Prill 2019 1 2143

PËRMBAJTJA
Çështje Civile
Nr.i vendimit Data PALËT Faqe
(00-2019- ) .04.2019 kundër .................................................................................

(00-2019- ) .04.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .04.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .04.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .04.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .04.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .04.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .04.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .04.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .04.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .04.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .04.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .04.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .04.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .04.2019 kundër .................................................................................
1
Çështje Penale
(00-2019-) .04.2019 I pandehur: ..........................................................................
2
Çështje Administrative
5 (00-2019-250) 08.04.2019 Klotilda Jakova kundër Shërbimi Social Shtetëror,

Ministria e Punëve dhe Çështjeve Sociale dhe e
Shanseve të Barabarta, Shtëpia e të Moshuarve Tiranë........
6 (00-2019-251) 08.04.2019 Pandeli Bardhi kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Durrës...............................................
7 (00-2019-245) 10.04.2019 Flora Bardhi kundër Agjencia e Inteligjencës dhe
Sigurisë së Mbrojtjes, Ministria e Mbrojtjes,
Avokatura e Shtetit...............................................................
8 (00-2019-252) 10.04.2019 Isuf Ahmeti kundër Autoriteti Portual Durrës......................
9 (00-2019-299) 30.04.2019 Fran Marku kundër Bashkia Lezhë.......................................
10 (00-2019-298) 30.04.2019 Albtelecom Sh.A. kundër Bashkia Kamëz...........................
11 (00-2019-286) 30.04.2019 Mesaplik 05 Sh.P.K. kundër Aluizni Tiranë, Viktor
Dobraj...................................................................................
12 (00-2019-315) 30.04.2019 Sindikata e Pavarur e Ushqimit kundër Zyra Qendrore
e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme.............................
3
Kompetenca Civile
(00-2019-181) 10.04.2019 Alban Hazizi kundër Shërbimi Social Shtetëror Tiranë.......

(00-2019-182) 08.04.2019 Kërkues: Shoqëria “Bolv Oil” Sh.A.....................................
(00-2019-222) 23.04.2019 Agim Zyberli, Mynyr Zyberli, Vait Zyberli, Ylli
Zyberli kundër Agjencia e Trajtimit të Pronave Tiranë,
Afroviti Mamo, Garafula Veliu, Eleni Kristodhullos,
Andonia (Donika) Zyberli, Marianthi Duro, Panajot
Zyberli, Llambi Zyberli, Ilia (Ilir) Zyberli, Jorgo
(Roland) Zyberli, Dhimitrulla Zyberli..................................
(00-2019-223) 23.04.2019 Kërkues: Hynor Kalamishi....................................................
(00-2019-224) 23.04.2019 Ankues: Franklin Xhelaj, Irena Xhelaj.................................
(00-2019-225) 23.04.2019 Anila Haxhiu; Armid Ymeri; Arlind Ymeri kundër
Adelina Zarka; Andi Pogaçe.................................................
(00-2019-231) 23.04.2019 Bashkia Shkodër kundër Dede Thana.......................................
(00-2019-232) 23.04.2019 Engjëllush Rabija kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Tiranë, Instituti I Sigurimeve
Shoqërore Tiranë..................................................................
(00-2019-233) 23.04.2019 Bashkia Shkodër kundër Bardhok Milloshaj........................
(00-2019-234) 23.04.2019 Bashkia Shkodër kundër Zef Putaj.......................................
(00-2019-241) 10.04.2019 Kërkues: Microcredit Albania Sh.A.....................................
(00-2019-254) 10.04.2019 Shoqëria “Birra Korça” Sh.P.K kundër Shoqëria
Permbarimore “Zike” Sh.P.K. Tiranë, Gentian Lipe...........
(00-2019-257) 10.04.2019 Subjekti Fizik Donika Koto kundër Zyra E
Përmbarimit Gjyqësor Përmet, Kreditor Dega e
Doganave Pogradec, Qafë Thanë, Pogradec.........................
(00-2019-258) 23.04.2019 Ankues: Shoqëria Tregtare “Ceneral Polymeren
Recycling Albania” Shpk., Me Titull Dallues:
“G.P.R.A.” Sh.P.K................................................................
(00-2019-271) 30.04.2019 Adriana Qevani (Jaupaj) kundër Ministria E
Infrastrukturës Dhe Energjisë...............................................
(00-2019-276) 23.04.2019 Bashkia Shkodër kundër Geg Kinaj......................................
(00-2019-278) 23.04.2019 Bashkia Shkodër kundër Luce Gjoni....................................
(00-2019-279) 23.04.2019 Shoqëria Oshee Sh. A kundër Shoqëria “Geni 1
Tirana” Sh. P. K....................................................................
(00-2019-280) 10.04.2019 Rolandi Demko kundër Ariola Kristo Gjyqtare e
Gjykatës Së Rrethit Gjyqësor Korçë....................................
(00-2019-281) 10.04.2019 Eva Katundi kundër Agjensia E Trajtimit Të Pronave
Tiranë....................................................................................
(00-2019-283) 23.04.2019 Albi Drizaku, Eriola Drizaku, Roan Drizaku, Arben
Drizaku, Luljeta Drizaku, Ada Drizaku kundër
Shoqëria “Spiecepag Transadriatika” Sh.P.K.......................
(00-2019-284) 23.04.2019 Gramoz Mazelli kundër Zyra E Gjendjes Civile
Frankfurt Nr. 06412001 Gjermani........................................
(00-2019-293) 23.04.2019 Eneda Abazaj kundër Drejtoria E Përgjithshme E
Shërbimit Të Provës.............................................................
(00-2019-313) 23.04.2019 Kadri Sallaku kundër Drejtoria Rajonale E Sigurimeve
Shoqërore Tiranë..................................................................
(00-2019-317) 23.04.2019 Bashkia Shkodër kundër Nikolin Hotaj................................
4
ÇËSHTJE CIVILE
5
ÇËSHTJE PENALE
6
ÇËSHTJE ADMINISTRATIVE
7
Nr. 31003-01649-00-2016 i Regjistrit Themeltar
Nr. 00 - 2019 - 250 i Vendimit ( 5 )
VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :
Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
në dhomë këshillimi, më datë 08.04.2019, mori në shqyrtim çështjen, që u përket palëve:
PADITËS: KLOTILDA JAKOVA
I PADITUR: SHËRBIMI SOCIAL SHTETËROR

MINISTRIA E PUNËVE DHE ÇËSHTJEVE
SOCIALE DHE E SHANSEVE TË BARABARTA
SHTËPIA E TË MOSHUARVE TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të më dëmshpërblejë me 12 paga mujore për ndërprerjen e
kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë pagën e 3 muajve si dëmshpërblim për
mosrespektimin e afatit të njoftimit.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë pagën e 2 muajve si dëmshpërblim për
mosrespektimin e procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë shpërblimin për vjetërsi në punë.
Baza ligjore: Neni 141, 143, 144, 153 dhe 155 Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me Vendimin nr. 3350, datë 02.04.2013 ka vendosur:
“- Pranimin e padisë si më poshtë: Detyrimin e palës së paditur punëdhënëse,
Shtëpia e të Moshuarve Tiranë, të dëmshpërblejë palën paditëse, Klotilda
Jakova, me pagën 7 muaj për zgjidhje të kontratës së punës.
– Detyrimin e palës së paditur punëdhënëse, Shtëpia e të Moshuarve Tiranë,
të dëmshpërblejë palën paditëse, Klotilda Jakova, me pagat takuese për
periudhën kohore nga data 01.08.2012 – 31.12.2012 për zgjidhje të kontratës
së punës, si pagë që do të kishte fituar nëse marrëdhëniet e punës do të kishin
përfunduar me datë 31.12.2012.
– Detyrimin e palës së paditur punëdhënësi, Shtëpia e të Moshuarve Tiranë të
dëmshpërblejë palën paditëse Klotilda Jakova me pagën e 2 muajve e punë
për mosrespektim të procedurës të zgjidhjes së kontratës së punës.
– Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
– Rrëzimin e padisë ndaj të paditurve Shërbimi Social Shtetëror dhe
MPCSSHB.”.
8
Gjykata e Apelit Tiranë me Vendimin nr. 2409, datë 04.06.2014 ka vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Apelit Tiranë për
gjykimin e çështjes civile nr. 4379/1785 Regjistri Themeltar, datë 30.07.2013
dhe dërgimin e akteve për shqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë si gjykatë kompetente.”.
Gjykata Administrative e Apelit me Vendimin nr. 1748, datë 22.06.2016 ka vendosur:

“Ndryshimin e Vendimit nr. 3350, datë 02.04.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë: Detyrimin e palës së paditur, Shërbimi
Social Shtetëror, Tiranë, që t’i paguajë paditëses, Klotilda Jakova, pagën
pakuese sipas kontratës për periudhën nga data 01.08.2012 deri me datë
31.12.2012.”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse, znj. Klotilda
Jakova, me datë 20.07.2016. Rekursi rezulton të jetë njoftuar dhe nuk ka kundërrekurs. Në
rekurs është parashtruar se:
- Dëmshpërblimi sipas nenit 155 të Kodit të Punës është një e drejtë që duhet të
akordohet kur konstatohet se kontrata e punës zgjidhjet pa shkaqe të justifikuara;
- Marrëdhënia e punës nuk ka qenë ndërprerë ndonjëherë, që do të thotë gjithnjë
punëdhënës ka qenë Shërbimi Social Shtetëror dhe se kontrata e punës nuk ka qenë
me afat por pa afat dhe se ajo është transferuar në punë të ndryshme brenda të njëjtit
punëdhënës;
- Procedura nuk është respektuar dhe se pala e paditur duhet të detyrohej të
dëmshpërblente;
- Vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe duhet të lihet në fuqi vendimi i
gjykatës së shkallës së parë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Shërbimi

Social Shtetëror, me datë 19.07.2016. Rekursi rezulton të jetë njoftuar dhe nuk ka
kundërrekurs. Në rekurs është parashtruar se:
- Lirimi nga detyra i palës paditëse është bërë brenda kompetencave të titullarit të
institucionit;
- Procedura dhe afati i njoftimit për lirimin nga detyra janë respektuar në rastin
konkret dhe se padia është e pabazuar në ligj;
- Vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe vendimi i gjykatës së apelit duhet të
ndryshohen dhe duhet të vendoset rrëzimi i padisë.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit z. Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN:
I. Rrethanat e çështjes
1. Padia është paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë me datë 24.08.2012.

2. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezultoi se pala paditëse ka nisur marrëdhënien e
punës me datë 01.07.2005 dhe se kjo marrëdhënie ka zgjatur deri me datë 01.08.2012 pranë
palës së paditur. Pala paditëse ka ushtruar detyra të ndryshme në kuadër të kësaj marrëdhënie
pune. Para se kontrata e punës të zgjidhej ajo ka punuar tek Shtëpia e të Moshuarve Tiranë.
Marrëdhënia e punës ka qenë pa afat.
9
3. Me Urdhrin nr. 107, datë 20.07.2012 të Ministrit të Punës, Çështjeve Sociale dhe
Shanceve të Barabarta është vendosur në mënyrë të njëanshme dhe me efekt të
menjëhershëm të zgjidhjet kontrata e punës me palën paditëse, pasi më parë zgjidhjen e
kontratës e ka propozuar titullari i Shërbimit Shtetëror Social. Në zgjidhjen e kontratës së
punës nuk është respektuar as procedura dhe as afati i njoftimit.
4. Pala paditëse nuk ka qenë dakord me zgjidhjen e kontratës së punës. Për rrjedhojë
ajo ka paraqitur padi në gjykatë.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me Vendimin nr. 3350, datë 02.04.2013 ka
vendosur: “- Pranimin e padisë si më poshtë: Detyrimin e palës së paditur punëdhënëse,
Shtëpia e të Moshuarve Tiranë, të dëmshpërblejë palën paditëse, Klotilda Jakova, me pagën
7 muaj për zgjidhje të kontratës së punës. – Detyrimin e palës së paditur punëdhënëse,
Shtëpia e të Moshuarve Tiranë, të dëmshpërblejë palën paditëse, Klotilda Jakova, me pagat
takuese për periudhën kohore nga data 01.08.2012 – 31.12.2012 për zgjidhje të kontratës së
punës, si pagë që do të kishte fituar nëse marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar me
datë 31.12.2012. – Detyrimin e palës së paditur punëdhënësi, Shtëpia e të Moshuarve Tiranë
të dëmshpërblejë palën paditëse Klotilda Jakova me pagën e 2 muajve e punë për
mosrespektim të procedurës të zgjidhjes së kontratës së punës. – Rrëzimin e padisë për
pjesën tjetër. – Rrëzimin e padisë ndaj të paditurve Shërbimi Social Shtetëror dhe
MPCSSHB.”.
6. Gjykata e shkallës së parë ka konkluduar se legjitimitet pasiv ka vetëm Shtëpia e të
Moshuarve Tiranë dhe se padia ndaj dy të paditurve të tjerë duhet të rrëzohet për legjitimitet
aktiv. Më tej gjykata ka vlerësuar se kontrata është zgjidhur pa shkaqe të justifikuara dhe me
efekt të menjëhershëm. Gjykata sakaq ka pranuar disa nga dëmshpërblimet e kërkuara në
padi, duke pasur parasysh rrethanat e çështjes dhe situatën personale, ekonomike dhe sociale
të palës paditëse.
7. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar apel pala e paditur,
Shërbimi Social Shtetëror. Në apel është parashtruar se lirimi nga detyra i palës paditëse
është bërë brenda kompetencave të titullarit të institucionit. Në apel është pretenduar se është
respektuat procedura dhe afati i njoftimit për lirimin nga detyra dhe se padia është e pabazuar
në ligj. Në apel është kërkuar të ndryshohet vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe të
rrëzohet padia.
8. Gjykata e Apelit Tiranë me Vendimin nr. 2409, datë 04.06.2014 ka vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e çështjes
civile nr. 4379/1785 Regjistri Themeltar, datë 30.07.2013 dhe dërgimin e akteve për
shqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë si gjykatë kompetente.”.
9. Gjykata Administrative e Apelit me Vendimin nr. 1748, datë 22.06.2016 ka
vendosur: “Ndryshimin e Vendimit nr. 3350, datë 02.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë në këtë mënyrë: Detyrimin e palës së paditur, Shërbimi Social Shtetëror, Tiranë, që
t’i paguajë paditëses, Klotilda Jakova, pagën pakuese sipas kontratës për periudhën nga
data 01.08.2012 deri me datë 31.12.2012.”.
10. Gjykata e apelit ka arsyetuar se legjitimitet pasiv në çështjen objekt gjykimi ka
Shërbimi Shtetëror Social, pasi Shtëpia e të Moshuarve Tiranë është në varësi direkte tek
pala e paditur. Gjykata ka vlerësuar se kontrata e punës është kontratë me afat, pasi kishte
nisur me datë 09.04.2012 dhe përfundonte me datë 31.12.2012 dhe se për rrjedhojë pala
paditëse duhet të përfitojë si dëmshpërblim vetëm pagat për muajt deri në fundin e afatit të
kontratës. Gjykata e apelit ka konkluduar se nga zgjidhja e kontratës së punës me afat
mundet të përfitohet vetëm dëmshpërblimi për pagat e pamarra deri në përfundimin e afatit
dhe jo edhe dëmshpërblimi sipas nenit 155 të Kodit të Punës.
10
11. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse, znj.
Klotilda Jakova, me datë 20.07.2016. Rekursi rezulton të jetë njoftuar dhe nuk ka
- Dëmshpërblimi sipas nenit 155 të Kodit të Punës është një e drejtë që duhet të
akordohet kur konstatohet se kontrata e punës zgjidhjet pa shkaqe të justifikuara;
- Marrëdhënia e punës nuk ka qenë ndërprerë ndonjëherë, që do të thotë gjithnjë
punëdhënës ka qenë Shërbimi Social Shtetëror dhe se kontrata e punës nuk ka qenë me afat
por pa afat dhe se ajo është transferuar në punë të ndryshme brenda të njëjtit punëdhënës;
- Procedura nuk është respektuar dhe se pala e paditur duhet të detyrohej të
dëmshpërblente;
12. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur,
Shërbimi Social Shtetëror, me datë 19.07.2016. Rekursi rezulton të jetë njoftuar dhe nuk
ka kundërrekurs. Në rekurs është parashtruar se:
- Lirimi nga detyra i palës paditëse është bërë brenda kompetencave të titullarit të
institucionit;
- Procedura dhe afati i njoftimit për lirimin nga detyra janë respektuar në rastin
konkret dhe se padia është e pabazuar në ligj;
- Vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe vendimi i gjykatës së apelit duhet të
ndryshohen dhe duhet të vendoset rrëzimi i padisë.
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji), bazuar në rrethanat
e faktit të pranuara nga gjykatat, vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur nuk
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
dhe për pasojë nuk duhet pranuar për gjykim, në bazë dhe për zbatim të nenit 58 të Ligjit nr.
49/2012. Ndërkohë Kolegji vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse paraqet shkaqe
të bazuara në ligj, të tilla që bëjnë të cenueshëm vendimin e gjykatës së apelit.
14. Kolegji vlerëson të drejtë kualifikimin e fakteve nga gjykata e shkallës së parë
dhe më tej edhe interpretimin dhe zbatimin e së drejtës pozitive të detyrueshme në zgjidhjen
e çështjes. Kolegji konstaton se pala paditëse dhe pala e paditur kanë qenë në një
marrëdhënie pune, marrëdhënia e punës ka qenë pa afat dhe se pala paditëse me urdhër të
palës së paditur ka punuar në pozicione të ndryshme pune brenda të njëjtit punëdhënës.
Ndryshimet e vendit të punës brenda të njëjtit punëdhënës në këtë rast nuk mundet të
kualifikohen si shumësi marrëdhëniesh të punës dhe për rrjedhojë nuk mundet të
konkludohet sikur ka pasur aq kontrata pune sa pozicione pune ka punuar pala paditëse.
Përkundrazi në këtë rast ka vetëm një marrëdhënie pune.
15. Kolegji vlerëson se për kualifikimin e faktit juridik të marrëdhënies së punës do
të duhet të mbahet parasysh identiteti juridik i palëve në këtë marrëdhënie, statusi dhe natyra
juridike e punës, apo objekti i marrëdhënies juridike të punës. Në rastin konkret palët
punëdhënës dhe punëmarrës kanë qenë të njëjtë gjatë gjithë kohëzgjatjes së marrëdhënies së
punës dhe se statusi i palës punëmarrëse ka qenë i njëjtë. Ajo që ka ndryshuar ka qenë vetëm
pozicioni i punës brenda organikës së të njëjtit punëdhënës. Për rrjedhojë Kolegji vlerëson se
konkluzionet e gjykatës së shkallës së parë janë të drejta. Për rrjedhojë vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet dhe duhet të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë.
11
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
“Për gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
VENDOSI:
Prishjen e Vendimit nr. 1748, datë 22.06.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit
dhe lënien në fuqi të Vendimit nr. 3350, datë 02.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 08.04.2019
12
Nr. 31003-01656-00- 2016 i Regjistrit Themeltar
Nr. 00 - 2019 - 251 i Vendimit ( 6 )
VENDIM

PADITËS: PANDELI BARDHI
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E

SIGURIMEVE SHOQËRORE DURRËS
PERSONI I TRETË: INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
OBJEKTI:
Kundërshtim i masës së pensionit të parakohshëm.
Të detyroni DRSSH të më paguajë sipas nenit 16 të Ligjit nr. 7491, datë 29.04.1991
dhe nenit 11 të Ligjit nr. 8087, periudhë e ndërprerjes padrejtësisht të pensionit
nga data 01.01.1998 deri në 31.12.1998.
Të më rillogarisë dhe të paguajë diferencat e papaguara të pensionit të parakohshëm
për vjetërsi shërbimi ushtarak që burojnë nga shkelja e ligjeve dhe e akteve nënligjore
që normojnë atë dhe më konkretisht:
a) 50 % e pagës referuese për 15 vjet vjetërsi shërbimi si ushtarak;
b) Për çdo vit vjetërsi mbi 15 vjet pensioni të shtohet me 2% të pagës referuese.
Kjo mënyrë përllogaritje të vazhdojë deri me 10.11.2013,
kohë në të cilën unë plotësoj kushtet për pensin pleqërie.
Të më bëjë indeksimin e pensionit nga momenti i lindjes së tij, 01.01.1999 deri në
10.11.2013, kohë në të cilën dal në pension pleqërie siç përcaktohet në ligjin nr. 9210, datë
23.03.2004, neni 35 pika 1, sipas nenit 18 të Ligjit nr. 8087, datë 13.03.1996 të Ligjit nr.
9481, datë 16.02.2006 neni 4 pika 2 rritjet e bëra me vendim qeverie dhe koefiçentit të
vlerësimit të lekut sipas ligjit për statistikat si dhe diferencat e papaguara të interesave
bankare të nivelit të dytë bazuar në nenin 450 të Kodit Civil.
Baza ligjore: Ligji nr. 8087, datë 13.03.1996 i ndryshuar; Ligji nr. 9210, datë 23.03.2004;
Ligji nr. 9418, datë 20.05.2005; Ligji nr. 9481, datë 16.02.2006; Vendimi i Këshillit të
Ministrave nr. 579, datë 08.12.1999 i ndryshuar; Ligji nr. 10142, datë 15.05.2009; Vendimet
e Gjykatës Kushtetuese; nenet 32, 154, 154/a, 324 dhe 325 të Kodit të Procedurës Civile.
13
“- Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
– Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë, për të paguar paditësit, Pandeli Bardhi, diferencat e papaguara të
pensionit të parakohshëm për 26 vjet vjetërsi shërbimi, sipas nenit 11 të Ligjit
nr. 8087, datë 13.03.1996, i ndryshuar me Ligjin nr. 8251, datë 30.07.1999,
llogaritur nga data 01.01.1999 deri me datë 30.06.2009 në shumën 220.585
Lekë.
– Rrëzimin e padisë.”.

“- Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Apelit Tiranë për
gjykimin e çështjes nr. 5437/2725 regjistri themeltar, datë 15.11.2013 dhe
dërgimin e akteve për shqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, si gjykatë kompetente.”.

“1. Ndryshimin e Vendimit nr. 9378, datë 20.09.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë: i) Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit. Pandeli
Bardhi. ii) Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, t’i rillogarisë paditësit Pandeli Bardhi pensionin e
parakohshëm për vjetërsi shërbimi për periudhën 13.05.2004-01.07.2009
sipas formulës së parashikuar në nenin 11 të Ligjit nr. 8087, datë
13.03.1996...me ndryshimet e bëra me Ligjin nr. 8251, datë 30.07.1999...dhe
Ligjin nr. 8087, datë 13.03.1996...dhe Ligjin nr. 9210, datë 23.03.2004...iii)
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë t’i paguajë paditësit Pandeli Bardhi shumën që do të rezultojë si
diferencë midis pensionit të parakohshëm që duhet t’i paguhej paditësit, sipas
formulës së parashikuar në nenin 11 të Ligjit nr. 8087, datë 13.03.1996...me
ndryshimet e bëra me Ligjin nr. 8251, datë 30.07.1999...dhe Ligjin nr. 8087,
datë 13.03.1996...dhe Ligjin nr. 9210, datë 23.03.2004...dhe pensionit të
caktuar nga ana e paditur për periudhën 13.05.2004 – 01.07.2009. iv)
Rrëzimin për pjesën tjetër të objektit të padisë si të pabazuar në ligj.”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Drejtoria

Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, me datë 24.05.2016. Rezulton se rekursi është
njoftuar tek ndërgjyqësit dhe nuk ka kundërrekurs. Në rekurs është parashtruar se:
- Pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi nuk mundet të kalojë kurrsesi
masën e pensionit maksimal në shkallë vendi dhe do të jetë gjithnjë e
barabartë me dyfishin e pensionit bazë;
- Zbatimi i gabuar i ligjit në kohë prek buxhetin e shtetit të caktuar për
pensionet dhe se në këtë mënyrë vihet në rrezik e gjithë skema e pensioneve;
- Shkronja “b” e nenit 11 të Ligjit nr. 8521/1999 nuk është shfuqizuar dhe nuk
mundet të aplikohet skema e pensioneve ushtarake pa asnjë kufizim sikurse ka
pretenduar paditëse dhe kanë pranuar gjykatat;
- Padia është parashkruar;
- Vendimet e gjykatave të faktit duhet të ndryshohen dhe padia duhet të
pranohet sipas objektit.
14
VËREN:

2. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezultoi se pala paditëse është titulluar oficer i
shërbimit aktiv në ushtri me Urdhrin nr. 167, datë 25.07.1969 të Ministrit të Mbrojtjes. Ai
rezulton se ka shërbyer si ushtarak aktiv për një kohë 26 vjet e 3 muaj e 16 ditë. Pala
paditëse ka dalë në rezervë për shkak të reformës së ndërmarrë në ushtri. Akti i daljes së
rezervë ka qenë Urdhri nr. 2797, datë 11.11.1995 i Ministrit të Mbrojtjes. Në momentin e
daljes në rezervë pala paditëse ka pasur gradën “Kapiten I”. Dy vjet pas daljes në rezervë
pala paditëse është trajtuar me pagë kalimtare.
3. Pas përfundimit të përfitimeve kalimtare pala paditëse i është drejtuar Drejtorisë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë për të përfituar nga pensioni i parakohshëm i
shërbimit. Pala e paditur me Vendimin nr. 481, datë 17.10.2000 i ka caktuar palës paditëse
pensionin e parakohshëm me datë fillimi 01.01.1999 në shumën 8000 Lekë në muaj, sipas
pagës referuese. Pala paditëse nuk ka qenë dakord me shumën e përllogaritur të pensionit të
parakohshëm. Pasi nuk ka mundur të zgjidhë administrativisht pretendimet e tij, pala
paditëse i është drejtuar me padi gjykatës.
vendosur: “- Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë. – Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, për të paguar paditësit, Pandeli Bardhi, diferencat
e papaguara të pensionit të parakohshëm për 26 vjet vjetërsi shërbimi, sipas nenit 11 të
Ligjit nr. 8087, datë 13.03.1996, i ndryshuar me Ligjin nr. 8251, datë 30.07.1999, llogaritur
nga data 01.01.1999 deri me datë 30.06.2009 në shumën 220.585 Lekë. – Rrëzimin e
padisë.”.
5. Gjykata ka arsyetuar se Vendimi nr. 2/2013 ka fuqi prapavepruese për zgjidhjen e
çështjes, sipas nenit 76 të ligjit organik të Gjykatës Kushtetuese. Për rrjedhojë gjykata ka
vlerësuar se padia është e bazuar në ligj dhe në prova dhe e ka pranuar atë, duke detyruar
palën e paditur të rillogarisë dhe të paguajë shumat e papaguara të pensionit të parakohshëm
për efekt shërbimi.
6. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar apel pala paditur. Në
apel është pretenduar se në çdo rast masa e pensionit të parakohshëm nuk mundet të jetë më i
ulët se pensioni bazë i përcaktuar nga Këshilli i Ministrave, duke evokuar se neni 31 i Ligjit
nr. 10142/2009 ka caktuar se ligji i ri do të veprojë me fuqi prapavepruese. Në apel është
pretenduar se Vendimi nr. 2/2013 i Gjykatës Kushtetuese është keqinterpretuar dhe
keqzbatuar nga gjykata e shkallës së parë, pasi ky vendim ka pranuar se siguria juridike e
shtetasve mundet të cenohet për mbrojtjen e interesave të përgjithshëm. Në apel është
kërkuar ndryshimi i vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimi i padisë si e
pabazuar në ligj dhe në prova.
“- Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e çështjes
nr. 5437/2725 regjistri themeltar, datë 15.11.2013 dhe dërgimin e akteve për shqyrtim pranë
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, si gjykatë kompetente.”.
vendosur: “1. Ndryshimin e Vendimit nr. 9378, datë 20.09.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë: i) Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit. Pandeli Bardhi. ii)
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, t’i
15
rillogarisë paditësit Pandeli Bardhi pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi për
periudhën 13.05.2004-01.07.2009 sipas formulës së parashikuar në nenin 11 të Ligjit nr.
8087, datë 13.03.1996...me ndryshimet e bëra me Ligjin nr. 8251, datë 30.07.1999...dhe
Ligjin nr. 8087, datë 13.03.1996...dhe Ligjin nr. 9210, datë 23.03.2004...iii) Detyrimin e
palës së paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë t’i paguajë paditësit
Pandeli Bardhi shumën që do të rezultojë si diferencë midis pensionit të parakohshëm që
duhet t’i paguhej paditësit, sipas formulës së parashikuar në nenin 11 të Ligjit nr. 8087, datë
13.03.1996...me ndryshimet e bëra me Ligjin nr. 8251, datë 30.07.1999...dhe Ligjin nr.
8087, datë 13.03.1996...dhe Ligjin nr. 9210, datë 23.03.2004...dhe pensionit të caktuar nga
ana e paditur për periudhën 13.05.2004 – 01.07.2009. iv) Rrëzimin për pjesën tjetër të
objektit të padisë si të pabazuar në ligj.”. Gjykata e apelit ka arsyetuar pothuajse njëlloj mbi
ligjin e zbatueshëm sikurse gjykata e shkallës së parë.
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, me datë 24.05.2016. Rezulton se
rekursi është njoftuar tek ndërgjyqësit dhe nuk ka kundërrekurs. Në rekurs është parashtruar
se:
- Pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi nuk mundet të kalojë kurrsesi masën e
pensionit maksimal në shkallë vendi dhe do të jetë gjithnjë e barabartë me dyfishin e
pensionit bazë;
- Zbatimi i gabuar i ligjit në kohë prek buxhetin e shtetit të caktuar për pensionet dhe
se në këtë mënyrë vihet në rrezik e gjithë skema e pensioneve;
- Shkronja “b” e nenit 11 të Ligjit nr. 8521/1999 nuk është shfuqizuar dhe nuk
mundet të aplikohet skema e pensioneve ushtarake pa asnjë kufizim sikurse ka pretenduar
paditëse dhe kanë pranuar gjykatat;
- Padia është parashkruar;
- Vendimet e gjykatave të faktit duhet të ndryshohen dhe padia duhet të pranohet
sipas objektit.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji) vlerëson se rekursi i
paraqitur nga pala e paditur paraqet shkaqe që cenon vendimin e gjykatës së apelit. Kolegji
konstaton se vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe vendimi i gjykatës së apelit janë të
pabazuar në ligjin material. Kolegji, nga vlerësimi i rrethanave të çështjes në tërësi, në bazë
dhe për zbatim të ligjeve në kohë që kanë rregulluar të drejtën e pensionit të parakohshëm të
ushtarakut, duke mbajtur parasysh edhe konkluzionet te Vendimit Unifikues Administrativ
Nr. 3, datë 24.11.2016 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin
se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim në po atë
gjykatë, por me tjetër trup gjykues. Në këtë mënyrë do të mundet të merret parasysh nga
gjykata e apelit zbatimi i vendimit unifikues.
11. Kolegji sjell në vëmendje se për efekt të njësimit të praktikës gjyqësore, Kolegjet
e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në Vendimin Unifikues Administrativ Nr. 3/2016 kanë
arritur në përfundimin se: rillogaritja e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi,
sipas nenit 29 i Ligjit nr. 10142/2009, do të bëhet sipas rregullave të parashikuara në këtë
ligj, edhe në situatën kur kjo rillogaritje ul masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi të njohur dhe caktuar më parë.
12. Gjithashtu Kolegji sjell në vëmendje se Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë
në Vendimin Unifikues Administrativ Nr. 3/2016, për efekt të njehsimit të praktikës
gjyqësore, kanë arritur në përfundimin se: në gjykimin e mosmarrëveshjeve për pensionet e
parakohshme për vjetërsi shërbimi, për periudhën nga data 01.01.1999 deri më hyrjen në
16
fuqi të ligjit nr.10142/2009, pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi do të
përllogaritet sipas Ligjit nr.8087/1996, të ndryshuar me Ligjin nr.8521/1999. Në rastet kur
e drejta për pension ka lindur pas hyrjes në fuqi të Ligjit nr.9418/2005 të ndryshuar me
Ligjin nr.9481/2006, deri me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.10142/2009 të ndryshuar, në
kuptim të nenit 29 të këtij ligji, skema për llogaritjen e pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi, e parashikuar nga Ligji nr.9418/2005 të ndryshuar me Ligjin
nr.9481/2006, nuk zbatohet, pavarësisht nëse masa e pensionit rritet apo ulet në raport me
skemën e parashikuar nga Ligji nr.8087/1996, të ndryshuar me Ligjin nr.8521/1999.
13. Kolegji sjell në vëmendje se Kolegjet e Bashkuara të të Gjykatës së Lartë në
Vendimin Unifikues Administrativ Nr. 3/2016, për efekt të njësimit të praktikës gjyqësore,
kanë arritur në përfundimin se: caktimi i pensionit të parakohshëm, sipas nenit 11 të Ligjit
nr. 8087/1996, i ndryshuar me Ligjin nr. 8521/1999, bëhet duke u llogaritur sipas skemës:
a) 50% e pagës referuese mbi të cilën është derdhur kontributi; dhe b) për çdo vit tjetër të
vjetërsisë së shërbimit mbi 12 vjet për gratë dhe 15 vjet për burrat masa e pensionit shtohet
me 2% të pagës referuese. Por masa e përgjithshme e pensionit të parakohshëm nuk mund
të kalojë masën e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi.
14. Për sa i përket zgjidhjes së çështjes në themel nga gjykata e apelit, Kolegji
vlerëson se është zbatuar gabim ligjin material, pasi i kanë njohur dhe i kanë përllogaritur
paditësit pensionin sipas Ligjit Nr. 9210/2004, Ligjit nr. 9418/2005 dhe Ligjit Nr.
9481/2006, ndonëse, sipas nenit 29 të Ligjit nr. 10141/2009, pensionet e parakohshme të
vjetërsisë në shërbim, për personat që i ka lindur e drejta për pension para hyrjes në fuqi të
këtij ligji, do të llogariteshin sipas Ligjit nr. 8087/1999, të ndryshuar, deri në datën e hyrjes
në fuqi të ligjit të ri, më pas ky pension do të rillogaritet sipas parashikimeve të Ligjit nr.
10141/2009 të ndryshuar.
15. Ndodhur në këto rrethana, Kolegji arrin në përfundimin se në rastin në gjykim
gjykatat e faktit kanë zbatuar gabim ligjin material dhe, nisur nga interpretimi i mësipërm
njësues, çështja duhet të dërgohet për rigjykim në Gjykatën e Administrative të Apelit, por
me tjetër trup gjykues, e cila si një gjykatë fakti ka mundësinë ligjore të ndreqë zbatimin e
gabuar të ligjit të bërë në gjykimin e mëparshëm. Në rigjykim, kjo gjykatë duhet të garantojë
kryerjen e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes dhe të analizojë faktet për të
zgjidhur çështjen në kuadër të zbatimit të ligjit sipas orientimit njësues të këtij vendimit të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
16. Kolegji tërheq vëmendjen e gjykatave të shkallës së parë administrative për
mënyrën se si procedojnë me gjykimin e padive ndaj të cilave Ligji Nr. 49/2012 kufizon të
drejtën e apelit apo të rekursit. Në Ligjin Nr. 49/2012 ankimueshmëria e një vendimi
gjyqësor në gjykatën e apelit dhe në Gjykatën e Lartë, ndër të tjera, është lidhur me vlerën e
objektit të padisë. Për rrjedhojë del se është detyrim ligjor dhe procedural i gjykatës në
shqyrtimin e së cilës formësohet objekti i padisë që të sigurojë që pala paditëse të realizojë
përcaktimin në sasi dhe në cilësi të objektit të padisë apo të kërkimeve konkrete.
17. Kolegji sjell në vëmendje se neni 45 i Ligjit Nr. 49/2012 parashikon se: “Nuk
lejohet ankim ndaj vendimeve përfundimtare të gjykatës administrative për padi me objekt:
a) kundërshtimin e dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve administrative, me vlerë më të
vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi; b) kundërshtimin e aktit administrativ
që përmban detyrim në të holla, me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në
shkallë vendi; c) kundërshtimin e aktit administrativ që ka refuzuar dhënien e detyrimit në të
holla, me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi; ç)
mosmarrëveshjet që lidhen me mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe interesave kushtetues dhe
ligjorë, që rrjedhin nga sigurimet shoqërore dhe shëndetësore, ndihma ekonomike dhe
pagesa e aftësisë së kufizuar, me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë
vendi.”.
17
18. Më tej Kolegji sjell në vëmendje se neni 56 i Ligjit Nr. 49/2012 parashikon se:
“Nuk lejohet rekurs ndaj vendimeve përfundimtare të Gjykatës Administrative të Apelit për
padi me objekt: a) kundërshtimin e dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve administrative, me
vlerë më të vogël se dyzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi; b) kundërshtimin e aktit
administrativ që përmban detyrim në të holla, me vlerë më të vogël se dyzetfishi i pagës
minimale, në shkallë vendi; c) kundërshtimin e aktit administrativ që ka refuzuar dhënien e
detyrimit në të holla, me vlerë më të vogël se dyzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi; ç)
mosmarrëveshjet që lidhen me mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe interesave kushtetues dhe
ligjorë, që rrjedhin nga sigurimet shoqërore dhe shëndetësore, ndihma ekonomike dhe
pagesa e aftësisë së kufizuar, me vlerë më të vogël se dyzetfishi i pagës minimale, në shkallë
vendi.”.
19. Kolegji konkludon se ligji ka kushtëzuar të drejtën e ankimit, qoftë apelit apo
rekursit, me vlerën e objektit të padisë dhe nga ana tjetër, sipas parimit të disponibilitetit
maksimal të padisë, është pala paditëse që individualizon dhe përcakton objektin e padisë.
Kolegji gjithashtu sjell në vëmendje se objekti i padisë përcaktohet ekskluzivisht vetëm në
fazat e gjykimit të shkallës së parë, derisa nuk është deklaruar i mbyllur shqyrtimi gjyqësor
(shiko nenin 185 dhe 302 të Kodit të Procedurës Civile). Kolegji konstaton se gjykatat e
shkallës së parë administrative neglizhojnë përcaktimin dhe individualizimin e saktë të
kërkimeve të padisë, në aspektin sasior të kërkimeve, duke bërë që të mbetet e paqartë
përgjatë gjykimit në shkallë të parë, të dytë dhe në Gjykatën e Lartë se sa është vlera e padisë
në aspektin sasior. Kjo mënyrë e parregullt e të proceduarit pamundëson Gjykatën e Apelit
Administrativ dhe më vonë edhe Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë për të vlerësuar
ankimueshmërinë e vendimit gjyqësor të shkallës së parë apo të dytë dhe në këto kushte çdo
vendim i gjykatave me juridiksion rishikues mbi ankimin mundet të jetë shkak për proces të
parregullt ligjor dhe cenimin e sigurisë juridike dhe cenimin e gjësë së gjykuar.
20. Kolegji tërheq vëmendjen e gjykatave administrative të shkallës së parë se kjo
mënyrë e të proceduarit dhe mos ushtrimi i detyrave procedurale për të detyruar paditësin të
saktësojë objektin e padisë apo të kërkimeve të tij cenon nenin 21 të Ligjit Nr. 49/2012 dhe
nenin 154 dhe 154/a të Kodit të Procedurës Civile. Për qëllimin e zbatimit korrekt të këtyre
detyrimeve ligjore Kolegji vlerëson se gjykatat e shkallës së parë janë të detyruara të
perfeksionojnë paditë për nga elementët forma të tyre, duke mos gjykuar sakaq padi me
objekt të paqartë apo të pa individualizuar saktësisht. Objekti i padisë dhe kërkimet përbërëse
në çdo rast duhet të jenë përcaktuar qartë dhe saktë, si në aspektin cilësor dhe në atë sasior.
Vetëm pas plotësimit të këtij detyrimi procedural pala paditëse duhet të përfitojë nga e drejta
për akses në drejtësi (shiko nenin 3 të Kodit të Procedurës Civile) dhe vetëm në këtë moment
janë plotësuar prezumimet procedurale për zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor. Kjo
mënyrë ligjore e të proceduarit ka për qëllim të përcaktojë stikt kufijtë e gjykimit dhe
disponimit të gjykatës (shiko nenin 6, 16, 28 të Kodit të Procedurës Civile), të drejtën e palës
së paditur për t’u dëgjuar dhe mbrojtur para se të gjykohet (shiko nenin 33 të Kushtetutës
dhe nenin 31 të Kodit të Procedurës Civile), të arrijë të përmbushë detyrën fiskale të caktuar
gjykatës për mbledhjen e taksës gjyqësore, të bëjë të mundur të drejtën e palëve për
rimbursimin e shpenzimeve gjyqësore sipas disponimeve të gjykatës në diapozitivin e
vendimit përfundimtar dhe regjimit juridik të parashikuar në ligj dhe të mundësojë në të
njëjtën kohë për gjykatat më të larta dhe palët ndërgjyqëse për të konkluduar rast pas rasti
nëse lejohet ankim mbi vendimin gjyqësor të një shkalle që ka disponuar mbi një padi të
caktuar.
21. Në këtë mënyrë Kolegji tërheq vëmendjen e gjykatave administrative të shkallës
së parë se nuk mundet të procedojnë me shqyrtimin gjyqësor të padive që nuk kanë
individualizuar saktësisht aspektin cilësor dhe sasior të vlerës së objektit të padisë dhe
kërkimeve përbërëse të saj. Padi të tilla janë të paperfeksionuara në formë dhe në
18
prezumimet procedurale të vlefshmërisë së këtij akti tipik procedural, që do të thotë se ato në
kuptim të nenit 21 të Ligjit 49/2012 dhe nenit 154 dhe 154/a të Kodit të Procedurës Civile
janë me të meta procedurale. Gjykatat para këtyre rasteve duhet të ftojnë palën paditëse të
plotësojnë të metat, duke lënë edhe një afat të arsyeshëm për përmbushjen e këtij detyrimi
ligjor dhe nëse detyrimi i caktuar nga gjykata në zbatim të ligjit nuk plotësohet atëherë
gjykata vendos pushimin e gjykimit, duke kthyer aktet palës paditëse, pasi gjykimi i një
padie të tillë nuk mundet të vazhdojë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI:
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 08.04.2019
19
Nr. 00 - 2019 - 245 i Vendimit ( 7 )
VENDIM

PADITËS: FLORA BARDHI
I PADITUR: AGJENCIA E INTELIGJENCËS DHE SIGURISË SË

MBROJTJES
MINISTRIA E MBROJTJES
AVOKATURA E SHTETIT
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të paguajë në favor të paditësit pagën e 12 muajve si dëmshpërblim
për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar.
Detyrimin e të paditurit të paguajë në favorin e paditësit pagën e 3 muajve si rezultat i afatit
të njoftimit.
Detyrimin e të paditurit të paguajë në favorin e paditësit pagën e 2 muajve si rezultat i
mosrespektimit të procedurës.
Detyrimin e të paditurit të paguajë pagën e 3 muajve për vjetërsi në punë.
Shpenzimet gjyqësore përfshirë edhe ato të avokatit t’i ngarkohen palës së paditur.
Baza ligjore: Ligji nr. 49/2012; Kodi i Punës.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me Vendimin nr. 5220 80-2015-3635,

datë 20.10.2015 ka vendosur:
“- Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së paditëses Flora Bardhi.
– Detyrimin e palëve të paditura t’i paguajë paditëses Flora Bardhi 10 muaj
pagë dëmshpërblim për shkak të zgjidhjes së kontratës së punës me afat të
pacaktuar në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkak të justifikuar.
- Detyrimin e palëve të paditura t’i paguajë paditëses Flora Bardhi 3 muaj
pagë dëmshpërblim për mosrespektim të afatit të njoftimit për zgjidhjen e
kontratës së punës. - Detyrimin e palëve të paditura t’i paguajë paditëses Flora
Bardhi 2 muaj pagë dëmshpërblim për mosrespektim të procedurës në
zgjidhjen e kontratës së punës.
– Detyrimin e palëve të paditura t’i paguajë paditëses Flora Bardhi 3 muaj
pagë si shpërblim për vjetërsi në punë.”.
20
“Pushimin e gjykimit në Gjykatën e Apelit Administrativ të çështjes nr. 5220
(80-2015-3635), datë 20.10.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë.”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Ministria e

Mbrojtjes, me datë 24.08.2016. Rekursi është njoftuar tek ndërgjyqësit dhe nuk ka
kundërrekurs të paraqitur nga pala paditëse. Në rekurs parashtrohet se:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në shkelje të rënda të ligjit procedural, duke
cenuar procesin e rregullt ligjor dhe eksesin në gjykatë;
- Është cenuar e drejta e ankimit dhe e eksesit në gjykatën e apelit nga refuzimi i
gjykatës së apelit për të shqyrtuar çështjen;
- Gjykata e apelit ka ngatërruar mjetin procedural, pasi gjykata e apelit nuk vihet në
lëvizje me padi por me ankim dhe se nuk mundet të zbatohet neni 179 dhe 299 i Kodit
të Procedurës Civile në gjykimin në apel sikurse është rasti konkret objekt gjykimi;
- Vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim
në gjykatën e apelit.

VËREN:
1. Padia është paraqitur në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë me

datë 16.07.2015.
2. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezultoi se pala paditëse ka nisur marrëdhënien e
punës pranë palës së paditur me datë 01.04.2008. Marrëdhënia e punës ka qenë pa afat. Ajo
ka punuar në pozicione të ndryshme pune sipas urdhrave të punëdhënësit. Me kërkesë të saj
dhe me Urdhrin nr. 85, datë 13.06.2013 të titullarit të palës së paditur pala paditëse është
liruar nga detyra.
3. Me Urdhrin nr. 1335, datë 21.06.2013 të Ministrit të Mbrojtjes pala paditëse është
emëruar specialiste kontabiliteti në Sektorin e Financës pranë palës së paditur. Marrëdhënia e
punës ka qenë pa afat dhe është ndërprerë me efekt të menjëhershëm dhe në mënyrë të
njëanshme me Urdhrin nr. 1989, datë 01.12.2014 të Ministrit të Mbrojtjes. Arsyeja e largimit
nga detyra ka qenë riorganizimi i institucionit sipas Urdhrit nr. 237, datë 30.09.2014 të
Kryeministrit, duke qenë se pala e paditur ka konkluduar se nëpërmjet organikës së re është
suprimuar vendi i punës së palës paditëse.
4. Pala paditëse nuk ka qenë dakord me vendimmarrjen e palës së paditur. Sakaq ajo
ka paraqitur padi në gjykatë.
5. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me Vendimin nr. 5220 80-
2015-3635, datë 20.10.2015 ka vendosur: “- Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së
paditëses Flora Bardhi. – Detyrimin e palëve të paditura t’i paguajë paditëses Flora Bardhi
10 muaj pagë dëmshpërblim për shkak të zgjidhjes së kontratës së punës me afat të
pacaktuar në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkak të justifikuar. - Detyrimin e palëve të
paditura t’i paguajë paditëses Flora Bardhi 3 muaj pagë dëmshpërblim për mosrespektim të
afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës. - Detyrimin e palëve të paditura t’i
paguajë paditëses Flora Bardhi 2 muaj pagë dëmshpërblim për mosrespektim të procedurës
21
në zgjidhjen e kontratës së punës. – Detyrimin e palëve të paditura t’i paguajë paditëses
Flora Bardhi 3 muaj pagë si shpërblim për vjetërsi në punë.”.
4. Gjykata e shkallës së parë ka konkluduar se marrëdhënia e punës është zgjidhur me
efekt të menjëhershëm dhe pa shkaqe të justifikuara, duke konkluduar se nuk mundet të
kualifikohet i ligjshëm, sipas nenit 153 të Kodit të Punës, si shkak riorganizimi i
institucionit. Për rrjedhojë gjykata ka akorduar edhe dëmshpërblimet respektive.
5. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar apel pala e paditur, Ministria e
Mbrojtjes dhe Agjencia e Inteligjencës dhe e Sigurisë së Mbrojtjes. Në apele është
pretenduar se nuk është zhvilluar një hetim i plotë dhe i gjithfarshëm i çështjes. Në apele
pretendohet se është respektuar edhe afati i njoftimit dhe procedura dhe se shkaku i largimit
nga detyra ka qenë i ligjshëm. Në apele është kërkuar ndryshimi i vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë si e pabazuar në ligj dhe në prova.
vendosur: “Pushimin e gjykimit në Gjykatën e Apelit Administrativ të çështjes nr. 5220 (80-
2015-3635), datë 20.10.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.”.
7. Pala paditëse me kërkesën nr. 1517 prot., datë 01.06.2016 ka depozituar në
Gjykatën Administrative të Apelit një kërkesë për heqjen dorë nga gjykimi i padisë. Ka qenë
pikërisht kjo kërkesë që ka çuar në këtë vendimmarrje Gjykatën Administrative të Apelit.
Gjykata e apelit ka arsyetuar se neni 201 dhe 299 i Kodit të Procedurës Civile zbatohet në
mënyrë komplementare në gjykimin administrativ dhe se gjykata në çdo fazë gjykimi, kur
pala paditëse, heq dorë nga gjykimi i padisë, vendos pushimin e gjykimit të çështjes.
Ministria e Mbrojtjes, me datë 24.08.2016. Rekursi është njoftuar tek ndërgjyqësit dhe nuk
ka kundërrekurs të paraqitur nga pala paditëse. Në rekurs parashtrohet se:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në shkelje të rënda të ligjit procedural,
duke cenuar procesin e rregullt ligjor dhe eksesin në gjykatë;
- Është cenuar e drejta e ankimit dhe e eksesit në gjykatën e apelit nga refuzimi i
gjykatës së apelit për të shqyrtuar çështjen;
- Gjykata e apelit ka ngatërruar mjetin procedural, pasi gjykata e apelit nuk vihet në
lëvizje me padi por me ankim dhe se nuk mundet të zbatohet neni 179 dhe 299 i Kodit të
Procedurës Civile në gjykimin në apel sikurse është rasti konkret objekt gjykimi;
- Vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për
rigjykim në gjykatën e apelit.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji) vlerëson se shkaqet e

parashtruara në rekurs nga pala e paditur bazohen në nenin 58 të Ligjit nr. 49/2012. Kolegji
vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është marrë në shkelje të rënda të rregullave
procedurale dhe është i pavlefshëm i gjithë gjykimi në shkallë të dytë dhe se vendimi i
Gjykatës Administrative të Apelit duhet të prishet dhe se çështja duhet të kthehet për
rigjykim në po atë gjykatë.
10. Kolegji vlerëson se, për nga mënyra se si është zbatuar ligji procedural dhe se si
është arsyetuar vendimi nga Gjykata Administrative e Apelit, kuptohet se nuk është e qartë
aspak kuptimi i padisë në kuptimin procedural dhe material, kuptimi i mjeteve ligjore që
vënë në lëvizje gjykatën, kuptimi i apelit më tej i rekursit dhe për rrjedhojë edhe vendimit
përfundimtar dhe jopërfundimtar të gjykatës sipas shkallës së gjykimit. Gjithashtu
konstatohet se Gjykata Administrative e Apelit nuk mban parasysh jurisprudencën e
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë dhe jurisprudencën konstante të Kolegjit Civil
22
të Gjykatës së Lartë ndër dekada mbi të drejtën e palëve ndërgjyqëse për disponimin e padisë
në kuptimin procedural dhe material.
11. E gjithë çështja juridike që shtrohet për zgjidhje në këtë çështje është: a mundet të
hiqet dorë nga gjykimi i padisë në gjykatën e apelit? Më tej natyrshëm shtrohet pyetja, në
mundet të hiqet dorë nga gjykimi i padisë në gjykimin në apel, a mundet të hiqet dorë nga
gjykimi i padisë në Gjykatën e Lartë? E për t’i njësuar pyetjet në një të vetme, çështja
juridike që shtrohet për zgjidhje në këtë çështje është: a mundet të hiqet dorë nga gjykimi i
padisë në gjykatat që sipas Kushtetutës dhe ligjit ushtrojnë juridiksion rishikues fakti apo
ligji?
12. Kolegji sjell në vëmendje se mjeti procedural që aktivizon gjyqvarësinë në
gjykimin në shkallë të parë është padia dhe se mjeti që aktivizon juridiksionin fillestar
gjyqësor në gjykimet kontencioze është ekskluzivisht padia. Pikërisht kjo është kuptimi i
padisë në kuptimin procedural, kuptohet në një interpretim të thjeshtuar, të konkretizuar dhe
të drejtpërdrejtë të saj, që do të thotë mjeti juridik që ligji vë në dispozicion për titullarin e së
drejtës së cenuar për të aksesuar gjykatën për herë të parë.
13. Si e tillë kohëzgjatja e padisë në kuptimin procedural nis në momentin e
ushtrimit të saj, apo thënë ndryshe me depozitimin në gjykatën e shkallës së parë 1, dhe
shuhet në momentin kur gjykimi në gjykatën e shkallës së parë përfundon, qoftë me vendim
jopërfundimtar dhe me vendim përfundimtar. Në momentin kur vendimi përfundimtar apo
jopërfundimtar i gjykatës së shkallës së parë jepet shuhet për efekt gjykimi padia në kuptimin
procedural. Kjo do të thotë se pas vendimit përfundimtar apo jopërfundimtar të gjykatës së
shkallës së parë nuk mundet më të disponohet padia në kuptimin procedural, që do të thotë se
pala paditëse nuk mundet të heqë dorë më nga gjykimi i padisë. Thënë ndryshe, kjo periudhë
kohe është jetëgjatësia e padisë në kuptimin procedural. Ndaj neni 2 në paragrafin e dytë të
Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
“Palët janë të lira që në çdo kohë të tërheqin padinë, por gjithnjë përpara shuarjes
së saj për efekt gjykimi ose në bazë të ligjit.”2.
14. Nga ana tjetër padia në kuptimin material ka një kohë jetëgjatësie të ndryshme
nga padia në kuptimin procedural. Kështu padia në kuptimin material nuk përfaqëson mjetin
procedural që është ushtruar në gjykatë për herë të parë. Përkundrazi, padia në kuptimin
material përfaqëson të drejtën subjektive civile të palës së cenuar nga një veprim apo
mosveprim i paligjshëm i një apo disa subjekteve të tjerë. Si e tillë e drejta e padisë në
kuptimin material lind në momentin që cenohet e drejta subjektive 3 dhe shuhet në momentin
kur vendimi përfundimtar i gjykatës merr formë të prerë dhe njëkohësisht shndërrohet në gjë
të gjykuar (res judicata)4.
15. Ky dallim i sjellë në vëmendje më lart në mënyrë teorike mundëson arritjen e
konkluzioneve se nga e drejta e padisë në kuptimin procedural mundet të hiqet dorë nga
momenti i paraqitjes së padisë në gjykatë e deri në momentin kur gjykimi në shkallë të parë
nuk është përfunduar5. Nga ana tjetër, nga e drejta e padisë në kuptimin material mundet të
hiqet dorë nga momenti kur e drejta e padisë lind dhe deri në momentin kur vendimi
përfundimtar i gjykatës merr formë të prerë dhe njëkohësisht shndërrohet në gjë të gjykuar.
1
Shih nenin 153 të Kodit të Procedurës Civile.
2
Kjo dispozitë nga legjislatori Shqiptar është marrë nga neni 1 i Kodit të Procedurës Civile i Republikës së
Francës.
3
Shih për analogji nenin 117 të Kodit Civil.
4
Shih nenin 451 dhe 451/a të Kodit të Procedurës Civile, e interpretuar shkronja “ç” e saj me analogji me
Vendimin Unifikues Penal nr. 2/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
5
Që do të thotë se deri kur gjykata e shkallës së parë nuk është tërhequr për vendimmarrje në dhomë
këshillimi.
23
16. Në rastin objekt gjykimi Gjykata Administrative e Apelit ka disponuar me
vendim jopërfundimtar mbi padinë në kuptimin procedural kur ka gjykuar si shkallë e dytë
dhe me juridiksion rishikues. Kolegji vlerëson se kjo vendimmarrje dhe mënyrë procedimi
nuk mundet të ndodhë ligjërisht. Kolegji vlerëson se, duke qenë se padia si mjet dhe
proceduralisht aktivizon vetëm dhe ekskluzivisht gjykimin fillestar dhe shkallën e parë të
gjykimit, përjashtohet apriori mundësia që në juridiksionin rishikues të hiqet dorë nga padia
në kuptimin procedural dhe njëkohësisht edhe gjykata me juridiksion rishikues nuk mundet
kurrsesi të disponojë mbi padinë në kuptimin procedural si pasojë e kërkesave të tilla.
17. Kolegji vlerëson se gjykatat me juridiksion rishikues fakti apo ligji duhet të
mbajnë parasysh se mjeti procedural që aktivizon juridiksionin e tyre nuk mundet të jetë
kurrsesi padia. Mjeti procedural që vë në lëvizje gjykatën e apelit në funksionin e saj
kushtetues të juridiksionit rishikues është apeli dhe mjeti simotër i aktivizimit të juridiksionit
fillestar të Gjykatës së Lartë është rekursi. Për rrjedhojë konkludohet se në shkallët e
gjykimit rishikues palët mundet të heqin dorë ekskluzivisht vetëm nga mjeti procedural që i
ka vënë ato në lëvizje, që do të thotë se në gjykimin në apel mundet të hiqet dorë nga apeli
dhe në gjykimin në Gjykatën e Lartë mundet të hiqet dorë nga rekursi. Ndërkohë, duke qenë
se padia materialisht ka një jetëgjatësi tjetër dhe duke qenë se fundi i saj shënjohet në
momentin e marrjes formë të prerë dhe shndërrimin në gjë të gjykuar të vendimit gjyqësor
përfundimtar, palët mundet të heqin dorë nga padia në kuptimin material para dhe në çdo
fazë dhe shkallë të procesit gjyqësor.
18. Kolegji vlerëson se gjykatat e faktit kanë detyrimin kushtetues 6 dhe ligjor të
përditësohen me jurisprudencën e autoritetit më të lartë gjyqësor. Nëse kjo do të ndodhte në
rastin objekt gjykimi Gjykata Administrative e Apelit nuk do të kishte marrë vendim të
paligjshëm dhe nul proceduralisht dhe se gjykimi në shkallë të dytë do të ishte përmbyllur
me vendim përfundimtar. Në këtë mënyrë palëve do t’u ishte garantuar e drejta e eksesit në
drejtësi dhe pushteti gjyqësor në këtë çështje do të kishte kryer funksionin natyror dhe
kushtetues, dhënien e drejtësisë.
19. Kolegji sjell në vëmendje se qëndrimi i parë interpretativ gjyqësor mbi këtë
çështje daton në vitin 1959, nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë. 7 Më tej ky qëndrim është
mbajtur, interpretuar dhe zhvilluar më gjerë nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë. 8
Më vonë ky qëndrim është mbajtur nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në vitin 2009 9. Kjo
6
Shih nenin 141 në lidhje me nenin 18 të Kushtetutës.
7
Shih Vendimin nr. 4, datë 21.03.1959 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, ku pranohej kërkesa për mbrojtjen
e ligjshmërisë së ushtruar nga Prokurori i Përgjithshëm.
8
Shih Vendimin nr. 6, datë 21.03.2005 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë. Ndër të tjera në këtë
vendim është arsyetuar se:
“Në të drejtën proçedurale civile njihen dy institute në lidhje me mospranimin e padisë, ai i heqjes dorë nga
gjykimi i padisë, si dhe ai i heqjes dorë nga e drejta e padisë. Paditësi sikurse rezulton nga përmbajtja e
proçes-verbalit gjyqësor, në gjykatën e apelit ka kërkuar zbatimin e institutit të heqjes dorë nga gjykimi i
padisë. Nga përmbajtja e paragrafit të parë te nenit 201 të Kodit të Proçedurës Civile, rezulton se paditësi në
çdo fazë të gjykimit mund të heqë dorë nga gjykimi i padisë, ç’ka do të thotë se duke patur parasysh fazat e
gjykimit të mosmarrëveshjes civile sipas kërkesave proçedurale, këtë të drejtë paditësi mund ta ushtrojë
vetëm në gjykimin e shkallës së parë para përfundimit të hetimit gjyqësor.”.
9
Shih Vendimin nr. 00-2009-850, datë 10.09.2009 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë. Ndër të tjera në këtë
vendim arsyetohet se:
“Duke qenë se kërkesa e palës paditëse për heqje dorë nga gjykimi i padisë është paraqitur gjatë gjykimit të
çështjes në gjykatën e apelit, kjo e fundit do të duhej ta kishte rrëzuar atë kërkese, pa sjellë kjo e fundit asnjë
pasojë ligjore në ecurinë e shqyrtimit gjyqësor të çështjes.
Ndërkohë, paraqitja e kërkesës për heqje dorë nga ankimi nga pala e paditur..., përsa kohë ky i fundit është i
vetmi ankues ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë, do të duhej të kish detyruar Gjykatën e Apelit Vlorë
që, në zbatim të nenit 463 të K.Pr.C., të vendoste pranimin e saj dhe pushimin e gjykimit të çështjes në
24
do të thotë se gjykata e apelit nuk ka mbajtur parasysh në zgjidhjen e çështjes praktikën
gjyqësore të konsoliduar të Gjykatës së Lartë, sipas nenit 58 të Ligjit nr. 49/2012.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI:
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë.
Tiranë, më 10.04.2019
gjykatën e apelit, duke lënë në këtë mënyrë të pacenuar vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë.”.
25
MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ, në dhomën e
këshillimit, në kuadër të shqyrtimit të pranueshmërisë sipas ligjit të shkaqeve të ngritura në
rekurs, nuk duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit nr. 2306 datë 19.07.2016 të
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në atë
Gjykatë, por duhet vetëm të dispononte shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore me
praninë e palëve, për motivin e përcaktuar në shkronjën “c” të nenit 62 të ligjit nr. 49/2012.
Si gjyqtar në pakicë, në parim, kam qëndrim të ndryshëm nga shumica e Kolegjit

Administrativ për mënyrën e disponimit pas shqyrtimit të çështjes në dhomë këshillimi nisur
nga përcaktimet kushtetuese dhe ligjore mbi natyrën e gjykimit dhe mënyrën e disponimit
nga Gjykata e Lartë, në dhomë këshillimi dhe në seancë gjyqësore.
Nisur nga interpretimi dhe zbatimi i dispozitave kushtetuese dhe atyre procedurale të
gjykimit, kam mendimin se, me hyrjen në fuqi të ligjit nr. 39/2017 “Për disa shtesa dhe
ndryshime në ligjin nr. 49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë nuk e ka më kompetencën për të disponuar në dhomë këshillimin me
vendim të ndryshëm nga ai i mospranimit të rekursit apo shqyrtimit të çështjes në seancë
gjyqësore, madje mënyra e disponimit të këtij Kolegji ka ndryshuar edhe për sa i përket
vendimarrjes së tij në seancë gjyqësore. Kështu, në nenin 58 parashikohet se:
“Neni 58 Shkaqet për rekurs

Vendimet e shpallura nga Gjykata Administrative e Apelit në rastet që parashikohen në këtë
ligj, mund të ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë:
a) për zbatim të gabuar të ligjit material ose procedural, të një rëndësie themelore për
njehsimin, sigurinë dhe/ose zhvillimin e praktikës gjyqësore;
b) kur vendimi i ankimuar është i ndryshëm nga praktika e Kolegjit Administrativ ose e
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë;
c) ka shkelje të rënda të normave procedurale, me pasojë pavlefshmërinë e vendimit ose të
procedurës së gjykimit.”.
Ndërsa, në nenin e ri 60/1 dhe 62 të ligjit nr. 49/2012, pas shtesave dhe ndryshimeve
me ligjin nr. 39/2017, përcaktohet se Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mund të
disponojë në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore vetëm në këto mënyra:
“Neni 60/1
Gjykata vendos në dhomë këshillimi mospranimin e rekursit, në rastet kur është bërë për
shkaqe të ndryshme nga ato që parashikon neni 58 i këtij ligji.
Neni 62 Gjykimi në seancë gjyqësore

1. Gjykata, në dhomë këshillimi, vendos shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore me
praninë e palëve në rast se:
a) rekursi është paraqitur ndaj një vendimi të apelit administrativ, lidhur me gjykimin e aktit
nënligjor normativ;
b) konstaton se vendimi i apelit administrativ është i ndryshëm nga praktika e kolegjit
administrativ ose edhe e kolegjeve të bashkuara të Gjykatës së Lartë;
c) vlerësohet e nevojshme nga kolegji administrativ thirrja dhe dëgjimi i palëve për shkak të
problematikës ose kompleksitetit të çështjes.
26
2. Vendimi i mësipërm, data dhe ora e seancës gjyqësore u njoftohen palëve nga sekretaria
gjyqësore, të paktën 15 ditë para datës së zhvillimit të seancës gjyqësore. »
Me përmbajtjen e mëparshme të dispozitës së nenit 63, jo vetëm në seancë gjyqësore

por madje edhe në dhomën e këshillimit, Kolegji Administrativ mund të dispononte :
“Neni 63 Vendimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrton çështjen në dhomë këshillimi ose
seancë gjyqësore, vendos:
“a) mospranimin e rekursit, në rastet kur është bërë për shkaqe të ndryshme nga ato
që parashikon neni 58 i këtij ligji;
b) prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës administrative të shkallës së parë;
c) prishjen e vendimit të apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit me tjetër trup gjykues;
ç) prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të çështjes;
d) prishjen e vendimeve të Gjykatës Administrative të Apelit dhe të gjykatës administrative të
shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në shkallë të parë me tjetër trup
gjykues;
dh) ndryshimin e vendimeve të shkallës së parë dhe të apelit;
e) lënien në fuqi të vendimit të apelit. »
Pra, në ndryshim nga përcaktimet e mëparshme, Kolegji Administrativ jo vetëm që

nuk ka më kompetencë të disponojë në dhomë këshillimi në mënyrë tjetër veçse për kalimin
e çështjen në seancë apo për mospranim rekursi, por gjithashtu nuk ka më kompetencë për të
disponuar, në seancë gjyqësore, prishjen e vendimeve të gjykatës së apelit dhe atij të shkallës
së parë duke e dërguar për rishqyrtim në gjykatën administrative të shkallës së parë, si edhe
kompetencën për të ndryshuar vendimet e gjykatës administrative të shkallës së parë dhe
gjykatës administrative të apelit duke disponuar vetë për pranimin a rrëzimin, tërësisht a
pjesërisht, të padisë.
Përsa i përket heqjes apo ndryshimit të kompetencës dhe mënyrës së disponimit në

dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore, kam mendimin se nuk kemi të bëjmë me një
ndryshim të zakonshëm të mënyrës së procedimit dhe të disponimit të Gjykatës së Lartë kur
ajo shqyrton mosmarrëveshjet administrative, por me një ndryshim të posaçëm, të cilin
ligjvënësi e ka votuar për të pajtuar natyrën e gjykimit administrativ në Gjykatën e Lartë me
rolin dhe misionin që kësaj gjykate i ka përcaktuar Kushtetuta pas ndryshimeve thelbësore të
bëra me ligjin kushtetues nr. 76/2016.
Në formulimin e mëparshëm të nenit 141 të Kushtetutës përcaktohej se:
“1.Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar kur
gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të Këshillit të
Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës
Kushtetuese.
2. Për njësimin ose ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë ka të drejtë të
tërheqë për shqyrtim në kolegjet e bashkuara çështje të caktuara gjyqësore.”.
Ndërsa, në përmbajtjen aktuale të nenit 141 të Kushtetutës parashikohet se:
27
“1. Gjykata e Lartë shqyrton çështje lidhur me kuptimin dhe zbatimin e ligjit për të
siguruar njësimin ose zhvillimin e praktikës gjyqësore, sipas ligjit.”.
2. Për ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë tërheq për shqyrtim në Kolegjet e
Bashkuara çështje të caktuara gjyqësore të vendosura nga kolegjet, sipas ligjit.”.
Ndryshimet që ka pësuar neni 141 i Kushtetutës janë thelbësore, jo vetëm duke i

hequr Gjykatës së Lartë kompetencat e natyrës së juridiksionit fillestar, por edhe duke e
ngushtuar funksionin e saj të zakonshëm në atë të një gjykate ligji, klasike kasacioni, për të
mos pasur më funksionin e një gjykate ligji (e jo vetëm) me juridiksion të gjerë rishikues.
Madje, ligjvënësi, sipas interpretimit që vetë i ka bërë Kushtetutës, me ligjin nr. 39/2017 ka
shprehur vullnetin që Gjykata jonë e Lartë të ketë kompetenca edhe më të ngushtuara se
gjykatat klasike të tipit kasacionist në disa shtete të tjera, duke i hequr kompetencën e
ndryshimit të vendimeve të shkallës së parë dhe të apelit për të disponuar vetë për zgjidhjen e
çështjes.
Ky ndryshim thelbësor dhe asapak i zakonshëm në kompetencën e gjykimit dhe

mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të Gjykatës së Lartë, si në dhomë këshillimi
ashtu edhe në seancë gjyqësore, nuk është thjesht një zhvillim apo amendim normal i ligjit
procedural, lidhur me të cilin gjykatat administrative, pra kolegji administrativ i Gjykatës së
Lartë, mund të ketë hapsirë për të interpretuar dhe gjykuar se ka ende kompetencën për të
disponuar si më parë për të gjitha çështjet administrative që ishin dhe janë në gjykim pranë
Gjykatës së Lartë ditën e hyrjes në fuqi të ligjit nr. 39/2017. Kjo për motivin e thjeshtë se
kemi të bëjmë me ndryshimin thelbësor të natyrës së gjykimit dhe mënyrës së disponimit të
Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi dhe seancë gjyqësore, në interpretim dhe zbatim të
dispozitës së re kushtetuese.
Për rrjedhojë, veçanërisht lidhur me mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të

Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore, nuk gjen zbatim dispozita
kalimtare e nenit 11 të ligjit nr. 39/2017 ku parashikohet se: “Çështjet aktualisht në gjykim
në Gjykatën e Lartë do të vazhdojnë të gjykohen sipas ligjit në fuqi, përpara hyrjes në fuqi të
këtij ligji.”.
Për sa arsyetoj më sipër, natyra dhe objekti i gjykimit, si edhe natyra e disponimit
nga Gjykata e Lartë, nuk janë aspekte thjesht të një ndryshimi të tyre me ligj për të
përmirësuar apo riparuar ndonjë problematikë a synim të caktuar të ardhur nga zbatimi i
ligjit të mëparshëm dhe nevoja e zakonshme e mirëadministrimit të drejtësisë. Përkundrazi,
kam mendimin se kemi të bëjmë me një ndryshim të ligjit procedural që rrjedh drejtpërdrejt
nga ndryshimi i vetë Kushtetutës pikërisht mbi natyrën e çështjeve që shqyrton, objektin e
gjykimit dhe mënyrën se si mund të disponojë kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë. Si e
tillë, si një rregullim që reflekton normën e re kushtetutese dhe interpretimin e saj, kam
qëndrimin se dispozita kalimtare e nenit 11 të ligjit nr. 39/2017 as nuk synon dhe as nuk e
shtrin efektin e saj mbi mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të Gjykatës së Lartë,
por vetëm mbi aspekte të tjera të procedurës së gjykimit të çështjeve në dorë. Aq më tepër
kur duhet të mbahet parasysh se kushtetuesbërësi, me amendimet e bëra me vetë ligjin
kushtetues nr. 76/2016, nuk ka përcaktuar ndonjë dispozitë kalimtare me të cilën të
urdhëronte a të lejonte Gjykatën e Lartë për të vijuar e disponuar mbi gjykimet e çështjeve
në dorë, në dhomë këshillimi a seancë gjyqësore, si një gjykatë ligji e mëparshme me
funksion rishikues. Nëse Kushtetuta nuk përmban dispozitë kalimtare të kësaj natyre nuk ka
kuptim juridik të pranohet se një zgjidhje e natyrës kalimtare mund të bëhet edhe me një
dispozitë kalimtare të parashikuar në ligjet e zakonshme procedurale.
28
Prandaj, me hyrjen në fuqi të ligjit nr. 39/2017, kolegji administrativ në dhomë
këshillimi mund të disponojë vetëm mospranimin e rekursit ose kalimin e çështjes në seancë
gjyqësore dhe, në seancë gjyqësore, vetëm në një nga mënyrat që përcakton formulimi aktual
i nenit 60/1 dhe 62 të ligjit nr. 49/2012.
Si përfundim, nisur nga ky motiv kushtetues dhe ligjor, kam mendimin se Kolegji
Administrativ duhet të kishte disponuar shqyrtimin e çështjes objekt i këtij gjykimi në seancë
gjyqësore me praninë e palëve, për motivin e përcaktuar në shkronjën “c” të nenit 62 të ligjit
nr. 49/2012.
GJYQTARI
ARDIAN DVORANI
29
Nr. 31003-01767-00 - 2016 i Regjistrit Themeltar
Nr. 00 - 2019 - 252 i Vendimit ( 8 )
VENDIM

PADITËS: ISUF AHMETI
I PADITUR: AUTORITETI PORTUAL DURRËS
OBJEKTI:
Pavlefshmërinë e aktit administrativ, Urdhër i Drejtorit të Përgjithshëm Ekzekutiv
të Autoritetit Portual Durrës me nr. 1441, datë 19.05.2014.
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me 12 paga mujore
të pozicionit të punës inspektor në Sektorin e Administrimit të Territorit
dhe të Ambienteve në Autoritetin Portual Durrës.
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin me 2 paga mujore të këtij pozicioni
për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë me 3 paga mujore të këtij pozicioni për
mosrespektimin e afatit të njoftimit.
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë me 3.5 paga mujore
palës paditëse për vjetërsinë në punë.
Baza ligjore: Kushtetuta; Kodi i Procedurës Civile; Ligji nr. 49/2012; Kodit të Punës; Ligji
nr. 8549, datë 11.11.1999; Kodi I Procedurave Administrative.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës me Vendimin nr. 1065, datë

24.07.2014 ka vendosur:
“- Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së paditësit Isuf Ahmeti.
– Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me pagën e 12
muajve të pozicionit të punës inspektor në Sektorin e Administrimit të
Territorit dhe të Ambienteve në Autoritetin Portual Durrës.
– Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin me 2 muaj pagë të këtij
pozicioni për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
– Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin me 3 paga të këtij
pozicioni për mosrespektim të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së
punës.
– Detyrimin e të paditurit të shpërbëjë për vjetërsi në punë paditësit për shtatë
vite pune të plota, në masën 3.5 paga mujore.
30
– Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër të objektit.”.

“1. Ndryshimin e pjesshëm të Vendimit nr. 1065, datë 24.07.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
– Rrëzimin e kërkimit për pagimin e dëmshpërblimit si rrjedhojë e
mosrespektimit të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
2. Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të tij.”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Autoriteti

Portual Durrës, me datë 01.08.2016. Rezulton se rekursi është njoftuar tek ndërgjyqësit
dhe nuk ka kundërrekurs. Në rekurs është parashtruar se:
- Arsyet e largimit nga puna janë të bazuara në raportin e auditit dhe se
konkluzionet e të dy gjykatave janë të pabazuara në prova dhe në ligj;
- Shkeljet e palës paditëse janë braktisje e detyrës, mungesa e kontrollit dhe e
drejtimit të të gjitha niveleve, abuzimi ekonomik dhe financiar me detyrën, që
janë shkaktuar nga mosprerja e faturave të parkingut;
- Nga monitorimi i kamerave konstatohet se në këtë territor konstatohet se çdo
ditë mesatarisht kamionët dhe automjetet e parkuara janë 45 – 55 dhe se ky
fakt nuk përputhet me sasinë e faturave të prera;
- Vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe i gjykatës së apelit duhet të
ndryshohen dhe padia duhet të rrëzohet si e pabazuar në ligj dhe në prova.

VËREN:
1. Padia është paraqitur në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Durrës me

datë 03.06.2014.
2. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezultoi se pala paditëse ka nisur punën pranë
palës së paditur i emëruar me Urdhrin nr. 1232, datë 10.04.2009. Ai është emëruar si
inspektor parkimi dhe kontrata e punës ka qenë pa afat.
3. Pas ushtrimit të një kontrolli është konstatuar se pala paditëse ka kryer shkelje në
ushtrimin e detyrës. Shkeljet janë pasqyruar në shkresën relacion nr. 181, datë 05.05.2014
dhe i janë përcjellë drejtorit të palës paditëse, duke u propozuar ndër tjera largimi nga puna i
paditësit. Nga kontrolli është konstatuar se në periudhën Shkurt – Gusht 2013 nuk janë
mbajtur sipas rregullave faturimet e parkimit, duke shkaktuar sakaq dëme ekonomike tek të
ardhurat e palës së paditur. Për rrjedhojë me Urdhrin nr. 144, datë 19.05.2015 të titullarit të
palës së paditur është vendosur ndërprerja e marrëdhënieve të punës në mënyrë të
menjëhershme.
4. Në raportin e konstatimit të shkeljeve është konstatuar se për periudhën 01.01.2013
– 31.03.2014, nga monitorimi i kamerave të sigurisë, ka pasur mungesë të kontrollit të
hapësirave të parkingut nga pala paditëse dhe se për periudhën shkurt – gusht 2013 nuk është
prerë asnjë faturë parkingu, çka i ka sjellë dëm buxhetit të institucionit në krijimin e të
ardhurave të pritshme. Në raport pasqyrohet se nga monitorimi i kamerave vihet re se
mesatarja ditore e mjeteve të parkuara shkon nga 45 – 55 automjete, gjë që bie ndesh me
detyrat funksionale të inspektorëve të parkingut.
31
5. Me shkresën 09.05.2014 të palës së paditur është njoftuar pala paditëse për t’u
takuar me qëllim për të zhvilluar bisedime në lidhje me zgjidhjen e kontratës së punës.
Takimi është mbajtur me datë 15.05.2014 dhe, sipas procesverbalit të mbajtur, nga burimet
njerëzore të palës së paditur është njoftuar paditësi për zgjidhjen e kontratës. Më tej, me datë
19.05.2014 kontrata është zgjidhur me urdhër të titullarit dhe se efektet e financiare janë
ndërprerë një ditë më vonë, me datë 20.05.2014. Pala paditëse nuk ka qenë dakord me
zgjidhjen e kontratës së punës. Për rrjedhojë ai ka paraqitur padi në gjykatë.
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës me Vendimin nr. 1065,
datë 24.07.2014 ka vendosur: “- Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së paditësit Isuf
Ahmeti. – Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me pagën e 12 muajve të
pozicionit të punës inspektor në Sektorin e Administrimit të Territorit dhe të Ambienteve në
Autoritetin Portual Durrës. – Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin me 2 muaj
pagë të këtij pozicioni për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës. –
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin me 3 paga të këtij pozicioni për
mosrespektim të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës. – Detyrimin e të
paditurit të shpërbëjë për vjetërsi në punë paditësit për shtatë vite pune të plota, në masën
3.5 paga mujore. – Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër të objektit.”.
7. Gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se padia është pjesërisht e bazuar në ligj
dhe në prova. Gjykata ka konkluduar se kontrata ka qenë pa afat dhe se ajo është zgjidhur në
mënyrë të njëanshme dhe të pajustifikuar. Gjykata ka konkluduar se zgjidhja është bërë me
efekt të menjëhershëm dhe pa shkaqe të justifikuara. Për rrjedhojë gjykata ka pranuar një
pjesë të dëmshpërblimeve dhe ka vendosur rrëzimin e padisë për pjesën tjetër. Është rrëzuar
kërkimi i padisë për pavlefshmërinë e aktit të largimit nga detyra dhe kthimi në punë, duke
pasur parasysh edhe praktikën gjyqësore të unifikuar nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës
së Lartë.
8. Pala e paditur ka ushtruar apel kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Në
apel është pretenduar se pala paditëse është liruar nga detyra për shkak se nga relacioni i
datës 05.05.2014 janë evidentuar shkelje të rënda nga punonjësit e turnit, pasi janë konstatuar
braktisje e detyrës, mungesë miradministrimi, abuzim ekonomik dhe financiar dhe mungesë
menaxhimi e të gjitha niveleve. Në apel pretendohet se nga relacioni del se gjatë vitit 2013,
periudha shkurt – gusht, nuk është prerë asnjë faturë, duke shkaktuar edhe dëm ekonomik
dhe se të gjitha këto fakte të konstatuara kanë krijuar shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e
menjëhershme të kontratës së punës. Në apel është pretenduar se vendimi i gjykatës së
shkallës së parë është i pabazuar në ligj, ai duhet të ndryshohet dhe duhet të vendoset rrëzimi
i padisë.
9. Pala paditëse ka paraqitur kundërapel dhe ka kërkuar lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë. Në kundërapel është pretenduar se, pas ndryshimit të personelit
drejtues administrativ pas zgjedhjeve të 23 qershorit 2013, drejtuesit e rinj kanë hequr nga
puna të gjithë punonjësit. Në kundërapel pretendohet se pala paditëse nuk ka pasur asnjë
funksion që të drejtonte, menaxhonte dhe administronte punët e portit dhe se as nuk mundej
potencialisht të krijoheshin pasoja ekonomike dhe financiare të rënda nga puna e tij. Pala
paditëse ka pretenduar se largimi i tij nga puna është bërë për shkaqe politike dhe se dëmi
ekonomik nuk ekziston, pasi sektori i tij ka dalë me rezultate rentabile shumë të mira dhe për
këtë është lavdëruar nga vetë pala punëdhënëse.
vendosur: “1. Ndryshimin e pjesshëm të Vendimit nr. 1065, datë 24.07.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Durrës. – Rrëzimin e kërkimit për pagimin e
dëmshpërblimit si rrjedhojë e mosrespektimit të procedurës së zgjidhjes së kontratës së
punës. 2. Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të tij.”.
32
11. Gjykata e apelit ka arsyetuar njëlloj sikurse gjykata e shkallës së parë lidhur me
pjesët e vendimit të lëna në fuqi, duke vlerësuar se nuk ka asnjë provë shkresore që të
provojë shkeljet. Ndryshimi në vlerësim dhe në arsyetim ka qenë lidhur me kërkimin e
padisë për dëmshpërblim për mosrespektimin e procedurës. Gjykata e apelit ka vlerësuar se
procedura është respektuar. Për rrjedhojë është ndryshuar vendimi i gjykatës së shkallës së
parë për këtë pjesë, duke u vendosur rrëzimi pjesërisht i padisë.
12. Në vendim ka edhe një gjyqtar që ka mbetur në pakicë, duke vlerësuar se zgjidhja
e kontratës së punës ka qenë me efekt të menjëhershëm por me shkaqe të justifikuara. Për
gjyqtarin në pakicë mosprerja e faturave dhe mosadministrimi i parkimit sipas rregullave ka
shkaktuar një dëm ekonomik dhe përbën mospërmbushje të detyrës së palës paditëse.
Autoriteti Portual Durrës, me datë 01.08.2016. Rezulton se rekursi është njoftuar tek
ndërgjyqësit dhe nuk ka kundërrekurs. Në rekurs është parashtruar se:
- Arsyet e largimit nga puna janë të bazuara në raportin e auditit dhe se konkluzionet
e të dy gjykatave janë të pabazuara në prova dhe në ligj;
- Shkeljet e palës paditëse janë braktisje e detyrës, mungesa e kontrollit dhe e
drejtimit të të gjitha niveleve, abuzimi ekonomik dhe financiar me detyrën, që janë shkaktuar
nga mosprerja e faturave të parkingut;
- Nga monitorimi i kamerave konstatohet se në këtë territor konstatohet se çdo ditë
mesatarisht kamionet dhe automjetet e parkuara janë 45 – 55 dhe se ky fakt nuk përputhet
me sasinë e faturave të prera;
- Vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe i gjykatës së apelit duhet të ndryshohen
dhe padia duhet të rrëzohet si e pabazuar në ligj dhe në prova.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji) vlerëson se shkaqet e
rekursit të palës së paditur janë të bazuar në nenin 58 të Ligjit nr. 49/2012 dhe se janë të tilla
që të cenojnë vendimin e gjykatës së apelit.
15. Kolegji konstaton se si shkaqe për zgjidhjen e kontratës së punës në rastin konkret
kanë shërbyer gjetjet nga kontrolli i kryer pranë Autoritetit Portual Durrës dhe të pasqyruara
në raportin e kontrollit. Nga kontrolli, sipas raportit, nuk janë gjetur fatura të prera për
automjetet që kanë përdorur parkimin e portit; faturat nuk janë gjetur dhe nuk kanë rezultuar
të prera për periudhën Shkurt – Gusht të vitit 2014; autorit portual nuk ka arkëtuar shumat që
duhet të merrte nga parkimi i automjeteve për këtë periudhë; këqyrja e kamerave të sigurisë
gjatë kësaj periudhe tregon se mesatarisht në çdo ditë hapësirën e parkingut të portit e kanë
shfrytëzuar 45 deri 55 automjete.
16. Në këto kushte të dhënat e mësipërme që tregohen në këtë shkresë tregojnë mbi
ekzistencën e disa shkaqeve që nuk mundet të konsiderohen të pajustifikuara në kuptimin e
nenit 153 të Kodit të Punës. Në këtë moment të zhvillimit gjyqësor për zgjidhje para gjykatës
së shkallës së parë dhe të gjykatës së apelit shtrohej fuqia provuese e kësaj shkrese, duke
pasur parasysh normat procedurale që rregullojnë përdorshmërinë, papërdorshmërinë, fuqinë
provuese dhe zhvleftësimin e fuqisë provuese të shkresës në gjykimin civil apo administrativ.
Gjykatat, pasi të kishin lejuar palët të parashtronin pretendimet e tyre lidhur me faktet dhe
provat e secilës, do të duhet të kishte vlerësuar në momentin e krijimin të fakteve të provuara
pikërisht fuqinë konstitutive të provave në raport me faktet që ato arrijnë të provojnë.
17. Ajo që konstatohet nga dy vendimet e gjykatave të faktit është se, megjithëse në
gjykim është administruar kjo shkresë dhe shkresa tregon të dhënat e mësipërme; megjithëse
pala paditëse ka pretenduar se faktet që tregon shkresa nuk janë të vërteta dhe se e vërteta në
to është e manipuluar nga pala punëdhënëse për arsye politike dhe që të justifikojë zgjidhjen
33
e kontratës së punës; megjithëse pala paditëse nuk ngre drejtpërdrejtë pretendime falsiteti
mbi shkresën; megjithëse pala paditëse nuk paraqet prova të tjera për të kundërshtuar
përmbajtjen e saj; gjykatat e zhvleftësojnë fuqinë provuese të shkresës. Pas zhvleftësimit të
provës gjykatat nuk tregojnë se pse shkresa, megjithëse është provë e përdorshme, nuk arrin
të provojë faktet e përmbajtjes së saj. E gjitha kjo ndodh në kushtet kur nuk janë provuar më
parë pretendimet e palës paditëse për manipulimin e përmbajtjes së shkresës.
18. Kolegji vlerëson se vendimet e gjykatave të faktit janë të paarsyetuara në këtë
pjesë, megjithëse ato janë disafaqëshe. Kolegji vlerëson se gjykimi i çështjes në juridiksion
fillestar nga gjykata e shkallës së parë dhe më tej gjykimi i çështjes në juridiksion rishikues
të plotë të ligjit dhe të faktit në gjykatën e apelit do të duhet të ezaurojë konstituimin
gjyqësor të fakteve objekt të mosmarrëveshjes në mënyrë që të konsiderohet se juridiksioni
gjyqësor për formësimin e fakteve u përmbyll. Në këtë moment mbetet për t’u ezauruar
vetëm shkalla e fundit e gjykimit, konkretisht juridiksioni rishikues i posaçëm dhe
ekskluzivisht ligjor i Gjykatës së Lartë. Por që çështja të jetë gati për t’u shqyrtuar në themel
në Gjykatë të Lartë do të duhet që juridiksioni gjyqësor mbi faktet objekt gjykimi të jetë
shteruar dhe të jetë përmbyllur sipas ligjit.
19. Ligji procedural ka parashikuar detyrimin e gjykatave të faktit që të bazojnë
vendimet e tyre në provat e administruara rregullisht gjatë gjykimit dhe që konkluzioni mbi
ekzistencën e një fakti apo jo, që do të vendoset në themel të vendimit, do të duhet të jetë
arritur mbi vlerësimin e provave në tërësi me njëra-tjetrën apo me vlerësimin e secilës prej
tyre lidhur me fuqinë provuese. Në çështjen objekt gjykimi Kolegji konstaton se gjykatat e
faktit kanë shqyrtuar çështjen sipas parimit të kontradiktoritetit, kanë lejuar palët të provojnë
pretendimet e tyre, kanë administruar provat rregullisht, por nuk kanë arsyetuar në vendim
vlerësimin e provave të marra në raport me faktet e vërtetuara apo jo sipas pretendimeve të
palëve. Në vendimet e gjykatave të faktit nuk tregohen arsyet e zhvlerësimit të fuqisë
provuese të provës së administruar dhe nuk sqarohet se pse gjykata arriti në konkluzionin se
pretendimi i palës paditëse është i bazuar. Pikërisht në këtë pjesë gjykatat kanë ometuar nga
zbatimi i ligjit dhe nga detyrimi kushtetues i arsyetimit të vendimit, duke mos treguar se pse
u konkludua se një fakt ekziston dhe se si u krijua bindja e brendshme e gjyqtarëve në raport
me provat.10
20. Kolegji vlerëson se në këto rrethana nuk janë plotësuar kushtet për aktivizimin e
juridiksionit të Gjykatës së Lartë për zgjidhjen në themel të çështjes, pasi faktet e çështjes
nuk janë konstituuar gjyqësisht nga gjykatat e faktit sikurse kërkon ligji. Sakaq Kolegji
konkludon se çështja duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit dhe
se në rigjykim, pasi palët të dëgjohen lidhur me provat që janë administruar në shkallë të
parë apo që mundet të paraqiten sërisht, të mundet të konkludojë nëse faktet e pasqyruara në
shkresë janë të vërteta apo jo. Vetëm pasi ky konkluzion do të jetë arritur, Gjykata
Administrative e Apelit do të jetë në gjendje që të vlerësojë nëse marrëdhënia e punës është
zgjidhur për shkaqe të justifikuara apo jo, në kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës.
10
Shih për më tepër qëndrimin e mbajtur në Vendimin nr. 672, datë 23 prill 1932 i Degës Civile të Gjykatës së
Diktimit të Mbretnisë Shqiptare ku ndër të tjera arsyetohet se:
“Kur gjykata e faktit nga provat e parashtruemë prej të dy anve, ka preferue ato t’anës paditësa si ma
bindëse, në ketë rast duhet të caktojë arsyenat objektive të determinizmit të këtij preferimi.”.
34
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI:
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 10.04.2019
35
Nr. 00 - 2019 - 299 i Vendimit ( 9 )
VENDIM

PADITËS: FRAN MARKU
I PADITUR: BASHKIA LEZHË
OBJEKTI:
Shpërblim dëmi efektiv dhe pagimin e fitimit të munguar.
Baza ligjore: Neni 16, 32, 153, 154 të Kodit të Procedurës Civile; Neni 608 dhe 640 të
Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me Vendimin nr. 227, datë 27.03.2013 ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.”.
Gjykata e Apelit Shkodër me Vendimin nr. 1280, datë 16.10.2014 ka vendosur:
“Moskompetencën për gjykimin e çështjes civile nr. 1038/1806 (00404-2013,

datë regjistrimi 12.03.2013 dhe dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë.”.
“Prishjen e Vendimit nr. 227, datë 27.03.2013 të Gjykatës së Shkallës së Parë

Lezhë dhe kthimin për rigjykim të çështjes në Gjykatën Administrative të
Shkallës së Parë Shkodër.”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Bashkia

Lezhë, me datë 10.11.2016. Rekursi i është njoftuar palëve dhe nuk ka kundërrekurs. Në
rekurs parashtrohet se:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në shkelje të normave procedurale dhe për
rrjedhojë duhet të prishet dhe duhet të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së rrethit
gjyqësor;
36
- Asnjë nga rastet e nenit 54 të Ligjit nr. 49/2012 nuk është konstatuar dhe se gjykata e
apelit nuk mundet ta prishte vendimin dhe ta kthente çështjen për rishqyrtim;
- Padia është e pabazuar në ligj dhe duhet të rrëzohet dhe për rrjedhojë vendimi i
gjykatës së shkallës së parë është i bazuar dhe i themeltë.

VËREN:
1. Padia është paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lezhë me datë 11.05.2012.

2. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezultoi se pala paditëse ka në pronësi një
sipërfaqe toke prej 577.2 m2 truall. Sendi pasuri e paluajtshme është i regjistruar. Me datë
30.08.2005 Komuna Shëngjin ka miratuar lejen e ndërtimit nr. 47 për palën paditëse, ku
lejohej ndërtimi i një objekti njëkatësh me konstruksion druri pa themel. Objekti është
ndërtuar dhe është kryer dhe kolaudimi tekniko-ekonomik i objektit, duke kaluar me sukses
kërkesat teknike ligjore dhe të lejes. Më tej pala paditëse ka nisur të ushtrojë aktivitet
ekonomik, i regjistruar i biznes i vogël, duke e destinuar objektin për ofrimin e shërbimeve
të restorantit.
3. Rezulton se Komuna Shëngjin ka vendosur prishjen e objektit dhe e ka prishur atë.
Në gjykim janë administruar si prova shtatë fotografi ku pasqyrohet objekti i prishur. Pala
paditëse ka pretenduar se pala e paditur i ka shkaktuar dëm efektiv pasuror në vlerën
10.000.000 Lekë dhe dëm si pasojë e fitimit të munguar dhe se pala e paditur duhet të
detyrohet të dëmshpërblejë paditësin. Për këtë qëllim pala paditëse ka paraqitur padi në
gjykatë.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me Vendimin nr. 227, datë 27.03.2013 ka
vendosur: “Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.”.
5. Gjykata e shkallës së parë ka vlerësuar se pala paditëse nuk provoi para gjykatës se
është pronar i objektit dhe nuk ka provuar që ai të ketë pësuar ndonjë dëm nga veprimet e
palës së paditur dhe se veprimet e prishjes nuk u provuan të jetë kryer nga Komuna Shëngjin.
6. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar apel pala paditëse. Në
apel është kërkuar ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e
padisë. Shkaqet e apelit nga pala paditëse janë parashtruar vetëm mbi zbatimin e ligjit
material dhe çështjet të provueshmërisë së pretendimeve.
7. Gjykata e Apelit Shkodër me Vendimin nr. 1280, datë 16.10.2014 ka vendosur:
“Moskompetencën për gjykimin e çështjes civile nr. 1038/1806 (00404-2013, datë regjistrimi
12.03.2013 dhe dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.”.
vendosur: “Prishjen e Vendimit nr. 227, datë 27.03.2013 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Lezhë dhe kthimin për rigjykim të çështjes në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Shkodër.”.
9. Gjykata e apelit ka arsyetuar se gjykimi në gjykatën e shkallës së parë është marrë
në shkelje të normave procedurale dhe se vendimi duhet të prishet dhe çështja duhet të
kthehet për rigjykim. Gjykata e apelit ka konstatuar se në gjykatën e shkallës së parë nuk
është paguar taksa mbi aktet, detyrim ligjor që gjykata duhet të kujdeset që pala paditëse ta
zbatojë. Gjykata e apelit ka vlerësuar se në objektin e padisë nuk parashikohet vlera e padisë
apo e kërkimeve, duke qenë kështu e pamundur të zbatohet taksa mbi aktet. Gjykata e apelit
ka konkluduar se gjykata e shkallës së parë nuk ka respektuar nenin 154 të Kodit të
37
Procedurës Civile dhe se gjykimi duhet të përsëritet dhe duhet të ndreqen të metat
procedurale të evidentuara. Gjykata e apelit ka vlerësuar se kërkesëpadia nuk duhet të
pranohet për shqyrtim, ajo duhet të lihej me të meta dhe duhet që pala paditëse t’i plotësonte
të metat dhe se padia e ngritur nuk është e bazuar në ligj.
Bashkia Lezhë, me datë 10.11.2016. Rekursi i është njoftuar palëve dhe nuk ka
kundërrekurs. Në rekurs parashtrohet se:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në shkelje të normave procedurale dhe për
rrjedhojë duhet të prishet dhe duhet të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor;
- Asnjë nga rastet e nenit 54 të Ligjit nr. 49/2012 nuk është konstatuar dhe se gjykata
e apelit nuk mundet ta prishte vendimin dhe ta kthente çështjen për rishqyrtim;
- Padia është e pabazuar në ligj dhe duhet të rrëzohet dhe për rrjedhojë vendimi i
gjykatës së shkallës së parë është i bazuar dhe i themeltë.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji) vlerëson se gjykata
e apelit ka refuzuar të ushtrojë misionin kushtetues dhe ligjor të dhënies së drejtësisë, duke
refuzuar proceduralisht ta zgjidhë çështjen në themel në kushtet kur ka qenë e detyruar të
japë një vendim përfundimtar mbi çështjen. Për rrjedhojë, për arsyet që parashtrohen më
poshtë, Kolegji vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja duhet të
kthehet për rigjykim në po atë gjykatë.
12. Kolegji sjell në vëmendje se pagimi i taksës mbi aktet nuk mundet të shërbejë në
asnjë situatë si shkak nuliteti i akteve procedurale dhe për rrjedhojë edhe i gjykimit apo i
vetë vendimit përfundimtar apo jopërfundimtar të gjykatës më të ulët. Pagimi i taksës mbi
aktet, sikurse pagimi i çdo taske dhe tatimi në Republikën e Shqipërisë, është detyrim
kushtetues më së pari dhe më tej edhe ligjor i çdo shtetasi, në mënyrë që buxheti i shtetit dhe
financat e vendit të kenë mjetet e të nevojshme dhe të duhura financiare për të mundësuar
ushtrimin dhe përditësimin e funksioneve kushtetuese dhe ligjore shtetërore. Kjo do të thotë
se mospagimi i tatimit apo i taksës në çdo rast përbën mosplotësim të një detyrimi publik të
subjektit tatim pagues dhe për rrjedhojë eventualisht shkelja e ligjit fiskal mundet të sjellë
përgjegjësi administrative apo edhe penale si masë ultima ratio.
13. Ajo që ka pranuar gjykata e apelit në këtë vendim është se mospagimi i
detyrimeve fiskale passjell edhe pavlefshmërinë e akteve procedurale në procesin gjyqësor
civil apo administrativ. Kolegji vlerëson se ky konkluzion është zbatim i gabuar i ligjit
procedural.
14. Kolegji sjell në vëmendje se aktet procedurale janë veprimet juridike procedurale
të cilat kryhen nga subjekte të procesit gjyqësor me qëllimin e arritjes së një pasoje ligjore që
ndikon në proces dhe i jep atij një impuls të caktuar zhvillimi. Si të tilla aktet procedurale do
të jenë të paafta të pasjellin pasojën e synuar apo të caktuar nga ligji vetëm nëse shfaqja e
vullnetit të subjekteve procedurale apo veshja e tyre nuk është kryer sipas ligjit. Në këto
kushte teorikisht mundet të kemi shkaqe pavlefshmërie që vijnë nga elementët e vetë aktit
(pavlefshmëria e brendshme) dhe që vijnë nga akte procedurale të tjera që nuk lidhen me
vetë aktin, por që fatin e pamundësimit të prodhimit të pasojave e përcaktojnë të meta të tjera
procedurale që kanë të bëjnë me akte të tjera procedurale të mëparshme apo të mëpasshme në
raport me të (pavlefshmëria e jashtme).11 Emëruesi i përbashkët i këtyre shkaqeve që
pasjellin pavlefshmëri është që të gjitha ato prekin aktin procedural në përmbajtje apo në
11
Shih nenin 121 të Kodit të Procedurës Civile.
38
formë dhe janë të meta që nulizojnë pasojat e prodhuara apo nuk lejojnë të prodhohen
pasoja.
15. Në këtë kuptim mospagimi i taksës mbi aktet në gjykimin në shkallë të parë
përbën në çdo rast një shkelje të ligjit dhe kjo shkelje, pavarësisht se formalisht është
vendosur si parashikim ligjor në ligjin procedural, materialisht nuk përbën shkelje
procedurale të nulizojë efektet e aktit procedural, pasi as nuk ka lidhje me formën dhe as nuk
ka lidhje me përmbajtjen e aktit. Megjithatë mospagimi i taksës mbi aktet është shkelje e
ligjit materialisht fiskal dhe e një detyrimi publik që individi ka ndaj shtetit. Kjo shkelje
është lejuar edhe nga gjykata, duke mos përdorur mekanizmat procedural të parashikuara nga
neni 102 – 110 të Kodit të Procedurës Civile, pasi gjykatën ligji e ka parashikuar në këto
raste që, krahas funksionit kushtetues natyror të dhënies së drejtësisë, të kryejë edhe një
funksion fiskal, konkretisht të luaj rolin e një agjenti fiskal. Por moszbatimi i kësaj detyre
nuk mundet të ndikojë në mënyrën se si përditëson funksionet e saj të dhënies së drejtësisë.
16. Në rastin konkret Kolegji konstaton se pala paditëse ka artikuluar në mënyrë të
përgjithshme në pjesën hyrëse të padisë kërkimin për dëmshpërblim efektiv dhe fitim të
munguar, duke mos përcaktuar shuma konkrete për këto zëra dëmshpërblimi. Por në tekstin e
padisë, në aktet gjatë procesit dhe deri në vendimin përfundimtar të gjykatës së shkallës së
parë del se shuma e pretenduar e palës paditëse është 10.000.000 Lekë, që do të thotë se pala
paditëse ka plotësuar detyrimin procedural të individualizimit të objektit dhe kërkimeve si
nga pikëpamja cilësore dhe sasiore. Kolegji vlerëson se objekti i padisë nuk mundet të
interpretohet kaq formalisht sa gjykata e apelit, duke u identifikuar vetëm pjesa e formuluar
në hyrjen e padisë si akt procedural. Përkundrazi, padia duhet të lexohet dhe të interpretohet
në të gjithë përmbajtjen e aktit dhe vetëm pas tezaurimit të përmbajtjes së këtij akti duhet të
kuptohet dhe kualifikohet shkaku dhe objekti i padisë si elementët individualizues të saj.
17. Në rastet kur nuk paguhet taksa mbi aktet në gjykimin në shkallë të parë do të
duhet të kujdeset gjykata më e lartë që një detyrim i tillë të përmbushet dhe nuk mundet të
kualifikohet kurrsesi mosplotësimi i këtij detyrimi fiskal si shkak pavlefshmërie i akteve
procedurale. Duke përdorur mjetet që parashikon Kodi i Procedurës Civile në nenin 102 –
110 duhet që gjykata e apelit të përllogarisë në vendim shpenzimet gjyqësore që detyrohet të
paguajë pala gjyqhumbëse dhe kur ka marrëveshje që parashikon ndryshe pala që ka marrë
përsipër pagimin e shpenzimeve gjyqësore me marrëveshje. Kolegji vlerëson se gjykatat me
juridiksion rishikues duhet që vendimet e ndërmjetme me karakter procedural të pishjes dhe
kthimit për rigjykim të mundet t’i marrin vetëm në raste ultima ratio. Kjo do të thotë vetëm
atëherë kur pavlefshmëria e brendshme apo e jashtme e aktit procedural është e tillë saqë nuk
mundet të konvalidohet dhe që ka ndikuar thellësisht në vendimmarrjen objekt ankimi. 12
18. Në këto kushte Kolegji konkludon se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet
dhe çështja të kthehet për rigjykim në po atë gjykatë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI:
12
Shih Vendimet nr. 25, datë 28.10.2005 dhe Vendimin nr. 21, datë 01.10.2008 të Gjykatës Kushtetuese. Shih
gjithashtu edhe Vendimin nr. 88, datë 28.12.2017 të Gjykatës Kushtetuese ku ndër të tjera arsyetohet se:
“19. Në vendimet e mëparshme të saj Gjykata ka pranuar se jo çdo shkelje e rregullave procedurale e bën
procesin të parregullt në aspektin e shkeljes së të drejtave kushtetuese. Ndikim të drejtpërdrejtë në një proces
ligjor kanë ato shkelje thelbësore, vërtetimi i të cilave do të cenonte të drejtat dhe liritë themelore të individit
dhe do të ndikonte në rezultatin e vendimmarrjes.”.
39
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë.
Tiranë, më 30.04.2019
40
Nr. 00-2019-298 i Vendimit (10)
VENDIM

PADITËS: ALBTELECOM SH.A.
I PADITUR: BASHKIA KAMËZ
OBJEKTI:
1. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të Urdhër ekzekutimit nr. 34 prot., të nxjerrë nga
Bashkia Kamëz të shumës prej 1.500.000 Lekë nga subjekti Eagle Mobile sh.a. dhe Urdhër
Ekzekutimit n. 64, datë 23.02.2011 mbi kalimin në llogarinë e të ardhurave të Bashkisë
Kamëz të shumës 912.500 Lekë nga subjekti juridik Eagle Mobile sh.a. dhe të Urdhrave të
bllokimit të llogarive bankare të Eagle Mobile sh.a. të nxjerrë nga Bashkia Kamëz me datë
14.07.2010, nr. 568/4 Prot., nr. 1568/10 prot., datë 26.10.2010, nr. 2291 prot., datë me datë
23.11.2010, nr. 333 prot. (Urdhrat Bllokimit).
2. Konstatimi i pavlefshmërisë absolute (të pjesshme) të Vendimit nr. 70, datë 16.10.2009
dhe Vendimit nr. 61, datë 06.12.2010 të Këshillit Bashkiak kamës “Për sistemin e taksave
dhe tarifave vendore në Bashkinë Kamëz për vitin 2010” dhe të Njoftim Vlerësimit të
Drejtorisë së Taksave dhe Tarifave Vendore, Bashkia Kamëz, nr. 1717 prot., datë
02.08.2010.
3. Kthimin e shumës 912.500 Lekë së ekzekutuar nga Banka Credins sh.a. në llogarinë të
ardhura për Bashkinë Kamëz; Urdhërimi i bankave që të bëjnë zhbllokimin e llogarive
bankare të shoqërisë Eagle Mobile si rezultat i zbatimit të urdhrave të bllokimit të lëshuar
nga Bashkia Kamëz.
4. Pezullimin e ekzekutimit të titullit ekzekutiv Urdhër Ekzekutimi nr. 34 prot., datë
20.01.2011 të Bashkisë Kamëz.
5. Pezullimi i ekzekutimit të titullit ekzekutiv Urdhër Ekzekutimi nr. 64, datë 23.02.2011.
BAZA LIGJORE: Kodi i Procedurave Administrative; Kodi i Procedurës Civile; Ligji nr.
9632, datë 29.10.2006; Ligji nr. 9975, datë 28.07.2008; Udhëzimi nr. 28, datë 06.10.2008.
“- Pranimin e kërkesë-padisë. 1. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të

akteve administrative të palës së paditur Bashkia Kamëz: – Urdhër ekzekutimi
nr. 34 prot., datë 20.01.2011 “Mbi kalimin në llogarinë e të ardhurave të
41
Bashkisë Kamëz të shumës prej 1.500.000 Lekë nga pala paditëse subjekti
juridik Eagle Mobile; - Urdhër ekzekutimi nr. 64, datë 23.02.2011 “Mbi
kalimin në llogari e të ardhurave të Bashkisë Kamëz të shumës prej 912.500
Lekë nga subjekti Eagle Mobile sh.a.; - Urdhër ekzekutimi nr. 1640/1, datë
06.09.2011 “Mbi kalimin në llogarinë e të ardhurave të Bashkisë Kamëz të
shumës prej 1.200.500 Lekë nga subjekti Eagle Mobile sh.a.; dhe si pasojë
pavlefshmërinë absolute për të gjithë Urdhrat e Bllokimit të llogarive bankare
të shoqërisë Eagle Mobile sh.a. të nxjerrë nga Bashkia Kamëz për taksat dhe
tarifat vendore të vitit 2010 dhe të vitit 2011. 2. Konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të akteve administrative të palës së paditur Bashkia Kamëz: - Njoftim
vlerësimi i Dejtorisë së Taksave dhe Tarifave Vendore, Bashkia Kamëz, nr.
1717 prot., datë 02.08.2010; - Njoftim Vlerësimi i Drejtorisë së Taksave dhe
Tarifave Vendore, Bashkia Kamëz, nr. 40 prot., datë 01.03.2011. 3.
Detyrimin e palës së paditur, Bashkia Kamëz, t’i kthejë palës paditëse,
shoqëria Eagle Mobile sh.a., shumën prej 912.500 Lekë së ekzekutuar nga
Banka Credins për llogari të Bashkisë Kamëz dhe kthimin e shumës
627.912,38 Lekë së ekzekutuar nga Banka NBG për llogari të Bashkisë
Kamëz. 4. Urdhërimin e bankave që të bëjnë zhbllokimin e të gjitha llogarive
bankare të shoqërisë Eagle Mobile si rezultat i zbatimit të të gjitha urdhrave të
bllokimit të lëshuar nga Bashkia Kamëz në lidhje me taksat dhe tarifat
vendore të vitit 2010 dhe të vitit 2011.”.
“Prishjen e Vendimit nr. 6008, datë 11.06.2012 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me
tjetër trup gjykues.”.
“Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë

për çështjen civile nr. 2114 regj themeltar me palë paditëse shoqëria Eagle
Mobile sh.a.. Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës së Shkallës së Parë
Administrative.”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me Vendimin nr. 4626, datë

“- Pranimin e padisë. – Konstatimin pavlefshmërisë absolute të pjesshme të

akteve administrative, Vendimi nr. 70, datë 16.10.2009 “Për sistemin e
taksave dhe tarifave vendore të Bashkisë Kamëz për vitin 2010” dhe Vendimit
nr. 61, datë 06.12.2010 të Këshillit Bashkia Kamëz “Për sistemin e taksave
dhe tarifave vendore në Bashkinë Kamëz për vitin 2011”, në të cilët është
caktuar taksë për palën paditëse. – Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të
Njoftim Vlerësimeve nr. 1717, datë 02.08.2010; Njoftim Vlerësimi nr. 40,
datë 01.03.2011 të Drejtorisë së Taksave dhe Tarifave Vendore pranë
Bashkisë Kamëz, Urdhër Ekzekutimi nr. 34 prot., të nxjerrë nga Bashkia
Kamëz me datë 20.01.2011 “Mbi kalimin në llogarinë e të ardhurave të
Bashkisë Kamëz të shumës 1.500.000 Lekë nga subjekti juridik Eagle Mobile
sh.a.”; Urdhër Ekzekutimi nr. 64, datë 23.02.2011 “Mbi kalimin në llogarinë
42
e të ardhurave të Bashkisë Kamëz të shumës prej 912.500 Lekë nga subjekti
juridik Eagle Mobile sh.a.; Urdhrat e bllokimit të llogarive bankare të
shoqërisë Eagle Mobile sh.a. të nxjerrë nga Bashkia Kamëz me datë
14.07.2010, nr. 568/4 prot., nr. 1568/10 prot., me datë 26.10.2010, nr. 2291
prot., datë 23.11.2010, nr. 333 prot. si dhe çdo urdhër ekzekutimi dhe
bllokimi tjetër që është nxjerrë në bazë të Njofttim Vlerësimeve nr. 1717, datë
02.08.2010 dhe Njoftim Vlerësimin nr. 40 prot., datë 01.03.2011 të Drejtorisë
së Taksave dhe Tarifave Vendore pranë Bashkisë Kamëz. – Detyrimin e palës
së paditur, Bashkia Kamëz, t’i kthejë palës paditëse shumat e paguara prej saj
në llogarinë e të ardhurave të baskisë, në bazë të njoftimit vlerësimeve nr.
1717, datë 02.08.2010, Njoftim Vlerësimi nr. 40, datë 01.03.2011 të
Drejtorisë së Taksave dhe Tarifave Vendore pranë Bashkisë Kamëz dhe
urdhrave ekzekutive të dala në bazë të këtyre njoftim vlerësimesh.”.
“- Prishjen e Vendimit nr. 4626, datë 09.09.2014 të Gjykatës Administrative

të Shkallës së Parë Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë
gjykatë me tjetër trup gjykues.”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse, Albtelekom

sh.a., me datë 23.11.2016. Rezulton se rekursi është paraqitur brenda afatit. Rekursi është
njoftuar dhe nuk ka pasur kundërrekurs të paraqitur. Në rekurs parashtrohet se:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në shkelje të ligjit dhe duhet të prishet, duke
kthyer çështjen për rigjykim në atë gjykatë;
- Kundraligjshmëria e akteve nënligjore normative nuk është kërkuar si objekt kryesor
por është kërkuar si kontroll incidental, sipas nenit 38 të Ligjit nr. 49/2012, dhe se
gjykata e shkallës së parë ka kompetencë;
- Aktet e Këshillit Bashkiak Kamëz janë marrë jashtë kompetencës dhe se nuk mundet
të nxjerrë ku organ akte normative për të miratuar taksa apo tarifa;
- Duke qenë akte administrative normative absolutisht të pavlefshme atëherë mundet të
konstatohen të pavlefshme edhe nga gjykata e shkallës së parë;

VËREN:

2. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezultoi se shoqëria paditëse, për të ushtruar
veprimtarinë e saj, ka vendosur katër aparate marrëse dhe dhënëse në territorin e Bashkisë
Kamëz. Për vendosjen e tyre është lidhur një kontratë qeraje para noterit me pronarin e
truallit.
3. Me Vendimin nr. 70, datë 16.10.2009 të Këshillit Bashkiak Kamëz është miratuar
masa e taksave dhe e tarifave për vitin 2010. Duke zbatuar këtë akt fiskal, Bashkia Kamëz ka
43
nxjerrë njoftim vlerësimin tatimor kundrejt palës paditëse nr. 40 prot., datë 01.03.2011 me
anën të cilit si detyrime fiskale lokale të paditësit individualizohet shuma 1.500.000 Lekë si
tarifë të antenave telefonike. Më tej Bashkia Kamëz ka nxjerrë edhe urdhrat e ekzekutimit
për detyrimet dhe ka nisur ekzekutimi i detyrueshëm, duke vendosur bllokimin e llogarive
bankare me qëllim ekzekutimin e detyrimit.
4. Ndër të tjera Vendimi nr. 70, datë 16.10.2009 i Këshillit Bashkiak Kamëz ka
parashikuar se: “Tarifa për antenat e vendosura nga kompanitë celulare AMC sh.a.,
Vodafone sh.a. dhe kompani të tjera të telefonisë celulare që operojnë në vend, për çdo
antenë të vendosur në territorin e Bashkisë Kamëz do të jetë 300.000 Lekë në vit.”. Ky
parashikim bëhej edhe në Vendimin nr. 61, datë 06.12.2010 të Këshillit Bashkiak Kamëz për
taksat dhe tarifat vendore të vitit 2011.
5. Pala paditëse nuk ka qenë dakord me këto akte administrative dhe akte ekzekutive.
Për rrjedhojë pala paditëse ka paraqitur padi në gjykatë.
vendosur: “- Pranimin e kërkesë-padisë. 1. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të akteve
administrative të palës së paditur Bashkia Kamëz: – Urdhër ekzekutimi nr. 34 prot., datë
20.01.2011 “Mbi kalimin në llogarinë e të ardhurave të Bashkisë Kamëz të shumës prej
1.500.000 Lekë nga pala paditëse subjekti juridik Eagle Mobile; - Urdhër ekzekutimi nr. 64,
datë 23.02.2011 “Mbi kalimin në llogari e të ardhurave të Bashkisë Kamëz të shumës prej
912.500 Lekë nga subjekti Eagle Mobile sh.a.; - Urdhër ekzekutimi nr. 1640/1, datë
1.200.500 Lekë nga subjekti Eagle Mobile sh.a.; dhe si pasojë pavlefshmërinë absolute për
të gjithë Urdhrat e Bllokimit të llogarive bankare të shoqërisë Eagle Mobile sh.a. të nxjerrë
nga Bashkia Kamëz për taksat dhe tarifat vendore të vitit 2010 dhe të vitit 2011. 2.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të akteve administrative të palës së paditur Bashkia
Kamëz: - Njoftim vlerësimi i Dejtorisë së Taksave dhe Tarifave Vendore, Bashkia Kamëz, nr.
1717 prot., datë 02.08.2010; - Njoftim Vlerësimi i Drejtorisë së Taksave dhe Tarifave
Vendore, Bashkia Kamëz, nr. 40 prot., datë 01.03.2011. 3. Detyrimin e palës së paditur,
Bashkia Kamëz, t’i kthejë palës paditëse, shoqëria Eagle Mobile sh.a., shumën prej 912.500
Lekë së ekzekutuar nga Banka Credins për llogari të Bashkisë Kamëz dhe kthimin e shumës
627.912,38 Lekë së ekzekutuar nga Banka NBG për llogari të Bashkisë Kamëz. 4.
Urdhërimin e bankave që të bëjnë zhbllokimin e të gjitha llogarive bankare të shoqërisë
Eagle Mobile si rezultat i zbatimit të të gjitha urdhrave të bllokimit të lëshuar nga Bashkia
Kamëz në lidhje me taksat dhe tarifat vendore të vitit 2010 dhe të vitit 2011.”.
7. Kundër vendimit ka ushtruar apel Bashkia Kamëz. Në apel është kërkuar
ndryshimi i vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë.
“Prishjen e Vendimit nr. 6008, datë 11.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.”.
9. Gjykata e apelit ka vlerësuar se gjykata e shkallës së parë ka lejuar shkelje të
procedurës së gjykimit dhe nuk ka sqaruar drejtë mosmarrëveshjen. Gjykata e apelit ka
vlerësuar se gjykata e shkallës së parë nuk ka respektuar ndërgjyqësin, pasi edhe pse ka
shqyrtuar pavlefshmërinë e aktit administrativ të Këshillit Bashkiak dhe nuk e ka thërritur si
palë në proces këtë subjekt. Gjykata e apelit ka vlerësuar se mundet të kërkohet
pavlefshmëria e titullit ekzekutiv por jo pavlefshmëria e urdhrit të ekzekutimit.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me Vendimin nr. 2438, datë 21.02.2014
ka vendosur: “Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për çështjen civile nr. 2114 regj themeltar me palë paditëse shoqëria Eagle Mobile sh.a..
Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative.”.
44
11. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me Vendimin nr. 4626,
datë 09.09.2014 ka vendosur: “- Pranimin e padisë. – Konstatimin pavlefshmërisë absolute
të pjesshme të akteve administrative, Vendimi nr. 70, datë 16.10.2009 “Për sistemin e
taksave dhe tarifave vendore të Bashkisë Kamëz për vitin 2010” dhe Vendimit nr. 61, datë
06.12.2010 të Këshillit Bashkia Kamëz “Për sistemin e taksave dhe tarifave vendore në
Bashkinë Kamëz për vitin 2011”, në të cilët është caktuar taksë për palën paditëse. –
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të Njoftim Vlerësimeve nr. 1717, datë 02.08.2010;
Njoftim Vlerësimi nr. 40, datë 01.03.2011 të Drejtorisë së Taksave dhe Tarifave Vendore
pranë Bashkisë Kamëz, Urdhër Ekzekutimi nr. 34 prot., të nxjerrë nga Bashkia Kamëz me
datë 20.01.2011 “Mbi kalimin në llogarinë e të ardhurave të Bashkisë Kamëz të shumës
1.500.000 Lekë nga subjekti juridik Eagle Mobile sh.a.”; Urdhër Ekzekutimi nr. 64, datë
912.500 Lekë nga subjekti juridik Eagle Mobile sh.a.; Urdhrat e bllokimit të llogarive
bankare të shoqërisë Eagle Mobile sh.a. të nxjerrë nga Bashkia Kamëz me datë 14.07.2010,
nr. 568/4 prot., nr. 1568/10 prot., me datë 26.10.2010, nr. 2291 prot., datë 23.11.2010, nr.
333 prot. si dhe çdo urdhër ekzekutimi dhe bllokimi tjetër që është nxjerrë në bazë të Njoftim
Vlerësimeve nr. 1717, datë 02.08.2010 dhe Njoftim Vlerësimin nr. 40 prot., datë 01.03.2011
të Drejtorisë së Taksave dhe Tarifave Vendore pranë Bashkisë Kamëz. – Detyrimin e palës
së paditur, Bashkia Kamëz, t’i kthejë palës paditëse shumat e paguara prej saj në llogarinë e
të ardhurave të baskisë, në bazë të njoftimit vlerësimeve nr. 1717, datë 02.08.2010, Njoftim
Vlerësimi nr. 40, datë 01.03.2011 të Drejtorisë së Taksave dhe Tarifave Vendore pranë
Bashkisë Kamëz dhe urdhrave ekzekutive të dala në bazë të këtyre njoftim vlerësimesh.”.
12. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar apel pala e paditur.
Në apel është kërkuar ndryshimi i vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimi i
padisë si e pabazuar në ligj dhe në prova.
vendosur: “- Prishjen e Vendimit nr. 4626, datë 09.09.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.”.
14. Gjykata Administrative e Apelit ka arsyetuar se vendimi i gjykatës së shkallës së
parë është marrë në shkelje të normave procedurale, pasi nga gjykata e shkallës së parë nuk
është konkluduar drejtë mbi kompetencën funksionale lidhur me kërkimet e padisë që kanë
kundërshtuar ligjshmërinë e një akti normativ nënligjor, sikurse është në rastin konkret
vendimet e Këshillit Bashkiak Kamëz për caktimin e taksave dhe tarifave vendore për vitin
2010 dhe vitin 2011. Gjykata e apelit ka konkluduar se Vendimi nr. 70, datë 16.10.2009 dhe
Vendimi nr. 61, datë 06.12.2010 i Këshillit Bashkiak Kamëz janë akte nënligjore me
karakter normativ dhe se gjykata e shkallës së parë nuk ka respektuar kompetencën
funksionale gjatë gjykimit. Gjykata e apelit ka lënë si detyrë të veçojë kërkimet lidhur me
pjesën e padisë që nuk ka kompetencë funksionale dhe të vendosë mbi kompetencën e tyre,
duke sjellë në vëmendje edhe Vendimin nr. 00-2015-588, datë 12.02.2015 të Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë.
15. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse,
Albtelekom sh.a., me datë 23.11.2016. Rezulton se rekursi është paraqitur brenda afatit.
Rekursi është njoftuar dhe nuk ka pasur kundërrekurs të paraqitur. Në rekurs parashtrohet se:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në shkelje të ligjit dhe duhet të prishet,
duke kthyer çështjen për rigjykim në atë gjykatë;
- Kundraligjshmëria e akteve nënligjore normative nuk është kërkuar si objekt
kryesor por është kërkuar si kontroll incidental, sipas nenit 38 të Ligjit nr. 49/2012, dhe se
gjykata e shkallës së parë ka kompetencë;
45
- Aktet e Këshillit Bashkiak Kamëz janë marrë jashtë kompetencës dhe se nuk
mundet të nxjerrë ku organ akte normative për të miratuar taksa apo tarifa;
- Duke qenë akte administrative normative absolutisht të pavlefshme atëherë mundet
të konstatohen të pavlefshme edhe nga gjykata e shkallës së parë;
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji) vlerëson se rekursi
ka shkaqe që justifikojnë cenimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Vendimi i
gjykatës së apelit është i pabazuar në ligj dhe duhet të prishet për disa arsye që do të
parashtrohen më poshtë, duke vendosur kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë dhe
vazhdimin e gjykimit në themel mbi ankimin e ushtruar nga pala e paditur, Bashkia Kamëz.
17. Së pari, Kolegji vlerëson se Gjykata Administrative e Apelit nuk ka mbajtur
parasysh parimin e përgjithshëm të veprimit të ligjit në kohë dhe parimin kushtetues
perpetuatio juridictionis dhe perpetuatio fori. Në këtë rast padia është ngritur me datë
29.03.2011 dhe se në ligji në fuqi që rregullonte kompetencën funksionale për shqyrtimin
gjyqësor të aktit nënligjor normativ ka qenë neni 326 i Kodit të Procedurës Civile. Kjo
normë, përveç akteve normative nënligjore që ishin në juridiksionin e Gjykatës Kushtetuese,
ia atribuonte gjykatës së shkallës së parë kompetencën e shqyrtimit gjyqësor të akteve
nënligjore normative. Për rrjedhojë në këtë rast gjykata e shkallës së parë ka kompetencën
sipas ligjit të kohës për të shqyrtuar kushtetutshmërinë dhe ligjshmërinë e akteve nënligjore
normative.
18. Së dyti, Kolegji vlerëson se, edhe sikur gjykata e shkallës së parë të kishte
shqyrtuar një kërkim të padisë për të cilin nuk ishte kompetent nga pikëpamja funksionale,
në momentin që Gjykata Administrative e Apelit u investua të shqyrtonte ankimin duhet ta
kishte konstatuar vetëm paligjshmërinë e kësaj pjese të gjykimit në shkallë të parë dhe të
vendimit përfundimtar dhe të kishte vendosur sipas ligjit. Kjo do të thotë se, Gjykata
Administrative e Apelit në këtë rast do të duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë vetëm për këtë pjesë, me shkakun se nuk ka pasur kompetencë
funksionale dhe se gjykimi për këtë pjesë në shkallë të parë ka qenë i pavlefshëm. Por
Gjykata Administrative e Apelit në këtë rast nuk mundet të dispononte kthimin e çështjes në
këtë pjesë për rishqyrtim në një gjykatë e cila sipas vetë konkluzionit të saj nuk kishte
kompetencë funksionale. Kjo do të thotë se Gjykata Administrative e Apelit do të duhet ta
gjykonte vetë këtë pjesë të mosmarrëveshjes si gjykatë e shkallës së parë. Veçimi i çështjes
nga kërkimet individuale dhe nga aktet administrative individuale do të duhet të ishte bërë
nga vetë gjykata e apelit. Por gjithmonë ky skenar i të proceduarit do të duhet të ndodhte
gjithnjë nëse sipas ligjit të kohës që padia është ngritur gjykata e shkallës së parë nuk ka
pasur kompetencë funksionale për të shqyrtuar aktin nënligjor normativ.
19. Së treti, Kolegji Administrative vlerëson se Gjykata Administrative e Apelit në
vendimmarrjen e ndërmjetme të prishjes dhe kthimit për rigjykim nuk ka pasur parasysh
dispozitat e Kodit të Procedurës Civile që regjojnë pavlefshmërinë e aktit procedural. Ndër të
tjera neni 121 i Kodit të Procedurës Civile, nën titullin “Pavlefshmëria e pjesshme”,
parashikon se:
“Pavlefshmëria e një akti nuk ka rëndësi për aktet e mëparshme, kur këto janë të
pavarura prej tij.
Pavlefshmëria e një pjese të aktit nuk prek pjesët e tjera që janë të pavarura.
Kur e meta e një akti procedural pengon një efekt të caktuar, efektet e tjera të
prodhuara prej tij, për të cilat ai është krijuar, janë të vlefshme.”.
46
20. Në këtë rast, edhe pse Gjykata Administrative e Apelit ka konkluduar se gjykata e
shkallës së parë nuk ka qenë kompetente nga pikëpamja funksionale vetëm për një kërkim të
padisë, e ka shtrirë këtë shkak pavlefshmërie për të gjithë gjykimin në shkallë të parë dhe ka
prishur të gjithë vendimin e shkallës së parë, konkretisht edhe pjesën e gjykimit dhe vendimit
për të cilën gjykata e shkalla e parë ka ushtruar drejtë dhe sipas ligjit juridiksionin fillestar.
Kjo mënyrë e të proceduarit e Gjykatës Administrative e Apelit vjen në kundërshtim me
nenin 121 të Kodit të Procedurës Civile.
21. Kolegji sjell në vëmendje se nuliteti i akteve procedurale civile është gjithmonë
pasojë e shkeljeve ligjore që ultima ratio pasjellin pavlefshmërinë e tyre. Parimi dhe rregulli i
përgjithshëm në procesin civil dhe administrativ është se aktet procedurale prezumohet të
vlefshme deri sa shpallen të pavlefshme. Në këtë mënyrë neni 119 dhe 120 i Kodit të
Procedurës Civile kanë sanksionuar në ligj parimin e konservimit të efekteve juridike të
vlefshmërisë së prezumuar të akteve procedurale. Ky regjim juridik synon të avantazhojë dhe
të nxisë vërtetimin e fakteve juridike të më mëvonshme konvalidimi në mënyrë që ekzistenca
e tyre të garantohet dhe të perfeksionohet. Ndaj ligji procedural ka përdorur institute të tilla si
legjitimiteti, kontestimi dhe prekluziviteti, që t’i japë mundësi vijimësisë së procesit gjyqësor
civil dhe administrativ. Ky regjim juridik i posaçëm i vlefshmërisë së aktit procedural bazohet
në parimin kushtetues të ekonomizimit procesual dhe afatit të arsyeshëm të gjykimit.
22. Së katërti, Kolegji vlerëson se Gjykata Administrative e Apelit ka dhënë një
vendim në kundërshtim me urdhërimin e qartë dhe paekuivok të nenit 467/a të Kodit të
Procedurës Civile, i cili parashikon se: “Gjykata e apelit kur prish vendimin nuk mund ta
kthejë çështjen për rigjykim për të dytën herë por e shqyrton vetë si gjykatë e shkallës së parë.
Kur vendimi prishet për shkak të moszbatimit të detyrave të caktuara nga gjykata më e lartë,
pa u marrë vendim i veçantë sipas nenit 467 të këtij Kodi, gjykata e apelit, me kërkesë të
palëve ngarkon trupin gjykues përkatës me shpenzimet e bëra për këtë shkak.”.
23. Në këtë rast, megjithëse Gjykata Apelit Tiranë e kishte prishur vendimin e
gjykatës së shkallës së parë dhe e kishte kthyer çështjen për rigjykim, pas rigjykimin nga
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, Gjykata Administrative e Apelit ka
vendosur prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe kthimin për rigjykim për herë
të dytë. Kolegji vlerëson se në rastin konkret vendimi i gjykatës së apelit është haptazi në
kundërshtim me një dispozitë urdhëruese procedurale. Duke qenë kështu vetë gjykata e apelit
ka shkelur një dispozitë ligjore që rregullon kompetencën e gjykatës dhe që detajon një ndër
elementet më të rëndësishëm të së drejtës kushtetuese për proces të rregullt ligjor, konkretisht
elementin e gjykatës së caktuar me ligj. Sipas ligjit për herën e dytë të ushtrimit të
juridiksionit rishikues në shkallën e dytë të gjykimit gjykata e caktuar me ligj është
ekskluzivisht gjykata e apelit, pavarësisht shkakut të pavlefshmërisë që dikton prishjen e
vendimit të gjykatës së shkallës së parë objekt apeli.
24. Së pesti, Kolegji vlerëson se në të gjitha rastet kur gjykata e shkallës së parë
gabimisht mundet të kualifikojë një padi si pjesë e kompetencës funksionale të saj dhe për
rrjedhojë gabimisht e gjykon dhe më tej edhe disponon mbi të me vendim jopërfundimtar apo
vendim përfundimtar, gjykata e caktuar me ligj më vonë gjatë ushtrimit të juridiksionit
rishikues nuk mundet të vendosë kthimin e çështjes për rishqyrtim me qëllim që të shpallet
moskompetenca funksionale. Patjetër që gjykata e caktuar me ligj gjatë ushtrimit të
juridiksionit rishikues do të konstatojë se gjykata më e ulët ka shkelur kompetencën
funksionale dhe për pasojë një prezumim absolut të vlefshmërisë së procesit gjyqësor. Por kjo
do të shërbejë vetëm si konkluzion për prishjen e vendimit të asaj gjykate dhe shpalljen e
pavlefshmërisë së akteve procedurale. Më tej gjykata e caktuar me ligj për të ushtruar
juridiksion fillestar do të duhet të shqyrtojë vetë çështjen, sikurse ligji parashikon.
25. Për rrjedhojë edhe në rastin kur gjykata e shkallës së parë administrative shqyrton
padi kundër një akti nënligjor normativ dhe çështja vjen për gjykim në Gjykatën
47
Administrative të Apelit si pasojë e ankimit të palëve, atëherë kjo e fundit vendos prishjen e
vendimit të gjykatës së shkallës së parë me shkakun se ka shkelur një ndalesë procedurale
kategorike që passjell së brendshmi dhe së jashtmi nulitetin e akteve procedurale, sikurse
është kompetenca funksionale e gjykatës. Por në këto raste Gjykata Administrative e Apelit
nuk mundet kurrsesi të kthejë çështjen për rigjykim në shkallë të parë, pasi ajo në këtë mënyrë
do të dërgonte çështjen në një gjykatë që sapo pranoi se ligji nuk i ka njohur kompetencë
funksionale. Për rrjedhojë Kolegji konkludon se në asnjë rast nuk mundet gjykata më e lartë,
që prish një vendim të gjykatës më të ulët për arsye të mosrespektimit të kompetencës
funksionale, të kthejë çështjen për rishqyrtim në gjykatën jokompetente. Përkundrazi, pas
prishjes së vendimit të gjykatës më të ulët për këtë arsye, gjykata më e lartë do të ushtrojë
juridiksion fillestar sipas ligjit dhe do të zgjidhë çështjen.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI:
Prishjen e Vendimit nr. 2915, datë 29.09.2016 të Gjykatës së Apelit Administrativ
dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë.
Tiranë, më 30.04.2019
48
Nr. 00 - 2019 - 286 i Vendimit ( 11 )
VENDIM

PADITËS: MESAPLIK 05 SH.P.K.
I PADITUR: ALUIZNI TIRANË

VIKTOR DOBRAJ
PERSON I TRETË: ALUIZNI DREJTORIA E PËRGJITHSHME
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të lejes së legalizimit nr. 69001, datë 25.02.2013
dhënë nga pala e paditur ALUIZNI në emër të palës së paditur Viktor Drobaj.
Baza ligjore: Kodi i Procedurave Administrative; Kodi i Procedurës Civile; Ligji nr.
49/2012; Ligji nr. 9482, datë 03.04.2006.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me Vendimin nr. 4415, datë

“- Rrëzimin e kërkesë – padisë.”.
“Prishjen e Vendimit nr. 4415, datë 24.07.2014 të Gjykatës Administrative të

Shkallës së Parë Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë,
por me tjetër trup gjykues.”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, z. Viktor

Drobaj, me datë 27.06.2016. Rekursi i është njoftuar palëve dhe nuk rezulton të ketë
- Disponimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin procedural dhe se

vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet duke lënë në fuqi vendimin e gjykatës së
shkallës së parë;
49
- Në këtë gjykim objekti i kërkimit të padisë është pavlefshmëria e lejes së legalizimit,
që rëndon potencialisht pozitën e rekursuesit të paditur, dhe jo të titullit të pronësisë
së personave që gjykata e apelit identifikon si persona të tretë të nevojshëm në
proces;
- Qëndrimi i gjykatës së shkallës së parë do të kishte qenë i njëjtë edhe sikurse
personat e tretë që kërkon në gjykim gjykata do të kishin marrë pjesë;
- Në dosje nuk ka asnjë dokument zyrtar, shkresë apo konkluzion ekspertimi që të
konkludojë se prona përkon me ndonjë rrugë apo projekt rrugor dhe se konkluzioni
për të thërritur Avokaturën e Shtetit është haptazi i pabazuar në prova dhe në ligj.

VËREN:
1. Padia është paraqitur në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë me

datë 26.02.2014.
2. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezultoi se me datë 04.05.2005 pala e paditur, z.
Viktor Drobaj ka vetëdeklaruar tek organet e ALUIZNI një sipërfaqe ndërtimore 228 m2
ndërtim dhe 265 m2 sipërfaqe trualli e zënë. Gjatë zhvillimit të procesit administrativ për të
verifikuar kërkesën e paditësit ka rezultuar se prona e kërkuar për t’u legalizuar është në
pronësi të z. I. M. Dhe znj. Sh. M. dhe se këto e kishin kontraktuar pronën në favor të
kreditorit Mesaplik sh.p.k. për llogari të një kontrata sipërmarrje.
3. Me datë 25.06.2010 prona e vetëdeklaruar nga pala e paditur është kualifikuar si
objekt i legalizueshëm. Me lejen e legalizimit nr. 69001, datë 25.02.2013 organi rajonal i
ALUIZNI ka miratuar legalizimin e objektit. Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurisë Tiranë
ka regjistruar pronën pasuri të paluajtshme të fituar dhe të legalizuar nga pala e paditur.
4. Me Vendimin nr. 17, datë 14.09.2007 Këshilli i Bashkisë Tiranë ka vendosur
miratimin e vijës kufizuese të vendbanimit informal Zona nr. 1. Gjithashtu ka rezultuar se në
Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë është regjistruar sipërfaqja e
truallit 1379 m2 në emër të z. I. M. Më tej Komuna Kashar në datë 03.09.2010 ka miratuar
studimin urbanistik të territorit nën juridiksion.
5. Me kontratën e sipërmarrjes datë 04.09.2010 z. I. M. dhe znj. Sh. M., me cilësinë e
pronarëve të truallit, kanë kontraktuar shoqërinë Mesaplik sh.p.k. Me Vendimin nr. 176, datë
19.09.2013 Komuna Kashar ka miratuar lejen zhvillimore për një godinë banimi dhe
shërbimesh prej 7–9 katesh, ku ndër të tjera përfshihej edhe prona e kontraktuar në kontratën
e sipërmarrjes. Pala paditëse nuk ka qenë dakord me vendimmarrjen e ALUIZNI dhe sakaq i
është drejtuar gjykatës.
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me Vendimin nr. 4415, datë
24.07.2014 ka vendosur: “- Rrëzimin e kërkesë – padisë.”.
7. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar apel pala paditëse. Në
apel është kërkuar ndryshimi i vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimi i padisë
sipas objektit.
vendosur: “Prishjen e Vendimit nr. 4415, datë 24.07.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues.”.
50
9. Gjykata e apelit ka arsyetuar se gjykata e shkallës së parë ka zhvilluar proces të
parregullt ligjor, duke pasjellë pavlefshmërinë e gjykimit në shkallë të parë dhe
pavlefshmërinë e vendimit të gjykatës për rrjedhojë dhe se vendimi duhet të prishet dhen
çështja duhet të kthehet për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë por me tjetër trup
gjykues. Gjykata e apelit ka vlerësuar se procesi gjyqësor duhet të zhvillohej në praninë edhe
të personave të tjerë që heqin të drejta dhe bartin detyrime nga ky proces gjyqësor. Gjykata e
apelit i është referuar sakaq nevojës që procesi gjyqësor do të duhej të zhvillohej nën praninë
e detyrueshme të pronarëve të truallit, konkretisht z. I. M. dhe Sh. M. Për të identifikuar
mënyrën e duhur ligjore se si gjykata e shkallës së parë duhet t’i kishte thërritur në proces
ato, gjykata e apelit ka arsyetuar se gjykata e shkallës së parë do të duhet t’i kishte thërritur
këto dy shtetas gjatë gjykimit me cilësinë e personave të tretë, sipas nenit 193 të Kodit të
Procedurës Civile. Gjykata e apelit ka vlerësuar se një pjesë e ndërtimit prek edhe një pjesë
të një segmenti rrugor dhe ka urdhëruar gjykatën e shkallës së parë të thërrasë në gjykim
edhe Avokaturën e Shtetit, sipas nenit 79/a të Kodit të Procedurës Civile.
10. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, z.
Viktor Drobaj, me datë 27.06.2016. Rekursi i është njoftuar palëve dhe nuk rezulton të
ketë kundërrekurs. Në rekurs është parashtruar se:
- Disponimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin procedural dhe se
vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet duke lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës
së parë;
- Në këtë gjykim objekti i kërkimit të padisë është pavlefshmëria e lejes së
legalizimit, që rëndon potencialisht pozitën e rekursuesit të paditur, dhe jo të titullit të
pronësisë së personave që gjykata e apelit identifikon si persona të tretë të nevojshëm në
proces;
- Qëndrimi i gjykatës së shkallës së parë do të kishte qenë i njëjtë edhe sikurse
personat e tretë që kërkon në gjykim gjykata do të kishin marrë pjesë;
- Në dosje nuk ka asnjë dokument zyrtar, shkresë apo konkluzion ekspertimi që të
konkludojë se prona përkon me ndonjë rrugë apo projekt rrugor dhe se konkluzioni për të
thërritur Avokaturën e Shtetit është haptazi i pabazuar në prova dhe në ligj.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji) konkludon se rekursi
i palës paditëse është i bazuar në ligj dhe se gjykata e apelit ka zbatuar keq ligjin procedural,
duke shkelur të drejtën e palës paditëse dhe të palëve të paditura për akses në gjykatë, pasi,
në kushtet kur nuk ka patur asnjë pengesë procedurale për gjykimin në themel të çështjes, ka
refuzuar të japë drejtësi, duke mos zgjidhur çështjen me vendim përfundimtar dhe meritor,
por duke prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe duke e kthyer çështjen për
rigjykim në atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues. Kolegji vlerëson se nga trupi gjykues nuk
kuptohen drejtë nenet 193 dhe 467 shkronja “d” e Kodit të Procedurës Civile dhe më tej nga
trupa gjyqësore nuk janë zbatuar drejtë këto norma, duke passjell cenimin e të drejtës së
ndërgjyqësve për proces të rregullt ligjor, në kuptim të nenit 6 të K.E.D.Nj. dhe nenit 42 të
Kushtetutës.
12. Kolegji sjell në vëmendje se në çdo rast, para vlerësimit dhe zbatimit të nenit 467
shkronja “d” të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me nenin 50 shkronja “ç” të Ligjit nr.
49/2012, gjykatës civile apo administrative i del për detyrë për të hulumtuar e më tej për të
konkluduar se çfarë marrëdhënie civile apo administrative ka ndërmjet subjekteve palë në
proces dhe nga ky konkluzion duhet të konkludohet për llojin e ndërgjyqësisë ndërmjet tyre.
Nëse konkluzioni mbi marrëdhënien materiale ndërmjet palëve është i gabuar atëherë edhe
konkluzioni procedural mbi llojin e ndërgjyqësisë do të jetë i tillë dhe kjo sjell për rrjedhojë
51
zbatimin e gabuar ndër të tjera edhe të nenit 467 të Kodit të Procedurës Civile dhe nenit 50
shkronja “ç” të Ligjit nr. 49/2012.
13. Ndërgjyqësia në procesin gjyqësor administrativ dhe civil mundet të jetë
ndërgjyqësi kryesore, e cila përbëhet nga rrethi i palëve në emër ose kundër të cilëve
zhvillohet procesi (shiko nenin 90 të Kodit të Procedurës Civile). Ndryshe këto ndërgjyqës
njihen si palët në kuptimin e ngushtë, pasi në mënyrë të drejtpërdrejt ato fitojnë apo
konfirmojnë të drejta dhe marrin përsipër detyrime nga vendimi gjyqësor përfundimtar. Këto
palë janë paditësi, i padituri, kundërpaditësi, kërkuesi në gjykimet gracioze, apo ndërhyrësi
kryesor. Duke qenë se procesi gjyqësor civil apo administrativ zhvillohet në emër apo kundër
tyre, në varësi nga pozita aktive apo pasive procedurale me të cilën janë legjitimuar
proceduralisht në proces, gjykata me vendim përfundimtar mundet t’i ngarkojë ato me
detyrime, mundet t’i akordojë atyre të drejta dhe mundet t’i ngarkojë ato me shpenzime
gjyqësore (shiko nenin 109 të Kodit të Procedurës Civile). Për më tepër vetëm palët në
kuptimin e ngushtë munden të disponojnë mbi objektin e mosmarrëveshjes (shiko nenin 195
të Kodit të Procedurës Civile), të thërrasin palë të tjera në gjykim, të thërrasin persona të
tretë në gjykim, të zgjidhin mosmarrëveshjen me pajtim apo të gëzojnë të drejtë apeli dhe
rekursi të pakushtëzuar, si ndaj vendimeve të ndërmjetme, jopërfundimtare apo
përfundimtare të gjykatës.
14. Nga ana tjetër procesi gjyqësor civil apo administrativ njeh edhe bashkësinë apo
kategorinë e ndërgjyqësve dytësor, të cilët kanë një pozitë procedurale të ndryshme nga
ndërgjyqësit kryesorë. Ato marrin pjesë në proces në kushte të caktuara (shiko nenin 191,
192 dhe 193 të Kodit të Procedurës Civile) dhe sipas skenarëve proceduralë të caktuara nga
ligji, parashikime të cilat kanë për qëllim të mundësojnë aksesin në gjykatë edhe për pesonat
që kanë interes mbi çështjen dhe mundësi reale dhe të drejtë për t’u dëgjuar para se të
gjykohen. Ndryshe nga ndërgjyqësit në kuptimin e ngushtë, ndërgjyqësit dytësor lidhen
indirekt nga produkti përfundimtar i procesit gjyqësor, nuk mundet të ngarkohen me
detyrime nga vendimi përfundimtar dhe nuk mundet të ngarkohen me shpenzime gjyqësore.
Ato gjithashtu nuk mundet të disponojnë mbi objektin e mosmarrëveshjes, nuk mundet të
zgjidhin çështjen me pajtim, nuk mundet të thërrasin ndërgjyqës të tjerë në gjykim dhe kanë
të drejtë të kushtëzuar apeli apo rekursi.
15. Nga ana tjetër, në nenin 162 të Kodit të Procedurës Civile vihen re dy kategori të
tjera të ndryshme të llojeve të ndërgjyqësisë: ndërgjyqësia e detyrueshme dhe ndërgjyqësia
fakultative. Në rastin e ndërgjyqësisë së detyrueshme palët, aktive apo pasive të procesit,
janë së bashku në njërën apo tjetrën pozitë, jo si pasojë e disponimit maksimal të padisë apo
parimit të disponibilitetit, por si pasojë e parashikimit të ligjit dhe natyrës juridike të
mosmarrëveshjes apo marrëdhënies juridike civile/administrative që ato kanë me njëra-
tjetrën. Në këto raste, nëse paditësi nuk ka thërritur të gjithë bashkëndërgjyqësit e nevojshëm
apo të detyrueshëm, padia është me të meta, pasi ai ka detyrimin ligjor të thërrasë si të
paditur këdo bashkëtitullar të së drejtës që ai pretendon të konfirmojë gjyqësisht (shiko për
analogji saktësimin e bërë nga ligjvënësi nenin 161 të ndryshuar të Kodit të Procedurës
Civile në vitin 2017).
16. Në këto raste disponibiliteti maksimal i padisë së paditësit kufizohet vetëm tek e
drejta e tij për të bërë të vlefshëm në emrin e tij procesin apo jo, apo thënë ndryshe për të
ngritur padi apo jo. Në këto raste rrethi i ndërgjyqësve përcaktohet jo nga vullneti i palës apo
nga vendimmarrja e gjykatës, por vetëm nga ligji dhe natyra juridike e marrëdhënies.
Gjykata në këto raste ngarkohet nga ligji që të zbatojë ligjin procedural në mënyrë që askush
të mos lejohet që në emrin e tij të bëjë të vlefshme të drejtat e dikujt tjetër (shiko nenin 95 të
Kodit të Procedurës Civile) dhe nga ana tjetër të mos lejojë që askush të gjykohet pa iu
52
dhënë mundësia për t’u dëgjuar (shiko nenin 33 dhe 42 të Kushtetutës. 13 Gjykata në këtë
ndërgjyqësi ka detyrë që të ndërmarrë masa ligjore dhe procedurale për të detyruar palën
paditëse që të konformojë vullnetin e thirrjes së palëve në gjyq me ligjin, duke perfeksionuar
sakaq kontradiktoritetin (shih nenin 161 shkronja “c” të Kodit të Procedurës Civile).
17. Nga ana tjetër, të gjitha marrëdhëniet e tjera që formohen ndërmjet
bashkëndërgjyqësve në procesin gjyqësor civil apo administrativ janë lloji i
bashkëndërgjyqësisë fakultative, ku rrethi i personave si bashkëpaditës apo bashkë të paditur
varet nga e drejta dhe fakulteti që ligji i njeh paditësit për të vendosur se kujt ia kundrejton
pretendimet në padi, apo thënë ndryshe është rrjedhojë dhe përditësi i parimit të
disponibilitetit maksimal të padisë. Këtu gjykata ka rol pasiv dhe për thërritjen e palëve
kryesore apo dytësore në proces iniciativën e kanë palët. Gjykata merr autoritet procedural
vetëm në verifikimin e plotësimit apo jo të kritereve ligjore të krijimit dhe shtimit të
ndërgjyqësisë dytësore fakultative.
18. Nisur nga ky regjim juridik procedural konkludohet se ndërgjyqësia dytësore,
apo thënë ndryshe personat e tretë, nuk mundet të jenë pjesë e ndërgjyqësisë së detyrueshme,
pasi në këtë kategori palësh bëhet fjalë vetëm për palët në kuptimin e ngushtë, me të gjitha
karakteristikat e treguara më lart. Ndërkohë mbetet që regjimi juridik i marrëdhënieve
procedurale që krijohen ndërmjet palëve dhe personave të tretë dhe gjykatës nga ana tjetër të
zgjidhen sipas regjimit juridik të ndërgjyqësisë fakultative.
19. Nga kjo analizë mundet të konkludohet natyrshëm se Neni 467 shkronja “d” i
Kodit të Procedurës Civile, që ka zbatuar Gjykata Administrative e Apelit, nuk ka lidhje me
mënyrën se si gjykata ka marrë apo nuk marrë vendimet e ndërmjetme për të formuar
ndërgjyqësinë dytësore, por vetëm dhe ekskluzivisht me ndërgjyqësinë kryesore dhe të
detyrueshme. Kjo është logjika procedurale dhe mënyra se si duhet të kuptohet fillimisht dhe
më tej se si duhet të zbatohet neni 467 shkronja “d” e Kodit të Procedurës Civile nga gjykatat
me juridiksion rishikues (shiko për analogji edhe saktësimin e bërë në ndryshimet e vitit
2017 në shkronjën “d” të nenit 467 të Kodit të Procedurës Civile).
20. Kjo do të thotë se gjykata me juridiksion rishikues mundet të prishë një vendim
të një gjykate më të ulët vetëm kur nga ajo është lejuar të zhvillohet gjykimi pa respektuar
ligjin dhe natyrën e marrëdhënies juridike objekt gjykimi, e cila e krijon ndërgjyqësinë
kryesore të detyrueshme. Për të gjitha rastet e tjera neni 467 “d” i Kodit të Procedurës Civile
është i pazbatueshëm. Vetëm kjo parregullsi dhe paligjshmëri është shkak i jashtëm
pavlefshmërie gjykimi dhe njëkohësisht edhe i akteve procedurale, që është e aftë të nulizojë
të gjithë gjykimin në atë shkallë ku është lejuar të ndodhë kjo shkelje (shiko nenin 119, 120
dhe 121 të Kodit të Procedurës Civile).
21. Për të ardhur tek zgjidhja e çështjes konkrete Kolegji konstaton se objekti i
padisë së shoqërisë së ndërtimit është pavlefshmëria e aktit administrativ që përbën titull
pronësie i palës së pasditur, z. Viktor Drobaj, i nxjerrë nga i padituri tjetër, ALUIZNI.
Legjitimiteti aktiv i palës paditëse, sikurse ka arsyetuar shkalla e parë dhe ka pranuar edhe
shkalla e dytë e gjykimit, lidhet me faktin se shoqëria e ndërtimit ka kontraktuar me
subjektet pronare të truallit, konkretisht z. I. M. dhe znj. SH. M., që - sipas lejes së ndërtimit
të miratuar nga organet kompetente – të ndërtojë në këtë truall një objekt shumëkatësh. Kjo
ekspoze e fakteve kryesore të çështjes do të thotë se shoqëria paditëse është e lidhur me
shtetasit z. I. M. dhe znj. Sh. M. në një marrëdhënie juridike civile pikërisht mbi pronën
titullin e pronësisë së krijuar administrativisht së të cilit në këtë gjykim kërkon ta nulizojë
pala paditëse kundrejt të paditurit, z. Viktor Drobaj. Kjo do të thotë se pala paditëse pikërisht
për shkak të kësaj marrëdhënie juridike civile paraekzistuese në raport me procesin e ka të
13
Shiko për më tepër edhe nenin 161 të ndryshuar të Kodit të Procedurës Civile, që hyn në fuqi në
datë 05.11.2017.
53
përbashkët çështjen me personat fizik që Gjykata Administrative e Apelit ka konkluduar që
duhet të thërriteshin kryesisht nga gjykata sipas nenit 193 të Kodit të Procedurës Civile.
22. Çështja që shtrohet për zgjidhje në këtë pike të arsyetimit është: nëse, sipas nenit
191 të Kodit të Procedurës Civile, personi i tretë nuk kërkon të realizojë ndërhyrjen
vullnetare duke i u bashkëlidhur njërës prej palëve në proces dhe nëse pala nuk kërkon që një
subjekt jashtë procesit t’i bashkohet asaj me cilësinë e personit të tretë, sipas nenit 192 të
Kodit të Procedurës Civile (litis denuntatio) , a mundet këtë ometim të të drejtave
procedurale dhe materiale të ndërgjyqësve ta kompelentojë dhe ta kryejë gjykata kryesisht
sipas nenit 193 të Kodit të Procedurës Civile?
23. Kolegji konkludon se përgjigja ligjore e çështjes së ngritur më lart është jo,
gjykata nuk mundet të kryejë aktivitetet procedurale që ligji i a ka njohur sit ë drejta
procedurale dhe materiale ndërgjyqësve. Kolegji vlerëson se çdo çështje që ligji e rregullon
sipas parimit të disponibilitetit gjykata është e detyruar të qëndrojë pasive dhe vetëm të
garantojë që zgjidhja e kërkesave të ndërgjyqësve të bëhet sipas ligjit. Nga ana tjetër, të
gjitha çështjet që rregullohen sipas parimit të oficialitetit gjykata ka për detyrë të garantojë
dhe të ushtrojë edhe kryesisht rolin e saj për zbatimin e ligjit.
24. Në këtë kuptim Kolegji vlerëson se bashkëndërgjyqësia fakultative rregullohet
sipas parimit të disponibilitetit dhe se palët janë të lira të kundrejtojnë pretendimet e tyre tek
të tretët sipas asaj që ato vlerësojnë të nevojshme për mbrojtjen e interesave të tyre. Për
rrjedhojë edhe ushtrimi i të drejtave për të thërritur personin me të cilin pala e ka të
përbashkët çështjen apo personin ndaj të cilit do të kërkojë garanci apo shpërblim – apo edhe
e drejta e personit jashtë procesit që për të njëjtat arsye të kërkojë bashkimin me njërën nga
palët në proces si person i tretë – janë çështje procedurale të disponimit të të drejtave të
palëve dhe si të tilla rregullohen sipas parimit të disponibilitetit.
26. Nga ana tjetër Kolegji vlerëson se bashkëndërgjyqësia e detyrueshme dhe
perfeksionimi i kontradiktortetit në gjykim është çështje që rregullohet sipas parimit të
oficialitetit, ku palët kanë të drejtën e ushtrimit të padisë por gjykata duhet të kujdeset
kryesisht që askush të mos gjykohet para se të dëgjohet dhe të mbrohet, pasi vendimi
përfundimtar për nga natyra e marrëdhënies juridike do t’i shtrijë efektet mbi të gjithë
titullarët e të drejtave apo detyrimeve.
27. Më tej Kolegji vlerëson se qëndrimi që Gjykata Administrative e Apelit ka
mbajtur mbi zbatimin e nenit 193 dhe nenit 467 shkronja “d” të Kodit të Procedurës Civile
është kontradiktor dhe i papranueshëm. Gjykata e apelit konkludon se palët e pathërritura në
gjykim, porositës dhe shkëmbyes në kontratën e sipërmarrjes, me palën paditëse lidhen sipas
llojit të bashkëndëgjyqësisë së detyrueshme, pasi konkludon se duhet të ishte thërritur
detyrimisht në gjykim sepse e ka të përbashkët çështjen me paditësin dhe se tërheq interesa të
drejtpërdrejta nga gjykimi. Nga ana tjetër Gjykata Administrative e Apelit zgjidh çështjen
duke i lënë detyrë gjykatës së shkallës së parë që të thërrasë dy personat fizik ndërgjyqës të
detyrueshëm të munguar në proces me pozitën procedurale të personit të tretë, në zbatim të
nenit 193 të Kodit të Procedurës Civile. Kolegji vlerëson se kjo është e papranueshme, pasi
apriori passjell lejimin e cenimit të barazisë së armëve në proces ndërmjet palëve dhe në të
njëjtën kohë shkakton cenimin e së drejtës së personit të tretë për proces të rregullt ligjor.
28. Sipas mënyrës që gjykata e apelit lë detyrë për t’u ndjekur dhe zbatuar në
rigjykim, del se personi i tretë në rigjykim nuk do të ketë mundësi të zgjidhë çështjen me
pajtim, të disponojë mbi objektin e mosmarrëveshjes apo të thërrasë persona të tretë dhe do
të ketë të drejtë të kushtëzuar apeli apo rekursi ndaj vendimeve të ndërmjetme,
jopërfundimtare apo përfundimtare të gjykatës. Kjo do të shkaktonte një parregullsi të rëndë
procedurale, pasi gjykata do të impononte mbajtjen e një pozite procedurale ndjeshëm më të
disfavorshme se sa palët kryesore në proces. Ndaj vendimi i gjykatës së apelit është marrë i
tillë sepse dispozitat e zbatuara nuk janë kuptuar dhe për rrjedhojë janë zbatuar gabim.
54
29. Kolegji vlerëson se nuk mundet të shkaktojë nulitetin e gjykimit apo e të gjithë
akteve procedurale, në zbatim të drejtë të shkronjës “d” të nenit 467 të Kodit të Procedurës
Civile, moszbatimi, qoftë edhe i gabuar, i nenit 193 të Kodit të Procedurës Civile nga ana e
gjykatës së shkallës së parë, apo thënë ndryshe mosthërritja me cilësinë e personit të tretë të
një subjekti që ka interes mbi zhvillimin e gjykimit (suo moto nga ana e gjykatës). Nuk ka
asnjë argument që të passjell vërtetimin e një shkelje të aksesit në gjykatë të këtyre
subjekteve, në kushtet kur vendimi gjyqësor nuk do të jetë i detyrueshëm për to dhe nuk do
të veprojë as direkt apo as indirekt. Normat ligjore parashikojnë mundësi për secilin prej
këtyre ndërgjyqësve potencial për të iniciuar në emër të tyre një proces gjyqësor, qoftë edhe
kundër palëve të procesit të mëparshëm dhe për të drejta që lidhen me atë të drejtë që u
kontestua në procesin e mëparshëm.
30. Nga ana tjetër Kolegji vlerëson se konkluzioni i Gjykatës Administrative të
Apelit për mosrespektimin nga ana e gjykatës së shkallës së parë i nenit 79/a të Kodit të
Procedurës Civile është i pabazuar në ligj dhe në provat e administruara në fashikull.
Gjykatat kanë detyrimin që të bazojnë vendimet e tyre vetëm në provat që kanë të
administruara në fashikull gjatë gjykimit dhe të kufizohen ekskluzivisht në zgjidhjen e
konfliktit gjyqësor sipas objektit të mosmarrëveshjes së përcaktuar nga palët. Nga aktet e
fashikullit nuk ka asnjë të dhënë që nga zgjidhja e kësaj mosmarrëveshje shteti mundet të
rëndohet me detyrime dhe për rrjedhojë nuk mundet të konkludohet se gjykata e shkallës së
pare nuk ka respektuar nenin 79/a të Kodit të Procedurës Civile.
31. Për gjithçka u arsyetua më lart, Kolegji konkludon se Gjykata Administrative e
Apelit duhet të marrë çështjen në shqyrtim dhe të zgjidhë mosmarrëveshjen në themel dhe se
për rrjedhojë Kolegji duhet të vendosë prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e
çështjes në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit, por me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI:
Prishjen e Vendimit nr. 1212, datë 18.05.2016 të Gjykatës së Apelit Administrativ
dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim nëno atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 30.04.2019
55
Nr. 31003-01043-00-2016 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2019-315 i Vendimit (12)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

në Tiranë, sot më datë 30.04.2019, mori në shqyrtim çështjen administrative që i përket:
PADITËS: SINDIKATA E PAVARUR E

USHQIMIT.
E PADITUR: ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT

TË PASURIVE TË PALUAJTSHME.
PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË

PASURIVE TË PALUAJTSHME MALËSI E
MADHE.
OBJEKTI:
Anulim i urdhrit nr. 4628/10 prot, datë 21.12.2011, i Kryeregjistruesit të Zyrës
Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme.
Detyrimin e ZVRPP Malësi e Madhe të regjistrojë kontratën e dhurimit nr. 2586/1037,
datë 15.05.1997 lidhur ndërmjet BSPSH, me cilësinë e dhuruesit dhe S.P.U,
të përfaqësuar nga Maksim Mebelli në cilësinë e pranuesit të dhurimit të objektit
“Shtëpia e Pushimit Razëm” (komplet).
BAZA LIGJORE: Nenet 32/a, 324, 327, 328, 331/3 të Kodit të Procedurës Civile; neni
115/b dhe 118/2 të Kodit të Procedurave Administrative; neni 38 i ligjit nr. 7843, datë
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar, pika 2,5, germa “dh” e
Udhëzimit nr. 1, datë 31.01.2007, të KM; ligji nr. 8340, datë 06.05.1998.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 6979, datë 20.06.2013, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë.
Anulimin e aktit administrativ, Urdhrit nr. 4625/10 (1021), datë 21.12.2011,
të Kryeregjistruesit të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme.
Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Malësi
e Madhe të regjistrojë kontratën e dhurimit nr. 2586/1037, datë 15.05.1997, të
lidhur ndërmjet B.S.P.SH, me cilësinë e dhuruesit dhe S.P.U, të përfaqësuar
56
nga Maksim Mebelli, në cilësinë e pranuesit të dhurimit, të objektit “Shtëpia e
Pushimit Razëm” (komplet).
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 2761, datë 20.06.2014, ka vendosur:

Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë, për gjykimin e
çështjes me nr. 4996/2286 Regj. Themeltar, datë 21.10.2013, dhe dërgimin e
kateve gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të Apelit.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr. 395, datë 03.03.2016, ka

vendosur:
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr. 6979, datë
20.06.2013, dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative
të Shkallës së Parë Tiranë.
Kundër vendimit nr. 395, datë 03.03.2016, të Gjykatës Administrative të Apelit, ka

paraqitur rekurs pala paditëse, e cila ka kërkuar prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të
vendimit nr. 6979, datë 20.06.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar
këto shkaqe:
- Gjykata Administrative e Apelit ka gabuar duke interpretuar keq nenin 193 të Kodit
të Procedurës Civile, sepse në këtë padi konflikti ka natyrë administrative dhe nuk
jemi përpara një çështjeje ku kërkohet të përcaktohen të drejtat e pronësisë.
- Gjykata Administrative e Apelit orienton në mënyrë të gabuar që të thirren personat
e tretë në gjykim, pasi në këtë situatë gjykimi do të merrte natyrë civile.
- Gjykata Administrative e Apelit duhet ta kishte shqyrtuar çështjen në themel, duke
shfuqizuar urdhrin e Kryeregjistruesit dhe të kishte detyruar ZVRPP Mallakastër të
regjistronte sendin.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe si e shqyrtoi çështjen në tërësi, në
dhomë këshillimi, pa pjesëmarrjen e palëve;
VËREN
Në bazë të vërtetimit të pronësisë nr. 897, datë 21.04.1994, Bashkimi i Sindikatave të
Pavarura ka pasur në pronësi të tij tre godina, objekti “Shtëpia e Pushimit Razëm”. Këtë
pasuri pala paditëse pretendon se e ka fituar në bazë të kontratës së dhurimit nr. 2586 rep, nr.
1037 kol, datë 15.05.1997, të lidhur ndërmjet Bashkimit të Sindikatave të Pavarura të
Shqipërisë, me cilësinë e dhuruesit, dhe Sindikatës së Pavarur të Ushqimit, me cilësinë e
pranuesit të dhurimit.
Këtë pronë pala paditëse ka kërkuar ta regjistrojë në Zyrën Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Malësi e Madhe. Mbas kërkesave të vazhdueshme të bëra pranë
ZVRPP Malësi e Madhe për të regjistruar këtë kontratë dhurimi dhe mosmarrjes së asnjë
përgjigje, paditësi me kërkesë formale i është drejtuar Zyrës Qendrore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme për të zgjidhur situatën e krijuar nga ana e ZVRPP Malësi e Madhe
për regjistrimin e kësaj kontrate dhurimi.
Në datën 27.12.2011 paditësi është njohur me shkresën nr. 1163 prot, datë
26.12.2011, të ZQRPP, me anë të së cilës i komunikohej “Urdhër Refuzimi” me nr. 4625/10
57
(1021), datë 21.12.2011. Në këtë urdhër refuzimi arsyetohet se mungonte dokumentacioni i
plotë i origjinës së pronësisë në favor të BSPSH.
Duke mos qenë dakord me mosveprimin administrativ të ZVRPP Malësi e Madhe
dhe Urdhrin nr. 4625/10 (1021), datë 21.12.2011, të ZQRPP, pala paditëse i është drejtuar
me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
vendosur: “1. Pranimin e kërkesëpadisë; 2. Anulimin e aktit administrativ, Urdhrit nr.
4625/10 (1021), datë 21.12.2011, të Kryeregjistruesit të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme; 3. Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Malësi e Madhe të regjistrojë kontratën e dhurimit nr. 2586/1037, datë
15.05.1997, të lidhur ndërmjet B.S.P.SH, me cilësinë e dhuruesit dhe S.P.U, të përfaqësuar
nga Maksim Mebelli, në cilësinë e pranuesit të dhurimit, të objektit “Shtëpia e Pushimit
Razëm” (komplet); 4. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit.”.
Kundër vendimit nr. 6979, datë 20.06.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
ka paraqitur ankim Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Tiranë, si dhe Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, të cilat kanë kërkuar ndryshimin e këtij vendimi dhe
rrëzimin e padisë, si të pabazuar në prova dhe në ligj.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 2761, datë 20.06.2014, ka vendosur: “Të
shpallë moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë, për gjykimin e çështjes me nr.
4996/2286 Regj. Themeltar, datë 21.10.2013, dhe dërgimin e kateve gjykatës kompetente,
Gjykatës Administrative të Apelit.”.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr. 395, datë 03.03.2016, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr. 6979, datë 20.06.2013, dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.”.
Në marrjen e këtij vendimi kjo gjykatë ka arsyetuar se në gjykimin e çështjes në apel u
vendos përsëritja pjesërisht e hetimit gjyqësor, duke caktuar një ekspert topograf. Nga akti i
tij i ekspertimit rezultoi se prona që kërkon të regjistrojë pala paditëse krijon në mjaft pjesë
mbivendosje me prona të regjistruara më parë. Në këto rrethana, gjykata e shkallës së parë
duhet të kishte thirrur, sipas nenit 193 të Kodit të Procedurës Civile, me cilësinë e subjektit
të interesuar këta persona pasi vendimi i gjykatës sjell pasoja për ta.
Kundër vendimit nr. 395, datë 03.03.2016, të Gjykatës Administrative të Apelit, ka
paraqitur rekurs pala paditëse, e cila ka kërkuar prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të
vendimit nr. 6979, datë 20.06.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar
shkaqet e prezantuara ne pjesën hyrëse të këtij vendimi.
VLERËSIMI I KOLEGJIT ADMINISTRATIV TË GJYKATËS SË LARTË

Rekursi i paraqitur nga pala paditëse kundër vendimit nr. 395, datë 03.03.2016, të
Gjykatës Administrative të Apelit, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 58 të
ligjit nr. 49/2012 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, të cilat do ta bënin të cenueshëm këtë vendim.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr. 395, datë 03.03.2016,
i Gjykatës Administrative të Apelit, janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit. Për këtë shkak,
ky vendim do të prishet dhe çështja do të kthehet për rishqyrtim pranë kësaj gjykate me tjetër
trup gjykues.
Nga përmbajtja e vendimit nr. 395, datë 03.03.2016, të Gjykatës Administrative të
Apelit, në lidhje me faktet e çështjes, rezulton se pala paditëse ka kërkaur regjistrimin e
pronës që pretendon se e ka fituar nëpërmjet kontratës së dhurimit, pranë Zyrës Qendrore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Malësi e Madhe. Pas refuzimit të kësaj të fundit për
shkak të problemeve me dokumentacionin dhe marrjes së një përgjigje negative edhe në
58
Zyrën Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, pala paditëse i është drejtuar me
padi gjykatës.
Gjykata e shkallës së parë, pasi e ka gjykuar çështjen në themel, ka vendosur
pranimin e padisë. Mbi ankimin e palës së paditur dhe Avokaturës së Shtetit, Gjykata
Administrative e Apelit ka prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e ka kthyer
çështjen për rigjykim, me argumentin se nuk ishte ndërtuar drejt ndërgjyqësia, pasi në
gjykim duhet të thirreshin pronarët e pronave me te cilët prona e paditësit krijonte
mbivendosje.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata Administrative e Apelit
ka bërë një interpretim të gabuar të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile lidhur me
formimin e ndërgjyqësisë dhe pasojat që ajo sjell në raport me vendimin gjyqësor të një
shkalle më të ulët. Gjykata Administrative e Apelit nuk ka kuptuar drejt natyrën e
ndërgjyqësisë si një institut i të drejtës procedurale civile.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë thekson se formimi i drejtë i ndërgjyqësisë
përbën një nga elementët bazë për zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor. Gjykata duhet të
marrë të gjitha masat që në proces të thirren personat që heqin të drejta nga vendimmarrja e
saj. Megjithatë, jo në çdo rast, mos thirrja e një subjekti që ka interes në çështje shkakton
proces të parregullt ligjor, me pasojë prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim.
Në rastin e subjekteve të interesuar, sikurse kemi të bëjmë me çështjen në gjykim,
thirrja e të cilëve është në disponibilitetin dhe çmimin e gjykatës, ometimi i kësaj të fundit
për ta kryer këtë veprim procedural nuk shkakton zhvillimin e një procesi të parregullt
gjyqësor. Ky subjekt, në çdo rast mund t’i mbrojë të drejtat e tij në një gjykim tjetër, duke u
paraqitur qoftë në rolin e paditësit qoftë në atë të të paditurit. Për më tepër, vendimi i
rrjedhur nga një proces gjyqësor ku ai nuk ka qenë pjesëmarrës nuk do të ketë efekt ndaj
këtij subjekti, pasi nuk plotësohen të tre elementët e gjësë së gjykuar (res judicata), duke
qenë se mungon identiteti i palëve.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se pozita procedurale e palëve nuk
është plotësisht e barabartë me atë të pjesëmarrësve të tjerë në proces, duke qenë se këtyre të
fundit u mungon e drejta e disponimit mbi objektin e padisë. Është për këtë shkak që
pretendimet, të cilat pjesëmarrësit (personat e tretë) nuk mund t’i ngrenë në një proces të
zhvilluar ndërmjet dy palëve ndërgjyqëse, nuk përbëjnë gjë të gjykuar. Në këto kushte,
ndryshe nga palët ndërgjyëse, ata e kanë të gjithë mundësinë që pretendimet dhe kërkimet e
tyre t’i ngrenë në një gjykim tjetër, duke mos pasur asnjë efekt vendimi i procesit në të cilin
ata nuk kanë marrë pjesë.
E ndryshme është situata e palëve ndërgjyqëse, sidomos kur bëhet fjalë për
ndërgjyqësinë e detyrueshme pasive. Në këtë rast, nuk mund të ekzistojnë procese paralele
apo të ndryshme për secilin nga të paditurit, për sa kohë që baza faktike dhe juridike e padisë
është e njëjtë por edhe të drejtat e tyre burojnë nga i njëjti objekt dhe e njëjta e drejtë (p.sh.
bashkëpronësia). Në një situatë të tillë mund të krijoheshin vendime kontradiktore për të
njëjtin objekt, shkak ligjor dhe ndërmjet të njëjtave palë në kuptimin juridik.
Në këtë logjikë kanë shkuar edhe ndryshimet e fundit të Kodit të Procedurës Civile
me ligjin nr. 38/2017, datë 30.3.2017, duke ndryshuar shkronjën “ç”, të nenit 467 të këtij
Kodi, në lidhje me rastet e prishjes së vendimit të shkallës së parë dhe kthimit të çështjes për
rishqyrtim, për shkak të mos formimit të drejtë të ndërgjyqësish. Tashmë vendimi i shkallës
së parë prishet dhe çështja kthehet për rishqyrtim vetëm në rastin kur kemi të bëjmë me
ndërgjyqësinë kryesore të detyrueshme (paditës dhe i paditur). Në këtë pikë, ligji ka
reflektuar standardin doktrinal dhe jurisprudencial (shih vendimin nr. 124, datë 03.07.2018,
të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë).
59
Duke u nisur pikërisht nga kuptimi i gabuar i institutit procedural të ndërgjyqësisë
ligjvënësi tashmë ka përcaktuar si urdhërim ligjor atë që rridhte nga interpretimi korrekt i
kësaj dispozite të pandryshuar.
Në këtë kontekst, nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në
arsyetimin e mësipërm, arrihet në përfundimin se prishja e vendimit të shkallës së parë dhe
kthimi i çështjes për rishqyrtim mund të bëhet vetëm në rastet kur kjo gjykatë nuk ka
respektuar dispozitat lidhur me ndërgjyqësinë e detyrueshme.
Nga ana tjetër, siç me të drejtë ka parashtruar në rekurs pala paditëse çështja është e
natyrës administrative dhe shkaku i refuzimit të regjistrimit të pronës lidhet me problemet e
dokumentacionit dhe jo me mbivendosjet. Thirrja si persona të tretë e pronarëve të pronave
me të cilat krijon mbivendosje pasuria e palës paditëse nuk do të sillte ndonjë ndryshim në
fatin e çështjes për sa kohë çështja nuk ka të bëjë me kundërshtimin e titujve të pronësisë.
Thirrja e personit të tretë sipas nenit 193 të Kodit të Procedurës Civile bëhet kur nga vendimi
vijnë pasoja të tërthorta për këtë palë dhe jo pasoja thelbësore, sikurse është cenimi i të
drejtës së pronësisë.
Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit do të duhet ta shqyrtojë çështjen në
themel, duke u mbështetur në shkakun ligjor të padisë, që ka të bëjë me të drejtën subjektive
të paditësit për të regjistruar pronën e tij, të cilës i kundërvihet fakti i paligjshëm i palës së
paditur dhe personit të tretë, të cilët i kanë refuzuar regjistrimin. Pra, meritat e çështjes duhet
të vlerësohen në raport me veprimtarinë administrative të palës së paditur dhe personit të
tretë.
Në të njëjtën kohë, Gjykata Administrative e Apelit çështjen e ndërgjyqësisë duhet ta
shohë në raport me pozitën procedurale të personit të tretë, Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Malësi e Madhe, nisur nga fakti se pala paditëse, në objektin e
padisë, ka kërkuar detyrimin e saj që të kryejë një veprim administrativ.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 63, shkronja “c”, të Ligjit
nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 395, datë 03.03.2016, të Gjykatës Administrative të Apelit
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në atë gjykatë, me tjetër trupë gjykuese.
Tiranë, më 30.04.2019
60
MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ, në dhomën e
këshillimit, në kuadër të shqyrtimit të pranueshmërisë sipas ligjit të shkaqeve të ngritura në
rekurs, nuk duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit nr. 395 datë 03.03.2016 të Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në atë Gjykatë, por
duhet vetëm të dispononte shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore me praninë e palëve,
për motivin e përcaktuar në shkronjën “c” të nenit 62 të ligjit nr. 49/2012.
Si gjyqtar në pakicë, në parim, kam qëndrim të ndryshëm nga shumica e Kolegjit

Administrativ për mënyrën e disponimit pas shqyrtimit të çështjes në dhomë këshillimi nisur
nga përcaktimet kushtetuese dhe ligjore mbi natyrën e gjykimit dhe mënyrën e disponimit
nga Gjykata e Lartë, në dhomë këshillimi dhe në seancë gjyqësore.
Nisur nga interpretimi dhe zbatimi i dispozitave kushtetuese dhe atyre procedurale të
gjykimit, kam mendimin se, me hyrjen në fuqi të ligjit nr. 39/2017 “Për disa shtesa dhe
ndryshime në ligjin nr. 49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë nuk e ka më kompetencën për të disponuar në dhomë këshillimin me
vendim të ndryshëm nga ai i mospranimit të rekursit apo shqyrtimit të çështjes në seancë
gjyqësore, madje mënyra e disponimit të këtij Kolegji ka ndryshuar edhe për sa i përket
vendimmarrjes së tij në seancë gjyqësore. Kështu, në nenin 58 parashikohet se:
“Neni 58 Shkaqet për rekurs

Vendimet e shpallura nga Gjykata Administrative e Apelit në rastet që parashikohen në këtë
ligj, mund të ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë:
a) për zbatim të gabuar të ligjit material ose procedural, të një rëndësie themelore për
njehsimin, sigurinë dhe/ose zhvillimin e praktikës gjyqësore;
b) kur vendimi i ankimuar është i ndryshëm nga praktika e Kolegjit Administrativ ose e
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë;
c) ka shkelje të rënda të normave procedurale, me pasojë pavlefshmërinë e vendimit ose të
procedurës së gjykimit.”.
Ndërsa, në nenin e ri 60/1 dhe 62 të ligjit nr. 49/2012, pas shtesave dhe ndryshimeve
me ligjin nr. 39/2017, përcaktohet se Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mund të
disponojë në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore vetëm në këto mënyra:
“Neni 60/1
Gjykata vendos në dhomë këshillimi mospranimin e rekursit, në rastet kur është bërë për
shkaqe të ndryshme nga ato që parashikon neni 58 i këtij ligji.
Neni 62 Gjykimi në seancë gjyqësore

1. Gjykata, në dhomë këshillimi, vendos shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore me
praninë e palëve në rast se:
a) rekursi është paraqitur ndaj një vendimi të apelit administrativ, lidhur me gjykimin e aktit
nënligjor normativ;
b) konstaton se vendimi i apelit administrativ është i ndryshëm nga praktika e kolegjit
administrativ ose edhe e kolegjeve të bashkuara të Gjykatës së Lartë;
61
c) vlerësohet e nevojshme nga kolegji administrativ thirrja dhe dëgjimi i palëve për shkak të
problematikës ose kompleksitetit të çështjes.
2. Vendimi i mësipërm, data dhe ora e seancës gjyqësore u njoftohen palëve nga sekretaria
gjyqësore, të paktën 15 ditë para datës së zhvillimit të seancës gjyqësore. »
Me përmbajtjen e mëparshme të dispozitës së nenit 63, jo vetëm në seancë gjyqësore

por madje edhe në dhomën e këshillimit, Kolegji Administrativ mund të dispononte :
“Neni 63 Vendimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrton çështjen në dhomë këshillimi ose
seancë gjyqësore, vendos:
“a) mospranimin e rekursit, në rastet kur është bërë për shkaqe të ndryshme nga ato
që parashikon neni 58 i këtij ligji;
b) prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës administrative të shkallës së parë;
c) prishjen e vendimit të apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit me tjetër trup gjykues;
ç) prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të çështjes;
d) prishjen e vendimeve të Gjykatës Administrative të Apelit dhe të gjykatës administrative të
shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në shkallë të parë me tjetër trup
gjykues;
dh) ndryshimin e vendimeve të shkallës së parë dhe të apelit;
e) lënien në fuqi të vendimit të apelit. »
Pra, në ndryshim nga përcaktimet e mëparshme, Kolegji Administrativ jo vetëm që

nuk ka më kompetencë të disponojë në dhomë këshillimi në mënyrë tjetër veçse për kalimin
e çështjen në seancë apo për mospranim rekursi, por gjithashtu nuk ka më kompetencë për të
disponuar, në seancë gjyqësore, prishjen e vendimeve të gjykatës së apelit dhe atij të shkallës
së parë duke e dërguar për rishqyrtim në gjykatën administrative të shkallës së parë, si edhe
kompetencën për të ndryshuar vendimet e gjykatës administrative të shkallës së parë dhe
gjykatës administrative të apelit duke disponuar vetë për pranimin a rrëzimin, tërësisht a
pjesërisht, të padisë.
Përsa i përket heqjes apo ndryshimit të kompetencës dhe mënyrës së disponimit në

dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore, kam mendimin se nuk kemi të bëjmë me një
ndryshim të zakonshëm të mënyrës së procedimit dhe të disponimit të Gjykatës së Lartë kur
ajo shqyrton mosmarrëveshjet administrative, por me një ndryshim të posaçëm, të cilin
ligjvënësi e ka votuar për të pajtuar natyrën e gjykimit administrativ në Gjykatën e Lartë me
rolin dhe misionin që kësaj gjykate i ka përcaktuar Kushtetuta pas ndryshimeve thelbësore të
bëra me ligjin kushtetues nr. 76/2016.
Në formulimin e mëparshëm të nenit 141 të Kushtetutës përcaktohej se:
“1.Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar kur
gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të Këshillit të
Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës
Kushtetuese.
2. Për njësimin ose ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë ka të drejtë të
tërheqë për shqyrtim në kolegjet e bashkuara çështje të caktuara gjyqësore.”.
62
Ndërsa, në përmbajtjen aktuale të nenit 141 të Kushtetutës parashikohet se:
“1. Gjykata e Lartë shqyrton çështje lidhur me kuptimin dhe zbatimin e ligjit për të
siguruar njësimin ose zhvillimin e praktikës gjyqësore, sipas ligjit.”.
2. Për ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë tërheq për shqyrtim në Kolegjet e
Bashkuara çështje të caktuara gjyqësore të vendosura nga kolegjet, sipas ligjit.”.
Ndryshimet që ka pësuar neni 141 i Kushtetutës janë thelbësore, jo vetëm duke i

hequr Gjykatës së Lartë kompetencat e natyrës së juridiksionit fillestar, por edhe duke e
ngushtuar funksionin e saj të zakonshëm në atë të një gjykate ligji, klasike kasacioni, për të
mos pasur më funksionin e një gjykate ligji (e jo vetëm) me juridiksion të gjerë rishikues.
Madje, ligjvënësi, sipas interpretimit që vetë i ka bërë Kushtetutës, me ligjin nr. 39/2017 ka
shprehur vullnetin që Gjykata jonë e Lartë të ketë kompetenca edhe më të ngushtuara se
gjykatat klasike të tipit kasacionist në disa shtete të tjera, duke i hequr kompetencën e
ndryshimit të vendimeve të shkallës së parë dhe të apelit për të disponuar vetë për zgjidhjen e
çështjes.
Ky ndryshim thelbësor dhe aspak i zakonshëm në kompetencën e gjykimit dhe

mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të Gjykatës së Lartë, si në dhomë këshillimi
ashtu edhe në seancë gjyqësore, nuk është thjesht një zhvillim apo amendim normal i ligjit
procedural, lidhur me të cilin gjykatat administrative, pra kolegji administrativ i Gjykatës së
Lartë, mund të ketë hapësirë për të interpretuar dhe gjykuar se ka ende kompetencën për të
disponuar si më parë për të gjitha çështjet administrative që ishin dhe janë në gjykim pranë
Gjykatës së Lartë ditën e hyrjes në fuqi të ligjit nr. 39/2017. Kjo për motivin e thjeshtë se
kemi të bëjmë me ndryshimin thelbësor të natyrës së gjykimit dhe mënyrës së disponimit të
Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi dhe seancë gjyqësore, në interpretim dhe zbatim të
dispozitës së re kushtetuese.
Për rrjedhojë, veçanërisht lidhur me mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të

Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore, nuk gjen zbatim dispozita
kalimtare e nenit 11 të ligjit nr. 39/2017 ku parashikohet se: “Çështjet aktualisht në gjykim
në Gjykatën e Lartë do të vazhdojnë të gjykohen sipas ligjit në fuqi, përpara hyrjes në fuqi të
këtij ligji.”.
Për sa arsyetoj më sipër, natyra dhe objekti i gjykimit, si edhe natyra e disponimit
nga Gjykata e Lartë, nuk janë aspekte thjesht të një ndryshimi të tyre me ligj për të
përmirësuar apo riparuar ndonjë problematikë a synim të caktuar të ardhur nga zbatimi i
ligjit të mëparshëm dhe nevoja e zakonshme e miradministrimit të drejtësisë. Përkundrazi,
kam mendimin se kemi të bëjmë me një ndryshim të ligjit procedural që rrjedh drejtpërdrejt
nga ndryshimi i vetë Kushtetutës pikërisht mbi natyrën e çështjeve që shqyrton, objektin e
gjykimit dhe mënyrën se si mund të disponojë kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë. Si e
tillë, si një rregullim që reflekton normën e re kushtetuese dhe interpretimin e saj, kam
qëndrimin se dispozita kalimtare e nenit 11 të ligjit nr. 39/2017 as nuk synon dhe as nuk e
shtrin efektin e saj mbi mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të Gjykatës së Lartë,
por vetëm mbi aspekte të tjera të procedurës së gjykimit të çështjeve në dorë. Aq më tepër
kur duhet të mbahet parasysh se kushtetuesbërësi, me amendimet e bëra me vetë ligjin
kushtetues nr. 76/2016, nuk ka përcaktuar ndonjë dispozitë kalimtare me të cilën të
urdhëronte a të lejonte Gjykatën e Lartë për të vijuar e disponuar mbi gjykimet e çështjeve
në dorë, në dhomë këshillimi a seancë gjyqësore, si një gjykatë ligji e mëparshme me
funksion rishikues. Nëse Kushtetuta nuk përmban dispozitë kalimtare të kësaj natyre nuk ka
63
kuptim juridik të pranohet se një zgjidhje e natyrës kalimtare mund të bëhet edhe me një
dispozitë kalimtare të parashikuar në ligjet e zakonshme procedurale.
Prandaj, me hyrjen në fuqi të ligjit nr. 39/2017, kolegji administrativ në dhomë

këshillimi mund të disponojë vetëm mospranimin e rekursit ose kalimin e çështjes në seancë
gjyqësore dhe, në seancë gjyqësore, vetëm në një nga mënyrat që përcakton formulimi aktual
i nenit 60/1 dhe 62 të ligjit nr. 49/2012.
Si përfundim, nisur nga ky motiv kushtetues dhe ligjor, kam mendimin se Kolegji
Administrativ duhet të kishte disponuar shqyrtimin e çështjes objekt i këtij gjykimi në seancë
gjyqësore me praninë e palëve, për motivin e përcaktuar në shkronjën “c” të nenit 62 të ligjit
nr. 49/2012.
GJYQTARI
ARDIAN DVORANI
64
KOMPETENCA
65
Nr. 11243-00760-00-2019 i Regj.Themeltar
Nr. 00-2019-181 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Në dhomë këshillimi, më datë 10.04.2019, mori në shqyrtim çështjen, që u përket palëve:
PADITËS: ALBAN HAZIZI
TË PADITUR: SHËRBIMI SOCIAL SHTETËROR

TIRANË
PERSON I TRETË: DREJTORIA RAJONALE E SHËRBIMIT

SOCIAL SHTETËROR, VLORË.
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të urdhrit nr. 2072/2, datë 03.12.2018 « Për lirimin
nga detyra » të nxjerrë nga pala e paditur Shërbimi Social Shtetëror, Tiranë ;
Detyrimin e palës së paditur të rikthejë në detyrë paditësin Alban Hazizi si specialist
« mjek » në Drejtorinë Rajonale të Shërbimit Social Shtetëror Vlorë ;
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit Alban Hazizi pagën bruto
nga dita e ndërprerjes së marrëdhënieve financiare dhe deri në ekzekutimin e
vendimit për rikthimin në detyrë ;
Detyrimin e palës së paditur Shërbimi Social Shtetëror Tiranë,
për pagimin e shpenzimeve gjyqësore.
BAZA LIGJORE: Nenet 32/a, 43, 154 e vijues të K.Pr.C. Nenet 11/2, 17/c, 18/8, 21,
40/a të Ligjit nr. 49/2012; Nenet 41/3, 57/2, 60, 66/1 të Ligjit nr. 44/2015.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr. 36, datë 21.01.2019,
ka vendosur:
“1. Deklarimin e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes civile me
nr. 2161 akti, datë 27.12.2018 regjistrimi pranë Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë.
2. Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, si gjykatë
kompetente. 3.Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim së bashku me
vendimin përfundimtar.»
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin datë 07.02.2019 ka vendosur:
66
«T’i parashtrojë Gjykatës së Lartë, qëndrimin për shpalljen e
moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë për
shqyrtimin e çështjes nr. 924, datë 29.01.2019 dhe dërgimin e akteve Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë si gjykata kompetente për shqyrtimin
e kësaj çështjeje»,
duke parashtruar se:
- Në rastin konkret paditësi i ka bazuar pretendimet në Ligjin nr. 152/2013 «Për
Nëpunësin Civil» ;
- Sipas nenit 1/2 të Ligjit nr. 152/2013, i ndryshuar, marrëdhënia juridike e shërbimit
civil është një marrëdhënie e natyrës administrative ;
- Nisur nga parimi i sanksionuar në nenin 16 të K.Pr.C se gjykata shprehet vetëm për
atë që kërkohet, kjo mosmarrëveshje bën pjesë në kompetencën lëndore të gjykatës
administrative.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
V Ë R E N:
1. Para Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë është paraqitur një padi
me objekt, shkak ligjor dhe palë ndërgjyqëse sikurse përcaktohet në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
2. Nga aktet e fashikullit të gjykimit ka rezultuar se, paditësi fillimisht ka qenë i
punësuar pranë Shërbimit Social Shtetëror, Drejtoria Rajonale Fier, në pozicionin e
specialistit “mjek”, prej datës 21.02.2014 me statusin e nëpunësit civil.
3. Me vendim të Komisionit të Ristrukturimit pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Shërbimit Social Shtetëror, bazuar në vendimin nr.125, datë 17.02.2016, të Këshillit të
Ministrave “Për Transferimin e Përkohshëm dhe të Përhershëm të Nëpunësve civilë”, për
shkak të ristrukturimit është konstatuar përfundimi i marrëdhënies në shërbimin civil të
nëpunësve pranë Drejtorive Rajonale të Shërbimit Social Shtetëror, duke përfshirë edhe
paditësin dhe është vendosur që për këto kategori marrëdhënia e punës do të rregullohet nga
Kodi i Punës, bazuar në nenin 50/8 dhe nenin 66/4 të Ligjit nr. 152/2013 “Për Nëpunësin
Civil”, i ndryshuar. Kjo bazuar në arsyetimin se kjo kategori është e përjashtuar nga fusha e
veprimit të këtij Ligji.
4. Në vijim, me urdhrin nr. 682 prot., datë 04.04.2017 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Shërbimit Social Shtetëror, paditësi është transferuar pranë Shërbimit Social Shtetëror,
Drejtoria Rajonale Vlorë, në të njëjtin pozicion. Më tej, me urdhrin nr. 2072/2, datë
03.12.2018 të Drejtorit të Përgjithshëm të Drejtorisë së Shërbimeve të Brendshme, është
vendosur zgjidhja e kontratës individuale të punës me paditësin, bazuar në dispozitat e Kodit
të Punës.
5. Sa më sipër, paditësi duke pretenduar se gëzon statusin e nëpunësit civil dhe se
zgjidhja e kontratës së punës me palën e paditur sipas dispozitave të Kodit të Punës është e
paligjshme, pasi marrëdhënia e punës me paditësin rregullohet nga Ligji nr. 152/2012 “Për
Statusin e Nëpunësit Civil”, i është drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë me
padi, duke kërkuar konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të aktit administrativ për lirimin
nga detyra, kthimin në vendin e mëparshëm të punës dhe pagimin e pagës nga dita e
ndërprerjes së marrëdhënieve financiare dhe deri në ekzekutimin e vendimit për rikthimin në
detyrë.
67
II. Procedura
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr. 36, datë

21.01.2019 ka vendosur: “1. Deklarimin e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes
civile me nr. 2161 akti, datë 27.12.2018 regjistrimi pranë Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë. 2. Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, si gjykatë
kompetente. 3. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim së bashku me vendimin
përfundimtar.»
6.1. Ndër të tjera kjo gjykatë ka arsyetuar se duke qenë se marrëdhënia e re e punës
së paditësit, pas datës 02.04.2017 do të rregullohej tashmë sipas dispozitave të Kodit të
Punës dhe jo sipas dispozitave të Ligjit nr. 152/2013 « Për Nëpunësin Civil », sipas nenit 7 të
Ligjit nr. 49/2012 « Për gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative », të ndryshuar, kompetente për shqyrtimin e kësaj çështjeje është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Vlorë.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendim të ndërmjetëm të datës
07.02.2019 ka parashtruar qëndrimin e saj në lidhje me kompetencën lëndore për shqyrtimin
e kësaj mosmarrëveshjeje sikurse pasqyrohet në pjesën hyrëse.
III. Vlerësimi i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji), pasi shqyrtoi aktet e dosjes
gjyqësore, vlerëson se Vendimi nr. 36, datë 21.01.2019 i Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Vlorë që ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i
dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, është i pabazuar
në Kodin e Procedurës Civile si dhe në Ligjin nr. 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet pranë kësaj gjykate për vazhdimin e
gjykimit. Gjykata në rastin konkret nuk ka kualifikuar drejtë natyrën e mosmarrëveshjes
sipas objektit dhe shkakut ligjor të padisë, për efekt të përcaktimit të kompetencës lëndore.
9. Kompetenca nuk është gjë tjetër veçse sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit
që i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të saj çdo gjykate. Kompetenca lëndore e
gjykatës është drejta e saj për shqyrtimin e një kategorie të caktuar mosmarrëveshjesh, sipas
lëndës dhe natyrës së tyre. Lënda e gjykimit përcaktohet në çdo rast nga objekti dhe shkaku
juridik i padisë ose i kërkesës.
10. Në aspektin kushtetues, kompetenca e lëndore e gjykatës është shumë e
rëndësishme, si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Në jurisprudencën e Gjykatës
Kushtetuese, koncepti juridik i kompetencës është trajtuar nën standartin e gjykatës së
caktuar me ligj, si pjesë përbërëse e nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ (shih
vendimet nr.23/2009, nr.7/2009 dhe nr.31/2005 dhe nr.16/2012 të Gjykatës Kushtetuese). Në
këtë linjë arsyetimi, kompetenca lëndore është kusht për vlefshmërinë e procesit gjyqësor
dhe të akteve të realizuara gjatë tij në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të
kryejë asnjë veprimtari procedurale. Ky konkluzion e ka bazën tek postulati “Nuk mund të
ketë bindje ndaj një gjyqtari jokompetent”.
11. Kodi i Procedurës civile përcakton regjimin procedural të kompetencës së gjykatave për
shqyrtimin e mosmarrëveshjeve sipas natyrës së tyre. Kështu në nenin 41 të tij parashikohet
se: “Në kompetencë të gjykatës së shkallës së parë janë të gjitha mosmarrëveshjet e civile
dhe mosmarrëveshjet e tjera të përcaktuara në këtë kod dhe në ligje të tjera”.
12. Nga ana tjetër, me hyrjen në fuqi të Ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
68
(në vijim Ligji nr. 49/2012) u krijuan gjykatat administrative të shkallës së parë. Sipas nenit
7 të këtij Ligji, i cili përcakton lëndën e shqyrtimit gjatë një gjykimi administrativ, gjykatat
administrative janë kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve që lindin nga aktet
administrative individuale, aktet nënligjore normative, kontratat administrative publike,
veprimeve të paligjshme apo mosveprimeve të organit publik. Po ashtu, sipas nenit 7 të
Ligjit nr. 49/2012, të ndryshuar me Ligjin nr. 39/2017, është parashikuar se në kompetencën
e gjykatave administrative janë vetëm mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës
të nëpunësve civilë dhe të nëpunësve shtetërorë që sipas ligjit organik kanë një rregullim të
posaçëm. Përjashtohen nga ky rregull punonjësit në administratën publike, në gjykatë ose
prokurori, marrëdhënia e punës e të cilëve bazohet në Kodin e Punës.
12.1. Pra objekt i hetimit në gjykimin administrativ, është veprimtaria e shtetit, e
artikuluar nëpërmjet akteve, kontratave administrative apo veprimeve administrative, nëse
kjo veprimtari është apo jo në përputhje me ligjin. Në të gjitha këto mosmarrëveshje organet
e administratës publike dalin si subjekte të së drejtës publike që ushtrojnë pushtet
urdhërdhënës dhe sovranitet shtetëror.
13. Kolegji vlerëson se në çdo rast gjykata, dhe për identifikimin e ligjit të
zbatueshëm, që përcakton kompetencën e gjykatës për shqyrtimin e çështjes konkrete, i
referohet objektit dhe shkakut ligjor të padisë, të cilat individualizojnë edhe natyrën e
mosmarrëveshjes apo lëndën e gjykimit.
14. Në rastin konkret, para Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, është
paraqitur një padi me objekt konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ të
nxjerrë nga pala e paditur për lirimin nga detyra të paditësit si dhe rregullimin e pasojave të
pavlefshmërisë duke urdhëruar palën e paditur për kthimin e paditësit në vendin e
mëparshëm të punës dhe dhënien e pagës nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve
financiare deri në ditën e ekzekutimit të vendimit. Si shkak të padisë, paditësi ka evokuar
faktin se ka qenë i punësuar pranë palës së paditur me statusin e nëpunësit civil në pozicionin
e specialistit “Mjek”, që prej vitit 2014 dhe zgjidhja e kontratës së punës me të nga pala e
paditur, në mënyrë të paligjshme është bazuar në dispozitat e Kodit të Punës, në një kohë që
marrëdhënia e punës midis palëve ndërgjyqëse rregullohet sipas dispozitave të Ligjit nr.
152/2013 “Për Nëpunësin Civil”, i ndryshuar. Sipas këtij ligji janë të përcaktuara në mënyrë
taksative rastet e përfundimit të marrëdhënies në shërbimin civil. Si rrjedhojë, paditësi ka
pretenduar se akti administrativ i nxjerrë nga pala e paditur vjen në kundërshtim flagrant me
ligjin material që rregullon marrëdhënien e punës me paditësin.
15. Sa më sipër Kolegji vlerëson se në rastin konkret mosmarrëveshja e
shtruar për zgjidhje para Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë është me natyrë
administrative. Ndryshe nga sa ka arsyetuar kjo gjykatë në vendimin për shpalljen e
moskompetencës lëndore, e cila nuk ka kualifikuar drejtë natyrën e mosmarrëveshjes,
paditësi, pretendimet, shkakun dhe objektin se padisë e ka bazuar në Ligjin nr. 152/2013
“Për Nëpunësin Civil” dhe objekt i verifikimit, debatit dhe hetimit gjyqësor do të jetë
pikërisht çështja nëse e gëzon apo jo statusin e nëpunësit civil sipas ligjit dhe më tej nëse
kërkimet e tij për kthimin në vendin e mëparshëm të punës janë apo jo të bazuar në ligj.
Gjykata që shqyrton mosmarrëveshjen në rastin konkret, nuk mundet, tej kërkimeve të
paditësit të zbatojë dispozitat e Kodit të Punës, sipas parimit të sanksionuar në nenin 6 të
K.Pr.C, ashtu sikurse nuk mundet dot të ndryshojë shkakun e padisë. Shqyrtimi gjyqësor në
rastin konkret do të fokusohet vetëm tek çështja nëse objekti dhe shkaku i padisë janë apo jo
të bazuara në Ligjin nr. 152/2013 “Për Nëpunësin Civil” dhe bazuar në parashikimet e nenit
7 të Ligjit nr. 49/2012 të ndryshuar, mosmarrëveshjet që burojnë nga marrëdhëniet e punës
bazuar në dispozitat e këtij ligji përbëjnë lëndë shqyrtimi nga gjykatat administrative.
16. Gjithashtu, Kolegji konstaton se gjyqtari pranë Gjykatës Administrative e
Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin për shpalljen e moskompetencës lëndore njëkohësisht e
69
ka zgjidhur çështjen në themel, duke konstatuar se paditësi nuk gëzon statusin e nëpunësit
civil, kur thelbi i pretendimit të paditësit është pikërisht çështja nëse e gëzon apo jo këtë
status. Kolegji vlerëson se gjyqtari pranë kësaj Gjykate e ka paragjykuar çështjen, duke
shprehur mendim për mënyrën e zgjidhjes së saj dhe sipas nenit 6 të K.E.D.NJ, nenit 42 të
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenit 72/4 të K.Pr.C nuk mund të garantojë dot
standartin e gjyqtarit të paanshëm në aspektin subjektiv dhe objektiv.
17. Sa më sipër, Vendimi nr. 36, datë 21.01.2019 i Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë për shpalljen e moskompetencës lëndore dhe dërgimin e akteve
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për vazhdimin e
gjykimit pranë kësaj gjykate me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62, 63 të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 36, datë 21.01.2019, të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Vlorë dhe dërgimin e çështjes pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, me tjetër
trup gjykues.
Tiranë, më 10.04.2019
70
VENDIM

Në dhomën e këshillimit të datës 08.04.2019, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
KËRKUES: SHOQËRIA “BOLV OIL” SH.A.
OBJEKTI:
Kërkesë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për faturën tatimore të pashlyer nga shoqëria
“Roselia” sh.p.k. person juridik regjistruar me NUIS L29222201 G, me adresë kryqëzimi i
Korçës, Përmet, Gjirokastër, te karburant “Rosi” si në vijim:
-Fatura nr.1 datë 30.12.2014 me vlerë detyrimi 2.745.000 lekë.
-Fatura nr.1025 datë 31.07.2014 me vlerë detyrimi 4.035.377 lekë (diferencë fature) në total
6.510.377 lekë.
BAZA LIGJORE: Nenet 510.1, pika ‘d’, 511.1 pika ‘ç’ e në vijim të K.Pr. Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.130, datë 14.02.2019, ka vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
në shqyrtimin e mosmarrëveshjes civile nr. Regjistri Themeltar 90103-00360-
62-2019 (143), datë regj. 14.02.2019.
Dërgimin e kësaj mosmarrëveshjes civile, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Përmet”.
Pas dërgimit të çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Përmet, kjo e fundit i është drejtuar
Gjykatës së Lartë me parashtrimin, që të vendosë për rregullimin e kompetencës.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka shpallur moskompetencën për shqyrtimin e

kërkesës, duke vlerësuar se kompetente është gjykata e vendit ku ndodhet qendra e
debitorit. Në rastin në gjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, ka shqyrtuar
kryesisht kompetencën tokësore për gjykimin e kërkesës me objekt lëshimin e urdhrit
të ekzekutimit, në ndalim të parashikimit të nenit 61/2 të K.Pr.Civile. Shpallja e
moskompetencës tokësore, të marrë kryesisht nga gjykata, në ndalim të
parashikimeve ligjore që rregullojnë shpalljen e moskompetencës (nenit 61 të
K.Pr.Civile), pas sjell faktin se kjo gjykata nuk është gjykatë kompetente nga
pikëpamja tokësore dhe për rrjedhojë nuk është as gjykata e caktuar me ligj për
gjykimin e kërkesës (shih vendimin nr.00-2019-67, datë 20.02.2019 të Kolegjit Civil
të Gjykatës së Lartë).
71
- Mbështetur në arsyetimin e mësipërm, gjykata bazuar në nenin 64 të K.Pr.Civile,
vendos t’i parashtrojë Gjykatës së Lartë, qëndrimin për rregullimin e kompetencës
tokësore ndërmjet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Përmet, duke parashtruar se kjo e fundit nuk ka kompetencën tokësore për gjykimin e
kërkesës, për shkak se gjykata dërguese ka shqyrtuar kryesisht kompetencën tokësore,
në ndalim të parashikimit ligjor të bërë në nenin 61/2 të K.Pr.Civile.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Siç rezulton nga aktet shkresore në dosjen gjyqësore, pala kërkuese Shoqëria Tregtare
“Bolv OIL” sh.a., ka hyrë në marrëdhënie biznesi me shoqërinë me përgjegjësi të kufizuar
“’Roselia ” sh.p.k., person juridik regjistruar me NUIS L29222201 G, me adresë Kryqëzimi i
Korçës, Përmet, Gjirokastër. Veprimi tregtar i kreditorit me palën debitore në lidhje me
furnizimin me naftë diesel është dokumentuar në fatura me TVSH, sipas përmbajtjes së
objektit të padisë.
Kërkuesi ka paraqitur kërkesë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit, për titujt

ekzekutivë, fatura tatimore të shitjes. Kërkuesi ka bazuar kërkesën në nenin 510 të
K.Pr.Civile dhe ligjin nr.48/2014, datë 24.4.2014 “Për pagesat e vonuara në detyrimet
kontraktore dhe tregtare”, i ndryshuar, (ligji nr.48/2018), duke pretenduar se faturat tatimore
të shitjes, përbëjnë titull ekzekutiv sipas ligjit të veçantë (neni 510/2, shkronja “e”) dhe ligjit
nr.48/2014, nenit 16 të tij.
Në seancën e veprimeve paraprake në dhomë të këshillimit të mbajtur prej Gjyqtarit

të vetëm u konstatua se vendbanimi i palës debitore qe pranë juridiksionit gjyqësor të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet, prandaj ajo çmoi që mosmarrëveshjen duhet t’ja
dërgonte kësaj Gjykate për kompetencë tokësore.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.130 datë 14.02.2019 ka

vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier në
shqyrtimin e mosmarrëveshjes civile nr. Regjistri Themeltar 90103-00360-62-2019 (143)
datë regj. 14.02.2019.
Dërgimin e kësaj mosmarrëveshjes civile, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet”.
Me arsyetimin se, vendi i përmbushjes së detyrimit, në kuptimin që jepet në ligjin
procedural, ka të bëjë me vendin ku i do të zbatohet titulli ekzekutiv, pas lëshimit të urdhrit
të ekzekutimit dhe vënies në lëvizje të shërbimit përmbarimor, për rastin ky vend është
Bashkia Përmet, ku ka vendbanimin debitori.
Nuk duhet konfonduar marrëdhënien e detyrimit, që është krijuar nga kontrata e

huasë, me atë procedurale, që është krijuar apo do te krijohet pas lëshimit të urdhrit të
ekzekutimit dhe vënies në lëvizje, po prej saj, të shërbimit përmbarimor.
Gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm midis palëve, kreditor e debitor, krijohet

një marrëdhënie procedurale e ndryshme nga ajo e detyrimit dhe mosmarrëveshjet që lindin
gjatë këtij procesi rregullohen nga dispozitat e pjesës së katërt të K.Pr.Civile, apo nga ligje të
veçanta që përmbajnë dispozita me karakter procedural.
72
Mosmarrëveshja në shqyrtim ka të bëjë me lëshimin e urdhërit të ekzekutimit, një
situatë juridike e faktike e ndryshme nga ajo e detyrimit. Procesi i lëshimit të urdhërit të
ekzekutimit për titullin ekzekutiv është i dallueshëm nga ai i përmbushjes të drejtave dhe
detyrimeve kontraktore, si nga pikëpamja e të drejtave dhe detyrimeve të palëve ashtu dhe
nga ligji që rregullon këtë situatë juridike. “Vendi i përmbushjes së detyrimit” është i
dallueshëm nga “vendi i ekzekutimit të detyrimeve” kontraktore apo i atyre të lindura nga
ligji. Ato janë nocione juridike të ndryshme që iu përgjigjen situatave juridike që krijohen
nga marrëdhënie juridike po të ndryshme.
Me përmbushje të detyrimit/detyrimeve kuptohet kryerja e atij veprimi apo shërbimi

apo dorëzimi i atij sendi që përbën objektin e një detyrimi. Detyrimi, i çfarëdo natyre qoftë,
duhet të përmbushet apo ekzekutohet sipas përmbajtjes së tij në mënyrën, afatin dhe vendin e
caktuar, si dhe në përshtatje me kërkesat e ligjit dhe të kontratës. Me vendin e ekzekutimit të
detyrimeve kontraktore apo i atyre që lindin nga ligji kuptohet vendi që është caktuar në
kontratë apo në ligj (neni 461 i Kodit Civil) ku njëra palë kontraktore apo të dyja (sipas
rastit) duhet të përmbushin detyrimet e lindura nga kontrata apo nga ligji; pra gjatë realizimit
të kontratës.
Nëse debitori, për rastin kredimarrësi, nuk përmbush në mënyrë vullnetare detyrimin
që rrjedh nga një kontratë kredie, që sipas ligjit është titull ekzekutiv, kreditori (huadhënësi),
ka të drejtë të kërkojë nga gjykata lëshimin e urdhrit të ekzekutimit dhe më pas të verë në
lëvizje shërbimin përmbarimor, privat apo shtetëror. Me vënien në lëvizje të shërbimit
përmbarimor krijohet marrëdhënia procedurale e pavarur nga ajo e detyrimit, e cila i
nënshtrohet rregullimeve specifike të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile.
Në thelb, ekzekutimi i detyrueshëm është mjet juridik me natyrë procedurale që

mundëson realizimin e të drejtave të kreditorit, nëse ato nuk janë përmbushur vullnetarisht
sipas përcaktimeve në kontratë apo nga ligji.
Ndryshe nga vendi i përmbushjes së detyrimit, vendi i ekzekutimit të detyrueshëm ka

të bëjë me vendin ku do të zbatohet titulli ekzekutiv, pas lëshimit të urdhrit të ekzekutimit
dhe vënies në lëvizje të shërbimit përmbarimor; pra i përgjigjet një marrëdhënie procedurale
të krijuar në procesin e ekzekutimit të detyrueshëm dhe jo marrëdhënies së detyrimit të
krijuar nga kontrata apo ligji material. Gjykata e faktit e gjen me vend të konfirmojë
qëndrimin se kompetenca e gjykatës nga pikëpamja tokësore për gjykimin e një
mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si një element që garanton procesin e rregullt
ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion/ kompetencë për të gjykuar çështjen objekt
shqyrtimi, në përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës, ajo nuk është
një gjykatë “e krijuar me ligj” sipas kuptimit të nenit 42/2 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të
Konventës Evropiane. Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar
çështjen objekt shqyrtimi, përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës
nuk mund të kryejë asnjë veprim Procedural.
II. Ligji i zbatueshëm.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:

“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
73
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për shkak të lëndës, funksionit ose
të kompetencës tokësore ekskluzive, sipas neneve 45 dhe 46, të këtij Kodi, kryesisht ose me
kërkesë të palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente....”
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë
në gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, (në vijim Kolegji) pasi shqyrtoi aktet e dosjes
gjyqësore, vlerëson se vendimi nr.130, datë 14.02.2019, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
për shpalljen e moskompetencës tokësore dhe dërgimin e çështjes pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Përmet është i pabazuar në ligj. Si i tillë ky vendim duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
2. Fillimisht Kolegji rikonfirmon qëndrimin se kompetenca nuk është gjë tjetër veçse
sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të
saj çdo gjykate. Kompetenca tokësore është e drejta e gjykatës për shqyrtimin e një kategorie
të caktuar mosmarrëveshjesh, sipas lidhjes që ekziston midis konfliktit gjyqësor dhe gjykatës
me një territor të caktuar. Ajo ka për qëllim të zbatojë shpërndarjen e çështjeve mes
gjyqtarëve të të njëjtit lloj për të lehtësuar dhe për ta bërë më komode mbrojtjen e palëve dhe
aksesin në gjykatë si dhe për zgjidhjen më lehtë dhe më shpejtë të çështjes.
2.1. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh, procesi duhet të zhvillohet
përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që procesi të zhvillohet në mënyrë sa
më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm, në respektim edhe të nenit 6 të KEDNJ, nenit
42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenit 4 të K.Pr.Civile.
3. Si parakusht procedural në interes të palëve kompetenca tokësore mund të

përcaktohet edhe me marrëveshje, duke deroguar nga rregullat e Kodit të Procedurës Civile
që përcaktojnë kriteret e përgjithshme se si individualizohet ajo nga gjykata rast pas rasti.
Nuk mund të derogohet vetëm nga rregullat ligjore që individualizojnë kriteret për
kompetencën tokësore, e cila sipas ligjit ka karakter ekskluziv.
4. Po ashtu, si parakusht procedural në disponibilitetin e palës, sipas vlerësimit që ato

i bëjnë interesave të tyre ngushtësisht personale, për gjykatën që do të zgjidhë më shpejtë dhe
më lehtë çështjen e tyre, K.Pr.Civile, (pas ndryshimeve me Ligjin nr. 38/2017), në nenin 61,
ka parashikuar se çështja e kompetencës tokësore është një prapësim procedural në kuptimin
e ngushtë, që mund të ngrihet vetëm nga pala dhe brenda afatit dekadent, konkretisht derisa
të jetë nxjerrë urdhri për seancën gjyqësore. Më konkretisht, kjo dispozitë e ndryshuar, ka
parashikuar se: “1.Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për shkak të lëndës,
funksionit ose të kompetencës tokësore ekskluzive, sipas neneve 45 dhe 46, të këtij Kodi,
kryesisht ose me kërkesë të palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në
gjykatën kompetente. 2. Në rastet e tjera, mungesa e kompetencës tokësore mund të merret
parasysh vetëm me kërkesë të palëve, derisa nuk është nxjerrë urdhri për caktimin e seancës
gjyqësore. ”
74
4.1. Pra ndryshe nga parashikimi i mëparshëm, çështjen se kush gjykatë do e zgjidhë
më lehtë dhe më shpejtë çështjen mund t’a vlerësojnë ekskluzivisht palët dhe nuk mundet
gjykata, sipas parimit të disponibilitetit, të bëjë një vlerësim ndryshe, të këtyre interesave.
Përjashtimisht kjo dispozitë ka parashikuar se në oficialitetin dhe disponibilitetin e gjykatës,
mbetet vetëm çështja e kompetencës tokësore ekskluzive sipas neneve 45 dhe 46 të
K.Pr.Civile dhe gjykata mund të investohet kryesisht për të konstatuar kompetencën tokësore
vetëm për paditë reale në lidhje me sende të paluajtshme apo për paditë trashëgimore sipas
këtyre dispozitave.
5. Kolegji vlerëson se, qëllimi i Ligjvënësit (ratio legis) në lidhje me këtë ndryshim të
nenit 61 të K.Pr.Civile lidhet me faktin se çështjen e kompetencës tokësore ligji procedural e
ka konceptuar që në vitin 2001 si prezumim ligjor relativ dhe si të tillë të konvalidueshëm.
Kështu, neni 467/b i K.Pr.Civile, i pandryshuar, parashikonte se: “Kur gjykata për çështjen
që nuk ishte në kompetencën e saj ka dhënë një vendim të drejtë dhe, nga ana tjetër, nuk janë
kapërcyer kompetencat e gjykatës së cilës i takonte çështja, gjykata e apelit ka të drejtë të
mos e prishë vendimin, por të mjaftohet t’i verë në dukje gjykatës përkatëse parregullsinë e
vendimit të saj.” Kjo dispozitë në fakt frymëzohet nga parimi i disponibilitetit dhe parimi i
konvalidimit të akteve procedurale në gjykimin civil, (shiko nenin 120 të K.Pr.Civile) sipas
të cilit nuk mund të shpallet pavlefshmëria e një akti procedural, pa kërkesën e palës në
interes të së cilës kryhet ai akt. Kjo do të thotë se gjykata që sipas ligjit nuk është fillimisht
kompetente nga pikëpamja tokësore, bëhet e tillë dhe prodhon akte të vlefshme në momentin
kur pala e pranon apo heshtazi ka hequr dorë nga kundërshtimi i kompetencës tokësore.
Kolegji vlerëson se, parashikimi i nenit 61 të K.Pr.Civile të ndryshuar është marrë si model
nga i njëjti regjim juridik që zbatohet në procesin penal apo atë administrativ. Ndërkohë
paragrafi i parë i nenit 61 të Kodit të Procedurës Civile do të duhet të rregullojë vetëm
mënyrën se si gjykata verifikon kompetencën lëndore.
6. Në vijim të këtij arsyetimi, Kolegji vlerëson se, aq më tepër merr rëndësi zbatimi i
këtij parashikimi dhe i parimit të disponibilitetit, në rastin konkret, nisur nga fakti se
shqyrtimi i kërkesës për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit ka natyrën e një gjykimi gracioz,
pa palë kundërshtare dhe sipas dispozitave të ndryshuara të K.Pr.Civile ai zhvillohet në
dhomë këshillimi (gjykim de plano) pa praninë e palës kërkuese. Kjo do të thotë se në të tilla
gjykime, për shkak të natyrës së posaçme, praktikisht asnjëherë nuk do të mund të vihet në
diskutim nga gjykata çështja e kompetencës tokësore, për sa kohë nuk ka një palë
kundërshtare që të ngrejë prapësimin e mungesës së kompetencës tokësore të gjykatës para të
cilës është paraqitur kërkesa për lëshimin e urdhrit dhe nga ana tjetër pala kërkuese
prezumohet se e ka shprehur vullnetin se kush gjykatë do e gjykojë kërkesën për lëshimin e
urdhrit të ekzekutimit në momentin që ka paraqitur kërkesën para gjykatës respektive.
7. Nga ana tjetër, kompetenca tokësore e gjykatës që shqyrton kërkesat apo paditë në
fazën e ekzekutimit të detyrueshëm nuk ka karakter ekskluziv për qëllim të zbatimit të nenit
61, e tillë që të legjitimojë gjykatën të vlerësojë kryesisht nëse është apo jo kompetente nga
pikëpamja tokësore për shqyrtimin e kërkesave apo padive të tilla. Kolegji vlerëson se, e
drejta e gjykatës për të vlerësuar kryesisht çështjen e kompetencës tokësore ekskluzive, duke
qenë një përjashtim nga rregulli dhe nga parimi i disponibilitetit të palës, nuk mund të
shtrihet në mënyrë të zgjeruar edhe në raste të tjera. Kjo do të thotë se neni 61 i K.Pr.Civile e
ka kushtëzuar dhe kufizuar oficialitetin e gjykatës për të vlerësuar kryesisht kompetencën
tokësore vetëm për paditë e ngritura sipas neneve 45 dhe 46 të K.Pr.Civile dhe nuk mund të
zbatohet në mënyrë të zgjeruar qoftë për kërkesat për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit, apo
75
qoftë në mënyrë të përgjithshme edhe për paditë e ngritura gjatë fazës së ekzekutimit të
detyrueshëm të titujve ekzekutivë, regjimi juridik i të cilave përcaktohet në dispozita të tjera
të K.Pr.Civile. Në të kundërt, një interpretim i zgjeruar i nenit 61 të K.Pr.Civile për rastet se
kur gjykata mund të vlerësojë kryesisht çështjen e kompetencës tokësore, do të vinte ndesh
me qëllimin e Ligjvënësit kur ndryshoi këtë dispozitë, e cila, sikurse u analizua më sipër, u
frymëzua nga parimi i disponibilitetit, nga parimi i konvalidimit të akteve procedurale në
gjykimin civil dhe nga parimi i rënies në dekadencë të pretendimeve. Si rrjedhojë, me një
interpretim të tillë, përjashtimi do të shndërrohej në rregull.
8. Në vijim të kësaj analize, Kolegji sjell në vëmendje të gjykatave më të ulëta faktin

se deri në këtë moment, Gjykata e Lartë në disa çështje të tjera të ngjashme, ka mbajtur
qëndrimin se kompetenca e gjykatës që shqyrton kërkesat apo paditë në fazën e ekzekutimit
të detyrueshëm ka karakter ekskluziv dhe si rrjedhojë në çështje të tilla sipas nenit 61 të
ndryshuar të K.Pr.Civile, gjykatat kishin të drejtën, kryesisht të merrnin në shqyrtim çështjen
e kompetencës tokësore (Shiko Vendim nr. 00-2018 – 983, datë 09.10.2018 i Kolegjit Civil
të Gjykatës së Lartë; Vendim nr. 00-2018 – 1020, datë 09.10.2018 i Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë etj.)
8.1. Për sa u arsyetua më sipër, Kolegji vlerëson se, kjo praktikë duhet të ndryshojë
për rastet e ngjashme (pro futuro) dhe interpretimi pajtues me parimet e përgjithshme që
disiplinojnë procesin civil dhe me qëllimin e Ligjvënësit në ndryshimin e nenit 61 të
K.Pr.Civile, është ai i zbatimit në mënyrë të ngushtë (stricto sensu) të përjashtimit të
parashikuar në këtë dispozitë. Sigurisht që kriteri ligjor i “vendit të ekzekutimit”, (që sipas
rastit mund të jetë vendbanimi i debitorit apo vendi ku ndodhet sendi i paluajtshëm objekt
ekzekutimi), për të përcaktuar kompetencën tokësore të gjykatës që shqyrton kërkesat apo
paditë në fazën e ekzekutimit të detyrueshëm merr vlerë dhe do të mund të shtrohet për
diskutim dhe për shqyrtim nga gjykata vetëm kur ka një prapsim procedural nga pala
ndërgjyqëse për shpalljen e moskompetencës tokësore.
9. Duke iu rikthyer rastit konkret, Kolegji vlerëson se para Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Fier, është paraqitur një kërkesë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit me kërkues
shoqërinë “Bolv OIL” sh.a. Në dhomë këshillimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, referuar
edhe praktikës së mëparshme gjyqësore të Gjykatës së Lartë, ka marrë në shqyrtim kryesisht
çështjen e kompetencës tokësore, pasi e ka vlerësuar në rastin konkret si ekskluzive dhe ka
vendosur të shpallë moskompetencën dhe t’ia dërgojë çështjen Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Përmet, meqë aty e ka vendin e ushtrimit të aktivitetit debitori.
10. Kolegji vlerëson se ky vendim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, bazuar në

praktikën e mëparshme, tashmë të ndryshuar, të Gjykatës së Lartë duhet të prishet dhe
çështja të kthehet pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit. Kolegji vlerëson se gjykatë
kompetente nga pikëpamja tokësore për shqyrtimin e kërkesës për lëshimin e urdhrit të
ekzekutimit në rastin konkret ka qenë në fakt Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, e cila është
cilësuar dhe individualizuar si e tillë që në momentin kur kërkuesi shoqëria “Bolv OIL” sh.a
ka paraqitur këtë kërkesë, para kësaj gjykate.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.
VENDOSI
76
Prishjen e vendimit nr.130, datë 14.02.2019, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe
dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 08.04.2019
77
VENDIM

PADITËS: AGIM ZYBERLI,

MYNYR ZYBERLI,
VAIT ZYBERLI,
YLLI ZYBERLI.
TË PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE

TIRANË,
AFROVITI MAMO,
GARAFULA VELIU,
ELENI KRISTODHULLOS,
ANDONIA (DONIKA) ZYBERLI,
MARIANTHI DURO,
PANAJOT ZYBERLI,
LLAMBI ZYBERLI,
ILIA (ILIR) ZYBERLI,
JORGO (ROLAND) ZYBERLI,
DHIMITRULLA ZYBERLI.
OBJEKTI:
Anulimin dhe ndryshimin pjesërisht të vendimit nr.222, datë 25.08.1997 të Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish - Pronarëve, pranë Këshillit të Rrethit Fier.
Detyrimi i të paditurve të njohin paditësat dhe trashëgimtarët e tjerë, trashëgimtarë ligjor të
trashëgimlënësit Qemal Zyberli.
BAZA LIGJORE: Neni 32 i K.Pr.C, nenet 360-371, 449 e 450 të K.Civil,

Ligjit nr.7698 datë 15.04.1993, ligjit nr.39235 datë 29.07.2004
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”, dhe akteve nënligjore të dala në zbatimin e tyre.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1901 (520), datë 25.04.2017, ka

vendosur:
“1. Veçimin e çështjes me paditës: Agim Zyberli, Mynyr Zyberli etj, të
paditur: ATP Tiranë, Afroviti Mamo, Garufala Veliu etj, Avokatura e Shtetit,
Zyra Vendore Vlore me objekt: anulimi dhe ndryshimi pjesërisht i vendimit
78
nr.222 datë 25.08.1997 te KKKP ish pronarëve Këshilli i Qarkut Fier nga
çështja civile me paditës: Agim Zyberli, Mynyr Zyberli etj, të paditur:
Afroviti Mamo, Garufala Veliu etj, me objekt: detyrimi i të paditurve të
njohin paditësat dhe trashëgimtarët e tjerë ligjorë të trashëgimlënësit Qemal
Zyberli.
2. Deklarimi i moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes civile me
paditës: Agim Zyberli, Mynyr Zyberli etj, të paditur: ATP Tiranë, Afroviti
Mamo, Garufala Veliu etj, Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë me
objekt: anulimi dhe ndryshimi pjesërisht i vendimit nr.222 date 25.08.1997 të
KKKP ish pronarëve Këshilli i Qarkut Fier.
3. Dërgimin e kërkesë-padisë dhe akteve për çështjen me palë paditës: Agim
Zyberli, Mynyr Zyberli etj, të paditur: ATP Tiranë, Afroviti Mamo, Garufala
Veliu etj, Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë me objekt: anulimi dhe
ndryshimi pjesërisht i vendimit nr.222, datë 25.08.1997 të KKKP ish
pronarëve Këshilli i Qarkut Fier, Gjykatës së Apelit Vlorë si gjykata
kompetente nga pikëpamja lëndore.
4. Urdhërohet sekretaria regjistruese dhe Kancelarja e Gjykatës të kryejnë
veprimet e regjistrimit të çështjes së veçuar me palë paditës: Agim Zyberli,
Mynyr Zyberli etj. të paditur: ATP Tiranë, Afroviti Mamo, Garufala Veliu
etj, Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë me objekt: anulimi dhe
ndryshimi pjesërisht i vendimit nr.222 datë 25.08.1997 të KKKP ish
pronarëve Këshilli i Qarkut Fier dhe formimit të dosjes përkatëse në të cilën
do të vendoset vendimi i zbardhur i veçimit dhe deklarimit të
moskompetencës lëndore për gjykimin e këtij kërkimi, një kopje e proces
verbaleve të seancave të zhvilluara dhe një kopje e akteve përkatëse që
shoqërojnë padinë”.
Pas dërgimit të çështjes në Gjykatën e Apelit Vlorë, kjo e fundit i është drejtuar Gjykatës së
Lartë me parashtrimin, që të vendosë për rregullimin e kompetencës.
- Gjykata e Apelit vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, është dhënë
në interpretim jo të drejtë të ligjit. Ajo i ka dhënë fuqi prapavepruese nenit 29 të ligjit
nr.133/2015, duke e konsideruar atë dispozitë procedurale, që sjell efekte edhe për
çështjet që janë në gjykim, pa vlerësuar drejtë kohën kur kishte lindur marrëdhënie
juridike objekt konflikti dhe ligjet në fuqi në kohën e lindjes së saj. Kështu sipas nenit
29 të ligjit nr. 133/2015, Gjykata e Apelit është kompetente për të shqyrtuar ankimet
kundër vendimeve të dhëna nga Agjencia e Trajtimit të Pronave për njohjen e të
drejtës së pronësisë. Në rastin konkret, vendimi objekt kundërshtimi, nuk është dhënë
nga Agjencia e Trajtimit të Pronave, në bazë të ligjit nr.133/2015, por nga Komisioni
i Kthimit të Pronave Qarku Berat në bazë të ligjit nr.9235/2004, që u shfuqizua nga
ligji nr.133/2015. Pra marrëdhënia juridike objekt konflikti ka lindur në bazë të ligjit
të mëparshëm “Për kthimin e kompensimin e pronave” nr.9235/2004, sipas të cilit
kompetente për shqyrtimin e ankimeve kundër vendimeve të ish-Komisioneve të
Kthimit të Pronave dhe ish-Agjencisë Qendrore të Kthimit të Pronave me qendër në
Tiranë, ishte Gjykata e Shkallës së Parë, ku është ngritur dhe padia.
- Në këtë rast, Gjykata e Apelit Vlorë vlerëson se, pavarësisht nga formulimi që i është
bërë objektit të padisë, kërkimi i palës paditëse për konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të vendimit të komisionit nuk është kërkimi kryesor i padisë, pasi shkaku i
padisë është i lidhur pazgjidhshmërisht me të drejta pronësie të pretenduara. Padia
në shqyrtim ka për shkak të drejtën e pronësisë së pretenduar nga ana e palës
79
paditëse mbi sipërfaqen prej 92 dynym, pronë e njohur dhe kompensuar
trashëgimtarëve të trashëgimlënësit Fuat Zyberli.
- Palës paditëse i është refuzuar njohja e pronësisë vetëm për shkak se kjo pronë ju
është njohur me vendimin nr.56, datë 25.06.2003, të K.K.K.Pronave. Në këtë
vështrim, fakti juridik që paditësat kanë vënë në themel të kërkimit përbën shkakun e
padisë. Për këtë arsye ai është fakti nga i cili rrjedh e drejta materiale që paditësat e
pretendojnë si të shkelur. Gjykata e Apelit vlerëson se konflikti midis palëve, që duhet
të marrë zgjidhje nga gjykimi, është konflikt lidhur me pronësinë mbi sendin. Në
argument sa më sipër dhe në rrethanat kur marrëdhënia juridike për shkak të së cilës
ka lindur konflikti ka në themel probleme që kanë të bëjnë me të drejta reale mbi
sende të paluajtshme, kjo Gjykatë vlerëson se në përcaktimin e kompetencës lëndore,
gjykata duhet t’i referohet dispozitave të K.Civil të zbatueshme për çështjen konkrete
për njohjen e së drejtës së pronësisë të pretenduar nga paditësi. Duke qenë para një
konflikti pronësie, kompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes në kuadrin e një
padie rivendikimi e ka Gjykata e Shkallës së Parë Fier, në këndvështrim të nenit 41 të
K.Pr.Civile, i cili parashikon: “Në kompetencë të gjykatës së shkallës së parë janë të
gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera, të parashikuara në këtë Kod
dhe ligje të tjera”.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier duke pasur kompetencë tokësore e përcaktuar në
nenin 45 të K.Pr.Civile e cila është një nga rastet e kompetencës tokësore ekskluzive
referuar dhe vendimit unifikues nr.4, datë 10.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, sipas të cilit gjykimet me objekt kundërshtimin e vendimeve të ish-
Komisioneve të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave në Bashki apo Rrethe, si dhe
kundërshtimin e vendimeve të ish-Zyrave Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave në Qarqe dhe të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, rezulton
të jenë konsideruar si mosmarrëveshje të natyrës civile ka dhe kompetencën lëndore
për zgjidhjen përfundimisht në themel të së drejtës së pasurisë objekt gjykimi
ndërmjet palëve në gjykim, pasi në fund të fundit kemi të bëjmë me rivendikim të
pronës nëse pranohet padia e paditëses.
- Gjykata e Apelit vlerëson se nuk mund të ketë kompetencë lëndore për gjykimin në
shkallë të parë të çështjes objekt gjykimi, referuar shkakut dhe objektit të padisë pasi
në të kundërtën palëve do tu mohohej e drejta e gjykimit në një shkallë të gjyqësorit
për çështjet me të njëjtin natyrë duke e bërë procesin të parregullt ligjërisht.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Para kësaj gjykate është sjellë për gjykim kërkesë padia me palë, objekt dhe bazë
ligjore të mësipërme.
Ndërkohë pas vazhdimit të disa seancave gjyqësore, në muajin dhjetor 2016 ka hyrë
në fuqi ligji nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit”,
e cila në fakt shërben dhe si bazë ligjore për padinë e mësipërme pas hyrjes së tij në fuqi.
Gjykata referuar përmbajtjes së kërkesë padisë, nenit 29 të ligjit nr. 133/2015 “Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit” si dhe nenit 61 të K.Pr.Civile,
kryesisht konstaton se kjo gjykatë nuk është kompetente nga pikpamja lëndore në shqyrtimin
e kërkimit të parë të kërkesë padisë së mësipërme, me objekt: anulimi dhe ndryshimi
pjesërisht, vendimit nr.222, datë 25.08.1997 të KKKP ish pronarëve Këshilli Qarkut Fier dhe
80
çmon se për këtë ajo do të shpall moskompetencën duke ja kaluar aktet Gjykatës Apelit
Vlorë gjykata kompetente nga pikëpamja lëndore në shqyrtimin e saj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1901 (520), datë 25.04.2017, ka
vendosur:
“1. Veçimin e çështjes me paditës: Agim Zyberli, Mynyr Zyberli etj, të paditur: ATP
Tiranë, Afroviti Mamo, Garufala Veliu etj, Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlore me
objekt: anulimi dhe ndryshimi pjesërisht i vendimit nr.222, datë 25.08.1997 te KKKP ish
pronarëve Këshilli i Qarkut Fier nga çështja civile me paditës: Agim Zyberli, Mynyr Zyberli
etj. të paditur: Afroviti Mamo, Garufala Veliu etj, me objekt: detyrimi i të paditurve të
njohin paditësat dhe trashëgimtarët e tjerë ligjorë të trashëgimlënësit Qemal Zyberli.
2. Deklarimi i moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes civile me paditës:
Agim Zyberli, Mynyr Zyberli etj, të paditur: ATP Tiranë, Afroviti Mamo, Garufala Veliu etj,
Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë me objekt: anulimi dhe ndryshimi pjesërisht i
vendimit nr.222, datë 25.08.1997 të KKKP ish pronarëve Këshilli i Qarkut Fier.
3. Dërgimin e kërkesë-padisë dhe akteve për çështjen me palë paditës: Agim Zyberli,
Mynyr Zyberli etj, të paditur: ATP Tiranë, Afroviti Mamo, Garufala Veliu etj, Avokatura e
Shtetit, Zyra Vendore Vlorë me objekt: anulimi dhe ndryshimi pjesërisht i vendimit nr.222,
datë 25.08.1997 të KKKP ish pronarëve Këshilli i Qarkut Fier, Gjykatës së Apelit Vlorë si
gjykata kompetente nga pikëpamja lëndore.
4. Urdhërohet sekretaria regjistruese dhe Kancelarja e Gjykatës të kryejnë veprimet e
regjistrimit të çështjes së veçuar me palë paditës: Agim Zyberli, Mynyr Zyberli etj, të
paditur: ATP Tiranë, Afroviti Mamo, Garufala Veliu etj, Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore
Vlorë me objekt: anulimi dhe ndryshimi pjesërisht i vendimit nr.222, datë 25.08.1997 të
KKKP ish pronarëve Këshilli i Qarkut Fier dhe formimit të dosjes përkatëse në të cilën do të
vendoset vendimi i zbardhur i veçimit dhe deklarimit të moskompetencës lëndore për
gjykimin e këtij kërkimi, një kopje e proces verbaleve të seancave të zhvilluara dhe një kopje
e akteve përkatëse që shoqërojnë padinë”.
Me arsyetimin se, neni 29 i ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave“ parashikon: “Kundër vendimit të ATP për
njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim
brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi pranë Gjykatës së Apelit, sipas
rregullave të parashikuara nga K.Pr.Civile të Republikës së Shqipërisë”.
Në interpretim të nenit 61 të K.Pr.Civile çështja e kompetencës lëndore mund të
ngrihet kryesisht edhe nga gjykata, veç palëve ndërgjyqëse, si dhe në çdo fazë gjykimi.
Në interpretim të dispozitave të mësipërme nuk është parashikuar zgjidhja e çështjeve
që janë në gjykim apo paraqiten në gjykim në lidhje me vendimet e mara nga K.K.K.Pronave
përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji. Por në nenin 38 të ligjit me titulli “shfuqizime” janë
shfuqizuar ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave”, i
ndryshuar, ligji nr.10239, datë 25.02.2010 “Për krijimin e fondit special të kompensimit të
pronave”, mbi bazën e të cilit do të zgjidhet çështja në gjykim. Për rrjedhojë duke qenë se
ligji ka parashikuar kompetencën e Gjykatës së Apelit për shqyrtimin e padive me objekt
kundërshtimin e vendimeve të ATP dhe ka shfuqizuar ligjet mbi bazën e të cilave do të
zgjidheshin këto konflikte, gjykata konkludon se nuk është në kompetencën e saj lëndore
gjykimi i kësaj mosmarrëveshje por i përket Gjykatës së Apelit Vlorë në rastin konkret
kompetenca lëndore në shqyrtimin e saj, së cilës i është caktuar me ligjin nr.133/2015.
Ky qëndrim i gjykatës është në harmoni dhe me praktikën gjyqësore të Gjykatës së
Lartë dhe konkretisht me vendimin e saj nr.3310, datë 19.12.2016.
Në këto kushte mbështetur dhe në nenet 159 dhe 61 të K.Pr.Civile ka vend për
veçimin e çështjes për piken 1 të objektit të Padisë dhe dërgimi e saj për gjykim në Gjykatën
e Apelit Vlorë si gjykata kompetente nga pikëpamja lëndore dhe vazhdimin e gjykimit nga
81
kjo gjykate të pikës 2 të kërkesë padisë me paditës: Agim Zyberli, Mynyr Zyberli etj, të
paditur: Afroviti Mamo, Garufala Veliu etj, me objekt: detyrimi i të paditurve të njohin
paditësat dhe trashëgimtarët e tjerë ligjorë të trashëgimlënësit Qemal Zyberli.

kompetente....”
1. Vendimi nr.1901 (520) datë 25.04.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, që ka

shpallur moskompetencën lëndore/funksionale për pikën e parë të objektit të kërkesë padisë
duke i dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Apelit Vlorë, është rrjedhojë e
moszbatimit të normave procedurale civile dhe për këtë shkak vendimi duhet të prishet e
çështja të kthehet për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore,
objektit dhe shkakut të padisë, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
3. Në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, arsyetimit
të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, parashtrimet e paraqitura
nga Gjykata e Apelit Vlorë, përmbajnë shkaqe për cenimin e vendimit nr.1901 (520) datë
25.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e vlerëson
jo të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier.
Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të
këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për
rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore/funksionale.
6. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e
ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore/funksionale.
82
7. Kolegji Civil vlerëson se, pala paditëse ka depozituar kërkesë padinë për gjykim
me datë 25.04.2017 (pas datës 23 shkurt 2016, kohë kur ka hyrë në fuqi ligji nr.133/2015)
me objektin të përshkruar në pjesën hyrëse dhe është e rëndësishme të mbahet në vëmendje
dhe neni 29 i ligjit Nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” në të cilin është parashikuar se:“Kundër vendimit të ATP-së për
njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë
ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas
rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”. Pra kjo dispozitë
duhet zbatuar vetëm për ato raste kur paditë paraqiten për shqyrtim para gjykatave mbas
hyrjes në fuqi të ligjit Nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” siç është rasti konkret objekt gjykimi.
8. Përveç sa më sipër, nga ana tjetër Kolegji vlerëson se konflikti midis palëve, që
duhet të marrë zgjidhje nga gjykimi, është konflikt lidhur me pronësinë mbi sendin e
pretenduar nga pala paditëse dhe është pikërisht kjo arsyeja se përse çështja i përket gjykatës
së shkallës së parë dhe jo gjykatës së apelit.
9. Në argument sa më sipër dhe në rrethanat kur marrëdhënia juridike për shkak të së
cilës ka lindur konflikti ka në themel probleme që kanë të bëjnë me të drejta reale mbi sende
të paluajtshme, ky Kolegj vlerëson se në përcaktimin e kompetencës lëndore gjykata duhet ti
referohet dispozitave të Kodit Civil të zbatueshme për çështjen konkrete për njohjen e së
drejtës së pronësisë të pretenduar nga palët paditëse si dhe detyrimin e palëve të paditura të
njohin pronarë paditësat dhe trashëgimtarët e tjerë ligjorë të trashëgimlënësit Qemal Zyberli.
10. Gjykata e Apelit nuk mund të ketë kompetencë lëndore/funksionale për gjykimin
si shkallë e parë të çështjes objekt gjykimi, referuar shkakut dhe objektit të padisë pasi në të
kundërtën palëve, do ti mohohej e drejta e gjykimit në një shkallë të gjyqësorit për çështjet
me të njëjtën natyrë duke e bërë procesin të parregullt ligjërisht.
11. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.1901
(520), datë 25.04.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, me të cilin është shpallur
moskompetenca lëndore/funksionale për pikën e parë të kërkimit në objekt padi atë të
anulimit të vendimit të vendimit nr.222, datë 25.08.1997 të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave ish - Pronarëve, pranë Këshillit të Rrethit Fier, duhet të prishet e
çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1901 (520), datë 25.04.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier për pikën e parë të kërkimit në kërkesë padi dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e
gjykimit po asaj gjykate.
Tiranë, më 23.04.2019
83
VENDIM

KËRKUES: HYNOR KALAMISHI.
PERSON I TRETË: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE

TIRANË.
OBJEKTI:
Vërtetimin e faktit juridik të vendimit nr.197/2 prot., datë 10.12.1993
dhe të Plan - vendosjes së pronës që shoqëron këtë vendim.
BAZA LIGJORE: Neni 388 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.373, datë 24.01.2019, ka vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për shqyrtimin e çështjes civile nr.15270/4485 Regjistri Themeltar.
Dërgimin për shqyrtimin e kërkesës dhe akteve bashkangjitur, Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës
tokësore për shqyrtimin e kësaj kërkese”.
Kundër vendimit të gjykatës ka ushtruar ankim të veçantë pala kërkuese Hynor

Kalamishi, i cili parashtron këto shkaqe:
- Ky vendim mendojmë se duhet të ndryshohet për arsyet se vendimi i dhënë nuk ka të

bëjë me rastet që përcakton paragrafi i dytë i nenit 388 i K.Pr.Civile.
- Siç rezulton nga provat që kemi paraqitur në gjykim ne jemi drejtuar si ish-pronarë,
ish-KKKP Bashkia Durrës e cila më datë 10.12,1993 ka pranuar dosjen për shqyrtim
duke dhënë vendimin 197/2, pas kësaj me mbylljen ish-Zyrave Rajonale nga
ndryshimet ligjore dosja kaloi për arshivim në ish-AKKP sot ATP Tiranë si i vetmi
organ administrativ vendimmarrës.
- ATP Tiranë me shkresën nr.730/3, datë 19.04.2018 i komunikon kërkuesit se vendimi
gjendet i noterizuar në ATP sjellë nga vetë subjekti ndaj nuk mund të japë kopje të tij
dhe gjithashtu plan-vendosja nuk gjendet në dosjen përkatëse.
- Pas këtij qëndrimi me të cilin jemi vënë në dijeni, e kemi kërkuar si zgjidhje të vetme
vërtetimin e faktit të këtyre dy elementëve bazë për pronën tonë të trashëguar në
84
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë në zbatim të ligjit, për të bërë të mundur të
drejtën tonë trashëgimore.
- Organi i cili ka nxjerrë këtë shkrese sot ATP Tiranë e ka zyrën e tij sot po në qytetin
e Tiranë ku edhe unë banoj. Në baze të nenit 327 e 388 paragrafi i parë te
K.Pr.Civile kërkesa e një akti shqyrtohet në seksionin përkatës të gjykatës në zonën e
të cilës është organi administrativ ndaj të cilit drejtohet padia. Duke qenë se organit
administrativ është në qytetin e Tiranës gjykata kompetente për shqyrtimin e çështjes
është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Siç vihet re edhe nga provat e akteve në dosje kemi të bëjmë me një sorollatje pa fund
që nga viti 2010, dosja në fjalë shkon sa nga Durrësi në Tiranë pa marrë fund
zgjidhja e problemit të trashëgimisë ligjore thjesht dhe vetëm nga papërgjegjshmëria
e neglizhenca, mosdashja për të bërë punën e duhur në zbatim të ligjit punonjësit e
administratës shtetërore.
- Në këtë mënyrë edhe në Gjykatën e Tiranës për arsye të organizimit të kësaj Gjykate
po tentohet të dërgohet çështja tek një Gjykatë tjetër pa arsye reale, pra nga viti 2010
e deri në vitin 2019 në sorollatje të vazhdueshme në kërkim pa marrë fund asnjë
zgjidhje. Kjo na duket e paprecedent, veprim i papërgjegjshëm i institucioneve që nuk
rruajnë aktet tyre dhe kërkojmë të marrim zgjidhje.
- Po kështu dhe në bazë të nenit 388 të K.Pr.Civile paragrafi i parë është i qartë dhe
arsyetimi i gjykatës nuk është me vend se akti-i ekspertimit është i njëjtë si në
Gjykatën e Tiranës ashte si në çdo gjykatë tjetër dhe kjo nuk përbën shkak real as
ligjor për të shpallur moskompetencën, prandaj vendimi na duket absurd dhe i pa
drejtë, ndaj dhe duhet të ndryshohet dhe të rikthehet përsëri për tu gjykuar pranë
Gjykatës Tiranë, sepse përndryshe çdo vendim i dhënë nga ndonjë gjykatë tjetër do të
çonte në diskutim vendimin, aq me tepër kur në vendimin e dhënë nga ATP Tiranë
është nominalisht e cituar se në cilën gjykatë duhet të drejtohemi gjë që e kemi cituar
me germa të zeza në fillimin e kërkesës ankimore. Ndërkaq këto veprime gjyqësore
dhe për transparencë të gjykimit që pala e tretë të jetë aktive dhe të marrë pjesë në
gjykim e theksuam në seancë që është në mundësi të jetë e pranishme pasi në gjykatat
e rretheve nuk merr pjesë dhe gjykimet zhvillohen në mungesë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Kërkuesi Hynor Kalamishi i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi me palë dhe
objekt të përshkruar në pjesën hyrëse.
Kërkuesi u shpreh se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është kompetente nga
pikëpamja tokësore për shqyrtimin e kësaj çështje pasi referuar nenit 388/2 të K.Pr.Civile
kërkesa për vërtetimin e faktit juridik paraqitet në gjykatën e shkallës së parë, në territorin e
së cilës ka banimin kërkuesi dhe në kushtet kur kërkuesi është me banim në Tiranë, atëherë
kjo gjykatë është kompetente nga pikëpamja tokësore për shqyrtimin e kësaj kërkese.
Gjithashtu, përfaqësuesi i kërkuesit theksoi se kërkesa lidhet me vërtetimin e faktit juridik të
vendimit nr.197/2 Prot, datë 10.12.1993 të ish- KKKP Bashkia Durrës dhe në kushtet kur
personi i tretë, Agjensia e Trajtimit të Pronave, e ka selinë në Tiranë dhe nuk paraqitet në
gjykatat e rretheve të tjera gjyqësore, kërkesa është paraqitur pranë kësaj gjykate.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.373, datë 24.01.2019, ka
vendosur:
85
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
shqyrtimin e çështjes civile nr.15270/4485 Regjistri Themeltar.
Dërgimin për shqyrtimin e kërkesës dhe akteve bashkangjitur, Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës tokësore për
shqyrtimin e kësaj kërkese”.
Me arsyetimin se, ndërkohë gjykata nga ana e saj pasi dëgjoi shpjegimet e
përfaqësuesit të kërkuesit lidhur me kërkesën, provat shoqëruese (vendimin nr. 197/2 Prot.
datë 10.12.1993), referuar Nenit 388 paragrafi i 2, të K.Pr.Civile konstatoi se çështja objekt
shqyrtimi nuk është në kompetencën e saj tokësore.
Në përcaktimin e gjykatës kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete nga
pikëpamja territoriale/tokësore, gjykata, bazuar në dispozitat e zbatueshme për rastin, merr
në konsideratë jo thjesht objektin e kërkesës, por shkakun e saj, karakterin dhe natyrën
juridike të mosmarrëveshjes, si dhe natyrën juridike të sendit mbi të cilin janë drejtuar të
drejtat e pretenduara nga kërkuesi.
Kështu referuar kërkesës objekt shqyrtimi, gjykata konstaton se objekti i kësaj
kërkese është i ndarë në dy kërkime: vërtetimin e faktit juridik të Vendimit nr. 197/2 Prot.,
datë 10.12.1993 të K.K.K.P. Bashkia Durrës dhe krahas kësaj si pikë e dytë kërkohet
vërtetimi i plan-vendosjes së pronës që shoqëron këtë vendim. Lidhur me pikën e 2-të të
objektit të kërkesës, pavarësisht mënyrës së formulimit të saj, nëpërmjet vërtetimit të faktit
pala kërkuese kërkon të krijohet një plan-vendosje për një pronë e cila në bazë të vendimit të
ish-Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Durrës, por dhe aktualisht ndodhet
në qytetin e Durrësit.
Pra sa më sipër, gjykata çmon se edhe pse në vetvete kërkesa lidhet me hartimin e një
plan-vendosje për sa kohë që kjo plan-vendosje lidhet me një send të paluajtshëm, i cili
ndodhet në qytetin e Durrësit, krijimi i këtij dokumenti nëpërmjet këtij vërtetimi fakti lidhet
posaçërisht me këtë send të paluajtshëm, pasi krijimi i hartës/plan-vendosjes së pronës
kërkon ndër të tjera edhe marrjen e provës me ekspert të fushës së topografisë për hartimin e
saj, krijimit të skicës shoqëruese të plan-vendosjes së pronës, veprime këto që lidhen
posaçërisht me sendin e paluajtshëm/pronën. Vendimi përfundimtar i këtij gjykimi (i cili do
të vendosë dhe në lidhje me kërkimet e kërkuesit), do të ndikojë dhe në të drejtat reale që ka
kërkuesi mbi sendin e paluajtshëm për të cilin kërkohet vërtetimi/hartimi i plan-vendosjes.
Sa më sipër, në kushtet kur kërkesa ka për objekt vërtetimin e një fakti juridik, i cili
ka karakter të posaçëm dhe lidhet me sendin e paluajtshëm/pronën të përcaktuar në vendimin
nr.197/2 Prot., datë 10.12.1993 të ish-Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Durrës, për përcaktimin e kompetencës nga pikëpamja tokësore në këtë rast, në referim të
nenit 388 paragrafi i 2-të fjalia e dytë të K.Pr.Civile, i cili përcakton se: “Kur kërkohet
vërtetimi i faktit për një send të paluajtshëm ajo paraqitet në gjykatën e shkallës së parë në
territorin e së cilës ndodhet sendi”, duhet të merret parasysh kriteri i vendndodhjes së sendit
të paluajtshëm, për të cilin ka interes pala kërkuese, dhe nuk mund të zbatohet rregulli i
përgjithshëm i përcaktuar në këtë nen në bazë të cilit kërkesa për vërtetimin e faktit juridik
paraqitet në gjykatën e shkallës së parë ku ka banimin kërkuesi. Nisur nga ky arsyetim edhe
pjesa e parë e kërkimit të objektit të kërkesës përthithet nga i njëjti arsyetim, në aspektin e
vlerësimit të kompetencës tokësore.
Në këto kushte për sa kohë që nga ana e palës kërkuese kërkohet vërtetimi/krijimi i
plan-vendosjes për një send të paluajtshëm/pronë e cila ndodhet në territorin ku ushtron
kompetencën tokësore Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, atëherë kjo gjykatë do të jetë
kompetente nga pikëpamja tokësore për vazhdimin e shqyrtimit të themelit të kërkesës në
referim të nenit 388 paragrafi i 2-të, fjalia e dytë e K.Pr.Civile.
86
Në këto kushte gjykata për sa më lart u arsyetua, çmon se në referim të nenit 61 të
K.Pr.Civile çështja duhet ti dërgohet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës si gjykatë
kompetente për shqyrtimin e kësaj kërkese.

kompetente....”
1. Vendimi nr.373, datë 24.01.2019, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka

shpallur moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, është rrjedhojë e zbatimit të
normave procedurale civile dhe për këtë shkak vendimi duhet të lihet në fuqi.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore,
objektit dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
3. Në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, arsyetimit
të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i veçantë i paraqitur
nga pala kërkuese Hynor Kalamishi, nuk përmban shkaqe për cenimin e vendimit nr.373,
datë 24.01.2019, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja tokësore/lëndore është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
5. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës tokësore i referohet identifikimit të
të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Gjykata
ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij
gjykimi duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin
konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës tokësore.
6. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e
ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës tokësore.
7. Kolegji Civil vlerëson se kërkesa e paditësit lidhet me hartimin e një plan-vendosje
(pasi ajo i mungon vendimit nr.197/2 Prot. datë 10.12.1993 të ish-Komisionit të Kthimit dhe
87
Kompensimit të Pronave Durrës) për sa kohë që kjo plan-vendosje lidhet me një send të
paluajtshëm, i cili ndodhet në qytetin e Durrësit dhe krijimi i këtij dokumenti nëpërmjet këtij
vërtetimi fakti lidhet posaçërisht me këtë send të paluajtshëm, pasi krijimi i hartës/plan-
vendosjes së pronës kërkon ndër të tjera edhe marrjen e provës me ekspert të fushës së
topografisë për hartimin e saj, krijimit të skicës shoqëruese të plan-vendosjes së pronës,
veprime këto që lidhen posaçërisht me sendin e paluajtshëm/pronën.
8. Kolegji çmon se në referim të nenit 388 paragrafi i 2-të fjalia e dytë të K.Pr.Civile,
përcakton se: “Kur kërkohet vërtetimi i faktit për një send të paluajtshëm ajo paraqitet në
gjykatën e shkallës së parë në territorin e së cilës ndodhet sendi”. Në këto kushte duhet të
merret parasysh kriteri i vendndodhjes së sendit të paluajtshëm, për të cilin ka interes pala
kërkuese, dhe nuk mund të zbatohet rregulli i përgjithshëm i përcaktuar në këtë nen në bazë
të cilit kërkesa për vërtetimin e faktit juridik paraqitet në gjykatën e shkallës së parë ku ka
banimin kërkuesi.
9. Sa sipër për sa kohë nga ana e palës kërkuese kërkohet vërtetimi/krijimi i plan-
vendosjes për një send të paluajtshëm/pronë e cila ndodhet në territorin ku ushtron
kompetencën tokësore Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, atëherë kjo gjykatë do të jetë
kompetente nga pikëpamja tokësore për vazhdimin e shqyrtimit të themelit të kërkesës në
referim të nenit 388 paragrafi i 2-të, fjalia e dytë e K.Pr.Civile, siç me të drejtë ka arsyetuar
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
10. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.373, datë
24.01.2019, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca
tokësore për shqyrtimin e kësaj çështje, duke ia dërguar aktet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës, është një vendim i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.373, datë 24.01.2019, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 23.04.2019
88
Nr. 11243-00826-00-2019 Regj. Themeltar
Nr. 00-2019 - 224 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga gjyqtarët:

Në datën 23.04.2019 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen civile që iu përket

palëve:
ANKUES: FRANKLIN XHELAJ

IRENA XHELAJ
KUNDËR: ZYRA PËRMBARIMORE “BLEK-K” SH.P.K

GJIROKASTËR
MISERDHI TAHIRAJ
OBJEKTI:
Kundërshtim dhe anullimi i veprimeve përmbarimore të ndërmarra me shkresën nr.1203
regj., Nr 53 Prot datë 11.01.2019. Kerkesë për vënien e sekuestros konservative“ dhe
shkresën nr.1203 regj., nr 81 prot., datë 17.01.2019 “Lajmërim për ekzekutim vullnetar“ si
dhe konstatimin absolutisht të pavlefshëm të çdo veprimi përmbarimor në vijim që pasojnë
këto shkresa dhe të kryera në bazë të tyre.
Zgjidhjen e pasojave juridike të pavlefshmërisë duke kthyer çdo gjë në situatën e mëparshme
para fillimit të ekzekutimit.
Shtyrjen e afatit të ekzekutimit të detyrimit dhe ndarjen e detyrimit me këste.
Pezullimin e ekzekutimit të veprimeve përmbarimore.
BAZA LIGJORE: Neni 31, 32, 511, 517, 519 dhe 610 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 1167, datë 19.02.2019 ka vendosur:
Deklarimin e moskompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë lidhur

me çështjen civile nr.5784 Akti, datë regjistrimi 28.01.2019.
Dërgimin e dosjes dhe akteve të çështjes Nr.5784 Akti datë 28.01.2019 për
kompetencë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr. 21-2019, datë 25.03.2019 ka
vendosur:
T’i parashtroj Gjykatës së Lartë, me qëllim rregullimin e kompetencës,

qëndrimin e saj se kompetenca tokësore për gjykimin e çështjes civile me nr.
89
[21274-00248-21-2019] 390 regjistri themeltar datë regjistrimi 21.03.2019., i
përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ku është paraqitur fillimisht
ankimi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ndër të tjera parashtron:
- Përsa më sipër vlerësoj se nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka një
keqzbatim të nenit 50 të K.Pr.Civile, pasi duke iu referuar kësaj dispozite, vlerësoj se
gjykata kompetente për shqyrtimin e ankimeve për kundërshtim të veprimeve
përmbarimore është Gjykata ku debitorët kanë vendbanimin dhe Gjykata e vendit të
ekzekutimit që është në Tiranë dhe jo ku ka qendrën zyra përmbarimore, e cila kryen
veprimet.
- Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin Nr. 00-2018-1019 të datës 09.10.2018,
ka përcaktuar shprehimisht se: “6. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e
çështjes konkrete referon në rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e
Parë të Kodit të Procedurës Civile (ratio legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio
iuris) në lidhje me kompetencën tokësore të gjykatave për shqyrtimin e
mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në këtë Kod dhe në ligje të tjera të veçanta,
në të cilat është pasur parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos u bëhet i vështirë
aksesi në drejtësi. Në këtë kontekst i vlerësueshëm është fakti se për kategori të
caktuara mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet përpara një gjykate,
vendndodhja e së cilës të ndihmojë që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe
brenda një afati të arsyeshëm (Neni 6 i Konventës Evropiane të të Drejtave të
Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të
Procedurës Civile). 7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, në rastin konkret
gjykimi i kundërshtimit të veprimeve përmbarimore rezulton që të parashikohet në një
kre të veçantë të K.Pr.Civile dhe konkretisht në Pjesën e katërt, Titulli II, Kreu IX të
K.Pr.Civile, Kre ky i emërtuar “Mjetet e Mbrojtjes kundër ekzekutimit të vendimeve”,
ku në nenin 610 të këtij kreu rezulton që të jetë përcaktuar qartë se ankimi ndaj
veprimeve përmbarimore shqyrtohet nga gjykata e vendit të ekzekutimit e cila në
rastin konkret rezulton të jetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës”.
- Përsa më sipër vlerësoj se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka kompetencën
tokësore për zgjidhjen e kësaj çështje.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe e bisedoi në tërësi çështjen në
Dhomën e Këshillimit, në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja civile nr. 11243-00826-00-2019 regj.
them, që iu përket: ankues Franklin Xhelaj dhe Irena Xhelaj kundër Zyra Përmbarimore
“Blek-K” Sh.p.k Gjirokastër dhe Miserdhi Tahiraj, me objekt: Kundërshtim dhe anullimi i
veprimeve përmbarimore të ndërmarra me shkresën nr.1203 regj., Nr 53 Prot datë
11.01.2019. Kërkesë për vënien e sekuestros konservative“ dhe shkresën nr.1203 regj., nr 81
prot datë 17.01.2019 “Lajmërim për ekzekutim vullnetar“ si dhe konstatimin absolutisht të
pavlefshëm të çdo veprimi përmbarimor në vijim që pasojnë këto shkresa dhe të kryera në
bazë të tyre, etj........
90
2. Vendimi nr. 1167, datë 19.02.2019 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
I. Rrethanat:
3. Midis ankueseve me cilësinë e huamarrësve dhe Miserdhi Tahiraj me cilësinë e

huadhënësit : është lidhur një kontratë huaje me nr.156 rep., nr.66/2 kol datë 22.01.2015, për
marrjen e një huaje në shumën 145.000 Euro me afat shlyerje deri më 22.07.2017. Si garanci
për ekzekutimin e kësaj huaje është vënë një pasuri e paluajtshme e regjistruar në ZVRPP
Tiranë pasuria nr. 106/87-N4. ZK 3292.
4. Palët i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ku kanë vendbanimin dhe
huamarrësit, me një kërkesë padi për përmbushjen e detyrimit kontraktor, që rrjedh sipas
kontratës së huasë së sipërcituar.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr. 8641, datë 23.10.2018 ka
vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur (në mënyrë solidare) Irena Xhelaj dhe Fraklin Xhelajtë
kthejnë shumën 145.000 Euro palës paditëse Miserdhi Tahiraj në përmbushje të detyrimit që
njedh nga kontrata e huasë me nr. 156 rep., nr. 66/2 kol, datë 22.01.2015, lidhur midis
Miserdhi Tahiraj me cilësinë e huadhënësit dhe huamarrësit Irena Xhelaj dhe Fraklin Xhelaj.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.
Urdhërohet shërbimi përmbarimor për ekzekutimin e këtij vendimi pas marrjes formë
të prerë.
Ky vendim ka marrë formë të prerë pa u ankimuar nga palët më datë 04.12.2018.
6. Me vënien në ekzekutim të këtij vendimi gjyqësor Zyra përmbarimore “Blek-K”
Sh.p.k me seli në Gjirokastër dhe në Sarandë, ka ndërmarrë veprimet përmbarimore me
nxjerrjen e lajmërimit për ekzekutimin vullnetar dhe ndërkohë i është drejtuar ZVRPP Tiranë
me kërkesën për vënien në sekuestro konservative të pasurisë nr. 106/87-N4, vol.24, faqë 20,
ZK 3292, lloji i pasurisë Njësi, Sip, totale 118,2 m2.
7. Këto akte i janë komunikuar debitorëve, ankueseve Irena Xhelaj dhe Fraklin
Xhelaj, të cilat kanë pretendimet mbi këto akte sikurse parashtrojnë në ankimin e tyre duke
iu drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me ankimin dhe objektin e sipërcituar.
II. Procedura:
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 1167, datë 19.02.2019 ka

vendosur:
Deklarimin e moskompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë lidhur me
çështjen civile nr.5784 Akti, datë regjistrimi 28.01.2019.
Dërgimin e dosjes dhe akteve të çështjes nr. 5784 Akti, datë 28.01.2019 për
kompetencë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndër të tjera arsyeton se:
..... Në arsyetim të saj Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë i është referuar nenit 50 dhe
61 të K.Pr.Civile duke referuar se : “...në rastin e kundërshtimeve të veprimeve
përmbarimore kompetenca e gjykatës që shqyrton ankimin ndaj këtyre veprimeve është e
natyrës ekskluzive dhe në këto kushte gjykata kryesisht duhet të deklarojë moskompetencën
dhe t’ia dërgojë aktet gjykatës kompetente. Natyra e kësaj kompetence rezulton si në rastin,
dispozitave të përgjithshme mbi kompetencën neni 50 i K.Pr.Civile ashtu dhe në dispozitën;
91
e posaçme që rregullon ankimet ndaj veprimeve të përmbaruesit gjyqësor sipas përmbajtjes
së nenit 610 të K.Pr.Civile”....
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr. 21-2019, datë
T’i parashtroj Gjykatës së Lartë, me qëllim rregullimin e kompetencës, qëndrimin e
saj se kompetenca tokësore për gjykimin e çështjes civile me nr.[21274-00248-21-2019] 390
regjistri themeltar datë regjistrimi 21.03.2019., i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
ku është paraqitur fillimisht ankimi.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ndër të tjera parashtron:
Përsa më sipër vlerësoj se nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka një
keqzbatim të nenit 50 të K.Pr.Civile, pasi duke iu referuar kësaj dispozite, vlerësoj se gjykata
kompetente për shqyrtimin e ankimeve për kundërshtim të veprimeve përmbarimore është
Gjykata ku debitorët kanë vendbanimin dhe Gjykata e vendit të ekzekutimit që është në
Tiranë dhe jo ku ka qendrën zyra përmbarimore, e cila kryen veprimet.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin Nr. 00-2018-1019 të datës 09.10.2018,
ka përcaktuar shprehimisht se : “6. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes
konkrete referon në rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e Parë të Kodit të
Procedurës Civile (ratio legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio iuris) në lidhje me
kompetencën tokësore të gjykatave për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara
në këtë Kod dhe në ligje të tjera të veçanta, në të cilat është pasur parasysh, midis të tjerave,
që palëve të mos u bëhet i vështirë aksesi në drejtësi. Në këtë kontekst i vlerësueshëm është
fakti se për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet përpara një
gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe
brenda një afati të arsyeshëm (Neni 6 i Konventës Evropiane të të Drejtave të Njeriut, neni
42 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të Procedurës Civile).
7.Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, në rastin konkret gjykimi i kundërshtimit
të veprimeve përmbarimore rezulton që të parashikohet në një kre të veçantë të K.Pr.Civile
dhe konkretisht në
Pjesën e katërt, Titulli II, Kreu IX të K.Pr.Civile, Kre ky i emërtuar “Mjetet e
Mbrojtjes kundër ekzekutimit të vendimeve”, ku në nenin 610 të këtij kreu rezulton që të jetë
përcaktuar qartë se ankimi ndaj veprimeve përmbarimore shqyrtohet nga gjykata e vendit të
ekzekutimit e cila në rastin konkret rezulton të jetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës”.
Përsa më sipër vlerësoj se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka kompetencën
tokësore për zgjidhjen e kësaj çështje.
III. Ligji i Zbatueshëm:
12. Neni 42/1 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:

Paditë ngrihen në gjykatën e vendit, ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin
e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e përkohshme.
13. Neni 50 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:
Paditë që kanë për objekt kundërshtimin e veprimeve të kryera nga përmbaruesi për
ekzekutimin e detyruar, ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit.
14. Në nenin 52 të Kodit të Procedurës Civile është parashikuar se:
Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve,
përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 dhe 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë
marrëveshje.
92
1. Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për shkak të lëndës, funksionit ose
kërkesë të palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente.
2. Në rastet e tjera, mungesa e kompetencës tokësore mund të merret parasysh vetëm
me kërkesë të palëve, derisa nuk është nxjerrë urdhri për caktimin e seancës gjyqësore.
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
në gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.
IV. Vlerësimi i Kolegjit Civil:
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet e paraqitura në vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, përmbajnë shkaqe nga ato që parashikohen në ligj,
prandaj ka arsye që të cënohet vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
18. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin e tij se, kompetenca e
gjykatës për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja tokësore/funksionale dhe lëndore
është shumë e rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë
nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me
dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës ajo nuk mund të kryejë asnjë veprim
procedural.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e Parë të Kodit të Procedurës Civile (ratio
legis) dhe parimet e së drejtës (ratio iuris) në lidhje me kompetencën tokësore të gjykatave
për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në këtë Kod dhe në ligje të tjera të
veçanta, në të cilat është pasur parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos u bëhet i vështirë
aksesi në drejtësi. Në këtë kontekst i vlerësueshëm është fakti se për kategori të caktuara
mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të
ndihmojë që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm
(Neni 6 i Konventës Evropiane të të Drejtave të Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së Republikës
së Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të Procedurës Civile).
20. Kolegji Civil vlerëson se, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
interpretuar drejtë nenin 510 K.Pr.Civile, në të cilin parashikohet shprehimisht
se:“Ekzekutimi i detyrueshëm mund të bëhet vetëm në bazë të një titulli ekzekutiv. Janë tituj
ekzekutivë: ...d) aktet noteriale që përmbajnë detyrim në të holla, si dhe aktet për dhënien e
kredive bankare ose aktet për dhënien e kredive nga institucionet financiare jobankare”.
Neni 511 parashikon se: “Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim nëpërmjet lëshimit të urdhrit
të ekzekutimit, i cili: a) për rastet e parashikuara nga shkronja “a” dhe “b”, të nenit 510, të
këtij Kodi, lëshohet nga gjykata që ka dhënë vendimin në dispozitivin e vendimit; b) për
vendimet e gjykatave të shteteve të huaja e të gjykatave të arbitrazhit të huaj, që u është
dhënë fuqi në zbatimin të dispozitave të këtij Kodi, urdhri i ekzekutimit lëshohet nga gjykata
që bën njohjen e vendimit, në dispozitivin e vendimit.... Kjo kompetencë është e karakterit
ekskluziv, sepse është vet ligji që përcakton nga pikëpamja tokësore gjykatën, e cila ka
kompetencë të lëshojë urdhrin ekzekutiv.
21. Kolegji vlerëson se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj
duhet referuar në nenin 510/a dhe të K.Pr.Civile. Në rastin konkret vendimi nr. 8641, datë
23.10.2018, është titull ekzekutiv. Referuar natyrës juridike të objektit dhe shkakut të
kërkimit, përmbajtjes të titullit ekzekutiv për të cilin kërkohet kundërshtimi i veprimeve
përmbarimore të titujve ekzekutivë, përcaktohet nga vendi ku do të përmbushen detyrimet që
93
përmban titulli ekzekutiv. Sipas këtyre dispozitave ligjore kriteri që përcakton kompetencën
tokësore të gjykatës është “vendi i përmbushjes” së detyrimit që përmban titulli ekzekutiv.
Me togfjalëshin “vend i përmbushjes së detyrimit” kuptohet vendi ku përmbushet diçka apo
zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra për rastin, një titull ekzekutiv.
22. Kolegji vlerëson se ky titull ekzekutiv sipas nenit 511 ekzekutohet në
vendbanimin e debitorëve z. Franklin Xhelaj dhe Irena Xhelaj dhe ankues në këtë gjykim që
sipas vendimit, prona mbi të cilën po kryhen veprimet përmbarimore objekt gjykimi,
ndodhet në Selitë, Tiranë dhe kompetente për shqyrtimin e çështjes është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
23. Për sa më sipër Kolegji Civil vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë nuk është i bazuar në ligj dhe për rrjedhojë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 61 të Kodit Procedurës
Civile;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 1167 datë 19.02.2019 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 23.04.2019
94
VENDIM

Në dhomë këshillimi, më datë 23.04.2019, mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËS: 1. ANILA HAXHIU;

2. ARMID YMERI;
3. ARLIND YMERI.
TË PADITUR: 1. ADELINA ZARKA;

2. ANDI POGAÇE.
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të më dëmshpërblejë dëmin pasuror dhe jopasuror moral dhe
ekzistencial, fitimin e munguar dhe kamatëvonesat si pasojë e inicimit të një procesi jo të
rregullt gjyqësor në dëmin tim.
BAZA LIGJORE: Neni 608, 609, 625, 640, 450, 486 të Kodit Civil dhe të Ligjit mbi
noterinë, nr. 7828, datë 01.06.1994 dhe Ligji nr.8510, datë 15.07.1999 “Për Përgjegjësinë
Jashtëkontraktore të Organeve të Administratës Shtetërore”, nenet 129, 163 të Kodit të
Familjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.(62-2019-886)196, datë 18.02.2019, ka

vendosur:
“1. Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
për gjykimin e çështjes civile, nr. Regj. Them : 11118-00399-62-2019 (728).
2. Dërgimin e çështjes civile Nr. Regj. Them : 11118-00399-62-2019 (728)
për kompetencë gjykimi, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
3. Kundër vendimit lejohet ankim i veçantë, brenda 5 ditëve në Gjykatën e
Lartë nga dita e marrjes dijeni të vendimit të arsyetuar.»
Kundër këtij vendimi, me datë 25.02.2019 ka bërë ankim të veçantë pala e paditur, z.Andi
Pogace, i cili ka kërkuar prishjen e tij dhe kthimin e çështjes pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, duke parashtruar se:
- Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier është i pabazuar në ligj;
95
- Objekti dhe shkaku i padisë në rastin konkret është shpërblimi i dëmit
jashtëkontraktor sipas neneve 608 e vijues të Kodit Civil. Si bazë ligjore është cituar
Ligji “Për Përgjegjësinë Jashtëkontraktore të Organeve të Administratës Publike”;
- Të drejtën e padisë në gjykatat administrative e ka çdo subjekt që pretendon se i
është cënuar një e drejtë apo interes i ligjshëm nga një veprim ose mosveprim i
organit publik;
- Në rastin në shqyrtim, paditësja nuk ka paditur institucionet përkatëse dhe
konkretisht Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier dhe Prokurorinë pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier, por ka paditur në mënyrë nominativë prokurorin që ka hetuar
çështjen dhe gjyqtarin që e ka gjykuar atë;
- Është i gabuar arsyetimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier se çështja se kush e
mban përgjegjësinë për veprimin ose mosveprimin e paligjshëm të organit publik,
nëse është ky organ apo zyrtarët që e përbëjnë atë, ka të bëjë me vlerësimin nëse pala
e paditur ka apo jo legjitimitet pasiv dhe nuk i shërben vlerësimit të kompetencës
lëndore për shqyrtimin e mosmarrëveshjes. Vlerësimi i çështjes së kompetencës
lëndore bazohet në elementët e padisë dhe natyrën e marrëdhënies juridike të
përcaktuar nga paditësi dhe jo në atë ndërgjyqësi që do të duhej të kishte krijuar
pala;
- Padia e ngritur ndaj prokurorit apo gjyqtarit nuk mund të barazohet apriori me
padinë e ngritur ndaj çdo organi tjetër të administratës publike. Për analogji
zbatohet neni 399/1 e vijues i K.Pr.C ku përcaktohet se paditë për shpërblim dëmi
për shkelje të afateve të arsyeshme të gjykimit paraqiten pranë gjykatës civile të
shkallës së parë ku ka qendrën organi ndaj të cilit është konstatuar shkelja;
- Për, paditë e ngritura ndaj gjyqtarit apo prokurorit për shpërblim dëmi nuk gjejnë
zbatim dispozitat e Ligjit “Për Përgjegjësinë Jashtëkontraktore të Organeve të
Administratës Publike”, por ndjekin një regjim juridik të posaçëm, sipas Ligjit nr.
96/2016. Për më tepër, Ligji nr. 49/2012, ka parashikuar se gjykata administrative
ka si objekt shqyrtimi mosmarrëveshjet e lindura nga aktet administrative individuale
të nxjerra gjatë veprimtarisë administrative nga organi publik. Ndërkohë që aktet
procedurale të prokurorit të bazuara në Kodin e Procedurës Penale nuk mund të
cilësohen si akte administrative.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN:
1. Para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier është paraqitur një padi me objekt, shkak
ligjor dhe palë ndërgjyqëse sikurse përcaktohet në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
2. Paditësi në padi ka pretenduar se me vendimin nr. 280, datë 24.04.2017 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier është vendosur deklarimi fajtor i paditësit për veprën
penale të të fallsifikimit të dokumentave më shumë se një herë dhe dënimin e paditëses me 9
muaj burgim. Sipas paditësit, Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr. 480, datë 20.06.2017
ka vendosur prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e çështjes
penale.
3. Sa më sipër, paditësja duke pretenduar se ndaj saj është zhvilluar një procedim
penal i paligjshëm dhe i parregullt, i është drejtuar gjykatës me padi dhe ka kërkuar
shpërblimin e dëmit pasuror dhe jo pasuror. Si palë të paditura në padi janë thirrur prokurori
96
i çështjes pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, z. Andi Pogaçe si dhe gjyqtari pranë kësaj
gjykate që ka gjykuar çështjen në shkallë të parë, znj. Adelina Zarka.
II. Procedura
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr. 62-2019-886-(196), datë

18.02.2019 ka vendosur: “1. Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier për gjykimin e çështjes civile, nr. Regj. Them : 11118-00399-62-2019 (728).
2. Dërgimin e çështjes civile Nr. Regj. Them : 11118-00399-62-2019 (728) për kompetencë
gjykimi, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë. 3. Kundër vendimit lejohet ankim
i veçantë, brenda 5 ditëve në Gjykatën e Lartë nga dita e marrjes dijeni të vendimit të
arsyetuar.»
4.1. Ndër të tjera kjo gjykatë ka arsyetuar se kompetenca në rastin konkret i përket
gjykatës administrative për faktin se të paditurit sipas palës paditëse, mbajnë përgjegjësi
sipas nenit 159 i Ligjit nr.96/2016 « Për Statusin e Gjyqtarëve dhe Prokurorëve në
Republikën e Shqipërisë ». Edhe pse të paditurit janë persona fizikë, mosmarrëveshja në
shqyrtim ka lindur si pasojë e veprimtarisë së tyre në kapacitetin zyrtar. Pra të paditurit nuk
janë mbajtur përgjegjës për shkak të veprimeve apo mosveprimeve të tyre si persona privatë,
por për shkak të kryerjes së veprimtarisë së tyre si funksionar shtetëror. Gjykata vlerëson se
si rregull përgjegjësinë për veprimin ose mosveprimin e paligjshëm të organit publik e mban
vetë organi dhe jo zyrtarët që e përbëjnë, sipas nenit 4 të Ligjit nr. 8510, datë 15.07.1999
« Për Përgjegjësinë Jashtëkontraktore të Organeve të Administratës Shtetërore », si dhe në
mënyrë të veçantë sipas nenit 159 të Ligjit nr. 96/2016. Në rastin konkret plotësohen tre
kriteret e elaboruara nga jurisprudenca e Gjykatës së Lartë. Njëra nga palët është organ i
administratës publike ; veprimtaria e tij bazohet në një ligj të posaçëm të së drejtës publike
dhe kjo veprimtari ka për bazë interesin publik.
5. Kundër këtij vendimi, me datë 25.02.2019 ka bërë ankim të veçantë pala e
paditur, z.Andi Pogace, i cili ka kërkuar prishjen e tij dhe kthimin e çështjes pranë Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Fier, duke paraqitur si shkaqe ato të parashtruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi. Ka rezultuar se vendimi i arsyetuar i është njoftuar kësaj pale me datë 22.02.2019.
III. Vlerësimi i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë
6. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji), pasi shqyrtoi aktet e dosjes
gjyqësore, vlerëson se Vendimi nr. 62-2019-886-(196), datë 18.02.2019 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore për shqyrtimin e
çështjes duke i dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Vlorë, është i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet lënë në fuqi. Gjykata në rastin konkret
ka kualifikuar drejtë natyrën e mosmarrëveshjes sipas objektit dhe shkakut ligjor të padisë,
për efekt të përcaktimit të kompetencës lëndore.
7. Kompetenca nuk është gjë tjetër veçse sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit
që i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të saj çdo gjykate. Kompetenca lëndore e
gjykatës është drejta e saj për shqyrtimin e një kategorie të caktuar mosmarrëveshjesh, sipas
lëndës dhe natyrës së tyre. Lënda e gjykimit përcaktohet në çdo rast nga objekti dhe shkaku
juridik i padisë ose i kërkesës.
8. Në aspektin kushtetues, kompetenca e lëndore e gjykatës është shumë e
rëndësishme, si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Në jurisprudencën e Gjykatës
Kushtetuese, koncepti juridik i kompetencës është trajtuar nën standartin e gjykatës së
caktuar me ligj, si pjesë përbërëse e nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ (shih
vendimet nr.23/2009, nr.7/2009 dhe nr.31/2005 dhe nr.16/2012 të Gjykatës Kushtetuese). Në
97
këtë linjë arsyetimi, kompetenca lëndore është kusht për vlefshmërinë e procesit gjyqësor
dhe të akteve të realizuara gjatë tij në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të
kryejë asnjë veprimtari procedurale. Ky konkluzion e ka bazën tek postulati “Nuk mund të
ketë bindje ndaj një gjyqtari jokompetent”. Kolegji vlerëson se në çdo rast gjykata, për
identifikimin e ligjit të zbatueshëm, që përcakton kompetencën e gjykatës për shqyrtimin e
çështjes konkrete, i referohet objektit dhe shkakut ligjor të padisë, të cilat individualizojnë
edhe natyrën e mosmarrëveshjes apo lëndën e gjykimit.
9. Në rastin konkret, para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, është paraqitur një padi
me objekt shpërblim dëmi jashtëkontraktor. Si shkak të padisë, paditësi ka evokuar faktin se
palët e paditura, në cilësinë e gjyqtarit dhe prokurorit të çështjes kanë zhvilluar një procedim
penal të paligjshëm dhe të parregullt në ngarkim të paditëses, duke i shkaktuar asaj një dëm
pasuror dhe jopasuror. Si bazë ligjore të padisë, paditësja ka identifikuar, ndër të tjera, nenet
608 e vijues të Kodit Civil si dhe Ligjin nr. 8510, datë 15.07.1999 “Për Përgjegjësinë
Jashtëkontraktore të Organeve të Administratës Shtetërore”.
10. Sa më sipër Kolegji vlerëson se në rastin konkret mosmarrëveshja e shtruar për
zgjidhje para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier është me natyrë administrative. Sipas nenit 7
të Ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar (në vijim Ligji nr. 49/2012), i cili
përcakton lëndën e shqyrtimit gjatë një gjykimi administrativ, gjykatat administrative janë
kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve që lindin nga aktet administrative
individuale, aktet nënligjore normative, kontratat administrative publike, veprimeve të
paligjshme apo mosveprimeve të organit publik. Pra objekt i hetimit në gjykimin
administrativ, është veprimtaria e shtetit, e artikuluar nëpërmjet akteve, kontratave
administrative apo veprimeve dhe mosveprimeve të organeve të administratës publike, nëse
kjo veprimtari është apo jo në përputhje me ligjin. Në të gjitha këto mosmarrëveshje organet
e administratës publike dalin si subjekte të së drejtës publike që ushtrojnë pushtet
urdhërdhënës dhe sovranitet shtetëror.
11. Kolegji vlerëson se, ashtu sikurse ka arsyetuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier në
vendimin për shpalljen e moskompetencës lëndore, në rastin konkret mosmarrëveshja ka
lindur midis një individi dhe një organi të administratës publike gjatë ushtrimit të
funksioneve publike dhe pretendimet e paditësit janë bazuar në dispozitat e Ligjit “Për
Përgjegjësinë Jashtëkontraktore të Organeve të Administratës Publike.” Edhe pse si të
paditur janë thirrur personalisht gjyqtari dhe prokurori i çështjes, mosmarrëveshja ka lindur
për shkak të veprimtarisë së tyre në cilësinë e funksionarëve shtetërorë. Kolegji vlerëson se
ndryshe nga sa ka pretenduar pala e paditur në ankim, çështja nëse palët e paditura gëzojnë
apo jo legjitimitet pasiv në këtë padi apo nëse duhet të ishte thirrur institucioni përkatës
pranë të cilit ata ushtrojnë detyrën nuk është kriter që identifikon kompetencën lëndore për
shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeje, por është çështje që do të zgjidhet pas shqyrtimit në
themel të padisë nga gjykata kompetente. Kolegji vlerëson se me të drejtë Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Fier, është referuar tek kriteret jurisprudenciale të elaboruara nga Gjykata e Lartë
për të vlerësuar nëse jemi para një mosmarrëveshjeje civile apo administrative. Kështu, në
rastin konkret, njëra nga palët është organ i administratës publike; veprimtaria e këtij organi
bazohet në një ligj të posaçëm të së drejtës publike si dhe kjo veprimtari ka si bazë dhe
vepron në drejtim të interesit publik (shiko Vendimin nr. 2, datë 10.03.2014 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
12. Kolegji vlerëson se ndryshe nga sa ka pretenduar pala e paditur në ankim, objekt
shqyrtimi gjyqësor në gjykatat administrative nuk janë vetëm aktet administrative në
kuptimin e ngushtë (stricto sensu), por çdo veprim apo mosveprim i paligjshëm i organeve të
administratës publike në kuptimin e gjerë (lato sensu) (ku mund të përfshihen edhe aktet
procedurale të nxjerra nga organet e ndjekjes penale) të cilat i kanë shkaktuar dëm individit
98
dhe për të cilën organet e administratës publike do të mbajnë përgjegjësi sipas ligjit të
posaçëm që e rregullon atë. Kolegji sjell në vëmendje rastet e kompensimit për burgim të
padrejtë të cilat në praktikën e konsoliduar të Gjykatës së Lartë janë vlerësuar si çështje me
natyrë administrative dhe si rrjedhojë përbëjnë lëndë gjykimi nga gjykatat administrative. Në
rastin konkret, shkaku i padisë janë veprimet e paligjshme të pretenduara si të tilla nga
paditësi të organeve të ndjekjes penale të cilat sipas tij i kanë shkaktuar një dëm pasuror dhe
jopasuror. Si rrjedhojë në bazë të nenit 7/b dhe nenit 17/f të Ligjit nr. 49/2012 kjo
mosmarrëveshje përbën lëndë gjykimi nga gjykatat administrative.
13. Së fundi, Kolegji vlerëson se ndryshe nga sa pretendon pala e paditur në ankimin
e veçantë me të cilin ka vënë në lëvizje Gjykatën e Lartë, nuk mund të zbatohen me analogji
nenet 399 e vijues të K.Pr.C për paditë me objekt shpërblim dëmi për shkelje të afateve të
arsyeshme të gjykimit, sipas të cilave kompetente për shqyrtimin e këtyre mosmarrëveshjeve
janë gjykatat civile. Kolegji vlerëson se neni 399/6 pika 3 i K.Pr.C përbën një rregullim të
posaçëm (lex specialis) që përcakton kompetencën lëndore të gjykatave që do të shqyrtojnë
paditë ndaj organeve të administratës publike (Ministria e Drejtësisë dhe Ministria e
Financave) ose ndaj shërbimit përmbarimor privat përgjegjës për shpërblim dëmi për shkelje
të afateve të arsyeshme të hetimit, gjykimit apo ekzekutimit të vendimit gjyqësor të formës
së prerë. Kjo dispozitë nuk do të zbatohet për raste të tjera, për të cilat për sa kohë nuk ka një
rregullim të posaçëm do të gjejë zbatim rregulli i përgjithshëm (lex generalis) dhe sipas
rregullit të përgjithshëm, të gjitha mosmarrëveshjet që lindin midis individit dhe organeve të
administratës publike për veprime ose mosveprime të kryera gjatë ushtrimit të detyrës, nga të
cilat mund të lindë përgjegjësia jashtëkontraktore e këtij organi për shpërblim dëmi janë në
kompetencë të gjykatave administrative.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62, 63 të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr. (62-2019-886) 196, datë 18.02.2019, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier.
Tiranë, më 23.04.2019
99
Nr. 31003-00595-00 - 2019 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2019 - 231 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :

Në datën 23.04.2019 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen që ju përket palëve :
PADITËS: BASHKIA SHKODËR

PADITUR: DEDE THANA
PERSON I TRETË: KONTROLLI I LARTË I SHTETIT
OBJEKTI:
Shpërblim dëmi.
BAZA LIGJORE: Neni 32, 154 i K.Pr.Civile, nenet 608 e vijues të K.Civil, neni 640 e
vijues
i K.Civil, Ligji me nr.139/2015, “Për vetëqeverisjenvendore”, Ligji nr.115/2014,
“Përndarjen administrative-territoriale të njësive të qeverisjes vendore në Republikën e
Shqipërisë”, Ligji nr.154/2014, “Për organizimin dhe funksionimin e Kontrollit të Lartë të
Shtetit”, Ligji Nr. 9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë”, i ndryshuar, Ligji Nr.9632, datë 30.10.2006 “Për taksat vendore”, i ndryshuar,
VKM Nr. 321, datë 28.05.2014 “Për sigurinë në det, plazh, në ujërat e brendshme në thellësi
të territorit dhe ushtrimit të sporteve ujore”, i ndryshuar, VKK Nr. 11, date 29.01 2013 “Për
sistemin e taksave dhe tarifave vendore të Komunës Velipojë 2013”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin Nr.838 (2670), datë 22.06.2017 ka

vendosur:
Konstatimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Shkallës së Parë
Shkodër për shqyrtimin e çështjes civile me Nr. 1237 Akti dhe dërgimin e
akteve Gjykatës e Shkallës së Parë Administrative Shkodër.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin Nr.231/454/1597

(31146-00736-83-2017) Regj.Them., datë 18.02.2019 ka vendosur:
T’i parashtrojë Gjykatës së Lartë për zgjidhje, mosmarrëveshjen e

kompetencës lëndore ndërmjet Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Shkodër dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, në lidhje me çështjen
gjyqësore nr. 231/454/1597 (31146-00736-83-2017) Regj.Them.,, me paditës
100
Bashkia Shkodër, i paditur Dede Thana, person i tretë Kontrolli i Lartë i
Shtetit, palë e interesuar:Avokatura e Shtetit Shkodër, me objekt: Shpërblim
Dëmi.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi Nr.838 (2670), datë 22.06.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, që
ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, është rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit. Prandaj, ky vendim duhet të prishet dhe çështja ti dërgohet për
shqyrtim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, si gjykata që sipas ligjit procedural e ka
kompetencën lëndore për shqyrtimin e saj.
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, për sa i përket rrethanave të faktit, rezulton se
gjatë kontrollit të ushtruar në Komunën Velipojë, nga Kontrolli i Lartë i Shtetit, për
periudhën 2013-2015, janë konstatuar parregullsi, sa i përket arkëtimit të taksave dhe
tarifave vendore të miratuara me vendimet e Këshillit të Komunës Velipojë me VKK Nr.2,
datë 08.04.2014 “Për miratimin e taksave dhe tarifave për Komunën Velipojë për vitin
2014”.
Nga konstatimet e KLSH, marrë dijeni me shkresën me nr. 550/11 prot, datë
20.10.2015, rezulton se shtetasi Dede Thana ka ushtruar aktivitet privat/ekonomik me
emërtimin shfrytëzim të hapësirës publike zona ranore, për vitin 2014, për një periudhë 2.5
mujore,ndërkohë që duhej paguar për një periudhë 5 mujore, duke i`u referuar regjistrit të
mbajtur nga zyra e të ardhurave të Komunës Velipojë.
Në këto kushte paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, me
padinë objekt gjykimi, duke pretenduar se pala e paditur ka vepruar në kundërshtim me ligjin
dhe kërkon pranimin e padisë sipas objektit të saj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, pasi ka vënë në bisedim në seancë e veprimeve
përgatitore çështjen e kompetencës së saj për gjykimin e çështjes, ka vendosur të shpallë
moskompetencën lëndore të saj, duke ia dërguar çështjen për kompetencë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se çështja objekt gjykimi është e natyrës
administrative dhe kompetencë lëndore për gjykimin e saj ka gjykata administrative, sepse
konflikti në gjykim vjen si rezultat i kërkimit për të shpërblyer një dëm jashtëkontraktor nga
një organ administrativ siç është pala paditëse, Bashkia Shkodër, duke u bazuar në ligje të
posaçme.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, në seancën përgatitore të datës
18.02.2019, ka vënë në bisedim kryesisht kompetencën lëndore të saj për gjykimin e çështjes
dhe ka vendosur të parashtrojë para Gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes së
kompetencës lëndore me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se në zbatim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012 nuk ka
kompetencë lëndore për shqyrtimin në themel të kësaj mosmarrëveshjes, qëndrim i njëjtë
edhe me praktikën e Gjykatës së Lartë (vendim 00-2018-1185, datë 04.12.2018, nr.00-2018-
1219, datë 04.12.2018, nr.00-2018-1214, datë 04.12.2018)”
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se janë të mbështetura në ligj
motivet e parashtruara nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë lidhur me zbatimin e
101
drejtë të ligjit në përcaktimin e gjykatës që ka kompetencën për të shqyrtuar çështje që kanë
të njëjtën objekt gjykimi si çështja që është në shqyrtim. Prandaj, vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër duhet të prishet dhe çështja duhet ti dërgohet për kompetencë
gjykimi, po kësaj gjykate.
Kolegji Administrativ e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e
gjykatës nga pikëpamja lëndore për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e
Kolegji Administrativ në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit
të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e
vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Shkodër. Gjykata nuk ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin
e vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të saktë të elementeve dhe/ose
kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se një padi me të tillë objekt dhe
shkak ligjor, si rregull, është e natyrës civile, e cila rregullohet dhe sanksionohet në
dispozitat e Kodit Civil (neni 608 e vijues). Megjithatë ligjvënësi ka parashikuar që, edhe pse
kjo padi synon të mbrojë një marrëdhënie juridike private, në raste përjashtimore, ajo merr
karakter publik. Një kualifikim i tillë i kësaj padie bën që shqyrtimi i saj të mos jetë më në
kompetencë të gjykatave civile por të gjykatave administrative.
Në neni 17, paragrafi I, shkronja “f”, të Ligjit nr. 49/2012 “Për gjykatat
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, parashikohet se padia në
gjykatën administrative mund të ngrihet, ndër të tjera, për shpërblimin e dëmit
jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm. Në këtë dispozitë, aktualisht, referimi është për
ligjin nr. 8510, datë 15.7.1999, “Për përgjegjësinë jashtë-kontraktore të organeve të
administratës shtetërore”. Në këto lloj situatash, kompetenca e gjykatave administrative
është e kuptueshme, pasi referuar nenit 7 të Ligjit nr. 49/2012 “Për gjykatat administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, gjykata administrative është kompetente,
ndër të tjera, për mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, të nxjerra
gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik si dhe mosmarrëveshjet që
lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik (shih
shkronjat “a” dhe “b” të nenit 7 të ligjit). Pra, dëmi jashtë-kontraktor i shkaktuar nga organi
publik vjen si pasojë ose e një akti administrativ individual apo për shkak të ndërhyrjes së
paligjshme ose të mosveprimit të organit publik.
Në çështjen konkrete vërehet se padia nuk është ngritur si pasojë e aktit, veprimit apo
mosveprimit të paligjshëm të organit publik, por si pasojë e mosveprimit të paligjshëm të një
personi fizik, i cili nuk ka derdhur të të ardhurat organit publik kompetente, si rrjedhojë e
mbajtjes apo e përdorimit të paligjshme të sendit prej tij. Për të kualifikuar një çështje si
administrative nuk mjafton që njëra prej palëve të jetë organ publik por duhet që edhe natyra
e mosmarrëveshjes të jetë e karakterit publik, pra fakti i paligjshëm, si element i shkakut
ligjor të padisë, të vijë si rrjedhojë e veprimtarisë së organit publik.
Duke qenë se mosmarrëveshjet e natyrës administrative janë shteruese, pra ato
përcaktohen në mënyrë taksative nga ligji, atëherë në kualifikimin e kompetencës së
gjykatave administrative, të cilat janë ngarkuar nga ligjvënësi për shqyrtimin vetëm të këtyre
çështjeve, nuk mund të bëhet interpretim i zgjeruar. Pra, gjykatat administrative do të jenë
kompetente vetëm për çështjet për të cilat janë përcaktuar si kompetente nga ligji (neni 7 i
ligjit që përcakton kompetencën lëndore të gjykatave administrative). I vetmi përjashtim në
jurisprudencën e Gjykatës së Lartë është bërë për paditë e prejardhura nga një padi
administrative, siç janë p.sh., padia për deklarimin e pavlefshmërisë së një titulli ekzekutiv,
102
kur ky i fundit është një akt i një organi publik, ose padia për kundërshtimin e veprimeve
përmbarimore, kur këto veprime vijnë si pasojë e ekzekutimit të një akti të organit publik.
Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se vendimi Nr.838 (2670), datë 22.06.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër, me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes, duhet të
prishet dhe çështja duhet të kthehet për gjykim po asaj gjykate.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 13 të ligjit Nr.49, datë
03.05.2012 “Për Gjykatat Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit Nr. 838 (2670), datë 22.06.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, si gjykatë
kompetente nga pikëpamja lëndore dhe tokësore.
Tiranë, më 23.04.2019
103
Nr. 31003-00727-00- 2019 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2019 - 232 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Në datën 23.04.2019 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen, që ju përket

palëve :
PADITËS: ENGJËLLUSH RABIJA
PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE TIRANË
INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE TIRANË
OBJEKTI:
Njohjen e viteve të punës së paditësit, për periudhën nga 01.01.1994 – 31.12.1995, ku
paditësi ka punuar në Minierën e Q.Gurit Krrabë, si punëtor nëntoke dhe nga verifikimi i të
paditurës emri i tij nuk figuron në këtë Minierë.
Njohjen e periudhës së punës së paditësit për periudhën nga 31.12.1995-
30/06/2000, ku paditësi rezulton të ketë punuar në Minierën Q.Gurit Krrabë dhe nga
verifikimi i të paditurës emri i tij nuk figuron në ketë Minierë gjithashtu me datë fillimi të
punës, 31/12/1995 dhe jo datë mbarimi të saj, duke mos njohur ketë periudhë të plotë, për
efekt vjetërsie në punë.
Vërtetësinë e librezës së punës, dublikate, disponuar nga paditësi, për gjithë periudhën
pasqyruar aty nga 19.01.1981 – 30.06.2000, periudhë e cila është e pasqyruar e plotë dhe pa
ndërprerje, njohjen e kësaj periudhe për efekt vjetërsie në punë sipas Ligjit 150/2014.
BAZA LIGJORE: Neni 31, 32, 233 i K.Pr.Civile, Ligji 150/2014 “Për pensionet e
punonjësve që kanë punuar në miniera, në nëntokë”, Ligji Nr. 7703, datë 11/05/1993 “Për
Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë i ndryshuar. VKM Nr 482, datë 29/06/2016
“Për disa çështje të dokumentimit të periudhave të sigurimit dhe vjetërsisë në punë, për efekt
pensioni”. Rregullore Nr 1, datë 21/10/2008 “Për administrimin dhe page të pensioneve”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin Nr.568, datë 31.01.2019 ka vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e kërkesë padisë nr.5417

Akti.
Dërgimin e akteve pranë gjykatës kompetente dhe konkretisht Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
104
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin Nr.1772(31113-01267-
80-2019) Regj.Them., datë 21.03.2019 ka vendosur:
Të ngrejë para Gjykatës së Lartë, çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës

lëndore, në lidhje me gjykimin e çështjes nr.1772(31113-01267-80-2019)
Regj.Them., me datë ardhje 26.02.2019, me palë ndërgjyqëse: palë paditëse
Engjëllush Rabija; palë e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë dhe Instituti i Sigurimeve Shoqërore Tiranë; me objekt “Njohjen e
viteve të punës së paditësit, për periudhën nga 01.01.1994 – 31.12.1995, ku
paditësi ka punuar në Minierën e Q.Gurit Krrabë, si punëtor nëntoke dhe nga
verifikimi i të paditurës emri i tij nuk figuron në këtë Minierë. Njohjen e
periudhës së punës së paditësit për periudhën nga 31.12.1995- 30/06/2000, ku
paditësi rezulton të ketë punuar në Minierën Q.Gurit Krrabë dhe nga
verifikimi i të paditurës emri i tij nuk figuron në ketë Minierë gjithashtu me
datë fillimi të punës, 31/12/1995 dhe jo datë mbarimi të saj, duke mos njohur
ketë periudhë të plotë, për efekt vjetërsie në punë. Vërtetësinë e librezës së
punës, dublikate, disponuar nga paditësi, për gjithë periudhën pasqyruar aty
nga 19.01.1981 – 30.06.2000, periudhë e cila është e pasqyruar e plotë dhe pa
ndërprerje, njohjen e kësaj periudhe për efekt vjetërsie në punë sipas Ligjit
150/2014”.
T’i kërkojë Gjykatës së Lartë që të vendos se kompetente nga pikëpamja
lëndore për gjykimin e kësaj çështje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe jo Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.

VËREN
Vendimi Nr.568, datë 31.01.2019 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka
shpallur moskompetencën për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për vazhdimin e
gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të
gabuar të ligjit. Prandaj, ky vendim duhet të prishet dhe çështja ti dërgohet për shqyrtim
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykata që sipas ligjit procedural e ka kompetencën
lëndore për shqyrtimin e saj.
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, për sa i përket rrethanave të faktit, rezulton se pala
paditëse Engjëllush Rabija pretendon se pala e paditur nuk i ka njohur vitet e punës, duke
mos i njohur pensionin e pleqërisë sipas ligjit.
Në këto kushte paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
padinë objekt gjykimi, duke pretenduar, se pala e paditur ka vepruar në kundërshtim me
ligjin dhe kërkon pranimin e padisë sipas objektit të saj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin Nr.568, datë 31.01.2019, pasi ka
vënë në bisedim në seancë paraprake çështjen e kompetencës lëndore të shkallës së parë, ka
vendosur të shpalla moskompetencën lëndore për gjykimin e kërkesë padisë nr.5417 Akti,
duke ia dërguar çështjen për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se në bazë të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore,
çmon se paçka nga mënyra e formulimit të objektit të padisë, si dhe citimit të bazës ligjore
nga ana e vetë paditësi, pasi shqyrtoi natyrën e mosmarrëveshjes në gjykim, u njoh me
provat shkresore që rezultojnë bashkëngjitur padisë, si dhe së fundmi e njohur me vendimin
105
e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë nr.00-2018-504, datë 10.04.2018, gjykata
konstaton se ndodhemi përpara një mosmarrëveshje administrative dhe jo tipikisht civile në
llojin e vet.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, në seancën përgatitore të datës
kompetencës lëndore me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se nisur nga referencat ligjore, jurisprudenca e
Gjykatës Kushtetuese dhe Gjykatës së Lartë, çmon se marrëdhënia juridike objekt gjykimi
është marrëdhënie juridike civile dhe jo administrative. Gjykata çmon se duke qenë se
kërkimi (mosmarrëveshja) e parashtruar në padi, është e natyrës civile dhe rezultati i
zgjidhjes së pasojave të çështjes me natyrë civile, mund të të urdhërohet edhe kryerja e disa
veprimeve administrative.
Edhe praktika e Gjykatës së Lartë këtë qëndrim ka mbajtur në vendimet nr.00-2017-
511, datë 19.04.2017; nr.002018-504-, datë 10.04.2018.
Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishet dhe çështja duhet ti dërgohet për kompetencë
vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Apelit Durrës. Gjykata
nuk ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij
gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin
konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
Nga kërkesë padia rezulton se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është “njohjen e
viteve të punës së paditësit, për periudhën nga 01.01.1994 – 31.12.1995, ku paditësi ka
punuar në Minierën e Q.Gurit Krrabë, si punëtor nëntoke dhe nga verifikimi i të paditurës
emri i tij nuk figuron në këtë Minierë. Njohjen e periudhës së punës së paditësit për
periudhën nga 31.12.1995- 30/06/2000, ku paditësi rezulton të ketë punuar në Minierën
Q.Gurit Krrabë dhe nga verifikimi i të paditurës emri i tij nuk figuron në ketë Minierë
gjithashtu me datë fillimi të punës, 31/12/1995 dhe jo datë mbarimi të saj, duke mos njohur
ketë periudhë të plotë, për efekt vjetërsie në punë. Vërtetësinë e librezës së punës, dublikate,
disponuar nga paditësi, për gjithë periudhën pasqyruar aty nga 19.01.1981 – 30.06.2000,
periudhë e cila është e pasqyruar e plotë dhe pa ndërprerje, njohjen e kësaj periudhe për
efekt vjetërsie në punë sipas Ligjit 150/2014”, bazuar në dispozitat përkatëse të Kodin të
Procedurës Civile dhe në ligjin e posaçëm nr.1502014.
Kolegji çmon se duke vlerësuar shkakun ligjor të kërkimit ndodhemi përpara një
gjykimi që përbën mosmarrëveshje e cila rregullohet nga dispozitat e Kodit të Procedurës
Civile, siç është vërtetimi i qenies ose mosqenies së një marrëdhënie juridike. Ky fakt
rezulton nga përmbajtja e nenit 32 të K.Pr.Civile sipas të cilit: “Padia mund të ngrihet: (i) për
të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur; (ii) për
106
vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të drejte; (iii) për
njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për paditësin”.
Sa më sipër në analizë të kërkimit të palës paditëse Engjëllush Rabija dhe shkakut
ligjor ku mbështetet kërkimi, rezulton se jemi përpara një padie për vërtetimin e qenies ose
mosqenies së një marrëdhënie juridike, konkretisht marrëdhënies së qenies në marrëdhënie
pune por se mungon akti që e provon këtë fakt, pra dokumenti “regjistri themeltar nuk
përmban të dhënat e palës paditëse”. Me padinë objekt shqyrtimi paditësi kërkon të vërtetojë
gjyqësisht këtë fakt, pasi ky dokument nuk ekziston dhe nuk mund të merret me ndonjë rrugë
tjetër, për shkaqe të cilat nuk kanë ndodhur prej tij dhe për pasojë nuk mund të lëshohet nga
organi publik, kjo me qëllim përdorimin e këtij dokumenti pranë institucioneve shtetërore
apo privatë.
Kolegji vlerëson të theksoj edhe njëherë qëndrimin e mbajtur dhe të konsoliduar
tashmë, se në rastin kur pala paditëse kërkon të vërtetojë gjyqësisht një fakt dhe nuk kërkon
detyrimin e palës së paditur për të vepruar apo për ti njohur një të drejtë të cilën ai e
disponon sipas dokumentacioni përkatës, jemi përpara rastit të vërtetimit të faktit juridik,
pasi jemi në rastin kur akti që vërteton atë është zhdukur, ka humbur dhe nuk mund të
bëhet përsëri ose nuk mund të merret me ndonjë rrugë tjetër. Pra, në rastin konkret akti
nuk ekziston, pra dokumenti që vërteton se pala paditëse ka qenë në marrëdhënie pune me
këtë institucion nuk përmban asnjë të dhënë pranë palës së paditur dhe as nuk ekziston në
ndonjë institucion tjetër. Pra, nuk është organi publik që në zbatim të funksioneve të caktuara
me ligj nuk ka vepruar, por fakti se ky akt nuk ekziston fare dhe i padituri nuk ka se çfarë të
akti të lëshojë.
Pra sipas nenit 388 pika 1 e Kodit të Procedurës Civile, është sanksionuar qartë se:
“1. Kur nga një fakt varet lindja, ndryshimi ose shuarja e të drejtave personale apo
pasurore të një personi dhe akti që vërteton atë është zhdukur, ka humbur dhe nuk mund të
bëhet përsëri ose nuk mund të merret me ndonjë rrugë tjetër, personi i interesuar ka të drejtë
të kërkojë që fakti të vërtetohet me vendim të gjykatës së shkallës së parë...”.
Në interpretim të dispozitës së sipërcituar, të pretendimeve të palëve ndërgjyqëse dhe
të shkakut ligjor të padisë, rezulton se akti i pretenduar nuk ekziston dhe nuk mund të merre
me ndonjë rrugë tjetër, prandaj është investuar gjykata që të vërtetohet ky fakt dhe për të
cilën kompetente nga pikëpamja lëndore është gjykata civile.
Ky Kolegj, në referim të analizës së sipërcituar vlerëson se çështja konkrete përbën
një mosmarrëveshje civile dhe nuk është e bazuar në nenin 7 të ligjit nr. 49/2012 “Për
gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, por është bazuar
në nenin 388 e vijues të K.Pr.Civile dhe për të cilën Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është
kompetente nga pikëpamja lëndore për gjykimin e çështjes.
përfundimin se vendimi Nr.568, datë 31.01.2019 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
të cilin është shpallur moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes, duhet të prishet dhe
çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për të vazhduar gjykimin.
PËR KËTO ARSYE

03.05.2012 “Për Gjykatat Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”
107
VENDOSI
Prishjen e vendimit Nr. 568, datë 31.01.2019 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, si gjykatë kompetente nga
pikëpamja lëndore dhe tokësore.
Tiranë, më 23.04.2019
108
Nr. 31003-00596-00- 2019 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2019 - 233 i Vendimit
VENDIM


palëve :

PADITUR: BARDHOK MILLOSHAJ
OBJEKTI:
Shpërblim dëmi.
vijues i K.Civil, Ligji me nr. 139/2015, “Për vetëqeverisjenvendore”, Ligji nr.115/2014,
Shtetit”, VKM Nr.54, datë 05.02.2014 “Për përcaktimin e kritereve, procedurës e të mënyrës
së dhënies me qera, emfiteozë apo kontratë të tjera të pasurisë shtetërore” i ndryshuar

vendosur:
Konstatimin e mungesës së kompetencës lëndore në gjykimin e çështjes.
Dërgimin e cështjes me nr. regj. 1289((21234-012682-51-2017), dt. regj.
29.05.2017, për shqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Shkodër.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin

Nr.235/459/1609(31146-00749-83-2017) Regj.Them., datë 20.02.2019 ka vendosur:

gjyqësore nr. 235/459/1609(31146-00749-83-2017) Regj.Them.,, me paditës
Bashkia Shkodër, i paditur Bardhok Milloshaj, person i tretë Kontrolli i Lartë
109
i Shtetit, palë e interesuar:Avokatura e Shtetit Shkodër, me objekt: Shpërblim
Dëmi.

VËREN
tarifave vendore të miratuara me vendimet e Këshillit të Komunës Velipojë.
Nga konstatimet e KLSH, marrë dijeni me shkresën me nr.550/11 prot, datë
20.10.2015, rezulton se shtetasi Bardhok Milloshaj ka ushtruar aktivitet privat/ekonomik me
posaçme.
1219, datë 04.12.2018, nr.00-2018-1214, datë 04.12.2018)”
110
shkronjat “a” dhe “b” të nenit 7 të ligjit).
Pra, dëmi jashtë-kontraktor i shkaktuar nga organi publik vjen si pasojë ose e një akti
administrativ individual apo për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të
organit publik.
111
PËR KËTO ARSYE

Administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit Nr.981 (3107), datë 19.07.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, më 23.04.2019
112
Nr. 31003-00592-00 - 2019 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2019 - 234 i Vendimit
VENDIM


palëve :

PADITUR: ZEF PUTAJ
OBJEKTI:
Shpërblim dëmi.
vijues i K.Civil, Ligji me nr. 139/2015, “Për vetë qeverisjen vendore”, Ligji nr. 115/2014,
Shqipërisë”, Ligji nr. 154/2014, “Për organizimin dhe funksionimin e Kontrollit të Lartë të
Shtetit”,Ligji Nr. 9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë”, i ndryshuar, Ligji Nr. 9632, datë 30.10.2006 “Për taksat vendore”, i ndryshuar,
VKM Nr. 321, datë 28.05.2014 “Për sigurinë në det, plazh, në ujërat e brendshme në thellësi
të territorit dhe ushtrimit të sporteve ujore”, i ndryshuar,VKK nr. 11, datë 29.01.2013 “Për
sistemin e taksave dhe tarifave të Komunës Velipojë 2013”, i ndryshuar me VKK nr.14 datë
12.03.2013, VKK Nr. 02, datë 08.04 2014 “Për sistemin e taksave dhe tarifave vendore të
Komunës Velipojë 2014”.

vendosur:
Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër, në gjykimin e çështjes që i përket: paditës – Bashkia Shkodër; i
paditur – Zef Putaj; person i tretë: Kontrolli i Lartë i Shtetit; me objekt:
Shpërblim dëmi dhe dërgimin e çështjes në gjykatën kompetente, Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Shkodër.

113
gjyqësore nr. 222/603/1579 (31146-00717-83-2017) Regj.Them., me paditës
Bashkia Shkodër, i paditur Zef Putaj, person i tretë Kontrolli i Lartë i Shtetit,
palë e interesuar:Avokatura e Shtetit Shkodër, me objekt: Shpërblim Dëmi.

VËREN
2014”.
20.10.2015, rezulton se shtetasi Zef Putaj ka ushtruar aktivitet privat/ekonomik me
Në këto kushte paditësi i është drejtuar gjykatës, me padinë objekt gjykimi, duke
pretenduar, se pala e paditur ka vepruar në kundërshtim me ligjin dhe kërkon pranimin e
padisë sipas objektit të saj.
posaçme.
114
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se në zbatim të nenit 7 të ligjit nr. 49/2012 nuk ka
edhe me praktikën e Gjykatës së Lartë (vendim 00-2018-1185, datë 04.12.2018, nr. 00-2018-
1219, datë 04.12.2018, nr. 00-2018-1214, datë 04.12.2018)”
115
PËR KËTO ARSYE

Administrative”
VENDOSI
Tiranë, më 23.04.2019
116
Nr. 00-2019 - 241 i Vendimit
VENDIM


palëve:
KËRKUES: MICROCREDIT ALBANIA SH.A
OBJEKTI:
Lëshimi i Urdhërit të ekzekutimit për Kontratë Huaje në Llogarinë Rrjedhëse (Fleksi Kredi),
lidhur më datë 19.04.2010, me huamarrës z./znj. Gentjan Sulejman Myzyri.
BAZA LIGJORE: Neni 510/d e 511 i Kodit të Procedures Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.03(64-2019-22) ,datë 16.01.2019 ka

vendosur:
Të shpallë moskompetencën tokwsore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Lushnje për shqyrtimin e çështjes civile nr.16(31)Regj.Them”datë regjsitrimi
15.01.2019 që i përket Kërkues “Micro Credit Albania Sh.a, me objekt
‘lëshim urdhëri ekzekutimi”.
Dërgimin për gjykim të kërkesës dhe akteve bashkangjitur asaj në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të sipërcituar ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse “Micro

Credit Albania” Sh.a, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.03(64-2019-22) ,datë 16.01.2019 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Lushnje. Dërgimin e çështjes për rigjykim po tek kjo gjykatë, si
gjykata kompetente për shqyrtimin e themelit të çështjes sipas objektit të
përcaktuar në kërkesë.
Shkaqet që pala paditëse “Micro Credit Albania” Sh.a paraqet në ankimin e veçantë
janë:
- Gjykata duhej të kishte parasysh se Micro Credit Albania sh.a ushton një aktivitet
tregtar në fushën e mbledhjes se fondeve të lira me një interes dhe datë maturimi të
117
caktuara, fonde që rishpërndahen po në bazë të rregullave dhe ligjeve në fuqi
nëpërmjet aktivitetit të kredishënies së ndryshme.
- Kostatojmë se ky interpretim i Gjykatës dukeshëm krijon jo vetëm pasiguri juridike
por dhe legjitimon dhe inkuraion palët debitore që mos të përmbushin detyrimet e
tyre asnjëherëë karshi palës kreditore duke i vënë përballë rrezikut të mosërmbushjes
asnjëherë në kohë të detyrimit por dhe gjithashtu pengon në mënyrë të drejtpërdrejtë
ekonominë e lirë të tregut dëmton konkurrencën dhe cënon interesat e ligjëshme
kontraktore që i njeh ligjj dhe dhe i garanton ndaj palës kreditore.
- Gjykata nuk ka marrë në konsideratë prioritetin që ligjëvënësi i ka dhënë sistemit
bankar në R.SH në Vendimin nr.39, të datës 16.10.2007 të Gjykatës Kushtetuese ka
mbajtur qëndrimin se: “Sistemi bankar zë vend të rëndësishëm në strukturat
ekonomike të një vendi.
- Ai është një ndër aktorët kryesore të ekonomisë së tregut, stabiliteti i të cilit është i
lidhur drejtpërdrejtë me stabilitetin makroekonomik të vendit. Në një sistem të tillë,
bankat funksionojnë si ndërmjetës financiar duke mbledhur dhe grumbulluar mjetet e
lira financiare të publikut, në formën e depozitave, për ti përdorur këto fonde për të
ushqyer sistemin e kreditimit.
- Dhënia e garancive ligjore për kthimin e sigurt të kredive bankare i shërben
konsolidimit të sistemit bankar, si dhe ndikon drejtpërdrejt në mbrojtjen e depozitave
financiare të qytetarëve apo subjekteve të tjerë.
- Nisur nga ky rol dhe nga atributet që i jane veshur ketij sistemi, parashikimi në ligj i
lëshimit të urdhrit ekzekutiv, sipas kërkesës së subjektit bankar, me qëllim shlyerjen e
shpejtë të kredisë pas skadimit të afateve kontraktore, ka patur për qëllim të sigurojë
ekuilibrin e nevojshwm ndërmjet interesit publik nga njëra anë, që synon
qëndrueshmërinë e sistemit bankar dhe garantimin e kursimeve.”

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe e bisedoi në tërësi çështjen në
VËREN
them, që iu përket: Kërkues “Microcredit Albania” Sh.a (MCA) dhe objekt: Lëshimi i
Urdhërit të ekzekutimit për Kontratë Huaje në Llogarinë Rrejdhëse (Fleksi Kredi), lidhur më
datë 19.04.2010, me huamarrës z./znj. Gentjan Sulejman Myzyri.
2. Vendimi nr. 03(64-2019-22), datë 16.01.2019 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnje është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj si i tillë ai duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
I. Rrethanat:
3. Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se pala kërkuese Microcredit

Albania sh.a,i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnje me kërkesëpadinë objekt
gjykimi: Lëshimi i Urdhërit të ekzekutimit për Kontratë Huaje në Llogarinë Rrejdhëse
(Fleksi Kredi), lidhur më datë 19.04.2010, me huamarrës z./znj. Gentjan Sulejman Myzyri.
118
II. Procedura:
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.03(64-2019-22), datë

16.01.2019, ka vendosur:
Të shpallë moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnje për
shqyrtimin e çështjes civile nr.16(31)Regj.Them”datë regjsitrimi 15.01.2019 që i përket
Kërkues “Micro Credit Albania Sh.a, me objekt ‘lëshim urdhëri ekzekutimi”.
Dërgimin për gjykim të kërkesës dhe akteve bashkangjitur asaj në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnje ndër të tjera arsyeton se:
Ligjvënësi, kur ka rregulluar kompetencën lëndorë dhe tokësore të gjykatave për
shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuar në K.Pr.Civile dhe në ligje të tjera të
veçanta, ka pasur parasysh midis të tjerave dhe lehtësimin dhe komoditetin që duhet t’u
krijohet palëve në proces. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh procesi
duhet të zhvillohet përpara një gjykate, funksionimi i të cilës të ndihmojë që procesi të
zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm në respektim edhe të
nenit 6 të KEDNJ: Nenit 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe Nenit 4 të
K.Pr.Civile. Normat juridike të Kodit të Procedurës Civile rregullojnë veç të tjerash edhe
marrëdhëniet procedurale që krijohen gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm të titujve
ekzekutivë. Në interpretim të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile e më konketisht Neni
510 gërma (d) lidhur me Nenin 50; 511 të K.P.C, gjykata konstaton se detyrimi qe përmban
titulli (Kontratë huaje në Llogarinë Rrejdhëse (Fleksi Kredi)) rëndon mbi debitorin Gentjan
Sulejman Myzyri me vendbanim në Petrelë Tiranë dhe vo këtu prezumohet të jenë edhe
pasuritë e tij të luajtëshme e të paluaitëshme, mbi të cilat do të përmbushet ky detyrim. Për
rrjedhojë Gjykata arësyeton se, kriteri i përcaktimit të kompetencës në pikëpamjen
territoriale, në gjykimin e kërkesës objekt shqyrtimi, nuk varet nga vendi ku ka vendbanimin
pala kreditore, por nga vendi i ekzekutimit i cili përcaktohet në ligj si "vendi ku do të
përmbushen detyrimet që përmban titulli ekzekutiv”. Ndodhur në këto kushte, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Lushnjë, në ushtrim të funksioneve të saj, pasi mori në shqyrtim në dhomë
këshillimi (pa praninë e palëve) këtë kërkesë me karakter të ngutshëm duke analizuar sa më
sipër e duke çmuar se nuk është ajo kompetente për gjykimin e kësaj kërkese, por Gjykata e
Shkallës së Parë të Rrethit Gjyqësor Tiranë, në territorin e së cilës prezumohen se ndodhen
pasuritë e debitorit mbi të cilat do të përmbushet detyrimi që njedh nga titulli ekzekutiv i
pretenduar peij kreditorit, vendos që t'i dërgojë në këtë Gjykatë kërkesën dhe aktet
bashkangjitur asaj.Gjykata kryesisht, konstatoi moskompetencën tokësore të saj në gjykimin
e kësaj çështje civile. Ky detyrim procedurial ligjor i Gjykatës buron nga përmbajtja e
neneve 61; 45; 467/a të Kodit të Procedurës Civile, me pasojë “prishjen e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim. Ndodhur në këto kushte
Gjykata çmon se kërkesa dhe aktet bashkangjitur asaj, duhet t’i dërgohen Gjykatës së
Shkallës së Parë të Rrethit Gjyqësor Tiranë, si Gjykata kompetente.

119
marrëveshje.
11. Në nenin 511 të Kodit të Procedurës Civile, të ndryshuar me ligjet nr. 8812, datë
17.05.2001, nr. 10052, datë 29.12.2008, nr. 122/2013, datë 18.04.2013, nr. 114/2016, datë
03.11.2016; ndryshuar paragrafi i parë dhe dytë me ligjin nr. 38/2017, datë 30.3.2017,
parashikohet se:
Urdhri i ekzekutimit
Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim nëpërmjet lëshimit të urdhrit të ekzekutimit, i cili:
a) për rastet e parashikuara nga shkronja “a” dhe “b”, të nenit 510, të këtij Kodi,
lëshohet nga gjykata që ka dhënë vendimin në dispozitivin e vendimit;
b) për vendimet e gjykatave të shteteve të huaja e të gjykatave të arbitrazhit të huaj,
që u është dhënë fuqi në zbatimin të dispozitave të këtij Kodi, urdhri i ekzekutimit lëshohet
nga gjykata që bën njohjen e vendimit, në dispozitivin e vendimit.
12.Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, (në vijim Kolegji) pasi shqyrtoi aktet e dosjes
gjyqësore, vlerëson se vendimi nr.03(64-2019-22) ,datë 16.01.2019 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushje për shpalljen e moskompetencës tokësore dhe dërgimin e çështjes pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është i pabazuar në ligj. Si i tillë ky vendim duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
13. Fillimisht Kolegji rikonfirmon qëndrimin se kompetenca nuk është gjë tjetër
veçse sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e
funksioneve të saj çdo gjykate. Kompetenca tokësore është e drejta e gjykatës për shqyrtimin
e një kategorie të caktuar mosmarrëveshjesh, sipas lidhjes që ekziston midis konfliktit
gjyqësor dhe gjykatës me një territor të caktuar. Ajo ka për qëllim të zbatojë shpërndarjen e
çështjeve mes gjyqtarëve të të njëjtit lloj për të lehtësuar dhe për t’a bërë më komode
mbrojtjen e palëve dhe aksesin në gjykatë si dhe për zgjidhjen më lehtë dhe më shpejtë të
çështjes.
13.1. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh, procesi duhet të
zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që procesi të zhvillohet në
mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm, në respektim edhe të nenit 6 të
KEDNJ, nenit 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenit 4 të K.Pr.Civile.
14. Si parakusht procedural në interes të palëve kompetenca tokësore mund të
përcaktohet edhe me marrëveshje, duke deroguar nga rregullat e Kodit të Procedurës Civile
që përcaktojnë kriteret e përgjithshme se si individualizohet ajo nga gjykata rast pas rasti.
Nuk mund të derogohet vetëm nga rregullat ligjore që individualizojnë kriteret për
kompetencën tokësore, e cila sipas ligjit ka karakter ekskluziv.
120
15. Po ashtu, si parakusht procedural në disponibilitetin e palës, sipas vlerësimit që
ato i bëjnë interesve të tyre ngushtësisht personale, për gjykatën që do të zgjidhë më shpejtë
dhe më lehtë çështjen e tyre, K.Pr.C, (pas ndryshimeve me Ligjin nr. 38/2017), në nenin 61,
ka parashikuar se çështja e kompetencës tokësore është një prapsim procedural në kuptimin e
ngushtë, që mund të ngrihet vetëm nga pala dhe brenda afatit dekadent, konkretisht derisa të
jetë nxjerrë urdhri për seancën gjyqësore. Më konkretisht, kjo dispozitë e ndryshuar 14, ka
parashikuar se: “1. Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për shkak të lëndës,
funksionit ose të kompetencës tokësore ekskluzive, sipas neneve 45 dhe 46, të këtij Kodi,
kryesisht ose me kërkesë të palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në
gjykatën kompetente. 2. Në rastet e tjera, mungesa e kompetencës tokësore mund të merret
parasysh vetëm me kërkesë të palëve, derisa nuk është nxjerrë urdhri për caktimin e seancës
gjyqësore. 15“
15.1. Pra ndryshe nga parashikimi i mëparshëm, çështjen se kush gjykatë do e zgjidhë
më lehtë dhe më shpejtë çështjen mund t’a vlerësojnë ekskluzivisht palët dhe nuk mundet
gjykata, sipas parimit të disponibilitetit, të bëjë një vlerësim ndryshe, të këtyre interesave.
Përjashtimisht kjo dispozitë ka parashikuar se në oficialitetin dhe disponibilitetin e gjykatës,
mbetet vetëm çështja e kompetencës tokësore ekskluzive sipas neneve 45 dhe 46 të K.Pr.C
dhe gjykata mund të investohet kryesisht për të konstatuar kompetencën tokësore vetëm për
paditë reale në lidhje me sende të paluajtshme apo për paditë trashëgimore sipas këtyre
dispozitave.
16. Kolegji vlerëson se, qëllimi i Ligjvënësit (ratio legis) në lidhje me këtë ndryshim
të nenit 61 të K.Pr.C lidhet me faktin se çështjen e kompetencës tokësore ligji procedural e
ka konceptuar që në vitin 2001 si prezumim ligjor relativ dhe si të tillë të konvalidueshëm.
Kështu, neni 467/b i Kodit të Procedurës Civile, i pandryshuar 16, parashikonte se: “Kur
gjykata për çështjen që nuk ishte në kompetencën e saj ka dhënë një vendim të drejtë dhe,
nga ana tjetër, nuk janë kapërcyer kompetencat e gjykatës së cilës i takonte çështja, gjykata
e apelit ka të drejtë të mos e prishë vendimin, por të mjaftohet t’i verë në dukje gjykatës
përkatëse parregullsinë e vendimit të saj.” Kjo dispozitë në fakt frymëzohet nga parimi i
disponibilitetit dhe parimi i konvalidimit të akteve procedurale në gjykimin civil, (shiko
nenin 120 të K.Pr.C) sipas të cilit nuk mund të shpallet pavlefshmëria e një akti procedural,
pa kërkesën e palës në interes të të cilës kryhet ai akt. Kjo do të thotë se gjykata që sipas
ligjit nuk është fillimisht kompetente nga pikëpamja tokësore, bëhet e tillë dhe prodhon akte
të vlefshme në momentin kur pala e pranon apo heshtazi ka hequr dorë nga kundërshtimi i
kompetencës tokësore. Kolegji vlerëson se, parashikimi i nenit 61 të K.Pr.C të ndryshuar
është marrë si model nga i njëjti regjim juridik që zbatohet në procesin penal apo atë
administrativ. Ndërkohë paragrafi i parë i nenit 61 të Kodit të Procedurës Civile do të duhet
të rregullojë vetëm mënyrën se si gjykata verifikon kompetencën lëndore.
17. Në vijim të këtij arsyetimi, Kolegji vlerëson se, aq më tepër merr rëndësi zbatimi
i këtij parashikimi dhe i parimit të disponibilitetit, në rastin konkret, nisur nga fakti se
shqyrtimi i kërkesës për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit ka natyrën e një gjykimi gracioz,
pa palë kundërshtare dhe sipas dispozitave të ndryshuara të Kodit të Procedurës Civile ai
zhvillohet në dhomë këshillimi (gjykim de plano) pa praninë e palës kërkuese17. Kjo do të
14
Neni 61 i pandryshuar i Kodit të Procedurës Civile parashikonte se: “ Gjykata, kur konstaton se nuk është
kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i
dërgon aktet në gjykatën kompetente.”
15
Theksim i Kolegjit
16
Shtuar me ligjin nr. 8812, datë 17.5.2001, neni 84.
17
Neni 511 i K.Pr.C, i ndryshuar ka parashikuar se: “…Shqyrtimi i kërkesës për lëshimin e urdhrit të
ekzekutimit zhvillohet nga gjyqtari pa praninë e palëve. Gjykata lëshon urdhrin e ekzekutimit, bazuar mbi
dokumentet e depozituara nga kërkuesi…”
121
thotë se në të tilla gjykime, për shkak të natyrës së posaçme, praktikisht asnjëherë nuk do të
mund të vihet në diskutim nga gjykata çështja e kompetencës tokësore, për sa kohë nuk ka
një palë kundërshtare që të ngrejë prapsimin e mungesës së kompetencës tokësore të gjykatës
para të cilës është paraqitur kërkesa për lëshimin e urdhrit dhe nga ana tjetër pala kërkuese
prezumohet se e ka shprehur vullnetin se kush gjykatë do e gjykojë kërkesën për lëshimin e
urdhrit të ekzekutimit në momentin që ka paraqitur kërkesën para gjykatës respektive.
18. Nga ana tjetër, kompetenca tokësore e gjykatës që shqyrton kërkesat apo paditë
në fazën e ekzekutimit të detyrueshëm nuk ka karakter ekskluziv për qëllim të zbatimit të
nenit 61, e tillë që të legjitimojë gjykatën të vlerësojë kryesisht nëse është apo jo kompetente
nga pikëpamja tokësore për shqyrtimin e kërkesave apo padive të tilla. Kolegji vlerëson se, e
drejta e gjykatës për të vlerësuar kryesisht çështjen e kompetencës tokësore ekskluzive, duke
qënë një përjashtim nga rregulli dhe nga parimi i disponibilitetit të palës, nuk mund të
shtrihet në mënyrë të zgjeruar edhe në raste të tjera. Kjo do të thotë se neni 61 i K.Pr.C e ka
kushtëzuar dhe kufizuar oficialitetin e gjykatës për të vlerësuar kryesisht kompetencën
tokësore vetëm për paditë e ngritura sipas neneve 45 dhe 46 të K.Pr.C dhe nuk mund të
zbatohet në mënyrë të zgjeruar qoftë për kërkesat për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit, apo
qoftë në mënyrë të përgjithshme edhe për paditë e ngritura gjatë fazës së ekzekutimit të
detyrueshëm të titujve ekzekutivë, regjimi juridik i të cilave përcaktohet në dispozita të tjera
të Kodit të Procedurës Civile. Në të kundërt, një interpretim i zgjeruar i nenit 61 të K.Pr.C
për rastet se kur gjykata mund të vlerësojë kryesisht çështjen e kompetencës tokësore, do të
vinte ndësh me qëllimin e Ligjvënësit kur ndryshoi këtë dispozitë, e cila, sikurse u analizua
më sipër, u frymëzua nga parimi i disponibilitetit, nga parimi i konvalidimit të akteve
procedurale në gjykimin civil dhe nga parimi i rënies në dekadencë të pretendimeve. Si
rrjedhojë, me një interpretim të tillë, përjashtimi do të shndërrohej në rregull.
19. Në vijim të kësaj analize, Kolegji sjell në vëmëndje të gjykatave më të ulëta
faktin se deri në këtë moment, Gjykata e Lartë në disa çështje të tjera të ngjashme, ka
mbajtur qëndrimin se kompetenca e gjykatës që shqyrton kërkesat apo paditë në fazën e
ekzekutimit të detyrueshëm ka karakter ekskluziv dhe si rrjedhojë në çështje të tilla sipas
nenit 61 të ndryshuar të K.Pr.C, gjykatat kishin të drejtën, kryesisht të merrnin në shqyrtim
çështjen e kompetencës tokësore (Shiko Vendim nr. 00-2018 – 983, datë 09.10.2018 i
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë; Vendim nr. 00-2018 – 1020, datë 09.10.2018 i Kolegjit
Civil të Gjykatës së Lartë etj.)
20. Për sa u arsyetua më sipër, Kolegji vlerëson se, kjo praktikë duhet të ndryshojë
për rastet e ngjashme (pro futuro) dhe interpretimi pajtues me parimet e përgjithshme që
disiplinojnë procesin civil dhe me qëllimin e Ligjvënësit në ndryshimin e nenit 61 të K.Pr.C,
është ai i zbatimit në mënyrë të ngushtë (stricto sensu) të përjashtimit të parashikuar në këtë
dispozitë. Sigurisht që kriteri ligjor i “vendit të ekzekutimit”, (që sipas rastit mund të jetë
vendbanimi i debitorit apo vendi ku ndodhet sendi i paluajtshëm objekt ekzekutimi), për të
përcaktuar kompetencën tokësore të gjykatës që shqyrton kërkesat apo paditë në fazën e
ekzekutimit të detyrueshëm merr vlerë dhe do të mund të shtrohet për diskutim dhe për
shqyrtim nga gjykata vetëm kur ka një prapsim procedural nga pala ndërgjyqëse për
shpalljen e moskompetencës tokësore.
21. Duke iu rikthyer rastit konkret, Kolegji vlerëson se para Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnje, e paraqitur një kërkesë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit me kërkues
shoqërinë “Micro Credit Albania” Sh.a. Në dhomë këshillimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Lushnjë referuar edhe praktikës së mëparshme gjyqësore të Gjykatës së Lartë, ka marrë në
shqyrtim kryesisht çështjen e kompetencës tokësore, pasi e ka vlerësuar në rastin konkret si
ekskluzive dhe ka vendosur të shpallë moskompetencën dhe t’ia dërgojë çështjen Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, meqë aty e ka vendbanimin debitori.
122
22. Kolegji vlerëson se ky vendim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnje, bazuar në
praktikën e mëparshme, tashmë të ndryshuar, të Gjykatës së Lartë duhet të prishet dhe
çështja të kthehet pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit. Kolegji vlerëson se gjykatë
kompetente nga pikëpamja tokësore për shqyrtimin e kërkesës për lëshimin e urdhrit të
ekzekutimit në rastin konkret ka qënë në fakt Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnje e cila është
cilësuar dhe individualizuar si e tillë që në momentin kur kërkuesi “Micro Credit Albania”
Sh.a ka paraqitur këtë kërkesë, para kësaj gjykate.
PËR KËTO ARSYE

Civile;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 03 (64-2019-22), datë 16.01.2019 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 10.04.2019
123
Nr. 00-2019 - 254 i Vendimit
VENDIM


palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “BIRRA KORÇA” SH.P.K
I PADITUR: 1-SHOQËRIA PERMBARIMORE “ZIKE” SH.P.K.

TIRANË
2-GENTIAN LIPE
OBJEKTI:
Konstatimin se detyrimi në vlerë 206.400 lekë, i njoftuar me lajmërimin për ekzekutim
vullnetar nr.772/1 prot. nr.530 regj. datë 19.11.2018, nuk ekziston.
Kundërshtimin dhe anullimin e veprimeve permbarimore në lidhje me ekzekutimin e
detyrimit për shumën prej 206.400 lek.
Detyrimin e palëve të paditura ti kthejnë Shoqërisë “Birra Korça” Sh.p.k.
vlerën prej 206.400 lekë.
BAZA LIGJORE: Nenet 32, 50, 609 e 610 të K.Pr.Civile dhe nenet 653, 654, 655
e vijues të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr. 21274-02074-41-2018 (1690), datë

Mospranimin e kërkesës të të paditurit Gentian Lipe, me objekt shpalljen e

moskompetencës
tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe kalimin e akteve Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në lidhje me çështjen civile me nr. regj. them.
21274-02074-41 -2018 91690), datë regjistrimi 11.12.2018 me paditës Birra
“Korça” Sh.p.k., të paditur Shoqëria Përmbarimore “Zike” Sh.p.k, me objekt
kundërshtim veprimesh përmbarimore dhe pavlefshmëri titulli ekzekutiv.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur Gentian Lipe, i
cili kërkon:
124
Prishjen e vendimit nr. 21274-02074-41-2018 (1690) datë 27.12.2018 të
Gjykatës Rrethit Gjyqësor Korçë, dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë
për vazhdimin e gjykimit.
Pala e paditur Gentian Lipe, në ankimin e veçantë parashtronë këto shkaqe:
- Rezulton se si unë rekursuesi (i paditur) (Personi Fizik (Gentian Lipe) por edhe i
padituri tjetër Shoqëria Permbarimore ZIKEM Sh.p.k, e kemi selinë e aktivitetit tonë
në Tiranë siç provohet edhe nga provat e depozituara në dosjen gjyqësore (ekstrakti i
QKB).
- Në kundërshtim të parashikimit të nenit 43 paragrafi i parë i Kodit të procedurës
Civile në të cilin thuhet shprehimisht se « Kur i paditur është person juridik, paditë
ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij », Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë arsyetoi në seancë se në rastin konkret jemi para kundërshimit të një
veprirmi përmbarimor dhe në këto raste kjo padi ngrihet në vendin ku është kryer
ekzekutimi.
- Arsyetim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë bie në kundërshtim me parashikimet
ligjore pasi kërkesë padia e ngritur nga pala paditëse nuk është kundërshtim i
veprimeve përmbarimore pasi nga ana e përmbaruesit gjyqësor është ekzekutuar
vendimi sikundër edhe u pranua dhe nga pala paditëse në seancë gjyqësore) .
- Pala e paditur Shoqëria Përmbarimore ZIKE Sh.p.k ka kryer ekzekutimin dhe ka
marrë vëndimin e pushimit të dosjes përmbarimore, pasi është kryer ekzekutimi dhe
është shlyer i plotë detyrimi.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe bisedoi në tërësi çështjen në
Dhomë Këshillimi, në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja nr.11243-273-00-2019 regj. them, që
iu përket palëve:paditës Shoqëria “Birra Korça” sh.p.k, i paditur Shoqëria permbarimore
“ZIKE” Sh.p.k. Tiranë, Gentian Lipe, me objekt: Konstatimin se detyrimi në vlereë 206.400
lekë, i njoftuar me lajmërimin për ekzekutim vullnetar nr.772/1 prot. nr. 530 regj. datë
19.11.2018, nuk ekziston.
Kundërshtimin dhe anullimin e veprimeve permbarimore në lidhje me ekzekutimin e
detyrimit për shumën prej 206.400 lek. Detyrimin e palëve të paditura ti kthejnë Shoqërisë
“Birra Korça” Sh.p.k. vlerën prej 206.400 lekë.
2. Vendimi nr. 21274-02074-41-2018 (1690) datë 27.12.2018 të Gjykatës Rrethit
Gjyqësor Korçë, është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet
në fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
I. Rrethanat:
125
3. Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore ka rezultuat se me padinë drejtuar
gjykatës, paditësi ka kërkuar sipas objektit të përshkruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Konstatimin se detyrimi në vleren 206.400 lek, i njoftuar me lajmërimin për ekzekutim
vullnetar nr.772/1 prot. nr.530 regj. datë 19.11.2018, nuk ekziston. Kundërshtimin dhe
anullimin e veprimeve përmbarimore në lidhje me ekzekutimin e detyrimit për shumën prej
206.400 lek. Detyrimin e paleve të paditura ti kthejnë Shoqërisë “Birra Korça” sh.p.k. vlerën
prej 206.400 lekë.
II. Procedura:
4.Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr. 21274-02074-41-2018 (1690)

datë 27.12.2018 ka vendosur:
Mospranimin e kërkesës të të paditurit Gentian Lipe, me objekt shpalljen e
moskompetencës
tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe kalimin e akteve Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, në lidhje me çështjen civile me nr. regj. them. 21274-02074-41 -2018
91690), datë regjistrimi 11.12.2018 me paditës Birra “Korça” sh.p.k., të paditur Shoqëria
Përmbarimore “Zike” Sh.p.k, me objekt kundërshtim veprimesh përmbarimore dhe
pavlefshmëri titulli ekzekutiv.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, ndër të tjera arsyeton se:
...... Në kushtet kur paditësi ka cilësinë e debitorit, Gjykata e Rrethit Gjyqesor Korçë
është gjykata e vendit të ekzekutimit, pasi Shoqëria “Birra Korça” ka selinë në qytetin e
Korçës, territor që është në kompetencen tokësore të kësaj gjykate. Perfaqsuesi i të paditurit
pretendoi se, detyrimi është përmbushur në Tiranë dhe paditësi ka degën e tij në qytetin e
Tiranës. Ky pretendim nuk qëndron, pasi sipas ekstraktit të QKB-së, selia qendrore e
shoqërisë është në Korçë. Pavarsisht së Shoqëria “Birra Korça” ushtron aktivitet edhe në
Tiranë, pretendimi i të paditurit është i pabazuar, pasi neni 43 i K.Pr.Civile përcakton
kompetencën tokësorë për padite me objekt të përgjithshëm dhe jo në fazën e ekzekutimit, për
të cilat kompetenca parashikohet në nenin 50 të K.Pr.Civile. Ky pretendim nuk qëndron edhe
per faktin se, nuk jemi para një marrëdhënie juridike që rrjedh me një degë apo agjenci të
personit juridik. Shoqëria “Birra Korça” ka cilesine e paditesit në këtë gjykim prandaj, edhe
po të ishim para rrethanës së pretenduar nga përfaqësuesi i të paditurit, bazuar në nenin 54
të K.Pr.Civile, i takon paditësit të zgjedhë midis shumë gjykatave kompetene. Po kështu,
pagesa nëpërmjet bankës, e vlerës prej 206.400 lek, nuk mund të vleresohet si ekzekutim i
bërë në Tiranë dhe të përcaktojë kompetencën tokësore, pasi nuk jemi para ekzekutimit mbi
një pasuri të paluajtshme. Në rastin konkret, jemi para përmbushjes së një deyrimi në para,
detyrimi bazohet në një vendim gjyqësor që nuk ka pëcaktuar vendin ku duhet të përmbushet
detyrimi dhe për rrjedhim, vendi i ekzekutimi është në venbanimin e debitorit kur ai është
person fizik ose vendi ku ka selinë personi juridik, qëndrim që është mbajtur edhe nga
Gjykata e Lartë. Kjo gjykatë nuk do të kishte kompetencën tokësore n.q.s. do të ishim para
padisë me objekt detyrim kthim shume, si përfitim pasuror pa të drejtë apo begatim pa
shkak, pasi në këtë rast kompetenca do ti takonte gjykatës së vendbanimit të të paditurve dhe
jo gjykates së vendit të ekzekutimit.
126
127
6. Në nenin 32 të K.Pr.Civile parashikohet se:
Padia mund të ngrihet:
a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur;
b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të
drejte;
c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin.
7. Në nenin 42 të K.Pr.Civile është parashikuar se:
Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin
e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit ku ai ka banesë të përkohshme. Kur i
padituri nuk ka vendbanim, as vendqëndrim dhe as banesë të përkohshme në Republikën e
Shqipërisë, paditë ngrihen në gjykatën ku banon paditësi.
Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi
juridik ka qendrën e tij. Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci
lokale të personit juridik, paditë mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose
agjencia, si dhe gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet
ose një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë.
Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund
të bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë
11.Vendimi nr.21274-02074-41-2018(1690) datë 27.12.2018, i Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Korçë, me anën e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës
funksionale së saj për shqyrtimin e çështjes objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim,
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është një vendim i marrë në zbatim të drejtë të ligjit
procedural, ndaj për këtë shkak, ai duhet të lihet në fuqi.
12.Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
nga pikëpamja lëndore për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
13. Kompetenca lëndore/tokësore është një kusht i domosdoshëm procedural, që bën
të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit
të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari
proceduriale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj (neni 61
K.Pr.Civile). Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, pretendimeve të
parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe shkaqeve të ankimit, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë në interpretim të dispozitave ligjore të Kodit Procedurës Civile të
zbatueshme për rastin konkret, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, në lidhje me moskompetencën tokësore të saj në
shqyrtimin e kësaj çështjeje.
128
të drejte arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë. Gjykata
ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij
gjykimi duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin
konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës tokësore.
15. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë në arsyetimin e vendimit thekson se :.... Në
kushtet kur paditësi ka cilësinë e debitorit, Gjykata e Rrethit Gjyqesor Korçë është gjykata e
vendit të ekzekutimit, pasi Shoqëria “Birra Korça” ka selinë në qytetin e Korçës, territor që
është në kompetencen tokësore të kësaj gjykate. Perfaqsuesi i të paditurit pretendoi se,
detyrimi është përmbushur në Tiranë dhe paditësi ka degën e tij në qytetin e Tiranës. Ky
pretendim nuk qëndron, pasi sipas ekstraktit të QKB-së, selia qendrore e shoqërisë është në
Korçë. Pavarsisht së Shoqëria “Birra Korça” ushtron aktivitet edhe në Tiranë, pretendimi i
të paditurit është i pabazuar, pasi neni 43 i K.Pr.Civile përcakton kompetencën tokësorë për
padite me objekt të përgjithshëm dhe jo në fazën e ekzekutimit, për të cilat kompetenca
parashikohet në nenin 50 të K.Pr.Civile. Ky pretendim nuk qëndron edhe per faktin se, nuk
jemi para një marrëdhënie juridike që rrjedh me një degë apo agjenci të personit juridik.
Shoqëria “Birra Korça” ka cilesine e paditesit në këtë gjykim prandaj, edhe po të ishim para
rrethanës së pretenduar nga përfaqësuesi i të paditurit, bazuar në nenin 54 të K.Pr.Civile, i
takon paditësit të zgjedhë midis shumë gjykatave kompetene. Po kështu, pagesa nëpërmjet
bankës, e vlerës prej 206.400 lek, nuk mund të vleresohet si ekzekutim i bërë në Tiranë dhe të
përcaktojë kompetencën tokësore, pasi nuk jemi para ekzekutimit mbi një pasuri të
paluajtshme. Në rastin konkret, jemi para përmbushjes së një deyrimi në para, detyrimi
bazohet në një vendim gjyqësor që nuk ka pëcaktuar vendin ku duhet të përmbushet detyrimi
dhe për rrjedhim, vendi i ekzekutimi është në venbanimin e debitorit kur ai është person fizik
ose vendi ku ka selinë personi juridik, qëndrim që është mbajtur edhe nga Gjykata e Lartë.
16.Ne nenit 61 i K.Pr.Civile, parashikohet se:.... «Gjykata, kur konstaton se nuk është
kompetente për gjykimin e çështjes, kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente «..... Për sa më lart Kolegji
Civil vlerëson se, referuar objektit të padisë jemi në kushtet kur Gjykata e Shkallë së Parë
Korçë, nuk ka kompetencën tokësore për shqyrtimin e objektit të kërkesëpadisë, pasi në thelb
të kërkimit të palës paditëse jemi para përmbushjes së një deyrimi në para, detyrimi i cili
bazohet në një vendim gjyqësor që nuk ka pëcaktuar vendin ku duhet të përmbushet detyrimi
dhe për rrjedhim, vendi i ekzekutimi është në venbanimin e debitorit kur ai është person fizik
ose vendi ku ka selinë personi juridik.
17. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur Gentian Lipe, nuk është i bazuar në ligj,
prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë, me të cilin është shpallur moskompetenca tokësore për gjykimin e çështjes
civile, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në 62 të Kodit të Procedurës Civile;
129
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.21274-02074-41-2018 (1690) datë 27.12.2018 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Tiranë, më 10.04.2019
130
Nr. 00-2019 - 257 i Vendimit
VENDIM
NE EMËR TË REPUBLIKËS

Në datën 10.04.2019 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen civile që iu

përket palëve:
PADITËS: SUBJEKTI FIZIK DONIKA KOTO
I PADITUR: ZYRA E PËRMBARIMIT GJYQËSOR

PËRMET
KREDITOR DEGA E DOGANAVE POGRADEC,
QAFË THANË, POGRADEC
OBJEKTI:
Pavlefshmëri absolute e titullit ekzekutiv vendim gjykate (Urdhër ekzekutimi) veprimit
përmbarimor për urdhër sekuestro dhe se detyrimi nuk ekziston për paditësin.
Përjashtim i sendit nga sekuestrua, datë 22.1.2019 dhe shitja me datë 30.1.2019 për 12 H1
verë e kuqe, 12 H1 verë e bardhë dhe 5 H1 raki rrushi.
Pezullimin e ekzekutimit të vendimit.
BAZA LIGJORE: Neni 32, 153 dhe 609, 610 e vijues të K. Pr. Civile dhe neni 92/a i
Kodit Civil..
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, me vendimin nr. 30/22-2019-57, datë 12.02.2019 ka

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes nr. 78/21282-

00034-22-2019 Regj. Themeltar, që i përket palëve: paditës subjekti fizik
Donika Koto; i paditur Zyra Përmbarimit Përmet dhe Dega e Doganave
Pogradec; objekti pavlefshmëri absolute e titullit ekzekutiv (...).
Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë
brenda 5 ditëve nga e nesërmja e njoftimit të vendimit.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Subjekti

fizik Donika Koto, e cila kërkon:
Pranimin e ankimit.
131
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet dhe kthimin e
çështjes në po atë gjykatë si gjykata kompetente.
Pala paditëse Subjekti fizik Donika Koto, në ankimin e veçantë parashtron këto
shkaqe:
- Vendimi nuk është i drejtë, nuk është i bazuar në prova, nuk është zbatuar neni 609 i
K.Pr. Civile, është keq interpretuar ligji procedurial, nuk është shqyrtuar as kërkesa
për pezullim.
- Jam banor i qytetit Këlcyrë me aktivitet përpunim rrushi, prodhim vere e raki dhe
tregtim, i licensuar me NIPT L 29018201 D dhe administrator i këtij subjekti. Nga
Zyra e përmbarimit Përmet është dërguar një lajmërim për shitje sendi në ankand si
më poshtë Vere e kuqe sasia 12 H L, Verë e bardhë sasia 12 H1 dhe Raki Rrushi
sasia 5 H L. Kjo sasi e sekuestruar ndodhet po në qytetin Këlcyrë Përmet.
- Në datën 26/09/2013 kam përpiluar një prokurë të posaçme tek noteri publik M.L.
nëpërmjet së cilës autorizoj agjencinë “Laura One” Sh.p.k me administrator Nuri
Isallari, duke dhënë të drejta proceduriale dhe ligjore që kanë të bëjnë me
transportin dhe blerjen e rrushit industrial me qëllim përpunimin e tij.
- Ne datën 11.10.2013 nga doganierët e doganës Pogradec gjatë një kontrolli fizik
është bërë një procesverbal konstatimi ku ka rezultuar se në makinën e transportit
është gjetur sasi rrush industrial më pak nga ajo e deklaruar në dokumenta, për këtë
është vendosur gjobë 50.000 lekë për subjektin tim, ky procesverbal është kthyer në
vendimin datë 11/10/2013 nr. 19, duke u detyruar unë si subjekt fizik të paguaj këtë
gjobë.
- Unë jam njohur me urdhërin e zyrës përmbarimore Përmet në datën 03/02/2019. Nga
zyra e përmbarimit Përmet është një kërkesë për ekzekutim vullnetar në datën
30/01/2019, përmbajtja e së cilës me detyron për paguar 50 000 lekë të reja në emër
të Doganës Qafë Thanë Pogradec në kontrollin fizik është vendosur vula e subjektit
tim fotokopje, por unë nuk kam qenë prezent, kush ka vulosur në emrin tim, kjo vule
është e fallsifikuar.
- Para njoftimit vullnetar për ekzekutim pa lënë kohën e duhur me ligj dhe që e ka
shprehur vetë përmbaruesi me është dërguar urdhëri për sekuestro. Pas kësaj iu
drejtova gjykatës kompetente të shkallës së parë Përmet me objektin: Pavlefshmëri e
titullit ekzekutiv bazuar në nenin 609 të K PR Civile ku thuhet: Debitori mund të
kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të ekzekutimi që të deklarohet se titulli
ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk ekziston. Njëkohësisht në paragrafin
e katërt të këtij neni thuhet: Gjykata shqyrton kërkesat për pezullimin sipas këtij neni
brenda pesë ditëve. Si mund të zbatohet ky paragraf kur është shpallur
moskompetenca lëndore. A duhet të merrte masën e pezullimit pas shqyrtimit të
çështjes “Vendi ku do të ekzekutohet detyrimi është në Këlcyrë dhe neni 609 nuk e
trajton si çështje administrative, por civile duke përcaktuar dhe gjykatën kompetente.
Edhe sendet e sekuestruara janë po në Këlcyrë. Pse duhet të gjykohet në Korçë? Por
gjykata në dhomë këshillimi ka vendosur shpalljen e moskompetencës lëndore duke e
dërguar çështjen për gjykim në gjykatën administrative të shkallës së parë Korçë.

VËREN
132
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja nr. 11243-00758-00-2019 regj. them,
që u përket palëve: paditës Subjekti fizik Donika Koto, të paditur Zyra e Përmbarimit
Gjyqësor Përmet, Kreditor Dega e Doganave Pogradec, Qafë Thanë, Pogradec, me objekt:
përmbarimor për urdhër sekuestro dhe se detyrimi nuk ekziston për paditësin. Përjashtim i
sendit nga sekuestrua, datë 22.1.2019 dhe shitja me datë 30.1.2019 për 12 H1 verë e kuqe,
12 H1 verë e bardhë dhe 5 H1 raki rrushi. Pezullimin e ekzekutimit të vendimit.
2. Vendimi nr. 30/22-2019-57, datë 12.02.2019 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Përmet është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural, prandaj si i tillë ai duhet të
lihet në fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
I. Rrethanat:
3. Paditësi kryen aktivitet përpunim rrushi, prodhim vere e raki dhe tregtim, i
liçensuar me NIPT L 29018201 D dhe administrator i këtij subjekti. Nga Zyra e përmbarimit
Përmet është dërguar një lajmërim për shitje sendi në ankand si më poshtë Vere e kuqe sasia
12 H L, Verë e bardhë sasia 12 H1 dhe Raki Rrushi sasia 5 H L. Në datën 11.10.2013 nga
doganierët e doganës Pogradec gjatë një kontrolli fizik është bërë një procesverbal
konstatimi ku ka rezultuar se në makinën e transportit është gjetur sasi rrush industrial më
pak nga ajo e deklaruar në dokumenta, për këtë është vendosur gjobë 50.000 lekë për
subjektin tim, ky procesverbal është kthyer në vendimin datë 11/10/2013 nr. 19, duke u
detyruar unë si subjekt fizik të paguaj këtë gjobë. Zyra Përmbarimore Përmet në datën
03/02/2019 i është drejtuar paditësit me kërkesë për ekzekutim vullnetar në datën
30/01/2019, përmbajtja e së cilës me detyron për paguar 50.000 lekë të reja në emër të
Doganës Qafë Thanë Pogradec.
4. Pala paditëse Subjekti fizik Donika Koto i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Përmet me kërkesën me objekt: Pavlefshmëri absolute e titullit ekzekutiv vendim
gjykate (Urdhër ekzekutimi) veprimit përmbarimor për urdhër sekuestro dhe se detyrimi nuk
ekziston për paditësin. Përjashtim i sendit nga sekuestrua, datë 22.1.2019 dhe shitja me datë
30.1.2019 për 12 H1 verë e kuqe, 12 H1 verë e bardhë dhe 5 H1 raki rrushi. Pezullimin e
ekzekutimit të vendimit.
II. Procedura:
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, me vendimin nr. 30/22-2019-57, datë

Moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet, në gjykimin e
çështjes me Nr. Regj. Them 21312-00014 (49) dhe datë regjistrimi 31.01.2019.
Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, si gjykatë
kompetente.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë brenda 5 ditëve në Gjykatën e
Lartë, duke filluar ky afat nga dita e nesërme e komunikimit të vendimit të arsyetuar.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet ndër të tjera arsyeton se:
Përpara shqyrtimit të bazueshmërisë në ligj e në prova të kërkesës. Gjykata mori në
shqyrtim juridiksionin dhe kompetencën e saj në gjykimin e kësaj çështje. Bazuar në nenin
36/1 dhe 41 të K.Pr.Civile. Gjykata konstatoi kryesisht se çështja objekt gjykimi hyn në
juridiksionin gjyqësor. Ndërsa, sa i përket kompetencës lëndore, duke i'u referuar nenit 61 të
Kodit të Procedurës Civile, ku parashikohet se: “Gjykata, kur konstaton se nuk është
kompetente për shkak të lëndës, funksionit ose të kompetencës tokësore ekskluzive, sipas
neneve 45 dhe 46, të këtij Kodi, kryesisht ose me kërkesë të palëve, vendos moskompetencën
133
e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente”. Gjykata vlerëson se ajo nuk është
kompetente për gjykimin e kësaj çështje.
Gjykata vlerëson të theksojë se kompetenca lëndore, nuk është gjë tjetër veçse
atributi ligjor i një gjykate për të gjykuar një kategori të caktuar mosmarrëveshjesh për
shkak të lëndës dhe natyrës së tyre. Pra, në thelb, ajo përfaqëson të drejtën dhe detyrën e një
gjykate të caktuar për të ushtruar pushtetin e saj duke gjykuar dhe zgjidhur një
mosmarrëveshje për shkak të llojit të saj.
Në kuptimin e së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore është një kusht i
domosdoshëm procedurial, që e bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e
marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk
mund të kryejë asnjë veprimtari proceduriale, por duhet të deklarojë moskompetencën e saj.
Duke i'u rikthyer çështjes objekt gjykimi, në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen
gjyqësore, gjykata konstaton se ajo merr fillesën e vet në një mosmarrëveshje të natyrës
administrative, rezultat i një akti administrativ të lëshuar nga Bashkia Pukë, i cili rezulton të
jetë kundërshtuar edhe pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër. Si
rezultat, pavarësisht se çështja objekt gjykimi konsiston në mosmarrëveshje të fazës së
ekzekutimit, ajo do të konsiderohet si një çështje me karakter administrativ. Në këto kushte,
gjykata çmon se lënda për gjykimin e çështjes i përket Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Shkodër dhe për pasojë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet nuk mund të vazhdojë me
gjykimin e mëtejshëm të saj. Gjithashtu, gjykata vlerëson se sipas praktikës gjyqësore të
Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë këto çështje hyjnë në kompetencën lëndore të
gjykatave administrative, sipas nenit 7 të Ligjit 49/2012.
7. Neni 61 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:

8. Neni 62 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala
paditëse Subjekti fizik Donika Koto, nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj,
prandaj nuk ka arsye që të cënohet vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet.
procedural.
11. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
134
të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet.
Gjykata ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të
këtij gjykimi duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin
konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
12. Në vështrim të nenit 7 të ligjit nr. 49/2012 është parashikuar se gjykatat
administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative
individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik si dhe mosmarrëveshjet që lindin
për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet
ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e ligjit procedural dhe material, përsa i përket
përcaktimit të kompetencës lëndore. Në rastin konkret, rezulton se pala paditëse kërkon
përmbarimor për urdhër sekuestro dhe se detyrimi nuk ekziston për paditësin. Përjashtim i
sendit nga sekuestrua, datë 22.1.2019 dhe shitja me datë 30.1.2019 për 12 H1 verë e kuqe,
12 H1 verë e bardhë dhe 5 H1 raki rrushi. Pezullimin e ekzekutimit të vendimit.
14. Në këto kushte, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, nuk ka kompetencë lëndore
për të interpretuar apo gjykuar këtë titull në kuadër të shtyrjes së afatit për kryerjen e
veprimeve përmbarimore që kryen për ekzekutimin e tij. Parimisht, gjykata që ka qenë
kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeve administrative (për të cilin është
lëshuar dhe urdhëri i ekzekutimit), duhet të jetë kompetente dhe për shqyrtimin e të gjitha
mosmarrëveshjeve që lindin gjatë fazës së ekzekutimit të tij.
15. Në vijim të sa më sipër, në rastin e kundërshtimit të veprimeve përmbarimore dhe
pezullimin e këtyre veprimeve ka natyrë administrative, pasi lënda është administrative dhe
nuk mund të jetë e natyrës civile, pasi vetë natyra e mosmarrëveshjes e cila shërben për të
përcaktuar kompetencën nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e çështjes, është
administrative.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vijim të qëndrimeve të tij të mëparshme,
konfirmon se, për kërkimet e palëve dhe mosmarrëveshjet eventuale që mund të lindin mes
tyre në fazat e mëvonshme, siç mund të jetë rivendosja në afat, pavlefshmëria e titullit
ekzekutiv, kundërshtim i veprimeve përmbarimore, shtyrja e afatit të ekzekutimit në rastin në
shqyrtim, që buron nga përmbushja e vullnetit administrativ apo mosmarrëveshja gjyqësore
ka në themel konflikt administrativ, kompetenca lëndore për shqyrtimin e tyre i përket
gjykatave administrative. Në çdo rast, kur ndodhemi përpara gjykimit të një kërkese me
objekt veprimet përmbarimore, nëse ai buron nga një mosmarrëveshje me natyrë
administrative për pasojë edhe gjykimi i saj do të duhet të ndjekë të njëjtin fat, duke diktuar
dhe gjykatën që duhet të shqyrtojë çështjen, e cila në rastin në shqyrtim është Gjykata
Administrative.
17. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse Subjekti fizik Donika Koto,
nuk është i bazuar në ligj dhe si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet duhet të lihet në fuqi.
135
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 61 të Kodit të Procedurës
Civile;
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr. 30/22-2019-57, datë 12.02.2019 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Përmet.
Tiranë, më 10.04.2019
136
Nr. 00-2019 - 258 i Vendimit
VENDIM


përket palëve:
ANKUES: SHOQËRIA TREGTARE

“CENERAL POLYMEREN RECYCLING
ALBANIA” SHPK., ME TITULL DALLUES:
“G.P.R.A.” SH.P.K
PERSON I TRETË: SHOQËRIA TREGTARE “RAIFFEISEN

BANK” SH.A.
SHOQËRIA PËRMBARIMORE PRIVATE
“POWER & JUSTICE” SH.P.K
OBJEKTI:
Marrjen e masës së sigurimit të padisë “Pezullim të veprimit përmbarimor nr. 425-426-427-
regj. datë 06.12.2018, konkretisht pezullim ankandi të parë” të Shoqërisë se Shërbimit
Përmbarimor “Power & Justice” Sh.p.k.
Kundërshtimin e veprimit përmbarimor formalizuar me shkresën nr. nr. 425-426- 427- regj,
datë 06.12.2018 Vendim “Për shpalljen e ankandit të parë të pasurisë”, duke urdhëruar zyrën
përmbarimore të ribëjë edhe një herë veprimin përmbarimor në formën dhe në përmbajtjen e
parashikuar nga ligji.
Shpenzimet gjyqësore, avokatore dhe noteriale në ngarkim të personave të paditur si detyrim
solidar ose veç e veç.
BAZA LIGJORE: Nenet 610, 564, 567, 568, 569, të K.Pr.Civile.
Moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për

gjykimin e çështjes me Nr.4710 Akti, datë regjistrimi 14.12.2018 për shkak se
çështja është në kompetence të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Dërgimin e akteve për gjykimin e kërkesës gjykatës kompetente të Rrethit
Gjyqësor Durrës.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Lartë brenda 5 ditëve nga
dita e nesërme e komunikimit të vendimit të arsyetuar.
137
Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim Shoqëria tregtare me emërtimin “General
Polymeren Recycling Albania” Sh.p.k., me titull dallues: “G.P.R.A.” Sh.p.k., e cila
kërkon:
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e

çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Shkaqet që Shoqëria tregtare me emërtimin “General Polymeren Recycling Albania”
Sh.p.k., me titull dallues: “G.P.R.A.” Sh.p.k janë:
- Bazuar në dispozitat ligjore të neneve 48, 49, 50 dhe 610 të Kodit të Procedurës
civile, kompetente nga ana tokësore është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane.
- Për sa më sipër, në respektim të bazës ligjore të ankimit të veçantë kërkoj: Prishjen e
vendimit të Gjykatës të Rrethit Gjyqësor Tiranë, për shpalljen e moskompetencës
tokësore të kësaj Gjykate për të shqyrtuar çështjen dhe vijimin e gjykimit të çështjes
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi çmojmë se Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë ka kompetencën tokësore për gjykimin e çështjes së mësipërme.

VËREN
them, që iu përket: ankues Shoqëria tregtare “Ceneral Polymeren Recycling Albania”
Sh.p.k., me titull dallues: “G.P.R.A.” SH.P.K, person i tretë Shoqëria tregtare “Raiffeisen
Bank” Sh.a dhe Shoqëria Përmbarimore Private “Power & Justice” Sh.p.k, me objekt:
Marrjen e masës së sigurimit të padisë “Pezullim të veprimit përmbarimor nr. 425-426-427-
regj. datë 06/12/2018, konkretisht pezullim ankandi të parë” të Shoqërisë se Shërbimit
Përmbarimor “Power & Justice” SH.P.K. Kundërshtimin e veprimit përmbarimor
formalizuar me shkresën nr. nr. 425-426- 427- regj. datë 06/12/2018 Vendim “Për shpalljen
e ankandit të parë të pasurisë” duke urdhëruar zyrën përmbarimore të ribëjë edhe një herë
veprimin përmbarimor në formën dhe në përmbajtjen e parashikuar nga ligji, etj........
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe
I. Rrethanat:
3. Ankuesi i është drejtuar gjykatës me padi me objekt: Marrjen e masës së sigurimit

të padisë “Pezullim të veprimit përmbarimor nr. 425-426-427- regj, datë 06/12/20l8,
konkretisht pezullim ankandi të parë” të Shoqërisë së Shërbimit Përmbarimor “Power &
Justice” Sh.p.k, etj.
4. Pala ankuese pretendon se nga ana e shërbimit përmbarimor “Power&Justice”
është duke iu ekzekutuar një titull ekzekutiv Kontratë kredie bankare mbi pasuri që ndodhen
në qytetin e Durrësit. Ankuesi nuk është dakort me vendimin datë 06.12.2018 “Për shpalljen
e ankandit të parë” për shkak se në këtë vendim prona mbi të cilën po kryhet ekzekutimi dhe
që është në qytetin e Durrësit është cilësuar si tokë “Arrë” dhe jo tokë “Truall” sikundër
138
është përcaktuar në vendim gjyqësor, data 24.12.2018 është ditë feste zyrtare dhe zhvillimi i
ankandit është lënë pa kaluar 15 ditë pune po duke u llogaritur afatet me ditë kalendarike.
II. Procedura:

vendosur:
Moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin e
çështjes me Nr.4710 Akti, datë regjistrimi 14.12.2018 për shkak se çështja është në
kompetence të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Dërgimin e akteve për gjykimin e kërkesës gjykatës kompetente të Rrethit Gjyqësor
Durrës.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Lartë brenda 5 ditëve nga dita e
nesërme e komunikimit të vendimit të arsyetuar.
Gjykata vëren se referuar ankimi dhe pretendimeve në seancë gjyqësore rezulton se
pasuria mbi të cilën po kryhet ekzekutimi i titullit ekzekutiv është në qytetin e Durrësit dhe
vetë vendimi për zhvillimin e ankandit të parë që po kundërshtohet është për pasuri në
Qytetin e Durrësit.
Në Kodin e Procedurës Civile parashikohet se: Nenin 50 “Paditë që kanë për objekt
kundërshtimin e veprimeve të kryera nga përmbaruesi për ekzekutim të detyruar, ngrihen ne
Gjykatën e vendit të ekzekutimit”. Neni 49 “Paditë, për të kërkuar ekzekutimin e
detyrueshëm, mbi sende, ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen ato ose pjesa më e madhe
e vlerës së tyre. Paditë për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm për kryerjen ose
moskryerjen e një veprimi të caktuar, ngrihen në gjykatën e vendit ku duhet të përmbushet
një detyrim i tillë”. Po kështu, në nenin 610 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet
shprehimisht: “Kundër veprimeve të përmbaruesit gjyqësor, të kryera në kundërshtim me
procedurat e parashikuara nga ky Kod dhe kundër refuzimit të përmbaruesit gjyqësor për të
kryer një veprim që ia ngarkon ligji, palët mund të bëjnë ankim në gjykatën që ekzekuton
vendimin, brenda 5 ditëve nga dita e kryerjes së veprimit ose refuzimit, kur palët kanë qenë
të pranishme në kryerjen e veprimit ose kanë qenë thirrur, dhe, në raste të tjera, nga dita që
u është njoftuar ose kanë marrë dijeni për veprimin ose refuzimin. Kundër veprimeve të
personave, përmbaruesit gjyqësorë, që ushtrojnë veprimtarinë publike të shërbimit
përmbarimor gjyqësor të organizuar mbi baza private, pala debitore mund të paraqesë
ankim në gjykatën, ku ekzekutohet titulli ekzekutiv, brenda 5 ditëve nga data e kryerjes së
veprimit”.
Neni 61 i K.Pr.Civile (Ndryshuar me ligjin nr. 38/2017, 30.3.2017) parashikon se:
“1. Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për shkak të lëndës, funksionit ose të
kompetencës tokësore ekskluzive, sipas neneve 45 dhe 46, të këtij Kodi, kryesisht ose me
2. Në rastet e tjera, mungesa e kompetencës tokësore mund të merret parasysh vetëm me
kërkesë të palëve, derisa nuk është nxjerrë urdhri për caktimin e seancës gjyqësore.
Pra neni 61 i Kodit të Procedurës Civile i ndryshuar ka parashikuar se janë 4 raste
kur gjykata vendos kryesisht mungesën e kompetencës dhe konkretisht kur ajo nuk është
kompetente: 1. e për shkak të lëndës; 2. Për shkak të funksionit; 3. për shkak të kompetencës
tokësore ekskluzive; 4. sipas neneve 45 dhe 46 të këtij Kodi.
Gjykata çmon se në rastin konkret kjo gjykatë nuk ka kompetencën tokësore
ekskluzive për gjykimin e kësaj çështje. Konkretisht në rastin konkret jemi përpara një
gjykimi të posaçëm siç është kundërshtimi i veprimeve përmbarimore i cili rregullohet në
pjesën e katërt “Ekzekutimi i detyrueshëm” të Kodit të Procedurës Civile konkretisht në
139
nenin 610 të K.Pr.Civile. Ky nen e detyron debitorin që të kërkojë në gjykatën kompetente të
“vendit të ekzekutimit” kundërshtimin e veprimeve përmbarimore. Sipas këtyre dispozitave
ligjore, kriteri që përcakton kompetencën tokësore të gjykatës është “vendi i ekzekutimit”, të
detyrimit që përmban titulli ekzekutiv. Me togfjalëshin “vend i ekzekutimit” kuptohet vendi
ku përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra për rastin, një titull
ekzekutiv. Ky vend mund t’i përgjigjet vendit të banimit të debitorit kur ky është person fizik
ose selisë së debitorit kur ky është person juridik ose vendit ku kryhen veprimtarinë e tij ose
ka pasuri të luajtshme apo të paluajtshme mbi të cilat do të shtrihen veprimet përmbarimore
gjatë procesit të ekzekutimit. (vendimi Nr.00-2016-464, datë 19.02.2016 i Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë).
Në kushtet kur identifikohet mjaft qartë se vendimi datë 06.12.2018 “Për shpalljen e
ankandit të parë” është për një pasuri që ndodhet në qytetin e Durrësit, pra ekzekutimi po
kryhet mbi një pasuri të paluajtshme në Durrës atëhere vend i ekzekutimit të detyruar të
detyrimit është Durrësi pasi aty ndodhet pasuria dhe për rrjedhojë aty përmbushet dhe
detyrimi konform kjo dhe me nenin 461 të K.Civil.

marrëveshje.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet e paraqitura në ankimin e
veçantë të palës paditëse, nuk përmbajnë shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj nuk
ka arsye që të cënohet vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
140
procedural.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e Parë të Kodit të Procedurës Civile (ratio
legis) dhe parimet e së drejtës (ratio iuris) në lidhje me kompetencën tokësore të gjykatave
për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në këtë Kod dhe në ligje të tjera të
veçanta, në të cilat është pasur parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos u bëhet i vështirë
aksesi në drejtësi. Në këtë kontekst i vlerësueshëm është fakti se për kategori të caktuara
mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të
ndihmojë që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm
(Neni 6 i Konventës Evropiane të të Drejtave të Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së Republikës
së Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të Procedurës Civile).
15. Kolegji Civil vlerëson se, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
interpretuar drejtë nenin 510 K.Pr.Civile, në të cilin parashikohet shprehimisht
se:“Ekzekutimi i detyrueshëm mund të bëhet vetëm në bazë të një titulli ekzekutiv. Janë tituj
ekzekutivë: ...d) aktet noteriale që përmbajnë detyrim në të holla, si dhe aktet për dhënien e
kredive bankare ose aktet për dhënien e kredive nga institucionet financiare jobankare”.
Neni 511 parashikon se: “Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim nëpërmjet lëshimit të urdhrit
të ekzekutimit, i cili: a) për rastet e parashikuara nga shkronja “a” dhe “b”, të nenit 510, të
këtij Kodi, lëshohet nga gjykata që ka dhënë vendimin në dispozitivin e vendimit; b) për
vendimet e gjykatave të shteteve të huaja e të gjykatave të arbitrazhit të huaj, që u është
dhënë fuqi në zbatimin të dispozitave të këtij Kodi, urdhri i ekzekutimit lëshohet nga gjykata
që bën njohjen e vendimit, në dispozitivin e vendimit.... Kjo kompetencë është e karakterit
ekskluziv, sepse është vet ligji që përcakton nga pikëpamja tokësore gjykatën, e cila ka
kompetencë të lëshojë urdhrin ekzekutiv.
16. Kolegji vlerëson se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj
duhet referuar në nenin 510/d të K.Pr.Civile. Në rastin konkret kontrata për dhënien e
kredisë huasë në ngarkim të subjektit Shoqëria tregtare me emërtimin “General Polymeren
Recycling Albania” Sh.p.k., me titull dallues: “G.P.R.A.” Sh.p.k, është titull ekzekutiv.
Referuar natyrës juridike të objektit dhe shkakut të kërkimit, përmbajtjes të titullit ekzekutiv
për të cilin kërkohet kundërshtimi i veprimeve përmbarimore përcaktohet nga vendi ku do të
përmbushen detyrimet që përmban titulli ekzekutiv. Sipas këtyre dispozitave ligjore kriteri
që përcakton kompetencën tokësore të gjykatës është “vendi i përmbushjes” së detyrimit që
përmban titulli ekzekutiv. Me togfjalëshin “vend i përmbushjes së detyrimit” kuptohet vendi
ku përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra për rastin, një titull
ekzekutiv.
17. Kolegji vlerëson se ky titull ekzekutiv sipas nenit 511 ekzekutohet në vendin ku
ka pasurinë debitori Shoqëria tregtare me emërtimin “General Polymeren Recycling
Albania” Sh.p.k., me titull dallues: “G.P.R.A.” Sh.p.k paditës në këtë gjykim që sipas
vendimit për shpalljen e ankandit nga personi i tretë shoqëria përmbarimore private “Power
& Justice” Sh.p.k, ndodhet në Durrës dhe kompetente për shqyrtimin e çështjes është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës.
18. Për sa më sipër Kolegji Civil vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë nuk është i bazuar në ligj dhe për rrjedhojë ai duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile;
141
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr. 180, datë 17.01.2019 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 23.04.2019
142
Nr. 00 - 2019 - 271 i Vendimit
VENDIM

në Tiranë, sot më datë 30.04.2019, mori në shqyrtim në dhomë këshillimi, çështjen që i

përket:
PADITËS: ADRIANA QEVANI (JAUPAJ)
E PADITUR: MINISTRIA E INFRASTRUKTURËS

DHE ENERGJISË
PERSON I TRETË: MINISTRIA E TURIZMIT DHE MJEDISIT.

KOMISIONI I PROKURIMIT PUBLIK.
OBJEKTI:
1. Anulimin e pjesshëm të urdhrit nr. 127, datë 25.02.2013 “Për miratimin e Planit Vjetor
Minerar, për vitin 2013”, e përfshirë në qarkun Berat, e ish – Ministrisë së Ekonomisë,
Tregtisë dhe Energjetikës, për Aneksin 1, lidhur me zonën minerare nr. 148, akoma në fuqi.
2. Anulimin e procedurave konkurruese për zonën minerare konkurruese nr. 148 (Objekti
Leshnjë), Qarku Berat.
3. Sigurimin e padisë, duke pezulluar të gjitha procedurat konkurruese për dhënien e të
drejtës për aplikim për leje minerare, në pasuritë e Tefik Bektash Jaupaj, sipërfaqe toke 5.3
hektar, në fshatin Gostrenckë, Skrapar, që përfshihet në koordinatat e zonës minerare
konkurruese nr. 148, derisa vendimi të marrë formë të prerë.
BAZA LIGJORE: Nenet 31, 32, 153, 154, 154/a, 156, 202 – 2012, të Kodit të Procedurës
Civile. Neni 113 – 118 të Kodit të Procedurave Administrative. Nenet 15 – 18, 23 – 28, 34 –
41, të ligjit nr. 49/2012 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”. Ligji nr. 133/2015, datë 05.12.2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin
e procesit të kompensimit të pronave”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr. 405, datë 11.02.2019,
ka vendosur:
Të shpallë moskompetencën tokësore të Gjykatës Administrative të Shkallës

së Parë Tiranë për shqyrtimin e çështjes Nr. 1324 (31160-00660-80) Akti.
Kërkesëpadia dhe aktet bashkëlidhur t’i dërgohen Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë, si gjykata kompetente.
143
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr. 335, datë
13.03.2019, ka vendosur:
T’i drejtohet Gjykatës së Lartë me qëllim për tu shprehur për kompetencën

funksionale e tokësore të çështjes me numër 667 Regjistri Themeltar, datë
20.02.2019.
Rregullimin e kompetencën funksionale për gjykimin e mosmarrëveshjes me
nr. 667 Regjistri Themeltar, datë regjistrimi 20.02.2019, duke ia dërguar
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si gjykatë kompetente e
caktuar me ligj.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe si e shqyrtoi çështjen në
tërësi, në dhomë këshillimi, pa pjesëmarrjen e palëve;
VËREN
Paditësja është trashëgimtare ligjore e të ndjerit Tefik Bektash Jaupaj. Me vendimin
nr. 560, datë 22.04.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, është vendosur vërtetimi i
faktit juridik se i ndjeri Tefik Bektash Jaupaj, para vitit 1945, në fshatin Gostenckë, të
Rrethit Skrapar, ka pasur në pronësi të tij, në vendin e quajtur Ara në Kumbllas, dhe Ara te
Shkëmbi i Kuq, 5.3 ha tokë, kullotë dhe pyll, sot e tjetërsuar në kullotë dhe pyje, me
sipërfaqe dhe kufizime siç tregohen në hartën që shoqëron vendimin në fjalë.
Vendimi i sipërcituar, së bashku me dokumentacionin përkatës është dorëzuar pranë
ish Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, duke kërkuar kthimin e pasurisë pyll
e kullotë në emër të trashëgimlënësit Tefik Jaupaj, për të cilën trashëgimtarët e ish – pronarit
ishin njohur pronar me informacionin arkivor nr. 383/1, datë 10.09.2008, të Arkivit Vendor
Berat dhe me vendimin gjyqësor nr. 560, datë 22.04.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat.
Pas shqyrtimit të kërkesës dhe dokumentacionit mbi bazën e të cilës bazohej kërkesa,
Agjencia e Trajtimit të Pronave ka vendosur mospranimin e kërkesës për njohjen dhe
kthimin e pronës së ish – pronarit Tefik Bektash Jaupaj. Rezulton që paditësja ta ketë
kundërshtuar vendimin e ATP-së në Gjykatën e Apelit Vlorë.
Ndërkaq, me Urdhrin nr. 127, datë 25.02.2013, “Për miratimin e planit vjetor minerar
për vitin 2013”, të Ministrit të Ekonomisë Tregtisë dhe Energjetikës, është përfshirë në
zonën minerare nr. 148 edhe prona që i është njohur trashëgimlënësit të paditëses me
vendimin nr. 560, datë 22.04.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Në datën 06.08.2018, nga ana e autoritetit kontraktor, Ministria e Infrastrukturës dhe
Energjisë, është zhvilluar procedura e konkurrimit me objekt “Zona minerare nr. 148, për
objektin Leshnjë, Qarku Berat, lloji i mineralit gëlqeror i mermerizuar, veprimtaria
shfrytëzim”. Në garën konkurruese ka paraqitur interes edhe operatori ekonomik Mustafai
sh.p.k, i cili është skualifikuar nga autoriteti kontraktor. Pas skualifikimit ai ka paraqitur
ankim pranë Komisionit të Prokurimit Publik, i cili me vendimin nr. 820/2018, datë
05.12.2018, ka vendosur të pranojë kërkesën e tij si dhe të urdhërojë autoritetin kontraktor
për të marrë masa për të anuluar vendimin e Komisionit të Vlerësimit të Ofertave.
Paditësja, duke pretenduar se është pronare e pronës së njohur trashëgimlënësit të saj
me vendimin nr. 560, datë 22.04.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, ka kërkuar
anulimin e urdhrit nr. 127, datë 25.02.2013 “Për miratimin e Planit Vjetor Minerar, për vitin
144
2013”, të Ministrit të Ekonomisë Tregtisë dhe Energjetikës si dhe të procedurave
konkurruese për zonën minerare konkurruese nr. 148 (Objekti Leshnjë), Qarku Berat. Sipas
paditëses dhënia e lejes minerare për shfrytëzim personave të tretë mbi bazën e procedurave
konkurruese, do të sillte si pasojë shkatërrimin fizik të pasurisë së njohur me vendim gjykate
dhe të bënte të pamundur realizimin e së drejtës së pronësisë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr. 405, datë
11.02.2019, ka vendosur të shpallë moskompetencën tokësore dhe të dërgojë aktet pranë
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë. Në këtë vendim, kjo gjykatë ka arsyetuar
se mosmarrëveshja ka të bëjnë me mbrojtjen e të drejtave dhe interesave të ligjshëm, që
rrjedhin nga sendet e paluajtshme dhe për këtë shkak kompetente është gjykata
administrative e shkallës së parë, në territorin e juridiksionit të së cilës gjenden këto sende,
referuar nenit 11/3 të ligjit nr. 49/2012 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr. 335, datë
13.03.2019, ka vendosur të parashtrojë përpara Gjykatës së Lartë mosmarrëveshjen e
kompetencës me Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë. Në vendimin e saj, kjo
gjykatë shprehet se padia është e përbërë nga dy kërkime, kërkimi i parë ka për objekt
kundërshtimin e një akti normativ nënligjor, sikurse është Urdhri nr. 127, datë 25.02.2013
“Për miratimin e Planit Vjetor Minerar, për vitin 2013”, i Ministrit të Ekonomisë, Tregtisë
dhe Energjetikës dhe, kërkimi i dytë, kundërshtimin e veprimeve administrative, procedurat
prokuruese të kryera për zonën minerare konkurruese nr. 148 (Objekti Leshnjë), Qarku
Berat. Në këtë vendim Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë arsyeton se Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë duhet që, më parë, të kishte ndarë dy kërkimet dhe,
më tej, për kërkimin e parë, kundërshtimin e Urdhrit nr. 127, datë 25.02.2013 “Për miratimin
e Planit Vjetor Minerar, për vitin 2013”, të Ministrit të Ekonomisë, Tregtisë dhe
Energjetikës, të kishte shpallur moskompetencën, duke ia dërguar Gjykatës Administrative të
Apelit, si gjykata që ka kompetencën funksionale për të gjykuar me juridiksion fillestar
padinë kundër aktin normativ nënligjor.

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr. 405, datë
11.02.2019, i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është marrë në përputhje
me faktet e çështjes dhe dispozitat ligjore të zbatueshme dhe, si i tillë, ky vendim do të lihet
në fuqi. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka vlerësuar drejt natyrën e
mosmarrëveshjes dhe ka përcaktuar në mënyrë të saktë gjykatën kompetente nga pikëpamja
funksionale dhe tokësore.
Ky Kolegj thekson se çështja në shqyrtim, sikurse ka arsyetuar Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, ka për objekt mbrojtjen e të drejtave dhe interesave të ligjshëm, që rrjedhin
nga sendet e paluajtshme. Nga përmbajtja e kërkesëpadisë rezulton se paditësja kundërshton
të gjithë procesin administrativ për dhënien e lejes minerare për shfrytëzimin e zonës
minerare konkurruese nr. 148 (Objekti Leshnjë), Qarku Berat, duke filluar që nga Urdhri nr.
127, datë 25.02.2013 “Për miratimin e Planit Vjetor Minerar, për vitin 2013”, i Ministrit të
Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës si dhe duke vijuar me veprimet administrative për
zhvillimin e procedurave konkurruese për dhënien e të drejtës për aplikim për leje minerare.
Pra, në thelb, paditësja synon të mbrojë të drejtën e pretenduar të pronësisë mbi një send të
paluajtshëm, e cila pretendohet se i cenohet nga veprimi administrativ.
Në nenin 11, paragrafi III, të ligjit nr. 49/2012, datë 03.05.2012, “Për gjykatat
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative përcaktohet se: Paditë për
mosmarrëveshjet administrative, që kanë për objekt mbrojtjen e të drejtave dhe interesave të
145
ligjshëm, që rrjedhin nga sendet e paluajtshme, shqyrtohen në gjykatën administrative të
shkallës së parë, që përfshin territorin në të cilin ndodhet sendi ose pjesa më e madhe e tij.
Për të përcaktuar gjykatën kompetente nga pikëpamja tokësore, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë referon tek Dekreti i Presidentit të Republikës nr. 7818,
datë 16.11.2012, i cili rezulton të jetë ende në fuqi, për sa i përket territorit brenda të cilit
kanë juridiksion gjykatat administrative si dhe qendrës ku e ushtrojnë funksionin këto
gjykata. Mbështetur në këtë Dekret të Presidentit të Republikës, rezulton se Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Vlorë ka kompetencë tokësore në rrethet: Vlorë, Fier,
Lushnjë, Berat, Skrapar, Mallakastër dhe Kuçovë me seli qendrore në Vlorë. Referuar
çështjes në shqyrtim, sendi i paluajtshëm, mbrojtjen e të cili paditësja pretendon nëpërmjet
kësaj padie, ndodhet në Rrethin e Skraparit. Si rrjedhojë kompetente do të jetë Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Vlorë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë që argumenti i dhënë nga
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë se kërkimi i parë i objektit të padisë, që ka
të bëjë me kundërshtimin e Urdhrit nr. 127, datë 25.02.2013 “Për miratimin e Planit Vjetor
Minerar, për vitin 2013”, të Ministrit të Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës, është në
kompetencën e Gjykatës Administrative të Apelit, është i pabazuar. Identifikimi që kjo
gjykatë i bën këtij akti, si një akt nënligjor normativ, është i gabuar.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se Urdhri nr. 127, datë 25.02.2013
“Për miratimin e Planit Vjetor Minerar, për vitin 2013”, i Ministrit të Ekonomisë, Tregtisë
dhe Energjetikës, nuk rezulton të jetë një akt normativ nënligjor.
Së pari, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë nuk argumenton se përse një
akt i tillë është akt nënligjor normativ. Aktet nënligjore normative, ashtu sikurse ligjet,
përmbajnë rregulla të përgjithshme sjelljeje për subjektet të cilave iu drejtohen. Në dallim
nga aktet administrative individuale, ato nuk shterojnë me zbatimin e tyre. Këto akte nxirren
në bazë e për zbatim të ligjeve. Nga ana e tij, ligji duhet të autorizojë nxjerrjen e akteve
nënligjore, të përcaktojë organin kompetent, çështjet që duhen rregulluar, si dhe parimet në
bazë të të cilave nxirren këto akte. Së fundi, aktet nënligjore normative. Së fundi, referuar
nenit 117 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, aktet nënligjore normative duhet të
botohen në fletore zyrtare dhe marrin fuqi juridike pas botimit.
Nga hulumtimi në fletoret zyrtare të botuara, nuk rezulton që Urdhri nr. 127, datë
25.02.2013 “Për miratimin e Planit Vjetor Minerar, për vitin 2013”, i Ministrit të
Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës, të jetë publikuar. Gjithashtu, akti në fjalë nuk gjendet
as i administruar në dosje (nëse do të kishim të bënim me një akt nënligjor normativ të
pabotuar në fletore zyrtare), në mënyrë që Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë
të arrinte në përfundimin e parashtruar prej saj.
Po t’i referohemi nenit 119 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë na rezulton se
urdhrat e ministrave kanë karakter të brendshëm dhe janë të detyrueshme vetëm për njësitë
administrative që varen prej tyre. Këto akte nxirren në bazë të ligjit dhe nuk mund të
shërbejnë si bazë për të marrë vendime në lidhje me individët dhe subjektet e tjera. Urdhrat
nxirren në bazë dhe për zbatim të akteve që kanë fuqi juridike të përgjithshme.
146
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 13, paragrafi VI, të Ligjit
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr. 405, datë 11.02.2019, të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë.
Një kopje e këtij vendimi t’i komunikohet të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, palës paditëse, Adriana
Qevani (Jaupaj), palës së paditur, Ministria e Infrastrukturës dhe Energjisë, si dhe personit të
tretë, Ministria e Turizmit dhe Mjedisit e Komisioni i Prokurimit Publik.
Tiranë, më 30.04.2019
147
VENDIM


PADITUR: GEG KINAJ
OBJEKTI:
Shpërblim dëmi.
BAZA LIGJORE: Neni 32, 154 i K.Pr.Civile, nenet 608 e vijues të K.Civil,
neni 640 e vijues i K.Civil,Ligji me nr.139/2015, “Për vetëqeverisjenvendore”,
Ligji nr.115/2014, “Përndarjen administrative-territoriale të njësive të qeverisjes vendore
në Republikën e Shqipërisë”, Ligji nr.154/2014, “Për organizimin dhe funksionimin e
Kontrollit të Lartë të Shtetit”, VKM Nr.54, datë 05.02.2014 “Për përcaktimin e kritereve,
procedurës e të mënyrësë së dhënies me qera, emfiteozë apo kontratë të tjera të pasurisë
shtetërore” i ndryshuar.

vendosur:

Dërgimin e çështjes me nr. regj. 1247 ((21234-01240-51-2017), dt. regj.
Shkodër.


148
Bashkia Shkodër, i paditur Geg Kinaj, person i tretë Kontrolli i Lartë i Shtetit,
palë e interesuar:Avokatura e Shtetit Shkodër, me objekt: Shpërblim Dëmi.

VËREN
tarifave vendore të miratuara me vendimet e Këshillt të Komunës Velipojë.
20.10.2015, rezulton se shtetasi Geg Kinaj ka ushtruar aktivitet privat/ekonomik me
posaçme.
1219, datë 04.12.2018, nr.00-2018-1214, datë 04.12.2018)”
149
150
PËR KËTO ARSYE

Administrative”
VENDOSI
Tiranë, më 23.04.2019
151
Nr.00-2019-278 i Vendimit
VENDIM

PADITUR: LUCE GJONI
OBJEKTI:
Shpërblim dëmi.
BAZA LIGJORE: Neni 32, 154 i K.Pr.Civile, nenet 608 e vijues të K.Civil,
neni 640 e vijues i K.Civil,Ligji me nr.139/2015, “Për vetëqeverisjen vendore”,
Ligji nr.115/2014, “Përndarjen administrative-territoriale të njësive të qeverisjes vendore
në Republikën e Shqipërisë”, Ligji nr.154/2014, “Për organizimin dhe funksionimin
e Kontrollit të Lartë të Shtetit”,Ligji Nr. 9920, datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, Ligji Nr.9632,
datë 30.10.2006 “Për taksat vendore”, i ndryshuar, VKM Nr. 321, datë 28.05.2014
“Për sigurinë në det, plazh, në ujërat e brendshme në thellësi të territorit dhe ushtrimit
të sporteve ujore”, i ndryshuar,VKK nr.11, datë 29.01.2013 “Për sistemin e taksave
dhe tarifave të Komunës Velipojë 2013”, i ndryshuar me VKK nr.14 datë 12.03.2013,
VKK Nr. 02, datë 08.04 2014 “Për sistemin e taksave dhe tarifave vendore
të Komunës Velipojë 2014”.

vendosur:
Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Shkodër, në gjykimin e çështjes që i përket: paditës – Bashkia Shkodër; i
paditur – Luce Gjoni; person i tretë: Kontrolli i Lartë i Shtetit; me objekt:
Shpërblim dëmi dhe dërgimin e çështjes në gjykatën kompetente, Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Shkodër.

152
gjyqësore nr. 223/604/1581 (31146-00719-83-2017) Regj.Them., datë
20.02.2019 Regj.Them., me paditës Bashkia Shkodër, i paditur Luce Gjoni,
person i tretë Kontrolli i Lartë i Shtetit, palë e interesuar:Avokatura e Shtetit
Shkodër, me objekt: Shpërblim Dëmi.

VËREN
2014”.
20.10.2015, rezulton se shtetasi Luce Gjoni ka ushtruar aktivitet privat/ekonomik me
mujore, ndërkohë që duhej paguar për një periudhë 5 mujore, duke i`u referuar regjistrit të
posaçme.
153
1219, datë 04.12.2018, nr.00-2018-1214, datë 04.12.2018)”
154
PËR KËTO ARSYE

Administrative”
VENDOSI
Tiranë, më 23.04.2019
Nr. 00 - 2019 - 279 i Vendimit
VENDIM


palëve:
PADITËS: SHOQËRIA OSHEE SH. A
I PADITUR: SHOQËRIA “GENI 1 TIRANA” SH. P.

K
PERSON I TRETӖ: KONTROLLI I LARTË I SHTETIT
PERSON I INTERESUAR: AVOKATURA E SHTETIT
155
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë për dëmin e shkaktuar në masën 3,351 euro.
BAZA LIGJORE: Neni 31 i K.Pr.Civile. Nenet 419, 420, 421, e vijues si dhe nenet
608,609,640 e vijues të Kodit Civil
Nxjerrjen jashtë juridiksionit të Gjykatës Shqiptare për gjykimin e çështjes
civile nr.8813 akti, regjistruar në Gjykatë në datë 07.05.2018.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria OSHEE
sh.a, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në po
atë gjykatë.
156
Pala paditëse Shoqëria OSHEE Sh.a, në ankimin e veçantë parashtron këto shkaqe:
- Gjatë auditit të zhvilluar nga Kontrolli i Lartë i Shtetit për veprimtarinë ekonomiko-
financiare të: Operatorit të Shpërndarjes së Energjisë Elektrike, u konstatuan
parregullsi në respektimin e kontratave për blerjen e energjisë elektrike për mbulimin
e humbjeve në sistemin energjitik, konkretisht përcaktimeve e pikave të kontratave
1,3,4,5 dhe 7 duke sjell penalitete të pallogaritura dhe të pambajtura nga shoqëria
“OSHEE Sh.a” për operatorin e tregut shoqëria “Gen 1” për kontratat si vijon:
- Kontratë për furnizimin me energji elektrike për periudhën 01.07.2015- 31.07.2015
- Kontratë për furnizimin me energji elektrike për periudhën 01.10.2015-31.10.2015
- Referuar Raportit Përfundimtar të Auditimit dhe Rekomandimeve të Kontrollit të
Lartë të Shtetit është përcaktuar një dëm ekonomik që i është shkaktuar buxhetit të
shtetit prej 3,351 Euro.
- Përsa më lart, ne ju drejtuam me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për të
kërkuar në rrugë gjyqësore dëmshpërblim nga Shoqëria GEN I Sh.p.k, për dëmin e
shkaktuar në vlerën 3,351 Euro, referuar nenit 608, 609, 640 e vijues të Kodit Civil.
- Gjatë shqyrtimit të procesit gjyqësor Shoqërisë GEN-I Tirana Sh.p.k., paraqiti një
kërkesë për nxjerrjen jashtë juridiksionit të gjykatës shqiptare të shqyrtimit të
çështjes civile me nr.8813 akti
- Pala e paditur GEN -I Tirana Sh.p.k., i mbështet kërkimet e sajë në nenin 16,36, 59
dhe 414 paragrafi dytë i K.Pr.C si dhe ne nenin 15 “Legjislacioni i aplikueshëm dhe
zgjidhja e mosmarrëveshjeve” të secilës prej kontratave të nënshkruara nga të dyja
palët për blerjen e energjisë elektrike për mbulimin e humbjeve në sistemin e
shpërndarjes për periudhat e sipërcituara.
- Lidhur me këtë kërkesë, sqarojmë Gjykatën se nuk jemi ne kushtet ku mund ti
referohemi nenin 15 “Legjislacioni i aplikueshëm dhe zgjidhja e mosmarrëveshjeve”
të kontratave të nënshkruara nga të dyja palët për blerjen e energjisë elektrike për
mbulimin e humbjeve në sistemin e shpërndarjes, pasi nga ana jonë ashtu sikurse
është shprehur qartë edhe në kërkesë-padi, dëmi ekonomik është përcaktuar në
Raportin Përfundimtar të Auditimit dhe Rekomandimeve të Kontrollit të Lartë të
Shtetit me Nr.272/16 datë 27.09.2017.
- Sipas argumentave të lartpërmendura, vlerësojmë se gjykata ka dhënë një vendim në
kundërshtim me parimet procedurale të përcaktuar në K.Pr.Civile, të cilat gjykata i
ka vendosur si bazë ku ka mbështetur vendimin për nxjerrjen jashtë juridiksionit të
gjykatës shqiptare të shqyrtimit të çështjes civile me nr. 8813 akti.
- Në përfundim, nga analiza e fakteve të mësipërme del se Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë ka dhënë një vendim jo të drejtë, të njëanshëm dhe të pabazuar në prova e në
ligjin procedural dhe për këtë arsye në bazë të neneve 36, 37, 59, 443, 444 e vijues të
K.Pr.Civile.
Kundër, ankim të veçantë të paraqitur nga pala paditëse Shoqëria OSHEE Sh.a, pala e
paditur GENI 1 Tirana Sh.p.k, ka paraqitur kundër-ankim, duke parashtruar këto shkaqe :
157
- Palët ndërgjyqëse kanë rënë dakort midis tyre se ligji i aplikueshëm lidhur me
marrëdhëniet kontraktore në fjalë do të jetë ligji zvicerian, dhe se në rast
mosmarrëveshje lidhur me Kontratat në fjalë, këto mosmarrëveshje do të zgjidhen
ekskluzivisht nga arbitrazhi sipas rregullave e procedurave të cituara në nenin 15 të
Kontratave.
- Siç parashtruam më lart, parashikimet e nenit 15 janë identike për të gjitha Kontratat
e cituar në pikën 1.2 më lart.
- Nga ana tjetër, siç rezulton nga përmbajtja në tërësi e kërkesë padisë objekt shqyrtimi
në këtë proces, paditësi pretendon se pala e paditur nuk ka respektuar përcaktimet e
- neneve 1, 3, 4, 5 dhe 7 të Kontratave të sipërcituara për të cilat pala paditëse duhet të
kishte llogaritur e aplikuar penalitetet kontraktore, e pikërisht mosllogaritja dhe
mosaplikimi i këtyre penaliteteve kontraktore përbën dëmin e shkaktuar të pretenduar
nga pala paditëse objekt i padisë objekt gjykimi (shih fq. 2 dhe 3 e padisë). Paraqitja
e ankimit jashtë afatit ligjor
- Së pari, evidentojmë se na rezulton që ankimi i palës paditëse për kundërshtimin e
vendimit për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit është paraqitur tej afatit të
parashikuar nga ligj.
- Ankimi i palës paditëse mban datën 05.12.2018, ndërsa vendimi i ankimuar i gjykatës
është shpallur i arsyetuar në prani edhe të paditësit në datën 26.11.2018, duke u
paraqitur në këtë mënyrë tej afatit prekluziv për ankimet e veçanta prej 5 ditësh të
parashikuar nga nenet 443 dhe 444 të Kodit të Procedurës Civile.
- Në këtë kuptim nuk plotësohen kushtet për pranimin e ankimit të paditësit pasi ai
është paraqitur tej afatit dhe mjafton vetëm ky shkak për Gjykatën për mospranimin e
ankimit të paditësit, pa i hyrë shqyrtimit të prapësimeve vijuese në këtë kundër-
ankim.
- Në analizë të mosmarrëveshjes objekt gjykimi, natyrës së saj, rrethanave të faktit dhe
parashikimeve ligjore e kontraktore të sipërcituara, konstatojmë se: pala paditëse
kërkon me padinë objekt gjykimi pagimin e penalitetit të pretenduar kontraktor
(shpërblimin e dëmit kontraktor) sipas Kontratave të sipërcituara;
- Kontratat e lidhura midis palëve ndërgjyqëse parashikojnë se ligji material që
rregullon këto kontrata është ai zvicerian;
- Në analizë të parashikimeve të bëra nga palët kontraktuese/ndërgjygjëse del qartë se
këto të fundit në momentin e nënshkrimit të Kontratave, kanë shprehur vullnetin e
tyre se (i) në rast mosmarrëveshje lidhur me Kontratat në fjalë, këto mosmarrëveshje
do të zgjidhen ekskluzivisht nga arbitrazhi në përputhje me Rregullat Zvicerane të
Arbitrazhit Ndërkombëtar të Dhomave Zvicerane të Tregtisë dhe procedurave të
cituara në nenin 15; (ii) do të respektojnë vendimin e arbitrazhit i cili është
përfundimtar dhe detyrues për to; dhe në analizë të klauzolës së arbitrazhit (nenit 15
të Kontratave) vlerësojmë se janë respektuar të gjitha kushtet e vlefshmërisë së saj në
kuptim të nenit 404 të K.Pr.C.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe e bisedoi në tërësi çështjen në
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja nr.11243-00729-00-2019 regj. them,
që iu përket palëve: paditëse Shoqëria OSHEE Sh.a, dhe e paditur Shoqëria GENI 1 Tirana
158
Sh. p. k, personi tretë Kontrolli i Larte i Shtetit, me objekt: Detyrimin e të paditurit të
dëmshpërblejë për dëmin e shkaktuar në masën 3,351 euro.
2. Vendimi nr 9817, datë 26.11.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedurial, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
159
I. Rrethanat:
3. Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore ka rezultuar se paditësi shoqëria OSHEE

Sh.a i është drejtuar me një kërkesë-padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me kërkimin
përkatës të vendosur në objektin e kërkesë-padisë, duke kërkuar detyrimin e të paditurit
Shoqëria Geni 1 Tirana Sh.p.k, ta dëmshpërblejë për dëmin e shkaktuar në masën 3,351
euro.
4. Kërkuesi, pala e paditur shoqëria Geni 1 Tirana Sh.p.k, ka pretenduar në kërkesën
për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit se midis palëve ndërgjyqëse palës paditëse
OSHEE sha, në cilësinë e blerësit dhe palës së paditur shoqëria Geni 1 Tirana Sh.p.k në
cilësinë e shitësit, janë lidhur, kontrata për furnizimin e energjisë elektrike për periudhën
01.07.2015-31.07.2015, kontrata për furnizimin e energjisë elektrike për periudhën
01.09.2015-30.09.2016. Sipas pretendimeve të kësaj pale, kontratat e lidhura midis palëve
ndërgjyqëse parashikojnë se ligji material që rregullon këto kontrata është ai Zviceran.
5. Sipas pretendimeve të kësaj pale, në analizë të parashikimeve të bëra nga palët
kontraktuese/ndërgjyqëse del qartë se këto të fundit në momentin e nënshkrimit të
kontratave, kanë shprehur vullnetin e tyre se në rast mosmarrëveshje lidhur me
kontratat në fjalë, këto mosmarrëveshje do të zgjidhen ekskluzivisht nga Arbitrazhi në
përputhje me Rregullat Zvicerane të Arbitrazhit Ndërkombëtar të Dhomave Zvicerane
të Tregtisë dhe procedurave të cituara në nenin 15, do të respektojnë vendimin e
Arbitrazhit i cili është përfundimtar dhe detyrues për to. Sipas pretendimeve të kësaj
pale, në analizë të klauzolës së Arbitrazhit (neni 15 të kontratave) vlerësohet se janë
respektuar të gjitha kushtet e vlefshmërisë së saj, në kuptim të nenit 404 të
K.Pr.Civile.
II. Procedura:

vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit të Gjykatës Shqiptare për gjykimin e çështjes civile
nr.8813 akti, regjistruar në Gjykatë në datë 07.05.2018 .
...... Në nenin 15 të kontratave të mësipërme, është parashikuar legjislacioni i
aplikueshëm dhe zgjidhja e mosmarrëveshjeve. Palët do të paraqiten për të zgjidhur çdo
mosmarrëveshje dhe keqkuptim që mund të lindin në mënyrë miqësore nëpërmjet pajtimit
dhe bisedimeve. Çdo mosmarrëveshje, kundërshti apo pretendim që lind nga ose në lidhje me
këtë kontratë, duke përfshirë vlefshmërinë, pavlefshmërinë ose përfundimin e saj, do të
zgjidhen nga arbitrazhi në përputhje me Rregullat Zvicerane të Arbitrazhit Ndërkombëtar të
Dhomave Zvicerane të Tregtisë, në fuqinë datën kur paraqitet Njoftimi i Arbitrazhit në
pajtim me këtë Rregullore. Selia e arbitrazhit do të jetë në Zyrih. Gjuha standarte do të jetë
anglishtja. Palët në këtë mënyrë zotohen për të respektuar vendimin e arbitrazhit i cili është
përfundimtar dhe detyrues për to.
160
Kjo marrëveshje do të rregullohet nga ligjet e Zvicrës. Sipas pretendimeve të palës
paditëse OSHEE Sh.a në padi, shpërblimi për dëmin e shkaktuar në masën 3,351 euro, nga
pala e paditur, bazohet në raportin përfundimtar të auditimit të Kontrollit të Lartë të Shtetit,
me nr.272/16, datë 27.08.2017, raport i cili ka marrë në shqyrtim kontratat e lidhura midis
palëve ndërgjyqëse të cilat i sipërcituar të konfirmuara nga pala e paditur në seancën
përgatitore të datës 26.11.2018. Dispozita ligjore e nenit 45 të ligjit nr.10428, datë
02.06.2011, “Për të Drejtën Ndërkombëtare Private parashikon se; “kontrata rregullohet
nga ligji i zgjedhur nga palët. Me vullnetin e tyre, palët mund të zgjedhin ligjin e zbatueshëm
për të gjithë ose për një pjesë të veçantë të kontratës. Nëse palët kanë caktuar juridiksionin
për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve që rrjedhin nga kontrata prezumohet se kanë zgjedhur
ligjin e atij shteti për rregullimin e kontratës. Zgjedhja e ligjit duhet të jetë e shprehur ose të
rezultojë e qartë nga kushtet e kontratës ose rrethana të tjera të çështjes. Palët mund të bien
në çdo kohë dakord që kontrata të rregullohet nga ligj tjetër, i ndryshëm nga ai që ishte
përcaktuar në fillim në kontratë. Çdo ndryshim i mëvonshëm i ligjit të zbatueshëm pas
lidhjes së kontratës, nuk cënon vlefshmërinë formale të kontratës apo të drejtat e të tretëve.
Kur të gjitha elementet e tjera të rëndësishme të situatës në kohën e zgjedhjes së ligjit
ndodhen në një vend tjetër, zgjedhja e ligjit nga palët nuk cënon zbatimin e dispozitave të
ligjit të shtetit tjetër, të cilat nuk mund të shmangen nga marrëveshja. Ekzistenca dhe
vlefshmëria e kontratës apo e njërit prej kushteve të saj rregullohen nga ligji i zbatueshëm
për kontratën”.
Nga aktet e çështjes objekt gjykimi, rezulton se palët kontraktore, në kontratat për
furnizimin e energjisë elektrike, të cilat i analizuam më sipër, në nenin 15 të kontratave, kanë
parashikuar se mosmarrëveshjet në mes tyre, do të zgjidhen nga Arbitrazhi në përputhje me
Rregullat Zvicerane të Arbitrazhit Ndërkombëtar të Dhomave Zvicerane të Tregtisë në fuqi.
Sipas kushteve të kontratës, palët kanë përcaktuar si juridiksionin ashtu edhe ligjin e
zbatueshëm, përkatësisht Gjykatën e Arbitrazhit në Gjeneve të Zvicrës dhe ligjet e shtetit
Zviceran.
Bazuar në provat e paraqitura nga palët ndërgjyqëse, duke pasur parasysh kontratat
e lidhura midis palëve ndërgjyqëse, duke pasur parasysh përcaktimet e bëra në nenin 15 të
kontratave të lidhura midis palëve ndërgjyqëse, në lidhje me juridiksionin dhe ligjin e
zbatueshëm në rast të zgjidhjes së mosmarrëveshjeve, duke pasur parasysh dispozita ligjore e
nenit 45 të ligjit nr.10428, datë 02.06.2011“Për të Drejtën Ndërkombëtare Private”, duke
pasur parasysh edhe dispozitat ligjore të neneve 36, 59 të K.Pr.Civile, Gjykata, çmon të
nxjerrë jashtë juridiksionit të Gjykatës Shqiptare për gjykimin e çështjes civile nr.8813 akti,
regjistruar në Gjykatë në datë 07.05.2018 ........
8. Në nenin 36 të Kodit të Procedurës Civile, është parashikuar se:

Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile e
mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta.
Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim
nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ.
Kur një institucion shtetëror pretendon se mosmarrëveshja që ka pranuar gjykata për

një shqyrtim hyn në juridiksionin administrativ, mosmarrëveshja zgjidhet nga Gjykata e
Lartë me kërkesën e institucionit shtetëror ose të prokurorit.
161
paditëse Shoqëria OSHEE Sh. a, nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cënimin e
vendimit nr. 9817, datë 26.11.2018 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është
vendosur nxjerrja jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes objekt shqyrtimi.
13. Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes ka rezultuar se, në nenin 15 të kontratave të
mësipërme, është parashikuar legjislacioni i aplikueshëm dhe zgjidhja e mosmarrëveshjeve.
Palët do të paraqiten për të zgjidhur çdo mosmarrëveshje dhe keqkuptim që mund të lindin
në mënyrë miqësore nëpërmjet pajtimit dhe bisedimeve. Çdo mosmarrëveshje, kundërshti
apo pretendim që lind nga ose në lidhje me këtë kontratë, duke përfshirë vlefshmërinë,
pavlefshmërinë ose përfundimin e saj, do të zgjidhen nga arbitrazhi në përputhje me
Rregullat Zvicerane të Arbitrazhit Ndërkombëtar të Dhomave Zvicerane të Tregtisë, në
fuqinë datën kur paraqitet Njoftimi i Arbitrazhit në pajtim me këtë Rregullore. Selia e
arbitrazhit do të jetë në Zyrih. Gjuha standarte do të jetë anglishtja. Palët në këtë mënyrë
zotohen për të respektuar vendimin e arbitrazhit i cili është përfundimtar dhe detyrues për to.
14. Fillimisht duhet vënë në pah se, vendimi gjyqësor që disponon mbi juridiksionin
është një moment i rëndësishëm procedural për procesin në tërësi, për të garantuar të drejtat
themelore të individit për t’iu drejtuar gjykatës dhe për tu dëgjuar prej saj për themelin e
kërkimit. Duke konsideruar rëndësinë e këtij momenti procedural në garantimin e të drejtave
të individit për një proces të rregullt ligjor, është parashikuar ushtrimi i ankimit të veçantë në
Gjykatën e Lartë, pa qenë e nevoja e ankimit në gjykatën e apelit (neni 59/2 i Kodit të
Procedurës Civile).
15. Çështja e juridiksionit është parakushti kryesor për të patur proces të rregullt dhe
për t’i lindur e drejta dhe detyrimi ligjor gjykatës që të shqyrtojë gjyqësisht pretendimet
objekt gjykimi. Që në momentin e ngritjes së padisë nga paditësi duhet të përmbushen
detyrimisht kushtet e ngritjes së saj dhe kushtet për të ushtruar të drejtën e padisë. Një nga
kushtet thelbësore për të ushtruar të drejtën e padisë është fakti se, padia i përket juridiksionit
gjyqësor dhe jo një juridiksioni tjetër, në rastin konkret arbitrazhit dhe në këto rrethana
bazuar në efektet juridike të padisë në gjykatë, kjo e fundit është e detyruar që të marrë një
vendim përfundimtar për të gjitha problemet e parashtruara në padi, pasi shkelet një nga
parimet themelore të procesit gjyqësor që rregullim në nenin 1 të K.Pr.Civile...
16. Juridiksioni gjyqësor civil është parashikuar në nenin 36 të Kodit të Procedurës
Civile, sipas të cilit janë në juridiksionin gjyqësor të gjitha mosmarrëveshjet civile e
mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta. Juridiksioni
gjyqësor është i përgjithshëm dhe i detyrueshëm (neni 1/2 i K.Pr.Civile). Një çështje mund të
nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor kur ligji në mënyrë eksplicite ka përcaktuar se subjekti
pretendues, përpara se ti drejtohet gjykatës duhet ti drejtohet një juridiksionit tjetër.
17. Në vendimin e saj, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndër të tjera arsyeton se: ....
Nga aktet e çështjes objekt gjykimi, rezulton se palët kontraktore, në kontratat për furnizimin
e energjisë elektrike, të cilat i analizuam më sipër, në nenin 15 të kontratave, kanë
parashikuar se mosmarrëveshjet në mes tyre, do të zgjidhen nga Arbitrazhi në përputhje me
Rregullat Zvicerane të Arbitrazhit Ndërkombëtar të Dhomave Zvicerane të Tregtisë në fuqi.
Sipas kushteve të kontratës, palët kanë përcaktuar si juridiksionin ashtu edhe ligjin e
zbatueshëm, përkatësisht Gjykatën e Arbitrazhit në Gjeneve të Zvicrës dhe ligjet e shtetit
Zviceran.
162
Bazuar në provat e paraqitura nga palët ndërgjyqëse, duke pasur parasysh kontratat
e lidhura midis palëve ndërgjyqëse, duke pasur parasysh përcaktimet e bëra në nenin 15 të
kontratave të lidhura midis palëve ndërgjyqëse, në lidhje me juridiksionin dhe ligjin e
zbatueshëm në rast të zgjidhjes së mosmarrëveshjeve, duke pasur parasysh dispozita ligjore e
nenit 45 të ligjit nr.10428, datë 02.06.2011“Për të Drejtën Ndërkombëtare Private”, duke
pasur parasysh edhe dispozitat ligjore të neneve 36, 59 të K.Pr.Civile, Gjykata, çmon të
nxjerrë jashtë juridiksionit të Gjykatës Shqiptare për gjykimin e çështjes civile nr.8813 akti,
regjistruar në Gjykatë në datë 07.05.2018 ....... Ky përfundim që ka arritur Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, është i bazuar në ligj, sepse në rastet kur palët me vullnetin e tyre kanë
parashikuar se, mosmarrëveshjet ndërmjet tyre do të zgjidhen në arbitrazh, atëherë çështja
nuk i përket juridiksionit gjyqësor. Në nenin 8.2 të marrëveshjes së datës 16 tetor 2012 palët
kanë parashikuar se, mosmarrëveshjet ndërmjet palëve do të zgjidhen në arbitrazh dhe si
rrjedhojë kjo çështje nuk mund të bëjë pjesë në juridiksionin gjyqësor.
përfundimin se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse Shoqëria OSHEE Sh.a, nuk
është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 59 të K.Pr.Civile;
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr. 9817, datë 26.11.2018 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 23.04.2019
163
Nr. 00-2019 - 280 i Vendimit
VENDIM


palëve:
PADITËS: ROLANDI DEMKO
I PADITUR: ARIOLA KRISTO GJYQTARE E GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR KORÇË
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurës për shpërblim dëmi në shumen 30,000 lekë.
BAZA LIGJORE: Neni 32/a, i K.Pr.Procedurës Civile. Neni 608, 609 të K.Civil
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2018-2970-(1016), date 12.09.2018

ka vendosur:
Deklarimin e moskompetences tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Korçë për gjykimin e çështjes civile me nr.regj them. 21234-01472-41-
2018(1334), datë regjistrimi 11.09.2018, që i përket Paditës: Rolandi Demko,
të paditur: Ariola Kristo, objekt: Shpërblim dëmi në shumën 30,000 lekë.
Dërgimin e çështjes, për kompetencë gjykimi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Pogradec.
Kundër vendimit të sipërcituar, në datë 30.01.2019 ka paraqitur kërkesë për rregullim

kompetence Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, duke parashtruar këto shkaqe:
- Për qëndrimin konkret referoj në rregullimet e bëra në Kreun e 111, Titulli III, Pjesa
e Parë të Kodit të Procedurës Civile (ratio legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio
iuris) në lidhje me kompetencën tokësore të gjykatave për shqyrtimin e
mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në këtë Kod dhe në ligje të tjera të veçanta,
në të cilat është pasur parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos u bëhet i vështirë
aksesi në drejtësi.
- Në këtë kontekst i vlerësueshëm është fakti se vetë legjislatori ka parashikuar për
kategori të caktuara mosmarrëveshjesh mundësinë që procesi mund të zhvillohet
përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që ai të zhvillohet në mënyrë
164
sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm, dhe që përbën atë që konsiderohet
kompetencë alternative.
- Vlerësoj se Neni 48§1 i K.Pr.Civile i cili shprehet se: “Paditë që rrjedhin nga
shkaktimi i dëmit mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banim i padituri,
ashtu dhe në gjykatën e vendit ku është shkaktuar dëmi”, është një prej rasteve që
parashikon legjislatori, se për gjykimin e një mosmarrëveshje të natyrës civile janë
kompetente dy gjykata, dhe zgjedhjen e njërës prej këtyre dy gjykatave ia ka lënë në
dorë paditësit, me paraqitjen e padisë.
- Rezulton nga përmbajtja e kërkesë padisë se si vendbanimi i të paditurës, ashtu edhe
vendi i shkaktimit të dëmit të pretenduar është qyteti i Korçës, duke mospasur
efektivisht në këtë rast mundësi zgjedhje nga ana e paditësit.
- Nga ana tjetër kjo gjykatë, vlerësoj se neni 54 i K.Pr.Civile i cili shprehet se: “E
drejta
e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e cila ushtrohet
me ngritjen e padisë”, përcakton qartë se kompetenca tokësore, bazuar në nenin 48
të K.Pr.Civile (kur kemi kompetenca alternative), konstituohet në momentin e
paraqitjes së padisë nga paditësi para një prej gjykatave kompetente për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes civile, kompetencë e cila nuk mund të ndryshohet më pas, qoftë
kryesisht nga Gjykata para të cilës është paraqitur, po ashtu edhe me kërkesë së të
paditurit apo vet paditësit.
- Rezultoi se ka qenë paditësi i cili e ka bërë zgjedhjen e tij bazuar në nenin 48/1 të
K.Pr.Civile, në momentin e paraqitjes së padisë, duke e dorëzuar atë, të Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Korçë, dhe në të njëjtën kohë duke e zgjedhur si gjykatë kompetente,
gjykatën në territorin e së cilës pala e paditur ka vendbanimin, Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Korçë.
- Në këtë përfundim ky Kolegj i është referuar edhe konceptit të gjyqtarit natyral,
claboruar nga e drejta kushtetuese europiane dhe ajo procedurale ku konceptin e
gjyqtarit natyral e paraqesin si të drejtë themelore të individit, ku qëllimi i krijimit
dhe mbrojtjes kushtetuese të kësaj figure autoritative shtetërore është tek nevoja për
të qenë tej çdo dyshimi dhe mundësie i paanshëm përgjatë gjithë procedit gjyqësor.
- Kjo do të thotë se në momentin kur çdo subjekt është bërë titullar i një procesi
gjyqësor dhe përballë tij është caktuar një gjyqtar, (gjykatë) që në kohën dhe
momentin e caktimit ka marrë juridiksion dhe kompetencë, ka garancinë e akteve se
nuk do të ketë mundësi që ky gjyqtar të spostohet, ndryshohet (translatio iudicii) apo
të shndërrohet më vonë ex ante factum në gjykatë/gjyqtar pa juridiksion apo jo
kompetent, e cila shprehimisht rregullohet nga neni 54 i K.Pr.Civile duke
parashikuar se: “E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon
paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë.
- Nga ana tjetër, rezulton se duke qenë se Kodi i Procedurës Civile në lidhje me të
gjitha paditë e ngritua nga ose kundër “Gjyqtarëve”, nuk ka bërë asnjë rregullim të
posacëm, atëherë nga ana e secilit gjyqtar duhet të zbatohen rregullat e përgjithshme
të parashikuara nga legjislacioni procedurial civil, në lidhje me kompetencën
tokësore, dhe në këtë rast neni 48/1 i K.Pr.Civile.
- Analogjia e përdorur për vendimmarrjen në rastin konkret, neni 78 i K.Pr.Penale,
vlerësoj se nuk është i rëndësishëmi në lidhje me përcaktimin e kompetencës tokësore,
vetëm për arsye se pala e paditur është me detyrë gjyqtare pranë së njëjtës gjykatë.
165
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe bisedoi në tërësi çështjen në
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja nr.11243-371-00-2019 regj. them, që
iu përket palëve: paditës Rolandi Demko, e paditur Ariola Kristo Gjyqtare e Gjykates se
Rrethit Gjyqesor Korçë, me objekt: Detyrimin e të paditurës për shpërblim dëmi në shumen
30.000 lekë.
2.Vendimi nr.41-2018-2970-(1016), datë12.09.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe
I. Rrethanat:
3. Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore ka rezultuar se paditesi Rolandi Demko,

i është drejtuar Gjykates së Rrethit Gjyqësor Korçë me kërkesë padiën, duke kërkuar,
“detyrimin e palës së paditur të shpërblejë paditësin me shumën prej 30.000 lekë.
II. Procedura:
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë,me vendimin nr.41-2018-2970-(1016), datë

Deklarimin e moskompetences tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për
gjykimin e çështjes civile me nr.regj them. 21234-01472-41-2018 (1334), datë regjistrimi
11.09.2018, që i përket: Paditës: Rolandi Demko, të paditur: Ariola Kristo, objekt
:Shpërblim dëmi në shumën 30,000 lekë. Dërgimin e çështjes, për kompetencë gjykimi në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Pogradec.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, ndër të tjera arsyeton se:
..... Gjykata arsyeton se janë prezentë dhe arsye tjera të pretenduara nga paditësi që
inponojnë këtë vendimarrje gjykata lidhur mosgjykimin e kësaj çështje nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë, duke qenë se gjyqtarët e kësaj gjykate, janë kolegë në të njëjtin institucion,
kolegë që gjykojnë çështje, shpesh në përbërje në të njëjtës trup gjykue, ç’ka mund të
përceptohet si gjykim subjektiv i këtij procesi që mund të krijojë idenë e njëanësisë në gjykim
nga çdo gjyqtar i kësaj gjykate dhe që çon në paragjykimin e zgjidhjes së çështjes objekt
gjykimi dhe kur mund të jepet mbi bazën e një vendimarrje objektive.Gjykata gjatë gjykimit
në procesin civil, mund t’i referohet dhe analogjisë, (analogjia është e lejueshme në procesin
civil). Gjykata çmon se, meqënëse si pjesë e procesit në këtë
gjykim është një subjekt i posaçëm siç është gjyqtarja konkrete, çështja për kompetencë
tokësore, duhet t’i dërgohet gjykatës më të afërt, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec
(referoju rasteve të procedimit penal të gjyqtarit dhe përcaktimin e gjykatës kompetente në
territor, për gjykimin e tyre).
Përsa më sipër gjykata arrin në përfundimin se lidhur me kompetencën territoriale të
shqyrtumit të gjykimit të kësaj çështje, ajo nuk i përket për gjykim, Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Korçë, dhe për rrjedhojë duhet t‘i dërgohet për gjykim Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec.
Në këto kushte konkludohet se, përsa i përket kompetencës së gjykimit të kësaj
çështje, duhet të shpallet moskompetenca tokësore e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për
166
gjykimin e kësaj çështje, e duhen dërguar aktet, në Gjykatën kompetente, Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Pogradec për gjykimin e saj.
6. Në nenin 32 të K.Pr.Civile parashikohet se:

Padia mund të ngrihet:
a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur;
b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të
drejte;
c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin.
kompetente.
IV.Vlerësimi i Kolegjit Civil:
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që ngrihen nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Pogradec, janë të bazuara në ligj, prandaj ka arsye ligjore që vendimi i
dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë të cënohet.
nga pikëpamja tokësore për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor.Nëse një gjykatë nuk ka
167
zbatueshme për rastin konkret, nuk e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.
të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ku në
arsyetimin e vendimit thekson se :….. gjykata lidhur mosgjykimin e kësaj çështje nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Korçë, duke qenë se gjyqtarët e kësaj gjykate, janë kolegë në të njëjtin institucion,
kolegë që gjykojnë çështje, shpesh në përbërje në të njëjtës trup gjykue, ç’ka mund të
përceptohet si gjykim subjektiv i këtij procesi që mund të krijojë idenë e njëanësisë në gjykim
nga çdo gjyqtar i kësaj gjykate dhe që çon në paragjykimin e zgjidhjes së çështjes objekt
gjykimi dhe kur mund të jepet mbi bazën e një vendimarrje objektive……Gjykata gjatë
gjykimit në procesin civil, mund t’i referohet dhe analogjisë, (analogjia është e lejueshme në
procesin civil). Gjykata çmon se, meqënëse si pjesë e procesit në këtë gjykim është një
subjekt i posaçëm siç është gjyqtarja konkrete, çështja për kompetencë tokësore, duhet t’i
dërgohet gjykatës më të afërt, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec..
15. Kolegji Civil nuk e vlerëson të drejte arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.Gjykata nuk ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të
mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të
elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e
kompetencës tokësore, pasi referuar objektit të padisë jemi në kushtet e nenit 48§1 i
K.Pr.Civile i cili shprehet se: “Paditë që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit mund të ngrihen si
në gjykatën e vendit ku ka banim i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku është
shkaktuar dëmi”, është një prej rasteve që parashikon legjislatori, se për gjykimin e një
mosmarrëveshje të natyrës civile janë kompetente dy gjykata, dhe zgjedhjen e njërës prej
këtyre dy gjykatave ia ka lënë në dorë paditësit, me paraqitjen e padisë.
16. Rezulton nga përmbajtja e kërkesë padisë se si vendbanimi i të paditurës, ashtu
edhe vendi i shkaktimit të dëmit të pretenduar është qyteti i Korçës, duke mospasur
efektivisht në këtë rast mundësi zgjedhje nga ana e paditësit.Nga ana tjetër Kolegji vlerëson
se neni 54 i K.Pr.Civile i cili shprehet se:“E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave
kompetente i takon paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë”, përcakton qartë se
kompetenca tokësore, bazuar në nenin 48 të K.Pr.Civile (kur kemi kompetenca alternative),
konstituohet në momentin e paraqitjes së padisë nga paditësi para një prej gjykatave
kompetente për zgjidhjen e mosmarrëveshjes civile, kompetencë e cila nuk mund të
ndryshohet më pas, qoftë kryesisht nga Gjykata para të cilës është paraqitur, po ashtu edhe
me kërkesë së të paditurit apo vet paditësit.
17. Në analiz të sa më sipër rezulton se ka qenë paditësi i cili e ka bërë zgjedhjen e tij
bazuar në nenin 48/1 të K.Pr.Civile, në momentin e paraqitjes së padisë, duke e dorëzuar atë,
në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë, dhe në të njëjtën kohë duke e zgjedhur si gjykatë
kompetente, gjykatën në territorin e së cilës pala e paditur ka vendbanimin, Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Korçë.
18. Kolegji Civil e gjen të drejtë arsyetimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec
ku parashtron se “…duke qenë se Kodi i Procedurës Civile në lidhje me të gjitha paditë
e ngritua nga ose kundër “Gjyqtarëve”, nuk ka bërë asnjë rregullim të posacëm,
atëherë nga ana e secilit gjyqtar duhet të zbatohen rregullat e përgjithshme të
parashikuara nga legjislacioni procedurial civil, në lidhje me kompetencën tokësore,
dhe në këtë rast neni 48/1 i K.Pr.Civile……Analogjia e përdorur për vendimmarrjen
në rastin konkret, neni 78 i K.Pr.Penale, vlerësoj se nuk është i rëndësishëmi në lidhje
me përcaktimin e kompetencës tokësore, vetëm për arsye se pala e paditur është me
detyrë gjyqtare pranë së njëjtës gjykatë.
168
19. Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi
i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, me të cilin është shpallur moskompetenca tokësore për
gjykimin e çështjes, duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për të vazhduar
gjykimin.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.41-2018-2970-(1016), date 12.09.2018 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë, dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 10.04.2019
169
Nr. 00-2019 - 281 i Vendimit
VENDIM


përket palëve:
PADITËS: EVA KATUNDI
I PADITUR: AGJENSIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE

TIRANË.
OBJEKTI:
1.Vërtetimi i qënies së marrëdhënies juridike midis shtetit, dhe trashëgimtarëve të ish-
pronarit Nikollaq Kazanxhiu, me të cilin është njohur e drejta e pronësisë, e materializuar me
Vendimin nr.46, datë 16.04.1996 t K.K.K.P.P. Bashkia Fier, së bashku me dokumentacionin
shoqërues.
2. Urdhërimin e depozitimit të Vendimit Nr.46, datë 16.04.1996 të K.K.K.P.P. Bashkia Fier
së bashku me dokumentacionin shoqërues në arkiven e Agjencisë së Trajtimit të Pronës.
BAZA LIGJORE: Neni 41,42, i Kushtetutës së R.SH. Neni 31, 32, e vijues të
K.Pr.Civile.Neni 98 K.Civil, Ligji nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e
procesit të kompesimit të pronave”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.202, datë 17.01.2019 ka vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore në gjykimin e kërkesëpadisë

nr.11979/2427 akti.
Dërgimin e akteve pranë gjykatës kompetente e konkretisht Gjykatës së Apelit
Vlorë.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Eva

Katundi, e cila kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
duke parashtruar këto shkaqe :
- Ne trashëgimtarët e të ndjerit nuk kemi përfituar asgjë nga Vendimi i sipërcituar

sepse ATP na ka kthyer përgjigje se nga verifikimet e bëra në arkivën e ATP-së, nuk
rezulton Vendimi nr.46, datë 16.04.1996 i sh-KKKP Bashkia Fier.
170
- Duke patur parasysh që ruajtja dhe administrimit i dokumentacionit është përgjegjësi
e institucioneve shtetërore dhe ishte detyrë e palës së paditur të mirë administronte
edhe vendimin nr.46, datë 16.04.1996, si dhe duke patur parasysh një fakt të njohur
botërisht se nga trazirat e vitit 1997 u dogjën dhe u shpërdoruan një pjesë e arkivave
të institucioneve shtetërore ku bënte pjesë edhe qyteti i Fierit ngritëm padi përpara
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Me këte padi ne nuk kundërshtojmë ndonjë vendim të ATP por thjeshtë kërkojmë
njohjen e ekzistencës së vendimit nr.46, datë 16.04.1996 dhe depozitimin e tij pranë
të paditurit ATP.
- Gjykata kompetente për të gjykuar çështjen tonë është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë pasi, në nenin 43 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se kur i padituri
është person juridik paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën
e tij.
- E ritheksojmë edhe një herë se unë nuk kërkoj të ndryshoj një vendim të KKKPP.
- Unë kërkoj mundësinë e zbatimit të atij akti që është nxjerrë nga vetë institucioni dhe
që është bërë i pamundur për shkak se akti tashmë nuk gjendet i depozituar aty.
- Për këtë arsye referimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në Vendimin Njësues
Nr.00-2018-611, datë 07.02.2018 është i gabuar sepse nuk ka lidhje fare me rastin
tonë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe bisedoi në tërësi çështjen në
VËREN

që iu përket palëve: paditës Eva Katundi, e paditur Agjensia e Trajtimit të Pronave Tiranë,
me objekt: Vërtetimi i qënies së marrëdhënies juridike midis shtetit, dhe trashëgimtarëve të
ish-pronarit Nikollaq Kazanxhiu, me të cilin është njohur e drejta e pronësisë, e
materializuar me Vendimin nr.46, datë 16.04.1996 te K.K.K.P.P. Bashkia Fier, së bashku
me dokumentacionin shoqërues. Urdhërimin e depozitimit të Vendimit Nr.46, datë
16.04.1996 të K.K.K.P.P. Bashkia Fier së bashku me dokumentacionin shoqërues në arkiven
e Agjencisë së Trajtimit të Pronës.
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për shqyrtim Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
I. Rrethanat:
3. Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore ka rezultuar se pala paditëse Eva

Katundi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me kërkesë padinë, me palë të
paditur: Agjensia e Trajtimit të Pronave, me objekt: Vërtetimi i qënies së marrëdhënies
juridike midis shtetit, dhe trashëgimtarëve të ish-pronarit Nikollaq Kazanxhiu, me të cilin
është njohur e drejta e pronësisë, e materializuar me Vendimin Nr.46, datë 16.04.1996 të
K.K.K.P.P. Bashkia Fier, së bashku me dokumentacionin shoqëmes. Urdhërimin e
depozitimit të Vendimit Nr.46, datë 16.04.1996 të K.K.K.P.P. Bashkia Fier së bashku me
dokumentacionin shoqëmes në arkiven e Agjencisë së Trajtimit të Pronës.
171
II. Procedura:
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.202, datë 17.01.2019 ka

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore në gjykimin e kërkesëpadisë nr.11979/2427
akti.
Dërgimin e akteve pranë gjykatës kompetente e konkretisht Gjykatës së Apelit Vlorë.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ndër të tjera arsyeton se:
......Kjo gjykata çmon se paçkas mënyra e formulimit të obejktit të kërkesëpadisë si
dhe të citmit të bazës ligjore nga ana e vetë paditësit, pasi shqyrtoi natyrën e
mosmarrveshjes në gjykim u njoh me provat shkresore që rezultojnë bashkangjitur
kërkesëpadisë, si dhe e njohur me vendimin e Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë nr.00-2018-
611, datë 07.02.2018. Gjykata konstaton se ndodhemi përpara një mosmarveshje
administrative shqyrtimi gjyqësor i të cilit mund të kryehet nga Gjykata e Apelit Vlorë, në
juridiksionin e të cilës ndodhet pasuria e paluajtshsme. Nga analiza e mësipërme, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë konkludoi në sentencën e parë të këtij vendimi njësues të praktikës
gjyqësore, duke vendosur se: Për shqyrtimin e padive të regjistruara në gjykatë pas datës
23.02.2016, kur ka hyrë në fuqi Ligji nr.133/2015, të paraqitura nga subjekti ish-pronar apo
trashëgimtarë të tij, kundër ve ndimit të dhënë nga ish-KKKP-të, ish-ZRVKKP-të apo ish-
AKKP-ja, që ka disponuar në lidhje me kërkesën e tyre, në bazë të ligjeve të mëparshme për
kthimin dhe kompensimin e pronës, gjykatë kompetente nga pikëpamja lëndore /funksionale
do të jetë Gjykata e Apelit. Për sa u përket kërkimeve për njohjen e së drejtës, kompetente
nga pikëpamja lëndore/ funksionale është Gjykata e Apelit në territorin e së cilës ndodhet
sendi i paluajtshëm.Ndërsa për sa u përket kërkimeve për vlerën e kompensimit, kompetente
nga pikëpamja lëndore/funksionale është Gjykata Administrative e Apelit. Është kompetencë
e Gjykatës që pasi njihet me pretendimet konkrete që kanë palët, provat dhe ajo çfarë në
finale kërkohet të zgjidhet nga gjykata, bën përcaktimin e duhur dhe të saktë të natyrës së
mosmarreveshjes së lindur, duke verifikuar dhe konstatuar juridiksionin dhe kompetencën
përkatëse (lëndore & tokësore), edhe nëse palët nuk kanë pretendime rreth tyre. Pikërisht
bazuar në sa më sipër, ndodhur në këto kushte, kjo Gjykatë çmon me vend dhe të arsyeshme
se, bazuar në nenin 36, 41, 59 dhe 60 te K.Pr.Civile, është rasti për të konstatuar
moskompetencën lëndore në shqyrtimin e kësaj çështje.

kompetente.
172
IV.Vlerësimi i Kolegjit Civil:
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve të palës ankuese, si dhe
pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr.202,
datë 17.01.2019, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, nuk janë respektuar dispozitat e
ligjit procedural civil duke mos bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen
me mosmarrëveshjen, si dhe duke mos e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi (neni 16 §1 i K.Pr.Civile).
zbatueshme për rastin konkret, nuk e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë .
12. Kolegji Civil i Gjykatë së Lartë pikësëpari thekson se termi “gjykatë”, i cili
karakterizohet në kuptimin material nga funksioni i saj gjyqësor, ka të bëjë me zgjidhjen e
çështjeve të cilat janë në kompetencë të saj, në një proces të zhvilluar mbi një procedurë
ligjërisht të përcaktuar dhe në pajtim me shtetin e së drejtës. Në analizë të natyrës së
mosmarrëveshjes, shkakut ligjor të saj, objekti të kërkesë padisë, si dhe kohës së shqyrtimit
të saj, Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, nuk ka zbatuar drejtë
dispozitat procedurale lidhur me kompetencën lëndore të këtij procesi gjyqësor duke mos
zhvilluar një proces të rregullt ligjor në mbështetje të nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1
të KEDNJ .
13. Nisur nga ky parashikim i ligjit, çështja juridike që shtrohet për zgjidhje para
Kolegjit Civil është: nëse vërtetimi i qënies së marrëdhënies juridike midis shtetit, dhe
trashëgimtarëve të ish-pronarit Nikollaq Kazanxhiu, me të cilin është njohur e drejta e
pronësisë, e materializuar me Vendimin nr.46, datë 16.04.1996 të K.K.K.P.P. Bashkia Fier,
së bashku me dokumentacionin shoqërues, si dhe Urdhërimin e depozitimit të Vendimit
Nr.46, datë 16.04.1996 të K.K.K.P.P Bashkia Fier, së bashku me dokumentacionin
shoqërues në arkiven e Agjencisë së Trajtimit të Pronës, është kërkim me natyrë civile apo
administrative.
14. Thelbi i analizën është, nëse detyrimi për ekzistencën e marëdhënies juridike, të
shprehur me vendimin e K.K.K.Pronave është shprehja e vullnetit të organit administrativ
ATP-së, apo ka lidhje me vërtetimin e ekzistencës së faktit juridik sipas parashikimeve të
K.Procedurës Civile, (neni 388).
15. Në rastin konkret paditësi në padi ka kërkuar shprehjen e vullnetit të ATP-së (si
organ administrative), për njohejn e marëdhënies juridike që buron nga vendimi i
K.K.K.Pronave.Për këtë arsye ky kërkim i shprehur në padi është qartësisht me natyrë
administrative dhe do të rregullohet, sipas parashikimeve të ligjit për Gjykatën
173
Administrative (neni 17 pika 1 gërma “e”), si dhe për aq sa janë të zbatueshme parashikimet
e K.Pr.Ciivle (neni 388).
16. Gjithashtu edhe kërkimi i pikës së 2 (dytë), i shprehur në padi që ka të bëjë me
“urdhërimin e depozitimit të Vendimit Nr.46, datë 16.04.1996 të K.K.K.P.P Bashkia Fier së
bashku me dokumentacionin shoqërues në arkiven e Agjencisë së Trajtimit të Pronës”, është
kërkim me natyrë të pastër administrative, pasi kërkohet që organi administrativ ATP-ja, të
kryejë një veprim të caktuar që është administrimi e që është me natyrë administrative.
17. Kolegji e vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë ku në arsyetimin e vendimit thekson se :….. Për sa u përket
kërkimeve për njohjen e së drejtës, kompetente nga pikëpamja lëndore/ funksionale është
Gjykata e Apelit në territorin e së cilës ndodhet sendi i paluajtshëm….Ndërsa për sa u përket
kërkimeve për vlerën e kompensimit, kompetente nga pikëpamja lëndore/funksionale është
Gjykata Administrative e Apelit…. Është kompetencë e Gjykatës që pasi njihet me
pretendimet konkrete që kanë palët, provat dhe ajo çfarë në finale kërkohet të zgjidhet nga
gjykata, bën përcaktimin e duhur dhe të saktë të natyrës së mosmarreveshjes së lindur, duke
verifikuar dhe konstatuar juridiksionin dhe kompetencën përkatëse (lëndore & tokësore),
edhe nëse palët nuk kanë pretendime rreth tyre…..Pikërisht bazuar në sa më sipër, ndodhur
në këto kushte, kjo Gjykatë çmon me vend dhe të arsyeshme se, bazuar në nenin 36, 41, 59
dhe 60 të K.Pr.Civile, është rasti për të konstatuar moskompetencën lëndore në shqyrtimin e
kësaj çështje. Gjykata nuk ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe
qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose
18. Neni 16 i Kodit të Procedurës Civile parashikon ndër të tjera se:
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.”.
“ 1.Në të njëjtën mënyrë formulohet edhe rregullimi kuadër i mënyrës se si gjykata
administrative individualizon të drejtën pozitive të detyrueshme. Neni 17 i Ligjit Nr. 49/2012
parashikon ndër të tjera se:
“ 2. Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme.”
19. Kolegji vlerëson se në rastin konkret, paditësi ka pretenduar vërtetimin e qënies
së marrëdhënies juridike midis shtetit, dhe trashëgimtarëve të ish-pronarit Nikollaq
Kazanxhiu, me të cilin është njohur e drejta e pronësisë, e materializuar me Vendimin nr.46,
datë16.04.1996 të K.K.K.P Bashkia Fier, në bazë të Ligji Nr.133/2015 “Për trajtimin e
pronës dhe përfundimin e procesit të kompesimit të pronave”, duke pretenduar se nga
verifikimet e bëra në arkivën e ATP-së, nuk rezulton Vendimi nr.46, datë 16.04.1996 i sh-
KKKP Bashkia Fier.
20. Nga ana tjetër, pala paditëse me këtë padi nuk kundërshtonë ndonjë vendim të
ATP-së por i kërkon kësaj të fundit si organ publik kompetentë në fushën e zbatimit të ligjit
nr.133/15, që të njohë tek subjekti vërtetësinë e vendimit të K.K.K.Pronave, për arsye të
pavaruar nga paditësi (djegja e dokumentave në ngjarjete e vitit 1997), dhe administrimin e
këtij vendimi në arkivën e saj.Vetëm në këtë mënyrë pasi ATP-ja të bëjë njohjen e
vërtetësisë së vendimit të K.K.K.Pronave, paditësi do të mund të vijojë realizimin e të
drejtave pronësore, që i rrjedhin nga ligji nr.133/15.
21. Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi
i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore për
gjykimin e çështjes, duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për shqyrtim Gjykatës
PËR KËTO ARSYE
174
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 202, datë 17.01.2019 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Tiranë, më 10.04.2019
175
Nr. 00-2019 – 283 i Vendimit
VENDIM

Në datën 23.04.2019, mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen civile, që u

përket palëve:
PADITËS: ALBI DRIZAKU

ERIOLA DRIZAKU
ROAN DRIZAKU
ARBEN DRIZAKU
LULJETA DRIZAKU
ADA DRIZAKU
I PADITUR: SHOQËRIA “SPIECEPAG TRANSADRIATIKA”
SH.P.K
OBJEKTI:
Shpërblim dëmi pasuror dhe jopasuror.
Pagimin e kamatë vonesave.
BAZA LIGJORE: Nenet 450,608 e vijues të K.C.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2019-957-(212), datë 20.02.2019 ka

vendosur:
Të shpallë moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier,
për gjykimin e çështjes me nr.them 21234-02077-62-2018-(1787/281).
Të dërgojë çështjen nr.regj.them;21234-02077-62-2018-(1787/281) në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të sipërcituar, kanë paraqitur ankim të veçantë pala e paditur Shoqëria
“Spiecepag Transadriatika”sh.p.k, dhe pala paditëse Albi Drizaku, Eriola Drizaku, Roan
Drizaku, Arben Drizaku, Luljeta Drizaku, Ada Drizaku të cilët kërkojnë ndryshimin e
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, duke parashtruar këto shkaqe :
- Shoqëria “Spiecepag Transadriatika” Sh.p.k parashtron këto shkaqe:

- Në referim të objektit dhe shkakut të kësaj kërkesëpadie, dispozita rregulluese e
K.Pr.C, për identifikimin e gjykatës kompetente nga pikëpamja territoriale për
zgjidhjen e këtij konflikti do të jetë neni 48 i KPr.C.
176
- Konkretisht, neni 48 i K.Pr.C parashikon se “Paditë që rrjedhin nga shkaktimi i
dëmit mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në
gjykatën e vendi ku është shkaktuar dëmi.
- Kur kërkohet shpërblimi i dëmit të shkaktuar nga vdekja ose dëmtimi i shëndetit,
padia mund të ngrihet edhe në gjykatën e vendit ku banon paditësi.
- Për sa më lart, në rrethanat ku “ padia e paditësit rrjedh nga shkaktimi i dëmit të
pretenduar nga incidenti në kantierin e të paditurit, Devoll, Km 28, Korçë (“Vendi i
shkaktimit të demit”, vëmë në dukje se paragrafi i parë i nenit 48 të KPr.C, ka
parashikuar një gjykatë alternative kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjes që
i korrespondon jo vetëm vendbanimit të paditësit por edhe vendit ku është shkaktuar
dëmi, pra Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.
- Përderisa dispozita e mësipërme ligjore njeh mundësinë e zgjedhjes së gjykatës së
vendit ku është shkaktuar dëmin, pra kompetencën territoriale të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë në rastin konkret ekzistojnë të gjitha mundësitë e zgjidhjes së shpejtë
të konfliktit nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë se nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë sikundër ka vlerësuar dhe disponuar gabimisht në Vendimin nr.62-2019-957-
(212), datë 20.02.2019, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier.
- Thënë sa më lart, mosmarrëveshja mund të zgjidhet brenda afateve të arsyeshme në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë edhe për shkak të lehtësisë së kryerjes së
veprimeve hetimore dhe marrjes së provave si ekspertimi mjeko-ligjor apo
administrimi i dokumentacionit të procedimit penal nga Prokuroria pranë Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Pala paditëse Albi Drizaku, Eriola Drizaku, Roan Drizaku, Arben Drizaku, Luljeta
Drizaku, Ada Drizaku parashtron këto shkaqe :
- Nga sa më sipër është e drejta e paditësave të zgjedhin mes tre gjykatave kompetente
që përcakton neni 48 i K.Pr.Civile, është në disponimin e paditësave për të ushtruar
të drejtën e tyre duke ju drejtuar (sipas dëshirës së tyre) Gjykatës së Rrethit Fier si
vendi në të cilin kanë vendbanim paditësit dhe duke qenë se kemi për objekt
shpërblimin e dëmit të shkaktuar dëmtimi i shëndetit ligjvënësi e ka shprehur
qartësisht në nenin 48 të K.Pr.Civile duke ja lënë në të drejtë zgjedhje paditësit
gjykatën në te cilën do të ushtrojë të drejtën e tij.
- Pra është në të drejtën (disponimin) e paditësave për të ushtruar të drejtën e tyre
duke ju drejtuar Gjykatës së Fierit si gjykata në territorin e së cilës kanë
vendbanimin paditësat.
- Duke qenë se kemi për objekt shpërblimin e dëmit shëndetësorë ligjvënësi e ka
shprehur qartësisht në nenin 48 K.Pr.Cvile duke ja lënë në të drejtë zgjedhje
paditësave të drejtën për të zgjedhur gjykatën në të cilën do të ushtrojë të drejtën e
tyre.
- Për pasojë Vendimi i Ndërmjetëm nr.62-2019-957 (212), datë 20.02.2019, është një
vendim i pa bazuar në ligj.
- Gjykata e Fierit me Vendimin e Ndërmjetëm nr. 62-2019-957 (212), datë 20.02.2019
nuk mbajti në konsideratë faktin se paditësit janë banorë të qytetit të Fierit. Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Fier ka dhënë një vendim të gabuar duke mos respektuar nenin 48
të K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zbatojë në mënyrë rigoroze ligjin dhe
procedurën ligjore për zhvillimin e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin”.
177
VËREN
178
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja civile nr.11118-00804-00-2019 regj.
them, që u përket palëve: paditëse Albi Drizaku,Eriola Drizaku, Roan Drizaku, etj, dhe të
paditur Shoqëria “Spiecepag Transadriatika” Sh.p.k, me objekt: Shpërblim dëmi pasuror dhe
jopasuror.... Pagimin e kamatë vonesave.
2. Vendimi nr.62-2019-957-(212), datë 20.02.2019 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj si i tillë ai duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë për vazhdimin e
gjykimit.
3. Sipas padisë dhe objektit të saj, ka rezultuar se paditësat Albi Drizaku, Eriola
Drizaku, Roan Drizaku, Arben Drizaku, Luljeta Drizaku, Ada Drizaku me padinë objekt
gjykimi kundër të paditurit Shoqëria “SPIECEPAG Transadriatika” Sh.p.k kërkojnë
shpërblimin e dëmit pasuror dhe jopasuror. Pagimin e kamate vonesave.
4. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, çështja objekt gjykimi ka si kërkim shpërblim dëmi pasuror dhe jopasuror dhe për
përcaktimin e gjykatës kompetente.
Rezulton se vendbanimi i të paditurit Shoqëria “SPIECEPAG Transadriatika” Sh.p.k
sipas ekstraktit të QKB është Rruga, Ibrahim Rugova" nr.5, Sky Tower, Tiranë.
II. Procedura:
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier,me vendimin nr.62-2019-957-(212), datë

Të shpallë moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, për
gjykimin e çështjes me nr.them 21234-02077-62-2018-(1787/281)
Të dërgojë çështjen nr.regj.them;21234-02077-62-2018-(1787/281) në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
6. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton:
.... Neni 41 i K.Pr.C. parashikon se; Në kompetencë të gjykatës së shkallës së parë
janë të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod
e në ligje të
tjera. Kompetenca përcaktohet në momentin e paraqitjes së padisë në gjykatë,
pavarësisht ndryshimeve të mëparshme të faktit ose të ligjit.
Neni 42 parashikon se; Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri ka
vendbanimin ose vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit ku ai ka
banesën e përkohshme. Kur i padituri nuk ka vendbanim, as vendqëndrimin dhe as banesë të
përkohshme në Republikën e Shqipërisë paditë ngrihen ne gjykatën ku banon paditësi, dhe as
banesë të përkohshme në Republikën e Shqipërisë, paditë ngrihen në gjykatën ku banon
paditësi.......Neni 48 i K.Pr.C. parashikon se; Paditë që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit mund
të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku
është shkaktuar dëmi. Kur kërkohet shpërblimi i demit të shkaktuar nga vdekja ose dëmtimi i
shëndetit padia mund të ngrihet edhe në gjykatën e vendit ku banon paditësi nga vdekja ose
dëmtimi i shëndetit, padia mund të ngrihet edhe në gjykatën e vendit ku banon paditësi.
Sa më sipër gjykata në zbatim të neneve 41,42,48 dhe 61 të K.Pr.C arrin në konkluzionin se
çështja objekt shqyrtimi nuk është në kompetencë të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier, por
është në kompetencë tokësore të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, si gjykatë e
vendbanimit të palës së paditur Shoqëria “SPIECEPAG Transadriatika" Sh.p.k.
179
lII. Ligji i zbatueshëm
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

7.1 Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur
me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
7.2 Neni 43§1 i K.Pr.Civile: “Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në
gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij.”
7.3 Neni 48 §1 i K.Pr.Civile: “Paditë që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit mund të
ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku
është shkaktuar dëmi.
7.4 Neni 54 i K.Pr.Civile: “E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave
kompetente i takon paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë.”
7.5 Neni 61 i K.Pr.Civile: “Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për
gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i
dërgon aktet në gjykatën kompetente.
IV. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve të palës ankuese, si dhe
pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr. 62-
2019-957-(212), datë 20.02.2019, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, nuk janë respektuar
dispozitat e ligjit procedural civil duke mos bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, si dhe duke mos e zgjidhur atë në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 §1 i K.Pr.Civile).
9. Kolegji Civil i Gjykatë së Lartë pikësëpari thekson se termi “gjykatë”, i cili
karakterizohet në kuptimin material nga funksioni i saj gjyqësor, ka të bëjë me zgjidhjen e
çështjeve të cilat janë në kompetencë të saj, në një proces të zhvilluar mbi një procedurë
ligjërisht të përcaktuar dhe në pajtim me shtetin e së drejtës. Në analizë të natyrës së
mosmarrëveshjes, shkakut ligjor të saj, objekti të kërkesë padisë, si dhe kohës së shqyrtimit
të saj, Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier nuk ka zbatuar drejtë
dispozitat procedurale lidhur me kompetencën tokësore të këtij procesi gjyqësor duke mos
zhvilluar një proces të rregullt ligjor në mbështetje të nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1
të KEDNJ .
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier në datën 20.02.2019, në mbështetje të nenit 61, të
Kodit të Procedurës Civile ka konstatuar se nuk është kompetentë nga pikëpamja tokësore
dhe në këto kushte ka vendosur dërgimin e akteve pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, nuk e
ka zgjidhur çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë,
duke mos bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të
drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar (qëndrim ky i mbajtur në vendimin
unifikuese nr.3/2012 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
180
11. Për sa rezulton nga kërkesë padia e paraqitur në këtë proces gjyqësor, konstatohet
se pala paditëse nëpërmjet këtij gjykimi ka kërkuar shpërblim dëmi pasuror dhe jopasuror si
dhe pagimin e kamatë vonesave. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rasti i
shqyrtimit të padive që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit, bën përjashtim nga parimi i
përgjithshëm i sanksionuar në nenin 43 të K.Pr.Civile, sipas të cilit paditë ngrihen në
gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij. Kjo për shkak se, përveç këtij parimi të
përgjithshëm, në nenin 48 të K.Pr.Civile gjejmë dhe një rregullim të posaçëm për paditë që
rrjedhin nga shkaktimi i dëmit. Konkretisht paragrafi i parë i nenit 48 parashikon se: “Paditë
që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i
padituri (qendrën), ashtu dhe në gjykatën e vendit ku është shkaktuar dëmi.”
12. Në analizë të kësaj dispozite, del qartë qëllimi i ligjvënësit kur ka vendosur që,
për këtë kategori çështjesh, të jenë kompetente më shumë se një gjykatë. Ligjvënësi ka pasur
si qëllim zhvillimin e këtyre gjykimeve para një gjykate vendndodhja e së cilës të mundësojë
plotësisht ushtrimin e funksioneve të saj në mënyrë efikase.
13. Në çështjen objekt gjykimi, rezulton se kompetenca për shqyrtimin e saj i takon si
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, si vendi në të cilin kanë vendbanim paditësit dhe duke
qënë se kemi për objekt shpërblimin e dëmit të shkaktuar “dëmtimi i shëndetit “, ligjvënësi e
ka shprehur qartësisht në nenin 48 të K.Pr.Civile duke ja lënë në të drejtë zgjedhje paditësit
gjykatën në te cilën do të ushtrojë të drejtën e tij. Pra është në të drejtën (disponimin) e
paditësave për të ushtruar të drejtën e tyre duke ju drejtuar Gjykatës së Fierit si gjykata në
territorin e së cilës kanë vendbanimin paditësat.
14. Kolegji Civil vlerëson se jemi përpara rastit të kompetencave konkurruese dhe në
këtë rast, e drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e drejtë
kjo që ushtrohet me ngritjen e padisë (neni 54 i K.Pr.Civile).
15. Në analizë të nenit 54 të Kodit të Procedurës Civile del qartë se është në
diskrecionin e paditësit për të vendosur nëse padia do të ngrihet në gjykatën e vendit ku është
shkaktuar dëmi, apo në gjykatën e vendit ku personi fizik/ juridik (pala e paditur) ka qendrën
e tij. Duke qenë se paditësi i është drejtuar me kërkesë padi pikërisht Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, rezulton de facto që ka bërë zgjedhjen e tij, duke zgjedhur pikërisht këtë
gjykatë si kompetente nga pikëpamja tokësore për të shqyrtuar mosmarrëveshjen që ka me
palën e paditur.
16. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se
vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet
për gjykim po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 62, 63 dhe 485 të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 62-2019-957-(212), datë 20.02.2019 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë.
Tiranë, më 23.04.2019
181
Nr. 00-2019 - 284 i Vendimit
VENDIM


përket palëve:
PADITËS: GRAMOZ MAZELLI
I PADITUR: ZYRA E GJENDJES CIVILE FRANKFURT NR.

06412001 GJERMANI.
OBJEKTI:
Deklarimin e pasaktësisë së shënimeve të bëra në fletën e regjistrit të shtetasit Tomor Mazelli
në Zyrat e Gjendjes Civile Frankfurt për sa i përket datës së lindjes që është 12.12.1937 dhe
deklarimin e saktë sipas akteve të gjendjes civile në Regjistrin Themeltar të Shtetasve si dhe
në Regjistrin Kombëtar të Shtetasve në Shqipëri që është 5.12.1934
BAZA LIGJORE: Neni 32, 154 vijues i K.Pr.Civile, ligji nr.104258, datë 02.06.2011
“Për të drejtën ndërkombëtare private”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr. (900)-359, datë 19.10.2018 ka

vendosur:
Pushimin e gjykimit.
Mungesën e juridiksionit gjyqësor të gjykatës.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Gramoz Mazelli,
i cili kërkon:
Prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në po

atë gjykatë.
Pala paditëse Gramoz Mazelli, në ankimin e veçantë parashtron këto shkaqe:
182
- Së pari dua, të sqaroj afatin për të drejtën e ankimit. Gjykata vendimin nr.(900) -
359 e ka marrë në datë 19.10.2018. Për seancën që është zhvilluar në këtë datë, unë
si përfaqësuesi i paditësit nuk kam pasur dijeni.
- Ky vendim është marrë pa prezencën e palëve në bazë të nenit 158/a të K.Pr.Civile.
- Që është marrë ky vendim në datën 19.10.2018, e kam mësuar kur më është
komunikuar vendimi me anën e “ dëftesës së komunikimit me nr. 00466-53 prot” datë
31.10.2018.
- Duke mos pasur dijeni për këtë vendim, unë nuk mund të zija afatin 5 ditor sikurse
është shprehur ky afat në dispozitiv për të bërë ankimin. Ky vendim është i padrejtë
për këto arsye: Mungesa e juridiksionit gjyqësor, i kësaj gjykate sikurse është
shprehur ky vendim nuk është i drejtë.
- Në kërkesë padinë drejtuar gjykatës objekti është “deklarim i pasaktësisë së
shënimeve të bëra në regjistrin e gjendjes civile në Gjermani...”. Për të bërë
çregjistrimin e këtij shtetasi nga zyra e gjendjes civile në Shqipëri mbasi ka ndërruar
jetë, nuk pranohet nga kjo zyrë mbasi shtetasi që kërkohet të bëhet çregjistrimi, nuk i
përputhen gjeneralitetet sipas akteve, që ka gjendja civile në Shqipëri me ato që ka
deklaruar ky shtetas në Gjermani.
- Meqenëse, kjo pengesë nuk ka zgjidhje në rrugë administrative, si e vetmja rrugë për
zgjidhjen e saj, ishte vetëm ajo gjyqësisht, për këtë arsye ju drejtuam edhe gjykatës.
- Paditësi legjitimohet në ngritjen e kësaj padie, mbasi ai është vëllai i të ndjerit që
kërkon të çregjistrohet në aktet e gjendjes civile, dhe përderisa ai nuk jeton më kjo
është një e drejtë ligjore.
- Gjykata në pjesën referuese të këtij vendimi rekomandon se ky konflikt mund të
zgjidhet në bazë të dispozitave të K.Civil që kanë të bëjnë me zhdukjen ose vdekjen.
- Për rastin në fjalë personi jo vetëm që është gjetur por eshtrat e tij kanë ardhur nga
Gjermani dhe janë vendosur në Shqipëri.

VËREN
183
që iu përket palëve: paditëse Gramoz Mazelli dhe e paditur Zyra e Gjendjes Civile Frankfurt
nr.06412001 Gjermani, me objekt: Deklarimin e pasaktësisë së shënimeve të bëra në fletën e
regjistrit të shtetasit Tomor Mazelli në Zyrat e Gjendjes Civile Frankfurt për sa i përket datës
së lindjes që është 12.12.1937 dhe deklarimin e saktë sipas akteve të gjendjes civile në
Regjistrin Themeltar të Shtetasve si dhe në Regjistrin Kombëtar të Shtetasve në Shqipëri që
është 5.12.1934.
2. Vendimi nr. (900)-359, datë 19.10.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec,
është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedurial, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në
fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
I. Rrethanat:
3. Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore ka rezultuar se paditësi Gramoz Mazelli

i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec me kërkesëpadinë me objekt:
Deklarimin e pasaktësisë së shënimeve të bëra në fletën e regjistrit të shtetasit Tomor Mazelli
në Zyrat e Gjendjes Civile Frankfurt për sa i përket datës së lindjes që është 12.12.1937 dhe
deklarimin e saktë sipas akteve të gjendjes civile në Regjistrin Themeltar të Shtetasve, si dhe
në Regjistrin Kombëtar të Shtetasve në Shqipëri që është 5.12.1934.
II. Procedura:
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.(900)-359, datë 19.10.2018

ka vendosur:
Pushimin e gjykimit.
Mungesën e juridiksionit gjyqësor të gjykatës.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec ndër të tjera arsyeton se:
...... Ndodhur në këto kushte, kur pala paditëse ka evokuar një ligj i cili rregullon
vetëm marrëdhëniet ndërkombëtare në fushën private (marrëdhënie juridike civile me
element të huaj), dhe fusha e veprimit të tij nuk shtrihet në të drejtën juridike publike, pra
mbi organe të një administrate publike të një vendi tjetër, në këto kushte, bazuar edhe në
nenet 90 parë në harmoni me nenet 36-37 të K.Pr.Civile, kjo gjykatë konstaton se i mungon
juridiksioni gjyqësor i gjykatave shqiptare. Asnjë gjykatë e një vendi tjetër, jo vetëm
shqiptare, nuk mund të detyrojë me vendim gjykate një organ të administratës publike të një
vendi tjetër, pasi kemi të bëjmë me organe publike të shteteve sovrane, dhe nuk ka asnjë
gjykatë shqiptare nuk mund të shtrijë juridiksionin e saj gjyqësor.
Në kushtet kur çdo vendimmarrje e kësaj gjykate nuk do të mund të merrej për bazë
apo të ishte detyruese për organet e administratës publike të një shteti tjetër, mungon
interesi i palës paditëse në ngritjen e këtij gjykimi.
Paditësi në lidhje me zgjidhjen e këtij konflikti gjyqësor mund ti referohet për
zgjidhje, parashikimeve ligjore të parashikuara nga Kodi Civil, që kanë të bëjnë me
“Shpalljen e zhdukjes dhe e vdekjes së një personi”, nenet 15 e vijues të Kodit Civil.....

Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile e
mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta.
184
Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim
nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ.
Kur një institucion shtetëror pretendon se mosmarrëveshja që ka pranuar gjykata për
një shqyrtim hyn në juridiksionin administrativ, mosmarrëveshja zgjidhet nga Gjykata e
Lartë me kërkesën e institucionit shtetëror ose të prokurorit.
paditëse Gramoz Mazelli, nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cënimin e vendimit
nr.(900)-359, datë 19.10.2018 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, me të cilin është
vendosur nxjerrja jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes objekt shqyrtimi.
10. Fillimisht duhet vënë në pah se, vendimi gjyqësor që disponon mbi juridiksionin
është një moment i rëndësishëm procedural për procesin në tërësi, për të garantuar të drejtat
themelore të individit për t’iu drejtuar gjykatës dhe për tu dëgjuar prej saj për themelin e
kërkimit. Duke konsideruar rëndësinë e këtij momenti procedural në garantimin e të drejtave
të individit për një proces të rregullt ligjor, është parashikuar ushtrimi i ankimit të veçantë në
Gjykatën e Lartë, pa qenë nevoja e ankimit në gjykatën e apelit (neni 59/2 i Kodit të
Procedurës Civile).
11. Çështja e juridiksionit është parakushti kryesor për të patur proces të rregullt dhe
për t’i lindur e drejta dhe detyrimi ligjor gjykatës që të shqyrtojë gjyqësisht pretendimet
objekt gjykimi. Që në momentin e ngritjes së padisë nga paditësi duhet të përmbushen
detyrimisht kushtet e ngritjes së saj dhe kushtet për të ushtruar të drejtën e padisë. Një nga
kushtet thelbësore për të ushtruar të drejtën e padisë është fakti se, padia i përket juridiksionit
gjyqësor dhe jo një juridiksioni tjetër, në rastin konkret arbitrazhit dhe në këto rrethana
bazuar në efektet juridike të padisë në gjykatë, kjo e fundit është e detyruar që të marrë një
vendim përfundimtar për të gjitha problemet e parashtruara në padi, pasi shkelet një nga
parimet themelore të procesit gjyqësor që rregullim në nenin 1 të K.Pr.Civile...
12. Juridiksioni gjyqësor civil është parashikuar në nenin 36 të Kodit të Procedurës
Civile, sipas të cilit janë në juridiksionin gjyqësor të gjitha mosmarrëveshjet civile e
mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta. Juridiksioni
gjyqësor është i përgjithshëm dhe i detyrueshëm (neni 1/2 i K.Pr.Civile). Një çështje mund të
nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor kur ligji në mënyrë eksplicite ka përcaktuar se subjekti
pretendues, përpara se ti drejtohet gjykatës duhet ti drejtohet një juridiksionit tjetër.
13. Në vendimin e saj, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec ndër të tjera arsyeton
se:....Ndodhur në këto kushte, kur pala paditëse ka evokuar një ligj i cili rregullon vetëm
marrëdhëniet ndërkombëtare në fushën private (marrëdhënie juridike civile me element të
huaj), dhe fusha e veprimit të tij nuk shtrihet në të drejtën juridike publike, pra mbi organe
të një administrate publike të një vendi tjetër, në këto kushte, bazuar edhe në nenet 90 parë
në harmoni me nenet 36-37 të K.Pr.Civile, kjo gjykatë konstaton se i mungon juridiksioni
gjyqësor i gjykatave shqiptare. Asnjë gjykatë e një vendi tjetër, jo vetëm shqiptare, nuk mund
të detyrojë me vendim gjykate një organ të administratës publike të një vendi tjetër, pasi
kemi të bëjmë me organe publike të shteteve sovrane, dhe nuk ka asnjë gjykatë shqiptare nuk
mund të shtrijë juridiksionin e saj gjyqësor…..Në kushtet kur çdo vendimmarrje e kësaj
gjykate nuk do të mund të merrej për bazë apo të ishte detyruese për organet e administratës
publike të një shteti tjetër, mungon interesi i palës paditëse në ngritjen e këtij
gjykimi…..Paditësi në lidhje me zgjidhjen e këtij konflikti gjyqësor mund ti referohet për
zgjidhje, parashikimeve ligjore të parashikuara nga Kodi Civil, që kanë të bëjnë me
“Shpalljen e zhdukjes dhe e vdekjes së një personi”, nenet 15 e vijues të Kodit Civil........
185
14. Ky përfundim që ka arritur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec është i bazuar në
ligj, pasi sipas nenit 90 të K.Pr.Civile “Përkufizimi”, i cili parashikon se: “Palë në një
gjykim civil janë personat fizikë ose juridikë, në emër ose kundër të cilëve zhvillohet
gjykimi….. Askush nuk mund të përfaqësojë në një gjykim civil të drejtat e të tjerëve, përveç
kur ligji parashikon ndryshe”.Nga ana tjetër, paditësi ka referuar për zbatim nga ana e kësaj
gjykate ligjin nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të drejtën Ndërkombëtare”, ku në nenin e parë
të këtij ligji parashikohet se:” Ky ligj përcakton: a) rregullat për ligjin që zbatohet në
marrëdhëniet juridike civile, të cilat kanë elemente të huaja. b) juridiksionin dhe rregullat
procedurale të gjykatave shqiptare për marrëdhëniet juridike civile, të cilat kanë elemente të
huaja. 2. "Elementi i huaj", për qëllime të zbatimit të këtij ligji, nënkupton çdo rrethanë
juridike që lidhet me subjektin, përmbajtjen ose objektin e një marrëdhënieje juridiko-civile
dhe që bëhet shkak për lidhjen e kësaj marrëdhënieje me një sistem ligjor të caktuar”.
15. Kolegji Civil ndodhur në këto kushte, kur pala paditëse ka evokuar një ligj i cili
rregullon vetëm marrëdhëniet ndërkombëtare në fushën private (marrëdhënie juridike civile
me element të huaj), dhe fusha e veprimit të tij nuk shtrihet në të drejtën juridike publike, pra
mbi organe të një administrate publike të një vendi tjetër, në këto kushte, bazuar edhe në
nenet 90 parë në harmoni me nenet 36-37 të K.Pr.Civile, Kolegji Civil konstaton se Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Pogradec i mungon juridiksioni gjyqësor i gjykatave shqiptare.
përfundimin se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse Gramoz Mazelli, nuk është i
bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Pogradec, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 59 të K.Pr.Civile;
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.(900)-359, datë 19.10.2018, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec.
Tiranë, më 23.04.2019
186
VENDIM

PADITËS: ENEDA ABAZAJ
I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E

SHËRBIMIT TË PROVËS
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditëses si dëmshpërblim për zgjidhje të
marrëdhënie të punës pa shkaqe të justifikuara me 12 paga mujore bruto.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë shpenzimet gjyqësore dhe avokatore.
BAZA LIGJORE: Neni 155/3 i Kodit të Punës; Neni 44 dhe 49 i Kushtetutës; Neni 31,
32, 154 të Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me Vendimin Nr. 1533, datë 01.03.2019, ka

vendosur:
“- Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë për shqyrtimin e çështjes civile nr. 12525/2657 akti dhe regjistrimi
11.09.2018.
– Dërgimin për shqyrtim të kërkesë-padisë dhe akteve shoqëruese Gjykatës
Administrative të Shkallës së parë Tiranë.”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me Vendimin Nr. 2293 regjistri, datë
“T’i kërkojë Gjykatës së Lartë që të vendosë se kompetente nga pikëpamja

lëndore për gjykimin e kësaj çështje (mosmarrëveshje) është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe jo Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.”.

187
VËREN:
I. Rrethanat çështjes
1. Padia është paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me datë

10.09.2018, me objekt dhe shkak ligjor sikur tregohet në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me Vendimin Nr. 1533, datë 01.03.2019,
ka vendosur: “- Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për shqyrtimin e çështjes civile nr. 12525/2657 akti dhe regjistrimi 11.09.2018. – Dërgimin
për shqyrtim të kërkesë-padisë dhe akteve shoqëruese Gjykatës Administrative të Shkallës së
parë Tiranë.”. Kundër këtij vendimi nuk është ushtruar rekurs.
3. Gjykata ka arsyetuar se çështja është objekt gjykimi administrativ, pasi – sipas
nenit 7 shkronja “ç” të Ligjit nr. 49/2012 – mosmarrëveshjet e punës kur palë e paditur është
organ i administratës publike janë mosmarrëveshje administrative dhe si të tilla do të
gjykohen nga gjykatat administrative dhe se janë në kompetencën lëndore të tyre. Gjykata ka
sjellë në vëmendje edhe Vendimin Unifikues nr. 3 dhe 4 të vitit 2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
4. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me Vendimin Nr. 2293
regjistri, datë 05.04.2019 ka vendosur: “T’i kërkojë Gjykatës së Lartë që të vendosë se
kompetente nga pikëpamja lëndore për gjykimin e kësaj çështje (mosmarrëveshje) është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe jo Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.”.
5. Gjykata ka arsyetuar se neni 7 i Ligjit nr. 49/2012 ka pësuar ndryshime me Ligjin
nr. 39/2017 dhe se marrëdhëniet e punës të rregulluara nga Kodi i Punës, pavarësisht nëse
subjekti punëdhënës është apo jo pjesë e administratës publike, nuk janë më objekt i
kompetencës lëndore administrative. Për rrjedhojë Gjykata konkludon se gjykata kompetente
është gjykata civile.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji), pasi shqyrtoi

dokumentacionin e administruar në dosje dhe analizoi objektin dhe shkakun ligjor të padisë
dhe vendimet e gjykatave në mosmarrëveshje për kompetencën lëndore, në zbatim të
dispozitave të Ligjit nr. 49/2012, çmon se parashtresa e gjykatës administrative është e
bazuar në ligj dhe se vendimi i gjykatës civile duhet të prishet dhe çështja duhet të vazhdojë
të gjykohet para të njëjtit trup gjykues në momentin procedural ku ka mbetur.
7. Fillimisht Kolegji vlerëson të tërheqë vëmendjen e gjykatës civile se juridiksioni
dhe kompetenca nuk janë çështje që presin të shqyrtohen në vijimin e procesit apo me
kalimin e kohës dhe muajve sikurse ka ndodhur në rastin konkret. Përkundrazi, gjykatat
duhet të mbajnë parasysh se çështje të tilla që përbëjnë prezumime procedurale për
vlefshmërinë e procesit janë të tilla që duhet të zgjidhen sa më parë dhe në fazat më të
hershme të procesit, në rastin konkret që në veprimet përgatitore të gjyqtarit të vetëm. Për
rrjedhojë Kolegji vlerëson të gabuar dhe në dëm të respektimit të së drejtës kushtetuese të
paditëses për proces të rregullt ligjor, në elementin e afatit të arsyeshëm, faktin që gjykata e
shkallës së parë ka marrë në shqyrtim çështjen e kompetencës lëndore 8 muaj pasi çështja
është regjistruar në gjykatë.
8. Më tej Kolegji konstaton se në këtë rast gjykata e shkallës së parë nuk është
përditësuar me ndryshimin e Ligjit nr. 49/2012 dhe se ka zbatuar nenin 7 shkronja “ç” në
variantin e pandryshuar të tij. Në vlerësimin e Kolegjit gjykata civile ka cenuar sakaq jo
vetëm elementin e afatit të arsyeshëm por edhe elementin e gjykatës së caktuar me ligj në të
drejtën e palës paditëse për t’u gjykuar nga një gjykatë e caktuar me ligj. Kolegji sjell në
188
vëmendje se Ligji nr. 49/2012 është ndryshuar me Ligjin nr. 39/2017. Ndër ndryshimet e
bëra janë ato në nenin 7, ku marrëdhëniet e punës me palë punëdhënëse organ të
administratës publike nuk janë më kompetencë ekskluzive lëndore e gjykatave
administrative. Përkundrazi, të gjitha marrëdhëniet e punës që regjohen nga Kodi i Punës
ligji i ka kaluar në volumin e kompetencës lëndore të gjykatave civile dhe se vetëm një
kategori e marrëdhënieve të punës kur shndërrohen në konflikte gjyqësore do të akvitizojnë
kompetencën lëndore të gjykatave administrative.
9. Neni 4 i Ligjit nr. 39/2017 ndryshoi shkronjën “ç”të ligjit nr. 49/2012, duke
parashikuar se:
“Në nenin 7, shkronja “ç” ndryshohet si më poshtë: “ç) mosmarrëveshjet në fushën e
marrëdhënieve të punës të nëpunësve civilë, nëpunësve civilë gjyqësorë, nëpunësve civilë të
prokurorisë dhe të nëpunësve shtetërorë që sipas ligjit organik kanë një rregullim të
posaçëm. Përjashtohen nga ky rregull punonjësit në administratën publike, në gjykatë ose
prokurori, marrëdhënia e punës e të cilëve bazohet në Kodin e Punës.”.
Kjo do të thotë se të gjitha konfliktet nga marrëdhëniet e punës, të cilat nuk
përfshihen në listën taksative të shkronjës së lartcituar, janë kompetencë lëndore e gjykatave
civile, sipas nenit 41 të Kodit të Procedurës Civile.
10. Për rrjedhojë Kolegji vlerëson se Vendimi Nr. 1533, datë 01.03.2019 i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishet dhe çështja duhet të vazhdojë të gjykohet para të
njëjtit trup gjykues në momentin procedural ku ka mbetur.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI:
Prishjen e vendimit nr. 1533, datë 01.03.2019 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë dhe tek i njëjti trup gjykues për vazhdimin e
gjykimit.
Tiranë, më 23.04.2019
189
VENDIM

në Tiranë, sot më datë 23.04.2019, mori në shqyrtim në dhomë këshillimi, çështjen

administrative që i përket:
PADITËS: KADRI SALLAKU.
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE TIRANË.
PALË E TRETË: DREJTORIA E ARKIVIT QENDROR TË ISSH,

LUNDËR.
OBJEKTI:
Njohjen e vërtetësisë së dokumentit librezë pune të paditësit Kadri Sallaku në Minierën e
Qymyrgurit Valias për periudhën në sipërfaqe 20.04.1977 – 31.12.1978, dhe si punonjës nën
tokë për periudhat 01.01.1979 – 01.09.1980 dhe 14.01.1983 – 20.02.1997.
BAZA LIGJORE: Neni 31, 32/c, 153, 154 e vijues të Kodit të Procedurës Civile. Ligji
nr. 7703/1993 “Për sigurimet shoqërore”, i ndryshuar me ligjin nr. 9377/2005.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore në gjykimin e kërkesëpadisë nr. 9348

akti.
Dërgimin e akteve pranë gjykatës kompetente e konkretisht Gjykatës
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e datës

25.02.2019, në çështjen me Nr. 1342 Akti, ka vendosur:
Ngritjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis

Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë, për kompetencën lëndore të gjykimit të çështjes administrative
me Nr. 1342 (31138-00669-80-2018), datë 30.01.2019 regjistrimi në këtë
190
gjykatë dhe dërgimin e akteve pranë Kolegjit Administrativ të Gjykatës së
Lartë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe si e shqyrtoi çështjen në
tërësi, në dhomë këshillimi, pa pjesëmarrjen e palëve;
VËREN
Paditësi, Kadri Sallaku, i është drejtuar me një kërkesë palës së paditur, Drejtorisë
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, duke kërkuar që të trajtohet me pension pleqërie
sipas ligjit nr. 150/2014, datë 06.11.2014, “Për pensionet e personave që kanë punuar në
miniera, nëntokë”.
Me shkresën nr. 2226/1 prot, datë 10.10.2015, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë ia ka refuzuar këtë kërkesë. Në këtë shkresë, kjo drejtori shprehet se
shkaku i refuzimit lidhet me faktin se paditësi nuk plotëson një nga kushtet e përcaktuara nga
ky ligj është vjetërsia e punës, në total prej 30 vitesh, nga të cilat 12 vite e 6 muaj nëntokë.
Në këtë përfundim është arritur pas verifikimit të dokumentacionit të vjetërsisë së punës së
paditësit, nga të cilat rezulton se ka mangësi në një pjesë prej tyre, duke mos u plotësuar
vjetërsia minimale e domosdoshme për të përfituar këtë lloj pensioni.
Të njëjtën përgjigje paditësit i ka kthyer edhe Instituti i Sigurimeve Shoqërore me
shkresën nr. 10325/1 prot, datë 21.01.2016, duke theksuar mungesën e dokumentacionit që
provon vjetërsinë minimale të tij të punës, sipas ligjit nr. 150/2014, datë 06.11.2014, “Për
pensionet e personave që kanë punuar në miniera, nëntokë” si dhe faktin se libreza e tij e
punës është dublikatë, e për rrjedhojë nuk mund të shërbejë për njohjen e vjetërsisë në punë
për periudhën e pretenduar.
Me shkresën nr. 10325/2 prot, datë 21.01.2016, Komisioni Qendror i Ankimit i ka kthyer
përgjigje paditësit, duke e njoftuar se kërkesa e tij nuk përbën objekt shqyrtimi për të,
referuar nenit 86, pika 1 dhe 2 të ligjit nr. 7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në
Republikën e Shqipërisë”.
vendosur deklarimin e moskompetencës lëndore për gjykimin e kësaj çështje dhe dërgimin e
akteve pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, duke arritur në përfundimin
se, referuar llojit të mosmarrëveshjes, kjo çështje është e natyrës administrative.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, në seancën e datës 25.02.2019, ka
vendosur që t’i drejtohet Gjykatës së Lartë me parashtresë për rregullimin e kompetencës,
pasi vlerëson se kompetente është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë pasi çështja është e
natyrës civile, duke qenë se në rastin konkret nuk kundërshtohet veprimtaria administrative e
palës së paditur por njohja e vërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për paditësin,
sipas nenit 32, shkronja “c”, e Kodit të Procedurës Civile.

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr. 10573, datë
20.12.2018, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është marrë në kundërshtim me dispozitat
që rregullojnë kompetencën lëndore të gjykatave. Për këtë shkak, ky vendim do të prishet
dhe çështja do të dërgohet për rishqyrtim pranë kësaj gjykate, si gjykata kompetente, me të
njëjtin trup gjykues.
Ky Kolegj thekson se kompetenca lëndore përbën një nga parakushtet procedurale
me qëllim që gjykata të marrë në shqyrtim themelin e pretendimeve dhe të prapësimeve të
191
palëve. Mungesa e kompetencës lëndore për një forum gjyqësor bën që çdo veprimtari
procedurale e kryer prej tij të konsiderohet nul. Shkelja e dispozitave që normojnë këtë lloj
kompetence është e tillë që nuk mund të anashkalohet nga gjykata e shkallës së parë që
shqyrton çështjen dhe as të vleftësohet nga shkallët më të larta të pushtetit gjyqësor, edhe
sikur çështja të jetë zgjidhur drejt (shih vendimin nr. 917, datë 11.05.2017, të Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë).
Në çështjen në shqyrtim, nga përmbajtja e kërkesëpadisë rezulton se paditësi ka
kërkuar njohjen e vërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për të, sikurse është libreza
e punës. Ky formulim i objektit të padisë gjen pasqyrim në nenin 32, shkronjat “b” dhe “c”,
të Kodit të Procedurës Civile.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se përcaktimi i
kompetencës lëndore në një mosmarrëveshje lidhet me natyrën e kërkimeve të parashtruara
në kërkesëpadi. Edhe pse faktet e çështjes mund të ta orientojnë paditësin në një natyrë të
ndryshme mosmarrëveshje, është ky i fundit, që nëpërmjet natyrës së kërkimeve të tij,
përcakton llojin e çështjes, pra nëse kjo çështje do të jetë civile apo administrative.
Nga faktet e çështjes në shqyrtim rezulton se paditësi i është drejtuar me kërkesë për
caktim pensioni pleqërie palës së paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë,
e cila ia ka refuzuar, duke qenë se nuk plotësonte njërin prej kushteve të përcaktuara në ligj
(minimumin e viteve për të cilat është derdhur kontribut), pasi një pjesë e dokumentacionit
që vërteton vjetërsinë në punë të paditësit është i pasaktë dhe libreza e punës është dublikatë,
çka e bën të pavlefshme për të provuar vjetërsinë në punë.
Rezulton se vullneti i palës së paditur është paraqitur përmes një shkrese, me të cilën
ajo e ka njoftuar paditësin për pamundësinë e lidhjes së pensionit për shkak të mangësive në
dokumentacionin e vjetërsisë në pune. Nuk rezulton që paditësi ta ketë kundërshtuar
fillimisht administrativisht e më pas gjyqësisht refuzimin për nxjerrjen e aktit administrativ
nga ana e organit publik, e shprehur në refuzimin për lidhjen e pensionit. Kjo del edhe nga
shkesa nr. 10325/2 prot, datë 21.01.2016, e Komisionit Qendror të Ankimit, i cili i ka kthyer
përgjigje paditësit, duke e njoftuar se kërkesa e tij nuk përbën objekt shqyrtimi për të
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se, referuar përmbajtjes së
kërkesëpadisë, kërkimet e paditësit janë të natyrës civile. Paditësi mund të kishte zgjedhur që
të kundërshtonte veprimtarinë administrative të palës së paditur dhe, në këtë rast, çështja do
të ishte e natyrës administrative. Por, paditësi, duke qenë i vetëdijshëm për problematikat e
dokumentacionit që provonte vjetërsinë e tij në punë, siç konfirmohet nga qëndrimi i palës së
paditur, me të cilin i është refuzuar kërkesa e tij për pension, ka zgjedhur që
mosmarrëveshjen e tij ta ngrejë si një mosmarrëveshje të natyrës civile, duke zgjedhur një
objekt padie që i përgjigjet kompetencës së gjykatave civile.
Njohja e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin është një gjykim i natyrës civile. Në dallim nga gjykatat civile, gjykatat
administrative janë kompetente vetëm për ato mosmarrëveshje të cilat përcaktohen në ligjin e
tyre specifik (ligji nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”) si dhe për ato mosmarrëveshje që burojnë
nga një mosmarrëveshje e natyrës administrative. Çdo mosmarrëveshje tjetër është e natyrës
civile.
Një përfundim i tillë rrjedh nga fakti se, referuar nenit 135/3 të Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë, gjykatat administrative, duke qenë gjykata me juridiksion të
posaçëm, janë kompetente vetëm për ato mosmarrëveshje që në mënyrë specifike i caktohen
nga ligji. Pra, si parim, një mosmarrëveshje shqyrtohet nga gjykata me kompetencë të
përgjithshme gjyqësore, për sa kohë që ligji i posaçëm nuk ia ka ngarkuar shqyrtimin e saj
gjykatës me kompetencë të posaçme.
192
Përfundimi si më sipër, pra që paditë me objekt njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë
së një dokumenti me pasoja juridike për paditësin janë padi të natyrës civile dhe si rrjedhojë
janë në kompetencën e gjykatave civile, mbështet edhe në jurisprudencën e mëparshme të
këtij Kolegji si dhe të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 13, paragrafi VI, të Ligjit
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 10573, datë 20.12..2018, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate, me të njëjtin
trup gjykues.
Një kopje e këtij vendimi t’i komunikohet të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, palës paditëse, Kadri Sallaku, palës së
paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, dhe palës së tretë, Drejtoria e
Arkivit Qendror të ISSH.
Tiranë, më 23.04.2019
193
Nr.00-2019–317 i Vendimit
VENDIM


PADITUR: NIKOLIN HOTAJ
OBJEKTI:
Shpërblim dëmi.
vijues i K.Civil,Ligji me nr.139/2015, “Për vetëqeverisjenvendore”, Ligji nr.115/2014,
Shtetit”, VKM Nr.54, datë 05.02.2014 “Për përcaktimin e kritereve, procedurës e të
mënyrësë së dhënies me qera, emfiteozë apo kontratë të tjera të pasurisë shtetërore” i
ndryshuar.

vendosur:
Dërgimin e çështjes me nr. regj. 1253 ((21234-01246-51-2017), dt. regj.
Shkodër.


Bashkia Shkodër, i paditur Nikolin Hotaj, person i tretë Kontrolli i Lartë i
194
Shtetit, palë e interesuar:Avokatura e Shtetit Shkodër, me objekt: Shpërblim
Dëmi.

VËREN
tarifave vendore të miratuara me vendimet e Këshillt të Komunës Velipojë.
20.10.2015, rezulton se shtetasi Nikolin Hotaj ka ushtruar aktivitet privat/ekonomik me
posaçme.
1219, datë 04.12.2018, nr.00-2018-1214, datë 04.12.2018)”
195
196
PËR KËTO ARSYE

Administrative”
VENDOSI
Tiranë, më 23.04.2019
197

Prill 2019 1 2143

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Prill 2019 1 2143

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

PËRMBAJTJA

(00-2019- ) .04.2019 kundër .................................................................................

(00-2019-) .04.2019 I pandehur: ..........................................................................

5 (00-2019-250) 08.04.2019 Klotilda Jakova kundër Shërbimi Social Shtetëror,

(00-2019-181) 10.04.2019 Alban Hazizi kundër Shërbimi Social Shtetëror Tiranë.......

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

në dhomë këshillimi, më datë 08.04.2019, mori në shqyrtim çështjen, që u përket palëve:

PADITËS: KLOTILDA JAKOVA

I PADITUR: SHËRBIMI SOCIAL SHTETËROR

Gjykata Administrative e Apelit me Vendimin nr. 1748, datë 22.06.2016 ka vendosur:

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Shërbimi

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

1. Padia është paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë me datë 24.08.2012.

II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

në dhomë këshillimi, më datë 08.04.2019, mori në shqyrtim çështjen, që u përket palëve:

PADITËS: PANDELI BARDHI

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E

PERSONI I TRETË: INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE

Gjykata e Apelit Tiranë me Vendimin nr. 2636, datë 13.06.2014 ka vendosur:

Gjykata Administrative e Apelit me Vendimin nr. 830, datë 21.04.2016 ka vendosur:

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Drejtoria

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

1. Padia është paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë me datë 11.02.2013.

II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

në dhomë këshillimi, më datë 10.04.2019, mori në shqyrtim çështjen, që u përket palëve:

PADITËS: FLORA BARDHI

I PADITUR: AGJENCIA E INTELIGJENCËS DHE SIGURISË SË

Baza ligjore: Ligji nr. 49/2012; Kodi i Punës.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me Vendimin nr. 5220 80-2015-3635,

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Ministria e

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

1. Padia është paraqitur në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë me

II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë

9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji) vlerëson se shkaqet e

PËR KËTO ARSYE

Si gjyqtar në pakicë, në parim, kam qëndrim të ndryshëm nga shumica e Kolegjit

“Neni 58 Shkaqet për rekurs

Neni 62 Gjykimi në seancë gjyqësore

Me përmbajtjen e mëparshme të dispozitës së nenit 63, jo vetëm në seancë gjyqësore

“Neni 63 Vendimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë

Pra, në ndryshim nga përcaktimet e mëparshme, Kolegji Administrativ jo vetëm që

Përsa i përket heqjes apo ndryshimit të kompetencës dhe mënyrës së disponimit në

Ndërsa, në përmbajtjen aktuale të nenit 141 të Kushtetutës parashikohet se:

Ndryshimet që ka pësuar neni 141 i Kushtetutës janë thelbësore, jo vetëm duke i

Ky ndryshim thelbësor dhe asapak i zakonshëm në kompetencën e gjykimit dhe

Për rrjedhojë, veçanërisht lidhur me mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

në dhomë këshillimi, më datë 10.04.2019, mori në shqyrtim çështjen, që u përket palëve:

PADITËS: ISUF AHMETI

I PADITUR: AUTORITETI PORTUAL DURRËS

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës me Vendimin nr. 1065, datë

Gjykata Administrative e Apelit me Vendimin nr. 2267, datë 14.07.2016 ka vendosur:

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Autoriteti

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

1. Padia është paraqitur në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Durrës me

II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë