimin
tatimor, përveç se përcaktohen detyrimet, jepet informacion edhe për kushtet dhe termat e
apelimit të këtij akti në rrugë administrative.
Pretendimi i palës paditëse se pavlefshmëria e absolute e këtij akti vjen si rrjedhojë e
faktit se kjo palë nuk është njoftuar, nuk qëndron, pasi, siç u tha dhe më lart në këtë vendim,
shkaqet e pavlefshmërisë absolute për sa i takon formës dhe procedurës lidhen
domosdoshmërisht me respektimin e formës dhe të procedurës nga ana e organit
administrativ në momentin e nxjerrjes së aktit administrativ.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ky shkak ligjor i pretenduar nga paditësi
nuk është nga ato shkaqe që e bëjnë aktin administrativ absolutisht të pavlefshëm, për faktin
se njoftimi i aktit subjektit dhe marrja dijeni, është një element që jo vetëm mund të
191
rregullohet nga ana e organit administrativ që ka nxjerrë aktin (në rast se ka veprime jo
konform ligjit), në çdo kohë, por dhe vetë ligjvënësi e ka rregulluar këtë moment, duke filluar
afati i ankimit të subjektit që nga momenti kur ky i fundit merr dijeni për aktin. Pra, në asnjë
rast subjektit nuk i shkelen të drejtat e tij.
Referuar të drejtës procedurale si dhe K.Pr.Administrative, e drejta për të bërë ankim i
lind subjektit që nga momenti që ai merr dijeni për aktin dhe jo nga momenti kur është
lëshuar akti nga organi administrativ. Në këto kushte, mjafton që subjekti të paraqesë
ankimin kundër aktit administrativ që nga momenti i marrjes dijeni, brenda afatit të
parashikuar në ligj për aktin dhe organi administrativ është i detyruar që ta marrë në shqyrtim
ankimin. Në rast se ky organ nuk e merr në shqyrtim ankimin e subjektit për këtë shkak (se
është jashtë afatit), subjekti i interesuar ka të drejtën t’i drejtohet gjykatës, ku krahas të
tjerave ka të drejtën të ngrejë edhe pretendimin se ankimi është brenda afatit ligjor që nga
data e marrjes dijeni dhe organi administrativ ishte i detyruar të merrte në shqyrtim këtë
ankim.
Në këto kushte, referuar çështjes objekt gjykimi, në rast se paditësi do të kishte
pretendime në lidhje me njoftimin e aktit administrativ, nisur nga parimi i mbrojtjes së
interesit publik dhe të së drejtave të personave privatë (neni 10 i K.Pr.Administrative), ai
kishte plotësisht të drejtë që në momentin që ishte vënë në dijeni të aktit t’i drejtohej organit
administrativ me ankim, duke i paraqitur midis të tjerave edhe pretendimin se ankimi i tij
ishte në afat, nisur nga fakti se nënshkrimi në njoftim vlerësimin tatimor nuk ishte i tij, duke
parashtruar faktet dhe pretendimet se kur është vënë në dijeni për aktin administrativ dhe jo
t’i drejtohet gjykatës me kërkimin për pavlefshmëri absolute të aktit, kur ligji e konsideron
atë në afat që nga momenti që ka marrë dijeni. Pra sa më sipër, ky shkak ligjor është fillimisht
pjesë e shqyrtimit të ankimit administrativ dhe më vonë pjesë e shqyrtimit gjyqësor.
(ii) Për sa i takon shkakut të dytë të ngritur nga pala paditëse, në lidhje me faktin se
nuk është e drejtë e organit tatimor rivlerësimi i detyrimit tatimor, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë vlerëson fillimisht të theksojë se në kuptim të nenit 36 të Ligjit nr.8560, datë
22.12.1999 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, që shprehimisht thotë:
“Organet tatimore mund të rikarakterizojnë transanksionet për të reflektuar situatën
ekonomike reale dhe ato mund të mos marrin parasysh formën e transaksionit për të
përcaktuar me saktësi përmbajtjen e tij... Rikarakterizimi i transaksioneve për të reflektuar
gjendjen reale ekonomike të një tatimpaguesi mund të bëhet vetëm me urdhër të kryetarit të
degës së tatimeve, në bazë të propozimit me shkrim të inspektorëve të grupit të kontrollit.
Përcaktimi i detyrimeve tatimore në rastet e mësipërme bëhet sipas udhëzimit në zbatim të
këtij ligji, i cili përfshin përdorimin e koefiçientëve teknikë, vlerësimin dhe zhvlerësimin e
pasurisë, standardet industriale, numrin e punonjësve, llojin e klientëve, çmimet krahasuese
dhe qarkullimin e mallrave të tatimpaguesve të ngjashëm. Përcaktimi i këtyre treguesve bëhet
në mbështetje të legjislacionit në fuqi, si dhe në bazë së të dhënave të shoqatave të
specializuara të biznesit...”, është e drejtë e organeve tatimore që në zbatim të një urdhër
kontrolli (siç ka ndodhur në rastin në shqyrtim), të rivlerësojnë detyrimin duke përdorur
metoda alternative.
Në këto kushte, rezulton se pala e paditur nuk ka vepruar në kundërshtim me
kompetencat që i janë dhënë me ligj dhe nuk i ka tejkaluar këto kompetenca, shkak që do
sillte si pasojë pavlefshmërinë absolute të njoftim vlerësimit tatimor, në kuptim të neneve 116
dhe 117 të K.Pr.Administrative.
Pretendimet e paditësit se rivlerësimi i kryer nga pala e paditur nuk është bërë në
përputhje me ligjin dhe nuk i përgjigjet situatës reale ekonomike të Shoqërisë “SAGI” Shpk,
përbëjnë shkaqe të cilat i përkasin pavlefshmërisë relative të aktit administrativ dhe jo
pavlefshmërisë absolute.
192
Kjo për faktin se referuar të drejtës sonë materiale aktet administrative do të jenë
relativisht të pavlefshëm në të gjitha rastet kur shkelet ligji. Pavlefshmëria e një akti
administrativ është relative në ato raste kur urdhërimet e tij nuk janë në përputhje me urdhërimet
e ligjit. Në këtë kuptim, një nga kërkesat kryesore që akti administrativ të jetë i ligjshëm është që
përmbajtja e tij të jetë e njëjtë, të përafrojë dhe të mos e kundërshtojë përmbajtjen e vetë ligjit, në
zbatim të të cilit ai është nxjerrë. Në rastin në shqyrtim, pala paditëse pretendon se organi
tatimor ka bërë rivlerësimin e detyrimit, në kundërshtim me parashikimet ligjore, shkak ky që
lidhet me pavlefshmërinë relative të aktit administrativ.
Në përfundim të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se kërkimet e
paditësit, Shoqëria “SAGI” Shpk për pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, njoftim-
vlerësimi tatimor datë 31.01.2007 të palës së paditur, Dega e Tatim Taksave Korçë, nuk janë
të bazuara në ligj dhe si rrjedhojë vendimet e gjykatave më të ulëta duhet të ndryshohen dhe
kërkesa padia duhet të rrëzohet si e pambështetur në ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/d të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.237, datë 17.07.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë, si dhe të
vendimit civil nr.857, datë 01.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe rrëzimin e
kërkesë padisë.
Tiranë, më 28.05.2013
193
Nr.00-2013-1725 i Vendimit (324)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 28.05.2013 çështjen civile që i përket palëve:
PADITËS: MANUSHAQE BRACULLA (BEBRI)

SHURETE BITRI (BEBRI)
VERA BEBRI;
FLORIKA BEBRI
TË PADITUR: ZYRA VENDORE E AGJENCISË SË
KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË
PRONAVE VLORË
BASHKIA SARANDË, në mungesë
PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME SARANDË
OBJEKTI:
Ndryshimin e vendimit të K.K.K. Pronave të Bashkisë Sarandë
nr.100/1, datë 29.03.1996 për kompensimin me sipërfaqen 550 m2.
Baza Ligjore: Neni 16 i ligjit nr.7698, datë 15.04.1993
dhe neni 153 e vijues i K.Pr.C.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.460, datë 07.05.2008 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë së paditësve Manushaqe Braculla, Shurete Bitri,
Vera Bebri dhe Florika Bedri:
Ndryshimin e vendimit të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
ish-Pronarëve të Bashkisë Sarandë nr.100/1, datë 29.03.1996 për kompensimin
e sipërfaqes 500 m2 si më poshtë vijon;
Të kompensojë në natyrë trashëgimtarët ligjore të Mezan Bebri me një
sipërfaqe trualli prej 500 m2 që shtrihet në zonën Turizëm- Kanali i Çukës
sipas studimit urbanistik të ri të miratuar me vendimin nr.33, datë 19.02.1999
të KRRTRSH në bllokun nr.6 parcela nr.43/2, nr.44 dhe nr.45/1.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.284 (20-2008-351), datë 15.07.2008 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.460, datë 07.05.2008 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Sarandë.
194
Kundër vendimit nr.284 (20-2008-351), datë 15.07.2008 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.C, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs
personi i tretë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë, e cila kërkon
prishjen e vendimeve të gjykatës së shkallës së parë dhe apelit duke parashtruar këto shkaqe:
- 1. Vendimi i gjykatave të faktit është i pabazuar dhe në kundërshtim të hapur me
ligjin.
- 2. Drejtoria e Urbanistikës pranë Bashkisë Sarandë ka realizuar përshtatje pronësie
dhe ndryshim të kufijve pa e patur kompetencën dhe në kundërshtim me Ligjin
nr.8084, datë 07.03.1996 dhe VKM nr.528, datë 13.05.1996 “Për masat për zbatimin
fizik të kompensimit me troje në zona turistike”, gjë e cila është cilësuar si shkelje nga
Kontrolli i Lartë i Shtetit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin ligjor të palës
paditëse, av. Verdi Hadëri, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.284 (20-2008-351), datë
15.07.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, Avokatin e Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit nr.284 (20-2008-351), datë 15.07.2008 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër dhe vendimit nr.460, datë 07.05.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë
dhe rrëzimin e padisë; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se paditëset janë në marrëdhënie të
posaçme midis tyre, motra dhe trashëgimtare ligjore të të ndjerit Mezan Bebri.
2. Me vendimin nr.100, datë 06.07.1995, ish-KKKP Sarandë ka vendosur, ndër të
tjera, t’i njohë të drejtën e pronësisë mbi një truall me sip. 800 m2 të ndodhur në Lagjen 3
Sarandë, duke i kthyer 250 m2 dhe duke i kompensuar në natyrë apo në vlerë për sip. 550
m2.
3. Ky Komision me vendimin (plotësues) nr.100/1, datë 29.03.1996 ka vendosur se
për sipërfaqen prej 550 m2 të njohur për efekt kompensimi, t’i kompesojë në natyrë paditëset
me një sipërfaqe trualli prej 550 m2 që shtrihej në zonën e studjuar Turizëm “Kanali i Çukës”
në Bllokun nr.10, parcela nr.109 dhe nr.110 me kufizimet përkatëse.
4. Siç rezulton nga dokumentacioni në dosjen gjyqësore prona që iu është dhënë si
kompensim fizik palës paditëse është regjistruar pranë ZVRPP Sarandë, në regjistrin me nr.3,
faqe 106, nr.313, datë 17.04.1996.
5. Me miratimin e studimit të ri urbanistik të qytetit Sarandë, me vendimin nr.3, datë
19.02.1999 nga ana e KRRTRSH, parcelat pronë e paditëseve (të regjistruara në ZVRPP
Sarandë) ndodheshin jashtë këtij studimi (një pjesë binte mbi një rrugë dhe një pjesë mbi
sipërfaqe që i ishin dhënë personave të tjerë).
6. Me shkresën nr.prot 1064, datë 15.10.2007, rezulton se Bashkia Sarandë ka kryer
një përshtatje të parcelave me studimin e ri urbanistik për qytetin miratuar me vendimin nr.3,
datë 19.02.1999 të KRRTRSH, duke i përshtatur pronën e kompensuar paditëseve nga blloku
nr.10, parcela nr.109 dhe nr.110 në bllokun nr.6, parcela nr.43/2, nr.44, nr.45/1.
7. Nisur sa më sipër, fillimisht paditëset i kanë kërkuar AKPP në rrugë administrative
ndryshimin e vendimit nr.100/1, datë 29.03.1996 të KKKP Sarandë me qëllim që të reflektojë
përshtatjet e shpërmendura, por AKKP, përmes shkresave nr.1099 prot., datë 16.07.2007 dhe
nr.258/1 prot., datë 14.02.2008, ka parashtruar qëndrimin e saj se për të zgjidhur
mosmarrëveshjet me Bashkinë Sarandë duhet t’i drejtoheni gjykatës.
8. Në këto kushte paditëset i janë drejtuar gjykatës me padi me objekt gjykimi.
195
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.460, datë 07.05.2008 ka
vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë së paditësve Manushaqe Braculla, Shurete Bitri, Vera
Bebri dhe Florika Bedri: Ndryshimin e vendimit të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave ish-Pronarëve të Bashkisë Sarandë nr.100/1, datë 29.03.1996 për kompensimin e
sipërfaqes 500 m2 si më poshtë vijon; Të kompensojë në natyrë trashëgimtarët ligjorë të
Mezan Bebri me një sipërfaqe trualli prej 500 m2 që shtrihet në zonën Turizëm- Kanali i
Çukës sipas studimit urbanistik të ri të miratuar me vendimin nr.33, datë 19.02.1999 të
KRRTRSH në bllokun nr.6 parcela nr.43/2, nr.44 dhe nr.45/1”.
9.1 Arsyetimi i gjykatës: “......Bashkia Sarandë, mbi bazën e kërkesës dhe shqetësimit
të ngritur nga paditësat, ka kryer një përshtatje të pronësisë së tyre me studimin urbanistik
duke miratuar me vendimin e KRRTRSH nr.3, datë 19.02.1999, dhe duke sistemuar truallin
me sipërfaqe prej 550 m2 kompensuar në natyrë me vendimin nr.100/1, datë 29.03.1996 të
KKKP Sarandë në bllokun nr.6, parcela 43/2, nr.44, dhe 45/1... në lidhje me këtë risistemin
të truallit prej 550 m2 përfaqësuesi i paditëseve është dakord me përshtatjen që Bashkia
Sarandë i kishte bërë parcelave në studimin e ri urbanistik duke kërkuar që edhe gjykata të
ndryshojë vendimin nr.100/1, datë 29.03.1996 të KKKP Bashkia Sarandë duke u shprehur që
kompensimi i sipërfaqes të kryhet sipas përshtatjes që Bashkia i ka bërë studimit të ri
urbanistik të Shkurtit 1999 të KRRTRSH... Në këto kushte, gjykata çmon që, në mënyrë që
paditësit të gëzojnë lirisht pronën e tyre duke e riregjistruar këtë pronë pa u shqetësuar dhe
pa shqetësuar të tjerët, duhet që kjo pronë të riparcelohet sipas përshtatjes që e paditura
Bashkia Sarandë i ka bërë studimit të ri urbanistik pasqyruar kjo në shkresën nr.1064 prot.,
datë 15.10.2006”.
10. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.284 (20-2008-351), datë
15.07.2008 ka vendosur:“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.460, datë 07.05.2008 të Gjykatës
së Shkallës së Parë Sarandë”.
11. Kundër vendimit nr.284 (20-2008-351), datë 15.07.2008 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.C, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs
personi i tretë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë, e cila kërkon
prishjen e vendimeve të gjykatës së shkallës së parë dhe apelit.
Ligji i zbatueshëm
12.1 Neni 10 “Gjykata mbështet vendimin e saj vetëm mbi faktet që janë paraqitur
gjatë procesit gjyqësor”.
12.2 Neni 14: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin”.
12.3 Neni 16 “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën
një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen,
pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
13. Dispozitat e ligjit nr.7698/1993, “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-
pronarëve” i ndryshuar.
13. Në fillim të seancës gjyqësore të datës 07.05.2013, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë konstatoi se ish Zyra Rajonale e Kthimit të dhe e Kompensimit e Qarkut Sarandë, në
bazë të ligjit 10207/2009, “Për disa shtesa dhe ndryshime të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës” (nenet 15 dhe 18), është suprimuar si rezultat i
196
ristrukturimit të veprimtarisë së AKKP-së, dhe të gjithë kompetencat (të drejtat dhe
detyrimet) i janë transferuar AKKP qendër.
14. Në këtë kuptim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në paragrafin e dytë
të nenit 199 të K.Pr.C, ku përcaktohet shprehimisht se “Kur pala që është person juridik
mbaron, çështja vazhdon nga ose kundër personit juridik a fizik, të cilit i kanë kaluar të
drejtat e detyrimet e personit juridik që ka mbaruar”, vendosi kalimin procedural të palës së
paditur ish-Zyra Rajonale e Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave Qarku Sarandë me
Agjencinë Kombëtare të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë .
15. Lidhur me rekursin e paraqitur nga personi i tretë, Kolegji Civil çmon se përmban
shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që
motivojnë cenimin e vendimit nr.284 (20-2008-351), datë 15.07.2008 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.460, date 07.05.2008 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi
dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e mosrespektimit dhe zbatimit të
kërkesave të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim
po pranë kësaj gjykate.
17. Gjithashtu Kolegji Civil, pa i hyrë analizës së provave por duke i parë ato ashtu
sikurse janë pranuar nga gjykata e faktit, konstaton se thelbi i kërkimit përmes padisë objekt
shqyrtimi është goditja e aktit administrativ (vendimit nr.100/1 të datë 29.03.1996 të ish
KKKP Bashkisë Sarandë) me qëllim realizimin e plotë të së drejtës që i buron nga ky akt. Për
rrjedhojë pretendimet e ngritura lidhur me pozicionin e pronës së kompensuar në natyrë
përmes këtij akti, përcaktojnë dhe natyrën e mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi gjyqësor.
18. Në analizë të ligjit të kohës nr.7698/1993, i ndryshuar më ligjin 8084/1996, i cili
parashikon në nenin 2, se “iu njihet e drejta e pronësisë dhe u kthehet ose kompensohet në
natyrë ish-pronarëve apo trashëgimtarëve të tyre ligjorë, pronat në formën e kullotës,
livadhit, tokës pyjore apo tokës bujqësorë dhe jobujqësorë të patrajtuar nga ligji 7501/1999
“Për tokën” që janë në pronësi të shtetit kur këto prona do të tjetërsohen në truall duke u
përfshirë brenda sipërfaqes së vijave të reja kufizuese ndërtimore të qendrave të banuara.
Masa e kthimit ose e kompensimit në natyrë bëhet e plotë por në të gjitha rastet jo më shumë
se 10.000 m2”, Kolegji vëren se, në përputhje me kërkesat e përcaktuara në këtë ligji, organi
përkatëse (ish-KKKP Sarandë) ka proceduar me kompensimin në natyrë të trashëgimtarëve të
palës paditëse.
19. Me vendim nr.100/1 datë 29.03.1996, palës paditëse nga ish KKKP Sarandë i
është kompensuar në natyrë sipërfaqja prej 550 m2, e cila shtrihej në zonën e studiuar
Turizëm “Kanali i Çukës” në Bllokun nr.10, parcela nr.109 dhe nr.110 me kufizimet
përkatëse, në qasje me studimin urbanistik të vitit 1996. Më vonë, Bashkia Sarandë,
pavarsisht vendimit të dhënë nga ish KKKP-së, me miratimin e studimit të ri urbanistik me
vendimin nr.3, datë 19.02.1999 të KRRTRSH, pronës së kompensuar në natyrë palës paditëse
i krijoi mbivendosje me një pronë tjetër dhe rrugë publike. Ndodhur në këto rrethana, Bashkia
Sarandë, me iniciativën e saj, ka kryer përshtatjen e parcelave duke ndryshuar pozicionimin e
pasurisë objekt gjykimi, nga blloku 10 parcelat 109; 110 në bllokun 6 parcela 43/2;44;45/1.
20. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlen të sqarojë se e drejta e kompensimit në
favor të palës paditëse, e parashikuar në nenin 16 të ligjit nr.7698/1993, “Për kthimin dhe
kompensimin e pronave ish pronarëve”, i ndryshuar është një e drejtë e fituar që me daljen e
vendimit nr.100/1, datë 29.03.1996 të K.K.K.Pronave, sepse konsiston në marrjen përsipër
nga shteti të një detyrimi të përcaktuar me ligj, siç është kompensimi për ta realizuar atë në
favor të ish-pronarëve apo trashëgimtarëve të tyre. Pamundësia e palës paditëse për ta
197
disponuar efektivisht këtë të drejtë buron nga veprimet e kryera nga një organ tjetër shtetëror
(Bashkia Sarandë), i cili në ushtrimin e funksionit të saj ka cënuar të drejtën e palës paditëse.
21. Ndodhur në këtë situatë, me të drejtë pala paditëse fillimisht i është drejtuar
organit administrativ që ka nxjerrë aktin, për të korrigjuar veprimet e kryera ndaj pronës së
palës paditëse. Por organi përkatës (ish-KKKP Sarandë sot AKKP) ka refuzuar korrigjimin e
aktit të nxjerrë prej tij me arsyetimin “se është shprehur një herë për këtë çështje duke e
orientuar palën paditëse drejt zgjidhjes gjyqësisht të mosmarrëveshjes”.
22. Në këtë kuptim, Kolegji Civil vëren se gjykatat e faktit nuk kanë zhvilluar një
hetim të plotë dhe të gjithanshëm që do t’i lejonte dhe mundësonte që këto gjykata të kryenin
një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, duke çuar
kështu në marrjen e një vendimi jo të drejtë për zgjidhjen e çështjes. Ky Kolegj, pa i analizuar
faktet por duke i pranuar ato të gjykatave më të ulëta, konstaton se ekziston mospërputhje
midis gjendjes juridike të pronës së disponuar përmes vendimit nr.100/1, datë 29.03.1996 të
ish KKKP Sarandë dhe gjendjes faktike. Për më tepër, rezulton se kjo mospërputhje ka ardhur
si rrjedhojë e veprimeve të kryera nga organi administrativ. Në vijim të kësaj logjike, është
detyrë e gjykatave të faktit të hetojnë më thellë lidhur me këtë mospërputhje duke analizuar
se cilat janë shkaqet me qëllim zgjidhjen e drejtë të pasojave dhe jo të mjaftohen me pranimin
e fakteve si të vërtetave vetëm përmes sqarimeve të dhëna nga përfaqësuesi i organit
shtetërore që në thelb e ka krijuar këtë situatë (Bashkia Sarandë).
23. Në analizë të sa më sipër, kur gjykata e apelit i ka të gjitha mundësitë ligjore të
marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë,
duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate me tjetër trup gjykues.
24. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit, duke
mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të
përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me prova dhe
argumente ligjorë pronësinë e palës paditëse, sipërfaqen në pronësi të tyre, ecurinë ndër vite
të regjistrimit të kësaj pasurie dhe të pronave fqinje, të analizojë veprimet e mosveprimet e
kryera nga pala e paditur Bashkia Sarandë lidhur me këtë pasuri, që ka pasjellë
mbivendosjen, dhe për këtë duhet të përcaktojë me vendim për secilën palë faktet që duhet të
provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën provuese të
secilës provë, si dhe barrën e provës për secilën palë.
25. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë
atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
27. Gjykata duhet t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat
bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
28. Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarim të plotë të situatës
juridike të pronësisë dhe atë faktike lidhur me pozicionimin e kësaj pasurie dhe të pronave
fqinje, gjykata, bazuar në nenin 224/a të Kodit të Procedurës Civile, për konstatimin dhe
sqarimin e fakteve, që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në gjykim e për të cilat kërkohen
njohuri të posaçme nga fusha të tjera të shkencës, mund të urdhërojë kryerjen e një akti të ri
ekspertimi.
198
29.Gjithashtu, Kolegji sjell në vëmëndje se referuar ligjit nr.8551, datë 18.11.1999
“Për Avokaturën e Shtetit” por edhe ligjit aktual nr.10018, datë 23.11.2008, përfaqësimi dhe
mbrojtja e pronës dhe interesave publike nga ana e Avokaturës së Shtetit, në një gjykim të
filluar, është një përfaqësim dhe mbrojtje e detyrueshme dhe gjykatat e faktit, sipas nenit 79/a
të KPC-së, kanë detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit me qëllim që kjo e
fundit jo vetëm të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim, por edhe të realizojë mbrojtjen e
interesave të shtetit. Ky përfaqësim në gjyq kryhet pa autorizim të posaçëm të të
përfaqësuarit. Ky qëndrim gjen mbështetje jo vetem në Vendimin Unifikues nr.13, datë
24.03.2004 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë që i referohet nenit 1 të ligjit
nr.8551, datë 17.11.1999 “Për Avokaturën e Shtetit”, por edhe në disa vendime të Gjykatës
Kushtetuese (shih vendimin nr.27, datë 27.07.2009 të Gjykatës Kushtetuese; vendim nr.42,
datë 29.09.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
30. Në rigjykim, gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë zbatimin e parimit të
kontradiktorialitetit, duke realizuar një gjykim të drejtë, në përfundim të të cilit të çmojë
provat në respektim të kritereve materiale e procedurale që përmbajnë dispozitat ligjore e që
lidhen me mosmarrëveshjen në gjykim, sipas bindjes së saj të brendshme, të formuar nga
shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre.
31. Si përfundim Kolegji Civil çmon se kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të
tjerave që eventualisht mund të dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në
përputhje me kërkesat e ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të
drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485 të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.284 (20-2008-351), datë 15.07.2008 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 28.05.2013
199
200
201
202
Nr.31001-02781-00-2008 i Regj.Them.
Nr.00-2013-1315 i Vendimit (328)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datë 28.05.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA “FAT-I-ER” SHPK, në mungesë

I PADITUR: DREJTORIA E SHËRBIMIT TË
KONTROLLIT TË ENERGJISË ELEKTRIKE,
DEGA TIRANË në mungesë
Pa pjesëmarrjen e Avokaturës së Shtetit.
OBJEKTI:
Anullimin e akteve administrative,
vendimi nr.1144, datë 21.11.2006
i Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë Elektrike,
vendimi nr.1145, datë 21.11.2006
i Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë Elektrike,
procesverbali i gjobës nr.PE 016784, datë 16.06.2006
dhe procesverbali i dëmit nr.PE 020370, datë 16.06.2006,
si akte relativisht të pavlefshme.
Baza Ligjore: Nenet 324, 328, 331 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 118, 119 e vijues të K.Pr.Administrative,
ligji nr.7697, datë 07.04.1993 “Për Kundërvajtjet Administrative”,
ligji nr.8637, datë 06.07.200 “Për Policinë Elektrike” (i ndryshuar)
dhe ligji nr.9072, datë 22.05.2003 “Për Sektorin e Energjisë Elektrike”.

vendosur:
Anullimin e aktit administrativ, vendimi nr.1144, datë 21.12.2006 i Drejtorisë
së Përgjithshme të Policisë Elektrike dhe vendimi nr.1145, datë 21.11.2006 i
Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë Elektrike, nxjerrë në ngarkim të
paditësit Shoqëria “Fat-I-Er” shpk.
Anullimin e procesverbalit të gjobës nr.PE 016784, datë 16.06.2006 dhe
procesverbalit të dëmit nr.PE 020370, datë 16.06.2006, nxjerrë nga pala e
paditur Dega e Policisë Elektrike Tiranë, në ngarkim të paditësit Shoqëria
“Fat-I-Er” shpk.
203
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1589/1715, datë 09.10.2008 ka vendosur:
Parë Tiranë.
Kundër vendimit nr.1589/1715, datë 09.10.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe

nr.2358, datë 02.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka paraqitur rekurs pala e
paditur, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.1589/1715, datë 09.10.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë e të vendimit
nr.2358, datë 02.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pushimin e gjykimit.
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur janë:

- Gjykata nuk ka zbatuar drejt nenin 185 të K.Pr.Civile, pasi pala paditëse në
kundërshtim me dispozitën të mësipërme ka ndryshuar njëkohësisht objektin dhe
shkakun ligjor të padisë.
- Gjykata nuk ka formuar drejtë ndërgjyqësinë, pasi nuk ka thirrur me cilësinë e
personit të tretë Zonën e Shpërndarjes së Energjisë Elektrike Tiranë, e cila ka lidhur
kontratën me palën paditëse.
- Grupi i inspektorëve ka konstatuar që foletë (zgavrat) ku futen fijet e tensionit janë të
hapura më tepër se normat e lejuara dhe njëri nga transformatorët është çarë rreth 3
cm larg zgavrës.
- Kapakët e transformatorëve të rrymës nuk rezultojnë që të jenë fiksuar dhe lëvizin,
ç’ka bën që foletë ku futen fijet e tensionit të hapen edhe më tepër.
- Numri i vulës së morseterisë të matësit nuk përputhet me numrin që është shënuar në
faturën e shitjes.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dhe e bisedoi në tërësi çështjen; në
mungesë të palëve; në përfundim,
VËREN
02781-00-2008 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria “Fat-I-Er”
shpk dhe të paditura Drejtoria e Shërbimit të Kontrollit të Energjisë Elektrike dhe Dega
Tiranë, me objekt anullimin e akteve administrative, etj….
Vendimi nr.1589/1715, datë 09.10.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, në pjesën që i
takon procesverbalit të gjobës është marrë në shkelje të ligjit procedural civil dhe për
rrjedhojë në këtë pjesë ai duhet të prishet dhe të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes.
Vendimi nr.1589/1715, datë 09.10.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, në pjesën që i
takon procesverbalit të dëmit është i bazuar në ligj dhe për rrjedhojë në këtë pjesë ai duhet të
lihet në fuqi.
Me datë 12.01.2006 pala e paditur ka ushtruar kontroll pranë palës paditëse në lidhje
me konsumin e energjisë elektrike dhe ky kontroll është shoqëruar më pas nga një kontroll
tjetër i datës 16.06.2006, ku nga pala e paditur pretendohet se foletë e zgavrave të
transformatorit ku futen fijet e tensionit janë të hapura më tepër nga normat e lejuara, njëri
nga transformatorët është çarë 3 cm larg zgavrës dhe kapakët e transformatorëve nuk janë të
fiksuara, por lëvizin.
204
Duke pretenduar se nga pala paditëse janë bërë shkelje në mirëmbajtjen e pajisjeve
matëse të energjisë elektrike, pala e paditur ka gjobitur palën paditëse me një gjobë në masën
40.000 lekë dhe ka mbajtur procesverbalin e dëmit në shumën 1.260.000 lekë.
Pala paditëse ka ushtruar ankim administrativ pranë Drejtorisë së Policisë Elektrike
Tiranë, e cila me vendimet e datës 21.11.2006 ka lënë në fuqi si gjobën, ashtu edhe dëmin që
duhet shpërblejë pala paditëse.
Duke mos qenë dakord me veprimet e palës së paditur, pala paditëse i është drejtuar
me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila me vendimin nr.2358, datë 02.04.2007 ka
vendosur:
Anullimin e aktit administrativ vendimi nr.1144, datë 21.12.2006 i Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë Elektrike dhe vendimi nr.1145, datë 21.11.2006 i Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë Elektrike, nxjerrë në ngarkim të paditësit Shoqëria “Fat-I-Er” shpk.
Anullimin e procesverbalit të gjobës nr.PE 016784, datë 16.06.2006 dhe
procesverbalit të dëmit nr.PE 020370, datë 16.06.2006, nxjerrë nga pala e paditur Dega e
Policisë Elektrike Tiranë, në ngarkim të paditësit Shoqëria “Fat-I-Er” shpk.
Gjykata e shkallës së parë, ndërmjet të tjerave, arsyeton:
.....Në rastin konkret pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë Elektrike,
gjatë nxjerrjes të vendimeve ka shkelur haptazi procedurën vendimmarrëse, pasi nuk e ka
njoftuar palën paditëse, duke i hequr mundësinë asaj për të paraqitur pretendimet e saj.
Pretendimet e palës së paditur në kontrollin e datës 16.06.2006 janë të njëjta me ato
të kontrollit të mëparshëm, ku për paditësin nuk është marrë asnjë masë administrative.....
Duke u bazuar në ankimin e palës së paditur çështja i ka kaluar për shqyrtim Gjykatës
së Apelit Tiranë, e cila me vendimin nr.1589/1715, datë 09.10.2008 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.2358, datë 02.04.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë.
….Pala e paditur nuk është në gjendje të provojë që hapësirat e foleve të zgavrave
janë lënë që në fillim nga punonjësit e saj, apo ato janë krijuar më pas.
Edhe përsa i përket procedurës së nxjerrjes së akteve administrative gjykata e
shkallës së parë ka vepruar drejt, pasi pala e paditur nuk e ka njoftuar palën paditëse për të
marrë pjesë në procesin administrativ……
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, përsa i përket procesverbalit të gjobës
nr.PE 016784, datë 16.06.2006 të Degës së Policisë Elektrike Tiranë, gjykata e apelit duhet të
zbatonte kërkesat e nenit 450 të K.Pr.Civile, i cili thotë shprehimisht:
Gjykata që ka dhënë vendimin nuk e pranon ankimin kur:
Është paraqitur jashtë afatit;
Nuk ndreqen të metat në afatin e caktuar. Në këto raste zbatohen rregullat e
përcaktuara në nenin 157 të këtij Kodi;
Është bërë ndaj një vendimi ndaj të cilit nuk lejohet ankim;
Është bërë nga një person që nuk legjitimohet të bëjë ankim;
Është hequr dorë nga ankimi.
Mospranimi i ankimit mund të deklarohet në çdo shkallë gjykimi.
Në këtë konkluzion Kolegji Civil arrin me arsyetimin e mëposhtëm:
Në nenin 10/2 të ligjit nr.8637, datë 06.07.2000 (i ndryshuar) “Për Policinë Elektrike”
është parashikuar si kundravajtje administrative shkelja e konstatuar nga punonjësit e policisë
elektrike në matësat elektrikë të instaluar pranë palës paditëse.
Neni 12 i ligjit të mësipërm rregullon rrugën e ankimit administrativ, ku instanca më e
lartë që shqyrton ankimin në këtë rast është Drejtoria e Policisë Elektrike Tiranë, e cila ka
lënë në fuqi gjobën dhe dëmin, të vendosura nga Dega Policisë Elektrike Tiranë.
205
Ligji i posaçëm nuk është shprehur nëse vendimi i gjykatës së shkallës së parë është
ose jo i formës së prerë.
Në rastin konkret, objekt gjykimi është një kundravajtje administrative, për të cilën
pala paditëse është dënuar me 40.000 lekë gjobë dhe në kohën kur është kryer ajo ka qenë në
fuqi ligji nr.7697, datë 07.04.1993 “Për Kundravajtjet Administrative”, i cili në nenin 18/1
përcakton:
Kundër vendimit të dënimit nga organi administrativ mund të bëhet ankim brenda 5
ditëve nga dita e shpalljes ose njoftimit në gjykatën e rrethit ku është kryer kundravajtja,
vendimi i së cilës është i formës së prerë.
Kolegji Civil vlerëson se përderisa ligji përkatës nuk shprehet nëse vendimi i gjykatës
së shkallës së parë është ose jo i formës së prerë, atëherë gjykatat më të ulëta ishin të
detyruara që të zbatonin ligjin që rregullonte sferën e kundravajtjeve administrative në tërësi,
prandaj gjykata e apelit nuk mund ta shqyrtonte vendimin e gjykatës së shkallës së parë në
këtë pjesë, pasi ai ishte i formës së prerë.
Ky është qëndrimi i mbajtur nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin nr.11, datë 02.10.2009, në të cilin shprehen:
Në rastet e kundravajtjeve administrative, subjekti ka të drejtën të ngrejë padi në
gjykatën e shkallës së parë kundër çdo lloj dënimi administrativ të dhënë nga një organ
administrativ, pavarësisht nëse kjo e drejtë është parashikuar ose jo shprehimisht nga ligji i
veçantë.
Vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë që ka shqyrtuar kundravajtjen
administrative është i formës së prerë dhe i pa ankimueshëm, përveç kur ligji i veçantë
parashikon shprehimisht të drejtën për ndjekjen e rrugës së zakonshme të ankimit ndaj këtij
vendimi gjyqësor në një gjykatë më të lartë.
Ndërsa në rastet kur vendimi i dënimit administrativ është dhënë nga vetë gjykata e
shkallës së parë, pala ndërgjyqëse ka të drejtën e ushtrimit të ankimit kundër këtij vendimi në
gjykatën më të lartë në rrugë të zakonshme.
Ndodhur në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin që
vendimi nr.1589/1715, datë 09.10.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë në pjesën që i takon
procesverbalit të gjobës nr.PE 016784, datë 16.06.2006 duhet të prishet dhe të pushohet
gjykimi i çështjes në Gjykatën e Lartë, pasi vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë,
përsa i përket gjobës, është një vendim i pa ankimueshëm.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson që vendimi nr.1589/1715, datë 09.10.2008 i
Gjykatës së Apelit Tiranë në pjesën që i përket procesverbalit të dëmit nr.PE 020370, datë
16.06.2006 është i bazuar në ligj për arsyet e mëposhtme:
Në nenin 608/1 të Kodit Civil është përcaktuar se:

Personi që në mënyrë të paligjshme dhe me faj i shkakton tjetrit një dëm në personin
ose pasurinë e tij, detyrohet të dëmshpërblejë dëmin e shkaktuar.
Dispozita ligjore që cituam kërkon që të plotësohen katër kushtet e mëposhtme në të
njëjtën kohë: paligjshmëria e veprimeve ose mosveprimeve të personit, ekzistenca e fajit,
ekzistenca e dëmit të shkaktuar dhe lidhja shkakësore ndërmjet veprimit, ose mosveprimit të
paligjshëm dhe dëmit të shkaktuar.
Kolegji Civil vlerëson se përderisa nuk ka ndërhyrje në kontaktorët elektrikë nuk ka
veprime të paligjshme të palës paditëse dhe aq më tepër të ekzistojë faji i saj në shkaktimin e
dëmit, prandaj me të drejtë gjykata e apelit ka arritur në përfundimin se procesverbali i dëmit
të nxjerrë nga pala e paditur duhet të anullohet.
Pala e paditur pretendon se dëmi është rrjedhojë e vendosjes së gjobës, që do të thotë
që po u vendos gjoba automatikisht duhet të mbahet edhe procesverbali i dëmit.
206
Kolegji Civil pa i lejuar vetes që të bjerë në pozitat e gjykatës së apelit e cila i ka hyrë
shqyrtimit të gjobës, në një kohë që vendimi i gjykatës së shkallës së parë për të ka qenë i
formës së prerë, vlerëson që procesverbalet e gjobës dhe të dëmit janë të veçantë nga njëri
tjetri, prandaj për to ka edhe dy formular të ndryshëm.
Jo gjithmonë policia elektrike e shoqëron procesverbalin e gjobës me procesverbalin e
dëmit, siç është rasti i dëmtimit të vulave të jashtme të aparatit matës, ku nuk mund të bëhet
fjalë për shkaktim dëmi, ashtu siç ka ndodhur edhe në rastin që po gjykohet.
Vetën në rastet kur në matësat elektrikë konstatohen ndërhyrje në pajisjet e
brendshme të tij, atëhere mund të flitet për mbajtjen e procesverbalit të dëmit, sepse vetëm në
këtë mënyrë mund të kemi marrje të energjisë elektrike nëpërmjet ndryshimit të parametrave
të matësit elektrik.
Në rekurs pala e paditur pretendon që gjykata nuk ka zbatuar drejt kërkesat e nenit
185 të K.Pr.Civile, sepse pala paditëse ka ndryshuar njëkohësisht shkakun ligjor dhe objektin
e padisë.
Në objektin e padisë janë kundërshtuar të katër aktet që kanë dalë nga organet
administrative për të cilët janë shprehur gjykatat, prandaj konstatohet se nuk ka asnjë lloj
ndryshimi të objektit të padisë, ndërsa si bazë ligjore në padi është vënë ligji nr.8637, datë
06.07.2000 “Për Policinë Elektrike” (i ndryshuar), i cili është akti ligjor që rregullon fushën
përkatëse, ndërsa në vendimet e gjykatave janë pasqyruar edhe dispozita të tjera ligjore,
prandaj nuk kemi ndryshim të shkakut ligjor të padisë, por shtim të tij dhe ligji material bazë
që zgjidh mosmarrëveshjen në gjykim është pikërisht ai që pala paditëse ka vënë në bazën
ligjore të padisë.
I pabazuar në ligj është pretendimi i palës së paditur që ngrihet në rekurs se nuk është
formuar drejt ndërgjyqësia, sepse megjithëse pala paditëse ka zbatuar me përpikmëri kërkesat
e nenit 12 të ligjit nr.8637, datë 06.07.2000 “Për Policinë Elektrike” (i ndryshuar), duke bërë
ankim administrativ brenda afatit ligjor në Drejtorinë e Policisë Elektrike, e cila ka shqyrtuar
ankimin brenda afatit 10 ditor të parashikuar në ligj, duke bërë që pala paditëse t’i drejtohet
gjykatës për të mbrojtur të drejtat që pretendon se i janë shkelur, prandaj nga gjykata e
shkallës së parë janë thirrur në cilësinë e të paditurve si Dega e Policisë Elektrike, ashtu dhe
Drejtoria e Përgjithshme e Policisë Elektrike, ndërsa gjykata e apelit ka bërë zëvendësimin
procedural për shkak të ndryshimeve të mëpasme që kanë pësuar strukturat e policisë
elektrike.
Në nenin 10/2 të ligjit nr.8637, datë 06.07.2000 “Për Policinë Elektrike” (I ndryshuar)
është parashikuar si kundravajtje administrative shkelja e konstatuar nga punonjësit e policisë
elektrike në matësat elektrikë të instaluar pranë subjektit që furnizohet me energji elektrike,
por në rastin në gjykim nga punonjësit e policisë elektrike nuk është vënë re asnjë lloj
dëmtimi në matësit e energjisë elektrike, të instaluara pranë palës paditëse.
Pala e paditur ka pretendime për hapësirat në foletë e zgavrave të transformatorit, i
cili nuk futet në pajisjet matëse të energjisë elektrike dhe montimi e çmontimi i tyre bëhet
vetëm nga punonjësit e palës së paditur, prandaj nuk mund të jetë përgjegjësi e palës paditëse
montimi jo në parametrat e duhur i transformatorëve të energjisë elektrike.
Nga ana tjetër, pala e paditur këto të meta i ka konstatuar që në kontrollin e parë, i cili
është bërë gjashtë muaj para se të bëhej kontrolli i dytë dhe në këtë kontroll pala e paditur
nuk vendosur asnjë sanksion ndaj palës paditëse, por për të njëjtat shkelje ka mbajtur qëndrim
të ndryshëm shumë kohë më vonë.
Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin që rekursi i bërë nga
pala e paditur, përsa i përket procesverbalit të gjobës është i bazuar në ligj, prandaj në këtë
pjesë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet, duke
u vendosur pushimi i gjykimit përsa i përket gjobës, ndërsa përsa i përket procesverbalit të
dëmit rekursi i palës së paditur është i pabazuar në ligj dhe për rrjedhojë shkaqet që ngrihen
207
në të për këtë pjesë nuk duhen pranuar, duke u lënë në fuqi vendimi i gjykatës së apelit, përsa
i përket procesverbalit të dëmit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1589/1715, datë 09.10.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
pushimin e gjykimit të çështjes, përsa i përket procesverbalit të gjobës.
Lënien në fuqi të vendimit nr.1589/1715, datë 09.10.2008 të Gjykatës së Apelit
Tiranë, përsa i përket procesverbalit të dëmit.
Tiranë, më 28.05.2013
208
Nr.11243-02600-00-2008 i Regj.Them.
Nr.00-2013-1388 i Vendimit (329)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datë 28.05.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITËS: “ALPHA BANK AE” TIRANË, përfaqësuar

nga Av.Alban Çaushi.
I PADITUR: MINISTRIA E PUNËVE PUBLIKE,
TRANSPORTIT DHE
TELEKOMUNIKACIONIT TIRANË,
përfaqësuar nga Av.Shtetit Abaz Deda.
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Shtetit,
përfaqësuar në gjyq nga Av.Shtetit Abaz Deda.
OBJEKTI:
Detyrimin për pagimin e shumave të transfertave
që rrjedhin nga kamatat e kalimit të kredisë.
dhe nenet 496 e 507 të Kodit Civil.

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Ministria e Punëve Publike, Transportit dhe
Telekomunikacionit të paguajë në favor të palës paditëse “Alpha Bank AE”
Tiranë shumat e transfertave që duhet t’i paguante sipas kontratës së kalimit të
kredisë, të cilat arrijnë në vlerën 994.795.02 Euro, shumë e cila përbëhet nga
mbledhja e tre pagesave të papaguara.

Tiranë.
Kthimin e çështjes për rigjykim po kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.

rekurs pala paditëse, e cila kërkon:
209
Prishjen e vendimit nr.1578, datë 09.10.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi
vendimit nr.4655, datë 18.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala paditëse janë:

- Hetimi i kontratave për kryerjen e punimeve infrastrukturore nga gjykata nuk është i
nevojshëm, pasi analiza e tyre mund të qartësonte vetëm marrëdhënien ndërmjet palës
së paditur dhe sipërmarrësit Niko Kamatakis.
- Gjykata gabon kur arsyeton se detyrimi në favor të Niko Kamatakis është paguar nga
pala e paditur në Bankën Amerikane të Shqipërisë, prandaj edhe konkluzioni i saj për
të hetuar nëse një lëvrim i tillë ishte parashikuar ose jo në kontratën e kalimit të
kredisë është i gabuar, pasi pala e paditur ka bërë disa pagesa të pjesshme pranë palës
paditëse.
- Thirrja e personit të tretë nuk është e nevojshme për të vërtetuar ekzistencën e
detyrimit dhe gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar drejt në vendimin e saj se thirrja
e tij në gjyq nuk mund të bëhet, pasi Niko Kamatakis nuk ka banim të ditur brenda
kufijve të Republikës së Shqipërisë dhe se ai nuk ka asnjë interes për çështjen objekt
gjykimi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës paditëse Av.Alban
Çaushi, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.1578, datë 09.10.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe lënien në fuqi vendimit nr.4655, datë 18.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë;
Avokatin e Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.1578, datë
09.10.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë; në përfundim;
VËREN
02600-00-2008 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse “Alpha Bank AE”
Tiranë dhe e paditur Ministria e Punëve Publike, Transportit dhe Telekomunikacionit, me
objekt pagimin e shumës së transfertave që rrjedhin nga kamatat e kalimit të kredisë.
Vendimi nr.1578, datë 09.10.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në shkelje
të rënda të rregullave procedurale që detyrimisht të çojnë në prishjen e tij dhe dërgimin e
çështjes për t’u rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i po asaj gjykate.
Në datat 04.10.2001 dhe 24.12.2003 ndërmjet palës paditëse dhe ceduesit të kredisë
Niko Kamatakis janë lidhur dy kontrata për kalimin e kredisë në shumat 1.300.000 Euro dhe
800.000 Euro, ku pala paditëse merrte rolin e kreditorit të ri për palën e paditur.
Kontratat e kalimit të kredisë janë lidhur duke u bazuar në kontratat e sipërmarrjes të
lidhura ndërmjet palës së paditur dhe ceduesit të kredisë Niko Kamatakis për punimet që do
të kryente ky i fundit për përmirësimin e infrastrukturës në Rrethet Vlorë dhe Fier.
Pala paditëse pretendon që pala e paditur ka bërë pranë saj disa pagesa të pjesshme,
por i mbeten pa paguar edhe tre pagesa që kapin shumën 994.795.02 Euro, të cilën pala e
paditur pretendon se e ka paguar në favor të ceduesit të kredisë Niko Kamatakis, pranë
Bankës Amerikane të Shqipërisë.
vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Ministria e Punëve Publike, Transportit dhe
Telekomunikacionit të paguajë në favor të palës paditëse “Alpha Bank AE” Tiranë shumat e
210
transfertave që duhet t’i paguante sipas kontratës së kalimit të kredisë, të cilat arrijnë në
vlerën 994.795.02 Euro, shumë e cila përbëhet nga mbledhja e tre pagesave të pa paguara.
...Në rastin konkret pala paditëse ka zbatuar me korrektësi kontratat e kalimit të
kredisë, duke rimbursuar shumat në favor të kreditorit të tij Niko Kamatakis, prandaj pala e
paditur duhet t’i paguajë detyrimin palës tjetër, gjë të cilën e ka bërë pjesërisht....
Me ankimin e palës së paditur dhe Zyrës Vendore të Avokaturës së Shtetit Tiranë
çështja i ka kaluar për shqyrtim Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila me vendimin nr.1578, datë
Prishjen e vendimit nr.4655, datë 18.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kthimin e çështjes për rigjykim po kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
….Gjykata e shkallës së parë është shprehur për themelin e padisë në mënyrë të
njëanshme pa analizuar më parë kontratat e sipërmarrjes të lidhura ndërmjet palës së
paditur dhe Niko Kamatakis.
Gjykata nuk ka hetuar se në çfarë mënyre dhe në çfarë rruge është njohur nga pala
paditëse lëvrimi i kredisë në favor të Shoqërisë Niko Kamatakis (me apo pa garanci
pasurore), etj......
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse
përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile, prandaj vendimi i
gjykatës së apelit është i cënueshëm.
Në nenin 467 të K.Pr.Civile janë parashikuar rastet kur gjykata e apelit prish
vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e dërgon çështjen për rigjykim.
Gjykata e apelit ka arritur në përfundimin se gjykata e shkallës së parë nuk ka
administruar kontratat e sipërmarrjes të lidhura ndërmjet palës së paditur dhe ceduesit të
kredisë Niko Kamatakis, të cilat janë prova me shkresë në kuptimin e nenit 246 e vijues të
K.Pr.Civile, por Kolegji Civil vlerëson se ky rast nuk përfshihet në nenin 467/1 gërma ë të
K.Pr.Civile, pasi marrja e kontratave nuk është e vështirë në shkallë të dytë, sepse gjykata e
apelit, duke zbatuar nenin 465/2 të K.Pr.Civile i kishte të gjitha mundësitë që të përsëriste
pjesërisht shqyrtimin gjyqësor të çështjes dhe të kërkonte pranë palës së paditur kopjet e
njehsuara me origjinalin të kontratave të sipërmarrjes.
Arsyetimi i gjykatës së apelit se gjykata e shkallës së parë nuk ka vlerësuar nëse duhej
thirrur me cilësinë e personit të tretë Shoqëria Niko Kamatakis është i pabazuar në ligj, sepse
ajo ka arritur në një përfundim të tillë pa administruar më parë provat e pretenduara prej saj.
Kolegji Civil vlerëson se gjykata e apelit fillimisht duhet të administronte kontratat e
sipërmarrjes ku ka qenë palë Niko Kamatakis dhe më pas, në përputhje me nenin 193 të
K.Pr.Civile, të vlerësonte nëse ky i fundit kishte interes për çështjen objekt gjykimi dhe
vetëm atëhere mund të zbatonte kërkesat e nenit 467/1, gërma d të K.Pr.Civile.
Në këto rrethana, Kolegji Civil vlerëson se ndodhemi përpara kërkesave të nenit 485/c
të K.Pr.Civile, prandaj vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
t’u rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i asaj gjykate, i cili nëse vlerëson se kontratat e
sipërmarrjes duhen administruar si prova shkresore duhet të përsërisë pjesërisht shqyrtimin
gjyqësor të çështjes në bazë të nenit 465/2 të K.Pr.Civile, t’i administrojë ato dhe më pas të
shprehet në lidhje me çështjen.
Duke arsyetuar si më sipër Kolegji Civil vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala
paditëse është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi
i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit
Tiranë.
PËR KËTO ARSYE
211
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 28.05.2013
212
Nr.00-2013-1344 i Vendimit (330)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 28.05.2013, mori në shqyrtim çështjen civile nr.00414 akti, që i
përket:
PADITËS: HODO HASANI

TË PADITUR: DEGA E DOGANËS BERAT
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE TIRANË
OBJEKTI:
Konstatimi i pavlefshmërisë së aktit administrativ
të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave.
Kthimi në vendin e mëparshëm të punës.
Baza ligjore: Nenet 324/a, 331 të K.Pr.Civile, K.Pr.Administrative,
neni 7 i ligjit nr.9381, datë 28.04.2005,
“Për kompensimin e burgimit të padrejtë".
Gjykata e Shkallës së Parë Berat, me vendimin nr.300, datë 10.03.2011, datë ka

vendosur:
Kthimin e paditësit Hodo Hasani në vendin e mëparshëm të punës në detyrën e
Kryetarit të Degës së Doganës Berat.
Detyrimin e të paditurit Dega e Doganës Berat të paguajë në favor të paditësit
Hodo Hasani pagën për detyrën e Kryetarit të Degës së Doganës Berat për
periudhën nga data 18.03.2008 deri në datën 08.05.2009 dhe nga data
09.12.2010 deri në ditën e rikthimit të paditësit në vendin e mëparshëm të
punës në këtë detyrë.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj.
Pushimin e gjykimit për kërkimin e paditësit Hodo Hasani për pagimin e
interesave të pagës deri në rikthimin në punë.

Parë Berat për pjesët që ka pranuar pjesërisht padinë dhe për pjesën që ka
disponuar për pushimin e gjykimit.
213
Ndryshimin e vendimit të mësipërm për pjesët e tjera në këtë mënyrë:
Detyrimin e palës së paditur Dogana Berat të paguajë në favor të paditësit
Hodo Hasani pagën edhe për periudhën nga data 08.05.2009 deri në datën
09.12.2010.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs pala e paditur Dega e
Doganës Berat, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave Tiranë, e cila kërkon prishjen e
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë,
duke parashtruar këto shkaqe:
- Punëmarrësi ka shfaqur vullnetin e tij të lirë para punëdhënësit të tij, duke ndërmarrë
të kryejë një punë ose shërbim të caktuar për një periudhë me afat të caktuar ose jo,
kundrejt një kundërshpërblimi nga ana e punëdhënësit të tij.
- Që të ekzistojë kjo marrëdhënie juridike e dyanshme kërkohet patjetër vullneti i lirë i
të dy palëve.
- Në momentin që tek njëra nga palët mungon ky vullnet i lirë kjo marrëdhënie juridike
e lidhur mes palëve konsiderohet e zgjidhur.
- Është pikërisht shkelja e kryer nga ish punonjësi Hodo Hasani që ka ndikuar te
punëdhënësi i tij, Drejtori i Përgjithshëm Doganave, të ndërpresë marrëdhëniet e
punës.
- Që të ekzistojë një marrëdhënie juridike e dyanshme (siç është kontrata e punës) dhe
që të sjellë pasojat juridike të dëshiruar nga palët duhet që ky vullnet i palëve të jetë i
lirë.
- Ky vullnet nuk mund të imponohet me një vendim gjyqësor të formës së prerë për
vazhdimin e kësaj marrëdhënie juridike.
- Në këtë moment nuk do të kishim një vullnet të lirë e për pasojë do të kishim një
marrëdhënie juridike të lidhur në kundërshtim me ligjin, e cila nuk mund të krijojë
pasoja juridike për palët.
Kundër-Rekurs
- Ka ushtruar kundër-rekurs pala paditëse Hodo Hasani, i cili, mbështetur në nenin 477
të Kodit të Procedurës Civile, kërkon mospranimin e rekursit të paraqitur nga ana e
palës së paditur Dega e Doganës Berat, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave Tiranë.
- Rekursi i paraqitur nga pala e paditur nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në
nenin 472 të K.Pr.Civile dhe si i tillë nuk duhet të pranohet.
Komiteti disiplinor e ka zhvilluar një procedurë hetimore të fshehtë dhe në
kundërshtim me dispozitat e K.Pr.Administrative e V.K.M nr.686, datë 02.11.2005.
- Çështja penale në ngarkim të paditësit është pushuar me vendimin nr.898, datë
27.10.2010 të Gjykatës së Lartë e për rrjedhojë, në bazë të V.K.M nr.274, datë
15.04.2010 e nenit 109 të K.Punës, ana e paditur detyrohet t’i paguajë paditësit Hodo
Hasanit pagat nga çasti i pezullimit deri në kthimin në punë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesen me autorizim të palës së
paditur, juristen Ledjona Dalipaj, e cila kërkoi prishjen e të dy vendimeve të Gjykatës së
Apelit Vlorë dhe të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe rrëzimin e padisë; përfaqësuesin e
palës së paditëse av.Shuaip Syri, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit
Vlorë si një vendim i drejtë dhe i bazuar në ligj; dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
214
VËREN
Paditësi Hodo Hasani deri në muajin Mars 2008 ka ushtruar detyrën e Kryetarit të
Degës së Doganës Berat. Me urdhrin nr.3522 Prot, datë 18.03.2008 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Doganave është vendosur pezullimi i paditësit nga detyra e Kryetarit të
Degës së Doganës Berat për shkak të arrestimit të tij në datën 13.03.2008 dhe fillimit të një
procedimi penal ndaj tij, për veprën penale të korrupsionit pasiv.
Me vendimin nr.2200/14, datë 08.05.2009, ende pa përfunduar gjykimi penal ndaj
paditësit Hodo Hasani, Drejtori i Përgjithshëm i Doganave ka vendosur largimin e tij nga
detyra për “shkelje të dispozitave të Kodit Doganor dhe akteve nënligjore të dalë në zbatim të
tij”.
Ndërkohë, me vendimin nr.898, datë 27.10.2010, Gjykata e Lartë ka prishur vendimet
e gjykatave të faktit për të gjykuarin Hodo Hasani dhe ka pushuar çështjen penale ndaj tij,
pasi fakti nuk përbënte vepër penale.
Paditësi Hodo Hasani, pas pushimit të çështjes penale të nisur ndaj tij, ka kërkuar më
datë 30.11.2010 të rikthehet në vendin e mëparshëm të punës, pasi në shkresën nr.16819/1,
datë 09.12.2010 i është komunikuar vendimi nr.2200/14, datë 08.05.2009 i Drejtorit të
Përgjithshëm të Doganave për largimin e tij nga puna.
Ndodhur në këto kushte, paditësi Hodo Hasani në datë 21.12.2010 ka paraqitur në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Berat një padi duke thirrur si të paditur Degën e Doganës Berat
dhe Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave, me objekt: 1. Konstatimi i pavlefshmërisë së
aktit administrativ nr.2200/14, datë 08.05.2009 të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave 2.
Kthimin në vendin e mëparshëm të punës, 3. Pagimin e pagës dhe interesat për periudhën e
pezullimit nga data 18.03.2008 deri në kthimin në vendin e punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin e saj nr.300, datë 10.03.2011, ka
pranuar pjesërisht padinë duke kthyer paditësin Hodo Hasani në vendin e mëparshëm të
punës dhe detyrimin e të paditurit Degës së Doganës Berat të paguajë në favor të paditësit
pagat për një pjesë të periudhës së mbetur pa punë.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.1014, datë 01.12.2011, ka lënë në fuqi
vendimin nr.300, datë 10.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat për pjesën që ka
pranuar pjesërisht padinë dhe për pjesën që ka disponuar për pushimin e gjykimit si dhe ka
ndryshuar vendimin e mësipërm duke e detyruar palën e paditur Dega e Doganës Berat të
paguajë në favor të paditësit Hodo Hasani pagën për gjithë periudhën prej pezullimit nga
detyra më datë 18.03.2008 deri në ditën e kthimit në vendin e mëparshëm të punës.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs pala e paditur, e cila
kërkon prishjen e tij dhe rrëzimin e padisë, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimet e gjykatave të faktit janë
rrjedhojë e zbatimit të gabuar dhe mosrespektimit të ligjit. Marrëdhëniet e punës në
administratën doganore rregullohen nëpërmjet Kodit të Punës dhe Kodit Doganor. Ligji
nr.8549, datë 11.11.1999, “Statusi i nëpunësit civil” nuk shtrihet mbi punonjësit e
administratës doganore.
Dispozitat e Kodit të Punës, mbi bazën e të cilave duhet të zgjidhet mosmarrëveshja e
lindur midis palëve, nuk parashikojnë në përmbajtjen e tyre kthimin e paditësit në vendin e
mëparshëm të punës si një formë dëmshpërblimi për zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe
të përligjura.
Sa më sipër vjen në përputhje me orientimet, udhëzimet dhe konkluzionet e disa
vendimeve unifikuese të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, si nr.31, datë
14.04.2003, nr.8 dhe 10, datë 12.09.2007 dhe nr.7, datë 01.06.2011.
215
E pabazuar në ligj është edhe pjesa e vendimit që detyron Degën e Doganës Berat t’i
paguajë paditësit pagën nga dita e pezullimit nga detyra deri në ditën e kthimit në detyrë.
Në bazë të neneve 155/3 të Kodit të Punës, dëmshpërblimi për zgjidhjen e
menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës, nuk mund të kalojë masën e pagave të
një viti pune. Po kështu, në rast të verifikimit të mosrespektimit të procedurave të zgjidhjes së
kontratës së punës, punëmarrësi do të shpërblehet sipas nenit 143 K.Punës, si dhe për
vjetërsinë në punë sipas nenit 144 të K.Punës.
Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit
duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në atë gjykatë. Në rigjykimin e çështjes
gjykata e apelit, pasi të riverifikojë respektimin e kushteve dhe kritereve ligjore për zgjidhjen
e kontratës së punës të paditësit Hodo Hasani, të vlerësojë masën e dëmshpërblimit të tij në
respektim e sipas parashikimeve të neneve 143, 144, 155/3 të K.Punës.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1014, datë 01.12.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rigjykim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
216
Nr.00-2013-1547 i Vendimit (331)
VENDIM

në seancat gjyqësore të datave 09.05.2013 dhe 30.05.2013 mori në shqyrtim çështjen civile,
që u përket palëve:
PADITËSE: SHOQËRIA “ENERGJI” SHPK TIRANË,

përfaqësuar nga avokate Flonja Tashko (Boriçi)
dhe avokat Florian Hasko.
TË PADITUR: SHOQËRIA “SCAI”S.p.a., Via Don Fulvio
Scialba, nr.21, Perugia, Itali, përfaqësuar nga
avokat Gerhard Velaj dhe avokate Valbona
Gjonçari.
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur të përmbushë detyrimin kontraktor ndaj paditësit,
duke përshtatur e modifikuar makineritë e shitura sipas specifikimeve
të ofertës publike të palës së paditur nr.1281, datë 13 Nëntor 2008,
për të realizuar procesin e punës për prodhimin e inerteve nga zhavorret
e shtratit të lumit Vjosë, kantieri i hidrocentralit të Kalivaçit,
dhe në rast mosrealizimi të përmbushjes së këtij detyrimi nga pala e paditur,
të paguajë vlerën përkatëse që do të caktohet nga gjykata.
Detyrimin e palës së paditur të shlyejë dëmin e shkaktuar
nga mospërmbushja e detyrimeve kontraktore ndaj palës paditëse.
Neni 419 e vijues, neni 476 e vijues, neni 705 e vijues të K.Civil.

vendosur:
Pranimin e kërkesës.
Nxjerrjen e çështjes civile me nr.2209 akti jashtë juridiksionit.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ka ushtruar ankim të veçantë pala

paditëse, Shoqëria “Energji” SHPK, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe pranimin e juridiksionit shqiptar duke iu dërguar çështja Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë për vazhdimin e gjykimit, për këto shkaqe:
217
- Gjykata gabon kur referon dhe zgjidh çështjen e juridiksionit sipas ligjit nr.3920, datë
21.11.1964 “Mbi gëzimin e të drejtave civile nga të huajt dhe zbatimin e ligjit të
huaj”.
- Me të vërtetë marrëdhënia juridike midis palëve është krijuar në kohën që ky ligj ka
qenë në fuqi, por padia është regjistruar në gjykatë më datë 05.03.2012, kur ka hyrë
në fuqi ligji i ri nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të drejtën ndërkombëtare private”.
- Si ligji i mëparshëm dhe ai në fuqi, krahas dispozitave materiale, kanë dhe dispozita
procedurale. Këto të fundit janë ato që kanë të bëjnë dhe me çështjen e juridiksionit,
ç’ka do të thotë se janë këto dispozitat e zbatueshme dhe jo sikurse arsyeton gjykata.
- Gjykata gabon kur pranon se përmbushja e detyrimit është Italia. Pretendimi jonë,
përcaktuar dhe në objektin e padisë, konsiston në përmbushjen e detyrimeve
kontraktore nga ana e palës së paditur në Shqipëri dhe jo në Itali. Është detyrimi i
palës së paditur për të përshtatur e modifikuar makineritë e shitura, për të realizuar
procesin e punës.
- Ndërkohë, me prova shkresore vërtetojmë që montimi i makinerive është bërë në
Shqipëri, si dhe faktin që vetë i padituri ka bërë përpjekje të pasuksesshme për të
zgjidhur problemin e mosfunksionimit të rregullt të impiantit (dokumenti i ndërhyrjes
teknike datë 02.11.2009 i përgatitur nga teknikët e palës së paditur).
- Objekti i padisë përfshin dhe shpërblimin e dëmit. Vendi ku është shkaktuar ky dëm
dhe ku kanë ndodhur veprimet ose mosveprimet që kanë shkaktuar atë është
Shqipëria.
- Edhe nëse do të zbatohej ligji nr.3920/1964, përsëri gjykata shqiptare ka juridiksion
për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje. Ky qëndrim është mbajtur dhe nga praktika e
Gjykatës së Lartë (vendimi nr.340, datë 27.10.2009 i Kolegjit Civil të Gjykatës së
Lartë).

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesit e palës paditëse, Shoqërisë
“Energji” SHPK, avokatët Flonja Tashko (Boriçi) dhe Florian Hasko, që kërkuan prishjen e
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për
vazhdimin e gjykimit; përfaqësuesit e palës së paditur, Shoqërisë “Scai” SPA, avokatët
Gerhard Velaj dhe Valbona Gjonçari, që kërkuan lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Energji”
SHPK është regjistruar si person juridik me vendimin nr.30688, datë 181.12.2003 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me seli në Tiranë, me objekt veprimtarie: Koncesionare për
financimin, ndërtimin dhe drejtimin e impianteve elektrike, aktivitet në fushën e energjisë,
etj., regjistruar pranë organeve tatimore me nr.NIPT-i K 72020016 P.
2. Pala e paditur, Shoqëria “Scai” SPA (shoqëria aksionere) është krijuar dhe
organizuar sipas ligjit italian dhe regjistruar si e tillë më datë 19.08.1982, me seli në Bastia
Umbra (PG), Via Don Fulvio Scialba 21, Itali, me Kod tatimor 01283260543 (nga ekstrakti
tregtar i datës 09.05.2012 lëshuar nga Dhoma e Tregtisë dhe Industrisë në Perugia, Itali).
Rezulton që kjo shoqëri nuk ka seli apo degë a filial në Republikën e Shqipërisë.
3. Midis palës paditëse, Shoqërisë “Energji” SHPK, me cilësinë e blerëses dhe
Shoqërisë “Scai” SPA me cilësinë e shitëses janë lidhur dy kontrata shitje, nëpërmjet të cilave
pala e paditur e këtij gjykimi i ka shitur palës paditëse një linjë industriale (makineri) për
218
thërmimin e përpunimin e gurëve, zhavorreve të marra nga shtrati i lumit Vjosë dhe
prodhimin e inerteve në kantierin e hidrocentralit të Kalivaçit, Tepelenë, me vlerë totale
860.000 euro. Respektivisht objekt i kontratave të sipërcituara kanë qënë: -1 impiant i
lëvizshëm seleksionimi, modeli ST358, marka Metso Mineral, numër serie R3581564; - 1
impiant i lëvizshëm thyerje, modeli LT123, marka Metso Mineral, numër serie 74893; - 1
impiant i lëvizshëm seleksionimi, modeli ST358, Metso Mineral, numër serie R3581542.
3. Pala paditëse, Shoqëria “Energji” SHPK, me pretendimin se, pas montimit dhe
dorëzimit të makinerive, është konstatuar se ato nuk plotësonin kërkesat teknike për
realizimin e punimeve për të cilat ishin blerë dhe mbasi i ka kërkuar palës së paditur
përshtatjen dhe modifikimin e makinerive, por pa u përmbushur detyrimi nga ana e kësaj të
fundit, me padi ka kërkuar si në objektin e saj pasqyruar në pjesën hyrëse të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë.
4. Në seancën e datës 03.10.2012, pala e paditur Shoqëria “SCAI” SPA ka kërkuar
deklarimin e mungesës së juridiksionit të gjykatës shqiptare, me pretendimin se
mosmarrëveshja objekt konflikti gjyqësor buron nga një marrëdhënie juridike civile me
elementë të huaj dhe në bazë të rregullave të së drejtës ndërkombëtare private, gjykata
shqiptare nuk ka juridiksion për gjykimin e kësaj çështje.
5. Nëpërmjet prapësimeve, pala paditëse, Shoqëria “Energji” SHPK, referuar nenit 80
të ligjit nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të Drejtën Ndërkombëtare Private”, ka parashtruar se
çështja objekt gjykimi është në juridiksion të gjykatës shqiptare, pasi padia në shqyrtim
plotëson kriteret ligjore sipas të cilave gjykata shqiptare ka juridiksion për të gjykuar këtë
çështje.
pranuar kërkesën e palës së paditur dhe ka nxjerrë çështjen “...civile me nr.2209 akti jashtë
juridiksionit”.
6.1. Gjykata, pasi citon nenin 30 të ligjit nr.3920, datë 21.11.1964 “Mbi gëzimin e të
drejtave civile nga të huajt dhe zbatimin e ligjit të huaj”, nenet 36 e 37 të Kodit të Procedurës
Civile , arsyeton:
- “Pala e paditur “SCAI” S.p.a është një shoqëri e krijuar dhe organizuar sipas
ligjit italian e regjistruar në datë 09.07.1982 në Regjistrin Tregtar në Perugia,
Itali, me seli në Bastia Umbra (PG), Via Don Fulvio Scialba 21, Itali”;
- Përcaktimi i juridiksionit për mosmarrëveshje me elemente të huaj duhet të
kërkohet “...në natyrën apo lëndën e mosmarrëveshjes apo kur ka një element
të huaj, kërkohet në aktet ndërkombëtare të pranuara nga palët (konventë apo
marrëveshje dy palëshe) apo në rregullat e së drejtës ndërkombëtare”;
- “Në rastin konkret, gjykata konstaton se marrëdhënia juridiko civile, e krijuar
ndërmjet palëve kontraktuese është një marrëdhënie civile me elementë të huaj
(...), pra subjektet e saj janë persona juridikë të themeluar e të regjistruar në
vende të ndryshme, konkretisht në Shqipëri dhe Itali...kjo marrëdhënie është
objekt rregullimi nga rregullat e së drejtës ndërkombëtare private...”;
- “Meqenëse në rastin konkret, kontratat janë nënshkruar në vitin 2008, gjykata
çmon se duhet t`i referohemi ligjit të kohës në të cilin janë lidhur kontratat
nga buron edhe mosmarrëveshja, objekt gjykimi”, që për rastin është ligji
nr.3920, datë 21.11.1964...” neni 30/a, b);
- “Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore rezulton se nuk ka ndonjë
marrëveshje të palëve kontraktore për caktimin e juridiksionit përkatës që do
të zgjidhë mosmarrëveshjet e lindura nga kjo marrëdhënie juridike”;
- Rezulton se pala e paditur ka selinë e vet në Itali dhe sipas “...ekstraktit
tregtar të datës 09.05.2012 lëshuar nga Dhoma e Tregtisë dhe Industrisë në
219
Perugia, Itali, rezulton që kjo shoqëri nuk ka seli apo degë a filial në
Republikën e Shqipërisë”;
- “...marrëdhënia juridike e krijuar ndërmjet palëve është një marrëdhënie
detyrimi. Detyrimi i palës së paditur... rezulton të jetë përmbushur nga kjo e
fundit, përderisa linja industriale pasi është shitur nga pala e paditur është
sjellë në Shqipëri nga pala paditëse dhe është montuar në ambientet ku kjo e
fundit zhvillon aktivitetin. Shitja është realizuar në Republikën e Italisë. Pra,
“vendi” i përmbushjes së detyrimit kontraktor është Republika e Italisë”;
- “...sa më sipër, gjykata konstaton se në rastin konkret nuk plotësohen kushtet e
parashikuara në nenin 30/a/b të ligjit nr.3920, datë 21.11.1964, pasi: i) pala e
paditur nuk ka seli apo degë në Republikën e Shqipërisë dhe ii) vendi i
ekzekutimit të detyrimit që rrjedh nga kontratat në rastin konkret, nuk ndodhet
në Republikën e Shqipërisë”;
- Edhe në referim të ligjit nr.10428, datë 02.06.2011, si përjashtim nga rregulli i
përgjithshëm janë përcaktimet e nenit 80 të tij që çështja e juridiksionit përsëri
lidhet “...me vendbanimin e palës së paditur apo me vendin e përmbushjes së
detyrimeve apo vendin e realizimit të veprimit nga i cili është shkaktuar dëmi,
kusht për të cilat është që duhet të ndodhen në Republikën e Shqipërisë. Në
rastin objekt gjykimi nuk ekziston asnjë nga elementët e mësipërm”;
- “Si konkluzion, në mosmarrëveshjen midis palëve, në mungesë të
marrëveshjes për juridiksion, nuk plotësohen kushtet e parashikuara në nenin
30/a/b të ligjit nr.3920, datë 21.11.1964 në mënyrë që të ketë juridiksion
gjykata shqiptare, pasi: - pala e paditur nuk ka seli apo degë në Republikën e
Shqipërisë; - vendi i ekzekutimit të detyrimit që rrjedh nga kontratat nuk
ndodhet në Republikën e Shqipërisë; - vendi i realizimit të veprimit nga i cili
pretendohet se është shkaktuar dëmi nuk ndodhet në Republikën e
Shqipërisë”.
7. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ka ushtruar ankim të veçantë pala
paditëse, Shoqëria “Energji” SHPK, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe pranimin e juridiksionit shqiptar duke iu dërguar çështja Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë për vazhdimin e gjykimit, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse
të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të ligjit nr.10428, datë 02.06.2011
“Për të drejtën ndërkombëtare private”, në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 37§1 i K.Pr.Civile: “Juridiksioni i gjykatave shqiptare për personat
fizikë dhe juridikë të huaj rregullohet me ligj të veçantë”.
8.2. Neni 71 i ligjit nr.10428, datë 02.06.2011: “Gjykatat shqiptare kanë
juridiksion në zgjidhjen e mosmarrëveshjeve juridiko-civile me elemente të
huaja, nëse pala e paditur ka vendqëndrimin e zakonshëm në Republikën e
Shqipërisë, përveçse kur rregullat e këtij kreu parashikojnë ndryshe”.
8.3. Neni 80/b i ligjit nr.10428, datë 02.06.2011: “Gjykatat shqiptare kanë
juridiksion ndërkombëtar edhe në rastet e mëposhtme:
a)...;
b) kur padia ka për objekt një kontratë ose pretendime që rrjedhin nga një
kontratë dhe vendi, në të cilin është përmbushur ose duhej përmbushur
detyrimi, ndodhet në Republikën e Shqipërisë;
c)...; ç)...; d)...; dh)...”.
220
9. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse, Shoqëria “Energji” SHPK,
përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.433, datë 25.01.2013 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Për rrjedhojë ky vendim duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet
po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimi i arritur nga gjykata e
shkallës së parë është rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të gabuar të ligjit dhe njëkohësisht
i pambështetur në aktet shkresore të fashikulluara në dosjen gjyqësore me cilësinë e provave
nga palët, ç’ka e bën vendimin e kësaj gjykate të pambështetur në ligj dhe të pa argumentuar.
11. Ndonëse arsyetimi dhe përfundimi i gjykatës së shkallës së parë se marrëveshja
juridike civile për shkak të së cilës ka lindur mosmarrëveshja objekt gjykimi përmban
elementë të huaj është i drejtë, ky kolegj vlerëson se gjykata gabon kur: (i) për zgjidhjen e
çështjes së juridiksionit referon në ligjin nr.3920, datë 21.11.1964 “Mbi gëzimin e të drejtave
civile nga të huajt dhe zbatimin e ligjit të huaj” dhe se (ii) “...vendi i ekzekutimit të detyrimit
që rrjedh nga kontratat në rastin konkret, nuk ndodhet në Republikën e Shqipërisë”.
12. Ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në
shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve të parashtruara në këto akte, përmbajtjes së akteve shkresore të fashikulluara në
dosjen gjyqësore, vendimit të gjykatës dhe shkaqeve të ankimit, arrin në përfundimin se padia
e palës paditëse, Shoqëria “Energji” SHPK, ka të bëjë me detyrime që do të
përmbushen/ekzekutohen në territorin e Republikës së Shqipërisë dhe në rrethana të tilla
mosmarrëveshja objekt gjykimi i përket juridiksionit të gjykatave shqiptare.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se juridiksioni i
gjykatave shqiptare në çështjet me elementë të huaj, “për personat fizikë dhe juridikë të huaj
rregullohet me ligj”[1], nga marrëveshje ndërkombëtare të ratifikuara nga Republika e
Shqipërisë dhe/ose nga marrëveshjet midis palëve kontraktuese.
13.1. Për rastin në shqyrtim evidentohet se marrëdhënia civile e krijuar nga palët
ndërgjyqëse është një marrëdhënie civile me elemente të huaj. Palët kontraktuese janë
persona juridikë privatë të themeluar e të regjistruar në vende të ndryshme, respektivisht pala
paditëse në Shqipëri dhe pala e paditur në Itali. Po kështu, evidentohet se selitë e tyre
ndodhen, për palën paditëse në Shqipëri, ndërsa për palën e paditur në Itali dhe, njëkohësisht
nuk rezulton që kjo palë të ketë degë apo përfaqësi në Republikën e Shqipërisë.
13.2. Gjithashtu, nuk rezulton që vetë palët kontraktuese të kenë caktuar me
marrëveshje midis tyre juridiksionin përkatës që do të zgjidhte mosmarrëveshjet që mund të
lindin nga kontratat e shitjes. Ato nuk kanë zgjedhur një juridiksion të ndryshëm nga ai i
gjykatave shqiptare.
13.3. Për rrjedhojë, referuar nenit 37§1 të Kodit të Procedurës Civile, për përcaktimin
e juridiksionit për rastin konkret duhet t’i referohemi nenit 80 të ligjit nr.10428, datë
02.06.2011 “Për të drejtën ndërkombëtare private” i cili, ndër të tjera, përmban norma të
karakterit procedural. [2]
14. Sikurse është parashtruar më lart, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të
gabuar qëndrimin e gjykatës së shkallës së parë, që për zgjidhjen e çështjes së juridiksionit
referon në ligjin nr.3920, datë 21.11.1964 “Mbi gëzimin e të drejtave civile nga të huajt dhe
zbatimin e ligjit të huaj” (në nenin 30/a)b). Ky qëndrim është rrjedhim i arsyetimit jo të drejtë
që kjo gjykatë iu bën parimeve të përgjithshme në lidhje me zbatimin e ligjit material dhe
procedural në kohë.
[ ] Neni 37§1 i Kodit të Procedurës Civile
1 ?
2 ?
[ ] Neni 1/1/b) i ligjit nr.10428, datë 02.06.2011:“Ky ligj përcakton: ...b) juridiksionin dhe rregullat procedurale të
gjykatave shqiptare për marrëdhëniet juridike civile, të cilat kanë elemente të huaj”.
221
14.1. Ky kolegj sjell në vëmendje të gjykatës së shkallës së parë se, në ndryshim nga
normat e së drejtës materiale të cilat zakonisht i shtrijnë efektet për marrëdhënie juridike
civile që lindin pas hyrjes së tyre në fuqi, me përjashtim të rastit kur këtyre normave ju jepet
shprehimisht fuqi prapavepruese, normat e së drejtës procedurale civile, si rregull i
përgjithshëm, veprojnë edhe për marrëdhënie që kanë lindur para hyrje në fuqi të tyre. Kjo do
të thotë se në kohën e shqyrtimit të çështjes do të zbatohet ligji procedural që është në fuqi,
me përjashtim të rasteve kur parashikohet ndryshe në dispozitat tranzitore.
14.2. Mosmarrëveshja që ka lindur nga një marrëdhënie juridike civile do të zgjidhet
sipas ligjit material të kohës kur kjo marrëdhënie është krijuar, ndërsa shqyrtimi gjyqësor i
kësaj mosmarrëveshje bëhet sipas normave procedurale civile që janë në fuqi në kohën e
shqyrtimit, dhe jo sikurse ka vepruar gjykata e shkallës së parë.
15. Veç sa arsyetohet më sipër, në ligjin nr.10428, datë 02.06.2011 ka një dispozitë
kalimtare (neni 87), sipas së cilës “Çështjet gjyqësore të papërfunduara, që janë në gjykim në
gjykatë deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, gjykohen sipas ligjit në fuqi në kohën e
depozitimit të padisë”.
15.1. Evidentohet se padia është depozituar në gjykatë më datë 01.03.2012, pra pas
hyrjes në fuqi të ligjit të ri. Pavarësisht nga fakti që marrëdhënia juridike për shkak të së cilës
ka lindur mosmarrëveshja është krijuar para hyrjes në fuqi të ligjit të ri, përderisa padia është
ngritur pas hyrjes në fuqi të ligjit të ri, ligji i aplikueshëm do të jetë ligji në fuqi.
16. Ky kolegj, pa marrë në analizë provat shkresore, parashtron argumentet që e bëjnë
Shoqërinë “SCAI” SPA t’i nënshtrohet juridiksionit të gjykatës shqiptare dhe të thirret në
këtë gjykim si palë e paditur. Ky qëndrim buron nga ekzistenca e “fakti lidhës”[ 1] në
përmbajtjen e marrëdhënies civile të krijuar midis Shoqërisë “Energji” SHPK dhe Shoqërisë
“SCAI” SPA. Fakti lidhës që, për rastin, përcakton juridiksionin ndërkombëtar të gjykatës
shqiptare, evidentohet në harmoni me nenin 37 të Kodit të Procedurës Civile dhe nenin 80 të
ligjit nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të drejtën ndërkombëtare private” me përmbajtjen e
kontratave të shitjes, përfshirë ofertën, garancinë se makineritë ishin të përshtatshme për
qëllimin që do të përdoreshin nga blerësi dhe marrjen përsipër nga ana e palës shitëse të
montimit, kolaudimit dhe riparimit të defekteve të mundshme të pajisjeve objekt shitjeje.
16.1. Ndërkohë, duhet theksuar se “fakti lidhës” vlerësohet sipas ligjit shqiptar (lex
fori) dhe sipas parimit “perpetuario jurisdictionis”. Ekzistenca e tij përcaktohet duke pasur
parasysh momentin e ngritjes së padisë dhe çdo ndryshim faktik i mëvonshëm që do të bënte
të mungonte juridiksioni nuk ka rëndësi.
17. Në përcaktimin e juridiksionit ndërkombëtar ligji nr.10428, datë 02.06.2011 “Për
të drejtën ndërkombëtare private”[2], ashtu si dhe Rregullorja e Këshillit të Komunitetit
Europian nr.44/2001, datë 22.11.20003, njeh dhe përjashtime nga rregulli i përgjithshëm.
17.1. Kështu, sipas nenit 80 të ligjit të sipërcituar, gjykatat shqiptare kanë juridiksion
ndërkombëtar, ndër të tjera edhe për rastet “kur padia ka për objekt një kontratë ose
pretendime që rrjedhin nga një kontratë dhe vendi, në të cilin është përmbushur ose duhej
përmbushur detyrimi, ndodhet në Republikën e Shqipërisë”. Pra, referuar këtij rregullimi
ligjor del se për detyrimet që lindin nga kontratat, juridiksionin mbi këto çështje e ka gjykata
e vendit në të cilin duhet të përmbushet detyrimi (lex loci executionis).
1 ?
[ ] “Fakt lidhës”, terminologji kjo e përdorur nga Konventa e Brukselit nr.41968A09227 (01) “Mbi juridiksionin dhe
Ekzekutimin e vendimeve në fushën civile dhe tregtare”
[ ] Kreu i IX, nenet 71-81, të ligjit nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të drejtën ndërkombëtare private”
2 ?
3 ?
[ ] Rregullore e Këshillit Europian (KE) nr.44/2001, datë 22.12.2000 “Për njohjen dhe zbatimin e vendimeve gjyqësore në
çështjet civile dhe tregtare” (Brussels Regulation, “On jurisdiction and on recognition and enforcement of judgments in civil
and commercial matters”, Council Regulation (EC) nr.44/2001 of 22 December 2000).
222
17.2. Kriteri lidhës apo fakti lidhës për përcaktimin e juridiksionit është ai i vendit të
përmbushjes së detyrimit. Ky është një kriter konstant, i pandryshueshëm në kohë. Për
përcaktimin e këtij kriteri nuk mund të anashkalohen tërësia e fakteve dhe/ose rrethanave që
përbëjnë konceptin juridik të përmbushjes së detyrimit dhe që shprehen në aktet e kryera nga
palët kontraktuese.
18. Pavarësisht se Gjykata e Lartë nuk merr në analizë provat, ajo, për të dalë në një
konkluzion të mbështetur në ligj dhe të argumentuar, e gjen me vend të përmendë ato akte
shkresore të palëve ndërgjyqëse që janë anashkaluar nga gjykata e shkallës së parë, të cilat
përmbajnë kriterin lidhës në përcaktimin e juridiksionit dhe që kanë të bëjnë me konceptin
juridik të “përmbushjes së detyrimit”.
(i) Përmbushja e detyrimit përbëhet nga tërësia e të drejtave dhe detyrimeve të lindura
nga marrëdhënia e detyrimit, që në thelb përbëjnë përmbajtjen e detyrimit. Përmbushja e
detyrimit formon sjelljen e palëve përkundrejt të drejtave dhe detyrimeve reciproke apo të
njëanshme, që mund të konsistojë në veprime pozitive ose negative. Pra, është kryerja e atij
veprimi apo veprimeve të njërës palë që përbën objektin e detyrimit dhe që është i nevojshëm
për realizimin e të drejtës së palës tjetër.
(ii) Pra, me përmbushje të detyrimit kuptohet kryerja e atij veprimi/e atyre veprimeve
(mbajtja e një sjellje të caktuar) që përbën objektin e detyrimit dhe që është e nevojshme për
realizimin e së drejtës të palës tjetër/kreditorit. Objekti i ekzekutimit të detyrimit i përgjigjet
objektit të marrëdhënies së detyrimit. Në përmbushjen e detyrimeve të një rëndësie të veçantë
janë vendi, mënyra dhe rrethanat që e shoqërojnë këtë përmbajtje
(iii) Palët janë të detyruara të përmbushin detyrimin në përputhje me përmbajtjen e tij.
Këto detyrime në kontratat e dyanshme janë reciproke për secilën palë.
19. Referuar rastit konkret rëndësi paraqet vendi ku duhet të kryhet veprimi që përbën
përmbajtjen e detyrimit. Vendi i përmbushjes së detyrimit përcaktohet në ligj ose në
marrëveshje të palëve, apo ai mund të rezultojë edhe nga vetë natyra e detyrimit.
19.1. Vendi i përmbushjes së detyrimit/kontratës, si kriter lidhje, duhet të
interpretohet në themel; ç’ka do të thotë sqarim i rrethanave të faktit në të cilat ky kriter
konkretizohet (ky interpretim bëhet në bazë të lex fori).
19.2. Momentet që duhen marrë në konsideratë për të përcaktuar juridiksionin janë ato
aspekte, rrethana të kësaj marrëdhënie civile që lidhin këtë të fundit me rendin juridik, të
përcaktuar për të rregulluar marrëdhënie të tilla (kriteri i lidhjes apo fakti lidhës).
20. Duke iu kthyer rastit konkret, ky kolegj vlerëson se gjykata e shkallës së parë
gabon në përcaktimin e kriterit lidhës, duke anashkaluar specifikimet e aspekteve, të
elementeve apo të rrethanave që karakterizojnë marrëdhënien civile të krijuar mes palëve.
20.1. Kontratat e shitjes të realizuara midis palëve ndërgjyqëse kanë të bëjnë me një
shitje ndërkombëtare të sendeve të luajtshme të cilat janë paraprirë nga zhvillimi i
negociatave midis palëve; negociata që kanë pasur të bëjnë me ofertën përkatëse, veçanërisht
në lidhje me llojin, markën apo patentën e sendeve të ofruara për shitje, cilësitë e tyre teknike
dhe garancitë e dhëna nga shitësi për funksionalitetin e këtyre sendeve. Në vështrim të këtyre
rrethanave shitësi nuk detyrohet thjesht vetëm për dorëzimin fizik të sendeve apo
dokumentacionit shoqërues të tyre, por ai ka marrë përsipër dhe detyrime të tjera që mund të
përmbushen vetëm në vendin ku do të montohen dhe funksionojnë sendet objekt shitje, që për
rastin është Shqipëria.
20.2. Nisur nga përmbajtja e kontratave del se ato janë kontrata të shitjeve
ndërkombëtare me rezervë dhe njëkohësisht shitësi ka marrë përsipër “kushtet për veprimin e
garancive në lidhje me sendin e shitur”. Një ndër veprimet apo mënyrat e përmbushjes së
detyrimit nga ana e shitësit është marrja përsipër e garancisë në lidhje me funksionimin e
makinerive, detyrim ky që përmbushet në territorin e Shqipërisë.
223
20.3. Në interpretim të nenit 80 të ligjit të sipërcituar kriteri i vendbanimit të blerësit
aplikohet në ato raste kur të gjitha operacionet që përfshin kontrata e shitjes kryhen pranë
vendbanimit të përhershëm të blerësit.
21. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se kontratat midis palëve
të këtij gjykimi janë lidhur në Itali, por makineritë e përcaktuara si objekt i kontratave,
ndonëse janë importuar nga Shoqëria “Energji” SHPK[1], dorëzimi dhe instalimi i këtyre
makinerive është bërë nga personeli teknik i Shoqërisë “Scai” SPA në kantierin e Kalivaçit në
Shqipëri, në datën 13.01.2009. Edhe kolaudimi dhe vënia në funksion është bërë po nga
personeli teknik i palës së paditur.
21.1. Për shkak se makineritë nuk ishin të përshtatshme për të kryer përpunimin e
inerteve nga shtrati i lumit Vjosë dhe se cilësia e inerteve të prodhuara prej këtyre makinerive
doli e dobët, përsëri ka qenë personeli teknik i palës së paditur që ka ndërhyrë për të zgjidhur
problemin e mosfunksionimit të rregullt të impiantit.[2]
22. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.433, datë
25.01.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është nxjerrë jashtë juridiksionit
gjyqësor çështja civile nr.9343/2209, datë regjistrimi 05.03.2012, duhet të prishet dhe çështja
të dërgohet po pranë asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 37§1 dhe 485 të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.433, datë 25.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 30.05.2013
[ ] Faturat e importit nr.63969, datë 20.12.2008, nr.64440, datë 23.12.2008 dhe nr.64917, datë 25.12.2008.
1 ?
2 ?
[ ] Oferta e palës së paditur datë 31.10.2008 “…që është pjesë integruese e kësaj kontrate” (kontratave të shitjes së
makinerive); Relacioni teknik; studimi për impiantin e përpunimit të inerteve, datë 27.10.2008 i palës së paditur; aktet e
palës së paditur të ndërhyrjeve ndihme; korrespodenca midis palëve. Në kushtet e shitjes dhe preventivit të emetuar nga
Metso ku përshkruhen cilësitë e makinerive të ofruara është përcaktuar se dorëzimi bëh et “Në Shqipëri, taksat e transportit
të papaguar, bazuar në Normat Incoterms 2000”
224
Nr.00-2013-1548 i Vendimit (332)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:


palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “SHQIPËRIA-2A” SHPK,

VLORË, në mungesë
TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
VLORË, në mungesë
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR
TIRANË, në mungesë
OBJEKTI:
Anullimi i aktit administrativ
Njoftim vlerësimi me nr.1293, datë 23.01.2012
dhe nr.4520, datë 19.09.2012,
si dhe vendimet e Drejtorisë së Apelimit Tatimor
me nr.3171/1, datë 29.01.2012 dhe nr.23569/1, datë 04.12.2012.
Neni 106 e vijues i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008.

Moskompetencën e gjykimit të kësaj gjykate të çështjes civile me palë
ndërgjyqëse:
Paditës: Shqipëria-2A SHPK, me NIPT K 66516202 N me objekt të aktivitetit
të saj: Tregti të Ndryshme e përfaqësuar ligjërisht prej administratores znj.
Arta Xhelaj, me adresë... Të paditur: 1. Drejtoria Rajonale e Tatimeve
Vlorë...2. Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë...Objekti: Anullimin i aktit
administrativ: Njoftim vlerësimi me nr.1293, datë 23.01.2012 dhe nr.4520,
datë 19.09.2012, si dhe vendimet e Drejtorisë së Apelimit Tatimor me
nr.3171/1, datë 29.01.2012 dhe nr.23569/1, datë 04.12.2012…, duke dërguar
aktet e këtij procesi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë ka ushtruar ankim të veçantë

pala paditëse, Shoqëria “Shqipëria-2A” SHPK Vlorë, me të cilin kërkon prishjen e vendimit
të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, për këto shkaqe:
225
- Arsyetimi i gjykatës është i gabuar dhe në kundërshtim me paragrafin e dytë të nenit
43 dhe nenin 327 të K.Pr.Civile.
- Bazuar në nenet 53 dhe 54 të K.Pr.Civile e drejta e zgjidhjes midis shumë gjykatave
dhe kur ka shumë se një të paditur i takon paditësit, që për rastin kam zgjedhur
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
- Referuar nenit 327 të K.Pr.Civile kompetente është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë
dhe jo ajo e Tiranës, pasi objekt gjykimi janë bërë aktet administrative, njoftim
vlerësimet nr.1293, datë 23.01.2012 dhe nr.4520, datë 19.09.2012 të Drejtorisë
Rajonale Tatimore Vlorë.
- Pra, në themel të gjykimit, sipas objektit të padisë janë akte administrative të nxjerra
nga Drejtoria Rajonale Tatimore Vlorë të lëna në fuqi nga Drejtoria e Apelit Tatimor
Tiranë dhe gjykata gabon kur deklaron moskompetencën tokësore për gjykimin e
kësaj padie.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se Shoqëria “Shqipëria-2A” SHPK është
person juridik privat me seli në qytetin e Vlorës, regjistruar pranë organeve tatimore me
nr.NIPT-i K 66516202 N, me objekt veprimtarie tregti materiale të ndryshme.
2. Nga ana e inspektorëve të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë, mbi bazën e akt
konstatimeve nr.0161774, datë 22.12.2011 dhe nr.0292751, datë 24.08.2012, është
sanksionuar me gjobë Shoqëria “Shqipëria-2A” SHPK me argumentin se ky subjekt bën
shitje me pakicë pa lëshuar kupon tatimor (shitje nga mjeti furgon Ford me targë VL 9612 C
në subjekte në Tiranë), që në kuptim të ligjit përbën shkelje tatimore administrative. Për këtë
janë përpiluar proces verbalet përkatëse, ai me nr.0053751, datë 22.11.2011 për gjobën prej
200.000 lekë dhe ai me nr.0157319, datë 24.08.2012 për gjobën 300.000 lekë.
2.1. Mbi bazën e akteve të sipërcituara, Drejtoria Rajonale Tatimore Vlorë ka nxjerrë
njoftim vlerësimet tatimore nr.1293, datë 23.01.2012 dhe nr.4520, datë 19.09.2012, me të
cilët pala paditëse e këtij gjykimi detyrohet të paguajë “detyrimin e vlerësuar si më sipër”, në
total 500.000 lekë.
3. Mbi ankimin e palës paditëse, Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë, me vendimet
nr.3171/1 prot., datë 29.01.2012 dhe nr.23659/1 prot., datë 04.12.2012, ka lënë në fuqi
njoftim vlerësimin tatimor nr.1293, datë 23.01.2012 dhe ka refuzuar ankimin në lidhje me
njoftim vlerësimin tatimor nr.4520, datë 19.09.2012 të Drejtorisë Rajonale të Tatimore Vlorë.
4. Pala paditëse Shoqëria “Shqipëria-2A” SHPK, me pretendimin se aktet e nxjerrë
nga pala e paditur janë të pambështetur në ligj, me padi ka kërkuar: “Anullimi i aktit
administrativ: Njoftim vlerësimi me nr.1293, datë 23.01.2012 dhe nr.4520, datë 19.09.2012,
si dhe vendimet e Drejtorisë së Apelimit Tatimor me nr.3171/1, datë 29.01.2012 dhe
nr.23569/1, datë 04.12.2012”.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka vënë në diskutim çështjen e kompetencës
tokësore dhe pasi ka dëgjuar palët të cilat kanë kërkuar: - pala paditëse: edhe kjo gjykatë
është kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje, ndërsa pala e paditur e ka lënë në
“gjykimin” e gjykatës, me vendimin nr.761, datë 02.04.2012, ka vendosur:
“Moskompetencën e gjykimit të kësaj gjykate të çështjes civile me palë ndërgjyqëse: Paditës:
Shqipëria-2A SHPK, me NIPT K 66516202 N me objekt të aktivitetit të saj: Tregti të
Ndryshme e përfaqësuar ligjërisht prej administratores znj. Arta Xhelaj, me adresë... Të
226
paditur: 1. Drejtoria Rajonale e Tatimeve Vlorë...2. Drejtoria e Apelimit Tatimor
Tiranë...Objekti: Anullimin i aktit administrativ: Njoftim vlerësimi me nr.1293, datë
23.01.2012 dhe nr.4520, datë 19.09.2012, si dhe vendimet e Drejtorisë së Apelimit Tatimor
me nr.3171/1, datë 29.01.2012 dhe nr.23569/1, datë 04.12.2012…, duke dërguar aktet e këtij
procesi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
5.1. Në deklarimin e moskompetencës tokësore, gjykata, pasi citon nenet 43, 61 dhe
327 të Kodit të Procedurës Civile, arsyeton:
- Drejtoria Rajonale Tatimore Vlorë megjithëse “... nuk ka qenë subjekt i
procedimit në lidhje me akt-konstatimin dhe proces-verbalit të gjobave, pasi
ato akte i ka nxjerrë Drejtoria e Tatimeve Tiranë” është thirrur në këtë gjykim
si palë e paditur;
- “Rezulton e provuar se pavarësisht se pala inicuese e këtij procesi gjyqësor ka
thirrur në gjykim Drejtorinë Rajonale të Tatimeve Vlorë ajo nuk është organ i
administratës ndaj të cilit kundërshtohen aktet administrative si akte të nxjerra
në kundërshtim me ligjin. Të dyja ankimet drejtohen faktikisht kundër
Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Tiranë dhe Drejtoria e Apelimit Tatimor
Tiranë”, të cilat e kanë qendrën e tyre në Tiranë.
6. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë ka ushtruar ankim të
veçantë pala paditëse, Shoqëria “Shqipëria-2A” SHPK Vlorë, me të cilin kërkon prishjen e
vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Ligji i zbatueshëm
7.1 Neni 327§1 i K.Pr.Civile: “Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga
seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e të cilës ka qendrën organi administrativ, ndaj të cilit
drejtohet padia...”.
8. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse, Shoqëria “Shqipëria-2A” SHPK
Vlorë, për aq sa referon në objektin e padisë dhe në nenin 327 të Kodit të Procedurës Civile,
përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.761, datë 02.04.2012 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.761, datë 02.04.2012 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me të cilin është shpallur moskompetenca tokësore e
kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.932, datë 09.01.2013 regjistrimi, që i përket
palës paditëse Shoqëria “Shqipëria-2A” SHPK Vlorë kundër Drejtorisë Rajonale Tatimore
Vlorë dhe Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve
Tiranë, me objekt “Anullim i aktit administrativ Njoftim Vlerësimi nr.1293, datë 23.01.2012
dhe nr.4520, datë 19.09.2012, si dhe vendimet e Drejtorisë së Apelit Tatimor nr.3171/1, datë
29.01.2012 dhe nr.23569/1, datë 04.12.2012”, duke i dërguar aktet për gjykim Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit.
padisë, pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte dhe vendimit të gjykatës, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin
konkret, arrin në konkluzionin se ndodhemi përpara një konflikti administrativ dhe çështja
objekt shqyrtimi është në kompetencë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, të Seksionit
Administrativ.
227
11.1. Në përcaktimin e gjykatës kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete nga
pikëpamja territoriale, ky kolegj, bazuar në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe të
ligjit të posaçëm, atë “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, të zbatueshme
për rastin, merr në konsideratë objektin e shkakun e padisë, karakterin dhe natyrën juridike të
mosmarrëveshjes.
12. Ndryshe nga sa arsyeton gjykata e shkallës së parë se për rastin, krahas nenit 327
të Kodit të Procedurës Civile, duhet të zbatohet dhe neni 43 i po këtij Kodi, ky kolegj, në
shqyrtim të objektit të padisë dhe përmbajtjes së saj, vlerëson se për rastin konkret nuk gjen
zbatim kjo dispozitë.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se palët e paditura,
Drejtoria Rajonale Tatimore Vlorë dhe Drejtoria e Përgjithshme Tatimeve Tiranë, pranë së
cilës është krijuar Drejtoria e Apelimeve si “njësi e pavarur brenda administratës tatimore
qendrore” (neni 16/4 i ligjit nr.9920/2008)[ 1], për rastin në shqyrtim, janë subjekte të një
marrëdhënie juridike administrative, në të cilën ato shfaqen si organe pushteti që kryejnë
funksionet e tyre brenda caqeve të kompetencave të caktuara me ligj (respektivisht nga ligji
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”).
13.1. Drejtoria Rajonale Tatimore Vlorë dhe Drejtoria e Apelimeve pranë Drejtorisë
së Përgjithshme të Tatimeve, të thirrur në këtë gjykim si palë të paditura, në marrëdhënien
objekt gjykimi nuk kanë dalë në cilësinë e tyre si persona juridikë, por në cilësinë e organeve
shtetërore të pajisur nga ligji me atribute të caktuara. Këto palë veprojnë si organe të
administratës publike, të ngarkuara nga Kushtetuta dhe ligji për kryerjen e një funksioni
specifik.
13.2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se për rastin në shqyrtim midis palës
së paditur dhe asaj paditëse nuk është krijuar apo të ketë lindur ndonjë marrëdhënie juridike
civile ku këto organe shtetërore të veprojnë si persona juridikë publikë në kuptim të
dispozitave të Kodit Civil dhe të nenit 43 të Kodit të Procedurës Civile. Nëse pala e paditur
do të ishte subjekt i marrëdhënies juridike civile ajo nuk do të vepronte si organ pushteti në
kuptimin e mësipërm, por si një institucion që ka të drejta dhe merr përsipër detyrime civile.
13.3. Në këto kushte, si dhe nga përmbajtja e materialeve të dosjes gjyqësore rezulton
se pala e paditur nuk është thirrur në gjykim si subjekt i së drejtës civile dhe për rrjedhojë nuk
është adekuate për rastin që gjykata në përcaktimin e kompetencës tokësore të referojë në
nenin 43 të Kodit të Procedurës Civile.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
Kreun e II, Titulli III, Pjesa e Dytë të Kodit të Procedurës Civile (ratio legis) në lidhje me
kompetencën tokësore të gjykatave për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve të karakterit
administrativ.
15. Ky kolegj nuk e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, për aq sa në zgjidhjen e çështjes së kompetencës tokësore
referon në nenin 327 të Kodit të Procedurës Civile.
15.1. Gjykata, ndonëse ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes,
gabon në lidhje me shkakun e lindjes së saj dhe objektin e padisë, duke mos bërë një
identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për
përcaktimin e gjykatës kompetente.
16. Në vijim të argumentit të mësipërm, ky kolegj vlerëson se për përcaktimin e
kompetencës tokësore, në rastin konkret, duhet referuar në nenin 327 të Kodit të Procedurës
Civile.
1
Neni 18 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008: “Drejtoria e apelimit tatimor është në përbërje të administratës tatimore qendrore
dhe është e pavarur në vendimmarrje. Drejtori i Drejtorisë së Apelimit Tatimor emërohet nga Ministri i Financave”.
228
16.1. Në këtë dispozitë parashikohet se: “Padia kundër një akti administrativ
shqyrtohet nga seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e të cilës ka qendrën organi
administrativ, ndaj të cilit drejtohet padia...”.
17. Veprimtaria e palëve të paditura si organe të administratës shtetërore për
Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve, e cila ka selinë e vet në Tiranë, shtrihet dhe prodhon
pasoja juridike në të gjithë territorin e Republikës së Shqipërisë, ndërsa për Drejtorinë
Rajonale Tatimore Vlorë shtrihet dhe prodhon pasoja juridike në territorin e Qarkut Vlorë.
18. Në rastin konkret, objekti i padisë është kundërshtimi i akteve administrative,
njoftim vlerësimeve nr.1293, datë 23.01.2012 dhe nr.4520, datë 19.09.2012 të nxjerra nga
Drejtoria Rajonale Tatimore Vlorë, si dhe vendimet e Drejtorisë së Apelimit Tatimor
nr.3171/1, datë 29.01.2012 dhe nr.23569/1, datë 04.12.2012.
19. Në rrethanat kur objekt shqyrtimi gjyqësor janë bërë njoftim vlerësimet e nxjerra
nga Drejtoria Rajonale Tatimore Vlorë dhe konflikti është i karakterit administrativ, referuar
nenit 327 të Kodit të Procedurës Civile, kompetente për nga pikëpamja territoriale është
gjykata ku organi administrativ i thirrur me cilësinë e të paditurit ka qendrën. Për rastin, pala
e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Vlorë e ka qendrën në qytetin e Vlorës, në territorin ku
ushtron veprimtarinë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
20. Pavarësisht se pala paditëse ka bërë objekt gjykimi dhe vendimet e Drejtorisë së
Apelimit Tatimor Tiranë, ky kolegj vlerëson se nuk mund të jetë kompetente nga pikëpamja
territoriale edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
20.1. Për rastin nuk gjejnë zbatim nenet 53 dhe 54 të Kodit të Procedurës Civile. Kjo
për arsye se pala paditëse me padinë objekt gjykimi në thelb godet aktet administrative të
nxjerra nga Drejtoria Rajonale Tatimore Vlorë, të cilët e ngarkojnë atë me një detyrim
tatimor.
20.2. Në këtë vështrim nuk gjen mbështetje në ligj as arsyetimi i gjykatës që pala
paditëse në thelb godet procesverbalet e mbajtura nga ana e Inspektorëve të Drejtorisë
Rajonale Tatimore Tiranë dhe as pretendimi i palës paditëse se ndodhet përpara kompetencës
territoriale alternative dhe se me padinë e ngritur ai ka ushtruar të drejtën e zgjedhjes
ndërmjet dy gjykatave kompetente.
20.3. Nuk mund të përbëjë shkak që çështja objekt gjykimi të jetë edhe në
kompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë fakti se si palë e paditur është
thirrur dhe Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë dhe se me padinë goditen edhe aktet e kësaj
drejtorie. Kjo për arsye se aktet e nxjerra nga Drejtoria e Apelimit Tatimor, edhe nëse do të
ishin rezultat i shqyrtimit në themel të ankimit administrativ të palës paditëse, nuk janë akte
që përmbajnë detyrimin tatimor. Ato janë rrjedhojë e ndjekjes së rrugës administrative të
detyrueshme të ankimit (nenet 106-107 të ligjit nr.9920/2008) dhe jo fakte që kanë passjellë
lindjen e detyrimit tatimor.
20.4. Faktet juridike që pala paditëse ka vënë në themel të kërkimit, detyrimin
tatimor, gjobat e vëna për shkak të shkeljeve tatimore administrative të parashtruara në aktet
e konstatimit dhe procesverbalet e sipërcituara dhe të pasqyruara në njoftim vlerësimet
tatimore të Drejtorisë Rajonale Tatimore Vlorë përbëjnë shkakun e padisë. Për këtë arsye ato
janë faktet nga të cilët rrjedh e drejta materiale që pala paditëse e pretendon si të shkelur.
21. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi 761, datë
02.04.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me të cilin është shpallur moskompetenca
tokësore e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.932, datë 09.01.2013 regjistrimi,
duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
PËR KËTO ARSYE
229
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 327 dhe 485 të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.761, datë 02.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe
dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 30.05.2013
230
231
232
233
Nr.11111-01985-00-2008 i Regj.Themeltar
Nr.00-2013-1661 i Vendimit (336)
VENDIM
Majlinda Andrea Kryesuese

Në seancën gjyqësore të datës 23.05.2013 dhe 30.05.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që i
përket:
PADITËS: SPIRO VJERI

STILLO CICI
NIKOLLA MEKSHI
SOKOL PALI
STEFAN LLAMBRI
DHIMO VJERI
LEONARD LLAMBRI
ILLO NAKO
I PADITUR: KOMUNA LUKOVË
ZYRA E ADMINISTRIMIT DHE
MBROJTJES SË TOKËS SARANDË
KËSHILLI I QARKUT VLORË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur për të pajisur banorët e fshatit Nivicë
me aktet e marrjes së tokës në pronësi sipas ligjit nr.7501, datë 19.07.1991.
Baza Ligjore: Ligji nr.7501, datë 19/07/1991 "Për Tokën",
nenet 32/a, 153, 154 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.335 datë 08.04.2008 ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë.
Detyrimin e të paditurit Këshilli i Qarkut Vlorë të nxjerrë një akt administrativ
lidhur me kërkesën e paditësave Spiro Vjeri, Stillo Cici, Nikolla Mekshi,
Sokol Pali, Stefan Llambri, Dhimo Vjeri, Leonard Llambri dhe Illo Nako, për
t’u trajtuar sipas ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”.
Rrëzimin e padisë përsa i përket të paditurve Komuna Lukovë dhe Z.A.M.T.
Sarandë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurve.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.243, datë 24.06.2008 ka vendosur:
234
Prishjen e vendimit nr.335, datë 08.04.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Sarandë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer.
Kundër këtij vendimi, më datë 22.07.2008 kanë ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë
paditësit, të përfaqësuar me Prokurë të Posaçme nga Av. Spiro Qirjazi, në të cilin
parashtrojnë:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është një vendim në kundërshtim të hapur
me ligjin, duke u shtrembëruar faktet;
- Të gjithë paditësat kanë kërkuar që të përfundojë shpërndarja e tokës, me qëllim
pajisjen e tyre me Aktet e Marrjes së Tokës në Pronësi, procedurë kjo që ka filluar me
procesverbalin nr.6 për ndarjen e tokës bujqësore;
- Problemi i vetëm është qëndrimi i Kryetarit të Komunës, i cili nuk do që të zbatohet
ligji nr.7501;
- E vërteta është se shumë nga fshatarët janë në dijeni të plotësimit të formularit nr.6
dhe duke ditur vendin se ku e kanë tokën, e shfrytëzojnë atë pa asnjë shqetësim;
- Është vetëm qëndrimi i Kryetarit të Komunës ai që pengon zbatimin e ligjit dhe ne
nuk mund të sorollatemi sërish.
Përfundimisht paditësit kërkojnë:
Prishjen e vendimit nr.243 datë 24.06.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.335 datë 08.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi për palën e paditur Zyra e
Administrimit dhe e Mbrojtjes së Tokës Sarandë; avokatin e Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër; pasi e analizoi e diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
II. Rrethanat e çështjes
1. Paditësat, janë banorë të fshatit Nivicë të Komunës Lukovë të Sarandës, të cilët
nëpërmjet kërkesë padisë kanë kërkuar të detyrohen të paditurit që t’i pajisë me aktet e
marrjes së tokës në pronësi në zbatim të ligjit nr.7501, dt.19.07.1991 “Për tokën”.
2. Sipas akteve të dosjes gjyqësore rezulton se, megjithëse fillimisht ka nisur puna nga
Komisioni i Tokës për ndarjen e tokës dhe është realizuar pjesërisht një ndarje faktike e tokës
bujqësore, procesi ka mbetur pa përfunduar (për arsye të ndryshme) dhe për rrjedhojë
paditësit nuk janë pajisur me një akt të marrjes së tokës në pronësi.
3. Paditësit kanë bërë ankesa në të gjitha institucionet shtetërore, si në Komunë, në
Qarkun e Vlorës, në Ministrinë e Brendshme dhe të Bujqësisë, por pa gjetur një zgjidhje.
4. Meqenëse ata nuk janë pajisur me aktet e marrjes së tokës në pronësi (deri në datën
e ngritjes së padisë) dhe duke pretenduar se organet e pushtetit lokal janë bërë pengesë për
zgjidhjen e problemit të tyre, nisur dhe nga shqetësimi se mund të shfuqizohej ligji “Për
tokën”, ata i janë drejtuar gjykatës me padinë objekt shqyrtimi.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.335 datë 08.04.2008, ka
vendosur:
“Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë. Detyrimin e të paditurit Këshilli i Qarkut
Vlorë të nxjerrë një akt administrativ lidhur me kërkesën e paditësave Spiro Vjeri, Stillo Cici,
Nikolla Mekshi, Sokol Pali, Stefan llambri, Dhimo Vjeri, Leonard Llambri dhe Illo Nako, për
235
t’u trajtuar sipas ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”. Rrëzimin e padisë përsa i përket
të paditurve Komuna Lukovë dhe Z.A.M.T. Sarandë”.
5.1 Gjykata arsyeton ndër të tjera se:
“Sipas ligjit nr.7501, datë 19.07.1991, nenit 24 të tij kriteret për ndarjen, regjistrimin,
vlerësimin e tokës, etj., caktohen me vendim të Këshillit të Ministrave ... Që këtej rrjedh
detyrimi ligjor i organit kompetent për ndarjen e tokës e kërkesat e individëve për tokë
bujqësore ...
...Gjykata nuk ka juridiksion të shprehet për llojin e aktit administrativ, ... ajo është
kompetente në zbatim të nenit 331 të K.Pr.Civile dhe nenit 18/b të K.Pr.Administrative të
detyrojë organet administrative që të kryejnë funksionet e tyre kur ato nuk veprojnë sipas
ligjit, që në rastin konkret do të thotë që të detyrojë të paditurën Këshilli i Qarkut Vlorë të
shprehet me një akt administrativ për të pranuar ose jo kërkesën e paditësave.
Për gjithë sa më sipër ...si dhe Vendimit Unifikues nr.686, dt. 11.05.2000 të Kolegjeve
të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, sipas të cilit “ ... gjykata, ndër të tjera vendos detyrimin e
organit administrativ të nxjerrë akt administrativ në përputhje me kërkesat e ligjit. ... gjykatës
i lind e drejta të detyrojë me vendim cilindo organ, jo vetëm të ushtrojë detyrën, por ta
ushtrojë atë në përputhje me Kushtetutën dhe ligjet, duke garantuar të drejtën e individit për
një gjykim të drejtë dhe në një afat të arsyeshëm”.
6. Mbi ankimin e të paditurit, Këshilli i Qarkut Vlorë, Seksioni i Administrimit dhe
Mbrojtjes së Tokës, çështja ka shkuar në Gjykatën e Apelit Gjirokastër, e cila me vendimin
nr.243, datë 24.06.2008 ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.335, datë 08.04.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë
dhe pushimin e gjykimit të çështjes”.
6.1 Gjykata e apelit arsyeton ndër të tjera se:
“Si neni 137 i Kodit të Procedurave Administrative ashtu dhe neni 324 i K.Pr.Civile,
parashikojnë të drejtën e palëve të interesuara për t’iu drejtuar gjykatës ... vetëm pasi kanë
ezauruar rrugën administrative. ... Detyrimisht ankesa duhej që t’i paraqitet Komisionit të
Tokës së Komunës dhe Komisionit të Tokës në Këshillin e Qarkut dhe ezaurimi i kësaj rruge
administrative është kusht për të kryer ankimin në rrugë gjyqësore ... Gjykata e apelit çmon
se ndodhemi para kërkesave të nenit 468 të K.Pr.Civile, kur çështja nuk hyn në juridiksionin
gjyqësor ... duhet prishur, duke u vendosur pushimi i gjykimit të çështjes”.
7. Kundër këtij vendimi, më datë 22.07.2008, kanë ushtruar rekurs në Gjykatën e
Lartë paditësit, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm
8. Dispozita e Kodit të Procedurës Civile; të Kodit të Procedurave Administrative dhe
ato të ligjit nr.7501, dt. 19.07.1991 “Për tokën”, i ndryshuar (i shfuqizuar tashmë) dhe aktet
nënligjore në zbatim të tij, në të cilat është parashikuar (ndër të tjera):
8.1. Neni 36/1 i K.Pr.Civile: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të
veçanta”.
8.2. Neni 18/b i K.Pr.Administrative: “Në mënyrë që të mbrohen të drejtat
kushtetuese dhe ligjore të personave privatë, veprimtaria administrative i nënshtrohet: ...b)
kontrollit nga gjykatat në përputhje me dispozitat e Kodit të Procedurës Civile”.
8.3. Neni 7 i ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”, i ndryshuar: “Për dhënien e
tokës në pronësi ose në përdorim personave juridikë a fizikë, si dhe për mënjanimin e
çrregullimeve krijohen: Komisioni qeveritar i tokës pranë Ministrisë së Bujqësisë dhe
Ushqimit, komisione për tokën pranë Këshillit të Rrethit, komisioni i ndarjes së tokës pranë
komunës dhe komisioni i ndarjes së tokës pranë fshatit.
236
Të drejtat dhe detyrat e komisioneve përcaktohen me vendim të Këshillit të
Ministrave”.
8.4. VKM nr.230, datë 22.7.1991 “Për Krijimin e Komisioneve të tokave”.
8.5. Ligjit nr.8053, datë 21.12.1995 “Për kalimin pa shpërblim të tokës Bujqësore”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
9. Se rekursi i paraqitur nga paditësit përmban shkaqe ligjore që motivojnë cënimin e
vendimit nr.243, datë 24.06.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, për rrjedhojë ky vendim
duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim.
padisë, pretendimeve të parashtruara nga palët, vendimeve të gjykatave dhe shkaqeve të
rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i
përket juridiksionit gjyqësor.
11. Ky Kolegj e vlerëson jo të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga gjykata
e apelit për pushimin e çështjes me arsyetimin se ajo nuk hyn në juridiksionin gjyqësor.
12. Nga vendimi vërehet se gjykata e apelit, megjithëse ka pushuar çështjen për shkak
të mos pasjes së juridiksionit, ka arsyetuar pjesërisht këtë konkluzion, ndërkohë që ka
arsyetuar edhe mbi themelin e çështjes.
13. Lidhur me juridiksionin, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të
parashtrojë se juridiksioni është çështje që përcaktohet shprehimisht nga ligji dhe nuk mund
të përcaktohet mbi interpretimet apo qëndrimet që rrjedhin nga dispozitat me karakter lejues
apo referues.
14. Sipas nenit 36/1 të Kodit të Procedurës Civile janë në juridiksionin gjyqësor të
gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të veçanta. Ndryshe nga sa pranon gjykata e apelit, ky Kolegj, referuar objektit dhe
shkakut ligjor të padisë objekt shqyrtimi, në interpretim të legjislacionit dhe dispozitave të
veçanta të cituara më lart, vlerëson se në kushtet kur mosmarrëveshja objekt gjykimi ka për
objekt detyrimin e organit administrativ në nxjerrjen e akteve administrative në kompetencë
të tij (pra, kur jemi në kushtet e mosveprimit), nëse juridiksioni për shqyrtimin e
mosmarrëveshjes nuk është përcaktuar në mënyrë eksplicite në ligjin e posaçëm, gjejnë
zbatim dispozitat mbi juridiksionin e shqyrtimit të mosmarrëveshjeve me karakter
administrativ të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile (Pjesa e Parë, Titulli III, Kreu II,
Gjykimet e posaçme).
15. Gjykata e apelit arsyeton se “... po t’i referohemi Vendimit nr.230, dt. 22.07.1991
“Për Krijimin e Komisioneve të tokave”, mund të thuhet se në asnjë dispozitë të tij nuk
parashikon ankimin e drejtpërdrejtë në gjykatë në një kohë që në Kreun II, pika 2 të vendimit
të mësipërm, përcaktohet se mosmarrëveshjet që kanë lindur ndërmjet individëve dhe
komisionit të tokës në fshat zgjidhen nga Komisioni i tokës në rreth...”
16. Vërtet ndarja e tokës sipas Ligjit nr.7501 dhe akteve nënligjore në zbatim të tij
bëhej në rrugë administrative nëpërmjet komisioneve të ndarjes së tokës dhe individët mund
të kërkojnë zgjidhjen e mosmarrëveshjeve në organin më të lartë administrativ, por kjo
nënkupton të drejtën e individit dhe detyrimin e organeve administrative që të disponojnë
lidhur me kërkesat e tyre.
17. Kolegji konkludon se pavarësisht parashikimeve ligjore të cituara nga gjykata e
gpelit, ankimi administrativ është parashikuar si mundësi dhe jo si detyrim për subjektet e
interesuara dhe aq më tepër për rastin objekt shqyrtimi, ku kërkohet detyrimi i të paditurit të
pajisë paditësit me aktin e pronësisë, padi që ka ardhur si shkak i mosveprimit apo
mospërfundimit të procesit nga ana e organit administrativ.
18. Gjithashtu, gjykata është plotësisht kompetente sipas dispozitave ligjore në fuqi e
në veçanti të Kodit të Procedurave Administrative, nenit 18/b dhe Kodit të Procedurës Civile
237
të detyrojë organet administrative që të kryejnë funksionet e tyre kur ato nuk veprojnë sipas
ligjit. Pra në rast se organi administrativ nuk është shprehur apo nuk ka shqyrtuar kërkesën e
paditësve në afatin e caktuar me ligj dhe nuk i ka dhënë përgjigje, gjykimi i çështjes hyn në
juridiksionin gjyqësor.
19. Nga ana tjetër, sikundër konstatohet nga aktet në dosjen gjyqësore, gjithsesi
paditësit janë ankuar shumë herë në shumë institucione shtetërore për zgjidhjen e çështjes
(referuar: kërkesës së datës 15.11.2007 drejtuar Komunës Lukovë, nga një pjesë e paditësve;
shkresës nr.708 prot., datë 16.03.2008 e Këshillit të Qarku Vlorë; shkesave 4598/1 prot., datë
24.12.2007 dhe nr.763/1 prot., datë 11.03.2008 të Ministrisë së Bujqësisë, Ushqimit dhe
Mbrojtjes së Konsumatorit), prandaj konsiderohet i ezauruar ankimi administrativ.
20. Në këto kushte, nxjerrja e çështjes jashtë juridiksionit nga gjykata, i kthen
paditësit në të njëjtën gjendje ku pretendimet e tyre për cënimin e një të drejte a interesi
kushtetues dhe ligjor nuk marrin asnjë përgjigje apo zgjidhje.
21. Përveçse sa më sipër, Kolegji konstaton se gjykata e apelit në vendimin e saj në
fakt ka arsyetuar dhe hetuar edhe mbi themelin e çështjes, në një kohë kur gjykata nëse
vlerëson mospasjen e juridiksionit për zgjidhjen e çështjes, nuk duhet të marrë në analizë
themelin e çështjes.
22. Si përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se çështja është brenda
juridiksionit gjyqësor dhe nëse pretendimet e palës paditëse të ngritura nëpërmjet kësaj padie,
janë apo jo të mbështetura në ligj e në gjendjen e faktit, këto janë çështje që do të shqyrtohen
nga gjykata dhe që do të zgjidhen me vendimin përfundimtar të saj.
23. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.243, datë
24.06.2008 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, me të cilin është pushuar çështja civile objekt
shqyrtimi, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet po pranë asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues, për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.243, datë 24.06.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
kthimin për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Gjirokastër, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, me 30.05.2013
238
239
ÇËSHTJE PENALE
240
Nr.00-2013-880 i Vendimit (154)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:
Edmond Islamaj Kryesues

Medi Bici Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 08.05.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:
TË GJYKUARIT: ADEM VILA
OBJEKTI:
Për veprën penale të “mospagimit të taksave dhe tatimeve”
Baza Ligjore: Neni 181 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë me vendimin nr.105, datë 07.10.2008 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Adem Vila, për veprën penale të
“Mospagimit të taksave dhe tatimeve” dhe në bazë të neneve 181, 34 dhe 49 të
K.Penal e dënon me 300.000 lekë gjobë.
Në zbatim të nenit 34/7 të Kodit Penal i pandehuri Adem Vila ta paguajë këtë
gjobë me tre këste (çdo katër muaj kësti) për një periudhë kohore prej një viti.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.410-2010-392 (145), datë 05.05.2010 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit penal me nr.105 datë 07.10.2008 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kavajë.
Kundër këtij vendimi, më datë 04.06.2010 ka paraqitur Rekurs i pandehuri Adem Vila
me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe pushimin e
çështjes penale, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse:
- Në rastin konkret mungon elementi i objektit të veprës penale të parashikuar nga neni
181 i K.Penal, mbasi për të pasur ekzistencën e kësaj vepre penale, një nga kushtet e
domosdoshme të rëndësishme është që ndaj personit të jenë marrë më parë masa
administrative për nxjerrjen e tatimit dhe taksave.
- Gjykata në mënyrë të gabuar ka arsyetuar se në këtë rast gjoba e papaguar në bazë të
procesverbalit nr.011713, datë 08.06.2001 përbën faktin për plotësimin e kushtit të
përmendur më lart.
- Konkretisht kjo gjobë sipas procesverbalit në fjalë, i cili është administruar gjatë
gjykimit në fashikullin gjyqësor, nuk është vendosur për mospagimin e tatimit dhe
taksave dhe në rrethana të tilla nuk mund të shërbejë si rast për të pranuar se ndaj të
pandehurit është marrë masë administrative më parë.
241
- Nga ana tjetër, duke qenë se i pandehuri Adem Vila ka qenë dhe është ortak në
Shoqërinë “Epidam” shpk, detyrimi nga organet tatimore Kavajë duhej të kërkohej
për t’u paguar nga ana e kësaj shoqërie dhe jo nga shtetasi Adem Vila, i cili në këtë
rast nuk është regjistruar si subjekt më vete në organet tatimore.
-
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi
mospranimin e rekursit, lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës; në mungesë
të të gjykuarit; dhe pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
Se vendimi nr.410-2010-392 (145), datë 05.05.2010 i Gjykatës së Apelit Durrës, është
rezultat i zbatimit të drejtë i ligjit procedural e material penal e si i tillë duhet lënë në fuqi.
A. Rrethanat e çështjes
Nga aktet në dosje rezulton se:
I gjykuari Adem Vila është banor i qytetit të Tiranës dhe akuzohet për kryerjen e
veprës penale të “mospagimit të taksave dhe tatimeve”, parashikuar nga neni 181 i Kodit
Penal.
Në bazë të vendimit me nr.10, datë 13.10.1995, të Komitetit të Zhvillimit të Turizmit
pranë Ministrisë së Ndërtimit dhe Turizmit, është shpallur “person i stimuluar” për ushtrimin
e veprimtarisë së stimuluar në parcelën nr.17 të Studimit Urbanistik në fshatin Golem.
Me vendimin me nr.51, datë 24.06.1996 të K.K.Rr.T të Republikës është miratuar
studimi urbanistik për sheshin e ndërtimit prej 2.8 ha, ku më pas ka ushtruar veprimtarinë e
stimuluar në fushën e ndërtimit i pandehuri Adem Vila.
Në bazë të procesverbalit të konstatimit me nr.011713, datë 08.06.2001 mbajtur nga
inspektorët e Policisë Tatimore Kavajë, i pandehuri Adem Vila është ndëshkuar
administrativisht me masën 100.000 lekë në bazë të nenit 49/1, germa a, të ligjit me nr.8560,
datë 22.12.1999, “Për procedurat tatimore në R.Sh”, pasi subjekti që përfaqësonte i pandehuri
ishte i paregjistruar në organet tatimore dhe këtë masë administrative i pandehuri e ka shlyer.
Me datë 30.10.2001 i pandehuri Adem Vila, si person i stimuluar, ka lidhur një akt
marrëveshje me objekt marrjen në dorëzim të punimeve të ndërtimit të kryer në parcelën
nr.17, Golem, Kavajë, me subjektin “Epidam” shpk, të përfaqësuar nga subjekti Ilir Trebicka
krijuar me vendimin nr.2592, datë 05.06.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ku në
këtë akt marrëveshje ndër të tjera cilësohet: “Gjithashtu, përveç ndërtimit të objekteve merret
në dorëzim muri rrethues me gjatësi 1017 ml në ndarje porta për gjatë gjithë gjatësisë së
parcelës nr.17. Punimet në këtë mur janë të përfunduara dhe vlera e punimit është 9.864.526
lekë dhe detyrimet fiskale ndaj shtetit deri në momentin e nënshkrimit të kësaj marrëveshjeje
do të likuidohen nga subjekti i pandehur Adem Vila”.
Me datë 10.11.2001 është lidhur marrëveshje investimi midis subjektit “Bojken” shpk
të përfaqësuar nga shtetasi Ilir Trebicka dhe subjektit “Epidam” shpk me cilësinë e
investitorit të pandehurit Adem Vila, ku në bazë të kësaj akt marrëveshje Shoqëria “Bojken”
shpk merr përsipër ndërtimet që do të bëhen në fshatin turistik në parcelën nr.17 në Golem.
Në zbatim të ligjit “Për procedurat tatimore në R.Sh”, Dega e Tatim-Taksave Kavajë,
me datë 11.06.2004 ka mbajtur me subjektin “Bojken” shpk akt kontrollin financiar për
periudhën Nëntor 2001-Qershor 2004 dhe ky akt kontroll është ankimuar nga shtetasi Agim
Shenedjele i Shoqërisë “Bojken” shpk në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve Tiranë dhe
më pas rezultoi se detyrimi në shumën 3.945.810 lekë rrjedh nga mosdeklarimi i ndërtimit të
murit rrethues të bërë nga i pandehuri Adem Vila.
Drejtoria e Tatim Taksave, Kavajë ka nisur procedurat tatimore për vjeljen e detyrimit
prej 3.945.810 lekë për të pandehurin Adem Vila duke zbatuar të gjitha procedurat për vjeljen
242
e saj, por nuk ka bërë të mundur vjeljen e saj. I pandehuri Adem Vila nuk ka dashur të
paguajë këtë detyrim që ka me Drejtorinë e Tatim Taksave Kavajë duke iu drejtuar Gjykatës
së Tiranës, por me vendimin me nr.4521, datë 12.06.2006 gjykata ka vendosur pushimin e
gjykimit. Pra i pandehuri Adem Vila nuk ka shlyer detyrimin në shumën 3.945.180 lekë që
rrjedh nga mosdeklarimi i punimeve në ndërtimin e murit rrethues në parcelën nr.17, në
Golem.
B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë me vendimin nr.105, datë 07.10.2008 ka
vendosur: Deklarimin fajtor të të pandehurit Adem Vila për veprën penale të “Mospagimit të
taksave dhe tatimeve” dhe, në bazë të neneve 181, 34 dhe 49 të K.Penal, e dënon me 300.000
lekë gjobë.
Në zbatim të nenit 34/7 të Kodit Penal i pandehuri Adem Vila ta paguajë këtë gjobë me
tre këste (çdo katër muaj kësti) për një periudhë kohore prej një viti.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.410-2010-392 (145), datë 05.05.2010 ka
vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit penal me nr.105, datë 07.10.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë arsyeton:
I pandehuri Adem Vila nuk ka dashur të paguajë detyrimet që ka me Drejtorinë e
Tatim Taksave Kavajë prej 3.945.810 lekë që rrjedh nga mosdeklarimi i punimeve në
ndërtimin e murit rrethues për parcelën nr.17, në Golem.
Pretendimi i të pandehurit Adem Vila se ky detyrim i takon Shoqërisë “Epidam” shpk
nuk qëndron, kjo sipas akt marrëveshjes të datës 31.10.2001 dhe sipas shkresës nr.431672,
datë 17.01.2005 të Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
Gjithashtu pretendimi i të pandehurit se nuk ka qenë i regjistruar më parë si tatim
pagues në organin tatimor nuk qëndron, sepse sipas nenit 30 të ligjit “Mbi procedurat
tatimore në R.Sh”, pavarësisht mosregjistrimit personi nuk përjashtohet nga përgjegjësia
tatimore. I pandehuri Adem Vila duhet të kishte bërë pagesën përpara fillimit të procedurave
ankimore.
Gjykata e Apelit Durrës arsyeton:
I pandehuri Adem Vila, bazuar në nenin 43 të ligjit “Për procedurat tatimore në
R.Sh”, duhet të kishte shlyer detyrimin para fillimit të procedurave ankimore.
Sipas nenit 181 të K.Penal dhe duke u bazuar në provat e administruara në gjykimin e
shkallës së parë ka rezultuar e provuar se i pandehuri është ndëshkuar administrativisht për
mosregjistrim në organin tatimor.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin).
Kundër këtij vendimi, më datë 04.06.2010, ka paraqitur rekurs i pandehuri
Adem Vila, me anën e të cilit ka kërkuar:
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe pushimin e çështjes penale, duke
parashtruar edhe shkaqet përkatëse:
Në rastin konkret mungon elementi i objektit të veprës penale të parashikuar nga neni
181 i K.Penal, mbasi për të pasur ekzistencën e kësaj vepre penale një nga kushtet e
domosdoshme të rëndësishme është që ndaj personit të jenë marrë më parë masa
administrative për nxjerrjen e tatimit dhe taksave.
243
Gjykata në mënyrë të gabuar ka arsyetuar se në këtë rast gjoba e papaguar në bazë të
procesverbalit nr.011713, datë 08.06.2001 përbën faktin për plotësimin e kushtit të
përmendur më lart.
Konkretisht kjo gjobë, sipas procesverbalit në fjalë i cili është administruar gjatë
gjykimit në fashikullin gjyqësor, nuk është vendosur për mospagimin e tatimit dhe taksave
dhe në rrethana të tilla nuk mund të shërbejë si rast për të pranuar se ndaj të pandehurit është
marrë masë administrative më parë.
Nga ana tjetër, duke qenë se i pandehuri Adem Vila ka qenë dhe është ortak në
Shoqërinë “Epidam” shpk detyrimi nga organet tatimore Kavajë duhej të kërkohej për t’u
paguar nga ana e kësaj shoqërie dhe jo nga shtetasi Adem Vila, i cili në këtë rast nuk është
regjistruar si subjekt më vete në organet tatimore.
Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
Gjykata e Apelit Durrës ka zbatuar në mënyrë të drejtë ligjin material e procedural penal.
Rekursi i paraqitur nga ana e të gjykuarit është i pambështetur në ligj e si i tillë nuk do
të pranohet.
Pretendimi i të gjykuarit se mungon elementi i objektit të veprës penale të
“Mospagimit të taksave dhe tatimeve” të parashikuar nga neni 1811 i Kodit Penal nuk
qëndron, pasi i gjykuari ka plotësuar në mënyrë komulative të tre kushtet për kryerjen e kësaj
vepre penale.
I gjykuari nuk ka përmbushur detyrimet brenda afatit ligjor, për këtë qëllim është
marrë më parë masë administrative (gjobë) ndaj tij nga ana e organit tatimor, e përveç këtyre
me dashje nuk ka paguar detyrimet fiskale dhe gjobën e vënë megjithëse i ka pasur aftësitë
paguese.
Pretendimet e të pandehurit në lidhje me përkatësinë e detyrimit dhe ekzistencën e
masës administrative kanë marrë përgjigje plotësisht në arsyetimin e vendimeve të gjykatave.
Në këto rrethana vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës do të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.410-2010-392 (145), datë 05.05.2010 të Gjykatës së
Apelit Durrës.
Tiranë, më 08.05.2013
1
 Neni 181 “Mospagimi i taksave dhe tatimeve”
Mospagimi i taksave dhe tatimeve brenda afatit të caktuar, megjithë mundësinë e pagimit të tyre, nga personi ndaj të cilit
janë marrë më parë masa administrative për këtë qëllim, dënohet me gjobë ose me burgim gjer në tre vjet.
244
245
246
Nr.00-2013-814 i Vendimit (157)
VENDIM
Artan Zeneli Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

SHKALLËS SË PARË PËR KRIME
TË RËNDA TIRANË
KUNDËR
TË GJYKUARVE: ADHURIM NDREU
RIZART (REZART) AZIZI
ILIRJAN MALAJ
A K U Z U A R:
Për veprën penale të
“Trafikimit të narkotikëve në bashkëpunim”,
parashikuar nga neni 283/a/2 dhe i Kodit Penal.
Gjykata e shkallës së Parë për Krime të Rënda, me vendimin nr.05, datë 19.02.2010,
vendosi:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Adhurim Luftim Ndreu për veprën penale të
“Trafikimit të narkotikëve” mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 283/a/2-
22 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet e 6 (gjashtë) burgim.
Në zbatim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, duke ju ulur 1/3 e
dënimit, i pandehuri Adhurim Luftim Ndreu dënohet përfundimisht me 7
(shtatë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Adhurim Luftim Ndreu llogaritet nga dita
e arrestimit të tij dhe do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshëm.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Rizart (Rezart) Fiqiri Azizi për veprën
penale të “Trafikimit të narkotikëve” mbetur në tentativë, parashikuar nga neni
283/a/2-22 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406 të Kodit te Procedurës Penale, duke ju ulur 1/3 e
dënimit, i pandehuri Rizart (Rezart) Fiqiri Azizi dënohet përfundimisht me 6
(gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Rezart (Rizart) Fiqiri Azizi llogaritet nga
dita e arrestimit të tij dhe do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshëm.
247
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilirjan Lefter Malaj për veprën penale të
“Trafikimit të narkotikëve” mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 283/a/2-
22 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406 të Kodit te Procedurës Penale, duke ju ulur 1/3 e
dënimit, i pandehuri Ilirjan Lefter Malaj dënohet përfundimisht me 6 (gjashtë)
vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ilirjan Lefter Malaj llogaritet nga dita e
arrestimit të tij në funksion të këtij procedimi penal dhe do të kryhet në një
burg të sigurisë së zakonshëm.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.30, datë 11.06.2010, vendosi:
Parë për Krime të Rënda për pjesët që bën fjalë për disponimin lidhur me
mënyrën e vuajtjes së dënimit, provat materiale dhe shpenzimet procedurale.
Ndryshimin e vendimit nr.05, datë 19.02.2010 të Gjykatës për Krime të Rënda
si më poshtë:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Adhurim Ndreu për veprën penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” dhe në bazë të nenit 283/2 të Kodit
Penal e dënon me 8 (tetë) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurin
Ndreu me 5 (pesë) vjet e 3 (tre) muaj e 3 (tre) ditë burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Rizart (Rezart) Azizi për veprën penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” dhe në bazë të nenit 283/2 të Kodit
Penal e dënon me 7 vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon, përfundimisht të pandehurin
Azizi me 5 (pesë) vjet burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilirjan Malaj për veprën penale të “Prodhimit
dhe shitjes së narkotikëve” dhe në bazë të nenit 283/2 të Kodit Penal e dënon
me 7 vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurin
Malaj, me 5 (pesë) vjet burgim (pas aplikimit të bonusit prej 1/3 të dënimit).
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit për Krime të

Rënda, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.30, datë 11.06.2010 të Gjykatës së Apelit për
Krime të Rënda dhe lënien në fuqi të vendimit nr.05, datë 19.02.2010 të Gjykatës së Shkallës
së Parë për Krime të Rënda, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e mos vlerësimit të objektiv të rrethanave
të faktit të ndodhur, zbatimit të gabuar të ligjit penal, ndërsa vendimi i shkallës së parë
është i harmonizuar me të gjitha provat e marra gjatë hetimeve
- Në veprimet e kundra-ligjshme të të pandehurve janë të pranishme elementët e veprës
penale të “Trafikimit të narkotikëve”, kryer në bashkëpunim, mbetur në tentativë,
parashikuar nga N.283/a/2-22 I K.Penal
- Të pandehurit kanë bashkëpunuar me njëri-tjetrin dhe të tjerë me qëllim trafikimin e
lëndës narkotike në Greqi.
- nga transkriptimet e bisedave të përgjuara është vërtetuar se lënda narkotike është
dorëzuar në destinacionin e paracaktuar te i gjykuari Adhurim Ndreu dhe pastaj të
gjykuarit e tjerë.
- Kjo është vërtetuar me numrin e madh të bisedave telefonike në mes vetë të
gjykuarve, ku për fajësinë dhe natyrën e njëjtë të veprës penale, bëjnë fjalë një sërë
proces-verbalesh e aktesh të tjera të përpiluara në operacionet e vëzhgimit
248
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurori Hysen Keta, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës
së Parë për Krime të Rënda; mbrojtësin e caktuar kryesisht të të gjykuarit Adhurim Ndreu,
Av.Albert Golemi; i cili kërkoi lënien ne fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; mbrojtësin e
caktuar kryesisht të të gjykuarit Ilirjan Malaj, av.Sonila Çekrezi, e cila kërkoi lënien në fuqi
të vendimit të gjykatës së apelit; mbrojtësin e caktuar kryesisht të të gjykuarit Rizart Azizi,
av.Skënder Breca, i cili kërkoi lënien ne fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe pasi e
bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.30, datë 11.06.2010, i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda duhet të lihet
të fuqi si vendim i marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe material penal.
Nga provat e administruara, dhe procedurën e veçantë të gjykimit, atë të gjykimit të

shkurtuar, fakti penal në ngarkim të të gjykuarve rezulton si më poshtë:
1. (Procedimi penal objekt i këtij gjykimi ka lidhje me procedimin penal në ngarkim të
shtetasve Hasan Gjinaj, Xhaferr Tozaj, Artur Balilo (Shpëtim Jaçe) dhe Aranit Halilaj
të cilët janë të dënuar për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve” në
bashkëpunim mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 283/a/2 – 22 i Kodit Penal. Të
dy procedimet penale kanë lidhje me njëri - tjetrin për shkak se vepra penale e
“Trafikimit të narkotikëve” është kryer në bashkëpunim nga të dënuarit e përmendur
më lart me të gjykuarit që i përkasin këtij procedimi).
2. I dënuari Hasan Gjinaj, i njohur ndryshe edhe me pseudonimin “Babi”, emigrant
ekonomik në Greqi me banim të përkohshëm në Athinë, në muajin nëntor 2005 vihet
në kërkim të gjetjes në Shqipëri të lëndëve narkotike me qëllim eksportimin e tyre në
drejtim të shtetit grek. Ai bisedon edhe me një shtetas të quajtur “Loshi” nga Saranda
për një sasi rreth 350 kg cannabis me një vlerë rreth 23.000 euro.
3. I dënuari Hasan Gjinaj dërgon në dy këste shumën e parave që ishte e destinuar për të
blerë në Shqipëri lëndën narkotike. Shuma e parave mbërrin tek i dënuari Xhaferr
Tozaj banues në Selenicë, Vlorë, i cili ja ka dhënë të dënuarit Artur Balilo (Shpëtim
Jaçe) banues në fshatin Picar - Vlorë për ta përdorur për blerjen e lëndës narkotike. I
dënuari Artur Balilo (Shpëtim Jaçe) ka bashkëpunuar me të gjykuarit Adhurim Ndreu,
Rizart (Rezart) Azizi, Ilirjan Malaj me qëllim blerjen e lëndës narkotike dhe dërgimin
e saj në Greqi.
4. Të gjykuarit Adhurim Ndreu, Rizart (Rezart) Azizi dhe Ilirjan Malaj janë banorë të
fshatrave të Vlorës, të cilët kanë lidhje me njëri-tjetrin. Ata janë “përdorur” nga ana e
shtetasit Artur Balilo (Shpëtim Jaçe), me qëllim grumbullimin, paketimin dhe
transportimin e një sasie prej 335,2 kg (tre qind e tridhjetë e pesë presje dy) lëndë
narkotike, e cila sipas aktit të ekspertimit bio-kimik nr.6271, datë 26.12.2005, ka
rezultuar cannabis sativa. Kjo është lënda narkotike, e cila është porositur nga shtetasi
Hasan Gjinaj, i cili ndodhej në shtetin grek dhe kishte paguar shumën prej 23.000
(njëzet e tremijë) Euro për sigurimin e kësaj lënde. Shtetasi Hasan Gjinaj
bashkëpunonte me shtetasit Xhaferr Tozaj dhe Artur Balilo (Shpëtim Jaçe), të cilët
ndodheshin në Shqipëri. Këta të fundit kishin kontaktuar të gjykuarit me qëllim
sigurimin e sasisë së lëndës narkotike e cila do të trafikohej drejt shtetit grek.
249
5. I dënuari Hasan Gjinaj, me banim të përkohshëm në Greqi, ka krijuar lidhje me
persona të tjerë të paidentifikuar, duke rënë dakord për eksportimin nga Shqipëria në
drejtim të Greqisë të një sasie lënde narkotike. I dënuari Hasan Gjinaj nga Greqia ka
dërguar një shumë prej 23.000 Euro tek i dënuari Xhaferr Tozaj me qëllim blerjen e
lëndës narkotike. I dënuari Xhaferr Tozaj, pasi ka konvertuar sasinë e eurove në lekë,
ja ka dhënë të dënuarit Artur Balilo (Shpëtim Jaçe).
6. I dënuari Artur Balilo (Shpëtim Jaçe) në bashkëpunim me të gjykuarit Adhurim
Ndreu, Rizart (Rezart) Azizi dhe Ilirjan Malaj shumën e parave e kanë marrë me
qëllim blerjen e një sasie përafërsisht 350 kg marijuanë. Në banesën e personit të
dënuar tashmë Aranit Halilaj (në procedimin e ndarë) mblidhen sasitë e lëndës
narkotike të cilat presohen, paketohen dhe futen në çanta dhe qese me të mëdha duke
u bërë gati për trafikimin e tyre. Sipas përgjimeve të komunikimeve telefonike,
rezulton se në datë 17.12.2005, të gjykuarit kanë përfunduar paketimin e sasisë së
narkotikut që kanë pasur grumbulluar dhe janë gati të dalin nga banesa ku i pret i
dënuari Artur Balilo (Shpëtim Jaçe).
7. Mbështetur në përmbajtjen e bisedave telefonike të përgjuara të përmendura më lart, i
dënuari Artur Balilo (Shpëtim Jaçe) ka pasur një bashkëpunim të ngushtë më të
gjykuarin Adhurim Ndreu për blerjen e lëndës narkotike në fshatrat e Vlorës.
Ndërkohë i gjykuari Adhurim Ndreu ka siguruar edhe dy bashkëpunëtorët e tij që janë
të gjykuarit Rizart (Rezart) Azizi dhe Ilirjan Malaj. I gjykuari Rizart (Rezart) Azizi ka
zhvendosur me furgon të tipit “Benz Sprinter” ngjyrë të bardhë lëndët narkotike të pa
përpunuara në shtëpinë e të dënuarit Aranit Halilaj dhe më pas, kur lënda narkotike
është bërë gati për transportim, i gjykuari Rizart (Rezart) Azizi me të njëjtin furgon e
ka zhvendosur atë në drejtim të bregut të detit ku është sekuestruar e gjithë sasia e
gjetur në furgon.
8. Pra procesi i përfshirjes së të gjykuarve Adhurim Ndreu, Ilirjan Malaj dhe Rizart
Azizi ishte deri në momentin e transportimit të lëndës narkotike në stanin në Rrugën
Himarë - Pilur, i cili është gjetur më datë 24.12.2005 në automjetin furgon “Mercedez
Sprinter” me ngjyrë të bardhë me targa NI SN 333 ku policia gjyqësore sekuestroi
brenda tij 10 çanta sportive dhe 8 qese (thasë) plastikë të mbushura me pako të
dyshuara si lëndë narkotike.
9. I gjykuari Ilirjan Malaj së bashku me të gjykuarin Adhurim Ndreu kanë siguruar
lëndën narkotike në fshatrat e Vlorës dhe më pas në vendin e grumbullimit ata kanë
realizuar personalisht paketimin, ambalazhimin e lëndës narkotike, si dhe kanë
shoqëruar të gjykuarin Rizart (Rezart) Azizi dhe të dënuarin Artur Balilo (Shpëtim
Jaçe) në veprimin e eksportimit të lëndës narkotike në afërsi të zonës së Himarës. Në
këtë vend i priste i dënuari Hasan Gjinaj, i cili pasi do të merrte në dorëzim lëndën
narkotike nga të gjykuarit, me skaf nëpërmjet detit do ta dërgonte atë në Greqi.
10. Të gjykuarit kanë bashkëpunuar ngushtësisht me të dënuarit Hasan Gjinaj dhe Artur
Balilo (Shpëtim Jaçe) në trafikimin e lëndës narkotike të sekuestruar. I dënuari Hasan
Gjinaj ka siguruar paratë e nevojshme për blerjen e lëndës narkotike në Shqipëri dhe
tregun e shitjes së saj në Greqi. I dënuari Artur Balilo (Shpëtim Jaçe) ka gjetur
bashkëpunëtorët që janë të gjykuarit Adhurim Ndreu, Rizart (Rezart) Azizi dhe Ilirjan
Malaj, të cilët në fshatrat e ndryshëm të Qarkut Vlorë kanë siguruar lëndën narkotike
që më pas e kanë përpunuar dhe e kanë zhvendosur atë në vendin ko i dënuari Hasan
Gjinaj do të ngarkonte në një skaf për ta dërguar në Greqi.
11. Në këto kushte, Prokuroria pranë Gjykatës për Krime të Rënda ka regjistruar
procedimin penal ndaj tre të gjykuarve për veprën penale të “Trafikimit të
narkotikëve” në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/a/2 -22 i Kodit Penal nga
territori shqiptar drejt shtetit grek.
250
II. Procedurat gjyqësore
12. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda me vendimin nr.05, datë
19.02.2010, vendosi:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Adhurim Luftim Ndreu për veprën penale të
“Trafikimit të narkotikëve” mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 283/a/2-22 i
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet e 6 (gjashtë) burgim.
ii. Në zbatim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, duke ju ulur 1/3 e dënimit, i
pandehuri Adhurim Luftim Ndreu dënohet përfundimisht me 7 (shtatë) vjet burgim.
iii. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Adhurim Luftim Ndreu llogaritet nga dita e
arrestimit të tij dhe do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshëm.
iv. Deklarimin fajtor të të pandehurit Rizart (Rezart) Fiqiri Azizi për veprën penale të
“Trafikimit të narkotikëve” mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 283/a/2-22 i
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
v. Në zbatim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, duke ju ulur 1/3 e dënimit, i
pandehuri Rizart (Rezart) Fiqiri Azizi dënohet përfundimisht me 6 (gjashtë) vjet e 8
(tetë) muaj burgim.
vi. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Rezart (Rizart) Fiqiri Azizi llogaritet nga dita e
arrestimit të tij dhe do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshëm.
vii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilirjan Lefter Malaj për veprën penale të “Trafikimit
të narkotikëve” mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 283/a/2-22 i Kodit Penal
dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
viii. Në zbatim të nenit 406 të Kodit te Procedurës Penale, duke ju ulur 1/3 e dënimit, i
pandehuri Ilirjan Lefter Malaj dënohet përfundimisht me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë)
muaj burgim.
ix. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ilirjan Lefter Malaj llogaritet nga dita e
arrestimit të tij në funksion të këtij procedimi penal dhe do të kryhet në një burg të
sigurisë së zakonshëm.
13. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda me vendimin nr.30, datë 11.06.2010, vendosi:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.05, datë 19.02.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda për pjesët që bën fjalë për disponimin lidhur me mënyrën e vuajtjes
së dënimit, provat materiale dhe shpenzimet procedurale.
ii. Ndryshimin e vendimit nr.05, datë 19.02.2010 të Gjykatës për Krime të Rënda si më
poshtë:
iii. Të deklarojë fajtor të pandehurin Adhurim Ndreu për veprën penale të “Prodhimit dhe
shitjes së narkotikëve” dhe në bazë të nenit 283/2 të Kodit Penal e dënon me 8 (tetë)
vjet burgim.
iv. Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurin Ndreu me
5 (pesë) vjet e 3 (tre) muaj e 3 (tre) ditë burgim.
v. Të deklarojë fajtor të pandehurin Rizart (Rezart) Azizi për veprën penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” dhe në bazë të nenit 283/2 të Kodit Penal e
dënon me 7 vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
vi. Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon, përfundimisht të pandehurin Azizi me
5 (pesë) vjet burgim.
vii. Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilirjan Malaj për veprën penale të “Prodhimit dhe
shitjes së narkotikëve” dhe në bazë të nenit 283/2 të Kodit Penal e dënon me 7 vjet e 6
(gjashtë) muaj burgim.
viii. Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurin Malaj,
me 5 (pesë) vjet burgim (pas aplikimit të bonusit prej 1/3 të dënimit).
251
14. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, Prokuroria e Apelit për Krime të
Rënda, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.30, datë 11.06.2010 të Gjykatës së Apelit
për Krime të Rënda dhe lënien në fuqi të vendimit nr.05, datë 19.02.2010 të Gjykatës
së Shkallës së Parë për Krime të Rënda, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në
pjesën hyrëse të vendimit.
I. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
15. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë e gjen të gabuar vendimin e Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda, në lidhje me kualifikimin ligjor të faktit penal në
ngarkim të të gjykuarve me arsyetimin se: “…të pandehurit, banorë të krahinës së
Vlorës, të njohur me njeri-tjetrin, janë aktivuar për grumbullimin (blerjen), paketimin
(më pas edhe transportimin e një sasie prej 335.2 kg marijuanë, produkt herbal i
bimës cannabis sativa, në fshatrat e Rrethit Vlorë, sasi e cila rezulton të jetë
“porositur” për t’u trafikuar në shtetin grek prej shtetasit Hasan Gjinaj, banues në
shtetin grek, që në funksion të sigurimit të kësaj sasie kishte paguar shumën prej
23000 Euro tek shtetasi Xhaferr Tozaj, ky i fundit tek shtetasi Artur Balilo. ..në
konformitet me përcaktimet e neneve 375 dhe 425 të K.Pr.Penale konsideron
përmbajtjen e faktit penal në ngarkim të të pandehurve Ndreu, Azizi, Malaj me
cilësinë e përcaktimit të N.283 të K.Penal “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”…edhe
veprimet konkrete të kryera prej të pandehurve, të tilla si “paketimi”, transportimi I
lëndës narkotike drejt “destinacionit” dhe dorëzimi i saj pranë vendit ku ky i fundit
(shtetasi Gjinaj) kishte organizuar (në një vend të paidentifikuar) pranë bregdetit
jonian, dërgimin e saj drejt brigjeve të shtetit grek, nuk e “komprometojnë” për asnjë
moment pozicionin, statusin e tyre, me cilësinë e tregtuesve dhe jo të trafikuesve të
lëndës narkotike…rezulton se këta janë aktivuar me qëllim të tregtimit të lëndës
narkotike të grumbulluar, mbi porosinë për këtë qëllim..veprimet e tyre janë kryer në
funksion të këtij qëllimi, tregtimit të lëndës narkotike të grumbulluar dhe më pas të
tregtimit mbi porosinë për këtë qëllim…prokuroria dhe gjykata e shkallës së parë nuk
ka arritur të vërtetojë lidhjen e qëndrueshme midis tre të pandehurve të kësaj çështje
dhe katër personave të dënuar më parë…”.
III.Në lidhje me rekursin e paraqitur
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Larë çmon se vendimi nr.30, datë 11.06.2010 i
Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda është marrë në zbatim të drejtë të ligjit
procedural dhe material penal dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
17. Pavarësisht se fakti penal dhe autorësia e të gjykuarve pranohet, të dy gjykatat kanë
arritur në konkluzion të ndryshëm mbi akuzën ndaj tyre përsa i përket kualifikimit
ligjor të veprës penale të kryer nga të gjykuarit. Në bazë të dy vendimeve rezulton se
veprimet e kundra-ligjshme të të gjykuarve, Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të
Rënda i ka kualifikuar në bazë të nenit 283/a/2 -22 të Kodit Penal, ndërsa Gjykata e
Apelit për Krime të Rënda i ka kualifikuar në bazë të nenit 283/2 të Kodit Penal.
18. Sipas rrethanave të faktit të pranuara, pasi çështja është gjykuar me gjykim të
shkurtuar, të gjykuarit kanë konsumuar plotësisht elementët e veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes së lëndës narkotike”, në formën e transportimit të lëndës
narkotike.
19. Të gjykuarit Adhurim Ndreu, Rizart (Rezart) Azizi dhe Ilirjan Malaj janë banorë të
fshatrave të Vlorës, të cilët kanë lidhje me njëri-tjetrin. Ata janë “përdorur” nga ana e
shtetasit Artur Balilo (Shpëtim Jaçe), më qëllim grumbullimin, paketimin dhe
252
transportimin e një sasie prej 335,2 kg (tre qind e tridhjetë e pesë presje dy), lëndë
narkotike, e cila sipas aktit të ekspertimit bio-kimik nr.6271, datë 26.12.2005 ka
rezultuar cannabis sativa. Kjo lëndë narkotike e cila është porositur nga shtetasi Hasan
Gjinaj, i cili ndodhej në shtetin grek dhe kishte paguar shumën prej 23.000 (njëzet e
tre mijë) Euro për sigurimin e kësaj lënde. Shtetasi Hasan Gjinaj bashkëpunonte me
shtetasit Xhaferr Tozaj dhe Artur Balilo (Shpëtim Jaçe), të cilët ndodheshin në
Shqipëri. Këta të fundit kishin kontaktuar të gjykuarit me qëllim sigurimin e sasisë së
lëndës narkotike, e cila do të trafikohej drejt shtetit grek.
20. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, ndonëse ka pranuar si të provuara të njëjta
rrethana fakti, me të drejtë i ka dhënë veprimeve të të gjykuarve një tjetër cilësim
ligjor. Në thelb të këtij vendimi qëndron arsyetimi se të gjykuarit të njohur me njëri-
tjetrin janë aktivuar për grumbullimin (blerjen), paketimin (më pas edhe transportimin
e një sasie prej 335.2 kg marijuanë, produkt herbal i bimës cannabis sativa, në fshatrat
e Rrethit Vlorë, sasi e cila rezulton të jetë “porositur” për t’u trafikuar në shtetin grek
prej shtetasit Hasan Gjinaj, banues në shtetin grek, që në funksion të sigurimit të kësaj
sasie kishte paguar shumën prej 23.000 Euro tek shtetasi Xhaferr Tozaj, ky i fundit
tek shtetasi Artur Balilo. Ky arsyetim është deduksion logjik i provave të shqyrtuara
në të dy shkallët e gjykimit dhe interpretimit të drejtë të rrethanave të faktit që janë
provuar në këto gjykime, duke vepruar në kundërshtim me nenin 152/1 të
K.Pr.Penale1.
21. Ndryshe nga sa arsyetohet në vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të
Rënda, ndaj të gjykuarve nuk ka prova direkte të cilat i implikojnë drejtpërsëdrejti në
trafikimin e sasisë se prej 335.2 kg marijuanë, produkt herbal i bimës “cannabis
sativa,” në drejtim të Greqisë. Veprimtaria e këtyre të gjykuarve ka mbetur në kuadrin
e grumbullimit, paketimit dhe transportimit të sasisë së lëndës narkotike për llogari të
shtetasit Hasan Gjinaj, i cili kërkonte ta trafikonte për llogari të shtetasve Xhaferr
Tozaj, e Artur Balilo. Me veprimet e kryera të gjykuarit Adhurim Ndreu, Rizart Azizi
e Ilirjan Malaj nuk u provua se kemi të bëjmë me një krim transnacional në fushën e
trafikimit të lëndëve narkotikëve, i cili cënon marrëdhëniet juridike të mbrojtura në
mënyrë të posaçme midis dy ose më shumë shteteve. Ky shpjegim në lidhje me
trafikimin është bërë edhe nga Gjykata e Lartë në vendimin unifikues nr.3, datë
17.01.2011, kur në përkufizimin për efekt të zbatimit të drejtë të veprave penale të
“trafikimit”, pavarësisht nga objekti i marrëdhënies juridike që mbrohet është arritur
në përfundimin se “ ...si kriter bazë për kuptimin e zbatimin e drejtë të veprave penale
të “trafikimit” sipas Kodit tonë Penal është parimi i territorit, i prekjes e përdorimit
të tij, me qëllimin e realizimit në rrugë kriminale të përfitimeve, përmes hyrjes ose
daljes së paligjshme të personave apo sendeve nga territori shqiptar ose kalimit të
paligjshëm të tyre nëpërmjet territorit shqiptar”.
22. Pra, sipas këtij përkufizimi nga ana subjektive, për të gjykuarit nuk u provua kryerja e
kësaj vepre dhe qëllimit të saj për përfitime materiale apo të çdo lloji tjetër. Qëllimi
kriminal i të gjykuarve ka qenë vetëm gjetja, grumbullimi, paketimi, transportimi dhe
shitja e lëndës narkotike tek shtetasi Artur Balilo, i cili e blinte dhe tentoi ta
transportonte për llogari të shtetasve Xhaferr Tozaj e Hasan Gjinaj, ku ky i fundit i
koordinonte veprimet e shtetasve të mësipërm prej shtetit grek. Me provat e
administruara në gjykim është vërtetuar plotësisht bashkëpunimi ndërmjet të
gjykuarve Adhurim Ndreu, Rizart Azizi e Ilirjan Malaj, në kryerjen e veprës penale
1
N.151/1 K.Pr.Penale “Marrja e provave”
1. Gjatë hetimeve paraprake provat merren nga organi që procedon, sipas rregullave të caktuara në këtë Kod.
253
sipas N.283/2 të K.Penal2, në formën e transportimit dhe dorëzimit, por jo kryerjen e
mëtejshme të veprimeve për të bërë të mundur trafikimin e lëndës narkotike në
drejtim të Greqisë, pasi këto veprime janë ndërmarrë nga të dënuarit e tjerë në
procedimin e ndarë, që kanë kryer veprimet konkrete për blerjen e lëndës narkotike,
gjetjen e mjeteve për transportimin në drejtim të shtetit grek.
IV. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartës vlerëson se vendimi nr.30, datë 11.06.2010, i
Gjykatës së Apelit për Krimet e Renda Tiranë, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit
penal në lidhje me ndryshimin e vendimit nr.05, datë 19.02.2010, të Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda, për sa i përket kualifikimit ligjor të faktit penal
në ngarkim të të gjykuarve Adhurim Ndreu, Rizart Azizi e Ilirjan Malaj nga “Trafikim
i lëndëve narkotike”, kryer në bashkëpunim, mbetur në tentativë sipas N.283/a/-22 i
K.Penal në “Prodhim dhe shitje e narkotikëve”, në bashkëpunim sipas N.283/2 të
K.Penal dhe si i tillë është i pacenueshëm.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1/, gërma “a” të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.30, datë 11.06.2010 të Gjykatës së Apelit për Krimet e
Rënda Tiranë.
Tiranë, më 15.05.2013
2
N.283 K.Penal “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”
Shitja, ofrimi për shitje, dhënia ose marrja në çdo formë, shpërndarja, tregtimi, transportimi, dërgimi, dorëzimi, si dhe
mbajtja, përveç rastit të përdorimit vetjak dhe në doza të vogla, të substancave narkotike dhe psikotrope, si edhe i farërave të
bimëve narkotike, në kundërshtim me ligjin ose në kapërcim të përmbajtjes së tyre, dënohet me burgim nga pesë gjer në
dhjetë vjet.
Po kjo vepër, kur kryhet në bashkëpunim ose më shumë se një herë, dënohet me burgim nga shtatë gjer në pesëmbëdhjetë
vjet.
254
Nr.00-2013-983 i Vendimit (158)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 15.05.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS

SË RRETHIT GJYQËSOR FIER
I PANDEHUR: RRAPUSH SEITAJ.
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me paramendim”, mbetur në tentativë
dhe të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”,
parashikuar nga nenet 76-22 dhe 287 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.171, datë 25.06.2010, ka vendosur:

Të deklarojë fajtor të pandehurin Rrapush Seitaj për veprën penale të “Vrasjes
me dashje” të mbetur në tentativë dhe në bazë të neneve 76, 23/2 e 48 germa
“e” të K.Penal ta dënojë atë me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Rrapush Seitaj për veprën penale të
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” dhe në bazë të nenit 278/2 të K.Penal ta
dënojë atë me një vit burgim.
Në bashkim të dënimeve, në aplikim të nenit 55/3 të K.Penal, i pandehuri
Rrapush Seitaj dënohet me një dënim të vetëm prej 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë)
muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, duke zbritur 1/3 e dënimit, të
pandehurit i ngelet përfundimisht një dënim prej 5 (pesë) vjet burgim duke i
filluar vuajtja e dënimit nga dita e ndalimit të tij, datë 13.01.2010.

Gjyqësor Fier për pjesën që ka deklaruar fajtor të pandehurin Rrapush Seitaj
për kryerjen e veprës penale të vrasjes me dashje të mbetur në tentativë, si dhe
për pjesën që ka deklaruar fajtor dhe dënuar të pandehurin Rrapush Seitaj për
kryerjen e veprës penale të mbajtjes pa leje të armëve luftarake, disponimin
për provat materiale dhe shpenzimet gjyqësore. Ndryshimin e vendimit të
mësipërm në këtë mënyrë:
255
Në bazë të neneve 76 dhe 22 të Kodit Penal e dënon të pandehurin Rrapush
Seitaj me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, ulet 1/3 e masës së dënimit duke e
dënuar përfundimisht të pandehurin Rrapush Seitaj me 6 (gjashtë) vjet e 8
Kundër vendimeve të mësipërme ka paraqitur rekurs i pandehuri Rrapush Seitaj, i cili

kërkon: Ndryshimin e cilësimit juridik të veprës nga tentativë vrasje në plagosje të lehtë dhe
pushimin e kësaj akuze për shkak heqje dorë nga i dëmtuari, ose prishjen e vendimit të
Gjykatës së Apelit Vlorë për shkak të zbatimit keq të nenit 23, 48/e dhe 49 të K.Penal.
Shkaqet që parashtrohen në rekurs janë:

- Të dyja gjykatat kanë zbatuar keq dispozitat e Kodit Penal në lidhje me cilësimin
juridik të veprës penale, pasi siç rezulton edhe nga deklarimet e dëshmitarëve okularë
të akuzës Muhamet dhe Hurma Lumanaj, mes meje dhe të dëmtuarit është zhvilluar
një bisedë prej 10 minutash dhe unë nuk kam pasur qëllim për të vrarë të dëmtuarin,
pasi edhe pas përfundimit të sulmit ai qëndronte në këmbë përballë meje dhe unë i
kisha të gjitha mundësitë për ta goditur atë, por nuk kisha një qëllim të tillë.
- I dëmtuari nuk është qëlluar me armë, gjë e cila vërtetohet edhe nga akti i ekspertimit
mjekoligjor nr.398, datë 26.12.2009, sipas të cilit rezulton që plaga të jetë shkaktuar
nga një mjet i fortë jo i mprehtë.
- Gjykatat padrejtësisht dhe pa analizuar në mënyrë të hollësishme faktet nuk i kanë
marrë parasysh këto pretendime të mijat, gjykata e apelit në faqen 4 të vendimit të saj,
shkakun e ndodhjes së ngjarjes e ka transformuar ndryshe nga sa është e në vendimin
gjyqësor të zgjidhjes së martesës ndërmjet motrës time dhe djalit të të dëmtuarit
Vilson Lumanaj, duke pretenduar se ishte motra ime që kishte një lidhje jashtë
martese me një person tjetër, kur në fakt sipas vendimit të divorcit është Vilson
Lumanaj që ka një lidhje tjetër dhe për këtë shkak ishte motra ime që kërkoi divorcin.
- Gjykata e apelit ka hequr padrejtësisht zbatimin e nenit 23 të K.Penal që ka bërë
Gjykata e Rrethit Fier, duke mos analizuar se cili ishte shkaku i moszbatimit të kësaj
dispozite, duke shkelur nenet 23, 48/e, 49 të K.Penal dhe nenin 425 të K.Pr.Penale për
arsye se nga prokurori nuk është kërkuar mos zbatimi i nenit 23 por ndryshimi i
cilësimit juridik të veprës penale, për rrjedhojë gjykata e apelit ka rënduar pozitën
time.
- Gjykata e apelit i është referuar gabim nenit 53 të K.Penal, pasi afërsia e ardhjes së
pasojës është shumë e largët, pasi sipas aktit mjekoligjor dëmtimet hyjnë te dëmtimet
e lehta dhe nuk janë bërë me armë zjarri.
- Gjykata e apelit nuk ka analizuar as shkaqet se përse krimi ka mbetur në tentativë,
pasi del qartë se pas konfliktit tim me të dëmtuarin ne kemi qëndruar përsëri afër njëri
tjetrit dhe nuk kemi tentuar të zihemi përsëri, gjithashtu unë nuk kam qenë ndonjëherë
i dënuar.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi mos pranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë;
Avokaten Antoneta Çunaj, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së
Parë Fier; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
A. Rrethanat e çështjes.
256
1. Sipas materialeve në dosjen gjyqësore rezulton se në datën 22.12.2009 i pandehuri
Rrapush së bashku me vëllain e tij, shtetasin Mylazim Seitaj, pasi kanë konsumuar
pije alkoolike në lokalin e shtetasit Kujtim Brahushi po në fshatin Gorishovë së
bashku me babanë e tyre, shtetasin Ysmet Seitaj, si dhe me shtetasit Kujtim Seitaj,
Luan Paja dhe Kujtim Brahushi, janë nisur me makinën e të pandehurit për të shkuar
për në fshatin Levan me qëllim që i pandehuri t’i bënte shërbime makinës.
2. Gjatë rrugës kur kanë arritur në fshatin Vjosë, i pandehuri ka ndaluar makinën në
afërsi të dyqanit të këtij fshati dhe i ka thënë vëllait të tij ta priste aty pasi ai do të
takonte një shok. Me të zbritur nga makina i pandehuri është drejtuar për nga shtëpia e
shtetasit Muhamet Lumanaj. Djali i këtij të fundit, shtetasi Vilson Lumanaj, kishte
qenë i fejuar me motrën e të pandehurit, fejesë e cila ka zgjatur më pak se një muaj
pasi është prishur nga shtetasi Vilson Lumanaj, i cili ka pretenduar se motra e të
pandehurit kishte lidhje tjetër.
3. Për këtë fakt ai nuk ka pranuar të bisedojë me babanë e vajzës, shtetasin Ysmet Seitaj,
por ka biseduar vetëm me lajmësin të cilit i ka kërkuar t’ia përcillte këtë Ysmetit. Vetë
Vilsoni nuk kishte komunikuar lidhur me këtë fakt me asnjë prej familjareve të vajzës,
pasi menjëherë pas ndarjes ai ishte larguar për në Itali dhe ishte kthyer vetëm një ditë
para ngjarjes.
4. Kur ka arritur tek shtëpia e shtetasit Muhamet Lumanaj rreth orës 14.15, i pandehuri
Rrapush ka thërritur Vilsonin nga porta e banesës. Nga banesa është përgjigjur
shtetasi Muhamet Lumanaj që e ka pyetur të pandehurin se kush ishte dhe i ka treguar
se Vilsoni ishte ne Fier. I pandehuri i është përgjigjur se ishte një shok i Vilsonit dhe i
ka kërkuar numrin e tij të telefonit celular. I dëmtuari i ka thënë se nuk kishte numër
celulari dhe atëherë i pandehuri i ka treguar se ishte djali i Ysmet Seitajt dhe kishte
shkuar të vriste atë dhe Vilsonin pse kishte lënë motrën e tij. Gjatë kësaj bisede i
pandehuri qëndronte rreth 3 m larg shtetasit Muhamet Lumanaj dhe ka nxjerrë nga
xhepi i djathtë një pistoletë të cilën ia ka drejtuar të dëmtuarit. Ndërkohë që ka nxjerrë
pistoletën nga xhepi i kanë rënë në tokë disa fishekë.
5. I dëmtuari, me të parë që i pandehuri nxori pistoletën, nga distanca ku ishte, është
hedhur mbi të pandehurin. Në këtë moment ky i fundit ka qëlluar dhe plumbi e ka
goditur të dëmtuarin në kokë. Ndërkohë i dëmtuari me dorën e djathtë ka kapur nga
fyti të pandehurin, kurse me dorën e majtë i ka shmangur dorën ku ai mbante
pistoletën. Ndërsa ka qenë duke pritur në makinë shtetasi Mylazim Seitaj ka dëgjuar
për disa minuta debate me zë të lartë.
6. Për këtë shkak ai, me automjetin tip Mercedez Benz me të cilin po udhëtonin me targë
FR 1284 D, është afruar në drejtim nga dëgjoheshin debatet. Kur është afruar ai ka
parë të pandehurin Rrapush si dhe shtetasin Muhamet Lumanaj të cilët debatonin me
njëri-tjetrin. Menjëherë ai ka ndaluar makinën rreth 10 m larg tyre dhe ka shkuar për
t’i ndarë. Ai ka ndërhyrë midis tyre dhe ka marrë të pandehurin të cilin e ka futur në
makinë dhe të dy janë larguar.
7. Ndërkohë ngjarja është ndjekur edhe nga vajza e të dëmtuarit Muhamet, deklaruesja
Hurma Lumanaj, e cila ishte duke ngrënë drekë në tavolinën që ndodhej ngjitur me
dritaren e dhomës dhe nga ku mund të shihej gjithë ngjarja. Në momentin që ajo ka
parë të pandehurin të nxirrte armën ka dalë menjëherë jashtë dhe ka shkuar pranë
babait të saj duke e tërhequr atë të hynte brenda, pasi ka parë që ai ishte i gjakosur në
anën e djathtë të kokës. Me të rënë në dijeni të ngjarjes së ndodhur organet policore
kanë shkuar menjëherë në vendngjarje dhe kanë kryer veprimet e para hetimore, si
këqyrja e vendit të ngjarjes, sekuestrimi i provave materiale dhe veprime të tjera
hetimore në dobi të zbardhjes së ngjarjes.
B. Procedura gjyqësore.
257
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.171 datë 25.06.2010, ka
vendosur:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Rrapush Seitaj për veprën penale të vrasjes me
dashje të mbetur në tentativë dhe në bazë të neneve 76, 23/2 e 48 germa “e” të
K.Penal ta dënojë atë me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Rrapush Seitaj për veprën penale të mbajtjes pa leje
të armëve luftarake dhe në bazë të nenit 278/2 të K.Penal ta dënojë atë me një vit
burgim.
Në bashkim të dënimeve, në aplikim të nenit 55/3 të K.Penal i pandehuri Rrapush
Seitaj dënohet me një dënim të vetëm prej 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, duke zbritur 1/3 e dënimit të pandehurit i
ngelet përfundimisht një dënim prej 5 (pesë) vjet burgim, duke i filluar vuajtja e
dënimit nga dita e ndalimit të tij, datë 13.01.2010.
9. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.399, datë 01.12.2010, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.171 datë 25.06.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier, për pjesën që ka deklaruar fajtor të pandehurin Rrapush Seitaj për kryerjen e
veprës penale të vrasjes me dashje të mbetur në tentativë, si dhe për pjesën që ka
deklaruar fajtor dhe dënuar të pandehurin Rrapush Seitaj për kryerjen e veprës penale
të mbajtjes pa leje të armëve luftarake, disponimin për provat materiale dhe
shpenzimet gjyqësore. Ndryshimin e vendimit të mësipërm në këtë mënyrë:
- Në bazë të neneve 76 dhe 22 të Kodit Penal e dënon të pandehurin Rrapush Seitaj me
10 (dhjetë) vjet burgim.
- Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, ulet 1/3 e masës së dënimit duke e dënuar
përfundimisht të pandehurin Rrapush Seitaj me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
10. Kundër vendimeve të mësipërme ka paraqitur rekurs i pandehuri Rrapush Seitaj, i
cili kërkon: Ndryshimin e cilësimit juridik të veprës nga tentativë vrasje në plagosje të
lehtë dhe pushimin e kësaj akuze për shkak heqje dorë nga i dëmtuari, ose prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë për shkak të zbatimit keq të nenit 23, 48/e dhe 49
të K.Penal, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse të pasqyruara në pjesën hyrëse
të vendimit.
C. Arsyetimi gjyqësor i vendimeve të ankimuara.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, arsyeton se:
Gjykata në provueshmërinë e faktit për të cilin akuzohet i pandehuri Rrapush Seitaj
bazohet kryesisht në dëshmitë e dëshmitarëve duke i vlerësuar ato për aq sa përputhen
midis tyre, si dhe me konkluzionet e akteve shkresore të analizuara më sipër në këtë
vendim. Për momentin e kryerjes së veprave nga i pandehuri si dhe për mënyrën e
përdorimit të armës prej tij, shtetasit Muhamet Lumanaj dhe Hurma Lumanaj rezulton
të kenë qenë të vetmit persona të pranishëm në vendngjarje që kanë arritur të
perceptojnë veprimet konkrete të të pandehurit Rrapush.
Deklarimet e këtyre shtetasve gjenden të vërteta nga gjykata për faktin se ato
konfirmohen plotësisht midis tyre, si dhe me dëshmitë e dëshmitarëve të tjerë dhe
konkluzionet e akteve shkresore. Pjesërisht këto dëshmi konfirmohen edhe nga
deklarimet e te pandehurit Rrapush i cili pranoi faktin se kishte qëlluar të dëmtuarin,
por deklaron se e ka qëlluar atë me gur. Konkluzioni i akt dëshmisë mjeko-ligjore
lidhur me mjetin e shkaktimit të plagës tek i dëmtuari Muhamet Lumanaj vlerësohet
nga gjykata me rezervë, për faktin se ky akt ekspertimi është kryer disa ditë pas
ngjarjes mbi bazën e të dhënave të kartelës klinike të të dëmtuarit, në të cilat mungon
përshkrimi i plotë i plagës. Pikërisht për këtë shkak edhe konkluzioni është dhënë nga
eksperti me mundësi, duke pasur parasysh karakteristikat e plagës në momentin e
kryerjes së aktit dhe pas përpunimit kirurgjikal. Fakti i shkaktimit të kësaj plage me
258
armën e përdorur nga i pandehuri rezulton jo vetëm nga deklarimet e shtetasve
Muhamet e Hurma Lumanaj, por edhe nga këqyrja e vendit të ngjarjes sipas të cilit në
vendngjarje rezulton të jetë gjetur një gëzhojë.
Në analizë të gjithë provave të sipërpërmendura gjykata arrin në këto konkluzione:
Së pari: Është goditur në drejtim të kokës me armë zjarri, pistoletë, me një të shtënë,
shtetasi Muhamet Lumanaj, goditje e cila i ka shkaktuar atij dëmtime që sipas aktit të
ekspertimit mjeko-ligjor janë kualifikuar në kategorinë e plagosjes së lehtë.
Së dyti: Autor i goditjeve me armë zjarri kundër të dëmtuarit është i pandehuri
Rrapush Seitaj. Në këtë konkluzion gjykata arrin bazuar në gjithë dëshmitë e
dëshmitarëve të sipërpërmendur si dhe në konkluzionet e tërhequra nga analiza e
akteve shkresore e shkencore të administruara. Edhe vetë i pandehuri Rrapush e ka
pranuar këtë fakt.
Së treti: Kjo goditje ka ndodhur pasi djali i të dëmtuarit Muhamet, shtetasi Vilson
Lumanaj, ka qenë i fejuar me motrën e të pandehurit, fejesë e cila është prishur nga
Vilsoni. Në momentin e prishjes së kësaj fejese i pandehuri ndodhej në burg në Greqi.
Pak ditë pas kthimit nga Greqia, duke mësuar se Vilsoni ishte kthyer në shtëpi nga
Italia ku ndodhej si emigrant, i pandehuri ka shkuar i armatosur në banesën e këtij të
fundit. Duke qenë se Vilsoni nuk ndodhej në banesë, i pandehuri është konfliktuar me
babanë e Vilsonit, të dëmtuarin Muhamet. Ky fakt u konfirmua nga gjithë dëshmitë e
dëshmitarëve në seancë gjyqësore si dhe nga deklarimet e vetë të pandehurit.
Për sa më sipër, bazuar në gjithë faktet dhe provat e sipërpërmendura, gjykata
konkludon se i pandehuri Rrapush Seitaj ka konsumuar plotësisht të gjithë elementët e
figurave të veprave penale të “Vrasjes me dashje” të mbetur në tentativë dhe të
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, vepra këto të parashikuara nga nenet 76-22
dhe 278/2 të K.Penal.
Lidhur me kërkimin e akuzës për kualifikimin e veprës penale të vrasjes si të kryer me
paramendim, gjykata vlerëson se është i pabazuar në prova. Nga deklarimet e
shtetasve Muhamet e Hurma Lumanaj dhe Mylazim Seitaj ka rezultuar se i pandehuri
ka debatuar për disa minuta me të dëmtuarin dhe vetëm pas debateve të zhvilluara
midis tyre i pandehuri ka nxjerrë pistoletën duke kanosur të dëmtuarin.
Ky i fundit me të parë këtë moment është hedhur mbi të pandehurin, i cili menjëherë
ka shkrepur armën që kishte drejtuar nga i dëmtuari. Pra mendimi për të vrarë të
dëmtuarin,të pandehurit i ka lindur në çast për shkak të grindjes me të. Në rast se i
pandehuri kishte vendosur paraprakisht të vriste shtetasin Muhamet Lumanaj kishte të
gjitha mundësitë ta bënte që në momentin e parë, pa u konfliktuar fare me të. Këtë e
dëshmon edhe fakti që i pandehuri sapo ka shkuar në shtëpinë e të dëmtuarit ka
kërkuar të komunikojë me Vilsonin dhe jo me Muhametin, vetëm kur ka marrë
përgjigjen se Vilsoni nuk ishte në shtëpi dhe nuk kishte telefon nga ai mund të
komunikonte me të, është konfliktuar me babanë e tij. Rrethanë tjetër që dëshmon
këtë është edhe fakti se i pandehuri ka shkuar në banesën e Vilsonit menjëherë pas
kthimit të këtij të fundit nga Italia dhe jo më parë, megjithëse vetë kishte jo pak ditë
që ishte kthyer nga Greqia (që nga data 05.12.2009).
Nga sa më sipër gjykata, bazuar në kriteret e nenit 375 të K.Pr.Penale, çmon se duhet
t’i japë faktit penal për të cilin akuzohet i pandehuri një kualifikim të ndryshëm nga ai
që i ka dhënë organi i akuzës dhe konkretisht fakti penal në ngarkim të të pandehurit
Rrapush Seitaj duhet të kualifikohet sipas neneve 76-22 e 278/2 të K.Penal.
Për të gjitha këto gjykata çmon se në rrethanat e sipërpërmendura i pandehuri Rrapush
Seitaj duhet të deklarohet fajtor dhe të dënohet për veprat penale të “Vrasjes me
dashje”, të mbetur në tentativë dhe të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, vepra
këto të parashikuara nga nenet 76-22 dhe 278/2 të K.Penal.
259
12. Gjykata e Apelit Vlorë, në vendimin e saj arsyeton se:
Është i drejtë vendimi i gjykatës së shkallës së parë në lidhje me cilësimin e veprës
penale dhe deklarimin fajtor të të pandehurit, por ka gabuar në masën e dënimit të
dhënë ndaj të pandehurit, duke i dhënë një dënim nën minimumin e parashikuar nga
neni 76 i K.Penal, duke iu referuar nenit 23 të K.Penal, por pa përmendur ndonjë
rrethanë konkrete se pse duhet të zbatohet neni 53 i K.Penal për zbritjen nën
minimumin e parashikuar nga dispozita dhe nuk i është referuar kësaj dispozite.
Nga rrethanat e kryerjes së veprës, motivi i dobët, mjeti me të cilin është kryer vepra,
dënimi për këtë vepër duhet të jetë sa minimumi i parashikuar në dispozitë.
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur
13. Kolegj Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të pabazuar rekursin e paraqitur nga i
pandehuri Rrapush Seitaj për sa i përket ndryshimit të kualifikimit ligjor të veprës të
bërë nga të dy gjykatat, nga vrasje me dashje në plagosje të lehtë e për rrjedhojë ai
nuk duhet të pranohet. Por, për sa i përket pretendimit të parashtruar në rekurs nga ana
e të gjykuarit, se prokurori gjatë ankimin në apel nuk ka kërkuar mos aplikimin e
nenit 23 të K.Penal dhe gjykata e apelit ka gabuar kur ka vendosur mos aplikimin e
kësaj dispozite, duke rënduar pozitën e të gjykuarit, për shkak se ka dhënë një masë
dënimi më të rëndë.
14. Nga proces-verbali i këqyrjes së vendit të ngjarjes të datës 22.12.2009 rezulton se
ngjarja në fjalë ka ndodhur në fshatin Vjosë, pranë banesës së shtetasit Muhamet
Lumanaj. Në vendngjarje rezulton të jetë gjetur një gëzhojë armë zjarri mod. 54, kal.
7.62 mm me ngjyrë bronzi, e ndotur me baltë.
15. Në distancën 3.6 m nga kjo gëzhojë janë fiksuar në tokë edhe katër fishekë armë zjarri
mod. 54 kal. 7.62 mm, ku tre fishekë janë ngjyrë bronzi dhe një është ngjyrë bakri.
Gëzhoja dhe fishekët e gjetur janë sekuestruar me cilësinë e provës materiale me
proces-verbalin e datës 22.12.2009, ora 19.30. Kjo sekuestro është vleftësuar si e
ligjshme me vendim të prokurores së çështjes të datës 24.12.2009. Pas sekuestrimit
me vendim të organit procedues gëzhoja dhe fishekët në fjalë i janë nënshtruar
ekspertimit teknik.
16. Nga akti i ekspertimit vlerësues të provës materiale nr.9, datë 20.01.2010, rezulton se
“Gëzhoja objekt ekspertimi e fiksuar në vendngjarje i përket fishekëve standard
luftarakë të mod. 54, kal. 7.62 mm që përdoret si municion për pistoletat TT mod. 54,
kal. 7.62 mm, pistoletat Zastava mod. 54 kal. 7.62 mm, nga automatikët PPS e PMSH
të kal. 7.62 mm. Në gëzhojën objekt ekspertimi evidentohen gjurmë të formuara nga
qitja me armë zjarri me vlera identifikuese”.
17. Po kështu, nga akti i ekspertimit teknik të fishekëve rezulton se “Fishekët objekt
ekspertimi janë fishekë standard luftarakë të mod. 54 kal. 7.62 mm dhe përdoren nga
armë pistoletë tip TT e Zastava kal. 7.62 mm, si dhe automatik PMSH dhe PPS kal.
7.62 mm. Fishekët janë të rregullt teknikisht dhe të përshtatshëm për të realizuar
qitje”.
18. Në lidhje me pretendimet e paraqitura në rekurs nga i gjykuari për ndryshimin
e cilësimit juridik të veprës penale, nga vrasje me dashje në atë të plagosjes së
lehtë me dashje dhe pushimin e çështjes në ngarkim të tij për shkak të heqjes
dorë të të dëmtuarit nga ankimi, Kolegji Penal, bazuar në aktet dhe
dokumentacionin e dosjes gjyqësore si dhe të provave shkencore të cituara më
sipër, i gjen të pabazuara këto pretendime dhe vendos të mos i pranojë ato. Këtë
konkluzion të së dy gjykatave, Kolegji Penal e gjen të bazuar dhe në faktet e
parashtruara më sipër, për vetë mënyrën se si ka ndodhur vepra penale.
260
19. Për sa i përket pretendimit lidhur me masën e dënimit të aplikuar ndaj të
gjykuarit Rrapush Seitaj, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e
parashtruara në rekurs për këtë pjesë janë të bazuara në ligj dhe si të tilla, do të
pranohen.
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të bazuar në ligj pretendimin e
lartpërmendur, çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të prishet, duke
vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
21. Organi i prokurorisë ka ngritur akuzën ndaj të gjykuarit Rrapush Seitaj për kryerjen e
veprës penale të “Vrasjes me paramendim”, mbetur në tentativë” dhe “Prodhimit dhe
mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”, parashikuar nga nenet 78-22 dhe
278/2 të Kodit Penal. Ndërsa, përfaqësuesi i prokurorisë në gjykimin e çështjes pranë
Gjykatës së Lartë, parashtroi se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është i drejtë dhe
22. Sipas akteve të gjendura në dosjen gjyqësore, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon
se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të
ligjit penal, në të cilin janë analizuar të gjithë elementët e veprës penale të kryer nga i
gjykuari Rrapush Seitaj, duke i dhënë faktit penal një kualifikimin të ndryshëm nga ai
që ka kërkuar organi i prokurorisë.
23. Me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier e ka gjetur fajtor dhe dënuar të gjykuarin
për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me dashje”, mbetur në tentativë, vendim i cili
është cilësuar i drejtë edhe nga ana e Gjykatës së Apelit Vlorë, për sa i përket
deklarimit fajtor të të gjykuarit Rrapush Seitaj për kryerjen e veprës penale të vrasjes
me dashje të mbetur në tentativë, si dhe për pjesën që ka deklaruar fajtor dhe dënuar
të pandehurin Rrapush Seitaj për kryerjen e veprës penale të mbajtjes pa leje të
armëve luftarake.
24. Gjykata e apelit, ndonëse pranon se vepra penale ka mbetur në tentativë, ka vënë në
diskutim mundësinë e zbatimit të nenit 23 të K.Penal dhe në përfundim ka vendosur të
revokojë zbatimin e tij, duke sjellë si pasojë mos aplikimin e uljes së dënimit për të
gjykuarin nën minimumin që parashikon dispozita konkrete e veprës penale të
“Vrasjes me dashje”, ashtu siç kishte vendosur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier.
25. Gjykata e Apelit Vlorë ka vendosur të ndryshojë masën e dënimit të dhënë nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ndaj të gjykuarit Rrapush Seitaj, duke e dënuar në
minimumin që parashikon dispozita penale e nenit 76 të K.Penal, me një masë dënimi
më të rëndë se ajo e aplikuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier. Në mbështetje të
neneve 76 e 22 dhe 278/2 të K.Penal, Gjykata e Apelit Vlorë e ka dënuar
përfundimisht të gjykuarin me 6 vjet e 8 muaj burgim, nga 5 vjet që është dënuar nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier.
26. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se Gjykata e Apelit Vlorë në vendimin e
dhënë arsyeton se “Si gjatë gjykimit në shkallë të parë, në kërkesën ankimore dhe
gjatë gjykimit në apel, organi i akuzës ka pretenduar se i pandehuri duhet të
përgjigjet për veprën penale të vrasjes me paramendim. Ky pretendim është i
pabazuar dhe me të drejtë nuk është pranuar nga gjykata e rrethit. Ashtu sikundër ka
arsyetuar edhe kjo gjykatë, ka rezultuar e provuar se i pandehuri ka debatuar për
disa minuta me të dëmtuarin dhe vetëm pas debateve të zhvilluara midis tyre i
pandehuri ka nxjerr pistoletën duke kanosur të dëmtuarin”.
27. Gjithashtu, në vendimin e gjykatës së apelit ndër të tjera thuhet se “Gjykata e shkallës
së parë ka gabuar në masën e dënimit të caktuar ndaj të pandehurit për veprën penale
të “Vrasjes me dashje”, e mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 76 e 22 të
K.Penal. Ajo (gjykata) edhe pse e i ka analizuar shkaqet, edhe pse i është referuar
nenit 23 të K.Penal, jo vetëm që nuk ka përmendur ndonjë rrethanë konkrete përse
261
duhet të zbatohet neni 53 i K.Penal për zbritjen nën minimumin e parashikuar nga
dispozita konkrete, por dhe as i është referuar kësaj dispozite”.
28. Arsyetimi i vendimit të gjykatës së apelit, e cila vendos të mos pranojë ankimin e
paraqitur nga prokurori në lidhje me cilësimin ligjor të veprës penale, por gjen me
vend që të ndryshojë masën e dënimit duke dhënë një dënim më të rëndë për të
gjykuarin se ai i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, Kolegji Penal çmon se është i
gabuar dhe vjen ndesh me atë që në doktrinë dhe jurisprudencë njihet me parimin e
mos rëndimit të pozitës së të pandehurit (reformatio in peius).
29. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se ky konstatim i gjykatës së apelit bie ndesh
me parimin e mos rëndimit apo mos keqësimit të pozitës së të pandehurit nga gjykata
që shqyrton ankimin. Ky Kolegj çmon se vetë fryma e legjislacionit tonë penal është
për sigurimin e parimit të mos rëndimit absolut dhe në asnjë rast e për asnjë shkak të
pozitës së të pandehurit.
30. Vetë gjykata e apelit e ka gjetur të pabazuar ankimin e prokurorit për ndryshimin e
cilësimit juridik të veprës penale dhe ka vendosur të mos e pranojë atë. Gjykata e
apelit në vendimin e saj arsyeton se “I drejtë është vetëm kërkesa e përfaqësuesit të
akuzës gjatë gjykimit në apel në lidhje me masën e dënimit të kërkuar”.
31. Përfaqësuesi i organit të akuzës në gjykimin e çështjes në gjykatën e apelit ka kërkuar
ndryshimin e vendimit për sa i përket cilësimit ligjor të veprës penale, duke e
deklaruar fajtor të gjykuarin për veprën penale të vrasjes me paramendim dhe
meqenëse pasoja është e lehtë, gjykata të zbresë nën minimumin e parashikuar nga
ligji duke e dënuar me 10 vjet burgim. Pra është vetë përfaqësuesi i akuzës, i cili për
vetë rrethanat e kryerjes se veprës, ka kërkuar aplikimin e nenit 23.
32. Kolegji Penal vëren se arsyetimi i gjykatës së apelit, kur shprehet se “E drejtë është
vetëm kërkesa e organit të akuzës në lidhje me masën e dënimit”, rezulton të jetë i
gabuar dhe jo në koherencë me kërkesën e përfaqësuesit të akuzës, pasi vetë ky i
fundit pranon pasojën e lehtë të ardhur nga kryerja e veprës penale nga i gjykuari dhe
kërkon nga gjykata që gjatë dhënies së dënimit të mbajë parasysh këtë rrethanë dhe të
vendosë uljen nën minimum të masës së dënimit, të parashikuar në këtë rast nga neni
78 i K.Penal.
33. Nisur nga analiza e mësipërme, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në
konkluzionin se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e zbatimit të
gabuar të ligjit penal në lidhje me pjesën e masës së dënimit, ç’ka ka sjellë si pasojë
që vendimi të jetë i cenueshëm. Gjykata e Apelit Vlorë ka vendosur të japë një masë
dënimi më të rëndë për të gjykuarin Rrapush Seitaj nga ai që kishte dhënë në
vendimin e saj Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier.
34. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në arsyetimin e lartpërmendur, çmon se
vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
35. Për sa më sipër, Kolegji Penal arrin në përfundimin se vendimi nr.399, datë
01.12.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë, për sa i përket ndryshimit të vendimit nr.171,
datë 25.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier në lidhje me masën e dënimit,
është marrë në zbatim të gabuar të ligjit penal dhe si i tillë duhet të prishet dhe të lihet
në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, pika (d) të K.Pr.Penale,
262
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.399, datë 01.12.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.171, datë 25.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Tiranë, më 15.05.2013
263
264
265
Nr.00-2013-813 i Vendimit (161)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të dates 15.05.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:
TË GJYKUARIT: ILJAS ISMAILAJ
A K U Z U A R:
Për “Vjedhje me dhunë”,
dhe “Dhunim banesë”,
parashikuar nga N.139, 25 dhe 122/2 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.176, datë 23.06.2010, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Iljas Ismailaj për kryerjen e veprës penale
“Dhunimi i banesës”, parashikuar nga neni 112/2 të Kodit Penal dhe dënimin
e tij me 9 (nëntë) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Iljas Ismailaj për kryerjen e veprës penale
“Vetëgjyqësisë”, parashikuar nga neni 277 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me
3 (tre) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal “Caktimi i dënimeve për disa vepra
penale”, përfundimisht i pandehuri, Iljas Ismailaj dënohet me një vit burgim,
duke filluar vuajtja e dënimit nga data 26.03.2010.

Ndryshimin e vendimit nr.176, datë 23.06.2010 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Berat për pjesën që ka deklaruar fajtor të pandehurin për veprën penale të
“Vetëgjyqësisë”, në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Iljas Ismailaj për kryerjen e veprës penale të
“Vjedhjes me dhunë”, të parashikuar nga neni 139 i Kodit Penal dhe dënimin e
tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Prishjen e vendimit të mësipërm për pjesën që ka deklaruar fajtor të
pandehurin për “Dhunimin e banesës” dhe pushimin e çështjes për këtë pjesë.
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i gjykuari Iljas

Ismailaj, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit ka marrë një vendim në vlerësim të gabuar të provave dhe në zbatim
të keq të ligjit penal.
266
- I pandehuri nuk ka konsumuar elementet e veprës penale të parashikuar nga neni 139 i
Kodit Penal dhe në këtë rast mungon ana subjektive, dashja direkte dhe me qëllim
përfitimi material, por në të vërtetë qëllimi i të pandehurit nuk ka qenë përfitimi
material por vënia në vend e një të drejte që ai mendonte se i është cënuar ,siç ishte
marrja e byzylykut që ja kishte dhuruar ish të fejuarës së tij ose vlerën e tij. Ai ka
shkuar në orën 20.30 i pa maskuar, kur të gjithë ndodheshin në banesë, pasi nuk ka
pasur qëllim fshehje.
- Ai në momentin e përvetësimit të sendeve materiale nuk ka mundur të bëjë
përllogaritjen se sa mund të ishte vlera e saktë e byzylykut, por ka marrë sipas tij aq sa
ai mund të kishte vlerën.
- Me veprimet e tij, të cilat janë të provuara përpara gjykatës me anë të dëshmive të
palës së dëmtuar, rezulton se i gjykuari ka konsumuar elementet e veprës penale të
vetëgjyqësisë, parashikuar nga neni 277 i Kodit Penal.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; mbrojtësin e të gjykuarit Iljas
Islamaj, av.Vojo Bregu, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në
fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga provat e administruara në gjykim, janë pranuar këto rrethana të faktit.
1. I gjykuari Iljas Ismailaj është banor i fshatit Poshnje, Berat. Ai është i punësuar pranë
aktivitetit të familjes së tij, që konsiston në prodhimin e bukës dhe i gjykuari merret
pikërisht me shpërndarjen e këtij produkti. Një nga pikat e shitjes ndodhet edhe në
fshatin Çiflik, Berat.
2. Në fshatin Çiflik i gjykuari është njohur me shtetasen Liljana Ziu, e cila vazhdonte
arsimin e detyrueshëm në vitin e nëntë. Familjarët përkatës kanë dhënë pëlqimin për
lidhjen e fejesës ndërmjet tyre, por veprimet konkrete do të kryeshin pasi vajza të
mbaronte vitin e nëntë të shkollës. Ndërkohë i gjykuari dhe shtetësja Liljana Ziu
kishin hyrje dalje në familjet e tyre.
3. I gjykuari në datën 14.02.2009 i ka dhuruar të fejuarës një byzylyk floriri si shprehje
të dashurisë. Marrëdhëniet ndërmjet tyre deri në fund të muajit Maj 2009 kanë qenë të
mira. Në muajin Qershor 2009 i gjykuari vihet në dijeni se e fejuara kishte “lidhje”
me shtetasin Plarent Tafa. Pas bisedimeve me të fejuarën, shtetasin Plarent Tafa dhe
të atin e tij, i gjykuari bindet se marrëdhëniet ndërmjet të fejuarës Liljana Ziu dhe
Plarent Tafa ishin reale. Pas disa konfliktesh me të fejuarën dhe familjen e saj, pas
datës 20.07.2009, vendos të prishë fejesën.
4. Në muajin Shtator 2009 i gjykuari ka takuar shtetasin Luan Tafa, të atin e shtetasit
Plarent Tafa, duke i kërkuar byzylykun ose vlerën, me pretendimin se djali i tij,
Plarenti i kishte marrë ish të fejuarës byzylykun dhe mund ta kishte shitur. Në këtë
periudhë i gjykuari është takuar edhe me shtetasin Plarent Tafa, i cili i ka deklaruar se
nuk ka apo të ketë patur lidhje me shtetasen Liljana Ziu, dhe nuk i ka marrë byzylyk
floriri. Ndërmjet tyre ka ndodhur edhe konflikt fizik. Marrëdhëniet janë acaruar,
komunikimi ka vazhduar vetëm nëpërmjet telefonave celularë dhe SMS-ve.
5. Në datën 01.10.2009, rreth orës 20.30, i gjykuari Iljas Ismailaj së bashku me një
shtetas të paidentifikuar kanë hyrë në banesën e shtetasve Luan e Bejaze Tafa.
Familjarët Tafa kanë deklaruar se e njohën të gjykuarin, ndërsa personin tjetër nuk e
njihnin. I gjykuari menjëherë afrohet tek shtetasi Luan Tafa, i vendos një send, që në
267
pamje të parë dukej se kishte formën e një pistolete dhe i drejtohet me fjalët: “ku e ke
djalin, pse nuk me dhe byzylykun apo vlerën e tij prej 20.000 lekë që më premtove”,
me ty (ju drejtua shtetases Bejaze Tafa) nuk kemi punë. E godet shtetasin Luan Tafa
dhe i vendos duart afër qafës që të mos lëvizte. Para këtij momenti i jep sendin që
kishte në dorë personit tjetër. Shtetësja Bejaze Tafa, me qëllim qetësimin e situatës
shkon në dhomën tjeter për të marrë lekët. Në momentin kur e dëmtuara po
numëronte lekët, i gjykuari merr të gjithë sasinë e lekëve që ishin futur në një çorape
najloni; gjithashtu i merr nga qafa të dëmtuarit Luan Tafa varësen e florinjtë, i merr
edhe orën e dorës. I gjykuari Iljas së bashku me personin tjetër të paidentifikuar në
momentin që ishin duke u larguar marrin edhe tre telefona celularë që ishin mbi
frigorifer. Shtetasi Luan Tafa komunikon në telefon me familjarët e të gjykuarit, të
cilët i deklarojnë se të gjitha sendet e pretenduara do t’i merrte menjëherë.
6. Gjatë hetimeve të kryera nuk u bë e mundur identifikimi i shtetasit që shoqëronte të
gjykuarin në banesën e familjes Tafa, në datën 01.10.2009. Gjithashtu nuk u provua
se sendi i përdorur nga i gjykuari dhe shtetasi që e shoqëronte të ketë qenë armë
luftarake. Në këto kushte, me vendimin e datës 22.12.2009 Prokurori ka vendosur:
Ndarjen e çështjes, duke veçuar nga proçedimi penal numër 393 e vitit 2009 në
ngarkim të të gjykuarit Iljas Ismailaj, aktet që lidhen me personin e paidentifikuar me
të cilin ka bashkëpunuar i gjykuari për kryerjen e veprës penale dhe Prokuroria e
Rrethit Gjyqësor Berat e ka akuzuar të gjykuarin për veprat penale të vjedhjes me
dhunë, dhunimit të banesës, të parashikuara nga nenet 139, 112/2 të K.Penal.
7. I gjykuari, nëpërmjet mbrojtësit të tij, ka kërkuar ndyshimin e cilësimit juridik të
veprës, nga vepra penale e vjedhjes me dhunë, parashikuar nga neni 139 të K.Penal në
veprën penale të vetëgjyqësisë, parashikuar nga neni 277 të K.Penal, si edhe të
deklarohet fajtor i gjykuari për veprën penale të dhunimit të banesës, parashikuar nga
neni 112/2 të K.Penal.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.176, datë 23.06.2010, ka vendosur:

i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Iljas Ismailaj për kryerjen e veprës penale
“Dhunimi i banesës”, parashikuar nga neni 112/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me
9 (nëntë) muaj burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Iljas Ismailaj për kryerjen e veprës penale
“Vetëgjyqësisë”, parashikuar nga neni 277 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 3 (tre)
muaj burgim.
iii. Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal “Caktimi i dënimeve për disa vepra penale”,
përfundimisht i pandehuri Iljas Ismailaj dënohet me një vit burgim, duke filluar
vuajtja e dënimit nga data 26.03.2010.
9. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.149, datë 30.03. 2011, ka vendosur:
i. Ndryshimin e vendimit nr.176, datë 23.06.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Berat
për pjesën që ka deklaruar fajtor të pandehurin për veprën penale të “Vetëgjyqësisë”,
në këtë mënyrë:
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit, Iljas Ismailaj për kryerjen e veprës penale të
“Vjedhjes me dhunë”, të parashikuar nga neni 139 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me
5 (pesë) vjet burgim.
iii. Prishjen e vendimit të mësipërm për pjesën që ka deklaruar fajtor të pandehurin për
“Dhunimin e banesës” dhe pushimin e çështjes për këtë pjesë.
268
10. Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i gjykuari Iljas
Ismailaj, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm, duke parashtruar shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
11. Gjykata e Apelit Vlorë e ka gjetur vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Berat në
interpretim të gabuar të provave dhe të ligjit material dhe e ka ndryshuar në lidhje me
kualifikimin ligjor të veprës penale dhe masën e dënimit, duke arsyetuar se: “...me
veprime aktive i pandehuri Iljas Ismailaj ka synuar jo marrjen e byzylykut të fejesës,
por hedhjen në dorë të pasurisë së familjarit Luan Tafa. Ai e ka bërë këtë me
ushtrimin e dhunës fizike duke i shkaktuar familjarit dëmtime fizike dhe psikike. Ka
qenë dhuna e ushtruar dhe presioni që Bejaza Tafa t’i tregojë të pandehurit
vendndodhjen e lekëve. Kjo nuk do të ndodhte nëse i pandehuri vërtet kishte si synim
marrjen e byzylykut si simbol të nderit. Ky konkluzion përforcohet edhe më tepër, kur
i pandehuri në vazhdën e mendimit të tij kriminal hedh në dorë edhe mbi celularët,
varësen dhe orën e dorës...gjykata çmon se vepra penale e “Vjedhjes me dhunë” e
përthith veprën penale të “Dhunimit të banesës”...”
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i të gjykuarit Iljas Ismailaj,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, nuk duhet të pranohet dhe vendimi i Gjykatës së
Apelit Vlorë nr.149, date 30.03. 2011 duhet të lihet në fuqi për zbatim të drejtë të
ligjit material penal.
13. Vendimi i gjykatës së apelit për kualifikimin e veprimeve të kundraligjshme të të
gjykuarit në bazë të nenit 139 të Kodit Penal 1 është i drejtë dhe në përputhje me
rrethanat e faktit të provuar. I gjykuari me të drejtë është deklaruar fajtor për “Vjedhje
me dhunë” dhe është prishur vendimi për pjesën që e ka deklaruar fajtor për veprën
“Dhunim i banesës”2, si vepër që përthithet nga vepra e parë.
14. Gjykata e Apelit Vlorë ka bërë një vlerësim të drejtë të provave dhe fakteve të
provuara në përputhje me nenin 152 të K.Pr.Penale 3 dhe ka arritur në një konkluzion
logjik në lidhje me kualifikimin ligjor që duhet t’i bëhet faktit penal, përsa i përket
kualifikimit ligjor që duhet t’i bëhet marrëdhënies juridike që është cenuar nga
veprimet e kundraligjshme të të gjykuarit.
15. Pretendimet e paraqitura në rekurs janë të pabazuara. Ashtu siç janë shprehur Kolegjet
e Bashkuara në vendimin unifikues nr.1 të vitit 2005 “...Pavarësisht se nuk përmendet
shprehimisht në dispozitë, nga pikëpamja e anës objektive, vetëgjyqësia kryhet nga
autori nëpërmjet ushtrimit arbitrar të së drejtës, me forma të ndryshme të dhunës
fizike a psikike (kanosjes, etj.), drejtpërdrejt mbi personin ose indirekt, duke vepruar
mbi sendin a interesin mbi të cilin ekziston apo pretendohet se ekziston e drejta (e
ligjshme) e autorit të veprës. Objekti mbi të cilin vepron autori jo domosdoshmërisht
është ai për të cilin ushtron vetëgjyqësinë, mbi të cilin ai ka të drejtën a interesin e
1
N.139 K.Penal “Vjedhja me dhunë”
Vjedhja e pasurisë e shoqëruar me përdorim dhune dënohet me burgim nga pesë gjer në pesëmbëdhjetë vjet.
2
Neni 112 “Dhunimi i banesës”
Kur vepra është kryer me dhunë ose me kërcënim për përdorim të armës përbën kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë
ose me burgim gjer në një vit.
3
N.152/1 “Çmuarja e provave”
1. Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk
ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi.
269
ligjshëm ose të pretenduar se i përket autorit...”. Me veprimet aktive të tij, i gjykuari
ka synuar jo marrjen e byzylykut të fejesës që i kishte dhënë shtetases Liljana Ziu, por
e ka tejkaluar këtë qëllim duke marrë gjithë lekët që kishte në çorapen e najlonit e
dëmtuara Bejaze Tafa, orën e dorës dhe varësen e të dëmtuarit Luan, si edhe 3 (tre)
aparatët celularë të gjetur mbi frigoriferin e familjes Tafa, në momentin që ishin duke
u larguar.
16. Nga analiza e provave të marra dhe të shqyrtuara nga gjykatat e apelit arrihet në
konkluzionin logjik se qëllimi kriminal i të gjykuarit Iljas Ismailaj nuk ka qenë vetëm
shtënia në dorë e byzylykut të fejesës apo kundërvleftës së tij, por vjedhja e pasurisë
së të dëmtuarit Luan. Gjykata e apelit ka bërë një interpretim të drejtë të objektit
juridik të cenuar nga i gjykuari.
17. Kodi Penal ka përmbledhur në Kreun VIII të tij “Veprat penale kundër autoritetit të
shtetit”, të cilat kanë për objekt marrëdhënien juridike posaçërisht të mbrojtur nga
ligji penal që ka të bëjë me autoritetin e shtetit, me qëllim që të kryhet funksioni i tij
dhe të respektohen të drejtat dhe liritë themelore të shtetasve. Në seksionin e III-të
janë përfshirë veprat kundër rendit dhe sigurisë publike kur përfshihet edhe
kundravajtja penale e vetëgjyqësisë – objekt i të cilës janë marrëdhëniet juridike të
vendosura për të siguruar veprimtarinë e rregullt të organve shtetërore për ruajtjen e
rendit dhe sigurisë publike, të mbrojtuar posaçërisht nga veprimet apo mosvperimet
kriminale; ndërsa në Kreun III-të janë të listuara veprat penale kundër pasurisë dhe në
sferën ekonomike, seksioni I- “Vjedhjet”, ku objekt i kësaj vepre janë marrëdhëniet
juridike të vendosura nga shtetit për të siguruar paprekshmërinë e pronës mbi sendet e
luajtshme apo të paluajtshme nga veprimet apo mosveprimet kriminale – ndërsa
vjedhja me dhunë ka dy objekte – pasurinë – që është objekti kryesor dhe personin që
është objekti dytësor.
18. Nëse do të ishim përpara veprës së vetëgjyqësisë, përpjekjet e të gjykuarit do të ishin
vetëm në realizimin e qëllimit për marrjen e byzylykut apo kundërvlerën e tij, por me
veprimet aktive të tij, i gjykuari ka cënuar marrëdhëniet juridike të vendosura për të
mbrojtur të drejtën e pronësisë së të dëmtuarit Luan Tafa, dhe jo marrëdhëniet juridike
për të mbrojtur rendin dhe sigurinë publike.
19. I gjykuari ka patur mundësi që të “zëvendësonte” veprimin e organit kompetent, dhe
të zëvendësonte dënim e shkaktuar nga marrja e byzylykut dhe cënimin e dinjitetit të
tij, duke u ndaluar vetëm në vleftën e sendit, por e ka tejkaluar sipas një mendimi
kriminal të atëçastshëm duke marrë edhe sende të tjera siç provohet nga dëshmitë e të
dëmtuarit, duke përdorur edhe dhunën – siç rezulton nga akti i ekspertimit mjeko-
ligjor i të dëntuarit Luan Tafa.
20. Me të drejtë Gjykata e Apelit Vlorë e ka pushur çështjen penale për të gjykuarin për
veprën penale të “Dhunimit të banesës”, pasi qëllimi i të gjykuarit nuk ka qenë hyrja
apo qëndrimi në banesën e të dëmtuarit pa pëlqimin e tij, por hyrja dhe qëndrimi me
qëllim shtënien në dorë të pasurisë.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit është marrë në
zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe material penal, në lidhje me deklarimin fajtor
të të gjykuarit Iljas Ismailaj, për veprën penale të “Vjedhjes me dhunë”, dhe si i tillë
PËR KËTO ARSYE
270
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1/, gërma “a” të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.149, datë 30.03.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë më, 15.05.2013
271
Nr.00-2013-1003 i Vendimit (162)
VENDIM
Aleksandër Muskaj Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
KЁRKUES: ALTIN BELULAJ
OBJEKTI:
Rishikimi i vendimit nr.13, datë 24.01.2005
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
vendimit nr.461, datë 27.12.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe vendimit nr.536, datë 22.06.2007 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Baza Ligjore: Nenet 450/c, 451 dhe 151/3 të Kodit të Procedurës Penale.

1. Të deklarojë fajtor të pandehurin Viron Robaj për veprën penale të “Kalimit
të paligjshëm të kufirit shtetëror” dhe në bazë të Nenit 297/2 të Kodit Penal e
dënon me 10 vjet burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Viron Robaj për veprën penale “të dhënies
ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit” dhe në bazë të Nenit 298/3 të Kodit
Penal e dënon me 25 vjet burgim.
Në zbatim të Nenit 55/1 të Kodit Penal të dënohet me një dënim të vetëm, i
cili të përbëhet nga dënimi më i rëndë i shtuar, duke e dënuar përfundimisht të
pandehurin Viron Robaj me 25 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit do të fillojë nga dita që do të bëhet i mundur ndalimi i tij.
Vuajtja e dënimit të bëhet në një burg të sigurisë së lartë.
Dënimin e të pandehurit Viron Robaj krahas dënimit me burgim edhe me
gjobë dhe bazuar në Nenin 34/5 të Kodit Penal me 1.000.000 (një milion) lekë
gjobë.
Pagimi i gjobës të bëhet brenda dy muajve nga dita që vendimi do të marrë
formë të prerë.
2. Të deklarojë fajtor të pandehurin Altin Beluli për veprën penale të “Kalimit
Të deklarojë fajtor të pandehurin Altin Beluli për veprën penale “të dhënies
272
pandehurin Altin Beluli me 25 vjet burgim.
Dënimin e të pandehurit Altin Beluli krahas dënimit me burgim edhe me gjobë
dhe bazuar në Nenin 34/5 të Kodit Penal me 1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
formë të prerë.
3. Të deklarojë fajtor të pandehurin Elton Tafili për veprën penale të “Kalimit
të paligjshëm të kufirit shtetëror” dhe në bazë të nenit 297/2 të Kodit Penal e
Të deklarojë fajtor të pandehurin Elton Tafili për veprën penale “të dhënies
pandehurin Elton Tafili me 25 vjet burgim.
Dënimin e të pandehurit Elton Tafili krahas dënimit me burgim edhe me gjobë
formë të prerë.
4. Të deklarojë fajtor të pandehurin Hysni Tafili për veprën penale të “Kalimit
Të deklarojë fajtor të pandehurin Hysni Tafili për veprën penale “të dhënies
pandehurin Hysni Tafili me 20 vjet burgim.
Dënimin e të pandehurit Hysni Tafili krahas dënimit me burgim edhe me
gjobë.
formë të prerë.
5. Të deklarojë fajtor të pandehurin Nazmi Hyka për veprën penale të “Kalimit
Të deklarojë fajtor të pandehurin Nazmi Hyka për veprën penale “të dhënies
pandehurin Nazmi Hyka me 25 vjet burgim.
273
Dënimin e të pandehurit Nazmi Hyka krahas dënimit me burgim edhe me
gjobë.
formë të prerë.
6. Të deklarojë fajtor të pandehurin Cukall Delia për veprën penale të “Kalimit
Të deklaroje fajtor të pandehurin Cukall Delia për veprën penale “të dhënies
pandehurin Cukall Delia me 25 vjet burgim.
Dënimin e të pandehurit Cukall Delia krahas dënimit me burgim edhe me
gjobë.
formë të prerë.
7. Të deklarojë fajtor të pandehurin Zef Marku për veprën penale të “Kalimit
Të deklarojë fajtor të pandehurin Zef Marku për veprën penale “të dhënies
pandehurin Zef Marku me 25 vjet burgim.
Dënimin e të pandehurit Zef Marku krahas dënimit me burgim edhe me gjobë
formë të prerë.
8. Deklarimin fajtor të të pandehurit Arten Rrokaj për veprën penale “të
dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit” dhe në bazë të Nenit 298/3
të Kodit Penal dënimin e tij me 9 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestimit të tij në datë 10 Janar 2004.
Vuajtja e dënimit të bëhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
9. Deklarimin fajtor të të pandehurit Albert Alliu për veprën penale “të
dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit” dhe në bazë të Nenit 297/2
të Kodit Penal dënimin e tij me 9 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestimit të tij në datë 10 Janar 2004.
Vuajtja e dënimit të bëhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
274
10. Deklarimin fajtor të të pandehurit Servet Besho për veprën penale “Të
kalimit të paligjshëm të kufirit shtetëror” dhe në bazë të Nenit 298/2 dhe 25 të
Kodit Penal dënimin e tij me periudhën e paraburgimit.
11. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Sami Hyka për veprën penale “të
Kalimit të paligjshëm të kufirit shtetëror”, të parashikuar nga Neni 298/2 dhe
25 të Kodit Penal, duke urdhëruar lirimin e tij.
12. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Zamir Podgorica për veprën
penale “Të kalimit të paligjshëm të kufirit shtetëror” të parashikuar nga Neni
298/2 dhe 25 të Kodit Penal, duke urdhëruar lirimin e tij.
13. Kthimin e akteve prokurorit vetëm për të pandehurin Çlirim Sukaj për
hetime të mëtejshme.

Gjyqësor Vlorë me ndryshimin për masat e dënimit për të pandehurit Arten
Rrokaj dhe Albert Alliu në këtë mënyrë:
Dënimin e të pandehurit Arten Rrokaj, për veprën penale të parashikuar nga
neni 298/3 e 25 të K.Penal, me 7 vjet burgim.
Dënimin e të pandehurit Albert Alliu, për veprën penale të parashikuar nga
neni 298/3 e 25 të K.Penal, me 7 vjet burgim.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.536 datë 22.06.2007 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.461, datë 27.12.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë
përsa i përket deklarimit fajtor të të gjykuarve sipas nenit 298/3 të K.Penal.
Prishjen e këtij vendimi dhe pushimin e gjykimit të çështjes në ngarkim të të
gjykuarve Viron Robaj, Altin Beluli, Elton Tafili, Hysni Tafili, Nazmi Hyka
dhe Cukall Delia për veprën penale të parashikuar nga neni 297/2 i K.Penal,
për shkak se fakti nuk përbën vepër penale.
Ndryshimin e këtij vendimi vetëm përsa i përket masave të dënimit me
burgim, si vijon:
1. Dënimin e të gjykuarit Viron Robaj me 20 (njëzet) vjet burgim.
2. Dënimin e të gjykuarit Altin Beluli me 20 (njëzet) vjet burgim.
3. Dënimin e të gjykuarit Elton Tafili me 20 (njëzet) vjet burgim.
4. Dënimin e të gjykuarit Hysni Tafili me 20 (njëzet) vjet burgim.
5. Dënimin e të gjykuarit Nazmi Hyka me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
6. Dënimin e të gjykuarit Cukall Delia me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
7. Dënimin e të gjykuarit Zef Marku me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
8. Dënimin e të gjykuarit Albert Aliu me 7 (shtatë) vjet burgim.
9. Dënimin e të gjykuarit Arten Rrokaj me 5 (pesë) vjet burgim.
Lënien në fuqi të këtij vendimi për pjesët e tjera të tij.
Mbështetur në nenet 450/ç, 451-a, 452/1/2, 453 të Kodit të Procedurës Penale, në datë
15.10.2012 në Gjykatën e Lartë është paraqitur një kërkesë për rishikimin e vendimit penal
nr.13, datë 24.01.2005 të Gjykatës së Rrethit Vlorë, vendimit nr.461, datë 27.12.2005 të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.536, datë 22.06.2007 të Kolegjit Penal të Gjykatës
së Lartë, me pretendimin se i pandehuri i cili është gjykuar në mungesë, ditën që ka ndodhur
ngjarja ka qenë në Greqi, duke sjellë si prova dy deklarime të dhëna para Policisë Greke nga
shtetasit Babace Musaj e Islam Dallanga, dy dëshmi betimi para Gjykatës së Qarkut Athinë të
dhëna nga shtetasit grekë Efrosini Farazoumi-Skoulida dhe Antonis Sarris datë 28.09.2012,
kopja origjinale e diagnozës mjekësore e dhënë nga Dr. Ilias Elef Makras datë 09.01.2004.
275
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi mospranimin e kërkesës së kërkuesit Altin Belulaj për rishikimin e vendimeve nr.13,
datë 24.01.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, Vendimit nr.461, dat’ 27.12.2005 të
Gjykatës së Apelit Vlorë, vendimit nr.536, datë 22.06.2007 të Gjykatës së Lartë; mbrojtësin e
kërkuesit Av.Julian Kola, i cili kërkoi pranimin e kërkesës; dhe pasi e bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Kërkesa për rishikimin e vendimit penal me të cilin kërkuesi Altin Resul Belulaj është
deklaruar fajtor për veprën penale të “Dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit”
është e mbështetur në prova dhe në ligj dhe për pasojë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi i Gjykatës së Lartë duhet të prishen
dhe çështja të rigjykohet në gjykatën e shkallës së parë.
I. Rrethanat e faktit
Në vendimin penal, i cili kërkohet të rishikohet, në ngarkim të të gjykuarit janë
pranuar këto rrethana fakti:
1. I gjykuari Altin Belulaj është banor i qytetit të Vlorës. Ai ka njohje dhe lidhje
shoqërore me të gjykuarit e tjerë Viron Robaj, Elton Tafili dhe Hysni Tafili. Të
gjykuarve e mësipërm ju ka lindur mendimi kriminal që për arsye fitimi të
bashkëpunonin në organizimin e kalimin ilegal të kufirit në rrugë detare të shtetasve
shqiptarë që donin të emigronin ilegalisht në Itali për shkak të regjimit të vizave që
nuk e mundësonte lëvizjen e lirë në atë kohë. Për këtë qëllim ata kanë rënë dakord që
të blinin një mjet lundrimi e llojit gomone, me të cilën do të bënin të mundur kalimin
klandestin të kufirit në drejtim të Italisë.
2. Të gjykuarit për të bërë të mundur gjetjen e personave që ishin të interesuar kundrejt
shpërblimit të emigronin në mënyrë klandestine, kanë biseduar dhe kanë rënë dakord
me të gjykuarit Nazmi Hyka, Cukal Delia dhe Zef Marku banor të qytetit të Shkodrës.
Këta të fundit kanë marrë përsipër që të gjenin shtetas nga rrethinat e Shkodrës, të
cilët kundrejt pagesës dëshironin të emigronin ilegalisht në Itali.
3. Gjithashtu të gjykuarit Altin Belulaj, Viron Robaj, Elton Tafili dhe Hysni Tafili kanë
biseduar dhe kanë rënë në marrëveshje me shtetasin Artan Ramadani i cili do të
drejtonte gomonen dhe shtetasin Arten Rrokaj, i cili do të qëndronte në gomone si
shoqërues dhe orientues e njerëzve mbasi të zbrisnin në Itali si dhe të gjykuarin Albert
Alliu, i cili do të ishte ndihmës në mjet i të gjykuarit Artan.
4. Në bazë të marrëveshjes së arritur të gjykuarit kanë vënë në jetë planin kriminal sipas
rolit që kishte secili. Në datë 07.01.2004 të dënuarit Altin Belulaj, Viron Robaj, Elton
Tafili dhe Hysni Tafili kanë blerë mjetin lundrues gomone. Më pas ata janë lidhur me
anë të telefonit me të dënuarit Nazmi Hyka, Cukal Delia dhe Zef Marku, duke i
njoftuar për gjetjen e mjetit transportues dhe vazhdimin nga ana e tyre të planit për
sigurimin e njerëzve që do të udhëtonin ilegalisht kundrejt shpërblimit.
5. Në bazë të njohjeve që kishin në rrethinat e Shkodrës këta të dënuar kanë siguruar 36
(tridhjetë e gjashtë) shtetas që dëshironin të emigronin në Itali dhe ishin të gatshëm të
paguanin nga 1500 euro (një mijë e pesëqind) secili për udhëtimin.
6. Klandestinët, pasi janë grumbulluar nga të gjykuarit e lartpërmendur në një datë të
mëparshme, janë nisur me automjete nga qyteti i Shkodrës për në Tiranë. Më pas ata
kanë vazhduar udhëtimin me autobus në drejtim të qytetit të Vlorës. Në hyrje të
qytetit të Vlorës autobuzi është pritur nga i dënuari Servet Besho, i cili e ka orientuar
në drejtim të rrugës për në fshatin Nartë. Në vazhdim për të mos rënë në sy, ky i
276
dënuar i ka transportuar shtetasit me furgonin e tij me targë VL 3194 B nga hyrja e
qytetit në lagjen “Uji i Ftohtë’ ku i ka strehuar përkohësisht në një garazh të një
banese. Mbasi janë qetësuar për pak kohë rreth orës 16 i dënuari ka bërë transportimin
e klandesitnëve nga qyteti i Vlorës për tek vendi i nisjes Ura e Palasës, ku për secilin
person do të paguhet nga Artan Ramadani me 20.000 (njëzet mijë) lekë.
7. Gjatë kësaj kohe janë nisur me një autoveturë edhe të dënuarit Hysni Tafili, Elton
Tafili dha Arten Rrokaj, ndërkohë që kërkuesi Altin Belulaj, dhe të dënuarit Viron
Robaj, Albert Alliu dhe Artan Ramadanin kanë udhëtuar me një mjet tjetër në drejtim
të vendit ku do të bëhej nisja e klandestinëve. Mbasi janë afruar në vendin e takimit të
gjykuarit kanë parkuar makinat dhe më pas së bashku me personat që do të udhëtonin
klandestinë kanë vazhduar në këmbë për shkak se terreni nuk e lejonte udhetimin me
makinë në drejtim të bregut të detit ku ndodhej mjeti lundrues.
8. Në bregun e detit ndodhej mjeti lundrues në të cilën fillimisht kanë hipur të dënuarit
Elton Tafili, Albert Alliu, Arten Rrokaj dhe Artan Ramadani, të cilët kanë bërë
furnizimin e mjetit me karburant dhe kanë provuar mjetin duke bërë një udhëtim
prove aty afër. Pasi mjeti është nxjerrë në afërsi të bregut 36 personat, të cilët kishin
paguar paraprakisht shumën prej 1500 (një mijë e pesëqind) euro, kane hipur në bord.
Së bashku me ta kanë hipur edhe të dënuarit Albert Alliu, Arten Rrokaj dhe shtetasi
Artan Ramadani për të cilin nuk është proceduar për shkak se ai ka gjetur vdekjen,
ndërsa të dënuarit e tjerë janë larguar duke u kthyer me makina në banesat e tyre në
qytetin e Vlorës. Ndërkohë nga punonjësit e policisë kufitare janë diktuar lëvizjet e
klandestinëve duke shkuar në vendin e ngjarjes. Si rezultat i dënuari Hysni Tafili nuk
ka mundur të marrë autoveturën e cila është sekuestruar me cilësinë e provës. Po
ashtu në vendin e ngjarjes janë sekuestruar me cilësinë e provës dhe bidonat e zbrazët
me të cilin ishte furnizuar me karburant gomonia.
9. Mbasi kanë hipur të gjithë njërëzit rreth orës 18 e 45’ gomonia ka nisur lundrimin në
drejtim të brigjeve të Italisë, ndërkohë që kushtet atmosferike dhe ato të detit kanë
qenë të këqija. Forca e detit ka qenë 5-6 ballë duke vështirësuar lundrimin e mjetit
deri në rrezik mbytje. Pas një ore që kishin nisur udhëtimin mjeti lundrues është
vendosur në vështirësi për shkak të dallgëve të mëdha të cilat e fusnin ujin në
gomone. Për shkak të motit të keq dhe të mbingarkesës së mjetit, uji ka filluar të futet
në bord dhe pompa nuk mund ta nxirrte jashtë megjithë ndihmën që kanë dhënë vetë
personat që ishin në bord për largimin e ujit. Duke e parë të pamundur udhëtimin e
mëtejshëm, skafisti Artan Ramadani mbas një ore lundrimi në det ka vendosur t’a
kthejë mjetin në drejtim të bregut shqiptar. Mbasi kanë udhëtuar për pesë minuta sasia
e madhe e ujit që futej në bord ka shkaktuar lagien e baterive si dhe përzierjen e ujit
me benzinë, ç’ka ka bërë që motorët shtytës të gomones të mos funksiononin. Për këtë
shkak edhe motori tjetër ka ndalur së punuari duke e vendosur mjetin jashtë kontrollit.
10. Si rezultat i veshtirësive në lundrim dhe të rrezikut të mbytjes së gomones personat e
ndodhur në bord kanë filluar të komunikojnë me të afërmit e tyre në celular duke i
bërë me dije rrezikun që i kanoset. Të njëjtën gjë kanë bërë dhe të dënuarit Arten
Rrokaj dhe Albert Alliu duke kërkuar ndihmë tek të dënuarit e tjerë, si dhe të afërm të
tyre. Si rezultat i sinjaleve të marra janë vënë në lëvizjë edhe forcat e policisë kufitare
për t’i ardhur në ndihmë personave që ndodheshin në det. Për shkak të kohës së keqe
dhe mjeteve lundruese të papërshtatëshme për të përballuar forcën e detit, ndihma nuk
ka qenë e mundur të ishte e menjëhershme por vetëm të nesërmen në datë 10.01.2004
nga një mjet i Guardia di Financa i ardhur në ndihmë autoriteve shqiptare. Gomonia
është gjetur në vendin e quajtur Lugina e Ariut, shtatë milje në largësi nga bregu.
11. Nga veprimet e mëtejshme të ndihmës ka rezultuar se nga 36 (tridhjetë e gjashtë)
persona, të cilët ishin të imbarkuar në bord, si rezultat i hipotermisë të shkaktuar nga i
277
ftohti dhe qëndrimi në ujë dhe djegiet si pasojë e reaksionit kimik kanë gjetur vdekjen
19 persona. Gjithashtu përveç personave që do të emigronin ka gjetur vdekjen edhe
shtetasi Artan Ramadani, i cili ishte edhe drejtuesi i mjetit. Ndërkohë kanë arritur të
mbijetojnë 9 (nëntë) persona si dhe 2 (dy) të dënuarit Arten Rrokaj dhe Albert Alliu të
përfshirë në veprën penale.
12. Në bazë të informacionit të marrë nga policia gjyqësore, organi i akuzës ka
filluar procedimin penal dhe në përfundim të hetimeve e ka akuzuar të dënuarin
për veprën penale të “trafikimit të femrave për prostitucion”, të parashikuar nga
neni 114/b, paragrafi i dytë i Kodit Penal.
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.13, datë 24.01.2005, ndër të
tjera në lidhje me kërkuesin, ka vendosur:
“i. Të deklarojë fajtor të pandehurin Altin Beluli për veprën penale “të dhënies ndihmë
për kalim të paligjshëm të kufirit” dhe në bazë të Nenit 298/3 të Kodit Penal e dënon
me 25 vjet burgim.
ii. Në zbatim të Nenit 55/1 të Kodit Penal të dënohet me një dënim të vetëm, i cili të
përbëhet nga dënimi më i rëndë i shtuar, duke e dënuar përfundimisht të pandehurin
Altin Beluli me 25 vjet burgim.
iii. Vuajtja e dënimit do të fillojë nga dita që do të bëhet i mundur ndalimi i tij.
iv. Dënimin e të pandehurit Altin Beluli krahas dënimit me burgim edhe me gjobë dhe
bazuar në Nenin 34/5 të Kodit Penal me 1.000.000 (një milion) lekë gjobë. Pagimi i
gjobës të bëhet brenda dy muajve nga dita që vendimi do të marrë formë të prerë.
14. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.461, datë 27.12.2005, ka vendosur:
Vlorë me ndryshimin për masat e dënimit për të pandehurit Arten Rrokaj dhe Albert
Alliu në këtë mënyrë:
Dënimin e të pandehurit Arten Rrokaj, për veprën penale të parashikuar nga neni
298/3 e 25 të K.Penal, me 7 vjet burgim.
Dënimin e të pandehurit Albert Alliu, për veprën penale të parashikuar nga neni
298/3 e 25 të K.Penal, me 7 vjet burgim.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.536 datë 22.06.2007, ndër të tjera
ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.461, datë 27.12.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë përsa i
perket deklarimit fajtor të të gjykuarve sipas nenit 298/3 të K.Penal.
ii. Prishjen e këtij vendimi dhe pushimin e gjykimit të çështjes në ngarkim të të
gjykuarve Viron Robaj, Altin Beluli, Elton Tafili, Hysni Tafili, Nazmi Hyka dhe
Cukall Delia për veprën penale të parashikuar nga neni 297/2 i K.Penal, për shkak se
fakti nuk përbën vepër penale.
iii. Ndryshimin e këtij vendimi vetëm përsa i përket masave të dënimit me burgim, si
vijon:
iv. Dënimin e të gjykuarit Altin Beluli me 20 (njëzet) vjet burgim.
16. Mbështetur në nenet 450/ç, 451-a, 452/1/2, 453 të Kodit të Procedurës Penale, në datë
15.10.2012 në Gjykatën e Lartë është paraqitur një kërkesë për rishikimin e vendimit
penal nr.13, datë 24.01.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, vendimit nr.461,
datë 27.12.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.536 datë 22.06.2007 të
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, me pretendimin se i pandehuri i cili është gjykuar
në mungesë, ditën që ka ndodhur ngjarja ka qenë në Greqi, duke sjellë si prova dy
deklarime të dhëna para Policisë Greke nga shtetasit Babace Musaj e Islam Dallanga,
278
dy dëshmi betimi para Gjykatës së Qarkut Athinë të dhëna nga shtetasit grekë Efrosini
Farazoumi-Skoulida dhe Antonis Sarris datë 28.09.2012, kopja origjinale e diagnozës
mjekësore e dhënë nga Dr. Ilias Elef Makras datë 09.01.2004.
III. Në lidhje me kërkesën për rishikim
17. Kolegji Penal vlerëson se shkaqet e paraqitura nga i gjykuari Altin Belulaj janë
të bazuara në ligj dhe si të tilla përbëjnë shkak për rishikimin e vendimit penal
të dhënë kundër tij.
18. Në bazë të provave që u paraqitën provohet se i dënuari Altin Belulaj është gjykuar
dhe deklaruar fajtor në lidhje me një akuzë penale, atë të “Dhënies ndihmë për kalim
të paligjshëm të kufirit” në bazë të Nenit 298/3 të Kodit Penal të ngritur kundër tij nga
një Kolegj Penal i Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë. Gjithashtu provohet se i
dënuari ka shteruar mundësitë ligjore për t’u ankimuar kundër vendimit të dënimit. Në
bazë të akteve rezulton se ai është hetuar dhe gjykuar në mungesë në të tre shkallët e
gjykimit. Të drejtat e tij janë garantuar nëpërmjet një avokati të zgjedhur nga
familjarët, pikërisht nga babai i të gjykuarit, shtetasi Resul Belulaj. Në këto kushte,
kur janë shterur mjetet e zakonshme të ankimit, vendimi është i formës së prerë dhe
çështja konsiderohet e mbyllur në bazë të parimit të gjësë së gjykuar (res judicata).
19. Në nenin 34 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë është parashikuar se: “Askush
nuk mund të dënohet më shumë se një herë për të njëjtën vepër dhe as të gjykohet
sërish, me përjashtim të rasteve kur është vendosur rigjykimi i çështjes nga një
gjykatë më e lartë, sipas mënyrës së parashikuar me ligj”.
20. Në këtë normë kushtetuese janë parashikuar tre nga parimet më të rëndësishme të
procedurës penale: i) parimi i mosgjykimit dy herë për të njëjtën vepër penale (ne bis
in idem) ii) parimi i sigurisë ligjore (res judicata) dhe iii) mundësia e rihapjes së
çështjes penale si mundësi shmangie nga parimi i sigurisë ligjore.
21. Në lidhje me parimin e tretë mundësia e hapjes së çështjes penale përcaktohet se ai
mund të lejohet sipas rregullave të parashikuara në ligj dhe konkretisht në Kodin e
Procedurës Penale. Në kapitullin e VIII-të Ankimet, Kreun IV është parashikuar
“Rishikimi” si mjet i jashtëzakonshëm për të goditur një vendim përfundimtar, d.m.th
të cilit i kanë shteruar të gjitha mjetet e ankimit.
22. Shmangia nga parimi i sigurisë ligjore nëpërmjet rishikimit në kushtet e parashikuara
nga ligji ka si qëllim ndreqjen e gabimit gjyqësor në dhënien e drejtësisë. Në lidhje
me këtë çështje GJEDNJ-ja në disa çështje 1,2 është shprehur se: “Gjykata vlerëson se
kërkesat e sigurisë ligjore nuk janë absolute. Largimi nga parimi justifikohet vetëm
nëse një gjë e tillë bëhet e nevojshme nga rrethanat dhe nga karakteri substancial
detyrues ose kur ka arsye serioze legjitime që janë më me peshë se siguria juridike”.
23. Rishikimi si mjet ankimi i jashtëzakonshëm është përfshirë në kreun IV ku janë
parashikuar vendimet që mund të rishikohen, rastet e rishikimit, subjektet e
legjitimuara, forma e paraqitjes, gjykimi dhe disponimi i Gjykatës së Lartë si gjykatë
kompetente e caktuar me ligj për shqyrtimin e kërkesës për rishikim.
IV. Parashikimet ligjore në Kodin e Procedurës Penale
24. Neni 449
Vendimet që mund të rishikohen
“1. Në rastet e caktuara me ligj lejohet në çdo kohë rishikimi i vendimeve që kanë
marrë formë të prerë, edhe kur dënimi është ekzekutuar ose shuar...”
Neni 450
1
Ryabykh kundër Rusise nr.52854/99, fq.52, ECHR 2003-IX).
2
Bratyakin kundër Rusise nr.53203/99, fq.63-68, 15 Dhjetor 2005,
279
Rastet e rishikimit
“ 1.Rishikimi mund të kërkohet
...c) “kur pas vendimit kanë dalë ose janë zbuluar prova të reja, të cilat vetëm ose së
bashku me ato që janë vlerësuar njëherë, tregojnë se vendimi është i gabuar”.
Neni 451
“1. Mund të kërkojnë rishikim:
a) I dënuari ose kujdestari i tij, dhe kur ai ka vdekur, trashëgimtari ose një i afërm i
tij;...”
Neni 452
“1. Kërkesa e rishikimit bëhet personalisht ose nëpërmjet përfaqësuesit. Ajo duhet të
përmbajë provat që përligjin dhe duhet të paraqitet, bashkë me dokumentat eventuale,
në sekretarinë e Gjykatës së Lartë...”
Neni 453
“1. Kërkesa e rishikimit shqyrtohet nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë në dhomën e
këshillimit.
2.Kur kërkesa është bërë jashtë rasteve të përcaktuara në nenin 450 ose kur është bërë
nga ata që nuk kanë të drejtë ose kur rezulton haptazi e pambështetur, Kolegji Penal
vendos mospranimin e saj.
3.Kur kërkesa pranohet, Kolegji Penal vendos prishjen e vendimit dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim nga një tjetër trup gjykues në gjykatën e shkallës së parë që ka
dhënë vendimin ose në gjykatën e apelit, kur kërkesa është bërë vetëm kundër
vendimit të saj. Vendimi është i formës së prerë”.
V. Vlerësimi i gjykatës në lidhje me kërkesën për rishikim e të gjykuarit
25. I dënuari Altin Belulaj është deklaruar fajtor për veprën penale të dhënies ndihmë për
kalim të paligjshëm të kufirit, të parashikuar nga neni 298/3 i Kodit Penal. Në bazë të
rrethanave të faktit të pranuara nga gjykatat në vendimin për deklarimit fajtor është
provuar se kërkuesi në bashkëpunim me të dënuarit e tjerë ka dhënë ndihmë për
kalimin e paligjshëm të kufirit të 36 (tridhjetë e gjashtë) shtetasve shqiptarë. Si
rezultat i veprimeve të pakujdeshme kanë gjetur vdekjen 19 (nëntëmbëdhjetë) shtetas
dhe janë deklaruar të humbur 8 (tetë) të tjerë.
26. Këto veprime të kundraligjshme të të dënuarit janë kualifikuar si “Dhënie ndihmë për
kalim të paligjshmë të kufirit” e parashikuar si vepër penale në Kodin Penal, me këtë
përmbajtje: “Dhënia ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit” Vënia në dispozicion
ose përdorimi i mjeteve të lundrimit, të fluturimit apo i mjeteve të tjera të transportit,
me qëllim për të ndihmuar për kalimin e paligjshëm të kufirit, dënohet me gjobë ose
me burgim gjer në tre vjet.
Kur ndihma jepet për qëllime fitimi, dënohet me gjobë ose me burgim gjer në shtatë
vjet.
“Kur kryerja e kësaj vepre penale sjell si pasojë vdekjen ose plagosjen e rëndë të një
a më shumë personave, dënohet me burgim jo më pak se shtatë vjet”.
27. Rezulton që procesi i hetimit dhe i gjykimit është zhvilluar në mungesë të të gjykuarit
me mbrojtës të caktuar nga familjarët. Si pasojë e faktit që i gjykuari nuk ka qenë
pjesëmarrës në gjykim ka patur kufizim të së drejtës për t’u dëgjuar dhe për t’u
mbrojtur nëpërmjet paraqitjes së provave shfajësuese në lidhje me akuzën e ngritur
kundër tij. Gjithashtu, mungesa e një mbrojtësi të zgjdhur prej tij ka kufizuar
ndjeshëm cilësinë e mbrojtjes në paraqitjen e argumentave juridike.
28. Gjykimi në mungesë është njohur si formë procedurale në kuadrin e garancive të forta
procedurale në lidhje me rregullat e informimit të personit për procesin penal që po
280
zhvillohet kundër tij, si dhe të nevojës së kontrollit nga një autoritet gjyqësor më i
lartë.
29. Në vendimin nr.30, datë 17.06.2010 të Gjykatës Kushtetuese në lidhje me nevojën e
rihapjes së procesit gjyqësor për të gjykuarin në mungesë është shprehur se: “...26.
Gjykata Kushtetuese vlerëson se standartet e vendosura nga Gjykata Europiane që
theksojnë: a) I pandehuri ka të drejtë të jetë i pranishëm në procesin gjyqësor të kryer
në ngarkim të tij; b) i pandehuri mund të heqë dorë vullnetarisht nga ushtrimi i kësaj
të drejte; c) i pandehuri duhet të jetë në dijeni për ekzistencën e një procesi gjyqësor
në ngarkim të tij; ç) duhet të ekzistojnë instrumente paraprake ose riparuese për të
shmangur procese në ngarkim të tyre, ose për të siguruar një proces të ri dhe,
nëpërmjet depozitimit të provave të reja, të drejtën e mbrojtjes që nuk ka qenë e
mundur ta ushtrojë personalisht në procesin në mungesë të përfunduar tashmë .
30. Komiteti i Ministrave të Këshillit të Europës ka miratuar Rezolutën (75) 11 “Për
kriteret e gjykimit në mungesë të të akuzuarit”, duke u rekomanduar shteteve anëtare
që të mbajnë parasysh 9 rregulla minimale: (i) Askush nuk duhet të gjykohet pa patur
një thirrje për gjyq në kohë. (ii) Kjo thirrje për gjyq duhet të ketë të sanksionuara edhe
pasojat nëse i akuzuari nuk vjen në gjykim. (iii) Kur gjykata vëren se edhe pse i
akuzuari është njoftuar dhe nuk është paraqitur, ajo, nëse çmon se prania e tij në
proces është e pazëvëndësueshme ose beson se i akuzuari është penguar të paraqitet,
duhet të vendosë shtyrjen e procesit. (iv) I akuzuari nuk duhet të gjykohet në
mungesë, nëse është e mundur të transferohen procedimet te një shtet tjetër ose të
aplikohet për ekstradim. (v) Kur i akuzuari gjykohet në mungesë, provat duhet të
merren në mënyrë të zakonshme dhe mbrojtja duhet të ketë të drejtë të ndërhyjë. (vi)
Një vendim gjykate i dhënë në mungesë duhet t’i njoftohet personit sipas rregullave
për njoftimet dhe marrjes dijeni brenda afatit të parashikuar për apelim. Ky afat duhet
të fillojë që nga dita e marrjes dijeni efektivisht të personit, përveçse kur ai qëllimisht
i fshihet drejtësisë. (vii) Çdo personi të gjykuar në mungesë duhet t’i jepet e drejta për
apelim me çdo lloj mjeti ligjor, që do t’i ishte dhënë sikur ai të ishte i pranishëm. (viii)
Për personin e gjykuar në mungesë, të cilit nuk i është bërë njoftimi në mënyrën e
duhur, duhet të ketë një mjet ankimi që t’i mundësojë atij shfuqizimin e vendimit. (ix)
Një person i gjykuar në mungesë, por që njoftimi i është bërë në rregull, duhet të
ketë të drejtën e një rigjykimi në mënyrën e zakonshme, nëse ai mund të provojë
mungesën e tij para gjykatës për arsye të pavarura nga vullneti i tij.
31. Mbi bazë e këtyre qëndrimeve që vijnë nga akte ndërkombëtare me fuqi detyruese të
përfshira në të drejtën e brendshme, por njëkohësisht si burim të së drejtës së
brendshme në rang hierarkik zbatimi sipas kushtetutës, është e domosdoshme që të
gjenden mjetet juridike efektive që personi i gjykuar në mungesë të ketë mundësinë e
rishikimit të vendimit të dhënë kundër tij kur mjetet e ankimit nuk janë shteruar
personalisht prej tij dhe mungesa në proces ka ardhur jo për faj të tij.
32. Gjykata Kushtetuese më tej, në vendimin në vendimin e sipërcituar, është shprehur se:
“...28. Duke u bazuar në këto qëndrime, Gjykata Europiane, duke pasuruar praktikën
e saj, ka vendosur shumë detyra për drejtësinë kushtetuese lidhur me gjykimin në
mungesë. Ajo ka theksuar se e drejta e një personi të akuzuar, për të qenë i pranishëm
në seancën dëgjimore të akuzave të ngritura kundër tij, është thelbësore për një
proces të drejtë. (Ektabani kundёr Suedisё 1988 Vaundelle kundёr Francës 2003).
Kjo përfshin jo vetëm praninë fizike, por edhe aftësinë për të dëgjuar dhe ndjekur
procedimet, për të kuptuar provat dhe argumentet, për të orientuar përfaqësuesit
ligjorë dhe për të dhënë fakte (T and V kundёr Mbretёrisё sё Bashkuar). Kjo është
veçanërisht e rëndësishme kur procedimet kanë natyrë kontradiktore. Shteti ka
detyrimin për t’i dhënë të pandehurit një njoftim efektiv dhe të përshtatshëm për
281
seancën dhe të marrë masa për të siguruar praninë e tij (Poitrimol kundёr Francёs
1993, Spinatto kundёr HMP Brixton dhe Italisё 2001). Gjykata thekson se është e një
rëndësie thelbësore, që i akuzuari duhet të jetë i pranishëm në seancë, sepse ai ka të
drejtën të dëgjohet, por edhe sepse ai ka nevojë t’i verifikojë gjykatës vërtetësinë e
thënieve të tij dhe t’i krahasojë këto me të palës tjetër ose dhe të dëshmitarëve.
Ligjvënësi duhet të jetë në gjendje të mos nxisë mungesa të pajustifikueshme
(Geyseghem kundёr Belgjikёs 1999). Edhe pse nuk është absolute, e drejta e çdokujt,
të akuzuar për një vepër penale, për t’u mbrojtur efektivisht nga një mbrojtës ligjor,
është një nga kriteret kryesore të gjykimit të drejtë. Një person i akuzuar penalisht
nuk e humb këtë të drejtë thjesht për faktin se ai nuk ndodhet vetë personalisht në gjyq
(Mariani kundёr Francёs, 2005).
33. Kolegji Penal vlerëson se vendimi i dënimit kundër të dënuarit Altin Belulaj duhet të
rishikohet për shkak të arsyeve serioze që ekzistojnë në drejtësinë e dhënies së
vendimit për sa kohë qe procesi i te provuarit nuk ka qene ezaurues në momentin e
dhënies së vendimit dhe më pas kanë dalë prova të reja të pashqyrtuara, të cilat mund
të çojnë në një vendimarrje të ndryshme duke “thyer” parimin e sigurisë juridike si
një çështje “res judicata”. Një çështje e cila konsiderohet si gjë e gjykuar i referohet
një zgjidhje përfundimtare kur vendimi ngelet i pacenueshëm për shkak të ezaurimit
të mjeteve të lejuara të ankimit, mos shfrytëzimit të tyre nga palët ose të kalimit të
afateve kohore kur lejohet të bëhet ankimi. E vetmja mënyrë që një çështje e
konsideruar si res judicata është nëpërmjet një mjeti të jashtëzakonshëm ankimi siç
është rishikimi sipas rasteve të parashikuara në K.Pr.Penale.
34. Kolegji Penal vlerëson se provat e paraqitura nga i dënuari së bashku me kërkesën për
rishikim janë të një rëndësie të tillë, të cilat, po të merreshin në shqyrtim së bashku me
provat e tjera të shqyrtuara në gjykimin kundër tij, mund të çonin gjykatën në një
vendimarrje të ndryshme nga vendimi i fajësisë.
35. Kërkuesi i cili është gjykuar në mungesë, me pretendimin se ditën që ka ndodhur
ngjarja ka qenë në Greqi, ka paraqitur si provë dy deklarime të dhëna para policisë
Greke nga shtetasit Babaçe Musaj e Islam Dallanga, dy dëshmi betimi para Gjykatës
së Qarkut Athinë të dhëna nga shtetasit grekë Efrosini Farazoumi-Skoulida dhe
Antonis Sarris datë 28.09.2012, kopja origjinale e diagnozës mjekësore e dhënë nga
Dr. Ilias Elef Makras datë 09.01.2004, të cilat nuk rezulton të jenë marrë në shqyrtim
nga asnjë prej shkallëve të gjykimit në vendimin e fajësisë kundër tij. Në këtë kuptim
ato përbëjnë provë të re të pashqyrtuar në kuptimin që i jep neni 450, gërma “c” i
K.Pr.Penale.
36. Gjatë gjykimit kundër të dënuarit Altin Belulaj janë marrë në shqyrtim dhe më pas
janë përdorur si prova për deklarimin fajtor të tij për veprën penale të parashikuar nga
N.298/3 e 25 të K.Penal, deklarimet e bashkëtëpandehurve Arten Rrokaj, Albert Alliu
dhe dëshmitarit Ilir Tahmazaj. Sipas deklarimeve të bashkëtëgjykuarit Arten Rrokaj i
cili ka implikuar dhe kërkuesin si bashkëpunëtor, ai i referohet fakteve të mësuara nga
bashkëigjykuari tjetër Viron Robaj, i cili e ka informuar që në blerjen e mjetit ka
kontribuar edhe Altin Belulaj duke qenë kështu bashkëpronar në gomonen dhe
organizator në kalimin e klandestinëve në mënyrë ilegale në drejtim të Italisë. I
gjykuari tjetër Albert Alliu ka deklaruar se ka parë Altin Belulaj tek vendi i nisjes së
gomones me një makinë me targa të huaja në pronësi të këtij të fundit. Ndërsa
dëshmitari Ilirjan Tahmazi i referohet fakteve të mësuara nga babai i kërkuesit
(dëshmi indirekte) shtetasi Resul Beluli, i cili i është shprehur atij se djali i tij ishte
implikuar në ngjarjen e 9 janarit dhe se një numër telefoni celualar i regjistruar në
emrin e tij është përdorur nga kërkuesi dhe që del gjatë komunikimeve telefonike.
282
37. Këto fakte, në kushtet kur kërkuesi është hetuar dhe gjykuar në mungesë,
kundërshtohen nga provat e paraqitura gjatë rishikimit, të cilat janë të nevojshme që të
merren në shqyrtim në mënyrë që vendimi të jetë i vërtetë dhe t’i shërbejë dhënies së
drejtësisë. Në bazë të dëshmisë nën betim të deklaruesve Babaçe Hydai Mucaj dhe
Islam Nevrus Dallanga provohet se në kohën kur ka ndodhur ngjarja kërkuesi ndodhej
në Athinë dhe kanë punuar bashkërisht Athinë. Ndërsa shtetasi grek Antonis Sarris në
dëshminë nën betim ka deklaruar se ushtron aktivitet si sipërmarrës dhe se gjatë
periudhës gjatë muajit Janar të vitit 2004 kërkuesi Altin Belulaj ka qenë i punësuar
nga ai pa ndërprerje. Gjithashtu deklaruesja Efrosini Farazoumi Skoulida nën
dëshminë nën betin në shtetin grek ka deklaruar se njihet me të gjykuarin në
marrëdhënie shoqërore dhe në kohën kur ka ndodhur ngjarja ai ka qenë në Greqi. Po
ashtu në vërtetimin e lëshuar nga klinika GR.Lambraki 90 Peiraias rezulton se në datë
09.01.2004 kërkuesi Altin Belulaj është vizituar nga kjo klinikë për shkaqe
shëndetësore.
38. Kolegji Penal konstaton se në anën formale aktet e paraqitura marrin vlerën e provës
në kuptimin që i jep ligji provave, si dhe të veçorisë që kanë ato për shkak të natyrës
së rishikimit të përcaktuar dhe në vendimin unifikues nr.6 të vitit 2002 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë. Ato kanë vlerën e provës për efekt të rishikimit për
shkak të marrjes së tyre në formën e kërkuar nga ligji si prova me dëshmitarë në
kushtet kur ato janë marrë nga një gjykatë sipas procedurës së brendshme të Greqisë
dhe të vlefshme për t’u përdorur në bazë të Konventës të Këshillit të Europës “Për
ndihmën e ndërsjelljelltë juridike në fushën penale”.1
39. Nga pikëpamja substanciale provat e paraqitura nga kërkuesi kundërshtojnë provat e
fajësisë të paraqitura nga prokurori dhe të përdorura nga gjykata në vendimin penal
me të cilin ai është deklaruar fajtor dhe është dënuar me burgim, duke qenë se i
gjykuari ka qenë në mungesë nuk ka patur mundësi të mbrohet dhe të përfitojë nga
parimi thelbësor i barazisë së armëve për të paraqitur provat të cilat e shfajësojnë atë
nga akuza. Në kushtet kur ai i ka ezauruar mjetet e ankimit nëpërmjet një mbrojtësi të
zgjedhur nga familjarët dhe çështja e tij përbën res judicata e vetmja formë
proceduriale në kushtet kur nuk ka realizuar mbrojtje efektive sipas Konventes
Europiane të së Drejtave të Njeriut, si akt me fuqi ligjore mbi ligjet e brendshme ashtu
dhe praktikës së GJEDNJ-së është rishikimi, për më tepër që provat e paraqitura
bindin Kolegjin Penal se në potencë mund të ndryshojnë vendimin e fajësisë në rast se
provat e reja do t’i nënshtrohen shqyrtimit dhe vlerësimit të tyre së bashku me provat
e tjera të shqyrtuara më parë.
40. Gjykata e të Drejtave të Njeriut në çështjen Balliu kundër Shqipërisë është shprehur
se: “Gjykata vlerëson se kërkesat e sigurisë ligjore nuk janë absolute. Largimi nga
parimi justifikohet vetëm nëse një gjë e tillë bëhet e nevojshme nga rrethanat e një
karakteri substancial ose detyrues (Ryabykh kundër Rusise, nr.52854/99, fq.52) ose
kur arsye serioze legjitime janë më me peshë se siguria juridike (Bratyakin kundër
Rusise nr.72776/01, 9 mars 2006).
41. Rishikimi është mjet i jashtëzakonshëm ankimi dhe shërben për goditjen e një
vendimi të gabuar, i cili është res judicata duke i shërbyer parimit të dhënies së
drejtësisë. Ai shërben për hapjen edhe një herë të procesit në bazë të rasteve të
përcaktuara në K.Pr.Penale në të mirë të drejtësisë kur është dhënë një vendim i
padrejtë. Në rastin e parashikuar nga gërma “c” e nenit 450 të K.Pr.Penale, ligjvënësi i
referohet provave të reja që do të thotë prova të pashqyrtuara në gjykimin e
mëparshëm dhe këto prova nëse do të shqyrtoheshin do të çonin gjykatën në një
vendimmarrje tjetër në lidhje me fajësinë e të gjykuarit.
1
Miratuar me ligjin nr.8498, datë 10.06.1999, i ndryshuar.
283
42. Kolegji Penal vlerëson se provat e paraqitura nga kërkuesi Altin Belulaj janë prova të
reja dhe thelbësore në kuptim të ligjit, për shkak se: a) përligjin kërkesën e tij për
rishikim pasi nuk rezultojnë të jenë marrë në shqyrtim në gjykimin penal të zhvilluar
kundër tij dhe b) në përmbajtje ato provojnë fakte të kundërta nga ato të parashtruara
nga gjykata në vendimin e dënimit. Në këto kushte ato janë të nevojshme t’i
nënshtrohen shqyrtimit nëpërmjet cross examination mbasi të merren në shqyrtim në
rigjykim dhe të vlerësohen se bashku me provat e tjera të shqyrtuara në gjykimin e
mëparshëm. Gjykata gjatë rishikimit në procesin e vlerësimit duhet të ketë parasysh
në çdo rast: vërtetësinë e provës nga pikëpamja proceduriale dhe ajo materiale, fuqinë
provuese të çdo prove në lidhje me faktet që ato provojnë në lidhje me të gjykuarin
Altin Belulaj.
43. Kolegji çmon se provat e paraqitura nga i gjykuari nga një vlerësim paraprak i tyre
janë të tilla dhe të një rëndësie që dukshëm mund të çojnë në një vendim pafajësie dhe
për të parandaluar pasojat e mëtejshme që vijnë nga vazhdimi i ekzekutimit të dënimit
me burgim të një vendimi gjyqësor të dhënë në mënyrë të gabuar, çmon se ka vend që
ekzekutimi i dënimit me burgim të pezullohet.
VI. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
44. Kolegji Penal vendos të pranojë kërkesën për rishikim duke prishur vendimin e
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe duke
e kthyer çështjen për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë duke çmuar se
vlerësimi i shkakut të rishikimit është plotësisht i mundur në këtë gjykatë si rruga më
e shkurtër për një drejtësi efektive.
45. Në rigjykim, gjykatës i del si detyrë të marrë në shqyrtim provat e reja të paraqitura
në rishikim nga kërkuesi Altin Belulaj dhe në vlerësim së bashku me provat e tjera të
shqyrtuara në vendimin që po rishikohet të arrihet në një vendim të drejtë e të bazuar
në ligj, i cili i përgjigjet së vërtetës.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 453 të K.Pr.Penale,
VENDOSI
1. Pranimin e kërkesës për rishikim të kërkuesit Altin Resul Belulaj.
2. Prishjen e vendimit nr.536, datë 22.06.2007 të Gjykatës së Lartë; Vendimit nr.461,
datë 27.12.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë; nr.13, datë 24.01.2005 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së
parë.
3. Pezullimin e ekzekutimit të vendimit të dënimit me burgim për të gjykuarin Altin
Belulaj.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të gjykuarit në rast se nuk mbahet për ndonjë
shkak tjetër ligjor.
Tiranë, më 22.05.2013
284
Nr.00-2013-889 i Vendimit (163)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 22.05.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:
TË GJYKUARIT: HAKIM XHEZO
A K U Z U A R:
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”,
parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.72, datë 03.03.2009, ka vendosur:

Deklarimi fajtor i të pandehurit Hakim Xhezo për veprën penale të “Prodhimit
dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal dhe dënimin
e tij me 5 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale uljen e këtij dënimi me 1/3 dhe
dënimin përfundimisht me 3 vjet e 4 muaj burgim.
Vuajtja e dënimit fillon të llogaritet nga dita e arrestimit në flagrancë dhe do të
ekzekutohet në një burg të sigurisë së zakonshm.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin penal nr.174 datë 25.05.2010, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.72 datë 03.03.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Kundër vendimit nr.174 datë 25.05.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar

rekurs Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Vlorë, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e
vendimit nr.174 datë 25.05.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.72, datë 03.03.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë nuk është dhënë në përputhje me çfarë përcakton
neni 428 pika 1, germa “ç” e Kodit të Procedurës Penale e për rrjedhim ky vendim
duhet të prishet.
- Gjatë gjykimit në gjykatën e shkallës së parë avokati i të gjykuarit Hakim Xhezo nuk
ka paraqitur asnjë pretendim në lidhje me gjendjen shëndetësore të të gjykuarit.
- Për rrjedhojë çdo pretendim i ngritur në ankim dhe gjatë gjykimit në Gjykatën e
Apelit Vlorë, nuk mund të shërbejë si shkak për prishjen e një vendimi që në kohën
kur është marrë ka qenë në përputhje me ligjin procedural penal.
285
- Gjykata e apelit, megjithëse pranon faktin se prej saj nuk mund të merren prova për
shkak të mënyrës së posaçme të gjykimit që është aplikuar gjatë gjykimit në shkallë të
parë, bën pjesë të argumentit të saj disa dokumente mjekësore të depozituara gjatë
gjykimit në gjykatën e apelit së bashku me pretendimet përfundimtare nga mbrojtësi
ligjor.
- Edhe pse në përfundim të arsyetimit gjykata e apelit i referohet nenit 428, pika ç e
K.Pr.Penale, asnjë nga argumentet e përdorura në arsyetim të vendimit nuk ka të bëjë
me çfarë parashikon kjo dispozitë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e çështjes për rigjykim me
një tjetër trup gjykues, mbrojtësin e caktuar kryesisht të të gjykuarit av. Koli Bele, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe pasi e bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Vendimi nr.126, datë 08.02.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë duhet të prishet.
Nga materialet e dosjes rezulton se:
I gjykuari Hakim Xhezo akuzohet për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së
narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal.
Në datë 23.10.2008, ora 04.00, në vendin e quajtur Rruga Transballkanike të qytetit të
Vlorës, në kryqëzimin e saj, bazuar në informacionet në rrugë operative është ushtruar
kontroll ndaj shtetasit Hakim Xhezo, i cili po udhëtonte në një makinë e markës “Audi” me
targa VL 2655 C (pronë e shtetasit Saimir Cjapi), pasi kish informacion dhe dyshohej se në
këtë automjet ndodhej një sasi lënde narkotike.
Nga kontrolli në mjetin e drejtuar nga Hakim Xhezo është gjetur 5,2 kg lëndë, e cila
është dyshuar si lëndë narkotike Cannabis Sativa. Pra i pandehuri Hakim Xhezo është kapur
duke e transportuar lëndën narkotike nëpërmjet automjetit.
Në këto rrethana shtetasi Hakim Xhezo është arrestuar në kushtet e flagrancës dhe ka
pranuar të shpjegojë rrethanat e faktit kriminal.
Hakim Xhezo ka deklaruar se këtë lëndë e ka gjetur në varrezat e qytetit, e ka fshehur
në disa shkurre dhe ka shkuar më pas që ta marrë atë.
Është pyetur në cilësinë e personit që ka dijeni për rrethana të hetimit pronari i mjetit,
Saimir Cjapi, i cili ka deklaruar se makinën ia ka kërkuar kunati i tij Hakim Xhezo, i cili i ka
thënë se do të dilte me shokët.
Nga akti i ekspertimit ka rezultuar se “Materiali bimor” objekt ekspertimi është
produkt i bimës Cannabis Sativa”.
Në këto kushte Prokuroria ka filluar procedimin penal për të pandehurin për veprën
penale të “Prodhimit dhe shitjes së lëndëve narkotike”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal.
I gjykuari ka kërkuar aplikimin e nenit 406 të K.Pr.Penale duke kërkuar zhvillimin e
gjykimit të shkurtuar, kërkesë e cila është pranuar nga gjykata e shkallës së parë.
Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.72 datë 03.03.2009, ka
vendosur:
286
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Hakim Xhezo për veprën penale të “Prodhimit dhe
shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal dhe dënimin e tij me 5 vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale uljen e këtij dënimi me 1/3 dhe dënimin
përfundimisht me 3 vjet e 4 muaj burgim.
Vuajtja e dënimit fillon të llogaritet nga dita e arrestimit në flagrancë dhe do të
ekzekutohet në një burg të sigurisë së zakonshme…”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin penal nr.174, datë 25.05.2010, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.72, datë 03.03.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues”.
III. Arsyetimi i vendimeve të ankimuar
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin penal nr.174, datë 25.05.2010, ka arsyetuar
ndër të tjera se:
“… Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është rrjedhojë e
mosrespektimit dhe zbatimit të gabuar të dispozitave procedurale penale që kanë të
bëjnë me gjykimin e shkurtuar. Nga përmbajtja e akteve rezulton se gjykata ka
pranuar kërkesën për të proceduar me gjykim të shkurtuar në kundërshtim me
përcaktimin e neneve 403, 404 të K.Pr.Penale. …duke ju referuar dhe përmbajtjes së
akteve të dosjes gjyqësore, pretendimeve të ngritura në ankimin e të pandehurit dhe
akteve bashkëngjitur ankimit, çmohet se gjykata nuk ka respektuar dispozitat e pjesës
së përgjithshme të Kodit Penal, që kanë të bëjnë me interesat e ligjshme të të
pandehurit, lidhur me caktimin e dënimit ndaj tij….”.
IV. Në lidhje me rekursin
Kundër vendimit nr.174, datë 25.05.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka
ushtruar rekurs Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Vlorë, me anën e të cilit ka
kërkuar prishjen e vendimit nr.174, datë 25.05.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.72, datë 03.03.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke
Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë nuk është dhënë në përputhje me çfarë përcakton
neni 428, pika 1, germa “ç” e Kodit të Procedurës Penale e për rrjedhim ky vendim duhet të
prishet.
Gjatë gjykimit në gjykatën e shkallës së parë avokati i të gjykuarit Hakim Xhezo nuk
ka paraqitur asnjë pretendim në lidhje me gjendjen shëndetësore të të gjykuarit.
Për rrjedhojë, çdo pretendim i ngritur në ankim dhe gjatë gjykimit në Gjykatën e
Apelit Vlorë nuk mund të shërbejë si shkak për prishjen e një vendimi që në kohën kur është
marrë ka qenë në përputhje me ligjin procedural penal.
Gjykata e apelit megjithëse pranon faktin se prej saj nuk mund të merren prova për
shkak të mënyrës së posaçme të gjykimit që është aplikuar gjatë gjykimit në shkallë të parë,
bën pjesë të argumentit të saj disa dokumente mjekësore të depozituara gjatë gjykimit në
gjykatën e apelit së bashku me pretendimet përfundimtare nga mbrojtësi ligjor.
Edhe pse në përfundim të arsyetimit gjykata e apelit i referohet nenit 428, pika ç të
K.Pr.Penale, asnjë nga argumentet e përdorura në arsyetim të vendimit nuk ka të bëjë me
çfarë parashikon kjo dispozitë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i organit të akuzës duhet të
pranohet dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë nr.174 date 25.05.2010 duhet të prishet
287
për shkelje të ligjit procedural penal dhe çështja të kthehet për rishqyrtim pranë asaj
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se prishja e vendimit dhe kthimi i çështjes
për rigjykim në shkallë të parë nga gjykata e apelit është në kundërshtim me dispozitat
procedurale penale që kanë të bëjnë me shqyrtimin gjyqësor në gjykatën e apelit dhe
konkretisht atë të vendimmarrjes.
Ligjvënësi e ka shprehur qartë dhe pa ekuivok në mënyrë taksative në N.428
K.Pr.Penale1 se në cilat raste vendoset prishja e vendimit dhe kthimi i akteve gjykatës së
shkallës së parë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Vlorë ka interpretuar
në mënyrë të gabuar ligjin procedural penal, për sa i përket aplikimit të gjykimit të shkurtuar
gjatë gjykimit në shkallë të dytë, sipas rregullimit që përcaktohet në nenin 404 të
K.Pr.Penale.2
Gjykimi i shkurtuar është formë e posaçme e procedimit, e cila ndryshon nga gjykimi
i zakonshëm. Si karakteristika ky gjykim shfaq: a) karakterin vullnetar, e shprehur kjo në
kërkesën e të pandehurit b) konvertimin e procedimit ku në alternativë është dhënë mundësia
të zgjidhet forma që ofron shpejtësi dhe ekonomi gjyqësore dhe c) ezaurimin e formës
procedurale të gjykimit (electa una via, non datur recursus ad alteram).
Gjykimi i shkurtuar ka karakter vullnetar në bazë të kërkimit të të pandehurit dhe ka
natyrë shpërblyese. Karakteri shpërblyes qëndron në faktin se nëse i pandehuri deklarohet
fajtor, atij i akordohet një ulje e dënimit në një masë fikse në 1/3.
Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se, në kërkesat paraprake i
gjykuari ka kërkuar që të procedohej me gjykim të posaçëm, atë të gjykimit të shkurtuar.
Gjykata mbasi ka bërë një vlerësim paraprak nëse çështja mund të zgjidhej në gjendjen që
janë aktet e ka pranuar kërkesën. Nga ana e të pandehurit dhe mbrojtjes së tij gjatë gjykimit
në shkallë të parë nuk është paraqitur asnjë pretendim në lidhje me gjendjen e tij
shëndetësore.
Pretendimeve të paraqitura në gjykatën e apelit nga ana e mbrojtjes së të gjykuarit për
gjendjen shëndetësore të të pandehurit, mund t’u jepeshin përgjigje nga vetë gjykata e apelit
duke riçelur hetimin gjyqësor nëse e çmonte të nevojshme duke marrë prova të reja në zbatim
të nenit 4273 të Kodit të Procedurës Penale, i cili ka rregulluar mënyrën e marrjes së provave
1
Neni 428/1/ç i K.Pr.Penale.
ç)Gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen, vendos: prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë kur
nuk janë respektuar dispozitat që lidhen me kushtet për të qenë gjyqtar ose ndihmësgjyqtar në çështjen konkrete, me numrin
e gjyqtarëve dhe ndihmësgjyqtarëve që është i domosdoshëm për formimin e kolegjeve të caktuara në këtë Kod, me
ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori dhe pjesëmarrjen e tij në procedim, me pjesëmarrjen e përfaqësuesit të të
dëmtuarit akuzues dhe të mbrojtësit të të pandehurit, me shkeljen e dispozitave për paraqitjen e akuzave të reja, si dhe në çdo
rast kur në dispozita të veçanta është parashikuar pavlefshmëria e vendimit.
2
Neni 404 i K.Pr.Penale “Disponimet e gjykatës për kërkesën”
Kur gjykata çmon se çështja mund të zgjidhet në gjendjen që janë aktet, vendos gjykimin e shkurtuar. Në të kundërtën
refuzon kërkesën.
3
Neni 427 “Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor”
1. Kur një palë kërkon rimarrjen e provave të administruara në shqyrtimin gjyqësor të shkallës së parë ose marrjen e provave
të reja, gjykata në qoftë se çmon se një gjë e tillë është e nevojshme, vendos përsëritjen tërësisht ose pjesërisht të shqyrtimit
gjyqësor.
2. Për provat që zbulohen pas gjykimit të shkallës së parë ose të atyre që dalin aty për aty, gjykata vendos, sipas rastit,
marrjen ose jo të tyre.
3. Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor vendoset edhe kryesisht kur gjykata e çmon të domosdoshme.
4. Gjykata vendos përsëritjen e shqyrtimit gjyqësor kur vërtetohet se i pandehuri nuk ka marrë pjesë në shkallë të parë, sepse
nuk ka marrë dijeni ose nuk ka mundur të paraqitet për shkaqe ligjore. 5. Për përsëritjen e shqyrtimit gjyqësor, të vendosur
në bazë të paragrafëve të mësipërm, procedohet menjëherë dhe kur kjo nuk është e mundur, shqyrtimi gjyqësor shtyhet për
një afat jo më të gjatë se dhjetë ditë.
288
dhe përsëritjes tërësore apo të pjesshme të hetimit gjyqësor nga ana e kësaj gjykate, nëse e
çmonte të nevojshme një gjë të tillë.
Gjithashtu marrja e provave të reja, të cilat nuk ndikojnë në fajësinë apo pafajësinë e
të gjykuarit, por që kanë të bëjnë me gjendjen shëndetësore të të gjykuarit (siç është raporti
mjekësor i pranuar de facto nga gjykata në rastin konkret), mund të merreshin nga Gjykata e
Apelit Vlorë.
Në këto rrethana çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në atë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, pika “ç” të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.174, datë 25.05.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 22.05.2013
289
290
Nr.00-2013-890 i Vendimit (165)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datën 22.05.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale nr.81000-01404-

00-2010 akti me palë:
KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

POGRADEC
OBJEKTI:
Konvertimi i dënimit me gjobë dhënë me vendimin penal
nr. 14 datë 09.02.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec,
ndaj shtetasit Gavrosh Papa.
Baza Ligjore: Neni 467 i Kodit të Procedurës Penale.
Gjykata e Shkallës së Parë Pogradec, me vendimin nr.681 datë 21.05.2010, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec për konvertimin e dënimit me gjobë, dhënë me vendimin penal
nr.14, datë 09.02.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec në shumën
800.000 lekë ndaj të dënuarit Gavrosh Thanas Papa, si të pambështetur në ligj.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.43, datë 27.09.2010 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.(681)-33, datë 21.05.2010 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Pogradec.
Kundër vendimit nr.43, datë 27.09.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë, në mbështetje të

nenit 432 të K.Pr.P, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs Prokurori i Prokurorisë pranë
Gjykatës së Apelit Korçë, duke kërkuar ndryshimin e vendimeve dhe pranimin e kërkesës,
për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje të hapur të ligjit penal material dhe ligjit
penal procedural, nenet 34 të K.Penal dhe 467 të K.Pr.P.
- Gjykatat në arsyetimin që kanë përdorur vijnë ndesh me qëllimin e ligjvënësit dhe
rregullat që zbatohen në rast mos shlyerje dënimi me gjobë. Për veprën penale që
është dënuar personi, ligjvënësi ka parashikuar aplikimin e dy dënimeve kryesore
burg dhe gjobë.
KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ
291
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Edmond Islamaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë Bujar Sheshi, i cili kërkoi pushimin e shqyrtimit të çështjes për shkak se kërkesa nuk ka
më bazë ligjore,
VЁREN
Se shqyrtimi i çështjes penale me objekt: “Konvertimi i dënimit me gjobë dhënë me
vendimin penal nr.14 datë 09.02.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec ndaj shtetasit
Gavrosh Papa” duhet të pushohet.
A. Rrethanat e faktit.
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se shtetasi Gavrosh Papa ka
kryer detyrën e inspektorit të kontrollit në Drejtorinë e Tatim Taksave Pogradec.
Mbi kallëzimin e një subjekti tregtar për këtë shtetas ka nisur procedimi penal për
kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 259 i Kodit Penal.
Përfundimisht, ky shtetas është gjetur fajtor për kryerjen e veprës penale dhe, me
vendimin penal të formës së prerë nr.14, datë 09.02.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Pogradec, u dënua me një vit e tetë muaj burgim dhe 800.000 lekë gjobë.
Në lidhje me shlyerjen e gjobës, mbi urdhrin e ekzekutimit i është kërkuar zyrës së
Shërbimit Përmbarimor Gjyqësor Pogradec që të kryente procedurat e nevojshme.
Pas veprimeve përmbarimore rezultoi se ky shtetas nuk kishte pasuri apo të ardhura të
depozituara në emër të tij dhe për këtë arsye me datë 06.04.2010 është vendosur pushimi i
çështjes përmbarimore. Në vështrim të nenit 467 të K.Pr.P. është kërkuar gjyqësisht
konvertimi i dënimit me gjobë në burgim.
B. Procedurat gjyqësore.
Gjykata e Shkallës së Parë Pogradec, me vendimin nr.681, datë 21.05.2010, ka
vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës së Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec për
konvertimin e dënimit me gjobë, dhënë me vendimin penal nr.14, datë 09.02.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec në shumën 800.000 lekë, ndaj të dënuarit Gavrosh
Thanas Papa, si të pambështetur në ligj”.
“Lënien në fuqi të vendimit nr.(681)-33, datë 21.05.2010 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Pogradec”.
C. Në lidhje me rekursin
Kundër vendimit nr.43, datë 27.09.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë, në
mbështetje të nenit 432 të K.Pr.P., brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs Prokurori i
Prokurorisë pranë Gjykatës së Apelit Korçë, duke kërkuar ndryshimin e vendimeve
dhe pranimin e kërkesës, për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje të hapur të ligjit penal material dhe ligjit
penal procedurial, nenet 34 te K.Penal dhe 467 të K.Pr.P.
- Gjykatat në arsyetimin që kanë përdorur vijnë ndesh me qëllimin e ligjvënësit dhe
rregullat që zbatohen në rast mos shlyerje dënimi me gjobë. Për veprën penale që është
dënuar personi, ligjvënësi ka parashikuar aplikimin e dy dënimeve kryesore burg dhe gjobë.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
Gjatë seancës dëgjimore të ushtruar përpara Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë,
prokurori pranë Gjykatës së Lartë Bujar Sheshi kërkoi pushimin e gjykimit të çështjes në
Gjykatën e Lartë, pasi me vendimin nr.19, datë 01.06.2011 të Gjykatës Kushtetuese është
vendosur “shfuqizimi si i papajtueshëm me Kushtetutën të paragrafit 8 të nenit 34 të Kodit
292
Penal”, i cili parashikonte se “kur gjoba nuk paguhet në afatin e caktuar, gjykata vendos
zëvendësimin e gjobës me burgim, duke llogaritur 5.000 (pesë mijë) lekë për një ditë burgim.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të bazuar kërkesën e prokurorit dhe vlerëson
se ajo është bërë në përputhje me ligjin procedural penal, pasi, në rastin konkret, pas marrjes
së vendimit të sipërcituar të Gjykatës Kushtetuese, kërkesa e organit të akuzës ka mbetur pa
bazë ligjore.
Duke qenë si më sipër, vlerësohet me vend mos shqyrtimi i mëtejshëm i kësaj çështje
dhe pushimi i shqyrtimit të saj.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 249, pika “8” të
Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes me nr.81000-01404-00-2010 akti në Gjykatën e
Lartë.
Tiranë, më 22.05.2013
293
Nr.00-2013-855 i Vendimit (166)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datë 22.05.2013 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:

SHKALLËS SË PARË PËR KRIME TË
RËNDA TIRANË, e përfaqësuar nga prokurori
pranë Gjykatës së Lartë, Bujar Sheshi.
KUNDËR
TË GJYKUARIT: PETRIT ABEDINI, i mbrojtur nga
av. Idajet Beqiri.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve”,
parashikuar nga neni 283/a-1 i Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.70, datë
Deklarimin fajtor të të pandehurit Petrit Zini Abedini për kryerjen e veprës
penale “Trafikimi i narkotikëve”, mbetur në tentativë dhe, në bazë të neneve
283/a/1 dhe 22 të Kodit Penal, dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
Në bazë të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, duke zbritur 1/3 e dënimit,
i pandehuri Petrit Zini Abedini dënohet përfundimisht me 4 (katër) vjet e 8
Llogaritja e dënimit për të pandehurin Petrit Zini Abedini do të fillojë nga dita
e arrestimit të tij në flagrancë, datë 18.08.2009 dhe vuajtja e tij do të kryhet në
një burg të sigurisë së zakonshme.
Në bazë të nenit 190, pika 1 gërma “b”, urdhërohet asgjësimi i sasisë së lëndës
narkotike, të llojit “Cannabis sativa”, me peshë 35 kg.
Në bazë të nenit 35 të Kodit Penal dhe 190, pikës 1, gërma “a” të Kodit të
Procedurës Penale, urdhërohet konfiskimi i mjetit tip kamion me targa të
kokës TP 2798 B së bashku me rimorkion me targa TP 2808 B dhe
kontenierin.
Në bazë të nenit 190, pika 1, gërma “ç” të Kodit të Procedurës Penale,
urdhërohet kthimi të pandehurit Petrit Abedini i sendeve: Aparati celular i
markës Nokia, me nr.Imei 351 549 00 452 125/9 dhe karta telefonike AMC
me nr.Serie 1070 92 00 21 921.
294
Në bazë të nenit 393 të Kodit të Procedurës Penale, shpenzimet procedurale,
në fazën e hetimeve paraprake në masën 87.710 lekë dhe shpenzimet
gjyqësore, i ngarkohen të pandehurit Petrit Abedini.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.02, datë 08.01.2010 ka
vendosur:
”Lënien në fuqi të vendimit nr.70, datë 25.11.2009 të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda Tiranë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë Tiranë, me vendimin nr.415, datë 05.05.2010, ka

vendosur:
Prishjen e vendimit nr.02, datë 08.01.2010 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë
dhe dërgimin e akteve për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.40, datë 06.07.2010, ka
vendosur:
Parë për Krime të Rënda Tiranë përsa i përket deklarimit fajtor, cilësimit
juridik për të pandehurin Petrit Abedini, për veprën penale të “Trafikimit të
narkotikëve”, mbetur në tentativë dhe parashikuar nga nenet 283/a/1 dhe 22 të
Kodit Penal.
Ndryshimin e vendimit në lidhje me masën e dënimit dhe, në aplikim të nenit
23 të Kodit Penal, dënimin e të pandehurit Petrit Abedini me 4 (katër) vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i pandehuri dënohet përfundimisht me
2 (dy) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të tij: disponimit mbi provat
materiale, vuajtjes së dënimit, shpenzimet procedurale.
Kundër këtij vendimi kanë ushtruar rekurs:

1. Më datë 02.08.2010 prokurori i Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe kërkon:
“Prishjen e vendimit nr.40, datë 06.07.2010 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.70, datë 25.11.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda Tiranë”.
2. Më datë 02.08.2010 i gjykuari Petrit Abedini nëpërmjet mbrojtësit, av. Idajet

Beqiri dhe kërkon: ”Ndryshimin e vendimit nr.70, datë 25.11.2009 të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda dhe të vendimit nr.40, datë 06.07.2010 të Gjykatës së Apelit për
Krime të Rënda, pranimin e këtij rekursi dhe vënien në provë të të gjykuarit Petrit Abedini në
bazë të nenit 59 të Kodit Penal, për 18 muaj kohë.
Ndryshimin e këtyre vendimeve lidhur me sekuestrimin e kamionit dhe të kontenierit
duke vendosur mos sekuestrimin e tyre për shkak të mos qenies pronar i tyre i pandehuri
Petrit Abedini, si dhe për shkak se nuk kanë lidhje me kryerjen e veprës penale”.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë
Gjykatës së Lartë, Bujar Sheshi, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.40, datë 06.07.2010 të
Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.70, datë
25.11.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë; dëgjoi mbrojtësin e të
gjykuarit Petrit Abedini, av.Idajet Beqiri, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.40, datë
295
06.07.2010 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë; dhe, si shqyrtoi në tërësi
çështjen.
VЁREN
Se vendimi nr.40, datë 06.07.2010 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë
është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural e atij penal dhe si i tillë do të lihet në
fuqi.
1. I gjykuari Petrit Abedini është banor i qytetit të Tepelenës dhe përdorues i mjetit tip
kamion, të përbërë nga koka e tipit “Man”, me ngjyrë të bardhë me targa TP 2798 B
dhe nga trajleri me ngjyrë bojëqielli, me targa TP 2808 B.
2. Në datë 18.08.2009, rreth orës 14.30, i gjykuari Petrit Abedini duke qenë drejtues i
mjetit tip kamion të përshkruar më sipër, është paraqitur në Pikën e Kalimit Kufitar
Kakavijë-Gjirokastër dhe konkretisht në pikën e kontrollit të mjeteve që shkojnë për
në shtetin grek, në korsinë e kamionave. Mbi trajlerin e mjetit ai kishte të vendosur
një kontenier me ngjyrë blu.
3. Gjatë kontrollit të ushtruar nga strukturat përkatëse policore, pas ngritjes së
kontenierit me ndihmën e një vinçi dhe heqjes së dërrasës së sipërme të dyshemesë së
trajlerit, janë konstatuar tre ndarje, brenda të cilave ishin të vendosura, në formë të
çrregullt, 43 pako me peshë të përgjithshme 35 kg. Strukturat policore kanë ngritur
dyshime për lëndë narkotike në përbërje të pakove, të cilat i kanë sekuestruar me
cilësinë e provës materiale.
4. Mbi faktin e përshkruar më sipër, shtetasi Petrit Abedini është arrestuar në flagrancë.
Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë ka filluar
ndjekjen penale ndaj tij dhe, në përfundim të hetimeve paraprake, e ka marrë të
pandehur duke e akuzuar për kryerje të veprës penale “Trafikimi i narkotikëve”, në
sasinë prej 35 kg “Cannabis sativa”, parashikuar si krim nga neni 283/a/1 i Kodit
Penal.
5. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.70, datë
25.11.2009 ka vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit Petrit Zini Abedini
për kryerjen e veprës penale “Trafikimi i narkotikëve”, mbetur në tentativë dhe, në
bazë të neneve 283/a/1 dhe 22 të Kodit Penal, dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet
burgim.
Në bazë të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, duke zbritur 1/3 e dënimit, i
pandehuri Petrit Zini Abedini dënohet përfundimisht me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj
burgim.
Llogaritja e dënimit për të pandehurin Petrit Zini Abedini do të fillojë nga dita e
arrestimit të tij në flagrancë, datë 18.08.2009 dhe vuajtja e tij do të kryhet në një burg
të sigurisë së zakonshme.
Në bazë të nenit 190, pika 1, gërma “b”, urdhërohet asgjësimi i sasisë së lëndës
narkotike, të llojit “Cannabis sativa”, me peshë 35 kg.
Në bazë të nenit 35, të Kodit Penal dhe 190, pikës 1, gërma “a” e Kodit të Procedurës
Penale, urdhërohet konfiskimi i mjetit tip kamion me targa të kokës TP 2798 B së
bashku me rimorkion me targa TP 2808 B dhe kontenierin.
Në bazë të nenit 190, pika 1, gërma “ç” të Kodit të Procedurës Penale, urdhërohet
kthimi të pandehurit Petrit Abedini i sendeve: Aparati celular i markës Nokia, me
296
nr.Imei 351 549 00 452 125/9 dhe karta telefonike AMC me nr.Serie 1070 92 00 21
921.
Në bazë të nenit 393 të Kodit të Procedurës Penale, shpenzimet procedurale, në fazën
e hetimeve paraprake në masën 87.710 lekë dhe shpenzimet gjyqësore, i ngarkohen të
pandehurit Petrit Abedini”.
6. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.02, datë 08.01.2010 ka
vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.70, datë 25.11.2009 të Gjykatës së Shkallës
së Parë për Krime të Rënda Tiranë”.
7. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë Tiranë, me vendimin nr.415, datë 05.05.2010 ka
vendosur: “Prishjen e vendimit nr.02, datë 08.01.2010 të Gjykatës së Apelit për Krime
të Rënda Tiranë dhe dërgimin e akteve për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues”.
8. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.40, datë 06.07.2010, ka
vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.70, datë 25.11.2009 të Gjykatës së Shkallës
së Parë për Krime të Rënda Tiranë përsa i përket deklarimit fajtor, cilësimit juridik
për të pandehurin Petrit Abedini për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve”,
mbetur në tentativë dhe parashikuar nga nenet 283/a/1 dhe 22 të Kodit Penal.
Ndryshimin e vendimit në lidhje me masën e dënimit dhe në aplikim të nenit 23 të
Kodit Penal, dënimin e të pandehurit Petrit Abedini me 4 (katër) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i pandehuri dënohet përfundimisht me 2 (dy)
vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të tij: disponimit mbi provat materiale,
vuajtjes së dënimit, shpenzimet procedurale”/
9. 1. Më datë 02.08.2010 prokurori i Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe kërkon:
“Prishjen e vendimit nr.40, datë 06.07.2010 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.70, datë 25.11.2009 të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda Tiranë”/
10. Në shkaqet e paraqitura ne rekurs veçohen:
Gjykata padrejtësisht e ka ulur dënimin nën kufijtë e parashikuar nga ligji kur nuk
kanë ekzistuar kriteret për këtë nen.
Ardhja e pasojës ka qenë shumë e afërt pasi është kapur në doganë.
Vepra mbeti në tentativë për shkak të ndërhyrjes së forcave të policisë.
Sasia dhe lloji i narkotikëve s’duhet të merren si kriter për të justifikuar uljen.
11. 2. Më datë 02.08.2010 i gjykuari Petrit Abedini, nëpërmjet mbrojtësit, av. Idajet
Beqiri dhe kërkon: “Ndryshimin e vendimit nr.70, datë 25.11.2009 të Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda dhe të vendimit nr.40, datë 06.07.2010 të
Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, pranimin e këtij rekursi dhe vënien në provë të
të gjykuarit Petrit Abedini në bazë të nenit 59 të Kodit Penal, për 18 muaj kohë.
Ndryshimin e këtyre vendimeve lidhur me sekuestrimin e kamionit dhe të kontenierit
duke vendosur mos sekuestrimin e tyre për shkak të mos qenies pronar i tyre i
pandehuri Petrit Abedini, si dhe për shkak se nuk kanë lidhje me kryerjen e veprës
penale”.
12. Në shkaqet e paraqitura në rekurs veçohen:
U bë shkelje rëndë pasi u shkëputën nga dosja gjykimit në shkallë të parë dhe në apel,
dy dosjet e caktimit të masës së sigurisë e vlerësimin e ndalimit në të cilën ndodheshin
një pjesë e provave.
I pandehuri është i padënuar dhe ka qenë kryetar i Bashkisë Tepelenë dhe duhet të
aplikohet dënimi me kusht duke e vënë në provë.
297
I pandehuri vuan nga disa sëmundje të rënda para dhe gjatë arrestimit e kjo të kihet
parasysh si rrethanë lehtësuese. Ka 4 fëmijë e dy prindërit në ngarkim.
Lënda e kapur është e llojit cannabis e jo heroinë.
Kamioni është pronë e firmës “Abedini” sh.p.k ku punonin 4 persona. Kontenieri nuk
është i të pandehurit por pronë e Shoqërisë “China Shiping (Grecce) Agency LTD me
pronar kinez, me seli në Greqi.
Nuk na u pranuan as nga prokurori as nga gjykatat provat shkresore (marrëveshja
me firmën greke) që vërtetojnë pronësinë e mjeteve.
13. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë mes të tjerave arsyeton se: “....
Lënda ka qenë e destinuar të eksportohej nga Shqipëria në Greqi… Ishte e fshehur
poshtë dyshemesë së trajlerit të kamionit ….Lënda është Cannabis sativa në sasinë 35
kg.
Afërsia ardhjes së pasojës dhe shkaku pse nuk u krye nxjerrja jashtë kufirit nuk
lejojnë uljen nën minimum të dënimit. Nuk provohet ta ketë kryer veprën në
bashkëpunim….
14. Gjykata e Apelit për Krime te Rënda Tiranë mes të tjerave arsyeton se: “.... Duhet
aplikuar ulja nën minimum dhe konkretisht pasi është i padënuar, baba i tre fëmijëve
dhe i fëmijës së vëllait të vdekur, ka dy prindërit në ngarkim, është një nga
biznesmenët e qarkut....Provohet se automjeti është pronë e “Abedini” sh.p.k sipas
lejes së qarkullimit dhe çertifikatës së pronësisë....Nuk u provua se kontenieri është
pronë e firmës së huaj....Dokumentet e gjendjes shëndetësore s’janë në dosje pasi u
konkludua me gjykim të shkurtuar në gjendjen në të cilën ndodhen aktet në dosje....”
15. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga i gjykuari Petrit Abedini dhe prokurori i apelit,
pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të pabazuara në
fakt dhe në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, nuk do të
pranohen.
16. Vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të
drejtë të ligjit material e atij procedural penal. Gjykata ka arritur në konkluzion të
drejtë në lidhje me individualizimin e dënimit në përshtatje me rrezikshmërinë
shoqërore të veprës penale dhe të gjykuarit, si dhe mbështetur në rrethanat lehtësuese
të evidentuara në proces.
17. Neni 23 i Kodit Penal përcakton: “Përgjegjësinë për tentativën” duke theksuar se:
“Personi që tenton të kryejë një krim përgjigjet për të. Gjykata, në varësi të shkallës
së afërsisë së pasojës, si dhe të shkaqeve për të cilat krimi mbeti në tentativë, zbut
dënimin dhe mund ta ulë atë nën minimumin e parashikuar nga ligji ose të caktojë një
lloj dënimi më të butë nga ai i parashikuar në ligj”.
18. Nga aktet e dosjes rezulton se, në dënimin e dhënë ndaj të gjykuarit, gjykata ka pasur
parasysh se vepra ka mbetur në tentativë pasi sasia e lëndës nuk ka mundur të kalojë
kufirin shtetëror për shkaqe të pavarura nga i gjykuari, i gjykuari Petrit Abedini është
i sëmurë, rezulton i padënuar, ai është baba i tre fëmijëve dhe ka në ngarkim edhe
fëmijën e vëllait të vdekur, ka dy prindër të moshuar në ngarkim.
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se gjykata e apelit me të drejtë ka konstatuar
rrethanat e mësipërme dhe ka ulur nën minimum masën e dënimit për të gjykuarin në
përputhje dhe me rrezikshmërinë shoqërore të veprës dhe autorit në shërbim të
individualizimit sa më të drejtë të dënimit të aplikuar.
298
20. Në lidhje me rekursin e të gjykuarit, Kolegji konkludon se pretendimet e tij për
pezullim të pjesës së pavuajtur të dënimit nuk qëndrojnë dhe i dënuari e ka konsumuar
fizikisht kohën e caktuar në dënim nga gjykata e apelit e në momentin e këtij gjykimi
ndodhet i lirë.
21. Kolegji Penal konkludon edhe lidhur me sekuestrimin e kamionit dhe të kontenierit
duke e vlerësuar të drejtë vendimin e gjykatës e cila ka vendosur sekuestrimin e tyre
bazuar në nenin 190/1 të K.Pr.Penale e nenin 36 të K.Penal, për shkak se ato kanë
lidhje me kryerjen e veprës penale pasi kanë shërbyer si mjet për realizimin e saj.
Sekuestrimi i tyre nuk varet nga pronësia e tyre nga ana e të gjykuarit, pasi vetë
qëllimi i ligjvënësit është i tillë që të parandalojë përfshirjen edhe të sendeve e
mjeteve në kryerjen e veprave penale.
22. Ekskluzivisht neni 36 i Kodit Penal ka rregulluar: “Konfiskimin e mjeteve të kryerjes
së veprës penale dhe produkteve të veprës penale” dhe konkretisht: “1. Konfiskimi
jepet detyrimisht nga gjykata dhe ka të bëjë me marrjen dhe kalimin në favor të
shtetit:- të sendeve që kanë shërbyer ose janë caktuar si mjete për kryerjen e veprës
penale;
..të produkteve të veprës penale, ku përfshihet çdo lloj pasurie, si dhe dokumentet ose
instrumentet ligjore që vërtetojnë tituj ose interesa të tjerë në pasurinë që rrjedh ose
fitohet drejtpërdrejt ose tërthorazi nga kryerja e veprës penale....;
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
23. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë ka zbatuar drejt ligjin material e atë
procedural penal.
24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes në zbatimin e nenit
441/1, shkronja “a ” të Kodit të Procedurës Penale, duke lënë në fuqi vendimin nr.40,
datë 06.07.2010 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441/1, shkronja “a” të
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.40, datë 06.07.2010 të Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda Tiranë.
Tiranë, më 22.05.2013
299
300
Nr.00-2013-793 i Vendimit (168)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë mga:

Tom Ndreca Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 22.05.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.83000-01594-

00-2011 akti, që i përket:
KËRKUES: ILIRJAN MALAJ

PERSON I INTERESUAR: PROKURORIA PRANË GJYKATËS
SË SHKALLËS SË PARË FIER
OBJEKTI:
Anullimi i urdhrit të prokurorit për ekzekutimin
e vendimit penal nr.05, datë 19.02.2010
të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.
Baza ligjore: Nenet 462, 463, 464, 465, 470, 480 e vijues të K.Pr.Penale.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda Tiranë me vendimin nr.72, datë
Rrëzimin e kërkesës të të dënuarit Ilirjan Malaj, me objekt “Anullimin e
urdhrit të prokurorit për ekzekutimin e vendimit penal nr.05, datë 19.02.2010
të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krimet e Rënda Tiranë.
Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda Tiranë me vendimin nr.52, date 08.11.2011, ka
vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.72, datë 06.10.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krimet e Rënda Tiranë, në këtë mënyrë: Anullimin e pjesshëm të urdhrit të
prokurorit për ekzekutimin e vendimit penal, datë 22.04.2011 në pjesën që
përcakton kohëzgjatjen e vuajtjes së dënimit të mbetur, për të dënuarin Ilirjan
Malaj (pika 2 e tij), sipas vendimit të formës së prerë nr.05, datë 19.02.2010 të
Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, si më poshtë:
I dënuari Ilirjan Malaj, dënimin e mbetur, pas datës 11.06.2010, prej 1.338 ditë
burgim, ta vuajë në një burg të sigurisë së zakonshme.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda Tiranë, brenda afatit ligjor,
ka ushtruar rekurs i gjykuari Ilirjan Malaj, i cili ka kërkuar ndryshimin e vendimit penal
nr.52, datë 08. 11.2011 të Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda Tiranë, të vendimit penal
nr.72, datë 06.10.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krimet e Rënda Tiranë, duke
301
- Në përllogaritjen e bërë nga prokurori, vuajtja e dënimit nga 04.06.2009 deri në
25.09.2009 është llogaritur duke vuajtur dënimin e formës së prerë të Gjykatës Vlorë.
Ne pretendojmë se duhet të llogaritet 1 me 1.5, në referim të nenit 57 të K.Penal, pasi
nga kjo datë është vendosur masa e sigurimit “arrest në burg” për llogari të procedimit
penal të dytë të Gj.K.Rënda.
- Arsyetimi i bërë nga gjykata bie ndesh me dispozitën e nenit 250, pika 4 të
K.Pr.Penale dhe nenin 465 të po këtij Kodi.
- Gjykata duhet të mbajë parasysh dhe faktin konkret të regjimit që ka pasur ky i dënuar
gjatë periudhës që ka qenë me masë sigurimi “arrest në burg”, për llogari të vendimit
të dytë.
- Për sa më sipër kërkohet ndryshimi i vendimeve gjyqësore, duke bërë përllogaritjet e
fillimit të afatit të vuajtjes së dënimit nga data 04.06.2009, që është dita e arrestimit të
tij për këtë vepër penale dhe jo data 25.09.2009.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë; dhe pasi bisedoi
VËREN
Vendimi nr.52, datë 08.11.2011 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë është
i mbështetur në ligj, si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosje rezulton se:
Kërkuesi (i dënuari) Ilirjan Malaj ka kërkuar para Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda Tiranë, anullimin e urdhrit të prokurorisë, datë 22.04.2011, për ekzekutimin e
vendimit penal nr.05, datë 19.02.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krimet e Rënda,
konform neneve 462, 463, 464, 465, 470, 480 e vijues të K.Pr.Penale. Në kërkesë është
pretenduar se prokurori në urdhrin e ekzekutimit nuk ka mbajtur parasysh pjesën urdhëruese
të vendimit penal të formës së prerë të themelit të gjykatës së krimeve të rënda, objekt
ekzekutimi; Sipas urdhër ekzekutimit, dënimi prej 5 vjet ka filluar nga data 25.10.2009, kohë
kur ka përfunduar vuajtja e dënimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, ndërsa në
kërkesë pretendohet se fillimi i vuajtjes së dënimit duhet të llogaritet nga data 04.06.2009,
kohë kur ndaj tij është vendosur masa e sigurimit “arrest në burg” në funksion fillimit të
procedimit tjetër penal, ndërkohë që ishte duke vuajtur një tjetër.
(Nga aktet rezulton se, me vendimin nr.189, datë 09.06.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, i ndryshuar me vendimin nr.179, datë 06.04.2009 të Gjykatës së Apelit
Vlorë, Ilirjan Malaj është deklaruar fajtor për veprën penale të “Plagosjes së rëndë me
dashje” dhe “Mbajtje pa leje të armëve luftarake” dhe, në bashkim të dënimeve dhe zbritjes
së 1/3 së dënimit (konform, nenit 406 të K.Pr.Penale), është dënuar përfundimisht me 3 (tre)
vjet e 4 (katër) muaj burg. Vuajtja e dënimit ka filluar nga arrestimi i tij datë 10.05.2007.
Ndërkohë që ka qenë duke vuajtur dënimin e mësipërm (për të cilin, sipas urdhrit të
ekzekutimit të prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Vlorë, datë 07.05.2009, i kishte mbetur ende
pa vuajtur edhe 5 muaj e 18 ditë burgim), i dënuari Ilirjan Malaj është akuzuar nga ana e
Prokurorisë së Krimeve të Rënda për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve në
bashkëpunim”, sipas nenit 283/a-2 të Kodit Penal. Për këtë arsye, Gjykata për Krime të
Rënda Tiranë, me vendimin nr.94, datë 04.06.2009, ka caktuar masën e sigurimit “arrest në
burg”.
Gjykata për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.05, datë 19.02.2010, e ka
deklaruar fajtor të pandehurin Ilirjan Malaj për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve
në bashkëpunim” dhe në bazë të nenit 283/a-2 të Kodit Penal e ka dënuar me 6 (gjashtë) vjet
302
e 8 (tetë) muaj burg, vendim i cili është ndryshuar me vendimin nr.30, datë 11.06.2010 të
Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, duke u dënuar përfundimisht me 5 (pesë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për këtë të pandehur llogaritet nga dita e arrestimit të tij në funksion të
këtij procedimi penal…”.
Mbi kërkesën e Prokurorisë për Krime të Rënda Tiranë, për bashkimin e dënimeve,
Gjykata për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.01, datë 02.02.2011, ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesës për bashkimin e dënimeve, vendim i cili është lënë në fuqi me vendimin
nr.22, datë 18.03.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë. Ndër të tjera në këtë
vendim gjykata ka arsyetuar se: “…në rastin në shqyrtim ndodhemi para nenit 56, paragrafi
i parë i K.Penal, sipas të cilit në lidhje dhe me nenin 55 të këtij Kodi, bashkohen dënimet e
dhëna sipas secilit vendim në atë masë që janë dhënë, dhe jo pjesa e pavuajtur ende e njërit
apo e secilit prej tyre…Pasojat e masës së sigurimit arrest në burg për krimin në fushën e
narkotikëve (caktuar me vendimin nr.94, datë 04.06.2009) për të dënuarin Malaj kanë filluar
në datë 25.10.2009, kohë kur ka përfunduar vuajtja e dënimit të caktuar nga Gjykata e Apelit
Vlorë dhe ky paraburgim i ka shtrirë efektet deri në 11.06.2010, kohë kur është bërë i
ekzekutueshëm vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda…”. )
Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda Tiranë me
vendimin nr.72, datë 06.10.2011 ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesës të të dënuarit Ilirjan
Malaj, me objekt “Anullimin e urdhrit të prokurorit për ekzekutimin e vendimit penal nr.05,
datë 19.02.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krimet e Rënda Tiranë, duke arsyetuar
ndër të tjera se: “…kërkesa është e pabazuar në ligj dhe në prova… pavarësisht shprehjes në
dispozitivin e vendimit nr.05, datë 19.02.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krimet e
Rënda Tiranë se vuajtja e dënimit llogaritet nga dita e arrestimit të tij në funksion të këtij
procedimi penal-gjykata konkludon se kjo situatë qartësohet në vendimin nr.22, datë
18.03.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, ku përcaktohet qartë si datë e fillimit të
vuajtjes së dënimit për të dënuarin Ilirjan Malaj që nga dita 25.10.2009…”.
Mbi ankimin e kërkuesit (të dënuarit) Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda Tiranë me
vendimin nr.52, datë 08.11.2011, ka vendosur: “Ndryshimin e vendimit nr.72, datë
06.10.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krimet e Rënda Tiranë, në këtë mënyrë:
Anullimin e pjesshëm të urdhrit të prokurorit për ekzekutimin e vendimit penal datë
22.04.2011, në pjesën që përcakton kohëzgjatjen e vuajtjes së dënimit të mbetur, për të
dënuarin Ilirjan Malaj (pika 2 e tij), sipas vendimit të formës së prerë nr.05, datë 19.02.2010
të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime te Rënda Tiranë, si më poshtë:
I dënuari Ilirjan Malaj, dënimin e mbetur pas datës 11.06.2010, prej 1.338 ditë burgim
ta vuajë në një burg të sigurisë së zakonshme”.
Në këtë vendim, gjykata e konsideron të drejtë vendimin e Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda, e cila ka konkluduar se – dënimi i dytë nuk duhet të fillojë në datë
04.06.2009, kohë kur është arrestuar për llogari të procedimit të dytë - por pas llogaritjeve të
kryera prej saj, ka arritur në përfundimin se -gjykata e shkallës së parë në vendimin objekt
ankimi nuk ka individualizuar siç duhet kohën e fillimit të ekzekutimit të vendimit të dytë…
dhe nga llogaritjet e kryera nga kolegji, vendimi i dytë, nr.05, datë 19.02.2010, i cili ka
marrë formë të prerë në datë 11.06.2010 me vendimin nr.30 të Gjykatës së Apelit për Krime
të Rënda, është bërë i ekzekutueshëm në datë 25.09.2009 (nga dita e nesërme kur ka
përfunduar dënimi i parë).
Gjykata e Lartë është vënë në lëvizje nga kërkuesi (i dënuari) Ilirjan Malaj, i cili me
rekursin e paraqitur kërkon ndryshimin e vendimit penal nr.52, datë 08.11.2011 të Gjykatës
së Apelit për Krimet e Rënda Tiranë dhe të vendimit penal nr.72, datë 06.10.2011 të Gjykatës
së Shkallës së Parë për Krimet e Rënda Tiranë, duke parashtruar shkaqet, të cilat janë cituar
303
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara në rekurs,
analizoi rrethanat e çështjes, vendimet gjyqësore objekt rekursi dhe dispozitat respektive të
Kodit Penal dhe K.Pr.Penale, në të cilat gjen mbështetje çështja në shqyrtim arrin në
përfundimin se Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda Tiranë ka zbatuar drejt ligjin.
Pretendimi i parashtruar në rekurs se - llogaritja e fillimit të dënimit të dytë duhet
bëhet nga data kur është vendosur masa e sigurimit “arrest në burg”, datë 04.06. për llogari të
këtij nuk është i bazuar në ligj.
Ky pretendim është i përsëritur, pasi pala rekursuese e ka parashtruar edhe në apelin e
drejtuar Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda Tiranë, e cila i ka dhënë përgjigje në
arsyetimin e vendimit të saj.
Me të drejtë Gjykata e Apelit për Krime të Rënda e ka rrëzuar këtë pretendim, pasi
fillimi i dënimit të dytë, dhënë me vendimin e formës së prerë, nr.05, datë 19.02.2010, nuk
duhet të fillojë në datë 04.06.2009, kohë kur këtij të dënuari i është caktuar masa e sigurimit
“arrest në burg”, siç pretendohet, por, në momentin kur përfundon vuajtja e dënimit të parë,
dhënë me vendimin e formës së prerë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë. Në këtë
përfundim ka arritur dhe Gjykata për Krime të Rënda kur ka shqyrtuar kërkesën e Prokurorit
për Krime të Rënda, me objekt bashkimin e dënimeve, e cila në sintezë së të gjithë rrethanave
dhe përmbajtjes së dispozitave respektive procedurale penale, ka konkluduar se mes dy
vendimeve nuk ka mbivendosje.
Këtë përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen në përputhje me përcaktimet
e nenit 56, paragrafi i parë i Kodit Penal, sipas të cilit në lidhje dhe me nenin 55 të këtij kodi,
parashikon shprehimisht: “Kur i dënuari, para vuajtjes së plotë të dënimit, dënohet për një
vepër penale të kryer para dhënies së vendimit, zbatohen rregullat e nenit të mësipërm dhe
pjesa e vuajtur e dënimit llogaritet në dënimin e ri.
Në interpretim të përmbajtjes së kësaj dispozite, në rastin në shqyrtim bashkohen
dënimet e dhëna sipas secilit vendim në atë masë që janë dhënë, dhe jo pjesa e pavuajtur ende
e njërit apo e secilit prej tyre.
Në analizë të përmbajtjes së dispozitës së mësipërme, Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë arrin në përfundimin se gjykata e apelit ka mbajtur parasysh dhe ka zbatuar drejt edhe
dispozitat e nenit 250, pika 4 të K.Pr.Penale dhe nenin 465 të po këtij kodi, ndryshe nga sa
pretendohet në rekurs.
Sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, e gjen vendimin nr.52, datë 08.11.2011
të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë, të mbështetur në ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.52, datë 08.11.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda Tiranë.
Tiranë, më 22.05.2013
304
Nr.00-2013-947 i Vendimit (169)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancë gjyqësore të datës 22.05.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.56250-0125-

00-2010 akti, që i përket:

DURRËS.
I PANDEHUR: ARBEN ROSHI
A K U Z U A R:
Për veprën penale "prodhimi dhe shitja e narkotikëve"
më shumë se një herë,
I PANDEHUR: FATMIR CENOLLARI
A K U Z U A R:
Për veprat penale "prodhimi dhe shitja e narkotikëve"
më shumë se një herë,
parashikuar nga neni 238/2 i K.Penal
dhe “moskallëzim të krimit”,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.712, datë 23.12.2008, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Roshi akuzuar për veprën penale të
“prodhimit dhe shitjes së narkotikëve më shumë se një herë”, të parashikuar
nga neni 283/2 i K.Penal dhe, bazuar në nenin 283/2 të K.Penal, dënimin e tij
me 9 vjet burgim. Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestimit në flagrancë
datë 13.09.2007, ora 21.45.
Dënimi të vuhet në një nga burgjet e sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatmir Cenollari akuzuar për veprën penale
të “prodhimit dhe shitjes së narkotikëve më shumë se një herë” të parashikuar
nga neni 283/2 i K.Penal dhe, bazuar në nenin 283/2 të K.Penal, dënimin e tij
me 7 vjet e 6 muaj burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestimit në flagrancë datë 10.10.2007, ora
18.30.
305
Dënimi të vuhet në një nga burgjet e sigurisë së zakonshme.
Në bazë të nenit 387 të K.Pr.Penale, pushimin e gjykimit të çështjes për të
pandehurin Fatmir Cenollari për veprën penale të “Moskallëzimit të krimit”,
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2009-991 (441), datë 24.11.2009, ka

vendosur:
Parë Durrës.
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs të gjykuarit

Arben Roshi dhe Fatmir Cenollari, të cilët kërkojnë prishjen e vendimit të Gjykatës së
Apelit dhe asaj të Rrethit Gjyqësor Durrës, duke parashtruar respektivisht këto shkaqe:
I gjykuari Arben Roshi

- Vendimi i gjykatës së apelit dhe i gjykatës së faktit nuk janë vendime të mbështetura
në analizë të hollësishme dhe të gjithanshme të provave që ka paraqitur akuza në gjyq
e për rrjedhojë vendimi i dhënë është i jashtëligjshëm.
I gjykuari Fatmir Cenollari:

- Qysh në fillim të procesit gjyqësor në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës kam
kërkuar ndarjen e çështjes nga i pandehuri tjetër Arben Roshi dhe gjykim të shkurtuar,
parashikuar nga neni 403 i K.Pr.Penale dhe, në referim të nenit 93/c, ndarjen e
çështjes nga i pandehuri Arben Roshi, me argumentin se për çështjen tonë aktet e
hetimit ishin të plota.
- Gjykata i rrëzoi të dyja kërkesat me arsyetimin se çështja që gjykohej Fatmir
Cenollari kishte lidhje dhe bashkëpunim me të pandehurin Arben Roshi. Në
përfundim të hetimit gjyqësor u provua se midis të pandehurve nuk ka asnjë lloj lidhje
dhe bashkëpunimi.
- I vetmi dokument që më implikon me të pandehurin Roshi është një kasetë përgjimi
ambiental i përshkruar në raportin e shërbimit datë 10.10.2007, sipas të cilit shtetasit
Dritan Cina dhe Dritan Sulejmani ku ata kanë thënë se kanë blerë dy doza drogë te
Fatmir Cenollari. Gjatë gjykimit këto gjëra nuk arritën të provohen.
- Në gjykim u vërtetua se me të pandehurin nuk kemi pasur kurrë marrëdhënie bashkë
dhe unë nuk kam qenë në dijeni të veprimtarisë së Arben Roshit. Bashkëjetoj me dy
prindër të sëmurë, invalidë dhe pa asnjë të ardhur përveç pensionit të invaliditetit.
- Bazuar në nenin 441/b të K.Pr.Penale, kërkoj prishjen e vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës përsa i përket vendimit te ndërmjetëm për mospranimin e
kërkesës për gjykim të shkurtuar, pasi vërtetohet se çështjet nuk kanë lidhje me njëra-
tjetrën.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.441, datë 24.11.2009 i Gjykatës së Apelit Durrës është i mbështetur në
ligj, si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosje rezulton se:
306
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës ka dërguar për gjykim para Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës të pandehurit Arben Roshi dhe Fatmir Cenollari, të akuzuar respektivisht:
Për veprën penale "prodhimi dhe shitja e narkotikëve" më shumë se një herë, parashikuar nga
neni 238/2 i K.Penal dhe për veprat penale "prodhimi dhe shitja e narkotikëve" më shumë se
një herë, parashikuar nga neni 238/2 i K.Penal dhe “moskallëzim të krimit” parashikuar nga
neni 300/1 i K.Penal.
Gjykatat kanë pranuar këto rrethana të çështjes në shqyrtim:
Në datë 25.08.2007, shtetasi Elvis Shkurti është ndaluar nga punonjësit e policisë,
pasi dyshohej se ishte autori i vjedhjes së një automjeti dhe gjatë kontrollit personal i është
gjetur një sasi lënde e dyshuar si lëndë narkotike, e cila pas peshimit, rezultoi me peshë 0.3
gram.
Ky shtetas ka deklaruar se është përdorues droge prej shumë vitesh; dozën që ju gjet
me vete e kishte blerë tek shtetasi Arben Roshi, i cili lëndën narkotike e shiste nga dritarja e
shtëpisë private; personi që donte të blinte drogë e thërriste Arbenin në emër, ai dilte në
dritare, merrte lekët dhe i jepte dozën përkatëse të drogës.
Po kështu rezulton se, në datë 13.09.2007, shtetasi Ilir Biba, një tjetër përdorues
droge, ka shkuar në shtëpinë e të pandehurit Arben Roshi dhe me mënyrën e mësipërme ka
blerë një dozë, 0.3 gram heroinë. Kur Iliri ka qenë në një distancë rreth 100 m larg nga
banesa e Arben Roshit është ndalur nga punonjësit e policisë dhe i është sekuestruar sasia e
heroinës, të sapo blerë prej tij.
Më pas, gjatë hetimeve paraprake në funksion të kësaj çështje, e konkretisht nga
përgjimet ambientale të realizuara mes të pandehurit Arben Roshi dhe shtetasit Dritan
Sulejmani apo dhe personave të tjerë të pranishëm në vendngjarje, ka rezultuar se në këtë
veprimtari të paligjshme ishte përfshirë dhe i pandehuri Fatmir Cenollari. Sipas proces-
verbaleve të përgjimit ambiental, të administruara si prova në dosje, ka rezultuar se shtetasi
Dritan Sulejmani kishte blerë lëndë narkotike tek i pandehuri Fatmir Cenollari.
Më datë 10.10.2007, i pandehuri Fatmir Cenollari ka dalë nga shtëpia e tij rreth orës
11.30. Pasi ka pirë një kafe në një lokal të lagjes ai është kthyer në banesë dhe rreth orës
12.15, kur ka dalë përsëri, ka pasur në dorë një send në formë rrethore, të cilin e ka hedhur
menjëherë kur ka parë se në drejtim të tij kanë shkuar punonjësit e policisë. Sipas proces-
verbalit të kqyrjes së vendit të ngjarjes datë 10.10.2007, brenda qeses është gjetur lëndë në
ngjyrë bezhë, e cila pas peshimit të saj rezultoi me peshë 18 gram. Sipas aktit të ekspertimit
toksikologjik ligjor nr.682, datë 29.10.2007 është arritur në konkluzionin se mostra e pluhurit
bezhë në ngarkim të shtetasit Fatmir Cenollari përmban heroinë, e cila në mbështetje të ligjit
nr.7975, datë 26.09.1995, “Për barnat narkotike dhe psikotrope” bën pjesë në grupin e
lëndëve narkotike dhe psikotrope.
Po kështu, mostrat e pluhurit të dyshuar si lëndë narkotike, të sekuestruara sipas
proces-verbaleve përkatëse shtetasve Elvis Shkurti dhe Ilir Biba, pasi i janë nënshtruar
ekspertimit toksikologjik, me aktet e ekspertimit respektive (të administruara në dosje) kanë
rezultuar me përmbajtje heroinë.
Ekspertimit toksikologjik i janë nënshtruar edhe mostrat e urinës së shtetasve Elvis
Shkurti, Ilir Biba dhe të pandehurit Fatmir Cenollari. Sipas akteve të ekspertimit përkatëse, në
mostrat objekt ekspertimi janë konstatuar gjurmë të pranisë së monocetilmorfinës, e cila në
mbështetje të ligjit nr.7975, datë 26.09.1995, “Për barnat narkotike dhe psikotrope” bën pjesë
në grupin e lëndëve narkotike dhe psikotrope.
Të pyetur gjatë hetimeve paraprake si dhe gjatë gjykimit i pandehuri Arben Roshi nuk
e ka pranuar akuzën në ngarkim të tij, ndërsa i pandehuri Fatmir Cenollari si gjatë hetimeve
paraprake edhe gjatë gjykimit e ka pranuar faktin se lënda narkotike e sekuestruar i përkiste
atij; gjithashtu ai ka deklaruar se ishte përdorues drogë dhe se ishte marrë me shpërndarjen e
saj.
307
Në përfundim të gjykimit të kësaj çështje, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës e ka
gjetur të bazuar kërkesën e prokurorit të Rrethit Gjyqësor Durrës dhe me vendimin nr.712,
datë 23.12.2008, i ka deklaruar fajtorë të pandehurit Arben Roshi dhe Fatmir Cenollari, për
veprën penale të “prodhimit dhe shitjes së narkotikëve më shumë se një herë” të parashikuar
nga neni 283/2 i K.Penal dhe, bazuar në këtë dispozitë, e ka dënuar të pandehurin Arben
Roshi përfundimisht me 9 vjet burgim, të pandehurin Fatmir Cenollari me 7 vjet e 6 muaj
burgim. Në bazë të nenit 387 të K.Pr.Penale ka pushuar gjykimin e çështjes për të pandehurin
Fatmir Cenollari për veprën penale të “Moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga neni 300/1 i
K.Penal.
Gjykata e faktit ndër të tjera ka arsyetuar: “…në respektim të dispozitave ligjore për
dhënien e vendimit…nenit 149 të K.Pr.Penale, sipas të cilit:- Prova janë njoftimet mbi faktet
e rrethanat që lidhen me veprën penale, që merren prej burimeve të parashikuara në ligjin
procedural penal, në përputhje me rregullat e përcaktuara prej tij; - gjykata u mbështet në
përgjithësi në aktet e përfshira në fashikullin e procedimit penal nr.776, e vitit 2007 si dhe në
dëshmitë e marra nga dëshmitarët e thirrur në seancë gjyqësore… dhe në analizë tërësore të
të gjithë provave vlerëson se në rastin konkret, të pandehurit Arben Roshi e Fatmir Cenollari
kanë konsumuar veprën penale të parashikuar nga neni 283/2 të Kodit Penal…”.
Mbi ankimin e dy të pandehurve dhe Prokurorit të Rrethit Gjyqësor Durrës, Gjykata e
Apelit Durrës me vendimin nr.441, datë 24.11.2009, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit
nr.712, datë 23.12.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.
Kjo gjykatë në vendimin e saj, pasi ka cituar rrethanat e ngjarjes dhe pretendimet e të
pandehurve në ankimet e paraqitura, ka konkluduar se: “…shkaqet e ankimit të tyre janë të
pambështetura në prova dhe në ligj. Ndryshe nga pretendimet e tyre, provohet se të
pandehurit kanë konsumuar elementet e veprës penale të “prodhimit dhe shitjes së
narkotikëve më shumë se një herë” të parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal; po kështu,
ndryshe nga sa ka pretenduar prokurori në ankimin e tij, me të drejtë gjykata e faktit e ka
pushuar gjykimin ndaj të pandehurit Fatmir Cenollari për veprën penale të parashikuar nga
neni 300/1 i K.Penal, duke e çmuar vendimin e gjykatës së faktit të bazuar në prova e në
ligj…”.
Gjykatën e Lartë e kanë vënë në lëvizje me rekurset e paraqitura, brenda afatit ligjor,
nga të gjykuarit Arben Roshi dhe Fatmir Cenollari, të cilët kërkojnë prishjen e vendimeve,
duke parashtruar dhe shkaqet respektive, të cilat janë cituar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi mori në shqyrtim rekurset e paraqitura,
përmbajtjen e vendimeve gjyqësore dhe tërësinë e akteve të administruara në dosje, në
analizë të dispozitave materiale dhe procedurale penale në të cilat gjen mbështetje çështja në
shqyrtim, arrin në përfundimin se Gjykata e Apelit Durrës ka zbatuar drejt ligjin, për
rrjedhojë nuk ka vend për cenimin e vendimit.
Pretendimi në rekurs i të gjykuarit Arben Roshi, i cili në thelb pretendon se vendimet
e gjykatave janë të kundërligjshme, pasi nuk janë të mbështetura në analizë të hollësishme
dhe të gjithanshme të provave që ka paraqitur akuza në gjyq, nuk është i mbështetur.
Kolegji vlerëson se vendimet e gjykatave respektive të Apelit dhe të Rrethit Gjyqësor
Durrës, janë të mbështetura në ligj.
Gjykata e Apelit Durrës e ka shqyrtuar çështjen në përputhje me përcaktimet e
dispozitave procedurale penale që rregullojnë shqyrtimin e çështjes në apel, duke marrë në
analizë shkaqet e parashtruara në ankimet e paraqitura dhe duke argumentuar qëndrimin e saj
në përgjigje të tyre.
Ndryshe nga sa pretendohet në rekursin e paraqitur nga i gjykuari Arben Roshi, ky
kolegj vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është rrjedhojë e zbatimit të
drejtë të detyrimeve të dispozitës së nenit 152 të K.Pr.Penale, pasi është rrjedhojë e analizës
së hollësishme të provave të paraqitura nga organi i akuzës dhe nga ana mbrojtjes së të
308
pandehurve dhe, pas verifikimit të vërtetësisë dhe fuqisë së tyre provuese, janë vlerësuar nga
ana e asaj gjykate në interes të këtij procedimi, duke dhënë në këtë mënyrë një vendim të
drejtë dhe të bazuar.
Të drejtë e çmon ky kolegj dhe qëndrimin e mbajtur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Durrës ndaj kërkesës së të pandehurit Fatmir Cenollari dhe mbrojtjes së tij për veçimin e
çështjes nga ajo e të pandehurit Arben Roshi.
Neni 93 i K.Pr.Penale në pikën “1” ka përcaktuar qartë rastet kur vendoset ndarja e
çështjeve, duke e parashikuar të drejtën e ndarjes edhe kryesisht, por, duke e lidhur gjithmonë
me interesin e zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe vetëm atëherë kur nuk dëmtohet vërtetimi i
fakteve. Në pikën “2” të saj dispozita e lejon ndarjen e çështjes “edhe me marrëveshje të
palëve”, por përsëri ligjvënësi e lë në çmim të gjykatës që të pranojë këtë marrëveshje vetëm
“kur ajo e çmon të dobishme për qëllimet e shpejtësisë së gjykimit”.
Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosje, rezulton se kërkesa e këtij të
pandehuri nuk gjen mbështetje në asnjë nga përcaktimet e dispozitës procedurale penale të
mësipërme dhe meqenëse këtë pretendim i gjykuari e ka parashtruar dhe në rekursin e
ushtruar para kësaj gjykate, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë këtë pretendim e çmon të
pambështetur në ligj.
Përveç vendimmarrjes lidhur me kërkesën e mësipërme, i gjykuari Fatmir Cenollari
ka kundërshtuar në rekurs dhe vendimmarrjen e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, lidhur
me kërkesën e tij për procedimin me gjykim të shkurtuar.
Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosje dhe në interpretim të përmbajtjes së
dispozitave të K.Pr.Penale që parashikojnë gjykimin e shkurtuar (nenet 403 e vijues), Kolegji
Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se disponimi i gjykatës së faktit, duke e
rrëzuar këtë kërkesë, ka qenë i drejtë.
Siç rezulton nga gjykimi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, procedimi penal në
ngarkim të të pandehurit Fatmir Cenollari nuk mund të zgjidhej në gjendjen që ishin aktet e
sjella nga ana e organit të akuzës.
Gjatë shqyrtimit të çështjes, ajo gjykatë ka thirrur me cilësinë e dëshmitarëve 11
dëshmitarë, të cilët kanë dhënë dëshmi në lidhje me rrethana dhe fakte që kanë lidhje me
procedimin penal në ngarkim të dy të pandehurve Fatmir Cenollari dhe Arben Roshi, rrethana
që, në harmoni me tërësinë e provave të tjera, të paraqitura nga akuza, në përputhje me
përcaktimet e neneve 149 e 152 të K.Pr.Penale, janë vlerësuar në funksion të dhënies së një
vendimi të drejtë e të bazuar.
Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e çmon vendimin nr.441, datë
24.11.2009 të Gjykatës së Apelit Durrës të mbështetur në ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.441, datë 24.11.2009 të Gjykatës së Apelit Durrës.
Tiranë, më 22.05.2013
309
310
Nr.00-2013 -891 i Vendimit (171)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 29.05.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.61004-00270-

00-2013, që i përket:

TIRANË
KUNDËR: PETRIT HITHI
OBJEKTI:
Caktim të masës së sigurimit “Arrest në burg”.
DYSHUAR:
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”
parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal.
Baza Ligjore: Neni 244, 238, 258 i K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.54 akti datë 18.01.2013, ka

vendosur:
Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Petrit Hithi dhe
caktimin e masës së sigurimit personal atë të “Arrest në burg“.
Ngarkohet Policia Gjyqësore të zbatojë këtë vendim.

Miratimin e vendimit penal masë sigurimi, me nr.54 akti, datë 18.01.2013, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me këtë ndryshim:
Caktimin si masë sigurimi personal ndaj personit nën hetim Petrit Hithi atë të
"Arrestit në shtëpi" të parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i personit nën hetim Petrit Hithi nga dhomat
e paraburgimit, në qoftë se nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale.

rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.44, datë 01.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.54 akti, datë 18.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
311
Shkaqet e rekursit:
- Masa e sigurimit sipas nenit 238 të Kodit të Procedurës Penale, përshtatet me nevojat
e sigurimit në rastin konkret, duke pasur parasysh rrezikshmërinë shoqërore të autorit
dhe veprës penale, si dhe sanksionin e lartë të veprës penale.
- Veprimet konkrete të të dyshuarit, përhapja e veprës penale, justifikojnë plotësisht
masën e dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe nuk përligjin ndryshimin e saj nga
ana e gjykatës së apelit.

pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; mbrojtësin e personit nën hetim av. Sonila Çekrezi, e cila
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi analizoi dhe diskutoi
VËREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është i pambështetur në ligj dhe si i tillë duhet
të ndryshohet.
A. Rrethanat e çështjes
Nga materialet e çështjes rezulton se, në ngarkim të personit nën hetim Petrit Hithi,
ekzistojnë dyshime të arsyeshme, të bazuara në prova, se ai është autori i mundshëm i veprës
penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake e municionit” të parashikuar
nga neni 278/2 i K.Penal.
Në datën 16.01.2013, në lokalin “Mohito”, në Kamëz Tiranë, organet e policisë kanë
kontrolluar dhe i kanë gjetur shtetasit Petrit Hithi një armë zjarri e tipit pistoletë e markës
“ECOL SPECIAL” 94, të cilën e mbante pa leje të organeve kompetente shtetërore.
Personi nën hetim ka deklaruar se armën e ka blerë kundrejt shumës prej 25.000
lekësh një shtetasi kosovar.
Rrethanat dhe faktet sa më sipër janë vërtetuar me të gjitha provat që ndodhen në
dosje.
B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.54 akti, datë 18.01.2013, ka
vendosur:
Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Petrit Hithi dhe
caktimin e masës së sigurimit personal atë të “Arrest në burg“.
Ngarkohet Policia Gjyqësore të zbatojë këtë vendim.
Miratimin e vendimit penal masë sigurimi me nr.54 akti, datë 18.01.2013 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me këtë ndryshim:
Caktimin si masë sigurimi personal ndaj personit nën hetim Petrit Hithi atë të
"Arrestit në shtëpi" të parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i personit nën hetim Petrit Hithi nga dhomat e
paraburgimit, në qoftë se nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.44, datë 01.02.2013, ka arsyetuar ndër
të tjera se:
312
“….Qëndrimi i mbajtur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në vendimin nr.54
akti, datë 18.01.2013, është i drejtë dhe duhet të lihet në fuqi, vetëm për vleftësimin si të
ligjshëm të “Arrestimit në flagrancë” për të gjykuarin Petrit Hithi, si dhe ky vendim duhet të
ndryshojë në pikën 2 të tij lidhur me caktimin e masës sigurimit personal ndaj këtij të
gjykuari nga “Arrest në burg” në “Arrest në shtëpi” të parashikuar respektivisht nga nenet
238 e 237 K.Pr.Penale, midis të tjerave për këto shkaqe:
Masa e sigurimit personal “Arrest në burg” që është vendosur ndaj të dyshuarit
Petrit Hithi është një masë shtrënguese tejet ekstreme dhe është ndërmarrë nga gjykata në
kundërshtim me nenet 228/3 germat “a”, “b”, “c” të K.Pr.Penale:
“Arresti në burg” sipas nenit 230/1 të K.Pr.Penale vendoset vetëm në ato raste kur
çdo masë tjetër shtrënguese është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë shoqërore të
veprës dhe të autorit të saj.
“Vepra penale në ngarkim të shtetasit Petrit Hithi, po qe se ai deklarohet fajtor,
gjykata në respektim të nenit 47/2 të K.Penal mund të caktojë një lloj dënimi më të butë, në
vartësi rrezikshmërisë shoqërore të veprës penale, të autorit saj, të shkallës fajësisë, si dhe
rrethanave lehtësuese parashikuar nga K.Penal
Që të ndërmerret një masë shtrënguese siç është “Arresti në burg” duhet të
konkurrojnë njëherazi gjithë elementet objektiv dhe subjektiv të parashikuar nga neni 230/1,
pasi çdo masë tjetër të parashikuar nga neni 232 i K.Penal është e papërshtatshme.
Mungesa e rrezikshmërisë shoqërore të veçantë të veprës përjashton mundësinë e
vendosjes si masë sigurimi “Arrest në burg” të parashikuar nga neni 238 K.Pr.Penale , siç
është vepruar në rastin konkret.
Masa e sigurimit personal ndërmerret në raport të drejtë me rëndësinë e faktit, ajo
duhet të jetë në përshtatje të plotë me nevojën edhe shkallën e sigurimit, si dhe me të gjitha
rrethanat e parashikuara nga nenet 47/2 të K.Penal.
Në këtë fazë që ndodhet procesi penal nuk ekzistojnë shkaqe të rëndësishme që të
vënë në rrezik marrjen ose vërtetësinë e ndonjë prove, si dhe nuk ekziston rreziku që i
dyshuari Petrit Hithi të largohet, si dhe për shkak të rrethanave të faktit ose personalitetit të
tij të ketë rrezik se ai do të kryejë një krim të rëndë ose një lloj të rëndë atë për të cilin është
proceduar.
I dyshuari Petrit Hithi nuk është përsëritës në krim, ai ka mbajtur qëndrim thellësisht
pendues për veprën e kryer, është i ri në moshë, vepra penale për të cilën akuzohet, e
parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal, parashikon si dënim alternativ edhe “Gjobën”.
“Arresti në shtëpi” i parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale si masë shtrënguese,
heq lirinë duke e izoluar personin nën hetim në banesën e tij përkatëse, e cila në kuptim të
ligjit është një masë e rëndë që barazohet me “Arrestin në burg”, të parashikuar nga neni
238 i K.Pr.Penale në shumë drejtime, me dallimet përkatëse. …”.
A. Në lidhje me ankimin (rekursin).
rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.44, datë 01.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.54 akti, datë 18.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet e Rekursit:
Masa e sigurimit sipas nenit 238 të Kodit të Procedurës Penale, përshtatet me nevojat
e sigurimit në rastin konkret, duke pasur parasysh rrezikshmërinë shoqërore të autorit dhe
veprës penale, si dhe sanksionin e lartë të veprës penale.
Veprimet konkrete të të dyshuarit, përhapja e veprës penale, justifikojnë plotësisht
masën e dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe nuk përligjin ndryshimin e saj nga ana e
gjykatës së apelit.
313
B. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është i pambështetur në ligj dhe si i tillë duhet të
ndryshohet.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i prokurorit
është i bazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i tillë duhet të
pranohet.
Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë në lidhje me caktimin e masës së sigurimit është
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural, çka ka sjellë si pasojë që vendimi të jetë i
cenueshëm.
Kolegji Penal vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë, e cila ka ndryshuar vendimin penal
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në lidhje me masën e sigurimit ndaj personit nën
hetim Petrit Hithi nga “Arrest në burg” në “Arrest në shtëpi”, nuk ka marrë parasysh kriteret
e përgjithshme për caktimin e masave të sigurimit (neni 229 i Kodit të Procedurës Penale)
dhe rrethanat konkrete që kanë ekzistuar të cilat bëjnë të aplikueshëm kriteret e veçanta për
caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg” (neni 230 i K.Pr.Penale).
Në nenin 229 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se: “1. Në caktimin e
masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e
nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që
parashikohet për veprën penale konkrete. Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja, si
dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal...”
Neni 230 i K.Pr.Penale
Kriteret e veçanta për caktimin e masës së “arrestit në burg”
“1. Arresti në burg mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e
papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe të pandehurit...”.
Gjykata e Apelit Tiranë, ashtu si edhe ajo e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka pranuar se
ndaj personin nën hetim Petrit Hithi ka një dyshim të arsyeshëm të bazuar në prova se ka
mbajtur pa leje armë luftarake, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal.
Vepra penale e “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga
neni 278/2 i K.Penal, për të cilën dyshohet shtetasi Petrit Hithi, nuk rezulton të jetë
parashkruar, amnistuar apo depenalizuar, çka plotëson formalisht mundësinë e zbatimit ndaj
tij të një mase sigurimi.
Përsa i përket nevojave të sigurimit gjykata kanë argumentuar caktimin si masë
sigurimi personal “Arrestin në shtëpi” me rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale dhe të
autorit. Ky argument i mangët përsa i përket arsyetimit konkret të rrethanave të çështjes dhe
të analizimit të personalitetit të të dyshuarit nuk është i drejtë në lidhje me nevojën e caktimit
të masës së sigurimit. Gjykatat nuk duhet të mjaftoheshin vetëm në citimin e ligjit, por duhet
t’i bënin një analizë të hollësishme rrethanave të faktit penal dhe rrezikshmërisë shoqërore të
autorit.
Në lidhje me këtë çështje GJEDNJ, në çështjen Sarban kundër Moldavisë, vendimi i
datës 04.10.2005, është shprehur se: “...Në arsyetimin e vendimit të gjykatës për masat e
sigurimit, duhet të analizohet në mënyrë ezauruese e reale motivet konkrete të pranimit ose jo
të kërkesës/ankesës për revokimin a zëvendësim të masës së sigurimit dhe jo të bëhet një
përshkrim ritual e formal i shkaqeve e kritereve të parashikuara nga ligji...”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se masa e sigurimit “arrest në
shtëpi” nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit dhe rrezikshmërisë shoqërore të autorit dhe se ka
vend që ndaj personit nën hetim Petrit Hithi të caktohet masa e sigurimit “arrest në burg”, e
parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.
314
Nga shqyrtimi i akteve të paraqitura gjatë shqyrtimit të kërkesës së prokurorit për
caktimin e masës së sigurimit provohet dyshimi se personi nën hetim Petrit Hithi ka mbajtur
pa leje të organeve kompetente një armë zjarri, tip pistoletë, parashikuar si vepër penale nga
neni 278/2 i Kodit Penal. Ky dyshim provohet nga një sërë aktesh procedurale dhe provash të
grumbulluara dhe të paraqitura nga prokurori gjatë gjykimit të kërkesave për caktim mase
sigurimi, prova këto që vërtetojnë ekzistencën e faktit penal.
Përsa i përket dyshimit nëse shtetasi Petrit Hithi është autor i kryerjes së veprës penale
të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal kundër tij janë paraqitur prova të cilat e
implikojnë atë si mbajtësin e armës tip pistoletë model “ECOL SPECIAL” 94, e cila iu gjend
me vete.
Kolegji Penal arrin në konkluzionin se masa e sigurimit “Arrest në shtëpi” nuk i
përgjigjet rëndësisë së faktit dhe sanksionit penal. Personi nën hetim Petrit Hithi dyshohet të
jetë autor i mbajtjes së një arme zjarri pistolete pa leje. Vepra penale për të cilën dyshohet
dhe autori paraqet rrezikshmëri të theksuar shoqërore parashikohet nga neni 278/2 i Kodit
Penal, ku si dënim parashikohet dënimi alternativ me gjobë ose me burgim deri në 7 (shtatë)
vjet.
Përveç ekzistencës së nevojave të vendosjes së masës së sigurimit ekzistojnë dhe
kriteret e veçanta për caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg” sipas nenit 230/1 të
K.Pr.Penale. Në këtë nen përcaktohet se “1. Arresti në burg mund të vendoset vetëm kur çdo
masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe të
autorit...”.
Vepra penale e mbajtjes pa leje të armëve luftarake e parashikuar nga neni 278/2 i
Kodit Penal është vepër me rrezikshmëri të theksuar shoqërore për shkak të marrëdhënies
juridike e cila cënohet, parashikimit të saj si krim, si dhe sanksionit penal me marzhe të larta
dënimi. Gjithashtu tregon për rrezikshmëri të theksuar të subjektit dhe mundësisë reale që
personi nën hetim të ndërhyjë në procesin e të provuarit dhe në rast të një vendimi fajësie
kundër tij shmangien nga dënimi. Në caktimin e masës së sigurimit personal ndaj shtetasit
Petrit Hithi gjykata e apelit ka anashkaluar kriteret e përgjithshme (neni 229/1/2 i
K.Pr.Penale), ashtu dhe kriteret e veçanta (neni 230/1 i K.Pr.Penale), pa bërë analizë konkrete
të rrethanave të faktit mbi mënyrën e kryerjes së veprës penale. Kështu, në bazë të akteve të
fashikullit të masës së sigurimit, rezulton se arma e zjarrit për të cilën nuk disponohej leje, i
është kapur të dyshuarit me vete në një ambient publik; rrethanë kjo që tregon për një
rrezikshmëri shoqërore më të madhe të faktit dhe të vetë autorit, pasi ajo mund të shërbejë si
mjet potencial për kryerjen e veprave të tjera edhe më të rënda.
Kolegji Penal e vlerëson të pabazuar në prova argumentin e gjykatës së apelit se pse
rrezikshmëria e autorit nuk rezulton të jetë e lartë, referuar rrethanave të kryerjes së veprës
penale, ndërkohë që nga rrethanat e faktit rezulton se personi nën hetim ka qenë i armatosur
në ambiente publike.
Kolegji Penal e gjen të drejtë rekursin e paraqitur nga prokurori, duke prishur
vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë e duke lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, e cila ka caktuar si masë sigurimi personal ndaj personit nën hetim Petrit
Hithi atë të “arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/d të Kodit të Procedurës
Penale,
315
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.44, datë 01.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.54 akti, datë 18.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 29.05.2013
MENDIM PAKICE
Jam kundër vendimit të shumicës dhe për lënien në fuqi të vendimit nr.44, datë
01.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, për shkak se:
Rezulton nga gjykimi, se në datë 16.01.2013 personi nën hetim Petrit Hithi, rreth orës
23.30 min, nga një kontroll rutinë i policisë në lokalin “Mohito”, në qytetin e Kamzës, është
kapur duke mbajtur një armë zjarri, pistoletë e markës “ECOL SPECIAL 99”me
nr.EU1260747, kalibër 9 mm, me tre fishekë, pa leje të organeve kompetente. I pyetur mbi
këtë fakt, që në momentin e parë personi nën hetim ka shpjeguar se armën e ka blerë para
disa muajsh, por që për të nuk ka leje për ta mbajtur.
Pasi nga policia është bërë “arrestimi në flagrancë”, nga organi i Prokurorisë është
kërkuar në gjykatë caktimi si masë sigurimi ndaj tij, ajo e “arrestit në burg”dhe Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.54 akti, datë 18.01.2013, pasi ka vlerësuar të
ligjshëm “arrestin në flagrancë”, ka caktuar si masë sigurimi personal atë të “arrestit në
burg”.
Ndaj këtij vendimi ka reaguar me ankim personi nën hetim Petrit Hithi, duke kërkuar
që ai të ndryshohet dhe të caktohet një masë sigurimi personal më e butë.
Gjykata e Apelit Tiranë, si e ka shqyrtuar çështjen, ka vendosur ta ndryshojë
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, vetëm lidhur me caktimin e masës së
sigurimit, nga “arrest në burg” në “arrest në shtëpi”, duke arsyetuar përmbledhtas se: Masa e
sigurimit “arrest në burg” është tejet ekstreme e që vjen në kundërshtim me nenin 228/3,
germa “a” e K.Pr.Penale, se ajo vendoset vetëm në rastet kur çdo masë tjetër është e
papërshtatshme; vepra nuk ka rrezikshmëri shoqërore të veçantë, pasi si masë dënimi
parashikon dhe atë me gjobë, nuk ka ndonjë rrezik për marrjen apo vërtetimin e provës, nuk
është përsëritës ne krim, etj.
Ndaj vendimit nr.44, datë 01.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me rekurs ka
reaguar organi i Prokurorisë së Apelit Tiranë, duke kërkuar ndryshimin e tij dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.54 akti, datë 18.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
pretendimin se ai nuk është në përputhje me kriteret e caktuara nga neni 229 i K.Pr.Penale, se
vepra penale e “mbajtjes pa leje të armëve luftarake” ka rrezikshmëri të theksuar shoqërore
dhe se nuk është bërë asnjë analize konkrete e rrethanave të faktit, etj.
Jam kundër vendimit të shumicës së Kolegjit Penal të Gjykatës së Larte, i cili prish
vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë dhe le në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, për këto arsye:
Në rastin në gjykim, edhe masa e sigurimit “arrest në shtëpi” i përgjigjet si rëndësisë
së faktit, por dhe rrezikshmërisë së autorit të veprës penale.
Gjykata e Apelit Tiranë në vendimin e saj, kur ndryshon vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, në atë pjesë të vendimit kur cakton si masë sigurimi “arrest në
shtëpi”, ka arsyetuar me hollësi dhe shkaqet se përse arrin në këtë përfundim.
316
Realisht në këtë fazë gjykimi çmoj se nuk ka vend për ndryshimin e vendimit, pasi
duke vlerësuar dhe llojin e veprës penale për të cilën akuzohet personi nën hetim, nuk ka
asnjë rrezik për marrjen apo vërtetimin e provës, nuk ka asnjë te dhënë apo indicje që personi
nën hetim të largohet apo të kryejë krime të rënda ose po të të njëjtit lloj me atë që
procedohet, etj. (neni 228 i K.Pr.Penale), por dhe nuk rezulton që i dyshuari Petrit Hithi të
jetë përsëritës në krim, e që në të kundërt rezulton se ai ka mbajtur qëndrim thellësisht
pendues për veprën e kryer, është moshe e re, etj.
Tom Ndreca
317
Nr.00-2013-853 i Vendimit (172)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

DIBËR
OBJEKTI:
Vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrancë
datë 04.02.2013, ora 23.40.
Caktimin e masës së sigurimit personal “arrest në burg”
parashikuar nga N.238 i K.Pr.Penale.
KUNDËR: BEXHET KURTI
A K U Z U A R:
Për veprat penale të “Dhunës në familje”
dhe “Mbajtjes pa leje të luftarake”,
të parashikuar nga N.130/a/1 dhe 278/2 të K.Penal.
Baza ligjore: N.244/1, 251, 258, 259 e vijues.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.11 (63-33-2013), datë 08.02.2013,

ka vendosur:
Vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrancë datë 04.02.2013, ora 23.40, bërë
për personin nën hetim Bexhet Kurti, për veprat penale të parashikuara nga
nenet 130/a, pika 1 dhe 278/2 të K.Penal.
Caktimin e masës së sigurimit personal për personin nën hetim Bexhet Kurti,
atë të “arrestit në burg”, të parashikuar nga N.238 i K.Pr.Penale.
Me ekzekutimin e këtij vendimi, ngarkohet Prokuroria e Rrethit Gjyqësor
Dibër.

Miratimin e vendimit penal (masë sigurimi) nr.11 akti, datë 08.02.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, përsa i përket vleftësimit të ligjshëm të
“arrestit në flagrancë” kryer ndaj personit nën hetim Bexhet Kurti.
318
Ndryshimin e masës së sigurimit, duke caktuar si masë sigurimi personal
“arrest në shtëpi” për personin nën hetim Bexhet Kurti, parashikuar nga N.237
i K.Pr.Penale.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i personit nën hetim Bexhet Kurti në qoftë
së nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale apo shkak tjetër ligjor.
Urdhërohet Policia Gjyqësore pranë Prokurorisë për ekzekutimin e këtij
vendimi.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së

Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Dibër, duke parashtruar këto shkaqe:
- Në vendimin e gjykatës së apelit argumenton se autori nuk paraqet rrezikshmëri të
lartë shoqërore, dhe nuk rrezikohet marrja e provave që lidhen me procedimin, si dhe
nuk rrezikon që autori të largohet apo të kryejë vepra të tjera penale.
- Masa e caktuar në rastin konkret nuk është e përshtatshme dhe jo në përputhje me
rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale dhe të autorit të saj.
- Dyshimi i arsyeshëm është i bazuar në prova se autori ka kryer veprat për të cilat
akuzohet dhe këto vepra paraqesin rrezikshmëri të theksuar shoqërore dhe duke qenë
se konflikti është i hapur në familje autori mund të kryejë vepra të tilla në vijimësi.
- Vepra penal sjell gjithashtu pasoja të rënda sociale për shoqërinë ndaj është i
nevojshëm izolimi i autorit.
- Duke pasur parasysh rrezikshmërinë shoqërore të veprës, rëndësinë e faktit kriminal,
masën e dënimit të përcaktuar në dispozitën përkatëse, si dhe rrezikshmërinë
shoqërore të autorit të veprës penale që ka kryer vepër në familje, masa e
përshtatshëm është ajo e arrestit në burg.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Bujar Sheshi, që kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Dibër; mbrojtësin e caktuar kryesisht për personin nën hetim, Av.Skënder
Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe pasi e bisedoi çështjen
në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr nr.132, datë 15.03.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i mbështetur
në ligj lidhur me arrestin në flagrancë, duke e deklaruar atë të ligjshëm dhe si i tillë duhet të
lihet në fuqi për këtë pjesë, por duhet të ndryshohet në lidhje me masën e sigurimit, duke lënë
në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e masës së sigurimit, si dhe të provave të

paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës ka rezultuar e provuar se:
1. Personi nën hetim Bexhet Kurti është banor i qytetit të Peshkopisë. Në datën
04.02.2013, në sallën operative të Drejtorisë së Policisë Dibër ka mbërritur
informacioni se në shtëpinë e shtetasit Bexhet Kurti ka një konflikt. Grupi hetimor ka
mbërritur në vendngjarje duke kryer veprimet e para hetimore dhe nga këqyrja e
vendit të ngjarjes është konstatuar thyerje e xhamit të dritares së banjës, një copë
metalike si predhë armë dhe njolla si të gjakut.
319
2. Personi nën hetim Bexhet Kurti, rreth orës 17.30, ka telefonuar në sallën operative të
Drejtorisë së Policisë Dibër dhe ka deklaruar se: “...do t’i jepte fund jetës”. Pas kësaj
telefonate forcat e policisë në bashkëpunim me familjarët e kanë gjetur shtetasin
Bexhet Kurti në fshatin Staravec, dhe e kanë shoqëruar për në Komisariatin e Policisë
Dibër.
3. Oficerët e policisë gjyqësore po në datë 04.02.2013 kanë marrë kallëzimin e shtetases
Sibe Kurti, bashkëshorte e personit nën hetim, e cila shprehet në kallëzim se:
“...bashkëshorti sapo ka hyrë në banesë ka kërcënuar se do të më vriste dhe ka nxjerrë
një pistoletë, ndërkohë kam dalë për tek dera kryesore e banesës dhe Bexheti ka
qëlluar, kur ai doli nga dera e banesës e kam mbyllur derën, dhe më pas kam dëgjuar
se është thyer xhami i dritares së banjës dhe është futur përsëri në banesë. Kur hyri
në banesë isha përballë dhe jam larguar me vrap nga banesa në drejtim të banesës së
kunatit”.
4. Sipas kallëzueses Sibe Kurit dhuna psiqike e fizike nga ana e bashkëshortit të saj
vazhdon prej tre vjetësh dhe shkak i këtyre grindjeve është gjendja ekonomike.
Rrethanat e mësipërme kanë rezultuar edhe nga deklarimet e shtetasit Ariel Kurti
(djali i personit nën hetim) dhe shtetësja Feruze Kurti (kunata e personit nën hetim)
5. Sipas aktit të ekspertimit mjeko-ligjor nr.19, datë 05.02.2013, tek shtetësja Sibe Kurti
ka ekimoza në të dy këmbët të shkaktuara me mjete të forta mbretëse, të cilat kanë
shkaktuar humbje të aftësisë për punë më pak se 9 ditë; Sipas aktit të ekspertimit
mjeko-ligjor nr.18, datë 05.02.2013, tek personi nën hetim ka gërvishtje të krahut të
majtë të shkaktuara me mjete të forta mbretëse, të cilat kanë shkaktuar humbje të
aftësisë për punë më pak se 9 ditë.
6. Sipas qëndrimit të mbajtur nga personi nën hetim në seancën e vleftësimit të masës së
sigurimit, ai deklaron se bashkëshortja e kontrollon gjatë orarit të punës dhe e ka fyer
rëndë dhe se nuk ka pasur armë, dhe se gjatë grindjeve me bashkëshorten djali
përkrah këtë të fundit.
7. Në këto kushte, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Dibër ka regjistruar procedimin penal
datë 06.02.2013, për veprat penale të “Dhunës në familje” dhe “Mbajtjes pa leje të
luftarake”, të parashikuar nga N.130/a/1 dhe 278/2 të K.Penal.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.11 (63-33-2013), datë
i. Vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrancë datë 04.02.2013, ora 23.40, bërë për
personin nën hetim Bexhet Kurit, për veprat penale të parashikuara nga nenet 130/a
pika 1 dhe 278/2 të K.Penal.
ii. Caktimin e masës së sigurimit personal për personin nën hetim Bexhet Kurti, atë të
“arrestit në burg”, të parashikuar nga N.238 i K.Pr.Penale.
iii. Me ekzekutimin e këtij vendimi ngarkohet Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Dibër.
9. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.132, datë 15.03.2013, ka vendosur:
i. Miratimin e vendimit penal (masë sigurimi) nr.11, akti datë 08.02.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Dibër, përsa i përket vleftësimit të ligjshëm të “arrestit në flagrancë”
kryer ndaj personit nën hetim Bexhet Kurti.
ii. Ndryshimin e masës së sigurimit, duke caktuar si masë sigurimi personal “arrest në
shtëpi” për personin nën hetim Bexhet Kurti, parashikuar nga N.237 i K.Pr.Penale.
iii. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i personit nën hetim Bexhet Kurti në qoftë së nuk
mbahet për ndonjë vepër tjetër penale apo shkak tjetër ligjor.
iv. Urdhërohet Policia Gjyqësore pranë Prokurorisë për ekzekutimin e këtij vendimi.
10. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së
Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi
320
të vendimit të Gjykatës së Rrethit Dibër dhe ka parashtruar shkaqet e pasqyruara në
pjesën hyrëse të vendimit.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
11. Gjykata e Apelit Tiranë e ka gjetur të bazuar në ligjin vendimin e gjykatës së shkallës
së parë përsa i përket vleftësimit të arrestit në flagrancë, por si masë më të
përshtatshme në raport me rëndësinë e faktit dhe rrethanave të kryerjes së veprës
penale cakton masën e sigurimit “arrest në shtëpi”, duke arsyetuar se: “...gjykata e
shkallës së parë nuk ka qenë e saktë në çmuarjen e pretendimeve të palës së akuzuar
dhe asaj të dëmtuar, ndaj ka gabuar në caktimin e masës së sigurimit personal ndaj
personit në hetim Bexhet Kurti. Nisur nga rrezikshmëria e shoqërore e të dyshuarit si
dhe e veprës së kryer, ndryshe nga sa ka arsyetuar gjykata e shkallës së parë, nga ana
e gjykatës së apelit çmohet se jemi përpara kriterit të përcaktuar në pikën 1 të nenit
230 të K.Pr.Penale, ku çdo masë tjetër veç arrestit në burg është e papërshtatshme
për të dyshuarin Bexhet Kurti, ndaj vendimi i gjykatës së rrethit duhet të
ndryshohet...”
IV. Në lidhje me themelin e rekursit të paraqitur nga prokurori
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i prokurorit

është i bazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i tillë duhet
të pranohet.
13. Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë në lidhje me ndryshimin e vendimit të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Dibër, përsa i përket llojit të masës së sigurimit shtrënguese, është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural.
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë, e cila ka
caktuar masën e sigurimit personal me karakter shtrëngues “arrest në shtëpi”, nuk ka
marrë parasysh kriteret e përgjithshme për caktimin e masave të sigurimit, neni 229 i
Kodit të Procedurës Penale1 dhe rrethanat konkrete që kanë ekzistuar, të cilat bëjnë të
aplikueshëm kriteret e veçanta për caktimin e masës së sigurimit arrest në burg neni
230 i K.Pr.Penale2.
15. Gjykatat kanë arsyetuar drejt se ndaj personit nën hetim Bexhet Kurti ka një dyshim të
arsyeshëm të bazuar në prova se nga ana e tij është kryer vepra penale e “Dhunës në
familje” dhe “Mbajtjes pa leje të luftarake”, të parashikuara nga N.130/a/1 dhe 278/2
të K.Penal. Prokurori, për t’i krijuar bindje gjykatës në lidhje me ekzistencën e faktit
penal dhe se autori i dyshuar është personi nën hetim, gjatë seancës gjyqësore për
shqyrtimin e masës së sigurimit në materialin e fashikullit ka paraqitur prova bindëse,
si: proces-verbali i këqyrjes së vendit të ngjarjes; procesverbal i këqyrjes, marrjes dhe
sekuestrimit të provave materiale; aktet e ekspertimit mjeko-ligjor; deklarimet e
personave që kanë dijeni për rrethanat e hetimit. Në këtë mënyrë plotësohet kushti
1
Neni 229 “Kriteret për caktimin e masave të sigurimit personal”
1. Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të
sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete.
Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal.
3. Kur i pandehuri është i mitur gjykata mban parasysh kërkesën për të mos ndërprerë proceset edukative konkrete.
2
Neni 230 i K.Pr.Penale “Kriteret e veçanta për caktimin e masës së arrestit në burg”
1. Arresti në burg mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë
të veprës dhe të pandehurit.
321
themelor për caktimin e masave të sigurimit personal i parashikuar nga N.228/1 i
K.Pr.Penale.1
16. Veprat penale të “Dhunës në familje” dhe “Mbajtjes pa leje të luftarake”, të
parashikuara nga N.130/a/1 dhe 278/2 të K.Penal. për të cilat dyshohet shtetasi Bexhet
Kurti nuk rezultojnë të jenë parashkruar, amnistuar apo depenalizuar, çka plotëson
formalisht mundësinë e zbatimit ndaj tij të një masë sigurimi, ashtu siç kërkohet nga
N.228/2 i K.Pr.Penale.2
17. Përsa i përket nevojave të sigurimit gjykata e shkallës së parë e ka argumentuar
caktimin si masë sigurimi personal “arrest në burg” në bazë të raportit midis rëndësisë
së faktit dhe sanksionit të parashikuar për këtë vepër penale, si dhe përhapjes së
veprës penale të dhunës në familje; ndërsa gjykata e apelit nga ana e saj ka caktuar
masën e sigurimit “arrest në shtëpi”, duke analizuar të njëjtat rrethana të faktit dhe
duke i tërhequr vëmendjen gjykatës së shkallës së parë se nuk ka qenë e saktë në
çmuarjen e pretendimeve të palës së akuzuar, ndaj dhe ka gabuar në caktimin e masës
së sigurimit.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se masa e sigurimit “arrest në
shtëpi” nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit dhe sanksionit penal të parashikuar për këto
vepra3.
19. Duke qenë se incidentet e dhunës në familje janë cilësuar si vepër penale (neni 130/a),
dhe si pasojë prokuroria me të marrë dijeni për një rast të dhunës në familje (nga
viktima, policia, ose burim tjetër) fillon menjëherë procedimin e rastit (kryesisht), dhe
ana tjetër me ligjin nr.104/2012 Kuvendi i Republikës së Shqipërisë ka ratifikuar
“Konventën e Këshillit të Europës” për parandalimin dhe luftën kundër dhunës ndaj
grave dhe dhunës në familje”, qëllimi i së cilës është mbrojtja e grave nga të gjitha
format e dhunës dhe parandalimi, ndjekja penale dhe eliminimi i dhunës kundër grave
dhe dhunës në familje; duke i dhënë një theks të veçantë mbrojtjes së grave, çka e bën
rrezikshmërinë e kësaj vepre të veçantë. Edhe vepra e “Armëmbajtjes pa leje”, për të
cilën dyshohet personi nën hetim, parashikon si sanksion dënimin me gjobë ose me
burgim deri në shtatë vjet, që tregon se masa e sigurimit “arrest në shtëpi” nuk i
përgjigjet rëndësisë së faktit dhe sanksionit penal, në kundërshtim me N.229/2 të
K.Pr.Penale.
20. Nga deklarimet e personave që kanë dijeni për ngjarjen, kallëzuesja Sibe Kurti dhe
Arjel Kurti deklarojnë se dhuna vazhdon psiqike dhe fizike vazhdon për më shumë se
3 vjetësh dhe i dyshuari ka mbi një vit që mban armë. Gjithashtu edhe i dyshuari ,në
seancën e caktimit të masës së sigurimit, ka deklaruar se bashkëshortja e kontrollon
gjatë orarit të punës dhe e ka fyer rëndë dhe se nuk ka pasur armë dhe se gjatë
grindjeve me bashkëshorten djali përkrah këtë të fundit, duke i bazuar këto
deklarimeve edhe në aktin e ekspertimit nr.18, datë 05.02.2013 (tek personi nën hetim
ka gërvishtje të krahut të majtë të shkaktuara me mjete të forta mbretëse), por Kolegji
1
N.228/1 i K.Pr.Penale “Kushtet për caktimin e masave të sigurimit personal”
Askush nuk mund t’u nënshtrohet masave të sigurimit personal në qoftë se në ngarkim të tij nuk ekziston një dyshim i
arsyeshëm, i bazuar në prova.
2
Neni 228/2 i K.Pr.Penale
Asnjë masë nuk mund të zbatohet kur ka shkaqe padënueshmërie ose të shuarjes së veprës penale.
3
Neni 130/a/1 i K.Penal. “Dhuna në Familje”
Rrahja, si dhe çdo vepër tjetër dhune, ndaj personit që është bashkëshort, ish-bashkëshort, bashkëjetues apo ish-
bashkëjetues, gjini e afërt apo krushqi e afërt me autorin e veprës penale, me pasojë cënimin e integritetit fizik, psiko-social
dhe ekonomik të tij, dënohet me burgim deri në dy vjet.
N.278/2 i K.Penal “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit”
Mbajtja e armëve, bombave apo minave, lëndëve plasëse pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose
me burgim deri në shtatë vjet.
322
Penal i vlerëson të pabazuar në prova rrethanat lehtësuese të përdorura nga gjykata e
apelit në lidhje me caktimin e masës së sigurimit “arrest në shtëpi”, se edhe ndaj
personit në hetim është ushtruar dhunë nga bashkëshortja dhe djali i tyre në moshën
18 vjeç. Duke marrë në konsideratë qëndrimin e tij ndaj veprës penale, mohimin e
armëmbajtjes, faktin se marrëdhëniet në familje janë tejet të acaruara dhe ekziston
rreziku i kryerjes së një vepre tjetër penale, masa e sigurimit e përshtatshme në rastin
konkret është ajo e “arrestit në burg”.
21. Vendimi nr.132, datë 15.03.2013, i Gjykatës së Apelit Tiranë në lidhje me caktimin e
masës e sigurimit personal “arrest në shtëpi” është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural dhe si i tillë duhet të prishet.
22. Kolegji Penal e gjen të drejtë rekursin e paraqitur nga prokurori për të ndryshuar
vendimin e gjykatës së apelit e duke vendosur si masë sigurimi personal ndaj personit
nën hetim Bexhet Kurti atë të “arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 238 i Kodit të
Procedurës Penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 249, pika “8” të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.132, datë 15.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.11, datë 08.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
Tiranë, më 29.05.2013
323
324
325
326
327
Nr.00-2013-984 i Vendimit (177)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datën 29.05.2013 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:

SHKALLËS SË PARË VLORË, e përfaqësuar
nga prokurori pranë Gjykatës së Lartë,
Sokol Stojani.
KUNDËR
TË GJYKUARIT: LUAN HAXHIRAJ, i mbrojtur kryesisht
nga Av. Skënder Breca.
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale:
“Vrasje në rrethana të cilësuara kundër dy ose më shumë personave”
mbetur në tentativë,
parashikuar nga neni 79/dh dhe 22 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.115, datë 19.03.2009 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Luan Haxhiraj për kryerjen e veprës penale
të “Vrasjes me dashje” në rrethana të cilësuara, mbetur në tentativë
parashikuar nga neni 79/dh dhe 22 i K.Penal dhe dënimin e tij me 21 vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, uljen e këtij dënimi me një të tretën
dhe dënimin përfundimisht të të pandehurit Luan Haxhiraj me 14 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit do të fillojë të llogaritet nga dita e arrestimit dhe do të
ekzekutohet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Në aplikim të nenit 190 të K.Pr.Penale, arma e gjahut e llojit çifte e markës
ruse me nr.9218105 dhe leja e armës së gjahut me nr.21/1, si dhe gjerdani me
fishekë armë gjahu me 9 fishekë, kalibri 12 mm të konfiskohen.
Pesë copa të vogla metalike plumbi, një tapë plastike, dy copa metalike, si dhe
dy gëzhojat e armës së gjahut të kalibrit 12 mm të asgjësohen.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.124, datë 01.04.2010 ka vendosur:

Gjyqësor Vlorë e duke e gjykuar çështjen në fakt: Deklarimin fajtor të të
pandehurit, Luan Haxhiraj për veprën penale të “Vrasjes me paramendim” në
328
dëm të shtetasit Reiz Haxhiraj dhe në bazë të nenit 78/1 të Kodit Penal e
Deklarimin fajtor të të pandehurit Luan Haxhiraj për veprën penale të “Vrasjes
me paramendim” të mbetur në tentativë në dëm të shtetasit Çajup Haxhiraj dhe
në bazë të nenit 78/1, 22 e 23 të Kodit Penal, e dënon me 10 vjet burgim.
Në bashkim të dënimeve, në bazë të nenit 55 të Kodit Penal, e dënon me 17
vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, duke i ulur 1/3 e
dënimit, e dënon përfundimisht me 11 vjet e 4 muaj burgim duke filluar
vuajtja e këtij dënimi nga data e arrestimit 21.12.2008.
Vendi i vuajtjes së dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Lënien në fuqi të vendimit për provat materiale dhe shpenzimet gjyqësore.

Prokurori i Apelit Vlorë, i cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.124, datë
01.04.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.115, datë
19.03.2009 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlorë.
I gjykuari Luan Haxhiraj, nëpërmjet mbrojtësit av Luftar Hyseni, i cili
kërkon ndryshimin e vendimit nr.124, datë 01.04.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë përsa i
përket cilësimit juridik të veprës penale ose në alternativë dhënien e një mase më të butë
dënimi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës
së Lartë, Sokol Stojani, që kërkoi prishjen e vendimit nr.124, datë 01.04.2010 të Gjykatës së
Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.115, datë 19.03.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Luan Haxhiraj, av.Skënder Breca, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.124, datë 01.04.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorël dhe si
shqyrtoi në tërësi çështjen.
VЁREN
Se vendimi nr.124, datë 01.04.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit procedural e atij material penal dhe si i tillë duhet të prishet dhe
duhet të lihet në fuqi vendimi nr.115, datë 19.03.2009 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
1. Në datën 21.12.2008 në vendin e quajtur “Konopicë” në fshatin Armen të Vlorës, i
gjykuari Luan Haxhiraj ka vrarë shtetasin Reis Haxhiraj dhe ka tentuar të vrasë
shtetasin Çajup Haxhiraj.
2. I gjykuari Luan Haxhiraj është në marrëdhënie gjinie me viktimat. Ai dhe Reis
Haxhiraj janë kushërinj të parë (djem xhaxhallarësh me njëri tjetrin). Shtetasi Çajup
Haxhiraj është djali i viktimës Reis Haxhiraj. Marrëdhëniet mes të gjykuarit dhe
viktimave kanë qenë të acaruara për shkak të mosmarrëveshjeve për vendin ku
kullosnin bagëtitë.
3. Shtetasit Reis Haxhiraj dhe Çajup Haxhiraj në datë 21.12.2008 kanë nxjerrë për të
kullotur bagëtinë në vendin e quajtur “Konopicë.” Këto veprime i ka ndjekur nga larg
i gjykuari Luan Haxhiraj, i cili është drejtuar për tek shtetasi Leonidha Haxhiraj. I
gjykuari i ka kërkuar kushëririt të tij Leonidhës që t’i kërkonte Reisit dhe të birit të
largoheshin nga prona e tij. Leonidha Haxhiraj i është përgjigjur se nuk ka çfarë të
329
bëjë në lidhje me këtë situatë. Në këto kushte i gjykuari ka shkuar në shtëpinë e tij, ka
marrë çiften dhe është drejtuar për nga vendi ku po kullosnin bagëtitë.
4. Aty i gjykuari u ka kërkuar përsëri të hiqnin bagëtitë nga kullota por ata nuk kanë
pranuar dhe i dëmtuari Çajup Haxhiraj i është drejtuar të gjykuarit me fjalë fyese. Në
këto rrethana, i gjykuari ka hequr armën nga supi dhe ka qëlluar në drejtim të
kushërinjve të tij, duke shkaktuar vdekjen e shtetasit Reis Haxhiraj dhe plagosjen e
shtetasit Çajup Haxhiraj. I gjykuari ka qëlluar së pari në drejtim të shtetasit Çajup
Haxhiraj për dy herë, por ky i fundit është larguar me vrap duke i shpëtuar goditjeve
vdekjeprurëse. Më pas, i gjykuari ka mbushur armën përsëri dhe ka qëlluar në drejtim
të shtetasit Reis Haxhiraj duke i shkaktuar atij vdekjen. Më pas ai është larguar për në
shtëpinë e tij dhe ka pritur forcat e policisë.
5. Nga akti i ekspertimi mjekoligjor ka rezultuar se vdekja e shtetasit Reis Haxhiraj ka
ardhur si rrjedhojë e shokut traumatik hemoragjik të shkaktuar me armë zjarri. Nga
akti i ekspertimit mjekoligjor i të dëmtuarit Çajup Haxhiraj ka rezultuar se plagët e
marra nga ai hyjnë në kategorinë e plagosjes së lehtë.
6. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka dërguar për gjykim çështjen nr.1508,
procedimi penal të vitit 2008 në ngarkim të të gjykuarit Luan Haxhiraj, akuzuar për
veprat penale të “Vrasje në rrethana të cilësuara kundër dy ose më shumë personave”
mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 79/dh dhe 22 i K.Penal.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.115, datë 19.03.2009 ka vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Luan Haxhiraj për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me dashje” në rrethana të cilësuara, mbetur në tentativë, parashikuar nga
neni 79/Dh dhe 22 i K.Penal dhe dënimin e tij me 21 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, uljen e këtij dënimi me një të tretën dhe
dënimin përfundimisht të të pandehurit Luan Haxhiraj me 14 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit do të fillojë të llogaritet nga dita e arrestimit dhe do të ekzekutohet
në një burg të sigurisë së zakonshme.
Në aplikim të nenit 190 të K.Pr.Penale, arma e gjahut e llojit çifte e markës ruse me
nr.9218105 dhe leja e armës së gjahut me nr.21/1, si dhe gjerdani me fishekë armë
gjahu me 9 fishekë kalibri 12 mm të konfiskohen.
Pesë copa të vogla metalike plumbi, një tapë plastike, dy copa metalike si dhe dy
gëzhojat e armës së gjahut të kalibrit 12 mm të asgjësohen”.
8. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.124, datë 01.04.2010 ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.115, datë 19.03.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
e duke e gjykuar çështjen në fakt: Deklarimin fajtor të të pandehurit Luan Haxhiraj
për veprën penale të “Vrasjes me paramendim” në dëm të shtetasit, Reiz Haxhiraj
dhe në bazë të nenit 78/1 të Kodit Penal e dënon me 15 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Luan Haxhiraj për veprën penale të “Vrasjes me
paramendim” të mbetur në tentative në dëm të shtetasit Çajup Haxhiraj dhe në bazë
të nenit 78/1, 22 e 23 të Kodit Penal, e dënon me 10 vjet burgim.
Në bashkim të dënimeve, në baze të nenit 55 të Kodit Penal, e dënon me 17 vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, duke i ulur 1/3 e dënimit, e
dënon përfundimisht me 11 vjet e 4 muaj burgim duke filluar vuajtja e këtij dënimi
nga data e arrestimit 21.12.2008.
Vendi i vuajtjes së dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Lënien në fuqi të vendimit për provat materiale dhe shpenzimet gjyqësore”.
Kundër këtij vendimi kanë ushtruar rekurse:
330
9. Prokurori i Apelit Vlorë, i cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.124, datë 01.04.2010
të Gjykatës se Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.115, datë 19.03.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Në shkaqet e rekursit të paraqitur nga Prokurori i apelit veçohen:
Qëndrimi i gjykatës së apelit është i padrejtë në kundërshtim me ligjin penal dhe me
të gjitha provat që janë administruar në gjykimin e kësaj çështjeje në të dyja shkallët
e gjykimit.
Me këtë qëndrim të shfaqur në vendimin e saj, ndaj cilësimit juridik të vrasjes së
cilësuar në atë me paramendim, Gjykata e Apelit Vlorë ka ardhur në kundërshtim
edhe me doktrinën dhe praktikën, tashmë të unifikuar. Është vërtetuar se i pandehuri
ka konsumuar plotësisht elementet e veprës penale të “Vrasjes në rrethana të tjera
cilësuese”, e parashikuar nga gërma “dh” e nenit 79 të Kodit Penal.
Provat e administruara në dosje vërtetojnë se i pandehuri, mbasi ka parë se viktima
dhe i biri i tij po kullosnin bagëtinë në pronat e tij dhe mbasi ka biseduar me
dëshmitarin Leonidha Haxhiraj, ka shkuar në shtëpinë e tij ku ka marrë çiften dhe ka
vajtur tek vendi ku viktima po kulloste bagëtinë. Sapo ka vajtur ka qëlluar dy herë në
drejtim të tyre për t’i vrarë.
Nga qitja e parë është goditur në shpatullën e djathtë dhe në dorën e majtë shtetasi
Çajup Haxhiraj. I vendosur të realizojë qëllimin e tij kriminal, i pandehuri rimbush
çiften dhe qëllon në drejtim të Reis Haxhiraj dhe e godet atë në shpatullën e majtë. Në
momentin që i pandehuri rimbush çiften dhe godet viktimën, Çajup Haxhiraj largohet
me vrap nga vendi i ngjarjes në drejtim të fshatit Armen dhe është gjetur nga
kalimtarë të rastit dhe është dërguar në spital.
10. I gjykuari Luan Haxhiraj, nëpërmjet mbrojtësit av.Luftar Hyseni, i cili kërkon
ndryshimin e vendimit nr.124, datë 01.04.2010 të Gjykatës se Apelit Vlorë përsa i
përket cilësimit juridik të veprës penale ose në alternativë dhënien e një mase më të
butë dënimi.
Në shkaqet e rekursit të paraqitur nga i gjykuari Luan Haxhiraj veçohen:
E kundërshtojmë këtë vendim përsa i përket kualifikimit të veprës ashtu dhe për
masën e dënimit të dhënë, pasi çmojmë se duhet të jepej një dënim më i butë.
Veprimet e të gjykuarit kanë qenë të shpejta dhe të çastit, si dhe duke qenë në
gjendjen e tronditjes së madhe psikike nuk ka mundur të kontrollojë veprimet e tij.
Armën i gjykuari e ka pasur më vete në momentin që ai po i kulloste bagëtitë. Kur ka
takuar viktimën Reiz Haxhiraj me të birin Çajup Haxhiraj është hasur në fyerje dhe
sharje të ndryshme nga i biri i viktimës, Çajup Haxhiraj. Viktima nuk ka qenë objekt i
goditjes për të gjykuarin. Fyerjet dhe sharjet i ka pasur nga i biri i tij, Çajup Haxhiraj
dhe mundësia për të qëlluar këtë të fundit ka qenë e plotë, por nuk ka dashur për ta
qëlluar.
Duke qenë në situatë të tillë i gjykuari Luan Haxhiraj nuk ka mundur të kontrollojë
veprimet e tij dhe si rezultat i tyre ka ndodhur ngjarja.
Gjykata e apelit ka pasur të gjitha mundësitë, kushtet dhe kriteret ligjore, jo vetëm për
t’i dhënë faktit një cilësim ligjor të ndryshëm nga ai që ka dhënë, por dhe për të dhënë
një dënim me të butë sepse ekzistojnë një sërë rrethanash lehtësuese për të dënuarin
Luan Haxhiraj.
I gjykuari, si në hetimet paraprake dhe në gjykim ka dhënë shpjegime të hollësishme,
është treguar shumë i penduar për veprën e kryer. Ai është dorëzuar vetë në organet e
policisë menjëherë pas kryerjes së veprës penale, veprën penale e ka kryer nën
ndikimin e veprimeve të padrejta dhe provokuese të vazhdueshme sidomos të të
dëmtuarit, Çajup Haxhiraj dhe të viktimës Rezi Haxhiraj.
331
I gjykuari Luan Haxhiraj është në një moshë madhore më shumë se 60 vjeç,
kryefamiljar, baba i shtatë fëmijëve, me nivel të ulët arsimor, nuk ka precedentë të
mëparshëm, është në lidhje familjare me familjarët e viktimës, kushërinj të parë, etj.
Veprimet e kryera nga shtetasi Çajup Haxhiraj duhet të cilësohen si “kanosje” dhe
“plagosje e rëndë me dashje” parashikuar nga nenet 84 e 89 të Kodit Penal, ndërsa
veprimet e kryera ndaj viktimës janë ato të “vrasjes me dashje”, parashikuar nga
neni 76 i Kodit Penal.
I kërkoj gjykatës se nqs nuk aplikohet neni 53 të Kodit Penal, pra uljen nën
minimumin që parashikon dispozita dhe konkretisht 78/1 dhe 78, 22 të Kodit Penal të
bëjë ndryshimin e kualifikimit të kësaj vepre.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, mes të tjerave, arsyeton se ....Kjo gjykatë ka
proceduar me gjykimin e shkurtuar në bazë të kërkesës së kërkuesit. Duke
harmonizuar faktet dhe provat, anën subjektive, objektive të veprës, subjektin e veprës
penale, etj, duke u mbështetur edhe në akt ekspertimet e administruara në dosje,
thëniet e dëshmitarëve, etj, ka dalë në përfundim se i gjykuari Luan Haxhiraj ka
konsumuar elementet e veprës penale për të cilën është akuzuar nga organi i
prokurorisë.
12. Gjykata e Apelit Vlorë, mes të tjerave, arsyeton se: “....Nisur nga rrethanat e kryerjes
së veprës penale, sidomos nga vetë thëniet e të pandehurit, që pasi i kërkova ndihmë
dëshmitarit (vëllait të viktimës) Leodhimës, për të ndërmjetësuar me këtë të fundit që
ky mos të kullosë bagëtitë në pronën e tij dhe pasi ka marrë përgjigje negative nga ky
i fundit, të pandehurit i ka lindur mendimi me qetësinë e tij ka marrë armën dhe ka
filluar të godasë me armë drejt tyre. Në fillim ai ju ka kërkuar largimin e bagëtive,
por ata nuk kanë pranuar dhe ky ka filluar të qëllojë në drejtim të tyre.
Gjykata e apelit çmon se i pandehuri është nisur nga një paramendim duke përcjellë
në mendimin e tij faktin që me viktimën dhe djalin e tij ka pasur konflikte të
mëparshme dhe një motiv antishoqëror si interesi i pronës e nxiti që të marrë me vete
armën pa komunikuar më parë me viktimën dhe djalin e tij. I pandehuri e pranon vetë
se shkoi tek ata i armatosur dhe debatin me ta e bëri duke pasur armën në sup...”
13. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga prokurori i apelit pasi u analizuan nga Kolegji
Penal i Gjykatës së Lartë kanë rezultuar të bazuara në fakt dhe në ligj (Neni 432 i
Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla do të pranohen.
14. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga i gjykuari Luan Haxhiraj, pasi u analizuan nga
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të pabazuara në fakt dhe në ligj
(Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla nuk do të pranohen.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, në rrethanat se si ka
ndodhur vepra penale në raport me kuptimin e dispozitës së nenit 79 të K.Penal dhe
në vazhdim të nenit 78 të tij, vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në
interpretim të gabuar të ligjit material penal.
16. Dispozita e nenit 79 të K.Penal përcakton vrasjen në rrethana të tjera cilësuese në
raport me vrasjen sipas dispozitave të veçanta që përmban seksioni i parë i kreut të
dytë të veprave penale kundër personit. Ligjvënësi ka bërë një përcaktim të posaçëm
me këtë dispozitë, duke e zhvilluar atë ndër vite dhe më konkretisht në vitin 2001 dhe
në vitin 2004, duke na dhënë përmbajtjen që ka sot.
17. Në vlerësim të Kolegjit Penal, kjo dispozitë në lidhje me ardhjen e pasojës, për të
gjitha rastet e parashikuara, me përjashtim të shkronjës “ë”, kërkon dashjen direkte të
332
subjektit që kryen veprën penale. Pra, pavarësisht nga cilësitë e viktimës, i mitur, me
të meta, zyrtar, dëshmitar, apo mënyrës së kryerjes së veprës, ndaj më shumë se dy
personave apo më shumë se një herë, në të gjitha këto raste vepra duhet të kryhet me
dashje direkte që të cilësohet sipas nenit 79 të K.Penal.
18. Në rastin e shkronjës “ë” kjo dashje direkte lidhet me veprimin, anën objektive të
veprës penale, ndërkohë që pasojat edhe pse mund të mos jenë të gjitha të dëshiruara
nga subjekti, pra vijnë në mënyrë indirekte, nuk kanë rëndësi për ekzistencën e kësaj
vepre penale. Pra ligjvënësi në këtë rast, mjafton që vepra të jetë kryer me
rrezikshmëri në dëm të shumë personave, e konsideron atë të cilësuar sipas nenit 79 të
K.Penal, pavarësisht nëse lidhur me pasojat subjekti i veprës penale ka pasur dashje
direkte apo jo.
19. I kundërt është kualifikimi i veprës sipas shkronjës “c” të kësaj dispozite, sipas të
cilës nuk mund të jemi përpara rrethanës rënduese që lidhet me personin ndaj të cilit
drejtohet sulmi (deputet, gjyqtar, prokuror, etj.), nëse autori nuk është në dijeni të
kësaj rrethane, pra kërkohet dashja direkte.
20. Duke i bërë këtë analizë të përgjithshme të dispozitës së nenit 79, ajo që duhet të
evidentohet në raport me shkronjën “dh” të saj dhe që lidhet me çështjen në shqyrtim
është kuptimi i vrasjes në rrethana cilësuese “kundër dy ose më shumë personave”.
21. Sipas vlerësimit të Kolegjit, e njëjta logjikë arsyetimi, bazuar edhe në logjikën e ligjit
që duhet ndjekur për të arritur në përfundimin nëse në rastin në shqyrtim kanë vepruar
drejt ose jo gjykatat lidhur me cilësimin juridik të veprës së kryer nga i gjykuari.
22. Meqenëse dashja për kryerjen e vrasjes në rrethanat që parashikon neni 79 i K.Penal
duhet të jetë direkte duke bërë dallimin vetëm me shkronjën “ë” për shkak të
specifikës së saj, ajo duhet të jetë e tillë edhe për shkronjën “dh” të këtij neni.
23. Në këtë përfundim Kolegji Penal arrin duke bërë edhe interpretimin gramatikor të
kësaj rrethane rënduese, pasi përdorimi në dispozitë i togfjalëshit “kundër dy ose më
shumë personave…” tregon qartë se ekzistenca e kësaj rrethane rënduese lidhet
ngushtësisht me anën subjektive të autorit, pra qëllimin e tij për të drejtuar sulmin
kundër dy ose më shumë personave.
24. Në këtë kuptim shihet e qartë se kualifikimi i veprës penale sipas shkronjës “dh” të
nenit 79 lidhet me qëllimin që kërkon të arrijë autori dhe jo me pasojën që vjen, pasi,
në të kundërt ligjvënësi, si rrethanë të tillë rënduese në shkronjën “dh” të nenit 79 të
K.Penal do te kishte parashikuar vrasjen me pasojë vdekjen e dy ose më shumë
personave.
25. Pra që vepra të cilësohet sipas nenit 79, gërma “dh” e K.Penal, ajo duhet të synojë
jetën e dy ose më shumë personave me dashje direkte, në të kundërt, për secilën
marrëdhënie shoqërore që preket nga veprimet e kundërligjshme, do të kemi vepra
penale që konkurrojnë me njëra tjetrën.
26. Në rastin në shqyrtim, sikurse është pranuar nga gjykatat e faktit, i gjykuari Luan
Haxhiraj me dashje direkte ka tentuar vrasjen e shtetasve Reis dhe Çajup Haxhiraj,
ndërkohë që, për shkak të rrethanave të krijuara, ka vrarë vetëm viktimën Reis
Haxhiraj.
27. Mekanizmi i ndodhjes së ngjarjes dhe koha e shkurtër tregon se vrasjet janë kryer me
paramendim. Konflikti midis të gjykuarit dhe shtetasve Reis dhe Çajup Haxhiraj ka
lindur aty për aty, për shkak të mosmarrëveshjeve të hershme në lidhje me përdorimin
e kullotës, dhe ka degjeneruar me pasoja të rënda penale.
28. Ka qenë i gjykuari i cili ka shkuar në banesë, ka marrë armën çifte dhe ka qëlluar drejt
të dëmtuarve. Për shkak të rrethanave, që çiftja shtie deri në dy goditje një pas tjetre
dhe pas dy të shtënave duhet rimbushur përsëri, goditjet e para i ka marrë i dëmtuari
Çajup Haxhiraj dhe më tej i gjykuari, duke rimbushur armën, ka qëlluar drejt viktimës
333
Reis Haxhiraj, duke sjellë pasojë fatale humbjen e jetës së tij, ndërsa i dëmtuari Çajup
duke shfrytëzuar momentin e ndërrimit të fishekëve ka mundur të largohet, duke
ngelur vetëm i plagosur në shpatullën e djathtë dhe në dorën e majtë.
29. Ajo që vihet në diskutim nga pikëpamja e interpretimit të dispozitave ligjore është se,
veprimet e kryera në këto rrethana nga i gjykuari përbëjnë vepra penale më vete, apo
ajo është vepër e cilësuar sikurse parashikon neni 79/dh i K.Penal?
30. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke iu referuar analizës së bërë më sipër figurës së
kësaj vepre penale dhe duke vlerësuar se dashja në vrasjen e dy ose më shumë
personave duhet të jetë direkte për më shumë se një person, arrin në përfundimin se
situata e bën veprimin kriminal të cilësuar sipas kësaj dispozite dhe jo dy herë sipas
nenit 78 të Kodit Penal, sikundër ka vendosur gjykata e apelit.
31. Kodi ynë Penal është i sistemuar në mënyrë të tillë që përgjithësisht i mbulon veprat
penale me rregullimin që sa herë vepra kryhet aq herë personi përgjigjet për to. Vetëm
në raste të veçanta, që lidhen me rrethanat e kryerjes së veprës, marrëdhëniet
shoqërore që preken, cilësive të viktimës apo pasojave që vijnë nga vepra penale, ka
krijuar dispozita të posaçme, duke evituar në këto raste konkurrimin ndërmjet veprave
penale.
32. Në këto kushte, arrihet në përfundimin se gjykata e apelit ka gabuar në kualifikimin
ligjor të veprës penale të vrasjes dhe për pasojë ky vendim duhet të prishet dhe të lihet
në fuqi vendimi i shkallës së parë.
33. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata e Apelit Vlorë ka zbatuar gabim ligjin procedural penal, kur ka ndryshuar
kualifikimin ligjor të veprës penale në ngarkim të të gjykuarit Luan Haxhiraj.
34. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes në zbatimin e nenit
441/1, shkronja “d” të Kodit të Procedurës Penale, duke prishur vendimin nr.124, datë
01.04.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë e duke lënë në fuqi vendimin nr.115, datë
19.03.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441/1, shkronja “d” të
VENDOSI
Prishjen e vendimit penal nr.124, datë 01.04.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
lënien në fuqi të vendimit penal nr.115, datë 19.03.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Vlorë.
334
Nr.00-2013-977 i Vendimit (178)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

SHKODËR
OBJEKTI:
Gjykimi i procedimit penal nr.433 të vitit 2007
KUNDËR:
TË GJYKUARIT: ALEKSANDËR KELMENDI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale
“Falsifikimi i dokumenteve”
Baza Ligjore: Neni 331 i K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësore Shkodër me vendimin e nr.475, datë 02.12.2008, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Aleksandër Mark Kelmendi, për kryerjen e
veprës penale të “Falsifikimi i dokumenteve” të parashikuar nga neni 186/1 i
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) vit burgim dhe me 600.000
(gjashtëqind mijë) lekë gjobë;
Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurin Aleksandër Mark Kelmendi
fillon nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi pas marrjes formë të prerë;
Në bazë të nenit 34 të K.Penal, pagimi i gjobës duhet të kryhet brenda 8
muajve pas vuajtjes së dënimit me burgim;
Në aplikim të nenit 190 të K.Pr.Penale provat materiale të sekuestruara, pjesë
e fashikullit të gjykimit dhe atij të prokurorisë, të asgjësohen nga organet
kompetente;
Shpenzimet gjyqësore dhe ato procedurale të kryera gjatë hetimeve paraprake
në vlerën 64.550 lekë i ngarkohen të pandehurit.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.197, datë 10.07.2009, ka vendosur:
335
Prishjen e vendimit nr.475, datë 02.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësore
Shkodër dhe kthimin e çështjes për rigjykim po asaj gjykate, me trup tjetër
gjykues.
Në rigjykim
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.376, datë 05.10.2010, ka
vendosur:
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Aleksandër Mark Kelmendi për
veprën penale të “Falsifikimit të dokumenteve” parashikuar nga neni 186/1 i
Kodit Penal.
Konform nenit 391 të Kodit të Procedurës Penale, gjykata deklaron të
falsifikuara: Prokurën e posaçme të datës 02.10.2004 nr.Rep.672, nr.Kol.337
të përpiluar nga Noteri Klement Radovani, Zyra e Noterisë Shkodër, dhe
Prokurën e posaçme të datës 28.05.2005 nr.Rep.510, nr.Kol.255 të përpiluar
nga Noteri Klement Radovani, Zyra e Noterisë Shkodër; duke urdhëruar dhe
fshirjen tërësore të përmbajtjes së këtyre dy dokumenteve dhe të shënimeve në
regjistrin noterial të Noterit Klement Radovani, Zyra e Noterisë Shkodër.
Shpenzimet gjyqësore ashtu siç janë bërë.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.128, datë 21.06.2012, ka vendosur:

Gjyqësor Shkodër në këtë mënyrë:
Deklarimi fajtor të pandehurit Aleksandër Kelmendi, për kryerjen e veprës
penale të “falsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga N.186/1 i K.Penal
dhe dënimin e tij në bazë të kësaj dispozite me 1 (vit) burgim dhe 600.000
(gjashtëqind mijë) lekë gjobë.
Shpenzimet procedurale në ngarkim të të pandehurit Aleksandër Kelmendi.
Lënien në fuqi të këtij vendimi për pjesët e tjera të tij.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtrua rekurs i gjykuari Aleksandër Kelmendi,

nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër
dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues, duke
- Kërkesën për përjashtimin e gjyqtarit L.Dervishi e ka gjykuar gjyqtari i përjashtuar
F.Vjerdha., në vështrim të N.128/1 gërma “a” të K.Pr.Penale e bën absolutisht të
pavlefshëm vendimin e gjyqtarit F.Vjerdha që rrëzoi kërkesën e të pandehurit për
përjashtimin e një anëtari të trupit gjykues.
- Në vështrim të N.131/1 të K.Pr.Penale, pavlefshmëria e një akti i bën të pavlefshëm të
gjitha aktet e mëpasshme që varen prej tij, e bën absolutisht të pavlefshëm vendimin e
gjykatës së apelit.
- Në rastin konkret F.Vjerdha si gjyqtar i përjashtuar me kërkesë të të akuzuarit nuk i
krijon këtij të fundit të garancitë e paanësisë në kuptim të N.42 të Kushtetutës dhe N.6
të KEDNJ-së.
- Sipas akuzës objektin material të falsifikimit e përbëjnë dy dokumente - përkatësisht
prokura nr.672 rep., 337 kol, datë 02.10.2004 dhe prokura nr.510 rep., 255 kol, datë
28.05.2005.
- Sipas aktit të ekspertimit provohet se prokurat janë hartuar nga noteri, i pandehuri nuk
kishte asnjë mundësi objektive të hartonte akte noteriale me përmbajtje të rreme, kur
provohet se firma dhe vula janë të noterit. Ndërkohë akuza i ka pranuar si të mirëqena
veprimet e noterit.
336
- Përfundimi i mësipërm ngre dyshime serioze lidhur me saktësinë e aktit të ekspertimit
grafik të shkrimit dhe nënshkrimit të së përfaqësuarës Mri Marku. Konkluzionet janë
bazuar në probabilitet; prova që buron nga akti i ekspertimit grafik nuk duhej të
merrte vlerë të paracaktuar, ajo duhet të çmohej së bashku me provat e tjera sipas
N.152/1 të K.Pr.Penale.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Artur Selmani, i cili
parashtroi se vendimi i gjykatës së apelit është i drejtë lidhur me fajësinë e të gjykuarit, por
çështja penale në ngarkim të të gjykuarit duhet të pushohet konform nenit 3/1, gërma a të
ligjit për “Amnistinë”, pasi i gjykuari i plotëson kriterin e masës së dënimit dhe të veprës
penale të përcaktuar nga ky ligj; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.128, datë 21.06.2012 i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë shkelje të
ligjit procedural, dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim.
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e gjykimit në të dy shkallët e gjykimit ka
rezultuar e provuar se:
1. Kallëzuesja Mri Marku, banore e fshatit Velipojë, në datën 11.06.2007 ka paraqitur në
Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Shkodër një kallëzim penal, nëpërmjet të cilit akuzon
të gjykuarin Aleksandër Kelmendi për falsifikim dokumentesh, duke pretenduar se i
gjykuari ka përfituar të gjitha pronat e saj në fshatin Velipojë, Rrethi Shkodër.
2. I gjykuari Aleksandër Kelmendi, është banor i Pulaj, Plazh-Velipojë, të rrethit
Shkodër dhe ka lidhje krushqie me të dëmtuarën Mri Marku, pasi djali i kësaj të
fundit, i quajtur Vasel Marku, është bashkëshorti i motrës së të gjykuarit Aleksandër.
Në vitin 1999 i gjykuari Aleksandër Kelmendi për shkak të marrëdhënieve miqësore
me familjen Marku është zhvendosur familjarisht nga fshati Trush ku banonte dhe ka
shkuar për të jetuar në fshatin Velipojë ku ka ndërtuar një shtëpi në një sipërfaqe toke
të dhuruar nga familja Marku, në shenjë miqësie për shkak të krushqisë midis tyre.
3. Kallëzuesja Mri Marku, në vitin 1997 i ka kërkuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë për të ndjerit Gjeto Prela dhe Prenda
Prela dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.646, datë 12.02.1997,
ka lëshuar dëshminë e trashëgimisë duke përcaktuar si trashëgimtare të shtetasve të
lartpërmendur shtetasen Mri Marku. Nga kjo trashëgimi shtetësja Mri Marku ka
përfituar të drejtën mbi ish pronat e të ndjerëve Gjeto Prela dhe Prenda Prela dhe për
këto arsye ka filluar të interesohet për ish pronat dhe të ndjekë procedurat ligjore për
kthimin e tyre.
4. Për shkak të moshës dhe të aftësive për t’u marrë me problemet administrative dhe
ligjore që kishte kthimi dhe kompensimi i pronave të ish-pronarëve, kallëzuesja Mri
Marku ka kërkuar ndihmën e të gjykuarit Aleksandër Kelmendi. Në lidhje me këto
procedura, shtetësja Mri Marku ka autorizuar të gjykuarin Aleksandër Kelmendi
nëpërmjet prokurës së posaçme të datës 02.10.2004 nr.Rep.672, nr.Kol.337 të
përpiluar nga Noteri Klement Radovani, në të cilën thuhej se: “shtetësja Mri Marku
emëron shtetasin Aleksandër Kelmendi, përfaqësues të sajin të posaçëm, që të veprojë
në emër dhe për llogari të saj për njohjen e një sipërfaqe toke dhe trualli në
Velipojë”.
5. Duke vepruar në emër dhe për llogari të Mri Markut, i gjykuari Aleksandër Kelmendi
i është drejtuar gjykatës ku ka kërkuar që shtetasja Mri Marku të njihet si
337
trashëgimtare e pronave të shtetasit Gjeto Marku. Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Shkodër, bazuar në kërkesën e të gjykuarit i paraqitur si përfaqësues ligjor i
kallëzueses Mri Marku, me vendimin nr.804, datë 09.05.2005 ka pranuar kërkesën
duke i njohur shtetases Mri Marku të drejtën e trashëgimisë së pronave të shtetasit
Gjeto Marku, për një sipërfaqe toke prej 205.000 m2 tokë, të cilat janë në vende të
ndryshme dhe kategori të ndryshme në zonën e Velipojës.
6. Pasi është marrë pozitiv vendimi i gjykatës për njohjen e të drejtës së pronësisë në
favor të trashëgimtares së Gjeto Markut, pra në favor të shtetases Mri Marku, i
gjykuari ka ndërmarrë veprime që të veprojë në emër dhe për llogari të Mri Markut
për ta përfaqësuar pranë K.K.K.Pronave Shkodër për kthimin dhe kompensimin e
pronave të ish pronarit trashëgimlënës, për pronën e njohur me vendimin gjyqësor
nr.804, datë 09.05.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, dhe më pas në
ZRPP për të kryer regjistrimin e pronave në favorin e Mri Markut.
7. Për të realizuar këto veprime i gjykuari ka vënë në përdorim prokurën e posaçme të
cilën dhe këtë e kishte përpiluar Noteri Klement Radovani, e cila mban datën
28.05.2005 nr.Rep.510, nr.Kol.255, në të cilën përshkruhet siç citohet: “Shtetasja Mri
Kol Marku, emëron përfaqësues të saj të posaçëm shtetasin Aleksandër Kelmendi, të
cilit i jap tagër dhe kompetencë të plotë, që të veprojnë në emër dhe për llogarinë
time për të më përfaqësuar pranë K.K.K.Pronave Shkodër, ZRPP-së për të kryer
regjistrimin e pronave të mia dhe çdo veprim tjetër juridik, përfshi këtu dhe të drejtën
e shitjes së këtyre pronave”.
8. Gjithçka ka shkuar mirë dhe nuk ka pasur asnjë problem deri më datë 11.06.2007 kur
shtetasja Mri Marku ka bërë një kallëzim penal kundër të gjykuarit Aleksandër
Kelmendi, duke e akuzuar për falsifikimin e dy prokurave, konkretisht; prokurën e
posaçme të datës 02.10.2004 nr.Rep.672, nr.Kol.337 të përpiluar nga Noteri Klement
Radovani dhe prokurën e posaçme të datës 28.05.2005 nr.Rep.510n nr.Kol.255 të
përpiluar nga Noteri Klement Radovani.
9. Për këtë fakt kallëzuesja shtetasja Mri Marku dëshmoi se prokura e posaçme e datës
02.10.2004 nr.Rep.672, nr.Kol.337 e përpiluar nga Noteri Klement Radovani dhe
prokura e posaçme e datës 28.05.2005 nr.Rep.510, nr.Kol.255 e përpiluar nga Noteri
Klement Radovani nuk janë lëshuar në prezencën e saj, por sipas kësaj dëshmitare
janë tërësisht të falsifikuara pasi ajo nuk i ka nënshkruar.
10. Sipas shënimeve në përpilimin e këtyre akteve ka qenë i pranishëm edhe shtetasi
Vasil Marku, djali i kallëzues Mri Marku dhe kunat i të gjykuarit.
11. Me aktin e ekspertimit nr.4452, datë 01.08.2007, me titull “Ekspertimit Grafik
shkrimi, nënshkrimi dhe teknik vule në emër të shtetasve Aleksandër Kelmendi dhe
Klement Radovani” të Institutit të Policisë Shkencore, me të cilin janë bashkëngjitur
tabelat fotografike, dorëshkrimet origjinale të personave objekt ekspertimi dhe aktet
që i janë nënshtruar ekspertimit, janë dhënë konkluzionet;
a. Shkrimi emër mbiemër “Mri Marku” gjendur tek rekuizita “E PËRFAQËSUARA”
prokurë e posaçme me nr-rep-510 dhe nr.kol-255, datë 28.05.2005, objekt ekspertimi
(objekti i ekspertimit me nr.1) nuk është dorëshkrimi origjinal i shtetasit Aleksandër
Kelmendi , krahasuar me modelet eksperimentale të paraqitura.
b. Nënshkrimi poshtë emër, mbiemër “Mri Marku”, gjendur tek rukuizita “E
PËRFAQËSUARA” e prokurës së posaçme me nr.rep-510, nr.kol-255, datë
28.05.2005, objekt ekspertimi (objekti ekspertimi me nr.1) nuk është nënshkrimi
origjinal i shtetasit Aleksandër Kelmendi, krahasuar me modelet eksperimentale të
paraqitura.
c. Shkrimi emër mbiemër “Mri Marku”, gjendur tek rekuizita “Porositësja”, e prokurës
së posaçme me nr.rep-672, nr.Kol-337, datë 02.10.2004, objekt ekspertimi (objekt
338
ekspertimi nr.2) është shkruar nga shtetasi Aleksandër Kelmendi, krahasuar me
modelet e paraqitura.
d. Nënshkrimi poshtë emër, mbiemër “Mri Marku”, gjendur tek rekuizita
“POROSITËSJA” e prokurës së posaçme me nr.rep-672, nr.Kol-337, datë 02.10.2004
objekt ekspertimi (objekt ekspertimi nr.2) duhet të jetë shkruar nga shtetasi
Aleksandër Kelmendi , krahasuar me modelet e paraqitura.
e. Nënshkrimi (firma) gjendur poshtë rekuizitës “KËRKUESE MRI GJETO MARKU” e
kërkesës drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, objekt ekspertimi (objekt
ekspertimi nr.3), është nënshkrimi origjinal i shtetasit Aleksandër Kelmendi,
krahasuar me modelet e paraqitura.
f. Vula e thata me formë rrethore gjendur në prokurat e posaçme me nr.2 dhe 3, objekte
ekspertimi, janë të njëjta me vulat e thata me tekst “REPUBLIKA E SHQIPËRISË
KLEMENT G RADOVANI NOTER SHKODËR” të sjella si modele krahasimi.
g. Vulat e njoma me formë rrethore gjendur në prokurat e posaçme me nr.2 dhe 3,
objekte ekspertimi , janë të njëjta me vulat e njoma me të njëjtën formë dhe me tekst
“REPUBLIKA E SHQIPËRISE KLEMENT G RADOVANI NOTER SHKODËR” të
sjella si modele krahasimi.
h. Nënshkrimet (firmat) gjendur tek rekuizita “NOTER Klement RADOVANI” e dy
prokurave të posaçme me nr.1 dhe 2, objekte ekspertimi, janë nënshkrimet origjinale të
shtetasit Klement Radovani, krahasuar me modelet e paraqitura.
12. Në gjykimin në apel, i gjykuari Aleksandër Kelmendi ka kërkuar përjashtimin e
gjyqtarit Fuat Vjerdha, kërkesë e cila është rrëzuar. Më pas kjo kërkesë është
përsëritur, pasi i gjykuari kishte marrë dijeni të lidhjeve shoqërore të gjyqtarit me
sipërmarrësit që ndërton në tokat objekt konflikti. Kërkesa tjetër është pranuar.
13. Në seancën e datës 07.06.2013, përfaqësuesi i të gjykuarit ka paraqitur një kërkesë për
përjashtimin e relatorit të çështjes, gjyqtarin Luan Dervishi. Kjo kërkesë është gjykuar
nga gjyqtar Fuat Vjerdha, i përjashtuar nga gjykimi sipas kërkesës më sipër dhe me
vendimin datë 21.06.2012 është vendosur rrëzimi i kërkesës së përfaqësuesit të të
gjykuarit Aleksandër Kelmendi.
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësore Shkodër, me vendimin e nr.475, datë 02.12.2008, ka
vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Aleksandër Mark Kelmendi, për kryerjen e veprës
penale të “Falsifikimi i dokumenteve” të parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal
dhe dënimin e tij me 1 (një) vit burgim dhe me 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë
gjobë;
ii. Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurin Aleksandër Mark Kelmendi fillon
nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi pas marrjes formë të prerë;
iii. Në bazë të nenit 34 të K.Penal, pagimi i gjobës duhet të kryhet brenda 8 muajve, pas
vuajtjes së dënimit me burgim.
iv. Në aplikim të nenit 190 të K.Pr.Penale, provat materiale të sekuestruara, pjesë e
fashikullit të gjykimit dhe atij të prokurorisë, të asgjësohen nga organet kompetente;
v. Shpenzimet gjyqësore dhe ato procedurale të kryera gjatë hetimeve paraprake në
vlerën 64.550 lekë i ngarkohen të pandehurit.
15. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.197, datë 10.07.2009, ka vendosur :
i. Prishjen e vendimit me nr.475, datë 02.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe kthimin e çështjes për rigjykim po asaj gjykate, me trup tjetër gjykues.
16. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.376, datë 05.10.2010, ka
vendosur:
339
i. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Aleksandër Mark Kelmendi për veprën
penale të “Falsifikimit të dokumenteve” parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal.
i. Konform nenit 391 të Kodit të Procedurës Penale gjykata deklaron të falsifikuara:
Prokurën e posaçme të datës 02.10.2004 nr.Rep.672, nr.Kol.337 të përpiluar nga
Noteri Klement Radovani, Zyra e Noterisë Shkodër, dhe Prokurën e posaçme të datës
28.05.2005 nr.Rep.510, nr.Kol.255 të përpiluar nga Noteri Klement Radovani, Zyra e
Noterisë Shkodër duke urdhëruar dhe fshirjen tërësore të përmbajtjes së këtyre dy
dokumenteve dhe të shënimeve në regjistrin noterial të Noterit Klement Radovani,
Zyra e Noterisë Shkodër.
ii. Shpenzimet gjyqësore ashtu siç janë bërë.
17. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.128, datë 21.06.2012, ka vendosur:
i. Ndryshimin e vendimit nr.376, datë 05.10.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër në këtë mënyrë:
ii. Deklarimi fajtor të pandehurit Aleksandër Kelmendi, për kryerjen e veprës penale të
“falsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga N.186/1 i K.Penal dhe dënimin e tij në
bazë të kësaj dispozite me 1 (vit) burgim dhe 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë gjobë.
iii. Shpenzimet procedurale në ngarkim të të pandehurit Aleksandër Kelmendi.
iv. Lënien në fuqi të këtij vendimi për pjesët e tjera të tij.
18. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Aleksandër Kelmendi,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit
Shkodër dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III.Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
19. Gjykata e Apelit Shkodër e ka gjetur të gabuar vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, duke arsyetuar se: “...prokura e posaçme datë 02.10.2004 dhe
kërkesa datë 10.09.2005 drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër janë akte të
falsifikuara nga i pandehuri. Prokura datë 28.05.2005 është falsifikuar nga persona
të tjerë, por është përdorur nga i pandehuri...i pandehuri ka kryer veprime
administrative dhe juridike para organeve shtetërore dhe gjyqësore në emër dhe favor
të shtetases Mri Marku, por pa dijeninë e saj. Ai ka falsifikuar dokumentet ose i ka
përdorur ato, ka shtënë në dorë pasurinë (sipërfaqe toke në pronësi të tij, ose e ka
tjetërsuar në pronësi të personave të tjerë)...në këto rrethana me veprime aktive ka
konsumuar elementët e veprës penale të parashikuar nga N.186 i K.Penal”.
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i të gjykuarit Aleksandër
Kelmendi, paraqitur nëpërmjet përfaqësuesit të tij, duhet pranuar, pasi
përmban shkaqe nga ato që parashikon N.432 i K.Pr.Penale dhe vendimi i
Gjykatës së Apelit Shkodër nr.128, datë 21.06.2012 duhet të prishet për shkelje
të ligjit procedural penal dhe çështja të kthehet për rishqyrtim, pranë asaj
21. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se në gjykimin në apel, i gjykuari
Aleksandër Kelmendi, nëpërmjet mbrojtësit të tij, ka kërkuar përjashtimin e gjyqtarit
F.V., kërkesë e cila është rrëzuar. Më pas kjo kërkesë është përsëritur, pasi i gjykuari
kishte marrë dijeni të lidhjeve shoqërore të gjyqtarit me sipërmarrësit që ndërton në
tokat objekt konflikti. Kërkesa tjetër është pranuar. Në seancën e datës 07.06.2013,
përfaqësuesi i të gjykuarit ka paraqitur një kërkesë për përjashtimin e relatorit të
çështjes, gjyqtarin L.D, me pretendimin se e ka humbur besimin tek ky gjyqtar, pasi ai
340
është treguar i njëanshëm, duke zëvendësuar edhe avokatin e zgjedhur nga i pandehuri
me avokat të caktuar kryesisht.
Kjo kërkesë është gjykuar nga gjyqtari F.V., i përjashtuar nga gjykimi sipas kërkesës
të cituar më sipër dhe me vendimin datë 21.06.2012 është vendosur rrëzimi i kërkesës
së përfaqësuesit të të gjykuarit Aleksandër Kelmendi për përjashtimin e gjyqtarit L.D.
22. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se shkaku i njëanshmërisë i anëtarit të
përjashtuar të trupit gjykues, i cili ka vendosur mbi kërkesën për përjashtimin e një
anëtari tjetër, është i bazuar.
23. Gjykimi nga një gjykatë e paanshme është pjesë integrale e parimit të “procesit të
rregullt ligjor” të parashikuar në nenin 6-të të KEDNJ-së 1. Në bazë të këtij parimi
themelor në jurisprudencën e saj GJEDNJ-ja ka dhënë edhe përcaktimin se paanësia
në kuptim të nenit 6/1 duhet të përcaktohet në përputhje me një test subjektiv, që
nënkupton bindjen personale të gjyqtarit të veçantë për një çështje të caktuar dhe
gjithashtu në përputhje me një test objektiv që nënkupton të siguruarit se gjyqtari ka
ofruar garancitë e mjaftueshme për të përjashtuar çdo dyshim të arsyeshëm në këtë
drejtim (shih Gjonbocari, etj. kundër Shqipërisë, Vendimi datë 31.05.2005).
24. Edhe Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.21, viti 2010, është shprehur se:
“Një nga elementët e rëndësishëm të procesit të rregullt ligjor, garantuar nga neni 42
i Kushtetutës dhe neni 6 i Konventës Europiane për të Drejtat e Njeriut është gjykimi i
çështjes nga një gjykatë e paanshme. Në jurisprudencën e saj, gjykata ka theksuar se
parimi i paanshmërisë ka në vetvete elementin e vet subjektiv, i cili lidhet ngushtë me
bindjen e brendshme që krijon gjyqtari për zgjidhjen e çështjes në gjykim, si dhe
elementin objektiv, me të cilin kuptohet dhënia e garancive të nevojshme për gjykim të
paanshëm nga vetë gjykata, përmes mënjanimit nga vetë ajo të çdo dyshimi të
përligjur në këtë drejtim. Ndër të tjera, gjykata merr parasysh veçanërisht problemin
e përbërjes së trupit gjykues, në mënyrë që të mënjanohen nga gjykimi i çështjes
gjyqtarët që nuk kanë garancitë e kërkuara për paanshmëri në kuptimin objektiv.
Gjykata çmon se paragjykimi eventual për paanësinë e gjyqtarit mund të ngrihet në
hipotezën se gjyqtari është shprehur në një procedim tjetër me një vlerësim që ka të
bëjë me përmbajtjen e të njëjtit fakt, në lidhje me të njëjtin subjekt. Në shtetin e së
drejtës kërkesa për një gjykim të paanshëm merr rëndësi të veçantë në funksion të
besimit në dhënien e drejtësisë, që në shoqëritë demokratike duhet ta krijojnë në
çdo rast jo vetëm palët në gjykim, por dhe çdo qytetar i thjeshtë.
25. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në rastin konkret, në shqyrtimin e
kërkesës për përjashtim të gjyqtarit L.D, e cila është gjykuar nga gjyqtari F.V, i cili
për shkak të pretendimeve të të gjykuarit ishte përjashtuar nga trupi gjykues, konform
N.17/1 të K.Pr.Penale2, kërkuesit (të gjykuarit) Aleksandër Kelmendi nuk i është
dhënë garancia që të mos krijohet dyshimi për anshmëri në shqyrtimin e kësaj çështje,
duke cënuar parimin e procesit të rregullt ligjor, e duke bërë për rrjedhojë vendimin
nr.128, datë 21.06.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër të cënueshëm.
1
N.6/1 KEDNJ
1. Çdo person ka të drejtë që çështja e tij të dëgjohet drejtësisht, publikisht dhe brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë
e pavarur dhe e paanshme, e krijuar me ligj, e cila do të vendosë si për mosmarrëveshjet në lidhje me të drejtat dhe detyrimet
e tij të natyrës civile, ashtu edhe për bazueshmërinë e çdo akuze penale në ngarkim të tij. Vendimi duhet të jepet publikisht,
por prania në sallën e gjykatës mund t’i ndalohet shtypit dhe publikut gjatë tërë procesit ose gjatë një pjese të tij, në interes të
moralit, të rendit publik ose sigurisë kombëtare në një shoqëri demokratike, kur kjo kërkohet nga interesat e të miturve ose
mbrojtja e jetës private të palëve në proces ose në shkallën që çmohet tepër e nevojshme nga gjykata, kur në rrethana të
veçanta publiciteti do të dëmtonte interesat e drejtësisë.
2
N.17/1 K.Pr.Penale “Heqja dorë”
1. Gjyqtari ka për detyrë të heqë dorë nga gjykimi i çështjes konkrete:
ë ) kur ekzistojnë shkaqe të tjera të rëndësishme njëanshmërie.
341
26.Konkretisht, fakti që gjyqtari F.V, i cili është përjashtuar nga gjykimi për shkak të
lidhjeve shoqërore të tij me sipërmarrësit që ndërton në tokat objekt konflikti, është i
njëjti i cili ka shqyrtuar dhe pretendimin për njëanshmëri të gjyqtarit L.D., në vetvete
ndikon në rregullshmërinë e procesit për shkak të paragjykimit që mund të ketë
krijuar gjyqtari në lidhje me pretendimet e të pandehurit dhe të karakterit “hakmarrës”
që mund të ketë vendim marrja në lidhje me shqyrtimin e përjashtimit të trupit
gjykues.
27. Kolegji Penal vlerëson se paanësia e gjykatës duhet të jetë jo vetëm mbi trajtimin e
çështjes në drejtim të palëve në proces dhe të interesit personal të gjyqtarit mbi
zgjidhjen e çështjes, por edhe ndaj “solidaritetit” profesional të gjyqtarëve të një
gjykate gjatë trajtimit të kërkesave për përjashtim. Në këtë kuptim, shqyrtimi i
kërkesave për përjashtim të gjyqtarit që më parë janë përjashtuar nga palët në të
njëjtën çështje komprometon paanësinë e trupit gjykues dhe sjell parregullshmërinë e
procesit.
28. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi nr.128, datë 21.06.2012 i
Gjykatës së Apelit Shkodër, i cili është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit procedural
penal, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër
trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “ç” të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimi nr.128, datë 21.06.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe kthimin
e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 29.05.2013
342
343
344
Nr.00-2013-859 i Vendimit (181)
VENDIM

në datën 29.05.2013 shqyrtoi, në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:

SHKALLËS SË PARË TIRANË, e përfaqësuar
nga prokurori pranë Gjykatës së Lartë, Bujar
Sheshi.
KUNDËR
TË GJYKUARIT: ZEF BUSHATI, në mungesë.
A K U Z U A R:
Për veprat penale të:
1. “Kundërshtimi i punonjësit të policisë së rendit publik”
2. “Fyerje për shkak të detyrës”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin penal nr.1529, datë 02.12.2009, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Zef Gjokë Bushati për kryerjen e veprës
penale “Kundërshtimi i punonjësit të policisë së rendit publik” bazuar në nenin
236/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 120.000 (njëqind e njëzet mijë) lekë
gjobë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Zef Gjokë Bushati për kryerjen e
kundërvajtjes penale “Fyerja për shkak të detyrës” bazuar në nenin 239/2 të
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 60.000 (gjashtëdhjetë mijë) lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 55.1 të Kodit Penal, të pandehurit Zef Bushati i caktohet
një dënim i vetëm me 180.000 (njëqind e tetëdhjetë mijë) lekë gjobë.
Në zbatim të nenit 406.1 të K.Pr.Penale, të pandehurit Zef Bushati i ulet 1/3 e
dënimit dhe i mbetet për të paguar 120.000 (njëqind e njëzet mijë) lekë gjobë
në Zyrën Përmbarimore Tiranë, brenda një afati 9 mujor nga dita e marrjes
formë të prerë të këtij vendimi.
Shpenzimet procedurale i ngarkohen të pandehurit.
345
Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, i cili kërkon
ndryshimin e këtij vendimi në lidhje me masën e dënimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës
së Lartë, Bujar Sheshi, që kërkoi pushimin e gjykimit të çështjes në mungesë të të gjykuarit
Zef Bushati; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se çështja penale në ngarkim të të gjykuarit Zef Bushati, në lidhje me veprën penale
të “Kundërshtimi i punonjësit të policisë së rendit publik” bazuar në nenin 236/2 të Kodit
Penal, duhet të pushohet në zbatim të ligjit nr.107/2012, datë 08.11.2012, “Për dhënie
amnistie” si dhe do të prishen të dyja vendimet dhe do të pushohet gjykimi çështjes për
akuzën e dytë të “Fyerjes për shkak të detyrës” bazuar në nenin 239/2të Kodit Penal, për
shkak se kjo vepër penale është dekriminalizuar.
1. Më datë 09.07.2009, shtetasi Mustaf Beqja ka bërë kallëzim, sepse në këtë datë ka
qenë me shërbim në drejtim të automjetit të policisë me targë “Policia 0409”. Kur ka
mbërritur në aksin rrugor kthesa e Valiasit, afër rreth rrotullimit në Qendër-Kamëz, ka
konstatuar një grumbullim njerëzish ku është afruar dhe ka parë shtetasin Zef Bushati,
që qëndronte në dritaren e një kamionçine me targë TR-7728 N e cila ishte përfshirë
në një aksident dhe kishte një levë në dorë dhe po kërcënonte dhe shante qytetarët që
ishin aty afër.
2. I ndodhur para kësaj situate, punonjësi i policisë (kallëzuesi) i bën thirrje të hiqte
levën dhe të hapte rrugën pasi kishte ndaluar në mes të rrugës dhe ishte bllokuar
qarkullimi. Menjëherë pas kësaj situate drejtuesi i mjetit Zef Bushati fillon të shajë e
të fyejë punonjësin e policisë, i cili në atë moment i ishte afruar për t’ia kapur levën
por po haste në rezistencën e të gjykuarit.
3. Pas kësaj situate, i gjykuari Zef Bushati nuk i është bindur urdhrit të punonjësit të
policisë, por largohet me automjetin e tij në drejtim të Valiasit. Në këtë moment
kallëzuesi njofton në radio shërbimet e policisë në kodin 642/1 dhe vihen në ndjekje
të automjetit me drejtues shtetasin Zef Bushati, i cili u largua rreth 200 m nga vendi
ku ndodhi ngjarja dhe u parkua tek parku i autobusëve të Valiasit.
4. Pasi i janë afruar, punonjësit e policisë i kanë kërkuar të gjykuarit dokumentacionin e
mjetit. Shtetasi Zef Bushati ka refuzuar dhe është larguar përsëri në drejtim të Valiasit
dhe në momentin që po largohej nga pakujdesia ka goditur automjetin e policisë, duke
i thyer një pasqyre të krahut të shoferit. Ndjekja e automjetit të të gjykuarit Zef
Bushati ka vazhduar deri tek ura e Thumanës, duke ndaluar automjetin, përsëri policia
i ka kërkuar dokumentacion por i gjykuari ka refuzuar, ai është afruar drejtuesit
(kallëzuesit) punonjësit të policisë Mustaf Beqaj dhe e ka goditur me grusht në pjesë
të fytyrës duke i shkaktuar atij dëmtime të cilat i kanë sjellë humbjen e aftësisë së
përkohshme në punë deri në 9 (nëntë) ditë, referuar Aktit të ekspertimit mjeko ligjor
nr.766, datë 13.07.2009.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin penal nr.1529, datë 02.12.2009 ka
346
vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit Zef Gjokë Bushati për kryerjen e veprës
penale “Kundërshtimi i punonjësit të policisë së rendit publik” bazuar në nenin 236/2
të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 120.000 (njëqind e njëzet mijë) lekë gjobë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Zef Gjokë Bushati për kryerjen e kundërvajtjes
penale “Fyerja për shkak të detyrës” bazuar në nenin 239/2 të Kodit Penal dhe
dënimin e tij me 60.000 (gjashtëdhjetë mijë) lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 55.1 të Kodit Penal, të pandehurit Zef Bushati i caktohet një
dënim i vetëm me 180.000 (njëqind e tetëdhjetë mijë) lekë gjobë.
Në zbatim të nenit 406.1 të K.Pr.Penale, të pandehurit Zef Bushati i ulet 1/3 e dënimit
dhe i mbetet për të paguar 120.000 (njëqind e njëzet mijë) lekë gjobë në Zyrën
Përmbarimore Tiranë, brenda një afati 9 mujor nga dita e marrjes formë të prerë të
këtij vendimi.
Shpenzimet proceduriale i ngarkohen të pandehurit”.
6. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.985, datë 26.11.2010, ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.1529, datë 02.12.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
7. Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, i cili kërkon
ndryshimin e këtij vendimi në lidhje me masën e dënimit, duke parashtruar këto
shkaqe:
8. - Të dy vendimet e gjykatave janë të paligjshëm në lidhje me masën e dënimit, pasi i
pandehuri ka kryer disa vepra penale në shkelje të ligjit, pra gjykata nuk ka mbajtur
parasysh rrezikshmërinë shoqërore të të pandehurit, i cili në mënyrë të përsëritur nuk
ka pranuar të plotësojë kërkesat e policisë, derisa më në fund dhe ka goditur
punonjësin e policisë.
- Nisur nga rrethanat e kryerjes së veprës penale, ne mendojmë se vetëm dënimi me
burgim i përshtatet më mirë këtyre rrethanave, prandaj dhe masa e dënimit e kërkuar
nga prokurori për ndëshkimin e fajtorit përputhet me rrezikshmërinë shoqërore si të
veprës, ashtu dhe të të pandehurit.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë mes të tjerave arsyeton se: “.... Në caktimin e llojit
dhe të masës së dënimit gjykata ka parasysh: .....Rrezikshmërinë relativisht të lartë
shoqërore të veprave penale, të cilat kanë cënuar marrëdhëniet juridike të vendosura
me ligj për të siguruar veprimtarinë e rregullt të organeve të policisë, autoritetin dhe
shëndetin e punonjësve të policisë së rendit publik gjatë kryerjes së detyrës ndaj
veprimeve dhe mos veprimeve kriminale.
Rrezikshmërinë relativisht të ulët shoqërore të pandehurit, i cili rezulton i rehabilituar
dhe ka shprehur pendim të thellë për veprat e kryera, fakt ky i parashikuar si rrethanë
lehtësuese në nenin 48.ç të Kodit Penal.
Nisur nga marzhet e dënimit, “me gjobë ose me burgim gjer në shtatë vjet”
parashikuar në nenin 236/2 të Kodit Penal për veprën penale “Kundërshtim i
punonjësit të policisë së rendit publik” dhe për veprën penale “Fyerja për shkak të
detyrës” “me gjobë ose me burgim deri në dy vjet”, parashikuar në nenin 239/2të
Kodit Penal, gjykata çmon se i pandehuri Zef Bushati duhet dënuar me gjobë për
kryerjen e veprave penale....
10. Gjatë seancës gjyqësore, prokurori pranë Gjykatës së Lartë, Bujar Sheshi, informoi
Kolegjin Penal se vepra penale e parashikuar nga neni 239 i Kodit Penal, për të cilën
akuzohet i gjykuari, është dekriminalizuar (shfuqizuar) dhe i kërkoi gjykatës pushimin
e gjykimit të çështjes në bazë të ligjit nr.23, datë 01.03.2013.
347
11. Ndërsa në lidhje me akuzën tjetër të parashikuar nga neni 236/2 i Kodit Penal,
prokurori kërkoi pushimin e çështjes me arsyetimin se, për këtë vepër i gjykuari është
dënuar me gjobë dhe kjo masë dënimi përfshihet tek dënimet e amnistuara nga Ligji
nr.107/ 2012 “Për dhënie amnistie”.
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se është e drejtë kërkesa e përfaqësuesit të
organit të akuzës, pasi në datën 08.11.2012 është miratuar Ligji nr.107/ 2012 “Për
dhënie amnistie” i cili ka hyrë në fuqi në datën 28.12.2012. Gjithashtu me ligjin nr.23,
datë 01.03.2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në Kodin Penal të R.Sh” në nenin 57
të tij shfuqizohet si vepër penale figura e “Fyerjes për shkak të detyrës” e parashikuar
nga neni 239 i Kodit Penal.
13. Në nenin 57 të ligjit nr.23, datë 01.03.2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në Kodin
Penal të R.Sh” thuhet: “Nenet 227, 229, 230/d, 239, 240 dhe 241 shfuqizohen”.
14. Ndërsa neni 58 “Dispozitë kalimtare” po i këtij ligji rregullon pasojat juridike të
procedimeve të nisura para hyrjes në fuqi të ligjit dhe konkretisht: ”Pushohen ndjekjet
penale për çështjet në hetim, për çështjet e pashqyrtuara nga gjykatat, si dhe për
kallëzimet, që ndodhen në këto organe dhe në organet e rendit publik, për veprat penale të
cilat shfuqizohen me hyrjen në fuqi të këtij ligji”.
15. Neni 3 i ligjit nr.107/ 2012 “Për dhënie amnistie” i emërtuar “Kriteret për përfitimin e
amnistisë”, sanksionon se: 1. Plotësojnë kriteret për të përfituar amnisti, sipas këtij
ligji: a) personat e dënuar me burgim deri në 2 vjet, për dënime të dhëna deri në
datën 30 Shtator 2012, pavarësisht kohës së mbetur nga dënimi, me përjashtim të
personave të dënuar për veprat penale të parashikuara në nenin 4 të këtij ligji;
16. Në nenin 5 të ligjit nr.107/ 2012 “Për dhënie amnistie” të emërtuar “Pushimi i ndjekjes
penale” sanksionohet se: “ ...2. Sipas kompetencës së dhënë nga Kodi i Procedurës
Penale dhe në varësi të fazës apo të shkallës së procedimit penal, prokurori ose gjykata
vendosin mosfillimin e çështjes penale apo pushimin e çështjes penale për veprat penale
që amnistohen”.
17. Kolegji verifikon se i gjykuari Zef Bushati është dënuar për veprën penale
“Kundërshtimi i punonjësit të policisë së rendit publik”, bazuar në nenin 236/2 të
Kodit Penal me gjobë në masën 120.000 lekë dhe ky vendim ka marrë formë të prerë
pasi u gjykua në gjykatën e apelit.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin konkret, në interpretim të
dispozitave të mësipërme, ky Kolegj ka detyrimin për të pushuar ndjekjen penale në
këtë fazë të shqyrtimit gjyqësor.
19. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen
zgjidhjen e çështjes, në zbatimin e neneve 328, shkronja “f” dhe 387 të Kodit të
Procedurës Penale, duke prishur vendimin nr.985, datë 26.11.2010 të Gjykatës së
Apelit Tiranë, vendimin nr.1529, datë 02.12.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë dhe duke pushuar çështjen në ngarkim të të gjykuarit Zef Bushati për veprën
penale të “Fyerjes për shkak të detyrës”, parashikuar nga neni 239/2 i Kodit Penal si
dhe duke pushuar gjykimin e çështjes në Gjykatën e Lartë për pjesën tjetër të akuzës.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 328, shkronja “f”, e të
nenit 387 të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
348
Prishjen e vendimit nr.985, datë 26.11.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të vendimit
nr.1529, datë 02.12.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe pushimin e çështjes në
ngarkim të të gjykuarit Zef Bushati për veprën penale të “Fyerjes për shkak të detyrës”,
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë për pjesën tjetër.
349
350
351
Nr.00-2013-851 i Vendimit (184)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

TIRANË
KUNDER: ERMONELA HEKURI (DYRNJAJA)
OBJEKTI:
Vleftësim arresti dhe caktim mase sigurimi.
Baza Ligjore: Nenet 253, 258, 259, 228, 229,
230 dhe 238 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.373 akti, datë 24.03.2013, ka

vendosur:
Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë për shtetasen nën hetim
Ermonale Hekuri (Dyrnjaja).
Caktimin e masës së sigurimit personal “arrest në burg”, të parashikuar nga
neni 238 i K.Pr.Penale për shtetasen nën hetim Ermonela Hekuri (Dyrnjaja).
Ngarkohet Policia Gjyqësore Tiranë për ekzekutimin e këtij vendimi.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.208, datë 15.04.2013, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.373 akti, datë 24.03.2013 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë, lidhur me arrestin në flagrancë, duke e deklaruar atë të
paligjshëm.
Miratimin e vendimit nr.373 akti, datë 24.03.2013 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë, lidhur me caktimin e masës së sigurimit.
Kundër këtij vendimi, më datë 30.04.2013 ka paraqitur rekurs e dyshuara Ermonela

Hekuri (Dyrnjaja), me anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit penal të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të Apelit Tiranë, për vleftësimin e arrestit në flagrancë dhe
caktimin e masës së sigurimit ndaj shtetases Ermonela Hekuri, me nr.373 akti, datë
24.03.2013 duke i caktuar asaj një masë më të lehtë, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse:
- Pas marrjes së masës së sigurimit nga ana e organit të akuzës kanë filluar hetimet dhe
dosja është dërguar për hetim në sektorin e krimit ekonomik për veprën penale të
parashikuar nga neni 135 i K.Penal. Kalimi në këtë dispozitë e ndryshon situatën e
352
rrezikshmërisë së veprës penale, sepse ky nen parashikon minimum të masës së
dënimit, sikundër parashikonte neni 139 i K.Penal.
- Gjendja shëndetësore e të dyshuarës është e tillë që nuk lejon mbajtjen e saj në
kushtet e burgut.
- Bashkëshorti i saj është invalid i gradës së fundit dhe për këtë arsye ai trajtohet me
asistencë sociale dhe kanë dy fëmijë të mitur për të cilët nuk ka asnjë mundësi tjetër
përkujdesjeje.
- E arrestuara është një person pa rrezikshmëri shoqërore. Nuk u provua ekzistenca e
ndonjë shkaku që vë në rrezik marrjen apo vërtetësinë e provës. I gjithë hetimi
rezulton i përfunduar, sepse sipas akuzës aksioni ka mbaruar.
- Personi i dyshuar nuk rezulton të ketë qenë i dënuar më parë dhe nuk përbën rrezik
për vazhdimësinë apo përsëritjen e kësaj vepre penale.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selmi; prokurorin Bujar Sheshi, që kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; Av.Ardian Leka, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit penal të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe caktimin e masës së sigurimit “arrest në shtëpi”; dhe pasi e bisedoi
VËREN
Se vendimi nr.208, datë 15.04.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i mbështetur në
ligj lidhur me arrestin në flagrancë, duke e deklaruar atë të paligjshëm dhe si i tillë duhet të
lihet në fuqi për këtë pjesë; dhe duhet të ndryshohet në lidhje me masën e sigurimit.
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e masës së sigurimit si dhe të provave të
paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës ka rezultuar e provuar se:
1. Personi nën hetim Ermonela Hekuri (Dyrnjaja) është banore e qytetit të Tiranës. Ajo
punon pranë Njësisë Bashkiake nr.5 në Tiranë, në detyrën e arkëtares dhe
protokollistes.
2. Policia gjyqësore ka kryer arrestimin në flagrancë të shtetases Ermonela Hekuri
(Dyrnjaja) me datë 22.03.2013, në orën 02:00, pasi me datë 19.03.2013, rreth orës
19:30, në Njësinë Bashkiake nr.5, Tiranë, dy persona të paidentifikuar, kanë goditur
me mjete të forta rojën e Njësisë Bashkiake nr.5 dhe më pas kanë vjedhur në arkën e
njësisë një shumë parash prej 10.5 (dhjetë pikë pesë) milionë lekë dhe janë larguar
duke kaluar një gardh të kopshtit me të cilin kufizohet kjo njësi. Nga hetimet ka
rezultuar se të dy dyert e njësisë, ajo e jashtme dhe e brendshme, si dhe zyra e
brendshme e financës dhe kasaforta, ku mbaheshin vlerat monetare, ishin hapur pa
dhunë.
3. Nga hetimet e kryera ka rezultuar se dy personat të cilët dyshohet se kanë
bashkëpunuar dhe kanë gjetur shtetasit e tjerë të cilët do të hynin në ambientet e
Njësisë Bashkiake nr.5 dhe që kanë kryer vjedhjen janë shtetasit Dorian Leci dhe
Orion Midha.
4. Sipas deklarimeve të dy personave të sipërpërmendur, ka qenë arkëtarja e Njësisë
Bashkiake nr.5, shtetësja Ermonela Hekuri, e cila u ka kërkuar që të simulohej
vjedhja, pasi ajo i kishte marrë më parë lekët dhe për këtë qëllim u ka vënë në
dispozicion çelësat e derës së jashtme dhe të brendshme të njësisë.
5. Orioni ka marrë përsipër gjetjen e këtyre personave. Me datë 19 mars Ermonela ka
marrë në telefon Dorianin dhe i ka dhënë shumën prej 25 milion lekë të vjetra, të cilat
353
i kishte në çantë dhe e ka njoftuar se tek dera e brendshme e njësisë ka një kavo çeliku
që duhet prerë. Doriani ka takuar më pas Orionin dhe i ka thënë që të lajmëronte
personat që kishte zgjedhur për të realizuar vjedhjen. Rreth orës 22:00 të datës së
ngjarjes, Doriani ka takuar Orionin, i cili i ka treguar se puna kishte shkuar keq, pasi
shokët e tij, që kishin kryer vjedhjen, kishin goditur dhe dëmtuar rojën e njësisë, në
kohën që kishin shkuar për të kryer vjedhjen. Shumën e lekëve Doriani ia ka lënë një
shoku të tij për ruajtje dhe nga kqyrja e banesës së këtij shtetasi (Nestor Lila) ka
rezultuar se kishte një çantë me ngjyrë bezhë, lëkure, brenda të cilës ishte një shumë
prej 25.000.000 lekë të vjetra, prerje 2000 dhe 1000 lekë, me siglën e bankës Credins
dhe Bankës së Shqipërisë.
6. Në këto kushte, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në datë 19.03.2013, ka
regjistruar procedimin penal për ngjarjen dhe pas kryerjes së disa veprimeve hetimore,
më datë 22.03.2013, në orën 02:00, është kryer arrestimi në flagrancë i shtetases
Ermonela Hekuri (Dyrnjaja), si e dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Vjedhje me
dhunë”, në bashkëpunim, parashikuar nga N.139/25 i K.Penal.
7. Gjatë hetimit dhe gjatë seancës së caktimit të masës së sigurimit, e dyshuara e ka
mohuar që t’i ketë dhënë çelësat e kasafortës personave të tjerë të dyshuar për
ngjarjen, ndërsa në lidhje me deklarimin e shtetasit Dorian Leci se e dyshuara i ka
dhënë këtij të fundit shumën 25 milionë të vjetra, për ta ndihmuar për problemin që ai
ka pasur tek ALUIZNI.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.373 akti, datë 24.03.2013, ka

vendosur:
i. Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë për shtetasen nën hetim Ermonale
Hekuri (Dyrnjaja).
ii. Caktimin e masës së sigurimit personal “arrest në burg”, të parashikuar nga neni 238 i
K.Pr.Penale për shtetasen nën hetim Ermonela Hekuri (Dyrnjaja).
iii. Ngarkohet Policia Gjyqësore Tiranë për ekzekutimin e këtij vendimi.
9. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.208, datë 15.04.2013, ka vendosur:
i. Ndryshimin e vendimit nr.373.akti, datë 24.03.2013 të Gjykatës së Shkallës së Parë,
Tiranë, lidhur me arrestin në flagrancë, duke e deklaruar atë të paligjshëm.
ii. Miratimin e vendimit nr.373 akti, datë 24.03.2013 të Gjykatës së Shkallës së Parë,
Tiranë, lidhur me caktimin e masës së sigurimit.
10. Kundër këtij vendimi, më datë 30.04.2013, ka paraqitur rekurs e dyshuara, Ermonela
Hekuri (Dyrnjaja), nëpërmjet përfaqësuesit të saj, me anën e të cilit ka kërkuar,
ndryshimin e vendimit penal të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të Apelit
Tiranë, për vleftësimin e arrestit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit ndaj
shtetases Ermonela Hekuri me nr.373 akti, datë 24.03.2013, duke i caktuar asaj një
masë më të lehtë, duke paraqitur shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
IV. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
11. Gjykata e apelit e ka gjetur të drejtë vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke e
miratuar në lidhje me masën e sigurimit të caktuar, por duhet të ndryshohet përsa i
përket vlerësimit të ligjshëm të arrestit në flagrancë, duke arsyetuar se: “...Krijohet
dyshimi i arsyeshëm, i mbështetur në prova, se e gjykuara është autore e vjedhjes së
lekëve në Minibashkinë ku ajo punonte, se bashku me persona të tjerë. Caktimi i
masës së sigurimit personal, për këtë të gjykuar, është i drejtë. Si rrezikshmëria e
veprës penale dhe e së gjykuarës e justifikojnë caktimin e kësaj mase sigurimi. Edhe
354
pretendimi i ngritur nga mbrojtja se tani vepra është kualifikuar si vjedhje me anë të
shpërdorimit të detyrës nuk e ul rrezikshmërinë, si të veprës, ashtu edhe të së
gjykuarës. Por rezulton se arrestimi në flagrancë i së gjykuarës është i paligjshëm.
Organi i akuzës e ka arrestuar të gjykuarën jo në flagrancë dhe jo duke e ndjekur
menjëherë pas kryerjes së veprës penale. Arrestimi i saj është bërë mbasi më parë
janë grumbulluar prova. Në këtë rast organi i akuzës, ose duhet të bënte ndalimin e së
gjykuarës dhe të kërkonte vlerësimin e këtij ndalimi, ose duhet t’i kërkonte gjykatës,
sipas nenit 244 të K.Pr.Penale, caktimin e masës së sigurimit...”
V. Në lidhje me themelin e rekursit të paraqitur nga personi nën hetim
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i personit nën
hetim Ermonela Hekuri (Dyrnjaja) është i bazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të
Procedurës Penale) dhe si i tillë duhet të pranohet.
13. Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë në lidhje me lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë përsa i përket llojit të masës së sigurimit
shtrëngues është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural. Kjo masë nuk është
dhënë në përputhje me dispozitat procedurale penale në Kreun I, Seksioni i që
rregullon “kushtet dhe kriteret për caktimin e masave të sigurimit personal”.
14. Të dy gjykatat, si Gjykata e Apelit Tiranë, ashtu edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë kanë pranuar se ndaj personin nën hetim Ermonela Hekuri (Dyrnjaja) ka një
dyshim të arsyeshëm të bazuar në prova se nga ana e saj është kryer vepra penale e
“Vjedhje me dhunë”, në bashkëpunim, parashikuar nga N.139/25 të K.Penal., çka
përbën kushtin e përgjithshëm për caktimin e një mase sigurimi personal (neni 228/1 i
K.Pr.Penale)1. Këto prova janë: proces-verbal për arrestimin në flagrancë datë
22.03.2013, proces-verbal për marrjen e të dhënave nga personat që tregojnë rrethanat
e hetimit datë 20.03.2013; proces-verbal për rimarrjen e të dhënave nga personi që ka
dijeni për veprën datë 22.03.2013; proces-verbal për sekuestrimin e sendeve datë
19.03.2013; proces-verbal për këqyrjen e aparatit celular; etj
15. Vepra penale e “Vjedhjes me dhunë”, në bashkëpunim parashikuar nga N.139/25, për
të cilën dyshohet shtetasja Ermonela Hekuri Dyrnjaja, nuk rezulton të jenë
parashkruar, amnistuar apo depenalizuar, çka plotëson formalisht mundësinë e
zbatimit ndaj saj të një masë sigurimi, ashtu siç kërkohet nga N.228/2 të K.Pr.Penale.2
16. Kolegji Penal vlerëson se në caktimin si masë sigurimi “arrest në burg”, nuk janë
marrë parasysh kriteret e përgjithshme për caktimin e masave të sigurimit (neni
229/1/2 i Kodit të Procedurës Penale)3 dhe rrethanat konkrete të çështjes.
17. Në caktimin e llojit të masës së sigurimit, në zbatim të parashikimit ligjor të bërë nga
ligjvënësi si më sipër (…Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja, si dhe
rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal…), do të mbahet
parasysh se personi nën hetim Ermonela Hekuri (Dyrnjaja) nuk është përsëritëse, ky
1
N.228 K.Pr.Penale “Kushtet për caktimin e masave të sigurimit personal”
1. Askush nuk mund t’u nënshtrohet masave të sigurimit personal në qoftë se në ngarkim të tij nuk ekziston një dyshim i
arsyeshëm, i bazuar në prova.
2
Neni 228/2 K.Pr.Penale
Asnjë masë nuk mund të zbatohet kur ka shkaqe padënueshmërie ose të shuarjes së veprës penale.
3
N.229/1/2 K.Pr.Penale “Kriteret për caktimin e masave të sigurimit personal”
1. Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të
sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete.
Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal.
355
veprim është një veprim i shkëputur i sjelljes së saj. Gjykatat nuk kanë bërë një
analizë të rrezikshmërisë së veçantë të autorit, por janë mjaftuar më citimin e
rrezikshmërisë së veprës të kryer në bashkëpunim dhe përhapjen e saj.
18. Në vështrim të provave të mbledhura nga organi i akuzës, ky Kolegj, pa dashur të
hyjë në analizën e tyre në këtë fazë të hetimeve paraprake, në rastin konkret ka
parasysh disa kritere për ndryshimin e masës së sigurimit personal të caktuar ndaj
personit nën hetim, si: Fakti se lënia i lirë e personit nën hetim nuk rrezikon marrjen e
provave të reja lidhur me provueshmërinë e elementëve të veprës penale për të cilat
organi i akuzës po heton. Gjithashtu në vështrim të neneve 229 dhe 230 të Kodit të
Procedurës Penale, masa e sigurimit “arrest në burg” e dhënë nga gjykata është e
papërshtatshme pasi nuk i përgjigjet rrezikshmërisë së personit nën hetim Ermonela
Dyrnjaja, e cila është e pa dënuar, pa precedentë të mëparshëm penale dhe në 16 vjet
punë që ka pranë këtij institucioni në të njëjtën detyrë dhe ngjarje të tilla nuk ka pasur.
Fakti që ka dy fëmijë një prej të cilëve i mitur, fakti që bashkëshorti është invalid dhe
trajtohet me pagesë invaliditeti pune; fakti që vetë e dyshuara në ambientet e
paraburgimit ka shfaqur probleme shëndetësore dhe i është rekomanduar që të
shtrohet. Dhe së fundi, nuk vërtetohet ekzistenca e rrethanave rënduese në raport me
veprën penale dhe autorin e dyshuar të saj.
19. Gjykatat në caktimin e masës shtrënguese “arrest në burg”, nuk kanë bërë një analizë
të shkaqeve se përse çdo lloj mase tjetër është e papërshtatshme. Neni 230/1 i
K.Pr.Penale parashikon se: “Arresti në burg” mund të vendoset vetëm kur çdo masë
tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe të
pandehurit”.
20. Në lidhje me këtë çështje GJEDNJ, në çështjen Sarban kundër Moldavisë, vendimi i
datës 04.10.2005, është shprehur se: “...Në arsyetimin e vendimit të gjykatës për masat
e sigurimit, duhet të analizohet në mënyrë ezauruese e reale motivet konkrete të
pranimit ose jo të kërkesës/ankesës për revokimin a zëvendësim të masës së sigurimit
dhe jo të bëhet një përshkrim ritual e formal i shkaqeve e kritereve të parashikuara
nga ligji...”.
21. Duke marrë në konsideratë kushtet dhe kriteret për caktimin e masave të sigurimit
personal sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson me vend caktimin e
masës së sigurimit personal me karakter shtrëngues “arrest në shtëpi”, parashikuar nga
N.237 i K.Pr.Penale.
VI. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
22. Vendimi nr.208, datë 15.04.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.373 akti,
datë 24.03.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me caktimin e masës
e sigurimit personal “arrest në burg”, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural dhe si i tillë duhet të ndryshohen për këtë pjesë.
23. Kolegji Penal e gjen të drejtë rekursin e paraqitur nga personi nën hetim Ermonela
Dyrnjaja për të ndryshuar vendimin e gjykatës së apelit e duke vendosur si masë
sigurimi personal ndaj personit nën hetim Ermonela Dyrnjaja atë të “arrestit në
shtëpi”, të parashikuar nga neni 237 i Kodit të Procedurës Penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 249 pika “8” të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
356
Ndryshimin e vendimit nr.208, datë 15.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë në këtë
mënyrë:
Caktimin si masë sigurimi ndaj personit nën hetim Ermonela Hekuri (Dyrnjaja) atë të
“arrestit në shtëpi” të parashikuar nga neni 237 i Kodit të Procedurës Penale.
Masa e sigurimit personal do të ekzekutohet në adresën Rr.“Hoxhi Vogli”, pallati
Firma “Gora”, Tiranë.
Tiranë, më 30.05.2013
357

Përmbajtja Çështje Civile Nr.I Vendimit Data Palët Faqe

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Përmbajtja Çështje Civile Nr.I Vendimit Data Palët Faqe

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

PËRMBAJTJA

154 (00-2013-880) 08.05.2013 I pandehur: Adem Vila..........................................................

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Nuni Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 02.05.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

PADITËS: GJERGJI SHKRAPI, prezent

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.198, datë 25.01.2008, ka

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.187, datë 05.06.2008, ka vendosur:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Nuni Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 02.05.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: NIKOLLA SEMINI, në mungesë

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.598, datë 01.03.2013 ka vendosur:

Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs i padituri, i cili ka kërkuar prishjen

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Nuni Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 02.05.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: BASHKIM HOXHA, në mungesë

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.272, datë 30.03.2007, ka

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2008-69, datë 18.03.2008, ka vendosur:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Nuni Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 02.05.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: ARBEN KUMJA, SOKOL KUMJA, NAFIJE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.972, datë 04.05.2006 ka

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.127, datë 04.03.2008 ka vendosur:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Nuni Kryesues

në datën 02.05.2013 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11243-01123-

PADITËS: Gjergj Perleka, në mungesë.

E PADITUR: Z.R.P.P. MIRDITË, në mungesë

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendim nr.214, datë 20.03.2013 ka vendosur:

Kundër vendimit nr.214, datë 20.03.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, ka

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

PADITËS: ANDREA GJIKDHIMA, në mungesë;

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.246, datë 13.03.2008, ka

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.200, datë 20.05.2008, ka vendosur:

Kundër këtij vendimi nr.200, datë 20.05.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

PADITËS: HALIT META, në mungesë,

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.10037, datë 24.10.2012 ka

Kundër vendimit nr.10037, datë 24.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Në nenin 45 të K.Pr.Civile thuhet shprehimisht:

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues