Përmbajtja Çështje Civile Nr.i Vendimit Data Palët Faqe

PËRMBAJTJA
Çështje Civile
Nr.i vendimit Data PALËT Faqe
168 (00-2013-1017) 05.03.2013 Virtyt Shehu në mungesë kundër Shoqëria e

Sigurimeve INSIG sh.a., Banka Amerikane
e Shqipërisë në mungesë.....................................................9
169 (00-2013-873) 05.03.2013 Shoqëria “Empa” shpk Tiranë kundër Dega e Doganës
Kapshticë, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.............15
170 (00-2013-678) 05.03.2013 Kërkues: Ashar Xhemaj....................................................22
171 (00-2013-691) 05.03.2013 Kliti Kallamata kundër Lirika Gjeçka...............................25
172 (00-2013-763) 05.03.2013 Autoriteti Portual Durrës kundër Shoqëria “Egnatia”
sh.p.k. në mungesë Shoqëria “Liburnet” sh.p.k.
në mungesë.......................................................................29
173 (00-2013-981) 05.03.2013 Nazim Gjuzi në mungesë kundër Selim Elezi..................37
174 (00-2013-1078) 05.03.2013 Petref Aliaj, Bihane Aliaj kundër Shoqëria
“Eurosig” sh.a...................................................................45
175 (00-2013-620) 07.03.2013 Dino Bushi në mungesë kundër A.K.K.P. Tiranë
në mungesë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Vlorë në mungesë, Komuna Kotë-Vlorë
në mungesë.......................................................................52
176 (00-2013-619) 07.03.2013 Qenan Tregaj në mungesë kundër Dega Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Berat në mungesë.........................57
177 (00-2013-599) 07.03.2013 Kërkues: Partia e Emigracionit Shqiptar (PESH).............63
178 (00-2013-652) 07.03.2013 Sali Gera kundër Seksioni i Urbanistikës pranë
Bashkisë Kukës, Bexhet Gjana.........................................66
179 (00-2013-642) 07.03.2013 Vasil Vllahu kundër Petrika Vllahu,
Etleva Gjoza (Shallo)........................................................70
180 (00-2013-645) 07.03.2013 Fondacioni “Besa” kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Parandalimit të Pastrimit të Parave (pranë Ministrisë së
Financave).........................................................................73
181 (00-2013-553) 07.03.2013 Lavdosh Matuka kundër Elisabeta Saliu (Nasi),
A.Q.K.K.P. Tiranë, Z.V.R.P.P. Vlorë, Bashkia Vlorë..........
76
182 (00-2013-850) 07.03.2013 Age Musteqja kundër Shoqëria “Fushë Kruja Cement
Factory” sha .....................................................................79
183 (00-2013-605) 07.03.2013 “Vodafone Albania” SHA kundër Komuna Pajovë
në mungesë.......................................................................83
184 (00-2013-604) 07.03.2013 Kujtim Mahmuti kundër Dalip Brahimi,
Levzat Brahimi..................................................................86
185 (00-2013-1274) 07.03.2013 Kërkues: Ndue Lushi
Persona të interesuar: Komuna Klosh, Komuna Zejmen,
Seksioni i Administrimit të Tokës pranë Qarkut Lezhë,
Zyra Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Lezhë, Avokatura e Shtetit-Zyra Rajonale Shkodër
88
186 (00-2013-1084) 07.03.2013 Kujtim Golloberda kundër Përparim Golloberda,
Zhaneta Golloberta, Pëllumb Golloberda,
Mefaret Belortaja..............................................................92
1
187 (00-2013-1275) 07.03.2013 Sazan Tefa kundër Zyra Rajonale e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Qarku Vlorë, Agjencia e
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë...................97
188 (00-2013-731) 07.03.2013 Sheme Kosova kundër Ministria e Mbrojtjes Tiranë............
102
189 (00-2013-625) 07.03.2013 Zyber Kamberi kundër Bashkia Tiranë...........................109
190 (00-2013-597) 07.03.2013 Mihal Dhimogjika në mungesë kundër Drejtoria e
Shërbimit të Trupit Diplomatik në mungesë...................116
191 (00-2013-679) 12.03.2013 Adil Agolli në mungesë kundër Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave Tiranë....................................122
192 (00-2013-1213) 12.03.2013 Apostol Goci, Llazi Angjellari kundër Mertir Petro,
Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Qarku Gjirokastër...........................................................126
193 (00-2013-1138) 12.03.2013 Entela Dautaj kundër Mitat Dautaj.................................130
194 (00-2013-968) 19.03.2013 Shoqëria “Apex-Al” sha kundër Drejtoria Rajonale e
Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, Drejtoria e
Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve Tiranë..............................................................138
195 (00-2013-972) 19.03.2013 Shoqëria “Pili” sh.p.k. Tiranë kundër Drejtoria e
Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve Tiranë, Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë.........
142
196 (00-2013-1016) 19.03.2013 Abas Driza kundër Zyra e Gjendjes Civile Qarku Fier
Rrethi Fier, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Fier..................................................................................152
197 (00-2013-872) 19.03.2013 Kërkuese: Suzana Uka (Bekteshi)
Persona të interesuar: Zenepe Cenkollari në mungesë;
Edis Cenkollari në mungesë; Nexhmije Cenkollari
në mungesë; Arben Cenkollari në mungesë; .......................
Çlirim Cenkollari në mungesë; Fatmir Cenkollari
në mungesë; Agjencia Vendore e Kthimit dhe e
Kompensimit të Pronave Tiranë në mungesë.................158
198 (00-2013-967) 19.03.2013 Kondeli Gega kundër Sotiraq Bega................................164
199 (00-2013-745) 19.03.2013 Gëzim Ismail Guni në mungesë kundër Zyra Vendore
e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë
në mungesë, Avokatura e Shtetit në mungesë................168
200 (00-2013-743) 19.03.2013 Bedri Zaçe në mungesë kundër Dega në Shqipëri e
Shoqërisë “AEGEK Construction S.A” me seli në
Tiranë në mungesë..........................................................175
201 (00-2013-744) 19.03.2013 Shoqëria “Tusi” Shpk në mungesë kundër Drejtoria
Rajonale Tatimore Tiranë në mungesë, Drejtoria e
Apelimit Tirane pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve në mungesë.....................................................179
202 (00-2013-1206) 19.03.2013 Nevrus Nana (Hasanaj) kundër Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme,
Z.V.R.P.P. Sarandë.........................................................185
203 (00-2013-1208) 19.03.2013 Tonin Leka kundër Komuna Shënkoll, Zyra e
Administrimit të Tokës, Këshilli i Qarkut Lezhë,
2
Prefektura Lezhë, Z.R.P.P. Lezhë, Avokatura e Shtetit........
189
204 (00-2013-896) 21.03.2013 Nexhmi Hekurani kundër Feti Mezani në mungesë,
Zyra Rajonale e Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Qarku Vlorë në mungesë
192
205 (00-2013-793) 21.03.2013 Islam Kullaj në mungesë kundër Zona e Shpërndarjes
Elektrike Durrës në mungesë, Agjencia Elektrike Krujë
në mungesë.....................................................................198
206 (00-2013-796) 21.03.2013 Shoqëria “Geri” Shpk, Tiranë kundër Dega e Tatimeve
Tiranë në mungesë, Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve në mungesë.....................................................203
207 (00-2013-848) 21.03.2013 Shoqëria“Visari-G“ shpk kundër Dega e Doganës
Bllate, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave..................208
208 (00-2013-849) 21.03.2013 Idris Lusha kundër Drejtoria Rajonale e Tatimeve
Durrës..............................................................................213
209 (00-2013-697) 21.03.2013 Drejtoria e Shërbimeve Qeveritare kundër Agjensia
Rajonale e Kthimit të Pronave, Qarku Vlorë,
Ana Muzina, Erika Toptani, Suela Myftiu,
Vangjel Anastasiadhi, Vasil Muzina, Alqiviadhi Shyti,
Xhovani Shyti, Edmond Shyti, Rozalba Shyti,
Polikseni Shyti, Entela Shyti, Denada Shyti,
Boiken Shyti...................................................................216
210 (00-2013-1279) 21.03.2013 Refije Koka kundër Ministria e Financave, Drejtoria e
Përgjithshme e Thesarit, Drejtoria e Administrimit dhe
Shitjes së Pronave Publike, Shoqëria "Alb building” shpk
në mungesë.....................................................................222
211 (00-2013-1278) 21.03.2013 Gjovalin Loka kundër Ministria e Brendshme................224
212 (00-2013-973) 21.03.2013 A. H. kundër J. H............................................................228
213 (00-2013-871) 21.03.2013 Enver Çaushaj në mungesë kundër Qemal Lutaj
në mungesë, Meço Lutaj në mungesë, Zyra e
Përmbarimit Fier në mungesë, Eqerem Shehaj
në mungesë.....................................................................233
214 (00-2013-870) 21.03.2013 Besnik Selmani kundër Bashkim Çuku..........................240
215 (00-2013-853) 26.03.2013 Sanije Maxhari në mungesë, Valentina Sallaku
në mungesë kundër Hysen Saliaga në mungesë,
Besnik Saliaga në mungesë, Vjollca Kacanja
në mungesë, Xhevair Shehu në mungesë, Sabah Çela
në mungesë, Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Krujë në mungesë, Agjencia e Kthimit dhe
216 (00-2013-905) 26.03.2013 Shoqëria “Global Petroleum-Albania” sh.a.
në mungesë kundër Dega e Doganës Durrës, Drejtoria
e Përgjithshme e Doganave.............................................251
217 (00-2013-965) 26.03.2013 Zhaneta Treska kundër Agjencia Kombëtare e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, Universiteti
“Fan Noli” Korçë............................................................260
218 (00-2013-966) 26.03.2013 Asllan Xhaferri në mungesë kundër Fondacioni
“Demokracia Popullore Xhaferri” në administrim,
në mungesë.....................................................................265
3
219 (00-2013-897) 28.03.2013 Nonda Kajno, Thoma Kajno, në mungesë kundër
Kostaq Kajno, Kristaq Kajno, Eleni Trajani,
Evri Kajno, Ervin Kajno, Alketa Kajno,
Kostaqe Kajno, Holta Kajno, në mungesë......................269
220 (00-2013-898) 28.03.2013 Kristaq Nare kundër Dhimitër Mitri...............................277
221 (00-2013-1389) 28.03.2013 Esat Bushati kundër Ministria e Ekonomisë, Tregtisë

dhe Energjitikës, Avokatura e Shtetit - Zyra Vendore
Shkodër, Fondacioni "Gulistan" (Kolegji Turk),
Tule Memcaj, Maliq Memcaj, Ramadan Memcaj,
Fatmir Memcaj, Rifat Memcaj, Edmond Memcaj,
Zamir Memcaj, Lube Memcaj, Nexhmije Memcaj,
Bujar Memcaj, Zade Memcaj.........................................282
222 (00-2013-769) 28.03.2013 Shoqëria “Vlt Albania” sh.a. kundër Drejtoria Rajonale
Tatimore Tiranë, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve..........................289
223 (00-2013-980) 28.03.2013 Shoqëria “Impresa Construzioni Giuseppe Maltauro”,
Dega Shqipëri kundër Shoqëria “Sigal Uniqa Group
Austria”, Shoqëria “Bi-Investments”..............................292
224 (00-2013-1270) 28.03.2013 Kërkues: Zyra e Përmbarimit Shkodër në mungesë
Palë e tretë: Stefano Pogna, Ndricim Shurdha,
Valentina Cuni, në mungesë...........................................298
225 (00-2013-1097) 28.03.2013 Qefsere Çausholli kundër Shoqëria “AL-DE 2” Shpk..........
302
226 (00-2013-845) 28.03.2013 Gani Halili kundër Meliha Myslymi, Reshat Myslymi........
307
227 (00-2013-1276) 28.03.2013 Hamid Visha, Ibrahim Visha kundër Aeroporti
"Nënë Tereza" Sh.A........................................................312
228 (00-2013-869) 28.03.2013 Hazir Tershalla në mungesë kundër Maliq Çela
në mungesë, Farfuri Çela në mungesë, Zyra e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lushnje
në mungesë.....................................................................317
229 (00-2013-852) 28.03.2013 Romeo Harizi kundër Suat Kalamishi, Agjencia e
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Durrës, Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Durrës, Avokatura e Shtetit.............................................322
230 (00-2013-854) 28.03.2013 Agron Krasniqi në mungesë kundër Harrilla Semini
në mungesë; Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Fier në mungesë; Agjencia e Kthimit dhe
Çështje Penale
4 21.03.2013 I dёmtuar akuzues: Sali Shehu

I akuzuar: Enkelejd Alibeaj............................................335
73 (00-2013-514) 06.03.2013 Të pandehur: Jonuz Çobo, Barjam Hoxha......................339
74 (00-2013-1269) 06.03.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë
I pandehur: Jani Kojku....................................................347
75 (00-2013-1215) 06.03.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër
I pandehur: Gjelosh Preldakaj.........................................351
4
76 (00-2013-950) 06.03.2013 Të pandehur: Beqir Rada................................................355
77 (00-2013-577) 06.03.2013 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së
Parë
për Krime të Rënda
Të pandehur: Sejtur Geço, Jani Kovaçi..........................360
78 (00-2013-574) 06.03.2013 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së
Parë
Korçë
I pandehur: Erjon Pepellashi...........................................366
79 (00-2013-576) 06.03.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës
I pandehur: Viron Hykaj.................................................370
80 (00-2013-887) 06.03.2013 I pandehur: Flamur Agalliu.............................................374
81 (00-2013-) .03.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër
Të pandehur: Elton Hodollari, Gerti Miho, Erjon Latka......
379
82 (00-2013-531) 06.03.2013 I pandehur: Hoseantonio (Roland) Quni.........................386
83 (00-2013-1548) 06.03.2013 Të pandehur: Aleksandër Shehu, Sokol Shehu...............391
84 (00-2013-875) 06.03.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Sarandë
I pandehur: Geart Çoçka.................................................404
85 (00-2013-1211) 06.03.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë
Të pandehur: Vangjel Emini, Kosta Çollaku
në mungesë, Vaskë Arra në mungesë.............................409
86 (00-2013-532) 06.03.2013 Të pandehur: Bledar Yzeiri, Fatmir Emini.....................418
87 (00-2013-707) 06.03.2013 I pandehur: Bledar Berberi..............................................425
88 (00-2013-710) 06.03.2013 I pandehur: Arben Cauli..................................................428
89 (00-2013-1157) 13.03.2013 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Petrit Goga...................................................434
90 (00-2013-1155) 13.03.2013 I pandehur: Reshit Adri...................................................440
91 (00-2013-530) 13.03.2013 Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë
I pandehur: Fatos Merkaj................................................447
92 (00-2013-513) 13.03.2013 Të pandehur: Jorgo (Bledar) Sopaj, Aleksandër Sopaj.........
452
93 (00-2013-533) 13.03.2013 I pandehur: Ruzhdi Zogu................................................458
I pandehur: Ramazan Dervishi........................................468
95 (00-2013-862) 20.03.2013 Kërkues: Prokuroria për Krime të Rënda Tiranë
Të pandehur: Roland Lulaj, Ardian Gockaj....................470
96 (00-2013-664) 20.03.2013 Të pandehur: Valter Kanan, Ruzhdi Zylali.....................477
97 (00-2013-636) 20.03.2013 Kërkues: Prokuroria për Krime të Rënda Tiranë
Të pandehur: Arben Veliko, Sokol Kashta,
Panajot Dhiamandi, Latimir Hoxha, Astrit Goçi
në mungesë, Orges (Dritan) Jahelezi..............................482
98 (00-2013-881) 20.03.2013 Kërkues: Spiro Qëndro...................................................511
99 (00-2013-1142) 20.03.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat
Të pandehur: Ardjan Tabaku, Ervis Alibeaj,
Johan Çuko, Ndriçim Kaçi..............................................515
100 (00-2013-699) 20.03.2013 I pandehur: Kostandin Konda.........................................522
101 (00-2013-632) 20.03.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier
I pandehur: Julian Medinaj në mungesë.........................528
5
102 (00-2013-646) 20.03.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Astrit Doçi në mungesë...............................535
103 (00-2013-647) 20.03.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Alfred Musabelli..........................................539
104 (00-2013-645) 20.03.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lushnjë
I pandehur: Sami Osmani...............................................544
105 (00-2013-666) 27.03.2013 I pandehur: Bujar Gipsi...................................................552
Të pandehur: Lekë Sukaj, Pëllumb Sukaj.......................556
107 (00-2013-633) 27.03.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan
I pandehur: Bashkim Rexha në mungesë........................566
108 (00-2013-874) 27.03.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Krujë

I pandehur: Ibrahim Çangu.............................................569
Të pandehur: Ferdinand Mimani, Floresha Mimani,
Fatbardha Nuhu...............................................................573
110 (00-2013-708) 27.03.2013 I pandehur: Qamil Ahmetaj............................................579
111 (00-2013-1517) 27.03.2013 Të pandehur: Ehadu Mersini, Emanuel Dungu...............582
Të pandehur: Ajet Sulka, Ilir Kondi...............................588
113 (00-2013-648) 27.03.2013 I pandehur: Sami Bytyçi.................................................595
Gjyqësor Elbasan
Të pandehur: Euglend Godolja, Krenar Meça,
Sokol Çopja.....................................................................606
Gjyqësor Berat
I pandehur: Edmond Xhelanj..........................................612
116 (00-2013-863) 27.03.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kukës
Të pandehur: Ismail Neza, Gëzim Brati,
Bujar Xhebexhia.............................................................617
6
ÇËSHTJE CIVILE
7
8
Nr.11231-01376-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1017 i Vendimit (168)
VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:
Besnik Imeraj Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Artan Zeneli Anëtar
Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar
mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 05.03.2013 çështjen civile, që i përket palëve:
PADITËS: VIRTYT SHEHU; në mungesë

I PADITUR: SHOQËRIA E SIGURIMEVE INSIG SH.A.
PERSON I TRETË: BANKA AMERIKANE E SHQIPËRISË,
në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurit të paguajë shumën e sigurimit
prej 17.625,43 USD si shumë e papaguar e kredisë.
Baza Ligjore: Neni 32 e i K.Pr.Civile.
Neni 1113 i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2606, datë 12.04.2007, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në ligj dhe në prova.
Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata vlerëson se në zbatim të kësaj dispozite dhe të
marrveshjes së lidhur me bankat për aplikimet e sigurimit të jetës, pala e
paditur ka përpiluar kushtet e përgjithshme të sigurimit të jetës së debitorit. Në
pikën 4/5 pala e paditur ka parashikuar refuzimin e pagimit të dëmshpërblimit
në rast fatkeqësie dhe të çdo rrethanë tjetër nëqoftëse kreditori, apo i siguruari
kanë dhënë informata jo të sakta në kërkesën apo dokumentet e paraqitura dhe
në bazë të së cilave është lidhur kontrata e sigurimit.
Ndërsa në pikën 9/1 parashikohet që sigurimi nuk mbulon vdekjen për …. Çdo
lloj defekti fizik apo mendor, sëmundjeve të diaknostikuara përpara marrjes në
sigurim ose të lidhura me to, përveçse kur është deklaruar me shkrim nga i
siguruari dhe është pranuar nga siguruesi….
Gjykata vlerëson se deklarimi i sëmundjes së pashërueshme të kancerit është
një rrethanë që ka rëndësi thelbësore për përcaktimin e natyrës dhe të masës së
rrezikut dhe detyrim që parashikohet edhe nga neni 422 i Kodit Civil. Në rast
se e ndjera do të deklaronte sëmundjen e rëndë pala e paditur mund të mos
lidhte kontratën e sigurimit të jetës, ose do të kërkonte pagimin e primeve në
vlera shumë më të larta se ato që ka paguar e ndjera. Mos deklarimi i kësaj
9
sëmundje nga e ndjera në rastin e lidhjes së kontratës së sigurimit bën që në
kuptim të dispozitës së mësipërme dhe të kushteve të përgjithshme të
kontratës, trashëgimtarët e të ndjerës të mos përfitojnë nga shuma e
parashikuar në kontratën e sigurimit.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.687, datë 03.04.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.2606, datë 12.04.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.687, datë 03.04.2008 të Gjykatës se Apelit Tiranë, brenda afatit
ligjor, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.C. ka paraqitur rekurs pala paditëse Virtyt Shehu,
duke kërkuar ndryshimin e vendimeve dhe pranimin e padisë, për këto shkaqe:
- Vendimet janë marrë në kundërshtim me ligjin material dhe procedural civil. Në
mbështetje të akt marrëveshjes së lidhur mes palës së paditur dhe personit të tretë datë
08.08.2001 dhe parashikimit të nenit 1117 të Kodit Civil, në gjykim u paraqit si provë
një formular “Aplikim për sigurimin e jetës së debitorit”, ku nga pala e paditur u
pretendua se është plotësuar nga personi i tretë.
- Aplikimi i paraqitur në fotokopje pretendohet se është nënshkruar nga e ndjera
Dhoksije Shehu pas pyetjeve të drejtuara nga personi i tretë, duke mos dhënë të
dhënat e sakta për sëmundjen e kancerit.
- Ky aplikim, kopje e faksuar, u pranua si provë me vlerë të plotë provuese për
përmbajtjen e saj në kundërshtim me ligjin. Nga ana e palës paditëse u kundërshtua
origjinaliteti i firmës, por për shkak se nuk jemi para origjinalit, eksperti përkatës nuk
mori përsipër kryerjen e ekspertimit. Mundësia e të provuarit për këtë falsitet mungon
për shkaqe objektive dhe jo për faj të palës paditëse.
- Gjykata e apelit, në kundërshtim me nenin 460/3 të K.Pr.C., ka zhvilluar gjykimin në
mungesë të palës paditëse pa kryer njoftimin përkatës pranë gjykatës së shkallës së
parë.
- Personi i tretë ka kundërshtuar faktin që punonjës të saj të kenë plotësuar formularin
“Aplikim për sigurimin e jetës së debitorit”, pasi në ketë akt mungon nënshkrimi dhe
vula e punonjësit dhe e vetë bankës. Administrimi i kësaj prove bie ndesh me
dispozitat e nenit 251, 258 të K.Pr.C.
- Vendimet e gjykatave vijnë ndesh me nenin 1117/2 të Kodin Civil dhe nenet 156/c e
157/1 të ligjit nr.9267/2004. Pala e paditur nuk e ka vënë në dijeni të ndjerën Dhoksije
Shehu në lidhje me kushtet e përgjithshme e të veçanta të kontratës së sigurimit, siç
parashikohet në nenin 156/c të ligjit të mësipërm.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, përfaqësuesen me autorizim e palës
së paditur Shoqëria e Sigurimeve INSIG sh.a juristen Shqipe Celaj, e cila kërkoi lënien në
fuqi të dy vendimeve, të vendimi nr.2606 datë 12.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe vendimi nr.687 datë 03.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë; si dhe pasi diskutoi
çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se paditësi është bashkëshorti i së
ndjerës Dhoksije Shehu dhe me vendimin nr.1350 datë 12.07.2006 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë është caktuar, së bashku me fëmijët Aglind e Andi Shehu, trashëgimtar ligjor
i të ndjerës.
10
2. Më datë 16.05.2003 e ndjera ka lidhur me palën e tretë një kontratë kredie bankare
në shumën prej 22.000 USD për blerjen e një apartament banimi. Në pikën 3/1 të kontratës
është parashikuar që kredimarrësi të bëjë sigurimin e jetës në favor të Bankës Amerikanë për
shumën e huasë, i cila do të jetë e rinovueshme çdo vit për shumën e papaguar të kredisë.
3. Nga ana tjetër pala e paditur me personin e tretë ka pasur një aktmarrëveshje datë
08.08.2001 për sigurimin e jetës së debitorëve për shumën e kredisë së dhënë nga kreditori në
rast vdekje të debitorit.
4. Në nenin 3 të aktmarrëveshje së sipërcituar parashikohet që kreditori merr përsipër
që të sigurojë lidhjen e kontratës së sigurimit të debitorit me klientët që marrin kredi për një
periudhë deri në 10 vjet. Ndërsa në nenin 8 parashikohet që polica e sigurimit të jetës
përgatitet dhe lëshohet nga siguruesi pas plotësimit të pyetësorëve për sigurimin e jetës së
debitorit dhe formularit të miratimit të kredisë nga kreditori.
5. Në zbatim të kësaj aktmarrëveshje po në ditën e lidhjes së kontratës së kredisë
bankare nga e ndjera Dhoksije Shehu është plotësuar para Bankës Amerikane Aplikimi Për
Sigurimin e Jetës së Debitorit, ku e ndjera ka deklaruar se nuk vuan nga ndonjë sëmundje e
rëndë dhe se ka bërë tek mjekët vetëm kontrolle rutinë.
6. Me marrjen e këtij aplikimi me faks nga Banka Amerikane, pala e paditur ka lidhur
me të ndjerën me datë 23.05.2003 policën e sigurimit të jetës dhe kjo e fundit ka paguar
primin e sigurimit prej 83,21 USD
7. Më datë 29.12.2005, Dhoksije Shehu ka vdekur. Dhe siç rezulton nga aktet në
dosje, pala e paditur më datë 15.05.2006 ka kërkuar verifikimin e shkakut të vdekjes
(sëmundjes) të së ndjerës Dhoksije Shehu.
8. Komisioni Qendror Mjekoligjor i përbërë nga mjekët ligjorë Fatos Harito, Bardhyl
Çipi e Sokrat Meksi, me akt verifikimin nr.271 kanë arritur në konkluzionin se “e ndjera
Dhoksije Shehu ka vuajtur nga kanceri i gjirit (CA Mamma) të paktën prej dhjetorit të vitit
2001, ku rezulton e diagnostikuar klinikisht si dhe me ekzaminim bioptik (mikroskopik) dhe
për pasojë dy muajt e fundit është rënduar nga metastazat dhe ka vdekur nga kjo diagnozë”.
9. Më pas pala paditëse ka kërkuar nga pala e paditur dëmshpërblimin e shumës së
kredisë së mbetur meqenëse e ndjera ka qenë e siguruar pranë kësaj shoqërie, por ky
shpërblim i është refuzuar.
10. Në këto rrethana, pala paditëse Virtyt Shehu i është drejtuar gjykatës me padinë
objekt gjykimi.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2606, datë 12.04.2007, ka
vendosur:“Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në ligj dhe në prova”.
11.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata vlerëson se në zbatim të kësaj dispozite dhe të
marrveshjes së lidhur me bankat për aplikimet e sigurimit të jetës, pala e paditur ka përpiluar
kushtet e përgjithshme të sigurimit të jetës së debitorit. Në pikën 4/5 pala e paditur ka
parashikuar refuzimin e pagimit të dëmshpërblimit në rast fatkeqësie dhe të çdo rrethane
tjetër nëqoftëse kreditori. apo i siguruari kanë dhënë informata jo të sakta në kërkesën apo
dokumentet e paraqitura dhe në bazë të së cilave është lidhur kontrata e sigurimit.
Ndërsa në pikën 9/1 parashikohet që sigurimi nuk mbulon vdekjen për …. Çdo lloj
defekti fizik apo mendor, sëmundjeve të diaknostikuara përpara marrjes në sigurim ose të
lidhura me to, përveçse kur është deklaruar me shkrim nga i siguruari dhe është pranuar nga
siguruesi….
Gjykata vlerëson se deklarimi i sëmundjes së pashërueshme të kancerit është një
rrethanë që ka rëndësi thelbësore për përcaktimin e natyrës dhe të masës së rrezikut dhe
detyrim që parashikohet edhe nga neni 422 i Kodit Civil. Në rast se e ndjera do të deklaronte
sëmundjen e rëndë pala e paditur mund të mos lidhte kontratën e sigurimit të jetës ose do të
kërkonte pagimin e primeve në vlera shumë më të larta se ato që ka paguar e ndjera. Mos
deklarimi i kësaj sëmundje nga e ndjera në rastin e lidhjes së kontratës së sigurimit bën që në
11
kuptim të dispozitës së mësipërme dhe të kushteve të përgjithshme të kontratës,
trashëgimtarët e të ndjerës të mospërfitojnë nga shuma e parashikuar në kontratën e
sigurimit”.
12. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.687, datë 03.04.2008, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.2606, datë 12.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë”
13. Kundër vendimit nr.687, datë 03.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, brenda
afatit ligjor, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.C., ka paraqitur rekurs pala paditëse Virtyt
Shehu, duke kërkuar ndryshimin e vendimeve dhe pranimin e padisë.
Ligji i zbatueshëm
14. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
14.1. Neni 10: “Gjykata mbështet vendimin e saj vetëm mbi faktet që janë paraqitur
gjatë procesit gjyqësor”.
14.2. Neni 14: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin”.
14.3. Neni 16: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
14.5. Neni 29: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose
nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore. Gjykata çmon provat që
ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga
shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
15. Dispozitat e Kodit Civil në të cilat është parashikuar:
15.1 Neni 1117 “I siguruari duhet t’i njoftojë siguruesit, me rastin e lidhjes së
kontratës, të gjitha rrethanat për të cilat ka dijeni dhe që kanë rëndësi
thelbësore për përcaktimin e natyrës dhe të masës së rrezikut. Quhet se kanë
rëndësi thelbësore të gjitha rrethanat për të cilat siguruesi ka pyetur me
shkresë të siguruarin.
Kontrata e sigurimit e lidhur pa u marrë përgjigja në ndonjë nga këto pyetje,
nuk mund të jetë, për këtë shkak, e pavlefshme.
15.2 Neni 1118: Kur pas lidhjes së kontratës së sigurimit del se i siguruari duke e
ditur ka dhënë informata jo të sakta në kërkesën ose në dokumentet e
paraqitura prej tij dhe në bazë të së cilave është lidhur kontrata e sigurimit,
siguruesi brenda tre muajve nga marrja dijeni ka të drejtë:
a) të ndryshojë masën e primit të sigurimit, të shumës së sigurimit ose afatin e
sigurimit;
b) të zgjidhë kontratën e sigurimit në rast se ka rrethana të tilla, që po t’i dinte
siguruesi nuk do të kishte lidhur kontratën. Në këtë rast, primet e sigurimit
deri në kohën që kërkohet prishja e kontratës, e në çdo rast primi i sigurimit
për t’u paguar në vitin e parë të kontratës, nuk i kthehen të siguruarit.
Në qoftë se vërtetohet ngjarja e sigurimit përpara se të fillojë afati i treguar në
paragrafin e mësipërm, siguruesi nuk është i detyruar të paguajë shumën e
sigurimit.
Kur kontrata e sigurimit është lidhur për më shumë se një person ose sende,
ajo mbetet e vlefshme për ata persona ose sende, të cilëve nuk u referohen
deklarimet e pasakta apo heshtja”.
12
15.3 Neni 1119: “Dhënia e informatave të pasakta në kërkesën ose në dokumentet e
paraqitura, në bazë të së cilave është lidhur kontrata e sigurimit, ose lënia në
harresë e informatave kur vërtetohet se nuk janë bërë me dashje ose nga
pakujdesia e rëndë, nuk përbën shkak për zgjidhjen e kontratës, por siguruesi
mund të heqë dorë nga kontrata duke e njoftuar të siguruarin me shkrim,
brenda 3 muajve nga marrja dijeni e tyre.
Në qoftë se ngjarja e sigurimit vërtetohet përpara se pasaktësitë e informatave
ose lënia në harresë e tyre të njihen nga siguruesi, ose përpara se të jetë
deklaruar heqja dorë nga kontrata, shuma e detyruar ulet në proporcion me
diferencën midis shumës së caktuar në kontratë dhe asaj që do të ishte
zbatuar, në se do të njihej gjendja e vërtetë e fakteve”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
16.Vendimi nr.687, datë 03.04.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është
vendosur lënia në fuqi i vendimit nr.2606, datë 12.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, është i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi
17.Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen
gjyqësore, objektit dhe shkakut të kërkesëpadisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte,
si dhe në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, e gjen të bazuar
në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
Gjykata e Apelit Tiranë në lidhje me çështjen objekt gjykimi.
18. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosje gjyqësore, mosmarrëveshja e
krijuar ndërmjet palëve ndërgjyqëse rrjedh si rezultat i kontratës së kredisë bankare së lidhur
nga e ndjera Dhoksije Shehu (bashkëshortja e palës paditëse) në cilësinë e kredimarrëses dhe
personit të tretë Bankës së Amerikanë në cilësinë e kredidhënësit, më qëllim blerjen e një
apartamenti/banimi. Në zbatim të nenit 3/1 të kësaj kontrate që parashikon se “Kredimarrësi
do të bëjë sigurimin e jetës në favor të Banka e Amerikane e Shqipërisë për shumën e huasë, i
cili duhet të jetë i rinovueshëm çdo vit për shumën e papaguar të kredisë. Banka paguan
primin vjetor të sigurimit me urdhër të kredimarrësit dhe nga llogaria e tij në bankë” e ndjera
Dhoksije Shehu ka vijuar me pagimin e primit nga llogaria e saj në atë të bankës për çdo
muaj deri në momentin që ka vdekur.
19. Nga ana tjetër, pala e paditur Shoqëria INSIG sh.a me personin e tretë Banka
Amerikane, si rezultat i një aktmarrëveshje të lidhur me datë 08.08.2001, kanë rënë dakord
lidhur me kushtet e përgjithshme të sigurimit të jetës për debitorët në përputhje me
legjislacion në fuqi dhe procedurat se si do të realizohet lëshimi i policës së sigurimi. (neni 3,
8, 11 i aktmarrëveshjes së sipërcituar).
20. Gjatë shqyrtimit gjyqësor, është konstatuar se e ndjera Dhoksije Shehu, në asnjë
moment nuk i ka bërë më dije palës së paditur apo personit të tretë gjendjen shëndetësore të
saj. Fshehja e kësaj rrethane të rëndësishme, pavarësisht nëse është bërë në mënyrë të
qëllimshme apo jo, përbën një nga rastet për të cilat pala e paditur nuk përmban detyrim për
të shpërblyer në emër dhe për llogari të së ndjerës, personin e tretë.
21.Duke analizuar kushtet të përgjithshme të kontratës së sigurimit qe ka nënshkruar e
ndjera, Dhoksije Shehu, vihet re se përmbajtja e këtyre kushteve është në qasje të plotë me
dispozitat e Kodit Civil për kontratën e sigurimit (nenet 1113- 1161). Konkretisht, neni1117 i
Kodit Civil, parashikon “I siguruari duhet të njoftojë siguruesit , me rastin e lidhjes së
kontratës të gjitha rrethanat për të cilat ka dijeni dhe që kanë rëndësi thelbësore për
përcaktimin e natyrës dhe të masës së rrezikut. Quhet se kanë rëndësi thelbësore të gjitha
rrethanat për të cilat siguruesi ka pyetur me shkresë të siguruarin” Kolegji Civil vëren se ky
nen gjen reflektim të plotë në nenin 9 të kushteve të përgjithshme të aktmarrëveshjes.
13
22. I pambështetur në ligj është dhe pretendimi i ngritur në rekurs nga pala paditëse,
lidhur me vlerfshmërinë e formularit Aplikim për Sigurimin e Jetës, duke argumentuar se ky
formular nuk është nënshkruar nga e ndjera Dhoksije Shehu, ndërkohe që gjatë shqyrtimit
gjyqësor në gjykatat e faktit pala paditëse ka qënë në pamundësi të provojë pavlefshmërinë e
këtij dokumenti dhe me të drejtë gjykata e apelit e ka rrëzuar këtë pretendim si të pabazuar.
23. Kolegji Civil çmon se marrja përsipër e detyrimeve si rezultat i nënshkrimit të
kontratës së sigurimit të jetës nga ana e së ndjerës Dhoksije Shehu vërtetohet si me prova
shkresore (nënshkrimi i aplikimit për jetën e sigurisë së debitorit), ashtu edhe me veprime
konkludente të kryera nga ana e saj duke autorizuar punonjësin e bankës për të paguar çdo
muaj primin e sigurimit në llogarinë e personit të tretë Bankës Amerikane. Në këtë kuptim
dokumenti i titulluar (aplikimi për sigurimin e jetës së debitorit) pavarësisht emërtimit nuk
është gjë tjetër veçse një shfaqje e vullnetit të së ndjerës për të hyrë në një marrëdhënie të
caktuar juridike, ku palët kanë marrë përsipër të drejta dhe detyrime. Pasi kontrata si veprim
juridik nënkupton shprehjen e vullnetit të dy palëve që mund të kryhet në çdo formë,
verbalisht, me shkrim, në heshtje, apo me veprime konkludente.
24. Në argument sa më sipër, ky kolegj vëren se, pa i hyrë analizës së provave, nga
shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe shkaqeve të rekursit, gjykatat e faktit kanë
arritur në një përfundim të drejtë kur arsyetojnë se “...Mos deklarimi i kësaj sëmundje nga e
ndjera në rastin e lidhjes së kontratës së sigurimit bën që në kuptim të dispozitës së
mësipërme dhe të kushteve të përgjithshme të kontratës, trashëgimtarët e të ndjerës të mos
përfitojnë nga shuma e parashikuar në kontratën e sigurimit...”. Ky përfundim i gjykatave të
faktit është rrjedhojë e zhvillimit të një hetimi gjyqësor të plotë e të gjithanshëm.
25. Së fundi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se
pretendimet e parashtruara në rekurs nga pala paditëse nuk përbëjnë çështje ligji, për të cilin
Gjykata e Lartë mund të investohet, ndërkohë përcaktimi nëse fakti (ngjarja apo veprimi) ka
ndodhur apo jo, ka sjellë apo jo pasojë të caktuar, materiale apo jo materiale, nëse ekziston
lidhja shkakësore ndërmjet veprimit (mosveprimit) dhe pasojës së ardhur, etj., këto janë
çështje fakti, të cilat janë pranuar dhe vlerësuar nga gjykatat e faktit dhe Gjykata e Lartë nuk
mund t’iu bëjë atyre vlerësim të ndryshëm.
26. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.687, datë
03.04.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485 të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit të vendimi nr.687, datë 03.04.2008 i Gjykatës së Apelit
Tiranë.
Tiranë, më 05.03.2013
14
Nr.00-2013-873 i Vendimit (169)
VENDIM

Ardian Dvorani Anëtar
Medi Bici Anëtar
mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 05.03.2013, çështjen civile që i përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “EMPA” SHPK, TIRANË

TË PADITUR: DEGA E DOGANËS KAPSHTICË
DREJTORIA E PËRGJITHSHME
E DOGANAVE
OBJEKTI:
Deklarimin e pavlefshmërisë së titullit ekzekutiv,
vendimit nr.1195, datë 01.10.2004 të Degës së Doganës Kapshticë,
lënë në fuqi me vendimin nr.8058/1, datë 27.07.2005
të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave.
Baza Ligjore: Neni 609 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.84, datë 16.01.2008, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë duke u shpallur i pavlefshëm titulli ekzekutiv-
vendimi nr.1195, datë 01.10.2004 i Degës së Doganës Kapshticë, pasi
detyrimi që përmbahet në të nuk ekziston.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.133, datë 29.04.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.84, datë 16.01.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs nga Avokatura e Shtetit,
Zyra Vendore Qarkut Korçë, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave dhe Dega e Doganës
Kapshticë, më datë 25.05.2008, me të cilin kërkohet ndryshimi i vendimit të gjykatës së apelit
dhe i vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimi i padisë, për këto shkaqe:
- Nga gjykatat janë zbatuar gabim dispozitat e Kodit Doganor dhe ato të V.K.M.
nr.205, datë 13.04.1999, të cilat përcaktojnë kompetencën e zyrës konstatuese të
shkeljes doganore për të dhënë sanksionet përkatëse, që për rastin konkret është Dega
e Doganës Kapshticë (nenet 230, 287).
15
- Po kështu, sipas nenit 285 të Kodit Doganor me autoritetet doganore kompetente
kuptohet autoriteti që ushtron mbikëqyrjen dhe kontrollin në zonën ku është kryer dhe
verifikuar shkelja doganore.
- Në rastin konkret kryerja dhe verifikimi i shkeljes janë realizuar pranë Degës së
Doganës Kapshticë. Dega e Doganës Tiranë do të ishte kompetente në rast se shkelja
e palës paditëse nuk do të ishte konstatuar nga Dogana e Kapshticës, por prej saj.
- Gjykatat kanë keqinterpretuar shkresën e Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave,
sepse kjo shkresë nuk është përgjigje e ankimit administrativ të palës paditëse. Organi
epror ka lënë në fuqi vendimin nr.1195 të Degës së Doganës Kapshticë edhe pas
ankimit nga pala paditëse, me të cilin ka përfunduar procesi administrativ.
- Gjykata nuk ka zgjidhur se cili prej vendimeve të Drejtorisë së Përgjithshme të
Doganave përfaqëson vullnetin e organit më të lartë administrativ, në kuptim të
procesit administrativ dhe cili prej tyre është në përputhje me ligjin. Gjykatat nuk i
kanë dhënë përgjigje se cila prej rillogaritjeve të detyrimit është në përputhje me
ligjin.
- Për rastin konkret për vlerësimin dhe nxjerrjen e detyrimit doganor në ngarkim të
palës paditëse nuk mund të zbatohej metoda e transaksionit, sikurse ka vepruar Dega e
Doganës Tiranë, por ajo e zbatuar nga Dega e Doganës Kapshticë. Për rrjedhojë
vendimi që kundërshtohet me padi është i ligjshëm.
- Pretendimi i paditësit se është penalizuar dy herë është i pabazë dhe përpjekjet për të
anashkaluar sanksionin ligjor për veprimin e mosdeklarimit të mallit.
- Gjykata nuk ka dhënë asnjë argument në lidhje me shkakun ligjor të rrëzimit të
pretendimeve tona, por në mënyrë të njëanshme dhe subjektive ka analizuar dhe
arsyetuar vetëm pretendimet e palës paditëse.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e palës paditëse
Shoqëria “EMPA” sh.p.k. av. Sokol Shehu, i cili kërkoi lënien në fuqi të dy vendimeve të
gjykatave; përfaqësuesen me autorizim të palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave juristja Ornela Biti dhe Avokatin e Shtetit Abaz Deda, që kërkuan prishjen e dy
vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e padisë; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Empa”
sh.p.k është regjistruar si person juridik me vendimin nr.29671, datë 14.05.2003 të Gjykatës
së Rrethit Tiranë, me seli në Tiranë, me objekt veprimtarie import-eksport të mallrave të
ndryshme industriale, ushqimore, tregtim me shumicë e pakicë të tyre, etj., regjistruar në
organet tatimore me nr.NIPT-i K31901013J.
2. Në datën 01.10.2004 pala paditëse ka importuar nga Turqia një sasi mallrash
industriale, të cilat do të kalonin tranzit nëpërmjet Degës së Doganës Kapshticë për
zhdoganim në Degën e Doganës Tiranë.
3. Pas paraqitjes nga ana e palës paditëse pranë Degës së Doganës Kapshticë të
deklaratës doganore tranzit nr.4710, datë 01.10.2004, nga ana e grupit të Antikontrabandës
është ushtruar kontroll prej të cilit është konstatuar që prej palës paditëse nuk ishin deklaruar
6232 copë lavapjata inoksi me një gropë, si dhe ishin deklaruar 1000 copë lavamanë
porcelani dhe 6200 sifona të kromuar, të cilat nuk u gjetën gjatë kontrollit. Aktet e kontrollit i
janë vënë në dispozicion Degës së Doganës Kapshticë, e cila ka nxjerrë vendimin nr.1195,
datë 01.10.2004, sipas të cilit pala paditëse ngarkohet me një detyrim doganor të munguar në
16
shumën 2.225.970 lekë dhe gjobë sa trefishi i detyrimit të papaguar në shumën 6.677.910
lekë.
4. Me mbërritjen e mallit në doganën e destinacionit, atë të Tiranës, pala paditëse ka
përpiluar deklaratën e importit nr.4 R 424999, datë 23.10.2004 në të cilën janë deklaruar
mallrat e importuar, përfshirë edhe “lavapjatat e inoksit me një gropë”.
5. Dega e Doganës Tiranë me shkresën nr.2338, datë 23.10.2004 i ka kërkuar
Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave mendim juridik në lidhje me procedimin e mëtejshëm
të praktikës doganore të tranzitit nr.4710, datë 01.10.2004. Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave Tiranë, me shkresën nr.8593, datë 27.10.2004 ka udhëzuar Degën e Doganës
Tiranë të zbatojë vendimin nr.1195, datë 01.10.2004 të Degës së Doganës Kapshticë vetëm
për sa i përket konstatimit të kundërvajtjes administrative, ndërsa për përcaktimin e vlerës së
detyrimit doganor të papaguar ia ka lënë Degës së Doganës Tiranë, si zyra e destinacionit (në
përputhje me nenin 34 e vijues të Kodit Doganor).
6. Dega e Doganës Tiranë ka përcaktuar vlerën e detyrimit doganor të papaguar në
shumën 1.092.277 lekë duke u mbështetur në metodën e “vlerës së transaktuar të mallrave
identike të shitura”, konform nenit 35/2/a të Kodit Doganor (3.5 Euro/copa) të pasqyruar në
procesverbalin e kontrollit.
7. Pala paditëse ka shlyer detyrimin doganor të përcaktuar në këtë akt: vlera e
detyrimit 1.092.277 + gjoba sa trefishi i detyrimit) në total 3.276.831 lekë.
8. Në të njëjtën kohë, në datë 06.10.2004 pala paditëse ka ushtruar ankim ndaj
vendimit të Degës së Doganës Kapshticë, vendim i cili është lënë në fuqi nga Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave përmes aktit nr 8058/1 prot., datë 27.07.2005.
9. Mbi kërkesën e Degës së Doganës Kapshticë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë,
me vendimin nr.290 prot., datë 21.10.2005, ka lëshuar urdhrin e ekzekutimit për vendimin
nr.1195, datë 01.10.2004 të nxjerrë nga Dogana e Kapshticës.
10. Pala paditëse, Shoqëria “Empa” shpk, me pretendimin se vendimi i Degës së
Doganës Kapshticë është në kundërshtim me ligjin, është nxjerrë në kapërcim kompetence
dhe se detyrimi nuk ekziston, me padinë e datës 03.05.2006 ka kërkuar para Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv, bazuar në nenin 609 të
K.Pr.Civile.
vendosur: “Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
gjykimin e çështjes civile nr.5263/644 Akti, me paditës Shoqëria “Empa” shpk dhe palë të
paditur Dega e Doganës Kapshticë dhe Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve. Dërgimin e
çështjes për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë”.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2007-751 (548), datë
02.05.2007, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.12, datë 11.01.2007 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Tiranë”.
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.84, datë 16.01.2008, ka
vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë duke u shpallur i pavlefshëm titulli ekzekutiv-vendimi
nr.1195, datë 01.10.2004 i Degës së Doganës Kapshticë, pasi detyrimi që përmbahet në të
nuk ekziston”.
13.1 Arsyetimi i gjykatës: - “...vendimi nr.1195, datë 01.10.2004 i Degës së Doganës
Kapshticë, përbën një akt që ka shërbyer vetëm për konstatimin e shkeljeve nga ana e palës
paditëse. Detyrimi i përcaktuar në këtë akt...ka ekzistuar deri në momentin kur Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave, me anë të shkresës me nr.8593 prot. datë 27.10.2004, ka vendosur
që ky detyrim të rillogaritej nga Dega e Doganës Tiranë. Ka qenë pikërisht akti i kësaj të
fundit që ka përcaktuar përfundimisht detyrimin e paditësit ndaj administratës doganore e
konkretisht në masën 3.276.831 lekë”; - “...Duke qenë se detyrimi i përcaktuar në këtë akt
është ekzekutuar nga pala paditëse atëherë arrihet logjikisht në përfundimin se nuk ekziston
17
asnjë detyrim i palës paditëse ndaj palës së paditur mbi bazën e titullit ekzekutiv aktit
nr.1195, datë 01.10.2004 të Degës së Doganës Kapshticë”; - “llogaritja përfundimtare e
detyrimit prej Degës së Doganës Tiranë, konform vullnetit të organit më të lartë
administrativ dhe shlyerja e tij prej paditësit e ka mbyllur procedimin administrativ në
ngarkim të tij. Në këtë kuptim, rinisja e këtij procedimi duke vënë në ekzekutim titullin
ekzekutiv-vendimin nr.1195, datë 01.10.2004 është një veprim i paligjshëm, pasi nënkupton
aplikimin e detyrimit dhe penaliteteve të dyfishta për të njëjtën shkelje”; - Në lidhje me
pretendimet e anës së paditur për kompetencën se kujt organi administrativ i ka takuar
përcaktimi i detyrimit doganor dhe mënyra e llogaritjes së tij gjykata arsyeton se kjo “është
zgjidhur në rrugë administrative nga organi më i lartë administrativ. Ligjshmëria e këtij
veprimi nuk përbën objekt të kësaj çështje, pasi subjekti i detyruar ka pranuar dhe shlyer
detyrimet e përcaktuara ashtu si ato janë servirur nga pala e paditur”.
14. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.133, datë 29.04.2008, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.84, datë 16.01.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë”.
15. Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs nga Avokatura e
Shtetit, Zyra Vendore Qarkut Korçë, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave dhe Dega e
Doganës Kapshticë, më datë 25.05.2008, me të cilin kërkohet ndryshimi i vendimit të
gjykatës së apelit dhe i vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimi i padisë.
Ligji i zbatueshëm
16.1. Neni 609 i K.Pr.Civile:“Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të
vendit të ekzekutimit, që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm
ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është
shuar më pas.
Kur titulli ekzekutiv është një vendim gjyqësor ose vendim arbitrazhi, debitori
mund të kundërshtojë ekzekutimin e titullit vetëm për fakte të ngjara pas
dhënies së këtyre vendimeve.
Në këto raste, gjykata shqyrton shpejt çështjen dhe mund të vendosë
pezullimin e vendimit me ose pa garanci”.
Paragrafi i fundit ndryshuar me ligjin nr.10052, datë 29.12.2008:“Në këto
raste, gjykata shqyrton çështjen brenda 5 ditëve dhe mund të vendosë
pezullimin e vendimit me ose pa garanci. Kundër vendimit të gjykatës mund të
bëhet ankim i veçantë”.
16.2 Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët”.
17. Dispozitat e Kodit të Doganor në të cilat është parashikuar
17.1 Neni 245/4: “4. Vendimet e marra nga administrata doganore për zbatimin e
masave garantuese dhe/ose për rikuperimin me forcë të borxhit doganor,
bëhen tituj ekzekutivë menjëherë sapo ato i njoftohen debitorit. Ekzekutimi i
vendimeve të sipërpërmendura bëhet në bazë të dispozitave të parashikuara
nga nenet 511 dhe në vazhdim të Kodit të Procedurës Civile. Titujt ekzekutivë
të nxjerrë nga administrata doganore, menjëherë sapo mbështeten me urdhrin
e ekzekutimit të nxjerrë nga autoritetet gjyqësore kompetente, mund të
zbatohen në mënyrë të drejtpërdrejtë nga organet e administratës doganore”.
17.2 Neni 289 1: Vendimi i autoriteteve doganore kompetente, për pagimin e
detyrimeve doganore për qëllim të nenit 256(4) dhe të gjobave përkatëse të
18
përcaktuara në bazë të nenit 287(2), duhet të merret dhe t’i njoftohet personit
të akuzuar brenda 24 orësh nga çasti i verifikimit të shkeljes. Për të siguruar
borxhin doganor zbatohen dispozitat e parashikuara në nenin 245 të këtij
Kodi.
2. Kundër vendimit të autoriteteve doganore kompetente të përmendura në
paragrafin 1, personi i akuzuar mund t’i paraqesë Drejtorit të Përgjithshëm të
Doganave një ankesë të arsyetuar kundër këtij vendimi brenda 5 ditësh nga
data e njoftimit. Në qoftë se personi i akuzuar nuk paguan shumën e
përmendur në paragrafin 1 dhe nuk apelon pranë Drejtorit të Përgjithshëm të
Doganave, autoritetet doganore marrin të gjitha masat për të proceduar me
vjeljen e shumës së borxhit doganor dhe të gjobës, në bazë të procedurave të
përcaktuara në nenin 245 të këtij Kodi.
3. Për të paraqitur ankesën, apeluesi duhet të paguajë shumën e përgjithshme
të detyrimeve doganore që duhen paguar, si rrjedhim i verifikimit të bërë, dhe
të depozitojë, paraprakisht, në llogarinë bankare të Drejtorisë së
Përgjithshme të Doganave një shumë të barabartë me 40 për qind të shumës
së përgjithshme të gjobës së zbatuar nga autoritetet doganore. Shuma që i
korrespondon 40 për qind, në asnjë rast, nuk mund të jetë më e madhe se
shuma e përgjithshme e detyrimeve doganore që duhen paguar për mallrat që
janë objekt i shkeljes.
4. Drejtori i Përgjithshëm merr një vendim brenda 30 ditësh nga dita e
marrjes së ankesës dhe ky vendim i njoftohet menjëherë apeluesit dhe
autoriteteve doganore kompetente.
5. Nëse ankesa nuk pranohet, apeluesi mund të ankohet kundër vendimit të
Drejtorit të Përgjithshëm pranë autoriteteve gjyqësore brenda 30 ditësh nga
data e njoftimit të mospranimit të ankesës.
6. Në rast se autoritetet gjyqësore pranojnë ankesën, autoritetet doganore
duhet t’i kthejnë apeluesit shumën e depozituar. Kthimi i kësaj shume mund të
bëhet vetëm pasi vendimi i autoriteteve gjyqësore kompetente merr formë të
prerë.
18. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Dega e Doganës Korçë, përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.133 datë 29.04.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë, i cili ka lënë në fuqi vendimin
nr.84 datë 16.01.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
19. Në një gjendje të tillë të rrethanave të faktit sikurse i kanë pranuar dhe gjykatat e
faktit, si dhe arsyeve mbi të cilat është ngritur padia, Kolegji Civil e vlerëson të gabuar
qëndrimin e gjykatës së apelit dhe asaj të shkallës së parë lidhur me interpretimin dhe
zbatimin e ligjit mbi mosmarrëveshjen objekt gjykimi.
20. Duke iu referuar kuptimit të titulli ekzekutiv Kolegji Civil vlerëson të
rikonfirmojë qëndrimin e konsoliduar të mbajtur nga Gjykata e Lartë lidhur me ketë institut të
së drejtës, duke sqaruar se titulli ekzekutiv përbën një akt zyrtar përfundimtar që përmban
njohjen e detyrimit të plotë, të saktë, të përcaktuar të një personi apo subjekti kundrejt një
tjetri sipas parashikimeve të ligjit. Për rrjedhojë padia për goditjen e titullit ekzekutiv, bazuar
në nenin 609 të Kodit të Procedurës Civile, ngrihet gjatë procesit të ekzekutimit të një titulli
ekzekutiv. Në këtë kuptim, debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të
ekzekutimit që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk
ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas.
19
21. Në vazhdim të sa më sipër, kur titulli ekzekutiv është një vendim gjyqësor ose
vendim arbitrazhi, debitori mund të kundërshtojë ekzekutimin e titullit ekzekutiv vetëm për
fakte të ngjara pas dhënies së këtyre vendimeve, ndërkohë kur titulli ekzekutiv është një akt
administrativ, sikurse është çështja në shqyrtim, duhet të mbahen parasysh edhe veçantitë që
burojnë nga natyra administrative e aktit, mënyra dhe procedura e nxjerrjes dhe kundërshtimit
të aktit administrativ, veçanti që janë akoma më specifike në rastin e akteve të nxjerra në
fushën fiskale.
22. Referuar çështjes objekt shqyrtimi, kemi të bëjmë me një mosmarrëveshje në
fushën e doganave, fushë e cila rregullohet nga një ligj i posaçëm siç është Kodi Doganor.
Nga përmbajta e këtij Kodi rezulton e përcaktuar më së mirë se cilat akte zyrtare në fushën e
doganave janë tituj ekzekutivë. Konkretisht, vendimi nr.1195, datë 01.10.2004 nuk është gjë
tjetër veçse akti administrativ i nxjerrë nga Dega e Doganës Kapshticë pas konstatimit të
kundërvajtjes administrative nga grupi i Antikontrabandës, duke e njoftuar palën paditëse se
ka vendosur ta dënojë me gjobë sa trefishi i detyrimeve të shmangura, si dhe detyrimin e këtij
të fundit të paguajë detyrimet doganore të shmangura.
23. Ndaj vendimit të sipërcituar, pala paditëse ka ushtruar ankim brenda afatit ligjor te
Drejtori i Përgjithshëm i Doganave, i cili nëpërmjet vendimit nr.prot 8085/1, datë 28.09.2005
ka lënë në fuqi vendimin e Degës së Doganës Kapshticë. Më pas, si rezultat i
moskundërshtimit në rrugë gjyqësore të vendimit nga pala paditëse ka pasjellë që akti
administrativ të mbetet në fuqi dhe për rrjedhojë Dega e Doganës Kapshticë me të drejtë i
është drejtuar gjykatës, duke e bërë aktin administrativ titull ekzekutiv me vendim nr.290
prot., datë 21.10.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
24. Në interpretim të kuadrit ligjor të posaçëm, neni 289 i K.Doganor, është
parashikuar qartë që kundër vendimit të lëshuar nga autoriteti doganor subjekti ka të drejtë të
paraqesë ankesë pranë Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave brenda 5 ditëve nga data e
njoftimit të vendimit. Kjo dispozitë ka të parashikuar dhe kushtet e tjera të cilat duhet t’i
plotësojë ankuesi para paraqitjes së ankesës në D.P.Doganave (neni 289/3). Drejtori i
Përgjithshëm merr një vendim brenda 30 ditëve nga dita e marrjes së kërkesës. Në rast se
ankesa nuk pranohet, apeluesi, ka të drejtë të ankohet pranë autoriteteve gjyqësore brenda 30
ditëve nga data e njoftimit të mospranimit të kërkesës.
25. Ndjekja e rrugës administrative dhe gjyqësore si rrugë të detyrueshme për
kundërshtimin e aktit administrativ fiskal është e parashikuar shprehimisht nga ligji i
posaçëm (Kodi Doganor) si e tillë duhet të respektohet nga palët e përfshira në atë
mosmarrëveshje administrative. Nëse do të konkludohej ndryshe, do të shkeleshin hapur
kushtet e kriteret që duhet të përmbushë një subjekt fiskal për të legjitimuar shqyrtimin në
themel të kundërshtimit administrativ e gjyqësor të aktit administrativ. Ky qëndrim i Kolegjit
buron nga Vendimi Unifikues nr.1, datë 26.11.2010 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, ku kanë arritur në konkluzionin se:"Ndjekja e rrugës administrative (të apelimit
administrativ) për zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti t'i
drejtohet gjykatës, është e detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike
dhe veprimtarinë administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj aktit
administrativ mund të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet
konkrete administrative tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi
administrativ...Ligji i posaçëm mund të parashikojë edhe modalitete konkrete mbi afatet,
kushtet e procedurat që duhen respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel
ankimin administrativ, për procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi
administrativ, etj. Nëse rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet,
kushtet e procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative".
20
26. Në këto rrethana, mjeti procedural (padia) i zgjedhur nga pala paditëse për të
realizuar të drejtën e tij nuk është i duhuri. Padia e pavlefshmërisë së titullit ekzekutiv, bazuar
në nenin 609 të Kodit të Procedurës Civile, nuk mund të shërbejë si mundësi për të
anashkaluar rrugën e ankimit gjyqësor ndaj aktit administrativ. Shkaqet e ngritura në padinë
objekt shqyrtimit janë shkaqe që pala paditëse ka ngritur edhe gjatë ankimit administrativ dhe
lidhen ngushtësisht me fakte të ndodhura para dhe gjatë nxjerrjes së aktit administrativ dhe
mbi të cilat ky akt është bazuar.
27. Krejt ndryshe do të qëndronte çështja nëse pasi akti administrativ është bërë titull
ekzekutiv kanë ndodhur fakte që e kanë pakësuar ose e kanë shuar atë. Në këtë rast padia për
pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv do të mund të ngrihet rregullisht.
28. Kolegji vëren të theksojë se nëse në gjykim kërkohet pavlefshmëria e titullit
ekzekutiv, ky kërkim nuk mund të ngrihet mbi pretendime të bazuara në motive që i përkasin
pavlefshmërisë relative të aktit administrativ, sikurse janë ato që lidhen me kundërshtime mbi
dobishmërinë apo ligjshmërinë (formën dhe themelin) e aktit administrativ që ekzekutohet
(akti origjinal i detyrimit). Këto lloj kërkimesh mund të paraqiten vetëm gjatë rrugës së
zakonshme të kundërshtimit të aktit administrativ fiskal (që mbart detyrimet doganore).
29. Për arsyet e parashtruara më lart, Kolegji Civil çmon se gjykatat e faktit kanë
kuptuar gabim ligjin kur kanë marrë në shqyrtim pretendime, prova, kërkime, të cilat kanë
lidhje me një gjykim tjetër dhe që rregullohen nga nenet 286, 289, etj., të K.Doganor dhe
nenet 20/3 44/1, 51, 93 të K.Pr.Administrative, siç janë pretendimet në lidhje me procedurën
që duhet të ndiqet për nxjerrjen e një akti administrativ, formën e tij, organin që duhej ta
nxirrte, faktin që detyrimi nuk ekziston, etj, dhe jo ato që lidhen me padinë objekt kërkimi
“Pavlefshmëri e titullit ekzekutiv” sipas nenit 609 te K.Pr.Civile. Pasi në këto lloj gjykimesh
ato që duhet të ngriheshin, analizoheshin dhe t’i nënshtroheshin hetimit gjyqësor ishin
shkaqet që lidhen me procesin e formimit të urdhërueshmërisë së titullit ekzekutiv, dhe jo ato
që mund të ngriheshin në një proces tjetër gjyqësor, siç mund të ishte ai i kundërshtimit të
vendimit nr.1195, datë 01.10.2004 të Degës së Doganës Kapshticë.
30. Në vijim, Gjykata e Lartë si gjykatë ligji nuk i hyn pretendimeve dhe analizës së
provave që ka bërë i padituri në lidhje me vendimin e mësipërm, por ajo vetëm evidenton
shkeljet që kanë lejuar këto dy gjykata qoftë të normave procedurale dhe atyre materiale,
duke kërkuar respektimin e tyre. Për rrjedhojë padia e ngritur nga pala paditëse vlerësohet si
një padi që nuk duhej të ngrihet.
31. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke e parë në tërësi gjykimin e
kësaj çështjeje, konkludon se vendimi nr.133, datë 29.04.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë,
dhe vendimi nr.84, datë 16.01.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duhet të prishen
dhe të pushohet gjykimi i çështjes.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.133, datë 29.04.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të
vendimit nr.84, datë 16.01.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe pushimin e
gjykimit të çështjes.
Tiranë, më 05.03.2013
21
Nr.11243-00358-00-2013 i Regj.Them.
Nr.00-2013-678 i Vendimit (170)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Ardian Dvorani Kryesues

Shkëlzen Selimi Anëtar
Medi Bici Anëtar
Në datë 05.03.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:
KËRKUES: ASHAR XHEMAJ, i pa përfaqësuar

me mbrojtës.
OBJEKTI:
Kundërshtimi i vendimit nr.259 (115), datë 22.01.2013
i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.55, datë 30.01.2013 ka vendosur:

Konstatimin e moskompetencës për shqyrtimin e ankimit të ankuesit Ashar
Xhemaj kundër vendimit të datës 17.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier dhe dërgimin e çështjes në gjykatën kompetente, që është Gjykata e
Apelit Vlorë.
Kundër vendimit nr.55, datë 30.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier ka

paraqitur ankim të veçantë kërkuesi Ashar Xhemaj, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.55,
datë 30.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Shkaqet që paraqet në ankimin e veçantë kërkuesi Ashar Xhemaj janë:

- Me vendimin nr.55, datë 30.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier nuk jam
dakord, sepse po i njëjti gjyqtar i kësaj gjykate në vendimin nr.60-2013-259 (115),
datë 22.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier ka mbajtur një qëndrim në
kundërshtim me ligjin, duke e interpretuar keq atë, etj...

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; kërkuesin Ashar Xhemaj, që u shpreh për
vazhdimin e gjykimit pa praninë e mbrojtësit; në përfundim,
22
VËREN
Në Gjykatën e Lartë me datë 12.02.2013 është regjistruar çështja civile nr.11243-
00358-00-2013 regj. them, që i përket kërkuesit Ashar Xhemaj, me objekt ankimin kundër
vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
Vendimi nr.55, datë 30.01.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier (gjyqtari i vetëm)
për moskompetencën për shqyrtimin e ankimit është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet
të lihet në fuqi.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë të jenë si më poshtë:
Me datë 29.01.2013 në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier është regjistruar ankimi i
paraqitur nga kërkuesi Ashar Xhemaj, kundër vendimit nr.259 (115), datë 22.01.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, prandaj duke u bazuar në Urdhrin nr.2825, datë
05.12.2012 të Kryetarit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, sekretaria gjyqësore e kësaj
gjykate ia ka dorëzuar ankimin gjyqtarit që ka gjykuar çështjen, vendim i cili është ankimuar,
që në cilësinë e gjyqtarit të vetëm, me vendimin nr.55, datë 30.01.2013, duke u bazuar në
nenin 61 e vijues të K.Pr.Civile, kryesisht ka vendosur:
Konstatimin e moskompetencës për shqyrtimin e ankimit të ankuesit Ashar Xhemaj,
kundër vendimit të datës 17.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe dërgimin e
çështjes në gjykatën kompetente, që është Gjykata e Apelit Vlorë.
Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:
....Neni 18 i Rregullores “Për organizimin dhe funksionimin e administratës
gjyqësore”, miratuar me Urdhrin nr.1830, datë 03.04.2001 të Ministrit të Drejtësisë, e cila
është në fuqi, parashikon mënyrën e pranimit dhe komunikimin e ankimit nga administrata
gjyqësore.......
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, ankimi i veçantë i paraqitur nga kërkuesi
Ashar Xhemaj nuk përmban shkaqe të parashikuara në ligj, prandaj nuk ka asnjë arsye ligjore
që vendimi i gjykatës së shkallës së parë të cënohet.
Në nenin 450 të K.Pr.Civile është parashikuar se:
Gjykata që ka dhënë vendimin nuk e pranon atë kur:
a) është paraqitur jashtë afatit;
b) nuk ndreqen të metat në afatin e caktuar. Në këto raste zbatohen rregullat e
përcaktuara të nenin 157 të këtij Kodi;
c) është bërë kundër një vendimi ndaj të cilit nuk lejohet ankim;
ç) është bërë nga një person që nuk legjitimohet të bëjë ankim;
d) është hequr dorë nga ankimi.
Mospranimi i ankimit mund të deklarohet në çdo shkallë gjykimi.
Kundër vendimit për kthimin e ankimit mund të bëhet ankim i veçantë.
Në zbërthim të dispozitës ligjore të mësipërme del qartë se qëllimi i ligjvënësit në këtë
rast nuk ka qenë ai që gjykata e shkallës së parë të revizionojë ankimet që bëhen ndaj
vendimeve të saj, por që kjo e fundit të bëhet barrierë e ankimeve të paraqitura në
kundërshtim me nenin 450 të K.Pr.Civile.
Ligji nuk do të thotë se sapo paraqitet ankimi në gjykatën e shkallës së parë, ai duhet
t’i kalojë direkt gjyqtarit që ka dhënë vendimin, sepse po të ishte kështu atij i duhej që të
kryente detyrat që ligji i ngarkon sekretarisë gjyqësore, siç janë: njoftimi i ankimit palëve të
tjera, plotësimi i të metave të ankimit, etj.
Kolegji Civil vlerëson se vetëm në rastet kur sekretaria gjyqësore vë re se ankimi
është paraqitur në kundërshtim me kërkesat e nenit 450 të K.Pr.Civile, atëhere ajo duhet t’ia
paraqesë atë gjyqtarit që ka dhënë vendimin, ose çdo gjyqtari tjetër të asaj gjykate (Shih
vendimin nr.1, datë 26.03.2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë), në mënyrë
që ai të shprehet me vendim për kthimin e ankimit, vendim i cili mund të goditet me ankim të
veçantë në gjykatën e apelit.
23
Ligjvënësi ka dashur që në rastin e kthimit të ankimit, palës që e ka paraqitur atë të
mos i mohohet e drejta kushtetuese për t’u ankuar ndaj një vendimi gjykate në një gjykatë më
të lartë, prandaj vetëm në këtë rast është e domosdoshme që gjykata e shkallës së parë të
shprehet me vendim për kthimit e ankimit, në mënyrë që vendimi i saj të revizionohet me
ankim të veçantë nga gjykata e apelit, ndërsa në rastin kur pranohet ankimi sipas nenit 450/a
të K.Pr.Civile, ligji nuk parashikon ankim dhe aktet i kalojnë direkt gjykatës së apelit, e cila
kur vëren se ndodhet ndonjë nga rrethanat e nenit 450/1 të K.Pr.Civile vendos mospranimin e
ankimit duke u bazuar në nenin 450/2 të K.Pr.Civile.
Për të gjitha këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil vlerëson se ankimi i veçantë i
paraqitur nga kërkuesi Ashar Xhemaj nuk është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet
të pranohet, duke u lënë në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 62 dhe 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.55, datë 30.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier.
Tiranë, më 05.03.2013
24
Nr.11115-01977-00-2009 i Regj.Them.
Nr.00-2013-691 i Vendimit (171)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 05.03.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITËS: KLITI KALLAMATA, prezent në gjykim,

i pa përfaqësuar me mbrojtës.
E PADITUR: LIRIKA GJEÇKA, përfaqësuar nga
Av. Afërdita Theodhosi.
OBJEKTI:
Lirim dhe dorëzim sendi.
Baza Ligjore: 296 i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2008-2108 (2202), datë

15.09.2008 ka vendosur:
Pranimin e padisë me palë paditëse: Kliti Kallamata, palë e paditur Lirika
Gjeçka, me objekt lirim e dorëzim objekti dhe bazë ligjore neni 296 i Kodit
Civil.
Detyrimin e të paditurës Lirika Gjeçka që të lirojë dhe dorëzojë në favor të
pronarit Kliti Kallamata pasurinë me nr.7/787, e ndodhur në zonën kadastrale
nr.8562, e regjistruar pranë ZRPP Korçë në volumin 28, faqe 118, me
sipërfaqe totale trualli 210.48 m2 prej të cilave 65.82 m2 janë ndërtesë, shtëpi
banimi, me kufij: Veri - pasuria me nr.7/443 dhe nr.7/444, Lindje - pasuria me
nr.7/442, Jug - pasuria me nr.7/668 dhe Perëndimi - pasuria me nr.7/447 e
ndodhur në Korçë në adresën Rruga “Bardhyl Pojani”, Lagja nr.2.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.278, datë 09.10.2009 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.2202, datë 15.09.2008 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Korçë.
Kundër vendimit nr.278, datë 09.10.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit
nr.41-2008-2108 (2202), datë 15.09.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë ka paraqitur
rekurs pala e paditur Lirika Gjeçka, e cila kërkon: Prishjen e vendimit nr.278, datë
09.10.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë e të vendimit nr.41-2008-2108 (2202), datë
15.09.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe rrëzimin e padisë.
25
Shkaqet që paraqiten në rekurs nga pala e paditur Lirika Gjeçka janë:
- Gjykata e apelit nuk ka pasur parasysh se pala e paditur është poseduese e ligjshme e
sendit objekt gjykimi, pasi kjo shtëpi është blerë nga i ndjeri Kosta Qendro në vitin
1953, i cili ia ka dhuruar atë të paditurës Lirika Gjeçka në vitin 1983.
- Në vendimin nr.946, datë 13.04.2004 Gjykata e Shkallës së Parë Korçë ka vendosur
detyrimin e trashëgimtarëve ligjor të ish-pronarit Kristaq Cakuni që të paguajnë
vlerën e investimeve në favor të të paditurës Lirika Gjeçka në shumën 54.231,60 lekë.
- Gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim me ligjin, pasi vendimi nr.946, datë
13.04.2004 i Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë për kthimin e vlerës së investimeve
nuk është ekzekutuar, prandaj paditësi e ka blerë me barrë këtë send nga
bashkëpronarët Ivoni Faberi, etj.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesen e palës së paditur
Av.Afërdita Theodhosi, e cila kërkoi prishjen e vendimit nr.278, datë 09.10.2009 të Gjykatës
së Apelit Korçë e të vendimit nr.41-2008-2108 (2202), datë 15.09.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë dhe rrëzimin e padisë; në përfundim,
VËREN
Me datë 26.02.2008 është regjistruar në Gjykatën e Lartë, çështja civile nr.11115-
01977-00-2009 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Kliti Kallamata dhe e
paditur Lirika Gjeçka, me objekt kthim sendi, etj.
Vendimi nr.278, datë 09.10.2009 i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë i zbatimit
të drejtë të ligjit procedural dhe material civil, prandaj duke qenë i tillë ai duhet të lihet në
fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
Me vendimin nr.1236, datë 08.12.1995 Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave pranë Bashkisë Korçë, ndërmjet të tjerave u ka njohur pronësinë dhe u ka kthyer të
lirë truallin me sipërfaqe 78 m2 trashëgimtarëve të ish-pronarëve Athina e Gaqo Dishnica,
vendim i cili është ndryshuar për sipërfaqen 11.5 m 2, nga vendimi nr.1793, datë 02.12.1998 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Me kontratën noteriale nr.630/558, datë 24.10.2005 trashëgimtarët ligjor të ish-
pronarit Gaqo Dishnica (Eli Papa dhe Ivoni Gjermani) i kanë shitur paditësit Kliti Kallamata
sipërfaqen e truallit prej 56.21 m2 kundrejt një çmimi 200.000 lekë, të cilën ai e ka regjistruar
në ZRPP Korçë.
Me vendimin nr.1297, datë 29.12.1995 Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, pranë Bashkisë Korçë ka vendosur të njohë pronar dhe t’i kthejë në natyrë ish-
pronarit Kristaq Cakuni një banesë të ndodhur në Rr.“Bardhyl Pojani” me sipërfaqe trualli
216 m2, duke vendosur bashkëpronësinë e tij me pronarin e ri Kostë Qendro, vendim i cili
është ndryshuar nga vendimi nr.946, datë 13.04.2004 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë,
me të cilin banesa i kalohet trashëgimtarëve ligjor të ish-pronarit Kristaq Cakuni dhe
trashëgimtares ligjore të pronarit të ri, të paditurës Lirika Gjeçka i kompensohet vlera e
investimeve të kryera në banesë në shumën 54.231,60 lekë.
Me kontratën noteriale nr.825 kol, datë 06.12.2004 trashëgimtarët ligjorë të të ndjerit
Kristaq Cakuni (Ivoni Faberi, Tasho Joanidhi, Renata Kamburi dhe Zhani Joanidhi) i kanë
shitur paditësit Kliti Kallamata banesën me sipërfaqe ndërtimore 65.82 m2 dhe sipërfaqe të
përgjithshme trualli 154.27 m2, kundrejt një çmimi 500.000 lek, të cilën ai e ka regjistruar në
ZRPP Korçë.
26
Pas kërkesës së paditësit, ZRPP-ja Korçë ka bërë bashkimin e pasurive kufitare dhe në
përfundim të procesit të regjistrimit me datë 01.11.2005 ka lëshuar çertifikatën e pronësisë në
favor të paditësit Kliti Kallamata për banesën me sipërfaqe 65.82 m 2 dhe për truallin me
sipërfaqe 210.48 m2.
Gjatë gjykimeve ka rezultuar se, banesa objekt gjykimi në vitin 1953 i është shitur
nga shteti babait të palës së paditur të ndjerit Kosta Andrea Qendro kundrejt një çmimi
39.580 lekë, i cili ia ka dhuruar atë të paditurës Lirika Gjeçka me kontratën noteriale
nr.325/231, datë 16.08.1983.
Duke pretenduar që pala e paditur është poseduese e paligjshme e sendit objekt
gjykimi, pala paditëse i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, e cila me
vendimin nr.41-2008-2108 (2202), datë 15.09.2008 ka vendosur:
Pranimin e padisë me palë paditëse: Kliti Kallamata, palë e paditur Lirika Gjeçka, me
objekt lirim e dorëzim objekti dhe bazë ligjore neni 296 i Kodit Civil.
Detyrimin e të paditurës Lirika Gjeçka që të lirojë dhe dorëzojë në favor të pronarit
Kliti Kallamata pasurinë me nr.7/787, e ndodhur në zonën kadastrale nr.8562, e regjistruar
pranë ZRPP Korçë në volumin 28, faqe 118, me sipërfaqe totale trualli 210.48 m 2 prej të
cilave 65.82 m2 janë ndërtesë, shtëpi banimi, me kufij: Veri - pasuria me nr.7/443 dhe
nr.7/444, Lindje - pasuria me nr.7/442, Jug - pasuria me nr.7/668 dhe Perëndimi - pasuria me
nr.7/447 e ndodhur në Korçë në adresën: Rruga “Bardhyl Pojani”, Lagja nr.2.
....Gjykata çmon se e paditura e posedon sendin objekt gjykimi në mënyrë të
paligjshme, pa u mbështetur në ndonjë titull të ligjshëm pronësie apo posedimi.....
Me ankimin e palës së paditur Lirika Gjeçka çështja është gjykuar nga Gjykata e
Apelit Korçë, e cila me vendimin nr.278, datë 09.10.2009 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.2202, datë 15.09.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Korçë.
Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:
....Gjykata e apelit e gjen të drejtë vendimin e gjykatës së shkallës së parë, e cila u ka
dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të palës së paditur....
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur
Lirika Gjeçka nuk përmban asnjërin prej shkaqeve të parashikuar nga neni 472 i K.Pr.Civile,
prandaj nuk ka asnjë arsye ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.
Në nenin 296 të Kodit Civil përcaktohet se:
Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose
mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai
t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve.
Dispozita ligjore e mësipërme tregon qartë se kjo padi ngrihet nga pronari që është
zhveshur nga posedimi, kundër çdo personi që e mban sendin pa asnjë tagër pronësie.
Gjykatat kanë arritur në përfundimin që pala paditëse Kliti Kallamata është pronare e
sipërfaqes së truallit objekt gjykimi dhe e banesës që ndodhet mbi të dhe se kjo pronësi i vjen
atij nëpërmjet dy kontratave noteriale të shitjes, të lidhura ndërmjet tij dhe trashëgimtarëve
ligjor të ish-pronarëve Gaqo Dishnica dhe Kristaq Cakuni, të cilat duke qenë prona kufitare
janë bashkuar në një të vetme nga ZRPP-ja Korçë, ndërsa e paditura Lirika Gjeçka është
poseduese e paligjshme e sendit objekt gjykimi.
Kolegji Civil vlerëson se, përfundimet që kanë arritur gjykatat më të ulëta janë të
bazuara në ligj, sepse paditësi Kliti Kallamata është pronar i truallit dhe i banesës, ndërsa pala
e paditur Lirika Gjeçka është poseduese e paligjshme, prandaj me të drejtë gjykatat kanë
arritur në konkluzionin kjo e fundit duhet ta lirojë dhe dorëzojë sendin që e mban pa asnjë
tagër.
27
Pretendimet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur nuk gjejnë asnjë mbështetje
ligjore, prandaj si të tilla ato nuk duhet të pranohen, sepse bashkëpronësia e vendosur me
vendimin nr.1297, datë 29.12.1995 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave,
pranë Bashkisë Korçë midis ish-pronarit Kristaq Cakuni dhe pronarit Kosta Qendro është
zhdukur me vendimin nr.946, datë 13.04.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, i cili
është një vendim i formës së prerë, prandaj qëndrimi i mëtejshëm i të paditurës Lirika Gjeçka
në atë banesë është pa asnjë lloj titulli.
Nuk është i bazuar në ligj edhe pretendimi tjetër i palës së paditur se, paditësi e ka
marrë me barrë pronën nga shitësat Ivoni Faberi, etj, sepse detyrimin për shpenzimet për
përmirësimin e sendit e kanë shitësat dhe jo blerësi i sendit, prandaj e paditura Lirika Gjeçka i
ka pasur të gjitha mundësitë që të kërkojë në gjykatën e shkallës së parë lëshimin e urdhrit të
ekzekutimit për vendimin nr.946, datë 13.04.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, në
mënyrë që të vilte detyrimin që i kishin asaj trashëgimtarët ligjor të ish-pronarit Kristaq
Cakuni.
Duke arsyetuar si më sipër Kolegji Civil arrin në përfundimin se, rekursi i paraqitur
nga e paditura Lirika Gjeçka është i pabazuar në ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet
dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 485/a të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.278, datë 09.10.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë.
Tiranë, më 05.03.2013
28
Nr.00-2013-763 i Vendimit (172)
VENDIM
Ardian Dvorani Kryesuese

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 05.03.2013 mori në shqyrtim çështjen civile dhe me palë:
PADITËS: AUTORITETI PORTUAL DURRËS,

përfaqësuar nga juristja Klara Qerraxhia
Me praninë e Av. Shtetit, Z. Abaz Deda
TË PADITUR: SHOQËRIA “EGNATIA” SH.P.K., në mungesë
SHOQËRIA “LIBURNET” SH.P.K., në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të shlyejnë shumën
prej 136604166 Lekë, të ndarë 88,327,662
për palën e paditur “Egnatia” sh.p.k.
dhe 48,276,504 Lekë për palën e paditur “Liburnet” sh.p.k.
Baza Ligjore: Nenet 476/b, 486,659, 662, 76, 980 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.439, datë 12.02.2007 ka vendosur:

Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-208-55, datë 11.03.2008 ka vendosur:

Gjyqësor Durrës.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse, Autoriteti Portual Durrës, që
kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe pranimin e padisë e paraqet këto shkaqe:
- Gjykatat kanë zbatuar keq ligjin; bazuar në nenin 676 të K.Civil kontrata është lidhur
në mënyrë të heshtur për vitin 2003; palët kanë vazhduar konkretisht zbatimin e
detyrimeve të parashikuara në kontratën e vitit 2002 edhe në vitin 2003;
- Detyrimi kontraktor nuk ka të bëjë vetëm me ndarjen e shumave të përfituara nga
tarifat e ngarkim shkarkimit sipas përqindjeve të parashikuara në kontratë, por edhe
me faktin se kontrata ka parashikuar që fitimi i palëve të paditura nuk duhet të kalojë
15%; Rezulton nga raporti i KLSH datë 15.05.2010 se ky limit prej 15% është
tejkaluar dhe i takon palës paditëse ndaj palët e paditura kanë detyrimin ta kthejnë;
29
- Me shtojcën 3 të kontratës datë 01.01.2004 është përcaktuar se skadimi i kontratës së
mëparshme ka ndodhur në 31.12.2003, pra për vitin 2003, kjo marrëdhënie është
rregulluar me kontratën e vitit 2002;
- Në bazë të nenit 467/b të K.Civil palës paditëse i lind e drejta të kërkojë shpërblimin
për mosekzekutimin e kontratës nga palët e paditura.
Ka paraqitur rekurs edhe Avokatura e Shtetit Zyra Vendore Vlorë, që kërkon

ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë, dhe pranimin e padisë dhe paraqet këto shkaqe:
- Gjykatat kanë zbatuar keq ligjin;
- Në vështrim të nenit 676 të K.Civil, ka pasur kontratë midis palëve dhe detyrime të
përcaktuara të tyre;
- Çdo fitim mbi masën 15% i takon palës paditëse, si dëm i shkaktuar si pasojë e
detyrimit kontraktual;
- Për vitin 2003 marrëdhënia mes palëve është rregulluar në sajë të kontratës së vitit
2002.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës paditëse,
juristen Klara Qeraxhiu dhe Avokatin e Shtetit Z.Abaz Deda, që kërkuan ndryshimin e
vendimeve të dy gjykatave më të ulëta dhe pranimin e kërkesë padisë; dhe si bisedoi çështjen
në tërësi,
VËREN
Rrethanat e çështjes
Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse Autoriteti Portual Durrës është
person juridik publik i krijuar me ligj, për ushtrimin e veprimtarisë së shërbimeve të
ndryshme portuale. Këto shërbime u ofrohen subjekteve juridike që operojnë në port në bazë
të tarifave të miratuara dhe publikuara konform ligjeve në fuqi. Me qëllim realizimin e
shërbimeve portuale, palës paditëse i është dhënë e drejta të lidhë kontrata bashkëpunimi me
subjekte private.
Në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor rezulton se me vendimin nr.46, datë 02.12.1999
të Këshillit Mbikqyrës të A.P.Durrës është vendosur: “miratimi i kontratave midis
A.P.Durrës dhe Shoqërive “Liburnet” dhe “Egnatia”. ..Kontrata hyn në fuqi në datën
10.12.1999”.
Rezulton se midis palës paditëse dhe palëve të paditura “Liburnet” sh.p.k. dhe
“Egnatia” sh.p.k., pas miratimit të dhënë nga Këshilli Mbikqyrës është lidhur kontrata e datës
15.10.1999, me anë të së cilës Autoriteti Portual Durrës i njeh palëve të paditura të drejtën
ekskluzive për kryerjen e shërbimeve të ngarkim/shkarkimit në portin e Durrësit, për një
periudhë 2 vjeçare nga data e lidhjes së kontratës.
Në bazë të aneksit të kësaj kontrate, palët e paditura duhet të aplikojnë tarifat tavan të
vendosura nga pala paditëse në kryerjen e shërbimeve të ngarkim/shkarkimit të mallrave
gjenerale.
Për këtë qëllim palët e paditura kanë të drejtë të mbajnë 45% të tarifës së miratuar nga
A.P.Durrës, që do të arkëtojnë prej subjekteve të cilëve do t’i ofrojnë shërbime për
ngarkim/shkarkim në portin e Durrësit.
30
Në këtë aneks parashikohen edhe vlera tavan për pagat e punonjësve, qira zyrë, dieta
etj; gjithashtu, nëse fitimi i kompanive (palëve të paditura) është më i lartë se 15%, në
mbarim të tremujorit do të bëhet rakordimi i shpenzimeve dhe të ardhurave të kompanive në
drejtim të uljes së tarifës.
Ka rezultuar që me mbarimin e kontratës së mësipërme në datën 03.01.2002 është
lidhur kontrata e re midis A.P.Durrës dhe palëve të paditura me afat deri në datën 31.12.2002.
Referuar Shtojcës (1) të kësaj kontrate palët e paditura kanë të drejtë të mbajnë 45% të tarifës
së miratuar nga A.P.Durrës për ngarkesa pako, pllashadka, mallra të braguara, etj. dhe 25% të
tarifave të miratuara për drithëra të derdhura. Edhe në këtë Shtojcë parashikohet vlera tavan
për pagat e punonjësve, qira zyrë, dieta etj.; Gjithashtu përcaktohet që nëse fitimi i
kompanive (palëve të paditura) është më i lartë se 15%, në mbarim të tremujorit të parë të
kontratës do të bëhet rakordimi i shpenzimeve dhe të ardhurave të kompanive me qëllim që të
zvogëlohet raporti i tarifës.
Me vendimin e Këshillit Mbikqyrës të A.P.Durrës nr.187, datë 06.06.2003 është
vendosur që të autorizohet drejtoria e A.P.Durrës të vazhdojë të operojë me kompanitë
“Egnatia” sh.p.k. dhe “Liburnet” sh.p.k. në të njëjtën mënyrë si në vitin 2002, me të njëjtën
kontratë dhe të njëjtat kushte si në Shtojcën (2), bashkëlidhur vendimit. Në këtë shtojcë,
parashikohen të njëjtat kushte dhe terma si në kontratën e vitit 2002.
Në këto kushte të paditurit kanë vazhduar shërbimin e tyre dhe për vitin 2003,
pavarësisht se mes tyre për këtë vit nuk rezulton që të jetë lidhur kontratë me shkrim. Ndarja
e të ardhurave është bërë duke iu referuar përqindjeve të parashikuara në kontratën e vitit
2002.
Për vitin 2004, rezulton që të jetë lidhur kontratë shërbimi mes palëve e cila mban
datën 01.01.2004, me afat deri në rregullimin ligjor të statusit të Autoritetit Portual sipas
Ligjit nr.49/3, datë 08.09.2003 “Për Autoritetin Portual”.
Në bazë të kësaj kontrate palët e paditura kanë të drejtën të vazhdojnë kryerjen e
shërbimeve portuale duke mbajtur 45% të tarifës së miratuar nga A.P.Durrës për ngarkesa
pako, pllashadka, mallra të braguara, etj. dhe 25% të tarifave të miratuara për drithëra të
derdhura.
Rezulton se Kontrolli Lartë i Shtetit ka kryer një kontroll në A.P.Durrës dhe në
raportin e tij të datës 15.05.2010, përveç të tjerave konstaton se kontratat me Shoqëritë
“Liburnet” sh.p.k dhe “Egnatia” sh.pk. nuk janë zbatuar drejt nga ana e A.P.Durrës, pasi
rezulton se norma e fitimit të këtyre kompanive ka kaluar vlerën prej 15%, shpenzimet e
pagave, qiraja, etj., nuk janë mbajtur në nivelet e parashikuara në kontratë, nuk janë realizuar
shërbimet me mjetet e portit, etj., dhe si rrjedhojë ngarkon me përgjegjësi drejtuesit e
A.P.Durrës për moszbatimin e kontratës.
Në zbatim të rekomandimeve të KLSH, A.P.Durrës ka ngritur një komision për të
analizuar këtë çështje dhe për të llogaritur dëmin e shkaktuar. Në raportin e tij (fq. 36 e dosjes
gjyqësore), ky komision ka konkluduar se paga e punonjësve ka qenë më shumë se 25,000
lekë (limit i caktuar në kontratë), ndërsa fitimi i palëve të paditura ka qenë me shumë se 15%.
Nuk janë rishikuar tarifat si pasojë e këtyre fakteve, siç parashikon kontrata mes palëve, etj.
Ky komision ka llogaritur të ardhurat e fituara më tepër për vitin 2003 dhe 2004 për secilin të
paditur (shumat që pasqyrohen në objektin e kërkesë padisë më lart), duke rekomanduar që
këto shuma t’i kërkohen shoqërive e të kthehen në favor të A.P.Durrës.
Në këto kushte, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padi me objekt sa më sipër.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.439, datë 12.02.2007 ka
vendosur:
“Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj”.
31
Kjo gjykatë arsyeton se.. për vitin 2003 rezulton se midis palëve nuk ka pasur një
kontratë të shkruar, me kushte të përcaktuara nga e cila të rrjedhin detyrime kontraktore
midis palëve, kontrata e parë ka përfunduar në datën 31.12.2002, në kontratën e vitit 2004
janë përcaktuar qartë detyrimet e palëve siç janë zbatuar..detyrimet e kërkueshme janë ato që
përmbahen në kontratën midis palëve ..kontrata ka fuqinë e ligjit për palët në bazë të nenit
690 të K.Civil....
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-208-55, datë 11.03.2008 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.439, datë 12.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës”.
Me të njëjtin arsyetim si gjykata e shkallës së parë
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse Autoriteti Portual Durrës që kërkon
ndryshimin e të dy vendimeve të gjykatave dhe pranimin e padisë, duke paraqitur ato shkaqe
që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ka paraqitur rekurs edhe Avokatura e Shtetit Zyra Vendore Vlorë, që kërkon
ndryshimin e të dy vendimeve të gjykatave, dhe pranimin e padisë duke paraqitur ato shkaqe
që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësi, Autoriteti
Portual Durrës, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile të cilat e
bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës nr.10-208-55, datë 11.03.2008.
Ky Kolegj vlerëson se të dyja vendimet e gjykatave më të ulëta janë marrë në zbatim
të gabuar si të ligjit material, ashtu edhe të ligjit procedural.
Rezulton se kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim ka qenë: “Detyrimi i të paditurve
të shlyejnë shumën prej 136.604.166 Lekë, të ndarë 88.327.662 për palën e paditur
“Egnatia” sh.p.k. dhe 48.276.504 Lekë për palën e paditur “Liburnet” sh.p.k.”. Këto
kërkime, kjo palë i ka bazuar në nenet 476/b, 486,659, 662, 76, 980 të K.Civil.
Të dyja gjykatat më të ulëta kanë rrëzuar kërkesë padinë e palës paditëse me
arsyetimin, se kjo e fundit nuk mund të kërkonte detyrimin e të paditurve për të paguar
shumat përkatëse, përsa kohë: (a) Midis palëve nuk ka ekzistuar një kontratë me shkrim për
vitin 2003; (b) Në kontratën e vitit 2004 palët nuk kanë parashikuar këto lloj detyrimesh;
(c) Pala paditëse nuk i ka kërkuar këto detyrime në vitet e mëparshme, por i ka kërkuar vetëm
pas kontrollit të realizuar nga Kontrolli i Lartë i Shtetit;
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi i mësipërm i përdorur nga
gjykatat më të ulëta, i cili ka çuar këto të fundit në përfundimin për rrëzimin e kërkesë padisë,
është plotësisht i pabazuar në ligjin material, dhe është rrjedhojë e një hetimi të dobët
gjyqësor. Këto gjykata nuk kanë kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në
përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile); nuk i kanë dhënë përgjigje kërkimeve dhe
pretendimeve të paditësit, të parashtruara si në kërkesë padi, ashtu dhe gjatë shqyrtimit
gjyqësor; nuk kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i
K.Pr.Civile), dhe si rezultat nuk e kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj”,
(neni 16 i K.Pr.Civile).
Rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar
hetimit dhe debatit gjyqësor se midis palës paditëse dhe palëve të paditura, Shoqërive
“Liburnet” sh.p.k. dhe “Egnatia” sh.p.k. është lidhur një kontratë e datës 15.10.1999, me anë
të së cilës Autoriteti Portual Durrës i njeh palëve të paditura të drejtën ekskluzive të kryerjes
së shërbimeve të ngarkimit dhe shkarkimit në këtë port, për një periudhë 2 vjeçare nga data e
lidhjes së kontratës. Në bazë të Shtojcës të kësaj kontrate, palët e paditura duhet të aplikojnë
tarifat tavan të vendosura nga pala paditëse në kryerjen e shërbimeve të ngarkim shkarkimit
të mallrave gjenerale. Për këtë qëllim palët e paditura kanë të drejtë të mbajnë 45% të tarifës
së miratuar nga A.P.Durrës.
32
Nga sa më sipër, rezulton qartë se midis palëve ndërgjyqëse ka ekzistuar një
marrëdhënie juridike për kryerjen e shërbimeve të ngarkim/shkarkimit të mallrave në Portin e
Durrësit, e formalizuar kjo marrëdhënie me kontratat e mësipërme, në të cilat palët me
vullnetin e tyre të lirë, kanë përcaktuar përmbajtjen e kontratës brenda kufijve që ka
përcaktuar ligji. Këto kontrata gjithmonë janë konsideruar të vlefshme dhe në përputhje të
plotë me nenin 663 të K.Civil, pasi për nënshkrimin e tyre ka ekzistuar vullneti i palëve, ato
kanë qenë të mbështetura në një shkak të ligjshëm, kanë pasur një objekt të përcaktuar qartë,
dhe janë hartuar në formë shkresore (pavarësisht se forma nuk është kusht për vlefshmërinë e
këtyre lloj kontratash).
Në rast se do të analizojmë kontratën e datës 15.10.1999, do të konstatojmë se vullneti
i Autoritetit Portual Durrës ka qenë që t’i njohë dhe japë ekskluzivitetin dy të paditurve për
shërbimin e ngarkim/ shkarkimit të mallrave në Portin e Durrësit, për një periudhë 2 vjeçare,
vetëm në plotësim të kushteve të parashikuara në këtë kontratë. Në nenin 7 të kësaj kontrate
është përcaktuar qartë që: “Për tarifat e shërbimeve, bashkëlidhur me kontratën do të jetë
aneksi përkatës”.
Ajo çfarë palët kanë parashikuar në aneks kontratën e datës 15.10.1999 janë dhe
konsiderohen si kushte thelbësore të kontratës, të detyrueshme, të domosdoshme dhe të
kërkueshme për t’u zbatuar nga palët nënshkruese. Sipas nenit 676 të K.Civil “Kontrata
quhet e lidhur, kur palët kanë shfaqur në mënyrë të ndërsjelltë, vullnetin e tyre, duke u marrë
vesh për të gjitha kushtet thelbësore të saj”.
Në momentin kur vullnetet e shfaqura nga të dy palët përputhen, kontrata quhet e
lidhur, me përjashtim të rasteve kur vetë ligji kërkon qe shfaqja e vullnetit të palëve të vishet
me një formë të caktuar (në rastin konkret nuk kërkon formë të veçantë).
Fakti që kushtet e parashikuara në Shtojcën e datës 15.10.1999 janë thelbësore del
qartë dhe nga vetë natyra juridike dhe përmbajtja e kësaj kontrate, përsa kohë në të
parashikohen të drejta dhe detyrime të palëve në lidhje me kryerjen e shërbimeve të ngarkimit
dhe shkarkimit në portin e Durrësit.
Në datën 03.01.2002 është lidhur kontrata e re midis A.P.Durrës dhe palëve të
paditura me afat deri në datën 31.12.2002, ku përcaktohen edhe tarifat që do të mbanin palët
e paditura nga shërbimet e ngarkim shkarkimit, që do të kryenin për llogari të palës paditëse.
Në Shtojcën 2 të kësaj kontrate është parashikuar se palët e paditura kanë të drejtë të
mbajnë 45% të tarifës së miratuar nga A.P.Durrës për ngarkesa pako, pllashadka, mallra të
braguara, etj. dhe 25% të tarifave të miratuara për drithëra të derdhura. Edhe në këtë shtojcë
parashikohen vlera tavan për pagat e punonjësve, qira zyrë, dieta, etj.; Gjithashtu përcaktohet
që nëse fitimi i kompanive (palëve të paditura) është më i lartë se 15%, në mbarim të
tremujorit të parë të kontratës bëhet rakordimi i shpenzimeve dhe të ardhurave të kompanive
me qëllim që të zvogëlohet raporti i tarifës.
Në analizë të sa më sipër, rezulton që vullneti i palëve përsa i përket kushteve
thelbësore të mësipërme ka qenë i shprehur qartë dhe në asnjë rast nuk mund të pranohet që
palët e paditura duhet t’i shmangeshin përmbushjes së këtyre detyrimeve.
A. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të gabuar konkluzionin e arritur nga
gjykatat më të ulëta se të paditurit nuk duhet të përgjigjen ndaj palës paditëse për atë ç’ka ai
kërkon, pasi nuk ka një kontratë mes tyre për vitin 2003.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në këtë konkluzion pasi:
(i) Rezulton nga të gjitha provat që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që i janë
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor, se mes palëve ekziston një marrëdhënie juridike e
formalizuar që e ka zanafillën që nga viti 1999, e cila nuk është gjë tjetër, veçse një kontratë
shërbimi. Nga pikëpamja formale, kjo lloj kontrate nuk është e detyrueshme që të bëhet me
shkrim, mjafton që palët të vërtetojnë ekzistencën e saj si dhe të drejtat dhe detyrimet që ato
kanë marrë përsipër.
33
Referuar të drejtës sonë materiale, forma në një kontratë të këtij lloji nuk është kusht i
domosdoshëm për vlefshmërinë e saj, por për provueshmërinë e saj, që do të thotë se në
kushtet e mungesës së një akti të tillë, i lind detyrimi palës paditëse për të vërtetuar të drejtat
dhe detyrimet që burojnë nga ajo.
Në këto kushte, mungesa e një kontrate të shkruar shërbimi mes palëve ndërgjyqëse
për vitin 2003, nuk i heq aspak të drejtën paditësit të kërkojë përmbushjen e detyrimeve që
rrjedhin nga kjo marrëdhënie juridike, në rast se ai vërteton faktin që kjo e fundit ka
ekzistuar, si dhe se nga kjo buronin të drejta dhe detyrime për palët.
(ii) Ka rezultuar e provuar se në datën 06.06.2003, Këshilli Mbikqyrës i Autoritetit
Portual Durrës me vendimin nr.187, ka vendosur që të autorizohet drejtoria e A.P.Durrës të
vazhdojë të operojë me Shoqëritë “Egnatia” sh.p.k. dhe “Liburnet” sh.p.k. në të njëjtën
mënyrë si në vitin 2002, me të njëjtën kontratë dhe të njëjtat kushte si në Shtojcën 2,
bashkëlidhur vendimit. Në këtë shtojcë, parashikohen të njëjtat kushte dhe terma si në
kontratën e vitit 2002.
Në analizë të këtij vendimi arrihet në konkluzionin që:
(a) nga ana e të paditurve është kërkuar vazhdimi i marrëdhënies juridike të
krijuar me parë, pra kemi deklarim të vullnetit të tyre për të vazhduar punën
dhe lidhur kontratën për këtë vit (propozimi);
(b) paditësi ka pranuar vazhdimin e kësaj marrëdhënie juridike, si dhe ka
autorizuar, organet drejtuese të shoqërisë të vazhdojnë punën me të paditurit;
(c) paditësi ka pranuar vazhdimin e këtij bashkëpunimi në të njëjtën mënyrë si
në vitin 2002 në bazë të vendimit nr.187, datë 06.06.2003 të Këshillit
Mbikqyrës të palës paditëse, (pranimi).
Fakti që palët ndërgjyqëse kanë vazhduar bashkëpunimin për vitin 2003 dhe nuk kanë
pasur asnjë kontestim për kushtet e parashikuara në kontratën e vitit 2002 dhe Shtojcën nr.2,
bashkëngjitur kësaj kontrate, tregon qartë që ata kanë pranuar si kushtet e kësaj kontrate ashtu
dhe vazhdimin e marrëdhënies juridike; ky bashkëpunim i filluar në vitin 1999, vazhdon dhe
sot e kësaj dite.
Referuar të drejtës sonë materiale, kontrata si veprim juridik, nënkupton shprehjen e
vullnetit të palëve, e cila mund të jetë në çdo formë, në formë verbale, me shkrim, me heshtje
apo me veprime konkludente. Nga tërësia e veprimeve që ka kryer pala e paditur, krijohet
bindja se kjo palë ka qenë dakord për ekzistencën e kësaj marrëdhënie juridike, pavarësisht se
kjo e fundit nuk është formalizuar me shkrim për vitin 2003.
Sa më sipër parashikohet dhe nga neni 80 i K.Civil, në të cilin thuhet se: “Veprimet
juridike mund të bëhen me shkresë, me gojë dhe me çdo shfaqje tjetër të padyshimtë të
vullnetit”. Me shprehjen “shfaqje tjetër e padyshimte e vullnetit”, do të kuptojmë pikërisht,
shfaqen e vullnetit me veprime konkludente ose me heshtje. Një gjë e tillë parashikohet qartë
dhe në nenet 669 dhe 676 të K.Civil, të cilat nuk bëjnë gjë tjetër, veçse plotësojnë kuptimin e
nenit 80 të K.Civil.
Në K.Civil konsiderohet si çast i lidhjes së kontratës momenti kur propozuesit i ka
mbërritur përgjigja për pranimin e propozimit nga pala tjetër, (nenin 665 i K.Civil). Fakti që
pala e paditur ka vazhduar punën pa e ndërprerë asnjë ditë gjatë gjithë vitit 2003, tregon qartë
që ajo ka pranuar këtë propozim dhe ka qenë dakord me vazhdimin e këtij bashkëpunimi, me
kushtet e mësipërme, në të kundërt do të kishte ndërprerë kryerjen e shërbimeve.
Fakti që ka ekzistuar kjo marrëdhënie juridike mes palëve ndërgjyqëse gjatë vitit
2003, reflektohet edhe në hyrjen e kontratës së datës 01.01.2004, si dhe në nenin 1 të saj.
Pjesa hyrëse: “Në lidhje me skadimin e kontratës së mëparshme me 31.12.2003 dhe
duke marrë në konsideratë nevojën e Portit të Durrësit për t’i ofruar klientëve dhe
përdoruesve të tij shërbime të pandërprera të përpunimit të ngarkesave si dhe duke u
mbështetur në Ligjin nr.9130, datë 08.09.2003, u ra dakord…”.
34
Neni 1: “Shoqëritë “Liburnet” dhe “Egnatia” pranojnë që të vazhdojnë shërbimet e
tyre edhe për një vit tjetër, duke nisur punën e tyre menjëherë me skadimin e kontratës së
mësipërme, me të cilën të gjitha kushtet dhe termat e kontratës së mësipërme mbeten të njëjta,
me përjashtim ç’është deklaruar ndryshe këtu më poshtë”.
Në analizë të parashikimeve të mësipërme kontraktuale rezulton qartë:
a) ekzistenca e marrëdhënies juridike të shërbimit për vitin 2003;
b) palët e paditura pranojnë që të vazhdojnë shërbimet e tyre edhe për një vit
tjetër duke qenë se mbaron kontrata e vitit 2003;
c) palët bien dakord që të gjitha kushtet dhe termat e kontratës së re, të vitit 2004,
do të mbeten të njëjta si ato të një viti më parë, me përjashtim të atyre që janë
parashikuar ndryshe në këtë kontratë, (termat e kontratës së një viti më parë, i
referoheshin pikërisht kontratës së vitit 2002 dhe Shtojcës nr.2 të saj).
B. Referuar sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në ndryshim nga gjykatat
më të ulëta, vlerëson se parashikimet e pikës (3), Shtojca nr.2, që i bashkangjitet kontratës së
vitit 2002 nuk kanë ndryshuar (sepse po të kishin ndryshuar, ato do të pasqyroheshin në
kontratën e vitit 2004), prandaj ato janë të vlefshme dhe për vitin 2004, duke qenë të
detyruara palët t’i përmbushin ato përsa kohë kanë rënë dakord, që të respektojnë të gjitha
kushtet e kontratës së një viti më parë.
C. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të pabazuar konkluzionin e arritur nga
gjykatat më të ulëta se paditësi nuk ka të drejtë të kërkojë detyrimin e palëve të paditura të
paguajnë shumat sipas objektit të padisë, përsa kohë nuk i ka kërkuar këto shuma më parë,
por i kërkoi vetëm pas raportit të KLSH.
Ky konkluzion është i pabazuar në ligjën materiale dhe konkretisht në nenin 114 të
K.Civil, në të cilin thuhet se: “Kur në ligj nuk është parashikuar ndryshe parashkruhen
brenda 10 vjetëve të gjitha paditë”.
Rezulton që paditësi kërkon përmbushjen e detyrimit kontraktual për vitin 2003-2004,
në një kohë që padia e tij është depozituar në gjykatë në datën 09.11.2006, pra, brenda afatit
10 vjeçar të parashikuar shprehimisht në nenin 114 të K.Civil. Për gjykatën nuk ka fare
rëndësi se kush e konstatoi mospërmbushjen e detyrimeve kontraktuale, vetë paditësi apo
KLSH (i cili është organi më i lartë që në bazë të Kushtetutës dhe Ligjit organik nr.8270, datë
23.12.1997, me ndryshime, ushtron kontrollin ekonomik e financiar në Republikën e
Shqipërisë), i rëndësishëm në këtë gjykim është fakti nëse kërkimi është apo jo i bazuar në
prova dhe në ligj dhe nëse ky kërkim është paraqitur apo jo brenda afatit ligjor.
Referuar analizës së bërë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
kërkimi i paditësit është i bazuar në prova dhe në ligj. Paditësi ka të drejtë të kërkojë
përmbushjen e detyrimeve kontraktuale të rrjedhura nga marrëdhënia juridike e krijuar në
vitin 2003 dhe 2004, duke iu referuar parashikimeve të bëra në kontratën e vitit 2002,
Shtojcave përkatëse të kësaj kontrate, si dhe ndryshimeve që mund t’i jenë bërë kësaj
kontrate me kontratën e vitit 2004.
Përsa i përket shumës së detyrimit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se kjo
shumë nuk mund të përcaktohet nga kjo gjykatë.
Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji, nuk mund të analizojë prova si dhe të bëjë llogaritjet
përkatëse për vlerën përfundimtare të detyrimit të palëve të paditura ndaj palës paditëse, gjë
që duhet ta bëjnë gjykatat e tjera të niveleve më të ulëta, por ajo vetëm evidenton shkeljet që
kanë lejuar këto dy gjykata, qoftë të normave procedurale dhe atyre materiale duke kërkuar
respektimin e tyre.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në rigjykim, Gjykata e Apelit Durrës
duke u bazuar në përfundimet e arritura nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke pasur
parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të parë
dhe konkretisht dispozitat e neneve 225-230 të K.Pr.Civile, si dhe në bazë të të gjitha provave
35
që ndodhen në dosjen gjyqësore, duhet të përsërisë pjesërisht hetimin gjyqësor për
përcaktimin e detyrimit që palët e paditura kanë ndaj palës paditëse. Kjo për arsye se shuma e
detyrimit që pretendon pala paditëse është bërë në bazë të një vlerësimi të njëanshëm të saj
dhe gjatë gjykimit në gjykatat më të ulëta (duke qenë se këto të fundit, kanë arritur në
konkluzionin se midis palëve ndërgjyqëse nuk ka pasur kontrata), nuk është kryer asnjë akt
ekspertimi për të përcaktuar detyrimin e saktë të palës së paditur.
Në rigjykim, Gjykata e Apelit Durrës duhet t’i bëjë të qartë palëve që është detyrë e
tyre që në përputhje me ligjin të provojnë pretendimet që ngrejë në këtë proces gjyqësor.
Palët ashtu siç kanë të drejtat, kanë dhe detyrimet që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe
afatet e parashikuara në ligj.
Kryerja e veprimeve si me sipër si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë
rigjykimit do të lejojnë gjykatën të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur
me zgjidhjen e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e kësaj çështje.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së
Apelit Durrës duhet prishur dhe çështja të kthehet për rishqyrtim po në këtë gjykatë, me një
trup tjetër gjykues, për të përcaktuar masën e detyrimit që palët e paditura duhet t’i paguajnë
palës paditëse si rrjedhojë e mospërmbushjeve të detyrimeve kontraktore që rrjedhin nga
marrëdhënia juridike e krijuar gjatë vitit 2003 dhe 2004, duke iu referuar parashikimeve të
bëra në kontratën e vitit 2002, Shtojcave përkatëse të kësaj kontrate, si dhe ndryshimeve që
mund t’i jenë bërë kësaj kontrate në vitin 2004.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, gërma (c) të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10–208–55, datë 11.03.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 05.03.2013
36
Nr.00-2013-981 i Vendimit (173)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 05.03.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: NAZIM GJUZI, në mungesë

I PADITUR: SELIM ELEZI, përfaqësuar nga
Av. Simon Vorfi
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të kryejë veprimet
për kalimin e pronësisë të objekteve në ndërtim në fshatin Kryemëdhenj,
sipas marrëveshjes noteriale të arritur mes nesh në datë 12/08/2005.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë me vendimin nr.796, datë 27.11.2006 ka vendosur:

Pranimin e padisë së palës paditëse Nazim Gjuzi kundër palës së paditur Selim
Elezi duke kaluar në favor të palës paditëse Nazim Gjuzi me cilësinë e
porositësit objektet e quajtura themel pallati nr.1 (i papërfunduar) dhe themel
pallati, ndërtime të ndodhura në fshatin Kryemëdhenj, Komuna Golem të
Rrethit Kavajë, me nr.pasurie 181/3, duke i paguar palës së paditur Selim
Elezi me cilësinë e sipërmarrësit vlerën e punimeve të kryera sipas aktit të
ekspertimit në shumën totale për të dy objektet, 8.537.802 lekë, duke e
vlerësuar si pjesë të veprës së kryer në kufijtë, brenda të cilëve është e
dobishme për palën paditëse me cilësinë e porositësit.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.61, datë 30.01.2008 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.796, datë 27.11.2006 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë me këtë ndryshim:
Kalimi i themeleve të ndërtuara tek paditësi Nazmi Gjuzi të bëhet pa
kundërshpërblim.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, ka ushtruar rekurs pala e paditur Selim
Elezi, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.61, datë 30.01.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës,
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.796, datë 27.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë
dhe ka paraqitur këto shkaqe:
37
- Gjykata e Apelit Durrës nuk duhet të kishte vendosur që paditësit t’i kalojnë pa
kundërshpërblim themelet e ndërtuara nga i padituri, për arsye se i padituri ka kryer
shpenzime për këto themele dhe në bazë të legjislacionit fiskal duhet të paguajë edhe
tatimet mbi këtë ndërtim;
- Gjykata e shkallës së parë ka arritur në një konkluzion të drejtë dhe e ka hetuar
çështjen në lidhje me lejen e sheshit të ndërtimit, miratuar me vendimin nr.13, datë
27.10.2004. Përsa i takon lejes së ndërtimit nuk e ka pasur fajin i padituri, për arsye se
kjo leje nuk është zbardhur me vendim të K.R.T. Komuna Golem;
- Në rast se do të ishte i vërtetë arsyetimi i gjykatës së apelit se është dhënë leja e
ndërtimit, atëherë i padituri do të fillonte ndërtimin.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës së paditur
Selim Elezi, Av. Simon Vorfi, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë; dhe si bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Gjykatat kanë pranuar rrethanat dhe faktet si vijon:
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Nazmi Gjuzi është
pronar i një pasurie të paluajtshme të ndodhur në Kryemëdhenj (Kavajë), me sipërfaqe 1980
m2, nga të cilat 300 m2 janë truall dhe 70 m2 ndërtesë, regjistruar në ZRPP Kavajë me
nr.pasurie 183/1, ZK 2291.
Këtë pasuri paditësi e ka vënë në dispozicion të palës së paditur Selim Elezi, me
qëllim ndërtimin e objekteve shumëkatëshe. Për të realizuar qëllimin e mësipërm palët
ndërgjyqëse kanë nënshkruar akt marrëveshjen e datës 30.05.2004 ku rezulton se i padituri
Selim Elezi, në cilësinë e sipërmarrësit, merrte përsipër që të ndërtojë me shpenzimet e tij, në
pronën e paditësit Nazim Gjuzi, objekte (pallate) sipas studimeve urbanistike në fuqi. Në
shkëmbim të truallit që paditësi vinte në dispozicion të anës së paditur, ai do të përfitonte
18% të sipërfaqes së ndërtimit, (e cila do të llogaritet sipas akt kolaudimit në përfundim të
punimeve), ndërsa i padituri Selim Elezi do të përfitonte 82% të sipërfaqes së ndërtuar.
Sipas kësaj akt marrëveshje, i padituri merrte përsipër plotësimin e gjithë
dokumentacionit të nevojshëm për realizimin e ndërtimit (projektet e ndërtimit, leje sheshi,
leje ndërtimi, etj.), si dhe realizimin e ndërtimit brenda afatit të lejes së ndërtimit.
Rezulton gjithashtu se me deklaratën noteriale nr.5649 rep., dhe nr.568 kol., datë
12.08.2005 lidhur midis palëve ndërgjyqëse, këto të fundit kanë rënë dakord që i padituri
Selim Elezi do të fillonte punimet e ndërtimit brenda muajit Gusht 2005 dhe ndërtimi i një
pallati do të përfundonte në fund të muajit Janar 2006; I padituri Selim Elezi duhet të tërhiqte
lejen e ndërtimit të miratuar nga Komuna Golem brenda muajit Gusht 2005; Paditësi Nazim
Gjuzi do të marrë pjesën e tij takuese për tre pallatet që do ndërtohen (përqindjen e rënë
dakord), në pallatin që do ndërtohet brenda muajit Janar 2006, tek trualli ku ka qenë shtëpia
ekzistuese e tij.
I padituri Selim Elezi merrte përsipër regjistrimin e pallatit në Z.R.P.P. Kavajë,
menjëherë pas përfundimit të tij, si dhe kryerjen e veprimeve për kalimin e pronësisë së
sipërfaqeve të ndërtimit në favor të porositësit pas regjistrimit të tij.
38
Në këtë deklaratë noteriale, përveç sa më sipër parashikohet shprehimisht se: “Në rast
se nuk përmbushen kushtet e parashikuara në këtë akt, për faj të Selim Elezit, atëhere të
gjithë investimet e bëra në këtë pallat kalojnë në favor të Nazim Gjuzi dhe Selim Elezi nuk ka
të drejtë të kërkojë vlerën e këtyre investimeve. Gjithashtu akt marrëveshja e datës
31.05.2004 konsiderohet e prishur në rast të mospërmbushjes së kushteve të mësipërme”.
Pala paditëse, ka pretenduar se megjithëse ka kaluar një kohë e gjatë, i padituri nuk ka
përmbushur asnjë prej detyrimeve të parashikuara në akt marrëveshjen e datës 30.05.2004
dhe në deklaratën noteriale datë 12.08.2005 dhe në këto kushte i është drejtuar palës së
paditur me një Njoftim Noterial nr.1749 rep., nr.295 kol., datë 27.02.2006, me anë të të cilit e
njofton se e deklaron të zgjidhur akt marrëveshjen e datës 30.05.2004, duke mos i njohur
shpenzimet e ndërtimeve të kryera nga kjo palë në pronën e paditësit, deri në datën e kësaj
Kujtese Noteriale.
Në bazë të vërtetimit datë 05.12.2007 të Komunës Golem, akt ky i cili ndodhet në
dosjen gjyqësore, rezulton se me vendimin nr.13, datë 05.12.2007 të K.RR.T. të kësaj
Komune është miratuar leje sheshi dhe leje ndërtimi në pronë të Nazim Gjuzi, në favor të
subjektit ndërtues “Valbona” sh.p.k., me përfaqësues ligjor Selim Elezi, për kompleks banimi
6 katësh. Sipas këtij vërtetimi rezulton se subjektit ndërtues nuk i është dorëzuar leja e
ndërtimit, për arsye se ky subjekt nuk ka paguar taksën e investimit.
Në këto kushte, paditësi i është drejtuar gjykatës me padi me objekt siç parashtrohet
në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë me vendimin nr.796, datë 27.11.2006 ka
vendosur:
“Pranimin e padisë së palës paditëse Nazmi Gjuzi kundër palës së paditur Selim Elezi
duke kaluar në favor të palës paditëse Nazim Gjuzi me cilësinë e porositësit objektet e
quajtura themel pallati nr.1 (i papërfunduar) dhe themel pallati, ndërtime të ndodhura në
fshatin Kryemëdhenj, Komuna Golem të Rrethit Kavajë, me nr.pasurie 181/3, duke i paguar
palës së paditur Selim Elezi me cilësinë e sipërmarrësit vlerën e punimeve të kryera sipas
aktit të ekspertimit në shumën totale për të dy objektet, 8.537.802 lekë, duke e vlerësuar si
pjesë të veprës së kryer në kufijtë, brenda të cilëve është e dobishme për palën paditëse me
cilësinë e porositësit.
Kjo gjykatë ka arsyetuar se mospërmbushja e detyrimeve të marra përsipër nga pala
e paditur nuk ka ardhur për faj të saj, por për shkak të mos nxjerrjes së lejes së ndërtimit nga
Komuna Golem, pra për shkaqe që nuk lidhen me të paditurin…në kuptim të nenit 850 të
K.Civil, padia duhet pranuar, duke e prishur kontratën e sipërmarrjes dhe, bazuar në nenin
869 të K.Civil, kontrata është e zgjidhur, sepse zbatimi i veprës është bërë i pamundur nga
shkaqe që nuk mund t’i atribuohen asnjërës palë…objektet e ndërtuara (themelet) duhet të
kalojnë në favor të palës paditëse, duke i paguar të paditurit shumën prej 8.537.802 lekë,
duke u vlerësuar si pjesë e veprës së kryer…
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.61, datë 30.01.2008 ka vendosur:
Gjyqësor Kavajë me këtë ndryshim:
Kalimi i themeleve të ndërtuara tek paditësi Nazmi Gjuzi të bëhet pa
kundërshpërblim.
Gjykata e apelit ka arsyetuar se përfundimi i arritur nga gjykata e shkallës së parë
është rrjedhojë e një hetimi jo të plotë gjyqësor... detyrimet e palëve janë përcaktuar qartë në
akt marrëveshjen datë 30.05.2004 dhe deklaratën noteriale lidhur mes tyre me datën
18.02.2005... nga aktet e Komunës Golem të administruara në gjykim, leja e ndërtimit për
objektin në pronë të paditësit është miratuar, por nuk i është dorëzuar të paditurit si subjekt
ndërtues pasi ky i fundit nuk ka paguar taksën e ndërtimit... ka qenë faji i të paditurit që
39
punimet e ndërtimit nuk janë realizuar... pala paditëse ka përmbushur gjithë detyrimet e tij të
marra përsipër në marrëveshjen e palëve...
Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs pala e paditur Selim Elezi, i cili kërkon
prishjen e vendimit nr.61, datë 30.01.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.796, datë 27.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, për ato shkaqe që
parashtrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë dhe të bazuar në ligj vendimin e
Gjykatës së Apelit Durrës nr.61, datë 30.01.2008. Rekursi i paraqitur nga i padituri Selim
Elezi nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat mund
të cënojnë vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës.
Rezulton që kërkimi i paditësit në këtë gjykim është: “Detyrimin e të paditurit të
kryejë veprimet për kalimin e pronësisë të objekteve në ndërtim në fshatin Kryemëdhenj,
sipas marrëveshjes noteriale të arritur mes nesh në datë 12.08.2005”. Këtë kërkim kjo palë e
ka bazuar në nenin 388 të K.Pr.Civile.
Në analizë të shkakut ligjor të kërkimit të paditësit, rezulton qartë që ky i fundit
kërkon përmbushjen e detyrimeve që rrjedhin nga akt marrëveshja e datës 31.05.2004, si dhe
nga deklarata noteriale nr.5649 rep., dhe nr.568 kol., datë 12.08.2005, të lidhura mes palëve
ndërgjygjëse.
Të dyja aktet e përmendura më lart (pavarësisht emërtimit të tyre), nuk janë gjë tjetër
veçse kontrata sipërmarrje të realizuara midis palëve ndërgjyqëse. Referuar të drejtës sonë
civile, kontrata e sipërmarrjes është: “…kontrata me të cilën njëra palë (sipërmarrësi),
detyrohet që me mjetet dhe duke marrë përsipër rrezikun, të kryejë një vepër (pune) ose të
bëjë një shërbim apo një zbatim të pavarur të punimeve, ndërsa pala tjetër detyrohet ta
pranojë atë kundrejt çmimit të caktuar në kontratë” (neni 850 i K.Civil).
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të pabazuar në ligj pretendimin e anës së
paditur se aktet e mësipërme nuk përfaqësojnë kontrata sipërmarrje të mirëfillta, pasi këto
akte nuk kanë si emërtim termin “Kontratë sipërmarrje”, por njëra është titulluar “Akt
marrëveshje” dhe tjetra “Deklaratë noteriale”.
Referuar të drejtës sonë civile, kontrata si nocion juridik nuk është gjë tjetër veçse një
marrëveshje mes palëve nënshkruese, një veprim juridik i dyanshëm i cili ka si qëllim të
sjellë një pasojë juridike të caktuar (krijimin, ndryshimin ose shuarjen e të drejtave dhe të
detyrimeve juridike civile). Kontrata është mjeti më i përhapur juridik në qarkullimin civil, që
ka si qëllim, mbrojtjen e arsyeshme të atyre interesave që presin të realizojnë palët.
Ajo që është e rëndësishme në gjithë marrëveshjen me detyrime të dyanshme, në
mënyrë që kjo e fundit të jetë e vlefshme, krahas elementeve të tjerë (shkakut të ligjshëm,
përcaktimit të objektit që formon lëndën e kontratës dhe formën e saj), është pikërisht
përputhja e plotë e vullneteve të palëve që e lidhin këtë marrëveshje, pra ajo që në gjuhën
juridike quhet “dhënia e pëlqimit kontraktor”. Sa më sipër, është përcaktuar qartë në nenin
660 të K.Civil, në të cilin thuhet se: “Palët në kontratë përcaktojnë lirisht përmbajtjen e saj
brenda kufijve të përcaktuar nga legjislacioni në fuqi”.
Pra, në analizë të kësaj dispozite del qartë drejtimi filozofik i konceptit të lirisë
kontraktore, që nënkupton se palët mund të përcaktojnë lirisht përmbajtjen e saj (ku futen dhe
të gjitha të drejtat dhe detyrimet), mjafton që ajo të jetë në përputhje me ligjin.
Teoria e lirisë së vullnetit kontraktor përfshin edhe dy elemente të tjerë të saj, atë të
drejtimit moral, i cili shprehet qartë në nenin 422 të K.Civil, ku shprehimisht thuhet se:
“Kreditori dhe debitori duhet të sillen ndaj njëri tjetrit me korrektësi dhe paanësi dhe sipas
kërkesave të arsyes”; dhe atë të drejtimit ekonomik, të sanksionuar në nenin 421 të K.Civil,
ku shprehimisht thuhet se: “Objekti i detyrimit duhet të ketë një vlerësim ekonomik dhe t’i
përgjigjet interesave qoftë dhe jopasurore të kreditorit”. Të gjithë këto elemente përbëjnë atë
që quhet “liria kontraktore”.
40
Pikërisht nga përmbajtja e kontratës dhe nga analiza e saj (dhe jo nga emërtimi), do të
kuptohet se cili ka qenë qëllimi i vërtetë dhe i përbashkët i palëve në momentin e
nënshkrimit, pa u ndalur në kuptimin literal të fjalëve, si dhe duke vlerësuar sjelljen e palëve
në tërësi, para dhe pas nënshkrimit të saj (neni 681 i K.Civil).
Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se marrëveshja e
datës 31.05.2004 e lidhur midis palëve ndërgjyqëse nuk është gjë tjetër veçse një kontratë
sipërmarrje. Sa më sipër, del qartë nga përmbajtja e saj ku palët kanë parashikuar që paditësi
në cilësinë e porositësit vë në dispozicion të sipërmarrësit, të paditurit, pronën e tij të ndodhur
në Kryemëdhenj, Kavajë, me sipërfaqe 1980 m2, nga të cilat 300 m2 janë truall dhe 70 m2
ndërtesë, regjistruar në Z.R.P.P. Kavajë me nr.pasurie 183/1, ZK 2291, Z.R.P.P. Kavajë, me
qëllim ndërtimin e objekteve në këtë pronë nga i padituri; në këmbim, paditësi do të
përfitonte 18% të sipërfaqes që do të ndërtohej; i padituri merrte përsipër të siguronte të
gjithë bazën materiale dhe dokumentacionin e duhur ligjor për ndërtimin e veprës si dhe
përfundimin e punimeve të ndërtimit brenda afatit të lejes së ndërtimit.
Objekti kontratës së sipërmarrjes, në referim të nenit 850 të K.Civil, është pikërisht
realizimi i një sendi të ardhshëm, i cili do të jetë rezultat i një pune të specializuar dhe
profesionale të sipërmarrësit, i cili operon me mjetet e veta duke marrë përsipër rrezikun.
Karakteristikë e kësaj kontrate është se ajo parashikohet si një kontratë me shpërblim. Pagimi
i çmimit mund të bëhet në të holla ose në natyrë.
Në rastin objekt gjykimi, palët ndërgjyqëse, në marrëveshjen e datës 31.05.2004, kanë
parashikuar që paditësi, i cili rezulton të jetë me cilësinë e porositësit në këtë kontratë, do të
paguajë çmimin e pasurive që do të marrë tek vepra e re, jo në të holla, por në natyrë, duke
vënë në dispozicion të të paditurit, që është me cilësinë e sipërmarrësit, pronën e tij.
Ky parashikim i bërë nga palët nuk vjen në kundërshtim me asnjë dispozitë ligjore,
është shprehje e vullnetit të tyre dhe ato (palët) janë të detyruara të përmbushin të gjitha
detyrimet që kanë marrë përsipër.
Ka rezultuar e provuar gjatë gjykimit të zhvilluar në gjykatat më të ulëta, si dhe nga
provat që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor,
se paditësi e ka përmbushur detyrimin e tij. Ai ka vënë në dispozicion të paditësit, pasurinë e
tij të paluajtshme, sipërfaqen prej 1980 m2, si dhe ka prishur objektin e ndodhur mbi të,
ndërtesën me sipërfaqe 70 m2, si dhe ka prerë pemët frutore, etj.
Rezulton nga të gjitha provat shkresore se ka qenë pikërisht sipërmarrësi, ai që nuk ka
përmbushur detyrimet e tij kontraktuale.
Referuar të drejtës sonë materiale, dispozitave mbi kontratën e sipërmarrjes si dhe
legjislacionit të posaçëm, Ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, në mënyrë që
kontrata e sipërmarrjes të sjellë efekte juridike dhe të jetë funksionale, është e domosdoshme
që në momentin e lidhjes së saj, sipërmarrësi të ketë siguruar dokumentacionin e plotë, të
domosdoshëm për realizimin e veprës.
Në dokumentacionin e domosdoshëm për realizimin e veprës përfshihet leja e sheshit
të ndërtimit, leja e ndërtimit, projekti inxhinierik dhe arkitekturor i veprës, situacionet e
punimeve të ndërtimit, vërtetimi nga zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme për pronën
(truall) ku do të ndërtohet vepra etj. Të gjitha këto dokumente i duhen bashkëngjitur kontratës
së sipërmarrjes dhe janë pjesë përbërëse e saj.
Në Ligjin “Për urbanistikën” parashikohet qartë që: “Çdo person fizik e juridik,
vendas ose i huaj që do të ndërtojë në territorin e Republikës së Shqipërisë duhet të pajiset
me leje ndërtimi. Ky është dokumentacioni i vetëm ligjor mbi bazën e të cilit lejohet ndërtimi.
Leja e ndërtimit i jepet personit juridik ndërtues të licencuar. Si në rastin kur toka është
pronë private, ashtu dhe kur ajo është pronë publike, personi juridik ndërtues duhet të
paraqesë kontratën e lidhur me pronarin e tokës ose me personin që ka marrë sheshin e
ndërtimit nga KRRT-ja Kërkesa për leje ndërtimi bëhet sipas formularit 3 dhe 3/1 pjesë e
41
këtij ligji. Në rregulloren e urbanistikës përcaktohen kërkesat teknike të dokumenteve dhe
forma grafike e tyre”.
Ka rezultuar që në momentin e nënshkrimit të akt marrëveshjes së datës 31.05.2004,
sipërmarrësi ende nuk ka pasur një dokumentacion të plotë ligjor për të filluar veprën, por në
këtë akt marrëveshje palët kanë parashikuar qartë që: “Sipërmarrësi merr përsipër plotësimin
e gjithë kuadrit dokumentar të lejes së ndërtimit, sipas studimit urbanistik në zonën ku
ndodhet prona”.
Në analizë të sa më sipër, del qartë që ka qenë detyrimi i sipërmarrësit të plotësojë
gjithë dokumentacionin ligjor të domosdoshëm për realizimin e veprës, para fillimit të
ndërtimit.
Në vijim të analizës të bërë më lart, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të
theksojë se edhe akti i cilësuar deklaratë noteriale nr.5649 rep., nr.568 kol., datë 12.08.2005,
nuk është gjë tjetër veçse vazhdimi i kontratës së sipërmarrjes (akt marrëveshjes) së datës
31.05.2004 lidhur midis palëve ndërgjyqëse. Sa më sipër, del qartë nga përmbajtja e këtij akti
(pavarësisht emërtimit të tij), ku palët kanë parashikuar që: “…Selim Elezi, në zbatim të akt
marrëveshjes datë 31.05.2004, do të fillojë punimet e ndërtimit brenda muajit Gusht 2005
dhe ndërtimi i një pallati do të përfundojë në fund të muajit Janar 2006. Selim Elezi do të
tërheqë lejen e ndërtimit të miratuar nga Komuna Golem, brenda muajit Gusht 2005. Nazim
Gjuzi do të marrë pjesën e tij takuese për tre pallatet që do ndërtohen (përqindjen e rënë
dakord), në pallatin që do të ndërtohet brenda muajit Janar 2006, tek trualli ku ka qenë
shtëpia ekzistuese e paditësit. Selim Elezi do të regjistrojë pallatin në Z.R.P.P. Kavajë,
menjëherë pas përfundimit dhe do të kryejë veprimet për kalimin e pronësisë së sipërfaqeve të
ndërtimit në favor të porositësit”.
Në këtë akt është parashikuar qartë midis të tjerave se: “Në rast se nuk përmbushen
kushtet e parashikuara në këtë akt, për faj të Selim Elezit, atëherë të gjithë investimet e bëra
në këtë pallat kalojnë në favor të Nazim Gjuzi dhe Selim Elezi nuk ka të drejtë të kërkojë
vlerën e këtyre investimeve. Gjithashtu akt marrëveshja e datës 31.05.2004 konsiderohet e
prishur në rast të mospërmbushjes së kushteve të mësipërme”.
Parashikimi i fundit i bërë nga palët në këtë akt nuk është gjë tjetër veçse një kusht
zgjidhës i marrëveshjes, në rast se sipërmarrësi (i padituri) nuk përmbushte detyrimet e
parashikuara në të. Kushti zgjidhës parashikohet në nenin 702 të K.Civil, në të cilin
shprehimisht thuhet se: “Palët mund të parashikojnë në kontratë që ajo të zgjidhet kur një
detyrim i caktuar nuk përmbushet sipas kushteve të parashikuara. Në këtë rast kontrata
zgjidhet kur pala e interesuar i deklaron palës tjetër se do të përdorë kushtin e zgjidhjes së
kontratës”.
Ka rezultuar e provuar nga njoftimi noterial nr.1749 rep., nr.295 kol., datë 27.02.2006
(fq.11 e dosjes gjyqësore), si dhe nga të gjithë provat e administruara në dosjen gjyqësore që
kanë qenë pjesë e hetimit dhe debatit gjyqësor në gjykatat më të ulëta, se sipërmarrësi (pala e
paditur), nuk ka përmbushur detyrimet e tij të marra përsipër në akt marrëveshjen e datës
31.05.2005 dhe në deklaratën noteriale nr.5649 rep., dhe nr.568 kol., datë 12.08.2005.
Konkretisht, rezulton nga akti i ekspertimit të realizuar gjatë gjykimit në shkallë të parë, datë
30.09.2006, i ekspertes Luljeta Bocaj (fq. 47 e vijim e dosjes gjyqësore), se brenda pasurisë
së palës paditëse janë ndërtuar vetëm dy palë themele, themeli nr.1 dhe themeli nr.3.
Gjithashtu rezulton se nuk janë përmbushur detyrimet e palës së paditur për ndërtimin e
objektit (pallat) brenda muajit Janar 2006, tërheqjen e dokumentacionit ligjor për realizimin e
veprës brenda muajit Gusht 2005, etj., (detyrime këto të deklaratës noteriale të datës
27.02.2006).
Në këto kushte, me të drejtë porositësi e ka njoftuar sipërmarrësin për
mospërmbushjen e detyrimeve kontraktuale nga ana e tij si dhe faktin se ai e konsideronte të
42
zgjidhur në mënyrë të njëanshme akt marrëveshjen e datës 31.05.2004, duke mos njohur
vlerën e punimeve të kryera nga pala e paditur.
Sa më sipër, vjen në përputhje me nenet 476 e vijues dhe 698 të K.Civil, kur njëra nga
palët kontraktuese nuk përmbush detyrimet e saj, pala tjetër ka të drejtën, sipas rastit, të
kërkojë përmbushjen e detyrimit, ose zgjidhjen e kontratës, përveç shpërblimit të dëmit.
Mospërmbushja e detyrimeve kontraktuale sjell pasoja juridike për palën e cila ka shkelur
dhe nuk ka respektuar detyrimet e saj. Pala që nuk ekzekuton detyrimin kontraktor ka
përgjegjësi për dëmin shkaktuar palës tjetër dhe kjo lloj përgjegjësie nuk mund të kufizohet
as me marrëveshje midis palëve, pasi do të rezultonte e pavlefshme (neni 479 i K.Civil). Në
rastin e zgjidhjes së kontratës për shkak të mospërmbushjes së detyrimeve kontraktore palët
duhet t’i kthejnë njëra tjetrës ato çfarë kanë vënë në dispozicion të realizimit të kontratës;
dhe, pala që ka shkelur detyrimet kontraktore do të jetë përgjegjëse për shpërblimin e dëmit
që ka ardhur si pasojë e mospërmbushjes së këtyre detyrimeve, në rast se pala tjetër paraqet
një kërkim të tillë.
Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të bazuar në ligj vendimin e
Gjykatës së Apelit Durrës për pjesën që kjo e fundit ka vendosur “kalimi i themeleve të
ndërtuara tek paditësi Nazim Gjuzi të bëhet pa kundërshpërblim“.
Kjo pasi në këtë marrëdhënie kontraktuale ka rezultuar që ka qenë sipërmarrësi ai i
cili nuk ka përmbushur detyrimet e tij kontraktuale dhe i ka shkaktuar dëm porositësit.
Është provuar në gjykim se me vendim të K.RR.T. të Komunës Golem nr.13, datë
27.10.2004 është miratuar leja e sheshit të ndërtimit dhe leja e ndërtimit për objekt, pallat 6
katësh në pronën e Nazim Gjuzi, në favor të subjektit ndërtues “Valbona” sh.p.k., me
përfaqësues ligjor Selim Elezi dhe se këto akte nuk janë tërhequr nga subjekti ndërtues, për
arsye se nuk është paguar taksa e vlerës së investimit në favor të Komunës Golem.
Kjo taksë përbën jo vetëm detyrim ligjor, por edhe kusht për dhënien e lejes së
ndërtimit të miratuar subjektit ndërtues. Sa më sipër është parashikuar në nenin 51 të Ligjit
nr.8405, datë 17.09.1995 “Për Urbanistikën”, ku shprehimisht thuhet se: “Personi fizik dhe
juridik, përpara marrjes së dokumentit të lejes së ndërtimit, duhet të paguajë 1 për qind të
vlerës së investimit që do të kryejë sipas preventivit të objektit. Ky fond depozitohet për
llogari të financimit të studimeve urbanistike në pushtetin vendor. Pagesa bëhet menjëherë në
seksionin e financës së këshillit të qarkut apo qytetit të kategorisë së parë me autorizim të
sekretarisë teknike të KRRT-së. Dokumenti i lejes së ndërtimit i jepet personit fizik apo
juridik jo më vonë se 1 ditë pune pas datës së depozitimit të dokumentit të pagesës në dosjen
e objektit. Në rast se kërkuesi nuk kryen pagesën brenda 30 ditëve pune nga njoftimi për
detyrimin ndaj shtetit, sipas ligjit, atëherë për çdo ditë vonesë i llogaritet kamatë 0,2 për qind
në ditë e shumës që duhet të paguajë, deri në 60 ditë pune. Nëse në përfundim të këtij afati
kërkuesi ende nuk ka paguar detyrimin, kamata llogaritet 1 për qind në ditë deri në 30 ditë
pune të tjera. Në rast të kundërt, KRRT-ja vendos masa të tjera të përshtatshme, deri në
anulimin e vetë lejes së miratuar”.
Në analizë të kësaj dispozite rezulton se leja e ndërtimit i jepet subjektit kërkues
vetëm pasi ai paguan taksën përkatëse, që është e barabartë me një përqindje mbi vlerën e
investimit. Moskryerja e kësaj pagese sjell si pasojë ngarkimin e subjektit me kamatë vonese
deri në anullimin e lejes së ndërtimit.
Në nenin 52 të të njëjtit ligj parashikohet se afati i lejes së ndërtimit jepet në vendimin
e K.RR.T. me të cilin miratohet leja e ndërtimit.
Pra, në kuptim të sa më sipër, moskryerja e pagesës për lejen e ndërtimit të miratuar
me vendim të K.RR.T. përkatës, nga ana e subjektit ndërtues, përbën pengesë ligjore që këtij
të fundit t’i dorëzohet leja e ndërtimit, ndërkohë që afati i lejes së ndërtimit fillon të ecë që
nga dita e miratimit të saj nga organi përkatës.
43
Në çështjen objekt gjykimi, plotësimin e dokumentacionit ligjor për realizimin e
veprës në pronën e Nazim Gjuzi, në bazë të akt marrëveshjes datë 30.05.2004 dhe deklaratës
noteriale të datës 27.02.2006, e ka pasur si detyrim kontraktor i padituri Selim Elezi, i cili
rezulton të mos e ketë përmbushur. Ky i fundit, përveçse nuk ka përmbushur detyrimet
kontraktore, ka ndërtuar themele në pronën e paditësit pa qenë i pajisur me leje ndërtimi. Në
këto kushte, i padituri nuk ka të drejtë të pretendojë nga paditësi shpërblimin për ndërtimin e
tyre, pikërisht se kemi të bëjmë me një ndërtim të kryer në kundërshtim me normat në fuqi
për ndërtimet (Vendimi Unifikues i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.22, datë
13.03.2002).
Dhe jo vetëm kaq, por dhe vetë palët e kësaj marrëdhënie juridike kanë rënë dakord se
si do të zgjidhnin pasojat që vinin nga mospërmbushja e detyrimeve kontraktuale dhe nga
zgjidhja e kontratës. Në deklaratën noteriale të datës 27.02.2006 parashikohet shprehimisht se
në rast të mospërmbushjes së detyrimeve për faj të Selim Elezit, “të gjithë investimet e bëra
në këtë pallat kalojnë në favor të Nazim Gjuzi dhe Selim Elezi nuk ka të drejtë kërkojë vlerën
e këtyre investimeve”. Këto parashikime kontraktore kanë lidhje pikërisht me faktin se dëmi
që i shkaktohet paditësit, në cilësinë e pronarit të pronës që u vu në dispozicion për realizimin
e ndërtimit, është i konsiderueshëm. Rezulton se ai ka prishur shtëpinë ku banonte, shtëpi që
ndodhej në truallin ku do të kryhej ndërtimi, ka prerë pemët frutore, është dëmtuar toka
bujqësore që nuk mund të përdoret më për kultivim bujqësor për sa kohë atje janë ndërtuar
themele betoni, etj.
Në përfundim të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e
Apelit Durrës e ka zgjidhur drejtë dhe në përputhje me ligjin mosmarrëveshjen gjyqësore dhe
vendimi i saj do të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.61, datë 30.01.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës.
Tiranë, më 05.03.2013
44
Nr.00-2013-1078 i Vendimit (174)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 05.03.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:
PADITËS: PETREF ALIAJ,

BIHANE ALIAJ.
I PADITUR: SHOQËRIA “EUROSIG” SH.A.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur për të paguar
në favor të paditësave shpërblimin për dëmin e plotë pasuror
dhe jopasuror si dhe shpenzimet e tjera të arsyeshme dhe të nevojshme,
të shkaktuara nga aksidenti automobilistik i datë 05.02.2009
si pasojë e të cilit gjeti vdekjen djali i tyre Fatjon Aliaj,
në masën 15.691.377 lekë.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 158 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 622, 625, 640 e vijim të K.Civil,
nenet 2, 10, 13, 14 e vijim të Dekretit 295, datë 15.09.1992
të Presidentit të Republikës “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve
të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”.

vendosur:
Pranimin e pjesërisht të kërkesë – padisë.
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria “Eurosig” sh.a. t’i paguajë paditësave
Petref Aliaj dhe Bihane Aliaj si dëmshpërblim për vdekjen e djalit të tyre
Fatjon Aliaj, shumën prej 14.176.477 (katërmbëdhjetë milion e njëqind e
shtatëdhjetë e gjashtë mijë e katërqind e shtatëdhjetë e shtatë) lekë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1784, datë 13.09.2011 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.9954, datë 22.12.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e kërkesë padisë, si të pabazuar në prova e në
ligj.
45
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës
Civile, kanë bërë rekurs paditësat Petref e Bihane Aliaj, të cilet kërkojnë prishjen e vendimit
nr.1784, datë 13.09.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.9954,
datë 22.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
E drejta e paditësave bazohet në nenin 13 të Dekretit ku parashikohet se “Personi i dëmtuar
ka të drejtë të kërkojë drejtpërdrejtë nga siguruesi, brenda kufijve të përgjegjësisë së tij sipas
kontratës së sigurimit, shpërblimin e dëmit”.
- Po kështu, sipas nenit 7 të Dekretit “Për sigurimin e detyrueshëm” “Personi përgjegjës
për shkaktimin e dëmit nuk ka të drejtë të paraqesë kërkesë për shpërblimin e dëmit” i
vetmi rast që shkarkon palën e dëmtuar nga e drejta për t’u dëmshpërblyer është rasti
kur ai paraqitet si shkaktar i dëmit.
- Pra vetëm nëse i ndjeri Fatjon Aliaj do të kishte qenë përgjegjës për ndodhjen e
aksidentit familjarët e tij nuk do të gëzonin të drejtën e dëmshpërblimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të
paditësve Pertef Aliaj dhe Bihane Aliaj, avokaten Aurora Tushe, që kërkoi prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë;
mbrojtjen e përfaqësuesit të palës së paditur Eurosig sha, avokatin Thimjo Kondi, që kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.1784, datë 13.09.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilat është
disponuar rrëzimi i padisë, është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit. Ndërkohë që, me të
drejtë, me vendimin nr.9954, datë 22.12.2010, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka pranuar
pjesërisht padinë. Prandaj është vendi që të prishet vendimi i gjykatës së apelit duke lënë në
fuqi vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë.
Kolegjit Civil, përsa i përket rrethanave të faktit, nga shqyrtimi i çështjes dhe
vendimet e dhëna nga gjykatat më të ulëta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se, në
datën 05.02.2009, në segmentin rrugor Qafë Muzinë - Ura e Gajdarit, një mjet motorik tip
kamion i markës DAF, me targë BR 2868 B, i drejtuar nga Ilirjan Guri, ka dalë nga rruga dhe
është përmbysur.
Si rrjedhojë e këtij aksidenti rrugor ka humbur jetën i ndjeri Fatjon Aliaj, 22 vjeç, që
gjendej si pasagjer në mjetin motorik të sipërcituar.
Lidhur me këtë ngjarje, nga organi i prokurorisë ka filluar çështja penale. Në
përfundim të hetimeve është provuar se i ndjeri Fatjon Aliaj ka humbur jetën nga dëmtimet e
pësuara nga aksidenti automobilistik. Po kështu vërtetohet se drejtuesi i mjetit motorik nuk ka
përgjegjësi penale, sepse gjatë drejtimi të mjetit motorik nuk ka shkelur ndonjë rregull të
qarkullimit rrugor. Dalja nga rruga është pasojë e një defekti teknik të rëndë në sistemin e
frenimit të mjetit motorik.
Mjeti motorik i përfshirë në këtë aksident rrugor ishte i siguruar për përgjegjësinë
ndaj palëve të treta me palën e paditur, Shoqërinë e Sigurimeve “Eurosig” sha.
Prindërit e viktimës Fatjon Aliaj, paditësit Pertef Aliaj dhe Bihane Aliaj, në datën
24.06.2009, i janë drejtuar me kërkesë për dëmshpërblim palës së paditur “Eurosig” sha.
Pala e paditur “Eurosig” sha, në datën 25.09.2009, njofton paditësit Pertef dhe Bihane
Aliaj se refuzon t’i dëmshpërblejë me motiv që, sipas legjislacionit në fuqi, shoqëria e
sigurimit nuk përgjigjet për shpërblimin e dëmit në kushtet kur drejtuesi i mjetit motorik të
siguruar prej saj nuk ka kryer veprime të kundërligjshme dhe me faj në drejtimin e mjetit, por
ngjarja ka ndodhur për difekt teknik të vetë mjetit.
46
Në rrethana të tilla, paditësit Pertef Aliaj dhe Bihane Aliaj, duke thirrur në cilësinë e
palës së paditur Shoqërinë e Sigurimeve “Eurosig” sha, ka ngritur në gjykatë padinë me
shkak ligjor dhe objekt kërkimin e shpërblimit e plotë të dëmit pasuror e jopasuror dhe të
shpenzimeve, të pësuara si pasojë e humbjes së jetës së djalit të tyre 22 vjeçar Fatjon Aliaj,
duke qenë pasagjer në mjetin motorik të përfshirë në aksident dhe të siguruar për
përgjegjësinë ndaj palëve të treta nga pala e paditur “Eurosig” sha.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundim të hetimit gjyqësor, gjatë të cilit
është kryer edhe veprimi procedural i ekspertimit, pasi dëgjoj kërkimet përfundimtare të
palëve ndërgjyqëse, ka vendosur të pranojë pjesërisht padinë, duke e detyruar palën e paditur
“Eurosig” sha të dëmshpërblejë paditësit Pertef Aliaj dhe Bihane Aliaj në shumën e
përgjithshme 14.176.477 lekë.
Gjykata e shkallës së parë arsyeton se në gjykim vërtetohet që, nga aksidenti ku është
përfshirë mjeti motorik i siguruar pranë palës së paditur “Eurosig” sha për përgjegjësinë ndaj
palëve të treta, ka humbur jetën i ndjeri Fatjon Aliaj, i biri i paditësve Pertef dhe Bihane
Aliaj. Nga procedimi penal rezultoi se humbja e drejtimit të mjeti motorik ka ardhur për
shkak të një defekti të rëndë teknik që ka nxjerrë jashtë funksionit sistemin e frenimit.
Megjithatë, mjeti motorik ishte i siguruar, shkak për të cilin, legjislacioni i posaçëm i fushës
së sigurimit të detyrueshëm (p.sh. neni 13 i Dekretit nr.295, datë 15/09.1992) e ngarkon
shoqërinë e sigurimit me detyrimin për të dëmshpërblyer personat e tretë.
Nisur nga rrethanat e faktit që u provuan në gjykim, kemi të bëjmë me një rast
sigurimi për shkak se ka ndodhur një fakt i paligjshëm, i cili është dëmtimi me pasojë
vdekjen e një pasagjeri gjatë përdorimit të mjetit motorik. Pra vërtetohet lidhja shkak-pasojë
mes faktit të paligjshëm (vdekja e personit) dhe cënimit të së drejtave dhe interesave të
viktimës dhe personave të tjerë të lidhur me të. Qëllimi i legjislacionit të posaçëm të sigurimit
të detyrueshëm të mjeteve motorike është mbrojtja e interesave të ligjshme të palëve të treta
që cënohen nga përdorimi i mjeteve motorike. Përgjegjësia penale nuk mund të barazohet me
përgjegjësinë civile që vjen për dëmet e pësuara nga të tretët prej përdorimit të mjeteve
motorike. Përgjegjësia civile është më e gjerë sesa ajo penale, mungesa e të dytës nuk të
shkarkon vetvetiu edhe nga e para.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ka paraqitur ankim në gjykatën e
apelit pala e paditur “Eurosig” sha.
Pasi ka dëgjuar në seancë parashtrimet dhe qëndrimet e palëve ndërgjyqëse mbi
bazueshmërinë në ligj dhe prova të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, Gjykata e Apelit
Tiranë, duke pranuar si të vërtetuara të njëjtat rrethana të faktit, ka ardhur në përfundime
ligjore të kundërta me ato të gjykatës së shkallës së parë. Prandaj, gjykata e apelit ka
vendosur të ndryshojë vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke e rrëzuar padinë në të
gjitha kërkimet e saj.
Gjykata e apelit, në thelb, arsyeton se legjislacioni i posaçëm për fushën e sigurimeve
të detyrueshme të mjeteve motorike, sipas të cilit për të lindur detyrime nga kontratat e
sigurimit duhet që personi i siguruar të shkaktojë aksidentin me veprime të fajshme. Fajësia
për dëmet material dhe kundërvajtjet administrative përcaktohet nga aktet e policisë rrugore.
Ndërsa në rastet e dëmtimeve të shëndetit fajësia përcaktohet nga organi i akuzës dhe gjykata
penale.
Nga organi i prokurorisë është pushuar procedimi penal sepse drejtuesi i mjetit
motorik nuk ka kryer shkelje të rregullave të qarkullimit rrugor. Shkaku determinant i ardhjes
së aksidentit ka qenë dëmtimi e mosfunksionimi i sistemit të frenimit. Sipas nenit 13 të
K.Penal, askush nuk ka përgjegjësi penale kur midis veprimit e mosveprimit të tij dhe
pasojave apo mundësive të ardhjes së tyre, mungon lidhja shkakësore. Sipas nenit 608 të
K.Civil personi që ka shkaktuar dëmin nuk përgjigjet kur provon se nuk ka faj. Prandaj, nga
rrethanat e faktit, nisur edhe nga neni 609 i K.Civil, nuk rezulton që të ekzistojë përgjegjësi
47
në lidhje me veprimet e drejtuesit të mjetit motorik të siguruar. Rrjedhimisht, meqenëse
drejtuesi i mjetit motorik, ku udhëtonte si pasagjer viktima Fatjon Aliaj, nuk ka kryer sjellje
të paligjshme dhe me faj, atëhere paditësit Pertef e Bihane Aliaj nuk legjitimohen të kërkojnë
nga e paditura “Eurosig” sha pagimin e dëmshpërblimit.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, paditësit Pertef Aliaj dhe Bihane Aliaj kanë
paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë duke pretenduar zbatim të gabuar të ligjit nga gjykata e
apelit dhe duke kërkuar konfirmimin e vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë, për
motivet të cilat parashtrohen në mënyrë të përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Në thelb, me anë të rekursit, nga pala paditëse pretendohet se arsyetimi dhe disponimi
në vendimin e gjykatës së apelit janë rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të gabuar të ligjit.
Pushimi i çështjes penale në ngarkim të drejtuesit të mjetit motorik nuk shkarkon edhe nga
përgjegjësia civile mjetin motorik. Sipas ligjit të sigurimit të detyrueshëm për përgjegjësinë
ndaj palëve të treta, është shoqëria e sigurimeve që ka siguruar mjetin motorik ajo që
dëmshpërblen të tretët të dëmtuar nga përdorimi i mjetit motorik.
Sipas nenit 7 të Dekretit nr.295, datë 15.09.1992 vetëm “personi përgjegjës për
shkaktimin e dëmit nuk ka të drejtë të paraqesë kërkesë për dëmshpërblim”. Ndërkohë që në
gjykim provohet se viktima Fatjon Aliaj nuk kishte asnjë lloj përgjegjësie për ndodhjen e
aksidentit. Gjykata e apelit ngatërron përgjegjësinë civile me atë penale. Aq më tepër në
rastin e sigurimit të detyrueshëm të mjeteve motorike ku, shoqërisë së sigurimit nuk i njihet e
drejta të kundërshtojë personin e dëmtuar lidhur me të drejtën e dëmshpërblimit. Ligji për
sigurimin e detyrueshëm nuk e lidh sigurimin me drejtuesin e mjetit motorik por me vetë
mjetin. Ka një praktikë gjyqësore të konsoliduar që njeh përgjegjësinë për dëmet e shkaktuara
të tretëve edhe në rastet kur vërtetohet se nuk ka fajësi të drejtuesit të mjetit në shkaktimin e
aksidentit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që në rekursin e palës paditëse Pertef Aliaj
dhe Bihane Aliaj përmbahen shkaqe që lidhen me zbatim të gabuar të ligjit nga ana e gjykatës
së apelit e cila ka rrëzuar tërësisht padinë. Njëkohësisht, Kolegji Civil e gjen të mbështetur në
ligj vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë me të cilin është pranuar pjesërisht
padia.
Përsa i përket ligjit të zbatueshëm lidhur me detyrimet që rrjedhin nga shkaktimi i
dëmit jashtëkontraktor, Kolegji Civil evidenton se parimet kryesore të njohjes së kësaj
përgjegjësie civile, pra sjellja e paligjshme, fajësia, lidhja shkakësore mes sjelljes dhe pasojës
së ardhur nga kjo sjellje (faktit të paligjshëm), caktohen sipas nenit 608 dhe 609 të K.Civil:
“Neni 608
Personi që, në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton tjetrit një dëm në personin
ose në pasurinë e tij, detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar.
Personi që ka shkaktuar dëmin nuk përgjigjet kur provon se nuk ka faj………..
Neni 609
Dëmi duhet të jetë rrjedhim i drejtpërdrejtë dhe i menjëhershëm i veprimit ose
mosveprimit të personit……”.
Megjithatë, në ndryshim nga përgjegjësia penale, ku p.sh. fajësia është element
absolutisht i domosdoshëm për lindjen e përgjegjësisë penale (neni 13 K.Penal), në rastin e
përgjegjësisë civile, ka edhe sjellje të paligjshme ose jo, të cilat, edhe nëse janë kryer pa faj,
përsëri sjellin përgjegjësi civile.
Kështu, si kudo, edhe Kodi jonë Civil, në disa dispozita të tij parashikon rregullimin e
institutit juridik mbi përgjegjësinë civile pa faj (e quajtur edhe objektive apo me faj të
prezumuar). Duke lënë mënjanë rastet e neneve 613 deri 621, Kolegji Civil vlerëson të
48
evidentojë përgjegjësinë civile që rrjedh nga ushtrimi i një veprimtarie të rrezikshme sipas
nenit 622 të këtij Kodi:
“Personi që kryen një veprimtari të rrezikshme nga natyra e saj ose nga natyra e
sendeve të përdorura dhe u shkakton dëm personave të tjerë, detyrohet të shpërblejë dëmin,
përveç kur provon se ka përdorur të gjitha masat e përshtatshme e të nevojshme për
mënjanimin e dëmit”.
Jo rastësisht në këtë dispozitë të posaçme, përveç lidhjes shkakësore mes sjelljes e
kryerjes së veprimtarisë së rrezikshme dhe pasojës (dëmeve) të shkaktuara personave të tjerë
nuk përmenden elementët e sjelljes së paligjshme dhe të fajësisë, të cilat, së bashku me
lidhjen shkakësore dhe pasojën e ardhur, në parim, themelojnë ekzistencën e përgjegjësisë
civile (nenet 608 e 609).
Nëse ushtrohet një veprimtari e rrezikshme (burim rreziku i shtuar), ai që e ushtron
atë veprimtari detyrohet të dëmshpërblejë cilindo që ka pësuar dëme për shkak të ushtrimit të
asaj veprimtarie. Në këtë rast “rrezikshmëria” nuk qëndron tek ai që e ushtron por nga vetë
natyra e veprimtarisë apo sendeve të përdorura. Prandaj, për përcaktimin e përgjegjësisë,
vendimtare është lidhja shkakësore, pra që të provohet se dëmet janë shkaktuar nga
veprimtaria e rrezikshme e nuk ka rëndësi se cila ka qenë sjellja e atij që e ka ushtruar
veprimtarinë e rrezikshme apo ka përdorur sendet e rrezikshme.
Përgjegjësia civile e atij që e ushtron veprimtarinë sipas nenit 622 bazohet mbi
prezumimin ligjor. Përjashtimisht, nuk ka përgjegjësi civile kur provon se janë përdorur të
gjitha masat e përshtatshme e të nevojshme për mënjanimin e dëmit. Barra e të provuarit
është e shkaktuesit të dëmit. Ky prapësim pranohet vetëm nëse provohet se janë marrë të
gjitha masat e përshtatshme e të nevojshme, parandaluese dhe mënjanuese të dëmit. Me “të
gjitha masat” kuptohen jo vetëm ato që janë në njohuritë e mundësitë teknike të ushtruesit të
veprimtarisë së rrezikshme konkrete në gjykim. Këto masa duhet të jenë të përshtatshme e të
nevojshme, pikërisht në kuptimin që konsiderohen të tilla nga njohuritë teknike shkencore që
njeh stadi aktual i zhvillimit shkencor të fushës përkatëse pavarësisht nga niveli i njohurive të
shkaktuesit të dëmit. I njëjti kriter gjykimi vlen edhe për sendet e mjetet teknike në
dispozicion të atij që ushtron veprimtarinë e rrezikshme.
Mjetet motorike të kategorive të caktuara nga ligji dhe veprimtaria e ushtruar me
përdorimin e tyre përfshihen në veprimtaritë dhe sendet me natyrë të rrezikshme. Jo rastësisht
lidhur me to ligjvënësi ka hartuar rregulla normative të hollësishme. Jo rastësisht drejtimi i
mjetit motorik i lejohet atyre që kanë aftësi e njohuri të caktuara të vërtetuara e pranuara
paraprakisht sipas ligjit nga autoritetet publike.
Nga ana tjetër, për shkak të vetë natyrës së rrezikshme të mbajtjes e përdorimit të
mjeteve motorike, për shkak të frekuencës dhe intensitetit të dëmeve që shkaktohen prej tyre
(pikërisht se janë burim rreziku i shtuar), nisur nga nevoja që të mbrohen interesat e cënuara
në mënyrë frekuente të personave të tretë nga aksidentet rrugore përsa i përket vlerës,
procedurave e kohës së arsyeshme që nevojitet për t’i dëmshpërblyer, si edhe nisur nga
nevoja për të mos penguar në mënyrë të paarsyeshme lëvizjen dhe qarkullimin e njerëzve e të
mallrave për shkak të aksidenteve rrugore, ligjvënësi ka miratuar një legjislacion të posaçëm
për sigurimin e përgjegjësisë civile të mbajtësve të mjeteve motorike ndaj palëve të treta. Për
këtë qëllim, deri në hyrjen në fuqi të ligjit aktual nr.10076, datë 12.02.2009, ka gjetur zbatim
dekreti nr.295, datë 15.09.1992 (i miratuar me ligj) “Për sigurimin e detyrueshëm të
mbajtësve të jetëve motorike për përgjegjësinë ndaj palëve të treta”.
Ky legjislacion i posaçëm ka në themel të tij njohjen e zbatimin e përgjegjësisë civile
për ushtrimin e veprimtarisë së rrezikshme të mbajtjes dhe përdorimit të mjeteve motorike,
pra jo të personit që drejton këto mjete motorike. Më tej, ky legjislacion, për të zgjidhur
problematikat e parashtruara në paragrafin më sipër, ka parashikuar një mekanizëm ligjor
specifik, sipas të cilit, të gjithë ata që mbajnë në pronësi e përdorim mjete motorike, duhet të
49
lidhin detyrimisht kontratë sigurimi me një prej shoqërive të sigurimit të licencuara për këtë
qëllim, për të mbuluar përgjegjësinë e veprimtarisë së tyre me këto mjete motorike.
Në këtë rast sigurohet përgjegjësia e të siguruarit për veprimtarinë e rrezikshme që
ushtron dhe jo thjesht përgjegjësia personale e atij që sigurohet, që ushtron apo delegon
drejtimin e mjetit motorik. Pikërisht, për këtë arsye, këta persona nuk mund të jenë pala e
tretë e dëmtuar e nuk mund të kërkojnë e përfitojnë dëmshpërblim.
Prandaj, vendimtare për të përcaktuar nëse ka rast sigurimi, nëse shoqëria e sigurimit
duhet të dëmshpërblejë ose jo të dëmtuarin, është që të vërtetohet lidhja shkakësore mes
veprimtarisë me qarkullim të mjetit motorik e nga mjeti motorik dhe dëmeve pasurore e
jopasurore që kushdo ka pësuar për shkak të kësaj veprimtarie. Nuk ka asnjë rëndësi cila
është sjellja e drejtuesit të mjetit motorik, nëse ekziston dhe cili është lloji e shkalla e
përgjegjësisë personale të atij që drejton mjetin motorik. Sipas ligjit të posaçëm, nëse
ekzistojnë motivet, shoqëria e sigurimit mund ti kthehet me padi regresi drejtuesit të mjetit
motorik dhe/ose të siguruarit që rezulton pronar a mbajtës/përdorues i atij mjeti motorik.
Legjislacioni i posaçëm parashikon rregulla të hollësishme në këtë drejtim, sikurse edhe në
interpretimin e kësaj lloj përgjegjësie të bërë nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë
në Vendimin Unifikues nr.12, datë 14.09.2007.
Edhe praktika gjyqësore e Gjykatës së Lartë ka reflektuar këtë interpretim të drejtë të
ligjit përsa i përket përgjegjësisë civile nga ushtrimi i një veprimtarie të rrezikshme. P.sh,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vendimin nr.73 datë 16.02.2010, posaçërisht për
interpretimin e nenit 622 të K.Civil është shprehur se:
“Në interpretim të drejtë të kësaj dispozite, në përjashtim nga rregulli i përgjithshëm,
prezumohet që personi që kryen veprimtari të rrezikshme përgjigjet për dëmin e shkaktuar të
tretëve, mjafton të provohet lidhja shkakësore mes dëmit dhe sjelljes së personit që e ka
shkaktuar, pavarësisht nëse ky person ka kryer ose jo veprime të kundërligjshme, pavarësisht
nëse ka vepruar ose jo me faj. Në ushtrimin e këtyre veprimtarive përgjegjësia e shkaktuesit
të dëmit nuk është subjektive, pra e lidhur me fajësinë në veprimet e tij, por është përgjegjësi
e natyrës objektive.
Në ndryshim nga parimi i përgjithshëm, i dëmtuari nuk ka barrën e provës të vërtetojë
nëse sjellja e shkaktuesit të dëmit është e kundërligjshme dhe me faj, mjafton të vërtetojë që
dëmi është shkaktuar nga veprimtaria e rrezikshme e tij.
Shkaktuesit të dëmit i kalon barra e provës të vërtetojë që ka përdorur të gjitha masat
e përshtatshme e të nevojshme për mënjanimin e dëmit. Në thelb, kjo lidhet me
paparashikueshmërinë dhe pashmangshmërinë e ngjarjes së dëmit, pra me kryerjen e një
veprimi të paligjshëm e me dashje të vetë të dëmtuarit, me ndodhjen e një rasti fator a force
madhore, ose me zbatimin e çdo lloj mase e arritje teknike e shkencore që njihej a mund të
njihej prej tij në kohën e shkaktimit të dëmit, pavarësisht nëse është parashikuar apo jo në
akte që rregullojnë fushën përkatëse”.
Nisur nga arsyetimet e parashtruara më sipër në lidhje me ligjin e zbatueshëm, duke u
kthyer në rrethanat e faktit të çështjes objekt gjykimi, ashtu sikurse i kanë pranuar gjykatat e
faktit, rezulton se mjeti motorik është përfshirë në një aksidenti rrugor për shkak të të cilit,
një pasagjer i mjetit motorik, i ndjeri Fatjon Aliaj, ka pësuar dëmtime të shëndetit që i kanë
shkaktuar vdekjen. Nuk vërtetohet që i ndjeri të ketë kryer ndonjë veprim a mosveprim që të
ketë shkaktuar aksidentin apo të ketë ndikuar në ardhjen e plotë a të pjesshme të pasojave të
këtij aksidenti.
Këto rrethana të faktit janë të mjaftueshme që të lindë përgjegjësia civile
jashtëkontraktore për shkaktimin e dëmit nga një veprimtari e rrezikshme (neni 622), e cila
për shkak të natyrës së saj, lidhur me dëmet që u sjell të tretëve, është e siguruar detyrimisht
nga një shoqëri sigurimi. Kjo e fundit ka detyrimin ligjor të dëmshpërblejë cilindo që ka
pësuar dëme nga kjo veprimtari. Prandaj, pala e paditur “Eurosig” sha, e cila ka siguruar
50
mjetin motorik që ka shkaktuar aksidentin për përgjegjësinë ndaj palëve të treat, ka detyrimin
ligjor të dëmshpërblejë për të gjitha dëmet pasurore e jopasurore të kërkuara me anë të
padisë, paditësit Pertef dhe Bihane Aliaj, si prindër të të ndjerit Fatjon Aliaj, pasagjer në
mjetin motorik të përfshirë në aksident rrugor e të siguruar nga pala e paditur “Eurosig” sha.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “b” të nenit 485 të Kodit
të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1784, datë 13.09.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.9954, datë 22.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 05.03.2013
51
Nr.00-2013-620 i Vendimit (175)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
në seancën gjyqësore të datës 07.03.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.00357/13,

që u përket palëve:
PADITËS: DINO BUSHI, në mungesë

E PADITUR: AGJENSIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË,
në mungesë
PERSONA TË TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË,
në mungesë
KOMUNA KOTË, VLORË, në mungesë
OBJEKTI:
Ndryshimin pjesërisht të vendimit nr.229, datë 22.12.1994
të K.K.K.P. të Rrethit Vlorë si dhe detyrimin e A.K.K.P. Tiranë
për kthimin në natyrë të pasurive të njohura me nr.896/4
truall me sipërfaqe 610 m2, pasuria me nr.896/3 truall me sipërfaqe 640 m2
dhe pasuria me nr.896/7 truall me sipërfaqe 880 m2
të ndodhura në Zonën Kadastrale 3384.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 153, 202 e vijues të K.Pr.Civile.
Ligji nr.7698, datë 15.04.1993,
“Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, i ndryshuar.
Ligji nr.9235, datë 29.07.2004,
“Për Kthimin dhe Kompesimin e Pronës”, i ndryshuar.
Ligji nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.3362, datë 05.12.2012, ka

vendosur:
Konstatimin e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë për shqyrtimin e çështjes civile me nr.4144 Akti dhe dërgimin e akteve
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, Seksionit Administrativ.
52
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë ka ushtruar ankim të veçantë
paditësi Dino Bushi, me të cilin kërkohet prishja e vendimit të gjykatës së shkallës së parë
dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është marrë në mosrespektim të ligjit procedural.
- Ky vendim bie ndesh me nenin 45 të Kodit të Procedurës Civile, sepse padia ka të
bëjë me të drejta reale mbi një send të paluajtshëm. Kjo kompetencë tokësore
funksionale është e pandryshueshme (neni 52 i K.Pr.Civile). Me padi kërkojmë
kthimin në natyrë të një pjese trualli të njohur me vendim të K.K.K.P. dhe që
aktualisht (sipas Z.V.R.P.P. Vlorë) është e okupuar nga persona të tretë.
- Referuar objektit të padisë kemi të bëjmë me dispozita të posaçme, neni 45, të cilat
kanë preferencë ndaj atyre të përgjithshmet, nenet 42, 43.
- Gjykata arsyeton gabim kur pranon se këto padi gjenerojnë njërin prej gjykimeve të
posaçme, konkretisht gjykimin administrativ.
- Vendimi i gjykatës bie ndesh dhe me vendimin nr.27, datë 26.05.2010 të Gjykatës
Kushtetuese ku thuhet se vendimet e organeve administrative që kanë si kompetencë
kthimin dhe kompensimin e pronave nuk mund të konsiderohen akte administrative
në kuptimin normal juridik, por akte sui generis të nxjerra nga një organ sui generis,
duke u quajtur quasi gjykatë.
- Në interpretim të zgjeruar të nenit 53 të K.Pr.Civile, i jepet mundësia paditësit të
zgjedhë midis disa gjykatave kompetente.
- Në kuptim të ligjit nr.9235/2004, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është kompetente
vetëm për vendimet e dhëna nga Agjensia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave pas
ndryshimit në vitin 2009 të nenit 18 të këtij ligji.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Dino Bushi është
trashëgimtar testamentar i trashëgimlënësit Selfo Bushaj, të cilit me vendimin nr.229, datë
22.12.1994, të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish pronarëve të Rrethit
Vlorë i janë njohur, kthyer dhe kompensuar disa sipërfaqe trualli të ndodhura në fshatin Kotë
të Rrethit Vlorë.
2. Paditësi Dino Bushi, me pretendimin se vendimi nr.229, datë 22.12.1994 i
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish pronarëve të Rrethit Vlorë është
pjesërisht i gabuar, ai nuk i përgjigjet të vërtetës në lidhje me sipërfaqet që janë të lira pasi
nga sipërfaqja për të cilën na është njohur pronësia ka sipërfaqe të lira të cilat duhet të ishin
kthyer në natyrë, me padinë e datës 08.11.2012, ka kërkuar: “Ndryshimin pjesërisht të
vendimit nr.229, datë 22.12.1994, të K.K.K.P. ish-pronarëve Rrethit Vlorë si dhe detyrimin e
A.K.K.P. Tiranë për kthimin në natyrë të pasurive të njohura me nr.896/4 truall me sipërfaqe
610 m2, pasuria me nr.896/3 truall me sipërfaqe 640 m2 dhe pasuria me nr.896/7 truall me
sipërfaqe 880 m2 të ndodhura në zonën kadastrale 3384. Të vendoset masë e përkohshme e
sigurimit të padisë, duke mos lejuar tjetërsimin e pasurive objekt i padisë në Z.V.R.P.P.
Vlorë”.
3. Në seancën përgatitore, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, kryesisht ka marrë në
shqyrtim çështjen e kompetencës tokësore dhe, me vendimin nr.23-2012-1134 (523), datë
23.04.2012, ka vendosur: “Konstatimin e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit
53
Gjyqësor Vlorë për shqyrtimin e çështjes civile me nr.4144 Akti dhe dërgimin e akteve
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, Seksionit Administrativ”.
3.1. Në deklarimin e moskompetencës tokësore, gjykata, pasi citon nenet 42, 43, 325,
327 të Kodit të Procedurës Civile dhe ligjin nr.9235, datë 29.07.2004, të ndryshuar, arsyeton:
- “Në rastin objekt gjykimi, kemi të bëjmë me një padi e cila si objekt ndryshimin e
një vendimi të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe detyrimin e
Agjensisë së Kthimit të Pronave të kthejë në natyrë pasuritë e paluajtshme të
identifikuara në objektin e padisë. Pra, kundërshtohet një akt që formalisht përbën
akt administrativ dhe materialisht një titull që gjeneron një të drejtë reale për
titullarin e tij, që jurisprudenca kushtetuese dhe ajo europiane e kanë
rikonceptuar nën institutin e vendimit quasi gjyqësor. Nga ana tjetër kërkimi
gjyqësor artikulohet në një prestim që i kundër drejtohet një institucioni publik..., i
cili selinë e tij e ka në Tiranë”;
- “..., kjo padi formalisht është një fakultet i veçantë i familjes së madhe të padive
që godasin aktet administrative të administratës publike...Duke u karakterizuar në
paditë tilla, gjykata vlerëson se këto padi gjenerojnë njërin prej gjykimeve të
posaçme, konkretisht gjykimin administrativ të normuar nga nenet 325 deri 331 të
Kodit të Procedurës Civile”;
- “...nisur nga natyra e konfliktit dhe lloji i padisë,..., kompetenca tokësore për
shqyrtimin e padisë kundër një akti administrativ është e seksionit administrativ të
gjykatës ku ka qendrën organi administrativ ndaj të cilit drejtohet padia. Në rastin
objekt gjykimi qendra e të paditurit është në Tiranë e rrjedhimisht edhe
kompetente nga pikëpamja tokësore për shqyrtimin e kësaj padie është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë”;
- “Edhe në pikëpamjen tjetër që kanë sjellë dy jurisprudencat e gjykatave të
individualizuara më sipër, gjykata vlerëson se kompetenca tokësore do të caktohet
duke u pasur parasysh rregulli i përgjithshëm i parashikuar në nenin 42 dhe 43 të
Kodit të Procedurës Civile”;
- Referuar nenit 42 gjykata parashtron se “Në dispozitat në vijim të po këtij kreu
Ligjvënësi ka dashur të parashikojë përjashtimet nga ky rregull dhe këtë e ka bërë
duke pasur parasysh kritere si natyra e mosmarrëveshjes, lidhja ndërmjet
mosmarrëveshjeve, marrëveshja e palëve për përcaktimin e kompetencës, etj.
Mosmarrëveshja objekt gjykimi për nga natyra e saj nuk përfshihet në asnjë nga
përjashtimet e mësipërme (neni 42), gjë që mund të çonte në një përcaktim të
ndryshëm nga rregulli i përgjithshëm për gjykatën kompetente”;
- Referuar nenit 43 gjykata parashtron se “Agjensia...është një institucion qendror i
administratës publike, si i tillë një person juridik publik dhe, duke qenë se ky i
paditur i thirrur në këtë proces, e ka qendrën e tij, sipas Ligjit nr.9235,..., në
qytetin e Tiranës, bën që Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë të mos jetë e autorizuar
nga ligji të ushtrojë funksione gjyqësore për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshjeje,
pasi kompetente është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë”;
- Në lidhje me pretendimin se ndodhemi përpara kompetencës tokësore fakultative
gjykata ka parashtruar se “Kodi i Procedurave Civile institutin e kompetencës
fakultative dhe të drejtën e paditësit për të zgjedhur midis disa gjykatave
kompetente e lidh ekskluzivisht me të paditurin dhe jo me personat e tretë”.
4. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë ka ushtruar ankim të
veçantë paditësi Dino Bushi, me të cilin kërkohet prishja e vendimit të gjykatës së shkallës së
parë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
54
Ligji i zbatueshëm
5. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:
5.1 Neni 327§1 i K.Pr.Civile: “Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga
seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e të cilës ka qendrën organi administrativ, ndaj të cilit
drejtohet padia...”.
6. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga paditësi Dino Bushi nuk përmban shkaqe ligjore
që të motivojnë cenimin e vendimit nr.3362, datë 05.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë. Për rrjedhojë ky vendim duhet të lihet në fuqi.
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.3362, datë 05.12.2012 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me të cilin është shpallur moskompetenca tokësore e
kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.4144, datë 09.11.2012 regjistrimi, që i përket
paditësit Dino Bushi, me objekt “Ndryshimin pjesërisht të vendimit nr.229, datë 22.12.1994,
të K.K.K.P. ish-pronarëve Rrethit Vlorë si dhe detyrimin e A.K.K.P. Tiranë për kthimin në
natyrë të pasurive të njohura me nr.896/4 truall me sipërfaqe 610 m2, pasuria me nr.896/3
truall me sipërfaqe 640 m2 dhe pasuria me nr.896/7 truall me sipërfaqe 880 m2 të ndodhura
në zonën kadastrale 3384”, duke i dërguar aktet për gjykim gjykatës kompetente, Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, është marrë në respektim të ligjit.
8. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte dhe vendimit të gjykatës, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin
konkret, arrin në konkluzionin se ndodhemi përpara një konflikti administrative dhe çështja
objekt shqyrtimi është në kompetencë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, të Seksionit
Administrativ.
9. Ky kolegj e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Vlorë, për aq sa në zgjidhjen e çështjes së juridiksionit referon në nenin 327
të Kodit të Procedurës Civile.
9.1. Gjykata ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe shkakun e
lindjes së saj, duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin
konkret shërbejnë për përcaktimin e gjykatës kompetente.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
Kreun e II, Titulli III, Pjesa e Dytë të Kodit të Procedurës Civile (ratio legis) në lidhje me
kompetencën tokësore të gjykatave për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve të karakterit
administrativ.
11. Në përcaktimin e gjykatës kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete nga
pikëpamja territoriale, ky kolegj, bazuar në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe të
ligjit të posaçëm, atë “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”, të zbatueshme për rastin,
merr në konsideratë objektin e shkakun e padisë, karakterin dhe natyrën juridike të
mosmarrëveshjes.
12. Ndryshe nga sa pretendohet në ankim se për rastin duhet të zbatohet neni 45 i
Kodit të Procedurës Civile, ky kolegj, në shqyrtim të objektit të padisë dhe përmbajtjes së saj,
vlerëson se për rastin konkret nuk gjen zbatim kjo dispozitë. Kjo për arsye se edhe nga vetë
pala paditëse me padinë objekt gjykimi goditet një akt administrativ dhe nuk kërkohet ndonjë
e drejtë reale përkundrejt të tretëve, që ata mund të kenë mbi sipërfaqen e trajtuar nga ky akt
administrativ.
13. Në rastin konkret, objekti i padisë është kundërshtimi i aktit administrativ,
vendimit nr.229, datë 22.12.1994 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-
pronarëve të Rrethit Vlorë, duke u paditur organi administrativ, Agjensia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë. Pala e paditur, Agjensia e Kthimit dhe Kompensimit të
55
Pronave Tiranë, sipas ligjit nr.10207, datë 23.12.2009, ka tërhequr të drejtat dhe detyrimet e
Zyrave Rajonale të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave në qarqe, që edhe
këto kanë tërhequr të drejtat dhe detyrimet e Komisioneve të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave të bashkive dhe rretheve.
13.1. Në nenin 327 të Kodit të Procedurës Civile është parashikuar se “Padia kundër
një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e të cilës ka
qendrën organi administrativ, ndaj të cilit drejtohet padia...”.
13.2. Në rrethanat kur objekt shqyrtimi gjyqësor është bërë vendimi i Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe konflikti është i karakterit administrativ, referuar
nenit 327 të Kodit të Procedurës Civile kompetente për nga pikëpamja territoriale është
gjykata ku organi administrativ i thirrur me cilësinë e të paditurit ka qendrën.
14. Në këto rrethana, gjykata e shkallës së parë, bazuar edhe në përcaktimet e nenit 61
të Kodit të Procedurës Civile me të drejtë ka vendosur shpalljen e moskompetencës së
Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë për shqyrtimin e kësaj çështje.
15. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi 3362, datë
05.12.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me të cilin është shpallur moskompetenca
tokësore e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.4144, datë 09.11.2012 regjistrimi,
duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Vlorë.
Tiranë, më 07.03.2013
56
Nr.00-2013-619 i Vendimit (176)
VENDIM
N` EMËR TË REPUBLIKËS

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 07.03.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËS: QENAN TREGAJ, në mungesë

E PADITUR: DEGA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE BERAT, në mungesë
PERSON I TRETË: INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
TIRANË, në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të llogarisë e të paguajë
pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi
në përputhje me kushtet dhe kriteret e përcaktuara
në nenet 4, 14, 29 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009.
Detyrimin e anës së paditur të paguajë diferencat
e papaguara të pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi,
nga data 01.07.2009 e në vazhdim.
Baza Ligjore: Nenet 4, 42, 49/2, 132/1 të Kushtetutës.
Nenet 4, 14, 29 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009.
Neni 62 i ligjit nr.7703, datë 11.05.1993.
Neni 32 i K.Pr.Civile.
Vendimi nr.33, datë 24.06.2010 i Gjykatës Kushtetuese.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.974, datë 28.06.2012, ka vendosur:

Nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes civile me nr.1051 Regjistri datë
30.05.2012 Regjistrimi.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar ankim të veçantë paditësi

Qenan Tregaj, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe
dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së shkallës së parë është rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit.
- Ky vendim vjen në kundërshtim me ligjin dhe me vendimin njësues nr.1, datë
26.01.2010 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
57
- Pala e paditur ka bërë gabim llogaritjen e pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi, duke shkelur nenet 4 dhe 14 të ligjit nr.10142/2009. Nga llogaritja e bërë
prej palës së paditur ka një diferencë në shumën 21.951,7 lekë në muaj, duke m’u
mbajtur kjo shumë padrejtësisht. Dhe për këtë shkak i jam drejtuar gjykatës me padi.
- Në seancën e datës 28.06.2012 i kam kërkuar gjykatës që, në bazë të nenit 145/2 dhe
134/1 të Kushtetutës, nenit 68 të ligjit nr.8577/2000, të pezullonte gjykimin e padisë
dhe t’ia dërgonte çështjen Gjykatës Kushtetuese për t’u shprehur nëse ndryshimet e
ligjit nr.10142/2009 të bëra me Aktin Normativ nr.5, datë 10.11.2010 janë në
përputhje me Kushtetutën apo jo, por gjykata në kundërshtim me ligjin vendosi
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
- Ligji nr.10142/2009 nuk ka të përcaktuar as detyrimin e palës paditëse që të ndjekë
rrugën administrative të ankimit dhe as organin epror se ku drejtohet ankimi, dhe për
këto arsye gjykata nuk duhej të nxirrte këtë çështje jashtë juridiksionit gjyqësor.

VËREN
Rrethanat e çështjes:
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Qenan Tregaj ka qenë oficer
policie dhe ka punuar pranë organeve të Ministrisë së Brendshme prej vitit 1976. Me urdhrin
nr.3077, datë 12.12.2006 është larguar nga policia për shkak të shkurtimit të funksionit
organik dhe është trajtuar me pagesë kalimtare.
2. Nga ana e palës së paditur, Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Berat,
paditësit i është lidhur pension i parakohshëm për vjetërsi shërbimi, por meqenëse ai nuk ka
qenë dakort me masën e këtij pensioni me padinë 30.04.2012 ka kërkuar: “Detyrimin e palës
së paditur të llogarisë e të paguajë pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi në
përputhje me kushtet dhe kriteret e përcaktuara në nenet 4, 14, 29 të ligjit nr.10142, datë
15.05.2009 .... Detyrimin e anës së paditur të paguajë diferencat e papaguara të pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi, nga data 01.07.2009 e në vazhdim”.
3. Në seancë gjyqësore, pala e paditur ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor me argumentin se pala paditëse duhej të paraqiste kërkesën pranë kësaj
pale për kundërshtimin e masës së pensionit të parakohshëm, më pas vendimin e dhënë duhej
ta kundërshtonte pranë Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë dhe nëse do të kishte
kundërshtime ndaj këtyre vendimeve duhej t’i drejtohej gjykatës.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.974, datë 28.06.2012, ka nxjerrë
“...jashtë juridiksionit të çështjes civile me nr.1051 Regjistri, datë 30.05.2012 Regjistrimi”.
4.1. Në nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor gjykata ka arritur në
konkluzionin se paditësi nuk ka shteruar ankimin administrativ, me arsyetimin:
- “Në dispozitat e Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993...dhe Ligjit nr.10142, datë
15.05.2009 janë përcaktuar të drejtat dhe detyrat e paditësit dhe të paditurit, si
dhe procedurat dhe afatet për realizimin e të drejtës të paditësit. Të dyja këto akte
ligjore janë në plotësim të njeri tjetrit pasi rregullojnë të njëjtën marrëdhënie
shoqërore në fushën e sigurimeve shoqërore”;
- “Neni 4 i Ligjit është dispozitë e bardhë dhe i referohet pikërisht subjekteve që
përfitojnë pensione suplementare të cilat bëhen me ligj të veçantë”;
- “Ligji i veçantë, ligji me nr.10142, datë 15.05.2009 parashikon të drejtën e
paditësit për përfitim të pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në nenin
14 të tij. Në ligjin e posaçëm nuk është përcaktuar rruga e ankimit administrative,
58
por nuk është shënuar as e drejta e subjekteve për t’u drejtuar drejtpërdrejt në
gjykatë. Sa më sipër gjykata çmon se subjektet duhet të ndjekin rrugën e ankimit
administrativ të parashikuar në ligjin e përgjithshëm - konkretisht në nenin 86 të
Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993, të ndryshuar”.
5. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar ankim të veçantë
paditësi Qenan Tregaj, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë
dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë, për këto shkaqe:
Ligji i zbatueshëm
6. Dispozita e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993
“Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, në të cilat është
parashikuar:
6.1. Neni 36§1 i K.Pr.Civile: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të veçanta”.
6.2. Neni 86/1-3 i ligjit nr.7703, datë 11.05.1993: “1. Ankimi kundër
vendimeve të përfitimeve bëhet në komisionin e ankimit pranë drejtorive rajonale të
sigurimeve shoqërore.
2. Ankimi kundër vendimeve të komisionit të ankimit pranë drejtorisë rajonale
të sigurimeve shoqërore bëhet në komisionin e ankimit pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Institutit të Sigurimeve Shoqërore.
3. Ankimet e zgjidhura në mënyrë të pafavorshme bëhen në gjykatë, vendimi i
së cilës është përfundimtar”.
7. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga paditësi Qenan Tregaj nuk përmban shkaqe
ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.974, datë 28.06.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.974, datë 28.06.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, me të cilin është nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor
çështja civile nr.1051, datë 30.04.2012 regjistrimi, është marrë në respektim të ligjit dhe për
rrjedhojë duhet të lihet në fuqi.
9. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe
parashtrimeve të ankimit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave
ligjore të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se çështja objekt shqyrtimi
nuk i përket juridiksionit gjyqësor.
10. Evidentohet se paditësi ka bërë objekt shqyrtimi gjyqësor vendimin e Drejtorisë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Berat, me të cilin i është lidhur pensioni i parakohshëm
për vjetërsi shërbimi, me pretendimin se masa e këtij pensioni është llogaritur jashtë kushteve
dhe kritereve të përcaktuara në ligjin nr.10142, datë 15.05.2009.
11. Pala e paditur, me pretendimin se paditësi nuk ka shteruar rrugën administrative të
ankimit dhe se për këtë shkak çështja i përket juridiksionit administrativ, ka kërkuar nxjerrjen
e saj jashtë juridiksionit gjyqësor; kërkesë kjo që është pranuar nga gjykata.
12. Ky kolegj e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Berat. Gjykata ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes,
duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret
shërbejnë për përcaktimin e juridiksionit.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
rregullimet e bëra në nenin 36 të Kodit të Procedurës Civile (ratio legis) në lidhje me
59
juridiksionin e gjykatave për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në po
këtë Kod dhe në ligje të tjera të veçanta, për rastin në legjislacionin e sigurimeve shoqërore.
14. Sipas nenit 36§1 të Kodit të Procedurës Civile janë në juridiksionin gjyqësor të
gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të veçanta.
15. Ky kolegj vlerëson se marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti
ka në themel probleme që kanë të bëjnë me të drejta të lindura nga legjislacioni i sigurimeve
shoqërore, në të cilin është përcaktuar në mënyrë eksplicite procedura që duhet të ndjekë
subjekti i interesuar në lidhje me vendimet e dhëna nga organet kompetente të trajtimit të
pensioneve të parakohshëm për vjetërsi shërbimi.
16. Ndryshe nga sa pretendohet në ankimin e veçantë, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë vlerëson se për rastet kur subjektet që pretendojnë se përfitojnë pension të parakohshëm
për vjetërsi shërbimi/suplementar, sipas ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të punonjësve të Policisë së
Shtetit, të Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të
Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të
Brendshëm në Republikën e Shqipërisë”, sikurse janë të detyruar të paraqesin kërkesë të
shoqëruar me dokumentacionin e duhur ligjor para degëve të përfitimeve të drejtorive
rajonale përkatëse të sigurimeve shoqërore, nëse ata kanë kundërshtime ndaj vendimeve të
këtyre organeve domosdoshmërisht, para se t’i drejtohen gjykatës, duhet të shterojnë rrugën
administrative të ankimit sipas rregullimeve të parashikuara në nenin 86 të ligjit nr.7703, datë
11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se legjislacioni i
sigurimeve shoqërore përbëhet nga disa ligje, ndër të cilët ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për
sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë” është ligji ku janë përcaktuar parimet e
përgjithshme të fushës së sigurimeve shoqërore dhe rregullon marrëdhëniet që lindin në këtë
fushë. Sipas nenit 1 të këtij ligji sistemi i përgjithshëm i sigurimeve shoqërore përbëhet nga
sigurimi i detyrueshëm, vullnetar, suplementar dhe pensionet shtetërore të posaçme. Ligji
nr.10142, datë 15.05.2009 është një ligj komplementar i cili u njeh përfituesve të drejta
suplementare, në formën e pensionit, mbi ato që u burojnë nga ligji nr.7703, datë 11.5.1993
“Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”.
17.1. Në nenin 4 të ligjit 7703, datë 11.05.1993 është përcaktuar se sigurimi shoqëror
suplementar për personat që ushtrojnë funksione ose detyra të veçanta kushtetuese, për
punonjësit e shtetit, për ushtarakët që shërbejnë në strukturat e Forcave të Armatosura, për
punonjësit e Policisë së Shtetit dhe ata të Shërbimit Informativ të Shtetit bëhet sipas kritereve
të përcaktuar me ligje të veçanta. Në vështrim të kësaj dispozite dhe rregullimeve specifike të
bëra me ligj të veçantë pensioni suplementar trajtohet si pjesë e përfitimeve nga sigurimet
shoqërore e në referencë të nenit 85/3 të po këtij ligji ky pension dhe masa e tij përcaktohen
nga zyrat rajonale të Institutit të Sigurimeve Shoqërore.
18. Ndër ligjet e veçanta të fushës së sigurimeve shoqërore ka qenë miratuar ligji
nr.8087, date 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të Forcave të Armatosura të
Republikës së Shqipërisë” i cili pësoi disa ndryshime.
18.1. Në nenin 6 të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror
suplementar të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë” ka qenë përcaktuar se
“Ankimet kundër vendimeve për përfitime nga ky ligj bëhen në gjykatë, e cila e zgjidh
çështjen përfundimisht”. Me këtë përcaktim ligjor ka qenë hequr dorë nga parimi i
përgjithshëm i përcaktuar në nenin 86 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet
shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, sipas të cilit personi i interesuar, përpara se t’i
drejtohet gjykatës, duhet të shteronte rrugën administrative të ankimit.
60
19. Me ligjin nr.10142, datë 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së
Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të Policisë së
Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm
në Republikën e Shqipërisë”, ndër të tjera, është shfuqizuar edhe ligji nr.8087, datë
13.03.1996.
19.1. Në kushtet, kur në ligjin e ri nuk ka rregullim specifik në lidhje me
kundërshtimin e vendimeve të degëve të përfitimeve pranë drejtorive rajonale përkatëse të
sigurimeve shoqërore, ky kolegj vlerëson se ashtu si për të gjithë subjektet që përfitojnë për
herë të parë pensione edhe për rastet që kanë të bëjnë me përfituesit e pensioneve
suplementare, detyrimisht do të zbatohet rregullimi i përgjithshëm i bërë në nenin 86 të ligjit
nr.7703, datë 11.05.1993.
20. Sipas nenit 84 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në
Republikën e Shqipërisë” dhe nenit 5/2 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të punonjësve të Policisë së
Shtetit, të Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të
Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të
Brendshëm në Republikën e Shqipërisë”1 subjekti që pretendon se përfiton pension të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi i drejtohet me kërkesë Drejtorisë Rajonale përkatëse të
Sigurimeve Shoqërore. Kjo drejtori, pasi shqyrton dokumentacionin e paraqitur, në varësi të
plotësimit ose jo të kritereve ligjore për përfitim pensioni nga subjekti kërkues, merr një
vendim pranimi ose jo, sipas rastit.
20.1. Nëse subjekti kërkues ka kundërshtime kundrejt vendimit të degës së
përfitimeve të drejtorisë rajonale përkatëse të Institutit të Sigurimeve Shoqërore, si për rastin
kur i është refuzuar kërkesa, ashtu dhe përsa i përket masës në vlera monetare të përfituar si
pension, referuar nenit 86 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993, ai ka të drejtë të ankimojë
vendimin në komisionin e ankimit pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore.
Vendimin e komisionit të ankimit subjekti ka të drejtë ta ankimojë atë në komisionin e
ankimit pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Institutit të Sigurimeve Shoqërore.
20.2. Në se edhe pas këtij ankimimi zgjidhja apo vendimi do të jetë e pafavorshme për
subjektin e interesuar ai ka të drejtë t’i drejtohet gjykatës.
20.3. Në kuptim të kësaj dispozite dhe nenit 324 e vijues të Kodit të Procedurës
Civile, vetëm pas shterimit të këtyre shkallëve të ankimit administrativ palës paditëse do t’i
lind e drejta për t’iu drejtuar gjykatës.
21. Duke iu kthyer rastit konkret, ky kolegj, në shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore,
vlerëson se paditësi Qenan Tregaj nuk ka shteruar rrugën administrative të ankimit sipas
rregullimeve të bëra në nenin 86 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 dhe për këtë shkak çështja
objekt gjykimi nuk i përket juridiksionit gjyqësor, sikurse me të drejtë ka vendosur gjykata e
shkallës së parë.
22. Po kështu, ky kolegj vlerëson se në përcaktimin e juridiksionit për shqyrtimin e
çështjes konkrete nuk gjen mbështetje në ligj as pretendimi i paditësit se vendimi i gjykatës
bie në kundërshtim me vendimin njësues nr.1, datë 26.01.2010 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë.
22.1. Rasti i paditësit Qenan Tregaj ka të bëjë me një marrëdhënie juridike që ka
lindur në fushën e sigurimeve shoqërore, legjislacioni i së cilës ka të përcaktuar në mënyrë
eksplicite rrugën e ankimit administrativ për mosmarrëveshjet që mund të lindin në këtë
fushë, organin përkatës kujt duhet t’i drejtohet ankimi, shkallën hierarkie të organeve që
1
Neni 5/2 i ligjit nr.10142, datë 15.05.2009:“Llogaritja dhe pagimi i përfitimeve, që rrjedhin nga ky ligj, me përjashtim të
atyre të përcaktuara në nenet 9, 10, 11, 12 e 22, bëhen nga Instituti i Sigurimeve Shoqërore” (neni 9-Masa e përfitimit për
paaftësi të përkohshme në punë; neni 10-Parandalimi për sëmundje; neni 11-Reabilitimi shëndetësor; neni 12-Shpërblimi i
menjëhershëm dhe pagesa kalimtare; neni 22-Pagesa për shpenzime varrimi).
61
marrin në shqyrtim ankimin, si dhe të drejtën e personit të interesuar që pas shterimit të
apelimit administrativ, nëse çështja është zgjidhur në mënyrë të pafavorshme për të, mund t’i
drejtohet gjykatës. Ndërsa çështja që ka qenë objekt trajtimi në vendimin njësues të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë të sipërcituar rregullohet nga një ligj i veçantë 1 i
cili, për mosmarrëveshjet që mund të lindin në fushën e inspektimit të ndërtimeve, nuk ka të
përcaktuar ndjekjen e rrugës administrative të ankimit dhe as organin konkret ku duhet të
drejtohet ankimi
23. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.974, datë
28.06.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat me të cilin është nxjerrë jashtë juridiksionit
gjyqësor çështja civile nr.1051, datë 30.04.2012 regjistrimi, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Berat.
Tiranë, më 07.03.2013
1
Ligji nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit”, i ndryshuar.
62
Nr.00-2013-599 i Vendimit (177)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 07.03.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:
KËRKUES: PARTIA E EMIGRACIONIT SHQIPTAR

(PESH), përfaqësuar nga avokat Gurazi Branko
OBJEKTI:
Depozitimin e statutit, programit dhe të ndryshimeve
të Kuvendeve të Partisë të datës 01.05.2002
dhe asaj të datës 01.09.2006, si dhe vendimeve përkatëse.
Baza Ligjore: Ligji nr.8580, datë 17.02.2000.
Statuti i Partisë Emigracioni Shqiptar.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës, si të pabazuar në prova e në ligj.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs Xhavit Zhuzhi, Kryetar i

Partisë së Emigracionit Shqiptar, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit
dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Vendimi është i pambështetur në prova.
- Kërkesa e depozitimi të dokumenteve dhe provave të Partisë Shqiptare të
Emigracionit u pranua nga Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, bazuar në ligjin
8580/2000, i ndryshuar dhe në regjistrin nr.7906/1 prot., dosja nr.128 me urdhrin e
miratimit të Ministri të Drejtësisë.
- Kongresi vendosi që kryetar është z. Xhavit Zhuzhi, bazuar në regjistrin nr.7906/1
prot. sipas dokumenteve origjinale që ndodhen në arkivin e Ministrisë së Drejtësisë.
- Vendimi është arsyetuar gabim, duke e quajtur gjë të gjykuar më parë, gjë e cila nuk
është e vërtetë, pasi çështja është pushuar dhe pushimi nuk përjashton gjykimin në
themel.
63
- Gjykata në mënyrë të njëanshme nuk ka pranuar administrimin e një sërë provash të
tjera të cilat unë i disponoj për t’i administruar në dosjen e gjykimit, për të vendosur
në dhënien e një vendimi sa më të drejtë dhe objektiv.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e kërkuesit Xhavit Zhuzhi
me cilësinë e kryetarit të Partisë së Emigracionit Shqiptar, avokatin Gurazi Branko, që hoqi
dorë nga rekursi dhe kërkoi pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë; dhe si
bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se kërkuesi Xhavit Zhuzhi, me cilësinë e
kryetarit të Partisë së Emigracionit Shqiptar, me datë 20.12.2010, ka depozituar pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë kërkesën me objekt “Depozitimin e statutit, programit
dhe të ndryshimeve të Kuvendeve të Partisë së datës 01.05.2002, dhe asaj të datës 01.09.2006
si dhe të vendimeve përkatëse”.
rrëzuar kërkesën.
2.1. Në rrëzimin e kërkesës gjykata arsyeton: - “Nga administrimi i dosjes nr.128 të
vitit 1998 të Partisë Emigracioni Shqiptar, rezulton se Xhavit Zhuzhi nuk është anëtar
themelues i partisë si në listat e anëtarëve ashtu dhe në aktet e depozituara në gjykatë; çka do
të thotë, se Xhavit Zhuzhi nuk legjitimohet të ngrejë kërkesën në gjykim në cilësinë e Kryetarit
të Partisë së Emigracionit Shqiptar (PESH), sikurse pretendon me kërkesën në gjykim. Veç
kësaj, gjykata konstaton se për çështjen në fjalë është zhvilluar një gjykim i mëparshëm po në
këtë gjykatë; në përfundim të të cilit është rrëzuar kërkesa e Xhavit Zhuzhit me vendimin
nr.3451, datë 27.04.2010; vendim ky, që ka marrë formë të prerë pasi është lënë në fuqi nga
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e kësaj të fundit nr.606, datë 15.12.2010 – çka do të
thotë, se ky vendim gjyqësor në vështrim të nenit 451/a të K.Pr.Civile është i detyrueshëm për
palën kërkuese dhe kjo palë në këto rrethana nuk mund të ngrejë të njëjtën kërkesë për gjykim
pasi do të ishim para “gjësë së gjykuar”.
3. Me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.465, datë
25.10.2011, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
4. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs Xhavit Zhuzhi, Kryetar i
Partisë së Emigracionit Shqiptar, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit
dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
5.1. Neni 490 i K.Pr.Civile: “Pala mund të heq dorë nga rekursi derisa nuk është
filluar relatimi në seancë gjyqësore. Heqja dorë bëhet me shkrim, e nënshkruar nga vetë pala
apo avokati i saj, i pajisur me prokurë për këtë qëllim.
Akti i heqjes dorë u njoftohet palëve që janë paraqitur ose u komunikohet avokatëve të
palëve.
Kur hiqet dorë nga rekursi dhe në gjykim kanë marrë pjesë të gjitha palët ose
përfaqësuesit e tyre, nuk ka vend për shpallje të veçantë të vendimit të pushimit të gjykimit”.
5.2. Neni 491 i K.Pr.Civile:“Në rastet e heqjes dorë nga rekursi gjykata i ngarkon
shpenzimet palës që heq dorë”.
64
6. Se ndodhemi përpara kushteve ligjore kur duhet të vendoset pushimi i gjykimit të
çështjes në Gjykatën e Lartë.
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se pranë Gjykatës së Lartë më datën
18.01.2013 (Nr.X-2 prot.) është depozituar kërkesë, përpiluar dhe nënshkruar nga avokati
Gurazi Branko si përfaqësues me prokurë të posaçme nr.4301 Rep., nr.711/2 Kol., datë
14.09.2012 i palës kërkuese Xhavit Zhuzhi, Kryetar i Partisë së Emigracionit Shqiptar, në të
cilën parashtrohet: “Heqjen dorë nga Rekursi (Kërkesë Ankimore) e dorëzuar më datë
09.11.2011...”.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson kërkesën e sipërcituar në pajtim me
kushtet e parashikuara nga neni 490 i Kodit të Procedurës Civile, që përcakton se: “Pala
mund të heqë dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi në seancë gjyqësore. Heqja
dorë nga rekursi bëhet me shkrim e nënshkruar nga vetë pala ose avokati i saj i pajisur me
prokurë për këtë qëllim....”.
9. Rezulton që kjo kërkesë është paraqitur me shkrim, është nënshkruar nga avokati i
pajisur me prokurë për këtë qëllim nga pala rekursuese dhe është paraqitur përpara se të
fillojë relatimi i çështjes në seancë gjyqësore. Në këto kushte, ky akt përbën heqje dorë të
kësaj pale nga rekursi që ka paraqitur kundër vendimit nr.465, datë 25.10.2011 të Gjykatës së
Apelit Tiranë.
10. Ky Kolegj evidenton se me prokurën e posaçme nr.4301 Rep. nr.711/2 Kol., datë
14.09.2012, përpiluar nga noterja Suzana Jashari, përfaqësuesit avokat Gurazi Branko nga i
përfaqësuari Xhavit Zhuzhi, me cilësinë e Kryetarit të Partisë së Emigracionit Shqiptar, ndër
të tjera i është dhënë edhe e drejta “Të heqë dorë nga gjykimi i çështjes në Gjykatën e Lartë,
për vendimet nr.722, datë 07.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit
nr.465, datë 25.10.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë,...”.
11. Akti i heqjes dorë nga rekursi u rikonfirmuar dhe nga avokati i rekursuesit (i
pajisur me prokurë të posaçme për këtë qëllim) në seancë gjyqësore.
12. Në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në kuptim të
dispozitave të sipërcituara, duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes civile nr.31003-
02873-00-2011 në këtë gjykatë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 490 dhe 491 të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes civile nr.31003-02873-00-2011 në Gjykatën e Lartë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen kërkuesit.
Tiranë, më 07.03.2013
65
Nr.31003-01540-00-2011 i Regj.Themeltar
Nr.00-2013-652 i Vendimit (178)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Mirela Fana Anëtar
PADITËS: SALI GERA

I PADITUR: SEKSIONI I URBANISTIKËS PRANË
BASHKISË KUKËS
PERSONI I TRETË: BEXHET GJANA
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin e palës së paditur,
Seksioni i Urbanistikëspranë Bashkisë Kukës,
për të përmbushur detyrimin ligjor
duke depozituar pranë ZRPP Kukës dokumentacionin e plotë
për regjistrimin provizor të karabinasë së shtesës
së pallatit nr.10, në Lagjen nr.5 të qytetit Kukës
Baza ligjore: Neni 12/1 i ligjit nr.8402, datë 10.09.1998
“Për kontrollimin dhe disiplinimin e punimeve në ndërtim”,
i ndryshuar me ligjin nr.9200, datë 26.02.2004,
nenet 324 e vijues dhe 331 të K.Pr.C,
ligji nr.8485, datë 12.05.1999 i K.Pr.A.
NDËRHYRËS KRYESOR: BEXHET GJANA

I PADITUR: SALI GERA
PERSON I TRETË: ZVRPP KUKËS
SHAQIR BEQIRAJ
PETRIT KATROSHI
MUHARREM ZENELI
66
OBJEKTI:
Rrëzimin e kërkesës së paraqitur nga shtetasi Sali Gera
me objekt: Detyrimin e palës së paditur
Seksioni i Urbanistikës pranë Bashkisë Kukës
për të përmbushur detyrimin ligjor duke depozituar
pranë ZRPP Kukës dokumentacionin e plotë për regjistrimin provizor
të karabinasë së shtesës së pallatit nr.10, në Lagjen nr.5 të qytetit Kukës;
Njohjen time pronar të pasurisë së paluajtshme
me emërtim “shtesë pallati” nr.10, Lagje 5 Kukës
Baza ligjore: Nenet 189, 190 të K.Pr.C,
nenet 32/b, 331 të K.Pr.C.
dhe nenet 113/b dhe 193/h të K.C;
Ligji nr.8402, datë 10.09.1998
“Për kontrollin dhe disiplinimin e punimeve të ndërtimit”
i ndryshuar me ligjin nr.9200, 26.02.2004.
Gjykata e Shkallës së Parë Kukës, me vendimin nr.630, datë 24.12.2009 ka vendosur:

Rrëzimin e padisë të paditësit Sali Gera.
Rrëzimin e padisë të ndërhyrësit kryesor Bexhet Gjana.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.145, datë 06.04.2011, ka vendosur:

Parë Kukës, përsa i përket rrëzimit të padisë të paditësit Sali Gera dhe rrëzimit
të pikës së parë të objektit të padisë së ndërhyrësit kryesor Bexhet Gjana.
Ndryshimin e vendimit përsa i përket pikës së dytë të objektit të padisë së
ndërhyrësit kryesor në këtë mënyrë:
Njohjen pronar të ndërhyrësit kryesor Bexhet Gjana të shtesës së pallatit nr.10,
Lagja 5 Kukës, si karabina.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs paditësi, i cili kërkon prishjen e tij, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit, në kundërshtim me ligjin, nuk ka pranuar kërkesën për pezullimin e
gjykimit deri sa të përfundonte çështja penale ne ngarkim të ndërhyrësit kryesor, për
veprën penale të falsifikimit të dokumenteve të administruara në këtë gjykim.
- Gjykata është bazuar në prova, të cilat kanë rezultuar të falsifikuara nga ekspertët në
procesin penal.
- Gjykata e apelit arsyeton gabim, kur analizon se, paditësi është shpërngulur disa herë
nga Kukësi në Tiranë, kur kjo nuk ka asnjë lidhje me mënyrën e fitimit të pronësisë.
- Ndërhyrësi kryesor ka lidhur kontratë qiraje me një person që nuk është pronar i
apartamentit, dhe si i tillë nuk ka aplikuar për marrjen e lejes së ndërtimit të shtesës.
Kolegji Civil i GjykatËs sË LartË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. F.Ndoja, që kërkoi ndryshimin e
dy vendimeve dhe rrëzimin e kërkesë padisë, av. S.Dida, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit
të Gjykatës së Apelit Shkodër; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,
67
VËREN
Paditësi Sali Gera dhe personat e tretë Shaqir Beqiraj, Petrit Katroshi, Muharrem
Zeneli, në datën 02.07.2003, i janë drejtuar Seksionit të Urbanistikës pranë Bashkisë Kukës
për t’u bërë studim urbanistik për shtesë pallati në anën perëndimore të tij.
Me vendimin nr.24, datë 19.07.2003 të K.R.R.T. pranë Bashkisë Kukës është miratuar
studimi pjesor dhe me vendimin nr.37/17, datë 27.03.2003 të Këshillit të Bashkisë Kukës
është miratuar sheshi i ndërtimit për shtesë pallati me sipërfaqe 62 m 2. Sipas vendimit të
KRRT nr.47, datë 16.02.2004, leja e ndërtimit do të lëshohej pasi të bëhej shlyerja e
detyrimeve financiare.
Më datë 22.03.2004 është dhënë leja e ndërtimit për Shoqërinë “Laci” SHPK, për
ndërtimin e shtesës së pallatit. Kontratën e sipërmarrjes me këtë shoqëri e ka lidhur
ndërhyrësi kryesor Bexhet Gjana, i cili ka pasur kontratë qiraje për një apartament në katin e
parë të pallatit.
Me kontratën e shitjes datë 17.06.2005 ndërhyrësi kryesor ka blerë nga Bashkia
Kukës sipërfaqen e truallit nën shtesë.
Paditësi Sali Gera ka paraqitur padi, duke kërkuar nga Seksioni i Urbanistikës pranë
Bashkisë Kukës të dërgojë dokumentacionin e shtesës së ndërtuar (karabina) pranë ZRPP për
të bërë regjistrimin provizor të saj.
Nga ana tjetër ndërhyrësi kryesor Bexhet Gjana ka paraqitur padi, duke kërkuar të
njihet ai pronar i shtesës së ndërtuar, me pretendimin se ai ka kontribuar financiarisht dhe
banorët kanë hequr dorë nga pretendimet mbi të.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, Gjykata e Shkallës së Parë Kukës me vendimin
nr.630, datë 24.12.2009 ka vendosur:
Rrëzimin e padisë të paditësit Sali Gera.
Rrëzimin e padisë të ndërhyrësit kryesor Bexhet Gjana.
Mbi ankimin e palës paditëse, Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.145, datë
Kukës, përsa i përket rrëzimit të padisë të paditësit Sali Gera dhe rrëzimit të pikës së parë të
objektit të padisë së ndërhyrësit kryesor Bexhet Gjana.
Ndryshimin e vendimit, përsa i përket pikës së dytë të objektit të padisë së ndërhyrësit
kryesor në këtë mënyrë:
Njohjen pronar të ndërhyrësit kryesor Bexhet Gjana të shtesës së pallatit nr.10, Lagja
5 Kukës, si karabina.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duke gjetur të bazuara pretendimet e ngritura në
rekurs nga pala e paditur, çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet të prishet.
Në gjykim është provuar se mbi bazën e kërkesës së banorëve të pallatit nr.10, në
Lagjen 5 Kukës, paditësi Sali Gera dhe personat e tretë Shaqir Beqiraj, Petrit Katroshi,
Muharrem Zeneli, është dhënë leja për ndërtimin e një shtese anësore të këtij pallati.
Pas marrjes së lejes, sipas pretendimeve të ndërhyrësit kryesor në gjykim, Bexhet
Gjana, në marrëveshje me banorët e pallatit, këtij të fundit i është dhënë e drejta të vazhdojë
ndërtimin e shtesës duke dhe u bërë pronar i vetëm i saj. Gjykatat e faktit, mbështetur mbi
disa deklarata te nënshkruara ndërmjet banorëve dhe ndërhyrësit kryesor si dhe duke
argumentuar se trualli nën këtë ndërtim i është shitur ndërhyrësit kryesor nga Bashkia Kukës,
ka arritur në përfundimin se pronësia mbi karabinanë objekt gjykimi duhet t’i njihet
ndërhyrësit kryesor, duke i rrëzuar kërkesë padinë paditësit Sali Gera.
Por Kolegji Civil çmon se ky përfundim i Gjykatës së Apelit Shkodër vjen ndesh me
kërkesat e nenit 309 të K.Pr.Civile.
68
Gjatë shqyrtimit gjyqësor, nga ana e palës paditëse është pretenduar se deklarata e
paraqitur si provë nga ndërhyrësi kryesor nuk është nënshkruar nga paditësi dhe për këtë
është iniciuar edhe një proces penal. Veç sa sipër, është pretenduar ne gjykim se nga ana e
ndërhyrësit kryesor janë falsifikuar edhe disa dokumente të tjera që lidhen me ndërtesën
objekt gjykimi dhe për të cilat gjithashtu ndërhyrësi kryesor është duke u gjykuar penalisht.
Të dyja këto pretendime të palës paditëse jo vetëm nuk janë bërë objekt i verifikimit nga ana
e gjykatës, por është rrëzuar edhe kërkesa për pezullimin e gjykimit civil edhe pse kanë qenë
të gjitha kushtet e përcaktuara nga dispozita e nenit 297/a të K.Pr.Civile.
Duke qenë se sqarimi i këtyre rrethanave lidhet drejtpërsëdrejti me zgjidhjen e
çështjes objekt gjykimi, në rigjykim nga ana e gjykatës duhet të verifikohen pretendimet e
palës paditëse lidhur me falsitetin e deklaratës së datës 05.06.2004 në emër të paditësit,
mënyrën e përfundimit të hetimit dhe gjykimit të çështjeve të pretenduar nga paditësi dhe pas
administrimit të tyre, duke bërë çmimin e provave, gjykata, sipas bindjes së saj të brendshme
të formuar nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave, të mbështesë vendimin e saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/c të Kodit të Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.145, datë 06.04.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
dërgimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.03.2013
69
Nr.00-2013-642 i Vendimit (179)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Mirela Fana Anëtare
PADITËS: VASIL VLLAHU

TË PADITUR: PETRIKA VLLAHU,
ETLEVA GJOZA (SHALLO)
OBJEKTI:
Lirim e dorëzim e një pasurie nr.4/232
që ndodhet në Bilisht, Lagja "Ylli i Kuq", me kufij të ditur.
Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.Civile
dhe neni 296 i K.Civil
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.3376, datë 30.12.2008 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë të ngritur nga Vasil Vllahu kundër të paditurve
Petrika Vllahu dhe Etleva Gjoza (Shallo) me objekt: Lirim e dorëzim e një
pasurie nr.4/232 që ndodhet në Bilisht, Lagja "Ylli i Kuq" me kufij: V.-4/9, L.-
4/14, J.-4/32 dhe P.-4/10.
Detyrimin e të paditurve Petrika Vllahu dhe Etleva Gjoza ( Shallo) të lirojnë
dhe dorëzojnë pronën e paditësit Vasil Vllahu të cilën e posedojnë në mënyrë
të paligjshme.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurve solidarisht Petrika Vllahu dhe
Etleva Gjoza.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.143, datë 04.05.2009 ka vendosur:

Gjyqësor Korçë si më poshtë:
Rrëzimin e kërkesë padisë të paditësit Vasil Vllahu kundër të paditurve Petrika
Vllahu e Etleva Gjoza me objekt lirim e dorëzim pasurie si të pabazuar në
prova e ligj.
Shpenzimet gjyqësore në gjykatën e rrethit dhe atë të apelit i ngarkohen
paditësit Eva Gjoza (Sholla).
70
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse Vasil Vllahu, që kërkon ndryshimin
dhe parashtron këto shkaqe:
- Unë jam pajisur me vërtetimin e pronësisë të datës 05.09.2006 nga ZRPP e
Paluajtshme Devoll.
- Nga ana e të paditurve nuk u paraqit asnjë provë për të provuar se sendin e mbajnë me
titull pronësie.
- Banesa mbahet nga djali i Sotiraq Vllahut, i padituri Petrika Vllahu, dhe me lejen e tij
aty banon dhe e kunata e tij e paditura Etleva Gjoza.
- Prokuroria ka pushuar akuzën ndaj meje ku pretendohet për fallsifikim dokumentash
në lidhje me banesën.
- Gjithashtu nuk ka përfunduar ende procedura e fshirjes së regjistrimit në hipotekë.
- Fakti se një i tretë pretendon posedimin dhe nuk është thirrur në gjykim nuk përbën
shkak për të prishur vendimin e drejte të shkallës së parë.
- Për të njëjtën banesë ka dy kontrata me OSSH.
- Sotiraq Vllahu duke qenë pjesë e trungut të familjes si djali i madh i shtëpisë kishte në
përdorim deri në vitin 2005 katin e dytë të banesës dhe më pas ja la të birit, të
paditurit Petrika.
Kundër rekurs kanë bërë të paditurit:

- Nga ana e të paditurve nuk u paraqit asnjë provë se sendin e mbajnë me titull
pronësie.
- Bashkangjitur me rekursin ju paraqesim vendimin nr.28 datë 11.05.2009 të Zyrës
Qendrore të RPP Tiranë që ka fshirë regjistrimin e pronësisë në emër të Vasil Vllahu.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; si shqyrtoi në tërësi çështjen; pa
praninë e palëve të cilat nuk u paraqitën në seancë pa shkaqe të arsyeshme,
VËREN
Paditësi Vasil Vllahu është pronar i një banese të ndodhur në Bilisht me nr.4/232
pasurie si rezulton nga çertifikata e pronësisë datë 05.09.2006. Me cilësinë e pronarit ai ka
kërkuar detyrimin e të paditurve t'i lirojnë këtë pronë sipas nenit 296 të K.Civil, duke
pretenduar se të paditurit posedojnë këtë banesë në mënyrë të paligjshme. Pasuria është fituar
nga kontrata e datës 04.09.2006 bërë me babain e paditësit Ndreci Vllahu.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.3376 datë 30.12.2008 ka
vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë të ngritur nga Vasil Vllahu kundër të paditurve Petrika
Vllahu dhe Etleva Gjoza (Shallo) me objekt: Lirim e dorëzim e një pasurie nr.4/232 që
ndodhet në Bilisht, Lagja "Ylli i Kuq" me kufij: V.-4/9, L.-4/14, J.-4/32 dhe P.-4/10.
Detyrimin e të paditurve Petrika Vllahu dhe Etleva Gjoza (Shallo) të lirojnë dhe
dorëzojnë pronën e paditësit Vasil Vllahu të cilën e posedojnë në mënyrë të paligjshme.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurve solidarisht Petrika Vllahu dhe Etleva Gjoza
(Sholla).
Mbi ankimin e të paditurve, Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.143, datë
Ndryshimin e vendimit nr.3376, datë 30.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korcë si më poshtë:
Rrëzimin e kërkesë padisë të paditësit Vasil Vllahu kundër të paditurve Petrika Vllahu
e Etleva Gjoza me objekt lirim e dorëzim pasurie si të pabazuar në prova e ligj.
71
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të bazuara pretendimet e paraqitura në
rekursin e palës paditëse çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë duhet të prishet, pasi
është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit. Në marrjen e vendimit, Gjykata e Apelit Korçë
ka vepruar në kundërshtim me parashikimet e dispozitës së nenit 309 të K.Pr.Civile sipas të
cilit: “Vendimi mbështetet vetëm në të dhëna që ndodhen në aktet dhe që janë shqyrtuar në
seancë gjyqësore”.
Duke arsyetuar se paditësi Vasil veç pretendimeve gojore nuk ka sjellë asnjë provë që
të provojë se janë të paditurit ata që posedojnë pronën objekt gjykimi në pronësi të tij,
Gjykata e Apelit Korçë ka vendosur të rrëzojë kërkesë padinë.
Por në të kundërt të asaj çka ka arsyetuar gjykata e apelit, në fashikullin e gjykimit
ndodhen dokumente shkresore që vërtetojnë që e paditura Etleva Gjoza (Shallo)
banon aktualisht në shtëpinë objekt konflikti (vërtetim i datës 09.09.2008 i Bashkisë
Bilisht).
Megjithëse provat e administruara në gjykim tregojnë se të paditurit Petrika dhe
Etleva janë posedues të paligjshëm të pronës së paditësit në kuptimin e nenit 296 të K.Civil
dhe se paditësi është pronar i ligjshëm i pronës objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Korçë,
ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, duke mos e mbështetur vendimin në të dhënat e
shqyrtuara në seancë gjyqësore, ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka
rrëzuar kërkesë padinë.
Kolegji Civil çmon se me të drejtë, Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, pasi ka çmuar
provat e marra gjatë gjykimit të çështjes dhe ka formuar bindjen e saj të brendshme nga
shqyrtimi i të gjitha rrethanave në tërësinë e tyre, ka vendosur të pranojë kërkesë padinë.
Në gjykim është provuar se paditësi Vasil Vllahu është pronar i një banese të ndodhur
në Bilisht me nr.4/232, pasuri e fituar nga kontrata e datës 04.09.2006 bërë me babain e tij
Ndrec Vllahu, ndërkohë që të paditurit posedojnë këtë banesë në mënyrë të paligjshme.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/b të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.143, datë 04.05.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.3376, datë 30.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Tiranë, më 07.03.2013
72
Nr.00-2013-645 i Vendimit (180)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
PADITËS : FONDACIONI “BESA”

TË PADITUR : DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
PARANDALIMIT TË PASTRIMIT
TË PARAVE (PRANË MINISTRISË
SË FINANCAVE), me pjesëmarrjen
e Avokatit të Shtetit.
OBJEKTI:
Shfuqizim akti administrativ nr.2899, datë 25.07.2008.
Baza Ligjore: Nenet 324, 325, 329 e në vazhdim të K.Pr.Civile,
Neni 118 e në vazhdim i K.Pr.Adm,
Ligji nr.8610, datë 17.05.2000
“Për parandalimin e pastrimit të parave”.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.10294, datë 27.11.2008 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë – padisë.
Shfuqizimin e aktit administrativ nr.2899, datë 25.07.2008 të Drejtorisë së
Përgjithshme të Pastrimit e Parandalimit të Parave, si akt i nxjerrë në
kundërshtim me ligjin.

Prishjen e vendimit nr.10294, datë 27.11.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
Kundër këtij vendimi kanë paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Parandalimit të Pastrimit të Parave dhe Avokatura e Shtetit, të cilët kërkojnë prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë
me tjetër trup gjykues, duke parashtruar këto shkaqe:
73
Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave:
- Në kohën e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Apelit Tiranë në lidhje me personin
juridik “Fondi Besa” kanë ndodhur ndryshimet si vijon:
- Me vendimin e datës 26.12.2008 të Bordit Drejtues të Fondacionit “Fondi Besa” është
vendosur shpërndarja e fondacionit si dhe miratimi që pasuria e fondacionit t’i kalojë
organizatës jofitimprurëse, pra Fondacionit “ABC”.
- Në këto kushte në gjykimin në apel parashtruam kërkesën për kalim procedural nga
paditësi Fondacioni “Besa” tek Fondacioni “ABC”.
- Gjykata, pikërisht për të verifikuar shkresërisht pretendimin tonë që të gjitha fondet
financiare të fondacionit të shpërndarë i kanë kaluar Fondacionit “ABC”, tek i cili ne
kërkuam kalim procedural, shtyu seancën dhe e administroi këtë provë.
Avokatura e Shtetit:
- Gjykata i është referuar vetëm njërit ligj e konkretisht ligjit nr.8610, datë 17.05.2000,
sepse nuk është në dijeni se ligji tjetër nr.9084 e ka shtuar dhe zgjeruar numrin e
subjekteve.
- Kështu këto ndryshime pasqyrohen në nenin 3 të ligjit nr.9084. Aty thuhet në lidhje
me pjesën që ka të bëjë me rastin tonë në fjalë se: Shkronja “e” ndryshohet si më
poshtë: e “shërbimet postare, ndërmjetësuesit e tjerë që kryejnë shërbime pagesash si
dhe çdo person fizik apo juridik që kryen veprime këmbimi ose transferim fondesh
apo dhënie kredie”.
- Dhe shkronja “h” ndryshohet si më poshtë ”h” organizata jo fitimprurëse”.
- Kjo do të thotë se që në vitin 2003, Fondacioni ”Besa” ishte subjekt i ligjit nr.8610,
datë 17.05.2000, i ndryshuar me ligjin nr.9084, datë 19.06.2003 subjekti i përcaktuar
në germën “c” dhe “h” të nenit 3 të tij.
- Këto ndryshime nuk i di gjykata që arsyeton dhe merr vendime pa pasur parasysh këto
ndryshime esenciale të ligjit, ndryshimet të bëra që tregojnë një rëndësi strategjike
nga ana e shtetit i cili e ka parë të arsyeshëm të shtojë numrin e subjektiv.
- Vetëm duke u nisur nga ky fakt krejt vendimi gjyqësor nuk ka vlerë dhe për këtë arsye
ai duhet të ndryshohet.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; avokatin e shtetit A.Dedja dhe
përfaqësuesin e palës së paditur, juristin F.Hoxha; që kërkuan prishjen e dy vendimeve dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VËREN
Pala paditëse Fondacioni “Besa” është një organizatë jofitimprurëse që zhvillon
aktivitetin e saj, në fushën e dhënies së fondeve financiare, duke respektuar dispozitat ligjore
të legjislacionit shqiptar në fuqi. Kjo organizatë jo fitimprurëse ka filluar veprimtarinë e saj
në bazë të ndihmës që qeveria e Spanjës jep për qeverinë shqiptare për zhvillimin e biznesit të
vogël në Shqipëri. Pala paditëse shpjegoi se: në datat 09 e 10 Korrik 2008, në ambientet e
Fondacionit ishte ushtruar një kontroll nga Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të
Pastrimit të Parave. Në përfundim të kontrollit ishte mbajtur një akt inspektimi ku
konstatoheshin disa shkelje nga ana e palës së paditur. Këto shkelje mund të përmblidhen si
më poshtë: Fondacioni nuk kishte një punonjës që të kryente rolin e personit përgjegjës për
raportimin e Raporteve të Aktivitetit të dyshimtë. Fondacioni nuk kishte një rregullore të
brendshme për parandalimin e pastrimit të parave. Fondacioni nuk mbante një regjistër për
veprimet mbi vlerën 2 milion lekë. Pala paditëse shpjegoi se nga akti i kontrollit, pala e
74
paditur i kishte konsideruar shkelje të rënda të ligjit dhe e ka gjobitur paditësin me një gjobë
të rëndë prej 5.000.000 lekë. Pala paditëse pretendoi se në tërësinë e rrethanave në të cilën ka
vepruar Fondacioni “Besa” nuk ekzistojnë kushtet që pala e paditur të penalizojë paditësin
me një gjobë kaq të lartë.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.10294, datë 27.11.2008 ka
vendosur:
Pranimin e kërkesë - padisë.
Shfuqizimin e aktit administrativ nr.2899, datë 25.07.2008 të Drejtorisë së
Përgjithshme të Pastrimit e Parandalimit të Parave, si akt i nxjerrë në kundërshtim me ligjin.
Prishjen e vendimit nr.10294, datë 27.11.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të
lihet në fuqi.
Siç rezulton nga aktet e administruara në fashikullin e gjykimit në gjykatën e apelit si
dhe nga çka u pretendua në seancë gjyqësorë të datës 07.03.3013 në Gjykatën e Lartë nga
palët, Fondi Besa nuk ekziston më si person juridik pasi është likuiduar. Veç sa sipër nuk
rezultoi në gjykim që të drejtat apo detyrimet e palës paditëse t’i kenë kaluar ndonjë personi
tjetër fizik apo juridik.
Duke u ndodhur përpara faktit që në gjykim nuk ekziston pala e cila disponon mbi të
drejtën e padisë dhe që është paditësi, Kolegji vlerëson se me të drejtë Gjykata e Apelit
Tiranë ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes për shkak se gjykimi i kësaj çështje nuk
mund të vazhdojë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1490, datë 19.07.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 07.03.2013
75
Nr.00-2013-553 i Vendimit (181)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
në datën 07.03.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËS: LAVDOSH MATUKA,

TË PADITUR: ELISABETA SALIU (NASI),
AQKKP, TIRANË.
PALË E TRETË: ZVRPP VLORË.
BASHKIA VLORË.
OBJEKTI:
Kundërshtim dhe anullim i vendimit nr.49, datë 09.07.1994
të KKKP Vlorë në emër të ish pronarit Barjam Saliu
(trashëgimtarëve të tij), përsa i përket pikës 1/b të tij.
Goditje për falsitet i vendimit nr.49, datë 09.07.1994 i KKKP Vlorë,
përsa i përket pikës 1/b të tij të përdorur
në praktikën e regjistrimit pranë ZVRPP Vlorë.
Pavlefshmëri absolute e regjistrimit përkatës të bërë në ZVRPP
në regjistrin nr.2383, datë 18.08.1995.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 270 të K.Pr.C.
Ligji nr.7698/1993, ligji nr.7843/1994.
Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.1370, datë 03.05.2012, ka

vendosur:
Të shpallë moskompetencën tokësore për çështjen civile nr.3994/12/11 të
datës 27.12.2010, me palë ndërgjyqëse paditës Lavdosh Matuka, të paditur
Elisabeta Saliu (Nasi) dhe Agjencia Qendrore e Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Tiranë, me objekt “Kundërshtim dhe anullim i vendimit të Komisionit
të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Vlorë nr.49, datë 09.07.1994”.
76
Kundër vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë nr.1370, datë 03.05.2012,
brenda afatit ligjor, në mbështetje të nenit 62 të K.Pr.Civile, ka paraqitur ankim të veçantë
pala paditëse Lavdosh Matuka, duke kërkuar ndryshimin e vendimit dhe kthimin e çështjes
për vijimin e gjykimit në Gjykatën e Shkallës së Parë Vlorë si gjykatë kompetente, për këto
shkaqe:
- Gjykata është investuar në gjykimin e një padie që bazohet në të drejtat reale mbi një
send të paluajtshëm, sipërfaqe trualli prej 355,5 m2, e cila mbivendoset pjesërisht me
sipërfaqen e truallit të trajtuar nga një vendim i KKKP Vlorë.
- Në referencë të nenit 45, 53 dhe 54 të K.Pr.Civile kompetenca tokësore për
shqyrtimin e çështjes i takon Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë.
- Çështja gjyqësore ka filluar që në vitin 2007, kur ekzistonte ZRKKP Vlorë. Pas
vdekjes së gjyqtarit S. Konomi çështja i ka kaluar gjyqtarit aktual, që pas kaq shumë
vitesh e seancash gjyqësore nuk ia kuptojmë disponimin për moskompencën tokësore.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; në mungesë të palëve ndërgjyqëse, si dhe
pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse me lejen nr.4,
datë 11.02.1991, lëshuar nga KE Qyteti Vlorë ka realizuar një ndërtim në qytetin e Vlorës
dhe në vijim ka blerë dhe sipërfaqen e truallit në funksion të ndërtimit prej 355,5 m2, duke
regjistruar ndërtimin (dyqan) dhe truallin përkatësisht në numrat hipotekore nr.1038, datë
03.04.1996, dhe nr.3049, datë 18.10.1996, pranë ZVRPP Vlorë.
Ndërkohë me vendimin nr.49, datë 09.07.1994, KKKP Vlorë ka vendosur njohjen e
pronësisë mbi një sipërfaqe prej 500 m2 truall (ish Fabrika e Orizit) në emër të ish pronarit
Bajram Saliu. Pasi janë kryer kalime pronësie mes trashëgimtarëve, sipërfaqja në fjalë është
regjistruar në ZVRPP Vlorë në vitin 1995 në emër të së paditurës Elisabeta Saliu. Pala
paditëse pretendon se pika 1/b e vendimit të lartpërmendur të KKKP Vlorë është falsifikuar
nga e paditura pasi fjala, “i njeh” është kthyer në “i kthen”.
Mes sipërfaqeve të truallit pretendohet se ka mbivendosje dhe në këto rrethana
juridike dhe fakti, pala paditëse i është drejtuar juridiksionit gjyqësor me kërkimet e objektit
të padisë të parashtruara në pjesën hyrëse të vendimit.
Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë ka vendosur të deklarojë moskompetencën tokësore,
duke arsyetuar se si palë e paditur në këtë gjykim është AQKKP Tiranë dhe bazuar në
dispozitat ligjore, konkretisht neni 42, 43 i K.Pr.Civile, nuk mund të jetë i mundur vazhdimi i
këtij gjykimi pranë kësaj gjykate. Mbi bazën e këtij argumenti, Gjykata e Shkallës së Parë
Vlorë ka disponuar dërgimin e akteve për vazhdimin e gjykimit pranë Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë, duke qenë kjo e fundit kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjes.
Në përfundim të shqyrtimit të çështjes në seancë gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë konstaton se vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet po në atë gjykatë për vijimin e gjykimit. Në këtë përfundim, ky Kolegj arrin nisur nga
rrethanat juridike të çështjes, kërkimet, bazën ligjore të zgjedhur nga palët, si dhe nga
përcaktimet e K.Pr.Civile në lidhje me rregullimin e kompetencës tokësore dhe asaj lëndore për
çështje që kanë në themel të tyre pretendime pronësie mbi një send të paluajtshëm.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e Parë të Kodit të Procedurës Civile (ratio
legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio iuris) në lidhje me kompetencën tokësore të gjykatave
për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në po këtë Kod dhe në ligje të tjera
77
të veçanta, në të cilat është pasur parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos u bëhet i
vështirë aksesi në drejtësi. Në këtë kontekst i vlerësueshëm është fakti se për kategori të
caktuara mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së
cilës të ndihmojë që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të
arsyeshëm (Neni 6 i Konventës Europiane të së Drejtave të Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të Procedurës Civile).
Sikundër u tha më lart, në përcaktimin e gjykatës kompetente për shqyrtimin e
çështjes konkrete nga pikëpamja territoriale, ky Kolegj, bazuar në dispozitat e Kodit të
Procedurës Civile të zbatueshme për rastin, merr në konsideratë objektin e padisë, karakterin
dhe natyrën juridike të mosmarrëveshjes, si dhe natyrën juridike të sendit mbi të cilin janë
drejtuar të drejtat e pretenduara nga palët.
Ndryshe nga sa arsyeton Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, në rastin konkret, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë gjykon se, pavarësisht nga renditja e kërkimeve dhe formulimi që i
është bërë objektit të padisë, kërkimi i paditësave për anullimin e vendimit të komisionit nuk
është kërkimi kryesor i padisë.
Padia në shqyrtim ka për shkak të drejtën e pronësisë së pretenduar nga ana e te
paditurit mbi sendin e paluajtshëm objekt material i këtij gjykimi, që sipas tyre cenohet nga e
paditura Saliu. Pra, nëpërmjet këtij kërkimi, paditësi kërkon të realizojë në rrugë gjyqësore të
drejtën e pronësisë me pretendimin se kjo e drejtë iu mohohet nga e paditura, e cila, nga ana e
saj, pretendon, edhe ajo, pronësinë mbi sendin.
Fakti juridik që paditësi ka vënë në themel të kërkimit të parë përbën shkakun e
padisë. Për këtë arsye ai është fakti nga i cili rrjedh e drejta materiale që paditësat e
pretendojnë si të shkelur. Nga zgjidhja që do t’i bëhet kërkimit për të drejtën e pronësisë janë
të kushtëzuar dhe zgjidhja e kërkimeve të tjera.
Kërkimet e tjera, janë në vartësi të pranimit ose jo të kërkimit të mësipërm. Këto
kërkime, të vështruar në raport me të parin janë dytësore. Në argument sa më sipër dhe në
rrethanat kur marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti ka në themel
probleme që kanë të bëjnë me të drejta reale mbi sende të paluajtshme, ky Kolegj vlerëson se
në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj duhet referuar në nenin 45 të
Kodit të Procedurës Civile. Ky Kolegj vlerëson se kompetenca tokësore e përcaktuar në nenin
45 të Kodit të Procedurës Civile është një nga rastet e kompetencës tokësore ekskluzive.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 62, 485 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1370, datë 03.05.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë
dhe kthimin e akteve pranë asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, duke qenë gjykata
kompetente.
Tiranë, më 07.03.2013
78
Nr.00-2013-850 i Vendimit (182)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
në datën 07.03.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve:
PADITËS: AGE MUSTEQJA

I PADITUR: SHOQËRIA “FUSHË KRUJA CEMENT
FACTORY” SHA
OBJEKTI:
Pushimin e cenimit në pronësi,
mospërsëritjen në të ardhmen dhe shpërblim dëmi.
Gjykata e Shkallës së Parë Krujë, me vendimin nr.69, datë 09.02.2010, ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë paditëses Age Musteqja.
Detyrimin e palës së paditur të pushojë cenimin e pronësisë, të sipërfaqes së
tokës 6470 m2 në pronësi të paditëses Age Musteqja, duke mos e përsëritur atë
në të ardhmen.
Detyrimin e palës së paditur Fabrika e Çimentos Fushë Krujë të shpërblejë
paditësen për dëmin e shkaktuar për tre vitet e fundit 2007, 2008, 2009 në
shumën 13.216.175 lekë.
Shpenzimet gjyqësore, të ekspertit në shumën 150.000 lekë si dhe vlera e 1%
të padisë i ngarkohen palëve në proporcion me pjesën e pranuar të padisë.

Krujë si më poshtë:
Pranimin e kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur Fabrikës së Çimentos Fushë-Krujë ti paguajë
palës paditëse shumën prej 29.597.223 lekë që përbën vlerën e dëmit të
shkaktuar dhe fitimit të munguar.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.591, datë 11.03.2011, brenda afatit
ligjor, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur
Shoqëria “Fushë Kruja Cement Factory” sha, duke kërkuar ndryshimin e vendimit dhe
rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:
79
- Pala paditëse nuk është poseduese e sendit, prandaj nuk mund të mbrohet me nenin
302 të K.Civil.
- Pala paditëse ka fituar pronësinë mbi sendin pasi pala e paditur është pajisur me leje
shfrytëzimi nga organi kompetent. Çertifikata e pronësisë së palës paditëse është
marrë në vitin 2008 dhe për vitet 2004-2007, kjo sipërfaqe rezultonte e regjistruar në
shtet.
- Veprimet në pasuri kanë qenë në bazë të lejes së shfrytëzimit dhe pas bërjes pronar të
palës paditëse nuk është kryer asnjë veprim cënues në pronën e saj.
- Gjykatat nuk kanë kryer një hetim të plotë gjyqësor, për të hetuar dhe vlerësuar
momentet e vënies dijeni nga pala paditëse për qenien pronare të saj mbi sipërfaqen.
- Caktimi i ekspertëve dhe dhënia e detyrave atyre është bërë në kundërshtim me nenin
224 të K.Pr.Civile, pasi ata ekspertë nuk kanë asnjë lloj njohurie të posaçme në fushën
kontabël. Përcaktimi i vlerës së dëmit është bërë më i madh se vetë vlera e pasurisë.
- Gjykata e apelit edhe pse ka pranuar se, nuk duhet të llogaritet shuma për një periudhë
më të gjatë se 3 vjet për efekt të parashkrimit të dëmit jashtë kontraktor, në
përcaktimin e dëmit përfshin edhe fitimin e munguar për 6 vjet.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; përfaqësuesen e palës së paditur av.Erinda
Ballanca, që kërkoi prishjen e të dy vendimeve të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.591, datë
11.03.2011 dhe vendimin nr.69, datë 09.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe
rrëzimin e padisë; përfaqësuesin e palës paditëse av.Avni Shehu, që kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; si dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në çështjen objekt gjykimi vlerëson se të dyja
gjykatat më të ulëta kanë kryer një hetimi të paplotë, duke mos analizuar drejt ligjin material
dhe atë procedural dhe si rrjedhojë e kanë zgjidhur konfliktin në kundërshtim me ligjin.
Shkaku ligjor i pretenduar nga paditësi në kërkimin e tij është padia mohuese. Ai
kërkon sipas objektit të padisë së parashtruar më lart në këtë vendim.
Ky Kolegj vlerëson se në gjykime të këtij lloji (pushim cenim pronësie), në referim të
nenit 302 të K.Civil të cituar më lart, është e rëndësishme që të hetohet dhe të vërtetohet se
(së pari) paditësi është pronar i sendit për të cilin ai pretendon se po cenohet, (së dyti) i
padituri nuk ka asnjë të drejtë mbi sendin në pronësi të paditësit, (së treti) të provohet se
pavarësisht se i padituri nuk ka asnjë të drejtë mbi sendin, ky i fundit e cenon paditësin në
mënyrë të paligjshme në pronësinë e tij duke mos lejuar gëzimin e qetë të sendit. Të tre këto
elemente duhet të provohen në të njëjtën kohë nga paditësi gjatë gjykimit, për faktin se sa më
sipër ka lidhje direkte me legjitimimin aktiv dhe pasiv të padisë mohuese, ka lidhje direkt me
mirëbesimin dhe keqbesimin në këtë lloj padie si dhe me dëmin e shkaktuar që kërkohet nga
pala paditëse në gjykimin e kësaj çështje
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në padinë mohuese kërkimi që bëhet për
të detyruar të paditurin që të pushojë cënimin e pronës së paditësit është kurdoherë i
pranishëm, pasi ndryshe nuk do të ekzistonte kjo lloj padie. Veprimet apo mosveprimet e
palës së paditur të cilat përbëjnë cenim të së drejtës së pronësisë duhet të jenë konkrete në
momentin e ngritjes së padisë, dhe ato mund të jenë nga më të shumëllojshmet dhe nga më të
ndryshmet, mjafton që këto veprime të bien në kundërshtim me të drejtën e pronarit dhe mos
ta lënë këtë të fundit që të gëzojë pronën.
80
Në këto kushte, gjykata në gjykimin e çështjeve të këtij lloji ka për detyrë të kryejë
një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të të gjitha atyre veprimeve dhe mosveprimeve të palës
së paditur, të pretenduara nga pronari, të cilat nuk e kanë lejuar këtë të fundit të gëzojë
qetësisht pronën, si dhe situatën juridike në të cilën ndodhet i padituri, kjo pasi ndodhemi
para shkeljes së një nga të drejtave më themelore të njeriut, të drejtës së pronësisë dhe mos
gëzimin e qetë të saj.
Referuar të drejtës sonë materiale që veprimet apo mosveprimet e anës së paditur të
konsiderohen si cenim pronësie është e domosdoshme të vërtetohet që:
- Paditësi është pronar i pronës objekt gjykimi dhe cenimi të jetë i vazhdueshëm në
mënyrë që të kuptohet qëllimi i vërtetë i palës së paditur për të cenuar pronësinë e paditësit në
vazhdimësi dhe në të ardhmen. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në çështjen objekt gjykimi e
gjen të pabazuar në prova pretendimin e paditëses se kjo e fundit e ka përfituar pronën në
bazë të Ligjit “Për Tokën”. Në dosjen gjyqësore nuk rezulton asnjë akt i marrjes së tokës në
pronësi apo akte të tjera të nxjerra në bazë të ligjit të cilat të legjitimonin paditësen në
paraqitjen e këtij kërkimi.
- Veprimet apo mosveprimet e të paditurit mbi sendin duhet të jenë konkrete, reale
dhe aktuale në momentin e ngritjes së padisë. Ka rezultuar e provuar nga të gjitha provat e
ndodhura në dosjen gjyqësore të cilat i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor që në
momentin që paditësja ka marrë dhe paraqitur çertifikatën e pronësisë ata (të paditurit) nuk
kanë qenë duke cenuar në asnjë rast pronën e tyre (të paditëses), pra nuk ka pasur veprime
konkrete mbi sendin që të plotësoheshin kushtet e nenin 302 të K.Civil.
- Veprimet duhet të jenë të paligjshme, pra që i padituri nuk ka asnjë të drejtë të
kryejë veprime në pronën e paditësit, pasi ai nuk gëzon asnjë të drejtë mbi këtë pronë.
Rezulton në çështjen objekt gjykimi që paditësi e ka fituar titullin e pronësisë (nisur nga
certifikata e saj e pronësisë paraqitur para gjykatës) më vonë se kur pala e paditur u pajis nga
organet kompetente me leje shfrytëzimi. Nuk ka pasur asnjë ndalim apo pengesë qoftë faktike
dhe qoftë edhe ligjore për palën e paditur për të shfrytëzuar për një periudhë prej më shumë
se 5 vjetësh koncesionin, periudhë në të cilën kjo palë e ka poseduar dhe shfrytëzuar të gjithë
zonën e lejes minerare (ku përfshihet edhe sipërfaqja objekt gjykimi) në përputhje me lejen e
shfrytëzimit dhe me koncesionin e dhënë. Ka rezultuar qartë gjatë gjykimit që çertifikata e
pronësisë së palës paditëse është e marsit 2008, pra gjatë viteve 2004, 2005, 2006, 2007 e deri
në mars të vitit 2008, paditësi nuk gëzonte një titull pronësie dhe në regjistrat e pasurive të
paluajtshme kjo sipërfaqe ka rezultuar pronë shtetërore e në këto kushte rezulton qartë që ana
e paditur ka pasur të drejta të ligjshme për përdorimin e sendit të drejta të cilat nuk janë bërë
asnjëherë pjesë e ndonjë kontestimi gjyqësor nga ana e palës paditëse në lidhje me
vlefshmërinë e tyre.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në analizë të sa më sipër arrin në konkluzionin se
duke qenë se i padituri ka shfrytëzuar sendin e mësipërm mbi bazën e një titulli të ligjshëm të
lëshuar nga organet kompetente, dhe brenda lejes minerare të dhënë për këtë qëllim, veprimet
e kryera prej tij qoftë dhe në pronën e paditëses në asnjë rast nuk mund të konsiderohen si në
kundërshtim me ligjin.
Duke mos qenë në kundërshtim me ligjin, nuk qëndron dhe kërkimi i paditëses për
dëmin e shkaktuar nga ana e paditur. Mënyra se si kanë vepruar gjykatat më të ulëta që pa
analizuar ekzistencën e kushteve të domosdoshme ligjore të padisë mohuese si dhe pa
ekzistencën e elementit faj e ngarkojnë të paditurin me dëmin e shkaktuar, konsiderohet nga
ky kolegj si një zbatim i gabuar i ligjës materiale.
Pavarësisht ekzistencës së pretenduar të dëmit të ardhur për palën paditëse, përsa kohë
siç u arsyetua më lart, veprimet e palës së paditur kanë qenë të ligjshme, e për rrjedhojë nuk
mund të pretendohet as ekzistenca e fajit, nuk mund të konkludohet në ekzistencën e një dëmi
të shkaktuar nga pala e paditur, i tillë që të cenojë interesa të ligjshme të palës paditëse.
81
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/d të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.69, datë 09.02.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Krujë
dhe vendimit nr.591, datë 11.03.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë.
Tiranë, më 07.03.2013
82
Nr.00-2013-605 i Vendimit (183)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 07.03.2013, morri në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: “VODAFONE ALBANIA” SHA, përfaqësuar

nga av.Klajd Shalësi
E PADITUR: KOMUNA PAJOVË, në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të aktit administrativ
nr.143 prot., datë 21.05.2012,
“Urdhër bllokimi i llogarisë bankare, lëshuar nga Komuna Pajovë”,
rregullimin e pasojave që vijnë nga zbatimi i këtij akti të kundërligjshëm,
ngarkimin e shpenzimeve gjyqësore.
Baza Ligjore: Neni 331 i K.Pr.Civile,
nenet 115/a, 116/b,c, 117 dhe 137 të K.Pr.A,
nenet 7 dhe 9 të ligjit nr.9632/2006, “Për sistemin e taksave vendore”,
nenet 88/1, 89/2, 90/1, 90/2 të ligjit nr.9920/2008
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar,
neni 88 i Udhëzimit të MF nr.24/2008
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”,
neni 11/e e ligjit nr.9975/2008, “Për taksat kombëtare”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.3126 Akti, datë 17.12.2012 ka

vendosur:
Të rrëzojë kërkesën për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë, pala e paditur, e cila ka

kërkuar prishjen e tij, duke parashtruar:
- Shoqëria “Vodafone Albania” SHA nuk ka ezauruar ankimin administrativ, në
kundërshtim me nenet 106, 107 të ligjit nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore të
Republikës së Shqipërisë”.
- Meqenëse në rastin objekt gjykimi kemi të bëjmë me një akt administrativ të
administratës vendore, duhet të gjejë zbatim ligji nr.9632/2006 “Për sistemin e
taksave vendore”, i ndryshuar. Në këtë ligj nuk përcaktuar direkt ndalimi ligjor për
ankimin administrativ në mungesë të pagesës , bazuar në nenin 4 të tij, duhet të
83
referohemi tek ligji nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore të Republikës së
Shqipërisë”.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e palës paditëse, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan; dhe si bisedoi
çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi i datës 17.12.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan është i bazuar në
ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se, me njoftim vlerësimin tatimor nr.344, datë 02.12.2001 të palës së
paditur, Komuna Pajovë, është llogaritur detyrimi i palës paditëse për mospagimin e taksave
vendore për vitet 2008, 2009, 2010 e 2011, në shumën 1.781.760 lekë.
Pala paditëse ka paraqitur ankim administrativ tek Kryetari i Komunës Pajovë, i cili
ka vendosur mospranimin e ankimit, për shkak se pala paditëse nuk ka parapaguar detyrimin
tatimor. Pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padi për anullimin e aktit administrativ dhe
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan është nxjerrë çështja jashtë juridiksionit gjyqësor.
Pala e paditur, me aktin “Urdhër bllokimi i llogarisë bankare” nr.143, date
21.05.2012, i ka kërkuar Raiffeisen Bank të sekuestrojë për shumën objekt detyrimi, llogaritë
e palës paditëse. Pas ankimit pranë Kryetarit të Komunës Pajovë, meqenëse nuk i është
kthyer përgjigje nga ky i fundit, pala paditëse i është drejtuar gjykatës.
Pala e paditur ka kërkuar në gjykim, nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.3126 Akti, datë 17.12.2012, ka
rrëzuar kërkesën për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor. Kundër vendimit të
mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë, pala e paditur, e cila ka kërkuar prishjen e tij.
Ky Kolegj vlerëson se me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka arritur në
përfundimin se çështja hyn në juridiksionin gjyqësor. Pala paditëse si kërkim kryesor në padi
ka pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, urdhrit për bllokimin e llogarisë bankare
nr.143, datë 21.05.2012, referuar dispozitave përkatëse të K.Pr.Administrative e K.Pr.Civile.
Pra, pala paditëse si akt administrativ e kanë bërë objekt shqyrtimi gjyqësor, duke pretenduar
pavlefshmërinë absolute të tij, referuar dispozitave përkatëse të K.Pr.Administrative për
pavlefshmërinë e aktit administrativ.
Në të kundërt me çfarë pretendohet në ankimin e paraqitur, Kolegji çmon se, çështja
hyn në juridiksionin gjyqësor. Akti administrativ absolutisht i pavlefshëm për shkak të
shkeljes thelbësore të ligjit nuk ka fuqinë juridike të një akti të vlefshëm. Ai që në momentin
e nxjerrjes së tij, nuk krijon dhe as nuk mund të krijojë pasojat juridike për të cilat është
nxjerrë. Një akt i tillë nuk ka fuqi detyruese ndaj personave apo subjekteve, të cilëve u
drejtohet dhe, për rrjedhojë, këta ose çdo organ tjetër mund të kundërshtojë drejtpërdrejtë
plotësimin e detyrimeve apo urdhërimeve që rrjedhin prej tij.
Nga natyra e mësipërme e pavlefshmërisë absolute rrjedhin edhe një sërë pasojash të
tjera. Akti administrativ absolutisht i pavlefshëm nuk mund të bëhet i vlefshëm më asnjë
veprim të mëvonshëm, qoftë ky edhe pëlqim ose miratim i palëve pjesëmarrëse në të.
Njëkohësisht akti administrativ absolutisht i pavlefshëm nuk merr vlerë juridike, as me
kalimin e afatit të parashkrimit dhe as me zhdukjen e shkakut të pavlefshmërisë.
Në këtë vështrim, Kolegji Civil gjykon se, konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë
është i drejtë, pasi nuk mund të kushtëzohet shqyrtimi i kërkesës për konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të një akti administrativ me ndjekjen e ndonjë rruge administrative.
84
Subjekti që pretendon pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, kur prej tij
cenohet në të drejtat apo interesat legjitime, mund ta godasë atë drejtpërdrejt në gjykatë. Nëse
pretendimet e palës paditëse janë apo jo të mbështetura në ligj e në gjendjen e faktit, këto janë
çështje që do të shqyrtohen nga gjykata dhe që do të zgjidhen me vendimin përfundimtar të
saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.3126 Akti, datë 17.12.2012 tё Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan.
Tiranё, mё 07.03.2013
85
Nr.00-2013-604 i Vendimit (184)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 07.03.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: KUJTIM MAHMUTI

TË PADITUR: DALIP BRAHIMI
LEVZAT BRAHIMI
OBJEKTI I PADISË:
Lirim e dorëzim i sipërfaqes së truallit të zënë.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 154 e vijues i K.Pr.Civile
dhe neni 296 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.1247, datë 09.01.2013, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur, e cila ka

kërkuar prishjen e tij, duke parashtruar:
- Pala e paditur i është drejtuar Zyrës Qendrore të Pasurive të Paluajtshme për t’u
shprehur lidhur me pozicionimin e pasurive, shkak konflikti, prandaj gjykata duhej ta
nxirrte çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi i ndërmjetëm datë 09.01.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër
është i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se paditësat Dalip Brahimi e Levzat Brahimi janë bashkëpronarë të një
sipërfaqeje trualli 3500 m2, të ndodhur në Gjirokastër. Me pretendimin se, kjo sipërfaqe është
zënë nga i padituri i janë drejtuar gjykatës me padi, duke kërkuar lirimin e dorëzimin e saj,
bazuar në nenin 296 të K.Civil.
86
I padituri ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, pasi për
pozicionimin e gabuar të pasurisë së paditësave ka paraqitur ankim administrativ dhe
konflikti po zgjidhet nga organi administrativ.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.1247, datë 09.01.2013, ka
rrëzuar kërkesën për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor. Kundër vendimit të
mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur, e cila ka kërkuar prishjen e tij.
Gjykata e shkallës së parë në marrjen e vendimit të saj i është referuar faktit që
paditësit në padinë e paraqitur kanë kërkuar lirimin e dorëzimin e sipërfaqes prej 3500 m 2, me
pretendimin se është janë pronarë të kësaj sipërfaqeje dhe se kjo sipërfaqe është zënë nga i
padituri pa asnjë titull.
Këtë kërkim paditësi e kanë mbështetur në nenin 296 të K.Civil, sipas të cilit:
mbajtës...
Pra, duke qenë se mosmarrëveshja midis palëve ndërgjyqëse është mosmarrëveshje
juridike civile, padia e paraqitur hyn në juridiksionin gjyqësor.
Po kështu, gjykata e shkallës së parë i ka dhënë përgjigje në vendimin e saj lidhur me
kërkesën e të paditurit për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, pasi kjo çështje
është marrë në shqyrtim nga organi administrativ dhe i përket juridiksionit administrativ. Ky
pretendim i palës së paditur, nëse ngrihet gjatë gjykimit, do të analizohet në lidhje me
zgjidhjen në themel të çështjes. Prandaj nuk qëndron pretendimi i paraqitur në ankimin e
veçantë se çështja hyn në juridiksionin administrativ.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1247, datë 09.01.2013 tё Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër.
Tiranё, mё 07.03.2013
87
Nr.00-2013-1274 i Vendimit (185)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 07.03.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
KËRKUES: NDUE LUSHI

PERSONA TË INTERESUAR: KOMUNA KLOSH,
KOMUNA ZEJMEN, SEKSIONI I
ADMINISTRIMIT TË TOKËS PRANË
QARKUT LEZHË, ZYRA RAJONALE
E KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË
PRONAVE LEZHË,
AVOKATURA E SHTETIT-ZYRA
RAJONALE SHKODËR
OBJEKTI:
Vërtetimin e faktit juridik të pasjes në pronësi para
reformës agrare të vitit 1946 të sipërfaqes së tokës prej 150 dy
në fshatin Manati të Komunës Kolsh e Tresh
të Komunës Zejmen të Rrethit Lezhë.
Baza ligjore: Nenet 32 e 288 të K.Pr.Civile
dhe neni 200/d i K.Civil.
Gjykata e Shkallës së Parë Lezhë, me vendimin nr.770, datë 13.12.2007 ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të kërkesës së kërkuesit Ndue Lushi duke vërtetuar faktin
se ish-pronari Pjetër Ndue ka pasur në pronë para vitit 1945 në fshatin Manati,
Lezhë një sipërfaqe tokë të përbërë prej 79.302 m2 e vendosur brenda
kontureve të parcelave të përcaktuara në aktin e ekspertimit shtesë të ekspertit
Abdi Llozhi:
- S1 me sipërfaqe 9.300 m2 dhe kufij: Veri-Pjetër Permanoja, Lindje-rruga e
vjetër e fshatit, Jug-Lesh Perndreca, Perëndim-Hali i Katundit (Meraja
Keneta).
- S2 me sipërfaqe 85.002 m2 dhe kufij: Veri-Pjetër Permanoj, Lindje-rruga e
vjetër e fshatit, Jug-Ndue Llesh Perndrecaj, Perëndim-toka e vet, duke
përjashtuar brenda këtyre dy parcelave mbivendosjen prej 15.000 m2 të
krijuara me vendimin nr.397, datë 08.06.2000 të K.K.K.Pronave Lezhë në
88
favor të ish-pronarit Mark Nikoll Gjini (Permandoj), mbivendosje kjo e
pasqyruar në aktin e ekspertimit shtesë.
Rrëzimin e kërkesës për vërtetimin e faktit juridik për sipërfaqen prej 110.675
m2 të parcelave S3=55.775 m2, dhe S4=54.900 m2 sipas aktit të ekspertimit.
Pushimin e gjykimit për sipërfaqen prej 15.000 m2 e njohur me vendimin
nr.397, datë 08.06.2000 të K.K.K.Pronave Lezhë si pronë e ish-pronarit Mark
Nikoll Gjini (Permandoj).
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.166, datë 01.04.2008 ka vendosur:

Gjyqësor Lezhë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër kanë ushtruar rekurs Avokatura e

Shtetit Zyra-Vendore Shkodër dhe kërkuesi Ndue Lushi: Avokatura e Shtetit kërkon prishjen
e vendimit nr.770, datë 13.12.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë si dhe të vendimit
nr.166, datë 01.04.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër; kërkuesi Ndue Lushi kërkon lënien në
fuqi të vendimit nr.166, datë 01.04.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër për pjesën që le në
fuqi vendimin nr.770, datë 13.12.20007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Lezhë dhe nr.166,
datë 01.04.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër, pranimin e kërkesës dhe për 110.675 m2,
duke parashtruar këto shkaqe:
Avokatura e Shtetit Zyra Vendore Shkodër:

- Së pari, nga ana procedurale kjo çështje duhej të gjykohej me tre gjyqtarë në bazë të
nenit 35 të K.Pr.Civile, kërkesë të cilën e paraqitëm para gjykatës por gjykata nuk e
mori parasysh.
- Së dyti, nga shqyrtimi në themel i çështjes vërejmë se kërkuesi ka paraqitur prova
shkresore të cilat do t’i shërbejnë në ecurinë zbardhjen dhe plotësimin e pretendimeve
mbi vërtetimin e faktit juridik të kësaj prone të pretenduar, objekti i kërkesës, por këto
vërtetime shkresore duhej që të plotësoheshin në dokumentet e origjinës së pronës apo
vërtetim pronësie të kësaj prone të pretenduar, gjë që kërkuesi dhe gjykata nuk arritën
ta bënin.
Kërkuesi Ndue Lushi:

- Vendimet e të dy shkallëve të gjykimit janë në kundërshtim me ligjin sepse i bazojnë
arsyetimet në deduksione teorike, jo në provat e administruara në dosje e të analizës
së tyre në pajtim me kriteret e caktuara në nenin 29,126 e 309 të K.Pr.Civile, sepse:
- Gjykata e faktit bën analizën e vlerësimeve e të dhënave të pronave kufitare Mark
Nikoll Gjini e Prec Marka Nikolli dhe pranon mesatarisht për ta koeficientin prej 2.5,
kurse në rastin në gjykim e pranon apriori 1.2 pa argumentuar se ku e bazon këtë
koeficient, çka bie në kundërshtim me dispozitat e cituara më lart dhe me kërkesat e
nenit 6 të K.Pr.Civile, pasi nuk e ka kërkuar e paraqitur asnjë palë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; pretendimet e përfaqësuesit të
kërkuesit, av.Petrit Hysi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit në lidhje me pjesën e pranimit të
kërkesës dhe ndryshimin e vendimit e pranimin e kërkesës për pjesën e rrëzimit të kërkesës; dhe
pasi analizoi e diskutoi çështjen në tërësi,
89
VËREN
Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore, rezulton se kërkuesi ka paraqitur si provë,
e cila është marrë në shqyrtim nga gjykatat, statistikën bujqësore të vitit 1945 për fshatin
Manati të Rrethit Lezhë, nga e cila rezulton se trashëgimlënësi Pjetër Ndue Lushi ka pasur
prona të veta në atë kohë 10 dynym arë të punuar, katër dynym livadhe dhe 60 (gjashtëdhjetë)
dynym tokë të pashfrytëzuar, gjithsej 74 (shtatëdhjetë e katër) dynym. Për të vërtetuar faktin
juridik të pasjes në pronësi të tokës para reformës agrare, siç ka kërkuar kërkuesi Ndue Lushi,
si fillim prove me shkresë janë të vlefshëm dokumentet që datojnë para vitit 1946, kohë në të
cilën është kryer reforma agrare. Fleta e regjistrit të pronave bujqësore të fshatit Manati e vitit
1947 tregon për pronat që kanë marrë fshatarët nga reforma agrare. Në kollonën nr.16 të
kësaj flete regjistri janë shënuar tokat që punonte përpara reformës agrare trashëgimlënësi
Pjetër Ndue Lushi, të cilat figurojnë të jenë 37 dynym. Ndërsa nga kollona nr.17 deri në
kollonën 26 janë shënuar pronat që ka pasur trashëgimlënësi Pjetër Ndue Lushi. Vetëm në
kollonën nr.17 figurojnë 37 dynym tokë e punuar.
Gjykata e Shkallës së Parë Lezhë, me vendimin nr.770, datë 13.12.2007, ka
vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesës së kërkuesit Ndue Lushi, duke vërtetuar faktin se ish-
pronari Pjetër Ndue ka pasur në pronë para vitit 1945 në fshatin Manati, Lezhë, një sipërfaqe
toke të përbërë prej 79.302 m2 e vendosur brenda kontureve të parcelave, të përcaktuara në
aktin e ekspertimit shtesë të ekspertit Abdi Llozhi:
- S1 me sipërfaqe 9.300 m2 dhe kufij Veri-Pjetër Permanoja, Lindje-rruga e vjetër e
fshatit, Jug-Llesh Perndreca, Perëndim-Hali i Katundit (Meraja Keneta).
- S2 me sipërfaqe 85.002 m2 dhe kufij Veri-Pjetër Permanoj, Lindje-rruga e vjetër e
fshatit, Jug-Ndue Llesh Perndrecaj, Perëndim-toka e vet, duke përjashtuar brenda
këtyre dy parcelave mbivendosjen prej 15.000 m2 të krijuara me vendimin nr.397,
datë 08.06.2000 të K.K.K.Pronave Lezhë në favor të ish-pronarit Mark Nikoll Gjini
(Permandoj), mbivendosje kjo e pasqyruar në aktin e ekspertimit shtesë.
Rrëzimin e kërkesës për vërtetimin e faktit juridik për sipërfaqen prej 110.675 m2 të
parcelave S3=55.775 m2, dhe S4=54.900 m2 sipas aktit të ekspertimit.
Pushimin e gjykimit për sipërfaqen prej 15.000 m2 e njohur me vendimin nr.397, datë
08.06.2000 të K.K.K.Pronave Lezhë si pronë e ish-pronarit Mark Nikoll Gjini (Permandoj).
Lezhë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, kanë ushtruar rekurs Avokatura e
Shtetit - Zyra Vendore Shkodër dhe kërkuesi Ndue Lushi: Avokatura e Shtetit kërkon
prishjen e vendimit nr.770, datë 13.12.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë si dhe të
vendimit nr.166, datë 01.04.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër, kërkuesi Ndue Lushi kërkon
lënien në fuqi të vendimit nr.166, datë 01.04.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër për pjesën
që lë në fuqi vendimin nr.770, datë 13.12.20007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Lezhë,
pranimin e kërkesës dhe për 110.675 m2, duke parashtruar këto shkaqe:
- Avokatura e Shtetit Zyra Vendore Shkodër: Së pari, nga ana procedurale kjo çështje
duhej të gjykohej me tre gjyqtarë në bazë të nenit 35 të K.Pr.Civile, kërkesë të cilën e
paraqitëm para gjykatës por gjykata nuk e mori parasysh. Së dyti, nga shqyrtimi në themel i
çështjes vërejmë se kërkuesi ka paraqitur prova shkresore të cilat do t’i shërbejnë në ecurinë e
zbardhjes dhe plotësimin e pretendimeve mbi vërtetimin e faktit juridik të kësaj prone të
pretenduar, objekti i kërkesës, por këto vërtetime shkresore duhej që të plotësoheshin në
dokumentet e origjinës së pronës apo vërtetim pronësie të kësaj prone të pretenduar, gjë që
kërkuesi dhe gjykata nuk arritën ta bënin.
90
- Kërkuesi Ndue Lushi; Vendimet e të dy shkallëve të gjykimit janë në kundërshtim
me ligjin sepse i bazojnë arsyetimet në deduksione teorike jo në provat e administruara në
dosje e të analizës së tyre në pajtim me kriteret e caktuara në nenin 29,126 e 309 të
K.Pr.Civile, sepse: Gjykata e faktit bën analizën e vlerësimeve e të dhënave të pronave
kufitare Mark Nikoll Gjini e Prec Marka Nikolli dhe pranon mesatarisht për ta koeficientin
prej 2.5, kurse në rastin në gjykim e pranon apriori 1.2 pa argumentuar se ku e bazon këtë
koeficient, çka bie në kundërshtim me dispozitat e cituara më lart dhe me kërkesat e nenit 6 të
K.Pr.Civile, pasi nuk e ka kërkuar e paraqitur asnjë palë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi ka shqyrtuar pretendimet e palëve në gjykim,
vendimet e gjykatave të faktit, pretendimet e parashtruara në rekurset e palëve, konkludon se
vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e hetimit jo të plotë të çështjes dhe si i tillë duhet
të prishet.
Kërkuesi Ndue Lushi ka pretenduar të vërtetojë faktin juridik të pronësisë përpara
reformës agrare të babait të tij, Pjetër Ndue Lushi, mbi një sipërfaqe toke bujqësore prej 150
dynym në fshatin Manat të Komunës Kolsh e Tresh të Komunës Zejmen Lezhë.
Të dyja gjykatat e faktit kanë marrë dhe janë bazuar në dhënien e vendimit mbi akte,
të cilat nuk janë vlerësuar drejt, në lidhje me faktin nëse tokat e pretenduar kanë qenë në
pronësi apo në përdorim të trashëgimlënësit të kërkuesit.
Gjykatat nuk kanë hetuar gjithashtu në lidhje me faktin nëse sipërfaqja e tokës e
pretenduara prej kërkuesit është pretenduar nga persona të tjerë dhe nuk është bërë asnjë
hetim në regjistrat e zyrës së regjistrimit të pasurive të paluajtshme për mbivendosje të tokës
së pretenduar nga kërkuesi.
Gjykatat, edhe pse kanë marrë prova me dëshmitarë, nuk rezulton të kenë kërkuar të
dhëna e prova në lidhje me kufitarët, pra a kanë akte pronësie personat që janë kufitarë me
sipërfaqen e tokave të pretenduara nga kërkuesi dhe a figuron trashëgimlënësi i kërkuesit
kufitar.
Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës
së apelit është rezultat e një hetimi jo të plotë dhe duhet të prishet e të kthehet për rigjykim në
drejtim të detyrave që u përmendën më lart.
Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.166, datë
01.04.2008 i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet të prishet dhe çështja të kthehet për
rishqyrtim, në mënyrë që të thellohet hetimi gjyqësor në drejtim të sa u parashtrua më lart dhe
për çështje të tjera që do të dalin gjatë rigjykimit, për të arritur në një vendim sa më objektiv e
ligjor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.C,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.166, datë 01.04.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.03.2013
91
Nr.00-2013-1084 i Vendimit (186)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
PADITËS: KUJTIM GOLLOBERDA.

TË PADITUR: PËRPARIM GOLLOBERDA
ZHANETA GOLLOBERTA
PËLLUMB GOLLOBERDA
MEFARET BELORTAJA
OBJEKTI:
Pjesëtim i sendit të paluajtshëm dhe truall në bashkëpronësi
me sipërfaqe 132 m2, nga kjo ndërtesë 68 m2,
në pjesë sipas çertifikatës për vërtetim pronësie,
lëshuar nga ZRPP Korçë më datë 19.07.2006.
Baza Ligjore: Neni 207 e 200 të K.Civil
dhe nenet 369 e 370 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.ska, datë 18.07.2007, ka vendosur:

Lejimin e pjesëtimit gjyqësor të pasurisë me nr.5/375, ndodhur në Zonën
Kadastrale, nr.8563, në Korçë, me lloj pasurie, “Truall” me sipërfaqe totale,
132 m2, nga kjo sipërfaqe ndërtesë 68 m2, me kufizime të pasurisë, V-pasuria,
nr, 5/374, l-pasuria nr.5/664, j-pasuria nr.5/376 dhe p-pasuria nr.5/374, në këto
raporte ligjore të bashkëpronësisë, mbi sendin:
Kujtim Golloborda, 145/210 pjesë të pandara të pasurisë nr.5/373, ZK 8563.
Pëllumb Golloberda, 20/210 pjesë të pandara të pasurisë nr.5/373, ZK 8563.
Përparim Golloberda, 20/210 pjesë të pandara të pasurisë nr.5/373, ZK 8563.
Zhaneta Golloberda, 20/210 pjesë të pandara të pasurisë nr.5/373, ZK 8563.
Mefaret Belortaja, 5/210 pjesë të pandarë të pasurisë nr.5/373, ZK 8563.

Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka, datë 18.07.2007 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Korçë.
92
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur,
Zhaneta Golloberda, e cila kërkon prishjen e vendimeve të mësipërme, duke parashtruar këto
shkaqe:
- Përfaqësuesi i palës paditëse, Shkëlqim Venxha, i cili në prokurë të përfaqësimit
figuron me detyrën avokat, nuk ushtron detyrën e avokatit, pasi është në një detyrë
tjetër, drejtor i INSIG Korçë. Prandaj prokura e lëshuar duke përfaqësuar paditësin
nga ky avokat nuk ka fuqi ligjore dhe është e pavlefshme.
- Kjo e metë është parashtruar përpara gjykatës së shkallës së parë dhe nuk është marrë
parasysh nga ana e saj. Edhe gjykata e apelit, ka vendosur në mënyrë krejtësisht të
gabuar që ka lënë në fuqi vendimin.
- Edhe përsa i përket themelit të çështjes, ka rezultuar se Mefaret Belortaja nuk është
trashëgimtare ligjore e Xhemal Golloberdës dhe ajo nuk ka pjesë në këtë pronë, kjo
pronë nuk është truall por ka qenë shtëpi banimi, që pas vdekjes së tij duhet të
trashëgohet vetëm nga gruaja dhe fëmijët e tij.
Kundër rekursit të mësipërm ka ushtruar kundër-rekurs pala paditëse, Kujtim

Golloborda, i cili kërkon mospranimin e rekursit.
- Hetimi i çështjes nga ana e gjykatës është i drejtë dhe i plotë. Përsa i përket
pretendimeve të tjera lidhur me përfaqësimin tim nga avokati, Shkëlqim Venxha, unë
bashkëngjitur kundër-rekursit paraqes prokurën e përfaqësimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; në mungesë të palëve; pasi e analizoi
e diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes
Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore ka rezultuar se palët ndërgjyqëse, janë
bashkëpronarë mbi një pasuri, sipërfaqe trualli prej 132 m2, nga kjo 68 m2 i zë banesa.
Kjo pasuri është regjistruar në regjistrin e ZRPP Korçë me nr.5/375, ndodhet në
Korçë në Zonën Kadastrale 8563, me kufij të përcaktuar në aktin e pronësisë, lëshuar nga
ZVRPP Korçë më datë 19.07.2006.
Në çertifikatën për vërtetim pronësie, janë pasqyruar edhe raportet e pronësisë së
bashkëpronarëve, të cilat janë: Kujtim Golloberda 145/210 pjesë të pandarë, Pëllumb
Golloberda 20/210 pjesë të pandarë, Përparim Golloberda 20/210 pjesë të pandarë, Zhaneta
Golloberda 20/210 pjesë të pandarë si dhe Mefaret Belortaja, 5/210 pjesë të pandarë.
Paditësi, meqenëse nuk ka mundur të së mësipërme, ka kërkuar me padi drejtuar
gjykatës, për pjesëtimin gjyqësor, të pasurisë së sipërpërmendur.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.ska, datë 18.07.2007, ka vendosur:
Lejimin e pjesëtimit gjyqësor të pasurisë me nr.5/375, ndodhur në Zonën Kadastrale,
nr.8563, në Korçë, me lloj pasurie, “Truall” me sipërfaqe totale, 132 m2, nga kjo sipërfaqe
ndërtesë 68 m2, me kufizime të pasurisë, V-pasuria, nr, 5/374, L-pasuria nr.5/664, J-pasuria
nr.5/376 dhe P-pasuria nr.5/374, në këto raporte ligjore të bashkëpronësisë, mbi sendin:
-Kujtim Golloborda, 145/210 pjesë të pandara të pasurisë nr.5/373, ZK 8563.
-Pëllumb Golloberda, 20/210 pjesë të pandara të pasurisë nr.5/373, ZK 8563.
-Përparim Golloberda, 20/210 pjesë të pandara të pasurisë nr.5/373, ZK 8563.
-Zhaneta Golloberda, 20/210 pjesë të pandara të pasurisë nr.5/373, ZK 8563.
-Mefaret Belortaja, 5/210 pjesë të pandarë të pasurisë nr.5/373, ZK 8563.
93
Me arsyetimin se, në lidhje me pranimin ose jo të lejimit të pjesëtimit gjyqësor të
pasurisë objekt gjykimi, gjykata konstaton se nuk ka asnjë pengesë ligjore që lidhet me
sendin, pasurinë e paluajtshme, për t’u përjashtuar nga disponimi në kërkime të tilla, apo të
figurojë i përjashtuar nga marrëdhënia juridike civile për shkak të ndonjë veçorie të tij.
Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka, datë 18.07.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Korçë.
Gjykata e apelit ka mbajtur të njëjtën linjë arsyetimi si gjykata e shkallës së parë.
Kundër vendimit të mësipërm, të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e
paditur, Zhaneta Golloberda, e cila kërkon prishjen e vendimeve të mësipërme, për shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Duke parashtruar këto shkaqe:
Përfaqësuesi i palës paditëse, Shkëlqim Venxha, i cili në prokurë të përfaqësimit
figuron me detyrën avokat, nuk ushtron detyrën e avokatit, pasi është në një detyrë tjetër,
drejtor i INSIG Korçë. Prandaj prokura e lëshuar duke përfaqësuar paditësin nga ky avokat,
nuk ka fuqi ligjore dhe është e pavlefshme.
Kjo, e metë është parashtruar përpara gjykatës së shkallës së parë, dhe nuk është
marrë parasysh nga ana e saj. Edhe, gjykata e apelit, ka vendosur në mënyrë krejtësisht të
gabuar që ka lënë në fuqi vendimin.
Edhe përsa i përket themelit të çështjes, ka rezultuar se, Mefaret Belortaja nuk është
trashëgimtare ligjore e Xhemal Gollobordes dhe ajo nuk ka pjesë në këtë pronë, kjo pronë
nuk është truall por ka qenë shtëpi banimi, që pas vdekjes së tij duhet të trashëgohet vetëm
nga gruaja dhe fëmijët e tij.
Kundër rekursit të mësipërm ka ushtruar kundër-rekurs pala paditëse, Kujtim
Golloberda, i cili kërkon, mospranimin e rekursit, duke parashtruar se hetimi i çështjes nga
ana e gjykatës është i drejtë dhe i plotë. Përsa i përket pretendimeve tjera lidhur me
përfaqësimin tim nga avokati Shkëlqim Venxha unë bashkëngjitur kundër-rekursit paraqes
prokurën e përfaqësimit.
II. Ligji i zbatueshëm
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të plotë dhe
të gjithanshëm në përputhje me ligjin”.
Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon
Se referuar shkaqeve të parashtruara në rekursin e paraqitur nga e paditura Zhaneta
Golloberda, ato shkaqe janë të tilla që justifikojnë cenimin e vendimit të Gjykatës së Apelit
Korçë nr.26, datë 11.10.2007, pasi janë nga ato të përcaktuara në nenin 472 të K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi ka shqyrtuar aktet e dosjes gjyqësore,
pretendimet e secilës palë, arsyetimet e dy gjykatave, shkaqet, arrin në përfundim se vendimi
i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet
të prishet. Gjykata e Lartë, në përputhje me kriteret ligjore dhe kompetencave të dhëna nga
ligji në gjykimin e rekurseve, pa i hyrë analizës së provave të cilat janë analizuar nga gjykatat
e faktit, por referuar shkaqeve të rekursit dhe shqyrtimit të atyre materialeve që ndodhen në
dosje, konstaton nëse vendimet janë rrjedhojë e zbatimit të ligjit procedural e material dhe në
përfundim shprehet për ligjshmërinë e vendimeve të rekursuara.
94
Qëllimi i procesit gjyqësor civil, është zhvillimi i një procesi objektiv, bazuar në
vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të fakteve, të cilat gjykata përpara se t’i vlerësojë,
duhet të kërkojë që ato të vërtetohen dhe të arrijë në dhënien e një vendimi të bazuar në ligj,
ndryshe nga sa rezulton në rastin konkret, ku vendimi nuk rezulton të jetë i argumentuar dhe i
bazuar në ligj.
Në lidhje me pretendimin në rekurs të së paditurës për mos legjitimimin e
përfaqësuesit ligjor të paditësit Kujtim Golloberda, avokatit Sh.V., për shkak se ai kryen një
detyrë tjetër shtetërore, Kolegji Civil, çmon se arsyetimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
është i mbështetur në ligj.
Ka rezultuar se avokati Sh.V. ka qenë i ngarkuar me tagrat e përfaqësimit me
prokurën e posaçme nr.3510/3172, datë 18.11.2005, dhe përderisa ky akt përfaqësimi nuk
është revokuar nga i përfaqësuari (paditësi), edhe pse ai (përfaqësuesi) ka kaluar në një detyrë
tjetër, kjo nuk përjashton mundësinë e paraqitjes në gjykim si përfaqësues, pasi nuk jemi
përpara ndonjërit prej kushteve të përcaktuara në nenin 96 të K.Pr.Civile, që përcakton rastet
kur nuk mund të jetë një person përfaqësues.
Gjithashtu përfaqësuesi i një pale do ta përfaqësojë në gjykim palën, përderisa gjykata
ka lejuar që të jetë përfaqësues i saj (palës) që e ka caktuar, lejim ky i përcaktuar në nenin
96/ç të K.Pr.Civile.
Në lidhje me pretendimin tjetër në rekurs, se e paditura Mefaret Belortaja nuk është
trashëgimtare ligjore e Xhemal Golloberdes dhe ajo nuk ka pjesë në këtë pronë, gjykata e
shkallës së parë në mënyrë të cekët dhe pa arsyetim ligjor ka pranuar të vërtetuar pozitën e
bashkëpronares së të paditurës Mefaret Belortaja, vetëm duke u bazuar në qenien e saj në
aktin e pronësisë dhe nuk ka hetuar në lidhje me kundërshtimin e palës së paditur, pra palës
që ndodhet në të njëjtën pozitë procedurale në këtë gjykim, Zhaneta Golloberda, e cila është
gjithashtu e paditur së bashku me Mefarete Belortajën.
Edhe gjykata e apelit, që ka marrë në shqyrtim çështjen mbi ankimin e të paditurës
Zhaneta Golloberda, ka arsyetuar se: “Pretendimi tjetër lidhur me faktin se e paditura Mefaret
Belortaja nuk është bashkëpronare në këtë pronë jo vetëm që ka marrë përgjigje në vendim,
por nuk është ngritur edhe në kërkesën ankimore”, rezulton se ka gabuar pa u thelluar aspak
në arsyetimin e saj.
Ky Kolegj konstaton se gjykata e apelit përmend në vendim pretendimin e të
paditurës në lidhje me mosqenien bashkëpronare të së paditurës tjetër Mefaret, por nga ana
tjetër thuhet në vendim se kërkesa ka marrë përgjigje në vendim, por edhe nuk është ngritur
në kërkesën ankimore. Atëherë nëse gjykata e apelit e ka përmendur një pretendim të tillë në
vendimin e saj, rezulton pyetja - ku është vënë në dijeni gjykata e apelit për këtë pretendim,
kur nga proces-verbali gjyqësor rezulton se pala e paditur është gjykuar në mungesë?
Gjykata e apelit nuk ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave dhe
pretendimeve të palës së paditur. Ndër kërkesat themelore që duhet të përmbajë vendimi
gjyqësor janë bazueshmëria në ligj dhe arsyetimi i tij elementë që i mungojnë vendimit të
gjykatës së apelit.
Ka rezultuar se vërtet palët ndërgjyqëse në bazë të aktit të pronësisë, figurojnë
bashkëpronarë mbi një truall prej 132 m2 dhe banesës që zë 68 m2, të ndodhur në Korçë.
Madje në çertifikatën e pronësisë janë pasqyruar edhe pjesët takuese për secilin
bashkëpronar.
Në gjykimin me objekt pjesëtimin e pasurisë nuk është e mjaftueshme për të provuar
rrethin e bashkëpronarëve dhe pjesët e tyre vetëm qenia në aktin e pronësisë, në një kohë kur
ka pretendime në lidhje me bashkëpronësinë, pra qenies ose jo bashkëpronar të një personi.
Gjykata që të arrijë në konkluzion të drejtë në lidhje me rrethin e bashkëpronarëve
dhe pjesët e tyre, duhet të zgjerojë hetimin dhe të argumentojë origjinën e pronës dhe
95
mënyrën e fitimit të pronësisë nga bashkëpronarët. Për më tepër kur njëra nga palët ka
kundërshtuar bashkëpronësinë e njërit prej atyre që figurojnë bashkëpronarë.
Ky Kolegj, duke e gjetur të paarsyetuar vendimin e gjykatës së apelit, çmon se ai
duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, në mbështetje të neneve 465, 486,
493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit, duke mbajtur parasysh konkluzionet e
mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor
nëpërmjet të cilit të verifikojë dhe argumentojë konkluzionet e saj dhe për këtë duhet të
hetojë provat që do lejohen të paraqiten nga secila palë, duke verifikuar vlerën provuese të
secilës prej provave.
Gjykata e apelit, në rigjykim, duhet t’u japë zgjidhje problemeve të tilla si origjina e
pronës objekt pjesëtimi, mënyra e fitimit të pronësisë nga palët në gjykim, në mënyrë që të
vendosë drejt për rrethin e bashkëpronarëve, duke zhvilluar një proces gjyqësor civil të
rregullt, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë e të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin (neni 14) dhe ta zgjidhë çështjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi.
Gjykata t’u bëjë palëve të qartë se është detyra e secilës prej tyre, që në përputhje me
ligjin, të paraqesin aktet e nevojshme për të provuar faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet
për ato të drejta që ato kërkojnë.
Kryerja e veprimeve të mësipërme si dhe e atyre që mund të lindin gjatë rigjykimit, do
të çojnë gjykatën e apelit në zgjidhjen e drejtë e objektive të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.26, datë 11.10.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.03.2013
96
Nr.00-2013-1275 i Vendimit (187)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
PADITËS: SAZAN TEFA

E PADITUR: ZYRA RAJONALE E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE QARKU
VLORË.
PERSON I TRETË: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
ME PJESËMARRJEN E AVOKATURËS
SË SHTETIT
OBJEKTI:
Anullimi i vendimit nr.1155, datë 29.10.2008 i A.K.K.Pronave Tiranë.
Njohjen e së drejtës së pronësisë së subjektit Laze Tefa (Trashëgimtarëve),
mbi sipërfaqen prej 10.800 m2 e ndodhur në Radhimë
në vendin e quajtur “Rrethi i Mullirit”, me këto kufizime:
L-Rrugë Automobilistike, V-Përroi i Shkozës,
P-Deti dhe J-Vija e Mullirit.
Anullimi i vendimit nr.222, datë 25.06.2008 i Z.R.K.K.Pronave Vlorë.
Baza Ligjore: Neni 19/2, pika 1, parag 2 të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës
dhe nenet 108, 122,137,139 të K.Pr.A.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin e saj nr.2052, datë 30.07.2009, ka

vendosur :
Rrëzimin e padisë që i përket: Paditës - Sazan Tefa, E paditur - Agjencia
Rajonale e Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave, Qarku Vlorë, - Person i
tretë - Agjencia e Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave Tiranë, Objekti -
Anullimin e vendimit nr.222, datë 25.06.2008 të Zyrës Rajonale të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave të Qarkut Vlorë dhe anullimit të vendimit
nr.1155, datë 29.10.2008 të marrë nga Agjencia e Kthimit dhe e Kompensimit
të Pronave Tiranë për njohjen e së drejtës së pronësisë dhe kthimin në natyrë
të sipërfaqes prej 10.800 m2, të ndodhur në Rradhimë, në vendin e quajtur
97
“Rrethi i mullirit” me këto kufizime: L-Rrugë Automobilistike, V-Përroi i
Shkozës, P-Deti dhe J-Vija e Mullirit.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin e saj nr.966, datë 19.11.2010 ka vendosur:

Gjyqësor Vlorë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
Pranimin e kërkesë-padisë së paditësit Sazan Tafa.
Ndryshimin e vendimit nr.1155, datë 29.10.2008 të Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë dhe vendimit nr.222, datë 25.06.2008 të Zyrës
Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave (Vlorë).
Të njohë të drejtën e pronësisë të trashëgimlënësit Laze Tefa (trashëgimtarëve
të tij) dhe të kthejë në natyrë sipërfaqen e tokës prej 10.800 m2 të ndodhur në
fshatin Radhimë – Vlorë, në vendin e quajtur “Rrethi i Mullirit” me kufijtë:
1. Lindje – Rruga automobilistike.
2. Veri – Përroi i Shkozës.
3. Perëndim – Deti.
4. Jug – Vija e Mullirit.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
Më datë 23.06.2012 ka ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë ankuesi Agjencia e

Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave Tiranë, si dhe më datë 17.04.2012 ka kërkuar
pezullimin e ekzekutimit të vendimit nr.966, datë 19.11.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë,
duke parashtruar si vijon:
- Gjykata i ka lejuar vetes që t’i njohë dhe t’i kthejë një pronë shtetërore një personi –
paditësit, që nuk është subjekt i ligjit nr.9235 datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe
kompensimin e pronave”, të ndryshuar, duke cenuar drejtpërdrejt interesat shtetërore
mbi këtë sipërfaqe prone.
- Harta që shoqëron vendimin e vërtetimit të faktit nuk i plotëson kushtet formale për të
qenë një dokument i cili i bashkëlidhet vendimit gjyqësor.
- Ekziston një Listë prone e viteve 1950 -1952 që nuk provon qenien ish pronar pasi
është një regjistrim i kryer pas veprimit të ligjit “për reformën agrare”, për më tepër
që në listë pronësinë nuk është pasqyruar sipërfaqja e pronës së pretenduar.
- Subjekti kërkues nuk legjitimohet në kërkimin e tij pasi nuk provon faktin e qenies
pronar përpara vitit 1944, faktin e shpronësimit pa të drejtë nga shteti i kohës, si dhe
dokumentacionin e nevojshëm hartografik.
- Dokumentacioni tekniko ligjor nuk është në përputhje me kriteret ligjore të
përcaktuara në kapitull të VKM nr.747, datë 09.11.2006.
- Gjykata e Apelit Vlorë në mënyrë krejt absurde dhe të pa argumentuar e ka marrë të
mirëqenë këtë vendim, duke e konsideruar si një provë të plotë të pronësisë para vitit
1944.
- Edhe sikur ligji vendimin gjyqësor, vërtetimin e faktit, ta konsideronte si provë të
plotë, ana teknike planvendosja e tij nuk është punuar nga ekspert i thirrur nga gjykata
dhe nuk përmbush kriteret e nevojshme ligjore.
Kundërrekurs ka paraqitur Sazan Tefa për shkaqet:

- Trashëgimlënësi ynë që në vitin 1950 figuron në një listë kadastrale pronar i pronës
objekt gjykimi.
- Nga arkivi qendror ekzistojnë prova të shumta mbi pronën tonë.
- Pronën tonë përveç vendimit të gjykatës e di i gjithë fshati Radhimë.
98
- Dokumentacioni hartografik i kësaj prone ka qenë në përputhje me ligjin nr.9235 dhe
kërkesat e tij.
- Nuk ekziston asnjë akt shpronësimi sepse sipërfaqja e tokës sonë ishte tokë jo
produktive.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi pretendimet e palëve prezent,
të cilat kërkuan: për paditësin, av.Artan Haxhi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit; për palën
e paditur dhe të tretë, Av.Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit
dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor; dhe pasi analizoi e diskutoi
VËREN
Nga studimi i akteve të dosjes rezulton se paditësi Sazan Tefa, me cilësinë e
trashëgimtarit të radhës së parë të të ndjerit babait të tij Laze Tefa, provuar ky fakt me
dëshminë e trashëgimisë, rezulton t’i jetë drejtuar me kërkesë Zyrës Rajonale të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronës Vlorë me qëllim njohjen e së drejtës së pronësisë mbi një sipërfaqe
toke prej 10.800 m2 e ndodhur në Radhimë në vendin e quajtur “Rrethi i Mullirit”, me
kufizime: L-Rrugë automobilistike, V-Përroi i Shkozës, P-Deti dhe J-Vija e Mullirit. Si dhe
kthimin e kësaj sipërfaqeje në natyrë, me pretendimin se një sipërfaqe e tillë kishte qenë në
pronësi të trashëgimlënësit të tij, fakt ky i cili sipas pretendimeve të tij provohej në bazë të
dokumentacionit bashkëngjitur kërkesës me objekt njohjen e sipërfaqes së sipërcituar.
Pas shqyrtimit të kërkesës së paditësit, rezulton se Zyra Rajonale e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, Qarku Vlorë me vendimin nr.222, datë 25.06.2008 rezulton të ketë
vendosur: “Të mos njohë të drejtën e pronësisë për sipërfaqen truall prej 10.800 m2 të
ndodhur në territorin e fshatit Radhimë, Bashkia Orikum, trashëgimtarëve të subjektit Laze
Tefa, etj. Ky vendim është lënë në fuqi nga Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë me vendimin nr.1155, datë 29.10.2008 .
Paditësi, duke pretenduar se vendimi nr.222, datë 25.06.2008 i Zyrës Rajonale të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave - Qarku Vlorë, është dhënë në kundërshtim me aktet që
ai ka paraqitur, padi për kundërshtimin e vendimit të mësipërm. Paditësi pretendimet e tij i ka
bazuar kryesisht në vendimin nr.1905, datë 05.11.1993 të Gjykatës së Rrethit Vlorë me të
cilën është vërtetuar fakti juridik i pronësisë së trashëgimlënësit të tij Laze Tefa.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2052, datë 30.07.2009, ka
vendosur:
Rrëzimin e padisë që i përket: Paditës - Sazan Tefa, E paditur – Agjencia Rajonale e
Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave, Qarku Vlorë, - Person i tretë - Agjencia e Kthimit
dhe e Kompensimit të Pronave Tiranë, - Objekti - Anullimin e vendimit nr.222, datë
25.06.2008 të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave të Qarkut Vlorë dhe
anullimit të vendimit nr.1155, datë 29.10.2008 të marrë nga Agjencia e Kthimit dhe e
Kompensimit të Pronave Tiranë, për njohjen e së drejtës së pronësisë dhe kthimin në natyrë të
sipërfaqes prej 10.800 m2, të ndodhur në Radhimë, në vendin e quajtur “Rrethi i Mullirit” me
këto kufizime : L-Rrugë Automobilistike, V-Përroi i Shkozës, P-Deti dhe J-Vija e Mullirit.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit.
Gjykata ka ardhur në vendimin e mësipërm, duke arsyetuar ndër të tjera: “Vërtetohet
pa asnjë dyshim se “Dëshmia për pronat e shtetasit “Hasan Lagjaj” e përpiluar nga
Kryepleqësia e katundit Radhimë në vitin 1942, nxjerrë nga A.Q.Sh Tiranë nuk ka asnjë
lidhje me pronën e pretenduar nga paditësi në vendin e quajtur “Rrethi i Mullirit”.
99
Listë prona e viteve 1950 -1952 nuk provon qenien ish pronar pasi është një
regjistrim i kryer pas veprimit të ligjit “Për Reformën Agrare”, për më tepër që në listë
pronësi nuk është pasqyruar sipërfaqja e pronës së pretenduar.
Pas shqyrtimit të çështjes mbi bazën e ankimit të paditësit, Gjykata e Apelit Vlorë, me
vendimin e saj nr.966, datë 19.11.2010 ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.2052, datë 30.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
Pranimin e kërkesë-padisë së paditesit Sazan Tafa.
Ndryshimin e vendimit nr.1155, datë 29.10.2008 të Agjencisë së Kthimit dhe e
Kompensimit të Pronave Tiranë dhe vendimit nr.222 datë 25.06.2008 të Zyrës Rajonale të
Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave (Vlorë).
Të njohë të drejtën e pronësisë të trashëgimlënësit Laze Tefa (trashëgimtarëve të tij)
dhe të kthejë në natyrë sipërfaqen e tokës prej 10.800 m2 të ndodhur në fshatin Radhimë –
Vlorë, në vendin e quajtur “Rrethi i Mullirit” me kufijtë:
1. Lindje – Rruga automobilistike.
2. Veri – Përroi i Shkozës.
3. Perëndim – Deti.
4. Jug – Vija e Mullirit.”
Gjykata në marrjen e vendimit ka arsyetuar, ndër të tjera se: “Prona objekt shqyrtimi
që nga periudha e para vitit 1944, me objektet që ka pasur të ndërtuara ka evoluar deri në
momentin që është marrë prej pushtetit të para viteve 1990.
Konfirmimi i regjimit juridik të kësaj “tokë e pafrytshme” vërtetohet me dëshminë
datë 17.10.1942 të Kryepleqësisë së fshatit Radhimë”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, duke
parashtruar dhe shkaqet për prishjen e vendimit dhe kundërrekurs paditësi, duke parashtruar
shkaqet për mospranimin e rekursit të palës së paditur.
II. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
Se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit, ndërsa
gjen të mbështetur në ligj vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë.
Ky Kolegj, pasi shqyrtoi pretendimet në rekurs, pretendimet e palëve gjatë gjykimit,
vendimet e dy gjykatave dhe pretendimet e palëve përpara këtij Kolegji, çmon se shkaqet e
rekursit të paraqitur qëndrojnë dhe vendimi i gjykatës së apelit ka vend të cenohet.
Gjykata e apelit nuk ka argumentuar përfundimin e saj për ndryshimin e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, pasi nuk ka rezultuar të jetë provuar që paditësi të
(trashëgimlënësi i tij) të ketë pasur në pronësi pronën e pretenduar dhe të jetë shpronësuar
nga shteti apo t’i jetë marrë prona në mënyrë të paligjshme.
Me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka ardhur në përfundimin se trashëgimlënësi i
paditësit nuk ka qenë pronar mbi sipërfaqen e tokës prej 10.800 m2 të ndodhur në vendin e
quajtur “Rrethi i Mullirit”, Radhimë.
Vendimi i gjykatës së shkallës së parë është rrjedhim i një analize të hollësishme dhe
vlerësimit të arsyetuar të çdo prove të administruar në gjykim, duke filluar që nga: 1- dëshmi
pasurie për pronat e shtetasit Hasan Pulo e përpiluar nga kryeplaku i fshatit Dukat në vitin
1942, ku gjykata ka arsyetuar se prona që rezulton në kufi me shtetasin Hasan Pulo, e
trashëgimlënësit të paditësit, i është njohur dhe kthyer paditësit me vendimin e K.K.K.P.
Qarku Vlorë nr.6, datë 16.12.2005 dhe është regjistruar në ZVRPP Vlorë sipas çertifikatës së
pronësisë. Përfundimisht, gjykata ka ardhur në përfundimin se prona e pretenduar prej
paditësit në këtë gjykim (në vendin e quajtur “Rrethi i Mullirit”) nuk ka lidhje me pronën e
përshkruar në dëshmi pasurie për pronat e shtetasit Hasan Pulo, e përpiluar nga kryeplaku i
fshatit Dukat në vitin 1942.
100
2. Po kështu edhe prona në vendin e quajtur “Hunda e Rizit”, me të cilin Laze Tefa
figuron kufitar me shtetasin Hasan Lagjaj, i është njohur paditësit me vendimin nr.5, datë
16.12.2005 të K.K.K.P.Vlorë dhe është regjistruar në favor të trashëgimtarëve të Laze Tefës,
por kufijtë e pronës së pretenduar nuk përkojnë me atë të ndodhur në vendin “Hunda e Rizit”
3. Lista emërore e pagimit të taksave të banorëve të fshatit Radhimë e vitit 1936, nga
analiza e së cilës gjykata ka arritur në konkluzionin e qartë se prona për të cilën është paguar
taksa, e cila figuron toke buke, është ajo e pretenduar prej paditësit “Rrethi i Mullirit”, e cila
ka qenë tokë pafrut apo zhavorrishte dhe nuk ka asnjë element që të provojë se bëhet fjalë për
të njëjtën sipërfaqe toke.
4. Edhe në lidhje me vërtetimin kadastral të datës 23.06.1993, gjykata ka analizuar
dhe ardhur në përfundimin se listë pronësia e viteve 1950-1952 nuk provon qenien pronar
pasi është regjistrim i kryer pas veprimit të ligjit “Për Reformën Agrare” dhe nuk është
pasqyruar sipërfaqja e tokës.
Pas analizës së provave, gjykata e shkallës së parë ka konkluduar se vendimi nr.222,
datë 25.06.2008 i Zyrës Rajonale të Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave Vlorë dhe ai
nr.1155, datë 29.10.2008 të Agjencisë së Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave Tiranë janë
të bazuara dhe se nuk mund të shërbejë vetëm vendimi i vërtetimit të faktit për njohjen e
pronësisë nga K.K.K.P. në bazë të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004.
Nisur nga parimet e përgjithshme të K.Pr.Civile, “barra e provës” i përket paditësit
Sazan Tefa (pala që pretendon një të drejtë ka detyrim që, në përputhje me ligjin, të provojë
faktet mbi të cilat bazon pretendimin e saj, neni 12 i K.Pr.Civile).
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se paditësi Sazan Tafa, ndryshe nga sa ka
arritur në përfundim gjykata e apelit, nuk ka përmbushur detyrimin ligjor të paraqitjes së
provave bindëse për të provuar pretendimet e tij.
Përsa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.966, datë
19.11.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi nr.2052,
datë 30.07.2009 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/b të K.Pr.C,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.966, datë 19.11.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.2052, datë 30.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Tiranë, me 07.03. 2013
101
Nr.00-2013-731 i Vendimit (188)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
në datën 07.03.2013, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11243-01686-

00-2010 Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: SHEME KOSOVA, përfaqësuar nga

Av.Përparim Rama.
E PADITUR: MINISTRIA E MBROJTJES TIRANË,
përfaqësuar nga juristët Leonard Kryeziu
dhe Gjergji Pihoni.
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur Ministria e Mbrojtjes të më paguajë
të drejta ekonomike - financiare, si pagat mujore, lejet e zakonshme,
kompensimin në vlerë leku të normës së ushqimit dhe të normës së veshmbathjes,
për periudhën 09.06.1998 deri në datë 11.05.2007.
Pagimin e pagës së papunësisë së bashkëshortes
sipas vendimit të K.M nr.86, datë 12.03.1992 dhe nr.854, datë 17.12.2004.
Trajtimin me pagesë kalimtare sipas VKM nr.315, datë 04.07.2002.
Baza ligjore: Nenet 153, 324 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 141 K.Pr.Administrative,
Ligji nr.8671, datë 26.10.2000,
VKM nr.315, datë 04.07.2002.

vendosur:
Rrëzimin e padisë.

Gjyqësor Tiranë në mënyrë të tillë:
Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit Sheme Kosova duke detyruar të
paditurin Ministria e Mbrojtjes të paguajë paditësin Sheme Kosova pagën së
bashku me shtesat për periudhën 25.09.1998 deri në datë 11.05.2007 në vlerë
11.099.379 lekë.
102
Rrëzimin e pjesëve të tjera të kërkesë padisë për shkakun e heqjes dorë nga e
drejta e padisë për kërkimet e normës së ushqimit, të veshmbathjes dhe kamatë
vonesave.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur Ministria e

Mbrojtjes, më datë 15.06.2010, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit
dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Nga Gjykata e Apelit Tiranë janë kryer shkelje të rënda të ligjit procedural dhe atij
material.
- Vendimi i gjykatës së apelit është i paarsyetuar dhe i paargumentuar. Gjykata ka
vendosur vetëm mbi ato ç’ka ka paraqitur pala paditëse në ankimin e saj.
- Gjykata e konsideron të gabuar marrjen kryesisht në analizë nga gjykata e shkallës së
parë parashkrimin e padisë. Nga ana jonë ky prapsim është parashtruar gjatë gjykimit
në shkallë të parë dhe jo siç thotë gjykata e apelit.
- Gjykata e apelit ka devijuar dhe nga rrethanat e çështjes të cilat mbartin rregullime
ligjore konkrete për rastin në shqyrtim. Paditësi është nxjerrë në rezervë më datë
24.09.1998 me gradën kolonel. Ai ka përfituar sipas legjislacionit të kohës pagesën
kalimtare dhe më pas pensionin e parakohshëm si ushtarak.
- Paditësi gjatë gjithë këtyre viteve (10 vjet) nuk ka qenë ushtarak aktiv dhe dekreti
nr.5299, datë 11.05.2007 ndryshoi statusin e tij nga ushtarak në rezervë në ushtarak në
lirim dhe në këtë rast paditësi mban gradën madhore “gjeneral”.
- Me daljen në lirim me urdhrin nr.1499, datë 11.09.2007, paditësi ka përfituar në
mënyrë të menjëhershëm një shumë prej 12 pagash gjenerali dhe pagesën kalimtare.
- Ligji material ku mbështet paditësi kërkon të plotësohen dy kushte: 1) Të jetë
ushtarak aktiv dhe 2) Të ketë shërbyer në Forcat e Armatosura dhe në mungesë të tyre
nuk mund të përfitohet e drejta e pagës. Paditësi nuk plotëson asnjë prej këtyre dy
kushteve, pasi për periudhën që ai kërkon pagën nuk ka qenë as ushtarak aktiv dhe as
të ketë shërbyer në këto F.A.
- Ndodhemi para gjësë së gjykuar, paditësi ka kërkuar në gjykatë si në këtë objekt padie
dhe gjykata ka dhënë një vendim gjyqësor që ka marrë formë të prerë dhe është
ekzekutuar.
- Në kuptim të nenit 203 të K.Punës dhe Dekretit nr.6234, datë 28.10.1980, i cili është
ende në fuqi, e drejta e paditësit është parashkruar.
-Gjykata e apelit ka marrë të mirëqenë aktin e ekspertimit të kryer gjatë gjykimit në
shkallë të parë, por në të janë bërë kalkulime dhe përcaktime të gabuara. Është
llogaritur paga e paditësit me gradën gjeneral (katër yje), ndërkohë që pas viti 2003
nuk ekziston më kjo gradë; kemi vetëm Gjeneral Lejtnant (tre yje).

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtare Mirela Fana; pasi dëgjoi përfaqësuesit e palës së
paditur juristin Leonard Kryeziu, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë; pasi dëgjoi
përfaqësuesin e palës paditëse, Av.Përparim Rama, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,
103
VËREN
Rrethanat e faktit
Paditësi Sheme Kosova me Urdhrin nr.14, datë 24.06.1994 të Presidentit të
Republikës është emëruar në detyrën e Shefit të Shtabit të Përgjithshëm të Forcave të
Armatosura të Republikës së Shqipërisë.
Presidenti i Republikës me Dekretin nr.1011, datë 23.01.1995 i ka dhënë paditësit
Sheme Kosova gradën madhore “Gjeneral”.
Paditësi Sheme Kosova me Dekretin nr.27, datë 02.03.1997 të Presidentit të
Republikës është liruar nga detyra e Shefit të Shtabit të Përgjithshëm.
Paditësit Sheme Kosova me Dekretin nr.2134, datë 09.06.1998 të Presidentit të
Republikës i është hequr grada madhore.
Paditësi në datë 24.09.1998 me urdhrin e Ministrit te Mbrojtjes me nr.2899/1 është
nxjerrë në rezervë me gradën “Kolonel”. Në bazë të këtij urdhri paditësi është trajtuar me
pagesë kalimtare sipas përcaktimeve ligjore në fuqi.
I ndodhur në këto kushte paditësi Sheme Kosova i është drejtuar me padi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke kërkuar detyrimin e palës së paditur t’i paguajë pagën shtesë
dhe shtesat e tjera mbi të, për periudhën nga data 02.05.1997 deri në datën 24.09.1998, dhe
detyrimin e palës së paditur për dhënien për shpërblim mujor si bashkëshorte të ushtarakut.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.4131 datë 22.12.2000, ka vendosur
pranimin e pjesshëm të padisë, detyrimin e palës së paditur Ministrinë e Mbrojtjes t’i paguajë
paditësit Sheme Kosova pagën dhe shtesat e tjera mbi pagën, sipas gradave që ka pasur, nga
data 04.07.1997 deri në datën 24.09.1998 si dhe rrëzimin për kërkimet e tjera. Ky vendim
rezulton të jetë ekzekutuar nga pala e paditur.
Në vitin 2007 paditësi, duke mos qenë dakord me heqjen e gradës madhore
“Gjeneral”, i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke kërkuar
shfuqizimin e dekretit nr.2134, datë 09.06.1998 “Për heqje gradë madhore” të Presidentit të
Republikës.
anulluar dekretin nr.2134, datë 09.06.1998, “Për heqje gradë madhore” të Presidentit të
Republikës.
Me Dekretin nr.5299, datë 11.05.2007 të Presidentit të Republikës paditësi është
nxjerrë në lirim dhe si rrjedhim i këtij dekreti, me urdhrin nr.1499, datë 11.09.2007 të
Ministrit të Mbrojtjes, paditësi është trajtuar me pagesë kalimtare (sipas nenit 12 të ligjit
nr.9418, datë 20.05.2005).
Paditësi Sheme Kosova, me pretendimin se pas anullimit të Dekretit të Presidentit
nr.2134, datë 09.06.1998, si akt absolutisht i pavlefshëm dhe nxjerrjen në lirim më datë
11.05.2007 (dekreti nr.5299, datë 11.05.2007 të Presidentit të Republikës), periudha nga data
9 qershor 1998 deri datë 11 maj 2007 njihet si periudhë shërbimi aktiv në Forcat e
Armatosura, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padi në datën
12.05.2008 duke kërkuar detyrimin e palës së paditur Ministria e Mbrojtjes t’i paguajë të
drejta ekonomike - financiare, si: pagat mujore, lejet e zakonshme, kompensimin në vlerë
leku të normës së ushqimit dhe të normës së veshmbathjes për periudhën 09.06.1998 deri në
datë 11.05.2007; pagimin e pagës së papunësisë së bashkëshortes sipas vendimit të K.M.
nr.86, datë 12.03.1992 dhe nr.854, datë 17.12.2004, dhe trajtimin me pagesë kalimtare sipas
VKM nr.315, datë 04.07.2002.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin
nr.4364, datë 21.05.2009, ka vendosur rrëzimin e padisë.
Gjykata e rrethit gjyqësor në vendimin e saj arsyeton se: - “...padia e paraqitur nga
paditësi Sheme Kosova është e pambështetur në ligj e në prova dhe se nëpërmjet saj synohen
104
të arrihen përfitime që nuk i takojnë paditësit dhe që nëse i akordohen atij, cenojnë në
mënyrë të paligjshme buxhetin e shtetit”; - me vendimin gjyqësor nr.1135, datë 21.02.2007,
“gjykata…ka vendosur anulimin e dekretit për heqje grade madhore dhe jo të ketë disponuar
për kthimin e paditësit si ushtarak aktiv apo njohjen ndaj tij të së drejtave të tjera me
karakter ekonomik”; - “Paditësi ka qenë ushtarak në rezervë (aktet që e kanë nxjerrë në
rezervë janë në fuqi) dhe nuk rezulton të jetë kthyer ndonjëherë realisht si ushtarak aktiv”; -
“…akti me të cilin paditësi është nxjerrë në rezervë nuk është shfuqizuar asnjëherë dhe
paditësi nuk provoi që akti të jetë anuluar me ndonjë vendim gjyqësor” (Urdhri nr.27, datë
02.03.1997); - “Vendosja e gradave madhore bëhet edhe gjatë kohës që ushtaraku është në
rezervë dhe një gjë e tillë parashikohet edhe nga nenet 7, 10 e vijues të ligjit nr.9171, datë
22.01.2004 “Për gradat dhe karrierën ushtarake në Forcat e Armatosura të RSH”; - me
Dekretin e Presidentit të Republikës nr.5299, datë 11.05.2007 është ndryshuar statusi i
paditësit nga ushtarak në rezervë në ushtarak në lirim dhe në këtë rast paditësi mban gradën
madhore “Gjeneral”; - “Në lidhje me sa më sipër, në nenin 9 të ligjit nr.7496, datë
03.07.1991, "Për statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë"
(i shfuqizuar), përcaktohej se: “Për kryerjen e shërbimit, ushtarakut aktiv i jepet një pagë
fikse...”. Pra, siç mund të shihet, kjo dispozitë kërkon që për pagimin e pagës ushtaraku
duhet të jetë aktiv dhe të kryejë një shërbim (apo detyrë), gjë të cilën paditësi nuk rezulton të
ketë kryer. Referuar nenit 14 të ligjit nr.7496, datë 03.07.1991 dhe nenit 20 të ligjit nr.9210,
datë 23.03.2004, “Për statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së
Shqipërisë”, paditësi Sheme Kosova qartësisht nuk i plotëson këto kushte të cilat kërkohen,
pasi edhe nëse do të marrim të mirëqenë faktin se ka qenë ushtarak aktiv, nuk plotëson
kushtin tjetër që të ketë shërbyer në Forcat e Armatosura”; - Në lidhje me mbështetjen e
kërkimeve në nenin 30, pika 3, 4 të ligjit nr.8671, datë 26.10.2000, dhe VKM-në nr.315, datë
04.07.2002, gjykata ka çmuar “…se dispozitat e mësipërme materiale mbi të cilën paditësi
mbështet kërkimet e tij përcaktojnë vetëm trajtimin e Shefit të Shtabit të Përgjithshëm të
Forcave të Armatosura pas lirimit nga detyra dhe nuk kanë lidhje me kërkimet e paditësit për
pagat, kompensim për ushqime dhe veshmbathje apo për pagesën e bashkëshortes. Siç u tha
edhe më sipër, paditësi është liruar me urdhrin nr.27, datë 02.03.1997 të Presidentit të
Republikës nga detyra e Shefit të Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë. Ky urdhër është akt
juridik me fuqi të plotë dhe nga kjo rezulton se kërkimet e paditësit janë krejtësisht të
pambështetura në ligj, pasi nisur nga baza ligjore e padisë, asnjë nga ato dispozita nuk i jep
të drejtë atij që të parashtrojë kërkimet që ka paraqitur para gjykatës”; - për disa kërkime
ndodhemi para gjësë së gjykuar (vendimi nr.4131, datë 22.12.2000); - e drejta e paditësit
është parashkruar (neni 203 i K.Punës, dekretin e Presidenti të Republikës nr.6234, datë
28.10.1980)”.
Mbi ankimin e palës paditëse Sheme Kosova Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin
nr.909, datë 19.05.2010, ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.4364, datë 21.05.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit Sheme
Kosova duke detyruar të paditurin Ministria e Mbrojtjes të paguajë paditësin Sheme Kosova
pagën së bashku me shtesat për periudhën 25.09.1998, deri në datë 11.05.2007, në vlerë
11.099.379 lekë; rrëzimin e pjesëve të tjera të kërkesë padisë për shkakun e heqjes dorë nga e
drejta e padisë për kërkimet e normës së ushqimit, të veshmbathjes dhe kamatë vonesave.
Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin pjesërisht të
padisë, gjykata e apelit arsyeton: “...Gjykata ka keqinterpretuar vendimin gjyqësor nr.1135,
datë 21.02.2007, me të cilin, bazuar në nenin 116/c të K.Pr.Administrative, gjykata ka
konstatuar pavlefshmërinë e aktit administrativ - dekretit, me të cilin i është hequr grada
madhore “gjeneral”, duke e anuluar atë, në vështrim të nenit 331 të K.Pr.Civile me
konstatimin e pavlefshmërisë së aktit “nuk ka arritur të ndryshojë gjendjen juridike që ka
ekzistuar para daljes së tij”, nuk ka sjellë asnjë pasojë në këtë gjendje, për rrjedhojë paditësi
105
“...është me gradën “Gjeneral” dhe ushtarak aktiv me këtë gradë nga data e dhënies së
gradës deri në daljen në lirim datë 11.05.2007 me dekretin nr.5299..., pasi dalja në rezervë e
tij ka qenë pikërisht për shkak se akti administrativ i cili është konstatuar si absolutisht i
pavlefshëm”; - “paditësi nuk ka dalë në lirim në vitin 1997, por është liruar nga detyra e
Shefit të Shtabit të Përgjithshëm. Paditësit në proces i është rikthyer një e drejtë që i ishte
hequr në kundërshtim të hapur me ligjin, ndaj duhet t’i kthehen të gjitha detyrimet financiare
të parashikuara në ligjin nr.9210, datë 23.03.2004..., ligjin nr.9171, datë 22.01.2004,..ligjin
nr.9047, datë 07.04.2003..., ligjin nr.8671, datë 26.10.2000..., si dhe Vendimit të Këshillit të
Ministrave nr.315, datë 04.07.2002..., pas lirimit nga detyra”; - eksperti i thirrur nga gjykata
si dhe punonjësi financiar i anës së paditur “...ka llogaritur pikërisht bazuar në nenin 20 të
ligjit nr.9210... detyrimet financiare...”; - “Nuk ndodhemi para gjësë së gjykuar për një pjesë
të kërkimeve, por gabimi material në fillimin e detyrimeve, e cila nuk është data 09.06.1998
por data 25.09.1998, pasi për tre muaj është vendosur me vendimin nr.4131 datë 22.12.2000
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë...”, vendim që është ekzekutuar, dhe llogaritja është
bërë për periudhën nga data 25.09.1998 deri datë 11.05.2007; - gjykata ka gabuar kur ka
marrë në analizë parashkrimin: “Së pari, nuk gjen zbatim në rastin në gjykim Kodi i Punës.
Marrëdhëniet e paditësit me të paditurin në proces rregullohen vetëm me ligjet e posaçme të
sipërpërmendura”. Së dyti, parashkrimi nuk mund të merret parasysh kryesisht nga gjykata
(neni 125 i K.Civil), Së treti, në vështrim të nenit 117 të Kodit Civil, paditësit i ka lindur e
drejta e padisë, me marrjen e formës së prerë të vendimit nr.1135, datë 21.02.2007, dhe
pikërisht në datë 08.03.2007. “Afati tre vjeçar i përcaktuar në dekretin nr.2234, datë
28.10.1990”, sipas të cilit “Paga dhe çdo shpërblim tjetër që i takon ushtarakut nga puna
mund të kërkohet brenda 3 vjetëve nga dita që i ka lindur e drejta”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur Ministria e
Mbrojtjes, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i paraqitur nga pala e paditur
Ministria e Mbrojtjes përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile, që e bëjnë të cenueshëm vendimin nr.909, datë 19.05.2010 të Gjykatës së
Apelit Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në
përfundimin se vendimi nr.909, datë 19.05.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është
ndryshuar vendimi nr.4364, datë 21.05.2009 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është
rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit material dhe procedural dhe për këtë shkak duhet të
prishet.
Rezulton se gjykata e apelit në zhvillimin e këtij gjykimi nuk ka respektuar normat
procedurale dhe si rrjedhojë nuk e ka zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj” (neni 16 i
K.Pr.Civile).
Ky Kolegj vlerëson të drejtë pretendimin e ngritur nga ana e paditur se vendimi i
gjykatës së apelit nuk është e mbështetur në provat dhe faktet e administruara dhe trajtuara në
seancat gjyqësore, duke mos u respektuar neni 126 i K.Pr.Civile. Vendimi gjyqësor është
rezultat i një hetimi të dobët dhe jo të plotë të realizuar nga gjykatat në mosrespektim të nenit
14 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka rrëzuar padinë me arsyetimin se në bazë të ligjit
nr.8671, datë 26.10.2000, të ligjit nr.9210, datë 23.03.2004, dhe VKM-në nr.315, datë
04.07.2002, të ligjit nr.9171, datë 22.01.2004, paditësi Sheme Kosova nuk provoi gjatë
106
gjykimit të ketë qenë ushtarak aktiv dhe të ketë shërbyer në Forcat e Armatosura. Kështu që
paditësi nuk mund të përfitojë pagesat sipas këtij ligji.
Ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, gjykata e apelit, mbi të njëjtin fakt dhe prova,
ka arsyetuar se gjykata ka keqinterpretuar vendimin gjyqësor nr.1135, datë 21.02.2007, me të
cilin, bazuar në nenin 116/c të K.Pr.Administrative, gjykata ka konstatuar pavlefshmërinë e
aktit administrativ - dekretit, me të cilin i është hequr grada madhore “gjeneral”, duke e
anuluar atë, në vështrim të nenit 331 të K.Pr.Civile me konstatimin e pavlefshmërisë së aktit
“nuk ka arritur të ndryshojë gjendjen juridike që ka ekzistuar para daljes së tij dhe për
rrjedhim ka arritur në përfundimin e kundërt me atë të gjykatës së shkallës së parë duke
vendosur pranimin e padisë me arsyetimin se me vendimin gjyqësor nr.1135, datë
21.02.2007, me të cilin, bazuar në nenin 116/c të K.Pr.Administrative, gjykata ka konstatuar
pavlefshmërinë e aktit administrativ - dekretit, dhe për rrjedhim të këtij konstatimi paditësit
duhet t’i rikthehen të gjithë të drejtat e hequra në kundërshtim të ligjit.
Ky Kolegj, në referim të rrethanave të faktit, siç janë pranuar të vërtetuara nga
gjykatat e faktit, në referim të shkaqeve mbi të cilën është ngritur padia, çmon përfundimin e
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë të drejtë.
Arsyetimi dhe përfundimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e keqinterpretimit të
vendimit gjyqësor nr.2296, datë 21.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, të
dispozitave të Kodit të Administrativ edhe të dispozitave të ligjit të posaçëm në bazë nr.8671,
datë 26.10.2000, të ligjit nr.9210, datë 23.03.2004 dhe VKM-në nr.315, datë 04.07.2002, të
ligjit nr.9171, datë 22.01.2004, dhe njëkohësisht i pambështetur në provat e administruara
gjatë gjykimit, çka e bën vendimin e kësaj gjykate të pambështetur në ligj dhe të pa
argumentuar.
Gjykata e shkallës së parë, referuar vendimit nr.2296, datë 21.02.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, në analizë juridike dhe vlerësim të provave të administruara gjatë
gjykimit, ka arritur në konkluzionin se urdhri nr.2899/1, datë 24.09.1998 i Ministrit të
Mbrojtjes, për nxjerrjen në rezervë të ushtarakut Sheme Kosova nuk është goditur në gjykatë,
për rrjedhim ky urdhër është në fuqi.
Rezulton se ky urdhër ka dalë në zbatim të urdhrit të Komandantit të Përgjithshëm të
Forcave të Armatosura të R.Sh. të datës 02.03.1997, nr.27 për lirimin nga detyra e paditësit si
shef i shtabit të përgjithshëm të ushtrisë.
Në referim të përmbajtjes së vendimit nr.2296, datë 21.02.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, rezulton se gjykata ka vendosur anullimin e Dekretit nr.2134, datë
09.06.1998 të Presidentit të R.SH.
Ndryshe nga çfarë arsyeton gjykata e apelit, ky Kolegj çmon të drejtë arsyetimin e
gjykatës së rrethit gjyqësor se për aq kohë sa urdhri për daljen në rezervë nuk është anuluar
me vendim gjyqësor dhe se me vendimin e përmendur më lart është anuluar dekreti për heqje
të gradës madhore dhe nuk është vendosur për kthimin e paditësit si ushtarak aktiv, atëherë
paditësi nuk mund të përfitoi pagesat e kërkuara sipas objektit të kësaj padie.
Është provuar gjatë gjykimeve se paditësi që nga data 24.09.1998, kur ka dalë në
rezervë nuk është paraqitur në detyrë (nuk ka qenë ushtarak aktiv) dhe nuk ka mbajtur ndonjë
funksion në forcat e armatosura.
Ky fakt provohet edhe nga vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me
vendimin nr.4131, datë 22.12.2000, i formës së prerë, në të cilën gjykata shprehet paditësi ka
qenë oficer aktiv deri në datën 24.09.1998.
Këtë konkluzion gjykata ka disponuar edhe duke u mbështetur në nenet 20, e 23 të
ligjit nr.9210, datë 23.03.2004, “Për statusin e ushtarakut të forcave të armatosura të RSH”,
ligji nr.9171, datë 22.01.2004, ”Për gradat dhe karrierën në ushtarak në Forcat e
Armatosura të RSH.”, në nenin 9 të ligjit nr.9047, datë 07.04.2003“ Për shërbimin ushtarak
në RSH.”
107
Ky Kolegj e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe konkluzionin e arritur nga gjykata e
shkallës së parë në lidhje me parashkrimin e të drejtës së paditësit në kërkimet e tij.
Ka rezultuar se në të kundërt me argumentin e gjykatës së apelit në lidhje me
shqyrtimin kryesisht nga gjykata e shkallës së parë të parashkrimit e të drejtës së padisë së
paditësit, gjykata e shkallës së parë ka shqyrtuar parashkrimin e të drejtës së padisë së
paditësit në bazë të kërkesës së palës së paditur gjatë gjykimit (kërkesë që kjo palë e ka
shprehur si në prapësimet edhe në pretendimet përfundimtare).
Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur vendimi i gjykatës së apelit nuk gjen
mbështetje në provat e administruara gjatë gjykimit dhe njëkohësisht është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit përkundrejt vendimit të gjykatës së shkallës së parë, e cila ka zgjidhur
drejt çështjen objekt gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.909,
datë 19.05.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi
nr.4364, datë 21.05.2009 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/b të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.909, datë 19.05.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.4364, datë 21.05.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 07.03.2013.
108
Nr.00-2013-625 i Vendimit (189)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar

PADITËS: ZYBER KAMBERI, përfaqësuar nga Avokat

Maksim Ostreni
E PADITUR: BASHKIA TIRANË, përfaqësuar nga
Znj. Lindita Troja
OBJEKTI:
Shpërblim dëmi të shkaktuar.
Baza ligjore: Neni 640 i K.Civil,
Ligji nr.8510, datë 15.07.1999,
“Për përgjegjësinë jashtë kontraktore
të organeve administratës shtetërore”.

vendosur:
“Pranimin e kërkesë-padisë. Detyrimin e të paditurit Bashkia Tiranë që të
dëmshpërblejë paditësin Zyber Kamberi në shumën 9.454.982 (nëntë milion e
katërqind e pesëdhjetë e katër mijë e nëntëqind e tetëdhjetë e dy) lekë, shumë
kjo që i korrespondon dëmit që i është shkaktuar paditësit si rezultat i
përdorimit të truallit në pronësi të tij për zgjerimin e rrugës dhe prishjes së
murit rrethues të pronës së tij.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit dhe Bashkia Tiranë, që
kërkojnë ndryshimin e vendimit nr.3216, datë 02.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe vendimit nr.1290, datë 02.07.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
109
Avokatura e Shtetit:
- Arsyetimi i gjykatës se pala e paditur duhet ta dëmshpërblejë paditësin për sipërfaqen
150 m2 me çmimin e tregut të lirë nuk gjen mbështetje ligjore. Në VKM nr.138, datë
23.03.2000 (dalë në zbatim të Ligjit për shpronësimet) janë përcaktuar qartë kriteret e
vlerësimit për çmimin e truallit. Në kundërshtim me sa pretendon paditësi, pala e
paditur në shkresën e saj nr.13-340/1 prot., datë 12.04.2006, e ka sqaruar atë se
Drejtoria e Legalizim Shpronësimeve është duke kryer procedurat e shpronësimit për
sipërfaqen 44 m2 dhe jo për 150 m2;
- I pabazuar është edhe pretendimi për shpërblimin e dëmit për murin rrethues, pasi ky
pretendim nuk gjen mbështetje ligjore në Ligjin për Urbanistikën, pasi në lejen e
ndërtimit nuk bëhet fjalë për murin rrethues por vetëm për ndërtimin e një vile me dy
kate. Gjykata aludon në interpretimin e skicës së paraqitur në gjykim, duke e
mbështetur argumentin e saj mbi bazën e pretendimeve të paditësit dhe interpretimin e
ekspertit. Vendimi është mbështetur në një akt ekspertimi të gabuar që ka shumë të
meta. Ekspertët për të motivuar pretendimet e paditurit lidhur me shpërblimin e dëmit
kanë dalë në përfundimin se sipërfaqja e zënë është 150 m2 dhe jo 44 m2.
Bashkia e Tiranës:
- Gjykata duhet të verifikonte legjitimitetin e palëve pasi duhet të thërriste në gjykim
pronarët e origjinës dhe të shpallte vendimin e KKKP absolutisht të pavlefshëm. Sipas
plan-vendosjes së pronës që shoqëron këtë vendim sipërfaqja e kthyer është shesh
midis pallateve, sipërfaqe e destinuar për përdorim publik. Trualli me destinacion
publik nuk kthehet në natyrë por njihet dhe kompensohet sipas mënyrave të
parashikuara në ligj;
- Gjithashtu, akti i ekspertimi nuk ishte i plotë dhe i saktë pasi llogaritja e çmimit nuk
është mbështetur në asnjë akt ligjor dhe në llogaritjen e vlerës së pronës u llogarit
edhe vlera e murit rrethues, që në dokumentacionin e lejes së ndërtimit nuk figuronte.
Eksperti nxori një sipërfaqe rreth 150 m2 kur sipërfaqja që është përdorur për nevoja
publike në fakt është 44 m2. Gjykata duhet të bënte vlerësimin e dëmit referuar VKM
që ka dalë në zbatim të Ligjit për Shpronësimet.

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Mirela Fana; pasi dëgjoi pretendimet e
përfaqësueses së palës së paditur, Znj.Lindita Troja, e cila kërkoi ndryshimin e vendimeve
gjyqësore dhe rrëzimin e padisë; dëgjoi pretendimet e përfaqësuesit të palës paditësese,
Avokat Maksim Ostreni, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.1290, datë 02.07.2008 të
Gjykatës së Apelit Tiranë; e pasi diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
Paditësi Zyber Kamberi është pronar i një godine 2 kate, me bodrum e papafingo ku
në katin e parë dhe të dytë ka tre dhoma e dy banja, me oborr dhe portë më vete, si dhe
truallin prej 507 m2, të ndodhur në Tiranë, Rr.“Myslym Shyri”.
Kjo pronësi e paditësit vërtetohet në bazë të vërtetimit hipotekor të datës 08.07.2004,
të lëshuar nga ZRPP Tiranë, në të cilën thuhet se kjo pronë ka nr.pasurie 5/310 dhe ndodhet
në Zonën Kadastrale nr.8250.
Pronësinë mbi këtë truall paditësi e ka fituar nëpërmjet Kontratës së Shitjes nr.2941
rep., nr.1056 kol, datë 02.04.2006, nënshkruar midis tij dhe shitësve trashëgimtarët ligjorë të
të ndjerit Beqir Pepa.
110
Në bazë të kësaj kontrate dhe pas ndërtimit të kryer në bazë të lejeve përkatëse të
ndërtimit, paditësi Zyber Kamberi ka regjistruar këtë pronë në ZRPP Tiranë me regj.hip.
nr.532, datë 03.02.1998.
Trashëgimtarëve të ish pronarit Beqir Pepës, në bazë të vendimit nr.1273, datë
23.03.1995 të KKKP Tiranë, iu është njohur dhe kthyer ndër të tjera edhe një sipërfaqe trualli
(parcele) prej 507 m2 të ndodhur në Rr.“M.Shyri” me kufizimet përkatëse. Ky vendimin (kjo
pasuri) është regjistruar në pronësi të trashëgimtarëve të ish pronarit Beqir Pepes në
regj.hip.nr.2470, datë 14.05.1995.
Këshilli i Rregullimit të Territorit të Bashkisë Tiranë me vendimin nr.313, datë
05.07.2004 ka miratuar projektin teknik për sistemimin dhe rikonstruksionin e infrastrukturës
në “Bllokun 50 Vjetori”. Në kuadër të këtij projekti janë bërë disa ndërhyrje në infrastrukturë
duke u zgjeruar rruga dhe ambientet e gjelbëruara.
Në kushtet kur nga ky vendim cënonte pronësinë e paditësit, pala e paditur Bashkia
Tiranë, me shkresën nr.1042 prot, datë 27.10.2004, e ka njoftuar atë për zbatimin vullnetar të
këtij vendimi.
Pas këtij njoftimi pala e paditur Bashkia Tiranë ka prishur murin rrethues të pronës së
paditësit Zyber Kamberi.
Po kështu, si rezultat i zgjerimit të rrugës dhe ndërtimit të ambienteve të gjelbra është
përdorur edhe një pjesë truall nga prona e sipërcituar në pronësi të paditësit Zyber Kamberi.
Ky fakt është pranuar edhe nga pala e paditur Bashkia Tiranë me shkresën nr.13 – 340/1, datë
12.04.2006, por vetëm për sipërfaqen prej 44 m2.
Nga ana e tij, paditësi pretendon se sipërfaqja e zënë për zgjerimin e rrugës dhe
sipërfaqes së gjelbëruar është 150 m2.
I ndodhur në këto kushte, paditësi Zyber Kamberi me shkresën nr.340, datë
06.04.2006 i është drejtuar të paditurit Bashkia Tiranë për shpërblimin e dëmit të shkaktuar
nga prishja e kundërligjshme e murit.
Pala e paditur Bashkia Tiranë, me shkresën nr.13-340/1 prot, i ka kthyer përgjigje
paditësit duke nënvizuar faktin e njohur prej tyre se sipërfaqja e zënë nga prona e tij është
truall 44 m2 dhe jo ajo sipërfaqe që ai pretendon.
Paditësi Zyber Kamberi pas ezaurimit të rrugës administrative i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me një padi, duke kërkuar për shpërblimin e dëmit
jashtëkontraktor të shkaktuar në pronësinë e tij nga i padituri Bashkia Tiranë.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin
nr.3216, datë 02.05.2007, ka vendosur: pranimin e padisë; detyrimin e të paditurit Bashkia
Tiranë që të dëmshpërblejë paditësin Zyber Kamberi në shumën 9.454.982 (nëntë milion e
katërqind e pesëdhjetë e katër mijë e nëntëqind e tetëdhjetë e dy) lekë, shumë kjo që i
korrespondon dëmit që i është shkaktuar paditësit si rezultat i përdorimit të truallit në pronësi
të tij për zgjerimin e rrugës dhe prishjes së murit rrethues të pronës së tij”.
Gjykata ka arsyetuar se: “... Nga kryerja veprimeve të ligjshme të të paditurit Bashkia
Tiranë, prishjes së murit dhe përdorimit të truallit pronë e tij për zgjerimin e rrugës dhe
ndërtimin e ambienteve të gjelbëra, paditësit Zyber Kamberi i është shkaktuar një dëm. Midis
veprimit të të paditurit Bashkia Tiranë dhe dëmit të shkaktuar ekziston lidhja shkakësore.
Kështu në zbatim të nenit 608 e vijues të K.Civil, dhe ligjit nr.8510, datë 15.07.1999, “Për
përgjegjësinë jashtë kontraktore të organeve të administratës shtetërore” paditësi Zyber
Kamberi duhet të dëmshpërblehet për dëmin që i është shkaktuar.....Sipas aktit të ekspertimit
datë 02.03.2007, rezulton se sipërfaqja totale e përdorur nga i padituri Bashkia Tiranë për
nevoja publike është 150 m2. Vlera e kësaj sipërfaqeje është 7.338.750 lekë, ndërsa vlera e
murit është 2.116.232 lekë. Në total vlera e dëmit që i është shkaktuar paditësit Zyber
Kamberi është 945 982 lekë... Nuk u provua pretendimi i Bashkise Tiranë se muri rrethues i
pronës ka qenë pa leje ndërtimi. Nga administrimi i lejes së ndërtimit rezultoi se pjesë e lejes
111
së ndërtimit është edhe skica bashkëngjitur lejes së ndërtimit. Në këtë plan vendosje muri
rrethues i pronës është shënuar me dy vija paralele të ndërprera...sipas shpjegimeve te
ekspertes urbaniste Silvana Banaj.....shenja konvencionale që rrethon pronë shtëpinë e
paditësit është mur rrethues dhe plan-vendosja është pjesë përbërëse e lejes së ndërtimit.
Duke pasur në konsideratë sa më sipër gjykata konkludon se muri rrethues i pronës i prishur
për zgjerimin e rrugës ka qenë me leje ndërtimi”.
Mbi ankimin e palës së paditur, Bashkia Tiranë, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin
nr.1290, datë 02.07.2008, ka lënë në fuqi vendimin nr.3216, datë 02.05.2007 të Gjykatës së
Gjykata e apelit ka arsyetuar se: “Se pala e paditur Bashkia Tirane ka përgjegjësi
civile pasi ajo ka qenë e detyruar të zbatojë nenin 31 të Ligjit për Urbanistikën për kryerjen e
procedurave të shpronësimit, gjë që nuk del të jetë respektuar në këtë rast… pavarësisht
ligjshmërisë së vendimit të KRrT të Bashkisë veprimet e palës së paditur për zbatimin e tij
rezultojnë të jenë kryer në kundërshtim me procedurat e parashikuara nga ligji... për shkak të
mos respektimit të procedurave është krijuar një situatë faktike, si pasojë e të cilës paditësi ka
humbur pasurinë e tij... prandaj përgjegjësia civile për dëmin e shkaktuar nga veprimet jo në
respektim të ligjit duhet llogaritur në përputhje me nenin 608 të K.Civil dhe nenet 3/a, 6, 17
të Ligjit nr.8510…”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit dhe Bashkia Tiranë, të
cilët kërkojnë ndryshimin e vendimit nr.3216, datë 02.05.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë e vendimit nr.1290, datë 02.07.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
rrëzimin e padisë duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.1290, datë 02.07.2008 të
Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.3216, datë 02.05.2007
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është marrë në respektim të ligjit dhe për këtë arsye
Ky Kolegj, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara
gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit,
si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga
Gjykata e Apelit Tiranë është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të kërkesave të ligjit.
Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është mbështetur në dispozitat ligjore të
zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe në argumente të nxjerra nga provat, të cilat
janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit të Procedurës
Civile. Për rrjedhojë pretendimet e parashtruara në rekurs nga pala e paditur nuk përmbajnë
shkaqe nga ato që parashikon neni 472 i Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë ligjërisht
cënimin e vendimeve të gjykatave të faktit.
Gjykatat e faktit e kanë gjetur të bazuar në ligj dhe në prova kërkimin e palës paditëse
e për rrjedhim kanë vendosur detyrimin e të paditurit Bashkia Tiranë që të dëmshpërblejë
paditësin Zyber Kamberi në shumën 9.454.982 (nëntë milion e katërqind e pesëdhjetë e katër
mijë e nëntëqind e tetëdhjetë e dy) lekë, shumë kjo që i korrespondon dëmit që i është
shkaktuar paditësit si rezultat i përdorimit të truallit në pronësi të tij për zgjerimin e rrugës
dhe prishjes së murit rrethues të pronës së tij”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është bazuar
në nenin 41 të Kushtetutës së Shqipërisë, në dispozitat e Kodit Civil dhe në ligjet e veçanta që
rregullojnë marrëdhëniet midis shtetit dhe subjekteve private në rastet e shpronësimeve
konkretisht: Ligjin nr.8561, datë 22.12.1999, “Për Shpronësimet dhe marrjen në përdorim të
përkohshëm të pasurisë pronë private për interes publik”; Ligjin nr.8510, datë 15.07.1999,
“Për përgjegjësinë jashtëkontraktore të organeve të administratës shtetërore”.
112
Në nenin 41 të Kushtetutës së Shqipërisë, parashikohet se: “…ligji mund të
parashikojë shpronësimet ose kufizime në ushtrimin e së drejtës së pronësisë vetëm për
interesa publike.
4. Shpronësimet ose ato kufizime të së drejtës së pronës që barazohen me
shpronësimet lejohen vetëm përkundrejt një shpërblimi të drejtë.
5. Për mosmarrëveshjet lidhur me masën e shpërblimit mund të bëhet ankim në
gjykatë”.
Formulimi i parashikuar në dispozitën e mësipërme pranon në mënyrë pohuese se e
drejta e pronësisë mund të kufizohet. Termi që përdoret në Kushtetutë është se e drejta e
pronësisë është e garantuar, por jo e paprekshme. Por ka raste edhe të kufizimit të kësaj të
drejte (shpronësimet apo kufizime që barazohen me shpronësimet) dhe atëherë shteti merr
përsipër që të respektojë kufizimin në përmbushje të një interesi publik, kundrejt një
shpërblimi të drejtë dhe në respektim të së drejtës së ankimit të individit të cënuar për masën
e shpërblimit.
E drejta e ligjvënësit që, për arsye të ekzistencës së interesit publik, mund të kufizojë
hapësirën e disponimit të pronës private, me qëllim që një ndërhyrje e tillë ndaj të drejtës së
pronës të jetë e justifikuar, është e domosdoshme që të ekzistojë edhe një marrëdhënie
përpjestimore midis mjeteve të përdorura dhe synimit që kërkohet të realizohet. Mbi këtë
bazë sistemi ligjor duhet të përmbajë një sërë garancish procedurale.
Në këto kushte, u takon organeve të autorizuara nga ligji nr.8561, datë 22.12.1999,
“Për shpronësimet dhe marrjen në përdorim të përkohshëm të pasurisë pronë private për
interes publik” për të bërë nga rast pas rasti vlerësimin si të ekzistencës së problemit të
interesit publik që përligj kufizimin e të drejtës së pronësisë, ashtu edhe të masave që duhen
marrë për të ndrequr situatën, nëpërmjet kompensimit të drejtë të pronës. Çështja e detyrimit
për dëmshpërblim në vetvete dhe kufijtë e tij përcaktohen nga rrethana e secilit rast konkret.
Në Ligjin nr.8561, datë 22.12.1999 “Për shpronësimet dhe marrjen në përdorim të
përkohshëm të pasurisë pronë private për interes publik” parashikohet se:
Nenin 2 “...E drejta e shpronësimit dhe e marrjes në përdorim të përkohshëm të
pasurisë pronë private ushtrohet për një interes publik që nuk mund të realizohet ose të
mbrohet në mënyrë tjetër, veçse për shkak dhe në respektim të procedurave të përcaktuara
shprehimisht në këtë ligj, në atë masë sa është e domosdoshme për realizimin e qëllimit të
shpronësimit dhe në çdo rast kundrejt një shpërblimi të drejtë”.
Neni 17
Vlerësimi i objekteve që shpronësohen
1. Në përfundim të procedurave të parashikuara në nenet 14 e 15 të këtij ligji,
komisioni i posaçëm, që ngrihet nga ministri kompetent, kryen veprimet për
identifikimin e vlerësimin përfundimtar, si dhe për llogaritjen e masës së
shpërblimit për objektet që shpronësohen.
2. Në vlerësimin e pasurive pronë private që shpronësohen, të pasurive të tjera që
zhvlerësohen apo të së drejtave të të tretëve që duhet të kompensohen për shkak të
shpronësimit, sipas natyrës së tyre, merren parasysh vlera fillestare e tyre,
amortizimi, destinacioni, vendndodhja e objektit, indekset e ndryshimit të çmimeve
të tregut dhe të monedhës.
3. Kriteret e tjera teknike të vlerësimit dhe të përllogaritjes së masës të
shpërblimit të pasurive pronë private që shpronësohen, të pasurive që
zhvlerësohen dhe të së drejtave të tjera të personave te trete , sipas këtij ligji ,
caktohen nga KM”.
Në nenin 31 të ligjit nr.8405, datë 17.09.1998, për urbanistikën thuhet se: “Në zbatim
të studimeve urbanistike së të gjitha llojeve, sipas fazave të realizimit të tyre në përputhje me
113
këtë ligj dhe me aktet e tjera ligjore, bëhet shpronësimi në përputhje të plotë me studimin, me
vlerësimin e pasurisë së paluajtshme pronë private dhe me procedurat përkatëse për
shpronësimin”.
Kolegji Civil vlerëson të drejtë arsyetimin e Gjykatës së Apelit Tiranë se veprimet e
kryera nga pala e paditur për zbatimin e vendimit nr.313, datë 05.07.2004 të KRT të Bashkisë
Tiranë janë kryer në kundërshtim me dispozitat e ligjit të përmendura më sipër, veprime që
kanë sjellë cënimin e të drejtës së pronësisë së paditësit.
Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton e provuar se pala e paditur në
kundërshtim me përcaktimet në ligjin e mësipërm, nuk ka zhvilluar procedurat e shpronësimit
ndaj cënimit të së drejtës së pronësisë të paditësit.
Ligjvënësi në Neni 608 të K.Civil ka përcaktuar përgjegjësinë e personit për
shkaktimin e demit ndaj pasurisë së tjetrit:
“Personi që, në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton tjetrit një dëm në
personin ose në pasurinë e tij, detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar.
Personi që ka shkaktuar dëmin nuk përgjigjet kur provon se nuk ka faj.
Dëmi quhet i paligjshëm kur është rrjedhim i shkeljes ose i cenimit të interesave dhe i
të drejtave të tjetrit, që mbrohen nga rendi juridik ose nga zakonet e mira”.
Në KREU III ligjvënësi ka përcaktuar “Shpërblimi i dëmit”:
Neni 640
Dëmi pasuror që shpërblehet përbëhet nga humbja e pësuar dhe fitimi i munguar.
Shpërblehen gjithashtu shpenzimet e kryera në mënyrë të arsyeshme për të shmangur
ose pakësuar dëmin, ato që kanë qenë të nevojshme për të përcaktuar përgjegjësinë dhe
masën e dëmit, si dhe shpenzimet e arsyeshme të kryera për të siguruar shpërblimin në rrugë
jashtëgjyqësore.
Në referim të këtyre përcaktimeve të ligjvënësit me të drejtë gjykata e apelit ka arritur
në konkluzionin se pala e paditur ka përgjegjësi civile për dëmin e shkaktuar ndaj pasurisë të
paditësit.
Në rastin objekt gjykimi Kolegji vlerëson se ndodhemi përpara rastit që Bashkia e
Tiranës ka qenë e detyruar të zbatojë nenin 31 të Ligjit për Urbanistikën për kryerjen e
procedurave të shpronësimit dhe nisur nga kjo situatë faktike (që nuk janë kryer procedurat e
shpronësimit), përgjegjësia civile për dëmin e shkaktuar nga veprimet jo në respektim të ligjit
duhet llogaritur në përputhje me nenin 608 të K.Civil dhe nenet 3/a, 6, 17 të Ligjit nr.8510
“Për përgjegjësinë jashtëkontraktore të organeve të administratës shtetërore.
Nga faktet e pranuara nga gjykata e apelit arrihet në përfundimin e qartë se pala e
paditur duhet të përgjigjet në bazë të ligjit nr.8510, datë 15.07.1999, “Për përgjegjësinë
jashtëkontraktore të organeve të administratës shtetërore”.
Në nenin 3 të këtij ligji thuhet se: “Organet e administratës shtetërore përgjigjen për
dëmet që u shkaktojnë personave fizikë a juridikë privatë në rastet që vijojnë: a) kur kryejnë
veprime a mosveprime të kundërligjshme;...”
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e parashtruara në rekurs janë
marrë në shqyrtim, janë vlerësuar dhe kanë gjetur zgjidhje nga gjykimi në apel.
Gjykatat kanë arritur në përfundime ligjore në lidhje me masën e shpërblimit të dëmit
të shkaktuar nga pala e paditur pronës së palës paditëse.
Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.1290, datë
02.07.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.3216,
datë 02.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është i drejtë, për këtë arsye do të
lihet në fuqi.
114
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në Nenin 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 07.03.2013
115
Nr.00-2013-597 i Vendimit (190)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar

PADITËS: MIHAL DHIMOGJIKA, në mungesë.

I PADITUR: DREJTORIA E SHËRBIMIT TË TRUPIT
DIPLOMATIK, në mungesë.
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur për të dëmshpërblyer
me 14 paga mujore paditësin.
Baza ligjore: Nenet 143, 145, 155 dhe 159 e vijues të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3270, datë 03.05.2007, ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë, si të pabazuar në prova e në ligj.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.731, datë 08.04.2008, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.3270, datë 03.05.2007, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë:
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik, që t’i
paguajë paditësit Mihal Dhimogjika pagën e 9 muajve për zgjidhje të kontratës
së punës në mënyrë të menjëhershme e të pajustifikuar, pagën e 2 muajve për
mosrespektim të procedurës për zgjidhje të kontratës së punës, 2 muaj pagë
për afat njoftimi.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit dhe gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar

rekurs pala e paditur, Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik, e cila kërkon prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe pranimin e vendimit të gjykatës së rrethit, duke parashtruar
këto shkaqe:
- Vendimi i dhënë nga gjykata e apelit ka qenë i padrejtë, i paligjshëm dhe në
kundërshtim me aktet administrative dhe me ato që janë administruar në dosje.
- Ajo nuk ka vlerësuar drejt provat e paraqitura prej nesh në dosje, ku është mbështetur
gjykata e rrethit në vendimin e saj.
116
- Për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës me paditësin janë zbatuar të gjitha afatet, të
përcaktuara sipas nenit 143 të K.Punës, si dhe procedurat përkatëse, të përcaktuara
sipas nenit 14 të K.Punës.
-Ndërprerja e marrëdhënieve të punës është kryer në kuadrin e ristrukturimit, dhe kjo
është provuar dhe e pranuar nga gjykata e rrethit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; dhe diskutoi e analizoi çështjen në
tërësi; në mungesë të palëve ndërgjyqëse,
VËREN
Rrethanat e faktit
Paditësi Mihal Dhimogjika ka qenë në marrëdhënie pune pranë palës së paditur,
Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik, që nga data 21.07.2002, me detyrën elektriçist.
Me urdhrin nr.36, datë 27.11.2006 të palës së paditur, Drejtoria e Shërbimit të Trupit
Diplomatik, paditësi largohet nga puna në kuadrin e ristrukturimit të institucionit, duke
urdhëruar që t’i ndërpriten paradhëniet financiare në datën 27.11.2006.
Paditësi Mihal Dhimogjika, me pretendimin se zgjidhja e marrëdhënieve të tij të
punës është bërë në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të arsyeshme, i pambështetur në
ligj, i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke kërkuar
dëmshpërblimin prej 14 pagash mujore.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin
nr.3270, datë 03.05.2007, ka vendosur rrëzimin e padisë duke arsyetuar se :”...se padia është
e pabazuar sa në prova e në ligj dhe si e tillë ajo duhet rrëzuar. Më konkretisht, në gjykim u
prova plotësisht se paditësi Mihal në rastin konkret është larguar në kuadrin e ristrukturimit
të institucionit të palës së paditur dhe shkurtimit që i është bërë vendit të tij të punës si
rrjedhojë e këtij ristrukturimi; fakt ky, që u provua në gjykim me provat shkresore si vijon: 1)
Vendimi nr.10, datë 15.10.2006 i Këshillit Drejtues; vendimi tjetër i Këshillit Drejtues nr.11,
datë 16.11.2006; protokolli i njoftimit paraprak datë 20.11.2006; shënimet përkatëse të bëra
në librezën e punës të paditësit Mihal dhe provat e tjera shkresore të administruara gjatë
këtij gjykimi e të ndodhura në dosje. Për rrjedhojë, nisur nga sa sipër si dhe në
këndvështrimin e dispozitave të Kodit të Punës si dhe të kontratës kolektive të punës datë
03.10.2005 (kjo e fundit e lidhur midis palëve dhe e administruar në dosje), gjykata vlerëson
e çmon se në rastin konkret “ristrukturimi” i institucionit të palës së paditur si dhe
“shkurtimi i vendit të punës” të paditësit Mihal për shkak të këtij ristrukturimi përbën në këto
rrethana një shkak të ligjshëm dhe të arsyeshëm për largimin nga puna të paditësit Mihal.
Përveç kësaj, gjykata konstaton se në rastin konkret janë respektuar gjithashtu nga pala e
paditur edhe të gjithë afatet e procedurat përkatëse ligjore të largimit nga puna që
parashikon Kodi i Punës”.
Mbi ankimin e paditësit Mihal Dhimogjika Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin
nr.731, datë 08.04.2008, ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.3270, datë 03.05.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e kërkesë padisë; duke detyruar palën e
paditur, Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik, që t’i paguajë paditësit Mihal Dhimogjika
pagën e 9 muajve për zgjidhje të kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme e të
pajustifikuar, pagën e 2 muajve për mosrespektim të procedurës për zgjidhje të kontratës së
punës, 2 muaj pagë për afat njoftimi.
117
Gjykata e Apelit Tiranë ka arsyetuar se: “…Ndryshe nga sa ka arsyetuar gjykata e
rrethit, në rastin konkret paditësi është larguar në kuadër të ristrukturimit të institucionit të
palës së paditur dhe shkurtimit të vendit të punës të tij, duke e konsideruar atë si shkak të
ligjshëm të arsyeshëm, ky Kolegj çmon se motivacioni i paraqitur si shkak i justifikuar për
largimin e paditësit nga puna nuk rezulton i provuar. Ndonëse i padituri ka pretenduar se
shkak i zgjidhjes së marrëdhënieve të punës me paditësin ka qenë shkurtimi i vendit të punës
për shkak të ristrukturimit të institucionit dhe si provë për të provuar këtë pretendim ka
paraqitur vendimin e Këshillit Drejtues nr.10, datë 15.10.2006, dhe nr.11, datë 16.11.2006,
një pretendim i tillë, nga këto prova nuk rezulton i provuar, për më tepër që nga ana e të
paditurit nuk është paraqitur një strukturë e këtij institucioni, numri i punëtorëve për çdo
sektor, numri i përgjithshëm i punëtorëve që shkurtohen sipas sektorëve, po kështu dhe
kriteret e përdorura për punëtorët e shkurtuar, etj. Gjykata e rrethit ka vepruar në
kundërshtim me nenin 153 të K.Punës, dhe Kolegji shkakun për të cilën është larguar paditësi
nga puna nuk e gjen të bazuar, përkundrazi arrin në konkluzion se jemi para rasteve të
zgjidhjes së njëanshme të kontratës së punës nga i padituri në mënyrë të menjëhershme dhe të
pajustifikuar. Pala e paditur nuk ka respektuar në zgjidhjen e kontratës, as procedurë dhe as
afatet e njoftimit sikundër parashikojnë nenet 144 dhe 143 të K.Punës”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit në mbështetje me nenin 472 të K.Pr.Civile ka
ushtruar rekurs pala e paditur, Drejtoria e Shërbimit të trupit Diplomatik, e cila kërkon
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
rrethit, duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës, në të cilat është
parashikuar:
përcaktimin që mund të propozojnë palët.
Megjithatë, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të padisë pa kërkesën e
palës”.
Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët
ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të
formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
Neni 143, 4 i Kodit të Punës: “…4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa
respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të
menjëhershëm”.
Pikat 1, 3, 5, 5/1 të nenit 144 të K.Punës: “1) Pas kohës së marrjes në provë, kur
punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të njoftojë me shkrim
punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të bisedojë me të. 3) Zgjidhja njoftohet me
shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas takimit. 4) Kjo procedurë zbatohet
edhe në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës. 5) Punëdhënësi, që nuk respekton
procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej
dy muajsh pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të tjera të mundshme. Zgjidhja e kontratës në
kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e vlefshme. 5/1) I takon punëdhënësit të vërtetojë që
procedura e përcaktuar nga ky nen është respektuar”.
118
Neni 145 i K.Punës: “1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, Kur kontrata
është zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë zgjatur jo më pak se tre vjet.
Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi, nëse është pushuar me efekt të
menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme.
2) Shpërblimi për vjetërsi është të paktën sa paga e një 15 ditëshi, mbi çdo vit pune të
plotë, që llogaritet në bazë të pagës që ekziston në përfundim të marrëdhënieve të punës. Kur
paga është e ndryshueshme, shpërblimi llogaritet mbi mesataren e pagës të vitit paraardhës
dhe indeksohet.
3) Shpërblimit për vjetërsi i shtohet shpërblimi që jepet në rastin e zgjidhjes së
kontratës pa shkaqe të arsyeshme ose të zgjidhjes me efekt të menjëhershëm pa shkaqe të
arsyeshme”.
Neni 153 i Kodit të Punës: “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të
zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si shkaqe të
justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata
vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të rëndë, si dhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në
mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”.
Neni 155/3 i K.Punës: “Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të
kontratës së punës nga punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos
detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një
viti pune”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i paraqitur nga pala e paditur,
Drejtoria e Shërbimit të trupit Diplomatik, nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në
nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës së
Apelit Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të materialeve që
ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve e prapësimeve
të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se
vendimi i gjykatës së apelit duhet lënë në fuqi.
Gjykata e apelit, referuar dispozitave të Kodit të Punës, në analizë juridike dhe
vlerësimeve të provave të administruara gjatë gjykimit, ka arritur në konkluzionin se zgjidhja
e kontratës së punës se paditësit nga ana e punëdhënësit është bërë pa plotësuar kërkesat e
neneve 141 e 144 të Kodit të Punës dhe pa shkaqe të justifikuara në kuptim të nenit 153 të po
këtij Kodi.
Sipas nenit 141 të Kodit të Punës e drejta e zgjidhjes së kontratës së punës i takon si
punëdhënësit ashtu dhe punëmarrësit, por ushtrimi i kësaj të drejte nga njëra palë, nuk mund
dhe nuk duhet të cenojë të drejtat dhe interesat e palës tjetër. Për këtë arsye, në Kodin e Punës
janë parashikuar rregulla që duhet të respektohen, në mënyrë që në të njëjtën kohë të
realizohet e drejta për të zgjidhur kontratën nga njëra anë dhe mbrojtjen e palës që ndodhet
përpara kësaj zgjidhjeje nga ana tjetër.
Gjykata e apelit ka arritur në konkluzionin se punëdhënësi ka zgjidhur kontratën e
punës me punëmarrësin me efekt të menjëhershëm për shkaqe të arsyeshme. Mbi këtë
konkluzion ka detyruar palën e paditur të dëmshpërblejë paditësin, t’i paguajë paditësit Mihal
Dhimogjika pagën e 9 muajve për zgjidhje të kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme
e të pajustifikuar, pagën e 2 muajve për mosrespektim të procedurës për zgjidhje të kontratës
së punës, 2 muaj pagë për afat njoftimi.
119
Drejt arsyeton gjykata e apelit kur pranon të provuar se midis palëve ka qenë e lidhur
kontrata e punës me kohëzgjatje të pacaktuar, e cila është zgjidhur nga punëdhënësi në
mosrespektim të afatit të njoftimit dhe procedurës të përcaktuar në nenet 143 dhe 144 të
Kodit të Punës dhe për rrjedhojë zgjidhja e saj është bërë me efekt të menjëhershëm.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së provave, në shqyrtim të
materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton se nga
gjykatat e apelit nuk janë shkelur normat procedurale, ndërsa në lidhje me zbatimin e ligjit
material vlerëson se vendimi i gjykatës së shkallës së parë, që ka rrëzuar padinë, është i pa
mbështetur në dispozitat e Kodit të Punës dhe me të drejtë vendimi është ndryshuar nga
gjykata e apelit.
Ky Kolegj vlerëson të drejtë konkluzionin e gjykatës së apelit se punëdhënësi nuk ka
provuar ekzistencën e shkaqeve ligjore për ndërprerjen e menjëhershme të kontratës së punës,
vlerëson se gjykata arsyeton drejt lidhur me dispozitën ligjore që duhet të zbatohet për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes konkrete. Rregullimet e rasteve dhe pasojave të zgjidhjes së
kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme janë parashikuar në nenet 153-156 të Kodit të
Punës.
Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, ky Kolegj vlerëson se gjykata e apelit, pasi ka
konstatuar zbatimin e gabuar të ligjit nga ana e gjykatës së shkallës së parë, në analizë
juridike të rrethanave të çështjes ka bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen në gjykim.
Kolegji Civil çmon gjithashtu se vendimet e gjykatave të faktit janë marrë në
përfundim të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, gjatë të cilit ka rezultuar e provuar që
marrëdhënia e punës ka përfunduar në mënyrë të menjëhershme, pa u respektuar afatet e
njoftimit dhe pa shkaqe të justifikuara, në kundërshtim me kërkesat e Nenit 153 të Kodit të
Punës.
Nga praktika gjyqësore e Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë rezulton se në interpretim
të Nenit 153 të Kodit të Punës është mbajtur qëndrimi se në analizë të nenit 153 te K.Punës,
punëmarrësi dhe/ose punëdhënësi në çdo kohë mund ta zgjidhin kontratën e punës për shkaqe
të justifikuara, që do të thotë se zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme prej
secilës palë është e ligjshme, me kusht që të provohet se shkaku i zgjidhjes së kontratës së
punës është i justifikuar.
Sipas pikës 3 të kësaj dispozite ligjvënësi ka përcaktuar kushtet kumulative për të
pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar, të cilat janë: a) punëmarrësi të ketë shkelur një
detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e punës, kontrata kolektive; b) kjo shkelje të
jetë kryer me faj; c) ekzistenca e lidhjes shkakësore midis shkeljes me faj dhe pushimit të
menjëhershëm nga puna; d) kjo shkelje të ketë krijuar një situatë të rëndë që nuk lejon, sipas
parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet punëdhënësit vazhdimi i marrëdhënieve të punës. Edhe
nëse do të vërtetohej se zgjidhja e marrëdhënies së punës nga ana e paditur është bërë në
mënyrë të menjëhershme për arsye ristrukturimi, ristrukturimi i ndërmarrjes nuk përbën
shkak të justifikuar për zgjidhjen e mënjëhershme të kontratës së punës, pasi nuk plotësohen
kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar .
Zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe jo për ndonjë nga
shkaqet e parashikuara në nenin 153 të Kodit të Punës, sikundër është rasti në shqyrtim, pas
sjell detyrimin e punëdhënësit që t’i paguajë punëmarrësit një dëmshpërblim që arrin në
maksimum sa paga e një viti pune (neni 155/3 i K.Punës).
Në lidhje me masën e dëmshpërblimit është gjykata që, duke vlerësuar të gjitha
rrethanat e çështjes, vendos detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit, që për rastin gjykata
e apelit e ka vlerësuar në masën e 9 (nëntë) pagave mujore.
Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.731, datë
120
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Tiranë, datë 07.03.2013
121
Nr.11241-02336-00-2010 i Regj.Them.
Nr.00-2013-679 i Vendimit (191)
VENDIM

Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar
në datën 12.03.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITËS: ADIL AGOLLI, në mungesë

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE TIRANË, përfaqësuar nga juristja
Ledjona Dalipaj.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës paditur për kthimin në punë,
për shkak të zgjidhjes së kontratës së punës
në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara.
Detyrimin e palës së paditur për pagimin e dëmshpërblimit
për mosrespektimin e procedurës të njoftimit të zgjidhjes
së kontratës së punës, në masën e dy pagave mujore.
Detyrimin e palës së paditur për pagimin e dëmshpërblimit
për mosrespektimin e procedurës të zgjidhjes së kontratës së punës,
në masën e dy pagave mujore.
Baza Ligjore: Nenet 32, 47 të K.Pr.Civile,
nenet 7, 12, 21, 140/1, 2, 143, 144, 145, 153, 155 të Kodit Punës,
Kodi Doganor dhe VKM-ja nr.686, datë 02.11.2005.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr.360, datë 29.04.2010 ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave ti paguaj
paditësit Adil Agolli:
2 muaj pagë si dëmshpërblim për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së
kontratës së punës.
1 muaj pagë si dëmshpërblim për mosrespektimin e afatit të njoftimit për
zgjidhjen e kontratës së punës.
122
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave të kthejë
paditësin Adil Agolli në vendin e mëparshëm të punës si Përgjegjës i Zyrës
Doganore, Kategoria C1 në pikën doganore të fshatit Tushemisht, pranë Degës
së Doganës Qafë-Thanë Pogradec.

Gjyqësor Pogradec.
nr.360, datë 29.04.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec ka paraqitur rekurs pala e
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, e cila kërkon: Prishjen e vendimit nr.346, datë
07.09.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë e të vendimit nr.360, datë 29.04.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe rrëzimin e padisë.
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave

janë:
- Nga pikëpamja procedurale pala e paditur ka zbatuar të gjitha rregullat që parashikon
Kodi Doganor dhe VKM-ja nr.205, datë 13.03.1999, duke mos tejkaluar asnjë
kompetencë që parashikon ligji dhe aktet nënligjore të dala në zbatim të tij.
- Largimi i paditësit nga puna është bërë për faktin se me datë 30.01.2010 grupi i
Antikontrabandës në aksin rrugor Tushemisht-Pogradec ka kapur automjetin me targa
PG 4242 B, i cili kishte ngarkuar kafe dhe kikirik, duke kaluar doganën ku paditësi
ishte përgjegjës pa kryer asnjë procedurë doganore, megjithëse mallrat e ngarkuara në
automjet ishin mallra akcize.
- Gjykatat për kthimin në punë kanë vepruar në kundërshtim me Vendimin Unifikues
nr.08/2010 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, i cili në mënyrë taksative
thotë që punonjësit e doganave nuk kthehen në punën e mëparshme.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesen e palës së paditur Drejtoria
e Përgjithshme e Doganave Tiranë, juristen Ledjona Dalipaj, e cila kërkoi prishjen e vendimit
nr.346, datë 07.09.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë e të vendimit nr.360, datë 29.04.2010 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe rrëzimin e padisë; në përfundim,
VËREN
Në Gjykatën e Lartë, me datë 14.10.2010 është regjistruar çështja civile nr.11241-
02336-00-2010 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Adil Agolli dhe e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, me objekt kthimin në punën e mëparshme, etj.
Vendimi nr.346, datë 07.09.2010 i Gjykatës së Apelit Korçë, përsa i përket kthimit në
punë është marrë në kundërshtim me Vendimin Unifikues nr.31/2003 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja duhet të
dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i po asaj gjykate.
Pala paditëse Adil Agolli ka filluar punë pranë palës së paditur në vitin 2008 si jurist
në Degën e Doganës Qafë-Thanë dhe më pas në detyrën e Përgjegjësit të Zyrës Doganore
Tushemisht, pranë Degës Doganore Qafë-Thanë.
123
Me vendimin nr.1565/4, datë 22.02.2010 të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave
Tiranë, pala paditëse Adil Agolli është larguar nga puna me motivacionin se ka shkelur
dispozitat e Kodit Doganor dhe aktet e tjera nënligjore të dala në zbatim të tij.
Shkak për largimin nga puna të paditësit është bërë fakti se me datë 30.01.2010 në
pikën doganore të Tushemishtit ku paditësi ishte përgjegjës i saj, grupi i Antikontrabandës ka
bllokuar një automjet të ngarkuar me kafe dhe kikirik, i cili ka kaluar doganën pa kryer asnjë
procedurë doganore.
Duke mos qenë dakord me vendimin e palës paditur, paditësi i është drejtuar me padi
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, e cila me vendimin nr.360, datë 29.04.2010 ka
vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave ti paguaj paditësit
Adil Agolli:
2 muaj pagë si dëmshpërblim për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së
1 muaj pagë si dëmshpërblim për mosrespektimin e afatit të njoftimit për zgjidhjen e
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave të kthejë paditësin
Adil Agolli në vendin e mëparshëm të punës si Përgjegjës i Zyrës Doganore, Kategoria C1 në
pikën doganore të fshatit Tushemisht, pranë Degës së Doganës Qafë-Thanë Pogradec.
Gjykata e shkallës së parë, ndërmjet të tjerave arsyeton:
......Në kushtet kur pala e paditur nuk provoi ekzistencën e ndonjë shkaku të justifikuar
për zgjidhjen e kontratës së punës në bazë të nenit 153 të Kodit Punës, gjykata çmon se
kontrata është zgjidhur pa zbatuar afatin e njoftimit dhe pa shkaqe të justifikuara, prandaj
paditësi duhet të kthehet në vendin e mëparshëm të punës......
Me ankimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave çështja i ka kaluar
për shqyrtim Gjykatës së Apelit Korçë, e cila me vendimin nr.346, datë 07.09.2010 ka
vendosur:
Pogradec.
.......Gjykata e apelit e gjen të drejtë e të bazuar në ligj vendimin e gjykatës së shkallës
së parë, prandaj çmon që ai duhet të lihet në fuqi......
Kolegji Civil vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 të
K.Pr.Civile, prandaj vendimi i gjykatës i apelit është i cënueshëm.....
Në Vendimin Unifikues nr.31/2003 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
ndërmjet të tjerave, thonë:
E drejta e rikthimit në punë nuk gëzon mbrojtje gjyqësore, ndërsa e drejta e
dëmshpërblimit është një e drejtë që gëzon mbrojtje. Pala që dëmtohet nga një pushim i pa
drejtë nga puna gëzon të drejtën e dëmshpërblimit në rrugë gjyqësore.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë venë në dukje se e drejta e kthimit në punë
nuk konsiderohet si e drejtë themelore në kuptimin që i jep Kushtetuta e Republikës së
Shqipërisë dhe Konventa Europiane e të Drejtave dhe Lirive të Njeriut të drejtave themelore të
njeriut, të cilat gëzojnë një mbrojtje të veçantë gjyqësore....
Duhet theksuar se edhe Vendimi Unifikues nr.19/2007 i Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, i cili është marrë shumë kohë pas ndryshimeve të bëra në Kodin e Punës,
mban të njëjtin qëndrim për kthimin në punë ashtu si dhe Vendimi Unifikues nr.31/2003 i
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, duke theksuar se në rastin e zgjidhjes së natyrshme
të kontratës së punës punëdhënësi nuk ngarkohet me shpërblimin e dëmit, ndërsa në rastin e
124
zgjidhjes së kontratës së punës sipas neneve 146 e 155 të Kodit Punës, punëdhënësi është i
detyruar të shpërblejë dëmin që ka pësuar punëmarrësi, duke mos përmendur në asnjë rast
kthimin në punën e mëparshme të punëmarrësit.
Neni 12 i Kodit Punës parashikon se krijimi i raporteve të punës bëhet nëpërmjet
kontratës së punës, e cila nga ana formale mund të jetë me shkrim ose orale, prandaj në bazë të
parimeve të përgjithshme të së drejtës civile ajo (kontrata e punës) është një veprim juridik i
dyanshëm i lidhur ndërmjet punëdhënësit dhe punëmarrësit me pëlqimin e tyre, prandaj gjykata
vlerëson se nuk mund t’i kërkohet punëdhënësit që të rilidhi një kontratë pune me të njëjtin
punëmarrës, në një kohë kur marrëdhënia e punës ndërmjet tyre ka përfunduar (mungesa e
vullnetit të palëve).
Kolegji Civil vlerëson se në rast të zgjidhjes jo natyrale ose pa shkaqe të arsyeshme të
kontratës së punës, detyrimi që duhet të marrë përsipër punëdhënësi është shpërblimi i dëmit
ndaj punëmarrësit, i cili sipas dispozitave të Kodit Punës nuk mund të jetë më i madh se paga e
një viti pune, dëmshpërblim të cilit kur punëdhënësi nuk ka zbatuar kërkesat e neneve 143 e 144
të Kodit Punës i shtohet edhe dëmshpërblimi për moszbatimin e afatit të njoftimit dhe për
moszbatimin e procedurës së pushimit nga puna, duke i shtuar kësaj shume edhe shpërblimin për
vjetërsi, kur janë rastet e parashikuara nga neni 145 i Kodit Punës.
Sipas Vendimit Unifikues nr.8, datë 12.09.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë punonjësit e doganave nuk e gëzojnë statusin e nëpunësit civil, prandaj në
rastin e mosmarrëveshjeve që rrjedhin nga kontrata e punës duhet të zbatohen dispozitat e
Kodit të Punës.
Duke arsyetuar si më sipër gjykata vlerëson se në këtë rast ndodhemi përpara kërkesave
të nenit 485/c të K.P.Civile, prandaj vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja
duhet të kthehet për rishqyrtim në gjykatën e apelit, e cila duhet ta zgjidhë atë në përputhje të
plotë me dispozitat e Kodit Punës, duke pasur parasysh edhe Vendimin Unifikues nr.03, datë
29.03.2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me të cilin është ndryshuar praktika
gjyqësore në lidhje me objektin dhe shkakun ligjor të padisë.
Në rishqyrtimin e çështjes gjykata e apelit duhet ta shtrijë hetimin gjyqësor nëse zgjidhja
e kontratës së punës është zgjidhje e menjëhershme me shkaqe të arsyeshme apo zgjidhje e
menjëhershme pa shkaqe të arsyeshme e kontratës së punës nga punëdhënësi, konform neneve
153 e 155 të Kodit Punës.
Gjykata e apelit duhet të bëjë kujdes se në dosjen gjyqësore nuk ndodhet vendimi i
prokurorit për pushimin e çështjes penale në ngarkim të paditësit.
Vetëm pasi të kryhen veprimet e mësipërme hetimore dhe të tjera veprime që gjykata e
apelit mund t’i vlerësojë të domosdoshme gjatë gjykimit, atëherë mund të arrihet në një
përfundim sa më të drejtë e të mbështetur në ligj në zgjidhjen e këtij konflikti gjyqësor.
Përfundimisht, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, rekursi i
paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave është i bazuar në ligj,
prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i Gjykatës së
Apelit Korçë.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/c të Kodit të Proçedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.346, datë 07.09.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 12.03.2013
125
Nr.00-2013-1213 i Vendimit (192)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 12.03.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:
PADITËS: APOSTOL GOCI

LLAZI ANGJELLARI
TË PADITUR: MËRTIR PETRO
AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE QARKU
GJIROKASTËR
OBJEKTI I PADISË:
Anullim i pjesshëm i vendimit të K.K.K. Pronave
nr.345, datë 26.09.1996.
Baza Ligjore: Neni 324 i K.Pr.Civile
dhe Ligji nr.7698, datë 15.04.1993 i ndryshuar
dhe udhëzimi nr.3, datë 21.06.1993.

vendosur:
Pranimin e padisë.
Anullimin e pjesshëm të vendimit nr.345, datë 26.09.1996 të Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Gjirokastër {sot Agjenci} përsa i përket
sipërfaqes 48 m2 të zënë nga garazhet e ndërtuara me leje nga paditësat
Apostol Goci dhe Llazi Angjellari, sipërfaqe kjo e cila do t’i kompensohet
sipas ligjit të paditurit Mërtir Petro.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.216, datë 11.06.2008, ka vendosur:

Gjirokastër dhe pushimin e gjykimit të kësaj çështje.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit në bazë të nenit 472 të K.Pr.Civile, ka ushtruar

rekurs pala paditëse Llazi Angjellari, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin.
126
- Së pari - Nga gjykata e apelit nuk është hetuar nëse pala paditëse ka ushtruar ose jo
ankim administrativ ndaj vendimit nr.345, datë 26.09.1996 të K.K.K.Pronave
Gjirokastër.
- Sipas shkresës nr.973/1, datë 25.07.2007 të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Tiranë, rezulton se paditësi Llazi Angjellari ka ushtruar ankim administrativ
dhe ALLP ka orientuar të kundërshtojë në gjykatë, duke u mbështetur në vendimin
unifikues nr.4, datë 24.03.2005 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, kjo
rrëzon shkakun për të cilin gjykata e apelit ka vendosur prishjen e vendimit dhe
pushimin e gjykimit.
- Së dyti - Çështja konkrete hyn në juridiksionin gjyqësor, për këto raste shprehet
Gjykata e Lartë me vendimin nr.4, datë 24.03.2007.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës
paditëse Apostol Goçi dhe Llazi Angjellari, avokatin Anastas Duro, që kërkoi prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rigjykim po në atë gjykatë me tjetër
trup gjykues; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.216, datë 11.06.2008 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është dhënë në
zbatim të gabuar të ligjit. Prandaj ky vendim duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rigjykim po në Gjykatën e Apelit Gjirokastër, me tjetër trup gjykues.
Kolegjit Civil, nga shqyrtimi i çështjes dhe vendimet e dhëna nga gjykatat më të
ulëta, i rezulton se, me vendimin nr.140 datë 14.12.1991 të ish K.P. të Rrethit Gjirokastër,
paditësave Apostol Goçi dhe Llazi Angjellari, u është dhënë leje për ndërtimin e një garazhi
të përbashkët me sipërfaqe 48 m2. Ndërsa me kontratën noteriale të shitjes nr.981/592, datë
08.05.1992, palët paditëse kanë blerë nga shteti, përfaqësuar nga seksioni përkatës i financës,
sipërfaqen e truallit nën ndërtim prej 48 m2.
Nga ana tjetër, rezulton se me vendimin nr.345 datë 20.09.1996 të palës së paditur ish
K.K.K.P. Gjirokastër, i është njohur të paditurit Mërtir Petro pronësia për një sipërfaqe trualli
prej 495 m2 dhe duke i kthyer 455 m2 si truall i lirë.
Palët janë vënë në dijeni dhe kanë hyrë në konflikt pasi regjistruesi i Z.R.R.P.P.
Gjirokastër, me urdhërin nr.198, datë 21.09.2006 ka vendosur kufizimin e pronave të tyre, për
shkak të mbivendosjes me njëra tjetrën.
Në të tilla rrethana, me padinë e ngritur në gjykatë në datën 18.06.2007, paditësat
Apostol Goçi dhe Llazi Angjellari, duke thirrur si të paditur A.K.K.P. dhe ish pronarin Mërtir
Petro, kanë kërkuar anullimin e pjesshëm të vendimit nr.345, datë 26.09.1996 të K.K.K.P.
Gjirokastër, në pjesën që i ka kthyer si truall të lirë të paditurit Mërtir Petro sipërfaqen e
truallit prej 48 m2 që ndodhet nën sipërfaqen ndërtimore të garazhit të ndërtuar prej tyre sipas
dispozitave në fuqi në vitin 1992.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.667 datë 17.04.2008, ka
vendosur të pranojë padinë duke e anulluar pjesërisht vendimin nr.345, datë 26.09.1996 të
K.K.K.P. Gjirokastër (sot A.K.K.P.), përsa i përket sipërfaqes së truallit prej 48 m2 të zënë
nga garazhet e ndërtuara nga paditësit Apostol Goçi dhe Llazi Angjellari.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ka paraqitur ankim pala e paditur
Mërtir Petro.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, pasi e ka shqyrtuar çështjen, ka vendosur të prishë
vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe të pushojë gjykimin e çështjes. Kjo gjykatë, në
thelb, arsyeton se padia është ngritur duke u bazuar në ligjin nr.7698, datë 15.04.1993, ligj i
127
cili në momentin e ngritjes së padisë ishte shfuqizuar. Ka hyrë në fuqi ligji nr.9235, datë
29.07.2004, i cili parashikon rregulla procedurale të ndryshme nga ligji i mëparshëm për
kundërshtimin e vendimeve të ish K.K.K.P.-ve dhe ato të A.K.K.P.-ve. Për këtë qëllim,
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me Vendimin Unifikues nr.7, datë 25.03.2005
janë shprehur se hyjnë në juridiksionin gjyqësor vetëm ato çështje që janë kundërshtuar në
gjykatë para hyrjes në fuqi të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004. Sipas nenit 16/2 të këtij ligji
çështja hyn në juridiksionin administrativ sepse paditësit më parë duhet të ndjekin rrugën
administrative të ankimit.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë
paditësit Apostol Goçi dhe Llazi Angjellari. Në rekurs, përsa i përket zbatimit të ligjit, në
thelb, parashtrohet se gjykata e apelit gabimisht i është referuar Vendimit Unifikues nr.7, datë
24.03.2005, i cili trajton situatë të ndryshme nga ato të çështjes objekt gjykimi. Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me Vendimin tjetër Unifikues nr.4, datë 24.03.2005, janë
shprehur qartë se në çdo rast kur pala që kundërshton gjyqësisht vendimin e ish K.K.K.P, apo
A.K.K.P, nuk është subjekti ish pronar, çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që, në rekursin e paditësve Apostol Goçi dhe
Llazi Angjeli, me të drejtë parashtrohet se nuk është zbatuar drejt ligji nga gjykata e apelit.
Kolegji Civil vëren se paditësit kërkojnë me padi para gjykatës që ajo të anullojë
pjesërisht një vendim të ish K.K.K.P. Gjirokastër, për atë pjesë që i ka njohur e kthyer në
pronësi të paditurit Mërtir Petro një sipërfaqe trualli prej 48 m2. Paditësit pretendojnë se kanë
të drejtën e pronësisë mbi këtë sipërfaqe trualli, jo si ish pronarë (subjekte të shpronësuara),
por si pronarë që e kanë fituar pronësinë mbi atë truall rregullisht sipas ligjit të kohës,
nëpërmjet kontratës së shitblerjes me një organ kompetent shtetëror.
Është e vërtetë që, përsa i përket interpretimit dhe zbatimit të drejtë të legjislacionit
për kthimin e kompensimin e pronave ish pronarëve, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, me Vendimin Unifikues nr.7, datë 24.03.2005 janë shprehur se “të gjitha çështjet të
cilat kanë të bëjnë me kundërshtimin e vendimeve të Komisioneve të Kthimit e Kompensimit
të Pronave ish Pronarëve që janë marrë në zbatim të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 dhe që
janë kundërshtuar në gjykate përpara hyrjes në fuqi të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 "Për
kthimin dhe kompensimin e pronës", janë në juridiksionin gjyqësor dhe jo në atë
administrativ……”.
Por, ky Kolegj, vlerëson të evidentojë edhe se, situata ligjore e sipërcituar sipas
Vendimit Unifikues nr.7, datë 24.03.2005 i referohet rasteve kur pala që kundërshton në
gjykatë vendimin e ish K.K.K.P. pretendon të drejta pronësie si subjekt i shpronësuar, si ish
pronar, në të njëjtën procedurë aplikimi dhe vendimmarrje për kthimin e kompensimin e
pronave.
Ndërkohë që, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me Vendimin tjetër
Unifikues nr.4, datë 24.03.2005, kanë disponuar se bëjnë pjesë në juridiksionin gjyqësor të
gjitha ato çështje, në të cilat, në cilësinë e paditësave, persona të tjerë kundërshtojnë një
vendim të ish K.K.K.P. apo A.K.K.K.P.-ve, duke mos qenë e duke mos pasur pretendime të
lidhura me cilësinë e subjektit të shpronësuar kërkues për të njëjtën pronë e po në atë vendim
të ish K.K.K.P.-ve dhe A.K.K.K.P.-ve.
Kështu, mes të tjerave, në Vendimin Unifikues nr.4, datë 24.03.2003, Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë janë shprehur se: “Pavarësisht nga momenti i regjistrimit të
çështjes për gjykim (para apo pas hyrjes në fuqi të ligjit të ri) në të gjithë rastet kur padia
për kundërshtimin e vendimit të komisionit të kthimit të pronave është ngritur nga persona
të tjerë që kanë fituar të drejta pronësie mbi pronat e trajtuara nga ky vendim, është
gjykata ajo që ka juridiksionin për shqyrtimin e këtyre çështjeve”.
128
Edhe në çështjen objekt gjykimi, sikurse kanë pranuar të vërtetuar vetë gjykatat e
faktit, paditësit pretendojnë se kanë fituar të drejta pronësie nëpërmjet blerjes së truallit nga
organi kompetent shtetëror pas përfundimit të një ndërtimi të realizuar me leje të rregullt
ndërtimi. Paditësit, me këtë cilësi juridike, e kundërshtojnë vendimin e ish K.K.K.P.
Gjirokastër që i ka njohur pronësinë të paditurit Mërtir Petro për një sipërfaqe trualli prej 495
m2 duke i kthyer 455 m2, ku përfshihet edhe sipërfaqja prej 48m2, e cila, sipas paditësve,
është në pronësi të tyre.
Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit
Gjirokastër ka interpretuar e zbatuar gabim ligjin kur ka arsyetuar se çështja nuk bën pjesë në
juridiksionin gjyqësor, vetëm për shkak se padia është paraqitur në gjykatë pas hyrjes në fuqi
të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, duke e pushuar gjykimin e çështjes.
Pavarësisht nga koha kur është paraqitur padia në gjykatë, paditësit Apostol Goçi dhe
Llazi Angjellari nuk janë subjekte të shpronësuara në kuptim të legjislacionit për kthimin dhe
kompensimin e pronave. Në këtë kuptim, duke pretenduar se kanë të drejta pronësie, etj., ata
nuk kanë asnjë kufizim për t’iu drejtuar me padi direkt gjykatës për të kundërshtuar një
vendim të ish K.K.K.P.-ve apo A.K.K.P.-ve dhe gjykata duhet të vijojë shqyrtimin në themel
të pretendimeve të ngritura në atë padi.
Prandaj, në rigjykim, gjykata e apelit të vijojë me shqyrtimin në themel të çështjes
duke iu përgjigjur shkaqeve të tjera eventuale të ngritura në ankim lidhur me bazueshmërinë
në ligj e prova të vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë, e cila, nga ana e saj, e
kishte pranuar padinë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “b” të nenit 485 të Kodit
të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.216, datë 11.06.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim po në Gjykatën e Apelit Gjirokastër, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 12.03.2013
129
Nr.11243-00079-00-2013 i Regj.Them.
Nr.00-2013-1138 i Vendimit (193)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 12.03.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITËS: ENTELA DAUTAJ, përfaqësuar nga
Av. Spiro Kaso.
I PADITUR: MITAT DAUTAJ, përfaqësuar nga
Av. Irena Reso dhe Av.Petrit Gaçi.
OBJEKTI:
Lëshimin e Urdhrit të Menjëhershëm të Mbrojtjes.
Baza Ligjore: Ligji nr.9669, datë 18.12.2006
“Për Masa Ndaj Dhunës në Marrëdhëniet Familje”
(I ndryshuar).
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.7930, datë 31.07.2012 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.494, datë 31.10.2012 ka vendosur:

Gjyqësor Tiranë si më poshtë:
Pranimin e pjesshëm të padisë.
Lëshimin e urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes në favor të paditëses.
Të urdhërojë menjëherë të paditurin që të mos kryejë ose të mos cënojë se do
të kryejë vepra dhune në familje ndaj palës paditëse.
Të urdhërojë menjëherë të paditurin që të mos cënojë, ngacmojë, apo të
komunikojë drejtpërdrejt ose tërthorazi me paditësen.
Të ndalojë menjëherë të paditurin që t’i afrohet palës paditëse në një distancë
prej 50 metra, me përjashtim të rastit kur komunikimi kryhet për arsye të
marrëdhënieve të punës.
Të urdhërojë palën e paditur që të lejojë palën paditëse që të posedojë banesën
bashkëshortore dhe të sendeve të saj personale dhe të mos komunikojë,
kontaktojë, ngacmojë, fyejë dhe dhunojë paditësen gjatë gjithë kohës së
qëndrimit në banesë, pavarësisht nga distanca e parashikuar më sipër.
Rrëzimin e kërkesës për pjesën tjetër.
130
Kundër vendimit nr.494, datë 31.10.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs pala e paditur Mitat Dautaj, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.494, datë 31.10.2012
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.7930, datë 31.07.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur janë:

- Gjykata e apelit ka shkelur parimin e paanësisë në gjykim, sepse është kërkuar
përjashtimi i gjyqtarëve Gjin Gjoni dhe Artan Broci, të cilët shfaqën arsye serioze
njëanshmërie në gjykim dhe kërkesa për përjashtimin e tyre nuk u pranua.
- Gjykata e apelit ka shkelur kërkesat e nenit 459 të K.Pr.Civile, pasi ajo është shprehur
pa pasur kërkesë nga pala paditëse, duke ndryshuar pjesërisht vendimin e gjykatës së
shkallës së parë, ndërkohë që pretendimi i palës paditëse kishte rënë në dekadencë.
- Gjykata e apelit ka disponuar mbi objektin e kërkimit në kundërshtim me nenin 6 të
K.Pr.Civile, i cili parashikon se gjykata shprehet për gjithçka që kërkohet dhe vetëm
për atë që kërkohet.
- Vendimi i gjykatës së apelit është alogjik dhe i pambështetur në prova, sepse gjykata
ka marrë të mirëqena pretendimet e palës paditëse pa u mbështetur në asnjë provë.
- Vendimi i gjykatës së apelit përmban shkelje të rënda procedurale, duke mos caktuar
datën e dëgjimit për vërtetimin e urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes, e cila duhet të
ishte brenda 20 ditëve prej lëshimit të urdhrit, shkelje kjo e parashikuar nga neni
19/3/d i ligjit nr.9669/2006.
- Gjatë kësaj periudhe palët kanë kontaktuar me njëri-tjetrin, duke u ulur në një tavolinë
bashkë dhe nuk ka pasur asnjë lloj rreziku për palën paditëse, prandaj nuk ka pasur
vend për lëshimin e urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; përfaqësuesit e palës së paditur
avokatët Irena Reso dhe Petrit Gaçi, të cilët kërkuan prishjen e vendimit nr.494, datë
31.10.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.7930, datë
31.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; përfaqësuesin e palës paditëse Av.Spiro
Kaso, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.494, datë 31.10.2012 të Gjykatës së Apelit
Tiranë; në përfundim,
VËREN
00079-00-2013, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Entela Dautaj dhe i paditur Mitat
Dautaj, me objekt lëshimin e urdhërit të menjëhershëm të mbrojtjes.......
Vendimi nr.494, datë 31.10.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në shkelje të
ligjit procedural civil, sepse gjykata e apelit i ka hyrë shqyrtimit të një vendimi të formës së
prerë, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes në
Gjykatën e Lartë.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë si më poshtë:
Palët ndërgjyqëse janë bashkëshortë me njëri-tjetrin dhe nga kjo martesë ata kanë dy
fëmijë, një vajzë në moshë madhore dhe një djalë në moshë të mitur.
Pala paditëse Entela Dautaj, duke pretenduar se pala tjetër ushtron dhunë ndaj saj, i ka
kërkuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë lëshimin e urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes
dhe në përfundim të gjykimit, me vendimin nr.7930, datë 31.07.2012, gjykata ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë.
Gjykata e shkallës së parë, ndërmjet të tjerave arsyeton:
131
.....Nga shqyrtimi në tërësi i këtyre provave me qëllim arritjen e të vërtetës objektive,
gjykata konkludon se paditësja nuk arriti të provonte se dëmtimi i kyçeve të duarve ishin
shkaktuar nga veprimet me dhunë të të paditurit, megjithëse ky ishte një detyrim i saj në bazë
të nenit 12 të K.Pr.Civile......
Me ankim të palës paditëse çështja i ka kaluar për shqyrtim Gjykatës së Apelit Tiranë,
e cila me vendimin nr.494, datë 31.10.2012 ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.7930, datë 31.07.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë si më poshtë:
Lëshimin e urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes në favor të paditëses.
Të urdhërojë menjëherë të paditurin që të mos kryejë ose të mos cënojë se do të kryejë
vepra dhune në familje ndaj palës paditëse.
Të urdhërojë menjëherë të paditurin që të mos cënojë, ngacmojë, apo të komunikojë
drejtpërdrejt ose tërthorazi me paditësen.
Të ndalojë menjëherë të paditurin që t’i afrohet palës paditëse në një distancë prej 50
metra, me përjashtim të rastit kur komunikimi kryhet për arsye të marrëdhënieve të punës.
Të urdhërojë palën e paditur që të lejojë palën paditëse që të posedojë banesën
bashkëshortore dhe të sendeve të saj personale dhe të mos komunikojë, kontaktojë, ngacmojë,
fyejë dhe dhunojë paditësen gjatë gjithë kohës së qëndrimit në banesë, pavarësisht nga
distanca e parashikuar më sipër.
Rrëzimin e kërkesës për pjesën tjetër.
Gjykata e apelit, ndërmjet të tjerave arsyeton:
.....Gjykata e apelit mbi bazën e thënieve të paditëses dhe të paditurit çmon se nisur
nga episodet e mësipërme ndodhemi përpara ekzistencës së elementëve të dhunës në familje,
që kanë cënuar dhe dhunuar jetën e palës paditëse nga pala e paditur.....
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur
Mitat Dautaj përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 i K.Pr.Civile, prandaj
vendimi i dhënë nga gjykata e apelit bëhet i cënueshëm.
Në nenin 450 të K.Pr.Civile është përcaktuar se:

Gjykata që ka dhënë vendimin nuk e pranon ankimin kur:
Është paraqitur jashtë afatit;
Nuk ndreqen të metat në afatin e caktuar. Në këto raste zbatohen rregullat e
përcaktuara në nenin 157 të këtij Kodi;
Është bërë ndaj një vendimi ndaj të cilit nuk lejohet ankim;
Është bërë nga një person që nuk legjitimohet të bëjë ankim;
Është hequr dorë nga ankimi.
Mospranimi i ankimit mund të deklarohet në çdo shkallë gjykimi.
Kolegji Civil vlerëson se në këtë rast gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim me
nenin 450/1/3 të K.Pr.Civile, sepse pala paditëse Entela Dautaj ka paraqitur ankim në
gjykatën e apelit ndaj një vendimi që nuk lejohet ankim.
Në nenin 3/7 të ligjit nr.9669, datë 18.12.2006 “Për Masa Ndaj Dhunës në
Marrëdhëniet Familjare” (i ndryshuar) thuhet se:
Urdhër i menjëhershëm mbrojtje është urdhri i lëshuar përkohësisht me vendim
gjykate, i vlefshëm deri në lëshimin e urdhrit të mbrojtjes me vendim gjykate.
Ndërsa në nenin 21/1 të ligjit nr.9669, datë 18.12.2006 “Për Masa Ndaj Dhunës në
Marrëdhëniet Familjare” (I ndryshuar) thuhet se:
132
Kundër vendimit përkatës të gjykatës për nxjerrjen e urdhrit të menjëhershëm të
mbrojtjes mund të bëhet ankim i veçantë në bazë të dispozitave të Kodit të Procedurës
Civile.....
Në rastin objekt gjykimi gjykata e shkallës së parë ka vendosur rrëzimin e padisë,
duke mos nxjerrë urdhrin e menjëhershëm të mbrojtjes për paditësen Entela Dautaj, prandaj
gjykata vlerëson se nuk ndodhemi përpara kërkesave të nenit 21/1 të ligjit nr.9669/2006, pasi
ai nuk thotë shprehimisht se, mund të bëhet ankim i veçantë kundër vendimit të gjykatës së
shkallës së parë që ka rrëzuar kërkesën e palës së interesuar për nxjerrjen e urdhrit të
menjëhershëm të mbrojtjes.
Kolegji Civil vlerëson se gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim me nenin 452 të
K.Pr.Civile i cili thotë se: Mund të ankimohen në gjykatën e apelit të gjitha vendimet e dhëna
nga gjykata e shkallës së parë, me përjashtim të rasteve kur ankimi përjashtohet me ligj, pasi
është pikërisht neni 21 i ligjit nr.9669/2006 që përjashton mundësinë e palëve për të paraqitur
ankim të veçantë në gjykatën e apelit kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, i cili ka
rrëzuar kërkesën e palës së interesuar për nxjerrjen e urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes.
Nga përkufizimi që parashikon neni 3/7 i ligjit nr.9669/2006 për urdhrin e
menjëhershëm të mbrojtjes del e qartë se, urdhri i menjëhershëm i mbrojtjes është një masë e
përkohshme, e cila është e vlefshme derisa gjykata të lëshojë urdhrin e mbrojtjes, i cili është
një masë mbrojtëse që mund të zgjasë deri në 12 muaj me të drejtë ripërtëritje.
Duke qenë një masë e përkohshme mbrojtje, urdhri i menjëhershëm i mbrojtjes duhet
të nxirret ose jo nga gjykata brenda një afati 24 orësh për të miturit dhe brenda një afati 48
orësh për personat e tjerë që parashikon ligji si subjekte të dhunës në familje dhe nëse gjykata
e nxjerrë këtë urdhër mbrojtje është e domosdoshme që ai të vërtetohet nga gjykata e shkallës
parë brenda një afati 20 ditor.
Në rastin në gjykim urdhri i menjëhershëm i mbrojtjes është nxjerrë nga gjykata e
apelit me datë 31.10.2012, në një kohë që kërkesa e palës paditëse është regjistruar në
gjykatën e shkallës së parë me datë 25.07.2012, pra ai është nxjerrë tre muaj më vonë nga dita
e paraqitjes së kërkesës në gjykatë, duke qenë kështu në kundërshtim me kërkesat e nenit
18/1 të ligjit nr.9669/2006, i cili parashikon se urdhri i menjëhershëm i mbrojtjes për rastin
konkret duhej të nxirrej nga gjykata brenda një afati prej 48 orësh, sepse ndryshe nuk mund të
konsiderohet më urdhër i menjëhershëm mbrojtjeje.
Kjo analizë të çon në përfundimin se gjykata e apelit nuk mund të lëshojë urdhër të
menjëhershëm mbrojtjeje, prandaj ligjvënësi në nenin 21 të ligjit nr.9669/2006 nuk ka
parashikuar të drejtën e ankimit të veçantë në rastin kur gjykata e shkallës së parë nuk pranon
kërkesën e palës paditëse për nxjerrjen e urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes, siç ka bërë në
rastin kur gjykata e shkallës së parë pranon kërkesën për nxjerrjen e urdhrit të menjëhershëm
të mbrojtjes, ose në rastin e vërtetimit të urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes brenda afatit 20
ditor, për të cilat kjo dispozitë ligjore parashikon në mënyrë të shprehur të drejtën e ankimit
të veçantë.
Kolegji Civil vlerëson se pas rrëzimit të padisë në shkallë të parë, pala paditëse nuk
duhej të paraqiste ankim të veçantë në gjykatën e apelit, ndaj një vendimi që ligji nuk lejon
ankim, por ajo nëse kishte nevojë për një urdhër mbrojtjeje, duhej të zbatonte kërkesat e nenit
12 të ligjit nr.9669/2006, duke paraqitur në gjykatën e shkallës së parë kërkesën për lëshimin
e urdhrit të mbrojtjes, kërkesë e cila sipas nenit 14/2 të ligjit të mësipërm mund të paraqitet në
çdo kohë, gjykim i cili përfundon brenda një afati 15 ditor dhe kundër vendimit të gjykatës në
këtë rast palët kanë të drejtën e ankimit të zakonshëm në gjykatën e apelit.
133
Për të gjitha këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil vlerëson se rekursi i paraqitur nga
pala e paditur Mitat Dautaj përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 i
K.Pr.Civile, sepse gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim me nenet 450/1/3 dhe 452 të
K.Pr.Civile, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet, duke u vendosur pushimi i gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.494, datë 31.10.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatë të Lartë.
Tiranë, më 12.03.2013
MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Civil duhet të kishte vendosur
pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë, por pa e prishur vendimin e gjykatës së
apelit.
Pas dhënies së vendimit nr.7930 datë 31.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, me të cilën ishte vendosur rrëzimi i kërkesës për lëshimin e urdhrit të menjëhershëm
të mbrojtjes, nga ana e kërkueses, paditëses Entela Dautaj, është paraqitur ankim i veçantë në
gjykatën e apelit.
Pasi ka shqyrtuar çështjen, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.494, datë
31.10.2012, ka vendosur të ndryshojë vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe të pranojë
pjesërisht kërkesën, duke e lëshuar urdhrin e menjëhershëm të mbrojtjes në favor të paditëses
Entela Dautaj, me të cilin urdhërohej i padituri Mitat Dautaj për të kryer apo mos kryer
veprime e sjellje të caktuara sikurse parashtrohen hollësisht në dispozitivin e vendimit të
gjykatës së apelit.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs pala e paditur Mitat Dautaj,
duke parashtruar një numër pretendimesh për shkelje të ligjit material dhe procedural nga
gjykata e apelit.
Shumica e Kolegjit Civil, në thelb, ka arsyetuar se gjykata e apelit nuk mund të
lëshojë urdhër mbrojtjeje, sepse në nenin 21 të ligjit nr.9669 datë 18.12.2006 “Për masa ndaj
dhunës në marrëdhëniet familjare”(i ndryshuar) nuk është parashikuar e drejta e ankimit të
veçantë në rastin kur gjykata e shkallës së parë nuk e ka pranuar kërkesën e palës paditëse për
nxjerrjen e urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes. Ndaj këtij vendimi gjyqësor të shkallës së
parë nuk lejohet ankim. Nëse pala përsëri ka nevojë për urdhër mbrojtjeje mund ta kërkojë atë
në çdo kohë sipas nenit 12 dhe 17 të ligjit nr.9669/2006.
Si gjyqtar në pakicë, jam i mendimit se, ligjvënësi nuk e ka kufizuar të drejtën e
ankimit të veçantë vetëm në rastet kur gjykata e shkallës së parë ka dhënë vendim për
nxjerrjen e urdhrit të mbrojtjes (neni 17), nxjerrjen e urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes
(neni 19), si dhe për vërtetimin e urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes (neni 20).
134
Së pari, është rregull procedural që, në parim, ligji duhet ta parashikojë shprehimisht
rastin kur vendimi gjyqësor është i formës së prerë apo ndaj tij nuk lejohet ankim në gjykatën
më të lartë. Nëse ligjvënësi nuk shprehet në njërën nga këto dy mënyra, atëhere vendimi
gjyqësor mund të ankimohet.
Përjashtimisht, sipas një teknike legjislative të tërthortë, ligjvënësi mund të
parashikojë vetëm atë lloj të dispozitivit të një vendimi gjyqësor të ndërmjetëm apo
jopërfundimtar e me një objekt gjykimi të caktuar, për të cilin lejohet ankim apo ankim i
veçantë. Këtë e bën duke e treguar qartazi llojin e dispozitivit të ankimueshëm, pikërisht me
shprehje që tregojnë veprimin e disponimin e gjykatës, pra atë që ka vendosur gjykata për atë
natyrë kërkimi a gjykimi, të tilla si ato të përdorura Kodin e Procedurës Civile, psh: “Kundër
vendimit të gjykatës që ka vendosur pranimin e kërkesës për sigurimin e padisë….” (neni
209), “Kundër vendimit me të cilin vendoset pezullimi, pushimi ose refuzimi i rifillimit të
gjykimit,…..” (neni 301), Kundër vendimit me të cilin pranohet ose rrëzohet kërkesa për
ekzekutim të përkohshëm të vendimit, mund të bëhet ankim i veçantë”(neni 318), etj. Apo
krahas kësaj teknike legjislative edhe nëpërmjet parashikimeve të tjera në ligj që tregojnë se
një lloj disponimi me vendim të ndërmjetëm nuk është i ankimueshëm sikurse është rasti i
neneve 62 në kombinim me nenin 467/b të Kodit të Procedurë Civile, nga ku qartazi rezulton
se ankimi i veçantë bëhet vetëm kur gjykata shpall moskompetencën e saj për gjykimin e
çështjes dhe dërgimin e akteve gjykatës kompetente.
Duke u kthyer në çështjen objekt gjykimi, kam mendimin se në ligjin nr.9669/2006,
ligjvënësi nuk ka vendosur kufizime në të drejtën e ankimit të veçantë ose atë të ankimit të
zakonshëm, përkatësisht, kundër vendimit gjyqësor të ndërmjetëm për lëshimin e urdhrit të
menjëhershëm të mbrojtjes (neni 19) ose kundër vendimit përfundimtar për vërtetimin e tij
(neni 20) apo për lëshimin e urdhrit të mbrojtjes (neni 17).
Mes të tjerave, në nenin 16 e 17 të ligjit trajtohet gjykimi dhe vendimi “për lëshimin e
urdhrit të mbrojtjes”, në nenin 18 e 19 gjykimi dhe vendimi “për lëshimin e urdhrit të
menjëheshëm të mbrojtjes”, ndërsa në nenin 20 gjykimi dhe vendimi “për vërtetimin e urdhrit
të menjëhershëm të mbrojtjes”. Në të gjitha rastet tregohet natyra e lloji i gjykimit që
kërkohet e zhvillohet dhe jo ajo çfarë disponon gjykata në lidhje me këto kërkime të palëve,
pra ligji nuk bën dallim mes pranimit ose jo të këtyre kërkimeve. Është normale dhe rregull
në shkrimin ligjor që të tregohet në gjuhë pozitive në ligjin procedural ajo e cila i kërkohet
dhe natyra e gjykimit që zhvillon e për të cilin disponon gjykata, e jo e kundërta.
Në këtë kuptim, pra përsa i përket natyrës e llojit të gjykimit, nuk bën asnjë dallim me
nenet 16 – 20, ajo që parashikohet në nenin 21 të ligjit nr.9669/2006.
Në nenin 21 të këtij ligji parashikohet se:
“Neni 21 Ankimi
1. Kundër vendimit përkatës të gjykatës për nxjerrjen e urdhrit të menjëhershëm të
mbrojtjes mund të bëhet ankim i veçantë në bazë të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile.
2. Kundër vendimit për vërtetimin e urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes ose kundër
vendimit për nxjerrjen e urdhrit të mbrojtjes me vendim gjykate mund të bëhet ankim brenda
afateve dhe rregullave të përcaktuara në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile.
3. Paraqitja e ankimit nuk e pezullon ekzekutimin e vendimit të gjykatës për lëshimin e
urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes apo të urdhrit të mbrojtjes”.
Nga përmbajtja e dispozitës së mësipërme, rezulton se neni 21, “Ankimi”, tregon se
për çfarë lloje e natyre vendimesh të ndërmjetme (neni 19) dhe vendimesh përfundimtare
(nenet 17 e 20) lejohet të ushtrohet, përkatësisht, ankimi i veçantë dhe ankimi i zakonshëm në
gjykatën e apelit. Neni 21 i ligjit 9669/2006 nuk shprehet, sikurse p.sh. ndodh me dispozitat e
K.Pr.Civile të sipërcituara në këtë mendim pakice, për vendime gjyqësore që “kanë
vendosur” “të pranojnë“ apo “rrëzojnë“ kërkesat për nxjerrjen e urdhrit të menjëhershëm për
135
mbrojtje apo për lëshimin e urdhrit për mbrojtje. Prandaj, këto vendime gjyqësore janë të
ankimueshme sipas afateve dhe procedurave që parashikon vetë ligji i posaçëm ose
K.Pr.Civile.
Së dyti, ligji 9669/2006 ka për qëllim të parandalojë, reduktojë dhe ndërpresë
menjëherë dhunën në familje në të gjitha format e saj. Mbi të gjitha ligji synon të ofrojë
garanci efektive dhe masa sa më të shpejta pikërisht për viktimat e dhunës. Por ligj bën
kujdes edhe që të paditurit, i cili pandehet apo provohet se ushtron dhunë, t’i garantohet e
drejta e gjykimit të drejtë, përfshirë e drejta e ankimit. Kjo për shkakun se masat që
përfshihen në urdhrat e mbrojtjes lidhen edhe me ndalime e kufizime specifike në ushtrimin e
disa të drejtave që normalisht njeriu i gëzon në situatë të zakonshme e nuk mund t’i
kufizohen pa vendim gjyqësor.
Në këtë kuptim, nëse do të pranojmë logjikën se lejohet ankim vetëm ndaj vendimeve
për pranimin e urdhrave të mbrojtjes, atëhere kjo do të thotë se ligji bën kujdes vetëm për të
garantuar të drejtat që i përkasin personit të paditur, atij që pandehet apo vërtetohet se është
agresori ndaj viktimës.
Nëse do të pranohet se viktima nuk ka të drejtën e ankimit të veçantë apo të ankimit të
zakonshëm ndaj vendimeve të ndërmjetme a përfundimtare të gjykatës për rrëzimin e
kërkesës për lëshimin tre llojeve të urdhrave të mbrojtjes (nenet 16-20), viktimës do t’i
mohohej pa ndonjë motiv të logjikshëm e drejta e ankimit në gjykatën më të lartë, e drejta për
të gëzuar mbrojtje të dinjitetit, të jetës, shëndetit, etj., nga shteti nëpërmjet parandalimit apo
ndalimit të dhunës që pandehet se po pëson apo është duke pësuar nga i padituri.
I përket ligjvënësit të rregullojë e rishikojë, nëse e çmon, në mënyrë më të qartë dhe të
hollësishme, procedurat përkatëse për shqyrtimin e kërkesave të lidhura me lëshimin e
urdhrave të mbrojtjes sipas neneve 16-20 të ligjit nr.9669/2006. Por, sipas nenit 1 të
K.Pr.Civile, gjykata ka për detyrë të zgjidhë çështjen edhe kur ligji është i paqartë, i paplotë,
etj.
Për vetë marrëdhëniet që synon të mbrojë e garantojë, në dispozitat e ligjit
nr.9669/2006 parashikohen afate shumë të shkurtra për shqyrtimin e kërkesave për urdhrat e
mbrojtjes (nenet 16-20). Gjithashtu, ligji parashikon ankim të veçantë në rastin e urdhrave të
menjëhershme të mbrojtjes. Përjashtuar pikën 1 të nenit 18, ligji nuk shprehet sa duhet e
konkretisht për detyrime dhe hapësirat e gjykatave të shkallës së parë për kohën e shqyrtimit
e të dhënies së vendimit. Po kështu, edhe për gjykatat e apelit, të cilat duhet ta shqyrtojnë
menjëherë ankimet e veçanta kundër vendimeve lidhur urdhrat e menjëhershëm të mbrojtjes,
apo për shqyrtimin në një afat sa më të shkurtër të ankimeve kundër vendimeve lidhur me
urdhrat e mbrojtjes sipas neneve 17 e 20 të ligjit. Nëse gjykata e shkallës së parë dhe, mbi të
gjitha gjykata e apelit, nuk vepron menjëherë e sa më shpejt, një vonesë e tillë bën që norma
juridike të mos arrijë plotësisht qëllimin e saj apo që gjykimi të humbasë në aspektin e
efektivitetit të tij. Gjithsesi, vonesa nuk mund të shërbejë si arsye që gjykata më e lartë të mos
e marrë në shqyrtim, sipas rastit, ankimin apo ankimin e veçantë ndaj vendimeve të dhëna
nga gjykata e shkallës së parë. Ajo duhet të veprojë menjëherë përsa kohë vendimi gjyqësor
nuk ka ezauruar qëllimin dhe afatin për të cilin është nxjerrë.
Së treti, shumica arsyeton se në interpretim të pikës 1 të nenit 21 të ligjit
nr.9669/2006 parashikohet vetëm të drejtën e ankimit kundër vendimit që ka pranuar
kërkesën për nxjerrjen e urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes dhe jo ndaj vendimit për
rrëzimin e kësaj kërkese.
Por, si gjyqtar në pakicë, jam i mendimit se, sikurse nenet 16, 17, 18, 19, 20 nuk bëjnë
dallime për rastet e pranimit apo mospranimit të kërkesave për mbrojtje, edhe formulimi i
pikës 1 nuk ka asnjë dallim nga ai i pikës 2 të nenit 21. Në këtë logjikë të shumicës nuk do të
lejohej ankim e zakonshëm në gjykatën e apelit as edhe në rastet kur gjykata e shkallës së
parë do të rrëzonte kërkesën për lëshimin e urdhërit të mbrojtjes sipas nenit 17, apo do të
136
refuzonte lëshimin e urdhrit të mbrojtjes pasi ka dhënë më parë urdhrin e menjëhershëm të
mbrojtjes (neni 20/b), Një përfundim i tillë nuk përputhet aspak me qëllimin e ligjit për të
garantuar mbrojtje të menjëhershme dhe efektive për viktimat e dhunës në familje.
Për të gjitha arsyet e sipërtrajtuara, nga kjo analizë dhe interpretim i ligjit, si gjyqtar
në pakicë, jam i mendimit dhe konkluzionit se asnjë dispozitë e ligjit nr.9669/2006 (i
ndryshuar) nuk parashikon që vendimet e gjykatës së shkallës së parë për nxjerrjen ose jo të
urdhrit të mbrojtjes sipas neneve 17, 19 dhe 20 të tij janë vendime të formës së prerë. Ligji
parashikon vetëm se ankimi kundër këtyre vendimeve nuk pezullon ekzekutimin kur kërkesa
për urdhër mbrojtjeje është pranuar nga gjykata. Por ky mekanizëm procedural nuk
nënkupton se vendimi gjyqësor është i formës së prerë dhe rrjedhimisht i pankimueshëm.
Prandaj, shumica e Kolegjit Civil nuk duhet të konkludonte se vendimi gjyqësor i
gjykatës së shkallës së parë për rrëzimin e kërkesës sipas nenit 19 të ligjit 9669/2006 është i
pa ankimueshëm. Rrjedhimisht nuk duhet të prishte vendimin e gjykatës së apelit, duke e
pushuar gjykimin e çështjes në Gjykatën e Lartë.
Si gjyqtar në pakicë, jam i mendimit se duhet të vendosej vetëm pushimi i gjykimit të
çështjes në Gjykatën e Lartë, pa e cenuar vendimin e dhënë nga gjykata e apelit.
Për aq sa mundëson formulimi aktual i normave të ligjit 9669/2006 dhe sipas afateve
e brenda afateve që imponon ky ligj për gjykimin efektiv, nëse teorikisht, çështja do të ishte
shqyrtuar e vendosur menjëherë e në kohë të arsyeshme, atëhere Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë duhet të shprehej për bazueshmërinë në ligj të vendimit të dhënë nga gjykata e apelit.
Por, nga rrethanat konkrete të çështjes objekt gjykimi, edhe për shkak të vonesave dhe
gabimeve në zbatimin e ligjit në gjykime si nga gjykatat e shkallës së parë dhe ajo e apelit,
rezulton se aktualisht, me vendimin nr.259, datë 22.01.2013, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë ka vendosur të vërtetojë urdhrin e menjëhershëm të mbrojtjes të dhënë nga Gjykata e
Apelit Tiranë me vendimin nr.494, datë 31.10.2012 pas ndryshimit të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë që kishte rrëzuar kërkesën.
Është pikërisht vendimi nr.494, datë 31.10.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë për
kundërshtimin e të cilit, i padituri Mitat Dautaj ka ushtruar rekurs dhe që është objekt i këtij
gjykimi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
Shumica nuk e ka konsideruar këtë rrethanë në arsyetimin e saj.
Por, në kushtet kur me këtë vendim të fundit me nr.259, datë 22.01.2013 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë (i cili është vendim përfundimtar, vendim themeli), urdhri i
menjëhershëm i mbrojtjes i disponuar si më sipër nga Gjykata e Apelit Tiranë (i cili ka
natyrën e vendimeve/masave të ndërmjetme), i ka ezauruar tërësisht efektet e tij, madje as
edhe nuk ekziston më për shkak se tashmë është kthyer në urdhër mbrojtjeje në kuptim të
neneve 17 e 20 të ligjit, si gjyqtar në pakicë kam mendimin se Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë nuk ka më lëndë gjykimi për të shqyrtuar ankimin ndaj vendimit gjyqësor që ka
vendosur urdhrin e menjëhershëm të mbrojtjes, i cili, për vetë natyrën e tij, ka karakter të
përkohshëm derisa të vërtetohet sipas nenit 20, e gjithsesi, gjykata të vendosë sipas nenit 17
të ligjit nr.9669/2006. Palët në gjykim kanë të gjitha të drejtat të kundërshtojnë vendimin e
përfundimtar të sipërcituar të gjykatës së shkallës së parë.
Si përfundim, në të tilla rrethana faktike konkrete të çështjes në gjykim, si gjyqtar në
pakicë, kam mendimin se Kolegjit Civil nuk i mbetej zgjidhje tjetër veçse të pushonte
gjykimin e çështjes në Gjykatën e Lartë, duke i parashtruar njëkohësisht gjykatave të shkallës
së parë dhe asaj të apelit vërejtjet përkatëse të hollësishme për vonesa e dukshme e të
paarsyeshme, si dhe zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural në gjykimin e çështjes
përsa i përket disponimeve lidhur me lëshimin e urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes dhe
lidhur me vërtetimin e këtij urdhri.
Ardian Dvorani
137
Nr.31003-00343-00-2013 i Regj.Them.
Nr.00-2013-968 i Vendimit (194)
VENDIM
Arjana Fullani Kryesuese

Medi Bici Anëtar
në datë 19.03.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA “APEX-AL” SHA, me seli

në Tiranë, përfaqësuar nga Av.Genci Çifligu.
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E
TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ TIRANË,
përfaqësuar nga Av.Shtetit Abaz Deda.
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR,
PRANË DREJTORISË SË PËRGJITHSHME
TË TATIMEVE TIRANË, përfaqësuar nga
Av.Shtetit Abaz Deda.
ME PJESËMARRJEN E AVOKATURËS SË
SHTETIT, përfaqësuar në gjyq nga Avokati i
Shtetit Abaz Deda.
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ të njoftim vlerësimit
për detyrimet tatimore me nr.11115/1 prot., datë 30.04.2010
të Drejtorisë Rajonale të Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë.
Anullimin e vendimit nr.8945, datë 27.03.2010
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor,
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32/a, 153, 324, 327, 328, 331 të K.Pr.Civile,
nenet 72, 109 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”
dhe ligji nr.10033, datë 11.12.2008 “Për Lojrat e Fatit”.

vendosur:
Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor......
138
Kundër vendimit nr.12043, datë 10.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria “Apex-Al” sha, e cila kërkon: Prishjen e
vendimit nr.12043, datë 10.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e
çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Në ankimin e veçantë pala paditëse Shoqëria “Apex-Al” sha paraqet këto shkaqe për
prishjen e vendimit:
- Pala paditëse ka respektuar afatin 30 ditor të ankimit dhe ka bërë parapagimin e
detyrimit tatimor sipas njoftim vlerësimit tatimor përpara se të paraqiste ankim
administrativ pranë Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë.
- Në nenin 106/2/5 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë” përcaktohet se kur organi administrativ vëren të meta në
dokumentacion, i kërkon subjektit tatimor që brenda 15 ditëve t’i plotësojë ato.
- Vendimi i gjykatës është i paplotë dhe i pambështetur në ligj, pasi ai mbështetet
vetëm në thëniet e palës së paditur dhe në vërtetimin e pagimit të detyrimit tatimor
para paraqitjes së ankimit administrativ.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës paditëse Av.Genci
Çifligu, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.12043, datë 10.12.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit; Av. e Shtetit Abaz Deda, i
cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.12043, datë 10.12.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë; në përfundim,
VËREN
00343-00-2013 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse të mëposhtme: paditëse Shoqëria
“Apex-Al” sha dhe të paditur Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë e
Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, me objekt
anullimin e akteve administrative, etj.
Vendimi nr.12043, datë 10.12.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë si më poshtë:
Pala paditëse Shoqëria “Apex-Al” sha me qendër në Tiranë është një shoqëri private,
e cila ka si aktivitet të saj lojrat e fatit, lojrat elektronike, etj.
Pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, me njoftim
vlerësimin nr.11115/1, datë 30.04.2010 ka njoftuar palën paditëse se ka një detyrim tatimor të
papaguar në vlerën 5.955.000 lekë.
Duke mos qenë dakord me aktin administrativ të mësipërm, pala paditëse ka paraqitur
ankim administrativ pranë palës së paditur Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë, e cila me
vendimin nr.8945, datë 27.08.2010 ka vendosur që të refuzojë ankimin e bërë nga pala
paditëse, duke e konsideruar atë të papranueshëm, për shkak se nuk është paguar detyrimi i
plotë tatimor (nuk janë paguar kamatëvonesat në shumën 92.207 lekë).
Pala paditëse i ka kundërshtuar aktet administrative në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, e cila me vendimin nr.12043, datë 10.12.2012 ka vendosur:
Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor......
139
.......Gjykata arrin në përfundimin se nuk është ezauruar ankimi administrativ, sepse
pala paditëse nuk ka parapaguar detyrimin e plotë tatimor, pasi ajo nuk ka paguar
kamatëvonesat në shumën 92.207 lekë.......
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala
paditëse është i pabazuar në ligj, prandaj nuk ekziston asnjë shkak ligjor që vendimi i
gjykatës së shkallës së parë të cënohet.
Në nenin 107 të ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë” thuhet shprehimisht:
Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji, duhet
që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në
njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.
Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira në
vlerësimin tatimor të ankimuar.
Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që
është subjekt i ankimit……….
Në zbatim të ligjit të mësipërm ka dalë Udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008 i Ministrit të
Financave, i cili në pikën 107 të tij thotë shprehimisht:
Kur një detyrim tatimor është objekt ankimi, ankimi pranohet vetëm në qoftë se
ankimuesi, në përputhje me nenin 107/1 të ligjit:
Paguan shumën e plotë të detyrimit tatimor objekt ankimi të përcaktuar në aktin
administrativ që do të ankimohet, dhe
Vërteton pagesën duke paraqitur një kopje të dokumentit të pagesës së tatimit. Si
vërtetimi i pagesës ashtu edhe pagesa janë kërkesa të detyrueshme.
Shuma e detyrimit për t’u paguar përfshin vetëm shumën e tatimit dhe interesin nëse
ka, në aktin administrativ që ankimohet, që është i pagueshëm në momentin e ankimimit, duke
përjashtuar gjobat e përfshira në aktin administrativ objekt ankimimi……..
Në zbërthim të dispozitave ligjore dhe nënligjore të sipërcituara, me të cilat
rregullohet procedura e ankimit administrativ lehtësisht kuptohet se, që në momentin që
paraqet ankimin në apelin administrativ, subjekti i tatueshëm për të cilin ka dalë njoftim
vlerësimi tatimor duhet që detyrimisht të plotësojë kushtet e mëposhtme:
 Pagimin e gjithë detyrimit tatimor, duke përjashtuar gjobat.
 Paraqitja në organin administrativ të dokumentit, i cili vërteton pagimin e
detyrimit.
Në rastin objekt gjykimi pala paditëse, Shoqëria “Apex-Al” sha, nuk ka paguar në
kohën e duhur kamatëvonesat (interesin) në shumën 92.207 lekë, pasi nga aktet e dosjes
rezulton se kamatëvonesat janë paguar me datë 29.09.2010, në një kohë që vendimi i organit
më të lartë administrativ është marrë me datë 27.08.2010.
Njoftim vlerësimi tatimor parashikon vetëm detyrimet e lindura para datës
30.04.2010, ndërsa kamatë vonesat nuk mund të parashikoheshin në aktin administrativ që
kërkohet të ankimohet, pasi ato janë progresive, prandaj në njoftim vlerësimin tatimor të
datës 30.04.2010 thuhet: sa ka llogaritur sistemi dhe për rrjedhojë ishte detyrë e palës
paditëse që të azhornonte detyrimin që kishte ditën që ajo mendonte se do të paraqiste
ankimin pranë palës së paditur Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme
të Tatimeve, në mënyrë që ajo të bënte pagesën e plotë të detyrimit.
Pala paditëse ka neglizhuar që ta përmbushë këtë kërkesë të detyrueshme të ligjit, pasi
ajo me datë 28.05.2010 ka parapaguar në “Intesa Sanpaolo Bank” vetëm detyrimin në
shumën 2.850.000 lekë dhe për rrjedhojë mosparapagimi i plotë i detyrimit e ka çuar palën e
paditur, Drejtorinë e Apelimit Tatimor, që të refuzojë ankimin e palës paditëse, pa i hyrë
shqyrtimit në themel të tij.
140
Në Vendimin Unifikues nr.04, datë 30.05.2011 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë ndërmjet të tjerave thonë:
.....Tatimi i papaguar dhe kamatëvonesat e krijuara janë pjesë dhe përbëjnë detyrimin
tatimor, i cili duhet të paguhet përpara fillimit të procedurave të ankimimit administrativ.
Mospagimi i tyre përpara paraqitjes së procedurave të ankimit administrativ, kundër njoftim
vlerësimit passjell mos shqyrtimin e kërkesës ankimore......
.....Detyrimi tatimor, në veçanti për kamatëvonesat, rezulton të jetë një detyrim
progresiv. Llogaritja ditë pas dite e tij nga organi tatimor do të shkaktonte konfuzion dhe për
rrjedhojë do të rrezikonte seriozisht ekzekutimin e plotë dhe të saktë të detyrimit....
Nga vendimi unifikues i mësipërm del qartë se para se të paraqesë ankimin
administrativ, subjekti tatimor duhet të parapaguaj gjithë detyrimin tatimor, duke përjashtuar
gjobat.
Kamatëvonesat duke qenë progresive bëjnë të nevojshme që ditën kur subjekti
vlerëson se do të paraqes ankimin administrativ duhet të marrë masa për të verifikuar
sistemin ose të azhornojë punën me organin tatimor që ka nxjerrë njoftim vlerësimin tatimor,
për të nxjerrë shumën e saktë të kamatëvonesave, në mënyrë që të parapaguhet i gjithë
detyrimi.
Pala paditëse, pa marrë kontakt me palën e paditur që ka nxjerrë njoftim vlerësimin
tatimor, ka parapaguar vetëm detyrimin tatimor (pa kamatëvonesat), duke u bërë vetë shkas
që instanca më e lartë administrative të mos e shqyrtojë ankimin e saj, prandaj me të drejtë
gjykata e shkallës së parë ka arritur në konkluzionin se kjo çështje nuk i përket juridiksionit
gjyqësor.
Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se
ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse, Shoqëria “Apex-Al” sha, nuk është i bazuar në
ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së shkallës
së parë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 62 dhe 485/a të Kodit të
Proçedurës Civile,
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 19.03.2013
141
Nr.00-2013-972 i Vendimit (195)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 19.03.2013, mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “PILI” SH.P.K. TIRANË,

përfaqësuar nga av. Bilal Kola dhe
av. Andi Mano
TË PADITUR: DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR PRANË
DREJTORISË SË PËRGJITHSHME TË
TATIMEVE TIRANË,
DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
TIRANË.
Me pjesëmarrjen e Avokatit të Shtetit,
Z. Abaz Deda
OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit nr.18178/2 prot., datë 25.01.2012,
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
Shfuqizimi i Njoftim-Vlerësimit Tatimor nr.29552/6 prot., datë 26.08.2011,
lëshuar nga Drejtoria e Kontrollit Tatimor, pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore.
Baza Ligjore: Neni 31, 32/a, 324 vijues i të K.Pr.Civile,
neni 106 e vijues i Ligji nr.99205, date 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në RSH”,
K.Pr.Administrative.

vendosur:
Pranimin e kërkesës.
Nxjerrjen e jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.Regj Them. 9605,
datë 12.03.2012, me palë: Paditës–Shoqëria “Pili” sh.p.k.; Të paditur–1.
Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve
Tiranë. 2. Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë; Me objekt: 1. Shfuqizimin i
vendimit nr.18178/2 prot., datë 25.01.2012 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
142
2. Shfuqizimi i Njoftim-Vlerësimit Tatimor nr.29552/6 prot., datë 26.08.2011
lëshuar nga Drejtoria e Kontrollit Tatimor pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore.
Kundër vendimit të lartpërmendur ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse,

Shoqëria “Pili” sh.p.k. Tiranë, e cila kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit me të
njëjtin trup gjykues, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit;
- Të drejtën për të kundërshtuar në gjykatë njoftim vlerësimin tatimor tatimpaguesit ia
ka njohur në mënyrë eksplicite vetë ligji i posaçëm;
- Sipas neneve 106 dhe 107 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat
tatimore”, pala paditëse ka pasur të drejtën të ankimojë në rrugë administrative
njoftim vlerësimin tatimor nr.29552/6 Prot, datë 26.07.2011, të drejtën të cilin paditësi
e ka ushtruar brenda afatit ligjor;
- Për rastin konkret nxjerrja jashtë juridiksion gjyqësor bën që ankuesit t’i mohohet e
drejta e ankimit, e garantuar në dispozitat kushtetuese, që nga njëra anë sjell mohimin
e të drejtës për t’u gjykuar dhe dëgjuar nga gjykata dhe nga ana tjetër mos ushtrimin e
një kontrolli gjyqësor mbi aktin administrativ, elementë këto të domosdoshëm për një
proces të rregullt ligjor.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës paditëse Av. Bilal
Kola, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për vazhdimin e gjykimit, në atë gjykatë me të njëjtin trup gjykues; Avokatin e
Shtetit Z. Abaz Deda, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
143
VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria
“Pili” sh.p.k., është person juridik, me NIPT nr.K1906022O, me seli ne “Autostrada Tiranë
Durrës, Km.7, godinat e EUROMAX-it”, Tiranë, dhe që ushtron aktivitet në fushën e
“Prodhim, përpunim, import eksport të produkteve ushqimore”.
Rezulton se Drejtoria e Kontrollit Tatimor pranë palës së paditur Drejtorisë Rajonale
Tatimore Tiranë, ka ushtruar kontroll pranë palës paditëse, në përfundim të të cilit ka nxjerrë:
“Njoftim- Vlerësimin Tatimor” nr.29552/6 prot., datë 26.08.2011. Në bazë të këtij akti,
Shoqërisë “Pili” sh.p.k. i ngarkohen detyrimet si vijon: “Detyrim për TVSH për vitin 2009 në
shumën 32,789 lekë detyrim për TVSH për vitin 2010 në shumën 16,585,798 lekë dhe gjobë
në shumën 8,145,601 lekë; detyrim për tatimfitimin për vitin 2010 në shumën 1,798,190 lekë
dhe gjobë në shumën 447,297 lekë”. Nga këto detyrime është zbritur ulja e humbjes
ushtrimore në masën prej 81,456.008 lekë dhe rezulton se detyrimi përfundimtar i palës
paditëse ndaj organit tatimor është 108,456,674 lekë.
Pala paditëse ka ushtruar ankim administrativ pranë Drejtorisë së Apelimit Tatimor
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, e cila me vendimin e saj nr.18178/2 prot., datë
25.01.2012, ka vendosur: “Refuzimin e ankimit për anullimin e detyrimeve të përcaktuara në
Njoftim vlerësimin për detyrimet tatimore nr.29552/6 prot., datë 26.08.2011 të Drejtorisë
Rajonale Tatimore Tiranë, pasi nuk është bërë pagesa e plotë e detyrimit tatimor objekt
ankimi”.
Pas kësaj Shoqëria “Pili” sh.p.k. i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
me kërkesë padi duke kërkuar sa parashtrohet në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Në seancën gjyqësore të datës 22.06.2012, pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore
Tiranë kërkoi nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke pretenduar se pala
paditëse që ka paraqitur ankim administrativ ndaj njoftim vlerësimit tatimor nr.29552/6 prot.,
datë 26.08.2011, nuk ka bërë pagesën e detyrimit tatimor, objekt ankimi sipas përcaktimit të
nenit 106 dhe 107 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë”.
Pala paditëse në këtë gjykim ka pretenduar se ajo ka pasur tepricë kreditore ndaj
organeve tatimore, vlerë kjo e cila mbulonte detyrimin tatimor të vendosur ndaj saj me anë të
njoftim vlerësimit tatimor nr.29552/6 prot., datë 26.08.2011. Kjo palë ka pretenduar se në
bazë të nenit 75/1 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, i ka paraqitur palës së paditur kërkesën
për të shlyer detyrimin e nxjerrë sipas njoftim vlerësimit tatimor nr.29552/6 prot., datë
26.08.2011, me këtë tepricë kreditore dhe duke qenë se nuk ka marrë përgjigje, e ka marrë të
mirëqenë këtë kompensim.
Nga shkresa “Informacion” e Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë, nr.47633, datë
28.06.2012, rezulton se pala paditëse deri në Prill 2011, nga të dhënat e sistemit informatik
tatimor “... ka gjendje kreditore në masën 40,590,685 lekë dhe ka bërë kërkesë për rimbursim
të TVSH së paguar më tepër në vlerën prej 35,000,000 lekë. Pas kontrollit gjendja kreditore
TVSH e rimbursueshme për periudhën prill 2011 është 23,330, 417 lekë”.
vendosur:
“Pranimin e kërkesës.
Nxjerrjen e jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.Regj Them. 9605, datë
12.03.2012, me palë: Paditës–Shoqëria “Pili” sh.p.k.; Të paditur–1. Drejtoria e Apelimit
Tatimore pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë. 2. Drejtoria Rajonale
Tatimore Tiranë; Objekti – 1. Shfuqizimin i Vendimit nr.18178/2 prot., datë 25.01.2012 të
Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve. 2. Shfuqizimi i
144
Njoftim- Vlerësimit Tatimor nr.29552/6 prot., datë 26.08.2011 lëshuar nga Drejtoria e
Kontrollit Tatimor pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore”.
Kjo gjykatë ka arsyetuar se: ...kuadri ligjor parashikon se organet tatimore duhet të
përgjigjen brenda një afati 15 ditor për të konfirmuar tepricën kreditore... ky afat është
caktuar 15 ditë, në mënyrë që subjekti tatimor të ketë kohë për të bërë ankimin administrativ
si dhe pagesën e detyrimit sipas nenit 107 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008.... Detyrimi për
të paguar vlerën e detyrimit tatimor, kur ankimon një njoftim vlerësimi, është një kusht
thelbësor për shqyrtimin e këtij ankimi në Drejtorinë e Apelimit Tatimor. Ky detyrim tatimor
mund të kompensohet me vlerën e tepricës kreditore që mund të ketë akumuluar subjekti
tatimor, por gjithmonë pasi të jetë kryer sipas procedurës ligjore. Një subjekt mund të
pretendojë se ka tepricë kreditore dhe pa ju konfirmuar zyrtarisht rimbursimi, ai nuk mund të
pretendojë se e ka paguar vlerën që përmban një “Njoftim- Vlerësimi Tatimor”. ... Paditësi
nuk ka paguar detyrimin tatimor si dhe as nuk e ka bërë kërkesën për rimbursim në ditët e
para që ka marrë dijeni, në mënyrë që t’u jepte kohë organeve tatimore që të shpreheshin për
këtë fakt, para se të kalonte afati i ankimit administrativ. Kjo palë e ka bërë kërkesën për
rimbursim në ditët e fundit të afatit të ankimit, pikërisht më datë 22.09.2012, kur kishin
ngelur shumë më pak se 15 ditë nga mbarimi i afatit të ankimit. Deri në këto momente
paditësi nuk provoi që teprica kreditore i është konfirmuar nga organi tatimor...
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka paraqitur ankim të veçantë
pala paditëse, Shoqëria “Pili” sh.p.k. Tiranë, e cila kërkon prishjen e tij dhe dërgimin e
çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit me të njëjtin trup gjykues, duke
parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.12144, datë 11.12.2012 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i bazuar në ligjin procedural dhe si i tillë ai duhet
të lihet në fuqi.
Ky Kolegj vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse nuk përmban
shkaqe ligjore të cilat të bëjnë të cenueshëm vendimin nr.12144, datë 11.12.2012 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Referuar të drejtës sonë procedurale çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të
rëndësishme procedurale, mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e të cilit sjell automatikisht
prishjen e vendimit. Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të K.Pr.Civile parashikohet
shprehimisht se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në
shqyrtim nëse çështja që shqyrton bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrativ.
Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e
Lartë”.
Në analizë të dispozitës së mësipërme konstatohet se çdo lloj gjykate dhe në çdo
shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me
juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht
është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt
ligjor të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
Siç rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore pala paditëse ka
kundërshtuar gjyqësisht aktin administrativ të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë,
nr.29552/6 prot., datë 26.08.2011, që ka vendosur për këtë subjekt detyrime të TVSH-së për
vitin 2009, detyrime të TVSH-së, tatim fitimit dhe gjoba për vitin 2010, si dhe aktin
administrativ të Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë nr.18178/2 prot., datë 25.01.2012, i
cili ka refuzuar ankimin e saj për shkak se e konsideron atë të papranueshëm, në kushtet kur
nuk është bërë pagesa e detyrimit tatimor objekt ankimi.
Të dy aktet e mësipërme përbëjnë akte administrative të administratës tatimore që
mund të kundërshtohen nga pala e interesuar sipas kushteve dhe afateve te parashikuara në
Ligjin nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”.
145
Në nenin 106 të këtij Ligji shprehimisht thuhet se:
“1. Tatimpaguesi mund të ankimojë kundër çdo njoftim vlerësimi, çdo vendimi që
ndikon në detyrimin e tij tatimor, çdo kërkese për rimbursim ose lehtësim tatimor, ose çdo
akti ekzekutiv të posaçëm tatimor, në lidhje me tatimpaguesin.
2. Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e parashikuar në zbatim të këtij ligji, me
udhëzim të Ministrit të Financave.
3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30 ditëve
kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore është marrë ose
vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi.
4. Drejtoria e apelimit i dërgon një kopje të ankimit administratës tatimore, që ka
nxjerrë vlerësimin tatimor ose vendimin, objekt të ankimit tatimor”.
Neni 107 i Ligjit të lartpërmendur shprehimisht thotë se:

“1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji,
duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në
njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.
2. Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira
në vlerësimin tatimor të ankimuar.
3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që
është subjekt i ankimit.
4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk është
ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore”.
Në analizë të dispozitave të mësipërme rezulton se çdo subjekt (tatimpagues) ka të
drejtë të ushtrojë ankim administrativ me shkrim kundër një akti të organit tatimor që
përmban detyrime për të (subjektin/tatimpaguesin) në Drejtorinë e Apelimit Tatimor,
(strukturë në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve), brenda 30 ditëve nga njoftimi i aktit që
kundërshtohet.
Pagesa e detyrimit tatimor të përcaktuar në aktin administrativ për ankimuesin përbën
kusht për vlefshmërinë e ankimit administrativ. Kuptimin e detyrimit tatimor e jep neni 6,
paragrafi 3 i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë” që shprehimisht thotë se: “3. Detyrimi tatimor përfshin tatimin, kamatëvonesat, si
dhe gjobat, për rastet e parashikuara nga ky ligj”.
Në analizë të dispozitës së mësipërme, detyrimi tatimor përfshin (i) tatimin ose
kontributin e sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore, (ii) gjobën dhe (iii) kamatëvonesat.
Gjobat nuk janë gjë tjetër veçse dënime administrative që i ngarkohen tatimpaguesit
për moszbatimin e legjislacionit fiskal dhe janë parashikuar në Seksionin XIV të Ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, ndërsa
kamatëvonesa është parashikuar në nenin 76/1 të këtij ligji, ku shprehimisht thuhet: “Kur
detyrimi tatimor nuk paguhet në afat tatimpaguesi është i detyruar që, për periudhën nga
afati i pagesës deri në datën e pagesës së tatimit, të paguajë kamatëvonesë për këtë shumë, në
masën e përcaktuar në pikën 3 të këtij neni”.
Në kuptim të nenit 107/2 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore
në Republikën e Shqipërisë”, shuma që duhet paguar për efekt të vlefshmërisë së ankimit
administrativ përjashton të gjithë gjobat e përfshira në vlerësimin tatimor që përmban akti që
kundërshtohet.
Si rrjedhojë, për vlefshmërinë e ankimit administrativ, duhet paguar detyrimisht
detyrimi tatimor (tatim apo kontribut sigurimesh) dhe kamatat (interesat) që gjenerojnë për
vonesë në deklarimin dhe pagesën e detyrimeve tatimore.
Ka rezultuar se pala paditëse nuk ka paguar shumën që i korrespondon detyrimit të
TVSH-së për vitin 2009 dhe detyrimin e TVSH-së dhe tatim fitimit për vitin 2010, në
146
momentin që ka paraqitur ankimin administrativ ndaj njoftimit vlerësimit tatimor të
mësipërm, duke mos plotësuar kështu kushtin e vendosur në nenin 107/2 të ligjit të
lartpërmendur, prandaj dhe Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve nuk e ka marrë në shqyrtim këtë ankim.
Rezulton se pala paditëse ka pretenduar se detyrimet tatimore objekt ankimi duhen
kompensuar me gjendjen kreditore për TVSH që kjo palë ka ndaj organeve tatimore. Në këto
kushte, sipas palës paditëse Drejtoria e Apelimit Tatimor ka vendosur gabim kur ka refuzuar
të shqyrtojë ankimin e saj kundër aktit administrativ të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë,
nr.29552/6 prot., datë 26.08.2011, me arsyetimin se nuk është kryer pagesa e detyrimeve
tatimore. Pala paditëse pretendon se ka bërë edhe kërkesë për kompensim të detyrimeve
tatimore me gjendjen e saj kreditore në datën 22.09.2011, por nuk ka marrë përgjigje nga
organi tatimor.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ky pretendimi i palës paditëse i ngritur
gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe në ankimin e veçantë nuk qëndron. Kjo për arsye se
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, Kreu
XIII, parashikon kompensimin e shumës së pagueshme për efekt të ankimit administrativ, me
gjendje kreditore të tatimpaguesit, siç pretendon pala paditëse, me kusht që të ndiqet e
zbatohet një procedurë e veçantë.
Neni 75 (Detyrimet tatimore të paguara më tepër) i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008,

përcakton se:
“1. Kur shuma e detyrimit tatimor të paguar është më e madhe se shuma e tatimit të
vlerësuar në njoftimin për vlerësimin tatimor, administrata tatimore e kalon shumën e paguar
më tepër për llogari të detyrimeve të tjera tatimore, të papaguara nga tatimpaguesi.
Pas kësaj, me miratimin, me shkrim, të tatimpaguesit, shuma e mbetur, nëse ka:
a) rimbursohet automatikisht, brenda 30 ditëve kalendarike nga data e derdhjes së
shumës së paguar më tepër;
b) kalohet për llogari të detyrimeve tatimore të ardhshme të tatimpaguesit.
2. Veprimet për shumat e paguara më tepër për detyrimet tatimore regjistrohen në
dosjen e tatimpaguesit”.
Në Udhëzimin nr.24, datë 02.09.2008, pika 107.3.2., parashikohet se: “Në qoftë se
tatimpaguesi bën ankim kundër një detyrimi tatimor dhe në të njëjtën kohë ka paraqitur një
kërkesë për kompensim detyrimi (nëpërmjet së cilës ka argumentuar kompensimin e detyrimit
tatimor që ankimohet me tatime të paguara tepër apo tepricë kreditore nga periudha të
mëparshme), në zbatim të neneve 75 dhe 107 të ligjit, Drejtoria Rajonale Tatimore është e
detyruar që brenda një periudhe jo më shumë se 15 ditë kalendarike t’i konfirmojë me shkrim
tatimpaguesit për kompensimin e detyrimit objekt apelimi ose për moskryerjen e
kompensimit”.
Në analizë të sa më sipër kompensimi i detyrimeve të një njoftim vlerësimi me
gjendjen kreditore të një tatimpaguesi mund të kryhet në rast se plotësohen njëherazi kushtet
e mëposhtme:
a- Subjekti tatimor duhet të ketë paraqitur kërkesë me shkrim pranë organit
tatimor për kompensimin e detyrimeve tatimore me gjendjen kreditore;
b- Organi tatimor duhet të ketë konfirmuar zyrtarisht kompensimin si më sipër,
brenda 15 ditëve nga data kur subjekti ka paraqitur kërkesën për kompensim.
Rezulton nga provat që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe konkretisht shkresa e datës
22.09.2011 se pala paditëse i është drejtuar Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë, duke
kërkuar kompensimin e detyrimeve që kanë dalë nga njoftim vlerësimi tatimor nr.29552/6
prot., datë 26.08.2011, me vlerën e TVSH së kreditueshme që ana e paditur ka ndaj saj. Nga
147
aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se organi tatimor nuk ka marrë ndonjë
vendim, nëse e konfirmon apo jo kompensimin e detyrimeve fiskale me gjendjen kreditore të
shoqërisë për TVSH-në e paguar më tepër.
Nisur nga sa më sipër, në çështjen objekt gjykimi, rezulton se nuk plotësohen kushtet
e parashikuara në nenin 75 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008. Nuk mund të pranohet në asnjë
rast se kompensimi i detyrimeve tatimore me gjendjen kreditore të tatimpaguesit, është kryer
apo do të konsiderohet i tillë, vetëm me paraqitjen e kërkesës së subjektit pranë autoritetit
tatimor për kompensimin e detyrimeve. Të drejtën për të konfirmuar këtë lloj kompensimi,
ligjvënësi ia ka njohur vetëm organit tatimor (pra është në diskrecionin e këtij të fundit dhe jo
edhe subjektit tatimpagues).
Është pikërisht organi tatimor, i cili në respektim të procedurës së parashikuar në
Ligjin nr.9920, datë 19.05.2008 dhe në aktet e tjera nënligjore, pas verifikimeve të kryera, do
të konfirmojë nëse duhet të kryhet apo jo kompensimi. Çdo vendim negativ i marrë nga kjo
administratë, qoftë dhe mosveprimi i saj, mund të kundërshtohen në mënyrën e parashikuar
në ligj, por në asnjë rast nuk mund të konsiderohet si pranim në heshtje i kompensimit apo
kryerje automatikisht e tij.
Mos dhënia e konfirmimit nga ana e autoritetit tatimor për kompensimin e
detyrimeve, detyron subjektin tatimor që brenda afatit dhe sipas procedurave të parashikuara
shprehimisht në nenin 106 dhe 107 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, të paguajë detyrimet
tatimore, me qëllim ushtrimin e të drejtës së ankimit administrativ dhe marrjen në shqyrtim të
tij nga organi kompetent shtetëror.
Moskryerja e pagesave të njoftim vlerësimit tatimor sipas procedurave të parashikuara
në ligj, me arsyetimin se subjekti ka gjendje kreditore të TVSH të pasqyruar në sistemin
informatik tatimor dhe se ky i fundit ka bërë kërkesë për kompensim të detyrimeve,
konsiderohet nga ky Kolegj si mospërmbushje e kushteve të parashikuara në nenin 106 dhe
107 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008.
Duke qenë se Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve, nuk e ka marrë në shqyrtim ankimin e palës paditëse ndaj njoftim vlerësimit
tatimor nr.29552/6 prot., datë 26.08.2011, të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve (për arsye të
moskryerjes së pagesës së detyrimit tatimor që ankimohet), në referim të nenit 107/3 të Ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë” konsiderohet
se ankimi i palës paditëse, nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ dhe, në
këto kushte, kjo palë nuk e ka ezauruar ankimin administrativ të parashikuar shprehimisht në
ligj.
E drejta jonë publike dhe konkretisht Kodi i Procedurave Administrative njeh
ushtrimin e ankimit administrativ nëpërmjet apelimit administrativ dhe kërkesës joformale.
Ushtrimi i ankimit administrativ nëpërmjet kërkesës joformale nuk përbën një detyrim
për subjektin, por një të drejtë të tij për t’iu drejtuar organit administrativ me qëllim
shqyrtimin e ankimit si dhe zgjidhjen e problemit. Në rastet e kërkesës joformale, duke
mbetur një opsion, një mundësi që ligji i njeh individit për t’i paraqitur organit administrativ
pretendimin e tij, gjykata nuk ka pengesë të investohet direkt për ta marrë atë në shqyrtim.
Ndërsa apelimi administrativ i parashikuar shprehimisht ne ligj, si një mjet juridik i
plotë për të kërkuar shfuqizimin ose ndryshimin e aktit administrativ, përbën një mjet ankimi
me natyrë shteruese dhe njëkohësisht të detyrueshme për t’u ezauruar me qëllim që më pas t’i
drejtohesh juridiksionit gjyqësor. Apelimi administrativ kërkon respektimin e disa kushteve
formale, pa të cilat nuk mund të pretendohet të kryhet një proces i rregullt administrativ. Këto
kushte formale janë të parashikuara jo vetëm në Kodin e Procedurës Administrative, por edhe
në ligje të veçanta.
148
Këto ligje të veçanta të cilat rregullojnë fushat e veçanta të veprimtarisë
administrative parashikojnë jo vetëm të drejtën dhe detyrimin e subjektit për të paraqitur
apelim administrativ, por dhe të drejtën dhe detyrimin e organit konkret administrativ për ta
marrë në shqyrtim ankimin administrativ me efekt shterues.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin e tyre unifikues nr.1, datë
26.11.2010, kanë arritur në konkluzionin unifikues se: “Ndjekja e rrugës administrative (të
apelimit administrativ) për zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti
t’i drejtohet gjykatës është e detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike
administrative, etj. Nëse rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet,
kushtet e procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative..”.
Në analizë të sa më sipër dhe në bazë të nenit 107/4 të Ligjit nr.9920, datë
19.05.2008, “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, kjo çështje nuk mund t’i
nënshtrohet juridiksionit gjyqësor, përsa kohë konsiderohet se nuk është ezauruar ankimi
administrativ dhe, në bazë të nenit 36 dhe 59 të K.Pr.Civile, mosmarrëveshja objekt gjykimi
është jashtë juridiksionit gjyqësor.
Sa më sipër është dhe qëndrimi i Kolegjeve te Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin nr.3, datë 10.01.2008, ku shprehimisht thuhet: “Gjykata e nxjerr çështjen jashtë
juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për faj të tij, nuk e ka paraqitur ankimin
administrativ në afat ose nuk ka kompletuar dokumentet shoqëruese sipas ligjit (megjithëse
organi administrativ e ka vënë në dijeni për të metat e ankimimit). Nëse gjykatës i rezulton se
jo për faj të paditësit (ankuesit) çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi
administrativ, atëherë në zbatim të nenit 42 të Kushtetutës, nenit 6 të Konventës Europiane të
së Drejtave të Njeriut, që garantojnë një proces të rregullt ligjor, është e detyruar të
shqyrtojë çështjen në themel, duke qenë ajo që ka juridiksionin për shqyrtimin e çështjes”.
Në këto kushte, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë që ka nxjerrë çështjen
jashtë juridiksionit gjyqësor është i drejtë dhe i bazuar në ligj dhe si i tillë do të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 59 dhe 485/a të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 19.03.2013
149
MENDIM PAKICE
Ne gjyqtarët në pakicë Majlinda Andrea dhe Medi Bici, në bazë të nenit 307/2 të
Kodit të Procedurës Civile, parashtrojmë me shkrim mendimin tonë kundër, për t’ia
bashkëngjitur vendimit nr.195, datë 19.03.2013 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, që i
përket çështjes civile nr.00480/2013 me palë ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria “Pili” shpk dhe
të paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, etj., me objekt shfuqizim akti administrativ…..
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes rezulton si më poshtë:
Pala paditëse është një shoqëri private me qendër në km 7 të Autostradës Tiranë-
Durrës dhe ka si aktivitet të saj “Prodhimin, përpunimin, import-eksportin e produkteve
ushqimore”.
Pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, ka ushtruar kontroll pranë palës
paditëse dhe në përfundim të tij ka rezultuar se pala paditëse ka një detyrim tatimor të
papaguar në shumën 108.456.674 lekë (bashkë me gjobat), për të cilin pala e paditur ka
nxjerrë njoftimin vlerësimin tatimor përkatës.
Pala paditëse ka ushtruar ankim administrativ pranë palës së paditur Drejtoria e
Apelimit Tatimor, e cila me vendimin e datës 25.01.2012 ka vendosur refuzimin e ankimit të
paraqitur nga pala paditëse, për shkak se ajo nuk ka bërë parapagimin e plotë të detyrimit
tatimor.
Duke mos u pajtuar me vendimin e organit më të lartë administrativ, pala paditëse i
është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila me vendimin
nr.12144/2012 ka vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Ndryshe nga qëndrimi i shumicës, pakica vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga
pala paditëse është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhej të pranohej nga Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhej të prishej dhe
çështja të dërgohej për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë.
Pala paditëse ka paraqitur ankimin administrativ me datë 26.09.2011 pranë palës së
paditur Drejtoria e Apelimit Tatimor kundër njoftim vlerësimit tatimor të datës 26.08.2011 të
nxjerrë nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë.
Para se të paraqiste ankimin administrativ, pala paditëse me datë 22.09.2011 i është
drejtuar me një kërkesë me shkrim palës së paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, me
të cilën kërkonte kompensimin e tepricës kreditore, e cila sipas shkresës nr.47633, datë
28.06.2012 ka qenë në shumën 40.590.685 lekë, por Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë nuk
ka kthyer asnjë përgjigje.
Në nenin 107/3/2 të Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008 të Ministrit së Financave (i
ndryshuar) është përcaktuar se:
Në qoftë se tatimpaguesi bën ankim kundër një detyrimi tatimor dhe në të njëjtën kohë
ka paraqitur një kërkesë për kompensim detyrimi (nëpërmjet të cilës ka argumentuar
kompensimin e detyrimit tatimor që ankimohet me tatime të paguara tepër apo tepricë
kreditore nga periudha e mëparshme), në zbatim të neneve 75 dhe 107 të ligjit, Drejtoria
Rajonale Tatimore është e detyruar që, brenda një periudhe jo më shumë se 15 ditë
kalendarike, t’i konfirmojë me shkrim tatimpaguesit për kompensimin e detyrimit objekt
apelimi, ose moskryerjen e kompensimit.
Nga akti nënligjor i mësipërm dalin përfundimet e mëposhtme:
Tatimpaguesi duhet të paraqesë ankim administrativ.
Tatimpaguesi duhet të paraqesë kërkesë me shkrim për kompensimin e tepricës
kreditore.
Organi tatimor brenda një afati 15 ditor është i detyruar që të kthejë përgjigje
(pozitive ose negative).
150
Nga gjykimi i çështjes del e provuar se tatimpaguesi (pala paditëse) i ka realizuar
detyrimet që i ngarkon ky akt nënligjor, pasi ajo ka paraqitur ankim administrativ në organin
më të lartë administrativ dhe katër ditë para paraqitjes së tij, i ka kërkuar organit tatimor që ka
nxjerrë aktin, që të bëjë kompensimin e tepricës kreditore, ndërsa organi tatimor, i cili ishte i
detyruar që brenda një afati 15 ditor të kthente përgjigje, në mënyrë abuzive nuk e ka
përmbushur detyrën e ngarkuar nga ligji.
Arsyetimi që bën shumica se përgjigja e organit tatimor është në diskrecion të tij është
i pabazuar në ligj, sepse e përmendëm edhe më lart se Udhëzimi nr.24/2008 (i ndryshuar) i
Ministrit të Financave nuk lë shteg për keqinterpretim, pasi ai shprehimisht përcakton se:
organi tatimor është i detyruar që të kthejë një përgjigje, qoftë edhe negative.
E parë në këtë këndvështrim, pakica vlerëson se, pala paditëse është treguar korrekte
me zbatimin e ligjit, por kanë qenë veprimet abuzive të palës së paditur Drejtoria Rajonale e
Tatimeve Tiranë shkaku i vetëm që çuan palën paditëse në mospërmbushjen e detyrimit
(parapagimin e plotë të detyrimit tatimor), para se të shqyrtohej ankimi administrativ nga
organi më i lartë administrativ.
Në vendimin unifikues nr.03/2008 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë mbajnë
qëndrimin se:
Gjykata e nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi për faj të tij
nuk e ka paraqitur ankimin në afat, ose nuk ka kompletuar dokumentet shoqërues sipas
ligjit....
Në rastin në gjykim është e provuar se, pala paditëse për shkak të shkeljeve të ligjit
nga organi tatimor, është vënë përpara pamundësisë për parapagimin e detyrimit tatimor,
prandaj duke mos pasur asnjë faj, ankimi i veçantë i paraqitur prej saj duhej të pranohej nga
Kolegji Civil, i cili duhet të prishte vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ta dërgonte
çështjen për vazhdimin e gjykimit.
Duke arsyetuar si më sipër pakica arrin në përfundimin se vendimi nr.195, datë
19.03.2013 i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë është i pabazuar në ligj, prandaj vota jonë
është kundër tij.
Majlinda Andrea Medi Bici
151
Nr.00-2013-1016 i Vendimit (196)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mjalinda Andrea Anëtare
PADITËS: ABAS DRIZA

E PADITUR: ZYRA E GJENDJES CIVILE QARKU FIER,
RRETHI FIER.
PERSONI I TRETË: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE FIER
OBJEKTI:
Korrigjim gabimi në aktet e gjendjes civile,
lidhur me vitin e lindjes të paditësit Abas Driza,
nga ajo e gabuara 07.06.1951, në atë të vërtetë 07.06.1945.
Baza Ligjore: Nenet 31-32-153 e vijues të K.Pr.Civile
dhe nenet 39 e vijues te ligjit 8950, datë 10.10.2002,
me ndryshimet e tij “Për Gjendjen Civile”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.165, datë 02.02.2009, ka vendosur:

Pranimin e padisë se palës paditëse Abas Driza ndaj palës së paditur Zyra e
Gjendjes Civile Qarku Fier Rrethi Fier e personit të tretë Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Fier, duke kundërshtuar pjesërisht aktin e lindjes së
paditësit Abas Driza, vetëm përsa i përket datëlindjes së tij, nga ajo e gabuara
07.06.1951, në atë të vërtetë 07.06.1945. Detyrimin e palës së paditur Zyra e
Gjendjes Civile Qarku Fier, Rrethi Fier, të kryejë korrigjimet përkatëse në
kolonën “Datëlindje”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.347, datë 16.09.2009, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.165, datë 02.02.2009, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier dhe duke e gjykuar çështjen në fakt: Rrëzimin e padisë së
paditësit Abas Driza.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar rekurs paditësi Abas Drizi, i
cili kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, duke parashtruar këto shkaqe:
152
- Gjykata e apelit në gjykimin e kësaj çështje nuk ka respektuar ligjin nr.8950, datë
10.10.2002, “Për Gjendjen Civile”, i ndryshuar.
- Gjykata e apelit padrejtësisht ka ndryshuar vendimin e Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Fier, e cila e ka pranuar kërkesën padinë si të ligjshme dhe pa administruar asnjë
provë tjetër ka gjykuar çështjen në fakt dhe ka rrëzuar padinë.
- Pretendimet e gjykatës se apelit se: gjoja në këtë vit shkollor ka qenë regjistruar një
person tjetër dhe pikërisht vëllai im i vdekur me emrin Abas me mëmësi tjetër Rahimë
dhe jo unë ankuesi me mëmësinë time Saqine, nuk është e vërtetë.
- Këtë fakt e provoj me Çertifikatën e vdekjes lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile
Qarku Fier Rrethit Fier, datë 13.10.2009, ku rezulton se: Vëllai im Abas Driza ka
lindur në 1 prill 1946 dhe ka vdekur me 29 shtator 1946. Pra ai ka vdekur në moshën
5 muajsh dhe nuk mund të pranohet fakti që ai të jetë regjistruar në shkollë në vitin
1954 -1955 si pa të drejtë pranohet në arsyetimin e vendimit të gjykatës së apelit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesit e palës paditëse
av.Thimjo Kondi, i cili kërkoi prishjen e vendimeve të gjykatës së apelit dhe dërgimin e
çështjes në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues ose prishjen e vendimit të gjykatës së apelit
dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier; si dhe pasi diskutoi
VËREN
1 Siç rezulton nga aktet në dosjen gjyqësore pala paditëse Abas Driza pretendoi faktin
se në regjistrin themeltar që disponon Zyra e Gjendjes Civile e Qarkut Fier, figuron gabimisht
i regjistruar i datëlindjes 07.06.1951, ndërsa datëlindja e tij e vërtetë është 07.06.1945.
2. Sipas tij, ky fakt provohet nga vërtetimi i lëshuar nga Drejtoria Arsimore Rajonale,
Qarku Fier, nga ku rezulton se paditësi është regjistruar ne Shkollën 7-vjeçare “Baftjar
Luzati” Radostinë, në vitin shkollor 1954 – 1955, çka vërteton që ai ka filluar klasën e parë
fillore në moshën 3-vjeçare gjë do të ishte krejtësisht e pamundur.
3. Gjithashtu rezulton e provuar se në regjistrin e fshatit Radostinë nr.3/60 të vitit
1974 pala paditëse figuron me datëlindje 07.06.1951, kurse në regjistrin e Lagjes “Sheq i
Madh” nr.46/112 të vitit 1974, në të cilin kërkuesi është banues edhe sot, regjistrimi është i
datëlindjes 07.06.1945.
4. Për këtë arsye pala paditëse i është drejtuar gjykatës më kërkesë padinë objekt
gjykimi, duke kërkuar korrigjimin e aktit të lindjes për të cilin ai ka interes të ligjshëm, njohja
e të cilit ka pasoja juridike për të, siç është mos përfitimi i pensionit të pleqërisë
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.165, datë 02.02.2009, ka
vendosur: “Pranimin e padisë se palës paditëse Abas Driza ndaj palës se paditur Zyra e
Gjendjes Civile Qarku Fier Rrethi Fier e personit të tretë Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Fier, duke kundërshtuar pjesërisht aktin e lindjes se paditësit Abas Driza vetëm
përsa i përket datëlindjes së tij, nga ajo e gabuara 07.06.1951, ne atë të vërtetë 07.06.1945.
Detyrimin e palës së paditur, Zyra e Gjendjes Civile Qarku Fier, Rrethi Fier, të kryejë
korrigjimet përkatëse në kolonën “Datëlindja ”.
5.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata arrin në konkluzionin se padia është e bazuar në
prova e në ligj dhe si e tillë, ajo duhet pranuar me arsyetimin e mëposhtëm:
Padia është ngritur për njohjen e pavërtetësisë së aktit të lindjes së paditësit Abas Ali
Driza, pasi është me pasoja juridike për paditësin, pasi ai ka mbushur moshën për pension
pleqërie, bazuar kjo në nenin 32/c të K.Pr.Civile.
153
Nga akti i lindjes nr.1902, datë 19.06.1951, ditë e enjte ora 10 05 të paditësit Abas Ali
Driza, rezulton se ai ka lindur po atë ditë dhe deklarues ka qenë i ati i tij, shtetasi Ali Driza.
Ky akt, është nënshkruar vetëm nga nëpunësi i Gjendjes Civile Llazar Lupe, me pretendimin
se deklaruesi, i ati i fëmijës në rastin konkret, është analfabet.
Konform nenit 39/3 të ligjit nr.8950, datë 10.10.2002, “Për Gjendjen Civile”
“Shtetasi, përfaqësuesi ligjor ose kujdestari, si dhe çdo person tjetër që pretendon se i është
cënuar një e drejtë ose është privuar nga pasoja juridike të caktuara, pretendimet për
pavlefshmëri, pasaktësi e falsitet, mund t’i parashtrojnë vetëm gjyqësisht duke thirrur si të
paditur Zyrën e Gjendjes Civile, ku është mbajtur akti dhe deklaruesin kur nuk është vetë
paditës”.
Në rastin konkret, akti i lindjes së paditësit Abas Ali Driza është mbajtur në Zyrën e
Gjendjes Civile Qarku Fier Rrethi Fier, zyrë e cila është thirrur në cilësinë e palës së
paditur, ndërsa deklarues ka qenë shtetasi Ali Driza, i ati i paditësit Abas Driza. Nga
çertifikata e vdekjes, në bazë të regjistrit të fshatit Radostinë Fasko nr.1/57 të vitit 1950,
lëshuar prej palës së paditur datë 02.02.2009, rezulton se shtetasi Ali Driza, ka vdekur datë
08.11.1957, prandaj ai si deklarues nuk është thirrur në cilësinë e të paditurit. Ky akt merret
i dyshimtë prej gjykatës, për faktin se është mbajtur po atë ditë që ka lindur fëmija?!,
gjithashtu se nuk është nënshkruar prej të atit të fëmijës, apo një person i autorizuar prej tij.
Nga vërtetimi nr.103 prot., datë 15.12.2008, lëshuar nga Drejtoria Arsimore Rajonale
e Qarkut Fier, rezulton së shtetasi Abas Ali Driza është regjistruar në shkollën 7-vjeçare
“Baftjar Luzati” të fshatit Radostinë në vitin shkollor 1954-1955, ai rezulton me nr.3580
regjistri dhe nr.456 amze. Nga ky vërtetim, del qartë se akti i lindjes së paditësit nuk është i
vërtetë, pasi ai nuk mund të ketë filluar shkollën në moshën 3 vjeçare1
Sa më sipër dolën të qarta nga thëniet e palëve, të dëshmitarëve Sotir Meço e Ymer
Muhameti, provat shkresore të administruara në seancën gjyqësore”.
6. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.347, datë 16.09.2009, ka
vendosur:“Ndryshimin e vendimit nr.165, datë 02.02.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier dhe duke e gjykuar çështjen ne fakt: Rrëzimin e padisë së paditësit Abas Driza”.
6.1 Arsyetimi i gjykatës: Gjykata e apelit çmon se shkaqet e ngritura në ankimin e
personit të tretë janë të mbështetura në ligj, duke konkluduar se gjykata e faktit ka zbatuar
dhe interpretuar keq në mënyrë të gabuar ligjin duke dhënë një vendim të pabazuar ne provat
e shqyrtuar dhe administruar në seancë gjyqësore.
Ligji 9850/2002, “Për gjendjen civile” me ndryshimet e tij, e ka përcaktuar aktin e
lindjes me fuqi të plotë provuese për deklarimit që janë bërë në të, duke parashikuar të
drejtën e personit që privohet nga pasojat të caktuara juridike, të parashtrojë gjyqësisht
pretendimet e tij për pavlefshmërinë apo pasaktësi, pretendimet e tij për pavlefshmëri apo
pasaktësi, pretendime të cilat duhet të bazohen në prova shkresore, të cilat provojnë në
mënyrë të pakundërshtueshme dhe kategorike se deklarimi i aktit të lindjes është i pavërtetë
dhe i pasaktë. Në rastin konkret siç është vërtetuar në gjykim, sipas çertifikatave familjare të
viteve 1945 dhe 1950, rezulton se i ati i paditësit Ali Driza ka qenë dy herë i martuar ku një
fëmijë i tij me emrin Abas dhe me amësi Rahime është i datëlindjes 04.04.1946 ndërkohë
sipas çertifikatës së vitit 1950 ekziston fëmija e tij me emrin Abas Driza i cili është me amësi
Saqine dhe me datëlindje 07.06.1951.
Në të kundërt me pretendimin e ngritur në kërkesëpadinë e paditësit Abas Driza gjatë
hetimit gjyqësor nuk ka rezultuar se paditësi të jetë fëmijë i lindur jashtë martese, për
rrjedhojë nuk ka rezultuar se paditësi të jetë fëmijë i tillë, për rrjedhojë në mënyrë kategorike
përjashtohet fakti që paditësi të jetë lindur në vitin 1946 me amësi Saqine, ndërkohë që i ati i
tij ishte ende i martuar me bashkëshorten e parë Rahime.
154
Në lidhje me shkresën nr.103 prot, datë 15.12.2008 të Drejtorisë Arsimore të Qarkut
Fier e cila vërteton se shtetasi Abas Ali Driza është i regjistruar në shkollën 7-vjeçare në
vitin shkollor 1954-1955, siç u argumentua më lart, kjo shkresë pasqyron të dhënat në lidhje
me shtetasin Abas Driza , i biri i Aliut, pa përcaktuar amësinë e tij, duke iu referuar në
mënyrë të pakundërshtueshme vëllait të paditësit i cili është i datëlindjes 04.04.1946.
7. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs paditësi Abas
Driza, i cili kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Fier.
Ligji i zbatueshëm
8 Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 10: “Gjykata mbështet vendimin e saj vetëm mbi faktet që janë paraqitur
gjatë procesit gjyqësor”.
8.2. Neni 14: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
8.3. Neni 16: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
8.4 Neni 28: “Gjykata duhet të shprehet për të gjitha kërkesat që parashtrohen në
padi, pa i kaluar kufijtë e saj, duke realizuar një gjykim të drejtë, të pavarur
dhe të paanshëm brenda një afati të arsyeshëm”.
8.5. Neni 29: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose
nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore. Gjykata çmon provat që
ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga
shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
8.6. Neni 309/1: Vendimi mbështetet vetëm në të dhëna që ndodhen në aktet dhe që
janë shqyrtuar në seancë gjyqësore.
8.7 Neni 465: Me kërkesën e palëve ose edhe kryesisht gjykata e apelit përsërit
tërësisht apo pjesërisht hetimin gjyqësor. Në shqyrtimin gjyqësor mund të
lexohen aktet e gjykimit të shkallës së parë. Gjykata ka të drejtë të marrë edhe
prova të reja.
9. Dispozitat e Ligji 8950/2002 “Për gjendjen civile”, i ndryshuar, në të cilat është
parashikuar:
9.1 Neni 39 1. Akti i lindjes është i pavlefshëm tërësisht kur nuk është mbajtur nga
shërbimi i gjendjes civile, nuk është përfshirë në librin përkatës dhe nuk është
nënshkruar rregullisht. Në raste të tjera akti i lindjes është pjesërisht i
pavlefshëm, i pasakte ose fiktiv 2. Nuk mund të konfirmohet përmbajtja tjetër
nga ajo e aktit të lindjes pa u vërtetuar pavlefshmëria e plotë ose e pjesshme,
pasaktësia ose falsiteti i pretenduar për aktin përkatës 3. Shtetasi,
përfaqësuesi ligjor ose kujdestari, si dhe çdo person tjetër që pretendon se i
është cenuar një e drejtë ose është privuar nga pasoja juridike të caktuara,
pretendimet për pavlefshmëri, pasaktësi e falsitet mund t'i parashtrojnë vetëm
gjyqësisht, duke thirrur si të paditur zyrën e gjendjes civile ku është mbajtur
akti dhe deklaruesi, kur nuk është vetë paditës. 4. Njohja ose kundërshtimi i
atësisë e i mëmësisë bëhen sipas kritereve të përcaktuara në Kodin e Familjes.
155
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
10. Vendimi nr.347, datë 16.09.2009 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit procedural civil dhe për këtë shkak duhet prishet.
11. Në argumentimin e ndryshimit të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata
e apelit referon se shkresa nr.103 prot, datë 15.12.2008 e Drejtorisë Arsimore të Qarkut Fier,
që vërteton se shtetasi Abas Ali Driza është i regjistruar në shkollën 7-vjeçare në vitin
shkollor 1954-1955, pasqyron të dhënat në lidhje me shtetasin Abas Driza, i biri i Aliut (pa
përcaktuar amësinë e tij). Gjykata vijon më tej se kjo shkresë nuk i përket palës paditëse Abas
Driza i biri i Saqines, por të vëllait, Abas Driza i biri i Rrahimes i dtl. 04.04.1946.
12. Gjykata, pa sqaruar plotësisht një sërë rrethanash që lidhen me gjykimin e çështjes
e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, të cilat kërkojnë
përgjigje edhe nga pretendimet e palëve, gabon kur zgjidh çështjen në gjendjen në të cilën
ndodhet hetimi gjyqësor.
13. I pambështetur në ligj është arsyetimi i bërë nga gjykatës së apelit, në referim të
nenit 39 të ligjit 8950/2002 “Për gjendjen civile”, duke argumentuar se “pretendimet për
pavlefshmëri dhe pasaktësi të aktit të lindjes duhet të bazohen në prova shkresore, të cilat
provojnë në mënyrë të pakundërshtueshme dhe kategorike se deklarimi i i aktit të lindjes
është i pavërtetë dhe i pasaktë”. Kolegji Civil, në interpretim të nenit 39/3 ku parashikohet se
“Shtetasi, përfaqësuesi ligjor ose kujdestari, si dhe çdo person tjetër që pretendon se i është
cenuar një e drejtë ose është privuar nga pasoja juridike të caktuara, pretendimet për
pavlefshmëri, pasaktësi e falsitet mund t'i parashtrojë vetëm gjyqësisht, duke thirrur si të
paditur zyrën e gjendjes civile ku është mbajtur akti dhe deklaruesin, kur nuk është vetë
paditës”, vlerëson se ligjvënësi ka përcaktuar mënyrën sesi shtetasi mund të realizojë të
drejtat e cenuara për shkak të pavërtetësisë apo pavlefshmërisë së aktit të lindjes, duke e
orientuar zgjidhjen e këtyre pretendimeve gjyqësisht. Por ky orientim nuk do të thotë që
gjykata në shqyrtimin e këtyre çështjeve duhet të kufizohet domosdoshmërisht vetëm në
prova shkresore, pasi procesi i të provuarit është një proces dinamik, në funksion të vërtetimit
të fakteve dhe cilësimit të drejtë të natyrës së mosmarrëveshjes.
14. Gjykata e apelit, ndonëse ka gjykuar në fakt, duke ndryshuar vendimin e gjykatës
së shkallës parë, nuk ka kryer “një hetim të plotë e të gjithanshëm, në përputhje me ligjin”
(neni 14 i K.Pr.Civile), gjithashtu nuk ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave
(neni 126 i K.Pr.Civie). Gjatë gjykimit, gjykata nuk iu ka dhënë mundësinë palëve për të
paraqitur prova të reja lidhur më pretendimet apo prapësimet e ngritura në këtë gjykim.
15. Në vijim të sa më sipër, ky kolegj vlerëson se procesi i zhvilluar nga gjykata e
apelit është proces i parregullt, sepse bie në kundërshtim me kërkesat e nenit 213, në lidhje
me nenet 11 e 12 të Kodit të Procedurës Civile. Gjykata kishte për detyrë që, pasi të dëgjonte
palët dhe përderisa vendosi të gjykonte çështjen në fakt, të përsëriste pjesërisht hetimin
gjyqësor, të merrte vendim të ndërmjetëm për të lejuar marrjen e provave të reja me të cilat
palët të mund të provonin faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet dhe kërkimet e tyre dhe jo
të pranonte si të mirëqena pretendimet e parashtruara nga personi i tretë Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Fier, duke mos hetuar lidhur me vërtetësinë dhe bazueshmërinë e
këtyre pretendimeve të ngritura në gjykim në respektim të nenit 309/1 i K.Pr.Civile.
16. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
17. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
156
bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen”, ta
zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
18. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre që, në përputhje
me ligjin, të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në
zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe
detyrime “që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e
Procedurës Civile (neni 3).
19. Gjykata është e detyruar që, në bazë të akteve ligjore e nënligjore të kohës, të
evidentojë dhe të hetojë nëse vërtetimi i lëshuar nga Drejtorisë Arsimore të Qarkut Fier i
përket palës paditëse apo jo duke analizuar dhe çmuar jo vetëm aktet që janë administruar në
dosje gjyqësore gjatë gjykimit në shkallën e parë, por duke i krijuar mundësi palëve në proces
për të depozituar prova të reja në mbështetje të pretendimeve dhe prapësimeve të tyre të
përcaktojë nëse njësohen të dhënat në regjistrin themeltar të gjendjes civile, respektivisht të
paditësit me atë që figurojnë në regjistrin me nr 3580 dhe amze 456 të shkollës 7-vjeçare
“Baftajr Luzati” Radostinë për vitin shkollor 1954-1955, me qëllim saktësimin e rubrikës
“Datëlindja”.
20. Në rigjykim, gjykata e apelit duhet të administrojë e çmojë provat që mund të
paraqesin palët në respektim të kritereve materiale e procedurale që përmbajnë dispozitat
ligjore që lidhen me mosmarrëveshjen në gjykim.
21. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 të Kodit të Procedurës
Civile,
V E N D O SI
Prishjen e vendimit nr.347, datë 16.09.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 19.03.2013
157
Nr.00-2013-872 i Vendimit (197)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 29.01.2013 dhe datës 19.03.2013 çështjen
civile që i përket palëve:
KËRKUESE: SUZANA UKA (BEKTESHI)

PERSON I INTERESUAR ZENEPE CENKOLLARI, në mungesë;
EDIS CENKOLLARI, në mungesë;
NEXHMIJE CENKOLLARI, në mungesë;
ARBEN CENKOLLARI, në mungesë;
ÇLIRIM CENKOLLARI, në mungesë;
FATMIR CENKOLLARI, në mungesë;
AGJENCIA VENDORE E KTHIMIT
DHE E KOMPENSIMIT TË
PRONAVE TIRANË, në mungesë
OBJEKTI:
Sqarim dhe interpretim i vendimit
nr.5671, datë 01.07.1996 të Gjykatës së Rrethit Tiranë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.289/8 akti, datë 24.12.2007, ka

vendosur:
Mospranimin e kërkesës së kërkueses Suzana Uka, për sqarim dhe interpretim
të vendimit nr.5671, datë 01.07.1996 të Gjykatës së Rrethit Tiranë.
Arsyetimi i gjykatës: “Gjatë shqyrtimit gjyqësor, u provua plotësisht fakti se,
së pari: Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është kompetente për shqyrtimin e
kërkesës së paraqitur nga kërkuesja Suzana Uka pasi, është e njëjta Gjykatë
që ka dhënë vendimin nr.5671, datë 01.07.1996, i cili kërkohet nga kërkuesja
të sqarohet dhe interpretohet; së dyti: Ky gjykim duhej dhe u zhvillua në prani
të palëve të tjera ndërgjyqëse (ato palë të cilat u paraqitën) në vendimin
nr.5671, datë 01.07.1996, të Gjykatës së Rrethit Tiranë; së treti: vendimi
nr.5671, datë 01.07.1996, i Gjykatës së Rrethit Tiranë është ekzekutuar pasi
ka marrë formë të prerë. Ky fakt provohet nga regjistrimi i tij hipotekor, me
158
nr.4436, datë 24.09.1997, në emër të të ndjerit Rustem Cenkollari. Në
vërtetimin hipotekor, që provon këtë regjistrim, lëshuar nga Zyra e Hipotekës
Tiranë e të paraqitur nga personat e interesuar në gjykim, në cilësinë e provës
materiale, është e pasqyruar edhe origjina e pronës (banesë në Rr.“Kont
Urani” nr.51/1), e cila është nr.2273 hipotekor, datë 14.06.1994. Më pas, me
anë të kontratës noteriale të dhurimit me nr.3749 rep, nr.1840 kol, datë
17.12.1999, të paraqitur në këtë gjykim me cilësinë e provës materiale, i ndjeri
Rustem ua ka dhuruar shtëpinë në fjalë bashkëshortes Zenepe dhe fëmijëve të
tij Çlirim, Fatmir e Edis Cenkollari. Banesa e dhuruar figuron e regjistruar
me nr hipotekor 4436, datë 24.09.1997, numri i regjistrimit hipotekor të
vendimit gjyqësor nr.5671, datë 01.07.1996, i cili kërkohet sot të interpretohet
dhe sqarohet.

Lënien në fuqi të vendimit nr.289/8 akti, datë 24.12.2007, të Gjykatës së
Arsyetimi i gjykatës: “Vendimi për të cilin paditësja kërkon sqarim
interpretim të tij është vënë në ekzekutim që provohet me vërtetimin hipotekor
nr.4436, datë 24.09.1997, ku përshkruhet dr: origjina e pronës së regjistruar
rrjedh nga vendimi nr 5671, datë 01.07.1996.....
Gjykata e apelit çmon se vendimi objekt ekspertimi nuk është i errët, pasi po të
ishte i tillë bëhej i pamundur vënia në ekzekutim nga Zyra e Përmbarimit dhe
përsa është të vënë në ekzekutim, gjykata e faktit me të drejtë ka rrezuar
kërkesën e kërkueses Suzana Uka”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs Suzana Uka, e cila kërkon ndryshimin e vendimit
nr.208, datë 16.07.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.298/8 Akti, datë
24.12.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e kërkesës për sqarim dhe
interpretim nr.5671, datë 01.07.1996 së Gjykatës së Rrethit Tiranë, duke parashtruar këto
shkaqe:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në arsyetimin e saj për mospranimin e kërkesës për
sqarim dhe interpretim vendimi, bazohet në vënie në ekzekutim, sipas saj, të vendimit
i cili kërkohet të interpretohet. Ky konkluzion është i gabuar dhe rrjedhojë e një
hetimi gjyqësor e vlerësimi në mënyrë të përciptë të provave të paraqitura nga palët.
- Arsyetimi se “vendimi është ekzekutuar “është i pavërtetë, gjykata në mënyrë të
pakuptueshme i është referuar një vërtetim pronësie të paraqitur nga trashëgimtarët e
Rustem Cakollarit me nr.regjistrimi hipotekor 4436, datë 24.09.1997, të lëshuar më
datë 09.12.1999, pra të lëshuar përpara 10 vjetësh pa kërkuar vërtetim të freskët, i cili
nuk lëshohet nga ZVRPP Tiranë.
- Nga ana tjetër ky regjistrim ka në përshkrimin e origjinës së pronës regjistrimin
nr.2273, datë 14.06.1994, i cili siç e shpjeguam më lart i përket regjistrimit të pronës
në emër të trashëgimtarëve të ish pronarit Shaban Farka për gjithë banesën e tij dhe
nuk lidhet fare me pronësinë e Rustem Cenkollarit, e cila origjinën e pronësisë e ka
nga regjistrimi, nr.192, datë 02.05.1952 (pronar shteti me shtetëzim) dhe më tej
transkriptimi nr.157, datë 07.07.1962, në emër të Rustem Cenkollarit.
159
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e palës kërkuese
Av. Sokol Shehu, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit nr.208, datë 16.07.2008,të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe vendimit nr.289/8 Akti, datë 24.12.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe pranimin e kërkesës për sqarim dhe interpretim të vendimit nr.5671, datë
01.07.1996 të Gjykatës së Rrethit Tiranë; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËRËN
1. Nga shqyrtimi i akteve të administruar në dosje rezulton se kërkuesja Suzana Uka,
në cilësinë e paditëses, ka ngritur një padi kundër të ndjerit Rustem Cenkollari, me objekt
“lirim banese” duke kaluar i padituri në një banesë tjetër të vënë në dispozicion nga paditësja,
kundrejt çmimit të qirasë, apo pagim qiraje për shtëpinë ekzistuese. Gjatë gjykimit të kësaj
padie, i padituri Rustem Cenkollari ka paraqitur një kundërpadi kundër paditëses Suzana Uka
dhe KKKP Rajoni nr.1, Tiranë me objekt “kundërshtim dhe anulimin e vendimit nr.303, datë
27.03.1994 të KKKP”.
2. Në përfundim të këtij gjykimi, me vendimin nr.5671, datë 01.07.1996, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur: “1. Rrëzimin e padisë së ngritur nga Suzana Uka. 2.
Pranimin e kundërpadisë së Rustem Cenkollarit dhe anulimin e vendimit nr.303, datë
27.03.1994 të Komisionit të Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave ish Pronarëve Tiranë. 3.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”, vendim i cili është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit
Tiranë, me vendimin e saj nr.6420, datë 22.11.1996.
3. Kundër këtij vendimi të Gjykatës së Apelit Tiranë pala paditëse (kërkuese) Suzana
Uka ka bërë ankim dhe aktet i janë dërguar për shqyrtim Gjykatës së Kasacionit, e cila me
vendimin e saj nr.627, datë 13.03.1997, ka vendosur “Lënien në fuqi të vendimit nr.6420,
datë 22.11.1996 të Gjykatës së Apelit Tiranë”.
4. Në kushtet kur vendimi i sipërcituar nuk është ende ekzekutuar, kërkuesja Suzana
Uka i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesë objekt gjykimi, duke i
kërkuar sqarimin dhe interpretimin e vendimit nr.5671, datë 01.07.1996, të dhënë nga kjo
gjykatë bazuar në këto argumente:
i) Objekti i mosmarrëveshjes në gjykim ka qenë padia për lirim dhe dorëzim te
banesës ku banon familja e Rustem Cenkollarit, pasi kjo banesë ka qenë pronë e
shtetëzuar pronarit Shaban Farka sipas regjistrimit hipotekor nr.192, datë
02.05.1952, ka kaluar në favor të shtetit.
ii) Sipas regjistrimit Hipotekor nr.157, datë 07.07.1962, shteti i ka dhënë Rustem
Cenkollarit një pjesë të pronës së Shaban Farkës dhe pjesën tjetër sipas regjistrimit
hipotekor nr.384, datë 12.06.1959, ja ka kaluar Nasi Kostallarit, duke e ndarë
pronën në dy pjesë, me numra më vete, oborr dhe portë më vete secili. Kjo shtëpi
është në këtë gjendje dhe sot. Banesa në fjalë, me vendim të K.K.K.Pronave
nr.303, datë 27.06.1994, i është kthyer ish pronarit i cili i njihte dhe i kthente
pronën në tërësi.
iii) Gjatë gjykimit, Rustem Cenkollari ngriti k/padi dhe legjitimohej në ngritjen e saj,
por vetëm për pjesën e tij.
iv) Ndërkohë që pjesa urdhëruese e këtij vendimi ka nevojë të sqarohet dhe të
interpretohet, pasi duhet saktësuar shprehimisht anullimi i vendimit të
K.K.K.Pronave nëse ka të bëjë me tërësinë e këtij akti apo vetëm me pjesën e
përfituar nga Rustem Cenkollari.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.289/8 akti , datë
24.12.2007, ka vendosur:
160
“Mospranimin e kërkesës së kërkueses Suzana Uka, për sqarim dhe interpretim të
vendimit nr.5671, datë 01.07.1996, të Gjykatës së Rrethit Tiranë ”.
5.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjatë shqyrtimit gjyqësor, u provua plotësisht fakti se, së
pari: Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është kompetente për shqyrtimin e kërkesës së
paraqitur nga kërkuesja Suzana Uka pasi, është e njëjta Gjykatë që ka dhënë vendimin
nr.5671, datë 01.07.1996, i cili kërkohet nga kërkuesja të sqarohet dhe interpretohet; së dyti:
Ky gjykim duhej dhe u zhvillua në prani të palëve të tjera ndërgjyqëse (ato palë të cilat u
paraqitën) në vendimin nr.5671, datë 01.07.1996 të Gjykatës së Rrethit Tiranë. së treti:
vendimi nr.5671, datë 01.07.1996 i Gjykatës së Rrethit Tiranë është ekzekutuar, pasi ka
marrë formë të prerë. Ky fakt provohet nga regjistrimi i tij hipotekor, me nr.4436, datë
24.09.1997, në emër të të ndjerit Rustem Cenkollari. Në vërtetimin hipotekor, që provon këtë
regjistrim, lëshuar nga Zyra e Hipotekës Tiranë e të paraqitur nga personat e interesuar në
gjykim, në cilësinë e provës materiale, është e pasqyruar edhe origjina e pronës (banesë në
Rr.“Kont Urani” nr.51/1), e cila është nr.2273 hipotekor, datë 14.06.1994. Më pas, me anë
të kontratës noteriale të dhurimit me nr.3749 rep, nr.1840 kol, datë 17.12.1999, të paraqitur
në këtë gjykim me cilësinë e provës materiale, i ndjeri Rustem ua ka dhuruar shtëpinë në fjalë
bashkëshortes Zenepe dhe fëmijëve të tij Çlirim, Fatmir e Edis Cenkollari. Banesa e dhuruar
figuron e regjistruar me nr hipotekor 4436, datë 24.09.1997, numri i regjistrimit hipotekor të
vendimit gjyqësor nr.5671, datë 01.07.1996, i cili kërkohet sot të interpretohet dhe sqarohet”.
“Lënien në fuqi të vendimit nr.289/8 akti, datë 24.12.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë”.
6.1 Arsyetimi i gjykatës: “Vendimi për të cilin paditësja kërkon sqarim interpretim
të tij është vënë në ekzekutim që provohet me vërtetimin hipotekor nr.4436, datë 24.09.1997,
ku përshkruhet: origjina e pronës së regjistruar rrjedh nga vendimi nr 5671, datë
01.07.1996.....
Gjykata e apelit çmon se vendimi objekt ekspertimi nuk është i errët, pasi po të ishte i
tillë bëhej i pamundur vënia në ekzekutim nga Zyra e Përmbarimit dhe përsa është të vënë në
ekzekutim, gjykata e faktit me të drejtë ka rrëzuar kërkesën e kërkueses Suzana Uka”.
7. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs Suzana Uka, e cila kërkon ndryshimin e vendimit
nr.208, datë 16.07.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.289/8 Akti, datë
24.12.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e kërkesës për sqarim dhe
interpretim nr.5671, datë 01.07.1996 të Gjykatës së Rrethit Tiranë.
Ligji i zbatueshëm
8.1 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të
një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje
me ligjin”.
8.2 Neni 314 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka të drejtë të japë sqarime ose të bëjë
interpretimin e vendimit që ajo ka dhënë, kur ky
është i errët dhe e kërkojnë palët. Kërkesa për
sqarimin dhe interpretimin e vendimit mund të
paraqitet në çdo kohë, gjersa vendimi nuk është
ekzekutuar. Kundër vendimeve të mësipërme mund të
bëhet ankim i veçantë, sipas rregullave të
përgjithshme”.
161
9. Vendimi nr.208, datë 16.07.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është
vendosur lënia në fuqi i vendimit nr.289/8 akti, datë 24.12.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet prishur
dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë asaj gjykate.
10. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton e provuar se palët
ndërgjyqëse kanë zhvilluar një proces gjyqësor me objekt “lirim e dorëzim sendi” pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për të cilin është vendosur “Rrëzimi i padisë së ngritur
nga Suzana Uka. 2. Pranimi i kundërpadisë së Rustem Cenkollarit dhe anullimin e vendimit
nr.303, datë 27.03.1994 i Komisionit të Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave ish
Pronarëve Tiranë” me vendim nr.5671, datë 01.07.1996, i vendim i cili është lënë në fuqi nga
gjykata e apelit.
11. Neni 314 të K.Pr.Civile, parashikon se interpretimi dhe sqarimi i vendimit bëhet
nga gjykata, kur ky i fundit është i errët dhe kërkohet nga palët. Në interpretim të kësaj
dispozite, një vendim i dhënë nga gjykata është i erret kur në të (veçanërisht në pjesën
urdhëruese) janë përdorur shprehje të paqarta, me dykuptimte, që nuk zbërthejnë mirë
qëllimin e gjykatës në momentin e dhënies së vendimit ose që mund të lënë shteg për
interpretime të ndryshme në fazën e ekzekutimit. Për të bërë sqarimin dhe interpretimin e
vendimit është e domosdoshme të zbatohen jo vetëm rregullat dhe interpretimet juridike, por
edhe ato logjike.
12. Për të garantuar që interpretimi dhe sqarimi i një vendimi gjyqësor të bëhet në
përputhje të plotë me qëllimin dhe bindjen e brendshme të gjykatës në momentin e shpalljes
se vendimit është e domosdoshme të zbatohen në mënyrë kumulative disa kushte që
përcakton neni 314 i K.Pr.Civile: së pari, kërkesa për sqarim dhe interpretim i një vendimi
gjyqësor të shqyrtohet nga gjykata që ka dhënë vendimin përfundimtar (mundësisht nga po ai
trup gjykues); së dyti, kërkesa të bëhet nga palët ndërgjyqëse dhe në prani të tyre; së treti,
kërkesa mund të paraqitet në çdo kohë mjafton që ky vendim të mos jetë i ekzekutuar.
13. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore evidenton shkeljet e normave procedurale dhe atyre materiale që kanë lejuar
gjykatat e faktit, duke kërkuar respektimin e tyre. Por në rastin konkret ajo është e detyruar që
të përmendë një nga provat që ndodhen në dosjen gjyqësore, pa e analizuar atë, por për të
treguar faktin që gjykata ka arritur në konkluzion të gabuar për shkak të mosrespektimit të
dispozitave të Kodit të Procedurës Civile
14. Kolegji Civil vëren se në zgjidhjen e çështjes në themel me vendim përfundimtar
nga gjykatat e faktit ku është rrëzuar padia e Suzana Ukës dhe është pranuar kundërpadia
Rustem Cenkollari duke vendosur anullimin tërësisht të vendimit nr.303, datë 27.03.1994, të
Komisionit të Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave ish Pronarëve Tiranë, ka paqartësi pasi
siç rezulton, në përmbajtja e vendimit të KKKP i sipërcituar, disponohet (si në pjesën
arsyetuese ashtu edhe në pjesën urdhëruese) jo vetëm për pasurinë e person i tretë Rustem
Cenkollari, por edhe për pasurinë e shtetasit Nasi Kostollari, pasuri e cila nuk ka qenë objekt
shqyrtimi gjyqësor dhe për më shumë që shtetasi Nasi Kostollari nuk ka qenë thirrur si palë
ndërgjyqëse.
15. Në këtë kuptim, përmbajtja e vendimit nr.5671, datë 01.07.1996, ka mospërputhje
dhe paqartësi ndërmjet pjesën arsyetuese dhe pjesës urdhëruese që mund të lenë shteg për
interpretime në fazën e ekzekutimit, pasi pjesa arsyetuese sqaron vetëm lidhur me pasurinë
palëve ndërgjyqëse Rustem Cenkollari dhe Suzana Uka, pa u shprehur lidhur me pasurinë e
shtetasit Nasi Kostollari dhe në pjesën urdhëruese (dispozitivin) anullohet tërësisht vendimi i
KKKP Tiranë.
162
16 Por në kundërshtim sa më sipër, të dyja gjykatat e faktit e rrëzuan kërkesën për
sqarim dhe interpretim me argumentin se vendimi që kërkohet të sqarohet është ekzekutuar
pasi figuron i regjistruar me nr hipotekor 4436, datë 24.09.1997, në ZQRPP Tiranë.
17. Kolegji Civil, duke analizuar aktet e dosjes gjyqësore, konstaton se vërtetimi
hipotekor nr.4436, datë 24.09.1997 përbën provën kryesore ku gjykatat e faktit kanë bazuar
arsyetimin e tyre se vendimi gjyqësor nr 5671, datë 01.07.1996 është vënë në ekzekutim.
Referuar përmbajtjes së këtij vërtetimi hipotekor, në rubrikën “origjina e regjistrimi të
pasurisë së paluajtshme” është shënuar nr hip. 2273, datë 14.06.1994. Kjo reference përbën
transkriptimin e fundit mbi të cilin është bazuar lëshimi i këtij vërtetimi hipotekor, që
rezulton të jetë i njëjtë me transkriptimin e vendimit nr.303, datë 27.03.1994, të Komisionit të
Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave ish Pronarëve Tiranë.
18. Në këto rrethana, Kolegji Civil vëren se gjykata e apelit, në kundërshtim me
kërkesat e normave procedurale civile, nuk ka kryer “një hetim të plotë e të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), nuk ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të
provave (126 të K.Pr.Civile.), duke mos i dhënë përgjigje pretendimeve të ngritura nga pala
kërkuese.
19. Mosrespektimi i ligjit procedural në procesin e çmuarjes së drejtë dhe të saktë të
provave, sipas ligjit ka bërë që gjykatat e faktit të arrijnë në një përfundim të gabuar dhe për
këto arsye ky Kolegj konkludon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet prishur dhe
çështja të kthehet për rishqyrtim po në këtë gjykatë, me një trup tjetër gjykues, për t’iu dhënë
zgjidhje problemeve të mësipërme.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/c të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.208, datë 16.07.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
Tiranë, më 19.03.2013
163
Nr.11115-00330-00-2010 i Regj.Them.
Nr.00-2013-967 i Vendimit (198)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datë 19.03.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
ndërgjyqëse të mëposhtme:
PADITËS: KONDELI GEGA, përfaqësuar nga

Av. Hanëme Bakia.
I PADITUR: SOTIRAQ BEGA, përfaqësuar nga
Av. Fatmir Braka.
OBJEKTI:
Lirim dhe dorëzim sendi (dy sipërfaqe trualli).
1. Truall në Lagjen “Apollonia” me sipërfaqe 55 m2,
2. pasuria nr.3/242, Zona kadastrale nr.8534.
3. Truall në Lagjen “15 Tetori” me sipërfaqe 90 m2,
4. pasuria nr.6/351, Zona kadastrale nr.8533.
Baza Ligjore: Neni 296 i Kodit Civil.

Pranimin e padisë së paditëses Kondeli Gega kundër palës së paditur Sotiraq
Bega, si të bazuar në ligj dhe prova shkresore.
Detyrimin e palës së paditur Sotiraq Bega të lirojë dhe dorëzojë të lirë nga çdo
barrë në favor të palës paditëse Kondeli Gega sipërfaqen e truallit 55 m 2, që
ndodhet në Zonën kadastrale nr.8534 Fier, me kufizimet përkatëse.
Prishjen e çdo ndërtimi mbi sipërfaqen prej 55m 2 trualli prej të paditurit
Sotiraq Bega.
Detyrimin e palës së paditur Sotiraq Bega të lirojë dhe dorëzojë të lirë nga çdo
barrë në favor të palës paditëse Kondeli Gega sipërfaqen e truallit 90 m 2, që
ndodhet në Zonën kadastrale nr.8533 Fier, me kufizimet përkatëse.
Prishjen e çdo ndërtimi mbi sipërfaqen prej 90 m2 trualli prej të paditurit
Sotiraq Bega.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.574, datë 22.12.2009 ka vendosur:

Gjyqësor Fier.
164
Kundër vendimit nr.574, datë 22.12.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.1842, datë 10.12.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier ka paraqitur rekurs pala e
paditur Sotiraq Bega, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.574, datë 22.12.2009 të Gjykatës së
Apelit Vlorë e të vendimit nr.1842, datë 10.12.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe
rrëzimin e padisë.
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur janë:

- Me vendimin nr.256, datë 02.03.2001 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka vendosur
pjesëtimin e shtëpisë, e cila i është lënë në pronësi të paditurit Sotiraq Bega dhe ky i
fundit detyrohej që të kompensonte paditësen Kondeli Gega në shumën 380.000 lekë,
prandaj në bazë të ligjit nr.7512, datë 10.08.1991, trualli që zë ndërtesa i përket
pronarit të saj.
- Gjykatat nuk kanë marrë parasysh prapësimin e të paditurit Sotiraq Bega përsa i
përket pjesëtimit të sipërfaqes së truallit prej 100 m2, i ndodhur në lagjen “Apollonia”,
pasi atij me kontratë noteriale Athina Bega (nëna) i ka dhuruar pjesën e saj dhe kjo
kontratë është ende në fuqi.
- Gjykatat nuk mund të urdhëronin prishjen e ndërtimeve, pasi ato janë ekzistuese dhe i
padituri në cilësinë e pronarit i ka poseduar ato në mirëbesim, para realizimit të
pjesëtimit të pasurisë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës së paditur Av.
Fatmir Braka, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.574, datë 22.12.2009 të Gjykatës së Apelit
Vlorë e të vendimit nr.1842, datë 10.12.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe
rrëzimin e padisë; përfaqësuesen e palës paditëse Av. Hanëme Bakia, e cila kërkoi lënien në
fuqi të vendimit nr.574, datë 22.12.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë; në përfundim,
VËREN
00330-00-2010 regj. them., që i përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Kondeli Gega dhe i
paditur Sotiraq Bega, me objekt lirim dhe dorëzim trualli, në bazë të nenit 296 të Kodit Civil.
Vendimi nr.574, datë 22.12.2009 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë i zbatimit
të drejtë të ligjit procedural dhe material civil, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes rezulton e provuar si më poshtë:
Palët ndërgjyqëse janë motër e vëlla dhe dy nga trashëgimtarët ligjor të të ndjerit Jani
Bega, të cilit me dy vendime të ndryshme, Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave,
pranë Bashkisë Fier i ka kthyer në natyrë një truall me sipërfaqe 100 m 2, i ndodhur në Lagjen
“Apollonia” të qytetit Fier dhe një tjetër truall me sipërfaqe 400 m 2, i ndodhur në Lagjen “15
Tetori” të qytetit Fier, mbi të cilin është ndërtuar shtëpia, e cila pas pjesëtimit nga gjykata në
vitin 2001 është në pronësi të të paditurit Sotiraq Bega.
Me vendimin nr.508, datë 18.04.2005 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka bërë
pjesëtimin e pasurive (trojeve) ndërmjet trashëgimtarëve ligjor të të ndjerit Jani Bega, duke i
lënë në natyrë paditëses Kondeli Gega dhe dy motrave të tjera Arsino Myzeqari e Florika
Konomi sipërfaqen 55 m2 në parcelën e parë dhe 90 m 2 në parcelën e dytë, të cilat janë të
regjistruara në ZVRPP Fier.
Meqenëse pala e paditur nuk i ka liruar sipërfaqet e trojeve në pronësi të paditëses dhe
dy motrave të tjera, paditësja Kondeli Gega i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier, e cila me vendimin nr.1842, datë 10.12.2007 ka vendosur:
165
Pranimin e padisë së paditëses Kondeli Gega kundër palës së paditur Sotiraq Bega, si
të bazuar në ligj dhe prova shkresore.
Detyrimin e palës së paditur Sotiraq Bega të lirojë dhe dorëzojë të lirë nga çdo barrë
në favor të palës paditëse Kondeli Gega sipërfaqen e truallit 55 m 2, që ndodhet në Zonën
kadastrale nr.8534 Fier me kufizimet përkatëse.
Prishjen e çdo ndërtimi mbi sipërfaqen prej 55 m 2 trualli prej të paditurit Sotiraq
Bega.
Detyrimin e palës së paditur Sotiraq Bega të lirojë dhe dorëzojë të lirë nga çdo barrë
në favor të palës paditëse Kondeli Gega sipërfaqen e truallit 90 m 2, që ndodhet në Zonën
kadastrale nr.8533 Fier, me kufizimet përkatëse.
Prishjen e çdo ndërtimi mbi sipërfaqen prej 90 m 2 trualli prej të paditurit Sotiraq
Bega.
....Paditësja Kondeli Gega legjitimohet që ta ngrejë këtë padi, pasi ajo është njëra
nga bashkëpronaret e trojeve objekt gjykimi, ndërsa i padituri Sotiraq Bega i mban ato pa
asnjë titull, prandaj ai duhet t’i lirojë ato, duke prishur ndërtimet e paligjshme të bëra prej
tij......
Me ankimin e palës së paditur Sotiraq Bega çështja i ka kaluar për shqyrtim Gjykatës
së Apelit Vlorë, e cila me vendimin nr.574, datë 22.12.2009 ka vendosur:
Fier.
.....Pala paditëse ka provuar faktin e pronësisë mbi sipërfaqen e truallit dhe interesin
e ligjshëm mbi pronësinë e sendit, si dhe paligjshmërinë e mbajtjes së tij nga i padituri
Sotiraq Bega......
Kolegji Civil vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Sotiraq Bega nuk
përmban asnjërin prej shkaqeve të parashikuara nga neni 472 i K.Pr.Civile, prandaj nuk
ekziston asnjë arsye ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.
Në nenin 296 të Kodit Civil përcaktohet se:

mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai
t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve.
Dispozita ligjore e mësipërme tregon qartë se kjo padi ngrihet nga pronari, ose nga
bashkëpronari, të cilët janë zhveshur nga posedimi, kundër çdo personi që e mban sendin pa
asnjë tagër dhe në rastin në gjykim padia është ngritur nga njëri prej bashkëpronarëve, me
qëllim që t’ua dorëzojë atë gjithë bashkëpronarëve të tjerë.
Gjykatat kanë arritur në përfundimin se pala paditëse Kondeli Gega është
bashkëpronare e sipërfaqeve të trojeve në gjykim dhe kjo pronësi vjen në bazë të akteve
administrative (vendimeve të KKKP, pranë Bashkisë Fier) me anë të të cilëve u janë njohur
dhe kthyer trashëgimtarëve ligjor të të ndjerit Jani Bega, dy troje të ndodhur në qytetin e
Fierit, të cilët janë pjesëtuar më pas nga gjykata me vendim të formës së prerë dhe janë të
regjistruara në ZVRPP Fier në favor të paditëses dhe dy motrave të tjera, duke u zënë me
ndërtime pa leje nga i padituri Sotiraq Bega.
Kolegji Civil vlerëson se përfundimet që kanë arritur gjykatat më të ulëta janë të
bazuara në ligj, sepse paditësja Kondeli Gega është bashkëpronare e trojeve që kërkohen të
rivendikohen, ndërsa vëllai i saj, i padituri Sotiraq Bega është posedues i paligjshëm i tyre,
prandaj ai duhet të detyrohet që t’i lirojë dhe dorëzojë ato në favor të pronarëve të ligjshëm.
Pretendimet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur Sotiraq Bega nuk gjejnë asnjë
mbështetje ligjore, prandaj si të tilla ato nuk duhet të pranohen nga gjykata.
166
Është i vërtetë pretendimi i palës paditur se, në vitin 2001 Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Fier ka bërë pjesëtimin e banesës së përbashkët të ndërgjyqësave, duke ia lënë atë në natyrë të
paditurit Sotiraq Bega dhe duke kompensuar paditësen Kondeli Gega në shumën 380.000
lekë, por ky fakt nuk do të thotë se kjo e fundit nuk mund të kërkojë në një kohë të
mëvonshme pjesëtimin e truallit mbi të cilin është ndërtuar banesa, prandaj referimi që bën i
padituri në ligjin nr.7512/1991 është i gabuar, sepse në kohën që ka hyrë në fuqi ky ligj,
pronarë të shtëpisë kanë qenë: i padituri, paditësja, motrat dhe nëna e tyre, si trashëgimtar
ligjor të radhës së parë të të ndjerit Jani Bega, bashkëpronësi e cila është zhdukur në vitin
2001 vetëm përsa i përket banesës dhe përsa i përket truallit të saj bashkëpronësia është
zhdukur me vendimin nr.508, datë 18.04.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, lënë në
fuqi me vendimin nr.32, datë 31.01.2006 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Pretendimi që ngrihet në rekurs nga pala e paditur përsa i përket truallit prej 100 m2
që ndodhet në Lagjen “Apollonia” se pjesa më e madhe e tij i është dhuruar të paditurit nga
nëna e tij Athina Bega dhe se kjo kontratë dhurimi është ende në fuqi është i pabazuar në ligj,
sepse pala paditëse kërkon nga i padituri që të lirojë dhe dorëzojë sipërfaqet e trojeve në
pronësi të saj dhe dy motrave të tjera me sipërfaqe 55 m 2, e përcaktuar në vendimin e
gjykatës të vitit 2005, i cili është i formës së prerë dhe është i detyrueshëm për tu zbatuar si
nga palët në gjykim, ashtu dhe nga të gjitha institucionet shtetërore.
Edhe pretendimi tjetër i të paditurit në lidhje me ndërtimet që ndodhen mbi trojet se
ato nuk mund të prishen, pasi ato kanë qenë ekzistuese është i pabazuar në ligj, sepse
ndërtimet janë bërë pa lejen e organeve kompetente dhe nuk mund të gëzojnë mbrojtje
ligjore, përveçse në rastin e legalizimit të tyre në bazë të ligjit nr.9482, datë 03.04.2006 “Për
Legalizimin, Urbanizimin dhe Integrimin e Ndërtimeve pa Leje” (i ndryshuar).
Në dosje nuk ndodhet asnjë dokument zyrtar që të provojë faktin se pala e paditur
Sotiraq Bega ka paraqitur kërkesë pranë ALUIZN-it për legalizimin e këtyre ndërtimeve,
prandaj i padituri është i detyruar që të prishi ndërtimet e bëra pa lejen e organeve
kompetente dhe të lirojë e dorëzojë trojet në favor të pronarëve të tyre të ligjshëm.
Pretendimi i të paditurit se ndërtimet janë bërë para vitit 2005, kohë kur është bërë
pjesëtimi i trojeve jo vetëm që nuk provohet, pasi në dosje nuk ndodhet asnjë dokument që ta
provojë këtë pretendim, por edhe vendimet e gjykatave për pjesëtimin e pasurisë nuk
shprehen se mbi këto troje ka ndërtime, por edhe sikur të ishte i vërtetë ky fakt ai nuk do të
ndryshonte asgjë, pasi ato ndërtime janë të paligjshme dhe nuk janë në proces legalizimi,
prandaj si të tilla ato janë të destinuara që të prishen.
Për të gjitha këto që u thanë më sipër Kolegji Civil vlerëson se, rekursi i paraqitur nga
pala e paditur Sotiraq Bega është i pabazuar në ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet
dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 485/a të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.574, datë 22.12.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 19.03.2013
167
Nr.00-2013-745 i Vendimit (199)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 19.03.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: GËZIM ISMAIL GUNI, në mungesë

I PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË,
në mungesë
AVOKATURA E SHTETIT, në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të bëjë regjistrimin e vendimit të formës së prerë
nr.7927, datë 25.10.2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 31, 153, 154, 324 e vijues të K.Pr.Civile,
neni 192 e vijues i K.Civil,
Ligji nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”,
Udhëzimi nr.2, datë 12.09.2012,
dhe Udhëzimi nr.3, datë 04.10.2012 i Këshillit të Ministrave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.(s’ka), datë 31.01.2013, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.7798 akti me palë paditëse
Gëzim Guni, e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë, me objekt: “Detyrimin e të paditurit të bëjë regjistrimin e vendimit të
formës së prerë nr.7927, datë 25.10.2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë”.
Kundër këtij vendimi palët mund të bëjnë ankim të veçantë në Gjykatën e
Lartë brenda 5 ditëve duke filluar nga e nesërmja e shpalljes.
Brenda afatit ligjor në datën 06.02.2013, pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit të
lartpërmendur dhe kërkon rrëzimin e vendimit për mospranimin e kërkesës për nxjerrjen
jashtë juridiksionit, dhe nxjerrjen e kësaj çështje jashtë juridiksionit dhe paraqet këtë
arsyetim:
168
- Paditësi nuk ka ezauruar më parë rrugën administrative duke bërë ankim në ZQRPP.
Në bazë të këtij ankimi ZVRPP Tiranë nëpërmjet ZQRPP do të dalë me urdhër
refuzimi dhe atëherë paditësi ka të drejtë t’i drejtohet gjykatës me padi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Gëzim Guni, në
datën 20.11.2003, ka nënshkruar me Shoqërinë “Edal” Shpk kontratën e sipërmarrjes nr.4511
rep., nr.427 kol., sipas të cilës ai në cilësinë e porositësit vë në dispozicion të shoqërisë
sipërmarrëse pasurinë e tij truall, me sipërfaqe totale 116 m2 dhe një banesë të ngritur mbi të
me nr.4/85, të ndodhur në zonën kadastrale nr.8360, Rr.“Gjon Buzuku”, Tiranë regjistruar me
nr.7378, datë 07.11.1996.
Në bazë të kësaj kontrate, sipërmarrësi Shoqëria “Edal” sh.p.k merrte përsipër që në
sipërfaqen e truallit në pronësi të paditësit të realizonte një godinë banimi, ku paditësi do të
përfitonte 25% të të gjithë sipërfaqes së ndërtimit, që konsiston në 277 m2 (sipërfaqet e
ambienteve të specifikuara në mënyrë të detajuar kontrate). Sipërmarrësi merrte përsipër që të
dorëzonte objektin brenda muajit Maj 2006.
Në kushtet kur Shoqëria “EDAL” Shpk. nuk kishte përmbushur detyrimet kontraktore
në lidhje me dorëzimin e sipërfaqeve ndërtimore që do të përfitonte paditësi, brenda afatit,
paditësi Gëzim Guni i është drejtuar gjykatës me padi duke kërkuar përmbushjen e
detyrimeve kontraktuale për dorëzimin e ambienteve.
Në lidhje me këtë mosmarrëveshje, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin
nr.7927, datë 25.10.2010 ka vendosur:
“Pranimin e kërkesëpadisë.
Detyrimin e të paditurës kundër-paditëse Shoqëria "Edal" sh.p.k të përmbushë ndaj
paditësit të kundër-paditur Gëzim Guni dhe paditësit kryesor Zana Guni, detyrimin kontraktor
sipas kontratës së sipërmarrjes nr.4511 rep/427 kol, datë 20.11.2003, si më poshtë:
Dorëzimin e apartamentit që ndodhet në seksionin e dytë, në katin e katërt mbi tokë,
sipas projektit Ai me nr.1, të përbërë nga 1+1 me sip.ndërtimore 72 m2.
- dorëzimin e apartamentit që ndodhet në seksionin e dytë, në katin e pestë mbi tokë,
sipas projektit të miratuar A1, me nr.1, të përbërë nga 1+1 me sipërfaqe ndërtimore 72 m2.
- dorëzimin e apartamentit që ndodhet në seksionin e parë, në katin e tetë mbi tokë,
sipas projektit të miratuar A1, me nr.1 të përbërë nga 3+1, me sipërfaqe 133 m2.
- dorëzimin e dyqanit me sipërfaqe 30 m2, në katin përdhe, në pjesën e përparme të
godinës.
- dorëzimin e dy vend parkimeve në katet nën tokë.
Planimetritë e hartuara nga eksperte Liri Kruja, pjesë përbërëse të vendimit.
Detyrimin e të paditurës kundër-paditëse “Edal” sh.p.k t’i paguajë paditësit të kundër-
paditur Gëzim Guni dhe ndërhyrësit kryesor Zana Guni, penalitetin e parashikuar në
kontratën e sipërmarrjes nr.4511 rep/427 kol, datë 20.11.2003, në shumën 19.200 Euro, deri
në ekzekutimin e vendimit.
Detyrimin e të paditurit kundër-paditës “Edal” sh.p.k të dëmshpërblejë paditësin e
kundër-paditur Gëzim Guni dhe ndërhyrësin kryesor Zana Guni, për vonesë në dorëzimin e
objekteve, fitimi i munguar në shumën 159.000 lekë në muaj, duke filluar nga muaji qershor
2006-në momentin e aktit të ekspertimit, datë 03.12.2009, si dhe interesat mbi këtë vlerë në
shumën 397.641 lekë, deri në ekzekutim të vendimit.
169
Detyrimin e të paditurit “Edal” sh.p.k t’i kthejë të paditurit Roland Lama shumën prej
63.000 euro si pasojë e konstatimit të pavlefshmërisë absolute të kontratës së sipërmarrjes
nr.3912 rep/3158 kol, datë 30.06.2008, të lidhur midis të paditurve Roland Lama dhe Edal
sh.p.k.
Rrëzimin e kundër-padisë.
Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1456, datë
21.06.2011; Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.573, datë 09.03.2012, ka
vendosur: “Mospranimin e rekursit të paraqitur nga shoqëria “EDAL” Shpk, kundër vendimit
nr.1456, datë 21.06.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë”.
Paditësi ka filluar procedurat për ekzekutimin e vendimit nr.7927, datë 25.10.2010
dhe me vendimin nr.4056, datë 15.07.2011, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka lëshuar
urdhrin e ekzekutimit për titullin ekzekutiv.
Si rezultat i ekzekutimit të vendimit të lartpërmendur, paditësit i janë dorëzuar
apartamentet e përcaktuara në dispozitivin e vendimit të formës së prerë nr.7927, datë
25.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Në këto kushte, paditësi i është drejtuar palës së paditur ZVRPP Tiranë me kërkesën
nr.18977, datë 02.11.2012, për regjistrimin e vendimit të formës së prerë nr.7927, datë
Në përgjigje të kësaj kërkese, pala e paditur me anë të shkresës nr.18977/1 prot., datë
22.11.2012, i ka bërë me dije paditësit se: “...bazuar në pikën 5/ç të Udhëzimit nr.1, datë
31.01.2007 të Këshillit të Ministrave, vendimi i gjykatës është i paregjistrueshëm, pasi pala
ndërgjyqëse nuk figuron pronar i regjistruar në regjistrat e pasurisë së paluajtshme që
administron ZVRPP Tiranë”; kjo shkresë është nënshkruar nga regjistruesi F.Hasanaj.
Në këto kushte, paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë objekt shqyrtimi gjyqësor.
Gjatë gjykimit të çështjes, në seancën gjyqësore të datës 31.01.2013, përfaqësuesi i
palës së paditur ZRPP Tiranë, paraqiti kërkesën për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor, me pretendimin se nuk është ezauruar më parë rruga administrative e parashikuar
në ligj.
Në lidhje me këtë kërkesë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.
(s’ka), datë 31.01.2013, ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor të çështjes civile me nr.7798 akti me palë paditëse Gëzim Guni, e paditur Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, me objekt: “Detyrimin e të
paditurit të bëjë regjistrimin e vendimit të formës së prerë nr.7927, datë 25.10.2010, të
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë ”.
Kundër këtij vendimi palët mund të bëjnë ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë
brenda 5 ditëve duke filluar nga e nesërmja e shpalljes”.
Gjykata ka arsyetuar se ... në analizë të nenit 45 të Ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin
e pasurive të paluajtshme” akti administrativ që mund të ankimohet në rrugë gjyqësore është
urdhri i Kryeregjistruesit. Në këtë rast, regjistruesi i ZVRPP nuk ka vepruar konform ligjit
pasi nuk rezulton të ketë nxjerrë një propozim për refuzim, të ketë përcjellë dosjen bashkë me
dokumentet, kryeregjistruesit, ç’ka ka pasjellë që ky i fundit të mos shprehet brenda 30 ditëve
siç e parashikon neni i lartpërmendur i ligjit.
Ligji i lartpërmendur nuk parashikon ankim administrativ kundrejt akteve,
veprimeve/mosveprimeve të kryera nga regjistruesi dhe afatin brenda të cilit duhet të
ezaurohet ankimi administrativ. Pra, paditësi nuk ka mundur të marrë një përgjigje (urdhër
të kryeregjistruesit) të cilin mund ta ankimonte në rrugë gjyqësore, jo për shkak të veprimeve
me faj të paditësit, por për shkak të mosveprimit (pra për faj) të palës së paditur e cila nuk ka
170
vepruar sipas ligjit... pra, nuk ndodhemi përpara rastit kur nuk është ezauruar ankimi
administrativ.
Brenda afatit ligjor në datën 06.02.2013, pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit të
lartpërmendur, duke kërkuar ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për mospranimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e
paditur ZVRPP, nuk përmban shkaqe ligjore të cilat bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Ky Kolegj çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka zbatuar drejt ligjin
procedural dhe atë material kur ka vendosur: “Mospranimin e kërkesës së palës së paditur për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”.
Është e qartë nga e drejta jonë procedurale se çështja e juridiksionit është një nga
çështjet më të rëndësishme procedurale, mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës
sjell automatikisht prishjen e vendimit. Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të
K.Pr.Civile parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë
edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin
gjyqësor apo administrative. Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet
ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë ”.
Nisur nga rëndësia e madhe që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit, në Kodin e
Procedurës Civile është përcaktuar qartë raporti dhe marrëdhënia midis dy juridiksioneve, atij
administrativ dhe atij gjyqësor “Gjykatat nuk mund të shqyrtojnë një çështje që ligji e ka lënë
në juridiksionin administrativ”.
Në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se
në nenin 193 të K.Civil përcaktohen në mënyrë eksplicite aktet të cilat duhet të regjistrohen
në regjistrin e pasurive të paluajtshme, ku midis të tjerave dhe me rëndësi për rastin në
gjykim është pika h) e kësaj dispozite, ku shprehimisht thuhet:
Duhet të regjistrohen në regjistrin e pasurive të paluajtshme:..
ç) vendimet e gjykatave ose organeve kompetente shtetërore që përkatësisht
përmbajnë fitimin ose njohjen e pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme, pjesëtimin e pasurive
të paluajtshme ose që deklarojnë të pavlefshme veprimet juridike për kalimin e pronësisë të
regjistruar më parë rregullisht, si dhe aktet e përmbarimit gjyqësor për sekuestrimin e
pasurisë së paluajtshme ose shitjen në ankand të tyre...”
Në analizë të kësaj dispozite, regjistrimi në regjistrin e pasurive të paluajtshme i
vendimit gjyqësor për të drejta reale në lidhje me pasuritë e paluajtshme përbën një detyrim
ligjor për t’u përmbushur nga organet që administrojnë regjistrat e pasurive të paluajtshme.
Këto organe, me kërkesën e personit të interesuar, duhet të kryejnë regjistrimin si më sipër në
përputhje me kushtet dhe afatet e parashikuara në Ligjin nr.33/2012, “Për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme” si dhe me rregullat e përcaktuara në aktet nënligjore dalë në bazë
dhe zbatim të këtij ligji.
Në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, siç është parashtruar më sipër në këtë vendim
në pjesën Rrethanat e Çështjes, rezulton nga provat të cilat ndodhen në dosjen gjyqësore të
pranuara dhe nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, se paditësi ka aplikuar (ka paraqitur
kërkesë), në datë 02.11.2012, pranë sporteleve të ZVRPP Tiranë për t’u pajisur me një
171
vërtetim pronësie për pronat që përshkruhen në dispozitivin e vendimit nr.7927, datë
Rezulton se ZVRPP Tiranë, duke iu referuar pikës 5/ç të Udhëzimit të Këshillit të
Ministrave, nr.1, datë 31.01.2007, dalë në zbatim të Ligjit nr.32/2012, i ka kthyer përgjigje
paditësit se ky regjistrim nuk mund të kryhet, për arsye se pala ndërgjyqëse (Shoqëria “Edal
sh.p.k.), nuk figuron pronar i regjistruar në regjistrat e pasurive të paluajtshme që administron
ZVRPP Tiranë.
Në këto rrethana ndodhemi përpara rastit kur organi administrativ, pala e paditur,
ZVRPP Tiranë, ka çmuar se nuk plotësohen kushtet e kërkuara nga aktet nënligjore, për të
përmbushur kërkesën e paditësit. Për rrjedhojë, paditësit i lind e drejta të ushtrojë mjetet
ligjore për të rivendosur të drejtat e tij, që pretendon se i janë shkelur nga ky qëndrim i
organit administrativ.
Këto mjete ligjore kanë të bëjnë me të drejtën kushtetuese të çdo personi fizik apo
juridik, vendas apo të huaj, për t’u ankuar qoftë në rrugë administrative dhe në gjykatë ndaj
një vendimi që mund të marrë organi administrativ apo refuzimi që mund të bëjë ky i fundit
për të nxjerrë një akt administrativ.
E drejta jonë publike dhe konkretisht Kodi i Procedurave Administrative njeh
Qëllimi dhe dallimi ndërmjet këtyre mjeteve të ankimit ndikon në përcaktimin e juridiksionit
që i shqyrton ato, sa i takon procedurave, rrugës dhe radhës se detyrueshme të investimit të
juridiksionit administrativ e atij gjyqësor.
Ushtrimi i ankimit administrativ nëpërmjet kërkesës joformale nuk përbën një detyrim
për subjektin, por një të drejtë të tij për t’iu drejtuar organit administrativ me qëllim
shqyrtimin e ankimit, si dhe zgjidhjen e problemit. Në rastet e kërkesës joformale, duke
Këto ligje të veçanta, të cilat rregullojnë fushat e veçanta të veprimtarisë
administrative, parashikojnë jo vetëm të drejtën dhe detyrimin e subjektit për të paraqitur
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në vendimin e tyre unifikues nr.1, datë
t’i drejtohet gjykatës, është e detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike
kushtet e procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative...”.
172
Në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, Ligji specifik, nr.33/2012 “Për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme”, nuk parashikon në asnjë dispozite të tij, detyrueshmërinë e ankimit
administrativ kur subjekti kërkon të regjistrojë një vendim gjyqësor të formës së prerë në
regjistrat e këtyre zyrave (parashikim ky i nenit 193/h të K.Civil),
Në këto kushte, pala e interesuar nuk ka asnjë detyrim ligjor për të ndjekur rrugën
administrative përpara se t’i drejtohet gjykatës me padi me anën e të cilës ai kërkon
kundërshtimin e akteve, veprimeve apo mosveprimeve të këtyre organeve.
Në nenin 45 të këtij Ligji (Regjistrimi i kalimit të pronësisë me anë të ligjit, me vendim
të gjykatës apo të një akti administrative), shprehimisht thuhet:
1. Në rastet kur shteti, personi juridik/fizik ka fituar të drejtën e pronësisë
mbi një pasuri të paluajtshme, me anë të ligjit, vendimit gjyqësor të formës së prerë për
fitimin apo kalimin e së drejtës së pronësisë apo të aktit të një organi administrativ,
regjistruesi, mbështetur në këto akte të paraqitura nga personi i interesuar, bën
regjistrimin, duke shënuar pronar shtetin, personin juridik/fizik, të cilit i ka kaluar e
drejta e pronësisë.
2. Regjistrimi i fitimit të pronësisë mbi një pasuri të paluajtshme, sipas
këtij neni, bëhet nga Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, pas plotësimit të
kushteve të regjistrimit, të përcaktuara në shkronjën “h” dhe në paragrafin fundit të
nenit 193 të Kodit Civil.
3. Nëse nuk plotësohen kushtet e sipërpërmendura, regjistruesi propozon
refuzimin e kërkesës për regjistrim dhe dosja e plotë e praktikës, së bashku me projekt
urdhrin e refuzimit, i kalojnë për kompetencë Kryeregjistruesit.
4. Kryeregjistruesi, brenda 30 ditëve, me urdhër të arsyetuar, duhet të
vendosë miratimin ose jo të propozimit. Kundër urdhrit të Kryeregjistruesit për
refuzimin e regjistrimit, ose kur ai nuk është marrë brenda afatit të përcaktuar, mund të
bëhet ankim në gjykatë.
5. Elementet e vendimit, që verifikohen nga Zyra e Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme, dhe procedura e nxjerrjes së urdhrit përcaktohen me udhëzim të
Këshillit të Ministrave.
Në analizë të sa më sipër, arrijmë në konkluzionin se vetëm në rast se i drejtohet një
propozim Kryeregjistruesit për refuzimin e një kërkesë për regjistrim të pasurisë së
paluajtshme, ai merr vendim për miratimin apo jo të këtij propozimi, brenda një afati të
caktuar. Por kjo nuk do të thotë që në mënyrë të domosdoshme, çdo subjekt që nuk është
dakord me një veprim të regjistruesit, duhet patjetër të ankohet tek Kryeregjistruesi përpara se
t’i drejtohet gjykatës. Ligji specifik (Ligji nr.33/2012), të drejtën e ankimit administrativ ndaj
vendimeve të regjistruesit e ka lënë në zgjedhjen e palës ankuese dhe nuk shprehet që
mungesa e ezaurimit të ankimit administrativ, pengon ankimin në rrugë gjyqësore.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë bazuar në analizën e mësipërme si dhe në
konkluzionet e Vendimit Unifikues nr.1, datë 26.11.2010 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, vlerëson se përsa kohë në Ligjin nr.32/2012 nuk është parashikuar ndjekja
e një procedure administrative, e detyrueshme për zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt
shqyrtimi gjyqësor (kur flasim për rrugë administrative të detyrueshme kemi parasysh
parashikimin në ligj të të gjitha elementeve të domosdoshme, si paraqitja e kërkesës, organi
më i lartë që e shqyrton atë, afati brenda së cilës shqyrtohet ankimi, vendimet që merren nga
organi më i lartë, e drejta e ankimit, etj.), paditësi ka të drejtë që të rivendosë të drejtat e tij të
shkelura duke iu drejtuar direkt juridiksionit gjyqësor.
173
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 dhe 485, gërma (a) të
K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka, datë 31.01.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 19.03.2013
174
Nr.00-2013-743 i Vendimit (200)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

palëve:
PADITËS: BEDRI ZAÇE, në mungesë

E PADITUR: DEGA NË SHQIPËRI E SHOQËRISË
“AEGEK CONSTRUCTION S.A” me seli
në Tiranë, në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit
për shpërblim dëmi pasuror të shkaktuar.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32 dhe 154 të K.Pr.Civile
dhe nenet 608 e vijues dhe 640 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.21 (21-2013-43), datë

Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër për
gjykimin e çështjes civile me nr.1011/64 (21234-01496-21-2012)
regj.themeltar, datë 17.09.2012.
Dërgimin e çështjes për kompetencë gjykimi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Kundër vendimit lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë.
Brenda afatit ligjor në datën 21.01.2013, paditësi Bedri Zaçe ka ushtruar të drejtën e
ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër nr.21 (21-2013-
43), datë 15.01.2013, dhe kërkon ndryshimin e tij dhe vazhdimin e gjykimit të çështjes pranë
kësaj gjykate dhe paraqet këtë arsyetim:
- Gjykata nuk ka kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me nenin 14
të K.Pr.Civile si dhe nuk ka bërë një analizë të fakteve të paraqitura nga ana jonë sipas
nenit 16 të K.Pr.Civile.
175
- Gjykata ka gabuar kur ka vendosur kryesisht shpalljen e moskompetencës, pasi sipas
nenit 45 të K.Pr.Civile paditë që rrjedhin nga kallëzimi i një punimi të ri dhe i një
dëmi të mundshëm ngrihen në gjykatën ku ka ndodhur fakti për të cilin është ngritur
padia. Në këtë rast dëmi është kryer në Tepelenë si pasojë e punimeve të kryera nga
pala e paditur në aksin Levan-Tepelenë, dhe prandaj Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër duhet të gjykojë çështjen.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rezulton nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore, konkretisht çertifikata e pronësisë
e lëshuar nga ZRPP Gjirokastër datë 08.01.2009, se paditësi Bedri Zaçe është pronar i
pasurisë së paluajtshme nr.518/3, ndodhur në zonën kadastrale 3718, e llojit “ullishtë”, me
sip.4.500 m2 e ndodhur në Vasjar (Tepelenë).
Pala e paditur, Shoqëria “AEGEK Construction” është Dega në Shqipëri e Shoqërisë
“AEGEK Constructions S.A”, që zhvillon aktivitet tregtar në fushën e sipërmarrjes,
supervizimit, financimit të të gjitha llojeve të ndërtimeve, me seli në Tiranë (ekstrakti i QKR
fq.22 e dosjes gjyqësore).
Nga shkresa nr.3301/1 prot., datë 22.06.2012 e Drejtorisë së Përgjithshme të Rrugëve,
rezulton që një pjesë e kësaj pasurie me një sip.3891 m2, është shpronësuar me Vendimin e
Këshillit të Ministrave nr.807, datë 06.10.2010 për ndërtimin e segmentit rrugor “Dames-
Tepelenë”.
Paditësi pretendon se pala e paditur gjatë kryerjes së punimeve në aksin rrugor Levan
– Tepelenë, ka dëmtuar pronën e tij, dhe si rezultat i këtij dëmtimi është ndryshuar natyra e
sendit dhe i është ulur vlera e pronës. Ai pretendon se si rezultat i veprimeve të anës së
paditur, ai nuk ka mundur të realizojë dhe vjelë nga parcelat e tij ullishte, frytet që ai kishte
planifikuar të merrte.
Në këto kushte, paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me
padi me objekt parashtruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.21 (21-2013-43), datë
“Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër për gjykimin
e çështjes civile me nr.1011/64 (21234-01496-21-2012) regj.themeltar, datë 17.09.2012.
Dërgimin e çështjes për kompetencë gjykimi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Kundër
vendimit lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
Gjykata ka arsyetuar se ... referuar ekstraktit të QKR të shoqërisë, pala e paditur,
rezulton se e ka selinë në Tiranë. Në këto kushte, gjykata vlerëson se çështja duhet nxjerrë
jashtë kompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër. Kjo do të thotë se
një gjykatë që është kompetente për shkak lënde, ka të drejtë të gjykojë këtë çështje kur ka
lidhje me një pjesë të territorit shtetëror në të cilin kjo gjykatë ushtron veprimtarinë e saj. Në
referim të nenit 42 dhe 61 të K.Pr.Civile, gjykata vlerëson të shpallë moskompetencën
tokësore për shqyrtimin e kësaj kërkesë padie...
Brenda afatit ligjor në datën 21.01.2013, paditësi Bedri Zaçe ka ushtruar të drejtën e
ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër nr.21 (21-2013-
43), datë 15.01.2013 dhe kërkon ndryshimin e tij dhe vazhdimin e gjykimit të çështjes pranë
kësaj gjykate, duke paraqitur ato shkaqe që parashtrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
176
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Vendimi nr.21 (21-2013-43), datë
15.01.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me të cilin është vendosur “Shpallja e
moskompetencës në shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeje; Dërgimin e akteve Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë”, është marrë në zbatim të gabuar të normave procedurale dhe si i
tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për vazhdimin e gjykimit po në këtë gjykatë.
Ky Kolegj çmon të theksojë se argumentet e paraqitura nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër në vendimin e saj vijnë në kundërshtim me normat procedurale të cilat
bëjnë fjalë për kompetencën dhe që janë të parashikuara në Kreun III të K.Pr.Civile.
Ky Kolegj vlerëson të sqarojë se kompetenca nuk është gjë tjetër veçse sasia e
juridiksionit ose masa e juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të saj çdo
gjykate. Kompetenca është një kusht procedural i vlefshmërisë së procesit gjyqësor dhe i
akteve të realizuara gjatë tij në kuptimin që “Një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë
asnjë veprimtari procedurale”.
Për këtë arsye shqyrtimi i çështjes së kompetencës përfshihet që në veprimet
përgatitore të procesit gjyqësor që duhet të kryejë gjykata, (neni 158 /a i K.Pr.Civile).
Ligjvënësi, kur ka rregulluar kompetencën territoriale dhe tokësore të gjykatave për
shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuar në K.Pr.Civile dhe në ligje të tjera të
veçanta, ka pasur parasysh midis të tjerave dhe lehtësimin dhe komoditetin që duhet t’u
krijohet palëve në proces. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh procesi
duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që procesi të
zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm në respektim edhe të
nenit 6 të KEDNJ, nenit 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenit 4 të
K.Pr.Civile.
Në analizë të normave procedurale të cilat flasin për kompetencën tokësore, norma
këto të parashikuara shprehimisht në Kreun III, Kompetenca, të K.Pr.Civile, konstatojmë se
ligjvënësi për çdo mosmarrëveshje të mundshme civile, apo mosmarrëveshje të tjera të
parashikuara në ligje të veçanta, ka përcaktuar së paku një gjykatë kompetente për gjykimin e
tyre.
Themi së paku një gjykatë kompetente pasi mund të ndodhë që të ketë më tepër se një
gjykatë kompetente për të gjykuar një mosmarrëveshje civile, apo mosmarrëveshje të tjera të
parashikuara në ligje të veçanta. Në këtë rast, pra kur kemi më shumë se një gjykatë
kompetente për shqyrtimin e një mosmarrëveshjeje, kemi të bëjmë me kompetenca
konkurruese.
Kështu nga parimi i përgjithshëm i sanksionuar në nenin 42 të K.Pr.Civile, sipas të
cilit gjykata kompetente nga pikëpamja e kompetencës tokësore është gjykata ku ndodhet i
padituri, bën përjashtim midis të tjerave dhe padia për shpërblimin e dëmit.
Rezulton që në çështjen objekt gjykimi paditësi ka investuar Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër me padi, objekti i së cilës është “Detyrimin e të paditurit për shpërblim
dëmi pasuror të shkaktuar”, në bazë të neneve 31, 32 dhe 154 të K.Pr.Civile dhe 608 e vijues
dhe 640 të K.Civil.
Referuar shkakut, objektit, bazës ligjore të padisë konstatohet se kërkimi i
drejtpërdrejtë i paditësit është detyrimi i anës së paditur të shpërblejë dëmin e shkaktuar,
(padi për shkaktimin e dëmit jashtëkontraktor, parashikuar shprehimisht në nenet 608 e vijues
të K.Civil).
Neni 48, paragrafi i parë i K.Pr.Civile parashikon shprehimisht se: paditë që rrjedhin
nga shkaktimi i dëmit mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu
dhe në gjykatën e vendit ku është shkaktuar dëmi.
177
Në analizë të kësaj dispozite, del qartë qëllimi i ligjvënësit kur ai ka vendosur që për
këtë kategori çështjesh të jenë kompetente më shumë se një gjykatë. Ligjvënësi ka pasur si
qellim zhvillimin e këtyre gjykimeve para një gjykate vendndodhja e së cilës të mundësojë
plotësisht ushtrimin e funksioneve të saj në mënyrë efikase (neni 6 i KEDNJ).
I padituri, Dega e Shoqërisë “AEGEK Construction S.A” në Shqipëri, e ka selinë në
Tiranë, ndërsa paditësi rezulton se është banues në Tepelenë. Ndërkohë prona e cila,
pretendohet nga paditësi si e dëmtuar (si pasojë e dëmtimit të saj, paditësi kërkon dëmin),
rezulton se ndodhet në Vasjar, Tepelenë.
Në çështjen objekt gjykimi, rezulton se kompetenca për shqyrtimin e saj i takon dy
gjykatave, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, që është kompetente për shqyrtimin e
mosmarrëveshjeve gjyqësore që i përkasin qytetit të Tepelenës, ku banon paditësi (ky i fundit
pretendon se i është shkaktuar dëm në pasurinë e tij dhe kërkon shpërblimin e dëmit pasuror),
si dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ku ka selinë pala e paditur. Pra jemi përpara rastit
të kompetencave konkurruese. E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i
takon paditësit, e drejtë kjo që ushtrohet me ngritjen e padisë (neni 54 i K.Pr.Civile).
Në analizë të nenit 54 të K.Pr.Civile del qartë se është në diskrecionin e paditësit për
të vendosur nëse padia do të ngrihet në gjykatën e vendit ku është shkaktuar dëmi, apo në
gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri.
Duke qenë se paditësi i është drejtuar me kërkesë padi pikërisht Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër, rezulton de facto që ai e ka bërë zgjedhjen e tij, duke zgjedhur pikërisht
këtë gjykatë si kompetente nga pikëpamja tokësore për të shqyrtuar mosmarrëveshjen që ai
ka me anën e paditur, si dhe për ta zgjidhur atë konform ligjës. Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë, në përfundim, çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër është kompetente për
shqyrtimin e mosmarrëveshjes objekt konflikti gjyqësor në bazë të nenit 48 dhe 54 të
K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, gjithashtu tërheq vëmendjen e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër, duke theksuar se vendimi nr.21 (21-2013-43), datë 15.01.2013 i dhënë
prej saj përveç sa u përmend më sipër, cenon rëndë parimin për zhvillimin e një procesi të
rregullt ligjor, efektiv, të shpejtë dhe brenda një afati të arsyeshëm, duke bërë që të cenohen
neni 28 i K.Pr.Civile si dhe nenet 6/1, 13 të KEDNJ.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 dhe 485 të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.21 (21-2013-43), datë 15.01.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate.
Tiranë, më 19.03.2013
178
Nr.00-2013-744 i Vendimit (201)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 19.03.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: SHOQËRIA “TUSI” SHPK, me seli në Tiranë.

në mungesë.
TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
TIRANË, në mungesë
DREJTORIA E APELIMIT TIRANE PRANË
TATIMEVE, në mungesë
ME PJESËMARRJEN E AVOKATIT TË
SHTETIT Z. Abaz Deda
OBJEKTI:
Pavlefshmëri absolute e vendimit, njoftim vlerësim tatimor
për detyrimet tatimore nr.47295/2, datë 20.10.2011 i subjektit “Tusi” Shpk.
Baza Ligjore: Neni 31, 32/a, 153, 154, 324, 327, 328, 331 të K.Pr.Civile,
nenet 115, 118 të K.Pr.Administrative,
neni 71 i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008,
“Për procedurat tatimore në RSH”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.(s’ka), datë 23.11.2012, ka

vendosur:
Të rrëzojë kërkesën e palës së paditur DRT Tiranë “Për nxjerrjen jashtë
juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.7590 akti, me palë: paditës Shoqëria
“Tusi” Shpk, të paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, DAT pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, me objekt: “Pavlefshmëri absolute e
vendimit, njoftim vlerësim tatimor për detyrimet tatimore nr.47295/2, datë
20.10.2011, i subjektit “Tusi” Shpk.”
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë.
179
Brenda afatit ligjor në datën 30.11.2012, pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore
Tiranë ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit nr.(s’ka), datë 23.11.2012, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kërkon prishjen e tij dhe nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor dhe paraqet këtë arsyetim:
- Paditësi nuk ka përmbushur detyrimin ligjore të parashikuar në nenin 107 të Ligjit
nr.9920/2008, për të paguar detyrimin, si dhe nuk ka depozituar asnjë dokument që të
provojë pagesën e këtij detyrimi. Pra, gjykata nuk ka juridiksion për të shqyrtuar
çështjen;
- Pavarësisht se paditësi në këtë rast kërkon konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
njoftim vlerësimit, në referim të vendimit nr.16/2008 dhe 9/2003 të Gjykatës
Kushtetuese, nuk mund të anashkalohet detyrimi ligjor për të paguar detyrimin.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; Avokatin e Shtetit Z. Abaz Deda, që
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse Shoqëria
“Tusi” Shpk është person juridik që zhvillon aktivitet tregtar në fushën e tregtimit të artikujve
të ndryshëm industrialë në Tiranë.
Rezulton që në bazë të vendimit nr.6, datë 01.04.2010 të ortakut të vetëm të shoqërisë,
Znj.Zyhra Berisha, është vendosur prishja e shoqërisë, çregjistrimi i saj nga regjistri i QKR
dhe kalimi në likuidim. Në bazë të këtij vendimi është emëruar si likuidatore e kësaj shoqërie
Znj. Ilirjana Feraj. Referuar ekstraktit të QKR administruar në dosjen gjyqësore (fq.11),
shoqëria figuron në këtë regjistër me statusin “shoqëri në likuidim e sipër”.
Rezulton që nga data 19.08.2011 deri në datën 20.09.2011, nga ana e palës së paditur
Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë është ushtruar kontroll pranë palës paditëse në lidhje me
tatimin mbi fitimin për vitet 2007, 2008, 2009 dhe 2010 si dhe kontributet e sigurimeve
shoqërore për periudhën Maj 2010- Shtator 2011.
Në përfundim të këtij kontrolli, bazuar në konkluzionet e raport kontrollit të datës
14.10.2011, pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë ka nxjerrë Njoftim-Vlerësim
Tatimor nr.47295/2 prot., datë 20.10.2011, sipas të cilit pala paditëse kishte një detyrim
tatimor në total prej 11.787.223 lekë (që përbëhej nga detyrimi për tatimin mbi fitim për vitin
2009 në shumën 54.329 lekë dhe gjobë 13.582 lekë, si dhe për vitin 2010 në shumën
9.375.449 lekë dhe gjobë në shumën 2.343.863 lekë).
Pala paditëse, duke mos qenë dakord me aktin e lartpërmendur, ka paraqitur ankim
pranë Drejtorisë së Apelimit Tatimor (DAT) pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
Kjo e fundit me vendimin nr.22097/1 prot., datë 01.12.2011, ka vendosur: “Refuzimin e
ankimit në lidhje me kundërshtimin e njoftim vlerësimit për detyrimet tatimore nr.47295/2
prot., datë 20.101.2011 të D.R.Tatimore Tiranë në lidhje me detyrimet tatimore për tatimin
mbi fitim për vitin 2009 dhe 2010 në vlerën totale 11.787.223 lekë për arsye se e konsideron
ankimin të papranueshëm, pasi nuk është vërtetuar pagesa e detyrimit tatimor të përcaktuar
në aktin administrativ, njoftim vlerësimin e sipërcituar”.
Në këtë vendim, DAT ka arsyetuar se: “...tatimpaguesi nuk ka paguar dhe vërtetuar
pagesën e detyrimi tatimor ..vetë ankimuesi ka parashtruar se e ka absolutisht të pamundur të
kryejë pagesën e detyrimeve të mësipërme dhe ka filluar procedurat e mbylljes së biznesit”.
180
Në këto kushte, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padi me objekt parashtruar
në pjesën hyrëse të këtij relacioni.
Në seancën e datës 23.11.2011, përfaqësuesi i palës së paditur Drejtoria Rajonale
Tatimore Tiranë ka paraqitur kërkesën për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor
me arsyetimin se nga ana e tatimpaguesit (pala e paditur) nuk është paguar detyrimi tatimor
siç përcaktohet në nenin 107 të Ligjit nr.9920/2008, “Për procedurat tatimore në RSH”.
Nga ana e palës së paditur në lidhje me këtë kërkesë është parashtruar se objekti i
padisë është konstatimi absolutisht i pavlefshëm i Njoftim-Vlerësimit Tatimor dhe pagesa e
detyrimit tatimor nuk është parakusht për paraqitjen e kësaj lloj padie në gjykatë.
Në lidhje me këtë kërkesë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.
(s’ka), datë 23.11.2012, ka vendosur:
“Të rrëzojë kërkesën e palës së paditur DRT Tiranë “Për nxjerrjen jashtë juridiksionit
gjyqësor të çështjes me nr.7590 akti me palë, paditës Shoqëria “Tusi” Shpk, të paditur
Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, DAT pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, me
objekt: “Pavlefshmëri absolute e vendimit, njoftim vlerësim tatimor për detyrimet tatimore
nr.47295/2, datë 20.10.2011 i subjektit “Tusi” Shpk.”
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
Gjykata ka arsyetuar se ....Pavarësisht faktit që pala paditëse nuk ka kryer pagesën e
detyrimit tatimor siç përcaktohet në nenin 107 të Ligjit nr.9920/2008, “Për procedurat
tatimore në RSH” (dhe aktet nënligjore miratuar në zbatim të këtij ligji), referuar vendimit
unifikues nr.3/2008 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjykata merr në shqyrtim
padinë e shpalljes absolutisht të pavlefshme të aktit administrativ pa u bazuar në afate dhe
kufizime të tjera procedurale.
Brenda afatit ligjor të përcaktuar në ligj, në datën 30.11.2012, pala e paditur Drejtoria
Rajonale Tatimore Tiranë ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit nr.(s’ka),
datë 23.11.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kërkon prishjen e tij dhe
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën
Në seancën e datës 04.12.2012, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë pasi është vënë në
dijeni të ankimit të veçantë të paraqitur në Gjykatën e Lartë nga ana e paditur, me vendim të
ndërmjetëm ka vendosur:
“Pezullimin e gjykimit të çështjes civile nr.7590 akti, datë 24.01.2012, me palë
paditëse Shoqëria “Tusi” Shpk, të paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, DAT pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, me objekt: “Pavlefshmëri absolute e vendimit,
njoftim vlerësim tatimor për detyrimet tatimore nr.47295/2, datë 20.10.2011 i subjektit
“Tusi” Shpk., deri në shqyrtimin e kërkesës për juridiksion të bërë nga pala e paditur në
Gjykatën e Lartë Tiranë”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në shqyrtimin e kësaj kërkese, vlerëson se ankimi i
veçantë i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, nuk përmban
shkaqe ligjore të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin nr.(s’ka), datë 23.11.2012 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila ka vendosur rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor.
rëndësishme procedurale, mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës sjell
automatikisht prishjen e vendimit. Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të K.Pr.Civile
parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht,
merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo
administrative. Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë
në Gjykatën e Lartë”.
181
ligjor të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ. Në përputhje me nenin 36 të K.Pr.Civile në
juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshje të tjera të
parashikuara në këtë kod e në ligje të veçanta.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në shqyrtimin e kësaj çështjeje, konstaton se Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Tiranë në përputhje me nenin 16 të K.Pr.Civile, ka kuptuar dhe ka
përcaktuar qartë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes, shkakun ligjor të kërkimeve të
paditësit, si dhe ligjin e aplikueshëm për zgjidhjen e drejtë dhe të saktë të konfliktit objekt
gjykimi.
Rezulton se kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim referuar kërkesë padisë është:
Pavlefshmëria absolute e vendimit, njoftim vlerësim tatimor për detyrimet tatimore
nr.47295/2, datë 20.10.2011, i subjektit “Tusi” Shpk. Këtë kërkim pala paditëse e ka bazuar
në nenet 31, 32/a, 153, 154, 324, 327, 328, 331 të K.Pr.Civile, nenet 115, 118 të
K.Pr.Administrative, neni 71 i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në
RSH”.
Në analizë të shkakut ligjor të kërkimit që ka parashtruar para gjykatës paditësi, ky
Kolegj konstaton se jemi përpara një kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
aktit administrativ, të lëshuar nga ana e paditur.
Në gjykime të këtij lloji, kur pretendohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ,
ligjvënësi ka parashikuar qartë në nenin 331 dhe 117 të K.Pr.Civile, që çdo person i
interesuar, në çdo kohë, ka të drejtë t’i drejtohet drejtpërsëdrejti gjykatës për të kërkuar
konstatimin e kësaj pavlefshmërie. Këto dispozita shprehimisht parashikojnë se:
Neni 117 i K.Pr.Administrative:
1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet absolutisht
i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë. Organi administrativ
kompetent, me iniciativën e tij, mundet të deklarojë një akt administrativ absolutisht
të pavlefshëm në çdo kohë.
3. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit është absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti do të
konsiderohet absolutisht i pavlefshëm në rast se pjesa që anullohet është aq e
rëndësishme sa që organi administrativ nuk do ta nxirrte aktin pa këtë pjesë.
Neni 331 i K.Pr.Civile:

Gjykata në vendimin e saj përfundimtar vendos:
- Rrëzimin e padisë kur akti administrativ gjendet i drejtë dhe i bazuar;
- Konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ;
- Anullimin pjesërisht apo tërësisht të aktit administrativ;
- Detyrimin e organit përkatës, për të nxjerrë aktin në përputhje me ligjin ose për
marrjen e masave për rivendosjen e së drejtës së cenuar;
- Saktësimin e të drejtave dhe detyrimeve ndërmjet paditësit dhe organit
administrativ në marrëdhënien në konflikt, në bazë të ligjit dhe në interpretim të
marrëveshjes kur ka të tillë.
Në analizë të dispozitave të mësipërme rezulton qartë që për këtë lloj kërkimi,
(konstatimi i pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ), gjykata ka juridiksion gjyqësor
të drejtpërdrejtë dhe merr në shqyrtim çështjen, pavarësisht se paditësi nuk ka ezauruar
rrugën administrative të parashikuar shprehimisht në nenin 106 dhe 107 të Ligjit nr.9920,
182
datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në RSH” (konsiderohet si mos ezaurim i rrugës
administrative të ankimit, kur paditësi nuk përmbush kushtet e parashikuara në ligjin specifik,
siç është në rastin konkret mospagimi i detyrimit tatimor).
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se pikërisht ky lloj kërkimi, në
ndryshim nga kërkimi për deklarimin e pavlefshmërisë relative të një akti administrativ,
(anullimi i njoftimit të vlerësimit tatimor), merret në shqyrtim drejtpërsëdrejti nga ana e
gjykatës, për shkak se një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm prezumohet se ka shkelje
të tilla thelbësore të ligjës, të cilat e bëjnë atë që të mos ketë asnjë mundësi veprimi në asnjë
moment dhe të mos ketë ekzistuar asnjëherë.
Ligjvënësi ka parashikuar juridiksion të drejtpërdrejtë në gjykatë të këtij kërkimi, pasi
një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm, që nga momenti i nxjerrjes së tij, nuk krijon
dhe as mund të krijojë pasojat juridike për të cilat ai është nxjerrë. Një akt absolutisht i
pavlefshëm nuk është akt, ai është një nulitet i plotë, i cili konsiderohet se nuk ka hyrë në fuqi
asnjëherë. Për shkak të shkeljes së rëndë thelbësore të ligjës, pavlefshmëria absolute e një akti
nuk mund të rregullohet në të ardhmen, as nga palët dhe as nga organi që ka lëshuar aktin,
pasi ky akt konsiderohet sikur nuk ka ekzistuar asnjëherë. Si i tillë ai nuk mund të ketë fuqi
detyruese, as ndaj personave apo subjekteve, të cilëve iu kundërdrejtohet dhe as ndaj
organeve të tjera të administratës shtetërore.
Në këto kushte, si këto subjekte dhe organet të cilave ai iu drejtohet kanë të drejtë të
refuzojnë përmbushjen e detyrimeve apo urdhërimeve që rrjedhin nga ky akt, pa qenë nevoja
që për pavlefshmërinë e tij të shprehet patjetër ndonjë organ shtetëror.
Për shkak të kësaj veçorie që ka akti absolutisht i pavlefshëm, ligjvënësi ka
parashikuar që çdo palë e interesuar ka të drejtë të kërkojë nga ana e gjykatës konstatimin e
pavlefshmërisë absolute dhe jo deklarimin e saj. Prandaj kur gjykata gjatë gjykimit të
çështjes, konstaton se akti është absolutisht i pavlefshëm, ajo nuk shpall deklarimin e
pavlefshmërisë, por vetëm e konstaton atë dhe zgjidh pasojat juridike që vijnë për palët nga
ky akt absolutisht i pavlefshëm.
Kjo është dhe arsyeja, përse kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një
akti administrativ, nuk i nënshtrohet ndonjë afati të veçantë parashkrimi, por bëhet nga çdo
palë e interesuar, në çdo kohë.
Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, ka juridiksion për të shqyrtuar kërkimin për konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të aktit administrativ, nëpërmjet procedurave të zakonshme pranë seksioneve
administrative të sistemit gjyqësor.
Këtë qëndrim kanë mbajtur edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin unifikues nr.3/2008, ku shprehimisht thuhet:
“38.3. ... nëse pretendohet pavlefshmëria absolute e akteve, kërkim që nuk është i
ndërvarur nga ndonjë afat parashkrimi, gjykata, nuk mund të nxjerrë çështjen jashtë
juridiksionit gjyqësor, por në zbatim të nenit 121 të K.Pr.Administrative dhe 331 të
K.Pr.Civile, konstaton pavlefshmërinë për efekt të zgjidhjes së pasojave juridike që janë
krijuar nga akti...
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të tërheqë vëmendjen e gjykatës më të ulët,
duke theksuar se juridiksioni i saj në çështjen objekt gjykimi qëndron vetëm në gjykimin e
shkaqeve ligjore që i përkasin kërkimit për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit
administrativ, parashikuar shprehimisht në nenin 116 dhe 117 të K.Pr.Administrative.
Në asnjë rast, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në vazhdimin e gjykimit të kësaj
çështje, nuk duhet të ngatërrojë shkaqet për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një akti
administrativ me shkaqet për deklarimin e pavlefshëm të tij.
183
Konfuziteti që krijohet shpesh nga gjykatat më të ulëta në gjykimin e këtyre shkaqeve,
ka çuar në faktin që subjektet me qëllim shmangien e ndjekjes së rrugës administrative, të
kërkojnë para gjykatës konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, duke
paraqitur shkaqe ligjore, të cilat i përkasin kërkimit të pavlefshmërisë relative të aktit
administrativ.
Përfundimisht, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se çështja në shqyrtim bën
pjesë në juridiksionin gjyqësor dhe gjykata është e detyruar që në përputhje me rregullat
procedurale të zhvillojë gjykimin, në përfundimin të të cilit të shprehet mbi bazueshmërinë në
ligj e në prova të kërkimeve të palës paditëse.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 dhe 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.(s’ka), datë 23.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë më 19.03.2013
184
Nr.00-2013-1206 i Vendimit (202)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancë gjyqësore të datës 19.03.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: NEVRUS NANA (HASANAJ)

I PADITUR: ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME, Z.V.R.P.P.
SARANDË.
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ me nr.618, datë 23.11.2007
të Kryeregjistruesit Arben Qirjako si të pabazuar në prova dhe në ligj.
Detyrimin e të paditurit Z.V.R.P.P. Sarandë të regjistrojë
kontratën e dhurimit me nr.3499, rep. 879 kol, datë 20 Shtator 2007
të noteres Tamara Malaj Tiranë, me objekt: kalimin në pronësi
të një sipërfaqe trualli prej 185 m2 në favor të paditësit Nevrus Nana (Hasanaj)
e cila është përfshirë dhe e pandarë brenda sipërfaqes prej 2566 m2
dhe që mbetet në bashkëpronësi me bashkëpronar të tjerë
të ndodhur në zonën Turizëm – Kanali i Çukës Sarandë.
Baza Ligjore: Neni 192 e vijues, neni 200/c i K.Civil,
Nenet 324, 325, 328 K.Pr.Civile,
Ligji nr.7843 datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i ndryshuar
me Ligjin nr.9701, datë 02.04.2007,
neni 38 i udhëzimit nr.1, datë 31.01.2007 i K.M.

vendosur:
Shfuqizimin e Aktit Administrativ me nr.618, datë 23.11.2007, të krye
regjistruesit Arben Qirjako si të pa bazuar në prova dhe në ligj.
Detyrimin e të paditurit Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë të regjistrojë Kontratën Dhurimit me nr.3499 Rep., 879
Kol., datë 20 Shtator 2007 të Noteres Tamara Malaj Tiranë.
185
Tiranë, dhe dërgimin e çështjes për kompetencë gjykimi në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Sarandë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në mbështetje të Nenit 472 të K.Pr.Civile, ka

ushtruar ankim të veçantë Nevrus Nana (Hasanaj), i cili kërkon prishjen e vendimit duke
- Vendimi i gjykatës së apelit vjen në kundërshtim me nenet 324, 327/1 të K.Pr.Civile.
- Me padinë e paraqitur kam kërkuar shfuqizimin e aktit administrativ të
kryeregjistruesit Arben Qirjako, që do të thotë mosmarrëveshja është administrative
dhe kompetenca lëndore e saj është neni 324/a i K.Pr.Civile, ndërsa kompetenca
tokësore e gjykatës parashikohet nga neni 327/1 të po këtij kodi, në referim të të
cilave zgjidhja e mosmarrëveshjes i korrespondon gjykatës në vendin e së cilës ka
qendrën administrative organi administrativ ndaj të cilit kundër drejtohet padia (në
këtë rast kompetencën lëndore dhe tokësore e ka Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë).
- Gjykata e apelit referohet në nenin 43 e vijues të K.Pr.Civile, duke marrë në
konsideratë faktin se Z.V.R.P.P. Sarandë është person juridik me qendër në Sarandë si
dhe faktin që sipërfaqja që kërkohet të regjistrohet ndodhet në Sarandë, gjë e cila
sipas saj e bën kompetente për zgjidhjen e çështjes Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Sarandë.
- Ky arsyetim është i padrejtë pasi në çështjen në shqyrtim nuk evidentohet asnjë lloj
shkaku i cili bëhet pengesë për Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë për zgjidhjen e saj.
Më thelbi dhe objekti i mosmarrëveshjes në gjykim është interpretimi ligjor i nenit 22
të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 ( i ndryshuar).
- Gjykata e apelit ka gabuar në referimin që i bën në dispozitat e K.Pr.Civile që bëjnë
fjalë për mosmarrëveshjet civile, ndërkohë që duhet t’i referohej dispozitave të
posaçme që ky kod parashikon për gjykimet e posaçme (mosmarrëveshjet
administrative).
- Qëndrimi i gjykatës është kontradiktor, pasi megjithëse e ka prishur vendimin e
gjykatës së rrethit për shkak kompetencë tokësore, ajo i ka hyrë zgjidhjes së çështjes
në themel madje ka vënë dhe detyra për Gjykatën e Rrethit Sarandë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesin e palës paditëse
av.Gjergji Hyso, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi
të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; av.shtetit Abaz Deda, që kërkoi lënien në
fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Ka rezultuar e provuar se paditësi Nevrus Nana (Hasanaj ) ka përfituar një sipërfaqe
trualli prej 185 m5 si pjesë të pandarë nga sipërfaqja totale prej 2565 m2, nëpërmjet një
kontrate dhurimi të datës 20.09.2007. Paditësi pretendoi se urdhri me nr.618, datë 23.11.2007
i Kryeregjistruesit është lëshuar në mënyrë të padrejtë, pasi ky i fundit ka urdhëruar:
“Refuzimin e kërkesës së paditësit Nevrus Nana (Hasanaj) për regjistrimin e kontratës së
dhurimit nr.3499/879, datë 20.09.2007, me objekt kalimin në pronësi të një sipërfaqe trualli
prej 185 m2 të ndodhur në zonë Turizëm “Kanali i Çukës”. Paditësi shpjegoi gjithashtu se
Krye regjistruesi në arsyetimin e tij të urdhrit nr.618, datë 23.11.2007, ka mbajtur qëndrim
negativ vetëm nëpërmjet interpretimit që ai i ka bërë nenit 22 të ligjit nr.7843, datë
186
13.07.1994, “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i ndryshuar. Nga përmbajtja e nenit
22 të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, i ndryshuar: thuhet se “Asnjë pjesë në natyrë të pasurisë
së paluajtshme të përfshirë në një kartelë nuk kalohet në pronësi tjetër, në qoftë se pronari
nuk e ka ndarë, pasurinë e paluajtshme më parë në përputhje me ligjin dhe në qoftë se nuk
janë hapur kartela të reja për çdo nënndarje të pasurisë së paluajtshme”. Nisur nga sa sipër
Krye regjistruesi ka arsyetuar se, nga verifikimi i dokumentacionit konstatohet se A.Puto me
cilësinë e bashkëpronarit në 1/3 pjesë të pandarë të sip. së përgjithshme prej 2565 m2 i ka
dhuruar N.Hasanaj një sipërfaqe prej 185 m2 pa bërë më parë regjistrimin e kësaj sipërfaqe
në emrin e tij. Paditësi pretendoi se interpretimi i nenit 22 të ligjit nr.7843 i bërë nga
Kryeregjistruesi është i gabuar për faktin se, në kontratën e dhurimit është pasur parasysh kjo
kërkesë e nenit 22 të ligjit 7843, datë 13.07.1994, dhe për të mos e atakuar këtë nen, u zgjodh
një rrugë tjetër siç është ajo e dhurimit të një pjese ideale të pronarit pa e ndarë dhe pa e
përcaktuar se ku ndodhet konkretisht në raport me tërë sipërfaqen e përgjithshme të truallit
prej 2565 m2.
vendosur:
Detyrimin e të paditurit Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Sarandë të regjistrojë Kontratën Dhurimit me nr.3499 Rep., 879 Kol., datë 20 Shtator 2007
të Noteres Tamara Malaj Tiranë.
Urdhri i Kryeregjistruesit nr.618, datë 23.11.2007, është një akt administrativ i marrë
në kundërshtim me ligjin.
Prishjen e vendimit nr.497, datë 28.01.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
dhe dërgimin e çështjes për kompetencë gjykimi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk ka qenë kompetente për gjykimin e kësaj
mosmarrëveshje... në referim të nenit 43 e vijues të K.Pr.Civile duke marrë në konsideratë
faktin se Z.V.R.P.P. është person juridik me qendër në qytetin e Sarandës, ashtu dhe për
faktin se ku ndodhet sipërfaqja që kërkohet të regjistrohet, pra ku pretendohet se ka lindur
detyrimi, kompetente për gjykimin e kësaj çështje është Gjykata e Rrethit Sarandë... ky fakt
në referim të nenit 467/a të K.Pr.Civile, përbën shkak që vendimi të prishet dhe çështja të
kthehet për rigjykim.. gjykata çmon se gjykata e rrethit ka dhënë vendim pa hetuar drejt
çështjen.... gjykata e rrethit e ka trajtuar çështjen në bazë të ligjit 7nr.843, datë 13.07.1994,
por duhej të aplikohej ligji nr.9701, datë 02.04.2007, i cili ka qenë në fuqi në kohën e
realizimit të procedurës administrative të kontestuar gjyqësisht... çmohet se për zgjidhjen e
drejtë të çështjes Gjykata e Rrethit Sarandë duhet të ketë në konsideratë legjislacionin civil të
kohës (pasi vendimi i K.K.K.Pronave me të cilin ka fituar pronësinë dhuruesi Arben Puto
mban datën 25.04.1996) i cili ka parashikuar regjistrimin e çdo akti juridik për fitimin e
pronësisë..).
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në mbështetje të Nenit 62 të
K.Pr.Civile, ka ushtruar ankim të veçantë Nevrus Nana (Hasanaj), i cili kërkon prishjen e
vendimit duke parashtruar shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është
marrë në mosrespektim e zbatim të gabuar të ligjit, pasi ai vjen në kundërshtim me nenet 324,
327/1 të K.Pr.Civile.
Me padinë e paraqitur paditësi ka kërkuar shfuqizimin e aktit administrativ,
konkretisht shfuqizimin e aktit administrativ me nr.618, datë 23.11.2007 të Kryeregjistruesit
Arben Qirjako si të pabazuar në prova dhe në ligj, kërkim ky në kompetencë lëndore të
seksionit për gjykime administrative të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
187
Nga ana tjetër, kompetenca tokësore e gjykatës parashikohet nga neni 327/1 të
K.Pr.Civile, në referim të të cilit padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni
përkatës i gjykatës në zonën e së cilës ka qendrën organi administrativ ndaj të cilit drejtohet
padia. Nga aktet e administruar rezulton se padia drejtohet ndaj aktit administrativ të nxjerrë
nga Kryeregjistruesi i Republikës, i cili e ka qendrën e tij në Tiranë. Është e qartë se akti
administrativ që kundërshtohet është ai i mësipërmi dhe kërkimet e tjera në padi kanë të bëjnë
me zgjidhjen e pasojave dhe janë të ndërvarura nga zgjidhja e kësaj pjese kryesore të objektit
të padisë.
Në të tilla rrethana, ne kushtet kur çështja është në kompetencë të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, Gjykata e Apelit Tiranë duhet të kishte vazhduar gjykimin në themel të
çështjes në lidhje me bazueshmërinë në prova e ligj të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, ndaj vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja ti
dërgohet asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.623, datë 02.04.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 19.03.2013
188
Nr.00-2013-1208 i Vendimit (203)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS : TONIN LEKA

I PADITUR : KOMUNA SHENKOLL
PALË E TRETË: ZYRA E ADMINISTRIMIT TË TOKËS,
KËSHILLI I QARKUT LEZHË.
PREFEKTURA LEZHË, Z.R.P.P. LEZHË,
AVOKATURA E SHTETIT.
OBJEKTI:
Njohjen e pronësisë me anë të parashkrimit fitues
për pasurinë e paluajtshme prej 30 dynym
të ndodhur në Shënkoll të Rrethit Lezhë.
Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.C,
Nenet 168, 169, 170 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.72, datë 29.01.2013, ka vendosur:

Nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes civile me nr.38/968 akti datë
19.07.2012 që i përket paditësit Tonin Leka, të paditur Komuna Shënkoll
Lezhë, persona të tretë Zyra e Administrimit të Tokës, Këshilli i Qarkut
Lezhë, Prefektura Lezhë, Z.R.P.P. Lezhë, Avokatura e Shtetit.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit në mbështetje të Nenit 472 të K.Pr.Civile, ka

ushtruar ankim të veçantë Tonin Leka, i cili kërkon prishjen e vendimit duke parashtruar këto
shkaqe:
- Vendimi i gjykatës nuk është i mbështetur në prova dhe në ligj.
- Nga ana e gjykatës në dhënien e vendimit të saj nuk u morën në konsideratë
pretendimet e paditëses dhe të palëve të treta në këtë proces civil. Kjo çështje hyn në
juridiksionin gjyqësor dhe jo në atë administrativ siç pretendon gjykata në dhënien e
vendimit te saj.
189
- Nuk është A.K.K.Pronave Tiranë kompetente për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje
ndërkohë që ky subjekt nuk është thirrur në asnjë cilësi nga pala paditëse apo thirrur
kryesisht nga gjykata.
- Gjykata në dhënien e vendimit të saj konfondon me pa të drejtë duke i dhënë një
institucioni shtetëror një kompetencë të cilën e ka vetëm gjykata dhe konkretisht
Gjykata e Rrethit Lezhë.
- Gjykata në vendimin e saj pretendon se është jashtë juridiksionit çështja objekt ankimi
duke arsyetuar se paditësi ka dokumente që vërtetojnë pronësinë, vërtetimet e
arkivave shtetërore vendore Lezhë ku përcaktohet sipërfaqja e tokës që ka pasur
trashëgimlënësi Pjetër Leka, por nuk merr në konsideratë V.K.M. nr.747, datë
09.11.2006 “Për procedurat e mbledhjes përpunimit dhe administrimit të kërkesave të
subjekteve të shpronësuara gjatë procesit të njohjes kthimit dhe kompensimit të
pronës.
- Kërkojmë dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lezhë, si
gjykatë kompetente.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; Avokatin e Shtetit Abaz Deda, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë; dhe diskutoi çështjen
në tërësi,
VËREN
Paditësi Tonin Leka me padinë e ngritur ka kërkuar të njihet pronar me anë të
parashkrimit fitues për pasurinë e paluajtshme prej 30 dynym tokë të ndodhur në Shënkoll të
Rrethit Lezhë. Padinë e tij paditësi e mbështet në nenet 168, 169 e 170 të K.Civil, që bëjnë
fjalë për fitimin e pronësisë mbi një send me parashkrim fitues dhe regjistrimin e sendit të
fituar me parashkrim.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.72, datë 29.01.2013 ka vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile nr.38/968 Akti, datë 19.07.2012 që i
përket paditësit Tonin Leka, të paditur Komuna Shënkoll Lezhë, persona të tretë Zyra e
Administrimit të Tokës, Këshilli i Qarkut Lezhë, Prefektura Lezhë, Z.R.P.P. Lezhë.
Në vendimin e saj, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë arsyeton se “....duke qenë se ka
dokumente që vërtetojnë pronësinë....paditësi bazuar në ligjin 7698 “Për kthimin dhe
kompensimin e pronave ish pronarëve”....., duhet ti drejtohet Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë për t’u shprehur në rrugë administrative.....”.
Kundër vendimit të mësipërm, në bazë të nenit 59 të K.Pr.Civile ka ushtruar ankim të
veçantë paditësi Tonin Leka për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lezhë që e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor është një vendim i pambështetur në
ligj. Kërkimi i paditësit për njohjen e pronësisë mbi një sipërfaqe toke me anë të parashkrimit
fitues, përbën një nga shkaqet për të cilat mund të ngrihet padi në gjykatë të parashikuara në
nenin 32 të K.Pr.Civile (konkretisht neni 32/b “vërtetimin e qenies së një marrëdhënie
juridike ose një të drejte). Një kërkim i tillë (njohja e pronësisë me parashkrim fitues) nuk
parashikohet ligjërisht në objektin e punës së Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, i cili (objekti) është përcaktuar qartësisht në ligjin funksional që rregullon
veprimtarinë e kësaj të fundit.
190
Mbështetja në ligj ose jo dhe provueshmëria e pretendimeve të ngritura nga paditësi
janë çështje që i përkasin zgjidhjes në themel të konfliktit gjyqësor, të verifikueshme
nëpërmjet kryerjes së një hetimi gjyqësor të plotë e të gjithanshëm. Pas zhvillimit të hetimit
gjyqësor, gjykata duhej të shprehej, në bazë të nenit 6 të K.Pr.Civile, mbi atë që kërkohej nga
paditësi (pavarësisht nëse qëndrojnë ose jo pretendimet e tij).
Në kushtet kur çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë duhet të prishet dhe çështja
t’i dërgohet asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.72, datë 29.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe
dërgimin e çështjes në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 19.03.2013
191
Nr.00-2013-896 i Vendimit (204)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar

palëve:
PADITËS: NEXHMI HEKURANI, përfaqësuar nga

avokat Remzi Kruja
TË PADITUR: FETI MEZANI, në mungesë
ZYRA RAJONALE E KOMISIONIT TË
KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË
PRONAVE QARKU VLORË, në mungesë
OBJEKTI:
Ndryshim i vendimit nr.99, datë 02.04.1996
të K.K.K.Pronave Bashkia Vlorë.
Baza Ligjore: Neni 27 i ligjit nr.7698, datë 15.04.1993,
i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Vlorë, me vendimin nr.508, datë 31.03.2004, ka vendosur:

Të pranojë padinë e Nexhmi Hekurani kundër Feti Mezanit dhe
K.K.K.Pronave Vlorë.
Të ndryshojë pjesërisht vendimin nr.99, datë 02.04.1996 të K.K.K.Pronave
Bashkisë Vlorë në këtë mënyrë:
Në pikën 1/b të vendimit të ish pronarit Feti Mezani në vend të 1000 m2 truall
i lihet 825 m2, kurse diferenca prej 175 m2 i lihet paditësit Nexhmi Hekurani
me kufijtë sipas aktit të ekspertimit.

Prishjen e vendimit nr.508, datë 31.03.2004 të Gjykatës së Rrethit Vlorë dhe
pushimin e gjykimit të çështjes.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.431, datë 11.04.2006, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.59, datë 02.02.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim Gjykatës së Apelit Vlorë, me tjetër trup
gjykues.
192
Ndryshimin e vendimit nr.508, datë 31.03.2004 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë si më poshtë:
Rrëzimin e padisë së paditësit Nexhmi Hekurani.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Nexhmi Hekurani,

me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë për këto shkaqe:
- Nuk jemi dakord me vendimin e gjykatës së apeli pasi nuk jemi para gjësë së gjykuar,
pasi në këtë moment duhet të kemi tre elementë kryesorë, së pari duhet të jenë palë të
njëjta, d.m.th. të njëjtin identitet fizik dhe juridik, të jetë i njëjti objekt, i njëjti shkak
padie.
- Në të gjitha çështjet e gjykuara mes palëve nuk ka element të njëjtë, pasi ndryshon
baza ligjore dhe objekti i këtyre çështjeve.
- Gjykata e apelit nuk ka marrë prova themelore për zgjidhjen e drejtë të çështjes.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e paditësit Nexhmi
Hekurani, avokatin Remzi Kruja, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se mbi padinë e paditësit të këtij gjykimi
Nexhmi Hekurani, bazuar në nenin 296 të Kodit Civil, kundër të paditurit Feti Mezani, me
objekt: kthim sendi, sipërfaqe prej 140 m2, Gjykata e Rrethit Vlorë, me vendimin nr.3081,
datë 20.12.1995, ka vendosur rrëzimin e padisë, me arsyetimin se palët e kanë në përdorim
sipërfaqen objekt rivendikimi dhe, përderisa nuk i janë drejtuar Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave nuk mund të ngrihet padia e rivendikimit. Vendim ky që është lënë
në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.4685, datë 23.09.1996.
1.1. Ndërkohë, Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Bashkisë Vlorë, me
vendimin nr.102, datë 15.05.1996, me arsyetimin se derisa çështja e pronësisë së pretenduar
pranë komisionit është në gjykim, ka refuzuar njohjen e pronësisë në emër të ish pronarit
Nebi Hekurani, trashëgimlënës i paditësit të këtij gjykimi, Nexhmi Hekurani.
1.2. Mbi padinë e Nexhmi Hekuranit kundër Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave, me objekt anullimin e vendimit nr.102, datë 15.05.1996, Gjykata e Rrethit Vlorë,
me vendimin nr.963, datë 23.05.1998, i ka njohur paditësit pronësinë mbi 790 m2, duke i
kthyer 490 m2 truall të lirë dhe pjesën tjetër sipas disponibilitetit të Komisionit të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Bashkia Vlorë.
1.3. Vendimi nr.963, datë 23.05.1998 i Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë ka marrë
formë të prerë me vendimin nr.860, datë 15.06.1999 të Gjykatës së Apelit Tiranë. Kjo pasuri
është regjistruar pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë në
nr.532, datë 09.05.2000 në emër të paditësit.
2. Nga ana tjetër, me vendimin nr.99, datë 02.04.1996, Komisioni i Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave të Bashkisë Vlorë ka njohur si ish pronar Feti Mezani mbi 2050 m2
truall të ndodhur në Vlorë, në Lagjen “Lef Sallata”, Rruga “Sadik Zotaj” me kufizimet
përkatëse, nga të cilat 570 m2 posedohen nga vetë ish pronari, i ka kthyer në natyrë 1000 m2,
me kufizimet përkatëse dhe sipërfaqja prej 480 m2 i kompensohet.
193
3. Me padinë e kundërshtimit të të tretit, bazuar në nenin 503 të Kodit të Procedurës
Civile, i padituri i këtij gjykimi Feti Mezani ka kundërshtuar vendimin nr.963, datë
23.05.1998 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë. Kjo gjykatë, me vendimin nr.1235, datë
17.09.2002, ka pranuar padinë, duke vendosur “Kundërshtimin e vendimit të formës së prerë
nr.963, datë 28.05.1998 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë për sipërfaqen e truallit prej
130 m2”. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.305, datë
17.06.2005. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2006-503 (1087), datë
22.09.2006, ka vendosur mospranimin e rekursit të ushtruar nga Nexhmi Hekurani.
4. Paditësi Nexhmi Hekurani, me pretendimin se 130 m2 në pronësi të tij janë
përfshirë brenda sipërfaqes prej 1000 m2 të kthyer në natyrë të paditurit Feti Mezani me
vendimin nr.99, datë 02.04.1996 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Bashkisë Vlorë, me padinë e datës 16.09.2002 ka kërkuar “Ndryshimi i vendimit nr.99, datë
02.04.1996 të KKK Pronave Vlorë”.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.508, datë 31.03.2004, ka pranuar
padinë dhe ka ndryshuar “...pjesërisht vendimin nr.99, datë 02.04.1996 të K.K.Pronave
Bashkisë Vlorë në këtë mënyrë: Në pikën 1/b të vendimit të ish pronarit Ferti Mezini në vend
të 1000 m2 truall i lihet 825 m2 kurse diferenca prej 175 m2 i lihet paditësit Nexhmi
Hekurani me kufij sipas aktit të ekspertimit”.
5.1. Në pranimin e padisë gjykata arsyeton: - “Prej konkluzionit të ekspertëve dhe
shpjegimeve dhënë prej tyre në gjykim arrihet në konkluzionin e njëjtë se midis sipërfaqes
kthyer në natyrë të ish pronarit Feti Mezanit e asaj të ish pronarit Nexhmi Hekurani ka
mbivendosje” në 175 m2; - Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Bashkisë Vlorë
“...brenda segmenteve të sipërfaqes prej 1000 m2 të kthyer të paditurit Feti Mezani me
vendimin nr.99, datë 02.04.1996..., ky komision në kundërshtim me ligjin i ka kthyer 175 m2
truall-pronë e paditësit Nexhmi Hekurani njohur e kthyer me vendimin nr.963, datë
28.05.1998 të Gjykatës Vlorë”.
6. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.59, datë 02.02.2005, ka prishur vendimin
nr.508, datë 31.03.2004 të gjykatës së shkallës së parë dhe ka pushuar gjykimin e çështjes.
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.431, datë 11.04.2006, ka prishur
vendimin nr.59, datë 02.02.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe ka dërguar çështjen për
rigjykim po pranë kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
7.1. Në prishjen e vendimit të gjykatës së apelit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
arsyeton: - “...paditësi ka venë në lëvizje gjykatën, për fillimin e një procesi gjyqësor civil, me
padinë e ngritur, bazuar në nenin 27/a të Ligjit të sipërm (ligji nr.7698, datë 15.04.1993),
duke kundërshtuar kthimin e pronës të paditësit nga komisioni i kthimit të pronave dhe duke i
paraqitur gjykatës, provat e faktet, që ai bazon pretendimet e tij, në lidhje me vendimin, që
kundërshtohet”; - “Sa sipër është një padi themeli që duhet t'i jepet zgjidhje nga gjykata, e
cila duke respektuar kërkesat e nenit 1 e vijues të K.Pr.Civile, parimet themelore të procesit
gjyqësor, të zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi të
detyrueshëm të zbatohen prej saj (neni 16 e vijues i K.Pr.Civile), si dhe dispozitat e ligjit
material, ku bazohet padia”; - “Arsyetimi i gjykatës se pala paditëse duhet të zgjidhë
mosmarrëveshjen duke ngritur një padi tjetër, siç është ajo për "Njohje pronar" dhe jo
"padinë në gjykim", si jo të duhurën, nuk është i bazuar në ligj, pasi mosmarrëveshja në
gjykim është e tillë që palët kanë të drejtë t'i drejtohen gjykatës për zgjidhje...”.
8. Gjykata e Apelit Vlorë, referuar vendimit gjyqësor të formës së prerë nr.1235, datë
17.09.2002, me vendimin nr.27, datë 27.04.2007, ka ndryshuar vendimin nr.508, datë
31.03.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë dhe ka rrëzuar padinë, me arsyetimin “...se
ndodhemi para gjësë së gjykuar...Një konflikt që është zgjidhur me vendim të formës së prerë
nuk mund të gjykohet përsëri përveç kur ligji parashikon ndryshe...Forma e prerë e vendimit
194
gjyqësor nr.1235, datë 17.09.2002...është pengesë procesuale që ndalon dhënien e një
vendimi gjyqësor në kundërshtim me të...”.
9. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Nexhmi Hekurani,
me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
10.1. Neni 6 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet
mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”.
10.2. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
10.3. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
propozojnë palët”.
10.4. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit,
dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat
mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.
10.5. Neni 486 i K.Pr.Civile: “Udhëzimet dhe konkluzionet e Gjykatës së Lartë janë
të detyrueshme për gjykatën që shqyrton çështjen”.
11. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Nexhmi Hekurani përmban shkaqe ligjore nga
ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.27, datë 27.04.2007, të Gjykatës së Apelit Vlorë me të cilin është ndryshuar
vendimi nr.508, datë 31.03.2004 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe rrëzuar padia.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të
vendimeve të gjykatave të faktit, të shkaqeve të rekursit, si dhe parashtrimeve në seancë
gjyqësore në Gjykatën e Lartë, arrin në përfundimin se vendimi nr.27, datë 27.04.2007 i
Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
13. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose
një grup faktesh, që domosdoshmërisht para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen
dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet dispozitave ligjore të
zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt, sikundër është rasti në shqyrtim, vendimi nuk
është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
15. Nga analiza juridike e vendimit të gjykatës së apelit, vlerësohet se ai nuk përmban
argumentet ligjore të rrëzimit të padisë. Nuk mund të konsiderohet i mjaftueshëm vetëm
195
vlerësimi i pretendimeve të palës së paditur dhe referimi në disa vendime gjyqësore të formës
së prerë për të arritur në konkluzionin se ndodhemi para gjësë së gjykuar. Ndër kërkesat
themelore që duhet të plotësojë vendimi gjyqësor janë ligjshmëria dhe argumentimi i tij;
elementë ligjorë këto që i mungojnë vendimit të gjykatës së apelit.
16. Konstatimet për ekzistencën e disa vendimeve gjyqësore të formës së prerë, nëse
ato nuk analizohen juridikisht me tërësinë e provave të marra gjatë gjykimit, nuk do të thotë a
priori se janë vërtetuar të gjitha kushtet e parashikuara nga neni 451/a i Kodit të Procedurës
Civile.
16.1. Konkluzioni i gjykatës së apelit nuk është rrjedhojë e arsyetimit të elementeve
juridikë që formësojnë ekzistencën e parimit non bis idem dhe, njëkohësisht nuk gjen
bazueshmëri as në përmbajtjen dhe as në dispozitivin e vendimit gjyqësor të formës së prerë,
që sipas gjykatës së apelit përbën “pengesë procesuale që ndalon dhënien e një vendimi
gjyqësor në kundërshtim me të...”.
16.2. Edhe në konsideratën se për rastin ndodhemi para “gjësë së gjykuar” gjykata
kishte detyrimin ligjor të argumentonte ekzistencën e elementeve juridikë të këtij parimi,
identitetin juridik të palëve, ekzistencën e të njëjtit objekt padie dhe të njëjtit shkak.
16.3. Që të ndodhemi para një vendimi gjyqësor që përbën “gjë të gjykuar” duhet të
konkurrojnë të tre elementet së bashku. Mjafton mungesa qoftë edhe vetëm e njërit prej tyre
që vendimi gjyqësor të mos përbëjë “gjë të gjykuar”.
17. Ky Kolegj, në shqyrtim të objektit të padisë dhe shkakut të saj, përmbajtjes së
kërkimeve të parashtruara në gjykim, ashtu sikurse dhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me
vendimin nr.431, datë 11.04.2006, evidenton se (i) me anë të kësaj padie, paditësi ka
kundërshtuar një vendim të Komisioni të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave duke
parashtruar si shkak të drejta pronësie mbi një sipërfaqe trualli të trajtuar nga ky komision në
favor të të paditurit Feti Mezani; (ii) padia e ngritur është padi që në themel të saj përmban
pretendime në lidhje me të drejta pronësie mbi një sipërfaqe trualli. Pra, për rastin nuk
ndodhemi para “gjësë së gjykuar”.
18. Gjithashtu, konstatohet se në rigjykim gjykata e apelit nuk ka zbatuar udhëzimet
dhe konkluzionet e Gjykatës së Lartë.
18.1. Ndonëse kjo gjykatë rishqyrtonte çështjen pas prishjes së vendimit të saj nga
Gjykata e Lartë dhe kishte për detyrim ligjor të respektonte orientimet dhe udhëzimet e kësaj
gjykate, të cilat, konform neneve 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, janë të
detyrueshme në rishqyrtimin e çështjes, nuk ka sqaruar plotësisht rrethanat ligjore që lidhen
me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi,
nuk iu ka dhënë përgjigje pretendimeve të palëve e veçanërisht të palës paditëse në lidhje me
situatën juridike të krijuar pas disa gjykimeve.
18.2. Gjykata e apelit nuk ka verifikuar dhe analizuar në lidhje me gjendjen juridike të
krijuar pas rrëzimit të padisë së rivendikimit të paditësit të këtij gjykimi, pranimit të padisë së
kundërshtimit të të tretit të të paditurit; në cilën gjendje juridike paraqiten palët në lidhje me
pretendimet e tyre mbi pronësinë për sipërfaqen prej 130 m2, 140 m2 apo 175 m2 (sikurse ka
rezultuar nga ekspertimi i kryer gjatë gjykimit në shkallë të parë).
18.3. Mos evidentimi dhe mos argumentimi nga gjykata i situatës juridike të palëve në
lidhje me pronësinë mbi sipërfaqen e pretenduar nga paditësi e të trajtuar me vendim
komisioni në favor të të paditurit përbën shkak për prishjen e vendimit. Gjykata nuk ka bërë
një analizë tërësore dhe objektive të provave (126), po kështu nuk ka respektuar kërkesat e
pikës 1 dhe 2 të nenit 310/II të Kodit të Procedurës Civile.
19. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka mundësitë ligjore të marrë
në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj
gjykate, me tjetër trup gjykues.
196
20. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit, duke
mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të
përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me argumente
pronësinë ose jo të palëve ndërgjyqëse dhe shkakun juridik të saj dhe për këtë duhet të
përcaktojë me vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen
të paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës
për secilën palë.
20.1. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme,
në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë
atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
20.2. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm për të provuar faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
20.3. Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarim të plotë të situatës
juridike lidhur me të drejtat e pretenduara nga palët, gjykata, bazuar në nenin 224/a të Kodit
të Procedurës Civile, për konstatimin dhe sqarimin e fakteve, që kanë lidhje me
mosmarrëveshjen në gjykim e për të cilat kërkohen njohuri të posaçme nga fusha të tjera të
shkencës, mund të urdhërojë kryerjen e një akti të ri ekspertimi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.27, datë 27.04.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e
Tiranë, më 21.03.2013
197
Nr.00-2013-793 i Vendimit (205)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar

palëve:
PADITËS: ISLAM KULLAJ, në mungesë

TË PADITUR: ZONA E SHPËRNDARJES ELEKTRIKE
DURRËS, në mungesë
AGJENSIA ELEKTRIKE KRUJË, në mungesë
OBJEKTI i PADISË:
Kthim sendi, linja ajrore, shtylla centrifugale
e materiale elektrike ose vlerën reale të tyre.
Baza Ligjore: Neni 296 e vijues i Kodit Civil.
Neni 31 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.382, datë 30.06.2006, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë dhe detyrimin e anës së paditur Zona e
Shpërndarjes Elektrike Durrës t’i kthejë paditësit vlerën e materialeve në
shumën prej 232.869 lekë.

Parë Krujë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur, Divizioni i

Shpërndarjes, Drejtoria Zonale Durrës, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës
së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë të pabazuar në ligj dhe në prova.
- Neni 296 i K.Civil kërkon detyrimisht që paditësi të jetë pronar i sendit që kërkon, por
nga provat nuk rezulton që ai të jetë pronar i linjës elektrike ajrore të tensionit të
mesëm dhe në këto kushte ai nuk legjitimohet.

198
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi në vitin 1993 për nevojat e
tij, për shkak të ushtrimit të aktivitetit privat-furrë buke me Agjensinë Elektrike Krujë ka
lidhur akt-marrëveshjen e datës 21.06.1993, për ndërtimin e linjës elektrike dhe marrjen e
energjisë nga kjo linjë.
2. Rezulton se, pasi pala e paditur ka kryer punimet përkatëse në shtrirjen e linjës
elektrike sipas akt marrëveshjes, paditësi, referuar preventivit dhe mandat arkëtimit, ka bërë
pagesat për linjën elektrike në shumën e 119.871 lekëve. Më pas ka lidhur dhe kontratën e
furnizimit me energji elektrike nr.320, datë 22.07.1993.
3. Paditësi Islam Kullaj, me padinë e datës 25.04.2006, bazuar në nenin 296 të
K.Civil, ka kërkuar detyrimin e të paditurit t’i kthejë linjën ajrore, shtyllat centrifugale e
materialet elektrike ose vlerën e tyre sipas çmimit të tregut. Këtë kërkim e bazon në
pretendimin se ai është pronar i linjës elektrike, të cilën nuk ka mundur ta çmontojë në vitin
1997, kur ka ndërprerë aktivitetin privat dhe ka çmontuar pajisjet e furrës së bukës, ndërsa
nga ana tjetër pala e paditur, pa lejen e tij dhe pa ndonjë titull, e ka përdorur këtë linjë për të
furnizuar me energji elektrike disa banorë të zonës.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.382, datë 30.06.2006, ka pranuar
padinë duke detyruar palën e paditur, Zonën e Shpërndarjes Elektrike Durrës, t’i kthejë
paditësit vlerën e materialeve në shumën prej 232.869 lekë.
4.1. Gjykata, pasi kryer aktin e ekspertimit, ka pranuar të provuar se sipas akt
marrëveshjes së datës 21.06.1993 dhe mandat arkëtimit paditësi ka investuar punimet për
ndërtimin e linjës për furnizimin me energji elektrike, materialet e së cilës ishin të anës së
paditur e cila ka kryer dhe punimet me punonjësit e saj. Dhe meqenëse ana e paditur nuk
mund t’i kthejë paditësit materialet sepse linja është në funksion gjykata ka detyruar anën e
paditur t’i kthejë paditësit vlerën sipas akt ekspertimit.
5. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1205, datë 11.10.2007, ka lënë në fuqi
vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
5.1. Në lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit
arsyeton: “në kushtet kur ka prova të mjaftueshme në dosje që provojnë përsa pretendohet
nga paditësi dhe në kushtet kur paditësi e ka ndërprerë aktivitetin dhe me këtë linjë sikurse ka
pranuar në shpjegimet e tij ana e paditur, furnizohen me energji shumë familje, kërkimi i
bërë nga paditësi për kthimin e sendit e në pamundësi të tij të vlerës së materialeve të blerë
nga ai rezulton i drejtë e i bazuar dhe me të drejtë është pranuar nga gjykata e shkallës së
parë”.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Divizioni i
Shpërndarjes, Drejtoria Zonale Durrës, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës
së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozitat e Kodit Civil, në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 296 i K.Civil: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij
nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për
sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve”.
9. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, “Korporata Elektroenergjitike Shqiptare”
SHA, Divizioni i Shpërndarjes, Drejtoria Zonale Durrës, përmban shkaqe ligjore nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit
199
nr.1205, datë 11.10.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.382, datë
30.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen
në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit dhe rekursit, arrin në përfundimin se vendimi
nr.1205, datë 11.10.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.382, datë 30.06.2006 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë janë marrë në mosrespektim të ligjit dhe për këtë arsye
duhen ndryshuar dhe rrëzuar padia si e pabazuar në ligj.
11. Evidentohet se me padinë në gjykim, paditësi Islam Kullaj, bazuar në nenin 296 të
Kodit Civil, ka kërkuar “Detyrimin e të paditurve të më kthejnë sendet (linjë ajrore, shtyllat
centrifugale e materialet elektrike) ose vlerën e tyre sipas çmimit të tregut aktual”.
11.1. Paditësi ka parashtruar se, mbi bazën e akt marrëveshjes së datës 21.06.1993,
nga ana e palës së paditur janë kryer punimet për ndërtimin dhe funksionimin e linjës/rrjetit
ajror të transmetimit të energjisë elektrike për furnizimin me energji elektrike të aktivitetit të
tij privat, furrë buke.
11.2. Paditësi, me pretendimin se, mbi bazën e preventivit për punimet e kryera në
ndërtimin e linjës ajrore të transmetimit të energjisë elektrike dhe mandat arkëtimeve, (i) ka
derdhur në favor të palës së paditur shumën prej 119.871 lekë; (ii) në vitin 1997 ka mbyllur
aktivitetin privat dhe ka çmontuar pajisjet e furrës, ndërsa linjën ajrore me të cilën ka qenë
furnizuar me energji elektrike nuk ka mundur ta çmontojë dhe se (iii) është pronar linjës
elektrike, që përdoret pa pëlqimin e tij nga pala e paditur, me padi ka kërkuar si në objektin e
saj, pasqyruar në pikën 11 të këtij vendimi.
12. Gjykata e shkallës së parë, duke mos përcaktuar drejt marrëdhënien juridike që
është bërë shkak për lindjen e mosmarrëveshjes midis palëve dhe pa identifikuar rrethanat që
kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë së rivendikimit, ka zgjidhur çështjen në
kundërshtim me rregullimin ligjor të parashikuar në nenin 296 të Kodit Civil.
13. I njëjti qëndrim është mbajtur edhe nga gjykata e apelit, e cila kishte detyrimin
ligjor t’u jepte përgjigje pretendimeve të parashtruara në ankim dhe me konstatimin e
zbatimit të gabuar të ligjit nga ana e gjykatës së shkallës së parë, duhet të zgjidhte çështjen
konform nenit 466/c të Kodit të Procedurës Civile.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë gjen me vend të parashtrojë se procesi civil ka
për qëllim zhvillimin e një gjykimi që konsiston jo vetëm në verifikimin nga pikëpamja e së
drejtës të një fakti ose një grup faktesh, por domosdoshmërisht këto të fundit duhet të
vlerësohen nga gjykata në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit. Në të kundërt, sikundër
është rasti konkret, vendimet e gjykatave të faktit nuk janë të bazuar në ligj dhe për rrjedhojë
ato janë të cenueshme.
15. Ndryshe nga gjykatat e faktit, ky kolegj, në interpretim të nenit 296 të Kodit Civil
dhe të legjislacionit që rregullonte sistemin elektro-energjitik në kohën kur është ndërtuar
linja ajrore për furnizim me energji elektrike të aktivitetit privat të paditësit dhe, në vlerësim
të situatës ligjore të krijuar nga marrëveshja e datës 21.06.1993, arrin në konkluzionin se
paditësi nuk është pronar i sendeve objekt kërkimi dhe nuk ka legjitimitet aktiv në kuptimin
substancial; për rrjedhojë padia e tij duhet rrëzuar.
16. Në analizë juridike të vendimeve të gjykatave të faktit, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë vlerëson se gjykatat kanë keqinterpretuar dhe keqzbatuar nenin 296 të Kodit Civil, çka i
bën vendimet e tyre të pambështetura në ligj. Ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë
vendimi gjyqësor janë ligjshmëria dhe argumentimi i tij; elementë ligjorë këto që i’u
mungojnë vendimeve të gjykatave të faktit.
17. Ky kolegj i vlerëson të gabuara arsyetimet dhe konkluzionin e gjykatave të faktit
në lidhje me të drejtën e pronësisë të paditësit mbi linjën ajrore të transmetimit të energjisë
elektrike dhe sendeve përbërëse të kësaj linje.
200
18. Konkluzion i gjykatave të faktit bie ndesh me kuptimin e padisë së rivendikimit
(actio rivendicatio), dhënë në nenin 296 të Kodit Civil. Sipas kësaj dispozite, gjatë gjykimit
të kësaj padie duhet të vërtetohet domosdoshmërisht legjitimiteti aktiv i paditësit dhe ai pasiv
i të paditurit; pra për ngritjen e padisë së rivendikimit kusht i domosdoshëm është që paditësi
të provojë se është pronar i sendit që kërkon dhe nga ana tjetër, që i padituri të jetë posedues i
paligjshëm i sendit.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatave të faktit se në
thelb, padia e rivendikimit është padia e pronarit jo posedues ndaj poseduesit jo pronar. Kjo
padi ka për qëllim: (i) njohjen e së drejtës së pronësisë të paditësit mbi sendin e rivendikuar
dhe (ii) detyrimin e të paditurit t’i kthejë paditësit sendin e rivendikuar.
19.1. Njohja e pronësisë së paditësit është kusht i domosdoshëm për pranimin e
kërkimit të paditësit. Karakteri njohës i kësaj padie rezulton nga vetë natyra e saj.
19.2. Padia e rivendikimit është padi reale, në kuptimin që ajo ndonëse drejtohet
kundër personit (cenuesit) ka për objekt drejtpërdrejtë sendin dhe me të mbrohet e drejta e
pronësisë mbi sendet individualisht të përcaktuara, qofshin të paluajtshme apo të luajtshme.
20. Duke i’u kthyer rasti në shqyrtim evidentohet se, sipas legjislacionit të kohës,
sistemi elektro-energjitik, përfshirë veprimtarinë e prodhimit, transmetimit, shpërndarjes dhe
furnizimit me energjisë elektrike, ka qenë pronësi shtetërore dhe në administrim operativ të
ndërmarrjeve elektrike të ministrisë së linjës përkatëse e cila në vitin 1992 u shndërrua në
ndërmarrjen shtetërore Korporata Elektroenergjitike Shqiptare (në vitin 1995 kjo ndërmarrje
ka marrë statusin e shoqërisë anonime ku 100% të aksioneve të saj zotërohen nga shteti). Kjo
ndërmarrje ka qenë operatori i vetëm që realizonte prodhimin, transmetimin, shpërndarjen
dhe furnizimin me energjisë elektrike të konsumatorit. I gjithë sistemi elektrik, së bashku me
asetet e paluajtshme dhe të luajtshme, ku përfshiheshin dhe komunikimi, mbrojtja, kontrolli,
shërbimet ndihmëse, trojet, ndërtesat dhe asetet e tjera ndihmëse, elektrike ose jo, ka qenë në
pronësi të shtetit dhe në administrim operativ të Korporatës Elektroenergjitike Shqiptare.
21. Në këto rrethana është lidhur marrëveshja e datës 21.06.1993 me të cilën pala e
paditur ka marrë përsipër ndërtimin dhe shtrirjen e linjës ajrore për furnizim me energji
elektrike të objektit ku paditësi ushtronte aktivitet privat, përkundrejt investimit, pagesës për
shpenzimet, punën dhe materialet e nevojshme për ndërtimin e linjës që do të përballoheshin
nga investitori, paditësi; çka do të thotë se midis këtyre palëve është krijuar një marrëdhënie
detyrimi dhe jo reale (pronësie), sikurse gabimisht është trajtuar nga paditësi dhe gjykatat e
faktit.
21.1. Pra, ashtu sikurse rezulton dhe nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore,
paditësit nuk i ka kaluar pronësia mbi linjën ajrore të furnizimit me energji elektrike dhe për
rrjedhojë atij i mungon legjitimiteti aktiv për të mbrojtur pretendimet e tij me anë të padisë së
rivendikimit.
22. Për rastin në gjykim, ndodhur në rrethanat kur nuk është vërtetuar pronësia e palës
paditëse mbi sendet objekt rivendikimi dhe njëkohësisht, rezulton e provuar se pala e paditur
është poseduese e ligjshme mbi sendet që përbëjnë linjën elektrike të sipërcituar, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë gjykon se zgjidhja e çështjes ka të bëjë me zbatim të ligjit dhe jo me
analizë dhe vlerësim të provave.
23. Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur vendimet e gjykatave të faktit janë
marrë në zbatim të gabuar të ligjit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.1205, datë 11.10.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.382, datë 30.06.2006 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, duhet të ndryshohen dhe të rrëzohet padia e paditësit
Islam Kullaj.
201
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/d të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.1205, datë 11.10.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.382, datë 30.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe rrëzimin e
padisë.
Tiranë, më 21.03.2013
202
Nr.00-2013-796 i Vendimit (206)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar

palëve:
PADITËSE: SHOQËRIA “GERI” SHPK, TIRANË,

përfaqësuar nga avokat Avni Shehu
TË PADITUR: DEGA E TATIMEVE TIRANË, në mungesë
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
TATIMEVE, në mungesë
OBJEKTI:
Anullimin e njoftim vlerësimit tatimor
nr.13893/1, datë 31.05.2005
dhe aktit nr.6647/1, datë 05.12.2005 të D.P.Tatimeve
lënë në fuqi me vendimin nr.5, datë 31.01.2005
të Komisionit të Apelimit Tatimor.
Baza Ligjore: Nenet 55, 56, 57, 59 të ligjit nr.8560, datë 22.12.1999
“Për Procedurat Tatimore”.
Nenet 153,153, 327 dhe 328 të K.Pr. Civile.

vendosur:
Anullimin e pjesshëm të njoftim-vlerësimit tatimor për pjesën e penalitetit-
gjobë, duke u detyruar përfundimisht paditësi të paguajë gjobë në vlerën
541.595 lekë.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj.

Gjyqësor Tiranë.
Rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj.
203
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Shoqëria
“Geri” shpk, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë në tërësi, për këto shkaqe:
- Për zbatim të keq të ligjit, pasi baza ligjore nuk është përcaktuar saktë.
- Është bërë një referim i përgjithshëm në ligj pa përcaktuar ndonjë shkelje.
- Në rastin konkret transaksioni nuk është bërë me lekë në dorë, por është bërë me euro
dhe me persona të huaj dhe jo me persona vendas.
- Gjykata nuk ka pasur parasysh nenin 36/1 të ligjit nr.8560, datë 22.12.1999 “Për
procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, sipas këtij neni për çdo transaksion
shitblerje që kalon vlerën 1 milion lekë, tatimpaguesit që shesin dhe ata që blejnë nuk
mund të bëjnë arkëtime apo pagesa me lekë në dorë. Në këto raste ato janë të detyruar
të bëjnë kalime në llogaritë bankare.
- Për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e palës paditëse shoqërisë
“Geri” shpk, avokatin Avni Shehu, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe
të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë duke u vendosur shuarja e
detyrimit; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Geri” shpk
është regjistruar si person juridik me vendimin nr.24888, datë 29.12.2000 të Gjykatës së
Rrethit Tiranë, me objekt veprimtarie: import-eksport e tregtim me shumicë e pakicë të
artikujve ushqimorë e bujqësorë, frutave e perimeve, mallrave e materialeve industriale e
pajisjeve teknologjike, të pajisjeve elektrike e konfeksione, regjistruar pranë organeve
tatimore me NIPT K 11310001L dhe Kod Fiskal 3708836.
2. Nga kontrolli i ushtruar nga inspektorati i Degës së Tatimeve Tiranë për periudhën
Maj 2004 deri në 11 Tetor 2005 është konstatuar se pala e paditur e këtij gjykimi ka kryer
transaksione me para në dorë për importet e kryera tej kufirit të lejuar nga ligji, neni 52/1 i
ligjit nr.8560, datë 22.12.1999 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”.
2.1. Mbi bazën e akt kontrollit datë 31.10.2005 nga ana e palës së paditur është
nxjerrë njoftim vlerësimi tatimor nr.13893/1 prot., datë 31.10.2005 me të cilin, ndër të tjera,
pala paditëse është gjobitur në shumën e 2.156.638 lekë për shkak se ky subjekt ka kryer
transaksione me lekë në dorë në vlerën e 43.132.760 lekë.
3. Pala paditëse, Shoqëria “Geri” shpk, pasi ka shteruar rrugën administrative të
apelimit tatimor, me pretendimin se gjoba në shumën 2.156.638 lekë është vendosur në
kundërshtim me ligjin, me padi ka kërkuar “Anullimin e njoftim vlerësimit tatimor
nr.13893/1, datë 31.05.2005 në masën 2.156.638 lekë, të aktit nr.6647/1, datë 05.12.2005 të
Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve dhe të vendimit nr.5, datë 31.01.2006 të Komisionit të
Apelimit Tatimor”.
pranuar pjesërisht padinë duke anulluar njoftim vlerësimin tatimor “për pjesën e penalitetit-
gjobë, duke u detyruar përfundimisht paditësi të paguajë gjobë në vlerën 541.595 lekë”.
4.1. Gjykata, pasi citon nenin 52/1 të ligjit nr.8560, datë 22.12.1999 dhe ka
administruar edhe akt ekspertimin, ka arsyetuar se “...nga shqyrtimi i dispozitave ligjore të
sipërcituar rezulton se në çdo rast penaliteti vendoset mbi një transaksion, që do të thotë se
ky penalitet vendoset mbi një veprim të caktuar shitblerjeje dhe që ka të bëjë më një faturë të
204
caktuar; ka një shifër limit të përcaktuar dhe jo siç ka vepruar organi tatimor që e ka
vendosur penalitetin mbi totalin e transaksioneve të kryera për një vit ushtrimor…në këtë rast
organi tatimor duhej të kishte bërë ndarjen e transaksioneve sipas kufijve të vlerës së
parashikuar në ligj dhe më pas të përllogariste vlerën e gjobës”.
5. Mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.680, datë
02.04.2008, ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka rrëzuar padinë, me
arsyetimin: - “... neni 52/1 bën fjalë për shkeljet dhe dënimet për kryerjen e arkëtimeve dhe
pagesave me kesh në dorë, duke përcaktuar shumën për vitin. Kalimi i shumës 500 mijë lekë
për vitin 2004 përbën shkelje si për shitësin ashtu dhe për blerësin,...”; - “Është provuar se
pala paditëse nuk ka respektuar kërkesat e dispozitës së sipërcituar...”; - gjykata “...ka
gabuar konkluzionin e përllogaritjeve sipas referimit të faturave si dhe në interpretimin e
llojit të faturave. Në rastin objekt gjykimi..., kryerja e pagesave kesh në dorë duhet të
përllogaritet me faturat analitike dhe jo faturave përmbledhëse” dhe “Është vlerësuar se kjo
përllogaritje e faturave përkon me vlerën e gjobës që pala paditur i ka gjobitur palën
paditëse”.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Shoqëria
“Geri” shpk, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë në tërësi, për shkaqet e pasqyruara në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të ligjit nr.8560, datë 22.12.1999
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, në të cilat është
parashikuar:
7.1. Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
Megjithatë, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të padisë pa kërkesën
e palës”.
7.2. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të
çështjes”.
7.3. Neni 52/1 i ligjit nr.8560, datë 22.12.1999:“Kryerja me lekë në dorë e
transaksioneve të shitblerjes, që kalon shumën 500 mijë lekë për vitin 2004 dhe
300 mijë lekë për vitet në vijim, duke përjashtuar personat fizikë jotregtarë,
përbën shkelje si për shitësin edhe për blerësin dhe secili prej tyre dënohet me
një gjobë të barabartë me 5 përqind të vlerës së transaksionit të kryer”.
8. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Shoqëria “Geri” shpk nuk përmban shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë
cenimin e vendimit nr.680, datë 02.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është
ndryshuar vendimi nr.2261, datë 30.03.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
rrëzuar padia.
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit dhe parashtrimeve në seancë gjyqësore,
205
vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e
respektimit dhe zbatimit të kërkesave të ligjit.
10. Gjykata e shkallës së parë ka pranuar pjesërisht padinë duke arsyetuar se
“penaliteti vendoset mbi një transaksion,...mbi një veprim të caktuar shitblerje...dhe jo siç ka
vepruar organi tatimor që e ka vendosur penalitetin mbi totalin e transaksioneve të kryera
për një vit ushtrimor”.
11. Mbi ankimin e palës së paditur çështja është gjykuar nga gjykata e apelit, e cila ka
ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka rrëzuar padinë.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e shkallës së parë ka
keqinterpretuar dhe keqzbatuar nenin 52/1 të ligjit nr.8560, datë 22.12.1999 “Për procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar në lidhje me aplikimin e gjobës ndaj
subjekteve që kryejnë transaksione me lekë në dorë duke kaluar shumën prej 500 mijë lekë
për vitin 2004 dhe 300 mijë lekë për vitet në vijim. Arsyetimi i kësaj gjykate nuk gjen
mbështetje në dispozitën e sipërcituar.
14. Ky kolegj, në shqyrtim të ligjshmërisë të vendimit të gjykatës së apelit, evidenton
se nga kjo gjykatë janë respektuar kërkesat e ligjit procedural civil dhe atij material në
zgjidhjen e çështjes konkrete, duke dhënë dhe arsyet ligjore përse ka ndryshuar vendimin e
gjykatës së shkallës së parë.
14.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në evidentim të mungesës së shkaqeve ligjore
në kuptim të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, referuar pretendimeve në rekurs
parashtron se: (i) nga aktet procedurale të gjykimit të zhvilluar konstatohet se palëve i’u është
dhënë mundësia të paraqesin prova, të njihen me provat e palës kundërshtare; ato kanë
debatuar rreth provave, përfshi dhe aktin e ekspertimit, duke shprehur opinionin dhe
preferencat e tyre, pa u vënë në kushte pabarazie dhe pa u mohuar ndonjë e drejtë që lidhet
me cenimin e së drejtës për t’u dëgjuar dhe mbrojtur; (ii) gjykata e apelit, në respektim të
ligjit, ka marrë në analizë juridike tërësinë e provave, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve
dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në shqyrtim dhe pa u lidhur me përcaktimin që
kanë bërë palët, ka zgjidhur atë (mosmarrëveshjen) në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi,
me nenin 52/1 të ligjit nr.8560, datë 22.12.1999, i ndryshuar.
15. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, ky kolegj vlerëson se gjykata e apelit ka
interpretuar dhe zbatuar drejt nenin 52/1 të të ligjit nr.8560, datë 22.12.1999, i ndryshuar.
16. Në vështrim të kësaj dispozite del se ndaj subjekteve tatimpagues të cilët kryejnë
arkëtime dhe pagesa me lek në dorë nuk duhet të kalojnë shumën e 500 mijë lekëve për vitin
2004 dhe 300 mijë lekë për vitet në vijim, në të kundërt, sikurse është rasti në shqyrtim, ndaj
subjektit i cili për vitin 2004 ka tejkaluar këtë shumë i vendoset gjobë të barabartë me 5% të
vlerës të transaksionit të kryer.
17. Për rastin konkret ka rezultuar e vërtetuar se pala paditëse ka kryer transaksione
me para në dorë, shuma e të cilave, për vitet respektive, është tej asaj të lejuar nga ligji. Nga
eksperti kontabël i autorizuar, që ka kryer aktin e ekspertimit gjatë gjykimit në shkallë të
parë, janë dhënë dy mënyra të përllogaritjes të shumës së transaksioneve me para në dorë të
kryera nga pala paditëse dhe me të drejtë gjykata e apelit ka pranuar se gjoba për këtë shkelje
aplikohet duke përllogaritur transaksionet mbi bazën e faturave analitike dhe jo mbi faturat
përmbledhëse, sikurse ka vepruar gjykata e shkallës së parë.
206
18. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.680, datë
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 21.03.2013
207
Nr.00-2013-848 i Vendimit (207)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
në datën 21.03.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket

palëve :
PADITËS: SHOQËRIA “VISARI-G” SHPK

TË PADITUR: DEGA E DOGANËS BLLATE.
DREJTORIA E PËRGJITHSHME
E DOGANAVE.
OBJEKTI:
Anullim të vendimit nr.4, datë 07.04.2011,
si dhe aktet administrative që rrjedhin nga ky vendim
si njoftim vendimi sekuestro nr.501, datë 07.06.2012
dhe vendimin 52, datë 07.06.2012 të Degës së Doganës Bllate,
dhe aktin administrativ nr.8227/1, datë 04.062012 të DPD,
si akte administrative absolutisht të pavlefshëm
që bien në kundërshtim me ligjin.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë
“Pezullim të vendimit nr.52, datë 07.06.2012
të degës së Doganës Bllate për rikuperimin me forcë
të borxhit doganor deri në përfundim të këtij gjykimi.
Baza Ligjore: Kodi Doganor i Republikës së Shqipërisë,
miratuar me ligjin nr.8449, datë 27.01.1999,
K.Pr.Administrative i Republikës së Shqipërisë,
miratuar me ligjin nr.8485, datë 12.05.1999.
K.Pr.Civile, neni 31 e vijues, 153 e vijues, 202 e vijues, 324 e vijues,
Dispozitat Zbatuese të Kodit Doganor miratuar
me VKM nr.205, datë 13.04.1999 (i ndryshuar).
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.11173, datë 19.11.2012, ka

vendosur:
Deklarimin jo kompetente nga pikëpamja tokësore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për gjykimin e çështjes civile me nr.Regj.Them 13875 që i
përket palëve ndërgjyqëse:
208
Paditëse: Shoqëria “Visar-G”, sh.p.k
Të Paditur: Dega e Doganës Bllate; Drejtoria e Përgjithshme e Doganave
Kalimin e kësaj çështjeje për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
Kundër vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë nr.11173, datë 19.11.2012,

brenda afatit ligjor, në mbështetje të nenit 62 të K.Pr.Civile ka paraqitur ankim të veçantë
pala paditëse Shoqëria “Visari-G” shpk, duke kërkuar ndryshimin e vendimit dhe kthimin e
çështjes për vijimin e gjykimit në po atë gjykatë, për këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për nxjerrjen jashtë kompetencës
tokësore të çështjes dhe dërgimin për t’u gjykuar në Gjykatën e Shkallës së Parë
Dibër, e konsiderojmë si të marrë në kundërshtim me ligjin dhe konkretisht nenet 42,
43 të K.Pr.Civile.
- Dogana Bllate është degë e DPD dhe gjithë aktiviteti i saj drejtohet nga personi
juridik, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.
- Dega e Doganës Bllate nuk vepron e pavarur, por sipas urdhrave dhe udhëzimeve të
DPD. Në rastin konkret, Dega e Doganës Bllate e ka nxjerrë vendimin përkatës mbi
bazën e p-v të hartuar nga Drejtoria e Hetimit të DPD. Edhe në bazë të nenit 327 të
K.Pr.Civile, qendra e Degës së Doganës Bllate është Drejtoria e Përgjithshme, me seli
në Tiranë, e cila sipas ligjit shqyrton ligjshmërinë e vendimeve të degëve të saj.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; përfaqësuesin e palës paditëse av.Xhemal
Gazidede, që kërkoi prishjen e vendimit të ndërmjetëm nr.11173, datë 19.11.2012 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për gjykim në atë gjykatë me të njëjtin
trup gjykues; Av. Shtetit Abaz Deda, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të ndërmjetëm të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; përfaqësuesin e palës së paditur juristin Basri Tocilla, që
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të ndërmjetëm të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; si
dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Gjykata e faktit ka konstatuar se Shoqëria “VISARI-G” sh.p.k është një shoqëri me
përgjegjësi të kufizuar që ushtron veprimtarinë e saj tregtare në Tiranë. Objekti i veprimtarisë
të kësaj shoqërie ndër të tjera është edhe në tregtimin për rritje e majmëri si dhe për mish të
bagëtive të trasha nga Polonia, Bullgaria, etj.
Nëpërmjet deklaratave doganore nr.R-212, datë 31.03.2007, dhe R-243, datë
08.04.2007, pala paditëse ka importuar në degën e doganës Bllate-Dibër “Viça për therje”
gjithsej 160 krerë, për tregun shqiptar, mall i cili është Bullgar.
Sipas rregullave doganore pala paditëse ka deklaruar mallin në doganë dhe ka paguar
detyrimet doganore sipas ligjit dhe aq sa kanë llogaritur autoritetet doganore të degës së
Doganës Bllate, të cilët pas zhdoganimit kanë urdhëruar për nxjerrjen e mallit në qarkullim të
lirë. Pasi malli është zhdoganuar, pala paditëse ka shitur mallin e importuar me një çmim i
cili ka patur parasysh të gjitha pagesat e kryera faktike për importimin e tij, përfshirë këtu
edhe shpenzimet për pagesën në doganë.
Më datën 07.03.2011, pra pas 4 viteve paditësi njoftohet nga Drejtoria e Hetimit në
Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave se duhet të paraqitet për të dhënë shpjegime lidhur me
importimin e viçave për therje të importuar me deklaratat doganore R-212 dhe R-243 në
Degën e Doganës Bllate në vitin 2007.
209
Pala paditëse rezulton se është paraqitur në datën e caktuar dhe iu është përgjigjur
pyetjeve të bëra nga hetuesit doganorë, nëpërmjet të cilave ka sqaruar se importi i viçave për
therje është bërë nëpërmjet Degës së Doganës Bllate, procedurat e zhdoganimit janë bërë nga
shoferi bullgar, si përfaqësues i shoqërisë eksportuese në Bullgari, pagesa e mallit të
importuar është kryer nëpërmjet Pro Credit Bank, gjithsej 24.800 euro për dy praktikat e
zhdoganuara.
Gjithashtu rezulton se dokumentet e eksportit janë përpiluar nga Shoqëria Bullgare
“ARIS BULLS” LTD Sofie, Bullgari, të cilat janë kontrolluar nga autoritetet doganore të
Degës së Doganës Bllate dhe pasi janë konstatuar se janë të rregullta, është bërë edhe
kontrolli fizik i mallit të importuar duke marrë miratimin e çlirimit të mallit nga dogana
(zhdoganimin).
Pala paditëse pretendon se, megjithëse administratori i Shoqërisë “VISARI-G” sh.p.k
Tiranë ka qenë prezent në Drejtorinë e Hetimit, ku ka dhënë edhe shpjegimet e kërkuara nga
ana e tyre, nga hetuesit doganore nuk është mbajtur proces-verbali i shkeljes në prani të tij,
por pa praninë e tij dhe ky është proces-verbali nr.0000122, datë 28.03.2011, në të cilin është
konstatuar se subjekti “VISARI-G” sh.p.k: “...Në deklaratën e importit R-212, datë
31.03.2007... ka deklaruar pranë autoriteteve doganore shqiptare deklaratën e exportit
Bullgari nr.07 BG 005002 H 0007565 date 30.03.2007, një vlerë dhe peshë më të ulët me
qëllim shmangien e detyrimit doganor kjo shkelje është konstatuar nga kontrolli pas
zhdoganimit”.
Në zbatim të këtij proces-verbali, pala paditëse ka pretenduar se pa e ballafaquar
“shkeljen” e pretenduar me Kodin Doganor dhe pa kryer asnjë verifikim nëse
dokumentacioni i paraqitur nga subjekti në Doganën e Bllatës ishte ose jo i fallsifikuar, pa
nxjerrë asnjë përgjegjësi për punonjësit e doganës që kanë kontrolluar dokumentacionin dhe
kanë konstatuar rregullsinë e tyre, Kryetari i Degës së Doganës Bllate ka marrë vendimin
nr.4, datë 07.04.2011, nëpërmjet të cilit penalizohet Shoqëria “VISARI-G” sh.p.k me pagesën
e një detyrimi doganor shtesë, për dy praktikat e sipërpërmendura prej 1.092.851 lekë si dhe
me një gjobë prej 3.278.553 lekë, me një detyrim në total prej 4.371.404 lekë.
Me njoftimin e këtij vendimi, meqenëse Kuvendi i Shqipërisë miratoi ligjin për
amnistinë fiskale, si dhe duke qenë se ky “borxh” ka lindur nga një akt absolutisht të
pavlefshëm, në përputhje me kërkesat e ligjit nr.10418, datë 21.04.2011, pala paditëse i është
drejtuar Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave me shkresën nr.2 prot., datë 15.11.2011,
protokolluar nga protokolli i Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave me nr.18568 prot., për
faljen e gjobave dhe detyrimit doganor të nxjerrë nga vendimi nr.4, datë 07.04.2011 të Degës
së Doganës Bllate.
Meqenëse pala paditëse pretendon se nuk u është kthyer asnjë përgjigje mbi këtë
kërkesë, ka dërguar pranë degës së Doganës Bllate përfaqësuesin e Shoqërisë “VISARI-G”
për të marrë dijeni për ecurinë e mëtejshme të këtij procesi. Sipas palës paditëse atyre u është
komunikuar verbalisht se po vazhdojnë procedurat për faljen e gjobave, por duhet të paguani
detyrimin që rezulton nga vendimi nr.4, datë 7.04.2011 i papaguar.
Me mandat pagesën datë 30.03.2012, pala paditëse pretendoi se ka paguar shumën e
detyrimet doganor të llogaritur prej 1.092.851 lekë pranë degës së Bankës “Raiffeisen”
BANK për llogari të degës së Doganës Bllate.
Meqenëse zyrtarisht pala paditëse pretendon se ende nuk i është kthyer asnjë
përgjigje, i janë drejtuar përsëri Drejtorit të Përgjithshëm me një ankim administrativ me
shkresën nr.8227, datë 24.05.2012 (protokolli i Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave) me
objekt “Anullimin e vendimit nr.4, datë 07.04.2011” të degës së Doganës Bllate, si një akt i
marrë në kundërshtim me ligjin. Drejtori i Përgjithshëm i Doganave, nëpërmjet shkresës
nr.8227/1, datë 04.06.2012, ka kthyer kërkesën e bërë nga ana pala paditëse pa veprim duke
përshkruar edhe motivin: “...për të paraqitur ankesën apeluesi duhet të paguajë shumën e
210
përgjithshme të detyrimeve doganore të papaguara ... dhe të depozitojë në Drejtorinë e
Përgjithshme të doganave 40% të gjobës të Zbatuar nga autoritetet doganore”.
Sipas palës paditëse kthimi pa veprim i ankimit të bërë nga ana e palës së paditur,
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, është bërë në kundërshtim me ligjin, duke qenë vetë
akti i kundërshtuar një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm për shkak të procedurës së
ndjekur në nxjerrjen e tij, përmbajtjes, etj.
Në të tilla rrethana, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë ka verifikuar kompetencën
tokësore në shqyrtimin e mosmarrëveshjes dhe përfundimisht ka ardhur në disponimin se ajo
(Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë) nuk ka kompetencë tokësore në shqyrtimin e çështjes
dhe se aktet do të duhen t’i përcillen Gjykatës së Shkallës së Parë Dibër.
Në këtë vendim të saj, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë arsyeton se në rastin
konkret padia kundërshton akte administrative të nxjerra nga ana e Degës së Doganës Bllate
për shfuqizimin e akteve të nxjerra nga ana e kësaj të fundit, akte administrative të cilat nuk
rezulton që janë marrë në shqyrtim nga ana e Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave si
organi më i lartë administrativ.
Sipas gjykatës, në rastin konkret objekt gjykimi rezulton të jenë aktet e nxjerra nga
ana e palës së paditur Degës së Doganës Bllate e rrjedhimisht, në mbështetje të
përcaktimeve të nenit 327 të K.Pr.Civile, kompetente për shqyrtimin e kësaj padie është
gjykata e zonës ku ka qendrën organi administrativ (personi juridik) ndaj të cilit drejtohet
padia, pra organi që ka nxjerrë aktin që kundërshtohet, në këtë rast Gjykata e Shkallës së
Parë Dibër. Ndaj vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë pala paditëse, duke
pretenduar se kompetente për shqyrtimin e çështjes është Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë.
Pasi shqyrtoi çështjen në seancë gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vjen në
përfundimin se vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë është një vendim i nxjerrë në
përputhje me dispozitat e ligjit procedural civil e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se drejt ka arsyetuar gjykata e shkallës së parë,
kur në referim të nenit 327 të Kodit të Procedurës Civile, akteve të administruara dhe,
përderisa pala e paditur, Dega e Doganës Bllate, akti administrativ i së cilës përmban lindjen
e borxhit doganor e që kundërshtohet në këtë gjykim, ka qendrën në Dibër, Gjykata e
Shkallës së Parë Tiranë nuk ka kompetencë tokësore për gjykimin e çështjes konkrete.
Si palë të paditura në gjykim janë thirrur: Dega e Doganës Bllate dhe Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave, që në këtë gjykim kanë dalë në cilësinë e organeve shtetërore të
pajisura nga ligji me atribute të caktuara. Ato veprojnë si organe të administratës publike, të
ngarkuara nga ligji për kryerjen e një funksioni specifik dhe kanë personalitet juridik të
mëvetësuar në lidhje me legjitimimin aktiv ose pasiv përpara gjykatës.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se palët e paditura,
Dega e Doganës Bllate dhe Drejtoria e Përgjithshme e Doganave janë organe shtetërore dhe
njëkohësisht për rastin në shqyrtim janë subjekte të një marrëdhënie juridike administrative,
në të cilën ato shfaqen si organe pushteti që kryejnë funksionet e tyre brenda caqeve të
kompetencave të caktuara me ligj (Kodi Doganor).
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se për rastin në shqyrtim midis palës së
paditur dhe asaj paditëse ka lindur një marrëdhënie juridike administrative. Mosmarrëveshja
objekt gjykimi ka karakter administrativ, gjykimi i së cilës parashikohet në Titullin III, Kreu
II, nenet 324-333 të Kodit të Procedurës Civile, në të cilët janë përcaktuar në mënyrë të
shprehur si kompetenca lëndore ashtu dhe ajo tokësore për gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative.
Në vijim të argumentit të mësipërm, për rastin, është i zbatueshëm neni 327 i Kodit të
Procedurës Civile. Në këtë dispozitë parashikohet se: “Padia kundër një akti administrativ
shqyrtohet nga seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e të cilës ka qendrën organi
administrativ, ndaj të cilit drejtohet padia...”.
211
Sikurse është parashtruar më lart, padia në shqyrtim ka për objekt kundërshtimin e
përmbajtjes së aktit administrativ, vendimit nr.4, datë 07.04.2011 të Degës së Doganës Bllate,
me të cilin pala paditëse është ngarkuar me shlyerjen e një borxhi doganor, duke u paditur
organi administrativ, Dega e Doganës Bllate, Dibër.
Pretendimet e palës paditëse drejtohen ndaj aktit të nxjerrë nga Dega e Doganës Bllate
dhe, referuar nenit 327 të Kodit të Procedurës Civile, padia për kundërshtimin e këtij akti
shqyrtohet nga seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e së cilës ka qendrën organi
administrativ ndaj të cilit drejtohet padia.
Ndryshe nga sa pretendohet nga ankuesi, nuk mund të përbëjë shkak që çështja objekt
gjykimi të jetë në kompetencën tokësore të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë fakti se si
palë e paditur është thirrur dhe Drejtoria e Përgjithshme Doganave. Akti i nxjerrë nga kjo
drejtori, edhe në se do të ishte rezultat i shqyrtimit në themel të ankimit administrativ të palës
paditëse, nuk është akti që përmban borxhin doganor, por ai është rrjedhojë e ndjekjes të
rrugës administrative të detyrueshme të ankimit (neni 289 i Kodit Doganor) dhe jo fakti që ka
pas sjellë lindjen e borxhit doganor.
Fakti juridik që pala paditëse ka vënë në themel të kërkimit, lindja e borxhit doganor
të pasqyruar në aktin e Degës së Doganës Bllate përbën shkakun e padisë. Për këtë arsye ai
është fakti nga i cili rrjedh e drejta materiale që pala paditëse e pretendon si të shkelur.
Në këto rrethana ligjore dhe fakti, kompetente nga pikëpamja territoriale është
Gjykata e Shkallës së Parë Dibër dhe jo Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, sikundër
pretendohet nga ankuesi.
Nëse padia është e bazuar në faktin dhe rrethanat përkatëse të pretenduara nga pala
paditëse dhe me shkakun juridik të përcaktuar prej saj, këto janë çështje që do të shqyrtohen
nga gjykata dhe do të zgjidhen me vendimin përfundimtar të saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 62, 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 21.03.2013
212
Nr.00-2013-849 i Vendimit (208)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
në datën 21.03.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve:
PADITËS: IDRIS LUSHA

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
DURRËS.
OBJEKTI:
1. Anullimin e “Njoftim Vlerësimi për Detyrimet”
nr.16198, datë 20.09.2010 të DRT Durrës
dhe anullimin e detyrimit 215.822 lekë.
2. Anullimin e vendimit nr.9365, datë 20.09.2010 të DRT Tiranë.
nenet 109 e vijues të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008,
Udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008 i M.F.
Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.3177, datë 03.12.2010, ka

vendosur:
Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile me palë, paditës Idris
Lusha e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Durrës me objekt anullimin e
njoftim vlerësimit për detyrimet nr.16198 prot., datë 20.09.2010, të DRT
Durrës; anullimin e detyrimit 215.822 lekë dhe vendimit nr.9365, datë
20.09.2010, të DAT, për shkak se mosmarrëveshja nuk i është nënshtruar
shqyrtimit në themel nga organet e administratës tatimore, pasi paditësi nuk ka
paguar detyrimet.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.27, datë 17.01.2013, ka vendosur:

Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Durrës për shqyrtimin e ankimit të
paraqitur nga paditësi Idris Lusha ndaj vendimit nr.(11-2010-5612) 3177, datë
03.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, që e ka nxjerrë çështjen
Dërgimin e akteve Gjykatës së Lartë Tiranë.
213
Kundër vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës, nr.3177, datë 03.12.2010,
brenda afatit ligjor, në mbështetje të nenit 59 të K.Pr.Civile ka paraqitur ankim të veçantë
pala paditëse Idris Lusha, duke kërkuar ndryshimin e vendimit dhe kthimin e çështjes për
vijimin e gjykimit në juridiksionin gjyqësor, për këto shkaqe:
- Kemi ezauruar rrugën administrative të shqyrtimit të çështjes, duke iu drejtuar DRT
Durrës e duke iu bërë e qartë se detyrimi tatimor ishte pasojë e një gabimi teknik të
punonjësve të saj.
- Të njëjtin pretendim (gabim i punonjësve të palës së paditur) ia kemi ngritur dhe DAT
Tiranë, por kjo drejtori nuk e ka marrë fare në shqyrtim ankimin tonë për shkak të
mospagimit të detyrimit. Menjëherë nga ana jonë u krye pagesa e detyrimit, por DAT
nuk e rimori në shqyrtim ankimin.
- Padia në gjykatë është paraqitur pasi në vendimin e refuzimit vetë DAT Tiranë
shprehet se kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në gjykatë brenda 30 ditëve.
- Zgjidhja e çështjes duhet të përfshihet në juridiksionin administrativ ose atë gjyqësor.
Kur vetë organi administrativ përcakton se çështja është jashtë juridiksionit
administrativ (përderisa përcakton kompetente për ankim gjykatën), gjykata nuk
mund ta nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor sepse njëri nga këto organe duhet ta
shqyrtojë dhe të zgjidh në themel çështjen.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; dhe
pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Gjykata e faktit ka konstatuar se pala paditëse është person fizik që ka për objekt të
aktivitetit të tij, projektimin dhe punimet elektrike, fakte që provohen nga ekstrakti i regjistrit
tregtar, lëshuar më datë 20.05.2010 nga QKR, sporteli Durrës. Me njoftim vlerësimin për
detyrimet nr.16198 prot., datë 10.06.2010 DRT Durrës e ka njoftuar paditësin se është debitor
ndaj organeve tatimore dhe duhej të paguajë shumën 215.822 lekë, e përbërë nga sigurime
shoqërore për muajin mars 2010, gjobë në shumën 20.000 lekë, sigurime shoqërore për
muajin prill 2010, gjobë në shumën 10.000 lekë, sigurime shoqërore për muajin prill 2010,
detyrim në shumën 5022 lekë dhe TAP për muajin prill 2010, detyrim në shumën 800 lekë.
Ky njoftim vlerësimi ka dalë në bazë të procesverbalit datë 04.06.2010, mbajtur nga
inspektori i përpunim, vlerësimit dhe kontabilitetit të të ardhurave pasi nga kontrolli i
ushtruar nga inspektorët e IP Durrës më datë 25.03.2010, ka rezultuar se subjekti nuk ka
deklaruar dy punonjës. Paditësi ka apeluar njoftim vlerësimin për detyrimet në DAT pranë
DPT Tiranë.
DAT pranë DPT me vendimin nr.9365, datë 20.09.2010, ka vendosur të refuzojë
ankimin, për shkak se konsideron ankimin të papranueshëm, pasi nuk është bërë pagesa e
detyrimit tatimor të përcaktuar në aktin administrativ objekt ankimi, duke i dhënë të drejtë
subjektit që në zbatim të nenit 109 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore
në R.Sh” të bëjë ankim në gjykatë, brenda 30 ditëve kalendarike, nga data e marrjes dijeni.
Paditësi ka kërkuar rishqyrtimin e vendimit në DAT pranë DPT, por kjo e fundit me
shkresën nr.1158/3 prot., datë 12.10.2010, i ka kthyer përgjigje negative.
Në këto kushte paditësi ka paraqitur kërkesë padi në gjykatë duke kërkuar anullimin e
“njoftim vlerësimit për detyrime 215.822 lekë, si dhe anullimin e vendimit nr.9365, datë
20.09.2010, të DAT Tiranë, duke pretenduar se ato janë të padrejta dhe të pabazuara. Pala
paditëse ka deklaruar në seancë përgatitore se e kishte bërë pagesën e detyrimit prej 5.022
214
lekë, 10 ditë, pasi DAT kishte marrë vendimi për refuzimin e ankimit dhe se nuk kishte bërë
pagesën e shumës prej 800 lekësh.
Gjykata e Shkallës së Parë Durrës ka vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor, duke pretenduar se pala paditëse nuk kishte ezauruar shkallët e ankimit
administrativ. Gjykata në vendimin përkatës arsyeton se paditësi nuk ka derdhur detyrimin
tatimor, shkak për të cilin ai nuk mund të ankohet administrativisht e gjyqësisht. Sipas
gjykatës, nëse paditësi ka pasur shkaqe të përligjura që kanë çuar në mos derdhjen e detyrimit
tatimor, në mbështetje të neneve 64 dhe 65 të K.Pr.Administrative ai mund të kërkojë
rivendosjen në afat për të derdhur detyrimin tatimor dhe për të ushtruar të drejtën e ankimit,
kërkesë kjo e cila shqyrtohet nga DAT. Nëse kërkesa për rivendosje në afat refuzohet nga
organi tatimor atëherë paditësi mund të ankimojë atë vendim në gjykatë dhe të kërkojë prej
saj rivendosjen në afat. Gjykata konkludon se DAT nuk e ka shqyrtuar ankimin e paditësit
(kuptohet jo për fajin e saj ), për rrjedhojë akti administrativ i lëshuar nga administrata
tatimore dhe për të cilin nuk është ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet
në rrugë gjyqësore.
Mbi ankimin e veçantë të palës paditëse, çështja gabimisht u administrua dhe u
regjistrua pranë Gjykatës së Apelit Durrës, e cila në seancë gjyqësore në vijim deklaroi
moskompetencën për shqyrtimin e çështjes dhe dërgoi dosjen gjyqësore pranë Gjykatës së
Lartë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi ankimin e veçantë në seancë
gjyqësore, vlerësoi aktet e administruara dhe në referencë e dispozitave të ligjit procedural
civil dhe atij material, vjen në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës
është një vendim i drejtë, e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Në vijim të argumentimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës, si dhe në vlerësim të
qëndrimit të njehsuar të praktikës gjyqësore (Vendimi nr.3, datë 12.02.2008 i Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë), ky Kolegj çmon se për çështjen konkrete nuk ka vend për të
zbatuar nenin 109/2 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, në të cilin parashikohet mundësia dhe e drejta e ankuesit që t’i
drejtohet gjykatës për të kundërshtuar një akt administrativ, sepse pala paditëse nuk ka
shteruar rrugën administrative të apelimit tatimor për detyrimin tatimor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 59, 485 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Durrës.
Tiranë, më 21.03.2013
215
Nr.00-2013-697 i Vendimit (209)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
PADITËS : DREJTORIA E SHËRBIMEVE QEVERITARE

I PADITUR : AGJENCIA RAJONALE E KTHIMIT TË
PRONAVE, QARKU VLORË
ANA MUZINA
ERIKA TOPTANI
SUELA MYFTIU
VANGJEL ANASTASIADHI
VASIL MUZINA
ALQIVIADHI SHYTI
XHOVANI SHYTI
EDMOND SHYTI
ROZALBA SHYTI
POLIKSENI SHYTI
ENTELA SHYTI
DENADA SHYTI
BOIKEN SHYTI
OBJEKTI I PADISË:
Kundërshtim i vendimit nr.59, datë 21.11.1994
të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Vlorë
dhe detyrim njohje pronar.
Baza Ligjore: Nenet 23 e vijues të Ligjit 7698 datë 15.04.1993,
nenet 163 e vijues të K.Civil
dhe nenet 32 dhe 154 të K.Pr.C.
216
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.991, datë 03.07.2002 ka vendosur:
Të pranojë padinë e Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare kundër të paditurve:
Vasil Muzina, Vangjel Anastasiadhi, Ana Muzina, Erika Toptani, Suela
Myftiu, Polikseni Shyti, Komisioni i Kthimit të Pronave, Qarku Vlorë.
Të anullojë vendimin nr .59 datë 21.11.1994 të K.K.Pronave Bashkisë Vlorë
për njohjen dhe kthimin e 40.000 m2 truall trashëgimtarëve ligjorë të Vangjel
Anastasiadhi, Vasil Muzina, Syrja Peshkëpia e Atif Toptani të ndodhur në
vendin e quajtur “Ujit i Ftohtë” Vlorë me kufijtë e ditur.
Të detyrojë palën e paditur të njohë pronësinë e Drejtorisë së Shërbimeve
Qeveritare për të njohur pronësinë mbi 40.000 m katror tokë truall të ndodhur
në vendin e quajtur “ Uji i Ftohtë” Vlorë me kufij:
V-Përroi dhe rrugë, L-Rruga Vlorë-Llogora, P-Deti e J-Prroi.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.138, datë 23.04.2008 ka vendosur :

Mospranimin e ankimit
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur, që kërkon ndryshimin dhe
parashtron këto shkaqe:
- Gjykimi në gjykatën e shkallës së parë është bërë në mungesën tonë dhe ne nuk kemi
pasur dijeni.
- Fletë thirrjet dhe shpalljet janë adresuar në “Ujin e Ftohtë” Vlorë, ndërkohë që të
gjithë të paditurit kanë pasur adresa jashtë këtij qyteti.
- Vendimi nr.180 datë 11.04.2007 është i formës së prerë dhe si i tillë ka qenë i
detyrueshëm për Gjykatën e Apelit Vlorë.
- Në rastin konkret nuk ka vend që më parë të bëhej deklarimi i pavlefshëm i
njoftimeve dhe pastaj rivendosja në afat.
- Pavlefshmëria e njoftimeve sipas nenit 122 të K.Pr.C. nuk presupozon që fillimisht
ato të deklarohen të tilla, pasi pavlefshmëria e tyre sipas kësaj dispozitë procedurale,
konstatohet dhe vlerësohet vetë nga gjykata që i është drejtuar kërkesa për rivendosje.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. Viktor Ikonomi, që kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po
atë gjykatë; avokatin e shtetit Abaz Deda, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Apelit Vlorë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VËREN
Të paditurit janë trashëgimtarë ligjorë të Vangjel Anastasiadhi, Vasil Muzina, etj.
K.K.K.P. Vlorë me vendimin datë 21.11.1994 ka vendosur” të njohë pronësinë e të
paditurve në një sip 40.000 m2 në vendin e quajtur “Uji i Ftohtë” Vlorë duke urdhëruar që
pala paditëse Drejtoria e Shërbimeve Qeveritare të paraqesë shpenzimet e kryera në lidhje me
ndërtesën e vilës qeveritare të ndodhur në këtë sipërfaqe të disponuar me vendimin e
K.K.K.P.Vlorë.
Pas padisë së Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë
me vendimin nr.991, datë 03.07.2002 ka vendosur të anullojë vendimin nr .59 datë
21.11.1994 të K.K.Provave Bashkisë Vlorë për njohjen dhe kthimin e 40.000 m2 truall
trashëgimtarëve ligjorë të Vangjel Anastasiadhi, Vasil Muzina, Syrja Peshkepia e Atif
Toptani të ndodhur në vendin e quajtur “Uji i Ftohtë” Vlorë me kufijtë e ditur.
217
Të detyrojë palën e paditur të njohë pronësinë e Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare
për të njohur pronësinë mbi 40.000 m2 tokë truall të ndodhur në vendin e quajtur “Uji i
Ftohtë” Vlorë.
Vendimi i mësipërm ka marrë formë të prerë pa u ankimuar. Duke qenë se palët e
paditura nuk kishin marrë dijeni për vendimin e shkallës së parë kanë kërkuar të rivendosen
në afat të ankimit, kërkesë e cila ju është pranuar nga Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë.
Gjykata e Apelit Vlorë, pa shqyrtuar në themel bazueshmërinë e vendimit të
ankimuar, në vlerësim të pretendimeve të palëve ndërgjygjëse ka çmuar se ankimi i paraqitur
prej të paditurve nuk duhet të pranohet, për shkak të paraqitjes jashtë afateve ligjore, si pasojë
e pavlefshmërisë së vendimit gjyqësor të rivendosjes së tij në afat.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të bazuara pretendimet e ngritura në
rekurs nga pala e paditur, çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim në atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Në gjykim është provuar se mbi bazën e kërkesë padisë së Drejtorisë së Shërbimeve
Qeveritare, Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.991, datë 03.07.2002 ka
vendosur të anullojë vendimin nr.59, datë 21.11.1994 të K.K.Pronave Bashkisë Vlorë për
njohjen dhe kthimin e 40.000 m2 truall trashëgimtarëve ligjorë të Vangjel Anastasiadhi, Vasil
Muzina, Syrja Peshkëpia e Atif Toptani të ndodhur në vendin e quajtur “Uji i Ftohtë” Vlorë.
Ky gjykim është bërë në mungesë të palës së paditur dhe vendimi i gjykatës së
shkallës së parë duke mos ushtruar pala e paditur të drejtën e ankimit për shkak të mos pasjes
dijeni, ka marrë formë të prerë.
Pasi janë vënë në dijeni të vendimit nr.991, datë 03.07.2002 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë, pala e paditur në rrethanat kur kishte përfunduar afati për të ankimuar vendimin, i
është drejtuar gjykatës së shkallës së parë me kërkesë për t’i rivendosur në afat të drejtën e
ankimit në Gjykatën e Apelit të vendimit të sipërcituar.
Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.180, datë 11.04.2007 ka vendosur:
1- Pranimin e kërkesës.
2- Rivendosjen në afatin e ankimit ndaj vendimit nr.991, datë 03.07.2002 të Gjykatës
së Rrethit Vlorë për kërkuesit Vasil Muzina, Ana Stavro (Muzina) dhe Erika Toptani.
4- Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen kërkuesit.
5- Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë brenda 5 ditëve nga
e nesërmja e shpalljes.
Ky vendim nuk është ankimuar nga pala paditëse duke bërë kështu që pala e paditur,
brenda afatit të depozitojë në gjykatë ankimin ndaj vendimit nr.991, datë 03.07.2002 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë.
Me arsyetimin e gabuar se ankimi i palës së paditur ishte jashtë afatit procedural,
Gjykata e Apelit Vlorë ka vendosur mospranimin e këtij ankimi.
Kolegji Civil çmon se ky vendim i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e zbatimit
të gabuar të ligjit.
Siç rezulton e provuar, pala e paditur i është drejtuar gjykatës me kërkesë për
rivendosje në afat të ankimit bazuar në dispozitën e nenit 151 të K.Pr.Civile, sipas të cilit:
“Kur palët për shkaqe të arsyeshme kanë humbur afatin ligjor ose atë të caktuar nga
gjykata mund të kërkojnë prej saj rivendosjen në afat përveç kur afatet kanë karakter
prekluziv”.
Gjykata e shkallës së parë pasi gjatë hetimit gjyqësor provoi se gjykimi i çështjes ishte
bërë në mungesë të palës së paditur për shkak të pavlefshmërisë së njoftimeve si dhe
komunikimi i vendimit nuk ju ishte bërë palëve në mungesë sipas rregullave procedurale,
bazuar edhe në kërkesat e dispozitës së nenit 445/2 të K.Pr.Civile, pranoi kërkesën e palës së
paditur duke i rivendosur në afat të drejtën e ankimit të humbur për shkaqe të arsyeshme.
218
Në gjykim u provua se nga verifikimi i shpalljeve shpallur nga sekretaria e Gjykatës
së Shkallës së Parë Vlorë rezulton se këto shpallje janë vendosur në Lagjen “Uji i Ftohtë”
Vlorë, ndërkohë që adresa e të paditurit Vasil Muzina është në Tiranë, Rruga “Bajram Curri”,
Blloku “Vasil Shanto”, Pall.29, Shkalla e re, Ap.3, ndërsa e paditura Erika Toptani rezulton të
jetë me banim në adresën Tiranë, Blloku “Vasil Shanto”, aktualisht jashtë shtetit me banim në
Itali, ndërkohë që komunikimi edhe për këta të paditur është bërë me shpallje në Lagjen “Ujë
i Ftohtë” Vlorë.
Me të drejtë Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, duke vërtetuar pretendimin e ngritur në
kërkesë nga pala e paditur për pavlefshmëri të njoftimeve, ka arritur në përfundimin se për
shkak të kësaj pavlefshmërie, pala e paditur duhet të rivendoset në afat për të bërë ankim
edhe pse kishte kaluar afati prekluziv i parashikuar nga neni 445 i K.Pr.Civile por që ishin
rrethanat e parashikuar në paragrafin e dytë të kësaj dispozite, sipas së cilës:
“Kjo dispozitë nuk zbatohet kur pala në mungesë vërteton se nuk ka qenë në dijeni të
procesit gjyqësor për shkak të pavlefshmërisë së njoftimeve”.
Në rrethanat e mësipërme, Gjykata e Apelit Vlorë ka qenë e detyruar të shqyrtonte
ankimin e palës së paditur pasi ky ankim ishte brenda afatit ligjor, sipas një vendimi gjyqësor
të formës së prerë që i kishte dhënë palës të drejtën për të ushtruar ankim konform
parashikimeve të përcaktuara në dispozitat procedurale civile.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/C të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 21.03.2013
219
Nr.00-2013-1279 i Vendimit (210)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
PADITËSE: REFIJE KOKA, përfaqësuar nga av. Avni Shehu

TE PADITUR: MINISTRIA E FINANCAVE
THESARIT
DREJTORIA E ADMINISTRIMIT DHE
SHITJES SË PRONAVE PUBLIKE,
përfaqësuar nga avokati i shtetit Abaz Deda
SHOQËRIA "ALB BUILDING” SHPK,
në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Deklarim i pavlefshëm i kontratës së shitjes datë 23.02.2005.
Baza Ligjore: Neni 92/a i K.C.

vendosur:
Rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj dhe në prova.

Parë Gjirokastër.
Gjykata e Lartë, me vendimin nr.00-2007-925 (655), datë 17.05.2007, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.10, datë 11.01.2006 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Parë Gjirokastër, si më poshtë:
220
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes datë 23.02.2005
të lidhur midis Degës së AKP Gjirokastër me cilësinë e shitësit dhe Shoqërisë
“Alb Building” shpk me cilësinë e blerësit.
Kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme, duke mbetur pasuria e
paluajtshme në pronësinë e shtetit dhe të paditurit t’i kthehet nga Drejtoria e
Administrimit dhe Shitjes së Pronave Publike Tiranë, çmimi i blerjes sipas
kontratës.
Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs të paditurit, të cilët kërkojnë prishjen e tij,
Shoqëria “Alb building” shpk:

- Pala paditëse nuk e ka ushtruar të drejtën e parablerjes në ankandet e zhvilluara, në
këto kushte ajo e ka humbur të drejtën e parablerjes, si rezultat i humbjes së interesit
për blerjen e objektit.
- Gjykata e apelit nuk ka zbatuar detyrën e lënë nga Gjykata e Lartë për tërheqjen e
dosjes së ish pronarëve paraqitur pranë A.K.P. dhe nënshtrimin e saj hetimit gjyqësor.
Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronave Publike Tiranë:

- Pala paditëse nuk ka zbatuar VKM nr.159, datë 13.03.2003 “Për kriteret e vlerësimit
të pronës shtetërore që privatizohet, si dhe për procedurat e shitjes”, pasi nuk ka
paguar 20% të vleftës së fillimit të ankandit, brenda afatit të pranimit të kërkesave. Në
këto kushte, AKP Dega Gjirokastër ka shitur objektin duke bërë njoftimet dhe
procedurën e përcaktuar me ligj.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; avokatin e shtetit, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë; përfaqësuesin e palës paditëse, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
apelit; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi nr.415, datë 27.11.2007 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimi nr.978,
datë 14.11.2005 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, duhet të prishen për shkak se
padia e paraqitur nga pala paditëse nuk mund të ngrihej dhe të vendoset pushimi i gjykimit.
Rezulton se palës paditëse, si trashëgimtare e pronarit Musa Katiraj, me vendim të
K.K.K.P. nr.1, datë 30.12.1994 i është njohur pronësia për një sipërfaqe trualli prej 56.000 m 2
që ndodhet në qendrën industriale të qytetit Memaliaj. Po kështu. me këtë vendim i është
njohur dhe e drejta e parablerjes për objektet që ndodhen mbi këtë sipërfaqe.
AKP Dega Gjirokastër me kontratën e shitjes nr.333 Rep., nr.127 Kol., datë
23.02.2005 ja ka shitur objektin e emërtuar “Godina Oficinë e Parkut” e Minierës së
Qymyrgurit Memaliaj si dhe truallin nën objekt e atë funksional, ku në total sipërfaqja është
7513 m2, Shoqërisë “ALB Building” shpk.
Paditësja Refije Koka i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi, duke kërkuar
pavlefshmërinë e kontratës së shitjes nr.333 Rep., nr.127 Kol., datë 23.02.2005 të lidhur
midis AKP Gjirokastër me cilësinë e palës shitëse dhe Shoqërisë “ALB Building” shpk me
cilësinë e palës blerëse.
221
Në parashtrimet e saj në aktin bazë që ka vënë në lëvizje gjykatën dhe pretendimet
gjatë shqyrtimit të çështjes, pala paditëse ka pretenduar se privatizimi i objektit në favor të
palës blerëse është bërë në kundërshtim me ligjin nr.9285, datë 29.07.2004 “Për kthimin e
kompensimin e pronës ish-pronarëve” dhe nga ana e AKP Gjirokastër nuk janë zbatuar
kriteret e VKM nr.159, datë 13.03.2003, i cili përcakton procedurat që duhet të ndjek A.K.P.-
ja në privatizimin e një objekti.
Gjykata e Shkallës së Parë Gjirokastër me vendimin nr.978, datë 14.11.2005 ka
rrëzuar padinë. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin
nr.10, datë 11.01.2006.
Gjykata e Lartë me vendimin nr.00-2007-925 (655), datë 17.05.2007 ka prishur
vendimin e Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe ka dërguar çështjen për rishqyrtim në atë
gjykatë, me tjetër trup gjykues. Në rishqyrtim, gjykata e apelit ka ndryshuar vendimin dhe ka
konstatuar pavlefshmërinë absolute të kontratës së shitjes datë 23.02.2005 të lidhur midis
Degës së AKP Gjirokastër me cilësinë e shitësit dhe Shoqërisë “Alb Building” shpk, me
cilësinë e blerësit. Kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme, duke mbetur pasuria e
paluajtshme në pronësinë e shtetit dhe të paditurit t’i kthehet nga Drejtoria e Administrimit
dhe Shitjes së Pronave Publike Tiranë, çmimi i blerjes sipas kontratës.
Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs të paditurit, të cilët kanë kërkuar prishjen e tij.
Ky Kolegj vlerëson të gabuar qëndrimin e mbajtur nga të dyja gjykatat e faktit, të cilat
kanë marrë në shqyrtim dhe kanë zgjidhur një çështje që ka për objekt vetëm konstatimin e
pavlefshmërisë së veprimit juridik.
Duke ju referuar padisë së paraqitur për gjykim nga paditësja Refije Koka, rezulton se
ajo ka kërkuar deklarimin e pavlefshëm të kontratës së shitjes nr.333 Rep., 127 Kol., datë
23.02.2005, duke ju referuar nenit 92/a të K.C. Si në kërkesë padi edhe gjatë gjykimit, nga
ana e paditëses është kërkuar vetëm që veprimi juridik, kontrata e shitblerjes e lidhur mes të
paditurve, të konstatohet absolutisht e pavlefshme.
Ndërkohë që Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin e saj nr.415, datë 27.11.2007
është shprehur për konstatimin e pavlefshmerisë absolute të kësaj kontrate shitjeje, por edhe
për kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme, duke mbetur pasuria e paluajtshme në
pronësinë e shtetit dhe të paditurit t’i kthehet nga Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së
Pronave Publike Tiranë, çmimi i blerjes sipas kontratës.
Me vendimin njehsues nr.5, datë 30.10.2012, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë kanë arritur në përfundimin se:
..Derisa në një gjykim nuk kërkohet, të paktën zgjidhja e pasojave të pavlefshmërisë,
gjykata nuk mund të shprehet në lidhje me pasojat e ardhura nga ekzekutimi i këtij veprimi
juridik. Nëse gjykata kryesisht, ex officio, konstaton pavlefshmërinë e një veprimi juridik
dhe zgjidh pasojat e pavlefshmërisë, duke i kthyer palët në të quajturën gjendje të
mëparshme (restitutio in integrum) pa kërkesë të palës/palëve, ajo shkel parimin që
paraprin procesin gjyqësor, sipas të cilit çdo padi është në varësi me të drejtën e kërkuar,
për të cilën bën fjalë neni 31 i Kodit të Procedurës Civile.
..Veprimi juridik që është i pavlefshëm mund të merret parasysh nga gjykata edhe
kryesisht, pa u kërkuar nga pala e interesuar, madje edhe kundër vullnetit (dëshirës) të saj.
Për të konsideruar një veprim juridik absolutisht të pavlefshëm nuk është e nevojshme
paraqitja e një kërkese të posaçme, qoftë kjo padi apo kundërpadi, pasi kjo lloj pavlefshmërie
konstatohet pavarësisht nga paraqitja në gjykatë e kërkesës...
Kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një veprimi juridik nuk mund të
bëhet si kërkim i mëvetësuar; ai gjithnjë duhet të bëhet gjatë gjykimit në themel të një çështje
nga gjykata, ose të paktën si kërkim që shoqëron zgjidhjen e pasojave të ardhura nga
ekzekutimi i tij.
222
Pasojat e ardhura nga ekzekutimi (përmbushja) e një veprimi juridik absolutisht të
pavlefshëm zgjidhen vetëm mbi kërkesën e palëve ndërgjyqëse dhe në rastin kur gjykata
kryesisht konstaton pavlefshmërinë e veprimit juridik ajo zgjidh vetëm ato pasoja që janë
objekt kërkimi të padisë apo të kundërpadisë, pa u shprehur për pasojat për të cilat nuk ka
kërkesë konkrete nga palët. Kjo nuk pengon po këto palë apo persona të tretë të mund të
kërkojnë në një tjetër gjykim zgjidhjen e pasojave të lëna në heshtje nga gjykimi ku veprimi
juridik është konstatuar absolutisht i pavlefshëm...
Pra, ndryshe nga sa kanë arsyetuar gjykatat e faktit, çmohet se jemi para rastit kur
padia nuk mund të ngrihet dhe për rrjedhojë vendimet e gjykatave të faktit duhet të prishen
dhe të pushohet gjykimi i çështjes.
Sa më sipër, vlerësohet se vendimi nr.415, datë 27.11.2007 i Gjykatës së Apelit
Gjirokastër dhe vendimi nr.978, datë 14.11.2005 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër
nuk gjejnë mbështetje në ligj dhe si të tillë duhet të prishen dhe, meqenëse ndodhemi përpara
një padie që nuk mund të ngrihet, të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/e tё K.Pr.C.,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.415, datë 27.11.2007 tё Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të
vendimit nr.978, datë 14.11.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe pushimin e
gjykimit.
Tiranё, mё 21.03.2013
223
Nr.00-2013-1278 i Vendimit (211)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 21.03.2013 morri në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: GJOVALIN LOKA, përfaqësuar nga

av. Petrit Serjani
E PADITUR: MINISTRIA E BRENDSHME,
përfaqësuar nga juristi Ergys Gashi
OBJEKTI I PADISË:
Shpërblim për dëmin e shkaktuar si pasojë
e përjashtimit nga radhët e Policisë së Shtetit duke kërkuar:
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit Gjovalin Loka
pagesat e përbëra nga paga bazë + shtesat
për periudhën 27.08.2003 deri në ekzekutimin e vendimit.
Detyrimin e të paditurit që t’i paguajë paditësit
vlerën monetare të përfitimit të veshjeve dhe ushqimit.
Baza Ligjore: Ligji nr.8553, datë 25.11.1999, "Për Policinë e Shtetit”
si dhe neni 640 e vijues i K.Civil.

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë. Detyrimin e palës së paditur, Ministria e
Brendshme t’i paguajë paditësit, Gjovalin Loka, pagat bazë dhe shtesat mbi
pagë sipas pagës për gradën “Komisar”, për periudhën e papaguar të
dispozicionit që nga data 27.08.2003 deri në datë 14.01.2004.
Detyrimin e palës së paditur, Ministria e Brendshme, t’i paguajë paditësit
Gjovalin Loka pagat bazë dhe shtesat mbi pagë, sipas pagës për gradën
“Komisar” për periudhën që pas datës 14.01.2004 e në vazhdim deri në
ekzekutim të vendimit.
Detyrimin e palës së paditur, Ministria e Brendshme, t’i njohë paditësit,
Gjovalin Loka, si vjetërsi në punë dhe vjetërsi në gradën “Komisar” periudhën
që nga data 14.01.2004 e në vazhdim. Detyrimin e palës së paditur, Ministria e
Brendshme, t’i jap paditësit Gjovalin Loka përfitimet në veshje.
Rrëzimin e kërkesë-padisë për pjesën tjetër.
224
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.5495, datë 11.07.2007 të Gjykatës së
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs pala e paditur, e cila ka kërkuar

prishjen e tij, duke parashtruar:
- Gjykata ka cenuar parimin e “gjësë së gjykuar“, pasi është shqyrtuar njëherë dhe me
vendimin nr.3982, datë 26.07.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
pranuar padia dhe lënë në fuqi me vendimin nr.946, datë 15.09.2006 të Gjykatës së
Apelit Tiranë. Kjo padi në thelb është vazhdim i gjykimit të parë, pasi nuk është gjë
tjetër veçse rregullimi i pasojave të anullimit të një akti administrativ.
- Gjykata, në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.Civile, nuk ka bërë një hetim të plotë të
rrethanave konkrete, për të vendosur një masë të arsyeshme shpërblimi, por ka
vendosur në mënyrë abuzive dëmshpërblimin që Ministria e Brendshme duhet t’i
paguajë paditësit Gjovalin Loka.
- Vendimi i gjykatës bie ndesh me vendimin e Kolegjeve të Bashkuara nr.90, datë
12.11.2002, në lidhje me përcaktimin e detyrimit financiar që duhet t’i paguhet të
paditurit.
- Padia objekt gjykimi ka rezultuar me të meta në lidhje me bazën ligjore të saj dhe në
këtë rast i referohemi nenit 640 e vijues të Kodit Civil. Këto nene kanë të bëjnë me
shpërblimin e dëmit, në një kohë që kemi të bëjmë me një kontratë shërbimi publik
dhe nuk kemi të bëjmë me një marrëdhënie juridike civile që rregullohet nga Kodi
Civil.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e palës së paditur, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e padisë; përfaqësuesin e paditësit,
i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi nr.1198, datë 19.06.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim
të gabuar të ligjit dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim, në po
atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Rezulton se, paditësi ka qenë në detyrën e Drejtorit të Policisë së Qarkut Lezhë nga
data 09.04.2002 deri më 27.08.2003, por me Urdhrin nr.1877, datë 27.08.2003 të Ministrit të
Rendit Publik është liruar nga detyra e Drejtorit me motivacionin “Për mungesë përgjegjësie
e korrektese në kryerjen e detyrave, mungese efektiviteti në goditjen e veprimtarisë kriminale
dhe mosrespektim të kritereve ligjore në pranimin e punonjësve të policisë në strukturat
vartëse të tij, të lirohet nga detyra dhe të vihet në dispozicion të Drejtorisë së Përgjithshme të
Policisë për ta emëruar në detyrë tjetër”.
Paditësi, duke mos qenë dakord me këtë urdhër i është drejtuar Komisionit Qendror të
Disiplinës, i cili më datë 25.09.2003, ka vendosur t’i rekomandojë Këshillit të Emërtesës për
ta emëruar në një detyre tjetër.
Mirëpo me urdhrin nr.40/1, datë 24.01.2004 të Ministrit të Rendit Publik është
përjashtuar nga radhët e Policisë Shtetit. Kjo masë e dytë është dhënë po për të njëjtat shkaqe
për të cilat u dha masa e parë.
Paditësi, duke mos qenë dakord me urdhrin për përjashtimin nga Policia e Shtetit i
është drejtuar gjykatës duke kërkuar anullimin e aktit administrativ (Urdhri nr.40/1, datë
14.01.2004) dhe kthimin në punë në funksionin e rolit të lartë me gradë “komisar“.
225
Me vendimin nr.3932, datë 26.07.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lënë
në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.946, datë 15.09.2006, është vendosur:
Pranimi pjesërisht i padisë.
Anullimin e aktit administrativ, Urdhrit nr.40/1, datë 14.01.2004, të Ministrit të
Rendit Publik për përjashtimin nga Policia e Shtetit të paditësit Gjovalin Loka me gradën
“Komisar”.
Me padinë e paraqitur në këtë gjykim, paditësi Gjovalin Loka ka kërkuar pagimin e
dëmshpërblimit të shkaktuar nga përjashtimi nga Policia e Shtetit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.5495, datë 11.07.2007, ka pranuar
pjesërisht padinë. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin e
saj nr.1198, datë 19.06.2008. Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs pala e paditur,
e cila ka kërkuar prishjen e tij.
Ky Kolegj vlerëson se, gjykata e apelit ka zbatuar keq ligjin nr.8553, datë 25.11.1999,
"Për Policinë e Shtetit”, i ndryshuar. Ky ligj nuk e njeh rikthimin në punë. Ai nuk i ka dhënë të
drejtën gjykatës për të rikthyer në punë punonjësit e larguar nga radhët e policisë.
Gjykatat e faktit kanë arritur në përfundimin se, meqenëse me vendim të gjykatës së
formës së prerë është anulluar akti për përjashtimin nga policia për paditësin, ai duhet të
rikthehet në punën e mëparshme. Për rrjedhojë të këtij përfundimi është bërë e llogaritja e
dëmshpërblimit për përjashtimin e bërë në mënyrë të paligjshme, deri në rikthimin në punë.
Me vendimin njehsues nr.3, datë 14.04.2003, të Kolegjeve të Bashkuara është arritur
në përfundimin se:
...Me anë të ankimit në gjykatë punonjësi i policisë, ashtu si dhe një numër tjetër
punonjësish publikë që kanë detyra të caktuara shërbimi ndaj shtetit, për shkak të së cilave
veprojnë si përfaqësues të shtetit për mbrojtjen e interesave të tij, nuk mund të realizojnë
gjyqësisht rikthimin në detyrën që kanë pasur, edhe në qoftë se provohet se janë larguar prej saj
pa shkaqe të përligjura.
...E drejta e rikthimit në punë nuk gëzon mbrojtje gjyqësore, ndërsa e drejta e
dëmshpërblimit është një e drejtë që gëzon mbrojtje. Pala që dëmtohet nga një pushim i pa
drejtë nga puna gëzon të drejtën e dëmshpërblimit në rrugë gjyqësore.
...Një konkluzion i tillë del edhe nga neni 44 i Kushtetutës sipas të cilit: “Kushdo ka të
drejtë të rehabilitohet dhe / ose të zhdëmtohet në përputhje me ligjin, në rast se është dëmtuar
për shkak të një akti, veprimi ose mosveprimi të paligjshëm të organeve shtetërore”.
..Zgjidhja e kontratës së shërbimit publik pa shkaqe të arsyeshme sjell si pasojë
përgjegjësinë e punëdhënësit të zhdëmtojë punëmarrësin për dëmet e pësuara nga zgjidhja e
kontratës, duke e vënë atë në atë gjendje pasurore që do të ishte po të mos ishte larguar nga
radhët e policisë.
..I larguari nga radhët e policisë ka të drejtë të kërkojë vetëm shpërblimin e dëmit,
pasi rikthimi në punën e mëparshme mund të bëhet vetëm me vullnetin e punëdhënësit. Për sa
kohë punëdhënësi nuk ka vullnet për ta rimarrë në punë, kontrata e shërbimit publik nuk
mund të rilidhet. Kontrata e shërbimit publik, duke qenë veprim juridik duhet të jetë rezultat i
shprehjes së vullnetit të lirë të palëve. Por vlen të theksohet se, pala që ka zgjidhur kontratën
pa shkaqe të arsyeshme detyrohet t’i japë punëmarrësit një dëmshpërblim.
..Kur kontrata e punës zgjidhet pa shkaqe të arsyeshme, punëdhënësi duhet të paguajë
një shumë të hollash që të përfaqësojë dëmin e pësuar. Shpërblimi i dëmit ka për qëllim të
zëvendësojë dëmin e pësuar nga zgjidhja e padrejtë e kontratës së punës, prandaj ky
zhdëmtim duhet të jetë i plotë.
..Dëmshpërblimi në vend të rikthimit në punë do të thotë se, “shkaktuesi i dëmit” do të
paguajë një shumë të hollash që do ta vendosë të larguarin nga puna në atë gjendje pasurore
që do të ishte po të mos ishte larguar nga puna. Parimi i shpërblimit të plotë të dëmit është
226
një parim themelor. Shpërblimi i plotë i dëmit do të thotë që sasia e shpërblimit të jetë në
pajtim me masën e dëmit të shkaktuar.
..Largimi nga puna është i lidhur me ndërprerjen e pagës. Mosmarrja e pagës ndikon
në kushtet materiale të jetës së punonjësit dhe familjes së tij. Pagat e humbura ose të
pakësuara duhet të shpërblehen. Në këto raste dëmshpërblimi duhet për të përballuar kushtet
materiale të jetës për aq kohë, brenda së cilës çmohet se punëmarrësi mund të gjejë një punë
tjetër.
Në gjykimin e çështjes, nga gjykatat e faktit, është zbatuar gabim ligji nr.8553, datë
25.11.1999, "Për Policinë e Shtetit”, i ndryshuar, përsa i përket dëmshpërblimit që mund të
kërkojë paditësi, për shkak të përjashtimit të tij nga Policia e Shtetit.
Meqenëse me vendimin e formës së prerë të gjykatës së rrethit gjyqësor është arritur
në përfundimin se përjashtimi i paditësit nga policia e shtetit është bërë pa shkaqe të
përligjura, atëherë, në këtë gjykim, duhet vetëm të llogaritet shpërblimi i plotë i dëmit të
shkaktuar paditësit, nga përjashtimi i padrejtë i tij nga Policia e Shtetit.
Duke qenë se në ligjin e posaçëm, nuk parashikohet shprehimisht mënyra e llogaritjes
së shpërblimit të demit të shkaktuar paditësit, ai do të llogaritet sipas dispozitave përkatëse të
Kodit të Punës.
Në bazë të nenit 4 të Kodit të Punës, parashikon se:

..Dispozita të veçanta të këtij Kodi zbatohen edhe ndaj personave, punësimi i të cilëve
rregullohet me ligj të veçantë, nëse ligji i veçantë nuk parashikon zgjidhje për probleme të
lidhura me marrëdhëniet e punës.
Sa më sipër, gjykata e apelit duhet t’i ketë parasysh në rishqyrtimin e çështjes, si dhe
në lidhje me masën e dëmshpërblimit që pretendon paditësi ka detyrimin që, në përputhje me
ligjin, të provojë faktet, mbi të cilët bazon pretendimet e tij, sipas neneve 8, 12 e 213 e vijues
të K.Pr.Civile.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/c tё K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1198, datë 19.06.2008 tё Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranё, mё 21.03.2013
227
Nr.00-2013-973 i Vendimit (212)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 21.03.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: A. H.
I PADITUR: J. H.
OBJEKTI:
Zgjidhje martese me të paditurin J. H.
Baza Ligjore: Neni 132 e vijues i K.Familjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.3172, datë 16.11.2009, ka

vendosur:
Zgjidhjen e martesës ligjore midis paditëses A. H. me të paditurin J. H.
Ndryshimi i mbiemrit të paditëses nga H. në K.
Lënien e fëmijës së mitur O. H. me fëmijën e tij të mitur O. H. të premten e
javës së parë dhe të tretë të çdo muaji nga ora 8.00 e ditës së premte deri në
orën 18.00 të ditës së dielë, si dhe pushimet verore nga 1-31 korrik të çdo viti.
Detyrimi i të paditurit J. H. të paguajë detyrimin ushqimor për fëmijën e tij të
mitur O. H. në masën 6.000 lekë në muaj.
Lënien e fëmijës së mitur L. H. për mirërritje dhe edukim të paditurit J. H. .
Detyrimi i paditëses A. K. H. të paguajë detyrim ushqimor për fëmijën e saj të
mitur L. H. në masën 6.000 lekë në muaj.
E drejta e takimit të paditëses A. K. H. me fëmijën e saj të mitur L. H. të
premten e javës se dytë dhe të katërt të çdo muaji nga ora 8.00 e ditës së
premte deri në orën 18.00 të ditës së diel si dhe në periudhën e pushimeve
verore nga data 1-30 gusht të çdo viti.

Gjyqësor Korçë që i përket palëve A. H. e J. H. në lidhje me zgjidhjen e
martesës mes palëve dhe lënies së fëmijëve për rritje dhe edukim.
Ndryshimin e vendimit të mësipërm përsa i përket mënyrës së takimit të
palëve me fëmijët dhe pagimit të detyrimit ushqimor si më poshtë:
228
Paditësja A. H. do të realizojë takimin me fëmijën L. javën e dytë të çdo muaji
nga ora 12.00 e ditës së premte deri në orën 15.00 të ditës së dielë dhe në
muajin gusht të çdo viti.
I padituri J. do të realizojë takimin me fëmijën O. javën e katërt të çdo muaji
nga ora 12.00 të ditës së premte deri në orën 15.00 të ditës së diel dhe në
muajin korrik të çdo viti.
Heqjen e detyrimit ushqimor që do të paguhet nga secila palë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs paditësja, A. K. H., e cila kërkon ndryshimin e këtij
vendimi dhe vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nr.3172, datë 16.11.2009 e
vendosjen e pranimit të gjithë kërkimeve të padisë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës paditëse
av.Koçi Mato, që kërkoi ndryshimin e të dy vendimeve të vendimit nr.3172, datë 16.11.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe të vendimit nr.112 datë 24.03.2010 të Gjykatës së
Apelit Korçë, përsa i përket mënyrës së ushtrimit të përgjegjësisë prindërore të fëmijëve të mitur
duke ju lënë për rritje dhe edukim ankueses A. H. (K.) ku natyrisht i padituri J. H. të ketë të
drejtën e takimit e të marrëdhënieve me fëmijët; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Palët ndërgjyqëse kanë qenë bashkëshortë që prej datës 12.02.2001 kur martesa
ligjore është lidhur.
Nga kjo martesë kanë lindur dy fëmijë L. e datëlindjes 25.11.2003 dhe O. H. i
datëlindjes 27.10.2005.
Nga rrethanat e pranuara nga gjykatat e faktit, ka rezultuar se fillimisht marrëdhëniet
ndërmjet palëve kanë qenë të mira, por me vonë paditësja pretendon se i padituri ushtronte
dhunë ndaj saj dhe kështu është detyruar që në vitin 2009 të kërkojë zgjidhjen e martesës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.3172, datë 16.11.2009 ka
vendosur:
- Zgjidhjen e martesës ligjore midis paditëses A. H. me të paditurin J. H.
- Ndryshimi i mbiemrit të paditëses nga H. në K.
- Lënien e fëmijës së mitur O. H. Për mirërritje dhe edukim paditëses A. H.
- E drejta e takimit të të paditurit J. H. me fëmijën e tij të mitur O. H. të premten e
javës së parë dhe të tretë të çdo muaji nga ora 8.00 e ditës së premte deri në orën 18.00 të
ditës së diel si dhe pushimet verore nga 1-31 korrik të çdo viti.
- Detyrimi i të paditurit J. H. të paguajë detyrimin ushqimor për fëmijën e tij të mitur
O. H. në masën 6.000 lekë në muaj.
- Lënien e fëmijës së mitur L. H. për mirërritje dhe edukim të paditurit J. H. .
- Detyrimi i paditëses A. K. H. të paguajë detyrim ushqimor për fëmijën e saj të mitur
L. H. në masën 6.000 lekë në muaj.
- E drejta e takimit të paditëses A. K. H. me fëmijën e saj të mitur L. H. të premten e
javës se dytë dhe të katërt të çdo muaj nga ora 8.00 e ditës së premte deri në oren 18.00 të
ditës së diel si dhe në periudhën e pushimeve verore nga data 1-30 gusht të çdo viti.
- Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
229
- Lënien në fuqi të vendimit nr.3172, datë 16.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë që i përket palëve A. H. e J. H. në lidhje me zgjidhjen e martesës mes palëve dhe
lënies së fëmijëve për rritje dhe edukim.
- Ndryshimin e vendimit të mësipërm përsa i përket mënyrës së takimit të palëve me
fëmijët dhe pagimit të detyrimit ushqimor si më poshtë:
- Paditësja A. H. do të realizojë takimin me fëmijën L. javën e dytë të çdo muaj nga
ora 12.00 e ditës së premte deri në orën 15.00 të ditës së dielë dhe në muajin gusht të çdo viti.
- I padituri J. do të realizojë takimin me fëmijën O. javën e katërt të çdo muaji nga ora
12.00 të ditës së premte deri në orën 15.00 të ditës së diel dhe në muajin korrik të çdo viti.
- Heqjen e detyrimit ushqimor që do të paguhet nga secila palë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, në bazë të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs paditësja A. K. H., e cila kërkon ndryshimin e këtij
vendimi dhe vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nr.3172, datë 16.11.2009, e
vendosjen e pranimit të gjithë kërkimeve të padisë, duke parashtruar këto shkaqe për
ndryshimin e vendimit;
- Zgjidhja e martesës me të paditurin është bërë nga ana e ime për shkak se ai nuk
punonte jetonte me të ardhurat e mia dhe jo vetëm kaq por dhe ushtronte dhunë ndaj meje
pasi dhe pinte alkool.
- Gjykatat kanë dhënë një vendim në kundërshtim të hapur me provat e administruara
në dosje dhe një vlerësim të gabuar të tyre dhe në kundërshtim me ligjin.
- Punonjësja sociale që u mor jo vetëm që nuk bëri betimin, por u kundërshtua nga
ana jonë pasi nuk ishte e regjistruar në gjykatë si psikologe dhe nuk ju kërkua ndonjë
dokument në lidhje me arsimin e saj.
- Raporti i shërbimit që paraqiti punonjësja sociale nuk është gjë tjetër veçse një
shtrembërim i qëllimshëm i fakteve që përmenden në të. Unë kërkova përjashtimin e saj dhe
marrjen e një psikologu tjetër, por që gjykata e refuzoi.
- I padituri paraqiti një vërtetim page sikur ai punonte në një firmë private dhe sikur
merrte 39.000 lekë në muaj në një kohë që provova që ai ishte pa punë dhe se vërtetimi ishte
fallco. Megjithatë gjykata heshti përpara një fakti të tillë.
- Nga ana ime vërtetova përpara gjykatës se jam në marrëdhënie pune si mësuese dhe
se të dy fëmijët i kisha sistemuar në kopsht duke u kujdesur maksimalisht për ta, ndërsa për të
paditurin ata u mjaftuan thjesht me pohimin e tij se kishte në përdorim 4 dynym mollë dhe që
për këtë nuk kërkuan asnjë lloj dokumenti.
- Vajza është e mitur, por megjithatë duhet t’i kishin marrë mendim dhe jo vetëm kaq
por ajo është dhe e sëmurë dhe ka nevojë për përkujdesjen e nënës.
- Kushtet e mia janë më të mira pasi unë jetoj në qytet, ndërsa ai jeton në fshat.
Ligji i zbatueshëm
7. Dispozitat e Kodit të Familjes në të cilat është parashikuar:
7.1. Neni 2 i K.Familjes: “Prindërit, organet kompetente dhe gjykatat, në vendimet
dhe veprimtarinë e tyre, duhet të kenë në konsideratë parësore interesin më të
lartë të fëmijës”.
7.2. Neni 215 i K.Familjes: “Përgjegjësia prindërore përfshin tërësinë e të
drejtave dhe detyrave që kanë për qëllim të sigurojnë mirëqenien emocionale,
sociale dhe materiale të fëmijës, duke u kujdesur për të, duke mbajtur raporte
vetjake me të, duke i siguruar atij mirërritjen, edukimin, arsimimin,
përfaqësimin ligjor dhe administrimin e pasurive të tij”.
230
Se rekursi i paraqitur nga e paditura A. K. H., për aq sa parashtron në lidhje me lënien
e fëmijëve për rritje dhe edukim, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të
Kodit të Procedurës Civile që justifikojnë cënimin e vendimit nr.112, datë 24.03.2010 të
Gjykatës së Apelit Korçë dhe nr.3172, datë 16.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi ka shqyrtuar aktet e ndodhura në dosjen
gjyqësore, të administruara e vlerësuara nga gjykatat gjatë gjykimeve, pretendimeve e
prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit dhe
parashtrimeve në seancë gjyqësore, arrin në përfundimin se vendimet nr.112, datë 24.03.2010
të Gjykatës së Apelit Korçë dhe nr.3172, datë 16.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë,
për sa i përket lënies për rritje dhe edukim të fëmijëve, përcaktimit të mënyrës së takimit të të
paditurit dhe përcaktimit të pensionit ushqimor për fëmijët janë rrjedhojë e mosrespektimit të
ligjit dhe për këtë shkak duhet të ndryshohen vetëm për këtë pjesë.
Nga ana tjetër, vendimet e kundërshtuara në rekurs në lidhje me zgjidhjen e martesës
janë marrë në respektim të ligjit dhe duhet lënë në fuqi.
Por, ky Kolegj e vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e gjykatave të faktit
në lidhje me mënyrën e ushtrimit të së drejtës prindërore dhe lënies së fëmijëve për rritje dhe
edukim duke i ndarë të dy prindërit.
13.1. Gjykata e apelit, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të konstatonte të
metat e vendimit të gjykatës së shkallës së parë për sa i përket mënyrës së ushtrimit të së
drejtës të takimit të atit, paditësit, me fëmijën e tij dhe t’i ndreqte ato në konformitet me
ligjin, është mjaftuar vetëm me një përsëritje të arsyetimit të gjykatës së shkallës së parë në
lidhje me këtë problem, duke ndryshuar vetëm mënyrën e takimit të prindërve me fëmijët.
Për rastin në shqyrtim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së fakteve
dhe provave, evidenton se pretendimet e parashtruara nga paditësja si shkaqe për ndryshimin
e vendimeve të gjykatave në lidhje me lënien e fëmijëve janë të drejta.
Ky Kolegj çmon të theksojë se mënyra e ushtrimit të së drejtës prindërore duhet të
jetë e tillë që ajo të mos sjellë konfuzion dhe paqëndrueshmëri emocionale, psikologjike dhe
sociale tek fëmija. Përkundrazi, nga njëra anë të reflektojë të drejtën e prindit për
marrëdhënie vetjake me fëmijën dhe, nga ana tjetër, duke marrë në konsideratë parimin e
interesit më të lartë të fëmijës, të vlejë në kapërcimin më lehtë të ndarjes së prindërve, në
qëndrueshmërinë afektive ndaj prindërve dhe të afërmve të tjerë, në mirë zhvillimin
emocional, psikologjik e social të fëmijës.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke pasur parasysh se marrëdhënia prind-fëmijë
është një marrëdhënie e posaçme që, edhe pas zgjidhjes së martesës të prindërve, vazhdon të
ekzistojë dhe prindërit vazhdojnë të kenë detyra dhe të drejta për mirërritjen, zhvillimin,
mirëqenien, edukimin dhe arsimimin e fëmijëve të lindur nga martesa ose jashtë martese
(neni 3§1 i K.Familjes), e gjen me vend të sjellë në vëmendje të gjykatave të faktit se gjykata,
si për rastin kur vendos në lidhje me mënyrën e ushtrimit të përgjegjësisë prindërore në
vendimin që zgjidh martesën ashtu dhe për mënyrën e takimit të prindit tjetër me fëmijën, në
vlerësim të interesit më të lartë të fëmijës, duhet të marrë parasysh rrethana të tilla si: moshën
e fëmijëve, dashurinë e tyre ndaj njërit ose tjetrit prind, gjendjen e tyre psikologjike e sociale,
afeksionet e tyre dhe nëse takimet që fëmija do të ketë me prindin tjetër do t’i shërbejnë
zhvillimit psiko-motor të fëmijës apo do të mundësojnë ndryshime të tilla që mund të sjellin
tek fëmija pasoja negative.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në rrethanat e pranuara nga gjykatat e faktit dhe në
interpretim të dispozitave të zbatueshme për mosmarrëveshjen konkrete, vlerëson se mënyra
që kanë caktuar gjykatat për marrëdhëniet vetjake të palëve me fëmijët, jo vetëm që nuk janë
të përshtatshme por cenojnë interesin më të lartë të fëmijëve, pasi ndarja e fëmijëve nga njëri-
tjetri mund të shoqërohet me paqëndrueshmëri psikologjike dhe emocionale të tyre, me
231
konfuzion të afeksioneve ndaj prindërve, me pamundësinë fizike e psikike për të absorbuar
ndryshimet e këtyre marrëdhënieve në një kohë të shkurtër nga njëri prind tek tjetri, pasi
prindërit janë lënë vetëm një fundjavë në muaj të qëndrojnë me fëmijët. Pra, urdhërimi i
gjykatës që fëmijët të rrinë të ndarë dhe takimi i secilit prind me fëmijën tjetër është nga ora
12.00 e ditës së premte deri në orën 15 të ditës së diel, për paditësen javën e dytë të çdo
muaji, ndërsa për të paditurin javën e katërt të çdo muaji , është e tillë që mund të dëmtojë
zhvillimin psiko-motor normal të fëmijëve. Nuk është në interesin më të lartë të fëmijëve
ndarja e tyre, pasi qëndrimi larg do të mund t’i bënte ata të ftohtë ndaj njëri-tjetrit, nuk do të
kishin afeksionin e duhur, të cilët kanë nevojë gjithë jetën për mbështetjen reciproke të njëri
tjetrit dhe duke pasur parasysh gjithashtu afërsinë dhe lidhjen që ka vajza me nënën, të cilën
është absolutisht e pamundur ta zëvendësojnë të afërm të tjerë të familjes së babait.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të lerë në fuqi vendimin
nr.112, datë 24.03.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë përsa i përket zgjidhjes së martesës
ndërmjet palëve. Dhe të ndryshojë vendimin nr.112, datë 24.03.2010 të Gjykatës së Apelit
Korçë dhe nr.3172, datë 16.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, në lidhje me lënien e
fëmijëve, duke ju lënë fëmijët paditëses për rritje dhe edukim.
Ky Kolegj vlerëson se i padituri J. H. duhet të takojë dhe mbajë fëmijët L.H dhe O.H
javën e dytë dhe të katërt të çdo muaji nga ora 16.00 e ditës së premte deri në orën 16 oo të
ditës së diel dhe në periudhën e pushimet verore në muajin gusht të çdo viti.
Në kushtet kur legjislacioni ynë familjar nuk parashikon masën e kontributit për
fëmijët, si për sa i përket përcaktimit të një kufiri minimal, ashtu dhe atij maksimal, ky
Kolegj vlerëson se gjykatat e faktit, referuar kritereve ligjore të parashikuara në nenet 158
dhe 201§2 të Kodit të Familjes, me të drejtë në përcaktimin e këtij kontributi kanë marrë në
konsideratë burimin e të ardhurave të paditëses me ato të paditurit dhe këto të ardhura në
raport me nevojat e fëmijëve dhe mundësinë ekonomike të të paditurit. Pra masa e detyrimit
ushqimor të paditurit ndaj fëmijëve duhet bërë nisur nga raporti midis: Nevojave të fëmijëve
dhe mundësive ekonomike të paditurit J.H, mbi të cilin bie ky detyrim dhe ato të paditëses, së
cilës i lihen fëmijët për rritje dhe edukim.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.112, datë 24.03.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë përsa i
përket zgjidhjes së martesës ndërmjet palëve.
Ndryshimin e vendimit nr.112, datë 24.03.2010, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
nr.3172, datë 16.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, në lidhje me lënien e fëmijëve
si më poshtë:
Fëmijët L. H. e O. H. i lihen paditëses A. H. për rritje dhe edukim.
Detyrohet i padituri J. H. të paguajë pension ushqimor nga 6.000 lekë në muaj për secilin
fëmijë (12.000 lekë në total).
I padituri J. H. ka të drejtën e takimit të dy fëmijëve, javën e dytë e të katërt të çdo muaji,
nga ora 16 e ditës së premte deri në orën 16 të ditës së diel si dhe nga data 1-31 gusht të çdo viti.
Tiranë, më 21.03.2013
232
Nr.00-2013-871 i Vendimit (213)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar

PADITËS: ENVER ÇAUSHAJ, në mungesë.

TË PADITUR: 1. QEMAL LUTAJ, në mungesë.
MEÇO LUTAJ në mungesë.
ZYRA E PËRMBARIMIT FIER,
në mungesë.
PALË E TRETË: EQEREM SHEHAJ, në mungesë.
OBJEKTI:
Kundërshtim veprimesh përmbarimore
përjashtim nga sekuestroja i sendit.
Marrje e masës së sigurimit të padisë
për pezullimin e ekzekutimit të vendimit civil
nr.626, datë 08.05.2002.
Baza ligjore: Neni 612 dhe 202 të K.Pr.Civile.

Rrëzimin e padisë së paditësit, Enver Çaushaj kundër të paditurve, Zyra e
Përmbarimit Fier, Meço Lutaj, Qemal Lutaj me objekt kundërshtim veprimesh
përmbarimore, përjashtim i sendit nga sekuestroja dhe marrja e masës
provizore të pezullimit të veprimeve përmbarimore në bazë të nenit 612-202 të
K.Pr.Civile.

Gjyqësor Fier.
233
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1356, datë 06.10.2005, ka
vendosur:
Fier dhe vendimit nr.61, datë 26.03.2004 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
kthimin akteve për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier, me tjetër
trup gjykues.

Pranimin e padisë së palës paditëse Enver Caushaj ndaj palës së paditur,
Qemal Lutaj, Meço Lutaj e Zyra e Përmbarimit Fier si dhe palës së tretë
Eqerem Shehaj, duke kundërshtuar veprimet përmbarimore të shitjes me
ankandin nr.111 prot., datë 15.05.2003, të objektit “Lokal Bar” të ndodhur në
Lagjen “5 Shkurti” të qytetit të Ballshit, kjo sipas notës së transkriptimit nr.45,
datë 31.03.1998 në favor të shtetasit Qemal Lutaj, duke i shpallur absolutisht
të pavlefshme dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.
Rrëzimin e padisë së palës paditëse, Enver Çaushaj, ndaj palës së paditur,
Qemal Lutaj, Meço Lutaj e Zyra e Përmbarimit Fier si dhe palës së tretë,
Eqerem Shehaj për përjashtimin e sendit nga sekuestro, sipas parimit të gjësë
së gjykuar.
Pushimin e padisë së palës paditëse, Enver Çaushaj, ndaj palës së paditur,
Qemal Lutaj, Meço Lutaj e Zyra e Përmbarimit Fier si dhe palës së tretë,
Eqeren Shehaj për pezullimin e ekzekutimit të vendimit gjyqësor civil nr.626,
datë 08.05.2002 të kësaj gjykate, për shkak të heqjes dorë të palës paditëse nga
gjykimi i kësaj pjese.

Parë Fier.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Qemal
Lutaj, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po këtë
gjykatë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Nga ana jonë u kërkua pyetja si dëshmitare e Ervin Lutaj, por që u refuzua nga
gjykata me arsyetimin se nuk lejohej të dëshmonte në bazë të nenit 235 të K.Pr.Civile
dhe se kontrata e qirasë përbënte prove të plotë dhe nuk mund të provohej me
dëshmitare ky është një vlerësim i gabuar nga ana e gjykatës.
- Gjykata e apelit e ka zhvilluar gjykimin në mungesën tonë, kur ne ishim të pranishëm
në gjykatë, por nuk u thirrëm në seancë.
- Në dispononim prova që tregonin se Ervin Lutaj i pretenduar si qiramarrës nuk ka
qenë asnjëherë i regjistruar në Degën e Tatimeve për ushtrim aktiviteti privat prej 1
Janarit 1998 deri më datë 03.12.2002, të cilën ja kemi bashkangjitur rekursit si provë
të re, prandaj konkluzioni se paditësi Enver Çaushaj e ka disponuar lokalin pas lidhjes
së kontratës është i gabuar.
- Unë bashkë me paditësin kemi pasur bashkëpunim tregtar pasi ai pranoi që të shiste
mallin që unë prodhoja që ishin fruta dhe perime të konservuara, për shitjen e të cilave
ai nuk ishte i sigurtë dhe kërkoi si garanci lidhjen e kontratës së shitblerjes se lokalit,
por nuk do të bëhej regjistrimi i tij i cili do të shërbente si garanci për mua pasi që të
kalonte pronësia e lokalit duhej të bëhej regjistrimi dhe regjistrimin do ta bënim nëse
unë i padituri nuk do të përmbushja detyrimet e mija ndaj tij.
234
- Vlerësimi nga ana e Gjykatës së Lartë se me nënshkrimin e kontratës nga palët ka
kaluar dhe e drejta e pronësisë mendojmë se nuk është i drejtë dhe që bie ndesh me
nenin 83 të K.Civil.
- Duket qartë se me nënshkrimin e kontratës nuk kemi synuar kalimin e pronësisë së
lokalit paditësit Enver Çaushaj, pronësia atij do t’i kalonte nëse unë nuk do të
përmbushja detyrimet që rridhnin nga biznesi i përbashkët, po kështu dhe mos
regjistrimi do të shërbente si garanci për mua.
- Nga provat e administruara del qartë se paditësi, Enver Çaushaj, nuk e ka poseduar
asnjëherë lokalin objekt gjykimi, përkundrazi atë deri datën e sekuestros e kam
poseduar unë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs edhe pala e paditur,
Zyra e Përmbarimit Fier, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe pushimin e gjykimit, duke
- Gjykata e apelit ka gabuar në arsyetimin e saj, ku thotë se veprimet e kryera nga
përmbaruesi janë të pavlefshme, pasi dokumentet që i paraqiten përmbaruesit janë
çertifikatat e pronësisë dhe kontrata shitjeje.
- Në bazë të nenit 83 të Kodit Civil kontratat e shitjes së sendeve të paluajtshme duhet
të bëhen me akt noterial dhe të regjistrohen përndryshe nuk janë të vlefshme, dhe për
pasojë përmbaruesi gjyqësor nuk mund të regjistrojë sekuestron që në mënyrë të
detyrueshme këtë veprim duhet ta bëjë pranë ZRPP Ballsh.
- Procedurat e ankandit kanë qenë të rregullta dhe konform ligjeve. Gjykata e apelit ka
shkelur kërkesat e nenit 580 /2 të K.Pr.Civile, duke i hyrë pavlefshmërisë së ankandit
pa pasur kërkesë nga paditësi.
- Padia është ngritur në bazë të nenit 610 të K.Pr.Civile, kundërshtim të veprimeve
përmbarimore, dhe baza ligjore e padisë është neni 612 të K.Pr.Civile.
- Procedurat e ekzekutimit të vendimit gjyqësor janë mbaruar dhe zyra e përmbarimit
nuk disponon shumat e të hollave të cilat duhet t’ia kthejë ofertuesit Qerem Shenaj, të
cilit i ka kaluar pronësia mbi sendin.

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Mirela Fana; pasi diskutoi e analizoi
çështjen në tërësi; në mungesë të palëve ndërgjyqëse;
VËREN
Paditësi Enver Çaushaj, në datën 06.04.1998, me të paditurin Qemal Lutaj ka lidhur
një marrëdhënie shitblerje konkretizuar me kontratën me nr.1030 Rep. dhe nr.122 kol.
Me anë të kësaj kontrate paditësi ka blerë një objekt lokal me sipërfaqe prej 74 m2 të
ndodhur në qytetin e Ballshit, me kufizimet përkatëse të përcaktuar në këtë kontratë.
Në këtë kontratë palët kanë shprehur vullnetin e tyre në lidhje me të drejtat dhe
detyrimet e tyre të rrjedhura nga kjo kontratë.
Ndër të tjera në këtë kontrate palët kanë përcaktuar çmimi i shitjes së kësaj pasurie të
paluajtshme prej 1.600.000 lekësh, për të cilën palët kanë shprehur vullnetin e tyre se kjo
vlerë është likuiduar totalisht nga blerësi (Enver Çaushaj) dhe shitësi (Qemal Lutaj) nuk ka
pretendime në lidhje me këtë shumë.
Nga ana e paditësit Enver Çaushaj nuk është bërë regjistrimi në Z.R.P.P. Mallakastër
të kësaj kontrate shitjeje dhe për rrjedhojë në regjistrat e kësaj zyre, pasuria e paluajtshme
objekt i kontratës së shitblerjes së përmendur më sipër, ka vazhduar të figurojë në pronësi të
të paditurit Qemal Lutaj.
235
Në bazë të vendimit nr.626, datë 08.05.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, i
cili ka marrë formë të prerë me vendimin nr.556, datë 17.12.2002 të Gjykatës së Apelit Vlorë,
ka rezultuar se i padituri Qemal Lutaj është debitor ndaj të paditurit tjetër, Meçe Lutaj.
Gjykata këtë vendim ka vendosur:
“...Detyrimin e të paditurit k/paditës Qemal Lutaj që t’i kthejë paditësit të k/paditur
Meçe Lutaj shumën prej 21.273.492 lireta italiane.
Rrëzimin e k/padisë të të paditurit k/paditës Qemal Lutaj kundër paditësit të k/paditur
Meçe Lutaj si të pabazuar në ligj e në prova”.
Mbi kërkesën e të paditurit Meçe Lutaj, i padituri Zyra e Përmbarimit Fier ka filluar
veprimet për ekzekutimin e vendimit të mësipërm duke vendosur sekuestro mbi lokalin.
Rezulton se njëkohësisht është zhvilluar edhe procedurale e ankandit për shitjen e kësaj
prone.
Ka rezultuar se personi i tretë, Eqerem Shehaj është fitues i këtij ankandi të zhvilluar,
e për rrjedhim midis këtyre palëve është lidhur kontrata e shitblerjes. Kontrata e blerjes së
kësaj pasurie mban datën 15.05.2003 dhe çmimi i blerjes së saj ka qenë në shumën prej
4.000.000 lekë.
Nga pala e paditur Zyra e Përmbarimit Fier kjo shumë u është shpërndarë kreditoreve
të paditurit që janë të paditurit Meçe Lutaj, Sali Dautaj dhe Ilirian Hodaj.
Paditësi duke mos qenë dakord me veprimet e mësipërme ndërmjet të paditurve, me
pretendimin se lokali ndaj të cilit është vënë sekuestro nuk është pasuri e të paditurit, Qemal
Lutaj por e tij, të cilën e ka fituar nëpërmjet kontratës së shitblerjes nr.1030 Rep., dhe nr.122
Kol., datë 06.04.1998, të Zyrës së Noterisë Mallakastër, të cilën nuk kishte regjistruar në
Z.R.P.P. i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier duke kërkuar kundërshtimin e
veprimeve përmbarimore, përjashtimin e sendit nga sekuestroja.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin
nr.1425, datë 08.10.2003, ka vendosur rrëzimin e padisë.
Mbi ankimin e paditësit Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.61, datë 26.03.2004,
ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.1425, datë 08.10.2003 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier.
Mbi rekursin e ushtruar nga paditësi Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin
nr.1356, datë 06.10.2005, ka vendosur të prishë vendimin nr.1425, datë 08.10.2003 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe vendimit nr.61, datë 26.03.2004 të Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe kthimin akteve për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier, me tjetër trup
gjykues.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në vendimin e tij arsyeton se: “...Kolegji arrin në
përfundimin se kontrata e shitjes e kryer përpara noterit e bënë paditësin pronar të sendit,
n.q.s. nuk është rasti i kryerjes së një veprimi juridik në mashtrim të ligjit, apo në
marrëveshje mes palëve pa pasur për qëllim të sjellë pasoja juridike (veprim juridik fiktiv apo
të simuluara).
Gjykatat kanë gabuar gjithashtu edhe lidhur me kuptimin e nenit 614 të K.Pr.Civile,
duke orientuar paditësin që të kërkojë “pjesën e shumës së sendit të shitur në ankand”.
Kërkimi i paditësit në thelb është një padi rivendikimi, ai kërkon sendin e tij nga poseduesi jo
pronar. Duhet evidentuar fakti se në kohën kur ka filluar gjykimi sendi akoma nuk ishte
tjetërsuar tek të tretët dhe se paditësi ka qenë në kushtet e nenit 612 të K.Pr.Civile, por që për
shkak se shitja e sendit është kryer gjatë gjykimit ka shtyrë gjykatën ta konsiderojë pozitën e
tij në kushtet e nenit 614 të K.Pr.Civile. Pavarësisht nga dispozita e aplikuar, në secilin rast,
paditësi nuk kërkon vlerën e sendit, por vetë sendin me të drejtën e pronarit i cili ndjek të
drejtat e tij tek çdo posedues.
236
Të dyja gjykatat interpretojnë gabim fjalinë e dytë të paragrafit të parë të nenit 614 të
K.Pr.Civile, e cila nuk i kundërdrejtohet pronarit të sendit por kreditorit që ka blerë sendin, i
cili mund të kompensohet në vlerë për shkak të diferencës së çmimit të shitjes dhe vetë vlerës
së pasurisë së paluajtshme. Ndërsa personi i tretë, i cili është pronar i sendit që padrejtësisht
i vihet sekuestro mbi pronën e tij apo i shitet ajo, gjithmonë ka të drejtën të kërkojë
pezullimin e shitjes apo vetë sendin e tij nga personat e tretë në qoftë se shitja është kryer.
Përmbarimi, në përmbajtje, ka shitur pronën e dikujt tjetër (personit të tretë), për shlyerjen e
detyrimeve që palë të tjera jo pronarë të sendit kanë mes tyre...”
Në përfundimin në rigjykim Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1804,
datë 27.11.2006, ka vendosur pranimin e padisë së palës paditëse Enver Çaushaj ndaj palës së
paditur, Qemal Lutaj, Meço Lutaj e Zyra e Përmbarimit Fier si dhe palës së tretë Eqerem
Shehaj, duke kundërshtuar veprimet përmbarimore të shitjes me ankandin nr.111 prot., datë
15.05.2003, të objektit “Lokal Bar” të ndodhur në Lagjen “5 Shkurti” të qytetit të Ballshit,
kjo sipas notës së transkriptimit nr.45, datë 31.03.1998, në favor të shtetasit Qemal Lutaj,
duke i shpallur absolutisht të pavlefshme dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme dhe
kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme; rrëzimin e padisë së palës paditëse, Enver
Çaushaj ndaj palës së paditur, Qemal Lutaj, Meço Lutaj e Zyra e Përmbarimit Fier si dhe
palës së tretë, Eqerem Shehaj për përjashtimin e sendit nga sekuestro, sipas parimit të gjësë së
gjykuar dhe pushimin e padisë së palës paditëse, Enver Çaushaj, ndaj palës së paditur, Qemal
Lutaj, Meço Lutaj e Zyra e Përmbarimit Fier si dhe palës së tretë, Eqeren Shehaj për
pezullimin e ekzekutimit të vendimit gjyqësor civil nr.626, datë 08.05.2002, të kësaj gjykate,
për shkak të heqjes dorë të palës paditëse nga gjykimi i kësaj pjese.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier arsyeton se:“...Veprimi juridik i kryer mes palëve, e
konkretisht kontrata e shit-blerjes, ka për objekt kalimin e pronësisë së një dyqani kundrejt
pagimit të një çmimi të caktuar prej 2.500.000 lekë. Ajo është një kontratë e dyanshme, me
shpërblim, dhe është e vlefshme që nga momenti i arritjes së marrëveshjes mes palëve. Në
këtë kontrate shit-blerjeje, janë përcaktuar qartë subjektet, objekti dhe përmbajtja. Aty është
përcaktuar edhe sistemi i çastit të dorëzimit të sendit, i cili është kryer përpara formulimit të
kontratës. Edhe nga kontrata e qirasë datë 01.12.2001, rezulton se paditësi këtë lokal, ja ka
dhënë me qira shtetasit Ervin Fejzi Lutaj, nipi i të paditurit Qemal Lutaj...Nga sa më sipër,
gjykata arrin në konkluzionin se pjesa e padisë me objekt “Kundërshtim i veprimeve
përmbarimore”, duhet pranuar...Për sa i përket pjesës së objektit të padisë “Përjashtim i
sendit nga sekuestro”, gjykata arrin në konkluzionin se ajo duhet rrëzuar, pasi siç u tha më
lart dhe nga provat e administruara në seancë gjyqësore, rezultoi se kjo pjesë padie, është
rrëzuar me vendim gjyqësor civil nr.1009, datë 15.07.2002 të kësaj gjykatë dhe është pushuar
gjykimi i çështjes me vendim gjyqësor civil nr.588, datë 05.11.2002 të Gjykatës së Apelit
Vlorë, pra jemi para parimit të gjësë së gjykuar. ....Për sa i përket pjesës së dytë të padisë me
objekt “Pezullim i ekzekutimit të vendimit gjyqësor civil nr.626, datë 08.05.2002, të kësaj
gjykate”, gjykata arrin në konkluzionin se ajo duhet pushuar, për shkak se ky vendim tashmë
është ekzekutuar dhe vetë pala paditëse, hoqi dorë nga ky kërkim...”
Mbi ankimin e palës së paditur Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.41, datë
23.05.2008, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.1804, datë 27.11.2006 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Fier.
Gjykata e Apelit Fier arsyeton se:“.. me pretendimin për përdorimin e objektit gjatë
gjithë kohës deri në sekuestrimin e tij nga Zyra e Përmbarimit i padituri Qemal Lutaj ka
kërkuar që kontrata e shitjes së këtij objekti të konstatohet fiktive, ndërkohë që nuk provohet
ndonjë marrëveshje mes palëve të kontratës që objekti do të mbahet nga i padituri për të
krijuar pasoja të tjera juridike.. Kështu që në bazë të nenit 612/1 të k.Pr.Civile, paditësi, me
cilësinë dhe të drejtën e pronarit të sendit për të kërkuar sendin tek çdo posedues me marrjen
dijeni të veprimeve përmbarimore, i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi
237
nëpërmjet së cilës ka të drejtë të kërkojë përjashtimin e sendit nga sekuestrimi dhe shitja.. në
këtë mënyrë vendimi i gjykatës nuk ka tejkaluar objektin e padisë siç pretendohet në ankim.. I
pabazuar gjendet nga gjykata e apelit edhe pretendimi i ngritur në ankim se gjykata ka
gabuar që ka vendosur rrëzimin e padisë për kërkimin me objekt “Përjashtim i sendit nga
sekuestroja”... Përderisa padia është disponibilitet i paditësit dhe paditësi nuk ka paraqitur
ankim kundër këtij vendimi, gjykata e apelit nuk mund të shqyrtojë çështjen në këtë pjesë të
vendimit...Në këto rrethana përderisa gjatë kryerjes së procedurave përmbarimore rezulton
se sendi ka qenë në pronësi të paditësit atëherë vendimi gjyqësor që ka kthyer palët në
gjendjen e mëparshme është i drejtë…”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, në bazë të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs Qemal Lutaj, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në po këtë gjykatë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs edhe pala e paditur
Zyra e Përmbarimit Fier, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe pushimin e gjykimit, duke
parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.41, datë 23.05.2008, i
Gjykatës se Apelit Vlorë, është marrë në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit material dhe
procedural dhe për këtë arsye duhet të lihet në fuqi.
Shkaqet e parashtruara në rekurs, pasi u analizuan nga Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë kanë rezultuar të pabazuara në ligj (Neni 472 i Kodit të Procedurës Civile) dhe si të tilla
nuk do të pranohen.
Duke e parë në tërësinë e vet gjykimin e çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vëren se vendimet e gjykatave të faktit janë rrjedhojë e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në të njëjtin përfundim që ka arritur Gjykata e
Apelit Vlorë, pra që padia e paditësit duhet të pranohet për shkaqet dhe arsyet që ka
konkluduar ajo (gjykata e apelit).
Gjykata e Apelit Vlorë ka arritur në përfundimin që vendimi i Gjykatës së Shkallës së
Parë Fier është i drejtë dhe bazohet në provat e paraqitur nga palët në gjykim, prandaj duhet
të lihet në fuqi dhe padia të pranohet si e bazuar në ligj.
Gjykata e apelit ka arritur në konkluzionin se zgjidhja çështjes e dhënë nga gjykata e
shkalles së parë është e drejtë, e bazuar mbi detyrat e vëna nga Gjykata e Lartë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, pasi ka riçelur hetimin gjyqësor, pasi ka marrë dhe
administruar të gjitha provat e paraqitura nga palët në proces, ka arritur në përfundimin se
padia duhet të pranohet për sa i përket shpalljes absolutisht të pavlefshme të veprimeve
përmbarimore të shitjes me ankandin nr.111 prot., datë 15.05.2003, të objektit “Lokal Bar” të
ndodhur në Lagjen “5 Shkurti” të qytetit të Ballshit, dhe kthimin në gjendjen e mëparshme;
rrëzimin e padisë së palës paditëse, Enver Çaushaj ndaj palës së paditur, Qemal Lutaj, Meço
Lutaj e Zyra e Përmbarimit Fier si dhe palës së tretë, Eqerem Shehaj për përjashtimin e sendit
nga sekuestro dhe pushimin e padisë së palës paditëse, Enver Çaushaj, ndaj palës së paditur,
Qemal Lutaj, Meço Lutaj e Zyra e Përmbarimit Fier si dhe palës së tretë, Eqeren Shehaj për
pezullimin e ekzekutimit të vendimit gjyqësor civil nr.626, datë 08.05.2002 të kësaj gjykate,
për shkak të heqjes dorë të palës paditëse nga gjykimi i kësaj pjese.
Kontrata e shitblerjes e datën 06.04.1998 me nr.1030 Rep., dhe nr.122 kol., e lidhur
midis paditësit Enver Çaushaj dhe të paditurit Qemal Lutaj për blerjen e një objekti me
sipërfaqe prej 74 m2 të ndodhur në qytetin e Ballshit , me kufizimet përkatëse është e lidhur
në pajtim me ligjin material nenin 705 e vijues të Kodit Civil.
238
Ky Kolegj çmon të drejtë arsyetimin e gjykatave të faktit në lidhje me pretendimin e
palëve të paditura se kontrata e shitblerjes e datën 06.04.1998 është lidhur në mashtrim të
ligjit, apo në mënyrë fiktive, për të mos sjellë pasoja juridike. Ka rezultuar gjatë gjykimeve se
palët e paditura nuk arritën të provojnë se midis këtyre palëve kontraktues të ketë pasur një
marrëveshje të fshehtë që nëpërmjet kësaj kontrate të arrijnë një qëllim tjetër nga ajo që kanë
shprehur në këtë kontratë.
Për rrjedhim, veprimet e palës së paditur Zyra e Përmbarimit Fier për sekuestron dhe
të shitjes me ankand nr.111 prot., datë 15.05.2003 të objektit “Lokal Bar” të ndodhur në
Lagjen “5 Shkurti” të qytetit të Ballshit, janë veprime absolutisht të pavlefshme, që në bazë të
nenit 612/1 të K.Pr.Civile i lind paditësit e drejta (me cilësinë e pronarit) për të kërkuar
sendin nga çdo posedues dhe mbajtjes i tij.
Nga faktet e pranuara nga gjykatat e faktit arrihet në përfundimin e qartë se nga pala e
paditur nuk janë respektuar kërkesat e parashikuara në nenet e Pjesës së Katërt të Kodit Civil,
i titulluar Ekzekutimi i Detyrueshëm.
Shkaqet e parashtruara në rekurs janë marrë në shqyrtim, janë vlerësuar dhe kanë
gjetur zgjidhje gjatë rigjykimit dhe gjykimit në apel.
Gjykata e Apelit Vlorë ka zgjidhur drejt çështjen si në zbatim të ligjit procedural,
ashtu edhe në drejtim të atij material, ajo me të drejtë ka vendosur lënien në fuqi të vendimit
nr.1804, datë 27.11.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier.
Në kushtet e parashtruara, vendimi nr.41, datë 23.05.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë,
duke qenë i bazuar në fakt dhe në ligj, do të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 485, shkronja “a” të
Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 21.03.2013.
239
Nr.00-2013-870 i Vendimit (214)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar

PADITËS: BESNIK SELMANI

I PADITUR: BASHKIM ÇUKU
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të shembë ndërtimin e kryer
në pikën e Kalimit Kufitar Qafë Thanë
si dhe shpërblejë dëmin e shkaktuar në shumën 1.200.000 lekë.
Baza ligjore: Neni 303 i K.Civil
dhe neni 45 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.87, datë 25.01.2008, ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësit Besnik Selmani me objekt detyrimin e të
paditurit Bashkim Çuku të shembë ndërtimin e kryer prej tij, si dhe të
shpërblejë dëmin e shkaktuar në shumën 1.200.000 lekë.

Lënien në fuqi të vendimit nr.87, datë 25.01.2008, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Pogradec, lidhur me shpërblimin e dëmit të shkaktuar paditësit.
Ndryshimin e po këtij vendimi si më poshtë:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit Bashkim Çuku të shembë ndërtimin e kryer në pikën e
Kalimit të Qafë-Thanë, në Pika e Karburantit që i përket paditësit Besnik
Selmani.
Shpenzimet gjyqësore në masën 50% paditësit dhe 50% të paditurit.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar rekurs i padituri Bashkim

Çuku, më datë 29.07.2008, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i padrejtë dhe i pabazuar në prova e ligj.
240
- Gjykata e apelit doli jashtë kompetencave të kërkesë padisë objekt gjykimi duke
gjykuar ndarjen territoriale midis rretheve mbi bazën e disa dokumenteve fallso të
paditësit Besnik Selmani.
- Vetë paditësi është jurist në Komunën Udënisht Pogradec dhe ka pasur rastin më të
mirë të ketë në dispozicion çfarë të dojë ai.
- Gjykata e apelit e ka gjykuar çështjen me njëanshmëri të plotë duke shkelur në
mënyrë flagrante të drejtat e gëzimit të pronës sime të fituar të mënyrë të drejtë dhe të
ligjshme (akti i marrjes së tokës në pronësi, çertifikata e pronësisë e të tjera).
Paditësi Besnik Selmani ka ushtruar kundër rekurs me të cilin kërkon mospranimin e

rekursit, për këto shkaqe:
- Ndërtimi i murit është i paligjshëm. Shpërblimi i dëmit është kërkuar për faktin se
pika karburantit ka funksionuar para ndërtimit të këtij muri. Ndërtimi i murit ka
ndërprerë aktivitetin.
- Për të paditurin ndodhen dy akte pronësie që nuk janë të njëjta me njëra tjetrën.
- Gjykata e shkalles së parë ka interpretuar gabim vendimin nr.244, datë 11.07.2005 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Librazhd pasi vendimi nuk ka të bëjë me paditësin
Besnik Selmani.

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Mirela Fana; pasi diskutoi e analizoi
çështjen në tërësi; në mungesë të palëve ndërgjyqëse,
VËREN
Rrethanat e faktit
Paditësit Besnik Selmani me vendimin nr.92, datë 28.09.1994 të Këshillit të
Rregullimit të Territorit të Rrethit Pogradec i është miratuar sheshi i ndërtimit në një
sipërfaqe prej 2.000 m2 për ndërtimin e një pike karburanti në Qafë -Thanë.
Më pas me vendimin nr.96, datë 21.11.1994, Këshilli i Rregullimit të Territorit të
Rrethit Pogradec ka miratuar në favor të paditësit Besnik Selmani lejen e ndërtimit për
objektin pikë karburanti në Qafë-Thanë (Doganë).
Pranë Z.V.R.P.P. Pogradec figuron e regjistruar në emër të paditësit objekti ndërtesë
me sipërfaqe ndërtimore 130 m2, me nr.Pasurie 661/1, zona kadastrale nr.2457. Besnik
Selmani është regjistruar pasuria ndërtese me sipërfaqe 130 m2.
Më datën 07.07.2005 midis Komunës Udënisht me cilësinë e qiradhënësit dhe
paditësit Besnik Selmani janë lidhur 2 kontrata që kanë për objekt dhënien me qira, me afat
10 vjeçar; njëra për truallin me sipërfaqe 1000 m 2 dhe tjetra për truallin me sipërfaqe 2000
m2; truaje këto mbi të cilët paditësi ka kryer investimin për ngritjen e pikës së karburantit.
Kontratat janë regjistruar në Z.V.R.P.P.
Nga ana tjetër, i padituri Bashkim Çuku me aktin e marrjes së tokës në pronësi në
bazë të ligjit nr.7501 ka përfituar tokë bujqësore, ndër të tjera dhe sipërfaqen tokë arë prej
700 m2 ndodhur në vendin e quajtur Doganë. Kjo sipërfaqe toke (700 m2) figuron e regjistruar
në Z.V.R.P.P. Librazhd në emër të të paditurit Bashkim Çuku.
Midis të paditurit në këtë gjykim Bashkim Çuku (me cilësinë e paditësit) dhe Sazan
Selmani (vëllai i paditësit, me cilësinë e të paditurit) është zhvilluar një proces gjyqësor në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Librazhd me objekt kërkimin e kthimit të sendit tokë bujqësore
prej 700 m2 dhe shpërblimin e dëmit nga i padituri, duke pretenduar se këtë sipërfaqe ja ka
zënë dhe e mban pas asnjë titull Sazan Selmani, i cili ka ndërtuar në këtë sipërfaqe pikën e
karburantit.
241
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Librazhd me vendimin nr.244, datë 11.07.2005, ka
detyruar të paditurin Sazan Selmani t’i kthejë paditësit Bashkim Çuku sipërfaqen tokë
bujqësore prej 700 m2, si dhe t’i paguajë shpërblimin për të ardhurat e realizuara nga
përdorimi i sendit në shumën 48.000 lekë.
Ky vendim është lënë në fuqi nga gjykata e apelit, me vendimin nr.263, datë
23.06.2006. Vendimi gjyqësor është vënë në ekzekutim të detyrueshëm dhe, pas matjeve në
terren, Bashkim Çuku është vënë në posedim të sipërfaqes prej 700 m2.
Më pas, më datën 20.04.2007, i padituri Bashkim Çuku ka ndërtuar në veri të pronës
me sipërfaqe 700 m2 arë një mur rrethimi për këtë sipërfaqe.
Paditësi Besnik Selmani, me pretendimin se nga ndërtimi pa leje i të paditurit po i
shkaktohet dëm, me padinë e datës 24.04.2007, depozituar para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec ka kërkuar shembjen e ndërtimit dhe shpërblimin e dëmit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.87, datë 25.01.2008, ka
vendosur rrëzimin e padisë së paditësit Besnik Selmani me objekt detyrimin e të paditurit
Bashkim Çuku të shembë ndërtimin e kryer prej tij, si dhe të shpërblejë dëmin e shkaktuar në
shumën 1.200.000 lekë.
Gjykata, pasi ka administruar provat shkresore, aktin e ekspertimit ka bërë dhe
këqyrjen në vend, arsyeton se: “...pasuritë e dy palëve ndërgjyqësa ndodhen në të njëjtin
vend dhe janë pajisur po për të njëjtin vend me çertifikata pronësie dhe të marrjes me
qira...ka mbivendosje midis pronave. Pasuria e të paditurit me sipërfaqe prej 700 m2 nuk
mbivendoset me objektin ndërtimor, pasurinë me nr.661/1 me sipërfaqe 130 m2 të paditësit...,
por mbivendoset në mënyrë totale me sipërfaqen prej 2000 m2 të paditësit të dhënë me qira
atij sipas lejes së sheshit dhe lejes së ndërtimit”; - muri i ndërtuar nga i padituri “...nuk cenon
dhe nuk mbivendoset me objektin ndërtimor pasurinë me nr.661/1, por ka lidhje me
sipërfaqen prej 2000 m2 të paditësit”, që sipas ekspertit “muri i ndërtuar nga i padituri
pengon aktivitetin dhe funksionimin normal të pikës së karburantit të ngritur nga paditësi,
pengon lëvizjen e automjeteve të tonazheve të ndryshme dhe furnizimin me
karburant...faktikisht aktiviteti i pikës së karburantit nuk funksionon”; - vendimi gjyqësor i
formës së prerë, bazuar në nenin 451/a të K.Pr.Civile, “është i detyrueshëm për gjykatën...”;
- Vendimet nr.92, datë 28.09.1994 dhe nr.96, datë 21.11.1994 të KRRT Rrethit Pogradec janë
akte administrative absolutisht të pavlefshme; - i padituri është pronar i pasurisë nr.1191/1,
tokë arë me sipërfaqe 700 m2 e ndodhur në fshatin Rrjacë-Fushë të Rrethit Librazhd,
Z.K.3203 (pronësi e fituar me AMT Pronësi) dhe që është konstatuar dhe me vendimin
gjyqësor të formës së prerë nr.244, datë 11.07.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Librazhd;
- të dyja kontratat për dhënien me qira të truallit “ku paditësi ka kryer investimin për pikën e
shitjes së karburantit, rezulton të kenë përmbajtje të ndryshme përsa i përket sipërfaqes së
tokës së dhënë me qira, në bazë të nenit 92/a dhe 111 të K.Civil janë veprime juridike
absolutisht të pavlefshme në pjesën që kanë të bëjnë me dhënien me qera të sipërfaqes prej
700m2 (kjo sipërfaqe është pjesë e sipërfaqes së dhënë me qira paditësit) sipërfaqe kjo në
pronësi të të paditurit Bashkim Çuku”. Këto veprime “vijnë në kundërshtim me ligjin, me
parimin e përgjithshëm të së drejtës civile ku sipas së cilit “askush nuk mund t’i kalojë tjetrit
një të drejtë që ai nuk e ka”; - “Në këtë arsyetim gjykata konstaton se paditësit...si kallëzues i
një punimi të ri nuk i shkelet ndonjë e drejtë e ligjshme nga punimi i kryer nga i padituri...”; -
“Paditësi...nuk ka interes të ligjshëm për ngritjen e kësaj padie për kallëzimin e një punimi të
ri dhe dëmi të mundshëm,...”.
242
Mbi ankimin e palës paditëse Besnik Selmani Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin
nr.217, datë 03.07.2008, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.87, datë 25.01.2008 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec, lidhur me shpërblimin e dëmit të shkaktuar paditësit.
Ndryshimin e po këtij vendimi duke pranuar padinë duke detyruar të paditurin Bashkim Çuku
të shembë ndërtimin e kryer në pikën e Kalimit të Qafë -Thanë, në Pika e Karburantit që i
përket paditësit Besnik Selmani dhe shpenzimet gjyqësore në masën 50% paditësit dhe 50%
të paditurit.
Në pjesën që ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit,
pasi ka përsëritur pjesërisht hetimin gjyqësor dhe ka administruar dokumente shkresore dhe
marrë shpjegime nga eksperti, arsyeton se: “Pala paditëse vërtetoi se kjo tokë i takon Rrethit
Pogradecit” dhe jo Rrethit të Librazhdit; - në lidhje me vendimin gjyqësor të formës së prerë,
ai nuk përbën gjë të gjykuar; - “...organi përkatës që ka pajisur me pronë paditësin, jo vetëm
që ka qenë kompetent por edhe aktet e lëshuara prej tij janë të vlefshme”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Bashkim Çuku, më
datë 29.07.2008, duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Paditësi Besnik Selmani ka ushtruar kundër rekurs me të cilin kërkon mospranimin e
rekursit, duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i paraqitur nga pala e paditur
Bashkim Çuku përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës
Civile, që e bëjnë të cenueshëm vendimin nr.217, datë 03.07.2008 të Gjykatës së Apelit
Korçë.
përfundimin se vendimi nr.217, datë 03.07.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit material dhe procedural dhe për këtë shkak duhet të prishet.
K.Pr.Civile).
Ky Kolegj vlerëson të drejtë pretendimin e ngritur nga ana e paditur se vendimi i
gjykatës së apelit nuk është e mbështetur në provat dhe faktet e administruara dhe trajtuara në
seancat gjyqësore, duke mos u respektuar neni 126 i K.Pr.Civile. Vendimi gjyqësor është
14 të K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se gjykata e apelit pasi ka konstatuar se
për të njëjtën pronë objekt gjykimi kanë disponuar dy organe administrative, dhe bile për të
njëjtën pronë janë zhvilluar edhe procese gjyqësore në dy gjykata të ndryshme, si atë të
Rrethit Gjyqësor Korçë dhe respektivisht edhe Gjykata e Apelit Korçë, por edhe një proces
gjyqësor nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Librazhd dhe respektivisht nga Gjykata e Apelit
Durrës, duhet të ndërpriste gjykimin dhe të kthente çështjen në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Korçë për të zgjidhur përkatësinë territoriale në të cilën shtrihej kjo pronë.
Në referim të gjykimeve të zhvilluara nga gjykatat e faktit ka rezultuar se pasuritë e të
dy palëve ndërgjyqëse ndodhen në të njëjtin vend dhe janë pajisur po për të njëjtin vend me
çertifikata pronësie, si dhe kontrata të marrjes me qira.
Ka rezultuar gjithashtu se ndërmjet pronave ka mbivendosje dhe konkretisht:
- Pasuria e të paditurit me sipërfaqe 700 m 2 nuk mbivendoset me objektin ndërtimor
me sipërfaqe 130 m2 të paditësit Besnik Selmani, por mbivendoset në mënyrë totale me
sipërfaqen prej 2000 m2 të paditësit të marrë me qira sipas lejes së sheshit dhe lejes së
ndërtimit.
243
- Muri është ndërtuar pa leje ndërtimi dhe është me beton me lartësi 1.10 m dhe
gjatësi 13.70 m linear vetëm në veri të pronës me sipërfaqe 700 m 2. Ky mur nuk cenon dhe
nuk mbivendoset me objektin ndërtimor por ka lidhje me sipërfaqen prej 2000 m 2 të paditësit
ku ndodhet ky objekt ndërtimor.
- Sipas akteve të ekspertimit të realizuara në të dyja gjykatat e faktit ka rezultuar se
muri i ndërtuar nga i padituri pengon aktivitetin dhe funksionimin normal të pikës së
karburantit, pengon lëvizjen e automjeteve të tonazheve të ndryshme dhe furnizimin me
karburant.
Në rrethanat e mësipërme, ky Kolegj vlerëson se vendimit të gjykatës së apelit i
mungon argumentueshmëria, që do të thotë se vendimi nuk përputhet plotësisht me të dhënat
objektive të çështjes dhe për rrjedhojë është dhe i pambështetur në ligj.
Gjithashtu Kolegji konkludon se jo vetëm gjykata e apelit por edhe Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Pogradec nuk ka arritur të argumentojë se sipërfaqja objekt gjykimi i përket
territorit të administruar nga Rrethi Pogradec.
Në nenin 303 të Kodit Civil përcaktohet se: “Pronari, personi që gëzon një të drejtë
tjetër reale ose poseduesi, të cilët kanë arsye të shqetësohen se nga një punim i ri i filluar
prej të tjerëve në tokën e tyre ose të tjetërkujt, mund t’i vijë dëm sendit në pronësi ose në
posedimin e tij, mund t’i drejtohet gjykatës me kusht që ky punim të mos ketë përfunduar ose
të mos ketë kaluar një vit nga fillimi i tij. Gjykata sipas rastit vendos ndalimin e punimit,
shëmbjen ose pakësimin e tij dhe kur është rasti edhe shpërblimin e dëmit ose rrëzon padinë
duke urdhëruar shpërblimin e dëmit kur rezulton se punimi ka qenë ndaluar padrejtësisht”.
Në referim të kësaj dispozite ky Kolegj çmon se në vendimet e të dyja gjykatat e faktit
nuk rezulton të kenë argumentuar dhe arsyetuar nëse ndodhemi ose jo përpara rastit kur mund
të ngrihet padia e bazuar në nenin 303 të K.Civil, nëse janë plotësuar ose jo kushtet konkrete
të bazueshmërisë së kërkimeve të paditësit në këtë padi.
Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se parimi që vendimi gjyqësor të jetë i
ligjshëm përfshin në vetvete edhe argumentimin e tij, sepse çdo vendimi që i mungon
argumenti nuk përmbush kërkesat e ligjit.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të prishë vendimet e të dyja
gjykatave të faktit dhe të dërgojë çështjen për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Pogradec.
Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec duhet t’iu japë zgjidhje problemeve
të mësipërme, në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
procesi gjyqësor civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni
14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi” (neni 16).
Në rigjykim, gjykata e rrethit gjyqësor duhet të evidentoje (edhe në rrugë zyrtare) që
sipërfaqja objekt material konflikti është pjesë e territorit që ka në juridiksion Rrethit i
Pogradecit apo ai i Librazhdit, (nisur nga V.K.M. nr.524, datë 15.08.2007, për pasuritë që i
kalojnë në administrim Ministrisë së Financave për D.P.Doganave); të evidentoje nëse janë
plotësuar ose jo kushtet konkrete të bazueshmërisë së kërkimeve të paditësit në këtë padi, etj.
Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit që, në përputhje me kërkesat e ligjit procedural
e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e
çështjes.
244
PËR KËTO ARSYE
Civile,
VENDOSI
vendimit nr.87, datë 25.01.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 21.03.2013.
245
Nr.00-2013-853 i Vendimit (215)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 26.03.2013, çështjen civile që i përket

palëve:
PADITËS: SANIJE MAXHARI, në mungesë

VALENTINA SALLAKU, në mungesë
TË PADITUR: HYSEN SALIAGA, në mungesë
BESNIK SALIAGA, në mungesë
VJOLLCA KACANJA, në mungesë
XHEVAIR SHEHU, në mungesë
SABAH ÇELA, në mungesë
ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME KRUJË, në mungesë
në mungesë
OBJEKTI:
Kundërshtimi i vendimit nr.70, datë 30.05.1999 të KKKP Krujë.
Kundërshtimi i vendimit nr 46 datë 29.04.1998 pika b. të KKKP Krujë.
Njohjen e pronësisë së sip. prej 62.000 m2
Korrigjimin e regjistrave hipotekorë duke regjistruar
sipërfaqen prej 10324 në emrin e trashëgimtarëve të Aqif Saliagës.
Pavlefshmërinë absolute të veprimit juridik kontratës shitblerje
me nr.519 Rep, dhe nr.198 Kol., datë 03.02.2006.
Sigurimin e padisë duke bllokuar pasuritë me sipërfaqe 487 m2
me nr pasurie 44/52, volumi 7, faqe 95 në fshatin Qeket të Krujës
dhe sipërfaqen prej 9160 m2 me nr.pasurie 43/3, zk 3096, vol nr.7.
Baza Ligjore: Neni 31 e vijues, neni 202 i Kodit të Procedurës Civile,
neni 162, 192, 193 92/a, 296, 298 i Kodit Civil,
Ligji nr 9235 datë 29.07.2004
“Për kthimin dhe Kompensimin e Pronave”, i ndryshuar.
246
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin të ndërmjetëm nr.s’ka, datë 23.04.2012
ka vendosur:
Të rrëzojë kërkesën e palës së paditur për deklarimin e moskompetencën e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë për gjykimin e kësaj kërkesëpadie si të
pabazuar në ligj.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë nr.s’ka, datë 23.04.2012, për
rrëzimin e kërkesës për deklarimin e moskompetencën, brenda afatit ligjor, ka paraqitur
ankim të veçantë pala e paditur Hysen Saliaga dhe Besnik Saliaga, duke kërkuar prishjen e
vendimit të ndërmjetëm dhe dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i gjykatës është i pabazuar në ligj.
- Në padinë objekt gjykimi palë ë paditur është AKPP Tiranë dhe, në respektim të nenit
43-45 të K.Pr.Civile, kjo padi duhet të gjykohet aty ku ka selinë personi juridik.
- Gjithashtu një përcaktim i kompetencës në mënyrë më të qartë dhe që nuk ka vend për
interpretim gjendet edhe në nenin 18 të ligjit 9235/2004, i ndryshuar, ku ligjvënësi ka
vendosur të suprimojë zyrat rajonale të AKKP duke përcaktuar si institucion
përgjegjës për zgjidhjen e ankimeve AKKP me qendër në Tiranë.
Kundër ankimit të palës së paditur ndaj vendimit të ndërmjetëm të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Krujë nr.253, datë 12.02.2013 për rrëzimin e kërkesës për deklarimin e
moskompetencën ka paraqitur një ankim pala paditëse, duke kërkuar lënien në fuqi të
vendimit të mësipërm, për shkaqet e mëposhtme:
- Kjo çështje nuk mund të bëhet pjesë e shqyrtimit gjyqësor nga Gjykata e Lartë, pasi,
referuar nenit 60 dhe 62 i K.Pr.Civile, kundër këtij vendimi që ka shpallur
moskompetencën mund të bëhet ankim nga palët në Gjykatën e Lartë. Në rastin
konkret gjykata ka rrëzuar kërkesën dhe për këto arsye kjo çështje nuk mund të
shqyrtohet nga Gjykata e Lartë pasi vetëm në rastin e pranimit për shpalljen e
moskompetencës i njihet e drejta palëve për ankim.
- Baza ligjore mbi të cilën janë bazuar kërkuesit, neni 59 i K.Pr.Civile, ka lidhje me
kompetencën gjyqësore dhe administrative ndërkohë që në arsyetimin e rekursit i
referohet kompetencës tokësore. Duke marrë ecurinë e kësaj çështje, ajo ka filluar që
në Korrik 2001 dhe deri tani është marrë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë dhe si palë
e paditur nuk është vetëm AKPP por edhe ZVRPP Krujë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; si dhe pasi diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Nga kërkesë padia rezulton se paditësit janë trashëgimtarë ligjorë të të ndjerit Aqif
Saliaga me vendimin nr.585, datë 08.11.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë. Me
vendim nr.70, datë 30.05.1999 të KKKP Krujë, i është njohur e drejta e pronësisë
trashëgimtarëve të Aqif Saliagës për një sip. prej 35 dynym tokë dhe 15 dynym kullotë verore
në fshatin Qerek, Krujë.
2. Nga dokumentet kadastralë të para vitit 1946 pala paditëse pretendon së në pronësi
të të ndjerit Aqif Saliaga kanë qenë 112 dynym tokë.
247
3. Me vendimin nr.46 datë 29.04.1998 i KKKP Krujë, ky komision i ka njohur të
ndjerit Petrit Saliaga të drejtën e pronësisë prej një sip. prej 35 dynym tokë dhe 15 dynym
kullotë verore duke e trajtuar të paditurin Petrit Saliagën si vëllain e tij.
4. Në vijim Petrit Saliaga ka kundërshtuar vendimin nr.46, datë 29.04.1998 të KKKP
Krujë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Krujë, e cila me vendim nr.379, datë 10.10.2001, ka
vendosur kthimin e pronës me sip. prej 10.324 m2. Ky vendim është ndryshuar nga Gjykata e
Apelit Tiranë, e cila ka vendosur pushimin e gjykimit.
5. Pala paditëse pretendon që si rezultat i proceseve administrative dhe gjyqësore, i
padituri, trashëgimtarët e Petrit Saliagës, nuk rezultojnë të jenë pronarët e sipërfaqes së
pronës të ndodhur në Qerek të Krujës përkundrazi paditësit provojnë me dokumente ligjor që
janë pronarë legjitimë.
6. Ndërkohë nga pala paditëse pretendohet që trashëgimtarët e Petrit Saliagës në vitin
2002 dhe 2006 kanë kryer veprime juridike duke shitur pasuritë e sipërcituara shtetasve
Xhevahir Shehu dhe Saba Çelës. Këto veprime juridike janë absolutisht të pavlefshme, pasi
kanë tjetërsuar një pronë për të cilën s’kanë qenë pronarë.
7. Në këto rrethana pala paditëse i është drejtuar gjykatës sipas kërkesëpadisë objekt
shqyrtimi.
8. Gjatë shqyrtimit gjyqësor pala e paditur Hysen Saliaga dhe Besnik Saliaga ngriti
pretendimin se, bazuar në neni 43 të K.Pr.C, çështja objekt gjykimi nuk është në kompetencë
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë pasi njëri nga të padituri AKKP e ka selinë në Tiranë
dhe në zbatim të nenit të sipërcituar kur i padituri është person juridik paditë ngrihen aty ku
ka selinë e tij, dhe për këtë arsye kërkoi shpalljen e moskompetencës nga ana e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Krujë në gjykimin e kërkesëpadisë.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendim të ndërmjetëm nr.s’ka, datë
23.04.2012, ka vendosur: “Të rrëzojë kërkesën e palës së paditur për deklarimin e
moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë për gjykimin e kësaj kërkesëpadie si
të pabazuar në ligj”.
9.1 Arsyetimi i gjykatës: “..në rastin objekt gjykimi, pala paditëse ka parashtruar
disa kërkime përkundrejt disa të paditurve të cilët rezultojnë të kenë vendbanim apo
vendqëndrim në vende të ndryshme, përkatësisht në qytetin e Krujës dhe Tiranës. Kjo
kërkesëpadi është bazuar në nenet Neni 31 e vijues, neni 202 të Kodit të Procedurës Civile,
nenet 162, 192, 193 92/a, 296, 298 të Kodit Civil, Ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për
kthimin dhe Kompensimin e Pronave”, i ndryshuar, dhe deri në këtë moment procedural ka
karakterin e një kërkimi civil. Nisur nga ky fakt dhe në referim të neneve 53 dhe 54 të
K.Pr.Civile e drejta e zgjedhjes i takon palës paditës e cila e ezauron në momentin e
paraqitjes së padisë, paditësit në këtë moment kanë bërë kompetente Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Krujë”.
10. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë nr.s’ka, datë 23.04.2012,
për rrëzimin e kërkesës për deklarimin e moskompetencës, brenda afatit ligjor, ka paraqitur
ankim të veçantë pala e paditur Hysen Saliaga dhe Besnik Saliaga, duke kërkuar prishjen e
vendimit të ndërmjetëm dhe dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Ligji i zbatueshëm
11. Dispozitat e Kodit të Procedurave Civile, në të cilat është parashikuar:
11.1 Neni 45: “Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme, për pjesëtimin e
sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit
ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre”.
248
11.2 Neni 61: Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes
kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i
dërgon aktet në gjykatën kompetente.
11.3 neni 62 Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për
gjykimin e mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur
në nenin 60 të këtij Kodi, mund të bëhet ankim i veçantë nga palët dhe
nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në gjykimin e
mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.
11.4 neni 470 Vendimet e ndërmjetme që jepen nga gjykata e shkallës së parë mund
të ndryshohen apo të tërhiqen gjatë gjykimit. Këto vendime mund të
goditen me ankim së bashku me vendimin përfundimtar.
Megjithatë, në rastet e parashikuara shprehimisht në këtë Kod, kundër
vendimeve të ndërmjetme mund të bëhet ankimi i veçantë në gjykatën e
apelit, brenda 5 ditëve nga shpallja apo njoftimi i tyre.
12. Se e drejta e pretenduar nga të paditurit për të paraqitur ankim të veçantë, si mjet i
zgjedhur prej tyre për kundërshtimin e vendimit të ndërmjetëm të gjykatës së shkallës së parë,
i cili ka vendosur mospranimin e kërkesës për moskompetencën e saj për gjykimin e çështjes,
nuk është e mbështetur në ligj.
13. Në dispozitën 61 të Kodit të Procedurës Civile, parashikohet se, kryesisht apo mbi
kërkesën e palëve, kur gjykata çmon se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente. Ndërsa në dispozitën 62 të
Kodit të Procedurës Civile parashikohet e drejta e palës apo prokurorit (kur ky i fundit ka
marrë pjesë në gjykim), që të parashtrojë ankim të veçantë kundër vendimit të gjykatës që ka
vendosur moskompetencën e saj për gjykimin e çështjes.
14. Kolegji Civil vlerëson se në kuptim të përmbajtjes së nenit 62 të Kodit të
Procedurës Civile, ankimi i veçantë lejohet vetëm kur gjykata ka vendosur moskompetencën
e saj, kryesisht apo duke pranuar kërkesën përkatëse të palës ndërgjyqëse. Por kjo dispozitë
nuk parashikon shprehimisht të drejtën e palëve ndërgjyqëse të kundërshtojnë me ankim të
veçantë vendimin e gjykatës për rrëzimin e kërkesës së tyre për të vendosur moskompetencën
e gjykatës për gjykimin e çështjes.
15. Kolegji Civil arsyeton se, në interpretim të drejtë të nenit 470 të Kodit të
Procedurës Civile, ankimi i veçantë, si mjet i posaçëm për kundërshtimin e një vendimi
gjyqësor të ndërmjetëm, lejohet vetëm kur e drejta e ushtrimit të tij është parashikuar
shprehimisht në një dispozitë konkrete të ligjit. Për rastet e tjera, vendimet e ndërmjetme
mund të goditen vetëm së bashku me vendimin përfundimtar.
16. Në rrethana të tilla, në këtë fazë të gjykimit, pala e paditur nuk ka bazë ligjore të
investojë me ankim të veçantë Kolegjin Civil të Gjykatës së Lartë, për të çmuar e disponuar
mbi pretendimin e tij për zbatimin e gabuar të ligjit nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë në
vendimin e ndërmjetëm për mospranimin e kërkesës për shpalljen e moskompetencës
tokësore.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, pala e paditur ka ushtruar ankim ndaj
një vendimi kundër të cilit ligji nuk lejon që të bëhet ankim veçantë në Gjykatë të Lartë,
prandaj i ndodhur në këto rrethana, Kolegji Civil vlerëson se duhet të vendoset pushimi i
gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
249
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 62 dhe 485 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 26.03.2013
250
Nr.00-2013-905 i Vendimit (216)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:
Fatos Lulo Kryesues

Medi Bici Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA “GLOBAL PETROLEUM –

ALBANIA” SH.A, me seli në Tiranë,
në mungesë
TË PADITUR: DEGA E DOGANËS DURRËS, përfaqësuar
nga juristja Erjola Sterjo (Marku)
DOGANAVE, përfaqësuar nga juristja
Ornela Biti
Me pjesëmarrjen e Avokatit të Shtetit,
Z. Abaz Deda
OBJEKTI:
Anullimin e akteve administrative: vendimeve 163, 164, 165,
166, 167, 168, 169, 170, 171, 172, 173, 174, datë 01.10.202,
vendimeve 13, 14, 15, 16, datë 18.03.2003
dhe vendimit nr.113, datë 24.12.2003
të Degës së Doganës Durrës.
Rregullimin e pasojave të ardhurave nga zbatimi i ekzekutimit të tyre.
Baza Ligjore: Nenet 324-328 të K.Pr.Civile,
nenet 114, 121 dhe nenet 254 e vijues të K.Doganor të RSH
dhe pikat 18-234 të V.K.M nr.205, datë 13.04.1999
“Për dispozitat zbatuese të K.Doganor”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.11-2013-484 (236), datë

Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile me palë paditëse
Shoqëria “Global Petroleum Albania” sh.a kundër Degës së Doganës Durrës,
D.P.Doganave Tiranë me objekt: “Anullimin e akteve administrative:
vendimeve 163, 164, 165, 166, 167, 168, 169, 170, 171, 172, 173, 174, datë
01.10.202, vendimeve 13, 14, 15, 16, datë 18.03.2003 dhe vendimit nr.113,
251
datë 24.12.2003 të Degës së Doganës Durrës. Rregullimin e pasojave të
ardhurave nga zbatimi i ekzekutimit të tyre.
Kundër vendimit mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë Tiranë.
Brenda afatit ligjor, në datën 05.02.2013, pala paditëse Shoqëria “Global Petroleum
Albania” sh.a ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës nr.11-2013-484 (236), datë 29.01.2013 dhe kërkon ndryshimin e tij dhe
kthimin e çështjes për gjykim pranë kësaj gjykate, dhe paraqet këtë arsyetim:
- Vendimi i gjykatës nuk është i mbështetur në ligj dhe në provat e administruara në
dosje;
- Në kushtet kur vendimi i arsyetuar nuk është zbardhur ende, dhe nuk na është vënë në
dispozicion, po paraqesim brenda afatit ligjor ankimin e veçantë dhe rezervojmë të
drejtë të paraqesim ankimin e plotë me shkaqe ligjore kur të na vihet në dispozicion
vendimi i arsyetuar.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesen e palës së paditur
Dega e Doganës Durrës, juristen Erjola Sterjo (Marku), përfaqësuesen e palës së paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, juristen Ornela Biti, Avokatin e Shtetit Z. Abaz Deda,
që kërkuan lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës; dhe si bisedoi
VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse Shoqëria
“Global Petroleum–Albania” sh.a është person juridik që zhvillon aktivitet tregtar në fushën e
importimit, tregtimit me shumicë dhe pakicë të produkteve të naftës. Shoqëria e ka selinë në
Tiranë.
Rezulton që pala paditëse është pajisur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave (“DPD”) me autorizimin nr.5251, datë 27.07.2002 për magazinën doganore të tipit
“C”. Ky autorizim i jepte të drejtë palës paditëse të kryente importe, eksporte, magazimim
dhe tranzitim të karburanteve me shumicë dhe si zyrë hyrëse ishte përcaktuar Dega e
Doganës Durrës.
Nga ana e Drejtorisë së Hetimit pranë DPD, gjatë viteve 2002-2003 janë kryer disa
kontrolle në lidhje me tranzitet e karburantit të kryera nga pala paditëse nga magazina në
Durrës në drejtim të Doganës Morinë, me destinacion Kosovën.
Konkretisht, nga ana e Drejtorisë së Hetimit janë kontrolluar 17 deklarata doganore të
tranzitit si më poshtë: 3M-1276, datë 13.05.2002, 3M-1493, datë 29.05.2002, 3M-2387, datë
16.07.2002, 3M-2452, datë 18.07.2002, 3M-2264, datë 10.07.2002, 3M-1467, datë
12.07.2002, 3M-2297, datë 12.07.2002, 3M-2296, datë 12.07.2002, M3-2365, datë
15.07.2002, 3M-2211, datë 08.07.2002, 3M-2366, datë 15.07.2002.
Nga hetimi ka rezultuar që sasia e karburantit e deklaruar në këto 17 deklarata nuk
ishte paraqitur në destinacionin e caktuar për t’u mbyllur (pra nuk ka dalë jashtë kufijve të
Shqipërisë), por është hedhur në qarkullim të lirë në tregun shqiptar, pa u paguar më parë
detyrimet doganore të importit dhe si rezultat i kësaj shkelje të K.Doganor, shtetit shqiptar i
është shkaktuar një dëm në vlerën 23,891,814 lekë.
252
Shkeljet e evidentuara nga Drejtoria e Hetimit janë pasqyruar në procesverbalet
përkatëse të mbajtur për çdo deklaratë doganore dhe këto procesverbale i janë vënë në
dispozicion Degës së Doganës Durrës me anë të shkresave nr.1130 prot., datë 02.08.2002,
nr.6414/3, datë 18.09.2002 dhe nr.106611 prot., datë 13.03.2003, në të cilat i është
rekomanduar kësaj dege të marrë vendimet përkatëse për shkelje të K.Doganor (kontrabandë
në fushën e doganave) të kryer nga pala paditëse.
Bazuar në dokumentet e lartpërmendur, pala e paditur Dega e Doganës Durrës ka
marrë vendimet si më poshtë:
1. Me vendimin nr.163, datë 01.10.2002, deklaruesi është dënuar me gjobë sa
trefishi i detyrimeve të shmangura në shumën 4,589,142 lekë, si dhe pagimin e
detyrimit të shmangur në shumën 1,529,714 lekë;
detyrimit të shmangur në shumën 1,608901 lekë;
trefishi i detyrimeve të shmangura në shumën 5.793,621 lekë, si dhe pagimin e
253
trefishi i detyrimeve të shmangura në shumën 117,285 lekë, si dhe pagimin e
trefishi i detyrimeve të shmangura në shumën 3,234,948 lekë, si dhe të
korrigjohet deklarata e mësipërme Imp.7 duke u regjistruar malli në magazinë
në vlerën reale;
Nga ana e palës së paditur është bërë dhe kallëzim penal në Prokurorinë e Rrethit
Gjyqësor Durrës kundër shtetasit Roland Shehu, përfaqësues i Shoqërisë “Global Petroleum
Albania” sh.a për kryerjen e veprës penale “Kontrabandë me mallra që i nënshtrohen regjimit
të ndërmjetëm”, parashikuar në nenin 177 të K.Penal.
Rezulton që kundër vendimit nr.113, datë 24.12.2003 të Degës së Doganës Durrës,
pala paditëse ka paraqitur ankim administrativ pranë DPD, e cila me shkresën nr.10789/1
prot., datë 17.07.2004 ia ka kthyer ankimin “pa veprim”, me arsyetimin se ankimi merret në
shqyrtim vetëm pas paraqitjes së mandateve të pagimit të detyrimit doganor si dhe 40% te
shumës së gjobës së aplikuar nga autoritetet doganore si dhe të gjithë dokumentacionit
përkatës.
Gjithashtu, pala paditëse ka paraqitur ankim edhe ndaj vendimeve nr.13, 14, 15, 16,
datë 18.03.2003, që siç rezulton nga shkresa nr.2242/1 prot., datë 13.05.2003 e DPD është
kthyer “pa veprim”, për të njëjtën arsye të përmendur në shkresën nr.10789/1 prot., datë
17.07.2004.
Pala paditëse, duke mos qenë dakord me vendimet nr.163, 164, 165, 166, 167, 168,
169, 170, 171, 172, 173, 174, 175, datë 01.10.2002, ka paraqitur padi në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Durrës në datën 19.11.2002 duke kërkuar shfuqizimin e pjesshëm të tyre vetëm për
pikën (1), pra për gjobën e vendosur.
Rezulton që me vendimin nr.538, datë 20.02.2008 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës
ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes civile për shkak të mosparaqitjes së palëve në
gjykim.
Pala e paditur e ka paraqitur sërish në vitin 2008 në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Durrës të njëjtën padi me të njëjtin objekt dhe shkak ligjor si më parë, dhe me vendimin
nr.538, datë 20.02.2008 kjo gjykatë ka vendosur sërish të pushojë gjykimin e çështjes për
shkak të mosparaqitjes së palëve në gjykim.
Në datën 10.03.2010 pala e paditur ka paraqitur padinë me objekt: “Anullimin e
akteve administrative: vendimeve 163, 164, 165, 166, 167, 168, 169, 170, 171, 172, 173, 174,
datë 01.10.202, vendimeve 13, 14, 15, 16, datë 18.03.2003 dhe vendimit nr.113, datë
24.12.2003 të Degës së Doganës Durrës. Rregullimin e pasojave të ardhurave nga zbatimi i
ekzekutimit të tyre”, bazuar në nenet 324-328 të K.Pr.Civile, nenet 114, 121 dhe nenet 254 e
vijues të K.Doganor të RSH dhe pikat 18-234 të VKM nr.205, datë 13.04.1999 “Për
dispozitat zbatuese të K.Doganor”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.11-2012-8253 (2990), datë
19.11.2012 ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes me arsyetimin se pala paditëse nuk
është paraqitur në seancë, edhe pse kishte dijeni për datën dhe orën e gjykimit.
Në datën 22.11.2012 pala paditëse ka paraqitur përsëri padi në gjykatë me objekt
parashtruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
254
Pala paditëse pretendon se shkelja e K.Doganor që pala e paditur pretendon se është
kryer nga ajo, në fakt është kryer nga agjencia doganore. Sipas kësaj pale, ky fakt rezulton
edhe nga vendimi nr.72, datë 07.03.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës që ka shpallur të
pafajshëm shtetasin R.Shehu, të autorizuar nga paditësi për të kryer procedurat doganore në
emër të tij.
Gjatë gjykimit të kësaj çështje në seancën e datës 29.01.2013, përfaqësuesja e palës së
paditur DPD paraqiti kërkesën me shkrim për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor
me arsyetimin se nga ana e palës paditëse nuk është ezauruar rruga administrative siç e
përcakton neni 289 i K.Doganor.
Në lidhje me këtë kërkesë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.11-
2013-484(236), date 29.01.2013 ka vendosur:
“Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile me palë paditëse Shoqëria
“Global Petroleum Albania” sh.a kundër Degës së Doganës Durrës, D.P.Doganave Tiranë,
me objekt: “Anullimin e akteve administrative: vendimeve 163, 164, 165, 166, 167, 168, 169,
170, 171, 172, 173, 174, datë 01.10.202, vendimeve 13, 14, 15, 16, datë 18.03.2003 dhe
vendimit nr.113, datë 24.12.2003 të Degës së Doganës Durrës. Rregullimin e pasojave të
ardhurave nga zbatimi i ekzekutimit të tyre.
Kundër vendimit mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë Tiranë”.
Gjykata ka arsyetuar se ... rezultoi që pranë DPD nga ana e shoqërisë është ushtruar
ankim kundër vendimeve të palës së paditur, përmes shkresës nr.2242 prot, datë 01.04.2002,
por ky ankim është kthyer “pa veprim” nga DPD me anë të shkresës nr.224211, datë
13.05.2002, pasi nga ana e shoqërisë nuk janë plotësuar kushtet e nenit 289 të K.Doganor
për pagesën 100% të detyrimit dhe 40% të gjobës për llogari të vendimeve që
ankimohen..Gjithashtu DPD me të njëjtin arsyetim ka kthyer “pa veprim” edhe ankimin e
shoqërisë kundër vendimit nr.113, datë 24.12.2003 përmes shkresës nr.10289 prot., datë
26.12.2003. Ndërsa për sa i përket vendimeve nr.163-175, datë 01.10.2002 pala paditëse nuk
rezulton të ketë paraqitur ankim administrativ. Për sa më sipër, asnjë prej vendimeve të
sipërcituara nuk është trajtuar dhe marrë në shqyrtim nga DPD pasi shoqëria nuk plotësoi
kushtet ligjore të nenit 289 të K.Doganor për të kundërshtuar këto vendime. Referuar kësaj
dispozite vetëm pasi DPD të merrte një vendim pas shqyrtimit të ankimit administrativ
(shqyrtim i cili nuk u bë në rastin konkret për faj të palës paditëse), mund t’i drejtohej rrugës
gjyqësore për kundërshtimin e tyre...sa më sipër është në përputhje dhe me VU të
Kol.Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3/2008 ..
Brenda afatit ligjor në datën 05.02.2013, pala paditëse Shoqëria “Global Petroleum
Albania” sh.a ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës nr.11-2013-484 (236), datë 29.01.2013 dhe kërkon ndryshimin e tij dhe
kthimin e çështjes për gjykim pranë kësaj gjykate për ato shkaqe që parashtrohen në pjesën
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala
paditëse “Global Petroleum Albania” sh.a, nuk përmban shkaqe ligjore të cilat e bëjnë të
cenueshëm vendimin nr.11-2013-484 (236), datë 29.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës, e cila ka vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës është i drejtë dhe i bazuar në ligj. Ky vendim është marrë në respektim të plotë të
normave procedurale dhe materiale dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
rëndësishme procedurale, mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e të cilës, sjell
automatikisht prishjen e vendimit. Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të K.Pr.Civile
parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht,
merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo
255
administrative. Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë
në Gjykatën e Lartë”.
Rezulton se kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim referuar kërkesë padisë është:
“Anullimin e akteve administrative: vendimeve 163, 164, 165, 166, 167, 168, 169, 170, 171,
172, 173, 174, datë 01.10.202, vendimeve 13, 14, 15, 16, datë 18.03.2003 dhe vendimit
nr.113, datë 24.12.2003 të Degës së Doganës Durrës. Rregullimin e pasojave të ardhurave
nga zbatimi i ekzekutimit të tyre”.
Këtë kërkim pala paditëse e ka bazuar në nenet 324-328 të K.Pr.Civile, nenet 114, 121
dhe nenet 254 e vijues të K.Doganor të RSH dhe pikat 18-234 te VKM nr.205, datë
13.04.1999 “Për dispozitat zbatuese të K.Doganor”.
Në analizë të kërkimeve të palës paditëse në padi dhe shkakut ligjor ku ajo bazon këto
kërkime rezulton se jemi përpara një mosmarrëveshje në fushën e doganave, që ka të bëjë me
kundërshtimin e akteve administrative të nxjerra nga administrata doganore.
Në nenin 289 të K.Doganor shprehimisht thuhet se:
“1. Vendimi i autoriteteve doganore kompetente, për pagimin e detyrimeve doganore
për qëllim të nenit 256(4) dhe të gjobave përkatëse të përcaktuara në bazë të nenit 287(2),
duhet të merret dhe t’i njoftohet personit të akuzuar brenda 24 orësh nga çasti i verifikimit të
shkeljes. Për të siguruar borxhin doganor zbatohen dispozitat e parashikuara në nenin 245 të
këtij Kodi.
2. Kundër vendimit të autoriteteve doganore kompetente të përmendura në paragrafin
1, personi i akuzuar mund t’i paraqesë Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave një ankesë të
arsyetuar kundër këtij vendimi brenda 5 ditësh nga data e njoftimit. Në qoftë se personi i
akuzuar nuk paguan shumën e përmendur në paragrafin 1, dhe nuk apelon pranë Drejtorit të
Përgjithshëm të Doganave, autoritetet doganore marrin të gjitha masat për të proceduar me
vjeljen e shumës së borxhit doganor dhe të gjobës, në bazë të procedurave të përcaktuara në
nenin 245 të këtij Kodi.
3. Për të paraqitur ankesën, apeluesi duhet të paguajë shumën e përgjithshme të
detyrimeve doganore që duhen paguar, si rrjedhim i verifikimit të bërë, dhe të depozitojë,
paraprakisht, në llogarinë bankare të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave një shumë të
barabartë me 40 për qind të shumës së përgjithshme të gjobës së zbatuar nga autoritetet
doganore. Shuma që i korrespondon 40 për qind, në asnjë rast, nuk mund të jetë më e madhe
se shuma e përgjithshme e detyrimeve doganore që duhen paguar për mallrat që janë objekt i
shkeljes.
4. Drejtori i Përgjithshëm merr një vendim brenda 30 ditësh nga dita e marrjes së
ankesës dhe ky vendim i njoftohet menjëherë apeluesit dhe autoriteteve doganore kompetente.
5. Nëse ankesa nuk pranohet, mund të ankohet kundër vendimit të Drejtorit të
Përgjithshëm pranë autoriteteve gjyqësore brenda 30 ditësh nga data e njoftimit të
mospranimit të ankesës.
6. Në rast se autoritetet gjyqësore pranojnë ankesën, autoritetet doganore duhet t’i
kthejnë apeluesit shumën e depozituar. Kthimi i kësaj shume mund të bëhet vetëm pasi
vendimi i autoriteteve gjyqësore kompetente merr formë të prerë”.
256
Në referim dhe analizë të kësaj dispozite kundër vendimit të lëshuar nga autoriteti
doganor, subjekti i interesuar ka të drejtë të paraqesë ankesë pranë Drejtorit të Përgjithshëm
të Doganave brenda 5 ditëve nga data e njoftimit të vendimit. Kjo dispozitë në pikën (3) të saj
ka parashikuar kushtet e domosdoshme , të cilat duhet të plotësohen nga ankuesi para
paraqitjes së ankesës në D.P.Doganave që janë:
(i) pagesa e shumës së përgjithshme të detyrimeve doganore në llogarinë bankare të
DPD si dhe;
(ii) depozitimi i 40 për qind të shumës së përgjithshme të gjobës te vendosur nga
autoriteti doganor në favor të DPD.
Nga sa më sipër del qartë se ligjvënësi ka parashikuar në mënyrë strikte një procedurë
të domosdoshme për t’u ndjekur nga të gjitha subjektet, ndaj të cilëve autoritetet doganore
marrin një vendim për pagimin e detyrimeve doganore dhe të gjobave përkatëse. Një nga
elementet e rëndësishëm që duhet të plotësohet në mënyrë që ankimi administrativ të merret
në shqyrtim nga autoriteti doganor është dhe kryerja e pagesës së detyrimit doganor si dhe
40% të shumës së përgjithshme të gjobës. Ankimi administrativ nuk quhet i plotë dhe nuk
merret në shqyrtim në rast se nuk është paguar ky detyrim, i cili shoqëron dhe është pjesë
integrale e ankimit administrativ.
Po në analizë të dispozitës ligjore të mësipërme, rezulton se subjekti i interesuar,
vetëm pasi ka ndjekur rrugën e ankimit administrativ të parashikuar në nenin 289 të
K.Doganor, ka të drejtë t’i drejtohet gjykatës me padi për kundërshtimin e aktit administrativ
të organit doganor.
E drejta jonë publike dhe konkretisht, Kodi i Procedurave Administrative, njeh
Ushtrimi i ankimit administrativ nëpërmjet kërkesës joformale, nuk përbën një
detyrim për subjektin, por një të drejtë të tij për t’iu drejtuar organit administrativ me qellim
shqyrtimin e ankimit si dhe zgjidhjen e problemit. Në rastet e kërkesës joformale, duke
Këto ligje të veçanta të cilat rregullojnë fushat e veçanta të veprimtarisë
administrative parashikojnë jo vetëm të drejtën dhe detyrimin e subjektit për të paraqitur
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin e tyre unifikues nr.1, datë
t’i drejtohet gjykatës, është e detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike
257
kushtet e procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative..”.
Në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, rezulton se pala paditëse Shoqëria Global
Petrolium Albania sh.a., edhe pse ka depozituar ankim kundër vendimeve të organit doganor,
që përmenden në mënyrë të detajuar, në këtë vendim, në pjesën rrethanat e çështjes, nuk ka
kryer pagesën që konsistonte në shumën e detyrimit doganor dhe 40% të shumës së gjobës,
vendosur kësaj pale, nga ana e paditur Dega e Doganës Durrës.
Në këto kushte, pala e paditur DPD nuk i ka marrë fare në shqyrtim ankimet e
paraqitura duke i kthyer ato “pa veprim”.
Në vijim të analizës së mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se nga ana
e palës paditëse nuk është ezauruar më parë rruga administrative e ankimit të akteve të palës
së paditur, Dega e Doganës Durrës, akte këto që kundërshtohen në këtë proces gjyqësor.
Mungesa e ezaurimit të ankimit administrativ, pengon gjykatën për të marrë në shqyrtim
mosmarrëveshjen gjyqësore.
Sa më sipër është dhe qëndrimi i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimet unifikuese nr.3, datë 10.01.2008 dhe nr.4, datë 30.05.2011, ku thuhet:
Vendimi nr.3, datë 10.01.2008: “a) gjykata, kur shqyrton një çështje me objekt
anullim njoftim vlerësimi tatimor, nuk mund të mjaftohet vetëm me verifikimin e faktit të
mosshqyrtimit të ankimit nga instancat kompetente administrative, për ta nxjerrë çështjen
Ajo, referuar pretendimeve të paditësit, është e detyruar të verifikojë paraprakisht
nëse ankimi administrativ është paraqitur në afat dhe nëse këtij ankimi i janë bashkëngjitur
dokumentet shoqëruese sipas nenit 55 të ligjit për procedurat tatimore.
b) Nëse gjykatës i rezulton se ankimi administrativ është paraqitur jashtë afatit
dhe/ose mungojnë dokumentet shoqëruese sipas nenit 55 të ligjit dhe ky është shkaku i
mosshqyrtimit në themel të ankimit nga organi administrativ, gjykata vendos konform neneve
36 e 59 të K.Pr.Civile nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
c) Në të kundërt, nëse gjykata konstaton se ankimi administrativ, ndryshe nga
ç’pretendon organi administrativ, është ushtruar në afat dhe ka qenë i shoqëruar nga
dokumentet e nevojshme sipas kërkesave të ligjit, nuk mund të refuzojë shqyrtimin e çështjes
me arsyetimin se çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ.
d) Gjykata, siç theksuam më sipër, e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor
vetëm kur paditësi, për faj të tij, nuk e ka paraqitur ankimin administrativ në afat ose nuk ka
kompletuar dokumentet shoqëruese sipas ligjit (megjithëse organi administrativ e ka vënë në
dijeni për të metat e ankimimit). Nëse gjykatës i rezulton se jo për faj të paditësit (ankuesit)
çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ, atëhere në zbatim të nenit 42
të Kushtetutës, nenit 6 të Konventës Europiane të të Drejtave të Njeriut, që garantojnë një
proces të rregullt ligjor, është e detyruar të shqyrtojë çështjen në themel, duke qenë ajo që ka
juridiksionin për shqyrtimin e çështjes”.
Vendimi nr.4, datë 30.05.2011:“Tatimi i papaguar dhe kamatëvonesat e krijuara janë
pjesë dhe përbëjnë detyrimin tatimor, i cili duhet të paguhet, përpara fillimit të procedurave
të ankimit administrativ. Mospagimi i tyre përpara paraqitjes se ankimit administrativ,
kundër Njoftim-Vlerësimit, passjell mos-shqyrtimin e kërkesës ankimore”. ... “Gjykata e
nxjerr çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për faj të tij, nuk e ka
paraqitur ankimin administrativ në afat ose nuk ka kompletuar dokumentet shoqëruese sipas
ligjit (megjithëse organi administrativ e ka vënë në dijeni për të metat e ankimimit”.
258
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59 dhe 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.11-2013-484 (236), datë 29.01.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës.
Tiranë, më 26.03.2013
259
Nr.11243-00013-00-2012 Regj.Them.
Nr.00-2013-965 i Vendimit (217)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 26.03.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
ndërgjyqëse të mëposhtme:
PADITËS: ZHANETA TRESKA, përfaqësuar nga

Av. Gjergji Hyso.
I PADITUR: AGJENSIA KOMBËTARE E KTHIMIT DHE
UNIVERSITETI “FAN NOLI” KORÇË,
ME PJESËMARRJEN E AVOKATURËS SË
SHTETIT, përfaqësuar nga Av.Shtetit Abaz Deda.
OBJEKTI:
Ndryshimin e vendimit nr.418, datë 15.04.2008
të Zyrës Rajonale të K.K.Pronave të Qarkut Korçë,
duke vendosur kthimin në natyrë të truallit me sipërfaqe 2.500 m2,
i cili nuk është kthyer në natyrë, me këto kufizime:
Veriu-Trashëgimtarët e Ilo Kinollit, Jugu-Raqi e Viktori Sotiri,
Lindje-Raqi e Viktori Sotiri dhe Perëndimi-Raqi e Viktori Sotiri.
neni 200/d i K.Civil
dhe ligji nr.9235, datë 29.07.2004
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave” (i ndryshuar).
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.41-2011-1684 (976), datë

Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
Ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr.418, datë 15.04.2008 të ZRKKP Qarku
Korçë, pika a (2) e tij, duke i kthyer si truall të lirë trashëgimtarëve të ish
pronarëve e konkretisht: Kostaq Sotir, Sofika Sotir, Petraq Sotir e Zhaneta
Sotir (Treska) me nga ¼ pjesë të pandarë secili, trualli me sipërfaqe 2.122 m 2,
i ndodhur në Korçë, ZK 8561, me kufizime: V - truall (fushë sporti), në
260
administrim të Universitetit Fan Noli; L - troje të lira të kthyera paditëses me
sipërfaqe 908 m2 e 622 m2; J - rrugë dhe P - truall i lirë kthyer paditëses me
sipërfaqe 256 m2 (pjesa e ngjyrosur me ngjyrë blu në planvendosjen nr.1 të
aktit të ekspertimit të ekspertit Robert Papi).
Rrëzimin e kërkesëpadisë për kthimin e sipërfaqes 378 m2.
Planvendosja nr.1 e pronës që shoqëron aktin e ekspertimit është pjesë
përbërëse e këtij vendimi.

Gjyqësor Korçë.
nr.41-2011-1684 (976), datë 18.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë ka paraqitur
rekurs Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit Korçë, e cila kërkon: Ndryshimin e vendimit
nr.41-2011-1684 (976), datë 18.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë e të vendimit
nr.440, datë 09.11.2011 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që paraqet në rekurs Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit Korçë janë:

- Vendimi nr.418, datë 15.04.2008 i ZRKKP, Qarku Korçë është i bazuar në ligj, pasi
nuk ndodhemi përpara zbatimit të nenit 6 të ligjit nr.9235/2004, por përpara zbatimit
të nenit 7 të po këtij ligji, pasi sipërfaqja e kthyer në natyrë nga gjykata është në
shërbim të Universitetit “Fan Noli” Korçë dhe përdoret si terren sportiv.
- Është e vërtetë që sipërfaqja objekt gjykimi figuron në pronësi të shtetit dhe
regjistrimi i saj në emër të palës paditur Universitetit “Fan Noli” Korçë do të bëhet
pas inventarizimit të gjitha pronave shtetërore, por duhet theksuar se në bazë të VKM-
s nr.76, datë 28.05.1979 trualli është në përdorim të universitetit dhe shërben si terren
sportiv.
- Heqja e kësaj sipërfaqe nga përdorimi i universitetit do të ishte me pasoja të rënda dhe
të pariparueshme për të, pasi pikërisht aty ndodhet fusha e futbollit, e cila në
kundërshtim me atë që thotë pala paditëse është në një gjendje shumë të mirë dhe
përdoret për përmbushjen e programit mësimor të edukimit fizik.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; Avokatin e Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e padisë; përfaqësuesin e palës paditëse
Av.Gjergji Hyso, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.440, datë 09.11.2011 të Gjykatës
së Apelit Korçë; në përfundim,
VËREN
00013-00-2012 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Zhaneta Treska dhe të
paditur AKKKP Tiranë e Universiteti “Fan Noli” Korçë, me objekt ndryshimin e vendimit të
ZRKKP, Qarku Korçë, etj...
Vendimi nr.41-2011-1684 (976), datë 18.04.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë dhe vendimi nr.440, datë 09.11.2011 i Gjykatës së Apelit Korçë janë rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit material civil, prandaj si të tillë ato duhet të ndryshohen, duke u
vendosur rrëzimi i kërkesëpadisë së paditëses Zhaneta Treska.
261
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes në Gjykatën e Lartë, rrethanat dhe faktet rezultojnë
të jenë si më poshtë:
Me vendimin nr.418, datë 15.04.2008 Zyra Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Qarku Korçë, ndërmjet të tjerave, ka vendosur të drejtën e kompensimit për
sipërfaqen e truallit prej 15.231 m2 të zënë nga objektet e Universitetit “Fan Noli” Korçë, si
fusha e futbollit, rrugë, trotuare, etj., vendim i cili është lënë në fuqi me vendimin nr.831,
datë 15.12.2009 të Agjencisë Kombëtare të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë.
Duke pretenduar se pala e paditur Universiteti “Fan Noli” Korçë nuk ka dokumente
për pronësinë e truallit prej 2.500 m2, të cilin e përdor si terren sportiv, i është drejtuar me
kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, e cila me vendimin nr.41-2011-1684 (976),
datë 18.04.2011 ka vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
Ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr.418, datë 15.04.2008 të ZRKKP Qarku Korçë,
pika a (2) e tij, duke i kthyer si truall të lirë trashëgimtarëve të ish pronarëve e konkretisht:
Kostaq Sotir, Sofika Sotir, Petraq Sotir e Zhaneta Sotir (Treska) me nga ¼ pjesë të pandarë
secili, trualli me sipërfaqe 2.122 m2, i ndodhur në Korçë, ZK 8561, me kufizime: V - truall
(fushë sporti), në administrim të Universitetit Fan Noli; L - troje të lira të kthyera paditëses
me sipërfaqe 908 m2 e 622 m2; J - rrugë dhe P - truall i lirë kthyer paditëses me sipërfaqe 256
m2 (pjesa e ngjyrosur me ngjyrë blu në planvendosjen nr.1 të aktit të ekspertimit të ekspertit
Robert Papi).
Rrëzimin e kërkesëpadisë për kthimin e sipërfaqes 378 m2.
Planvendosja nr.1 e pronës që shoqëron aktin e ekspertimit është pjesë përbërëse e
këtij vendimi.
......Gjykata çmon se gjithë sipërfaqja e fushës së futbollit prej 8.000 m 2 nuk mund të
cilësohet si e nevojshme për përdorim nga universiteti për qëllime mësimore sportive,
prandaj në bazë të nenit 6/1 të ligjit të kthimit të pronave sipërfaqja prej 2.122 m 2 duhet t’u
kthehet trashëgimtarëve ligjor të ish-pronarit Raqi Sotiri (Ilollari).......
Duke u bazuar në ankimin e palës së paditur Universiteti “Fan Noli” Korçë, çështja i
ka kaluar për shqyrtim Gjykatës së Apelit Korçë, e cila me vendimin nr.440, datë 09.11.2011
ka vendosur:
Korçë.
......Në rastin në shqyrtim është vërtetuar se Universiteti “Fan Noli” Korçë ka në
përdorim një sipërfaqe prej 8.000 m2 dhe jo gjithë kjo sipërfaqe ka qenë brenda destinacionit
të veprimtarisë së saj, prandaj siç ka arsyetuar edhe gjykata e shkallës së parë sipërfaqja
prej 6.000 m2 është më se e mjaftueshme për veprimtarinë e tij sportive......
Kolegji Civil vlerëson se rekursi i paraqitur nga Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit
Korçë përmban shkaqe nga ato që parashikohen nga neni 472/a i K.Pr.Civile, pasi gjykatat
kanë zbatuar keq ligjin, prandaj vendimet e dhëna prej tyre janë të cenueshme.
Në nenin 6/1/c të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe Kompensimin e
Pronës” (i ndryshuar) përcaktohet se:
Subjekteve të shpronësuara u kthehen të gjitha pronat e paluajtshme në pronësi apo
në përdorim të Ministrisë së Mbrojtjes, por që janë jashtë strukturës të Forcave të
Armatosura, të miratuara nga Presidenti i Republikës dhe tokat bujqësore të përfshira në
veprimtarinë eksperimentale-shkencore të instituteve kërkimore-shkencore dhe në çdo
veprimtari tjetër të institucioneve të ndryshme shtetërore, por që janë jashtë destinacionit të
veprimtarisë së tyre.
262
Dispozita ligjore e mësipërme që kanë zbatuar gjykatat në zgjidhjen e
mosmarrëveshjes objekt gjykimi bën fjalë për të gjitha pronat në rastin e Ministrisë së
Mbrojtjes dhe vetëm për tokat bujqësore në rastin kur pronësinë e kanë institucionet e tjera,
ku hyn edhe rasti në gjykim.
Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit e kanë konsideruar terrenin sportiv në
përdorim të palës së paditur Universiteti “Fan Noli” Korçë si tokë bujqësore, e cila është
jashtë destinacionit për të cilën ka qenë ndërtuar.
Kolegji Civil vlerëson se përfundimet që kanë arritur si gjykata e shkallës së parë dhe
ajo e apelit janë të pabazuara në ligj, sepse prona objekt gjykimi nuk është tokë bujqësore,
por truall që ndodhet brenda vijës kufizuese (verdhë) të qytetit Korçë dhe përdoret nga pala e
paditur Universiteti “Fan Noli” Korçë si terren sportiv (fushë futbolli).
Arsyetimet që bëjnë gjykatat se palës së paditur Universitetit “Fan Noli” Korçë nuk i
nevojiten 8.000 m2 truall për terren sportiv, por i mjaftojnë 6.000 m 2, nuk ka asnjë bazë
ligjore, sepse nuk është gjykata organi që përcakton madhësinë e terreneve sportive të
universiteteve dhe orëve të mësimit që mund të zhvillohen në to, por në zgjidhjen e çështjes
gjykata është e detyruar që ti përmbahet rigorozisht ligjit, duke hetuar faktin nëse prona që
pretendon pala paditëse është ose jo tokë bujqësore dhe nëse ajo është ose jo jashtë
destinacionit të saj (ka ndërruar destinacion).
Gjykata e vlerëson të bazuar në ligj pretendimin që ngre në rekurs Zyra Vendore e
Avokatisë së Shtetit Korçë në lidhje me çështjen e pronësisë së truallit objekt gjykimi, pasi ka
rezultuar se në ZRPP-n Korçë trualli figuron pronë shtet dhe jo në pronësi të palës paditur
Universitetit “Fan Noli” Korçë, i cili e mban atë në bazë të VKM-s nr.76, datë 28.05.1979,
sepse për zgjidhjen e çështjes në themel nuk ka rëndësi nëse prona është e regjistruar në emër
të shtetit, apo të ndonjë institucioni të tij, por ajo që duhet të verifikojnë gjykatat është fakti
se në momentin që ka disponuar me vendim organi administrativ, që në këtë rast është
ZRKKP, Qarku Korçë, prona për të cilën subjekti i shpronësuar pretendon pronësinë është
ose jo në shërbim të interesit publik në kuptim të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin
dhe Kompensimin e Pronës” (i ndryshuar), i cili në nenin 7/1/a të tij thotë se:
Nuk kthehen pronat e paluajtshme, që i shërbejnë një interesi publik dhe ato që
shërbejnë për realizimin e detyrimeve të shtetit shqiptar, që rrjedhin nga traktatet dhe
konventat, në të cilat shteti ynë është palë......
Në rastin në gjykim prona është një send i paluajtshëm dhe i shërben një interesi
publik, i cili është edukimi fizik i brezit të ri studentor, prandaj gjykatat duhet ta zgjidhnin
mosmarrëveshjen ndërmjet palëve, duke u bazuar pikërisht në këtë dispozitë ligjore dhe jo siç
kanë vepruar ato, duke e konsideruar truallin tokë bujqësore dhe më pas një pjesë të tij e kanë
konsideruar jashtë destinacionit, në kundërshtim me ligjin nr.9235, datë 29.07.2004 “Për
Kthimin dhe Kompensimin e Pronës” (i ndryshuar).
Duke arsyetuar si më sipër Kolegji Civil arrin në përfundimin se, nuk ndodhemi
përpara zbatimit të nenit 6/1/c të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe
Kompensimin e Pronës” (i ndryshuar), pasi prona që kërkohet të kthehet e lirë nuk është tokë
bujqësore, por truall dhe ajo nuk ka ndryshuar asnjëherë destinacionin e saj, prandaj vendimet
e gjykatave janë të pabazuara në ligj dhe për rrjedhojë duhet të ndryshohen.
Kolegji Civil vlerëson se gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit ishin të detyruara
që të zbatonin nenin 7/1 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e
Pronës” (i ndryshuar), pasi prona është e paluajtshme dhe i shërben interesit publik, prandaj
me shumë të drejtë ZRKKP e Qarkut Korçë ka vendosur që për këtë pjesë të pronës
trashëgimtarët ligjor e të ndjerit Raqi Sotiri (Ilollari) të kompensohen, vendim i cili është lënë
në fuqi nga pala e paditur AKKKP Tiranë.
263
Për të gjitha këto që u thanë më lart, gjykata vlerëson se rekursi i paraqitur nga Zyra
Vendore e Avokatisë Korçë është në përputhje të plotë me nenin 472/a të K.Pr.Civile, pasi
gjykatat kanë zbatuar keq ligjin, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë
vendimet e gjykatave duhet të ndryshohen, duke u rrëzuar padia e paraqitur nga paditësja
Zhaneta Treska.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/d të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.41-2011-1684 (976), datë 18.04.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë e të vendimit nr.440, datë 09.11.2011 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
rrëzimin e kërkesëpadisë.
Tiranë, më 26.03.2013
264
Nr.90300-01512-00-2009 Regj.Them.
Nr.00-2013-966 i Vendimit (218)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datë 26.03.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITËS: ASLLAN XHAFERRI, në mungesë

I PADITUR: FONDACIONI “DEMOKRACIA
POPULLORE XHAFERRI” NË
ADMINISTRIM, në mungesë
OBJEKTI:
Rivendosje në afat e të drejtës së ngritjes së padisë.
dhe ligji nr.8471, datë 08.04.1999
“Për nxjerrjen e detyrimeve debitore dhe rikthimin
e vlerave pasurore në llogaritë e personave juridikë,
jobankarë që kanë marrë hua nga publiku i gjerë”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.26 regj. them, datë 13.07.2009 ka vendosur:
Rivendosjen në afat të kërkuesit Asllan Xhaferri për të kundërshtuar vendimin
nr.01, datë 07.03.2001 të lëshuar nga administratorët e Shoqërisë Demokracia
Popullore Xhaferri.
Kundër vendimit nr.26 regj. them., datë 13.07.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka
paraqitur ankim të veçantë pala e paditur, e cila kërkon: Prishjen e vendimit nr.26 regj. them,
datë 13.07.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e kërkesës së paditësit Asllan
Xhaferri për rivendosjen në afat të të drejtës për ngritjen e padisë.
Shkaqet që pala e paditur paraqet në ankimin e veçantë janë:

- Padia e paraqitur nga paditësi duhej të kthehej për plotësim të metash, pasi ai nuk ka
plotësuar bazën ligjore të padisë dhe nuk ka paraqitur aktet provuese që e shoqërojnë
atë.
- Vendimi nr.01, datë 07.03.2001 i administratorit të vetëm është shpallur në gazetat
“Koha Jonë” dhe “Gazeta Shqiptare”, si dhe është publikuar në mediat elektronike e
afishuar në stendën tek selia e fondacionit.
265
- Paditësi Asllan Xhaferri është dënuar me vendim penal të formës së prerë dhe
detyrimi i tij ka dalë nga gjithë dokumentacioni që ekziston në kuadër të
transparencës së bërë në këtë fondacion.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dhe bisedoi në tërësi çështjen në mungesë
të palëve, në përfundim,
VËREN
01512-00.2009 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Asllan Xhaferri dhe i
paditur Fondacioni “Demokracia Popullore Xhaferri” në Administrim, me objekt rivendosje
në afat....
Vendimi nr.26 regj. Them., datë 13.07.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë është
rrjedhojë i një hetimi të paplotë gjyqësor, që është në kundërshtim me kërkesat e nenit 14 të
Kodit të Procedurës Civile, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes në Gjykatën e Lartë, rrethanat dhe faktet rezultojnë
të jenë si më poshtë:
Me vendimin nr.01, datë 07.03.2001 të Fondacionit “Demokracia Popullore Xhaferri”
në Administrim është shpallur debitor paditësi Asllan Xhaferri në shumën 36.000.000 lekë.
Fillimisht paditësi ka kundërshtuar vendimin që e deklaronte atë debitor, por duke
qenë se ka humbur afatin e ngritjes së padisë ai ka shtuar objektin e saj, duke kërkuar edhe
rivendosjen në afat të të drejtës për të ngritur padi dhe në përfundim të gjykimit, Gjykata e
Apelit Tiranë me vendimin nr.26 regj. them., datë 13.07.2009 ka vendosur:
Rivendosjen në afat të kërkuesit Asllan Xhaferri për të kundërshtuar vendimin nr.01,
07.03.2001 të lëshuar nga administratorët e Shoqërisë Demokracia Popullore Xhaferri.
Gjykata e apelit çmon se kërkesa e bërë nga paditësi Asllan Xhaferri duhet të
pranohet, sepse rezulton se ai nuk ka pasur dijeni për vendimin e administratorit të
Fondacionit Demokracia Popullore Xhaferri për shkak të mosndjekjes së rregullave të
procedurave përkatëse nga këto të fundit.
Kolegji Civil vlerëson se shkaqet që ngrihen nga pala e paditur në ankimin e veçantë
janë të bazuara në ligj, prandaj ekzistojnë shkaqe ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të
cenohet.
Në objektin e padisë (pas shtesës së saj) pala paditëse ka bërë dy kërkime, i pari ka të
bëjë me rivendosjen në afat të të drejtës për ngritjen e padisë dhe i dyti me pavlefshmërinë e
vendimit të marrë nga administratori i shoqërisë. Gjykata ka shqyrtuar vetëm kërkimin e parë,
sepse në bazë të nenit 152 të K.Pr.Civile kundër vendimit të rivendosjes në afat mund të
bëhet ankim i veçantë, e drejtë e cila është ushtruar nga pala e paditur.
Në nenin 151 të K.Pr.Civile përcaktohet se:

Kur palët ose prokurori që kanë ngritur padi, për shkaqe të arsyeshme kanë humbur
afatin ligjor ose atë të caktuar nga gjykata, mund të kërkojnë prej saj rivendosjen në afat,
përveç kur afatet kanë karakter prekluziv.
Ndërsa në nenin 6 të ligjit nr.8471, datë 08.04.1999 “Për nxjerrjen e detyrimeve
debitore dhe rikthimin e vlerave pasurore në llogaritë e personave juridikë, jobankarë që kanë
marrë hua nga publiku i gjerë” thuhet se:
266
Publikimi i personave fizikë e juridikë, vendas e të huaj, që kanë rezultuar të tillë
sipas nenit 5 të këtij ligji, bëhet nga administratori në dy gazeta me qarkullim kombëtar, me
mjetet elektronike të informimit publik dhe me shpalljen e tyre pranë selive të subjekteve të
kontrollit….
Gjykata e apelit pa bërë asnjë verifikim nëse pala paditëse është njoftuar në përputhje
me ligjin, e ka konsideruar atë jashtë afatit ligjor për ngritjen e padisë, duke pranuar kërkesën
e saj për rivendosjen në afat, pa arsyetuar se cilat janë shkaqet e arsyeshme të kërkuara nga
neni 151 i K.Pr.Civile.
Kolegji Civil vlerëson se përfundimi që ka arritur gjykata e apelit nuk është i bazuar
në ligj, sepse fillimisht ajo duhet të verifikonte nëse pala e paditur ka bërë njoftimin e
paditësit në përputhje me nenin 6 të ligjit nr.8471, datë 08.04.1999 “Për nxjerrjen e
detyrimeve debitore dhe rikthimin e vlerave pasurore në llogaritë e personave juridikë,
jobankarë që kanë marrë hua nga publiku i gjerë”, duke shpallur emrin e tij në dy gazeta
kombëtare me tirazh të madh dhe duke e publikuar atë në mediat elektronike e në stendën e
fondacionit dhe më pas të dilte me vendim përfundimtar.
I ndodhur në këto rrethana, Kolegji Civil vlerëson se ndodhemi përpara kërkesave të
nenit 485/c të K.Pr.Civile, prandaj vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i asaj gjykate, i cili në rigjykim duhet
të kryejë veprimet e mëposhtme:
 Të hetojë nëse lista ku figuron debitor paditësi është shpallur ose jo në ndonjë
gazetë tjetër kombëtare përveç gazetës “Koha Jonë”, e cila ndodhet në dosje,
pasi pala e paditur pretendon se ka bërë shpalljen e saj edhe në “Gazetën
Shqiptare”, por kopja e saj nuk ndodhet në dosje.
 Të hetojë nëse listat ku figuron debitor paditësi janë afishuar në stendën pranë
selisë së fondacionit dhe publikuar në ndonjë media elektronike, ashtu siç
kërkon neni 6 i ligjit nr.8471, datë 08.04.1999 “Për nxjerrjen e detyrimeve
debitore dhe rikthimin e vlerave pasurore në llogaritë e personave juridikë,
jobankarë që kanë marrë hua nga publiku i gjerë”.
Vetëm pasi të kryhen veprimet e mësipërme hetimore dhe të tjera që gjykata e apelit
do t’i vlerësojë të domosdoshme gjatë gjykimit, atëherë mund të arrihet në një përfundim të
drejtë në lidhje me shkaqet e humbjes së afatit të ngritjes së padisë nga ana e paditësit Asllan
Xhaferri.
Kolegji Civil konstaton se vendimi i gjykatës së apelit nuk është i arsyetuar në
përputhje me nenin 310 të K.Pr.Civile dhe se ai ka parregullsi të theksuara, pasi në pjesën
hyrëse të tij thuhet: vendim për pezullimin e gjykimit të çështjes, gjë që nuk është e vërtetë,
prandaj gjykata e apelit duhet të bëjë kujdes për eliminimin e të metave të konstatuara në
vendimin përfundimtar.
Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin se, ankimi i veçantë i
paraqitur nga pala e paditur është i bazuar në ligj dhe si i tillë ai duhet të pranohet dhe për
rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u
rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i po asaj gjykate.
267
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.26 regj. them., datë 13.07.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 26.03.2013
268
Nr.00-2013-897 i Vendimit (219)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
PADITËSA: NONDA KAJNO, THOMA KAJNO, në mungesë

TË PADITUR: KOSTAQ KAJNO, KRISTAQ KAJNO,
ELENI TRAJANI, EVRI KAJNO,
ERVIN KAJNO, ALKETA KAJNO,
KOSTAQE KAJNO, HOLTA KAJNO,
në mungesë
OBJEKTI:
Konstatimi pavlefshmërisë absolute të aktit noterial
të pjesëtimit vullnetar nr.2166 Rep. nr.1456 Kol., datë 08.08.1996;
anullimin e transkriptimit në Zyrën Vendore të Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Korçë nr.502/25, datë 14.09.2005.
Detyrimin e të paditurve të japin përfitimet e duhura,
të ardhurat e realizuara nga vjelja e qirasë së pronës
nga data e paraqitjes së padisë në gjykatë
deri në ditën e përfundimit të gjykimit.
Baza Ligjore: Nenet 92/a, 83 e 117 të K.Civil.
Nenet 42 pika “b”, 46, 67 pika “c” të ligjit “Për Noterinë”.
Nenet 200 pika “a” dhe 202 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.2496, datë 11.12.2006 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë ngritur nga paditësi Nonda Kajno e Thoma Kajno
kundra të paditurve Kostaq Kajno, Kristaq Kajno, Eleni Trajani, Evri Kajno,
Servin Kajno, Alketa Kajno, Kostaqe Kajno e Holta Kajno duke u shprehur si
më poshtë vijon:
1. Konstatimin e pavlefshmërisë të kontratës të pjestimit vullnetar të hartuar nga
noteri Mihallaq Bimbli me nr.2166 Rep. nr.1456 Kol., datë 08.08.1995, duke
mbetur pronat në bashkëpronësi ndërmjet këtyre bashkëpronarëve.
2. Anullimin e regjistrimit të kontratës së pjesëtimit vullnetar me nr.2166 Rep.
nr.1456 Kol., datë 08.08.1995 nga Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
269
Paluajtshme Korçë mbasi janë kushtet e pavlefshmërisë absolute të kësaj
kontrate.
3. Veçimin e kërkesë padisë objekt kërkimi ngritur nga pala paditëse Nonda
Kajno e Thoma Kajno kundra të paditurve Kostaq Kajno, etj, me objekt
kërkimi përfitimi i të ardhurave të realizuara nga vjelja e qirasë për vështirësi
gjykimi.

Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Kostaq Kajno, me

të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë, për këto
shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit.
- Fakti se noteri është nip i stërgjyshit të palës paditëse dihej nga të gjitha palët kur u
përpilua kontrata e pjesëtimit vullnetar, por kishim rënë dakord për këtë dhe nuk
kishim asnjë konflikt në lidhje me pjesëtimin e pronës.
- Nuk rezulton e provuar se firmat në kontratën e pjestimit vullnetar janë të
fallsifikuara. Organi i Prokurorisë me vendimin e datës 18.10.2005 ka vendosur
mosfillimin e çështjes penale dhe njëkohësisht ka filluar çështjen penale në gjykatë
kundër paditësit Nonda Kajno për dëshmi të rreme.
- Gjykatat nuk morën parasysh kërkimin tonë për pezullimin e gjykimit të çështjes deri
në zgjidhjen e çështjes penale (neni 197/a i K.Pr.Civile).
- Arsyetimi i gjykatës se noteri M.B. nuk duhet të kryejë asnjë akt noterial kur në këtë
akt marrin pjesë ose janë të interesuar bashkëshortja, fëmijët dhe të afërmit e tyre deri
në shkallë të tretë për rastin nuk qëndron, sepse ne palët kishim rënë dakord që akti të
përpilohej nga ky noter dhe njëkohësisht konflikti nuk ka lindur për shkak të noterit,
por për shkak se pronën e palës paditëse e ze plani rregullues urbanistik.
- Gjykata nuk ka marrë parasysh se konstatimi i pavlefshmërisë së kontratës së
pjestimit vullnetar do të sjellë pasoja të pariparueshme midis palëve dhe për shkak se
disa prej këtyre pronave janë tjetërsuar tek të tretët.
Paditësat Nonda Kajno dhe Thoma Kajno kanë depozituar në Gjykatën e Lartë kundër
rekurs me të cilin kërkojnë lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, për këto shkaqe:
- Rekursi është i pabazuar në prova e në ligj.
- Gjykatat kanë zhvilluar një proces të rregullt ligjor.
- Ka rezultuar e provuar se noteri M.B. është në marrëdhënie gjinie me palët
kontraktuese. Ai ka pasur pengesë ligjore të hartonte kontratën e pjestimit vullnetar.
- Procesi penal për të cilin parashtrohet në rekurs ka të bëjë me një dëm financiar të
shkaktuar nga regjistruesi i Z.V.R.P.P. Korçë, i cili është nën hetim për shpërdorim
detyre në bashkëpunim me të paditurit dhe noterin M.B. Procedimi penal ka filluar
mbi kallëzimin tim datë 18.09.2005.
- Pretendimi se prona është tjetërsuar tek të tretët nuk i përgjigjet realitetit. Sipas akteve
të Zyrës së Regjistrimit prona figuron brenda familjes “Kajno” e ndarë në 3 trungje.
- Nuk qëndron as pretendimi se pronën e zë plani rregullues urbanistik, pasi deri në
këto momente nuk ka ndonjë plan të tillë.
270
VËREN
Rrethanat e çështjes:
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se palët ndërgjyqëse janë në
marrëdhënie të posaçme dhe bashkëpronarë mbi tre objekte: 1. Ish-godina e fabrikës së
tisazhit dhe trikotazhit me aksesorët e saj së bashku me truallin me sipërfaqe 439 m2, me
kufij përkatës; 2. Një gjysmë dyqani së bashku me truallin me sipërfaqe 24 m2, me kufij
përkatës dhe 3. Një dyqan me sipërfaqe 11 m2, me kufij përkatës. Kjo pasuri ndodhet në
qytetin e Korçës; në origjinë referon në dy vendime të ish-Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave.
2. Me kontratën e pjesëtimit vullnetar nr.2166/1456, datë 08.08.1995, përpiluar nga
noteri Mihallaq Bimbli Korçë, palët ndërgjyqëse kanë realizuar pjesëtimin e sendeve të
sipërcituar, duke marrë secili pjesën sipas përcaktimeve konkrete në këtë kontratë. Kontrata e
pjesëtimit vullnetar është regjistruar pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Korçë.
3. Pala paditëse, Nonda Kajno dhe Thoma Kajno, me pretendimin se noteri M.B.
është kushëriri i radhës së dytë me nënshkruesit e kontratës Sotiraq e Kostaq Kajno, dhe për
këtë shkak ai nuk duhet të hartonte aktin, bazuar në nenin 67 ,gërmat “b” dhe “c” të ligjit “Për
Noterinë”, kontrata nuk është nënshkruar nga të gjithë bashkëpronarët, me padi kanë kërkuar
konstatimin e pavlefshmërisë së saj; fshirjen e regjistrimeve të bëra në bazë të këtij akti pranë
Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë, si dhe kthimin e shumave të
përfituara nga vjelja e qirasë së pronës nga të paditurit.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.2496, datë 11.12.2006 ka
pranuar padinë, duke konstatuar pavlefshmërinë e “...kontratës të pjesëtimit vullnetar të
hartuar nga noteri Mihallaq Bimbli me nr.2166 Rep. nr.1456 Kol., datë 08.08.1995, duke
mbetur pronat në bashkëpronësi ndërmjet këtyre bashkëpronarëve” dhe ka anulluar
regjistrimin e kësaj kontrate pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Korçë. Gjykata ka veçuar shqyrtimin e kërkimit të palës paditëse për përfitimin e të
ardhurave të realizuara nga vjelja e qirasë prej të paditurve.
4.1. Në pranimin e padisë, gjykata ka pranuar të provuar se noteri M.B. “...është
kushëriri i dytë me Kristaq Kajno dhe krushqi e afërt me personat e tjerë palë në kontratën e
pjesëtimit vullnetar” dhe, pasi citon nenet 23, 42/b, 67/b/c të ligjit nr.7829, datë 01.06.1994
“Për Noterinë”, arsyeton: “Mihallaq Bimbli nuk mund të kryejë asnjë akt noterial qoftë edhe
kontratë pjesëtimi vullnetar kur në akt marrin pjesë ose janë të interesuar bashkëshortja,
fëmijët dhe të afërmit e tyre deri në shkallë të tretë, krushqie, i afërt etj. Në rrethana të tilla
kontrata e pjesëtimit vullnetar...është e pavlefshme..., mbasi vjen në kundërshtim me një
dispozitë urdhëruese të ligjit...”; - Në lidhje me kërkimin e palës paditëse për kthimin e
përfitimit të së ardhurave të sendeve të përbashkëta në përpjestim me pjesën që ka secili
gjykata ka çmuar se ky kërkim “...është në përgjithësi dhe i vështirë për tu zgjidhur në bazë
të kërkesave të ngritura prej tyre...se kjo pjesë e objektit të kërkesë padisë duhet veçuar. Ana
paditëse duhet të plotësojë kërkesat e saj legjitime lidhur me të ardhurat duke u shprehur për
të pasi të zgjidhen problemet në tërësi të bashkëpronësisë ose duke përcaktuar edhe vleftat
përkatëse të pjesës së tyre”.
5. Mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.38, datë
01.02.2008, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
271
5.1. Në lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit, pasi
ka administruar dhe prova shkresore të reja, përfshi dhe çertifikata, referuar pemës
gjenealogjike dhe nenit 360 e vijues të K.Civil, në lidhje me pretendimet e palës ankuese
parashtron se: - “...Spiro dhe Vasillaq Bimbli kanë qenë vëllezër midis tyre, fëmijët e tyre
Theodhor e Qeti Kajno (Bimbli) janë kushërinj të parë ndërsa fëmijët e këtyre të fundit të
quajturit Mihallaq Bimbli dhe Sotiraq e Kostaq Kajno janë kushërinj të dytë midis tyre (...).
Në bazë të nenit 42/b të Ligjit 7829 dt. 01.06.1994 “Për Noterinë” që ka qenë në fuqi në
kohën e hartimit të aktit, noteri Mihallaq Bimbli nuk mund të kryente aktin noterial pasi në të
kanë marrë pjesë gjinia e tij e afërt, kushëriri në shkallë të dytë. Prandaj në bazë të nenit
67/b,c të Ligjit të mësipërm akti është i pavlefshëm...”; - në lidhje me pretendimin se në
gjykim nuk janë thirrur Dhimitra dhe Izmini Kajno, nënshkruese të kontratës së pjesëtimit
vullnetar, ka rezultuar se ato kanë vdekur dhe në vend të tyre në gjykim janë thirrur të gjithë
trashëgimtarët.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Kostaq Kajno,
me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë, për shkaqet
e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
7. Nga ana e paditësave Nonda Kajno dhe Thoma Kajno është ushtruar kundër rekurs
me të cilin kërkojnë lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, për shkaqet e pasqyruara
në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të ligjit nr.7829, datë 01.06.1994
“Për Noterinë”, i ndryshuar, në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 6 i K.Pr.Civile:“Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet
mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”.
8.2. Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
propozojnë palët.
Megjithatë, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të padisë pa
kërkesën e palës”.
8.3. Neni 42/b i ligjit nr.7829, datë 1.6.1994: “Noteri nuk mund të kryejë aktin
noterial kur: a)...b) marrin pjesë në akt ose janë të interesuar bashkëshortja,
fëmijët dhe të afërmit e tjerë deri në shkallën e tretë, të birësuarit prej tij,
krushqia e afërt, si dhe kur është i interesuar personi, ndaj të cilit ai kryen
detyrën e kujdestarit”.
9. Se rekursi i paraqitur nga i padituri Kostaq Kajno përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit
nr.38, datë 01.02.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë me të cilin është lënë në fuqi vendimi
nr.2496, datë 11.12.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen
në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs arrin në
përfundimin se vendimi nr.38, datë 01.02.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
272
11. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të objektit të padisë, përmbajtjes
dhe shkakut të saj, evidenton se pala paditëse ka kërkuar konstatimin e pavlefshmërisë të
kontratës së pjesëtimit vullnetar 2166/1456, datë 08.08.1995 për këto shkaqe: (i) kontrata
është përpiluar nga një noter i cili ka lidhje të afërta gjinie, kushërinj të dytë me disa nga
bashkëpronarët midis të cilëve është realizuar pjesëtimi; pra noteri ka pasur pengesë ligjore
në kuptim të nenit të 42/b të ligjit “Për Noterinë”; (ii) në momentin e hartimit të aktit nuk
kanë qenë prezent tek noteri të gjithë bashkëpronarët sipas kërkesave të neneve 46, 49 e 67/c
të po këtij ligji; (iii) bashkëpronarja Izmini Kajno nuk ka qenë prezent në hartimin e kontratës
dhe firma e hedhur në këtë akt nuk është e saj; (iv) firmat e Nonda dhe Thoma Kajno, që edhe
këta nuk kanë qenë prezent në hartimin e aktit, janë të kopjuara; (v) pasuria e ndarë me këtë
kontratë nuk është bërë sipas pjesëve takuese të secilit bashkëpronar, por janë favorizuar disa
prej tyre në dëm të pjesëve të bashkëpronarëve të tjerë duke rënë në kundërshtim me kërkesat
e neneve 23§2 dhe 67/c të ligjit të mësipërm.
14. Gjykata e shkallës së parë ka pranuar padinë duke konstatuar pavlefshmërinë e
“...kontratës të pjesëtimit vullnetar të hartuar nga noteri Mihallaq Bimbli me nr.2166 Rep.
nr.1456 Kol., datë 08.08.1995...” për shkak se ajo është përpiluar nga një noter që“...është
kushëriri i dytë me Kristaq Kajno dhe krushqi e afërt me personat e tjerë palë në kontratën e
pjestimit vullnetar”.
14.1. Ndërsa në lidhje me pretendimet e tjera që, sipas palës paditëse, edhe ato
përbëjnë shkaqe pavlefshmërie të kontratës së pjesëtimit vullnetar, gjykata nuk është shprehur
nëse qëndrojnë ose jo.
15. Gjykata e apelit ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e palës së paditur dhe,
pasi ka pranuar faktin se “...noteri Mihallaq Bimbli nuk mund të kryente aktin noterial pasi në
të kanë marrë pjesë gjinia e tij e afërt, kushëriri në shkallë të dytë”, ka lënë në fuqi vendimin
e gjykatës së shkallës së parë.
15.1. Gjykata e apelit, ndonëse i ka patur të gjitha mundësitë ligjore të konstatonte të
metat e gjykimit në shkallë të parë dhe të ndreqte ato, duke i’u referuar pemës gjenealogjike
të familjes “Bimbli” në raport me familjen “Kajno”, është mjaftuar vetëm me një përsëritje të
thjeshtë të arsyetimit të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke anashkaluar verifikimin
dhe analizën e ekzistencës ose jo të shkaqeve të tjera të pavlefshmërisë të pretenduara nga
pala paditëse. Edhe kjo gjykatë, sikurse gjykata e shkallës së parë, gabon në zbatimin e ligjit
në lidhje me shkallët e lidhjes gjinore të noterit me pjesëmarrësit e kontratës së pjestimit
vullnetar.
16. Ky kolegj e vlerëson jo të drejtë arsyetimin dhe konkluzionin e gjykatave të faktit
në lidhje me zbatimin e ligjit për përcaktimin e lidhjes farefisnore apo lidhjes gjinore të
noterit, që ka përpiluar kontratën e pjesëtimit vullnetar, me të paditurit e këtij gjykimi si
pjesëmarrës në këtë kontratë.
273
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatave të faktit se shkalla
e afërsisë së personave në gjini, lidhja e gjakut, të noterit dhe personave midis të cilëve kryhet
një veprim juridik apo akt noterial, që përbën pengesë ligjore dhe shkak pavlefshmërie të
aktit noterial, parashikuar në nenin 42/b të ligjit “Për Noterinë”, nuk përcaktohet mbi
nocionin “kushëri”, sikurse kanë vepruar gjykatat e faktit.
17.1. Gjykatat e faktit, megjithëse referojnë në nenin 360 e vijues të Kodit Civil,
anashkalojnë rregullimet ligjore konkrete të Kodit Civil (nenet 327, 328 dhe 329) dhe të
Kodit të Familjes (nenet 10 dhe 11) të cilat për përcaktimin e shkallës së afërsisë, në kuptim
të nenit 42/b të ligjit “Për Noterinë”, zbatohen mutatis muntandis.
17.2. Në legjislacionin tonë nuk gjendet një përkufizim i farefisnisë ose lidhjes
gjinore, por nga tërësia e dispozitave të sipërcituara rezulton se farefisnia natyrore bazohet në
lidhjen e gjakut që ekziston ndërmjet personave që janë në gjini midis tyre. Vetë gjinia
përcaktohet si lidhja prej gjaku që krijohet në mes dy apo më shumë personave që rrjedhin
ose njëri pas tjetrit (gjyshi, ati, fëmija, nipi, fëmija i nipit, etj.), ose prej një të paralinduri të
përbashkët (vëllezërit e motrat ndërmjet tyre, ungji/emta dhe fëmijët e vëllezërve e të
motrave, këta të fundit ndërmjet tyre, etj.).
17.2.a) Bazuar në skemën e lidhjes gjinore ndërmjet anëtarëve të një familje, apo atë
që quhet pemë gjenealogjike, gjinia mund të jetë në vijë të drejtë (linea recta) dhe në vijë të
tërthortë (linea colateralis). Dallimi ndërmjet lidhjes gjinore në vijë të drejtë dhe në vijë të
tërthortë, parashikohet nga nenet 327, 328 dhe 329 të Kodit Civil. Përcaktimi i marrëdhënies
ndërmjet dy apo më shumë personave në gjini, bëhet në bazë të shtrirjes që ka lidhja gjinore
ndërmjet tyre.
17.2.b) Shkalla përfaqëson distancën ndërmjet dy apo më shumë personave që kanë
bazë lidhje gjinore. Numri i shkallës tregon afërsinë ndërmjet dy apo më shumë personave që
janë në gjini. Në këtë kuptim shkalla përfaqëson faktin e lindjes, prandaj çdo lindje formon
një shkallë. Referuar parimit tot sunt gradus personae, dempto stipite, për të përcaktuar
afërsinë ndërmjet personave të një familje, duhen numëruar lindjet ndërmjet tyre.
17.2.c) Shkalla e afërsisë në vijë të drejtë llogaritet sipas numrit të lindjeve apo
gjeneratore të cilat përfaqësojnë një shkallë të thjeshtë, ku secilës lindje i korrespondon një
shkallë farefisnie. Numërimi fillon nga personi që konsiderohet i paralinduri në raport me
tjetrin, i cili nuk futet në llogaritje pasi konsiderohet trung, por llogariten numri i lindjeve që
vijojnë pas tij. Pra, për të llogaritur afërsinë, llogariten lindjet pa përfshirë çiftin që
konsiderohet paraardhës, pasi këta formojnë trungun. Kështu, ati dhe fëmija i tij janë gjini në
vijë të drejtë të shkallës së parë.
17.2.d) Në gjininë në vijë të tërthortë mënyra e llogaritjes së shkallës së afërsisë është
e ndryshme. Për të llogaritur numrin e shkallëve duhet të numërohen lindjet në secilën linjë
ku ndodhen personat afërsinë gjinore të të cilëve duam të llogarisim. Numërimi fillohet nga
personi të cilit duhet t’i gjendet shkalla e gjinisë, derisa të arrijmë tek personi i cili shërben si
origjinë e përbashkët. Lindja e personit të përbashkët nuk llogaritet, pasi ky konsiderohet
trungu. Më pas zbritet duke numëruar lindjet e vijës derisa arrihet tek personi që duam. Duke
mbledhur numrin e lindjeve në të dy vijat nxjerrim shkallën e gjinisë në vijë të tërthortë.
17.2.e) Vëllezërit ndërmjet tyre janë gjini në shkallë të dytë, pasi në secilën nga linjat
ku ndodhen, ka nga një gjeneratë në raport me paraardhësin e tyre të përbashkët, që është
ati/nëna i/e tyre. Ungji dhe nipi janë gjini e shkallës së tretë (1 lindje në linjën e ungjit plus 2
lindje në linjën e nipit). Shkalla e gjinisë ndërmjet fëmijëve të motrave, duke qenë se secili në
linjën e tij ka dy gjenerata (breza) deri tek trungu i përbashkët, është gjini e shkallës së katërt.
18. Ky kolegj, pikërisht në argumentim sa më sipër, vlerëson se gjykatat e faktit kanë
gabuar në numërimin e lindjeve për të përcaktuar shkallën e afërsisë në vijë të tërthortë të
noterit që ka përpiluar aktin noterial dhe të të paditurve të këtij gjykimi.
274
18.1. Gjithashtu, gjykatat e faktit kanë barazuar konceptin juridik të “shkallëve të
farefisnisë” me nocionin konvencional “kushëri”, që përdoren në gjuhën e përditshme. Edhe
pse në gjuhën e përditshme fëmijët e vëllezërve e të motrave konsiderohen kushërinj të parë,
në pikëpamjen juridike ata janë gjini e shkallës së katërt.
18.2. Në përllogaritjen e skemës gjenealogjike të familjeve të sipërcituara noteri M.B.
me të paditurit e këtij gjykimi është gjini në shkallë të gjashtë. Për këtë arsye ai nuk ka patur
pengesë ligjore që të përpilonte kontratën e pjesëtimit, objekt gjykimi dhe, në këtë kuadër
ligjor, kjo kontratë nuk është absolutisht e pavlefshme për shkakun e parashikuar në nenin
42/b të ligjit “Për Noterinë”, sikurse kanë pranuar gjykatat e faktit.
19. Edhe në vështrim të konceptit juridik “krushqi e afërt” ,të parashikuar nga neni i
sipërcituar si shkak pavlefshmërie të aktit noterial, ky kolegj vlerëson se gjykatat kanë
gabuar.
19.1. Në kuptimin juridik “krushqi e afërt” është lidhja që krijohet në mes të njërit
bashkëshort dhe personave në gjini të bashkëshortit tjetër. Në vështrim të dispozitave të Kodit
të Familjes, Kodit Civil dhe ligjit “Për Gjendjen Civile” rezulton se jo çdo person i gjinisë së
njërit bashkëshort konsiderohet se ka marrëdhënie juridike me bashkëshortin tjetër. Në
zbatim të parimit adfines inter se non sunt adfines, lidhja e krushqisë në kuptimin e saj juridik
nuk krijohet ndërmjet gjinisë së njërit bashkëshort e gjinisë së bashkëshortit tjetër. Në
vështrim të dispozitave të Kodit të Familjes krushqia krijohet ndërmjet këtyre subjekteve: (i)
njërit bashkëshort dhe prindërit e bashkëshortit tjetër (dhëndër/nuse-vjerr/ë); (ii) njërit
bashkëshort dhe vëllezërit apo motrat e bashkëshortit tjetër; (iii) njërit bashkëshort e fëmijëve
të bashkëshortit tjetër (njerku e thjeshtri).
19.2. Në vështrim të tërësisë së dispozitave të cituara më sipër arrihet në përfundimin
se një person është krushk i një bashkëshorti tjetër në po atë vijë e shkallë që është gjini me
bashkëshortin tjetër. Në këtë kuptim, referuar rastit konkret, noteri që ka hartuar kontratën e
pjesëtimit vullnetar objekt gjykimi nuk është në krushqi të afërt në kuptim të nenit 42/b të
ligjit “Për Noterinë” dhe për rrjedhojë kjo kontratë nuk është e pavlefshme as për këtë shkak
të pretenduar.
20. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka të gjitha mundësitë ligjore
të marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë mosmarrëveshjen objekt gjykimi, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishë vendimin e Gjykatës së Apelit Korçë dhe të dërgojë
çështjen për rishqyrtim në po atë gjykatë.
20.1. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme,
në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga proçesi gjyqësor
civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proçes të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat
bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
20.3. Gjithashtu, gjykata e apelit për të garantuar një proces të rregullt ligjor, në
mbështetje të neneve 486 e 465 të Kodit të Procedurës Civile, qoftë edhe kryesisht, duke
mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, duhet të përsërisë hetimin
gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të identifikojë ekzistencën ose jo të rrethanave të
tjera të pretenduara nga pala paditëse si shkaqe të pavlefshmërisë së kontratës objekt gjykimi,
duke u shprehur kështu për të gjitha kërkimet sipas padisë, nëse i pranon ose jo ato.
275
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.38, datë 01.02.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin e
Tiranë, më 28.03.2013
276
Nr.00-2013-898 i Vendimit (220)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
PADITËS: KRISTAQ NARE, përfaqësuar nga

avokat Thimjo Kondi
I PADITUR: DHIMITËR MITRI, përfaqësuar nga avokat
Sulejman Sharka
OBJEKTI:
Goditje dokumenti për falsitet
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.1223, datë 29.12.2006 ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësit Kristaq Nare kundër të paditurit Dhimitër Mitri
me objekt “goditje për fallsitet”.

Gjyqësor Lushnjë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Kristaq Nare, me të

cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe pranimin e padisë ose prishjen e të dy vendimeve dhe dërgimin e çështjes
për rishqyrtim, për këto shkaqe:
- Gjykimi në gjykatën e apelit është bërë në mungesën time dhe të mbrojtësit, ndërkohë
që unë gjendesha në gjykatë.
- Për arsyen e mësipërme kemi depozituar një ankim dhe në KLD.
- Në trupin gjykues që ka gjykuar këtë çështje ka qenë anëtare gjyqtarja Valentina
Sadiraj, e cila ka gjykuar një çështje tonën me të njëjtat palë që i përket vendimit civil
nr.596, datë 18.11.2005.
- Vendimi bie në kundërshtim me nenin 31 të K.Pr.Civile.
- Ne nuk kemi pse t’i drejtohemi K.K.P. pasi e kemi njohur njëherë pronën tonë.
- Tapia është e fallsifikuar pasi Llamber Bani Mitri nuk ekziston si emër.
277
- Sipas akt ekspertimeve del e qartë që tapia është e fallsifikuar.
- Prokuroria e ka pushuar çështjen penale se nuk ka gjetur autorin dhe nuk është venë
në dyshim fakti se ky dokument është i fallsifikuar.
- Familja Mitri nuk ka qenë banore në fshatin Stan Karbunarë sipas çertifikatës së
trungut të vitit 1945.
- Nga dokumentet e vjetra të pronësisë rezulton se i padituri nuk ka pasur pronësi mbi
parcelën “Therecke”.
-
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e paditësit Kristaq Nare,
avokatin Thimjo Kondi, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit
të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë ose prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë; përfaqësuesin e të paditurit Dhimitër Mitri,
avokatin Sulejman Sharka, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Kristaq Nare, si një nga
trashëgimtarët ligjorë të radhës së parë të trashëgimlënësit Mihal Nare, ka pretendime
pronësie mbi një sipërfaqe toke të ndodhur në vendin e quajtur “Therecke”, në fshatin Stan
Karbunarë.
2. Nga ana tjetër, Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Lushnjë, me
vendimin nr.3, datë 25.3.1998, u ka njohur pronësinë dhe kthyer në natyrë Kostandina dhe
Dhimitër Mitri një sipërfaqe toke prej 18.4 dynym të ndodhur në vendin e quajtur
“Therecke”, në fshatin Stan Karbunarë, me kufizimet përkatëse.
3. Midis paditësit Kristaq Nare dhe të paditurit Dhimitër Mitri janë zhvilluar disa
procese gjyqësore në lidhje me pronësinë e sipërfaqes prej 18.4 dynym të sipërcituar në
përfundim të të cilëve, me vendim gjyqësor të formës së prerë, pronësia i është njohur të
paditurit të këtij gjykimi.
4. Po kështu, mbi kallëzimin e bërë nga paditësi i këtij gjykimi për fallsitet të
dokumentacionit të përdorur nga pala e paditur në Komisionin e Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave dhe në gjykimet e zhvilluara nga ana e organit të Prokurorisë janë zhvilluar hetime
paraprake në përfundim të të cilave është vendosur pushimi i procedimit penal.
5. Paditësi Kristaq Nare, me pretendimin se dokumenti, faqja nr.3 e Librit të Instalimit
të Tokave për katundin Stan Karbunarë për vitin 1946 është i fallsifikuar; se nën emrin
“Lamber Bani Mitri” që paraqitet në këtë dokument ka qenë shënuar më parë emri dhe
mbiemri “Mihal Nare”, trashëgimlënësi i paditësit prej të cilit atij i rrjedhin të drejta pronësie,
me padi ka goditur për fallsitet këtë dokument.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.1223, datë 29.12.2006 ka
rrëzuar padinë.
6.1. Në rrëzimin e padisë, gjykata, pasi ka administruar disa akt ekspertime grafike të
kryera gjatë hetimeve paraprake nga ana e Prokurorisë, si dhe një akt të ri ekspertimi grafik,
ka arritur në konkluzionin se përmbajtja e fletës e cila goditet për falsitet “...përputhet me
emrin e personave të cilëve iu përket pasuria e shënuar dhe e pasqyruar grafikisht në këtë
regjistër. Pronari i kësaj pasurie sipas përmbajtjes së fletës dhe fletëve të tjera është familja e
Mihal Bani Mitrit, i biri i Llamber Mitrit e cila ka qenë personi madhor në familje”.
7. Mbi ankimin e paditësit, me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Vlorë, me
vendimin nr.105, datë 21.03.2008, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
278
8. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Kristaq Nare, me
të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe pranimin e padisë ose prishjen e të dy vendimeve dhe dërgimin e çështjes
për rishqyrtim, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
9.1. Neni 14 i K.Pr.Civile:“Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
9.2. Neni 18 i K.Pr.Civile:“Asnjë palë nuk mund të gjykohet pa u dëgjuar ose pa u
thirrur në gjykim”.
9.3. Neni 72/4/6 i K.Pr.Civile: “Gjyqtari është i detyruar të heqë dorë nga gjykimi
i një çështje konkrete kur: ...4. ka dhënë këshilla ose ka shfaqur mendim për
çështjen në gjykim apo ka marrë pjesë në gjykimin e çështjes në një shkallë
tjetër të procesit,...6. në çdo rast tjetër kur vërtetohen, sipas rrethanave
konkrete, arsye serioze njëanshmërie”.
9.4. Neni 175 i K.Pr.Civile:“Pasi deklarohet çelja e seancës gjyqësore, gjykata
verifikon paraqitjen e palëve dhe heton shkaqet kur njëra ose të dyja ato nuk
janë paraqitur në seancë.
Në rast se mosparaqitja ka ndodhur për shkak sëmundje ose për ndonjë shkak
tjetër të ligjshëm, gjykata shtyn gjykimin për një ditë tjetër”.
10. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Kristaq Nare, përsa ka të bëjë me shkeljet
procedurale, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.105, datë 21.03.2008 të Gjykatës së
Apelit Vlorë me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.1223, datë 29.12.200 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të
vendimeve të gjykatave të faktit, të shkaqeve të rekursit, si dhe parashtrimeve në seancë
gjyqësore në Gjykatën e Lartë, arrin në përfundimin se vendimi nr.105, datë 21.03.2008 i
Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit procedural dhe për këtë
shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
13. Nga analiza juridike e materialeve të dosjes gjyqësore dhe të vendimit të gjykatës
së apelit, vlerësohet se kjo gjykatë ka lejuar shkelje të normave procedurale që kanë ndikuar
në dhënien e vendimit. Ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi gjyqësor është
ligjshmëria, element ligjor ky që i mungon vendimit të gjykatës së apelit.
14. Ky kolegj evidenton se gjykata e apelit, pas shtyrjes të disa seancave gjyqësore
për shkak të ndryshimit të trupit gjykues, njoftimin e palëve për datat dhe orën e zhvillimit të
gjykimit e ka realizuar nëpërmjet letërthirrjeve.
279
14.1. Në këto kushte, referuar neneve 460§3, 461§3, 465§1 dhe 175 të Kodit të
Procedurës Civile, gjykata, kur ka konstatuar mungesën e palëve, ka pasur detyrimin ligjor
që, pas deklarimit të çeljes së seancës gjyqësore të datës 21.03.2008, të verifikonte dhe të
hetonte pranë strukturave administrative të gjykatës nëse mosparaqitja e palëve ishte ose jo
rrjedhojë e ndonjë shkaku të ligjshëm dhe më tej, në varësi të këtij verifikimi, të merrte
vendim për zhvillimin e gjykimit në mungesë të palëve apo të shtyrjes së seancës gjyqësore.
14.2. Nga përmbajtja e procesverbalit gjyqësor të datës 21.03.2008 nuk rezulton që
gjykata të ketë respektuar kërkesat e nenit 175 të Kodit të Procedurës Civile. Zhvillimi i
gjykimit pa verifikuar nëse ka pasur ose jo shkaqe të ligjshme të mungesës së palëve i ka
mohuar paditësit të drejtën për të parashtruar pretendimet dhe për të realizuar mbrojtjen e tij.
15. Gjithashtu, i drejtë vlerësohet edhe pretendimi në rekurs se një nga anëtarët e
trupit gjykues ka pasur pengesë ligjore për të marrë pjesë në gjykimin e kësaj çështje.
15.1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se një nga anëtarët e trupit gjykues,
gjyqtarja V.S., ka qenë anëtare e trupit gjykues që ka dhënë vendimin nr.596, datë
18.11.2005. Ky kolegj vlerëson se, pavarësisht nga forma e mjetit të përdorur në atë proces
gjyqësor dhe në këtë në shqyrtim, apo edhe nga referencat ligjore të paraqitjes së kërkimeve
të paditësit në këto dy gjykime, në thelb ato lidhen me shqyrtimin e të njëjtit fakt-të të
drejtave së pronësisë të pretenduara po midis të të njëjtave palë ndërgjyqëse që burojnë nga
dokumentacioni që në këtë gjykim goditet për falsitet. Në këto kushte, ky kolegj vlerëson se
ekziston një dyshim i justifikuar tek rekursuesi se vendimi i dhënë është një produkt i një
procesi të dyshuar si të njëanshëm, që përbën cenimin e një prej elementeve të së drejtës për
një proces të rregullt gjyqësor që lidhet me besueshmërinë e gjykatës për të qenë objektivisht
e paanshme. Ky qëndrim buron nga praktika e Gjykatës Kushtetuese. [1]
16. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate me tjetër trup
gjykues.
17. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, në mbështetje të neneve 465,
486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit, duke mbajtur parasysh konkluzionet
e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor dhe të
përcaktojë me vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen
të paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës
për secilën palë.
17.1. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve që lidhen me
respektimin e të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm për të provuar faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
PËR KËTO ARSYE

1 ?
[ ] Vendimet nr.12, datë 13.04.2007, nr.4, datë 25.02.2009 dhe nr.1, datë 25.01.2010 të Gjykatës Kushtetuese.
280
Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 28.03.2013
281
Nr.00-2013-1389 i Vendimit (221)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 28.03.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që i përket:
PADITËS: ESAT BUSHATI

I PADITUR: MINISTRIA E EKONOMISË, TREGTISË
DHE ENERGJITIKËS,
AVOKATURA E SHTETIT, ZYRA
VENDORE SHKODËR
PALË E TRETË : FONDACIONI "GULISTAN" (KOLEGJI
TURK)
TULE MEMCAJ, MALIQ MEMCAJ,
RAMADAN MEMCAJ, FATMIR MEMCAJ,
RIFAT MEMCAJ, EDMOND MEMCAJ,
ZAMIR MEMCAJ, LUBE MEMCAJ,
NEXHMIJE MEMCAJ, BUJAR MEMCAJ,
ZADE MEMCAJ
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ
nr.8270, datë 15.09.2008 të palës së paditur,
Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës.
Baza Ligjore: Ligji nr.9295, datë 29.07.2004, i ndryshuar.
Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.2173, datë 04.08.2009 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë.
Anullimin e aktit administrativ urdhër nr.8270, datë 15.09.2008 të palës së
paditur Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës.
Kthimin në favor të pronarëve Bushati dhe Memcaj të sipërfaqes së truallit
prej 4695 m2, mbi të cilin ndodhen të ndërtuara objektet shtetërore të ish-
Shkolla Mekanike Bujqësore Shkodër (objekti tre kat) dhe Konvikti i Shkollës
(objekti tre kat), sipas planimetrisë së aktit të ekspertimit, i cili bëhet pjesë
integrale e këtij vendimi.
282
Detyrimin e palës së paditur të kalojë në favor të pronarëve të truallit Bushati
dhe Memcaj vlerën e qirasë të kontraktuar me kontratën nr.2950/475, datë
19.06.2000.
Detyrimin e palës së paditur t’i njohë pronarëve të truallit të drejtën e
parablerjes së objekteve shtetërore të mësipërme, duke përfunduar kontratën e
privatizimit të tyre në favor të pronarëve të truallit, pas përfundimit të
kontratës së qirasë.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.530, datë 27.10.2010 ka vendosur:

Parë Shkodër, përsa i përket disponimit për anullimin e aktit administrativ,
urdhër nr.8270, datë 15.09.2009 të METE dhe për njohjen e të drejtës së
parablerjes dhe privatizimit të objekteve në favor të pronarëve të truallit dhe
shpenzimeve gjyqësore.
Prishjen e vendimit nr.2173, datë 04.08.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Shkodër dhe pushimin e gjykimit të çështjes për paragrafët e tretë, të katërt të
tij.
Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs personi tretë dhe avokati i shtetit, të cilët
kërkojnë prishjen e tij, duke parashtruar këto shkaqe:

Fondacioni “Gulistan”:
- Gjykata në kundërshtim me nenet 16 e 324 e vijues të K.Pr.C, ka vendosur anullimin
e akteve administrative, ndërkohë që shkaku ligjor i padisë ka qenë vetëm ligji
nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar dhe
asnjë dispozitë procedurale.
- Gjykata e apelit në kundërshtim me nenin 126 të K.Pr.C, nuk ka analizuar provat e
reja të administruara nga ajo në gjykim.
- Çmimi i truallit i vlerësuar nga ekspertët bie ndesh me procedurën e privatizimit.
VKM nr.1638, datë 17.12.2008 “Për kriteret e vlerësimit të pronës shtetërore, që
privatizohet apo transformohet, dhe për procedurën e shitjes” përcakton mënyrën e
caktimit të çmimit të truallit nën godinën që do të privatizohet.
- Gjykata në vendimin e saj nuk ka marrë parasysh një sërë aktesh zyrtare, të cilat kanë
fuqi të plotë provuese.
- Gjykata në kundërshtim me nenin 229 të K.Pr.C, edhe pse akti i ekspertimit kishte të
meta serioze dhe i paqartë, nuk vendosi ripërsëritjen e ekspertimit.
- Ekspertët nuk u bazuan në vlerësimin e situacioneve të pasqyruara në bilancet e
çertifikuara të Fondacionit “Gulistan”, por sipas vlerësimeve të tyre në realitet.
- Ekspertët nuk kanë llogaritur investimet e bëra me pëlqimin e pronarit shtet të
pasurisë, METE, duke i konsideruar ato të ndërtuara pa leje.

Avokati i shtetit:
- Vendimet e gjykatave vijnë në kundërshtim me Vendimin Unifikues nr.2, datë
06.01.2009 të Kolegjeve të Bashkuara. Gjykata nuk ka argumentuar paligjshmërinë
apo pathemelsinë e aktit administrativ, por ajo ka zëvendësuar organin administrativ,
duke bërë një hetim të plotë administrativ.
283
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Besnik Imeraj; dëgjoi pretendimet e palëve, të cilët
kërkuan, për paditësat av.Haki Kraja, lënien në fuqi të vendimit; Av.Shtetit Abaz Deda, prishjen
e dy vendimeve dhe rrëzimin e padisë; dhe pasi e analizoi e diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore rezulton se ndërmjet palës së tretë dhe
palës së paditur është lidhur kontrata e qirasë nr.2950/745, datë 19.06.2000, ku pala e paditur
paraqitet në cilësinë e qiradhënësit dhe pala e tretë në cilësinë e qiramarrësit.
Kjo kontratë qiraje është lidhur me objekt dhënien palës së tretë me qira të objektit
“Shkolla Mekanike Bujqësore” Shkodër, me sipërfaqe prej 4695 m2, prej së cilës 1215 m2
nën objekt.
Afati i kontratës, sipas nenit 3 të saj, është përcaktuar 20 vjet. Çmimi i qirasë është
përcaktuar 3.647 USD dhe 22.620 lekë në muaj.
Për palën paditëse Esat Bushati dhe ndërhyrësin dytësor të bashkuar me paditësin,
familja Memçaj, nga gjykatat është pranuar se i është njohur pronësia për sipërfaqe trualli.
Për palën paditëse, me vendimin nr.638, datë 22.09.1995 të KKKP të Bashkisë
Shkodër, është njohur në pronësi të trashëgimtarëve të Sylço Bushatit një sipërfaqe prej
10.000 m2, e cila ndodhet në Lagjen “Vojo Kushi”, Rruga e Zallit, e cila është e zënë me
ndërtesa të ngritura para vitit 1990, si dhe nga territori i “Shkollës Mekanike Bujqësore”.
Ky vendim është i shoqëruar edhe me hartën përkatëse për planvendosjen e kësaj
pasurie së bashku me objektet brenda në të.
Ndërhyrësat dytësorë kanë ndërhyrë në gjykim, pasi në truallin prej 4695 m2 për të
cilin janë njohur pronarë familja Bushati, pikërisht për sipërfaqen prej 1874 m2 janë bërë
pronarë familja Memcaj me vendimin nr.1231, datë 20.11.1998 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër. Me të njëjtin vendim gjyqësor trashëgimtarëve Memcaj i është njohur dhe
e drejta e parablerjes së njërit prej objekteve, Konviktit të “Shkollës së Mesme Mekanike
Bujqësore Shkodër” me sipërfaqen prej 690 m2, objekt edhe ky i dhënë me qira palës së tretë
Fondacioni “Gulistan”.
Meqenëse pala e tretë ka pretenduar se ka kryer punime e investime mbi objektin e
marrë me qira ka kërkuar privatizimin e objektit dhe truallit nën të. Pala e paditur, pasi ka
nxjerrë Urdhrin nr.22, datë 14.01.2007 të Ministrit të METE dhe është kryer në zbatim të
akteve ligjore e nënligjore vlerësimi i investimeve të personit të tretë, bazuar në mendimin e
ekspertëve, ka miratuar me datë 15.09.2008 privatizimin në favor të palës së tretë të
objekteve dhe truallit të marrë me qira, meqenëse vlera e investimit ka rezultuar mbi 150% të
vlerës së truallit.
Pala paditëse, pasi është vënë në dijeni të privatizimin nga pala e tretë të objekteve të
ndodhura mbi truallin mbi të cilin i është njohur pronësia, i është drejtuar gjykatës me padinë
objekt gjykimi, me pretendimin se, si pronë shtetërore, duhet të ushtrojnë të drejtën e
parablerjes ish pronarët.
Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.2173, datë 04.08.2009 ka
vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë.
Anullimin e aktit administrativ, urdhër nr.8270, datë 15.09.2008 të palës së paditur
Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës.
Kthimin në favor të pronarëve Bushati dhe Memcaj të sipërfaqes së truallit prej 4695
m2, mbi të cilin ndodhen të ndërtuara objektet shtetërore të ish-“Shkolla Mekanike
284
Bujqësore” Shkodër (objekti tre kat) dhe Konvikti i Shkollës (objekti tre kat), sipas
planimetrisë së aktit të ekspertimit, i cili bëhet pjesë integrale e këtij vendimi.
Detyrimin e palës së paditur të kalojë në favor të pronarëve të truallit Bushati dhe
Memcaj vlerën e qirasë të kontraktuar me kontratën nr.2950/475, datë 19.06.2000.
Detyrimin e palës së paditur t’i njohë pronarëve të truallit të drejtën e parablerjes së
objekteve shtetërore të mësipërme, duke përfunduar kontratën e privatizimit të tyre në favor
të pronarëve të truallit, pas përfundimit të kontratës së qirasë.
Gjykata ka arritur në këtë vendim pasi, ndër të tjera, ka arsyetuar se: në gjykim u
provua fakti se këto objekte shtetërore që janë objekti material i aktit administrativ objekt
gjykimi, aktualisht nuk i shërbejnë më qëllimit publik për të cilën janë ndërtuar nga shteti
(Shkolla e Mesme Mekanike Bujqësore) dhe për këtë arsye shteti ka konkluduar në fillimin e
procedurave për shitjen e tyre dhe kalimin në pronësi private. Ky fakt provohet në gjykim jo
vetëm me kontratën e qirasë me një palë private, por edhe me vetë aktin administrativ objekt
gjykimi (urdhri për privatizim).
Në gjykim u provua se akti objekt gjykimi, urdhri i privatizimit i drejtohet pikërisht
palës së tretë që ka kontraktuar me qira objektet, duke e preferuar këtë palë përballë
pronarëve të truallit që kanë fituar të drejtën e parablerjes së tyre shumë kohë përpara se të
lidhej kontrata e qirasë. Pikërisht me këtë përzgjedhje të bërë që në fillim të procedurave të
shitjes, gjykata çmon se pala e paditur ka paragjykuar të gjithë procesin në favor të palës së
tretë, duke cenuar themelësinë e aktit të nxjerrë prej saj.
Në gjykim u provua se aktet administrative objekt gjykimi kanë dalë mbi baza provash
që nuk kanë pasqyruar të vërtetën, duke çuar në një zbatim të gabuar të ligjit material.
Mbi bazën e ankimit të palës së tretë, Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.530,
Shkodër, përsa i përket disponimit për anullimin e aktit administrativ, urdhër nr.8270, datë
15.09.2009 të METE dhe për njohjen e të drejtës së parablerjes dhe privatizimit të objekteve
në favor të pronarëve të truallit dhe shpenzimeve gjyqësore.
Prishjen e vendimit nr.2173, datë 04.08.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër
dhe pushimin e gjykimit të çështjes për paragrafët e tretë, të katërt të tij.
Gjykata e apelit, ndër të tjera, ka arsyetuar se nga aktet e palës së paditur është
llogaritur gabim vlera e investimeve të personit të tretë. Po kështu nga akt ekspertimi i bërë
rezulton se raporti i investimit me vlerën e truallit është 78.51%. Shtesat e reja, punimet në
fasadë e rrethimi, duke qenë punime pa leje, nuk përfshihen në llogaritje.
Për pjesën tjetër gjykata e apelit ka disponuar jashtë objektit të padisë.
Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs personi i tretë, Fondacioni “Gulistan” dhe
Avokatura e Shtetit, të cilët kërkojnë prishjen e dy vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke
parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Gjykata në kundërshtim me nenet 16 e 324 e vijues të K.Pr.C, ka vendosur anullimin
e akteve administrative, ndërkohë që shkaku ligjor i padisë ka qenë vetëm ligji nr.9235, datë
29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar, dhe asnjë dispozitë
procedurale.
Ligji i zbatueshëm
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “ Për kthimin
dhe kompensimin e pronës”, në të cilat është parashikuar:
Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
285
përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme,të
Neni 8 i ligjit nr.9235, datë 29.07.2004: “Në ndryshim nga formulimi i nenit 7, u
kthehet apo u kompensohet subjekteve të shpronësuara trualli privat, mbi të cilin janë ngritur
ndërtime të përhershme dhe të ligjshme në pronësi të pronarit shtet, sipas rastit:
a) Kur ndërtesat në pronësi të pronarit shtet nuk përdoren më për interes publik,
trualli i kthehet subjektit të shpronësuar, duke i njohur atij të drejtën e parablerjes së objektit
në privatizim. Deri në privatizimin e objektit, sipas këtij ligji, shteti detyrohet t’i paguajë
subjektit të shpronësuar çmimin e qirasë për truallin që ka në posedim, sipas tarifave që
zbaton për dhënien me qira të trojeve shtetërore të tretëve.
b) Kur ndërtesat në pronësi të pronarit shtet janë në përdorim të të tretëve, në bazë të
një kontrate qiraje, koncesioni ose enfiteoze mbi truallin ku ngrihet ndërtesa apo vetë
ndërtesën, veprohet:
i) kur investimi i kryer është mbi 150 për qind të vlerës së truallit, subjekti
kontraktues i paguan shtetit, brenda 6 muajve, vlerën e truallit me çmimet e
tregut. Shteti ia paguan menjëherë vlerën e truallit pronarit të tokës. Në rast
se subjekti kontraktues nuk paguan vlerën e truallit brenda afatit të mësipërm,
trualli i kthehet subjektit të shpronësuar, i cili, deri në përfundim të kontratës,
merr nga shteti edhe qiranë e vendosur në kontratë. Në përfundim të
kontratës, pronari i truallit ka të drejtën e parablerjes;..”
II. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
Se rekursi i paraqitur nga Avokatura e Shtetit dhe pala e tretë Fondacioni “Gulistan”,
përmbajnë shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që
motivojnë cenimin e vendimit nr.530, datë 27.10.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe të
vendimit nr.2173, datë 04.08.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs arrin në
përfundimin se vendimet e dy gjykatave të faktit janë rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe
për këtë shkak duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes
gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose
jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në
realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve
të gjykatave të faktit.
286
Për rastin në shqyrtim evidentohet se gjykata e shkallës së parë, pasi ka pranuar gjatë
arsyetimit të vendimit se objekt i gjykimit është akti administrativ i palës së paditur METE,
në përfundim ka vendosur anullimin e aktit administrativ dhe zgjidhjen e pasojave. Por
gjykata në asnjë rast nuk ka arsyetuar në lidhje me llojin e mosmarrëveshjes, nëse ishte
përpara një mosmarrëveshje administrative apo civile.
Përcaktimi i saktë i mosmarrëveshjes do të kishte rëndësi për çështjen, pasi gjykatat
në rast të qenien përpara një mosmarrëveshje administrative do të duhej të hetonte në lidhje
me kohën e marrjes dijeni nga paditësi të aktit që kundërshton me padi dhe kohën e paraqitjes
së padisë.
Gjykata e apelit ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e palës së paditur dhe
palës së tretë, Fondacioni “Gulistan”, e pasi ka arsyetuar në të njëjtën linjë me gjykatën e
shkallës së parë ka vendosur lënien në fuqi të vendimit dhe prishjen e pushimin e gjykimit për
paragrafët e tretë e të katërt të vendimit (me arsyetimin se për kërkimet që ka vendosur
gjykata e shkallës së parë në pikat 3 dhe 4 nuk janë kërkuar në padi).
Në zgjidhjen në themel të çështjes, gjykatat e faktit, pa marrë në shqyrtim dhe në
analizë juridike të gjitha aktet shkresore, pretendimet e palëve dhe pohimet gjyqësore të vetë
palëve ndërgjyqëse në lidhje me diferencën në sipërfaqen e truallit të privatizuar me atë që
pala e tretë, fondacioni “ Gulistan” ka të regjistruar në regjistrat e pasurive të paluajtshme, ka
arritur në konkluzionin se veprimet për privatizimin e objektit janë të paligjshme, se
ndërtimet e palës së tretë nuk arrijnë vlerën mbi 150% të vlerës së truallit.
Ndonëse në vendimin e ndërmjetëm për përsëritjen e pjesshme të hetimit gjyqësor
gjykata e apelit citon emërtimet e provave të reja, nga përmbajtja e proces verbalit gjyqësor
nuk rezulton që këto prova t’i jenë nënshtruar debatit gjyqësor. Kjo gjykatë nuk ka respektuar
kërkesat e neneve 11, 14, 16, 20, 29, 213 dhe 309 të Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata nuk ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (126), po kështu
nuk ka respektuar kërkesat e pikës 1 dhe 2 të nenit 310/II të Kodit të Procedurës Civile.
Mosrespektimi i dispozitave të sipërcituara të Kodit të Procedurës Civile bën që
vendimi i gjykatës të mos jetë i mbështetur në prova të marra e të shqyrtuara në formën e
kërkuar nga ky Kod, çka përbën proces jo të rregullt ligjor dhe për rrjedhojë cenimin e
vendimit të kësaj gjykate.
Mosrespektimi i ligjit procedural në procesin e marrjes, analizës dhe çmuarjes së
drejtë dhe të saktë të provave sipas ligjit ka bërë që gjykatat të mos përcaktojnë në përputhje
me ligjin provat që janë të domosdoshme e që kanë lidhje me çështjen në gjykim, vërtetësinë
e tyre në lidhje me faktin që kërkohet të vërtetohet, rëndësinë dhe fuqinë provuese të tyre.
Ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi gjyqësor janë ligjshmëria dhe
argumentimi i tij; elementë ligjorë këto që i mungojnë vendimit të gjykatave, duke pasur
parasysh përcaktimin e llojit të mosmarrëveshjes dhe analizës në tërësi së të gjitha provave.
Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së
apelit dhe gjykatës së rrethit gjyqësor duhet të prishen dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim
në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me tjetër trup gjykues.
Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, gjykata e
rigjykimit, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, duhet të
përsërisë hetimin gjyqësor, nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me argumente
konkluzionin e saj dhe për këtë duhet të përcaktojë me vendim për secilën palë faktet që
duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën
provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës për secilën palë.
Në rigjykim, gjykata shkallës së parë, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
procesi gjyqësor civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni
287
14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi” (neni 16).
Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre që, në përputhje me
ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm për të provuar faktet mbi të cilat bazojnë
pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes,
ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij procesi, në format
dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarim të plotë të situatës
juridike të krijuar gjatë dhe pas lidhjes së kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme datë
08.09.2009, si dhe të veprimeve konkrete të kryera prej palëve, gjykata si veprim të parë të
rëndësishëm duhet të saktësojë llojin e mosmarrëveshjes në lidhje me sa u arsyetua më lart,
më pas, bazuar në nenet 223 dhe 224 të Kodit të Procedurës Civile, mund të kërkojë nga të
tretët apo nga organet shtetërore të dhëna me shkrim për aktet dhe dokumente që ndodhen
pranë tyre dhe që është e nevojshme të shqyrtohen në këtë proces gjyqësor, që kanë të bëjnë
me faktin se si ka qenë objekti në momentin e shitjes për të nxjerrë vlerën e objektit në
mënyrë që të bëhej vlerësimi i saktë i punimeve të kryera nga pala e tretë.
Gjithashtu gjykata të hetojë në lidhje me diferencën e sipërfaqes së truallit që rezulton
në kontratën e shitjes dhe në aktin e pronësisë datë 06.07.2010 në favor të palës së tretë,
Fondacioni “Gulistan”, dhe nëpërmjet kryerjes së ekspertimit të bëjë vlerësimet e duhura në
lidhje me sipërfaqen e truallit dhe punimet e kryera, për nxjerrjen e saktë të raportit të
investimit me sipërfaqen e truallit.
gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e rrethit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/ç të K.Pr.C,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.530, datë 27.10.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimit
nr.2173, datë 04.08.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim, me tjetër trup gjykues, në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Tiranë, më 28.03.2013
288
Nr.00-2013-769 i Vendimit (222)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
PADITËS SHOQËRIA “VLT ALBANIA” SH.A.

PALA E PADITUR DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
TIRANË
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR PRANË
TATIMEVE
OBJEKTI:
Shfuqizim akti administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor
nr.78834/2, datë 09.02.2011 lëshuar nga Drejtoria Rajonale Tatimore,
Shfuqizim akti administrativ Vendimi nr.8348/1, datë 06.06.2012
lëshuar nga Drejtoria e Apelimit Tatimor,
Baza Ligjore: Neni 32, 329 i Kodit të Procedurës Civile,
Neni 115 e vijues i Kodit të Procedurave Administrative
dhe Ligji 9920/2008 “Për Procedurat Tatimore në R.SH”,
Udhëzimi nr.24 datë 02.09.2008 “Për procedurat tatimore”,
Ligji 7703/1993, “Mbi mbledhjen e detyrueshme
të kontributeve për sigurime shoqërore dhe shëndetësore”, etj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.388 datë 24.01.2013 ka vendosur:

Të deklarojë mungesën e juridiksionit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për gjykimin e kësaj kërkesë-padie me palë paditëse Shoqëria “Vlt Albania”
sh.a dhe palë të paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë dhe Drejtoria e
Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve me objekt
Njoftim vlerësimi tatimor nr.78834/2, datë 09.02.2012 lëshuar nga Drejtoria
Rajonale Tatimore dhe shfuqizim të aktit administrativ Vendimi nr.8348/1,
datë 06.06.2012 lëshuar nga Drejtoria e Apelimit Tatimor.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, kërkuesi Shoqëria “Vtl

Albania” e cila kërkon, prishjen e vendimit të mësipërm, duke parashtruar këto shkaqe:
289
- Pala paditëse ka respektuar afatin 30 ditor të parashikuar nga ligji nr.9920, datë
19.05.2008 “Për procedurat tatimore”.
- Kushti i dytë i parapagimit është kryer nga ana jonë. Shoqëria asnjëherë nuk është
njoftuar në rrugë zyrtare për ekzistencën e këtij Njoftim Vlerësimi.
- Jemi njoftuar pikërisht me shkresën nr.23422 prot datë 18.04.2012.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; Avokatin e Shtetit Abaz Deda, që
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; dhe si shqyrtoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Se Shoqëria “VLT Albania” sh.a i është drejtuar gjykatës me një kërkesë-padi duke
kërkuar shfuqizim akti administrativ, Njoftim vlerësimi tatimor nr.78834/2, datë 09.02.2011
lëshuar nga Drejtoria Rajonale Tatimore dhe shfuqizimin e aktit administrativ, Vendimi
nr.8348/1, datë 06.06.2012 lëshuar nga Drejtoria e Apelimit Tatimor.
Në seancën gjyqësore të datës 24 Janar 2013 përfaqësuesja e palës së paditur ka
kërkuar nxjerrjen nga juridiksioni gjyqësor i kësaj çështjeje. Argumenti kryesor që kanë
paraqitur këto palë ndërgjyqëse është se pala paditëse nuk ka ezauruar rrugën e ankimimit
administrativ. Pra detyrimi tatimor i pretenduar nga pala paditëse nuk i është nënshtruar
shqyrtimit administrativ nga Drejtoria e Apelimit Tatimor. Ky mos shqyrtim ka ardhur si
pasojë e mos përmbushjes se kritereve ligjore nga ana e palës paditëse pasi ankimi është
paraqitur jashtë afatit.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, duke arsyetuar se pala paditëse nuk ka ushtruar
ankim administrativ ndaj Njoftimit të Vlerësimit Tatimor brenda afatit ligjor, ka vendosur ta
nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor për shkak të mos ezaurimit të rrugës
administrative.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të bazuara pretendimet e ngritura në
ankimin e veçantë të palës paditëse, çmon se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të
prishet.
Në gjykim është provuar se pala e paditur, Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, në
datën 09.02.2011 ka nxjerrë Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.78834/2.
Pala paditëse, pasi është vënë në dijeni të këtij akti administrativ, i është drejtuar
organit më të lartë administrativ, Drejtorisë së Apelimit Tatimor, duke kundërshtuar këtë akt
administrativ por prej saj i është refuzuar shqyrtimi me arsyetimin se ankimi është paraqitur
jashtë afatit ligjor. Në fakt rezulton se ndërsa akti administrativ mban datën 09.02.2011,
ankimi është depozituar në datën 19.04.2012.
Në gjykim paditësi ka pretenduar se Njoftimi i Vlerësimit Tatimor i është komunikuar
në datën 13.04.2012 dhe menjëherë pas këtij njoftimi, pasi ka bërë edhe parapagimin e
detyrimit, ka paraqitur brenda afatit ankim administrativ.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, pa bërë një hetim të plotë të pretendimeve të palës
paditëse ka arsyetuar apriori se njoftimi i këtij akti administrativ i është bërë palës paditëse në
të njëjtën datë që edhe është përpiluar, pra në datën 19.02.2011, ndërkohë që në dosjen
gjyqësore ndodhet si provë vetëm një shkresë e drejtorisë rajonale tatimore që mban datën
13.04.2012 nga e cila rezulton se deri në këtë datë, zarfi brenda të cilit ndodhej Njoftimi i
Vlerësimit Tatimor ka qenë i pa dorëzuar tek pala paditëse për shkak të mos përcaktimit të
adresës.
290
Në rrethanat e mësipërme, ka qenë detyrë e gjykatës të verifikonte mënyrën e
njoftimit të këtij akti administrativ nga i padituri pra nëse ky njoftim është dërguar në adresën
që pala paditëse ka të regjistruar në QKR.
Nga përmbajtja e Njoftimit të Vlerësimit Tatimor rezulton se adresa e palës paditëse
është shënuar “Rruga e Elbasanit, Pall.nr.Tiranë” dhe nëse kjo ka qenë adresa me të cilën
rezulton i regjistruar paditësi, atëherë gjykata duhet ta konsiderojë njoftimin të kryer.
Në të kundërt, nëse në regjistrat e QKR paditësi ka të depozituar një tjetër adresë,
atëhere nuk ka ekzistuar asnjë mundësi që ai të vihej në dijeni lidhur me një akt të dërguar në
adresë tjetër.
Vetëm pasi gjykata të hetojë sa më sipër do të mund ti japë zgjidhje kërkimit të palës
së paditur lidhur me çështjen e juridiksionit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
dhe dërgimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 28.03.2013
291
Nr.00-2013-980 i Vendimit (223)
VENDIM

Gani Dizdari Anëtar
Fatos Lulo Anëtar
Në datën 28.03.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “IMPRESA CONSTRUZIONI

GIUSEPPE MALTAURO”, DEGA SHQIPËRI,
me seli në Tiranë.
I PADITUR: SHOQËRIA “SIGAL UNIQA GROUP
AUSTRIA”, me seli në Tiranë.
Palë e TRETË: SHOQËRIA “BI-INVESTMENTS”, me seli
në Tiranë.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të përmbushë
detyrimin kontraktor në shumën 525.000 Euro,
shpërblimin e dëmit të shkaktuar.
Baza Ligjore: Neni 419 e vijues, neni 445 e vijues,
450, 476 e vijues, neni 486, 690 e vijues i Kodit Civil,
neni 153 e vijues i K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.8851, datë 22.11.2010, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë-padisë si të pambështetur në ligj e në prova.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala paditëse që kërkon ndryshimin e dy

vendimeve dhe pranimin e kërkesë padisë dhe parashtron shkaqet si më poshtë vijon:
- Gjykata e apelit ka zhvilluar gjykimin mungesë të palës sonë dhe ka shkelur ligjin
procedural, pasi nuk ka njoftuar me fletëthirrje palën paditëse për shtyrjen e
seancës sipas përcaktimeve të nenit 467 të K.Pr.Civile. Kjo gjykatë ka vazhduar
gjykimin në kushtet kur përfaqësuesi i saj ka kërkuar shtyrjen e gjykimit, deri sa të
292
gjente një avokat tjetër, pasi avokati i saj kishte hequr dorë nga përfaqësimi i
kësaj pale në këtë proces gjyqësor.
- Pretendimi i parashkrimit të padisë është ngritur në pretendimet përfundimtare
nga pala e paditur dhe nuk është lejuar debat midis palëve për këtë çështje
duke cënuar parimin e kontradiktorialitetit. Gjykatat kanë gabuar në llogaritjen
e afatit për përcaktimin e parashkrimit të padisë, sepse si datë për fillimin e afatit të
parashkrimit duhet marrë datë 09.02.2009, kur kemi njoftuar palën e tretë për
mospërmbushje detyrimi dhe zgjidhjen e kontratës së nën sipërmarrjes. Padia jonë
mban datën 23.07.2009, pra brenda afatit 6 mujor të pretenduar si të kaluar e që mund
të çonte në parashkrimin e të drejtës së padisë.
- Arsyetimi i të dy gjykatave se përsa kohë është përmbushur detyrimi kryesor,
dorëzania (garancia siguruese) shuhet, është i gabuar. Vlera reale për të cilën
kërkohet ekzekutimi i garancisë nuk është vlera e përcaktuar në kontratën e nën
sipërmarrjes, por një shumë më e lartë. Vlera e përcaktuar në kontratën e nën
sipërmarrjes dhe në garancinë siguruese konsiston në një paradhënie për punët që
do të kryheshin, pasi vlera e punimeve është shumë më e madhe. Në nenin 2
të kontratës është parashikuar se vlera prej 3.500.000 Euro, mbi të cilën është
vendosur garancia siguruese përbën shumën e supozuar të kontratës, por kjo
shumë mund të ndryshojë në plus ose minus për shkak të punimeve më të mëdha
ose më të vogla në krahasim me ato të treguara dhe të ekzekutimit të punimeve të
tjera jo të parashikuara.
- Vlera reale e punimeve të kryera nga personi i tretë është 4.700.000 Euro dhe jo
shuma e supozuar në kontratë prej 3.500.000 lekë, pasi kjo vlerë korrespondon
me situacionet e punimeve të kryera nga personi i tretë;
Ka paraqitur kundër rekurs pala e paditur “Sigal” sh.a. që kërkon mospranimin e

rekursit për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë të drejta dhe të bazuara në ligj dhe gjykatat kanë zhvilluar
një proces të rregullt ligjor; Pretendimet e ngritura në rekurs nuk përmbajnë shkaqe
për prishjen e vendimeve të gjykatave sipas nenit 472 të K.Pr.Civile.
- Pretendimi në rekurs për zhvillimin e gjykimit në mungesë në kundërshtim me
rregullat procedurale nuk qëndron, pasi gjykata e apelit, me kërkesë të palës
paditëse për arsye të raportit mjekësor paraqitur nga përfaqësuesi i saj në këtë
gjykatë, ka vendosur shtyrjen e gjykimit. Përfaqësuesi i autorizuar prej palës paditëse
kishte të drejtë të merrte dijeni për ditën e seancës tjetër dhe sipas proces-verbalit
rezulton se ka nënshkruar njoftimin për seancën e ardhshme; në këto kushte nuk
ka pasur detyrim gjykata të zbatonte nenin 460/4 të K.Pr.Civile; në seancën e
radhës përfaqësuesi i palës paditëse ka kërkuar përsëri shtyrje seance sepse nuk
ishte caktuar përfaqësuesi i palës dhe se i mëparshmi kishte hequr dorë. Pala
paditëse kishte dijeni për seancën e gjykimit dhe i kishte të gjitha mundësitë të
merrte masat për të gjetur përfaqësuesin, sepse nuk është detyrë e gjykatës të caktojë
apo marrë përsipër të drejtat e përfaqësuesit ligjor të palës; Gjykata ka zbatuar drejt
kërkesat e nenit 98 të K.Pr.Civile.
- Përsa i takon pretendimeve në rekurs në lidhje me përfundimin e gabuar të gjykatave
se padia është parashkruar, sqarojmë se ky pretendim nuk është ngritur në ankim;
padia siç është provuar në gjykim është jashtë afatit dhe kjo çështje është debatuar në
shkallë të parë prej palëve, siç rezulton nga leximi i proces-verbaleve gjyqësore në
këtë shkallë gjykimi;
293
- Në lidhje me themelin e çështjes: dorëzania nga Sigal është vendosur konkretisht për
një shumë fikse prej 3.500.000 Euro siç përcaktohet në Garancinë Siguruese dhe në
kontratën e nën sipërmarrjes midis paditësit dhe personit të tretë; është provuar
se punimet për këtë shumë janë kryer, madje janë tejkaluar siç rezulton nga
pagesat e palës paditëse për punimet e kryera realisht nga personi i tretë. Pra detyrimi
principal është kryer dhe si rrjedhojë dorëzania (garancia siguruese) e vendosur për
të është shuar në kuptim të nenit 597 të K.Civil.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; përfaqësuesin e palës paditëse av. Oljon
Kaso, që kërkoi ndryshimin e vendimit nr.1694, datë 15.07.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe vendimit civil nr.8851, datë 22.11.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke
vendosur pranimin e padisë; përfaqësuesit e palës së paditur av. Abdyl Sarja, dhe av.Albana
Papajani, që kërkuan mospranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë lënë në fuqi me vendimin nr.1694, datë 15.07.2011 të Gjykatës së
Apelit Tiranë; përfaqësuesin e palës së tretë av. Artan Bozo, që kërkoi mospranimin e
rekursit, lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë lënë në fuqi me
vendimin nr.1694, datë 15.07.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë; si dhe pasi shqyrtoi çështjen
në tërësi,
VËREN
Nga ana e gjykatave të faktit është pranuar e provuar se nga ana e Shoqërisë “Sigal”
sh.a., me kërkesë të personit të tretë në datë 20.04.2007, është hartuar garancia siguruese
nr.16/0101/0018124 në favor të Shoqërisë “Impresa Construzioni Giuseppe Maltauro” -Filiali
Shqipëri, për shumën 525.000 Euro.
Sipas palës paditëse, në këtë garanci siguruese është përcaktuar qartë se Shoqëria
“Sigal” sh.a. detyrohet t’i paguajë brenda 15 ditëve të kërkesës së thjeshtë me shkrim
shoqërisë sonë shumën e sipërcituar, si garanci për të gjitha detyrimet që rrjedhin nga
kontrata e nën sipërmarrjes nr.32974-ZT7, datë 12.04.2007, e lidhur mes Shoqërisë
“Impresa Construzioni Giuseppe Maltauro” Filiali-Shqipëri dhe Shoqërisë “Bi Investments”
sh.p.k.
Në datë 09.02.2009, pala paditëse pretendoi se është gjendur përpara parashikimeve të
kësaj garancie siguruese, për shkak të shkeljes së detyrimeve kontraktore nga ana e personit
të tretë, shkelje të cilat çuan në mospërfundimin e punimeve të marra përsipër për asfaltimin e
aksit rrugor Lushnjë-Fier.
Pala paditëse ka pretenduar se përsa më lart kishte njoftuar personin e tretë me
shkresën nr.21/CL/PI/RD/09, datë 09.02.2009.
Me shkresën nr.24/CL/PI/RD/09, datë 11.02.2009 pala paditëse ka njoftuar edhe të
paditurin në këtë gjykim, duke i kërkuar ekzekutimin e garancisë siguruese dhe kryerjen e
pagesës që përmbante kjo garanci, në masën 525.000 Euro, deri në datë 26.02.2009.
Pala paditëse ka pretenduar se nga i padituri, me gjithë njoftimin e datës 31.03.2009,
që përsëriste kërkesën për ekzekutimin e garancisë, nuk është kthyer asnjë përgjigje.
Pala paditëse ka pretenduar gjyqësisht se në nenin 4 të kontratës së lidhur me të
paditurin “Sigal” sh.a., është parashikuar se në rast të mospërmbushjes së detyrimeve të
kontratës së lidhur mes personit të tretë dhe palës paditëse, Shoqëria “Sigal” sh.a brenda 15
ditëve nga njoftimi me një kërkesë të thjeshtë, do të bënte të mundur pagimin e shumës së
sipërcituar. Mospërmbushja e detyrimeve prej personit të tretë, sipas palës paditëse në këtë
gjykim, konfirmohet edhe nga ekzekutimi i një tjetër letre garancie për të njëjtën kontratë e
Bankës Italiane për Zhvillim në datë 17.02.2009.
294
Pala paditëse ka pretenduar në gjykim se është detyrim i palës së paditur të përmbushë
jo vetëm detyrimin fillestar të përcaktuar në kontratën e garancisë siguruese, por “Sigal” sh.a,
për shkak të vonesës në shlyerjen e këtij detyrimi, duhet të paguajë edhe dëmin e shkaktuar
nga vonesa sipas parashikimeve të nenit 450, 476 e vijues të Kodit Civil.
Pala paditëse ka parashtruar se neni 2 i kontratës së lidhur mes palëve, parashikon se
shuma kontraktuale e supozuar është rreth 3.500.000 Euro. Punimet e përshkruara në
vazhdim do të kompensohen me çmimet vijuese sipas marrëveshjes së vendosur duke
përcaktuar edhe çmimet për njësi në rast të kalimit të kësaj shume të supozuar. Edhe në nenin
5 të kontratës së nën sipërmarrjes, sipas palës paditëse ishte parashikuar se “...kjo shumë
mund të ndryshojë dhe ndjeshmërisht në plus ose minus për shkak të punimeve më të mëdha
ose më të vogla në krahasim me ato të treguara…”.
Pala paditëse pretendoi se kohëzgjatja e garancisë së lidhur me të paditurin ishte e
barabartë me përfundimin e punimeve, referuar kjo nenit 2 të garancisë siguruese dhe nenit 6
të kontratës së nën sipërmarrjes. Pretendimi i të paditurit dhe personit të tretë lidhur me
realizimin tërësisht të kontratës së nën sipërmarrjes, sipas palës paditëse është një fakt i
pavërtetë. Kjo palë deklaroi se Shoqëria “Salillari” sh.p.k. ka marrë përsipër përfundimin e
punimeve përkatëse të cilat kishin mbetur të papërfunduara nga personi i tretë në këtë gjykim.
Përsa më sipër, pala paditëse ka kërkuar pranimin e kërkesë-padisë sipas objektit të saj.
Në prapësimet e paraqitur nga pala e paditur Shoqëria “Sigal” sh.a. është kërkuar
rrëzimi i padisë, si për shkak të parashkrimit të afatit për t’iu drejtuar juridiksionit gjyqësor në
rastin konkret, ashtu dhe për faktin se në thelb kontrata mes palës paditëse dhe personit të
tretë është realizuar e plotë. Pala e paditur duke iu referuar dispozitës së nenit 589-597 të
K.Civil, ka parashtruar se përsa kohë është realizuar detyrimi kryesor është shuar dhe
garancia e dorëzanisë. Me të njëjtat pretendime për realizimin e plotë të vlerës së punimeve të
kontraktuara, bile tejkalimin e tyre, është bashkuar në parashtresën e tij dhe personi i tretë në
këtë gjykim.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë
erdhi në përfundimin se padia duhej të rrëzohej. Në vendimin përkatës është argumentuar se
referuar provave shkresore të administruara në gjykim, detyrimi kryesor mbi të cilin rëndonte
edhe dorëzania e siguruar prej të paditurit, është përmbushur tërësisht sipas parashikimeve të
kontratës së nën sipërmarrjes lidhur mes paditësit dhe personit të tretë në padi. Referuar
dispozitave përkatëse, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë ka konstatuar se kalimi i afatit
gjashtë-mujor nga dita e përfundimit të punimeve e parashikuar në kontratën e nën
sipërmarrjes bënte që kërkimet lidhur me dorëzaninë e lidhur për këtë vlerë punimesh t’i
nënshtroheshin institutit të parashkrimit. Sipas kësaj gjykate, padia për kërkimin e
përmbushjes së detyrimit të rrjedhur nga dorëzania, përsa kohë që data e përfundimit të
punimeve sipas kontratës së nën sipërmarrjes ishte 20.11.2007, duhej të ngrihej deri në datë
21.05.2008. Referuar edhe nenit 600 të Kodit Civil, dorëzania shuhet nëse ka kaluar një vit
nga dita e lidhjes së kësaj kontrate dhe nuk është kërkuar përmbushja e detyrimit të rrjedhur
prej saj. Përsa kohë që në gjykim rezultoi e provuar se kërkesë-padia është paraqitur nga pala
paditëse në Korrik të vitit 2009, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë ka argumentuar se ka
kaluar afati ligjor brenda të cilit mund të kërkohet gjyqësisht përmbushja e detyrimit të
rrjedhur nga kjo kontratë e lidhur mes paditësit dhe të paditurit “Sigal” sh.a. Në këto kushte,
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë ka vlerësuar se padia jo vetëm është e pambështetur në ligj
e në prova lidhur me ekzistencën e detyrimit të palës së paditur ndaj paditësit në këtë gjykim,
por ajo është edhe një padi e parashkruar, në kuptim të nenit 112 e vijues të Kodit Civil.
Mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata e Apelit Tiranë pasi mori në shqyrtim
çështjen në seancë gjyqësore, në përfundim të saj vendosi të lërë në fuqi vendimin e Gjykatës
së Shkallës së Parë Tiranë.
295
Pasi u administrua rekursi i palës paditëse në këtë gjykim, Kolegji Civil Seleksionues
i Gjykatës së Lartë në dhomë këshillimi vendosi ta kalojë atë (rekursin) për shqyrtim në
seancë gjyqësore.
Në përfundim të gjykimit të çështjes, pasi dëgjoi pretendimet e të gjitha palëve
ndërgjyqëse, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë
nuk bëhet i cenueshëm nga shkaqet e pretenduara në rekursin e palës paditëse.
Nisur nga pretendimi për momentin procedural të kërkimit të palës së paditur, për
konstatimin e parashkrimit të së drejtës së padisë, Kolegji Civil vlerëson se po t’i referohemi
dispozitës së nenit 125 të K.Civil dhe dispozitave përkatëse të K.Pr.Civile (gjykimi), nuk
rezulton që ligjvënësi të ketë lidhur me ndonjë fazë gjykimi të çështjes paraqitjen e kërkesën
për konstatimin e parashkrimit të padisë, sikundër në rastin konkret është paraqitur përpara
përfundimit të gjykimit të çështjes në gjykatën e shkallës së parë (pretendimet
përfundimtare). Në të tilla kushte, duke iu referuar rrethanave të faktit, dispozitave të
kontratës (me vlerën e ligjit për palët e saj) dhe atyre të K.Civil, me të drejtë gjykatat e faktit
kanë ardhur në përfundimin se padia e palës paditëse është në kushtet e parashkrimit të afatit
për t’u marrë në shqyrtim nga juridiksioni gjyqësor.
Në lidhje me masën dhe çmimin e paguar për realizimin e kontratës se prillit 2007,
gjykatat e faktit i janë referuar provave të paraqitura nga palët, duke ardhur në përfundimin se
vlera prej 3.500.000 Euro në rastin konkret është tejkaluar dhe si e tillë dorëzania do të duhet
të konsiderohet si e shuar.
Duke iu referuar shkaqeve të pretenduara në rekursin e palës paditëse në lidhje me
masën e përmbushjes së detyrimeve kontraktuale nga personi i tretë, parë ky si element i
vërtetimit të ekzistencës së kushtit për disbursimin e garancisë, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë vlerëson se në referencë të nenit 472 dhe 310 të K.Pr.Civile, këto pretendime kanë
gjetur arsyetimin në vendimin e gjykatave të faktit, duke mos i bërë të cenueshëm këto të
fundit.
Pretendimet që parashtrohen në padi dhe që janë përsëritur në ankimet e palës
paditëse ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë (apel) dhe vendimit të gjykatës së apelit
(rekurs) konstatohet se kanë të bëjnë me vlerësimin që u bënë provave gjykatat e faktit. Nisur
nga pozicioni që i njeh K.Pr.Civile (neni 472) Gjykatës së Lartë (gjykatë ligji) dhe qëndrimi i
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.19/2007 “...nuk mund
të merret në shqyrtim nga Gjykata e Lartë, jo vetëm për arsye se kjo gjykatë nuk shqyrton
faktet dhe rrethanat e çështjes, por vetëm interpretimin dhe zbatimin e ligjit në dy shkallët e
gjykimit...”, pretendime të tilla nuk mund të shqyrtohen në këtë shkallë gjykimi të çështjes.
Nisur nga shkaqet e pretenduara në rekurs për lejimin e shkeljeve procedurale që lejoi
gjykata e apelit gjatë gjykimit të çështjes, rezulton se në seancën e datës 06.07.2011, përpara
gjykatës së apelit është paraqitur asistentja e av. D.Çeliku, e cila ka kërkuar shtyrjen e
seancës pasi avokati i caktuar nga pala e paditur ishte në pamundësi shëndetësore.
Rezulton që asistentja e av. D.Çelikut ka marrë dijeni për zhvillimin e seancës në datë
15.07.2011. Në seancën e datës 15.07.2011, si përfaqësues i palës së paditur është paraqitur
av. O.Kaso, i pajisur me një autorizim të datës 14.07.2011, ku ka depozituar pranë gjykatës
heqjen dorë nga përfaqësimi i av. D.Çeliku, datë 15.07.2011. Pala e paditur, nëpërmjet
përfaqësuesit të ri të saj ka kërkuar shtyrjen e seancës, ndërkohë që gjykata e apelit duke iu
referuar dispozitës së nenit 179 të K.Pr.Civile ka urdhëruar gjykimin në mungesë të palës së
paditur, duke pasur kjo e fundit të gjithë mundësinë për të realizuar përfaqësimin e saj në
gjykatë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke marrë në shqyrtim përmbajtjen e dispozitës së
nenit 20 të K.Pr.Civile, por dhe rrethanave që u parashtruan më lart, vjen në konkluzionin se
gjykimi i çështjes në gjykatën e apelit, e investuar kjo e fundit në gjykim nga ankimi (apel) i
vetë palës paditëse është realizuar në përputhje me dispozitat procedurale.
296
Si gjatë gjykimit, ashtu dhe në vendimin përkatës, Gjykata e Apelit Tiranë, duke
siguruar kushtet e kontradiktorialitetit e zhvillimit të rregullt të debatit gjyqësor, ka arsyetuar
dhe disponuar mbi të gjitha shkaqet e pretenduara nga pala paditëse për cenimin e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, duke mos cenuar asnjë të drejtë ligjore këtij subjekti gjykimi.
Kjo konstatohet dhe përsa kohë edhe në rekursin e paraqitur nga pala paditëse parashtrohen të
njëjtat shkaqe ligjore për kundërshtimin e vendimit të gjykatës së apelit, të cilat ishin pjesë e
ankimit (apel), pretendime që në vështrim të nenit 310 të K.Pr.Civile, u morën në shqyrtim
dhe u rrëzuan nga të dyja gjykatat e faktit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 28.03.2013
297
Nr.00-2013-1270 i Vendimit (224)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
KËRKUES: ZYRA E PËRMBARIMIT SHKODËR,

në mungesë
PALË E TRETË: STEFANO POGNA, NDRIÇIM SHURDHA,
VALENTINA CUNI, në mungesë
OBJEKTI:
Prishje me nënvizim të regjistrimit të vendimit
kryer në regjistrim tregtar për vendimin e gjyqtarit të vetëm
nr.16579/4, datë 10.11.2004.
Baza ligjore: Neni 19 i Ligjit nr.7667, datë 28.01.1993
"Për Regjistrim Tregtar dhe formalitetet që duhen respektuar
“Për shoqërinë tregtare"
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1671, datë 09.03.2007 ka vendosur:

Prishjen me nënvizim të regjistrit të vendimit kryer në regjistrin tregtar për
vendimin e gjyqtarit të vetëm nr.16579/4, datë 10.11.2004.
Pasqyrimin e këtyre ndryshimeve në regjistrin tregtar.

Tiranë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs Zyra e Përmbarimit Shkodër,

- Vendimi i gjykatës së shkallës së parë është i bazuar, pasi është provuar se
administratori i Shoqërisë “Labeat tekstil” Shpk, ka blerë kuotat e debitorit Stefano
Pogna, duke qenë në dijeni mbi sekuestron e vënë ndaj kuotave prej 95% të shoqërisë
në emër të debitorit Stefano Pogno dhe shitjen e 18% të kotave të kësaj shoqërie.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
298
VËREN
Vendimi nr.175, datë 24.10.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i bazuar në ligj dhe
si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se me vendimin nr.700, datë 24.02.2003 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.891, date 23.09.2005, është
detyruar personi i tretë Stefano Pogna t’i kthejë personit të tretë Valentina Cunit shumën prej
5.265.000 lekë.
Vendimi ka marrë formë të prerë dhe Zyra e Përmbarimit ka filluar procedurën për
ekzekutimin e titullit ekzekutiv. Në vijim të veprimeve procedurale të ekzekutimit meqenëse
për debitorin Stefano Pogna nuk është bërë e mundur lajmërimi i tij, pasi ka qenë i larguar
nga vendqëndrimi i tij, me vendimin nr.698, date 21.10.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër është caktuar përfaqësues për të.
Zyra e Përmbarimit ka vazhduar veprimet procedurale për ekzekutimin e titullit
ekzekutiv të mësipërm, duke vendosur sekuestro konservative mbi kuotat e debitorit Stefano
Pogna, në Shoqërinë “Labeat Tekxtil” shpk. Ky vendim i është njoftuar ortakut Ndriçim
Shurdha të Shoqërisë “Labeat Tekstil” shpk, i cili ka pretenduar se, e ka kundërshtuar atë me
pretendimin se ai kishte blerë 90% të kuotave të debitorit Stefano Pogna.
Por Zyra e Përmbarimit ka vazhduar procedurën për ekzekutimin e detyrimit dhe ka
vendosur zhvillimin e ankandit për shitjen e kuotave më datë 24.11.2004.
Me datë 18.11.2004, personi i tretë Ndriçim Shurdha ka depozituar në Zyrën e
Përmbarimit dokumentacionin për blerjen nga ana e tij të kuotave, si dhe vendimin nr.3, datë
21.10.2004 të Asamblesë së Ortakëve të Shoqërisë “Labeat Tekstil” shpk, të cilin e kishte
depozituar me vendimin nr.16579/4, datë 10.11.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
në Regjistrin Tregtar.
Më datë 24.11.2004, Zyra e Përmbarimit ka zhvilluar ankandin dhe është shpallur
fituese kreditorja Valentina Çuni, së cilës i kanë kaluar 18% të kuotave të debitorit Stefano
Pogna, vlera që përmbushte detyrimin.
Zyra e Përmbarimit Shkodër i ka kërkuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë të bënte
kalimin e 18% të kuotave të debitorit Stefano Pogna në Shoqërinë “Labeat Tekstil” shpk, të
shprehura në vlerë 5.834.005 lekë, në favor të kreditores Valentina Çuni. Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë nuk ka vepruar sipas kërkesës së bërë nga Zyra e Përmbarimit Shkodër.
Pas kësaj, Zyra e Përmbarimit Shkodër, më datën 07.03.2006, i është drejtuar me një
kërkesë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me anë të të cilës i kërkohet që, “me iniciativën
dhe kompetencën e saj”, bazuar në nenin 19 të ligjit nr.7667, datë 28.01.1993, “Për Regjistrin
Tregtar dhe formalitetet që duhen respektuar nga shoqëritë tregtare”, të prishë me nënvizim
regjistrimin e bërë me vendimin nr.16579/4, datë 10.11.2004, me argumentin se ky regjistrim
ishte bërë pasi Zyra e Përmbarimit Shkodër kishte marrë vendimin e sekuestros konservative
në masën e 95% të kuotave të Shoqërisë “Labeat Tekstil” shpk, në emër të debitorit Stefano
Pogna.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1671, datë 09.03.2007 ka vendosur
të prishë me nënvizim të regjistrit të vendimit kryer në regjistrin tregtar për vendimin e
gjyqtarit të vetëm nr.16579/4, datë 10.11.2004 dhe pasqyrimin e këtyre ndryshimeve në
regjistrin tregtar.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.175, datë 24.10.2007 ka prishur vendimin
nr.1671, datë 09.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pushimin e gjykimit të
çështjes. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs Zyra e Përmbarimit
Shkodër, e cila ka kërkuar prishjen e tij.
Ky Kolegj, në të kundërt me çfarë pretendohet në rekursin e paraqitur, vlerëson të
bazuar në ligj, vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë. Me të drejtë nga kjo gjykatë është
arritur në përfundimin se, sipas ligjit nr.7667, datë 28.01.1993 “Për regjistrin tregtar dhe
299
formalitetet që duhen respektuar nga shoqëritë tregtare” (i cili ka qenë në fuqi në kohën e
gjykimit të çështjes, nga gjykatat e faktit), gjykata e regjistrit tregtar nuk është gjykatë që
zgjidh mosmarrëveshje. Ajo përjashtimisht mund të zhvillojë procedura gjyqësore, por që
edhe në këto raste nuk kanë të bëjnë me zgjidhjen e mosmarrëveshjeve mes palëve të
interesuara.
Në rastin konkret kemi të bëjmë me një procedurë që lidhet me prishjen me nënvizim
të regjistrimeve të paligjshme, që parashikohej shprehimisht në ligjin “Për regjistrin tregtar
dhe formalitetet, që duhen respektuar nga shoqëritë tregtare” (të shfuqizuar), në nenin 19 të
tij, sipas të cilit:
Kur një regjistrim është bërë në regjistrin tregtar ndërkohë që ka qenë i paligjshëm
për mungesë të një kushti thelbësor, ai duhet të prishet me nënvizim nga regjistri me
iniciativën dhe kompetencën e gjykatës. Kjo e fundit duhet t'u komunikojë të interesuarve që
ka ndërmend ta prishe me nënvizim dhe njëkohësisht t'u caktojë një afat për ankim.
Për procedurat e neneve të mëposhtme të këtij kreu zbatohen dispozitat e
paragrafëve 4 e 5 të nenit 44 të këtij ligji.
Ndërsa, sipas paragrafeve 4 dhe 5, të nenit 44, të ligjit:

... Në rast ankimi vendos gjykata. Palët për këtë vendim mund t'i drejtohen gjykatës së
apelit.
Prishja me nënvizim mund të regjistrohet vetëm nëse nuk është bërë asnjë ankim në
afatin e caktuar ose, nëse vendimi që hedh poshtë ankimin, ka hyrë në fuqi....
Sipas interpretimit dhe zbatimit të këtij ligji, gjykata e regjistrit tregtar, edhe në rastet
e prishjes me nënvizim të regjistrimeve të paligjshme, nuk zgjidh mosmarrëveshje të
pretenduara nga palët e interesuara, por thjesht dhe vetëm konstaton mungesën e kushteve
thelbësore në regjistrimin e kryer.
Nisur nga rëndësia dhe pasojat që ka për palët e interesuara prishja me nënvizim e
regjistrimeve të kryera, për të pasur një siguri dhe garanci më tepër, ligjvënësi kishte
parashikuar që për këto raste të ketë dhe një procedurë gjyqësore kur kjo kërkohet nga të
interesuarit. Në këtë rast, procedura gjyqësore që realizohet ka të bëjë dhe shërben vetëm për
të konfirmuar ekzistencën e mungesës së një kushti thelbësor në regjistrimet e kryera,
përfundim ky që arrihet përmes debatit të palëve dhe provave të paraqitura nga ato në
funksion të objektit të të provuarit. Në raste të kësaj natyre, gjykata e regjistrit tregtar mund të
vijë në dijeni për mungesë të kushteve thelbësore të një regjistrimi të kryer qoftë kryesisht,
qoftë dhe nga njoftimet e personave të interesuar. Mbi këto njoftime, nëse vlerëson se në një
rast konkret jemi para një regjistrimi të paligjshëm për mungesë të një kushti thelbësor,
gjykata ka detyrimin t’u komunikojë të interesuarve që ka ndërmend ta prishë me nënvizim
atë regjistrim dhe njëkohësisht t’u caktojë atyre një afat për ankim. Vetëm nëse ka një ankim
të tillë, gjykata ka detyrimin të fillojë një procedurë gjyqësore, duke thirrur dhe legjitimuar
sipas rastit të gjitha palët e interesuara.
Nga gjykata e apelit është analizuar se, në rastin konkret, nuk rezulton që Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë të ketë vlerësuar paraprakisht dhe të ketë arritur në përfundimin që
regjistrimi i bërë me vendimin nr.16579/4, datë 10.11.2004 ishte regjistrim i paligjshëm për
mungesë të kushteve thelbësore. Po kështu, nuk rezulton që gjykata t’u ketë komunikuar të
interesuarve se kishte ndërmend të prishë me nënvizim këtë regjistrim dhe as t’u ketë caktuar
atyre ndonjë afat për ta ankimuar këtë vendim të saj. Më tej, nuk del që ndonjë nga të
interesuarit të ketë paraqitur ankim, akt i vetëm mbi të cilin mund të iniciohet një procedurë
gjyqësore sipas parashikimeve të ligjit.
Nga kjo analizë, Gjykatës së Apelit Tiranë i ka rezultuar se gjykimi është ngritur pa
pasur një akt fillimi të procesit, akt ky i paraqitur nga subjektet e parashikuara nga ligji. Në
procedurën gjyqësore të zhvilluar nuk janë identifikuar dhe thirrur si palë të gjithë të
300
interesuarit, rrethi i të cilëve përcaktohet midis atyre që tërheqin të drejta dhe detyrime nga ai
regjistrim, pra që rezultojnë nga aktet e regjistruara më parë.
Zyra e Përmbarimit Shkodër nuk mund të vinte në lëvizje gjykatën për prishjen me
nënvizim të regjistrimit dhe as të ishte palë në këtë proces, për shkak se ajo nuk tërhiqte asnjë
interes të drejtpërdrejtë nga regjistrimi i bërë me vendimin nr.16579/4, datë 10.11.2004, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Kërkesa e bërë në rastin konkret nga Zyra e
Përmbarimit Shkodër konsiderohet si njoftim për gjykatën e regjistrit tregtar, por jo si akt që
mund të vërë në lëvizje procedurën gjyqësore që bën fjalë neni 19 i ligjit “Për regjistrin
tregtar dhe formalitetet, që duhen respektuar nga shoqëritë tregtare” (i shfuqizuar).
Sa më sipër, nga gjykata e apelit me të drejtë është zbatuar nenit 468 i K.Pr.C., sipas
të cilit:
Gjykata e apelit kur konstaton se çështja nuk hyn në juridiksionin gjyqësor, si dhe kur
padia nuk mund të ngrihej ose gjykimi nuk mund të vazhdonte, prish vendimin edhe vendos
vetë pushimin e gjykimit të çështjes.
Në rastin konkret, jemi para një kërkese që nuk mund të ngrihej dhe nga Gjykata e
Apelit Tiranë nuk mund të vazhdohej gjykimi i çështjes, prandaj me të drejtë ka prishur
vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka pushuar gjykimin e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.C,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.175, datë 24.10.2007 tё Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranё, mё 28.03.2013
301
Nr.00-2013-1097 i Vendimit (225)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
PADITËSE E K/PADITUR: SHOQËRIA “AL-DE 2” SHPK,

përfaqësuar nga avokate Isuf Shehu
I PADITUR K/PADITËS: QEFSERE ÇAUSHOLLI, përfaqësuar
nga avokate Zana Hasko
OBJEKTI I PADISË:
Deklarim i zgjidhjes së kontratës
nr.2561 rep., nr.563 kol., datë 22.05.2001.
Baza Ligjore: Neni 153 e vijues i K.Pr.Civile,
nenet 737, 743 të K.Civil.
OBJEKTI I K/PADISË:
Detyrim që rrjedh
nga mospërmbushja e kontratës së sipërmarrjes,
riparimi i mundshëm i sendit
dhe shpërblim dëmi në masën 5.400.000 lekë.
Baza Ligjore: Nenet 420, 470, 608, 860 i K.Civil,
nenet 154/a, 160 të K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesë-padisë.
Zgjidhjen e kontratës së sipërmarrjes të lidhur midis paditësit dhe të paditurës
me nr.2561 Rep. e nr.563 Kol., datë 22.05.2001, duke kaluar palët në gjendjen
e mëparshme.
Detyrimin e paditësit “AL-DE” t’i kthejë të paditurës shumën e paguar prej saj
duke zbritur nga kjo shumë vlerën 1485 USD që janë penalitetet e kontratës
dhe që mbetet për t’i dhënë vlerën 138.000 USD.
Detyrimin e të paditurës Qefsere Çausholli t’i kthejë apartamentin objekt
gjykimi paditësit.
Pushimin e gjykimit për pjesën tjetër të kërkesë-padisë.
Kthimin e kundër-padisë së bashku me aktet pa veprim.
302
Prishjen e vendimit nr.2962, datë 17.05.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykimin po asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.

vendosur:
Pranimin e padisë së palës paditëse të kundër-paditur Shoqëria “AL-DE 2”
shpk.
Zgjidhjen e kontratës me nr.2561 Rep., nr.563 Kol., datë 22.05.2001, lidhur
midis palëve ndërgjyqëse dhe si pasojë e saj:
1. Detyrimin e palës paditëse të kundër-paditur t’i kthejë të paditurës kundër-
paditëse shumën 147.423.55 USD dhe 1.000.000 lekë;
2. Detyrimin e të paditurës kundër-paditëse Qefsere Çausholli t’i lirojë dhe
dorëzojë palës paditëse të kundër-paditur apartamentin me sip. 441,5 m2, në
katin e gjashtë inxhinierik të pallatit të ndodhur në Rrugën “Him Kolli”,
Tiranë.
Rrëzimin e kundër-padisë së të paditurës kundra-paditëse Qefsere Çausholli si
të pambështetur në prova e në ligj.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Yllka Çausholli që kërkon prishjen e vendimit
nr.2005, datë 02.11.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim dhe
parashtron shkaqet si më poshtë vijon:
- Gjykata e apelit ka lejuar shkelje procedurale, pasi gjatë gjykimit në apel ka vdekur e
paditura kundër-paditëse Qefsere Çausholli dhe, bazuar në nenin 199 të K.Pr.Civile,
ajo duhet të bënte kalimin procedural;
- Paditësi ka vendosur si bazë ligjore nenet 737, 743 të K.Civil dhe gjykata e faktit ka
plotësuar padinë (çka nuk është detyrë e saj), dhe ka përdorur si bazë për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes nenet 681, 690, 698, 702, 74, 748, 749 të K.Civil, kur në fakt duhet
të rrëzonte padinë për mungesë të interesit të ligjshëm;
- Referuar dispozitivit të gjykatës, ajo ka vendosur në kushtet e pavlefshmërisë absolute
të veprimit juridik dhe jo në kushtet e zgjidhjes së një kontrate për shkak të
mospërmbushjes së detyrimit. Zgjidhja e kontratës nuk çon në rikthimin e palëve në
gjendjen e mëparshme por në përmbushjen e detyrimeve reciproke (pra pagim çmimi
dhe shpërblim dëmi të shkaktuar);
- Gjykatat nuk kanë hetuar në lidhje me pronësinë e sendit, përderisa sipas gjykatës
ndodhemi përpara një kontrate për shitje të pasurisë së paluajtshme (me rezervë apo
me kusht);
- Në kontratë nuk është parashikuar pagimi i kësteve sipas atyre shënimeve (që janë bërë
njëanshmërisht me dorë pas nënshkrimit të kontratës), fakt ky që përjashton mundësinë
e ekzistencës së kontratës së shitjes me rezervë;
- Gjykatat në mënyrë të gabuar kanë vlerësuar se kemi të bëjmë me një kontratë
premtim-shitje;
- E paditura kundër-paditëse e ka përmbushur detyrimin kontraktor. Pra, mungon shkaku
ligjor për të ngritur padi;
303
- Edhe sikur të mos ishte paguar çmimi brenda afateve të caktuara, si shkak për
zgjidhjen e kontratës është e domosdoshme edhe prania e elementit “faj”. Pra, e
paditura duhet që pa shkak të ligjshëm të mos ketë ekzekutuar detyrimin;
- Paditësi nuk mund të legjitimohet të zgjidhë kontratën për sa kohë ai nuk ka
ekzekutuar detyrimin e tij kontraktor. Ai nuk e ka dorëzuar asnjëherë veprën, duke
cenuar kështu të drejtën e të paditurës kundër-paditëse. Paditësi ka devijuar nga
projekti dhe ndërtimi ka pasur mangësi thelbësore, çka përbën mospërmbushje të
detyrimit që i ka shkaktuar dëm pasuror të paditurës kundër-paditëse.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesen e palës paditëse dhe të
kundër-paditur, e cila kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes
për rishqyrtim në po atë gjykatë; përfaqësuesin e palës së paditur kundërpaditëse, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Rezulton se, pala paditëse e kundër-paditur, Shoqëria “AL-DE 2” shpk, është pajisur
me leje ndërtimi nr.611 datë 25.07.2000, për ndërtimin e një pallati shumëkatësh në Rrugën
“Him Kolli”, Tiranë.
Palët ndërgjyqëse në datën 22.05.2001, kanë nënshkruar përpara Noterit R.Sako
“Kontratën e Sipërmarrjes”, me nr.2561 rep./nr.563 kol., sipas të cilës e paditura kundër-
paditëse do t’i dorëzonte pas ndërtimit të godinës të paditurës kundër-paditëse një apartament
me një sipërfaqe 441.5 m2, në katin e gjashtë teknik, brenda datës 31.05.2002.
Në nenin 2 është përcaktuar si çmim i këtij apartamenti shuma 163.425 USD, ndërsa
në nenin 3, pika “a” dhe “b” është përcaktuar dhe mënyra e shlyerjes së këtij çmimi (datat
dhe shumat e kësteve janë të shënuara me shkrim dore).
Rezulton se e paditura kundër-paditëse ka në total shumën 138.000 USD dhe
1.000.000 lekë, të detajuara si më poshtë vijon:
(i) në datën 22.05.2001 shumën 15.000 USD;
(ii) në datën 23.09.2001 shumën 1.000.000 lekë;
(iii) në datën 05.10.2001 shumën 20.000 USD;
(iv) në datën 23.01.2001 shumën 15.000 USD;
(v) në datën 28.05.2002 shumën 15.000 USD;
(vi) në datën 27.07.2002 shumën 25.000 USD;
(vii) në datën 04.12.2002 shumën 40.000 USD;
(viii) në datën 18.01.2003 shumën 8.000 USD,
Pala paditëse e kundër-paditur pretendon se e paditura kundër-paditëse nuk ka
përmbushur detyrimet kontraktore, ndërkohë që ajo e posedon apartamentin (siç rezulton nga
shkresa se OSSH, Drejtoria e Zonës Tiranë DSHI, datë 10.12.2008, ku konfirmohet se
Qefsere Çausholli ka lidhur kontratën me nr.H 58690 në datën 13.04.2002, në bazë të kartelës
nr.1062 dhe se prej kësaj abonente janë shlyer rregullisht faturat).
Në lidhje me këtë situatë, pala paditëse e kundër-paditur i është drejtuar asaj me
shkresë në datë 04.10.2002, duke i bërë me dije problematikën në lidhje me veprimet e saj
pas marrjes në dorëzim të apartamentit dhe me mospërmbushjen e detyrimit të pagimit në
kohë të kësteve të çmimit kontraktor, duke parashtruar se në rast të mospagimit të kësteve
brenda datës 12.10.2002, ajo do t’i drejtohej gjykatës për zgjidhjen e kontratës në bazë të
nenit 7 të kontratës.
304
Pas kësaj shkrese, e paditura kundër-paditëse rezulton të ketë kryer dy pagesat e
datave 04.12.2002 dhe 18.01.2003, duke ndërprerë pagesat e tjera, pa bërë prezent
shkresërisht shkakun e kësaj ndërprerje.
Në datën 17.06.2003 shoqëria rezulton t’i jetë drejtuar përsëri me shkresë të paditurës,
nëpërmjet së cilës e njofton për zgjidhjen e njëanshme të kontratës për shkak të mospagimit
të plotë të çmimit nga ana e saj, sipas neneve 3 dhe 7 të kontratës dhe i ka kërkuar lirimin e
apartamentit brenda 24 orëve në vijim nga marrja e shkresës.
Referuar shkresës së OSSH, Drejtoria e Zonës Tiranë DSHI, datë 10.12.2008,
konfirmohet se Qefsere Çausholli ka lidhur kontratën me nr.H 58690 në datën 13.04.2002, në
bazë të kartelës nr.1062 dhe se prej kësaj abonente janë shlyer rregullisht faturat deri në datën
e lëshimit të shkresës në fjalë. Nëpërmjet shkresës postare “lajmërim marrje” rezulton që kjo
shkresë të jetë marrë nga Hilmi Çausholli, nënshkrimi i të cilit nuk u kontestua nga pala e
interesuar në proces. Në datën 10.07.2003 Shoqëria “AL-DE 2” shpk rezulton të ketë
depozituar padinë objekt gjykimi në gjykatë.
Nga ana e saj, e paditura kundër-paditëse pretendon se ajo i ka përmbushur detyrimet
e saj kontraktore, por ka qenë pala paditëse e kundër-paditur ajo që nuk i ka përmbushur
detyrimet e saj kontraktore pasi nuk e ka dorëzuar apartamentin brenda afatit të parashikuar
në kontratë (datë 31.05.2002) dhe ka devijuar nga projekti, dhe për këtë arsye ka paraqitur
kundër-padi me objekt parashtruar në pjesën hyrëse.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2962, datë 17.05.2005, ka pranuar
padinë. Ky vendim është prishur nga Gjykata e Apelit Tiranë dhe është kthyer çështja për
rigjykim. Pas kthimit për rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.10605,
“Pranimin e padisë së palës paditëse të kundër-paditur Shoqëria “AL-DE 2” shpk.
Zgjidhjen e kontratës me nr.2561 Rep. nr.563 Kol., datë 22.05.2001 lidhur midis
palëve ndërgjyqëse dhe si pasojë e saj:
1. Detyrimin e palës paditëse të kundër-paditur t’i kthejë të paditurës kundër-paditëse
shumën 147.423.55 USD dhe 1.000.000 lekë;
2. Detyrimin e të paditurës kundër-paditëse Qefsere Çausholli t’i lirojë dhe dorëzojë
palës paditëse të kundër-paditur apartamentin me sip. 441,5 m2, në katin e gjashtë inxhinierik
të pallatit të ndodhur në Rrugën “Him Kolli”, Tiranë. Vendim, ky i lënë në fuqi nga Gjykata e
Apelit Tiranë me vendimin e saj nr.2005, datë 02.11.2010.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs trashëgimtarja ligjore e të paditurës kundër-
paditëse Qefsere Çausholli, Yllka Çausholli, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit nr.2005,
datë 02.11.2010, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Ky Kolegj konstaton se me të drejtë, siç është parashtruar edhe në rekursin e
paraqitur, se e ndjera Qefsere Causholli ka vdekur në datën 20.01.2010, sipas vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.8120, datë 12.05.2011 për lëshimin e dëshmisë së
trashëgimisë, bashkëngjitur rekursit.
Rezulton që ankimi i bërë për në gjykatën e apelit kundër vendimit të gjykatës së
faktit është paraqitur në datën 05.01.2010, pra rreth 3 javë përpara se të vdiste e paditura
kundër-paditëse. Ndërkohë që, gjykata e apelit ka marrë në shqyrtim ankimin e lartpërmendur
në seancën e datës 02.11.2010 dhe në fund të kësaj seance është shprehur me vendimin për
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së faktit.
Seanca e gjykimit datë 02.11.2010 është zhvilluar në mungesë të palëve ndërgjyqëse,
pasi njoftimi për ditën dhe orën e gjykimit është bërë me shpallje.
Pra, gjykimi në gjykatën e apelit është bërë në mungesë të palës paditëse,
trashëgimtarëve të së ndjerës Qefsere Çausholli, për rrethana të cilat nuk mund të diheshin
nga kjo gjykatë.
305
Në bazë të nenit 42 të Kushtetutës të Republikës së Shqipërisë:
Liria, prona dhe të drejtat e njohura me Kushtetutë dhe me ligj nuk mund të cenohen
pa një proces të rregullt ligjor.
Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetuese dhe
ligjorë, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe
publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me
ligj.
Në bazë të nenit 18 i K.Pr.Civile:

Asnjë palë nuk mund të gjykohet pa u dëgjuar ose pa u thirrur në gjykim.
Në bazë të nenit 199 të K.Pr.Civile:

Kur njëra nga palët vdes, çështja vazhdon nga ose kundër trashëgimtarëve të saj....
Në respektim të dispozitave të mësipërme, e drejta për të marrë pjesë në gjykim nuk
konsiderohet si një e drejtë formale ku palëve i garantohet thjesht prania fizike gjatë procesit,
por përkundrazi ajo kërkon që legjislacioni procedural në radhë të parë, dhe më pas gjykata
gjatë gjykimit, t’u japin mundësi të barabarta palëve për të paraqitur argumente dhe prova në
mbrojtje të interesave të tyre.
Gjykatës i dalin një sërë detyrash, mes të cilave, rëndësi të veçantë, merr krijimi i
mundësive të barabarta për pjesëmarrjen e palëve apo përfaqësuesve të tyre në proces si dhe
mundësia e deklarimit të tyre për faktet, provat dhe vlerësimet ligjore që janë të lidhura
ngushtë me çështjen që shqyrtohet në gjykatë.
Sa më sipër, për të respektuar të drejtën e pjesëmarrjes në gjykim të trashëgimtarëve
të të ndjerës Qefsere Çausholli, gjithmonë duke u zbatuar më parë neni 199 i K.Pr.Civile për
kalimin procedural, çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/ tё K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2005, datë 02.11.2010 tё Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranё, mё 28.03.2013
306
Nr.00-2013-845 i Vendimit (226)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 28.03.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: GANI HALILI

I PADITUR: MELIHA MYSLYMI
RESHAT MYSLYMI
PALË E TRETË: BASHKIA TIRANË
OBJEKTI:
Lirimin e dorëzimin e sendit të paluajtshëm
Ap.nr.3 ndodhur në Tiranë, Pall.24, Shk.1
Baza ligjore: Neni 296 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2455, datë 05.04.2007 ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Gani Halili.
Detyrimin e të paditurve Reshat Myslymi e Meliha Myslymi, që të lirojnë dhe
dorëzojnë paditësit apartamentin me sipërfaqe 52.1 m2, ndodhur në
Rr.“Shyqyri Ishmi”, Pall.24, Shk.1, Ap.3, Tiranë, kur organet e pushtetit
vendor t’u sigurojnë atyre sipërfaqe tjerë banimi.

Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurve Reshat Myslymi dhe Meliha Myslymi t’i lirojnë dhe
dorëzojnë paditësit Gani Halili apartamentin nr.3, me sipërfaqe 52.1 m2,
ndodhur në Rrugën “Shyqyri Ishmi”, Pallati nr.24, Shkalla 1, Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs më datë 29.04.2008 të

paditurit Reshat Myslymi dhe Meliha Myslymi, me të cilin kërkojnë prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë:
307
- Gjykata e shkallës së parë ka vlerësuar drejt faktin që ne të paditurit jemi posedues të
ligjshëm, ndërsa gjykata e apelit gabon kur zgjidh çështjen në kundërshtim me një
kuadër ligjor respektiv që është miratuar për personat e pastrehë.
- Posedimi ynë mbi apartamentin objekt gjykimi ka filluar që në vitin 1990, kohë kur
ky apartament ishte i pa privatizuar.
- Me daljen e ligjit për privatizim kemi bërë kërkesë për privatizimin e apartamentit që
kishim me qira, por për shkak se ai u trajtua si apartament emigranti nuk u realizuar
privatizimi.
- Sipas Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.10, datë 06.12.1993 dhe vendimit të
Gjykatës së Kasacionit nr.2069, datë 13.09.1994 ne të paditurit duhet të
rregulloheshim me strehim brenda datës 31.12.1995, por meqenëse shteti nuk
përmbushi detyrimet e tij, po me V.K.M. nr.1122, datë 12.02.1996 u konsideruam të
pastrehë dhe do të trajtoheshim sipas ligjit nr.8030, datë 15.11.1995, duke u shtyrë
dhe afati i posedimit të banesave, siç është dhe rasti ynë.
- Me hyrjen në fuqi të ligjit nr.9232, datë 13.05.2004, kategoria e personave të pastrehë
trajtohet sipas këtij ligji. Aktualisht Bashkia është në fazën e grumbullimit e
seleksionimit të formularëve të dorëzuar.
- Në momentin që do të na jepet zgjidhje për strehim sipas rregullimeve ligjore jemi të
gatshëm të dorëzojmë apartamentin.
- Sikurse shtetit ka të drejtën e mbrojtjes së pronës private, ai bazuar në nenin 59/1 të
Kushtetutës ka dhe objektiva sociale e në mënyrë të veçantë plotësimin e nevojave të
shtetasve për strehim.
- Gjatë gjykimit kemi provuar se nuk kemi ndonjë banesë tjetër për banim, nuk na është
akorduar ndonjë kredi për qëllim të strehimit apo të kemi lidhur kontratë për kredi
marrje për këtë qëllim dhe, përderisa nuk është vërtetuar një gjë e tillë ne duhet të
vazhdojmë posedimin e apartamentit në fjalë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi përfaqësuesit e palëve, të cilët
kërkuan, av.Pëllumb Karkanaqe për të paditurit, prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe
dërgimin po aty për rigjykim; për paditësin, av.Avni Shehu, lënien në fuqi të vendimit; dhe pasi
e analizoi e diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Gani Halili me
kontratën e shitjes nr.4249/1326, datë 16.10.2003 ka blerë nga shitësat Fotaq Zhupa dhe
Mariana Zhupa një apartament me sipërfaqe 52.10 m2, ndodhur në Rrugën “Shyqyri Ishmi”,
Pallati 24, Shkalla 1, Apartamenti 3, Tiranë.
Kjo pasuri është regjistruar në emër të tij pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë, me nr.pasurie 7/197+1-3, zona kadastrale 8150.
Në origjinë kjo pronë rezulton si objekt i ndërtuar nga shteti, pronë shtetërore
qiramarrës i së cilës ka qenë shtetasi Fotaq Zhupa.
Më datë 02.07.1990 ky shtetas (Fotaq Zhupa) është larguar familjarisht jashtë shtetit
si emigrant.
Ish-Komiteti Ekzekutiv i Këshillit Popullor i Lagjes nr.6, Tiranë me vendimin nr.33,
datë 17.11.1990 ka zgjidhur kontratën e qirasë së banesës me shtetasin Fotaq Zhupa, duke i
dhënë autorizim për strehim në apartamentin objekt gjykimi të paditurit Reshat Myslymi.
308
Mbi bazën e këtij autorizimi i padituri ka lidhur kontratë qiraje me Ndërmarrjen
Komunale Banesa nr.1 Tiranë, duke marrë në dorëzim dhe apartamentin.
Mbi padinë e shtetasit Fotaq Zhupa, Gjykata e Rrethit Tiranë me vendimin nr.3606,
datë 29.09.1993 ka konstatuar pavlefshmërinë e zgjidhjes së kontratës së qirasë së banesës të
paditësit Fotaq Zhupa dhe lidhjen e kontratës për të paditurit.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1122, datë 19.11.1993 ka lënë në fuqi
vendimin e gjykatës së shkallës së parë me plotësimin: lejohet privatizimi i banesës nga
paditësi Fotaq Zhupa pas datës 31.12.1995, duke lejuar të paditurin të qëndrojë në banesë si
qiramarrës deri në datë 31.12.1995.
Vendimi i gjykatës së apelit është lënë në fuqi nga Gjykata e Kasacionit, me vendimin
nr.2069, datë 13.09.1994.
Pas përfundimit të këtij afati apartamenti objekt gjykimi është privatizuar nga
bashkëshortët Fotaq Zhupa dhe Mariana Zhupa. Ndërkohë të paditurit nuk kanë dorëzuar
apartamentin.
Ky apartament me kontratën e shitjes 4249/1326, datë 16.10.2003 ka kaluar në
pronësi të paditësit Gani Halili.
Paditësi Gani Halili, me cilësinë e pronarit dhe pasi të paditurit kanë refuzuar t’i
dorëzojnë apartamentin, me padi ka kërkuar kthimin e apartamentit dhe shpërblimin për
përdorimin e sendit.
Gjatë gjykimit ka pakësuar objektin e padisë, duke hequr dorë nga gjykimi i kërkimit
për shpërblimin për përdorimin.
Nëpërmjet prapësimeve, të paditurit Reshat dhe Meliha Myslymi kanë parashtruar se
ndodheshin në atë banesë me vendim të organeve kompetente, se paguanin rregullisht qiranë
në favor të ish-N. K.Banesa dhe më pas Ndërmarrjes së punëtorëve të qytetit Tiranë dhe se
ishin të pastrehë dhe Bashkia Tiranë nuk u ka siguruar banesë tjetër për strehim.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2455, datë 05.04.2007 ka
vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Gani Halili.
Detyrimin e të paditurve Reshat Myslymi e Meliha Myslymi, që të lirojnë dhe
dorëzojnë paditësit apartamentin me sipërfaqe 52.1 m2, ndodhur nr Rr. “Shyqyri Ishmi”,
Pall.24, Shk.1, Ap.3, Tiranë kur organet e pushtetit vendor t’u sigurojnë atyre sipërfaqe tjetër
banimi.
Tiranë në këtë mënyrë:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurve Reshat Myslymi dhe Meliha Myslymi t’i lirojnë dhe
dorëzojnë paditësit Gani Halili apartamentin nr.3, me sipërfaqe 52.1 m2, ndodhur në Rrugën
“Shyqyri Ishmi”, Pallati Nr.24, Shkalla 1, Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs të paditurit Reshat
Myslymi dhe Meliha Myslymi, më datë 29.04.2008, me të cilin kërkojnë prishjen e vendimit
të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet
e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Se vendimi i rekursuar nga ana e të paditurve është marrë në zbatim të ligjit dhe si i
tillë duhet të lihet në fuqi.
Shkaqet e parashtruara në rekursin e të paditurve nuk janë të tilla që të të justifikojnë
cenimin e vendimit të kundërshtuar me rekurs.
309
Kolegji Civil, pasi ka marrë në shqyrtim aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore, të cilat
janë administruar dhe vlerësuar gjatë gjykimit, shqyrtoi pretendimet dhe prapësimet e palëve,
shqyrtoi vendimet e dy gjykatave , shkaqet e rekursit dhe parashtrimet e palëve në seancë
gjyqësore përpara Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se vendimi i
Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.772, datë 11.04.2008, është marrë në respekt e zbatim të ligjit.
Ky Kolegj vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit përmban argumentet dhe shkaqet
ligjore për ndryshimin e pjesshëm të vendimit. Në vendim janë vlerësuar pretendimet e të
dyja palëve dhe pretendimet e tyre.
Pretendimi i palës së paditur se vendimi nr.3606, datë 29.09.1993 i Gjykatës së
Rrethit Tiranë dhe vendimi nr.772, datë 11.04.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, janë të
pavlefshëm, nuk qëndrojnë, pasi së pari nga ana e të paditurve nuk jepet asnjë shkak i
pavlefshmërisë së këtyre vendimeve, shkaqe që të parashikohen në ligj, e konkretisht në
Kodin e Procedurës Civile, neni 119 e vijues si dhe neni 467.
Vendimi nr.3606, datë 29.09.1993, është një vendim, i cili ka kaluar në të gjitha
shkallët e gjykimit, duke u rishikuar si në gjykatën e apelit dhe në Gjykatën e Kasacionit me
vendim nr.2069, datë 13.09.1994, në të cilat janë shqyrtuar të gjitha pretendimet e palëve.
Përfundimisht, pas gjykimeve që kanë analizuar zgjidhjen e kontratës së qirasë për
shtetasin Fotaq Zhupa si dhe lidhjen e kontratës së qirasë për të paditurit, nga ku kanë
rezultuar të pavlefshme veprimet për zgjidhjen e së parës dhe lidhjen e së dytës, duke u
vlerësuar si veprime të kryera në kundërshtim me ligjin, janë lejuar të paditurit të qëndrojnë
në banesë deri në përfundim të afatit të përcaktuar në VKM nr.10, datë 06.11.1993, afat i cili
është zgjatur me VKM nr.111, datë 12.02.1996, deri në datën 31.12.1996.
Edhe pse shtetasi Fotaq Zhupa ka kryer privatizimin e apartamentit objekt gjykimi
dhe e ka tjetërsuar atë tek paditësi Gani Halili me kontratë të rregullt shitje, të paditurit kanë
vazhduar ta mbajnë në posedim banesën dhe nuk kanë pranuar ta lirojnë me pretendimin se
kanë hyrë në banesë me vendim të rregullt të organit administrativ, Bashkisë Tiranë.
Këtë pretendim kanë vazhduar të mbajnë të paditurit edhe gjatë gjykimit të padisë së
rivendikimit të paditësit.
Ashtu siç përmendëm më lart, shteti me aktet nënligjore ka përcaktuar në mënyrë
përfundimtare afatin për lirimin e banesave të emigrantëve ekonomikë, të cilët kanë pasur
kontratë të rregullt me shtetin, konkretisht pika3 & 1 i VKM nr.111, datë 12.02.1996 ka
përcaktuar qartësisht afatin për rikthimin e banesave.
Fakti i provuar në gjykim, se të paditurit figurojnë si të pastrehë në organet e pushtetit
lokal, provuar me vërtetimin nr.2982/1, datë 02.05.2006, provon plotësisht se vetë të paditurit
kanë pranuar se janë të pastrehë dhe prandaj kanë aplikuar për të marrë statusin e të pastrehut,
se në rast të kundërt, ata (të paditurit) do të kishin privatizuar banesën konform ligjit “Për
privatizimin e banesave shtetërore”.
Kështu me të drejtë gjykata e apelit ka arsyetuar se qenia në mirëbesim nuk e bën të
ligjshëm posedimin dhe nuk mund të përbëjë shkak që pronarit të ligjshëm të sendit t’i
kufizohen të drejtat e pronësisë mbi të.
Ky Kolegj gjen të bazuar në ligj përfundimin e gjykatës së apelit dhe arsyetimin e saj
se: paditësi është pronar i apartamentit objekt kërkimi dhe bazuar në nenin 296 të K.Civil, të
paditurit duhet t’i dorëzojnë atë; “qenia në mirëbesim nuk e bën të ligjshëm posedimin, ashtu
sikundër, edhe sikur ky fakt të jetë i vërtetë, kjo rrethanë nuk mund të përbëjë shkak që
pronarit të sendit t’i kufizohen të drejtat e pronësisë mbi të. Po kështu, qenia e të paditurve të
pastrehë nuk krijon detyrim për paditësin, që të lejojë përdorimin nga të paditurit të banesës
në pronësi të tij. Sipas ligjit që gjykata e shkallës së parë ka referuar vendimin e saj, ligji
nr.9232..., vërtetimi i kësaj rrethane passjell lindjen e të drejtës së të paditurve dhe
njëkohësisht të detyrimit administrativ për organet shtetërore të përcaktuara nga ai, për
trajtimin e tyre nëpërmjet programeve sociale të strehimit, por kurrsesi kjo e drejtë e të
310
paditurve mund të ushtrohet dhe detyrimi i organeve shtetërore mund të përmbushet duke
kufizuar të drejta të të tretëve apo ngarkuar ata me detyrim, siç në rastin konkret gjykata ka
vendosur ndaj paditësit”.
Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i rekursuar është
marrë në zbatim korrekt të ligjit dhe duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.C.,
VENDOSI
Tiranë, më 28.03.2013
311
Nr.00-2013-1276 i Vendimit (227)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 28.03.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: HAMID VISHA

IBRAHIM VISHA
I PADITUR: AEROPORTI "NËNË TEREZA"SH.A.
OBJEKTI:
Shpërblim dëmi.
Baza ligjore: Neni 32 dhe 153 i K.Pr.Civile,
neni 640 i K.Civil,
nenet 22, 23 të ligjit nr.7848, datë 25.07.1994
"Për shpronësimet me interes publik
si dhe marrjen në përdorim të përkohshëm të pasurive të paluajtshme”,
vendimi i K.M nr.768, datë 11.11.1996,
“Për shpronësimin e Pasurive të Paluajtshme që përfshihet
në projektin e ristrukturimit të Aeroportit të Rinasit”.
Gjykata e Shkallës së Parë Krujë, me vendimin civil nr.393, date, 03.07.2006, ka

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur, Aeroporti “Nënë Tereza” sh.a, Tiranë të paguajë,
paditësin Ibrahim Visha në shumën 1.260.000 lekë.
Detyrimin e palës së paditur, Aeroporti “Nënë Tereza” sh.a, Tiranë, të paguajë
paditësin, Hamid Visha, shumën prej 2.243.000 lekë.

Parë Krujë.

Kundër këtij vendimi, ka bërë rekurs pala e paditur, Aeroporti “Nënë Tereza”, sh.a.,
me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.393, datë 03.07.2006 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Krujë dhe vendimit nr.1200, datë 11.10.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë,
duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse:
312
- Nuk është bërë siç duhet analiza e saktë e fakteve dhe e provave të ndodhura në dosje.
- Pala e paditur ka zbatuar me seriozitet zbatimin e procedurave të shpronësimit, këto të
përcaktuara nga ligji 7848, datë 25.07.1994.
- Paditësat kanë kundërshtuar për masën e shpërblimit jashtë afatit të përcaktuara në
ligj.
- Neni 23 i ligjit 7848, datë 25.07.1994 bën fjalë për regjistrimin e pronësisë në favor të
shtetit kur përmend afatet dhe jo për pezullimin e procedurave të shpronësimit, çka
nuk e ngarkon me përgjegjësi shoqërinë tonë për vazhdimin e tyre e për rezultat as me
pretendimet e paditësave.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi pretendimet e palëve, të cilat
kërkuan: për paditësat, av.Enkeleda Hysa, lënien në fuqi të vendimit; për palën e paditur
Av.Shtetit Abaz Deda dhe juristin Ervin Vasjari, ndryshimin e dy vendimeve dhe rrëzimin e
padisë; dhe pasi e analizoi e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore, ka rezultuar e pranuar nga gjykatat e faktit
se paditësat, Ibrahim dhe Hamid Visha, janë banorë në fshatin Çerek Krujë.
Paditësat kanë patur në pronësi sipërfaqe toke, respektivisht prej 2960 (1480+1480)
m2 dhe 900 m2.
Këto sipërfaqe toke ndodhen në zonën e Rinasit dhe në kuadrin e ristrukturimit të
Aeroportit të Rinasit, me vendimin e Këshillit të Ministrave nr.768, datë 11.11.1996, është
vendosur shpronësimi i tyre për interes publik.
Në zbatim të kërkesave të ligjit nr.7848, datë 25.07.1994, “Për shpronësimin në
interes publik si dhe për marrjen në përdorim të përkohshëm të pasurisë së paluajtshme”, të
dy paditësat janë shpërblyer për tokën e shpronësuar duke e vlerësuar me çmimin prej 600
lekë/m2.
Duke mos qenë dakord me vendimin e mësipërm, paditësat e kanë kundërshtuar këtë
vendim përsa i përket vlerës së çmimit të caktuar, duke referuar kërkesat e nenit 22 të Ligjit
nr.7848, datë 25.07.1994, “Për shpronësimin në interes publik si dhe për marrjen në
përdorim të përkohshëm të pasurisë së paluajtshme”.
Pas kundërshtimit me padi në gjykatë të çmimit të shpronësimit, vlera për m2 e tokës
është përcaktuar nga vendimi gjyqësor i Gjykatës së Apelit Tiranë, me nr.1337, datë
16.11.2004, e cila është 3.700 lekë/m2.
Me këtë vlerë, pala e paditur më datë 06.01.2005, ka realizuar pagesën e palës
paditëse, duke i njoftuar për kreditimin nëpërmjet Bankës Amerikane të Shqipërisë.
Pala paditëse pretendon se pala e paditur ka bllokuar pronën në fjalë nga data
01.01.1998 dhe për këtë kërkojnë shpërblimin e dëmit të shkaktuar për mos shfrytëzimin e
kësaj prone, për periudhën 01.01.1998 deri në datën kur është realizuar pagesa nga pala e
paditur, Janar 2005 dhe ka kërkuar me padi shpërblimin e dëmit.
Gjykata e Shkallës së Parë Krujë, me vendimin civil nr.393, datë 03.07.2006, ka
vendosur:
Detyrimin e palës së paditur, Aeroporti “Nënë Tereza” sh.a, Tiranë, të paguajë,
paditësin Ibrahim Visha në shumën 1.260.000 lekë.
Detyrimin e palës së paditur, Aeroporti “Nënë Tereza” sh.a, Tiranë, të paguajë,
paditësin, Hamid Visha, në shumën prej 2.243.000 lekë.
313
Gjykata, ndër të tjera, ka arsyetuar se palës paditëse i është shkaktuar një dëm
pasuror, pasi shpronësimi i pronës dhe kalimi në favor të palës së paditur është bërë më datë
11.11.1906, dhe nga viti 1998 e në vazhdim pala e paditur e ka poseduar qetësisht. Është
caktuar edhe një ekspert nga ana e gjykatës për përcaktimin e dëmit të shkaktuar edhe është
përcaktuar shuma përkatëse për secilin paditës për dëmin e ardhur atyre nga pala e paditur.
Krujë.
Arsyetimi i vendimit nga ana e gjykatës së apelit është në të njëjtën linjë me vendimin
e gjykatës së shkallës së parë.
Kundër këtij vendimi, ka bërë rekurs, pala e paditur, Aeroporti “Nënë Tereza”
sh.a., me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.393, datë 03.07.2006 të Gjykatës
së Shkallës së Parë Krujë dhe vendimit nr.1200, datë 11.10.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse, të pasqyruara në pjesën
II. Ligji i zbatueshëm
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të ligjit nr.7848, datë 25.07.1994, “Për
shpronësimet për interes publik”, në të cilat është parashikuar
Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
Neni 16 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
përcaktimin që mund të propozojnë palët.
Megjithatë, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të padisë pa kërkesën e
palës”.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të
Ligji nr.7848, datë 25.07.1994,
Neni 1
Ky ligj njeh të drejtën e shtetit për të shpronësuar ose për të marrë në përdorim të
përkohshëm, vetëm për interes publik, pasurinë e paluajtshme, pronë të personave fizikë a
juridikë, si dhe njeh të drejtat e subjekteve që preken nga shpronësimi ose nga marrja në
përdorim të përkohshëm të pasurisë.
Neni 2
Në kuptim të këtij ligji shpronësimi për interes publik bëhet vetëm për këto raste:
a) ndërtimin për infrastrukturë publike si rrugë, hekurudha, ura, aeroporte, porte dhe
hidrocentrale e ujëmbledhës;.....
Neni 4
Shpronësimi i pasurisë së paluajtshme për interes publik bëhet në çdo rast me vendim
të Këshillit të Ministrave.
314
Neni 22
Pronari i pasurisë së paluajtshme që shpronësohet, si dhe personat e tjerë që preken
nga shpronësimi ose nga marrja në përdorim të përkohshëm të saj, kanë të drejtën e ankimit
në gjykatën e rrethit ku ndodhet prona, brenda 60 ditëve nga data e marrjes njoftim.
Ankimi mund të bëhet kundër vendimit të shpronësimit ose marrjes në përdorim të
përkohshëm të pasurisë, kundër mënyrës së vlerësimit të pasurisë së tij dhe kundër masës së
kompensimit të ofruar. Për vlerësimin e pasurisë dhe masën e kompensimit caktohen tre
ekspertë, nga të cilët dy i cakton gjykata dhe një pronari, të cilit i shpronësohet pasuria.
Gjykata cakton edhe afatin e paraqitjes së aktit të vlerësimit të pasurisë që shpronësohet.
Kur vërtetohet pretendimi i pronarit, shpenzimet gjyqësore dhe të ekspertëve janë në
ngarkim të subjektit në favor të të cilit kryhet shpronësimi ose marrja në përdorim të
përkohshëm të pasurisë.
Kur me vendim të gjykatës, vlerësimi i bërë nga ekspertët nuk del më i lartë se vlera e
ofruar nga subjekti në favor të të cilit bëhet shpronësimi ose marrja në përdorim të
përkohshëm të pasurisë, shpenzimet gjyqësore dhe të ekspertëve ndahen përgjysmë ndërmjet
palëve.
Neni 23
Kalimi i pronësisë nga i shpronësuari te shteti regjistrohet në organet e regjistrimit të
pasurisë së paluajtshme 60 ditë pas datës së njoftimit të të shpronësuarit, sipas nenit 11 të
këtij ligji, por jo më parë se data që ka marrë formën e prerë vendimi i gjykatës, si dhe pasi
është paguar e gjithë shuma e kompensimit.
Shpenzimet e regjistrimit janë në ngarkim të subjektit, në favor të të cilit bëhet
shpronësimi.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
Se vendimi nr.1200, datë 11.10.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.393,
datë 03.07.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë janë dhënë në kundërshtim me ligjin,
prandaj duhet të ndryshohen dhe padia duhet të rrëzohet.
Ka rezultuar nga vendimet e dy gjykatave dhe provat e administruara dhe shqyrtuara, se
me VKM nr.768, datë 11.11.1996, është vendosur shpronësimi i tokave në pronësi të
paditësave për interes publik dhe në zbatim të kërkesave të ligjit nr.7848, datë 25.07.1994,
“Për shpronësimin në interes publik si dhe për marrjen në përdorim të përkohshëm të
pasurisë së paluajtshme”, të dy paditësat janë shpërblyer për tokën e shpronësuar, duke e
vlerësuar me çmimin prej 600 lekë/m2.
Paditësat, mbështetur në ligjin nr.7848, datë 25.07.1994, e konkretisht në nenin 22,
kanë kundërshtuar vetëm masën e kompensimit dhe me vendim të gjykatës së apelit nr.1337,
datë 16.11.2004, çmimi për kompensimin e sipërfaqes së tokës është përcaktuar 3700
lekë/m2.
Është provuar se pala e paditur ka realizuar pagesën e vlerës së përcaktuar nga
gjykata, duke derdhur shumën pranë Bankës Amerikane të Shqipërisë.
Pra ka rezultuar e provuar sipas asaj ç’ka kanë pranuar gjykatat se pala e paditur ka
zbatuar në mënyrë korrekte detyrimin e caktuar nga gjykata.
Nga sa rezulton nga aktet në dosje, paditësat kanë kundërshtuar vlerën e kompensimit
të tokës së shpronësuar pas kalimit të një afati 2 vjeçar nga dalja e VKM për shpronësim dhe
kjo nuk mund të ngarkojë me pagim të ndonjë detyrimi palën e paditur, e cila i ka paguar
paditësave vlerën e shpronësimit pa sjellë asnjë vonesë.
Gjykatat kanë pranuar padinë e paditësave duke çmuar se palës paditëse i është
shkaktuar një dëm pasuror, pasi shpronësimi dhe kalimi i tokës në favor të palës së paditur
është bërë që nga viti 1998 dhe kjo palë e ka poseduar në vazhdim.
315
Pala e paditur ka kundërshtuar vendimet e gjykatave të faktit, duke pretenduar se ato
(gjykatat e faktit) kanë zbatuar në mënyrë të gabuar ligjin, veçanërisht dispozitat e neneve 22
e 23 të ligjit nr.7848, datë 25.07.1994, “Për shpronësimin në interes publik si dhe për
marrjen në përdorim të përkohshëm të pasurisë së paluajtshme”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i palës së paditur përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat justifikojnë ndryshimin e dy
vendimeve.
Gjykatat, edhe pse pranojnë se pala e paditur ka qenë e gatshme të shpërblejë në
mënyrë të plotë e të drejtë paditësat, duke zbatuar detyrimin ligjor për kompensim të plotë e
të drejtë të vlerës së shpronësimit, kanë pranuar se pala e paditur i ka sjellë dëm paditësave,
për shkak se është vënë në posedim të tokës që në vitin 1998 dhe ndërsa kompensimin ua ka
paguar paditësave në vitin 2005.
Por gjykatat nuk kanë dhënë asnjë arsyetim se cilat kanë qenë veprimet me faj të palës
së paditur, që u kanë sjellë dëmin e pretenduar paditësave, ndërkohë që në bazë të ligjit të
lartpërmendur toka i kalon shtetit në posedim që nga momenti i daljes së VKM për
shpronësimin, pavarësisht se kalimi i pronësisë bëhet sipas përcaktimeve të nenit 23 të ligjit
nr.7848, datë 25.07.1994. Aq më shumë kur paditësat nuk ka rezultuar të kenë kundërshtuar
sipas afateve të përcaktuara në paragrafin e parë të nenit 22 masën e kompensimit.
Në rrethana të tilla, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se të dy gjykatat kanë
zbatuar e interpretuar në mënyrë të gabuar ligjin kur arrijnë në përfundimet e tyre pa u
mbështetur në analizën dhe përshkrimin e provave që ato kanë administruar. Ky Kolegj çmon
se nuk kemi të bëjmë thjesht me çmim e vlerësim provash, si një e drejtë e detyrim ekskluziv
që i përket gjykatës së shkallës së parë dhe asaj të apelit, por me një zbatim të keq të ligjit
prej këtyre gjykatave në lidhje me provat e administruara e të vlerësuara prej tyre. Mbështetja
dhe disponimi mbi këto prova nisur nga kuptimi i institutit të shkaktimit të dëmit, nuk mund
të cilësohet ligjërisht se vërteton se pala e paditur i ka shkaktuar dëm paditësave. Ashtu siç u
tha më lart nuk është arsyetuar e provuar në lidhje me veprimet e paligjshme e me faj të palës
së paditur në dëm të paditësave, pasi është provuar plotësisht se për shpronësimin ka një
vendim të organit kompetent , të përcaktuar në nenin 4 të ligjit nr.7848, datë 25.07.1994, ku
përcaktohet se: “Shpronësimi i pasurisë së paluajtshme për interes publik bëhet në çdo rast
me vendim të Këshillit të Ministrave.”, duke zbatuar të gjitha procedurat ligjore. Gjithashtu
vonesa në pagimin e vlerës(diferencës) së masës së kompensimit, ka ardhur për shkak se vetë
paditësat e kanë kundërshtuar shumë kohë pas daljes së vendimit për shpronësim, tej afatit të
përcaktuar në ligj.
Përsa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i gjen vendimet e rekursuara të
pambështetura në ligj dhe
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/d të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.1200, datë 11.10.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.393, datë 03.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe rrëzimin e padisë së
paditësave Hamid Visha e Ibrahim Visha.
Tiranë, më 28.03.2013
316
Nr.00-2013-869 i Vendimit (228)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
në datën 28.03.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile nr. 11111-02619-
PADITËS: HAZIR TERSHALLA, në mungesë.

TË PADITUR: MALIQ ÇELA, në mungesë.
FARFURI ÇELA, në mungesë.
ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME LUSHNJË, në mungesë
OBJEKTI:
Detyrim njohje pronar të sipërfaqes prej 1900 m2
të tokës arë të ndodhur në Krutje Lushnjë.
Baza ligjore: Nenet 164, 168, 170 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.242, datë 05.03.2007, ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.

Parë Lushnjë.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse Hazir Tershalla, që kërkon prishjen
e vendimit nr.242, datë 05.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, të vendimit
nr.675, datë 04.12.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e çështjes në gjykatën e
shkallës së parë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat nuk kanë vlerësuar drejt provat (dokumentet) e administruara në dosje, që
provojnë pretendimin e paditësit;
- Paditësi e ka poseduar pronën (ndërtesë dhe truall me sipërfaqe 1900 m2) në
mirëbesim dhe në mënyrë të pandërprerë prej 14 vjetësh. Të paditurit me nënshkrimin
e kontratës së shitjes në datën 07.04.1994, nuk kanë pasur as më të voglin pretendim,
as për shtëpinë e shitur dhe as për truallin që rrethon banesën. Të paditurit as që ishin
317
kujtuar më për këtë pronë, por vetëm me lindjen e këtij konflikti ata u kujtuan të bënin
regjistrimin pranë ZRPP Lushnjë të pronës;
- Paditësi e ka fituar pronësinë mbi truallin me parashkrim fitues sipas nenit 168 të
K.Civil. Neni 168 kërkon posedim për 10 vjet, ndërsa dispozita kalimtare, neni 1163 i
K.Civil. përcakton se për parashkrimin fitues që ka filluar para hyrjes në fuqi të këtij
Kodi do të zbatohen këto të fundit. Këto kushte në këtë rast janë përmbushur, pasi që
prej hyrjes në fuqi të këtij Kodi e deri në ngritjen e padisë kanë kaluar 12 vjet dhe
gjykata duhet të pranonte padinë në këtë pikë të kërkimit;
- Gjykata nuk është shprehur fare në lidhje me fitimin e pronësisë të banesës gjë e cila
është pjesë e kërkimit të paditësit. N.q.s pranojmë logjikën e përshkruar nga të dy
gjykatat në arsyetimin e tyre, ku shprehen se kemi mungesë të një veprimi juridik,
atëherë përse gjykata rrëzon padinë në një kohë që duhet ta pranonte pjesërisht atë?
Kjo bie ndesh me nenin 6 të K.Pr.Civile që përcakton se gjykata duhet të shprehet mbi
gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet.

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Mirela Fana; në mungesë të palëve
ndërgjyqëse; dhe pasi diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
Paditësi Hazir Tershalla dhe të paditurit janë bashkëfshatarë, janë banorë të Komunës
Krutje, në Rrethin Lushnjë.
Të paditurit Maliq Çela dhe Farfuri Çela janë në marrëdhënie të posaçme midis tyre,
janë bashkëshortë.
Paditësi Hazir Tershalla, nga pala e paditur Maliq Çela dhe Farfuri Çela, në vitin 1994
ka blerë një shtëpi banimi një katëshe e përbërë nga tre dhoma e një kuzhinë me kufizime:
nga Veriu me Fejzi Çelën nga Jugu me Elmaz Çelën, nga Lindja me kanalin, nga Perëndimi
me Neim Çelën, të ndodhur në fshatin Krutje Lushnjë.
Ka rezultuar se në datën 28.02.1994, midis paditësit Hazir Tërshalla, në cilësinë e
blerësit dhe të paditurit Maliq Çela, në cilësinë e shitësit, është nënshkruar një akt i quajtur
“Akt-Shitje”, sipas të cilit shitësi i shet blerësit një “shtëpi të vjetër e përbërë prej 3 dhomash,
një kuzhinë, dy dhoma mur tulle, dhe një dhome e një kuzhinë me plithar mbuluar me
tjegulla”. Ky akt është nënshkruar në prezencë dhe nga Kryetari dhe Sekretari i Komunës
Krutje, Lushnjë.
Po ashtu rezulton se midis këtyre palëve ndërgjyqëse është lidhur një kontratë
shitblerjeje më datë 07.04.1994 nr.626 Prot. dhe nr.626 Kol., e nënshkruar përpara noterit, në
të cilën paditësi ka blerë një shtëpi banimi një katëshe e përbërë nga tre dhoma e një kuzhinë
me kufizimet përkatëse.
Në këtë kontratë palët kanë parashikuar të drejtat dhe detyrimet e tyre, ndër të tjerave
është përcaktuar edhe vlera e kësaj banese (çmimi i shitjes) prej 500.000 lekë, vlerë e
likuiduar tërësisht jashtë zyrës së noterit.
Nga ana tjetër rezulton se një banesë nuk është regjistruar pranë ZRPP Lushnjë.
Pala e paditur, Maliq Çela rezulton se ka në pronësi tokë (arë) me sipërfaqe totale prej
19.600 m2, të ndodhur në fshatin Krutje e Poshtme Lushnjë. Provuar ky fakt me Aktin e
Marrjes së Tokës në Pronësi të Fshatit Krutje e Poshtme, në datën 20.12.1991 dhe
nr.regjistrimi akti 14146, në përputhje me Ligjin nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”.
Ka rezultuar gjatë gjykimeve se mbi këtë truall është ndërtuar një shtëpi me sipërfaqe
56 m2.
318
Palët e paditura Maliq dhe Farfuri Çela kanë vërtetuar faktin e pronësisë mbi këtë
banesë “një banesë një katëshe e përbërë nga tre dhoma e kuzhinë e ndërtuar në themel guri,
mur tulla, pjesërisht me plithare të mbuluar me tjegulla, me kufizimet përkatëse”, me
vendimin nr.403, datë 21.03.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
Paditësi Hazir Tershalla, me pretendimin se me anë të kontratës së lartpërmendur nuk
i është shitur vetëm shtëpia, por edhe një sipërfaqe prej 1900 m2 arë e ndodhur brenda
kufizimeve të përcaktuara në kontratë, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë
me padi duke kërkuar detyrim e palëve të paditura për ta njohur pronar të sipërfaqes prej
1900 m2 të tokës arë të ndodhur në Krutje, Lushnjë.
Palët e paditura pretendojnë se me kontratën e shitblerjes të datës 07.04.1994 ata i
kanë shitur vetëm shtëpi paditësit dhe jo truall.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me
vendimin nr.242, datë 05.03.2007, ka vendosur rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova dhe
në ligj.
Kjo gjykatë arsyeton se… “Nga analiza e provave të paraqitura, gjykata vlerëson se
qëllimi i kontratës së shitblerjes nr.626 kol., 626 rep., datë 07.04.1994, ka qenë kalimi i
pronësisë së paditësit mbi shtëpinë e banimit në bashkëpronësi të të paditurve Maliq e
Farfuri Çela. Për rrjedhojë, kërkimi i tij për të detyruar të paditurin ta njohin pronar mbi
1900 m2 tokë arë është i pabazuar në nenin 164 të K.Civil.
Me shtesë objekti padie është kërkuar detyrimi i të paditurve për të njohur pronar
paditësin mbi 1900 m2 tokë arë në bazë të nenit 168 të K.Civil, me pretendimin se kjo
sipërfaqe është poseduar prej tij në mënyrë të pandërprerë prej 10 vjet radhazi duke qenë në
mirëbesim... në rastin objekt gjykimi nuk ekziston një veprim juridik që të shprehë vullnetin
qoftë të vesuar (pavlefshmëri relative) për kalim të pronësisë mbi sendin e paluajtshëm 1900
m2 tokë arë. Kontrata e shitblerjes e datës 07.04.1994 nuk zëvendëson një veprim të tillë,
pasi, për arsyet e përmendura më lart, qëllimi i saj është kalimi i pronësisë mbi shtëpinë e
banimit dhe mbi tokën arë siç pretendon paditësi. Për sa kohë nuk ka një titull nuk mund të
pretendohet për fitim të pronësisë sipas nenit 168 të K.Civil. Duke qenë se mungon ky
element nuk është e nevojshme analiza e kushteve të tjera të përmendura më sipër. Për
rrjedhojë, kërkimi i paditësit është i pambështetur në prova dhe ligj”.
Mbi ankimin e palës paditëse Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.675, datë
04.12.2007, me të njëjtin arsyetim ka lënë në fuqi të vendimit nr.242, datë 05.03.2007 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse Hazir Tershalla, që kërkon prishjen
e vendimit nr.242, datë 05.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, dhe të vendimit
nr.675, datë 04.12.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e çështjes në gjykatën e
shkallës së parë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Hazir
Tershalla përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile
që e bëjnë të cenueshëm te vendimit nr.675, datë 04.12.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
përfundimin se vendimi nr.675, datë 04.12.2007 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit material dhe procedural dhe për këtë shkak duhet të prishet.
K.Pr.Civile).
319
Ky Kolegj vlerëson të drejtë pretendimin e ngritur nga ana e palës paditëse se vendimi
i gjykatës së apelit nuk është e mbështetur në provat dhe faktet e administruara dhe trajtuara
në seancat gjyqësore, duke mos u respektuar neni 126 i K.Pr.Civile. Vendimi gjyqësor është
14 të K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se nga gjykimet e zhvilluara nga gjykatat e
faktit ka rezultuar se midis këtyre palëve ndërgjyqëse është lidhur një kontratë shitblerjeje më
datë 07.04.1994 me nr.626 Prot., dhe nr.626 Kol., e nënshkruar përpara noterit, në të cilën
paditësi ka blerë një shtëpi banimi një katëshe e përbërë nga tre dhoma e një kuzhinë me
kufizimet përkatëse.
Në këtë kontratë palët kanë parashikuar të drejtat dhe detyrimet e tyre, ndër të tjera
është përcaktuar edhe vlera e kësaj banese (çmimi i shitjes) prej 500.000 lekë, vlerë e
likuiduar tërësisht jashtë zyrës së noterit.
Ky Kolegj konstaton se gjykata e apelit nuk ka bërë një hetim të plotë dhe të
gjithanshëm në lidhje me transferimin e pronës ndërmjet palëve ndërgjyqëse. Gjykata e apelit
nuk ka hetuar në lidhje me pretendimin e paditësit, në lidhje me kalimin e pronësisë edhe të
truallit mbi të cilin është ndërtuar shtëpia. Referuar kontratës së shitblerjes data 07.04.1994
janë përcaktuar kufizimet e pronësie. Gjykata e apelit nuk ka hetuar se këto kufizime të
përcaktuara në këtë kontratë janë të njëjta me kufizimet e përcaktuar në vendimin nr.403, datë
21.03.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
Nga ana tjetër, në rast se siç argumenton gjykata paditësit i është transferuar vetëm
pronësia mbi shtëpinë, atëherë në bazë të kontratës cilat janë kufizimet e kësaj prone të
përbëre prej një banese (shtëpi)?
Në rrethanat e mësipërme, ky Kolegj vlerëson se vendimit të gjykatës së apelit i
mungon argumentueshmëria, që do të thotë se vendimi nuk përputhet plotësisht me të dhënat
objektive të çështjes dhe për rrjedhojë është dhe i pambështetur në ligj. Gjykata e apelit nuk
ka arritur të argumentojë dhe t’i japë përgjigje pyetjeve: sipërfaqja objekt gjykimi (në kufijtë
e përcaktuar në kontratën e shitjes) është e njëjta me atë të përcaktuar në aktin e marrjes në
pronësi të të paditurit apo jo; a është kjo sipërfaqe e cila është e përshkruar në kontratën
shitjes dhe cila është sipërfaqja e truallit të shitur (sipas kufizimeve) në kontratën e
nënshkruar nga palët; çmimi i treguar në këtë kontratë çfarë përfshin: vetëm çmimin (vlerën)
e shtëpisë, apo edhe atë të truallit; a i përket ky çmim çmimit të tregut të kohës kur është
nënshkruar kjo kontratë shitjeje, etj.
Neni 164 i K.Civil titulluar fitimi i pronësisë me kontratë përcakton qartë se:
“Pronësia fitohet me anë të kontratës, pa qenë e nevojshme të bëhet dorëzimi i sendit. Për
sendet që përcaktohen në numër, në peshë ose me masë, duhet të bëhet edhe dorëzimi i tyre”.
Në referim të kësaj dispozite ky Kolegj çmon se gjykata e apelit nuk rezulton të ketë
argumentuar dhe arsyetuar nëse ndodhemi ose jo përpara rastit kur mund të ngrihet padia e
bazuar në nenin 164 të K.Civil, nëse janë plotësuar ose jo kushtet konkrete të bazueshmërisë
së kërkimeve të paditësit në këtë padi.
Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se parimi që vendimi gjyqësor të jetë i
ligjshëm përfshin në vetvete edhe argumentimin e tij, sepse çdo vendimi që i mungon
argumenti nuk përmbush kërkesat e ligjit.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të prishë vendimin nr.675,
datë 04.12.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të dërgojë çështjen për rishqyrtim në po atë
gjykatë.
Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
320
Në rigjykim, gjykata e apelit duhet të evidentojë që sipërfaqja objekt material
konflikti është tjetërsuar në bazë të kontratës së shitjes apo jo; të evidentojë vendndodhjen e
pronës së palës paditëse duke vendosur kryerjen e një akti ekspertimi, i cili të përcaktojë qartë
vendndodhjen e pronës (banesës dhe truallit), etj.
gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit që, në përputhje me kërkesat e ligjit procedural
e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e
çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 28.03.2013
321
Nr.00-2013-852 i Vendimit (229)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Medi Bici Anëtar
PADITËS: ROMEO HARIZI

I PADITUR: SUAT KALAMISHI
KOMPENSIMIT TË PRONAVE DURRËS
ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME DURRËS
AVOKATURA E SHTETIT
OBJEKTI:
Detyrimin e ZGJC të Bashkisë Durrës
të lëshojë çertifikatën e vdekjes për Taip Kapllan Kalamishi,
dhe përbërjen familjare të tij në kohën e vdekjes.
Detyrimin e ZGJC të Bashkisë Durrës,
të lëshojë çertifikatën lindjes e vdekjes për Shefik Kalamishi,
të lëshojë çertifikatën lindjes e vdekjes për Sadedin Kalamishi,
të lëshojë çertifikatën e vdekjes për Viola Kalamishi.
të lëshojë çertifikatën e lindjes për Mirela Kalamishi.
të lëshojë çertifikatën e lindjes për Ardian Kalamishi.
të lëshojë çertifikatën e vdekjes për Mirela e Ardisn Kalamishi.
të lëshojë çertifikatën lindjes e vdekjes për Meleke Kalamishi,
dhe përbërjen familjare të tij në kohën e vdekjes
si dhe çertifikatën e vdekjes për ndonjë nga trashëgimtaret.
322
të konfirmojë se në cilën njësi administrative janë adresuar
për t’u regjistruar me rastin e shpërbërjes së ish-këshillave popullore,
Lemane, Kundrete, Diana, Ganimere, Suzana, Violeta Kalamishi.
Përjashtimin e trashëgimtareve si subjekt të vendimit nr.165, datë 25.11.1993,
të Shkëlqim Kalamishit e trashëgimtareve të Haxhire Lulit
dhe pranimin e tyre si persona të tretë që do të paraqiten si të tillë.
Detyrimin e Njësisë Administrative nr.3 Durrës,
të konfirmojë se Xhemal Kalamishi me banim të përhershëm në këtë njësi,
është me banim të përkohshëm në Itali
Shfuqizimin e vendimit nr.165, datë 25.11.1993 të K.K.K.P.Durrës
dhe gjithë aktet e lëshuara më vonë në funksion e në zbatim të tij.
Detyrimin e AKKP Tiranë të nxjerrë një akt administrativ
për rivendosjen e së drejtës së cenuar ku të pasqyrohet
shfuqizimi i vendimit nr.165, datë 25.11.1993,
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1532, datë 30.07.1996,
të K.K.K.P të Bashkisë Durrës në kohën e vdekjes.
Detyrimin e ZVRPP Durrës
të bëjë regjistrimin përkatëse në radhorin e pronësisë.
Baza Ligjore:Nenet 252, 265, 324/a të K.Pr.Civile,
Ligjit 9235 datë 29.07.2004
“Për kthimin dhe Kompensimin e Pronave”, i ndryshuar,
Ligji 7638 datë 15.04.1993,
Ligji 7843 datë 13.07.1994.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.3066, datë 26.11.2012, ka

vendosur:
Moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës për
shqyrtimin e kërkesë padisë së Romeo Harizit me nr.regjistri 31017-
06547(3433), datë 04.12.20012.
Kundër vendimit nr.2066, datë 26.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës,

brenda afatit ligjor, ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur Suat Kalamishi, duke kërkuar
prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Durrës, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Në kërkesëpadi ka disa kërkime të cilat i drejtohen institucioneve që ndodhen në
Durrës.
- Kërkimi kryesor i padisë lidhet me sendin i cili e ka vendndodhjen në territorin e
Rrethit të Durrësit.
- Nga ana tjetër nga pala paditëse janë ngritur disa herë çështje me këtë objekt të cilat
janë gjykuar pranë kësaj gjykatë.

tërësi,
323
VËREN
1. Nga kërkesë padia rezulton se paditësi Romeo Harizi është trashëgimtar i radhës së
parë i Kristaq Petro Harizi, gjë që provohet nga dëshmia e trashëgimisë nr.993, datë
08.11.1993.
2. Më datë 06.12.1993, nga noterja Lejla Muzina e Dhomës së Notereve Durrës ,me
kërkesë të Zymrete Lezo është lëshuar dëshmia trashëgimisë në emër të trashëgimlënëses
Emine Niman Kalamishit. Sipas kësaj dëshmie rezulton se Emine Kalimashi ka lënë si
trashëgimtar ligjor të radhës së parë Taip Kapllan Kalamishin, Qazim Kapllan Kalamishin
dhe Haxhire Kapllan Lulin.
3. Në padi pretendohet se Taip Kapllan Kalamishin ka vdekur 22 vite para çeljes së
kësaj dëshmie trashëgimie.
4. Lidhur me trashëgimtarët ligjorë të tij, ka një parregullsi në përcaktimin e tyre gjë
që ka pasjellë cënimin e të drejtave ligjore të palës paditëse si trashëgimtar ligjor i Kristaq
Petro Harizi, për t’u njohur pronar në pronën objekt gjykim. Kjo pronë është njohur me
vendimin nr.165, datë 25.11.1993 e ish KKKP Durrës dhe lënë në fuqi me vendimin nr.1532,
datë 30.07.1996 të KKKP Durrës.
5. Ndodhur në këto kushte pala paditëse i është drejtuar për kërkim informacioni
Drejtorisë së Përgjithshme të Gjendjes Civile pranë Ministrisë së Brendshme. Me shkresën
nr.5802/1 prot, datë 13.09.2012, lëshuar nga Ministria e Brendshme, i është kthyer përgjigje
se “ bazuar në pikën 1 të nenit 3 të ligjit 10129/2009 “Për gjendjen Civile” të dhënat
individuale e familjare të përbërësve të gjendjes civile kanë karakter personal. Aktet, të
dhënat dhe konfirmimet shkresore i jepen vetëm personit që i përkasin këto të dhëna, anëtarit
të familjes, kujdestarit ligjor, përfaqësuesit ligjor ose me prokurë dhe pas vdekjes atyre që
kanë legjitimitetin e kërkimit të trashëgimisë ligjore ose testamentare kërkesa për këto të
dhëna duhet të vijë nëpërmjet institucionit të gjykatës”.
6. Më tej, pala paditëse i është drejtuar AKPP Tiranë për verifikimin e vendimit të
dhënë nga ish KKKP Durrës, e cila me shkresën nr.853, datë 26.07.2007, të titulluar “Kthim
Përgjigje”, është shprehur si më poshtë vijon:
“Nga studimi i dosjes rezulton se për vendimin ndaj të cilit ju ankoheni e konkretisht
vendimi nr 165, datë 25.11.1993, ju nuk legjitimoheni përderisa ju nuk jeni subjekt i
shpronësuar, fakt të cilin e pranoni dhe vetë.... Nga vendimi nr.1532, datë 30.07.1996, i ish
KKKP Durrës, rezulton se është shprehur se “sipas vërtetimit të pronësisë del se këto prona
janë marrë nga shteti dhe shtetëzimi i është bërë vëllezërve Kalimashi (Taip, Qazim, Emine),
në bazë të nenit 2 të dekretit ligj nr.234 datë 18.04.1947; si dhe për të përcaktuar pronarin e
vërtetë zgjidheni me gjyq; gjë e cila duhej të ishte bërë nga juaj për zgjidhjen reale të kësaj
pronësie, pasi aktualisht është jashtë objektit të shqyrtimit nga kjo agjenci; Në këto kushte
për zgjidhjen e problemit tuaj ju duhet të ezauroni rrugët e tjera ligjore”.
7. Në këto kushte pala paditëse i është drejtuar gjykatës sipas objektit gjykimit.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.2066, datë 26.11.2012, ka
vendosur: “Moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës për shqyrtimin
e kërkesë padisë së Romeo Harizit me nr.regjistri 31017-06547 (3433), datë 04.12.20012”.
8.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata konstaton që në objektin e padisë objekti bazë për
shqyrtim janë në kundërshtim i vendimit të KKKP Durrës, nr.165, datë 25.11.1993, si dhe
detyrimi AKKKP Tiranë të nxjerrë akte administrativ sipas kërkimit të paditësit.
Gjykata, referuar nenit 41 të K.Pr.Civile, ku: Në kompetencë të gjykatës së shkallës së
parë janë të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuar në këtë
Kod e në ligje të tjera. Gjykata çmon se padia është në kompetencë të gjykatës së shkallës së
parë për t’u gjykuar pra ka kompetencë lëndore.
Gjykata, referuar nenit 42 të K.Pr.Civile, ku: Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i
padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk dihen në gjykatën ku ai ka
324
banesë e përkohshme. Në rastin konkret nisur nga fakti që pala e paditur është AKKP Tiranë
dhe ka qendrën në Tiranë, si dhe fakti që objekti është kundërshtim i aktit administrativ të
KKKP që sot përfaqësohen në gjykim nga AKKP referuar nenit 327 të K.Pr.Civile.
Gjykata çmon të shpallë moskompetencën tokësore për shqyrtimin çështjes nr.3433,
datë 04.10.2012 dhe kalimin për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësore Tiranë.
Referuar nenit 61 të K.Pr.Civile “Gjykata , kur konstaton se nuk është kompetente për
gjykimin e çështjes, kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos moskopmetencën e saj dhe i
dërgon aktet në gjykatën kompetente”. Në rastin konkret Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë”.
9. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës nr.2066, datë 26.11.2012,
për rrëzimin e kërkesës për shpalljen e moskompetencën, brenda afatit ligjor, ka paraqitur
ankim të veçantë pala e paditur Suat Kalamishi, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe
dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës.
Ligji i zbatueshëm
10.1 Neni 43: “Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit
ku personi juridik ka qendrën e tij”,
10.2 Neni 55: “Gjykata që gjykon padinë kryesore është kompetente për të shqyrtuar
edhe kërkesat dytësore, kundërpadinë ose ndërhyrjen kryesore…”.
10.3 Neni 327§1: “Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni
përkatës i gjykatës, në zonën e të cilës ka qendrën organi administrativ, ndaj të cilit drejtohet
padia...”.
11. Ligji nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i
ndryshuar;
11.1 Neni 15: “1. Për zbatimin e këtij ligji ngarkohet Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, person juridik publik, në vijim AKKP, me qendër në Tiranë.
Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave kryen këto detyra dhe përmbush këto
përgjegjësi: a) Përfundon brenda afatit ligjor shqyrtimin e kërkesave të subjekteve të
shpronësuara për njohjen, kthimin e njohjen e së drejtës së kompensimit, të depozituara në
ish-zyrat rajonale të AKKP-së në qarqe, për të cilat nuk është marrë vendim nga këto zyra,
duke kontrolluar, vlerësuar e konfirmuar”.
11.2 Neni 18: “Kundër vendimit të AKKP-së subjekti i shpronësuar ose Avokati i
Shtetit ka të drejtë të bëjë ankim, brenda 30 ditëve nga njoftimi i këtij vendimi, pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të
12. Ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur Suat Kalamishi nuk përmban
shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të po këtij Kodi, që motivojnë ligjërisht cënimin
e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në vlerësim të objektit, shkakut të padisë dhe të
gjithë akteve të administruara në dosje, të cilat i janë nënshtruar hetimit gjyqësor, i gjen të
bazuar përfundimet e arritura nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës në lidhje me shpalljen e
moskompetencës së saj në gjykimin e çështjes civile nr.regjistri 31017-06547(3433), datë
04.12.2012.
325
14. Pavarësisht nga renditja dhe formulimi i kërkimeve që ka kërkesëpadia objekt
shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se kërkimi i palës paditëse lidhur me
“Shfuqizimin e vendimit nr.165, datë 25.11.1993 të lëshuar nga ish K.K.K.P. Durrës dhe
detyrimin e A.K.K.P. Tiranë të nxjerrë një akt administrativ për rivendosjen e të drejtës së
cenuar” përbën thelbin e padisë (kërkimin kryesor) në këtë gjykim, që, në kuptim të ligjit,
është mosmarrëveshje administrative dhe për rrjedhojë kjo çështje është në kompetencë të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë të Seksionit Administrativ.
15. Gjykata ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe shkakun e
lindjes së saj, duke bërë një identifikim të elementëve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin
pikëpamja territoriale, ky kolegj, bazuar në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe të
mosmarrëveshjes.
17. Konkretisht, kërkimi kryesor i padisë i marrë në shqyrtim nga gjykata e faktit
është “Shfuqizimin e vendimit nr.165, datë 25.11.1993, të lëshuar nga ish K.K.K.P. Durrës
dhe Detyrimin e A.K.K.P. Tiranë të nxjerrë një akt administrativ për rivendosjen e të drejtës
së cenuar.” duke paditur organin administrativ, Agjencinë e Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Tiranë. Në interpretim të ndryshimeve të bëra në ligjin 9232/2004 “Për kthimin dhe
kompensimin e pronës” me ligjin 10207/2009, nenet 15 dhe 18, Kolegji çmon se me
ristrukturimin e veprimtarisë së A.K.K.P. duke suprimuar Zyrat Rajonale, të gjithë
kompetencat (të drejtat dhe detyrimet) i janë transferuar A.K.K.P. qendër.
18. Në zbatim të nenit 43 të K.Pr.Civile i cili parashikon “Kur i padituri është person
juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij” dhe nenit 327
të K.Pr.Civile, në të cilin parashikohet se: “Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet
nga seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e të cilës ka qendrën organi administrativ, ndaj të
cilit drejtohet padia...”, Kolegji Civil vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës.
Kodit të Procedurës Civile, ky kolegj, në shqyrtim të objektit të padisë dhe përmbajtjes së saj,
vlerëson se për rastin konkret nuk gjen zbatim kjo dispozitë. Kjo për arsye se edhe nga vetë
pala paditëse me padinë objekt gjykimi goditet një akt administrativ i nxjerrë nga një organ
administrativ, duke kërkuar detyrimin e organit përkatës për të nxjerrë një akt tjetër
administrativ.
20. Në rrethanat kur objekt shqyrtimi gjyqësor është bërë vendimi i Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Durrës dhe konflikti është i karakterit administrativ,
referuar nenit 327 të Kodit të Procedurës Civile kompetente për nga pikëpamja territoriale
është gjykata ku organi administrativ i thirrur me cilësinë e të paditurit ka qendrën.
Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës për shqyrtimin e kësaj çështje.
22. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.3066 datë
26.11.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, me të cilin është shpallur moskompetenca
tokësore e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.31017-06547(3433), datë
04.12.2012, duhet të lihet në fuqi.
326
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të neni 485 të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.3066, datë 26.11.2012 Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës.
Tiranë, më 28.03.2013
327
Nr.00-2013-854 i Vendimit (230)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Medi Bici Anëtar
PADITËS: AGRON KRASNIQI, në mungesë;

I PADITUR: HARRILLA SEMINI, në mungesë;
ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME FIER, në mungesë;
në mungesë
OBJEKTI:
Konstatimin si pjesërisht të pavlefshëm të çertifikatës
së pasurisë së paluajtshme tokë arë në pronësi të Harilla Semini
që i përket pasurisë me nr.500/1, Zona Kadastrale 3981, vol 12, faqe 222,
në Sheq i Madh, me sipërfaqe 34100 m2, nga kjo sipërfaqe 3687 m2 kanal dhe rrugë.
Konstatimin si pjesërisht të pavlefshme të vendimit nr.2, datë 07.09.2001
të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve.
Zgjidhjen e pasojës.
Lirimin e rrugës dhe e kanalit.
Fshirjen nga regjistrimi në ZRPP Fier.
Baza Ligjore: Neni 31, 45/1, 44, 324-333 i Kodit të Procedurës Civile,
neni 92/a i Kodit Civil,
ligji nr.7512, datë 10.08.1991 dhe aktet nënligjore në zbatim të tij,
nenet 83; 195 të Kodit Civil,
neni 115 dhe 116 i Kodit të Procedurave Administrative,
neni 32/e i Ligjit “Për Organizimin e Pushtetit Vendor”
VKM nr.161, datë 08.04.1993,
Ligji nr.8743, datë 22.02.2001 “Për pronat e paluajtshme të shtetit”,
Ligji nr.9235 datë 29.07.2004
“Për kthimin dhe Kompensimin e Pronave”, i ndryshuar.
328
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.253 datë 12.02.2013, ka vendosur:
Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier për gjykimin
e çështjes civile me nr.31015-00237-62-2013 (572) Regj.Themeltar datë
23.01.2013.
Dërgimin e çështjes për kompetencë gjykimi pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë”
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier nr.253 datë 12.02.2013, në

mbështetje të nenit 62 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka paraqitur ankim të veçantë pala e
paditëse Agron Krasniqi duke kërkuar prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për gjykim
në po atë gjykatë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Në padinë krahas pavlefshmërisë së pjesshme absolute të aktit administrativ të
vendimit nr.2, datë 07.09.2001 të Komision të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Fier, ka kërkuar dhe lirimin e një pjesë të sipërfaqes së kthyer palës së paditur me këtë
vendim, si dhe fshirjen e regjistrimit të bërë pranë ZVRPP Fier në emër të të
paditurve.
- Kërkimi në lidhje me lirinë e sipërfaqes së rrugës publike dhe të kanalit ujitës të
kthyer padrejtësisht si dhe fshirja nga regjistri hipotekor janë kërkime primare, ndërsa
konstatimi i pavlefshmërisë së aktit administrativ është i ndërvarur prej kërkimit të
parë.
- Në këto kushte, referuar nenit 45 të K.Pr.C, kompetente është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Fier.
- Gjykata e fakti ka anashkaluar edhe qëndrimin e konsoliduar të Gjykatës së Lartë
vendimi nr.00-2011-211 i (116); “Për paditë ku kërkohen të drejtat reale mbi sendet e
paluajtshme në asnjë rrethanë nuk lejohet ndryshimi i kompetencës tokësore, ç’ka do
të thotë se kur në objektin e padisë ka edhe kërkime të tjera ai që është primar për të
përcaktuar kompetencën tokësore është kërkimi që ka të bëjë me të drejtën reale mbi
sendet e paluajtshme”.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, duke mos përcaktuar drejt natyrën e marrëdhënies
juridike për shkak të së cilës ka lindur mosmarrëveshja që paditësit kanë kërkuar të
zgjidhin gjyqësish; duke mos përcaktuar drejt shkakun e padisë; pra të drejtën
subjektive të paditësve dhe gjendjen e faktit të pretenduar që i kundërvihet kësaj të
drejte dhe duke arsyetuar jo drejt se çështja objekt gjykimi është konflikt i lindur
midis paditëseve dhe AKKP-së; ka dhënë zgjidhje të gabuar duke shpallur
moskompetencën tokësore të shqyrtimit të kësaj çështje dhe duke vendosur ndarjen e
çështjes në çështje më vete.
- Gjyqtari i çështjes ka treguar njëanshmëri gjatë procesit gjyqësor, pasi në një seancë
të mëparshme ai vendosi të ndante çështjen referuar nenit 159 të K.Pr.C duke
argumentuar karakterin kompleks të saj, ndërkohë që këto kërkime janë të ndërvarura
nga njëra tjetra, gjyqtari mund të vendoste pranimin pjesërisht duke rrëzuar një pjesë
të saj, por jo që të vendoste ndarjen e tyre. Kjo gjë provon qartë që gjyqtari nuk ka
provuar shkakun për shkak të cilës ka lindur mosmarrëveshja që paditësi ka kërkuar të
zgjidhin gjyqësisht.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier nr.253, datë 12.02.2013, në

paditur Harrila Semini, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit, duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:
329
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka keqzbatuar nenin 61 të K.Pr.C.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka bërë një hetim të metë gjyqësor pasi nuk ka
marrë në konsideratë kërkesat e paraqitura prej palës së paditur për pezullim,
pasi për palët në konflikt është bërë një kallëzim penal në prokurori dhe është
duke u zhvilluar hetimi.
- Për çështjen në fjalë janë zhvilluar më parë për të cilat ka vendim të formës së
prerë.

tërësi,
VËREN
1. Nga kërkesë padia rezulton se paditësi Agron Krasniqi ka në pronësi të tij një
sipërfaqe toke arë prej 15.000 m2 të ndodhur në Lagjen “Sheq i Madh”, zona kadastrale
3981, me numër pasurie 242/2, e provuar kjo me dokumentin “çertifikatë” lëshuar nga ZRPP
Fier.
2. Pala e paditur Harilla Semini është bashkëpronar në një sipërfaqe toke prej 34.100
m2, me kufizime: nga veriu rrugë; jug me sera; lindje me tokë arë sipas skicës, kthim fizik
ndodhur kjo në Lagjen “Sheq i Madh”, zona kadastrave 3981, me numër pasurie 500/1 e
provuar me dokumentin “Çertifikatat për vërtetim pronësie”, datë 29.12.2005 lëshuar nga
ZRPP Fier. Ky fakt provohet nga vendimi nr.2, datë 07.09.2001 të K.K.K.P. Fier, i cili ka
disponuar si më poshtë vijon:
i. Të njohë pronar të ndjerin Petro Semini mbi një sipërfaqe tokë bujqësore prej
3.7 ha të ndodhur ne Sheq të Vogël, Bashkia Fier;
ii. Në mbështetje të ligjit nr.7699/1993, V.K.M. nr.560/1995 dhe udhëzimet e
përbashkëta të Agjencisë Kombëtare të Privatizimit dhe Ministrisë së
Bujqësisë dhe Ushqimit nr.7/1996 ish pronarit Petro Semini (trashëgimtarit
Harilla Semini bazuar në deklaratën noteriale nr.1240 i regj., nr.617 Kol., datë
11.07.2001) t’i kthejë sipërfaqen e tokës prej 3.7 ha me kufizime skice: veriu
rrugë, jugu sera, lindje me toke arë, perëndim me sera sipas skicës, kthim fizik
ky i cili do të bëhet pas marrjes në dorëzim të serave.
3. Të dyja pronat e palëve ndërgjyqëse janë prona fqinje me njëra tjetrën. Ky fakt
vërtetohet nga zonat kadastrale në të cilën ndodhen këto prona si dhe nga çertifikatat e
pronësisë e paditësit Agron Krasniqi, ku thuhet se në lindje kjo pasuri kufizohet me pasurinë
me nr.500/1.
4. Paditësi Agron Krasniqi pretendon se pengohet në gëzimin dhe përdorimin e rrugës
dhe të kanalit në lindje të pronës së tij e cila i është bllokuar prej palës së paditur.
5. Gjendur në këto rrethana pala paditëse Agron Krasniqi i është drejtuar gjykatës me
padinë e mësipërme duke kërkuar lirimin e rrugës dhe të kanalit përmes kundërshtimit të
vendimit nr.2, datë 07.09.2001 të KKKP Fier.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, në seancën gjyqësore të datës 23.01.2013, me
arsyetimin se gjykata nuk ka kompetencë tokësore për shqyrtimin e një pjese të tyre si dhe
për shkak se shqyrtimi i përbashkët do të shkaktonte vështirësi të dukshme në zhvillimin e
gjykimit, në vështrim të nenit 159 të K.Pr.Civile ka vendosur (me vendim pa numër):
1. Të ndajë çështjen civile me nr.31015-05607-62-2012 (314/2907) regjistri
themeltar, datë regjistrimi 10.12.2012/13, për kërkimet e objektit të padisë që
konsistojnë në “Konstatimin si pjesërisht të pavlefshme të vendimit nr.2, datë
330
07.09.2001 Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të pronave ish pronarëve”
dhe Zgjidhjes së pasojës”;
2. Të vazhdojë procesin gjyqësor të çështjes civile me nr.31015-05607-62-2012
(314/2907), regjistri themeltar, datë regjistrimi 10.12.2012/2013, lidhur me
kërkimet e objekti të padisë që i përkasin “Konstatimin si pjesërisht të
pavlefshme të çertifikatës së pasurisë së paluajtshme toke arë në pronësi të
Harrilla Semini që i përket pasurisë me nr.500/1, zona kadastrale 3981, vol 12,
fq 222, në Sheq të Madh, me sipërfaqe 34.100 m2, nga kjo sipërfaqe 3687 m2
kanal dhe rrugë”; “Lirimin e rrugës dhe kanalit” dhe “Fshirjen nga regjistrimi
në Z.R.P.P.”,
3. Njëkohësisht gjykata urdhëron sekretarinë gjyqësore dhe kancelarinë e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, për kërkimet e objektit të padisë që
konsistojnë në 1. “Konstatimin si pjesërisht të pavlefshme të vendimit nr.2,
datë 07.09.2001 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish
pronarëve dhe 2. “Zgjidhjen e pasojës” të krijohet një dosje e re gjyqësore me
këtë objekt të veçuar dhe të ndiqet procedura e shortimit për sa i përket kësaj
pjese.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.253, datë 12.02.2013 ka
vendosur: “Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier për gjykimin e
çështjes civile me nr.31015-00237-62-2013 (572) Regj. Themeltar datë 23.01.2013. Dërgimin
e çështjes për kompetencë gjykimi pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
7.1 Arsyetimi i gjykatës: “..Lidhur me dy kërkimet e tjera të objektit të padisë që kanë
të bëjnë me 1. Konstatimin si pjesërisht të pavlefshme të vendimit nr.2, datë 07.09.2001
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish pronarëve” dhe “Zgjidhjes së
pasojës” nëpërmjet procedurave të shortimit është krijuar një dosje e re gjyqësore, për të
cilën gjykata vlerëson se nuk është kompetente nga pikëpamja tokësore për arsyet e
mëposhtme: Në pikën 1 të nenit 15 të ndryshuar, të ligjit nr.10207, datë 23.12.2009, “Për
disa ndryshime në ligjin nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”
të ndryshuar, parashikohet: “Për zbatimin e këtij ligji ngarkohet Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, person juridik publik, në vijim A.K.K.P, me qendër në Tiranë. Pra
Agjencia është person juridik me qendër në Tiranë kështu që bazuar në nenin 43 të K.Pr.C.
padia ngrihet në vendin ku ka qendrën personi juridik konkretisht në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, meqenëse qendra e këtij institucioni është në qytetin e Tiranës...” kur i
padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka
qendrën e tij. Paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet juridike me një degë ose agjenci lokale të
personit juridik mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe në
gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues
të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë. Në referencë të nenit 18 të ligjit
të sipërcituar, kompetenca tokësore për të shqyrtuar ankimimet kundër vendimeve të
A.K.K.P-së i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Në frymën e këtij neni dhe të ligjit,
nga ana e gjykatës çmohet se duhet shpallur moskompetencë tokësore duke dërguar aktet
përkatëse gjykatës kompetente dhe pikërisht Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në përputhje
me nenin 61 të K.Pr.C”.
8. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier nr.253, datë 12.02.2013, në
paditëse Agron Krasniqi, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për
gjykim në po atë gjykatë, si dhe pala e paditur Harrila Semini, duke kërkuar prishjen e
vendimit dhe pushimin e gjykimit për këtë çështje.
331
Ligji i zbatueshëm
9.1 Neni 43: “Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit
ku personi juridik ka qendrën e tij”.
9.2 Neni 327§1: “Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni
padia...”.
10. Ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i
ndryshuar;
10.1 Neni 15: “1. Për zbatimin e këtij ligji ngarkohet Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, person juridik publik, në vijim A.K.K.P., me qendër në Tiranë.
Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave kryen këto detyra dhe përmbush këto
përgjegjësi: a) Përfundon brenda afatit ligjor shqyrtimin e kërkesave të subjekteve të
shpronësuara për njohjen, kthimin e njohjen e së drejtës së kompensimit, të depozituara në
ish-zyrat rajonale të A.K.K.P-së në qarqe, për të cilat nuk është marrë vendim nga këto zyra,
duke kontrolluar, vlerësuar e konfirmuar”.
10.2 Neni 18: “Kundër vendimit të A.K.K.P-së subjekti i shpronësuar ose Avokati i
Shtetit ka të drejtë të bëjë ankim, brenda 30 ditëve nga njoftimi i këtij vendimi, pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Tiranë, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të
11. Vendimi nr.253, datë 12.02.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier është marrë
në respektim të ligjit procedural dhe atij material dhe për këto arsye ai duhet të lihet në fuqi.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në vlerësim të objektit, shkakut të padisë dhe të
gjithë akteve të administruara në dosje, të cilat i janë nënshtruar hetimit gjyqësor, i gjen të
bazuar përfundimet e arritura nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier në lidhje me shpalljen e
moskompetencës së saj në gjykimin e çështjes civile nr.31015-00237-62-2013 (572) Regj.
Themeltar datë 23.01.2013, që i përket paditësit Agim Krasniqi, me objekt “Konstatimin si
pjesërisht të pavlefshme të vendimit nr.2, datë 07.09.2001 të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave ish Pronarëve” dhe “Zgjidhjes së pasojës”.
13. Ky Kolegj vlerëson se ankimi i veçantë i ushtruar nga pala paditëse Agron
Krasniqi nuk përmban shkaqe ligjore të cilat bëjnë të cenueshëm vendimin nr.253, datë
12.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, pasi në çështjen objekt shqyrtimi ndodhemi
përpara një konflikti administrativ dhe për rrjedhojë kjo çështje është në kompetencë të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, të Seksionit Administrativ.
14. Gjykata ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe shkakun e
lindjes së saj, duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin
pikëpamja territoriale, ky Kolegj, bazuar në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe të
mosmarrëveshjes.
16. Konkretisht, objekt i padisë i marrë në shqyrtim nga gjykata e faktit është
“Konstatimin si pjesërisht të pavlefshme të vendimit nr.2, datë 07.09.2001 Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të pronave ish pronarëve” dhe “Zgjidhjes së pasojës” duke paditur
organin administrativ, Agjencinë e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë. Në
interpretim të ndryshimeve të bëra në ligjin 9232/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e
pronës” me ligjin 10207/2009, nenet 15 dhe 18, Kolegji çmon se me ristrukturimin e
332
veprimtarisë së A.K.K.P. duke suprimuar Zyrat Rajonale, të gjithë kompetencat (të drejtat
dhe detyrimet) i janë transferuar A.K.K.P. qendër.
17. Në zbatim të nenit 43 të K.Pr.C., i cili parashikon “Kur i padituri është person
juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij.” dhe nenit 327
të K.Pr.C. është parashikuar se: “Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni
padia...” Kolegji Civil vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Fier.
Kodit të Procedurës Civile, ky Kolegj, në shqyrtim të objektit të padisë dhe përmbajtjes së
saj, vlerëson se për rastin konkret nuk gjen zbatim kjo dispozitë. Kjo për arsye se edhe nga
vetë pala paditëse me padinë objekt gjykimi goditet një akt administrativ.
19. Në rrethanat kur objekt shqyrtimi gjyqësor është bërë vendimi i Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe konflikti është i karakterit administrativ, referuar
nenit 327 të Kodit të Procedurës Civile kompetente për nga pikëpamja territoriale është
gjykata ku organi administrativ i thirrur me cilësinë e të paditurit ka qendrën.
Gjykatës së Shkallës së Parë Fier për shqyrtimin e kësaj çështje.
21. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.253, datë
12.02.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, me të cilin është shpallur moskompetence
tokësore e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.31015-00237-62-2013 (572) Regj.
Themeltar datë 23.01.2013., duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të neni 485 të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Fier.
Tiranë, më 28.03.2013
333
ÇËSHTJE PENALE
334
Nr.4/1 i Regj. Themeltar
Nr.4 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:
Edmond Islamaj Kryesues

Gani Dizdari Anëtar
Fatos Lulo Anëtar
në datën 21.03.2013 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:
I DЁMTUAR AKUZUES: SALI SHEHU

I AKUZUAR: ENKELEJD ALIBEAJ
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Fyerjes” dhe “Shpifjes”,
parashikuar nga neni 119/2 dhe 120/2 të Kodit Penal.
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; në mungesë të palëve; dhe pasi e
VËREN
1. I dëmtuari akuzues, Sali Shehu, është ish përfaqësues i Partisë Demokratike në
Kuvendin e Shqipërisë gjatë legjislaturës 2005-2009, i cili i është drejtuar gjykatës, në
përputhje me nenin 59, paragrafi i parë i Kodit të Procedurës Penale1, si i dëmtuar
akuzues.
1. Në kërkesën e paraqitur pranë Gjykatës së Lartë, shtetasi Sali Shehu ka ngritur akuzë
ndaj shtetasit Enkelejd Alibeaj, i cili është deputet i Kuvendit të Shqipërisë, për veprën
penale të “Shpifjes” dhe “Fyerjes”, parashikuar nga neni 119 dhe neni 120, paragrafi i
dytë, të Kodit Penal.
2. I dëmtuari akuzues, Sali Shehu, kërkesën e tij paraqitur pranë Gjykatës së Lartë e lidh
me deklarimet e bëra nga ana e deputetit të Partisë Demokratike, zotit Enkelejd Alibeaj,
më datë 27.10.2011, në emisionin “Top Story” të gazetarit Sokol Balla, në kanalin
televiziv “Top Channel”.
3. I dëmtuari akuzues, me anë të dekretit nr.7137, datë 27.10.2011 të Presidentit të
Republikës është dekretuar në detyrën e Kryetarit të Kontrollit të Lartë të Shtetit.
1
Neni 59/1 K.Pr.Penale “I dëmtuari akuzues”
Ai që është dëmtuar nga veprat penale të parashikuara nga nenet 90, 91, 92, 112 paragrafi i parë, 119,119/b, 120, 121, 122,
125, 127, 148, 149 dhe 254 të Kodit Penal ka të drejtë të paraqesë kërkesë
në gjykatë dhe të marrë pjesë në gjykim si palë për të vërtetuar akuzën dhe për të kërkuar shpërblimin e dëmit.
335
4. Sipas të dëmtuarit akuzues, deputeti i Partisë Demokratike, zoti Enkelejd Alibeaj, ka
konsumuar veprën penale të “Fyerjes” dhe “Shpifjes” botërisht, duke deklaruar në
emisionin “Top Story”, të pavërteta të qëllimshme, të cilat dihen se kryhen me
paramendim dhe me qëllim denigrimin e figurës së të dëmtuarit akuzues.
5. Në këtë emision, në pjesën e tretë dhe të fundit, në studion televizive është diskutuar
midis të ftuarve, deputetëve të Kuvendit, Enkelejd Alibeaj dhe Fatmir Toci, si dhe zotit
Paskal Milo dhe gazetarit Lutfi Dervishi, në lidhje me dekretin e Presidentit të
Republikës, me anë të të cilit i dëmtuari akuzues është dekretuar në detyrën e Kryetarit të
Kontrollit të Lartë të Shtetit.
6. Sipas të dëmtuarit akuzues, drejtuesi i emisionit, zoti Sokol Balla, ka pyetur të
kallëzuarin Enkelejd Alibeaj, për sa i përket qëndrimi politik që do të mbajë shumica në
Kuvendin e Shqipërisë, nëse do të japë apo jo pëlqimin për kandidaturën e dekretuar nga
Presidenti i Republikës për funksionin e Kryetarit të Kontrollit të Lartë të Shtetit. Në
fjalën e tij, i kallëzuari me arrogancë të qëllimshme ka përhapur thënie të pavërteta për të
fyer të dekretuarin e Presidentit dhe për të fyer vetë Presidentin e Republikës për qëllime
të ulëta politike.
7. Në këto kushte pranë Gjykatës së Lartë është regjistruar çështja nr.4 regj, datë
31.01.2012, me kërkues, i dëmtuar akuzues Sali Shehu, i akuzuar Enkelejd Alibeaj.
8. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i paraqitur nga i dëmtuari
akuzues është në kompetencën lëndore të Gjykatës së Lartë, e cila në këtë rast ka
juridiksion fillestar.
9. Në nenin 141 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë përcaktohet se “Gjykata e
Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar kur gjykon akuzat
penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të Këshillit të
Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës
Kushtetuese”.
10. Në nenin 75, germa (b), paragrafi i dytë i Kodit të Procedurës Penale gjithashtu
përcaktohet se “Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga
5 gjyqtarë të përcaktuar me short, veprat penale të kryera nga Presidenti i Republikës,
Kryetari dhe anëtarët e Këshillit të Ministrave, deputetët, gjyqtarët e Gjykatës së Lartë
dhe gjyqtarët e Gjykatës Kushtetuese, kur këta janë në këto funksione në kohën e
gjykimit”.
11. Në rastin objekt gjykimi, shtetasi Enkelejd Alibeaj është deputet i Kuvendit të
Shqipërisë dhe Gjykata e Lartë në këtë rast ka kompetencën e juridiksionit fillestar.
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në seancën gjyqësore të datës 21.03.2013, konstatoi
kryesisht se Kuvendi i Republikës së Shqipërisë më datë 08.11.2012 ka miratuar ligjin
nr.107/2012, “Për dhënie amnistie”, i cili ka hyrë në fuqi më datë 28.11.2012.
13. Mbështetur në ligjin e sipërpërmendur, vepra penale për të cilën i dëmtuari akuzues ka
paraqitur kërkesë për gjykim ndaj të akuzuarit Enkelejd Alibeaj është amnistuar.
14. Në ligjin nr.107/2012 “Për dhënie amnistie”, neni 5, është parashikuar pushimi i
ndjekjes penale, i cili kërkon plotësimin e dy kushteve në mënyrë kumulative, së pari,
vepra penale të jetë kryer përpara datës 30.09.2012 dhe së dyti, vepra penale të
parashikojë një dënim deri në dy vjet ose çdo lloj dënimi tjetër më të butë.
15. I dëmtuari akuzues në kërkesën e paraqitur për gjykim pranë Gjykatës së Lartë, e ka
akuzuar shtetasin Enkelejd Alibeaj për veprën penale të parashikuar nga neni 119/2 dhe
120/2 të Kodit Penal1, të cilat parashikohen si kundërvajtje penale ku si sanksion penal ka
vetëm dënimin me gjobë dhe është një vepër që pretendohet se është kryer më datë
1
Neni 119/2 të Kodit Penal “Fyerja”
336
27.10.2011, pra para datës 30 Shtator 2012. Si rrjedhim kjo vepër penale futet në atë
bashkësi veprash që përfshihen në nenin 5 të ligjit të sipërpërmendur dhe për këtë arsye
gjykimi i saj nuk mund të vazhdojë dhe duhet pushuar.
16. Kolegji Penal, në bazë të nenit 387/1 të K.Pr.Penale 1 vlerëson se çështja në
ngarkim të të akuzuarit Enkelejd Alibeaj, duhet të pushohet për shkak se ndjekja
penale nuk mund të vazhdojë.
17. Amnistia, sipas nenit 81 pika 2, germa (ë) të Kushtetutës së Shqipërisë, miratohet me
ligj nga Kuvendi me shumicën e tri të pestave së të gjithë anëtarëve të tij. Ajo përbën një
masë të përgjithshme faljeje për kategori të përcaktuara veprash penale të kryera në një
periudhë të caktuar kohe, apo dënimeve përkatëse. Në trajtimin doktrinar penal dhe
jurisprudencial të amnistisë njihen amnistia e veprës penale që vepron para dhënies së
vendimit përfundimtar të dënimit me pasojë shuarjen e veprës penale të kryer dhe
amnistia e dënimit, e cila ndërhyn pas dhënies së një vendimi përfundimtar dënimi, duke
shuar ekzekutimin e dënimit, dhe të dënimeve aksesore edhe pse mbeten efektet e tjera
penale (vendim i Gjykatës Kushtetuese nr.16, datë 19.04.2010).
18. Në nenin 71/1 të Kodit Penal përcaktohet se “Me aktin e amnistisë organi kompetent
përjashton nga ndjekja penale, nga vuajtja tërësisht apo pjesërisht e dënimit ose bën
zëvendësimin e dënimit me një lloj dënimi më të butë”.
19. Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.16, datë 19.04.2010, ka theksuar ndër të tjera se
“Akti i amnistisë parashikon disa organe të cilat, me hyrjen në fuqi të këtij akti (ligji për
dhënie amnistie), marrin kompetencë për të përjashtuar nga ndjekja penale (amnistia e
veprës penale), nga vuajtja tërësisht apo pjesërisht e dënimit ose për të bërë zëvendësimin
e dënimit me një lloj dënimi më të butë (amnistia e dënimit). Kështu, Prokuroria, që në
kuptim të nenit 148/1 të Kushtetutës është organi që ushtron ndjekjen penale dhe gjykata,
që në kuptim të nenit 42 dhe 135 të Kushtetutës është organi kompetent që gjykon akuzat
e ngritura ndaj individëve për vepra penale, me hyrjen në fuqi të ligjit për amnistinë
autorizohen të përjashtojnë nga ndjekja penale vepra penale të kryera sipas
parashikimeve të këtij ligji”.
20. Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar, në nenin 1 të ligjit
nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie amnistie”, i cili parashikon se “Qëllimi i këtij
ligji është të përjashtojë nga ndjekja penale, nga vuajtja tërësisht ose pjesërisht e dënimit të
gjithë personat që plotësojnë kriteret sipas dispozitave të këtij ligji”, si dhe në nenin 5, ku
parashikohet se “1. Procedimi penal nuk mund të fillojë dhe nëse ka filluar duhet të pushojë
për veprat penale të kryera deri në datën 30 Shtator 2012, për të cilat Kodi Penal
parashikon një dënim me burgim deri në 2 vjet ose çdo lloj dënimi tjetër më të lehtë. 2.
Sipas kompetencës së dhënë nga Kodi i Procedurës Penale dhe në varësi të fazës apo të
shkallës së procedimit penal, prokurori ose gjykata vendosin mos fillimin e çështjes penale
apo pushimin e çështjes penale për veprat penale që amnistohen”, arrin në konkluzionin
se çështja penale me të dëmtuar akuzues Sali Shehu, kundër të akuzuarit Enkelejd
Alibeaj, duhet pushuar.
Po kjo vepër, kur kryhet botërisht, në dëm të disa personave ose më shumë se një herë, përbën kundërvajtje penale dhe
dënohet me gjobë nga pesëdhjetë mijë gjer në tre milionë lekë.
Neni 120/2 të Kodit Penal “Shpifja”
Po kjo vepër, kur kryhet botërisht, në dëm të disa personave ose më shumë se një herë, përbën kundërvajtje penale dhe
dënohet me gjobë nga pesëdhjetë mijë gjer në tre milionë lekë.”.
1
Neni 387/1 K.Pr.Penale “Vendimi i pushimit të çështjes”
1. Kur ndjekja penale nuk duhej të fillonte ose nuk duhet të vazhdojë, ose kur vepra penale është shuar, gjykata vendos
pushimin e çështjes, duke treguar edhe shkakun.
337
21. Në rastin e kërkesës së të dëmtuarit akuzues Sali Shehu, jemi përpara faktit të
amnistisë së veprës penale, e cila gjen zbatim në të gjitha fazat procedurale të procesit
penal, me pasojë pushimin e çështjes për ato vepra penale për të cilat ndjekja penale nuk
duhet të fillojë ose të vazhdojë (“Shpifja” dhe “Fyerja”), e cila është përfshirë në
kategorinë e nenit 5 të ligjit nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie amnistie” dhe sjell
si pasojë pushimin e ndjekjes penale përpara se të jepet një vendim përfundimtar dënimi.
22. Gjykata e Lartë, e cila në këtë rast ka juridiksion fillestar, çmon se në mbështetje të
ligjit nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie amnistie”, duhet të zbatojë amnistinë e
veprës penale dhe ka detyrimin të deklarojë pushimin e çështjes për shkak të pengesës
ligjore që ka për të vazhduar më tej ndjekjen penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 387/1 të Kodit të Procedurës
Penale dhe nenin 5 të ligjit nr.107/2012 “Për amnistinë”,
VENDOSI
Pushimin e çështjes penale nr.4/12 Akti, me të dëmtuar akuzues Sali Shehu, kundër të
akuzuarit Enkelejd Alibeaj, i akuzuar për kundërvajtjet penale të “Fyerjes” dhe “Shpifjes”,
parashikuar nga neni 119/2 dhe 120/2 të Kodit Penal.
Tiranë, më 21.03.2013
338
Nr.00-2013-514 i Vendimit (73)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 06.03.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:
TË GJYKUARIT: JONUZ ÇOBO
A K U Z U A R:
Për veprën penale të
“Vrasjes me dashje të mbetur në tentativë”,
dhe “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”
parashikuar nga N.76, 22, 278/2 të K.Penal.
TË GJYKUARIT: BARJAM HOXHA
A K U Z U A R:
Për vepën penale të “Përkrahjes së autorit të krimit”,
parashikuar nga N.302 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.120, datë 20.04.2011 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Jonuz Çobo, për veprën penale të
“Kanosja”, parashikuar nga N.84 i K.Penal e në bazë të kësaj dispozite
dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Jonuz Çobo, për veprën penale të “Prodhimi
dhe mbajtja pa leje e armëve dhe municionit”, parashikuar nga N.278/2 i
K.Penal dhe në bazë të kësja dispozite dënimin e tij me 1 (një) vit e 6 (gjashtë)
muaj burgim.
Në zbatim të N.55 të K.Penal, përfundimisht I pandehuri Jonuz Çobo, në
bashkim të dënimeve dënohet me 2 (dy) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga data 09.07.2010.
Ekzekutimi i vuajtjes së dënimit për të pandehurin Jonuz Çobo, të kryhet në
një burg të sigurisë së zakoshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Bajram Hoxha për veprën penale të
“Përkrahja e autorit të krimit”, parashikuar nga N.302 i K.Penal dhe në bazë të
kësaj dispozitë dënimn e tij me 300.000 (treqind mijë) lekë.
339
Në zbatim të N.34/6 të K.Penal, gjoba të paguhet në këste brend anjë viti, duke
filluar afati nga dita që vendimi merr formë të prerë.

Parë Berat për të pandehrin Bajram Hoxha, për fajësinë dhe dënimin e të
pandehurit Jonuz Çobo për veprën penale të parashikuar nga N.278/2 i
K.Penal, si dhe për pjesët e tjera të vendimit, që kanë të bëjnë me shpenzimet
proceduriale dhe gjyqësore.
Ndryshimin e vendimit të mësipërm në këtë mënyrë për të pandehurin Jonuz
Çobo:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Jonuz Çobo për veprën penale të Vrasjes me
dashje të mbetur në tentativë deh në bzë të N.76 dhe 22 të K.Penal, dënimin e
tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
Në bazë të N.55 të K.Penal dënimin përfunidimisht të të pandehurit Jonuz
Çobo me 7 (shtatë) vjet burgim.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Jonuz Çobo, nëpërmjet

përfaqësuesit të tij, i cili kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
miratimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, është i padrejtë, i pambështetur në prova dhe në
ligj
- Në veprimet e të pandehurit Jonuz Çobo, plotësohet vetëm elementi i parë i tentativës,
ai i dashjes direkte, mungon elementi i dytë- vepra të mos ketë përfunduar për shkaqe
të pavarura nga vullneti i fajtorit, të cilat bëjnë që të mungojë vepra penale e
pretenduar nga akuza.
- Nga provat e administruara ka rezultuar se i pandehuri ka qëlluar në ajër.
- Nuk rezultoi asnjë rrethanë objektive e rastit që të ketë penguar ardhjen e pasojës, por
ka ekzistuar rrethana subjektive, pikërisht vullneti i të pandehurit.
- Qëllimi me armë në ajër; shënjestër goditje ka qenë makina dhe jo i dëmtuari;
mosndjekja nga pas të dëmtuarin shërbejnë për të treguar mekanizmin e ngjarjes dhe
për të hedhur poshtë pretendimin e akuzës për tentativë të plotë.
- Element i anës objektive të vrasjes me dashje është që duhet të ekzistojë lidhja
shkakësore midis veprimit dhe mosveprimit dhe pasojës kriminale, i cili mungon në
këtë rast.
- Po të dëshironte pasojën ai i kishte të gjitha mundësitë që ta realizonte.
- Me veprimet e tij, i gjykuari ka konsumuar elementet e veprës penale të kanosjes.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.241, datë 23.05.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë;
mbrojtësin e të gjykuarit av.Ramazan Topozi, i cili kërkoi prishjen evendimit të gjykatës së
apelit dhe lënein në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat; dhe pasi e bisedoi
VËREN
Vendimi nr.241, datë 23.05.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë pjesërisht në
shkelje të ligjit procedural e material penal dhe si i tillë duhet të prishet në lidhje me të
gjykuarin Jonuz Çobo.
340
I. Rrethanat e faktit
Nga shqyrtimi gjyqësor në të dy shkallët e gjykimit rezulton të jenë provuar këto
rrethana fakti:
1. Të gjykuarit Jonuz Çobo dhe Bajram Hoxha janë banues të qytetit të Ura Vajgurore
dhe kanë lidhje shoqerore me njeri-tjetrin. Në datën 09.7.2010 rreth orës 12.00 në
qendër të qytetit, ka ndodhur një grindje midis shtetasit Ardian Protoduari dhe të
gjykuarit Barjam Hoxha. Ngjarja ka ndodhur jashtë lokalit të shtetasit Qemal Halili.
Sipas akuzës, shtetasi Ardian Protoduari ka ndaluar makinën e tij tip Mitsubishi, me
karroceri me targë X 574 NKM, në afërsi të këtij lokali. Nga makina ky shtetas ka
shkëmbyer fjalë fyese me të gjykuarin Barjam Hoxha. I gjykuari Barjam Hoxha, i cili
ishte ulur në lokal, ngrihet, merr një karrige dhe me të ka goditur mjetin e shtetasit
Adrian Protoduari, në krahun e djathtë, në derë dhe në xham. Në këtë çast Adrian
Protoduari ka dalë nga makina, ka marrë karrigen me të cilën u godit makina e tij, e
ka hedhur dhe ka hipur përsëri në makinë dhe është nisur për t’u larguar. I gjykuari
Barjam Hoxha përsëri ka marrë një karrige tjetër, ja ka hedhur makinës dhe karrigia
ka rënë në xhamin e parë të makinës duke e dëmtuar atë.
2. Shtetasi Adrian Protoduari ka bërë me makinë një rrotullim në qendër të Urës
Vajgurore dhe është nisur përsëri duke kaluar afër lokalit ku ndodhi grindja me qëllim
për t’u larguar nga qyteti, në drejtim të fshatit Poshnje. Kur makina e drejtuar nga i
dëmtuari është afruar afër lokalit i gjykuari Jonuz Çobo në një distancë 4-5 m ka
qëlluar me një armë zjarri pistoletë në drejtim të makinës. Kamionçina ka marrë
goditje në tre vende, në pjesën e parme të kokës, në gominën e xhamit të kabinës të
drejtuesit të mjetit dhe në pjesën e pasme të karrocerisë. Autori i goditjes së këtij mjeti
është i gjykuari Jonuz Çobo. Mjeti është goditur në lëvizje.
3. Në bazë të procesverbalit të këqyrjes së automjetit provohet se i gjykuari Jonuz Çobo
ka qëlluar tre herë. Po me këtë proces verbal provohet se mjeti i ka vrimat e plumbit
në pjesën e përparme të kofanos, në gominën e xhamit të përparëm dhe mbrapa
makinës në karroceri.
4. I gjykuari Barjam Hoxha, i ndodhur në vend ngjarje me makinën tip BMV, pronë e të
gjykuarit Jonuz Çobo, pas ngjarjes e ka marrë këtë të gjykuar dhe e ka transportuar
duke e larguar nga vendi i ngjarjes dhe duke e fshehur në rrethinat e qytetit.
5. Nga Akti i Ekspertimit Teknik dhe shpjegimet e ekspertit, predhat pasi kanë
përshkuar mjetin janë shformuar në trupin e tij për shkak të konstruksionit të
llamarinës së mjetit duke u shpërndarë në drejtime të ndryshme. Nga ekspertimi
balistik është konkluduar se gëzhojat e qitura i përkasin armëve luftarake, Pistoletë e
tipit TT. Pozicioni i saktë i qitësit në lidhje me mjetin nuk mund të përcaktohet dhe
largësia e qitësit me mjetin nuk mund të përcaktohet. Mjeti ka tre dëmtime tejshkuese
të sipërfaqeve të jashtme të shkaktuara nga depërtimi i predhave.
6. Janë pyetur edhe disa dëshmitarë për ngjarjen, si Qemal Halilaj, Ilirjan Halilaj,
Armando Ashano, Refat Bani, Bujar Skrapalliu, Hajdar Doko, Lorenc Palla, Myftar
Demirlika, Sokol Bala, Artur Cepele, të cilët kanë hedhur dritë mbi mekanizmin e
ngjarjes.
7. Në këto kushte Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat, me kërkesën drejtuar në Gjykatë,
ka kërkuar gjykimin e të gjykuarve Jonuz Çobo, nën akuzën “Vrasje me dashje e
mbetur në tentativë”, të parashikuar nga nenet 76 e 22, të K.Penal dhe të gjykuarin
Barjam Hoxha, i akuzuar për veprën penale “Përkrahja e autorit të krimit” të
parashikuar nga neni 302 i K.Penal.
341
8. I gjykuari Jonuz Çobo, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, nuk e ka pranuar akuzën dhe ka
kërkuar ndryshimin e kualifikimit ligjor në “Kanosje”, dhe “Prodhim dhe mbajtje pa
leje e armëve luftarake dhe municionit”, ndërsa i gjykuari Bajram Hoxha, ka kërkuar
pafajësi.
II. Procedurat gjyqësore
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.120, datë 20.04.2011 ka vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Jonuz Çobo, për veprën penale të “Kanosja”,
parashikuar nga N.84 i K.Penal e në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 1 (një)
vit burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Jonuz Çobo, për veprën penale të “Prodhimi dhe
mbajtja pa leje e armëve dhe municionit”, parashikuar nga N.278/2 i K.Penal dhe në
bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
iii. Në zbatim të N.55 të K.Penal, përfundimisht i pandehuri Jonuz Çobo, në bashkim të
dënimeve dënohet me 2 (dy) vjet burgim.
iv. Vuajtja e dënimit fillon nga data 09.07.2010.
v. Ekzekutimi i vuajtjes së dënimit për të pandehurin Jonuz Çobo, të kryhet në një burg
të sigurisë së zakonshme.
vi. Deklarimin fajtor të të pandehurit Bajram Hoxha për veprën penale të “Përkrahja e
autorit të krimit”, parashikuar nga N.302 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozitë
dënimin e tij me 300.000 (treqind mijë) lekë.
vii. Në zbatim të N.34/6 të K.Penal, gjoba të paguhet në këste brenda një viti, duke filluar
afati nga dita që vendimi merr formë të prerë.
10. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.241, datë 23.05.2012 ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.120, datë 20.04.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Berat për të pandehurin Bajram Hoxha, për fajësinë dhe dënimin e të pandehurit
Jonuz Çobo për veprën penale të parashikuar nga N.278/2 i K.Penal, si dhe për pjesët
e tjera të vendimit, që kanë të bëjnë me shpenzimet procedurale dhe gjyqësore.
ii. Ndryshimin e vendimit të mësipërm në këtë mënyrë për të pandehurin Jonuz Çobo:
iii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Jonuz Çobo për veprën penale të Vrasjes me dashje
të mbetur në tentativë dhe në bazë të N.76 dhe 22 të K.Penal, dënimin e tij me 7
(shtatë) vjet burgim.
iv. Në bazë të N.55 të K.Penal dënimin përfundimisht të të pandehurit Jonuz Çobo me 7
(shtatë) vjet burgim.
11. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Jonuz Çobo, nëpërmjet
përfaqësuesit të tij, i cili kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe miratimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, duke parashtruar
shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
12. Gjykata e Apelit Vlorë e ka gjetur të bazuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat, vetëm për pjesën që i përket deklarimit fajtor dhe dënimit të të pandehurit
Bajram Hoxha për kryerjen e veprës penale “Përkrahje e autorit të krimit” dhe për të
pandehurin Jonuz Çobo për kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa leje të armëve
dhe municioneve luftarake” dhe duhet të ndryshohet për pjesën që gjykata e faktit e ka
ndryshuar cilësimin juridik nga “Vrasje me dashje e mbetur në tentativë” në
“Kanosje”, duke arsyetuar se: “…janë veprimet objektive të drejtpërdrejta të kryera
nga i pandehuri Jonuz, ato që përcaktojnë anën subjektive të tij, të cilat të lidhura me
motivin e një grindje të mëparshme të të pandehurit me të dëmtuarin për shkak se ky i
fundit e kishte rrahur të pandehurin Jonuz disa vite më parë, por edhe për shkak të
lidhjeve miqësore të të pandehurit Jonuz me të pandehurin Bajram, ku pak çaste para
342
ngjarjes kishte ndodhur edhe grindja e këtij të fundit me të dëmtuarin, provojnë
plotësisht qëllimin e vrasjes të të dëmtuarit Artan Protoduari, por që vepra mbeti në
tentativë për shkaqe të pavarura nga vullneti i tij, sepse plumbat e realizuara nga
qitjet që bëri i pandehuri ndaj tij, kanë prekur fillimisht në pjesët metalike të forta të
automjetit e për rrjedhojë ato jo vetëm kanë devijuar drejtimin, por kanë humbur
njëkohësisht edhe fuqinë shpuese të tyre, fakt ky i provuar me dëmtimin e kofanos së
mjetit dhe të gominës së xhamit që ndodhet në anën e djathtë në pjesën e poshtme që
nuk ka vrimë dalje…”.
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i të gjykuarit Jonuz Çobo
duhet të pranohet dhe vendimi nr.241, datë 23.05.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë
duhet të ndryshohet pjesërisht për zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe
material në lidhje me kualifikimin e veprës penale te vrasjes me dashje të
mbetur në tentativë për këtë të gjykuar.
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se kualifikimi nga gjykata e apelit i
veprimeve të të gjykuarit Jonuz Çobo si vrasje me vrasje e ngelur në tentativë, vepër
penale e parashikuar nga neni 76 e 22 i Kodit Penal 1 është i gabuar duke arritur në
konkluzionin se me veprimet e tij ka kryer veprën penale të kanosjes në dëm të
shtetasit Ardian Protoduari të parashikuar nga neni 84 i Kodit Penal2.
15. Në bazë të provave të shqyrtuara në të dy shkallët e gjykimit ka rezultuar e provuar se
qëllimi kriminal i të gjykuarit Jonuz Çobo nuk ka qenë vrasja e të dëmtuarit Ardian
Protoduari, por kërcënimi serioz i jetës. Në bazë të provave të siguruara rezulton se
fillimisht i gjykuari Bajram Hoxha ka pasur një grindje rastësore me të dëmtuarin
Ardian Protoduari jashtë lokalit te shtetasit Qemal Halili. Mbas një harku kohor të
shkurtër, i dëmtuari ka kaluar përsëri me makinë përpara lokalit të shtetasit Qemal
Halili, ku është qëlluar me armë zjarri tip pistoletë TT kalibër 7.62 nga i gjykuari
Jonuz Çobo.
16. I gjykuari duke kujtuar se veprimet e të dëmtuarit ishin në vazhdim të një konfrontimi
të mundshëm fizik, pasi ai po kalonte përsëri përpara lokalit ku ndodhi konfrontimi
me të gjykuarin Bajram Hoxha, duke e ndjerë veten i kërcënuar është përpjekur të
dekurajojë sulmin e mëtejshëm të të dëmtuarit. Në realizim të idesë së tij atij i ka
lindur ideja e kanosjes me një armë zjarri, të cilën e mbante pa leje. Në momentin që
ka parë që mjeti tip MITSUBISHI ka kaluar përsëri përpara lokalit, i gjykuari ka
qëlluar në një distancë rreth 3-4 metra nga automjeti. Pavarësisht se i gjykuari i ka
pasur të gjitha mundësitë të qëllonte në mënyrë të drejtpërdrejtë ndaj të dëmtuarit i cili
ndodhej përkatësisht në vendin e shoferit, që është në pjesën e ekspozuar të mjetit, ai i
ka drejtuar plumbat fillimisht në ajër e më pas në drejtim të automjetit.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga ana e gjykatës së apelit nuk është
arritur në një konkluzion të drejtë në bazë të të gjitha provave të shqyrtuara dhe të
fakteve të provuara, ç’ka ka çuar në një konkluzion të gabuar përsa i përket
kualifikimit ligjor të faktit penal të ndodhur në lidhje me veprën penale të vrasjes me
dashje të ngelur në tentativë. Ky veprim bie ndesh me nenin 152 të Kodit të
1
Neni 76 “Vrasja me dashje”
Vrasja e kryer me dashje dënohet me burgim nga dhjetë gjer në njëzet vjet.
N.22 i K.Penal “Kuptimi i tentativës”
Vepra penale quhet e mbetur në tentativë kur, megjithëse personi ndërmerr veprime të drejtpërdrejta për ta kryer atë, vepra
ndërpritet e nuk përfundohet për rrethana të pavarura nga vullneti i tij.
2
Neni 84 i K.Penal “Kanosja”
Kanosja serioze për vrasje ose për plagosje të rëndë që i bëhet një personi, përbën kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë
ose me burgim gjer në një vit.
343
Procedurës Penale, në të cilin parashikohet se: “1. Çmuarja e provave është
përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet
shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së
formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi...”.
18. Gjykata e apelit nuk ka arritur në një konkluzion logjik në lidhje me kualifikimin
ligjor që duhet t’i bëhet faktit penal, përsa i përket kualifikimit ligjor që duhet t’i
bëhet marrëdhënies juridike që është cenuar nga veprimet e kundraligjshme të të
gjykuarit.
19. Kolegji Penal vlerëson se veprimeve të kryera nga i gjykuari Jonuz Çobo i është
dhënë kualifikim i drejtë nga gjykata e shkallës së parë, duke e deklaruar fajtor për
veprën penale të kanosjes në dëm të të dëmtuarit Ardian Protoduari.
20. Nga analiza e provave të marra dhe të shqyrtuara nga gjykatat e faktit arrihet në
konkluzionin logjik se qëllimi kriminal i të gjykuarit Jonuz Çobo nuk ka qenë vrasja e
të dëmtuarit, por kanosja serioze për jetën. Gjykata e apelit ka bërë një interpretim të
gabuar të objektit juridik të cenuar nga i gjykuari.
21. Kodi Penal ka përmbledhur në Kreun II të tij Veprat penale kundër personit, Krimet
kundër jetës të cilat kanë për objekt marrëdhënien juridike posaçërisht të mbrojtur nga
ligji penal që ka të bëjë me jetën si një e drejtë natyrore dhe fondamentale nga e cila
rrjedhin të gjitha të drejtat e individit. Në seksionin e I-rë janë përfshirë krimet kundër
jetës të kryera me dashje, ku përcaktimi grupor i figurave të ndryshme të veprave
penale përcaktohet në bazë të elementit të anës subjektive dhe konkretisht dashjes.
Përkufizimi i dashjes si element i domosdoshëm i veprës penale është parashikuar në
pjesën e përgjithshme dhe konkretisht në nenin 15 të Kodit Penal1.
22. Kualifikimi ligjor i drejtë i veprës penale ka të bëjë para së gjithash me aplikimin e
ligjit penal nga gjykata për dhënien e një vendimi të drejtë e të bazuar në ligj. Në këtë
kuptim interpretimi i një elementi të ndërgjegjes së individit që kryen në një vepër
penale është sa e vështirë ashtu edhe e rëndësishme për përcaktimin e fajësisë
nëpërmjet kualifikimit ligjor. Natyrisht ky perceptim për gjykatën nuk duhet bërë mbi
baza subjektive por në bazë të “leximit” të veprimeve konkrete dhe të vlerësimit në
harmoni të të gjitha provave dhe të konkluzionit që del prej tyre.
23. Kolegji Penal vlerëson se gjykata e apelit ka gabuar kur ka arritur në konkluzionin se
qëllimi kriminal i të gjykuarit ka qenë marrja e jetës së së dëmtuari, e ngelur në
tentativë, çka i ka çuar në kualifikimin e gabuar ligjor sipas nenit 76 e 22 të Kodit
Penal. Ky konkluzion i gabuar ka ardhur si rezultat i aplikimit mekanik të ligjit duke u
nisur nga cenimi i jetës, pa ju referuar faktit nëse i gjykuari ka pasur si qëllim marrjen
e jetës së të dëmtuarit apo vetëm kanosjen.
24. Gjykata ka arritur në konkluzionin e gabuar se vepra penale e vrasjes ka ngelur në
tentativë në kundërshtim me nenit 22 Kodit Penal duke mos përcaktuar se cila ka qenë
pengesa për të gjykuarin Jonuz Çobo në ardhjen e pasojës së vdekjes së të dëmtuarit.
Nga të gjitha provat provohet se qëllimi kriminal i të gjykuarit nuk ka qenë marrja e
jetës, por kërcënimi i jetës së të dëmtuarve. I gjykuari ka pasur mundësi me armën e
zjarrit, tip pistoletë TT që dispononte që në rast se dëshironte ta vriste ta realizonte
qëllimin kriminal, duke pasur parasysh edhe distancën e afërt me mjetin e të
dëmtuarit.
1
Neni 15 K.Penal “Dashja”
Vepra penale kryhet me dashje, kur personi i parashikon pasojat e veprës penale dhe dëshiron ardhjen e tyre ose, megjithëse
I parashikon dhe nuk i dëshiron ato, me ndërgjegje lejon ardhjen e tyre.
344
25. I gjykuari siç del nga deklarimet e dëshmitarëve ka qenë në një distancë prej 3-4
metra nga mjeti ku ndodhej i dëmtuari (ndonëse sipas procesverbalit të këqyrjes së
vendit të ngjarjes, nuk është përcaktuar distance e saktë e gjykuarit me mjetin).
Gjithashtu nga Akti i Ekspertimit Teknik dhe shpjegimet e ekspertit Viron Nito,
predhat pasi kanë përshkuar mjetin janë shformuar në trupin e tij për shkak të
konstruksionit të llamarinës së mjetit duke u shpërndarë në drejtime të ndryshme. Kjo
do të thotë që megjithëse i gjykuari i kishte të gjitha mundësitë jo vetëm nga distanca
e afërt, por edhe pamja krejtësisht e lirë për të shënjestruar të dëmtuarin nuk ka
qëlluar në drejtim të tij, por të mjetit ku ai ndodhej, në pjesën metalike të tij. Ky fakt
provon se i gjykuari nuk ka pasur qëllim vrasjen e të dëmtuarit apo dëmtimin e
shëndetit por vetëm kërcënimin e jetës.
26. Kolegji Penal vlerëson se del e provuar se qëllimi i të gjykuarit nuk ka qenë vrasja,
por kanosja e të dëmtuarit në jetën e tyre. Nga aktet e fashikullit të gjykimit provohet
se përdorimi i armës nga i gjykuari ka qenë në funksion të mendimit të tij kriminal për
t’i dekurajuar të dëmtuarin në veprimin e tij, si pjesë e mendimit të gabuar që kishte
krijuar si pasojë e zënkës që ai kishte pasur më përpara i gjykuari tjetër Barjam
Hoxha. Drejtimi i qitjes ka qenë jashtë kontureve fizike të të dëmtuarit dhe për më
tepër në një zonë të mjetit që nuk kishte asnjë pjesë të trupit me funksione vitale për të
vënë në rrezik jetën e tij.
27. Objekti i kësaj vepre penale janë marrëdhëniet shoqërore të mbrojtura posaçërisht nga
ligji, që garantojnë jetën dhe shëndetin e personit, nga veprime të kundraligjshme e
shoqërisht të rrezikshme.
28. Këto veprime, për t’u cilësuar si vepër penale nga ligji duhet që: nga ana objektive të
plotësojnë disa kushte: a) të jenë serioze, d.m.th. nga forma dhe përmbajtja të mos
lenë asnjë dyshim tek i dëmtuari se, vepra për të cilën po kanoset do të realizohet
patjetër. Vlerësimi nëse kanosja është serioze bëhet rast pas rasti, duke marrë parasysh
rrethanat konkrete në të cilat zhvillohet ngjarja, karakterin dhe intensitetin e
veprimeve kanosëse, mjetin dhe mënyrën me të cilën realizohet ajo, etj… b) kanosja
duhet të bëhet për vrasje dhe për plagosje të rëndë dhe jo për ndonjë vepër tjetër
penale. Në rastin në shqyrtim, kanosja ka qenë serioze pasi mjeti i përdorur është
arma e zjarrit e për më tepër përdorimi i saj në funksion të këtij qëllim ka krijuar
plotësisht bindjen tek të dëmtuarit se jeta e tyre është në rrezik.
29. I gjykuari Jonuz Çobo është subjekt madhor dhe i përgjegjshëm para ligjit e vërtetuar
kjo në bazë të akteve të gjendjes civile si dhe të shëndetit mendor që ai gëzon. Veprën
penale të kanosjes ka kryer me dashje direkte i shtyrë nga motive të dobëta, ashtu si
me të drejtë ka arsyetuar gjykata e shkallës së parë.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
30. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së apelit është marrë
pjesërisht në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe material penal, në lidhje me
deklarimin fajtor të të gjykuarit Jonuz Çobo, për veprën penale të Vrasje me dashje e
mbetur në tentativë, duke ndryshuar kualifikimin e veprës penale, e duke lënë në fuqi
vendimin e gjykatës së shkallës së parë pasi i gjykuari me veprimet e tij ka konsumuar
veprën penale të kanosjes të parashikuar nga neni 84 i Kodit Penal dhe duke lënë në
fuqi vendimin e gjykatës së apelit përsa i përket deklarimit fajtor të të gjykuarit
Bajram Hoxha për veprën penale të “Përkrahja e autorit të krimit”, parashikuar nga
N.302 i K.Penal.
345
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 gërma “d” të Kodit të
Proçedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.241, datë 23.05.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë për të
gjykuarin Jonuz Shefqet Çobo dhe lënien në fuqi për këtë të gjykuar vendimin nr.120, datë
20.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Tiranë, më 06.03.2013
346
Nr.00-2013-1269 i Vendimit (74)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 06.03.2013 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

KORÇË, përfaqësuar nga prokurori
Sokol Stojani.
I PANDEHUR: JANI KOJKU
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit”,
parashikuar nga neni 298/1 i K.Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.289, datë 28.09.2009 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Jani Kojku për veprën penale të ndihmës për
kalim të paligjshëm të kufirit dhe në bazë të nenit 298/1 të K.Penal dënimin e
tij me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim dhe 3.000.000 (tre milion) lekë
gjobë.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, këtij të pandehuri i zbritet si përfitim
ligjor 1/3 e dënimit duke u dënuar përfundimisht me 1 (një) vit burgim dhe
2.000.000 (dy milion) lekë gjobë, gjobë e cila duhet paguar me 2 këste, me
nga 1.000.000 (një milion) lekë secili këst, brenda 1 (një) viti nga dita që
vendimi të marrë formë të prerë.

Gjyqësor Korçë që i përket të pandehurit Jani Kojku akuzuar për veprën
penale të dhënies për kalim të paligjshëm të kufirit.
Kundër vendimit nr.17, datë 17.02.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë, në mbështetje të

nenit 432 të K.Pr.P, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs i gjykuari Jani Kojku, duke
kërkuar ndryshimin e vendimeve dhe deklarimin e pafajshëm, për këto shkaqe:
347
- Jam akuzuar për kryerjen e veprës penale nën pretendimin se po ndihmoja dy
komshinjtë e mi. As unë vetë nuk e dija nëse do të arrinim të kalonim kufirin, pasi për
kushtet e rënda ekonomike dëshiroja të shkoja të punoja si emigrant, ku për punë ishin
dhe dy komshinjtë e mi.
- Përveçse po udhëtonim në një furgon ne nuk kishim se çfarë ndihme t’i jepnim njëri-
tjetrit duke udhëtuar në rrugën nacionale e larg kufirit. Duke qenë i pafajshëm
konsiderohem fajtor nga dy gjykatat dhe duke mos pasur bukë për të ngrënë dënohem
me një vit burgim dhe 2.000.000 lekë gjobë.
- Veprimet edhe sikur të mirëqena nuk konsiderohen as në fazën e tentativës, por si
vepër e konsumuar plotësisht, kur në aspektin juridik të parimeve të përgjithshme të
së drejtës penale jemi larg së quajturës të konsumuar të veprës penale.
- Gjykata e apelit lejoi zhvillimin e një procesi të parregullt gjyqësor. Nga ana e
gjykatës nuk u dërgua asnjë fletëthirrje për zhvillimin e gjykimit edhe pse kam qenë
nën masën e sigurimit “arrest në shtëpi”. Në seancën e parafundit gjykata deklaroi
mungesën time sikur isha larguar jashtë shtetit, ndërkohë që nuk më është dërguar
asnjë komunikim zyrtar.
- Megjithëse iu komunikua gjykatës të më linte kohë për t’u paraqitur në gjykim, u mor
parasysh një faks i paraqitur nga shërbimet policore ku pretendohej se unë isha
larguar jashtë shtetit.
- Mosmarrja parasysh e kërkesës për të më njoftuar, konform kërkesave të nenit 139/4
dhe 349 të K.Pr.P, detyroi avokatin e caktuar prej meje me prokurë të japë dorëheqjen
nga përfaqësimi.
KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Sokol Stojani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë; dhe,
si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.17, datë 17.02.2010 i Gjykatës se Apelit Korçë është rezultat i zbatimit
të drejtë të ligjit penal dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
A. Rrethanat e faktit
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se më datë 14.05.2009, rreth
orës 16:00 shërbimet e policisë kufitare të DPShQ Korçë, në hyrje të qytetit të Bilishtit, kanë
ndaluar një automjet tip furgon.
Brenda këtij automjeti udhëtonte i gjykuari dhe tre shtetas të tjerë, të cilët u shoqëruan
për në mjediset e komisariatit të policisë. Dy prej këtyre shtetasve rezultoi se ishin të mitur.
Nga deklarimet që iu morën, rezulton se vëllezërit Misir dhe Flori Huna, me ndërmjetësinë e
nënës dhe burrit të tezes ishin takuar me të gjykuarin Jani mëngjesin e asaj dite, në orën 05:00
në Sukth. Po ashtu shtetasi Elton Nesimi deklaroi se ishte takuar me të gjykuarin po atë ditë,
në të njëjtën orë, në Sukth.
Synimi i tyre ishte kalimi për në territorin grek, por nuk ishin të pajisur me vizë. Sipas
deklarimeve të tyre, ata nuk kishin paguar asnjë vlerë monetare për të gjykuarin, pasi këtë të
fundit e njihnin familjarët e tyre, duke qenë se dhe banonin në afërsi të njëri tjetrit. I gjykuari
ka pretenduar se me babain e shtetasve Misir dhe Flori ishte njohur gjatë qëndrimit të tij të
mëparshëm në Greqi. Kur ishte kthyer në Shqipëri, babai i djemve i kishte kërkuar që kur të
kthehej në Greqi, nëpërmjet kalimit me këmbë të pikës kufitare, t’i sillte dhe dy djemtë e tij.
348
Ndërkohë shtetasin Elton Nesimi i gjykuari pretendon se e njeh si banor të së njëjtës
zonë. I gjykuari deklaron se ditën e ngjarjes ishte nisur për të kaluar kufirin për në Greqi, ku
punonte pa dokumentacion të rregullt për shkak të gjendjes ekonomike. Meqenëse ishin të
njohur, ai kishte marrë me vete dhe shtetasit e mësipërm, që të realizonin së bashku kalimin e
kufirit në mënyrë të paligjshme.
Para fillimit të shqyrtimit gjyqësor, mbrojtja ka kërkuar zhvillimin e gjykimit sipas
procedurës së parashikuar nga neni 403 i K.Pr.Penale, kërkesë kjo e pranuar nga gjykata.
B. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.289, datë 28.09.2009, ka
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Jani Kojku për veprën penale të ndihmës për kalim
të paligjshëm të kufirit dhe në bazë të nenit 298/1 të K.Penal dënimin e tij me 1 (një) vit e 6
(gjashtë) muaj burgim dhe 3.000.000 (tre milion) lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, këtij të pandehuri i zbritet si përfitim ligjor
1/3 e dënimit duke u dënuar përfundimisht me 1 (një) vit burgim dhe 2.000.000 (dy milion)
lekë gjobë, gjobë e cila duhet paguar me 2 këste, me nga 1.000.000 (një milion) lekë secili
këst, brenda 1 (një) viti nga dita që vendimi të marrë formë të prerë.
Korçë që i përket të pandehurit Jani Kojku, akuzuar për veprën penale të dhënies për kalim
të paligjshëm të kufirit.
Kundër këtij vendimi, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs i gjykuari Jani
Kojku, me shkaqet e parashtruara si më lart.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Gjykata e apelit e gjen vendimin e gjykatës së rrethit të drejtë dhe në analizë të
provave dhe rrethanave të dala në gjykim si përsa i përket kualifikimit ligjor të veprës penale
të kryer nga i pandehuri, përcaktimit të tij fajtor, ashtu dhe masës së dënimit të dhënë për
veprën e kryer. I pandehuri me veprimet e tij të kundraligjshme ka cenuar marrëdhëniet e
mbrojtura nga shteti për kalimin e kufirit shtetëror me veprime aktive dhe dashje direkte, si
dhe duke qenë i ndërgjegjshëm për veprimet që po kryente. Drejt ka arsyetuar gjykata edhe
masën e dënimit me gjobë. Në vendimin e saj ajo ka analizuar të gjitha rrethanat lehtësuese
dhe rrethanat e tjera të të pandehurit, gjendjen e tij të vështirë ekonomike, rrethanat familjare
dhe pendimin e tij të thellë.
Pretendimet e ngritura në kërkesën ankimore të të pandehurit nuk mund të merren
parasysh nga gjykata për ndryshimin e vendimit në lidhje me masën e dënimit me burg, pasi
ato nuk janë të bazuara në prova që paraqiten rishtazi në gjykatën e apelit. Rrethanat e
vështira familjare, rrezikshmëria e ulët e të pandehurit dhe pendimi i tij janë marrë parasysh
nga gjykata e rrethit në caktimin e masës së dënimit duke i dhënë minimumin e parashikuar
nga dispozita përkatëse. Ulja nën minimumin e dënimit sipas nenit 53 të K.Penal nuk mund të
zbatohet në rastin konkret për këtë të pandehur, pasi vepra e kryer prej tij nuk mund të
konsiderohet si vepër me rrezikshmëri të ulët shoqërore në kushtet kur ajo është mjaft e
përhapur dhe problematike në konsumimin e saj, sidomos në zonën e Korçës dhe Devollit, si
qytete kufitare. Po për këto rrethana është i papranueshëm dhe pretendimi i të pandehurit për
pezullimin e ekzekutimit të dënimit sipas nenit 59 të K.Penal.
D. Në lidhje me rekursin
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë
349
Vendimi i gjykatës së apelit dhe ai i shkallës së parë për kualifikimin e veprimeve të
kundraligjshme të të gjykuarit në bazë të nenit 298/1 të Kodit Penal është i drejtë dhe në
përputhje me rrethanat e faktit të provuar. I gjykuari ka kryer veprën penale të “Ndihmës për
kalim të paligjshëm të kufirit”, të parashikuar nga neni 298/1 i Kodit Penal.
Ky nen sanksionon: “Strehimi, shoqërimi, vënia në dispozicion ose përdorimi i
mjeteve të lundrimit, të fluturimit ose i mjeteve të tjera të transportit apo çdo ndihmë tjetër,
me qëllim kalimin e paligjshëm të kufirit të Republikës së Shqipërisë ose për hyrjen e
paligjshme të një personi në një shtet tjetër, pa qenë shtetas i tij ose që nuk ka leje qëndrimi
në atë shtet, përbën vepër penale dhe dënohet me burgim nga një deri në katër vjet dhe me
gjobë nga tre milion lekë deri në gjashtë milion lekë”.
Me të drejtë të dy gjykatat kanë arsyetuar elementet e figurës së veprës penale
“Ndihmës për kalim të paligjshëm të kufirit”, të cilat janë:
I Me veprimet e tij të kundraligjshme, të konkretizuara në shoqërimin e tre shtetasve
me qëllim kalimin e paligjshëm të kufirit, ka cenuar marrëdhëniet juridike të vendosura për të
garantuar paprekshmërinë e integritetit territorial të Republikës së Shqipërisë.
II Nga ana objektive vepra penale e “Ndihmës për kalim të paligjshëm të kufirit”,
konsumohet në formën e shoqërimin e të miturve me qëllim kalimin e paligjshëm të kufirit.
Nga provat e nënshtruara gjatë shqyrtimit gjyqësor provohet se ditën e ngjarjes, brenda një
automjeti udhëtonte i gjykuari dhe tre shtetas të tjerë, dy prej të cilëve ishin të mitur. Nga
deklarimet që iu morën, rezulton se vëllezërit Misir dhe Flori Huna, me ndërmjetësinë e
nënës dhe burrit të tezes ishin takuar me të gjykuarin Jani mëngjesin e asaj dite, në orën 05:00
në Sukth. Po ashtu shtetasi Elton Nesimi deklaroi se ishte takuar me të gjykuarin po atë ditë,
në të njëjtën orë, në Sukth.
Sa më sipër gjykata krijon bindjen se shtetasi Jani Kojku, duke shoqëruar tre shtetasit
për kalimin e kufirit, pa qenë të pajisur me vizë për kalim, ka kryer veprën penale të
III I gjykuari Jani Kojku ka mbushur moshën për përgjegjësi penale dhe është i
përgjegjshëm nga ana mendore.
IV Duke analizuar në tërësi veprimet e ndërmarra nga i gjykuari gjykata çmon se
vepra penale është kryer prej tij me dashje direkte, pasi ka parashikuar pasojat kriminale, i ka
dëshiruar dhe me ndërgjegje i ka lejuar.
Edhe në lidhje me masën e dënimit rezulton se të dy gjykatat kanë vendosur drejt.
Sipas ligjit me nr.107/2010, “Për dhënie amnistie”, vepra penale për të cilën është gjykuar ky
shtetas është amnistuar.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton zbatim të drejtë të ligjit penal, prandaj për
pasojë vendimi ndaj të cilit është ushtruar rekurs duhet të lihet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronjat
“a” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Përjashtimin nga vuajtja e dënimit për shkak të ligjit “Për amnistinë”.
Tiranë, më 06.03.2013
350
Nr.00-2013-1215 i Vendimit (75)
VENDIM


SHKODËR, e përfaqësuar nga prokurori Artur
Selmani.
KUNDËR
TË GJYKUARIT: GJELOSH PRELDAKAJ, mbrojtur nga avokati
i caktuar kryesisht nga gjykata, av.Sonila
Çekrezi.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Kultivimit të bimëve narkotike”.
Baza Ligjore: Neni 284/1 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.505, datë 28.12.2009, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gjelosh Dodë Preldakaj, për veprën penale
të “Kultivimit të bimëve narkotike”, e parashikuar nga neni 284/1 i K.Penal
dhe dënimin e tij sipas kësaj dispozite me 3 (tre) vjet burgim. Në aplikim të
nenit 406/1 të K.Pr.Penale dënimin përfundimisht të të pandehurit Gjelosh
Dodë Preldakaj me 2 (dy) vjet burgim. Në bazë të nenit 59 të K.Penal, gjykata
urdhëron pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim, me kusht që gjatë
kohës së provës i dënuari të mos kryejë vepër penale po kaq të rëndë apo më të
rëndë, në një afat prej 5 (pesë) vjetësh. Afati i provës fillon nga data që
vendimi merr formë të prerë.
Mbi ankimin e prokurorit Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.185, datë

Gjyqësor Shkodër.
351
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Shkodër, me
anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.185, datë 06.05.2010 të Gjykatës së Apelit
Shkodër vetëm përsa i përket heqjes së aplikimit të nenit 59 të K.Penal dhe lënien në fuqi të
këtij vendimi për pjesët e tjera të tij, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit ka arsyetuar në mënyrë të gabuar se nuk qëndrojnë pretendimet e
prokurorisë për ndryshimin e vendimit;
- Nuk është pasur parasysh nga gjykata e apelit përhapja e kësaj vepre sidomos në këtë
zonë;
- Nuk është pasur parasysh nga gjykata rrezikshmëria e madhe e të pandehurit për
shkak të detyrës që ka pasur si Sekretar i Komunës Kelmend, por edhe qëndrimit të tij
mohues gjatë hetimit dhe gjykimit;
- Nuk është pasur parasysh fakti se ndaj këtij të pandehuri nuk ekziston ndonjë rrethanë
lehtësuese.

Lartë, Artur Selmani, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit, duke hequr
aplikimin e nenit 59 të K.Penal; dëgjoi mbrojtësen e të gjykuarit Gjelosh Preldakaj, av.
S.Çekrezi, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si shqyrtoi në
tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.185, datë 06.05.2010 i Gjykatës së Apelit Shkodër është rezultat i
zbatimit të drejtë të ligjit material dhe procedural penal dhe si i tillë ai do të lihet në fuqi.
B. Rrethanat e faktit
Nga hetimi gjyqësor rezulton se më datë 18.07.2008 Policia Gjyqësore e Seksionit të
Luftës kundër Drogës në Drejtorinë e Policisë Qarku Shkodër ka ushtruar kontroll në fshatin
Nikç, Komuna Kelmend të Rrethit Malësi e Madhe.
Nga forcat e policisë është vënë re se i gjykuari Gjelosh Preldakaj po shkulte disa
bimë. I gjykuari sapo ka parë policinë është larguar me vrap duke u fshehur në një zonë të
pyllëzuar. Ka rezultuar se në parcelën ku ishte i pandehuri u gjetën katër bimë dhe 15 gropa
që u dyshua se kishin qenë të mbjella me bimë narkotike.
Nga akti i ekspertimit ka rezultuar se bimët që u gjetën në vendngjarje ishin bimë
narkotike të familjes Canabis sativa. Në bazë të këtyre të dhënave Organi i Prokurorisë ka
paraqitur kërkesën për gjykimin e të gjykuarit Gjelosh Preldakaj për veprën penale të
“Kultivimit të bimëve narkotike”, parashikuar nga neni 284/1 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.505, datë 28.12.2009, ka
vendosur: Deklarimin fajtor të të pandehurit Gjelosh Dode Preldakaj, për veprën penale të
“Kultivimit të bimëve narkotike”, e parashikuar nga neni 284/1 i K. Penal dhe dënimin e tij
sipas kësaj dispozite me 3 (tre) vjet burgim. Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale dënimin
përfundimisht të pandehurin Gjelosh Dode Preldakaj me 2 (dy) vjet burgim. Në bazë të nenit
59 të K.Penal, gjykata urdhëron pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim, me kusht që
gjatë kohës së provës i dënuari të mos kryejë vepër penale po kaq të rëndë apo më të rëndë,
në një afat prej 5 (pesë) vjetësh. Afati i provës fillon nga data që vendimi merr formë të prerë.
Mbi ankimin e prokurorit Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.185, datë
06.05.2010, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.505, datë 28.12.2009 të Gjykatës së
352
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit
Shkodër, me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.185, datë 06.05.2010 të
Gjykatës së Apelit Shkodër vetëm përsa i përket heqjes së aplikimit të nenit 59 të
K.Penal, me shkaqe si në pjesën hyrëse të vendimit.
Trupi gjykues i Gjykatës së Apelit Shkodër çmon se pretendimet e ngritura në ankim
nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe kërkesa e prokurores së apelit, për ndryshimin
e vendimit duke u hequr aplikimi i nenit 59 të Kodit Penal, nuk qëndrojnë.
Rrezikshmëria shoqërore e veprës penale të parashikuar nga neni 284/1 i K.Penal nuk
mund të përcaktohet si rrezikshmëri e theksuar, siç shprehet në ankim prokurori i çështjes.
Sanksioni i kësaj dispozite parashikon dënim me burgim në maksimum 7 vjet.
Po ashtu nuk paraqet rrezikshmëri të theksuar i pandehuri Gjelosh Preldakaj, i cili
është i padënuar më parë, i martuar, baba i katër fëmijëve, i penduar duke pranuar akuzën.
Trupi gjykues i Gjykatës së Apelit Shkodër, duke pasur parasysh sasinë e vogël të
bimëve të kultivuara dhe moshën e të pandehurit Gjelosh Preldakaj, çmon se me dënimin e
caktuar nga gjykata arrihet qëllimi ndëshkues e parandalues i dënimit.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Gjykata e Apelit Shkodër ka zbatuar drejt ligjin material dhe procedural dhe për
rrjedhojë vendimi duhet lënë në fuqi.
Pas shqyrtimit në tërësi të provave, duke i çmuar ato sipas bindjes së formuar,
konform dhe kërkesave të nenit 380 dhe 390 të K.Pr.Penale, me të drejtë të dy gjykatat kanë
arritur në përfundimin se duhet deklaruar fajtor i gjykuari Gjelosh Preldakaj për veprën
penale të “Kultivimit të bimëve narkotike”, parashikuar nga neni 284/1 i K.Penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë gjen të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit
Shkodër dhe çmon se për shkak të rrezikshmërisë së pakët të personit dhe rrethanave
lehtësuese, me të drejtë të dyja gjykatat kanë urdhëruar që i dënuari të vihet në provë, duke
pezulluar ekzekutimin e dënimit të tij.
Rrezikshmëria shoqërore e veprës penale të parashikuar nga neni 284/1 i K.Penal nuk
mund të përcaktohet si rrezikshmëri e theksuar, pasi sanksioni i kësaj dispozite parashikon
dënim me burgim në maksimum 7 vjet.
Gjatë shqyrtimit gjyqësor ka rezultuar se i gjykuari Gjelosh Preldakaj është i padënuar
më parë, i martuar, baba i katër fëmijëve. Ai është shprehur i penduar për kryerjen e veprës
penale, duke pranuar dhe akuzën e ngritur ndaj tij. Gëzon personalitet të mirë, si dhe përpara
se të akuzohej ka punuar me cilësinë e sekretarit të komunës.
Gjithashtu rezulton edhe se sasia e bimëve narkotike të kultivuara është e vogël si dhe
mosha e të gjykuarit Gjelosh Preldakaj është e madhe, prandaj çmohet se me dënimin e
caktuar nga gjykata arrihet qëllimi ndëshkues e parandalues i dënimit.
Përsa i takon gjendjes së tij familjare, rezulton se bashkëshortja e të gjykuarit është e
sëmurë dhe nuk është e aftë për punë, fakt që është vërtetuar me epikrizën e datës 16.12.2009.
Përfundimisht, duke marrë parasysh të gjitha këto rrethana, me të drejtë, të dyja
gjykatat kanë arritur në konkluzionin se dënimi i dhënë ndaj të gjykuarit Gjelosh Preldakaj
duhet pezulluar, prandaj vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet lënë në fuqi.
353
PЁR KЁTO ARSYE
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.185, datë 06.05.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
354
Nr.00-2013-950 i Vendimit (76)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 06.03.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.52102-00354-

00-2011, që i përket:
TË GJYKUARIT: BEQIR RADA
OBJEKTI:
Për veprën penale të “Vrasjes me dashje”, mbetur në tentativë
dhe “mbajtjes pa leje të armëve luftarake”.
Baza Ligjore: Neni 76, 22 dhe 278/2 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.59, datë 05.07.2010, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit, Beqir Ibrahim Rada, i datëlindjes
22.05.1954, për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me dashje”, mbetur në
tentativë, parashikuar nga nenet 76, 22 të Kodit Penal dhe në bazë të këtyre
dispozitave e dënon me 12 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Beqir Ibrahim Rada, i datëlindjes
22.05.1954, për kryerjen e veprës penale të “mbajtjes pa leje të armëve
luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe në bazë të kësaj
dispozite e dënon me një vit burgim.
Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal, “Për caktimin e dënimit për disa vepra
penale”, i pandehuri Beqir Rada dënohet me një dënim të vetëm prej 12 vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 406 të Kodit Procedurës Penale të pandehurit Beqir Rada i
zbritet 1/3 e dënimit duke e dënuar përfundimisht atë me 8 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Beqir Rada fillon nga data e arrestimit të
tij, 23.09.2009.
Në bazë të ligjit nr.8328, datë 16.04.1998, “Për të drejtat dhe trajtimin e të
dënuarve me burgim”, i ndryshuar, i pandehuri, Beqir Rada duhet të vuajë
dënimin në burgun e sigurisë së zakonshme.
Në zbatim të nenit 190/1 të Kodit të Procedurës Penale, arma e krimit tip
automatik, model 56 i kalibrit 7.62 mm me nr.12097629-66 e sekuestruar me
proces-verbalin datë 23.09.2009, të kalojë në favor të shtetit.
355
Gjyqësor Kukës, me këtë ndryshim:
Dënimin e të pandehurit, Beqir Brahim Rada për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me dashje”, mbetur në tentativë, parashikuar nga nenet 76, 22 të
Kodit Penal dhe, në bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 9 vjet burgim.
Në bashkim të dënimeve, në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal, i cakton një
dënim të vetëm të pandehurit Beqir Rada prej 9 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të Kodit Procedurës Penale, i zbritet 1/3 e dënimit,
duke u dënuar përfundimisht me një dënim të vetëm prej 6 vjet burgim.
Kundër vendimit nr.44, datë 17.02.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka ushtruar

rekurs i gjykuari, Beqir Rada, i cili, ka kërkuar, ndryshimin e vendimit të mësipërm, duke
- Nuk është bërë siç duhet kualifikimi i veprës penale nga organi i akuzës dhe gjykata.
- Ngjarja ka ndodhur në kushtet e një tronditje të fortë psikike të çastit.
- “Viktima” ka qenë i dhunshëm, si dhe ka nxitur një grindje të tillë duke e provokuar
të gjykuarin në mënyrë të përsëritur. Ai është i dhunshëm dhe i pamëshirshëm, fakte
të cilat provohen edhe nga organi i akuzës.
- Viktima e ka goditur të gjykuarin, Beqir Rada dhe veprimet e të gjykuarit kanë pasur
si qëllim parandalimin e sulmit të viktimës dhe atë të vetëmbrojtjes së ligjshme për të
shpëtuar jetën.
- Kërkojmë kalimin e çështjes për gjykim duke dhënë një dënim më të butë se
minimumi, duke kërkuar pezullimin për pjesën e mbetur të dënimit.
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SE LARTË

pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër; në mungesë të të gjykuarit;
dhe pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
zbatimit të drejtë i ligjit procedural e material penal e si i tillë duhet lënë në fuqi.
A. Rrethanat e çështjes
Nga aktet në dosje rezulton se:
I gjykuari Beqir Rada akuzohet për kryerjen e veprave penale të “Vrasjes me dashje”,
mbetur në tentativë dhe “mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, të parashikuara nga nenet 76 e
22 dhe 278/2 të Kodit Penal, në dëm të shtetasit, Idriz Ferizolli.
Më datë 23.09.2009, rreth orës 17.00, në vendin e quajtur “Kodra e Hurës së Haut” në
Krumë të Hasit, i gjykuari Beqir Rada ka qëlluar me armë zjarri automatik (kallashnikov) të
dëmtuarin Idriz Ferizolli, duke e plagosur rëndë.
Pas kryerjes së krimit i pandehuri është vetë dorëzuar në Komisariatin e Policisë Has,
ku ka dorëzuar edhe armën e krimit dhe ka dhënë deklarime në lidhje me ngjarjen. Sipas
këtyre deklarimeve i pandehuri dhe i dëmtuari kanë pasur konflikte të vazhdueshme pronësie
në të shkuarën.
Ditën e ngjarjes i gjykuari është vënë në dijeni nga bashkëshortja e tij se i dëmtuari po
kulloste bagëtinë në tokën e tij dhe për këtë qëllim i gjykuari ka debatuar me këtë të fundit.
Në bisedë e sipër i dëmtuari ka reaguar ashpër ndaj të pandehurit dhe e ka sharë nga gruaja. I
indinjuar nga këto veprime të të dëmtuarit, i gjykuari ka vajtur tek vendi ku mbante të fshehur
356
armën e tij dhe me të ka qëlluar të dëmtuarin, i cili pasi është plagosur është rrëzuar për tokë.
Duke menduar se ai ka vdekur është vetë dorëzuar në polici.
Në bazë të akt-ekspertimit mjeko ligjor është konstatuar plagë tej shkuese me armë
zjarri në kokë me thyerje të kockave të kokës dhe kontuzion hemoragjik në tru. Dëmtimet
hyjnë në kategorinë e plagosjes së rëndë, pasi kanë qenë të rrezikshme për jetën në momentin
e shkaktimit po të mos jepej ndihma e kualifikuar mjekësore.
Është bërë edhe ekzaminimi balistik i armës automatike të pretenduar se është
përdorur nga i pandehuri dhe në bazë të Akt ekspertimit balistik nr.7563, datë 08.10.2009,
arma objekt ekspertimi është automatike, ajo është në gjendje të rregullt teknike dhe realizon
qitje normalisht.
Mbi bazën e këtyre fakteve organi i akuzës, në bazë të nenit 24 të Kodit të Procedurës
Penale, ka filluar procedimin penal në ngarkim të të pandehurit Beqir Rada.
I gjykuari ka kërkuar që të procedohet me gjykim të shkurtuar, kërkesë e cila është
pranuar nga gjykata.
B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.59, datë 05.07.2010, ka
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit, Beqir Ibrahim Rada, i datëlindjes 22.05.1954, për
kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me dashje”, mbetur në tentative, parashikuar nga nenet
76, 22 të Kodit Penal dhe në bazë të këtyre dispozitave e dënon me 12 vjet burgim
Deklarimin fajtor të të pandehurit Beqir Ibrahim Rada, i datëlindjes 22.05.1954, për
kryerjen e veprës penale të “mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2
i Kodit Penal dhe në bazë të kësaj dispozite e dënon me 1 (një) vit burgim.
Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal, “Për caktimin e dënimit për disa vepra penale”, i
pandehuri Beqir Rada dënohet me një dënim të vetëm prej 12 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të Kodit Procedurës Penale të pandehurit Beqir Rada i zbritet
1/3 e dënimit duke dënuar përfundimisht atë me 8 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Beqir Rada fillon nga data e arrestimit të tij,
23.09.2009.
Në bazë të ligjit nr.8328, datë 16.04.1998, “Për të drejtat dhe trajtimin e të dënuarve
me burgim”, i ndryshuar, i pandehuri, Beqir Rada duhet të vuajë dënimin në burgun e sigurisë
së zakonshme.
Në zbatim të nenit 190/1 të Kodit të Procedurës Penale, arma e krimit tip automatik
model 56, i kalibrit 7.62 mm, me nr.12097629-66 e sekuestruar me proces-verbalin datë
23.09.2009, të kalojë në favor të shtetit.
Kukës, me këtë ndryshim:
Dënimin e të pandehurit Beqir Brahim Rada për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes
me dashje”, mbetur në tentativë, parashikuar nga nenet 76, 22 të Kodit Penal dhe në bazë të
kësaj dispozite dënimin e tij me 9 vjet burgim.
Në bashkim të dënimeve, në zbatim të nenit 55 te Kodit Penal, i cakton një dënim të
vetëm ndaj të pandehurit, Beqir Rada prej 9 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të Kodit Procedurës Penale, i zbritet 1/3 e dënimit duke u
dënuar përfundimisht me një dënim të vetëm prej 6 vjet burgim.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.44, datë 17.02.2011, ka arsyetuar ndër të
tjera se:
357
“… vendimi i gjykatës së shkallës së parë është i drejtë, i arsyetuar, bindës dhe në
zbatim të kërkesave të nenit 383 të Kodit të Procedurës Penale, përsa i përket deklarimit
fajtor të të pandehurit dhe cilësimit ligjor të veprave penale të kryera nga i pandehuri. …
dënimi i caktuar është i rëndë, nuk janë zbatuar disa rrethana lehtësuese të cilat lehtësojnë
pozitën e të pandehurit dhe pas sjellin zbutjen e dënimit penal… mosmarrëveshja ka qenë e
hershme, i dëmtuari ka kullotur herë pas here bagëtinë në pronën e të pandehurit, gjë që e ka
bërë edhe ditën e ngjarjes… i dëmtuari ka qenë provokues, e ka fyer të pandehurin nga gruaja
dhe familja, i pandehuri është vetë dorëzuar menjëherë pas krimit duke dorëzuar dhe armën e
duke shfaqur pendim të thellë… i pandehuri është i gjymtuar me duar të prera, me nivel të
ulët arsimor…”.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin)
Kundër vendimit nr.44, datë 17.02.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka
ushtruar rekurs i gjykuari Beqir Rada, i cili ka kërkuar ndryshimin e vendimit të
mësipërm, duke parashtruar këto shkaqe:
Nuk është bërë siç duhet kualifikimi i veprës penale nga organi i akuzës dhe gjykata.
Ngjarja ka ndodhur në kushtet e një tronditje të fortë psikike të çastit.
“Viktima” ka qenë i dhunshëm, si dhe ka nxitur një grindje të tillë duke e provokuar
të gjykuarin në mënyrë të përsëritur. Ai është i dhunshëm dhe i pamëshirshëm, fakte të cilat
provohen edhe nga organi i akuzës.
Viktima e ka goditur të gjykuarin, Beqir Rada dhe veprimet e të gjykuarit kanë pasur
si qëllim parandalimin e sulmit të viktimës dhe atë të vetëmbrojtjes së ligjshme për të
shpëtuar jetën.
Kërkojmë kalimin e çështjes për gjykim duke dhënë një dënim më të butë se
minimumi duke kërkuar pezullimin për pjesën e mbetur të dënimit.
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata e Apelit Shkodër ka zbatuar në mënyrë të drejtë ligjin material e procedural penal.
Rekursi i paraqitur nga ana e të gjykuarit është i pambështetur në ligj e si i tillë nuk do
të pranohet.
Të dy gjykatat kanë bërë një vlerësim të plotë e të gjithanshëm të provave dhe i kanë
dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të palëve gjatë gjykimit.
Në materialet e gjykimeve rezultojnë të jenë respektuar parimet bazë të gjykimit penal
dhe nuk konstatohen shkelje që kanë të bëjnë me pavlefshmëri të procesit penal, apo të akteve
të rrjedhura prej tij.
Në materialet e gjykimeve rezulton se gjykatat kanë arritur në një konkluzion të drejtë
në lidhje jo vetëm me përcaktimin e faktit penal dhe të cilësimit ligjor të veprave penale, të
kryera nga i gjykuari, por edhe në drejtim të individualizimit të masës së dënimit.
Ata kanë analizuar dhe evidentuar në mënyrë të plotë të gjitha rrethanat e kryerjes së
veprës penale, mjetin e përdorur nga i gjykuari, afërsinë e ardhjes së pasojës, provokimin që i
358
është bërë nga i dëmtuari, shkallën e përhapjes së kësaj vepre penale, si dhe praninë e disa
rrethanave lehtësuese dhe rënduese të parashikuara sipas neneve 481 e 492 të Kodit Penal.
Pretendimet e të gjykuarit për marrjen e provave të reja për të provuar kryerjen e
veprës penale, sipas tij “në kushtet e tronditjes së fortë psikike” nuk qëndrojnë, pasi jo vetëm
që gjykimi i çështjes është bërë me gjykim të shkurtuar, por edhe për faktin se vepra penale e
kryer nga ai është provuar plotësisht nga vetë deklarimet e tij në hetimet paraprake si dhe nga
përgjimet ambientale, me anë të të cilave arrihet pa ekuivok në konkluzionin se cilësimi ligjor
i veprës penale nga ana e gjykatave ka qenë i drejtë e i bazuar në ligj.
Në këto rrethana, vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër do të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.44, datë 17.02.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 06.03.2013
1
Neni 48 “Rrethanat lehtësuese” Lehtësojnë dënimin rrethanat që vijojnë:
a) Kur vepra është kryer e shtyrë nga motive me vlera pozitive morale e shoqërore;
b) kur vepra është kryer nën ndikimin e tronditjes psikike të shkaktuar nga provokimi ose veprime të padrejta të viktimës apo
të ndonjë personi tjetër;
c) kur vepra është kryer nën ndikimin e veprimeve apo të udhëzimeve të padrejta të eprorit;
ç) kur personi që ka kryer veprën tregon pendim të thellë;
d) kur personi ka zëvendësuar dëmin e shkaktuar nga vepra penale ose ka ndihmuar aktivisht për të zhdukur ose pakësuar
pasojat e veprës penale;
dh) kur personi paraqitet në organet kompetente pas kryerjes së veprës penale;
e) kur marrëdhëniet ndërmjet personit që ka kryer veprën penale dhe të dëmtuarit janë normalizuar.
2
Neni 49 Gjykata, pavarësisht nga rrethanat që përmenden në nenin 48 të këtij Kodi, mund të marrë në konsideratë edhe
rrethanat të tjera për sa kohë i quan të tilla që justifikojnë lehtësimin e dënimit.
359
Nr.56250-00660-00-2010 Regj. Themeltar
Nr.00-2013-577 i Vendimit (77)
VENDIM

në datën 06.03.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

SHKALLËS SË PARË PËR KRIME TË
RËNDA TIRANË, përfaqësuar nga Prokurori
pranë Gjykatës së Lartë, Hysen Keta
KUNDËR:
TË PANDEHURVE: 1. SEJTUR GEÇO, i mbrojtur nga
av. Albert Golemi i caktuar kryesisht.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve”,
ngelur në tentativë,
parashikuar nga Nenet 283/a/1 dhe 22 të K.Penal.
2. JANI KOVAÇI, i mbrojtur nga

av.Albert Golemi, i caktuar kryesisht.
A K U Z U A R:
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”
në formën e mbajtjes,
parashikuar nga Neni 283/1 i K.Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.81, datë
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sejtur Vladimir Geço për veprën penale
“Trafikimit të narkotikëve”, mbetur në tentativë, parashikuar nga nenet
283/a/1 dhe 22 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim. Në
aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin përfundimisht të të pandehurit
Sejtur Vladimir Geço, me 5 (pesë) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
360
Deklarimin fajtor të të pandehurit Jani Kristaq Kovaçi për veprën penale
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” në formën e mbajtjes, parashikuar nga
neni 283/1 i të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet e 6 (gjashtë)
muaj burgim. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin përfundimisht të
të pandehurit Jani Kristaq Kovaçi me 4 (katër) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurit fillon ditën e arrestimit apo ndalimit të
tyre: Për të pandehurin Sejtur Geço vuajtja e dënimit fillon nga data
04.06.2009, ndërsa për të pandehurin Jani Kovaçi nga data 15.10.2009.
Urdhërohet që të pandehurit vuajtjen e dënimit ta kryejnë në një burg të
sigurisë së zakonshme.
Automjeti tip Benz Mercedes me targa KO 8107 B, në pronësi të të pandehurit
Sejtur Geço, së bashku me çelësin, në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale,
meqenëse provohet se ka shërbyer si mjet për kryerjen e veprës penale për të
cilën u gjend fajtor i pandehuri Sejtur Geço, të kalojë në favor të shtetit.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.21, datë 25.03.2010
vendosi:
Parë për Krime të Rënda lidhur me cilësimin ligjor dhe deklarimin fajtor të të
pandehurit Sejtur Vladimir Geço. Ndryshimin e vendimit lidhur me masën e
dënimit për këtë të pandehur, duke e dënuar me 7 (shtatë) vjet burgim në bazë
të N.283/a/1-22 të K.Penal.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin përfundimisht të të pandehurit
Sejtur Vladimir Geço me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
Prishjen e vendimit nr.81, datë 29.12.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda dhe pushimin e çështjes për të pandehurin Jani Kovaçi, pasi
nuk vërtetohet fajësia e tij.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i tij nëse nuk mbahet i arrestuar për ndonjë
shkak tjetër ligjor.
Ndryshimin e vendimit nr.81, datë 29.12.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda përsa i përket provave materiale. Automjeti tip Benz
Mercedes me targa KO 8107 B në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale, t’i kthehet
pronarit, të pandehurit Sejtur Geço.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit për Krime të

Rënda Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.21, datë 25.03.2010 të Gjykatës së Apelit
për Krime të Rënda Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.81, datë 29.12.2009 të Gjykatës
së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës
së Lartë, Hysen Keta, i cili kërkoi prishjen e vendimit penal nr.21, datë 25.03.2010 të
Gjykatës se Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit penal nr.81, datë
29.12.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë; dëgjoi mbrojtësin e të
gjykuarve Sejtur Geço e Jani Kovaçi, av.Albert Golemi, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit penal nr.21, datë 25.03.2010 të Gjykatës se Apelit për Krime të Rënda Tiranë; dhe,
361
VЁREN
Se vendimi penal nr.21, datë 25.03.2010 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
Tiranë është rrjedhoje e zbatimit të gabuar të ligjit procedural e atij material penal e për
pasojë do të prishet duke u lënë në fuqi vendimi i Gjykatës se Shkallës se Pare për Krime të
Rënda Tiranë.
A. Rrethanat e faktit.
1. Të dy të gjykuarit janë banorë të qytetit të Korçës. I gjykuari Sejtur Geço, ka në
pronësi të tij një automjet të tipit Mercedez-Benz, me targa KO 8107 B të cilin e
përdorte si taksi kryesisht për rrugën Korçë- Selanik, por pa qenë i liçensuar. Ndërsa
babai i të gjykuarit Jani ka një dyqan në qendër të Korçës, në të cilin ka punuar motra
dhe pjesëtarë të tjerë të familjes së tij.
2. Në datën 02.06.2009 i gjykuari Sejtur Geço është kthyer nga Greqia, siç rezulton nga
pasaporta e tij dhe është nisur përsëri dy ditë më pas në datë 04.06.2009, pasi ka bërë
edhe vulosjen e pasaportës ka kaluar për kontrollin fizik të mjetit. Pikërisht në këtë
moment, nga ana e policisë është gjetur dhe sekuestruar në cilësinë e provës materiale
një sasi prej 2.77 kg, të dyshuara si lëndë narkotike të fshehura në automjet, poshtë
sediljes së pasme.
3. Sipas aktit të ekspertimit nr.4390, datë 05.06.2009 ka rezultuar se, kjo lëndë është e
tipit heroinë. Në këto rrethana është kryer arrestimi në flagrancë i të gjykuarit Sejtur
Geço. Nga verifikimi i sipërfaqeve të pakove është konstatuar se, tek ato ka gjurmë të
vlefshme për identifikim. Sipas aktit të ekspertimit daktiloskopik ka rezultuar se,
gjurma e gjetur i përkiste shtetasit Elton Kovaçi, i cili ishte i gjykuari Jani (ka
ndërruar emrin në gjendjen civile). Pas kryerjes së aktit të ekspertimit daktiloskopik
ka rezultuar se gjurma e gjetur në pakon nr.2 i përkiste gishtit të madh të dorës së
majtë të të gjykuarit Jani Kovaçi.
Pasi kanë përfunduar hetimet, nga ana e prokurorisë është dërguar për gjykim çështja
e mësipërme penale.
B. Procedurat gjyqësore.
4. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda me vendimin nr.81, datë 29.12.2009
ka vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit Sejtur Vladimir Geço për veprën
penale “Trafikimit të narkotikëve”, mbetur në tentativë, parashikuar nga nenet
283/a/1 dhe 22 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim. Në aplikim të
nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin përfundimisht të të pandehurit Sejtur Vladimir
Geço, me 5 (pesë) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Jani Kristaq Kovaçi për veprën penale “Prodhimit
dhe shitjes së narkotikëve” në formën e mbajtjes, parashikuar nga neni 283/1 i Kodit
Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim. Në aplikim të
nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin përfundimisht të të pandehurit Jani Kristaq Kovaçi
me 4 (katër) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurit fillon ditën e arrestimit apo ndalimit të tyre: Për
të pandehurin Sejtur Geço vuajtja e dënimit fillon nga data 04.06.2009, ndërsa për të
pandehurin Jani Kovaçi nga data 15.10.2009. Urdhërohet që të pandehurit vuajtjen e
dënimit ta kryejnë në një burg të sigurisë së zakonshme.
Automjeti tip Benz Mercedes me targa KO 8107 B, në pronësi të të pandehurit Sejtur
Geço, së bashku me çelësin, në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale, meqenëse provohet
se ka shërbyer si mjet për kryerjen e veprës penale për të cilën u gjend fajtor i
pandehuri Sejtur Geço, të kalojë në favor të shtetit...”.
362
5. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda me vendimin nr.21, datë 25.03.2010 ka
vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.81, datë 29.12.2009 të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda lidhur me cilësimin ligjor dhe deklarimin fajtor të të
pandehurit Sejtur Vladimir Geço. Ndryshimin e vendimit lidhur me masën e dënimit
për këtë të pandehur, duke e dënuar me 7 (shtatë) vjet burgim në bazë të N.283/a/1-22
të K.Penal. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin përfundimisht të të
pandehurit Sejtur Vladimir Geço, me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
Prishjen e vendimit nr.81, datë 29.12.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime
të Rënda dhe pushimin e çështjes për të pandehurin Jani Kovaçi, pasi nuk vërtetohet
fajësia e tij. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i tij nëse nuk mbahet i arrestuar për
ndonjë shkak tjetër ligjor. Ndryshimin e vendimit nr.81, datë 29.12.2009 të Gjykatës
së Shkallës së Parë për Krime të Rënda përsa i përket provave materiale. Automjeti
tip Benz Mercedes me targa KO 8107 B në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale, t’i
kthehet pronarit, të pandehurit Sejtur Geço.
6. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit për Krime të
Rënda Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.21, datë 25.03.2010 të Gjykatës së
Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.81, datë
29.12.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.
7. Ndër shkaqet e rekursit veçohen:
Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin penal e procedural në
pjesën që duke mos vlerësuar në bazë të provave e objektivisht rrethanat e faktit të
ndodhur veprimet e kundërligjshme të të pandehurit Jani Kovaçi, ka arritur në
konkluzione të gabuara
Alibia e të pandehurit për kontaktin e rastësishëm bie poshtë sepse gjurma nuk është
gjetur në qesen e plastmasit që i ka mbajtur pakot, por në brendësi dhe përveç asaj
nuk është përftuar ndonjë gjurmë tjetër.
Nuk është vetëm akti i ekspertimit që e fajëson të pandehurin Jani Kovaçi, por janë
edhe një mori provash të tjera të mara gjatë hetimeve paraprake.
Gjykata ka gabuar edhe në uljen e masës së dënimit për të pandehurin Sejtur Geço,
duke interpretuar gabim dispozitën. Nuk është evidentuar asnjë rrethanë apo provë
bindëse për gjykatën që të bëj fjalë për pendimin e tij.
Gjykata në kundërshtim me ligjin procedural penal ka disponuar për kthimin e
automjetit të pandehurit.
8. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda me vendimin nr.81, datë 29.12.2009
arsyeton se:“…I pandehuri Sejtur ka konsumuar veprën penale në formën e
eksportimit, vepra ka mbetur në fazën e tentativës, jo për rrethana që vareshin nga
vullneti i të pandehurit…sepse lënda nuk është arritur të kalojë si pasojë e
sekuestrimit nga policia…rrethanat e çështjes siç u provuan në gjykim, krijojnë
dyshimin e bazuar se, i pandehuri Jani jo vetëm e ka mbajtur lëndën narkotike, por
mund të ketë marrë pjesë në paketimin, presimin, ambalazhimin e saj, apo mund të
ketë kryer edhe veprime të tjera të kundërligjshme, por ky dyshim vlerësohet nga
gjykata sipas N.4 të K.Pr.Penale në favor të të pandehurit sepse nuk ka prova të
mjaftueshme për të ndryshuar kualifikimin ligjor…gjykata bindet se i pandehuri Jani
Kovaçi ka kryer veprime të kundërligjshme duke mbajtur lëndën narkotike e për
rrjedhojë edhe ka lënë gjurmën e tij në sipërfaqen e jashtme të pakos me lëndë
narkotike…
363
9. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda me vendimin nr.21 datë 25.03.2010 arsyeton se:
“…sipas N.23 të K.Penal e detyron gjykatën të zbusë dënimin në varësi të afërsisë së
ardhjes së pasojave… janë paraqitur disa rrethana shëndetësore si gjendja e sëmurë e
veshëve, e provuar me raport mjekësor… ndërsa përsa i përket të pandehurit Jani
Kovaçi, arsyeton se në analizë të anës objektive vërtetimi i faktit se i pandehuri në një
kohë dhe në një vend të caktuar nuk mund të barazohet me vërtetimin e mbajtjes së
lëndës narkotike. ..vendimi i Gjykatës së Lartë nr.976, datë 21.12.2005- vendimi i
fajësisë vetëm me një provë…gjykata nuk ka analizuar as elementin subjektiv a ka
dashje e me qëllim përdorimi, shitje etj të një malli të ndaluar nga ligji…”
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
10. Shkaqet e parashtruara nga prokurori i apelit në rekurs, pasi u analizuan nga Kolegji
Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të
Procedurës Penale) dhe si të tilla, do të pranohen.
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi mori në shqyrtim pretendimet e organit të
prokurorisë, arrin në konkluzionin se vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
është produkt i një analizë jo të saktë të provave të administruara në dosje dhe
dispozitave procedurale për vlerësimin e tyre.
12. Gjykata e apelit ka gabuar kur ka arritur në konkluzionin se, për të gjykuarin Jani
Kovaçi nuk vërtetohet fajësia për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së
narkotikëve” sipas nenit 283/1 i K.Penal dhe ka pushuar çështjen penale në ngarkim
të tij.
13. Kështu kjo gjykatë (e apelit) në shkelje të nenit 152 të K.Pr.Penale ka gabuar në
vlerësimin e provave duke mos vlerësuar drejtë aktin e ekspertimit daktiloskopik
nr.7802, datë 16.10.2009 i cili jep konkluzionin kategorik se “gjurma papilare e
fiksuar në pakon nr.02 është formuar nga gishti i madh i dorës së majtë të shtetasit
Jani Kovaçi”, duke e quajtur këtë akt vetëm si një provë të vetme.
14. Gjykata e apelit i referohet praktikes gjyqësore të Gjykatës së Lartë, por anashkalon
faktin se kjo praktikë, ka të bëjë me mosdeklarimin fajtor vetëm të rasteve kur kemi të
bëjmë me një provë të vetme e pa shoqëruar me asnjë tjetër.
15. Gjykata e apelit nuk ka vlerësuar drejt dhe të dhënat e tjera që e shoqërojnë provën
shkencore, të cilat provojnë se:
a) nga mënyra e mbështjelljes se pakos ku është gjendur gjurma papilare, disa
herë me shirit natërbani, përjashtohet mundësia që gjurma të jetë lënë nga shitësi
apo blerësi i natërbanit, të cilët nuk mund të lenë gjurmë në brendësi të shiritit.
Natërbani mund të përdoret vetëm një herë dhe pakot me lëndë narkotike nuk
janë një send i përdorimit të zakonshëm, që të mund të preken nga kushdo.
b) Nga këqyrja që është bërë në dyqanin e babait të të gjykuarit Jani Kovaçi,
sikundër provohet edhe nga deklarimet e oficerit të policisë gjyqësore Edion
Stema, ka rezultuar se në këtë dyqan nuk tregtoheshin artikuj industriale por
produkte mishi dhe bulmeti.
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren ndërkohë se, vendimi i Gjykatës së Shkallës
së Parë për Krime të Rënda, i cili ka analizuar drejt provat dhe indicet, duke analizuar
faktin se kjo gjurmë papilare nuk mund të lihet në mënyrë të rastësishme mbi një pako
me lëndë narkotike, është i bazuar në ligj dhe në prova.
17. Kolegji, po kështu, e gjen të pabazuar dhe uljen e dënimit që gjykata e apelit, ka
aplikuar për të gjykuarin Sejtur Geço, nga 8 në 7 vjet burgim duke dhënë dënimin
minimal për këtë vepër penale.
364
18. Kjo ulje dënimi bie ndesh me individualizimin e drejtë të dënimit për çdo person i cili
dënohet e duhet të kryhet mbështetur mbi gjithë rrethanat lehtësuese e rënduese që
shoqërojnë kryerjen e një vepre penale, mbi mënyrën e kryerjes së veprës, shkaqet e
mosardhjes dhe afërsia e ardhjes së pasojës, mbi rrezikshmërinë shoqërore të veprës
penale dhe të autorit, mënyrën e sjelljes së autorit ndaj veprës penale, etj.
19. Në rastin konkret nuk rezulton që i gjykuari Sejtur Geço të këtë treguar një pendim të
thellë për veprën e kryer, gjithashtu edhe raporti mjekësor i lëshuar para një viti nuk lë
vend për të besuar se gjendja e tij shëndetësore determinon në caktimin e një dënimi
minimal.
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë edhe rekursin e paraqitur nga
organi i akuzës në lidhje me disponimin mbi provën materiale “Automjet”, që ka bërë
gjykata e apelit, në kundërshtim me dispozitat procedurale. Gjykata e apelit, duke ia
kthyer mjetin pronarit, nuk ka vlerësuar drejt nenin 36 të Kodit Penal, i cili rregullon
mënyrën e konfiskimit të mjeteve të kryerjes së veprës penale, ku ligjërohet se:
“Konfiskimi jepet detyrimisht nga gjykata dhe ka të bëjë me marrjen dhe kalimin në
favor të shtetit a) të sendeve që kanë shërbyer ose janë caktuar si mjete për kryerjen e
veprës penale..”
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
21. Për sa argumentohet më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen vendimin e
Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë në zbatim të gabuar të ligjit procedural
e atij penal dhe si i tillë, duhet të prishet dhe duhet të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës
së faktit.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, pika “1”, gërma
“d” , të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit penal nr.21, datë 25.03.2010 të Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit penal nr.81, datë 29.12.2009 të Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.
Tiranë, më 06.03.2013
365
Nr.00-2013-574 i Vendimit (78)
VENDIM

në datën 06.03.2013 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale, me palë:

SHKALLËS SË PARË KORÇË, e përfaqësuar
nga prokurori pranë Gjykatës së Lartë, Hysen
Keta.
KUNDËR
TË GJYKUARIT: ERJON PEPELLASHI, i mbrojtur nga av. Sokol
Hazizaj.
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes”.
Baza Ligjore: Neni 76 i Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.415, datë 15.12.2009, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Erjon Pepellashi për veprën penale të
“Vrasjes” dhe në bazë të nenit 76 të K.Penal dënimin e tij me 15 vjet burgim.

Parë Korçë.
Kundër vendimit ka ushtruar rekurs i gjykuari Erjon Pepellashi, nëpërmjet avokatit

Nevzat Tarelli, me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.91, datë 15.06.2010 të
Gjykatës së Apelit Korçë dhe dënimin nga 15 në 10 vjet burgim.

së Lartë Hysen Keta, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.91, datë 15.06.2010 të
Gjykatës së Apelit Korçë; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Erjon Pepellashi, avokatin Sokol
Hazizaj, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit nr.91, datë 15.06.2010 të Gjykatës së Apelit
Korçë përsa i përket masës së dënimit për të dënuarin Erjon Pepellashi dhe dënimin e tij me
10 vjet burgim; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
366
VЁREN
Se vendimi nr.91, datë 15.06.2010, i Gjykatës së Apelit Korçë, është i drejtë në lidhje
me deklarimin fajtor dhe cilësimin ligjor të veprës penale të kryer nga i gjykuari Erjon
Pepellashi dhe si i tillë ai do të lihet në fuqi për këtë pjesë. Ndërsa do të ndryshohet
vetëm për pjesën që cakton dënimin ndaj të gjykuarit Erjon Pepellashi.
1. Në datën 15.04.2009, rreth orës 21.30 në godinat e studentëve Korçë, ishte duke u
zhvilluar një “party”, e organizuar nga studentët në lidhje me ditëlindjen e njërit prej
tyre. Gjatë kësaj kohe, në lokal kishin hyrë shtetasit Elis Spaho, Klodian Hoxha dhe
Lorenc Ballo, të cilët kishin konsumuar pije alkoolike më parë. Duke qenë se
fillimisht nuk kishte pasur vende, ata kishin qëndruar afër banakut dhe më pas ishin
ulur në një tavolinë, ku kishin filluar të konsumonin birrë. Si rezultat i shqetësimeve
të krijuara nga këta të fundit, studentët ishin ankuar te pronari i lokalit Andrea
(Renato) Muço. I ndodhur në këto rrethana shtetasi Andrea Muço iu ka thënë që të
mbaronin birrat që po pinin dhe më pas të largoheshin.
2. Pasi kanë dalë jashtë, ata kanë filluar të debatojnë me pronarin e lokalit, shtetasin
Andrea Muço. Në këtë moment kishte dalë jashtë lokalit shtetasi Erjon Pepellashi, i
cili ishte bashkëqiramarrës me shtetasin Andrea Muço dhe njëkohësisht i punësuar në
lokal. Shtetasit Elis Spaho, Klodian Hoxha dhe Lorenc Bllaco kane filluar të
debatojnë edhe me shtetasin Erjon Pepellashi, duke u fyer, sharë e goditur me njëri
tjetrin. Në këto çaste, si rezultat i acarimit të kësaj situate, shtetasi Erjon Pepellashi,
ka hyrë brenda në lokal, ku ka marrë një thikë, e cila i shërbente lokalit për punë dhe
pasi ka dalë ka goditur me të në pjesën e gjoksit shtetasin Elis Spaho.
3. Si rezultat i kësaj goditje, shtetasit Elis Spaho i është shkaktuar në kraharor në anën e
majtë midis nivelit të brinjës së 5-të dhe të 6-të, një plagë prerëse shpuese, me prerje
të muskulaturës inerbrinjore të majtë midis dy brinjëve, me dëmtime të brendshme,
prerje të mushkërisë në anën e majtë, prerje të cipës që rrethon zemrën, prerje të
zemrës, me hemoragji masive në kraharor në anën e majtë dhe në qesen që është rreth
zemrës, shok hemoragjik nga i cili kishte gjetur vdekjen e menjëhershme.
I pandehuri ka pranuar faktin e kryerjes së veprës penale dhe është dorëzuar vetë në
polici.
4. Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.415, datë 15.12.2009, ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Erjon Pepellashi për veprën penale të “Vrasjes”
dhe në bazë të nenit 76 të K.Penal dënimin e tij me 15 vjet burgim.
5. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.91, datë 15.06.2010, ka vendosur: Lënien në
fuqi të vendimit nr.415, datë 15.12.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë.
6. Kundër vendimit ka ushtruar rekurs i gjykuari Erjon Pepellashi, nëpërmjet avokatit
Nevzat Tarelli, me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.91, datë
15.06.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dënimin nga 15 në 10 vjet burgim.
7. Në shkaqet e rekursit veçohen:
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë dhe Gjykata e Apelit Korçë kanë shkelur nenin 152
të K.Pr.Penale, duke mos marrë parasysh një sërë rrethanash lehtësuese të
evidentuara në gjykim, të cilat konsistojnë në qëndrimin pohues e pendimin konstant
të shprehur nga i pandehuri, faktin e vetë dorëzimit të tij në polici, faktin që është i
padënuar dhe jeton në një familje me probleme të shumta shëndetësore, sociale e
ekonomike dhe mbi të gjitha rrethanat e kryerjes së veprës penale, e cila është kryer
367
nën provokimin, fyerjet e rënda dhe dhunën e ushtruar mbi të nga vetë viktima dhe
shokët e tij.
Nuk është marrë parasysh shkalla e veprimeve objektive të kryera nga i pandehuri, ku
rezulton vetëm një goditje, e cila nuk mendohej se mund të shkaktonte vdekjen e atij
shtetasi dhe asnjë veprim tjetër shoqërues, fakti se goditja është bërë me një mjet që
nuk plotëson kushtet e armës së ftohtë, por ishte një thikë buke, që normalisht nuk
mendohet se mund të shkaktojë vdekjen e një shtetasi.
Të gjitha këto rrethana, nëse do ishin vlerësuar drejtë nga gjykata, do kishin sjellë
caktimin e një mase dënimi e cila do të ishte në kufirin minimal të parashikuar nga
ligji prej 10 vjet burgim.
8. Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.415, datë 15.12.2009, ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Erjon Pepellashi për veprën penale të “Vrasjes”
dhe në bazë të nenit 76 të K.Penal dënimin e tij me 15 vjet burgim, duke arsyetuar se
ka rezultuar si e provuar jo vetëm ekzistenca e faktit, por edhe autorësia. Vepra është
kryer me veprime aktive të kundraligjshme kriminale, dhe me dashje. Në këto kushte
ai është plotësisht i përgjegjshëm. Në caktimin e dënimit gjykata ka parasysh
rrethanat rënduese dhe lehtësuese.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin).
9. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga ana e mbrojtjes së të gjykuarit Erjon Pepellashi,
në lidhje me masën e dënimit, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë,
kanë rezultuar pjesërisht të bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale)
dhe si të tilla, do të pranohen.
10. Vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit
material penal, në lidhje me përcaktimin e cilësimit ligjor të veprës penale të kryer
dhe fajësisë, për të gjykuarin Erjon Pepellashi.
11. Gjykata e apelit ka arritur në konkluzion të drejtë në lidhje me përcaktimin e faktit
penal dhe të cilësimin ligjor të veprës penale, të kryer nga i gjykuari Erjon Pepellashi.
12. I gjykuari është akuzuar se, ka kryer veprën penale të “Vrasjes me dashje”, të
parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal. Në sjelljen e të gjykuarit, gjenden të
konsumuar të katër elementët e figurës së veprës penale të vrasjes së thjeshtë. Në të
tilla rrethana, Kolegji Penal i Gjykatës se Lartë e gjen vendimin e Gjykatës së Apelit
Korçë të drejtë dhe si i tillë ai do të lihet në fuqi për këtë pjesë.
13. Por, përsa i përket pretendimit lidhur me masën e dënimit të aplikuar ndaj të gjykuarit
Erjon Pepellashi, Kolegji Penal i Gjykatës se Lartë vlerëson se shkaqet e parashtruara
në rekurs për këtë pjesë janë të bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës
Penale) dhe si të tilla, do të pranohen. Masa e dënimit e aplikuar ndaj të dënuarit
Erjon Pepellashi është e rëndë dhe nuk është në proporcion të drejtë me veprën e
kryer.
14. Në vështrim të parimeve kushtetuese dhe të jurisprudencës e teorisë së konsoliduar
europiane, qëllimi më i qenësishëm i dënimit penal dhe synimi final i tij është
riedukimi i autorit të veprës penale dhe riintegrimi i tij në shoqëri pas kryerjes së
dënimit.
15. Nga ana tjetër, duke pasur në konsideratë edhe qëllimin parandalues të dënimit penal
(atë të përgjithshëm, që synon parandalimin e shtetasve të tjerë që të kryejnë veprime
të kundërligjshme që përbëjnë vepër penale dhe atë të posaçëm, që i përket
drejtpërdrejtë autorit të veprës penale dhe synon riedukimin e tij në mënyrë që të mos
368
kryejë vepra penale në të ardhmen), qëndrimi i konsoliduar i jurisprudencës europiane
është i tillë që, dënimi duhet të jetë proporcional me veprën e kryer.
16. Këto parime, të cituara më sipër kanë gjetur mishërim nga ligjvënësi në legjislacionin
material dhe atë procedural penal. Konkretisht, në nenin 47 të K.Penal është
përcaktuar se: “...në caktimin e dënimit ndaj personit ajo (gjykata) merr parasysh
rrezikshmërinë e veprës penale, të autorit të saj, shkallën e fajit, si dhe rrethanat
lehtësuese dhe rënduese”. Këto parime nuk janë zbatuar drejtë në rastin konkret, në
aplikimin e masës së dënimit ndaj të gjykuarit Erjon Pepellashi.
17. Në individualizimin dhe caktimin e masës së dënimit, si Gjykata e Shkallës së Parë
Korçë ashtu edhe Gjykata e Apelit Korçë, nuk kanë vlerësuar dhe marrë parasysh
konkurrimin e disa rrethanave lehtësuese në favor të të gjykuarit Erjon Pepellashi.
Kështu, nuk janë marrë në konsideratë, fakti që i gjykuari në kohën e kryerjes së
veprës penale ka qenë në krye të detyrës si bashkëqiramarrës e i punësuar në një
biznes privat; provokimin e të dëmtuarit dhe shokëve të tij, të cilët ishin në gjendje të
dehur dhe agresiviteti i tyre ka qenë i lartë ndaj klientëve dhe pronarëve; faktin që i
gjykuari Erjon Pepellashi rezulton të jetë i padënuar më parë për ndonjë vepër tjetër
penale, pendimin e thellë dhe vetë dorëzimin e tij para policisë.
18. Në caktimin përfundimtar të vendimit, Kolegji Penal do të ketë në konsideratë edhe
disa rrethana që janë të veçanta për çështjen konkrete në gjykim si, rolin e të gjykuarit
Erjon Pepellashi në kryerjen e vrasjes (i gjykuari nuk ka qenë i armatosur por ka
marre një thikë që përdorej në lokal për gatim, vepra ka qenë e çastit dhe e
rastësishme, është realizuar vetëm një goditje e vetme);
19. Po kështu Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë do të ketë në konsideratë edhe faktin që, i
gjykuari Erjon Pepellashi aktualisht është personi i vetëm i familjes që punonte dhe
me persona të familjes në ngarkim të tij.
20. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
Gjykata e Apelit Korçë ka zbatuar drejtë ligjin material penal, kur ka bërë
kualifikimin ligjor të veprës penale të kryer dhe ka arritur në fajësinë e të gjykuarit,
për kryerjen e kësaj vepre penale.
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson gjithashtu se, dënimi për veprën penale të
vrasjes, duhet të ulet brenda kufijve të dënimit të caktuar në Kodin Penal për këtë
vepër.
22. Në rrethanat e parashtruara, vendimi nr.415, datë 15.12.2009, i Gjykatës së Apelit
Korçë do të lihet në fuqi në lidhje me përfundimet e arritura për fajësinë e të gjykuarit
Erjon Pepellashi dhe do të ndryshohet vetëm përsa i përket caktimit të masës së
dënimit.
PЁR KЁTO ARSYE
“a” dhe “b” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit penal nr.91, datë 15.06.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë
përsa i përket veprës cilësimit ligjor të veprës penale dhe deklarimit fajtor të të gjykuarit
Erjon Pepellashi, për veprën penale të “Vrasjes me dashje”, parashikuar nga neni 76 i Kodit
Penal. Ndryshimin e këtij vendimi për masën e dënimit, duke e dënuar përfundimisht atë me
12 vjet burgim.
Tiranë, më 06.03.2013
369
Nr.00-2013-576 i Vendimit (79)
VENDIM

në datën 06.03.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale, me palë:

DURRËS, përfaqësuar nga Prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Hysen Keta.
KUNDËR:
PERSONI NËN HETIM: VIRON HYKAJ
A K U Z U A R:
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve
dhe municionit luftarak”
OBJEKTI:
Vleftësim arresti e caktim masë sigurimi.
Baza Ligjore: Nenet 228, 229, 244, 258, 259 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.521, datë 09.09.2012 ka vendosur:

Vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë datë 06.09.2012 të shtetasit
Viron Bashkim Hykaj i dyshuar për veprën penale të “Prodhimit dhe mbajtjes
pa leje të armëve dhe municionit luftarak”, të parashikuar nga neni 278/2 i
K.Penal.
Caktimin si masë sigurimi personal ndaj shtetasit Viron Bashkim Hykaj atë të
“Arrestit në shtëpi”, parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale.
Arresti në shtëpi të kryhet në banesën e tij e ndodhur në Cakran, Fier.
Urdhërohet Policia Gjyqësore për zbatimin e këtij vendimi.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.325, datë 11.10.2012 ka vendosur :

Miratimin e vendimit nr.11-2012-6590 (521), datë 09.09.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës.
370
Kundër këtij vendimi, më datë 07.11.2012 ka paraqitur Rekurs prokurori i Apelit
Durrës, me anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës dhe të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe caktimin e masës së sigurimit
“Arrest në burg” për shtetasin Viron Hykaj.

së Lartë Hysen Keta, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit nr.325, date 11.10.2012 të Gjykatës
së Apelit Durrës dhe caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg” sipas nenit 238 të
K.Pr.Penale; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Viron Hykaj, Av. Spiro Kaso, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit nr.325, datë 11.10.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës; dhe, si
shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi penal nr.325, datë 11.10.2012 i Gjykatës së Apelit Durrës që ka miratuar
masën e sigurimit për të dyshuarin Viron Hykaj, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit
procedural e atij material penal e për rrjedhojë ai do të lihet në fuqi.
1. Më datë 06.09.2012, rreth orës 19:00 shtetasi Viron Hykaj po udhëtonte së bashku me
shtetasin Adem Bogdani (kushëri i tij) me automjetin tip Mercedes me targa AA 999
AR, në aksin rrugor Kavajë-Durrës. Shtetasi Adem Bogdani do të nisej nga Fieri në
Tiranë për të dërguar një sasi vere, është takuar në Fier me shtetasin Viron dhe kanë
rënë dakord që të shkonin së bashku në Tiranë. Në vendin e quajtur “Plepa”, gjatë
kontrollit të ushtruar nga punonjës të policisë, shtetasit Viron Hykaj i është gjetur një
armë zjarri pistolete TT, me nr.9677762.
2. Në këto kushte, është bërë arrestimi ne flagrancë i shtetasit Viron Hykaj i dyshuar për
kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve dhe municionit
luftarak”, të parashikuar nga neni 278/2 të K.Penal.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.521, datë 09.09.2012 ka vendosur:
“Vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë datë 06.09.2012 të shtetasit Viron
Bashkim Hykaj i dyshuar për veprën penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të
armëve dhe municionit luftarak”, të parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal. Caktimin
si masë sigurimi personal ndaj shtetasit Viron Bashkim Hykaj atë të “Arrestit në
shtëpi”, parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale. Arresti në shtëpi të kryhet në
banesën e tij e ndodhur në Cakran, Fier. Urdhërohet policia gjyqësore për zbatimin e
këtij vendimi”.
4. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.325, datë 11.10.2012 ka vendosur:
’’ Miratimin e vendimit nr.11-2012-6590 (521), datë 09.09.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës”.
5. Kundër këtij vendimi, më datë 07.11.2012 ka paraqitur Rekurs prokurori i Apelit
Durrës, me anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe caktimin e masës së
sigurimit “Arrest në burg” për shtetasin Viron Hykaj.
6. Ndër shkaqet përkatëse të rekursit veçohen:
Shkalla e lartë e përhapjes se kësaj vepre e shton rrezikshmërinë shoqërore...i
dyshuari e mbante armën me vete... lëvizte në ambiente publike.
371
C. Në lidhje me vendimin e ankimuar.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.325, datë 11.10.2012, me te cilin ka
vendosur miratimin e vendimit nr.11-2012-6590 (521), datë 09.09.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, ndër të tjera ka arsyetuar: …në nenin 230/1 të K.Pr.Penale
parashikohet se, arresti në burg mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e
papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe të
pandehurit..për zbatimin e kësaj mase sigurimi duhet të ekzistojë njëkohësisht
rrezikshmëria e veçantë e veprës dhe autorit, ndërsa në rastin në gjykim i dyshuari
Viron Hykaj (siç me të drejtë ka argumentuar gjykata e shkallës së parë) nuk rezulton
të paraqesë rrezikshmëri të veçantë…
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur
7. Shkaqet e parashtruara në rekurs, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë, kanë rezultuar të pa bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe
si të tilla, nuk do të pranohen.
8. Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit në
lidhje me llojin e masës së sigurimit të caktuar dhe kjo ka sjellë që edhe vendimi i
gjykatës të jetë i drejtë.
9. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, i drejtë është vendimi i gjykatave të së
dyja shkallëve, në disponimin e tyre që, personit nën hetim t’i caktohet masë sigurimi
personal me karakter shtrëngues, duke mbajtur parasysh se:
I. Mbi personin nën hetim, ekziston dyshimi i arsyeshëm për kryerjen prej tij të veprës
penale të “Mbajtjes pa leje të armeve luftarake dhe municioneve të tyre” të
parashikuar nga neni 278/2 të K.Penal, kusht i sanksionuar nga pika 1 e nenit 228 të
K.Pr.Penale.
II. Vepra penale për të cilën dyshohet shtetasi Viron Hykaj, nuk rezulton të jetë
parashkruar, dekriminalizuar apo amnistuar nga organi kompetent shtetëror.
Personi nën hetim është madhor, i përgjegjshëm përpara ligjit dhe nuk rezulton të ketë
ndonjë shkak tjetër padënueshmërie të tij, duke u plotësuar kështu edhe kushti i dytë i
përgjithshëm, i parashikuar në paragrafin e dytë, të nenit 228 të K.Pr.Penale.
10. Në këto kushte, drejtë kanë vepruar Gjykata e Shkallës së Parë dhe ajo e Apelit duke i
caktuar personit nën hetim masë sigurimi personal me karakter shtrëngues.
11. Por, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se me të drejtë gjykata e shkallës se
parë dhe ajo e apelit kanë caktuar masën e sigurimit personal ndaj personit nën hetim
Viron Hykaj, ndryshe nga çfarë ka kërkuar organi i akuzës.
12. Pretendimi i ngritur nga organi i akuzës në rekursin e paraqitur përpara Gjykatës së
Lartë se, ndaj personit nën hetim duhet të caktohet si masë sigurimi personal e me
karakter shtrëngues ajo e “Arrestit në burg”, gjendet i pabazuar.
13. Gjatë seancës dëgjimore të ushtruar përpara Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë,
avokati Spiro Kaso, informoi gjykatën se, në datën 21.01.2013 me vendimin nr.31, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, është vendosur deklarimi fajtor i të pandehurit
Viron Hykaj për veprën penale të “Armëmbajtjes pa leje” dhe është dënuar
përfundimisht me 8 muaj burgim. Për këtë shkak, ai paraqet dhe një kopje të këtij
vendimi.
14. Masa e sigurimit personal, e vendosur nga Gjykata e Shkallës Parë Durrës dhe e
miratuar nga Gjykata e Apelit Durrës në rastin konkret, i përgjigjet rëndësisë së faktit,
si dhe sanksionit që parashikon ligji për veprën penale.
15. Në nenin 229 K.Pr.Penale përcaktohet se: “1. Në caktimin e masave të sigurimit,
gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të
sigurimit që duhen marrë në rastin konkret. 2. Çdo masë duhet të jetë në raport me
372
rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete.
Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja si dhe rrethanat lehtësuese dhe
rënduese të parashikuara nga Kodi Penal…”.
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë
Durrës, është në përputhje gjithashtu edhe me kërkesat e pikës 2 të nenit 229 të
K.Pr.Penale, duke caktuar një masë sigurimi në raport të drejtë me rëndësinë e faktit
dhe sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete.
17. Në kushtet kur, personit nen hetim Viron Hykaj i kanë mbetur edhe pak kohë nga
dënimi i caktuar, Kolegji Penal i Gjykatës se Lartë vlerëson me vend lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës.
18. Gjykata e Apelit Durrës, ka kuptuar dhe zbatuar drejt ligjin. Ajo (gjykata), në zbatim
të drejtë të ligjit procedural penal, ka vendosur si masë sigurimi personal me karakter
shtrëngues ndaj personit nën hetim, atë të “Arrestit në shtëpi” të parashikuar nga neni
237 i K.Pr.Penale.
19. Në kushtet e parashtruara, vendimi nr.325, datë 11.10.2012 i Gjykatës së Apelit
Durrës, do të lihet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 249, pika “8” të
Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.325, datë 11.10.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës.
Tiranë, më 06.03.2013
373
Nr.00-2013-887 i Vendimit (80)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 06.03.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.53602-00829-

00-2009, që i përket:
TË GJYKUARIT: FLAMUR AGALLIU
OBJEKTI:
“Mospagimit të taksave dhe tatimeve”.
Baza Ligjore: Neni 181 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.125, datë 07.04.2008, vendosi:

Pushimin e çështjes penale nr.168 Akti, datë 07.03.2007 regjistrimi, në
ngarkim të të pandehurit Flamur Agalliu, për shkak të ligjit nr.9678, datë
13.01.2007, “Për dhënie amnistie”. Provat materiale të sekuestruara me
proces-verbalin e datës 06.02.2007, dosja origjinale e Shoqërisë “Taurus”
sh.p.k të kthehen në institucionin ku janë sekuestruar, Degën e Tatim-Taksave
Fier.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.386, datë 03.07.2009 vendosi:

Gjyqësor Fier.
Kundër vendimit nr.386 datë 03.07.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë, brenda afatit
ligjor, ka paraqitur rekurs Prokuroria e Apelit Vlorë, e cila kërkon:
Ndryshimin e nr.386, datë 03.07.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.125, datë
07.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, deklarimin fajtor të të pandehurit Flamur
Agalliu dhe dënimin e tij me 300.000 lekë gjobë.

- I pandehuri nëpërmjet shitjeve të bëra ka realizuar fitime, i pandehuri nuk është se i ka
fshehur të ardhurat nga shitjet, por nuk i ka pasqyruar fare ato në librin e shitjes që t’i
shpëtojë taksave dhe tatimeve.
374
- Gjykatat kanë gabuar në cilësimin juridik të veprës, në rastin konkret, nga
“Mospagimit të taksave dhe të tatimeve” N.181, në “Fshehje të ardhurave që i
nënshtrohen tatimit” N.180 i K.Penal
- Fakti se i pandehuri ka dalë në rregull gjatë ushtrimit të kontrollit nuk qëndron, sepse
ai nuk i ka pasqyruar në librat e shitjes veprimet e tij, por kanë dalë gjatë kontrollit në
subjektet që kishin bërë blerjet tek “Taurus” shpk.
- Tek objekti i veprës penale të “Fshehjes së të ardhurave që i nënshtrohen tatimit”,
rëndësi ka fakti që fshehja ose tregimi i rremë i të ardhurave ose i objekteve të lidhet
drejtpërdrejt me pagimin e taksave ose të tatimeve dhe jo me të ardhura të tjera që nuk
i nënshtrohen tatimit apo taksave, ndërsa vepra penale e “Mospagimit të taksave dhe
tatimeve” nga ana objektive kryhet me mosveprim, qëndrim pasiv, duke mos u
paguar nga subjekti i tatimeve dhe taksave të vendosura nga organi shtetëror
kompetent.
- I pandehuri ka pasur të gjithë mundësitë financiare për të paguar tatimet më vlerën
4.420.168 lekë, ndaj tij janë marrë masat administrative, pra ka konsumuar elementët
e veprës penale të “Mospagimit të taksave dhe tatimeve”.
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SE LARTË

pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e çështjes për rigjykim;
mbrojtësin e të gjykuarit Flamur Agalliu, av. Ferdinand Caka, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.386, datë 03.07.2009 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rezultat i zbatimit
të drejtë te ligjit procedural e material penal e si i tillë duhet lënë në fuqi.
A. Rrethanat e çështjes
Nga aktet në dosje rezulton se:
I gjykuari Flamur Agalliu akuzohet për kryerjen e veprës penale të “Mospagimit të
taksave dhe tatimeve” parashikuar nga neni 181 i Kodit Penal.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier ka nisur procedimin penal nr.265, mbi bazën e
kallëzimit të ardhur datë 02.06.2006 prej Degës së Tatimeve Fier, në ngarkim të shtetasit
Flamur Agalliu, përfaqësues i subjektit “Taurus” shpk.
I gjykuari Flamur Agalliu ka qenë ortaku i vetëm dhe administrator i Shoqërisë
“Taurus” shpk, e cila sipas objektit të veprimtarisë ushtronte aktivitet tregtar, import-eksport
materiale elektrike me shumicë e pakicë.
Për shkak të mbylljes së aktivitetit tregtar i gjykuari i është drejtuar gjykatës me
kërkesë për prishjen e shoqërisë në likuidim.
Me vërtetimin e datës 12.01.2004 - Dega e Tatim-Taksave Fier vërteton se Shoqëria
“Taurus” i ka shlyer të gjitha detyrimet tatimore deri më 31.12.2003. Dega e Tatimeve
Fier ka qenë në dijeni se Shoqëria “Taurus” shpk është në likuidim e sipër dhe ka shpallur
prishjen e saj. Pas likuidimit të shoqërisë gjykata ka vendosur prishjen e saj me vendimin datë
12.05.2004.
Më datë 05.07.2005, Zyra e Vlerësimit ka nxjerrë Akt Vlerësimin tatimor. Më
11.11.2005, Dega e tatimeve Fier ka nxjerrë urdhër sekuestrimin për shumën 4.420.168 lekë.
I pandehuri ka refuzuar të firmosë letër-kujtesën datë 24.06.2005, lidhur me detyrimin e
pashlyer dhe njoftim vlerësimin tatimor përkatës.
375
B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.125, datë 07.04.2008, vendosi:
Pushimin e çështjes penale nr.168 Akti, datë 07.03.2007 regjistrimi, në ngarkim të të
pandehurit Flamur Agalliu, për shkak të ligjit nr.9678, datë 13.01.2007 ”Për dhënie
amnistie”. Provat materiale të sekuestruara me proces-verbalin e datës 06.02.2007, dosja
origjinale e Shoqërisë “Taurus” shpk të kthehen në Institucionin ku janë sekuestruar, Degën e
Tatim-Taksave Fier.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.386, datë 03.07.2009, vendosi:
Fier.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.125, datë 07.04.2008, ka
arsyetuar ndër të tjera se:
“…veprimet e kryera nga i pandehuri Flamur Agalliu nuk përbëjnë elementët e veprës
penale të “Mospagimit të taksave dhe të tatimeve” të parashikuar nga Neni 181 i Kodit
Penal, por ka kryer elementët e veprës penale të “Fshehjes së të ardhurave”, të parashikuar
nga Neni180 i Kodit Penal.
Që të rezultojë vepra penale e “Mospagimi i tatime dhe taksave”, duhet të plotësohen
tre kushte njëherazi:
1. Vullneti i organit kompetent me një akt që ta detyrojë subjektin për të paguar. Në
vitin 2003 të pandehurit nuk i është komunikuar një akt i tillë, përkundrazi ai ka marrë
vërtetim se s’ka detyrime më datë 21.01.2004.
2. Mundësia materiale e pagimit - vërtetimet e bankave nga organi i akuzës nuk e
vërtetuan këtë.
3. Ndaj subjektit të janë marrë masa administrative më parë.
I pandehuri është vënë në dijeni të detyrimit tatimor më 24.06.2005 me letër-kujtesë
të cilën e refuzon të firmosë, gjykata çmon se kjo nuk përbën masë administrative, është e
pavlefshme sepse i drejtohet një subjekti që nuk ekziston.
Veprimet e kryera nga i pandehuri me mosdeklarimin e shitjeve dhe realizimin e të
ardhurave të pa deklaraura përbëjnë elementë të anës objektive të “Fshehjes së të ardhurave
që i nënshtrohen tatimit”.
Ligji nr.9678, datë 13.01.2007, “Për dhënie amnistie”, në nenin 5 parashikon:
“pushimin e çështjeve në hetim dhe gjykim për vepra penale të cilat parashikojnë një
sanksion deri në 2 vjet burgim ose dënim më të lehtë…”
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.386, datë 03.07.2009, ka mbajtur të
njëjtin qëndrim.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin).
Kundër vendimit nr.386, datë 03.07.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë, brenda
afatit ligjor, ka paraqitur rekurs Prokuroria e Apelit Vlorë, e cila kërkon:
Ndryshimin e nr.386, datë 03.07.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.125, datë 07.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, deklarimin fajtor të të
pandehurit Flamur Agalliu he dënimin e tij me 300 000 lekë gjobë.
I pandehuri nëpërmjet shitjeve të bëra ka realizuar fitime, i pandehuri nuk është se i ka
fshehur të ardhurat nga shitjet, por nuk i ka pasqyruar fare ato në librin e shitjes, që t’i
shpëtojë taksave dhe tatimeve.
376
Gjykatat kanë gabuar në cilësimin juridik të veprës, në rastin konkret, nga
“Mospagimit të taksave dhe të tatimeve” N.181, në “Fshehje të ardhurave që i
nënshtrohen tatimit”, N.180 i K.Penal
Fakti se i pandehuri ka dalë në rregull gjatë ushtrimit të kontrollit nuk qëndron, sepse
ai nuk i ka pasqyruar në librat e shitjes veprimet e tij, por kanë dalë gjatë kontrollit në
subjektet që kishin bërë blerjet tek “Taurus” shpk.
Tek objekti i veprës penale të “Fshehjes së të ardhurave që i nënshtrohen tatimit”,
rëndësi ka fakti që fshehja ose tregimi i rremë i të ardhurave ose i objekteve të lidhen
drejtpërdrejt me pagimin e taksave ose të tatimeve dhe jo me të ardhura të tjera që nuk i
nënshtrohen tatimit apo taksave, ndërsa vepra penale e “Mospagimit të taksave dhe
tatimeve”, nga ana objektive kryhet me mosveprim, qëndrim pasiv, duke mos paguar nga
subjekti i tatimeve dhe taksave të vendosura nga organi shtetëror kompetent.
I pandehuri ka pasur të gjithë mundësitë financiare për të paguar tatimet në vlerën
4.420.168 lekë, ndaj tij janë marrë masat administrative, pra ka konsumuar elementët e
veprës penale të “Mospagimit të taksave dhe tatimeve”.
Gjykata e Apelit Vlorë ka zbatuar në mënyrë të drejtë ligjin material e procedural penal.
Rekursi i paraqitur nga ana e organit të akuzës është i pambështetur në ligj e si i tillë
nuk do të pranohet.
Gjykatat me të drejtë, bazuar në nenin 3751 të Kodit të Procedurës Penale, i kanë
dhënë faktit një cilësim të ndryshëm ligjor nga ai i pretenduar nga ana e organit të akuzës,
nga vepra e penale e “Mospagimit të taksave dhe tatimeve” parashikuar nga neni 181 i Kodit
Penal, në atë të ”Fshehjes së të ardhurave që i nënshtrohen tatimeve”, të parashikuar nga neni
180 i Kodit Penal.
Siç u përshkrua më sipër, gjykatat e të dy shkallëve kanë analizuar dhe argumentuar
me kujdes rrethanat e veprës penale dhe me të drejtë e kanë klasifikuar atë në “Fshehje e të
ardhurave”.
Organi i akuzës nuk ka qenë në gjendje të provojë ekzistencën e masave të
mëparshme administrative ndaj subjektit, apo ekzistencën e mundësisë materiale të
tatimpaguesit për të paguar tatimet, elementë pa të cilët vepra penale e “Mospagimit të
taksave dhe Tatimeve” e parashikuar nga neni 1812 i Kodit Penal nuk mund të qëndrojë.
Në kushtet kur vepra penale e ”Fshehjes së të ardhurave që i nënshtrohen tatimeve” të
parashikuar nga neni 180 i Kodit Penal ka parashikuar një dënim me gjobë ose me burgim
gjer në dy vjet, bazuar në nenin 5 3 të Ligjit nr.9678, datë 13.01.2007, “Për dhënie Amnistie”,
gjykata e shkallës së parë me të drejtë ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes, pasi është
përfshirë nga kjo amnisti.
Në këto rrethana vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë do të lihet në fuqi.
1
Neni 375 “Ndryshimi i cilësimit juridik të veprës”
Me vendimin përfundimtar gjykata mund t’i japë faktit një përcaktim të ndryshëm nga ai që ka bërë prokurori ose i dëmtuari
akuzues, më të lehtë ose më të rëndë, me kusht që vepra penale të jetë në kompetencën e saj.
2
Neni 181 “Mospagimi i taksave dhe tatimeve”
Mospagimi i taksave dhe tatimeve brenda afatit të caktuar, megjithë mundësinë e pagimit të tyre, nga personi ndaj të cilit
janë marrë më parë masa administrative për këtë qëllim, dënohet me gjobë ose me burgim gjer në tre vjet.
3
Neni 5
Pushohen ndjekjet penale për çështjet në hetim, për çështjet e pashqyrtuara nga gjykatat, si dhe për kallëzimet, që ndodhen
në këto organe dhe në organet e rendit publik, për veprat penale të kryera deri në datën 31 dhjetor 2006, për të cilat Kodi
Penal parashikon një dënim me burgim deri në 2 vjet ose çdo lloj dënimi tjetër më të lehtë.
377
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 06.03.2013
378
Nr.00-2013-1268 i Vendimit (81)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 06.03.2013 shqyrtoi çështjen penale me pale:
KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQESOR

GJIROKASTËR, e përfaqësuar nga prokurori
Bujar Sheshi.
KUNDËR
TË GJYKUARVE: ELTON HODOLLARI, i mbrojtur nga avokati
i caktuar kryesisht nga gjykata, av. S.Breca.
GERTI MIHO, i mbrojtur nga avokati i caktuar
kryesisht nga gjykata, av. S.Breca.
ERJON LATKA, i mbrojtur nga avokati
i caktuar kryesisht, av.A.Golemi.
A K U Z U A R:
Për veprën penale “Prodhim dhe shitje e narkotikëve”.
Baza Ligjore: Neni 283/2 i Kodit Penal.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit, Erjon Bajram Latka, për veprën penale
“Prodhimi dhe shitja e bimëve narkotike në bashkëpunim” dhe në bazë të nenit
283/2 të Kodit Penal e dënon me 10 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit, Elton Kujtim Hodollari, për veprën penale
të “Prodhimit dhe shitjes së bimëve narkotike në bashkëpunim” dhe në bazë të
nenit 283/2 të Kodit Penal e dënon me 8 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gerti Llazi Miho, për veprën penale të
“Përkrahjes së autorit të krimit” dhe në bazë të nenit 302.1 të Kodit Penal e
dënon me 1 një vit burgim.
Vuajtja e dënimit për të tre të pandehurit fillon nga dita e arrestimit datë
04.01.2009 dhe pjesa e mbetur e dënimit do të vuhet në burg të sigurisë së
zakonshme.
379
Ndryshimin e vendimit penal nr.226, datë 03.09.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër në lidhje me të pandehurin, Erion Bajram Latka si më
poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit, Erion Bajram Latka për kryerje të veprës
penale të “Prodhimit dhe shitja e narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 5 vjet burgim.
Prishjen e vendimit të mësipërm dhe pushimin e çështjes në ngarkim të të
pandehurit, Elton Kujtim Hodollari.
Lënien në fuqi të vendimit të sipërcituar në lidhje me të pandehurin Gerti
Miho dhe disponimin për pjesën tjetër të vendimit.
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs Prokurori i

Prokurorisë së Apelit Gjirokastër, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi; i gjykuari Erjon
Latka, i cili kërkon uljen e dënimit në kufijtë minimalë, të cilët parashtrojnë këto shkaqe:
Prokurori:
- Të dy vendimet e mësipërme janë dhënë nga gjykatat në kundërshtim me ligjin dhe në
kundërshtim me provat e administruara në dosje.
- Gjykata e shkallës së parë ka gabuar lidhur me kualifikimin e veprës penale në
ngarkim të Gerti Miho, pasi n.q.s. shihet me vëmendje mekanizmi i ngjarjes dhe t’i
analizosh me kujdes shpjegimet e tij në polici, shpjegime të cilat nuk janë marrë me
dhunë siç pretendon ai, rezulton fare qartë se ai ka pasur dijeni për veprimtarinë e të
gjykuarit, Erion Latka.
- Gjykata e apelit ka gabuar kur ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjirokastër për kualifikim ligjor për të pandehurin Gerti Miho.
- Në kundërshtim me provat e administruara në dosje gjykata e apelit ka gabuar kur ka
prishur vendimin për të pandehurin Elton Hodollari dhe ka vendosur pushimin e
çështjes, pasi ai ka pasur dijeni për veprimin që po kryente, ka pasur lidhje të
vazhdueshme me të dy të pandehurit e tjerë, kjo vërtetuar me tabulatet telefonike, etj,
në kundërshtim me nenin 152 të Kodit të Procedurës Penale kjo gjykatë ka gabuar në
vlerësimin e provave.
- Si përfundim, të tre të pandehurit kanë konsumuar elementët e figurës së veprës
penale parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal.
I gjykuari Erjon Latka:

- Gjykata e apelit duhet të mbante parasysh rrethanat konkrete si edhe ato lehtësuese të
parashikuara nga neni 48 e 49 të Kodit Penal. Kjo gjykatë duhet të kishte dhënë dënim
nën kufijtë minimalë që parashikon dispozita ligjore, kjo bazuar në nenin 53 të Kodit
Penal.
- Që në fillim të shqyrtimit dhe deri në përfundim i pandehuri ka mbajtur qëndrim
pohues dhe pendues për kryerjen e kësaj vepre penale.
- Duke u nisur edhe nga kushtet familjare dhe ekonomike ky i pandehur është familjar,
ka një familje në ngarkim, gjendja e vështirë ekonomike, etj., prandaj kërkojmë nga
Gjykata e Lartë, në aplikim të nenit 53 të Kodit Penal, të ulë dënimin e dhënë nën
kufirin minimal që e parashikon ligji.
380
Lartë Bujar Sheshi, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër dhe Gjykatës së Apelit Gjirokastër, duke deklaruar fajtorë të pandehurit për
veprën penale të parashikuara nga neni 283/2 i K.Penal; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarve
Elton Hodollari dhe Gerti Miho, av. S.Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Apelit Gjirokastër; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Erion Latka, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në lidhje me masën e dënimit; dhe,
VЁREN
Se vendimi nr.8, datë 25.01.2010 i Gjykatës se Apelit Gjirokastër është rezultat i
zbatimit të drejtë të ligjit material e procedural penal dhe si i tillë ai do të lihet në fuqi.
Më datë 04.01.2009, rreth orës 02:00, në anë të rrugës kryesore të qytetit Gjirokastër,
pranë vendit të quajtur “Kafe Bora” është parë nga policia një furgon me targa KO 7149 i
ndaluar. Pasi janë afruar forcat e policisë kanë konstatuar se drejtuesi i mjetit, i pandehuri
Elton Hodollari, po bënte gomën. Mbi pyetjen nga ana e policisë ai ka shpjeguar se mjeti nuk
ishte i tij por i shtetasit Erion Latka nga Korça dhe se nuk kishte gjë të ngarkuar por ishte
bosh.
Në këtë kohë i pandehuri, Elton Hodollari kishte marrë në telefon pronarin e mjetit, të
gjykuarin Erion Latka, lidhur me defektin që kishte pësuar. Ndërkohë që aty kishte ardhur
policia, prej këtyre është vënë re se ka kaluar me shpejtësi një autoveturë tip “BMW” me
targa të Korçës dhe nuk ka ndaluar por është larguar pasi ka parë policinë pranë fugonit; pasi
janë vënë në ndjekje nga ana e policisë është ndaluar mjeti BMW me targa KO 6828B që
drejtohej nga i gjykuari Gerti Miho dhe si pasagjer ishte edhe i gjykuari Erion Latka.
Punonjësit e policisë pas dyshimeve i kanë shoqëruar mjetet dhe drejtuesit e tyre në
Komisariatin e Policisë Gjirokastër.
Nga kontrolli i automjetit furgon tip “Benz” me targa KO 7149, ka rezultuar se pas
sediljes së shoferit, në fund të karrocerisë ishte krijuar një dhomë e fshehtë në të cilën ishin
fshehur 72 pako me nga 1 kg lëndë e dyshuar si narkotikë.
Pas kësaj janë arrestuar në flagrancë shtetasit Erion Latka, Elton Hodollari dhe Gerti
Miho si të dyshuar për kryerjen e veprës penale “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”,
parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal.
Pas kryerjes së ekspertimit biokimik nr.984, datë 03.02.2009, rezultoi se materiali
bimor objekt ekspertimi është produkt herbal i bimës Cannabis Sattiva.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.226, datë 03.09.2009,
ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Erjon Bajram Latka, për veprën penale “Prodhimi
dhe shitja e bimëve narkotike në bashkëpunim” dhe në bazë të nenit 283/2 të Kodit Penal e
dënon me 10 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Elton Kujtim Hodollari, për veprën penale të
“Prodhimit dhe shitjes së bimëve narkotike në bashkëpunim” dhe në bazë të nenit 283.2 të
Kodit Penal e dënon me 8 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gerti Llazi Miho, për veprën penale të “Përkrahjes
së autorit të krimit” dhe në bazë të nenit 302.1 të Kodit Penal e dënon me 1 një vit burgim.
381
Vuajtja e dënimit për të tre të pandehurit fillon nga dita e arrestimit datë 04.01.2009
dhe pjesa e mbetur e dënimit do të vuhet në burg të sigurisë së zakonshme.
Ndryshimin e vendimit penal nr.226, datë 03.09.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër në lidhje me të pandehurin Erion Bajram Latka si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit, Erion Bajram Latka për kryerje të veprës penale
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal dhe dënimin
e tij me 5 vjet burgim.
Prishjen e vendimit të mësipërm dhe pushimin e çështjes në ngarkim të të pandehurit,
Elton Kujtim Hodollari.
Lënien në fuqi të vendimit të sipërcituar në lidhje me të pandehurin Gerti Miho dhe
disponimin për pjesën tjetër të vendimit.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, brenda afatit ligjor, kanë
paraqitur rekurs prokurori dhe i gjykuari Erjon Latka, me shkaqet dhe pretendimet e
përmendura më sipër, në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Gjykata e apelit çmon se nga gjykata e shkallës së parë nuk janë analizuar drejt provat
e marra dhe të shqyrtuara në seancë gjyqësore, elementët e veprës penale dhe fajësia e secilit
të pandehur. Prej saj nuk janë analizuar faktet dhe provat lidhur me fajësinë e të pandehurit
Elton Hodollari, por për këtë të pandehur konkludon mbi dyshime duke e deklaruar fajtor për
veprën penale si të kryer në bashkëpunim me të pandehurin Erjon Latka, pa iu referuar asnjë
prove në kuptim të ligjit procedural. Gjykata nuk analizon elementët e veprës penale,
marrëveshjen ndërmjet bashkëpunëtorëve apo dijeninë e të pandehurit Elton për veprën
penale konkrete.
Nisur nga provat e marra në tërësi jo vetëm nuk provojnë autorësinë e të pandehurit
Elton Hodollari, por as nuk krijojnë dyshime mbi fajësinë e tij. Askush nga personat e pyetur
si në hetimet paraprake edhe në seancë gjyqësore, nuk rezulton të ketë deklaruar se i
pandehuri kishte dijeni për bimën narkotike të ngarkuar në furgon, si dhe nisur nga vendi i
fshehtë ku ajo ishte futur ai objektivisht nuk kishte mundësi ta dinte.
Organi i prokurorisë, si dhe gjykata e shkallës së parë, i referohen si provë të vetme
vetëm deklarimeve të dhëna në hetimet paraprake para oficerit të policisë gjyqësore vetëm
nga i pandehuri Erion Latka, pasi dy të pandehurit e tjerë nuk kanë dhënë asnjë implikim për
të pandehurin Elton Hodollari, as në hetim dhe as në seancë gjyqësore. Nuk ka asnjë provë
tjetër për të konfirmuar apo vlerësuar vërtetësinë e tyre, për më tepër nuk rezulton të jetë bërë
kundërshtimi i dëshmisë së dhënë në seancë gjyqësore, referuar deklarimeve të dhëna në
policinë gjyqësore. Jo vetëm që nuk provohet që midis të pandehurve të ketë pasur ndonjë
marrëveshje por mungon edhe elementi i anës subjektive të veprës penale për këtë të
pandehur.
Nga tërësia e provave të marra dhe të shqyrtuara në seancë gjyqësore nuk rezulton se i
pandehuri Gerti Miho të ketë pasur dijeni apo të ketë bashkëpunuar me të pandehurin Erion
Latka në veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së lëndës narkotike”, parashikuar nga neni
283/2 i K.Penal. Nuk është bërë as kundërshtimi i dëshmisë sipas nenit 362 të K.Pr.Penale.
Në bazë të provave të marra në shqyrtimin gjyqësor të çështjes nuk rezulton e provuar
që i pandehuri Gerti Miho të ketë pasur jo vetëm marrëveshje bashkëpunimi me të
pandehurin Erion Latka për veprën e kryer, por as dijeni për sa ky i fundit ka kryer në mënyrë
të pavarur mbi veprën që akuzohet. Në momentin kur dy të pandehurit Erion Latka dhe Gerti
Miho janë kthyer nga rruga për tek furgoni që ishte i pandehuri Elton Hodollari, sapo panë
makinën e policisë, i pandehuri Gerti Miho si drejtues i mjetit nuk ka ndaluar por ka ikur
duke u larguar me shpejtësi. Ky i pandehur i ka shërbyer autorit të krimit, Erion Latka, për t’i
382
shpëtuar kapjes nga policia, duke konsumuar elementët e veprës penale të “Përkrahjes së
autorit të krimit”, parashikuar nga neni 302/1 i K.Penal.
Për të pandehurin Erion Latka duhet ndryshuar vendimi, duke i dhënë faktit një
përcaktim të ndryshëm nga ai që ka bërë prokurori, duke e deklaruar fajtor për kryerjen e
veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i
K.Penal.
D. Në lidhje me rekursin dhe zgjidhjen e çështjes
I. Shkaqet e parashtruara në rekurs, në lidhje me fajësinë dhe cilësimin ligjor të veprës
penale nga ana e prokurorit, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë kanë
rezultuar të pabazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, nuk do të
pranohen.
Kështu nuk ka rezultuar se nga ana e të gjykuarve Erjon Latka, Gerti Miho dhe Elton
Hodollari të jenë konsumuar elementët e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së lëndës
narkotike” në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal dhe të dyja gjykatat kanë
konkluduar drejt, duke bërë ndryshimin e cilësimit juridik të veprës penale në “Prodhimit dhe
shitjes së lëndës narkotike”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal për të gjykuarin Erjon
Latka. Ndërsa për të gjykuarin Gerti Miho drejt i ka kualifikuar veprimet e tij sipas nenit
302/1 të K.Penal.
Në lidhje me cilësimin juridik të veprës penale ky kolegj çmon se për vlerësimin e
përgjegjësisë penale të të gjykuarit Erjon Latka duhen analizuar elementët e figurës së veprës
penale “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal.
1. Me veprimet e tij të kundra-ligjshme i pandehuri Erjon Latka ka cenuar
marrëdhëniet juridike të vendosura për të garantuar rendin dhe sigurinë publike, jetën dhe
shëndetin e personit, rregullat për shitjen, dhënien apo marrjen dhe mbajtjen e lëndëve
narkotike dhe psikotrope.
2. Nga ana objektive vepra penale e “Prodhimit dhe shitjes së lëndës narkotike“ është
kryer me veprime aktive kriminale të konkretizuara në formën e mbajtjes së lëndës narkotike
me qëllim shitjen e saj, pasi sasia prej 72 pako me nga 1 kg i është gjetur në automjetin tip
furgon me targa KO 7149, që drejtohej nga shtetasi Gerti Miho.
3. I gjykuari ka mbushur moshën për përgjegjësi penale dhe është i përgjegjshëm nga
ana mendore, prandaj është subjekt i veprës penale.
4. Nga pikëpamja subjektive vepra penale është kryer në formën e dashjes direkte,
pasi i gjykuari ka parashikuar dhe dëshiruar pasojat e veprës penale. Duke analizuar në tërësi
veprimet që përbëjnë anën objektive të veprës penale provohet se i gjykuari ka shprehur
vullnetin në kryerjen e veprës penale dhe në ardhjen e pasojave.
Në lidhje me pretendimin e bashkëpunimit mes të gjykuarit Erjon Latka me të
gjykuarit e tjerë Elton Hodollari dhe Gerti Miho, në rastin objekt gjykimi, në veprimet e të
gjykuarve nuk gjenden elementët e kësaj vepre penale, pasi nga provat e paraqitura nga
organi i akuzës nuk provohet bashkëpunimi, pra dijenia e të gjykuarve Elton Hodollari dhe
Gerti Miho për mbajtjen e lëndës narkotike nga i gjykuari Erjon Latka.
Drejt ka arsyetuar Gjykata e Apelit Gjirokastër se nisur nga provat e marra në tërësi jo
vetëm nuk provohet autorësia e të gjykuarit Elton Hodollari, por as nuk krijojnë dyshime mbi
fajësinë e tij. Askush nga personat e pyetur si në hetimet paraprake edhe në seancë gjyqësore
nuk rezulton të ketë deklaruar se i gjykuari kishte dijeni për bimën narkotike të ngarkuar në
furgon, si dhe nisur nga vendi i fshehtë ku ajo ishte futur ai objektivisht nuk kishte mundësi ta
dinte.
383
Prova e vetme janë deklarimet e dhëna në hetimet paraprake para oficerit të policisë
gjyqësore nga i gjykuari Erion Latka. Nuk ka asnjë provë tjetër për të konfirmuar apo
vlerësuar vërtetësinë e tyre sipas nenit 152/3 të K.Pr.Penale. Pra nuk provohet që midis të
gjykuarve të ketë pasur ndonjë marrëveshje për kryerjen e veprës penale.
Nga tërësia e provave të marra dhe të shqyrtuara në seancë gjyqësore rezulton e
provuar që i gjykuari Gerti Miho i ka shërbyer autorit të krimit, Erjon Latka, për t’i shpëtuar
kapjes nga policia, duke konsumuar elementët e veprës penale të “Përkrahjes së autorit të
krimit”, parashikuar nga neni 302/1 i K.Penal, siç me të drejtë kanë arsyetuar gjykatat.
II. Në lidhje me pretendimet e të gjykuarit Erjon Latka në rekurs për uljen e dënimit
nën minimum, ky kolegj vlerëson se ato janë të pabazuara në ligj.
Por Kolegji Penal çmon se duhen analizuar ekzistenca e të gjitha rrethanave që i kanë
shërbyer gjykatës së apelit në caktimin e masës së dënimit.
Në lidhje me caktimin e masës së dënimit neni 47 dhe 53 i K.Penal parashikojnë se:
“Gjykata cakton dënimin duke respektuar dispozitat e pjesës së përgjithshme të këtij Kodi
dhe kufijtë e dënimeve të parashikuar në ligj për veprën penale.
Në caktimin e dënimit ndaj personit ajo merr parasysh rrezikshmërinë e veprës
penale, të autorit të saj, shkallën e fajit, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese” (neni 47).
“Gjykata, në raste të veçanta, kur çmon se vepra dhe autori i saj paraqesin
rrezikshmëri të pakët dhe janë të pranishme disa nga rrethanat lehtësuese, ka të drejtë të
caktojë një dënim nën minimumin ose një lloj dënimi më të butë se ai që parashikon dispozita
përkatëse” (neni 53).
Kolegji Penal çmon të marrë në analizë kriteret e sanksionuara në nenin 47 të
K.Penal, si më poshtë:
- rrezikshmërinë e veprës penale e cila paraqet një rrezikshmëri të lartë shoqërore,
duke u nisur nga sanksioni që parashikon dispozita përkatëse (neni 283/1 i K.Penal), i cili
është nga pesë gjer në dhjetë vjet burgim.
- rrezikshmërinë shoqërore të autorit të veprës penale, si personalitetin e të gjykuarit, i
cili është pa precedent penal;
- shkallën e fajit pasi vepra penale është kryer me dashje direkte pasi i gjykuari ka
parashikuar ardhjen e pasojës, e ka dëshiruar atë dhe me ndërgjegje e ka lejuar.
- përsa i takon rrethanave lehtësuese ky kolegj çmon se ekziston një nga rrethanat e
parashikuara nga neni 48 i K.Penal pasi i gjykuari është penduar për veprën e kryer.
Bazuar në neni 49 të K.Penal ai rezulton se është i martuar, ka një fëmijë të mitur dhe
bashkëshortja e tij është e papunë.
Këto rrethana mund të jenë të tilla që të justifikojnë caktimin e masës së dënimit në
minimumin e caktuar nga ligji (neni 283/1 i K.Penal) por jo nën këtë minimum, pasi nuk
konstatohet një rrezikshmëri e ulët e autorit dhe e veprës penale dhe as prezenca e disa
rrethanave lehtësuese.
Gjykata e Apelit Gjirokastër ka zbatuar drejt ligjin material penal, kur ka bërë kualifikimin
ligjor të veprës penale të kryer dhe ka arritur në fajësinë e të gjykuarit Erjon Latka, për
kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal dhe jo asaj për të cilën ishte
ngritur akuza, neni 283/2 i K.Penal, kualifikimin e veprës penale të kryer nga i dyshuari Gerti
Miho sipas nenit 230/1 i K.Penal, si dhe pushimin e çështjes për veprën penale të parashikuar
nga neni 283/2 i K.Penal për të gjykuarit Gerti Miho dhe Elton Hodollari.
Në rrethanat e parashtruara, vendimi nr.08, datë 25.01.2010,i Gjykatës së Apelit
Gjirokastër të lihet në fuqi.
384
PЁR KЁTO ARSYE
“a” i Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.08, datë 25.01.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
385
Nr.00-2013-531 i Vendimit (82)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 06.03.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:
TË GJYKUARIIT: HOSEANTONIO (ROLAND) QUNI
A K U Z U A R:
Për veprën penale të "Plagosjes së rëndë me dashje".
Baza Ligjore: Neni 88/1 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.688, datë 28.04.2011 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Hoseantonio Quni për kryerjen e veprës
penale të “Plagosjes së rëndë me dashje”, parashikuar nga neni 88/1 i Kodit
Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni me 4 (katër) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurin
Hoseantonio Quni me 2 (dy) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga data e ekzekutimit të këtij vendimi dhe të kryhet
në një burg të sigurisë së zakonshme.
Në bazë të nenit 190/1/c të K.Pr.Penale urdhërohet që prova materiale e
sekuestruar, thikë e gjetur në vendin e ngjarjes, të zhduket.
I pandehuri Hoseantonio Quni ngarkohet të paguajë 1/3 e shpenzimeve
procedurale gjatë fazës së hetimeve paraprake, si dhe shpenzimet gjyqësore.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs i gjykuari Hoseantonio Cuni nëpërmjet av.
Vjollca Pustina dhe kërkon: “Ndryshimin e vendimit nr.987, datë 09.09.2011 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.688, datë 28.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
duke ndryshuar cilësimin ligjor të veprës në “Moskallëzim krimi” dhe duke e dënuar me
gjobë.
Si shkaqe të rekursit avokatja paraqet:

- Asnjë dëshmitar nuk pranon që të këtë parë të gjykuarin të qëllojë mbi shtetasin
Erjon.
386
- Paraqitja për njohje është bërë në kundërshtim me ligjin dhe me vendimin nr.5 të
Gjykatës Kushtetuese pasi është kryer pa praninë e avokatit.
- I gjykuari ka dhënë ndihmë me mjetin e tij duke u larguar për të qetësuar situatën.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.987, date 09.09.2011 i Gjykatës së Apelit Tirane është marrë në zbatim
të drejtë të ligjit procedural dhe material penal dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
1. Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka filluar ndaj të gjykuarve
Hoseantonio Quni, Aleksandër Toma e Besmir Alia procedimin penal nr.3244, viti
2009, duke i akuzuar ata, përkatësisht Hosenatonio Quni, në bazë të nenit 88/1 të
K.Penal, Aleksandër Toma në bazë të nenit 88/a të K.Penal, Besmir Alia në bazë të
nenit 300 të K.Penal. Çështja për të gjykuarit e tjerë është veçuar.
2. Nga provat e administruara në dosje ka rezultuar në datë 13.09.2009, rreth orës 00.10,
në lokalin “Guva e Qetë”, në Tiranë, shtetasit Aleksander Toma, Hosenatonio Qusi,
Besmir Alia, si dhe shtetasja Enkelejda Rexha, shoqe e Aleksandrit, kanë qenë duke
pirë pije alkoolike. Gjatë kësaj kohe shtetësja Enkelejda Rexha ka thyer një shishe
birre, duke prishur qetësinë e klientëve të tjerë. Për këtë shkak i dëmtuari Erjon Hysaj,
i cili ishte roje sigurie në lokal, ka ndërhyrë dhe e ka kapur nga krahët shtetasen
Enkelejda Rexha për ta nxjerrë jashtë. Në këtë moment ka ndërhyrë Aleksandër Toma
për të mos e lejuar Erjonin ta nxirrte Enkelejdën nga lokali. Erjon Hysaj në këtë
moment ka kapur për fyti shtetasin Aleksandër Toma dhe e ka goditur me grusht në
fytyrë. Aleksandër Toma, ka goditur dy herë Erjonin me një biçak, në pjesën anësore
të kofshës së majtë dhe në ijen e majtë. Në këtë moment për t`i ardhur në ndihmë
Aleksandrit, ka ndërhyrë pa i kërkuar ndihmë kush shtetasi Hoseantonio Quni, i cili e
ka qëlluar Erjonin dy herë me thikë në pjesën e barkut.
3. Nga këto goditje është shkaktuar dëmtimi i zorrëve dhe i stomakut i shtetasit Erjon
Hysaj. Sipas aktit të ekspertimit mjeko-ligjor nr.1391, datë 14.10.2009, rezulton se tek
shtetasi Erjon Hysaj (Valbona) janë konstatuar dëmtime, plagë në bark, plagë në
kofshën e majtë, çarje e stomakut dhe e zorrëve, grumbullim gjaku në kavitetin e
barkut. Këto dëmtime janë shkaktuar me mjet të mprehtë prerës-shpues, siç mund të
jetë thika dhe hyjnë në kategorinë e plagosjeve të rënda, pasi kanë qenë të rrezikshme
për jetën në momentin e shkaktimit të tyre, po të mos jepej ndihma e menjëhershme
dhe e kualifikuar mjekësore.
4. Shtetasi Besmir Alia, i cili ka parë ngjarjen, ka dalë jashtë lokalit, ku ka pritur derisa
kanë dalë dy shokët e tij, si dhe Enkelejda Rexha. Me pas të katër këta persona janë
larguar me automjetin e shtetasit Hoseantonio Quni.
5. Sipas akt dëshmisë mjeko ligjore nr.1433, datë 26.11.2009, rezulton se tek shtetasi
Aleksandër Toma vërehet një mbetje plage në ijën e djathtë. Ky dëmtim është
shkaktuar me mjet të fortë mbrehtës dhe hyn në kategorinë e atyre dëmtimeve, të cilat
sjellin si pasojë humbje të aftësisë së përkohëshme në punë në masën deri në 9 ditë.
387
6. Sipas aktit të ekspertimit teknik nr.7077, datë 22.09.2009, rezulton se thika objekt
ekspertimi (e gjetur në vendin e ngjarjes) është thikë e fabrikuar dhe nuk i plotëson
kushtet teknike të armëve të ftohta.
7. Një nga veprimet hetimore të kryera është procesverbali i njohjes me fotografi, datë
07.10.2009, ku shtetasi Erjon Hasani, ka njohur ndërmjet disa fotografive shtetasin
Hoseantonio Quni, si autor të veprës penale. Gjithashtu është realizuar procesverbali
për njohjen e personit e fotografi, datë 09.10.2009, ku shtetësja Viola Shuli, ka njohur
ndërmjet disa fotografive shtetasin Hoseantonio (Landi) Quni, të cilin ajo e njihte si
Landi nga Puka, si autor të veprës penale.
8. Në përfundim të hetimeve, organi i prokurorisë i ka akuzuar të pandehurit Aleksandër
Toma dhe Besmir Alia përkatësisht sipas neneve 88/a e 300 të K.Penal dhe këta
shtetas janë dënuar me vendimin nr.1095, datë 19.07.2010 të Gjykatës të Rrethit
Gjyqësor Tiranë, ndërsa i gjykuari Hoseantonio Quni është akuzuar për veprën penale
të “Plagosjes së rëndë me dashje”, parashikuar nga neni 88/1 i Kodit Penal.
9. I gjykuari është hetuar dhe gjykuar në mungesë, dhe nëpërmjet përfaqësueses së tij
nuk e ka pranuar akuzën, dhe ka kërkuar ndryshimin e kualifikimit, duke e kualifikuar
në veprën penale përkrahja e autorit të krimit, parashikuar nga neni 302 i K.Penal.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.688, datë 28.04. 2011 ka
vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Hoseantonio Quni për kryerjen e veprës penale të
“Plagosjes së rëndë me dashje”, parashikuar nga neni 88/1 i Kodit Penal dhe dënimin
e tij në bazë të këtij neni me 4 (katër) vjet burgim.
ii. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurin
Hoseantonio Quni me 2 (dy) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
iii. Vuajtja e dënimit fillon nga data e ekzekutimit të këtij vendimi dhe të kryhet në një
burg të sigurisë së zakonshme.
iv. Në bazë të nenit 190/1/c të K.Pr.Penale urdhërohet që prova materiale e sekuestruar,
thikë e gjetur në vendin e ngjarjes, të zhduket.
v. I pandehuri Hoseantonio Quni ngarkohet të paguajë 1/3 e shpenzimeve procedurale
gjatë fazës së hetimeve paraprake, si dhe shpenzimet gjyqësore.
11. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.987, datë 09.09.2011 ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.688, datë 28.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
12. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs i gjykuari Hoseantonio Cuni
nëpërmjet përfaqësueses së tij dhe kërkon: “Ndryshimin e vendimit nr.987, datë
09.09.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.688, datë 28.04.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke ndryshuar cilësimin ligjor të veprës në
“Moskallëzim krimi“ dhe duke e dënuar me gjobë, duke paraqitur shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
13. Gjykata e Apelit Tiranë e ka konsideruar të drejtë vendimin e Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë dhe arsyeton se: “...Me provat shkresore, si dhe me shpjegimet e palëve, u
provua plotësisht gjatë gjykimit fakti i plagosjes së rëndë me dashje të të dëmtuarit
Erjon Hysaj, nga i pandehuri Hoseantonio (Roland) Quni, fakt i cili përbën vepër
penale të parashikuar nga N.88/1 i K.Penal...i pandehuri i ka konsumuar plotësisht
elementët e veprës penale të plagosjes së rëndë me dashje...”
388
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga ankuesi
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimet e paraqitura në
rekursin e të gjykuarit janë të pabazuara dhe nuk përmbajnë shkaqe ligjore për
cënimin e vendimit nr.987, datë 09.09.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se të gjitha shkeljet proceduriale me
pasojë pavlefshmërinë e gjykimit, ashtu edhe kualifikimi ligjor i faktit penal në lidhje
me deklarimin fajtor, të pretenduara në rekurs nga i gjykuari, nuk qëndrojnë.
16. Kolegji Penal vlerëson se kualifikimi i veprës penale nga ana e gjykatave është marrë
në përputhje me vlerësimin e drejtë të provave dhe në analizë ligjore të figurës së
veprës penale. Gjykatat kanë arritur në këtë konkluzion duke u nisur nga provat e
shqyrtuara duke konkluduar se i gjykuari duhet të deklarohet fajtor për veprën penale
të plagosjes së rëndë me dashje, të parashikuar nga neni 88/1 i Kodit Penal. Ky
kualifikim është bërë duke u nisur nga ana subjektive dhe pasoja e ardhur nga vepra
penale.
17. Për kualifikimin ligjor të veprës është e rëndësishme të vërtetohet “pasoja” e ardhur
nga veprimet e kundraligjshme të të gjykuarit, si element i anës objektive të veprës
penale. Për veprën penale të “Plagosjes së rëndë me dashje” pasojat konsistojnë në
gjymtimin, shëmtimin, ndërprerjen e shtatëzanisë, çdo dëmtim tjetër të përhershëm të
shëndetit apo dëmtime që kanë qenë të rrezikshme për jetën në çastin e shkaktimit të
tyre. Përcaktimi juridik i pasojës së veprave të mësipërme penale si elemente të anës
objektive të tyre konsiderohet çështje e vlerësimit shkencor, pra objekt i ekspertimit
mjeko-ligjor, dhe ashtu siç është konkluduar nga akti i ekspertimit mjeko-ligjor
nr.1391, datë 14.10.2009, tek shtetasi Erjon Hysaj (Valbona) janë konstatuar dëmtime,
plagë në bark, plagë në kofshën e majtë, çarje e stomakut dhe e zorrëve, grumbullim
gjaku në kavitetin e barkut. Këto dëmtime janë shkaktuar me mjet të mprehtë prerës-
shpues, siç mund të jetë thika dhe hyjnë në kategorinë e plagosjeve të rënda, pasi
kanë qenë të rrezikshme për jetën në momentin e shkaktimit të tyre, po të mos jepej
ndihma e menjëhershme dhe e kualifikuar mjekësore.
18. I gjykuari Hoseantonio (Roland) Quni me veprime aktive kriminale (mekanizmi i
kryerjes së veprës penale është trajtuar më sipër), ka dëmtuar shëndetin e shtetasit
Erjon Hysaj duke i shkaktuar dëmtime të rënda, të rrezikshme për jetën, në çastin e
shkaktimit siç është trajtuar më lart në aktin e ekspertimit mjeko-ligjor. Vepra penale
është kryer nga i gjykuari me dashje direkte. Pra, janë konsumuar prej tij edhe
elementet e anës subjektive të kësaj vepre.
19. Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se nuk ka vend për cënimin e
vendimit të gjykatës së apelit në lidhje me ndryshimin e kualifikimit ligjor të saj, siç
ka pretenduar mbrojtja që veprimet e të gjykuarit janë kryer për vetë-mbrojtje dhe ai
duhet të deklarohet fajtor për veprën penale të “Moskallëzimit të krimit”. Nga provat
e administruara në hetim e gjykim ka rezultuar e provuar tej çdo dyshimi të arsyeshëm
se i gjykuari ka konsumuar elementët e veprës penale të “Plagosjes së rëndë me
dashje”. Provat e vlerësuara nga gjykata konform N.152/1 të K.Pr.Penale si:
shpjegimet e palëve, aktet e ekspertimit, proces-verbalet e kqyrjes së vendit të
ngjarjes, procesverbalet e njohjes, etj., e provojnë akuzën plotësisht.
20. Edhe pretendimet e paraqitura në rekurs, në lidhje me pavlefshmërinë e paraqitjes për
njohje, janë të pabazuara. Veprimet e kryera janë në përputhje me N.172 të
K.Pr.Penale1.
1
Neni 172 i K.Pr.Penale “Zhvillimi i njohjes”
1. Pasi largon atë që duhet të bëjë njohjen, organi procedures siguron praninë e të paktën dy personave sa më të ngjashëm me
atë që duhet të njihet. E fton këtë të fundit të zgjedhë vendin e tij në raport me të tjerët duke u kujdesur që të paraqitet, sa të
jetë e mundur, në të njëjtat kushte në të cilat do të kishte qenë parë nga personi i thirrur për njohje. Pasi paraqitet personi që
389
Paraqitja për njohje është kryer në ambjentet e Drejtorisë së Policisë së Qarkut Tiranë,
datë 07.10.2009 dhe datë 09.10.2009, përpara se i gjykuari të kishte cilësinë
proceduriale të të pandehurit, apo personit nën hetim. Ku paraprakisht është thirrur
deklaruesi E.Hasani dhe Viola Shuli dhe pasi janë larguar, kanë sjellë foton e të
gjykuarit dhe tre personave të tjerë të ngjashëm me të. Veprimi i njohjes është
fotografuar dhe procesverbali i njohjes është nënshkruar rregullisht. Gjithashtu me
kërkesën e tij, i gjykuari ka zgjedhur të gjykohet me gjykim të posaçëm, atë të
gjykimit të shkurtuar dhe siç shprehet Gjykata e Lartë në Vendimin Unfikues nr.2, viti
2003 “...Këtij gjykimi në dallim nga gjykimi i zakonshëm i mungon faza e marrjes
së provave dhe kërkesat lidhur me pavlefshmërinë e tyre. Ligji parashikon që çështja
zgjidhet në gjëndjen që janë aktet, që nënkupton pranimin e tyre nga palët ashtu
sikurse janë“. Dhe kjo kërkesë e të gjykuarit, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, është
paraqitur jashtë afatit procedural të mundshëm.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 gërma “a” të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.987, date 09.09.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 06.03.2013
do të bëjë njohjen gjykata e pyet nëse njeh ndonjërin nga ata që i paraqiten për njohje dhe, në rast se po, e fton të tregojë se
cilin njeh dhe ta saktësojë nëse është i sigurt.
2. Kur ka arsye të mendohet se personi i thirrur për të bërë njohjen mund të frikësohet ose të ketë ndikime të tjera nga prania
e personit që duhet njohur, organi procedues urdhëron që veprimi të kryhet pa e parë ky i fundit të parin.
3. Në procesverbal shënohen, me pasojë pavlefshmërie, mënyra e zhvillimit të njohjes. Organi procedues mund të urdhërojë
që zhvillimi i njohjes të dokumentohet edhe me fotografime ose filmime.
390
Nr.00-2013-1548 i Vendimit (83)
VENDIM

TË GJYKUARVE: ALEKSANDËR SHEHU

SOKOL SHEHU
OBJEKTI:
Rishikimi i vendimit penal nr.14, datë 14.12.2011,
të Gjykatës së Shkalles së Parë për Krime të Rënda Tiranë.
Rishikim i vendimit penal nr.06, datë 27.01.2012,
të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda.
Rishikim i vendimit penal nr.00-2012-238, datë 01.03.2012,
të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Heqjen e masës së konfiskimit të pasurisë
të vendosur me vendimet penale të mësipërme
Baza Ligjore: Neni 449, neni 450, pika germat (a), (e) dhe (c),
neni 452, pika 1 e 2; neni 453, pika 1 të K.Pr.Penale.
Neni 3, pika 1, germa (d); neni 5, pika 1 e 2; neni 2,4 pika 2, germa (b)
të ligjit nr.10192, datë 03.12.2009 “Për parandalimin dhe goditjen e krimit
të organizuar dhe trafikimit nëpërmjet masave parandaluese kundër pasurisë”.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.14, datë
Pranimin e kërkesës, konfiskimin e pasurive e mëposhtme:
Llogarisë bankare në lekë në Bankën “Intesa San Paolo”, Dega Tiranë, me
nr.42 14 21 35 101, e hapur në datë 11.08.2005, në emër të Aleksandër Shehut
me gjendje aktuale (në momentin e verifikimit, datë 21.05.2009) 2.966
(dymijë e nëntëqind e gjashtëdhjetë e gjashtë) lekë.
-Llogarisë bankare në dollarë amerikanë në Bankën “Intesa San Paolo”, Dega
Tiranë, me nr.14 01 26 40 30 01, e hapur në datë 17.05.2006, në emër të
Aleksandër Shehut, me depozitim fillestar 960 (nëntëqind e gjashtëdhjetë)
dollarë amerikanë dhe gjendje aktuale (në momentin e verifikimit, datë
21.05.2009) 967 (nëntëqind e gjashtëdhjetë e shtatë) dollarë amerikanë.
391
Llogarisë bankare në euro në Bankën “Intesa San Paolo”, Dega Tiranë, me
nr.14 01 26 40 14 01, e hapur në datë 08.11.2005, në emër të Aleksandër
Shehut, me gjendje aktuale (në momentin e verifikimit, datë 21.05.2009)
507.271 (pesëqind e shtatëmijë e dyqind e shtatëdhjetë e një) euro.
Llogarisë në euro, në Bankën Intesa San Paolo, Dega Tiranë, me nr.42 14 21
35 102, e hapur në datë 03.01.2008, në emër të Aleksandër Shehut, me gjendje
në momentin e verifikimit (datë 21.05.2009), 525.671 (pesëqind e njëzet e
pesëmijë e gjashtëqind e shtatëdhjetë e një) euro dhe gjendje aktuale
519.274.85 (pesëqind e nëntëmbëdhjetëmijë e dyqind e shtatëdhjetë e katër,
pikë tetëdhjetë e pesë) euro.
Llogarisë bankare në euro në Bankën “Intesa San Paolo”, Dega Fier, në emër
të Aleksandër Shehut, me numër bazë të klientit 84 36 97 dhe numër depozite
me afat 004 DT 1Y 08 02 10 004, me gjendje në momentin e verifikimit (datë
21.05.2009), 533.000 (pesëqind e tridhjetë e tremijë) euro dhe gjendje aktuale
549.965,38 (pesëqind e dyzetë e nëntëmijë e nëntëqind e gjashtëdhjetë e pesë,
pikë tridhjetë e tetë) euro.
Llogarisë bankare në euro,në Bankën “Intesa San Paolo”, Dega Tiranë, me
nr.45 99 58 35 101, e hapur në datë 09.01.2008, në emër të Sokol Shehut dhe
Fatos Zeka, në shumën prej 500.000 (pesëqind mijë) euro, me gjendje aktuale
në momentin e verifikimit (datë 21.05.2009), 522,561 (pesëqind e njëzetë e
dymijë e pesëqind e gjashtëdhjetë e një) euro.
Llogarisë bankare në euro në Bankën “Intesa San Paolo”, Dega, Tiranë, me
nr.49 01 07 35 101, e hapur në datë 20.05.2009, në emër të Can Murataj, me
një transaksion të vetëm, po në këtë datë, në shumën 500.000 (pesëqind mijë)
euro.
Për administrimin e përdorimin e pasurive të konfiskuara dhe ekzekutimin e
vendimit ngarkohen Zyrat e Përmbarimit Gjyqësor në Tiranë dhe Fier dhe
administrator Artjon Halili në Agjencinë e Administrimit të Pasurive të
Sekuestruara dhe të Konfiskuara pranë Ministrisë së Financave Tiranë.
Shpenzimet procedurale të kryera në shumën 952.776 (nëntëqind e pesëdhjetë
e dymijë e shtatëqind e shtatëdhjetë e gjashtë) lekë si dhe shpenzimet
gjyqësore u ngarkohen personave nën hetim Aleksandër Shehu dhe Sokol
Shehu, si dhe personave të tretë Can Murataj, Fatos Zeka, Syle Gërguri,
Nazmi Murataj, Sadri Mujrataj, Nexhmije Oruçi Arben Hajdini dhe Zenun
Zeka.
Gjykata e Apelit Për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.06, datë 27.01.2012, ka
vendosur:
Parë për Krime të Rënda Tiranë.
Referuar nenit 5, pika 3 të Ligjit nr.10192 datë 03.12.2009 “Për parandalimin
dhe goditjen kundër krimit të organizuar dhe trafikimit nëpërmjet masave
parandaluese kundër pasurisë”, urdhërohet pezullimi i pasojave të zbatimit të
masës së konfiskimit sipas këtij ligji deri në dhënien e vendimit gjyqësor
penal, për revokimin apo shuarjen e këtyre masave, për pikat me nr.1, 2, 3, 4,
6 dhe 7 të dispozitivit të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të
Rënda Tiranë.
392
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2012-238, datë 01. 03.2012, ka
vendosur:
Mospranimin e rekursit të ushtruar nga personat nën hetim Aleksandër Shehu,
Sokol Shehu si dhe personat e tretë, nëpërmjet avokatit të Shefqet Dizdari,
kundër vendimit nr.06, datë 27.01.2012 të Gjykatës së Apelit Për Krime të
Rënda Tiranë.

vendosur:
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Aleksandër Shehu, akuzuar për
kryerjen e veprës penale të pastrimit të produkteve të veprës penale, kryer në
bashkëpunim, parashikuar nga neni 287-25 i Kodit Penal.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Sokol Shehu, akuzuar për kryerjen e
veprës penale të pastrimit të produkteve të veprës penale, kryer në
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Can Murataj, akuzuar për kryerjen e
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Fatos Zeka, akuzuar për kryerjen e
Në bazë të neneve 274 e 275 të K.Pr.Penale urdhërohet heqja e sekuestros
preventive vendosur me vendimin nr.987 akti, datë 26.05.2009 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, vendimin nr.996 akti, datë 27.05.2009 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe me vendimin e dt. 27.05.2009 të prokurorit,
mbi llogaritë e të pandehurve:
Llogaria në lekë nr.42142135102, në Bankën “Intesa San Paolo”, në emër të
shtetasit Aleksandër Asllan Shehu.
Llogaria në USD, nr.140126403001, në Bankën “Intesa San Paolo”, në emër
të shtetasit Aleksandër Asllan Shehu.
Llogaria në Euro, nr.140126401401, në Bankën “Intesa San Paolo”, në emër të
shtetasit Can Azem Murataj.
shtetasit Sokol Asllan Shehu (me mbajtës të dytë shtetasin Fatos Zeka).
Llogaria në euro, nr.029425300000455, si dhe të gjithë llogaritë bankare dhe
depozitat me afat të hapura mbi bazën e kësaj llogarie, në “Alpha Bank” në
emër të shtetasit Can Azem Murataj.
Llogaria në Euro, me numër klienti 843697, me numër depozite me afat
004DT1Y080210004, në Bankën “Intesa San Paolo”, në emër të shtetasit
Aleksandër Asllan Shehu.
Në bazë të neneve 190 e 226 të K.Pr.Penale, asgjësimin e CD-ve, në të cilat
janë të regjistruara bisedat e përgjuara telefonike, si dhe përgjigjet nga
kompanitë e telefonisë celulare, sipas vendimit te prokurorit për bashkimin e
provave, kur ky vendim të ketë marrë formë të prerë.
Shpenzimet procedurale siç janë bërë.
393
Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 10
ditëve, duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes.
Mbështetur në nenet 449, 450/1/a.c , 452/1/2, 453/1 të Kodit të Procedurës Penale,

neni 3/1/d, 5/1/2 dhe 24/2/b të ligjit nr.10192, datë 03.12.2009 “Për parandalimin dhe
goditjen e krimit të organizuar dhe trafikimit nëpërmjet masave parandaluese kundër
pasurisë” në Gjykatën e Lartë është paraqitur një kërkesë për rishikimin e vendimit penal
nr.14, date 14.12.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë vendimit
nr.06, datë 27.01.2012 të Gjykatës së Apelit Për Krime të Rënda Tiranë, si dhe vendimit
nr.00-2012-238 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë dhe heqjen e masës së konfiskimit të
pasurisë vendosur me vendimet penale të mësipërme,duke paraqitur rrethana dhe fakte për
rishikimin këtyre vendimeve, në mënyrë të përmbledhur si më poshtë:
- Procedimi pasuror i nisur nga Prokuroria e Krimeve të Rënda Tiranë ka pasur si shkak
përcjelljen e një pjese të materialit hetimor nga prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë,
që ka të bëjë me procedimin penal nr.1927 të vitit 2010 për veprën penale të
“Pastrimit të produkteve të veprave penale” në ngarkim të shtetasve nën hetim Sokol
Shehu e Aleksandër Shehu.
- Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë pas përfundimit të hetimeve vendosi dërgimin e
çështjes në gjyq, me të pandehur Aleksandër Shehu, Sokol Shehu, Can Murataj e
Fatos Zeka, duke i akuzuar se në bashkëpunim kishin kryer veprën penale të
“Pastrimit të produkteve të veprës penale” dhe pas shqyrtimit gjyqësor nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.821, datë 23.05.2012, në zbatim të nenit
288/1/b të K.Pr.Penale, është vendosur deklarimi i pafajshëm i këtyre të pandehurve.
- Vendimi penal nr.821, datë 23.05.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
marrë formë të prerë, pasi Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk ka ushtruar të
drejtën e ankimit.
- Në nenin 5 të Ligjit nr.10192, datë 03.12.2009, “Për parandalimin dhe goditjen
kundër krimit të organizuar dhe trafikimit nëpërmjet masave parandaluese kundër
pasurisë”, është parashikuar marrëdhënia e procedimit pasuror në lidhje me
procedimin penal, duke përcaktuar pavarësinë e procedimit pasuror nga ai penal, por
pavarësisht sa më sipër neni 24 [2] pika 2/b i këtij ligji parashikon dhe ka zgjidhur
rastet kur pasuria mund të konfiskohet kur personi deklarohet i pafajshëm, duke
përcaktuar si raste të tilla ato të deklarimit të pafajshëm për pamjaftueshmëri të
provave ose kur vepra kryhet nga një person që nuk mund të akuzohet ose dënohet.
- Kështu në nenin 24 të ligjit të sipërcituar nuk janë përfshirë rastet kur vendimi i
pafajësisë është marrë në bazë të nenit 388, pika 1 germa a; b; c të Kodit Procedurës
Penale.
- Nisur nga sa më sipër dhe nga interpretimi i kundërt i nenit 2,4 pika 2, germa (b) i
ligjit nr.10192, datë 03.12.2009 të “Për parandalimin dhe goditjen kundër krimit të
organizuar dhe trafikimit nëpërmjet masave parandaluese kundër pasurisë”,
interpretim i njohur në teorinë e së drejtës penale, mendojmë se ligjvënësi ka
përjashtuar nga konfiskimi i pasurisë personat e deklaruar të pafajshëm sipas nenit
388/1/b të Kodit të Procedurës Penale, pasi fakti nuk përbën vepër penale.
- Si përfundim, duke përmbledhur sa parashtruam më sipër, kërkojmë që të rishikohen
vendimet penale të sipërcituara, pasi vendimi penal nr.821, datë 23.05.2012 i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë përbën një provë të re e cila tregon se faktet e vëna në
themel të vendimeve që kërkohen të rishikohen janë të gabuara dhe nuk pajtohen me
një vendim penal të formës së prerë.
- Prova që shoqëron kërkesën për rishikim është vendimi nr.821, datë 23.05.2012 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, i cili ka marrë formë të prerë pa u ankimuar.
394
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Hysen Keta, i cili
kërkoi mospranimin e kërkesës për rishikim; Avokaten Sidorela Kola, e cila kërkoi pranimin
e kërkesës; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
A. Rrethanat e çështjes.
1. Shtetasit nën hetim Aleksandër Shehu dhe Sokol Shehu janë banorë të fshatit
Drenovicë Berat dhe vëllezër midis tyre. Personi i tretë Can Murataj është kunati i shtetasve
nën hetim (bashkëshorti i motrës) dhe banor i Tiranës. Personi tjetër i tretë Fatos Zeka është
banor i fshatit Drenovicë, bashkëfshatar dhe lidhje shoqërore e shtetasve nën hetim,
vëllezërve Shehu.
2. Në datë 06.12.2010 Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të
Rënda Tiranë ka paraqitur para Gjykatës për Krime të Rënda, kërkesën kundër shtetasve nën
hetim Aleksandër dhe Sokol Shehu e personave të tretë Can Murataj dhe Fatos Zeka, me
objekt konfiskimin e pasurisë sipas objektit të kërkesës.
3. Nga aktet bashkëngjitur kërkesës dhe paraqitur e shqyrtuar në seancë gjyqësore ka
rezultuar se, Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, në
datë 26.04.2010, ka regjistruar procedimin pasuror në ngarkim të shtetasve Aleksandër Shehu
dhe Sokol Shehu, si të dyshuar për kryerje të veprës penale “Pastrimi i produkteve të veprës
penale”, parashikuar nga neni 287 i Kodit Penal. Ky procedim është rrjedhojë e procedimit
penal nr.1927, viti 2009 të regjistruar në Prokurorinë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
4. Nga përmbajtja e materialit hetimor, që Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
përcjellë në Prokurorinë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, ka
rezultuar se procedimi pranë saj ka filluar mbi bazën e informacioneve të marra nga ana e
autoriteteve gjyqësore greke. Autoritetet greke kanë informuar se shtetasi Aleksandër Shehu
dhe vëllai i tij, Sokol Shehu, që nga viti 2006 po hetohen në shtetin grek për kryerje të
veprave penale “Krijimi i organizatës kriminale”, “Trafikimi i qenieve njerëzore me qëllim
ushtrimin e prostitucionit” dhe “Pastrimi i parave”.
5. Duke i konsideruar shtetasit Aleksandër Shehu dhe Sokol Shehu si subjekte të ligjit
nr.10192, datë 03.12.2009 “Për Parandalimin dhe Goditjen e Krimit të Organizuar dhe
Trafikimit nëpërmjet Masave Parandaluese kundër Pasurisë” (neni 3, pika 1, germa “d”),
organi i prokurorisë, bazuar në nenet 3, pika 2, germa “a”, 6, 8 dhe 9 të ligjit nr.10192, datë
03.12.2009 (më poshtë thjesht ligji), ka kryer veprime hetimore në lidhje me zbulimin,
identifikimin dhe verifikimin e pasurive të luajtshme dhe të paluajtshme, aktiviteteve
ekonomike të këtyre shtetasve dhe personave të lidhur me ta.
6. Në kuadër të hetimit pasuror ka rezultuar se, shtetasit nën hetim Aleksandër Shehu
dhe Sokol Shehu si dhe personat e lidhur me to, prindërit Asllan e Resmije Shehu dhe kunati
Can Murataj, janë subjekte të ligjit në bazë të nenit 3, pika 2, germa “a” dhe Fatos Zeka, si
subjekt i ligjit në bazë të nenit 3, pika 2, germa “b” të tij, disponojnë pasuritë e mëposhtme.
7. Shtetasi Aleksandër Shehu është mbajtës i gjashtë llogarive bankare, të çelura në
Bankën “Intesa San Paolo”, Dega Tiranë, në lekë, në dollarë amerikanë dhe në euro, të
specifikuara si më poshtë:
- Llogarisë bankare në lekë, me nr.42 14 21 35 101, të çelur në datë 11.08.2005 me
gjendje faktike, në datën e verifikimit 21.05.2009, 2.966 lekë. Nga të dhënat e marra
nga banka ka rezultuar se në këtë llogari bankare fillimisht është depozituar shuma
prej 1.078.900 lekë (një milionë e shtatëdhjetë mijë e tetë) lekë dhe më pas ajo është
përdorur për tërheqje në shuma të vogla.
395
- Llogarisë bankare në dollarë amerikanë, me nr.14 01 26 40 30 01, të çelur në datë
17.05.2006, me depozitë fillestare 960 (nëntëqind e gjashtëdhjetë) dollarë dhe gjendje
faktike në datën e verifikimit 21.05.2009 967 (nëntëqind e gjashtëdhjetë e shtatë)
dollarë. Në këtë llogari nuk kanë rezultuar të kryera veprime të tjera.
- Llogarisë në euro, me nr.42 14 21 38 001, të çelur në datë 14.01.2005, në shumën 200
(dyqind) euro. Transaksioni i fundit në këtë llogari ka rezultuar i kryer në datë
03.01.2008, në shumën 13.000 (trembëdhjetëmijë) euro. Ky transaksion ka shërbyer
për të çelur, në datë 03.01.2008, një llogari tjetër në euro. Gjendja e saj në datën e
verifikimit, 21.05.2009, ka rezultuar zero.
- Llogarisë në euro, me nr.14 01 26 40 14 01, të çelur në datë 08.11.2005, në shumën
2.000 (dymijë) euro. Në këtë depozitë kanë rezultuar të kryera veprime financiare,
kryesisht depozitime në kesh, transferime të vlerave monetare në drejtim të Greqisë,
kalime në llogari bankare me afat maturimi njëvjeçar. Gjendja e llogarisë në
momentin e verifikimit, datë 21.05.2009, ka rezultuar 507.271 (pesëqind e shtatë mijë
e dyqind e shtatëdhjetë e një) euro.
- Llogarisë në euro, me nr.42 14 21 35 102, të çelur në datë 03.01.2008, në shumën
13.111 (trembëdhjetëmijë e njëqind e njëmbëdhjetë) euro, shumë e cila është tërhequr
nga njëra prej llogarive në euro të lartpërmendura. Në këtë depozitë janë kryer dy
veprime financiare. Njëri prej tyre ka të bëjë me një depozitim në kesh të një shume
prej 1 (një) milion euro, kryer në datë 05.02.2009, me një afat maturimi 1 vjeçar. Për
këtë transaksion, si burim për shumën 450.000 (katërqind e pesëdhjetëmijë) euro
shtetasi Aleksandër Shehu ka deklaruar një hua të marrë nga kunati i tij, personi i
tretë, Can Murataj duke paraqitur, në vërtetim të këtij pretendimi, Kontratën e Huasë,
datë 06.02.2009 me afat shlyerje një vit.
- Në datë 20.05.2009, mbi kërkesën e shtetasit Aleksandër Shehu është kryer veprimi i
transferimit, nga llogaria e tij në drejtim të llogarisë së shtetasit Can Murataj, të
shumës prej 500.000 euro me emërtimin “kthim borxhi”. Gjendja e kësaj llogarie në
datë 21.05.2009, ka qenë në shumën 525.671 (pesëqind e njëzet e pesëmijë e
gjashtëqind e shtatëdhjetë e një) euro dhe, në momentin e bllokimit 519.274,85
(pesëqind e nëntëmbëdhjetëmijë e dyqind e shtatëdhjetë e katër, pikë tetëdhjetë e
pesë) euro.
- Llogarisë në euro, me numër bazë të klientit 843697 dhe numër depozite me afat
004DT1Y080210004, të çelur pranë Bankës “Intesa San Paolo”, Dega Fier, në datë
28.01.2003, në shumën rreth 500.000 (pesëqind mijë) euro. Gjendja e saj, në
momentin e identifikimit, në datë 21.05.2009, ka qenë afërsisht 533.000 (pesëqind e
tridhjetë e tremijë euro ndërsa, aktualisht është 549.965,38 (pesëqind e dyzetë e
nëntëmijë e nëntëqind e gjashtëdhjetë e pesë, pikë tridhjetë e tetë) euro.
7. Shtetasi Sokol Shehu ka çelur në datë 09.01.2008, në Bankën “Intesa San Paolo”,
Dega Tiranë, një llogari bankare në euro, me nr.45 99 58 35 101, në shumën prej 500.000
(pesëqind mijë) euro. Kjo shumë është vendosur në depozitë një vjeçare e cila, pas maturimit,
në datë 09.01.2009 është vendosur sërish në depozitë një vjeçare me afat maturimi në datë
11.01.2010. Në momentin e çeljes së llogarisë, shtetasi Sokol Shehu ka deklaruar si burim të
ardhurash aktivitetin e tij tregtar. Kjo llogari bankare ka si mbajtës të parë shtetasin nën hetim
Sokol Shehu dhe, si mbajtës të dytë, personin e tretë Fatos Zeka. Gjendja e kësaj llogarie në
momentin e verifikimit ka qenë 522.561 (pesëqind e njëzet e dy mijë e pesëqind e
gjashtëdhjetë e një) euro.
8. Shtetasi Can Murataj, ka rezultuar mbajtës i dy llogarive bankare në euro. Llogaria
bankare me nr.49 01 07 35 101, ka rezultuar e çelur në datë 20.05.2009, në Bankën “Intesa
San Paolo”, Dega Tiranë, me një transaksion të vetëm, të kryer po në këtë datë, në shumën
500.000 euro, me burim të deklaruar, kthimin e borxhit nga shtetasi Aleksandër Shehu.
396
Llogaria bankare në Bankën “Alfa Bank”, Dega Tiranë, me nr.02 94 25 30 00 00 455, ka
rezultuar e çelur në datë 30.04.2008. Në këtë llogari janë kryer disa transaksione, depozitime
dhe, më pas transferime, në shuma prej 10.050 (dhjetëmijë e pesëdhjetë) euro, në drejtim të
disa shtetaseve të huaja, femra, në qytetin Athinë, Greqi. Gjithashtu, në këtë llogari, në datë
31.03.2009, është transferuar, nga Av. Shefqet Dizdari, shuma prej 80.000 (tetëdhjetëmijë)
euro, nën emërtimin “Kapar për blerjen e një toke dhe karburanti në autostradë, km.11”,
ndodhur në fshatin Muçaj, Vorë, Tiranë. Toka dhe karburanti kanë rezultuar në pronësi të
shtetasit Aleksandër Shehu. Gjendja e llogarisë në momentin e identifikimit ka qenë në
shumën prej 80.028 (tetëdhjetëmijë e njëzet e tetë) euro.
9. Shtetasi Fatos Shaqir Zeka ka pasur pranë Bankës “Alfa Bank”, deri në datë
01.10.2007, llogarinë me nr.024425100028996, numër i cili, me ndryshimin e sistemit të
bankës, që nga data 02.03.2009, është 90 20 24 20 30 01 73 07 08. Në këtë llogari shtetasi
Fatos Zeka, në datë 22.09.2008, ka depozituar shumën prej 15.000 euro, të cilën e ka
vendosur në depozitë me afat 3 mujor, ndërkohë që në datë 03.02.2009, ka depozituar
shumën prej 100.000 (njëqind mijë) euro, të cilën, në po të njëjtën datë, e ka vendosur në
depozitë me afat 1 vjeçar.
B. Procedura gjyqësore.
10. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.14,
datë 14.12.2011, ka vendosur: Pranimin e kërkesës, konfiskimin e pasurive e mëposhtme:
- Llogarisë bankare në lekë, në Bankën “Intesa San Paolo”, Dega Tiranë, me nr.42 14
21 35 101, e hapur në datë 11.08.2005, në emër të Aleksandër Shehut me gjendje
aktuale (në momentin e verifikimit, datë 21.05.2009) 2.966 (dymijë e nëntëqind e
gjashtëdhjetë e gjashtë) lekë.
- Llogarisë bankare në dollarë amerikanë, në Bankën “Intesa San Paolo”, Dega Tiranë,
me nr.14 01 26 40 30 01, e hapur në datë 17.05.2006, në emër të Aleksandër Shehut,
me depozitim fillestar 960 (nëntëqind e gjashtëdhjetë) dollarë amerikanë dhe gjendje
aktuale (në momentin e verifikimit, datë 21.05.2009) 967 (nëntëqind e gjashtëdhjetë e
shtatë) dollarë amerikanë.
- Llogarisë bankare në euro, në Bankën “Intesa San Paolo”, Dega Tiranë, me nr.14 01
26 40 14 01, e hapur në datë 08.11.2005, në emër të Aleksandër Shehut, me gjendje
aktuale (në momentin e verifikimit, datë 21.05.2009) 507.271 (pesëqind e shtatëmijë e
dyqind e shtatëdhjetë e një) euro.
- Llogarisë në euro, në Bankën “Intesa San Paolo”, Dega Tiranë, me nr.42 14 21 35
102, e hapur në datë 03.01.2008, në emër të Aleksandër Shehut, me gjendje në
momentin e verifikimit (datë 21.05.2009), 525.671 (pesëqind e njëzet e pesëmijë e
gjashtëqind e shtatëdhjetë e një) euro dhe, gjendje aktuale 519.274,85 (pesëqind e
nëntëmbëdhjetëmijë e dyqind e shtatëdhjetë e katër, pikë tetëdhjetë e pesë) euro.
- Llogarisë bankare në euro, në Bankën “Intesa San Paolo”, Dega Fier, në emër të
Aleksandër Shehut, me numër bazë të klientit 84 36 97 dhe numër depozite me afat
004 DT 1Y 08 02 10 004, me gjendje në momentin e verifikimit (datë 21.05.2009),
533,000 (pesëqind e tridhjetë e tremijë) euro dhe gjendje aktuale 549.965.38
(pesëqind e dyzetë e nëntëmijë e nëntëqind e gjashtëdhjetë e pesë, pikë tridhjetë e
tetë) euro.
58 35 101, e hapur në datë 09.01.2008, në emër të Sokol Shehut dhe Fatos Zeka, në
shumën prej 500.000 (pesëqind mijë) euro, me gjendje aktuale në momentin e
verifikimit (datë 21.05.2009), 522,561 (pesëqind e njëzetë e dymijë e pesëqind e
397
- Llogarisë bankare në euro, në Bankën “Intesa San Paolo”, Dega, Tiranë, me nr.49 01
07 35 101, e hapur në datë 20.05.2009, në emër të Can Murataj, me një transaksion të
vetëm, po në këtë datë, në shumën 500.000 (pesëqind mijë) euro.
- Për administrimin e përdorimin e pasurive të konfiskuara dhe ekzekutimin e vendimit
ngarkohen Zyrat e Përmbarimit Gjyqësor në Tiranë dhe Fier dhe administrator Artjon
Halili, në Agjencinë e Administrimit të Pasurive të Sekuestruara dhe të Konfiskuara
pranë Ministrisë së Financave Tiranë.
- Shpenzimet procedurale të kryera në shumën 952.776 (nëntëqind e pesëdhjetë e
dymijë e shtatëqind e shtatëdhjetë e gjashtë) lekë si dhe shpenzimet gjyqësore u
ngarkohen personave nën hetim Aleksandër Shehu dhe Sokol Shehu, si dhe personave
të tretë Can Murataj, Fatos Zeka, Syle Gërguri, Nazmi Murataj, Sadri Mujrataj,
Nexhmije Oruçi Arben Hajdini dhe Zenun Zeka.
11. Gjykata e Apelit Për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.06, datë
- Lënien në fuqi të vendimit nr.14, datë 14.12.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda Tiranë.
- Referuar nenit 5, pika 3 të Ligjit nr.10192, datë 03.12.2009, “Për parandalimin dhe
goditjen kundër krimit të organizuar dhe trafikimit nëpërmjet masave parandaluese
kundër pasurisë”, urdhërohet pezullimi i pasojave të zbatimit të masës së konfiskimit
sipas këtij ligji deri në dhënien e vendimit gjyqësor penal, për revokimin apo shuarjen
e këtyre masave, për pikat me nr.1, 2, 3, 4, 6 dhe 7 të dispozitivit të vendimit të
Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2012-238, datë
- Mospranimin e rekursit të ushtruar nga personat nën hetim Aleksandër Shehu, Sokol
Shehu si dhe personat e tretë, nëpërmjet avokatit Shefqet Dizdari, kundër vendimit
nr.06, datë 27.01.2012 të Gjykatës së Apelit Për Krime të Rënda Tiranë.
vendosur:
- Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Aleksandër Shehu, akuzuar për kryerjen e
veprës penale të pastrimit të produkteve të veprës penale, kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 287-25 i Kodit Penal.
- Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Sokol Shehu, akuzuar për kryerjen e veprës
penale të pastrimit të produkteve të veprës penale, kryer në bashkëpunim, parashikuar
nga neni 287-25 i Kodit Penal.
- Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Can Murataj, akuzuar për kryerjen e veprës
penale të pastrimit te produkteve të veprës penale, kryer në bashkëpunim, parashikuar
- Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Fatos Zeka, akuzuar për kryerjen e veprës
penale të pastrimit të produkteve të veprës penale, kryer ne bashkëpunim, parashikuar
- Në bazë të neneve 274 e 275 të K.Pr.Penale urdhërohet heqja e sekuestros preventive
vendosur me vendimin nr.987 akti, datë 26.05.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, vendimin nr.996 akti, datë 27.05.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
si dhe me vendimin e datë 27.05.2009 të prokurorit, mbi llogaritë e të pandehurve:
- Llogaria në lekë nr.42142135102, në Bankën “Intesa San Paolo”, në emër të shtetasit
- Llogaria në USD, nr.140126403001, në Bankën “Intesa San Paolo”, në emër të
398
- Llogaria në Euro, nr.140126401401, në Bankën “Intesa San Paolo”, në emër të
- Llogaria në Euro, nr.42142135102, në Bankën “Intesa San Paolo”, në emër të shtetasit
Can Azem Murataj.
Sokol Asllan Shehu (me mbajtës të dytë shtetasin Fatos Zeka).
- Llogaria në euro, nr.029425300000455, si dhe të gjithë llogaritë bankare dhe
depozitat me afat të hapura mbi bazën e kësaj llogarie, në “Alpha Bank” në emër të
shtetasit Can Azem Murataj.
- Llogaria në Euro, me numër klienti 843697, me numër depozite me afat
004DT1Y080210004, në Bankën “Intesa San Paolo”, në emër të shtetasit Aleksandër
Asllan Shehu.
- Në bazë të neneve 190 e 226 të K.Pr.Penale, asgjësimin e CD-ve, në të cilat janë të
regjistruara bisedat e përgjuara telefonike, si dhe përgjigjet nga kompanitë e telefonisë
celulare, sipas vendimit të prokurorit për bashkimin e provave, kur ky vendim të ketë
marrë formë të prerë.
- Shpenzimet procedurale siç janë bërë.
- Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 10 ditëve,
duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes.
14. Mbështetur në nenet 449, 450/1/a/c, 452/1/2, 453/1 të Kodit të Procedurës Penale,
neni 3/1/d, 5/1/2 dhe 24/2/b të ligjit nr.10192, datë 03.12.2009 “Për parandalimin dhe
goditjen e krimit të organizuar dhe trafikimit nëpërmjet masave parandaluese kundër
pasurisë”, në Gjykatën e Lartë është paraqitur një kërkesë për rishikimin e vendimit penal
nr.14, datë 14.12.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, vendimit
nr.06, datë 27.01.2012 të Gjykatës së Apelit Për Krime të Rënda Tiranë, si dhe vendimit
nr.00-2012-238 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë dhe heqjen e masës së konfiskimit të
pasurisë vendosur me vendimet penale të mësipërme, duke parashtruar shkaqet e paraqitura
në pjesën hyrëse të vendimit.
B. Në lidhje me kërkesën për rishikim
15. Kolegji Penal vlerëson se shkaqet e paraqitura nga të gjykuarit Aleksandër
dhe Sokol Shehu janë të bazuara në ligj dhe si të tilla përbëjnë shkak për rishikimin e
vendimeve penale të dhënë në ngarkim të tyre 1.
16. Në bazë të provave që u paraqitën provohet se Prokuroria pranë Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë ka regjistruar procedimin pasuror në ngarkim të
shtetasve nën hetim Aleksandër dhe Sokol Shehu, si dhe ndaj personave të tretë Can Murataj,
Fatos Zeka e të tjerë, duke i konsideruar si subjekte nën hetim, parashikuar nga ligji nr.10192,
datë 03.12.2009, “Për parandalimin dhe goditjen e krimit të organizuar dhe trafikimit
nëpërmjet masave parandaluese kundër pasurisë”.
17. Procedimi pasuror i regjistruar nga Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda Tiranë, ka pasur si shkak procedimin penal nr.1927 të vitit 2010 të
regjistruar nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, për veprën penale të “Pastrimit të
1
K.Pr.Penale, neni 450 “Rastet e rishikimit”
1. Rishikimi mund të kërkohet:
a) kur faktet e vëna në themel të vendimit nuk pajtohen me ato të një vendimi tjetër të formës së prerë;
b) kur vendimi është bazuar në një vendim të gjykatës civile, i cili është revokuar më pas;
c) kur pas vendimit kanë dalë ose janë zbuluar prova të reja, të cilat vetëm ose së bashku me ato që janë vlerësuar njëherë,
tregojnë se vendimi është i gabuar;
ç) kur vërtetohet se vendimi është dhënë si pasojë e falsifikimit të akteve të gjykimit ose të një fakti tjetër të parashikuar nga
ligji si vepër penale.
399
produkteve të veprës penale”, parashikuar nga neni 287 të K.Penal, në ngarkim të shtetasve
nën hetim Aleksandër dhe Sokol Shehu.
18. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, mbështetur në ligjin nr.10192, datë
03.12.2009 “Për parandalimin dhe goditjen e krimit të organizuar dhe trafikimit nëpërmjet
masave parandaluese kundër pasurisë”, një pjesë të materialeve të procedimit penal
nr.1927/2010, ia ka përcjellë Prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të
Rënda Tiranë.
19. Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, në
përfundim të hetimeve ka paraqitur në Gjykatën e Shkallës së Parë për Krime të Rënda
kërkesën për konfiskimin e pasurive të mëposhtme:
- Llogarisë bankare në lekë, në Bankën “Intesa San Paolo”, Dega Tiranë, me nr.42 14
21 35 101, e hapur në datë 11.08.2005, në emër të Aleksandër Shehut me gjendje
aktuale (në momentin e verifikimit, datë 21.05.2009) 2.966 (dymijë e nëntëqind e
gjashtëdhjetë e gjashtë) lekë.
- Llogarisë bankare në dollarë amerikanë, në Bankën” Intesa San Paolo”, Dega Tiranë,
me nr.14 01 26 40 30 01, e hapur në datë 17.05.2006, në emër të Aleksandër Shehut,
me depozitim fillestar 960 (nëntëqind e gjashtëdhjetë) dollarë amerikanë dhe gjendje
aktuale (në momentin e verifikimit, datë 21.05.2009) 967 (nëntëqind e gjashtëdhjetë e
shtatë) dollarë amerikanë.
26 40 14 01, e hapur në datë 08.11.2005, në emër të Aleksandër Shehut, me gjendje
aktuale (në momentin e verifikimit, datë 21.05.2009) 507.271 (pesëqind e shtatëmijë e
dyqind e shtatëdhjetë e një) euro.
- Llogarisë në euro, në Bankën “Intesa San Paolo”, Dega Tiranë, me nr.42 14 21 35
102, e hapur në datë 03.01.2008, në emër të Aleksandër Shehut, me gjendje në
momentin e verifikimit (datë 21.05.2009), 525.671 (pesëqind e njëzet e pesëmijë e
gjashtëqind e shtatëdhjetë e një) euro dhe, gjendje aktuale 519.274,85 (pesëqind e
nëntëmbëdhjetëmijë e dyqind e shtatëdhjetë e katër, pikë tetëdhjetë e pesë) euro.
- Llogarisë bankare në euro, në Bankën “Intesa San Paolo,” Dega Fier, në emër të
Aleksandër Shehut, me numër bazë të klientit 84 36 97 dhe numër depozite me afat
004 DT 1Y 08 02 10 004, me gjendje në momentin e verifikimit (datë 21.05.2009),
533.000 (pesëqind e tridhjetë e tremijë) euro dhe gjendje aktuale 549.965,38
(pesëqind e dyzetë e nëntëmijë e nëntëqind e gjashtëdhjetë e pesë, pikë tridhjetë e
tetë) euro.
58 35 101, e hapur në datë 09.01.2008, në emër të Sokol Shehut dhe Fatos Zeka, në
shumën prej 500.000 (pesëqind mijë) euro, me gjendje aktuale në momentin e
verifikimit (datë 21.05.2009), 522,561 (pesëqind e njëzetë e dymijë e pesëqind e
- Llogarisë bankare në euro, në Bankën “Intesa San Paolo”, Dega, Tiranë, me nr.49 01
07 35 101, e hapur në datë 20.05.2009, në emër të Can Murataj, me një transaksion të
vetëm, po në këtë datë, në shumën 500.000 (pesëqind mijë) euro.
20. Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Shkallës së Parë për Krimeve të Rënda
Tiranë ka vendosur pranimin e kërkesës dhe konfiskimin e pasurive të lartpërmendura.
21. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.6, datë 27.01.2012, ka
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.14, datë 14.12.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda Tiranë, si dhe referuar nenit 5, pika 3 e Ligjit nr.10192, datë 03.12.2009,
“Për parandalimin dhe goditjen kundër krimit të organizuar dhe trafikimit nëpërmjet masave
parandaluese kundër pasurisë”, urdhërohet pezullimi i pasojave të zbatimit të masës së
konfiskimit sipas këtij ligji deri në dhënien e vendimit gjyqësor penal, për revokimin apo
400
shuarjen e këtyre masave, për pikat me nr.1, 2, 3, 4, 6 dhe 7 të dispozitivit të vendimit të
Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.
22. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë ka vendosur mospranimin e rekursit të ushtruar
nga personat nën hetim Aleksandër Shehu, Sokol Shehu si dhe personat e tretë, nëpërmjet
avokatit Shefqet Dizdari, kundër vendimit nr.06, datë 27.01.2012 të Gjykatës së Apelit për
23. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundim të hetimeve për sa i përket
procedimit penale nr.1927.2010, ka vendosur të paraqesë për gjykim pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, çështjen penale në ngarkim të të gjykuarve Aleksandër dhe Sokol
Shehu e të tjerë, të akuzuar për kryerjen e veprës penale të “Pastrimit të produkteve të veprës
penale” të kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 287 e 25 të K.Penal.
24. Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
vendimin nr.821, datë 23.05.2012, ka vendosur, deklarimin e pafajshëm të të pandehurve
Aleksandër Shehu, Sokol Shehu, Can Murataj dhe të pandehurit Fatos Zeka, të akuzuar për
kryerjen e veprës penale të pastrimit të produkteve të veprës penale, kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 287-25 i Kodit Penal.
25. Gjithashtu, me anë të vendimit të mësipërm, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
urdhëruar heqjen e sekuestros preventive vendosur me vendimin nr.987 akti, datë 26.05.2009
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, vendimin nr.996 akti, datë 27.05.2009 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe me vendimin e datës 27.05.2009 të prokurorit, mbi llogaritë e
të pandehurve të lartpërmendur.
26. Vendimi nr.821, datë 23.05.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka marrë
formë të prerë, pasi nuk është ankimuar nga ana e prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
27. Të gjykuarit Aleksandër Shehu, Sokol Shehu e të tjerë, nëpërmjet avokatit të tyre
mbrojtës, kanë paraqitur pranë Gjykatës së Lartë kërkesën për rishikimin të vendimeve
penale të marra në ngarkim të tyre.
28. Kolegji Penal vlerëson se vendimi i dënimit kundër të gjykuarve Aleksandër
Shehu, Sokol Shehu e të tjerë duhet të rishikohet, për shkak se prova e paraqitura nga të
gjykuarit (vendimi nr.821, datë 23.05.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë), së bashku
me kërkesën për rishikim është e një rëndësie të tillë, e cila po të shqyrtohej në një procedim
penal të vetëm siç është ai i regjistruar nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë,
nr.1927.2010, mund të rezultonte një vendimmarrje e njëjtë me atë të arritur nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, me anë të vendimit nr.821, datë 23.05.2012.
29. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ndër të tjera, në vendimin e saj arsyeton se:
“Fakti i pretenduar nga prokurori si fakt kriminal nuk përbën vepër penale, gjatë gjykimit nuk
u provua as ekzistenca e veprës penale kryesore e as pastrim produktesh i ndonjë vepre
penale. Gjithashtu nuk u provua se të pandehurit kanë vepruar në bashkëpunim me njëri
tjetrin për të kryer vepër penale. Për këtë shkak, duke mos pasur vepër penale, pasi fakti nuk
përbën vepër penale, të pandehurit duhet të deklarohen të pafajshëm, në bazë të nenit 388/b të
K.Pr.Penale. Për rrjedhojë pasuria e të pandehurve, e sekuestruar me vendime gjyqësore e me
vendim të prokurorit, duhet t’u kthehen atyre në bazë të nenit 275/1 të K.Pr.Penale”.
30. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i sipërpërmendur i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë përbën provë të re të pashqyrtuar në kuptimin që i jep neni 450 i
K.Pr.Penale.
31. Kolegji Penal çmon të nënvizojë qëndrimin e mbajtur nga Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë në vendimin nr.6, datë 11.10.2002, ku në interpretim të kohës së zbulimit
dhe anës formale të marrjes së provave të pretenduara, si shkak për rishikimin e vendimit
penal të formës së prerë (neni 450.c i K.Pr.Penale), janë shprehur se: “Shkresat, dokumentet,
ashtu edhe objektet të natyrës materiale për t’u paraqitur si shkak për rishikimin e vendimit
duhet të plotësojnë bashkërisht dy kushte: së pari, të kenë dalë ose të jenë zbuluar pasi
401
vendimi kishte marrë formë të prerë dhe së dyti, nga pikëpamja e formës procedurale, të jenë
prova në kuptimin që i jep provës ligjvënësi në dispozitën e nenit 149 të K.Pr.Penale. Ato jo
vetëm që duhet të përmbajnë njoftime mbi faktet e rrethanat që lidhen me veprën penale për
të cilat është deklaruar fajtor dhe dënuar personi, por edhe të jenë marrë nga njëri prej
burimeve të parashikuara në ligjin procedural penal, në përputhje me rregullat e caktuara prej
tij dhe që shërbejnë për të vërtetuar moskryerjen prej tij të veprës penale”.
32. Vetë ligji themeltar i vendit, Kushtetuta e Shqipërisë, ka parashikuar një mjet
efikas për sa i përket rigjykimit të çështjes nga një gjykatë më e lartë, sipas mënyrës së
parashikuar me ligj. Vetë legjislacioni ynë penal, duke ofruar të gjitha garancitë e
sanksionuara në Kushtetutën e Shqipërisë, parashikon rastet e rishikimit të një vendimi
gjyqësor të formës së prerë.
33. Kolegji Penal thekson se rishikimi i një vendimi penal duhet konsideruar si një
element sigurie që legjislatori ju ka ofruar palëve në proces, si një mjet i jashtëzakonshëm me
qëllim ndreqjen e gabimit gjyqësor në dhënien e drejtësisë.
34. Rishikimi, si mjet ankimi i jashtëzakonshëm është përfshirë në kreun IV, ku janë
parashikuar vendimet që mund të rishikohen, rastet e rishikimit, subjektet e legjitimuara,
forma e paraqitjes, gjykimi dhe disponimi i Gjykatës së Lartë si gjykatë kompetente e caktuar
me ligj për shqyrtimin e kërkesës për rishikim.
35. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se në çështjen objekt gjykimi, Gjykata e
Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, bazuar në nenin 24, pika 1 të ligjit nr.10192,
datë 03.12.2009 “Për parandalimin dhe goditjen kundër krimit të organizuar dhe trafikimit
nëpërmjet masave parandaluese kundër pasurisë”, ka vendosur pranimin e kërkesës së
paraqitur nga prokuroria dhe konfiskimin e pasurive.
36. Neni 24 i ligjit “Pranimi i kërkesës për konfiskim”, parashikon kushtet që duhet të
plotësohen mbi të cilat gjykata duhet të bazohet për të vendosur konfiskimin e pasurive.
Kolegji Penal vlerëson se objekti i veprimit të këtij ligji nuk është personi por pasuria e
personit që është subjekt i nenit 3 të tij dhe masat parandaluese (konfiskimi dhe sekuestrimi),
të cilat mund të kërkohen një dhe nga një ose konfiskim drejtpërdrejt në gjykatë nga ana e
prokurorit. Procedura e vendosur në këtë ligj është autonome, ajo përcakton veprime të një
natyre të veçantë dhe huazon norma dhe afate sipas Kodit të Procedurës Civile, por ato
zbatohen vetëm në rastet kur ky ligj nuk parashikon ndryshe.
37. Kolegji Penal konstaton se neni 24, pika 2, germa (b), të ligjit “Për parandalimin
dhe goditjen kundër krimit të organizuar dhe trafikimit nëpërmjet masave parandaluese
kundër pasurisë”, ka përcaktuar se gjykata mund të vendosë pranimin e kërkesës për
konfiskimin e pasurisë edhe kur personi deklarohet i pafajshëm penalisht për shkak të
pamjaftueshmërisë së provave, si dhe se vepra penale është kryer nga një person që nuk mund
të akuzohet ose dënohet.
38. Kolegji Penal vëren se të gjykuarit Aleksandër Shehu, Sokol Shehu dhe të tjerë
janë deklaruar të pafajshëm nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë për kryerjen e veprës
penale të “Pastrimit të produkteve të veprës penale”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga
neni 287-25 i Kodit Penal.
39. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë e ka mbështetur vendimin nr.821, datë
23.05.2012, në arsyetimin se “Fakti i pretenduar nga prokurori si fakt kriminal nuk përbën
vepër penale, gjatë gjykimit nuk u provua as ekzistenca e veprës penale kryesore e as pastrim
produktesh i ndonjë vepre penale. Gjithashtu nuk u provua se të pandehurit kanë vepruar në
bashkëpunim me njeri tjetrin për të kryer vepër penale. Për këtë shkak, duke mos pasur vepër
penale, pasi fakti nuk përbën vepër penale, të pandehurit duhet të deklarohen të pafajshëm, në
bazë të nenit 388/b të K.Pr.Penale”.
40. Nga të dhënat e mësipërme, përderisa të gjykuarit për akuzat në ngarkim të tyre
janë deklaruar të pafajshëm me anë të një vendimi penal të formës së prerë, si dhe kur vetë
402
ligji “Për parandalimin dhe goditjen kundër krimit të organizuar dhe trafikimit nëpërmjet
masave parandaluese kundër pasurisë”, ligj mbi të cilën janë bazuar vendimet e gjykatave për
konfiskimin e pasurive të të gjykuarve, nuk parashikon si rast përjashtimor konfiskimin e
pasurive edhe kur personi shpallet i pafajshëm për shkak se fakti i pretenduar nga prokurori si
fakt kriminal nuk përbën vepër penale 1, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se kërkesa e
paraqitur nga të gjykuarit, nëpërmjet avokatit të tyre mbrojtës, duhet pranuar dhe të vendoset
rishikimi i vendimeve penale të dhëna në ngarkim të tyre.
41. Kolegji Penal vendos të pranojë kërkesën për rishikim të paraqitur nga kërkuesit
Aleksandër Shehu, Sokol Shehu e të tjerë, duke prishur vendimin penal nr.14, datë
14.12.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, vendimit penal nr.06,
datë 27.01.2012 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda dhe vendimit penal nr.00-2012-
238, datë 01.03.2012 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë dhe dërgimin e çështjes për
rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda Tiranë, me tjetër trup gjykues.
42. Në rigjykim, Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda i del si detyrë të
marrë në shqyrtim vendimin penal nr.821, datë 23.05.2012, të paraqitur në kërkesën për
rishikim pranë Gjykatës së Lartë nga kërkuesit Aleksandër Shehu, Sokol Shehu e të tjerë dhe
në vlerësim së bashku me provat e tjera të shqyrtuara në vendimin që po rishikohet të arrihet
në një vendim të drejtë e të bazuar në ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 453 të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Pranimin e kërkesës për rishikim.
Prishjen e vendimit penal nr.14, datë 14.12.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda Tiranë, vendimit penal nr.06, datë 27.01.2012 të Gjykatës së Apelit për
Krime të Rënda dhe vendimit penal nr.00-2012-238, datë 01.03.2012 të Kolegjit Penal të
Gjykatës së Lartë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë për
Krimet e Rënda, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 06.03.2013
1
K.Pr.Penale, neni 388 “Vendimi i pafajësisë
1. Gjykata merr vendim pafajësie kur:
a) fakti nuk ekziston ose nuk provohet se ekziston;
b) fakti nuk përbën vepër penale;
c) fakti nuk parashikohet nga ligji si vepër penale;
403
Nr.00-2013-875 i Vendimit (84)
VENDIM

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT SARANDË.

I PANDEHUR: GEART ÇOÇKA.
A K U Z U A R:
Për veprat penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”
“Vjedhje”
“Mbajtje pa leje e armëve dhe municioneve luftarake”,
parashikuar nga nenet 283/1, 134/3, 278/3 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.1213 (87) datë 06.09.2010 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Geart Kujtim Çoçka për veprën penale të
“Vjedhjes” parashikuar nga neni 134/1 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 6
muaj burgim.
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 5 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 te K.Penal, dënimin e tij përfundimisht me 5 vjet
burgim.
Vuajtja e dënimit do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Geart Kujtim Çoçka për veprën
penale te parashikuar nga neni 278/3 i Kodit Penal.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.177 date 30.11.2010 ka vendosur:

Mospranimin e ankimit.
Kundër vendimit nr.177 datë 30.11.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka ushtruar

rekurs i pandehuri Geart Çoçka, nëpërmjet mbrojtësit të tij, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.177 datë 30.11.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe kthimin e
çështjes për rigjykim, duke parashtruar këto shkaqe:
404
- Nuk është faji i të gjykuarit që brenda 10 ditëve nga dhënia e vendimit nuk ishte
zbardhur ende.
- Në mungesë të vendimit nuk ekzistonte mundësia e parashtrimit të shkaqeve të
kundërshtimit të këtij vendimi.
- Edhe sekretaria e gjykatës e pranoi ankimin e paplotë për shkak të mosdorëzimit të
dosjes gjyqësore brenda afatit ligjor.
- Gjykata e apelit, në kundërshtim me ligjin, referuar nenit 415/2/3 të K.Pr.Penale, ka
pretenduar për paraqitje të shkaqeve plotësuese pesë ditë para seancës gjyqësore,
ndërkohë që në ankim nuk është paraqitur asnjë shkak pikërisht për shkak të
mosnjohjes së këtij vendimi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe dërgimin e çështjes për
rigjykim në këtë gjykatë, me një tjetër trup gjykues; në mungesë të të gjykuarit Geart Çoçka;
dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.177, datë 30.11.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë duhet të prishet.
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e gjykimit ka rezultuar e provuar se:
Nga aktet dhe provat e administruara gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes penale në
ngarkim të të gjykuarit Geart Çoçka, rezultoi që Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Sarandë më
datë 07.07.2009 ka regjistruar procedimin penal nr.192, për veprat penale të "Mbajtjes pa lejë
të armëve luftarake dhe municionit", “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” dhe “Kanosjes” ,
parashikuar nga nenet 278/1, 2, 283/1 dhe 84 të K.Penal.
Gjatë hetimeve paraprake të këtij procedimi rezultoi se shtetasi Xhentil Shara, me
banim në qytetin e Sarandës, ka pasur dyshime se dyqanin e motrës së tij Dhimitrulla Shara
në qytetin e Sarandës e kishte vjedhur shtetasi Geart Çoçka.
Për vjedhjen e këtij dyqani nga ana e Prokurorisë më datë 01.07.2009 është regjistruar
procedimi penal nr.188, për veprën penale të “Vjedhjes”, parashikuar nga neni 134 i K.Penal.
Për këtë arsye shtetasi Xhentil Shara dhe Ilirjan Beduli, ish bashkëshorti i Dhimitrulla
Sharës, kanë pasur dyshime se dyqanin e kishte vjedhur shtetasi Geart Çoçka me banim në
qytetin e Sarandës. Për këtë arsye ata fillimisht kanë komunikuar me telefon me shtetasin
Geart Çoçka, i cili i ka thënë Ilirjan Bedulit “pse nuk më takon mua, po merresh me polici”.
Ndërsa Ilirjani e ka pyetur se ku je, Gearti i është përgjigjur “në lagje jam dhe pse më akuzon
mua” dhe e ka sharë nga nderi i familjes. Pas kësaj bisede në telefon më datë 04.07.2009 rreth
orës 23 Ilirjan Beduli së bashku me kunatin e tij, shtetasin Xhentil Shara, kanë shkuar me
automjet në afërsi të restorant “Pikolino” ku aty janë janë përballur me shtetasin Geart Çoçka,
i cili ka qenë në shoqërinë e shtetasit Xhafer Bajo dhe disa personave të tjerë.
Në momentet e para shtetasit Ilirjan Beduli dhe Xhentil Shara janë konfliktuar me
fjalë me shtetasin Geart Çoçka dhe shokët e tij, por më pas një person i panjohur ka qëlluar
me armë zjarri në ajër, duke kanosur shtetasit Ilirjan Beduli dhe Xhentil Shara të cilët janë
larguar nga vendi ngjarjes. Shtetasi që ka qëlluar me armë zjarri ka qenë i moshës 24-25 vjeç,
në kokë mbante një kapele dhe me mjekër të parruar. Nga procesverbali këqyrjes së vendit të
ngjarjes rezulton se nga Policia Gjyqësore janë konstatuar katër gëzhoja, të cilat janë
sekuestruar me cilësinë e provës materiale.
405
Duke parë këtë situatë shtetasit Ilirjan Beduli dhe Xhentil Shara janë larguar dhe më
pas janë pyetur nga Policia Gjyqësore, me cilësinë e personit që ka dijeni për veprën penale,
për ngjarjen e ndodhur. Faktet e mësipërme u provuan gjatë shqyrtimit gjyqësor nga
deklarimet e shtetasit Xhentil Shara, si dhe nga leximi i deklarimit të shtetasit Ilirjan Beduli
në hetim.
Pas kësaj ngjarje nga ana e Policisë Gjyqësore, e cila kishte dyshime dhe të dhëna se
në banesën e shtetasit Geart Çoçka ndodheshin sende të kundraligjshme si dhe sende të
vjedhura në dyqanet e shtetasve Dhimitrulla Shara dhe Astrit Xhallari, më datë 05.07.2009
është ushtruar kontroll në banesën e shtetasit Geart Çoçka, ku nga procesverbali i kontrollit të
banesës së shtetasit Geart Çoçka, ndër të tjera, janë konstatuar dhe sekuestruar me cilësinë e
provës materiale një krëhër me 10 fishekë luftarakë, një sasi prej 21.3 gram lëndë e dyshuar
narkotike, si dhe një thikë me mbishkrimin “Stainless”..
Në bazë të aktit të ekspertimit kimik nr.5626, datë 24.07.2009 rezulton se lënda e
dyshuar narkotike, e sekuestruar në vendbanimin e të pandehurit Geart Çoçka, është
Cannabis, produkt herbal i bimës Cannabis Sattiva. Ndërsa në bazë të aktit të ekspertimit
teknik balistik nr 5216, datë 09.07.2009 rezulton se: Katër gëzhojat dhe fishekët objekt
ekspertimi u përkasin fishekëve standardë luftarakë model 56, kalibër 7.62 mm të cilët
përdoren si municion për pushkët model 56 dhe 63, automatik model 56 dhe mitraloz të lehtë
të modelit 56, kalibër 7.62 mm; Në katër gëzhojat objekt ekspertimi u evidentuan gjurmë të
mekanizmave të armëve që i kanë qitur ato, mikrorelievi i të cilave paraqet karakteristika me
vlera identifikuese; Katër gëzhojat objekt ekspertimi janë qitur nga një armë zjarri që duhet të
jetë një automatik model 56, kalibër 7.62 mm; Fishekët objekt ekspertimi janë në gjendje të
rregullt teknike e të përshtatshëm për qitje.
Gjithashtu nga ana e Policisë Gjyqësor,e gjatë kontrollit të banesës së të pandehurit
Geart Çoçka, me procesverbalin e sekuestrimit të datës 05.07.2009 janë sekuestruar me
cilësinë e provës materiale dhe sendet e mëposhtme:
7 (shtatë) palë syza, me mbishkrimet, “Mandarina Duck”, “Roberto Cavalli”, “Ray
ban”, dhe “Bikkembergs”, të përshkruara hollësisht në procesverbalin e sekuestrimit.
Një pjesë e sendeve të mësipërme dyshohej se ishin vjedhur në dyqanet e shtetasve
Astrit Xhillari dhe Dhimitrulla Shara.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.1213 (87) datë 06.09.2010
ka vendosur:
“Vjedhjes”, parashikuar nga neni 134/1 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 6 muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Geart Kujtim Çoçka për veprën penale të “Prodhim
dhe shitje narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal dhe dënimin e tij me 5 vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, dënimin e tij përfundimisht me 5 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Geart Kujtim Çoçka për veprën penale të
parashikuar nga neni 278/3 i Kodit Penal.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.177 datë 30.11.2010 ka vendosur:
III. Arsyetimi i vendimit gjyqësor të ankimuar
Gjykata e Apelit Gjirokastër në vendimin e saj konkludon që ankimi i paraqitur nga i
pandehuri nuk respekton dispozitat që kanë të bëjnë me formën e ankimit (neni 412 i
K.Pr.Penale), si dhe afatin e ankimit (neni 415/2/3 i K.Pr.Penale..., në ankim nuk përcaktohet
406
numri i vendimit të ankimuar dhe shkaqet për të cilat ankimohet..., në bazë të nenit 415/2 të
K.Pr.Penale të pandehurit dhe mbrojtësit të tij i lind e drejta që brenda 5 ditësh para zhvillimit
të seancës gjyqësore në gjykatën e apelit të paraqesë në sekretari arsyet e kundërshtimit të
vendimit).
Arsyeja e paraqitur nga mbrojtësi i të pandehurit u vlerësua e pabazuar dhe në bazë të
nenit 420/2 të Kodit të Procedurës Penale ankimi nuk duhet pranuar.
IV. Në lidhje me rekursin
Kundër vendimit nr.177, datë 30.11.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka
ushtruar rekurs i gjykuari Geart Çoçka, nëpërmjet mbrojtësit të tij, i cili kërkon:
kthimin e çështjes për rigjykim, duke parashtruar këto shkaqe:
Nuk është faji i të gjykuarit që brenda 10 ditëve nga dhënia e vendimit nuk ishte
zbardhur ende.
Në mungesë të vendimit nuk ekzistonte mundësia e parashtrimit të shkaqeve të
kundërshtimit të këtij vendimi.
Edhe sekretaria e gjykatës e pranoi ankimin e paplotë për shkak të mosdorëzimit të
dosjes gjyqësore brenda afatit ligjor.
Gjykata e apelit në kundërshtim me ligjin, referuar nenit 415/2/3 të K.Pr.Penale ka
pretenduar për paraqitje të shkaqeve plotësuese pesë ditë para seancës gjyqësore, ndërkohë që
në ankim nuk është paraqitur asnjë shkak pikërisht për shkak të mosnjohjes së këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i pandehurit duhet të pranohet dhe
vendimi nr.177, datë 30.11.2010 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të prishet për shkelje
të ligjit procedural penal dhe çështja të kthehet për rishqyrtim pranë asaj gjykate, me tjetër
trup gjykues.
Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se vendimi përfundimtar i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë nuk është shpallur i arsyetuar menjëherë pas gjykimit.
Në këto kushte palët në gjykim kishin mundësi të paraqisnin apel vetëm në lidhje me
diapozitivin e këtij vendimi, dispozitiv i cili përbën pjesën e vetme të shpallur menjëherë pas
përfundimit të gjykimit.
Pjesa e arsyetuar e vendimit rezulton të jetë depozituar në sekretari pas kalimit të
afatit 10 ditor të ankimit në gjykatën e apelit, që do të thotë se i gjykuari nuk kishte asnjë
mundësi të dinte shkaqet ligjore që mund të bëheshin objekt ankimi.
Në mungesë të vendimit përfundimtar të arsyetuar, brenda afatit ligjor, i gjykuari ka
paraqitur një ankim të shkurtuar në të cilin thekson se shkaqet e tjera të kundërshtimit të këtij
vendimi do t’i paraqiste menjëherë pasi të njihej me vendimin e arsyetuar.
Gjykata e apelit ka gabuar kur ka arritur në konkluzionin se ankimi i të gjykuarit
Geart Çoçka nuk ka respektuar afatin e paraqitjes së tij, pasi prej më shumë se 5 ditëve nga
momenti i shqyrtimit gjyqësor, ankimi i paraqitur ka qenë i plotësuar me të gjitha shkaqet e
pretenduara.
Ky qëndrim i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është në kundërshtim me ligjin
procedural penal, por njëkohësisht ka cenuar të drejtën kushtetuese të të gjykuarit për ankim
dhe akses në gjykatë, për shkaqe që rrjedhin nga gabimet në veprimtarinë e vetë organeve
shtetërore.
Në vendimin nr.5, datë 02.03.2011 Gjykata Kushtetuese, ndër të tjera, shprehet se:
“Gjykata, në një çështje pothuajse të ngjashme me këtë në shqyrtim, ka arritur në
përfundimin se e drejta e ankimit, ashtu si edhe ajo e aksesit në gjykatë, nuk mund t’i
cenohen kërkuesit për shkaqe që rrjedhin nga mangësitë ose gabimet në veprimtarinë e vetë
407
organeve shtetërore (shiko vendimin nr.22, datë 26.07.2006 të Gjykatës Kushtetuese). Po
kështu në një tjetër paragraf të këtij vendimi theksohet: “Gjykata Kushtetuese, në frymën
edhe të jurisprudencës së GjEDNj-së, tërheq vëmendjen se të drejtat individuale, qoftë edhe
të natyrës procedurale (këto të fundit të konceptuara në funksion dhe të garancive të së
drejtave materiale), duhet të interpretohen gjithmonë në atë mënyrë që të jenë efektive”.
Në këto kushte, ky vendim do të prishet dhe çështja do të kthehet për rishqyrtim në
këtë gjykatë, duke u vazhduar gjykimi me të njëjtin trup gjykues. Duke qenë se i njëjti trup
gjykues nuk është konsumuar dhe shprehur lidhur me zgjidhjen e çështjes në themel.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, pika “ç” të K.Pr.Penale,
VENDOSI
kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me të njëjtin trup gjykues.
Tiranë, më 06.03.2013
408
Nr.00-2013-1211 i Vendimit (85)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 06.03.2013 shqyrtoi çështjen penale me palë:

KORÇË, e përfaqësuar nga prokurori Sokol
Stojani.
KUNDËR
TË GJYKUARVE: VANGJEL EMINI, i mbrojtur nga
av. Artan Hoxha.
KOSTA ÇOLLAKU, në mungesë
VASKË ARRA, në mungesë
A K U Z U A R:
Për veprën penale “Falsifikim të dokumentave”,
“Falsifikim të letërnjoftimeve, pasaportave dhe vizave”
si dhe të “dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit”.
Baza Ligjore: Nenet 186/1, 189/2 dhe 298/3 të Kodit Penal.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vangjel Emini për veprën penale të
“dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit” dhe, në bazë të nenit 298/3
të K.Penal, dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet burgim dhe 6.000.000 (gjashtë
milion) lekë gjobë.
“falsifikimit të dokumenteve” dhe, në bazë të nenit 186/1 të K.Penal, dënimin
e tij me 6 (gjashtë) muaj burg dhe 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë.
“falsifikimit të letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave” dhe, në bazë të nenit
189/2 të K.Penal, dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim dhe 1.000.000 (një
milion) lekë gjobë.
409
Në bashkim të dënimeve, bazuar në nenin 55 të K.Penal, ky i pandehur të
dënohet me 6 (gjashtë) vjet burgim dhe 6.000.000 (gjashtë milion) lekë gjobë,
e cila duhet të paguhet në katër këste me nga 1.500.000 (një milion e pesëqind
mijë) lekë secili këst, brenda 3 (tre) vjetëve nga dita që vendimi merr formë të
prerë.
Vuajtja e dënimit me burgim për këtë të pandehur fillon nga dita e ekzekutimit
të vendimit.
I pandehuri do të vuajë dënimin në një burg të sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Kosta Çollaku për veprën penale të
“moskallëzimit të krimit” dhe, në bazë të nenit 300 të K.Penal, dënimin e tij
me 6 (gjashtë) muaj burgim.
të vendimit.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vaskë Arra, për veprën penale të
me 6 (gjashtë) muaj burgim.
të vendimit.

Gjyqësor Korçë, për:
“falsifikimit të dokumenteve” dhe, në bazë të nenit 186/1 të K.Penal, dënimin e
tij me 6 (gjashtë) muaj burg dhe 300.000 lekë gjobë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vangjel Emini për “falsifikim të
letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave” dhe, në bazë të nenit 189/2 të
K.Penal, dënimin e tij me 2 (dy) vjet burg dhe 1.000.000 leke gjobë.
Disponimin në lidhje me provat materiale dhe shpenzimet gjyqësore.
Ndryshimin e pjesës tjetër të vendimit, si më poshtë:
“dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit” dhe, në bazë të nenit 298/2
të K.Penal, dënimin e tij me 4 (katër) vjet burg dhe 4.000.000 lekë gjobë.
Në bashkim të dënimeve, në bazë të nenit 55 të K.Penal, i pandehuri Vangjel
Emini dënohet përfundimisht me 4 (katër) vjet burg dhe 4.000.000 (katër
milion) lekë gjobë, e cila do të paguhet në katër këste nga 1.000.000 lekë
brenda katër vjetëve, duke filluar nga dita e sotme.
Në bazë të nenit 59 të K.Penal, urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të
mëtejshëm të dënimit me burg për të pandehurin Vangjel Emini, me kusht për
5 vjet kohë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vaskë Arra për veprën penale të
me 200.000 (dyqind mije lekë gjobë, e cila do të ekzekutohet menjëherë.
Prishjen e vendimit të mësipërm për pushimin e çështjes në ngarkim të të
pandehurit Kosta Çollaku.
Kundër vendimit të mësipërm kanë ushtruar rekurs i pandehuri Vangjel Emini

nëpërmjet av.Artan Hoxha dhe Prokurori i Apelit Korçë.
410
I pandehuri Vangjel Emini, nëpërmjet përfaqësuesit të tij av.Artan Hoxha, në
rekurs kërkon ndryshimin e vendimeve dhe deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Vangjel
Emini për veprat penale të “dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit”,, neni 298/2 i
K.Penal, të “falsifikimit të dokumenteve”, neni 186/1 i K.Penal dhe të “falsifikimit të
letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave”, parashikuar nga neni 189/2 i K.Penal.
Shkaqet që parashtrohen në rekurs janë si më poshtë:

- Të dy gjykatat kanë zbatuar keq dispozitat e K.Pr.Penale dhe K.Penal duke i bërë
vendimet e tyre të vijnë në kundërshtim me ligjin dhe provat e administruara në
gjykim.
A. Shkeljet procedurale.
- Procedimi është bazuar mbi akte të papërdorshme dhe referuar dispozitave të nenit
223, 226 dhe 294/a të K.Pr.Penale e bëjnë këtë procedim të paligjshëm, e për pasojë
vendimin e gjykatës të cenueshëm për sa i përket deklarimit fajtor të pandehurit
Vangjel Emini, por edhe për të pandehurit e tjerë.
Së pari, lejimi i përgjimit të komunikimeve telefonike ndaj shtetasit Vangjel Emini
për periudhën 03.06.2008 – 08.07.2008 është bërë në kundërshtim me nenet 221 e
vijues të K.Pr.Penale. Edhe pse në aktet e dosjes rezulton se personi i thirrur me emrin
“Zaim” ishte identifikuar si shtetasi Vangjel Emini, ai nuk është regjistruar si person
që i atribuohej vepra penale. Relacioni i oficerit të policisë gjyqësore i datës
16.07.2008, edhe pse nga bisedat e para të përgjimit të muajit qershor figuron emri i të
dyshuarit Vangjel Emini, regjistrimi i tij si person që i atribuohet vepra penale është
bërë vetëm më datën 16.07.2008 kur ishte kryer pjesa më e madhe e veprimeve
hetimore ndaj tij. Vetëm pas kësaj date potencialisht mund të përfitonte të drejtat që
K.Pr.Penale i njeh personit nën hetim, duke shkelur hapur kërkesat për një proces të
rregullt ligjor.
Së dyti: në kundërshtim me nenin 223/3 të K.Pr.Penale, proces-verbalet e regjistrimit
nuk janë dorëzuar brenda afatit 5 ditor të mbarimit të veprimeve në sekretari bashkë
me aktet që kanë urdhëruar, vlerësuar dhe zgjatur përgjimin. Sipas ligjit lejohet
gjithashtu që ky dorëzim për efekte të ruajtjes së sekretit me autorizim të gjykatës, të
shtyhet deri në përfundim të hetimeve paraprake. Bazuar në nenin 226, përgjimet e
komunikimeve telefonike, në tërësi, nuk duhet të përdoreshin në gjykim, për shkak se
nuk janë respektuar kërkesat e ligjit.
Së treti: veprimi simulues është kryer në kundërshtim me nenin 294/a të K.Pr.Penale
dhe në tejkalim të tij. Sipas paragrafit të dytë të kësaj dispozite, veprimi simulues nuk
duhet të provokojë një akt kriminal. Edhe pse personi dyshohej se ka kryer veprat
penale disa herë, mënyra se si është autorizuar dhe kryer veprimi stimulues, i palidhur
me asnjë rast konkret që në vetvete të përbëjë vepër tjetër, apo siç thotë gjykata e
shkallës së parë “episodet e tjera të shumta”, në vetvete përbën një akt kriminal i
shtyrë nga agjenti i policisë gjyqësore.
Në kushtet kur provohet plotësisht provokimi për kryerjen e veprës penale nga agjenti
i policisë gjyqësore, rezultati i tij nuk mund të përdoret sipas fjalisë së fundit të
paragrafit të tretë të nenit 294/a të K.Pr.Penale. Lidhur me këtë fakt Gjykata
Europiane e të Drejtave të Njeriut në çështjen Texeira de Castro kundër Portugalisë
ka theksuar se: “një proces ndalon së qeni i drejtë nëse një krim është pasojë e
provokimeve të kryera nga forcat e policisë, në rrethana ku nuk janë të pranishëm
elementë të nevojshëm për të arritur në përfundimin se pa ndërhyrjen e jashtme krimi
nuk do të qe kryer”.
411
- B. Shkeljet e ligjit material.
- Në kërkesën për gjykim të datës 15.01.2009, ashtu edhe në konkluzionet
përfundimtare të prokurorit të seancës, nuk është formuluar në mënyrë të shprehur
akuza për nenin 298/3 të K.Penal.
- Përfundimet e arritura në vendimin e gjykatës së apelit janë të pa mbështetura në ligj.
- Së pari: Figura e veprës penale të “dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit”
është një vepër e re në legjislacionin tonë penal e për pasojë ka paqartësi në kuptimin
e saj.
- Edhe sikur të merren të vërteta ato që pranohen nga gjykata, në rrethanat që ka
ndodhur ngjarja nuk kemi as të konsumuar e as të mbetur në tentativë figurën e veprës
penale, parashikuar nga neni 298/3 i K.Penal. Vendi ku është kapur i pandehuri në
flagrancë nuk ka kufi me shtetin grek, nuk është plotësuar pasaporta e agjentit të
policisë me ekstremitetet e nevojshme për të hyrë në shtetin grek, nuk është dhënë
shpërblimi për veprimet e kundraligjshme. Policia ka bërë arrestimin në flagrancë pa
ndodhur asnjë nga këto sa parashtruam më lart, por vetëm bazuar mbi përgjimin
ambiental dhe përgjimet e mëparshme të bisedave telefonike të zhvilluara mes të
pandehurit dhe agjentit të policisë, duke e lënë kështu këtë vepër penale në fazën e
përgatitjes.
- Së dyti: ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, gjykata e apelit e ka deklaruar fajtor të
gjykuarin Vangjel Emini për veprën penale të nenit 298/2 të K.Penal vetëm për
episodin që lidhej me veprimin stimuluar.
- Së treti: veprimi stimulues ka qenë i autorizuar për veprën penale të falsifikimit,
ndërsa gjykatat kanë pranuar rezultatin për një vepër tjetër penale, gjykata e shkallës
së parë për atë të nenit 298/3 të K.Penal, ndërsa gjykata e apelit atë të nenit 298/2 të
K.Penal.
- Përsa u përket veprave penale të falsifikimit të dokumenteve, neni 186/1 i K.Penal
dhe falsifikimit të letërnjoftimit, pasaportave ose vizave, neni 189/2 të K.Penal.
Së pari: lidhur me nenin 186/1 të K.Penal, gjykata e shkallës së parë ka pranuar se
gjetja në shtëpi e një dokumenti leje punësimi greke është falsifikim i një dokumenti
zyrtar. Pranimi nga gjykata se vepra penale e parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal
është kryer nga i pandehuri, në kushtet kur nuk është provuar falsifikimi i dokumentit
prej tij dhe në kushtet kur dokumenti nuk është përdorur prej tij, është në kundërshtim
të hapur me vetë dispozitën materiale, nenin 286/1 të K.Penal. Në këto kushte,
vendimi gjyqësor duhet ndryshuar dhe i pandehuri duhet të deklarohet i pafajshëm për
këtë vepër penale.
Së dyti: përsa i përket veprës penale të parashikuar në nenin 189/2 të K.Penal, edhe
për këtë vepër nuk është provuar nga asnjë prej akteve të gjykimit se dy vizat janë
falsifikuar nga i pandehuri.
- Nga proces-verbali i kapjes në flagrancë, rezulton se ai as i ka dhënë agjentit të
policisë gjyqësore dhe as i ka vendosur në pasaportë apo përdorur veçmas vizat, për të
bërë të mundur kështu ekzistencën e kësaj figure krimi sipas nenit 189 të K.Penal.
Prokurori i Apelit Korçë, në rekurs, kërkon ndryshimin e vendimit te Gjykatës së

Apelit Korçë duke u dënuar përfundimisht i pandehuri Vangjel Emini me 6 (gjashtë) vjet
burg dhe 6.000.000 (gjashtë milion) lekë gjobë. Shkaqet që parashtrohen në rekurs janë si më
poshtë:
- Vendimi i apelit është pjesërisht i gabuar lidhur me të pandehurin Vangjel Emini në
momentin e aplikimit të nenit 59 të K.Penal dhe për rrjedhojë duhet të ndryshohet me
argumentimin: Zbatimi i nenit 59 të K.Penal domosdoshmërisht është i lidhur me
ekzistencën e disa kushteve. Duke ju referuar nenit 59 të K.Penal (i ndryshuar), aty
412
thuhet: “Për shkak të rrezikshmërisë së pakët të personit... rrethanat e kryerjes së
veprës penale, si dhe sjelljes pas kryerjes së veprës penale gjykata kur jep dënim me 5
vjet... me kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale”.
- I pandehuri ka kryer vepra penale me rrezikshmëri shoqërore të theksuar dhe për
rrjedhojë është i rrezikshëm, si dhe paraqitet përsëritës në krim.
- Veprat penale i ka kryer me dashje direkte dhe me qëllim fitimi.
- I pandehuri në çdo moment, si gjatë hetimit paraprak dhe gjatë gjykimit nuk ka
paraqitur pendim por ka qenë në mohim të plotë të veprimtarisë së tij kriminale.
- Nuk rezulton se jemi përpara një shkelje të ligjit penal nga pakujdesia, apo në kushtet
e mbrojtjes së nevojshme apo në mbrojtje të interesave madhore.
- Ndaj të pandehurit gjykata duhet të zbatonte parimin e ashpërsimit të dënimit si një
dënim përfundimtar që do të luajë rolin e tij represiv, parandalues dhe riedukues.

Lartë Sokol Stojani, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
heqjen e masës së pezullimit; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Vangjel Emini, av.Artan
Hoxha, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe të Apelit Korçë
dhe deklarimin e pafajshëm të të gjykuarit; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.192, datë 08.06.2009 i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Korçë dhe nr.25,
datë 25.02.2010 i Gjykatës së Apelit Korçë, janë rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit penal
dhe si të tillë do të prishen dhe të pushohet çështja penale.
Nga aktet në dosje ka rezultuar se Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë, mbi bazën e
materialit hetimor të Drejtorisë së Policisë së Qarkut Korçë me shkresën datë 26.05.2008ë ka
regjistruar procedimin penal për veprat penale të “falsifikimit të letërnjoftimeve, pasaportave
dhe vizave”, “falsifikimit të vulave, stampave ose formularëve” dhe “mashtrimit”,
parashikuar nga nenet 189, 190 dhe 143/2 të K.Penal.
Nga materialet hetimore lidhur me këtë procedim sipas organit të akuzës kishte
rezultuar se: me vendimin nr.132, datë 03.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë,
ishte vendosur nën përgjim, midis të tjerëve, edhe numri i tel 0693048174 i cili disponohej
nga shtetasi Vangjel Emini. Nga materiali i përgjimit të këtij numri ka rezultuar se ky i
pandehur merrej me aktivitet kriminal “falsifikim të dokumenteve”, “falsifikim të
letërnjoftimeve, pasaportave dhe vizave” si dhe të “dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të
kufirit”, vepra penale këto të parashikuara nga nenet 186/1, 189/2 dhe 298/3 të K.Penal.
Me qëllim të dokumentimit të rezultateve të përgjimit dhe të aktivitetit kriminal të
shtetasit Vangjel Emini, nga ana e oficerëve të Policisë Gjyqësore që hetonin çështjen është
bërë kërkesë për kryerjen e veprimeve simuluese si dhe fotografimi, vëzhgimi, filmimi dhe
përgjimi i bisedave telefonike të kryera gjatë veprimeve simuluese. Veprime këto që do të
kryheshin nga dy agjentë të miratuar të policisë, të cilët duke fshehur identitetin e tyre real do
të kontaktonin me shtetasin Vangjel Emini.
Më datën 25.09.2008 është autorizuar veprimi simulues i blerjes së vizave të
falsifikuara dhe agjentet e policisë kanë hyrë në kontakt me shtetasin Vangjel Emini. Kështu
agjenti me emrin fiktiv Luan Shehu me datën 14.10.2008 ka kontaktuar me shtetasin Vangjel
Emini, ku ka qenë i pranishëm edhe shoku i tij Vaskë Arra. Gjatë bisedës shtetasi Vangjel
Emini i sqaron personit të infiltruar të gjithë mekanizmin se si do ta çonte atë në Greqi, duke i
413
thënë dhe sa do të paguante dhe njëkohësisht i ka marrë dhe numrin e pasaportës që kishte me
vete.
Si rezultat i veprimeve simuluese, nga ana e oficerëve të Policisë Gjyqësore të Njësisë
Operacionale të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë në bashkëpunim me Drejtorinë e
Qarkut të Korçës, shtetasi Vangjel Emini është kapur në flagrancë më datën 15.10.2008.
Gjatë kapjes në flagrancë këtij shtetasi midis të tjerave i janë gjetur 2 viza “shengen”, njëra
me emrin fiktiv të agjentit të autorizuar Luan Shehu dhe tjetra me emrin e një shtetase Liljana
Ndrio.
Gjatë kontrollit të banesës shtetasit Vangjel Emini i është gjetur dhe një leje pune për
në shtetin grek në emër të shtetasit Gjegji Kanani. Ka rezultuar se vizat dhe leja e punës kanë
qenë të falsifikuara nëpërmjet skanimit.
Kapja e shtetasit Vangjel Emini është bërë në hyrje të qytetit të Pogradecit dhe në
momentin kur ai i kërkonte agjentit të infiltruar lekët, ky i fundit i ka thënë se do të shkonte
t’i merrte dhe mbas kësaj ka ndërhyrë policia e cila gjeti dhe vizat që janë përmendur më lart.
Nga materialet e përgjimit në ngarkim të shtetasit Vangjel Emini ka rezultuar se ai
merrej dhe me veprimtari të dhënies ndihmë të kalimit të paligjshëm të kufirit kundrejt një
pagese në euro.
Së bashku me të pandehurin Vangjel Emini, janë marrë të pandehur dhe janë dërguar
për gjykim edhe të pandehurit e tjerë, Kosta Çollaku dhe Vaskë Arra nën akuzën e
“moskallëzimit të krimit” parashikuar në nenin 300 të K.Penal.
Në lidhje me shtetasin Kosta Çollaku,
Nga transkriptimi i bisedave ka dalë se ai në vazhdimësi ka komunikuar me telefon
me të pandehurin Vangjel duke i ofruar ndihmën e tij dhe duke i thënë: “do punojmë apo jo”,
pasi kishte njerëz për të nisur. Nisur nga këto fakte është nxjerrë urdhri i ndalimit dhe për
këtë shtetas, pasi dyshohej si bashkëpunëtor në rolin e ndihmësit të të dyshuarit Vangjel
Emini, urdhër i cili është ekzekutuar nga policia më datën 17.10.2008.
Në lidhje me shtetasin Vaskë Arra,
Ka rezultuar se ka qenë prezent në disa takime të agjentit të autorizuar me të
pandehurin Vangjel Emini, kur ky i fundit i ka treguar rrugën që do të ndiqte dhe sasinë e
eurove që do t’i jepte për këtë ndihmë, mandej ka qenë i pranishëm dhe në momentin e kapjes
në flagrancë të të pandehurit Vangjel Enimi.
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vangjel Emini për veprën penale të “dhënies
ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit” dhe, në bazë të nenit 298/3 të K.Penal, dënimin e
tij me 6 (gjashtë) vjet burgim dhe 6.000.000 (gjashtë milion) lekë gjobë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vangjel Emini për veprën penale të “falsifikimit të
dokumenteve” dhe, në bazë të nenit 186/1 të K.Penal, dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burg
dhe 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë.
letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave” dhe, në bazë të nenit 189/2 të K.Penal, dënimin e tij
me 2 (dy) vjet burgim dhe 1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
Në bashkim të dënimeve, bazuar në nenin 55 të K.Penal, ky i pandehur të dënohet me
6 (gjashtë) vjet burgim dhe 6.000.000 (gjashtë milion) lekë gjobë, e cila duhet të paguhet në
katër këste me nga 1.500.000 (një milion e pesëqind mijë) lekë secili këst, brenda 3 (tre)
vjetëve nga dita që vendimi merr formë të prerë.
414
Vuajtja e dënimit me burgim për këtë të pandehur fillon nga dita e ekzekutimit të
vendimit.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Kosta Çollaku për veprën penale të “moskallëzimit
të krimit” dhe, në bazë të nenit 300 të K.Penal, dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim për këtë të pandehur fillon nga dita e ekzekutimit te
vendimit.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vaskë Arra për veprën penale të “moskallëzimit të
krimit” dhe, në bazë të nenit 300 të K.Penal, dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
vendimit.
Korçë, për:
dokumentave” dhe, në bazë të nenit 186/1 të K.Penal, dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burg
dhe 300.000 lekë gjobë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vangjel Emini për “falsifikim të letërnjoftimeve,
pasaportave ose vizave” dhe, në bazë të nenit 189/2 të K.Penal, dënimin e tij me 2 (dy) vjet
burg dhe 1.000.000 leke gjobë.
Disponimin në lidhje me provat materiale dhe shpenzimet gjyqësore.
Ndryshimin e pjesës tjetër të vendimit, si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vangjel Emini për veprën penale të “dhënies
ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit” dhe, në bazë të nenit 298/2 të K.Penal, dënimin e
tij me 4 (katër) vjet burg dhe 4.000.000 lekë gjobë.
Në bashkim të dënimeve, në bazë të nenit 55 të K.Penal, i pandehuri Vangjel Emini
dënohet përfundimisht me 4 (katër) vjet burg dhe 4.000.000 (katër milion) lekë gjobë, e cila
do të paguhet në katër këste nga 1.000.000 lekë brenda katër vjetëve, duke filluar nga dita e
sotme.
Në bazë të nenit 59 të K.Penal, urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të mëtejshëm të
dënimit me burg për të pandehurin Vangjel Emini me kusht për 5 vjet kohë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vaskë Arra për veprën penale të “moskallëzimit të
krimit” dhe, në bazë të nenit 300 të K.Penal, dënimin e tij me 200.000 (dyqind mije lekë
gjobë, e cila do të ekzekutohet menjëherë.
Prishjen e vendimit të mësipërm për pushimin e çështjes në ngarkim të të pandehurit
Kosta Çollaku.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, brenda afatit ligjor, ka paraqitur
rekurs i gjykuari dhe prokurori pranë apelit, me shkaqet dhe pretendimet e përmendura më
sipër, në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Në lidhje me ekzistencën e veprës penale të “dhënies ndihme për kalim të paligjshëm
të kufirit” të kryer në formën e shoqërimit kundrejt kundërshpërblimit dhe më shumë se
njëherë (shumë episode), parashikuar nga neni 298/3 i K.Penal, gjykata e apelit vlerëson se
nuk qëndron për faktin se si Prokuroria dhe gjykata e shkallës së parë nuk kanë arritur të
provojnë qoftë dhe një rast të vetëm, veç veprimit simulues, se kush kanë qenë personat që i
pandehuri Vangjel Emini i ka dhënë ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit.
- Edhe nga bisedat telefonike të transkriptuara nuk ka pohim të drejtpërdrejtë që
dikush ka kaluar kufirin dhe ka paguar një shumë të caktuar për ndihmën e dhënë.
415
- Gjykata e shkallës së parë, në kundërshtim me kërkesat e nenit 149-197 të
K.Pr.Penale, i ka marrë përgjimet për prova, në një kohë që ato janë mjete për kërkimin e
provës dhe plotësohen në procesin e të provuarit, gjë që nuk është bërë nga organi procedues.
- Nuk ka asnjë person të provuar dhe të identifikuar se është ndihmuar nga i pandehuri
Vangjel Emini.
- Nuk është provuar që kjo vepër penale është kryer më shumë se njëherë dhe për
qëllim përfitimi, sikurse e kërkon dispozita 298/3 të K.Penal, pasi nuk ka asnjë person të
vetëm që të këtë pohuar drejtpërdrejt apo indirekt që ka kaluar kufirin apo ka paguar një
shumë të caktuar për ndihmën e dhënë.
- Për këtë pjesë duhet ndryshuar vendimi i shkallës së parë duke u deklaruar fajtor i
pandehuri Vangjel për veprën penale të “dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit”
me qëllim përfitimi, në bazë të nenit 298/2 të K.Penal.
- Nuk qëndron pretendimi i avokatëve të të pandehurit Vangjel Emini se “veprimi
simulues është kryer në kundërshtim me nenin 294/a të K.Pr.Penale dhe në tejkalim të tij”,
pasi agjenti i autorizuar ka bërë blerje me qëllim për të evidentuar veprimtarinë kriminale.
- Nuk rezulton që agjenti të këtë provokuar krimin, mbasi fillesa e veprimtarisë
kriminale të të pandehurit Vangjel Emini nuk është kontakti me agjentin e infiltruar por nga
bisedat telefonike.
- Nuk qëndron as pretendimi tjetër i avokatëve të të pandehurit se kjo vepër nuk është
konsumuar dhe nuk ka mbetur as në tentativë, por në fazën e përgatitjes, kjo për faktin se kjo
vepër konsiderohet e konsumuar që në momentin e marrëveshjes dhe shoqërimit. Pra
konsumimi i kësaj vepre nuk lidhet domosdoshmërisht me ardhjen e pasojës, kalimi i
personave jashtë shtetit, por mjafton të kryhet një nga elementet e anës objektive,
marrëveshja, shoqërimi, rënia dakord për pagesën dhe vepra është e kryer.
Të drejtë e të bazuar e gjen vendimin e shkallës së parë për të pandehurin Vaskë Arra.
Për të pandehurin Kosta Çollaku prokurori tërhoqi akuzën dhe në këto kushte, në
zbatim të nenit 377 të K.Pr.Penale, gjykata e apelit pranon kërkesën, prish vendimin për këtë
te pandehur dhe pushon gjykimin për të.
Nisur nga rrethanat e kryerjes së veprave penale si dhe nga rrezikshmëria e tij apo dhe
gjendjes shëndetësore që paraqet i pandehuri, gjykata e apelit çmon se ka vend të pezullojë
ekzekutimin e këtij vendimi, referuar nenit 59 të K.Penal, me një afat prej 5 (pesë) vjetësh,
periudhë gjatë së cilës ai nuk duhet të kryejë vepër tjetër penale. Në aplikimin e kësaj
dispozite, gjykata e apelit merr në konsideratë: gjendjen e rëndë shëndetësore me rrezik për
jetën, faktin që është i martuar me dy fëmijë në ngarkim, si dhe rrethanat që kanë çuar në
kryerjen e kësaj vepre penale (veprimi simulues, përgjimet....etj.).
D. Në lidhje me rekursin dhe zgjidhjen e çështjes
Shkaqet e parashtruara në rekurs kanë rezultuar të bazuara në ligj dhe si të tilla, do të
pranohen.
Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe Apelit është rrjedhojë e zbatimit të
gabuar të ligjit penal, në lidhje me fajësinë, për të gjykuarit prandaj duhen prishur, duke
pushuar çështjen penale në ngarkim të tyre.
Në lidhje me pretendimet e të gjykuarit në rekurs, ky kolegj vlerëson se ato janë të
bazuara në ligj, duke i analizuar si më poshtë:
Në lidhje me kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 298/3 i K.Penal, për të
arritur në konkluzionin se e ka kryer i gjykuari, gjykata i është referuar të gjitha bisedave
telefonike të përgjuara duke dhënë në mënyrë të përmbledhur edhe përmbajtjen e tyre. Nga
përmbajtja e këtyre bisedave nuk dalin fakte që inkriminojnë të gjykuarit. Nuk është provuar
që kjo vepër penale është kryer më shumë se njëherë dhe për qëllim përfitimi sikurse e
kërkon dispozita 298/3 të K.Penal, pasi nuk ka asnjë person të vetëm që të këtë pohuar
416
drejtpërdrejt apo indirekt që ka kaluar kufirin, apo ka paguar një shumë të caktuar për
ndihmën e dhënë.
Në lidhje me veprimet simuluese Kodi i Procedurës Penale në nenin 294/a/3 të
K.Pr.Penale parashikon se: “3. Nuk duhet provokuar një akt kriminal, duke shtyrë një person
të kryejë një krim, të cilin nuk do ta kishte kryer po të mos ishte ndërhyrja e policisë. Kur
vërtetohet provokimi, rezultati nuk mund të përdoret”.
Përsa i takon veprimit simulues Kolegji Penal konstaton se ka pasur provokim nga
ana e punonjësit të policisë që ka simuluar. Kështu agjenti me emrin fiktiv Luan Shehu me
datën 14.10.2008 ka kontaktuar me shtetasin Vangjel Emini ku ka qenë i pranishëm edhe
shoku i tij, Vaskë Arra. Gjatë bisedës shtetasi Vangjel Emini i sqaron personit të infiltruar të
gjithë mekanizmin se si do ta çonte atë në Greqi, duke i thënë dhe sa do të paguante dhe
njëkohësisht i ka marrë dhe numrin e pasaportës që kishte me vete. Rezulton se agjenti i
infiltruar nuk ka asistuar në kryerjen e ndonjë vepre penale përpara provokimit që i ka bërë të
gjykuarit Vangjel Emini.
Në lidhje me veprimet e simulimit, në çështjen Ramanauskas kundër Lituanisë
GJEDNJ ka arritur në përfundimin se për të konstatuar nëse oficerët e policisë e kanë
kufizuar veten për të "hetuar veprimtarinë kriminale në thelb në mënyrë pasive", nga ana
e tyre nuk duhet të kryen veprime aktive por duhet ta hetojnë veprimtarinë kriminale
në mënyrë pasive. Rasti objekt shqyrtimi në GJEDNJ kishte të bënte me mungesën e
provave më të hershme në kohë se veprimi i simulimit, që të krijonin dyshimin se
personi do të kryente vepër penale pa qenë i ndikuar nga oficerët.
Kështu, edhe në rastin konkret agjenti i infiltruar nuk është mjaftuar në hetimin e
veprimtarisë kriminale në mënyrë pasive, por ka kryer veprime aktive, duke i kërkuar pajisjen
me vizë shengen falso, kundrejt shpërblimit. Nuk rezulton që agjenti të ketë konstatuar
ekzistencën e ndonjë veprimtarie kriminale të kryer nga i gjykuari me persona të tjerë, ku ky
agjent të ketë pasur rol pasiv.
Nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë nuk konstatohen prova që të provojnë se i
dyshuari do të kryente vepër penale pa qenë i ndikuar nga oficerët.
Në lidhje me rregullat e marrjes së provave nga organi procedues është shprehur edhe
Gjykata Kushtetuese në vendimin e saj nr.14, datë 03.05.2011, e cila thekson se: “…Në bazë
të KEDNJ-se, gjykata e ka për detyrë të vlerësojë në tërësi nëse ishte e drejtë procedura
lidhur me mënyrën se si u siguruan provat.
Mënyra e marrjes së provave ka rëndësi thelbësore për zhvillimin e drejtë të procesit
penal. Sigurimi i paligjshëm i provës dhe pranimi i saj nga trupi gjykues nuk mund të mos
nënkuptojë që procesi ishte i parregullt. Asnjë gjykatë nuk ka mundësi, që pa dëmtuar
dhënien e “përmasës së duhur të drejtësisë”, të mbështetet në prova që janë marrë jo vetëm”.
Prandaj, bazuar në nenin 294/a/3 të K.Pr.Penale, ky kolegj çmon se veprimet e
simulimit janë të pavlefshme dhe si të tilla nuk mund të shërbejnë si provë të fajësisë së të
gjykuarit.
Në favor të organit të akuzës, mbetet një provë e vetme, ajo e procesverbalit të
transkriptimit të bisedave telefonike, për të cilën në interpretim të nenit 152, ku përcaktohet
se “...çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon
provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi...”, duhet kuptuar nëse ajo
mund të provojë në rastin konkret në mënyrë të plotë, të pakundërshtueshme, kryerjen e
veprës penale nga të gjykuarit.
Kërkohet që kjo provë të jetë e lidhur me prova apo indicje të tjera, të cilat mund të
vërtetojnë në mënyrë të plotë të gjitha rrethanat që lidhen me kryerjen e veprave penale nga të
gjykuarit.
Në nenin 152, në pikën 2 të Kodit të Procedurës Penale përcaktohet se: “Ekzistenca e
një fakti nuk mund të nxirret nga indicjet përveçse kur këto janë të rëndësishme, të sakta dhe
417
në përputhje me njëra tjetrën”. Pra, rregulli është se indicjet në procesin e të provuarit dhe të
çmuarjes së provave dhe të vlerës provuese të tyre nga gjykata nuk mund të përdoren.
Përjashtimi është se mund të provohet ekzistenca e një fakti objekt i të provuarit edhe nga
indicjet kur këto janë të rëndësishme, të sakta dhe në përputhje me njëra tjetrën.
- Indicjet duhet të jenë të rëndësishme. Është e rëndësishme ajo indicje e cila është
rezistente ndaj çdo kundërshtimi.
- Indicja duhet të jetë e saktë, çka do të thotë që ajo nuk mundet të lejojë interpretime
të tjera.
- Indicjet duhet të jenë në përputhje me njëra tjetrën.
Asnjë provë nuk paraqiti akuza për të vërtetuar qëllimin e të pandehurve për të pajisur
agjentin e infiltruar me vizë falso dhe madje asnjë indicje që të plotësojë kushtet e
parashtruara më lart.
Në lidhje me kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal, nga
ana e gjykatës së shkallës së parë është pranuar se gjetja në shtëpi e një dokumenti leje
punësimi greke është falsifikim i dokumentit zyrtar.
Në lidhje me ekzistencën e kësaj vepre penale Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë
arsyeton se duhet të ekzistojnë disa elemente, mes të cilave edhe ana objektive sipas të cilës
vepra penale e “Falsifikimit të dokumentit” kryhet në formën e ndërmarrjes së veprimeve
kriminale që shprehen me falsifikimin e një dokumenti apo në përdorimin e një dokumenti të
falsifikuar. Nga provat e nënshtruara shqyrtimit gjyqësor nuk provohet se i gjykuari ka
falsifikuar dokumentin, leje punësimi greke dhe as është provuar se ai e ka përdorur atë.
Në lidhje me kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 189/2 i K.Penal, nga
ana e gjykatës së shkallës së parë është pranuar se sekuestrimi i vizave të falsifikuara të
gjykuarit është falsifikim i vizës, sipas nenit 189/2 të K.Penal.
Gjithashtu në lidhje me ekzistencën e kësaj vepre penale Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë arsyeton se duhet të ekzistojnë disa elemente, mes të cilave edhe ana objektive, sipas të
cilës vepra penale e “Falsifikimit të vizave” kryhet në formën e ndërmarrjes së veprimeve
kriminale që shprehen me falsifikimin e një vize apo në përdorimin e një vize të falsifikuar.
Nga provat e nënshtruara shqyrtimit gjyqësor nuk provohet se i gjykuari ka falsifikuar vetë
vizën dhe as është provuar se ai e ka përdorur atë.
E vetmja provë mbi të cilën kanë argumentuar gjykatat ekzistencën e veprës penale të
parashikuar nga nenet 186/1 dhe 189/2 të K.Penal janë rezultatet e veprimeve simuluese të
kryera nga ana e agjentit të infiltruar, e cila nuk mund të përdorej si provë, siç u citua më
sipër.
Përfundimisht Kolegji Penal vendos të prishë vendimin nr.25, datë 25.02.2010 të
Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit nr.192, datë 08.06.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë dhe pushimin e çështjes në ngarkim të të gjykuarve.
PЁR KЁTO ARSYE

“c” i Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
vendimit nr.192, datë 08.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe pushimin e
çështjes në ngarkim të të gjykuarve.
418
Nr.00-2013-532 i Vendimit (86)
VENDIM

në seancë gjyqësore të datës 06.03.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:
TË GJYKUARVE: BLEDAR YZEIRI

FATMIR EMINI
A K U Z U A R:
"Vrasjes me paramendim në bashkëpunim për motive të dobëta".
Baza ligjore: Nenet 78/1-25 e 50 gërma "a" të K.Penal,
ndryshuar me ligjin nr.8733, datë 24/01/2001.

1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatmir Emini për veprën penale të
“Vrasjes me paramendim në bashkëpunim “, parashikuar nga nenet 78/1 dhe
25 të Kodit Penal dhe mbështetur në nenet 78/1, 50 gërmat “ç”,”i”, “gj“ të
K.Penal dënimin e tij me 25 (njëzet e pesë) vjet burgim, duke i filluar
llogaritja e dënimit nga dita e arrestimit 26.12.2008.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Yzeiri për veprën penale të
“Vrasjes me paramendim në bashkëpunim” parashikuar nga nenet 78/1 dhe 25
të Kodit Penal dhe mbështetur në nenet 78/1, 50 gërmat “ç”,”i”, “gj“ të
K.Penal dënimin e tij me 25 (njëzet e pesë) vjet burgim.
3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Yzeiri për veprën penale të
“Mbajtjes pa leje të armës luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 të K.Penal
dhe mbështetur në këtë dispozitë dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
4. Në bazë të nenit 55 të K.Penal dënimin e të pandehurit Bledar Yzeiri me një
dënim të vetëm prej 25 (njëzet e pesë) vjet burgim.
5. Dënimi me burgim prej të pandehurve Fatmir Emini dhe Bledar Yzeiri të
kryhet në burgun e sigurisë së lartë.
6. Prova materiale, ditari i viktimës Gjergji Halo, t’i kthehet familjarëve të tij,
personit të cilit i është sekuestruar, ndërsa gëzhoja e sekuestruar në
vendngjarje t’i kalojë Komisariatit të Policisë Fier.
7. Shpenzimet procedurale i ngarkohen solidarisht të pandehurve Fatmir Emini
dhe Bledar Yzeiri
419
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin e saj nr.184, datë 14.04.2011, ka vendosur:
Fier dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs në datën 12.05.2011 Prokurori i Apelit Vlorë
dhe kërkon: Prishjen e vendimit nr.184, datë 14.04.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Si shkaqe të rekursit paraqet:

- Vendimi i Gjykatës së apelit nuk është dhënë në përputhje me nenin 428/1-ç të
K.Pr.Penale. Konflikti mes gjyqtares së çështjes Adelina Zarka dhe dëshmitarit
kryesor Ilirjan Sallku, i cili është dënuar për shpifje në dëm të gjyqtares, nuk ve
objektivisht në dyshim paanësinë e gjykatës.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e akteve për rigjykim
pranë kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues; mbrojtësen e caktuar kryesisht të të pandehurve
Bledar Yzeiri dhe Fatmir Emini, av.Sonila Çekrezi, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.184, datë 14.04.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim
të gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim
pranë kësaj gjykate.
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e gjykimit ka rezultuar e provuar këto
rrethana fakti:
a. Të gjykuarit Fatmir Emini dhe Bledar Yzeiri janë banorë të qytetit të Fierit dhe kanë
lidhje shoqërore me njëri-tjetrin. Gjithashtu viktima Gjergji Halo ishte banor i qytetit
të Fierit me profesion inxhinier ndërtimi dhe kryente aktivitet privat sipërmarrës si
ndërtues. Për shkak të aktivitetit të tij në vitin 2000, mbasi ka përfunduar një banesë
shumëkatëshe në Lagjen “29 Nëntori”, ku edhe jetonte, viktima ka blerë një truall së
bashku me shtetasit Tonin Hysi dhe Ilirjan Haxhia ku do të ndërtonin një pallat 9-të
katësh.
b. Mbasi ka kryer procedurat administrative për leje ndërtimi viktima ka filluar
ndërtimin e godinës. Fillimi i punimeve ka shënuar edhe fillimin e konflikteve me të
pandehurin Fatmir Emini. Si shkak kanë shërbyer pretendimet e të pandehurit se
punimet po dëmtonin rrugën e pallatit ku ai banonte. Në shumë raste i pandehuri
Fatmir Emini i kishte krijuar pengesa viktimës duke i ndërprerë punimet në kantier si
dhe ndjekur punëtorët e punësuar prej tij. I pandehuri Fatmir Emini kishte dhunuar
edhe fizikisht viktimën dhe duke e kërcënuar për jetën.
c. Si pasojë e konfliktit dhe vazhdimit të punimeve, të pandehurit Fatmir Emini i ka
lindur mendimi kriminal për ta vrarë viktimën, të cilin e quante shkaktar të
shqetësimeve që i vinin në pallatin e ndërtuar prej tij dhe ku ai jetonte. Për të realizuar
vrasjen ky i pandehur ka kërkuar ndihmën e të pandehurit tjetër Bledar Yzeiri me të
cilin si dhe me të afërm të tij ai kishte shoqëri. Bledar Yzeiri së bashku me pjesëtarë të
tjerë të familjes së tij ishin shpërngulur nga fshati i origjinës së tyre Rrees i Rrethit të
420
Beratit për shkak të konfliktit të hasmërisë që kishin me fisin Cala. Gjatë kësaj kohe ai
dhe të afërm të tij kishin krijuar edhe shoqëri me të pandehurin Fatmir Emini i njohur
me nofkën “Mile Cami”. Mbasi kanë rënë dakord për vrasjen e viktimës kanë
planifikuar edhe mënyrën e vrasjes.
d. Viktima Gjergji Halo në datë 12.07.2000, rreth orës 21.00, ka qenë duke ecur pranë
pallatit ku ai banonte në Lagjen “29 Nëntori” të qytetit të Fierit. Në këtë kohë nga
mbrapa i është afruar i pandehuri Bledar Yzeiri i cili ka qenë i armatosur me një
pistoletë me shues zhurmash. Në një distancë të afërt i pandehuri e ka qëlluar një herë
në kokë ku si rezultat i dëmtimeve të marra viktima ka gjetur vdekjen e
menjëhershme.
e. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier ka filluar çështjen penale në lidhje me autorët e
vrasjes ku gjatë fazës së hetimit paraprak nga këqyrja e vendit të ngjarjes, këqyrja e
kufomës si dhe pyetja e personave që kanë dijeni për rrethana e kryerjes së veprës
penale janë grumbulluar të dhëna të cilat provojnë autorësinë e të pandehurve në
vrasjen e shtetasit Gjergji Halo. Në përfundim të hetimit prokurori ka ngritur ndaj të
pandehurve Fatmir Emini dhe Bledar Yzeiri akuzën e vrasjes me paramendim të kryer
në bashkëpunim të parashikuar nga nenet 78/1 dhe 25, 50 gërma “a” të Kodit Penal.
f. Të pandehurit e kanë kundërshtuar akuzën e ngritur ndaj tyre duke pretenduar se ata
janë të pafajshëm dhe se vepra penale e cila ju atribuohet nuk është kryer prej tyre.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.68, datë 17.03.2010 ka vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatmir Emini për veprën penale të “Vrasjes me
paramendim në bashkëpunim “, parashikuar nga nenet 78/1 dhe 25 të Kodit Penal dhe
mbështetur në nenet 78/1, 50 gërmat “ç”,”i”, “gj“ të K.Penal dënimin e tij me 25
(njëzet e pesë) vjet burgim, duke i filluar llogaritja e dënimit nga dita e arrestimit
26.12.2008.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Yzeiri për veprën penale të “Vrasjes me
paramendim në bashkëpunim” parashikuar nga nenet 78/1 dhe 25 të Kodit Penal dhe
mbështetur në nenet 78/1, 50 gërmat “ç”,”i”, “gj“ të K.Penal dënimin e tij me 25
(njëzet e pesë) vjet burgim.
iii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Yzeiri për veprën penale të “Mbajtjes pa leje
të armës luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 të K.Penal dhe mbështetur në këtë
dispozitë dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
iv. Në bazë të nenit 55 të K.Penal dënimin e të pandehurit Bledar Yzeiri me një dënim të
vetëm prej 25 (njëzet e pesë) vjet burgim.
v. Dënimi me burgim prej të pandehurve Fatmir Emini dhe Bledar Yzeiri të kryhet në
burgun e sigurisë së lartë.
vi. Prova materiale, ditari i viktimës Gjergji Halo, t’i kthehet familjarëve të tij, personit të
cilit i është sekuestruar, ndërsa gëzhoja e sekuestruar në vendngjarje t’i kalojë
Komisariatit të Policisë Fier.
vii. Shpenzimet procedurale i ngarkohen solidarisht të pandehurve Fatmir Emini dhe
Bledar Yzeiri .
8. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin e saj nr.184, datë 14.04.2011, ka vendosur:
i. Prishjen e vendimit nr.68, datë 17.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
7. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs në datën 12.05.2011 prokurori, pranë
Prokurorisë së Apelit Vlorë dhe kërkon: Prishjen e vendimit nr.184, datë 14.04.2011
të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë me
tjetër trup gjykues, duke paraqitur shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
421
III.Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
9. Gjykata e Apelit Vlorë ka çmuar që çështja duhet të kthehet për rigjykim, duke
arsyetuar se: “…Në gjykim në shkallë të dytë nga të dy avokatët mbrojtës të të
pandehurve u pretenduar se në përbërjen e trupit gjykues ka qenë edhe gjyqtarja A.Z,
e cila gjatë gjykimit të çështjes, në dëm të saj është shpifur për shkelje në detyrë, është
fyer nga një nga dëshmitarët e çështjes Ilirjan Sallku, që është një nga dëshmitarët
kryesorë të çështjes, sepse fillimisht ka qenë pezulluar për zbulim të autorit, dhe mbi
deklarimet e këtij dëshmitarit është vënë në lëvizje duke u zbuluar si autor i vrasjes së
viktimës Gjergji Halo, pikërisht të pandehurit Fatmir Emini dhe Bledar Yzeiri…
gjyqtarja A.Z, ka bërë kallëzim penal ndaj këtij dëshmitari dhe me vendimin nr.1683,
datë 17.12.2010, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur deklarimin fajtor të
të pandehurit Ilirjan Sallku për shpifje për shkak të detyrës në dëm të gjyqtares A.Z…
Gjykata e Apelit Vlorë çmon se pavarësisht se në nenin 15 dhe 17 të K.Pr.Penale janë
përcaktuar taksativisht nga ligjvënësi rastet e papajtueshmërisë së gjyqtarëve apo
heqjes dorë të tij, nga gjykimi, por në raportin konfliktual që është krijuar midis
gjyqtares Adelina Zarka dhe dëshmitarit kryesor në çështje, është krijuar një raport i
tillë, ku spikasin dukshëm se ekzistojnë shkaqe të rëndësishme njëanshmërie në
gjykimin e kësaj çështje…”.
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i prokurorit duhet të
pranohet dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë nr.184, datë 14.04.2011, duhet
të prishet për shkelje të ligjit procedural penal dhe çështja të kthehet për
rishqyrtim, pranë asaj gjykate me tjetër trup gjykues.
11. Në bazë të akteve të fashikullit rezulton gjykata e apelit ka pranuar pretendimet e
mbrojtësve të gjykuarve për gjykim të njëanshëm në shkallë të parë në dëm të të
gjykuarve për shkak të konfliktit që njëri prej anëtarëve të trupit gjykues, gjyqtarja
A.Z ka pasur me dëshmitarin Ilirjan Sallku. Ky konflikt sipas pretendimit të
mbrojtjes të pranuar dhe nga gjykata konsiston në faktin se kjo gjyqtare ka bërë
kallëzim penal në një proces tjetër ndaj dëshmitarit në këtë proces Ilirjan Sallku, për
veprën penale të shpifjes për shkak të detyrës. Me vendimin nr.1683 datë
17.12.2010 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka deklaruar fajtor dhe e ka dënuar
Ilirjan Sallkun me 8 (tetë) muaj burgim në bazë të nenit 240/2 të Kodit Penal.
12. Konflikti i gjyqtares me dëshmitarin është interpretuar nga gjykata si shkak
njëanshmërie në gjykim ndaj të gjykuarve dhe për pasojë në bazë të nenit 428 gërma
“ç” të K.Pr.Penale1 vendimmarrja është cenuar duke e prishur vendimin dhe kthyer
çështjen për rishqyrtim. Megjithatë kjo gjykatë nuk ka arsyetuar konkretisht se në
ç’mënyrë ky konflikt ka ndikuar në paragjykimin e çështjes ndaj të gjykuarve dhe
dhënien e një vendimi fajësie.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se shkaku i njëanshmërisë i anëtarit të trupit
gjykues nuk është i bazuar. Gjykata e apelit ka gabuar duke e parë shkakun e
njëanshmërisë kundrejt një prove dhe jo kundrejt procesit penal në tërësi, që
konsiston në karakterin paragjykues ndaj palëve pjesëmarrëse në proces.
1
N.428/1/ç I K.Pr.Penale “Vendimi i gjykatës së apelit”
1. Gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen, vendos:
ç) prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë kur nuk janë respektuar dispozitat që lidhen me
kushtet për të qenë gjyqtar ose ndihmësgjyqtar në çështjen konkrete, me numrin e gjyqtarëve dhe ndihmësgjyqtarëve që
është i domosdoshëm për formimin e kolegjeve të caktuara në këtë Kod, me ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori dhe
pjesëmarrjen e tij në procedim, me pjesëmarrjen e përfaqësuesit të të dëmtuarit akuzues dhe të mbrojtësit të të pandehurit,
me shkeljen e dispozitave për paraqitjen e akuzave të reja, si dhe në çdo rast kur në dispozita të veçanta është parashikuar
pavlefshmëria e vendimit.
422
14. Prova i nënshtrohet një procesi procedural në disa faza që konsistojnë në i) marrjen
ii) shqyrtimin gjyqësor dhe iii) vlerësimin. Roli paragjykues konsiston në pranimin
ose jo për t’u shqyrtuar të provës si dhe të fuqisë provuese në raport me provat e
tjera. Në çdo rast parregullsitë që mund të vërehen në procesin e të provuarit nuk e
bëjnë procesin të pavlefshëm për shkak të përshtypjes paragjykuese që krijohet tek
palët në proces ndërkohë që refuzimi për marrjen ose jo të provës është marrë me
vendim të motivuar të gjykatës. Po kështu edhe “çmuarja” e provës është pjesë e
vlerësimit subjektiv nëpërmjet bindjes së brendshme të gjyqtarit gjatë vlerësimit të
provës dhe të fakteve që ajo ka provuar.
15. Gjykata e apelit si gjykatë fakti kryesisht ose me kërkesë të palëve në rast se kishte
dyshime për mënyrën e marrjes së provës të dëshmisë së dëshmitarit Ilirjan Sallku
mund të kishte përsëritur shqyrtimin gjyqësor duke riçelur hetimin gjyqësor dhe
përsëritur pjesërisht atë duke e rimarrë si provë në mënyrë të drejtpërdrejtë ose duke
e vlerësuar fuqinë provuese të saj në mënyrë të ndryshme nga ajo e shkallës së parë.
16. Gjykimi nga një gjykatë e paanshme është pjesë integrale e parimit të “procesit të
rregullt ligjor” të parashikuar në nenin 6-të të KEDNJ-së 1. Në bazë të këtij parimi
themelor në jurisprudencën e saj GJEDNJ-ja ka dhënë edhe përcaktimin se paanësia
në kuptim të nenit 6/1 duhet të përcaktohet në përputhje me një test subjektiv, që
nënkupton bindjen personale të gjyqtarit të veçantë për një çështje të caktuar dhe
gjithashtu në përputhje me një test objektiv që nënkupton të siguruarit se gjyqtari ka
ofruar garancitë e mjaftueshme për të përjashtuar çdo dyshim të arsyeshëm në këtë
drejtim (shih Gjonbocari, etj. kundër Shqipërisë, Vendimi datë 31.05.2005).
17. Gjykata e apelit në mënyrë të pabazuar në ligj ka konkluduar se gjyqtarja ka qenë e
njëanshme në proces për shkak të konfliktit të saj me dëshmitarin, ndërkohë që nuk
ka argumentuar se si ka ndikuar ky fakt në paragjykimin e pozicionit të të
gjykuarve. Në bazë të akteve të fashikullit gjyqësor rezulton se dëshmitari Ilir
Sallku është thirrur për të dëshmuar nga prokurori dhe është pranuar për shqyrtim
nga gjykata. Siç del nga përmbajtja e vendimit përfundimtar në pjesën përshkruese
arsyetuese në vlerësimin përfundimtar kjo dëshmi është vlerësuar në raport me të
gjitha provat e tjera, çka tregon se nuk ka pasur paragjykim ndaj këtij dëshmitari
nga gjykata. Për më tepër ky dëshmitar ka dëshmuar kundër të gjykuarve dhe
dëshmia e tij është konsideruar e besueshme duke hedhur dritë mbi fajësinë e tyre.
18. Kolegji Penal vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është i pa arsyetuar në
vlerësimin e saj se si ka ndikuar objektivisht në paanësinë e gjyqtares në
vendimmarrje, kur konstaton nga ana objektive arsye serioze njëanshmërie të
gjyqtares A.Z dhe alogjik kur lidh një proces penal të dëshmitarit me paragjykimin
në ngarkim të të gjykuarve. Në kushtet kur nuk ka pasur prova që të vërtetojnë se
njëri prej anëtarëve të trupit gjykues e ka paragjykuar çështjen vendimmarrja e
gjykatës së apelit është marrë në kundërshtim dhe në shkelje të ligjit, sipas të cilit
gjyqtari prezumohet i lirë nga çdo anshmëri dhe prezumohet i paanshëm dhe barra e
provës i kalon pretenduesit.
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çdo rast nuk mjafton vetëm
parashtrimi i dispozitës ligjore ku mbështeten arsyet e përjashtimit por që ajo duhet
1
N.6/1 KEDNJ
1. Çdo person ka të drejtë që çështja e tij të dëgjohet drejtësisht, publikisht dhe brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë
e pavarur dhe e paanshme, e krijuar me ligj, e cila do të vendosë si për mosmarrëveshjet në lidhje me të drejtat dhe detyrimet
e tij të natyrës civile, ashtu edhe për bazueshmërinë e çdo akuze penale në ngarkim të tij. Vendimi duhet të jepet publikisht,
por prania në sallën e gjykatës mund t’i ndalohet shtypit dhe publikut gjatë tërë procesit ose gjatë një pjese të tij, në interes të
moralit, të rendit publik ose sigurisë kombëtare në një shoqëri demokratike, kur kjo kërkohet nga interesat e të miturve ose
mbrojtja e jetës private të palëve në proces ose në shkallën që çmohet tepër e nevojshme nga gjykata, kur në rrethana të
veçanta publiciteti do të dëmtonte interesat e drejtësisë.
423
të shoqërohet me provat përkatëse, të cilat provojnë se gjyqtarët objektivisht janë të
anshëm dhe paragjykues në zgjidhjen e çështjes.
20. Vendimi nr.184, datë 14. 04.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim
te gabuar të dispozitave procedurale pasi shkaku i përjashtimit të gjyqtares A.Z nuk
qëndron dhe për pasojë vendimi duhet të prishet dhe çështja të kthehet për
rishqyrtim, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “ç” të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.184, datë 14.04.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 06.03.2013
424
Nr.00-2013-707 Vendimit (87)
VENDIM

Në seancën gjyqësore të datës 06.03.2013, mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:
TË PANDEHURIT: BLEDAR BERBERI
A K U Z U A R:
"Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve të ftohta".
Baza ligjore: Neni 279 të K.Penal.
Gjykata Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.29, datë 23.02.2010 ka vendosur:

Të deklarojë të pafajshëm të pandehurin Bledar Arben Berberi për veprën
penale të “prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve të ftohta”, parashikuar nga
neni 279 i Kodit Penal të Republikës së Shqipërisë.
Prova materiale e sekuestruar “thikë me teh metalik me mbishkrimin “USA
SABER” me 1 një shqiponjë të stampuar, me bisht druri me ngjyrë kafe, me
gjatësi të përgjithshme 25,7 cm” të zhduket menjëherë.

Ndryshimin e vendimit nr.29 datë 29.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Berberi për veprën penale të
prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve të ftohta, parashikuar nga neni 279 i
K.Penal dhe po sipas kësaj dispozite, mbas aplikimit edhe të nenit 406/1 të
K.Pr.Penale të dënojë me 2 muaj burgim.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë nr.108, datë 12.07.2010 ka ushtruar

rekurs i gjykuari Bledar Berberi, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.108, datë 12.07.2010 të
Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.29, datë 23.02.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Pogradec, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Pavarësisht faktit që gjykata ka proceduar me gjykimin e shkurtuar nuk ka arsye apo
pabazueshmëri në ligj që gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec të mos bëjë një analizë
në aspektin e vlefshmërisë apo jo të akteve pasi në përfundim kur ajo shpall vendimin
deklaron fajësinë apo pafajësinë në analizë së të gjitha provave.
425
- Për sa i përket arsyetimit se gjatë seancës së vleftësimit të masës së arrestit nuk është
kërkuar apo ngritur pretendim në lidhje me pavlefshmërinë e akteve, nuk qëndron pasi
në vleftësimin e masës së arrestit është kërkuar paligjshmëria e arrestit, dhe
pavarësisht nga ky fakt, gjykata duke qenë në vlerësim të provave arrin në
konkluzionin se duhen të deklarohen të pavlefshme.
- Gjykata e apelit arrin në konkluzionin që rivlerësimi i provave vjen në kundërshtim
me ligjin procedural, por nuk përcakton konkretisht ku konsiston kjo shkelje, të çfarë
dispozite.
- Gjithashtu i pandehuri nuk ka pasur dijeni për ditën e gjykimit dhe kjo nuk është
konfirmuar prej tij me dëftesë komunikimi, duke i mohuar atij të drejtën për
pjesëmarrje në proces.
- Gjykata e apelit nuk ka pasur parasysh disa rrethana, si marzhet e dënimit për veprën
penale të atribuuar, apo faktin që i pandehuri është student i rregullt në Fakultetin e
Drejtësisë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Sokol Stojani, që kërkoi të
pushohet çështja për shkak se i gjykuari Bledar Berberi ka përfituar nga ligji “Për dhënie
Amnistie”; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
V Ë R EN
Më datë 29.09.2009 shtetasit Bledar Berberi, Meardi Berberi dhe Loren Celanji kanë
qenë duke udhëtuar afër vendit të quajtur “rezidencat qeveritare” me një automjet me targa
“VB GON1”, tip Wolsvagen Golf 3 që drejtohej nga i gjykuari Bledar Berberi.
Pikërisht në këtë vend ata janë ndaluar forcat e Komisariatit të Policisë Pogradec, të
cilat pasi i kanë ndaluar kanë kontrolluar automjetin dhe kanë ushtruar kontroll vetjak për të
tre shtetasit që ishin brenda tij. Nga kontrolli vetjak nuk u gjet gjë e paligjshme, ndërsa nga
kontrolli qe iu bë automjetit, në xhepin e derës së parë të tij, u gjet një thikë me teh metalik,
me mbishkrimin “USA SABER” të stampuar me një shqiponjë në të, me bisht druri me
ngjyrë kafe, me gjatësi të përgjithshme 25,7 cm.
Shtetasit e mësipërm janë shoqëruar në Komisariat së bashku me automjetin, i cili
është kontrolluar në mënyrë të hollësishëm.
Më pas dy shtetasit Meardi Berberi dhe Loren Celanji, të cilët ishin në shoqëri me të
gjykuarin u liruan pasi iu morën deklarimet përkatëse, ndërsa për shtetasin Bledar Berberi u
vendos arresti në flagrance për veprën e “armëmbajtjes pa leje të armëve të ftohta”.
Pas kryerjes së veprimeve të tjera procedurale nga oficerët e policisë gjyqësore vepra
ju referua Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe në datë 30.09.2009, pasi miratoi me
vendim “vleftësimin e sekuestros”, Prokuroria i paraqiti Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec kërkesat “Për vleftësimin e arrestit në flagrancë” dhe “Për caktimin e masës së
sigurimit: “detyrim për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”.
Gjykata Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr.29, datë 23.02.2010 ka vendosur
te deklarojë të pafajshëm të gjykuarin Bledar Arben Berberi për veprën penale “prodhimi dhe
mbajtja pa leje e armëve të ftohta” parashikuar nga neni 279 i Kodit Penal, ndërsa Gjykata e
Apelit Korçë me vendimin nr.108, datë 12.07.2010 ndryshoi këtë vendim, duke deklaruar
fajtor të gjykuarin Bledar Berberi për veprën penale të prodhimit dhe mbajtjes pa leje të
armëve të ftohta, parashikuar nga neni 279 i K.Penal dhe pas aplikimit edhe të nenit 406/1 të
K.Pr.Penale, vendosi të dënojë me 2 muaj burgim.
Duke mos qenë dakord me vendimin e Gjykatës së Apelit Korçë, i gjykuari Bledar
Berberi, nëpërmjet përfaqësuesit të tij ligjor, ka ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë.
426
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen objekt gjykimi, gjen zbatim
amnistia e veprës penale, sipas ligjit nr.107/2012 “Për dhënie amnistie” për të cilën është
akuzuar i gjykuari Bledar Berberi, prandaj duhet të vendoset pushimi i gjykimit të kësaj
çështje.
Në ligjin nr.107/2012 “Për dhënie amnistie” në nenin 5 është parashikuar pushimi i
ndjekjes penale me plotësimin e dy kushteve në mënyrë kumulative: 1) vepra penale të jetë
kryer përpara datës 30.09.2012 dhe 2) vepra penale të parashikojë një dënim deri në dy vjet
ose çdo lloj dënimi tjetër më të butë.
Në nenin 71/1 të Kodit Penal përcaktohet se: “Me aktin e amnistisë organi kompetent
Gjykata Kushtetuese në Vendimin nr.16, datë 19.04.2010 ka theksuar se: “...akti i
amnistisë parashikon disa organe të cilat, me hyrjen në fuqi të këtij akti (ligji për dhënie
amnistie), marrin kompetencë për të përjashtuar nga ndjekja penale (amnistia e veprës
penale), nga vuajtja tërësisht apo pjesërisht e dënimit ose për të bërë zëvendësimin e dënimit
me një lloj dënimi më të butë (amnistia e dënimit)”.
Në këto kushte Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 1 të ligjit
nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie amnistie”, i cili parashikon se: “Qëllimi i këtij ligji
është të përjashtojë nga ndjekja penale, nga vuajtja tërësisht ose pjesërisht e dënimit të gjithë
personat që plotësojnë kriteret sipas dispozitave të këtij ligji”, si dhe në N.5, i cili parashikon
se: “1. Procedimi penal nuk mund të fillojë dhe nëse ka filluar duhet të pushojë për veprat
penale të kryera deri në datën 30 Shtator 2012, për të cilat Kodi Penal parashikon një dënim
me burgim deri në 2 vjet ose çdo lloj dënimi tjetër më të lehtë”.
Nisur nga sa më sipër dhe nga fakti se i gjykuari Bledar Berberi është dënuar më një
masë dënimi 2 muaj burgim dhe për një vepër që nuk përjashtohet nga ligji i mësipërm për
amnistinë, ky Kolegj arrin në konkluzionin se çështja penale ndaj të gjykuarit Bledar Berberi,
duhet pushuar.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 387/1, 441/1 gërma “c”, 442/1
gërma “a” të K.Pr.Penale dhe nenin 5/1/2 të ligjit nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie
amnistie”,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë që i përket të gjykuarit Bledar
Berberi.
Tiranë, më 06.03.2013
427
Nr.00-2013-710 i Vendimit (88)
VENDIM

në seancë gjyqësore të datës 06.03.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.52804-00052-

00-2010, akti që i përket:
TË GJYKUARIT: ARBEN CAULI
A K U Z U A R:
“Trafikim të femrave për prostitucion”,
parashikuar nga neni 114/b/2 i Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë Lushnjë, me vendimin nr.127, datë 14.10.2003, ka

vendosur:
Të deklarojë të pafajshëm të pandehurin Arben Tasi Cauli për veprën penale të
“Trafikimit të femrave për prostitucion”, të parashikuar nga neni 114/b i
K.Penal në bazë të nenit 388/d të K.Pr.Penale, ndaj dëshmitares Marjeta Kaja.
Prova materiale autoveturë e markës “Volvo 760” me numër shasie
YV1704762E1068567, me targë TR 5786 H, t’i kthehet poseduesit të
pandehurit Arben Cauli, ose pronarit të saj Florian Xhelepi”.

Gjyqësor Lushnjë dhe, duke e gjykuar çështjen në fakt, deklarimin fajtor të të
pandehurit Arben Cauli dhe në bazë të nenit 114/b të K.Penal e dënon me 18
vjet burgim”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.134, datë 16.03.2005, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.134, datë 07.05.2004 të Gjykatës së Apelit Vlorë, që
bën fjalë për të gjykuarin Arben Cauli.
Dërgimin e akteve të kësaj çështje penale në Gjykatën e Apelit Vlorë, për
rishqyrtim, me tjetër trup gjykues.

Parë Lushnjë dhe duke e gjykuar në fakt:
428
Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Cauli për veprën penale të trafikimit
të femrave për prostitucion të kryer në bashkëpunim dhe sipas nenit 114/b,
paragrafit të dytë të Kodit Penal dënimin e tij me 15 vjet burgim.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.98, datë 20.02.2008, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.180, datë 28.04.2006 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
dërgimin e akteve për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Gjyqësor Lushnjë.
Kundër këtij vendimi të mësipërm të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs

Prokurori i Prokurorisë së Apelit Vlorë, i cili ka kërkuar prishjen e vendimit të mësipërm,
- Rezulton nga aktet në dosje se e dëmtuara Marjeta Kaja dhe bashkëshorti i saj
Kostandin Bici nuk kanë pasur ndonjë shkak të mëparshëm për hakmarrje me të
gjykuarin Arben Cauli dhe as me familjen e tij.
- Edhe dëshmitarja Leonara Aliaj, e cila ka dëshmuar se ka njohur të gjykuarin Arben
Cauli në Francë, nuk rezulton të ketë pasur ndonjë grindje apo keqtrajtim nga i
gjykuari.
- E dëmtuara Marjeta dhe bashkëshorti i saj, Kostandin Bici, kanë shpjeguar ngjarjen në
mënyrë të pavarur nga njëri tjetri dhe dëshmitë e tyre duhet të ishin mbajtur parasysh
nga gjykata në tërësinë e provave të tjera dhe t’u jepte atyre rëndësinë që u takonte.
- Është e vërtetë se midis deklarimeve të dëshmitarëve ka pasur mospërputhje në disa
raste, por kjo provon se dëshmitë e tyre, sipas aftësive intelektuale e arsimore,
tregojnë se janë të pa manipuluara.
- E dëmtuara është trafikuar në mënyrë klandestine dhe ka ardhur në Shqipëri nga porti
i Barit.
- Nuk rezulton i provuar pretendimi i të pandehurit se për periudhën që e dëmtuara e
akuzon se është marrë dhe trafikuar prej të gjykuarit, duke e detyruar të ushtrojë
prostitucionin, ai (i gjykuari) nuk rezulton të ketë kaluar kufirin pasi pasaporta nuk ka
vulë dalje për atë periudhë.
- Është e vërtetë se në pasaportën e të gjykuarit administruar në dosje deri në vitin 2000
ka pasur vulë hyrje dhe dalje, por mbas vitit 2000 i gjykuari ka qenë i pajisur me kartë
identiteti italiane me të cilën mund të qarkullonte lirisht si shtetas italian.
- Gjykata e apelit nuk duhet pranonte apriori faktin e pretenduar, ajo pa të drejtë nuk u
ka bërë një analizë objektive dhe provave të tjera që administrohen në dosje.
- Në pasaportën e të pandehurit ka disa vula që tregojnë se Arben Cauli ka dalë nga
Shqipëria disa herë dhe për herë të fundit në shtator të vitit 2000 dhe pas kësaj
periudhe, çdo lëvizje e tij hyrje dalje në kufirin shqiptar ndërpritet.
- Në paraqitjen për njohje e dëmtuara ka njohur dhe treguar të gjykuarin Arben Cauli,
duke e akuzuar për trafikimin prej tij në Francë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit, Gani Dizdari; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi
prishjen e vendimit nr.16, datë 10.07.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë; av. Sonila Çekrezi, e
cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.16, datë 10.07.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe
pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
429
VËREN
të drejtë të ligjit penal, e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se:
Në datën 28.12.2002 shtetasi Kostandin Bici, banues në fshatin Mërtish Lushnjë ka
kallëzuar në Prokurorinë e Lushnjës rrëmbimin e shtetases Marjeta Kaja, me të cilën kishte
bashkëjetuar pa lidhur martesë nga muaji shtator deri në nëntor 2002.
Nga deklarimet e kësaj shtetase në prokurori rezulton se ajo kishte pasur një lidhje
dashurie me shtetasin Shkëlqim Kaja, fqinj dhe i afërm i saj. Në vijim ajo kishte lidhur fejesë
me shtetasin Kreshnik Kaja, banor i fshatit Mbrostar, fejesë e cila ishte prishur për shkak të
fjalëve që ishin përhapur nga marrëdhënia e saj e mëparshme. Marjeta ishte larguar dhe
njëherë tjetër nga shtëpia në drejtim të Sarandës, por ishte rikthyer pranë familjes. Lidhja e
saj me shtetasin Kostandin Bici rezulton të jetë bërë me ndërmjetësinë e Fatmir Hazisit,
kushëri i parë i babait të të dëmtuarës dhe njëkohësisht kunat i Shkëlqim Kajës. Sipas
deklarimeve të Kostandin Bicit dhe Marjeta Kajës ata kanë nisur bashkëjetesën në shtator të
vitit 2002, duke qëndruar në shtëpinë e familjes së shtetasit Bici.
Në datë 22.11.2002, rreth një muaj para se të bëhej kallëzimi, Kostandini dhe Marjeta
kanë shkuar në Lushnjë për të bërë pazar. Sipas deklarimeve të shtetasit Kostandin, rreth orës
10.00 të asaj dite, në momentin që ai është ndalur për të biseduar me një kushëririn e tij në
pazar, Marjeta është larguar prej tij dhe ka hipur me dëshirën e saj në një automjet tip
“Volvo” me targa të Tiranës që drejtohej nga i pandehuri Arben Cauli. Këtë të fundit,
Kostandin Bici e njihte pasi kishin ndjekur së bashku shkollën 8 vjeçare. Sipas Kostandit, ai
ka shkuar për të lajmëruar shkesin e lidhjes, deklaruesin Fatmir në lidhje me ikjen e Marjeta
Kajës. Në atë moment ai nuk i ka thënë njeriu se kishte njohur Arben Caulin në makinë, pasi
ishte i frikësuar prej tij dhe njerëzve të familjes së tij. Së bashku me Fatmir Hazisin ka shkuar
në familjen e Marjetës dhe i ka njoftuar për ngjarjen. Ditë më pas ai i ka thënë Fatmir Hazisit
se makina me të cilën ishte larguar Marjeta drejtohej nga i gjykuari.
Një javë pas ngjarjes, Kostandini ka dëshmuar se nëpërmjet një shokut të tij që quhet
Leonidha Gjini, banues në Sheq, ka rënë në dijeni se Marjeta është parë në fshatin Mbrostar
në shtëpinë e një shtetasi të quajtur Orgest. Kostandini ka pretenduar se ka shkuar vetëm në
fshatin Mbrostar, ka takuar shtetasin Orgest dhe ky i ka thënë se Marjetën e ka ai dhe se nuk
kishte më punë me të. Sipas thënieve të shtetasve Fatmir Hazisi, Plarent Kaja (vëllai i të
dëmtuarës), Zabit Kaja (babi i të dëmtuarës), Fatmiri, Plaurent dhe Kostandini ka shkuar
sërish në fshatin Mbrostar, po atje Kostandini nuk ka arritur të identifikoje se me cilin shtetas
(Orgest) kishte komunikuar ditë më parë. Në këto kushte është kryer arrestimi i të pandehurit
Arben Cauli dhe ndaj tij është vendosur masa e sigurimit personal “arrest në burg”, akuzuar
për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 114/b, paragrafi i 2 i Kodit Penal.
Në datë 05.03.2003, është paraqitur për të dhënë deklarime para OPGJ shtetësja
Marjeta Kaja. Sipas saj ajo është rrëmbyer në tregun e qytetit të Lushnjës nga dy persona të
panjohur, të cilët pasi i kishin mbyllur gojën e kishin futur në një makinë me targa të huaja.
Sipas saj ajo është dërguar në drejtim të Sarandës apo Gjirokastrës, ku është mbajtur në një
shtëpi të veçuar (shih proces-verbalin e sigurimit të provës). Personat që e kishin rrëmbyer
sipas të dëmtuarës thirreshin Lenci dhe Soni. Këta kishin komunikuar me një shtetas në
telefon, të cilin e thërrisnin Beni dhe e kanë pyetur se çfarë t’i bënin të dëmtuarës. E
dëmtuara ka dëshmuar se i është injektuar lëndë narkotike dhe gjatë kësaj kohe ka dëgjuar
rrëmbyesit të flisnin në telefon duke u shprehur: “E sa mirë të shkojnë punët o Arben Cauli”.
Në dëshminë e saj në seancën e sigurimit të provës, Marjeta është shprehur se ka
dëgjuar rrëmbyesit të flisnin dhe me shtetasen Majlinda Qose e Isuf Koçi, të cilët ajo i ka
identifikuar si banorë të fshatit të Kostandin Bicit (nuk rezulton të jetë hetuar më tej në lidhje
me këta persona). Pasi kanë qëndruar një natë në këtë shtëpi, e dëmtuara ka dëshmuar se me
430
një maune kanë kaluar kufirin dhe kanë zbritur në Selanik, nga ku me autobus janë drejtuar
për në Athinë. Në këtë qytet, dy rrëmbyesit janë takuar me një shtetas, që sipas të dëmtuarës
ishte i huaj, të cilit i kanë dhënë biletën e udhëtimit dhe pasaportën me të cilën do të
realizohej udhëtimi në drejtim të Parisit, Francë. Sipas Marjeta Kajës, ajo ka arritur të fiksojë
nga pasaporta vetëm fotografinë e saj, e cila ishte e njëjta me atë që ajo i kishte dhënë kohë
më parë Kostandin Bicit. Pasi kanë udhëtuar nga Athina në Paris, e dëmtuara dëshmon se me
personin e huaj, që tani e në vijim e konsideron si tutor të saj, janë vendosur në një motel.
Pasi është ushtruar dhunë mbi të, e dëmtuara dëshmon se ka filluar të prostituojë, duke fituar
rreth 2000 Euro në ditë, të ardhura që merreshin nga tutori, i cili dhe e vëzhgonte gjatë punës
së saj. E dëmtuara ka pretenduar se tutori e drogonte rregullisht dhe kontrollonte dhe rrjetin e
klientëve që e telefononin të dëmtuarën për të kryer marrëdhënie me të.
Sipas të dëmtuarës, gjatë punës së saj në Paris ishte njohur me një shtetas italian, i cili
pasi mësoi se ajo ishte e trafikuar i ofroi ndihmë për t’u larguar. Marjeta Kaja ka dëshmuar se
ky shtetas italian, kishte paguar për të biletën e udhëtimit nga Parisi në Romë, ndërsa vetë
ishte nisur me avion në drejtim të Italisë. Sipas të dëmtuarës ky fakt ka ndodhur në shkurt të
vitit 2003 (fq.33 e proces-verbalit). Pas mbërritjes në Romë, në stacionin e trenit e dëmtuara
pretendon se është pritur nga shtetasi italian, i cili e ka marrë më vete pranë familjes së tij në
Verona. Po në këtë qytet, e dëmtuara pretendon t’i jetë nënshtruar një kure disintoksikimi. E
dëmtuara dëshmon se pasi ka qëndruar në Itali, në mars 2003 ka ardhur në Durrës nëpërmjet
Barit, ku është pritur nga vëllai i saj dhe nga forcat e policisë. Në dëshminë e saj nuk del
qartë në rast se është bërë një denoncim formal pranë policisë në Durrës. Gjatë pyetjeve në
seancën e sigurimit të provës, Marjeta Kaja ka dëshmuar se të pandehurin e ka parë dy herë
në Francë, të qëndronte me tutorin e saj, të cilit deklaron se nuk arriti asnjëherë t’ia mësonte
emrin. Sipas të dëmtuarës ajo e kishte parë të pandehurin në shoqërinë e tutorit të saj 16 ditë
para se të nisej për në Itali (fq.59). Sipas të dëmtuarës ajo është kthyer në Shqipëri në datë
05.03.2003, datë e cila përkon dhe më datën e marrjes se deklarimeve nga ana e OPGJ
Lushnjë.
E dëmtuara ka marrë pjesë dhe në një paraqitje për njohje, ku ka identifikuar të
pandehurin, si personin që kishte parë në Francë të shoqëruar me tutorin e saj. Si në
deklarimet para OPGJ, ashtu dhe në dëshminë para gjykatës, në kundërshtim me sa ka
deklaruar Kostandin Bici, e dëmtuara nuk ka pranuar se mjeti me të cilin ishte rrëmbyer në
Lushnjë drejtohej nga Arben Cauli. Po ashtu në dëshminë para gjykatës e dëmtuara ka
deklaruar se nuk e ka njohur në Shqipëri të pandehurin (shih fq.59). Organi i prokurorisë ka
bërë dhe ballafaqimin mes Bicit dhe të dëmtuarës dhe secili prej tyre i ka qëndruar
deklarimeve të bëra. Në dëshminë e saj para gjykatës, e dëmtuara është shprehur se ka
dyshime se Kostandin Bici ishte përfshirë në rrëmbimin e saj.
Nga ana e Prokurorisë Lushnjë janë marrë deklarimet e shtetases Leonora Aliaj, e cila
ka deklaruar se ka prostituar në Francë, Paris. Sipas saj, një ditë një person ishte hequr si
klient dhe në momentin që kishte hipur në makinë, kishte konstatuar se dëgjonte këngë
shqiptare. Sipas deklarueses ky person i kishte thënë se quhej Arben. Kërkesës së saj për të
zbritur ai nuk i ishte përgjigjur e në këto rrethana ajo ishte hedhur nga makina. Pasi kishte
takuar shoqet e saj, kishte marrë vesh se shqiptari quhej Agron Cauli. Kur ishte kthyer nga
Franca, kishte rastisur të qëndronte në një strehë me të trafikuarat së bashku me Marjetën, e
cila i kishte thënë se ishte trafikuar nga Arben Cauli.
Gjatë hetimeve paraprake, Prokuroria Lushnjë, nëpërmjet letër porosisë, ka kërkuar
pyetjen e shtetasit italian që nga e dëmtuara pretendohej se kishte qenë subjekti që e kishte
ndihmuar për t’u larguar në drejtim të Italisë. Letër porosisë i është dhënë rrugë nga Ministria
e Drejtësisë.
431
Megjithëse rezulton se letër porosia i është përcjellë Prokurorisë Lushnjë në datë
28.01.2004, ajo është administruar në dosjen gjyqësore vetëm gjatë rigjykimit të çështjes nga
gjykata e apelit në vitin 2006. Nga përmbajtja e kësaj letër porosie rezulton se shtetasi italian
Loris Fasoli në nëntor 2003 para gjykatës italiane, ka deklaruar se është njohur me të
dëmtuarën Marjeta Kaja, rreth një vit më parë, kur kjo e fundit prostituonte në rrugë në
Verona. Sipas deklarimeve të shtetasit italian, ai nuk ka qenë asnjëherë në Francë dhe as në
Bari, sikurse ka dëshmuar në Shqipëri e dëmtuara. Shtetasi italian ka deklaruar se e dëmtuara
i ka treguar se është trafikuar pa i thënë emrat e tutorëve të saj. Shtetasi italian ka pretenduar
se i ka dhënë para hua për t’u larguar në drejtim të Shqipërisë, nëpërmjet Barit.
Pasi janë bërë disa gjykime e rigjykime të kësaj çështje mbasi vendimi i Gjykatës së
Apelit Vlorë është prishur dy herë nga ana e Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, në
përfundim me vendimin nr.16. datë 10.07.2009, Gjykata e Apelit Vlorë ka vendosur lënien në
fuqi të vendimit nr.127, datë 14.10.2003 të Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë, me të cilin i
gjykuari Arben Cauli është deklaruar i pafajshëm për veprën penale që akuzohej.
Në arritjen e këtij përfundimi gjykata e apelit ka pasur parasysh kërkesat e nenit 152
të K.Pr.Penale për çmuarjen e provave, ka ballafaquar e nxjerrë konkluzione nga deklarimet e
bërë në hetimet paraprake dhe gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes.
Në arritjen e këtij përfundimi gjykata e apelit ka arritur duke i quajtur të pasakta dhe
të pabesueshme thëniet e të dëmtuarës Marjeta Kaja. Thëniet e saj janë kontradiktore jo
vetëm me vetveten nga procesi në proces por edhe me ish bashkëshortin e saj dëshmitarin
Kostandin Bici dhe me gjithë provat e tjera të administruara.
Në kallëzimin e tij ish burri i Marjetës dëshmitari Kostandin Bici, ndonëse të bërë pas
mbi një muaj nga rrëmbimi i bashkëshortes (Marjetës), ai pretendon se makinën me të cilën
iku Marjeta e drejtonte i gjykuari A.Cauli, në një kohë që këtë deklarim të tij e mohon në
mënyrë kategorike e dëmtuara, duke sqaruar se të gjykuarin Arben Cauli për herë të parë e ka
parë në Francë, i cili shoqërohej me tutorin e saj. Bile në proces-verbalin e paraqitjes për
njohje dhe në proces-verbalin e sigurimit të provës respektivisht datë 11.03.2003 dhe datë
15.04.2003, ajo ka shpjeguar se, është larguar nga Franca në shkurt të vitit 2003 dhe ka parë
të gjykuarin Arben Cauli dy javë para kësaj date, ndërkohë që i gjykuari Arben, siç ka dalë e
provuar në gjykim, nga muaji dhjetor 2002 deri më 14.10.2003, kohë kur është liruar nga
gjykata, ka qenë i burgosur (i arrestuar). Gjithashtu, siç është provuar në gjykim në zbatim të
detyrave të vëna nga Gjykata e Lartë, është provuar se Arben Cauli nuk ka qenë asnjëherë në
Francë.
Edhe pretendimi tjetër i të dëmtuarës se ajo është njohur në Francë me një italian të
quajtur Fasoli, i cili e ka marrë në Itali e ka kuruar, etj., është kontradiktor dhe hidhet poshtë
nga thëniet e këtij dëshmitari i pyetur me letër-porosi, i cili deklaron se e ka njohur të
dëmtuarën në Itali (jo në Bari) mbasi në qytetin e Barit e aq më pak në Francë nuk ka qenë
kurrë.
Në ndryshim me sa ka pretenduar e dëmtuara edhe vëllai i saj dëshmitari T.Kaja dhe
babai i saj dëshmitari Z.Kaja kanë sqaruar se ditën e vdekjes së xhaxhait, Marjeta i ka marrë
në telefon nga Italia dhe jo nga Franca gjë që vërtetohet me numrin e prefiksit 0039 që e ka
Italia dhe jo me prefiksin 0033 që ka Franca.
Në këtë gjendje provash, arsyeton gjykata e apelit, me të drejtë gjykata e faktit e ka
deklaruar të pafajshëm të gjykuarin Arben Cauli.
Shpjegimet e pasakta dhe kontradiktore të së dëmtuarës Marjeta Kaja, si dhe provat e
administruara në dosje, gjatë shqyrtimit të çështjes, nuk hedhin dritë mbi akuzën e të
gjykuarit Arben Cauli për pjesëmarrje të tij në rrëmbimin apo trafikimin e të dëmtuarës
Marjeta Kaja në Greqi Francë dhe Itali.
432
Por edhe sikur të ekzistojnë indicje të tilla, sikur e dëmtuara Marjeta Kaja, të ketë parë
të gjykuarin Arben Cauli, të shoqërohet me tutorin e saj, apo dëshmitari Kostandin Bici që ka
thënë se e njeh të gjykuarin Arben Cauli, pasi kanë mbaruar bashkë shkollën 8-vjeçare, nuk
mund të shërbejnë apo të trajtohen si prova, në kuptim të nenit 149 të K.Pr.Penale.
Sipas nenit 152/2 të K.Pr.Penale “Ekzistenca e një fakti nuk mund të nxirret nga
indicjet, përveçse kur këto janë të rëndësishme, të sakta dhe në përputhje me njëra–tjetrën”.
Në kushtet si më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundim se
Gjykata e Apelit Vlorë, në zbatim të kërkesave të nenit 152 ta K.Pr.Penale dhe duke kryer
dhe detyrat e lëna nga ky Kolegj, ka çmuar me kujdes çdo provë që i është paraqitur dhe pasi
i ka ballafaquar me njëra-tjetrën, ka arritur në përfundim të drejtë e të bazuar në ligj, e si i
tillë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 “a” të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 06.03.2013
433
Nr.00-2013-1157 i Vendimit (89)
VENDIM
NЁ EMЁR TЁ REPUBLIKЁS

Medi Bici Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR TIRANË.
I GJYKUAR: PETRIT GOGA
A K U Z U A R:
“Shkaktimit të vetëvrasjes”.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Petrit Fadil Goga, për kryerjen e veprës
penale të “Shkaktimit të vetëvrasjes”, parashikuar nga neni 99 i Kodit Penal
dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Petrit Fadil Goga fillon nga dita e
arrestimit të tij, më datë 12.07.2009.
Shpenzimet procedurale në hetimet paraprake në shumën 26.500 lekë, si dhe
shpenzimet gjyqësore, i ngarkohen të pandehurit.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 10
ditëve, duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimeve të mësipërme ka paraqitur rekurs i gjykuari Petrit Goga, nëpërmjet

avokatit të tij, i cili kërkon: Prishjen e vendimit penal nr.518, datë 02.04.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit nr.941, date 24.11.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe pushimin e çështjes në ngarkim të të pandehurit Petrit Goga për akuzën e “Shkaktimit të
vetëvrasjes”.
434
Shkaqet që parashtrohen në rekurs janë:
- Nuk ekziston vetëvrasja dhe s’ka se si ekziston shkaktimi i vetëvrasjes.
- Vendimi bazohet në dëshmi të rreme gjatë procesit, të ndryshuara disa herë.
- Asnjë dëshmitar s’ka deklaruar për dhunë të ushtruar nga i gjykuari mbi
bashkëshorten e tij.
- I gjykuari beson se bashkëshortja e tij është mbytur duke u hedhur në pus nga persona
ende të paditur.
- I gjykuari, përkundrazi, ka qenë bashkëshort tolerant duke e lënë për muaj të tërë të
jetonte pranë familjes së saj.
- Dyshimet duhet të shkojnë në favor të të pandehurit.
- Ka shkelje në marrjen e dëshmisë se dëshmitarit Ramazan Goga, i cili nuk është
paralajmëruar se mund edhe të mos dëshmojë për lidhjet që ka me të gjykuarin.
- Viktima kishte marrëdhënie të dhunshme me kunatën Festime Goga dhe këtë e
dëshmoi dëshmitarja Miranda Kasa.
- Asnjë kërkese për pavlefshmëri të bëra nga i gjykuari nuk i kthehet përgjigje dhe nuk
argumentohet nga gjykatat.
- Në kohen kur është gjetur viktima e mbytur në pus, i gjykuari ka qenë në shtëpinë e
babait të viktimës duke punuar.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim;
Avokatin Y. Kameri, i cili kërkoi pushimin e gjykimit; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. I pandehuri Petrit Goga ka qenë i martuar me shtetasen Mimoza Goga. Më datë
25.03.2009 Mimoza Goga (viktima), ka shtruar djalin e saj, Elio Goga, në spitalin e
fëmijëve në Tiranë, pasi e kishte të sëmurë. Ajo ka qëndruar së bashku me fëmijën në një
nga dhomat e spitalit. Bashkë me djalin e saj në dhomën e spitalit ndodhej i shtruar dhe
një fëmijë tjetër nga Bulqiza, i shoqëruar nga prindërit e tij.
2. Me datë 01.05.2007, i pandehuri Petrit Goga ka shkuar në spital për të takuar djalin e
tij. Brenda në dhomë ka parë babain dhe nënën e fëmijës tjetër nga Bulqiza. I pandehuri
Petrit Goga është vënë në dijeni nga bashkëshortja Mimoza se prindërit e fëmijës nga
Bulqiza kishin kaluar natën në këtë dhomë në shërbim të djalit të tyre. Me t’u vënë në
dijeni të këtij fakti i pandehuri Petrit Goga, nga xhelozia ka filluar të debatojë me
bashkëshorten Mimoza Goga, duke e fyer rëndë në drejtim të moralit.
3. Personeli i spitalit për të shmangur grindjen e lindur në mes bashkëshortëve Goga, ka
ndërruar dhomën e fëmijës, duke e kaluar në një tjetër.
4. Në datë 02.05.2007, shtetasit Petrit dhe Mimoza Goga janë larguar nga spitali bashkë
me djalin e tyre dhe kanë shkuar për vizitë te Shaban Rama, babai i Mimozës.
5. Gjatë kësaj kohe viktima Mimoza Goga ka takuar motrën e saj, deklaruesen Vera
Gegprifti, së cilës i ka treguar të gjithë ngjarjen e ndodhur në spital me bashkëshortin e
saj. Nga biseda e bërë viktima i është shprehur motrës së saj Vera se ishte e frikësuar të
shkonte në banesën e saj në Haskole, se bashkëshorti i saj do ta vriste.
6. Shtetësja Hamide Goga, dëshmitare në këtë proces, kunata e Petritit, ka deklaruar se
banonte në një banesë me viktimën Mimozën, por në dhoma të ndara. Më datë
04.05.2007, rreth orës 03.00, është zgjuar nga gjumi për të shkuar në tualetin e
435
përbashkët, i cili ndodhet jashtë banesës. Kur ka dalë në korridor, ka dëgjuar Petritin që
po e rrihte dhe Mimozën që qante.
7. Kunata, Hamideja, nuk ka arritur ta shohë Petritin, megjithëse drita ishte e ndezur, se
me çfarë mjeti po godiste Mimozën, pasi dhoma ishte mbyllur me çelës. Pasi është kthyer
nga tualeti kur ka kaluar në korridor, ka dëgjuar përsëri të qarat e Mimozës dhe goditjet
që i bënte Petriti.
8. Hamideja ka ndaluar dhe ka dëgjuar Petritin, i cili i ka thënë Mimozës se “kur të
kthehem nga puna mos të gjej më në shtëpi”. Deklaruesja Hamide Goga, ka hyrë në
dhomën e saj të gjumit dhe ka vënë në dijeni bashkëshortin Ramazanin, për çfarë kishte
dëgjuar në korridor. Shtetasi Ramazan Goga nuk ka bërë asnjë reagim, duke thënë se nuk
mund të ndërhynte në problemet familjare të të vëllait.
9. Në datë 04.05.2007 është gjetur e mbytur në pus viktima Mimoza Goga. Sipas aktit të
ekspertimit mjeko-ligjor nr.118, datë 04.05.2009 rezulton se në trupin e shtetases Mimoza
Goga konstatohet një dërmishje e freskët në sternum, dërrasa e kafazit të kraharorit dhe
dy ekimoza të vjetra në krahun e majtë dhe parakrahun e djathtë, dëmtime të cilat janë
shkaktuar me mjet të fortë mbretës. Shkaku i vdekjes së shtetases Mimoza Goga ka qenë
asfiksia mekanike nga zënia e rrugëve të frymëmarrjes me lëngje, pra mbytja në ujë.
10. Sipas aktit të riekspertimit mjeko-ligjor nr.198, datë 09.04.2009 rezulton se koha e
vdekjes në bazë të përshkrimit të dukurive kufomore ka qenë jo më shumë se 10-12 orë
nga kryerja e autopsisë së parë të kufomës datë 04.05.2007. Mungesë e “kërpudhës
shkrumbore” dhe të “njollave blu” në sipërfaqe të mushkërive, nuk e përjashtojnë
mundësinë e ardhjes së vdekjes nga mbytja në ujë, sepse përveç mbytjes klasike në ujë e
quajtur “Mbytja e njomë” ekziston edhe e ashtuquajtura “Mbytje e thatë, spastike” kur
sasia e ujit të thithur është shumë e pakët. Prokuroria Tiranë ka vendosur në datën
03.09.2007 pushimin e procedimit penal.
11. Në Tetor 2007 i gjykuari Petrit Goga, i cili nuk beson tek varianti i vetëvrasjes së
bashkëshortes, ka denoncuar publikisht në Tv News 24 kunatat e tij Festime dhe Hamide
Goga si autore të mbytjes së Mimoza Gogës.
12. Me kërkesë të të gjykuarit Petrit Goga dhe të Shaban Ramës (babai të viktimës)
Gjykata e Rrethit Tiranë me vendimin nr.117 Akti, datë 06.02.2008 ka vendosur:
Shfuqizimin e vendimit të pushimit dhe vazhdimin e hetimeve të mëtejshme.
13. Në vitin 2009 dëshmitarja e dyshuar Hamide Goga po në një intervistë televizive e
denoncon të gjykuarin si dhunues. Prokuroria ka zhvilluar hetime të mëtejshme dhe ka
marrë të pandehur dhe dërguar në gjyq të gjykuarin Petrit Goga.
vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Petrit Fadil Goga, për kryerjen e veprës penale të
“Shkaktimit të vetëvrasjes”, parashikuar nga Neni 99 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 5
(pesë) vjet burgim.
15. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.941, datë 24.11.2010, ka vendosur: Lënien
në fuqi të vendimit nr.518, datë 02.04.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
16. Kundër vendimeve të mësipërme ka paraqitur rekurs i gjykuari Petrit Goga,
nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon: Prishjen e vendimit penal nr.518, datë 02.04.2010
të Gjykatës së Shkallës së parë Tiranë dhe vendimit nr.941, datë 24.11.2010 të Gjykatës
së Apelit Tiranë dhe pushimin e çështjes në ngarkim të të pandehurit Petrit Goga për
akuzën e “Shkaktimit të vetëvrasjes”, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse të
436
C. Arsyetimi gjyqësor i vendimit të ankimuar.
17. Gjykata e Apelit Tiranë arsyeton se:
Fakti që i pandehuri Petrit Goga ka ushtruar dhunë sistematike ndaj viktimës provohet
edhe nga deklarimet në seancë gjyqësore e shtetasve Shega Kukici, Kristina Berberi, Vera
Gegprifti, etj., ku burimi i faktit ka qenë vetë viktima gjatë bisedave të ndryshme që kanë
bërë ndërmjet tyre.
Sipas aktit të ekspertimit mjeko-ligjor nr.118, datë 04.05.2009 rezulton se në trupin e
shtetases Mimoza Goga konstatohet një dërrmishje e freskët në sternum, dërrasa e kafazit
të kraharorit dhe dy ekimoza të vjetra në krahun e majtë dhe parakrahun e djathtë,
dëmtime të cilat janë shkaktuar me mjet të fortë mbretës. Shkaku i vdekjes së shtetases
Mimoza Goga ka qenë asfiksia mekanike nga zënia e rrugëve të frymëmarrjes me lëngje,
pra mbytja në ujë.
Sipas aktit të riekspertimit mjeko-ligjor nr.198, datë 09.04.2009 rezulton se koha e
vdekjes në bazë të përshkrimit të dukurive kufomore ka qenë jo më shumë se 10-12 orë
nga kryerja e autopsisë së parë të kufomës datë 04.05.2007. Mungesë e “kërpudhës
shkrumbore” dhe të “njollave blu” në sipërfaqe të mushkërive nuk e përjashtojnë
mundësinë e ardhjes së vdekjes nga mbytja në ujë, sepse përveç mbytjes klasike në ujë e
quajtur “mbytja e njome” ekziston edhe e ashtuquajtura “mbytje e thatë, spastike” kur
sasia e ujit të thithur është shumë e pakët.
Përfundimisht gjykata e faktit, bazuar në analizën e provave, me të drejtë ka arritur në
përfundimin se viktima është vetë mbytur në pusin para banesës. Vdekja e kësaj
shtetaseje ka ardhur si rezultat i veprimeve të dhunshme e sistematike të ushtruara nga
bashkëshorti i saj, veprime të cilat e kanë shtyrë atë në vetëvrasje.
Për sa më sipër i pandehuri Petrit Goga është akuzuar se ka kryer veprën penale të
“Shkaktimit te vetëvrasjes”, të parashikuar nga neni 99 i Kodit Penal. Ekzistenca e faktit
dhe fajësia e të pandehurit Petrit Goga për veprën që akuzohet është plotësisht e provuar.
Ajo provohet nga deklarimet e shtetasve Shaban Rama, Festim Rama, Kristina Berberi,
Gentiana Bekteshi, Hamide Goga, etj., në seance gjyqësore si dhe nga: Procesverbali i
këqyrjes së vendit të ngjarjes datë 04.05.2007; procesverbal këqyrje të kufomës datë
04.05.2007; procesverbal mbi zhvarrimin e kufomës datë 09.04.2009; akti i ekspertimit
mjeko-ligjor nr.118, datë 04.05.2009; akti i riekspertimit mjeko-ligjor nr.198, datë
09.04.2009; si dhe në tërësi nga provat shkresore të administruara në fashikullin e
procedimit penal nr.1725, viti 2007.
Provat e mësipërme me të drejtë i kanë krijuar bindje gjykatës së faktit se ky fakt përbën
vepër penale dhe autori është i pandehuri Petrit Goga. Vepra penale e kryer nga i
pandehuri Petrit Goga paraqet rrezikshmëri shoqërore, pasi cenon ato marrëdhënie
juridike të vendosura për të ndaluar trajtimin e keq sistematik, ose sjellje të tjera
sistematike që ulin rëndë dinjitetin njerëzor të viktimës (rrahje sistematike, plagosje e
lehtë, përzënie nga shtëpia e bashkëshortes, fyerjet e rënda, shpifjet, talljet, mundimet,
torturat, lënia pa ushqim, etj.), që sjellin si pasojë vetëvrasjen ose tentativën e vetëvrasjes
së viktimës, të mbrojtura posaçërisht me legjislacionin penal nga veprimet ose
mosveprimet kriminale.
Në caktimin e masës dhe llojin e dënimit gjykata e faktit ka mbajtur parasysh
rrezikshmërinë e madhe shoqërore të veprës penale dhe të autorit, rrethanat në të cilat
është kryer vepra penale, qëndrimin mohues të të pandehurit ndaj akuzës, si dhe
përpjekjen e tij për t’iu shmangur përgjegjësie penale, moshën, personalitetin e të
pandehurit, i pa dënuar, gjendjen ekonomiko-familjare, etj, si dhe faktin që nuk ka qenë
dënuar më parë.
Pretendimet e ngritura nga i pandehuri në kërkesën ankimore me të drejtë i janë rrëzuar
nga gjykata e faktit dhe nga ky këshill.
437
Provat e administruara ne seancë gjyqësore, si dhe ato të administruara gjatë hetimit të
çështjes, kanë provuar bindshëm faktin se i pandehuri Petrit Goga me anë të dhunës
sistematike që ka ushtruar ndaj bashkëshortes së tij, si rezultat i një mentaliteti tepër
primitiv në qëndrimin ndaj bashkëshortes së tij, e ka detyruar atë që të merrte vendimin
për t’u vetëvrarë.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në vijim Kolegji Penal, vëren se i gjykuari Petrit
Goga, nëpërmjet avokatit të tij mbrojtës, më datë 15.06.2012 ka depozituar pranë
Gjykatës së Lartë një shtesë rekursi, në lidhje me çështjen e regjistruar për gjykim në
Gjykatën e Lartë për të gjykuarin e sipërpërmendur.
19. Me anë të kësaj shtese rekursi, mbrojtësi i të pandehurit parashtron se vendimi penal
nr.961, datë 24.11.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë është një akt absolutisht i pavlefshëm,
për shkak të shkeljes së kushteve për të qenë gjyqtar në çështjen konkrete, e parashikuar
kjo nga neni 15, pika 2 të K.Pr.Penale1, për faktin se një nga gjyqtarët ka marrë pjesë si në
caktimin e masës ashtu dhe në gjykimin e themelit. Sa më sipër kërkon prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rigjykim po në këtë gjykatë.
20. Përfaqësuesi i organit të akuzës, gjatë shqyrtimit të çështjes pranë këtij Kolegji, citoi
se pretendimi që ngrihet është i drejtë dhe sa më sipër kërkoi që të prishet vendimi i
gjykatës së apelit dhe çështja të kthehet për rigjykim, në gjykatën e apelit, me tjetër trup
gjykues.
21. Në përputhje me frymën e K.Pr.Penale, Kolegji Penal vëren se neni 432 i këtij Kodi
ka parashikuar rastet kur palët mund të paraqesin rekurs ndaj vendimeve të gjykatës së
apelit2. Në çështjen objekt gjykimi, ndodhemi përpara parashikimit të pikës 1, germa (b)
të kësaj dispozite, e cila i referohet kërkesave të nenit 128 të K.Pr.Penale.
22. Neni 128 përkufizon rastet e pavlefshmërisë absolute, ku një ndër këto raste është
edhe kushti për të qenë gjyqtar në shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi3.
23. Në rastin konkret, i gjykuari nëpërmjet mbrojtësit të tij ligjor ka konstatuar se i njëjti
gjyqtar ka marrë pjesë si në caktimin e masës së sigurimit, ashtu dhe në gjykimin në
themel gjatë shqyrtimit të çështjes pranë Gjykatës së Apelit Tiranë.
24. Kolegji Penal çmon se ky pretendim i ngritur nga i gjykuari, nëpërmjet mbrojtësit të
tij, është i drejtë dhe i bazuar në ligjin procedural penal. Sipas akteve të gjendura në
dosjen gjyqësore rezulton se njëri nga gjyqtarët e trupës gjyqësore të Gjykatës së Apelit
Tiranë ka marrë pjesë si gjatë shqyrtimit të kërkesave të hetimit paraprak të paraqitura
nga prokurori, ashtu edhe në shqyrtimin e çështjes në themel.
25. Mbështetur në kërkesat e nenit 15/2 të K.Pr.Penale, ku parashikohet se gjyqtari që ka
vleftësuar masën e sigurimit, ose çdo kërkesë tjetër të prokurorit të paraqitur gjatë hetimit
paraprak në të njëjtin procedim, nuk mund të marrë pjesë në gjykimin e çështjes.
1
Neni 15 “Papajtueshmëria për shkak të pjesëmarrjes në procedim”
2. Nuk mund të marrë pjesë në gjykim gjyqtari që ka vleftësuar masën e sigurimit ose çdo kërkesë tjetër të prokurorit të
paraqitur gjatë hetimit paraprak në të njëjtin procedim.
2
Neni 432 “Rekursi kundër vendimeve të formës së prerë”
1. Rekursi në Gjykatën e Lartë kundër vendimeve të gjykatës së apelit mund të bëhet për këto shkaqe:
a) për mosrespektimin ose për zbatimin e gabuar të ligjit penal;
b) për shkelje që kanë si pasojë pavlefshmërinë absolute të vendimit të gjykatës, sipas nenit 128 të këtij Kodi;
3
Neni 128 “Pavlefshmëria absolute”
1. Aktet procedurale janë absolutisht të pavlefshme kur nuk respektohen dispozitat që lidhen me:
a) kushtet për të qenë gjyqtar në çështjen konkrete dhe numrin e gjyqtarëve që janë të domosdoshëm për formimin e
kolegjeve të caktuara në këtë Kod;
438
26. Kolegji Penal çmon se qëllimi i ligjvënësit për të veçuar gjyqtarin që vlerëson
kërkesat e palëve gjatë hetimit paraprak nga gjyqtari që gjykon çështjen në themel është
parimor dhe ka në bazë të tij garantimin e një procesi të rregullt ligjor gjatë gjykimit të
çështjes.
27. Nëpërmjet një parashikimi të tillë, ligjvënësi ka synuar largimin e çdo dyshimi për
paragjykim dhe njëanshmëri gjatë gjykimit të çështjes penale, duke e sanksionuar këtë
ndalim në ligjin procedural penal.
28. Në përfundim të shqyrtimit të çështjes, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se
vendimi gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë
asaj gjykate, por me tjetër trup gjykues. Ky kolegj arriti në një konkluzion të tillë pasi
konstatoi shkelje të ligjit procedural penal, shkelje e cila passjell pavlefshmëri absolute të
vendimit të marrë dhe kjo shkelje mund të ndreqet vetëm pranë asaj gjykata që ka
shkaktuar atë, pranë Gjykatës së Apelit Tiranë.
29. Në këto rrethana, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton shkelje procedurale në
zhvillimin e procesit pranë gjykatës së apelit, e cila ka sjell si pasojë pavlefshmërinë e
vendimit përfundimtar të dhënë nga ajo gjykatë dhe për këtë shkak ky vendim duhet të
prishet dhe çështja të rikthehet për rigjykim, pranë asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, pika (ç) të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.941, datë 24.11.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.03.2013
439
Nr.00-2013-1155 i Vendimit (90)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
TË GJYKUARIT: RESHIT ADRI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes në rrethana cilësuese
kundër dy ose më shumë personave” dhe më shumë se një herë,
“Armëmbajtje pa leje”
dhe “Mosbindje ndaj urdhrit të policisë së rendit”.
Baza Ligjore: Nenet 79/dh, 278/2/3, 242 të Kodit Penal.

Deklarimin fajtor të të pandehurit Reshit Adri për kryerjen e veprës penale të
vrasjes, parashikuar nga nenet 79/d e 22 të Kodit Penal dhe e dënon me 25 vjet
burg.
armëmbajtjes pa leje, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe e dënon
me 3 vjet burgim.
me 1 vit burgim.
mosbindjes së urdhrit të punonjësit të policisë rendit publik, parashikuar nga
neni 242 i Kodit Penal dhe dënimin me 1 muaj burg.
Në vështrim të nenit 55 të K.Penal i pandehuri Reshit Adri dënohet me 25 vjet
burgim.
Në vështrim të nenit 406 të K.Pr.Penale i pandehuri dënohet përfundimisht me
16 vjet e 8 muaj burg.
Vuajtja e dënimit t’i llogaritet nga data 13.01.2009 dhe dënimin ta vuajë në një
burg të sigurisë së lartë.

Prishjen e vendimit nr 249, datë 21.7.2009 të Gjykatës së Rrethit Korçë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
440
vrasjes në rrethana të tjera cilësuese, parashikuar nga neni 79/dh të Kodit
Penal dhe e dënon me burgim të përjetshëm.
vrasjes në rrethana të tjera cilësuese, parashikuar nga neni 79/d të Kodit Penal
dhe e dënon me 20 vjet burg.
me 3 vjet burgim.
me 1 vit burgim.
mosbindjes se urdhrit të punonjësit të policisë rendit publik, parashikuar nga
neni 242 i Kodit Penal dhe dënimin me 3 muaj burg.
Në vështrim të nenit 55 të K.Penal i pandehuri Reshit Adri dënohet me burgim
të përjetshëm.
Në vështrim të nenit 406 të K.Pr.Penale i pandehuri dënohet përfundimisht me
25 vjet burg.
Vuajtja e dënimit t’i llogaritet nga data 13.01.2009 dhe dënimin ta vuajë në një
burg të sigurisë se lartë.

Lënien në fuqi të vendimit nr.143, datë 23.042010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë për sa i përket deklarimit fajtor të të pandehurit Reshit Adri
dhe kualifikimit ligjor të veprave penale për të cilat është akuzuar.
Ndryshimin e këtij vendimi vetëm për sa i përket masës se dënimit të dhënë
për veprën penale të vrasjes në rrethana cilësuese kundër dy a më shumë
personave, parashikuar nga neni 79/dh i Kodit Penal, duke u dënuar i
pandehuri me 25 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal i pandehuri Reshit Adri dënohet me 25 vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i pandehuri dënohet përfundimisht me
16 vjet e 8 muaj burg.
Lënien në fuqi të vendimit për disponimet e tjera të tij.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Korçë, e cila

kërkon: Prishjen e vendimit penal nr.113, datë 7.9.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
lënien në fuqi të vendimit penal nr 143, datë 23.4.2010 të Gjykatës së Rrethit Korçë.

- Gjykata e apelit nuk mori asnjë provë të re mbi ato që kishte vendosur Gjykata e
Shkallës së Parë Korçë për sa i përket dënimit dhe vlerësimit që kjo gjykatë u kishte
bërë rrethanave që çojnë në caktimin e dënimit dhe zbatimin e parimit të
individualizimit të tij.
- Ngjarja është e rëndë dhe është tronditur mbarë fshati dhe viktimat ishin të pafajshme.
- I pandehuri ka kryer vepra penale me rrezikshmëri të theksuar shoqërore, e lidhur kjo
me marrëdhëniet shoqërore që ka prekur për të cilat ligjvënësi ka parashikuar mbrojtje
të veçantë.
441
Ka ardhur si pasojë vdekja e një personi dhe është plagosur për vdekje një person
tjetër. Veprimet i pandehuri i ka kryer me faj, me formën e shkallës më të rëndë të
fajit, dashja direkte dhe për këtë arsye ai duhet të vuajë 25 vite burg

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi pranimin e rekursit; Avokaten Sonila Cekrezi, e caktuar kryesisht, e cila kërkoi lënien
në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. I gjykuari është banor i fshatit Podgorie, Rrethi i Korçës. Më datë 12.01.2009, rreth
orës 15.20, i gjykuari pasi ka marrë me vete një armë zjarri automatik, fishekë dhe një
granatë nga banesa e vet, të pasura që nga viti 1997, ka marrë zetorin e tij dhe ka
vazhduar të ecë në një rrugë të fshatit Podgorie në Lagjen “Lagja e Lazarateve”.
2. Duke ecur zetori i drejtuar prej tij është përmbysur dhe ai ka dalë, ka marrë armën
automatike dhe ka filluar të qëllojë në drejtim te shtetasve Lulëzim, Zarife e Xhelal Laze
të cilët u ndodhen si kalimtarë të rastit në atë vend. Ka qëlluar disa herë duke i ndjekur e
qëlluar mbi ta. Lulëzim Laze është qëlluar në pjesë të ndryshme të trupit dhe ka rënë pa
ndjenja. Pastaj i dënuari ka qëlluar lart dhe drejt banesës së tij duke mos lejuar njeri të
afrohej t’i jepte ndihmë Lulëzim Lazes.
3. Më pas, pasi largohet i gjykuari, janë afruar familjarët e viktimës të cilët e kanë marrë
dhe kur po e transportonin për në Korçë ka gjetur rrugës vdekjen.
4. Pas largimit nga vendngjarja, i gjykuari ka shkuar në banesën e motrës se tij e cila i
është drejtuar me fjalët “çfarë bën kështu o Reshit nuk ta kanë fajin të tjerët”. Në bisedë e
sipër ka ndërhyrë dhe mbesa e tij Shpresa Cocka por i gjykuari i është drejtuar me fjalët:
”këtu qenke, ju erdhi fundi, ti më vrave djalin do të të vras” dhe ka qëlluar 3-4 here po me
armën e zjarrit në drejtim të mbesës. Mbesa ka rënë në tokë.
5. I gjykuari ka shkuar në shtëpinë e shtetasit Isuf Cocka ka komunikuar me të dhe ka
kërkuar atje Serjan Cockën, kunatin e tij. Ka marrë përgjigje se nuk ndodhej Serjani dhe
ka qëlluar me armë drejt banesës bile në drejtim të derës, më pas ka vijuar të kërkojë
Serjanin në një stallë afër banesës dhe kur nuk e ka gjetur ka ikur nëpër rrugët e fshatit
duke qëlluar në ajër.
6. Shtetasja Shpresa Cocka është transportuar në spital për mjekim. Tek ajo janë vërejtur
plagë të rënda të shkaktuara nga armët e zjarrit.
7. I gjykuari është kthyer në banesën e vet ku ka komunikuar me bashkëshorten dhe dy
djemtë e tij dhe u ka kërkuar të largoheshin nga shtëpia. Ata janë larguar duke marrë me
vete dhe një armë gjahu me leje të të gjykuarit.
8. Me pas në banesën e tij kanë ardhur policët, të cilët i kanë bërë thirrje të dorëzohej por
i gjykuari ka vazhduar rezistencën duke qëlluar në ajër gjithë pasditen dhe gjithë natën
dhe vetëm të nesërmen është kapur në flagrancë.
9. Gjatë kontrollit ju gjet një armë automatike me 143 fishekë dhe një granatë. U
bllokuan dhe me dhjetëra gëzhoja të qitura dhe u bënë akt ekspertimet përkatëse.
10. I gjykuari pretendon se i ka vdekur djali i tij ushtar në Gardë dhe ai nuk ka vrarë veten
por është vrarë nga persona të tjerë të afërm të tij dhe se kunati Serjan Cocka nuk i tregon
të vërtetën dhe se ai ka marrë armët për të vrarë Serjan Cockën dhe ka bërë veprimet si
më lart.
442
11. Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.249, datë 21.7.2009, ka
vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Reshit Adri për kryerjen e veprës penale të vrasjes,
parashikuar nga neni 79/d e 22 të Kodit Penal dhe e dënon me 25 vjet burg.
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Reshit Adri për kryerjen e veprës penale të
armëmbajtjes pa leje, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe e dënon me 3 vjet
burgim.
armëmbajtjes pa leje, parashikuar nga neni 278/3 i Kodit Penal dhe e dënon me 1 vit
burgim.
mosbindjes së urdhrit të punonjësit të policisë rendit publik, parashikuar nga neni 242 i
Kodit Penal dhe dënimin me 1 muaj burg.
- Në vështrim të nenit 55 të K.Penal i pandehuri Reshit Adri dënohet me 25 vjet
burgim.
- Në vështrim të nenit 406 të K.Pr.Penale i pandehuri dënohet përfundimisht me 16 vjet
e 8 muaj burg.
- Vuajtja e dënimit tëi llogaritet nga data 13.01.2009 dhe dënimin ta vuajë në një burg
të sigurisë së lartë.
12. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.156, datë 23.11.2009, ka vendosur: Prishjen
e vendimit nr.249, datë 21.7.2009 të Gjykatës së Rrethit Korçë dhe dërgimin e çështjes
për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
13. Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.143, datë 23.04.2010, ka
vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Reshit Adri për kryerjen e veprës penale të vrasjes
në rrethana të tjera cilësuese, parashikuar nga neni 79/dh të Kodit Penal dhe e dënon me
burgim të përjetshëm.
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Reshit Adri për kryerjen e veprës penale të vrasjes
në rrethana të tjera cilësuese, parashikuar nga neni 79/d të Kodit Penal dhe e dënon me 20
vjet burg.
armëmbajtjes pa leje, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe e dënon me 3 vjet
burgim.
armëmbajtjes pa leje, parashikuar nga neni 278/3 i Kodit Penal dhe e dënon me 1 vit
burgim.
mosbindjes se urdhrit të punonjësit të policisë rendit publik, parashikuar nga neni 242 i
Kodit Penal dhe dënimin me 3 muaj burg.
- Në vështrim të nenit 55 të K.Penal i pandehuri Reshit Adri dënohet me burgim të
përjetshëm.
- Në vështrim të nenit 406 të K.Pr.Penale i pandehuri dënohet përfundimisht me 25 vjet
burg.
- Vuajtja e dënimit t’i llogaritet nga data 13.01.2009 dhe dënimin ta vuajë në një burg
të sigurisë së lartë.
14. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.113, datë 07.09.2010, ka vendosur: Lënien
në fuqi të vendimit nr.143, datë 23.042010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për sa i
443
përket deklarimit fajtor të të pandehurit Reshit Adri dhe kualifikimit ligjor të veprave
penale për të cilat është akuzuar.
- Ndryshimin e këtij vendimi vetëm për sa i përket masës se dënimit të dhënë për
veprën penale të vrasjes në rrethana cilësuese kundër dy a më shumë personave,
parashikuar nga neni 79/dh i Kodit Penal, duke u dënuar i pandehuri me 25 vjet burgim.
- Në aplikim të nenit 55 të K.Penal i pandehuri Reshit Adri dënohet me 25 vjet burgim.
- Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i pandehuri dënohet përfundimisht me 16 vjet
e 8 muaj burg.
- Lënien në fuqi të vendimit për disponimet e tjera të tij.
15. Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Korçë, e cila
kërkon: Prishjen e vendimit penal nr.113, datë 7.9.2010 të Gjykatës se Apelit Korçë dhe
lënien në fuqi të vendimit penal nr 143 datë 23.4.2010 të Gjykatës së Rrethit Korçë, duke
parashtruar edhe shkaqet përkatëse të pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
VI. Arsyetimi gjyqësor i vendimit të ankimuar.
16. Gjykata e Apelit Korçë arsyeton se:
Në caktimin e masës së dënimit për të pandehurin për sa i përket veprave penale të
parashikuar nga nenit 79/d, 278/2, 278/3 dhe 242 të K.Penal, gjykata e apelit çmon se
gjykata e shkallës së parë ka marrë drejt në konsideratë sanksionet që përmbajnë
dispozitat e K.Penal, kërkesën e bërë nga organi i akuzës, rrezikshmërinë shoqërore të
veprës penale dhe autorit të saj, qëndrimin e të pandehurit, gjendjen familjare dhe
personalitetin, shkallën e arsimimit, gjendjen psikike pas fatkeqësisë së ndodhur djalit të
tij, rrethana të cilat kanë dalë gjatë gjykimit.
Për sa i përket masës së dënimit të dhënë për veprën penale të “Vrasjes në rrethana
cilësuese, kundër dy ose më shumë personave”, parashikuar nga neni 79/dh i K.Penal,
rezulton që gjykata e shkallës së parë ka caktuar masën e dënimit me burgim në
maksimumin që parashikon kjo dispozitë por edhe maksimumin e dënimit me burgim që
parashikon ligji penal, ai me burgim të përjetshëm. Kjo masë dënimi vjen në kundërshtim
me kriteret ligjore të parashikuara në nenit 47 e vijues të K.Penal për individualizimin e
masës së dënimit dhe kriteret ligjore për përcaktimin e shkallës së përgjegjësisë penale.
Konkretisht, në nenin 47/2 të këtij Kodi parashikohet se “Në caktimin e dënimit ndaj
personit ajo merr parasysh rrezikshmërinë e veprës penale, të autorit të saj, shkallën e
fajit, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese”, ndërsa në nenin 17/2 të K.Penal
parashikohet se “Personi që në kohën e kryerjes së veprës penale vuante nga një turbullim
psikik ose neuropsikik, që ka ulur ekuilibrin e tij mendor për të kuptuar dhe kontrolluar
plotësisht veprimet apo mosveprimet e tij, është i përgjegjshëm, por kjo rrethanë mbahet
parasysh nga gjykata në caktimin e masës dhe llojit të dënimit”.
Në gjykim është administruar Akti i Ekspertimit Psikiatrik-Ligjor nr.72, datë 02.04.2009
ku rezulton plotësisht i provuar fakti se i pandehuri Reshit Adri vuan nga PTSD
(çrregullim i stresit Pas-Tramautik), që ka sjellë si pasojë uljen e ekuilibrit mendor, por ai
është i përgjegjshëm përpara ligjit. Kjo rrethanë është përmendur nga gjykata e shkallës
së parë në arsyetimin e saj, por edhe pse citohet formalisht, ajo nuk ka gjetur zbatim
konkret në caktimin e masës së dënimit për të pandehurin Reshit Adri.
Këto rrethana kanë qenë plotësisht të qarta gjatë hetimit dhe gjykimit të çështjes dhe
pranohen nga gjykata në vendimin e saj, por megjithatë ajo ka caktuar maksimumin e
dënimit me burgim të parashikuar në ligj dhe në dispozitën konkrete të nenit 79 të
K.Penal, ndërkohë që ka qenë e detyruar të marrë në vlerësim parashikimin ligjor të nenit
17/2 të K.Penal si një rrethanë që sjell pasojë uljen e dënimit me burgim. Vlerësimi i
kësaj rrethane nuk parashikohet si mundësi për gjykatën por si një detyrim, pra gjykata
mban parasysh ekzistencën e një rrethane të tillë në caktimin e dënimit.
444
C. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në vijim Kolegji Penal, vëren se vendimi i Gjykatës
së Apelit Korçë është i drejtë dhe i mbështetur në ligj e në prova dhe për këtë shkak ai
18. Edhe në shqyrtimin e çështjes para Kolegjit Penal, sikurse edhe në rekursin e
paraqitur, përfaqësuesi i prokurorisë kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për të gjykuarin Reshit
Adri me pretendimin se vendimi i gjykatës së apelit nuk është i drejtë dhe i mbështetur në
ligj. Gjykata e apelit, duke ju referuar një akti ekspertimi psikiatrik, ka ulur masën e
dënimit deri në 16 vjet burgim për të gjykuarin Reshit Adri. Vërtet kjo është një rrethanë
që duhet të merret në konsideratë, por kjo rrethanë është marrë parasysh nga gjykata e
rrethit, e cila në analizë me provat e tjera ka vendosur dënimin e të gjykuarit me 25 vjet
burgim.
19. Kolegji Penal çmon se në këtë rast nuk ka vend për prishjen e vendimit pasi kemi të
bëjmë me një zbatim të drejtë të ligjit material penal nga ana e Gjykatës së Apelit Korçë
dhe nuk ndodhemi para shkaqeve që parashikon neni 432 i K.Pr.Penale1.
20. Vendimet e gjykatave kanë të njëjtin arsyetim, lidhur me cilësimin ligjor të veprave të
kryera nga të gjykuarit, duke vlerësuar po njësoj provat e paraqitura nga organi i akuzës.
Në këto rrethana të pranuara prej tyre, gjykata e rrethit dhe e apelit e kanë gjetur të drejtë
akuzën për kryerjen nga i gjykuari Reshit Adri të veprës penale të vrasjes në rrethana të
tjera cilësuese, parashikuar nga neni 79, paragrafi (d) dhe (dh) të K.Penal; mbajtjes pa leje
të armëve luftarake, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal si dhe veprës penale të
“Mosbindjes ndaj urdhrit të punonjësit të policisë së rendit publik”.
21. Për vetë mënyrën e zhvillimit të ngjarjes veprimet e kryera nga i gjykuari nuk janë
veprime të kryera në një gjendje normale mendore, ku i gjykuari ka qenë i përgjegjshëm
për veprimet që ai po kryente. Duke qëlluar me armë ndaj kalimtarëve, duke shkaktuar
vdekjen e njërit prej tyre, janë veprime të kryera në një gjendje të çekuilibruar mendore
dhe pa kuptuar e kontrolluar veprimet e kryera.
22. Gjykata e apelit në vendimin e saj arsyeton se “Në gjykim është administruar Akti i
Ekspertimit Psikiatrik-Ligjor nr.72, datë 02.04.2009 ku rezulton plotësisht i provuar fakti
se i pandehuri Reshit Adri vuan nga PTSD (çrregullim i stresit Pas-Tramautik), që ka
sjellë si pasojë uljen e ekuilibrit mendor, por ai është i përgjegjshëm përpara ligjit. Kjo
rrethanë është përmendur nga gjykata e shkallës së parë në arsyetimin e saj, por edhe pse
citohet formalisht ajo nuk ka gjetur zbatim konkret në caktimin e masës së dënimit për të
pandehurin Reshit Adri”, konkluzion i cili çmohet i drejtë nga ana e Kolegjit Penal të
Gjykatës së Lartë.
23. Në përputhje me aktet e gjendura në dosjen gjyqësore, Kolegji Penal arrin në
përfundimin se akti i ekspertimit psikiatrik i lartpërmendur ka kryer një analizë të
hollësishme të gjendjes psikike të të gjykuarit dhe shkallës së tij të përgjegjshmërisë, duke
arritur në konkluzionin shkencor se ai (i gjykuari) ka pësuar ulje të ekuilibrit mendor për
të kuptuar e kontrolluar veprimet e tij, si pasojë e tronditjes së rëndë dhe stresit të
shkaktuar nga vetëvrasje e djalit të tij gjatë kryerjes së shërbimit ushtarak pranë Gardës së
Republikës.
1
c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
445
24. Kolegji Penal vëren se legjislacioni ynë penal ka parashikuar kritere konkrete për sa i
përket caktimit të masës së dënimit nga gjykata. Kolegji Penal çmon se ligjvënësi, gjatë
hartimit të dispozitave ligjore të Kodit Penal, ka parashikuar dy lloje dispozitash,
dispozita të cilat i “propozohen” gjykatës që t’i mbajë parasysh gjatë dhënies së vendimit;
dhe ato që janë caktuar si “detyruese” që gjykata duhet t’i ketë parasysh dhe t’i aplikojë
ato gjatë dhënies së vendimit.
25. Neni 17, paragrafi i dytë i Kodit Penal, ka parashikuar se “Personi që në kohën e
kryerjes së veprës penale vuante nga një turbullim psikik ose neuropsikik, që ka ulur
ekuilibrin e tij mendor për të kuptuar dhe kontrolluar plotësisht veprimet apo
mosveprimet e tij është i përgjegjshëm, por kjo rrethanë mbahet parasysh nga gjykata në
caktimin e masës dhe llojit të dënimit”.
26. Kolegji Penal vëren se kjo dispozitë penale është ndërtuar në mënyrë të tillë që
gjykata duhet ta aplikojë detyrimisht atë (dispozitën) gjatë dhënies së vendimit.
Gjithashtu, neni 47, paragrafi i dytë ka parashikuar se në caktimin e dënimit, gjykata
duhet të mbajë parasysh, ndër të tjera, rrethanat lehtësuese dhe rënduese1.
27. Bazuar në sa më sipër, Kolegji Penal çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka
gabuar në caktimin e dënimit, për shkak se ajo duhet të kishte mbajtur parasysh
dispozitën penale të nenit 17/2 të K.Penal dhe në përfundim të jepte dënimin në ngarkim
të të gjykuarit Reshit Adri duke e dënuar atë 25 vjet burgim.
28. Kjo e metë është korrigjuar gjatë gjykimit të çështjes pranë gjykatës së apelit,
e cila ka vendosur dënimin e të gjykuarit Reshit Adri me 25 vjet burgim, duke aplikuar
ndaj kësaj mase dënimi edhe uljen me një të tretën, sipas parashikimeve të nenit 406 të
K.Pr.Penale dhe duke e dënuar përfundimisht atë me 16 vjet e 8 muaj burgim.
29. Si përfundim, nga analiza e mësipërme, Kolegji Penal çmon se vendimi i Gjykatës së
Apelit Korçë është i drejtë dhe rrjedhojë e zbatimit të ligjit material penal dhe për këtë
arsye ky vendim duhet të lihet në fuqi.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
30. Në këto rrethana, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Apelit Korçë është marrë në respektim të dispozitave ligjore të Kodit Penal, që kanë të
bëjnë me mënyrën e caktimit të dënimit dhe nuk ka vend për t’u cenuar dhe për këtë
shkak ai duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441, paragrafi i parë, germa (a)
të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 13.03.2013
1
Neni 47 “Mënyra e caktimit të dënimit”
Në caktimin e dënimit ndaj personit ajo merr parasysh rrezikshmërinë e veprës penale, të autorit të saj, shkallën e fajit, si dhe
rrethanat lehtësuese dhe rënduese.
446
Nr.00-2013-530 i Vendimit (91)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

VLORË
I GJYKUAR: FATOS MERKAJ
A K U Z U A R:
“Vjedhjes me armë”, në bashkëpunim,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.153, datë 25.10.2000 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatos Merkaj, për veprën penale të
“Vjedhjes me armë”, parashikuar nga nenet 140, 50/gj i K.Penal dhe dënimin
e tij me 14 vjet burgim.
Urdhërohet gjetja dhe ndalimi i të pandehurit.

Gjyqësor Vlorë.
Kundër këtij vendimi, pasi është rivendosur në afat me vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, me nr.446, datë 13.11.2009, më datë 14.12.2009 ka paraqitur rekurs i
gjykuari Fatos Merkaj, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit nr.153, datë
25.10.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë Vlorë, duke parashtruar
edhe shkaqet përkatëse:
- Të dy këto vendime i konsideroj rrjedhojë të një procesi jo të rregullt ligjor dhe pasojë
e një hetimi jo të gjithanshëm objektiv që nisur nga indicje të rastit kanë çuar në
përfundim të gabuar.
- Në kundërshtim me kërkesat e nenit 158/1/a të K.Pr.Penale, organi proçedues, pa
marrë pëlqimin e tyre paraprak, sipas pikës 2 të nenit 158 të K.Pr.Penale, ka thirrur
dhe pyetur jashtë vullnetit të tyre, nënën dhe vëllain tim, duke ju marrë deklarime
kundër djalit të tyre.
447
- Ky veprim bjen ndesh edhe me nenin 32/1 të Kushtetutës.
- Duke u mjaftuar me faktin e gjetjes në banesë, pa bërë më tej verifikimin e
pretendimeve të ankuesit, organi i akuzës e ka dërguar çështjen për gjykim dhe për
shkak se i gjykuari ishte në mungesë, nuk ka patur asnjë mundësi që të paraqesë
rrethanat e ndodhjes së armës në banesën e tij dhe personin nga i cili e kishte blerë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Hysen Keta i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.213, datë 12.12.2000 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në shkelje të
ligjit procedurial, dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim.
Nga shqyrtimi gjyqësor në të dy shkallët e gjykimit janë provuar këto rrethana fakti:
1. I gjykuari Fatos Merkaj është banor i fshatit Mallkeq të Rrethit Vlorë. Së bashku me
dy persona të tjerë të paidentifikuar i ka lindur mendimi kriminal që të dilnin të
armatosur e të grabisnin udhëtarët në rrugën nacionale Vllahinë- Peshkopi, në rrugën
që të çon në drejtim të Vlorës.
2. Mbasi kanë rënë dakord dhe janë përgatitur më parë duke siguruar armët në datë
26.06.1999, në orët e paradites, me synimin për të grabitur pasurinë e shtetasve që
kalonin në këtë rrugë, i gjykuari Fatos Merkaj dhe dy persona të tjerë të
paidentifikuar, të pajisur me maska dhe të armatosur më armë automatike, kanë
ndaluar shtetasin Luan Makaj, i cili së bashku me persona të tjerë po udhëtonin në
drejtim të Vlorës.
3. Në vendin e quajtur “Fushë-Kropisht” i gjykuari së bashku me personat e tjerë kanë
dalë përpara makinës tip furgon dhe duke bërë shenjë të ndalojnë, kanë qëlluar në
ajër, duke detyruar drejtuesin e mjetit të ndalojë. Të trembur nga krismat dhe ngjarja,
shtetasit që udhëtonin në furgon, Devoll-Zanaj, Skënder Caushi, Sokrat Danaj,
Muhamet Skendaj dhe drejtuesi i mjetit, kanë zbritur nga makina dhe nën kërcënimin
e armëve ju kanë dorëzuar keqbërësve sendet me vlerë, orë dore, etj dhe lekët që
kishin me vete. I gjykuari dhe personat e tjerë kanë marrë lekët dhe janë larguar në
drejtim të paditur.
4. Në lidhje me këtë ngjarje është bërë kallëzimi për veprën e kryer dhe prokuroria ka
filluar hetimet. Disa ditë më vonë, si rrjedhojë e dyshimeve të policisë mbi autorët e
mundshëm, me datë 07.08.1999 është bërë kontrolli i banesës së të pandehurit dhe
janë gjetur arma, pushkë njëzetëshe dhe veshmbathje, që rezultuan të jenë përdorur
gjatë grabitjes.
5. Mbi këtë bazë është bërë shoqërimi i të gjykuarit Fatos Merkaj pranë Komisariatit të
Policisë por është liruar me datë 07.08.1999 nga policët e shërbimit.
6. I gjykuari është hetuar dhe gjykuar në mungesë dhe mbrojtja e tij ka pretenduar
pafajësi.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.153, datë 25.10.2000 ka
vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatos Merkaj, për veprën penale të “Vjedhjes me
armë”, parashikuar nga nenet 140, 50/gj i K.Penal dhe dënimin e tij me 14 vjet
burgim.
448
ii. Urdhërohet gjetja dhe ndalimi i të pandehurit.
8. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.213, datë 12.12.2000 ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.153, datë 25.10.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqesor
Vlorë.
9. Kundër këtij vendimi, pasi është rivendosur në afat me vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, me nr.446, datë 13.11.2009, më datë 14.12.2009 ka paraqitur
rekurs i gjykuari, Fatos Merkaj, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit
nr.153, datë 25.10.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe vendimit të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së
Parë Vlorë, duke parashtruar shkaqet e pasqyraura në pjesën hyrëse të vendimit.
10. Gjykata e Apelit Vlorë e ka gjetur të drejtë dhe të bazuar në prova vendimin e
gjykatës së shkallës së parë, duke arsyetaur se: “…Pretendimi i të pandehurit në
kërkesën ankimore se nuk u provua që të jetë ai autor i veprës, është i pabazuar. Në
gjykim janë administruar prova të plota që provojnë faktin që është i pandehuri Fatos
Merkaj, autor i veprës penale. Edhe pretendimi se nuk u provua bashkëpunimi, pasi
personat e tjerë nuk u identifikuan është i pabazuar. Në gjykim u provua plotësisht se
i pandehuri ka qenë me dy persona të tjerë në ngjarje. Fakti që ata nuk janë
identifikuar nuk do të thotë që i pandehuri e ka kryer vjedhjen vetëm. I pabazuar është
edhe pretendimi se dëshmitarët nuk e njohën të pandehurin. Dëshmitarët nuk kishin si
ta njihnin të pandehurin kur ai ka qenë në vendngjarje me maskë…”
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i të gjykuarit
duhet të pranohet për shkelje të ligjit procedural (Neni 434 i Kodit të Procedurës
Penale), të kryer nga gjykata e apelit dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim.
12. Neni 434 i Kodit të Procedurës Penale megjithëse detyron Gjykatën e Lartë ta
shqyrtojë çështjen brenda shkaqeve të ngritura në rekurs e lejon atë që të shprehet dhe
të vendosë edhe për çështje të tjera ligjore që e bëjnë procesin gjyqësor të parregullt.
13. Siç rezulton nga aktet e adminsitruara në gjykim, hetimi dhe gjykimi i çështjes është
zhvilluar në mungesë të të gjykuarit Fatos Merkaj.
14. Gjatë gjykimit në shkallë të parë i pandehuri është përfaqësuar nga mbrojtësi i caktuar
nga familjarët e tij, sipas akt-marrëveshjes datë 22.04.2000, av.Xh.Prendi, lidhur me
nënën e të pandehurit shtetasen Shafize Merkaj. Në këtë akt-marrëveshje shprehet se:
“për këtë mbrojtje ajo ka marrë pëlqimin edhe të djalit të saj, Fatos Merkaj”.
15. Sipas procesverbalit datë 03.07.2000, për kërkimin e personit që nuk gjendet është
kontaktuar nëna e të pandehurit, e cila deklaron se Fatos Merkaj është larguar në Itali.
Në këto kushte Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka deklaruar mungesën e të
pandehurit konform N.351 të K.Pr.Penale1 dhe në bazë të N.352/4 të K.Pr.Penale2 ka
zhvilluar gjykimin në mungesë të të pandehurit.
16. Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë e ka deklaruar
fajtor të gjykuarin për veprën penale sipas akuzës. Kundër këtij vendimi në emër të të
gjykuarit rezulton të ketë paraqitur ankim mbrojtësi i caktuar nga familjarët.
1
N.351 K.Pr.Penale “Deklarimi i mungesës”
1. Kur i pandehuri i lirë ose i paraburgosur nuk paraqitet në séance ndonëse është njoftuar dhe nuk ka patur shkaqe të
ligjshme për t’u paraqitur, gjykata, pasi dëgjon palët, deklaron mungesën e tij. Në këtë rast ai përfaqësohet nga mbrojtësi.
2. Vendimi që deklaron mungesën është i pavlefshëm kur provohet se ajo ka ardhur nga mosmarrja e njoftimit ose nga
pamundësia absolute për t’u paraqitur.
2
N.352/4 K.Pr.Penale “Mungesa dhe largimi i vullnetshëm i të pandehurit”
Gjykimi në mungesë mund të bëhet edhe kur provohet që i pandehuri fshihet.
449
17. Gjykata e Apelit Vlorë, mbasi kanë mbërritur aktet e fashikullit të gjykimit, përpara
fillimit të shqyrtimit gjyqësor ka realizuar procedurat e njoftimit për seancën e parë
gjyqësore, e caktuar për t’u zhvilluar në datë 12.12.2000 ora 09.30. Siç provohet nga
aktet e fashikullit gjykata ka vendosur njoftimin e të gjykuarit, por në dosje nuk ka të
adminstruar asnjë fletë-thirrje dhe konfirmim në lidhje me njoftimin e të gjykuarit
Fatos Merkaj. Në fashikullin gjyqësor gjendet e administruar një shkresë e kancelarit
datë 16.11.2000 në të cilën thuhet se i gjykuari është njoftuar me fletëthirje por
mungon konfirmimi prej tij për marrjen dijeni. Njëkohësisht është urdhëruar dhe
thirrja e avokatit mbrojtës të caktuar nga familjarët av.Xhoxhi Prendi.
18. Gjykata e Apelit Vlorë, megjithëse ka pasur një situatë të paqartë ne lidhje me
njoftimin e të pandehurit, ka zhvilluar gjykimin në mungesë të tij ne prani të
mbrojtësit të caktuar nga familjarët. Kjo gjykatë nuk ka verifikuar paraprakisht nëse i
gjykuari ka patur njoftim për gjykimin në shkallë të dytë kundër tij si dhe nuk ka
deklaruar mungesën në bazë të nenit 351 të K.Pr.Penale. Mosnjoftimi i të gjykuarit
dhe mosmarrja e vendimit për gjykimin në mungesë sjellin pavlefshmëri të
procedurave të mëtejshme të gjykimit.
19. Procedura përcakton në veprimet paraprake që kryen gjykata për shqyrtimin e çështjes
verifikimin e paraqitjes së palëve (neni 348 i K.Pr.Penale) 1 në bazë të njoftimit
paraprak që ajo i ka kryer atyre për vendin, datën dhe orën se ku do të mbahet
gjykimi. Ligji detyron që ky njoftim të realizohet në mënyrë të detyrueshme për të
gjithë subjektet procedurale të cilat marrin pjesë: i) prokurorin, ii) të pandehurin, iii)
mbrojtësin e tij si dhe iv) subjektet e tjera nëse ka.
20. Dhe megjithëse ishte e dukshme se njoftimi për të nuk ishte i realizuar, pasi nuk ka të
administruar në dosje njoftim me konfirmim sipas N.140 të K.Pr.Penale 2, dhe gjykata
e apelit, pavarësisht se kishte detyrim ta ndiqte këtë procedurë, në kundërshtim me
ligjin, pa kryer procedurat fillestare të përcaktuara në këtë dispozitë në lidhje me
njoftimin ka zhvilluar gjykimin.
21. Në Kodin e Procedurës Penale është parashikuar gjykimi in absentia në bazë të
garancive të forta procedurale. Për të përmbushur parametrat e një gjykimi të rregullt
ligjor duhet të garantohet para së gjithash njoftimi rigoroz sipas rregullave
procedurale penale i të pandehurit për procesin që po zhvillohet kundër tij. Gjykata,
në bazë të zbatimit strikt të rregullave të njoftimit dhe pasi të ketë verifikuar zbatimin
e formave të njoftimit, mund të arrijë në konkluzionin se i pandehuri ka hequr dorë
vullnetarisht nga pjesëmarrja në të dhe të vazhdojë gjykimin në mungesë.
Mosrespektimi i rregullave të njoftimit sjell pavlefshmëri absolute të procesit dhe të
vendimit përfundimtar në bazë të nenit 128/1, gërma “c” të K.Pr.Penale dhe në
1
Neni 348 K.Pr.Penale. “Verifikimi i paraqitjes së palëve”
1. Para se të fillojë shqyrtimi gjyqësor, kryetari kontrollon paraqitjen e palëve.
2. Kur mbrojtësi i caktuar kryesisht nuk është i pranishëm, kryetari cakton si zëvendës një mbrojtës tjetër, sipas nenit 49,
paragrafi 5.
2
N.140 K.Pr.Penale “Njoftimi i të pandehurit të lirë”
1. Njoftimi i të pandehurit në gjendje të lirë bëhet duke i dorëzuar atij kopjen e aktit. Kur nuk mund t’i dorëzohet
personalisht, njoftimi bëhet në banesën e tij ose në vendin e punës, duke ia dorëzuar aktin
një personi që bashkëjeton me të ose një fqinji, ose një personi që punon me të.
2. Kur vendet e treguara në paragrafin 1 nuk dihen, njoftimi bëhet në vendin ku i pandehuri ka banimin e përkohshëm ose
vendin ku qëndron më shpesh, duke ia dorëzuar atë njërit prej personave të treguar në paragrafin 1.
3. Kopja e njoftimit nuk mund t’i dorëzohet një të mituri nën 14 vjeç ose një personi me paaftësi të dukshme intelektuale.
4. Kur personat e treguar në paragrafin 1 mungojnë ose nuk janë të përshtatshëm, ose refuzojnë të marrin aktin atëherë
procedohet me kërkimin e të pandehurit në vende të tjera. Në rast se edhe në këtë mënyrë nuk mund të bëhet njoftimi, akti
depozitohet në qendrën administrative të lagjes ose të fshatit ku i pandehuri banon ose punon. Lajmërimi i depozitimit
afishohet në portën e shtëpisë së të pandehurit ose të vendit ku punon. Ftuesi gjyqësor e lajmëron atë për depozitimin me
letër rekomande me lajmërim marrje. Efektet e njoftimit rrjedhin që nga marrja e rekomandesë.
450
pamundësi të riparimit të pasojës që shkakton kjo lloj pavlefshmërie sipas paragrafit
të dytë të nenit të sipërcituar, çështja do të rigjykohet.
22. Mos respektimi i këtyre procedurave për njoftimin sjell edhe pavlefshmërinë e
njoftimit sipas nenit 1431 të Kodit të Procedurës Penale dhe për pasojë pavlefshmërinë
e gjithë procesit penal. Në lidhje me mënyrën e njoftimit Gjykata Kushtetuese në
vendimin nr.30, datë 17.06.2010 është shprehur se: “Dispozitat procedurale për
njoftimet vendosin një rend të caktuar për mënyrën e njoftimit të akteve për të
pandehurin, prandaj duhet respektuar rendi sipas preferencës ligjore për këtë qëllim.
Me këtë detyrim të organeve përkatëse shtetërore, për të njoftuar në mënyrë rigoroze
të pandehurin dhe për të provuar se ai i fshihet drejtësisë, është e lidhur e drejta e tij
për të marrë pjesë në gjykim, si dhe e drejta e gjykatës për të vendosur për gjykimin e
tij në mungesë kur janë respektuar në mënyrë rigoroze dispozitat për njoftimin”.
23. Ne Kodin e Procedurës Penale është përcaktuar se për çdo fazë të procesit gjyqësor
penal është e detyrueshme njoftimi i të pandehurit si dhe vendimmarrja për çdo fazë.
Kjo do të thotë që njoftimi është i veçantë për fazën e hetimit, atë të gjykimit dhe atë
të ekzekutimit. Në lidhje me gjykimin ne apel zbatimi i procedurave të njoftimit është
i detyrueshëm edhe për këtë fazë të gjykimit, i cili përfshin jo vetëm fillimin e
procesit gjyqësor por në të njëjtën mënyrë dhe njoftimin e përfundimit duke
komunikuar vendimin përfundimtar për subjektin i cili gjykohet në mungesë dhe nuk
është i pranishëm në gjykim.
24. Në këto rrethana Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Apelit Vlorë është marrë në keqzbatim të dispozitave procedurale që kanë të bëjnë me
njoftimin e të pandehurit dhe për pasojë vendimi i gjykatës së apelit është i
pavlefshëm.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
25. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton shkelje proceduriale në zhvillimin e
procesit me pasojë pavlefshmëri të vendimit përfundimtar në vendimin e gjykatës së
apelit dhe për pasojë vendimi duhet të prishet dhe çështja të rikthehet për rigjykim.
26. Ne rigjykim gjykata e apelit duhet të përsërisë njoftimin e të gjykuarit dhe mbrojtësit
duke respektuar rregullat proceduriale në lidhje me njoftimin e të pandehurit në
gjendje të lirë dhe mbasi të ketë siguruar konfirmimin nga aktet e njoftimit të
vazhdojë gjykimin duke siguruar zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441, paragrafi i 1 gërma “ç” të
Kodit të Proçedurës Penale,
VENDOSI
1
N.143 i K.Pr.Penale “Pavlefshmëria e njoftimeve”
Njoftimi është i pavlefshëm:
c) kur janë shkelur dispozitat e veçanta mbi personin të cilit duhet t’i dorëzohet kopja;
ç) kur nuk është bërë afishimi i njoftimit për të pandehurin në gjendje të lirë;
451
Nr.00-2013-513 i Vendimit (92)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
TË PANDEHURVE: JORGO (BLEDAR) SOPAJ

ALEKSANDËR SOPAJ
A K U Z U A R:
Shfrytëzim të “Prostitucionit në rrethana rënduese”,
parashikuar nga neni 114/a, pikat “5”, “6” të Kodit Penal.

Të deklarojë fajtor të pandehurin Jorgo (Bledar) Sopaj për kryerjen e veprës
penale të shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana rënduese, të kryer ndaj
shtetases Ferzilet Salati dhe në bazë të nenit 114/a, pikat “5” dhe “6” të
K.Penal e dënon me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Aleksandër Sopaj për kryerjen e veprës
penale të shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana rënduese, të kryer ndaj
shtetases Ferzilet Salati dhe në bazë të nenit 114/a, pikat “5” dhe “6” të Kodit
Penal e dënon me 8 (tetë) vjet burgim.
Në bazë të nenit 36/1/b të K.Penal dhe nenit 190/1/a të K.Pr.Penale, sendet
ndaj të cilave është vendosur sekuestro preventive me vendimin gjyqësor
nr.162, datë 21.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, autovetura tip
“Reno” me targë FR 7557 B, autovetura tip “Benz-mercedes” me targë FR
8500B dhe autovetura tip “Saaba” me targë Gj 7625 A në pronësi të të
pandehurit Jorgo (Bledar) Sopaj, konfiskohen dhe kalojnë ne favor të shtetit.
Në bazë të nenit 190/2 të K.Pr.Penale, 39 copë formularët e transfertave të
parave të sekuestruara me procesverbalin për sekuestrimin e provave materiale
te datës 09.07.2007, t’i kthehen Zyrës Qendrore të Kompanisë Wester Union.
Shpenzimet procedurale gjatë hetimeve paraprake dhe në gjykim, në shumën
30.760 lekë i ngarkohen të pandehurve në pjesë të barabarta.

Fier dhe kthimin e akteve për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
452
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs prokurori i Apelit Vlorë, i cili kërkon
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e çështjes në të njëjtën gjykatë,
por me tjetër trup gjykues.

- Arsyetimi i gjykatës së apelit është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe atij
procedural.
- Së pari: gjykata e apelit menjëherë pas legjitimimit të trupit gjykues, nga mbrojtësi i
të pandehurve u kërkua përsëritja e pjesshme e shqyrtimit gjyqësor, kërkesë kjo që u
pranua nga gjykata e apelit.
- Pas disa seancave dhe ardhjeve të përgjigjeve si për të pandehurin Jorgo Sopaj që nuk
gjendej por edhe të dëshmitarëve, Gjykata e Apelit Vlorë revokoi vendimin e
ndërmjetëm të saj për përsëritjen e shqyrtimit gjyqësor duke i dhënë fund shqyrtimit
gjyqësor dhe duke i ftuar palët ne diskutimin e tyre përfundimtar.
- Në gjykimin në apel nga asnjëra nga palët, as nga mbrojtësi i të pandehurve dhe as
nga prokurori i seancës, nuk u kërkua prishja e vendimit dhe kthimi i çështjes për
rishqyrtim për shkak të shkeljeve procedurale që kanë të bëjnë me pavlefshmërinë
absolute të akteve. Nga ana e mbrojtësit u kërkua prishja e vendimit dhe pushimi i
gjykimit për shkak se nuk provohet që vepra penale të jetë kryer prej të pandehurve,
nga prokurori i seancës u kërkua lënia në fuqi e vendimit të shkallës së parë.
- Gjykata e apelit, ndryshe nga sa parashtruan palët në konkluzionet e tyre
përfundimtare, vendosi në dispozitivin e saj.
- Me përsëritjen e shqyrtimit gjyqësor gjykata i ka hyrë zgjidhjes së themelit të çështjes
dhe për këtë duhej të shprehej me vendim dhe jo të prishte vendimin e shkallës së
parë.
- Gjykata ka gabuar kur i është referuar pikës 1 të nenit 132 të K.Pr.Penale që ka të bëjë
me njoftimin duke anashkaluar pikën 2 të këtij neni, ku thuhet shprehimisht:
“Gjyqtari, kur e çmon të nevojshme, mund të urdhërojë që njoftimet të bëhen nga
policia gjyqësore...” ashtu siç ka bërë dhe vetë kjo për njoftimin e dëshmitarëve apo
të pandehurve, apo dhe për çështje të tjera që ka patur në gjykim.
- Së dyti: gjykata e shkallës së parë ka respektuar të gjitha normat e rregullta
procedurale për sa i përket njoftimeve.
- Fakti që i pandehuri ka lëshuar prokurën e posaçme në Gjirokastër për mbrojtësin e tij
dhe fakti se ai është kërkuar dhe nuk është gjetur nga asnjëra gjykatë, tregon fare mirë
se ai i fshihet hetimit të gjykimit të kësaj çështjeje.

kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe dhe kthimin e akteve për rishqyrtim, pranë
kësaj gjykate me tjetër trup gjykues; mbrojtësin e caktuar kryesisht të të pandehurve Jorgo
Sopaj dhe Aleksandër Sopaj, av.Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.17, datë 20.01.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural penal, dhe si i tillë duhet të prishet.
453
1. Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, mbi kallëzimin e shtetases
Ferzilet Salati, ka filluar procedimin penal dhe pas përfundimit të hetimeve paraprake
ka paraqitur kërkesën për gjykim ndaj të pandehurve Jorgo (Bledar) Sopaj dhe
Aleksandër Sopaj të akuzuar për veprën penale të shfrytëzimit të prostitucionit në
rrethana rënduese, të parashikuara nga neni 114/a pikat “5” dhe “6” të K.Penal.
2. Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të zhvilluar në mungesë të të pandehurit Jorgo
(Bledar) Sopaj, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.309, datë 25.11.2009
i ka deklaruar fajtor të dy të pandehurit për kryerjen e veprës penale si më sipër.
3. Në gjykatën e apelit çështja është shqyrtuar mbi ankimin e të pandehurve, të cilët
kanë kërkuar prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes për shkak të shkeljes së
rëndë të normave procedurale në lidhje me vlerësimin e provave.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.309, datë 25.11.2009, ka
vendosur:
i. Të deklarojë fajtor të pandehurin Jorgo (Bledar) Sopaj për kryerjen e veprës penale të
shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana rënduese, të kryer ndaj shtetases Ferzilet
Salati dhe në bazë të nenit 114/a, pikat “5” dhe “6” të K.Penal e dënon me 10 (dhjetë)
vjet burgim.
ii. Të deklarojë fajtor të pandehurin Aleksandër Sopaj për kryerjen e veprës penale të
shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana rënduese, të kryer ndaj shtetases Ferzilet
Salati dhe në bazë të nenit 114/a, pikat “5” dhe “6” të Kodit Penal e dënon me 8 (tetë)
vjet burgim.
iii. Në bazë të nenit 36/1/b të K.Penal dhe nenit 190/1/a të K.Pr.Penale, sendet ndaj të
cilave është vendosur sekuestro preventive me vendimin gjyqësor nr.162, datë
21.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, autovetura tip “Reno” me targë FR
7557 B, autovetura tip “Benz-mercedes” me targë FR 8500B dhe autovetura tip
“Saaba” me targë Gj 7625 A, në pronësi të të pandehurit Jorgo (Bledar) Sopaj,
konfiskohen dhe kalojnë në favor të shtetit.
iv. Në bazë të nenit 190/2 të K.Pr.Penale, 39 copë formularët e transfertave të parave të
sekuestruara me procesverbalin për sekuestrimin e provave materiale të datës
09.07.2007, t’i kthehen Zyrës Qendrore të Kompanisë Wester Union.
v. Shpenzimet procedurale gjatë hetimeve paraprake dhe në gjykim, në shumën 30.760
lekë i ngarkohen të pandehurve në pjesë të barabarta.
5. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.17, datë 20.01.2011, ka vendosur:
i. Prishjen e vendimit nr.309, datë 25.11.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier dhe
kthimin e akteve për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
6. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs prokurori, pranë Prokurorisë
së Apelit Vlorë, i cili kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
dërgimin e çështjes në të njëjtën gjykatë por me tjetër trup gjykues, duke parashtruar
shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
7. Gjykata e Apelit Vlorë ka konstatuar se në vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier janë shkelur rëndë rregullat proceduriale që lidhen me njoftimin e të pandehurve,
duke arsyetuar se: “...Gjykata e apelit konstaton se prej gjykatës së shkallës së parë
janë shkelur rëndë normat procedurale mbi njoftimet. Në Kodin e Procedurës Penale
janë të parashikuara rregulla të hollësishme dhe të qarta mbi njoftimet e palëve në
proces. Kështu, në nenet 139, 140, 141 dhe 142 janë përcaktuar rregulla mbi
njoftimin e të pandehurit kur është i burgosur, në gjendje të lirë, nuk gjëndet dhe kur
454
është me vendbanim ose qëndrim jashtë shtetit. Ndërsa në nenin 132 të K.Pr.Penale
janë përcaktuar saktë personat e autorizuar për kryerjen e njoftimeve, siç janë ftuesi
gjyqësor ose shërbimi postar. Informacioni i kërkuar nga organet e Policisë së Shtetit
apo shërbimet e policisë gjyqësore për kërkimin e të pandehurit nuk mund të
konsiderohet njoftim. Kjo për faktin se në raportin e shërbimit drejtuar gjykatës nuk
përmban në të nëse është kontaktuar me familjarë të të pandehurit apo personave të
tjerë të përmendur në pikën 1 të nenit 140 të K.Pr.Penale dhe të ju jetë bërë e ditur
dita dhe ora e zhvillimit të gjykimit dhe se organet e policisë kanë grumbulluar
informacion në rrugën e kërkimit policor, çka përjashton edhe me këtë rast mundësinë
e marrjes dijeni nga i pandehuri edhe nga ky burim...”
8. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i Prokurorit është i bazuar në
ligj, N.432 të K.Pr.Penale dhe duhet të pranohet dhe vendimi i Gjykatës së Apelit
Vlorë nr.17, datë 20.01.2011 duhet të prishet për shkelje të ligjit procedurial
penal.
9. Gjykata e Apelit në vendimin e saj ka vendosur prishjen e vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim me arsyetimin se i
pandehuri Jorgo (Bledar) Sopaj është gjykuar në mungesë.
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i tërheq vërejtje Gjykatës së Apelit Vlorë, e cila ka
bërë keqinterpretim të dispozitave proceduriale në lidhje me njoftimin dhe mungesën
e të pandehurit.
11. Nga aktet e administruara në dosje, rezulton se i pandehuri Jorgo Sopaj, më datë
11.08.2008 me cilësinë e të përfaqësuarit ka hartuar para noterit prokurën nr.1989 rep;
nr.927 kol; ku ka caktuar si mbrojtës të tij av.Zenun Hajdarmataj, në çështjen penale
me akuzë Prostitucioni N.114/a/1/5/6 të K.Penal. Sipas përmbajtjes së aktit të
përfaqësimit i gjykuari i ka dhënë si tagra përfaqësimi në emër dhe për llogari të tij:
“....të drejtën e përfaqësimit në mungesë në gjykatë, të drejtën të kërkojë gjykim të
shkurtuar, të nënshkruajë atë e përfaqësimin tim në mungesë në të tre shkallët e
gjykimit, avokati të kryerjë çdo veprim procedurial në emrin tim e në mungesë time e
që ai e vlerëson të arsyeshme...”
12. Referuar edhe jurisprudencës së Gjykatës Evropiane të së Drejtave të Njeriut
(GJEDNJ), Gjykata Kushtetuese ka përcaktuar disa standarde në lidhje me gjykimin
në mungesë, sipas të cilave: a) i pandehuri ka të drejtë të jetë i pranishëm në procesin
gjyqësor të kryer në ngarkim të tij; b) i pandehuri mund të heqë dorë vullnetarisht nga
ushtrimi i kësaj të drejtë; c) i pandehuri duhet të jetë në dijeni për ekzistencën e një
procesi gjyqësor në ngarkim të tij; ç) duhet të ekzistojnë instrumente paraprake ose
riparuese për të shmangur procese në ngarkim të të pandehurit, ose për të siguruar një
proces të ri dhe, nëpërmjet depozitimit të provave të reja, të drejtën e mbrojtjes që nuk
ka qenë e mundur të ushtrohet personalisht në procesin e zhvilluar në mungesë, të
përfunduar tashmë (vendimet nr.30, datë 17.06.2010, nr.45, datë, më 10.10.2011,
nr.26, datë 08.05.2012 të Gjykatës Kushtetuese).
13. Në rastin objekt rekursi, i pandehuri Jorgo Sopaj është përfaqësuar nga av. Zenun
Hajdamataj, me prokurë të posaçme nr.1989 rep, nr.927 kol, datë 11.08.2008.
14. I pandehuri Jorgo Sopaj ka patur dijeni për procesin penal në ngarkim të tij, por me
vullnet të lirë ka zgjedhur të mos marrë pjesë në procesin penal në ngarkim të tij, duke
ia deleguar këtë të drejtë mbrojtësit të tij me prokurë të posaçme, siç i kishte deleguar
edhe të drejtën për të kërkuar gjykim të shkurtuar.
455
15. Në Kodin e Procedurës Penale është parashikuar gjykimi in absentia në bazë të
16. Si element thelbësor i procesit të rregullt ligjor i cili marrjen dijeni dhe paraqitjen e të
gjykuarit në procesin e zhvilluar kundër tij e lidh me ushtrimin efektiv të të drejtave
proceduriale që gëzon siç janë e drejta për t’u dëgjuar, për t’u mbrojtur, si dhe
paraqitjen e argumentave që e shfajëson atë nga akuza, vënia në dijeni për procesin
gjyqësor është detyrim për organin procedues. Pra në vetvete gjykimi in absentia
është përjashtim nga rregulli përgjithshëm dhe sipas ligjit procedural lejohet në rastet
kur: i) njoftimi është kryer në mënyrën e parashikuar nga ligji dhe prezumohet dijenia
dhe heqja dorë nga pjesëmarrja në proces (neni 350 i K.Pr. Penale 1) dhe ii) mungesa e
vullnetshme e të gjykuarit i cili shpreh pëlqimin që gjykimi të zhvillohet pa
pjesëmarjen e tij (neni 352 i K.Pr.Penale)2.
17. Kolegji Penal vlerëson se lëshimi nga i gjykuari i një akt përfaqësimi në emër të
mbrojtësit për ta përfaqësuar në gjykim edhe në mungesë të tij, krahas vlerës
juridike që ka në lidhje me të drejtën e përfaqësimit dhe tagrat brenda të cilës do
të veprojë mbrojtësi ka edhe vlerën e konfirmimit kur në të del e shprehur qartë
se është në dijeni të procesit penal që po zhvillohet kundër tij dhe nuk dëshiron
të paraqitet por do të përfaqësohet nga mbrojtësi i tij. Ky akt është i
mjaftueshëm për gjykatën që të krijojë bindjen se i gjykuari është në dijeni të
procesit penal dhe se me vullnet të lirë zgjedh të mos marrë pjesë dhe të
përfaqësohet nga mbrojtësi i zgjedhur prej tij.
18. Gjykata e apelit ka gabuar kur e ka konsideruar procesin e parregullt për shkak të
dijenisë së të gjykuarit kur nga akti i dhënë mbrojtësit del qartë se ai ka dijeni për
gjykimin por nuk do të marrë pjesë. Për më tepër nga i gjykuari në ankim nuk ka patur
1
N.350 K.Pr.Penale “Mungesa e tw pandehurit ose e mbrojtësit”
1 Kur i pandehuri, qoftë edhe i paraburgosur, ose personi ndaj të cilit ka bërë kërkesë për gjykim i dëmtuari akuzues, nuk
paraqitet në seancë dhe del se mungesa është shkaktuar nga forca madhore ose ndonjë pengesë tjetër që e përjashton nga
përgjegjësia, gjykata, edhe kryesisht, shtyn ose pezullon shqyrtimin gjyqësor, cakton datën e seancës së re dhe urdhëron që të
përsëritet thirrja.
2. Leximi i vendimit që cakton seancën e re zëvendëson njoftimin për të gjithë ata që janë ose duhet të quhen të pranishëm.
3. Gjykata vendos në bazë të paragrafit 1 edhe kur mungon mbrojtësi, me përjashtim të rasteve kur i pandehuri ndihmohet
nga dy mbrojtës dhe pengesa për paraqitje lidhet me njërin prej tyre ose kur mbrojtësi i penguar ka caktuar një zëvendësues,
ose kur i pandehuri kërkon që të procedohet në mungesë të mbrojtësit të penguar.
4. Kur del që njoftimi nuk ka qenë i rregullt, gjykata vendos shtyrjen e shqyrtimit gjyqësor dhe urdhëron përsëritjen e
njoftimit.
2
Neni 352 “Mungesa dhe largimi i vullnetshëm i të pandehurit”
1. Kur i pandehuri kërkon ose jep pëlqimin që shqyrtimi gjyqësor të bëhet në mungesë të tij, ose duke qenë i burgosur,
refuzon të marrë pjesë, përfaqësohet nga mbrojtësi.
2. I pandehuri, i cili pasi është paraqitur, largohet vetë nga salla, konsiderohet i pranishëm, me kusht që të përfaqësohet nga
mbrojtësi.
3. Dispozitat e paragrafit 2 zbatohen edhe kur i pandehuri i paraburgosur ikën në çdo moment të shqyrtimit gjyqësor ose
gjatë intervaleve të tij.
4. Gjykimi në mungesë mund të bëhet edhe kur provohet që i pandehuri fshihet.
456
pretendim në lidhje me njoftimin në kushtet kur gjykimi në mungesë ka qenë i
vullnetshëm.
19. Gjykata Kushtetuese në lidhje me mungesën e të pandehurit në procesin penal ka
përcaktuar se: “është e domosdoshme që i pandehuri duhet të ketë dijeni në se ndaj tij
ka filluar një proces penal dhe, në radhë të dytë, ky duhet të heqë dorë vullnetarisht
nga pjesëmarrja në të. Gjykata ka arritur në këtë përfundim, për arsye se heqja dorë
nënkupton një akt vullneti nga ana e të pandehurit, që siç është pranuar nga teoria e
së drejtës penale, për të pasur një akt vullnetar, duhet të ketë në radhë të parë një
proces të brendshëm të perceptimit të realitetit nga ana e të pandehurit dhe më pas
një proces të brendshëm vendimmarrjeje prej tij” (vendimet nr.30, datë 17.06.2010;
nr.45, datë 10.10.201; nr.26, datë 08.05.2012 të Gjykatës Kushtetuese).
20. Në këto rrethana. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier është marrë në respektim të dispozitave procedurale që kanë të
bëjnë me deklarimin e mungesës së të pandehurit dhe vendimi i Gjykatës së Apelit
Vlorë. i cili ka prishur këtë vendim. është marrë në kundërshtim me ligjin procedural,
konkretisht N.428/1/ç të K.Pr.Penale1.
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton shkelje procedurale në zhvillimin e
procesit me pasojë pavlefshmëri të vendimit përfundimtar dhe për pasojë vendimi i
gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të rikthehet për rishqyrtim.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 gërma “ç” të
K.Pr.Penale
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.17, date 20.01.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.03.2013
1
N. 428/1ç K.Pr.Penale “Vendimi i gjykatës së apelit”
1.Gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen, vendos:
457
Nr.00-2013-533 i Vendimit (93)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
TË PANDEHURIT: RUZHDI ZOGU
A K U Z U A R:
“Vrasjes me dashje mbetur në tentativë”
dhe “mbajtje pa leje të armëve luftarake”
parashikuar nga Nenet 76-22,278/2 i Kodit Penal.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ruzhdi Sami Zogu për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes nga pakujdesia mbetur në tentativë”, të parashikuar nga
neni 85 e 22 të Kodit Penal dhe po në bazë të kësaj dispozite e dënon me 3
(tre) vjet burgim.
penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”
të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe po në bazë të kësaj dispozite e
dënon me 1 (një) vit burgim.
penale të “Kanosjes” të parashikuar nga neni 84 i Kodit Penal dhe po në bazë
të kësaj dispozite e dënon me 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal, në bashkim të dënimeve për kryerjen e disa
veprave penale, i pandehuri Ruzhdi Sami Zogu dënohet me një dënim të
vetëm prej 4 (katër) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në bazë të nenit 406 të Kodit Procedurës Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i
pandehuri Ruzhdi Sami Zogu dënohet me një dënim përfundimtar prej 3 (tre)
vjet burgim.

Prishjen e vendimit nr.556, datë 11.04.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe rigjykimin e çështjes pranë po asaj gjykate, me një tjetër trup
gjykues.
458
vendosur:
Deklarimin fajtor të pandehurit Ruzhdi Zogu për veprën penale të “Vrasjes
me dashje” mbetur në tentativë, parashikuar nga Neni 76-22 i Kodit Penal
dhe në bazë të kësaj dispozite K.Penal e dënon atë me 9 (nëntë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ruzhdi Zogu për veprën penale të
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në bashkim të dënimeve në bazë të nenit 55-56 të K.Penal dënimin e të
pandehurit Rruzhdi Zogu me një dënim të vetëm prej 10 (dhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale masës së mësipërme i zbritet 1/3 e
saj dhe përfundimisht i pandehuri Ruzhdi Zogu dënohet me 6 (gjashtë) vjet e
8 (tetë) muaj burgim.
Vuajtja e këtij dënimi i fillon me ekzekutimin e këtij vendimi, duke urdhëruar
që kjo vuajtje të kryhet në një nga Burgjet e Sigurisë së Zakonshme.

Tiranë dhe dërgimin e akteve pranë po asaj gjykate për rigjykimin e çështjes,
me tjetër trup gjykues.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së

Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit i cili ka prishur vendimit e gjykatës së shkallës së parë
është i pabazuar në ligj e në prova.
- Nga materialet e çështjes arrihet në përfundimin është i drejtë përsa i përket vlerësimit
të faktit e kualifikimit ligjor të veprës të konsumuar nga i pandehuri.
- Gjykata e apelit nuk ka shqyrtuar themelin e çështjes, por ka vlerësuar të pavlefshëm
vendimin e deklarimit të mungesës; ky përfundim i gjykatës së apelit është i pabazuar
në akte procedurale, pasi gjykata e rrethit i ka kryer të gjitha veprimet procedurale për
njoftimin e të pandehurit.
- I pandehuri nuk ka qenë prezent në asnjë seancë gjyqësore, duke iu larguar hetimit e
gjykimit. Mbi këtë bazë janë bërë kërkimet nëpërmjet postës dhe organeve të policisë
dhe nga përgjigjet e marra është konfirmuar mos gjetja e të pandehurit, konform
N.351 të K.Pr.Penale.
- Për më tepër në ankimin e të pandehurit nuk janë pretenduar pavlefshmëri për shkelje
procedurale dhe avokati i pajisur me prokurë të posaçme ka kërkuar gjykim të
posaçëm, pra i pandehuri ka qenë në dijeni të faktit që po gjykohej për një vepër
penale dhe ka shprehur vullnetin e tij që të përfaqësohet në mungesë nga avokati i
zgjedhur.

kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e akteve për rishqyrtim pranë
kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues; mbrojtësin e caktuar kryesisht të të pandehurit Ruzhdi
Zogaj, av.Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë;
459
VËREN
Se vendimi nr.1220, datë 23.11.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë duhet të prishet;
Nga shqyrtimi gjyqësor në të dy shkallët e gjykimit rezultojnë të provuara këto
rrethana fakti:
1. I pandehuri Ruzhdi Zogu është me banim në qytetin e Tiranës. Më datë 05.07.2010,
në lokal “Ferrari”, që ndodhet në Rr.“21 Dhjetori”, i pandehuri Ruzhdi Zogu, me anë
të një arme tip pistoletë, të cilën e mbante pa leje të organeve kompetente, ka qëlluar
me armë zjarri shtetasin Roland Doka. Pas kësaj ngjarje i pandehuri Ruzhdi Zogu
është larguar nga vendi i ngjarjes, së bashku me armën e krimit, duke tentuar për t’iu
fshehur hetimeve dhe gjykimit.
2. Shtetasi, i dëmtuari, Roland Doka, me banim në qytetin e Tiranës, me datë
05.07.2010, ora 19:30, ka qenë në lokal “Ferrari” së bashku me dy shokët e tij,
shtetasit Klodian Et’hemaj e Fatos Et’hemaj. Ndërkohë, pranë atij vendi kanë kaluar
shtetasit Ruzhdi Zogu e Ramiz Laçi me automjetin drejtuar nga ana e shtetasit Ramiz
Laçi. Ditën e ngjarjes i pandehuri Ruzhdi Zogu se bashku me shtetasin (Hajredin)
Ramiz Laçi me mjetin Benz me targa angleze nën drejtimin e Ramiz Laçit kanë
shkuar për të takuar shtetasin Fatos Et’hemaj, pasi ky shtetas i kishte një borxh
shtetasit Ramiz Laçi, borxh të cilin për llogari të Fatos Et’hemajt e kishte shlyer i
pandehuri Ruzhdi Zogu. Duke qenë se shtetasi Fatos Et’hemaj nuk i kishte kthyer
akoma borxhin e marrë Ruzhdiut, Ruzhdiu së bashku me Ramizin kanë shkuar për t’i
kërkuar kthimin e borxhit Fatosit. Në momentin e takimit shtetasi Fatos ka qenë në
shoqërinë e vëllait të tij Klodian Et’hemaj dhe shokut të tij, të dëmtuarit Roland Doka.
Shtetasi Ramiz Laçi pasi ka ndaluar automjetin përballë derës së lokalit i ka kërkuar
shtetasit Fatos Et’hemaj që ky i fundit të shkonte pranë tij. Pasi shtetasi Fatos është
afruar pranë shtetasit Ramiz, ndërmjet tyre ka filluar një debat me fjalë. Në këtë debat
janë përfshirë i pandehuri Ruzhdi Zogu dhe shtetasit Roland Doka e Klodian
Et’hemaj. Më pas, i pandehuri Ruzhdi Zogu e Ramiz Laçi janë larguar nga ai vend me
automjet ndërsa shtetasi Fatos Et’hemaj është rikthyer përsëri në tavolinën ku ishte
ulur së bashku me shokët e tij. Disa minuta më pas, në të njëjtin vend janë rikthyer i
pandehuri Ruzhdi Zogu dhe shtetasi Ramiz Laçi.
3. I pandehuri Ruzhdi Zogu sapo ka zbritur nga automjeti i drejtuar nga ana e shtetasit
Ramiz Laçi është afruar pranë tavolinës ku ishin ulur shtetasit Roland Doka, Klodian
Et’hemaj e Fatos Et’hemaj dhe pasi është afruar në një distancë rreth 2-3 metra pranë
tavolinës, i pandehuri Ruzhdi Zogu ka nxjerrë nga brezi një armë luftarake tip
pistoletë dhe ka filluar të qëllojë.
4. Si pasojë e këtyre të shtënave është goditur shtetasi Roland Doka. Ndërkohë shtetasit
Klodian e Fatos Et’hemaj sapo kanë parë të pandehurin Ruzhdi Zogu duke qëlluar me
armë zjarri janë larguar me vrap nga tavolina. Pas kësaj, i pandehuri Ruzhdi Zogu
është larguar nga vendi i ngjarjes së bashku me armën e krimit, ndërsa shtetasi Roland
Doka është dërguar për ndihmë mjekësore në Spitalin Qendror Ushtarak Tiranë.
5. Në bazë të akt ekspertimit mjeko-ligjor, mbi ekzaminimin e shtetasit Roland Doka,
nr.1054, datë 16.07.2010, ka rezultuar se: “Dëmtimet e konstatuara janë shkaktuar
nga qitja me armë zjarri.-Këto dëmtime hyjnë në kategorinë e atyre që kanë qenë të
rrezikshme për jetën e personit po të mos i jepej ndihma e kualifikuar mjekësore”.
6. Në bazë të akt ekspertimit tekniko-balistik nr.6055, datë 29.07.2010, ka rezultuar se:
Gëzhojat objekt ekspertimi janë fishekë standard luftarakë të fabrikuara mod.54,
kal.7.62 mm. Këto dy gëzhoja janë qitur nga e njëjta armë zjarri. Tre fishekët objekt
460
ekspertimi janë fishekë standard luftarakë të fabrikuara mod.54, kal.7.62 mm. Këto
fishekë janë në gjendje të rregullt teknike dhe të përshtatshëm për qitje.
7. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka regjistruar procedimin penal, duke e akuzuar
të pandehurin Ruzhdi Zogu, për veprën penale të "Vrasjes me dashje mbetur në
tentativë" dhe “mbajtje pa leje të armëve luftarake” parashikuar nga Nenet 76-22,
278/2 të Kodit Penal.
8. I pandehuri i është fshehur hetimit dhe gjykimit, dhe nëpërmjet mbrojtësit të caktuar
me prokurë të posaçme prej tij, ka kërkuar ndryshimin e cilësimit ligjor, në atë të
“Kanosjes” dhe “Plagosjes së rëndë”.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.556, datë 11.04.2011, ka
vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ruzhdi Sami Zogu për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes nga pakujdesia mbetur në tentativë” të parashikuar nga neni 85 e 22 të Kodit
Penal dhe po në bazë të kësaj dispozite e dënon me 3 (tre) vjet burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ruzhdi Sami Zogu për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa lejë të armëve luftarake dhe municionit” të parashikuar
nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe po në bazë të kësaj dispozite e dënon me 1 (një) vit
burgim.
iii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ruzhdi Sami Zogu për kryerjen e veprës penale të
“Kanosjes” të parashikuar nga neni 84 i Kodit Penal dhe po në bazë të kësaj dispozite
e dënon me 6 (gjashtë) muaj burgim.
iv. Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal në bashkim të dënimeve për kryerjen e disa veprave
penale i pandehuri Ruzhdi Sami Zogu dënohet me një dënim të vetëm prej 4 (katër)
vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
v. Në bazë të nenit 406 të Kodit Procedurës Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i
pandehuri Ruzhdi Sami Zogu dënohet me një dënim përfundimtar prej 3 (tre) vjet
burgim.
10. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1278, datë 18.11.2011, ka vendosur:
i. Prishjen e vendimit nr.556, datë 11.04.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
rigjykimin e çështjes pranë po asaj gjykate, me një tjetër trup gjykues.
Në rigjykim
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.385, datë 12.03.2012, ka
vendosur:
i. Deklarimin fajtor të pandehurit Ruzhdi Zogu për veprën penale të “Vrasjes me dashje”
mbetur në tentativë, parashikuar nga Neni 76-22 i Kodit Penal dhe në bazë të kësaj
dispozite K.Penal e dënon atë me 9 (nëntë) vjet burgim.
ii. Deklarimin fajtor të pandehurit Ruzhdi Zogu për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të
armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 1 (një)
vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
iii. Në bashkim të dënimeve në bazë të nenit 55-56 të K.Penal dënimin e të pandehurit
Ruzhdi Zogu me një dënim të vetëm prej 10 (dhjetë) vjet burgim.
iv. Në aplikim të Nenit 406/1 të K.Pr.Penale masës së mësipërme i zbritet 1/3 e saj dhe
përfundimisht i pandehuri Ruzhdi Zogu dënohet me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj
burgim.
v. Vuajtja e këtij dënimi i fillon me ekzekutimin e këtij vendimi, duke urdhëruar që kjo
vuajtje të kryhet në një nga Burgjet e Sigurisë së Zakonshme.
461
12. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1220, datë 23.11.2012, ka vendosur:
dhe dërgimin e akteve pranë po asaj gjykate për rigjykimin e çështjes, me tjetër trup
gjykues.
13. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së
Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi
të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar shkaqet e
14. Gjykata e Apelit Tiranë vlerëson se vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor është marrë
në shkelje kushtetuese të të pandehurit Ruzhdi Zogu, duke arsyetuar se: “...Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, në rigjykimin e kësaj çështjeje, në seancën e parë, atë të
datës 27.02.2012, ka deklaruar mungesën e të pandehurit Ruzhdi Zogu, meqenëse ka
çmuar se ai i fshihet gjykimit dhe ka zhvilluar gjykimin në prani të av. F.Ajdari, e cila
e përfaqëson atë me prokurë të posaçme. E drejta e shtetasit shqiptar për t’u njoftuar
për procesin gjyqësor penal në ngarkim të tij është një e drejtë që atij ia garanton
Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë (neni 33) dhe ligji procedural penal (neni 140 e
vijues). I pandehuri Ruzhdi Zogu e ka vuajtur paraburgimin me masë sigurimi
“Arrest me burg”, e cila është shuar pasi ai ka vuajtur dënimin caktuar me vendimin
nr.556, datë 11.04.2011, i cili më pas është prishur nga Gjykata e Apelit Tiranë.
Aktualisht, ndaj të pandehurit Ruzhdi Zogu nuk rezulton ndonjë vendim që i ka
caktuar atij masë sigurimi personal apo vendim dënimi me burg. Në këtë kuptim, i
pandehuri Ruzhdi Zogu, rezulton si i pandehur i lirë mbi të cilin rëndon akuza e
“Vrasjes me dashje” mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 76-22 i Kodit Penal.
Në respekt të së drejtës së tij për t’u njoftuar për gjykimin penal ndaj tij, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë duhej ta njoftonte të pandehurin Ruzhdi Zogu sipas normimit
të nenit 140 të Kodit të Procedurës Penale, në banesën e tij, vendin e punës,
vendbanimin e përkohshëm ose në vendin ku qëndron më shpesh, duke i dorëzuar
aktin personave që bashkëjetojnë me të, fqinjët ose një personi që punon me të
pandehurin. Kur njoftimi nuk mund të realizohet në këtë mënyrë, ai depozitohet në
qendrën administrative ku i pandehuri banon ose punon. Vetëm në rastin kur i
pandehuri i fshihet ndjekjes penale, ligji parashikon njoftimin e tij nëpërmjet
dorëzimit të aktit mbrojtësit të tij.... Megjithëse avokate F.Ajdari kishte tagra ta
përfaqësonte të pandehurin Ruzhdi Zogu edhe në mungesë të tij, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë duhej të bënte përpjekjet për ta njoftuar personalisht të pandehurin
Ruzhdi Zogu për procesin penal në ngarkim të tij. Nga aktet e fashikullit nuk rezulton
asnjë fletë-thirrje për të pandehurin Ruzhdi Zogu, por Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë ka deklaruar mungesën e tij që në seancën e parë dhe ka zhvilluar gjykimin në
prani të përfaqësueses së tij me prokurë, pasi ka konstatuar se i pandehuri Ruzhdi
Zogu nuk është paraqitur dhe se ka dijeni për gjykimin, megjithëse nuk rezulton një
fakt i tillë...”.
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga Prokurori
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i Prokurorit është i bazuar në
ligj, N.432 i K.Pr.Penale, duhet të pranohet, dhe vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë nr.1220, datë 23.11.2012 duhet të prishet për shkelje të ligjit procedural
penal.
462
16. Gjykata e apelit në vendimin e saj ka vendosur prishjen e vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim me arsyetimin se i
pandehuri Ruzhdi Zogu është gjykuar në mungesë.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i tërheq vërejtje gjykatës së apelit, e cila ka bërë
keqinterpretim të dispozitave procedurale në lidhje me njoftimin dhe mungesën e të
pandehurit.
18. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se me prokurën me nr.217 rep, dhe 72/2
kol, datë 25.01.2011, i pandehuri ka emëruar si përfaqësuese të posaçme të tij,
av.Fatbardha Ajdari, duke i dhënë të drejtë të: “paraqitet në gjykatë në të gjitha
seancat në mungesën time, të paraqesë përpara gjykatës kërkesën për gjykim të
shkurtuar etj.”.
19. Referuar edhe jurisprudencës së Gjykatës Evropiane të së Drejtave të Njeriut
(GJEDNJ), Gjykata Kushtetuese ka përcaktuar disa standarde në lidhje me gjykimin
në mungesë, sipas të cilave: a) i pandehuri ka të drejtë të jetë i pranishëm në procesin
gjyqësor të kryer në ngarkim të tij; b) i pandehuri mund të heqë dorë vullnetarisht nga
ushtrimi i kësaj të drejtë; c) i pandehuri duhet të jetë në dijeni për ekzistencën e një
procesi gjyqësor në ngarkim të tij; ç) duhet të ekzistojnë instrumente paraprake ose
riparuese për të shmangur procese në ngarkim të të pandehurit, ose për të siguruar një
proces të ri dhe, nëpërmjet depozitimit të provave të reja, të drejtën e mbrojtjes që nuk
ka qenë e mundur të ushtrohet personalisht në procesin e zhvilluar në mungesë, të
përfunduar tashmë (vendimet nr.30, datë 17.06.2010, nr.45, datë 10.10.2011, nr.26,
datë 08.05.2012, të Gjykatës Kushtetuese).
20. Në rastin objekt rekursi, i pandehuri Ruzhdi Zogu është përfaqësuar nga av. Fatbardha
Ajdari, me prokurë të posaçme nr.217 rep, dhe 72/2 kol, datë 25.01.2011, në të cilën
ka shprehur qartë vullnetin e tij “Përfaqësuesja ka të drejtë të paraqitet përpara
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë edhe në datë 25.01.2011 dhe në të gjitha seancat
e tjera në mungesën time, deri në përfundim të gjykimit, pasi unë kam dijeni dhe nuk
do të marr pjesë...”.
21. I gjykuari Ruzhdi Zogu ka pasur dijeni për procesin penal në ngarkim të tij, por me
vullnet të lirë ka zgjedhur të mos marrë pjesë në procesin penal në ngarkim të tij, duke
ia deleguar këtë të drejtë mbrojtëses së tij me prokurë të posaçme, siç i kishte deleguar
edhe të drejtën për të kërkuar gjykim të shkurtuar.
22. Në rastin objekt rekursi, i gjykuari Ruzhdi Zogu është përfaqësuar nga av. Fatbardha
Hajdari, me prokurë të posaçme nr.217 rep, nr.72/2 kol, datë 25.01.2011.
23. I gjykuari ka pasur dijeni për procesin penal në ngarkim të tij, por me vullnet të lirë ka
zgjedhur të mos marrë pjesë në procesin penal në ngarkim të tij duke pranuar që
gjykimi të zhvillohet në mungesë të tij, duke ia deleguar këtë të drejtë mbrojtëses së
tij me prokurë të posaçme, siç i kishte deleguar edhe të drejtën për të kërkuar gjykim
të shkurtuar.
24. Në Kodin e Procedurës Penale është parashikuar gjykimi “in absentia” në bazë të
463
25. GJEDNJ-ja është shprehur gjithashtu se “...të informosh dikë për një proces të hapur
kundër tij është një akt gjyqësor i një rëndësie të veçantë që duhet bërë në përputhje
me kërkesat procedurale dhe thelbësore, të cilat garantojnë ushtrimin efektiv të së
drejtave nga ana e të pandehurit. Njoftimi i paqartë dhe joformal nuk mjafton.
Ndërkohë, nëse mund të pranohet një njoftim edhe tërthorazi, heqja dorë duhet të jetë
e qartë (Sejdovic kundër Italisë, 2000)”.
26. Si element thelbësor i procesit të rregullt ligjor i cili marrjen dijeni dhe paraqitjen e të
gjykuarit në procesin e zhvilluar kundër tij e lidh me ushtrimin efektiv të së drejtave
procedurale që gëzon siç janë e drejta për t’u dëgjuar, për t’u mbrojtur, si dhe
paraqitjen e argumenteve që e shfajësojnë atë nga akuza. Vënia në dijeni për procesin
gjyqësor është detyrim për organin procedues sipas rregullave procedurale të
njoftimit. Pra gjykimi “in absentia” në vetvete është përjashtim nga rregulli i
përgjithshëm dhe sipas ligjit procedural lejohet në rastet kur: i) njoftimi është kryer në
mënyrën e parashikuar nga ligji dhe prezumohet dijenia dhe heqja dorë nga
pjesëmarrja në proces (neni 350 i K.Pr.Penale) 1 dhe ii) mungesa e vullnetshme e të
gjykuarit i cili shpreh pëlqimin që gjykimi të zhvillohet pa pjesëmarrjen e tij (neni 352
i K.Pr.Penale)2.
27. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se lëshimi nga i gjykuari i një akt
përfaqësimi në emër të mbrojtësit për ta përfaqësuar në gjykim edhe në mungesë
të tij, krahas vlerës juridike që ka në lidhje me të drejtën e përfaqësimit dhe
tagrat brenda së cilës do të veprojë mbrojtësi, ka edhe vlerën e konfirmimit kur
në të del e shprehur qartë se i gjykuari është në dijeni të procesit penal që po
zhvillohet kundër tij, nuk dëshiron të paraqitet, por do të përfaqësohet nga
mbrojtësi i zgjedhur prej tij. Ky akt është i mjaftueshëm për gjykatën që të
krijojë bindjen se i gjykuari është në dijeni të procesit penal dhe me vullnet të
lirë zgjedh të mos marrë pjesë duke u përfaqësuar nga mbrojtësi i zgjedhur prej
tij.
28. Gjykata e apelit ka gabuar kur e ka konsideruar procesin e parregullt për shkak të
dijenisë së të gjykuarit kur nga akti i dhënë mbrojtësit del qartë se ai ka dijeni për
gjykimin, por nuk do të marrë pjesë. Për më tepër nga i gjykuari në ankim nuk ka
pasur pretendim në lidhje me njoftimin në kushtet kur gjykimi në mungesë ka qenë i
vullnetshëm.
29. Gjykata Kushtetuese në lidhje me mungesën e të pandehurit në procesin penal ka
përcaktuar se: “është e domosdoshme që i pandehuri duhet të ketë dijeni në se ndaj tij
1
N.350 K.Pr.Penale “Mungesa e të pandehurit ose e mbrojtësit”
1 Kur i pandehuri, qoftë edhe i paraburgosur, ose personi ndaj të cilit ka bërë kërkesë për gjykim i dëmtuari akuzues, nuk
paraqitet në seancë dhe del se mungesa është shkaktuar nga forca madhore ose ndonjë pengesë tjetër që e përjashton nga
përgjegjësia, gjykata, edhe kryesisht, shtyn ose pezullon shqyrtimin gjyqësor, cakton datën e seancës së re dhe urdhron që të
përsëritet thirrja.
2. Leximi i vendimit që cakton seancën e re zëvendëson njoftimin për të gjithë ata që janë ose duhet të quhen të pranishëm.
3. Gjykata vendos në bazë të paragrafit 1 edhe kur mungon mbrojtësi, me përjashtim të rasteve kur i pandehuri ndihmohet
nga dy mbrojtës dhe pengesa për paraqitje lidhet me njërin prej tyre ose kur mbrojtësi i penguar ka caktuar një zëvendësues,
ose kur i pandehuri kërkon që të procedohet në mungesë të mbrojtësit të penguar.
4. Kur del që njoftimi nuk ka qenë i rregullt, gjykata vendos shtyrjen e shqyrtimit gjyqësor dhe urdhëron përsëritjen e
njoftimit.
2
Neni 352 “Mungesa dhe largimi i vullnetshëm i të pandehurit”
1. Kur i pandehuri kërkon ose jep pëlqimin që shqyrtimi gjyqësor të bëhet në mungesë të tij, ose duke qenë i burgosur,
refuzon të marrë pjesë, përfaqësohet nga mbrojtësi.
2. I pandehuri, i cili pasi është paraqitur, largohet vetë nga salla, konsiderohet i pranishëm, me kusht që të përfaqësohet nga
mbrojtësi.
3. Dispozitat e paragrafit 2 zbatohen edhe kur i pandehuri i paraburgosur ikën në çdo moment të shqyrtimit gjyqësor ose
gjatë intervaleve të tij.
4. Gjykimi në mungesë mund të bëhet edhe kur provohet që i pandehuri fshihet.
464
ka filluar një proces penal dhe, në radhë të dytë, ky duhet të heqë dorë vullnetarisht
nga pjesëmarrja në të. Gjykata ka arritur në këtë përfundim për arsye se heqja dorë
nënkupton një akt vullneti nga ana e të pandehurit, që siç është pranuar nga teoria e
së drejtës penale, për të pasur një akt vullnetar, duhet të ketë në radhë të parë një
proces të brendshëm të perceptimit të realitetit nga ana e të pandehurit dhe më pas
një proces të brendshëm vendimmarrjeje prej tij” (vendimet nr.30, datë 17.06.2010;
nr.45, datë 10.10.201; nr.26, datë 08.05.2012 të Gjykatës Kushtetuese).
30. Në këto rrethana Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në respektim të dispozitave procedurale që kanë
të bëjnë me deklarimin e mungesës së të pandehurit dhe vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë, i cili ka prishur këtë vendim, është marrë në kundërshtim me ligjin procedural,
konkretisht N.428/1/ç të K.Pr.Penale1.
31. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton shkelje procedurale në zhvillimin e
procesit me pasojë pavlefshmëri të vendimit përfundimtar dhe për pasojë vendimi i
gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të rikthehet për rigjykim.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “ç” të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.03.2013
1
N. 428/1ç K.Pr.Penale “Vendimi i gjykatës së apelit”
1.Gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen, vendos:
465
Nr.00-2013-1216 i Vendimit (94)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

TIRANË, përfaqësuar nga prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Artur Selmani.
KUNDËR
TË GJYKUARIT: RAMAZAN DERVISHI, i mbrojtur nga
av. Skënder Breca
A K U Z U A R:
“Falsifikimit të dokumenteve”
Baza Ligjore: Neni 186/1 i K.Penal.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ramazan Hysen Dervishi për kryerjen e
veprës penale të “Falsifikimit te dokumenteve”, e parashikuar nga neni 186/1 i
K.Penal dhe, në bazë të këtij neni, dënimin e të pandehurit me 9 (nëntë) muaj
burgim dhe 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë.
të vendimit. Dënimi do të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Në aplikim të nenit 34 të K.Penal kjo gjobë do të paguhet nga i pandehuri
brenda një periudhe kohe prej 1 (një) viti nga dita që ky vendim do të marrë
formë të prerë.

Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim po asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së

Apelit Tiranë, i cili kërkon: Prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar këto shkaqe:
466
- Vendimi i gjykatës së apelit vjen në kundërshtim me N.428/1, germa “ç” të
K.Pr.Penale. Arsyet për të cilat kjo gjykatë e ka prishur vendimin janë tërësisht të
ndryshme nga ato që parashikon N.428/1/ç i K.Pr.Penale.
- Meqenëse gjykata e apelit arsyeton në vendim se është nevojshme marrja e provave të
reja, konform N.427 të K.Pr.Penale, vendos të përsërisë tërësisht ose pjesërisht
shqyrtimin gjyqësor.
- Vendimi i gjykatës së apelit vjen në kundërshtim edhe me praktikën e Gjykatës së
Lartë.
- Vendimi i gjykatës së rrethit është i bazuar në prova e në ligj dhe si i tillë duhet të
ishte lënë në fuqi nga gjykata e apelit, pasi nga provat e administruara ka rezultuar se i
pandehuri ka konsumuar veprën për të cilën akuzohet.

Lartë, Artur Selmani, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e
çështjes për rigjykim; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Ramazan Dervishi, av. S.Breca, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi
çështjen,
VËREN
Shtetasi, (dëshmitari) Riza Dervishi në muajin Maj të vitit 2010, për interes të tij, ka
shkuar tek Drejtoria e Tatim Taksave Tiranë për t’u pajisur me një vërtetim që nuk është
debitor pranë këtij institucioni. Aty punonjësit e tatimeve e kanë njoftuar se ai ishte debitor
pranë këtij institucioni, pasi ai figuronte si pronar i një firme të regjistruar pranë tyre dhe nuk
kishte paguar taksat dhe tatimet. I shqetësuar dhe i habitur, dëshmitari Riza Dervishi, me
qëllim për të sqaruar një fakt të tillë, është paraqitur pranë Qendrës Kombëtare të
Regjistrimeve Tiranë dhe aty punonjësit e kanë pajisur me një ekstrat dokumenti ku ai
figuronte ortak dhe administrator në Firmën “German – Alb- Color”.
Menjëherë sapo ka marrë dokumentin, ai ka konstatuar se ky dokument nuk ishte
hartuar dhe nënshkruar nga ana e tij. I dëmtuari Riza Dervishi, ka dyshuar se nënshkrimi i
hedhur në emër të tij, duhej të ishte shkruar dhe bërë nga nipi i tij dhe pikërisht nga i
pandehuri Ramazan Dervishi, me të cilin ai, për më shumë se dy vjet nuk komunikonte, për
arsye konflikti familjar. Me ndërmjetësimin edhe të personave të tretë dhe pikërisht të
shtetasit (dëshmitarit) Reshit Koxherri, dëshmitari Riza Dervishi kishte kontaktuar me të
pandehurin Ramazan Dervishi, nga i cili ka mësuar se kishte qenë ai që kishte hartuar
dokumentin e mësipërm dhe se kishte nënshkruar në emër të tij. I pandehuri Ramazan
Dervishi i ka premtuar atij se do ta zgjidhte problemin duke e mbyllur aktivitetin e shoqërisë.
Këto deklarime të tij janë konfirmuar edhe me deklarimet e shtetasit Reshit Koxheri i pyetur
në organin e prokurorisë nga oficeri i policisë gjyqësore. Një qëndrim të tillë i pandehuri ka
mbajtur edhe në ballafaqimin e bërë me të pandehurin Ramazan Dervishi, në prokurori.
Gjatë hetimit të çështjes i pandehuri Ramazan Dervishi, midis të tjerash, ka pranuar
në prokurori se në një sërë dokumentesh të shoqërisë së lartpërmendur ka qenë ai që ka
nënshkruar në emër të xhaxhait të tij, shtetasit Riza Dervishi, por me mirëkuptimin e këtij të
fundit.
Bazuar në aktin e ekspertimit grafik nr.34, datë 02.05.2011, rezulton si konkluzion se:
“1- nënshkrimet poshtë emrit Riza Dervishi, në dokumentet objekt ekspertimi: a) “ Statutin e
Shoqërisë “German- Alb- Color” datë 06.07.2008, b) Akti i Themelimit të Shoqërisë me
përgjegjësi të kufizuar German Alb-Color, datë 07.05.2008, c) autorizimi datë 14.05.2009, d)
467
Autorizim datë 25.05.2010 dhe e) Vendimi i ortakut të vetëm datë 25.05.2010, janë
nënshkruar nga shtetasi Ramazan Dervishi, krahasuar me modelet e shkrimeve dhe
nënshkrimeve të tij…”
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ramazan Hysen Dervishi për kryerjen e veprës
penale të “Falsifikimit të dokumenteve”, e parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal dhe në bazë
të këtij neni, dënimin e të pandehurit me 9 (nëntë) muaj burgim dhe 300.000 (treqind mijë)
lekë gjobë.
vendimit. Dënimi do të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Në aplikim të nenit 34 të K.Penal kjo gjobë do të paguhet nga i pandehuri brenda një
periudhe kohe prej 1 (një) viti nga dita, që ky vendim do të marrë formë të prerë.
Prishjen e vendimit nr.426, datë 16.03.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, brenda afatit ligjor, ka paraqitur
rekurs prokurori, me shkaqet dhe pretendimet e përmendura më sipër, në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
Gjykata e faktit nuk ka zhvilluar një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes dhe
ka lënë pa sqaruar disa fakte që kanë rëndësi për çështjen. Janë bërë dy akte ekspertimi nga
organi i prokurorisë.
Akti i parë i ekspertimit është bërë mbi vendimin e marrë nga oficeri i policisë
gjyqësore Ermir Zyberi me datë 14.12.2011 dhe ekspertimi është bërë me datë 06.03.2011.
Nga ky akt rezulton se shkrimi në emër të kallëzuesit Riza Dervishi nuk janë shkruar nga i
pandehuri Ramazan Dervishi.
Pas këtij akti i cili është vënë në diskutim dhe as nuk i është paraqitur të pandehurit
është bërë vendimi i dytë për ekspertim pa argumentuar përse nuk merret për bazë akti i parë,
por është kopje e aktit të parë dhe është caktuar ekspert Valter Haxhaj, i cili me datë
02.05.2011 ka përpiluar aktin e ekspertimit ku në konkluzionin e tij jep mendimin se akti i
themelimit, statuti, autorizimi i datës 14.05.2009 dhe autorizimi datë 25.05.2010 janë
nënshkruar nga i pandehuri Ramazan Dervishi.
Pas këtij akti është marrë i pandehur Ramazan Dervishi dhe çështja është dërguar në
gjykatë për gjykim.
Gjatë gjykimit të çështjes gjykata e faktit ndonëse ka pasur dy aktet e ekspertimit të
kundërta nuk ka bërë sheshimin e kësaj kontradikte, por e ka përfunduar gjykimin e çështjes
duke marrë për bazë aktin e ekspertimit të bërë nga eksperti Valter Haxhiaj, pa argumentuar
përse duhet marrë për bazë ky akt. Në seancë gjyqësore i pandehuri ka pretenduar se është në
pritje të një akti ekspertimi të bërë nga ai vetë, por që gjykata e faktit nuk e ka marrë për
bazë. Një akt i tillë është paraqitur nga i pandehuri në shkallë të dytë. Nga ky akt ka dalë
konkluzioni që firmat e hedhura në aktet që i janë nënshtruar ekspertimit si statuti i shoqërisë,
akti i themelimit dhe aktet e tjera janë nënshkruar nga kallëzuesi Riza Dervishi.
Po kështu, si në hetimin e çështjes ashtu edhe gjatë gjykimit të saj kallëzuesi Riza
Dervishi nuk është pyetur mbi faktin se në autorizimin e lëshuar me datë 08.07.2008 prej tij
noteres Migena Çela është nënshkruar prej tij, në një kohë që ka pretenduar se nuk di gjë fare
për këtë shoqëri.
468
Sa sipër gjykata e apelit çmon se vendimi i gjykatës së faktit duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rigjykim po asaj gjykate.
Në rigjykim është e nevojshme që të caktohet një grup ekspertësh për të bërë aktin e
ekspertimit duke sheshuar kontradiktat e vërejtura në aktet kontradiktore të administruara në
seancë gjyqësore. Po kështu është e nevojshme të ripyetet kallëzuesi Riza Dervishi për
marrëdhëniet me të pandehurin dhe pse pretendon se nuk di gjë për ekzistencën e kësaj
shoqërie, në një kohë kur vetë ka autorizuar të pandehurin për t’u marrë me krijimin e saj.
D. Në lidhje me rekursin
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë
duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues.
Kështu nga përmbajtja e vendimit të gjykatës së apelit, rezulton se kjo gjykatë ka
vendosur kthimin për rigjykim për shkak se ekzistojnë dy akte ekspertimi kontradiktore.
Rezulton se vërtet ekzistojnë dy akte ekspertimi, rezultatet e të cilëve kundërshtojnë
njëri-tjetrin por kjo nuk e pengonte gjykatën e apelit që ta shqyrtonte çështjen në themel, mbi
bazën e ankimit të të gjykuarit pasi nuk jemi në kushtet e zbatimit të nenit 428/1, pika “ç” i
K.Pr.Penale, duke qenë se marrja e provave të tjera nuk mund të përbëjë shkak për ta kthyer
çështjen për rigjykim. Vetë gjykata e apelit nuk kishte asnjë pengesë në marrjen e provës me
ekspert, duke sheshuar kontradiktat që kanë lindur mes dy akteve të ekspertimit në gjykimin
në shkallë të parë. Rastet se kur gjykata e apelit disponon me vendim kthimin për rigjykim
janë shteruese dhe përmbahen në pikën “ç” të nenit 428/1 të K.Pr.Penale, ku nuk përfshihen
marrjet e provave të reja. Në interpretim të nenit 427 të K.Pr.Penale kjo gjykatë mund të
vendoste përsëritjen tërësisht ose pjesërisht të shqyrtimit gjyqësor meqenëse ka çmuar se një
gjë e tillë ishte e nevojshme.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton zbatim të gabuar të ligjit penal dhe
konkretisht nenit 428/1 pika “ç” të K.Pr.Penale nga ana e gjykatës së apelit, prandaj çmon se
vendimi duhet prishur dhe çështja duhet kthyer për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 428/1, shkronja “ç” të
VENDOSI
e çështjes për rigjykim në po këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.03.2013
469
Nr.00-2013-862 i Vendimit (95)
VENDIM

KËRKUES: PROKURORIA PËR KRIME TË RËNDA

TIRANË, përfaqësuar nga Prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Hysen Keta.
KUNDËR:
TË GJYKUARVE: ROLAND LULAJ, mbrojtur nga
av. Petraq Semani.
ARDIAN GOCKAJ, mbrojtur nga
av. Petraq Semani.
A K U Z U A R:
Për veprën penale
“Trafikim i narkotikëve në bashkëpunim”
të parashikuar nga neni 283/a-2 i K.Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda me vendimin nr.30, datë 25.05.2011,
ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ardian Azem Gockaj për kryerje të veprës
penale “Trafikimi i narkotikëve”, në bashkëpunim, mbetur në tentativë,
parashikuar nga nenet 283/a/2 dhe 22 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10
(dhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Roland Lesko Lulaj për kryerje të veprës
penale “Trafikimi i narkotikëve”, në bashkëpunim, mbetur në tentativë,
parashikuar nga nenet 283/a/2 dhe 22 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10
Vuajtja e dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Provat materiale: Bazuar në nenin 190, pika 1, gërma “ç” të Kodit të
Procedurës Penale, urdhërohet kthimi në favor të të pandehurit Ardian Gockaj
i provave të mëposhtme: Një mjet lundrues tip Skaf, më ngjyrë të bardhë, më
gjatësi 5.5 dhe 6 metra, së bashku me një motor të montuar me mbishkrimin
Mërkury. Një motor mjeti lundrues me mbishkrimin JONHOS. Tre bidonë
plastikë me ngjyrë kafe 28 litra të mbushur me benzinë. Një aparat celular i
470
tipit NOKIA me kapak me ngjyrë blu dhe gri më kartë Vodafoni me nr.Imei
355047008821789. Gjashtë copa letre, gjashtë të plotësuara me stilolaps. Një
çelës me veshje plastike me mbishkrimin YAMAHA.
Një aparat celular i tipit Nokia me ngjyrë të zezë dhe gri brenda të cilit
ndodhet karta e kompanisë telefonike celulare Vodafon me nr.Imei
555228032184168. Një aparat celular i tipit Nokia me ngjyrë gri me kartë të
Kompanisë Wind me nr.Imei 353190033245087. Trembëdhjetë kartëmonedha
të prerjes 100 euro dhe njëmbëdhjetë kartëmonedha të prerjes 50 euro.
Bazuar në nenin 190, pika 1, gërma “ç” të Kodit të Procedurës Penale,
urdhërohet kthimi në favor të të pandehurit Roland Lulaj i një kartëmonedhe
1000 lekëshe dhe një kartëmonedhe 500 lekëshe
Në bazë të nenit 393 të Kodit të Procedurës Penale, shpenzimet procedurale në
fazën e hetimeve paraprake në masën 76.228 lekë dhe shpenzimet gjyqësore, i
ngarkohen solidarisht të pandehurve Ardian Gockaj dhe Roland Lulaj.
Kundër vendimit lejohet e drejta e ankimit, brenda dhjetë ditëve nga e
nesërmja e shpalljes dhe, për të pandehurit në mungesë Roland Lulaj e Ardian
Gockaj, nga e nesërmja e njoftimit të vendimit në Gjykatën e Apelit për Krime
të Rënda Tiranë.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.65, datë 21.11.2011, ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.30, datë 25.05.2011 të Gjykatës për Krime të
Rënda Tiranë.
Shpenzimet procedurale edhe të gjykimit në apel i ngarkohen të pandehurve.
Kundër këtij vendimi kanë ushtruar rekurs të gjykuarit:

Ardian Gockaj, nëpërmjet avokatit të tij Petraq Semani, i cili kërkon: prishjen e të
dyja vendimeve dhe deklarimin e pafajshëm të të gjykuarit.
Roland Lulaj, nëpërmjet avokatit të tij Petraq Semani, i cili kërkon: prishjen e të
dyja vendimeve dhe zgjidhjen e çështjes pa e kthyer për rishqyrtim.

së Lartë Hysen Keta, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.65, datë 21.11.2011 të
Gjykatës së Apelit të Krimeve të Rënda Tiranë; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit, av.Petraq
Semani, i cili kërkoi prishjen e vendimeve nr.30, datë 25.05.2011 të Gjykatës për Krime të
Rënda Tiranë dhe vendimit nr.65, date 21.11.2011 të Gjykatës së Apelit të Krimeve të Rënda
Tiranë dhe pushimin e çështjes; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi penal nr.65, datë 21.11.2011 i Gjykatës së Apelit të Krimeve të Rënda
Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit, sa i përket të gjykuarit Roland Lulaj dhe
është rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit procedural e atij material penal, e për rrjedhojë do të
prishet dhe çështja do të pushohet për sa i përket të gjykuarit Ardian Gockaj.
1. Të pandehurit Roland Lulaj dhe Ardian Gockaj janë banorë të qytetit të Vlorës dhe kanë
lidhje shoqërore midis tyre.
I pandehuri Roland Lulaj ka lidhje gjinie me të gjykuarin Avni Dhrami (me banim në
Vlorë), duke qenë ky i fundit daja i tij.
471
Të bashkëpandehurit Blerim Beqiraj, Aleksandër Begu dhe Aranit Bida janë me banim në
qytetin e Fierit dhe kanë njohje dhe lidhje shoqërore midis tyre. I bashkëpandehuri Blerim
Beqiraj njihet me të gjykuarin Avni Dhrami dhe, nëpërmjet tij, edhe me të pandehurit
Roland Lulaj dhe Ardian Gockaj.
2. Në orët e vona të mbrëmjes të datës 10.10.2008, të gjykuarit Avni Dhrami, Aleksandër
Begu dhe Aranit Bida kanë qenë duke udhëtuar me mjetin lundrues (gomone), me
mbishkrimin “ZODIAK”, nga Vlora në drejtim të Italisë.
Në mjet ata kishin të vendosur sasinë prej 116 kg. lëndë narkotike, të llojit Cannabis
Sativa.
3. Disa ditë më parë, i gjykuari Blerim Beqiraj së bashku me të gjykuarit Aleksandër Begu
dhe Aranit Bida kanë mundur të sigurojnë në fshatrat e Vlorës lëndën narkotike. E kanë
sistemuar e vendosur atë në çanta të mëdha, të blera në tregun e Fierit dhe e kanë fshehur,
në pritje të krijimit të kushteve për ta transportuar jashtë vendit.
Në të njëjtën kohë, i gjykuari Blerim Beqiraj, së bashku me të gjykuarin Avni Dhrami,
kanë siguruar dhe përgatitur mjetin lundrues, për transportimin e lëndës narkotike.
4. Në datën 09.10.2008, i gjykuari Roland Lulaj ka shkuar në dyqanin me pjesë këmbimi për
motorë, pas një defekti në motorin e mjetit lundrues që do të transportonte lëndën
narkotike. Rreth orës 17.00 të kësaj datë, ai ka shkuar në det për të provuar funksionimin
e tij.
5. Rreth orës 18.00 të datës 10.10.2008, i gjykuari Ardian Gockaj, pasi është pajisur me lejë
për lundrim, në Policinë Kufitare Triport Vlorë, ka dalë në det me mjetin e tij “Moby-
Dick”, dhe ka komunikuar me telefon, me të gjykuarin Roland Lulaj.
6. Rreth orës 22.00 të datës 10.10.2008, i pandehuri Roland Lulaj, me fugonin e tij Benz
Mercedes, me ngjyrë të bardhë, me targa VL408018, ka qenë duke transportuar mjetin
lundrues (gomone) nga shtëpia e të gjykuarit Avni Dhrami, ndodhur në Lagjen “Lirim”
Vlorë, deri në breg të detit. Rrugës mjeti ka pësuar defekt dhe, për tërheqjen e tij, është
përdorur mjeti Benz Mercedes me targa FR0123D, me pronar dhe drejtues dëshmitarin
Nexhat Kulla.
7. Policia, e informuar për trafikimin në kryerje e sipër, është vënë në ndjekje të mjetit
lundrues. I pandehuri Ardian, pasi ka dëgjuar zhurma të dyshimta në det, ka komunikuar
me të gjykuarin Roland Lulaj. Më pas, i pandehuri Ardian Gockaj është kthyer në breg të
detit, është takuar me të gjykuarin Roland Lulaj dhe të gjykuarin Blerim Beqiraj dhe kanë
lëvizur me mjete të veçanta, njëri pas tjetrit, në drejtim të “Ujit të Ftohtë” Vlorë.
8. Në afërsi të Gadishullit të Karaburunit, në vendin e quajtur “Gjiri i Arushës”, policia i
është afruar mjetit lundrues dhe ka paralajmëruar personat që ndodheshin në të. Këta të
fundit janë hedhur në det dhe policia, në ndjekje të tyre, ka mundur të arrestojë të
gjykuarin Aleksandër Begu. Gjithashtu ka gjetur në det mjetin lundrues, tre çantat e
mëdha të mbushura me lëndë narkotike dhe sende të ndryshme personale.
9. Në datën 11.10.2008 është sekuestruar në afërsi të bregut të Gadishullit të Karaburunit,
116 kg lëndë narkotike e llojit Cannabis Sativa.
10. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda me vendimin nr.30, datë 25.05.2011, ka
vendosur: Deklarimin fajtor të të pandehurit Ardian Gockaj, për kryerje të veprës penale
“Trafikimi i narkotikëve”, në bashkëpunim, mbetur në tentativë, parashikuar nga nenet
283/a/2 dhe 22 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Roland Lulaj, për kryerje të veprës penale “Trafikimi i
narkotikëve”, në bashkëpunim, mbetur në tentativë, parashikuar nga nenet 283/a/2 dhe 22
të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
472
11. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.65, datë 21.11.2011, ka vendosur
lënien në fuqi të vendimit nr.30, datë 25.05.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
12. Kundër këtij vendimi, kanë ushtruar rekurs të gjykuarit:
13. I gjykuari Ardian Gockaj, nëpërmjet avokatit të tij Mark Pëllumbi, ka kërkuar prishjen e
të dy vendimeve dhe deklarimin e pafajshëm të të gjykuarit. Ndër shkaqet e parashtruara
veçohen:
“Të dy gjykatat kanë argumentuar fajësinë në fakte që proceduralisht janë të ndaluara të
përdoren si të tilla. Gjykatat janë bazuar në shkresa dhe dokumente të cilat nuk mund të
merren për bazë.
Akuza nuk solli asnjë provë për të provuar dijeninë apo lidhjen e të pandehurit Ardian
Gockaj me lëndën narkotike. Të gjykuarit Avni Dhrami, Aranit Bida dhe Aleksandër
Begu deklaruan para gjykatës se nuk kanë pasur dijeni për lëndën narkotike dhe se nuk
kishin asnjë njohje apo lidhje me të gjykuarin Ardian Gockaj.
Përgjimi në vetvete nuk mund të konsiderohet si provë dhe komunikimet telefonike midis
të pandehurve Ardian dhe Roland nuk identifikojnë ndonjë lidhje të tij me lëndën
narkotike, apo ndonjë dijeni të tij se në gomone ndodhej lënda narkotike.
Gjykata interpreton gabim nenin 193/5 të Kodit të Procedurës Penale, kur interpreton si
provë vendimin nr.11, datë 16.04.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë të Krimeve të
Rënda Tiranë, duke arsyetuar faktin kriminal në çështjen e të gjykuarve të tjerë Avni
Dhrami, etj., të gjitha rrethanat këta persona i kanë të veçanta dhe jo si i interpreton
gjykata.
Edhe sikur të pranojmë për një çast që Ardiani, ashtu sikurse pretendon akuza, ka
ndihmuar duke treguar rrugën apo udhëzuar për të pasur kujdes, kjo mbetet e
pamjaftueshme përderisa nuk u arrit të provohej nëse këtë “ndihmë” ai e ka dhënë për
shkak të interesit personal në trafikim apo thjesht se iu kërkua.
Gjykata e apelit ka qëndruar në heshtje, ashtu sikundër dhe gjykata e faktit në lidhje me
arrestimin e të pandehurit pas një viti nga ngjarja e dyshuar dhe se ka qenë i lirë pasi është
gjykuar se ndaj tij s’ka prova për caktim mase sigurimi e jo më për deklarim fajtor e për
dënim.
14. I gjykuari Roland Lulaj, nëpërmjet avokatit të tij Petraq Semani, ka kërkuar prishjen e të
dy vendimeve dhe zgjidhjen e çështjes pa e kthyer për rishqyrtim. Ndër shkaqet e
parashtruara veçohen:
“Në gjykim u sollën vetëm dyshime dhe jo prova për kryerjen e veprës penale në
bashkëpunim me të pandehurit e tjerë.
Interpretimi subjektiv i përgjimeve nga ana e gjykatës nuk përbën provë.
Interpretimi i koduar që i bën gjykata bisedës mes të gjykuarve është i gabuar, pasi në to
vërtet bëhet fjalë për servis për rregullim motorësh.
I gjykuari nuk ka pasur dijeni për faktin se skafi ku udhëtonte daja i tij mund të kishte
lëndë narkotike.
I pandehuri s’ka asnjë tagër mbi lëndën narkotike të gjetur.
Të gjykuarit e tjerë nuk e njohin të gjykuarin Roland Lulaj dhe nuk e implikojnë atë.
C. Arsyetimi ligjor i vendimeve të gjykatave
15. Gjykata e faktit mes të tjerave arsyeton: “.. Ashtu sikurse ka rezultuar nga procesverbali i
ndalimit, datë 27.08.2009 dhe raporti i shërbimit i po të njëjtës datë, të pandehurit Ardian
Gockaj dhe Roland Lulaj janë ndaluar së bashku nga policia, në vendin e quajtur “Gjiri i
Gramës” Vlorë. Në momentin e ndalimit ata janë ndodhur në mjetin lundrues, pronë e të
pandehurit Ardian Gockaj, i cili është këqyrur në datë 28.08.2009 dhe, për këtë veprim
është përpiluar procesverbali përkatës. Mjeti lundrues ka rezultuar me një motor të
montuar, me mbishkrimin “MERKURY EF 1-40” dhe një motor tjetër të pamontuar, me
473
mbishkrimin “JOHNSON”. Si rezultat i këqyrjes në mjet (i emërtuar skaf dhe i papranuar
ky emërtim nga i pandehuri) janë gjetur bidonë plastikë, një çelës, një palë pantallona dhe
gjashtë copë letra, të cilat janë sekuestruar me cilësinë e provës materiale.
16. Në datë 28.08.2009 është këqyrur regjistri “Për Regjistrimin e Hyrje - Daljeve të
Mjeteve të Peshkimit”, i administruar pranë Stacionit të Mjeteve Lundruese Radhimë,
me qëllim evidentimin nëse mjeti i lundrimit “Moby-Dick”, me pronar Ardian Gockaj,
është regjistruar për daljet e tij në det nga data 27.08.2009 e më parë. Nga regjistri ka
rezultuar se mjeti lundrues me këtë emër dhe pronar Ardian Gockaj është regjistruar për
herë të fundit për hyrje - daljet e tij në datë 16.08.2009. Është këqyrur edhe regjistri i
administruar në Stacionin e Policisë Kufitare Triport Vlorë “I rezervuar –Model 1/1-
Regjistër për Personat me Precedent Kriminal”, për regjistrimin e mjeteve lundrues. Nga
këqyrja nuk ka rezultuar asnjë e dhënë për të gjykuarin Ardian Gockaj (shih
Procesverbalin 28.08.2009)
17. Si rezultat i këqyrjes së Librit të Hyrje-Daljeve të Mjeteve Lundruese, i ndodhur pranë
Stacionit të Policisë Kufitare Triport Vlorë ka rezultuar i regjistruar, në nr.Rendor 158,
mjeti lundrues “Moby-Dick” Ky fakt është pasqyruar në Procesverbalin “Për këqyrjen
dhe marrjen e provës materiale datë 27.10.2008” të cilit i është bashkëngjitur edhe fleta e
regjistrit me këto të dhëna: “Nr.rendor 158; Lloji i mjetit Lanç; nr.pasagjerëve 2; Vendi
nga vjen Radhimë; Kapiteni A. Gockaj; Koha e mbërritjes 10.10.2008; Koha e largimit
10.10.2008; Ora 18; Destinacioni, Vendi i mbërritjes “Gjiri” dhe firmat përkatëse.
Pikërisht këtij akti i është referuar prokurori gjatë marrjes së dëshmisë së dëshmitarit
Pano Xhorri. Me të drejtë dëshmitari kundërshtoi plotësimin e këtij akti prej tij dhe prej
çdo punonjësi të Kapitanerisë së Portit Vlorë, duke qenë ai akt i Policisë Kufitare Triport
Vlorë.
18. Proces-verbali “Për këqyrjen dhe marrjen e provës materiale” datë 27.10.2008, me
objekt këqyrje “Ditari i shërbimit”, i ndodhur në ambientet e Kapitanerisë së Portit
Vlorë, nuk jep të dhëna në funksion të çështjes në gjykim (flitet për lejë peshkimi dhënë
Motobarkës Orik 40-v me pronar Krenar Velaj që përkon me deklarimin e lexuar në
seancë për kundërshtimin e dëshmisë së dëshmitarit Pano Xhorri).
19. Gjykata e Apelit të Krimeve të Rënda Tiranë ka arsyetuar në lidhje me fajësinë, sikurse
gjykata e shkallës së parë.
D. Në lidhje me rekurset e ushtruara
20. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga ana e të gjykuarit Roland Lulaj, pasi u analizuan nga
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të pa bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të
Procedurës Penale) dhe si të tilla nuk do të pranohen.
21. Vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Renda Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të
drejtë të ligjit dhe kjo ka sjellë që edhe vendimi i gjykatës të jetë i drejtë për këtë të
gjykuar.
22. Ndërkaq, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e parashtruara në rekurs
nga ana e të gjykuarit Ardian Gockaj, të përsëritura dhe gjatë seancës dëgjimore përpara
Gjykatës së Lartë, gjenden të bazuara në fakt dhe në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës
Penale) dhe si të tilla do të pranohen.
Përfundimet e arritura nga gjykatat e faktit për këtë të gjykuar, gjenden të pabazuara në
ligj dhe në provat e administruara gjatë gjykimeve përkatëse.
23. Sipas organit të akuzës dhe gjykatave të faktit, bashkëpunimi i të gjykuarit Ardian
Gockaj tregon dhe përfaqëson njëkohësisht të gjithë elementet e figurës së veprës penale
të “trafikimit të lëndëve narkotike”, e parashikuar nga neni 283/a-2 i Kodit Penal, i kryer
në bashkëpunim.
Gjykata e Apelit të Krimeve të Rënda Tiranë ka konsideruar si prova, që konfirmojnë
vërtetësinë e përfundimeve të arritura nga shkalla e parë, atribuime rastësore të të
474
gjykuarve të tjerë dhe prova të cilat vërtetojnë veprimtarinë kriminale të subjekteve të
tjerë, bashkë të gjykuar.
24. Nga analiza e provave të grumbulluara dhe të përdorura nga gjykatat, nuk rezultojnë
elementë, të provuar në mënyrë të padyshimtë, të cilët të tregojnë pjesëmarrjen e të
gjykuarit Ardian Gockaj në aktivitetin kriminal, për të cilin është deklaruar fajtor.
Është e vërtetë që i gjykuari Ardian Gockaj të ketë pasur marrëdhënie miqësore me të
gjykuarin tjetër Roland Lulaj, por ky fakt është i pamjaftueshëm për të provuar fajësinë e
tij, në një veprimtari të caktuar kriminale.
Nga provat e administruara gjatë gjykimeve dhe në vendimet përkatëse nuk vërtetohet
konsumimi i të gjithë elementëve të veprës penale objekt akuze.
Gjykatat e faktit, kur kanë arritur në konkluzionin që i gjykuari Ardian Gockaj është
bashkëpunëtor në trafikun e lëndëve narkotike, nuk janë bazuar në prova të
drejtpërdrejta, të vlefshme për fajësinë e të gjykuarit.
25. Provat e administruara gjatë gjykimit krijojnë dyshime të arsyeshme, në fajësinë e të
gjykuarit Ardian Gockaj.
a. Sikurse rezulton nga aktet gjyqësore, duke dalluar vendimin e gjykatës së shkallës së
parë, në përmbajtjen e deklarimeve të subjekteve të tjerë të gjykuar apo persona që kanë
dijeni për faktet, në faktet dhe rrethanat që përshkruhen në to, nuk konfirmohen dhe nuk
gjenden lidhje direkte apo indirekte të të gjykuarit Ardian Gockaj me trafikun e
organizuar.
Vetëm ky fakt është i mjaftueshëm për të krijuar dyshime të arsyeshme në lidhje me
vërtetësinë e akuzës kundër të gjykuarit Ardian Gockaj.
b. Pavarësisht kësaj, provat e akuzës të pretenduara për konfirmimin e vërtetësisë së
bashkëpunimit të të gjykuarit Ardian Gockaj me të gjykuarit e tjerë, nuk arrijnë të
krijojnë bindje të padyshimtë në fajësinë e të gjykuarit Ardian Gockaj.
Thëniet e dëshmitarëve, apo përgjimet e realizuara, pavarësisht ligjshmërisë së tyre, nuk
sjellin të dhëna të drejtpërdrejta, të cilat do të provonin aktivitetin kriminal, të
prezumuar, të të gjykuarit Ardian Gockaj.
c. Gjykatat e faktit i janë referuar një vendimi të formës së prerë për vërtetimin e
rrethanave të caktuara të pretenduara nga akuza dhe të parashtruara si rrethana të faktit
kriminal.
Gjykatat e faktit nuk mund të arrijnë në vlerësime fajësie, të bazuara në vendime
gjyqësore të gjykuara mbi dhe për të njëjtën rrethane fakti.
26. Kolegji Penal risjell në vëmendje vendimin që i përket çështjes “Breukhoven kundër
Republikës Çeke”, nr.44438/06, datë 21.07.2011, kur GjEDNj përvijon jurisprudencë të
qartë, në lidhje me mundësinë dhe vlerën e përdorimit të akteve, si dhe kualifikimit të
akuzave nga ana e gjykatave të faktit.
“Sipas jurisprudencës së krijuar nga gjykata, të gjitha provat duhet të merren në një
seancë publike, në prani të të akuzuarit, me qëllim të mundësisë së kundërshtimit të tyre.
Ka përjashtime nga ky parim, por ato nuk duhet të shkelin të drejtat e mbrojtjes, që sipas
rregullit të përgjithshëm, të përcaktuar në paragrafët 1 dhe 3 (d) të nenit 6, kërkojnë që të
pandehurit t'i jepet një mundësi e përshtatshme dhe e duhur për të paraqitur
kundërshtimet e rastit dhe për t’i bërë pyetje dëshmitarit, si në fazën e deklarimeve ose në
një fazë të mëvonshme. Në veçanti, të drejtat e mbrojtjes kufizohen, në një masë që është
në kundërshtim me kërkesat e nenit 6, nëse dënimi është i bazuar vetëm, ose në një
mënyrë vendimtare, në deklarimet e një dëshmitari, për të cilat i akuzuari nuk ka pasur
mundësi të vijë në dijeni dhe t’i kundërshtojë gjatë hetimit ose gjykimit (shiko dhe A.M.
kundër Italisë, nr.37019/97, § 25, ECHR 1999-IX).
(“Breukhoven k. Republikës Çeke”, nr.44438/06, datë 21.07.2011, §43).
475
27. Nga ana e organit të akuzës dhe e gjykatave të faktit nuk është bërë e mundur të rrëzohet
pretendimi i mbrojtjes së të gjykuarit, në lidhje me identifikimin e subjektit të veprës
penale dhe përkatësisë të veprimtarisë kriminale të gjykuarit Ardian Gockaj. Organi i
akuzës dhe gjykatat e faktit nuk kanë mundur të rrëzojnë pretendimet e të gjykuarit
Ardian Gockaj.
28. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në cilësinë e ushtrimit të veprimtarisë së tij për
kontrollin e zbatimit të ligjshmërisë nga gjykatat e faktit, konstaton që vendimi i fajësisë
për të gjykuarin Ardian Gockaj është i pabazuar në ligj edhe për shkak të nënvlerësimit
të parimit të parashikuar nga neni 4 i Kodit të Procedurës Penale “çdo dyshim për
akuzën çmohet në favor të të pandehurit”.
Dhe, në rrethanat e faktit të parashtruara nga prokuroria, në ato të pranuara nga gjykatat
e faktit, si dhe provat që vërtetojnë këto rrethana, ekzistojnë dyshime të rënda.
29. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda Tiranë ka zbatuar keq ligjin material dhe
procedural penal, kur ka arritur në fajësinë dhe dënimin e të gjykuarit Ardian Gockaj,
sikurse gjykata e shkallës së parë.
Vendimi që i përket të gjykuarit Ardian Gockaj, i marrë nga Gjykata e Shkallës së Parë
për Krimet e Rënda dhe i miratuar në lidhje me fajësinë edhe nga Gjykata e Apelit për
Krimet e Rënda, ka qenë në zbatim të keq të ligjit.
30. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes në zbatimin e nenit 328,
shkronja “dh” të Kodit të Procedurës Penale.
I gjykuari Ardian Gockaj nuk e ka kryer veprën penale për të cilën është akuzuar dhe
është gjykuar.
31. Në kushtet e parashtruara, vendimi nr.65, datë 21.11.2011 i Gjykatës së Apelit për të
Krime të Rënda Tiranë do të lihet në fuqi për sa i përket të gjykuarit Roland Lulaj dhe do
të prishet se bashku me vendimin e Gjykatës së Faktit dhe çështja do të pushohet, përsa i
përket të gjykuarit Ardian Gockaj.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, paragrafi parë,
pikat “a” e “b” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.65, datë 21.11.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda Tiranë për të gjykuarin Roland Lulaj.
Prishjen e vendimit nr.65, datë 21.11.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
Tiranë dhe të vendimit nr.30, datë 25.05.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë të Krimeve të
Rënda Tiranë dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit Ardian Gockaj.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të gjykuarit Ardian Gockaj në qoftë se nuk
mbahet për ndonjë shkak tjetër.
Ngarkohet Prokurori pranë Gjykatës së Lartë për zbatimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 20.03.2013
476
Nr.00-2013-664 i Vendimit (96)
VENDIM


TË GJYKUARVE: VALTER KANAN

RUZHDI ZYLALI
A K U Z U AR:
“vjedhjes me dhunë në bashkëpunim”,
parashikuar nga neni 139, 25 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.141 datë 08.06.2009, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Valter Kanani për kryerjen e veprës penale
të “Vjedhjes”, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 1
(një) vit e 3 (tre) muaj burgim, duke filluar vuajtja e dënimit nga dita e
ndalimit 21.08.2008.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Valter Kanani të bëhet në një burg të
Deklarimin fajtor të të pandehurit Rruzhdi Zylali për kryerjen e veprës penale
të “Vjedhjes”, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 1
(një) vit e 3 (tre) muaj burgim, duke filluar vuajtja e dënimit nga dita e
ndalimit 21.08.2008.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Rruzhdi Zylali të bëhet në një burg të

Gjyqësor Berat, duke e gjykuar çështjen në fakt;
Deklarimin fajtor të të pandehurit Valter Kanani për kryerjen e veprës penale
të “Vjedhjes me dhunë” në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 139 e 25 të
K.Penal e dënon me 5 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Rruzhdi Zylali për kryerjen e veprës penale
të “Vjedhjes me dhunë” në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 139 e 25 të
K.Penal e dënon me 5 vjet burgim.
477
Vuajtja e dënimit për të pandehurit fillon nga data e ndalimit të tyre që është
data 21.08.2008 dhe do të vuhet në burg të sigurisë së zakonshme.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë kanë ushtruar rekurs i gjykuari, Valter
Kanani, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit; i gjykuari Rushdi
Zylali, i cili kërkon ndryshimin e vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit, të cilët
parashtrojnë këto shkaqe:
I gjykuari, Valter Kanani parashtron:

- Vendimet e mësipërme janë në shkelje flagrante të neneve 58/2, 108/1 a, 155/1 dhe
156/1 të K.Pr.Penale.
- Dëshmitari i vetëm që është i dëmtuari është me të meta të theksuara mendore dhe
gjendja e tij aktuale nuk e lejon të jetë dëshmitar i besueshëm.
- Gjithashtu provat e tjera të marra në gjykim janë tërësisht të pavlefshme më
konkretisht procesverbali për kallëzimin e veprës penale i datës 20.08.2008 është
mbajtur pa praninë e përfaqësuesit ligjor të kallëzuesit, ndërkohë që ai është i mitur
dhe me sëmundje të dukshme me të meta mendore.
- Kallëzimi i datës 20.08.2008 bie ndesh me deklarimet e datës 17.09.2008 të të
dëmtuarit, pasi në të parin thotë se makinën e ngiste Valteri, ndërsa në të dytin thotë
makinën e ngiste Rruzhdiu.
- Akti i ekspertimit mjekoligjor nr.193 i datës 25.08.2008 është absolutisht i
pavlefshëm, pasi është bërë pa paralajmërimin e ekspertit për përgjegjësinë e tij
ligjore, është kryer një javë pas ngjarjes.
- Gjykata padrejtësisht kanë anashkaluar provat e paraqitura nga mbrojtja, të cilat
provojnë se ditën e ngjarjes i pandehuri ka qenë në lokalin e prindërve të tij duke i
ndihmuar.
I gjykuari, Ruzhdi Zylali parashtron:

- Nuk është provuar që të pandehurit të kenë ushtruar dhunë fizike ndaj të dëmtuarit.
- Vepra penale dhe autorët e saj paraqesin rrezikshmëri të vogël shoqërore, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Berat ka vlerësuar drejt rrethanat e kryerjes së veprës penale dhe
rrezikshmërinë e autorëve të saj.
- Të pandehurit e kanë kryer veprën penale në gjendje të dehur.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Sokol Stojani, që kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
jo të drejtë të ligjit penal e si i tillë duhet të prishet.
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se:
I pandehuri Valter Kanani është banor i fshatit Novaj Skrapar dhe familja e tij ka në
pronësi, ndërmjet të tjerave, edhe një lokal Bar Kafe ku ushtron aktivitet. I pandehuri Ruzhdi
Zylali është banor i qytetit Poliçan. Të dy të pandehurit kanë njohje ndërmjet tyre.
Për shkak të festës së besimit bektashian që mbahet në Malin e Tomorit nga data 18
deri më 25 gusht, në afërsi të kampingut që ngrihet pranë Teqesë së Kulmakut, është ngritur
një postbllok policie provizor me qëllim për të siguruar mbarëvajtjen e kësaj feste.
478
Në datën 20.08.2008, rreth orës 20.00 trupa e shërbimit të rendit ka marrë urdhër nga
shefi i rendit për të ndaluar një automjet Mitsubishi me targë BR 3608 A e cila drejtohej nga
shtetasi Valter Kanani, pasi nuk kishte zbatuar urdhrin e policisë për ndalim. U njoftua se
personat mund të kishin armë zjarri. Në makinë ishte edhe shtetasi Ruzhdi Zylali.
Mjeti në fjalë po udhëtonte nga Gjerbesi në drejtim të Kulmakut. Pas rreth gjysëm ore
mjeti u konstatua i ndaluar në baxhon e Kulmakut dhe kur policia është afruar te mjeti ka dalë
nga baxhua shtetasi Ruzhdi Zylali, i cili ka deklaruar se mjeti është pronë e tij dhe se
dokumentacionin e mjetit e ka në shtëpi dhe se çelësat e mjetit i ka shtetasi Valter Kanani. U
krye kontrolli fizik i mjetit dhe nuk u gjet asnjë send i kundraligjshëm. U gjet një pistoletë
çakmak lodër.
U morën dhe u sekuestruan targat e mjetit dhe u shoqërua shtetasi Ruzhdi Zylali në
ambientet e kampingut të policisë pranë Teqesë së Kulmakut.
Sipas deklarimeve të shefit të rendit dëshmitarit Fatos Sula, kur u pyet shtetasi Ruzhdi
Zylali, pohoi para punonjësve të policisë se së bashku me shtetasin Valter Kanani i kishin
vjedhur shtetasit Ali Periku shumën 1200 lekë. Dorën në xhep e kishte futur Valteri.
Pas gjysëm ore në kamping është paraqitur shtetasi Valter Kanani, i cili deklaroi se
nuk e kishin vjedhur shtetasin Ali Periku. Atë e njohin gjithë zona si të lindur “Debil”, të
mangët. Pas këtij deklarimi të dy të pandehurit kanë mbajtur qëndrim mohues për akuzën.
Babai i të dëmtuarit shtetasi Haki Periku ka deklaruar se shtetasin Ali Periku e ka
djalë, dhe ditën që shtetasi Abaz Dyrmishi ka shkuar në malin e Tomorrit ka shkuar me ata
edhe Aliu. Dëshmitari i ka dhënë të dëmtuarit 6000 lekë për të bërë kurban dhe 1200 lekë për
shpenzime. Pas disa ditësh kishte ardhur në shtëpi i trembur Aliu dhe i kishte deklaruar se e
kishte marrë policia në kampingun afër teqesë dhe prandaj ishte i trembur. Pas katër ditësh
kishte ardhur në shtëpi policia dhe i kanë thënë se Aliun ta kanë rrahur dhe i kanë vjedhur
lekët dhe i thanë të firmoste disa dokumente. Dëshmitari deklaron se i firmosi pa i lexuar.
Kur mbaroi festa Aliu erdhi në shtëpi dhe i ktheu shumën prej 6000 lekë duke i thënë se nuk
bëri kurban, pasi ishin shtrenjtë. Aliu nuk ka asnjë klasë shkollë, pasi mbeti 7 vjet në klasën e
parë dhe nuk di shkrim e këndim. Ali i ka deklaruar të atit se 1200 lekët i ka humbur dhe për
të ngrënë i ka dhënë shoqëria.
Dëshmitari Abaz Dyrmishi ka deklaruar se Ali Perikun e njeh dhe e ka komshi.
Me datën 19.08.2008 ka shkuar në Kulmak për të punuar si kasap së bashku me
bashkëshorten e tij dhe kanë marrë me vete edhe Ali Periku i cili ka ngritur çadrën afër çadrës
së tyre. Pas dy ditësh rreth orës 16.00 ka ardhur Aliu te vendi i punës dhe i ka thënë se
shtetasi Valter Kanani dhe Ruzhdi Zylali i kanë marrë 1200 lekë dhe e kanë rrahur, por në
fytyrë ai nuk kishte asnjë shenjë. Atë ditë nuk i ka parë në Kulmak shtetasit Valter Kanani
dhe Ruzhdi Zylali. Aliu kishte me vete një shumë prej 6000 lekësh të cilën ja kishte lënë në
ruajtje bashkëshortes së dëshmitarit Abaz Dyrmishi dhe nuk kishte bërë kurban pasi kishte
pretenduar se ishin shtrenjtë.
Në vlerësim të provave të administruara, organi i hetimit ka dërguar për gjykim të
gjykuarit Valter Kanani e Ruzhdi Zylali nën akuzën e veprës penale të vjedhjes me dhunë
kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 139 e 25 i K.Penal. Gjykata e rrethit, në
përfundim të shqyrtimit gjyqësor me vendimin nr.141, datë 08.06.2009, ka arritur në
përfundimin se akuza e mësipërme nuk provohet pasi nuk del që të jetë përdorur dhunë ndaj
të dëmtuarit Ali Periku dhe për këtë arsye vendos ndryshimin e cilësimit ligjor të veprës
penale nga vjedhje me dhunë e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal, i
deklaron dhe i dënon të gjykuarit në bazë të kësaj dispozite. Në vendimin e marrë gjykata e
rrethit në analizë të provave të marra gjatë shqyrtimit gjyqësor arsyeton se nuk provohet
përdorimi i dhunës ndaj të dëmtuarit si dhe se deklarimet e bëra në kallëzim dhe para oficerit
të policisë gjyqësore nga i gjykuari nuk mund të merren në konsideratë për faktin se për të u
hoq dorë edhe nga pyetja si dëshmitar, pasi nga ekspertimi mjeko-ligjor i kërkuar me vendim
479
prej gjykatës ka dalë se ai vuan nga prapambetje nervore e gjendja e tij aktuale nuk lejon të
qenit dëshmitar i besueshëm e në bazë të nenit 156/1 K.Pr.Penale një person i tillë me
prapambetje mendore nuk mund të merret dëshmitar.
Gjykata e Apelit Vlore, me vendimin nr.304, datë 13.10.2010, ka vendosur
ndryshimin e vendimit nr.141, datë 08.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe
duke e gjykuar çështjen në fakt ka deklaruar fajtor e dënuar të gjykuarit Valter Kanani e
Ruzhdi Zylali për veprën penale të vjedhjes me dhunë të kryer në bashkëpunim parashikuar
nga neni 139 e 25 i K.Penal me arsyetimin se, si gjatë hetimit paraprak dhe në gjykim, është
provuar vjedhja me dhunë gjë që vërtetohet nga dëshmitari Abaz Dyrmishi i cili pranon se
Aliu (i dëmtuari) ka shkuar te çadra ku ai ishte duke qarë e tha se e kishin rrahur dhe vjedhur
dy persona.
Duke mos bërë analizën e provave gjë që nuk është në funksion të Gjykatës së Lartë,
ky Kolegj analizon faktin nëse janë zbatuar kërkesat ligjore në marrjen e vendimeve nga
gjykatat që kanë të bëjnë me cilësimin ligjor të veprës se kryer nga të gjykuarit dhe arrin në
përfundimin se ato janë respektuar në marrjen e vendimit nga gjykata e rrethit. Në analizën e
provave të administruara nga gjykata e rrethit konstatohet se kjo gjykatë, në zbatim korrekt të
kërkesave ligjore, ka marrë parasysh si provat e paraqitura nga akuza edhe ato të kërkuara
nga mbrojtja e të gjykuarve dhe shprehet se ajo analizon gjithë provat si ato që janë pro
akuzës duke mënjanuar dhunën e ato që janë të pamjaftueshme për të provuar pafajësinë e
tyre. Provohet se i dëmtuari Ali Periku ka patur 1200 lekë që ja kanë vjedhur të gjykuarit por
jo duke përdorur dhunën. Gjykata e rrethit ka marrë gjithë provat e paraqitura e ka zbatuar
kërkesën e nenit 380 të K.Pr.Penale (provat që mund të përdoren për të marre vendim) sipas
të cilit, për të marrë vendimin gjykata nuk mund te përdorë prova të tjera veç atyre që janë
marrë ose janë verifikuar në shqyrtimin gjyqësor si dhe kërkesat e nenit 152 të K.Pr.Penale
për çmuarjen e provave duke mos i dhënë asnjërës prej tyre vlerë të paracaktuar.
Për të akuzuar të gjykuarit për përdorim të dhunës organi i akuzës përdor deklarimet e
të dëmtuarit Ali Periku, të Abaz Dyrmishit, që thotë se i dëmtuari e kishte buzën pak të nxirë
dhe të babait të të dëmtuarit Haki Periku, që ka deklaruar se ai e kishte buzën e çarë dhe i
ishte ënjtur si dhe aktin e ekspertimit mjeko-ligjor nr.193, datë 25.08.2008 (që tregon se
ekspertimi është kryer pas pesë ditësh nga ngjarja), në të cilin thuhet se tek i dëmtuari vërehet
një plagë në buzë e parëndësishme, e këto dëmtime janë shkaktuar jo më parë se një javë.
Ndërsa gjykata e apelit pranon akuzën e vjedhjes me dhunë duke arsyetuar se ajo vërtetohet
nga dëshmitari Abaz Dyrmishi që pranon se i dëmtuari ka shkuar tek ai e duke qarë i tha se e
kishin rrahur e vjedhur dy persona. Kjo është e vetmja deklaratë e bërë në hetimet paraprake
që gjykata e apelit e konsideron të mjaftueshme për provimin e përdorimit të dhunës.
Gjykata e rrethit ka analizuar gjithë provat e marra gjatë shqyrtimit gjyqësor, i
analizon ato një nga një e në tërësi duke arritur në konkluzion se nuk provohet që të gjykuarit
kanë përdorur dhunë.
Është e vërtetë që i dëmtuari Ali Periku në kallëzimin e deklarimet e bëra gjatë
hetimeve paraprake ka thënë se është goditur nga të gjykuarit por duke parë gjendjen e tij dhe
paraqitjen para gjykatës, mbi kërkesën e prokurorit, gjykata mori vendimin për kryerjen e
ekspertimit mjeko ligjor psikiatrik nga ku rezulton me mungesë të zhvillimit mendor e se për
këtë arsye nuk lejohet të qenit e dëshmitarit të besueshëm dhe u hoq dorë nga pyetja e tij.
Gjykata e rrethit analizon edhe provat e tjera. Për aktin e ekspertimit mjeko-ligjor me
të drejtë arrin në konkluzionin se nuk mund të shërbejë si provë për përdorimin e dhunës më
datën 20.08.2008, pasi ekspertimi është kryer në datën 25.08.2008 dhe eksperti konkludon se
dëmtimi që kishte i dëmtuari në buzë ishte shkaktuar jo më para se një javë. Gjithashtu në
gjykimin e çështjes as Haki Periku (babai i të dëmtuarit Ali) as dëshmitari Abaz Dyrmishi
nuk kanë dëshmuar se kanë parë që i dëmtuari të kishte dëmtime apo shenja goditjeje.
480
Dëshmitari Haki Periku ka dëshmuar në seancë gjyqësore se i biri (i dëmtuari) nuk kishte
thënë se e kishin rrahur apo vjedhur por i tha se 1200 lekët i humbi, por se pas katër ditësh
policët i kishin thënë se të dëmtuarin e kishin rrahur e vjedhur ndërsa dëshmitari Abaz
Dyrmishi deklaron se i dëmtuari kishte shkuar pas dy ditësh e i kishte thënë se të gjykuarit e
rrahën e i morën lekët e më tej shpjegon se “Aliu nuk është i aftë mendërisht e s’mund të
bisedohet normalisht me të”.
Siç del nga kjo analizë, përdorimi i dhunës nga të gjykuarit mbetet i dyshimtë e në
bazë të nenit 4 të K.Pr.Penale çdo dyshim për akuzën çmohet në favor të të pandehurit.
Kolegji thekson se vendimi i gjykatës së rrethit ka një arsyetim e analizë tërësore të
provave dhe ai është i drejtë e i bazuar në ligj edhe përsa i përket cilësimit ligjor të veprës,
arsyetim ky që nuk është i plotë e mungon në vendimin e gjykatës së apelit për ndryshimin e
cilësimit ligjor e për pasojë ky vendim duhet të prishet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 “a” të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
fuqi të vendimit nr.141, datë 08.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Tiranë, më 20.03.2013
481
Nr.00-2013-636 i Vendimit (97)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 20.03.2013, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.56260-

01357-00-2011, që i përket palëve:
KËRKUES: PROKURORIA PËR KRIME TË RËNDA

TIRANË
TË GJYKUAR: 1. ARBEN VELIKO
A K U Z U A R:
“Trafikimit të narkotikëve”, në bashkëpunim,
dhe “Mbajtje pa leje të armëve luftarake”,
të parashikuar nga nenet 283/a2 dhe 278/2 të Kodit Penal.
2. SOKOL KASHTA
A K U Z U A R:
Për veprën penale të“Trafikimit të narkotikëve”,
të kryer në bashkëpunim,
të parashikuar nga nenet 283/a2 të Kodit Penal.
3. PANAJOT DHIAMANDI
A K U Z U A R:
Për veprën penale të“Trafikimit të narkotikëve”,
4. LATIMIR HOXHA
A K U Z U A R:
në bashkëpunim,
dhe “Mbajtje pa leje të armëve luftarake”,
të parashikuar nga nenet 283/a2 dhe 278/2 të Kodit Penal.
482
5. ASTRIT GOÇI, në mungesë
A K U Z U A R:
6. ORGES (DRITAN) JAHELEZI
A K U Z U A R:
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, me vendimin e saj nr.24, datë
I. 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Ali Veliko për kryerjen e veprës
penale të “Trafikimit të lëndëve narkotike, kryer në bashkëpunim” parashikuar
nga neni 283/a/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 12 (dymbëdhjetë) vjet
burgim.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Ali Veliko për kryerjen e veprës
penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
3. Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal për caktimin e dënimeve për disa vepra
penale dënimin përfundimtar të të pandehurit Arben Ali Veliko me 12
(dymbëdhjetë) vjet burgim.
4. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Arben Ali
Veliko dënohet me 8 (tetë) vjet burgim.
5. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Arben Ali Veliko fillon nga dita e
arrestimit të tij datë 24.07.2010 dhe të kryhet në burg të sigurisë së
zakonshme.
II. 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Neki Kashta për kryerjen e
veprës penale të: “Trafikimit të lëndëve narkotike, kryer në bashkëpunim”
parashikuar nga neni 283/a/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë)
2. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Sokol
Neki Kashta dënohet me 7 (shtatë) vjet burgim.
3. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Sokol Neki Kashta fillon nga dita e
arrestimit të tij datë 24.07.2010 dhe të kryhet në burg të sigurisë së
zakonshme.
III. 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Latimir Hakik Hoxha për kryerjen e
veprës penale të “Trafikimit të lëndëve narkotike, kryer në bashkëpunim”,
vjet burgim.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Latimir Hakik Hoxha për kryerjen e
veprës penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni
278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
483
3. Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal për caktimin e dënimeve për disa vepra
penale dënimin përfundimtar të të pandehurit Latimir Hakik Hoxha me 10
4. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Latimir
Hakik Hoxha dënohet me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
5. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Latimir Hakik Hoxha fillon nga dita e
arrestimit të tij datë 25.07.2010, dhe të kryhet në burg të sigurisë së
zakonshme.
IV. 1. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Panajot Spiro Dhiamandi për
kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të lëndëve narkotike, kryer në
bashkëpunim”, parashikuar nga neni 283/a/2 i Kodit Penal.
2. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i shtetasit Panajot Spiro Dhiamandi nga
dhomat e paraburgimit, nëse nuk mbahet për ndonjë procedim tjetër penal.
V. 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Astrit Man Goçi për kryerjen e veprës
penale të “Trafikimit të lëndëve narkotike, kryer në bashkëpunim”,
2. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Astrit
Man Goçi dënohet me 7 (shtatë) vjet burgim.
3. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Astrit Man Goçi do fillojë nga dita e
zbatimit të masës së sigurimit dhe të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
VI. 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Orges (Dritan) Feriz Jahelezi për
kryerjen e veprës penale të “Moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga neni
300 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
2. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Orges
(Dritan) Feriz Jahelezi dënohet me 1 (një) vit e 4 (katër) muaj burgim.
3. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Orges (Dritan) Feriz Jahelezi fillon nga
dita e arrestimit të tij, datë 24.07.2010, dhe të kryhet në burg të sigurisë së
zakonshme.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin e saj nr.52, datë
1. Lënien në fuqi të vendimit nr.24, datë 29.04.2011 të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda Tiranë, në lidhje me të pandehurit Arben Ali Veliko,
Sokol Neki Kashta, Latimir Hakik Hoxha dhe Astrit Man Goçi.
2. Ndryshimin e vendimit nr.24, datë 29.04.2011 të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda Tiranë, për të pandehurit Panajot Spiro Dhiamandi
dhe Orges (Dritan) Feriz Jahelezi, si më poshtë:
a) Deklarimin fajtor të të pandehurit Panajot Spiro Dhiamandi për veprën
penale të “Trafikimit të narkotikëve”, kryer në bashkëpunim, dhe në bazë të
nenit 283/a-2 të Kodit Penal, dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet e 6 (gjashtë)
muaj burgim.
Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimtar të të pandehurit
Panajot Spiro Dhiamandi me 7 (shtatë) vjet burgim.
b) Deklarimin fajtor të të pandehurit Orges (Dritan) Feriz Jahelezi për veprën
penale të “Trafikimit të narkotikëve”, kryer në bashkëpunim dhe, në bazë të
nenit 283/a-2 të Kodit Penal, dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet e 6 (gjashtë)
muaj burgim.
Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimtar të të pandehurit
Orges (Dritan) Feriz Jahelezi me 7 (shtatë) vjet burgim.
484
3. Shpenzimet procedurale iu ngarkohen solidarisht të pandehurve.
4. Lënien në fuqi të vendimit në pjesët e tjera të tij.
Kundër vendimit nr.52, datë 27.9.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda,
kanë paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë, me anë të mbrojtësve të tyre, të gjykuarit Latimir
Hoxha, Astrit Goçi, Sokol Kashta, Arben Veliko, Panajot Dhiamanti dhe Orges
Jahelezi, të cilët kanë pretenduar:
I gjykuari Latimir Hoxha:

- Fakti i trafikimit për këtë të pandehur nuk ekziston dhe nuk provohet që ai të ketë
kryer ndonjë veprim apo sjellje që të tregojë për kryerjen e veprës së trafikimit të
narkotikëve;
- Akuza e ngritur ndaj të pandehurit, si dhe vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë dhe
ai i Apelit për Krime të Rënda, janë të mbështetura vetëm në supozime dhe hamendje
dhe nuk bazohet në asnjë provë materiale apo dëshmi të autorëve apo të personave që
kanë dijeni për veprën penale;
- Përsa i përket përgjimeve telefonike, që është e vetmja provë e pretenduar nga akuza
që vërteton fajësinë e të pandehurit, këto përgjime janë selektive dhe pa vlerë
provuese, ku, në asnjë rast nuk provohet kryerja e veprës penale nga i pandehuri;
- Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, kanë shkelur hapur nenin 152 të Kodit të
Procedurës Penale, pasi nuk kanë bërë çmuarje të provave dhe i kanë dhënë
përgjimeve telefonike vlerë të paracaktuar, gjë që bie ndesh me ligjin procedural
penal;
- Nuk rezulton që i pandehuri Latimir Hoxha të ketë qenë bashkëpunëtor në kryerjen e
veprës penale të trafikimit të narkotikëve dhe akuza, si dhe gjykatat e faktit, nuk
analizojnë asnjë provë që tregon cilësinë e tij si bashkëpunëtor dhe rolin konkret që ai
ka pasur në kryerjen e veprës penale;
- Përsa i përket akuzës së armëmbajtjes pa leje, i pandehuri Latimir Hoxha e pranon
kryerjen e saj, shprehet i penduar dhe kërkon nga gjykata një dënim sa më të lehtë.
I gjykuari Astrit Goçi, në rekursin e tij pretendon:

- Vendimet e gjykatës së shkallës së parë dhe të apelit janë të pabazuar në ligj dhe në
prova, sepse nuk ka asnjë provë që të provojë fajësinë e të pandehurit Astrit Goçi në
kryerjen e veprës penale të trafikimit të narkotikëve;
- E vetmja provë që hedh dyshime mbi fajësinë e këtij të pandehuri janë komunikimet
telefonike të zhvilluara prej tij, por, që duke mbetur të pa shoqëruara me asnjë provë
tjetër direkte apo indirekte, nuk mund të çojnë në fajësinë e të pandehurit;
- Akuza dhe gjykatat e faktit kanë konkluduar se i pandehuri Astrit Goçi do të
përgjigjet penalisht në rolin e bashkëpunëtorit, në kryerjen e veprës penale të
trafikimit të narkotikëve, pasi është ai që ka gjetur korrierin që ka bërë dërgimin e
lëndës narkotike në Itali, ndërkohë që nuk ka asnjë provë që të provojë se cili ose cilët
kanë qenë korrierët, si dhe nuk ka asnjë provë, madje, as komunikim telefonik,
ndërmjet të pandehurit Astrit Goçi dhe korrierit imagjinar që ai paska gjetur;
- Bisedat telefonike që i atribuohen të pandehurit Astrit Goçi nuk kanë asnjë lidhje me
trafikimin e lëndës narkotike dhe në këto kushte nga provat e shqyrtuara provohet
plotësisht se ky i pandehur është i pafajshëm.
485
I gjykuari Sokol Kashta, në rekursin e tij pretendon:
- Nuk ekziston asnjë provë që të provojë fajësinë e të pandehurit Sokol Kashta në
kryerjen e veprës së trafikimit të narkotikëve, përfshirë edhe përgjimet telefonike, të
cilat nuk japin asnjë të dhënë në drejtim të fajësisë në kryerjen e kësaj vepre penale;
- Nga të gjitha provat e shqyrtuara, përfshirë edhe deklarimet e të pandehurve të tjerë
Arben Veliko dhe Panajot Dhiamandi, si dhe nga deklarimet e të gjithë personave të
tjerë, nuk rezulton që unë të kem kryer ndonjë veprim apo edhe të kem pasur dijeni
për trafikimin e narkotikëve;
- Fakti që unë kam pasur shoqëri me të pandehurin Arben Veliko, ku edhe jam
fotografuar në ambiente publike, duke qëndruar bashkë me të nuk përbën provë që
unë kam kryer veprën penale për të cilën akuzohem.
I gjykuari Arben Veliko, në rekursin e paraqitur pretendon:

- Përgjimet e bisedave telefonike, ku gjykatat e faktit kanë bazuar vendimet e tyre, nuk
përbëjnë provë, por janë mjete të kërkimit të provës, të cilat duhet të çojnë tek prova
dhe për pasojë përmbajtja e këtyre përgjimeve, e pa shoqëruar me asnjë provë tjetër
direkte ose indirekte, nuk mund të konkludojë në fajësinë e të pandehurit;
- Nuk ekzistojnë prova të drejtpërdrejta që provojnë se i pandehuri ka kryer veprën
penale të trafikimit të narkotikëve, ndërsa edhe provat e tërthorta që ekzistojnë
provojnë ekzistencën e faktit penal, por jo fajësinë e të pandehurit;
- Sipas aktit të ekspertimit kimik të lëndës narkotike, të bërë nga autoritetet italiane,
rezulton se lënda e kapur nuk është heroinë, por lëndë që shërben për prodhimin e
heroinë, prandaj akuza dhe gjykatat e faktit duhet që të konkludonin sipas nenit 285 të
Kodit Penal;
- Kryerjen e veprës penale të mbajtjes pa leje të armëve luftarake i pandehuri Arben
Veliko e ka pranuar dhe është shprehur i penduar për kryerjen e saj, duke kërkuar nga
gjykata një dënim sa më të butë.
I gjykuari Panajot Dhiamandi, në rekursin e paraqitur pretendon:

- Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda të pandehurin Panajot Dhiamandi e ka
deklaruar të pafajshëm, ndërsa gjykata e apelit, pa asnjë provë dhe në kundërshtim me
ligjin, e ka deklaruar atë fajtor për kryerjen e veprës penale të trafikimit të
narkotikëve;
- Gjykata e Apelit për Krime të Rënda ka shkelur nenin 4 të Kodit të Procedurës
Penale, që përcakton se çdo dyshim shkon në favor të të pandehurit, duke deklaruar
fajtor të pandehurin vetëm bazuar në dyshime;
- Gjykata e apelit ka shkelur ligjin material, sepse ka deklaruar fajtor të pandehurin
Panajot Dhiamandi për kryerje në bashkëpunim të veprës së trafikimit të narkotikëve,
pa përcaktuar dhe analizuar rolin e tij në kryerjen e veprës penale.
I gjykuari Orges (Dritan) Jahelezi, në rekursin e paraqitur pretendon:

- Vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, me anë të të cilit është ndryshuar
vendimi i gjykatës së shkallës së parë, duke u deklaruar fajtor i pandehuri Orges
(Dritan) Jahelezi, është i bazuar vetëm në dyshime dhe në asnjë provë që vërteton
fajësinë e të pandehurit;
- Gjykata e apelit ka konkluduar në fajësinë e të pandehurit, duke bërë një interpretim të
njëanshëm dhe subjektiv bisedave të komunikimeve telefonike të zhvilluara prej tij,
përgjime të cilat nuk tregojnë që ky i pandehur të ketë ndërmarrë ndonjë veprim të
kundërligjshëm në trafikimin e narkotikëve;
486
- Nuk rezulton të jetë provuar marrëveshja ndërmjet të pandehurve në kryerjen e veprës
penale të trafikimit të narkotikëve dhe as roli që ka pasur i pandehuri Orges (Dritan)
Jahelezi, si bashkëpunëtor në kryerjen e kësaj vepre penale;
- Nga analiza e provave të shqyrtuara rezulton se ky i pandehur mund të përgjigjet
vetëm për veprën penale të “Moskallëzimit të krimit”, të parashikuar nga neni 300 i
Kodit Penal, vepër për të cilën ai ndjehet i penduar.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit nr.52, datë 27.09.2011, të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
Tiranë; pasi dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Latimir Hoxha, Av. Leonard Grëmi, i cili, kërkoi
ndryshimin e vendimit nr.52, datë 27.09.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
Tiranë dhe deklarimin e pafajshëm të tij për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve”, në
bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/a/2 i Kodit Penal, ndërsa, në lidhje me veprën penale
të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” ishte dakord me fajësinë dhe kërkoi një dënim sa
më të butë; pasi dëgjoi mbrojtësit e të gjykuarit Astrit Goçi, av. Ardian Visha dhe av.Petrti
Seriani, të cilët, kërkuan prishjen e vendimit nr.52, datë 27.09.2011 të Gjykatës së Apelit për
Krime të Rënda Tiranë dhe të vendimit nr.24, datë 29.4.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda Tiranë dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit Astrit
Goçi; pasi dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Sokol Kashta, Av. Eugen Pepa, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit nr.52, datë 27.09.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
Tiranë dhe të vendimit nr.24, datë 29.04.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të
Rënda Tiranë dhe deklarimin e pafajshëm të të gjykuarit Sokol Kashta, për kryerjen e veprës
penale të “Trafikimit të narkotikëve”, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/a/2 i Kodit
Penal; pasi dëgjoi mbrojtësit e të gjykuarit Arben Veliko, av. Lulzim Koka dhe Av. Perlat
Koçillari, të cilët, kërkuan prishjen e vendimit nr.52, datë 27.09.2011 të Gjykatës së Apelit
për Krime të Rënda Tiranë dhe të vendimit nr.24, datë 29.04.2011 të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda Tiranë dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit
Arben Veliko; pasi dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Panajot Dhiamandi, av. Lulzim Koka dhe
Av. Perlat Koçillari, të cilët kërkuan: prishjen e vendimit nr.52, datë 27.09.2011 të Gjykatës
së Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.24, datë 29.04.2011 të
Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë; pasi dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit
Orges (Dritan) Jahelezi, Av.Petraq Semani, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.52, datë
27.09.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.24, datë 29.04.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë,
VËREN
Vendimi nr.52, datë 27.09.2011 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, Tiranë si
dhe vendimi nr.24, datë 29.04.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda
Tiranë, përsa i përket të gjykuarve Arben Veliko, Orges (Dritan) Jahelezi, Sokol Kashta,
Astrit Goci, Panajot Dhiamandi dhe Latimir Hoxha, në lidhje me veprën penale të
“Trafikimit të narkotikëve”, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/a/2 i Kodit Penal,
janë të pabazuara në prova dhe ligj dhe për pasojë do të prishen, duke u vendosur pushimi i
gjykimit të çështjes nga ky Kolegj, në bazë të germës “a” të pikës 1 të nenit 442 të Kodit të
Procedurës Penale.
Në lidhje me të gjykuarit Arben Veliko dhe Latimir Hoxha, përsa i përket veprës
penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal,
vendimi nr.52, datë 27.09.2011 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, Tiranë është i
bazuar në prova e ligj dhe për këtë arsye do të lihet në fuqi nga ky Kolegj, së bashku me
487
pjesën tjetër të vendimit që ka vendosur në lidhje me provat materiale, konform germës “a” të
pikës 1 të nenit 441 të Kodit të Procedurës Penale.
I. Rrethanat e faktit penal.
1. Të gjykuarit Arben Veliko, Sokol Kashta e Panajot Dhiamandi janë banorë të qytetit të
Vlorës. I gjykuari Latimir Hoxha është banor i fshatit Mbrostar-Ura të Rrethit Fier, të
gjykuarit Astrit Goçi dhe Dritan Jahelezi janë banorë të qytetit të Tiranës. Të gjykuarit
Arben Veliko dhe Panajot Dhiamandi janë në raporte të afërta familjare me njëri-tjetrin,
kunetër, ndërsa i gjykuari Arben me të gjykuarin Latimir janë kushërinj. I gjykuari Sokol
Kashta ka lidhje të ngushta shoqërore dhe pune për shkak të biznesit të shit-blerjes së
automjeteve të përdorura me të gjykuarit e sipërpërmendur.
2. Nga tërësia e provave dhe akteve të shqyrtuara nga gjykatat e faktit, në bazë të procedurës
së gjykimit të shkurtuar ka rezultuar se, me datë 17.12.2008, rreth orës 18:30, nga ana e
autoriteteve policore italiane, në vendin e quajtur “Piaza Corvetto”, Milano, Itali, në një
automjet të markës “Fiat Marea”, me targë AR 871 RG, janë gjetur dhe sekuestruar njëzet
e dy pako me formë paralelepipedi, të mbështjella me një shirit ambalazhi, që përmbanin
lëndë narkotike të llojit heroinë, me peshë totale prej 11,850 kg, (njëmbëdhjetë kilogramë
e tetëqind e pesëdhjetë gram), fakt ky që provohet nga procesverbali për kontrollin
personal dhe të automjetit i datës 17.12.2012, hartuar nga autoritet policore italiane.
3. Lënda narkotike është gjetur në automjetin e mësipërm, në kohën që po drejtohej nga
shtetasi shqiptar Eduart Toshkollari, i cili ishte i shoqëruar me shtetasin tjetër shqiptar,
Julian Kajdo, gjë për të cilën autoritetet policore italiane kanë bërë edhe arrestimin në
flagrancë të këtyre dy shtetasve, fakt ky i provuar me procesverbalin për arrestimin në
flagrancë të datës 17.12.2008.
4. Fakti që lënda e gjetur dhe sekuestruar shtetasve Eduart Toshkollari dhe Julian Kajdo, në
datë 17.12.2008, është lëndë narkotike e llojit heroinë provohet nga akti i ekspertimit
kimik, i datës 01.01.2009, i hartuar nga autoritetet italiane, i cili ka konkluduar se “lënda
objekt ekspertimi përmban DIACETILMORFINË Kloridrate (HEROINË), me një titull
mesatar prej 4.75% nga pesha neto e lëndës dhe nga përqindja e Heroinës së
Kloridruar, u nxor një përmbajtje neto në Heroinë bazë prej 448.411. Gjithashtu,
analizat gaz-kromotografike, kanë evidentuar praninë në lëndën objekt ekspertimi të
Kafeinës (stimulues) dhe të Paracetamolit (antiflogjistik), lëndë zakonisht të përdorura si
sofistikuese në përzierjet që përmbajnë lëndë narkotike”.
5. Sipas akteve të ardhura me letër-porosi nga shteti italian, janë disa persona të dyshuar si
të përfshirë në trafikun e lëndës narkotike, të cilët sipas përgjimeve të bisedave telefonike,
janë persona të të paidentifikuar qartë me emra: “Nari”, “Turi” dhe “Zenuni”.
6. Mbi bazën e këtij fakti penal, Prokuroria për Krime të Rënda Tiranë, duke u mbështetur
edhe në aktet e letër porosisë së dërguar nga autoritetet italiane, datë 25.02.2009, e cila
përfshin aktet në lidhje me arrestimin në flagrancë të shtetasve Julian Kajdo dhe Eduart
Tashkollari, të sekuestrimit të lëndës narkotike, akti i ekspertimit kimik, si dhe proces-
verbalet e transkriptimit të numrit të telefonit 00393200780468, në përdorim të shtetasit
Julian Kajdo dhe numrit 00393895503364 që i përket shtetasit shqiptar Luan Biberaj për
periudhën 20.11.2008, deri më 31.12.2008, me qëllim provimin e faktit penal të treguar
më lart nga ky Kolegj, ka filluar procedimin penal ndaj të gjykuarve Arben Veliko,
Orges (Dritan) Jahelezi, Panajot Dhiamandi, Sokol Kashta, Astrit Goci dhe Latimir
Hoxha, duke kryer, kryesisht, një numër të konsiderueshëm përgjimesh telefonike të
zhvilluar, para dhe pas ndodhjes së faktit penal, përgjime këto të lejuara dhe të vleftësuara
me vendim të gjyqtarit të hetimeve paraprake.
488
7. Sipas akuzës dhe arsyetimeve të gjykatave të faktit, i gjykuari Dritan Jahelezi është
personi që ka ndihmuar të gjykuarin Arben Veliko për të gjetur personin tek i cili do të
dërgonte lëndën narkotike në Itali, konkretisht, shtetasin e identifikuar me emrin Luan
Biberaj, banues në Milano, Itali.
8. Ndërkohë, sipas akteve të ardhura me letër-porosi, personat e përfshirë, të cilëve u është
sekuestruar lënda narkotike janë shtetasit Julian Kajdo dhe Eduart Tashkollari, për të cilët
ka filluar procedimi penal në shtetin italian. Ndërsa për shtetasin Luan Biberaj, i cili do të
ishte pritësi i lëndës narkotike, shkëputet zinxhiri i argumentimit të akuzës dhe gjykatave
të faktit, pasi për të nuk ka dhëna të ketë filluar procedimi penal në shtetin italian, por
përkundrazi ka dyshime të bazuara se në veprimtarinë kriminale të narkotikëve janë
përfshirë persona të paidentifikuar qartë me emrat “Nari”, “Turi” dhe “Zenuni”, të cilët në
përdorim kishin numra që i përkisnin kompanive telefonike rumune.
9. Në momentin e ekzekutimit të masës së sigurimit, gjatë kontrollit të ambienteve të
Shoqërisë “Agri” sh.p.k., në pronësi të të gjykuarit Arben Veliko, është gjetur dhe
sekuestruar një armë zjarri, pistoletë, dhe një sasi prej 15 copë fishekësh luftarakë dhe një
krehër; ndërsa gjatë kontrollit personal të të gjykuarit Latimir Hoxha i është gjetur dhe
sekuestruar një armë zjarri pistoletë dhe një krehër me 6 (gjashtë) fishekë.
10. Në Gjykatën e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, Tiranë ka paraqitur kërkesë
Prokuroria pranë asaj gjykate për gjykimin e çështjes penale nr.36/91 të vitit 2010 në
ngarkim të të gjykuarve Arben Veliko, Orges (Dritan) Jahelezi, Panajot Dhiamandi,
Sokol Kashta, Astrit Goci dhe Latimir Hoxha, duke i akuzuar për kryerjen e veprës
penale të “Trafikimit të narkotikëve”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni
283/a/2 i Kodit Penal, ndërsa të gjykuarit Arben Veliko dhe Latimir Hoxha edhe për
kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni
278/2 i Kodit Penal.
11. I gjykuari Arben Veliko nuk e ka pranuar faktin penal në ngarkim të tij për veprën penale
të “Trafikimit të lëndës narkotike” dhe ka kërkuar pushimin e çështjes; i gjykuari Sokol
Kashta ka kërkuar pafajësi; i gjykuari Panajot Dhiamandi, nëpërmjet përfaqësuesit të tij
ka kërkuar pafajësi; i gjykuari Latimir Hoxha ka kërkuar pafajësi për veprën penale të
“Trafikimit të lëndës narkotike” dhe ka pranuar akuzën për veprën penale të
“Armëmbajtjes pa leje”; i gjykuari Astrit Goçi, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, ka kërkuar
pafajësi; i gjykuari Orges (Dritan) Jahelezi, nëpërmjet mbrojtësit të tij, është deklaruar i
pafajshëm.
I. Procedurat gjyqësore
12. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, me vendimin e saj nr.24, datë
“i.1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Ali Veliko për kryerjen e veprës penale të
“Trafikimit të lëndëve narkotike, kryer në bashkëpunim” parashikuar nga neni 283/a/2 i
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
i.2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Ali Veliko për kryerjen e veprës penale të
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe
dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
i.3 Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal për caktimin e dënimeve për disa vepra penale dënimin
përfundimtar të të pandehurit Arben Ali Veliko me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
i.4. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Arben Ali Veliko
dënohet me 8 (tetë) vjet burgim.
i.5. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Arben Ali Veliko fillon nga dita e arrestimit të tij datë
24.07.2010 dhe të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
489
ii 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Neki Kashta për kryerjen e veprës penale të
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
ii 2. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Sokol Neki Kashta
dënohet me 7 (shtatë) vjet burgim.
ii 3. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Sokol Neki Kashta fillon nga dita e arrestimit të tij
datë 24.07.2010 dhe të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
iii 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Latimir Hakik Hoxha, për kryerjen e veprës penale të
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
iii 2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Latimir Hakik Hoxha për kryerjen e veprës penale të
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe
dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
iii 3. Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal për caktimin e dënimeve për disa vepra penale
dënimin përfundimtar të të pandehurit Latimir Hakik Hoxha me 10 (dhjetë) vjet burgim.
iii 4. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Latimir Hakik Hoxha
dënohet me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
iii 5. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Latimir Hakik Hoxha fillon nga dita e arrestimit të
tij datë 25.07.2010 dhe të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
iv. 1. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Panajot Spiro Dhiamandi për kryerjen e veprës
penale të “Trafikimit të lëndëve narkotike, kryer në bashkëpunim”, parashikuar nga neni
283/a/2 i Kodit Penal.
iv 2. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i shtetasit Panajot Spiro Dhiamandi nga dhomat e
paraburgimit, nëse nuk mbahet për ndonjë procedim tjetër penal.
v. 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Astrit Man Goçi për kryerjen e veprës penale të
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
v. 2. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Astrit Man Goçi
dënohet me 7 (shtatë) vjet burgim.
v. 3. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Astrit Man Goçi do fillojë nga dita e zbatimit të
masës së sigurimit dhe të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
vi. 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Orges (Dritan) Feriz Jahelezi për kryerjen e veprës
penale të “Moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal dhe dënimin
e tij me 2 (dy) vjet burgim.
vi 2. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Orges (Dritan) Feriz
Jahelezi dënohet me 1 (një) vit e 4 (katër) muaj burgim.
vi 3. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Orges (Dritan) Feriz Jahelezi fillon nga dita e
arrestimit të tij, datë 24.07.2010, dhe të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme. ...”.
13. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin e saj nr.52, datë 27.9.2011,
ka vendosur:
i. “Lënien në fuqi të vendimit nr.24, datë 29.04.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda Tiranë, në lidhje me të pandehurit Arben Ali Veliko, Sokol Neki Kashta,
Latimir Hakik Hoxha dhe Astrit Man Goçi.
ii. Ndryshimin e vendimit nr.24, datë 29.04.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime
të Rënda Tiranë për të pandehurit Panajot Spiro Dhiamandi dhe Orges (Dritan) Feriz
Jahelezi, si më poshtë:
a) Deklarimin fajtor të të pandehurit Panajot Spiro Dhiamandi për veprën penale të
“Trafikimit të narkotikëve”, kryer në bashkëpunim dhe, në bazë të nenit 283/a-2 të Kodit
Penal, dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
490
b) Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimtar të të pandehurit Panajot
Spiro Dhiamandi me 7 (shtatë) vjet burgim.
c) Deklarimin fajtor të të pandehurit Orges (Dritan) Feriz Jahelezi për veprën penale të
“Trafikimit të narkotikëve”, kryer në bashkëpunim dhe, në bazë të nenit 283/a-2 të Kodit
Penal, dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
d) Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimtar të të pandehurit Orges
(Dritan) Feriz Jahelezi me 7 (shtatë) vjet burgim.
iii. Shpenzimet procedurale iu ngarkohen solidarisht të pandehurve.
i. Lënien në fuqi të vendimit në pjesët e tjera të tij. ...”.
14. Kundër vendimit nr.52, datë 27.09.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, kanë
paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë, me anë të mbrojtësve të tyre, të gjykuarit Latimir
Hoxha, Astrit Goçi, Sokol Kashta, Arben Veliko, Panajot Dhiamanti dhe Orges
Jahelezi, të cilët kanë paraqitur shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
II. Arsyetimi ligjor i vendimeve të ankimuara
15. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, Tiranë, pasi ka pasqyruar në
vendimin e saj, me detaje, përmbajtjen e përgjimeve telefonike të zhvilluara, sipas saj,
ndërmjet të pandehurve, e ka bazuar vendimin e saj në këtë arsyetim:
“...1. Pra, në analizë të provave rezulton e provuar plotësisht se është i pandehuri Arben
Veliko organizatori i kësaj vepre penale. Është ky personi që ka siguruar dhe përgatitur
lëndën narkotike, të llojit heroinë, për trafikim në drejtim të shtetit italian. Siç del nga
provat e administruara, ky i pandehur ka pasur në përdorim rreth 5 numra telefoni
celularë, me të cilët komunikonte për arritjen e qëllimit të tij kriminal, trafikimin e lëndës
narkotike. Gjatë gjithë bisedave të tij, del qartë fakti që ky i pandehur, pasi ka siguruar
lëndën narkotike, është interesuar për të gjetur personin të cilit do ja dërgonte këtë lëndë
në shtetin italian dhe këtë e ka arritur gjatë interesimit me të pandehurin tjetër Dritan
Jahelezaj, i cili ka bërë lidhjen mes të pandehurit Arben Veliko dhe shtetasit Luan
Biberaj, banues në Milano, Itali.
Më pas, sipas të gjitha provave të administruara, rezulton që i pandehuri Arben Veliko,
për të arritur të dërgojë lëndën narkotike në Itali, ka komunikuar me të pandehurin Astrit
Goçi, i cili është personi që do të mundësonte dërgimin e kësaj lënde në Milano, Itali, tek
shtetasi Luan Biberaj, i cili po e priste atë.
Me mbërritjen e lëndës narkotike tek shtetasi Luan Biberaj, i pandehuri Arben Veliko
vazhdon të ketë kontakte të drejtpërdrejta me të dhe gjatë bisedave kërkon që ky i fundit
t’i likuidojë ndonjë shumë nga vlera e përgjithshme e lëndës narkotike. Gjatë
komunikimeve, ato flasin dhe për likuidimin e transportuesve të lëndës narkotike.
Është i pandehuri Arben Veliko, personi që, pas insistimeve të shtetasit Luan Biberaj, për
cilësinë e keqe të lëndës narkotike bën uljen e çmimit të saj, direkt aty, në telefon, pa
marrë miratimin e askujt, duke e bërë çmimin në 7.500 (shatë mijë e pesëqind) euro/ kg
dhe pas kësaj vë në dijeni të pandehurin Sokol Kashta, i cili e miraton këtë lëvizje.
Pasi nuk arrihet të shitet lënda narkotike nga shtetasi Luan Biberaj, është i pandehuri
Arben Veliko, i cili kërkon të gjejë persona të tjerë për të shitur këtë lëndë dhe pas disa
kërkimeve në njerëz të ndryshëm arrin që, me ndërmjetësimin e të pandehurit Latimir
Hoxha, të gjejë një nipin e këtij të fundit dhe pikërisht shtetasit Julian Kajdo dhe Eduard
Toshkollari, si persona që do merrnin lëndën narkotike nga Luan Biberaj dhe do ta
shisnin atë në tregun italian.
Është i pandehuri Arben Veliko personi që, pas kapjes së shtetasve Julian Kajdo dhe
Eduard Toshkollari nga policia italiane, me lëndën narkotike në automjetin e tyre,
interesohet vazhdimisht dhe shqetësohet për lëndën narkotike tek shtetasi Luan Biberaj
dhe tek i pandehuri Latimir Hoxha, sepse dy korrierët nuk po i përgjigjeshin në telefon.
491
Sa më sipër u vërtetua plotësisht me provat e shqyrtuara, duke përdorur si burime prove
përgjimet telefonike për të arritur tek prova, kapja lëndës narkotike, në masën 11.8
(njëmbëdhjetë pikë tetë) kg, e cila, sipas aktit të ekspertimit kimik të datës 01.01.2009, ku
rezulton që lënda e kapur përmban DIACETILMORFINE Kloridrate (HEROINE), me një
titull mesatar prej 4.75%, nga pesha neto e lëndës dhe nga përqindja e Heroinës së
Kloridruar, u nxor një përmbajtje neto Heroine bazë prej 448.411.
Mbrojtja e të pandehurit shprehet se, në përgjime, nuk rezulton që të pandehurit ndërmjet
tyre të kenë komunikuar për asnjë rast dhe për asnjë moment për trafikim të lëndëve
narkotike, por komunikime të tjera që s’kanë asnjë lidhje me veprën penale, që iu
atribuohet, si dhe nuk rezulton që të pandehurit të kenë siguruar dhe të kenë kryer
veprime të tjera, në bashkëpunim me njëri tjetrin për të trafikuar lëndë narkotike në
shtetin italian. Këto përgjime telefonike, të cilat, organi i akuzës i ka paraqitur si prova,
nuk pasqyrojnë asnjë lloj fakti dhe rrethane në lidhje me akuzën në ngarkim të të
pandehurve.
Në të kundërt me sa pretendon mbrojtja, duke përdorur si burime prove përgjimet
telefonike, për të arritur tek prova, kapja e lëndës narkotike, në masën 11.8 kg, gjykata
arrin në konkluzionin që është i pandehuri Arben Veliko organizatori i kësaj vepre
penale, pasi, siç dhe cituam më lart, është ky pronari i lëndës narkotike dhe që ka
organizuar eksportimin e saj dhe shitjen e kësaj lëndë.
Gjithashtu të pandehurit Arben Veliko, gjatë një kontrolli në zyrat e Shoqërisë "Agri"
shpk pronë e tij, datë 24.07.2010, i është gjetur një armë zjarri pistoletë, me ngjyrë të
zezë, model ZASTAVA, me numër të stampuar 26928, si dhe një krehër fishekësh dhe 15
copë fishekë të kalibrit 9 mm.
Sipas aktit të ekspertimit balistik nr.6389, datë 11.08.2010, rezulton që arma e zjarrit, me
nr.26928 dhe mbishkrimin “Crvena Zastava 99”, është pistoletë luftarake e kalibrit 9
mm, dhe është në gjendje të rregullt teknike dhe realizon qitje normalisht.
Këtë armë zjarri i pandehuri Arben Veliko e mbante pa lejen e organeve kompetente dhe
si e tillë, ky i pandehur duhet të përgjigjet edhe për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të
armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal.
2. I pandehuri Sokol Kashta, është pikërisht personi që, në bashkëpunim me të
pandehurin Arben Veliko, ka siguruar dhe përgatitur lëndën narkotike, të llojit heroinë,
për trafikim në drejtim të shtetit italian.
Pas kontakteve të shpeshta mes të pandehurit Arben Veliko dhe Sokol Kashta dhe
mbërritjes së lëndës narkotike në Itali, është i pandehuri Arben Veliko, personi që, pas
insistimeve të shtetasit Luan Biberaj për cilësinë e keqe të lëndës narkotike, bën uljen e
çmimit të saj, pasi ka rënë dakord për çka më sipër, i pandehuri Arben Veliko, në orën
20:40, ia komunikon të pandehurit Sokol Kashta, përdorues i numrit 0693436496, faktin
që ia ka lënë për të shitur Luan Biberajt, sasinë e lëndës narkotike me 7500 Euro, duke i
shkruar sms “ua lash me 7500 s’kisha ça bëja”. Në orën 09;43;04 PM, i pandehuri
Sokol Kashta, gjatë bisedës së kryer me te pandehurin Arben Veliko, nga numri i tij
0693436496, konfirmon faktin që është dakord me këtë çmim duke i thënë “...mirë
bëre...”.
Pas këtij momenti, në kohën që lënda narkotike nuk po arrihej që të shitej nga i shtetasi
Luan Biberaj dhe i pandehuri Arben Veliko po kërkonte ndonjë person tjetër në Itali, që
ta merrte nga Luan Biberaj, ai komunikon me të pandehurin Sokol Kashta, në numrin e
telefonit 0693436496, duke i shkruar sms, ku i thotë “Nipi Edit të vej të shtunë të diel
dhe mundohu lekët ti dërgoj këtej nga ne”. Ndërkohë që, të pandehurit Sokol Kashta dhe
Latimir Hoxha kanë qenë bashkë dhe duke qenë se, personi që do të shkonte të merrte
lëndën, ishte lidhje e shoqërore e të pandehurit Latimir Hoxha, në orën 10:43, i
492
pandehuri Sokol Kashta, i kthen përgjigje të pandehurit Arben Veliko, duke i shkruar “E
lash t’i marri nipi Edit lekët”.
Pra, ndryshe nga sa pretendon mbrojtja, e cila, deklaron që, nuk ka asnjë provë që të
implikojë të pandehurin Sokol Kashta, në këtë veprimtari kriminale, nga bisedat
telefonike nuk rezulton asnjë e dhënë për implikimin e tij, rezulton e qartë se i pandehuri
Sokol Kashta është bashkëpronar, në sasinë e lëndës narkotike, me të pandehurin Arben
Veliko.
3. I pandehuri Astrit Goçi, është personi që, në këtë veprimtari kriminale, ka marrë
përsipër të bëjë transportimin (eksportimin) e lëndës narkotike nga Shqipëria në drejtim
të Italisë, dhe këtë e ka realizuar nëpërmjet njerëzve te tij.
Është i pandehuri Arben Veliko që, pasi ka siguruar adresën në Milano dhe numrin e
pritësit të lëndës narkotike, këto ia konfirmon me sms të pandehurit Astrit Goci, më datë
28.11.2008, në orën 08;35;55 PM, me përmbajtjen “Piazza Marconi vimercate Milano
numri i 393287736835”.
Më pas, lënda narkotike nuk dërgohet ditën që ishte lënë për t’u nisur, por shtyhet
dërgimi i saj edhe për një ditë. Më datë 01.12.2008, i pandehuri Astrit Goçi interesohet
edhe për pagesën që duhet bërë për transportin dhe në orën 08;16;24 PM i dërgon sms të
pandehurit Arben Veliko, me përmbajtjen: “O vlla 10.500 i do djali i tezes e 4500 duhet
me dhënë makinës”. I pandehuri Arben Veliko, rreth 7 minuta më pas i thotë: “mirë o
vëlla”.
Pikërisht, më datë 03.12.2008, lënda narkotike mbërrin në Milano dhe dërgohet në
adresën e dhënë nga i pandehuri Arben Veliko, ku pritet nga shtetasi i identifikuar si
Luan Biberaj.
Me marrjen e lëndës narkotike dhe me dërgimin e saj në Milano dhe dorëzimin tek
shtetasi Luan Biberaj, i pandehuri Astrit Goçi shkëputet nga kontaktet me të pandehurit e
tjerë dhe kjo për faktin që ky i pandehur e ka kryer detyrën e tij, që ishte thjesht ajo e
transportuesit të lëndës narkotike.
Mbrojtja e të pandehurit, ndër të tjera, shprehet se mbi ç’bazë ligjore, kur çdo bisedë dhe
lëvizje është përgjuar dhe vëzhguar nga ana e prokurorisë, është lejuar tranzitimi i lëndës
narkotike nga territori shqiptar në atë italian, nëpërmjet një korrieri të gjetur nga shtetasi
Astrit Goci???
Gjithashtu në analizë të provave, mbrojtja konteston faktin se është sekuestruar 11.8 kg
lëndë narkotike, pasi sipas aktit të ekspertimit të autoriteteve italiane, ka rezultuar se
përbërja e heroinës, si lëndë narkotike e ndaluar, në tërësinë e sasisë së pluhurit prej
10.6 kg të sekuestruar është 0.448 kg përmbajtje lëndë narkotike, pra, më pak se një
gjysëm kg peshe totale lënde narkotike.
Në të kundërt me sa pretendon mbrojtja, gjykata konkludon që, falë mjetit të kërkimit të
provës, siç është përgjimi, është arritur të shkohet tek prova, tek lënda narkotike e kapur
në Itali, në masën 11.8 kg, e cila sipas aktit të ekspertimit kimik, të datës 01.01.2009,
rezulton që “lënda e kapur përmban DIACETILMORFINE Kloridrate (HEROINE) me
një titull mesatar prej 4.75%, nga pesha neto e lëndës dhe nga përqindja e Heroinës se
Kloridruar u nxor një përmbajtje neto Heroine bazë prej 448.411. Saktësohet që Heroina
është një lëndë narkotike…….”.
Prandaj i pandehuri Astrit Goçi, duhet të mbajë përgjegjësi për veprimin e eksportimit të
lëndës narkotike jashtë kufijve shtetërore të Republikës së Shqipërisë, pavarësisht se kjo
lëndë narkotike nuk është arritur të kapet në momentin e eksportimit nga territori
shqiptar në atë italian, apo në ndonjë drejtim tjetër. Fakti është se lënda narkotike, e
nisur nga i pandehuri Arben Veliko nëpërmjet të pandehurit Astrit Goçi (njerëzve të tij),
është kapur nga policia italiane, në Milano.
493
4. I pandehuri Latimir Hoxha, është pikërisht personi që, në bashkëpunim me të
pandehurin Arben Veliko, ka marrë pjesë në trafikimin e lëndës narkotike të llojit
heroinë.
Veprimet e të pandehurit Latimir Hoxha konsistojnë në faktin që, në kohën që lënda
narkotike nuk po arrihej që të shitej në Itali nga i shtetasi Luan Biberaj dhe i pandehuri
Arben Veliko po kërkonte ndonjë person tjetër në Itali që ta merrte nga Luan Biberaj, ai
komunikon me të pandehurin Sokol Kashta, duke i shkruar sms ku i thotë: “Nipi Edit të
vej të shtunë të diel dhe mundohu lekët ti dërgoj këtej nga ne”.
Në këto momente, të pandehurit Sokol Kashta dhe Latimir Hoxha kanë qenë bashkë dhe
duke qenë se personi që do të shkonte të merrte lëndën ishte lidhje e shoqërore e të
pandehurit Latimir Hoxha, në orën 10:43, i pandehuri Sokol Kashta, i kthen përgjigje te
pandehurit Arben Veliko, duke i shkruar “E lash ti marri nipi Edit lekët”.
Më vonë, me kalimin e kohës, është i pandehuri Arben Veliko, ai që komunikon vetë me të
pandehurin Latimir Hoxha, i cili kishte marrë përsipër gjetjen e personave për marrjen e
lëndës, në numrin e tij 0693751984, duke i shkruajtur sms “Po pret ai shoku do veni me
kthe përgjigje se po pret”.
Më datë 17.12.2008, pasi i pandehuri Latimir Hoxha, kishte gjetur personin që do
shkonte të merrte lëndën narkotike tek Luan Biberaj, i pandehuri Arben Veliko i dërgon të
pandehurit Latimir Hoxha sms, ku i shkruan: “00393895503364 këtë numur jepi o ladi
dhe ta marrin tani mirë me kthe përgj kushua jam”.
Në orën 18:56, i dërguari i të pandehurit Arben Veliko, njeriu i të pandehurit Latimir
Hoxha, pasi ka mbërritur tek Luan Biberaj dhe është takuar më të, në këtë moment Luani
telefonon të pandehurin Arben Veliko, duke i konfirmuar faktin që tek ai ka mbërritur
personi i dërguar, duke ia dhënë të flasi vetë në telefon. I pandehuri Arben Veliko, flet
në telefon me këtë shtetas, duke konfirmuar faktin që ai ishte personi i dërguar nga Edi, i
pandehuri Latimir Hoxha.
Dhe më vonë, i pandehuri Arben Veliko, i konfirmon të pandehurit Latimir Hoxha, faktin
që, lëndën narkotike, e kanë marrë njerëzit e të pandehurit Latimir, duke i thënë “O
kushu kanë mbaruar punë ata kanë ikur kanë marr 11 mijë lek mir”. Në orën 21:13, i
pandehuri Arben Veliko, përsëri, i komunikon të pandehurit Latimir Hoxha, dhe i dërgon
sms, ku, i shkruan: “00393200780468 kti ja dhash 11 lek”. Personi që u arrestua në
flagrancë, nga Policia Italiane me 11 kg lëndë narkotike e llojit heroinë, kishte në
përdorim numrin e telefonit të mësipërm.
Të ndodhur në kushtet kur, Luan Biberaj, i konfirmon të pandehurit Arben Veliko që ia ka
dhënë lëndën personit që e kishte telefonuar në emër të tij, si dhe faktit që i pandehuri
Latimir Hoxha nuk po lidhej dot me personin që vetë kishte dërguar për të marrë lëndën
dhe se nuk po sqaroheshin dot me sms Latimiri, dy minuta më pas, në orën 21:15’, merr
në telefon të pandehurin Arben Veliko, ku, diskutojnë për personat që kanë marrë lëndën
narkotike, që ishin me origjine nga Lushnja.
Gjatë gjithë interesimit për të ditur, në lidhje me fatin e dy korrierëve të dërguar nga i
pandehuri Latimir Hoxha, i pandehuri Arben Veliko i dërgon sms të pandehurit Latimir
Hoxha dhe i kërkon emrin e personit që ka shkuar dhe ka marrë lëndën, duke i shkruar
“Me dërgo emrin dhe mbiemrin e atij djalit vajte në shqip”. Në orën 12:06:03, i
pandehuri Latimir Hoxha, i kthen përgjigje, me sms dhe i shkruan emrin “FATOS
KAJDO”. I pandehuri i kapur në Itali me lëndën narkotike është Julian Kajdo, vëllai i
të pandehurit Fatos Kajdo.
Pas kapjes së sasisë prej 11.85 kg lëndë narkotike, heroinë, të shtetasve Julian Kajdo dhe
Eduart Tashkollari, me mjetin tip Fiat Marea, me targa AR 871 RG, i pandehuri Latimir
Hoxha, meqenëse, nuk kishte ardhur në dijeni të faktit, vazhdon përpjekjet e tij për t’u
lidhur me personat që ndërkohë ishin arrestuar.
494
Sa sipër hedh poshtë çdo pretendim të mbrojtjes së tij që nuk ka prova direkte apo
indirekte, apo fakte që, i akuzuari Latimir Hoxha ka kryer, ka dashur ose ka menduar të
kryejë import, eksport, tranzitim apo tregtim të lëndëve narkotike. Në këtë rast nuk ka dhe
nuk mund të gjendet asnjë marrëveshje midis të akuzuarit Latimir Hoxha dhe të
akuzuarve të tjerë, ndonëse, që nga vera e vitit 2008 e deri në 24 korrik 2010 që ai është
ndaluar, ka qenë i përgjuar dhe i survejuar.
I pandehuri Latimir Hoxha është akuzuar edhe për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të
armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal, pasi gjatë kontrollit të
banesës së shtetasit Latimir Hoxha, datë 24.07.2010, ora 21.00, në dhomën e gjumit, tek
një komodinë, është gjetur një armë zjarri pistolete ZASTAVA, me numër 310709, dhe një
krehër me 6 copë fishekë.
Sipas aktit të ekspertimit balistik nr.6501, datë 16.08.2010, lidhur me armën e gjetur të
pandehurit Latimir Hoxha, rezulton që arma e zjarrit me nr.J- 310709 është pistoletë
luftarake e markës ZASTAVA, model 70, kalibrit 7.65 mm. Arma është në gjendje të
rregullt teknike dhe realizon qitje normalisht.
Pra, rezulton që këtë armë zjarri i pandehuri Latimir Hoxha e mbante pa lejen e
organeve kompetente dhe si e tillë, ky i pandehur duhet të përgjigjet edhe për veprën
penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 të K.Penal.
5. Në lidhje me të pandehurin Panajot Dhiamandi, konstatohet fakti që është kunati i të
pandehurit Arben Veliko, si dhe në firmën e këtij të fundit është i punësuar si magazinier.
Duke analizuar me kujdes tabulatet telefonike rezulton që ky i pandehur, gjatë gjithë
periudhës që bëhet fjalë, ka vetëm disa telefonata me të pandehurin Arben Veliko dhe
organi i akuzës e lidh këtë të pandehur me veprën penale vetëm për dy momente dhe
konkretisht: 1. nga biseda e datës 28.11.2008, ora 09:38 AM, ku i pandehuri Arben
Veliko, nga numri 0692097167, i thotë të pandehurit Panajot Dhiamandi, në numrin
0692336452, midis të tjerave “... merr një çikë miellin tek Sokoli o vëlla...”. Panajoti i
thotë “...mirë, mirë.... ”, si dhe 2. në bisedën e zhvilluar më datë 15.12.2008, në orën
20:02’, i pandehuri Dritan Jahelezaj, nëpërmjet numrit 0672027341, i telefonon i
pandehurit Arben Veliko, në numrin e tij 0693783277 dhe midis të tjerave thuhet: Arbeni:
Mirë o mirë kur do ikësh ti, Dritani: Unë po iki me Panon më mirë ikim me Panon se i
njeh gjërat e veta, kupton.
Pra, rezulton që i pandehuri Arben Veliko ka përdorur shumë numra të telefonisë
celularë që operojnë në Shqipëri. Është lehtësisht e kontrollueshme se i pandehuri Arben
Veliko, gjatë gjithë periudhës që bëhet fjalë, për trafikimin e lëndës narkotike, kryesisht,
ka përdorur numra të telefonisë celulare me parapagese, pra, nuk rezulton që në këtë
kuadër, për këtë trafikim të ketë përdorur numrin e telefonit, me kontratë që është,
0692097167, pasi këtë numër ai e ka pasur në përdorim, gjatë gjithë kohës për problemet
e firmës së tij. Ai vazhdimisht ka komunikuar me kunatin e tij, magazinier të firmës së tij,
të pandehurin Panajot Dhiamandi, për probleme të punës dhe ato familjare.
Në këtë kuadër, ky i pandehur nuk kishte pse të komunikonte me këtë numër me të
pandehurin Panajot Dhiamandi dhe të shprehej “... merr një çikë miellin tek Sokoli o
vëlla...”.
Në lidhje me bisedën e dytë, të zhvilluar më datë 15.12.2008, mes të pandehurve Dritan
Jahelezaj dhe Arben Veliko, ku thuhet: Arbeni: Mirë o mirë kur do ikësh ti, Dritani: Unë
po iki me Panon më mirë ikim me Panon se i njeh gjërat e veta kupton, gjykata konstaton
që, kjo bisedë, ku përmendet emri Pano, është midis dy personave të tjerë dhe jo mes të
pandehurit Panajot Dhiamandi dhe ndonjë personi tjetër.
Duke analizuar të gjitha provat, në unitet me njëra-tjetrën, në të kundërt me sa pretendon
akuza, gjykata konstaton që ky i pandehur, gjatë gjithë veprimtarisë së trafikimit të lëndës
narkotike nuk ka asnjë lidhje me këtë vepër.
495
Ndryshe nga sa pretendon akuza se i pandehuri Panajot Dhiamandi është personi që ka
përgatitur lëndën narkotike, e cila rezulton jo e cilësisë së mirë dhe kërkohet që ai të
shkojë ta shikojë personalisht në Itali mallin e përgatitur prej tij, gjykata çmon se, me
provat e shqyrtuara në këtë gjykim, organi i Prokurorisë, nuk arriti të provojë, tej çdo
dyshimi të arsyeshëm, akuzën e ngritur ndaj të pandehurit Panajot Dhiamandi.
Gjykata vlerëson se, akuza e ngritur ndaj të pandehurit Panajot Dhiamandi mbetet e
dyshimtë, me provat e marra dhe të verifikuara në seancë gjyqësore, ata nuk mund t’i
kalojnë caqet e një dyshimi të arsyeshëm dhe si të tilla, mbështetur në nenin 4 të
K.Pr.Penale, ata duhet të çmohen në favor të të pandehurit, prandaj ai duhet të
deklarohet i pafajshëm.
6. Në lidhje me të pandehurin Dritan (Orges) Jahelezi, organi i akuzës e akuzon të
pandehurin Dritan Jahelezi si personin që ka ndihmuar të pandehurin Arben Veliko për
të gjetur personin tek i cili do të dërgonte lëndën narkotike në Itali, konkretisht, shtetasin
identifikuar me emrin, Luan Biberaj, banues në Milano, Itali.
Sipas prokurorisë, ky i pandehur ka ndihmuar në ruajtjen e komunikimeve dhe
kontakteve, me qëllim mbërritjen e lëndës narkotike në destinacion. Ky fakt rezulton nga
bisedat e shumta telefonike midis tij e të pandehurit Arben Veliko dhe pritësit të lëndës.
Duke analizuar të gjitha provat, në unitet me njëra-tjetrën, duke analizuar gjithë këtë
veprimtari kriminale, konstatohet që me të vërtetë i pandehuri Dritan Jahelezaj është
personi që ka ndihmuar të pandehurin Arben Veliko për të gjetur personin tek i cili do të
dërgonte lëndën narkotike, në Itali, konkretisht shtetasin e identifikuar me emrin Luan
Biberaj, banues në Milano, por vetëm kaq.
I pandehuri ka ardhur në dijeni të një veprimtarie të paligjshme, mes të pandehurit Arben
Veliko dhe shtetasit Luan Biberaj, por veprimtaria e tij shkon deri tek krijimi i mundësisë
që këto të komunikonin me njeri-tjetrin dhe nga ai moment i pandehuri shkëputet nga
kontaktet me personat e sipërcituar.
Veprimet e të pandehurit Dritan Jahelezaj për krijimin e lidhjes, mes të pandehurit Arben
Veliko dhe shtetasit Luan Biberaj, nuk shkojnë deri aty sa të krijohet bindja që ky i
pandehur është bashkëpunëtor në këtë veprimtari. Nëse shikojmë me kujdes provat,
konstatohet se menjëherë, pas krijimit të lidhjes mes të pandehurit Arben Veliko dhe
shtetasit Luan Biberaj, i pandehuri Dritan Jahelezaj nuk ka më kontakte me asnjërin nga
këto persona.
Konkretisht, në datën 07.12.2008, ora 21:59, Luan Biberaj i shkruan të pandehurit Arben
Veliko, me sms: “Më dërgo dikë vlla se nuk del gja për mu e as për ty më vjen keq të them
por 7 e me zor shkon”.
Pra, sipas interpretimit të kësaj bisede, rezulton se i pandehuri Dritan Jahelezaj nuk ka
asnjë tagër mbi lëndën narkotike, ai thjesht është ndërmjetësi i të pandehurit Arben
Veliko dhe shtetasit Luan Biberaj, të cilët janë njeri pronari dhe tjetri është shitësi, që të
dy, përfitojnë nga shitja.
Në vijim të bisedave ditën e nesërme, në datën 08.12.2008, ora 19:39’, shtetasi Luan
Biberaj, komunikon me të pandehurin Arben Veliko, në numrin e tij të telefonit
0693826506, duke i shkruar sms ku i thotë: “O vlla më vjen shumë keq por këta e mbaj
me 7.5 për tanin që është fut në këtë mes ose dergo robin e ta marri të më bjerë lekt që e
kan pri ata shokët 7500 dhe 10000”.
Pra, nga bashkëbiseduesit, përdoret shprehja “ .... për tanin që është fut në këtë mes ....
”, që përcakton qartë pozicionin e të pandehurit Dritan Jahelezaj, i cili, është thjesht
ndërmjetësuesi i një marrëveshje të paligjshme mes të pandehurit Veliko dhe Luan
Biberajt.
496
I pandehuri Dritan Jahelezaj nuk ka më kontakte me asnjërin nga këto persona, pas
momentit të mbërritjes së lëndës narkotike dhe kontaktet me këto persona rifillojnë kur
fillojnë kontradiktat mes tyre (Arben Velikos dhe Luan Biberajt) dhe pozicioni i të
pandehurit Dritan Jahelezaj del i qartë në bisedën telefonike të datës 08.12.2008, në orën
8:10:37 PM, ku, i pandehuri Dritan Jahelez i telefonon të pandehurit Arben Veliko dhe
midis tyre zhvillohet kjo bisedë:
A- Arben P- Dritani
P- alo
A- hë mir je ti, eee,
P- hë vlla
A- me kish çuar një mesazh ky mua re
P- heee
A- më tepër nga 7 e 500, por, e bëj për ty tha dhe për Tanin tha se më tepër nuk bëhet
tha; ça do bëjmë ne
P- une nuk du asigjo për vete, le ta bojë thuje edhe s’ka problem une nuk du asigjo
(Nuk kuptohet mir)….okej thuj n’rregull, edhe un s’jam tu..
A- mir hajt se rregullohemi bashkë ne pastaj
P- nuk ka problem me mua ai s’ka asigjo
A- po jo o vllai im po ………
P- jo me vllain s’don asigjo, mos as ….fare
A- or vllai im por si mos ta vras mendjen un, ne u futëm ..
P- mos e vra trurin fare për at pun
A- ne u futem ….(nuk kuptohet mirë) ngelem mu si legena ngelem
P- po ec o Ben se s’osht problem ajo pun
A-mir mir hajt se flasim nga afër, po t’i them un të mbarojë punë ky
P- vazhdo thuj vazhdo
Gjatë kësaj bisede, qartësohet pozicioni i të pandehurit Dritan Jahelezi në këtë veprimtari
kriminale, ku i pandehuri i thotë të pandehurit Arben Veliko që, në këtë veprimtari, ai
thjesht është personi që ka ndërmjetësuar për të lidhur dy persona dhe ai nuk ka asnjë
lidhje me lëndën narkotike dhe përfitimet që do vinin nga shitja e saj në tregun italian.
Po në datën 14.12.2008, ora 21:48, Luan Biberaj komunikon, nëpërmjet numrit të tij
00393895503364, me të pandehurin Dritan Jahelezaj, në numrin e tij 0692026546, duke i
dërguan sms, ku i shkruan: “Mos u ngut o dak se pres ca djem mem ardh prej posht e
flasim ti mos prish noj pun se pasha dervish luzhen edhe sa me ka then ai veç po se mori
haram fitimi jem se jam lodh me dek”.
Në këtë bashkëbisedim, mes shtetasit Luan Biberaj, me të pandehurin Dritan Jahelezaj,
rezulton fakti që ky i fundit nuk ka dhe nuk pret asnjë të ardhur nga kjo veprimtari, se
gjithçka është mes shtetasit Luan Biberaj dhe Arben Veliko dhe vete i pandehuri Dritan
Jahelezi është jashtë këtij biznesi kriminal.
Pra, gjatë gjithë kësaj veprimtarie kriminale, me provat e shqyrtuara dhe të
administruara, del qartë pozicioni i pandehurit Dritan Jahelezi, i cili është personi që ka
krijuar lidhjen mes të pandehurit Arben Veliko dhe shtetasit të identifikuar me emrin
Luan Biberaj dhe menjëherë pas krijimit të mundësisë për të komunikuar me njëri-tjetrin,
i pandehuri Jahelezi shkëputet nga kjo veprimtari dhe ato vijojnë vete komunikimet mes
tyre.
Pas disa mosmarrëveshjeve që krijohen mes të pandehurit Arben Veliko dhe shtetasit të
identifikuar me emrin Luan Biberaj, në lidhje me cilësinë dhe çmimin e lëndës narkotike,
është i pandehuri Arben Veliko personi që kërkon edhe një herë ndërhyrjen e të
497
pandehurit Dritan Jahelezi për të krijuar mundësinë e marrëveshjes, mes personave të
përfshirë.
Në asnjë moment, nuk mund të krijohet lidhja, mes veprimeve të të pandehurit Dritan
Jahelezaj, trafikimit të lëndës narkotike dhe përfitimit material apo çdo përfitim tjetër, që
mund të merrte i pandehuri i sipërcituar. Në këtë kontekst, me provat e shqyrtuara, në
asnjë rast nuk vërtetohet se i pandehuri Dritan Jahelezaj ka si qëllim përfitimin material
apo ndonjë përfitim tjetër (ana subjektive e veprës).
I pandehuri Dritan Jahelezaj, sa më sipër, nuk mund të fajësohet për kryerjen e veprës
penale të “Trafikimit të lëndëve narkotike, kryer në bashkëpunim” parashikuar nga
neni 283/a/2 i Kodit Penal, pasi nuk vërtetohet fajësia e tij në këtë veprimtari.
Prandaj, sa më sipër, gjykata arrin në konkluzionin se i pandehuri Dritan Jahelezaj duhet
të mbajë përgjegjësi ligjore për kryerjen e veprës penale të “Moskallëzimit të krimit”,
parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal, pasi ky i pandehur ka pasur dijeni se po kryhej
një krim dhe nuk ka njoftuar organet kompetente, pasi ka pasur një detyrim të tillë.
Vlen të përmendet fakti që, për shtetasin Luan Biberaj, nga ana e Prokurorisë nuk është
ngritur akuzë, si dhe nga aktet e ardhura me letër porosi nga shteti italian nuk rezulton
ndonjë akuzë për këtë shtetas, i cili, megjithëse është lehtësisht e kontrollueshme, ka qenë
personi që ka pritur lëndën narkotike, si dhe pasi ka shitur në tregun italian një pjesë të
saj, sasinë prej 11.8 kg, ia ka dorëzuar dy personave të arrestuar nga policia italiane dhe
konkretisht shtetasit Julian Kajdo dhe Eduart Tashkollari. ...”.
16. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, ndër të tjera, arsyeton:
“... Kjo gjykatë, ashtu si edhe gjykata e shkallës së parë dhe në të kundërt me sa ka
pretenduar në apel mbrojtja e tij, vlerëson se, në analizë të fakteve që njoftojnë provat e
sipërcituara, të shqyrtuara në unitet dhe pa i dhënë asnjërës fuqi të paracaktuar, arrihet
njohja e padyshimtë që formon bindjen e plotë se i pandehuri Arben Veliko është
organizatori i kësaj vepre penale. Është ky personi që ka siguruar dhe përgatitur lëndën
narkotike, të llojit heroinë, për trafikim në drejtim të shtetit italian. Siç njoftojnë provat e
shumta, ky i pandehur ka pasur në përdorim rreth pesë numra telefonikë celularë, me të
cilët komunikonte për arritjen e qëllimit të tij kriminal, trafikimin e lëndës narkotike.
Gjatë komunikimeve telefonike të përgjuara del qartë fakti që ky i pandehur, pasi ka
siguruar lëndën narkotike është interesuar për të gjetur personin të cilit do t’ia dërgonte
këtë lëndë narkotike në shtetin italian dhe këtë e ka arritur gjatë interesimit me të
pandehurin Dritan Jahelezi, i cili ka bërë lidhjen mes të pandehurit Arben Veliko dhe
shtetasit Luan Biberaj, banues në Milano, Itali.
U provua në gjykim se, i pandehuri Arben Veliko, për të arritur dërgimin e lëndës
narkotike në Itali, ka krijuar kontakt dhe ka bashkëpunuar me të pandehurin Astrit Goçi, i
cili është personi që mundësoi, nëpërmjet lidhjeve të tij, dërgimin e kësaj lënde në
Milano, Itali tek shtetasi Luan Biberaj.
Me mbërritjen e lëndës narkotike tek shtetasi Luan Biberaj, i pandehuri Arben Veliko,
vazhdon të këtë kontakte të drejtpërdrejta me të dhe, gjatë bisedave telefonike, kërkon që
ky i fundit t’i likuidojë ndonjë shumë nga vlera e përgjithshme e lëndës narkotike. Gjatë
komunikimeve ata flasin dhe për likuidimin e transportuesve të lëndës narkotike.
I pandehuri Arben Veliko është personi që, pas insistimeve të shtetasit Luan Biberaj për
cilësinë e keqe të lëndës narkotike, në konsultim edhe me të pandehurin Dritan Jahelezi,
që bën uljen e çmimit të saj në 7.500 euro/kg dhe pas kësaj vë në dijeni të pandehurin
Sokol Kashta, i cili e miraton këtë lëvizje.
Pasi nuk arrihet të shitet lënda narkotike nga shtetasi Luan Biberaj, është i pandehuri
Arben Veliko i cili kërkon të gjejë persona të tjerë për të shitur këtë lëndë dhe, pas gjetjes
së tyre i kërkon ndihmë të pandehurit Latimir Hoxha t’i gjejë ndonjë person që do të
mundësonte zhvendosjen e lëndës narkotike nga shtetasi Biberaj tek lidhja shoqërore e
498
Velikos. I pandehuri Hoxha i siguron shërbimin e dy të njohurve të tij, njëri nip i tij,
shtetasi Julian Kajdo, si dhe shtetasin Eduart Toshkollari, që do merrnin lëndën
narkotike nga Luan Biberaj dhe do ta transportonin atë tek personi i njohur nga i
pandehuri Veliko, i cili do të mundësonte shitjen e saj në tregun italian.
Është i pandehuri Arben Veliko personi që, pas arrestimit në flagrancë të shtetasve Julian
Kajdo dhe Eduart Toshkollari nga policia italiane, në posedim të lëndës narkotike në
automjetin e tyre, interesohet vazhdimisht dhe shqetësohet për fatin e lëndës narkotike tek
shtetasi Luan Biberaj dhe tek i pandehuri Latimir Hoxha, në çastin kur ai humb kontaktet
telefonike me ta.
Mbrojtja e të pandehurit shprehet se në përgjime nuk rezulton që të pandehurit ndërmjet
tyre të kenë komunikuar për asnjë rast dhe për asnjë moment për trafikim të lëndëve
narkotike, por kanë komunikime të tjera që nuk kanë asnjë lidhje me veprën penale që iu
atribuohet, si dhe nuk rezulton që të pandehurit të kenë siguruar dhe të kenë kryer
veprime të tjera në bashkëpunim me njëri-tjetrin për të trafikuar lëndë narkotike në
shtetin italian. Këto përgjime telefonike, të cilat organi i akuzës i ka paraqitur si prova,
nuk pasqyrojnë asnjë lloj fakti dhe rrethane në lidhje me akuzën në ngarkim të të
pandehurve.
152. Në të kundërshtim me sa pretendon mbrojtja, duke përdorur si provë përgjimet
telefonike, si dhe mbi bazën e tyre, duke u arritur sekuestrimi i lëndës narkotike në masën
11,8 kg, edhe gjykata e shkallës së dytë arrin në konkluzionin që është i pandehuri Arben
Veliko organizatori i kësaj vepre penale pasi siç dhe cituam me lart është ky pronari i
lëndës narkotike dhe që ka organizuar eksportimin e saj dhe shitjen e kësaj lënde.
Në të kundërt me sa pretendoi mbrojtja e të pandehurit Veliko, përgjimet telefonike,
materiali i përftuar prej tyre në CD dhe më pas i transkriptuar, nuk janë mjete për
kërkimin e provës, por provë e plotë, dokument (neni 191, pika 1), njëra prej tetë provave
tipike që parashikon Kodi ynë i Procedurës Penale, në kreun e II-të, të IV-t, nenet 153-
197. Mbrojtja ngatërron veprim procedural të përftimit të provës dokument fonografik,
pra veprimet dhe pajisjet që kërkohen për të realizuar në mënyrë të fshehtë një përgjim të
telekomunikimeve telefonike, me vetë rezultatin e tyre, që nuk është gjë tjetër, veçse njëra
nga format e shfaqjes së provës dokument, të parashikuara në pikën 1 të nenit 191 të
K.Pr.Penale.
Të pandehurit Arben Veliko, gjithashtu, gjatë një kontrolli në zyrat e Shoqërisë Tregtare
"Agri" SHPK, pronë e tij, në datë 24.07.2010 i është sekuestruar në cilësinë e “corpus
delikti” një armë zjarri pistoletë, me ngjyrë të zezë, model “Zastava”, me numër të
stampuar 26928, si dhe një krehër me fishekë, të kalibrit 9 mm. Sipas aktit të ekspertimit
balistik nr.6389, datë 11.08.2010, rezulton që arma e zjarrit me nr.26928 dhe
mbishkrimin “Crvena Zastava 99”, është pistolete luftarake e kalibrit 9 mm. dhe është në
gjendje të rregullt teknike dhe realizon qitje normalisht. Këtë armë zjarri i pandehuri
Arben Veliko e mbante pa lejen e organeve kompetente dhe si e tillë ky i pandehur duhet
të përgjigjet edhe për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”,
parashikuar nga neni 278/2 të K. Penal.
Në çmim të këtij kolegji, që ndan të njëjtin qëndrim me gjykatën e shkallës së parë dhe në
plotësim të arsyetimit të saj, i pandehuri Sokol Kashta është pikërisht personi që në
bashkëpunim dhe në urdhrat e të pandehurit Arben Veliko ka mbajtur në shtëpinë e tij një
pjesë të lëndës narkotike që u sekuestrua në qytetin e Milanos. Këtë sasi lënde narkotike,
në datë 28.11.2008, ai i ka dhënë të pandehurit Panajot Dhiamandi, me qëllim dërgimin e
saj tek i pandehuri Goçi, që do të mundësonte trafikimin e saj, nëpërmjet lidhjeve të tij
kriminale, për në shtetin italian. Është i pandehuri Kashta që, sipas porosisë së të
pandehurit Veliko ka marrë në vendin e dërguar prej tij sasinë prej 10.000 euro që iu dha
të pandehurit Goçi në datë 03.12.2008, si shpërblim për transportimin e lëndës narkotike.
499
Ka qenë i pandehuri Veliko që ka informuar të pandehurin Kashta, në datë 03.12.2008,
ora 09:04:19 PM, nëpërmjet një “SMS”-je, se sasia e lëndës narkotike që kanë nisur për
në Milano, Itali, është 13,5 kg, pasi një masë të tillë ia kishte konfirmuar të pandehurit
Veliko i pandehuri Astrit Goçi, që thirret shkurt “Titi”. Mesazhi ka këtë përmbajtje:
“13.5 kemi çuar pyeta titin”.
I pandehuri Kashta është informuar nga i pandehuri Veliko edhe për uljen e çmimit të
lëndës narkotike për Biberajn, pas daljes me cilësi të dobët të saj, duke dhënë edhe
miratimin e tij, çka dedukton arsyeshëm se ai është pjesë e fitimeve që do të realizohen
dhe me miratimin e tij ka dhënë pëlqimin për një fitim më të ulët të tij. Pas këtij momenti,
në kohën që lënda narkotike nuk po arrihej që të shitej nga shtetasi Luan Biberaj dhe i
pandehuri Arben Veliko po kërkonte ndonjë person tjetër në Itali që ta merrte nga Luan
Biberaj, ai komunikon me të pandehurin Sokol Kashta në numrin e telefonit 0693436496,
duke i shkruar “SMS” ku i thotë “Nipi Edit të vejë të shtunë, të diel dhe mundohu leket t’i
dërgoj këtej nga ne”. Ndërkohë që të pandehurit Sokol Kashta dhe Latimir Hoxha kanë
qene bashkë dhe duke qenë se personi që do të shkonte të merrte lëndën ishte lidhje e
shoqërore e të pandehurit Latimir Hoxha, në orën 10:43, i pandehuri Sokol Kashta i
kthen përgjigje të pandehurit Arben Veliko duke i shkruar “E lash t’i marri nipi Edit
lekët”.
Ky kolegj, për sa më lart, ndryshe nga sa pretendon mbrojtja, që nuk ka asnjë provë që të
implikojë të pandehurin Sokol Kashta në këtë veprimtari kriminale, pasi nga bisedat
telefonike nuk rezulton asnjë e dhënë për implikimin e tij, rezulton e qartë se i pandehuri
Sokol Kashta është bashkëpunëtor në këtë veprimtari dhe përfitues i një pjese të fitimeve
nga realizimi i shitjes së saj.
I pandehuri Astrit Goçi, edhe për këtë kolegj gjykues, është personi që në këtë veprimtari
kriminale ka marre përsipër, kundrejt shpërblimit, të bëjë transportimin (eksportimin) e
lëndës narkotike nga Shqipëria në drejtim të Italisë, nëpërmjet lidhjeve të tij kriminale.
Është i pandehuri Arben Veliko që pasi ka siguruar adresën në Milano dhe numrin e
pritësit të lëndës narkotike, këto ia konfirmon me “SMS” të pandehurit Astrit Goçi, me
datë 28.11.2008, në orën 08:35:55 PM, me përmbajtjen “Piazza Marconi vimercate
Milano, numri 393287736835”.
Më pas lënda narkotike nuk dërgohet ditën që ishte lënë për t’u nisur por shtyhet dërgimi
i saj edhe për një dite. Me datë 01.12.2008 i pandehuri Astrit Goçi interesohet edhe për
pagesën që duhet bërë për transportin dhe në orën 08:16:24 PM i dërgon “SMS” të
pandehurit Arben Veliko me përmbajtjen “O vëlla 10.500 i do djali i tezes e 4500 duhet
me dhënë makinës”. I pandehuri Arben Veliko rreth 7 minuta më pas i thotë “Mirë o
vëlla”.
Me marrjen e lëndës narkotike dhe me dërgimin e saj në Milano, si dhe me marrjen e
shpërblimit për punën e kryer, i pandehuri Astrit Goçi shkëputet nga kontaktet me të
pandehurit e tjerë dhe kjo për faktin që ky i pandehur e ka kryer “detyrën” e tij. që ishte
ajo e transportuesit të lëndës narkotike (ekzekutorit material të kryerjes së veprës
penale).
Mbrojtja e të pandehurit ka pretenduar se mbi ç`bazë ligjore, kur çdo bisedë dhe lëvizje
është përgjuar dhe vëzhguar nga ana e prokurorisë, është lejuar tranzitimi i lëndës
narkotike nga territori shqiptar në atë italian nëpërmjet një korrieri të gjetur nga shtetasi
Astrit Goçi. Për këtë kolegj nuk ka rëndësi fakti i mos-sekuestrimit të lëndës narkotike në
çastin e transferimit transnacional të saj, pasi ligji penal material e ndëshkon këtë sjellje
kriminale të të pandehurve brenda afateve të parashkrimit të veprës penale, parashikuar
në nenin 66 të Kodit Penal
Edhe fakti se në lëndën narkotike është gjetur një sasi jo e madhe lënde narkotike e llojit
heroinë nuk pas sjell as mos-ndëshkim të të pandehurve dhe nuk mund të paragjykojë
500
marrëdhëniet e biznesit të paligjshëm të krijuar me njëri-tjetrin, përsa kohë që si i
pandehuri Veliko, ashtu dhe i pandehuri Goçi i kanë kryer veprimet e tyre sipas roleve
dhe detyrave përkatëse, në funksion të trafikimit të një sasie prej jo më pak se 13,5 kg
heroinë. Në përpjestim me sasinë e lëndës narkotike të sekuestruar ka qenë edhe
shpërblimi i konsiderueshëm që ka përfituar i pandehuri Goçi dhe lidhjet e tij kriminale
nga ky shërbim i ofruar.
165. I pandehuri Latimir Hoxha, edhe në gjykim të këtij kolegji, është personi që në
bashkëpunim me të pandehurin Arben Veliko ka marrë pjesë në trafikimin e lëndës
narkotike të llojit heroinë. Veprimet e të pandehurit Latimir Hoxha konsistojnë në
ndihmën që ky i pandehur i ka dhënë të pandehurit Arben Veliko, në momentin kur lënda
narkotike nuk po arrihej që të shitej në Itali nga shtetasi Luan Biberaj dhe i pandehuri
Arben Veliko po kërkonte ndonjë person tjetër në Itali që ta merrte nga Luan Biberaj dhe
ta shiste atë.
166. Për shkak të mos gjetjes së gjuhës së përbashkët midis shtetasve Veliko e Biberajt, i
pandehuri Veliko arrin të sigurojë gatishmërinë e një lidhje të tij shoqërore për shitjen e
lëndës narkotike në qytetin e Padovas. Me qëllim transferimin e lëndës narkotike për tek
ky person, Veliko aktivizon në këtë aktivitet kriminal kushëririn e tij, të pandehurin
Latimir Hoxha. I pandehuri Hoxha arrin t’i sigurojë të pandehurit Veliko, shërbimin e dy
shtetasve shqiptarë me banim në Itali, Eduart Toshkollari e Julian Kajdo, nga Lushnja.
Këta të fundit, mbi udhëzimet e të pandehurve Veliko e Hoxha, shkojnë për të marrë
lëndën narkotike në datë 17.12.2008. Në çastin kur ata po merrnin nga një person i
paidentifikuar nga policia gjyqësore lëndën narkotike, e cila ishte futur në një çantë, ata
ndalohen në kushtet e flagrancës nga forcat policore italiane, e cila sekuestroi edhe
lëndën narkotike.
167. Pas humbjes së kontakteve me dy shtetasit shqiptarë të mësipërm, të cilat tashmë
ishin arrestuar, i pandehuri Veliko përfshihet në një komunikim të shpeshtë me të
pandehurin Latimir Hoxha, për të saktësuar emrat e tyre dhe për të garantuar se nuk
ishin përpara ndonjë rasti mashtrimi nga ana e tyre.
Faktet e përftuara nga përgjimet telefonike në lidhje me sasinë e lëndës narkotike, emrat
e personave shqiptarë, origjina e tyre nga Lushnja, përdorimi prej njërit prej tyre i
numrit telefonik që përmendet në “SMS”-të e dërguara midis të pandehurve Veliko-
Hoxha e Veliko-Biberaj, është konfirmuar nga sasia e lëndës narkotike të sekuestruar, të
dhënat identifikuese të të pandehurve, sipas të dhënave të pasqyruara në procesverbalin e
arrestimit të tyre në flagrancë, si dhe nga sekuestrimi i aparateve celularë, ku ka
rezultuar se në njërin prej tyre ishte e vendosur numri i telefonit 00393200780468 që
posedohej nga shtetasi Julian Kajdo.
Për sa u arsyetua më lart, edhe në çmim të këtij kolegji, gjykohet se pretendimet e
mbrojtjes se nuk ka prova direkte apo indirekte, apo fakte që i akuzuari Latimir Hoxha ka
kryer, ka dashur ose ka menduar të kryejë import, eksport, tranzitim apo tregtim të
lëndëve narkotike, është haptazi i pabazuar me sa njoftojnë qartazi e në mënyrë të
padyshimtë provat e verifikuara në gjykim.
I pandehuri Latimir Hoxha është akuzuar edhe për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të
armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal, pasi gjatë kontrollit të
banesës se shtetasit Latimir Hoxha, datë 24.07.2010, ora 21.00, në dhomën e gjumit, tek
një komodinë, është gjetur një armë zjarri pistolete “Zastava”, me numër 310709, si dhe
një krehër me gjashtë copë fishekë.
Sipas aktit të ekspertimit balistik nr.6501 datë 16. 08. 2010, lidhur me armën e gjetur të
pandehurit Latimir Hoxha, rezulton që arma e zjarrit me nr.J-310709, është pistoletë
luftarake e markës “Zastava”, model 70, kalibri 7.65 mm. Arma është në gjendje të
rregullt teknike dhe realizon qitje normalisht. Këtë armë zjarri i pandehuri Latimir
501
Hoxha e mbante pa lejen e organeve kompetente dhe, për pasojë, ky i pandehur duhet të
përgjigjet edhe për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar
nga neni 278/2 i Kodit Penal.
Kjo gjykatë, në analizë të të gjithë provave të verifikuara në gjykim, konform nenit 152§1
të K.Pr.Penale, në dallim nga gjykata e shkallës së parë, formon bindjen e padyshimtë se
i pandehuri Dritan Jahelezi ka marrë përsipër ndaj të pandehurit Veliko që t’i siguronte,
kundrejt shpërblimit përkatës, persona të interesuar për blerjen e heroinës në shtetin
italian, duke hyrë në marrëveshje dhe duke përcaktuar çmimin. Shtetasi shqiptar, në
çmim të këtij kolegji, në dallim nga akuza dhe gjykata për krime të rënda, është tërësisht
dhe lehtësisht i identifikueshëm si qytetari me origjinë nga Tropoja, me emrin Luan
Biberaj.
Është i pandehuri Jahelezi që kryen një gamë të gjerë veprimesh aktive, për
koordinimin e mbarëvajtjen e të gjithë veprimtarisë së paligjshme e kriminale të
trafikimit të një sasie prej jo më pak se 13,5 kg heroinë, që nga:
- gjetja e pritësit të mallit në shtetin italian;
- përcaktimi i çmimit të shitjes së lëndës narkotike;
- garantimi i ekzistencës dhe zbatimit të marrëveshjes paraprake të lidhur nga personat
kriminalë, Arben Veliko e Luan Biberaj;
- sjellja e shpërblimit nga Italia për të pandehuri Astrit Goçi;
- dijenia e plotë për personat që do të kryenin transportimin fizik të drogës dhe
itinerarit që do të ndiqnin;
- gatishmëria për të shkuar në Milano, së bashku me të pandehurin Panajot Dhiamandi
për të kontrolluar personalisht cilësinë dhe për të përcaktuar nëse ishte e njëjta lëndë
narkotike që ishte dërguar;
- përfshirja aktive në tratativat Veliko-Biberaj për të ulur çmimin dhe për të mundësuar
shitjen sa më të shpejtë të lëndës narkotike;
- qetësimi dhe garantimi që i bën shtetasit Biberaj për seriozitetin dhe përkushtimin e të
pandehurit Veliko në këtë aktivitetet kriminal;
- shuarja e gjakrave ndërmjet dy protagonistëve kryesorë (Veliko-Biberaj) dhe
përpjekjet e bëra derisa lënda narkotike iu dorëzua shtetasve të tjerë, që nga kjo
veprimtari të dilnin të kënaqur të gjithë, d.m.th. të arrinin të siguronin fitime të gjithë
shtetasit e përfshirë në të, kuptohet pa përjashtuar të pandehurin Jahelezi, e bën këtë
të fundit një figurë të qenësishme dhe kyçe në këtë aktivitet kriminal, pa ekzistencën
e të cilit nuk do të mundësohej trafikimi i lëndës narkotike për në Milano, Itali. Në
këto rrethana roli i të pandehurit Jahelezi është, së paku, ai i ndihmësit të të
pandehurit Veliko, ashtu siç konturohet kjo figurë e bashkëpunëtorit në paragrafin
e pestë, të nenit 26 të Kodit Penal, për pasojë ai, në çmim të këtij kolegji ka
përgjegjësi penale, në kuptim të paragrafit të parë të nenit 27 dhe paragrafit të dytë të
nenit 283/a§2 të Kodit Penal dhe rrjedhimisht duhet të dënohet sipas parashikimeve
të ligjit material penal.
Ky kolegj gjykues, në dallim dhe çmim të ndryshëm jo vetëm të dy provave të analizuara
nga gjykata e shkallës së parë, por edhe të provave të tjera, pjesë e materialit provues, në
përbërje të fashikullit të gjykimit, konform kërkesave të nenit 332 të K.Pr.Penale, përfton
njohjen që pas sjell krijimin e bindjes së plotë në fajësinë e të pandehurit Panajot
Dhiamandi për akuzën që i është kontestuar nga organi i prokurorisë, “Trafikim i
narkotikëve”, në bashkëpunim me të pandehurit e tjerë në këtë procedim penal, Arben
Veliko, Sokol Kashta, Latimir Hoxha, Dritan Jahelezi e Astrit Goçi.
Për të konkluduar në mungesën e provimit të fajësisë tej çdo dyshimi të arsyeshëm të të
pandehurit Dhiamandi, gjykata e shkallës së parë i është referuar, dy provave, që sipas
saj mbështetet akuza në vërtetimin e fajësisë:
502
(1) bisedës së datës 28.11.2008, ora 09:38 AM, ku i pandehuri Arben Veliko, nga numri
0692097167, i thotë të pandehurit Panajot Dhiamandi, në numrin 0692336452,
ndërmjet të tjerave: “... merr një çikë miellin tek Sokoli o vëlla... ”. Panajoti i thotë:
“... mirë, mirë... . ”, si dhe
(2) bisedës së zhvilluar me datë 15.12.2008, në orën 20:02, kur i pandehuri Dritan
Jahelezi, nëpërmjet numrit 0672027341, i telefonon të pandehurit Arben Veliko, në
numrin e tij 0693783277, dhe ndër të tjera thuhet: I pandehuri Veliko: “mirë o mirë
kur do ikësh ti”; Dritani: “Unë po iki me Panon, më mirë ikim me Panon se i njeh
gjërat e veta kupton”.
Kjo gjykatë, përpara se të arsyetojë se në drejtim të provueshmërisë së akuzës së ngritur
nga organi i prokurorisë kundër të pandehurit Dhiamandi ka edhe prova të tjera, e çmon
me vend të pohojë se, qoftë edhe vetëm me këto prova që janë cituar në mënyrë të
pjesshme, krijohet bindja (e ndryshme nga ajo e gjyqtarëve të shkallës së parë) se ato
njoftojnë fakte kuptimplotë për përfshirjen e këtij të pandehuri me veprime aktive në
mbajtjen dhe përzierjen e lëndës narkotike, në bashkëpunim me të pandehurit në të njëjtin
procedim.
Kështu, marrja e lëndës narkotike tek i pandehuri Sokol Kashta (mbajtja e saj) me qëllim
dhënien të pandehurit Astrit Goçi dhe lidhjeve të tij kriminale për transferimin
ndërkombëtar të saj, si dhe implikimi i pakushtëzuar dhe spontan që i bën i pandehuri
Jahelezi, në komunikimin telefonik, si personi që e njeh mirë lëndën narkotike, përbërjen
dhe cilësinë e saj (fakte që mund t’i referohen vetëm një personi që ka kontribuar në
përgatitjen dhe përzierjen e saj) në vlerësim të gjykatës së apelit, të çojnë në përfundim
racional dhe të bazuar se ky i pandehur është njëri nga bashkëpunëtorët e të pandehurit
Veliko, përveçse lidhje e afërt krushqie e tij (kunat). ...”.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i të gjykuarve duhet të pranohet
pjesërisht dhe vendimi nr.52, datë 27.09.2011 i Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda Tirane duhet të ndryshohet pjesërisht për të gjykuarit Arben Veliko, Orges
(Dritan) Jahelezi, Panajot Dhiamandi, Sokol Kashta, Astrit Goçi dhe Latimir
Hoxha, për zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe material për akuzën e
“Trafikimit të narkotikëve”, të parashikuar nga neni 283/a/2 të Kodit Penal dhe
çështja penale për këtë akuze duhet të pushohet.
18. Kolegji Penal të Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi dhe analizoi të gjitha aktet dhe provat që
ndodhen në fashikullin e gjykimit, në ngarkim të të gjykuarve Arben Veliko, Orges
(Dritan) Jahelezi, Panajot Dhiamandi, Sokol Kashta, Astrit Goçi dhe Latimir Hoxha,
konstaton se të dy gjykatat e faktit, si gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit për krime
të rënda, përsa i përket veprës penale të: “Trafikimit të narkotikëve”, të parashikuar nga
neni 283/a/2 të Kodit Penal, kanë zbatuar keq ligjin procedural penal, konkretisht nenet 4;
149; 150; 152 dhe 3801 të Kodit të Procedurës Penale.
1
N.4 i K.Pr.Penale “Prezumimi i pafajësisë”
1. I pandehuri prezumohet i pafajshëm gjersa nuk vërtetohet fajësia e tij me vendim gjyqësor të formës së prerë. Çdo dyshim
për akuzën çmohet në favor të të pandehurit.
N.149 i K.Pr.Penale “Kuptimi i provës”
1. Prova janë njoftimet mbi faktet e rrethanat që lidhen me veprën penale, që merren prej burimeve të parashikuara në ligjin
procedural penal, në përputhje me rregullat e caktuara prej tij dhe që shërbejnë për të vërtetuar kryerjen ose jo të veprës
penale, pasojat e ardhura prej saj, fajësinë ose pafajësinë e të pandehurit dhe shkallën e përgjegjësisë së tij.
N.150 i K.Pr.Penale “Objekti i provave”
1. Janë objekt prove faktet që kanë lidhje me akuzën, fajësinë e të pandehurit, caktimin e masave të sigurimit, dënimin dhe
përgjegjësinë civile, si dhe faktet nga të cilat varet zbatimi i normave procedurale.
503
19. Nga aktet dhe provat e shqyrtuara rezulton se të dy gjykatat e faktit i kanë bazuar
vendimet e tyre vetëm në një provë të vetme, siç janë bisedat telefonike, të cilat sipas
vlerësimit të gjykatave të faktit, janë zhvilluar ndërmjet të gjykuarve dhe pa i analizuar
ato me asnjë provë tjetër, direkte ose indirekte, që provon fajësinë e të pandehurve, duke
vepruar kështu në kundërshtim me kërkesat e pikës 1 të nenit 152 të Kodit të Procedurës
Penale, duke i dhënë kësaj prove vlerë të paracaktuar.
20. Në lidhje me përgjimet telefonike, të cilat, sipas gjykatave të faktit, janë zhvilluar
ndërmjet të gjykuarve në këtë gjykim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se
konkluzioni i gjykatave të faktit që këto biseda telefonike janë zhvilluar ndërmjet të
gjykuarve është i pabazuar, pasi një gjë e tillë nuk provohet me asnjë provë direkte ose
indirekte që ndodhet në fashikullin e gjykimit.
21. Kështu, duke iu referuar akteve dhe provave të shqyrtuara, ky Kolegj konstaton se në këtë
procedim penal janë vënë në përgjim, në bazë të vendimeve gjyqësore, një sërë numrash
telefonikë, duke filluar nga muaji nëntor i vitit 2008, deri në muajin janar të vitit 2009,
ndërkohë që fakti penal ka ndodhur në Milano, Itali, me datë 17.12.2008.
22. Nga ana tjetër, rezulton se të gjykuarit e këtij gjykimi, me përjashtim të të gjykuarit Astrit
Goçi, i cili është hetuar dhe gjykuar në mungesë, Arben Veliko, Orges (Dritan) Jahelezi,
Panajot Dhiamandi, Sokol Kashta dhe Latimir Hoxha janë arrestuar me datë 24.7.2010,
pra rreth një vit e gjysëm pas ndodhjes së faktit kriminal dhe përfundimit të bisedave te
telefonike, të cilat, gjykatat e faktit, pa pasur asnjë provë, ua kanë atribuar të gjykuarve të
mësipërm.
23. Duke iu referuar akteve dhe provave që ndodhen në dosjen gjyqësore, por duke iu
referuar sidomos arsyetimit të vendimeve të gjykatave të faktit, konstatohet se nuk
ekziston asnjë provë, direkte ose indirekte që të tregojë që këto biseda telefonike janë
zhvilluar nga të gjykuarit, por nga këto gjykata është prezumuar, pa pasur prova, si dhe pa
i analizuar ato, madje edhe pa i përmendur, se këto biseda janë zhvilluar nga gjykuarit,
duke vepruar kështu në kundërshtim me kërkesat e nenit 380 të Kodit të Procedurës
Penale.
24. Për të argumentuar këtë konkluzion të arritur nga ky Kolegj, vlen të theksohet fakti se të
gjithë të gjykuarit, me përjashtim të Astrit Goçi, i cili, është hetuar dhe gjykuar në
mungesë, janë arrestuar me datë 24.07.2010, ku të gjykuarit Arben Veliko, sipas proces-
verbalit për sekuestrimin e sendeve, të datës 24.7.2010, në momentin e arrestimit i janë
sekuestruar dy aparate telefonike celularë, ku nuk është bërë identifikimi i asnjë numri
celular të tij në momentin e arrestimit dhe nuk ka as këqyrje të telefonave celularë për
këtë të gjykuar, si dhe për asnjë prej të gjykuarve të tjerë të arrestuar.
25. Në këto rrethana, atribuimi që i është bërë nga ana e gjykatave të faktit se i gjykuari
Arben Veliko ka komunikuar me disa numra telefoni me të gjykuarit e tjerë, në kushtet
kur në momentin e arrestimit të tij nuk i është sekuestruar asnjë prej këtyre numrave, si
dhe nuk ekziston asnjë provë tjetër, siç mund të jetë, akti i ekspertimit akustik, që të
tregojë që është pikërisht i gjykuari Arben Veliko që ka realizuar këto biseda telefonike,
N.152 K.Pr.Penale “Çmuarja e provave”

1. Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk
ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi.
2. Ekzistenca e një fakti nuk mund të nxirret nga indicjet përveçse kur këto janë të rëndësishme, të sakta dhe në përputhje me
njëra-tjetrën.
3. Deklarimet e bëra nga i bashkëpandehuri në të njëjtën vepër penale ose nga personi i marrë si i pandehur në një procedim
që lidhet me të, vlerësohen në unitet me provat e tjera që konfirmojnë vërtetësinë e tyre.
N.380 K.Pr.Penale “Provat që mund të përdoren për të marrë vendimin”
1. Për të marrë vendimin gjykata nuk mund të përdorë prova të tjera veç atyre që janë marrë ose janë verifikuar në
shqyrtimin gjyqësor.
504
atribuimi që kanë bërë gjykatat e faktit, në këtë rast, është thjesht një supozim, i pabazuar
në asnjë provë.
26. Ky Kolegj çmon, po ashtu, të sqarojë se është e vërtetë që gjatë përmbajtjes së bisedave
telefonike, folësi i këtyre bisedave është identifikuar nga vetë ai ose nga folësit e tjerë me
emrin “Beni”, por ky identifikim, përbën vetëm një indicje, e cila, duke mos u shoqëruar
në këtë rast, me asnjë provë ose indicje tjetër, është e pamjaftueshme që të vërtetojë që
folësi në ato biseda telefonike është pikërisht, i gjykuari Arben Veliko.
27. Në të njëjtën kohë, ashtu siç do të trajtohet edhe më poshtë, për secilin të gjykuar, ky
Kolegj, po ashtu, konstaton se në ndonjë rast, më saktësisht, në dy raste, nga përmbajtja e
bisedave telefonike ose mesazheve rezulton të jetë përmendur emri dhe mbiemri i ndonjë
të pandehuri, si personi që komunikon, por, edhe në këtë rast, thjesht përmendja e emrit
dhe mbiemrit, e pa shoqëruar me asnjë provë tjetër, direkte ose indirekte, që të provojë që
personi që ka komunikuar është pikërisht i gjykuari në fjalë, nuk provon, tej çdo dyshimi
të arsyeshëm, faktin se komunikimin telefonik e ka bërë ai i gjykuar.
28. Kjo për faktin e thjeshtë se mund të gjenden disa persona, dhe në raste të veçanta një
numër i konsiderueshëm personash, me të njëjtën emër dhe mbiemër, duke hedhur
dyshime të forta në lidhje me personin e vërtetë që ka kryer komunikimin telefonik dhe
në kushtet kur nuk është sekuestruar numri i telefonit, me të cilin pretendohet se është
bërë komunikimi telefonik, si dhe nuk është bërë akti i ekspertimit akustik për ta vërtetuar
një gjë të tillë dhe nuk ka asnjë provë tjetër, që ta provojë këtë fakt, personi që ka kryer
komunikimin mbetet i dyshimtë.
29. Për të gjykuarin Panajot Dhiamandi, ritheksojmë, në lidhje krushqie me të gjykuarin
Arben Veliko (kunetër) sipas procesverbalit të sekuestrimin të provave materiale, të datës
24.07.2011, rezulton se në momentin e arrestimit i janë sekuestruar dy numra telefoni
celularë, konkretisht numrat 0672067905 dhe 0694226983 dhe ky Kolegj, duke bërë një
krahasim të hollësishëm të këtyre numrave, që i janë sekuestruar këtij të gjykuari në
momentin e arrestimit, me numrat që gjykata ka vendosur në përgjim, rezulton se asnjëri
prej numrave që i janë sekuestruar këtij të gjykuari nuk ka qenë vënë në përgjim.
30. Në këto rrethana, kur nuk ekziston asnjë provë direkte apo indirekte, siç mund të jetë akti
i ekspertimit akustik, apo sekuestrimi i numrave të telefonit të përgjuar, ose çdo provë
tjetër që të tregojë se është pikërisht i gjykuari Panajot Dhiamandi që ka kryer bisedat
telefonike që i janë atribuar nga gjykatat e faktit, ky konkluzion i tyre është i gabuar,
sepse është i bazuar në hamendje dhe supozime dhe jo në prova konkrete direkte apo
indirekte.
31. Të gjykuarit Latimir Hoxha, i afërm i të gjykuarit Arben, sipas procesverbalit të
sekuestrimin të provave materiale të datës 24.7.2011, rezulton se në momentin e
arrestimit i janë sekuestruar dy numra telefoni celularë, konkretisht numrat 0685435993
dhe 0694400432 dhe ky Kolegj, duke bërë një krahasim të hollësishëm të këtyre
numrave, që i janë sekuestruar këtij të gjykuari në momentin e arrestimit, me numrat që
gjykata ka vendosur në përgjim, rezulton se asnjëri prej numrave që i janë sekuestruar
këtij të gjykuari nuk ka qenë vënë në përgjim.
32. Në këto rrethana, për të gjykuarin Latimir Hoxha, ashtu si dhe për të gjykuarit e tjerë, në
kushtet kur nuk ekziston asnjë provë direkte apo indirekte që të tregojë se është pikërisht
ky i gjykuar që ka kryer bisedat telefonike që i janë atribuar nga gjykatat e faktit, ky
konkluzion i tyre është i gabuar, sepse është i bazuar në hamendje dhe supozime dhe jo në
prova konkrete.
33. Të gjykuarve Orges (Dritan) Jahelezi dhe Sokol Kashta, në momentin e arrestimit u janë
sekuestruar nga një aparat telefoni celular, ku nuk është bërë identifikimi i asnjë numri
dhe në kushtet kur nuk ekziston asnjë provë direkte apo indirekte që të tregojë se janë
pikërisht këta të gjykuar që kanë kryer bisedat telefonike që u janë atribuar nga gjykatat e
505
faktit, ky konkluzion i tyre është i gabuar, sepse është i bazuar në hamendje dhe supozime
dhe jo në prova konkrete.
34. Bazuar në arsyetimin e mësipërm, ky Kolegj, konstaton se gjykatat e faktit, duke mos
pasur asnjë provë që tregon fajësinë e të gjykuarve në kryerjen e veprës penale të:
“Trafikimit të narkotikëve”, të parashikuar nga neni 283/a/2 të Kodit Penal 1, kanë zbatuar
keq ligjin, konkretisht nenet 149, 150, 152 dhe 380 të Kodit të Procedurës Penale, duke i
deklaruar fajtorë këta të gjykuar, me përjashtim të gjykatës së shkallës së parë që e ka
deklaruar të pafajshëm të gjykuarin Panajot Dhiamandi pa pasur prova fajësie në ngarkim
të tyre.
35. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, edhe sikur të marrë të vërtetë për një
moment dhe të pranojmë që bisedat telefonike janë zhvilluar nga të pandehurit e
këtij gjykimi, ashtu siç pranojnë gjykatat e faktit, vendimi është i pabazuar në prova
e ligj, sepse këto gjykata kanë zbatuar në mënyrë të gabuar pikën 1 të nenit 152 të
Kodit të Procedurës Penale, duke iu dhënë këtyre bisedave telefonike vlerë të
paracaktuar dhe pa i analizuar dhe çmuar ato me prova të tjera që provojnë
fajësinë e të pandehurve, prova, që në rastin konkret nuk ekzistojnë.
36. Në Kodin e Procedurës Penale, nga neni 198 deri në nenin 226 të Kodit të Procedurës
Penale, janë parashikuar mjetet e kërkimit të provës, një prej të cilëve janë edhe
përgjimet, që është rregulluar në nenet 222-226 të këtij Kodi, qëllimi i të cilit është që të
ndihmojë organin procedues që të shkojë tek prova, ose të kërkojë prova, nga e cila kanë
marrë edhe emrin, si mjete të kërkimit të provës. Mjetet e kërkimit të provës nuk
formojnë provë por shërbejnë si burim prove për palët për të individualizuar të dhënat të
dhëna në lidhje me faktin penal dhe autorin, e cila do të marrë vlerën e provës gjatë
debatit gjyqësor.
37. Përgjimi si mjet i kërkimit të provës konsiston në marrjen e informacionit të nevojshëm
nga lidhja e komunikimit midis disa personave. Ky komunikim mund të jetë në forma të
ndryshme telekomunikimi ndërmjet personave në distancë, të cilët përdorin telefonin,
rrjetet informatike ose telematike ose midis personave prezentë bashkëbisedues.
38. Përgjimi, si mjet procedural i kërkimit të provës, ndërhyn në të drejtat dhe liritë themelore
të individit dhe konkretisht në të drejtën e individit për të komunikuar lirisht dhe në
fshehtësi të plotë, neni 36 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë2. Megjithatë kjo liri
mund të jetë objekt i kufizimit në rast se përdoret për të kryer aktivitete kriminale, prandaj
ajo mund të cenohet për arsye të një procesi penal sipas rregullave të parashikuara në
K.Pr.Penale. Përgjimi presupozon fshehtësinë e bisedës dhe ky fakt përcakton edhe një
karakteristikat e tij si akt i befasishëm që ka si mjet i kërkimit të provës gjatë fazës së
hetimit paraprak pa pasur nevojë për vënien në dijeni dhe realizimin e një debati për
domosdoshmërinë e përdorimit.
39. Si një akt i papërsëritshëm në aspektin kohor të kryerjes, por edhe të vlerësimit
procedural për marrjen e tij rezultati i përgjimit bëhet pjesë e fashikullit të gjykimit dhe
mbas shqyrtimit dhe të vlerësimit të tij kur ai gjendet i ligjshëm në parim kthehet në
provë. Vetëm në rastin kur bisedat janë të fshehta zbatohen garancitë procedurale të
parashikuara në nenin 222 të K.Pr.Penale3.
1
Neni 283/a/2 i K.Penal “Trafikimi i narkotikëve”
Importimi, eksportimi, tranzitimi dhe tregtimi, në kundërshtim me ligjin, i substancave narkotike ose psikotrope, si edhe i
farërave të bimëve narkotike, dënohet me burgim nga shtatë gjer në pesëmbëdhjetë vjet.
Po kjo vepër, kur kryhet në bashkëpunim ose më shumë se një herë, dënohet me burgim nga dhjetë gjer në njëzet vjet.
2
Neni 36 i Kushtetutës së Shqipërisë
Liria dhe fshehtësia e korrespondencës ose e çdo mjeti tjetër të komunikimit janë të garantuara.
3
N.222 i K.Pr.Penale “Vendimi për lejimin e përgjimit”
506
40. Përdorimi i përgjimit si mjet i kërkimit të provës kërkon si kushte:1) natyrën e veprës
penale 2) ekzistencën e dyshimit të arsyeshëm për ekzistencën e veprës penale
3) domosdoshmërinë e përdorimit si mjet për vazhdimin e hetimit dhe jo thjesht
përdorimin e tyre.
41. Rezultati i përfituar nga përgjimi shërben si provë në dy aspekte: i) në provueshmërinë e
komunikimit midis personave si një formë e njohjes dhe ii) përmbajtja e bisedës në lidhje
me raportin dhe faktet objekt bisede.
42. Provueshmëria e komunikimit vërtetohet nëpërmjet telefonave dhe kartave SIM të
regjistruara në emër të abonentit apo dhe përdoruesit të tij, si dhe tabulateve telefonike ku
janë të shënuara telefonatat hyrëse dhe dalëse. Në rastet e marrjes së tabulateve të
komunikimit nuk është e nevojshme zbatimi i garancive procedurale në lidhje me
përgjimin si mjet i kërkimit të provës. Ndërsa përsa i përket fakteve të pohuara në
përmbajtje të bisedave ato përbëjnë provë të plotë për atë çka pohohet në përmbajtjen e
tyre që ka lidhje me faktin penal.
43. Gjykata mund ta bazojë vendimin e saj vetëm në përmbajtjen e bisedës në rast se
përmbajtja e saj është e qartë, e kuptueshme, nuk ka asnjë paqartësi dhe nuk ka dyshime
për domethënien e përgjithshme të bisedës.
44. Në lidhje me vlerësimin e përgjimit si provë në rastet kur përmbajtja e saj është e qartë,
vlerësimi i saj për efekt provueshmërie është në vlerësimin e gjykatës së bashku me
provat e tjera. Çështja bëhet më vështirë për të bërë vlerësimin e rezultatit të përftuar dhe
të vlerës provuese në rastin kur mesazhi që përcillet në bisedë është i “koduar”. Është e
qartë se në shumë raste personat e përfshirë në aktivitet kriminal, për të vështirësuar
interceptimin e bisedave apo fshehjen e aktivitetin kriminal, përdorin biseda jo të
drejtpërdrejta për temën e bisedës, por e fshehin duke nënkuptuar fakte të tjera. Në këtë
rast, kur është i nevojshëm interpretimi i tyre, cila do të jetë vlera provuese? Kjo çështje
shtrohet sidomos në rastet kur biseda e përgjuar nuk është e plotë për shkak të metave
teknike në regjistrim apo për gjuhën e fshehtë të përdorur në bisedë.
45. Kolegji Penal vlerëson se në rastet kur biseda nuk është e plotë, është e
pakuptueshme ose jo në kuptim të drejtpërdrejtë të fjalëve apo të kuptimit të
përdorur, atëherë vlera provuese e përgjimit zbehet dhe bie në nivelin e indicies
duke e bërë të pasigurtë faktin penal që provohet dhe domosdoshmërisht kërkon
elementë konfirmues që duhet të vijnë nga prova të tjera, që të çojnë në dhënien e
një vendimi tej çdo dyshimi të arsyeshëm.
46. Për të konkluduar në fajësinë e të pandehurit, kërkohet një konfirmim i dyfishtë;
i) konfirmimi i parë është specifik dhe lidhet vetëm me këtë lloj prove, e cila duke qenë e
1. Me kërkesën e prokurorit ose të të dëmtuarit akuzues, gjykata autorizon përgjimin me vendim të motivuar për rastet e
lejuara me ligj, kur ai është i domosdoshëm për vazhdimin e hetimeve të filluara dhe kur ka prova të mjaftueshme për
vërtetimin e akuzës. Kundër vendimit të gjykatës që refuzon kërkesën mund të bëhet ankim i veçantë. Përgjimi në vende
publike, regjistrimi i numrave të telefonit, hyrës dhe dalës, si dhe përdorimi i pajisjeve gjurmuese të vendndodhjes
autorizohen nga prokurori. Kur njëri nga dy personat që do të përgjohen është i gatshëm të kryejë dhe të regjistrojë veprimin
përkatës, sipas marrëveshjes me oficerin e policisë gjyqësore, veprimi është i lejuar me autorizim të prokurorit.
2. Kur ka arsye të bazuara për të menduar se nga vonesa mund t’i vijë një dëm i rëndë hetimeve, prokurori vendos përgjimin
me akt të motivuar dhe njofton gjykatën menjëherë, por jo më vonë se njëzet e katër orë. Gjykata brenda dyzet e tetë orëve
nga vendimi i prokurorit bën vleftësimin me vendim të arsyetuar. Kur vleftësimi nuk bëhet në afatin e caktuar, përgjimi nuk
mund të vazhdojë dhe rezultatet e tij nuk mund të përdoren.
3. Vendimi për përgjimin tregon mënyrën e kryerjes dhe kohëzgjatjen e veprimeve, e cila nuk mund t’i kalojë pesëmbëdhjetë
ditët. Ky afat, me kërkesë të prokurorit, mund të zgjatet nga gjykata sa herë është e nevojshme, për një periudhë prej 20
ditësh kur procedohet për krime dhe 40 ditësh kur procedohet për krime të rënda. Në vendimin e gjykatës për përgjimin e
fshehtë, fotografik ose me video, ose për përgjimin e bisedave në vende private mund të autorizohet oficeri i policisë
gjyqësore ose specialisti i kualifikuar për të hyrë në këto vende, në mënyrë të fshehtë, duke vepruar në përputhje me
vendimin. Ky autorizim duhet të zbatohet brenda 15 ditëve.
4. Për kryerjen e përgjimit, prokurori vepron vetë ose me anën e një oficeri të policisë gjyqësore.
5. Në regjistrin që mbahet në prokurori shënohen aktet që urdhërojnë, autorizojnë, vleftësojnë ose zgjasin përgjimet, si dhe
fillimin e mbarimin e veprimeve të çdo përgjimi.
507
prejardhur nga një mjet për kërkimin e provës, në mënyrë që të vlerësohet si provë
rezultati, si të gjitha provat e tjera, për shembull dëshmia, akti i ekspertimit, etj., kërkohet
që të jetë bindëse për atë çka provon ose kur përmbajtja është e dyshimtë, e paqartë, të
konfirmohet me prova të tjera; dhe ii ) konfirmimi i dytë është i përgjithshëm, dhe buron
nga neni 152/1 i Kodit të Procedurës Penale, të cilit i nënshtrohen të gjitha llojet e
provave, sipas të cilit asnjë provë nuk ka vlerë të paracaktuar dhe çdo provë duhet t’i
nënshtrohet debatit gjyqësor, çka do të thotë se gjykata mund të japë një vendim fajësie
vetëm kur ekzistojnë të paktën prova të cilat e bëjnë vendimmarrjen tej çdo dyshimi të
arsyeshëm.
47. Në rastin objekt shqyrtimi gjykatat e faktit kanë gabuar duke e bazuar vendimin vetëm
mbi bazën e bisedave telefonike të zhvilluara midis të gjykuarve, në kushtet kur
përmbajtja nuk flet qartë për një aktivitetin kriminal, por pretendimin se është përdorur
një gjuhë e koduar që nënkupton trafikimin e lëndës narkotike dhe më pas shitjen në Itali,
sipas pretendimit të organit të akuzës. Siç del e provuar nga aktet e fashikullit të gjykimit
përgjimet telefonike nga akuza kanë filluar në muajin nëntor (përpara kapjes së lëndës
narkotike në qytetin e Milanos), fakt ky i cili ka ndodhur në datë 17.12.2008. Në këtë rast
përgjimi ka karakter parandalues pasi shërben për të parandaluar ndodhjen e një aktiviteti
kriminal dhe më pas gjurmimin deri në zbulimin e aktivitetit kriminal. Nuk rezulton asnjë
aktivitet gjurmues policor i transportimit të lëndës narkotike nga Shqipëria në Itali dhe të
implikimit të të gjykuarve si dërgues të mallit.
48. Midis të gjykuarve dhe personave që ju është kapur malli nuk ekziston asnjë telefonatë
hyrëse apo dalëse që të provonte njohjen midis tyre, si dhe bashkëpunimin e tyre në
trafikimin e lëndës narkotike të kapur.
49. Të dy gjykatat e faktit kanë mbështetur versionin e prokurorisë se droga, pasi është
transportuar nga të dy të gjykuarit Astrit Goçi, është marrë në dorëzim nga shtetasi Luan
Biberaj, duke u nisur nga komunikimet telefonike midis tij dhe të gjykuarit Arben Veliko
dhe më pas ju është dhënë shtetasve Eduart Toshkollari dhe Julian Kajdo.
50. Siç del nga aktet, jo vetëm hetimi i faktit, por edhe gjykimi i çështjes duke u konsideruar
si krim transnacional ka përfshirë dy juridiksione shtetërore të ndryshme, Italinë dhe
Shqipërinë. Fakti që personave që ju është kapur droga janë me kombësi dhe shtetësi
shqiptare nuk mund të shërbejë si provë se droga është trafikuar nga Shqipëria, ndërkohë
që ka shkëputje në zinxhirin e personave që janë të përfshirë në këtë aktivitet midis të
gjykuarve dhe personave që ju është kapur droga dhe të gjykuar në Itali dhe në asnjë rast
nuk është pohuar ky fakt nga personat që ju është kapur ne flagrancë.
51. Ndërkohë, sipas organit të akuzës shqiptare, pretendohet se droga është marrë në dorëzim
nga shtetasi Luan Biberaj, me të cilin ka biseduar i gjykuari Arben Veliko, i cili me pas ia
ka dhënë personave që ju është kapur. Ky fakt nuk provohet pasi shtetasi Luan Biberaj, i
cili akuzohet si ndërmjetës nga prokuroria shqiptareë jo vetëm që është identifikuar si
rezident në Milano, Itali, por as edhe nuk është hetuar dhe as është marrë në përgjegjësi
penale nga autoritet gjyqësore italiane për këtë fakt, çka e shmang plotësisht nga dyshimi
për bashkëpunim. Në këto kushte kur organi i akuzës nuk është në gjendje të provojë se
në ç’mënyrë ka kaluar posedimi i drogës nga të gjykuarit, të cilët në momentin e kapjes
ndodheshin në Shqipëri, tek personat që ju kap ajo në qytetin e Milanos në Itali, vetëm
indicja e siguruar nga përgjimet e bisedave midis tyre nuk arrin të provojë tej çdo dyshimi
të arsyeshëm akuzën e ngritur kundër tyre.
52. Rezultati i bisedave të përgjuara, në kushtet kur nga përmbajtja nuk del ky fakt, në këtë
rast nuk mund të shërbejë si provë e plotë tej çdo dyshimi të arsyeshëm për të provuar
akuzën e trafikimit të lëndëve narkotike në bashkëpunim, të parashikuar nga neni 283/a/2
i Kodit Penal. Në këtë rast përmbajtja e bisedës telefonike shërben si indicie për akuzën
dhe duke qenë e vetme nuk jep provueshmëri të plotë dhe nuk mund të japë sigurinë e
508
fajësisë. Ky vlerësim është në përputhje me nenin 152/2 të K.Pr.Penale, i cili kërkon
pluralitet indiciesh duke formuar në vlerësim një provë, me kusht që indicjet të jenë të
rëndësishme, të sakta dhe në përputhje me njëra-tjetrën.
53. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, nuk ka asnjë provë direkte ose indirekte në ngarkim të
gjykuarve që të vërtetojë kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të narkotikëve”, të
parashikuar nga neni 283/a/2 të Kodit Penal, por ka vetëm një indicie që vjen nga bisedat
telefonike të përgjuara të cilat nuk mund të provojnë tej çdo dyshimi të arsyeshëm
akuzën.
54. Përsa i përket të gjykuarve Arben Veliko dhe Latimir Hoxha, në lidhje me veprën penale
të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal 1,
kryerja e kësaj vepre penale nga këta dy të pandehur, ku gjatë kontrollit të ambienteve të
Shoqërisë “Agri” sh.p.k. në pronësi të të gjykuarit Arben Veliko, është gjetur dhe
sekuestruar një armë zjarri, pistoletë dhe një sasi prej 15 copë fishekësh luftarakë dhe një
krehër; ndërsa gjatë kontrollit personal të të gjykuarit Latimir Hoxha, i është gjetur dhe
sekuestruar një armë zjarri pistoletë dhe një krehër me 6 (gjashtë) fishekë dhe është
pranuar edhe prej tyre, prandaj vendimi i gjykatave të faktit, në lidhje me këtë pjesë do të
lihet në fuqi, duke u lënë në fuqi edhe pjesa e vendimit që ka të bëjë me disponimin që ato
kanë bërë në lidhje me provat materiale.
55. Përfundimisht, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se, në lidhje me të gjykuarit
Arben Veliko, Orges (Dritan) Jahelezi, Panajot Dhiamandi, Sokol Kashta, Astrit Goçi dhe
Latimir Hoxha, përsa i përket veprës penale të “Trafikimit të narkotikëve”, kryer në
bashkëpunim, të parashikuar nga neni 283/a/2, duke qenë se nga ana e gjykatave të faktit
janë shkelur nenet 4, 149, 150, 152 dhe 380 të Kodit të Procedurës Penale, çështja penale
në ngarkim të tyre do të pushohet, pasi ndjekja penale nuk mund të vazhdojë, konform
germës “a” të pikës 1 të nenit 442 të Kodit të Procedurës Penale dhe duhet të lihet ne fuqi
për pjeset e tjera te vendimit.
56. Për të gjykuarit Arben Veliko dhe Latimir Hoxha, në lidhje me veprën penale të
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal, si
dhe në lidhje me provat materiale, të disponuara në këtë gjykim, do të vendoset lënia në
fuqi e vendimit nr.52, datë 27.09.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë,
konform germës “a” të pikës 1 të nenit 441 të Kodit të Procedurës Penale.
1
N.278/2 K.Penal “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit”
Mbajtja e armëve, bombave apo minave, lëndëve plasëse pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose
me burgim deri në shtatë vjet.
509
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 4; 149; 150; 152; 380; 441/1
gërma “a” dhe 442/1 “a” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.52, datë 27.09.2011, të Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda, Tiranë, për të gjykuarin Arben Ali Veliko dhe Latimir Hakik Hoxha, për veprën
penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal.
Prishjen e vendimit nr.52, datë 27.09.2011, i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda,
Tiranë, dhe vendimi nr.24, datë 29.04.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të
Rënda Tiranë, dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarve Arben Ali Veliko,
Sokol Neki Kashta, Panajot Spiro Dhiamandi, Latimir Hakik Hoxha, Astrit Man Goçi, Orges
(Dritan) Feriz Jahelezi, për akuzën e “Trafikimit të lëndëve narkotikëve”, në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 283/a/2 i Kodit Penal.
Tiranë, më 20.03.2013
510
Nr.00-2013-881 i Vendimit (98)
VENDIM

në seancën e datës 20.03.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:
KËRKUES: SPIRO QËNDRO
OBJEKTI:
Ankim ndaj pushimit të vendimit të procedimit penal
nr.818, datë 13.11.2009 të Prokurorisë pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Baza ligjore: Neni 329 i Kodit të Procedurës Penale.

Pranimin e ankimit të ankuesit Spiro Qëndro.
Prishjen e vendimit (për pushimi të procedimit penal) nr.818, datë 13.11.2009
të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Fier dhe kthimin e çështjes për hetime të
mëtejshme.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.3 datë 20.01.2011, ka vendosur:

Parë Fier.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Vlorë, e cila

kërkon ndryshimin e vendimeve duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i pushimit nga ana e prokurorisë është i drejtë, pasi në rastin konkret fakti
ekziston por nuk parashikon nga ligji si vepër penale, ne referim të nenit 328, pika 1
shkronja “b” të K.Pr.Penale.
- Për sa i përket veprave penale të shkatërrimit të pronës, ndërtim të paligjshëm, si dhe
të shkatërrimit të pronës nga pakujdesia, prokuroria nga hetimet që ka realizuar duke
u bazuar edhe në mendimin e ekspertes ka arritur ne konkluzion se nga ana e shtetasit
Skënder Bendo nuk janë konsumuar elementët e veprës penale për veprat e
mësipërme.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier nga njëra anë arsyeton se shtetasi Skënder Bendo nuk
ka konsumuar elementet e veprës penale të mësipërme, por nga ana tjetër e vendos
vazhdimin e hetimeve, kjo në mënyrë kontradiktore.
511
- Detyra e gjykatës është të shikojë bazueshmërinë e vendimit të pushimit mbi bazën e
pretendimeve të ngritura në ankim nga ana e kërkuesit dhe kur ajo e gjen të bazuar
vendimin e pushimit e le atë në fuqi, në të kundër e shfuqizon duke e dërguar për
hetime të mëtejshme dhe urdhëron marrjen e provave të pretenduara nga ankuesi, që
nuk janë marrë gjatë hetimeve paraprake.
- Edhe eksperti i caktuar nga organi i prokurorisë është i fushës përkatëse. Gjithashtu,
gjykata nuk mund të japë urdhra dhe udhëzime për plotësimin e mbarëvajtjes së
hetimeve sepse një gjë e tillë nuk e ka kompetencë të saj. Këto atribute janë vetëm të
prokurorit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi pushimin e shqyrtimit të çështjes për shkak të parashkrimit të ndjekjes penale; e si
analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Ankuesi Spiro Qëndro, me kërkesën e paraqitur pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier,
kërkon anulimin e vendimit (për pushimin të procedimit penal) nr.818, datë 13.11.2009 të
Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Fier. Rezultoi nga aktet se në datën 19.09.2008, shtetasi
Spiro Qëndro e të tjerë kanë bërë kallëzim penal ndaj shtetasit Skënder Bendo me
pretendimin se ju janë shkatërruar banesat. Mbi bazën e këtij kallëzimi, Prokuroria e
Rrethit Gjyqësor Fier ka regjistruar procedimin penal nr.818 në datën 16.10.2008.
2. Nga ana e Prokurorisë pas kryerjes së disa veprimeve hetimore, me vendimin e datës
13.11.2009, prokurori i çështjes, në bazë të nenit 328/1 pika “b” e K.Pr.Penale, ka
vendosur pushimin e procedimit penal nr.818, datë 08.10.2008. Me shkresën nr.320/2
prot, datë 14.12.2009, vendimi i pushimit i është dërguar kallëzuesit Spiro Qëndro, i cili
duke mos qenë dakord e ka ankimuar në gjykatë. Sipas vendimit të pushimit të procedimit
penal nr.818, rezulton se organi i prokurorisë ka bërë disa veprime hetimore, lidhur me
faktin objekt hetimi.
3. Nga hetimet paraprake ka rezultuar se banesa e kallëzuesit është ndërtuar para 30 vjetëve.
Ngjitur me banesën e kallëzuesit, në një largësi rreth 40-70 cm, shtetasi Skënder Bendo
ka nisur të ndërtoj një banese tre katesh në Gusht të vitit 2003, pa leje të organeve
kompetente. Janë pyetur si persona që tregojnë rrethanat e hetimit shtetasit Ligor Qëndro,
Spiro Qëndro, Liljana Qëndro dhe Zhaneta Qëndro, të cilët kanë dhënë detaje rreth
dëmtimeve të banesës së tyre duke pretenduar se u janë dëmtuar muret që nga koha e
hapjes së themeleve të ndërtimit nga shtetasi Skënder Bendo, ndërsa soleta është dëmtuar
në muajin Mars të vitit 2005, nga rënia e krahut të vinçit që përdorej gjatë punimeve të
ndërtimit të banesës.
4. Deklaruesi Hamza Bendo, që ka punuar gjatë ndërtimit të banesës së vëllait të tij, Skënder
Bendo, e mohon faktin që dëmtimi i banesës së kallëzuesve të ketë qenë pasojë e kryerjes
së punimeve gjatë ndërtimit të banesës së vëllait të tij, dhe se dëmtimet kanë ardhur si
rezultat se banesa e kallëzuesve është banesë e vjetër.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.105, datë 26.02.2010, ka vendosur:
- Pranimin e ankimit të ankuesit Spiro Qëndro.
- Prishjen e vendimit (për pushimi të procedimit penal) nr.818, datë 13.11.2009 të
Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Fier dhe kthimin e çështjes për hetime të mëtejshme.
512
6. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.3, datë 20.01.2011, ka vendosur: Lënien në fuqi
të vendimit nr.105, datë 26.02.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier.
7. Gjykata e Apelit Vlorë, arsyeton:
Kjo gjykatë ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së rrethit për pranimin e kërkesës së
kërkuesve, por me tjetër arsyetim. Vendimi i pushimit të organit të prokurorisë është i
gabuar, pasi në këtë vendim rezulton që mungojnë elementët e veprës penale të
shkatërrimit të pronës me dashje, kjo parashikuar si vepër penale në bazë të nenit 150 i
Kodit Penal.
Në vendimin e tij trupi gjykues ndër të tjera arsyeton se “me veprimet e tij shtetasi,
Skënder Bendo dyshohet jo vetëm që ka konsumuar elementet e veprës penale të
shpërdorimit nga ana subjektive por mendojmë edhe ato objektive të kësaj vepre siç është
dëmtimet që kanë rezultuar në shtëpitë e të ankuesve”.
Përsa i përket shkaqeve të parashtruara në ankim, kjo gjykatë shprehet që gjykata e apelit
nuk po kalon kompetencat e prokurorit dhe nuk po merr rolin e prokurorit. E drejta e
gjykatës për të kontrolluar dhe vlerësuar ligjshmërinë dhe bazueshmërinë e vendimit të
pushimit të akuzës ose çështjes penale, përcaktohet në nenin 329 të K.Pr.Penale.
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur
8. Kundër vendimit nr.3, datë 20.01.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs
Prokuroria e Apelit Vlorë, e cila kërkon: Ndryshimin e vendimeve duke parashtruar dhe
shkaqet përkatëse të përmendura më lart në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
9. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.3, datë 20.01.2011 i Gjykatës
së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.105, datë 26.02.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier, duhet të prishen dhe të vendoset pushimi i çështjes për shkak të parashkrimit
të ndjekjes penale.
10. Organi i prokurorisë, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, në gjykimin e çështjes pranë Gjykatës
së Lartë ka kërkuar se çështja objekt gjykimi duhet të prishet pasi në këtë rast mungon
objekti i gjykimit, për faktin se Prokuroria pranë Rrethit Gjyqësor Fier ka rinisur hetimin
mbështetur në vendimin nr.105, datë 26.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe
në zbatim të detyrave të caktuara nga kjo gjykatë, prokuroria ka kryer një riekspertim
teknik lidhur me përcaktimin e vlerës së dëmit të shkaktuar.
11. Referuar kallëzimit dhe akteve të administruar në dosje ka rezultuar se ekzistojnë
elementët e veprës penale të “Shkatërrimit të pronës nga pakujdesia”, parashikuar nga
neni 161 të K.Penal, por për shkak se kanë kaluar 5 vjet nga koha kur është kryer vepra
penale, pa u marrë ndonjë person në cilësinë e të pandehurit, mbështetur në nenin 66/c të
K.Penal, ndjekja penale nuk duhet të vazhdojë.
12. Në këto rrethana, bazuar në nenin 328/d dhe 329 të K.Pr.Penale, prokurori ka vendosur
përsëri pushimin e këtij procedimi penal.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Vlorë ka zbatuar në
mënyrë të gabuar ligjin material e procedural penal në lidhje me lënien në fuqi të
vendimit nr.105, datë 26.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
14. Ankuesi Spiro Qëndro, në kallëzimin e paraqitur përpara organit të prokurorisë,
pretendon se ngjitur me shtëpinë e tij, shtetasi Skënder Bendo ka ndërtuar një banesë tre
katesh, pa leje të organeve kompetente dhe gjatë kryerjes së punimeve i ka shkaktuar
dëmtime banesës së kallëzuesit.
15. Sipas kallëzimit të paraqitur, i kallëzuari Skënder Bendo është transferuar në fshatin
Levan në vitin 2003 dhe në gusht të po këtij viti ka nisur të ndërtojë shtëpinë pranë
banesës të ankuesit Spiro Qëndro, duke sjellë edhe dëmtimet e banesës së këtij të fundit.
513
16. Për shkak të dëmtimeve që i ka pësuar banesa, ankuesi Spiro Qëndro më datë 19.09.2008
ka paraqitur kallëzim pranë organit të prokurorisë, duke e kallëzuar shtetasin Skënder
Bendo për këto dëmtime.
17. Në rastin konkret, personi i kallëzuar akuzohet për kryerjen e veprës penale të
“Shkatërrimit të pronës nga pakujdesia”, parashikuar kjo nga neni 161 të K.Penal,
dispozitë e cila parashikon si masë dënimi gjobë deri në tre vjet burgim.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në çështjen objekt gjykimi, gjen aplikim neni
661, paragrafi (c) i Kodit Penal, ku parashikohet se “Nuk mund të bëhen ndjekje penale
kur nga kryerja e veprës deri në çastin e marrjes së personit si të pandehur kanë kaluar:
pesë vjet për krimet që parashikojnë dënim gjer në pesë vjet burgim ose gjobë”.
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se dispozita e nenit 66 të Kodit Penal bën fjalë për
parashkrimin e ndjekjes penale me të cilin duhet kuptuar ndalimi që ekziston me ligj për
të ushtruar ndjekjen penale, në qoftë se, nga koha kur është kryer vepra penale, deri në
momentin e marrjes si të pandehur personit i cili akuzohet për këtë vepër, kanë kaluar
afatet e parashikuara në këtë dispozitë.
20. Nisur nga parashikimet e dispozitës të nenit 66 të Kodit Penal, Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe ai i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier duhet të prishen, për shkak të zbatimit të gabuar të ligjit
material e procedural penal.
21. Neni 66 i Kodit Penal, ka parashikuar rastet kur nuk mund të ushtrohet ndjekja penale,
kur nga momenti i kryerjes së saj dhe deri në çastin e marrjes së personit për të cilin
pretendohet se ka kryer veprën penale kanë kaluar afatet e parashikuara, nisur kjo nga
masa e dënimit që sanksionohen në dispozitat e këtij Kodi.
22. Në mbështetje të arsyetimit në mësipërm, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, në përputhje me nenin 66, paragrafi (c) të Kodit Penal, ndjekja penale
ndaj shtetasit Skënder Bendo nuk mund të ushtrohet.
23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.3, datë 20.01.2011 i Gjykatës së
Apelit Vlorë dhe vendimi nr.105, datë 26.02.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier,
duhet të prishen dhe të vendoset pushimi i çështjes për shkak të parashkrimit të ndjekjes
penale, parashikuar nga neni 66, paragrafi (c) të Kodit Penal të Republikës së Shqipërisë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.3, datë 20.01.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë, prishjen e
vendimit nr.105, datë 26.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe mospranimin e
ankimit të ankuesit Spiro Qëndro, për shkak të parashkrimit të ndjekjes penale.
Tiranë, më 20.03.2013
1
Neni 66 “Parashkrimi ndjekjes penale”
Nuk mund të bëhen ndjekje penale kur nga kryerja e veprës deri në çastin e marrjes së personit si të pandehur kanë kaluar:
a) njëzet vjet për krimet që parashikojnë dënim jo më të ulët se dhjetë vjet burgim ose dënim tjetër
më të rëndë;
b) dhjetë vjet për krimet që parashikojnë dënim nga pesë gjer në dhjetë vjet burgim;
c) pesë vjet për krimet që parashikojnë dënim gjer në pesë vjet burgim ose gjobë;
514
Nr.00-2013-1142 i Vendimit (99)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

BERAT, e përfaqësuar nga prokurori
Artur Selmani.
KUNDËR
TË GJYKUARVE: ARDJAN TABAKU, i mbrojtur nga avokati i
caktuar kryesisht nga gjykata, av.Skënder Breca.
ERVIS ALIBEAJ, i mbrojtur nga avokati
i caktuar kryesisht nga gjykata,
av. Sonila Çekrezi.
JOHAN ÇUKO, i mbrojtur nga avokati
Albert Golemi.
NDRIÇIM KAÇI, i mbrojtur nga avokati
Emiljano Braho.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Prodhim dhe shitje të narkotikëve”,
“Kultivim dhe shitje të narkotikëve”
dhe “Prodhim dhe mbajtje pa leje të armëve luftarake dhe municioneve”.
Baza Ligjore: Nenet 283/2, 284 dhe 278/3 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.10, datë 20.01.2010 ka vendosur:

a. Të deklarojë fajtor të pandehurin Ndriçim Kaçi, për “prodhim dhe shitje të
narkotikëve”, e kryer në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 283/2 të Kodit
Penal e dënon me 7 vjet e 6 muaj burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ndriçim Kaçi, për “kultivim të bimëve
narkotike” dhe në bazë të nenit 284/1 të Kodit Penal e dënon me 4 vjet
burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ndriçim Kaçi, për “prodhim dhe mbajtje pa
leje të armëve luftarake dhe municionit” dhe në bazë të nenit 278/3 të Kodit
Penal e dënon me 2 muaj burgim.
515
Në zbatim të nenit 55/2 të Kodit Penal e dënon të pandehurin Ndriçim Kaçi
me 9 (nëntë) vjet burgim.
Në bazë të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale i zbritet 1/3 e dënimit, duke
e dënuar përfundimisht të pandehurin Ndriçim Kaçi me 6 (gjashtë) vjet
burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga data 28.04.2009. Urdhërohet vuajtja e dënimit në
b. Të deklarojë fajtor të pandehurin Johan Çuko, për “prodhim dhe shitje të
narkotikëve”, e kryer në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 283/2 të Kodit
Penal e dënon me 7 vjet e 6 muaj burgim. Në bazë të nenit 406 të Kodit të
Procedurës Penale i zbritet 1/3 e dënimit, duke dënuar përfundimisht të
pandehurin Johan Çuko me 5 (pesë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga data 28.04.2009. Urdhërohet vuajtja e dënimit në
c. Të deklarojë fajtor të pandehurin Ervis Alibeaj, për “kundërshtim të
punonjësit të policisë së rendit publik” dhe në bazë të nenit 236/1 të Kodit
Penal e dënon me një vit burgim. Në bazë të nenit 406 të Kodit të Procedurës
Penale i zbritet 1/3 e dënimit, duke e dënuar përfundimisht të pandehurin Ervis
Alibeaj me 8 (tetë) muaj burgim.
Në bazë të nenit 261/1, germa “c” dhe 262 të Kodit të Procedurës Penale,
shuarjen e masës së sigurimit arrest në burg për të pandehurin Ervis Alibeaj të
caktuar me vendimin nr.40, datë 01.05.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat dhe urdhërohet lirimi i menjëhershëm i tij.
d. Pushimin e gjykimit të çështjes penale ndaj të pandehurit Ardjan Tabaku, i
akuzuar për “prodhim dhe shitje të narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/2,
në bazë të nenit 387/1 në lidhje me nenin 290/1, shkronja “c” të Kodit të
Procedurës Penale për shkak se fakti penal për këtë të pandehur nuk ekziston.
Në bazë të nenit 389/1 të Kodit të Procedurës Penale urdhërohet lirimi i të
pandehurit Adrian Tabaku duke i hequr masën e sigurimit personal arrest në
burg, të caktuar me vendimin nr.44, datë 01.05.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat.

Lënien në fuqi të vendimit nr.10, datë 20.01.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, me datën 14.02.2011 ka paraqitur rekurs,

nëpërmjet avokatëve të tij Vojo Bregu dhe Emiliano Braho, i gjykuari Ndriçim Kaçi, me anën
e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit nr.10, datë 20.01.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat dhe të vendimit nr.68, datë 09.02.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe, duke
u gjykuar çështja në fakt, pushimin e gjykimit të çështjes për shkak se nuk provohet fajësia e
të pandehurit.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në datën 04.03.2011, ka paraqitur rekurs

prokurori i apelit Enrik Haxhiraj, me anën e të cilit ka kërkuar: Lënien në fuqi të vendimit
nr.68, datë 09.02.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit nr.10, datë 20.01.2010 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, në pjesët e cilësimit juridik dhe të fajësisë për të
pandehurit Ndriçim Kaçi dhe Johan Çuko.
516
Ndryshimin e masave të dënimit në ngarkim të dy të pandehurve, duke i dënuar:
Ndriçim Kaçin në bazë të nenit 283/2 të Kodit Penal me 10 vjet burgim, në bazë të
nenit 284/1 të Kodit Penal me 4 vjet burgim dhe, në bazë të nenit 278/3 të Kodit Penal me 6
muaj burgim. Përfundimisht, në bazë të nenit 55 të Kodit Penal, dënimin e të pandehurit
Ndriçim Kaçi me 12 vjet burgim. Në bazë të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale t’i
zbritet 1/3 e dënimit”, duke u dënuar me 8 (tetë) vjet burgim.
Johan Çuko në bazë të nenit 283/2 të Kodit Penal të dënohet me 12 vjet burgim. Në
bazë të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, t’i zbritet 1/3 e dënimit, duke u dënuar me 8
(tetë) vjet burgim.
Ndryshimin e vendimit nr.68, datë 09.02.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.10, datë 20.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, në ngarkim të të
pandehurve Ervis Alibeaj dhe Ardian Tabaku në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ervis Alibeaj, për “prodhim dhe shitje të
narkotikëve”, e kryer në bashkëpunim dhe, në bazë të nenit 283/2 të Kodit Penal, të dënohet
me 10 vjet burgim. Në bazë të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale t’i zbritet 1/3 e
dënimit”, duke u dënuar përfundimisht i pandehuri Ervis Alibeaj me 6 (gjashtë) vjet e 8
(tetë) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ardian Tabaku, për “prodhim dhe shitje të
narkotikëve”, e kryer në bashkëpunim dhe, në bazë të nenit 283/2 të Kodit Penal, të dënohet
me 7 vjet burgim. Në bazë të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale t’i zbritet 1/3 e
dënimit”, duke u dënuar përfundimisht i pandehuri Ardian Tabaku me 4 (katër) vjet e 8
(tetë) muaj burgim.

Lartë, Artur Selmani, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të
gjykatës së apelit lidhur me cilësimin juridik të veprës penale; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit
Ndriçim Kaçi, av. E.Braho, i cili kërkoi ndryshimin e të dy vendimeve dhe pushimin e
gjykimit në ngarkim të të gjykuarit; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Johan Çuko, av.
A.Golemi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dëgjoi mbrojtësin e të
gjykuarit Ervis Alibeaj, av. S.Çekrezi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
apelit; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
të drejtë të ligjit material dhe procedural penal dhe si i tillë ai do të lihet në fuqi.
Në datën 25.03.2009 kanë nisur përgjimet e bisedave telefonike midis të gjykuarve
Ndriçim Kaçi dhe Johan Çuko. Nga zbardhja e bisedave telefonike rezulton që i gjykuari
Ndriçim Kaçi ka kërkuar nga i gjykuari Johan Çuko blerjen e lëndës narkotike.
Në datën 28.04.2009, rreth orës 13.00, Qendra Kombëtare e Përgjimeve ka njoftuar
oficerët e policisë gjyqësore se i pandehuri Ndriçim Kaçi kishte komunikuar me të
pandehurin Johan Çuko dhe pritej që ky i fundit të shkonte në Kuçovë.
Oficerët e policisë gjyqësore kanë organizuar katër grupe vëzhgimi dhe, një prej tyre
është vendosur në Urën Vajgurore.
Nga ora 14.00 e datës 28.04.2009 dhe në vazhdim është mbajtur nën vëzhgim makina
tip “range rover” me targa FR0971D me dy persona në të, si dhe makina tip “mercedes” me
targa BR2276A me drejtues mjeti të pandehurin Adrian Tabaku.
517
Gjatë kësaj periudhe, i pandehuri Ndriçim Kaçi që ndodhej në makinën “range rover”,
së bashku me të gjykuarin Ervis Alibeaj, ka komunikuar në telefon me të pandehurin Adrian
Tabaku, deri sa ky i fundit i ka dorëzuar atij makinën “mercedes”, dhe është futur në një
lokal.
Në orën 15.40 të datës 28.04.2009, të dy mjetet kanë dalë nga Kuçova dhe janë nisur
në drejtim të Urës Vajgurore. Mjetin “range rover” me targa FR0971D e drejtonte i gjykuari
Ervis Alibeaj, ndërsa mjetin tip “mercedes” me targa BR2276A e drejtonte i gjykuari
Ndriçim Kaçi me të gjykuarin tjetër Johan Çuko.
Të njoftuar më parë, grupi i vëzhgimit së bashku me efektiva të policisë rrugore, kanë
bërë shenjë për ndalimin e tyre. Ndërsa drejtuesi i mjetit “mercedes” me targa BR2276A ka
ndaluar dhe i është nënshtruar verifikimit të policisë, drejtuesi i mjetit “range rover”, me targa
FR0971D nuk i është bindur urdhrit të policisë. Ka devijuar rrugën, ka goditur makinën e
policisë dhe disa metra më tej, drejtuesi i mjetit ka hapur derën e makinës dhe është hedhur
nga makina në ecje e sipër, duke u përpjekur të largohet me vrap nga ndjekja e policisë.
Forcat e policisë kanë mundur të bëjnë ndalimin e drejtuesit të mjetit, i cili ishte Ervis Alibeaj
dhe gjatë kontrollit të makinës së braktisur janë gjetur 44,375 kg lëndë bimore e dyshuar
cannabis sativa. Në kontrollin e ushtruar, më datë 29.04.2009 në mjetin “mercedes” me targa
BR2276A janë gjetur 21 gram lëndë bimore e dyshuar cannabis sativa.
Nga akt ekspertimi kimik i lëndës bimore ka rezultuar se materiali bimor i gjetur në të
dy makinat ka qenë bimë e cannabis sativa.
Gjatë kontrollit të banesës së të gjykuarit Ndriçim Kaçi janë gjetur 148 bimë cannabis
sativa L, të kultivuara në vazo, 146 fishekë me kalibër 7.62 mm, si dhe 14 fishekë me kalibër
9 mm.
E. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.10, datë 20.01.2010 ka
vendosur:
a. “Të deklarojë fajtor të pandehurin Ndriçim Kaçi, për “prodhim dhe shitje të
narkotikëve”, e kryer në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 283/2 të Kodit Penal e dënon me 7
vjet e 6 muaj burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ndriçim Kaçi, për “kultivim të bimëve narkotike”,
dhe në bazë të nenit 284/1 të Kodit Penal e dënon me 4 vjet burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ndriçim Kaçi, për “prodhim dhe mbajtje pa leje të
armëve luftarake dhe municionit” dhe në bazë të nenit 278/3 të Kodit Penal e dënon me 2
muaj burgim.
Në zbatim të nenit 55/2 të Kodit Penal e dënon të pandehurin Ndriçim Kaçi me 9
(nëntë) vjet burgim.
Në bazë të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale i zbritet 1/3 e dënimit, duke e
dënuar përfundimisht të pandehurin Ndriçim Kaçi me 6 (gjashtë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga data 28.04.2009. Urdhërohet vuajtja e dënimit në burg të
b. Të deklarojë fajtor të pandehurin Johan Çuko, për “prodhim dhe shitje të
narkotikëve”, e kryer në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 283/2 të Kodit Penal e dënon me 7
vjet e 6 muaj burgim.
Në bazë të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale i zbritet 1/3 e dënimit, duke e
dënuar përfundimisht të pandehurin Johan Çuko me 5 (pesë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga data 28.04.2009. Urdhërohet vuajtja e dënimit në burg të
c. Të deklarojë fajtor të pandehurin Ervis Alibeaj, për “kundërshtim të punonjësit të
policisë së rendit publik” dhe në bazë të nenit 236/1 të Kodit Penal e dënon me një vit
518
burgim. Në bazë të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale i zbritet 1/3 e dënimit, duke e
dënuar përfundimisht të pandehurin Ervis Alibeaj me 8 (tetë) muaj burgim.
Në bazë të nenit 261/1, germa “c” dhe 262 të Kodit të Procedurës Penale shuarjen e
masës së sigurimit arrest në burg për të pandehurin Ervis Alibeaj të caktuar me vendimin
nr.40, datë 01.05.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe urdhërohet lirimi i
menjëhershëm i tij.
d. Pushimin e gjykimit të çështjes penale ndaj të pandehurit Ardjan Tabaku, i
akuzuar për “prodhim dhe shitje të narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal,
në bazë të nenit 387/1 në lidhje me nenin 290/1, shkronja “c” të Kodit të Procedurës Penale
për shkak se fakti penal për këtë të pandehur nuk ekziston.
Në bazë të nenit 389/1 të Kodit të Procedurës Penale urdhërohet lirimi i të
pandehurit Adrian Tabaku, duke i hequr masën e sigurimit personal arrest në burg, të
caktuar me vendimin nr.44, datë 01.05.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat”.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.68, datë 09.02.2011, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.10, datë 20.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat”.
F. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Gjykata e apelit çmon se pretendimi i organit të akuzës se i pandehuri Ervis Alibeaj
ka lidhje me ngjarjen për akuzën e “Prodhimit dhe shitjes së lëndëve narkotike” parashikuar
nga neni 283/2 dhe 22 të K.Penal, është i pambështetur në prova, pasi mungesa e të provuarit
të marrëveshjes midis të pandehurit Ervis dhe Johan, si dhe të pandehurve të tjerë, nuk mund
ta ngarkojë me përgjegjësi penale si bashkëpunëtor.
Duke analizuar ankimin e organit të Prokurorisë, ndaj të pandehurit Ardian Tabaku,
për të cilin gjykata e shkallës së parë ka vendosur pushimin e çështjes penale, me argumentin
se ndaj tij nuk është provuar fakti penal, gjykata e apelit e çmon të drejtë, të bazuar në ligj e
prova, përfundimin e arritur.
Gjatë gjykimit në shkallë të parë nuk është provuar bashkëpunimi i tij jo vetëm me të
pandehurin Ndriçim Kaçi ,por dhe të pandehurit e tjerë në kryerjen e veprës penale të
parashikuar nga neni 283/2 dhe 22 të Kodit Penal.
Ndryshe nga sa është pretenduar nga organi i akuzës, nuk rezulton e provuar
marrëveshja midis të pandehurit Ardian Tabaku dhe Ndriçim Kaçi, si para ngjarjes ashtu dhe
gjatë kryerjes së saj.
Në rastin konkret, biseda telefonike midis dy të pandehurve për dorëzimin e makinës
tip benz pronë e tij të pandehurit Ardian Tabaku, pa u konkretizuar dhe implikuar me
marrëveshje ku të përcaktohej ndihma dhe bashkëpunimi, nuk mund të përmbushin kërkesat e
bashkëpunimit për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 283/2 dhe 22 të K.Penal.
Nga biseda telefonike e bërë midis tyre rezulton që i pandehuri Ndriçim Kaçi t’i ketë
kërkuar të pandehurit Ardian Tabaku t’i çonte makinën në fundin e bulevardit të qytetit të
Kuçovës, tek ish ndërmarrja komunale e qytetit, por në këtë bisedë të transkriptuar nuk është
përcaktuar që për çfarë do t’i jepte i pandehuri Ardian Tabaku makinën të pandehurit Ndriçim
Kaçi, për të provuar marrëveshjen dhe bashkëpunimin në kryerjen e veprës penale për të cilën
është akuzuar.
Në ankimin e ushtruar nga organi i prokurorisë ndaj të pandehurit Ardian Tabaku
është ngritur gjithashtu pretendimi tjetër, se materiali bimor i gjetur në derën e parë të
pasagjerit të automjetit të të pandehurit Ardian Tabaku, ku ishte ulur i pandehuri Johan Çuko,
provon faktin se kjo lëndë është mbajtur nga i pandehuri Ardian Tabaku, veprime të cilat
kanë lidhje me pasojën, ç’ka provon marrëveshjen midis tyre dhe bashkëpunimin për kryerjen
e veprës penale për të cilën është akuzuar.
519
Gjykata e apelit konstaton se pretendimet e ngritura nuk qëndrojnë, pasi ato nuk
gjejnë mbështetje në provat e administruara, pasi në bisedat e transkriptuara ndërmjet të
pandehurit Ardian Çuko dhe Ndriçim Kaçi nuk rezultojnë biseda implikuese për realizimin e
veprës penale. Gjithashtu, automjeti i të pandehurit Ardian Tabaku, tip benz, është kapur nga
policia pas një ore e dhjetë minuta pasi i është dorëzuar të pandehurit Ndriçim Kaçi.
Ndërsa materiali bimor i gjetur në makinë, i cili është i njëjtë me atë të gjetur në
makinën range rover, është pranuar nga i pandehuri Johan Çuko se ishte mostër e materialit të
tij që u gjet në bagazh.
Pra, ndryshe nga sa është parashtruar në ankim nga organi i prokurorisë, nuk rezulton
të jetë provuar marrëveshja midis dy të pandehurve dhe në këtë kontekst arrihet në
konkluzionin se bashkëpunimi i tyre ka mbetur në kuadrin e dyshimeve.
Në analizë të përgjithshme të provave të marra në shqyrtimin në këtë proces. gjykata e
apelit konkludon se drejt është vendosur pushimi i çështjes ndaj të pandehurit Ardian Tabaku,
pasi në ngarkim të tij nuk ekzistojnë prova që të provojnë faktin se i pandehuri Ardian
Tabaku ka pasur dijeni për lëndën narkotike të gjetur në makinën e tij, si dhe nuk është
provuar se materiali i bimës narkotike është mbajtur prej tij.
Gjykata e apelit çmon se fakti që i pandehuri ka dorëzuar mjetin tek i pandehuri
Ndriçim Kaçi dhe që oficerët e policisë gjyqësore kanë gjetur mostra të materialit bimor, pas
një orë e dhjetë minuta, mbeten dyshime dhe nuk provojnë kryerjen e veprës penale në
bashkëpunim pasi nuk harmonizohet me provat e tjera, që të konfirmojnë vërtetësinë e tyre.
G. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Gjykata e Apelit Vlorë ka zbatuar drejt ligjin material dhe procedural dhe për
rrjedhojë vendimi duhet lënë në fuqi.
Pas shqyrtimit në tërësi të provave, duke i çmuar ato sipas bindjes së formuar,
konform dhe kërkesave të nenit 380 dhe 390 të K.Pr.Penale, me të drejtë të dy gjykatat kanë
arritur në përfundimin se duhet deklaruar fajtor i gjykuari Johan Çuko dhe Ndriçim Kaçi
për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së lëndës narkotike”, në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal. I gjykuari Kaçi ishte në rolin e shitësit dhe i gjykuari
Çuko në rolin e blerësit.
I gjykuari Kaçi është provuar gjatë gjykimit që kultivonte bimë narkotike në oborrin
e banesës së tij. Për këtë fakt veprimet e tij janë kualifikuar sipas nenit 284/1 të K.Penal.
Gjithashtu për shkak se gjatë kontrollit të banesës atij i janë gjetur fishekë të kalibrit 7.62
mm, të kalibrit 9 mm që sipas aktit të ekspertimit teknik janë të rregullt, me të drejtë të dy
gjykatat e kanë deklaruar fajtor edhe për veprën penale të parashikuar nga neni 278/3 i
K.Penal.
Në lidhje me të gjykuarin Ervis Alibeaj, nuk është arritur të provohet, gjatë
gjykimit, se ai ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet dhe konkretisht atë të parashikuar
nga neni 283/2 i K.Penal. Me të drejtë të dyja gjykatat kanë krijuar bindjen e brendshme se i
gjykuari nuk ka pasur dijeni se makina që po drejtonte kishte lëndë narkotike.
Ky i gjykuar mban përgjegjësi për kryerjen e veprës penale të “Kundërshtimit të
punonjësit të policisë”, parashikuar nga neni 236/1 i K.Penal, pasi kur i kërkoi grupi i
vëzhgimit që të ndalonte makinën ai nuk e zbatoi këtë kërkesë të tyre.
Në lidhje me të gjykuarin Adrian Tabaku me të drejtë të dyja gjykatat kanë çmuar
se ky i gjykuar nuk e ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet. Jo vetëm që gjatë
përgjimeve nuk ka rezultuar se ai ka folur me të gjykuarit e tjerë, por edhe gjatë kontrollit të
banesës së tij nuk i është gjetur asnjë send i kundra ligjshëm. Ai nuk ka përgjegjësi penale as
për bashkëpunimin me të gjykuarin tjetër Ervis Alibeaj, prandaj prokuroria nuk duhej të
kishte filluar procedimin penal. Me të drejtë të dy gjykatat kanë pushuar gjykimin bazuar në
nenin 389/1 të K.Pr.Penale.
520
Përfundimisht, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të bazuar në ligj vendimin e
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe çmon se duhet lënë në fuqi si për kualifikimin ligjor të veprave
penale të kryera nga të gjykuarit, ashtu edhe për masat e dënimit.
PЁR KЁTO ARSYE

VENDOSI
521
Nr.00-2013-699 i Vendimit (100)
VENDIM

TË GJYKUARIT: KOSTANDIN KONDA
A K U Z U A R:
"Vrasjes me dashje" për motive të dobëta.
Baza ligjore: Neni 84/a i K.Penal i vitit 1993.

Deklarimin fajtor të të pandehurit Kostandin Konda për veprën penale të
vrasjes me paramendim, parashikuar nga neni 78/1 të Kodit Penal dhe në bazë
të neneve 78/1 dhe 50/i të Kodit Penal dënimin e tij me 16 (gjashtëmbëdhjetë)
vjet burgim, duke i filluar llogaritja e dënimit nga dita e arrestimit 08.07.2008.

Fier dhe pushimin e çështjes ndaj të pandehurit, Kostandin Konda, pasi nuk
provohet fajësia e tij.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs

Prokurori i Prokurorisë së Apelit Vlorë, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm, duke
- Janë shkelur rregulla që kanë të bëjnë me hedhjen e shortit. Ndonëse për çështjen
objekt gjykimi është hedhur short, procesverbali i hedhjes së tij nuk përmban datë
shorti dhe as numrin e çështjeve konkrete që i ka rënë gjyqtarit për gjykim. Nga
përmbajtja e tij nuk del që shorti është elektronik apo biletë shorti.
- Janë shkelur rregullat që kanë të bëjnë me pjesëmarrjen e gjyqtarëve në gjykim të cilët
janë të të njëjtit Kolegj Zgjedhor.
- Sipas, rregullores, gjyqtari Vasil Hanxhari gjykon me gjyqtarët Gjinovefa Gaba dhe
Iliba Beztai. Në rastin tonë nuk rezulton që këto dy gjyqtarë të kenë hequr dorë nga e
drejta e gjykimit të kësaj çështjeje. Gjithashtu edhe palët nuk kanë bërë kërkesë për
përjashtimin e tyre. Edhe në kërkesën për zëvendësim të gjyqtarëve që ka bërë
gjyqtari Hanxhari është përmendur pengesa e Gjinovefës me avokatin Xhuveli, pasi
522
janë kushërinj të parë, por në dosje nuk rezulton asnjë njoftim lidhur për këtë avokat.
A mos vallë është përdorur emri i avokatit vetëm e vetëm për përjashtimin e gjyqtares
Gjinovefa?
- Mënyra e zëvendësimit të këtyre dy gjyqtarëve është në kundërshtim me nenet 17,
18/…23 të Kodit të Procedurës Penale, që kanë të bëjnë me rastet e heqjes dorë të
gjyqtarëve dhe me kërkesat e palëve për përjashtim.
- Në rastin konkret duhet të ishte bërë hapja e seancës gjyqësore, duhet të ishte
verifikimi i paraqitjes së palëve në proces dhe mbas kësaj të ishin parashtruar shkaqet
që pengonin gjyqtarët, në përbërjen e këtij kolegji.
- Mosrespektimi i dispozitave që kanë të bëjnë me njoftimin e të pandehurit e
mbrojtësit të tij, kur pjesëmarrja e tyre është e detyrueshme, sipas kërkesave të nenit
428, pika 1/c e K.Pr.Penale e bëjnë vendimin absolutisht të pavlefshëm, prandaj ai
duhet të prishet dhe çështja të kalojë për rigjykim.
- Gjykata e Apelit Vlorë ka legjitimuar edhe paligjshmërinë e lejuar nga gjykata e
faktit, lidhur me akuzat e reja, të parashikuara konkretisht nga neni 373 dhe 376 të
K.Pr.Penale, në një kohë ajo duhet të prishte vendimin e ta kthente çështjen për
rigjykim në të njëjtën gjykatë, por me tjetër trup gjykues, për shkak të shkeljeve
procedurale që kanë të bëjnë me akuzat apo rrethanat rënduese.
- Në kërkesën për gjykim, prokurori nuk ka përmendur rrethanën rënduese të
parashikuar nga neni “i” i nenit 50 të Kodit Penal dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier
në mënyrë mekanike duke marrë atributet e prokurorit dhe kompetencat e tij, i shton
në kundërshtim me kërkesat e ligjës, sipas nenit 373 të K.Pr.Penale rrethanën
rënduese të mësipërme.
- Sipas nenit 375 të Kodit të Procedurës Penale, gjykata vetëm në vendimin
përfundimtar mundet t’i japë faktit një përcaktim të ndryshëm nga ai që ka bërë
prokurori ose i dëmtuari akuzues, më të lehtë ose më të rëndë, me kusht që vepra të
jetë në kompetencën e saj. Për këtë gjykata e apelit duhet ta prishte vendimin e
mësipërm dhe të kthente çështjen për rigjykim në të njëjtën gjykatë dhe me tjetër trup
gjykues.
- Provat që i ka administruar gjykata e faktit i janë nënshtruar shqyrtimit gjyqësor,
kurse gjykata e apelit pa asnjë provë të re ka vendosur të pushojë çështjen penale në
ngarkim të pandehurit Kostandin Konda.
- Akuza në ngarkim të të pandehurit është plotësisht e provuar me provat e
administruara në dosje, siç janë përgjimet ambientale, thëniet e dëshmitarëve, etj., që
e implikojnë të pandehurin në kryerjen e kësaj vepre penale.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; mbrojtësin e të gjykuarit Kostandin
Konda, av. Ilirjan Deshalla, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe
pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.429, datë 16.12.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë shkelje të
ligjit procedural dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim.
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e gjykimit në të dy shkallët e gjykimit ka
rezultuar e provuar se:
523
1. I gjykuari Kostandin Konda është banor i qytetit të Fierit, po kështu edhe viktima
Bashkim Hamitaj. I gjykuari kishte lidhje shoqërore me nipin e viktimës, shtetasin
Altin Bode. Ndërmjet të gjykuarit dhe viktimës, ka patur një grindje, ku si shkak ka
shërbyer grindja midis të gjykuarit dhe nipit të viktimës, ku nipi i viktimës, Altini ka
pësuar dëmtime në hundë, ndërsa viktima pas disa kohësh ka qëlluar të gjykuarin
duke e plagosur me kaçavidë në sup.
2. Viktima Bashkim Hamitaj në mbrëmjen e datës 16.08.1993 ka qenë në lokalin e
shtetasit Sadik Zani, tek Kryqëzimi i Grecallisë, së bashku me shokun e tij, Ramiz
Leka. Rreth orës 2200, është ndarë me të dhe është drejtuar për në banesën e tij, në
Lagjen “15 Tetori”, në Fier. Rreth orës 2300, teksa ngjitej në shkallët e jashtme të
banesës së tij, është qëlluar dy herë me çifte në shpatullën e majtë. Menjëherë, i
dëmtuari, është kthyer dhe ka parë tek gardhi i jashtëm i shtëpisë, shtetasit Kostandin
Konda dhe një shtetas që e therrisnin ”Lana” e që pasi e kanë qëlluar, janë larguar me
vrap. Në vendin e ngjarjes kanë shkuar fillimisht shtetasit Astrit Lika, shok i ngushtë i
viktimës dhe Klement Lika dhe më tej automjeti me forcat e policisë të cilët e kanë
shoqëruar të dëmtuarin në spital, por në datën 18.08.1993 ka vdekur si pasojë e
goditjeve të marra.
3. Në datë 13.11.1993 organi i prokurorisë bazuar në nenin 97/2 të Kodit të Procedurës
Penale në fuqi ka vendosur pezullimin e hetimeve të këtij procedimi penal, pasi nuk u
arrit të zbulohej autori. Ky procedim ka mbetur i pezulluar deri në datën 28.02.2008
kur me vendim të Prokurorit të rrethit është shfuqizuar vendimi i pezullimit të kësaj
çështje, duke u urdhëruar rifillimi i hetimeve të regjistruara si procedim penal nr.192 i
vitit 2008.
4. Me vendimin nr.325, datë 16.06.2008 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka caktuar
masën e sigurimit “arrest në burg” ndaj të gjykuarit Kostandin Konda, i dyshuar për
vrasjen e shtetasit Bashkim Hamitaj. Sipas shkresës nr.3497/6 prot., datë 30.12.2008
të Drejtorisë së marrëdhënieve me jashtë të Zyrës së Prokurorit të Përgjithshëm
rezulton se pas kapjes në shtetin grek të shtetasit Kostandin Konda, ai është ekstraduar
në zbatim të vendimit gjyqësor nr.325, datë 16.06.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier. Pasi është bërë i mundur ekzekutimi i masës së sigurimit “arrest në
burg” në datë 25.12.2008, ora 09:30 ndaj këtij shtetasi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Fier pas verifikimit të zbatimit të masës së sigurimit me vendimin nr.626, datë
27.12.2008 ka lënë në fuqi masën e sigurimit “arrest në burg” të caktuar me vendimin
nr.325, datë 16.06.2008 ndaj të arrestuarit Kostandin Konda.
5. Pas kryerjes së veprimeve hetimore organi procedues në datë 25.12.2008 i ka njoftuar
të pandehurit Kostandin Konda akuzën për veprën penale të “Vrasjes me dashje për
motive të dobëta”, të parashikuar nga neni 84/a të Kodit Penal të vitit 1993 dhe me
vendimin e datës 17.02.2009 ka vendosur dërgimin e çështjes në gjyq.
6. Nga gjykata janë administruar dhe vlerësuar një sërë provash shkencore e me
dëshmitarë si: akti mjeko-ligjor nr.46, datë 23.08.1993 ”Mbi ekzaminimin e kufomës
së shtetasit Bashkim Hamitaj” dhe procesverbalin e këqyrjes së kufomës së këtij
shtetasi të datës 18.08.1993; dëshmitë e deshmitarit Bilbil Hamitaj, vëllai i viktimës;
Dëshmitari Rifat Hamitaj, vëllai i viktimës; Dëshmitares Fatmira Veshaj, kunata e
viktimës; Dëshmitarit Ramiz Leka shok i viktimës; Dëshmitari Astrit Lika, shoku i
ngushtë me viktimën; Dëshmitarit Klement Lika; Dëshmitari Fadil Meçe, djalë halle
me viktimën; babait të të gjykuarit Minella Konda. Dëshmitari Xhaferr Xhoxhaj me
detyrë oficer i Policisë Gjyqësore në Degën e Brendshme Fier; Dëshmitarët Sotir
Kristuli dhe Efigjeni Kristuli të cilët kanë miqësi me familjen e Minella Kondës;
dëshmitari Myzafer Dule fqinj i të gjykuarit.
524
7. I gjykuari gjatë gjykimit ka mbajtur qëndrim mohues në lidhje me veprën dhe ka
kërkuar pafajësi.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.25, datë 02.02.2010, ka vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Kostandin Konda për veprën penale të vrasjes me
paramendim, parashikuar nga neni 78/1 i Kodit Penal dhe në bazë të neneve 78/1 dhe
50/i të Kodit Penal dënimin e tij me 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim, duke i filluar
llogaritja e dënimit nga dita e arrestimit 08.07.2008.
9. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.429, datë 16.12.2010, ka vendosur:
i. Prishjen e vendimit nr.25, datë 02.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe
pushimin e çështjes ndaj të pandehurit Kostandin Konda, pasi nuk provohet fajësia e
tij.
10. Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs
Prokurori i Prokurorisë së Apelit Vlorë, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm
duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
11. Gjykata e Apelit Vlorë, në vendimin se saj, konkludon se vendimi i Gjykatës së
Shkallës së Parë Fier nuk është rrjedhojë e vlerësimit të drejtë të provave të shqyrtuara
në seancë gjyqësore dhe arsyeton: “...deklarimet e dëshmitarëve mbi të cilët është
mbështetur vendimi i fajësisë së gjykatës, asnjë prej tyre nuk pranon që t’i jetë thënë
nga viktima se autori i vrasjes ka qenë i pandehuri Kostandin Konda si autor, apo t’a
ketë parë autorin të pandehurin Kostandin Konda... edhe përsa i përket motivit të
ngjarjes, siç e përshkruan gjykata në vendimin e saj, nuk është aspak bindës..edhe
nëse do të proanohet grindja mes të pandehurit Kostandin dhe nipit të viktimës Altin
Bode, disa muaj më parë (shokë njëri-me tjetrin) të cilit i është thyer hunda në atë
masë sa i është dashur edhe ndërhyrja kirurgjikale për t’a sjellë në gjendjen e
mëparshme, arsye për një hakmarrje të mundshme ndaj të pandehurit Kostandin
Konda kanë pasur ata (viktima dhe nipi i tij Altin) dhe jo i pandehuri. ...përmbajtja e
dëshmisë së dëshmitarit Refit Hamitaj, i cili ka pranuar gjatë hetimeve se viktima i ka
marë Arben Meces me forcë 1 milion lekë dhe e ka godiur dhe nuk ia kishte kthyer..
në këto rrethana kur prej provave të marra në përputhje me ligjin nuk hedh dritë mbi
autorisinë e të pandheurit Kostandin Konda për veprën penale të vrasjes së shtetasit
Bilbil Hamitaj, gjykata e apelit çmon se vendimi i gjykatës së shkallës së parë do të
prishet dhe çështja ndaj tij do të pushohet..”.
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i prokuororit duhet të
pranohet pjesërisht dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë nr.429, datë
16.12.2010 duhet të prishet për shkelje të ligjit procedural penal dhe çështja të
kthehet për rishqyrtim pranë asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se vendimi i gjykatës është produkt i një
analize jo të plotë të provave e për rrjedhojë ai është i cënueshëm. Gjykata nuk ka
zbatuar në mënyrë korrekte N.152 të K.Pr.Penale.1 Argumentimi i gjykatës së apelit
në lidhje me pushimin e çështjes është i mangët dhe i referohet dëshmisë së personave
të pyetur, duke i’u shmangur analizës së drejtëpërdrejtë në tërësi të gjitha provave.
1
N.152/1 K.Pr.Penale - Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i
nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre
në tërësi.
525
14. Vendimi gjyqësor duhet të jetë konkluzion i një analize dhe interpretimi të
hollësishëm të provave të marra dhe të shqyrtuara në seancë. Procesi i të provuarit
duhet të jetë ezaurues, tej çdo dyshimi të arsyeshëm. Në sistemin e përkrahur sipas
legjislacionit tonë penal, ai është inkuizitor me element akuzator. Prokurori
përfaqëson akuzën dhe ka barrën e provës së fajësisë së të pandehurit, por nga ana
tjetër ligji procedural i njeh gjykatës rolin kryesor në drejtim të procesit të të
provuarit, pasi është ajo që disponon në lidhje me kërkesat e palëve për marrjen e
provave duke bërë një vlerësim paraprak të konteksitetit të tyre me çështjen, gjykata
ka një rol aktiv, siç ka përcaktuar legjislatori në N.367 të K.Pr.Penale1.
15. Gjykata e apelit ka arritur në një konkluzion të ndryshem nga gjykata e shkallës së
parë në lidhje me fajësinë e të gjykuarit duke i bërë një vlerësim të ndryshëm të së
njejtave provave. Gjykata e apelit nuk ka bërë një vlerësim të drejtë në përputhje me
nenin 152 të K.Pr.Penale mbi fajësinë e të gjykuarit për vrasjen e shtetasit Bashkim
Hamitaj duke mos bërë një vlerësim krahasueses nëpërmjet cross examination, por i
ka fragmentarizuar, çka e ka çuar në konkluzion të gabuar përsa i përket fajësise së të
gjykuarit. Kjo mangësi konstatohet në vlerësimin e provave përsa i përket provave që
provojnë fajësinë e të gjykuarit.
16. Gjykata e apelit në pjesën përshkruese të vendimit i referohet dëshmisë së shtetasit
Xhaferr Xhoxhaj, i cili ka deklaruar se ka qenë me detyrë oficer i Policisë Gjyqësore
në Degën e Brendshme Fier në kohën e ngjarjes dhe ka marrë në pyetje viktimën në
momentet që ka qenë në gjendje të komunikonte, dhe nuk pohon që t’i jetë përmendur
emri i të gjykuarit Kostandin Konda si autor i vrasjes së viktimës. Kjo dëshmi është
dëshmi indirekte, ashtu si edhe të gjitha dëshmitë e tjera mbasi ju referohet fakteve të
mësuara nga persona të tjerë. Gjykata e ka nxjerrë konkluzionin mbi bazën e kësaj
dëshmie duke ju referuar fakteve që ai ka mësuar për shkak të detyrës që ka patur si
hetues i çështjes. Në vlerësimin e kësaj dëshmie gjykata ka bërë një vlerësim të
veçantë duke mos e krahasuar me dëshminë e dëshmitarëve të tjerë që kanë dijeni për
ngjarjen dhe veçanërisht të dëshmisë së dëshmitarit Bilbil Hamitaj, i cili pohon se nga
viktima para se të vdiste i është përmendur si autor i mundshëm i gjykuari Kostandin
Konda. Në veçanti kjo dëshmi është anashkaluar jo vetëm për përmendjen e emrit të
autorit, por edhe për qëndrimin e viktimës i cili para se të vdiste është shprehur se:
“ishalla dal shpejt nga spitali dhe do të flasim ndryshe...”, çka nënkupton
vetëgjyqësinë dhe një motiv nga ana e tij për të mos deklaruar përpara organeve të
drejtësisë emrin e personit i cili e ka qëlluar me armë gjahu. Ky fakt, ndryshe nga sa
arsyeton gjykata e apelit, e bën të dyshimtë informacionin që mund të ketë dëshmitari
Xhaferr Xhoxhaj për shkak të detyrës që mbante në atë kohë si hetues i çështjes.
17. Gjithashtu gjykatat kanë pranuar apriori faktin e deklaruar nga dëshmitari Xhaferr
Xhoxhaj në lidhje me funksionin që ka kryer dhe detyrën që i është ngarkuar në
momentin e ndodhjes së ngjarjes si hetues i çështjes. Gjykatat duhet të hetonin në
lidhje me këtë moment kyç të ngjarjes, në lidhje me detyrën e dëshmitarit Xhaferr
Xhoxhaj. Të gjitha këto mangësi të procesit të të provuarit do të plotësohen në
rishqyrtim në një hetim gjyqësor më të plotë dhe do të çojnë në një vendim të drejtë e
të bazuar në prova.
18. Vendimi nr.429, datë 16.12.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural e atij penal dhe si i tillë duhet të prishet.
1
N.367 K.Pr.Penale “Marrja e provave të reja”
1. Pas marrjes së provave të kërkuara, gjykata, në qoftë se është e nevojshme, mund të bëjë pyetje shtesë dhe të disponojë,
edhe kryesisht, marrjen e provave të reja. Kur nuk është e mundur të procedohet në të njëjtën seancë, ndërpritet gjykimi dhe
caktohet data e seancës së re.
526
19. Kolegji Penal e gjen të bazuar pjesërisht rekursin e paraqitur nga Prokurori pranë
Prokurorisë së Apelit Vlorë, duke e pranuar atë. Përsa i përket pretendimeve të
ngritura në lidhje me formimin e rregullt të trupit gjykues ato nuk qëndrojnë, mbasi ai
rezulton të jetë formuar në përputhje me rregullat proceduriale të parashikuara nga
neni 14 i K.Pr.Penale dhe ligjit nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e pushtetit
gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”.
20. Në rishqyrtim, gjykatës së apelit i del si detyrë që të hetojë në lidhje me detyrën e
ushtruar nga dëshmitari Xhaferr Xhoxhaj. Të verifikohet nëse aktet e hetimit janë
përcjellë të plota pranë gjykatës dhe nëse nga këto akte rezulton se shtetasi Xhaferr
Xhoxhaj ka kryer ndonjë funksion pranë Komisariatit Fier në të cilën ka ndodhur
ngjarja; nëse ai ka punuar në grup me kolegë të tjerë atë ditë, nëse po të identifikohet
dhe të pyeten; nëse ka proces-verbale për pyetjen e personave të dyshuar për atë
ngjarje; nëse ndonjë nga famijarët e viktimës ka qenë i pranishëm në momentet kur
është pyetur viktima në çastet kur ai ishte në gjendje të komunikonte nëse po të
identifikohet dhe të pyeten; nëse ndonjë nga kolegët e tij e shoqëronte në ambjentet e
spitalit gjatë pyetjes së të dëmtuarit, nëse po të identifikohet dhe të pyeten.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “ç” të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.429, datë 16.12.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë, dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.
527
Nr.00-2013-632 i Vendimit (101)
VENDIM

në datën 20.03.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:

FIER, përfaqësuar nga Prokurori pranë Gjykatës
së Lartë, Sokol Stojani.
KUNDËR
TË GJYKUARIT: JULIAN MEDINAJ, në mungesë.
A K U Z U A R:
“Vjedhjes me armë në bashkëpunim”,
të parashikuar nga nenet 140-25 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin penal nr.191, datë 08.07.2009, ka

vendosur:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Julian Medinaj për veprën penale të
“Vjedhjes me armë” në bashkëpunim, të kryer në datën 03.08.2006, në dëm të
shtetasit Ramazan Omeri dhe në bazë të neneve 140, 50/gj/d të Kodit Penal, ta
dënojë atë me 14 (katërmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e këtij dënimi fillon nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi.
Pranimin e pjesshëm të padisë civile të paditësit civil Ramazan Omeri.
Detyrimin e të paditurve Ilir Tafa dhe Julian Medinaj të paguajnë dëmin në
favor të paditësit civil Ramazan Omeri, në masën 1. 305.735 lekë. Rrëzimin e
padisë civile të paditësit Ramazan Omeri për pjesët e tjera të saj, si të
pambështetur në ligj dhe në prova.
Shpenzimet procedurale në masën 46.100 (dyzet e gjashtëmijë e njëqind) lekë
(3.500 lekë shpenzime njoftimi, 36.600 lekë shpenzime për ekspertin dhe
6.000 shpenzime për avokatin e caktuar kryesisht), iu ngarkohen solidarisht të
pandehurit të paditur civil, Julian Medinaj dhe të paditurit Ilir Tafa.

Lënien në fuqi të vendimit penal nr.191, datë 08.07.2009 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier për pjesën që lidhet me padinë civile.
528
Ndryshimin e këtij vendimi për pjesën tjetër në këtë mënyrë: Deklarimin fajtor
të të pandehurit Julian Medinaj për veprën penale “Vjedhje me dhunë” në
bashkëpunim në bazë të neneve 139 dhe 50/d/gj të K.Penal dhe dënimin e tij
me 6 vjet burgim.
Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs i gjykuari Julian Medinaj nëpërmjet av.
Ardian Dauti, me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.144, datë 25.03.2011, të
Gjykatës së Apelit Vlorë, pranimin e gjykimit të shkurtuar, ndryshimin e cilësimit juridik të
veprës penale nga “Vjedhje me dhunë” në “Vjedhje në bashkëpunim”, parashikuar nga
nenet 134 dhe 25 të K. Penal, si dhe uljen e masës së dënimit.

së Lartë Sokol Stojani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.144, datë 25.03.2011 të
Gjykatës së Apelit Vlorë; në mungesë të të gjykuarit Julian Medinaj; si shqyrtoi në tërësi
çështjen,
VЁREN
Se vendimi penal nr.144, datë 25.03.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të ligjit procedural e atij material penal e për rrjedhojë do të lihet në fuqi.
1. Nga aktet në dosje rezulton se, i dëmtuari, paditës civil Ramazan Omeri, është banor i
qytetit të Tiranës dhe i vetëpunësuar si shofer taksie. Në datën 03.08.2006, i dëmtuari
ka qenë me automjetin tip Mercedes-Benz 250, taksi me targë TR 690 B, në vendin e
quajtur “Muzeu Kombëtar” në Tiranë. Rreth orës 19:20 është takuar me dy shtetas,
njëri prej tyre ka qenë i gjykuari Ilir Tafa dhe tjetri i gjykuari Julian Medinaj, të cilët i
kanë kërkuar të dëmtuarit Ramazan Omeri t’i transportonte deri në qytetin e Fierit dhe
pasi kanë rënë dakord për shpërblimin në masën 5.000 lekë, janë nisur për në drejtim
të qytetit të Fierit.
2. I dënuari Ilir Tafa është ulur në vendin e parë të pasagjerit, ndërsa i gjykuari Julian
Medinaj në sediljen e pasme, pas shoferit. Kur kanë mbërritur në afërsi të fshatit Verri
të Rrethit të Fierit, në vendin pranë një fabrike mielli, pikërisht kur kishin kaluar rreth
10-15 metra kthesën për në fshatin Verri, i gjykuari Ilir Tafa, i ka thënë të dëmtuarit të
ndalonte makinën.
3. Në momentin që i dëmtuari Ramazan Omeri, ndalon makinën, i gjykuari Julian
Medinaj i thotë atij që t’i jepte pas makinës e të ktheheshin për në fshatin Verri, pasi
kishin lënë aty makinën e tyre me targa të huaja. Pasi kanë ecur për rreth 1500-2000
m në drejtim të fshatit Verri shtetasi Ilir Tafa, së bashku me të gjykuarin Julian
Medinaj i kanë kërkuar të dëmtuarit të hapte krahun dhe të ndalonte makinën. Kur i
dëmtuari ka ndaluar makinën dhe ka tentuar të ndezi dritën e kabinës, i gjykuari Julian
Medinaj e ka goditur në dorë dhe i është drejtuar me fjale fyese: “Mos e ndiz dritën o
të q.... robt e shtëpisë ”. Njëkohësisht, në pjesën e pasme të veshit të djathtë i ka vënë
një send të fortë, të perceptuar si pistoletë nga i dëmtuari dhe ka vazhduar me fjalët:
“Telefonin dhe lekët shpejtë se të vramë këtu, dhe makinën mos e fik”. Pas kësaj, së
bashku me të gjykuarin Ilir Tafa, i kanë marrë telefonin celular NOKIA 83-10 dhe
7.000 lekë dhe i kanë thënë të dëmtuarit që të kthehej mbrapsht. Pasi e kanë nxjerrë të
dëmtuarin Ramazan Omeri jashtë makinës dhe i kanë kërkuar të largohej prej aty, në
vendin e shoferit është ulur i pandehuri Ilir Tafa ndërsa i gjykuari Julian Medinaj ka
529
qëndruar ku ishte më parë dhe janë larguar për në drejtim të Lushnjës nga Autostrada
e Re.
4. Pas kësaj i dëmtuari Ramazan Omeri, ka dalë për në rrugën kryesore në fshatin
Vajkan dhe aty ka takuar dy djem të moshës 15-16 vjeçare të cilët e kanë ndihmuar
me telefonat e tyre celularë. Fillimisht i dëmtuari ka njoftuar familjen se e kishin
grabitur dhe më pas ka njoftuar edhe Komisariatin e Policisë Fier, ku ka bërë
kallëzimin përkatës, duke dhënë edhe karakteristikat e personave që e kishin grabitur.
Pas kësaj ngjarjeje, pikërisht në datën 19.08.2006, rreth orës 21.30, në vendin e
quajtur “Qafë Shkallë”, në rrugën e fshatit Drenijë të Fierit, është gjetur i djegur një
automjet, i cili pas verifikimeve të bëra nga policia gjyqësore, nëpërmjet numrit të
shasisë ka rezultuar të jetë automjeti tip Mercedes-Benz 250 taksi me targë TR 690 B,
grabitur të dëmtuarit Ramazan Omeri.
5. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier, ka regjistruar procedimin penal nr.361, për veprën
penale të “Vjedhjes me armë”, të parashikuar nga neni 140 i K.Penal. Për faktin penal
të gjetjes së djegur të automjetit tip Benz, në datë 09.08.2006, Prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Fier, ka regjistruar procedimin penal nr.373, për veprën penale të
“Shkatërrimit të pronës me zjarr”, të parashikuar nga neni 151 të K.Penal. Me
vendimin e datës 04.09.2006 Prokuroria e Rrethit Fier, ka vendosur bashkimin e
procedimeve penale nr.361 dhe 373 të vitit 2006, në një procedim të vetëm, atë me
numër 361, të regjistruar në datën 09.08.2006.
6. Çështja penale në ngarkim të të pandehurve Julian Medinaj e Ilir Tafa është dërguar
për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier. Për shkak se i gjykuari Julian
Medinaj ishte në mungesë dhe po bëhej shkas për shtyrjen e seancave gjyqësore,
çështja e tij u veçua nga gjykimi i bashkë të pandehurit Ilir Tafa, i cili u gjykua me
procedurën e gjykimit të shkurtuar, u deklarua fajtor dhe u dënua për veprën penale të
“Vjedhjes me dhunë në bashkëpunim”, sipas nenit 139 të K.Penal.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin penal nr.191, datë 08.07.2009, ka
vendosur:“Të deklarojë fajtor të pandehurin Julian Medinaj për veprën penale të
“Vjedhjes me armë” në bashkëpunim, të kryer në datën 03.08.2006, në dëm të
shtetasit Ramazan Omeri dhe në bazë të neneve 140, 50/gj/d të Kodit Penal, ta dënojë
atë me 14 (katërmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e këtij dënimi fillon nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi;
Pranimin e pjesshëm të padisë civile të paditësit civil Ramazan Omeri. Detyrimin e të
paditurve Ilir Tafa dhe Julian Medinaj të paguaj dëmin në favor të paditësit civil
Ramazan Omeri, në masën 1.305.735 lekë. Rrëzimin e padisë civile të paditësit
Ramazan Omeri për pjesët e tjera të saj, si të pambështetur në ligj dhe në prova.
Shpenzimet procedurale në masën 46.100 (dyzet e gjashtëmijë e njëqind) lekë (3.500
lekë shpenzime njoftimi, 36.600 lekë shpenzime për ekspertin dhe 6.000 shpenzime për
avokatin e caktuar kryesisht), iu ngarkohen solidarisht të pandehurit të paditur civil,
Julian Medinaj dhe të paditurit Ilir Tafa....”.
8. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.144, datë 25.03.2011, ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit penal nr.191, datë 08.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
për pjesën që lidhet me padinë civile. Ndryshimin e këtij vendimi për pjesën tjetër në
këtë mënyrë: Deklarimin fajtor të të pandehurit Julian Medinaj për veprën penale
“Vjedhje me dhunë” në bashkëpunim në bazë të neneve 139 dhe 50/d/gj të K.Penal
dhe dënimin e tij me 6 vjet burgim...”.
9. Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs i gjykuari Julian Medinaj nëpërmjet av.
Ardian Dauti, me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.144, datë
25.03.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë, pranimin e gjykimit të shkurtuar, ndryshimin e
530
cilësimit juridik të veprës penale nga “Vjedhje me dhunë” në “Vjedhje në bashkë
punim”, parashikuar nga nenet 134 dhe 25 te K. Penal, si dhe uljen e masës së
dënimit.
10. Ndër shkaqet e parashtruara veçohen:
Vendimi i gjykatës së apelit është jo i drejtë dhe i pabazuar në ligj pasi, mospranimin
e gjykimit të shkurtuar e ka bazuar në faktin se, nuk ishte dhënë pëlqimi nga
prokurori, ndërkohë që për gjykatën nuk ka asnjë pengesë ligjore për të pranuar
kërkesën, bazuar dhe në faktin se nga Prokuroria nuk u mor dhe nuk u kërkua marrja
e ndonjë prove gjatë gjykimit.
Gjykata e apelit pretendon se nuk u pranua vendimi për gjykim të shkurtuar pasi
mbrojtësit ngritën pretendime për cilësimin juridik të veprës objekt gjykimi, ndërkohë
që në asnjë procesverbal të seancës nuk del që mbrojtja të ketë bërë ndonjë kërkesë të
tillë.
Nuk ekziston asnjë provë e vetme e cila provon ekzistencën e faktit penal për të
gjykuarin Julian Medinaj. Në përshkrimin e personave nga të cilët pretendonte se
ishte vjedhur, i dëmtuari Ramazan Omeri nuk është i qartë sepse përshkrimin e
personit, pra të Julianit, ai e bën duke u referuar te karakteristikat e të parit, pra
Ilirit, gjë që tregon se ai nuk ka përshkruar tiparet karakteristike specifike të Julianit
por vetëm siluetën e tij, që mund të përkojë me mijëra njerëz.
I dëmtuari lëkundet në përshkrimin e Ilir Tafës, ndërsa njohjen e personit tjetër
Julianit nuk është në gjendje ta bëjë, siç rezulton në procesverbalin e kallëzimit të
krimit datë 03.08.2006.
Për njohjen e Julianit, i dëmtuari është ndihmuar nga Estref Medinaj, i ati i Julianit, i
cili nëpërmjet ndërmjetësit të vënë nga Ramazani, Zef Palit i vë në dispozicion
Ramazan Omerit disa fotografi dhe pasaportën e Julian Medinajt. Kjo ngjarje ka
ndodhur në mesin e muajit nëntor- fillimi i dhjetorit 2006, ende pa u bërë njohja me
fotografi e të gjykuarit Julian Medinaj.
Nga proces-verbalet e deklarimeve të personave të ndryshëm gjatë fazës së hetimit të
procedimit të tëra këto të marra në lidhej me njëra tjetrën dhe të çmuara sipas nenit
151 të K.Pr.Penale, arrihet në përfundimin se i gjykuari Julian Medinaj ka
konsumuar vetëm veprën e “Vjedhjes” në bashkëpunim dhe jo “Vjedhje me dhunë”
në bashkëpunim.
C. Arsyetimi ligjor i vendimeve të gjykatave.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier mes të tjerave arsyeton “...i pandehuri Julian
Medinaj i ka vënë pas kokës, në rrëzë të veshit të dëmtuarit një armë tip pistoletë dhe
e ka fyer me fjalë të renda në drejtim të nderit dhe dinjitetit të familjes dhe së bashku
me personin e ulur në vendin e parë, shtetasin Ilir Tafa i kanë dhënë urdhër të
dëmtuarit Ramazan Omeri për të ndryshuar drejtimin e lëvizjes nga rruga kryesore
nacionale në drejtim të brendësisë së fshatit Vajkan - Fier dhe në të njëjtën kohë i
kanë kërkuar të zbresë dhe drejtuesi i automjetit Ramazan Omeri ka frenuar, i
detyruar dhe i ndodhur nën kërcënimin e armës ka zbritur nga mjeti dhe ka ecur në
këmbë në drejtim të rrugës nacionale. Pra konstatohet se të pandehurit kanë ndarë
rolet në realizimin e veprimeve dhe konkretisht, i pandehuri Julian Medinaj ka
vendosur armën tip pistoletë prapa kokës dhe nën kërcënimin e saj si dhe duke
përdorur fjalë fyese në drejtim të nderit dhe dinjitetit kanë detyruar të dëmtuarin
Ramazan Omeri të ndalojë dhe të zbresë nga makina, ndërsa shtetasi Ilir Tafa, i ulur
në vendin e parë të pasagjerit, paraprakisht i është drejtuar të pandehurit Julian me
fjalët “hë çfarë po bën po fle gjumë”, pasi ka ndaluar makina dhe ka zbritur i
dëmtuari, ka hipur në vendin e shoferit dhe ka drejtuar makinën nga rruga dytësore
531
fshatit Vajkan për në drejtim të rrugës automobilistike dhe së bashku me të
pandehurin Julian, që ka qëndruar në sediljen e pasme janë larguar, duke e lënë të
dëmtuarin të tronditur në vendin e ngjarjes. I pandehuri Julian Medinaj dhe shtetasi
Ilir Tafa i kanë marrë nën presionin e armës luftarake pistoletë dhe kundër vullnetit të
tij, të dëmtuarit Ramazan Omeri automjetin telefonin celular dhe 7.000 lekë dhe janë
larguar në drejtim të Fierit....
...Në kuptim të këtyre dispozitave gjykata vëren se: Paditësit Ramazan Omeri nga
veprimet e të paditurve Julian Medinaj dhe Ilir Tafa i ka ardhur dëmi material prej
1.305.735 (një milion e treqind e pesëmijë e shtatëqind e tridhjete e pesë) lekësh, fakt
i provuar, nga akti i ekspertimit datë 19.02.2009 të ekspertit Nuredin Xhelili, të
administruar gjatë shqyrtimit gjyqësor të kësaj çështje. Ky dëm i ardhur është rezultat
i një veprimi të kundërligjshëm i të dy të paditurve, pasi të paditurit Julian Medinaj
dhe Ilir Tafa në bashkëpunim me njëri tjetrin kanë konsumuar veprën penale të
“Vjedhjes me armë të kryer në bashkëpunim ....”
12. Gjykata e Apelit Vlorë mes të tjerave arsyeton: “...ndryshimi i kualifikimit të veprës
penale, sikundër u kërkua edhe prej Prokurorit të apelit, është një detyrim ligjor që
rrjedh prej vendimit nr.267, datë 15.05.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.108, datë 26.03.2008 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Fier. Ky vendim është i detyrueshëm për sa i përket faktit penal dhe në ngarkim
të të pandehurit Julian Medinaj duke e ndryshuar atë nga “Vjedhje me armë” në
“Vjedhje me dhunë”. Së dyti, rezulton e provuar se i pandehuri Julian Medinaj së
bashku me të pandehurin tjetër kanë ushtruar dhunë psikike ndaj të dëmtuarit, por
perceptimi i këtij të fundit si pistoletë i sendit të vendosur prapa kokës në veshin e
djathtë, nuk është provë bindëse dhe duhet të interpretohet në favor të të pandehurit
sipas nenit 4 të K.Pr.Penale.....”
D. Në lidhje me rekursin e ushtruar.
13. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga ana e të gjykuarit, pasi u analizuan nga Kolegji
Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të pa bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të
Procedurës Penale) dhe si të tilla, nuk do të pranohen.
14. Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit dhe kjo
ka sjellë që edhe vendimi i gjykatës të jetë i drejtë dhe i bazuar në faktet e provat e
administruara në seancën gjyqësore.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se i drejtë është vendimi i Gjykatës së
Apelit Vlorë në disponimin e saj, që ka vendosur: ”Ndryshimin e vendimit nr.191,
datë 08.07.2009, të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier, në këtë mënyrë “Ndryshimin e
këtij vendimi për pjesën tjetër në këtë mënyrë: Deklarimin fajtor të të pandehurit
Julian Medinaj për veprën penale “Vjedhje me dhunë” në bashkëpunim në bazë të
neneve 139 dhe 50/d/gj të K.Penal dhe dënimin e tij me 6 vjet burgim...”.
16. Në veprimet e mosveprimet e të gjykuarit Julian Medinaj, janë të pranishëm të katër
elementët e figurës së veprës penale të “Vjedhjes me dhunë”, kryer në bashkëpunim
sipas nenit 140-25 të Kodit Penal.
17. Rezulton i pabazuar pretendimi i të gjykuarit se këto veprime duhen kualifikuar si
“Vjedhje e hapur” e kryer në bashkëpunim. Nga shqyrtimi gjyqësor ka rezultuar e
provuar se, i gjykuari Julian Medinaj së bashku me të gjykuarin tjetër Ilir Tafa, kanë
ushtruar dhunë psikike ndaj të dëmtuarit, kjo pasi, perceptimi i këtij të fundit (të
dëmtuarit) si pistoletë i sendit të vendosur prapa kokës në veshin e djathtë, është
bindës e ka determinuar në veprimet e mëtejshme të të dëmtuarit si, dorëzimi i
sendeve, monedhave dhe automjetit.
532
18. Pavarësisht perceptimit që mund të ketë pasur i dëmtuari, nga sendi i vënë pas veshit,
nga ana subjektive, i gjykuari me dashje ka transmetuar tek i dëmtuari frikën, tmerrin
e trysninë e një arme, dhe në këtë mënyrë i gjykuari, e ka arritur nga ana objektive
pasojën që ka dëshiruar, marrjen me dhunë psikike të monedhave dhe automjetit nga i
dëmtuari.
19. Kolegji Penal, arrin në konkluzionin se, nuk qëndron edhe pretendimi i të gjykuarit
për mospranim të padrejtë të gjykimit të shkurtuar nga ana e gjykatave.
20. Nga aktet në dosje rezulton se, i gjykuari Julian Medinaj është gjykuar në mungesë
në gjykimin në Shkallën e Parë Fier. Përfaqësuesi i të gjykuarit Julian Medinaj
(av.Gëzim Gega, i caktuar kryesisht nga gjykata) nuk i ka kërkuar gjykatës së faktit
(trupit gjykues të mëparshëm) (seanca e datës 29.02.2008 faqe 15 e dosjes)
procedurën e gjykimit të shkurtuar. Çështja rezulton e veçuar në datën 21.02.2008,
nga ajo e bashkë të gjykuarit tjetër Ilir Tafa dhe nga muaji prill i vitit 2008 e në vijim
është gjykuar me trup të ri gjykues, pasi trupi gjykues i mëparshëm hoqi dorë nga
gjykimi i çështjes.
21. Pas shumë seancave të shtyra dhe kur janë ndryshuar dy mbrojtës të caktuar
kryesisht, av.Gëzim Gega e av.Rozeta Mici, i gjykuari Julian Medinaj me Prokurë të
Posaçme të datës 17.06.2008 ka autorizuar mbrojtësin e zgjedhur prej tij, av. Ervin
Bacaj.
22. Mbrojtësi i ri Ervin Bacaj ka bërë në seancën e datës 14.07.2008 kërkesë për gjykim
të shkurtuar dhe gjykata, pasi ka dëgjuar mendimin e prokurorit, nuk është shprehur
pasi kanë dalë probleme procedurale në lidhje me padinë civile dhe legjitimitetin e
palëve. Në seancën pasardhëse të datës 30.07.2008, ky avokat, si kërkesë paraprake
ka paraqitur deklarimin e pavlefshmërisë së një procesverbali të njohjes së datës
13.06.2007. Pas këtij momenti, gjykimi ka proceduar me formën e zakonshme.
23. Kolegji Penal vëren se avokati i caktuar kryesisht nga gjykata nuk e kishte tagrin që
të kërkonte “Gjykimin e shkurtuar”, i cili është i lidhur ngushtësisht me të drejtat që
Kodi i Procedurës Penale ia njeh vetëm personit të gjykuar, kjo në interpretim të
nenit 50, pika e parë e K.Pr.Penale, i cili sanksionon se: “mbrojtësi ka të drejtat që
ligji i njeh të pandehurit, përveç atyre që i rezervohen personalisht këtij të fundit.”
24. Ndërsa konstatohet se mbrojtësi i caktuar me prokurë të posaçme, në bazë të nenit
403 të K.Pr.Penale, mund të kërkojë gjykimin e shkurtuar, por konstatohet se ky
mbrojtës, duke kërkuar pavlefshmëri të një akti në dosje, “de facto” ka pranuar
procedurën e zakonshme të gjykimit dhe gjykata e faktit ka vazhduar me këtë
procedurë.
25. Ky qëndrim i gjykatës se faktit dhe i asaj të apelit për vazhdimin e procesit gjyqësor
është konform qëndrimit unifikues të Gjykatës se Lartë, e cila me vendimin nr.02,
datë 29.01.2003, ka unifikuar praktikën me efekt detyrues për të gjitha gjykatat me
arsyetimin se: ...“Në rast se palët kanë pretendime lidhur me pavlefshmërinë e
akteve, qofshin pavlefshmëri absolute ose relative dhe kërkojnë konstatimin apo
deklarimin e kësaj pavlefshmërie, gjykata duhet të revokojë vendimin për gjykimin e
shkurtuar dhe të urdhërojë vazhdimin e procedimit me gjykim të zakonshëm.”...
26. Kolegji Penal vlerëson ndërkohe se është i drejtë vendimi i gjykatës së apelit në
lidhje me individualizimin, llojin e masën e dënimit të aplikuar ndaj të gjykuarit. Në
këtë pjesë të vendimit, Gjykata e Apelit Vlorë ka vlerësuar dhe marrë parasysh
konkurrimin e të gjitha rrethanave lehtësuese apo rënduese në favor të të gjykuarit
Julian Medinaj, ndaj nuk ka vend për ulje të dënimit nën masën e caktuar nga gjykata
e apelit në vendimin e saj.
533
27. Gjykata e Apelit Vlorë ka kuptuar dhe zbatuar drejt ligjin. Ajo (gjykata), në zbatim të
drejtë të ligjit procedural penal, ka vendosur ndryshimin e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë duke e akuzuar dhe dënuar të gjykuarin për veprën penale të
“Vjedhjes me dhune” sipas nenit 139 të K.Penal.
28. Në kushtet e parashtruara, vendimi nr.144, datë 25.03.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë
do të lihet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 paragrafi i parë,
pika “a” e Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 20.03.2013
534
Nr.00-2013-646 i Vendimit (102)
VENDIM

në datën 20.03.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale, me palë:

TIRANË, përfaqësuar nga Prokurori pranë
I PANDEHUR: ASTRIT DOÇI, në mungesë
A K U Z U A R:
“Mosparaqitjes së oficerëve
dhe nënoficerëve të shërbimit aktiv në repart”,
parashikuar nga neni 37/1 i Kodit Penal Ushtarak.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Astrit Doçi, për kryerjen e veprës penale të
“Mosparaqitjes në repart”, parashikuar nga neni 37/1 i K.P.Ushtarak dhe në
bazë të kësaj dispozite, dënimin e të pandehurit me 4 (katër) muaj burgim.
Vuajtja e këtij dënimi fillon me marrjen formë të prerë të tij, mbas kapjes tij
nga policia, duke urdhëruar që kjo vuajtje të kryhet në një nga burgjet e

Tiranë dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Astrit Doçi,
pasi nuk provohet fajësia e tij.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur Rekurs Prokurori i Apelit Tiranë me anën e të cilit
ka kërkuar:
- Prishjen e vendimit nr.32, datë 09.12.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim pranë Gjykatës së Apelit Tiranë.
535
së Lartë Artur Selmani, i cili kërkoi pushimin e gjykimit për shkak se është amnistuar ndjekja
penale; në mungese të të gjykuarit Astrit Doçi; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se çështja penale në ngarkim të të gjykuarit Astrit Doçi duhet të pushohet, pasi
procedimi penal për veprën për të cilën akuzohet se ka kryer i gjykuari nuk mund të vazhdojë
për shkak të ligjit nr.107/2012 “Për dhënie amnistie ”.
1. Rrethanat e faktit.
1. Nga aktet në dosje rezulton e provuar se, i gjykuari Astrit Doçi është i datëlindjes
24.10.1979, dhe banues në fshatin Nangë, të Rrethit Kukës. Ai ka përfunduar arsimin
e lartë ushtarak në Akademinë Ushtarake “Skënderbej ” Tiranë, në vitin 2001, në
degën Artileri Kundërajrore. I gjykuari ka gradën e kapitenit dhe ka kryer detyrën e
Instruktorit të Stërvitjes Speciale, në repartin Ushtarak nr.3350, Marikaj, Tiranë.
2. I gjykuari Astrit Doçi më datë 24.07.2008 nuk është paraqitur në repart, pasi kishte
një problem personal. Pasi ka kaluar një kohë prej 7 ditësh mosparaqitje në repart pa
shkaqe të arsyeshme, komanda e ka kallëzuar për ndjekje penale.
3. I gjykuari Astrit Doçi është paraqitur në organin e ndjekjes penale dhe ka dhënë
shpjegime ku ka deklaruar se ka pasur probleme personale. Nga ana tjetër i gjykuari
Astrit Doçi ka kërkuar që të pezullohet për një kohë të përcaktuar për zgjidhjen e këtij
problemi. Kërkesa e të gjykuarit është pranuar dhe ai, me urdhrin e Ministrit të
Mbrojtjes nr.1423, datë 29.09.2008, është pezulluar nga detyra dhe marrëdhëniet
financiare i janë ndërprerë nga data 01.08.2008.
2. Procedurat gjyqësore.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.759, datë 18.05.2009, ka vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Astrit Doçi, për kryerjen e veprës penale të
“Mosparaqitjes në repart”, parashikuar nga neni 37/1 i K.P.Ushtarak dhe në bazë të
kësaj dispozite dënimin e të pandehurit me 4 (katër) muaj burgim. Vuajtja e këtij
dënimi fillon me marrjen formë të prerë të këtij vendimi mbas kapjes tij nga policia
duke urdhëruar që kjo vuajtje të kryhet në një nga burgjet e sigurisë së zakonshme....”
5. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.32, datë 09.12.2009, ka vendosur:“Prishjen e
vendimit nr.759, datë 18.05.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pushimin
e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Astrit Doçi, pasi nuk provohet fajësia e
tij”.
6. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit Tiranë me anën e të cilit
ka kërkuar: Prishjen e vendimit nr.32, datë 09.12.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë Gjykatës së Apelit Tiranë.
Si shkaqe të rekursit pala ankuese mes të tjerave parashtron:
Vendimi i gjykatës se apelit është i pambështetur në provat e paraqitura.
Pavarësisht faktit që kishte dalë gjatë gjykimit se i pandehuri për punë personale ka
ikur nga reparti, ky i pandehur me dashje direkte, i është fshehur kthimit në repart
duke konsumuar veprën penale të “Mosparaqitjes në repart”.
3. Arsyetimi ligjor i vendimeve të gjykatave.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë mes të tjerave arsyeton: “....Faktin se i pandehuri
ka pasur probleme personale e deklaron edhe shefi i personelit i repartit ushtarak
nr.3350, Marikaj Tiranë dhe se Ministri i Mbrojtjes e ka pezulluar atë nga detyra. Kjo
536
provohet edhe me shkresat e komandës së Repartit nr.975/1 dhe 975/2 të dërguara
pranë organit të Prokurorisë. Të ndodhur në këto kushte i pandehuri Astrit Doçi nuk
ka pasur si qëllim për tu shmangur përgjithmonë nga shërbimi ushtarak e për këtë
fakt është bërë ndryshimi i akuzës nga ajo e “Dezertimit” parashikuar nga neni 33/1 i
K.P.Ushtarak për të cilën ishte akuzuar më parë, në atë të “Mosparaqitjes në Repart”
parashikuar nga neni 37/1 K.P.Ushtarak. Bashkëlidhur me shkresën janë: Praktika
disiplinore e të pandehurit, Proces-verbali i mosparaqitjes të pandehurit datë
06.08.08. Në hetimit e këtij procedimi penal rezultoi se i pandehuri nuk ka kryer
veprën penale të “Dezertimit” parashikuar nga neni 33.1 i K.P.U., por atë të
“Mosparaqitjes në repart” parashikuar nga neni 36/1 i K.P.U. Faktin që i pandehuri
nuk ka kryer veprën penale të “Dezertimit” të parashikuar nga neni 33/1 i K.P.U. por
të “Mosparaqitjes në repart” të parashikuar nga neni 36/1 i K.P.U. e vërtetojnë si
deklaruesit Bashkim Kryeziu dhe shpjegimet e vetë të pandehurit të bëra në organin e
akuzës më 13.10.2008, të cilat harmonizohen me njëri tjetrin. Më datë 05.11.2008,
organi i akuzës ka marrë vendimin mbi ndryshimin e cilësimit juridik të veprës me të
cilin është njohur i pandehuri. I pyetur rreth akuzës së re, i pandehuri e ka pranuar
fajësinë, ka treguar pendim të thellë. Sa më sipër u provua gjatë shqyrtimit gjyqësor
se i pandehuri Astrit Doçi ka konsumuar plotësisht elementët e veprës penale që
akuzohet......”.
8. Gjykata e Apelit Tiranë mes të tjerave arsyeton “...i pandehuri nuk është paraqitur në
repart, por gjithashtu është i vërtetë fakti se ai ka qenë në kushte të tilla pasi ndaj tij
ishte marrë një masë sigurimi personal ajo e “Arrestit në burg” në mungesë dhe për
të sqaruar këtë pozitë të vështirë të krijuar ai ka qenë në pamundësi të paraqitej në
repart, ndaj dhe për këtë shkak deri sa të sqaronte pozitën e tij, ai i ka kërkuar
komandës pezullimin e tij deri sa të zgjidhte problemet me drejtësinë, kërkesë kjo e
pranuar nga Ministri i Mbrojtjes......”.
4. Në lidhje me rekursin e ushtruar.
9. Gjatë seancës gjyqësore, Prokurori pranë Gjykatës së Lartë, Artur Selmani, informoi
Kolegjin se ndjekja penale për kundravajtjen penale të parashikuar nga neni 37/1 i
Kodit Penal Ushtarak, për të cilën akuzohet i gjykuari Astrit Doçi, është amnistuar
dhe i kërkoi gjykatës pushimin e gjykimit të çështjes, në bazë të ligjit nr.107/2012
“Për dhënie amnistie”.
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se është e drejtë kërkesa e përfaqësuesit të
organit të akuzës, pasi, gjatë kohës që çështja penale e mësipërme ka qenë duke u
gjykuar pranë Gjykatës së Lartë, në datën 08.11.2012 është miratuar Ligji nr.107/2012
“Për dhënie amnistie”, i cili ka hyrë në fuqi në datën 28.12.2012.
11. Në nenin 5 të ligjit të mësipërm të emërtuar “Pushimi i ndjekjes penale” sanksionohet
se: 1. Procedimi penal nuk mund të fillojë dhe nëse ka filluar duhet të pushojë për veprat
penale të kryera deri në datën 30 shtator 2012, për të cilat Kodi Penal parashikon një
dënim me burgim deri në 2 vjet ose çdo lloj dënimi tjetër më të lehtë.
2. Sipas kompetencës së dhënë nga Kodi i Procedurës Penale dhe në varësi të fazës
apo të shkallës së procedimit penal, prokurori ose gjykata vendosin mosfillimin e çështjes
penale apo pushimin e çështjes penale për veprat penale që amnistohen.
12. Neni 37/1 i K.P.Ushtarak parashikon kundravajtjen penale të “Mosparaqitjes së
oficereve dhe nënoficerëve të shërbimit aktiv në repart”, e cila në kohë paqe është e
dënueshme me ulje në gradë, me gjobë, nxjerrje në lirim ose me burgim deri në dy
vjet.
13. Kolegji Penal i Gjykatës se Lartë vlerëson se, në rastin konkret, në vështrim të
dispozitave të mësipërme, plotësohen kërkesat e ligjit dhe ky Kolegj ka detyrimin për
të pushuar ndjekjen penale në këtë fazë të shqyrtimit gjyqësor.
537
jemi përpara kushteve të pushimit të procedimit penal për kundravajtjen penale të
parashikuar nga neni 37/1 i Kodit Penal Ushtarak.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes në zbatimin e nenit 387 të
Kodit të Procedurës Penale, duke e pushuar gjykimin e mëtejshëm të çështjes penale.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 387 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 20.03.2013
538
Nr.00-2013-647 i Vendimit (103)
VENDIM


TIRANË, e përfaqësuar nga Prokurori
pranë Gjykatës së Lartë, Bujar Sheshi.
I PANDEHUR: ALFRED MUSABELLI
A K U Z U A R:
“Prodhim dhe shitje e lëndëve narkotike”,

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Musabelli për kryerjen e veprës
penale “Prodhim dhe shitje e lëndëve narkotike” parashikuar nga neni 283/2 të
K.Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e dënimit duke u dënuar i
pandehuri Alfred Musabelli me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 59 (të ndryshuar) të K.Penal urdhërohet pezullimi i
ekzekutimit të mëtejshëm të dënimit dhe vënien e të pandehurit Alfred
Musabelli në provë për një afat kohor prej 5 (pesë) vjetësh me kusht që të mos
kryejë vepër tjetër penale.
I pandehuri Alfred Musabelli urdhërohet të mbajë kontakte të vazhdueshme
me shërbimin e provës duke e vënë atë në dijeni për ndryshimin e banesës.
Në bazë të nenit 60/9 të K.Penal urdhërohet i pandehuri Alfred Musabelli të
mos shoqërohet me persona të caktuar kryesisht të dënuar, apo bashkëpunëtorë
të veprës penale.
Bazuar në nenin 60/11 të K.Penal urdhërohet i pandehuri Alfred Musabelli t’i
nënshtrohet një programi trajnimi rehabilitues pranë repartit toksikologjik.
Q.S.U. Tiranë.
Bazuar në nenin 60/12 të K.Penal urdhërohet i pandehuri Alfred Musabelli të
heqë dorë nga përdorimi i drogës duke mos u shoqëruar me shtetas të njohur si
përdorues të lëndëve narkotike.
539
Në bazë të nenit 389 të K.Pr.Penale urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të
pandehurit Alfred Musabelli i biri i Petrefit dhe i Meritës, i datëlindjes
22.07.1985, nga paraburgimi I.E.V.P. nr.302 “Mine Peza” Tiranë, me kusht që
në ngarkim të tij të mos ketë masa të tjera sigurimi të “Arrestit në burg”, ose
çdo dënim tjetër penal me burgim.
Shuarjen e masës së sigurimit personal me karakter shtrëngues “Arrest në
burg” caktuar me vendimin e formës së prerë nr.213 akti, datë 01.03.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë (bazuar në nenin 261/b të K.Pr.Penale).
Prova materiale–lënda narkotike e llojit Canabis Sativa e sekuestruar në masën
prej 159 gr me gjithë ambalazh të asgjësohet.
Shuma prej 1300 lekë, aparati i telefonit Nokia, së bashku me kartë vodafon
dhe kartën Alba AMC, t’i kthehen të pandehurit Alfred Musabelli.
Shpenzimet procedurale të parapaguara nga shteti i ngarkohen të pandehurit
Alfred Musabelli.

Gjyqësor Tiranë.

Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, me anën e të cilit
ka kërkuar: Prishjen e vendimit nr.404, datë 19.05.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dënimin e të gjykuarit Alfred Musabelli, në bazë të nenit 283/2 të Kodit Penal, përfundimisht
me 4 vjet e 8 muaj burgim.

së Lartë Bujar Sheshi, i cili kërkoi pushimin e gjykimit për shkak se i gjykuari Alfred
Musabelli ka vdekur; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se çështja penale në ngarkim të të gjykuarit Alfred Musabelli duhet të pushohet, pasi,
i gjykuari ka humbur jetën në datën 12.02.2011.
1. Punonjësit e policisë kanë pasur në vëzhgim zonën ngjitur me lokalin “Gold” në
Qytetin Studenti në Tiranë, përreth lokalit “IP Bet” dhe në datën 26.02.2009, rreth
orës 16.20, kanë kryer kontroll në lokal. Gjatë kontrollit të lokalit “IP Bet”, ku
shërbente dhe i gjykuari Alfred Musabelli, janë gjetur 51 copë qese plastike farmacie,
brenda të cilave kishte material bimor i dyshuar cannabis sativa. Qeset janë gjetur
poshtë ekspresit të kafesë, të futura në një qese plastike.
2. Është gjetur gjithashtu, në një nga kanatat e tavolinës së kompjuterit një qese me
ngjyrë të zezë me disa qese plastike brenda saj. Në pjesën e poshtme të lokalit, nën
shkallë është gjetur një qese tjetër plastike me material bimor të dyshuar cannabis
sativa. Gjithashtu, në këtë pjesë të lokalit janë gjetur dhe mbetje të materialit bimor, të
dyshuar si cannabis sativa.
3. Pas peshimit të të gjithë materialit bimor të gjetur, të dyshuar si cannabis sativa,
pesha e përgjithshme e gjetur në qeska ka rezultuar 159 gram. Nga aktet e ekspertimit
toksikologjik të lëndës bimore nr.2075 dhe nr.2076, datë 13.03.2008 ka rezultuar se
materiali bimor i gjetur dhe i sekuestruar në lokalin “IP Bet” është bimë e llojit
“Cannabis sativa”. Nga akt ekspertimi kimik toksikologjik nr.173, datë 03.03.2009
540
ka rezultuar se në mostrat e urinës së të gjykuarit Alfred Musabelli ka përmbajtje të
lëndëve narkotike.
4. Nga hetimet ka rezultuar që lokali “IP Bet” është në pronësi të atit të të gjykuarit
Alfred Musabelli. Ka rezultuar gjithashtu që, lënda narkotike i përkiste të gjykuarit
dhe përdorej për tregtim, në bashkëpunim dhe me banakierin, shtetasin Mirgen Shuke,
materialet për të cilin janë veçuar.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1259, datë 13.10.2009 ka
vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Musabelli për kryerjen e veprës
penale “Prodhim dhe shitje e lëndëve narkotike” parashikuar nga neni 283/2 të
K.Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim. Në aplikim të nenit 406/1 të
K.Pr.Penale i ulet 1/3 e dënimit duke u dënuar i pandehuri Alfred Musabelli me 4
(katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim. Në aplikim të nenit 59 (të ndryshuar) të K.Penal
urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të mëtejshëm të dënimit dhe vënien e të pandehurit
Alfred Musabelli në provë për një afat kohor prej 5 (pesë) vjetësh, me kusht që të mos
kryejë vepër tjetër penale. I pandehuri Alfred Musabelli urdhërohet të mbajë kontakte
të vazhdueshme me shërbimin e provës duke e vënë atë në dijeni për ndryshimin e
banesës. Në bazë të nenit 60/9 të K.Penal urdhërohet i pandehuri Alfred Musabelli të
mos shoqërohet me persona të caktuar kryesisht të dënuar apo bashkëpunëtorë të
veprës penale. Bazuar në nenin 60/11 të K.Penal urdhërohet i pandehuri Alfred
Musabelli t’i nënshtrohet një programi trajnimi rehabilitues pranë repartit
toksikologjik. Q.S.U. Tiranë. Bazuar në nenin 60/12 të K.Penal urdhërohet i
pandehuri Alfred Musabelli të heqë dorë nga përdorimi i drogës duke mos u
shoqëruar me shtetas të njohur si përdorues të lëndëve narkotike. Në bazë të nenit
389 të K.Pr.Penale urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Alfred
Musabelli, i biri i Petrefit dhe i Meritës, i datëlindjes 22.07.1985 nga paraburgimi
I.E.V.P. nr.302 “Mine Peza” Tiranë, me kusht që në ngarkim të tij të mos ketë masa
të tjera sigurimi të “Arrestit në burg” ose çdo dënim tjetër penal me burgim.
Shuarjen e masës së sigurimit personal me karakter shtrëngues “ Arrest në burg”
caktuar me vendimin e formës së prerë nr.213 akti, datë 01.03.2009 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë (bazuar në nenin 261/b të K.Pr.Penale). Prova materiale –
lënda narkotike e llojit Canabis Sativa e sekuestruar në masën prej 159 gr me gjithë
ambalazh të asgjësohet. Shuma prej 1300 lekë, aparati i telefonit Nokia, së bashku me
kartën vodafon dhe kartën Alba AMC, t’i kthehen të pandehurit Alfred Musabelli.
Shpenzimet procedurale të parapaguara nga shteti i ngarkohen të pandehurit Alfred
Musabelli.
6. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.404, datë 19.05.2010 ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.1259, datë 13.10.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
7. Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë, me anën e të cilit
ka kërkuar: Prishjen e vendimit nr.404, datë 19.05.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe dënimin e të gjykuarit Alfred Musabelli, në bazë të nenit 283/2 të Kodit Penal,
përfundimisht me 4 vjet e 8 muaj burgim.
8. Si shkaqe të rekursit pala ankuese, mes të tjerave, parashtron:
“Nisur nga sasia e lëndës narkotike që është jo e pakët, ndarja dhe paketimi i saj në
porcione për t’u tregtuar, shpërndarë e përdorur, vendi i mbajtjes së saj, tregojnë që i
gjykuari së bashku me të pandehurin tjetër Mirgen Shuke janë tregtues të kësaj lënde
narkotike.
E gjejmë të pabazuar vendimin e gjykatës së apelit për zbatimin e nenit 59 të Kodit
Penal, për shkak se vepra e kryer paraqet rrezikshmëri të madhe për faktin se është
kryer në bashkëpunim dhe është tregtuar në lokal.
541
Gjithashtu, gjykatat kanë gabuar kur kanë aplikuar nenin 59 të Kodit Penal për një
dënim prej 7 vite burgim, kur dënimi me kusht mund të jepet vetëm për dënime me
burgim deri në 5 vjet”.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë mes të tjerave me vendimin e saj, i cili është lënë
në fuqi nga gjykata e apelit arsyeton se: ....“Në caktimin e masës së dënimit, gjykata
merr në konsideratë faktin se dënimi ka karakter individual dhe në këtë kuptim, në
dhënien e tij duhet të mbahen parasysh rrezikshmëria e veprës penale, e autorit të saj,
shkalla e fajësisë, rrethanat lehtësuese dhe rënduese me qëllim që ai, të jetë në
përshtatshmëri dhe raport të drejtë, jo vetëm me rrezikshmërinë e veprës dhe të
autorit të saj, por edhe që të jetë i tillë që të vlejë për rehabilitimin e tij. Në masën e
dënimit gjykata ka parasysh rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale, e cila është
mjaft e përhapur në vendin tonë. Gjithashtu ka parasysh qëndrimin pendues të të
pandehurit ndaj veprës penale (neni 48/ç) i Kodit Penal, personalitetin e të
pandehurit si person i padënuar më parë për asnjë lloj vepre penale, provuar ky fakt
me vërtetimin e gjendjes gjyqësore nr.11 prot, datë 14.07.2009. Gjykata vlerëson
faktin se i pandehuri është në moshë të re dhe vazhdon studimet për diplomimin e tij
provuar ky fakt me vërtetimin nr.89/5 prot., datë 03.03.2009 të Universitetit “Kristal”
Tiranë (neni 49 i K.Penal). Gjykata merr në konsideratë faktin se i pandehuri është
përdorues i lëndës narkotike (neni 49 i K.Penal). Sa sipër u provua plotësisht se i
pandehuri Alfred Musabelli është autor i veprës penale “Prodhim dhe shitje të
lëndëve narkotike”, parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal e për rrjedhojë duhet të
përgjigjet penalisht. Gjykata çmon se i pandehuri Alfred Musabelli paraqet
rrezikshmëri shoqërore të tillë, e cila nuk e bën të domosdoshëm izolimin e tij nga
shoqëria. Nisur nga sa sipër, gjykata çmon se i pandehuri Alfred Musabelli duhet të
dënohet me 7 (shtatë) vjet burgim. Në kushtet e procedimit me gjykim të shkurtuar
gjykata, bazuar në nenin 406/1 të K.Pr.Penale, e dënon të pandehurin me 4 (katër)
vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
10. Ndërsa gjykata e apelit në vendimin e saj, midis të tjerave, arsyeton se, .... për të
pandehurin Alfred Musabelli ndodhemi në kushtet e nenit 59 të K.Penal dhe
konkretisht: I pandehuri Alfred Musabelli paraqet një rrezikshmëri të pakët
shoqërore, pasi i pandehuri është person i padënuar më parë për asnjë lloj vepre
penale, provuar ky fakt me vërtetimin e gjendjes gjyqësore nr.11 prot., datë
14.07.2009; i pandehuri ka mbajtur qëndrim pendues gjatë hetimeve paraprake dhe
në gjykim ndaj veprës penale të parashikuar nga neni 283/2 të K.Penal.
Gjykata, në aplikimin e nenit 59 të K.Penal, merr në konsideratë faktin se i pandehuri
ka probleme shëndetësore, ku mjekët i kanë rekomanduar të mbahet nën mbikëqyrje të
mjekësisë dhe të familjarëve pasi ka nevojë për kurim, provuar ky fakt me epikrizën
përcjellëse datë 14.07.2009, lëshuar nga Qendra Spitalore Universitare “Nënë
Tereza” Tiranë .....Gjykata, në zbatimin e nenit 59 të K.Penal, ka në qendër të
vëmendjes faktin se i pandehuri Alfred Musabelli është në moshë të re dhe vazhdon
studimet në fakultetin “Kristal” Tiranë, provuar ky fakt me vërtetimin nr.194 prot,
datë 03.03.2009, ndaj çmon se atij i duhet dhënë mundësia për shkollimin e
mëtejshëm si të gjithë bashkëmoshatarët e tij duke mos i ndërprerë kështu studimet e
larta të filluara.
Gjykata ka parasysh faktin që i pandehuri Alfred Musabelli është përdorues i lëndëve
narkotike, provuar me akt ekspertimin e administruar në fashikullin hetimor.
Gjykata vlerëson faktin se, lënda narkotike e sekuestruar e llojit Cannabis Sativa
është më pak e rrezikshme sesa lëndët e tjera narkotike (heroinë, kokainë) për jetën e
njeriut, në rastin konkret të pandehurit Alfred Musabelli.
542
I pandehuri Alfred Musabelli ka bashkëpunuar me organet e ndjekjes penale që në
momentet e para, duke shpjeguar mekanizmin e ngjarjes dhe duke deklaruar se lënda
narkotike e sekuestruar në lokalin e babait të tij i përkiste atij.
Gjykata merr në konsideratë faktin se i pandehuri Alfred Musabelli ka vuajtur 1 (një)
vit burgim...
11. Gjatë seancës gjyqësore, Prokurori pranë Gjykatës së Lartë, Bujar Sheshi, informoi
Kolegjin se i gjykuari Alfred Musabelli ka humbur jetën në datën 12.02.2011 dhe për
këtë paraqet një çertifikatë vdekje, të lëshuar në datën 12.02.2013 nga ana e Zyrës së
Gjendjes Civile të Njësisë Bashkiake nr.1, Tiranë.
12. Në nenin 290 të K.Pr.Penale të titulluar: “Rrethanat që nuk lejojnë fillimin e
procedimit” sanksionohet se: 1. Procedimi penal nuk mund të filloje dhe, nëqoftëse ka
filluar, duhet të pushoje në çdo gjendje të procedimit, kur: a) personi ka vdekur..”
13. Në nenin 387 të K.Pr.Penale ”Vendimi i pushimit të çështjes”, në pikën e parë
sanksionohet se: “kur ndjekja penale nuk duhet të fillonte ose nuk duhet të vazhdojë,
ose kur ndjekja penale është shuar, gjykata vendos pushimin e çështjes, duke treguar
dhe shkakun”.
14. Kolegji Penal i Gjykatës se Lartë vlerëson se, në rastin konkret, në interpretim të
dispozitave së mësipërme, plotësohen kërkesat e tyre dhe ky Kolegj ka detyrimin për
të pushuar procedimin penal në këtë fazë të shqyrtimit gjyqësor.
jemi përpara kushteve te pushimit të çështjes penale.
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes, në zbatimin e nenit 387
të Kodit të Procedurës Penale, duke e pushuar gjykimin e mëtejshëm të çështjes
penale.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e neneve 290, pika e parë,
gërma “a”; 387, pika e parë; 441, pika e parë, gërma “c”; 442, pika e parë, gërma “a” të Kodit
të Procedurës Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 20.03.2013
543
Nr.00-2013-645 i Vendimit (104)
VENDIM


LUSHNJË, përfaqësuar nga Prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Sokol Stojani.
I GJYKUAR: SAMI OSMANI, i mbrojtur nga av. Roland Mici.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Mjekimit të pakujdesshëm”,
të parashikuar nga neni 96/1 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin penal nr.118, datë 26.10.2009, ka

vendosur:
Të deklarojë të pafajshëm të pandehurin Sami Osmani për veprën penale të
“Mjekimit të pakujdesshëm”, sipas nenit 96/1 të K.Penal.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.243, datë 14.07.2010, ka vendosur:

Gjyqësor Lushnjë duke e gjykuar çështjen në fakt: Të deklarojë fajtor të
pandehurin Sami Osmani për veprën penale të “Mjekimit të pakujdesshëm”
sipas nenit 96/1 të K.Penal e dënon me 1 (një) vit burgim.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs i gjykuari Sami Osmani, nëpërmjet

mbrojtësit Av.Roland Mici, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit penal nr.243,
datë 14.07.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit penal nr.118, datë
26.10.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
544
së Lartë Sokol Stojani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.243, datë 14.07.2010 të
Gjykatës së Apelit Vlorë; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Sami Osmani, av. Roland Mici, i
cili kërkoi prishjen e vendimit nr.243, datë 14.07.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien
ne fuqi të vendimit nr.118, datë 26.10.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë; dhe, si
VЁREN
Se vendimi penal nr.243, datë 14.07.2010, i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e
zbatimit jo të drejtë të ligjit procedural e atij material penal e për rrjedhojë do të prishet, duke
u lënë në fuqi vendimi nr.118, datë 26.10.2009 i Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë.
I. Rrethanat e faktit.
1. Ka rezultuar se, në datën 24.06.2008, i ndjeri Çlirim Gazheli, me profesion murator,
së bashku djalin e vet Admir Gazheli dhe me shtetasin Skënder Shefa kanë qenë duke
suvatuar faqen e jashtme të një pallati në katin e dytë të tij, pronë e shtetasit Todi
Kapo, në qytetin e Lushnjës. Për shkak të lartësisë prej 4.7 metrash, i ndjeri ka
ndërtuar një skelë. Rreth orës 11.30 të kësaj datë, një nga dërrasat e skelës është thyer
dhe i ndjeri Çlirim Gazheli është rrëzuar në tokë, në drejtim vertikal, pra me këmbët
të drejtuara nga toka gjatë rënies.
Ka marrë ndihmë nga i biri Admir Gazheli dhe shtetasi Skënder Shefa, nga e motra
Nexhmije Shani, që banonte aty pranë, dhe vëllai i të dëmtuarit, Jasin Gazheli i
lajmëruar. Të ndjerin, pasi ka qëndruar për pak kohë në shtëpinë e të motrës Nexhmije
Shani (me profesion infermiere), duke ndërruar veshjet e kanë nisur për në Spitalin e
Lushnjës. Fillimisht, familjarët e të ndjerit Çlirim Gazheli i kanë bërë një radiografi
ku konstatohej thyerja e dy brinjëve në anën e majtë të gjoksit si dhe grumbullim
gjaku në kavitetin pleural të majtë. Mjeku radiolog i ka orientuar që në vazhdim të
paraqiteshin në Repartin e Kirurgjisë Lushnjë.
2. Rreth orës 12.00, familjarët dhe i ndjeri Çlirim Gazheli janë paraqitur tek Urgjenca e
Spitalit të Lushnjës, ku atë ditë punonte si mjek roje i gjykuari Sami Osmani, mjek
kirurg i Spitalit të Lushnjës. I kanë dhënë shpjegime për ngjarjen duke treguar dhe
radiografinë e kryer. I gjykuari i ka qortuar që kishin bërë radiografi pa marrë më parë
kontakt me të. I gjykuari ka kryer vizitën dhe ka urdhëruar personelin infermier që t’i
bënin të sëmurit shtrimin në repartin e kirurgjisë dhe qetësues për dhimbjet. I ndjeri
ndërkohë komunikonte në mënyrë të ndërgjegjshme dhe ecte vetë, duke u mbajtur nga
familjarët e tij.
3. I gjykuari Sami Osmani i ka hapur të ndjerit kartelën klinike nr.3579, datë
24.06.2008, ku është përcaktuar se diagnoza klinike dhe përfundimtare e këtij të
sëmuri ka qenë: “Comotio cerebri, contusio thoraksi, fraktura costae 7-9,
hemopneumothoraksi minimal sinistra”. I gjykuari ka vendosur që të sëmurin ta
mbante në observacion, duke i përcaktuar edhe mjekimin për diagnozën që ai
paraqiste. Mjekimi ka konsistuar konkretisht në dhënien e antibiotikëve,
antiedematozëve dhe likideve.
4. Mbasdite i ndjeri është rënduar dhe në kohën kur ka shkuar në tualet për nevoja
personale, është rrëzuar dhe familjarët kanë kërkuar ndihmën e mjekut. I gjykuari,
pasi vihet në dijeni të këtij fakti nga personeli ndihmës, shkon në dhomën e të ndjerit
për të kontrolluar gjendjen e tij dhe konstaton se, analizat laboratorike të gjakut, për të
cilën kishte urdhëruar që në kohën e shtrimit të pacientit, ende nuk ishin kryer.
545
5. Pas rezultatit të analizës (e cila ka dalë brenda disa minutash), ka rezultuar se
Eritrocitet ishin në nivelin 3.740.000, ndërsa Hb 10 gr/dl. I gjykuari Sami Osmani i ka
shtuar në terapi të sëmurit Glukozë dhe Vitaminoterapi dhe ka siguruar familjarët e tij
se të dhënat e analizës nuk tregonin gjendje shqetësuese.
Meqenëse gjendja e pacientit ka ardhur duke u rënduar, i gjykuari vendos që ta
dërgojë atë për në drejtim të Qendrës Traumatologjike Tiranë (SUQU ose Spitali
Ushtarak), për mjekim më të specializuar. Për këtë qëllim, ai komunikon në telefon
me drejtorin e spitalit të Lushnjës (në orën 18.44), me qëllim që të vihej në
dispozicion autoambulanca për shoqërimin e të sëmurit në drejtim të këtij spitali. I
sëmuri është shoqëruar në drejtim të Tiranës me personel të mesëm mjekësor në
autoambulancë, të cilëve iu është dorëzuar nga i pandehuri edhe dokumentacioni
mjekësor.
6. Gjatë rrugës për në Tiranë gjendja e pacientit ka ardhur përsëri duke u rënduar dhe në
hyrje të SUQU Tiranë, rreth orës 22.00, kur autoambulanca ka qenë në hyrje të
spitalit, shtetasi Çlirim Gazheli ka ndërruar jetë.
Në këto rrethana policia gjyqësore pasi është vënë në dijeni, ka kryer me iniciativë
veprimet e para hetimore, nën dyshimin e konsumimit të elementëve të veprës penale
të “Shkeljes së rregullave të mbrojtjes në punë”. Më datë 25.06.2008, është realizuar
edhe këqyrja e kufomës, si edhe është sekuestruar kartela klinike nr.3579, në Spitalin
e Lushnjës.
Pasi është kryer ekspertimi mjeko-ligjor, lidhur me faktin e vdekjes së të ndjerit
bazuar edhe në autopsinë e kufomës, eksperti ka arritur në përfundimin se: “shkaku i
vdekjes së shtetasit Çlirim Gazheli është shoku traumatiko-hemorragjik. Po kështu,
eksperti ka konkluduar se: “Duke u mbështetur në të dhënat e kartelës në
ekzaminimet e kryera dhe në mjekimin e aplikuar arrijmë në konkluzionin se, gjatë
kohës së qëndrimit në spital i është dhënë ndihma e duhur mjekësore”.
7. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, mbi bazën e materialeve referuese, në datë
27.06.2008, ka regjistruar procedimin penal nr.228, për veprën penale të “Shkeljes së
rregullave të mbrojtjes në punë ”, parashikuar nga neni 289/1 i Kodit Penal.
Nisur nga kundërshtimet e familjarëve në lidhje me konkluzionin e arritur nga
ekspertet për shkakun e vdekjes, i cili sipas tyre ka ardhur nga mosdhënia e ndihmës
mjekësore në kohën e duhur, Organi i Prokurorisë ka vendosur kryerjen e një akti-
ekspertimi tjetër, për të verifikuar nëse në këtë rast kishte elementë të veprës penale të
“Mjekimit të pakujdesshëm ”.
Pas përfundimit të aktit të ri të ekspertimit dhe administrimit të tij, organi i akuzës, më
datë 24.09.2008, ka regjistruar procedimin penal nr.228 në ngarkim të shtetasit Sami
Osmani, për veprën penale të “Mjekimit të pakujdesshëm”, parashikuar nga neni 96/1
i Kodit Penal.
Po në këtë datë, nga ana e prokurorisë është marrë vendim për të pushuar ndjekjen
penale për veprën penale të “Shkeljes së rregullave të mbrojtjes në punë”, për shkak
se kishte rezultuar që rregullat e mbrojtjes në punë ishin shkelur nga vetë i ndjeri.
II. Procedurat gjyqësore.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin penal nr.118, datë 26.10.2009,
ka vendosur: “Të deklarojë të pafajshëm të pandehurin Sami Osmani, për veprën
penale të mjekimit të pakujdesshëm sipas nenit 96/1 të K.Penal”.
9. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin penal nr.243, datë 14.07.2010, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.118, datë 26.10.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë duke e gjykuar çështjen në fakt: Të deklarojë fajtor të pandehurin Sami
546
Osmani, për veprën penale të “Mjekimit të pakujdesshëm” sipas nenit 96/1 të K.Penal
e dënon me 1 (një) vit burgim”.
10. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs i gjykuari Sami Osmani nëpërmjet
mbrojtësit Av.Roland Mici, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit penal
nr.243, datë 14.07.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit
penal nr.118, datë 26.10. 2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
11. Si shkaqe te rekursit pala ankuese parashtron.
- Gjykata e Apelit Vlorë ka paragjykuar te gjykuarin duke e përcaktuar fajtor atë pa
vlerësuar drejtë provat e administruara në gjykim, duke arsyetuar se mungojnë provat
që duhet të mbështetet pretendimi i të pandehurit në lidhje me pamundësinë e tij për
të bërë ekzaminime me aparaturat përkatëse, duke vepruar në kundërshtim me
urdhërimet e nenit 152 të K.Pr.Penale, në të cilën përcaktohet se: “Çmuarja e
provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe i fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i
nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar...”.
- Megjithëse janë kryer disa akte ekspertimi dhe ka dalë e provuar se, i gjykuari ka
kryer në rregull detyrën e tij si mjek dhe nuk ka përgjegjësi për vdekjen e të ndjerit Ç.
Gazhelit.
- Aktet e ekspertimit të bëra nga grupi i mjekëve të thirrur nga organi i akuzës, me të
drejtë janë kontestuar prej të pandehurit, pasi nuk ishin bërë me mjek specialistë të
fushës dhe gjykata ka urdhëruar riekspertim të shkaqeve të vdekjes së të ndjerit.
Megjithëse në përfundim, konkluzioni i arritur i aktit nga grupi i mjekeve ishte se,
vdekja e shtetasit Ç. G. nuk ka ardhur nga mjekimi i pakujdesshëm, gjykata e apelit
me qëllim dhe në mënyrë të njëanshme nuk e ka marrë në analizë këtë akt.
- Gjykata në kundërshtim me ligjin nuk ka vlerësuar drejt faktin se kemi të bëjmë me
një vepër penale specifike “Mjekim i pakujdesshëm”, në të cilin duhet të përcaktohen
qartë veprimet apo mosveprimet e mjekut apo të personelit tjetër mjekësor, duhet të
provohen nëse pasoja ka ardhur për shkak të neglizhencës, pakujdesisë a paaftësisë,
apo për mosrespektim të ligjit, të një akti nënligjor, rregulloreje, etj.
Megjithëse në konkluzione të ndryshme, të gjithë ekspertët mjeko-ligjore pranojnë një
fakt, atë që, ka rezultuar nga autopsia dhe që s’mund të mohohet se: “I ndjeri ka
pasur dëmtime në kokë, frakturë e bazës së kafkës si dhe të kockave petroze,
hemoragji punktiforme në trurin e vogël, në lobin e majtë, hemoragji të trurit të madh
që konstatohet edhe gjatë prerjes së tij”.
- Gjykata e apelit në kundërshtim me ligjin nuk është ndalur në analizë logjike dhe
juridike të fakteve objekt gjykimi, por është mbështetur vetëm në pretendimet e akuzës
duke i përcjellë ato në vendim.
III.Arsyetimi ligjor i vendimeve të gjykatave.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë mes të tjerave arsyeton:
....Në kuadër të debatit mbi shkakun e vdekjes, eksperti Albert Kreci u shpreh se
“shoku traumatik-hemorragjik mund të jetë edhe në tru, edhe nga dëmtimet e traumat
që kanë ndodhur, në kombinim me njëra-tjetrën”. I pyetur nga mbrojtja nëse shkaku i
vdekjes së të ndjerit ishte kompleks apo vetëm shoku hemorragjik, eksperti Albert
Kreci ka pranuar se nuk e kishte përcaktuar saktë këtë gjë në aktin e ekspertimit të
kryer prej tij, pasi duhej të kishte thënë aty edhe “kontuzioni i trurit”, gjë që sipas tij,
do të përjashtonte gjithë diskutimet që ishin duke u bërë në seancë gjyqësore.
Në vazhdim ai ka pranuar gjithashtu se, ishte i ri në këtë detyrë dhe se nuk ishte në
dijeni të faktit që sipas rregullores së IML-së akti i ekspertimit për këto raste duhej
bërë me komision mjeko-ligjor....
547
.....Në këtë seancë i pandehuri ka kundërshtuar edhe faktin e përshkruar në aktin e
ekspertimit të ekspertëve të IML-së se tek i pandehuri ishte konstatuar
“hemopneumothoraksi valvolar”, duke i kërkuar ekspertit Albert Kreci të shpjegonte
nëse kishte konstatuar spostimin e “mediastinit” gjatë autopsisë. Eksperti Albert
Kreci është përgjigjur duke thënë se ky spostim nuk ishte vënë re, pasi nuk kishte
arritur që të përcaktonte spostim të organeve të brendshme....
....Nga ana e të pandehurit u kërkua gjithashtu që gjatë shqyrtimit gjyqësor të kryhej
një akt i ri ekspertimi mjeko-ligjor, për të përcaktuar nëse ai kishte ose jo përgjegjësi
për pasojën e ardhur. I pandehuri kërkoi që në grupin e ekspertëve të bënin pjesë
mjeke specialistë të fushave të kirurgjisë torakale.
Kjo kërkesë e të pandehurit, u pranua nga ana e gjykatës, duke marrë në konsideratë
në radhë të parë faktin që eksperti mjeko-ligjor që kishte kryer autopsinë kishte
pranuar në seancë gjyqësore se kishte gabuar në përcaktimin e shkakut të vdekjes së
të ndjerit, si dhe kishte sqaruar edhe rrethana të tjera që nuk kishin qenë të qarta në
aktin e ekspertimit të kryer prej tij. Po kështu, gjykata mori në konsideratë faktin se në
hetimet paraprake organi i akuzës, megjithëse kishte pranuar kërkesën e të
pandehurit që të kryhej ri-ekspertim mjeko-ligjor, me grup ekspertësh të përbërë nga
specialistë të fushës së kirurgjisë thorakale dhe neuro-kirurgjisë, nuk e kishte
realizuar një gjë të tillë, pasi ri-ekspertimi ishte realizuar vetëm nga mjekë-ligjorë të
IML-së, jo specialistë të këtyre fushave...
....Ekspertët Agron Mezelxhiu e Arsen Seferi kanë arritur në përfundime të ndryshme
nga ato të ekspertit Zija Ismaili. Konkretisht, nga akti i nënshkruar prej tyre rezulton
se këta dy ekspertë kanë arritur në këto përfundime:“Bazuar në të dhënat e
protokollit të autopsisë, e dhëna më e saktë shkencore, por edhe në ato të
ekzaminimeve imazherike, laboratorike dhe klinike, mendojmë se shkaku i vdekjes së
shtetasit Çlirim Gazheli ka qenë dëmtimi i rëndë kafko-trunor, i shoqëruar me
kontuzionin hemorragjik të trurit dhe fraktura e bazës së kafkës.
Nga ana e të pandehurit Sami Osmani, si mjek roje, në lidhje me trajtimin e shtetasit
Çlirim Gazheli ka qenë korrekt, si në momentin e pritjes, diagnostikimit dhe terapisë
së aplikuar. Po ashtu vendimi për ta dërguar në një qendër të specializuar
traumatike, ka qenë i drejtë, referuar kjo një traume të tillë si ajo që ka pësuar
pacienti në fjalë, ku ndërthuren dëmtimet e rënda kafko-trunore me ato torakale, por
edhe kushteve që ka për të trajtuar një rast të tillë Spitali Rajonal i Lushnjës.
Pacientit Çlirim Gazheli, nga ana e kirurgut Sami Osmani i është aplikuar një trajtim
adekuat (imazherik, laboratorik dhe medikamentoz), konform gjendjes së pacientit
dhe protokolleve mjekësore.
....Shtetasit Çlirim Gazheli i është dhënë gjithë ndihma e duhur mjekësore nga ana e
kirurgut Sami Osmani dhe se nga studimi i dokumentacionit mjekësor nuk
konstatohen elemente të mos dhënies së ndihmës. Në këto kushte shkaku i vdekjes ka
ardhur si pasojë e dëmtimeve të rënda të kafkës dhe trurit (fraktura të bazës së kafkës,
shtypje dhe dërrmim hemorragjik i trurit) të kombinuara me dëmtimet e kafazit të
kraharorit dhe mushkërive (fraktura të brinjëve VII dhe IX si dhe minimal
hemopneumothoraks, të evidentuara qartë në protokollin e autopsisë) dëmtime këto
që, me probabilitetin më të lartë janë të papajtueshme me jetën e të dëmtuarit...”
13. Gjykata e Apelit Vlorë mes të tjerave arsyeton: “...Gjykata e apelit çmon se analiza
dhe vlerësimi i provave të administruara gjatë shqyrtimit gjyqësor janë bërë në
mënyrë subjektive dhe të gabuara nga ana e gjykatës së shkallës së parë, ..përsa i
përket pretendimeve të të pandehurit dhe të pranuara nga gjykata e shkallës së parë,
për pamundësi objektive të të pandehurit për të kryer ekzaminime për shkak të
mungesës së skanerit, të energjisë elektrike, të mjekëve specialistë....janë jo vetëm të
548
palogjikshme po të kihet parasysh se bëhet fjalë për një spital qyteti, por edhe të
pabazuar në prova... I pabazuar është dhe pretendimi i të pandehurit dhe konkluzioni
i gjykatës se, shkaku i vdekjes së të ndjerit Çlirim Gazheli është trauma e kokës.
Konkluzioni i gjykatës së apelit mbështetet kryesisht në analizën e hollësishme që i
është bërë aktit mjeko ligjor nr.18, datë 26.06.2008, autopsia, ku është përcaktuar se
shkaku i vdekjes se Çlirim Gazheli është shoku traumatiko-hemorragjik mbështetur ky
konkluzion në kryerjen e jashtme në kokë, vijon ky akt, nuk bie në sy ndonjë dëmtim i
jashtëm....pas rënies nga lartësia i dëmtuari ...nuk ka ...humbje të vetëdijes...Si të
dhënat e ekzaminimit laboratorik ...dhe ato radiografive të gjoksit tregojnë për
dëmtime traumatike të kockave të gjoksit...brinjëve, çarje të mushkërive, grumbullim
gjaku dhe ajri në gjoks si dhe vëllim qarkullues të gjakut, çka të çojnë në një
përfundim logjik se në rastin e të ndjerit C.Gazheli kemi të bëjmë me një shok
traumatiko-hemoragjik... Gjykata e apelit çmon se e domosdoshme dhe jetësore për të
ndjerin .. do të ishte ndërhyrja kirurgjikale... pretendimet e ngritura nga ana e organit
të akuzës për fajësinë e të pandehurit Sami Osmani janë të bazuara...
IV. Në lidhje me rekursin e ushtruar.
14. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga ana e të gjykuarit Sami Osmani, pasi u analizuan
nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të bazuara në ligj (Neni 432 i
Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, do të pranohen.
15. Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit material
dhe procedural penal, si dhe normave ligjore të përcaktuara në të drejtën europiane, në
lidhje me respektimin e kërkesave, që kanë të bëjnë me kriteret për zhvillimin e një
procesi të rregullt ligjor.
16. Gjykata e apelit nuk ka vlerësuar drejt faktin se jemi përpara një vepre penale
specifike “Mjekim i pakujdesshëm”, në të cilin duhet të përcaktohen qartë veprimet
apo mosveprimet e mjekut apo të personelit tjetër mjekësor, duhet të provohet nëse
pasoja ka ardhur për shkak të neglizhencës, pakujdesisë a paaftësisë, apo për
mosrespektim të ligjit, të një akti nënligjor, rregulloreje, etj.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se i drejtë është vendimi i Gjykatës së
Shkallës së Parë Lushnjë në disponimin e saj, që ka vendosur deklarimin e pafajshëm
të të gjykuarit Sami Osmani, bazuar në një analizë të hollësishme dhe vlerësim
objektiv të bazuar në prova.
18. Gjykata e Shkallës së Parë Lushnjë, me të drejtë ka marrë në konsideratë faktin se, në
hetimet paraprake organi i akuzës, megjithëse kishte pranuar kërkesën e të pandehurit
që të kryhej ri-ekspertim mjeko-ligjor me grup ekspertësh të përbërë nga specialistë të
fushës së kirurgjisë thorakale dhe neuro-kirurgjisë, nuk e kishte realizuar një gjë të
tillë.
19. Pasi nga IML-ja është konfirmuar se ky Institut nuk kishte ekspertë mjeko-ligjorë të
specializuar në këto fusha, Gjykata e Shkallës së Parë Lushnjë me të drejtë ka
vendosur që grupi i ekspertëve të përbëhej nga një ekspert mjeko-ligjor i IML-së
Tiranë, një mjek specialist i fushës së kirurgjisë torakale dhe një mjek specialist i
fushës së neuro-kirurgjisë.
20. Nga ana e Institutit të Mjekësisë Ligjore (IML) është caktuar si ekspert mjeko-ligjor
z.Zija Ismaili, nga QSUT “Nënë Tereza” është caktuar si ekspert neuro-kirurg z.Arsen
Seferi, ndërsa nga ana “Spitalit Universitar të Sëmundjeve të Mushkërive Tiranë”
është caktuar si ekspert i fushës së kirurgjisë torakale z.Agron Mezelxhiu.
21. Nga akti i ekspertimit është arritur në konkluzionin se: “Bazuar në të dhënat e
protokollit të autopsisë, e dhëna më e saktë shkencore, por edhe në ato të
ekzaminimeve imazherike, laboratorike dhe klinike, mendojmë se shkaku i vdekjes së
549
shtetasit Çlirim Gazheli ka qenë dëmtimi i rëndë kafko-trunor, i shoqëruar me
kontuzionin hemorragik të trurit dhe fraktura e bazës së kafkës”.
22. Që të ekzistojë vepra penale dhe autori të përgjigjet për kryerjen e kësaj vepre duhet
që të ekzistojnë në të njëjtën kohë të katër elementët e saj dhe konkretisht: (i) subjekti
dhe (ii) ana subjektive, (iii) objekti dhe ana (iv) objektive. Mungesa qoftë edhe e njërit
prej elementeve të sipërcituara, pas sjell detyrimisht mungesën e veprës penale.
23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në veprimet e mosveprimet e të
gjykuarit Sami Osmani, nuk janë të pranishëm elementët e figurës së veprës penale të
“Mjekimit të pakujdesshëm” sipas nenit 96/1 të Kodit Penal. Kështu, siç rezulton nga
akti i ekspertimit të kryer me vendim të Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë, nga
mjekët specialiste është konkluduar se: ... Nga ana e të pandehurit Sami Osmani, si
mjek roje, në lidhje me trajtimin e shtetasit Çlirim Gazheli ka qenë korrekt, si në
momentin e pritjes, diagnostikimit dhe terapisë së aplikuar. Po ashtu vendimi për ta
dërguar në një qendër të specializuar traumatike ka qenë i drejtë, referuar kjo një
traume të tillë si ajo që ka pësuar pacienti në fjalë, ku ndërthuren dëmtimet e rënda
kafko-trunore me ato torakale, por edhe kushteve që ka për të trajtuar një rast të tillë
spitali rajonal i Lushnjës. Pacientit Çlirim Gazheli, nga ana e kirurgut Sami Osmani i
është aplikuar një trajtim adekuat (imazherik, laboratorik dhe medikamentoz),
konform gjendjes së pacientit dhe protokolleve mjekësore.
Shtetasit Çlirim Gazheli i është dhënë gjithë ndihma e duhur mjekësore nga ana e
kirurgut Sami Osmani dhe se, nga studimi i dokumentacionit mjekësor, nuk
konstatohen elemente të mosdhënies së ndihmës. Në këto kushte, shkaku i vdekjes ka
ardhur si pasojë e dëmtimeve të rënda të kafkës dhe trurit (fraktura të bazës së kafkës,
shtypje dhe dërrmim hemorragjik i trurit) të kombinuara me dëmtimet e kafazit të
kraharorit dhe mushkërive (fraktura të brinjëve VII dhe IX si dhe minimal hemo
pneumothoraks, të evidentuara qartë në protokollin e autopsisë) dëmtime këto që, me
probabilitetin më të lartë janë të papajtueshme me jetën e të dëmtuarit..”.
24. Nisur nga sa më sipër, në gjykimin e çështjes nga gjykata e faktit është provuar qartë
se: “nuk konstatohen elementë të mosdhënies së ndihmës...”
25. Po kështu, ekspertët kanë arritur në konkluzionin se: “shtetasit Çlirim Gazheli i është
dhënë gjithë ndihma e duhur mjekësore nga ana e kirurgut Sami Osmani...”.
26. Në të tilla rrethana mungojnë dy elementë të figurës së veprës penale e konkretisht
ana subjektive dhe ana objektive. Në gjykim nuk është provuar ekzistenca e asnjërit
prej këtyre elementëve të veprës penale.
27. Në vështrim të sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson në zbatim të
gabuar të ligjit konkluzionin e arritur nga Gjykata e Apelit Vlorë se i gjykuari Sami
Osmani ka konsumuar elementet e figurës së veprës penale të “Mjekimit të
pakujdesshëm” vepër kjo e parashikuar nga neni 96/1 i Kodit Penal.
28. Siç është argumentuar më sipër në pjesën përshkruese-arsyetuese të këtij vendimi, nga
gjykimi i çështjes në gjykatat e faktit, ka rezultuar ndryshe.
29. Mirëpo zbatimi i gabuar i ligjit e bën procesin të parregullt e në të tilla rrethana
vendimi do të prishet.
Gjykata e Apelit Vlorë ka zbatuar keq ligjin material dhe procedural penal, kur ka
vendosur prishjen e vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë dhe duke
deklaruar fajtor e dënuar të gjykuarin Sami Osmani.
Kodit të Procedurës Penale, duke e prishur vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
duke lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë.
550
PЁR KЁTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, paragrafi parë,
pika “d” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
fuqi të vendimit penal nr.118, datë 26.10.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë.
Tiranë, më 20.03.2013
551
Nr.00-2013-666 i Vendimit (105)
VENDIM

TË PANDEHURIT: BUJAR GIPSI
A K U Z U A R:
“Trafikimit të femrave për prostitucion”,
parashikuar nga neni 114/b i K.Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.26, datë
Deklarimin fajtor të pandehurit Bujar Gipsi për veprën penale atë të “trafikimit
të femrave për prostitucion” dhe në bazë të nenit 114/b, paragrafi i dytë të
K.Penal ta dënojë atë me 16 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Bujar Gipsi të fillojë nga dita e
ekzekutimit të këtij vendimi dhe dënimi të kryhet në një nga burgjet e sigurisë
së zakonshme.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.24, datë 21.12.2004 ka
vendosur:
Pas kërkesës për rishikim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.940
(211), datë 11.07.2012, ka vendosur:
Pranimin e kërkesës për rishikim, prishjen e vendimit nr.24, datë 21.12.2004 të
Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe dërgimin e çështjes për
rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Në rigjykim, Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.53, datë
Rrëzimin e kërkesës.
552
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, ka ushtruar
rekurs i gjykuari Bujar Gipsi, i cili kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe pushimin e
çështjes, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i mësipërm i gjykatës së apelit është në kundërshtim të hapur me ligjin, pasi
detyrat e lëna nga Gjykata e Lartë janë të detyrueshme për gjykatën që rishqyrton
çështjen, prandaj kësaj gjykate i dilte për detyrë të vlerësojë vlerën juridike të
vendimit penal të huaj të përcaktimit nëse jemi para të njëjtit fakt penal me qëllim
shmangien e dënimit dy herë për të njëjtin fakt penal (nes bin is idem), sipas ndalimit
të parashikuar nga neni 34 i Kushtetutës dhe nenin 7 të K.Pr.Penale.
- Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, pa iu referuar aspak objektit të rigjykimit të
vendimit, pra të faktit penal nëse jemi para të njëjtit fakt penal të gjykimit dhe pastaj
dënimit të të njëjtit person dy herë, pranon faktin se gjykata e shkallës së parë ka
pranuar në arsyetim se ndër të tjera i mbrojturi prej meje shtetasi Bujar Gipsi e ka
realizuar veprën duke e konsideruar si krim vazhdues me shtrirje kohore nga viti 1997
deri në maj të vitit 2002, pa marrë parasysh fare faktin se për këtë fakt Gjykata e
Apelit në Itali ka pranuar dhe ka dënuar për shfrytëzim seksual duke iu referuar një
periudhe kohore të muajit nëntor 2000.
- Në thelb janë dy vendime penale të formës së prerë për të njëjtin fakt penal por i
trajtuar në cilësime ligjore të ndryshme, ndaj të njëjtit person, gjë kjo e ndaluar në
bazë të nenit 34 të Kushtetutës së Shqipërisë dhe nenit 7 të K.Pr.Penale, ku askush
nuk mund të dënohet më shumë se një herë për të njëjtën vepër penale.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Bujar Sheshi, që hoqi dorë
nga rekursi; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
I gjykuari Bujar Gipsi është banor i qytetit të Kavajës. Në fillim të vitit 1997 gjatë
vizitave që ai kryente tek të afërmit e tij në qytetin e Vlorës është njohur me të dëmtuarën
Adriana Pasha. Midis tyre është krijuar një lidhje intime dhe në vazhdim ata kanë
bashkëjetuar për një periudhë prej tre muajsh në shtëpinë e kërkuesit.
Në kërkim të një jete më të mirë, i gjykuari i ka propozuar të dëmtuarës që të
emigronin në Itali. Me pëlqimin e të dëmtuarës në datë 12.04.1997 së bashku në mënyrë
klandestine, meqenëse nuk disponon vizë kalimi, kanë ikur me gomone në Itali.
Me të mbërritur në Itali janë sistemuar në qytetin Monte Compatri, Via
“Annibaldeschi”, 6, në një banesë ku jetonin me Fatmir Gipsin, të afërmin e të gjykuarit.
Mbas dy-tre ditësh i gjykuari i ka kërkuar të dëmtuarës Adriana Pasha që të dilte në rrugë dhe
të prostituonte duke zbuluar në këtë mënyrë edhe qëllimin e vërtetë të tij, i cili kishte të bënte
me shfrytëzimin e saj si prostitutë me qëllimin e nxjerrjes së përfitimeve të kundraligjshme.
E dëmtuara fillimisht ka kundërshtuar, por e gjendur para dhunës fizike dhe asaj
psikike për jetën dhe shëndetin e saj dhe të familjarëve të saj në Shqipëri është detyruar të
dalë në rrugë e të prostituojë. Nën mbikëqyrjen e të gjykuarit ajo ka punuar si prostitutë në
periudhën Prill të vitit 1997 deri në Maj të vitit 2002, kohë në të cilën është kthyer në
Shqipëri. Gjatë kësaj kohe e dëmtuara ka ardhur në Shqipëri tre herë ku është mbajtur nën
mbikëqyrje nga i gjykuari.
E dëmtuara Adriana Pasha pas kthimit të saj në Shqipëri në datë 03.02.2003 ka bërë
kallëzim për shfrytëzimin që i gjykuari i ka bërë asaj gjatë kohës që ajo ka qëndruar në Itali.
553
Në bazë të kallëzimit, organi i akuzës ka filluar procedimin penal dhe në përfundim të
hetimeve e ka akuzuar të gjykuarin për veprën penale të “trafikimit të femrave për
prostitucion”, të parashikuar nga neni 114/b, paragrafi i dytë i Kodit Penal.
Në bazë të provave që u paraqitën provohet se i gjykuari Bujar Gipsi është gjykuar
dhe deklaruar fajtor në lidhje me një akuzë penale të ngritur kundër tij nga Gjykata e
Krimeve të Rënda. Gjithashtu provohet se i gjykuari ka shteruar mundësitë ligjore për t’u
ankimuar kundër vendimit të dënimit.
Në bazë të akteve rezulton se i gjykuari është hetuar dhe gjykuar në mungesë në të dy
shkallët e gjykimit. Të drejtat e tij janë garantuar nëpërmjet një avokati të zgjedhur nga
familjarët, pikërisht nga babai i të gjykuarit. Ndërsa nuk rezulton që as ai apo avokati i
zgjedhur nga familjarët të kenë ezauruar të drejtën e ankimit (rekursit) në Gjykatën e Lartë.
I gjykuari Bujar Gipsi ka bërë kërkesë për rishikim duke u mbështetur pikërisht në
vendimin e gjykatës italiane e cila pretendohet se bie ndesh me vendimin e gjykatës
shqiptare. Në bazë të vendimit nr.2969/02, datë 19.09.2002 të Gjykatës së Apelit Romë, i
gjykuari rezulton të jetë deklaruar fajtor për veprën penale të shfrytëzimit të prostitucionit në
bashkëpunim në dëm të shtetases Adriana Pasho duke e dënuar përfundimisht me 1 (një) vit
burgim dhe 600 (gjashtëqind) euro gjobë. Në këto kushte gjykata italiane për të njëjtin fakt
kriminal ka bërë kualifikimin e veprës penale si favorizim dhe shfrytëzim prostitucioni.
Pas kërkesës për rishikim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.940
(211), datë 11.07.2012, ka vendosur pranimin e kërkesës për rishikim, duke prishur vendimin
nr.24, datë 21.12.2004 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Në rigjykim, Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.53, datë
07.09.2012 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.26, datë 29.09.2004 të Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.
Këto veprime të kundraligjshme të të dënuarit janë kualifikuar si “trafikim të femrave
për prostitucion” e parashikuar si vepër penale në Kodin Penal. Trafikimi i femrave është
parashikuar si vepër penale në bazë të ndryshimeve që iu bënë Kodit Penal me ligjin nr.9188,
datë 12.02.2004 ku u shtua neni 114/b i këtij Kodi.
Megjithëse në kohën kur ka ndodhur ngjarja, në vitin 1997, fakti nuk parashikohej si
vepër penale, gjykata e apelit e ka konsideruar krim vazhdues duke e lidhur me shfrytëzimin
e të dëmtuarës deri në vitin 2002, ku në interpretim te formës së kryerjes së veprës penale si
krim vazhdues, Gjykata e Krimeve të Rënda ka shmangur cenimin e parimit të mos dënimit
pa ligj të parashikuar nga neni 2 i Kodit Penal.
Gjykata e Apelit Për Krime të Rënda pavarësisht konkluzioneve të arritura dhe
detyrave të lëna nga Gjykata e Lartë, pa analizuar me hollësi se në ç’prova bazohet për të
arritur në konkluzionin përfundimtar të saj dhe pa argumentuar se mbi ç’bazë nuk pranon
pretendimet e mbrojtësit të të gjykuarit Bujar Gipsi, ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda.
Vendimet e mësipërme të Gjykatës për Krime të Rënda dhe vendimi i Gjykatës së
Apelit Romë ndryshojnë në dy aspekte, në cilësimin juridik si dhe për periudhën e
shfrytëzimit të prostitucionit të të dëmtuarës Adriana Pasha.
Sipas vendimit penal të Gjykatës së Apelit Romë i gjykuari është gjendur fajtor për
shfrytëzimin e të dëmtuarës në disa raste të kryera në periudhën Tetor- Nëntor 2000, ndërsa
sipas vendimeve penale të Gjykatës për Krime të Rënda Tiranë, ai është gjendur fajtor për
shfrytëzimin për prostitucion të të dëmtuarës Adriana Pasho nga muaji Prill 1997- Maj 2002.
Sipas gjykatës italiane vepra e të gjykuarit Bujar Gipsi është cilësuar si favorizim dhe
shfrytëzim prostitucioni, ndërsa sipas gjykatave shqiptare vepra e tij është cilësuar si
“Trafikim i femrave”.
554
Pavarësisht përfundimeve të ndryshme të arritura nga gjykatat e mësipërme të dy
shteteve dhe periudhave të ndryshme për të cilat bëhet fjalë në këto vendime, del qartë e
provuar se kemi të bëjmë me të njëjtin fakt penal për të cilin i gjykuari Bujar Gipsi në kohën
e gjykimit në Shqipëri, ishte dënuar dhe kishte vuajtur në shtetin italian dënimin e dhënë ndaj
tij në bazë të vendimit nr.2969/02, datë 19.09.2002 të Gjykatës së Apelit Romë.
Periudha e shfrytëzimit të prostitucionit, duhet të mbahet parasysh nga gjykata, për të
analizuar masën e dënimit, por jo për të dënuar autorin e veprës penale më shume se një herë
pavarësisht sa kohë ka zgjatur shfrytëzimi i këtij prostitucioni.
Në këtë përfundim arrihet duke pasur parasysh teorinë e së drejtës penale lidhur me
veprat penale të qëndrueshme ose permanente, siç ka ndodhur në rastin objekt gjykimi, kur
veprimi ose mosveprimi i kundraligjshëm vazhdon pa ndërprerje, ose kur vepra penale kryhet
nga autori i saj me dy a më shumë veprime ose mosveprime në funksion të një qëllimi të
vetëm kriminal.
Në rastin e veprës penale të shfrytëzimit të prostitucionit këto elementet e mësipërme
qëndrojnë plotësisht dhe për këtë arsye, pavarësisht periudhës së shfrytëzimit, Kolegji Penal
arrin në konkluzionin se kemi të bëjmë me një vepër penale të vetme dhe autori i saj duhet
dënuar vetëm një herë.
Në nenin 34 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë është parashikuar se: “Askush
nuk mund të dënohet më shumë se një herë për të njëjtën vepër dhe as të gjykohet sërish, me
përjashtim të rasteve kur është vendosur rigjykimi i çështjes nga një gjykatë më e lartë, sipas
mënyrës së parashikuar me ligj”.
Nisur sa më sipër ky kolegj çmon se duhet të prishen të dy vendimet e Gjykatës së
Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të
Rënda dhe çështja në ngarkim të të gjykuarit Bujar Gipsi duhet të pushohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur te neneve 441/c e 442/a të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Tiranë, pranimin e kërkesës për rishikim në këtë mënyrë:
Tiranë, prishjen e vendimit nr.26, datë 29.09.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të
Rënda Tiranë dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit Bujar Ymer Gipsi.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të gjykuarit Bujar Ymer Gipsi nëse nuk mbahet për
shkak tjetër ligjor.
Një kopje e këtij vendimi për efekt ekzekutimi i dërgohet Prokurorisë së Përgjithshme.
Tiranë, më 27.03.2013
555
Nr.00-2013-1212 i Vendimit (106)
VENDIM

Aleksander Muskaj Anëtar

SHKODËR, e përfaqësuar nga prokurori
Bujar Sheshi.
KUNDËR: LEKË SUKAJ, mbrojtur nga av. Bujar Hoti
PËLLUMB SUKAJ, mbrojtur nga av.Ilir Golemi
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me paramendim”
dhe “Mbajtje pa leje të armëve luftarake”.
Baza Ligjore: Neni 78 dhe 278/2 i K.Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.158, datë 15.09.1999, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Lekë Ndue Sukaj, për kryerjen e veprës
penale të “vrasjes me paramendim”, vepër kjo parashikuar si krim nga neni 78
i K.Penal dhe dënimin e tij 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të pandehurit Pëllumb Ndue Sukaj për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes me paramendim”, vepër kjo parashikuar si krim nga neni 78
i K.Penal dhe dënimin e tij 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Pushimin e akuzës për kryerjen e veprës penale të “Armëmbajtjes pa leje”,
parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal në ngarkim të pandehurve, pushim
bazuar në ligjin nr.8202, datë 27.03.1997 “Për Amnistinë”.

Prishjen e vendimit penal nr.158, datë 15.09.1999 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër dhe dërgimin e çështjes për rigjykim pranë po kësaj gjykate,
por me tjetër trup gjykues.
556
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Pëllumb Ndue Sukaj për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes me paramendim”, parashikuar nga neni 78 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 15 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Lekë Ndue Sukaj për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes me paramendim”, parashikuar nga neni 78 i K.Penal dhe
Pushimin e akuzës për kryerjen e veprës penale të “Armëmbajtjes pa leje”
parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal në ngarkim të të pandehurve, bazuar në
ligjin nr.8202, date 27.03.1997 “Për Amnistinë.

Lënien në fuqi të vendimit penal nr.118, datë 10.04.2000 të Gjykatës së

kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Gjyqësor Shkodër.

kthimin e akteve për rishqyrtim po në këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Gjyqësor Shkodër dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por
me trup tjetër gjykues.

vendosur:
Deklarimin fajtor për të pandehurin Lekë Ndue Suka për veprën penale të
vrasjes me paramendim e në bashkëpunim me Pëllumb Ndue Sukaj, vepër
penale kjo e parashikuar nga neni 78, 25 të Kodit Penal, dënimin e tij me 16
gjashtëmbëdhjetë vjet burgim.
Deklarimin fajtor për të pandehurin Pëllumb Ndue Sukaj për veprën penale të
vrasjes me paramendim e në bashkëpunim me Lekë Sukaj, vepre penale kjo e
parashikuar nga neni 78 e 25 i K.Penal e në bazë të kësaj dispozite dënimin e
tij me 15 pesëmbëdhjetë vjet burgim.
Pushimin e çështjes penale për dy të pandehurit Lekë Ndue Sukaj e Pëllumb
Ndue Sukaj, atë të armëmbajtjes pa leje, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal,
si e amnistuar.

Mospranimin e ankimit ndaj vendimit penal nr.197, datë 18.07.2002 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër.
557
Gjyqësor Shkodër, ndaj të pandehurve Pëllumb Sukaj e Lekë Sukaj.

Mospranimin e rekursit të paraqitur prej mbrojtësit të të gjykuarve Lekë Sukaj
dhe Pëllumb Sukaj, Av. Prel Martini, kundër vendimit nr.204, datë 28.10.2003
të Gjykatës së Apelit Shkodër.

vendosur:
Të pranojë kërkesën e të dënuarit Lekë Ndue Sukaj. Rivendosjen në afat të
dënuarit Lekë Ndue Sukaj për të bërë rekurs në Gjykatën e Lartë Tiranë,
kundër vendimit nr.204, datë 28.10.2003 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Gjykata e Lartë me vendimi nr.37, datë 16.02.2011, vendosi:

kthimin e akteve në Gjykatën e Apelit Shkodër, por me tjetër trup gjykues.
Në rigjykimin (e fundit)
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.157, datë 16.07.2012, vendosi:

Ndryshimin e vendimit penal nr.197, datë 18.07.2002 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, në këtë mënyrë:
Prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të
pandehurit Pëllumb Ndue Sukaj, sepse nuk vërtetohet fajësia e të
pandehurit.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Lekë Ndue Sukaj për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes” së shtetases Gjelina Sukaj, parashikuar nga N.76 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes ndaj të pandehurit Lekë Ndue
Sukaj, për akuzën e vrasjes me paramendim, të parashikuar nga N.78 dhe 25 të
K.Penal, ndaj shtetasit Gjon Mici.
Vuajtja e dënimit do të bëhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të tij.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs prokurori i Prokurorisë së Apelit

Shkodër, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.157, datë 16.07.2012 të Gjykatës së Apelit
Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.197, datë 18.07.2002 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është i pabazuar në prova e në ligj;
- Gjykata e apelit e kishte prishur vendimin në lidhje me shkeljet procedurale për
njoftimin e të pandehurve, ndërsa Gjykata e Apelit Shkodër ka arsyetuar në lidhje me
çmuarjen e provave.
- Megjithëse dëshmitari Pëllumb Gështenja ka deklaruar se i ka parë të pandehurit të
qëllonin në drejtim të viktimave dhe të largoheshin ne drejtim të shtëpisë së tyre me
armë në duar, këtë dëshmi gjykata e rendit si dëshmitarët e tjerë që kanë treguar
rrethana përpara ose pas ngjarjes.
558
- Gjykata e apelit ka vlerësuar vetëm atë pjesë të dëshmisë që i intereson, kryesisht
lidhur me faktin e pretenduar nga mbrojtësit e të pandehurve, se viktima Gjon Mici ka
qenë i armatosur.
- Dëshmitarët, si babai i të pandehurve dhe halla e viktimës Gjelinë, kanë deklaruar në
shumës – “se ngjarjen e kanë kryer djemtë e mi” “…janë detyruar janë larguar..”
- Është provuar nga provat e administruara se vepra është kryer në bashkëpunim, për
motive të dobëta kanë vrarë shtetasin Gjon Mici dhe motrën e tyre Gjelina Sukaj;
- Gjykata e apelit gabon kur argumenton se mekanizmi i ngjarjes nuk është ndërtuar
drejt nga gjykata e rrethit;
- Gjykata mbivlerëson deklarimet e Manush Ligatës, dëshmitar i kërkuar nga mbrojtja e
të pandehurve, me gjithë kontestimet e prokurorit të cilat nuk u morën në konsideratë
nga gjykata;
- Dëshmia e këtij dëshmitari bëhet e pabesueshme, duke pasur parasysh moshën e tij,
rreth 90 vjeç, faktin se ky dëshmitar nuk ka dalë asnjëherë përpara gjykatës në gjithë
gjykimet për të dhënë rrethana të çështjes; gjithashtu ai deklaron detaje të cilat janë të
pabesueshme dhe të pambështetura në dëshmitë e tjera; si në vendngjarje kishte
shumë njerëz, kam parë një viktimë, megjithëse ka qenë i dukshëm fakti i pasjes së dy
viktimave;
- Në kundërshtim me ligjin, gjykata e apelit aktin e ekspertimit nr.238, datë 26.04.1994
e çmon pa fuqi provuese, provë e cila është çmuar në të gjitha shkallët e gjykimit;
- Dëshmitari Pëllumb Gështenja është dëshmitar okular dhe ky nuk është pretendim i
akuzës, por një fakt. Fakti se ky dëshmitar është deklaruar fajtor për veprën penale të
“Dëshmisë së rreme”, duhet të ishte marrë në konsideratë nga gjykata e apelit, duke
vlerësuar deklarimet e tij të dhëna gjatë hetimeve, siç ka vepruar gjykata e shkallës së
parë;
- Është i pambështetur në asnjë provë fakti se viktima Gjon Mici ditën e ngjarjes ka
qitur me armën e tij dhe se dy gëzhojat e gjetura në vendngjarje janë qitur nga arma e
tij;
- Janë provat me dëshmitarë dhe provat shkencore, të cilat hedhin poshtë versionin e
pretenduar nga mbrojtësit e të pandehurve dhe të përkrahur nga gjykata e apelit;
- Fakti sa ka qenë largësia ndërmjet të pandehurve dhe viktimave dhe numri i plagëve
të marra nuk tregon atë që ka arsyetuar gjykata e apelit se dy gëzhojat janë qitur nga
arma e viktimës;
- Ka rezultuar se kanë qenë dy personat që kanë qëlluar ditën e ngjarjes dhe jo se ka
pasur kryqëzim zjarri;
- Nga gjykata nuk i është dhënë rëndësi aktit të ekspertimit mjeko-ligjor të viktimës
Gjon, sipas të cilit rezulton se plagët i ka marrë nga mbrapa, pra bie pretendimi se ka
qëlluar viktima dhe më pas të pandehurit;
- Nga provat në dosje nuk ka rezultuar se viktima ka pasur armë me vete;
- Nuk është provuar se të pandehurit kanë qenë në kushtet e mbrojtjes së nevojshme;
- Deklarimi i Lekë Sukaj, në vitin 2012 duhet marrë me rezervë;
- Janë të shumta provat që vërtetojnë se vepra është kryer në bashkëpunim dhe me
paramendim nga të pandehurit;
- Prania e dy lloj gëzhojave në vendngjarje provon faktin se kanë qenë dy të pandehurit
që kanë qëlluar në drejtim të viktimave.
- Edhe kualifikimi për vrasjen e Gjelina Sukaj, sipas N.76 të K.Penal, është i pabazuar.
559
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i gjykuari Lekë
Sukaj, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit
Shkodër në lidhje me kualifikimin dhe dënimin për të, duke u deklaruar fajtor për veprën
penale të “Vrasjes nga pakujdesia”, parashikuar nga N.85 i K.Penal dhe të aplikohet ligji
nr.8802, viti 1997, “Për amnistinë”, duke parashtruar këto shkaqe:
- Në rrethanat kur gjykata e apelit ka konkluduar se veprimet e kryera nga i pandehuri
Lekë Sukaj, ndaj viktimës Gjon Mici janë veprime të kryera në kushtet e mbrojtjes së
nevojshme dhe në këtë rast nuk mund të kemi që njëra pasojë e breshërisë të jetë
mbrojtje e nevojshme dhe pasoja tjetër të jetë vrasje me dashje indirekte;
- Në rastin tonë qëllimi i të pandehurit ka qenë mbrojtja e jetës së tij nga sulmi real e i
padrejtë dhe i mëparshëm i viktimës Gjon Mici, pasoja e ardhur është pasojë e
mbrojtjes së nevojshme, ardhja e pasojës së padëshiruar, vrasja e viktimës Gjelinë
Sukaj është edhe kjo pasojë e ardhur në kushtet e mbrojtjes së nevojshme; në asnjë
moment nuk rezulton të ketë ekzistuar ana subjektive, qëllimi për të ardhur pasoja,
vrasja e motrës;
- Dëshmitarët Manush Dyli dhe Sali Manushi (Ligata) kanë dhënë detaje të reja mbi
ngjarjen;
- Dëshmitari Pëllumb Gështenja në të gjitha deklarimet e tij përpara gjykatës ka
mbajtur të njëjtin qëndrim se viktima Gjon Mici, ditën e ngjarjes ka qenë i pajisur me
armë;
- Nga akti i pajtimit mbajtur nga komisioni i pajtimit të gjaqeve, në të cilin nuk gjendet
ndonjë shprehje se vrasja është kryer për motive të dobëta e me paramendim siç
pretendon akuza, por se marrëdhëniet midis familjeve janë tepër normale e të
përmirësuara mbasi të gjitha pasojat e ardhura nga kjo ngjarje janë për faj të viktimës
Gjon Mici, fakt i provuar edhe nga dëshmia e vëllait të tij;
- Vendimi i gjykatës së shkallës së parë bie ndesh me të gjitha provat e marra në
shqyrtim, me parimin e prezumimit të pafajësisë;
- Akti i ekspertimit balistik është kryer mbi gëzhoja që nuk dihet se ku janë marrë,
sidomos njëra, pasi sipas proces-verbalit të këqyrjes së vendit të ngjarjes kemi dy
gëzhoja boshe e një predhë gëzhoje, ndërsa në vendimin për kryerjen e ekspertimit
nuk përcaktohet numri, por thuhet se janë gjetur disa gëzhoja.

Lartë, Bujar Sheshi, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr157, datë 16.07.2012 të Gjykatës së
Apelit Shkodër; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Lekë Sukaj, av.Bujar Hoti, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit
Pëllumb Sukaj, av.Ilir Golemi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit
Shkodër; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
zbatimit të drejtë të ligjit material penal për të gjykuarin, Pëllumb Sukaj, ndërsa duhet
ndryshuar në lidhje me cilësimin ligjor të veprës penale të kryer nga i dyshuari Lekë Sukaj,
dhe si i tillë duhet ndryshuar vetëm pjesërisht.
Rreth vitit 1993 shtetasi Gjon Mici, kushëri i tyre, ka rrëmbyer motrën e të gjykuarve
shtetasen Gjelina Sukaj. Gjon Mici ndërkohë ishte i martuar, me dy fëmijë dhe kishte një
diferencë të konsiderueshme moshe me motrën e të gjykuarve. Shtetasi Mici u kishte dërguar
560
fjalë se motrën e tyre ai do ta mbante vetë ose në të kundërt do të konsideroheshin se ishin në
gjak me të. Nga ana e tyre, të gjykuarit kishin dërguar fjalë që Gjon Mici të mos kalonte në
fshatin e tyre.
Në datë 13.02.1994, Gjon Mici së bashku me shtetasen Gjelina Sukaj kanë shkuar në
Boriç të Vogël, në shtëpinë e shtetasit Pëllumb Gështenja. Pasi kanë ndenjur një periudhë
kohe në banesën e Pëllumb Gështenjës, Gjon Mici, i shoqëruar nga Gjelina Sukaj, kanë dalë
dhe jo shumë larg nga kjo banesë janë qëlluar me armë automatike. Si pasojë e plagëve të
marra me armë zjarri Gjon Mici dhe Gjelina Sukaj kanë humbur jetën.
Ndërkohë gjatë gjykimit janë marrë një varg dëshmish, mes të cilave ajo e babait të të
gjykuarve, i cili ka pretenduar se vrasja është bërë nga i gjykuari Lekë. Sipas tij, vajza
Gjelinë është vrarë nga pakujdesia. Mbrojtja e të gjykuarve ka pretenduar se të gjykuarit kanë
vepruar në kushtet e mbrojtjes së nevojshme, pasi bazuar dhe në thëniet e shtetasit Gështenja,
Gjon Mici ka qenë i armatosur dhe se provohet se njëra nga gëzhojat e gjendura në vend
ngjarje është e ndryshme nga ato që janë shtënë dhe kanë sjellë si pasojë vdekjen e viktimave.
Ky pretendim nuk është gjetur i bazuar nga gjykatat e faktit.
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Lekë Ndue Sukaj, për kryerjen e veprës penale të
vrasjes me paramendim, vepër kjo parashikuar si krim nga neni 78 i K.Penal dhe dënimin e
tij 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të pandehurit Pëllumb Ndue Sukaj për kryerjen e veprës penale të
vrasjes me paramendim, vepër kjo parashikuar si krim nga neni 78 i K.Penal dhe dënimin e
tij 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Pushimin e akuzës për kryerjen e veprës penale të armëmbajtjes pa leje, parashikuar
nga neni 278/2 i K.Penal në ngarkim të pandehurve, pushim bazuar në ligjin nr.8202, datë
27.03.1997, “Për Amnistinë”.
Prishjen e vendimit penal nr.158, datë 15.09.1999 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe dërgimin e çështjes për rigjykim pranë po kësaj gjykate, por me tjetër trup
gjykues.
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Pëllumb Ndue Sukaj për kryerjen e veprës penale
të “Vrasjes me paramendim”, parashikuar nga neni 78 i K.Penal dhe dënimin e tij me 15
vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Lekë Ndue Sukaj për kryerjen e veprës penale të
“vrasjes me paramendim”, parashikuar nga neni 78 i K.Penal dhe dënimin e tij me 16 vjet
burgim.
Pushimin e akuzës për kryerjen e veprës penale të “Armëmbajtjes pa leje”
parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal në ngarkim të të pandehurve, bazuar në ligjin nr.8202,
date 27.03.1997 “Për amnistinë”.
Lënien në fuqi të vendimit penal nr.118, datë 10.04.2000 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.355, datë 13.10.2000, ka
vendosur:
561
Shkodër.
vendosur:
e akteve për rishqyrtim po në këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Prishjen e vendimit penal nr.118, datë 10.04.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me trup tjetër gjykues.
vendosur:
Deklarimin fajtor për të pandehurin Lekë Ndue Sukaj për veprën penale të vrasjes me
paramendim e në bashkëpunim me Pëllumb Ndue Sukaj, vepër penale kjo e parashikuar nga
neni 78, 25 të Kodit Penal, dënimin e tij me 16 gjashtëmbëdhjetë vjet burgim.
Deklarimin fajtor për të pandehurin Pëllumb Ndue Sukaj për veprën penale të vrasjes
me paramendim e në bashkëpunim me Lekë Sukaj, vepër penale kjo e parashikuar nga neni
78 e 25 i K.Penal e në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 15 pesëmbëdhjetë vjet
burgim.
Pushimin e çështjes penale për dy të pandehurit Lekë Ndue Sukaj e Pëllumb Ndue
Sukaj atë të armëmbajtjes pa leje parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal si e amnistuar.
Mospranimin e ankimit ndaj vendimit penal nr.197, datë 18.07.2002 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Shkodër.
Shkodër ndaj të pandehurve Pëllumb Sukaj e Lekë Sukaj.
vendosur: Mospranimin e rekursit të paraqitur prej mbrojtësit të të gjykuarve Lekë Sukaj
dhe Pëllumb Sukaj, Av. Prel Martini, kundër vendimit nr.204, datë 28.10.2003 të Gjykatës së
Apelit Shkodër.
vendosur:
Të pranojë kërkesën e të dënuarit Lekë Ndue Sukaj. Rivendosjen në afat të dënuarit
Lekë Ndue Sukaj për të bërë rekurs në Gjykatën e Lartë Tiranë, kundër vendimit nr.204, datë
28.10.2003 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Gjykata e Lartë me vendimi nr.37, datë 16.02.2011 vendosi:
e akteve në Gjykatën e Apelit Shkodër, por me tjetër trup gjykues.
Në rigjykimin (e fundit)
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.157, datë 16.07.2012 vendosi:
Ndryshimin e vendimit penal nr.197, datë 18.07.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër, në këtë mënyrë:
Prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit
Pëllumb Ndue Sukaj, sepse nuk vërtetohet fajësia e të pandehurit.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Lekë Ndue Sukaj për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes”, të shtetases Gjelina Sukaj, parashikuar nga N.76 i K.Penal dhe dënimin e tij me
10 (dhjetë) vjet burgim.
562
Prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes ndaj të pandehurit Lekë Ndue Sukaj, për
akuzën e vrasjes me paramendim, të parashikuar nga N.78 dhe 25 të K.Penal, ndaj shtetasit
Gjon Mici.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të tij.
Në përfundim të këtij procesi, gjykata e apelit konkludon se:
I pandehuri Lekë Sukaj është autori i vetëm i kryerjes së veprës penale, vrasjes së të
ndjerëve Gjon Mici dhe Gjelina Sukaj në datën 13.02.1994, në fshatin Boriç i Vogël,
Shkodër. Për rrjedhojë, ai duhet të mbajë përgjegjësi ligjore (penale) për veprën e kryer:
Së pari: lidhur me vrasjen e të ndjerit Gjon Mici, trupi gjykues çmon se i pandehuri
Lekë Sukaj e ka kryer veprën penale në rrethanat e nenit 19 të K.Penal, “Mbrojtja e
nevojshme”.
Rrethanat e vërtetuara në këtë proces penal janë të njëjta me atë gjendje juridike të
fiksuar në nenin 19 të K.Penal.
Ashtu sikurse është provuar gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes, i pandehuri Lekë
Sukaj ka qenë i detyruar të gjuajë me armë në drejtim të të ndjerit Gjon Mici për të mbrojtur
jetën e tij nga një sulm real me armë zjarri, i padrejtë dhe i mëparshëm nga i ndjeri Gjon
Mici.
Lidhur me këtë pjesë të vendimit ai duhet të prishet dhe çështja duhet të pushojë në
bazë të nenit 428/c të K.Pr.Penale.
Së dyti: i pandehuri Lekë Sukaj duhet të mbajë përgjegjësi penale lidhur me vrasjen e
shtetases Gjelina Sukaj (motra e tij), në bazë të nenit 76 të K.Penal.
Trupi gjykues çmon se vrasja e të ndjerës Gjelina Sukaj është kryer në rrethanat e
nenit 76 të K.Penal.
Ndonëse vrasja është kryer në rrethanat e rastit, aty për aty, i pandehuri, ashtu sikurse
deklaroi edhe vetë gjatë procesit penal, i kishte mundësitë që në largësinë deri 6 m nga i
ndjeri tjetër Gjon Mici të evitonte vrasjen e të ndjerës Gjelina Sukaj.
Ndryshe nga sa ka parashtruar mbrojtja e të pandehurit në ankim, çmohet se nuk
ekzistojnë rrethanat ligjore të nenit 16 të K.Penal.
Në rastin konkret, i pandehuri Lekë Sukaj i ka parashikuar pasojat e veprës penale (se
nga zjarri automatik, veç të ndjerit Gjon Mici, mund të vritej edhe Gjelina Sukaj për shkak të
distancës së vogël), dhe megjithëse nuk i ka dëshiruar (fakte të deklaruara gjatë procesit penal
nga i pandehuri), me ndërgjegje ka lejuar ardhjen e tyre, rrethana këto të fiksuara në nenin 15
të K.Penal, “Dashja”.
Së treti: Pushimi i çështjes penale nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër për të
pandehurin Lekë Sukaj për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal
për shkak të amnistisë, në bazë të ligjit nr.8202, datë 27.03.1997, është i bazuar. Lidhur me
këtë pjesë të vendimit ai duhet të lihet në fuqi.
Së katërti: Është provuar gjatë procesit gjyqësor se i pandehuri Pëllumb Sukaj nuk
është autori i kryerjes së veprës penale të vrasjes. Gjatë procesit gjyqësor nuk u paraqit asnjë
provë gjyqësore për të vërtetuar faktin se ky i pandehur është autori i vrasjes, ose në
bashkëpunim me të pandehurin tjetër Lekë Sukaj kanë kryer veprën penale të vrasjes së
viktimave Gjon Mici dhe Gjelina Sukaj.
Fakti se i pandehuri ka qenë i pranishëm në vendin e ngjarjes në datën 13.02.1994,
por pa u provuar asnjë rrethanë apo indicje tjetër në ngarkim të të pandehurit Pëllumb Sukaj
për kryerjen e veprës penale, janë të pamjaftueshme për ta cilësuar atë autor të vrasjes.
Në këto kushte, në bazë të nenit 428/c të K.Pr.Penale, vendimi i gjykatës së faktit
duhet të prishet dhe të pushojë çështja për këtë të pandehur sepse nuk vërtetohet fajësia e tij.
563
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër
duhet të ndryshohet vetëm në lidhje me cilësimin ligjor të veprës penale të kryer nga i
gjykuari Lekë Sukaj.
Vendimi i gjykatës së apelit për pushimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit
Pëllumb Sukaj, për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal, është i
bazuar në rrethanat e faktit prandaj për këtë pjesë vendimi duhet të lihet në fuqi.
Në lidhje me të gjykuarin Lekë Sukaj, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se
veprimet e tij nuk përbëjnë elemente të figurës së veprës penale të parashikuar nga neni 83 i
K.Penal të vjetër që është “Vrasja me dashje” (që ishte në fuqi në kohën e kryerjes së veprës
penale) me nr.5591, datë 15.6.1977, por atij të parashikuar nga neni 85 i K.Penal të ri (në
lidhje me viktimën Gjelina Sukaj)1.
Më konkretisht vepra penale e “Vrasjes nga pakujdesia” parashikohej në nenin 88 të
K.Penal të vjetër që sanksiononte: “Vrasja e kryer nga pakujdesia dënohet: me heqje të lirisë
gjer në tetë vjet”.
Ndërsa në Kodin e ri Penal, neni 85 i parashikon se: “Vrasja e kryer nga pakujdesia
dënohet me gjobë ose me burgim gjer në pesë vjet”.
Sipas nenit 3 të K.Penal: “Kur ligji i kohës kur është kryer vepra penale dhe ligji i
mëvonshëm janë të ndryshëm, zbatohet ai ligj dispozitat e të cilit janë më të favorshme për
personin që ka kryer veprën penale”.
Për vlerësimin e përgjegjësisë penale të të gjykuarit Lekë Sukaj (në vdekjen e
viktimës Gjelina Sukaj) gjykata çmon te analizoje në mënyrë të veçantë elementet e figurës
së veprës penale në referim të nenit 85 të Kodit të ri Penal, pasi kjo dispozitë, sipas nenit 3 të
K.Penal, të sipërcituar, është më e favorshme se ajo e parashikuar nga neni 88 i K.Penal të
vjetër, si më poshtë:
Nga pikëpamja e objektit provohet që i gjykuari Lekë Sukaj, me veprimet e tij ka
cenuar të drejtën për të jetuar të viktimës, e cila është posaçërisht e mbrojtur me legjislacionin
penal nga veprimet ose mosveprimet kriminale.
Nga pikëpamja e anës objektive provohet që i gjykuari Lekë Sukaj, me veprimet e tij
ka konsumuar një figurë të veprës penale, konkretisht atë të “Vrasjes nga pakujdesia”.
Vepra penale e “Vrasjes nga pakujdesia” konsumohet në formën e veprimeve aktive
kriminale që sjellin si pasojë vdekjen e viktimës.
Nga dëshmitë e marra gjatë gjykimit rezulton se autor i veprës penale është i gjykuari
Lekë Sukaj. Ky i fundit, ditën e ngjarjes, ka qenë i pajisur me armë zjarri dhe ka qitur me
breshëri në drejtim të viktimave, Gjon Mici dhe Gjelina Sukaj, pasi viktima Gjon e kishte
gjuajtur më parë me armë zjarri, siç është konstatuar edhe nga gjykata e apelit. Qëllimi i tij
nuk ka qenë vrasja e shtetases Gjelina Sukaj por mbrojtja e jetës së vet nga sulmi i padrejtë, i
vërtetë dhe i çastit që i ka bërë shtetasi Gjon Mici.
Subjekti i veprës penale është i gjykuari Lekë Sukaj. Në analizë të provave shkresore
dhe atyre me dëshmitarë rezulton se i gjykuari ka drejtuar armën ndaj viktimës Gjon Mici,
ndërsa i gjykuari tjetër Pëllumb Sukaj nuk ka qenë i pajisur me armë zjarri. Ky i fundit
ndodhej rastësisht aty dhe nuk provohet që të ketë marrë pjesë në kryerjen e krimit.
Nga ana subjektive krimi i “Vrasjes me dashje” ndryshon nga ai i kryer nga
pakujdesia.
Kështu “Vrasja nga pakujdesia” mund të kryhet në formën e vetëbesimit të tepruar
dhe neglizhencës.
Neglizhenca karakterizohet nga dy momente:

1
Gabimisht gjykata e apelit i referohet nenit 76 dhe jo atij 83 të K.Penal të vitit 1977, pasi neni 76 parashikon veprën penale
të falsifikimit të monedhave dhe jo të vrasjes me dashje
564
1. Momenti negativ nga mungesa e parashikimit të pasojave e veprimeve të tij dhe,
2. momenti pozitiv nga ekzistenca e kushteve të tilla që bëjnë të mundur të
konsiderohet se subjekti mund dhe duhet t’i parashikojë pasojat e veprimit ose të
mosveprimit të tij të kundërligjshëm.
Pra personi nuk e parashikon se me veprimet e tij do t’i shkaktojë vdekjen viktimës,
por megjithatë ai ndodhet në kushte të tilla që mundej dhe duhej ta parashikonte ardhjen e
pasojës kriminale, vdekjen e viktimës.
Kështu krimi në rastin objekt gjykimi është kryer në formën e neglizhencës pasi i
gjykuari nuk e ka parashikuar vdekjen e shtetases Gjelina Sukaj, por në kushtet në të cilat
ndodhej (distancës së afërt mes viktimave vetë dhe mes këtyre të fundit dhe të gjykuarit dhe
faktit që i gjykuari ishte në përdorim të një arme automatike) duhej ta parashikonte.
Çështja penale duhet pushuar për shkak se sipas nenit 1 të ligjit me nr.8202, datë
27.03.1997, përjashtohen nga ndjekja penale dhe vuajtja e dënimit të mëtejshëm të gjithë
personat që kanë kryer vepër penale përveç atyre të parashikuara në pikat a-i të këtij neni.
Përfundimisht Kolegji Penal çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet
ndryshuar për cilësim të gabuar të veprës penale dhe duhet të lihet në fuqi për pjesët e tjera,
duke pushuar çështjen për këtë episod, siç u arsyetua më sipër.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronja
“a” dhe “b” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.157, datë 16.07.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër me
këtë ndryshim:
Ndryshimin e cilësimit ligjor të veprës penale nga “Vrasje me dashje” sipas nenit 83
të K.Penal në “Vrasje nga pakujdesia” sipas nenit 85 i K.Penal për të gjykuarin Lekë Ndue
Sukaj.
Pushimin e çështjes për këtë episod për shkak të ligjit “Për amnistinë”.
Urdhërohet lirimi i tij i menjëhershëm nëse nuk mbahet për shkak tjetër ligjor.
Një kopje e këtij vendimi i njoftohet Prokurorit pranë Gjykatës së Lartë.
Tiranë, me 27.03.2013
565
Nr.00-2013-633 i Vendimit (107)
VENDIM

në datën 27.03.2013 mori në shqyrtim, në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:

ELBASAN, përfaqësuar nga Prokurori
pranë Gjykatës së Lartë, Artur Selmani.
KUNDËR:
TË GJYKUARIT: BASHKIM REXHA, në mungesë.
A K U Z U A R:
“Prerjes së paligjshme të pyjeve”,
parashikuar nga neni 205 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin penal nr.460, datë 21.11.2008, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit, Bashkim Rexha për kryerjen e veprës
penale të “Prerjes së paligjshme të pyjeve”, të parashikuar nga neni 205 i
Kodit Penal dhe në bazë të këtij neni, dënimin e tij me 100.000 lekë gjobë.
Në zbatim të nenit 34/7 të Kodit Penal, detyrohet i pandehuri Bashkim Rexha,
të paguajë masën e gjobës brenda 6 muajve nga dita që vendimi do të marrë
formë të prerë.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin penal nr.188, datë 31.05.2010, ka vendosur:

Elbasan dhe pushimin e çështjes.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Durrës, i cili kërkon,
prishjen e vendimit nr.188, datë 31.05.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.460, datë 21.11.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
566
së Lartë Artur Selmani, i cili kërkoi pushimin e gjykimit për shkak se është amnistuar ndjekja
penale; në mungesë të të gjykuarit Bashkim Rexha; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se çështja penale në ngarkim të të gjykuarit Bashkim Rexha duhet të pushohet pasi në
zbatim të ligjit nr.107/2012, datë 08.11.2012, “Për dhënie amnistie” çështja është amnistuar.
1. I gjykuari, Bashkim Rexha, është banor i fshatit Shushicë, Elbasan. Procedimi penal
në ngarkim të të gjykuarit Bashkim Rexha, për veprën penale të parashikuar nga neni
205 i Kodit Penal, ka filluar mbi bazën e kallëzimit të paraqitur nga Drejtoria e
Shërbimit Pyjor Elbasan, sipas të cilit, ky shtetas, në kundërshtim me ligjin nr.9385,
datë 04.05.2005, “Për pyjet dhe shërbimet pyjore ”, të ndryshuar me ligjin nr.9791,
datë 23.07.2007, neni 21, pika 11, ka kryer gërmim pa leje në fondin pyjor, në vendin
e quajtur “Kursak ”, parcela nr.81 e Ekonomisë Pyjore, “Polis Vasjan”.
2. Janë mbajtur proces-verbale të konstatimit të shkeljeve nga Inspektorët e Policisë
Pyjore, raporte shërbimi, etj., dhe çështja pasi është hetuar, i ka kaluar për gjykim
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin penal nr.460, datë 21.11.2008, ka
vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit, Bashkim Rexha për kryerjen e veprës
penale të “Prerjes së paligjshme të pyjeve”, të parashikuar nga neni 205 i Kodit
Penal dhe ne bazë të këtij neni, dënimin e tij me 100.000 lekë gjobë. Në zbatim të
nenit 34/7 të Kodit Penal, detyrohet i pandehuri Bashkim Rexha, të paguajë masën e
gjobës brenda 6 muajve nga dita që vendimi do të marrë formë të prerë”.
4. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin penal nr.188, datë 31.05.2010, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.460, datë 21.11.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan
dhe pushimin e çështjes”.
5. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Durrës, i cili kërkon
prishjen e vendimit nr.188, datë 31.05.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.460, datë 21.11.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
6. Në shkaqet e rekursit veçohen:
Me vendimin e mësipërm të Gjykatës së Apelit, Durrës nuk jemi dakord, pasi vjen në
kundërshtim me dispozitat e ligjit penal material dhe atij procedural.
Ky vendim duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi nr.460, datë 21.11.2008 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Ky vendim vjen në kundërshtim me nenin 205 të Kodit Penal. Nga kjo gjykatë
veprimet e të pandehurit nuk janë konsideruar si elemente të veprës penale të
“Prerjes së paligjshme të pyjeve”, në një kohë që kjo është dispozitë penale referuese,
e cila në vetvete i referohet ligjit nr.9385, datë 04.05.2005, “Për pyjet e shërbimin e
policisë pyjore”, i cili është vënë në mbrojtje të marrëdhënieve juridike të prekura me
veprime aktive nga ana e të pandehurit, Bashkim Rexha.
Vendimi i gjykatës së apelit vjen në kundërshtim edhe me vetë praktikën gjyqësore të
kësaj gjykate në raste të tjera analoge, vendime në të cilat është vendosur deklarimi
fajtor i të pandehurve e dënimi i tyre sipas nenit 205 të Kodit Penal.
567
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan mes të tjerave arsyeton se:”… i pandehuri me
veprimet e tij ka shkelur në mënyrë të drejtpërdrejtë marrëdhëniet juridike të
vendosura me ligjin “Për pyjet dhe Shërbimet e Policisë Pyjore”. Gërmimet që ka
kryer i pandehuri kanë qenë në një zonë që i përket fondit pyjor, pa marrë lejen e
organeve kompetente për të bërë këtë veprim…”
8. Gjykata e Apelit Durrës, mes të tjerave, arsyeton: “... Nuk jemi përpara kritereve të
nenit 205 të Kodit Penal. Ai me veprimet e tij ka gërmuar në një sipërfaqe fond pyjor
që nuk ka pasur drurë dhe vetë ky gërmim, pa u shoqëruar me prerje apo shkatërrim
të pyjeve, nuk mund të pas sjellë përgjegjësi penale…”.
9. Gjatë seancës gjyqësore, prokurori pranë Gjykatës së Lartë, Artur Selmani, informoi
Kolegjin Penal se ndjekja penale për kundravajtjen penale të parashikuar nga neni 205
i Kodit Penal, për të cilën akuzohet i gjykuari Bashkim Rexha, është amnistuar dhe i
kërkoi gjykatës pushimin e gjykimit të çështjes në bazë të ligjit nr.107/2012 datë
08.11.2012,“Për dhënie amnistie.”
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se është e drejtë kërkesa e përfaqësuesit të
organit të akuzës, pasi në datën 08.11.2012 është miratuar Ligji nr.107/ 2012 “Për
dhënie amnistie”, i cili ka hyrë në fuqi në datën 28.12.2012.
11. Në nenin 5 të ligjit të mësipërm të emërtuar “Pushimi i ndjekjes penale” sanksionohet
se: “1. Procedimi penal nuk mund të fillojë dhe nëse ka filluar duhet të pushojë për
veprat penale të kryera deri në datën 30 shtator 2012, për të cilat Kodi Penal
parashikon një dënim me burgim deri në 2 vjet ose çdo lloj dënimi tjetër më të lehtë. 2.
Sipas kompetencës së dhënë nga Kodi i Procedurës Penale dhe në varësi të fazës apo
të shkallës së procedimit penal, prokurori ose gjykata vendosin mos fillimin e çështjes
penale apo pushimin e çështjes penale për veprat penale që amnistohen”.
12. Neni 205 i Kodit Penal parashikon kundravajtjen penale të “Prerjes apo dëmtimit të
pyjeve”, e cila është e dënueshme me gjobë, ose me burgim deri në një vit.
13. Kolegji Penal i Gjykatës se Lartë vlerëson se, në rastin konkret, në interpretim të
dispozitave të mësipërme, ky Kolegj, ka detyrimin për të pushuar ndjekjen penale në
këtë fazë të shqyrtimit gjyqësor.
jemi përpara kushteve të amnistisë së ndjekjes penale për kundravajtjen penale të
parashikuar nga neni 205 i Kodit Penal.
Kodit të Procedurës Penale, duke e pushuar gjykimin e mëtejshëm të çështjes penale.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 27.03.2013
568
Nr.00-2012-874 i Vendimit (108)
VENDIM


KRUJË
I PANDEHUR: IBRAHIM ÇANGU
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Vrasjes me dashje”,
parashikuar nga Neni 76 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.128, datë 10.12.2009, vendosi:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Ibrahim Çangu, për veprën penale të
"vrasjes me dashje" dhe dënimin e tij me 12 vjet burgim.
Në bazë të N.406 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurit Ibrahim
Çangu me 8 (tetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ndalimit të tij, datë 02.06.2009.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.575, datë 14.07.2010 vendosi:

Gjyqësor Krujë, në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ibrahim Çangu, për veprën penale të
"vrasjes së kryer në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme",
parashikuar nga N.83 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me
6 vjet burgim.
Në aplikim të N.406 të K.Pr.Penale i zbritet 1/3 e dënimit, duke e dënuar
përfundimisht të pandehurin Ibrahim Çangu me 4 (katër) vjet burgim.
Kundër vendimit nr.575, datë 14.07.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar

rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.575, datë 14.07.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në këtë gjykatë me tjetër trup gjykues, duke parashtruar këto shkaqe:
569
- Sipas provave të administruara rezulton plotësisht e provuar se i pandehuri Ibrahim
Cangu me veprimet e tij aktive, me dashje direkte në grindje e sipër, ka kryer vrasjen
e shtetasit Sherif Memoçi, duke konsumuar elementët e figurës së veprës penale të
“Vrasjes me dashje”, të parashikuar nga N.76 i K.Penal

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Shkallës së Parë Krujë; mbrojtësin e të gjykuarit av.Fariz Xhurxhi, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.575, datë 14.07.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit material e procedural penal dhe si i tillë duhet të prishet.
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e gjykimit ka rezultuar e provuar se:
I gjykuari Ibrahim Çangu është banor i fshatit Nikël Krujë, dhe akuzohet për kryerjen
e veprës penale të “Vrasjes me dashje” të parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal.
Me kërkesën e të pandehurit Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë ka proceduar me ritin e
gjykimit të shkurtuar.
I gjykuari Ibrahim Çangu, ditën e ngjarjes, datë 02.06.2009 ka konsumuar pije në
lokale të ndryshme dhe rreth orës 19.30, së bashku me dëshmitarin Imer Zeneli ka shkuar në
lokalin Vila Aeroport.
Kur kanë porositur për të pirë, ka ardhur pronari i lokalit dhe i ka kërkuar që të
largoheshin nga lokali për arsye se kishin konsumuar shumë alkool. Në këto kushte, i
gjykuari së bashku me dëshmitarin Imer Zeneli janë larguar drejt lokalit që ndodhej në
pronësi të të gjykuarit. Aty janë ndarë me njëri tjetrin dhe i gjykuari është nisur përsëri drejt
lokalit "Vila Aeroport", dukë pritur rreth 100 m larg lokalit.
Dëshmitari Pëllumb Memoci, i cili ka pasur një lidhje dashurie me vajzën e të
gjykuarit në kohën që punonte në lokalin e të gjykuarit, në momentin që ka parë të gjykuarin
ka telefonuar babain e tij, Sherif Memoci (viktima), i cili ka ardhur së bashku me vëllanë e tij
dhe shtetasin Liman Ziri, i cili ishte drejtuesi i makinës.
Në këtë moment është afruar i gjykuari dhe midis të gjykuarit dhe viktimës ka filluar
një grindje, duke goditur njëri tjetrin. Në grindje e sipër i gjykuari, me thikën që kishte në
dorë, ka qëlluar dy herë në drejtim të viktimës Sherif Memoci, në anën e majtë të gjoksit dhe
në supin e djathtë, goditje e cila ka shkaktuar vdekjen e viktimës.
Sipas aktit të ekspertimit nr.194, datë 05.08.2009 rezulton se në trupin e viktimës
Sherif Memoci u konstatua një plagë prerës-shpues ne regjionin e anës së majtë të gjoksit, e
shkaktuar me një mjet të fortë me teh të mprehtë siç mund të jetë një thikë.
Sipas aktit të ekspertimit nr.382, datë 03.06.2009 rezulton se në trupin e të gjykuarit
ka dëmtime që hyjnë në kategorinë e dëmtimeve që kanë sjellë humbje të aftësisë për punë në
masën mbi 9 ditë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë me vendimin nr.128, datë 10.12.2009 vendosi:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ibrahim Çangu, për veprën penale të "vrasjes me
dashje" dhe dënimin e tij me 12 vjet burgim.
Në bazë të N.406 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurit Ibrahim Çangu
me 8 (tetë) vjet burgim.
570
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ndalimit të tij, datë 02.06.2009.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.575, datë 14.07.2010 vendosi:
Ndryshimin e vendimit nr.128, datë 10.12.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë,
në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ibrahim Çangu, për veprën penale të "vrasjes së
kryer në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme", parashikuar nga N.83 i K.Penal dhe,
në bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 6 vjet burgim.
Në aplikim të N.406 të K.Pr.Penale i zbritet 1/3 e dënimit, duke e dënuar
përfundimisht të pandehurin Ibrahim Çangu me 4 (katër) vjet burgim.
III. Arsyetimi i vendimeve të gjykatave
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.128, datë 10.12.2009, ka
arsyetuar në këtë mënyrë: "... është provuar se i pandehuri pasi është larguar nga lokali Vila
Aeroport është kthyer përsëri... që të kemi mbrojtje të nevojshme duhet të plotësohen në
mënyrë kumulative 4 kushte... në rastin konkret nuk ka ardhur ndonjë sulm i padrejtë nga
viktima, sipas dëshmitarëve, ishte i pandehuri që ka filluar sulmin i pari, kemi mospërputhje
midis rrezikshmërisë së sulmit dhe karakterit të mbrojtjes, pasi i pandehuri ka sulmuar me
thikë, ndërsa viktima dhe personat që e shoqëronin e kanë goditur me grushta…”
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.575, datë 14.07.2010, ka arsyetuar në
këtë mënyrë:
"...cilësimi juridik i veprës është i gabuar, pasi provat e administruara nuk analizohen
në kompleks me njëra-tjetrën. Në proces-verbali për këqyrjen e shtetasit Ibrahim Çangu
vërehet se dëmtimet janë në organe jetike, si koka e të pandehurit e sulmuar nga një grup
njerëzish mbi një person të vetëm të pambrojtur... sipas procesverbalit të këqyrjes së vendit-
ngjarjes, tregon se ngjarja ka ndodhur 100 m larg nga lokali ku ishte shtetasi Pëllumb
Memoçi. Provohet plotësisht se nuk ka vajtur Ibrahim Çangu për t’u përleshur me viktimën,
por kanë qenë këta të fundit që shkuan në vendin ku ishte i pandehuri… I pandehuri ka
vepruar në kushtet e mbrojtjes së nevojshme, sepse ka përdorur thikën, duke qenë i detyruar
të mbrojë jetën, shëndetin e tij, të drejtat dhe interesat e tij nga një sulm i padrejtë, i vërtetë
dhe i çastit, sulmi ka qenë real, nuk është ndërprerë asnjëherë nga viktima e personat e tjerë.
Karakteri i mbrojtjes përputhet plotësisht me atë të sulmit, por me të vetmin ndryshim që i
pandehuri ka vënë në përdorim thikën që e mbante në makinë, ndërsa pala tjetër ka përdorur
grushtat dhe shkelmat”.
Në lidhje me rekursin
Kundër vendimit nr.575, datë 14.07.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka
ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë, e cila kërkon:
e çështjes për rishqyrtim në këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Sipas provave të administruara rezulton plotësisht e provuar se i pandehuri Ibrahim
Çangu me veprimet e tij aktive, me dashje direkte në grindje e sipër, ka kryer vrasjen e
shtetasit Sherif Memoçi, duke konsumuar elementët e figurës së veprës penale të “Vrasjes me
dashje”, të parashikuar nga N.76 i K.Penal
IV. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se nr.575, datë 14.07.2010 i Gjykatës së
Apelit Tiranë duhet të prishet për shkelje të ligjit procedural penal dhe çështja të kthehet për
rishqyrtim pranë asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
571
Pa hyrë në analizën dhe çmuarjen e provave Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka
respektuar kërkesat e nenit 1521 të Kodit të Procedurës Penale, duke ndikuar në mos
vlerësimin me objektivitet të tyre.
Gjykata e Apelit Tiranë, duke mos pasur parasysh parashikimet e nenit 383, gërma ç 2)
të Kodit të Procedurës Penale, duke mos bërë një arsyetim serioz se përse e gjen të pabazuar
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, të cilin e ka ndryshuar, i ka dhënë faktit një
cilësim tjetër juridik mbështetur në të njëjtat rrethana.
Ky vendim është marrë duke ju referuar thënieve të të pandehurit, të cilat janë marrë
të mirëqena, ndërkohë që këto thënie nuk janë analizuar në përputhje me rrethanat e faktit të
pranuara nga të dy gjykatat.
Gjykata e apelit nuk ka sqaruar se përse janë të papranueshme pretendimet e organit të
akuzës, por ka marrë vendimin mbi supozime hipotetike, siç është mundësia që kishte i
pandehuri për të shkuar në shtëpi, për të marrë çiften që e kishte me leje, nëse kishte
ndërmend të kryente veprën penale të vrasjes. Ky arsyetim mbi hamendje të gjykatës, apo
edhe gjatësia e pesha e të pandehurit, apo hamendësime se ai nuk mund të niste i pari sulmin
ndaj pesë personave (sipas gjykatës më të fuqishëm se ai...?), nuk mund t’i japë faktit një
kualifikim tjetër ligjor.
Fakti se nga ana e gjykatës së apelit nuk janë marrë fare në analizë pretendimet e
organit të akuzës, tregon edhe njëherë njëanshmërinë e kësaj gjykate, e cila është mjaftuar me
shprehjen se “apeli i organit të prokurorisë nuk duhet të pranohet”.
Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se ky vendim
do të prishet dhe çështja do të kthehet për rishqyrtim në këtë gjykatë, me një tjetër trup
gjykues.
Padyshim në rigjykim gjykata duhet të argumentojë epërsinë e një situate apo prove
ndaj një tjetre, fuqinë bindëse ose jo të tyre gjithmonë duke patur parasysh harmonizimin apo
kundërvënien e tyre në raport me mekanizmin e kryerjes së ngjarjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, pika “ç” të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.575 datë 14.07.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e
Tiranë, më 27.03.2013
1
 Neni 152 “Çmuarja e provave”
1. Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk
ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi. 2. Ekzistenca e një
fakti nuk mund të nxirret nga indicjet përveçse kur këto janë të rëndësishme, të sakta dhe në përputhje me njëra-tjetrën.
2
1. Vendimi përmban:
ç) parashtrimin e përmbledhur të rrethanave të faktit dhe provat mbi të cilat bazohet vendimi, si dhe arsyet për të cilat
gjykata i quan të papranueshme provat e kundërta;
572
Nr.00-2013-872 i Vendimit (109)
VENDIM


BERAT, përfaqësuar nga Prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Sokol Stojani.
KUNDËR:
TË GJYKUARVE: 1. FERDINAND MIMANI i mbrojtur
nga av. Agim Gogu.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Mashtrimit”,
parashikuar nga neni 143/1 i K.Penal
dhe të “Falsifikimit të dokumenteve shkollorë, në bashkëpunim”
parashikuar nga nenet 187/1 dhe 25 të K.Penal.
2. FLORESHA MIMANI, mbrojtur nga

Av.Agim Gogu i caktuar kryesisht.
A K U Z U A R:
“Falsifikimit të dokumenteve shkollore”,
në bashkëpunim,
parashikuar nga nenet 187/1 dhe 25 të K.Penal.
3. FATBARDHA NUHU, mbrojtur nga

Av.Agim Gogu, i caktuar kryesisht.
A K U Z U A R:
“Falsifikimit të dokumenteve shkollore”,
573
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin penal nr.131, datë 13.06.2008 ka
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ferdinand Mimani për veprën penale të
“Mashtrimit” dhe, në bazë të nenit 143/1 të K.Penal, dënimin e tij me 6 muaj
burgim. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ferdinand Mimani për veprën
penale të “Falsifikimit të dokumenteve shkollore,” në bashkëpunim dhe, në
bazë të nenit 187/1 e 25 të K.Penal, dënimin e tij me 3 muaj burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, përfundimisht, i pandehuri Ferdinand
Mimani, dënohet me 7 muaj burgim duke filluar vuajtja e dënimit nga dita e
ekzekutimit të dënimit.
Deklarimin e pafajshme të së pandehurës Floresha Mimani për veprën penale
të “Falsifikimit të dokumenteve shkollore”, kryer në bashkëpunim, pasi nuk
provohet që e pandehura të ketë kryer veprën penale për të cilën akuzohet.
Deklarimin fajtore të së pandehurës Fatbardha Nuhu për veprën penale të
“Përdorimit të dokumenteve shkollore të falsifikuara” dhe, në bazë të nenit
187/1 të K.Penal, dënimin e saj me 100.000 lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 34 të K.Penal, të paguhet nga e pandehura Fatbardha Nuhu
shuma prej 100.000 lekë me afat 10 muaj, duke filluar nga dita e marrjes
formë të prerë të vendimit.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin penal nr.78, datë 02.03.2010 ka vendosur:

Parë Berat, për të pandehurat Floresha Mimani dhe Fatbardha Nuhu.
Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm për cilësimin ligjor dhe fajësinë e të
pandehurit Ferdinand Mimani për veprën penale të “Mashtrimit”, parashikuar
nga neni 143/1 i K.Penal.
Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër në këtë mënyrë: Deklarimin fajtor të
të pandehurit Ferdinand Mimani për veprën penale të “Falsifikimit të
dokumenteve shkollore” dhe, në bazë të nenit 187/1 të K.Penal, dënimin e tij
me tre muaj burgim.
Në aplikim të nenit 55 te K.Penal, dënimin e të pandehurit Ferdinand Mimani
me 7 muaj burgim.
Kundër këtij vendimi kanë paraqitur rekurs:

1. Prokurori i Apelit Vlorë, i cili kërkon: “Ndryshimin e vendimit nr.78, datë
02.03.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë për të pandehurin Ferdinand Mimani, duke
lënë në fuqi vendimin nr.131, datë 13.06.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Berat si
dhe ndryshimin e vendimeve së të dyja gjykatave në lidhje me të pandehurën Floresha
Mimani duke e deklaruar atë fajtore për veprën penale të “Falsifikimit të
dokumenteve shkollore të kryer në bashkëpunim” dhe, në bazë të neneve 187/1 e 25
të K.Penal, dënimin e saj me 300.000 lekë gjobë.
2. I gjykuari Ferdinand Mimani nëpërmjet av.Arenc Berati, i cili kërkon:
“Ndryshimin e vendimit nr.131, datë 13.06.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Berat, të vendimit nr.78, datë 02.03.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe pushimin e
çështjes penale”.
574
së Lartë Sokol Stojani, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit nr.78, datë 02.03.2010 të Gjykatës
së Apelit Vlorë vetëm lidhur me deklarimin fajtore të shtetases Floresha Mimani si
bashkëpunëtore në kryerjen e veprës penale të “Falsifikimit të dokumenteve shkollore” në
bashkëpunim sipas nenit 187/1 e 25 të K.Penal;, dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarve Av.Agim
Gogu, i cili kërkoi pushimin e çështjes për shkak se është amnistuar ndjekja penale; dhe si
VЁREN
Se vendimi nr.78, datë 02. 03.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i bazuar ne ligjin
material e procedural penal e në provat e administruara dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
Të gjykuarit Fardinand Mimani e Fatbardha Nuhu duhet të përjashtohen nga vuajtja e
mëtejshme e dënimit në ngarkim të tyre, në mbështetje të ligjit nr.107/2012, datë 08.11.2012
“Për dhënie amnistie”,
1. Në muajin Tetor të vitit 2002, e gjykuara Fatbardha Nuhu është emëruar nga Drejtoria
Arsimore Berat, si mësuese e ciklit të ulët, në një prej shkollave të këtij rrethi. Pak
kohe pas emërimit, në muajin Dhjetor të vitit 2002, ajo është pushuar nga puna, pasi
diploma e saj ka rezultuar e falsifikuar. Në datën 16.04.2007 e gjykuara Fatbardha
Nuhu paraqet kallëzim penal në Prokurorinë e Rrethit Berat, me të cilin ka pretenduar
se, i gjykuari Ferdinand Mimani i ka dhënë asaj një diplomë të falsifikuar kundrejt
shpërblimit prej 500.000 mijë lekësh.
2. I gjykuari Ferdinand Mimani dhe shtetësja Floresha Mimani janë bashkëshortë dhe
mes tyre dhe me familjen Nuhu ka pasur marrëdhënie të mira. Në vitin 2002, pas
shprehjes së dëshirës nga ana e të gjykuarës Fatbardha për punësim, i gjykuari
Ferdinand, me anën e një personi të tretë i ka siguruar një diplomë të shkollës së lartë
“Aleksandër Xhuvani “ Elbasan, dega “Cikli i Ulët” kundrejt shumës prej 500.000
mijë lekësh.
3. Pas kësaj ngjarje, për rreth katër vjet mes dy familjeve përkatëse Nuhu dhe Mimani ka
pasur debate të vazhdueshme për kthimin e shumës së paguar, ku sipas rrethanave
rezulton se mes dy shtetaseve Floresha Mimani dhe Fatbardha Nuhu ka pasur debat
për motive personale dhe ka qenë pikërisht ky motivi për paraqitjen e kallëzimit
penal, ndaj shtetasit Ferdinand Mimani.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin penal nr.131, datë 13.06.2008, ka
vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit Ferdinand Mimani për veprën penale
të “Mashtrimit” dhe në bazë të nenit 143/1 të K.Penal, dënimin e tij me 6 muaj
burgim. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ferdinand Mimani për veprën penale të
“Falsifikimit të dokumenteve shkollore,” në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 187/1 e
25 të K.Penal, dënimin e tij me 3 muaj burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, përfundimisht, i pandehuri Ferdinand Mimani,
dënohet me 7 muaj burgim duke filluar vuajtja e dënimit nga dita e ekzekutimit të
dënimit.
Deklarimin e pafajshme të së pandehurës Floresha Mimani për veprën penale të
“Falsifikimit të dokumenteve shkollore”, kryer në bashkëpunim, pasi nuk provohet që
e pandehura të ketë kryer veprën penale për të cilën akuzohet.
575
Deklarimin fajtore të së pandehurës Fatbardha Nuhu për veprën penale të
“Përdorimit të dokumenteve shkollore të falsifikuara” dhe në bazë të nenit 187/1 të
K.Penal dënimin e saj me 100.000 lekë gjobë. Në aplikim të nenit 34 të K.Penal të
paguhet nga e pandehura Fatbardha Nuhu, shuma prej 100.000 lekë, me afat 10
muaj, duke filluar nga dita e marrjes formë të prerë të vendimit”.
5. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin penal nr.78, datë 02.03.2010, ka vendosur:
”Lënien në fuqi të vendimit nr.131, datë 13.06.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Berat për të pandehurit Floresha Mimani dhe Fatbardha Nuhu.
Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm për cilësimin ligjor dhe fajësinë e të
pandehurit Ferdinand Mimani për veprën penale të “Mashtrimit”, parashikuar nga
neni 143/1 i K.Penal.
Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër në këtë mënyrë: Deklarimin fajtor të të
pandehurit Ferdinand Mimani për veprën penale të “Falsifikimit të dokumenteve
shkollore” dhe në bazë të nenit 187/1 të K.Penal, dënimin e tij me tre muaj burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, dënimin e të pandehurit Ferdinand Mimani me 7
muaj burgim”.
6. Kundër këtij vendimi kanë paraqitur rekurs:
Prokurori i Apelit Vlorë i cili kërkon: “Ndryshimin e vendimit nr.78, datë 02. 03.2010
të Gjykatës së Apelit Vlorë për të pandehurin Ferdinand Mimani, duke lënë në fuqi
vendimin nr.131, datë 13.06.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Berat, si dhe
ndryshimin e vendimeve së të dyja gjykatave në lidhje me të pandehurën Floresha
Mimani, duke e deklaruar atë fajtore për veprën penale të “Falsifikimit të
dokumenteve shkollore të kryer në bashkëpunim” dhe, në bazë të neneve 187/1 e 25 të
K.Penal, dënimin e saj me 300.000 lekë gjobë.
Nga shkaqet e rekursit të prokurorit veçohen:
Gjykatat nuk kanë administruar drejt provat në zbatim të nenit 152 të K.P.Penale.
Të gjykuarit Ferdinand dhe Floresha Mimani duhet të dënohen në bazë të akuzave të
ngritura ndaj tyre.
7. I gjykuari Ferdinand Mimani nëpërmjet av.Arenc Berati i cili kërkon: “Ndryshimin e
vendimit nr.131, datë 13.06.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Berat, të vendimit
nr.78, datë 02.03.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe pushimin e çështjes penale”.
Nga shkaqet e rekursit të paraqitur nga i gjykuari veçohen:
Nga tërësia e provave del qartë fakti se nuk ndodhemi para veprës penale të
“Mashtrimit”, pasi e pandehura Fatbardha Nuhu ishte në dijeni të diplomës së
falsifikuar.
Ndodhemi përpara parashkrimit të veprës penale.
Vepra penale ka ndodhur para datës 15 Shtator të vitit 2002 dhe marrja si i pandehur
për shtetasit Ferdinand dhe Floresha Mimani, ka ndodhur në datën 13.07.2007.
Hetimet janë të paplota dhe të dyshimta, në të njëjtën kohë që deklarimet janë të
pabesueshme për shkak të afërsisë së dëshmitarëve.
Nuk është gjetur diploma origjinale, e cila pretendohet e falsifikuar duke arritur në
konkluzionin se procedimi ka nisur mbi bazën e dyshimeve dhe hamendjeve.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat mes të tjerave arsyeton“.... nuk përcaktohet nga
prokurori roli i të pandehurës Floresha Mimani në këtë bashkëpunim. Të gjitha
deklarimet e mësipërme (të së pandehurës Fatbardha Nuhu) nuk janë lejuar nga
gjykata si provë në seancën gjyqësore të datës 09.11.2007. Neni 152/3 i K.Pr.Penale
përcakton se: “deklarimet e bëra nga bashkëipandehuri në të njëjtën vepër penale ose
576
nga personi i marrë si i pandehur në një procedim që lidhet me të, vlerësohet në
unitet me provat e tjera që konfirmojnë vërtetësinë e tyre...
...ekzistenca rastësisht e të pandehurës Floresha Mimani në biseda ndërmjet të
pandehurve të tjerë, marrja dijeni për veprimet e kundraligjshme që do të kryente
bashkëshorti i saj për nxjerrjen e një diplome në emër të së pandehurës Fatbardha
Nuhu, rrethana të cilat nuk parashikohen nga ligji si vepër penale, nuk përbëjnë
veprën penale të parashikuar nga neni 187/1 e 25 i Kodit Penal...
9. Gjykata e Apelit Vlorë mes të tjerave arsyeton “... gjykata e shkallës së parë, në
mënyrë të gabuar ka konkluduar se i pandehuri Ferdinand Mimani e ka konsumuar
veprën penale të “Falsifikimit të dokumentit shkollor” në bashkëpunim me persona të
tretë, ndërkohë që nuk provohet se kush ka qenë bashkëpunëtor i tij dhe çfarë roli
kanë pasur bashkautorët e kësaj vepre penale. Në këto rrethana, elementi i
bashkëpunimit midis bashkëshortëve Mimani nuk ekziston, pasi e pandehura Floresha
ka qenë e pranishme në bisedat midis të pandehurve të tjerë Ferdinand dhe
Fatbardha, në çastin kur i pandehuri Ferdinand i ka dorëzuar të pandehurës
Fatbardha, diplomën e falsifikuar, por nuk ka pasur asnjë rol në realizimin e veprës
penale të falsifikimit...
10. Gjatë seancës gjyqësore, prokurori pranë Gjykatës së Lartë Sokol Stojani, informoi
Kolegjin se, në fazën e ekzekutimit të vendimit penal, të gjykuarit Ferdinand Mimani
dhe Fatbardha Nuhu përfitojnë nga neni 3 i ligjit nr.107/2012 datë 08.11.2012 “Për
dhënie amnistie”, pasi janë dënuar me burgim nën masën dy vjet.
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se, është e bazuar kërkesa e përfaqësuesit
të organit të akuzës, pasi në datën 08.11.2012 është miratuar Ligji nr.107/2012, “Për
dhënie amnistie” i cili ka hyrë në fuqi në datën 28.12.2012.
12. Në nenin 3 të ligjit të mësipërm të emërtuar “Kriteret për përfitimin e amnistisë”, në
pikën 1 sanksionohet se: 1. Plotësojnë kriteret për të përfituar amnisti, sipas këtij ligji:
a) personat e dënuar me burgim deri në 2 vjet, për dënime të dhëna deri në datën 30
Shtator 2012, pavarësisht kohës së mbetur nga dënimi, me përjashtim të personave të
dënuar për veprat penale të parashikuara në nenin 4 të këtij ligji;
13. Kolegji konstaton se veprat penale për të cilat janë dënuar të gjykuarit Ferdinand
Mimani dhe Fatbardha Nuhu parashikohen nga nenet 187/1 e 143/1 të K.Penal dhe nuk
përfshihen në kriterin ndalues për përfitim nga amnistia, të parashikuar në nenin 4 të
ligjit “Për dhënie amnistie”. Gjithashtu edhe masa e dënimit të aplikuar ndaj të
gjykuarve është respektivisht 7 muaj burgim për të gjykuarin Ferdinand Mimani dhe
100.000 lekë gjobë për të gjykuarën Fatbardha Nuhu.
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin konkret, në interpretim të
dispozitave të mësipërme, plotësohen kërkesat e ligjit (neni 3/1-a) dhe ky Kolegj ka
detyrimin për të përjashtuar të gjykuarit nga dënimi i mëtejshëm penal, në këtë fazë të
shqyrtimit gjyqësor.
15. Ndërkohë Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson si jo të bazuar rekursin e organit
të akuzës në lidhje me deklarimin fajtor të së gjykuarës Floresha Mimani, për veprën
penale të “Falsifikimit të dokumenteve shkollore” kryer në bashkëpunim, sipas nenit
187/1 e 25 të Kodit Penal.
16. Kolegji vëren se bashkëpunimi midis bashkëshortëve Mimani nuk ekziston, pasi e
gjykuara Floresha Mimani ka rezultuar vërtetë e pranishme në bisedat midis të
gjykuarve të tjerë Ferdinand Mimani dhe Fatbardha Nuhu në çastin kur i gjykuari
Ferdinand Mimani i ka dorëzuar të gjykuarës Fatbardha Nuhu diplomën e falsifikuar,
por ajo nuk ka pasur asnjë rol në realizimin e veprës penale të falsifikimit.
577
17. Në mungesë të elementëve anë objektive dhe anë subjektive të figurës së veprës
penale të “Falsifikimit të dokumenteve shkollore” nga ana e të gjykuarës Floresha
Mimani, me të drejtë gjykata e faktit dhe ajo e Apelit Vlorë kanë konkluduar për
pafajësinë e saj.
vendimi nr.78, datë 02.03.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i bazuar në prova dhe
në ligj përsa i përket deklarimit të pafajshme të të gjykuarës Floresha Mimani.
Ndërkohë konstatohet edhe se ndodhemi përpara kushteve të përjashtimit të të
gjykuarve Ferdinand Mimani dhe Fatbardha Nuhu nga vuajtja e dënimit penal, në lidhje
me veprat penale për të cilat të gjykuarit janë dënuar nën dy vjet burgim.
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes, në lënien në fuqi të
vendimit nr.78, datë 02.03.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe zbatimin e nenit 387
të Kodit të Procedurës Penale, duke i përjashtuar të gjykuarit Ferdinand Mimani dhe
Fatbardha Nuhu nga vuajtja e mëtejshme e dënimit.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Në zbatim të nenit 3, pika 1/a e ligjit nr.107/ 2012 “Për dhënie amnistie”, përjashtimin
nga vuajtja e dënimit për të gjykuarit Ferdinand Mimani dhe Fatbardha Nuhu.
Tiranë, më 27.03.2013
578
Nr.00-2013-708 i Vendimit (110)
VENDIM

TË GJYKUARIT: QAMIL AHMETAJ
A K U Z U A R:
“Deklaratës së rreme përpara oficerit të Policisë Gjyqësore”,
parashikuar nga neni 305/b i Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë Fier, me vendimin nr.157, datë 01.06.2009, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Qamil Ahmetaj për veprën penale të
“Deklaratë e rreme para oficerit të Policisë Gjyqësore të parashikuar nga neni
305/b/1 i K.Penal dhe dënimin e tij me 105.000 (njëqind e pesë) mijë lekë
gjobë.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e dënimit duke e dënuar
përfundimisht me 70.000 lekë gjobë.

Gjyqësor Fier.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka paraqitur rekurs i gjykuari Qamil

Ahmetaj nëpërmjet avokatit Agim Lalaj i cili kërkon prishjen e të dyja vendimeve gjykatës së
shkallës së parë dhe të apelit, gjykimin e çështjes në fakt dhe pushimin e çështjes për të
pandehurin pasi fakti ekziston dhe nuk provohet se ekziston, duke paraqitur këto shkaqe:
- S’ka asnjë provë të vetme që i pandehuri ka dhënë deklaratë të rreme.
- I pandehuri ka dhënë të njëjtat deklarime sa here është pyetur.
- Asnjë nga autorët e vjedhjes nuk deklaron se është parë nga ana e të pandehurit.
- Gjykata deklarimet e rreme të Lavdosh Plakës i konsideron si të thëna prej Qamil
Ahmetaj.
579
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Gani Dizdari, prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe pasi e bisedoi
VËREN
Se vendimi nr.275, datë 28.09.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të prishet dhe
çështja në ngarkim të të gjykuarit Qamil Ahmetaj duhet të pushohet.
Nga aktet ka rezultuar se Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier ka regjistruar procedimin
penal ndaj të gjykuarve Gani Kamberaj e Bashkim Alushaj, duke i akuzuar për kryerjen e
veprës penale të vjedhjes së kryer në bashkëpunim, të mbetur në tentativë, parashikuar nga
neni 134/2 e 22 të Kodit Penal. Pas konstatimit se i dyshuari Bashkim Alushaj, në momentin
e kryerjes së veprës penale, ishte i mitur Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier ka shpallur
moskompetencën lëndore për hetimin e këtij procedimi penal dhe kalimin e akteve
Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka dërguar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë procedimin penal nr.1024 ndaj të pandehurve Gani Kamberaj e Bashkim Alushaj, me
akuzën e kryerjes së veprës penale të “Vjedhjes”, parashikuar nga neni 134/2 e 22 të Kodit
Penal dhe të pandehurit Qamil Ahmetaj me akuzën e kryerjes së veprës penale të “Deklaratës
së rreme përpara oficerit të policisë gjyqësore”, parashikuar nga neni 305/b i Kodit Penal.
Pas kryerjes së disa veprimeve procedurale, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me
vendimin nr.452 akti ka vendosur veçimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit Qamil
Ahmetaj.
Më pas kjo gjykatë, me vendimin nr.94, datë 09.03.2009, ka vendosur shpalljen e
moskompetencës tokësore për gjykimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit, Qamil
Ahmetaj dhe dërgimin e akteve në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier.
Sipas materialeve të administruara në dosje ka rezultuar se në datën 19.3.2008, rreth
orës 13.20, është marrë njoftimi se në vendin e quajtur “Oficina e Vjetër”, në Ndërmarrjen e
Naftës Patos është tentuar të vidhen me prerje me saldim tubacione (lidhje teknologjike) të
kësaj ndërmarrje.
Me marrjen e njoftimit për ngjarjen e mësipërme është ngritur grupi hetimor, i cili ka
shkuar në vendngjarje dhe ka kryer veprime procedurale. Nga proces verbalet e sekuestrimit
të provës materiale të datës 19.03.2008 rezulton se në vendngjarje janë gjetur e sekuestruar
me cilësinë e provave materiale dy tubo llastiku me gjatësi gjashtëmbëdhjetë metra secila, një
rregullator oksigjeni, një rregullator gazi, një bombol gazi, një bombol oksigjeni, etj.
Në raportin e shërbimit datë 19.03.2008, mbajtur nga punonjësit e policisë rezulton se
pas marrjes së njoftimit për ngjarjen në fjalë ata kanë shkuar në vendngjarje dhe kanë pyetur
shtetasit Lavdosh Plaka e Afrim Shehaj, të cilët kanë parë dy shtetas që largoheshin me
shpejtësi nga vendi i ngjarjes.
I pyetur me cilësinë e personit që tregon rrethanat e hetimit, i gjykuari Qamil
Ahmetaj, me detyrë shef mbi organizimin e punës për 24 pranë QPN-së Patos, i cili me të
marrë njoftimin se ka rënë zjarr dhe së bashku me përgjegjësin e turnit Qemal Balliu kanë
shkuar për verifikim, ai ka parë 100 metra larg një person, i cili kishte hedhur diçka sipër
kokës dhe po ikte në drejtim të fshatit Rosinjë, por nuk ka arritur ta njohë. Pastaj sipas
procesverbalit të ballafaqimit të shtetasit Lavdosh Plaka e të gjykuarit Qamil Ahmetaj ka
rezultuar se i gjykuari i njeh autorët e vjedhjes, por ka pasur frikë t’i tregojë emrat e tyre.
Lidhur me këtë shkak Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier e ka marrë atë si të pandehur duke e
akuzuar për veprën penale të deklarimit të rremë përpara oficerëve të Policisë Gjyqësore, e
parashikuar nga neni 305/b të Kodit Penal.
580
Gjykata e Shkallës së Parë Fier me vendimin nr 157 datë 01.06.2009 ka deklaruar
fajtor të gjykuarin Qamil Ahmetaj për veprën penale të deklarimit të rremë para oficerit të
Policisë Gjyqësore, të parashikuar nga neni 305/b/1 i K.Penal dhe e ka dënuar me 105.000
(njëqind e pesë mijë) lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.P.Penale i ulet 1/3 e dënimit duke e dënuar
përfundimisht me 70.000 lekë gjobë.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.275 datë 28.09.2010 ka vendosur lënien në
fuqi të vendimit nr.157 datë 01.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, por duke mos
qenë dakord me këtë vendim, i gjykuari Qamil Ahmetaj, ka ushtruar rekurs ndaj këtij
vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen objekt gjykimi, gjen zbatim
amnistia e veprës penale, sipas ligjit nr.107/2012 “Për dhënie amnistie” për të cilën është
akuzuar i gjykuari Bardhyl Teta, prandaj duhet të vendoset pushimi i gjykimit të kësaj
çështje.
Në ligjin nr.107/2012 “Për dhënie amnistie” në nenin 5 është parashikuar pushimi i
ndjekjes penale me plotësimin e dy kushteve në mënyrë kumulative: 1) vepra penale të jetë
kryer përpara datës 30.09.2012; dhe 2) vepra penale të parashikojë një dënim deri në dy vjet
ose çdo lloj dënimi tjetër më të butë.
Në nenin 71/1 të Kodit Penal përcaktohet se: “Me aktin e amnistisë organi kompetent
Në këto kushte Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin ne konkluzionin se çështja
penale, kundër të gjykuarit Qamil Ahmetaj, duhet pushuar, bazuar, në nenin 1 të ligjit
nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie amnistie”, i cili parashikon se: “Qëllimi i këtij ligji
është të përjashtojë nga ndjekja penale, nga vuajtja tërësisht ose pjesërisht e dënimit të gjithë
personat që plotësojnë kriteret sipas dispozitave të këtij ligji”, si dhe në nenin 5 të këtij ligji, i
cili parashikon se:
“1. Procedimi penal nuk mund të fillojë dhe nëse ka filluar duhet të pushojë për veprat
penale të kryera deri në datën 30 shtator 2012, për të cilat Kodi Penal parashikon një dënim me
burgim deri në 2 vjet ose çdo lloj dënimi tjetër më të lehtë.
2. Sipas kompetencës së dhënë nga Kodi i Procedurës Penale dhe në varësi të fazës
apo të shkallës së procedimit penal, prokurori ose gjykata vendosin mosfillimin e çështjes penale
apo pushimin e çështjes penale për veprat penale që amnistohen”.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 387/1, 441/1 gërma “c”, 442/1
gërma “a” të K.Pr.Penale dhe neni 5/1/2 të ligjit nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie
amnistie”,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.275, datë 28.09.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.157, datë 01.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe pushimin e çështjes penale
në ngarkim të të gjykuarit Qamil Ahmetaj.
Tiranë, më 27.03.2013
581
Nr.00-2013–1517 i Vendimit (111)
VENDIM


TË GJYKUARIT: EHADU MERSINI

EMANUEL DUNGU
A K U Z U A R:
“Shpërdorimit të detyrës”, të kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 248 e 25 të Kodit Penal

vendosur:
Pranimin e kërkesës paraprake të pandehurës Ehadu Mersini.
Konstatimin e pavlefshëm të gjitha akteve të prokurorit të marra pas datës
08.10.2008, në lidhje me procedimin penal nr.2283 të vitit 2008, që i përket të
pandehurve Ehadu Mersini dhe Emanuel Dungu.
Pushimin e gjykimit të çështjes penale në ngarkim të pandehurve Ehadu
Mersini dhe Emanuel Dungu pasi mungon shkaku i këtij procedimi.
Rrëzimin e kërkesës së të pandehurit Emanuel Dungu për veçimin e çështjes
dhe gjykimin e shkurtuar për shkaqet e mësipërme.

Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë asaj
gjykate, me tjetër trup gjykues.
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs e gjykuara

Ehadu Mersini, nëpërmjet avokatit të saj, e cila kërkon: Prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

- Nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë janë lejuar shkelje procedurale shkelje të cilat e
bëjnë këtë vendim të kundra-ligjshëm.
582
- Edhe pse afati i ushtrimit të rekursit është në përfundim jemi të detyruar të ushtrojmë
këtë rekurs brenda afatit ligjore, pa u njohur me vendimin e gjykatës së apelit pasi
akoma nuk është zbardhur dhe nuk e dimë se ku është bazuar gjykata e apelit në
vendimin e saj, që ka pranuar prishjen e vendimit të mësipërm të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
- Duke bërë një interpretim të shkaqeve të kundër ankimit tonë të paraqitur pranë
gjykatës së apelit theksojmë përsëri se:
Më datë 08.07.2008 është regjistruar procedimi penal për shtetasen Ehadu Mersini,
pikërisht në këtë datë është shkruar emri në protokoll, sa më sipër provohet edhe me
kërkesën për gjykim. Dërgimi në gjyq dhe marrja si e pandehur është bërë jashtë
afateve pasi ka kaluar afati 3 mujor.
- Kjo çështje ka përfunduar më datë 05.12.2008 dhe është regjistruar në gjykatë më
datë 09.01.2009, të gjitha veprimet janë të pavlefshme sipas nenit 324/4 K.Pr.Penale.
- Në dosje nuk ka asnjë vendim për zgjatje apo pezullim të afateve.
- Vendimi për marrjen si të pandehur të E.Mersini datë 05.11.2008 është marrë tej afatit
3 mujor, pra është i pavlefshëm.- Neni 387/1 i K.Pr.Penale, ky gjykim nuk duhet të
vazhdojë pasi mungon shkaku i procedimit prandaj duhet pushuar.
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i gjykuari

Emanuel Dunga nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon: Prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

- Vendimi i gjykatës së apelit është i paligjshëm dhe ka lejuar shkelje procedurale në
vendimin e marrë prej saj.
- Arsyetimi i gjykatës së apelit që afati i hetimeve është data 11.09.2008 është i gabuar,
pasi ky afat ka filluar në momentin që është dhënë urdhri për regjistrimin e procedimit
penal, ku aty janë lënë edhe detyra për t’u kryer nga oficerët e policisë gjyqësore për
kryerjen e tyre, kjo vendosur nga ana e prokurorit.
- Në kushtet sa sipër vendimet për regjistrimin e emrit të shtetasve Ehadu Mersini dhe
Emanuel Dungu në datë 11.09.2008, janë vendime relativisht të pavlefshme.
- Veprimet e kryera nga ana e prokurorisë kanë si qëllim fitimin e padrejtë të afateve të
hetimit nga ato që ka përcaktuar ligji. Në kuptimin e nenit 131/1 dhe 324/4 të Kodit të
Procedurës Penale, ku thuhet se pavlefshmëria e një akti i bën të pavlefshme aktet e
mëpasshme që varen nga ai që është deklaruar i pavlefshëm, kurse neni 324/4 thotë që
veprimet hetimore pas mbarimit të afateve nuk mund të përdoren.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit, Gani Dizdari; prokurorin Bujar Sheshi, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit nr.725, datë 06.10.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe prishjen e
vendimit nr.1653, datë 22.12.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; av. Haki Kraja, i
cili kërkoi prishjen e vendimit nr.725, datë 06.10.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.1653, datë 22.12.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë;
VËREN
1. Ish-Ministri i Drejtësisë Enkelejd Alibeaj, për shkak të detyrës si Ministër i
Drejtësisë, ka paraqitur kallëzimin penal me nr.4103 prot., datë 04.06.2008, të regjistruar
583
pranë Prokurorisë së Rrethit Tiranë me nr.3075 kallëzimi datë 06.06.2008, kundër shtetasve
Emanuel Dungu dhe Ehadu Mersini, përkatësisht me detyrat e drejtorit dhe specialistit të
Drejtorisë së Planifikimit Spitalor në Ministrinë e Shëndetësisë; me objekt - Kallëzimi
“Shpërdorimi i Detyrës” dhe “Falsifikimit të Dokumenteve” të parashikuara këto nga nenet
248 dhe 186/2 i Kodit Penal.
2. Me datë 08.07.2008, mbas 1 muaji e 2 ditë të depozitimit të kallëzimit të mësipërm
organi i prokurorisë, me urdhrin e po kësaj date, ka urdhëruar “Regjistrimin e Procedimit
Penal” për veprat penale “Shpërdorimi i Detyrës” dhe “Falsifikim të Dokumenteve” të
parashikuara këto nga nenet 248 dhe 186 i Kodit Penal, i cili ka marrë nr.2283 të procedimit
penal datë 08.07.2008.
3. Në këtë urdhër nuk janë shënuar emrat e personave të cilëve i është atribuar vepra
penale, megjithëse ato diheshin si nga kallëzimi i Ministrit të Drejtësisë, ashtu dhe nga
prokurori i cili urdhëroi regjistrimin e procedimit penal, kjo provohet me Urdhrin e datës
08.07.2008 për kryerjen e veprimeve hetimore (e të njëjtës datë me regjistrimin e
procedimit), ku është ngarkuar me kryerjen e veprimeve hetimore O.P.Gj. Alma Bramo. Në
urdhrin e mësipërm nga ana e Prokurorit janë caktuar dhe detyra, e konkretisht në pikën 4 dhe
5 të tij. Të pyetet shtetësja Ehadu Mersini si person ndaj së cilës zhvillohen hetime........ Të
pyetet shtetasi Emanuel Dungu si person ndaj të cilit zhvillohen hetime........( shih fq.2 të
Urdhrit të datës 08.07.2008 në fq.Nr.33, vol.1, fashikulli i prokurorisë).
4. Provohet se organi i akuzës që në datë 08.07.2008 ka ditur emrat e personave të
cilëve ju atribuohej vepra penale, për të cilën po në këtë datë ishte urdhëruar të regjistrohej si
procedim penal me akuzën përkatëse, por pa ju regjistruar emrin.
5. Prokurori argumentoi përpara gjykatës se veprimet e mësipërme hetimore janë
brenda afatit hetimor 3 mujor pasi afati i hetimeve duhet të fillojë nga data 11.09.2008, ku me
vendimin e kësaj date, pra 11.09.2008, është vendosur për regjistrimin e emrit të personit, kjo
dhe në përputhje me nenin 287/1 dhe 315/3 të K.Pr.Penale. Pra afati 3 mujor duhet të
llogaritet nga data 11.09.2008 dita e regjistrimit të emrit të personit në regjistër dhe jo nga
data 08.07.2008, kur është regjistruar procedimi penal.
vendosur:
- Pranimin e kërkesës paraprake të së pandehurës Ehadu Mersini.
- Konstatimin e pavlefshëm së të gjitha akteve të Prokurorit të marra pas datës
08.10.2008, në lidhje me procedimin penal nr.2283 të vitit 2008 që i përket të pandehurve
Ehadu Mersini dhe Emanuel Dungu.
- Pushimin e gjykimit të çështjes penale në ngarkim të të pandehurve Ehadu Mersini
dhe Emanuel Dungu, pasi mungon shkaku i këtij procedimi.
- Rrëzimin e kërkesës së të pandehurit Emanuel Dungu për veçimin e çështjes dhe
gjykimin e shkurtuar për shkaqet e mësipërme.
Prishjen e vendimit penal nr.1653, datë 22.12.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
8. Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs të
gjykuarit Ehadu Mersini dhe Emanuel Dunga, nëpërmjet mbrojtësve të tyre ligjorë, të cilët
kërkojnë: Prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse të pasqyruara në pjesën
hyrëse të vendimit.
584
9. Gjykata e Apelit Tiranë arsyeton se:

Kolegji i apelit vlerëson se konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë është i drejtë dhe
për këtë ai duhet të miratohet. Duke ripërsëritur sintetikisht ky kolegj ende më herët
evidenton se çdo i pandehur i dënuar me vendim të gjykatës së shkallës së parë “ka të drejtë
të rivendoset në afat” për të apeluar, kur më parë e ka humbur atë.
Në lidhje me kushtin e dytë, atë të respektimit të afatit të paraqitjes së kërkesës për t’u
rivendosur në afat, edhe ky kolegj, siç ai i shkallës së parë vlerëson se ky i dënuar nuk e ka
ushtruar atë në afatin e kërkuar nga pika 3 e nenit 147të K.Pr.Penale. ky i fundit përcakton se
fillimi i llogaritjes së afatit/dies a quo fillon nga dita kur i pandehuri ka marrë dijeni
“efektivisht për aktin, në rastin tonë për vendimin nr.65, datë 13.11.2008 të oficerit të policisë
gjyqësore P. Bizhga, që mban datën 17.08.2011, në të cilën i pandehuri ka nënshkruar.
Kështu sepse në këtë akt tregohet qartë shkaku i burgosjes dhe i shoqërimit në dhomat e
Burgut 302 Tiranë, sipas urdhrit të prokurorit mbi “Ekzekutimin e vendimit penal të gjykatës
për krime të rënda, si edhe gjykata e shkallës së parë, edhe ky kolegj vlerëson se është ky
momenti i marrjes dijeni efektivisht të të pandehurit për dënimin që e ka dënuar.
Rrjedhimisht është ky momenti nga i cili fillon të llogaritet afati 10 ditor i lejuar për
ushtrimin e kërkesës për t’u rivendosur në afat...”.
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në vijim Kolegji Penal, çmon se rekursi i
paraqitur nga të gjykuarit është i pabazuar në ligj. Përfundimi i arritur nga Gjykata e
Apelit Tiranë është i drejtë dhe për këtë shkak nuk ka vend për t’u cenuar1.
11. Në ndryshim për sa arsyeton gjykata e apelit, me të drejtë Gjykata e Shkallës së
Parë Tiranë ka pranuar pretendimin e bërë nga mbrojtja se afati i hetimeve ka filluar jo më
datën 11.09.2008 kur prokurori ka bërë regjistrimin e emrave të personave për të cilën është
bërë kallëzim, por më datën 08.07.2008, kur ata janë marrë në pyetje nga organi i akuzës me
cilësinë e personit nën hetim, duke iu atribuar edhe akuzën përkatëse.
12. Pra, nga provat e administruara, vërtetohet se organi i akuzës që më datën
08.07.2008 ka ditur emrat e personave të cilëve iu atribuohej vepra penale, ka kryer veprimet
procedurale duke i pyetur me cilësinë e personit nën hetim, ka urdhëruar të regjistrohet si
procedim penal me akuzën përkatëse, por pa regjistruar emrat e personave në regjistër.
13. Në lidhje për sa më sipër, Kolegji Penal vlerëson se do të ishte jo logjike dhe e
papranueshme që prokurori të urdhërojë të pyesin personat ndaj të cilëve është bërë kallëzim
me cilësinë e personit ndaj të cilit zhvillohet hetime, pra e thënë ndryshe të pyeten me
cilësinë e të pandehurit, pasi sipas nenit 34/4 të K.Pr.Penale: “Dispozitat që zbatohen për të
pandehurin zbatohen edhe për personin në hetim” dhe nga ana tjetër ky veprim dhe veprimet
e mëpasme të mos përfshihen në afatin e hetimeve, përderisa prokurori nuk e ka shënuar
emrin e personit në regjistër.
14. Edhe gjykata e shkallës së parë, për të argumentuar këtë fakt, me të drejtë i është
referuar teorisë së të drejtës (Procedura Penale, botimi i vitit 2007, faqe 513, H.Islami,
A.Hoxha dhe I.Panda), ku thuhet “Po të veprohet ndryshe, duke mos e regjistruar emrin e
personit të cilit i atribuohet vepra penale, edhe pse dihet se cili do të jetë ai që akuzohet,
prokurori do të fitonte afate hetimi të padrejta, duke cenuar interesat e ligjshme të personit
që faktikisht është nën presionin e hetimit dhe që, në bazë të ligjit, mund të mbahet në hetim
1
c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
585
vetëm për një afat të arsyeshëm, të përcaktuar me ligj. Është e nevojshme që ky moment të
pasqyrohet saktë dhe të vërtetohet me një dokument që tregon se është përcaktuar personi të
cilit i atribuohet vepra penale”.
15. Nga ana tjetër neni 323 i K.Pr.Penale parashikon se: “Brenda tre muajve nga data
në të cilën emri i personit që i atribuohet vepra penale është shënuar në regjistrin e njoftimit
të veprave penale, prokurori vendos dërgimin e çështjes në gjyq ose pushimin ose pezullimin
e saj”. Ndërsa neni 324, paragrafi 4 i këtij kodi përcakton se: “Veprimet hetimore të kryera
pas mbarimit të afatit nuk mund të përdoren”.
16. Sipas këtyre dispozitave, momenti i fillimit të ecjes së afateve hetimore lidhet me
çastin në të cilën emri i personit që i atribuohet vepra penale është shënuar në regjistrimin e
njoftimit të veprave penale. Mospërcaktimi i qartë i këtij momenti, efektivisht do të linte pa
realizuar qëllimin e ligjvënësit.
17. Nga ana tjetër, ligji procedural ka përcaktuar në mënyrë të shprehur këtë çast,
pikërisht duke pasur parasysh harmonizimin e kësaj dispozite me dispozitat e tjera që lidhen
posaçërisht me zbatimin e drejtë të detyrimit që organi procedues ka për të bërë shënimin e
emrit të personit që i atribuohet vepra penale në regjistrin e njoftimit të veprave penale.
18. Mosrespektimi i këtij detyrimi do të passillte mosrespektimin faktik të këtyre
afateve dhe për pasojë, dëmtimin realisht të qëllimit të ligjvënësit që lidhte me respektimin e
të drejtave të personave që i nënshtrohen procedimit penal dhe duke krijuar padrejtësisht
favorizim të organit procedues në disiplinimin e punës së tij.
19. Pra ligjvënësi ka përcaktuar qartë se cili është momenti ligjor i fillimit të afateve
paraprake, i cili në rastin objekt gjykimi ka ndodhur më datë 11.09.2008 dhe në rastin konkret
të gjitha veprimet hetimore rezulton të jenë të kryera brenda afatit ligjor.
20. Në këto kushte, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i gabuar dhe i
pambështetur në ligj. Neni 287, paragrafi i parë i K.Pr.Penale 1 ngarkon prokurorin të shënojë
në regjistër çdo njoftim të veprës penale. Nga përmbajta e kësaj dispozite rezulton se e drejta
e njohur për të urdhëruar jo vetëm fillimin e procedimit penal, por edhe të personit të cilit i
atribuohet vepra penale, është jo një diskrecion i prokurorit, por detyrim procedural,
përmbushja e të cilit passjell ndër të tjera edhe respektimin e të drejtave të personit të cilit i
atribuohet vepra.
21. Kjo dispozitë përcakton qartë se prokurori ka detyrim procedural të regjistrojë
edhe emrin e këtij subjekti nga momenti kur ky identitet ekziston pa e kushtëzuar me çmimin
e prokurorit mbi bazueshmërinë e dyshimit se ai mund të jetë autori i veprës penale, apo me
volumin e të dhënave që e bëjnë të bazuar këtë dyshim. Në këtë kuptim janë shprehur edhe
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.3, datë 27.09.2002, ku ndër të
tjera citohet se “...Termin “person të cilit i atribuohet vepra penale” e gjejmë në nenin 287 të
K.Pr.Penale që bën pjesë në kreun e dytë të titullit të gjashte të kodit që flet për mënyrën si
njoftohet e merr dijeni për veprën penale prokurori dhe policia. Kur njoftuesi mendon se e di se
kush është autori i veprës penale, prokurori shënon në regjistrin që mbahet për njoftimin e
veprave penale emrin e personit që tregon kallëzuesi se është ose mund të jetë autor i veprës
penale. Nuk ka asnjë dyshim se ky emërtim i përket fazës fillestare të procedimit penal. Termi
“person të cilit i atribuohet vepra penale” i marrë në kontekstin e nenit 287 të K.Pr.Penale plus
momentin procedural në të cilin përdoret, kuptohet se nuk mund të barazohet as me termin
“person ndaj të cilit zhvillohen hetime” dhe as me termin “i pandehur”. Emri i personit të cilit i
atribuohet vepra penale shënohet në regjistër vetëm në ato raste kur kallëzuesi mendon se e di se
kush është autori i krimit. Por kjo nuk do të thotë se ai është vërtet autor i veprës penale. Nëse
1
Neni 287 Regjistrimi i njoftimit të veprave penale
1. Prokurori shënon në regjistër çdo njoftim të veprës penale që i vjen ose që ka marrë me iniciativën e vet dhe në të njëjtën
kohë ose nga momenti në të cilin rezulton, emrin e personit të cilit i atribuohet vepra penale.
586
vërtet personi të cilit i atribuohet vepra penale është apo jo autor i veprës penale do të dalë nga
një hetim i plotë i gjithanshëm e në përputhje me ligjin...”.
22. Në rastin objekt gjykimi, sikurse u përmend edhe më lart, vendimtare është data e
regjistrimit të emrit në regjistrin e njoftimit të veprave penale për të përcaktuar afatin e
hetimeve paraprake që për të gjykuarit Emanuel Dungu dhe Ehadu Mersini është data
11.09.2008 dhe nisur nga kjo datë, çdo veprim i kryer dhe i ndërmarrë nga ana e organit
procedues rezulton të jetë brenda afatit tre mujor dhe për pasoj,ë këto veprime janë të
vlefshme dhe në përputhje me dispozitat që normojnë këto afate kohore procedurale.
23. Në përfundim të kësaj analize, Kolegji Penal çmon se vendimi i gjykatës së
apelit është i drejtë dhe i bazuar në ligjin procedural dhe si i tillë do të lihet në fuqi.

24. Në këto rrethana, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.725,
datë 06.10.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim të drejtë të ligjit
procedural dhe ai duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, pika (c) të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 27.03.2013
587
Nr.00-2013-1187 i Vendimit (112)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Fatos Lulo Anëtar
Besnik Imeraj Anëtar

BERAT, e përfaqësuar nga prokurori Artur
Selmani.
KUNDËR: AJET SULKA
ILIR KONDI, mbrojtur nga av.Ardian Leka
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me dashje" në bashkëpunim
dhe "Mbajtje pa leje të armëve luftarake"
Baza Ligjore: Neni 76, 25 dhe 278/2 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Skrapar, me vendimin nr.02, datë 24. 01.2002, ka

vendosur:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ajet Sulka për veprën penale të vrasjes me
dashje, të kryer në bashkëpunim, të viktimës Fadil Satka, të parashikuar nga
neni 76-25 të K.P. dhe në bazë të këtij neni e dënon me 20 vjet burgim.
dashje të mbetur në tentativë të shtetases Xhevrie Satka, të kryer në
bashkëpunim të parashikuar nga nenet 76-22 dhe 25 të Kodit Penal dhe në
bazë të këtyre neneve e dënon me 10 vjet burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ajet Sulka për veprën penale të
armëmbajtjes pa leje, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe në bazë
të këtyre neneve e dënon me 1 vit burgim.
Përfundimisht, në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal i pandehuri Ajet Sulka
dënohet me 20 vjet burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilir Kondi për veprën penale të vrasjes me
neni 76-25 te K.P. dhe në bazë të këtij neni e dënon me 14 vjet burgim.
588
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilir Kondi për veprën penale të armëmbajtjes
pa leje, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe në bazë të këtyre
neneve e dënon me 1 vit burgim.
Përfundimisht, në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal i pandehuri Ilir Kondi

Skrapar.
Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Skrapar, me vendimin nr.8, datë 08.05.2003,

ka vendosur:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ajet Sulka për veprën penale të
armëmbajtjes pa leje, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe në bazë
të këtyre neneve e dënon me 1 vit burgim.
Përfundimisht, në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal i pandehuri Ajet Sulka
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilir Kondi për veprën penale të armëmbajtjes
pa leje të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe në bazë të këtyre
neneve e dënon me 1 vit burgim.
Përfundimisht, në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal i pandehuri Ilir Kondi

Gjyqësor Skrapar dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër
trup gjykues.
Gjykata e Lartë me vendimin nr.253, datë 07.05.2004, ka vendosur:

Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i gjykuari Ilir Kondi kundër vendimit
nr.247 datë 24.09.2003 të Gjykatës së Apelit Vlorë.”
Me kërkesën e të gjykuarit Ilir Kondi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin

e datës, 12.11.2010, ka vendosur:
589
Rivendosjen në afat e të drejtës së të dënuarit Ilir Kondi për të bërë ankim në
Gjykatën e Apelit Vlorë, kundër vendimit penal nr.08, datë 08.05.2003, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Skrapar.”

Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs i gjykuari Ilir Kondi, nëpërmjet avokatit të
tij duke paraqitur dhe shkaqet e rekursit:
- Vërtetohet plotësisht se i pandehuri, Ilir Kondi është dënuar në mungesë dhe asnjë
institucion nuk ja ka njoftuar këtë vendim. Jo vetëm që nuk është bërë i mundur ky
njoftim por janë shkelur të gjitha rregullat për njoftimin e akuzës dhe për njoftimin
për gjykimin në mungesë;
- Pretendimi jonë përsa i përket shkeljeve procedurale i mbështesim në nenet 432 të
Kodit të Procedurës Penale, ku rekursi ushtrohet për shkelje që kanë sjellë si pasojë
pavlefshmërinë absolute të vendimit të gjykatës, sipas nenit 128 të këtij kodi.
- Procesi gjyqësor i zhvilluar në ngarkim të të gjykuarit Ilir Kondi është rrjedhojë e
moszbatimit siç duhet të rregullave ligjore dhe procedural përsa i përket njoftimit të
pandehurit.
- Janë shkelur rregullat që lidhen me njoftimin e akuzës, me deklarimin e ikjes, me
gjykimin e masës së sigurimit dhe me përfundimin e hetimeve.
- Në rastin kur çështja është kthyer për rigjykim për shkelje procedurale, asnjë nga këto
detyra nuk janë zbatuar nga gjykata e shkallës së parë, gjë e cila e bën të cenueshëm
vendimin i cili ka deklaruar fajtor të të pandehurin, Ilir Kondi.
- Gjykimi në mungesë dhe mos njoftimi i rregullt i të pandehurit edhe në rigjykim bien
ndesh me nenin 46 të Konventës dhe në kundërshtim me nenin 147 të Kodit
Procedurës Penale.
- Edhe vendimi nr.1 datë 20.01.2011, i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
përcakton qartë të drejtën e përzgjedhjes së përfaqësuesit ligjor si një e drejtë
kushtetuese vetjake e tij.

Lartë, Artur Selmani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë;
dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit, Ilir Kondi, av.A.Leka, i cili kërkoi prishjen e vendimit të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Skrapar dhe kthimin e çështjes
për rigjykim; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.326, datë 23.06.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë, është rezultat i
zbatimit të gabuar të ligjit material penal dhe si i tillë ai do të prishet dhe çështja të kthehet
për rigjykim.
Ngjarja ka ndodhur me datë 18.03.1997 ne qytetin e Poliganit.

I pandehuri Ajet Sulka, qe punonte si emigrant ne Greqi, sapo ka mësuar se motra e tij
Alma Sulka, ka ikur nga shtëpia me shtetasin Behar Baxhia, në një kohë që ishte e fejuar me
një grek, është kthyer në Shqipëri dhe ka qëndruar në qytetin e Beratit, tek një kushëriri i tij.
Për të vajtur në Poligan, ku ndodhej shtetasi Behar Baxhia, i pandehuri Ajet i kërkon makinën
590
shtetasit Lorenc Sholla, por meqenëse ky e kishte shitur ndërmjetëson me kushëririn e tij
Lorenc Danushin, që i pandehuri të nisej me makinën e shtetasit Ilir Reka. Para se të niseshin
për në Poligan, i pandehuri Ajet ka kërkuar që të shkonin deri në fshatin Starovë për të marrë
një shokun e tij. Në Starovë takojnë Ilir Kondin, i cili kishte me vete armë automatike dhe
disa bomba, dhe pyetjes së bërë nga dëshmitarët se përse u duheshin ato armatime, të
pandehurit u janë përgjigjur se "na duhen pasi është kohë rrëmujë". Kur kanë arritur në
Poligan, të pandehurit fillimisht kanë shkuar në shtëpinë e Artan Hysenajt, i cili është
kushëriri i të pandehurit Ajet dhe kanë pyetur për të motrën Almën. Meqenëse ajo ishte
larguar me shtetasin Behar Baxhia, të pandehurit largohen prej aty dhe ndërkohë shkojnë tek
makina dhe u thonë dëshmitarëve Ilir Reka dhe Lorenc Danushi se duhet të shkojnë tek një
pallat tjetër. Aty ato ngjitën për të shkuar tek shtëpia e Behar Baxhisë, të cilin i pandehuri
Ajet e njihte që më parë, por në kushtet e lajthitjes e të ngatërresës ato nuk futen në shtëpinë e
Beharit por futen tek shtëpia e Fadil Satkës, ku ndodhej veç viktimës dhe e shoqja e tij,
dëshmitarja Xhevrije Sfeika dhe nusja e djalit dëshmitarja, Esmeralda Satka. Të pandehurit
kanë trokitur dhe derën e ka hapur dëshmitarja Esmeralda Satka, e cila ka parë dy persona me
automatik rreth moshës 25 vjeç, me trup mesatar, ku njëri ka qen bjond me sy bojë qielli dhe
tjetri esmer me flokë kaçurrela dhe në kokë mbanin kapuç si kapele, pra fytyrën dhe flokët i
kishin pjesërisht të zbuluar. Kjo dëshmitare ka filluar të bërtasë, por të pandehurit i janë
drejtuar me fjalët "pusho se do të vrasim" dhe e kanë shtyrë me forcë. Ndërkohë ka dalë në
korridor viktima Fadil Satka dhe ka filluar të debatojë me to, por i pandehuri Ajet e ka qëlluar
me automatik dhe ndërsa dëshmitarja Esmeralda është futur ne banjë, dëshmitarja Xhevrije
ka dalë në korridor e cila ka filluar të bërtasë por të pandehurit kanë qëlluar dhe në drejtim të
saj dhe pasi kanë qëlluar dhe në drejtim të derës së banjës janë larguar. Të pandehurit kur
kanë arritur në Berat, i kanë paguar dëshmitarit Ilir Reka gjysmën e lekëve të rrugës dhe
gjysmën tjetër i pandehuri Ilir u ka thënë që të shkonin në shtëpinë e tij në Starovë, ku ta
kërkonin me emrin Bledar Meno. Pas disa ditësh dëshmitarët në fjalë kanë shkuar për të
marrë paratë dhe kanë mësuar se i pandehuri nga Starova nuk quhej Bledar Meno por Ilir
Kondi dhe ndërkohë në rrugë operative është siguruar një fotografi e këtij të pandehuri ku në
veprimin hetimor të njohjes me anë të fotografisë dëshmitarët Xhevrije dhe Esmeralda Satka,
kanë njohur se ky person ishte ai që kishte qëlluar mbi viktimën dhe mbi ta, së bashku me të
pandehurin Ajet Sulka.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Skrapar, me vendimin nr.02, datë 24. 01.2002, ka

vendosur:
-Të deklarojë fajtor të pandehurin Ajet Sulka për veprën penale të vrasjes me dashje,
të kryer në bashkëpunim, të viktimës Fadil Satka, të parashikuar nga neni 76-25 të K.P. dhe
në bazë të këtij neni e dënon me 20 vjet burgim.
-Të deklarojë fajtor të pandehurin Ajet Sulka për veprën penale të vrasjes me dashje të
mbetur në tentativë të shtetases Xhevrie Satka, të kryer në bashkëpunim të parashikuar nga
nenet 76-22 dhe 25 të Kodit Penal dhe në bazë të këtyre neneve e dënon me 10 vjet burgim.
-Të deklarojë fajtor të pandehurin Ajet Sulka për veprën penale të armëmbajtjes pa
leje, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe në bazë të këtyre neneve e dënon me 1
vit burgim.
-Përfundimisht, në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal i pandehuri Ajet Sulka dënohet
me 20 vjet burgim.
-Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilir Kondi për veprën penale të vrasjes me dashje, të
kryer në bashkëpunim, të viktimës Fadil Satka, të parashikuar nga neni 76-25 te K.P. dhe në
bazë të këtij neni e dënon me 14 vjet burgim.
591
-Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilir Kondi për veprën penale të vrasjes me dashje të
-Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilir Kondi për veprën penale të armëmbajtjes pa
vit burgim.
-Përfundimisht, në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal i pandehuri Ilir Kondi dënohet
me 15 vjet burgim.
-Prishjen e vendimit nr.02, datë 24.01.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Skrapar.
Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Skrapar, me vendimin nr.8, datë
-Të deklarojë fajtor të pandehurin Ajet Sulka për veprën penale të vrasjes me dashje,
të kryer në bashkëpunim, të viktimës Fadil Satka, të parashikuar nga neni 76-25 të K.P. dhe
në bazë të këtij neni e dënon me 16 vjet burgim.
-Të deklarojë fajtor të pandehurin Ajet Sulka për veprën penale të vrasjes me dashje të
-Të deklarojë fajtor të pandehurin Ajet Sulka për veprën penale të armëmbajtjes pa
vit burgim.
-Përfundimisht, në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal i pandehuri Ajet Sulka dënohet
me 22 vjet burgim.
-Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilir Kondi për veprën penale të vrasjes me dashje, të
kryer në bashkëpunim, të viktimës Fadil Satka, të parashikuar nga neni 76-25 të K.P. dhe në
bazë të këtij neni e dënon me 14 vjet burgim.
-Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilir Kondi për veprën penale të vrasjes me dashje të
-Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilir Kondi për veprën penale të armëmbajtjes pa leje
të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe në bazë të këtyre neneve e dënon me 1 vit
burgim.
-Përfundimisht, në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal i pandehuri Ilir Kondi dënohet
me 20 vjet burgim.
-Lënien në fuqi të vendimit nr.8, datë 08.05.2003 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Skrapar dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Gjykata e Lartë me vendimin nr.253, datë 07.05.2004, ka vendosur:
-Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i gjykuari Ilir Kondi kundër vendimit nr.247
datë 24.09.2003 të Gjykatës së Apelit Vlorë.”
Me kërkesën e të gjykuarit Ilir Kondi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me
vendimin e datës, 12.11.2010, ka vendosur:
-Pranimin e kërkesës.
-Rivendosjen në afat e të drejtës së të dënuarit Ilir Kondi për të bërë ankim në
Gjykatën e Apelit Vlorë, kundër vendimit penal nr.08, datë 08.05.2003, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Skrapar.”
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs i gjykuari Ilir Kondi, nëpërmjet
avokatit të tij duke paraqitur dhe shkaqet e rekursit, si në pjesën hyrëse të vendimit.
592
Gjykata e Apelit çmon se në rastin konkret duhet të vendoset mospranimi i ankimit të

paraqitur nga i dënuari Ilir Kondi, në zbatim të nenit 7 të K.Pr.Penale, nenit 420, pika 1
germa b dhe Vendimit Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.1, datë 20.01.2011.
Sipas Vendimit Unifikues të Gjykatës së Lartë, Kolegjeve të Bashkuara kanë shtruar
për shqyrtim në të tjera edhe pyetjen:
- Pasi çështja është shqyrtuar në Kolegjin Penal të Gjykatës së Lartë, a ka të drejtë i
pandehuri dhe mbrojtësi i tij të kërkojë rivendosjen në afat për të ushtruar rekurs
ndaj të njëjtit vendim të gjykatës së apelit, nëse i pandehuri pretendon se nuk është
vënë në dijeni të vendimit? E njëjta pyetje shtrohet edhe në rastin kur i pandehuri
pretendon të rivendoset në afat për të drejtën e apelit.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë arritur në përfundimin unifikues si më

poshtë vijon:
Pasi çështja është shqyrtuar në Kolegjin Penal të Gjykatës së Lartë, në mungesë të të
pandehurit, ky i fundit ose mbrojtësi i tij nuk mund të kërkojë rivendosjen në afat të së drejtës
për të ushtruar rekurs ndaj të njëjtit vendim për të cilin Kolegji është shprehur njëherë, me
pretendimin se i pandehuri nuk është vënë në dijeni të vendimit. I njëjti qëndrim mbahet edhe
në rastin e kërkesës për rivendosje në afat të së drejtës për të bërë apel pasi çështja është
shqyrtuar në gjykatën e apelit.
Kolegjet e Bashkuara arsyetojnë se: “Rishqyrtimi i rekursit nga Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë, në kushtet kur ai është shprehur njëherë në lidhje me mospranimin e
rekursit të paraqitur nga pala, jo për shkak të paraqitjes së tij tej afatit ligjor, bie ndesh me
parimin e res judicata (gjëja e gjykuar), pasi i njëjti Kolegj nuk mund të shqyrtojë dhe
shprehet dy herë në lidhje me rekursin e paraqitur nga e njëjta palë kundër të njëjtit vendim të
gjykatës së apelit”.
Nga sa më sipër, në kushtet kur vendimi unifikues është i detyrueshëm për gjykatat
më të ulëta dhe rasti i mësipërm është nga ato të trajtuara me vendimin unifikues, pasi çështja
është shqyrtuar nga gjykata e apelit me vendimin nr.247, datë 24.09.2003 duke u shprehur në
lidhje me themelin e çështjes, kjo e fundit në bazë të nenit 420 pika 1, germa “b”, “Ankimi
nuk pranohet......kur vendimi është i paankimueshëm”, çmon të vendosë mospranimin e
ankimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë,

duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim.
Në lidhje me pretendimet e të gjykuarit, Ilir Kondi, në rekurs, ky kolegj vlerëson se
ato janë të bazuara në ligj.
Rezulton se i gjykuari Ilir Kondi është gjykuar në mungesë në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor, Berat (ku në përfundim të procesit është marrë vendimi me nr.8, datë 08.05.2003),
ku është mbrojtur nga një avokat i caktuar me prokurë nga i ati, pas njoftimit të tij me polici
gjyqësore, nga ku ka rezultuar se ndodhet jashtë shteti.
Gjykimi në apel është filluar mbi bazën e ankimit të mbrojtësit të caktuar me prokurë
nga i ati i tij, i cili ka deklaruar se i biri ndodhet jashtë shteti, me adresë të papërcaktuar.
Me datë 27.10.2009 ai ka ardhur në Shqipëri, në Rinas, vullnetarisht. Në momentin e
kontrollit të dokumentacionit është bërë njoftimit nga policia gjyqësore se ndaj tij është dhënë
një vendim penal i formës së prerë. Ndodhur në këto kushte, meqenëse ka pretenduar se
vetëm në atë moment është vënë në dijeni të vendimit të dënimit, ai ka paraqitur një kërkesë
593
për rivendosje në afat të ankimit ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Skrapar,
përmes avokatit të tij të caktuar me prokurë. Kërkesa është pranuar me vendimin me
nr.regj.them.259, datë 12.11.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Berat, e cila ka konstatuar
mungesën e dijenisë së të gjykuarit për vendimin gjyqësor.
Siç edhe është cituar më sipër Gjykata e Apelit, Vlorë ka vendosur mospranimin e
ankimit duke arsyetuar mbi bazën e përfundimeve të arritura me Vendimin Unifikues të
Gjykatës së Lartë me nr.1, datë 20.01.2011.
Në lidhje me argumentimin e Gjykatës së Apelit, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë
çmon se vendimi unifikues i sipërcituar, nuk ishte marrë akoma në momentin kur u pranua
kërkesa për rivendosje në afat e të gjykuarit.
Sipas praktikës së deriatëhershme kushtetuese dhe konkretisht vendimit me nr.30, të
vitit 2010 familjarët e të pandehurit mund të paraqesin ankim vetëm në rast se janë duke
përmbushur vullnetin e të pandehurit dhe vetëm nëse i pandehuri ka dijeni se ndaj tij ka
filluar dhe po zhvillohet një proces penal. Në rastin objekt gjykimi rezulton se i ati i të
gjykuarit ka deklaruar se i biri ndodhet jashtë shteti, me adresë të paditur, gjë që do të thotë se
i gjykuari nuk ka shprehur vullnetin e tij përmes familjarëve, për të paraqitur ankim. Edhe
praktika e GJEDNJ-së ka mbajtur qëndrimin se gjykimi në mungesë kur i pandehuri nuk
gjendet, nuk garanton asnjë nga të drejtat procedurale të parashikuara në konventë. Kjo
gjykatë në vendimin e çështjes Colozza kundër Italisë, duke vlerësuar garancitë e procesit të
rregullt ligjor të parashikuara nga neni 6 i Konventës, ka theksuar se edhe pse në të nuk gjen
vend në mënyrë eksplicite e drejta e të pandehurit që të paraqitet në gjykim, kjo e drejtë del
nga objekti dhe qëllimi i nenit 6 të KEDNJ i parë në tërësinë e tij. Të drejtat e njohura çdo të
pandehuri nga paragrafët c) d) dhe e) të paragrafit të 3-të të “mbrohet vetë”, “të pyesë
dëshmitarët” dhe “të ndihmohet falas nga një përkthyes në qoftë se nuk kupton ose nuk flet
gjuhën e përdorur në seancë” mbeten të pazbatueshme pa garantuar paraqitjen e tij në
seancë.
Gjithashtu në vendimin Somogyi kundër Italisë, GJEDNJ ka dënuar shtetin italian
duke vënë në pah se kemi të bëjmë me një mohim të drejtësisë në rastin kur një individ, i
dënuar in absentia, nuk mund të ketë një gjykim të ri, pasi ai është vënë në dijeni të themelit
të akuzës, për sa i përket fakteve dhe drejtësisë.
Edhe në rastin në shqyrtim i gjykuari është dënuar në mungesë, pasi është përfaqësuar
nga një avokat i caktuar me prokurë nga familjarët dhe nuk është vënë në dijeni të vendimit
pasi është kthyer në Shqipëri. Familjarët e tij nuk kanë përmbushur vullnetin e të pandehurit,
duke i caktuar një avokat me prokurë, pa dijeninë e tij.
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
Gjykata e Apelit Vlorë, ka zbatuar gabim ligjin penal, kur ka vendosur mospranimin e
ankimit.
Përfundimisht Kolegji Penal çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, nr.326, datë
23.06.2011, duhet prishur dhe çështja duhet kthyer për rigjykim, me tjetër trup gjykues.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronja
“ç” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.326, datë 23.06.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin
e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, me 27.03.2013
594
Nr.00-2013-648 i Vendimit (113)
VENDIM

Shkëlzen Selim Anëtar
në seancën e datës 27.03.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.53801-01613-00-2012

akti që i përket:
TË GJYKUARIT: SAMI BYTYÇI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale të
“falsifikimit të dokumentave”
dhe “Trafikimit të mjeteve motorike”.
Baza ligjore: Nenet 186/1 dhe 141/a të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin nr.16, datë 15.03.2011, ka vendosur:

Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Sami Bytyçi, i biri i Ramizit dhe i
Hides, i datëlindjes 01.01.1979, lindur e banues në fshatin Allarat, Komuna
Gllokovc, Kosovë, i padënuar më parë, me kombësi shqiptare e shtetësi
kosovare për kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të mjeteve motorike”, të
parashikuar respektivisht nga N.141/a/1 i K.Penal, pasi nuk provohet se ai
është autor i veprës penale.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sami Bytyçi, i biri i Ramizit dhe i Hides, i
datëlindjes 01.01.1979, lindur e banues në fshatin Allarat, Komuna Gllokovc,
Kosovë, i padënuar më parë, me kombësi shqiptare e shtetësi kosovare për
kryerjen e veprës të “Falsifikimit të dokumenteve”, të parashikuar
respektivisht nga N.186/1, dhe dënimin e tij me 4 (katër) muaj burgim dhe
200.000 (dyqind mijë) lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Sami Bytyçi fillon nga dita e ekzekutimit
të këtij vendimi dhe në bazë të ligjit nr.8328, datë 18.04.1998, i ndryshuar,
urdhërohet që i pandehuri vuajtjen e dënimit ta bëjë në burg të sigurisë së
zakonshme.
Urdhërohet i pandehuri që shlyerjen e dënimit me gjobë ta bëjë pranë Zyrës së
Përmbarimit Kukës pas marrjes së vendimit formë të prerë.

Gjyqësor Kukës me këtë ndryshim:
595
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sami Bytyçi për kryerjen e veprës penale të
“Trafikimit të mjeteve motorike” të parashikuar respektivisht nga N.141/a/1 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
Dënimin e të pandehurit Sami Bytyçi për kryerjen e veprës penale të
“Falsifikimit të dokumentave” të parashikuar nga N.186/1 dhe dënimin e tij
me 4 (katër) muaj burgim.
Në aplikim të N.55 të K.Penal dënimin e tij me 3(tre) vjet burgim.
Lënien në fuqi për disponimet e tjera të këtij vendimi.
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i gjykuari Sami

Bytyçi, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimeve dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në gjykatën e apelit, duke parashtruar këto shkaqe:
- Në gjykatën e apelit kemi kërkuar riçeljen e pjesshme të hetimit dhe pyetjen e
dëshmitarit Agim Cavota, pronari i servisit në të cilin ishte lënë për t’u rregulluar
automjeti.
- Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin të ndërmjetëm ka rrëzuar kërkesën me
arsyetimin se kjo provë nuk ka rëndësi për veprën penale të fallsifikimit, ndërsa nga
ana jonë kjo provë u kërkua për të argumentuar se ankimi i prokurorit për veprën
penale të “Trafikimit nuk qëndron”.
- Rrëzimi i kësaj kërkese ka cënuar rëndë të drejtën time për t’u mbrojtur dhe për të
paraqitur prova me të cilat do të vërtetoja pafajësinë time.
- Gjykata e Apelit Shkodër ka interpretuar gabim edhe ligjin material; Gjykata arsyeton
se vepra penale e trafikimit të mjeteve motorike kryhet edhe nga pakujdesia – ajo
është një vepër që kryhet me dashje direkte dhe ka si element të domosdoshëm edhe
qëllimin e posaçëm për përfitim material apo çdo përfitim tjetër; trafikimi nuk ka si
element vetëm faktin se mjeti motorik është i vjedhur, por edhe kur nuk është i
vjedhur, por i fallsifikohen dokumentet me qëllim që të mos paguhen detyrimet
fiskale.
- Gjykata e apelit, ka pranuar se nuk është vërtetuar se i pandehuri e ka ditur se
automjeti është i vjedhur dhe dokumentet janë falso, por arsyeton se ai ishte i detyruar
të parashikonte një gjë të tillë, duke pranuar kështu kryerjen e kësaj vepre edhe nga
pakujdesia.
- Gjykata arsyeton se ka pasur përfitime të tjera (pasi nuk ka gjetur asnjë përfitim
material) duke konsideruar se i pandehuri ka dashur të bëjë një udhëtim komod me
autoveturë dhe jo autobus, dhe se po t’i pëlqente edhe mund ta blinte.
- Këto argumentime të gjykatës së apelit nuk janë as logjike dhe as ligjore;

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Shkodër;
mbrojtësin e të gjykuarit Sami Bytyçi, av.Brahim Lahi, i cili kërkoi prishjen e vendimit të
gjykatës së rrethit dhe të gjykatës së apelit dhe pushimin e gjykimit të çështjes,
VËREN
Vendimi nr.209, datë 22.10.2012 i Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimi nr.16,
datë 15.03.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural dhe material penal dhe si të tillë duhet të prishen dhe çështja penale në ngarkim të
të gjykuarit Sami Bytyçi duhet të pushohet.
596
1. Shtetasi kosovar Sami Bytyçi, i cili është me cilësinë e të gjykuarit në këtë
proces penal, është banor i fshatit Arllat, Komuna Gllokovc, Kosovë ndërsa në
Shqipëri jeton prej një kohe të gjatë pasi është duke kryer studimet
pasuniversitare (specializimin) në mjekësi. I gjykuari është student specializant
në qytetin e Tiranës, pasi është në profesionin mjek dhe jeton prej vitesh në
Tiranë, ku banonte dhe një i afërmi i tij, shtetasi Luan Bytyçi.
2. Në muajin Tetor 2009 shtetasit Sami Bytyçi së bashku me kushëririn e tij Luan
Bytyçi kanë shkuar në qytetin e Durrësit, ku ndër të tjera kanë takuar edhe
shtetasin Zija Gjini (XHINI), i cili jeton dhe punon në Durrës. Në bisedë e sipër
në lidhje me disa raporte të ndërsjellta ekonomike ndërmjet shtetasve Luan dhe
Zija është mësuar prej tyre se i gjykuari udhëtonte shpesh në Kosovë, në
drejtim të familjes së tij dhe pikërisht ato ditë do të shkonte në Kosovë.
3. Nisur nga ky fakt shtetasi Zija Gjini së bashku me Luan Bytyçin i kanë kërkuar
te gjykuarit Sami Bytyçi, meqenëse kishte për të shkuar ne Kosovë, të sillte
automjetin e Zija Gjinit në Shqipëri, pasi ishte në një servis në Prishtinë.
4. Në këtë moment i gjykuari Sami Bytyçi ka rënë në dijeni të faktit se shtetasi
Zija ishte pronar i automjetit tip “PEUGEOT” objekt gjykimi; për këtë fakt Zija
Gjini ka marrë në telefon pronarin e servisit në Prishtinë, shtetasin Agim
Cavota, duke e njoftuar se do të vijë dikush të marrë automjetin. Në bisedë e
sipër shtetasit Zija dhe Luan e kanë siguruar shtetasin Sami se automjeti është i
rregullt dhe pas dy ditësh e ka pajisur të gjykuarin me autorizimin përkatës.
5. Në këto kushte, i gjykuari duke pasur këto garanci si dhe lidhje gjaku me
shtetasin Luan Bytyçi, i cili ishte shok me Zijain u premtoi atyre se automjetin
jua sjell në Shqipëri.
6. Me datë 01.11.2009, ka qenë duke u kthyer nga Kosova dhe është ndaluar në
Pikën e Kalimit Kufitar Morinë Kukës, pasi ai po drejtonte automjetin e tipit
“PEUGEOT” me targë SK-621-NT dhe numër shasie VF39DXFXF92096123.
Gjatë kontrollit të dokumentacionit të automjetit në sistemin TIMS, ka
rezultuar se ky automjet është i vjedhur. Në këto kushte është bërë shoqërimi
dhe arrestimi i shtetasit Sami Bytyçi, i cili në fazën e hetimit është hetuar me
masën e sigurisë, “garanci pasurore”.
7. Sipas konfirmit të ardhur me letër-porosi nga autoritet maqedonase, - leja e
qarkullimit të mjetit, me nr.MK 1293073, nuk është origjinale. Mjeti me të
dhënat e mësipërme është regjistruar i vjedhur në Serbi më datë 21.09.2008,
ndërsa targa SK621 NT është e rregullt. Nga autoriteti gjyqësor Maqedonas ka
ardhur përgjigje se në Republikën e Maqedonisë nuk ekziston asnjë mjet
“Peugeot” me numër identifikimi VF39DXFXF92096123, dhe me targa SK
621 NT. Kjo targë i takon një automjeti tjetër tip Ford tranzit. Personat Adem
Gjini dhe Zija Gjini sipas evidencave të MPB-nuk janë shtetas të Republikës
Maqedonase. Leja për udhëheqjen e automjetit të huaj motorik me numër
008030 nuk është dhënë nga Shoqata e Vozitësve në Shkup.
8. Gjithashtu gjatë hetimit është kryer akti i ekspertimit grafik të shkrimit nr.9780,
datë 24.12.2009, në konkluzionin e tij është shprehur: “nëse dorëshkrimi e
plotësimi i rekuizitave ne objekt ekspertimi është shkruar apo jo nga shtetasi
Sami Bytyçi nga ana jonë nuk mund të konkludohet për shkak të
pamjaftueshmërisë së modeleve të krahasimit”.
597
9. Prokuroria e Rrethit Kukës e ka akuzuar të gjykuarin se ka kryer veprën penale
të “Falsifikimit të dokumenteve” dhe “Trafikimit të mjeteve motorike”, të
parashikuar nga N.186/1 dhe N.141/a të K.Penal.
10. I gjykuari gjatë hetimit dhe gjykimit ka kërkuar pafajësi, duke mohuar të ketë
dijeni për faktin se makina që ai kishte në posedim të ishte e vjedhur.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin nr.16, datë 15.03.2011 ka
vendosur:
i. “Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Sami Bytyçi, i biri i Ramizit dhe i
Hides, i datëlindjes 01.01.1979, lindur e banues në fshatin Allarat, Komuna
Gllokovc, Kosovë, i padënuar më parë, me kombësi shqiptare e shtetësi kosovare
për kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të mjeteve motorike” të parashikuar
respektivisht nga N.141/a/1 i K.Penal, pasi nuk provohet se ai është autor i veprës
penale.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Sami Bytyçi, i biri i Ramizit dhe i Hides, i
datëlindjes 01.01.1979, lindur e banues në fshatin Allarat, Komuna Gllokovc,
Kosovë, i padënuar më parë, me kombësi shqiptare e shtetësi kosovare për
kryerjen e veprës të “Falsifikimit të dokumenteve” të parashikuar respektivisht
nga N.186/1 dhe dënimin e tij me 4 (katër) muaj burgim dhe 200.000 (dyqind
mijë) lekë gjobë.
iii. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Sami Bytyçi fillon nga dita e ekzekutimit
të këtij vendimi dhe në bazë të ligjit nr.8328, datë 18.04.1998 i ndryshuar
urdhërohet që i pandehuri vuajtjen e dënimit ta bëjë në burg të sigurisë së
zakonshme.
iv. Urdhërohet i pandehuri që shlyerjen e dënimit me gjobë ta bëjë pranë Zyrës së
Përmbarimit Kukës pas marrjes së vendimit formë të prerë”.
12. Kundër këtij vendimi ka bërë ankim i gjykuari dhe prokurori pranë Gjykatës së
Shkallës së Parë Kukës, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.209, datë 22.10.2012, ka vendosur:
i. “Lënien në fuqi të vendimit nr.16, datë 15.03.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kukës me këtë ndryshim:
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Sami Bytyçi për kryerjen e veprës penale të
K.Penal dhe dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
iii. Dënimin e të pandehurit Sami Bytyçi për kryerjen e veprës penale të
“Fallsifikimit të dokumenteve” të parashikuar nga N.186/1 dhe dënimin e tij
me 4 (katër) muaj burgim.
iv. Në aplikim të N.55 të K.Penal dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
v. Vuajtja e dënimit do të bëhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
vi. Lënien në fuqi për disponimet e tjera të këtij vendimi”.
13. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i gjykuari, duke
parashtruar dhe shkaqet ligjore përkatëse të paraqitura në pjesën hyrëse të
vendimit.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit gjyqësor të ankimuar
1. Gjykata e apelit, ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, ka arritur në
konkluzionin se i gjykuari Sami Bytyçi duhet të përgjigjet për veprën penale të
K.Penal, me arsyetimin se: “Përfundimet e gjykatës së faktit se i pandehuri nuk e
598
ka ditur se autovetura është e vjedhur, dhe se për sjelljen e autoveturës në
Shqipëri nuk ka pasur qëllim përfitimi nuk janë të mbështetura në ligj dhe në
prova. Trafikimi i mjeteve motorike nuk kërkon si element të veprës penale
dijeninë e autorit se autovetura është e vjedhur.
Më tej kjo gjykatë vazhdon... ekzistojnë një sërë indiciesh të cilat vërtetojnë
faktin kriminal, për rrjedhojë dhe fajësinë e të pandehurit. Konstatimi i gjykatës
së faktit se nuk vërtetohet ana subjektive, fakti se i pandehuri nuk ka pasur dijeni
se autovetura është e vjedhur, prandaj edhe për këtë shkak duhet deklaruar i
pafajshëm, është përfundim i pambështetur në ligj dhe në praktikën gjyqësore, e
cila ka pranuar faktin, mjafton që autovetura të vërtetohet se është e vjedhur
dhe vepra penale e trafikimit të mjeteve motorike është konsumuar. Nga ana
tjetër fakti se i pandehuri është paraqitur në sportel me dokumentacionin
përkatës, nuk është argument dhe aq me tepër të krijojë bindjen se i pandehuri
nuk ka ditur se automjeti është i vjedhur. ... .
.... I pandehuri ka pasur detyrimin të sigurohej se autovetura është e pronarit dhe
i ka pasur të gjitha mundësitë të orientohej dhe të sigurohej për rregullshmërinë e
saj. Ai ka komunikuar me Zija Gjinin, i cili nuk e ka pasur dokumentacionin e
autoveturës në emër të tij, dhe as nuk e ka pasur me vete. Leja e qarkullimit ka
qenë në emër të një pronari tjetër, dhe nuk ka pasur ndonjë kontrate shitje. Pra ai
i kishte të gjithë mundësitë që të sigurohej për pronësinë e autoveturës, pasi këto
dy fakte vërtetojnë se Zija Gjini nuk ka qenë pronar i mjetit.
Dëshmitari Zija, deklaron se nuk është hartuar dhe as nuk është dhënë nga ai
autorizimi i lëvizjes në emër të pandehurit, çka është një indicie më shumë që
vërteton akuzën e prokurorit. Nga ana tjetër është e vërtetë se i pandehuri nuk ka
marrë përfitime, por nga deklarimet e dëshmitarit deklarohet se autovetura do të
mbahej nga i pandehuri së bashku me Luan Bytyçin, ose do të shitej prej tyre. Pra
këtu qëndron dhe përfitimi i të pandehurit. Nga ana tjetër dispozita ligjore
përcakton trafikimin më qëllim përfitimi material, ose çdo përfitim tjetër. Ky term
e lë të hapur rrethin e përfitimit, çka do të thotë se përfitimi nuk ka karakter vetëm
pasuror, por dhe të ndryshëm nga ai. Janë vetë deklarimet e dëshmitarit që
evidentojnë përfitimin e të pandehurit për sjelljen e autoveturës në Shqipëri. Një
përfitim i tillë rrjedh dhe nga deklarimet e të pandehurit, për shpejtësi lëvizje,
komoditet udhëtimi, për të shmangur udhëtimin me autobus, etj.
Gjykata e apelit, ashtu si edhe gjykata e shkallës së parë, ka arritur në
konkluzionin se i gjykuari Sami Bytyçi duhet të përgjigjet për veprën penale të
“Fallsifikimit të dokumenteve” të parashikuar respektivisht nga N.186/1, me
arsyetimin se: “... pretendimet e të pandehurit të ngritura në ankim për
deklarimin e pafajshëm për kryerjen e veprës penale të fallsifikimit të
dokumenteve parashikuar nga neni 186/1 te KP, nuk janë të mbështetura në ligj
dhe në prova. ... . Në kushtet kur vërtetohet se dokumentet e paraqitura nga i
pandehuri janë të fallsifikuara, i pandehuri e ka konsumuar këtë vepër në formën
e përdorimit. Elementi subjektiv tek kjo vepër qëndron në faktin se i pandehuri
kishte detyrimin të sigurohej se këto dokumente nuk janë të fallsifikuara...”
2. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i të gjykuarit është i
bazuar në ligj, (N.432 i K.Pr.Penale) dhe si i tillë duhet të pranohet dhe
vendimi nr.209, datë 22.10.2012 i Gjykatës së Apelit Shkodër, si dhe
vendimi nr.16, datë 15.03.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës duhet
të prishen dhe çështja penale duhet të pushohet.
599
3. Vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka lënë në fuqi të vendimit nr.16, datë
15.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës në lidhje me deklarimin
fajtor të të gjykuarit Sami Bytyçi për kryerjen e veprës penale të “Fallsifikimit
të dokumentave” të parashikuar nga neni 186/1 të Kodit Penal dhe ndryshimi i
vendimit nr.16, datë 15.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës në
lidhje me deklarimin fajtor për kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të
mjeteve motorike” të parashikuar nga neni 141/a/1 i K.Penal, është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit penal dhe atij procedural.
4. Nga provat e administruara gjatë gjykimit rezulton se shtetasi kosovar Sami
Bytyçi, në datë 01.11.2009, ka qenë duke u kthyer nga Kosova dhe është
ndaluar në Pikën e Kalimit Kufitar Morinë Kukës, pasi ai po drejtonte një
automjet të tipit “PEUGEOT” me targë SK-621-NT dhe numër shasie
VF39DXFXF92096123. Gjatë kontrollit të dokumentacionit të automjetit në
sistemin TIMS, ka rezultuar se ky automjet është i vjedhur. Në këto kushte
është bërë shoqërimi dhe arrestimi i shtetasit Sami Bytyçi.
5. Në momentin e parë të arrestimit i pyetur shtetasi Sami, ka shpjeguar mbi
ngjarjen dhe faktin që i atribuohej atij, duke përshkruar me hollësi të gjitha
rrethanat; faktuar pozicionin e tij dhe personave të tjerë, të përfshirë në këtë
ngjarje, shkaqe për të cilat është zgjedhur dhe masa e sigurimit garanci
pasurore, në kushtet e një vepre penale relativisht të rëndë, siç është ajo e
“Trafikimit të mjeteve motorike” me rrezikshmëri të lartë shoqërore dhe mjaft e
përhapur në vitet e fundit.
6. I gjykuari provohet se është student specializant në qytetin e Tiranës, pasi është
në profesionin mjek dhe jeton prej vitesh në Tiranë, ku banonte dhe një i afërmi
i tij, shtetasi Luan Bytyçi. Në muajin Tetor të vitit 2009 i gjykuari së bashku
me kushëririn e tij Luan Bytyçi kanë shkuar në qytetin e Durrësit, ku ndër të
tjera kanë takuar edhe shtetasin Zija Gjini (XHINI), i cili jetonte dhe punonte
në Durrës, në bisedë e sipër në lidhje me disa raporte të ndërsjellta ekonomike
ndërmjet shtetasve Luan dhe Zija është mësuar se i gjykuari udhëton shpesh në
Kosovë në drejtim të familjes së tij dhe së afërmi do të shkonte në Kosovë.
Nisur nga ky fakt Zijai së bashku me Luanin i kanë kërkuar të gjykuarit,
meqenëse do të shkonte në Kosovë të transportonte automjetin e Zija Gjinit në
Shqipëri, pasi ishte në një servis në Prishtinë.
7. I gjykuari Sami Bytyçi në këtë moment ka mësuar se shtetasi Zija ishte pronar i
automjetit tip “PEUGEOT” objekt gjykimi. Për këtë fakt Zija Gjini ka marrë në
telefon pronarin e servisit në Prishtinë shtetasin Agim Cavota, duke e njoftuar
se do të vijë dikush të marrë automjetin. Në bisedë e sipër shtetasi Zija dhe
Luan e kanë siguruar shtetasin Sami se automjeti është i rregullt dhe pas dy
ditësh e kanë pajisur me autorizimin përkatës. Në bisedë e sipër pronari i
automjetit Zija Gjini kishte sqaruar se: “… e kishte dërguar këtë automjet në
servis pasi kishte një defekt dhe përpara se të më bënte defekt mjeti ai kishte
lëvizur në vende të ndryshme si në Kroaci, etj., dhe se mjeti ishte i rregullt dhe
me dokumente të rregullta … .” Në këto kushte, i gjykuari duke pasur këto
garanci si dhe lidhje gjaku me shtetasin Luan Bytyçi, i cili ishte shok me Zijain
u premtoi atyre që automjetin ta sillte në Shqipëri.
8. Në deklarimet e tij, pronari i mjeti shtetasi Zija Gjini, ka deklaruar origjinën e
mjetit - blerjen nga shtetasi Adem Gjini dhe faktin se ishte në servis në
Prishtinë për defekt.
9. Por megjithëse në kushtet që ishte pronari i automjetit dhe ka autorizuar të
gjykuarin në lidhje me lëvizjen e mjetit, ai është pyetur vetëm me cilësinë e
600
dëshmitarit në proces, në gjykatën e shkallës së parë dhe ndaj tij nuk është
ngritur asnjë akuzë dhe shpjegimet e tij ndonëse pa kronologji dhe
kontradiktore janë marrë të mirëqena dhe interpretuar në mënyrë të njëanshme
nga ana e gjykatës së apelit (në vendim). Me gjithë insistimin dhe kërkesën e të
gjykuarit dhe mbrojtjes nuk është pranuar kërkesa për ballafaqim nga ana e
gjykatës së shkallës së parë dhe kjo gjë nuk është realizuar as në gjykatën e
apelit.
10. Në dosje janë të administruara dy deklarata noteriale të lëshuara nga pronari i
mjetit shtetasi Zija Gjini, i cili deklaron se i gjykuari ka qenë në mirëbesim të
plotë në veprimet e tij. (Kohë në të cilën për identifikimin dhe marrjen e të
dhënave për këtë shtetas ishte kërkuar ndihma juridiksionale e autoriteteve
gjyqësore në shtetin maqedonas ndërsa i gjykuari vinte në dispozicion akte të
nënshkruara nga ky shtetas dhe adresën e tij.)
11. Ndërkohë gjykata e apelit me të drejtë ka vlerësuar se deklarata noteriale nuk
është provë në kuptim të nenit 149 të K.Pr.Penale, duke arsyetuar se ka
analizuar dhe llojet e provave dhe kuptimin e secilës prej tyre, duke përcaktuar
si prova: “- Dëshmia (neni 153 - 165), - Pyetja e të Pandehurit dhe e Palëve
Private (neni 166 - 168) , - Ballafaqimet (nenet 169 - 170), - Njohjet (nenet
171-175), - Eksperimenti (neni 176 - 177), - Ekspertimi (nenet 178 -186), -
Provat Materiale (nenet 187- 190), - Dokumentet (nenet 191- 197). Në asnjë
prej këtyre dispozitave deklarata noteriale nuk parashikohet si provë, për
rrjedhojë ajo nuk është provë por nga ana tjetër ato janë redaktuar në kohë të
ndryshme dhe në rastin kur bëhet fjalë për të provuar një raport ekonomik në
këtë rast ajo administrohet si provë shkresore, si dhe mund të shërbejë në
procesin e vlerësimit të provave për besueshmërinë e thënieve të dëshmitarit.
12. Përveç kësaj ndonëse në përgjigje të letër-porosisë nga autoritet maqedonase,
rezulton se personat Adem Gjini dhe Zija Gjini sipas evidencave të MPB-nuk
janë shtetas të Republikës Maqedonase dhe nga i gjykuari janë dhënë mjaft
rrethana të dobishme për hetimin, të tilla si vendi ku ka qenë dhe është marrë
automjeti dhe vendqëndrimi i personave të implikuar dhe i atyre që kanë dijeni
për rrethana të dobishme të hetimit ndodhen në Republikën e Kosovës nuk
është drejtuar letër-porosi për ndihmë të ndërsjelltë juridiksionale në drejtim të
autoriteteve gjyqësore Kosovare. Pavarësisht sa më sipër, është vetë i gjykuari
që ka përmbushur një pjesë të këtyre kërkimeve çka krijon bindjen tek gjykata
se i gjykuari nuk është autor i këtyre veprave penale.
13. Gjykata e apelit ka interpretuar gabim edhe ligjin material duke pranuar se
vepra penale e trafikimit të mjeteve motorike kryhet edhe nga pakujdesia, duke
arsyetuar se: “trafikimi i mjeteve motorike nuk kërkon si element të veprës
penale dijeninë e autorit se autovetura është e vjedhur” ... se praktika
gjyqësore ka pranuar se vepra konsiderohet e konsumuar mjafton të vërtetohet
se automjeti është i vjedhur, se i pandehuri ka detyrimin që të sigurohet se
automjeti është i vjedhur, se dokumentet janë të fallsifikuara”.
14. Kolegji Penal vlerëson se ky arsyetim është i gabuar pasi vepra penale e
trafikimit të mjeteve motorike është një vepër penale që kryhet me dashje
direkte, dhe ndryshe nga shumë vepra të tjera që kryhen me dashje, kjo vepër
ka si element të domosdoshëm dhe determinant qëllimin e posaçëm, për
përfitim material apo çdo përfitim tjetër. Për këto arsye është e domosdoshme
që i pandehuri duhet të dijë se mjeti motorik po del jashtë territorit të një shteti
në mënyrë të kundraligjshme. Trafikimi nuk ka si element vetëm faktin se mjeti
motorik është i vjedhur, por edhe kur nuk është i vjedhur por i fallsifikohen
601
dokumentet me qëllim që të mos paguhen detyrimet fiskale që mund të ketë në
shtetin ku ndodhet, apo për t’u përdorur me dokumente të tjera, për t’i bërë
ndryshime në pjesët identifikuese të tij, etj. Po kështu, si element i anës
subjektive është i domosdoshëm edhe qëllimi i përfitimit, pa të cilin kjo vepër
nuk ekziston.
15. Kolegji Penal vlerëson se duke pasur këto kërkesa ligjore kjo vepër penale
kryhet vetëm me dashje direkte, pra i pandehuri duhet të dijë se po kalon një
automjet në mënyrë të kundra-ligjshme, të vjedhur, me dokumente të
fallsifikuara, me targa apo mjete identifikimi të fallsifikuara dhe me qëllim që
nëpërmjet këtij trafikimi, të arrihen përfitime materiale apo çdo lloj përfitimi
tjetër.
16. Është vetë kjo gjykatë që, në vendimin e saj, ka pranuar se nuk është vërtetuar
se i pandehuri e ka ditur se automjeti është i vjedhur dhe dokumentet janë të
falsifikuara, por arsyeton se: “... ai ishte i detyruar të parashikonte një gjë të
tillë...” duke pranuar kështu kryerjen e kësaj vepre edhe nga pakujdesia! Çka
përbën interpretim të gabuar të anës subjektive të veprës penale të trafikimit
dhe nuk gjen pasqyrim dhe as mbështetet në teorinë dhe praktikën gjyqësore
ndaj dhe nuk mund të pranohet si arsyetim ligjor për deklarimin fajtor të të
gjykuarit.
17. Gjithashtu i gabuar është edhe arsyetimi i kësaj gjykate në lidhje me
interpretimin e qëllimit të përfitimit, në mungesë të provave (argumenteve) të
(qëllimit) përfitimit material, hamendëson se ka pasur përfitime të tjera (jo
materiale) duke konsideruar si të tilla “... pëlqimin dhe mundësinë për ta blerë
atë makinë ...” për të cilën në arsyetimin e gjykatës merren të mirëqena
shpjegimet e dëshmitarit (pronarit de facto, të mjetit të vjedhur) Zija Gjini, çka
përbën kontradiktë dhe standard të dyfishtë në çmuarjen dhe vlerësimin e
provave dhe analizimin e ekzistencës së faktit kriminal dhe të veprës penale në
tërësi.
18. Vlerësimi si përfitim i faktit se i pandehuri donte të bënte një udhëtim komod
me veturë dhe jo me autobus, me të drejtë pretendohet dhe nuk mund të
vlerësohet nga ky kolegj si vlerësim ligjor e aq më pak bindës, si përfitim në
kuptim të dispozitës së trafikimit të mjeteve motorike. Arsyetim ky apriori jo i
pretenduar nga i gjykuari dhe as nga aktet, nga të cilat rezulton se sjelljen e
kësaj autoveture i gjykuari e ka bërë në mirëbesim, meqenëse ai udhëtonte çdo
javë për në Kosovë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të pabazuar të dy vendimet e gjykatave
të faktit në lidhje me deklarimin fajtor për veprën penale të “Fallsifikimit të
dokumenteve”.
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në interpretim të drejtë të ligjit
material penal vepra penal e trafikimit të mjeteve motorike N. 141/a të K.Penal
dhe ajo e falsifikimit të dokumenteve të parashikuara nga neni 186/1 i Kodit
Penal nuk konkurrojnë.
20. Falsifikimi i dokumenteve të pronësisë të automjetit është pjesë e realizimit të
qëllimit kriminal për të vjedhur pronësinë e tij apo për të mundur trafikimin,
duke bërë të mundur kalimin e pronësisë tek të tretët në mënyrë të kundra-
ligjshme. Si sende të luajtshme por që duhet të regjistrohen në regjistra të
posaçëm për kalimin e pronësisë nuk mjafton vetëm posedimi, por duhet edhe
akti i regjistrimit në emër të pronarit. Falsifikimi i këtij akti shërben si mënyrë
për të tjetërsuar pronësinë e automjetit të vjedhur dhe përdorimin e tij nga
602
personat përgjegjës brenda shtetit ose në rastin e trafikimit nga një shtet në një
shtet tjetër.
21. Kolegji Penal vlerëson se në kushtet kur i gjykuari Sami Bytyçi nuk e ka kryer
veprën penale të trafikimit pasi nuk ka marrë pjesë dhe nuk ka qenë në dijeni të
trafikimit të mjetit motorik nuk ka si të mbajë përgjegjësi për veprën penale të
falsifikimit të dokumenteve.
22. Sipas aktit të ekspertimit grafik të shkrimit nr.9780, datë 24.12.2009, në
konkluzionin e tij është shprehur: “nëse dorëshkrimi e plotësimi i rekuizitave
në objekt ekspertimi është shkruar apo jo nga shtetasi Sami Bytyçi nga ana
jonë nuk mund të konkludohet për shkak të pamjaftueshmërisë së modeleve
të krahasimit”. Ndërkohë që nga ana e të gjykuarit ishin vënë në dispozicion
një sërë modelesh shkrimi, ndonëse kemi të bëjmë edhe me veprën penale të
fallsifikimit të dokumenteve, pa e hetuar në detaje këtë episod, është hequr
dore (nuk është insistuar) në përsëritjen ose plotësimin i ekspertimit grafik të
shkrimit të të pandehurit, pavarësisht se nga akti dhe provat e tjera nuk rezulton
që kjo vepër të jetë kryer prej tij.
23. Gjithashtu në dokumentet e gjendura në automjetin objekt gjykimi janë
sekuestruar dy autorizime, ku përveç autorizimit që mban emrin e të gjykuarit
është gjetur edhe një autorizim identik por me datë tjetër (kohë më parë) në
emër të Zija Gjini, i cili nuk është bërë pjesë e aktit të ekspertimit dhe mbi të
nuk është kryer asnjë akt-ekspertimi, apo veprim procedural, nuk shtrohet fare
pyetja nëse autorizimi është shkruar nga pronari i makinës Zija Gjini, nëse
janë plotësuar nga e njëjta dorë, numri i serisë dhe kështu vërtetohej identiteti i
përpiluesit dhe aplikohej metoda e përjashtimit, nga autorësia e përpilimit dhe
dijenia e faktit se ky dokument ishte i fallsifikuar (arsye për të cilën ka indicie
të mjaftueshme, për të besuar dhe marrë si të vërtetë pretendimin e të gjykuarit
se ky dokument objekt gjykimi (autorizim) i është dhënë atij, dhe nuk kishte
kohën mundësinë dhe aftësitë teknike të nevojshme që të dinte që ishte i
fallsifikuar ndaj dhe s’mund të përgjigjet për një fakt të tillë.
24. Format e kryerjes se veprës penale nga të falsifikimit të dokumenteve janë i)
hartimi ose ndërhyrja në dokument dhe ii) përdorimi. Në formën e parë të
kryerjes është e domosdoshme zbulimi i autorësisë së falsifikimit dhe në
pamundësi të saj përjashtimi nga kjo autorësi e pjesëmarrësve në proces dhe në
rastin konkret të të gjykuarit Sami Bytyçi dhe të dëshmitarit Zija Gjini, i
akuzuar drejtpërdrejt nga i pandehuri dhe dëshmitari Luan Bytyçi si dhënësi i
këtij autorizimi, fakt i cili përforcohet dhe nga fakti i përdorimit të të njëjtit
format autorizimi në kohë të mëparshme nga ana e tij.
25. Në rastin objekt gjykim, Kolegji Penal vlerëson se mungojnë elementët e
figurës së veprës penale të parashikuar nga neni 186/11 i K.Penal dhe
konkretisht: Nga ana subjektive, krimi i përdorimit të dokumenteve të
fallsifikuara kryhet vetëm me dashje direkte. Personi e di që paraqet rrethana të
rreme në një dokument dhe e dëshiron një gjë të tillë. Në rastin në shqyrtim i
gjykuari Sami Bytyçi objektivisht nuk e ka ditur se po përdor dokumente të pa
rregullta dhe nuk kishte se si te vihej ne dijeni përderisa veprimet i ka kryer në
mirëbesim.
26. I gjykuari nuk mund të përgjigjet për veprën penale të përdorimit të
dokumenteve të fallsifikuara, të parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal, nëse
1
Neni 186/1.Falsifikimi ose përdorimi i dokumenteve të falsifikuara dënohet me me burgim deri në tre vjet dhe me gjobë
nga 200.000 – 600.000 lekë.
603
ai nuk ka pasur dijeni, dhe nuk mund të përgjigjet për akuzën që i ngarkohet,
pasi krimi i përdorimit të dokumenteve të fallsifikuara nga ana subjektive
kryhet vetëm me dashje direkte. Në mungesë të qëllimit të fitimit apo nxjerrjes
së një përfitimi tjetër nga përdorimi i dokumentacionit të fallsifikuar, asnjë
subjekt nuk mund të deklarohet fajtor për kryerjen e veprës penale të
parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal, megjithëse motivi apo qëllimi nuk
janë elemente të domosdoshëm përbërës të figurës së krimit të fallsifikimit,
pranuar edhe nga praktika gjyqësore e Gjykatës së Lartë.
27. Kolegji Penal vlerëson se në çdo rast fallsifikimi apo përdorimi i
dokumenteve të fallsifikuara në rastin në gjykim është pjesë përbërëse e
veprës penale të trafikimit dhe nuk konkurron me këtë vepër penale.
28. Gjithashtu nuk jemi përpara kryerjes së veprës penale të “Trafikimit të mjeteve
motorike” e parashikuar nga neni 141/a/1 i K.Penal pasi, i gjykuari Sami
Bytyçi nuk ka pasur dijeni se automjeti me të cilin udhëtonte ishte i vjedhur
dhe nuk ka dëshiruar kryerjen e kësaj vepre penale, ai nuk e ka ditur se
veprimet e tij janë të kundra-ligjshme, në këto kushte vendimi i gjykatës nuk
është i mbështetur në një interpretim ligjor të dispozitës materiale që
parashikon si vepër penale trafikimin e mjeteve motorike.
29. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.3, datë 24.01.2011,
kanë arritur në qëndrimin unifikues se: “ ...kriter bazë për kuptimin dhe
zbatimin e drejtë të veprave penale të “trafikimit” sipas Kodit Penal është
parimi i territorit, i prekjes e përdorimit të tij, me qëllimin e realizimit në
rrugë kriminale të përfitimeve, përmes hyrjes ose daljes së paligjshme të
personave apo sendeve nga territori shqiptar ose kalimit të paligjshëm të tyre
nëpërmjet territorit shqiptar”. Si dhe për faktin se në asnjë rast kjo vepër
penale nuk kryhet nga pakujdesia.
30. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë
vlerëson se nga materialet e gjykimeve rezulton se vendimi i Gjykatës së Apelit
Shkodër është rrjedhim i mosrespektimit të normave procedurale.
31. Gjykata e apelit, në arsyetimin e vendimit, jo vetëm nuk i ka dhënë përgjigje
pretendimeve të të gjykuarit duke u mjaftuar me vendimin e ndërmjetëm për
“Rrëzimin e kërkesës për përsëritjen e shqyrtimit gjyqësor dhe pa u shprehur
për pretendimet e tjera të ngritura nga ana e tij në kërkesën ankimore dhe
përpara kësaj gjykate.”, por edhe nuk i ka përmendur as formalisht të gjitha
ato.
32. Gjykata e apelit ka gabuar kur ka ngushtuar procesin e të provuarit duke mos
pranuar kërkesën e mbrojtjes për riçeljen e procesit gjyqësor dhe marrjen e
provave të rëndësishme që nuk ishin marrë në shkallë të parë dhe shuarjen e
kontradiktave të krijuara gjatë gjykimit në shkallë të parë, të tilla si pyetja e
shtetasit Agim Cavota -pronari i servisit, kryerjen e ballafaqimeve,
riekspertimin pavarësisht se edhe me provat e marra dhe analizimin
(interpretimin) e tyre me objektivitet nuk rezulton që i gjykuari të gjendet
fajtor.
33. Respektimi i parimit të barazisë së armëve dhe kontradiktorialitetit në procesin
penal dhe, lidhur ngushtë me to, mbrojtja e të pandehurit, e garantuar
shprehimisht në Kushtetutë dhe Konventën Europiane për të Drejtat e Njeriut
(KEDNJ), përbëjnë në vetvete elementë të qenësishëm e thelbësorë të procesit
të rregullt ligjor.
604
34. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë duke e gjykuar çështjen konstaton se
vendimet e të dy gjykatave janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit penal. Në
kushtet kur fakti i atribuuar në ngarkim të të gjykuarit Sami Bytyçi, për shkak
se i mungojnë elementët e figurës së veprës penale të parashikuar nga nenet
186 e 141/a/1 të K.Penal, çështja penale ndaj tij duhet të pushohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 442 paragrafi i 1 gërma “a” të
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.209, datë 22.10.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe të
vendimit nr.16, datë 15.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, duke vendosur
pushimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit Sami Ramiz Bytyçi.
Tiranë, më 27.03.2013
605
Nr.00-2013-873 i Vendimit (114)
VENDIM


RRETHIT GJYQËSOR ELBASAN
I PANDEHUR: EUGLEND GODOLJA, KRENAR MEÇA,
SOKOL ÇOPJA
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Vjedhjes me dhunë”,
kryer në bashkëpunim dhe
“Mbajtja pa leje e armëve luftarake”,
parashikuar nga neni 139 - 25 dhe 278/2 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.68, datë 27.04.2001, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Euglend Godolja për veprën penale të
“Vjedhjes me dhunë, në bashkëpunim”, parashikuar nga neni 139 e 25 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 6 vjet e 6 muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Euglend Godolja për veprën penale të
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 1 vit burgim.
Në bashkim të dënimeve sipas neni 55 të K.Penal e dënon të pandehurin
Euglend Godolja me 7 vjet dhe 6 muaj burgim.
Përfundimisht në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale e dënon të pandehurin
Sokol Çopja me 5 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestimit në flagrancë datë 06.11.2000.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Çopja për veprën penale të “Vjedhjes
me dhunë, në bashkëpunim”, parashikuar nga neni 139 e 25 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 7 vjet e 6 muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Çopja për veprën penale të “Mbajtjes
pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal dhe dënimin
e tij me 6 muaj burgim.
Në bashkim të dënimeve sipas neni 55 të K.Penal e dënon të pandehurin Sokol
Çopja me 8 vjet burgim.
606
Deklarimin fajtor të të pandehurit Krenar Meça për veprën penale të “Vjedhjes
me dhunë, në bashkëpunim”, parashikuar nga neni 139 e 25 i K.Penal dhe
Deklarimin fajtor të të pandehurit Krenar Meça për veprën penale të “Mbajtjes
pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal dhe dënimin
e tij me 1 vit burgim.
Në bashkim të dënimeve sipas neni 55 të K.Penal e dënon të pandehurin
Krenar Meça me 10 vjet burgim.
Gjykata e Apelit, Durrës, me vendimin nr.148, datë 21.06.2001, ka vendosur:

Gjyqësor Elbasan.
Kundër vendimit të mësipërm, ka paraqitur Rekurs i dënuari Krenar Meço, me anën e

të cilit ka kërkuar: Prishjen e të dy vendimeve dhe kthimin e çështjes për rigjykim, duke
parashtruar edhe shkaqet përkatëse:
- Hetimi dhe gjykimi i çështjes nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan është bërë në
mungesë të të pandehurit Krenar Meço. Nga materialet e gjykimit në shkallë të parë
rezulton se nuk janë respektuar kërkesat e ligjit procedural të njoftimit të të pandehurit
në mungesë, neni 140, 141 e 351 të K.Pr.Penale, kjo për faktin se si organi i hetimit
paraprak dhe gjykata nuk kanë saktësuar vendbanimin e të pandehurit, i cili nuk
banonte në fshatin Grekan por në Elbasan (vetë gjykata në aktet e saj herë thotë se i
pandehuri Krenar banon në fshatin Grekan e herë në Elbasan).
- Në këto kushte, nuk janë bërë thirrjet në vendbanimin e të pandehurit Krenar Meça.
Kjo ka bërë që familjarëve të të pandehurit Krenar të mos u jepet mundësia për të
zgjedhur vetë avokat. Organi hetimor me pa të drejtë i ka caktuar atij një avokat
kryesisht, avokatin e të pandehurit tjetër Sokol Meça.
- Kjo jo vetëm zbeh objektivitetin e mbrojtjes por prezumon sikur dy të pandehurit
kanë të njëjtin qëndrim ndaj akuzave të bëra. Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës
është marrë në shkelje të normave procedurale, pasi nuk është kryer veprimi
procedural i njoftimit të të pandehurit për seancën gjyqësore të datës 27.06.2001.
- Në dosje ka vetëm një shkresë ku njoftohet Komisariati i Policisë Elbasan të sjellë, në
rast se duan të vinë, të pandehurit Euglend, Sokol dhe Krenar. Pra kjo gjykatë nuk ka
pasur dijeni se i pandehuri Krenar nuk gjendej në dhomat e paraburgimit.
- I pandehuri Krenar nuk kishte ushtruar ankim ndaj vendimit gjyqësor. Në kushtet kur
mbrojtësi i tij mbronte kërkesën ankimore e të pandehurit Sokol Çopja ishte me vend
që shqyrtimi i çështjes të bëhej vetëm për të pandehurit e tjerë ankues e të rezervohej
e drejta e ankimit për të pandehurin Krenar.
- Avokati që ishte caktuar si mbrojtës edhe i të pandehurit Sokol, ka shtuar dyshimet e
mbrojtjes objektive të interesave të të pandehurit Krenar.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Hysen Keta, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim
pranë kësaj gjykate; Avokatin e të gjykuarit Niko Duro, i cili kërkoi prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe të gjykatës së shkallës së parë dhe kthimin e çështjes në gjykatën e
shkallës së parë; e si e analizoi çështjen në tërësi,
607
VËREN
E. Rrethanat e çështjes.
31. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton e provuar se të tre të dënuarit
janë banorë të fshatit Grekan, Elbasan dhe janë shokë midis tyre. Më datë 05.11.2000, rreth
orëve të pasdites, të dënuarit Euglend Godolja e Sokol Çopja kanë qenë së bashku në fshatin
e tyre dhe kanë pirë pije alkoolike në disa lokale të fshatit bashkë dhe me persona të tjerë.
Rreth orëve të darkës ata kanë shkuar së bashku në një lokal ku po bënte dasmë shtetasi
Servet Rama dhe kanë qëndruar jashtë, duke dëgjuar. Aty ka dalë i dënuari Krenar Meça, i
cili ishte i ftuar në dasmë dhe i ka thirrur dy të dënuarit Euglend e Sokol për të biseduar
diçka. Pasi janë takuar që të tre, i dënuari Krenar u ka thënë të dënuarve Euglend dhe Sokol
se aty në dasmë kishin kërcyer shumë njerëz dhe ishin hedhur shumë lekë orkestrës, madje
edhe ai vetë kishte hedhur rreth 200.000 lekë orkestrës dhe ishte grindur me njërin nga
anëtarët e orkestrës.
32. Kështu i dënuari Krenar u ka propozuar dy të dënuarve Sokol dhe Euglend që pasi të
mbaronte dasma të shkonin e të grabisnin orkestrantët për t’u marrë paratë. I dënuari Sokol ka
pranuar menjëherë, ndërsa i dënuari Euglend pas një hezitimi ka pranuar dhe pas kësaj i
dënuari Krenar është futur përsëri në dasmë, ndërsa dy të dënuarit Sokol dhe Euglend kanë
qëndruar pranë një karburanti për të pritur të dënuarin Sokol. Rreth gjysmë ore përpara se të
mbaronte dasma i dënuari Krenar ka dalë përsëri jashtë dhe ka njoftuar dy të dënuarit Sokol
dhe Euglend se dasma pas pak do të mbaronte. Kështu dy të dënuarit Sokol dhe Euglend kanë
shkuar në shtëpinë e këtij të fundit për të marrë armët dhe kanë marrë një pistoletë tip TT, të
cilën i dënuari Euglend e kishte blerë kur ishte kthyer nga Greqia dhe një automatik
kallashnikov, të cilin ia kishte lënë i dënuari Krenar për ta pastruar që prej disa muajsh. I
dënuari Euglend ka marrë dhe një kapuç për t’u maskuar. Më pas dy të dënuarit Euglend dhe
Sokol kanë shkuar përsëri tek pika e karburantit për të pritur të dënuarin Krenar. Pasi ka
ardhur i dënuari Krenar i ka thënë të pandehurit Sokol të shkonte në shtëpi për të marrë
ndonjë gjë për t’u maskuar dhe ai vetë ka shkuar për të ndërruar rrobat e dasmës. Pas pak
minutash që të tre të pandehurit janë takuar përsëri të maskuar në kokë me kapuç e çorape
grash.
33. I dënuari Krenar ka marrë automatikun kallashnikov, ndërsa i dënuari Sokol pistoletën
tip TT e të tre kanë shkuar tek vendi i zgjedhur nga i dënuari Krenar, në dalje të fshatit për t’u
dalë përpara automjetit të orkestrantëve. Që të tre të dënuarit kanë pritur pak minuta të
fshehur pas një sopi të ngritur e kur në rrugë është shfaqur automjeti tip fugon në të cilën
ishin dëshmitarët Gramoz Xhevari, Arben Ahmeti, Pëllumb Fejzo, Nevruz Fejzo, etj., që të
tre të dënuarit i kanë dalë atij përpara. Në këtë kohë i dënuari Krenar që kishte në dore dhe
automatikun ka ndaluar furgonin, i cili drejtohej nga dëshmitari Pëllumb Fejzo. I dënuari
Krenar u ka thënë të gjithë dëshmitarëve që ishin në furgon që të zbrisnin nga furgoni dhe të
mbanin kokat ulur. Në këtë kohë i dënuari Sokol ia ka dhënë pistoletën tip TT të dënuarit
Euglend, ka marrë një shkop në dore dhe i është afruar shoferit të furgonit të cilin e ka zbritur
nga makina dhe ka marrë vetë çelësat e furgonit, të cilat më pas ia ka dhënë të dënuarit
Krenar.
34. Pasi i kanë zbritur të gjithë orkestrantët nga furgoni që të tre të dënuarit i kanë detyruar
ata të shtrihen barkas e të mbajnë kokën ulur. Më pas i dënuari Krenar, i cili vazhdonte të
mbante në duar automatikun, u ka thënë dëshmitarëve që të jepnin të gjitha lekët që kishin me
vete. Dëshmitarët nuk kanë bërë asnjë kundërshtim dhe kanë pranuar menjëherë t’u japin
paratë. Kështu i dënuari Sokol u ka grumbulluar paratë dëshmitarëve, gjithsej 800.000 lekë
(të vjetra) të cilat i kishte të gjitha dëshmitari Arben Ahmeti në dy xhepa.
35. Më pas këto para, i dënuari Sokol ia ka dhënë të dënuarit Krenar, i cili pasi i ka
numëruar u ka thënë dëshmitarëve “Kaq pak lekë keni bërë”. Pasi kanë marrë paratë, i
608
dënuari Krenar i ka hedhur çelësat e furgonit disa metra më tutje dhe u ka thënë dëshmitarëve
që të rrinë aty me kokën ulur edhe për 15 minuta. Të tre të pandehurit janë nisur me shpejtësi
duke kaluar nëpër ara e janë afruar tek shtëpia e të pandehurit Euglend Godolja. Aty i dënuari
Krenar ka fshehur automatikun në një mullar me misër, ndërsa pistoletën e ka fshehur i
dënuari Euglend poshtë një thesi afër shtëpisë. Paratë e grabitura të dëmtuarve i ka marrë i
dënuari Krenar, pasi janë ndarë secili në shtëpi të tij, të dënuarit e kanë lënë të takohen të
nesërmen. Po atë ditë i dënuari Euglend është arrestuar në flagrancë nga policia, ndërsa dy të
pandehurit Sokol dhe Krenar kanë mundur të largohen.
F. Procedura gjyqësore.
36. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.68, datë 27.04.2001, ka
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Euglend Godolja për veprën penale të “Vjedhjes me dhunë,
në bashkëpunim”, parashikuar nga neni 139 e 25 i K.Penal dhe dënimin e tij me 6 vjet e 6
muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Euglend Godolja për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të
armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 1 vit burgim.
Në bashkim të dënimeve, sipas neni 55 të K.Penal, e dënon të pandehurin Euglend Godolja
me 7 vjet dhe 6 muaj burgim.
Përfundimisht, në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, e dënon të pandehurin Sokol Çopja
me 5 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestimit në flagrancë datë 06.11.2000.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Çopja për veprën penale të “Vjedhjes me dhunë, në
bashkëpunim”, parashikuar nga neni 139 e 25 i K.Penal dhe dënimin e tij me 7 vjet e 6 muaj
burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Çopja për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të
armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 6 muaj burgim.
Në bashkim të dënimeve, sipas neni 55 të K.Penal, e dënon të pandehurin Sokol Çopja me 8
vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Krenar Meça për veprën penale të “Vjedhjes me dhunë, në
bashkëpunim”, parashikuar nga neni 139 e 25 i K.Penal dhe dënimin e tij me 9 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Krenar Meça për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të
armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 1 vit burgim.
Në bashkim të dënimeve, sipas neni 55 të K.Penal, e dënon të pandehurin Krenar Meça me
10 vjet burgim.
37. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.148, datë 21.06.2001, ka vendosur: Lënien në
fuqi të vendimit nr.68, datë 27.04.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
G. Arsyetimi gjyqësor i vendimit të ankimuar.
38. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan arsyeton:
Mbështetur në shpjegimet e vetë të pandehurit Euglend, me dëshmitë e dëshmitarëve në
seancë gjyqësore dhe aktet e ndodhura në dosje, gjykata krijon bindjen se të pandehurit
Euglend, Sokol dhe Krenar duhet të deklarohen fajtorë për veprën penale të “Vjedhjes me
dhunë në bashkëpunim”, parashikuar nga neni 139 dhe 25 i K.Penal. Lidhur me akuzën e
veprës penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, nga akti i ekspertimit nr.74, datë
07.11.2000, rezulton se automatiku me nr.056566-88 është në gjendje të rregullt teknike dhe i
përshtatshëm për qitje. Duke pasur parasysh faktin se armët, automatiku dhe pistoleta, janë
mbajtur nga të tre të pandehurit gjatë kryerjes së veprës penale, ku i pandehuri Krenar mbante
automatikun, ndërsa të pandehurit Sokol dhe Euglend kanë mbajtur pistoletën e tipit TT,
fillimisht i pandehuri Sokol dhe më pas Euglendi. Me këto rrethana krijon bindjen se të
609
pandehurit Krenar dhe Euglend duhet të deklarohen fajtorë për veprën penale të parashikuar
nga neni 278/2 i K.Penal.
39. Gjykata e Apelit Durrës arsyeton:
Kryerja e veprës penale nga të tre të pandehurit është vërtetuar si me thëniet e të
pandehurit Euglend, nga shpjegimet e të dëmtuarve Gramoz Xhevari, Arben Ahmeti,
Pëllumb Fejzo, etj., si dhe me provat e administruara në dosje. Vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan është i bazuar në prova dhe në ligj, për të tre të pandehurit është
e provuar akuza e vjedhjes me armë, në bashkëpunim dhe të armëmbajtjes pa leje.
H. Në lidhje me rekurset e paraqitur
40. Kolegj Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të bazuar rekursin e paraqitur nga i gjykuari
Krenar Meça dhe për këtë arsye e gjen me vend ta pranojë atë.
11 Përfaqësuesi i akuzës mbështeti pretendimet e ngritura në rekurs nga i gjykuari, duke
vlerësuar gjithashtu se gjykimi në mungesë i të gjykuarit Krenar Meça nga gjykata e
apelit nuk është bërë në respektim të nenit 351, paragrafi i dytë të K.Pr.Penale, pasi
vendimi që ka deklaruar mungesën është i pavlefshëm për shkak se provohet mosmarrja
njoftim e të pandehurit.
12. Për sa më sipër, përfaqësuesi i akuzës kërkoi prishjen e vendimit nr.148, datë 21.06.2001
të Gjykatës së Apelit Durrës dhe dërgimin e akteve për rigjykim në po atë gjykatë, me
tjetër trup gjykues.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se në rrethanat kur vendimi i Gjykatës së Shkallës
së Parë Elbasan është rrjedhojë e shkeljeve të normave procedurale dhe konkretisht të
atyre që kanë të bëjnë me njoftimin e të gjykuarit, atëhere, në të njëjtat pozita gjendet dhe
vendimi nr.148, datë 21.06.2001 i Gjykatës së Apelit Durrës.
14. Ky Kolegj arrin në konkluzionin se në gjykimin e çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Elbasan dhe në Gjykatën e Apelit Durrës, nuk janë respektuar dispozitat në lidhje me
njoftimin e të pandehurit.
15. Kështu sipas akteve të përfshira në fashikullin e gjykimit, rezulton se në gjykimin në
shkallë të parë i gjykuari Krenar Meça nuk është njoftuar sipas dispozitave të
K.Pr.Penale.
16. Fillimisht është njoftuar Komisariati i Policisë Elbasan dhe pa pasur asnjë konfirmim për
dijeninë e të pandehurit, është caktuar avokat kryesisht dhe është deklaruar mungesa e tij.
17. Kolegji Penal çmon se Gjykata e Apelit Durrës, sipas parashikimeve të nenit 428,
paragrafi i parë, germa (ç) të K.Pr.Penale duhet të kishte prishur vendimin dhe të kishte
kthyer çështjen për rigjykim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, me tjetër trup
gjykues, për shkak të mosrespektimit të dispozitave që lidhen me pjesëmarrjen e
mbrojtësit të zgjedhur të të pandehurit.
18. Vetë i pandehuri nuk ka marrë dijeni rregullisht për gjykimin që po zhvillohej dhe as
familjarët e tij, në mënyrë që të caktonin një avokat për përfaqësimin e tij në gjykim.
19. Gjykata Kushtetuese, në vendimin nr.10, datë 17.06.2010, citon se “Gjykata Europiane
është shprehur se të informosh dikë për një proces të hapur kundër tij është një akt
gjyqësor i një rëndësie të veçantë që duhet bërë në përputhje me kërkesat procedurale
dhe thelbësore, të cilat garantojnë ushtrimin efektiv të së drejtave nga ana e të
pandehurit. Njoftimi i paqartë dhe joformal nuk mjaftojnë. Nëse mund të pranohet një
njoftim edhe tërthorazi, heqja dorë duhet të jetë e qartë. Është një e drejtë e personit të
dënuar in absentia, i cili nuk rezulton se ka hequr dorë në mënyrë të qartë nga e drejta e
tij për t’u paraqitur në gjykim, të ketë në të gjitha rastet një vendim të ri mbi akuzat.
(Sejdovic kundër Italisë 2000)”.
20. Gjykata Kushtetuese, referuar GJEDNJ-së, shprehet se: “Sipas praktikës së Gjykatës
Europiane, është detyrë e autoriteteve shtetërore përkatëse që të njoftojnë në mënyrë
610
rigoroze, konform kërkesave procedurale, të pandehurin ndaj të cilit ka filluar një proces
penal, pasi vetëm në këtë mënyrë mund të arrihet në përfundimin se i pandehuri ka hequr
dorë me vullnetin e tij të lirë nga pjesëmarrja në gjykim. Vërtetimi i këtyre fakteve sipas
kësaj gjykate, për të dyja rastet është detyrë e organeve kompetente. Dispozitat
procedurale për njoftimet vendosin një rend të caktuar për mënyrën e njoftimit të akteve
për të pandehurin, prandaj duhet respektuar rendi sipas preferencës ligjore për këtë
qëllim. Me këtë detyrim të organeve përkatëse shtetërore, për të njoftuar në mënyrë
rigoroze të pandehurin dhe për të provuar se ai i fshihet drejtësisë, është e lidhur e drejta
e tij për të marrë pjesë në gjykim, si dhe e drejta e gjykatës për të vendosur për gjykimin e
tij në mungesë kur janë respektuar në mënyrë rigoroze dispozitat për njoftimin”.
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë përfundimisht vlerëson se vendimi nr.148, datë
21.06.2001 i Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimi nr.68, datë 27.04.2001 i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Elbasan, duhet të prishen dhe çështja duhet të dërgohet për
rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me tjetër trup gjykues.
I. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
22. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se rekursi i paraqitur nga i gjykuari Krenar
Meça është i drejtë dhe duhet pranuar. Ky kolegj çmon se vendimet e të dyja gjykatave
janë rrjedhojë e zbatimi të gabuar të ligjit procedural penal për sa i përket njoftimit të të
gjykuarit duke mos u zbatuar asnjë dispozite e kodit lidhur me njoftimet, të cilat kanë
sjellë si pasojë zhvillimin e një procesi jo të rregullt ligjor dhe për këtë arsye, vendimi i
Gjykatës së Apelit dhe ai i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, duhet të prishen dhe
çështja të kthehet për rigjykim pranë kësaj të fundit, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.148, datë 21.06.2001 të Gjykatës së Apelit Durrës, prishjen e
vendimit nr.68, datë 27.04.2001 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë Elbasan, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 27.03.2013
611
Nr.00-2013-886 i Vendimit (115)
VENDIM


RRETHIT GJYQËSOR BERAT
I PANDEHUR: EDMOND XHELANJ
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Vjedhjes me pasojë vdekjen”,
parashikuar nga neni 141 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.11, datë 25.01.2010, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Xhelanj për veprën penale të
“Vjedhje me pasojë vdekje”, parashikuar nga neni 141 i K.Penal dhe dënimin
e tij me 20 vjet burg.

Prishjen e vendimit nr.11, datë 25.01.2010 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Berat
dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Edmond Xhelanj.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Vlorë, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.96, date 23.02.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.11, datë 25.01.2010 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Berat.
Duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse:

- Gjykata e apelit nuk duhej të përsëriste shqyrtimin gjyqësor të pjesshëm e të pyeste
dëshmitarët Mehdi Dautaj e bashkëshorten e tij.
- Është e dyshimtë si ky dëshmitar u gjend i pranishëm në sallën e gjyqit pa u njoftuar.
- Për këtë fakt kërkuam përjashtimin e trupit gjykues e kërkesa na u rrëzua.
- Nuk është e vërtetë deklarimi që bën ky dëshmitar sikur është ndikuar nga oficeri
policisë Edmond Pjetra.
- Vendimi gjykatës është i palogjikshëm që dëshmitari nuk mund të shikonte mirë nga
86 metra larg, kur ky dëshmitar mban dhe syze optike.
- Nëse gjykata vinte në dyshim të parin e psikikën e këtij dëshmitari duhet të kishte
kryer ekspertime të veçanta për sytë e mendjen.
612
Kundër vendimit të mësipërm, ka paraqitur rekurs edhe i gjykuari Edmond Xhelanj,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij ligjor, i cili kërkon: Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit
Vlorë duke e deklaruar të pafajshëm të pandehurin Edmond Xhelanj.
Si shkaqe të rekursit paraqet:

- Qëndron arsyetimi Gjykatës së Apelit Vlorë, por kjo gjykatë duhet të kishte vendosur
deklarimin e pafajshëm.
- Gjithë provat shkresore, shkencore e me dëshmitarë hedhin dritë mbi faktin se i
pandehuri është i pafajshëm.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat; Avokatin Shuaip Syrin, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Në datën 5 maj 1997 në rrugën automobilistike Poliçan - Berat në vendin e
quajtur Shën Tod, Komuna Vërtop është gjendur i vrarë me armë zjarri shtetasi Rauf
Doko. Viktima ishte banor i qytetit Poliçan dhe punonte me autoveturën e tij Benz, taksi
për transport udhëtarësh.
2. Më datën 5 Maj 1997, rreth orës 16 dy djem të rinj kanë shkuar në sheshin e
qytetit Poliçan ku rrinin taksitë, fillimisht kanë komunikuar me shtetasin Edmond Bitri
duke i kërkuar t’i çonte në Berat. Edmondi nuk ka pranuar duke thënë se ishte i faturuar.
Ai ka njohur njërin nga djemtë, shtetasin Edmond Pema, djali i Kujtim Pemës nga qyteti i
Beratit i cili së bashku me një djalë biond.
3. Pas kësaj të dy djemtë kanë shkuar tek viktima Rauf Doko dhe kanë
prenotuar e janë nisur me të për në Berat, duke u ulur njëri përpara dhe tjetri pas. Duke
dalë nga sheshi i Poliçanit viktima ka takuar të motrën Tajame Dragoti, e cila e ka pyetur
ku do shkojë dhe ai i është përgjigjur deri në Mbrakull. Shtetasja Tajame ka parë në vend
të parë një djalë me flokë të zeza të prera shkurt dhe më pas djalin tjetër me flokë të
verdha të gjata.
4. Pas 15 min që është nisur taksia nga Poliçani është nisur dhe taksia e
Edmond Bitrit me mjetin Renault. Në vendin e quajtur Shën Tod ai ka parë të hedhur anës
rrugës viktimën të larë në gjak, kruspull të shtrirë duke u përpëlitur. Ka vazhduar nga
frika rrugën për në Berat pa i dhënë ndihmë.
5. Personat që kanë realizuar vrasjen kanë marrë mjetin e tij e kanë vazhduar
rrugën për në Berat. Tek ura e Vodicës pa e kaluar atë, ata janë kthyer në rrugën qe të çon
tek kisha e në fshatin Bogdan dhe kanë ndaluar makinën përpara banesës se shtetasve
Mehdi e Safigje Dautaj. Personat kanë vazhduar rrugën në këmbë dhe kanë kaluar urën
duke u kthyer në rrugën Poliçan Berat.
6. Çështja penale ka filluar me nr.165 dhe është pezulluar në datën 14.12.1998,
për mungesë autori. Ka rifilluar me urdhër të Prokurorit të Rrethit Berat në datën
07.07.2008.
7. Është marrë i pandehur i gjykuari Edmond Xhelanj për veprën penale të
vrasjes me paramendim dhe gjatë gjykimit prokurori ka ndryshuar akuzën për vjedhje me
pasojë vdekje.
613
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.11, datë 25.01.2010, ka
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Xhelanj për veprën penale të “Vjedhje me
pasojë vdekje”, parashikuar nga neni 141 i K.Penal dhe dënimin e tij me 20 vjet burg.
9. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.96, datë 23.02.2011, ka vendosur: Prishjen e
vendimit nr.11, datë 25.01.2010, të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Berat dhe pushimin e
çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Edmond Xhelanj.
10. Gjykata e Apelit Vlorë, në vendimin e saj arsyeton se:
Nuk ka rezultuar e provuar që i pandehuri të ketë konsumuar veprën penale për të cilën
akuzohet. Gjykata e shkallës së parë dhe prokuroria e mbështesin fajësinë e të pandehurit
vetëm tek dëshmia e shtetasit Mehdi Dautaj, së cilës i kanë dhënë vlerë të paracaktuar mbi
gjithë provat.
Gjykata çmon se dëshmia mbi të cilën është ngritur gjithë akuza ndaj të pandehurit, jo vetëm
që nuk është e plotë dhe bindëse, por edhe nuk përputhet dhe harmonizohet me asnjë nga
provat e tjera të administruara në gjykim. Por përkundrazi bie në kontradiktë me të gjitha këto
prova, konkretisht me thëniet e dëshmitarëve Edmond Bitri, Tajame Dragoti, Safigje Dautaj,
Ramadan Caci, Ilir Doko, Faire Dollani, Zenel Xhelanj, etj. Dëshmitari në gjykimin në apel, i
pyetur nga gjykata, ka thënë se në distancë m’u duk si i pandehuri Edmond Xhelanj, duke
mos qenë i sigurt në lidhje me identifikimin e personit që ka parë duke u larguar nga makina.
Nga këqyrja në vend dhe aktet e mbajtura nga gjykata konfirmohet se nga dëshmitari Mehdi
Dautaj nuk mund të shihej mjeti i parkuar para banesës dhe distanca nga pretendon
dëshmitari se ka parë të pandehurin është 86 metra.
Gjykata e apelit e vlerëson të pabazuar qëndrimin dhe konkluzionin e arritur nga gjykata e
faktit për deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Xhelanj. Nga tërësia e provave të
shqyrtuara si dhe rrethanat e faktit të rezultuara gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe në
gjykatën e apelit, nuk provohet kryerja e veprës penale të “Vjedhjes me pasojë vdekjen”,
parashikuar nga neni 141 të K.Penal, për këtë shkak vendimi do të prishet dhe çështja penale
në ngarkim të të pandehurit do të pushohet.
D. Në lidhje me rekurset e paraqitur.
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit
Vlorë është marrë në vlerësim të gabuar të ligjit procedural penal dhe për këtë
shkak çështja duhet të kthehet për rishqyrtim pranë asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
12. Përfaqësuesi i prokurorisë në gjykimin e çështjes pranë Gjykatës së Lartë,
parashtroi se vendimi i gjykatës se apelit është i gabuar dhe në shkelje të nenit 152 të
K.Pr.Penale “Për çmuarjen e provave” dhe për këtë arsye kërkoi prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se vendimi i gjykatës së apelit është
rrjedhojë e një analize jo të saktë të provave dhe për këtë arsye ai duhet të prishet. Ky
vendim vjen në kundërshtim me parimet e sanksionuara në dispozitën e nenit 152 të Kodit
të Procedurës Penale1.
1
N.152/1 K.Pr.Penale - Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i
nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre
614
14. Ky Kolegj çmon gjithashtu se arsyetimi i gjykatës së apelit është i mangët
dhe jo i drejtë për sa i përket konkluzionit se akuza ndaj të pandehurit, jo vetëm që nuk
është e plotë dhe bindëse, por edhe nuk përputhet dhe harmonizohet me asnjë nga provat
e tjera të administruara në gjykim.
15. Gjykata e Apelit Vlorë është mjaftuar vetëm me arritjen e këtij konstatimi
duke anashkaluar kështu një analizë të hollësishme të provave të marra dhe të shqyrtuara
gjatë gjykimit të çështjes pranë kësaj gjykate.
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se, nga ana e gjykatës së apelit
jo vetëm që nuk u argumentua bazueshmëria në ligj e në prova e përfundimeve në të cilat
kjo gjykatë ka arritur, por ajo ka vepruar në kundërshtim me urdhërimet e dispozitës së
nenit 152 të K.Pr.Penale, duke u mjaftuar vetëm në deduksione hipotetike, çka ka sjellë
mungesën e hetimit të plotë gjyqësor të mbështetur në ligj, nëpërmjet analizës së
hollësishme të provave të marra dhe të administruara në gjykim.
17. Gjithashtu, gjykata e apelit, në rast pamundësie të vlerësimit objektiv të të
provuarit me qëllim arritjen e një konkluzioni sa më të drejtë, ajo mund të operonte me
marrjen e provave të reja. Vetë fryma e nenit 362 të K.Pr.Penale1 i ka njohur të drejtën
gjykatës se nëse është e nevojshme, mund të bëjë pyetje shtesë dhe të disponojë, edhe
kryesisht, marrjen e provave të reja, përveç provave të administruara në gjykim.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se gjatë shqyrtimit të çështjes,
gjykata e apelit ka disponuar të njëjtat prova dhe është mbështetur në të njëjtat rrethana
fakti si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, por në përfundim kjo gjykatë ka arritur në një
konkluzion të ndryshëm nga gjykata e rrethit gjyqësor për sa i përket pafajësisë së të
gjykuarit Edmond Xhelanj.
19. Gjykata e Apelit Vlorë nuk ka arritur të kryejë një vlerësim të drejtë të
çmuarjes së provave në përputhje me nenin 152 të K.Pr.Penale, çka e ka çuar drejt një
konkluzioni të gabuar për sa i përket fajësisë së të gjykuarit, mangësi e cila konstatohet në
drejtim të administrimit të provave që nuk arrijnë të provojnë fajësinë e të gjykuarit
Edmond Xhelanj.
20. Gjykata e apelit në pjesën përshkruese të vendimit i referohet deklarimeve të
dëshmitarëve. Për sa i përket dëshmisë së dëshmitarit Mehdi Dautaj, e cila është prova
kryesore ku është mbështetur gjykata e rrethit gjyqësor në lidhje me deklarimin fajtor të të
gjykuarit Edmond Xhelanj, kjo gjykatë shprehet: “Se dëshmitari Mehdi Dautaj, ka
probleme mendore dhe perceptimit të realitetit u provuan në gjykimin në shkallë të dytë,
nga vetë deklarimet e këtij dëshmitari, por edhe nga dëshmitarja Sefigje Dautaj
(bashkëshortja e tij) e cila pohoi faktin se dëshmitari ka që në vitin 1995 që mjekohet për
depresion dhe probleme mendore”.
21. Në drejtim të kësaj dëshmie, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se
gjykata ka bërë një vlerësim të gabuar dhe në kundërshtim me kërkesat e nenit 155 të
K.Pr.Penale2, sepse për të marrë të mirëqenë një përcaktim të drejtë të faktit, nëse
dëshmitari mjekohet apo jo për shkak të sëmundjes mendore dhe depresionit, gjykata
duhet të kryente verifikimet përkatëse, duke caktuar në këtë rast një ekspert me njohuri të
në tërësi.
1
N.367 K.Pr.Penale “Marrja e provave të reja”
1. Pas marrjes së provave të kërkuara, gjykata, në qoftë se është e nevojshme, mund të bëjë pyetje shtesë dhe të disponojë,
edhe kryesisht, marrjen e provave të reja. Kur nuk është e mundur të procedohet në të njëjtën seancë, ndërpritet gjykimi dhe
caktohet data e seancës së re.
2
Neni 155 “Zotësia për të dëshmuar”.
1. Çdo person ka zotësi për të dëshmuar, me përjashtim të atyre që për shkak të të metave mendore ose fizike nuk janë në
gjendje të dëshmojnë.
2. Kur për vlerësimin e thënieve është i nevojshëm verifikimi i aftësive fizike ose mendore për të bërë dëshmi, gjykata edhe
kryesisht mund të urdhërojë verifikimet përkatëse.
615
posaçme të fushës së psikiatrisë. Nëse mjekohet apo jo kjo nuk sjell pasoja në raport me
ligjin, pasi vetëm papërgjegjshmëria mund të të çojë në konkluzione të tilla.
22. Gjithashtu gjykata e apelit në vendimin e dhënë ka pranuar apriori faktin se dëshmitari
Mehdi Dautaj, që nga pozicioni që ai ishte edhe për faktin se dëshmitari mban syze
optike, edhe siç pohoi vetë në dëshminë e tij para gjykatës së apelit, se “nga ai pozicion
ai nuk mund të shikonte pasi atje ka pasur disa pemë”. Këtë fakt gjykata e apelit e
mbështet edhe në dëshminë e dëshmitares Sefigje Dautaj, e cila ka pohuar se “Mediu dy
personat që dolën nga autovetura Benz nuk mund t’i shihte nga vendi që gjendej në atë
moment”.
23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë thekson se pikërisht në këto momente të rëndësishme
të ngjarjes, gjykata e apelit duhet të hetonte në mënyrë të plotë, duke shqyrtuar çdo
provë dhe duke verifikuar vërtetësinë provuese të tyre.
24. Gjatë rigjykimit të çështjes, gjykatës së apelit i del si detyrë edhe verifikimi nëse është e
mundur të verifikojë se ndërmjet të gjykuarit Edmond Xhelanj dhe dëshmitarit Mehdi
Dautaj ka ekzistuar ndonjë konflikt i mëparshëm ashtu siç pretendohet nga vetë i
gjykuari dhe babai i tij, fakt ky i cili është përmendur përciptas në vendimin e gjykatës
së apelit.
25. Ndryshe nga se arsyeton gjykata e apelit, hetimi gjyqësor i mangët i çështjes e bën të
dyshimtë dhe të cenueshëm vendimin e dhënë nga kjo gjykatë dhe, për këtë shkak,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e shikon të arsyeshëm prishjen e tij dhe kthimin e
çështjes për rigjykim, me tjetër trup gjykues.
26. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës së apelit, e cila do të
rigjykojë çështjen, se këto mangësi duhet të plotësohen me një hetim gjyqësor të plotë
gjatë rishqyrtimit të çështjes, duke çuar në marrjen e një vendimi të drejtë e të bazuar në
prova dhe në ligj.
27. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se vendimi i gjykatës së apelit është
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal. Nga provat e administruara dhe
nga aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit, ky Kolegj çmon se gjykata e apelit ka
zhvilluar një hetim gjyqësor të mangët dhe në kundërshtim me kërkesat e nenit 152 të
K.Pr.Penale dhe për këtë shkak, vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të prishet dhe
çështja të kthehet për rigjykim pranë kësaj të fundit, me tjetër trup gjykues.
28. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se gjatë
rigjykimit të çështjes duhet të realizojë një analizë të hollësishme të provave, si dhe të
verifikojë aftësisë fizike dhe gjendjen psikike të dëshmitarit Mehdi Dautaj.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 27.03.2013
616
Nr.00-2013-863 i Vendimit (116)
VENDIM

në datën 27.03.2013 mori në shqyrtim, në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:

KUKËS, përfaqësuar nga Prokurori pranë
KUNDËR:
TE GJYKUARVE: 1. ISMAIL NEZA, i mbrojtur nga
av. Zenun Hajdarmataj.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”,
2. GËZIM BRATI, i mbrojtur

nga av. Zenun Hajdarmataj.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Falsifikimit të dokumentave”,
3. BUJAR XHEBEXHIA, i mbrojtur nga

av. Zenun Hajdarmataj.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Falsifikimit të dokumentave”,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin penal nr.05, datë 18.01.2010, ka

vendosur:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ismail Neza për veprën penale “Shpërdorim
të detyrës” dhe në bazë të nenit 248 të Kodit Penal ta dënojë atë me 300.000
(treqind mijë) lekë gjobë dhe një vit burgim.
617
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, i pandehuri Ismail Neza dënohet me
200.000 (dyqind mijë) lekë gjobë dhe 8 muaj burgim.
Në aplikim të nenit 59 të K.Penal të pezullohet ekzekutimi i vendimit me
burgim për një afat kohor prej 18 muaj në provë duke urdhëruar që i pandehuri
të mbaj kontakte me shërbimin e provës, me kusht që gjatë kësaj kohe prove të
mos kryejë vepër tjetër penale.
Urdhërohet që i pandehuri Ismail Neza gjatë kohës së provës, në bazë të nenit
60 të K.Penal, të mos ushtrojë veprimtari profesionale shtetërore dhe publike.
Vlerën e gjobës prej 200.000 lekë ta likuidojë për një afat kohor prej 6 muaj
nga koha që vendimi merr formë të prerë.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Gëzim Brati për veprën penale “Falsifikim
të dokumenteve” dhe në bazë të nenit 186/3 të Kodit Penal ta dënojë atë me
600.000 (gjashtëqind mijë) lekë gjobë dhe 1 vit e gjysëm burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.P.Penale i pandehuri Gëzim Brati dënohet me
400.000 (katërqind mijë) lekë gjobë dhe 1 vit burgim.
Në aplikim të nenit 59 të Kodit Penal të pezullohet ekzekutimi i vendimit me
burgim për një afat kohor prej 18 muaj në provë, duke urdhëruar që i
pandehuri të mbajë kontakte me shërbimin e provës, me kusht që gjatë kësaj
kohe prove të mos kryejë vepër tjetër penale.
Urdhërohet që i pandehuri Gëzim Brati gjatë kohës së provës, në bazë të nenit
60 të Kodit Penal, të mos ushtrojë veprimtari profesionale shtetërore dhe
publike.
Vlerën e gjobës prej 400.000 lekë ta likuidojë për një afat kohor prej një vit
Të deklarojë fajtor të pandehurin Bujar Xhebexhia për veprën penale
“Falsifikim të dokumenteve” dhe në bazë të nenit 186/3 të Kodit Penal ta
dënojë atë me 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë gjobë dhe një vit e gjysmë
burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.P.Penale i pandehuri Bujar Xhebexhia dënohet
me 400.000 (katërqind mijë) lekë gjobë dhe 1 vit burgim.
Në aplikim të nenit 59 të Kodit Penal të pezullohet ekzekutimi i vendimit me
burgim për një afat kohor prej 18 muaj në provë duke urdhëruar që i pandehuri
të mbajë kontakte me shërbimin e provës, me kusht që gjatë kësaj kohe prove
të mos kryejë vepër tjetër penale.
Urdhërohet që i pandehuri Bujar Xhebexhia gjatë kohës së provës, në bazë të
nenit 60 të Kodit Penal, të mos ushtrojë veprimtari profesionale shtetërore dhe
publike.
Vlerën e gjobës prej 400.000 lekë ta likuidojë për një afat kohor prej një vit

Gjyqësor Kukës, me këtë ndryshim: Urdhërohen të pandehurit Ismail Neza,
Gëzim Brati, Bujar Xhebexhia që gjatë kohës së provës të mbajnë kontakt me
shërbimin e provës, Zyrën Vendore që mbulon Rrethin e Kukësit.
618
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit Shkodër, me anë të të cilit
ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.225, datë 16.06. 2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.05, datë 18.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, me
ndryshimin që masa e dënimit plotësues, heqja e të drejtës për të ushtruar funksione publike,
të jetë jo më pak se 5 vjet”.

së Lartë Artur Selmani, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.225, datë 16.06.2010 të Gjykatës
së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.05, datë 18.01.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kukës për të gjykuarin Ismail Neza dhe pushimin e gjykimit të çështjes për të
gjykuarit Gëzim Brati dhe Bujar Xhebexhiu; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarve Av.Zenun
Hajdarmataj, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.225, datë 16.06.2010 të Gjykatës së
Apelit Shkodër; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.225, datë 16.06.2010 i Gjykatës së Apelit Shkodër është i bazuar në
ligjin material e procedural penal e në provat e administruara përsa i përket të gjykuarit
Ismail Neza dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi për këtë pjesë. Ndërsa gjykimi i çështjes
duhet të pushohet për të gjykuarit Gëzim Brati dhe Bujar Xhebexhiu.
1. Nga hetimi gjyqësor në gjykatat e faktit ka rezultuar e provuar se, në datën
13.02.2009, në Prokurorinë e Rrethit Kukës është paraqitur një kallëzim penal nga ana
e shtetasit Miftar Dauti me detyrë Sekretar i Këshillit të Komunës Golaj, Rrethi Has,
kundër të gjykuarit Ismail Neza, i cili ka qenë me detyrë përgjegjës i Zyrës së
Ndihmës Ekonomike të Komunës Golaj dhe të gjykuarve Gëzim Brati dhe Bujar
Xhebexhiu, të cilët kanë qenë në detyrë respektivisht specialistë në zyrën e Ndihmës
Ekonomike dhe në zyrën e Kadastrës pranë Komunës Golaj, Rrethi i Kukës. Ai
pretendon se të sipërpërmendurit, nëpërmjet veprimeve të tyre, kanë falsifikuar
dokumente duke paraqitur rrethana të rreme që nuk i përgjigjen të vërtetës në
shpërndarjen e ndihmës ekonomike dhe bursave të studimit në këtë Komunë.
2. Është regjistruar procedimi penal dhe pas verifikimeve të organit të akuzës ka
rezultuar se i gjykuari Ismail Neza u ka dhënë ndihmë ekonomike në kundërshtim me
aktet ligjore e nënligjore, në mungesë të dokumentacionit të kërkuar rreth 26 familje,
shtetasve Petrit Qarri, Flamur Kraja, Besim Uka, etj., duke u mohuar ndihmën
personave që plotësonin kushtet për këtë ndihmë.
3. Të gjykuarit Gëzim Brati e Bujar Xhebexhia nëpërmjet falsifikimit të dokumenteve
kanë bërë të mundur përftimin e bursave për 13 studentë që nuk u takonin, mes të
cilëve shtetasit Mus Shatri, Dem Bardhoshi, Elez Meshi, etj.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin penal nr.05, datë 18.01.2010, ka
vendosur: “Të deklarojë fajtor të pandehurin Ismail Neza për veprën penale
“Shpërdorim të detyrës” dhe në bazë të nenit 248 e Kodit Penal ta dënojë atë me
300.000 (treqind mijë) lekë gjobë dhe 1 vit burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.P.Penale i pandehuri Ismail Neza dënohet me 200.000
(dyqind mijë) lekë gjobë dhe 8 muaj burgim.
Në aplikim të nenit 59 të Kodit Penal të pezullohet ekzekutimi i vendimit me burgim
për një afat kohor prej 18 muaj në provë, duke urdhëruar që i pandehuri të mbajë
619
kontakte me shërbimin e provës, me kusht që gjatë kësaj kohe prove të mos kryejë
vepër tjetër penale.
Urdhërohet që i pandehuri Ismail Neza gjatë kohës së provës, në bazë të nenit 60 të
Kodit Penal, të mos ushtrojë veprimtari profesionale shtetërore dhe publike.
Vlerën e gjobës prej 200.000 lekë ta likuidojë për një afat kohor prej 6 muaj nga koha
që vendimi merr formë të prerë.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Gëzim Brati për veprën penale “Falsifikim të
dokumenteve” dhe në bazë të nenit 186/3 të Kodit Penal ta dënojë atë me 600.000
(gjashtëqind mijë) lekë gjobë dhe 1 vit e gjysëm burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.P.Penale i pandehuri Gëzim Brati dënohet me 400.000
(katërqind mijë) lekë gjobë dhe 1 vit burgim.
për një afat kohor prej 18 muaj në provë, duke urdhëruar që i pandehuri të mbajë
Urdhërohet që i pandehuri Gëzim Brati gjatë kohës së provës, në bazë të nenit 60 të
Kodit Penal, të mos ushtrojë veprimtari profesionale shtetërore dhe publike.
Vlerën e gjobës prej 400.000 lekë ta likuidojë për një afat kohor prej 1 vit nga koha që
Të deklarojë fajtor të pandehurin Bujar Xhebexhia për veprën penale “Falsifikim të
dokumenteve” dhe në bazë të nenit 186/3 të Kodit Penal ta dënojë atë me 600.000
(gjashtëqind mijë) lekë gjobë dhe 1 vit e gjysëm burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.P.Penale i pandehuri Bujar Xhebexhia dënohet me
400.000 (katërqind mijë) lekë gjobë dhe 1 vit burgim.
për një afat kohor prej 18 muaj në provë duke urdhëruar që i pandehuri të mbajë
Urdhërohet që i pandehuri Bujar Xhebexhia gjatë kohës së provës, në bazë të nenit 60
të Kodit Penal, të mos ushtrojë veprimtari profesionale shtetërore dhe publike.
Vlerën e gjobës prej 400.000 lekë ta likuidojë për një afat kohor prej 1 vit nga koha që
5. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.225, datë 16.06.2010, ka vendosur:
”Lënien në fuqi të vendimit nr.05, datë 18.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kukës me këtë ndryshim: Urdhërohen të pandehurit Ismail Neza, Gëzim Brati, Bujar
Xhebexhia që gjatë kohës së provës të mbajnë kontakte me Shërbimin e Provës, Zyrën
Vendore që mbulon Rrethin e Kukësit.
6. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs prokurori i Apelit Shkodër. Duke kërkuar:
“Prishjen e vendimit nr.225, datë 16.06.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.05, datë 18.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, me
ndryshimin që masa e dënimit plotësues, heqja e të drejtës për të ushtruar funksione
publike të jetë jo më pak se 5 vjet”,
7. Nga shkaqet e rekursit të prokurorit veçohen:
Gjykata e Apelit Shkodër e thellon më tej gabimin e gjykatës se faktit duke hequr fare
dënimin plotësues të dhënë sipas nenit 60 të K.Penal.
Në rastin konkret nuk jemi përpara faktit se vepra penale është realizuar për shkak të
profesionit që ata kanë pasur. Veprën penale e kanë konsumuar për shkak të
funksionit. Zbatimi i nenit 60 të K.Penal nga gjykata e faktit nuk i përgjigjet rastit.
Gjykata duhej të kishte aplikuar nenin 35 të Kodit Penal...
620
8. Gjykata e Apelit Shkodër mes të tjerave arsyeton “... gjykata duhej të kishte aplikuar
nenin 35 të K.Penal me titull heqja e të drejtës për të ushtruar detyra
shtetërore” ...përderisa gjykata e apelit po shqyrton çështje mbi bazën e ankimit të të
pandehurve, nuk mund të aplikojë këtë dispozitë pasi rëndon pozitën e të pandehurve
në këto kushte gjykata e apelit vlerëson të mos i japë dënim plotësues...”
D. Në lidhje me rekursin e ushtruar
9. Gjatë seancës gjyqësore prokurori pranë Gjykatës së Lartë, Artur Selmani, informoi
Kolegjin se, në fazën aktuale të gjykimit, të gjykuarit Gëzim Brati e Bujar Xhebexhia
përfitojnë nga neni 3 i ligjit nr.107/2012, datë 08.11.2012, “Për dhënie amnistie”, pasi
janë dënuar me burgim nën masën dy vjet burgim.
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se është e bazuar kërkesa e përfaqësuesit
të organit të akuzës, pasi në datën 08.11.2012 është miratuar Ligji nr.107/2012, “Për
dhënie amnistie”, i cili ka hyrë në fuqi në datën 28.12.2012.
11. Në nenin 3 të ligjit të mësipërm të emërtuar “Kriteret për përfitimin e amnistisë” në
pikën 1 sanksionohet se 1. Plotësojnë kriteret për të përfituar amnisti, sipas këtij ligji:
a) personat e dënuar me burgim deri në 2 vjet, për dënime të dhëna deri në datën 30
Shtator 2012, pavarësisht kohës së mbetur nga dënimi, me përjashtim të personave të
dënuar për veprat penale të parashikuara në nenin 4 të këtij ligji;
12. Kolegji konstaton se veprat penale, për të cilat janë dënuar të gjykuarit Gëzim Brati e
Bujar Xhebexhia, parashikohen nga nenet 186/3 të K.Penal dhe nuk përfshihen në
kriterin ndalues për përfitim nga amnistia, të parashikuar në nenin 4 të ligjit “Për
dhënie amnistie”. Gjithashtu edhe masa e dënimit të aplikuar ndaj të gjykuarve është
respektivisht 1 vit burgim e 400.000 lekë gjobë për të gjykuarit Gëzim Brati e Bujar
Xhebexhia.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin konkret, në interpretim të
dispozitave të mësipërme, plotësohen kërkesat e ligjit (neni 3/1-a) dhe ky Kolegj ka
detyrimin për të pushuar gjykimin e çështjes, në këtë fazë të shqyrtimit gjyqësor.
14. Ndërkohë Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson si jo të bazuar rekursin e organit
të akuzës në lidhje me llojin e dënimit për të gjykuarin Ismail Neza. Vendimi i
gjykatës se apelit, në kundërshtim me sa shprehet organi i akuzës në rekurs, ka lënë
plotësisht në fuqi vendimin e shkallës së parë dhe vetëm sa ka plotësuar ometimin e
kësaj gjykate, në lidhje me marrëdhënien që të gjykuarit duhet të mbajnë me
Institucionin e Shërbimit të Provës që mbulon Rrethin e Kukësit.
15. Kolegji vëren gjithashtu se, duke ardhur çështja penale në gjykatë të apelit mbi ankim
të të pandehurve (gjykuarve), pozita e tyre nuk mund të rëndohet duke u ushtruar
rekurs për aplikim të nenit 35 të K.Penal (për shtimin e dënimit me dënim plotësues),
pasi ky pretendim nuk është ngritur nga organi i akuzës fillimisht në gjykatën e apelit.
16. Neni 425 K.Pr.Penale “Kufijtë e shqyrtimit të çështjes” parashikon:
1. Gjykata e apelit e shqyrton çështjen në tërësi dhe nuk kufizohet vetëm me shkaqet e
paraqitura në ankim. Ajo shqyrton edhe pjesën që u takon bashkëtëpandehurve që nuk
kanë bërë ankim brenda kufijve që referojnë shkaqet e ngritura në ankim.
2. Kur apelues është prokurori, gjykata e apelit:
a) mund t’i japë faktit një cilësim juridik më të rëndë, të ndryshojë llojin ose ta rrisë
masën e dënimit, të ndryshojë masat e sigurimit dhe të marrë çdo masë tjetër që
urdhëron ose lejon ligji;
b) mund t’i japë dënim atij që është deklaruar i pafajshëm, t’i japë pafajësi për një
shkak të ndryshëm nga ai që pranohet në vendimin e apeluar, të marrë masat e
treguara në shkronjën “a”;
621
c) mund të zbatojë, të ndryshojë ose të përjashtojë dënimet plotësuese dhe masat e
sigurimit.
3. Kur apelues është vetëm i pandehuri, gjykata nuk mund të caktojë një dënim më
të rëndë, të zbatojë një masë sigurimi më të rëndë, t’i japë pafajësisë një shkak më
pak të favorshëm nga ai i vendimit të apeluar.
vendimi nr.225, datë 16.06.2010 i Gjykatës së Apelit Shkodër është i bazuar në prova
dhe në ligj përsa i përket të gjitha disponimeve të tij ndaj të gjykuarit Ismail Neza.
Ndërkohë konstatohet edhe se ndodhemi përpara kushteve të pushimit të gjykimit të
çështjes në lidhje me të gjykuarit Gëzim Brati e Bujar Xhebexhia, pasi duhet aplikuar
ligji “Për dhënie amnistie.”
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes, në lënien në fuqi të
vendimit nr.225, datë 16.06.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe zbatimin e nenit
387 të Kodit të Procedurës Penale, duke pushuar çështjes gjykimin e çështjes penale
në ngarkim të të gjykuarve Gëzim Brati e Bujar Xhebexhia.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e neneve 387; 441, pika e
parë, gërma “a” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.225, datë 16.06.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër për
të gjykuarin Ismail Neza.
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë për të gjykuarit Gëzim Brati e
Bujar Xhebexhia.
Tiranë, më 27.03.2013
622

Përmbajtja Çështje Civile Nr.i Vendimit Data Palët Faqe

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Përmbajtja Çështje Civile Nr.i Vendimit Data Palët Faqe

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

PËRMBAJTJA

168 (00-2013-1017) 05.03.2013 Virtyt Shehu në mungesë kundër Shoqëria e

221 (00-2013-1389) 28.03.2013 Esat Bushati kundër Ministria e Ekonomisë, Tregtisë

4 21.03.2013 I dёmtuar akuzues: Sali Shehu

108 (00-2013-874) 27.03.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Krujë

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

PADITËS: VIRTYT SHEHU; në mungesë

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2606, datë 12.04.2007, ka

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.687, datë 03.04.2008, ka vendosur:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

PADITËS: SHOQËRIA “EMPA” SHPK, TIRANË

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.84, datë 16.01.2008, ka vendosur:

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.133, datë 29.04.2008, ka vendosur:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

KËRKUES: ASHAR XHEMAJ, i pa përfaqësuar

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.55, datë 30.01.2013 ka vendosur:

Kundër vendimit nr.55, datë 30.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier ka

Shkaqet që paraqet në ankimin e veçantë kërkuesi Ashar Xhemaj janë:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

PADITËS: KLITI KALLAMATA, prezent në gjykim,

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2008-2108 (2202), datë

Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.278, datë 09.10.2009 ka vendosur:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesuese

PADITËS: AUTORITETI PORTUAL DURRËS,

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.439, datë 12.02.2007 ka vendosur:

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-208-55, datë 11.03.2008 ka vendosur:

Ka paraqitur rekurs edhe Avokatura e Shtetit Zyra Vendore Vlorë, që kërkon

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 05.03.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: NAZIM GJUZI, në mungesë

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë me vendimin nr.796, datë 27.11.2006 ka vendosur:

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.61, datë 30.01.2008 ka vendosur:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 05.03.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:

PADITËS: PETREF ALIAJ,

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9954, datë 22.12.2010, ka

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1784, datë 13.09.2011 ka vendosur:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 07.03.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.00357/13,

PADITËS: DINO BUSHI, në mungesë

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.3362, datë 05.12.2012, ka